မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ အပိုင်း ( ၆ )
ရေးသားသူ - အချစ်အိမ်ကလေး
ကျမကရော ..... လင်ယောက်ျားက ယုယကြင်နာကာ တန်ဖိုးထားခဲ့တဲ့ ကျမခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အခြားသူရဲ့ လိင်စိတ်ပြင်းထန်မှုတွေကို ဖြေဖျော်ပေးရင်း ကျေနပ်သာယာမိခဲ့တာလေ။ ဖောက်ပြန်ခြင်း ကာမအမှုကို ပျော်ပျော်ကြီး လိုက်ပါဆင်နွှဲရင်း လင်ငယ်အပေါ် ကြင်နာမှုတွေပြပြီး ပျော်ရွှင်ခဲ့မိတာ မဟုတ်လား။
ကျမခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း လင်ငယ်အကြိုက် အသုံးတော်ခံရင်း သူ့ရဲ့လီးရည်၊ သုတ်ရည်တွေကိုတောင် မက်မက်မောမော ထည့်သွင်း မျိုချပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒီလောက် ညစ်စွန်းပျက်စီးခဲ့တဲ့ စိတ်နဲ့ခန္ဓာဟာ ရိုးသားသစ္စာရှိတဲ့ ရင်ခွင်နဲ့ မထိုက်တန်တော့ပါဘူး။
လိပ်ပြာမလုံသလို စိုးတထိတ်ထိတ် ပူလောင်မှုတွေနဲ့လည်း ဘဝကို ဖြတ်သန်းဖို့ သတ္တိမရှိရပါ။ ကျမမှာ ဖြစ်ပြီးခဲ့တာတွေ၊ လုပ်ခဲ့မိတာတွေနဲ့ ရှေ့ဆက်ကြုံတွေ့ရင်ဆိုင်ရမှာတွေကို အချိန်တိုင်း တွေးနေမိရင်း သက်ပြင်းသာ အခါခါချနေမိပါတော့တယ်။
" ဟဲ့ ... ယဥ်အေး ... တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ပြီး ဘာတွေ သက်ပြင်းချနေတာလဲ"
စိတ်မရွှင်တာမို့ ခြံထဲဆင်းထိုင်ကာ တွေးကာ ငေးနေမိတဲ့ ကျမဟာ အမရဲ့ အသံကြားမှ သတိပြန်ဝင်ရပါတော့တယ်။
" ဟင် !!! အမပါလား ... ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်က လှည့်လာတာလဲ"
" ညည်းဆီပဲ တမင်လာတာ ... ပထမတော့ စျေးထဲသွားဦးမလို့ ...နောက်မှ စျေးပိတ်တာ သတိရပြီး အိမ်ကိုပဲ လာခဲ့တာ ... လာတာလာရတယ် ... အမေကလည်း ငါ့တွေ့တိုင်း နားညည်းနေအောင် ပြောဆိုနေတာအေ့"
" ဪ ... ဒါကတော့ အမရယ် ...ကျမတို့ ညီအမ လုပ်ပုံတွေကလည်း မမှန်တာကိုး...အမကိုမှ မဟုတ်ဘူး ... ကျမလည်း နေ့ရှိသရွေ့ အဆူအပြောခံနေရတာပဲ ..."
ကျမလည်း ပြောရင်း စိတ်မလုံတာနဲ့ အိမ်ဘက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အမေက ကျမတို့ ညီအမ စကားပြောတာကို ထွက်ကြည့်ပြီး နှုတ်က တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောဆိုနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။
" ထားလိုက်ပါအေ ... အမေနဲ့တော့ခက်တယ်။မှားမှားမှန်မှန် ကိုယ့်သမီးတွေဘက် မပါဘူး။ သူ့သမက်တွေဘက်ပဲ ပါနေတာ ...ဒါထက် ညည်း ကလေးတွေရော ..."
" သားကြီးက ယောက္ခမအိမ်မှာ ...အငယ်မကတော့ ကျမ ထမင်းကျွေးပြီးတော့ အမေက ထိန်းနေတယ် ... အိပ်ချိန်ရောက်နေပြီ ... အမေပဲ သိပ်နေတယ်နဲ့တူတယ် ...ဒါနဲ့ အမက ဘာလို့ ကျမဆီ အစောကြီး ထွက်လာရတာလဲ"
" အေး ... ပြောမလို့ ... အမေ့ကို ကြည့်နေတာ ...ယဥ်အေး ... အမနဲ့ လိုက်ခဲ့ပါဦး ..."
" ဘယ်ကိုလဲ"
" ကွက်သစ်က ဟိုအိမ်ကိုလေ"
" ဟယ် ... အမ ဇာတ်လမ်းက မပြီးသေးဘူးလား ...တော်ကြပါတော့လို့ ကျမပြောထားရဲ့သားနဲ့"
" ဟဲ့ ... ငါ့ဇာတ်လမ်းချည်းပဲ မဟုတ်ဘူး။ညည်း ဇာတ်လမ်းလည်း ပါတယ် ... သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ဟိုအိမ်က ကြိုစောင့်နေကြတယ်"
" ဟင် ... ဘာလုပ်မလို့လဲ ... မလာပါတော့နဲ့လို့ ပြောထားတဲ့ဟာကို"
" အမလည်း ပြောပါတယ်ဟယ် ... ဒါပေမယ့် သူတို့က နောက်ဆုံးအနေနဲ့ နှုတ်ဆတ်ချင်၊ စကားပြောချင်လို့တဲ့ ...သူတို့လည်း ဗြုန်းဒိုင်းကြီးမတွေ့ရတော့ဘူးဆိုတော့ မနေတတ်လို့နေမှာပေါ့ ... သူတို့ကိုလည်း အပြစ်တင်လို့မရဘူးလေ ...သူတို့လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမှာပဲ ....တို့ညီအမကလည်း ပျော်ပျော်ကြီး ပတ်သတ်ထားခဲ့ကြတာလေ ...အမှားက သူတို့ချည်းပဲ မဟုတ်ဘူး။ တို့အမှားလည်း ပါတယ်မဟုတ်လား"
" ဒါကို ကျမလည်း သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုစိုးက ပြန်လာတော့မှာလေ .....ရုတ်တရတ်ပြန်ရောက်လာရင် အကုန် တုတ်တစ်ပွဲ ဓားတစ်ပွဲ ဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ် ...ကျမမှာ သားနဲ့ သမီး ရှိသေးတယ်"
" အို .... ညည်းကလည်း ... အကုန်လျောက်ပြီး စိုးရိမ်နေတာပဲ ...ညည်းယောက်ျားက ပြန်လာခါနီးပေမယ့် ဘယ်နေ့ပြန်ရောက်မယ်မှန်းမှ မသိတာ ...ဒီအချိန်ထိ ပြန်မရောက်ရင်တော့ ဒီနေ့တော့ မရောက်လာတော့ပါဘူး ...ညည်းစက်ဘီးပဲ ယူလာလိုက်လေ ... မြန်မြန်သွားပြီး မြန်မြန်ပြန်လာရအောင်နော်"
"အမရယ် ... ပြောလို့ရမလား ... ကားနောက်ကျတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ် ...ဒါမှမဟုတ် တစ်နေရာရာ ဝင်စရာရှိလို့ နောက်ကျနေတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ ..."
" ကဲပါဟယ် ... ငါက သူပြန်ရောက်လာရင် ညည်းကို ဘာမှ လာမခေါ်ပါဘူး။အခုတော့ သူမှ မရောက်သေးတာအေ ... ဟိုနှစ်ယောက်ကို ခဏလောက်ဖြစ်ဖြစ် သွားတွေ့ပြီး နှုတ်ဆက်ရအောင်နော် ...ညည်းရော .. ဦးနိုင်ကို မစာနာဘူးလား ...သူက ဒါတွေမဖြစ်ခင်ကတည်းက ညည်းကို တော်တော် သံယောဇဥ်ရှိတာအေ့ ... ညည်းလည်းသိပါတယ် ...မနက်ကဆိုရင် ညည်းကို ခေါ်လာပေးဖို့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ တောင်းဆိုနေရှာတာ ...သနားပါတယ်ဟယ် ... သူ့ကို ခဏဖြစ်ဖြစ် လာတွေ့ပေးပါတဲ့ ...နောက်ဆို သူဘယ်လောက် ခံစားနေရပါစေ ... ညည်းနဲ့ ဝေးဝေးနေပေးပါ့မယ်တဲ့ ..."
အမက ဦးနိုင်အကြောင်း ပြောလာတော့ ကျမလည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။ နောက်ဆုံး တွေ့ခဲ့ကြတုန်းက မျက်နှာမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ ဦးနိုင်ကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိပါတယ်။
တဏှာကာမရဲ့ တပ်မက်သာယာမှုကြောင့် ဖြစ်တည်သော သံယောဇဥ်ကလည်း ရစ်သိုင်းပတ်နွယ်မှု အားကြီးလွန်းလှပါတယ်။ ကျမစိတ်ထဲလည်း ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သွားတွေ့စကားပြောပြီး နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်ရင် ကောင်းမလားလို့ အတွေးဝင်ကာ မဝေမခွဲနိုင်အောင် ဖြစ်လာရတယ်။
အမကလည်း ကိုထွန်းနဲ့ တစ်ခါလောက်တော့ ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ်ဆိုကာ နားပူနားဆာလုပ်နေပါသေးတယ်။ အမရဲ့ ချော့မော့ပြောစကားတွေကြောင့် ကျမလည်း စိတ်ယိုင်လာပါတယ်။နဂိုကတည်းက အပျက်မှာ သာယာနေခဲ့ဖူးတဲ့ ကျမစိတ်ကလည်း ခိုင်မာမှု အားနည်းနေခဲ့တာပါ။ ခက်တာက အမေ့ကြောင့်ပါ။ အမနဲ့ ထွက်သွားတယ်ဆိုရင် လင်ငယ်နဲ့သွားတွေ့တယ်လို့ ထင်ကာ ဆူပူနေဦးမှာပါ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်ဆုံးတစ်ခါလောက် သွားတွေ့ပြီးမှ အမေ့ အဆူအပြောခံလိုက်ဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အိမ်ပေါ်တက်ကာ အမနဲ့ အပြင်ခဏသွားဦးမယ်လို့ပြောပြီး နည်းနည်းသပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်ပါတယ်။
" ညည်းတို့အေ ... ဒီအသက်အရွယ်ထိ ငါ့ကို စိတ်ဆင်းရဲအောင် လုပ်နေကြပါလား ...ငါ့ကို အရှက်ရအောင် လုပ်နေကြတယ် ...မာမာဝေကလည်း အကြီးဖြစ်ပြီး ကိုယ်တိုင်က မကောင်းတာက ထားအုံး ... ညီမကိုပါ ဖျက်စီးရသလား"
" ဟာ ... အမေကလည်း ... သမီးတို့က ဘာလုပ်နေလို့လဲ ... အခုလည်း စျေးဝယ်စရာရှိလို့ ယဥ်အေးကို ခဏအဖေါ်ခေါ်တဲ့ဟာကို ...အမေ မဟုတ်ကဟုတ်က ပြောမှ ပိုအရှက်ကွဲမှာ"
" အေး ... ညည်းတို့ လုပ်နေတာတွေ ညည်းတို့သိမှာပေါ့ ...ညည်းတို့ကို ငါမွေးထားတာ ... ငါ့သမီးတွေ လမ်းမှားလိုက်နေတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိလည်း ငါရိပ်မိတယ် ... သိတယ် ...ညည်းဟာညည်း ဘာလုပ်လုပ် ... ညည်းလင် သိလို့ သတ်သတ် ... ကွဲကွဲ ....ငါ့စကားနားမထောင်တာ ငါဂရုမစိုက်ဘူး ...ဒါပေမယ့် ယဥ်အေးကို သူ့လင်က ငါ့ဆီအပ်ပြီး တစ်နယ်တစ်ကျေး သွားနေခဲ့တာ ... သူမှားယွင်းရင် ငါ မကောင်းတာပဲ ဖြစ်ရမှာ ...ငါ့သမက်က ရိုးရိုးသားသား အလုပ်သွားလုပ်နေချိန်မှာ ငါ့သမီးက အိမ်ထောင်ရေးပျက်စီးအောင် လုပ်နေတာလေ ...ငါ ဘယ်လောက် စိတ်ဒုက္ခရောက်ရလဲ ... သူ့မှာ သားရော သမီးရောရှိတယ် ...အိမ်ထောင်ကွဲရင် ငါ့မြေးတွေ မိတကွဲ၊ ဖတကွဲနဲ့ ဒုက္ခရောက်ရမယ် ..ငါတော့ ညည်းတို့အရှုတ်ထုတ်တွေ မောင်စိုးသိမှာ အကြောက်ဆုံးပဲသူကလည်း ပြန်လာတော့မှာ ... ညည်းတို့က အခုထိ အလေလိုက်လို့ မပြီးသေးဘူးလား ..."
" အမေရယ် ... ဘာမှ ပူမနေပါနဲ့။ ကိုစိုး ပြန်လာရင် သမီးကိစ္စ သမီးရှင်းပါ့မယ် ..."
