Monday, March 15, 2010

တဏှာအခံကြောင့် နေရာအမြန်ရပေမယ့် (စ/ဆုံး)

တဏှာအခံကြောင့် နေရာအမြန်ရပေမယ့် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ 

လက်တစ်ဖက်က ရေဖလားကို ကိုင်ပြီး ရေစည်ထဲတွင်ပြည့်လျှံနေသော ရေများထဲသို့ ထိုးနှစ်ကာ ခပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ သူ့ကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရပါတယ်။သူက မြေပြင်ပေါ်မှာ အုံးလက်အလယ်ကြောရိုး အရင်းပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ဖင်ခုပြီးထိုင်နေရာက လက်ထဲမှာ ဓားပါးလေးတစ်ချောင်း ကိုင်ထားပြီး အုံးလက်လေးတွေကို တံမြက်စီးတန်သပ်နေရာကနေ ကျမကို ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် လုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ကျမရေချိုးနေတဲ့နေရာနဲ့ သူရှိတဲ့နေရာကြားမှာ ပန်းခြုံလေးများရှိကာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း ပေ (၂၀) နီးပါးလောက် ဝေးလေတော့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးနေတဲ့ ကျမက မြေပြင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့သူ့ကို သဲသဲကွဲကွဲ မြင်နေရပေမယ့် သူကတော့ ကျမ သူ့ကို တွေ့နေရတယ်ဆိုတာ သိပုံမရပါဘူး။

သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး သူက ကျမကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြည့်နေတယ်ဆိုတာလဲ ကျမက သိလိုက်ရရော ကျမ ဟာ လက်ထဲက ရေခွက်ကို ရေစည်ထဲချလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီတပတ်နွမ်းပါးပါးလေးကို အသာဖြန့်ပြီး ခပ်လျှော့လျှော့လေး ပြင်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ရေဖလားကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကို ရေတွေ တဝုန်းဝုန်းနဲ့ အမြန်ပဲ လောင်းချိုးလိုက်ပါတယ်။

ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးမှာ ရေတွေ ရွှဲနစ်၍ သွားရပါပြီ။

ဒီအခါမှာတော့ ကျမဟာ လက်ထဲကရေခွက်ကို ချလိုက်ပြန်ပြီး သူရှိတဲ့ဘက်ကို ကျောပေးလိုက်ရာက ကျမဟာကုန်းပြီး ကျမရဲ့ခြေဖမိုးလေးတွေကို ခဏကြာတဲ့အထိ ချေးတွန်းနေလိုက်ပါတယ်။

ခဏမျှကြာသွားတဲ့အခါကျတော့မှ ကျမဟာ ခါးကိုပြန်ဆန့်လိုက်ပြီး သူရှိရာဘက်ကို လှည့်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကား ပြုလုပ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီအောက်နားစလေးကို ဒူးဆစ်အထိလှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအခါမှာတော့ ကျမရဲ့ ဖြူဖွေးပြီးနေတဲ့ ခြေသလုံးသားလေးတွေဟာ ထွက်ပေါ်၍ လာတဲ့အခါမှာတော့ ကျမဟာ အသာငုံ့ပြီး ချေးတွန်းပါတယ်။ တခါ ကျမရဲ့ထဘီအောက်နားစလေးကို ဆက်ပြီးတော့ အပေါ်ကို ပေါင်လယ်လောက်ထိ လှန်တင်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ တုတ်တစ်၍ ဖွေးနေသော ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ကျမရဲ့ လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ချေးတွန်းပေးနေပါတယ်။

ဒီလိုလုပ်နေရာကနေ ကျမက သူရှိတဲ့ဆီကို မျက်လုံးလေး အသာဝန့်ပြီး အမှတ်တမဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သူက လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ ဓားပါးလေးကိုရော အုံးလက်လေးတွေကိုပါ ချထားပြီး ကျမကို သပ်သပ်ကြီးထိုင်ကြည့်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။

ကျမက သူ့ဘက်ကို ကျမရဲ့ ရေတွေ တကိုယ်လုံးရွှဲစိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်ထားရာက မတ်တပ်ရပ်ရက်ကနေ ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အသာကားကာ ထဘီအောက်နားစကိုလဲ ပေါင်လယ်လောက်ထိ လှန်တင်ထားတော့ မြေပြင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေက ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းထိပင်မြင်နေရမလား မပြောတတ်ပါဘူးရှင်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမဟာ ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီလေးရဲ့ ဂျိုင်းကြား အောက်ဖက်နားမှာညှပ်ထားတဲ့ အထက်ဆင်စလေးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး ထဘီလေးကို အောက်ကို လျှောချလိုက်ပါတယ်။

ကျမရဲ့ ဆူဖြိုးမို့မောက်နေတဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေဟာ အကုန်လုံးနီးပါးပေါ်ထွက်လာ ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးပေါ်ကာနီးဆဲဆဲလောက်မှာတော့ ထဘီလေးကို ဆက်၍ဆွဲမချတော့ဘဲ ရပ်လိုက်ကာ လက်လေးတစ်ဖက်နဲ့ ထဘီလေးကို ရင်ဘတ်မှာ အသာဖိလို့ ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်က လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်ဘတ်ရင်ညွန့်လေးတွေကို ပွတ်ပေး၍ ချေးတွန်းနေပါတယ်။

ခဏကြာတဲ့အခါမှာတော့ ကျမနားကို လူတစ်ယောက် လာရပ်သလိုရှိတာကြောင့် ကျမက ခေါင်းငဲ့ကာကြည့်လိုက်တော့ သူလေ….မောင်တိုးပေါ့ ကျမရဲ့ ဘေးတစောင်းနားလေး ငါးပေကွာတဲ့နေရာကနေ ကျမကို မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကြည့်နေတယ်လေ။

ကျမလဲှ့ကြည့်တာာ တွေ့လိုက်ရတော့ သူက….

“ မမ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်လိုက်သလားလို့….”

ဆိုပြီး ယောင်ဝါးဝါးနဲ့ မေးလာပါတယ်။ ကျမရဲ့စိတ်ထဲက ဒင်းလေးလည်း မခေပါလားလို့တွေးပြီး မင်းကို မမ ပါးစပ်က ခေါ်တာမဟုတ်ပါဘူး မင်း မမနား ရောက်လာအောင် အမူအရာတွေလုပ်ပြပြီး ခေါ်လိုက်တာပါလို့ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ပါတယ်။ နှုတ်ဖျားကတော့ ထွက်မလာပါဘူး။ တကယ် နှုတ်ဖျားက ထွက်လာတာကတော့…..

သူ့ရဲ့အမေးစကားလည်းဆုံးရော ကျမက သူ့ကို ယဲ့ယဲ့လေးတစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး….

“ အေး…လာ…ကျောကုန်းကို ချေးတွန်းပေးစမ်းကွာ….”

လို့ပြောပြီး သူ့ဘက်ကို ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးကို လှည့်ပေးလိုက်ရင်ပဲ မောင်တိုးဟာ ကျမရှိရာကို လှမ်းပြီးတိုးကပ်လာပါတယ်။ ကျမကလည်း ကျမရဲ့ထဘီလေးကို ခါးနားထိ လျှော့ချပေးလိုက်တော့ ကျမရဲ့ဖြူဖွေးညက်ညောကာ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ကျောသားလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့အခါမှာ…သူ့ရဲ့ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဟာ ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးပေါ်သု့ိ ဖိကပ်၍လာကာ ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရတဲ့အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ တော့ အေးကနဲ ဖြစ်သွားရပါတော့တယ်။

သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးတွေဟာ ကျမရဲ့ကျောပြင်နုနုလေးပေါ်ဝယ် ချေးတွန်းပေ းနေတဲ့ပုံမျိုး မဟုတ်ဘဲ ကျောပြင်လေးကို အလျားလိုက် စုန်ချီဆန်ချီနဲ့ ဖွဖွလေး တရွရွနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဟာ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထကာ တကိုယ်လုံးရေတွေ ရွှဲနေတဲ့ကြားက ထူထူပူပူဖြစ်၍လာရပါတယ်။

သူ့လက်ဖဝါးတွေဟာ ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးပေါ်မှာ ဖွဖွလေးတင်ထားရာကနေ ပွတ်ရင်း သပ်ရင်းနဲ့ တဖြေးဖြေး ဖိကပ်လာပြီး ရွရွလေး ပွတ်နေရာကနေ ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်ပေးလာပါတယ်။

ပြီးတော့လည်း ကျမရဲ့ကျောပြင်ကို အလျားလိုက် ပွတ်နေရာကနေ ကန့်လန့်ဖြတ် ပွတ်လိုက် ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် ပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်းက တချက်တချက်မှာ အပေါ်ဖက်ကိုရောက်လာတဲ့ သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က ကျမရဲ့ဖွေးဖွေးလုံးလုံး ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီ ဖြတ်ကနဲ ဖြတ်ကနဲ မချင့်မရဲနှင့် တချက်တချက်လာပြီး ဆုတ်နေပါသေးတယ်။ ဒီမျှတင်မကပဲ အောက်ကို စုန်ဆင်းသွားတဲ့ သူ့ရဲ့ လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်း နှစ်ဖက်ဟာ ခါးဆစ်နားရောက်နေတဲ့ ကျမရဲ့ထဘီအနားစလေးကို အောက်ဖက်သို့ တိုက်ချပြီး သူ့လက်ဖဝါးတွေက ကျမရဲ့ ခါးဆစ်အောက်ဖက်ကိုပင် ဆင်း၍ ဆင်း၍ ရောက်သွားရပါတယ်။

မောင်တိုးဟာ စိတ်တွေ ကြွလာလို့ မထိန်းနိုင်လို့ပဲလား။ ဒါမှမဟုတ် အတင့်ရဲလာတာလားတော့ မပြောတတ်ပါ။ သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးတွေက အောက်ဖက်ကို စုန်ဆင်းရင်း လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ရေတွေရွှဲနစ်နေတဲ့ ထဘီလေးနဲ့ တသားတည်းကပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားစောင်း အိအိကြီးတစ်ဖက်ကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်နဲ့ တို့ထိလိုက်ပါသေးတယ်။ ကျမဖြင့် ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့ ဇိမ်တွေ့လွန်းတာကြောင့် ကျမရဲ့မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကိုပင် မှိတ်ထားမိပါတယ်။ ဒီလိုနေရင်းကနေ စိတ်တွေဟာ တစထက်တစ ကပြောင်းကပြန်ဖြစ်လာရတာနဲ့အမျှ ကျမဟာ ကျမကိုယ်ကျမပင် မထင်မှတ်မိဘဲ ကျမရဲ့ခါးကို ရှေ့ဖက်သို့ ညွတ်လိုက်ရာက နည်းနည်းလောက် ကုန်းလိုက်မိပြီး ရေတွေရွှဲနစ်နေတဲ့ ထဘီပါးလေးနဲ့ တစ်သားတည်းကပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားအိအိကြီးကို နည်းနည်းနောက်ကို ပစ်ပေးလိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာလှိုက်ကနဲ ဖိုသွားရပါတယ်။

ကျမရဲ့ဖင်ကြီးနောက်ကို တိုးလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ရှေ့ဖက်နဲ့ ဖိမိမတတ် ထိကပ်သွားရတဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့ရဲ့ခပ်တိုတိုဝတ်ထားတဲ့ လုံချည်အောက်က အသဲအသန်ဖြစ်နေတဲ့ လီးချောင်းကြီးကို သွားပြီးတိုက်မိတော့တာပါပဲ။ တဆက်ထဲမှာပဲ ကျမဟာ ကျမရဲ့ဖင်သားလုံးလုံးကြီးတွေကို တစ်ချက် နှစ်ချက် အသာလေး လှုပ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ဖင်သားတွေနဲ့ သူ့ဟာကြီးကို စမ်းကြည့်နေလိုက်မိပါတယ်။

အို….နဲတာကြီး မဟုတ်ပါဘူးရှင်။ မာပြီး တောင်နေလိုက်တာလည်း သန်လိုက် မာလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ ကျမ ဖင်သားကြီးနဲ့တိုက်မိတာတောင် တန့်ခံနေသေးတယ်။ ကျမရဲ့ယောကျ်ား အကိုကြီးစိန်မြင့်ရဲ့လီးနဲ့ကတော့ ကွာလိုက်တာ…..အကိုကြီးက အသက်(၅၀)လောက်ရှိနေလို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ သူသိပ်ပြီး ထန်နေတဲ့ အချိန်မှာတောင် သူ့လီးက ခပ်ငိုက်ငိုက်ရယ်။ ကျမလို အသက်(၂၈)နှစ်သာရှိသေးတဲ့ ဆူဆူဖြိုးဖြိုးနဲ့လူက ဘယ်အားရကျေနပ်နိုင်မှာလဲ။ ပြီးတော့ ရကာစ တစ်လလောက်ပဲ နောက်တော့ တစ်ပတ်တစ်ချီတောင် မနဲလုပ်နေရသေးတယ်။

ဒါနဲ့တောင် သူက နှာထပြီး တဖက်ရွာက တခုလပ်မတစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်နေသေးတယ်လို့ ကျမ ကြားကြားနေရတယ်။ တွေးနေမိတဲ့ကျမဟာ ကျမရဲ့စောက်ပတ်အောက်နှုတ်ခမ်းစပ်နဲ့ စအိုပေါက်လေးကြားမှာ နင့်ကနဲ ခံစားသွားရတာကြောင့် ကျမရဲ့အသိစိတ်ဟာ မောင်တိုးဆီ ပြန်ပြီးရောက်သွားရပါတယ်။

အလိုရှင်….မောင်တိုးရယ်လေ…..ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တဖက်တချက်ဆီ ဆွဲကိုင်ကာ ဖင်သားအိအိကြီးတွေကို ဖျစ်လိုက်ညစ်လိုက် ဆုတ်နယ်လိုက် လုပ်ပေးနေရုံမကပဲ သူ့ရဲ့ရှေ့က လုံချည်တွင်းကနေ ငေါထွက်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးဟာ ကျမရဲ့ဖင်ပေါက် (၂) ခုကြားနယ်လေးကို အမိအရ ဖိထောက်ထားပါတယ်။

သူ့ဆီကို ကျမ အမှတ်တမဲ့လှည့်ကြည့်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာပဲ သူ့လီးကြီးထိပ်ဟာ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီး နှစ်လုံးကြားကနေ နောက်ကို ဆုတ်သွားတဲ့အတွက် ကျမလည်း ကျမရဲ့မျက်နှာလေးကို ရှေ့ဖက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ…..

“ အင့်…. ”

မောင်တိုးလေ သူ့လီးတန်ကြီးထိပ်နဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကြားကို ခပ်နာနာလေး ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ ရေစိုပြီး တသားထဲကပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ထဘီလေးဟာ ဖင်သားကြီး (၂)ခုကြားမှာ ချိုင့်ဝင်ပြီး ကပ်နေတဲ့အတွက် သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးထိပ်ဟာ မိမိရရပဲ ကျမရဲ့စအိုဝလေးကို တဲ့တဲ့ထိုးဆောင့်မိပါတော့တယ်။

ကျမဟာ အင့်ကနဲဖြစ်သွားရာက မျက်လုံးလေးတွေ ဖြတ်ကနဲမှေးကျသွားရပြီး တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဖြာကနဲဖြစ်သွားရကာ ထဘီစလေးကို လုံးထွေး၍ ရင်ဘတ်တွင်ဖိကပ်ထားသော ကျမရဲ့လက်လေးဟာလည်း ပြုတ်ထွက်သွားရကာ မောင်တိုးက ခပ်နာနာဆောင့်လိုက်တဲ့အတွက် ကျမရဲ့ ခပ်ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ ရှေ့ကိုငိုက်၍သွားရတာကြောင့် ကျမရဲ့ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ ပေါင်လယ်လောက်သာ အမြင့်ရှိသောရေစည်နှုတ်ခမ်းကို ကျမရဲ့ လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ ဆန့်တန်း၍ မြဲမြံစွာကိုင်ကာ ထောက်လိုက်မိပါတော့တယ်။ မောင်တိုးကလည်း လျင်လိုက်တာလေ။ ကျမရဲ့ရင်ဘတ်မှာဖိထားတဲ့ ထဘီစလေးဖြတ်ကနဲ လွတ်ထွက်ပြုတ်ကျသွားရတဲ့ အချိန်မှာပဲ သူက ကျမရဲ့ထဘီကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချကာ ချွတ်လိုက်တော့ ရေစိုနေတဲ့ထဘီလေးဟာ ကျမရဲ့ခြေဖျားဆီကို ကွင်းလုံးလုံးပြီး ကျသွားတဲ့အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီး(၂)ခုကြားမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရတာကြောင့် သဘာဝအရ အလေ့အကျင့်ရပြီးဖြစ်နေတဲ့ ကျမဟာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပြင်ရပ်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို နဲနဲဟပေးလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ခါးကိုလည်း ပိုပြီးညွတ်ကာ တင်ပါးကြီးတွေပေါ်က ဖင်သားကြီးတွေကို လုံးတစ်၍ မြှောက်ကြွပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ လုံချည်ချွတ်ပြီးသား ဖြစ်နေတဲ့ မောင်တိုးရဲ့လီးတန်ကြီးဟာ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြားကနေ နောက်ကိုတစ်ရစ်ပြီး စူထွက်လျက် အရည်ကြည်လေးများပင် တစွန်းတစထွက်နေပြီဖြစ်လေသော ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းဝသို့ ထိပ်ဖူးနွေးနွေးကြီး တေ့၍ထောက်လိုက်ပြီး ဖိ၍သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်…..ဗြစ်….အင့်….အင်း…..အ….ဗြစ်……ဟင်း…..ဟင်း…….”

ကျမရဲ့မျက်နှာလေးဟာ မော့တက်သွားပြီး မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးစင်းကျသွားရာမှ မျက်နှာလေးဟာ ခပ်ရှုံ့ရှုံ့လေးဖြစ်သွားရပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့လီးတန်ကြီးတဝက်သာသာလောက် ဝင်သွားအပြီးမှာ ဆက်၍မသွင်းသေးဘဲ ရပ်ထားလိုက်တာကြောင့် ရမက်သွေးတွေ အဆမတန် ထကြွသောင်းကျန်းကာ ဆန္ဒတွေပြင်းပြနေတဲ့ ကျမဟာ…..

“ လုပ်….လုပ်…..သွင်းလေ…..ဆက်သွင်းလေ…..မောင်တိုး….လူလည်းကြည့်အုံး…”

ဒီလို ကျမက ကဗျာကသီပြောလိုက်တော့ ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့ သူရဲ့လက်ဟာ ပို၍ဖိကပ်လာကာ တင်းကြပ်စွာ ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကိုဖိပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….အိုး…..ဗြစ်….ဖွတ်……အမလေး ”

တအားကို ဖိသွင်းလိုက်တာပဲရှင်။ နှစ်ချက်ထဲနဲ့ တဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ လင်ရှိပေမယ့် ကလေးမမွေးသေးဘဲ နပ်မှန်အောင်ပင် ခံမထားရတဲ့ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးဟာ အောင့်တက်သွားရပါတယ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကတော့ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ အပြည့်အသိပ် မဆန့်မပြဲဖြင့် တဆုံးဝင်၍သွားခဲ့ရပါပြီ။ နဲနဲနောနောဟာကြီး မဟုတ်ပါ။ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဖိသိပ်နေတဲ့အပြင် ထိပ်ဖူးကြီးကလည်း ရင်ဝကို ပြေးဆောင့်လိုက်သလိုပဲ မာလိုက်တာလည်း မပြောပါနဲ့။ သံချောင်း တစ်ချောင်းလိုပါပဲ။ ယောကျ်ားလီးကြီး စံချိန်မှီမှီနဲ့ ဒီလိုမာတာ ဒီတစ်ခါပဲ တွေ့ဖူးတာပါ။ ပြီးတော့ ဒီလောက်သန်မာလှတဲ့ လီးချောင်းကြီးမျိုး ဒီတစ်ခါပဲ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို သွင်းဖူးတာပါ။

အားရပြီးကျေနပ်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ရှင်။ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကလည်း စောက်ရည်ကြည်တွေဟာ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်လာကြပါတော့တယ်။

ဒီကြားထဲမှာ မောင်တိုးက ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ တဆုံးဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့ လီးတန်ကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ဝနဲ့ သူ့လီးတန်အရင်းတို့ ဖိကပ်ပြီး သူ့ခါးကြီးကို လှုပ်ကာ သူ့တင်ပါးကြီးတွေကို လှုပ်ကာမြောက်ကာ လုပ်ပေးနေလေတော့ မောင်တိုးရဲ့လီးတန် မာမာကြောကြောကြီးဟာ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ အပြည့်အကြပ်ဖြစ်နေတာတောင်မှ စောက်ခေါင်းနုနုလေးတွေကို ပတ်လည်လှည့်ကာ ဖိကြိတ်ပြီး ပွတ်နေတော့ရာ….

“ အ….အ….အီး….ဟင်း…..”

ဟူသော အသံလေးများဖြင့် ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေဟာ တကုန်းကုန်းနဲ့ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြစ်နေရပါတယ်။

“ မောင်တိုး……မင်းဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ….ဟင်း…..အို….အို....ဟင်း…..ဟင်း… ”

ပြောကာမှ မောင်တိုးက ပိုလုပ်လိုက်ပါသေးတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ရည်ကြည်တွေဟာလည်း သူ့လီးတန်ကြီး လှုပ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်ဝကနေ စိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲ ထွက်လာရကာ…..ကျမရဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးများဆီသို့ပင် စီးကျနေပါပြီ။ ခဏနေတော့မှ မောင်တိုးဟာ သူ့လီးတန်ကြီးကို ရှောကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ပြီးသွင်းကာ စပြီးလိုးပါတော့တယ်။

သူ့ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်လေတိုင်း အင့်ကနဲ….အင့်ကနဲ….ဖြစ်ရင်းက ကျမဖြင့် အရသာရှိလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ရှင်…..။ ကျမ သူ့ကို အထင်သေးမိတာ မှားပြီလားလို့တောင် တွေးမိပါတယ်။ သူ့ဟာ သူအလုပ်လုပ်နေတဲ့ မောင်တိုးကို ကျမက မိန်းမသား သဘာဝအတိုင်း ကိုယ့်ကိုသဘောကျ စေချင်လို့ ဂရုစိုက်စေချင်လို့ လူကလည်း လစ်တာနဲ့ ဒီလောက်ထိ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လည်း မထင်ဘဲ စမိရာမှ ခုတော့…..ကျမဖြင့် ကော့ပျံ၍နေရပါပြီ။

ပြီးတော့ ဒီလောက်ထိ ဖြစ်၊ မဖြစ်ဆိုတာကလည်းကျိန်သေတွက်လို့မရကြောင်းနဲ့ မစီးရင်တော့နေရော တက်စီးလိုက်ရင်တော့ စီးတဲ့သူနောက်ပါသွားတတ်တာ ကျမလို မိန်းကလေးတွေရဲ့ သဘာဝပါပဲလားလို့လည်း တွေးလိုက်မိပါတယ်။ မောင်တိုးကတော့ ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ ကျမကို နောက်ကနေပြီးတော့ အားရပါးရကို ဆောင့်ပြီး လိုးနေပါပြီ။

အရသာတွေကောင်းသထက် ကောင်းလာရတဲ့ ကျမဟာ သူ့လီးတန်ကြီးက ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်လေတိုင်း ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပြန်ကော့ကော့ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဒီလို သူ့လီးတန်ကြီးက ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး သွင်းလိုက်လေတိုင်း ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေဟာ တဖြတ်ဖြတ်ခါသွားပြီး ကျမရဲ့နောက်ကို စူထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေဟာလည်း သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးနဲ့အတူ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ခွက်ခွက်ပြီး ဝင်သွားနေမှာ အမှန်ပါပဲရှင်။

မောင်တိုးက သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲသို့ အားပါးတရ ဆောင့်လိုးပြီး နောက်တကြိမ် ဆောင့်ဖို့အတွက် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ အထုတ်မှာလည်း ကျမရဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုဟာ သူ့လီးတန်ကြီးနဲ့ ကပ်ညှိပြီး အပြင်ကိုလန်ထွက်လာမှာ အသေအချာပါပဲ။

“ ပြွတ်….ဖွတ်…..ဖွတ်……ပလွတ် ”

“ အ….အင့်……ဟင့်……ကျွတ်….ကျွတ်……”

သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေဟာ အလွန်အမင်းပြင်းထန်လာတာနဲ့အတူ မောင်တိုးဟာ အားမလို အားမရနဲ့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ ရှေ့ကနို့အုံကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲပြီး မချင့်မရဲနဲ့ ဆုတ်နယ်နေပါသေးတယ်။

ကျမဖြင့် ကောင်းလွန်းလို့ ဘာမှမသိတော့ပါဘူး။ မောင်တိုးက အားပါးတရ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ကျမရဲ့ကုန်းပေးထားတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ ရှေ့ကို ဆတ်ကနဲ တိုးသွားတာနဲ့အတူ ကျမရဲ့ဦးခေါင်းလေးဟာလည်း နောက်ကို လန်လန်သွားပြီး ကျမဖြင့် တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ မချိမဆန့်လေး စုပ်သပ်နေရပါတယ်ရှင်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ မောင်တိုးဟာ အားရပါးရဆောင့်လိုးနေရင်း…..

“ မမ ….အား…..မမ ကို ကျွန်တော်ချစ်သွားပြီ….မမ ရယ်….မမရော….ကျွန်တော့်ကို ချစ်လားဟင်…..”

ကျမလည်း သူ့မေးလာတာကြောင့် အံ့အားသင့်သလိုဖြစ်သွားပြီးဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိအောင်ကို ဖြစ်သွားရပါတယ်….နောက်တော့ ကျမလည်း လိမ်မာပါးနပ်စွာနဲ့….

