ဒရာမာ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမရာမောင် (တိတ်တခိုး မှကူးယူသည်)
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်
ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်တော့ သူကျတယ်။ သူကျတာကို သူကအစောကတည်းက သိပြီးသား။ သူအဂ်လိပ်စာတစ်ဘာသာကို လုံးဝမဖြေခဲ့။ သူ့အိမ်ကစည်းကမ်းကြီးသည် ။ ဒါဆိုဒါပဲ။ ဟိုဟာမလုပ်နဲ့ ဆိုတာမျိုး။သူနဲ့အတူ သူ့အကို အမ နဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိသည်။
အားလုံးထဲမှာ သူကလွဲ၍ သူ့အဖေအမေရဲ့ စစ်စည်းကမ်းအတိုင်းနေကြသည် ။ လိမ်မာကြသည်ပေါ့ ။သူကတော့ ခွေးဖြစ်မဲ့ကောင်ပေါ့။ သူက ညဏ်ရည်ကောင်းသည် ။ သူဝါသနာပါတာကိုသာ လုပ်မည် ဝါသနာပါတာလုပ်ရမှသာ သူအောင်မြင်မည်ဟု ခံယူထားသူ။
အစတုန်းကတော့ သူ့ဝါသနာက ပရော်ဖက်ရှင်နယ် ဂစ်တာသမား။ သူ့အိမ်ကမသိအောင် သင်တန်းကိုခိုးတက်ခဲ့ရသည်။ သင်တန်းကိုစ့်အားလုံးကြေညက်ပြီး ဆရာကတောင်လက်ဖျားခါရသည် ။ ရှိသမျှမုန့်ဖိုးလေးစုပြီး ဂစ်တာဝယ်သည်။ ဂစ်တာကို ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်မှာထားပြီး ကျောင်းလွှတ်ချိန်မှာ သွားတီးသည်။ သူ့အဖေကဒါကိုမြင်သွားပြီး အိမ်ရောက်တော့ ခြိုးခြိုးနှိမ်နှိမ်ပြောပြီး ရိုက်ပါလေရော။ ဒါနှင့်လားဇွဲမလျှော့ ။
သဘောထားပြည့်ဝသော ကျူရှင်ဆရာအိမ်မှာ ဂစ်တာကို လေ့ကျင့်ပြန်သည် ။ ဒီတခါတော့ ကျူရှင်ဆရာအပါအဝင် သူ့ဂစ်တာသင်တန်းဆရာကိုပါ သူ့အမေနဲ့အဖေက သွားသောင်းကြမ်းကြတော့ သူအားနာမှု ရှက်ရွံ့မှုတို့နှင့် မျက်နှာမပြဝံ့ ။ အိမ်အပြင်လည်း မထွက်တော့ ။ သူ့ကို ဂိုက်ဆရာခေါ်ပေးပြီး မောင်းပြန်သည် ။
သူစာအားလုံးရသည် ။သို့သော် သူစိတ်မပါတော့ ဒူးထောက်တောင်းပန်၍သော်၎င်း အေးအေးဆေးဆေးပြောပြ၍သော်၎င်း သူ့ရည်မှန်းရာ ဝါသနာပါရာသာလုပ်ခွင့်ပြုပါရန် မိဘနှစ်ပါးကိုတောင်းဆိုခဲ့သော်လည်း အကိုကဲ့သို့ dsa ။ အမကဲ့သို့ ဆေးကျောင်းဝင်ရန်သာ ရည်မှန်းရမည်ဟုပဲ ရာဇသံပေးလိုက်ပါတယ် ။
သူရသမျှကို စုထားသည် ။ ငွေအတန်အသင့်ရပါက သူဒီလို တိရစ္ဆာန်တွေကို ရိုက်သွင်းစည်းကမ်းလုပ်သော အိမ်၌မနေလိုတော့ ။ ဆယ်တန်းအောင် စာရင်းထွက်သော နေ့မှာပင်လျှင် သူတို့မြို့ကလေးကနေ သူထွက်ခွာလာခဲ့သည် ။ အဖေနဲ့အမေကို အိပ်ပျော်နေစဉ်ကန်တော့ခဲ့ပြီး မောင်နှမအားလုံးကို သူချစ်ကြောင်းစာတိုလေးတစ်စောင်သူရေးခဲ့သည် ။
အဝေးတကာ့အဝေးဆုံးရောက်အောင် သွားရင်း ထိုင်းမြန်မာနယ်စပ်မြို့ကလေးဆီ သူရောက်ခဲ့တော့သည်။ လက်ထဲမှာ ငွေစအနည်းငယ်သာ ဘာလုပ်ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတော့ ။ အရက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်အတွင်းဝင်လာခဲ့သည်။ အရက်ဆိုင်ထဲတွင်ခုံလွတ်မရှိတော့ သူနေရာရှာသည် ။
ဥပဒိရုပ်ကောင်းပုံရပြီး အရက်စွဲနေပုံရတဲ့ ဦးလေးကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ဝိုင်းမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း အရက် ၄ ပတ်ပြားမှာလိုက်သည် ။ အမြည်းမှာရင်း ဦးလေးကြီးကိုကြည့်တော့ ပိုက်ဆံအကြွေစားပွဲပေါ်တင်ထားပြီး ဖန်ခွက်ထဲမှာလည်းအရက်ကုန်နေတာကို တွေ့ရတော့ ဦးကျနော့်ဆီက သောက်ပါလားဆိုတော့မျက်နှာဝင်းပသွားတာတွေ့ရသည် ။
ကျေးဇူးကွာတဲ့ ။အရက်သောက်ရင်းမိတ်ဖွဲ့တော့ သူတို့လည်းသူ့လိုပဲ ထိုင်းဘက်မှာအလုပ်သွားလုပ်မလို့ သောင်တင်နေတာ ။အရက်ဆိုင်ကပြန်ထွက်တော့ ဦးလေးကြီးကသူတို့တဲခိုရာ ခေါ်လာခဲ့သည်။ သူတို့တည်းခိုရာရောက်တော့ဦးလေးကြီးမိန်းမက သူ့ယောက်ျားကို တန်းဆူတယ်။ ဘယ်ကဟာတွေခေါ်လာပြန်တာလဲ စောက်သုံးမကျတဲ့ကောင်။ သူတောင်းစားဆိုပြီးဆဲဆိုနေတယ်။ ဆယ်နှစ်အရွယ်ခလေးမလေးရယ် ၅ နှစ်အရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်ရယ်က မျက်နှာငယ်လေးတွေနဲ့ ။
ဦးလေးကြီးကတော့ သူ့ကိုခရီးဦးကြိုပြုပြီး အိပ်စရာနေရာပေးတယ် ။ရေချိုးစရာကလည်းမရှိ ထမင်းစားတော့ ဦးလေးကြီးမိန်းမက သူ့ကိုခေါ်မကြွေး ။ဦးလေးကြီးက သူစားတဲ့အထဲက မျှကြွေးသည် ။သူလည်း ဝမ်းနည်းစိတ်ရှက်ရွံ့စိတ်တွေနဲ့ပေါ့ ။ညတညကို ကြိုးစားဖြတ်သန်းရင်းမနက်ရောက်တော့ သူဘယ်တော့မှမရောင်းလို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားတဲ့လက်စွပ်ကလေးတစ်ကွင်းကို ရောင်းချလိုက်တယ် ။
ဦးလေးကြီးကိုအရက်တိုက်တယ် ။ခလေးနှစ်ယောက်အတွက် မုန့်ဝယ်လာတော့ ခလေးတွေပျော်နေကြတယ် ။ညနေထမင်းဟင်းကို သူအားလုံးအတွက်ဝယ်ကြွေးတော့ ဦးလေးကြီးမိန်းမက မျက်နှာထားတင်းနေ တာလျော့သွား သည် ။ရေချိုးဖို့နေရာကအစပြပေးသည်။