" ရှင်း ... ရှင်း ... လင်ကောင်းသားကောင်းကို တန်ဖိုးမထားတဲ့ သမီးမိုက်တွေ ... ညည်းတို့ဘဝ ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ် ...ရှင်းကြ ... ငါ့မြေးတွေ ဒုက္ခရောက်အောင် ရှင်းကြ ....မရှင်းခင် ကြက်သွန်လှီးဖို့ ညည်းယူလာတဲ့ ဓားနဲ့သာ ငါ့ကို အရင် အသေသတ်လိုက်ပါလား ...ငါသေသွားမှပဲ ငါ့မြေးတွေ ဒုက္ခရောက်တာကို မမြင်ရတော့မှာ"
" ဟာ ... မဦးမစွတ် ...အမေကလည်း ဘာတွေ လျောက်ပြောနေမှန်းမသိဘူး ...အမေ့ကြောင့် ခက်တယ် ... လာအေ ယဥ်အေး ... မြန်မြန်သွားပြီး ပြန်လာရအောင်"
ကျမတို့ ညီအမလည်း အမေ့ကို ပြန်လှန်ပြောကာ စက်ဘီးကို အမြန်နင်းပြီး ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ အမေကတော့ သူ့မြေးအငယ်လေး အိပ်နေတာမို့ အိပ်ရာမနိုးခင် ပြန်လာဖို့ ကျမကို အော်ပြောနေပါသေးတယ်။
...........................
ကျမတို့လည်း တွေ့ချင်ဇောနဲ့ ထွက်လာခဲ့ပေမယ့် အမေပြောတာတွေ ကြားပြီး ရင်ထဲမကောင်းပါဘူး။ ကျမတို့ ညီအမကြောင့် အမေလည်း စိတ်ဒုက္ခတော်တော်များနေရပါပြီ။ အခုချိန်ရောက်မှတော့ ဘာတတ်နိုင်တော့မှာလဲ။
ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့လည်း ကွက်သစ်ဘက်ကို ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဦးနိုင်တို့ စောင့်နေတဲ့တိုက်နား နီးလာတာနဲ့အမျှ ကျမစိတ်တွေလည်း တစ်မျိုးလှုပ်ရှားလာရပြန်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ဦးနိုင်ဆီကို ကျမလာတွေ့မိတာ မှန်တယ်လို့ ထင်နေမိပါတယ်။
ကျမတို့ ခြံထဲဝင်လာတာနဲ့ ဦးနိုင်တို့လည်း ထွက်ကြိုပါတယ်။ ကျမတို့လည်း လူမြင်မှာစိုးလို့ အိမ်ထဲမြန်မြန်ဝင်ကာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ ဝိုင်းထိုင်လိုက်ကြပါတယ်။အမကတော့ တကယ်မနိုင်ပါဘူး။ ကျမနဲ့ ဦးနိုင်ရှိနေတာတောင် ရှက်ရကောင်းမှန်း မသိနိုင်အောင်ဖြစ်နေပါတယ်။ ကိုထွန်းအနားကပ်ထိုင်ရုံသာ မဟုတ်ဘဲ ပူးကပ်ထိုင်ကာ ကိုထွန်း ပါးကို နမ်းနေခဲ့ပါတယ်။
သူတို့နှစ်ဦးကတော့ ဝေးကွာနေတဲ့ ချစ်သူနှစ်ဦးလိုပါပဲ။ အမြင်ကပ်စရာကောင်းလောက်အောင် ခပ်တိုးတိုးပြောနေကြရင်း ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်နေကြပါတယ်။ကျမလည်း အမလို့ခေါ်ပြီး လှမ်းတားပေမယ့် ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ နောက်ဆို မတွေ့ရတော့မှာမို့ အေးအေးဆေးဆေး အလွမ်းသယ်ပါရစေလို့ ကျမကို ပြောလာပါတယ်။
ဦးနိုင်ကလည်း ကျမအနား ဝင်ထိုင်လာပြီး အမတို့ကို နေပါစေ၊ အနေခက်ရမယ့် သူတွေမှ မဟုတ်တာ၊ ဒီနေ့တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါစေလို့ ဝင်ပြောလာပါတယ်။ တစ်ဦးအခြေအနေ တစ်ဦးသိနေကြပေမယ့် ကိုယ့်အမက လင်ငယ်နဲ့ ဒီလိုကြီး ဖြစ်နေတာကိုတော့ မျက်နှာပူမိတာအမှန်ပါ။
ကျမက ညီမမို့လို့ ထားပါဦး။ ဘေးမှာ ဦးနိုင်ရှိသေးတာမို့ အမက နည်းနည်းပါးပါးတော့ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်သင့်ပါတယ်။ အမလည်း နောက်ဆုံးတွေ့ရတာမို့ ဘေးလူတွေကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့တာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
အမတို့ကြောင့် အနေရခက်နေချိန်မှာ ဦးနိုင်ကလည်း ကျမနဲ့ အသားချင်းထိအောင် ကပ်ထိုင်ပြီး ပခုံးကို ဖက်လာပါတယ်။ ကျမလည်း မဝံ့မရဲဖြစ်ရတာကြောင့် ပခုံးတွန့်ကာရုန်းပြီး ဦးနိုင်ကို အမတို့ရှိကြောင်းပြောကာ တားရပါတယ်။
" ဟာ ... ဦး ... အမတို့ရှိတယ်လေ ... ကျမ မနေတတ်ဘူး"
" သူတို့လည်း သူတို့ဟာသူတို့ မိုးမမြင်လေမမြင် ကြည်နူးနေကြတာပါ ...ဦးတို့ကို မကြည့်နိုင်ပါဘူး ... လာပါ ယဥ်အေးရယ် ... ဦးက အရမ်းလွမ်းနေတာ ..."
ဦးနိုင်က နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံနဲ့ ပြောရင်း ကျမကို သိုင်းဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း အမတို့ကို မလုံမလဲ လှမ်းကြည့်ရင်း ဦးနိုင်ရင်ခွင်ထဲ အလိုက်သင့်လေး ပါသွားရပါတယ်။ ဦးနိုင်ပြောတာ ဟုတ်ပါတယ်။ အမနဲ့ကိုထွန်းက ကျမတို့ကို ရှိတယ်တောင် မထင်ဘူးနဲ့တူပါတယ်။ နှစ်ဦးသား ထွေးပွေ့နမ်းရှိုက်ရင်း နှစ်ကိုယ်ကြား ဘာတွေပြောနေကြမှန်း မသိပါဘူး။ ကျမလည်း ဦးနိုင်ကို မော့ကြည့်ရင်း .....
" ဦးရယ် ... လွမ်းတိုင်း ဒီလို အမြဲနေလို့မရဘူးလေ ...ကိုယ့်လမ်းကိုယ် သွားရမယ့် အချိန်ရောက်နေပြီ မဟုတ်လား ...ကျမလည်း ရှေ့လျောက် ရင်ဆိုင်ရမှာတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ် ...ဒါကြောင့်ပဲ ဒီကြားထဲမှာ ဦးစိတ်ကြိုက် ကျမ အကုန်ပေးခဲ့တာပေါ့ ...ဒီလို လွမ်းတယ်ဆိုပြီး မပြီးနိုင်ဖြစ်နေရင် ကျမတို့နှစ်ယောက်လုံး ဒုက္ခရောက်ရလိမ့်မယ် ..."
" ယဥ်အေးပြောတာကို ဦးလက်ခံပါတယ်။ ယဥ်အေးယောက်ျားပြန်ရောက်လာရင် ဦး စိတ်ကို ဦး ထိန်းပါ့မယ် ...ယဥ်အေးက ယောက်ျားနဲ့ လမ်းခွဲပြီးရင်တော့ ဦးဘက်ကို တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်ပေးပါလို့ပဲ တောင်းဆိုချင်တယ်"
" ဦးရယ် ... အဲဒါတွေကို ကျမ သေချာပြောပြီးပြီလေ ...ဦးမှာလည်း သားကြီး မယားကြီးနဲ့ ... စိတ်အလိုလိုက်လို့ မသင့်တော်ပါဘူး ...ထားပါ ... အခုချိန်မှာတော့ ကျမမှာ ရင်ဆိုင်ရမှာတွေ အများကြီးမို့ပါ။ ဦးတောင်းဆိုတာအတွက် မတွေးနိုင်သေးတာ အမှန်ပဲ"
" ဟုတ်ပါတယ် ... ယဥ်အေးလည်း ဦးကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲရတာပါ ... ဦး စိတ်မကောင်းပါဘူး ...ယဥ်အေးအတွက် ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးချင်ပါတယ်"
" ထားပါ .. ဒီလိုတွေ ဖြစ်လာတာက ဦး တစ်ယောက်တည်းရဲ့ အပြစ်မှ မဟုတ်တာ ...ကျမအပြစ်တွေလည်း အများကြီးပါ ....."
ဦးနိုင်က နှစ်ကိုယ်ကြား ပြောရင်း ကျမပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း မငြင်းတော့ပါဘူး။ ရှေ့ရေးကို တွေးပြီး ရင်ပူကာ စိတ်မောနေရတာမို့ ခဏတဖြုတ်ဖြစ်ဖြစ် ငြိမ်းအေးစွာ အနားယူချင်နေမိပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင် ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ခိုမှီရင်း အနမ်းများကို ပါးလေးပေးပြီး ခံနေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အမတို့အတွဲ ရှိနေတာမို့ ကျမရဲ့ လက်မောင်းတွေနဲ့ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်နေတဲ့ လက်တွေကြောင့် မဝံ့မရဲဖြစ်ရတာတော့အမှန်ပါ။
ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင် လက်တွေကို တားဆီးရင်း သူ့ကို မော့ကြည့်ကာ အမတို့ ရှိနေကြောင်း မျက်ရိပ်ပြကာ တားမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ရပါတယ်လို့ ပြောကာ ခပ်တင်းတင်း ထွေးပွေ့ပြီး ကျမ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းတာ ခံလိုက်ရပါတယ်။
ကျမလည်း ရှက်ကာ ဆတ်ခနဲ ရုန်းပြီး အမတို့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အမတို့က ကျမတို့ကို လှမ်းမကြည့်နေတာ တွေ့တော့မှ ဦးနိုင်နှုတ်ခမ်းကို ဖျတ်ခနဲနမ်းရင်း ရင်ခွင်ထဲ အမြန်မျက်နှာဝှက်ထား လိုက်မိပါတယ်။
ကျမ အပြုအမူကြောင့် ဦးနိုင်က သဘောကျကာ အသံထွက်အောင် ရယ်နေပါတော့တယ်။ ကျမလည်း ရှက်ပြီး ဦးနိုင် ဗိုက်ကျောကို ဆွဲလိမ်လိုက်တယ်။ ဦးနိုင်က ရယ်ရင်း ကျမ နားအနားကပ်ကာ ...
" ဟား ဟား ... ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရှက်ရမ်း ရမ်းနေတယ်ဟေ့ ... နာတယ် အချစ်လေးရဲ့"
" ရှူးးး ဟိုမှာ ကြားသွားဦးမယ် ... တော်တော်ကဲချင်နေလား ... ဟွန့် ..."
" ချစ်ဖို့ ကောင်းလိုက်တာ ယဥ်အေးရယ် ...ချစ်တယ်ကွာ ..."