“ လုပ်မှာသာ…..လုပ်စမ်းပါ….မမလည်း….အား…..မင်း…ကို….ချစ်တာပေါ့….. အင်း….ဟင်း….အား…..”

မကြာခင်မှာပဲ ကျမရဲ့နို့အုံပေါ်က သူရဲ့လက်ရော ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးပေါ်က သူ့ရဲ့လက်ရောဟာ ကျမရဲ့ခါးသေးသေးလေးပေါ်ကို ရောက်လာပြီး အတင်းကို ဆွဲညှစ်ကာကိုင်ရင်း မောင်တိုးဟာ သူ့လီးကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲသို့ အသားကုန်ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်ပါတယ်။

“ ကောင်းလားဟင်….မမ….အား….အင်း….”

“ တော်ပြီကွာ….မောင်တိုး…..မမ ကို အဲဒါမျိုးတွေ မမေးနဲ့…….အား…..ဆောင့်…ဆောင့်…..မောင်တိုး….ဆောင့်……အား….ကျွတ်…..မမ ပြီးတော့မယ်……အား…..”

တခဏအတွင်းမှာပဲ ကျမဟာမျက်လုံးနှစ်လုံး စုံမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်ထွက်လုမတတ် ကိုက်ရင်းလည်ချောင်းသံလေးနဲ့….   

“ အ….အ…..ဆောင့်……အ…..အင်း…..ပြီး….ပြီး…..အား…..ကျွတ်..ကျွတ်…”

ဟု မချိမဆန့်အသံပြုရင်း ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးဟာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်ရာက ပျော့ခွေကာ ကျသွားတော့မတတ် ရှေ့သို့အငိုက်မှာတော့ မောင်တိုးက သူ့ရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့ခါးကို အတင်းဆွဲကာကိုင်ထားပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းကို ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ ကျမလည်း မောင်တိုးပြီးကာနီးပြီဆိုတာ သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေအရ သိလိုက်ပါတယ်။ တခဏအကြာမှာတော့…..

“ အား….မမ…..အား…..ဟင်း…..ပြီးပြီ…..မမရယ်……အား……”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို သူ့ရှေ့သို့ ဆွဲကပ်၍ သူကလည်း ဖိကပ်ထားကာ မောင်တိုးရဲ့ခါးကြီးဟာ တတွန့်တွန့် ဖြစ်သွားရပါတော့တယ်။

ခဏကြာတဲ့အထိ ခါရမ်းနေတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေကို သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီး တဆုံးသွင်းထားရက်ကပင် မောင်တိုးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ဟာ ညင်ညင်သာသာပွတ်၍ပေးကာ ဆုတ်လိုက် နယ်လိုက် လုပ်၍လည်း ပေးနေပါတယ်။ အတန်ငယ်ကြာတဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲက သူ့လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲထုတ်လိုက်လို့ လီးတန်

ကြီး တစ်ခုလုံး ထွက်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျမဟာ ခါးဆန့်ပြီး ရပ်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ခြေဖျားပေါ်က ရေစိုထဘီလေးကို ခြေဖျားလေးများကြွကာ ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခါ၍ နဲနဲဖြန့်လိုက်ကာ ခြေထောက်မှကောက်စွပ်ပြီး ဝတ်လိုက်ကာ ရင်လျားလိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ သူ့ရှေ့က ခြေတလှမ်းလှမ်းကာ လှည့်ထွက်လိုက်ပြီးတော့မှ ကျမဟာ သူရှိရာဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အဝတ်အစားဆိုလို့ တစ်ခုမှ ဝတ်မထားတဲ့ မောင်တိုးဟာ သူ့ရဲ့မာတောင်ဆဲဖြစ်တဲ့ လီးတန်ကြီးဟာ အရည်တွေပေပွပြီး တောက်ပြောင်နေကာ သူက သူ့ရှေ့ကနေ လှည့်ထွက်သွားလုဆဲဆဲဖြစ်နေတဲ့ ကျမကို ခပ်တွေတွေရပ်ကာ ရီဝေေ၀လေးနဲ့ ကြည့်နေပါတယ်။

သူ့ရဲ့အကြည့်တွေထဲမှာ မသွားပါနဲ့လား မမရယ်….လို့ ပြောနေသယောင် အရိပ်အယောင်တွေကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ကျမရဲ့ရင်မှာ ညင်သာစွာနဲ့ လှိုက်ဖိုသွားရပါတယ်။

ပြီးတော့ သူ့ရှေ့ကနေ လှည့်ထွက်သွားဖို့ ခြေတစ်ဖက်တောင်လှမ်းထားပြီးဖြစ်တဲ့ ကျမရဲ့ လက်လေးတစ်ဖက်ဟာ သူ့လက်ကောက်ဝတ်လေးကို လှမ်းပြီး အသာအယာဆွဲကာ ပြီးသည်နှင့် ကျမက လှည့်ထွက်လိုက်လေတော့ မောင်တိုးရဲ့မျက်နှာလေးဟာ ဝင်းပသွားပြီး ချွတ်ထားတဲ့ သူ့လုံချည်ကို ကဗျာကသီ ကောက်ယူကာ မောင်တိုးဟာ ကျမဆွဲခေါ်ရာနောက်သို့ လိုက်ပါခဲ့ပါတော့တယ်။

ကျမကလည်း သူ့လက်ကိုဆွဲရင်း ခေါ်လာရာက နောက်ဖေးတံခါးပေါက်ကတဆင့် အိမ်ထဲသို့ လှမ်းတက်လိုက်ပါတော့တယ်ရှင်……။

...................................................................................................................

ကျမဟာ အိမ်ပေါ်ကို ရောက်တာနဲ့ တခါထဲပဲ သူ့ကို ကျမရဲ့အိပ်ခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားပါတော့တယ်။ အိပ်ခန်းနဲ့ တဖြေးဖြေးနီးလာလေလေ ကျမဟာ ကျမရဲ့လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့ရဲ့လက်ကို ပိုပြီးဖျစ်ညှစ်ကာ ဆုတ်ကိုင်လာမိပါတယ်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကျမဟာ သူ့ရဲ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမဟာ အိပ်ခန်းထဲမှာရှိတဲ့ ကျမနဲ့ ကျမယောက်ျားတို့ အိပ်တဲ့ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးနားကို လျှောက်သွားတော့ သူကလည်း တဖဝါးမခွာ ကျမရဲ့နောက်ကနေ လိုက်လာပါတယ်။

ကုတင်နားရောက်တော့ ကျမဟာ ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရင်လျားထားတဲ့ထဘီလေးကို ချွတ်၍ ချလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ မောင်တိုးဟာ သူရဲ့လက်ထဲက ဆွဲကိုင်လာတဲ့ သူ့ရဲ့လုံချည်ကို လွှတ်ချလိုက်ပါတယ်။အမှန်တော့ မောင်တိုးဟာ ကျမခေါ်ဆောင်ရာနောက်ကို လုံချည်ပင်မဝတ်အားပဲ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ပင် အရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ လိုက်ပါလာခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။

ဒီလို မောင်တိုးက သူ့လက်ထဲက လုံချည်ကို လွှတ်ချလိုက်ပြီးတာနဲ့ ဘာမှ အဝတ်အစားမရှိတော့တဲ့ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပင် ကျမကလည်း ကုတင်ကြီးပေါ်ကို လှမ်းပြီး တက်လိုက်သည့်အတွက် သူကလည်း ကျမကို အလိုက်သင့်ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်ကို လိုက်ပါလာပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ်ကို လဲကျသွားကြပြီး….သူ့လက်တဖက်ဟာ ကျမရဲ့ လည်ပင်းအောက်ကနေ လျှိုပြီး ကျမရဲ့ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးလျှက် ကျန်တဖက်ကတော့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပါတယ်။ တခါတခါ သူ့လက်က ကျမရဲ့ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ရွရွလေး ပွတ်လိုက်တော့ ကျမဟာ တတွန့်တွန့်ဖြစ်သွားရပါတယ်။

သူ့နှာခေါင်းကြီးကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး။ ပါးတွေကို နမ်းလိုက်၊ နဖူးကိုနမ်းလိုက်ဖြင့် တစ်ခုပြီးတစ်ခု လျှောက်ပြီး နမ်းနေပါတယ်။ လှုပ်လိုက်တိုင်း လှုပ်လိုက်တိုင်း ရင်ချင်းအပ်လို့ ကပ်နေကြတဲ့ ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးဟာ ဖြေးဖြေးလေးပွတ်ပေးနေတာ ခံလို့ကောင်းလှပါတယ်ရှင်။ ကျမမှာလည်း အမောနည်းနည်းပြေသွားပြီဖြစ်တဲ့အတွက် သူ့ခါးကြီးကို ဖက်ထားတဲ့ ကျမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လည်ပင်းနဲ့ ကျောပေါ်ပြောင်းတင်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ခပ်တင်းတင်းဖက်လျက် နှုတ်ခမ်းချင်း တအားဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်ကြပါတော့တယ်။

သူကနည်းနည်းလျှော့လိုက်ရင် ကျမက လိုက်ပြီး တအားထပ်စုပ်ပါတယ်။ နောက်တကြိမ် ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းကို သူကတအား ဆွဲစုပ်ပြီး ကျမရဲ့တင်ပါးကြီးတွေနဲ့ ပေါင်တွင်းသားများကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်တာနဲ့ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ ဖိုကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျမရဲ့ရာဂစိတ်တွေဟာလည်း တဟုန်ထိုးတက်ကြွလာပါတော့တယ်ရှင်…..။

သူလည်း အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းထန်လာပြီး စိတ်တွေပြန်ပြီးထကြွလာပုံရပါတယ်။ ကျမလည်း စိတ်ထလာပြီမို့ မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကျမရဲ့ကိုယ်လုံး ပေါ်ရောက်အောင် ဆွဲတင်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူဟာ ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို အလိုက်သင့်တက်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ကာ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ဝမှာတေ့ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

ကျမဟာ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ ကျမရဲ့ကားနေတဲ့ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို စေ့ကပ်ထားလိုက်တဲ့အပြင် သူ့လည်ပင်းကို ကျမရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိမ်းကြုံးပြီး တအားဖက်တွယ်ထားလိုက်ပါ တော့တယ်။ ကျမက အဲသလိုလုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူလည်း ပေါင်နှစ်လုံးကို အနည်းငယ်ကားပြီး ခွကာ သူ့ဒူးနှစ်လုံးကို ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းဘက်ဘေးမှာ ထောက်ပြီး သူ့တထောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကတော့ ကျမရဲ့ဂျိုင်းနားမှာလာပြီး ထောက်ထားပါတယ်။

သူ့လက်ဖျားလေးတွေနဲ့ ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးပေါ် ရွရွလေးပွတ်ပေးရင်း အောက်ပိုင်းကလည်း သူ့လီးကြီး သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်နဲ့ ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန်ကြီးလုပ်ပေးလျှက်ပါပဲ။ကျမက ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို စေ့ကပ်ထားတာမို့ စောင်ခေါင်းက သူ့လီးကြီးကို ပို၍ဖိညှပ်ထားသလို ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံးအရသာထူးနေကြပါတယ်။

“ အား…..ဗြစ်….ပြွတ်….အား….အင်း…...ကြပ်နေတာပဲ မမ ရာ…..”

သူက ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လိုက် ဖြေးဖြေး အရင်းထိအောင်သွင်းပြီး ဖိကပ်မွှေလိုက်တဲ့အခါများမှာဖြင့် သူ့လီးကြီးနဲ့ ကျမအစေ့ကလေးထိလိုက်လို့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့အရသာဟာဖြင့် ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဟာ ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားရပါတယ်။

“ အား….အင်း…..အား…..မောင်တိုးရယ်…..အား….ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်…..”

ကျမက ပြီးကာနီးလို့ ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ဟာ ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကို လာထောက်ပြီး သူ့လက်ကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့ကားပေးထားတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အထက်သို့  ကိုင်မြှောက်ပြီး သူ့ပခုံးပေါ်ရောက်အောင်တင်ပြီး ထမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမရဲ့တင်ပါးကြီးတွေဟာ အထက်ကိုမြောက်ပါလာပြီး ကော့ကနဲပြဲအာနေပါတော့တယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ သူ့လက်ကြီး နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တအားဆုတ်ကိုင်ကာအားယူပြီး သူ့ရဲ့လီးကြီးကို ဆုံးကာနီးအထိ ပြန်နှုတ်လိုက်ကာ အားရပါးရဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့အခါမှာတော့……

“ ဗြစ်….ဗြွတ်….ဖွတ်….အား…..ကျွတ်…..ကျွတ်…..အား……”

ကျမရဲ့နှုတ်ဖျားက ကျွတ်….ကျွတ်…..ကျွတ်…..ဟုပေါ်ထွက်လာသောအသံ နှင့်အတူ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ ခေါင်းရင်းကို မြောက်တက်သွား၍ ကျမရဲ့တင်ပါးတွေဟာလည်း ခွက်ဝင်သွားတဲ့အထိပါပဲရှင်။

ပထမတစ်ချက်တော့ သားအိမ်ကိုထိပြီး အောင့်သလိုလိုရှိပေမယ့် အဲဒီလို ဆက်တိုက် ဆယ့်လေးငါးခါလောက် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးပြီးတဲ့အခါမှာတော့ သူရော ကျမပါ  နှစ်ဦးစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်လာကြပါတော့တယ်။

“ အား….မမ….အား….အင်း….ချစ်တယ် မမရယ်……”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….အင့်….အား….ပြွတ်…..ပြွတ်……”

“ အား….ကျွတ်….ကျွတ်…..ဆောင့်…..ဆောင့်…..မောင်တိုး….အား……”

အချိန်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ ကျမတို့ နှစ်ဦးစလုံး အားရတင်းတိမ်စွာနဲ့ တစ်ချီပြီးမြောက်သွားကြပါတော့တယ်။

သူတော့မပြောတတ်ဘူး။ ကျမမှာဖြင့် တကိုယ်လုံးနုံးချိပြီး မောဟိုက်သွားတော့တာပါပဲ။ သူလည်း သူ့လီးတန်ကြီးကို တအောင့်လောက်စိမ်ထား၍ သူ့ပခုံးပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို အိပ်ရာပေါ်သု့ိ အသာအယာကလေး ဆန့်တန်းချထားပြီးနောက် ကျမရဲ့နဖူးဆံစပ်ကို ယုယုယယသပ်ပေးကာ နဖူးပြင်လေးကို ကုန်းနမ်း၍ ခြေရင်းတန်းပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဆွဲယူလျက် ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးနှင့် ဆီးစပ်ပါမကျန် ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိတဲ့ချွေးတွေအားလုံံးကို တဖြေးဖြေးလေး သုတ်ပေးနေပါတယ်။

အဲဒီလိုသုတ်ပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း သူ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး အအိပ်ခိုင်းလိုက်တော့ သူလည်း ကျမဘေးနားမှာ လှဲ၍နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီး မှိန်းနေလိုက်ကြတာ မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားကြပါတယ်။

ကျမတို့နှစ်ယောက် အိပ်ပျော်သွားလိုက်ကြတာ ကျမနိုးလာတော့ ညနေဖက်မှောင်ရီပင်ပျိုးနေပါပြီ။ ကျမလည်း မောင်တိုးကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျမကိုဖက်ရင်း အိပ်ပျော်နေဆဲပါပဲ။ သူလည်း အတော်မောသွားဟန်တူပါတယ်။ တအောင့်လောက်ကြာလို့ သူ့ကိုလှုပ်နိုးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ နိုးလာ၍ ကျမကို စိုက်ကြည့်နေလို့ ကျမက…..   

“ ကဲ….မောင်တိုးရေ…မှောင်ရီတောင်ပျိုးနေပြီ….အကိုကြီးကိုစိန်မြင့်ကမနက်ဖန်  ညနေ  ပြန်လာမှာဆိုတော့ အချိန်တွေ အများကြီးရှိပါသေးတယ်။ ထပါဦး ရေချိုးပြီး ထမင်းစားလိုက်ကြရအောင်…..”

ကျမက ဒီလိုပြောတော့ သူက ကျမကိုဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုဖယ်ပေးလိုက်တော့ ကျမလည်း အိပ်ယာပေါ်ကနေ လူးလဲပြီးထလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်က လှမ်းဆင်းလိုက်တဲ့ ကျမကို ဆွဲလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးပေါ်က ကျမရဲ့ အိစက်နေတဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးကြီးတွေကို လက်နဲ့လှမ်းပြီး ကိုင်ကာ ဆုတ်နယ်လိုက်ပါသေးတယ်။ကျမက စောစောက ချွတ်ချထားခဲ့တဲ့ ရေလည်းထဘီလေးကို ကောက်စွပ်ကာ ရင်လျားပြီး ရေချိုးရန် အိမ်ဘေးသို့ ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမ ရေချိုးပြီးရင် လဲဖို့ထဘီကတော့ ညနေပိုင်းက ရေချိုးတဲ့နေရာမှာ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။

ရွာထဲကို မီးစက်နဲ့မောင်းပြီးပေးတဲ့ မီးကလည်း လာနေပြီဖြစ်လို့ အိမ်ပြတင်းပေါက်ကနေ တဆင့် (၂) ပေမီးချောင်းရောင်ဟာ အိမ်ဘေးကို ထွက်နေတာကြောင့် ကျမရေချိုးရတာ အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ မောင်တိုးဆိုတာက တခြားမဟုတ်ပါဘူး။ ကျမရဲ့ယောက်ျားကိုစိန်မြင့်ရဲ့တူ ဝမ်းကွဲဖြစ်ပြီး အိမ်မှာဗာရီယလုပ်ဖို့နဲ့ ကူဖော်လောင်ဖက် သဘောမျိုး ကျမတို့နဲ့လာနေတဲ့ ကောင်လေးဖြစ်ပါတယ်။

သူက ကျမနဲ့အကိုကြီး ကိုစိန်မြင့်တို့ အိမ်ထောင်မကျမှီထဲက ဒီအိမ်မှာ အကိုကြီး ကိုစိန်မြင့်နဲ့ အတူနေခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ မောင်တိုးက အသက်(၂၀)ရှိပြီဖြစ်ပြီး အလုပ်ကြမ်းသမား ဖြစ်တာကြောင့် နဂိုက လူကောင်ထွားရတဲ့ကြားထဲ ကြွက်သားတွေကပါ အမြောင်းလိုက်ထနေပါတယ်။ ဟင်း….ဟင်း….ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျမ အကြိုက်ပေါ့။

သားသမီးမရှိတဲ့ အသက်(၅၀)အရွယ် မုဆိုးဖို အကိုကြီး ကိုစိန်မြင့်နဲ့ ကျမ မအေးစန်းတို့ အိမ်ထောင်ကျပြီးတာ တစ်နှစ်နီးပါးကြာသွားခဲ့ပြီဖြစ်တဲ့ အချိန်အတွင်းမှာ အားရတင်းတိမ်မှုမရှိခဲ့ရတဲ့ ကျမဟာ ဆန္ဒတွေပြင်းပြလာရတဲ့အခါတိုင်း အတူနေတဲ့ နုပျိုသန်မာတဲ့ မောင်တိုးကို ကြည့်ကြည့်ပြီး ကျမဟာ သာယာနေခဲ့ရတာဖြစ်ပါတယ်။

ခုတော့ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ ဆိုတာမျိုးလို အိုးချင်းကထိရုံမျှပင်မက အက်သွားမလားမသိပါ။ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ဝလေးပင် ရေလောင်းချိုးနေတဲ့အချိန်မှာ စပ်ဖျင်းဖျင်းလေး ဖြစ်လာရပါသေးတယ်။ဒါပေမယ့် ရေချိုးရင်း ချိုးရင်းနဲ့ အဲဒီစပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတာလေးဟာ ပျောက်သွားတဲ့အတွက် ကွဲသွားတာမဟုတ်ဘဲ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်၀ ပွန်းသွားတာသာဖြစ်ကြောင်း သေချာသွားတဲ့အတွက် ကျမ စိတ်သက်သာရာရသွားပါတယ်။

ကျမရဲ့စိတ်ထဲကလည်း ကျမစောက်ပတ်ဝလေးပင် ပွန်း၍သွားရလောက်အောင် အားကောင်းမောင်းသန်လှတဲ့ မောင်တိုးကို ကြိတ်ပြီးသဘောကျမိလိုက်ပါသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမဟာ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးလိုက်ရင်း ရေချိုးနေတာကို အဆုံးသတ်လိုက်ပါတယ်။ရေချိုးပြီးသွားတော့ ကျမ အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်တဲ့အထိ မောင်တိုးက ကိုယ်လုံးတီးနဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေတုန်းပါပဲ။

“ ကဲ…..ကိုယ်တော် ထ ရေချိုး ၊ မမ သနပ်ခါးလိမ်းပြီးရင် ထမင်းစားကြရအောင်…..”

ကျမ ကိုယ့်လင်သားကို ပြောသလို ခပ်ညုညု ခပ်နွဲ့နွဲ့လေးပြောလိုက်ပါတယ်။တကယ်ကိုလည်း ခုချိန်မှာ ကျမစိတ်ထဲမှာ အဲသလိုကို ခံစားနေရတာပါ။

ကျမပြောလိုက်တော့မှ မောင်တိုးက အိပ်ယာပေါ်မှ လူးလဲထကာ ရေစက် ရေပေါက်လေးများနဲ့ပြည့်တင်းဝင်းဝါနေတဲ့ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ခဏရပ်ပြီး တပ်မက်စွာနဲ့ကြည့်ပြီးမှ သူက အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သွားပါတော့တယ်။ကျမလည်း ခပ်မြန်မြန်ပဲ သနပ်ခါးရေကျဲလေး လူးလိုက်ပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ အိပ်ခန်းအပြင်ကိုထွက်ကာ ခုံခင်းပြီး ထမင်းပွဲကို ပြင်ပါတော့တယ်။

ဒီတော့မှ မောင်တိုးက ရေချိုးရာကနေ တက်လာပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းဖက်ကို ထွက်သွားပါတယ်။ခါတိုင်းဆို ထမင်းပွဲပြင်ရတာက ကျမလုပ်ရတာ မဟုတ်ပါ။ ကျမတို့လင်မယားစားဖို့ မောင်တိုးက ထမင်းပွဲ ပြင်ဆင်ပေးရပါတယ်။

ကျမတို့လင်မယား ထမင်းစားပြီးတော့မှ မောင်တိုးက ထမင်းစားရပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမတို့စားပြီးတဲ့ ပန်းကန်တွေကိုပါ သူကစုပြီးဆေးရပါတယ်။ခုတော့ သူ ထမင်းစားဖို့ ကျမက ထမင်းပွဲပြင်ပေးနေရပါပြီ။ ဒီလိုလုပ်ပေးရတာကိုလည်း ကျမစိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်နေမိပါတယ်။

ထမင်းပွဲပြင်ပြီးတာနဲ့ ကျမဟာ မောင်တိုးရှိရာ အိမ်ရှေ့သို့ထွက်လာတော့ ရေချိုးပြီး ပုဆိုးလဲကာ စွပ်ကျယ်အင်းကျီကိုပါဝတ်ထားတဲ့ မောင်တိုးဟာ ဘယ်တုန်းကမှ မဖီးတဲ့ သူ့ဆံပင်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ဖီးထားပြီး လားလား ဘသားချောက သူတစ်ခါမှ မထိုင်တဲ့ ကျမယောကျ်ား အမြဲထိုင်နေကျ ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ အခန့်သား ထိုင်နေပါတယ်။

“ မောင်တိုးရေ……ထမင်းခူးပြီးပြီ……”

ကျမကပြောလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မောင်တိုးက ကျမကို လှည့်ကြည့်ပြီးဘာမှ မပြောပဲ ခေါင်းတစ်ချက် ဆတ်ပြကာ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်ပါတယ်။

သူ့ပုံစံ သူ့အမူအရာတွေကို ကြည့်ပြီး ကျွဲမြီးတိုရမယ့်အစား ကျမစိတ်ထဲမှာ သဘောကျ နှစ်သက်နေမိပါတော့တယ်ရှင်။

.........................................................................................................................................