ဦးလေးကြီးကတော့ ဘာအလုပ်မှလုပ်ပုံမပေါ် ။အဒေါ်ကြီးက ကြုံရာလုပ်ကြွေးနေပုံပေါ်သည် ။ဒါ့ကြောင့်လည်းသူ့ယောက်ျားနဲ့ပါလာသူ သူ့ကို အထင်သေးတာနေမှာ။ မသထာတာနေမှာလို့ သူတွေးမိတော့အမြင်ကြည်သွားသည်။ မနက်မိုးလင်းတော့ အပြင်သွားဖို့ပြင်နေသောအဒေါ်ကြီးကို အဒေါ်အလုပ်သွားမလို့လားဆိုတော့ အင်းတဲ့။ ကျနော်လည်းအလုပ်လိုက်လုပ်လို့ရလား ဆိုတော့ မင်းလုပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးတဲ့ ။ကျနော်စမ်းကြည့်ပါရစေဆိုပြီး မနည်းပြောလိုက်တော့ အလုပ်က ငါးတွေရွေးရတာ ။
မိန်းမတွေကငါးတွေရွေးပြီး ယောက်ျားတွေကငါးပုံးတွေထမ်းရတာ။ အလုပ်ရှင်ကကျနော့်ကို ကြည့်ပြီး မိန်းမတွေနဲ့အတူငါးရွေးတာပဲခိုင်းတယ် ။ရွယ်တူကောင်လေးတွေကစောကခြောက်ဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့လှောင်ပြောင်ကြည့်နေပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူး။သူမှမထမ်းဘူးတာ ငါးညှီစော်ကလည်းနံ ညနေအလုပ်သိမ်းတော့ သူ့အတွက်လုပ်ခရတယ် ။
အပြန်လမ်းခရီးမှာ အဒေါ်ကြီးကိုပဲ ပိုက်ဆံပေးလိုက်တော့ အံဩနေတယ် ။အဒေါ်ယူပါဆိုပြီး လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်တယ် ။အမျိုးသမီးတွေနဲ့အတူ ငါးရက်အလုပ်ဆင်းတယ်။ နောက်ပိုင်းကြိုးစားထမ်းရင်းသူလည်း အခြားယောက်ျားလေးတွေ လိုလုပ်နိုင်လာတယ် ။ငွေလည်းပိုရလာတယ် ။အဒေါ်ကြီးနဲ့လည်းတူအရီးလို ခင်မင်လာတယ် ။
ဦးလေးကြီးနဲ့အရက်လိုက်မသောက်ဖြစ်တော့ ။နယ်စပ်မြို့ကလေးမှာတလလောက်သောင်တင်ပြီးတော့ အဒေါ်ကြီးရဲ့ အမတွေနဲ့အဆက်အသွယ်ရတယ်။ ထိုင်းဘက်မှာနေစရာရယ် အလုပ်ရယ် ရမယ် ။ဒီထက်ပိုက်ဆံပိုရမယ်ဆိုတော့ သွားဖို့ပြင်ရတယ် ။အဒေါ်ကြီးရဲ့အမတွေက ထိုင်းစကား ရှမ်းစကားကျွမ်းကြတယ်။ ရောက်တာလည်းအတော်ကြာဆိုတော့ အခက်အခဲမရှိ။ ဦးလေးကြီးလို အရက်သမားအတွက်သက်သာတဲ့ အလုပ်ကရှိတော့ ဦးလေးကြီးလည်း အရက်ဖိုးလုံလောက်ပြီး အရက်ပိုသောက်လာတယ် ။
အဒေါ်ကြီးကိုလည်းအာခံလာတော့တယ် ။ရန်ခနခနဖြစ်တိုင်းကျနော် ကဝင်တားရစမြဲ ။နောက်တော့လင်မယားခြင်းရန်ဖြစ်တဲ့အခါ ဦးလေးကြီးကသူနဲ့ အဒေါ်ကြီးကို သမုတ်ပါတော့တယ် ။ဟေ့မိအေးနင်က နင့်လင်ငယ်ကိုဂရုစိုက်တာ နင်တို့ဖြစ်နေကြတာမသိဘူးမှတ်လားဆိုပြီး စွပ်စွဲလာတော့ သူလည်း အလုပ်ထဲခင်မင်နေတဲ့သူငယ်ချင်းလူပျိုလူလွတ်တွေဆီ ပြောင်းရွှေ့နေရတော့တယ် ။
ခလေးနှစ်ယောက်အတွက်ပါ သူစားရိတ်ဒေါအေးကို အမြဲပေးတယ်။ ၁ လ လောက်နေတော့အရက်မူးလွန်ပြီး ကားလမ်းဘေး မှာသေနေတဲ့ဦးလေးကြီးသတင်းကြားရတော့တာပဲ ။နာရေးကိုအကျဉ်းရုံးလုပ်ပေမဲ့ ကုန်တာကုန်တာပါပဲ ။ဒေါ်အေးလည်းစိတ်ညစ်နေရှာတယ် ။သူစုထားတာလေးပါစိုက်ထည့်တော့ အဆင်ပြေသွားတယ် ။
တညနေတော့ သူရှိရာ ဒေါ်အေးလိုက်လာပြီးပြန်လာနေဖို့ခေါ်တယ် ။သူလည်းခလေးနှစ်ယောက်ရယ် ဒုက္ခဖြစ်နေတဲ့ ဒေါ်အေးရယ်ကို မကြည့်ရက်တာနဲ့ လိုက်ပါနေဖြစ်တယ် ။တစ်နှစ်လောက်နေတော့ စီးပွားရေးအဆင်ပြေလာတယ်။ ခလေး ၂ ယောက်ကို ရွှေ့ပြောင်းမြန်မာစာသင်ကြောင်းမှာ စာသင်စေတယ် ။သူ့အသက်နှစ်ဆယ့်နှစ်ထဲရောက်လာခဲ့ပြီ ။ခလေးမလေးတောင် ဆယ့်ငါးနှစ်အပျိုဖြစ်လာခဲ့ပြီ ။
အလုပ်လည်းဝင်လုပ်နိုင်လာတော့ အတော်ခြောင်လည်လာပြီ ။ထူးခြားတဲ့အကွေ့အပြောင်းအနေနဲ့ ဒေါ်အေးအမတွေက ကံဇာတ်ဆရာလုပ်လာတာပဲ ။တနေ့ညနေ သူနဲ့ခလေးတွေထမင်စားနေတယ်။ ဒေါ်အေးက မီးပူတိုက်နေတယ် ။သူ့အမရောက်လာပြီး စကားတွေပြောကြရင်း စကားကိုမြှင့်ပြောလိုက်တော့ အတော်အံ့ဩသွားရတယ်။ ဟဲ့မိအေး နင်တို့နှစ်ယောက် ဒီလိုနေတာမသင့်လျော်ဘူး ။ယူမယ်ဆိုယူကြတော့တဲ့ ဒေါ်အေးဘယ်သူနဲ့ကြိုက်နေသလဲပေါ့ ။
ဘယ်ဟုတ်မလဲ ။ကျနော်နဲ့သူ့ညီမကို ဘေးတီးနေတာ ခလေးနှစ်ယောက်နဲ့သူသာ ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်နေပေမဲ့ ဒေါ်အေးကတော့ မီးပူတိုက်မပြတ်။ သူလည်းထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အပြင်တန်းထွက်တော့တယ် ။ခလေးတွေလည်းသူ့အပေါင်းအဖော်ရှိရာထွက်လည်ကြတယ်။ အတော်ကြာသည်အထိ ဒေါ်အေးအမ ဒေါ်မြင့်အိမ်ထဲက ထွက်မလာသေး ။
အမှောင်ဝင်လာတော့ သူအိမ်နားကို အသာတိုးသွားပြီး နားစွင့်နေတယ် ။အသံခပ်အုပ်အုပ်နဲ့ဒေါ်မြင့်က ကောင်လေးကို လက်လွှတ်မခံနဲ့ ။ငါတို့ဘေးတီးပေးမယ် ။နင်ကလည်းကောင်လေးစိတ်ပါလာအောင်လုပ်လေ။ ငါတောင်အခုယောက်ျားလူပျိုကို ဘယ်လိုမြူဆွယ်ခဲ့သလဲအပိုင်ဖမ်းပလိုက်တာ။ နင်က တင်ရော ရင်ရော နင့်အသက်က ၃၈ ရသေးတယ် ။ဒီညအပိုင်ဖမ်းနော် ကြားလားခလေးတွေ ငါတို့ခေါ်သိပ်လိုက်မယ်တဲ့ ။