" အွန့် ... ဟင့် ... ဦးရယ် ... အွန့်"
ဦးနိုင်ရဲ့ ချစ်တယ်လို့ တဖွဖွပြောရင်း တရှိုက်မက်မက် အနမ်းများကို ပေးလာခဲ့တာမို့ ကျမမှာ အသဲတယားယားနဲ့ပဲ ခံယူနေရပါတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေတာမို့ ကျမမှာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ တလူးလူး တလွန့်လွန့်နဲ့ ရင်သိမ့်တုန်မောပန်းလာရပါတယ်။
အမတို့ ကြားမှာစိုးလို့ ခံစားရသမျှကို ထုတ်ဖော်မညည်းညူမိအောင် စိတ်ထိန်းထားရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရင်ထဲလှိုက်ကာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ကြည်နူးသာယာခြင်းတွေကြောင့်ပဲ သူ့အနမ်းများကို တုံ့ပြန်နမ်းရှိုက်ပေးလာမိပါတယ်။ ဦးနိုင်ရဲ့ လက်တွေကလည်း နယ်ကျော်လာပါပြီ။ ကျမကို ရင်လှိုက်ဖိုအောင် နမ်းနေရင်းပင် သူ့လက်တစ်ဖက်က ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဖျစ်ညှစ်လာပါတယ်။
ကျမမှာ ရင်လေးတကြွကြွနဲ့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာရပါတယ်။ ဒီနောက်တော့ သူ့လက်တွေက ကျမပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမမှာ သူ့လက်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး အပေါ်ကို ဆွဲယူပေမယ့်လည်း မရပါဘူး။
သူ့လက်တွေက ကျမပေါင်ခွကြားထဲ တိုးဝင်အုပ်ကိုင်လာချိန်မှာတော့ မညည်းမိအောင် အံလေးကြိတ်လို့ တင်းခံထားရတယ်။ ကျမ အဖုတ်နှိုက်ခံနေရတာကို အမတို့ မြင်သွားမှာစိုးလို့ ဒူးလေးတစ်ဖက်ကို ထောင်လို့ ကာထားလိုက်ရပါတယ်။
ဦးနိုင်ကတော့ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပိုင်ဆိုင်ရင်းနှီးထားဖူးသူလေ။ ကျမရဲ့ စိတ်နဲ့ခန္ဓာကို ချုပ်ကိုင်ဖမ်းစားနိုင်သူမို့ ရမ္မက်တွေ ထကြွသောင်းကြမ်းလာအောင် ဘယ်လိုနှိုးဆွရမယ်ဆိုတာ သိနေခဲ့သူပါ။ဒါကြောင့်ပဲ သူ့လက်တွေက ကျမ ပေါင်ကြား၊ အဖုတ်ပြင်လေးပေါ်ကို ရောက်လာတာနဲ့ ကျမမှာ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ်းဖျဥ်းဖြစ်ကာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ထဘီနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီခံနေသေးပေမယ့် သူ့လက်ချောင်းတွေရဲ့ ပွတ်သပ်ထိုးဆွမှုကို ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းထအောင် ခံစားနေရပါတယ်။
ကျမမှာ တရှိန်ရှိန်နဲ့ ကာမသွေးတွေ ထကြွလာရပြီး မညည်းမိအောင် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်လို့ တင်းခံနေရပါတယ်။ အနားမှာ လူရှိနေရဲ့နဲ့ ကျမ ဒီလိုဖြစ်နေရတာကိုလည်း ရှက်လှပါတယ်။
အမထက် ကိုထွန်းရှိနေတာကို ပိုအနေရခက်နေမိတယ်။ ဘာပဲပြောပြော ကိုထွန်းက ကျမအတွက် တစိမ်းယောက်ျားပဲလေ။ သူတို့က ကျမအကြောင်းကို အကုန်သိနေတဲ့သူတွေ ဖြစ်ပေမယ့်လည်း လူမြင်သူမြင်မှာ အခုလို အရှက်မရှိ ဖြစ်နေရတာတော့ ရှက်ဖို့ကောင်းပါတယ်။ ပြီးတော့ ကိုစိုးနဲ့ဆိုရင် ကျမ ဒီလောက် ရှက်နေမိမယ် မထင်ပါဘူး။ ကိုစိုးကတော့ ကျမရဲ့ လူသိရှင်ကြား ကာမပိုင်လင်ပဲမဟုတ်လား။ အခု ကျမကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး အဖုတ်နှိုက်နေတဲ့ ဦးနိုင်က လူသိမခံဝံ့တဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းယောက်ျားပါ။
ကျမကလည်း အနားမှာ တခြားယောက်ျားလေး ရှိနေလျက် လင်ငယ်ရဲ့ အဖုတ်နှိုက်တာကို တားမရဆီးမရနဲ့ ခံနေခဲ့ရတာမဟုတ်လား။ ဒါက ကျမရဲ့ အကျင့်ပျက်ဖေါက်ပြားမှုကို အရှက်မရှိ ဖော်ပြနေခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမမှာ ရှက်ရွံ့အနေခက်ခြင်းနဲ့အတူ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေရပါတယ်။ အငြိမ်မနေတဲ့ ဦးနိုင်လက်တွေကြောင့်ပဲ ကျမစိတ်တွေကလည်း အထိအတွေ့နောက်ကို လွင့်မျောရင်း တစ်စတစ်စ ထိန်းချုပ်နိုင်မှု မဲ့လာမှာကို စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။
ဦးနိုင်ကလည်း ကျမအဖုတ်ပြင်ခွကြားကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဖိပွတ်ကာ နှိုက်ဆွဲပေးနေခဲ့တာပါ။ ဒီတော့ ကျမမှာ ရှက်ရွံ့တာကြောင့် ထိန်းနေတဲ့ကြားက အထိအတွေ့တွေကပေးတဲ့ ရင်သိမ့်တုန်မှုများကြားမှာ မျောပါသွားရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုယ်လေး တွန့်တက်တုန်ခါလို့ ညည်းသံတိုးဖွဖွလေးတွေ ထွက်လာရတတ်ပါတယ်။
ဒီလို မျောလွင့်နေစဥ်မှာပဲ အမရဲ့ အာ့ခနဲ ခပ်ကျယ်ကျယ်ညည်းသံနဲ့အတူ မောင်ဆိုပြီး ခပ်ချွဲချွဲပြောလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။ ဒီတော့မှ ကျမလည်း သတိဝင်ကာ အမတို့ဘက်ကို အမှတ်တမဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိပါတယ်။ ဦးနိုင်လည်း ကျမ ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်နေတာ ရပ်သွားတယ်။
အမဖြစ်ပျက်နေတာကို မြင်တော့ ကျမရှက်သွားမိတယ်။ အမက ကိုထွန်းပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ကာ နောက်ကိုမှီထားပါတယ်။ အမထဘီကလည်း အတွင်းခံအဖြူရောင်လေးကို တစ်ပိုင်းတစ်စမြင်ရအောင်ပင် ပြေကျနေပါတယ်။
ကိုထွန်း လက်တစ်ဖက်က အမနို့တွေကို ကိုင်ကာဖျစ်ညှစ်နေပါတယ်။ နောက်လက်တစ်ဖက်က အတွင်းခံလေးအောက်ကို တိုးဝင်ပြီး အမအဖုတ်ကို နှိုက်ပေးနေတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အမမှာ ကိုထွန်းရင်ခွင်ထဲမှာ ကော့လန်ပြီး အသံထွက်အောင် ညည်းနေရတာပါ။
ထဘီနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီခံနေတဲ့ ကျမတောင် ဦးနိုင်ရဲ့ အဖုတ်ပွတ်ပေးတာကို အသဲတယားယားနဲ့ လွင့်မျောနေမိတာလေ။ ထဘီဖြေချပြီး ဘောင်းဘီထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ အနှိုက်ခံနေရတဲ့ အမမှာ ဘယ်လောက်တောင် ထိထိမိမိ ခံစားနေရမလဲဆိုတာ နားလည်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် အနားမှာ လူတွေရှိနေတာကို အခုလို ထဘီပြေကျနေတဲ့အထိ အဖုတ်အနှိုက်ခံနေတဲ့ အမကို ကြည့်ပြီး ကျမ မျက်နှာပူနေမိပါတယ်။ အမကတော့ ရှက်ရမှန်းပင် မသိအောင်ကို ကိုထွန်းရဲ့ နှိုးဆွမှုအောက်မှာ ကော့လန်တုန်တက်လို့ အသံထွက်ညည်းနေရရှာပါတယ်။ ပြီးတော့ အမရဲ့ လက်ကလည်း ကိုထွန်းပေါင်ကြားထဲ ထိုးနှိုက်ကာ လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ သေချာမမြင်ရပေမယ့် အမလည်း ကိုထွန်းလီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေပုံပါ။
ကျမက အမှတ်တမဲ့ကြည့်နေမိနေချိန်မှာပဲ ကိုထွန်းက ကျမတို့ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လာပါတယ်။ ဒီတော့မှ ကျမလည်း ရှက်ကာ ဦးနိုင်ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာပြန်အပ်ထားလိုက်ရပါတယ်။
" ဟဲ့ ... ယဥ်အေး ... ဘာလို့လာကြည့်တာလဲ ...ဒီမှာ ဖီးလ်ပျက်တယ် ..."
" အံမယ် ... အမကလည်း အနားမှာ ကျမတို့ရှိနေတာကို သတိလေး ဘာလေး ထားပါဦး ...ဟွန်း ... ဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ ..."
" မတတ်နိုင်ဘူးဟေ့ ... ရှားရှားပါးပါးတွေ့ရတာ ... စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်လေးတော့ နေပါရစေဦး"
" ဒီလောက် လွတ်လပ်ပြီး ကဲချင်နေရင်လည်း အခန်းထဲသွား ..."
ကျမလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ နှင်ထုတ်မိတယ်။ ဦးနိုင်ကလည်း ကျမ ရှက်နေတာမို့ ကိုထွန်းကို အခန်းထဲသွားဖို့ ပြောပါတယ်။ ဒီတော့ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတဲ့ အမတို့လည်း အခန်းထဲကို ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ထထွက်သွားပါတယ်။
ဦးနိုင်က ကျမကို အရှေ့ဘက် နံရံထောင့်ဆီ နေရာပြောင်းဖို့ ပြောကာ ခေါ်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပြန်ဆွဲသွင်းကာ ဖက်နမ်းရင်း လျောက်လှမ်းလက်စဖြစ်တဲ့ ရင်သိမ့်တုန်ခံစားမှုတွေဆီ ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်သွားပါတော့တယ်။
ဒီတစ်ခါတော့ အနားမှာ လူမရှိတော့တာမို့ ဦးနိုင်က ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုး သိပ်မလုပ်တော့ပါဘူး။ ကျမရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးကို သုံးလေးလုံးလောက် ဖြုတ်ပြီး ဘယာကို ပင့်တင်ကာ နို့တွေကို ထိထိမိမိ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်နေပါတယ်။
ပြီးတော့ သူ့အနမ်းတွေကလည်း ကျမကို အသဲတွေယားပြီး အငြိမ်မနေနိုင်အောင် ပြုစားနေခဲ့ပြန်ပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲငုံစုပ်နမ်းကာ လျှာနဲ့လျက်လိုက်၊ နို့ကို အားပါပါလေး စို့လိုက်နဲ့ ဆက်တိုက်ကို လုပ်နေခဲ့တာပါ။
ကျမ ထဘီလေးကလည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ပေါ်အောင်ပင် ပြေကျနေခဲ့ရပါပြီ။ သူ့လက်ကြီးတွေက ပေါင်သားတွေနဲ့ အဖုတ်ပြင်ကို ဖိပွတ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်တိုင်း ကျမမှာ ပေါင်တံလေးများ လှုပ်ခတ်တုန်ယင်လို့ ဖြစ်နေရရှာပါတယ်။ ဒါတောင် ပြတင်းပေါက်တွေ မရှိသေးတဲ့ အပြင်ခန်းမှာမို့ ကျမမှာ မနည်းထိန်းနေရပါတယ်။ မဟုတ်ရင် ဦးနိုင်ရဲ့ ပြုစုနှိုးဆွမှုတွေအောက်မှာ ကျမခန္ဓာကိုယ်လေးဟာလည်း အရှက်လုံးဝကင်းမဲ့နေရတော့မှာပါ။
ကျမစိတ်နဲ့ခန္ဓာဟာလည်း ရမ္မက်မီးတွေ တောက်လောင်ပြီး ပူလောင်ပြင်းပြနေရပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်လည်ပင်းကို ဖက်ကာ တုံ့ပြန်နမ်းရင်း လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေမိပါတယ်။အခန်းထဲက နှစ်ယောက်ကလည်း လွတ်လပ်သွားပြီမို့ အကြိုက်ကဲနေကြပုံပါ။ သူတို့ဝင်သွားတဲ့အခန်းကလည်း လျှာထိုးပြင်နဲ့ ကာထားတာမို့ အသံတွေကို ကြားနေရပါတယ်။
အမတို့အသံတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်းကျယ်လာတယ်။ အမရဲ့ ညည်းသံနဲ့ တဏှာသံစွတ်တဲ့ စကားသံတွေဟာ အပြင်က ကြားနေရတဲ့ ကျမတို့ကိုလည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု ပြင်းလာစေရပါတယ်။ ဦးနိုင်လက်ကလည်း ကျမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ ထိုးထည့်ကာ အဖုတ်ကို တိုက်ရိုက် ပွတ်သပ်လို့ နှိုက်ကလိပေးနေခဲ့ပါပြီ။ ကျမ အဖုတ်လေးကလည်း တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားတက်နေကာ စောက်ရည်တွေကလည်း စိမ့်ထွက်စိုစွတ်နေရပါပြီ။