တဏှာအခံကြောင့် နေရာအမြန်ရပေမယ့် (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

ကျမနဲ့မောင်တိုးဟာ တစ်စားပွဲထဲမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ထမင်းစားကြတဲ့အခါကျတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ ကိုယ့် အတွေးနဲ့ ကိုယ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြပါဘူး။ လင်ရလို့ ပထမဦးဆုံးညားတဲ့ညမှာ ထမင်းအတူစားရတဲ့ခံစားမှုမျိုးနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်မှာ ကြည်နူးနေရပါတယ်။ ပြီးတော့လည်း ကျမအပင်ပန်းခံပြီး ချက်ထားတဲ့ ထမင်းနဲ့ဟင်းတွေကို အားပါးတရစားနေတဲ့ သူ့ကို ကျမက တိတ်တခိုးလေး မျက်လွှာလေးပင့်ကာ ပင့်ကာကြည့်ရင်း ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ ကျေနပ်နေရပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ထမင်းစားနေရင်းက ခဏကြာတဲ့အခါမှာ သူက ထမင်းစားပြီးသွားကာ လက်ဆေးဖို့အတွက် ထသွားပါတယ်။ သူစားတဲ့ပန်း ကန်ကိုတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ ချန်ထားခဲ့ပါတယ်။ ကျမစားပြီးတော့မှ တစ်ခါထဲ ကျမက ပန်းကန်တွေကို စုပြီးဆေးလိုက်ပါ တယ်။ ခါတိုင်းဆို ဒီကိစ္စ ဒီအလုပ်က မောင်တိုးလုပ်နေကျတွေပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျမကတော့ ကျေနပ်ပါတယ်လေ။ ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ကျမအိမ်ရှေ့ကို ထွက်လာတော့ မောင်တိုးက အိမ်ရှေ့တံခါးတွေနဲ့ ပြတင်းပေါက်တွေကို ပိတ်ပြီးနှင့်နေပါပြီ။ ခါတိုင်းလည်း ကျမ ယောကျ်ား အိမ်မှာ မရှိရင် ဒီလိုပဲ ကျမနဲ့ မောင်တိုးတို့ အိမ်မှာ အတူကျန်နေခဲ့ကြဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း ကျမတို့ကို ထူးဆန်းမ နေပါဘူး။ နောက်ပြီး ကျမတို့နေတဲ့ နှစ်ဆောင်ပြိုင်အိမ်ကြီးကလည်း တစ်ဧကနီးပါးရှိတဲ့ ခြံထဲမှာ ဆောက်ထားတာဖြစ်ပြီး အိမ်ပတ်လည် ခြံထဲမှာလည်း သစ်ပင်တွေနဲ့ အုံ့ဆိုင်းနေတာဆိုတော့ ကျမတို့ပိုပြီး လွတ်လပ်ကြတာပေါ့။

အိမ်ရှေ့ရောက်လို့ ကျမက ကြည့်လိုက်တော့ မောင်တိုးဟာ စောစောကလို ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်မနေဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတာ တွေ့ရတာကြောင့် ကျမလည်း သူ့အနားမှာဝင်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျမ ထိုင်လိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာပဲ မောင်တိုးဟာ ကျမ ရဲ့ ဘေးကို တဖြေးဖြေးတိုးကပ်လာ၍ သူ့လက်က ကျမကို သိမ်းကြုံးဖက်ကာ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရဲ့ပေါင်ပေါ်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း အလိုက်သင့်ပါသွားပြီး ပက်လက်လှန်ကာ သူ့မျက်နှာမော့ကြည့်နေတုန်း ကျမ မျက်နှာပေါ်ကို သူ့မျက်နှာက ငုံ့ပြီးလာရာက သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေဟာ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။

ကျမလည်း သူ့လည်ပင်းကိုဆွဲခိုပြီး ကျမရဲ့မျက်နှာလေးကို မြှောက်တင်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီလို နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း စုပ်နမ်းနေတုန်းမှာ သူ့လက်ကြီးဟာ အငြိမ်မနေပါဘူး။ ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို အသာအယာပွတ်လိုက်။ တခါ တခါ တအားညှစ်ဆွဲလိုက် လုပ်နေပါတယ်။ နောက်တော့ ကျမရဲ့ အင်္ကျီထဲကို လက်ထိုးသွင်းပြီး နို့တွေကို နှိုက်လိုက် ဆွဲလိုက် လုပ်နေရတာ အားမရဘူးနဲ့ တူပါ တယ်။ ခဏနေတော့ ကျမရဲ့ အပေါ်အင်္ကျ ီက ကြယ်သီးလေးတွေကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံးလျှောက်ပြီး ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ကြယ်သီး တွေ အားလုံး ဖြုတ်ပြီးတဲ့နောက် ကျမရဲ့အင်္ကျ ီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး တခါအတွင်းခံ ဘော်လီ အင်္ကျ ီဘေးက ဇစ်ကိုပါ ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျမ ရဲ့ ဘော်လီအင်္ကျ ီလေးကိုပါ သူက ချွတ်ပြစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အထက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးဟာ ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်သွားပြီး ဖြူဝင်း၍ ဖောင်းတင်းနေသော ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်လုံး ဟာလည်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ ထွက်ပေါ်လာရပါတော့တယ်။ ဒီအခါမှာတော့ သူ့လက်ကြီးက ကျမရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး  ဘယ်ပြန်ညာပြန် စုန်ဆန်ကာ ကိုင်ရင်းနဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို အရသာခံကာ ညှစ်လိုက် နယ်လိုက်လုပ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့နို့သီးလေး တွေကို လက်ချောင်းလေးနှစ်ချောင်းကြားမှာ ညှပ်၍ လှည့်လိုက်တဲ့အခါများဆိုရင် ကျမဟာ စအိုဝလေးကိုပါ ရှုံ့ပြီးသွင်းလိုက်မိတဲ့အထိပါ ပဲ။

မကြာမီမှာပဲ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နေရာမှ လွှတ်ပေးလိုက်ကာ သူ့မျက်နှာကြီးက ပို၍ငုံ့ကျလာရာမှ ကျမ ရဲ့နို့သီးလေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက် ကုန်းစုပ်နေပါတော့တယ်။ မောင်တိုးဟာ တခါတခါမှာ ကျမရဲ့နို့အုံကြီး တစ်ခုလုံးကို ငုံခဲကာ မနာအောင်တွက်ဆပြီး သူ့ရဲ့သွားတွေနဲ့ တဇတ်ဇတ်လိုက်လိုက်ကိုက်တဲ့အခါ ကျမဟာ သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးဟာ ကြွရွပြီး ကော့တက်လာရပါတယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းပြင်းပြီးလာရတဲ့ မောင်တိုးဟာ ကောက်ခါငင်ကာ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲပွေ့ချီလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ ခေါ်သွားတော့ရာ ကျမလည်း မျက်လုံး လေးတွေ မှိတ်ပြီး ရင်ထဲမှာကြည်နူးမှုလေးတွေ တသိမ့်သိမ့်နဲ့ သူခေါ်ရာနောက်ကိုလိုက်ပါသွားရပါတော့တယ်။

အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပါတယ်။ နောက် ကျမရဲ့လက် နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းရင်းဖက်သို့ လှန်၍ချပေးလိုက်ပြီး သူကတော့ ကုတင်စွန်းမှာ တင်ပါးလွဲဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုထိုင်နေရာကနေ သူက ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို ကုန်း၍ စို့လိုက်ရာက သူ့လက်တဘက်က ကျမရဲ့ကျန်တဲ့နို့အုံတစ်ဖက်က နို့သီးလေးကို လှိမ့်ပြီးချေနေ ပါတယ်။

သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့အောက်ပိုင်းမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီကိုဖြေလိုက်ပြီး အောက်သို့ဆွဲချကာ ကျမရဲ့အဖုတ်လေးကို ပယ်ပယ် နယ်နယ် ပွတ်ချေလိုက်၊ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို နှိုက်ပွတ်လိုက်၊ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး အုံကြွပါလာအောင် ဆုပ်ဆွဲလိုက်နဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာပါပဲ။ သူလုပ်သမျှဟာလည်း ကျမအဖို့ ကောင်းဖို့ကြီးပဲ ဖြစ်နေတာပါပဲရှင်။ သူ့ရဲ့လက်က ကျမရဲ့စောက်စေ့ လေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါများဆိုရင် ကျမဖြင့် ဖင်ကြီးတွေကို အိပ်ယာပေါ်ကနေ ကော့မြှောက်တက်သွားရတဲ့အထိပါပဲ။ ဒီကြားထဲ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ကိုပါ ချမ်းသာမပေးဘဲ သူ့လက်ခလယ်နဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ကာ နှိုက်နေတော့တာပါပဲ။ တစ်ခါ တစ်ခါ ချာလပတ်လှည့်နေလိုက်သေးတယ်။ အဲ….သူ့လက်ခလယ် ပြန်နှုတ်လာတဲ့အခါ တစ်ခါထဲ ဆွဲနှုတ် တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ တဖြေးဖြေးပွတ်လာပြီး ကျမရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ရဲ့ အတွင်းဂလိုင်ထဲကို လှည့်ပတ်ပွတ်နေပါသေးတယ်။ နောက်ပြီးမှ ကျမရဲ့ အစေ့လေးအပေါ်ကို တဖြေးဖြေးတိုက်ဆွဲလာတယ်ရှင့်။

အို….အဲဒီအချိန်မှာဖြင့် ကျမရဲ့ဖင်ကြီး တစ်ခုလုံးဟာ ကော့လန်ပြီး ခြေထောက်(၂)ချောင်းဟာလည်း အငြိမ်မနေနိုင်တော့ဘဲ ကား လိုက် စုလိုက် ဆန့်လိုက် ကွေးလိုက်ဖြင့် မနေတတ် မထိုင်တတ်နဲ့ ကျမဟာဖြင့် ဆပ်စလူးကို ခါနေရတော့တာပါပဲရှင်။ တစ်သက်နဲ့တ ကိုယ် ကျမယောက်ျားဖြင့် တစ်ခါမှ ကျမကို ဒီလိုကြင်ကြင်နာနာနဲ့ လုပ်မပေးဖူးပါဘူးရှင်။ သူလုပ်တဲ့အခါမှာဖြင့် ကျမကပင် သူ့လီးကို ကိုင် ပြီး အပေါက်ဝတေ့ပေးရသေးတယ်။ အဲဒီလိုတေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ တပြိုင်နက် သူ့လီးကိုသာ မဝင်ဝင်အောင် အဆုံးထိ ဇွတ်တရွတ်သွင်းပြီး အခါနှစ်ဆယ် သုံးဆယ်လောက် ညောင့်ပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ပြီးသွားတာပါပဲ။

ကျမလည်း ပထမတော့ ယောက်ျားတွေဟာ အားလုံး ဒီလိုချည်းနေမှာပဲလို့ ထင်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒီလောက်ကြာကြာလည်း တခါမှ မခံရ ဖူးပါဘူး။ တို့လို့တန်းလန်းနဲ့ ပြီးသွားပြီး သူကတော့ တခေါခေါနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာပါပဲ။ ကျမမှာသာ မျက်စေ့ကြောင်၍ တစ်ညလုံး အိပ်မ ပျော်တဲ့အခါများပါတယ်။ ကျမယောက်ျားဟာ လူကောင်ကတော့ ကြီးပါတယ်။ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့ဟာက မောင်တိုးတဝက်စာလောက်ပဲ ရှိလိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်။ ကျမက လူကြီးရင် လီးလည်းကြီးလိမ့်မယ် ထင်နေတာ တကယ်တော့ မဟုတ်ဘူး ရှင်။ အခုအချိန်မှာ မောင်တိုးဟာ ကျမ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ရွတက်နေတာကိုသိလို့ သူ့မှာရှိတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်နေပါတယ်။ အား လုံးကျွတ်ကုန်လို့ သူ့လီးကြီးပေါ်လာတဲ့အခါ ကျမက အိပ်ယာပေါ်ကနေ ကြုံးထပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ သူ့ကို ကျမ ဘေးနားမှာ လှဲ ချလိုက်ပါတယ်။

အဲဒီနောက် ကျမဟာ သူ့ကို ပက်လက်လှန်ပြီး ကဗျာကသီထထိုင်ကာ သူ့လီးကြီးကို သေသေချာချာ ကျမ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ကြည့်နေမိပါတယ်။ မာတောင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးရဲ့ လုံးပတ်ကို ကျမရဲ့ လက်မနဲ့လက်ခလယ်ကို ကွင်းလုပ်ပြီး စွပ်ကြည့် တော့ အတော်ပဲရှင့်။ ကဲ….ဘယ်လောက်များကြီးသလဲ။ နောက်ပြီး အရှည်ကျပြန်တော့လည်း ကျမရဲ့လက်ဖဝါးကို ကားပြီး လက်မထိပ်နဲ့ လက်သန်းထိပ်တို့နဲ့ထွာကြည့်တာ သူ့လီးကြီးက လက်တစ်လုံးလောက်တောင် ပိုရှည်ပါသေးတယ်။ အားရစရာကြီးပေါ့ရှင်။ အဲ….နောက် ပြီး ကျမယောက်ျားရဲ့လီးလို တစ်ခါထဲ ဒစ်ကြီးပေါ်နေတာမဟုတ်ဘဲ သူ့လီးကြီးက ဖြဲချလိုက်မှ ပေါ်တာရှင့်။

သူ့အမွှေးတွေကို ရိပ်ထားတာ မကြာသေးဘူးနဲ့တူပါတယ်။ ဆီးစပ်ကို ပွတ်ကြည့်တော့ အမွှေးငုတ်တိုတွေက ယားတားတားနဲ့ မောင် တိုး လီးကြီးက ခံရတဲ့အခါသာ ကောင်းတာမဟုတ်ဘူးရှင့်။ အခုလို ကိုင်ကြည့်တော့လည်း ကိုင်ရတာ နွေးတေးတေးနဲ့ အရသာတမျိုးပါပဲ။ အဲဒီလို ကျမက သူ့လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်နေတဲ့အခါမှာ မောင်တိုးဟာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာပုံရပါတယ်။ ကျမလက်နဲ့ ဆုတ်ထားတဲ့ကြားကနေပြီး သူ့လီးကြီးဟာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တောင်နေပါတယ်။ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးအောက်က အုကြီးဟာလည်း မဲ နက်လုံးတစ်ပြီးနေကာ ကျမရဲ့လက်သီးဆုပ်လောက်ရှိပြီး ဖောင်းတစ်နေပါတယ်။

သူ့အုကြီးကို ကြည့်မိရာက အသဲယားလာတဲ့ကျမဟာ အုကြီးကိုကိုင်မယ်လုပ်ကာရှိသေးတယ်။ သူက ကျမကို ဆွဲလှဲလိုက်တော့ အ လိုက်သင့်လှဲပြီး ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာတော့ သူဟာ ထထိုင်ပြီး ကျမရဲ့ခေါင်းရင်းကိုလာကာ ဒူးနှစ်လုံးကို ကျမရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်အထက်နားမှာထောက်၍ ကုန်းချလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးဟာ ကျမရဲ့မျက်နှာပေါ်ဝဲနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ကျမဟာ စုပ် ကြည့်ချင်စိတ်တွေပေါ်လာပြီး ကျမလက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျန်လက်တစ်ဖက် က သူ့အုကြီးကို အသာအယာပွတ်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျမရဲ့ လျှာကလည်း ပါးစပ်ထဲမှာရောက်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို လျှာထိပ်နဲ့ တို့တို့ပြီး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေလိုက်ပါတော့တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ မောင်တိုးဟာ ကျမကို ကလဲ့စားချေသည့်အလား ကျမရဲ့ထောင်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဘေးသို့ဖြဲကားလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်အောက်လက်ကို လျှိုနှိုက်ကာ ဆုပ်နယ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမရဲ့ အဖုတ်ဟာ အလိုလိုနှစ်ခြမ်းကွဲ၍ ပြဲကားသွားရပါ တော့တယ်။ အဲဒါကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ မောင်တိုးရဲ့မျက်နှာဟာ ကျမရဲ့ဖြဲကားနေတဲ့ အဖုတ်ပေါ်ကိုရောက်လာပြီး သူ့နှာခေါင်းနဲ့ ကလိ ကာ တရှုံ့ရှုံ့လှိမ့်နမ်းနေပါတယ်။ နောက်တော့ မောင်တိုးဟာ ကျမအပေါ်မှာ ကုန်းနေတဲ့အနေအထားကနေ ဘေးသို့စောင်းပြီး ပက်လက် လှဲချလိုက်ပါတယ်။ သူ ပက်လက်လှန်လိုက်တဲ့အနေအထားအတိုင်း ကျမကလည်း အလိုက်သင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို လှိမ့်လိုက်တဲ့အတွက် မောင်တိုးက ပက်လက်လှန်ရက်အနေအထားဖြစ်ပြီး ကျမက မောင်တိုးအပေါ်မှာ ကုန်းရက်အနေအထားဖြစ်သွားပါတယ်။ အခုဆို ကျမနဲ့ မောင်တိုးဟာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်နဲ့ 69 အနေအထားမျိုးဖြစ်သွားပါတယ်။

ကျမဟာ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့လီးကြီးပေါ်က အရေပြားကို ဖြဲချလိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးပေါ်လာတဲ့အခါမှာတော့ ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံစုပ် လိုက်ပါတယ်။ သူ့လီးကြီးဒစ်ကြီးအောက်ခြေတဝိုက်ကို ကျမလျှာဖြားလေးနဲ့ ပတ်လည်လှည့်ပြီး ယက်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုး ရဲ့ ခါးကော့တက်လာပြီး သူ့လီးကြီးဟာလည်း ကျမပါးစပ်ထဲကို တိုးဝင်လာပါတယ်။ လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ထားပြီး အ ထက်အောင်စုန်ဆန် အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း အားနဲ့စုပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့….

“ အား…..ဟား….ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…..အ….အ….အား….”

ဆိုပြီး မောင်တိုးရဲ့ မချိမဆန့် အော်လိုက်တဲ့အသံကို ကြားရပါတယ်။ ကျမက သူ့လီးကြီးကို ငုံစုပ်ပေးနေသလို မောင်တိုးဟာ ရပ်မနေ ပါဘူးရှင်။ စောစောက ကျမစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား အပေါ်ယံကိုသာ နှာခေါင်းနဲ့နမ်းရှုံ့နေတဲ့ မောင်တိုးဟာ အခုဆိုရင် ကျမစောက်ဖုတ် ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သေချာဖြဲပြီး သူ့ရဲ့လျှာကြီးကို ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်ပြီး ယက်ပေးပါတယ်။ ကျမဟာ ယားယားနဲ့ သူ့မျက်နှာ ပေါ်ကို စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိဖိပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တာ သူ့ပါးစပ်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်တွေ ပေကျံကုန်မှာပါပဲ။ ကျမဟာ သူ့ရဲ့လီးကြီးကို အာ ခေါင်အားနဲ့ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ချိုင့်ခွက်နေအောင် အားယူပြီး အားနဲ့စုပ်စုပ်ပြီး လျှာနဲ့လည်း ယက်ပေးနေမိပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ သူ့မျက်နှာပေါ်ဖိကပ်ထားတာကိုတောင် မောင်တိုးရဲ့လက်နှစ်ဖက်က ကျမရဲ့ရမ်းခါနေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပေး ရင်း ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနံရံတွေကို သူ့လျှာကြီးနဲ့ ပွတ်ပွတ်ပြီး ယက်ပေးနေပါတယ်။ တခါတခါမှာ ကျမ စောက်ဖုတ်အဝနဲ့ သူ့ပါးစပ်အဝ တေ့လိုက်ပြီး အားနဲ့ စုပ်ပေးလိုက်တဲ့ခါများဆိုရင် ကျမရဲ့အသည်းနှလုံးတွေပါ ပြုတ်ထွက်ကုန်မလားထင်ရလောက်အောင် ကို ကောင်းလှပါတယ်ရှင်။ 

“ ပြွတ်…..အင်း….အား…..ပြွတ်…..ပလွတ်….ပြွတ်……အား…..ကောင်းလိုက်တာ မောင်တိုးရယ်…..အား….စုပ်……အား…..ယက်စမ်းပါ…..အထဲထိ…..အား…..ဟား…..”

“ ပြွတ်….ပလွတ်….အင့်…..ဗြွတ်…..ပြွတ်….ပလွတ်…..”

“ အား….မမ…..အ…..အား….ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…..အ….ဟား…..”

မောင်တိုးနဲ့ကျမဟာ အပြန်အလှန် အားရပါးရ စုပ်ပေးယက်ပေးလုပ်နေတာ ပြီးလုပြီးခင်ထိကို ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမက ဒီ အတိုင်း မပြီးလိုက်ချင်ပါဘူး။ ပြီးတော့ ကျမမှာ သူ့လျှာမမှီတဲ့

နေရာက သိပ်ယားနေပြီ။ ဒါကြောင့် သူ့လီးကြီးကို ကျမပါးစပ်ထဲကနေ ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ နောက်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်ခွထားတဲ့ ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ဖယ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ဆင်း လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မောင်တိုးဟာ ပက်လက်လှန်နေရာက ထထိုင်ပြီး ကျမကို အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ကျမက သူ့ကိုလက်တွေကို ဖယ်ပြီး သူ့ကိုပြန်တွန်းလဲှလိုက်တော့ သူက အိပ်ယာပေါ်ကို ပက်လက်လှန်ပြီး လဲသွားပါတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ကျမက တက်ခွစီးလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း ပက်လက်ကနေ ကျမရဲ့ပေါင်သားနဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ် နယ်ပေးစဉ်မှာ ကျမက သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ မဝင် ဝင်အောင် သွင်းနေပါတယ်။ ကျမဟာ သူ့လီကြီး ကို ကျမ စောက်ပတ်ဝနဲ့ သေသေချာချာတေ့လိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချလိုက်တဲ့အခါမှာ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ ဝင်သွားပါတယ်။ အဆုံးထိဝင်သွား တာနဲ့ တပြိုင်နက်ထဲ ကျမက မလှုပ်ရှားသေးဘဲ ခဏစိမ်ထားလိုက်ပါတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေရာ ကနေ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးပေါ်ကို ရောက်လာပါတယ်။

သူက ကျမရဲ့နို့သီးနီနီရဲရဲလေးတွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်က လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ်ကြားမှာ ညှပ်ပြီး သူ့လက်မတွေက ရွရွလေးပြိုင် တူ ချေလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမမှာ စိမ်ထားရုံနဲ့ အားမရတော့ပါဘူး။ ကျမက စပြီး ညောင့်လိုက်ပါတော့တယ်။

“ ပြွတ်….ပြစ်….ဗြစ်…..အား….အင်း…..ပြွတ်….အား…..”

“ အား….ဟင်း…..ကောင်းလိုက်တာ…..မမရာ….အား….”

ကျမဟာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်နဲ့ စပြီး လှုပ်ရှားနေပြီဖြစ်ပါတယ်။ သူ့လီးကြီအရင်းနဲ့ ကျမစောက်ပတ်ဝ ထိတဲ့အထိ ထိုင်ချလိုက်ပြီးတဲ့အခါ ကျမဟာ သူ့လီးကြီးဒစ်ဖျားအထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဆွဲထုတ်ပြီးတဲ့အခါ ပြန်ပြီး အဆုံးထိထိုင်ချပေးလိုက်ပါတယ်။ အစပိုင်းမှာ တစ်ချက်ခြင်း လိုးပေးနေပြီး တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျမရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေဟာ မြန်ဆန်လာရပါတယ်။ အခုဆိုရင် ဖြေးဖြေးချင်းညောင့်နေတာမဟုတ် တော့ပဲ အားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်ပြီး လိုးပေးနေပြီဖြစ်ပါတယ်။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပြွတ်…..ပလွတ်…..ပြွတ်…..အား…..ကောင်းလိုက်တာ….မောင်လေးရယ်…..အား…….အင့်…..အင့်……အင့်…..”

“ ဗြစ်….ဗြွတ်….ပြွတ်…..အင့်….အင့်….အား…..ကောင်းလားဟင်….မောင်လေး…..”

“ ကောင်းတယ်……မမ….အ….အား……ဟင်း…….အား……မမ….ဆောင့်……ဆောင့်……မမ…ဆောင့်…..အား….”

“ ဗြစ်….ဗြစ်…..အား…..အောက်ကနေ ပြန်ဆောင့်ပေး မောင်လေး…….ဆောင့်…..ဆောင့်……အား…..ဟား…..အ….နို့တွေကို...ဆွဲ.....ဆွဲ....ပေးဦး....အ....ဟား....ဗြစ်....ပြွတ်...ပြတ်...

ပလွတ်…..အား….ဟား…..ရှီး…..အ…..မမ…ပြီးတောမယ် ..အား….ဆောင့်….အား..….ဟား….ဆောင့်….ဆောင့်…..”

“ အား…..ဟား….ကျနော်လည်း ပြီးတော့မယ် မမ…..ဆောင့်….ဆောင့်…..ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…..အား….ဟ…..ပြီး..ပြီ….မမ. …..အား…..”

“ ဗြစ်…ဗြစ်…ပြွတ်….ဗြစ်…..အင်း…..ဟင်း….အား……ကောင်းလိုက်တာ…..အား……အမလေး….ထွက်….ထွက်ကုန်ပြီ မောင်လေး…ရယ်….အား…..ရှီး…..အား….ပြီး….ပြီး…..အ….ဟား…..”

မောင်တိုးက ကျမထက် အရင်ပြီးသွားပြီး မောင်တိုးရဲ့လီးကြီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေဟာ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ထဲကို တပြစ်ပြစ်နဲ့ ပန်း ဝင်လာပါတယ်။ ပြီးချင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျမဟာ အံကြိတ်ပြီး ဆက်ခါ ဆက်ခါ ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်အ တွင်းသားတွေနဲ့ မောင်တိုးရဲ့လီးကြီး ညှစ်လိုက်ပြီး အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှတဲ့ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝခံစားရကာ ကျမရဲ့ စောက်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ရည်တွေဟာ ဒရဟောစီးဆင်းလာပြီး သူ့ဆီးစပ်တစ်ခုလုံး ရွှဲရွှဲစိုသွားတော့တာ ပါပဲ။ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတဲ့နောက် ကျမ စောက်ပတ်ထဲမှာ သူ့လီးကြီးတပ်ရက်တန်းလန်းနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချ ပြီး မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။

ခဏလောက်အမောဖြေပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ကျမဟာ သူ့အပေါ်ကနေ ဆင်းပြီး သူ့ရဲ့ဘေးမှာ ပက်လက်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ မောင်တိုး ဟာ ကျမရဲ့ပါးပြင်လေးကို အားပါးတရ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတွေကို ဖြစ်ညှစ်ပြီး ကိုင်နေပါတယ်။ နောက်တော့ သူက ကျမကို ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်ပြီး ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ထိကပ်ပြီး နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမက လည်း အလိုက်သင့် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းမိပါတယ်။ မောင်တိုးရဲ့လျှာဟာ ကျမပါးစပ်ထဲရောက်လာပြီး ကျမရဲ့လျှာဖျားလေးကို သူ့ လျှာနဲ့ပွတ်သပ်ပြီး ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်ပြီး နမ်းပါတယ်။ ကျမဟာလည်း ကျမရဲ့လျှာနဲ့ သူ့လျှာကို ပြန်ပြီး ပွတ်သပ်ကာ နှုတ်ခမ်း ချင်း စုပ်ပေးရင်း ကျမရဲ့မျက်စိတွေကို မှိတ်ထားလိုက်ကာ သူ့ရဲ့အနမ်းမှာ နစ်မျောနေမိပါတယ်။ ခဏကြာတော့ မောင်တိုးဟာ နှုတ်ခမ်း ချင်း ခွာလိုက်ပြီး ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတွေပေါ်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ ပြောင်းရွှေ့လိုက်ပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတွေကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ပြောင်းပြီး စို့ပေးနေပါတယ်။ ကျမရဲ့နို့အုံပေါ်ကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ယက်ပေးပြီး နို့သီးတွေကို ငုံခဲကာ ပါးနှစ်ဖက်ချိုင့်ဝင်သွားအောင် ကို စုပ်ဆွဲပြီး စို့ပေးပါတယ်။

မောင်တိုးရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ကလိနေပါတယ်။ ကျမရဲ့အရည်တွေ ရွှဲနစ် နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးနှိုက်ဆွနေရင်း လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြားမှာ ကျမရဲ့စောက်စေ့လေးကို ညှပ်ပြီး ပွတ်ချေ ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမဟာ မနေနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာပြီး ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ မွေ့ယာပေါ်ကနေ တစ်ထွာလောက် ကော့ တက်လာပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ တစ်ချီပြီးသွားပေမယ့် အားရတင်းတိန်ခြင်းမရှိသေးပဲ နောက်တစ်ချီထပ်လုပ်ဖို့အတွက် အစပျိုးနေတာ ဖြစ်ပါတယ်။ 

ကျမဟာ သူ့ရဲ့လုပ်ကိုင်ပေးတာတွေကို မှိန်းမောခံစားရင်း သူရဲ့လီးကြီးကို မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်မိတဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုးဟာ စိတ်တွေတဖန်ပြန်ထလာပုံရပါတယ်။ သူရဲ့လီကြီးဟာ သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာတောင်ပြီး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေကာ လီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးတွေ စီးကျနေတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။ မောင်တိုး ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာရတာနဲ့အမျှ ကျမဟာလည်း သူ့ရဲ့ နူးနပ်မှုတွေအောက်မှာ နစ်မျောခံစားရင်း စိတ်တွေ တဖန်ပြန်ထလာပါတယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ မောင်တိုးက

“ အရမ်းချစ်တယ် မမရယ်….မမကို ချစ်လို့ မဝသေးဘူး….”