သူလည်း အိမ်ကနေအသာခွာပြီး သူငယ်ချင်းတွေရှိရာ ထွက်လာခဲ့တယ် ။ဂစ်တာတီးကောင်းတဲ့သူ့ကို ဂစ်တာဝိုင်းကကြိုနေတယ် ။သူဂစ်တာတီးတတ်မှန်းသူငယ်ချင်းတွေကမသိ ။သူလည်းဂစ်တာ ဝိုင်းဘေးနားကပ်ထိုင်း သူ့ကိုငှဲ့ပေးတဲ့အရက်ခွက်ကို တကြိုက်တည်းမော့ချပစ်လိုက်တယ် ။အူထဲပူဆင်းသွားတယ် ။သူအရက်မူးအောင်သောက်ရတော့မယ် ။သူ့မှာတိုင်ပင်ဖော်မရှိ ဒီအသိုင်းအဝိုင်း အားလုံးသူငယ်ချင်းတွေ ကအစ ဒေါ်အေးအမျိုးတွေ ၃ ခွက်လောက် ဆက်တိုက်သောက်ချလိုက်တော့ အတော်ရီဝေနေပြီ ။
ဂစ်တာဝိုင်းကလည်း မတောက်တခေါက် တီးတတ်ပြီးတစ်ယောက် နဲ့တစ်ယောက်ဆရာလုပ်နေကြတယ် ။အမြဲခပ်ကုတ်ကုတ်နေတတ်တဲ့သူ့ကို ဂစ်တာတီးတတ်ပုံမပေါ်လို့ ထင်နေတာလည်းပါတယ် ။ကျော်ကျော်စိုးဆိုတဲ့ကောင်က သူ့ကိုလှောင်သလိုလိုနဲ့ မင်းတို့တီးတာနားထောင်မဲ့အစား ပြေဇင် တီးတာနားထောင်ရတာကမှ နားထောင်လို့ကောင်းအုံးမယ်လို့ ပြောင်တယ် ။အားလုံးတဟားဟားနဲ့ ရီကြရော ။သူကလည်းလှောင်စရာ ဂစ်တာကို ဒီရောက်ကတည်းက ကိုင်တောင်မကြည့် ။သူ့ကိုဘယ်သူကတီးတတ်တယ်ထင်မလဲ ။သူ့ဆီဂစ်တာကြီး ထိုးပေးပြီးအခြားရောက်တတ် ရာရာပြောခိုက်သူ ဂစ်တာကြိုးတွေကို အသာလေးညှိလိုက်တာ ဘယ်သူမှမသိ။
အရက်ခွက်ကို ရောမရောဘဲသောက်ချလိုက်တဲ့သူ့ကို အားလုံးက ဝိုင်းကြည့်ကြတယ် ။ဟာဒီကောင်တော့ ဆိုပြီး အသေစောခြင်နေတယ်နဲ့တူတယ်တဲ့ ။အမှန်တော့ သူ့ရည်မှန်းချက်ကြောင့် သူဒီဘဝရောက်လာတာ။ ရည်မှန်းချက်နဲ့ဝေးသထက်ဝေးရင်းအခု ကိုယ့်အမေအရွယ်အဒေါ်အရွယ်ကြီးနဲ့ထောင်ဖမ်းအဖမ်းခံရမဲ့ကိန်း။ အရက်ရဲ့ရီဝေမူးယစ်မှု အထီးကျန်မှု မျှော်လင့်ချက်ပျောက်ဆုံးမှုတို့နဲ့အတူ တီးကွက်ဖော်ပြီးတွဲလုံးတွေ။ရစ်သမ်ပါးပါးလေးရယ် သူ့လက်ချောင်းတွေလှုပ်ခတ်လိုက်တော့ အားလုံးတိတ်ဆိတ်သွားတယ် ။အံ့ဩသော မယုံနိုင်သော လေးစားအထင်ကြီးသော မျက်လုံးတွေဟာ သူ့ကို ငေးနေကြတယ်။
ကြယ်တွေဆုံတဲ့ည ..အမေ့အိမ်ကို လွမ်းတယ်... ကြယ်တွေဆုံတဲ့ည ...အဝေးမိုင်တွေခြားလည်း ရင်ခုန်သံနဲ့ထုဆစ်ထားတဲ့... သီချင်းတွေလည်းရင်တွေကွဲသွားအောင် တို့ဆိုနေအုံးမယ် ...ကောရက်အပိုဒ်ရောက်တော့ အားလုံးလိုက်ဆိုကြတယ် ။
သီချင်းတစ်ပုဒ်ဆုံးတော့ ဆေးလိပ်မီးညှိပေးတဲ့သူ အရက်ငှဲ့ပေးတဲ့သူနဲ့ သူကတော့ သူ့ဘဝအိမ်မက်ထဲမှာ ပျက်ကျနေတဲ့ အတောင်ပံ ။ဒါပေမဲ့သူ တဖျပ်ဖျပ်ခတ်ရမယ် ။နောက်တော့မျှော်လင့်ခြင်းကွင်းပြင် အငဲ အဆိပ်ခွက် သူ့သီချင်းသံဂစ်တာသံကို ကြားပြီးလာနားထောင်တဲ့ တဲစုအိမ်စုတွေဆီကလူတွေလည်း မနည်း တစ်ပုဒ်ပြီးတိုင်းလက်ခုပ်သံတွေညံနေကြတယ် ။
အဲဒိလူအုပ်ထဲမှာ ဒေါ်အေးလည်းအပါအဝင် တီးလိုက်ဆိုလိုက်သောက်လိုက်နဲ့ အိမ်ကိုဘယ်သူလိုက်ပို့သလဲတောင်မသိတော့ မနက်လင်းတော့ သူခေါင်းတွေကိုက်နေတယ်။ မျက်နှာသစ်ပြီး ငိုင်နေတဲ့သူ့ကို ဒေါ်အေးက သံပုရာရည်တစ်ခွက်လာတိုက်တယ်။ မောင်လေးသောက်လိုက်အုံးတဲ့။ထမင်းလည်းအတင်းကြွေးနေတယ် ။အရင်ကနဲ့မတူ ကြင်နာမှုအပြည့် သူတနေ့လုံးအိပ်ယာထဲမှာလှဲနေတယ် ။ခေါင်းကိုက်ပြေစပြုတော့ သူ့ကိုလာခေါ်တဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်သိုက်။
သူ့အနုပညာစွမ်းကို အားပေးကြမလို့ ။သူက မေတ္တာရပ်ခံသည် ။မလိုက်လိုကြောင်းအလုပ်ပျက်ရကြောင်း ဆင်ခြေပေးငြင်းတော့သူ့အတွက် နေ့စားခ ၂ ရက်စာပေးမည်တဲ့ ။ဒါလည်းသူကငြင်းနေတယ်။
ဒေါ်အေးကမောင်လေးရယ်လိုက်သွားလိုက်ပါ ။အားလုံးဘယ်စိတ်ကောင်းပါ့မလဲဆိုတော့လည်း မငြင်းခြင်တော့ ။သူ့အတွက်ရေမီးအစုံ ယာမလည်းပါလိုက်သေး ။သူနဲ့အတူတွဲတီးဖို့ဂစ်တာသမားတစ်ယောက်ခေါ်ထားတော့အတော်မြိုင်သည် ။ကောင်မလေးတွေပါ လာအားပေးကြတယ် ။ဒီလိုနဲ့သူ့ကို လူသိများလာတယ်။
ကောင်မလေးတွေက ဖုန်းဆက်ကြတယ်။ ကြူကြတယ်ပေါ့ ။တစ်ရက်သူအိမ်ပြန်လာတုန်း ဒေါ်မြင့်အသံကြားလို့ အသာရပ်နားထောင်တော့ နင်တော့ သွားပြီအစကတည်းက ဆွဲစိထားပါဆိုတာ အခုကျန်ခဲ့ပြီ အလုပ်ထဲမလည်း ကောင်မလေးတွေက ကိုပြေဇင်အကြောင်းပဲ ငါ့လာမေးတာ ငါတော့မသိဘူးချည်း ပြောလွှတ်လိုက်တယ် ။
အတော်ရွတဲ့ဟာတွေ ဒေါ်အေးသူ့အမကို ပြန်ပြောလိုက်တာကတော့ ကျမတော့အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး။ ကျမပြေဇင်ကိုချစ်ခဲ့တာ လေးစားသမှုရိုးသားတဲ့အချစ်တွေ။အဲ့ဒါကလည်း ဟိုလူကြီးရဲ့ဒဏ်တွေကိုအတူခါးစည်းခံခဲ့တဲ့အတွက် သနားတာနဲ့ စခဲ့တာ။ ကျမယောက်ျားမသေခင်ကတည်းက ကျမရင်ထဲမှာပြေဇင်ရှိနေတာ။
ဒေါ်မြင့်လည်း အသက်ကြီးမှ အရူးထတဲ့ကောင်မ ။နင့်သဘောပဲဆိုပြီး ခြေဆောင့်ပြီးဆင်းသွားတယ် ။သူ့ကိုတောင်မမြင် အိမ်အောက်မှာပဲ လက်ဆောင်ရလာတဲ့ အရက်ပုလင်းကိုဖွင့်ပြီး ပါးပါးလေးချမယ်ထမင်းစားပြီးအိပ်မယ် ။ဒီညဘယ်ပွဲမှမလိုက်ဘူးလို့ ငြင်းထားခဲ့တယ် ဒေါ်အေးအိမ်အောက်ဆင်းလာပြီး မောင်လေးကိုပြေဇင် အိမ်ပေါ်လာသောက်ပါ။ မသင့်တော်ဘူး အမအမြည်းလုပ်ထားတယ်တဲ့။