ကျမလည်း စိတ်တွေ တော်တော်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဦးနိုင်လီးကြီးနဲ့ ကျမအဖုတ်ထဲ ထည့်ကာ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အပြင်ခန်းမှာ လိုးဖို့တော့ မဝံ့ရဲပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမစိတ်ကို ချုပ်တည်းထားရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ နမ်းစုပ်လျက်ပေးမှုနဲ့အတူ နှိုက်ဆွဖျစ်ညှစ်မှုတွေကြောင့် ကျမမှာ တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ အဖျားတက်သလို တုန်ယင်လှိုက်မောနေရပါတယ်။ တောင့်တလာတဲ့ဆန္ဒတွေနဲ့အညီ ဦးနိုင် လီးကြီးကို ပိုမိုဆုပ်ကိုင်လို့ ခပ်တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်နေခဲ့မိပါတယ်။
အခန်းထဲက အမတို့အတွဲကလည်း အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတွေ၊ အမရဲ့ ညည်းသံတွေ အတော်ကျယ်အောင် ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ သူတို့လည်း ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့အောင် ဖြစ်နေပြီနဲ့ တူပါတယ်။
လိုးနေတဲ့အသံတွေ အရမ်းထွက်လာတော့ ဦးနိုင်က ကျမကို ထခိုင်းကာ အနောက်ဘက်ကို ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ ကျမလည်း အပွတ်၊ အနှိုက်ခံနေရတာကနေ ရုတ်တရတ် ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး ခေါ်လာတာခံရတော့ ကြောင်နေမိတယ်။ ဦးနိုင်ခေါ်ရာနောက်ကို ပြေလျော့နေတဲ့ထဘီလေးကို ဖြစ်သလိုပြင်ဝတ်လို့ လိုက်ပါခဲ့ရတာပါ။
ပြီးတော့ ဦးနိုင် ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ ကျမကို လိုးတော့မလို့လားလို့ တွေးနေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် လုံခြုံတဲ့အခန်းက အမတို့ ဝင်နေတဲ့ အခန်းပဲရှိတာလေ။ ဦးနိုင်ကတော့ ကျမကို ထိုအခန်းရဲ့ အနောက်ဘက်၊ အိမ်အတွင်းထဲကို လက်ဆွဲခေါ်လာခဲ့တာပါ။
ရောက်တော့ ကျမက ဦးနိုင်ကို စကားပြောမလို့ ပြင်တော့ သူက ရှူးလို့ အချက်ပြကာ တိတ်တိတ်နေခိုင်းပါတယ်။ ပြီးတော့ အမတို့ ဝင်နေတဲ့ အခန်းရဲ့ အတွင်းဘက်နံရံနားကို ကျမကို ခေါ်သွားပါတယ်။
ပြီးတော့မှ လေသံတိုးတိုးနဲ့ အထဲကို ချောင်းရအောင်လို့ ပြောလာပါတယ်။ ဒါတော့ ကျမ လန့်ကာ ငြင်းရတယ်။ အထဲမှာက ထိုင်စကားပြောနေကြတာ မဟုတ်ဘူးလေ။ လိုးနေကြတာကို အတိုင်းသား ကြားနေရတာပါ။
ချောင်းရင် ဘာတွေတွေ့ရမလဲဆိုတာ သိတာပေါ့။ ဒါက မလုပ်သင့်ဘူး ထင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကိုထွန်းက ကျမ အမကို ကောင်းကောင်း လိုးနေတာလေ။ အမကို အရှက်မဲ့အောင် တွေ့ရတာက ကျမအတွက် တော်ပါသေးတယ်။
အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆံနေပုံကို ကျမ ဘယ်လို ကြည့်ရဲမှာလဲ။ ပြီးတော့ ကျမအနားမှာ ဦးနိုင်ကလည်း ရှိနေတာလေ။ ဒါကြောင့် ဦးနိုင်မျက်နှာကိုကြည့်ကာ အသံမထွက်ဘဲ ခေါင်းတခါခါနဲ့ အတင်းငြင်းနေမိတာပါ။
ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်ကတော့ မရပါဘူး။ အမတို့ လိုးနေတာကို အတူချောင်းကြည့်ရအောင်လို့ တိုက်တွန်းနေပါတယ်။ ပြီးတော့ အခန်းနံရံက အပေါက်လေးတွေကို ပြပါတယ်။သူပြတဲ့ အပေါက်လေးတွေက ခပ်သေးသေးပါ။ သစ်သားပျဥ်မှာ အနာပါပြီး အပေါက်လေးတွေ ဖြစ်နေတဲ့သဘောပါ။ ခေါင်းငုံ့၊ ခါးနည်းနည်းကုန်းပြီး နံရံနားကပ်ကြည့်မှ မြင်ရမှာပါ။
ဦးနိုင်က ကျမကို ပြောရင်း အပေါက်တစ်ပေါက်ကို ကပ်ကြည့်နေပါတယ်။ ကျမကတော့ ထိုနားမှာပဲ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ရပ်နေမိတယ်။ အခုလို ဦးနိုင်က ချောင်းကြည့်နေတာကို ကျမ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်နေရတယ်။
အထဲမှာ အသံထွက် ညည်းတွားရင်း အလိုးခံနေရတာက ကျမ အမလေ။ ဦးနိုင်က ကျမကို စိတ်ကြိုက်လိုးနေနိုင်တာတောင် ကျမရဲ့ အမ အလိုးခံနေတာကို ချောင်းကြည့်နေတာမို့ စိတ်ထဲ တစ်မျိုး ဖြစ်နေရပါတယ်။ဦးနိုင်ကတော့ ကြည့်နေရင်း ကျမ ဘက်လှည့်ကာ ကြည့်၊ ကြည့်၊ ကောင်းနေပြီလို့ အဖော်စပ်နေပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ အမရဲ့ မချိမဆံ့ ညည်းသံရှည်ရှည် ကို ခပ်ကျယ်ကျယ်ကြားလိုက်ရပါတယ်။
ဒီတော့မှ ကျမလည်း အပေါက်လေးနား ကပ်ကာ အထဲကို ချောင်းကြည့်မိပါတယ်။ စကြည့်ခါစကာ မသဲကွဲပေမယ့် သေချာကြည့်မိမှ အထဲကနှစ်ယောက်ကို မြင်ရပါတော့တယ်။ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ အမကို ကိုထွန်းက ဆံပင်ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးနေတာပါ။ အမမှာ ကျောလေးကော့၊ ခေါင်းလေး နောက်လန်အောင်ပင် ဆံပင်တွေကို ခပ်တင်းတင်းဆောင့်ဆွဲခံထားရပါတယ်။ ကိုထွန်းက ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို ပစ်ဆောင့်လိုးနေခဲ့တာပါ။
ဒါကြောင့်လည်း တဖန်းဖန်း ရိုက်ခတ်သံများနဲ့အတူ အမရဲ့ မချိမဆံ့ညည်းသံတွေက ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ထွက်ပေါ်နေခဲ့ရတာပါ။ ကျမကြည့်တဲ့နေရာက သူတို့လိုးနေတာကို တစောင်းမကျတကျ နေရာက တွေ့မြင်နေရပါတယ်။
ကျမမှာ ကြည့်မိပြီး ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်သွားရတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ချောင်းကြည့်မိတာကနေ မျက်နှာလွှဲလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ ဘေးနားမှာ ဦးနိုင်ရှိနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ရှက်လည်း ရှက်နေမိတယ်။ဦးနိုင်ရှိရဲ့သားနဲ့ ကျမက တခြားယောက်ျား လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်နေမိတာ မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့် ဦးနိုင်ကို မလုံမလဲနဲ့ ကြည့်မိတယ်။ ဦးနိုင်ကတော့ အပေါက်ကိုပဲ အာရုံစိုက်ကာ ချောင်းနေခဲ့ပါတယ်။
ဒီတော့မှပဲ ကျမလည်း စိတ်သက်သာရပါတယ်။ အစက အမ အလိုးခံနေတာကို ဦးနိုင်က ချောင်းနေလို့ ကျမစိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ အခုတော့ တစ်ခဏသာ တွေ့လိုက်ရတဲ့ အထဲကမြင်ကွင်းကြောင့် ကျမမှာလည်း ရင်တွေလှိုက်ဖိုတုန်ယင်နေရပါတယ်။
ဖျတ်ခနဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ကျမ အာရုံထဲ စွဲထင်နေပါတယ်။ ဒါက ကျမ ဘဝမှာ လူနှစ်ယောက် လိုးနေတာကို အပြင်မှာ ပထမဆုံး တွေ့ဖူးခြင်းပါပဲ။ကျမကိုယ်တိုင်လည်း ဦးနိုင်က ဆံပင်ဆွဲပြီး မညှာမတာ ဆောင့်လိုးတာကို ခံဖူးတယ်လေ။ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ နာကျင်ခံခက်ခြင်းတွေက ပိုမိုတောင့်တမှုတွေကိုသာ ဖြစ်စေရပြီး မဖော်ပြနိုင်လောက်အောင် အရသာရှိတာကို ခံစားဖူးပါတယ်။
အခုလည်း အမဟာ မချိမဆံ့ညည်းအော်နေပေမယ့် ဒီလိုအလိုးခံရတာကို ကြိုက်နေတော့မှာပါ။ ကျမလည်း ကိုယ်တိုင်ခံစားဖူးတဲ့ ကာမအရသာကို နှိုင်းယှဥ်မိကာ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အထဲကို ပြန်ချောင်းကြည့်မိတယ်။ ကိုထွန်းကတော့ ဒါနောက်ဆုံးပဲလို့ တွေးကာ အမကို အသေဖြုတ်နေတာလား မသိပါဘူး။ ဆံပင်တွေကို အလယ်လောက်က စုကိုင်ကာ ဆွဲပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးသလို၊ ကိုယ်လေး ကော့လန်နေတဲ့ အမ နို့တွေကိုလည်း ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ပြီး ဆွဲလိုးနေပါသေးတယ်။
ဒါတင်မက အမလည်ပင်းနဲ့ ပခုံးကို ချုပ်ကိုင်ဖမ်းညှစ်ပြီး လိုးတတ်သလို၊ အမရဲ့ မျက်နှာကို တစောင်းလှည့်စေပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းရင်းလည်း လိုးတတ်ပါသေးတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ နောက်ဆုံးတွေ့ဆုံကြခြင်းမို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့အောင်ပင် ဖြစ်နေရပါတယ်။
မြင်ရတာကတော့ တကယ်ကို ရမ္မက်ထန်စရာပါ။ ကျမလည်း ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားကာ အာခေါင်တွေခြောက်လာရတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ဦးနိုင်က ကျမ လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့လီးမာမာကြီးကို ကိုင်ခိုင်းပါတယ်။
ဦးနိုင်လည်း ကြည့်ရင်း လိင်စိတ်တွေ ထန်နေပုံပါပဲ။ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံချထားပါတယ်။ သူ့လီးကြီးကလည်း အကြောပြိုင်းပြိုင်းထအောင်ကို တင်းမာပြီး ပူနွေးနေပါတယ်။ကျမရဲ့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေတဲ့အချိန်မှာ ဦးနိုင်ရဲ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရတော့ ပိုစိတ်ထန်လာရပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း အထဲကို ချောင်းရင်းနဲ့ ဦးနိုင်လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေမိပါတယ်။
ပြီးတော့ အမကို စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုးရင်း ကျေနပ်အားရနေတဲ့ ကိုထွန်းကို ကြည့်ကာ ဦးနိုင်ကိုလည်း ထိုကဲ့သို့ အရသာရှိစေချင်မိပါတယ်။ ဦးနိုင်ကိုလည်း ကျမနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်မှုကို ရစေချင်ပါတယ်။
ဒီလို စိတ်အခံ ဖြစ်ပေါ်လာတာမို့ ချောင်းနေတာကနေ ခွာကာ ဦးနိုင်ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဦးနိုင်က ကျမကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ကျမ လုပ်ချင်တာကို သဘောပေါက်သွားပါတယ်။ဒါကြောင့်ပဲ ကျမ ဝင်ထိုင်နိုင်အောင် နံရံနဲ့ နည်းနည်းခွာကာ ရပ်ပေးပါတယ်။ ကျမလည်း နံရံနဲ့ ဦးနိုင်ပေါင်ကြားထဲ ငုတ်တုတ်ဝင်ထိုင်ကာ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း နှာခေါင်းနဲ့ဖိကပ်ကာ နမ်းရှိုက်ပေးနေမိပါတယ်။
ပြီးတော့ ကျမလက်ထဲမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါပူနွေးနေတဲ့ လီးကြီးရဲ့ ထိပ်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ကာ စုပ်နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ တစ်ဆက်တည်း ကျမ လျှာနဲ့ လီးထိပ်ကြီးကို ဝိုက်ကာ လျက်ပေးရင်း ပါးစပ်ထဲထည့်လို့ စုပ်ယူလိုက်ပါတော့တယ်။
..............................