“ မဝသေးရင် ချစ်ပေါ့….မချစ်ရဘူးလို့ ဘယ်သူကပြောနေလို့လဲ….”

“ မမရော ကျနော့်ကို ချစ်လားဟင်….”

“ သိပ်ချစ်တာပေါ့ မောင်လေးရယ်….မမကို ပစ်မသွားရဘူးနော်….ဒီလိုပဲ အမြဲတမ်းချစ်ရမယ် သိလား….”

“ မမ တစ်ယောက်ထဲမှာကိုပဲ ချစ်မှာ….မမကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ချစ်လို့ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး….”

“ ဟုတ်ရဲ့လား….မောင်လေးရယ်….မမ မယုံရဲဘူး....”

“ တကယ်ပြောတာပါ မမရယ်…..မမကလွဲပြီး ဘယ်မိန်းမကိုမှ မချစ်ဘူး…..မမက ကျနော့်ရဲ့ အချစ်ဦးပါ….မမနဲ့ကျမှ အချစ်ဆိုတာကို ခံစားတတ်ခဲ့တာပါ….”

“ မောင်လေးက အပြောလည်း ကောင်းတယ်နော်….”

“ အပြောကောင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး…..လက်တွေ့ ချစ်ပြမှာပါ….”

“ မမ…”

“ ဟင်…”

“ ကျနော်တို့ ချစ်ကြရအောင်နော်….”

“ အင်း….ချစ်လေ….”

“ မမ….ကျနော့်ကို လေးဘက်ကုန်းပေးပါလား…”

မောင်တိုးဟာ ကျမကို လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလာပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့ဆန္ဒအတိုင်း လိုက်လျောပြီး မွေ့ယာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ပြီး ခါးလေးကို ခွက်လိုက်ကာ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို မြှောက်ကြွပင့်တင်ပေးပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ကားထားပေး လိုက်ပါတယ်။ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲနော်….ကျမက သူ့ကိုချစ်မိသွားတာကိုး သူ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောပေးရတော့မပေါ့။ ကျမ လေးဘက် ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ဆူဖြိုးကားစွင့်ပြီး အယ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေနောက်မှာ ဒူးထောက်နေ ရာယူရင်း ကျမရဲ့ရမ္မက်ကြွစရာ ထွားပြီး အယ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေပါတယ်။ ကြည့်နေရင်း မောင်တိုးဟာ စိတ်တွေ မ ရိုးမရွဖြစ်လာပုံရပါတယ်။ 

မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဆီကို မျက်နှာအပ်ပြီး ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို ကုန်းပြီး အားရပါးရ သူ့ရဲ့နှာခေါင်း နဲ့ထိုးပြီး နမ်းပါတော့တယ်။ မောင်တိုးက ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို အားပါးတရနမ်းနေစဉ်မှာပဲ ကျမရဲ့စိတ်တွေဟာ ပိုထကြွလာပြီး စောက် ပတ်ထဲမှာလည်း ရွနေအောင်ယားလာတာကြောင့် ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ လှုပ်ခါပြီးရမ်းလာပါတယ်။

“ မောင်တိုး….လုပ်တော့ကွာ….မမ မနေနိုင်တော့ဘူး….”

“ မမ….ဘယ်လိုဖြစ်နေလို့လဲဟင်….ကျနော်က ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ….”

“ တော်ပြီကွာ မမ မပြောချင်ဘူး….”

“ မမ…က ဘာမှမပြောရင် ကျနော်က ဘာလုပ်ရမှန်းသိမှာ မဟုတ်ဘူးလေ….ပြောမှသိမှာပေါ့….”

“ ကဲ….ဒီလောက်ကြားချင်နေရင်လည်း ပြောမယ်….မမ စောက်ပတ်ထဲမှာ ရွနေပြီ…..အရမ်းခံချင်နေပြီ မောင်ရယ်….မမကို လိုးပေး တော့နော်…..ဟုတ်ပြီလား…..”

“ ဟုတ်ပြီ မမရယ်….မမကို လိုးပေးတော့မယ်နော်….”

မောင်တိုးဟာ ပြောပြောဆိုဆို ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေနောက်မှာ အကျအန ဒူးထောက်ပြီးနေရာယူလိုက်ပါတယ်။ မောင်တိုးက ကျမရဲ့ဖင် ကြီးတွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖျစ်ညစ်ဆုပ်နယ်လိုက်ရင်း ကျမရဲ့ပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်အဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့လိုက်ပါတယ်။ အဲ ဒီနောက် မောင်တိုးဟာ သူ့လီးကြီးနဲ့ ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် မညှာမတာပင် စပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်….အမလေး…..အား…..မောင်တိုးရယ်…..ဟင်း…..ဟင်း….”

ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့် သူ့လီးကြီးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ ထိုးဝင်လာပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အောင့် တက်သွားပြီး ကျမ တကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားရပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်ပြီး အားယူကာ လွတ်လွတ် လပ်လပ်ပင်ဆောင့်၍ လိုးနေပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ပြစ်….ပြွတ်…..ဗြစ်….ပလွတ်…..အား….အင်း…..အား…..”

“ ဗြစ်….ပြွတ်….ပြစ်….ပလွတ်…..ဘတ်…..ဖတ်…..ပြွတ်…..ဘတ်….”

သူ့ရဲ့ဆီးစပ်က အုကြီးတွေနဲ့ ကျမရဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ထိရိုက်သံတွေဟာ တရစပ်ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ မောင်တိုးက အားပြင်းပြင်းနဲ့ ကျမ ကို ဆောင့်လိုးနေသလို ကျမကလည်း အားကျမခံ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပြန်ပစ်ပစ်ပြီး ဆောင့်ပေးနေမိပါ တယ်။ ကျမရဲ့ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ မပြူးနိုင်တော့ပါဘူး။ ခွက်ပြီး ဝင်ဝင်သွားနေပါတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လှပါ တယ်။ တခါ တခါ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပြန်ပစ်အဆောင့်နဲ့ သူက ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အရှိန်နဲ့ဆောင့်အလိုး သွားဆုံတဲ့အခါမျိုး ဆိုရင် ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ရှေ့ကို ငိုက် ငိုက်ကျသွားရပါတယ်။ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ ရမ်းခါနေပြီး ကျမ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထား လိုက်ကာ ခေါင်းကို နောက်လှန်ပြီး ကာမအရသာကို အပြည့်အဝခံစားနေမိပါတယ်။

သူက တတ်လည်းတတ်နိုင်လွန်းပါတယ်။ အချက်သုံးဆယ်လောက် တအားဆောင့်လိုးနေတာတောင် မပြီးသေးပါဘူး။ ကျမတောင် ပြီးချင်လာပါတယ်။ ပြောရင်းဆိုရင်း သူလည်း ပြီးခါနီးလာပြီထင်ပါတယ်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေပါပြီ။ ခပ်သွက်သွက်ဆိုတာ အဖျားဝင် သွားပြီး အရင်းက အုကြီးတွေပါ ဝင်သွားမတတ် ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပြီး လိုးနေတာဖြစ်ပါတယ်။ ခဏကြာလို့ သူ့လီးကြီးက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတဲ့အချိန်မှာပဲ ကျမက မပြီးသေးတဲ့အတွက် သူ့ကို ခပ်နာနာလေး ဆောင့်ပေးရန် မပွင့်တပွင့်နဲ့ ပြောလိုက်ရပါတယ်။

“ ဗြစ်…ပြွတ်….ပြစ်….ပလွတ်….ပလွတ်….ပြွတ်…..ဗြစ်…..”

“ အား…..အ……အား…ပြီး…ပြီး….အ…..ဟား…..ဟင်း……မမ…..အား……ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်……”

“ ဆောင့်….ဆောင့်…..မောင်လေး….မမ ပြီးတော့မယ်…..ဆောင့်ပေးဦး…..အား…..ဟား……”   

သို့သော်လည်း မောင်တိုးမှာ သိပ်ပြီး မတတ်နိုင်တော့ပါ။ လုပ်ရုံသာ လုပ်ပေးနိုင်ပါတော့တယ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကတော့ မာဆဲပါပဲ။ မောင်တိုးဟာ ပြီးသွားလို့ ဆောင့်အားလျှော့သွားတာနဲ့ ကျမဟာ ကုန်းပေးထားရာကနေ မောင်တိုးရဲ့ရှေ့မှ ထပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကျမဟာ သူ့ကို ပက်လက်ဆွဲလှဲချလိုက်ပြီး အမြန်ပဲ ကျမက သူ့အပေါ်ကို တက်ခွကာ သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ပတ် ထဲသွင်းပြီး ကျမဟာ ပြီးခါနီး ဆန္ဒတွေက အဆမတန်ပြင်းထန်နေလေတော့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို မြှောက်ကာ ချကာနဲ့ လုပ်ပြီး စိတ် ထဲမှာ ရှိတဲ့အတိုင်း စိတ်ရှိလက်ရှိ အားရပါးရ  ဆောင့် ဆောင့်ပြီး လိုးပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..ပြွတ်….ပြစ်…..ပြွတ်….”

“ အား…..ဟ…..အား…..အ…..မမ…..အ….ဟား….မမ……အမလေး…..”

“ အင့်…အင့်….ဗြစ်…..ဗြစ်…..အင့်…..ဟင့်…..အား…သိပ်ချစ်တယ်…မောင်….ရယ်…..အား…..အ…..ရှီး…..အ….အင့်….အင့်…..အင့်.....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်.....အား....ဟား.....အ...ဗြစ်.....

ဗြစ်…..ပြွတ်…..အင့်….အင့်…..အင်း…..ဟင်း……အား…..ပြီး…ပြီး…..ရှီး…အား..ထွက်ကုန်ပြီ….မောင်…ရယ်…..အား….ဟင်း…..ဟား…..ကောင်းလိုက်တာ…..”

ဆောင့် ဆောင့် လိုးနေရင်း ပြီးခါနီးကော့တက်လာကာ လေးငါးချက် တအားပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးအပြီးမှာတော့ ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးဟာ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ တဟင်းဟင်းဖြစ်ရင်းက ကျမရဲ့စောက်ရည်တွေဟာ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျကုန်ကြတာဟာ သူ့ဆီးခုံနဲ့ပေါင် ခြံတွေပေါ်မှာ ရွှဲကုန်တော့တာပါပဲရှင်။

အဲဒီညက ညသန်းခေါင်ကို အတော်လေး ကျော်သွားပြီးမှ ကျမတို့ ခြေကုန်လက်ပန်းကျကာ အိပ်ပျော်သွားရပါတယ်။ တွက်ကြည့် လိုက်တော့ ကျမဖြင့် (၈)ချီတောင် ပြည့်ပြည့်ဝဝပြီးခဲ့ရပါတယ်။ အားရကျေနပ်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ရှင်…..။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


သူရဲကောင်းလေးဖော် (စ/ဆုံး)

သူရဲကောင်းလေးဖော် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

တိုးအောင် နှင့် ဖိုးကျော်တို့ ရွာအရှေ့ထိပ် ညောင်ပင်ကြီးအောက်တွင် နွားကျောင်းရင်း မကြာခင်က ဖြစ်ပွားသွားသော ကာမအဓိကရုဏ်း အကြောင်းကို မြိန်ရေယှက်ရေ ပြောနေကြသည်။ သူတို့အသက်တွေက အခုမှ ၁၅ နှစ်ကျော်လို့ ၁၆ နှစ်ထဲဝင်ကာစ ရှိကြသေးသည်။ လူပျိုကလေးတွေ ဖြစ်ကြသည်နှင့်အညီ ညညဆိုလျှင် ရွာထဲက လင်မယားတွေကို ချောင်းတတ်နေကြပြီ။ နောက် လူပျိုပေါက်တို့ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ငယ်ပါကို သူတို့လက်နှင့် ထုတတ်နေပြီ။

“ အေးကွာ… အဲဒီညက သာဂိပြောပြတဲ့ အဖြစ်အပျက်က တကယ့်ကို သဲထိတ်ရင်ဖိုပဲဟေ့…”

တိုးအောင်က မဝင်းခင်တို့ မှောင်ရိပ်ခိုဇာတ်လမ်းကို အားရပါးရ ပြောနေ၏။

“ နေစမ်းပါဦးကွ.. အဲဒီညက မဝင်းခင်ယောက်ျား ကိုဘတုတ်ကြီး မရှိလို့လား..”

“ ဟား…ရှိတာပေါ့ကွာ…။ ကိုဘတုတ်နဲ့ ကိုသန်းဌေးတို့ အတူတူ အရက်သောက်နေကြတာတဲ့…မောင်ရေ့..။ ကိုဘတုတ်က မင်းသိတဲ့အတိုင်းပဲလေ.. အလကားရ ရေအသေသောက်ဆိုတဲ့လူကြီးလေကွာ…။ ဒီတော့ အကြံသမား ကိုသန်းဌေးက အရက်မူးအောင်တိုက်ပြီး မဝင်းခင်ကြီးနဲ့ ‘မျောက် နှစ်ပါးသွား’ ခင်းကြတာပေါ့ကွာ… ဟား ဟား….”

“ အေး…အဲဒါတော့ ဟုတ်ပါပြီ… ဘယ်လိုလုပ် ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်သွားရတာလဲ”

ဖိုးကျော်က အသေအချာသိချင်၍ စစ်စစ်ပေါက်ပေါက် မေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။

“ အေး……ဒီလိုတဲ့ကွ…….”

“ ရော့..ချစမ်းပါ..ဘတုတ်ရာ…။ ဒီနေ့ ၂ လုံး ၅၀၀ ဘိုး ပေါက်ထားတာကွ.. ဟဲ ဟဲ…။ ဒီတော့ ကိုယ့်လူကြီး ကြိုက်သလောက် တွယ်စမ်းကွာ..”

“ အေ့…အေ့…. ထည့်ကွာ… အေ့… ဝင်းခင်…ခရမ်းချဉ်သီး နောက်တစ်ပွဲ သွားသုပ်ပေးစမ်း…။ ငရုပ်သီး စပ်စပ်နဲ့ သုပ်ခဲ့..”

ကိုဘတုတ် မျက်လုံးများက မှေးစင်းနေပြီး ခေါင်းလည်း ငိုက်စိုက်ကျနေပြီ။ သို့တိုင်… အရက်ခွက်ကို ကိုသန်းဌေးထံ ထိုးပေးလိုက်ပြီး သူ့မိန်းမကို ခရမ်းချဉ်သီး သုပ်ခိုင်းလိုက်၏။ မကြာခင်မှာပင် မဝင်းခင်က ခရမ်းချဉ်သီးသုပ် ပန်းကန် ယူလာသည်။ သူတို့ အရက်သောက်နေသည့်နေရာက အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာရှိ ကွပ်ပြစ်ပေါ်မှာဖြစ်သည်။ အိမ်အောက်ထပ်တွင် ထွန်းထားသော လသာမှန်အိမ်အလင်းရောင်က ထိုကွပ်ပြစ်ပေါ်သို့ ခပ်ရေးရေး ခပ်ပျပျလေးသာ ဖြန့်ကျက်ထားသည်ဖြစ်ရာ.. အရက်ပုလင်း .. အရက်ခွက် မြင်နိုင်ရုံသာ အလင်းရောင်ရှိသည်။

“ အင့်…ခရမ်းချဉ်သီးသုပ်……”

မဝင်းခင်က သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် ခရမ်းချဉ်သီးသုပ်ပန်းကန် ချပေးလိုက်၏။ မဝင်းခင်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် ရပ်လျက်အနေအထား ဖြစ်၏။

“ ကိုဘတုတ်..သိပ်များနေမယ် နော်…”

“ အေ့..အေ့…..အဲ့.. မီးမကလည်း..ကွာ.. ရပါတယ်…. ဟား ဟား..။ ဒီကောင်ကြီး ၂ လုံး ၅ဝဝ ဘိုး ပေါက်လို့တဲ့ကွာ… အေ့…အင့်.. ထည့်ဦးကွာ…..”

ကိုဘတုတ်မှာ မိန်းမကိုပင် ပီပီသသ မခေါ်နိုင်တော့ဘဲ မီးမဟု အသံထွက်နေ၏။ ပြီးတော့ သူ့ခွက်ကို အရက်ထပ်ထည့်ရန် ထိုးပေးလိုက်သည်။

“ အံမယ်… ဟုတ်လား.. ကိုသန်းဌေး…။ ကြည့်စမ်း.. ကြည့်စမ်း… သူ့လူကြ အရက်တိုက်တယ်..၊ ကျုပ်တို့ကြ ဘာမှမကျွေးဘူး…”

မဝင်းခင်က ထိုသို့ပြောရင်း ကိုသန်းဌေးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကွပ်ပြစ်ပေါ်သို့ တင်ပလွှဲဝင်ထိုင်လိုက်၏။ ကိုသန်းဌေးက ကိုဘတုတ်အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ခေါင်းမထောင်နိုင်တော့..။

“ အေးပါ…ကျွေးမှာပေါ့ဟ…နင်ကလဲ…”

“ အို…မရဘူး..မရဘူး…ကျွေး… ကျွေး… အခု ကျွေး…..”

မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေး ဘေးထိုးအိတ်ထဲသို့ လှမ်းနှိုက်သည်။ ကိုသန်းဌေးကလည်း အနှိုက်ခံလိုက်သည်။ မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေးဘေးထိုးအိတ်ထဲသို့ ပိုက်ဆံနှိုက်နေစဉ် ကိုသန်းဌေးလက်ကလည်း မဝင်းခင်နို့ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖြစ်နေ၏။ မဝင်းခင်က ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်ခံနေသည်။ အတွင်းခံ မဝတ်ထားသဖြင့် တင်းအိနေသော နို့အုံဖောင်းဖောင်းကြီးကို ထိထိမိမိ ဆုပ်ချေပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်…ဘယ်မလဲ..တော့ပိုက်ဆံက….”

မဝင်းခင်က သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အဆုတ်အဆွဲ အပွတ်အသပ် ခံနေလျက်ကပင် ပြာနှမ်းနှမ်း အက်တက်တက် အသံဖြင့် မေးလိုက်၏။

“ အာ…ရှိပါတယ်…ဟ…ဒီမယ်…ဒီမယ်….”

ကိုသန်းဌေးကလည်း နို့အုံကြီးကို ဆုတ်ချေပေးလျက်ကပင် အရက်နှင့် ရမ္မက် ရောထွေးနေသော အသံကြီးနှင့် ပြော၏။

“ အေ့…အေ့… ဟဲဟဲ.. ငါ့မိန်းမကတော့ကွာ… ဇွတ်…. ဆိုမှ… ဇွတ်… ပဲ… ဟဲ ဟဲ…”

ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် သူ့မိန်းမက ကိုသန်းဌေးအိတ်ထဲ ပိုက်ဆံဇွတ်နှိုက်နေသည်ကို တဟဲဟဲ သဘောကျနေ၏။ မဝင်းခင်ကျောပြင်က ကွယ်ထားသဖြင့် သူ့မိန်းမနို့ကို ကိုသန်းဌေးက ဆုပ်ချေနေသည်ကို လုံးဝမသိ။ အရက်အရှိန်ကလည်း အရမ်းတက်နေပြီမို့ သူ့မျက်စိအမြင်အားမှာ မှုန်ဝါးလျက် ရှိနေပါတော့သည်။ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် ဤမျှဆိုလျှင် မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကို ဖော်လို့ရပြီဖြစ်ကြောင်း ကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်သွားပြီ..။

.......................................................................................................

ယောက်ျားတို့သည် မိန်းမများကို အထင်မကြီးကြပေ။ အတွေ့အကြုံအရ များသောအားဖြင့် အထင်ကြီးစရာအကြောင်းများ နည်းပါးခဲ့ပေရာ အထင်မကြီးကြသည်မှာ အတော်အတန် သဘာဝကျသည်ဟု တွေးခေါ်ရမည် ဖြစ်သည်။ ယောက်ျားတို့က မိန်းမများအပေါ် အထင်မကြီးကြသကဲ့သို့ မိန်းမများကလည်း ယောက်ျားတို့ အထင်ကြီးအောင် မနေနိုင်ကြ။ မနေတတ်ကြပေ။ အရိပ်ပြလျှင် အကောင်ထင်သည့်ပမာ တစ်စုံတစ်ရာ လှုပ်ရှားပြလျှင်ပင် ယိုင်ချင်လာကြသည်။ ယုံချင်လာကြသည်။ သဘောတူလိုက်ချင်ကြသည်။ ဘာရယ် မဟုတ်ကြ။

ယောက်ျားဆိုသော သကောင့်သားကလည်း အကွက်ချောင်းနေကြသူများပီပီ ပိုင်ကွက်တွေ့သည်နှင့် ဇက်ကို အပိုင်ကိုင်လိုက်လေတော့သည်။ မိန်းမများအကြောင်းကို မပြတ်လေ့လာနေခဲ့ကြသူများပီပီ မိန်းမများနှင့် ပတ်သက်လျှင် သူတို့အဖို့ အခက်အခဲ သိပ်မရှိလှပေ။ ထင်သည့်အတိုင်း မှန်သည်ကများသည်။ မှန်းချေလည်း ပေါက်ကြသည်။ အတွေ့အကြုံ စုံလင်သောအခါ ယောကျ်ားတို့အဖို့ မိန်းမသည် အဆန်းမဟုတ်တော့..။

မဝင်းခင် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ချေပေးနေရာမှ ရပ်လိုက်ပြီး ကိုသန်းဌေးလက်က ခပ်ဟဟ ထိုင်ထားသော ပေါင်ကြားသို့ ရောက်သွားသည်။ သူ့နှုတ်ကမူ……….

“ နေစမ်းပါဦးဟ…ပိုက်ဆံက ဒီမယ်… နင်က ဘာစားချင်တာတုန်း…”

ကိုသန်းဌေးက ပုဆိုးကြားတွင် လိပ်ထားသော တစ်ထောင်တန် ၂ ရွက်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး…

“ ရော့….ရော့…နင့်အတွက် မုန့်ဘိုးတစ်ထောင်…။ ဒီတစ်ထောင်က အရက်တစ်လုံးနဲ့ အာလူးကြော် ဝယ်ခဲ့…”

လက်တစ်ဖက်က ပိုက်ဆံပေး၊ ကျန်လက်တစ်ဖက်က မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုတ်ထည့်လိုက်သည်။

“ အယ်…ပွတာပဲ…အဟင်းဟင်း…။ အရက်က ဘယ်ဆိုင်က ဝယ်ခဲ့ရမှာလဲ…”

“ နှင်းမြိုင်တို့ဆိုင်က ဝယ်ခဲ့လေဟာ…”

ရွာမှာ ဆန်ဆီဆား ငရုပ်ကြက်သွန်ကစ၍ အရက်ပါ ရနိုင်သော ကုန်စုံဆိုင်ကြီး နှစ်ဆိုင်ရှိသည်။ အရက်ချည်းသက်သက်ရောင်းသော ဆိုင်လည်း ရှိသည်။ သို့သော် ထိုအရက်ဆိုင်က ဘီအီးတစ်မျိုးသာ ရောင်း၏။ ကုန်စုံဆိုင်မှာတော့ အရက်မျိုးစုံရ၏။ မဝင်းခင် အရက်ဝယ်ထွက်သွားပြီးနောက် ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ကွပ်ပြစ်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကားယားကြီး အိပ်ချလိုက်ပါတော့သည်။

ကိုသန်းဌေး ကျားပြုံးပြုံးနေသည်ကို ကိုဘတုတ် လုံးဝမသိတော့..။ အရက်ကလည်း အတော်များနေပြီမို့ အသိစိတ်လည်း ကင်းကွာသွားပြီ…။

“ ဟာ…ဟေ့…ဘတုတ်…ဘတုတ်….”

ကိုသန်းဌေးက သေချာသထက် သေချာအောင် လှုပ်ခေါ်ကြည့်သော်လည်း မေ့လျော့ခြင်း၏ အကြောင်းဖြစ်သော သေရည်သေရက် ပင်လယ်ထဲတွင် နစ်မြုပ်သွားပါတော့သည်။

.............................................................................................

“ နှင်းမြိုင်ရေ…အရက်တစ်လုံး ပေးပါဦးဟေ့…”

မနှင်းမြိုင်တစ်ယောက် ဆိုင်သိမ်းခါနီးမို့ ပိုက်ဆံတွေ ငုံ့ရေတွက်နေစဉ် ဗြုန်းခနဲ ပေါ်လာသော မဝင်းခင်အသံကြောင့်…

“ အမလေး…လန့်သွားတာပဲ…မဝင်းခင်ရယ်… ဟင်း ဟင်း…။ ကဲ ပြော..ဘာအရက်ယူမှာလဲ..”

“ အဲ..အဲ…ဘာ…ဘာတဲ့..သိပါဘူးဟယ်…။ နင့်အစ်ကို ခါတိုင်းသောက်တဲ့ဟာ..ပဲ..”

“ အော်…အင်း..အင်း..သိပြီ..သိပြီ…မေမြို့ဝိုင်..”

“ အေး..ဟုတ်တယ်…ဟုတ်တယ်…အဲဒါ…၊ အာလူးကြော် သုံးထုပ်ပါပေးအေ…”

ထိုစဉ် ဖိုးတာနှင့် သာဂိတို့ ရောက်လာ၏။ ဖိုးတာ ၊ သာဂိ၊ တိုးအောင်၊ ဖိုးကျော်တို့မှာ အိမ်ချင်းဝေးသည့်တိုင် အလွန်ခင်မင် ရင်းနှီးကြသော ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသည်။ သက်တူရွယ်တူ လူပျိုပေါက်ကလေးတွေမို့ လူပျိုသိုး ပိုးကြွနေသူများ ဖြစ်၏။

“ ဟာ…မဝင်းခင်ကြီး မိုးချုပ်လှပြီ…”

“ အေး ဟဲ့..နင်တို့ကရော… ဘာလာဝယ်တာလဲ…”

“ လက်ဖက်သုပ် လာဝယ်တာပါဗျာ..“

သာဂိက အရက်ဝယ်တာ မသိစေချင်၍ မနှင်းမြိုင်ကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြရင်း ပြော၏။ ဖိုးတာကမူ ဘက္ထရီမီးရောင်အောက်တွင် အတွင်းခံဘော်လီမပါသဖြင့် ထင်းထင်းကြီး ပေါ်လွင်နေသော မဝင်းခင်၏ မို့မို့တင်းတင်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို နွားသိုးကြိုးပြတ် မျက်လုံးအစုံဖြင့် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် အရက်ပုလင်းနှင့် အာလူးကြော်ထုပ်ယူပြီး ထွက်သွား၏။ ဒီတော့မှ ဖိုးတာက…

“ ကျွန်တော်တို့လည်း.. မေမြို့ဝိုင် နှစ်လုံးပေးဗျို့…”

သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့လည်း အရက်ပုလင်းတစ်လုံးစီ ဆွဲကာ ထွက်လာကြသည်။ လမ်းဖက်ရောက်သောအခါ သာဂိက …

“ ဟေ့ကောင်…ဖိုးတာ..။ တို့ မဝင်းခင်ကြီးနောက် လိုက်ချောင်းရအောင်။ ကိုဘတုတ်ကြီး အရက်သောက်ပြီး သူ့မိန်းမကို အသားကုန် ဆော်တော့မှာကွ..။ မဝင်းခင် အရက်လာဝယ်တုန်းက ငါ အသေအချာ ကြည့်လိုက်တာ အတွင်းခံ ဘော်လီမပါဘူး မောင်..။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက တင်းမို့ချွန်ဖောင်းနေတာဘဲ…ဟီး..ဟီး…။ ပြောရင်းဆိုရင်း… ဘော်ဒါတောင် မတ်လာပြီဟေ့… လာကွာ.. သွားချောင်းရအောင်…”

လူပျိုသိုးနှစ်ကောင်မှာ မဝင်းခင် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကြည့်၍ လီးတောင်နေကြ၏။

“ ဒီပုလင်းတွေက ဘယ်လိုလုပ်မှာတုန်း…”

“ ဒီလိုလုပ်ကွာ.. မင်းအိမ်ဝင်ထားမယ်.. နည်းနည်းပါးပါး သောက်ပြီး လိုက်ချောင်းရအောင်…”

“ အေး..အေး…. အဲဒါကောင်းတယ်..”

ဖိုးတာတို့အိမ်နှင့် မဝင်းခင်တို့အိမ်မှာ နှစ်အိမ်ကျော်မို့ အနီးကလေး ဖြစ်၏။ တောရွာဖြစ်သည့်အတွက် လသာပင်၊ အဝေရာပင်လောက်သာ ခြံစည်းရိုးအဖြစ် စိုက်ပျိုးထားလေ့ရှိရာ အိမ်ဝင်းထဲဝင်ဖို့ ခဲခဲယဉ်းယဉ်း မရှိလှ..။

.....................................................................................................

ကိုဘတုတ် အိပ်ပျော်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် အိမ်ခေါင်းရင်းရှိ အဖီအောက်က ခုံရှည်ပေါ်တွင် ကျောဆန့်ရင်း မဝင်းခင်အလာကို စောင့်နေ၏။ ကာလနာ ဘတုတ်ကတော့ ဆင်လိုးတောင် နိုးမည့်ပုံ မရှိတော့..။ ခေါင်းရင်းအဖီက လုံလုံခြုံခြုံ ကားထားသည့်အတွက် အန္တရာယ်ကင်းသည်။ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် မဝင်းခင်ကို တွယ်ချင်နေသည်မှာ ကြာပြီ။ အခွင့်မသာသေး၍ ကျားချောင်းချောင်းနေခြင်း ဖြစ်၏။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ဒီနေ့ ၅၀၀ ဖိုးပေါက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကိုဘတုတ်ကို အရက်အဝတိုက်ပြီး မှောက်သွားပြီဆိုမှ သူ့မိန်းမကို ဆော်ရန် စိတ်ကူးပြီး လာခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ သို့သော် အထာကြည့်ရဦးမည်..။

မဝင်းခင်ပုံစံက တဏှာရာဂ ကြီးမည့်ပုံဖြစ်၏။ အသားအရေ စိုပြေ၏။ သွေးသားဆူဖြိုး၏။ နို့ကြီးတွေက တင်းရင်းမို့မောက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးက စွင့်စွင့်ကားကား ထွားထွားထစ်ထစ် ကောက်ချိတ်နေသည်။ ပြီးတော့ အပေးကောင်းမည့် ပုံ..။ မဝင်းခင်လို မိန်းမမျိုးသည် ကြိုက်လျှင် ကုန်းတတ်သည့် ကြိုက်ကုန်းအစစ် ဖြစ်ပါတော့သည်။ လီးအရသာ စောက်ဖုတ်အရသာကိုယ်စီကိုယ်ငှ သိထားကြပြီးသော အအိုချင်းမို့ အရိပ်ပြလျှင် အကောင်ထင်လွယ်ပါသည်။

ခြေသံကြား၍ လှဲနေရာမှ ကိုသန်းဌေး ထထိုင်လိုက်သည်။ အရက်ပုလင်း လက်ကဆွဲလျက် ကွပ်ပြစ်ဆီသွားနေသော မဝင်းခင်ကို ခပ်ရေးရေး လှမ်းမြင်နေရသည်။ ကိုသန်းဌေးကို မတွေ့ဘဲ ပက်လက်ကြီး အိပ်ပျော်နေသော သူ့ယောက်ျားကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ အူကြောင်ကြောင်နှင့် ရပ်နေမိသည်။ ကိုသန်းဌေး ပြန်သွားပြီထင်၍ သူ့စိတ်ထဲတွင် အကြီးအကျယ် ဟာသွား၏။

“ ရှူး….ရှူး…ဒီမှာ…ဒီမှာ…..“

ကိုသန်းဌေးက အဖီအတွင်းမှ အချက်ပြ ခေါ်လိုက်၏။ ဒီတော့မှ မဝင်းခင်စိတ်ထဲ ကျေနပ်ပျော်မြူးသွားသည်။

“ ဟိုကောင် အိပ်သွားပလား..”

မဝင်းခင်က အရက်ပုလင်းနှင့် အာလူးကြော်ထုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်ရင်း ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်သည်။

“ အင်း…သိုးနေပြီ… ဆင်လိုးတောင် နိုးမှာ မဟုတ်တော့ဘူး..”

ကိုသန်းဌေးက ပါးစပ်ကလည်းပြော၊ မဝင်းခင်ကိုလည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားထားပြီး ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်နေခြင်းဖြစ်ရာ သူ့လီးတန်ကြီးက ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာသော မဝင်းခင်ဖင်ကြားသို့ ဖိထောက်မိလျက်သား ဖြစ်နေ၏။ ကိုသန်းဌေးက မဝင်းခင် လက်မောင်းနှစ်ဖက်အောက်သို့ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို လျှိုဝင်ပြီး နောက်က ဖက်ထားခြင်းဖြစ်ရာ သူ့လက်နှစ်ဖက်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ထိထိမိမိကြီး ဆုပ်ချေခွင့် ရနေတော့သည်။

“ အာ့…ကျွတ် ကျွတ်…နာလိုက်တာ.. စောစောကလို ခပ်ဖွဖွလေး ကောင်းရဲ့သားနဲ့.. ဟင်း .. မပြောလိုက်ချင်ဘူး…”

မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေး ပေါင်းတွင်းကြောကို ခပ်ဖွဖွလိမ်ရင်း ပြော၏။ ထိုစဉ် သူတို့အနီးသို့ ဖိုးတာနှင့် သာဂိတို့ ချဉ်းကပ်လာသည်။ ထင်သည့်အတိုင်း ကိုဘတုတ်နှင့် မဝင်းခင်တို့ တွယ်ဖို့ အစပျိုးနေကြပြီး ဖြစ်ကြောင်း ရိပ်မိလိုက်သည်။

ဖိုးတာက သာဂိကို အသာလက်ကုတ်၍ ငြိမ်ငြိမ်နေရန် အချက်ပြလိုက်သည်။ အသံသာကြားရပြီး အဖီတွင်းမှာ မှောင်မည်းနေ၍ ဘာမှ သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရ..။ ကိုသန်းဌေးက ဘယ်လက်ဖြင့် မဝင်းခင်ပါးကို မော့လှန်ပြီး ညာလက်ဖြင့် နို့အုံကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ချေပေးကာ သူ့ခေါင်းကိုငုံ့လျက် နှုတ်ခမ်းစုပ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ်…ပလွတ်…. ပြွတ်…… ပလွတ်…. ပလပ်………”

မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး မာတင်းခုံးကြွလာပြီး ရမ္မက်သွေးတွေ လှုပ်ရွလာ၏။ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက တင်းရင်းစူရွနေရာ ဆုပ်ချေနေရတာကိုက အရသာရှိလှ၏။ ကိုသန်းဌေးက နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် ညှပ်ကာ လှိမ့်ချေပေးသည်။

“ အဟင့်..အဟင့်..အဟိ … အဟင့်..ဟီဟိ.. ခိ… ခိ… ခစ်…. အယ်… အင့်.. အဟင့် အိုး… ကျွတ်.. ကျွတ်… ယားတယ်တော့… ခစ်.. ခစ်…”

မဝင်းခင်က သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို ထိုးကော့ရင်း ပြောသည်။ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်အုံကြီးမှာ သိသိသာသာ ခုံးထဖောင်းကြွလာသည်။ နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်လွှာကလည်း ရမ္မက်သွေးတွေ ပြည့်လျှမ်းကာ နုရွတင်းကြွလာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားယားတက်လာပြီး စောက်ရေကြည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်။

ကိုဘတုတ်နှင့် ညားလာတာ ကလေးနှစ်ယောက်သာ မွေးခဲ့သည်။ ဒီလို တယုတယ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွပေးတာမျိုး မရှိခဲ့။ တစ်ခါတစ်ခါမှာတော့ နှိုက်ပေးပါသည်။ အရူးထပြီး မလိုးခင် စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ပေးပါသည်။ သို့သော် စောက်ခေါင်းထဲ သူ့လက်ခလယ်နှင့် တစွပ်စွပ် ထိုးရုံသားထိုး၏။ နို့ကိုင်တာလည်း ကြမ်းလွန်း၏။ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ကမြင်းကြောထပြီးတာနှင့် ဂမူးရှူးထိုး တက်လိုးတော့သည်။ ဒီက ပြီးမလိုလို ဖြစ်ကာရှိသေး ကိုယ့်မေကိုယ်လိုးက လရည်ထွက်သွားပြီ။ ပြန်လုပ်ပါဦး ဆိုတာလည်း လုပ်မပေးတော့..။ ကုလားသေကုလားမော အိပ်တော့၏။ နောက်ဆုံးတော့ မဝင်းခင်တစ်ယောက် သူ့လက်နှင့်သူ ပြီးခဲ့ရတာ များသည်။

ကိုဘတုတ်လီးက ထလာလျှင် ၅ လက်မကျော်ကျော် ရှိသော်လည်း လရေထွက်သွားပြီးလျှင် လေးလက်မသာသာမျှသာ ရှိတော့သည်။ အခုနောက်ပိုင်းတွင် အရက်သာ ဖိသောက်နေတော့သည်။ စောက်ဖုတ်လိုးဖို့တောင် သိပ်သတိမရတော့..။ ဒီတော့ မဝင်းခင်ကလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် စိတ်တွေထကြွပြီး ခံချင်စိတ်ပေါက်လာလျှင် ခရမ်းသီးနှင့်ချည်း စခန်းသွားလိုက်ရတော့သည်။

ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကိုသန်းဌေး ပေါက်ချလာပြီး ညနေကတည်းက သူ့ယောက်ျားနှင့် အရက်သောက်နေကြသည်။ မဝင်းခင်ကလည်း အလိုက်တသိ ခရမ်းချဉ်သီးသုပ် တစ်ပွဲချပေးထားလိုက်သည်။ ကိုသန်းဌေးမှာ လာကတည်းက လွယ်အိတ်ထဲတွင် အရက်နှစ်လုံး ထည့်လာသည်။ ကိုသန်းဌေးက သိပ်မသောက်..။ သူ့ယောက်ျားကိုဘတုတ်ကသာ မတရားသဖြင့် တွန်းသောက်နေ၏။

ခရမ်းချဉ်သီးသုပ်ချပေးစဉ် ကိုသန်းဌေး သူ့ကိုကြည့်သော အကြည့်တွေက မရိုးသားမှန်း အထာကျွမ်းပြီးသော မိန်းမမို့ သိသမှသိပ်သိ..။ မဝင်းခင်ကလည်း ကလူသလို မြှူသလို ကြာကြည့် ပြန်ကြည့်ပေးခဲ့လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် စတင်အရက်သောက်စဉ်က နေမဝင်သေး..။ အလင်းရောင်ကောင်းကောင်း ရှိသေးသည်။ ထမင်းဟင်းလည်း ချက်ပြုတ်ပြီးစီးပြီမို့ မဝင်းခင် ရေချိုးရန် ထမီရင်လျားနှင့် သူတို့ရှေ့ကပင် ထွက်လာခဲ့သည်။

သူတို့အရက်သောက်နေသော ကွပ်ပြစ်နှင့် မနီးမဝေးတွင် ရေတွင်းရှိ၏။ ကိုဘတုတ်ထိုင်နေပုံက မဝင်းခင်ကို ကျောပေးအနေအထားဖြစ်ရာ ကိုသန်းဌေးမှာမူ ရေတွင်းဘက်ကို မျက်နှာပြုအနေအထား ဖြစ်သည်။ ကိုဘတုတ်မှာ အရက်သောက်နေရလျှင် ပြီးရောဆိုသည့် ဇိုးသမားအကြီးစား ဖြစ်ရာ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် သူ့မိန်းမကို ဖောက်ပြန်သော ရမ္မက်မျက်လုံးတို့ဖြင့် ငမ်းကြည့်ကြ့ည့်နေသည်ကို လုံးဝမရိပ်မိ…။ သူ့အဖို့ အရက်သည် စောက်ဖုတ်ထက် မက်မောစရာ အဆင့်ရောက်နေသူဖြစ်သည်။

မဝင်းခင်ကလည်း ကိုသန်းဌေး ထသည်ထက် ထလာအောင် ရေချိုးရင်း မာယာပရိယာယ် အမျိုးမျိုး သုံးကာ မြှူဆွယ်လျက် ရှိသည်။ ရင်လျားထားသော ထမီကို အောက်သို့ပုံချ၍ ဝင်းဝါတင်းမို့နေသော နို့အုံထွားထွားကြီးကို ဆပ်ပြာနှင့် အသေအချာ တိုက်ပြ၏။ ကိုသန်းဌေး မျက်လုံးတွေအကြည့်က ၁၅၀၀ ဗို့အားအပြည့်ဖြင့် မဝင်းခင်ဆီရောက်နေရာ ကိုဘတုတ်ပြောသမျှ အင်းသာလိုက်နေရသည်။ ဘာတွေပြောမှန်းလည်း လုံးဝမသိ။ သူရယ်လျှင် ရောယောင်ရယ်ပြသည်။ ဤမျှဆိုလျှင် ကိုသန်းဌေး အထာပေါက်သွားပြီ။ မဝင်းခင်ကို ကိုင်လို့ရပြီဖြစ်ကြောင်း ကောင်းကောင်းကြိးသိလိုက်၏။ ထို့ကြောင့်လည်း ပိုက်ဆံနှိုက်ယူနေစဉ် နို့ကို အပီအပြင် ဆုပ်ချေပွတ်သတ်ပေးခဲ့သည်။

အခုတော့ အကြံကိုယ်စီရှိနေကြသော ဖိုနှင့်မသည် ကာမပင်လယ်ပြင်ကို ဖြတ်ကူးရန် ရမ္မက်သင်္ဘော စတင်ခုတ်မောင်းနေကြပြီ ဖြစ်၏။ ကိုသန်းဌေးလက်တွေက နို့အုံပေါ်မှာ မရှိတော့။ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးဆီ ရောက်နေပြီ။ စောက်ဖုတ်ဧရိယာတစ်ခုလုံး စောက်မွှေးအုံများပါမကျန် အထပ်ထပ် အဖန်ဖန် ရွရွဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း…

“ ဘတုတ်က စိတ်ချရပါ့မလားဟင်..”

“ အမလေး စိတ်ချလက်ချသာနေ..။ သူ့ဖင် ဆင်လိုးသွားတောင် မသိဘူး”

သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့နှစ်ယောက် မျက်လုံးအစုံပြူးကျယ်သွားသည်။ သူတို့ထင်ထားသည်က ကိုဘတုတ်နှင့် မဝင်းခင်တို့ အလုပ်ဖြစ်ဖို့ အစပျိုးနေသည်ဟု ထင်မှတ်ထား၏။ ဘတုတ်က စိတ်ချရပါ့မလား ဟူသော ယောက်ျားတစ်ယောက် အသံကြောင့် အဖီထဲမှာ ရှိနေသူမှာ ကိုဘတုတ် လုံးဝမဟုတ်ကြောင်း နားလည်သွား၏။ ဒါဆို မဝင်းခင်ကြီး လင်ငယ်နဲ့ နောက်မီးလင်း မျောက်ဇာတ်ခင်းနေခြင်း ဖြစ်၏။ အမှောင်ထဲမှာမို့ ယောကျ်ားသံမှာ မည်သူမည်ဝါဖြစ်ကြောင်း သဲသဲကွဲကွဲ မသိရသေး။ ထို့ကြောင့် အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေသည်။ ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ဘယ်နေရာများ သွားအိပ်နေပါလိမ့်…။

ကိုသန်းဌေးက နွေးအိစိုရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လက်ခလယ်ကိုထိုးထည့်ကာ လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးသည်။

“ ပြိ…ပြိ…ပလပ်… ပလွတ်… ပြီ…. ပြိ… ဖွတ်….. စွပ်……….”

“ အင်း အင်း….ကျွတ် ကျွတ်… အမလေး လေး.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုသန်းဌေးရယ်… အမလေး အမလေး တော့…။ အား… အီး… အား…. တော့ မိန်းမက ဒီလိုမခံဘူးလား ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်…. ကျွမ်းလိုက်တာတော်… အင်း ဟင်း.. ကျွတ် ကျွတ်… ဟုတ်လိုက်တာ… တော့.. အမလေး…အမေ့…အင့်.. အမလေး.. ထိချက်ကတော့ အား… အား…….. အမေ့… အင်း အီး…….”

မဝင်းခင်က ပေါင်နှစ်လုံးကို အနည်းငယ်ဖြဲကားလျက် ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွပေးထားရာ စိတ်တိုင်းကျ နှိုက်ခွင့်ရနေသည်။ မဝင်းခင်နှုတ်က ကိုသန်းဌေးဟု ထွက်သွားသည်။ ဒီတော့မှ ဖိုးတာနှင့် သာဂိတို့သည် အမှောင်ထဲက ကြာကူလီမင်းသားမှာ ကိုသန်းဌေးကြီး ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ကြရတော့၏။ သာဂိက သူ့လက်တွင်ကိုင်ထားသော ၃ ပေခန့်ရှိ ဝါးဆစ်ပိတ်တံပြာလေးကို အမှတ်ထင်ထင် ဆုပ်မိလျက်သား ဖြစ်သွားသည်။ ထိုတံပြာလေးထိပ်တွင် မီးခြစ်ဆံလုံးပတ်အရွယ် တစ်လက်မခန့်ရှိ သံချွန်လေးတပ်ထား၏။ ထိုတံပြာလေးမှာ သာဂိသွားလေရာရာ ပါသော အဆောင်လက်နက် ဖြစ်၏။ အဖီက ဝင်ပေါက်တစ်ခုသာချန်ပြီး ဘေးပတ်ပတ်လည် အလုံကားထားသည်ဆိုသော်လည်း အောက်ခြေတွင် လူတစ်ကိုယ်စာ ကောင်းကောင်းကြီး ဝင်သာအောင် လွတ်နေ၏။ နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူမေ့မတတ် အတွင်းသားသို့ အာရုံစိုက်ထားကြသည်။

ကိုသန်းဌေးက ပူနွေးနုရွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးများကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးများဖြင့် တို့ကာထိကာ ပွတ်ဆွပေးနေပြန်သည်။ ကိလေသာရာဂအရှိန်ကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး နွေးရှိန်းရွကြွနေ၏။ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အထက်အောက် ပွတ်ဆွနေရာမှ အက်ကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးကို လက်ခလယ်ထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ်ချေဆွပေးပြန်၏။ မဝင်းခင်နှုတ်က အီးခနဲ အင်းခနဲ အသံကြီးထွက်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားသည်။

မဝင်းခင် တစ်ယောက် ရင်ဘတ်ကြီးရှေ့ကော့ထိုး မျက်လုံးစုံမှိတ်လျက် အံကြိတ်ထားရ၏။ တစ်ခါတစ်ခါ ဓာတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားသည်။

“ အမလေးတော့.. ကို ကိုဌေးရယ်… ဘယ်လိုကောင်းမှန်း မသိဘူး.. ရှီး ကျွတ်ကျွတ်…. ဟွန်း..အီး… အားလလား…. ကျွတ်ကျွတ်… အမလေး… ကျွတ်ကျွတ်… … ကျုပ်တော့ကို ဒီလောက်တတ်မှန်း မသိဘူး၊ အမေ့ အင့်..အား..။ ကျုပ်ဖြင့် ကလေးနှစ်ယောက်သာ ထွက်လာတာ ဒီလိုတစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး သိလား..၊ အား ကျွတ်ကျွတ်… အား..အင့်…. ရှီးကျွတ်…. ကျွတ်… လိုး… လိုးပါတော့ တော်… အမေ့… ကျုပ်မနေနိုင်တော့ဘူး .. အိအီး……. အိ……. အ…အ..”

“ လိုးမှာပေါ့ အဝင်းရ… မင်းကိုလိုးချင်လွန်းလို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တာ နည်းတဲ့လတွေမှ မဟုတ်ဘဲ”

ကိုသန်းဌေး ပါးစပ်ကလည်း ပြော၊ လက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပီအပြင် နှိုက်ဆွနေရာ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ နှုတ်ကထုတ်ပြီး လိုးခိုင်းရသည့်အဆင့်ထိ ရောက်လာပါတော့သည်။

“ ဒါနဲ့များ တော်က အခုမှ လာလိုးရသတဲ့လား…လို့..၊ အားလားလား… အီး အီးဟီး.. အင်း အမေ့… ကျွတ်ကျွတ်…. လိုးပါတော့လို့ ဆိုနော… အမေ့.. ကျုပ်စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲထွက်တော့မတတ် ကောင်းနေပြီ တော့..။ အမေ့.. ကျွတ်ကျွတ်… အား ကျွတ်ကျွတ်………”

ကိုသန်းဌေးက ကြာကူလီတဏှာရူးသံကြီးဖြင့် ….

“ ငါ့လက်ထဲ ပိုက်ဆံများများ မရှိဘူးဟ အဝင်းရ..“

ကိုသန်းဌေးစကားကြောင့် အနှိုက်အဆွခံလို့ ကောင်းနေရင်းကပင် မဝင်းခင်က နှာတင်းသွားသောအသံဖြင့်…

“ ဘာဆိုင်လဲတော့ ကျုပ်က ဖာသည်မှ မဟုတ်တာ…”

ဒီတော့ ကိုသန်းဌေးမှာ ပျာပျာသလဲ လေပြေထိုးရ၏။

“ မဟုတ်ဘူးလေဟာ … ဘတုတ်ကို အရက်ဝအောင် မတိုက်နိုင်သေးတာကို ပြောတာ..။ သူ့ကို အရက်ဝအောင်တိုက်ပြီး မှောက်သွားမှ အဝင်းကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးရမှာ မဟုတ်လား..“

“ အဟင့်…ဟင့်…..အ….ဒါ …လည်း ဟုတ်တာ … အင့်… ပဲ”

ကိုသန်းဌေးက မဝင်းခင်ကိုပွေ့၍ သူ့ဘေးတွင် ချလိုက်သည်။ ခုံရှည်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးစလွယ်သိုင်းလိုက်သည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ဧရာမလိုးပွဲကြီး ဆင်နွှဲရတော့မည်မို့ အမှောင်ထဲတွင် ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် စောင့်စားနေသည်။ ကိုသန်းဌေးက ထမီကို ချွတ်ပြီး အားရပါးရ လိုးချင်ပုံရ၏။ ထို့ကြောင့် မဝင်းခင်သဘောကို သိရအောင်…

“ ထမီ ချွတ်လိုက်ရမလား အဝင်း”

“ အို…မချွတ်နဲ့လေ…အရေးကြုံလာရင် အရှာရခက်နေလိမ့်မယ်..”

မဝင်းခင်က ထိုသို့ပြောရင်း ကိုသန်းဌေး ပုဆိုးဝတ်မဝတ်သိချင်၍ လက်နှင့်စမ်းကြည့်လိုက်ရာ ပုဆိုးကိုမတွေ့ရပဲ တရမ်းရမ်းနှင့် တောင်မတ်နေသော လီးတန်နွေးနွေးကြီးကို စမ်းမိသည်။ စမ်းမိသည်နှင့်တပြိုင်နက် မလွှတ်တမ်း ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

“ အမလေး လေး…. တော့လီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး.. တော့..၊ ကိုဘတုတ်ထက် ကြီးတယ်တော့… သိလား..”

ပါးစပ်ကလည်း တတွတ်တွတ်ပြောရင်း လက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး လေးငါးခါ လုပ်ပေးသည်။ ကိုသန်းဌေးက တွဲလောင်းချထားသော မဝင်းခင်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခုံရှည်ပေါ် တင်ပေးလိုက်၏။ ထို့နောက် ထမီကို အောက်ကနေ လိပ်မလျှက် ခါးအထက်ဆီသို့ ပို့ပေးလိုက်သည်။ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ထောင်စေလျက် ရင်ဘတ်ဖက်ဆီ တိုးကပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ မဝင်းခင်ကျောကို ခုံရှည်နောက်မှီတန်းသို့ မှီထားစေသည်။ မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေး ပြုပြင်ပေးသည့်အတိုင်း နေလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒူးနှစ်ချောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

ဖင်ဆုံအစွန်းက ခုံရှည်ဘောင်တန်းကို အနည်းငယ် လွန်ထွက်နေသည်။ ကိုသန်းဌေးက ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီး လက်ဝါးနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို စမ်းကြည့်သည်။ ကွက်တိအနေအထားဖြစ်ပြီဆိုမှ သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်လျက် မဝင်းခင် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်၏။ ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လီးတန်ကြီးက ချောချောမောမော တိုးဝင်သွားသည်။ စောက်ရေတွေက စိုရွှဲနေပြီမို့ လီးအဝင်မှာ ချောမွတ်နေသည်။

“ ဖွစ်..ဖွစ်…ဖွစ်… ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်…. ပြွတ်………….”

“ အ..အင့်…အ..အမေ့… အား…… ကျွတ်… ကျွတ်….”

လီးတန်ကြီးက တစ်ရစ်ချင်းဝင်နေရာမှ ဆီးခုံချင်းထိခါနီးတွင် ကိုသန်းဌေးအရှိန်နှင့် ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်သည်။ မဝင်းခင်နှုတ်က အင့်ခနဲ အသံထွက်ပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့သွား၏။ သို့သော် စိတ်ထဲမှာကား အလွန့်အလွန် အားရကျေနပ်သွား၏။ ကိုသန်းဌေးက အသွင်းအနှုတ် သုံးလေးချက်လောက် လုပ်ကြည့်၏။ စောက်ရည်တွေကလည်း အဆမတန် စိုရွှဲနေပြီမို့ လီးဝင်လီးထွက်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ချောချောမွေ့မွေ့ ရှိလွန်းလှသည်။

ကိုသန်းဌေးက လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိ နစ်မြုပ်ထားရင်း မဝင်းခင်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကုန်းစို့လိုက်၏။ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားဖြင့် တို့ထိကလိပေးလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ ကာမအကြောပေါင်းများစွာတို့မှာ ဖြိုးခနဲ ဖြင်းခနဲ လှိုက်ခတ်ကျင်တက်သွား၏။

“ ကို…. ကိုဌေး… အမေ့… ကျွတ် ကျွတ်… လိုး …. လိုးတော့ နော်… အင်း..ဟင်း… ဟား.. ကျွတ်.. ကျွတ်… ကျုပ်ကို သနားပါ… အ..အမေ့… အမလေး… ရှီး… ကျွတ်… ကောင်း……..”

ဒီတော့မှ ကိုသန်းဌေးက သူ့လီးကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော် နှုတ်လိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့၏။

“ ဖွတ်…..ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်……ပလွတ်………”

“ ဟုတ်ပြီ…တော့…. အင့်… အ… အင့်… ဟုတ်ပြီ… အမေ့…. အင့်.. ကျွတ်ကျွတ်… အား… ကောင်း ကောင်း… လိုက်တာ… အား ..ရှီး.. လုပ်.. လုပ်ပါ… အမေ့….”

မဝင်းခင်နှုတ်က ထွက်ပေါ်လျက်ရှိသော ရမ္မက်ညည်းသံကြီးက ကိုသန်းဌေးစိတ်ကို ထန်သထက်ထန်အောင် လှုံ့ဆော်ပေးသလို ဖြစ်နေတော့၏။

“ ဖွတ်…ဖွတ်..ဒုတ်…..ဖွတ်…ဖွတ်…..ဖျစ်……”

ကိုသန်းဌေးက မဝင်းခင် ဒူးကောက်ကွေးကြား လက်လျှိုသွင်းပြီး ခါးကို တင်းတင်းဆွဲဖက်ကာ အသားကုန် ကြုံးကြုံးဆောင့်ပါတော့သည်။

“ အား…အား……. အား… ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်… ရှီး…… အင့်… အ……”

မဝင်းခင်တစ်ယောက် လှုပ်ရှားခွင့်မသာဘဲ အပီအပြင်ချုပ်ကိုင်၍ အသားကုန်ဆောင့်ဆောင့်လိုးသမျှကို အံတင်းတင်းကြီးကြိတ်ရင်း အားရကျေနပ်စွာ ခံနေတော့သည်။ သူ့ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ပေးချင်သော်လည်း ကိုသန်းဌေးက ခါးကိုတင်းနေအောင် ဖက်ထားပြီး ကပ်ကပ်ဆော်နေသဖြင့် မလှုပ်ရှားသာပဲ ဖြစ်နေ၏။

“ ဖွတ်… ဖွတ်…… ဘွတ်…. ဖွတ်…… ပြွတ်…… ဘွတ်……”

“ အင်း…အီး…အ… အား.. အင်း.. ကျွတ်… အမေ့…. အမေရေ…. အမလေး.. လေး.. အား… အင့်….”

မဝင်းခင်တစ်ယောက် မေ့မတတ် မျောမတတ် ကောင်းနေရှာသည်။ လီးကလည်း စံချိန်မှီ အလိုးကလည်းသန် အားမာန်ကလည်း အပြည့်မို့ ကာမအရသာထူးကြီးကို တအီတဝကြီး ခံစားနေရပါတော့သည်။

အချက် ၅၀ လောက်ဆောင့်အပြီးတွင် မဝင်းခင်တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွား၏။ ဟင့်ခနဲ ဟင့်ခနဲ တဆတ်ဆတ်လှုပ်ကာ စောက်ရည်ပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့၏။ ကိုသန်းဌေး လီးတန်ကြီးတဝိုက် နွေးကနဲ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်သွားရာ မဝင်းခင်ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်၏။ ကိုသန်းဌေးက အရှိန်ကို မလျှော့ဘဲ ခပ်သွက်သွက် ဆက်ဆောင့်နေ၏။

“ ဖွတ်…ပြွတ်……. ပြစ်….. ဖွတ်…. ပြွတ်….. အား… အမေ့… အမေ့… အိး… အား.. အား.”

ဘယ်လိုဝေါဟာရနှင့် ဖော်ပြရမှန်း မသိလောက်အောင် ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် မဝင်းခင်နှုတ်က အားခနဲ အားခနဲ အော်ဟစ်မြည်တမ်းကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း ဟင်းခနဲ ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းကြီးချ၍ ငြိမ်ကျသွားတော့၏။ ကိုသန်းဌေးလည်း ရှေ့ဆက်ပြီး ဆောင့်နိုင်စွမ်း မရှိတော့။ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက သူ့လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲနေရာ လချောင်းတလျှောက် ကျင်ဆိမ့်ယားတက်လာပြီး သုတ်ရည်ပူတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်စွာ မှိန်းနေကြသည်။ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် နောက်တစ်ချီ ဘယ်ပုံစံ လိုးရမည်ကို စိတ်ကူးနေ၏။ အဖီအတွင်းက အသံဗလံတွေ ငြိမ်သွားပြီဖြစ်၍ သာဂိက လူတစ်ကိုယ်စာ လွတ်နေသော ထရံအောက်မှ ငုံ့ဝင်လိုက်သည်။ ဖိုးတာကိုလည်း ငြိမ်ငြိမ်နေဖို့ လက်နှင့်ကုတ်လျက် အချက်ပြလိုက်၏။

ခေါင်းတစ်လုံးစာ ဝင်သည်နှင့် ကိုသန်းဌေး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ရှာကြည့်သည်။ တဖြေးဖြေး အမှောင်ထဲတွင် ကျင့်သားရလာပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ရေးရေး မြင်ရသည်။ ကာမသားကောင်နှစ်ကောင်မှာ အတော်လေး ပင်ပန်းသွားပုံရသည်။ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေ ကြားနေရသည်။

သာဂိက သူ့တံပြာကို အသာလေးဆွဲယူ၍ သံချွန်တတ်ထားသော ဖက်ကို လက်နှင့်အသာစမ်းသည်။ သေချာပြီဆိုမှ ခပ်ရေးရေးမြင်နေရသော ကိုသန်းဌေး ညာဖက်ခြေထောက်ကို ချိန်၍ အားနှင့် ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ အား…အမလေး..မြွေ…မြွေ…မြွေ ကိုက်ပြီဗျ…”

ကိုသန်းဌေး အသံနက်ကြီးဖြင့် လန့်အော်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမြုပ်ထားသော လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်ကာ ပုဆိုးစလွယ်သိုင်းကြီးဖြင့် အသဲအသန် ထွက်ပြေးပါတော့၏။ သွေးစတွေက မြေကြီးပေါ်တွင် ထင်ကျန်လျက်ရှိသည်။ မဝင်းခင်လည်း ကြောက်အားလန့်အားနှင့် ခုံရှည်ပေါ်က ခုန်ချလျက် ထမီကြီး စွန်တောင်ဆွဲကာ ကွပ်ပြစ်ပေါ်အိပ်နေသော ကိုဘတုတ်ဆီ ပြေးထွက်သွား၏။ သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့နှစ်ယောက်လည်း ရယ်ချင်စိတ်ကို မနည်းမြိုသိပ်ပြီး ဇွန်ပန်းရုံအကွယ်မှ အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ ဇွန်ပန်းရုံနှင့် ကွပ်ပြစ်မှာ ဆယ်လှမ်းလောက်ပင် ကွာ၏။ အခုမှပင် ကိုဘတုတ်ကြီး ကွပ်ပြစ်ပေါ်မှာ အိပ်နေမှန်း သိကြတော့၏။

“ ကိုဘတုတ်.. ကိုဘတုတ် ထပါဦး… ကိုဘတုတ်…… ကိုဘတုတ်…”

ကြောက်စိတ်တွေမွှန်နေသော အသံဖြင့် မဝင်းခင်က ကိုဘတုတ်ကို လှုပ်လှုပ်ပြီး နှိုးသည်။ နှုတ်ကသာ အင်း အဲ… နှင့် အသံထွက်နေသော်လည်း တော်တော်နှင့် မနိုး..။

“ ကိုဘတုတ်.. ကိုဘတုတ်.. ထ… ထပါဦးဆို.. တော်…”

“ ဘာ…ဘာလဲ ဟ…..မိန်းမရ…”

လက်ကို တအားဆောင့်ဆွဲပြီး နှိုးလိုက်မှ ပြူးတူးပြဲတဲနှင့် မေးသည်။

“ ဟို…ဟို…..လူကပ်လို့တော့…”

“ ဘယ်..ဘယ်မလဲ…ဟ..”

“ ထွက်..ထွက်ပြေးသွားပြီ…။ ကျုပ်က တရေးနိုး သေးပေါက်ထရင်း.. တော့နှိုးဖို့အလာ.. ထွက်ပြေးသွားတာ..”

“ ဟိုကောင်…သန်းဌေး ရော…”

“ ပြန်သွားတာ..ကြာပေါ့..။ အခုလောက်ဆို သိုးတောင်နေပြီ..။ လာ လာ… ထ.. အိမ်ထဲ သွားအိပ်တော့..”

ကိုဘတုတ်က ပုလင်းထဲက လက်ကျန်အရက်ကို မော့သောက်လျက် ယိုင်တိယိုင်ထိုးဖြင့် အိမ်အောက် ဝင်သွား၏။ မဝင်းခင်လည်း အရက်ပုလင်းနှင့် ပန်းကန်များ သိမ်းရင်း ကိုဘတုတ်နောက်က ကပ်လိုက်လာသည်။ ဖိုးတာက သာဂိနား ကပ်၍ ..

“ ဆက်ချောင်းဦးမလား…”

“ တော်..တော့…မိုးချုပ်နေပြီ.. နက်ဖန် တောသွားရဦးမှာ..”

“ အေး..အေး..ပြီးတာပဲ…။ ဟား ဟား.. ရီရတယ်.. ကွာနော်.. သာဂိ.. မိန်းမ.. မိန်းမ.. ဟား ဟား…”

နှစ်ယောက်သား ခပ်အုပ်အုပ် ရယ်မောရင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ ခြံစည်းရိုးကိုတိုး၍ အောင်မြင်စွာ ဆုတ်ခွာခဲ့ကြသည်။

.....................................................................................................

တိုးအောင်စကားဆုံးသည်နှင့် ဖိုးကျော်က လက်ဖြောက်တစ်ချက်တီးလိုက်ပြီး…

“ ဟား…အိုကေပြီဟေ့..။ ဒီနေ့ည သာဂိတို့နှစ်ကောင်ခေါ်ပြီး အိမ်လာခဲ့ကွာ..။ ဒို့လေးယောက် ကိုသန်းဌေးအမွေကို ဆက်ခံဖို့ တိုင်ပင်ကြရအောင်လို့..”

“ အေး..ဟုတ်တယ်ကွ..။ ငါလည်း သာဂိပြောပြတာကို နားထောင်ရင်း လီးတောင်လာပြီ..။ မဝင်းခင်ကြီးကို လိုးချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာတာ..”

နှစ်ယောက်သား ခါတိုင်းထက် အချိန်စောပြီး နွားတွေသိမ်းကာ ပြန်လာကြတော့၏။

............................................................................................................

လေးယောက်သား ဖိုးကျော်တို့အိမ်နောက်ဖေးရှိ မန်ကျည်းပင်ကြီးအောက်တွင် တိုးတိုးတိတ်တိတ် တိုင်ပင်နေကြသည်။ ဖိုးကျော်အဖေနှင့် အမေက အိမ်အောက်ထပ်တွင် ၇ နာရီ ဇာတ်ကားကြည့်နေကြ၏။ တစ်ရွာလုံးကို ရွာဦးကျောင်းက ည ၁၁ နာရီထိ မီးပေးသည်။

“ အေး.. ဒို့လေးယောက် အခုကတည်းက လီး ကြီးစဉ်ငယ်လိုက် ရွေးရအောင်..”

“ အေး..အဲဒါ ကောင်းတယ်..”

ဖိုးကျော်အဆိုကို သာဂိက ထောက်ခံလိုက်၏။ ထို့နောက် ဖိုးကျော်က လက်နှိပ်ဓာတ်မီး သွားယူပြီး နွားစာတဲဖက်ဆီသို့ လေးယောက်သား ထွက်ခဲ့ကြ၏။ ပုဆိုးကိုယ်စီလှန်ပြီး ဓာတ်မီးနှင့်ထိုး၍ လီး အကြီးအသေး တိုင်းထွာကြရာ တိုးအောင်နှင့် ဖိုးတာလီးက ၅ လက်မခန့်သာရှိပြီး သာဂိက ၅ လက်မခွဲကျော်ကျော် ရှိသည်။ သူတို့လေးယောက်ထဲတွင် ဖိုးကျော် လီးအကြီးဆုံး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ဖိုးကျော်လီးမှာ ရ လက်မခန့် ရှည်ပြီး ၅ လက်မခန့် လုံးပတ်အတုတ် ရှိသည်။

“ ကဲ..ဒီလိုလုပ်..။ တိုးအောင်နဲ့ ဖိုးတာက ၅ လက်မချင်းတူနေတော့ မဲချကွာ..။ မဲပေါက်တဲ့လူက အရင်ဆုံး ဆော်၊ ပြီးမှ ၅ လက်မ တူး၊ အဲ့နောက် ၅ လက်မခွဲသမားက သရီး၊ အဲ့နောက်မှ ၇ လက်မ ငါက ဖိုးပေါ့။ ကဲ.. မဲချရအောင်..”

ဖိုးကျော်၏ နောက်ဆုံးအဆုံးအဖြတ်ကို ကျန် ၃ ယောက်က အကန့်အကွက်မရှိ သဘောတူကြသည်။ ထို့နောက် မဲချရာ ဖိုးတာက ပထမဆုံး ဆော်ရမည့်သူအဖြစ် မဲပေါက်သွား၏။

“ အေး ဟုတ်ပြီ.. ဒါဆို ရှင်းပြီ..။ ဖိုးတာက ပထမ၊ တိုးအောင်က ဒုတိယ၊ သာဂိက တတိယ၊ ငါက စတုတ္ထ ..။ ဖိုးတာဆော်နေတုန်း ဒို့က အန္တရာယ်ကင်းအောင် ကိုဘတုတ်ကြီးနဲ့ အရက်ထိုင်သောက်ရင်း စောင့်ပေးမယ်..။ အခုကတည်းက ပြောထားမယ်နော်.. အားမရမချင်း လိုးလို့ရတယ်..၊ ထွက်လာပြီးရင်တော့ ပြန်မကျော့နဲ့တော့..၊ တစ်ခါထဲ အားရအောင် လိုးခဲ့… ဟုတ်ပလား..”

“ အေး…..ဟုတ်တယ်…”

ဖိုးကျော်အဆိုကို ဝိုင်းထောက်ခံကြ၏။ ဖိုးကျော်က သူ့စကားကို ပြန်ဆက်၏။

“ အရက် ၄ လုံးဝယ်မယ်၊ မင်းတို့ ၃ ယောက်က ၂ လုံးဝယ်၊ ငါ က ၂ လုံးဝယ်မယ်..၊ ပြီးတော့ ဒို့က သိပ်မသောက်နဲ့ ကိုဘတုတ်ကြီးကို ဖိတိုက်ရမယ်..၊ ဖိုးတာနဲ့ တိုးအောင်က အရက်သွားဝယ်..၊ ငါနဲ့သာဂိက ကိုဘတုတ်အိမ်က စောင့်မယ်..၊ ရော့.. အရက်ဖိုး.. ပိုက်ဆံ.. ငါ စိုက်ပေးထားနှင့်မယ်..။ ကဲ သွားစို့…”

........................................................

ဖိုးကျော်နဲ့ သာဂိတို့ ကိုဘတုတ်အိမ်ထဲအဝင် ခြံဝတွင် မဝင်းခင်နှင့် တွေ့၏။ သာဂိက နှုတ်သွက်လျှာသွက်ဖြင့်…

“ ဟာ…မဝင်းခင် ဘယ်တုန်း ..ကိုဘတုတ် ရှိလား..”

“ ရှိပါ့တော်.. သေနာကောင်က မဝသေးလို့ အရက်သွားဝယ်ပေးမလို့..”

“ ဟာ..ဒီလိုဆို သွားမဝယ်နဲ့တော့.. အစ်မ..၊ ကျွန်တော်တို့ အိမ်မှာ သောက်ရတာ မလွတ်လပ်လို့ ဒီလာသောက်တာ..။ အရက် ၄ လုံး မှာထားတယ်..၊ ပြီးရင် လာမှာ..။ မမ အတွက်လည်း နှုတ်ပိတ်ခ မုန့်ဖိုး ၂ ထောင်ပေးဦးမှာ…”

“ ဟင်..တကယ်ပြောတာလား..ဟဲ့..ဖိုးကျော်ရဲ့..”

“ ဟာ..တကယ်ပေါ့ မမရ… အင့်..ဒီမယ်.. ”

ဖိုးကျော်က ထောင်တန် ၂ ရွက် ထုတ်ပေးလိုက်၏။

“ ကျွန်တော်တို့ အရက်သောက်နေတုန်း မမက အိမ်ရှေ့အဖီထဲက စောင့်ပေးနော်..”

“ အေးပါ..အေးပါ… စိတ်ချ…စိတ်ချ…”

သာဂိက ဖိုးကျော် အကင်းပါးပုံကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲ ကျေနပ်နေ၏။ ကိုဘတုတ်ကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး ကွပ်ပြစ်ပေါ် ထိုင်နေကြစဉ် ဖိုးတာနှင့် တိုးအောင်တို့ ရောက်လာကြသည်။

“ ဟေ့…မိန်းမရေ.. ခရမ်းချဉ်သီးသုပ် များများလေး လုပ်ခဲ့ပါ…ဦး..ဟ”

ဖိုးကျော်က ကိုဘတုတ် ဖန်ခွက်ထဲသို့ အရက် အပြည့်ငှဲ့ပေးသည်။ ကိုဘတုတ်က တရှိန်ထိုး မော့ချလိုက်သည်။ မကြာခင် မဝင်းခင် ကိုင်းခရမ်းချဉ်သီးသုတ် ပန်းကန်ပြားနှင့် ရောက်လာသည်။

“ မမ.. ကျွန်တော်တို့သောက်နေတုန်း လူကြည့်ပေးဦးနော်..”

“ အေးပါဟဲ့…”

ဖိုးကျော်နဲ့ မဝင်းခင်တို့ စကားအပေးအယူ လုပ်နေစဉ် သာဂိက ကိုဘတုတ်ခွက်ထဲ ထပ်ထည့်ပေးပြန်သည်။ ကိုဘတုတ်လည်း တရှိန်ထိုး မော့ချလိုက်ပြန်သည်။ သာဂိနှင့် တိုးအောင်တို့ ကိုဘတုတ်နှင့်စကားဖောင်ဖွဲ့နေစဉ် ဖိုးကျော်တစ်ယောက် သေးပေါက်သလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် လစ်ထွက်ခဲ့သည်။ ဖိုးတာကိုလည်း အရက်သောက်ထားရန် အရိပ်အခြေပြခဲ့သည်။ မကြာမီ သူရဲကောင်း ၄ ဖော်တို့ လှုပ်ရှားကြတော့မည် ဖြစ်ပါသတည်း..။

———————————-

“ ကျနော်တို့ ဒီမှာ အရက်လာသောက်တာ အိမ်ကလူကြီးတွေ မသိစေနဲ့နော်.. ကိုကြီးဘတုတ်…”

“ အေ့…အေး… ချိတ်ချ…၊ ချိတ်ချပါ သာဂိရာ.. ပူမနေဂျမ်းပါနဲ့… အဟဲ…ဟဲ..”

“ ဟို.. ခင်ဗျားမိန်းမကကော စိတ်ချရပါ့မလား… ဗျ…”

“ အာ့…အေ့… ပိုင်ပါတယ်ကွ၊ ငါ့မီးမကလည်း လုံတယ်… လုံတယ်..”

သာဂိစိတ်ထဲ ရယ်ချင်သွား၏။ အင်း… ခင်ဗျား မိန်းမလုံလို့သာ ကိုသန်းဌေးက လိုးသွားတာပေါ့ဗျာ.. ဟု ပြောထည့်လိုက်ချင်သည်။ သို့သော် သူတို့အဖွဲ့ကလည်း ကိုသန်းဌေးလမ်းစဉ်ကို လိုက်ကြမည့်သူများမို့ မပြောဖြစ်တော့ပါ..။ တိုးအောင်က သာဂိကို မျက်ရိပ်မျက်ခြေပြပြီး တစ်ခွက်ထပ်ထည့်သည်။

“ ရော့…ကိုကြီးဘတုတ်.. ချလိုက်ဦး…”

သာဂိက အရက်ခွက်ကို ကိုဘတုတ်ထံ လှမ်းပေးရင်းပြော၏။ ကိုဘတုတ်က သာဂိလှမ်းပေးသော အရက်ခွက်ကို တရှိန်ထိုး မော့သောက်ချလိုက်သည်။ ဖိုးကျော်က အချက်လှမ်းပြသဖြင့် ပထမဆုံး ဆော်ခွင့်ရသည့် ဖိုးတာလည်း တစ်ခွက်ငှဲ့သောက်သည်။ မိန်းမအတွေ့အကြုံ မရှိသေးသဖြင့် ဖိုးတာ ရင်တွေ ခုန်နေသည်။ သူတို့လေးယောက်တွင် ဖိုးကျော်တစ်ယောက်သာ မိန်းမအတွေ့အကြုံ ရှိ၏။ သို့သော် ဖိုးကျော်က နှုတ်လုံသဖြင့် ဒီကိစ္စများကို သာဂိတို့သုံးယောက်အား လုံးဝ ဖွင့်ပြောခြင်း မရှိ။ လူဆိုသည်က သင့်မြတ်နေတုန်းတော့ ဟုတ်၏။ မသင့်မြတ်တော့လျင် ကိုယ့်အတွင်းရေးကို ထုတ်ဖော်ပြီး ငယ်နိုင်ကိုင်တတ်သည့် သဘာဝရှိသည်။

နံပါတ် ၁ အစီအစဉ်အရ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကို ဆော်ခွင့်ရသူမှာ ဖိုးတာဖြစ်သည်။ ဖိုးကျော်က လီးအကြီးဆုံးဖြစ်၍ နောက်ဆုံးမှသာ ဆော်ရမည်ဖြစ်သည်။ ဒီမလာခင် အိမ်ပေါ်ထပ် သူ့အခန်းထဲဝင်ပြီး စံချိန်မှီ လီးကြီးဆေးကို အညွှန်းအတိုင်း လိမ်းလာခဲ့ပြီး ကြာကြာလိုးနိုင်စွမ်းရှိသည့် ဖျံသိုသရီးကိုလည်း သောက်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သာဂိနှင့် ကိုဘတုတ်တို့ လေပေးဖြောင့်နေစဉ် ပထမဆုံးဆော်ခွင့်ရသည့် ဖိုးတာကို အရက်သောက်ထားနှင့်ဖို့ အချက်ပြခဲ့ပြီး သေးပေါက်သလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် အိမ်မကြီးကို နောက်ကျောဘက်က ပတ်ပြီး မှောင်ရိပ်ခိုကာ အိမ်ရှေ့အဖီဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။

ဖိုးကျော်က သူတို့အဖွဲ့ အရက်သောက်နေစဉ် အိမ်ခေါင်းရင်းရှိ အဖီထဲက လူစောင့်ပေးဖို့ ပြောလာ၏။ နှုတ်ပိတ်ခအဖြစ် ငွေတစ်ထောင်လည်း ပေးခဲ့သေးသည်။ ပထမတော့ မဝင်းခင် မစဉ်းစားမိ..။ ငွေ တစ်ထောင်ရ၍ အတော်ပျော်သွားသည်။ အခု သေချာ စဉ်းစားမိတော့မှ စိတ်ထဲမှာ ထူးဆန်းသလို ဖြစ်နေသည်။ အခုတော့ အိမ်ရှေ့အဖီထဲက စောင့်ပေးပါတဲ့..။ ဒါက ဘာသဘောပါလိမ့်…နော်..။

လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်လောက်က သူ့ယောက်ျားကို အရက်အဝတိုက်ပြီး ဒီအဖီထဲမှာ ကိုသန်းဌေးနှင့် နောက်မီးလင်း မျောက်ဇာတ်ခင်းခဲ့ကြ၏။ ထိုသို့ ချစ်ရည်လူးကာ ပျော်မြူးနေစဉ် ပထမတစ်ချီပြီး၍ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတန်ကြီး မြှုပ်ထားရင်း ခေတ္တမှိန်းနေခိုက် မြွေကိုက်ပါသည်ဟု ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီးကို ကပျာကယာနှုတ်ပြီး ထွက်ပြေးသွားခဲ့သည်။ နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြာမှ သံဆိပ်တက်ခဲ့ပြီး မေးခိုင်ပိုးဝင်လို့ ဆေးရုံတင်လိုက်ရကြောင်း သိရသည်။

“ အား….အမလေး… မြွေ…မြွေ… မြွေကိုက်ပြီဗျ… ..”

ဟု အော်လိုက်သော အသံနက်ကြီးကို ကြားယောင်ပြီး ကြောက်စိတ်တွေမွှန်ကာ လုံးဝ အိပ်မရတော့ပေ..။ အလိုးခံရတုန်းက ကောင်းခဲ့တာတွေပင် ဘယ်ဆီလွင့်ပျောက်ကုန်မှန်း မသိတော့..။ ကိုဘတုတ်ကို နှိုးပြီး မလိုးချင် လိုးချင်အောင် ဆွပေးရ၏။ အကြောက်ပြေအောင် အရက်လည်း သောက်ထားရသည်။ ဘာစိတ်ကူး ပေါက်သည်မသိ..၊ ထိုညက ကိုဘတုတ် မူးမူးနှင့်လိုးလိုက်သည်မှာ မနက် ၄ နာရီ ဘုန်းကြီးကျောင်း အုန်းမောင်းခေါက်မှ ပြီးတော့သည်။ ကလေးနှစ်ယောက် ရပြီးနောက် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အကြာဆုံး အကောင်းဆုံး လိုးပေးခြင်း ဖြစ်သည်။

ကိုသန်းဌေး အခြေအနေကို သိချင်လွန်းလှသော်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မလုံသဖြင့် ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီး မမေးမြန်း မစုံစမ်းရဲ ဖြစ်နေ၏။ နောက်ဆုံး ကိုသန်းဌေး ညီမဖြစ်သူ မြရင်က ပြောမှ မြွေကိုက်ခံရတာ မဟုတ်ဘဲ သံနှင့်ထိုးမိကြောင်း သိရသည်။ ဒီတော့မှ ရင်ထဲ ပေါ့ပါးသွား၏။ ကိုသန်းဌေး သေမှာကို နှမြောတသလွန်း၍ မဟုတ်၊ သူ့ကို ပူပူနွေးနွေးကြီး လိုးထားပြီး သေသွားလျှင် သေချာပေါက် တစ္ဆေသရဲ ဖြစ်ပြီး အခြောက်ခံရမှာ စိုး၍ဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမကိုတောင် စွဲမည်မဟုတ်..။ လောလောလတ်လတ် လိုးထားသော မဝင်းခင်ကိုတော့ သေချာပေါက်စွဲမည်..။

ယခုလည်း ဖိုးကျော်က အဖီထဲကနေ လူစောင့်ပေးပါဟု ဆိုလာပြန်သည်။ ပြီးတော့.. သာဂိနှင့် နှစ်ယောက် ..ဒါတင်မက တိုးအောင်နှင့် ဖိုးတာတို့ပါ နှင်းမြိုင်ဆိုင်က အရက်ဝယ်ပြီး ဒီမှာ လာသောက်ကြမည်ဟု ဆို၏။ ထိုညက ကိုသန်းဌေးနှင့် အဖီထဲမှာ အလုပ်မဖြစ်ကြသေးခင် နှင်းမြိုင်ဆိုင်မှာ အရက်သွားဝယ်ရင်း သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ သူမကိုတောင် နှုတ်ဆက်ကြသေး၏။

နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစော ထိုနေရာသို့ သွားကြည့်ရာ သွေးကွက်ကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်..။ ဘယ်သူမှမသိအောင် မြေကြီးနှင့် ဖုံးဖိထားခဲ့ရသည်။ ထိုညက ကိုသန်းဌေး လိုးသွားပုံမှာ မြေကြီးပေါ် မတ်တတ်ရပ်ပြီး လိုးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမက ခုံရှည်ပေါ်တွင် ထမီလှန် ဖင်ချထိုင်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းထောင် ပေါင်ကားလျှက် ထိုင်ပေးရ၏။ ပြီးတော့ ကိုသန်းဌေးမှာ မြွေကိုက်ခံရတာမဟုတ်ဘဲ သံချွန်နှင့် အထိုးခံရတာ ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။

အခု ဖိုးကျော်က အဖီထဲက လူစောင့်ပေးပါဟု ဆိုလာသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် တွေးသာတွေးနေရသည်။ အဖြေက မရ..။ တစ်ဆက်တည်း ထိုညက ကိုသန်းဌေးနှင့် လိုးခဲ့ရပုံကို တွေးကာ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ရွကြွခုံးထလာ၏။ ထို့ကြောင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အနည်းငယ်ဖြဲကားလိုက်ပြီး ထမီကို မလှန်ကာ လက်ဝါးနှင့် ပွတ်ပေးနေမိ၏။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ သိသိသာသာကြီး ခုံးထနေပြီ..။ ယောက်ျားတွေ လီးတောင်သည်မဟုတ်..။ မိန်းမများလည်း စောက်ဖုတ်တောင်ပါသည်။ သို့သော် ယောကျ်ားတွေလို အချောင်းမဟုတ်၍ တောင်မတ်နေတာမျိုး မမြင်ရ..။ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး နဂိုမူလထက် သိသိသာသာကြီး ဖောင်းကြွခုံးထလာတာမျိုး..။ နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေ တင်းရင်းကြွထလာတာမျိုး..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေ ရွစိရွစိ လှုပ်လာတာမျိုးကို စောက်ဖုတ်တောင်သည်ဟု ပြောနိုင်ပါသည်။

ကိုဘတုတ်နှင့် အဖွဲ့များ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် အရက်သောက်ရင်း ဘာတွေ သဘောကျနေသည်မသိ..၊ တဝါးဝါး တဟားဟားနှင့် ရယ်မောနေကြသည်။ အံသြစရာကောင်းနေတာက သူတို့အဖွဲ့ကို လူစောင့်ပေးရမည်ဖြစ်သော မဝင်းခင်မှာ အဖီထဲက စောင့်နေရပြီး မဝင်းခင်စောင့်ပေးရမည့်သူများက အိမ်ရှေ့ကွက်လပ် ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် အရက်သောက်ရင်း တဝါးဝါး ပွဲကျနေကြသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် သူ့စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကြီးထဲကို လက်ညှိုးနှင့် ထိုးဆွမွှေနှောက်ရင်း ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေပါတော့သည်။

အမှောင်ဇာတ်သည် ကာမတဏှာကို အားပေး၏။ ဖိုးကျော်တစ်ယောက် အိမ်နောက်ဖေးကပတ်ပြီး လာခဲ့ရာ အိမ်ခေါင်းရင်း အဖီရှေ့ဖက် ရောက်လာသည်။ အဖီကို ကာရံထားသော ထရံအောက်ခြေမှာ လူတစ်ယောက်ကိုယ်စာ ဝင်လောက်သည်ဟု သာဂိ ပြောထားသည်။ ထို့ကြောင့် ထရံအောက်ကို ခေါင်းငုံ့၍ အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ တွဲလောင်းချထားသော မဝင်းခင်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အမှောင်ထဲတွင် ခပ်ရေးရေး မြင်နေရသည်။

ဖိုးကျော်က ခေတ္တငြိမ်သက်ရင်း အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ ခြေသလုံးနှစ်ချောင်း၏ အကွာအဝေးကို ကြည့်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်း သိသိသာသာ ကားနေသည်ကို သတိထားမိ၏။ ပြီးတော့ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ခပ်တိုးတိုး ထွက်နေ၏။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် သူ့စောက်ဖုတ် သူနှိုက်ပြီး ဖီလင်တက်နေတာ ဖြစ်မည်..။ စောစောက ခြေထောက်ကို လှမ်းဆွဲဖို့ စိတ်ကူးလိုက်သေး၏။ လန့်အော်လျှင် ပြဿနာ အကြီးအကျယ်တက်ပြီး ပွဲပျက်သွားနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် အသံအရင်ပေးလိုက်၏။

“ ရှူး…….ရှူး….မမ…. မမ………..”

” ရှူး……..မမ……..”

ဖိုးကျော်က စောစောကထက် အသံခပ်ကျယ်ကျယ်ပြုလိုက်မှ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထိုးဆွနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဗြုန်းခနဲ စိကာ ထမီကို ကပျာကယာ ဖုံးလိုက်သည်။ ဖိုးကျော်က မဝင်းခင် ခြေထောက်ဘေးက ကုန်းထလိုက်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း တရှူးရှူး အသံပေးလျှက် မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ အသံသာမပေးလျှင် လိပ်ပြာလွင့်ပြီး အသက်ထွက်သွားနိုင်သည်။ ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ဘေးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး……

“ မမ … ဘာလုပ်နေတာလဲ……..”

“ မင်းပဲ အဖီအောက်က စောင့်ဆို…….”

“ အဲဒါ ဟုတ်ပါတယ်… အခု ဘာလုပ်နေတာလဲလို့…..”

“ ထိုင်နေတာလေ… ဘာပြုလို့လဲ….”

“ အော်….တပြွတ်ပြွတ်…နဲ့ အသံတွေ ကြားနေရလို့…”

“ အဲဒါ…မင်းက ဘာထင်လို့လဲ….”

ဖိုးကျော် ပြောသင့်မပြောသင့် စဉ်းစားနေသေး၏။ နောက်တော့ မထူးပါဘူးလေ စောက်ဖုတ်တောင် အချိန်ကျရင် လိုးရအုံးမှာပဲ ဟု တွေးမိပြီး….

“ အဟင်း ဟင်း… စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထိုးပြီး အသွင်းအနှုတ် လုပ်နေသလားလို့ ပါ…”

“ အင်း ဟုတ်တယ်လေ… အဲဒါဘာဖြစ်လဲ…”

မဝင်းခင်ကလည်း ပြောင်ကျကျပင် ပြန်ပြောထည့်လိုက်သည်။ ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး တုတ်အက်အက်အသံဖြင့် …

“ မမ…..”

“ ဟင်…ဘာလဲပြော…….”

“ ကျနော်တို့လေးယောက် မမကို ချစ်ချင်လို့….”

မဝင်းခင်မျက်နှာမှာ ပြုံးရွှင်သွား၏။ သို့သော် အမှောင်ထဲမှာမို့ ဘယ်သူမှ မမြင်ရပါ..။

“ အောင်မယ်…ဒါက ဘာစကားလဲ…၊ နင်တို့က ငါ့များ ဘာမှတ်နေတာလဲ…ဟင်….”

“ တကယ်ပြောတာပါ မမရ..၊ သာဂိပြောပြလို့ ဟိုတလောက ဒီအဖီထဲမှာ မမနဲ့ ကိုသန်းဌေးတို့ အချစ်ဘရိတ်ဒန့် ကကြတဲ့အကြောင်း သိပြီးပါပြီ..၊ …”

“ ဘာ….ဘာ…… ဘယ်သူက ပြောတယ်….”

မဝင်းခင် ပျာပျာသလဲ မေးမိ၏။

“ သာဂိလေ… အဲဒီညက ကိုသန်းဌေးကြီးကို မနာလိုဝန်တိုဖြစ်ပြီး ခြေသလုံးကို သံချွန်နဲ့ ထိုးပစ်ခဲ့တာတဲ့…”

“ အင်း…အခုမှပဲ ငုတ်နေတဲ့ ပဟေဠိ ပေါ်တော့တယ်..၊ ငါ့ဖြင့် အဟုတ်ကို မြွေကိုက်တာမှတ်ပြီး အဲဒီညက ကြောက်လိုက်တာ.. ချွေးတွေကိုပြန်လို့ အဟင်းဟင်း….”

“ မမက ဘာလို့ကြောက်တာလဲ…”

“ မကြောက်လို့ ဖြစ်မလားဟဲ့… ဒီလိုသေရင် တစ္ဆေဖြစ်ပြီး ငါ့ကိုလာခြောက်မဲ့ဥစ္စာ…”

ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ပါးကိုနမ်းလိုက်၏။ ထို့နောက် နို့ကြီးကို ဆုတ်ချေလိုက်သည်။ နို့ကြီးတွေက တင်းရင်းနုရွနေသည်။ မဝင်းခင်ကလည်း ဖိုးကျော်ကို ပြန်ဖက်ထား၏။ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မူနေစရာ မလိုတော့… ။ အခု ကြည့်ပါဦး.. လူပျိုသိုးလေး လေးယောက်ကပါ သူ့ကို ချစ်ချင်လို့ ဆိုပါလား…..။

ဖိုးကျော်လက်တွေက နို့ကြီးတွေကို ဆုတ်ချေပေးနေရာမှ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကို ရွရွမွမွလေး ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ မဝင်းခင်စိတ်တွေ အကြီးအကျယ် ထကြွလာ၏။ တစ်ပတ်တိတိ လီးနှင့်ကင်းခဲ့ရသဖြင့် ယခုလို လီးနံ့ရလာသောအခါ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ပွစိပွစိနှင့် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာသည်။

ဖိုးကျော်လက်က စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် ရောက်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ပူနွေးခုံးကြွနေသည်။ စောက်မွှေးအုံ အုပ်အုပ်ကြီးကို လက်ဝါးနှင့် အုပ်ပွတ်ရင်း တစ်ပင်ချင်း ဆွဲဆွဲကြည့်သည်။ ခုံးထနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ပွတ်လိုက်ညှစ်လိုက် လုပ်ကြည့်၏။ မဝင်းခင်ပါးကို ဆွဲမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ သူ့လျှာကို မဝင်းခင်ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ မဝင်းခင်က ဖိုးကျော်လျှာကို ပါးစပ်ဖြင့် ပြန်စုပ်ပေး၏။ ထိုသို့ သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန် လျှာချင်းစုပ်ပွတ်ရင်း ဖိုးကျော်လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးထဲ ရောက်လာသည်။ စိုစွတ်ပူနွေး နူးညံ့သော စောက်ဖုတ်အတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ဖိုးကျော်က စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို လက်ခလယ်နှင့် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးသည်။ မဝင်းခင် အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာသည်။ သူ့လက်က ဖိုးကျော်ပေါင်ကြားဆီ ရောက်လာသည်။ ပုဆိုးကို ပေါက်ထွက်မတတ် တောင်မတ်နေသော လီးတံကြီးကို ကိုင်မိသောအခါ အံ့သြရင်ခုန်သွားရ၏။ နည်းတဲ့လီးတန်ကြီး မဟုတ် ၊ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ကြီးထွားလွန်းလှသည်။ မာကျောတုတ်ခိုင် လွန်းလှသဖြင့် မဝင်းခင်က လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် လုပ်ပေးလိုက်၏။ ထိုအချိန်တွင် ဖိုးကျော်လက်ခလယ်ထိပ်က စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးကို ပွတ်ချေပေးနေသည်။

“ အင်း …ဟင်း… အဟင်း ဟင်း… အင်း အင်း… ကျွတ် ကျွတ်…..”

စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးကို ထိထိမိမိ ပွတ်ချေပေးနေရာ မဝင်းခင် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် ုတုန်ခါနေသည်။

“ မမ….နာလို့လား…ဟင်……”

“ ဟင့်အင်း… ကောင်းလို့…..”

ထို့ကြောင့် လက်ခလယ်ကို ခပ်ကောက်ကောက်လေးကွေးလိုက်၍ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တည်ဆောက်ပုံနှင့် လျှော်ညီစွာ အံကျဂွင်ကျ ပွတ်ဆွပေးသည်။ ထိမိလွန်းလှသဖြင့် မဝင်းခင်တစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်ကြီး မတ်မတ်ပြီး အမလေး တလျှက်ရှိသည်။

“ မမ…ကောင်းနေပြီလား…”

“ ဟင်း…ဟင်း..အင်း……. ကောင်းနေပြီ….”

“ ကျနော် ဖိုးတာကို လွှတ်လိုက်တော့မယ် နော်…”

“ အင်း…အင်း…..”

ဖိုးကျော်လည်း ရာဂစိတ်တွေ ထကြွနေသဖြင့် ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တောင်မတ်နေပြီ..။ အခွင့်သာတုန်း ဆော်ထည့်လိုက်ချင်သည်။ သို့သော် သူငယ်ချင်းတွေအပေါ် ကတိသစ္စာ ဖောက်ရာရောက်မည်စိုး၍ ကိုယ့်စိတ်ကို မနည်းချုပ်တည်းထားရ၏။

“ မမ….”

“ ဟင် လို့………”

မဝင်းခင်က စိတ်မရှည်သံကြီးဖြင့် ထူး၏။ တကယ်လည်း စိတ်မရှည်ချင်တော့..။ စောက်ဖုတ်က ခံချင်လွန်းလှသဖြင့် တလှုပ်လှုပ်တရွရွ တကြွကြွဖြစ်နေပြီ..။ သူလိုးလျှင် ရပါလျှက်နှင့် သူ့ပထွေးဖိုးတာကို လွှတ်မည့်အကြောင်း လျှာရှည်နေ၏။ ဖိုးကျော်က စကားဆက်ပြန်သည်။

“ ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံဖူးလား ဟင်…”

“ ဟင့်အင်း….”

“ ဖင်ကုန်းခံလိုက်နော်… လိုးသူရော ခံသူရော နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းတယ်ဗျ.. သိလား..”

ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ပါးကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းရင်း ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးသည်။ မဝင်းခင်တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီး တဖျင်းဖျင်း ထသွားသည်။

“ မြန်မြန် လုပ်ကြတော့ကွာ… ကြာရင် မမ သေလိမ့်မယ်.. ”

မဝင်းခင်က ငိုသံပါကြီးနှင့် ပြောရာ ဖိုးကျော်စိတ်ထဲ အလွန်သနားသွားသည်။

“ ကဲ …လာ ထ… ခုံရှည်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်း…”

ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကိုလည်း ဆုပ်ချေပေးသည်။ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ရှူးခနဲ နမ်းလိုက်၏။ ဖိုးကျော် နောက်တစ်ချီ နမ်းပြန်၏။ မဝင်းခင် တစ်ယောက် အူတွေအသဲတွေ ယားလျှက် အော်ဟစ်ပစ်ချစ်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည်။

ဖိုးကျော်က စောက်ဖုတ်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နှင့် ဖြဲလျှက် လျှာဖျားနွေးနွေးကြီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲယက်လိုက်သည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ခါးမှညွှတ်၍ ဖင်ဆုံကြီး ကော့တက်သွားသည်။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွထားခဲ့ပြီးမို့.. ဖိုးကျော်လည်း ကာထားသော ထရံအောက်မှ ငုံ့ထွက်ခဲ့ပြီး လာလမ်းအတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ ထွက်လာခဲ့သည်။

သူရောက်သွားတော့ ကိုဘတုတ်တို့အဖွဲ့မှာ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့လို့ ကောင်းတုန်း..။. ကိုဘတုတ်မှာ ဖိုးကျော်ထွက်သွားတာကိုရော ပြန်ရောက်လာတာကိုပါ လုံးဝသိပုံမရ..။ သောက်ရင်းစကားပြောရင်း သောက်လျှက်ရှိရာ ရေချိန်လည်း အတော်ကိုက်နေပုံရသည်။ ဖိုးကျော်က ဖိုးတာကို မျက်ရိပ်မျက်ခြေ ပြလိုက်သည်။ ဖိုးတာက အရက်တစ်ခွက် ငှဲ့သောက်လိုက်ပြီး ဖိုးကျော်သွားသည့်လမ်းကြောင်းအတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ ထွက်လာခဲ့သည်။

ကံကောင်းလိုက်ပုံများ တစ်ညထဲနဲ့ လူပျိုသိုးလေးယောက်ရဲ့ အလိုး ခံရပေတော့မည်..။ သို့သော် မဝင်းခင်စိတ်က ဖိုးကျော်၏ အယုအယကို သာယာစွဲမက်သွားခဲ့ပြီ..။ ပြီးတော့ အံ့သြစရာကောင်းသည့် ဖိုးကျော်စိတ်ဓါတ်..။ လိုးခွင့်ရပါလျှက် လိုးချင်နေပါလျက်နှင့် သူငယ်ချင်းတွေအပေါ် သစ္စာမဖောက််ပဲ ချုပ်တည်းနိုင်းခဲ့သည်။

သူ့လီးက ကိုသန်းဌေးလီးထက် ၂ ဆလောက်ကြီးသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ဟိုဟိုဒီဒီ အတွေးနယ်ချဲ့နေစဉ်.. ဖိုးတာတစ်ယောက် ထရံအောက်က ငုံ့ဝင်လာသည်။ ဘယ်အထိများ မွှန်နေသည်မသိ..။ သူ့ကျောကုန်းနှင့် ထရံ ဗျင်းခနဲ ထိသံ ကြားလိုက်ရသည်။ မဝင်းခင် သဘောတွေကျပြီး တခစ်ခစ် ခပ်တိုးတိုး ရယ်မောမိသည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်နှင့် မဝင်းခင် ခြေသလုံးသားတွေကို စမ်းနေပြန်သည်။ စောစောထဲက မဝင်းခင်ကို ဘယ်လိုအနေအထားဖြင့် ခံခိုင်းမည်ဆိုတာ တိုင်ပင်ပြီး ဖြစ်၏။ မတ်တတ်ရပ်လျက် လိုးတာက သူတို့အဖို့ ကောင်းသလို အန္တရာယ်လည်း ကင်းသည်။ တစ်စုံတစ်ရာ ပြဿနာပေါ်လျှင် ရှောင်တိမ်းလွယ်သည်။ အဒေါ်အရွယ်မို့ ဖိုးတာစိတ်ထဲ ရှက်ရွံ့အားနာကြီး ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် အရက်အရှိန်ကလညး်ပါ အမှောင်ဓါတ်ကလည်း ကြီးစိုးထားသဖြင့် ရဲတင်းစိတ်အခံ ရှိနေပါသည်။

လက်နှင့် ဟိုဟိုဒီဒီ စမ်းကြည့်ရာ ပြည့်တင်းစွင့်ကားနေသော မဝင်းခင် ဖင်ဆုံကြီးကို စမ်းမိသည်။ ဖိုးကျော် ဆွထားခဲ့စဉ်ကပင် ခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေသော မဝင်းခင်တစ်ယောက် အခု ဖိုးတာက စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်ကနေပင့်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သောအခါ ပါးစပ်က အီးခနဲ အသံကြီး ထွက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးက အထက်သို့ ပင့်ကော့သွားတော့သည်။

ဖိုးတာတစ်ယောက် မဝင်းခင်ကို နိုင်အောင် ဖြိုမှ ဖြိုနိုင်ပါ့မလားဟု အတွေးဝင်လာပြီး စိတ်ထဲ သိမ်ငယ်သွားသလို ခံစားရ၏။ အို…မဖြိုနိုင် ဘာဖြစ်သေးလဲကွာ.. လေးယောက်ဝိုင်းဖြိုမှတော့ ဒီဖင်ကြီး ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ..။ ဖိုးတာက စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းကြီးထဲ လက်ခလယ်ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်အပေါက်ကို ရှာကြည့်နေ၏။ တစ်ခါမှ မိန်းမ မလိုးဖူးသေးသူမို့ စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားကာ နှလုံးတုံရင်ခုံနေ၏။ စောက်ဖုတ်အဝကို တွေ့သည်နှင့် တပြိုင်နက် တောင်မတ်နေသော သူ့လီးတန်ကို ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ ဇွစ်…ဖွတ်……ဖွစ်…….”

“ အား.အ…..အ…အသာ လုပ်ပါဟဲ့……”

ဖိုးတာက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုမြောင်းအကြားသို့ ဒစ်ထိပ်ကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် နွေးထွေးသော အတွေ့ကို စတင်ခံစားရ၏။ အသားနုကို အားနှင့် ဆောင့်လိုးလိုက်သဖြင့် မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ပြီး အောင့်တက်သွားသည်။ စွင့်စွင့်ကားကားကြီး မြောက်တက်နေသော ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို အောက်သို့အနည်းငယ်ချ၍ ကျုံ့ပေးလိုက်မှ စောက်ခေါင်းပေါက်အထက်နား ထိုးထောက်ထားသော ဒစ်ဆံပြူးပြူးကြီးက အောက်သို့စိုက်ဆင်းသွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ဝင်သွားပါတော့သည်။
သူ့လီးနှင့် မတန်လောက်အောင် အခေါင်းကျယ်ကြီး မဟုတ်သဖြင့် ဖိုးတာ သဘောကျသွားသည်။ ကြပ်လည်း မကြပ်၊ ချောင်လည်း မချောင် အလောတော်အနေအထားမို့ အားတက်သွားသည်။ ခါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်ပြီး လူပျိုသိုး နွားသိုးကြိုးပြတ်ပီပီ အသားကုန် ဆော်ပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…..ပြွတ်…ဖွတ်…. ဖွတ်…… ဖွတ်…. ပြွတ်…….”

“ ဖွတ်……ဖွတ်…… စွပ်…… ပြွတ်…. ဖွတ်……….. ပြွတ်……”

ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်း၏။ ဒီအရွယ်ရောက်မှ ဒီလိုသန်သော လီးမျိုး ခံရဖို့ မလွယ်..။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ပူရှိန်းနေ၏။ ခံလို့သိပ်ကောင်းနေစဉ်မှာပင် စောက်ဖုတ်ထဲ နွေးခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အဆောင့်လည်း အရှိန်ပျော့ကာ ရပ်တန့်သွား၏။

ဖိုးတာလည်း မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ သူ့လီးကို မြှုပ်ထားရင်း အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေသည်။ မဝင်းခင်လည်း ခုံရှည်ကြမ်းပြင်နှင့် သူ့နဖူးတိုက်ကာ ဖိုးတာ၏လရည်ပူတွေ ပန်းထွက်နေတာကို ဇိမ်နှင့် ခံယူနေသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဖိုးတာလီးတန်ကြီးက ပျော့ခွေသေးကျုံ့လာ၏။ ဖိုးတာတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိချိ ဖြစ်နေ၏။ လေးယောက်သဘောတူ သတ်မှတ်ထားသော စည်းကမ်းချက်မှာ အပြင်ထွက်ပြီးလျှင် ပြန်မဝင်ရ..။ အဖီထဲမှာပင် အားရအောင် လိုးခဲ့ရမည်။ အဖီထဲက မထွက်သေးလျှင် လိုးခွင့်ရှိ၏။

ဖိုးတာက ပျော့ခွေနေသော သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက နှုတ်လိုက်၏။ သူ့လက်တစ်ဖက်က မဝင်းခင်၏ ဆူဖြိုးထွားကားသော ဖင်ဆုံသားနွေးနွေးအိအိကြီးကို ပွတ်သပ်ချေပေးရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က ငိုက်ဆင်းနေသော သူ့လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ပြန်ဆွလျင် ပြန်ထလာသည်။ ဖိုးတာက လူပျိုသိုးဆိုတော့ မကြာခင်မှာပင် သူ့လီးတန်ကြီးက ပြန်မတ်လာသည်။ မတ်သထက် မတ်အောင် ဆက်ပြီး ဂွင်းတိုက်သည်။ ဖိုးတာ စိတ်တွေ ပြန်ထလာသည်။ လီးတန်ကြီးလည်း ပြန်မတ်လာ၏။ အပြင်မထွက်သေးသမျှ အားရအောင် လိုးခွင့်ရှိသည့်အတွက် တစ်ချီထပ်ဆော်ရန် သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ကိုင်လျက် စောက်ဖုတ်အဝထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် တရှိန်ထိုး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…. ဖွတ်…… ပြွတ်……. ဖွတ်…. စွပ်….. ဗြစ်….. ဖွတ်….”

“ ဖွတ်….ဖွတ်……. အင့်……အင့်… အမေ့… အား အ…. အား… အင့် အီး… အား ရှီး… ကျွတ် ကျွတ်…အမေ့ အား……..”

အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးသောအခါ ဒုတိယအကြိမ် လရည်ပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပြန်၏။ ဒူးတွေချောင်ပြီး လူလည်း အတော်နုံးချိမောဟိုက်သွား၏။ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ထုတ်လိုက်ရာ ပျော့ခွေနေသော လီးက ပလွတ်ခနဲ ထွက်လာ၏။ ဖိုးတာ အလာတုန်းကလို ထရံအောက်က ငုံ့မထွက်တော့ပဲ မှောင်မဲနေသော အဖီထဲကပင် မှောင်ရိပ်ခိုကာ အသာလစ်ထွက်လိုက်၏။ မသိမသာ စကားဝိုင်းတွင် ဝင်ရောထိုင်လိုက်၏။

တိုးအောင်က အရက်တစ်ခွက် ငှဲ့သောက်သည်။ ပြီးတော့ မသိမသာ လစ်ထွက်ခဲ့၏။ အိမ်မကြီးကို ပတ်မနေတော့ဘဲ ဖိုးတာထွက်လာခဲ့သည့်အတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ အဖီဖက်ဆီ ထွက်လာခဲ့၏။ ကိုဘတုတ်ရန် ကြောက်စရာ မလိုတော့..။ ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ဖလက်ပြသွားပြီ..။

ဖိုးကျော်က နာရီကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ နာရီလက်တံက ရှစ်နာရီ ဆယ်မိနစ်ဟု ညွန်ပြနေ၏။ ဖိုးတာလိုးချိန်မှာ ဆယ်မိနစ်အတွင်းမှာသာ ရှိသည်။ တစ်ယောက်ကို ခန့်မှန်းချေ ဆယ်မိနစ်နှင့် တွက်လျင် သူ့အလှည့်ရောက်ဖို့ မိနစ် ၂၀ လောက်သာ လိုတော့သည်။ ဒါပေမယ့် ကိစ္စမရှိ ၊ နောက်ထပ် ၃ ယောက်ကျန်သေးသည်။ လီးကလည်း သူ့ယောက်ျား ကိုဘတုတ်လီးလောက်ရှိရာ အကြိုက်ခံလို့ ကောင်းပါသည်။ လူငယ်ဆိုတော့ ကိုဘတုတ်ထက် အလိုးသန်သည်။

မဝင်းခင်အတွေးများ အဆုံးမသတ်သေးခင်မှာပင် ခြေသံတရှပ်ရှပ် ကြားရ၏။ ဟော… တစ်ယောက်တော့ လာပြန်ပြီ..။ ကိုယ်တော်ချောက ရောက်ရောက်ချင်း သူ့ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ဆုတ်ချေပေးလိုက်ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထိုးကြည့်ပြန်သည်။ မကြာပါ..။ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတန်နွေးနွေးကြီး တိုးဝင်လာ၏။ စောစောက လီးတန်နှင့် ပုံစံချင်း ချွတ်စွပ်တူနေသည့်အတွက် ဖိုးတာများ နောက်တစ်ချီ ထပ်လိုးပေးသလား ဟု ထင်မှတ်ကာ….

“ ဟဲ့…ဟဲ့……..ဖိုးတာလား……….”

“ တိုးအောင်ပါ… မမ..ဘာပြုလို့လဲ…”

“ အဟင်း ဟင်း…လီးချင်းက တူနေလို့ ဟဲ့……”

တိုးအောင်က ဖိုးတာထက် ဇောပိုထန်ပုံရသည်။ အသက်ရှူသံတွေကလည်း ပြင်း၏။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဖိုးတာလို ခါးကိုမကိုင်ပဲ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်သည်။ ဖိုးတာတစ်ယောက် နှစ်ချီသာ လိုးသွားသည်။ နို့ကို တစ်ခါမှ ကိုင်မသွားခဲ့..။ အခုတိုးအောင်က လီးတန်ကို အဆုံးထိဖိမြှုပ်ပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြေက ဆွဲကိုင်လိုက်သောအခါ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားယားကြွလာရသည်။

“ ကောင်းလား ….မ မ……”

“ အင်း … ကောင်းတယ်… ဒါပေမယ့် နင်က အင်္ကျီအပေါ်က ကိုင်ထားတာဆိုတော့ မထိဘူး…”

ဒီတော့မှ တိုးအောင်က အင်္ကျီခပ်ပွပွကို အပေါ်သို့ ပင့်လှန်တင်ပြီး တင်းတင်းရင်းရင်း နုနုထွတ်ထွတ် နို့အုံကြီးကို ထိထိမိမိ ဆုတ်ချေပွတ်ဆွလိုက်တော့သည်။ တိုးအောင်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြေကဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဒလကြမ်း ဆောင့်ပါလေတော့သည်။

“ ဖွတ်…ဖွတ်….စွပ်….ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်…”

ဆောင့်ချက်တွေက မီးပွင့်မတတ် ပြင်းထန်လှ၏။ လီးသေးလို့သာ တော်တော့သည်။ ဒီလိုဆောင့်ပုံမျိုးနှင့် လီးသာကြီးလျှင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ စုတ်ပြတ်သွားနိုင်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောမှန်သမျှ တဖျင်းဖျင်းထလောက်အောင် အကောင်းကြီး ကောင်းနေပါတော့သည်။

“ ဖွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်… ပြွတ်……. စွပ်…… ဖွတ်………..”

“ အား..အင်း….အမလေး……. ရှီး….. ကျွတ်… ကျွတ်… အား အမေ့.. အ… အင့်…”

တိုးအောင်က ဖိုးတာထက် သုတ်ကိုထိန်းနိုင်ပုံရသည်။ ယခုအချိန်ထိ မပြီးသေး..။ ဆောင့်လို့ ညှောင့်လို့ ကောင်းဆဲ။

“ ဖွတ်…..ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်…..ဖွတ်….”

အချက် ၃၀ လောက် ဆောင့်ပြီးသောအခါ တိုးအောင် လချောင်းထဲ ယားတက်လာသည်။ ကျင်တက်အီဆိမ့်လာသည်။ ရှေ့ဆက်ပြီး သုတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့။ ထို့ကြောင့် သုတ်မထွက်ခင် အသားကုန် ကြမ်းပါတော့သည်။

“ ဖွတ်….ပြွတ်……..ဖွတ်……. စွပ်…… ပြွတ်….. ပလပ်… ဖွတ်… အီး.. အား.. အမေ့… အင့်.. အား.. ကျွတ်….. ရှီး… အမလေး… အင့်……. အင်း…”

တိုးအောင်တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားသည်။ ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံး တင်းတောင့်သွား၏။ တစ်ဆက်တည်း သူ့လချောင်းထဲက သုတ်ရည်ပူတွေကို မဝင်းခင် စောက်ခေါင်းထဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နုံးချိသွားသည်။ မဝင်းခင် ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် တိုးအောင်က ဆောင့်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရေပူတွေ ပန်းထုတ်နေသည်မို့ အရှိန်ပျက်သွား၏။ လရည်တွေ ကုန်သွားသောအခါ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ တစ်ချီထပ်ဆွဲဖို့ စိတ်ကူးကြည့်ရာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့။ တစ်ချီပြန်ဆွဲလျှင် တော်တော်လေး အချိန်ပြန်ယူရမည်။ နောက်လူတွေကို မငဲ့ရာလည်း ရောက်မည်။ ထို့ကြောင့် အဖီထဲမှ ငိုက်စိုက် ငိုက်စိုက်နှင့် ထွက်လာခဲ့သည်။

မဝင်းခင်လည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်လျှက် ခုံရှည်ကြမ်းပြင်ပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ မှိုင်နေသည်။ ဖိုးတာလို ၂ ချီလိုးဖို့ သူ့လီးသူ ပြန်ဆွနေသည်ဟု ထင်မှတ်ကာ နောက်တစ်ချီအတွက် မျှော်လင့်လျက် ရှိသည်။
သို့သော် အချိန်ကြာသည်အထိ ဘာမှထူးမလာ။

“ တိုးအောင်…ဟဲ့…တိုးအောင်…. ကျစ်……”

ခပ်တိုးတိုး ခေါ်ကြည့်သည်။ ဘာထူးသံမှ မပေါ်ထွက်လာ။ သေနာကောင်လေး..တစ်ချီထဲနဲ့ အီစလံဝေသွားပုံရသည်။ တိုးအောင်သာ ဆက်ဆောင့်နိုင်လျှင် သူမလည်း တစ်ချီကောင်းကောင်း ပြီးသွားနိုင်သည်။ အခုတော့ အထွတ်အထိပ်ရောက်ခါနီးမှ မသာလေးက လရည်တွေ ထွက်ကုန်သည်။ ဆက်လည်း မဆောင့်နိုင်တော့။ နုံတုံတုံ အတတ ထင်ရသော ဖိုးတာကမှ ဟုတ်တိပတ်တိ နှစ်ချီဆော်သွားသေးသည်။

ထူးဆန်းသော သူမအဖြစ်ကို တွေးမိကာ ဂုဏ်ယူနေမိသည်။ မဝင်းခင်က လေးတန်းမျှသာ အောင်ခဲ့သော်လည်း စာဖတ်ဝါသနာပါ၏။ ပြောရလျှင် သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး စာဖတ်ဝါသနာ ပါကြသည်။ ကိုဘတုတ်အကျင့်က စာအုပ်ငှားဖတ်လျှင် ပြန်မပေးသော အကျင့်မရှိ။ မြို့ရောက်တိုင်း ငှားငှားလာသော ဝတ္ထုမဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တွေ အိမ်မှာ တော်တော်လေး များနေသည်။

ကာမနှင့်ပတ်သက်သော ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ဖတ်ဖူးသည်။ ဘဝတစ်ခုတွင် ဝိသာခါကျောင်းအစ်မကြီး နွားမဖြစ်ခဲ့သည်။ နောက်က နွားသိုးအုပ်စုက အတင်းလိုက်သဖြင့် ပြေးမိပြေးရာ စွတ်ပြေးခဲ့ရာ ဝါးရုံတောထဲ ရောက်သွားသည်။ ကံကောင်းချင်လို့လား ကံဆိုးချင်လို့လား မသိ။ ကျောင်းအစ်မကြီး ဝိသာခါလောင်း နွားမလေး၏ ခေါင်းမှာ ဝါးရုံပင်အကြားသို့ တိုးဝင်သွားသည်။ ကြိုးစားရုန်းကန်ပြီး ခေါင်းကိုထုတ်ပါသော်လည်း တော်တော်နှင့် မရနိုင် ဖြစ်နေ၏။

ထိုအခိုက်မှာပင် နွားသိုးတစ်ကောင်က နောက်ကနေ ဆော်ပါတော့သည်။ သိကြသည့်အတိုင်း နွားသိုးဆိုတာက ထန်မှထန် ၊ သန်မှ သန်ကိုး..။ ဤသို့ တစ်ကောင်ပြီး တစ်ကောင် အားရကျေနပ်အောင် တက်တက်လိုးသွားကြရာ နွားသိုးအကောင် ၂၀ လောက်ရှိ၏။

ဝိသာခါကျောင်းအစ်မ ဘဝရောက်သောအခါ သူ့ဖြစ်စဉ်ကို ပြန်ပြောင်းအောက်မေ့ကြည့်မိသည်။ ထိုအခါ ကာမဂုဏ်မေထုတ်နှင့် ပတ်သက်၍ အားအရဆုံး အကျေနပ်ဆုံး ဆန္ဒအပြည့်ဝဆုံးဘဝမှာ နွားပျိုမလေးဖြစ်စဉ်ကာလ နွားသိုးအုပ်၏ ဝိုင်းလုပ်ခြင်းခံရသော ဘဝဟု အမှတ်ရမိကြောင်း ဖတ်ဖူးထား၏။
သူ့အတွေးများမဆုံးသေးခင်းမှာပင် သာဂိတစ်ယောက် အဖီထဲ ဝင်လာ၏။ ဟိုတစ်လောက ကိုသန်းဌေးခြေသလုံးကို သံချွန်နဲ့ထိုး၍ ဆုံးမခဲ့သော သာဂိပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။

သာဂိတစ်ယောက် ရောက်ရောက်ချင်း မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရှူးခနဲ ကုန်းနမ်းသည်။ မဝင်းခင် အူတွေအသဲတွေ ယားသွားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း တင်းခနဲ ခုံးထသွားသည်။ သာဂိလီးတန်က ၅ လက်မခွဲကျော် ၆ လက်မနီးပါးရှိရာ အတုတ်ကလည်း ဟိုနှစ်ကောင်ထက် သာ၏။ နုထွတ်တင်းအိနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးဆီကို လက်ကရောက်သွားသည်။ ခပ်ဖွဖွလေး ဆုတ်ချေပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် လှိမ့်ချေပေးလိုက်သည်။ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ထဲ ကျင်ခနဲ ကျင်ခနဲ ဆိမ့်တက်သွားသည်။ စောက်ရေတွေလည်း စိမ့်ထွက်လာပြန်သည်။ မဝင်းခင်၏ ဖင်ဆုံထွားထွားကားကားကြီးမှာ မြှောက်ကြွရမ်းခါနေပါတော့သည်။

သာဂိက စောက်ဖုတ်အဝကို လက်နှင့်မစမ်းဘဲ လီးထိပ်ကြီးဖြင့် နှဲ့ကာ နှဲ့ကာ စမ်းရှာသည်။ သာဂိက ဟိုနှစ်ကောင်လို အရမ်းကာရော ဇွတ်အတင်း မထိုး။ ညင်ညင်သာသာလေး မြှင်းထိုးသည်။ လီးတန်ကြီးက အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွား၏။ ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်း ပြန်ထုတ်သည်။ တစ်ခါ ဖြေးဖြေး မြှင်းသွင်း၏။ ဤသို့ လေးငါးချက်လောက် ပြုလုပ်ပေးပြီး လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။

“ မမ…..”

“ ဟင်….ဘာလဲ…သာဂိ……”

“ မမ ညောင်းနေမှာစိုးလို့… ပုံစံပြင်လိုးရအောင်နော်…”

“ အင်း အင်း…..ရတယ်….”

မဝင်းခင်က မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ နောက်အလှည့်တွင် သာဂိနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသည်။ အမှောင်ထဲမှာမို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မမြင်ရ။ သာဂိက မဝင်းခင်ခါးကို ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ နမ်းကာ နှုတ်ခမ်းကို စုတ်လိုက်သည်။ မဝင်းခင်ကလည်း သာဂိကျောပြင်ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။

“ ကဲ…မမ….. ဟိုတလောက ကိုသန်းဌေးနဲ့ လိုးတဲ့ပုံစံမျိုး လိုးကြရအောင် နော်…”

မဝင်းခင်နားကပ်၍ တိုးတိုးပြောလိုက်သောအခါ မဝင်းခင်က ခုံရှည်ပေါ် ဖင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကိုသန်းဌေးနှင့် လိုးစဉ်ကလို ပုံစံမျိုး လုပ်ပေးထား၏။

“ အဲဒီညက ကိုသန်းဌေး ခြေထောက်ကို သံချွန်နဲ့ ထိုးလိုက်တာ ဆို…”

“ အင်း …. ဟုတ်တယ်… ဘာလဲ မမက မကျေနပ်လို့လား……”

“ မဟုတ်ပါဘူး ကွယ်… မင်းသတ္တိကို သဘောကျလို့…၊ မမဖြင့် တကယ်ပဲ မြွေကိုက်တယ် ထင်ပြီး လန့်ဖြန့်သွားတာပဲ… အဟင်းဟင်း..”

ဖိုးကျော်ကို ငဲ့ရအုံးမည်မို့ သာဂိလေမရှည်တော့။ သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့်ကိုင်ကာ မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ထိုးသွင်းထည့်လိုက်သည်။

“ ဗြစ်….ဖွတ်……..ပလွတ်…. စွပ်…… ဗြစ်…… အင့်.. အင့်…… အင်း……. အမေ့…အင့်…..”

သာဂိလီးမှာ ကိုသန်းဌေးလီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်းဖြစ်ကြောင်း အစမ်း အသွင်းအနှုတ် လုပ်ပေးစဉ်ကပင် မဝင်းခင် သိပြီးဖြစ်၏။ လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီးနောက် တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ပြန်နှုတ်သည်။ မဝင်းခင်လည်း မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ဇိမ်နှင့်ခံပါတော့သည်။ ယခုကဲ့သို့ မဝင်းခင်ကြီးကို လိုးခွင့်ရနေသည်မှာ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ဖိုးကျော် ကျေးဇူးကြောင့် ဖြစ်၏။ ဖိုးကျော်မှာ သူငယ်ချင်းကောင်း ပီသသော စိတ်ဓါတ်အပြည့်အဝ ရှိ၏။ အရက် ၄ ပုလင်းဝယ်ရာ သူကနှစ်ပုလင်းဖိုး ကျခံ၏။ မဝင်းခင်ကိုလည်း နှုတ်ပိတ်ခ နှစ်ထောင်ပေးသည်။ သူတို့လေးယောက်ထဲတွင် ဖိုးကျော်လီးအကြီးဆုံး ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ သူက နောက်ဆုံးမှ လုပ်မည်ဖြစ်သည်။ သူက ဦးစွာပထမလုပ်လိုက်လျှင် ကျန်တဲ့သူများအပေါ် မဝင်းခင် ဖီလင်မတက်မှာစိုး၍ဟု ဆိုသည်။

သာဂိအပါအဝင် ကျန် ၃ ယောက်ကလည်း ဖိုးကျော်ကို သူတို့အဖွဲ့ရဲ့ ခေါင်းဆောင်အဖြစ် တညီတညွတ်တည်း သတ်မှတ်ထားကြသည်။ ထို့ကြောင့် သာဂိလည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…… ဖွတ်…… ဗြစ်……. ပလွတ်…… စွပ်….. ပြွတ်……..”

သာဂိက ခုံရှည်နောက်မှီတန်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲကိုင်လျက် အသားကုန်ကြုံးကြုံး ဆောင့်ပါတော့သည်။ လူပျိုသိုးတွေမို့ သန်ချက်ထန်ချက်ကတော့ အံ့ဩကုန်နိုင်ဘွယ် ဖြစ်သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖူးကြွနူးရွလာသည်။ မာတင်းခုံးထလာသည်။ ကျင်ခနဲဆိမ့်ခနဲ ဖြိုးခနဲဖျင်းခနဲ အရသာကို ခံစားနေရသည်။ သာဂိ လချောင်းတလျှောက် လှိုက်ယားကြွတက်လာသည်။ ဆောင့်ချက်တွေကလည်း ပို၍ ပို၍ ပြင်းထန်လာသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်….ပလွတ်……ဗြစ်…..ဖွတ်……”

အချက်ပေါင်း ၇၀ လောက်လိုးပြီးသောအခါ သာဂိတစ်ယောက် လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ မဝင်းခင် စောက်ခေါင်းထဲမှာ နွေးခနဲ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်သွား၏။ လရည်တွေ စင်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သာဂိက သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်၏။ အဆွကောင်း အဆောင့်ကြမ်းသလောက် သာဂိလရည်တွေ အထွက်များသည်။ လရည်တွေထွက်သွားသည်နှင့် အားရကျေနပ်သွားပြီး နောက်တစ်ချီ မကျော့ချင်တော့။ မဝင်းခင်ကို ဒီပုံစံအတိုင်း ဆက်နေဖို့ မှာခဲ့ရင်း.. သာဂိတစ်ယောက် အဖီထဲက ခပ်သွက်သွက် ထွက်ခဲ့၏။

အဲဒီနောက် ဖိုးကျော်ရောက်လာပြီး မဝင်းခင် ပို၍ခံလို့ကောင်းအောင် ခုံရှည်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် သိပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒူးနှစ်ချောင်းထောင်ပြီး ပေါင်ကြီးတွေကို ကားထားလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးတန်ကြီး သွင်းထည့်ရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် ရှိလွန်းလှ၏။ ရှေ့က လိုးသွားသော လူပျိုသိုး သုံးကောင်၏ လရေတွေက စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကိန်းအောင်းနေသည်မို့ လီးအသွင်းအနှုတ်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နှင့် အလွန် အရသာရှိလှ၏။ ပြီးတော့ နို့အုံကြီးကို အရင်းက ဖျစ်ညှစ်ကာ စူပြီးတော့ ထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်စို့ရင်း လျှာဖျားလေးဖြင့် တို့ကာ ကလိဆွလိုက်သည်။ နို့ကိုစို့လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကျင်ကျင်တက်သွားသည်။

ဖိုးကျော်လီးတန်ကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်တင်းကြပ်နေသည်။ ဖိုးကျော်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ပြောင်းစို့ပေးရင်း အသွင်းအနှုတ်ကို ခပ်မှန်မှန်လေး ပြုလုပ်ပေးသည်။

“ ဖွတ်…ဖွတ်…ဖွစ်… စွပ်…. ဗြစ်….. ဇွိ….. ဖွတ်….. အား… အမေ့…. အင်း…. အင့်…အ….”

တဖြေးဖြေး ဆောင့်ချက်တွေက သွက်လက်ပြင်းထန်လာသည်။

“ ဖွတ်…ပြွတ်…. ဖွတ်…. စွပ်…….. အမေ့… အင့်…… အမေ့… လိုး လိုး… ဟုတ်ပြီ…. အမေ့… အား … နာ…. နာတယ်… ဆောင့်..အမေ့… အား…”

မဝင်းခင်လက်နှစ်ဖက်က ဖိုးကျော်လည်ပင်းကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားပါတော့သည်..။


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။