ဝါးလှေကားကို ကုန်းပြီးတက်သွားတဲ့မုဆိုးမဒေါ်အေးရဲ့တင်သားတွေဟာ အပျိုမတွေထက်တောင်လှနေပါလားလို့ သူသတိပြုမိလာတယ် ။သူလည်း ထမင်းစား စားပွဲမှာထိုင်သောက်နေတယ်။ဒေါ်အေးကတော့ သူ့အဝတ်တွေမီးပူတိုက်နေတယ်။တချက်ချက်သူ့ကို ဝင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အကြည့်တွေက အဓိပ္ပါယ်အပြည့် ။အရက်ကိုပါးပါးသောက်မယ်ဆိုကာမှ တစုံတခုသော အရာက သူ့ရင်ထဲအတင်းတိုးဝင်လာနေတယ်။
မီးပူတိုက်ပြီးလို့ခြွေးပျံနေတဲ့ ဒေါ်အေး အခန်းထဲဝင်ပြီးတော့ပြန်ထွက်လာတယ် ။ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သူလည်းပါးစပ်ကနေလွှတ်ခနဲ အမမအေးဒီအချိန်ကြီး ကျနော်လိုက်ပေးရမလား ဆိုတော့ ရပါတယ် တဲ့။
ရေချိုးတဲ့ချောင်းနဲ့အိမ်က နည်းနည်းအလှမ်းဝေးတော့ မိန်းသားတစ်ယောက်အနေနဲ့ သွားတာမသင့်ဘူး။ နောက်ပြီးယောက်ျားသားရှိနေလျက် တစ်ယောက်တည်းအဖော်မပါသွားတာကလည်း သူ့အတွက်တာဝန်မကင်း ။သူလည်းမအေးနောက်ကနေလိုက်ဆင်းလာတယ် ။လမ်းတစ်လျှောက် ပေါ့ပါးနေတဲ့သူ့စိတ်ဟာ တစုံတခုကသာဆွဲငင်အားကြီးကြီးနဲ့ ဆွဲလိုက်ရင် အလုပ်သမမို့ ကိုယ်ခန္ဓာကတုတ်ခိုင်သည်။ အဆီပိုမရှိ ။ထမိန်ကြားတွင်ရုံးကြွလှုပ်ရှားနေသော တင်သားဆိုင်တို့က သူ့စိတ်ကို ဆွဲငင်နေကြတယ် ။ချောင်းထဲမှာ မီးရောင်နဲ့ရေချိုးနေတဲ့ ဒေါ်အေးကို သူကမ်းပေါ်က ထိုင်ငေးနေတယ် ။သူဒီလောက်မိန်းမတစ်ယောက်အပေါ်မကြည့်ဖူးမငေးဘူး ။
ဒေါ်အေးလည်း သူမကိုငေးကြည့်နေတဲ့ သူ့ကို ရေနဲ့လှမ်းပတ်တယ်။ မကြည့်နဲ့ရှက်တယ် တဲ့။ ဒေါ်အေးတို့များ သူကလည်းရေနဲ့ပြန်ပက်မိတယ် ။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အပြန်အလှမ်ပက်နေကြတာ ။ပြေဇင်တစ်ယောက်ရေထဲအထိဆင်းပက်ရင်း ဒေါ်အေးခေါင်း ကိုရေနဲ့ကျီစယ်တယ် ။မလုပ်နဲ့ဖျားကုန်မယ် ။ဖျားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ။ဖျားရင်ဒီကပြုစုမှာပေါ့ ဆိုတော့ ခနခနဖျားရင်ရောတဲ့ ။ဒေါ်အေးက စကားကိုလိုခြင်တဲ့ဘက်ဆွဲယူလာတယ် ။ပြေဇင်လည်းရေလာတဲ့မြောင်းအတိုင်းပါလာတယ်။
ခနခနဖျားရင်ခနခနပြုစုမယ် ။တသက်လုံးဖျားရင်ရော တဲ့ အပိုင်ဖမ်းပြီ ။ပြေဇင်လည်းအရက်ရှိန်ကပါလာတော့ တစ်သက်လုံးပြုစုမှာပေါ့ လို့ပြောမိသွားရော ဒေါ်အေးက မူယာနွဲ့ပြီး သူ့ဘေးမှာ ကောင်မငယ်ငယ်ချောချောတွေတအားပဲ ။အဲဒိကိုပဲသွားပါ လို့ညုတယ် ။ပြေဇင်သူ့ကိုသူစကားတွေလွန်ပြီဆိုတာသိပေမဲ့ နောင်ခါလာနောင်ခါရှင်းပဲဆိုပြီး ဆက်လွှတ်တယ် ။ကောင်မလေးတွေက ဟောဒိမမလောက်မစွဲဆောင်နိုင်ဘူး။ ဟောဒိမမလောက်မလှဘူးလို့ ပြောရင်းဒေါ်အေးကို သိမ်းဖက်ပလိုက်တယ် ။
ပြီးတော့နုတ်ခမ်းတွေကို တရစပ်စုပ်ပလိုက်တယ် ။ဒီတခါတော့ ဟန်မဆောင်တမ်း မေ့မျောမတက်ရမက်ခေါ်ရပါသွားတာက ဒေါ်အေး ။တင်သားတွေ ကိုဖြစ်ညှစ်ရင်း အသက်ရှူရပ်မတက်နမ်းနေ တဲ့ပြေဇင်ကြောင့် ဒေါ်အေးရုန်းမထွက်နိုင် ။နမ်းတာကိုလျှော့လိုက်တော့မှ အသိဝင်လာပြီး ရေထဲချည်းမှာကွာ အိမ်ပေါ်ဆိုတဲ့ နှစ်ယောက်သားအိမ်ပေါ်တက် ။ဒေါ်အေးက ညကြီးမှာကို သနပ်ခါးသွေးအလှပြင်နေတယ်။
ပြေဇင်ကတော့ အရက်ကိုဆင့်သောက်ရင်း ဒေါ်အေးဘာလုပ်မလဲ စောင့်နေတယ်။သူ့အတွက်ဒေါ်အေးကခြင်ထောင်ထောင်နေတယ် ။သူလည်း စောစောကလိုနုတ်ကစကားစမထွက် ။သူ့ကိုယ်သူပါးပိတ်ရိုက်ခြင်စိတ်တောင်ပေါက်လာတယ်။
ဒေါ်အေးလည်းသူ့လိုပဲ အချစ်နတ်ဖမ်းစားတုန်းသာ ညဏ်ပွင့်နေတာ။ အခုတော့ဒေါ်အေးလည်းအခန်းထဲဝင်ရမလို သူ့ကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ သူလည်းအရက်သာကုန်သွားတယ်။ရဲဆေးက ရဲလာဖို့မပြောနဲ့ ။ဘထ္ထရီသုံးမီးကို ပိတ်ပြီး သူ့ခြင်ထောင်ရှိရာဘုရားအိုးစဉ်အောက် ခြင်ထောင်ထဲမှာငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း ဒေါ်အေးရဲ့ချောင်းထဲကအလှက အာရုံထဲပြန်ပေါ်လာတယ် ။သူ့ပေါင်ကြားမှာ တင်းစို့နေတဲ့ခံစားမှုက ပုဆိုးပေါ်ကြွတက်လာနေတယ်။ သူမရတော့ဘူး။
သူ့ခြေလှမ်းတွေက ဒေါ်အေးခြင်ထောင်ဆီ ခြင်ထောင်ကိုအသာလှပ်ဝင်ပြီး လူပျိုလေးပြေဇင်ဘာလုပ်ရမယ်မသိ ။ကြမ်းခင်းကိုနင်းလာတဲ့ခြေသံက သူမခြင်ထောင်ထဲအထိရောက်လာနေပြီသိလိုက်ရလို့။
မုဆိုးမဒေါ်အေး ရပ်တလှပ်လှပ်နဲ့ တခါမှမခံစားဖူးတဲ့ ရင်ခုန်သံအသစ် ပြေဇင်လုပ်ပုံက ဒေါ်အေးကို ဆွဲထူနေတယ် ။ဒေါ်အေးထင်တာက သူ့ဘေးဝင်အိပ်မယ်ထင်တာ ။အယောင်အနနနဲ့ထထိုင်လိုက်ရတဲ့ဒေါ်အေးကိုချောင်းထဲမှာတုန်းကပြောတာအတည်လားတဲ့။ ရိုးချက်အချက်ရည်းစာမးထားဖူးမှန်းသိသာတယ်။ပြေဇင်ရယ်ဆိုပြီး စိတ်ထဲကပြောနေမိတယ်။ အလွယ်တကူလုပ်မယ်ဆိုကလုပ်လို့ရတဲ့မုဆိုးမကိုမှ ဘာကိုပြောခဲ့လို့ အဲ့ကျတော့မှ ပြေဇင် လည်းဖက်နမ်းပြီး အဲသလိုအဲ သလိုဆိုပြီးနမ်းတော့တယ် ။