အိမ်ပြန်လာတဲ့လမ်းမှာ ကျနော်ဟာ တက်ကြွပြီး ပျော်နေမိတယ်။ ဘယ်သူမဆို ရက်အကြာကြီး ခွဲနေခဲ့ရတဲ့ မိသားစုနဲ့ ပြန်တွေ့ရရင် ဝမ်းသာကြမှာပါပဲ။
ကျနော်က သုံးလကျော်တောင် ဝေးနေခဲ့ရတာလေ။ ဒီလောက်ကြာမယ်လို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် ကြားထဲမှာ ဖုန်းဆက်ဖို့လည်း ခဲယဥ်းတာမို့ အဆက်အသွယ် ပျက်နေခဲ့ရတာပါ။ အရင်ကလည်း ခရီးရက်ရှည်ထွက်ပြီး အလုပ်လုပ်ရပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်လောက် အကြာကြီး မခွဲခဲ့ဖူးဘူးလေ။
ပြီးတော့ ကျနော်ပြန်အလာကို စောင့်နေမယ့် ချစ်ရတဲ့ မိန်းမအပြင် သားနဲ့ သမီးလေးလည်း ရှိသေးတယ်လေ။ သမီးလေးဆိုရင် သုံးလတောင် ဝေးကွာနေလို့ ကျနော့်ကို စိမ်းများနေမလားလို့ အတွေးဝင်မိတယ်။ကျနော် ခရီးမထွက်ခင်က ဝမ်းလျားမှောက်တတ်ကာစပဲ ရှိသေးတာလေ။ ဒီသုံးလအတွင်းမှာ သမီးလေး လေးဘက်သွားနေပြီလား၊ ထိုင်တတ်နေပြီလားလို့ ကျနော် အမြဲတွေးနေမိပါတယ်။
သားကတော့ ကျနော့်ကို သတိရနေမှာ သိပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက် ကျနော်ပြန်ရောက်ရင် မူကြိုထားဖို့ လုပ်ရပါဦးမယ်။ ကျနော် အလုပ်လုပ်နေရပေမယ့် သားနဲ့သမီးကို သတိရလွမ်းဆွတ်ရင်း သူတို့ပုံရိပ်လေးတွေ မြင်ယောင်ကာ ကြည်နူးနေမိပါတယ်။
ပြီးတော့ ... ကျနော်ချစ်ရတဲ့ အေး။ ဒီတစ်ခေါက် အဝေးမှာ အလုပ်သွားလုပ်နေရချိန်မှာ အေးကို သတိရလိုက်တိုင်း ကျနော့်အတွေးထဲမှာ လွမ်းဆွတ်ခြင်းနဲ့အတူ မဝေခွဲနိုင်တဲ့ စိုးရိမ်မှုတွေ အမြဲခံစားနေခဲ့ရပါတယ်။
ဒါတွေက အရင်တစ်ခေါက် ကျနော်အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ အေးရဲ့ အပြုအမူတွေကနေ မြစ်ဖျားခံလာခဲ့ရတာပါ။ ပဟေဠိဆန်ပြီး တစ်ခုခုကို ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အပြုအမူတွေက ပြန်တွေးမိတိုင်းမှာ ကျနော့်ရင်ထဲ စိုးတထိတ်ထိတ်ဖြစ်ပေါ်လာစေရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကျနော့်ရင်ထဲမှာ မဝေခွဲနိုင်တဲ့ စိုးရိမ်မှုတွေ ဝင်လာတိုင်း အတင်းငြင်းပယ်မိပါတယ်။ မဟုတ်ဘူး၊ ငါလျောက်တွေးနေတာ၊ ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ မဖြစ်ရဘူးဆိုပြီး ကျနော့်ခေါင်းထဲက အတွေးတွေကို မောင်းထုတ်မိတယ်။
အေးအပေါ် ထိခိုက်စေမယ့် အတွေးမျိုးတွေ၊ သံသယနဲ့ မယုံသင်္ကာဖြစ်ရမှုတွေကို ကျနော့်နှလုံးသားက လက်မခံနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ အရာရာကို ခေါင်းအေးအေးထားစဥ်းစားပြီး အဖြေရှာတတ်ပေမယ့် အေးနဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ အတွေးတွေ၊ မေးခွန်းတွေအတွက်တော့ ကျနော်ဟာ အဖြေရအောင် မရှာဖြစ်ခဲ့ပါ။
အဖြေရှာမရတာလား၊ မရှာရဲတာလားဆိုတာတောင် ကျနော့်ကိုယ်ကျနော် မသိတော့ပါဘူး။ အဖြေရှာဖို့ တွေးလိုက်တိုင်း အေးအပေါ်ထားတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ယုံကြည်မှုနဲ့ ကျနော်တို့နှစ်ဦးကြားက သံယောဇဥ်၊ ချစ်ခြင်းတွေက အတွေးဆိုးများကို ရပ်တန့်စေခဲ့ပါတယ်။
ဒါကြောင့် အေးကို သတိရတိုင်း ဖြစ်ပေါ်လာတတ်တဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေကို မတိုးပွားစေချင်လို့ အလုပ်ကိုသာ အာရုံပိုစိုက်ခဲ့ရပါတယ်။ အခုလည်း အိမ်အပြန်ကားစီးနေရင်း အေးကို သတိရလိုက်မိတော့ ရင်ထဲ တစ်ခုခုဆုံးရှုံးထိခိုက်ရသလို ခံစားချက်မျိုး ပြန်ပေါ်လာရပြန်ပါပြီ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီတစ်ခေါက် ကျနော့်ရဲ့အိမ်အပြန်လမ်းဟာ ရင်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ စိုးထိတ်မှုတွေကို ကြေပျက်စေရပါမယ်။ အေးကလည်း ကျနော်ပြန်လာရင် ပြောစရာရှိတယ်လို့ ပြောထားခဲ့တယ်လေ။သူ ဘာပြောမလဲ။ သူ ပြောလာမှာတွေက ကျနော့်ကို ဘယ်လောက်အထိ အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိစေမလဲ။ တစ်ချို့သော အရာတွေကို သိတာနဲ့ မသိတာ၊ ဘယ်ဟာပိုကောင်းမလဲ။
အေး ထုတ်ပြောလာမှာတွေက ကျနော့် ဒေါသနဲ့ မာနကို ထိခိုက်ခဲ့ရင်ရော .... မဟုတ်သေးပါဘူး။ ကျနော် အတွေးလွန်နေမိတာပါ။ လင်မယားချင်း ဝေးကွာရင် ဟိုတွေး၊ ဒီတွေးနဲ့ လျောက်တွေးမိကာ စိတ်ဒုက္ခရောက်စေရတာမျိုးတွေ ဖြစ်တတ်တာ သဘာဝပါပဲ။
အေးရဲ့ ပျက်ယွင်းနေတဲ့ အမူအရာတွေက ကျနော်ထင်သလို မဟုတ်ဘဲ၊ ကျနော်မကြိုက်တဲ့ အခြားအရာတွေ သူလုပ်မိတာကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ အပျော်အပါးမက်တာမျိုး၊ ကလေးတွေထားပြီး လျောက်သွားတတ်တာမျိုး၊ အသုံးအစွဲ ကြီးမိတာမျိုးတွေပဲ ဖြစ်မှာပါ။
ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အေးက ထိုအကြောင်းကို စကားပြန်မစရင်လည်း ကျနော် ထပ်မမေးတော့ပါဘူး။ ခွင့်လွှတ်နိုင်လောက်တဲ့ အမှားတွေအတွက်ကတော့ ကျနော်တို့နှစ်ဦးရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို မထိခိုက်စေချင်ပါ။တစ်ချို့သော ယိုင်နဲ့နေတဲ့ အမူအကျင့်တွေဟာ အချိန်ကာလတစ်ခုအတွင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြန်လည်တည့်မတ်ပြီး ထိန်းကြောင်းနိုင်တယ်လေ။ ပိုပြီး ယိုင်စောင်းပြိုလဲမသွားဖို့တော့ ဘေးက ထောက်ကူတည့်မတ်ဖို့လိုရင် ထောက်ကူပေးရမှာပေါ့။
ဒါကြောင့်ပဲ ဒီတစ်ခေါက် အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ကျနော်ရဲ့ မိသားစုအပေါ် လွတ်ဟင်းနေတာတွေကို ပြန်ဖြည့်ဆည်းရပါမယ်။ ဘဝတိုးတက်ဖို့အတွက် အလုပ်ကို ကြိုးစားခဲ့သလို သာယာအေးချမ်းတဲ့ မိသားစုဘဝကို တည်ဆောက်တည့်မတ်စေဖို့အတွက်လည်း ကျနော် အချိန်ပေးရပါမယ်။
ပြီးတော့ ဒီတစ်ခါမှာ ငွေလည်း အတော်ရခဲ့ပြီမို့ ဝယ်ထားတဲ့ ခြံဝိုင်းမှာ အိမ်ဆောက်ဖို့ သစ်ဝါးဝယ်ရပါမယ်။ အိမ်တစ်ခါတည်း ဆောက်ဖို့ကတော့ ငွေနည်းနည်း လိုနိုင်တယ်။ ဒါကလည်း ကျနော့်ရပ်ရွာမှာပဲ အလုပ်လုပ်ရုံနဲ့ ရလာမှာပါ။
ကျနော်ရတဲ့ လုပ်အားခကနေ တခြားသုံးခဲ့တာလည်း ရှိခဲ့လို့ပါ။ အမှန်က ဒီနေ့ ကျနော် အစောကြီး အိမ်ပြန်ရောက်ရမှာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျနော် ခရီးမထွက်ခင်ကတည်းက ရည်မှန်းထားတဲ့ ကိစ္စကို သွားအကောင်အထည်ဖော်နေလို့ နည်းနည်းနောက်ကျသွားရပါတယ်။
ကျနော်က အေးကို ရွှေဆွဲကြိုးလေး ဆင်ချင်တာလေ။ တောက်ပသင့်သလောက် မတောက်ပရရှာတဲ့ ကျနော့်မိန်းမ အေးအတွက် အမြဲ လုပ်ပေးနေချင်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စပါ။အခြေခံမိသားစုမို့ မိသားစုရဲ့ နေ့စဥ် စားဝတ်နေရေး၊ ကလေးမွေးဖို့၊ ကလေးတွေ ကျန်းမာရေး၊ သာရေး နာရေး စတဲ့ ခေါင်းစဥ်အမျိုးမျိုးအောက်မှာ ကျနော့်ရဲ့ရှာရသမျှဟာ အဖက်မတင်ခဲ့ပါဘူး။ ဒီနောက်ပိုင်းတော့ အလုပ်ပိုကြိုးစားသလို စုမိဆောင်းမိရှိခဲ့တာမို့ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ သိမ်းဆည်းထားတဲ့ ဆန္ဒကို အကောင်အထည်ဖော်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။
ဒါကြောင့်ပဲ အိမ်တန်းမပြန်ဘဲ မန္တလေးမြို့ကို တက်ကာ နာမည်ကြီးရွှေဆိုင်ကို သွားခဲ့တာပါ။ အရင်ကတည်းက လုပ်ရင် တစ်မတ်သား၊ ငါးမူးသား မလုပ်ဘူး၊ တစ်ကျပ်သားလုပ်မယ် မှန်းထားတဲ့အတိုင်း ဝယ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။
ရွှေဆွဲကြိုးဝယ်ပြီး အိတ်ထဲ သေချာထည့်ပြီးချိန်မှာ ကျနော့်ရင်ထဲက ကြည်နူးမှုဟာ နှိုင်းပြလို့တောင် မရပါဘူး။ ဒီရွှေဆွဲကြိုးလေးဟာ ကျနော်တို့ လင်မယားကြားက ချစ်ခြင်းမေတ္တာ၊ သံယောဇဥ်နဲ့ နားလည်စာနာမှုတွေကို ပြသနေခဲ့တာလေ။
အေး ကို ရွှေဆွဲကြိုးလေး ပြလိုက်ရင် ဝမ်းသာသွားမယ့်မျက်နှာလေးကို ကြိုမြင်ယောင်ကာ ကျနော့်ရင်ထဲ ကြည်နူးနေမိပါတယ်။ ကားပေါ်မှာ ငြိမ်ထိုင်နေရပေမယ့် ကျနော့်ရင်ထဲမှာတော့ ပျော်ရွှင်မှုနဲ့အတူ ပျံ့လွင့်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကားဂိတ်မှာ ကားရပ်လိုက်တာနဲ့ ပထမဆုံး ခုန်ဆင်းလိုက်တဲ့သူဟာ ကျနော်ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ခရီးဆောင်အိတ်ကို ဆွဲရင်း တက်ကြွတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။
" စိုးကြီး ... ဟေ့ကောင် ..."
ကားဂိတ်နားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲကနေ ကျနော့်ကို လှမ်းခေါ်သံကြားလို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ကျနော့်ရဲ့ ငယ်ပေါင်းသူငယ်ချင်းတစ်ယောက် လက်ပြကာခေါ်ရင်း ထွက်လာပါတယ်။
" ဟာ ... ခွေးကောင် ဘယ်သူလဲလို့"
" လာဦးကွာ ... လက်ဖက်ရည်သောက်ပြီး ခဏနားသွားဦး"
" မသောက်တော့ဘူး။ ငါအခုမှ ရောက်တာလေ။ အိမ်အရင်ပြန်လိုက်ဦးမယ်။ပြီးမှ ငါ ပြန်လာခဲ့မယ်။ မင်း ခဏစောင့်နေလေ"
" ဟာကွာ ... မင်းအိမ်က ဘယ်မှ ထွက်မပြေးပါဘူး ... ခဏနေပါဦး ..."
" ဟ ... မင်းက လူပျိုဆိုတော့ ဘယ်ကိုယ်ချင်းစာမှာလဲ ...ငါက အိမ်နဲ့ သုံးလကျော်တောင် ဝေးထားရတာကွ ... ပြန်ချင်နေပြီ ...ဒါနဲ့ မင်းက ဒီအချိန်ကြီး ကားဂိတ်နားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ဘာလို့လာထိုင်နေတာလဲ ... ထူးထူးခြားခြား"
" မင်းကို လာစောင့်နေတာ ... ပြောစရာရှိလို့"
" ဟင် !!!ဘာလဲဟ ... စောက်ပို ... ပြော ......"
ကျနော့်ကို လာစောင့်နေတာဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ပထမတော့ ဒီကောင်နောက်နေတာပဲ ထင်လိုက်တယ်။ ငယ်ပေါင်းအချင်းချင်း အပိုပြောတယ် ထင်လိုက်မိတာပါ။ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်မိတော့ နောင်ပြောင်တဲ့မျက်နှာမျိုး မဟုတ်ဘဲ တည်ငြိမ်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျနော်လည်း ခဏရပ်ကာ သူဆက်ပြောလာမှာကို စောင့်နေလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့် သူက အလုပ်အကြောင်းတွေမေးပြီး အခြားအကြောင်းတွေကိုသာ လျောက်ပြောနေခဲ့ပါတယ်။ နောက်မှပြောလည်းရတဲ့ အကြောင်းတွေကို လျောက်ပြောနေတော့ ကျနော်စိတ်မရှည်တော့ဘူး။ အိမ်ကိုပြန်ချင်စိတ်က ကြီးနေခဲ့ပြီလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ .....