ပြေဇင်ရဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းအနမ်း အညှစ်အဖျစ်တွေက ဒေါအေးနဲ့အံ့ဝင်ဂွင်ကျဖြစ်နေသလားမသိ ။နို့တွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလှန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းစို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်နေတာ ။ထမိန်ကိုထွက်ပြေးမှာကျနေတာပဲ အတင်းဆွဲချွတ်နေတာ။ သူ့အရင်ယောက်ျားသာဆို ခြေနဲ့ကန်ချပြီး မသာကြီးမလာနဲ့လို့ပြောခဲ့ဖူးသူ။အခုတော့ ပြေဇင်သူ့ငပဲကြီးနဲ့ ဒေါ်အေးကို အပေါ်ကနေခွပြီးအတင်းထိုးထည့်နေတယ် ။အပေါက်ကိုမရောက်ဘဲ ဖင်ဝထိုးလို့ထိုးမိ ။ဒါကိုကပဲ ဒေါ်အေးအတွက်ရမက်ကြွစေသလားမသိ ။အလိုက်သင့်အောက်ကလိုက်တည့်ပေးရင်း သူမလက်နဲ့ကိုင်ပြီးသွင်းပေးတော့မှ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ဝင်သွားလိုက်တာ။
ဒုတ်ခနဲ အင့်ခနဲ အမေ့သေပါပြီကို အော်ယူရတယ်။ မဆက်ဆံတာကြာတော့ သူ့မဟာလေးကကျဉ်းနေတာပေါ့ ။ပြေဇင်အရိုင်းလေးကဆောင့်ချက်တွေပြင်းလှတယ်။ နာကျင်မှုကပေါ်လာလိုက်ရမက်ကဖုံးအုပ်လိုက်နဲ့။ပြေဇင်သူ့အနေနဲ့ဒေါ်အေးရဲ့အော်သံသူ့ကိုအတင်းဖျစ်ညစ်ဆုပ်ကိုင်နေတာတွေကြောင့် သုတ်တွေဒလဟောလွှတ်ချလိုက်တယ်။ သူ့ဘဝရဲ့ပထမဆုံးသုတ်သွေး သုတ်တွေထွက် သွားပေမဲ့ သူ့တဏှာရမက်မီးလျှံက ကျမသွားဘူး။ ဒေါ်အေးလည်းပြေဇင့်လီးက လရည်ကြောင့်မနာကျင်တော့ပဲ ကောင်းလာတယ် ။ပြေဇင်က သူ့ကိုလေးဘက်ထောက်ခိုင်းပါလေရော ။ဆောင့်ချက်ကခလေးတွေပြောသလိုနိုင်းလောက်။
သားအိမ်ကအောင့်ပေမဲ့ ဖင်ကိုကော့ပြီးတော့ကိုခံနေမိတယ် ။ပြေဇင်နှစ်ချီပြီးတာတောင် အရှိန်မလျော့ ။အိမ်ကြမ်းခင်းကတကျွီကျွီအပြင်ကလမ်းလျှောက်တဲ့သူဆို ကောင်းကောင်းကြားရလောက်တယ်။
နောက်တော့လှေကြီးထိုးရိုးနဲ့ ပြေဇင်အားကုန်ဆောင့်တာသူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကြမ်းအောက်ကျွှံကျွံသွားတယ် ။ဒီနှိုးဆော်ချက်ကပဲ ဒေါ်အေးဘဝမှာခလေးနှစ်ယောက်သာထွက်သွားတယ်။ ပြီးဆုံးခြင်းတည်းဟူသောကာမပန်းတိုင်ဆိုတာမသိခဲ့။ကာမပန်းတိုင်ဆီအရောက်လှမ်းနိုင်ခဲ့သောအရသာက အရင်လို စိတ်ညစ်စရာနာကျင်စရာမဟုတ်တော့ဟုသိလိုက်ပြီ ။ခါးတွေကော့တက် ပြီးအကြောပေါင်းစုံက အရည်အသွေးတို့ကို ညစ်ထုတ်ရင်း ပြေဇင့်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး မောင်ရယ် မောင်ရယ် အရမ်းကောင်းတယ် တဲ့။လူပျိုရိုင်းလေးပြေဇင်အစွမ်းကုန်ဆောင့်ရင်း တတိယအချီကို လွှတ်ချလိုက်တော့တယ်။
မအေးရယ်အရမ်းချစ်တယ် တဲ့။
ဒေါ်အေး(ခ)မအေးနဲ့သူ့ရဲ့အိမ်ထောင်သက်တမ်း အဲလေခိုးစားသက်တမ်းက ၄ နှစ်လောက်ရှိခဲ့ပြီ။ ခလေး ၂ ယောက်လည်းအရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီ ။ကောင်လေးကတော့ ဘန်ကောက်မှာအလုပ်အဆင်ပြေနေတယ်။ ကောင်မလေးက အထည်ချုပ်စက်ရုံမှာ ခလေးတွေကလိမ်မာတယ် ။ငွေပြန်ပို့တယ်။ ဒီလိုနဲ့စုဆောင်းမိလာတော့ မအေးကမြန်မာပြည်မှာပေါင်နှံထားတဲ့ လယ်တွေပြန်ရွေးပြီးလယ်ပြန်လုပ်ခြင်တယ် ။မအေးလည်း စုဆောင်းထား တဲ့ငွေထုပ်ပိုက်ပြီးရွာပြန်သွားတော့တယ် ။ပြေဇင်အနေနဲ့ရွာကို မအေးကလှမ်းခေါ်မှလိုက်ခဲ့ဖို့ ။တကယ့်တကယ်ခွဲရတော့ မအေးလည်းလွမ်းရတယ်။ ပြေဇင်ကလည်းလွမ်းလို့တနေ့ကိုဖုန်းအခါခါဆက်ကြတယ်။
ပြေဇင်ကတော့အလုပ်ကပြန်လာတာနဲ့ လောက်အရက်တစ်လုံးဆွဲလာ ဂစ်တာလေးတီးလိုက် ရောက်လာတဲ့အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ဖြေသိမ့်လိုက်ပေါ့ ။တစ်ရက်တော့
တစ်ရက်တော့..
ကောင်မလေး သင်းသင်းအေးစက်ရုံပိတ်လို့အိမ်ပြန်လာနားတယ်။ သင်းသင်းအေးတော်တော်လှလာတယ်။ အပျိုတစ်ယောက်ရဲ့အင်္ဂါရပ်တွေပြည့်စုံလာတယ် ။အိမ်ပြန်လာတယ်ဆိုပေမဲ့ နားနားနေနေမနေပါဘူး။ သူ့အဝတ်တွေလျှော်ပေးတယ် ။အိမ်သန့်ရှင်းရေးတွေအကုန်လုပ်နေတော့သူလည်းမနေရတော့ ။ကူလုပ်ပေးရတယ်။ ချောင်းထဲကရေကို သင်းသင်းအေးချိုးဖို့ ပီပါထဲခပ်ထည့်ပေးထားလိုက်တယ် ။အိမ်ဘေးမှာ တာပေါ်လင်စနဲ့ရေချိုးဖို့ အခန်းဖွဲ့ပေးထားတယ်။
ရေချိုးသံကြားတော့ သူမနေနိုင် အိမ်ပေါ်ထရံကြားကနေ ကြည့်မိတယ် ။ရေစိုထမီနဲ့အသားကပ်ပြီး လှခြင်တိုင်းကို သင်းသင်းဟာလှနေတော့တယ်။ မအေးလို တုတ်တုတ်ခိုင်ကိုယ်လုံးမဟုတ် ။သွယ်လျပြီး တင်သားက လုံးပြီးစုကားနေတယ်။ ရင်သားကတော့ သေးငယ်တယ်။ ညနေဘက်ရောက်တော့ သင်းသင်းအေးထမင်းစားဖို့ပြင်နေတယ် ။သင်းသင်းရေ အကိုမဆာသေးဘူး ။အပြင်သွားလိုက်အုံးမယ်သူဆိုတော့ သင်းသင်းအေးက သိပါတယ်အကိုကြီး ။အပြင်မှာသွားသောက်မို့ မလားအိမ်မှာသောက် လည်းရတာပဲကို လို့လေသံနော့တယ် ။
သူက သင်းသင်းကိုအားနာလို့ပါ သင်းသင်းအေး က အားမနာနဲ့ညီမလည်းသောက်မယ် ညီမဖို့ ဘီယာဝယ်ခဲ့ တဲ့ ။သူလည်း တကယ်လား ဆိုတော့ တကယ်ပေါ့တဲ့ ။သူလည်းရင် ထဲမြူးထူးသွားတယ် ။အပြေးကလေးသွားဝယ်တာပေါ့ ။သူပြန်ရောက်တော့ စားပွဲပေါ်မှာ လက်ဖက်သုပ် ငါးကြော် အမြည်းပန်းကန်ဖန်ခွက်ကအသင့် ။ကဲကြာတယ်ဟေ့လို့ သူကပြောတော့ နေအုံးတံခါးတွေပိတ်လိုက်အုံးမယ်တဲ့။