" ကဲ ... ဒါတွေ မေးမယ်ဆိုရင် အိမ်ရောက်မှ မေးပါကွာ ...လာခဲ့ မင်းပါ အိမ်လိုက်ခဲ့"
" ဟ ... ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ ... မင်းကို ပြောစရာရှိလို့ပါလို့ ဆိုနေတဲ့ဟာကို ...စိတ်ချ .. မင်းအိမ်လိုက်ရုံတင်မကဘဲ ဒီည မင်းအိမ်မှာပါ လိုက်အိပ်မှာ ...လီးပဲ ... ဒီလောက် အိမ်ပြန်ချင်နေတယ်"
ပြောမနာ ဆဲမနာတွေမို့ ဆဲတာက မထူးဆန်းဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့အသံမှာ ဒေါသသံပါနေတယ်။ ငယ်ပေါင်းတွေမို့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ရုံနဲ့ ကျနော့်ကို တစ်ခုခုကို ပြောချင်နေမှန်း သိသာတယ်။သူ့အကြောင်းလား၊ ကျနော့်အကြောင်းလား။ ချက်ချင်းပြောမထွက်ဘဲ ဝေ့နေပုံထောက်ရင် တော်တော်အရေးကြီးပုံရတယ်။ ဒီနေရာက လူမရှင်းတော့ သူ ပြောမထွက်တာလားလို့ ထင်မိတယ်။ ဒါကြောင့် အနားက ဘုရားဝန်းကို သတိရလိုက်တယ်။
" ဒါဆို ... လာကွာ ... ဘူရားဝန်းဘက် သွားရအောင်"
" ဘာလုပ်ဖို့လဲ"
" ဟ ... မင်းမှာ ပြောစရာရှိမှန်း ငါသိတယ်။ အဲတော့ ဒီလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထက်စာရင် ဘုရားဝန်းထဲ သွားရအောင်။ အဲမှာ လူရှင်းတယ်။ အေးဆေးတယ်။ဒါကြောင့်ခေါ်တာဟ ... စွတ်ရန်လုပ်နေတာပဲ"
" အေး ... ဟုတ်ပါ့ ... ဒါတော့ မင်းဥာဏ်ကောင်းတယ် ... သွားရအောင်"
ဒီလိုနဲ့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ဟာ ဘုရားဝန်းဘက် ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ လျောက်လာရင်း ကျနော်လည်း ဆက်စပ်တွေးနေမိတယ်။
သူငယ်ချင်းက ကားဂိတ်မှာ ကျနော့်ကို လာစောင့်နေတယ်ပြောတယ်။ ဒါက ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒီအချိန်မျိုးက ကျနော်တို့သူငယ်ချင်းတွေ ထိုင်နေကျ ဆိုင်မှာပဲ လူစုံနေကျလေ။ အခုတော့ သူက ကျနော်တို့ ထိုင့်လေ့မရှိတဲ့ ကားဂိတ်ဘက် ရောက်နေတယ်မဟုတ်လား။
ပြီးတော့ ကျနော့်ကို ပြောစရာရှိတယ်ဆိုတာက ကျနော့်အကြောင်းဖြစ်ဖို့များပါတယ်။ သူ ဘာပြောချင်လို့လဲ။ ကျနော် လက်မခံနိုင်တဲ့စကားတွေ ပြောချင်လို့လား။ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ဘုရားဝန်းထဲရောက်ပြီး ဘုရားထိုင်ရှိခိုးလိုက်ကြတယ်။ ဘုရားရှိခိုးနေပေမယ့် ကျနော့်ဟာ စိတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်သူပမာ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။
တကယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုရှိခိုးမိမှန်းတောင် မသိလိုက်ပါဘူး။ ဘာမှလည်း မဆုတောင်းမိပါဘူး။ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ ဗလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသလို ခံစားနေရပါတယ်။ပြီးမှ အရိပ်ကောင်းတဲ့နေရာမှာ ထိုင်မိတဲ့အထိ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ဟာ စကားထပ်မပြောဖြစ်ကြပါ။ ကျနော့်စိတ်တွေ ထူးထူးခြားခြား တည်ငြိမ်နေခဲ့ပါတယ်။
ကျနော့်ရဲ့ စိုးရိမ်နေမှုကပဲ ကျနော့်ကို တည်ငြိမ်သွားအောင် ဖြစ်စေရသလားမသိပါ။ သူ့ကိစ္စကြောင့်မဟုတ်ဘဲ ကျနော့်အရေးကိစ္စဆိုရင် ကျနော်ကိုယ်တိုင်ပဲ ရင်ဆိုင်ရတော့မှာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ...
" ကဲ၊ ပြော ... ငါ့ကို ပြောချင်တာ ဘာလဲ ..."
" အေး ... ပြောပါ့မယ်။ ဒါပေမယ့် ငါက မင်းရဲ့ ငယ်ပေါင်းသူငယ်ချင်းဆိုတာ မင်းသိပါတယ်။တို့သူငယ်ချင်း ၅ ဦးလုံးက တစ်ဦးအပေါ်တစ်ဦး ကောင်းကျိုးလိုလားသူတွေဆိုတာ မင်းသိတယ်။ငါက မင်းအကျိုးပျက်စီးအောင် ဘယ်တော့မှ မပြောဘူး။ မလုပ်ဘူးဆိုတာ မင်းယုံကြည်တယ်မို့လား"
" အေးပါ။ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကို ငါသိပါတယ်"
" အေး ... ဒါဆို အခုငါသိတာကို မင်းကိုယ်တိုင် သိတယ်လို့ပဲ သတ်မှတ်ပါ။တခြားသူပြောတဲ့ စကားလို့ မသတ်မှတ်နဲ့။မဟုတ်ရင် မင်းက ငါ့အပေါ် အထင်လွဲနိုင်တယ်"
" အင်း"
" မင်းကိုယ်တိုင် သိမြင်တယ်လို့ သတ်မှတ်မှ ရှေ့ဆက် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာ မင်းဘာသာမင်း ခေါင်းအေးအေးနဲ့ ဆုံးဖြတ်နိုင်မှာ။တို့ထဲမှာ မင်းက သွေးအအေးဆုံးပဲ။ ဒါပေမယ့် မဟုတ်မခံစိတ်အရှိဆုံးနဲ့ အညှိုးအတေးအကြီးဆုံးကလည်း မင်းပဲ။လက်တုံ့ပြန်ရင်လည်း ကြောက်ဖို့ကောင်းတာ ငါအသိဆုံးပဲ"
" ဟာကွာ ... မိချောင်းသားရေ ... လျှာရှည်လိုက်တာကွာ .....ဘာဖြစ်လို့လဲ ... တည့်ပဲပြော ... မင်းတို့ ဘယ်ရပ်ကွက်က ကောင်နဲ့ ဘာဖြစ်ထားလဲ ... ရန်ဖြစ်ထားလား ...ဒါမှမဟုတ် တို့အပိုင်းကို ဘယ်သူက လာစော်ကားလို့လဲ"
စိုးတထိတ်ထိတ်နဲ့ နားထောင်နေရတဲ့ ကျနော်ဟာ စိတ်မရှည်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျနော့်အသံဟာ ဒေါသပါသွားပါတယ်။ ကျနော့်လေသံမာသွားတော့ သူငယ်ချင်းမှာ လန့်သွားပြီး စိတ်ပူသွားတဲ့မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။
ကျနော့်စိတ်ထဲမှာလည်း စိုးရိမ်နေတဲ့ဟာ မဖြစ်ပါစေနဲ့ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်လေးကလည်း ရှိနေပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူတို့ရန်ဖြစ်ထားသလားဆိုပြီး မေးလိုက်မိတာပါ။
" အင်း ... ဒီလိုပုံနဲ့ဆို ငါတစ်ယောက်တည်းတော့ မင်းကို မထိန်းနိုင်လောက်ဘူး ...ဟိုကောင်တွေက ထိုင်နေကျဆိုင်မှာ ရှိနေလိမ့်မယ် ... ငါတို့သွားမလား ...ဒါပေမယ့် အဲမှာက လူရှုပ်တယ် ... စကားအေးအေးဆေးဆေး ပြောလို့မကောင်းဘူး ...မင်း ဒီကပဲ စောင့်မလား ... ငါ အမြန်သွားခေါ်လိုက်မယ်"
" ငါ စိတ်မရှည်တော့ဘူးကွာ ... မင်းသွားခေါ်လိုက် ...ငါ အိမ်အရင်ပြန်ပြီး အိမ်ကပဲ စောင့်နေလို့မရဘူးလား"
" ဟာ ... မရဘူး ... ဒီကပဲစောင့် ... ငါ အမြန်ပြန်လာခဲ့မယ် ...မင်း ဆာနေရင် ဘုရားမုခ်ဦးနားက ဆိုင်မှာ တစ်ခုခုစားပြီးစောင့် ...မင်း ဘယ်မှ မသွားနဲ့နော် ... ငါတို့သူငယ်ချင်းတွေ အေးအေးဆေးဆေး စကားမပြောရတာ ကြာပြီ ...စုပြီး စကားပြောချင်တယ်ကွာ ... ဒီမှာပဲ စောင့်ပါကွာ ... နော် ... ဟေ့ကောင်"
" ကဲ ... ဒါဆို မြန်မြန်သွားခေါ်ကွာ ... ငါ တစ်ခုခုစားပြီး စောင့်နေပါ့မယ် ...မြန်မြန်သွားခေါ်"
သူငယ်ချင်းက ကျနော်ပြန်သွားမှာ စိုးရိမ်နေလို့ အထပ်ထပ်မှာကာ စက်ဘီးကို ဒုန်းဆိုင်းနင်းထွက်သွားပါတယ်။ မသွားခင်မှာ ဆိုင်မှာ ကျနော်စားဖို့အတွက် ပိုက်ဆံပါ ရှင်းသွားမယ်ပြောသေးတယ်။ဒါက ကျနော် အိမ်ပြန်မသွားအောင် လုပ်တဲ့သဘောပါ။ ကျနော်လည်း နားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် စောင့်နေမယ်၊ ငွေကြိုမရှင်းနဲ့၊ ငါ အလုပ်ကပြန်လာတာ၊ ငွေပါပါတယ်ဆိုပြီး အတင်းသွားခိုင်းရတယ်။
ထွက်သွားတဲ့ သူ့ကိုကြည့်ပြီး ကျနော့်မှာ ဘာမှမရှိတော့သလို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးသွားရတဲ့ ခံစားချက်ကြီး ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ တစ်ယောက်တည်း အသိမဲ့သူပမာ ငိုင်တွေနေပြီးမှ ဘုရားမုခ်ပေါက်က ဆိုင်မှာ ထမင်းမှာစားရင်း တွေးနေမိတယ်။
ကျနော်နဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ကိစ္စ၊ ကျိန်းသေဒေါသထွက်ပြီး ပေါက်ကွဲမယ့်ကိစ္စ၊ သည်းခံလို့ လုံးဝမရတဲ့ကိစ္စ၊ လူကြားထဲမှာ ဖွင့်ပြောလို့မကောင်းတဲ့ကိစ္စ ... ဒါဆိုရင် ဘာဖြစ်နိုင်မလဲ။ ဒါပေမယ့် ရလာတဲ့အဖြေကို ကျနော့်နှလုံးသားက လက်ခံလို့မရပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျနော်ဟာ စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ မကပ်သူပမာ ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်။
မှန်းဆလို့ရပေမယ့် လက်မခံနိုင်တာလား၊ လက်မခံရဲတာလား မသဲကွဲတော့ပါ။ မဟုတ်ပါဘူးလို့ အခါခါငြင်းဆိုနေရင်းပင် ကျနော့်ရင်တွေပူလောင်ကာ ပင်ပန်းနေရပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အရှိတရားကို လွန်ဆန်လို့မရနိုင်တာလေ။
ကျနော်ထမင်းစားနေချိန်မှာပဲ သူတို့ပြန်ရောက်လာတယ်။ ကျနော်တို့အဖွဲ့ထဲမှာ အသက်အကြီးဆုံးတစ်ယောက်တော့ ပါမလာဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေ ပြန်တွေ့ရတာမို့ ရောက်လာတာနဲ့ အပြန်အလှန် နှုတ်ဆက်နေကြတယ်။
ဒါပေမယ့် သူတို့မျက်နှာမှာ တစ်ခုခုကို ဟန်ဆောင်ဖုံးကွယ်ထားရသလို၊ ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ ခက်နေရသလို ဖြစ်နေပါတယ်။ အရင်က တွေ့တာနဲ့ ပြောဆိုနောက်ပြောင်နေကျပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ စကားနည်းနေကြပါတယ်။
" ဒါနဲ့ ... မင်းတို့ သုံးယောက်ပဲလား ... ဟိုတစ်ယောက်ရော ... မပါလာဘူးလား"
" အွန်း ... မနက်ကတည်းက မင်းရောက်ပြီလားလို့ လာမေးပြီး အတူစောင့်နေသေးတယ် ...အခုတော့ သူ့မိန်းမ ကလေးမွေးတဲ့ဆေးရုံကို ထမင်းသွားပို့နေတယ် ... ပြီးရင် ဒီကို အမြန်လာခဲ့မယ်ပြောတယ်"
" အေး .. ဟုတ်သားပဲ ... ငါမသွားခင်ကတောင် ကလေးမွေးဖို့ ပြောမိသေးတယ် ...အခုတော့ မွေးပြီပေါ့ ... ဘာလေးလဲဟ ... ကလေးရော လူကြီးရော ကျန်းမာရဲ့လား"
" သူလိုချင်တဲ့ ယောက်ျားလေးပဲကွ။ သားလေးဆိုတော့ ရူးနေတာပဲ ...နှစ်ယောက်လုံး ကျန်းမာပါတယ်။ မမွေးခင်ကတော့ နည်းနည်း အခက်အခဲ ဖြစ်သွားသေးတယ်။ရိုးရိုးမွေးမရလို့ နောက်ဆုံး ခွဲမွေးလိုက်ရတယ် ... နောက်မှ ငါတို့အတူတူ သတင်းသွားမေးရအောင် ...ဟော ... ပြောရင်းဆိုရင်း ဟိုမှာ ရောက်ချလာပြီ ... မြန်သားပဲ"
ကျနော် မှန်းထားတာ သေချာနေပါပြီ။ မိန်းမ မီးဖွားလို့ ဆေးရုံတင်ထားရတဲ့ သူငယ်ချင်းကတောင် ကျနော့်ဆီကို အမြန်လိုက်ချလာတယ်ဆိုတော့ ကိစ္စက တော်တော်ကြီးမားနေတယ်ဆိုတာ သိနိုင်ပါတယ်။ သူလည်း ရောက်လာတော့ နှုတ်ဆက်ပြီး ဝင်ထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ သူတို့လေးယောက်ဟာ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်နေကြပြီး စကားစရခက်နေပုံ ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျနော်ကပဲ .....