သူထင်ထားတာထက်တခြားစီ သင်းသင်းက သိပ်သောက်နိုင်တယ် ။ဘီယာ ၃ လုံးလောက်ကုန်တော့မှ ညီမကိုသီချင်းဆိုပြတဲ့ အဲလက်စ်ရဲ့ကလေးရယ်ကို သူဆိုပြတယ် ။ကလေးရယ်လို့ဆိုရင်းသင်းသင်းကိုရီဝေစွာကြည့်တော့ သင်းသင်းမျက်လွှာချသွားတယ်။ သီချင်းသုံးပုဒ်လောက်ဆိုပြီးတော့ ၂ ယောက်စလုံးမူးနေပြီ ။သင်းသင်းကသူ့ပုခုံးပေါ်မှီထိုင်နေတယ် ။သူလည်းဂစ်တာကိုချပြီး ချီးယားလို့ ခေါ်တယ် သင်းသင်းသိပ်လှလာတယ်။
ငါ့ညီမလေးအိမ်ထောင်ပြုမှာနှမျောမိတယ် ဆိုတော့ သင်းသင်းမျက်နှာမဲ့ပြတယ်။ သူမထင်ထားတဲ့စကားကိုပြောချလိုက်တယ် ။သိပါတယ် ဒီစကားမျိုးမေမေပြောတာကြားဖူးတယ် ။အကိုကြီးကို မိန်းမယူမှာနှမျောတယ်တဲ့။
သမီးလည်း မေမေ့ကို ထပြောခဲ့သေးတယ် ။အာ့ဆို သူများယူမှာ နှမျောရင် မေမေယူလိုက်ပေါ့ ဆိုတော့ ခေါင်းခေါက်ခံရတာပဲ။ ဟုတ်တယ်လေ ကိုယ်လည်းမယူနိုင်ဘဲ နှမျောတယ် လုပ်နေတယ် တဲ့။ သင်းသင်းစကားက အဓိပ္ပါယ်ဖြာထွက်နေတယ် ။အယ်ဒီခလေးမ လူကြီးကို ဆိုပြီး နဖူးကို ညင်သာစွာခေါက်လိုက်တော့ လျှာထုတ်ပြတယ် ။ထမင်းမစားနိုင်လောက်အောင် ၂ ယောက်စလုံးမူးနေပြီ။ သူသတိရလိုက်တာတော့ သင်းသင်းနုတ်ခမ်းတွေကို သူအငမ်းမရစုပ်နမ်းပစ်တာပဲ ။ဒီထပ်တော့မပို ။မနက်ကျတော့ သင်းသင်းကိုမတွေ့ရ ။သူလည်းအလုပ်ဆင်းဖို့သွားဆိုတော့ မဆုံဖြစ်လိုက် ။သူ့အလုပ်ထဲကိုပဲ မအေးရဲ့ဖုန်းဝင်လာတယ် ။
သူရယ် သင်းသင်းရယ် မြန်မာပြည်ပြန်ဆင်းလာဖို့ ရွာကိုလိုက်လာဖို့ မနက်ဖြန်မနက်ကားနဲ့ပြန်လာကြဖို့ အလုပ်ကပြန်တော့ သင်းသင်းကိုပြောပြတယ်။ အထူပ်အပိုးတွေကြိုပြင်ကြတယ် ။အားလုံးပြီးစီးလို့အိပ်ယာဝင်မယ်လုပ်တော့ သင်းသင်းက အခန်းထဲကခြင်ထောင်ဘေးမှာ သူ့ခြင်ထောင်ဘက် ကို ငေးကြည့်လို့နေတယ်။ တော်တော်ကြာတော့မှ ခြင်ထောင်ထဲဝင်သွားတယ် ။သူလည်းညကအကြောင်းကိုစဉ်းစားမိတယ် ။သင်းသင်းအပေါ်သူလုပ်မိတာတွေအတွက်ပေါ့ ။သူလည်းအိပ်မပျော် သင်းသင်းလည်းအိပ်မပျော်။
သူ သင်းသင်းရှိရာခြင်ထောင်ထဲလာခဲ့တယ် ။သူရောက်လာမှန်းသိတော့ သင်းသင်းဟိုဘက်လှည့် သွားတယ် ။သင်းသင်းပုခုံးကို လှမ်းကိုင်ပြီး သင်းသင်းအကိုကြီးကိုစိတ်ဆိုးနေတာလားလို့မေးတော့ မဆိုးပါဘူးတဲ့။
ဒါပေမဲ့ ဆိုပြီးထထိုင်တယ် ။ဒါပေမဲ့ဘာဖြစ်လဲဆိုတော့ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးတဲ့ ။သူလည်းသင်းသင်းပုခုံးလေးကိုဆွဲယူပြီး ရင်ခွဲထဲဆွဲသွင်းလိုက်တယ် ။ဆံပင်လေးတွေကို နမ်းရင်း မေးဖျားလေးကို ညင်သာစွာပွတ်သပ်ဆွဲယူတော့
မပီဝိုးတဝါးအလင်းရောင်ကြားက သင်းသင်းရဲ့နုတ်ခမ်းပါးပါးလေးရယ် အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းရယ် နမ်းမယ်နော်ဆိုတော့ ဟုတ် တဲ့ ။နုတ်ခမ်းတွေစုပ်ရင်း နို့လေးကိုညင်သာစွာအင်္ကျီပေါ်ကနေပွတ်ပေးနေတယ်။
တဖြည်းဖြည်းခြင်း သင်းသင်းကို ပက်လက်လှဲကျသွားအောင် မယူလှဲချလိုက်တယ် ။အင်္ကျီတွေကို အသာအယာချွတ်ယူပြီးဖြစ်တော့ ဗလာစီယာကို အသာလေးမတင်ပြီး အနမ်းတွေကိုတဆင့်ခြင်းဆင်းလာ ။နို့သီးကောင်းသေးသေးလေးတွေအပေါ် လျှာကိူရစ်ဝိုင်း ချိန်မှာတော့ သင်းသင်းသူ့ကို တအားကိုဖက်ထားလာတယ် ။သူ့လက်က ထမိန်ကို အောက်ဘက်တွန်းချွတ်တော့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အတင်းစိထားတယ်။
အာ့တော့မလုပ်ပါနဲ့အကိုကြီး တောင်းပန်တယ်နော် တဲ့ ။အပေါ်ပိုင်းပဲ လုပ်ပါနော် ။အချိန်တန်ရင် ညီမပေးပါ့မယ် တဲ့ ။သူလည်းရတာလေးနဲ့ကျေနပ်လို့တညတာကုန်ဆုံးလိုက်ရတော့တယ်။
ဒေါ်အေးတို့ရွာကိုရောက်ဖို့ တစ်နေ့နဲ့တစ်ည ကားစီးရတယ် ။နောက်တော့ရေလမ်းခရီးဆက်ရပြန်တယ် ။ပြေဇင်ရောသင်းသင်းအေးပါ ခရီးပန်းထားတော့ နွမ်းလျနေကြတယ် ။ညနေမှောင်ရီသန်းတော့မှ ရောက်တော့တယ် ။နှစ်ထပ်ပြင်ထောင်အိမ်ကို အုတ်ပတ်ထားသောအိမ်ထဲတွင်ဒေါ်အေးအသင့်စောင့်နေတယ်။ သင်းသင်းကတော့ ပင်ပန်းလို့အိပ်တော့မယ်လုပ်နေတယ် ။အိမ်ကိုသေချာကြည့်တော့မှ အပေါ်ထပ်က ပျဉ်မခင်းထားမှန်း သိရတယ် ။အောက်ထပ်မှာတော့ ပျဉ်နဲ့ရိုက်ခင်းထားတာတွေ့ရတယ်။ ခရီးရောက်မဆိုက်လာကြအုံးဟု ဒေါ်အေးကအရေးကြီးနေဟန်နဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်အနားကပ်ပြီးလေသံကိုနှိမ့်၍ ငါရွာထဲမှာ ပြောထားတယ် ။
ပြေဇင်က ငါ့သမက်လို့သင်းသင်းနဲ့မင်္ဂလာဆောင်ပေးဖို့ပြန်လာတာ။အိမ်ပြင်ပြီးရင် မင်္ဂလာပွဲလုပ်မယ်လို့ ငါပြောတာ။ နှစ်ယောက်စလုံးစောဒကမတက်နဲ့ ဆိုပြီးစကားစဖြတ်တယ် သွားအိပ်ကြတဲ့။