" လူစုံတက်စုံ ရောက်လာတယ်ဆိုတော့ ကိစ္စက တော်တော်အရေးကြီးတယ်နဲ့တူတယ်"
ဆေးရုံကနေ လိုက်လာတဲ့ အသက်အကြီးဆုံး သူငယ်ချင်းက သက်ပြင်းချပြီး လေသံအေးအေးနဲ့ စကားစပြောလာတယ်။
" ကြီးတာ မကြီးတာက မင်းအပေါ်ပဲမူတည်တယ်။အကောင်းဆုံးကတော့ မင်းပဲ ခေါင်းအေးအေးနဲ့ ဆုံးဖြတ်ရမှာ ...ငါတို့အားလုံးဟာ မင်းနဲ့ တစ်သွေးတည်း တစ်သားတည်းပဲ။ အဲဒါကို မမေ့နဲ့ကွာ .....မင်းထိရင် ငါတို့ထိသလိုပဲ နာတယ်။ မင်းပြန်မရောက်ခင်မှာ ငါတို့လေးယောက် တိုင်ပင်ပြီး သဘောတူထားတာရှိတယ်။မင်းနဲ့ ငါနဲ့က အိမ်ထောင်သည်တွေ။ ကျန်တဲ့ သုံးယောက်က လူပျိုတွေ။သူတို့လူပျိုတွေက ပြောတယ်။ ဒီကိစ္စကို ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်တဲ့ မင်းနဲ့ငါက ဆုံးဖြတ်တဲ့။ငါတို့ဆုံးဖြတ်တာကို သူတို့သုံးယောက်က ဖြစ်အောင် လုပ်မယ်။သူတို့ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါတို့နှစ်ယောက်က ဝင်မပါရဘူး။ မနှောင့်ယှက်ရဘူးတဲ့"
ကျနော် လက်မခံနိုင်လို့ စိုးရိမ်နေခဲ့တဲ့ ကိစ္စက ကျနော့်ရှေ့ကို တည့်တည့်ရောက်လာခဲ့ပါပြီ။ ဒီတော့ ကျနော် ရင်ဆိုင်ဖို့ပဲရှိပါတော့တယ်။
" မင်းတို့စကားအသွားအလာနဲ့ ပြောရခက်နေတာကို ငါသဘောပေါက်ပါတယ်။နိဒါန်းတွေ ခံနေတာနဲ့ အချိန်ကြာပါတယ်ကွာ ... ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောကြစမ်းပါ ...ငါ့အိမ်ထောင်ရေးနဲ့ ပတ်သတ်နေတယ်ဆိုတာ ငါရိပ်မိပါတယ်။ ဒီတော့ ဘာမှ အားနာမနေပါနဲ့ ... ပြောပါ ...ငါ့မိန်းမ ဖောက်ပြန်နေတယ် မဟုတ်လား"
" ဟင် !!!!!"
..............................................
" အား ... ကောင်းတယ် ... စုပ် .. စုပ် ... အာ့ ...ဦး ... လီးက နံနေမှာ ... မင်း ကြိုက်တယ်ပေါ့ ... အား ..."
အထဲကို ချောင်းရင်း လီးစုပ်ခံနေတဲ့ ဦးနိုင်မှာ နှုတ်က ညည်းညူရင်း လီးကို ပါးစပ်ထဲ ပိုသွတ်သွင်းလာခဲ့ပါတယ်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ကျမ ပါးစပ်ထဲမှာ တင်းကားကာ လီးရည်ကြည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်လို့ တုန်ခါနေပါတယ်။
ကျမကလည်း သူ့အောက်မှာ ဒူးထောက်လို့ စိတ်ပါပါနဲ့ လီးစုပ်ပေးနေခဲ့တာပါ။ ယောက်ျားကိုတောင် သေချာလီးစုပ်မပေးဖူးတဲ့ ကျမဟာ ကိုယ့်အဖေအရွယ်လူကြီးရဲ့ လီးကို အကောင်းဆုံး စုပ်လျက်နမ်းပေးရင်း ကြည်နူးနေမိပါပြီ။
ဦးနိုင်ကို ကျမရဲ့ အပြုအစုကြောင့် အရသာတွေ့ကာ ကျေနပ်စေချင်တဲ့စိတ်ကလည်း ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူက မတောင်းဆိုရဘဲ သူ့ရှေ့မှာ တိုးဝင်ထိုင်ပြီး လုပ်ပေးဖြစ်ခဲ့တာပါ။သူ့လီးကို အာခေါင်ထဲ အပြည့်ထည့်သွင်းပြီး ပါးနှစ်ဖက်ပိန်သွားအောင် အားပါပါလေး စုပ်ယူပေးသလို ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကို လျှာနဲ့ရစ်ဝိုက်ဆွဲပြီးလည်း ကစားပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးက ထွက်သမျှ လီးရည်ကြည်တွေကို မျိုချရင်း ကျမ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ သူ့လီးထိပ်ကြီးကို ဖိတိုက်ပွတ်ဆွဲပေးတတ်ပါသေးတယ်။
ကျမ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း သူ့ပေါင်တံနှစ်ဖက်နဲ့ ဂွေးအုတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဆုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါတင်းမာနေတဲ့ လီးတံကြီးကို နှုတ်ခမ်း၊ နှာခေါင်းနဲ့ ဖိကပ်နမ်းရှိုက်ရင်း လျှာနဲ့ မက်မက်မောမော လျက်ပေးပါသေးတယ်။
ဒီလို စေတနာပါပါ၊ ကြည်နူးမှုအပြည့်နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့ ဦးနိုင်မှာ ပါးစပ်က ထုတ်ဖော်ညည်းညူရင်း အရသာတွေ့နေရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျမက သူ့ပေါင်ခြံကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ ပေါင်ခွဆုံအနှံ့ နမ်းရှိုက်လျက်ပေးရင်း ဂွေးအုနဲ့ ဖင်ကြားအမြောင်းကို လျှာနဲ့လျက်လို့ စုပ်ပေးလိုက်ရင် သူလည်း လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာရပါတယ်။
ဦးနိုင်ရဲ့ပေါင်တွေဟာ တုန်ခါလာပါတယ်။ ပြီးတော့ကျမဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထိုးဖွလို့ ခေါင်းကို သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖိညှပ်လာပါတယ်။သူ့ရဲ့ ထုတ်ဖော်ညည်းညူမှုနဲ့ တုံ့ပြန်မှုများဟာ ကျမကို ကြည်နူးကျေနပ်စေရပါတယ်။ ပြီးတော့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ချွေးနံ့၊ လီးနံ့ပြင်းပြင်းတွေဟာ ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဆိုးတွေကို ထကြွလာစေရပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကို လီးစုပ်ပေးရင်း ကျမ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထဘီကို ပင့်မလို့ အတွင်းခံလေးပေါ်ကနေ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ပွတ်ပေးနေမိပါတယ်။ တဆစ်ဆစ်နဲ့ လှိုက်ကာယားတက်နေတဲ့ အဖုတ်လေးဟာ ကျမကို ရှက်ရွံ့တွေဝေမှုတွေကို ကင်းကွာလာစေရပါတယ်။
" ယဥ်အေး ... တော်ပြီ ... မတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့"
ဦးနိုင်က အနောက်ကို နည်းနည်းဆုတ်ပေးပြီး ကျမကို မတ်တတ်ရပ်စေပါတယ်။ ကျမလည်း ထရပ်ရင်း လျော့ရဲရဲဖြစ်နေတဲ့ ထဘီလေးကိုပါ ကွင်းလုံးပုံချထားလိုက်ပါတယ်။ ဦးနိုင်က ကျမကို နံရံဘက် မျက်နှာမူပြီး ရပ်ဖို့ပြောတယ်။ ကျမကို ဒီနေရာမှာပဲ လိုးဖို့ပြင်နေပြီလို့ သိလိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် အထဲမှာ အမတို့ရှိနေတာကို လက်ညှိုးနဲ့ထိုးကာ အမူအယာပြလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်က ခေါင်းခါပြကာ ရတယ်၊ သူတို့လည်း လိုးနေတာ၊ အပြင်ကို ဂရုမစိုက်ဘူးလို့ ပြောတယ်။ ပြောရင်းနဲ့ ကျမကိုယ်လေးကို သူ့ဘက်ကျောပေးအောင် ဆွဲလှည့်ပြီး နံရံနဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်က ချက်ချင်း မလိုးသေးပါဘူး။ ကျမ ဖင်နောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ အတွင်းခံပေါ်မှပင် တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖင်သားများအပေါ် သူ့မျက်နှာကို ဖိကပ်လို့ နမ်းရှိုက်လာပါတယ်။
လက်ကလည်း ကျမ ပေါင်ခွကြားကို ပင့်ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ပေးနေသေးတယ်။ ဒီတော့ ကျမမှာ ဖျန်းခနဲ ကျဥ်တက်သွားရကာ သူလုပ်သမျှကို မတားဆီးနိုင်တော့ပါဘူး။ထိုနောက်တော့ သူက ကျမအတွင်းခံလေးကို အောက်ဆွဲချကာ ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို နမ်းရှိုက်ရင်း လျှာနဲ့ ထိုးကော်ကာ လျက်ပေးလာပါတော့တယ်။
ကျမလည်း သူလျက်လို့ကောင်းအောင် နံရံပေါ်လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကို အနောက်နည်းနည်း ပစ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ သူက ကျမ တင်ပါးနှစ်လုံးကြားနဲ့ ပေါင်ခွဆုံကြားကို မျက်နှာထိုးအပ်ပြီး တပျတ်ပျတ်မြည်အောင်ကို လျက်စုပ်နေပါတော့တယ်။
နဂိုတည်းက စိတ်တွေကြွနေရသလို လှိုက်ကာယားပြီး ကျဥ်တက်နေရတဲ့ အဖုတ်လေးကို သူက ထိထိမိမိ လျက်စုပ်နမ်းပေးနေခဲ့တာပါ။ ကျမမှာ ကြက်သီးလေးများ တဖျန်းဖျန်းထကာ ခြေဖျားလေးများထောက်လို့ တုန်ယင်လှိုက်မောနေရပါတယ်။အဖုတ်ထဲကလည်း ကျဥ်တက်အီစိမ့်ပြီး အရည်များ စိမ့်ထွက်ယိုစီးနေရပါတယ်။ ဒီကြားထဲ ကျမမျက်လုံးက အပေါက်လေးထဲကနေ အခန်းထဲကို ကြည့်လိုက်မိပါသေးတယ်။
အမတို့လည်း ပုံစံပြောင်းကာ လိုးနေကြပါပြီ။ ဖင်ကုန်း၊ ဆံပင်ဆွဲခံကာ အလိုးခံနေတာကနေ အခုတော့ အမက ကိုထွန်းပေါ်တက်ထိုင်ကာ ဆောင့်လိုးပေးနေခဲ့ပါပြီ။အမရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကလည်း ကြမ်းပါတယ်။ ခေါင်းလေးမော့၊ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါတုန်တက်နေအောင်ကို တက်ဆောင့်နေတာပါ။
ကိုထွန်းကလည်း အောက်ကနေ အမနို့တွေကို အားနဲ့အတင်းဖျစ်ညှစ်ပြီး ပင့်ဆောင့်ပေးတတ်ပါသေးတယ်။ အမလည်း တော်တော်အရသာရှိနေတာ သိသာပါတယ်။ နို့တွေ ပြုတ်ထွက်မတတ် မညှာမတာ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ခံထားရတာကို နာရမှန်းမသိအောင်ပင် ရမ္မက်တွေထန်နေခဲ့ပါတယ်။ တဖန်းဖန်းမြည်အောင် တက်ဆောင့်လိုးပေးနေသံနဲ့ ညည်းညူသံတွေဟာ ဆူညံနေခဲ့ပါတယ်။
ကျမလည်း ဘာထူးလို့လဲ။ ဦးနိုင်ရဲ့ အဖုတ်လျက်ပေးတာကို မတ်တတ်ရပ် ပေါင်ကားကာ ခံပေးနေရင်း အမတို့လိုးပွဲကို ကြည့်နေခဲ့ရတာလေ။ ဒီတော့ ညည်းသံမထွက်အောင် ထိန်းနေတဲ့ ကြားကနေ စိတ်တွေလွတ်ကာ ညည်းညူရေရွတ်နေမိပါပြီ။ ဦးနိုင်ရဲ့ လျာကြီးနဲ့ ထိုးဆွဖိလျက် ပွတ်ဆွဲမှုတိုင်းမှာ တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ အရသာရှိနေရသလို ညည်းညူသံလေးတွေကနေ ခပ်သဲသဲလေး ထွက်ပေါ်နေရပါတယ်။
" အာ့ ... ဦး .. ဟင့် ... ဟင့် ... ဦးရယ် ... လျက်တတ်လိုက်တာ ... အရည်တွေ ထွက်နေပြီ .... ဟင့် ... ကောင်းတယ် ... အာ့ ... လျက်ကွာ ... အာ့ ... ဟင့် ... ဟင့် ...အသဲတွေယားတယ် ... ဟင့် ... ဟင့် ... ဦး ... ဟင့် ...အာ့ ... ဦး ... ကျမ မရတော့ဘူး ... လိုးပေးတော့ကွာ ...အထဲက ကျဥ်တက်နေပြီ ... ဦး လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးပါနော် ..."