အိပ်ယာကိုလည်း အဆင်သင့်ပြင်ထားတယ်။ သင်းသင်းကတော့စိတ်မဝင်စားတဲ့ပုံ ။အိပ်ယာထဲဝင်တချိုးတည်းအိပ်ပျော်သွားတယ် ။သူကတော့အိပ်မပျော် ခြင်ထောင်ထဲမဝင်ဘဲ အိမ်နောက်ဘက်အိမ်သာတက်မလိုနဲ့ထွက်ခဲ့တယ် ။အမှောင်ထဲထိုင်နေရင်း စဉ်းစားစရာတွေအပြည့်ဖြစ်နေတယ် ။ဒေါ်အေးသူရှိရာ အမှောင်ဘက်လာနေတာတွေ့ရတယ်။ သူ့ဘေးမှာထိုင်ရင်း စကားစတွေစီနေပုံရတယ် ။
အမစီစဉ်တာ အားလုံးအတွက် ပါ။သေသေချာချာစဉ်းစားပြီးမှပါ လို့သက်ပြင်းချရင်းပြောတယ် ။ပြီးတော့သူ့လက်ကို ကိုင်ပြီး မောင့်ကိုချစ်လို့စီစဉ်ရတာပါ ။အေးကမကြာခင်အဘွားကြီးဖြစ်တော့မှာတဲ့ ။သူလည်းဒေါ်အေးကိုဖက်ထားလိုက်တယ် ။ပြီးတော့ဒေါ်အေးမျက်နှာကို ဆွဲယူပြီး နုတ်ခမ်းကိုအငမ်းမရနမ်းပလိုက်တယ်။ အတော်ကြာအပြန်အလှန်နမ်းပြီးတော့ ဒေါ်အေးက အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ရမယ် ။ပြီးတော့အေးကို အမေလို့ခေါ်ရမယ်။ အခုကစပြီး ဒို့နှစ်ယောက်အရင်လိုလုပ်လို့မရဘူး။
ပြတ်ဆဲလမ်းခွဲရမယ့်သဘောပဲ ။ပြေဇင်နားထောင်ပါ ဆိုပြီးထ ထွက်သွားတော့တယ် ။မနက်လင်းတော့ထမင်းကြမ်းစားကြပြီး သစ်ဝယ်ဖို့သစ်ကုန်သည်နဲ့ချိတ်ဆက်ရတယ်။ လယ်ပြန်လုပ်ဖို့တင်းကုပ်ပြန်ဆောက်ရတယ်။ အခြားစီစဉ်စရာတွေအတွက် ရွာထဲထွက်ရတယ်။ ရွာကအတော်ကျယ်တယ်။ မြို့တက်စရာမလိုအောင် ဝယ်ချမ်းစရာစုံတယ်။ ဒေါ်အေးမောင်ဝမ်းကွဲက ဒါမအေးသမက်ဆိုပြီးရွာထဲလှည့်ကြေငြာတာပဲ။
အကျိုးဆက်က ညရောက်တော့ဧည့်သည်တွေဟိုမေးဒီမေးနဲ့သင်းသင်းသူငယ်ချင်းတွေပါရောက်လာ ။ဆွေမျိုးတစ်စုရောပေါ့ ။သူကတော့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်စကားပြောရတယ်။
ရွာထဲကအစအနောက်သန်တဲ့ဒေါ်အေးတို့အရွယ်လူတစ်ယောက်က ဟဲ့မိအေး နင့်သမက်နဲ့နင်နဲ့ဘယ်သူကအသက်ကြီးသလဲလို့နောက်တယ် ။ဒေါ်အေးကလည်းပြန်ပြောတယ် ငါ့သမက်က ကြီးတာပေါ့တဲ့ ။သူလည်းရောရီနေရတယ် ။ဧည့်သည်နှင်ခြင်လို့လားမသိ ။ဒေါ်အေးက ခေါင်းကိုက်လို့ဆိုပြီးသူ့ခြင်ထောင်ထဲဝင်သွားတယ် ။ဧည့်သည်တွေလည်းမကြာဘူး။သူ့ကိုနုတ်ဆက်ပြီးပြန်သွားကြတယ် ။သင်းသင်းကတော့ ခြင်ထောင်ထဲဘယ်ချိန်ဝင်သည်မသိ။
သူတံခါးတွေပိတ်ပြီးခြင်ထောင်ထဲဝင်တော့ ငုတ်တုတ် ။သင်းသင်းဘေးနားသူလည်းဝင်ထိုင်ရင်း စခြင်လာတာနဲ့ မိန်းမ မအိပ်သေးဘူးလားဆိုတော့ နုတ်ခမ်းစူပြီး ဘယ်သူကသူ့မိန်းမလည်းတဲ့။သူလည်းရှူးတိုးတိုး အမေနိုးသွားလိမ့်မယ်ဆိုတော့
သင်းသင်းမျက်နှာပြုံးလာပြီး ဘာတဲ့အမေဟုတ်လား တက်လည်းတက်နိုင်တယ် တဲ့။အိပ်ကြရအောင်ကွာဆိုပြီးဖက်လှဲတော့
သင်းသင်းပြုံးနေတယ်။မျက်လုံးခြင်းအတော်ကြာဆုံကြည့်ရင်းမှ သူသင်းသင်းနုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းရင်း ချစ်တယ်လို့တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်။သူ့လက်တွေကမြန်မြန်ဆန်ဆန်ကို သင်းသင်းအင်္ကျီကိုချွတ်နေသလို သင်းသင်းကလည်းအလိုက်သင့်နေပေးတယ် နို့လေးတွေသူစို့တော့ အပျိုမလေးတွန့်ခနဲ။
သူနို့စို့သံက ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ
သင်းသင်းကတော့ ခံစားမှုထဲမှာ အစိမ်းသက်သက်ကို မျောနေရှာတယ်။သူသိတယ် ဒေါ်အေးအိပ်မပျော်သေးတာ။ဒါ့ကြောင့်အသံကို ထွက်အောင်တမင်တကာလုပ်ရတာက သူ့ကို ဖီးပိုလာစေတယ် ။ဒေါ်အေးနားစွင့်နေတာကိုသိနေတော့ပိုဖီးတက်လာတယ်။တဖြည်းဖြည်းသူ့လျှာကို ချက်တိုင်အောက်ဆင်းတော့ သင်းသင်းက ဘာလုပ်တာလဲအကို ညီမငရဲကြီးလိမ့်မယ်တဲ့။
မကြီးပါဘူးသင်းရယ် ဆိုပြီးသူပေါင်ကိုဖြဲခေါင်းကိုအတင်းတိုးထည့်တယ်။ပထမတော့ အတင်းရုန်းတယ် ။သင်းသင်းရဲ့အစေ့လေးပေါ်လျှာထောက်ယက်လိုက်ချိန်မှာတော့ သင်းသင်းရဲ့စုထားတဲ့ပေါင် ပြေလျော့သွားတယ်။ စောက်ပတ်အဝ နုတ်ခမ်းသားတွေယက်တဲ့အခါ သင်းသင်းငြိမ်နေတယ်။
အစိကိုထိုးယက်တော့ ကော့တက်လာပြီးငြီးနေတယ်။အားအ အ လို့အော်ပြန်တယ်။လျှာနဲ့အဖုတ်ယက်သံကို တမင်ကျယ်အောင်ယက် ပလပ် ပလပ်မြည်အောင်ယက်ပေးလိုက်တယ်။အတော်ကြာကြာထိဆွဲယက်တော့
သင်းသင်းလက်ကလေးတွေကသူ့ခေါင်းကိုပွတ်သက်ရင်း ညီမအရမ်းကြိုက်သွားပြီဆိုတာကိုဖော်ပြနေရှာတယ်။သူ့လက်ညှိုးကိုအသာကလေးစောက်ဖုတ်ဝနားထိုးထည့်ကြည့်တော့အတော့်ကိုအဖုတ်ဝက ကျဉ်းနေတယ်။
ထွက်လာတဲ့အရည်နဲ့တံတွေးနဲ့အသုံးပြုပြီး အဝင်လမ်းကြောင်း ချောအောင်အသာအယာလုပ်ပေးရတယ် ။သင်းသင်းအော်ညဉ်းသံက ဆယ်ပေလောက်ကွာဝေးတဲ့ကြမ်းတပြေးတဲက ဒေါ်အေးအပြင်တစ်အိမ်လုံးပျံ့လွင့်နေတယ် ။ယက်ပေးနေရင်းက တံတွေးကိုယူ့ပြီးသူ့လီးကို ဆွတ်ရင်းအသင့်ပြင်ထားရတယ်။
သင်းသင်းစောက်ဖုတ်လေးထဲကထွက်လာတဲ့စောက်ရည်ပျစ်တွဲတွဲကို ယူပြီးသူ့လီးကို သုတ်လိမ်းတဲ့အချိန်မှာတော့ ပုတ်သင်ညိုခေါင်းလို တဆတ်ဆတ်လီးကငြိမ့်နေပြီ။အပျိုကိုလိုးရင်သိပ်မနာကျင်ဆိုပဲ ။အထဲကို လီးမြန်မြန်ရောက်တဲ့နည်းက သင်းသင်းဖင်အောက်ကို ခေါင်းအုံးခုပြီးခြေထောက်နှစ်ခြောင်းကို ထောင်လိုးရတယ်ဆိုတာ စာထဲဖတ်ထားတော့..
သင်းသင်းကတော့ သူခိုင်းတဲ့အတိုင်းဖြစ်နေပြီစောက်ဖုတ်နဲ့သူ့လီးကိုအသာလေးပွတ်ရင်းအမှောင်ထဲမှာ တွေ့ရတာက သင်းသင်းဟာလေးကသေးနေတယ်။ သူ့ဟာကြီးက ကြီးနေတာပဲ။ မတက်နိုင်ဘူး။ အစကတော့နာမှာပဲလို့စိတ်ထဲကပြောရင်း စောက်ဖုတ်ဝလေးကို စမ်းထိုးလိုက် တံတွေးဆွတ်လိုက် ထိုးလိုက်နဲ့သင်းသင်းကိုလည်းအာရုံကလွတ်မသွားအောင် လုပ်ပေးထားရတယ်။
ဒစ်ဖျားနဲ့အဖုတ်အဝလေးနဲ့လမ်းကြောင်း ကျသွားပြီသေချာတော့မှသင်းသင်းကိုနုတ်ခမ်းဖိစုပ်ပြီး ဒစ်ကိုဖိသွင်းလိုက်တယ်။ဒစ်ဖျားတစ်ခုလုံးဝင်သွားတာအဆင်ပြေတော့ အသွင်းအထုတ်ကို ဒစ်ဖျားဝင်လိုက် ဆွဲထုတ်လိုက် စောက်စိကိုခလုတ်တိုက်လိုက်လုပ်ပေးတော့ သင်းသင်းဖီးတွေတက်နေပြီ။
အကိုရယ်ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ။မနေတတ်တော့ဘူး တဲ့။အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်းက ဆတ်ခနဲထိုးသွင်းတော့ ဗြစ်ဗြစ်ဆိုပြီး ဝင်သွားတယ် ။လီးအရည်ခွံတွေပါစောက်ဖုတ်ထဲညပ်ဝင်သွားတော့ နာလှတယ်။သင်းသင်းနာကျင်မှုကို ပထမဆုံးသတိပြုမိသွားတယ
ရင်ဘတ်ကိုတွန်းစပြုပြီ။အသာကလေးအသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးရပြန်တယ်။တွန်းနေတဲ့လက်လည်းအားပျော့သွားတော့ တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေတဲ့လီးကိုအဆုံးထိဝင်ဖို့အားကိုအမြန်သုံးရတော့အပျိုအမြှေးပါးက သူ့ဒစ်ကို တားထားတာခံစားမိနေပြီ။တဖြည်းဖြည်းအရှိန်မြှင့်အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်းက အားကုန်ဖိကပ်ဆောင့်သွားတော့
ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ်ဆိုပြီး သူ့လီးကပွတ်တိုက်ထိုးဝင်ပြီး သူ့ဆီးခုံနဲ့သင်းသင်းဆီးခုံထိချိန်မှာတော့ ..အား အမလေး သေပါပြီ တဲ့။
အကိုရယ် နာလိုက်တာသေပါပြီ။အမြန်ထုတ်ပါတော့။သင်းသင်းအသံက ကျယ်တယ်။ခနလေးပါသင်းရယ်။ခနနေမနာတော့ပါဘူး။နုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း ချော့ရတယ်။ငိုသံလေးတောင်ထွက်လို့။သူတို့စကားသံကို နားစွင့်နေတဲ့ယောက္ခမဒေါ်အေးတော့ ဘယ်လိုနေသည်မသိ။
မြန်မြန်ထုတ်ပါတော့အကိုရယ်ဆိုလည်း သူမထုတ်ပေး ။အသွင်းအထုတ်ဖြည်းဖြည်းခြင်းပြန်စတယ်မနာကျင်ရအောင်အဆုံးထိထုတ်လို့မဖြစ်သေး။အခြေအနေကြည့်ရသေး။နာသေးလား သင်း တိုးတိုးလေးယုယစွာမေးကြည့်တော့...
စောစောကလောက်မနာတော့ဘူးဆိုမှအဆုံးနားထိ ခါးကိုကော့ထုတ်လိုက်ပြန်သွင်းလိုက်လုပ်ကြည့်တော့ သင်းသင်းနာပုံမရ။သူပြီးဆုံးဖို့လုပ်ရတော့မည်။သင်းသင်းပေါင်ကို သူ့ပုခုံးပေါ်တင်ပြီးစဆောင့်တယ်။သင်းသင်းညီးသံလေးစထွက်လာတယ
အင်း အင်း အ အ
သူလည်းဖီးတက်လာပြီးအားထည့်လာတယ်။သင်းအဖုတ်လေးကပြန်ပြန်ညှစ်ဆွဲနေသလို ဖြစ်လာတယ်။ပေါင်နှစ်ခြောင်းပြန်ကားခိုင်းပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ သူ့လက်တွေကိုသင်းသင်းကဖြစ်ညှစ်လာတယ်။
အားအ အကို
သူ့ရဲ့လိုးဆောင့်သံက ပိုကျယ်လာတယ်။သင်းသင်းလည်း တအားကိုဖက်ထားလာတယ်။သူလည်း ပါးစပ်ကနေ ဖီးတက်ပြီးအော်လာရတယ်။အာ့အာ့းကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ်။
သင်းရယ်။ကောင်းတယ်အား ညီမရယ်
သူပြီးတော့မယ်။ သင်းသင်းခါးတွေကော့နေပြီ။ သင်းသင်းလည်းပြီးတော့မယ်။ တဗုန်းဗုန်းနဲ့ ပစ်ဆောင့်ရင်းသူဖီးအရမ်းတက်ရင်း အော်ညီးမိတာကတော့ ကောင်းလိုက်တာ အေးရယ် မရယ်ဆိုပြီး ဆောင့်လိုးနေတာ
သင်းသင်းသတိမထားမိလို့တော်သေးတယ်။ အဲ့လိုသမီးကို လိုးရင်း အမေနာမည်ကို ခေါ်ရတာကိုကကာမအရသာအထွဋ်အထိပ်သူ့လီးကိုအဆုံးထိ ထိုးသွင်းဖိကပ်ပြီးသားအိမ်ရှေ့မှာ ချိန်ရပ်လို့လီးရည်တွေကို သင်းသင်းစောက်ဖုတ်ထဲပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။
သင်းသင်းလည်း ပထမဆုံးအကြိမ်အရသာခံစားရင်း ပင်ပန်းမှုကြောင့်အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ သူလှုပ်နိုးကြည်တယ်သင်းသင်း လို့ခေါ်ကြည့်တယ်။ မနိုး။အိပ်မောကျသွားပြီ။ ဒေါ်အေးခြင်ထောင်ဘက်က ကိုယ်လုံးလှည့်သံကြားရတယ်။သူလည်း နောက်ဖေးတံခါးဖွင့် အိမ်နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းကအိမ်သာဆီသွား။
ပေကျံတာတွေဆေးကြောရမယ်လေ။အိမ်ထဲပြန်ဝင်မလို့တံခ့ါးကိုလက်လှမ်းတော့ ဒေါ်အေးထွက်လာတာနဲ့တိုးတယ်။သူလည်း အမေ အိမ်သာသွားမလို့လားလို့စကားစတော့ မဟုတ်ဘူး။ တင်းကုပ်ဘက်ကအသံကြားလို့သွားကြည့်မလို့ဆိုပြီး မှောင်မဲနေတဲ့ တင်းကုပ်ထဲလက်နှိပ်ဓါတ်မီးမပါဘဲဝင်သွားတယ်။
သူလည်းနောက်ကလိုက်ဝင်လိုက်တယ်။အမှောင်ထဲမှာတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တောင်မမြင်ရ။သူလည်းမနည်းစမ်းနေရတယ်။အမေ အမေလို့ ခပ်အုပ်အုပ်ခေါ်တော့နင်ဘယ်မှာလဲ ငါဒီဘက်မှာတဲ့။ဒေါ်အေးလက်ကိုစမ်းမိတယ်။မတ်တပ်ရပ်အနေအထားနဲ့ဒေါ်အေးရဲ့တင်သားတွေကို ဆွဲယူဖက်ပြီးအမေ လို့ခေါ်တော့ ဘာအမေလဲ လူကြားထဲခေါ်ဖို့ပဲပြောထားတာ။နားရှက်တယ်တဲ့
အသံကညုတုတု။မောင်သိပ်ကြမ်းတာပဲ ဒီဘက်က အေးမှာ အိပ်မရတော့ဘူး။အခုအေးကို အိပ်ရအောင်လုပ်ပေးမယ်လေ အေးရယ်။ဆိုတော့ ..မောင်က ရသေးလို့လား လုပ်နိုင်သေးလို့လားတဲ့။ဒေါ်အေး သူနဲ့သင်းသင်းလိုးတာနားစွင့်ပြီးထမိန်တွေပါ ရွှဲစိုနေတယ် ။ထမိန်လှည့်ဝတ်ထားပေမဲ့သူ့လက်ကစမ်းမိတယ်။မောင်အချိန်မဆွဲနဲ့တခါတည်းထည့်တော့တဲ့။ဒေါ်အေးကို တင်းကုပ်တိုင်ကို လက်ထောက်ထားခိုင်းပြီး ဖင်ကော့ခိုင်းပြီးထမိန်ကိုလှန်လို့ တန်းလိုးလိုက်တော့တယ်။
ဒေါ်အေးက အသံအားကြီးကျယ်ကျယ်နဲ့ခံတက်တော့ ပါးစပ်ကိုနောက်က ပိတ်ရသေး။နောက်ဆုံးတော့မြေကြီးပေါ်လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုးတော့သားအိမ်ကိုထောက်မိတော့...
ဖင်ကော့ပေးရကနေ ခါးကုံး ကုံးသွားတယ်။မောင်ရယ်အောင့်တယ်။ အား မောင်ရယ်အောင့်တယ်လို့ ဆိုလည်းပါးစပ်ကိုပိတ်ပြီး အားကုန်လိုးတာပဲ။မညှာဘူး။ဆံပင်ကိုပါ ဆောင့်ဆွဲလိုက်သေး။နာကျင်မှုနဲ့ရောထွေးနေတဲ့အရသာကပဲ။ဒေါ်အေးလို မုဆိုးမ ငါးဆယ်တန်းတွေအတွက်ငြိမ်းခါနီးမီးတောက်ပိုလောင်မြိုက်သလိုဖြစ်လာရတယ်။မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ နာနာဆောင့်ပါတဲ့။ဒီအသံကို သင်းသင်းတစ်ယောက်သာကြားခဲ့ပါမူ.....။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