ကျမမှာ အသဲတအေးအေးနဲ့ လှိုက်ဖိုခံစားရတာတွေကို မခံစားနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရပါပြီ။ အခန်းထဲက အမရဲ့ လိုးပွဲကလည်း ကျမရဲ့ ရမ္မက်ကို ပိုနှိုးဆွနေခဲ့တယ်လေ။ကိုထွန်းအပေါ် အားရပါးရတက်ဆောင့်နေတဲ့ အမကို ကြည့်ကာ ကျမအဖုတ်ထဲကိုလည်း လီးကြီးနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးတာကို ခံချင်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဖင်လေးကို တွန့်ကာရမ်းပြီး ဦးနိုင်ကို မြန်မြန်လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုရပါတယ်။
ထိုတော့မှ ဦးနိုင်က မတ်တတ်ထရပ်ကာ ကျမ ခါးကို ပွေ့ဖက်ကာ အနောက်နည်းနည်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။ နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျမ အင်္ကျီနှိပ်ကြယ်သီးတွေကို ခပ်မြန်မြန် ဆွဲဖြုတ်ပြီး ဘယာကို ပင့်တင်လိုက်ပါတယ်။
ဒီနောက်မှာတော့ ကျမ ခါးနဲ့ နို့တွေကို သိုင်းဖက်ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို အဖုတ်ဝတေ့လို့ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။
" အာ့ ... "
" မင်း ခံချင်တဲ့ လီးကြီး ဝင်ပြီမို့လား ... ကြိုက်ရဲ့လား"
" အား ... ဟင့် ... ဟင့် ... ကြိုက်တယ် ... ဦး လီးကြီးကို အရမ်းကြိုက်တယ်ကွာ ...မိန်းမကို လိုးပေးနော် ... ဒီနေ့ ဦးစိတ်ကြိုက် မိန်းမကို လိုးသွားကွာ ...မိန်းမ ခံပေးမယ် ... အာ့ ... ပြည့်နေတာပဲ ... ဟင့် ... ရင်ထဲတစ်မျိုးကြီးပဲ ဦးရယ် ... အာ့"
" လိုးပေးမယ် ... ဒီလီးကြီးကို တစ်သက်လုံး စွဲနေအောင် လိုးပေးမယ် ... အင့် ... "
ပျွတ် ... ဖွပ် ... အာ့ ... ထိတယ် ဦးရယ် ..ဖွပ် ... ဖွပ် ... ဖပ် ... အား ... လိုး ... ဦး ... လိုးကွာ ...အင့် ... ငါလိုးမလေး ... မင်းစပတ် ပြဲအောင် လိုးမယ် ... အင့် ... စပတ်ယားနေတဲ့ ငါလိုးမလေး ... အင့် ... ရော့ ... လီးပဲ ... ခံထား ... အင့် ...
ဖပ် ... ဖပ် ... ဘွတ် ... အား ... ထိတယ် ... ဖွပ် ... ဖပ် ... အမလေး ...
" လိုးကွာ ... ဦး အတွက်ပဲ ... ပြဲချင်ပြဲပလေ့စေ ... လိုးသွားပါ ... အား ...ဦး ... ကောင်းတယ် ... အာ့ ... အမလေး ... အား ... လိုး ... ဦးမိန်းမကို အားရအောင် လိုး ... အမလေး ... မညှာနဲ့ကွာ ...ဦးလီးကြီးကို ကြိုက်တဲ့ မိန်းမကို ... လိုး ... အား ... ဆောင့် ... အာ့ ... ဦး ... ကောင်းတယ် ... ကောင်း ... တယ် ...အား ... အား .... ဦး ... အ ... မလေး ... ကောင်း ... ကောင်းတယ် ... အာ့ ..."
ကျမမှာတော့ ဦးနိုင် လီးကြီး အဖုတ်ထဲ စတိုးဝင်လာကတည်းက တောင့်တမှုတွေ ပြည့်ဝသွားရပါတယ်။ တင်းမာနေတဲ့ လီးကြီးက ကျမအဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက် ဝင်ထွက်နေတဲ့အခါမှာတော့ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ ခံစားရတာ ကောင်းလွန်းနေပါတော့တယ်။
ဒီအချိန်မှာ ကျန်တဲ့အသိစိတ်တွေ မရှိတော့ပါဘူး။ ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲကို ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးကြီးရဲ့အထိအတွေ့ပေါ်မှာသာ လိုက်ပါခံစားရင်း ကျေနပ်အားရနေတဲ့ စိတ်တစ်ခုသာရှိပါတော့တယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ ညည်းသံစီစီထွက်ပေါ်လို့ ဖင်လေးကို လိုးကောင်းစေရန် အနောက်ကို ပိုပစ်ထားပေးခဲ့ပါတယ်။ ဦးနိုင်ကတော့ ကျမရဲ့ရမ္မက်ထန်ထန် တောင်းဆို ညည်းတွားနေပုံကို တွေ့ရတော့ သူလည်း စိတ်တွေပိုထန်နေတော့မှာပါ။
ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ကနေ ကျမနို့တွေကို အတင်းဖျစ်ညှစ်ပြီး ခါးကိုဖိချုပ်လို့ အချက်မှန်မှန် ဆောင့်လိုးလာပါတော့တယ်။ မတ်တတ်အလိုးခံနေရတာမို့ သူ့လီးကြီးဟာ အပေါ်ကို အရှိန်နဲ့ပင့်ထိုးလိုးနေခဲ့တာပါ။
ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပင့်ကာ ဖိဆောင့်ခံလိုက်ရရင် ကျမမှာ ခြေဖျားလေးများ ထောက်ကာ တုန်တက်ရမ်းခါသွားရပါတယ်။ နထင်ကြောတွေ တဒုတ်ဒုတ်ထိုးရအောင် ထိမိလှတဲ့ လိုးချက်တွေအောက်မှာ ကော့ပျံတုန်ယင်နေရင်းပင် တောင့်တမှုတွေက တိုးလို့သာနေရပါတယ်။
ဒီကြားထဲ ဦးနိုင်က ကျမဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းကို နံရံပေါ်ကို တွန်းဖိထားရင်း လိုးလာခဲ့ပါတယ်။ ဒီတော့ ကျမဟာ အပေါက်ထဲကနေ အမတို့လိုးပွဲကို မြင်နေရပါတယ်။အမက ဖင်ကုန်းအလိုးခံတုန်းက ကိုထွန်းလီးကို မတွေ့ရပါ။ အခုလိုအပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးနေတဲ့အခါမှာတော့ ကိုထွန်းလီးမဲမဲကြီးက အမအဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာကို ကျမတွေ့နေရပါတယ်။
ဒါက ကျမအတွက် သုံးယောက်မြောက် မြင်ဖူးတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လီးကြီးပါပဲ။ ပုံမှန်ဆိုရင် ရှက်ရွံ့မိမှာ မှန်ပေမယ့် အခုလို အလိုးခံနေရချိန်မှာတော့ မရှက်မရွံ့နိုင်တော့ဘဲ ရမ္မက်အဆိပ်တွေ ပိုတက်စေဖို့သာ ဖြစ်လာစေရပါတယ်။
ဦးနိုင်ရဲ့အလိုးကို မတ်တတ်ရပ်ခံပေးရင်း အမကို လိုးနေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ကာ ကျမကျေနပ်နေမိပါတယ်။ လင်ငယ်အပေါ် စိတ်ထန်ထန်နဲ့ တက်ဆောင့်ကာ ကောင်းနေတဲ့ အမကိုကြည့်ကာ ကျမလည်း ဦးနိုင်အလိုးကို ခံရတာ အရသာရှိနေခဲ့ပါတယ်။
ဒီလို ကောင်းနေခဲ့လို့လည်း ဦးနိုင်ရဲ့ ထိမိပြင်းထန်တဲ့ လိုးဆောင့်ချက်တွေကို မချိမဆံ့ညည်းညူကာ ဖင်လေးတောင့်ခံပေးထားမိပါတယ်။ အနောက်က ဆောင့်သမျှကို နံရံပေါ်မှာ ရင်ဘတ်လေး ဖိကပ်ရင်း အလူးအလဲ ခံပေးနေရတာပါ။
ထို့အပြင် ဦးနိုင်ရဲ့ ပက်စက်ကြမ်းတမ်းတဲ့ အပြော၊ အဆဲတွေအပေါ်မှာလည်း နှစ်သက်လိုလားနေမိပါတယ်။ အစမှာ ကျမတို့ လိုးနေသံတွေ ထွက်မှာ စိုးရိမ်ခဲ့ပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ ဦးနိုင်ရဲ့ နှိမ့်ချဆဲဆိုသံတွေဟာ ကျမကို ရမ္မက်ပိုထန်စေဖို့သာ ဖြစ်စေရပါတယ်။
ကျမကိုယ်တိုင်က ရမ္မက်ခံစားချက်နောက်ကို လုံးလုံးလိုက်ပါနေကာ တဏှာထန်ထန် ပြန်လည်ပြောဆိုရင်း ညည်းညူသာယာနေခဲ့ပါပြီ။ မချိမဆံ့ အလိုးခံနေရရင်းပင် ဆင့်ကဲဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ရမ္မက်တောင့်တမှုတွေနောက်ကို မျောလွင့်လိုက်ပါနေမိပါတယ်။
အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးချက်တွေအောက်မှာ ထိန်းသိမ်းနိုင်မှုမဲ့စွာ ညည်းတွားရေရွတ်ရင်းပင် တစ်ကိုယ်လုံး ကော့လန်တုန်တက်လို့ ကာမအထွဋ်အထိပ်ကောင်းခြင်းကို ရောက်ရှိသွားရပါတယ်။ ဦးနိုင်ရဲ့ ဖိချုပ်စိုးမိုးထားမှုအောက်မှာပဲ အကြောများ တုံ့ဆွဲတုန်ခါလို့ ကာမကောင်းခြင်း တုံ့ပြန်မှုများကို အလူးအလဲခံစားနေရပါတယ်။
ကျမ တုန်ယင်ကာ ပြီးနေပေမယ့် ဦးနိုင်က ကျမဦးခေါင်းကို နံရံပေါ်ဆီ တွန်းဖိရင်း အချက်၂၀ လောက် ဆက်လိုးနေပါသေးတယ်။ နောက်မှ သူ ချုပ်ကိုင်ထားတာတွေကို လွှတ်ကာ အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။
လီးကြီးဆွဲထုတ်ခံလိုက်ရတဲ့အခါမှာ ကျမဟာ ပေါင်လေးကွကာ တုန်ယင်ရင်း ပျော့ခွေကျသွားရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်က ရုတ်တရတ်ထိုင်ချပြီး ကျမ ဖင်လုံးတွေကို သူလက်တွေနဲ့ ဖမ်းထိန်းကာ ပင့်မထားလိုက်ပါတယ်။
ဒီတော့ ကျမဟာ ဖားပျံလေးလို ပေါင်လေးကွကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်ရင်း နံရံကို ရင်ဘတ်လေးကပ်ထားရပါတယ်။ ထိုပုံစံအတိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး အီစိမ့်ကျဥ်တက်နေစဥ်မှာပဲ ဦးနိုင်က ကျမဖင်လုံးတွေကို ပင့်မကာ စောက်ရည်တွေ ရွှဲစိုနေတဲ့ အဖုတ်ဝကို ပါးစပ်တေ့လို့ စုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။
ကျမမှာ ဖျဥ်းခနဲ ကျဥ်တက်ကာ ပျော့ခွေနေတာကနေ အပေါ်ကို တွန့်တက်သွားရပါတယ်။ ဦးနိုင်ကတော့ ယိုစီးကျနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို စုပ်ယူရုံသာမက အဖုတ်အကွဲကြောင်းနဲ့ စောက်စိလေးကို လျှာပြားကြီးနဲ့ ပင့်လျက်နေပါသေးတယ်။
ကျမ မိန်းမကိုယ်ကထွက်တဲ့ ဖြူပျစ်ပျစ်စောက်ရည်တွေကို သူက မရွံမရှာ လျက်စုပ်နေပေမယ့် တစ်ခါပြီးထားရတဲ့ အဖုတ်လေးကတော့ မခံနိုင်လောက်အောင် ကျဥ်တက်နေရပါတယ်။ စောက်စေ့လေးကို လျက်ပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှပ်ဆွဲစုပ်ယူလိုက်ရင် ဓာတ်လိုက်သလို ကျဥ်ကာ တုန်တက်သွားရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ဖင်သားများကို ဆုပ်ကိုင်ပင့်မထားတဲ့ သူ့လက်တွေကနေ လွတ်အောင် ရုန်းမထွက်နိုင်ပါဘူး။ ဒီတော့ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး မော့ကာ လျက်စုပ်နေတဲ့ ဦးနိုင်မျက်နှာပေါ်ကို ဖိထိုင်ကာ လူးကာလွန့်ကာနဲ့ ဖိပွတ်နေသလို ဖြစ်နေရပါတယ်။
အူတွေအသည်းတွေယားကာ တဖျိုးဖျိုး တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ လွင့်မျောခံစားနေရတာမို့ အလိုလိုတုံ့ပြန်ပြီး ဦးနိုင်မျက်နှာကို ကျမစောက်ဖုတ်နဲ့ တက်ပွတ်နေမိတာပါ။ ဆင့်ကဲ ဆင့်ကဲ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ အခံရခက်မှုတွေကြောင့်ပဲ ဦး .. ဦး .. ဦး လို့ ခေါ်ရင်း ဖင်လေး လူးလွန့်လှုပ်ခါလို့သာ နေရပါတယ်။
သူက စောက်ရည်တွေပြောင်အောင် လျက်ပြီးမှ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမပခုံးတွေကို ကိုင်ကာ ဖိချလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့ခြေရင်းမှာ ပျော့ခွေကာ ထိုင်ချလိုက်ရပါတယ်။
အပိုင်း ( ၇ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment