Thursday, July 29, 2021

နယ်ကျွံတဲ့အချစ် (စ/ဆုံး)

နယ်ကျွံတဲ့အချစ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဘုံခုနှစ်ဆင့်

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ခေါင်းရင်း မှန်ပြတင်းပေါက်က အလင်းရောင် စူးစူးလေးကြောင့် ကျနော် မနက်လင်းပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ဟိုးအရင်ဆို မာမီရဲ့ အော်ဟစ်နိုးသံလေး ကြားရစမြဲပေါ့။ ကျနော့် နာမည် လွင်ကိုသက် ပါ။ အိမ်မှာက ကိုကိုလို့ပဲ ခေါ်ကြတယ်။ မောင်နှစ်မ သုံးယောက်ထဲ ကျနော်က အကြီးဆုံး။ ကျနော့် အသက်က ၂၄ နှစ်ထဲမှာ ကျောင်းပြီးလို့ ဒယ်ဒီ့ ရှယ်ယာဝင် ကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ အလုပ်ဝင်နေတာပေါ့။ ညီမလေး နာမည်က ခင်မေလွင် ပါ။ ကျနော့်ထက် သုံးနှစ်ငယ်တယ် မြန်မာစာ နောက်ဆုံးနှစ်။

ညီလေးက အတော်ငယ်တာ။ မာမီ အသက်ကြီးမှ ကလေးထပ်ရတယ်။ ညီလေးက တစ်အိမ်လုံးရဲ့ အသဲလေး လွင်ဦးမောင်ပေါ့ ဝဝကစ်ကစ်လေးပါ။ ဒယ်ဒီက ငွေရှာကောင်းသလောက် မာမီက အိမ်ထောင် ထိန်းသိမ်းတတ်တော့ ကျနော်တို့ မိသားစုက ပျော်ရွှင်ဖွယ် အတိပေါ့။ လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လခန့်က ဘယ်လိုမှ ထင်မထားတဲ့ အဖြစ်ပျက်ကြောင့် ကျနော်တို့ မိသားစုလေး ပြိုကွဲသွားခဲ့ရတယ်ဗျာ။ ကံကြမ္မာက ရက်စက်လွန်းပါတယ်။

မှတ်မှတ်ရရ ပြင်ဦးလွင် ပန်းပွဲတော်ဗျ။ ကျနော် တစ်ယောက်ပဲ မလိုက်ဖြစ်တာ။ မာမီရယ် ဒယ်ဒီရယ် ညီမလေးရယ် ညီလေးရယ် မိသားစု လေးယောက် အိမ်က ကားလေးနဲ့ မနက်ကတည်းက တက်သွားကြတာ။ ညပိုင်း ကိုးနာရီလောက် ကျနော် တီဗွီ ကြည့်နေတုန်း ဖုန်းဝင်လာတယ်။ ဒယ်ဒီတို့ အိမ်အပြန် ကားမှောက်တာတဲ့။ ချက်ချင်းပဲ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်နဲ့ ပြင်ဦးလွင် တက်ခဲ့လိုက်တာ ပြင်ဦးလွင် ဆေးရုံရောက်တော့ ဒယ်ဒီရယ် မာမီရယ် ညီလေးရယ်က ပွဲချင်းပြီး ဆုံးတယ်။ ညီမလေးက အသက် မသေပေမယ့် ခြေနှစ်ချောင်း လုပ်မရတော့ဘူး။

” ဒင် ဒင် … ဒင် ဒင် ဒင် ”

တိုင်ကပ်နာရီက အချက်ပေးသံလေးကြောင့် ကျနော့် အတွေးစတွေပျက်ပြီး အိပ်ယာထလိုက်ရတယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ ခြောက်နာရီ တိတိပဲ။ အိပ်ခန်း တံခါးဖွင့်ပြီး ကပ်လျက် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေး အိပ်ပျော်နေတဲ့ ညီမလေး ညဝတ်အင်္ကျီထဲက နို့သီးခေါင်းလေး ထောင်နေတာကို မြင်လိုက်တော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးဗျာ။ အိမ်ထဲအိမ်ပြင် မထွက်တော့ အတွင်းခံ မဝတ်တာ ကြာပါပြီ။ ဘရာစီယာ မပါတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ညဝတ်အင်္ကျီ အပါးလေးထဲက ချွန်ထွက်နေတယ်။ ကြည့်နေရင်း ပေါင်ကြားက လီးက တင်းလာရောပဲ။

အရင်က ဒီလိုစိတ်မျိုး မပေါ်ပါဘူး။ ညီမလေး ကားအက်ဆီးဒန့် ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း ရေချိုးခန်း အိမ်သာကို ကျနော်ကိုယ်တိုင် ပို့ပေးပြီး ပြုစု စောင့်ရှောက်ရင်း ကာမစိတ်တွေ ဖြစ်တည်လာတာပါ။ မသင့်တော်မှန်း သိလို့ ထိန်းချုပ်နေရတာလည်း ပင်ပန်းတယ်ဗျာ။ ညဝတ် ဂါဝန်အပါးလေးအောက် ပေါင်တန် တုတ်တုတ်လေးကြားထဲ သေသေချာချာ ကြည့်မိတော့ စောက်မွှေးအုံလေးက အထင်းသားပဲ။

” ဟိတ် … ဘာကြည့်နေတာလဲ … ကိုကိုရ ”

ရုတ်တရက် ညီမလေး အိပ်ယာနိုးလာပုံပါ မျက်လုံးက ကျနော့် မျက်နှာကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။

” ညီမလေး နိုးလာပြီလား… လာ ထတော့ … မျက်နှာသစ်ပြီး… ကိုကိုနဲ့ ခြံထဲ … လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ရအောင် ”

” အွန်းပါ … ကိုကိုရဲ့ … ညီမလေးကို … ပွေ့ချီလေ ”

ညီမလေး ကို ရေချိုးခန်းထဲ ခေါ်ပြီး သူ့အတွက် သေချာ လုပ်ပေးထားတဲ့ ကျွန်းခုံလေးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ သွားတိုက် မျက်နှာသစ်ပြီးတော့ ညီမလေး မျက်နှာက ရေစက်လေးတွေနဲ့ ရှုံ့မဲ့ပြီး တစ်ခုခု ပြောချင်နေပုံပဲ။

” ဘာလဲ ညီမလေး … အီးပါချင်တာလား ”

ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ရမ်းပြနေတယ်။

” အော် … သေးပေါက်ချင်တာလား … ကိုကို ဂါဝန်လေး လှန်ပေးမယ်လေ … ရှက်မနေနဲ့ … ဒေါ်ကြီးစိုးက … ရှစ်နာရီလောက်မှ နိုးတာ ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဒူးဖုံးဂါဝန်လေးကို ပေါင်ရင်းထိ အရင်လှန်ပေးလိုက်တာ။

” အာ … ကိုကို … မကြည့်နဲ့လေ … နောက်ဖက်ကို ဂါဝန်အောက်နားစလေး ခါးထိ တင်ထားပေး ”

ကျနော် ညီမလေး ပေါင်ကြားက အမွှေး စိမ်းလေးတွေနဲ့ စောက်ပတ်လေးမြင်တော့ ဒိန်းကနဲ့ ရင်တွေခုန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှား နေမိတယ်။ ညီမလေးလည်း မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေပြီး ကျွန်းခုံ လက်ကိုင်တန်းကို လက်နှစ်ဖက် အားပြုထောက်ရင်း ဖင်လေး ကြွပေး နေရှာတာပေါ့။ လက်အားယူထားတော့ အကြော သေနေတဲ့ ခြေထောက်က ပြဲဟလာပြီး ပေါင်ကြားက စောက်ပတ်လေး ဖြဲပြနေသလိုပဲဗျာ။

” ကိုကို… ဘာလို့.. အဲလောက် ကြည့်နေတာလဲ… ဂါဝန် … အောက်နားစလေး… တင်ပေးပါဆို ”

အဲကျမှ ကျနော်လည်း သတိပြန်ကပ်လာပြီး ညီမလေး ဖင်ကြီးအောက်ကနေ ဂါဝန် အောက်နားစကို ခါးပေါ် လိပ်တင်ပေးပြီး မျက်နှာလွဲထားလိုက်တယ်။ တရှူးရှူးနဲ့ သေးတွေ ထွက်နေတဲ့ အသံကြားတော့ မနေနိုင်ပြန်ဘူး ပြန်ကြည့်မိတာ ဒီတစ်ခါတော့ စောက်ပတ်လေးက ပေါင်ကြား ညှပ်ထားသလို ဖြစ်နေလို့ မမြင်ရတော့ပါဘူး။ ကျွန်းထိုင်ခုံ အလယ်မှာ ဖင်တည့်တည့် နေရာကို အဝိုင်းပေါက်လေး ဖောက်ပေးထားတော့ ညီမလေး ဖင်ပေါက်နဲ့ စောက်ပတ်အုံလေးက အဝိုင်းပေါက်လေးထဲ အိကျနေလို့ပါ။

” အင်း … ပြီးပြီ … ကိုကို ”

ကျနော် ညီမလေး ပေါင်ကြား ကြည့်နေတုန်း သူ့စကားသံလေးကြောင့် အကြည့်ရွေ့လိုက်ရတယ်။ ခုံရဲ့လက်တန်းပေါ် လက်နှစ်ဖက် ထောက်ပြီး ဖင်ကြွဖို့ ဟန်ပြင်ရင်း ပြောနေတာပါ။

” ခဏနေဦး … ကိုကို … ရေဆေးပေးမယ် ”

” အာ … ကိုကိုကလည်းကွာ ”

ညီမလေး ကတော့ ရှက်နေပုံပဲ ကျနော့်စိတ်တွေက အရှက်တရား ကင်းမဲ့ပြီး စိတ်အလို လိုက်နေမိတယ်။ ရေပိုက်ဂေါက်လေး ယူပြီး ဘယ်လက်က ခုံအောက်ကနေ ရေနဲ့ပန်းပေးပြီး ညာလက်က စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။

” အဟင့် … ကိုကိုရာ … ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ”

ညီမလေး စကားကို မကြားဟန်ပြုရင်း မျက်နှာသစ်တဲ့ ဘေစင်ပေါ်က ဆပ်ပြာဆီဘူးလေး ယူပြီး လက်ဖဝါးထဲ ညှစ်ချပစ်တယ်။ ဆပ်ပြာဆီလေးနဲ့ ဒုတိယအကြိမ် ပွတ်ပေးတော့ စောက်ဖုတ်လေးက ဖောင်းကြွနေတာ လက်ဖဝါးထဲ အိဖတ်နေတယ်။ အပေါ်ကို ပင့်ပွတ်ရင်း ဖင်ဝလေးထဲ လက်ခလယ် ထိပ်လေး ထောက်မိတော့ အ ကနဲ ညီမလေးဆီက ရှိုက်သံ တိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်လာတယ်။

” ကျွတ် … ရေက အကုန်စိုကုန်ပြီ … ကိုကိုရဲ့ … ဟွန့် ”

ညီမလေးပြောမှ ကျနော် ရေပိုက်ဂေါက် ကိုင်တဲ့ လက်က ခုံရဲ့ အပြင်ထွက်နေပြီး ပုခုံးပေါ်ထိ ရေစက်လေးတွေ ပန်းပေးသလို ဖြစ်နေတာ သိလိုက်ရတယ်။

” ဟာ … ဟုတ်သား … ဆောရီး ဆောရီး.. မထူးပါဘူး ရေချိုးလိုက်တော့ … ကိုကို ချိုးပေးမယ် ”

အဝတ်စားတွေ ချွတ်တော့ အချွတ်မခံဘူး ကျနော့်ကိုပါ ချွတ်ခိုင်းနေတယ်။

” ကိုကို အရင်ချွတ်လေ … ညီမလေး မျက်စိမှိတ်ထားပေးမယ် … ချွတ် ”

ကျနော် နောက်ကျောပေးပြီး အဝတ်စားတွေ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။

” ရပြီ … ညီမေလး ”

” ဟင် … ခ်ခ် ခ်ခ် … ဒီဘက်လှည့်လေ … ကိုကိုရ … ညီမလေးကို … အဝတ်စား ကူချွတ်ပေး ”

ညီမလေးဘက် ကျနော် လှည့်တော့ ပေါင်ကြားက ဟာကြီး ထောင်နေတာဗျ။ ကျနော့် လီးကို မျက်လုံးလေးပြူးပြီး ကြည့်နေတော့ ကျနော် နဲနဲရှက်သွားရတယ်။

” ကဲ… ညီမလေး အဝတ်တွေ ချွတ်မယ်နော် ”

ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်ပြီး ညီမလေးအင်္ကျီ ချွတ်ပေးတော့ ထောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေးတွေက ကျနော်ကို စိတ်ကြွစေတာ။ ကျနော့် ပေါင်ကြားက ဟာလည်း တော်တော်ကို မာတောင်လာပြီ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားမို့ ညီမေလး မျက်နှာရှေ့ ဝဲနေတာပေါ့။

ညီမလေး ဂါဝန်ကို ချွတ်ပေးတော့ သူလည်း မျက်နှာလေး ရဲနေတာပါ။ ရေပန်းဖွင့်ပြီး ချိုးပေးရင်း ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတော့ အထိအတွေ့က အရမ်းနူးညံ့နေလို့ စိတ်ထဲ သွေးတွေ ဆူပွက်လာတယ်။ စိတ်ကိုထိန်းပြီး မျက်နှာကနေ လည်ပင်း၊ လည်ပင်းကနေ နို့အုံလေးပေါ် ရောက်တော့ သူ့ဟာသူ ဆပ်ပြာတိုက်မယ် ပြောတာ။

ကျနော့် လက်တွေက အောက်ဖက်ဆင်းသွားပြီး ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေး ပွတ်တိုက်ပေးရင်း ညီမလေးရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ညီမလေးကို ကြည့်တော့ သူလည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေသလိုပဲ။ ပေါင်တန်တွေ ဖြဲပြီး စောက်ပတ်နီတာရဲလေးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတော့ အီးကနဲ့ ညီမလေး ဆီက ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်ရတယ်။

” အဟင့် … ရ ရ ရပါပြီ … ကိုကို ရယ် ”

အကြောသေသလို ဖြစ်နေတဲ့ ညီမလေး ခြေထောက်တွေ ဆက်ကနဲ့ လှုပ်သွားတာ ကျနော် သတိထားမိလိုက်တာဗျ။ စိတ်ထဲ ဝမ်းသာသွားမိတယ် ညီမလေး စိတ်ခံစားမှု့ အားကောင်းလာရင် ခြေထောက်တွေပါ ပြန်ကောင်းလာနိုင်တယ်လေ။

” ဘယ်ငေးနေတာလည်း … ပေး ဆပ်ပြာ … ကိုကို့လည်း ညီမလေး … တိုက်ပေးမယ် ”

ညီမလေး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတော့ ကျနော့် လီးထိပ်ကို လက်နဲ့ ထိတာနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်သွားရတယ်။ လီးက တဇပ်ဇပ် ခုန်ပြီး ဆပ်ပြာကောင်းကောင်း တိုက်ပေးလို့ မရအောင် ညီမလေး လက်ထဲက ချောထွက်နေတာ။ ညီမလေး မျက်နှာရှေ့မှာ လီးက ထောင်မတ်ပြီး ရမ်းနေတော့ ခိကနဲ့ ရယ်ပြီး လီးအရင်းကို ဘယ်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ညာလက်က ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေတယ်။ ဂွင်းထု ပေးနေသလို ပါပဲဗျာ။ လဥလေးတွေပါ ညှစ်ပေးတော့ ကျနော်လည်း အားကနဲ့ အသံထွက် ညည်းနေရတာပေါ့။

နှစ်ယောက်သား ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က ဆပ်ပြာတွေ စင်သွားတဲ့အထိ ရေအတူချိုးရင်း ညီမလေးကို ကျနော် ပွေ့ပြီး ဝီးလ်ချဲပေါ်တင်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်။ တဘက်ယူပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ခြောက်သွားအောင် ရေသုတ်ပေးတော့ ညီမလေးက ကျနော့် ပေါင်ကြားပဲ ခိုးခိုးကြည့်နေတယ်။ ညီမလေးကျောဘက်ကို တဘက်သွင်းပြီး ကျောပြင်ရော ဖင်တွေပါ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ အဖုတ်လေး တဘက်နဲ့ ပွတ်ပေးတော့ ကျနော့် လက်မောင်းကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။

ကျနော့်လည်း သူပြန်သုတ်ပေးမယ် ဆိုလို့ တဘက်တထည် ထပ်ယူပြီး သူ့ရှေ့ ခါးညွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခေါင်းကနေ ဗိုက်ထိ ရေသုတ်ပေးရင်း လီးပေါ်ကျ ခပ်ဖွဖွလေးပဲ သုပ်ပေးနေတာ။ တဘက်ဖယ်တော့ တင်းမာနေတဲ့ လီးကို သူ့လက်လေးနဲ့ ကိုင်ရင်း ကျနော့်မျက်နှာ မော့ကြည့်တယ်။ မျက်လုံးခြင်း ဆုံမိတော့ မျက်တောင်လေး ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်နဲ့ ကျနော့်လီးကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်နေတော့တာ။

” ကိုကို ”

” ဟင် ”

” နွေးနွေးလေးနော် ”

ရေချိုးပြီးစမို့ ညီမလေး မျက်နှာလေးက ကြည်လင်နေပေမယ့် ပန်းရောင်သန်းနေသေးတယ်။ လီးကို စိုက်ကြည့်ပြီး အပေါ်ယံ အရေပြားကို နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ နမ်းလိုက်တော့ ကျနော့် စိတ်တွေ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်သွားတယ်။

” စုပ်ကြည့်လေ … ညီမလေး ”

လီးဖြဲချရင်း ကားထွက်လာတဲ့ ဒစ်ကို ဖိနမ်းပြီး ခေါင်းပြန်ဆုတ်တော့ ညီမလေး အထက်နှုတ်ခမ်းနဲ့ နှာခေါင်းဝလေးကြား လီးထိပ်မှာ စို့နေတဲ့ အရည်ကြည်လေး ကပ်ပါသွားတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းကို ဟပြီး လီးထိပ်ကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့ ပူနွေးနွေးလေး။ လီးအရည်ပြားတွေကို တစ်ချောင်းလုံး ပတ်ယက်တော့ ကျနော် ခါးကော့ပေးရင်း အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာရတယ်။

တဖြည်းဖြည်း ညီမလေး လီးစုပ်တဲ့ အရသာကို ကြိုက်လာပုံရတယ်။ လီးထိပ်လေးကို ဆွဲစုပ်ရင်း လဥလေးတွေ ညှစ်ပေးတော့ ကျနော်လဲ သူဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်မိတယ်။

” အု … ဖလူး … အဟွတ် ဟွတ် … အသက်ရှူ ကြပ်လိုက်တာ … ကိုကိုရာ … နည်းနည်းလျှော့ပါဦး ”

” ဟာ … ဆောရီးနော် ညီမလေး.. ကိုကို တအားကောင်းပြီး… အရှိန်လွန်သွားတာ ”

လီးအရည်ပြား အောက်ပိုင်း ညီမေလး လျှာနွေးနွေးလေးကြောင့် ကျနော် မထိန်းနိုင်ပဲ လီးအရင်းထိ သွင်းလိုက်မိတယ်။

” ဒီပုံစံကြီး … တခြားသူ မြင်သွားရင် … ဘယ်လောက် ရှက်စရာ ကောင်းမလဲ … ကိုကိုရယ် ”

” ဒေါ်ကြီးစိုးက လွဲရင် … ဘယ်သူမှ … အိမ်ထဲ မလာပါဘူး … ညီမလေးရဲ့ … အခန်းတံခါး လော့ချထားပါတယ် ”

” ဟွန်း … တော်တော်ဟုတ်တဲ့ … အကြံပေါ့လေ ”

ညီမလေး ကျနော့်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောတုန်း သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဝီးလ်ချဲပေါ်က ပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေး ချပေးတော့ မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းပြီး ဖွေးဥနေတဲ့ ပေါင်ဂွလေးထဲ အဖုတ်လေးက ဖောင်းကြွနေတယ်။ ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်ပြီး ခါးညွတ်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေး တေ့စုပ်ပစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေး ပြောင်းစို့တော့ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာတယ်။

” အင်းဟင်း… ယားလိုက်တာ… ကိုကိုရယ် ”

ခပ်အုပ်အုပ် အသံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး ကျနော့် ခေါင်းကို သိုင်းဖက်လာတယ်။ ညီမလေး ရမ္မက်သံလေးကြောင့် ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပေါင်ကြားလေးထဲ ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက်တယ်။ ပေါင်ဂွလေးထဲ ဖောင်းကြွပြီး စောက်ရည်စို့နေတဲ့ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဒစ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲရင်း စောက်ပတ်ဝလေးထဲ လီးထိပ် တေ့ထားလိုက်တယ်။ အဖုတ်လေးထဲ လီးထိပ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲတော့ ရမ္မက်အရှိန်နဲ့ ညီမလေး ခါး ကော့တက်လာပြီ အောက်ပိုင်းက လုပ်မရတော့ ဗိုက်သားလေးပဲ ပိန်လိုက် ဖောင်းလိုက်နဲ့ တုန်ခါနေတယ်။

စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်လေးတွေ စီးကျလာတော့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တဝိုက်နဲ့ ဖင်ကြားလေးထဲ ရွှဲနှစ်လာတယ်။ ကျနော်လည်း ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးနဲ့ တေ့ထားတဲ့ စောက်ပတ်ဝထဲ ဖိလိုးလိုက်တာ ဗျစ်ကနဲ့ လီးတဝက်လောက် ဝင်သွား‌တော့တယ်။

” အားးးး … ကိုကို … အဟင့် ဟင့် ”

ညီမလေးက နောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းသူ ဆိုပေမယ့် ရည်းစားမထားဘူးဗျ စာကိုပဲ ဂရုတစိုက် လုပ်ခဲ့တော့ အပျိုစစ်တယ်လေ။ တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးတာ သိသာတယ် အပျိုမှေးပေါက်ပြီး နာကျင်သွားလို့ ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို ဆီးတွန်းထားတော့ လီးကို ဆက်မသွင်းသေးပဲ ပြန်ထုတ်ပြီး စောက်ပတ် အဝလေးထဲ ဒစ်ကို မြုပ်ရုံလေးထားတော့ လီးထိပ်မှ သွေးစလေးတွေ ကပ်နေတာဗျာ။ မျက်ရည်ဝဲပြီး မျက်နှာလေး မဲ့နေတဲ့ ညီမလေး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးမှ တဟင့်ဟင့်နဲ့ လူးလွန့်လာတယ်။ အဲချိန် ကျနော့် လီးကလည်း တင်းမာလာတာနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ ဖိလိုးပစ်တော့ လီးအရင်းထိ အဆုံးဝင်သွားတာပေါ့။

” အားးးး … အမေ့ … ညီမေလးဟာ … ကွဲသွားပြီထင်ပါရဲ့ … ကိုကိုရယ် … အဟင့် ဟင့် ”

ညီမလေး မျက်လုံးအစုံမှာ မျက်ရည်ဝိုင်းပြီး အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြောနေတော့ ကျနော်လည်း ထပ်မလိုးရဲတော့ပါဘူး။

” အစမို့ပါ ညီမလေးရာ … နဲနဲတော့ နာမှာပေါ့ … ကိုကိုလည်း … နာတာပဲ ”

လီးကို အဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ဖိကပ်သွင်းထားလို့ အနေရခက်နေပြီး တဆက်ဆက် တုန်နေတဲ့ ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကို ဆွဲစုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့အုံတွေကို ညှစ်ချေပေးနေလိုက်တယ်။ ခဏအကြာ ကျနော့် ကျောပြင်ကို ပြန်ပြီးဖက်လာမှ လီးကို ဆွဲနူတ်ပြီး ခါးအားနဲ့ သုံးလေးချက် ဆောင့်ပေးရင်း မျှင်းလိုးလိုက်တော့တယ်။ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာတော့ ဆောင့်ချက်တွေကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာပုံပဲ စောက်ပတ်လေးက လီးကို ပြန်ညှစ်ပေးလာတယ်။

ကျနော်လည်း နားပြီးတော့ ငါးချက် ခြောက်ချက်လောက် တရစပ်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့်လီးက ပုံမှန်ထက် နဲနဲပဲ ထွားတာပါ။ ညီမလေးရဲ့ စောက်ခေါင်းလေးက ကျဉ်းတော့ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ နှစ်ယောက်သား ကာမ အရသာ တွေ့နေကြတော့တယ်။

ညီမလေးအဖုတ်က ခပ်တင်းတင်းလေး ညှစ်ပေးလာတော့ ကျနော်လည်း နို့သီးခေါင်း တစ်ဖက်ကို ဖိစုပ်ရင်း ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်လျှိုဆွဲပြီး အချက် ငါးဆယ်လောက် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရင်း နှစ်ယောက်သား သုတ်ရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြိုင်တူနီးပါး အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားခဲ့တယ်။ ညီမလေးက ကျနော့်လီးကို အဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ပေးရင်း လက်ကျန် စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး မျက်လုံးလေး စင်းကျလာတယ်။ နှစ်ဦးသား ဖက်ထားကြရင်း အသက်ရှူးသံတွေ မြန်နေကြတယ်။

” ကောင်းလား … ညီမလေး ”

ကျနော် မေးတော့ ပါးစပ်က မဖြေပဲ ရှက်စနိုးနဲ့ခေါင်းလေးကို ငြိမ့်ပြရှာပြီး မျက်နှာလွဲနေတယ်။ ညီမလေး ပါးပြင်ဖောင်းဖောင်းလေးကို နမ်းတော့ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး မှိန်းနေရှာတယ်။ ခဏကြာတော့ စောက်ခေါင်းထဲက ပြန်မထုတ်ရသေးတဲ့ ကျနော့် လီးက ပြန်မာလာတော့ ပါးပြင်လေး နမ်းနေရာကနေ လည်တိုင် ဖွေးဖွေးလေးကို လျှာနဲ့ ယက်ပေးပြီး နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေး နှစ်ဖက်ကို တစ်လှည့်စီ စို့ပေးရင်း စောက်ပတ်ထဲက လီးကို ခါးအာနဲ့ ညှောင့်ပေးတော့ ညီမလေး မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတယ်။

” ဟင့် … ကိုကိုရယ် … တော်ရောပေါ့ … တော်ကြာနေ … ဗိုက်ကြီးလာရင် … ဒုက္ခ ”

ညီမလေး မျက်လုံးက တကယ်ကို စိုးရိမ် ထိတ်လန့်နေတယ်။

” ဗိုက်ကြီးတော့လည်း … တခြားမြို့ ပြောင်းပြီး … ကိုကိုက … လပ်ထပ်ယူမှာပေါ့ကွ ”

ကျနော်လည်း ညီမလေး တားနေတဲ့ကြားက တစ်ချီ ထပ်လိုးရင်း ညပိုင်းကျ ကိုယ်ဝန်တားဆေးဝယ်ပြီး ညီမလေးကို တိုက်ထားလိုက်တယ်။
………………………………………………………….

တစ်နှစ်လောက်ကျ ညီမလေး ခြေထောက်တွေ ချိုင်းထောက်မပါပဲ လမ်းလျှောက်နိုင်လာတယ်။ ကျနော်လည်း ပက်လက်လှန်ပြီး တစ်မျိုးထဲ လိုးနေရာက ပုံစံအမျိုးမျိုး ပြောင်းလိုးတော့တယ်။

ညီမလေး ကျောင်းပြန်တက်တော့ ကျနော်တို့ ဝေးရမည့် ကံ ပါလာခဲ့တယ်ဗျာ။ ညီမလေးမှာ ချစ်သူရှိလာတယ်။ ကျနော်နဲ့လည်း မလိုးဖြစ်တော့ပါဘူး။ ကျနော့်ဘက်က စပေမယ့် ညီမလေးက သိသိသာသာ ရှောင်နေတော့ ကျနော်လည်း ပါသည့်ပါသာပဲ နေလိုက်တော့တယ်။

ကျောင်းပြီးတာနဲ့ ညီမလေးက “ယောင်နောက် ဆံထုံးပါ” ဆိုသလို သူ့ယောကျ်ားမြို့ လိုက်သွားတော့ ကျနော် တစ်ယောက်ထဲ ယောင်ချာချာနဲ့ ခြောက်လလောက် အထီးကျန်ခဲ့ရတယ်။ ခြောက်လကျော်တော့ ညီမေလးဆီက ဖုန်းဆက်တယ် သူတို့နဲ့ ခဏတဖြုတ် အတူလာနေပေးဖို့ပေါ့။ ကျနော်လည်း အိမ်ကို ဒေါ်ကြီးစိုးထံ အပ်ထားပြီး ညီမလေးတို့နေတဲ့ နယ်မြို့လေး လိုက်သွားခဲ့တော့တယ်။

ညီမလေး ယောကျ်ားမျိုးရိုးက အတော်ချမ်းသာတာဗျ။ ကျနော် စရောက်တာနဲ့ ညီမလေးတို့နေတဲ့ အိမ်ကို ကြည့်ပြီး ရိပ်မိလိုက်တယ်။ မြို့ထဲမှာ သူ့အစ်မ အရင်းတွေ ရှိသေးတယ်တဲ့။ မိဘတွေရဲ့ ကျောက်မြတ်ရတနာ လုပ်ငန်းကို ယောက်ဖကပဲ ဦးစီးလုပ်ကိုင်နေတယ်။

ညီမလေးက အိမ်ထောင်ကျသွားပေမယ့် အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ခါသေးပြီး ဖင်သားကြီးတွေ ကော့ထွက်လာတော့ အခုထိ မြင်တဲ့သူ ငေးယူရတုန်းပဲ။ ရောက်ပြီး ငါးရက်လောက် အကြာ ညီမလေးကို ယောက်ဖနဲ့ လိုးတဲ့အကြောင်း မေးကြည့်တော့ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာတယ်။

ယောက်ဖက ညီမလေးကို ဖုန်းနဲ့ အောကားတွေ ပြပြပြီး လိုးတာ။ ကျနော်လည်း အခွင့်အရေး ရသလောက် ချောင်းကြည့်တာပေါ့။ ညီမလေး စိတ်တွေလည်း ကြာတော့ ပြောင်းလဲလာတာထင်တယ်။ သူ့ဖုန်း ခိုးကြည့်ရင် အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်တဲ့ ကားတွေ အများဆုံးပဲ။ လင်မသိအောင် ခိုးပြီး အလိုးခံတဲ့ ကားတွေများတယ်။

ကျနော်တို့ ယောင်္ကျားတွေကလည်း ကာမစိတ် ပြင်းထန်တဲ့ မိန်းမတွေဆို မက်မက်မောမော လိုးတတ်ကြတယ်။ ညီမလေးကလည်း ယောက်ဖ လိုးသလောက် အောက်က ဖြဲကားအလိုးခံပြီး ပါးစပ်က တအားအား ညည်းပြတတ်တယ်။ ယောက်ဖကလည်း ညီမလေးညည်းလေ လိုးအားသန်လေပဲ မီးပွင့်မတတ် ဆွဲဆွဲလိုးတတ်တာ။

ညီမလေးကို ဖုန်းထဲက အောစာအုပ်တွေ ဖတ်ခိုင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတတ်တယ်။ ညီမလေးကလည်း စာအုပ်တွေဖတ်တုန်း လင်ဖြစ်သူက ယက်ပေးတော့ စိတ်တွေ တအားကြွပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးချင်သလို လိုးကြတော့တယ်။

နောက်ပိုင်း လင်ငယ်ထားပြီး အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်တွေများတော့ ကျုပ်ဆီ ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး ဒီအိမ်မှာ လာနေဖို့ အကူညီတောင်းတော့တာပဲ။ ညီမလေးက ပေါ်တင် ဖွင့်ပြောတာပါ။ လင်ငယ်ကို အလိုးခံချင်ပေမယ့် သူ့ယောက်ျား သိမှာလည်း စိုးရိမ်တယ်။ သူ့ကို အကြပ်ကိုင်ပြီး ငွေညှစ်တာတို့ လင်မယား ကွဲအောင် လုပ်တာတို့ကိုလည်း ကြောက်တယ်။

အလုပ်နားရက်တွေ အိမ်မှာဆုံရင် ယောက်ဖ အပြင်ထွက်တာနဲ့ အောက်ခံမပါပဲ သူကိုယ်လုံးကို မသိမသာ လှုပ်ပြတာတို့ ဖင်သားကြီးတွေ တမင်တကာ ကျနော့်ရှေ့ ရမ်းခါနေအောင် လျှောက်ပြတာတို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနီးကပ် ဆုံရင် ထမီခါဝတ်ရင်း စောက်ပတ်ကို မမြင်မြင်အောင် ပြတာတို့ အမျိုးမျိုး လုပ်ပြတယ်။ ကျနော် သူတို့အိမ်ရောက်ပြီး သိပ်မကြာပါဘူး ယောက်ဖ အက်ဆီးဒန့် ဖြစ်လေတယ်။

” ကိုကိုလား… အဟင့်ဟင့်… အမြန်လာခဲ့ … ကိုသန်းနိုင် … မရတော့ဘူး … ညီမလေး အိမ်ပြန်ခေါ်တော့မယ် ”

” ဟာ … အေးအေး ကိုကို အခုလာပြီ … ညီမလေး ”

အိမ်မှာ ဘီယာ သောက်နေတုန်း ညီမလေး ဖုန်းဆက်တာနဲ့ ကျနော်လည်း ဆေးရုံ လိုက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့် ယောက်ဖ သန်းနိုင် မနက်က ကားကားချင်း တိုက်မိပြီး ခေါင်းထိသွားတော့ ဆေးရုံတင်ထားရတယ်။ အရေးပေါ် အခန်းထဲ တောက်လျှောက် ပို့ပြီး နေ့လည်မှ ကျနော် အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ညနေရောက်တော့ ညီမလေးက ဖုန်းဆက်လာတာနဲ့ ဆေးရုံကို ကိုယ်တိုင် ကားမောင်း လာခဲ့တယ်။ အရေးထဲ မီးပွိုင့်ရောက်တော့ မီးနီ မိနေတာနဲ့ ခဏစောင့်ရသေး။ အလုပ်ပြန်ချိန်မို့ ဆိုင်ကယ်ရော ကားရော ရှုပ်ယှက် ခတ်နေတယ်။

ဆေးရုံရောက်တော့ အရေးပေါ်ခန်းထဲ သန်းနိုင်ရဲ့ အစ်မနှစ်ယောက်ရော ရောက်နေတယ်။ ညီမလေး ဘေးနားက တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း သူတို့မောင်ကို ကြည့်နေကြတယ်။ ကျနော်ရောက်တော့ ညီမလေးက ကျနော့်ကို ဖက်ပြီး ငိုတော့တယ်။

” ကြည့်ပါဦး … ကိုကိုရယ် … ကိုသန်းနိုင်ကို … အဟင့် ဟင့် … ညီမလေးကို ခွဲသွားပြီ … အီးဟီး အဟင့် ဟင့် ”

ဘေးက ဆရာဝန်တွေက တိုးတိုးတိတ်တိတ် ငိုဖို့ လာပြောလို့ ကျနော်လည်း ညီမလေးကို အရေးပေါ်ခန်း လိုက်ကာ ကာထားတဲ့ဘက် ခဏခေါ်လာပြီး နှစ်သိမ့်ပေးနေရတယ်။ ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တင်းနေအောင် ဖက်ပြီး ကြိတ်ငိုနေတော့ ညီမလေး နို့ကြီးတွေက ကျနော့် ရင်အုပ်နဲ့ ဖိကပ်နေပြီး အပူများနေတဲ့ ညီမေလး ချွေးနံ့လေးက နှာခေါင်းထဲ ဆေးနံ့တွေနဲ့အတူ တိုးဝင်လာတယ်။ ညီမလေး ကိုယ်လုံးကို ပြန်ဖက်ရင်း ပေါင်ကြားက တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားတယ်။ အသိစိတ်က ခဏလေး လွတ်ထွက်သွားတယ်ဗျာ။

ယောက်ဖ သန်းနိုင်ရဲ့ အလောင်းကို အိမ်သယ်လာတော့ သူ့အစ်မ နှစ်ယောက်ပါ တစ်ခါတည်း လိုက်လာကြတယ်။ သန်းနိုင် အစ်မတွေက အစက ညီမလေးကို မကြည်ဘူးဗျ။ စည်းစိမ်ကြောင့် ယူတယ် ထင်ကြတာ။ နောက်ကျမှ ကျနော်တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှု့ကို ကြားသိပြီး ညီမလေးအပေါ် အမြင်ကြည်လာတာ။

သူတို့ အမြင်ကြည်တော့လည်း ညီမလေးကို ချစ်လိုက်ကြတာ ညီအစ်မ အရင်းတွေ အတိုင်းပဲ။ ယောက်ဖကတော့ ကံမကောင်းရှာဘူး။ ညီမလေးကို တစ်နှစ်ပြည့်အောင်တောင် မလိုးလိုက်ရဘူး။ ကားအက်ဆီးဒန့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားတယ်။

“ကိုကို … ညကြ အရက်တွေ တအားမသောက်နဲ့ဦး”

ရပ်ကွက်က တော်တယ်ဗျ။ ကျနော့် ယောက်ဖ အလောင်းကို ရေချိုး အလောင်းပြင်ပြီး အပြီးစီး လာလုပ်ပေးကြတယ်။ အိပ်ခန်းထဲ ခဏမှေးနေတုန်း ညီမလေး ဝင်လာပြီး ညပိုင်း အရက်မသောက်ဖို့ ပြောတယ်။

” အေးပါ ညီမလေးရ … နဲနဲပဲ … သောက်မှာပါ ”

” ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီညတော့ မသောက်ပါနဲ့ … ကိုကိုရယ် … ညကြ ညီမလေး … တစ်ယောက်ထဲ … မအိပ်ရဲလို့ပါ ”

” ဟာ … ဘာမှမကြောက်ပါနဲ့ … လူသေက ဘာမှ မလုပ်နိုင်ပါဘူး … ညီမလေးရာ ”

” အင် … ညီမလေး ကြောက်တယ် … ညကြ … ကိုကို့ အခန်း လာအိပ်မှာ ”

” ဟော … ခင်မေလွင်က … ဒီရောက်နေတာကိုး … မမက … အောက်ထပ် လိုက်ရှာနေတာ ”

ကျနော်နဲ့ ညီမလေး စကားပြောတုန်း ယောက်ဖရဲ့ အစ်မအကြီးဆုံး မမြမြခိုင်က အခန်းတံခါးပေါက်ကနေ လှမ်းပြောလိုက်တယ်။

” ဟုတ် … မမ ”

” အေးအေး … ညကြ နာရေးစောင့်မယ့် သူတွေအတွက် … ဆေးလိပ်တို့ ကွမ်းတို့ ဖဲထုပ်ရော ဝယ်ထားဦး … မမကို လာပြောနေလို့ ”

“ဟုတ် မမ … ကျနော် အကုန် ဝယ်ပေးထားပါ့မယ်”

” အေး … ငါ့ညီမရော … မောင်လေး အလောင်းကြည့်ရင်း… ဒီမှာ ညအိပ်ကြမှာ… ခင်မေလွင်က မမတို့ဖို့ အိပ်ခန်း စီစဉ်ပေးဦး… သူတစ်ယောက်ထဲဆို လန့်နေမှာ ”

” ခု … ညီမလေး အဲဒါ ပြောနေတာ … မမရဲ့ … ကိုကို့ကို ညကြ … အရက်မသောက်ဖို့ … ညီမလေးလည်း တစ်ယောက်ထဲ … မအိပ်ရဲဘူး ”

” အေးပါ … မီးစက်ထဲ ဆီဖြည့်ထားဦး … မောင်လွင်ကိုသက်က… ပြီးတော့ ဓမ္မာရုံက ထိုင်ခုံတွေ… သွားသယ်ပြီး ခင်းထားတော့ … မင်း မသယ်ရပါဘူး ဘေးက လိုက်ရုံပဲ … ဒီရပ်ကွက် လူမှု့ကူညီရေး အသင်းက အကုန်လုပ်ပေးလိမ့်မယ် ”

မမက ပြောပြီး အောက်ဆင်းသွားတော့ ကျနော်လည်း ခုံတွေ သွားယူ ခင်းကျင်းပေးလိုက်တယ်။ မမကတာ့ အိမ်ရှေ့ အမိုးအောက် ပြင်ထားတဲ့ ယောက်ဖ အလောင်းနား ထိုင်ပြီး သူ့ညီမနဲ့ရော ညီမလေးနဲ့ရော စကားထိုင်ပြောနေတယ်။

အိမ်ပေါ် ပြန်တက်လာပြီး ခဏကြာတော့ ညီမလေးက ကျနော့်ဘေး ပက်လက်လေး လှန်လဲပြီး ရောက်ရာပေါက်ရာ ပြောနေတယ်။ ထမီက ပါးတော့ ညီမလေး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ရေးရေးလေးနဲ့ ပေါင်ကြားက စောက်ပတ်မို့မို့ အရာလေးကို မြင်နေရတယ်။ ဖင်တွေက အရင်ထက် ထွားလာပြီး ကုတင်ပေါ် ကားထွက်နေတယ်။ ခုလည်း ပက်လက်သာ လှဲနေတာ ဖင်သားစိုင်ကြီးက ခုနေတော့ ခါးကော့နေသလို ဖြစ်နေတယ်။

” အိမ်ထောင် ကျပြီးမှ … ညီမလေးက … ပိုလှလာတယ် ”

” ဟင်း ဟင်း … ထင်လို့ပါ ကိုကိုရယ် ”

ညီမလေးက ကျုပ်ဘက် မျက်လုံးဆွေကြည့်ရင်း ပြုံးပြီး ပြန်ပြောတယ်။

” တကယ်ပြောတာကွ … ဖင်ကြီးတွေများ ထွားလာလိုက်တာ… အရင်ကနဲ့ တစ်ခြားစီ ”

” ဟယ် … ကိုကိုကလည်း ဘာတွေ ပြောမှန်းမသိဘူး … … ဟွန့် ”

ညီမလေး မျက်နှာ ပန်းရောင် သန်းသွားတာ အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတယ်။ ကျနော်က ညီမလေးရဲ့ ဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေးအောက် ဆီးခုံမို့မို့လေးကို စိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ညီမလေးက သူ့ရေချိုးမလို့ ပြော‌တယ်။

” ကိုကို … ညီမလေး ရေချိုးတော့မယ် … အရက် မသောက်နဲ့နော် ”

ညီမလေးက ပြောပြီး ကျနော့် ပေါင်ကြားကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ကုန်းထလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သွားပါလေကော။ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာက တွဲလျက် အပေါ်ထပ်မှာ တစ်လုံး အောက်ထပ်မှာ တစ်လုံးဖြစ်တယ်။ ကျနော်က အပေါ်ထပ်မှာနေတော့ အပေါ်ထပ်က ရေချိုးခန်းပဲ သုံးတယ်။ အရင် ညီမလေးတို့ လင်မယားကတော့ အောက်ထပ်မှာ သုံးတယ်။

ခဏအကြာ ရေချိုးခန်းဘက်က အသံကြားလို့ ကျနော် ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ကို လျှောက်လာခဲ့တယ်။ ရေချိုးခန်း အပြင်ဘက် အဝတ်တင်တဲ့ ဘားတန်းလေးမှာ ညီမလေး အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေးကို အတိုင်းသားပဲ မြင်လိုက်ရတယ်။

ဘောင်းဘီလေး ဆွဲယူပြီး ညီမလေး စောက်ပတ်နဲ့ ထိထားတဲ့ ဂွနေရာလေးကို အပေါ်ဘက်ထားပြီး လုံးကိုင်ကြည့်တော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဂွနေရာလေးက ညိုညစ်ညစ်လေးမို့ ကျနော် ရင်တွေခုန်လာတယ်။ နှာခေါင်းဝလေးနား ကပ်ပြီး ရှူတော့ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ချီးနံ့လေးဗျာ။

တစ်နေကုန် ဝတ်ထားတော့ ညီးမလေး စောက်ပတ်နဲ့ ကပ်နေတဲ့ နေရာလေးက ဒီအနံ့လေးကို မရှူရတာ ကြာပြီ။ နှာခေါင်းထဲ စူးကနဲ့ ဝင်လာတဲ့ အောက်သိုးသိုး အနံ့လေးကို တဝကြီး ရှူပြီးမှ ပြန်ထားလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်း တံခါးကနေ အသာလေး ခေါင်းငှဲ့ကြည့်တော့ ကျနော့် ရင်တွေ တဒုံးဒုံးနဲ့ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာတော့တယ်။

ညီမလေးက ထမီအပေါ်စကို ဘယ်လက်နဲ့ တံတောင်ဆစ်လေး ထမီထဲထည့် လက်ကွေးကိုင်ရင်း ညာလက်က နို့အုံလေးကို ဆပ်ပြာအမြုပ်လေးနဲ့ ပွတ်တိုက်နေတာ။ ပြီးမှ ထမီ ရင်ပြန်လျားပြီး ထမီအောက်နားစကို ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးကြားထဲ ဆပ်ပြာမြုပ်လေးနဲ့ စောက်ပတ်လေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ဆေးနေတယ်။ ကြည့်ရင်း မနေနိုင်လို့ ဂွင်းထုလိုက်တာ အချက် ၃ဝ တောင် မပြည့်ဘူး လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်လာတယ်။
…………………………………………………

ကျနော် တစ်ရေးနိုးတော့ အောက်ထပ်က နာရေးလာစောင့်ရင်း ဖဲရိုက်နေတဲ့ အရပ်ထဲက လူတချို့အသံ ကြားနေရတယ်။ ရုတ်တရက် ဘတ်ကနဲ့ ကျနော့် ပေါင်ကို တစ်ခုက လာထိနေလို့ လန့်နိုးလာတယ်။

“အူး … အူး …… အူး …… ဝုတ် အီအီ …… ဝုတ်ဝုတ်”

စောက်ရေးထဲ ခွေးအူသံက ဆွဲဆွဲငင်ငင်နဲ့ဗျာ။ ယောက်ဖများ အခန်းထဲ ရောက်လာတာလား စိတ်ထဲ တွေးမိသေးတယ်။ လာထိနေတဲ့ ညီမလေးရဲ့ ပေါင်ကို အသာဆွဲလှန်ပြီး ထမိန်အောက်နားစကို ခါးထိ ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ အဖုတ်လေး ကြည့်တော့ အမွှေးလေးက ကပ်နေပြီး အစိလေးက ထိပ်မှာ ပေါ်တယ်ဆိုရုံလေး အရင်အတိုင်းပဲ။

အဖုတ် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကတော့ အရင်ကလောက် မရဲပဲ နီညိုရောင်လေး သန်းပြီး လှန်နေတယ်။ အစိလေးကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်လေးတွေ မသိမသာ ဖြဲပေးလာတယ်။ လက်တကိုင်းအင်္ကျီ အောက်နားစလေးထဲ လက်သွင်းပြီး နို့တွေကို စမ်းကြည့်တော့ နိုသီးခေါင်း သေးသေးလေးက မာခဲနေတယ်။ ညီမလေး မျက်စိလေး ဖွင့်ရင်း ခါးကို ကော့ကော့ ထိုးပေးလာတယ်။

ကျနော်လည်း ပုဆိုးချွတ်ပြီး တက်ခွတော့ လမွှေးအုံအောက်က လီးကြီးမြင်ပြီး ညီမလေး စိတ်တွေ ကြွလာတာနေမယ် လီးကို မမှီတမှီလေး လှမ်းစမ်းနေတယ်။ အချိန် ဆွဲမနေတော့ပါဘူး စောက်ပတ်လေးထဲ ဗျစ်ကနဲ့ ထိုးသွင်းပစ်တော့ လျှောလျှောရှူရှူ ဝင်မသွားဘူး စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ တစ်နေတယ်။ သူလည်း တိုးတိုးလေး အော် ၊ ကျနော်လည်း ဒစ်နားလေး ပူကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတယ်။ သေချာ ဖိထည့်မှ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်သွားတော့တယ်။

လီးဝင်တာနဲ့ ကျနော့် ကျောပြင်ကို တင်းနေအောင် ဖက်ရင်း ပုခုံးကို သွားလေးနဲ့ ကိုက်တာ ဟိုးအရင်ကအတိုင်းပဲ။ လီးကြီးအဆုံးထိ ထည့်လိုက်တော့ ညီမလေး စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်ကြပ်ပြီး စောက်ပတ်လေး ခွက်ဝင်နေတယ်။ လီးကြီး ပြန်ထုတ်တိုင်း စောက်ပတ် အုံတစ်ခုလုံး ဖောင်းကြွပါလာပြီးရင်ဘတ်လေး ကော့ပြန်လာရတယ်။

ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ဖြဲပြီး ကော့ပေးနေတဲ့ ညီမလေးရဲ့ နို့သီးခေါင်း တစ်ဖက်ကို ကျနော် ဆွဲစုပ်ပြီး ကျန်နို့သီးခေါင်းလေး တစ်ဖက်ကို လက်ညိုး လက်မနဲ့ ပွတ်ချေပေးလိုက်တယ်။ အဖုတ်ထဲ ဆောင့်လိုးတော့ ညီမလေး နှုတ်ခမ်းက အင့်ကနဲ့ အင့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး ခါးလေး ကော့တက်လာတယ်။ မလိုးတာကြာတော့ စောက်ပတ်က စီးပိုင်နေပြီး လိုးရတာ တကယ် အရသာရှိတယ်ဗျာ။

ညီမလေးလည်း တအီးအီး ညည်းရင်း လီးအရသာကို ထိထိမိမိလေး ခံစားနေရတယ်။ လည်တိုင် ပျော့လေးကို စုပ်ယူလိုက်ရင်း နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ပြီး မနားတမ်း ပစ်လိုးလိုက်တော့တယ်။

” ဘွတ်… ဖွတ် အ အ … ဗျစ် အားးးးး ”

ဖိလိုးတိုင်း ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ကျနော့် လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ထိုးလိုက် ဘယ်ညာ ရမ်းခါပေးလိုက်နဲ့ ကျနော်လည်း လိုးရင်း အားမရသလို ဖြစ်လာမိတယ်။ ချိုင်းအောက် လက်နှစ်ဖက်ထိုးသွင်းရင်း ပုခုံးနှစ်ဖက် ဆွဲပြီး ဆောင့်သွင်းတော့ ညီမလေး မျက်ဖြူလန်မတတ် ဖြစ်သွားရတယ်။ လီးဝင်တိုင်း စောက်ခေါင်းထဲ အိုင်နေတဲ့ အရည်တွေကြောင့် တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ အသံမြည်နေပြီး လဥနှစ်လုံးက ဖင်ဝလေးကို တဖတ်ဖတ်ဖြင့် ရိုက်မိနေတယ်။

” အဟင့် ဟင့်.. ဆောင့် ဆောင့် … ကိုကို… နာနာလေးလိုး … အရမ်းကောင်းတာပဲဟာ…. အ အားးးးး …. မရပ်နဲ့ မရပ်နဲ့နော်… အမလေး အ အားးးး.. ပြီးတော့မယ်ထင်တယ် ”

ညီမလေးက ခါးကော့ထိုးရင်း ပေါင်တန်တွေကို ရသလောက် ဖြဲခံပြီး လက်တွေက ကျနော့် ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်နေတယ်။ အားပါတဲ့ လိုးချက်တွေအောက် တအားအား ညည်းရင်း စောက်ရည်ကြည်တွေ စီးကျနေတယ်။ ခေါင်းလေးမော့တက်သွားပြီး အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတာနဲ့ ကျနော့် လီးတန်တလျှောက် ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ညီမလေး အဖုတ်ထဲ လရည် ပန်းထည့်ရင်း ဆီးခုံချင်းထိနေအောင် ဖိကပ်ထားလိုက်တော့တယ်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




 

ဆုံလည်နွား အပိုင်း ( ၂ )

ဆုံလည်နွား အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“နင်မကောင်းဘူး သော်ကြီး၊ ငါတို့ မဟုတ်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ.”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို သူ့စိတ်အလိုမပါပဲ ကိုယ်ခန္ဓာက အလိုလို ရောက်သွားသဖြင့် ခတ္တခဏ အသိတရားဖြင့် ကင်းကွာသွားခဲ့ရသည်။ ယခုပြီးသွားတော့ ချက်ခြင်းပင် အသိပြန်ဝင်လာတော့ အခုနက သူ ကိုကိုသော်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ပြန်ဖက်မိသွားသည့် လက်တွေကို ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ကိုကိုသော်ကို သူ့ကိုယ်ခန္ဓာမှ ကွာသွားရန်တွန်းထုတ်ဖို့ကျိုးစားလိုက်သည်။

ကိုကိုသော် မှာလည်း ကောင်းလွန်းသောအရသာ ကြောင့် သုတ်ရည်များလွှတ်ထုတ်လိုက်သဖြင့် မောသလိုဖြစ်သွားသည်။ အနည်းငယ်ပျော့သွားသော်လည်း မာတာတာနေသေးသည့် လီးကြီးကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲစိမ်လျှက် မှိန်းခံစားနေရင်း က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ဖက်ထားလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုပ်တရက်သူ့ကို တွန်းထုတ်ဖို့ကြိုးစားတော့ ကိုကိုသော်မှာ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မလွတ်သေးပဲ အတင်းပြန်ဖက်ထားမိလေသည်။ 

သူ့စိတ်ထဲမှာ စိုးရိမ်မိတာက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့မာမီကို တိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ လေးလေးဦးအောင်နိုင်ကို ပြန်တိုင်မှာကိုပဲ ဖြစ်သည်။ ပြန်တိုင်လို့ကတော့၊ ပြဿ နာအကြီးကျယ် တက်မည်ဆိုတာသူသိသည်။ အိမ်ပေါ်က ဆင်းရမလား၊ ရဲစခန်းရောက်မလား၊ စသဖြင့်ပေါ့။ စိုးရိမ်စိတ်နှင့်အတူ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မလွှတ်ပေးပဲ အတင်းဖက်ထားမိလေသည်။ 

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုန်းလေ သူက ပိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လေ၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသည့်သူ့လီးကြီးက လှုပ်လေ။ နောက်ပြီး အိစက်တော အထိအတွေ့၊ အပွတ်အသတ်များကလည်း သူ့သွေးကြောတွေကို ပြန်ပူလာစေခဲ့သဖြင့်၊ သူ့ကောင်ကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာတောင်ထလာပြန်သည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကိုကိုသော့်လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းမာတောင်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့် အားတွေ တဖြည်းဖြည်းဆုတ်ယုတ်လာသလိုခံစားနေရသည်။

“ မင်း...မင်း..သော်ကြီး..ယုတ်မာတယ်ကွာ..မကောင်းဘူး..တီတီ့ ကို လွှတ်ပါတော့”

“ ကျနော် ကြောက်လို့ပါ တီတီရယ်၊ ကျနော်တီတီ့ ကိုလည်း ချစ်မိလို့ စိတ်ဖေါက်ပြန်သွားမိတာပါ”

“ မင်း ကိုယ့်တီတီ ကို ကိုယ်ပြန်လုပ်ရက်တယ်ကွာခုလွှတ်တော့”

သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းပြည့်ဖောင်းလာတာနှင့်အမျှ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံလည်းပျော့လာခဲ့ရသည်။ ဒူးတွေလည်းပျော့ခွေနေပြီ ရုန်းရတာ အားမရှိတော့ဘူး၊ ငါဘာဖြစ်နေလည်း အပျိုပေါက်စလေးလည်းမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့စိတ်ထဲမှာတွေးနေသည်။

ကိုကိုသော်ကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရုန်းတာ ပျော့သွားမှန်းသိသည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ဖင်ကို ကြွကာ လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်အသွင်းအထုပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းစလုပ်လာသည်။

“ အို့”

ကိုကိုသော်က အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ဆောင့်ချင်လို့ လီးကြီးကို အပြင်ရောက်လုနီးပါး ထုတ်လိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရင်ကနဲ ဟာကနဲလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားသည့် အဖိုးတန်ကြွေပုဂံတလုံးလွတ်ကျကာနီးလို ခံစားမှုမျိုး၊ ဒါမှ မဟုတ် ဂျောက်ကမ်းဘားတခုကနေ ပြုတ်ကျတော့မိတဲတဲလေး လိုခံစားမှုမျိုးဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့်လည်းယောင်ရမ်းပြီး ကိုကိုသော့်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်လည်တိုးဝင်လာသည့် ကိုကိုသော့် လီးကြီးက သူ့ရင်ခေါင်းထဲ ပြည့်သွားသလိုပင် ခံစားလိုက်ရပြန်လေသည်။ 

ထိုကဲ့သို့ လေးငါးဆယ်ကြိမ်ဖြစ်ပြိးသည့်နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်တော့သည်။ ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လှိုင်းလုံးကြီးတွေ စီးနေရသလို နိမ့်ချည်မြင့်ချည်အရသာ ထူးနှင့်အတူ တဖြည်းဖြည်းဆူပွက်လာသော အသွေးအသားများက သူမသိလိုက်ပဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အလိုလို လှုပ်ရှားမိနေစေတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏လက်များက ကိုကိုသော့် ကိုယ်လုံးကို တွယ်ဖက်ထားမိရုံမက သူ့တင်ပါးကြီးများကို ကြွကာကြွကာ ကိုကိုသော်လိုးသမျှ၊ ဆောင့်သမျှ ကို အချက်ညီညီကော့ခံပေးနေလေတော့သည်။

“ အ..အ...အို့”

ဒီတခေါက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးဒုတိယအကြိမ်မို့ တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်ကြ၊ အတွေ့အကြုံလည်း ရှိကြသူများမို့ ခနလေးနှင့် တယောက် နရီ ကို တယောက်ဖမ်းမိပြီး စည်းဝါးမှန်မှန်ဖြင့် ကာမပင်လယ်ကို ကူးခတ်နေကြလေတော့သည်။

……………………………………….

“ သော်ကြီး တော်ပြီကွယ် ထတော့ တီတီ ရေချိုးခန်းသွားချင်ပြီ”

ကိုကိုသော်မှာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကို လုံးဝ လက်မလွတ်ပဲ လုပ်ခဲ့သည့် တတိယ အချီပြီးသည့်အချိန်မှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မရုန်းကန်တော့၊ ယခုလည်း ဆီးတအားပေါက်ချင်လာသဖြင့်သာ ကိုကိုသော့်ကို ခွင့်တောင်းနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်မှာလည်း အခုတော့ ကျေနပ်သွားလေပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ ပြောင်းလဲလာပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏အခြေအနေကိုလည်း သူသိနေပြီမို့ အသာဖယ်ပေးလိုက်လေသည်။ 

သူကိုယ်တိုင်လည်း သေးပေါက်ချင်လာခဲ့သည်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်မှ ထလိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကွင်းလုံးကျနေသည့်ထမိန်ကို ကောက်စွပ်ကာ ရင်လျှားလိုက်သော်လည်း ကိုကိုသော်က တော့ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့်ပင်လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ ရေချိုးခန်း အထဲတွင် ထောင့် နားတွင် ဗိုလ်ထိုင်အိမ်သာကို တတ်ဆင်ထားလေသည်။

ရေချိုးခန်းထဲသို့ သူ့နောက်မှ ကပ်ဝင်လိုက်လာသော ကိုကိုသော် ကို ဂွေးစိတန်းလန်းဖြင့် မြင်လိုက်ရတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်သွားသည်။

“ ဟယ် သော်ကြီး နင်အရှက်လည်းမရှိဘူး တခါထဲ”

“ ဟင်တီတီ ကလည်း တီတီနဲ့ ကျနော်နဲ့ က ဘာရှက်စရာလိုသေးလို့လဲဟာကို၊ အခုလေးတင်ပဲ..”

“ တော်တော့ ..အရှက်မရှိစကားတွေ ဆက်ပြောမနေနဲ့တော့”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော်ဆက်ပြော၍ မရအောင်ပိတ်ပြောလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ အိမ်သာကမုတ်ပေါ်ထမိန်ကို အသာလှန်၍ထိုင်ကာ ရူရူပန်းတော့သည်။ ကိုကိုသော်က တော့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှ ရေထွက်ပေါက်နေရာကို သူ့လီးကြီးချိန်ပြီး ပန်းလေတော့သည်။

“ ဟဲ့ ပြီးရင် ရေများများလောင်းချနော် တော်ကြာသေးစော်တွေနံနေမယ်”

“ အင်းပါတီတီ ရဲ့ တခါထဲ ရေချိုးချမှာပဲဟာ”

“ သော်ကြီး နင်အပြင်ထွက်အုန်း ငါရေဆေးမလို့”

“ ဟာတီတီကလည်း ရေတခါထည်းချိုးလိုက်ပါ၊ ချွေးတွေနဲ့ဖြစ်နေပြီဟာကို ကျနော်လည်းချိုးမယ်လေ”

“ ဟယ် မချိုးတတ်ပါဘူး နင်ထွက်မှ ငါချိုးမယ် “

“ဟာ တီတီကလည်း လာပါ ခုမှ ကျနော်တို့ ဘာရှက်စရာရှိသေးလို့လဲ”

သူ့စောက်ဖုတ် ကို တစ်ရူးလေးဖြင့်သုတ်၊ အိမ်သာကမုတ်ကို ရေဆွဲချ၊ ပြီးထလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ကိုကိုသော်က လက်ဖြင့်လှမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။ နောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ဖို့ကျိုးစားလေသည်။

“ ဟေ့ သော်ကြီးမလုပ်နဲ့ကွာ ငါထမိန်နဲ့ပဲ ချိုးမယ် တော်တော့ မကဲနဲ့တော့၊ ငါမမနဲ့တိုင်ပြောမှာနော်”

တကယ်တိုင်ပြောတော့မည်မဟုတ်မှန်း ကိုကိုသော်က သိနေသော်လည်း သိပ်အကြမ်း မဖက်တော့၊ နောက်မှ စည်းရုံးတော့မည်ဟု သဘောထားပြီး ရေခွက်အဖြည့်ရေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပုခုံးပေါ်မှ လောင်းချလိုက်လေသည်။

“ ဟား အခုမှ ပဲ တီတီ့ကို သင်္ကြန်ရေလောင်းရတော့တယ်။”

“ နင့်ကိုလည်းငါပက်မယ် အဲလောက်ဖြစ်နေ”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း ရေခွက်တခွက်နှင့် ကိုကိုသော့်မျက်နှာကို ပြန်ပက်လိုက်သည်။

“ ဗွမ်း”

“ဖျမ်း”

“ခိခိ”

“ဟီးဟီး”

သူတို့ နှစ်ယောက်တယောက်နှင့်တယောက် ပက်ကြရှောင်ကြနှင့် ရီရီမောမော ဖြစ်လာကြသည်။

“ တော်ပြီကွာ တီတီ့ ဆံပင်တွေစိုကုန်တော့မယ် ဆပ်ပြာတိုက်တော့မယ်”

“ ပေးတီတီ ကျနော်တိုက်ပေးမယ်”

ကိုကိုသော်က ဆပ်ပြာတုန်းကို ခတ်မြန်မြန်လေးလုယူလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပွတ်ကာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကျောပြင် လက်မောင်းတို့ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်လေသည်။ ချောမွတ်သော အထိအတွေ့ နှင့် ထမိန်ရေစို ကြောင့် ဖုထစ်တစ်ရစ်နေသည့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးအလှကြောင့် ကိုကိုသော် ၏ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းထောင်မတ်လာရလေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်ဖက်မှာဖြစ်နေသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မမြင်ရခြေ။ ကိုကိုသော် ဆပ်ပြာသုပ်ထားသော လက်များက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ရွှေရင်အစုံကို ရင်လျှားအပေါ်မှ ထိုးနိုက်ပွတ်လိုက်တော့၊

“အို့”

ကနဲအသံနှင့်အတူ နောက်ကို ဖင်ကော့လိုက်မိတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဖင်ကြီးက ကိုကိုသော့် အလံတိုင်ကြီးကို သွားတိုက်မိလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ဖင်ကို တိုက်မိတာ ဘာမှန်းသိသွားတော့ နည်းနည်းရှက်သလို တွေဝေနေချိန်မှာ ကိုကိုသော့် လက်ဖဝါးတွေက သူ့နို့တွေကို ပွတ်သတ်နေလေပြီ။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလည်း အတင်း မငြင်းတော့ သူ့လက်များဖြင့် ပြေကျလာာသော ထမိန်ကို လျှော့ရဲရဲကိုင်ပေးထားလိုက်လေသည်။ ကိုကိုသော့်လက်များက ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြင့် ချောမွတ်နေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ နို့ကြီးများကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ်ပေးနေရင်း မာတောင် လာပြီ ဖြစ်သော နို့သီးခေါင်းများကိုလည်း ဆော့ကစားပေးနေတော့သည်။

“ လွှတ်ချလိုက်ပါတော့ ဒီထမိန်ကို တီတီကလည်း ကျနော် တကိုယ်လုံးဆပ်ပြာတိုက်ပေးချင်လို့ပါ ဆို”

“ ဟင့် နင်တော်တော်ညဏ်များတယ်”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မျက်စောင်းလေးတချက်ထိုးပြီးပြောလိုက်သော်လည်း သူ့လက်ထဲကိုင်ထားသော ထမိန်အနားများကို လွှတ်ချလိုက်ရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းလှသော ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာရလေတော့သည်။

“ အားလှလိုက်တာ တီတီရယ်၊ တီတီ့ ကိုယ်လုံးက အရမ်းလှတာပဲ”

“ တော်စမ်းပါကွယ် ပေါက်ကရတွေ”

ကိုကိုသော့်လက်တွေက လုံးကျစ်နေသော တင်သား တွေဆီကို ရောက်သွားသည်။ လုံးအိနေသော တင်သား စိုင်များကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက အားမလိုအားမရ တချက်တချက်ဆုပ်ညှစ်မိလိုက်သေးသည်။ ဆပ်ပြာမြုတ်တွေဖြင့်ချောနေသော ကိုကိုသော့် လက်ခလည်ထိပ်ဖျားလေးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဖင်ကြားထဲ အသာ ပွတ်ဆွဲသွားရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။ 

ကိုကိုသော် ၏ လက်တဖက်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ဗိုက်သားပြင်လေးများမှ အောက်သို့ အသာပွတ်ဆွဲလာပြီး စောက်မွှေးအုပ်အုပ်လေးကို ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြစ် ပွတ်ဆွ ပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ထိတို့ ကစားတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး လက်တွေက သူ့ပုခုံးပေါ်ကို လှမ်းကိုင်ပြီးထိန်းထားရသည်။ သူ့ဒူးတွေ မခိုင်တော့သလိုမို့လေ၊ ငါဘာဖြစ်နေတာလည်း၊ အရမ်းကို အထိမခံကြွေပုဂံ ဖြစ်နေတာလားဟု ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးနေမိသည်။ 

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက် သူ့ပုခုံးတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မှီထားပြီး ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောနေသော နိူ့ကြီးများက လည်းသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်လာပိနေချိန်မှာ ကိုကိုသော်၏ လက်နှစ်ချောင်း က သူ့တီတီခိုင်၏ စောက်ဖုတ်ခေါင်းထဲ တိုးထင်တိုးထွက် လှုပ်ရှားနေလေပြီ။ ကိုကိုသော့် လီးကြီးမှာလည်း မခံရပ်နိုင်အောင်တင်းမာလာတော့ ကိုကိုသော် သူ့လက်တွေကို လှုပ်ရှားနေရာက ရပ်လိုက်သည်။

“ တီတီ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ရေကန်ဘောင်ကို ကိုင်ပေးထားပါလား”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှ မပြောတော့ ကိုကိုသော်ပြောသလိုသာလုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရေကန်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း ကိုယ်ကို နှိမ့်ချကာ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ထားတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ပေါက်ခွဆုံမှ ပြူထွက်နေသည့် အဖုတ်ကြီးတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားတော့သည်။

“ အာ့ “

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ငြီးသံလေးသဲ့သဲ့သာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောမွေ့နေသော ကိုကိုသော့်လီးကြီးက သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ရှောကနဲတိုးဝင်လာပြီး၊ သူ့စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို တိုးခွေ့ပွတ်တိုက် အဝင်အထွက်လုပ်နေတာကို အကြောတွေ အသွေးတွေ တဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေရအောင်ကို အရသာ ခံစားရမိနေလေတော့သည်။

“ဖွတ် ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်...စွတ်”

“ပလွတ်..ဖန်းဖန်း...ဖတ်ဖတ်..”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဟ ဖင်ကြီးများနှင့် ကိုကိုသော့် ဆီးခုံရိုက်ခတ်သံတဖန်းဖန်း၊ တချက်တချက် လေခိုသွားသလို ပလွတ်၊ဖရု စွတ် သံများက တဖုံ၊ အိအိ အားအား ငြီးသံများကပါ ရေချိုးခန်းလေးတွင်း ဆူညံနေပေတော့သည်။

………………………………….

“သော်ကြီး ငါတို့ နှစ်ယောက်ကိစ္စ ဘယ်လိုမှ ပေါက်ကြားလို့မဖြစ်ဘူးနော်”

“ ဟာ တီတီ ကလည်း ဒီလောက်တော့ ကျနော်သိပါတယ်ဗျ၊ ကျနော်လည်း အဲလောက်မအပါဘူး”

“နင်မအ မှန်းငါသိပါတယ်ဟယ်၊ မအလို့ပဲ ကိုယ့်တီတီကို အတင်းကျင့်တာပေါ့”

“ ဟာတီတီကလည်း ကျနော်ကြိုတင်ကြံစည်ထားတာမှ မဟုတ်တာ အမှတ်မထင် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားတာပါဆို “

“ အဲဒါ ဆိုရင်လည်း ဘာလို့ နောက်တခါလည်း၊ တခါထည်းကိုမှ ပဲ နောက်တခါပြီးနောက်တခါဟွန့် မပြောလိုက်ချင်ဘူး၊ ကိုအောင်နိုင် တောင် စယူကထည်းက ခုထိ ငါခလေးနှစ်ယောက်သာ ရလာတာ တနေ့ထည်း လေးခါ မဖြစ်ဖူးဘူး”

“ တီတီ ကလည်း တကယ်တော့ ကျနော့်ရဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ထင်ခဲ့တဲ့ စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်က တကယ်ဖြစ်လာတာကိုး၊ နောက်တခါဆိုတာ သေခြာပါ့မလား ဆိုတဲ့စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ အခွင့်ရေးရတုန်း လုပ်မိတာပါ”

ရေမိုးချိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ဆာဆာဖြင့် ညနေစာ စားပြီး အိမ်သားတွေ ဘယ်သူမှ ပြန်မရောက်သေးသဖြင့် အိမ်ရှေ့ခန်း တီဗီရှေ့ဆိုဖာပေါ်တွင်၊ နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ရင်း တွတ်ထိုးနေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ထားပြီး လက်ပြတ်ဝတ်ထားသဖြင့် အဖုံးအကာမရှိသည့် လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းကြီးကို နမ်းလိုက်သူ့ပါးဖြင့်ဖိကပ်ထားလိုက်လုပ်နေမိလေသည်။ထိုအချိန်မှာပင် တင်းတောင် ဟု အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ဘဲသံမြည်လာသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော့်ကို တွန်းထုတ်ပြစ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးပြူးကြီးဖြင့်။

“ ဟောသမီး ပြန်လာပြီလားမသိဘူး၊ သော်ကြီး အရင်အတိုင်းနေနော် မူမပျက်နဲ့”

ပြောရင်းက ထမိန်ကို သေခြာဆန့်ရန့်ဝတ်ရင်း အိမ်ရှေ့တံခါးနားသို့သွားလိုက်လေသည်။

“ ဟော သမီးငယ် ပြန်လာပြီလား စာသွားကြည့်မယ်ဆိုတော့ မိုးများချုပ်မလားလို့၊ အိုရေတွေလည်း စိုရွဲလို့ပါလား”

“ပထမတော့ အဲလိုပဲလေ မေမေ ဒါပေမဲ့ သင်္ကြန်ဆိုတော့ အသံတွေလည်းကြားနေရတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အဲဒါ အိမ်ကို မပြန်ခင်လမ်းမှာ သူငယ်ချင်းကားနဲ့ ရေပက်မဏ္ဍပ်တွေ နည်းနည်းပတ်ကြည့်လိုက်တာ”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်နားမှ ကပ်ပါလာသော ကိုကိုသော်ကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သေးသည်။

“ နင်တို့ အုပ်စုပဲ ရှိမှာပါဟာ သင်္ကြန်တွင်း စာကျက်ရတယ်လို့ မကြားဘူးပေါင်”

“ ဟင်း ကိုသော် တို့လို သချာၤ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့”

“ ဟဲ့သမီးငယ် ကိုယ့်အကိုကို အဲလိုမပြောနဲ့လေ”

“ အဟီး ရပါတယ် တီတီ ရဲ့ ငယ်ငယ် နဲ့က ကျနော်တို့က စနေကြပါ”

“ ကိုသော်က အိမ်မှာဘာလာလုပ်နေတာလဲ ရေပက်ခံထွက်မယ်ဆို ကားနဲ့”

“ သွားတယ်လေဟ ငါနေနည်းနည်းမကောင်းချင်လို့ပြန်လာတာ အိမ်သော့ပျောက်လာလို့ တီတီ့အခန်းမှာ လာခိုနေတာ၊ မဝင်းဝင်းသန်းကလည်း သင်္ကြန်တွင်းဆိုတော့မလာဘူးလေ၊ မာမီကလည်း အောဒစ်ရှိလို့ နောက်ကျမယ်ဆိုတာမို့၊ ဒီမှာပဲ တီဗီကြည့် ဝါးဒီးပေးရင်း စောင့်နေတာ၊ အဟီးး”

“ ကဲကဲ သမီးငယ် ရေစိုတွေသွားလဲလိုက်အုန်းဖျားနေမယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ”

တကိုယ်လုံးရေစိုရွဲနေသော ငယ်ငယ်နိုင် က ပလပ်စတစ်ဖြင့် ထုတ်ထားသော သူ့စာအုပ်ထုပ်ကို သူ့အမေအားလှမ်းပေးပြီး နောက်ဖေးခန်းကို အပြေးလေး ဝင်သွားလိုက်သည်။ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဂလန်ဂလားကလေး ဖြစ်သော်လည်း ရေစိုထမိန်အောက်က ဖင်လုံးလေးတွေက ဘတ်စကတ်ဘောလုံးလောက်ရှိနေခြေပြီ၊ နောက် ထမိန်က ပါးတော့ ရေစိုအောက်က အတွင်းခံ အနက်ရောင်လေးက ထင်းနေသည်ကို အမှတ်မထင်ငှေးကြည့်လိုက်မိသော ကိုကိုသော်ကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက တံတောင်ဖြင့်လှမ်းတွက်ရင်း မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်လေသည်။ နောက်ခပ်တိုးတိုးလေးဖြင့်၊

“ နှာဗူးမကျနဲ့ခလေးကို ဟွန်း”

ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ကိုကိုသော် လည်းရုတ်တရက် ရှက်သွားသည်။ ငယ်ငယ်နိုင့်ကို တခါမှ သူ့စိတ်ထဲ မပြစ်မှားမိ၊ မောင်နှမ လိုပင်နေလာခဲ့သည်မှာ ယခုထိပင်၊ ဒီနေ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို လိုးလိုက်ရပြီးမှ သူ့စိတ် တွေက တမျိုးဖြစ်လာတာထင်သည်။ အမေ နှင့်ပင် ကျူးလွန်ခဲ့ပြီ ဆိုတော့ သမီးကိုတော့ ဘာလို့ ရှောင်စရာလိုအုန်းမလဲ လို့ အတွေးဝင်သွားလို့များလား၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရှေ့မှာ နောက်ဆိုရင် လုံးဝ ရှောင်မှ ဖြစ်လိမ့်မည်ဆိုတာကို ကိုကိုသော် ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်သွားတော့သည်။

“ ဟာတီတီ ကလည်း ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိပါဘူး၊ ငယ်ငယ့်ကို ကျနော့် ညီမ အရင်းလိုပါပဲ”

“ ဒါဆိုလည်း ပြီးရော”

ကိုကိုသော် စိတ်ထဲမှာတော့ နောက်ဆိုရင် ငါ့မျက်လုံးတွေကိုပါ ဆင်ခြင်မှ ရတော့မယ်ဟု တွေးနေမိပါတော့သည်။

……………………………………

ကိုကိုသော် တယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် အမှတ်မထင် ဖြစ်ခဲ့ရပြီးသည့် နောက်နေ့ မှ စ၍ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို အလစ်ချောင်းနေသော်လည်း သူ သွားကြည့်လိုက်တိုင်း သူတို့ အိမ်မှာ လူမပြတ်၊ ဖြစ်နေသဖြင့် မချင့်မရဲသာ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ ကိုကိုသော် မယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာ တိုင်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ စိုးရိမ်သည့် အမူအရာ ဖြစ်သွားသော်လည်း နောက်တော့ ကိုကိုသော်၏ မအီမလည် အမူအယာကို ရီချင်သည့် ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာ သာ ဖြစ်လာတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ ကိုကိုသော်နှင့် ဖြစ်ခဲ့ရသည့် အချိန်က အရသာ အတွေ့အကြုံလေးများကို စမြုံပြန်ရင်း ဖြင့် သွေးတွေ ပူလာရသည်။ တခါတလေ လူလစ်လျှင့် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်လေး ကိုယ် ပြန်ပြီး ပွတ်မိသည့်အထိပင် စိတ်က ထန်လာရသည်။

…………………….

ကိုကိုသော် မှာ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အိမ်မှာ ကြုံတာတောင် စိတ်မလာတော့၊ သူ့စိတ်ထဲ မှာ သူ့တီတီသာ ရှိနေတော့သည်။ သူတို့ အမှတ်မထင်ဖြစ်ခဲ့ကြသည့် နေ့မှ နှစ်ပတ်လောက်အကြာမှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ အိမ်မှ မုန့်ဟင်းခါးချက်စား သည်ဆို၍ သူ့မာမီ မူမူကျော်ဦး အလုပ်မသွားမှီ သူတို့ နှစ်ယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအခန်းသို့ ကူးလာခဲ့ကြလေသည်။ ကိုကိုသော်မှာ ကျောင်းပိတ်ထားလို့ ကွန်ပြူတာ သင်တန်းတခုကို တက်နေလေသည်၊ ငယ်ငယ်နိုင်တို့ကတော့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ကျောင်းတက်နေရလေပြီ။

“ ဟေး လာကြ အတော်ပဲ တို့လည်း စားတော့မလို့”

ဦးအောင်နိုင်က ဒေါ်မူမူကျော်ဦးတို့ကို ပြုံးပြရင်း လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ သူလည်း အလုပ်သွားဖို့ အဝတ်အစား တွေလဲထားပြီးနေပြီ၊ ငယ်ငယ်နိုင်လည်း ကျောင်းသွားဖို့ အဝတ်အစားလဲထားပြီးနေပြီ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ ပုဂံလုံးများကို နေရာချနေလေသည်။

“ ဟင်း အတော်ပဲ အိမ်ချက် မုန့်ဟင်းခါး မစားရတာကြာပြီ ခစ်ခစ်”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦးက ပြောရင်း ဆိုရင်းဖြင့် ကုလားထိုင်တလုံးကို ယူပြီး ထိုင်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ စကားတပြောပြောဖြင့် မုန့်ဟင်းခါးကို မှိန်ရည်ရှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။ စကားတွေလည်း ဖောင်လောက် အောင်ပြောဖြစ်ကြသည်။ သင်္ကြန်တွင်းတုန်းက အတွေ့အကြုံများကို ပြန်ပြောကြ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တယောက် မျက်နှာ နည်းနည်းလေး နီနေသည်။ ကိုကိုသော့်ကို မျက်စလေးဖြင့် တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှ တော့ မပြော။ မုန့်ကိုသာ ခပ်သုတ်သုတ်လေး စားနေတော့သည်။

စားသောက်ပြီးသွားတော့ ဦးအောင်နိုင် နှင့် ငယ်ငယ်နိုင်တို့ အရင်ထွက်သွားကြသည်၊ ဦးအောင်နိုင်က ငယ်ငယ့်ကို ကျောင်းမှာ ချထားပေးခဲ့ပြီး အလုပ်ကို ဆက်သွားမည်ဖြစ်သည်။ဒေါ်မူမူကျော်ဦးကလည်း သွားမည်လုပ်တော့ ကိုကိုသော့်ကို ဘယ်နှားမှာ ချပေးခဲ့ရမလဲ ဟုမေးသည်။ ကိုကိုသော့် ကွန်ပြူတာသင်တန်း အချိန်က စောသေးသည်မို့ တခါတလေ မြို့ထဲက တနေရာမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ဆုံတတ်သည်။

“ သားဒီနေ့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ပဲ သွားတော့မယ်မာမီ”

“ အေးအေး နေပူထဲ လျှောက်မသွားနေနဲ့နော် အခုတလော နေက အရမ်းပူနေတာ”

“ဟုတ်ကဲ့ မာမီ”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦး လှေခါးမှ ဆင်းသွားတာ ကြည့်နေလိုက်ပြီး မျက်စေ့အောက်က ပျောက်သွားမှ ကိုကိုသော်က မိန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး အတွင်းမှ မင်းတုန်းချလိုက်သည်။ နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ မီးဖိုခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက အခုနက စားပြီးသွားသော မုန့်ပုဂံတွေကို ဆေးကြောနေလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ဆံပင်ကို တပတ်လျှိုလေးထုံးထားပြီး မနက်စောစော ရေမိုးချိုးပြီး သနပ်ခါးလေး ပါးပါးလိမ်း ထားသဖြင့် မျက်နှာလေးမှာ သန့်ရှင်း ကြည်လင် လို့နေပေသည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ မျက်လွှာလေးချပြီး ပုဂံဆေးနေတာကို ဘေးတိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ကော့နေသော မျက်တောင်ရှည်ရှည်တွေ၊ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အောက်မှ မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံ၊ မသိမသာလေး ကောက်နေသော စွံ့စွံ့ကားကား တင်ပါးဆုံ တို့ကို ကိုကိုသော်တယောက်ကြည့်လို့မဝဖြစ်နေလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသော ကိုကိုသော်ကို တွေ့လိုက်ရရာ မျက်နှာကလေးနီမြန်းသွားလေသည်။

“ဟေ့ သော်ကြီး ဘာကြည့်နေတာလည်း လူကို တခါထည်း၊ ငရဲကြီးမယ်နော်”

ထိုအခါကျမှ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဆီသို့ လှမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင်း၊

“ ငရဲမကလို့ ဘာပဲ ကြီးကြီး တီတီရယ်၊ တီတီက သိပ်လှတာပဲ တကိုယ်လုံးပြောစရာမရှိဘူး”

“ဟေ့ မလုပ်နဲ့နော် သင်္ကြန်တုန်းက မှားခဲ့တာ မှားခဲ့ပြီးပြီ နောက်ထပ်မမှားနဲ့တော့

“ကျနော်ကတော့ မှားတယ်လို့မထင်ပါဘူး တီတီရယ် ကံကောင်းသွားတာလို့ပဲထင်တာပဲ”

အနားကပ်လာသော ကိုကိုသော် ဆီမှ အလွတ်ရုန်းဖို့ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ၊ ကိုကိုသော့် လက်များက သူ့ခါးလေး ကိုယ်လုံးတို့ကို သိမ်းဖက်ခံလိုက်ရတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ ဒီကြားထဲ သူ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့ မေးရိုးလေးများကို ဖွဖွလေး နမ်းရှုံ့လာသည့် ကိုကိုသော့် နူတ်ခမ်းများကြောင့် တကိုယ်လုံးလည်း နူံးကျသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်ကျော်ကျော်လောက် အတွေးထဲမှာ ကိုကိုသော်၏ အထိအတွေ့တွေကို တမ်းတ နေမိသည်မဟုတ်ပါလား။

“ ဟင့်အင်း သော်ကြီး မကောင်းဘူးနဲ့တူတယ်ကွာ၊ တို့တွေ ထပ်မမှားသင့်တော့ဘူး”

ပါးစပ်ကသာ ငြီးငြီးငြူငြူပြောဆိုနေသော်လည်း အတင်းရုန်းဖယ်ခြင်းလည်း မရှိ၊ သူ့ကို လည်း မျက်လုံးချင်းဆိုင်မကြည့်၊ မျက်လွှာလေးကို ချကာ တိုးတိုးလေး ပြောနေရှာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက်၊ တဏှာရာဂသွေးတွေ တရှိန်းရှိန်းထနေပြီ ဖြစ်သော ကိုကိုသော့်အတွက်က ပိုပြီးတော့ ရမက်ပွားစရာ ဖြစ်နေရသည်ကိုတော့ သူ့ခမျာမသိရှာပေ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ကိုယ်လုံး ကို သိုင်းဖက်ကာ သူ့ဖက်ကို မျက်နှာလှည့်စေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ နူတ်ခမ်းဖောင်းဖောင်းလေးကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေနှင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည့်အချိန်မှာ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်တွေက ကိုကိုသော့် ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို တွဲခို လျှက် တကိုယ်လုံးလည်း ပျော့ခွေလာရလေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




ဆုံလည်နွား အပိုင်း ( ၁ )

ဆုံလည်နွား အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး  သူ့ဘာသာ တယောက်ထည်း အတွေးခေါင်နေမိသည်။ ငါ့ဘဝက ဒါပဲလား။ ပြီးသွားပြီလား။ ဒီလို အရွယ် မိန်ုးမတွေ ဒီအတိုင်းပဲ ဖြစ်တတ်ကြသလား။ နောက်သုံးလေးလလောက်ဆိုရင် အသက် ၄၀ ဖြစ်တော့မယ် ဘဝရဲ့ တဆစ်ချိုးဖြစ်ပြီ လို့ထင်တယ်။ စာတွေမှာ ဆိုထားတာကတော့ အသက်၄၀ မှ ဘဝစတယ်တဲ့။ ခု သူ့ဘဝ သူပြန်ကြည့်မိတော့ လည်း ဘာမှ ပြောစရာမရှိပါ။ သူများတွေ ဆိုလျှင် ခုချိန်ထိ အလုပ်လုပ်နေကြရတုန်း။ ငယ်ငယ်တုန်းက ကျောင်းအတူတူတက်ခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ အလုပ်မလုပ်ပဲ အိမ်မှာနေပြီး အိမ်ရှင်မ အနေနဲ့ သူ့လိုမျိုး နေနိုင်ကြတဲ့ လူတွေက လက်ချိုးရေလို့ တောင်ရနိုင်သည်။ 

လူ့ဘဝ ဆိုတာမှာကြုံရမဲ့ ဟာတွေလည်း ကြုံပြီးပြီ။ ပညာသင်တယ်။ အိမ်ထောင်ကျတယ်၊ ခလေးမွေးတယ်၊ ခလေးတွေကို ပြုစုပျိုးထောင်တယ်၊ ဝါတွင်း ဥပုဂ်ရက် တွေဆိုရင် ဥပုဂ်စောင့်တယ်။ အဲဒါတွေထက် ဘာရှိသေးလည်း။ ဒါဆိုရင် ဘဝစတယ် ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလည်း။ သေခြာတာကတော့ သူ ပျင်းသလို ဖြစ်နေတာပါပဲ။ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ မှာ ညီအမ နှစ်ယောက်သာရှိသည်။ 

သူ့မမ မူမူကျော်ဦး က အီကိုမှာတုန်းက နာမည်ကြီး သလားမမေးနဲ့၊ လိုက်တဲ့ ယောက်ျားတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည် နေသည်။ မူမူကျော်ဦး တတိယနှစ်လောက်မှာ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ပထမနှစ် ဒေသကောလိပ် မှာပဲရှိသေးသည်။ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် မှာ ဇီဝဗေဒ အဓိကနဲ့ တတိယနှစ်ရောက်လာတော့ မူမူကျော်ဦးက ကျောင်းပြီးသွားပြီ။ သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ကံကော်တောမှာ အတူမတက်လိုက်ကြရ။အခုနေပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်မိတော့ ဘဝတွေက ဗီဒီယိုရုပ်ရှင်ကား တခုကို အမြန်ရစ်ကြည့်လိုက်သလိုပဲ။ မြန်လိုက်တာ၊ သူများတွေတော့ မသိ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအတွက် ထူးခြားသည့်အဖြစ်အပျက်ဆိုလို့ သူ့လက်ဆယ်ချောင်းတောင် မပြည့်။ 

အခု အသက် လေးဆယ်ပြည့်ခါနီးအထိ သူ့ဘဝ မှာထူးထူးခြားခြား ဖြစ်ခဲ့တာဆိုလို့။ တစ်၊ သူဘွဲ့ရခဲ့သည်။ နှစ်၊ သူအလုပ်ရခဲ့သည်။ သုံး၊ ကိုအောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့သည်။ လေး၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် ကိုမွေးခဲ့သည်။ ငါး၊ သမီးငယ် ငယ်ငယ်နိုင် ကိုမွေးခဲ့သည်။ ခြောက်၊ မိဘ နှစ်ပါးစလုံး သူတို့ နယ်အပြန် သင်္ဘောမှောက် ပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်။ အဲဒါက သူဘဝမှာ စိတ်အထိခိုက်ရဆုံး။ ခုနှစ်၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ရှစ်၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့သည်။ အဲလောက်ပဲ သူစဉ်းစားလို့ရသည်။ 

ဒါတောင်မှ နောက်ဆုံး နှစ်ခုက သူကိုယ်တိုင် ဖြစ်ခဲ့တာမဟုတ်။ သမီးကြီး ဆိုတော့ သူ့မှာလည်း ခံစားရလို့၊ သူ့ဘဝအတွက် ထူးခြားတဲ့ အဖြစ်အပျက်လို့၊ သူထည့်တွက်ထားလိုက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။ အခု လိုအတိုင်း ဆက်တွက်သွားမယ်ဆိုရင်၊ မဖြစ်သေးတဲ့ အနာဂါတ်မှာ သမီးငယ် ဘွဲ့ရတာနှင့် အိမ်ထောင်ကျတာရယ်၊ သမီးကြီး ခလေးမွေး၊ သမီးငယ်ခလေးမွေးတာရယ်၊ နောက်ထပ်လေးခုပေါင်း လက်ဆယ်ချောင်း ကျော်ပြီး ဆယ့်နှစ်ခု တော့ ဖြစ်သွားမည်၊ ကိုအောင်နိုင်သေတာ ပါထည့်ပေါင်းရင်၊ စုစုပေါင်း ၁၃ ခု ဖြစ်မည်။ အင်း ၁၃ ဂဏန်းဆိုတာ ကံမကောင်းဘူးလို့ အဲဒါကြောင့်များပြောတာလား။ 

ဘာလို့လည်းဆိုတော့ အဲဒီ ၁၃ခု ပြီးရင်သူသေတဲ့ဟာပဲ ကျန်တော့မည်။“ခစ်ခစ်”သူ့ဘာသာ နေ့ခင်းကြောင်တောင် ပေါက်ကရတွေ လျှောက်စဉ်းစားရင်း ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံထွက်ရီမောမိလိုက်သည်။ ဟုတ်ပ၊ သူလည်း အခု အားအားယားယားရှိလို့ ပေါက်ကရတွေ လျှောက်တွေးဖို့ အချိန်ရလာတာမဟုတ်လား။ သူ့ ကို ကိုနိုင်က သမီးငယ်ငယ် မွေးပြီးကထဲက အထက်တန်းပြဆရာမ အလုပ်ကနေ ထွက်ခိုင်းပြီး အိမ်ထောင်ရှင်မ အဖြစ် အိမ်မှာနေစေခဲ့သည်။ သူရသည့်လစာ နှင့် ခလေးတွေ ကို ပြုစုပျိုးထောင်ဖို့ အချိန် နှင့်က ဘယ်လိုမှ မလဲနိုင်အောင် တန်ဖိုးက ကွာခြားလွန်းလှသည်ဟု ကိုနိုင်က ဆိုသည်။ အဲလောက် လစာက တော့ သူ အသုံးနည်းနည်းလျှော့လိုက်ရင် နည်းနည်းလေး အချိန်ပိုလုပ်လိုက်ရင် ထွက်လာမှာဟု ဆို၏။

မမမူမူကျော်ဦး ကျတော့ သူ့ထက်ပို စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းမည်ထင်သည်။ သူလည်း ခိုင်ခိုင့်လိုပင် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ၁၉ နှစ် ဖြင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့သော်လည်း ခိုင်ခိုင့်လို အိမ်ထောင်ရေးကံမကောင်းခဲ့ပါ။ သူ့ယောက်ျား သင်္ဘောသား က ဆေးသမား။ ဆေးအလွန်အကျွံသုံးစွဲပြီး သင်္ဘောပေါ်မှာ ပင် သေဆုံးသွားခဲ့ရသည်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်ပင် မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရပြီး တော်တော်ကြာသွားခဲ့သည်။ သူပဲ အရွေးလွန်နေသလား၊ အိမ်ထောင်သည်ဘဝကိုပဲ စိတ်ပျက်သွားသလားမသိ။ 

မုဆိုးမ ဖြစ်ပြီး ဆယ်နှစ်အကြာမှ နောက်အိမ်ထောင်ထူဖြစ်တော့သည်။ မူမူ၏ ဒုတိယအိမ်ထောင် ကိုမင်းသော်မှာ မူမူ ထက် ၇ နှစ်ခန့်ကြီးပြီး ပထမ အိမ်ထောင်ဖြင့် သားလေးတယောက်ပါလာသည်။ မူမူ နှင့် အိမ်ထောင်ကျတော့ ကိုမင်းသော်၏သား ကိုကိုသော်မှာ ၈နှစ်သားလေး ရှိသေးသည်။ ဘာလို့ မှတ်မိနေလည်းဆိုတော့ ခိုင်ခိုင့်သမီးငယ် ငယ်ငယ် ကလည်း ၈နှစ်သမီး။ သူတို့ ကြီးကြီး မင်္ဂလာဆောင်တော့ သမီးနှစ်ယောက်နှင့်သွားခဲ့ရသည်။ ရုတ်တရက် သူတို့ အကိုဝမ်းကွဲတယောက် ရလာတယ်ဆိုတော့လည်း သူတို့ က ခလေးပီပီ ပျော်ခဲ့ကြသည်။ကိုမင်းသော် က နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီ တခုမှာလုပ်နေခဲ့သည်။ 

နောက် ဗမာပြည်မှာ သူ့ ကုမ္ပဏီက အခြေအနေမကောင်း တော့ တပ်ခေါက်သွားသည်။ သူတို့က အင်ဒိုနီးရှားတို့ မလေးရှားတို့ မှာ ရုံးခွဲတွေ၊ပရောဂျက် တွေရှိသည်။ ကိုမင်းသော်ကို တကယ်အလုပ်လုပ်မှန်းသိ။ လုပ်ငန်းလည်း ကျွမ်းကျင်မှုရှိတော့ အဲဒီ နိုင်ငံတွေမှာ သွားလုပ်နိုင်မလား အော်ဖာပေးသည်။ ကိုမင်းသော်အနေနဲ့လည်း ဒီလိုလစာမျိုးပြန်ရှာလို့မရနိုင် တော့ သွားလုပ်သည်။ ရုံးက အတည်တကျမရှိ ရုံးချူပ်က ဂျပန်မှာဆိုတော့ ဟိုနိုင်ငံဒီနိုင်ငံ လှည့်ပြောင်းနေရသည်။ ကိုမင်းသော်က ဝပ်ပါမစ်လိုမျိုးနှင့်သာ လုပ်ကိုင်နေရသဖြင့် မိသားစု ကိုခေါ်ထားလို့လည်းမဖြစ်နိုင်။ မိသားစုက သူ့ဆီသွားလည်လိုက်။ 

သူက ခနပြန်လာလိုက် နှင့် ပဲနေရသည်။မူမူကျော်ဦးနှင့် သူ့သားကိုကိုသော်တို့ နှစ်ယောက်ထည်းဆိုတော့ အားကိုးလည်းရ စိတ်လည်းချရအောင် ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့နှင့် လှေခါးဟိုဘက်ဒီဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှိသည့်ကွန်ဒိုခန်းကလေး ဝယ်ပေးထားလိုက်သည်။ မူမူကျော်ဦးကလည်း အောဒစ်ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်နေသေးသည်။ သူတို့ အိမ် အတွက် သားအမိနှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ ချက်ပြုတ်ဖို့၊ အဝတ်လျှော်၊အိမ်ရှင်းဖို့၊ လူငှားထားရသည်။ သူတို့နှင့် ဆွေမျိုးမကင်းသော၊ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသန်း က တရက်ခြားတန်သည် သူတို့အိမ်သို့ လာပြီး လုပ်ကိုင်ပေးတတ်သည်။

ခုတော့လည်း ငယ်ငယ် က ဆေးတက္ကသိုလ် တက်နေပြီ၊ ကိုကိုသော်ကလည်း သချာၤအဓိက မှာတက်နေသည်။ ငယ်ငယ်ကျောင်းစာ က သူလည်းမကူညီနိုင်တော့ပြီ။ ခုတော့ နေ့လည်နေ့ခင်းဆိုရင် အိမ်မှာ တယောက်ထည်း ဖြစ်နေတတ်သည်။ တခါတလေ ကိုနိုင့် ညီမ လေးလေးနိုင် တို့ အိမ်မှာ သူတို့ ခရီးထွက်လျှင် အိမ်သွားစောင့်ပေးရတတ်သည်။ မလေးလေးနိုင်တို့က ကလေးသုံးယောက်ရှိသည်။ အကြီးဆုံးကမှ ကိုးတန်း ကျောင်းသား။သူတို့လင်မယား ကအလုပ်ကိစ္စနှင့် ခနခန ခရီးရှည်ထွက်ရလေ့ရှိသည်။ တယောက်ချင်းစီ ခရီးထွက်လျှင်တော့ကိစ္စ မရှိ၊ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူ ခရီးထွက်ရသည့်အချိန် အိမ်မှာ ခလေးတွေ ချည်းထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချတတ်။ ထိုအချိန်မျိုးမှာ ခိုင်ခိုင်က လည်းအားနေတော့ သွားစောင့်အိပ်ပေးတတ်သည်။

ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြားမရှိလှဟု ထင်နေသော သူ့ဘဝ အပြောင်းအလဲကို မကြာခင်မှာပင် စပြီး တွေ့ကြုံရတော့သည်။“ကိုကိုသော် ရယ် နင်ကတော့ ဟယ်စံပါပဲ၊ ငါ ခလေး လေးယောက်ရခဲ့တာတောင်မှ အခု နင်လုပ်သလို အစုံအလုပ်မခံခဲ့ရဖူးဘူး၊ တကယ်ပါပဲ”ဝင်းဝင်းသန်းတယောက် ငြီးငြီးငြူငြူ ဖြင့် ပြောရှာသည်။ သို့ပေမဲ့ မကောင်းလို့မဟုတ် အင်မတန်ကို ကောင်းလို့သာ ကိုကိုသော် လုပ်ချင်သမျှကို အလုပ်ခံတာပေါ့။ ကိုကိုသော်တို့ အိမ်မှာ သူအလုပ် စလုပ်တော့ ကိုကိုသော်က လူပျိုတောင် မဖြစ်သေး၊ တကယ့်ခလေးလေး။ 

ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုသော်တို့ အမေ မူမူကျော်ဦး နှင့် ဆို အမျိုး လို့ ဆိုပေမဲ့ တော်တော့်ကို ဝေးပါသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်လင်နောက်လိုက်ပြေး သွားပြီး အိမ်ထောင်ကျ၊ ခလေးတွေလည်း တယောက်ပြီးတယောက်မွေး၊ ယောက်ျားက လည်း လက်ကျောမတင်းတော့၊ ချို့ချို့တဲ့တဲ့ နေရရှာသည်။ ခလေးတွေကလည်း ကျောင်းတက်သည့်အရွယ်တွေဆိုတော့ အကူမရ၊ သရေစာ ဇီးယိုတို့ ဘာတို့လိုမျိုး တွေကို အိမ်ယူပြီး ညဘက် ထုတ်သည့်အလုပ်လုပ်သည်။ နေ့ဘက်တော့ မူမူကျော်ဦး အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက်ပေး အဝတ်လျှော်ပေး၊ အိမ်ရှင်းပေး လုပ်ပေးသည်။ 

မူမူကျော်ဦး နှင့်ဆိုလျှင် အသက်က တနှစ်လောက်သာ ငယ်သော်လည်း မမ ဟု ခေါ်သည်။ မူမူကလည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို ယုံကြည်စိတ်ချရသဖြင့် အိမ်ခန်းသော့ပါပေးထားပြီး လစာအပြင်၊ အဝတ်အစား တို့ အိမ်သုံးပစ္စည်းအပိုအလျှံတို့ အမြဲပေးလေ့ရှိသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ယောက်ျား ကိုတော့ မနှစ်သက်သဖြင့် အိမ်အလာမခံ။ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ကိုကိုသော်တို့ စဖြစ်တော့ ကိုကိုသော်က လူပျိုပေါက် ဟိုမုန်းစကြွပြီး မိန်းမမှန်သမျှ မှန်းထုနေတဲ့ အရွယ်၊ နေ့ခင်းဘက်တွေဆိုရင် ကိုကိုသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်း တို့သာ အိမ်မှာရှိကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ရေချိုးခန်းထဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အဝတ်လျှော်တော့ ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းထိတင်လျှော်သဖြင့် ဖွေး နေသောပေါင်လုံးကြီးတွေက၊ လူပျိုပေါက် ကိုကိုသော်ကို စိတ်ရိုင်းဝင်စေသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်းက လည်း ထိုအချိန်မှာ ကလေးလည်းလေးယောက်ရှိပြီး သူကလည်း ဝဝဖိုင့်ဖိုင့်ဖြစ်နေသည်။ ယောက်ျားကလည်း သိပ်မလုပ်တော့၊ အသက်က သုံးဆယ်ကျော် ကာမ ဆန္ဒက အလွန်အားကောင်းတဲ့ အရွယ်။ သူ တနေ့ ကိုကိုသော့် အခန်းလာရှင်းရင်း ထုံးစံအတိုင်း စရင်းပြောင်ရင်း လုံးလားထွေးလား ဖြစ်ရာက ကိုကိုသော် လက်သရမ်းတာကို အလိုလိုက်လိုက်မိသည်။ နောက်နေ့ နောက်နေ့ တွေမှာ တဖြည်းဖြည်း နှင့် တယောက်နှင့်တယောက် ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ကနေ ဖီးတက်လာသည့် အဆင့်ရောက်လာကြသည်။ 

နောက်တော့ အဆုံးစွန်ထိ ရောက်သွားကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ဖင်ဆုံကြီးတွေ၊ နို့ကြီးတွေမှာ၊ ပုံမုန် အရွယ်ရောက်သူ ယောက်ျား ကြီးများအဖို့ ဝသည်ဟု ထင်မည်ဖြစ်သော်လည်း လူပျိုပေါက်လေး ကိုကိုသော်အတွက်ကတော့ ကိုင်တွယ်ခွင့် လုပ်ခွင့် ရလိုက်သည်မှာ သိန်းထီဆု ပေါက်တာထက်ပင် ပိုတန်ဖိုးရှိသည်ဟု ထင်မိသည်။ယောက်ျားကလေးနှင့် မိန်းခလေး နှစ်ယောက်ထဲ ဆိပ်ကွယ်ရာတွင် အတူရှိမနေသင့် ဆိုသည်မှာ အတော်မှန်သောစကားဖြစ်သည်။ အရွယ် မတူ တာတူတာ၊ အဓိကမဟုတ်။ လွတ်လပ်မှု နှင့် အထီးနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်က အဓိက ဖြစ်သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းနှင့် ကိုကိုသော် တို့ ဇာတ်လမ်းမှာ သူတို့ အိမ်အတွင်းမှာသာ ဖြစ်ခဲ့ ကြသဖြင့် ဘယ်သူမှ လည်း မရိပ်မိပဲ ရှိနေခဲ့လေသည်။ 

ကိုကိုသော်က သူဖတ်မိ၊ ကြည့်မိသည့် နိုင်ငံခြား စာအုပ်တွေ ၊ရုပ်ရှင်တွေက ဟာတွေကို ဝင်းဝင်းသန်းဆီမှာ အကုန်စမ်းသပ်၊ ဝင်းဝင်းသန်း ကလည်း လိုက်လျှော တော့ ကိုကိုသော် တယောက် တနှစ် နှစ်နှစ် အတွင်းမှာပင် ဆရာကြီးအဆင့်ဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။ ကိုကိုသော်တယောက် တက္ကသိုလ်ရောက် တော့ ရီးစားတွေ ဘာတွေ ရတာ တောင်မှ တခါတလေ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အလုပ်ဖြစ်ကြတုန်း။ဒီနေ့လည်း ကျောင်းက ပြန်လာတော့ သူ့ရီးစားက ဟိုပေးမကိုင် ဒီပေးမထိ၊ ကောင်မလေးက သူ့ကိုထိန်းသိမ်း ကြပ်မတ်နေသည့် အပျိုကြီး အဒေါ်ကြီးတွေ ဆုံးမထားသည့်အတိုင်း၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ တို့ဘာတို့လုပ်လာတာနဲ့ ဒေါပွပြီး စကားများကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ 

အိမ်ရောက်တော့ မဝင်းဝင်းသန်း က သူတို့ အိမ်မှာ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီးလို့ ပြန်ဖို့ပြင်နေတာနဲ့ ကြုံသည်။ သူ့အခန်းထဲ ပြန်ခေါ်လာပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို မတ်တတ်ရပ်လျှက် ကုတင်ပေါ်တတောင် ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဆော်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူ့စော်လေးကို စိတ်နာနာဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို တအားဗျင်းလိုက်ရာ ဝင်ဝင်းသန်းလည်း တအားကောင်းသွားခဲ့ရလေသည်။သူဆောင့်လိုက်တိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ ခါယမ်းသွားသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်နေရင်းမှ ကိုကိုသော်တယောက် အန်တီခိုင့် ဖင်ကြီးတွေ သွားမြင်ယောင်မိသည်။ သူ ဝင်းဝင်းသန်းကို လုပ်ရင်း နှင့် ရက်တွေ လတွေ ရလာတော့ သူ့ရဲ့ အကြိုက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရွယ်ရောက် အမျိုးသမီးကြီးတွေ ကို ပိုစိတ်ဝင်စားမိသည့် အဖြစ်ကို ရောက်သွားသလား မသိ။ 

အမြဲတမ်းလိုလို ပင် အရွယ်ရောက်ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တောင့်တင်းဖွံ့ဖြိုးနေပြီ ဖြစ်သည့် မိန်းမကြီးတွေက ပိန်ပိန်ညှောင်ညှောင် ကောင်မလေးတွေထက် သူ့ကို ပို စွဲဆောင်မှုရှိတာကို သူသတိထားမိလာသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အန်တီခိုင်ကို သူ့ မျက်စေ့ကျသွားရတော့သည်။ အန်တီခိုင် က မာမီ့ ညီမအရင်းဖြစ်သည်။ မာမီက လည်း သူ့အမေရင်းမဟုတ်တော့ အန်တီခိုင်က သူနဲ့ ဘာမှ ကို မတော်။ သို့ပေမဲ့ အန်တီခိုင်တို့က သူ့ကို တူအရင်းလိုပင်သဘောထားသည်။ 

အန်တီခိုင့်သမီးတွေ ဖြစ်တဲ့ နိုင်နိုင်တို့ ငယ်ငယ် တို့ က လည်းသူ့ ကိုမောင်နှမ တဝမ်းကွဲလို သဘောထားကြသည်။ ငယ်ငယ်လေးထဲက အတူတူ ကြီးလာကြသည်မို့ တကယ်လည်း မောင်နှမတွေလို ဖြစ်နေကြသည်။အန်တီခိုင်က မဝင်းဝင်းသန်းလို ဝတာမဟုတ်၊ တောင့်သည်လို့ပဲ ပြောရမည်။ တင်လုံးတွေက ဝိုင်းစက် နေသည်။ ခါးက သိပ်မသေးသော်လည်း အောက်က ကားစွင့်သော တင်ကြီးကြောင့် ကျင်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။

လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင် တင်သားတွေက ထမိန်စကို ဆွဲမသလိုမို့ တလုံးချင်းရွေ့နေတာကို ထမိန်ပေါ်ကပင်မြင်နေရသည်။ မျက်နှာကလည်း ချောသည်၊ ယဉ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်လုံးကြီးကြီး၊ နူတ်ခမ်းထူထူ၊ ဆံပင်အုပ်ကောင်းကောင်းကို တပတ်လျိုဆံထုံး အမြဲထုံးတတ်သည်။ ကျွဲကော်ကိုင်း မျက်မှန်တတ်ထားတာတောင်မှ ဆက်ဆီဖြစ်နေသေးသည်ဟု ကိုကိုသော် ထင်မိသည်။ အနေအထိုင်လည်း တည်ငြိမ်သည်။ ဘုရားတရား သာလုပ်သည်၊ မာမီ့လိုတောင် ပါတီတို့ ဘာတို့ သွားလေ့မရှိ။ 

သူ အန်တီခိုင့်ကို သတိထားမိပြီး စွဲလမ်းလာသည့်နောက်ပိုင်း၊ မဝင်းဝင်းသန်းကို နောက်က လုပ်တိုင်း အန်တီခိုင့်ကို လုပ်နေသည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်မိလာသည်။ အန်တီခိုင်နှင့်လည်း မသိမသာ အချိန်ဖြုန်းတတ်လာခဲ့သည်။ သူနှာဗူးကျနေတာတော့ အန်တီခိုင်မရိပ်မိရအောင် အတော်လေး သတိထားကာ နေရသည်။ နည်းနည်းလေး ပူးပူးကပ်ကပ် နေခဲ့ရပြီသည်နှင့် ညဖက်ဆိုရင် သူ ဂွေလှိမ့်ပြစ်လိုက်ရလေ့ရှိသည်။

အန်တီခိုင်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ် နေခွင့်ရခဲ့ပြီး နောက်တနေ့ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့်ကြုံရင်တော့၊ မဝင်းဝင်းသန်းတယောက် နာပြီသာမှတ်တော့။ အန်တီခိုင်အမှတ်ဖြင့် တအားကို ကျုံူးဆော်လေတော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တကယ်တမ်းလက်တွေ့က ဖြစ်နိုင်မည်မထင်လို့ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရတာလားတော့မသိ။ ဒါပေမဲ့ လူဘဝ ဆိုတာ မမျှော်လင့်တာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတတ်တယ်မဟုတ်လား။

ဒီတခါသင်္ကြန် ကျတော့ ကိုကိုသော် တို့ သူငယ်ချင်းတသိုက်၊ ဂျစ်ကားတစီးဖြင့် ရေပက်ခံထွက်ကြသည်။ တယောက်သော သူငယ်ချင်း၏ကားမို့ အရက်ပုလင်းတွေ ပလပ်စတစ်ပုံး တခုထဲထည့်ယူလာခဲ့ကြသည်။ သောက်ရည်က သိပ်မပါလာ သဖြင့် ခနလေးဖြင့်သောက်ရည်ကုန်သွားတော့ ပါလာသည့် ရမ် တွေကို ဒီအတိုင်း သောက်ကြရသည်။ ရေပက်မဏ္ဍပ်ရောက်လို့ ထိုးပက်သော ရေတွေကို ပါးစပ်ဖွင့်ခံပြီး သောက်ကြရသည်။ နေကပူလိုက် တကိုယ်လုံးပူလာလိုက်၊ နောက်ရေပက်ခံရတော့ ရေတွေစိုရွဲလိုက်ဖြစ်နေကြသည်။ 

လမ်းမှာ လမ်းလျှောက်နေသော ကောင်မလေး နှစ်ယောက် လောက် ကို လိုက်မလားဆိုတော့ လိုက်မည်ဆိုတာ နှင့်ခေါ်တင်လာခဲ့သည်။ သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က စော်ပွေစီကို ထိန်းလိုက်တော့ ကိုကိုသော် တယောက်လက်မဲ့ ဖြစ်နေရသည်။ လမ်းပေါ်မှ ရေစိုထမိန်တွေနှင့် ကောင်မလေးတွေရော၊ ကားပေါ်ပါလာသည့်ကောင်မလေး တွေကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ထောက်လှမ်းရေးကာနယ် လုပ်နေတာတွေရော မြင်နေရတော့ ကိုကိုသော့် ကောင်ကြီးမှာ တချိန်လုံးမာနေရသည်။ 

နည်းနည်းချမ်းသည်ထင်တာနှင့် အရက်ကို ပဲ နိမော့ချလိုက်၊ ရေပက်တာလေးခံလိုက်နှင့်၊ နေ့ခင်း ရေပက်နားချိန်ရောက်တော့ ကိုကိုသော် ခေါင်းနည်းနည်းကိုက်လာသည်။ လူလည်းပင်ပန်းလာသည်။ နေ့လည်ပြန်ထွက်ဖို့အချိန်ချိန်းလိုက်ကြရင်း သူ့တိုက်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ရင်း သူတို့ အခန်းရှိရာသို့တက်လာခဲ့သည်။ သူတို့အခန်းရှေ့ရောက်မှ သူ့အိပ်တွေ လိုက်စမ်းတော့ အခန်းသော့ ရှာမတွေ့တော့၊ ဟိုက် ။ဒုက္ခပဲ ဟိုကောင့်ကားပေါ်များ ကျသွားပလားမသိ။ အောက်ပြန်ဆင်းပြီး ဟိုကောင်တွေ ဆီ ပြန်သွားရှာ ရရင်ကောင်းမလား စဉ်းစားနေတုန်း အန်တီခိုင်တို့ အခန်းတံခါးပွင့်လာသည်။

“ဟဲ့ သော်ကြီး.. ဘာလုပ်နေတာလည်း၊ ရေတွေလည်းစိုရွဲလို့”

“သော့ပျောက်နေလို့ တီတီ “

“အော်ဖြစ်ရမယ် နင်ကတော့လေ၊ ရေစိုကြီးနဲ့ ဘယ်မှာပျောက်သွားတာလည်း”

“မသိဘူး တီတီ.. မင်းခန့် တို့ဂျစ်ကားပေါ်ကျခဲ့လားမသိဘူး”

“အိုလာလာ ဒီအတိုင်းမနေနဲ့ ငါတို့အခန်းထဲလာ မင့်လေးလေး အဝတ်အစားတွေ ခနလဲထားလိုက်”

ကိုကိုသော် ဘာမှ မပြောတော့ အန်တီခိုင်သို့အခန်းသို့ ပါးစပ်ပိတ်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။ သူ့ဆီက အရက်နံ့ရသွားမှာ စိုးလို့ စကား သိပ်မပြောရဲ။ လူကတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပုံမှန်လို့ထင်နေသည်။ တကယ်တော့ လူက ယိုင်တိုင်တိုင်၊ မှောက်ထိုးမလဲအောင်အားပြု လျှောက်နေရသည်။ အန်တီခိုင်တို့အိမ်က သူကျွမ်းနေပြီးသားမို့၊ ရေချိုးခန်းရှိရာကို တန်းဝင်သွားလိုက်သည်။ သေးကလည်း အရမ်းပေါက်ချင်နေတာမို့အခန်းတံခါးကို အထဲက ဂျက်ချပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ သေးပန်းလိုက်သည်။ အား၊ သေးကပူပြီးနွေးနေတာပဲ၊ သူ့တကိုယ်လုံးတောင်ကြက်သည်းထသွားရသည်။ သေးပေါက်ရတာ ဇိမ်ရှိလိုက်တာဟု တွေးနေမိသည်။ တမနက်လုံး စိတ်တွေထနေရတော့ သူ့ကောင်ကြီးကလည်း မာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။

“ဒေါက်ဒေါက် “

“.သော်ကြီး နင်တခါထဲ ရေချိုးလိုက်တော့၊ နင်တို့ကို ဘာရေတွေနဲ့ပက်ထားမှန်းသိတာမဟုတ်ဘူး ရော့ဒီမှာ ရေချိုးပြီးသုတ်ဖို့နဲ့ ဝတ်ဖို့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ပုဆိုးတထည်ယူထားလိုက်၊”

ကိုကိုသော် ရေချိုးခန်းတံခါးကို အသာလေးဟပြီး အန်တီခိုင်လှမ်းပေးသော ပုဆိုးနှင့် သဘက်ကို ယူလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲရှိတန်းတခုပေါ်မှာ အသာလွှားတင်လိုက်ပြီး သူ့အင်္ကျီဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူ့ကောင်ကြီးက တော်တော်မာနေပြီ။ ရေလောင်းချပြီး ဆပ်ပြာတိုက်လိုက်တော့ ပိုတောင်လာသည်။ မထိမကိုင်မှပဲ ရတော့မည်။ 

သင်္ကြန်တွင်း ဆိုတော့ မဝင်းဝင်းသန်းလည်း အိမ်လာမှာမဟုတ်။ အောဇာတ်လမ်းတွေထဲက လို သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအောက်မှာ ငေါထ နေတာ အန်တီခိုင် မြင်အောင် ထားလိုက်ရင် ဘယ်လိုဖြစ်မယ်ထင်သလဲ။ အဲဒီအတွေးကပင် ကိုကိုသော့် လီးကြီး မှာ သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားမလောက်ကို ဆတ်ဆတ်ခါသွားသည်။ ရေခေါင်းလောင်းချိုးချလိုက်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်ရေပြန်လောင်းပြီး ကိုယ်လုံးကို သဘက်နဲ့ ခြောက်အောင်သုတ်တော့ သူ့ကောင်ကြီးက မာတုန်းရှိသေးသည်။ အင်း စမ်းကြည့်တာပေါ့။ အရက်နံ့ကလည်းရှိသေးတော့ မူးချင်ယောင်လည်းဆောင်လို့ရတာပဲ၊ တခုခု ဖြစ်ရင် မူးလို့ပါဆိုပြီး လွဲချရတာပေါ့။ တွေးရင်းနှင့်ပင် ကိုကိုသော် ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုံလာ၏။

လေးလေးဦးအောင်နိုင် ပလေကပ်ပုဆိုးနဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကိုဝတ်ပြီးထွက်လာတဲ့ ကိုကိုသော်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ခိုင်ခိုင်က၊

“အမလေး သော်ကြီး ထွားလာလိုက်တာ နင့်လေးလေး အင်္ကျီ နဲ့တောင် ကျပ်နေပြီ”

“ဝတ်လို့ရပါသေးတယ်တီတီရဲ့”

“ဟဲ့ နင့်မျက်နှာကြီးလည်းနီလို့ပါလား နေလို့ကောင်းရဲ့လား”

“ခေါင်းတော့နည်းနည်းကိုက်နေတယ် တီတီ”

“ပြစမ်း ဟဲ့ကိုယ်တွေလည်းပူနေတယ်ဟဲ့..နင် ရေစိုလိုက် နေပူလိုက်နဲ့အပူရှတ်ပြီထင်တယ်..နေအုန်းငါဆေးသွားရှာအုန်းမယ်”

တကယ်တော့ တမနက်လုံး နေပူထဲ နေ အရက်သောက် ရေပက်ခံထားခဲ့ပြီး အခုရေအေးအေးနဲ့ချိုးချလိုက်ပြီးကာစမို့ အပူငွေ့တွေ တရှိန်ရှိန်တက်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။ အန်တီခိုင်ရဲ့ လက်ဖဝါး နုနုလေးတွေ သူ့နဖူးပေါ်လာစမ်းတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာ လှုပ်သွားသည်။ ကိုကိုသော်မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ ထားလိုက်သည်။

“ လာလာ ငါတို့ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ခနလှဲနေလိုက် တီတီ ရေနွေး လည်းသွားလုပ်လိုက်မယ်”

လေးလေး ဦးအောင်နိုင်နှင့် တီတီခိုင်တို့ မွေ့ယာကြီးက အိစက်နေသည်။ ကိုကိုသော်ကျောချလိုက်ရင်း အားကနဲ အကြောတွေအခြင်တွေ ဆန့်လိုက်သည်။ ဟား ဇိမ်ကျလိုက်တာ၊ ဟုလည်းတွေးလိုက်မိသည်။

“ ရော့ ဒီရေနွေးလေးသောက်ထားလိုက်အုန်း အိမ်က ပါရာစီတမော့လည်း ဘယ်နား ထားမိလဲမသိပါဘူး သော်ကြီးခနလေးစောင့် ငါလမ်းထိပ်ကုလားဆိုင်က တထုပ်လောက်အရေးပေါ်ပြေးဆွဲလိုက်အုန်းမယ်”

“ အာနေပါစေ တီတီ ကျနော် ခနနေသက်သာသွားမှာပါ”

“ အိုခနပဲ၊ တံခါးအထဲက ဂလန့်မချထားနဲ့ ခနလေးပဲ”

တီတီခိုင်ထွက်သွားတော့ ကိုကိုသော် ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ကိုယ် ခပ်ဖွဖွလေး ပုဆိုးပေါ်ကပင်ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ အမဝင်းဝင်းသန်းကို ပင့်လာလို့ရရင်ကောင်းမှာပဲလို့လည်းတွေးနေမိသည်။ သော့ပျောက်သွားတယ် ဆိုပြီး အမဝင်းဝင်းသန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး အိမ်မှာတီးလိုက်ရရင်ကောင်းမယ်ဟုတွေးနေသည်။ တဆက်တည်းပင်၊ အခုလို တီတီခိုင်နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ နေရသည့်အခွင့်အရေးကလည်း ကောင်းနေတာ ခနလောက်သည်းညည်းခံလိုက်အုန်းမယ်လေ။ ဟုတွေးရင်းမှိန်းနေလိုက်သည်။

“ လမ်းထဲက ခလေးတွေ တော်တော်ဆိုးတယ်ကွာ ဥပုဂ်စောင့်နေပါတယ် ညာပြောလို့လည်းမရဘူး အဟစ်၊ ဝိုင်းပက်လိုက်ကြတာ၊ ကဲ ဆေးရလာပြီ အဲဒီဆေးလေး နှစ်လုံးလောက်သောက်လိုက် သော်ကြီး”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရဲ့ ရေတွေစိုရွဲနေတဲ့ ထမိန်အောက်က ပေါင်လုံးကြီးတွေကြောင့် ကိုကိုသော်ခမှာ တုန်ခါပြီး တကယ်အဖျားတက်ချင်သလိုဖြစ်သွား၏။

“ အော် ကြည့် နင် ချမ်းနေပြီ မဟုတ်လား၊ နေအုန်း ရေနွေးလည်းကုန်သွားပြီ၊ တီတီ သွားထပ်ထည့်လိုက်အုန်းမယ် ဆေးသောက်လို့ရအောင်”

သူ့ရေနွေးခွက်ကို ယူပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရဲ့ ရေစိုထမိန်ကပ်နေတဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးတွေ က တလုံးတက်တလုံးဆင်းနဲ့ ခုန်ခုန်ပြီး လှုပ်ယမ်းသွားတာကို အနောက်က ကြည့်ရင်း ကိုကိုသော်တယောက် တံတွေးတွေ မျိုချနေမိပါတော့တယ်။

“ ရော့ရော့ ရေနွေးလေးနဲ့သောက်လိုက်”

အခန်းထဲ ရေနွေးခွက်လေးနှင့် ပြန်ဝင်လာတဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မြင်လိုက်ရတော့ ကိုကိုသော် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ မပြူးးပဲ ခံနိုင်မည်လား၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ရေစိုအဝတ်တွေကို ရေချိုးခန်းထဲ သွားချွတ်ချလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲလျှားထားသော ထမိန်အဟောင်းလေး တထည်ကို ကောက်ဝတ်ပြီး ရင်လျှားလိုက်ပြီးမှ မီးဖိုချောင်မှ ရေနွေးခွက် ကလေးသွားယူလာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ အခုတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထထိုင်နေသော ကိုကိုသော် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် မှာ။ အတွင်းမှ ဘရာဇီယာ အသားရောင် ပုခုံးကြိုးနှင့် အပေါ်ပိုင်းကို နည်းနည်းမြင်နေရပြီး အဲဒီအပေါ်မှ ထမိန်ကို ရင်လျှားထားတော့ ဝင်းမွတ်နေသည့် ပုခုံးသား ရင်ညွှန့်နှင့် မို့မေါက်ထနေသော ရင်နှစ်မွှာအပေါ်သားလေးတွေ။

ကိုကိုသော်၏ မျက်လုံးပြူးကြီးကြောင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။ သူအပေါ်က သဘက်ကလေး ခြုံလာလိုက်ရင်ကောင်းသားဟု လည်းတွေးလိုက်မိသည်။ စိတ်ထဲမှာကတော့ သဘောကျသလို၊ ပီတိဖြစ်မိသလို လေးလည်းဖြစ်သွားသည်။ အဲလိုမျိုုး ယောက်ျား တွေရဲ့ သူ့ကို မက်မက်မောမော ကြည့်တဲ့ အကြည့်မျိုးတွေ မခံစားရတာ ကြာပြီကော။ သူ့ကိုယ်သူတောင် စွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ အမျိုးသမီးလို့ပင် မတွေးမိတော့။ ကိုအောင်နိုင် ပင် သူ့ကို နမ်းတာပြုတာ မရှိတာတောင် ကြာခဲ့ပြီပဲ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလက်ထဲက ရေနွေးခွက်လေးကို ယူပြီး သူအသင့်ပြင်ထားသော ဆေးလေးနှစ်လုံးပါးစပ်ထဲ ပြစ်ထည့်ရင်းသောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရေခွက်ကို ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်လှန်းတင်ရင်း မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လိုက်မိသည်။ သူ့မျက်လုံးတွေ အကြည့်ရိုင်းသွားတာကို သူသိလိုက်သည်။ တီတီခိုင့် မျက်နှာတချက်ရဲသွားပြီး အမူအယာပြောင်းသွားတာကိုလည်း သူသတိထားလိုက်မိသည် မဟုတ်လား။ မျက်နှာကိုလည်း အသာရှုံ့မဲ့ပြလိုက်သည်။

“ ဟင်.. သော်ကြီး ဘာဖြစ်တာလဲ ခေါင်းအရမ်းထိုးတာလား”

စိုးရိမ်တကြီးနှင့် အနားတိုးလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ အနံ့အသက်၊ သူ့နဖူးကို လာကိုင်သော လက်ဖဝါးနုနုတို့က ကိုကိုသော်၏ စိတ်ရိုင်းမီးစကို လေမှုတ်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တီတီခိုင်၏ ဖေါင်းကြွနေသော ရင်နှစ်မွှာက သူ့မျက်နှာနှင့် ခြောက်လက်မလောက်မှာ။ ကိုကိုသော့်လက်တွေက တီတီခိုင်၏ ခါးလေးကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့မျက်နှာကို တီတီခိုင့် ရင်နှစ်မွှာမှာထိုးအပ်လိုက်မိလေတော့သည်။

“ အို”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှန်းမသိလိုက်ပဲ ကြောင်သွားသည့် ခနမှာ သူ့ထမိန်မှာ ကြမ်းပေါ်သို့ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပြီး ကိုကိုသော်၏ မျက်နှာပြင်ကြီးမှာ သူ၏ ရွှေရင်အစုံပေါ်မှာ ပွတ်သပ်စုပ်နမ်းနေပြီ။ သူအနောက်ဘက်သို့ ပြန်မဆုတ်နိုင်အောင်လည်း ကိုကိုသော့် ခြေနှစ်ဘက်က သူ့ပေါင်ရင်းအနောက်မှာ ခွပြီး ချိတ်ထားလို့။သူ့ဘရာဇီယာမှာ ခပ်ပျော့ပျော့ အသားနှင့် သိုင်းကြိုးများမှာလည်း ခပ်လျှော့လျှော့ဖြစ်လေရာ ကိုကိုသော်က မတင်လိုက်လို့ သိမ့်သိမ့်တုံ ရမ်းခါနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ကိုကိုသော်၏ မျက်နှာနှင့် တိုက်ရိုက်ပွတ်တိုက်မိနေလေတော့သည်။ 

ဘာမှန်းမသိ ရုတ်တရက်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စိတ်ထဲ ဘာတွေးရမှန်းမသိ အမှောင်ပိတ်သွားသော်လည်း ကိုယ်ခန္ဓာအသွေးအသားများကတော့ ချက်ခြင်းတုန့်ပြန်သည်မို့လားမသိ၊ နိူ့သီးခေါင်းနှစ်လုံးမှာ ချက်ချင်းမာတောင်တက်လာလေတော့သည်။ ကိုကိုသော်က လည်း အတွေ့အကြုံရှိနေသူမို့ သူ့ပါးကို လာထောက်နေသော နို့သီးခေါင်းမာမာ ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် တန်းငုံ့ကာ စို့ထည့်လိုက်တော့သည်။

“ အား..နင်..နင်…”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံး သွေးတွေ တဖြင်းဖြင်း ထူပူတက်လာပြီး ဒူးများညွတ်ခွေသလိုဖြစ်သွားရာ၊ သူ့ကိုယ်လုံးကို ခြေထောက်နှင့်ရော လက်ဖြင့်ပါ တွယ်ဖက်ထားသော ကိုကိုသော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ ထိုးကျလာခဲ့ရတော့သည်။ ကိုကိုသော်က သူ့ကိုယ်ကို ကုတင်ပေါ်နောက်ဆုတ်ပြီး ကိုယ်လုံးကို လှိမ့်ချလိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ သူ့ကိုယ်အောက်မှာပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားရတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်များက ကိုကိုသော့်ခေါင်းကို အတင်းကြိုးစားတွန်းထိုးနေပါသေးသည်။

“ လွှတ် လွှတ်..နင်..နင်..ရူးနေလား သော်ကြီး….”

ကိုကိုသော်က စကားပြန်မပြောနိုင် အချိန်မရှိဆိုတာကို သူသိသည်။ ထောင်ကျမဲ့ အတူတူ လုပ်ချင်နေသည့်ဆန္ဒကို အရင်လုပ်သွားလိုက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ဟန်တူသည်။ ရင်ဘတ်နို့နှစ်လုံးပေါ်လှန်ထားခံရတဲ့ ဘရာဇီယာကလွဲလျှင် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ယက်ကန်ကာ ရုန်းဖယ်ဖို့ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်းကိုကိုသော်၏ ကိုယ်လုံးက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာရောက်နေပြီ။ နောက် ရုန်းရင်းကန်ရင်းပြေသွားသော ပုဆိုးကြောင့် လွတ်လပ်နေသော ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပေါင်းတွင်းသားတွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးဖြစ်နေရာက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကိုပါ ပွတ်ထိုးမိသွားသည်။

“ အား..ရှီးးးးးးးးးးးးးးး”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းဖျန်းကနဲ ထသွားရသည်။ အဲဒီနေရာကို သူ့လက်ကလွဲရင် ဘယ်သူမှ မထိခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီကော။ ဆယ်စုနှစ်တခုတောင် ရှိပြီလားမသိ။ နဂိုထဲက အရှက်အကြောက်ကြီး ပြီး သူ့လင်ယောက်ျား အထင်အမြင်သေးမှာစိုးလို့၊ ညဘက် အိပ်ယာထဲမှာ ယောက်ျားစမှသာ အလုပ်ဖြစ်လေ့ရှိသည်။ သူကတော့ ဘယ်တော့မှ မစ။ စိတ်တအားလာနေပေမဲ့ ယောက်ျားက တရူးရူးဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေလျှင် ပေါင်နှစ်လုံးကိုသာ လိမ်ကျစ်ပြီး ကိစ္စတုန်းခဲ့ရသည်။ နောက်တော့ လည်းအကျင့်လို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ 

ထိုအလုပ်များမှာ ယောက်ျားရဲ့ အလုပ်သာ။သူလုပ်ရင်၊ အလိုက်သင့်၊ မလုပ်ခဲ့လျှင် ကိုယ့်ဘာသာ အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားအိပ်ဒါပဲ။ အဲလိုနှင့် သမီးနှစ်ယောက်သာကြီးလာခဲ့ရသည်။ လိင်ကိစ္စဆိုတာ ယောက်ျား အလိုလိုက်ဖို့ဟာဟု မှတ်ထားခဲ့သူမဟုတ်လား။ ခုတော့ သူ့စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကို မာမာ အချောင်းကြီးဖြင့် ဖိပွတ်ဆွဲတာ ခံလိုက်ရတော့၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံးလှုပ်ခပ်တုန်ခါသွားပြီး အကြောဆွဲသလိုပင် ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်မိသည်။

မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ကြိမ်ဖန်များစွာ အတွေ့အကြုံရှိထားခဲ့သော ကိုကိုသော် ၏မြွေကြီးကဟာကွက် ကိုချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ဟလာသော အကွဲကြောင်းထဲကို သူ့ခေါင်းကြီး ထိုးတည့်ကာ တိုးဝင်လိုက်တော့သည်။

..အိ..ကျွတ်စ်.ကျွတ်စ်...ရှီးးးးး..

သူ့ရဲ့ အထိမခံ နိူင်အောင်စန်းစန်းတင့်ဖြစ်လှသည့် နို့သီးခေါင်းနှစ်လုံးကို တလှည့်စီအစုပ်ခံနေရကထဲက အကြောချင်းဆက်နေသလားမသိသော စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တို့က စိုတိုတိုလေး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်မို့ တော်တော့သည်။ ကိုကိုသော်၏ လိင်တန်ကြီးက ကိုအောင်နိုင်ထက်လုံးပတ်ပိုတုတ်သည့်အပြင်၊ ဘယ်ပစ္စည်းမှ မဝင်ဖြစ်တာကြာလို့ ပြန်ကျဉ်းနေသော စောက်ခေါင်းလေးက နု့နယ်စေးကျပ်နေတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တော်တော်လေး နစ်နေအောင်ခံလိုက်ရသည်။ 

ကိုကိုသော်ကလည်း အခုမှ မိန်းမစလိုးဖူးတာ မဟုတ်တော့ စိတ်ရှည်သည်။ တချက်ထဲနှင့် ဆောင့်မသွင်းချ ဝင်သလောက်လေး သွင်းလိုက်၊ခနငြိမ်လိုက်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် နည်းနည်းလေး အားသုံးကာ ဆောင့်လိုက်၊ နားလိုက်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း လုပ်သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲက ယားနေတာလေးတွေ အရသာ ကောင်းကောင်းရနေပြီး သူ့လက်တွေက သူသတိမထားမိပဲ ကိုကိုသော့်ကို ဖက်တွယ်ထားမိတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကိုကိုသော်က ဆီးခုံနှစ်ခု တဖန်းဖန်းအသံမြည်သည်အထိ၊ အားရပါးရဆောင့်နေပြီ။

လီးနှင့်မတွေ့ရသည်မှာ ဆယ်နှစ်နီးပါးရှိနေပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် တအားတောင်နေသော ကိုကိုသော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ သိပ်အကြာကြီး မခံလိုက်ကြ၊ နှစ်ယောက်စလုံးတယောက်ကို တယောက် တင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်း ပြီးသွားကြရသည်။ ကိုကိုသော်၏ လိင်ချောင်းကြီးမှ ပန်းထွက်လာသည့် လရည် တွေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲမှာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ခံစားနေရလေတော့သည်။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>



စိတ်ပါလက်ပါ CC (စ/ဆုံး)

စိတ်ပါလက်ပါ CC (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

တနေ့ ကျွန်တော်အိမ်ပြန်လာတော့ ညီဇော်တို့လင်မယား အိမ်ရောက်နေသည်။ ညီဇော်က ပြုံးလျက်

" ကိုကောင်းမြတ် ကျွန်တော်မိန်းမမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ ၃ လကျော်လို့''

ပြုံးလျက်ပြောသည်။

" ဟုတ်လား ကောင်းတာပေါ့ ညီဇော်ရာ ဝမ်သားပါတယ်''

ညီဇော်မိန်းမ ယုယုခင်က

" ကိုကောင်းမြတ်တို့ကော် ကလေးမရသေးဘူးလား''

" မရသေးပါဘူးဟာ''

" အကူအညီလိုရင် ညီဇော်ရှိတယ်လေး''

လို့ယုယုခင် လှမ်းစသည်း။ ကျွန်တော်မိန်းမ ဝင့်ဝါဖူးက ရှက်ပြီး

" ယုခင် နင်ကလည်း''

ကျွန်တော်တို့အိမ်ထောင်သက် ၄ နှစ်ကျော်ပြီ။ အခုထိ ကလေးမရသေး။ ဘယ်သူလိုအပ်ချက်လည်းတော့ မသိ။ ဆေးလည်း သွားမစစ်ဖြစ်ပါ။ ညီဇော်တို့က အိမ်နီးချင်တွေလေ။ ကျွန်တော်တို့နောက်မှ အိမ်ထောင်ကျတာ။ အခုတော့ ကလေးရသွားပြီ။ ညီဇော်က ကျွန်တော်ထက် အသားညိုသည် ဗလတောင့်သည်း။ ကျွန်တော်မိန်းမ ဝင့်ဝါဖူးနဲ့ ယုယုခင် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလေ။ ဒီတော့ မိသားစုချင်း ရင်းနှီးကျတယ်။

ဒီလိုနဲ့ယုယုခင်လည်း ကိုယ်ဝန် ၆လလည်း ရောက်ကော သူအမေအိမ်ပြန်နေတယ်။ ကိုယ်ဝန် အဆင်ပြေအောင်လို့။ ညီဇော်ကတော့ သူယောက်ခမနဲ့ သိပ်မတည့်လို့ မွေးခန်နီမှဘဲ လိုက်သွားမယ်တဲ့။ ညီဇော်စားရေသောက်ရေးကတော့ အိမ်နီးချင်ဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်အိမ်မှာဘဲ လာစားတယ်။

နောက် ၁လောက်အကြာမှာ ကျွန်တော် Nightduty က နေ့အလုပ်မရှိလို့ မန်နေဂျာကလည်း သဘောကောင်းပြီး အိမ်ပြန်ခွင်ပေးလိုက်တယ်။ ည ၉လောက်တော့ ရှိပြီ။ ဒါနဲ့မိန်းမလည်း ဝမ်းသာအောင် သူကြိုက်တဲ့ ခေါက်ဆွဲကျော်ဝယ်ပြီးပြန်ခဲ့တယ်။ အိမ်ရှေ့ကမဝင်ဘဲ တမင်တကာ အိမ်နောက်ဖေး ပြတင်ပေါက်ကဝင်လိုက်တယ်။

" အား ကောင်လိုက်တာ ညီဇော်ရယ်.. အရမ်းကောင်နေပြီး.. ပြွတ် ပြွတ် အင့် အင့် အ''

ဟာဘာသံတွေလည်း ငါမိန်းမနဲ့ညီဇော်တို့ ဖြစ်နေပြီလား။ အိပ်ခန်းဘေးထံရံပေါက်ကနေ လှမ်းကြည်လို့က်တယ်။ ညီဇော်က ကျွန်တော်မိန်းမကို လေးဘက်ကုန်ပြီးချနေတာ။ မိန်းမရဲ့ ကျွန်တော်မြတ်နိုးတဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်တဖက်ကစုပြီး ဆောင့်ဆွဲထားတယ်။

လက်တဖက်က ဖင်နှစ်ခြမ်းကို တဖြန်ဖြန်နဲ့ ရိုက်လိုက်တာ ဖင်နှစ်ခြမ်းမှာမှာ လက်ငါးချောင်ရာနီလို့။ ဆောင့်လိုးလို့ မိန်းမရှေ့ရောက်ရင် ဆံပင်ဆောင့်ဆွဲလိုက်နဲ့ အေားကားကြည့်ရတဲ့ အတိုင်ဘဲ့။ မိန်းမပုံစံကလည်း တအားကောင်းနေတဲ့ပုံဘဲ။

ကျွန်တော်လည်း ဘာလုပ်ရမလည်းမသိ။ ထူးပူနေမိတယ်။ ကိုယ်ဝင်သွားရင်လည်း အော်ဟစ်ပြီး ပတ်ဝန်ကျင်သိမှာလည်း ကြောက်တယ်။ မိန်းမကိုလည်း မခွဲနိုင် မိန်းမကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ခံနေတော့။ ဒီအတိုင်းကြည့်နေမိတယ်။

" အားကောင်းလိုက်တာ ညီဇော်''

" နင်လင်လိုးတာနဲ့ ငါလိုးတာနဲ့ ဘယ်ဟာကောင်လည်း''

" ရှင်လိုးတာကောင်းတယ်..အား အားဆောင့်ဆောင့်''

ညီဇော်တော်တော်လိုးနိုင်တယ်။ ကျွန်တော်ဆို ထန်ကုန်နာရီဝက်လောက်ဘဲ လိုးနိုင်တယ်။ ပါစပ်ကလည်း ပက်ပက်စပ်စပ်ပြောလိုးတာ။ ကျွန်တော်နဲ့ဆို ရှက်သလို့လုပ်နေတဲ့ မိန်းမကလည်း ညီဇော်နဲ့ကျမှ မထင်ရအောင်ထန်နေတယ်။

နောက် ၁နာရီလောက်နေတော့ ညီဇော်ဆောင့်ချက်များ မီးကုန်ရမ်ကုန်ဖြစ်လာတယ်။ ခဏကြာ မိန်းမအဖုတ်ထဲ ညီဇော်က ဆောင့်ထည့်ပြီး ဖိကပ်ထားတယ်။ ခဏနေပြီး ညီဇော်လီးမိန်မအဖုတ်ထဲ ထုတ်လိုက်တော့ လက်ရည်တွေ ထွက်ကျလာတာအများကြီးဘဲ။

ညီဇော်ကပက်လက်လှန်ထားပြီး မိန်းမဆံပင်ကိုဆွဲကာ လီးစုပ်ခိုင်တယ်။ ကျွန်တော်လီစုက်ခိုင်ရင် ရှက်သလို့နဲ့ မလုပ်ချင်တဲ့မိန်းမက ညီဇော်လီးကို စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်နေတယ်။ ညီဇော်ကဆံပင်ကိုဆွဲကာ မိနမအာခေါင်ထဲထိရောက်အောင် မိန်းမပါစပ်နဲ့ ဆီးစပ်ထိဆွဲကပ်ထားတယ်။ ခဏကြာတဲ့အထိ ဖိကပ်ထားပါပြီး။ ပါကို ခပ်စက်စက်လေး ၃ ချက် ၄ချက်ရိုက်ခါ ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။မိနမက ညီဇော်ရင်ခွင်ထဲမှာ ဝင်လဲနေသည်။ နှစ်ယောက်သား မောသွားလို့ မှိန်းနေကြတယ်။

ကျွန်တော်လည်း သူတိုထွက်လာရင်တွေမှာဆိုလို့ အလုပ်ကိုဘဲ ပြန်လာခဲ့။အလုပ်မှာလည်း အိပ်လို့မပျော် ညီဇော်နဲ့မိန်းမလိုးတာဘဲ စိတ်ထဲဝင်လာတယ်။ ကျွန်တော်စိတ်တွေလည်း ဘယ်လို့ဖြစ်နေလည်းမသိ ဖီးအရမ်းတက်တာနဲ့ ဂွင်ထုလိုက်မိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ မနက်လင်းတော့ အိမ်ပြန်လာသည်။ အိမ်ရောက်တော့ မိန်းမကအလှပြင်ပြီးကြိုလျက်

" ယောက်ကျားပြန်လာပြီးလား ယောက်ကျားအတွက် မှုန်ဟင်ခါး ပြင်ထားတယ်.. နေအုန်းဝါလေး ကော်ဖီဖျော်ပေးအုန်းမယ်''

ဆိုပြီး နောက်ဖေးထွက်သွားတယ်။ မိန်းမရဲ နောက်ကြောအလှကိုကြည်းပြီး ညက ညီဇော်ဖင်ကြီးကို ရိုက်ပြီးလိုးနေတာ ပြန်မြင်ရောင်လာတယ်။

" မိန်းမရေ ညီဇော်ကော လာသွားပြီလား''

မိန်းမက ဘာမှမဖြစ်သလို

" ပုံမှန်အတိုင်းဘဲ ထမင်းချိုက်လာယူးသွားတယ် မောင်ရေ''

လို့လှမ်းအ်ာပြောသည်။ သူလည်း မသိချင်ရောင်စောင်နေမှတော့ ကိုယ်လည်း မသိချင်ရောင်စောင်နေမှ တော်ကြာရပ်ကျော်ရွာကျော် ဖြစ်နေမှအရှက်ကွဲကုန်အုန်မယ်။ မိန်းမကိုလည်း မပြတ်နိုင်ဘူးလေ။ မိန်းမကလည်း ညီဇော်ဘက်ပါနေတယ်လေ။ ဒီအတိုင်လေးဘဲ မသိချင်ယောင်စောင်နေလိုက်တယ်။

ညရောက်တော့ ညီဇော်အရက်လာသောက်တယ်။ ဘာမှ မဖြစ်သလို့ပုံမုန်အတိုင်း သောက်စားပြီးပြန်သွားတယ်။ ညရောက်တော့ မိန်းကကို လိုးမယ်ပေါ့။ အစပြိုးတဲ့အနေနဲ့ မိန်းမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ်။ မျက်လုံးထဲ ညီဇော်လီးကို မိန်းမစုပ်ပေးနေတာ ပြန်မြင်လာတယ်။ ပိုပြီးဖီးတက်သလိုဘဲ။ ပြီးတော့ မိန်မအဖုတ်ကို ယက်လိုက်တယ်။ ညီဇော်လီးမဲကြီးက မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို လိုးနေတာပြန်မြင်လာတယ်။ ပိုပြီး စိတ်ပါလက်ပါယက်မိတယ်။

" မိန်မရေ ကိုလီးကိုစုပ်ပေးပါလား ''

" မစုပ်ချင်ပါဘူး ဒီအတိုင်ဘဲလုပ်ပါ''

စိတ်ထဲမှာတော့ လင်ငယ်လီးကျတော့ စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပြီး ကိုယ်ယောကျာ်းလီးကျတော့ ရှက်သလို ရွံသလို့ မိန်မတွေများ။

" မိန်မရေ လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား ''

" ဟာကွာ ဒီအတိုင်ဘဲလုပ်တော့ မိန်းမအိမ်အလုပ်လုပ်ရတာ ညောင်းနေတယ်.. အိပ်ချင်ပြီ.. မြန်မြန်လုပ်တော့''

ညောငမှာပေါ့။ မနေ့က ညက ညီဇော်နဲ့လိုးထားတာကို အိပ်ချင်မှာပေါ့။ တညလုံး လိုးနေကြတာလေ။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်လည်း လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ ၁၀မိနစ်လောက်လုပ်ပြီး ပြီးသွားတယ်။ မိန်မကမှ စိတ်မပါတာ။

နောက်တကြိမ် Nightduty ကျမယ် ရက်ရောက်ပြန်ရော။ မသွားမဖြစ်လို့ သွားခဲ့ရတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ အိမ်ကိုစိတ်ရောက်နေတယ်။ မိန်းမကတော့ သေခြာပါတယ် ညီဇော်နဲ့လိုးနေမှာ။ အလုပ်လုပ်ရတာ စိတ်မဖြောင့်ဘူး။ ညီဇော် ငါ့မိန်းမကို ဘယ်လိုးလိုးနေမလည်းပေါ့။ ၉နာရီရောက် ဖုန်းဆက်ချင်စိတ်ဖြစ်တာနဲ့ ဆက်ကြည်တော့

" မိန်းမလား ''

" ဟုတ်အကို ဘာဖြစ်လို့လည်း အား ဖတ်ဖတ် ရူး ညီဇော်ဖြည်းဖြည်း ယောက်ကျားဖုန်းဆက်နေတယ်.. ပြော အကိုဘာဖြစ်လို့လည်း''

" စောနက မိန်းမဘာပြောတာလည်း''

" ဘာမှမပြောပါဘူး''

မိန်းမဖုန်းက စပီကာပိတ်ထားတာတောင်မှ အပြင်က အသံတွေကြားရတယ်။ မိန်းမက ဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့ လိမ်နေတယ်။

" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ညီဇော်ကော လာသွားသေလား''

" ဖတ် ဖတ် အ အင့် လာသွားပြီ အကို.. ထမင်းစားပြီးပြန်သွားပြီ.. အ အင်အင့်''

ဖုန်းထဲမှာ မိန်မအလိုးခံနေရတဲ့အသံကြားရတာ ဖီးတမျိုးဘဲ။ ဒါနဲ့စကားဖြတ်ပြီး အိမ်သားထဲသွား ဂွင်ထုလိုက်ရတယ်။

ဒီလိုနဲ့ နောက် ၃ လလောက်အကြာ ညီဇော်လည်း သူ့မိန်းမမွေးခန်နီးလို့ သူ့ယောက်ခမအိမ် လိုက်သွားတယ်။ ကျွန်တော်တို့လင်မယာလည်း အရင်ကထက် ပိုလိုးဖြစ်ကြတယ်။ ညီဇော်မရှိတော့ ညီဇော်နေရာဝင်ယူတာပေါ့။ ညီဇော်လို မိန်မကို ခပ်ကြမ်ကြမ်းလိုးရတာ ပိုဖီးလာသလိုဘဲ။ မိန်မလည်း ညီဇော်ဇာတ်သွင်ထားပြီး အခုညီဇော်မရှိတော့ ကျွန်တော်လုပ်သမျှ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အလိုးခံနေတယ်။ ၁လလောက်ကြားတော့ မိန်းမက အားရဝမ်းသာစွာ

" ယောက်ကျားရေ မိန်းမဆီးစစ်တာ ကလေးရပြီတော်''

လို့ အော်ပြောတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အရမ်းဝမ်းသာလို့။ အဓိက စိတ်ပါလက်ပါလုပ်ဖို့ပါဘဲ။ မိန်မကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ခံ။ ညီဇော်ကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ လိုး။ ကျွန်တော်ကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ကြည်ဖြူ။ အခုကြည့်စမ်း လိုချင်တဲ့ ကလေးရပြီ မဟုတ်လား။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ချိုမြိန်သော ဆားငံရေ (စ/ဆုံး)

ချိုမြိန်သော ဆားငံရေ (စ/ဆုံး)

(ကာမလူဆိုး) ko si - ရေးသည်။

" သားဝေယံ မမကေသီ "

ဟု ခြံရှေ့မှခေါ်သံကြား၍ သူအိမ်ထဲမှထွက်ကာခြံထဲဆင်းလာပြီးသံပန်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

" မာမီနဲ့ ညီလေး"

မာမီဒေါ်မေသူအောင်နဲ့ ညီလေးစည်သူအောင်တို့ သားအမိကို အိမ်ထဲ ခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ မေမေရေ မာမီနဲ့ညီလေးတို့ ရောက်နေကြတယ်။ လာပြီသားဟု ပြောပြီး မီးဖိုခန်းမှ မေမေထွက်လာသည်။ ယောင်းမနဲ့သားတို့ပဲထက်မြက်နဲ့အန်တီလေးတို့နေကောင်းကြလားဟုသူမမောင်သူ့ဦးလေးထက်မြက်အောင်နဲ့ဖွားလေး မေမေချိုကို မေမေကမေးတာဖြစ်သည်။

" နေကောင်းကြပါတယ် မမ"

" သားဝေယံကထွားပြီး အရပ်ကြီးမြင့်လာတယ်ကွာ" 

ဟု သူမဘေးမှာထိုင်နေတဲ့သူ့ကိုဖက်၍မာမီကပြောလေသည်။မေမေကေသီဟုဆိုကာ ညီလေးစည်သူကလည်း မေမေ့ပခုံးပေါ်ကိုကလေးတုန်းကလိုခေါင်းတင်ထားလေသည်။

" သားစည်သူလည်း သူ့အကိုလိုပဲ အရပ်ကြီးမြင့်ပြီးထွားလာလိုက်တာ"

" ဟုတ်ပ မမရယ် မတွေ့ရတဲ့ တစ်နှစ်ကျော်လောက်ကို သားတို့ကတကယ့်လူပျိုကြီးဖားဖားတွေဖြစ်ကုန်ကြပြီနော့်"

ဟု မာမီက မေမေ့ကိုပြောလေသည်။မနက် ကျမတို့ပြန်ရင် သားကိုအလယ်ခေါ်သွားအုံးမယ် မမသူ့အဖွားမေမေချိုကသူ့မြေးကိုလွမ်းလို့ခေါ်လာပါအုံးတဲ့မာမီကပြောသည်။

" ခေါ်သွားလေ မေသူ"

မာမီဒေါ်မေသူအောင်က အသက်၃၆နှစ်အရွယ် မေကဗျာနဲ့ဆင်ပြီးိုလုံးကြီးပေါက်လှဖြစ်သည်။ အရပ်က ၅ပေ၆ခန့်မြင့်မယ် မာမီ ဒေါ်မေသူအောင်က။ မေမေနဲ့ မာမီတို့သမီးယောင်းမနှစ်ဦးစကားပြောနေကြသလိုသူတို့ညီအကိုလည်းစကားပြောနေလိုက်ကြသည်။

နောက်နေ့ရောက်တော့ မာမီတို့နဲ့သူအလယ်ပါလာခဲ့သည်။ မာမီတို့လည်းသူတို့လိုပဲ အိမ်မှာ ကားရှိပေမယ့် ဦးထက်ပဲ မောင်းတတ်တာ။သူတို့အိမ်မှာလည်း ဖေဖေပဲကားကမောင်းတတ်ပြီး သူ့ကိုငယ်သေး၍မသင်သေးဘူးနောက်မှသင်ပေးမည်ဟုဖေဖေကပြောသည်။

ဟိုကို နေ့လည်လောက်မှ ရောက်ကြသည်။ ၃ နာရီလောက်ကားစီးရတယ်။သူတို့ရောက်တော့မေမေချိုကအိမ်ရှေ့ခန်းဆိုဖာမှာထိုင်စောင့်နေတယ်။

" မေမေချို"

မေမေချိုခေါ်သူ့ဖွားလေးဘေမှားထိုင်လိုက်တယ်။

မြေးအဖွားတွေအလွမ်းသယ်ကြအုံးဟုမာမီကပြုံး၍ပြော ပြီးအတွင်းဖက်ထဲဝင်သွားလေသည်။ သူတို့မြေးအဖွားတွေ ထွေရာလေးပါးပြောနေကြစဉ်မှာ မေချို ဟု ခေါ်ပြီး အသက် ၁၇နှစ် အရွယ် ကောင်မလေးတယောက်လက်ထဲမှာစတီးလင်ဗန်းလေးကိုင်ပြီးဝင်လာသည်။အမားကြီးကပူရီပို့ခိုင်းလိုက်တာပါမေချိုဟုပြောသည်။

" သမီးချယ်ရီ ကျေးဇူးပါကွယ်"

မေမေချိုက ဗန်းကိုယူပြီးခုံပေါ်တင်လိုက်တယ်။ မိတ်ဆက်ပေးရအုံးမယ် သမီးကို ဒါက မေမေချို့မြေး သားစည်သူရဲ့အကိုဝေယံလွင်လို့ခေါ်တယ် ဟု မိတ်ဆက်ပေးသည်။

" ဟုတ် ကိုဝေယံလွင်"

" ညီမ နာမည်ချယ်ရီဝင်းပါ"

" တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ချယ်ရီ"

ပြောပြီးချယ်ရီဆိုတဲ့ကောင်မလေးကို မမှိတ်မသုံစိုက်ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ ချယ်ရီက ဂေါ်ရခါးမလေးဖြစ်မည်။ခရစ္စတီးနားနဲ့အတော်ဆင်တယ်။ ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးနဲ့ဖြစ်ပြီး မျက်နှာသွယ်သည်။

ထိစပ်နေတဲ့မျက်ခုံးတန်းထူထူနှစ်ဖက်အောက်မှမျက်နက်ဝန်းအစုံ မျက်တောင်ကော့ကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ စင်းသောနှာတံနှင်းဆီဖူးငုံပွင့်လို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ဖြစ်သည်။မို့မောက်စူဖြိုးတဲ့ ရင်အစုံကအင်းကျီပေါ်ကိုမောက်တက်နေသည်။

သူမသိမသာလေးကြည့်နေတော့ သူမရှက်သွား၍ထင် မေမေချိုနဲ့ အကို မောင်လေး ပြန်လိုက်ပါအုံးမယ် ပြောပြီးလှည့်ထွက်သွားသည်။ ကျော့ရှင်းသေးသွယ်တဲ့ ထွာဆိုင်ခါးလေးအောက်က ကားစွင့်တဲ့ တင်စိုင်နှစ်လုံးက လှုပ်ယမ်းသွားလေသည်။ မေမေချို ခုနကကောင်မလေးက ဘာလူမျိုးလဲ သူမေးလိုက်တယ်။

ချယ်ရီဝင်းတို့က ဂေါ်ရခါး မြန်မာကပြားသူ့အဖေက ဂေါ်ရခါး အမေက မြန်မာဟုပြောသည်။ချယ်ရီဆိုတဲ့ကောင်မလေးကို ဝေယံလွင် မြင်မြင်ချင်းစိတ်ဝင်စားသွားခဲ့ရသည်။ ဝေယံလွင် ခု အသက် ၁၈နှစ်ရှိပြီ ရည်းစားမထားဖူးသေးပါ။

ဂေါ်ရခါးစပ်ဆိုတော့အသားဖွေးပြီးသူမလက်မှမွေးညင်းစိမ်းလေးတွေကို ခုနက သူတွေ့လိုက်ရသည်။ချယ်ရီဝင်းအိမ်ရောက်တော့ ခုနကဝေယံလွင်ဆိုတဲ့ အကိုက သူမကိုစိုက်ကြည့်တာ အပျိုမလေးရင်တွေဖိုနေမိလေသည်။

ပါးသိုင်း မုတ်ဆိတ် နှုတ်ခမ်းမွေးများနဲ့သူက အိန္ဒိယဘောလိဝုဒ်မင်းသားများနဲ့ပင် ခပ်ဆင်ဆင် အရပ်ကြီးကလည်းအတော်မြင့်လိမ့်မည်။ညရောက်တော့ ညီလေးအိပ်ခန်းမှာ သူတို့ညီအကို လှဲနေလိုက်ကြတယ်။နေ့လည်က ချယ်ရီဆိုတဲ့ကောင်မလေးက ချောတယ်နော်ညီလေးဟု သူပြောလိုက်သည်။

" ကိုကြီးက မမချယ်ရီကိုစိတ်ဝင်စားနေလို့လား"

" ဆိုပါတော့ညီလေးရာ"

" မမချယ်ရီက ဆင်ဂယ်လေး ကိုကြီးရ"

" သူ့ဖုံးနံပါတ်ရှိတယ် ယူမလား"

" ပေးလေယူမယ်"

ဟု သူပြောလိုက်သည်။

ညီလေးထံမှ ချယ်ရီ့ဖုံးနံပါတ်ရပြီး နောက်နေ့မှာ သူမဆီသို့ဖုံးဆက်လိုက်သည်။ အစကတော့ ဘယ်သူလဲပေါ့ ချယ်ရီက သူ့ကိုမေးတဲ့အခါ ညီမအကိုပါမေမေချို့မြေးဝေယံလွင်ပါဟုပြောလိုက်သည်။

သူတို့ဖုံးပြောဖြစ်ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ နောက်သုံးလေးရက်လောက်ထိချယ်ရီ့ကို သူညတိုင်း ပုံမှန် ဖုံးဆက် သူမနဲ့ဖုံးပြောဖြစ်ကြသည်။သူမကို သူစိတ်ဝင်းကြောင်းအား ဖုံးထဲမှာစကားပြောရင်း ထည့်ပြောဖြစ်ခဲ့သည်။

အကို အိပ်ရင်တောင် ညီမကို အကို့အိမ်မက်တွေထဲထိ ထည့်မက်ဖြစ်သလို သူမက အချိန်တိုင်းစိုးမိုးထားတဲ့ ပိုင်စိုးမှုဧကရီသခင်မလေးပါ ဘာဖြစ်တယ်ညာဖြစ်တယ်ပေါ့ ချယ်ရီကို ပြောလိုက်သည်။ အကိုကလည်းဘာတွေပြောမှန်းမသိဒါပဲနော်ဆိုပြီး ဖုံးချချသွားတတ်တယ်။အိမ်ချင်းကလည်းခြေရင်းခေါင်းရင်းကပ်ရက်ဖြစ်သည်။

ဟိုနေ့က မေမေချိုပြောတာချယ်ရီတို့ဒီကိုပြောင်းလာတာတစ်နှစ်လောက်ရှိပြီတဲ့။သူကလည်းဒီကိုမရောက်တာတစ်နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။နောက်နေ့နေ့လည်ပိုင်းလောက်မှာညီလေးစည်သူက ချယ်ရီတို့အိမ်ဖက်သွားလယ်မယ် လိုက်ခဲ့ဆိုသဖြင့်သူပါသွားခဲ့သည်။

" မမချယ်ရီ ဧည့်သည်ပါတယ်"

" လာ အကိုနဲ့မောင်လေး"

ချယ်ရီက ပြောပြီး ဆက်တီမှာထိုင်ခိုင်းတယ်။ဒါက မေချို့မြေး ကိုဝေယံလွင်တဲ့အမားကြီးဟု သူမအမေကိုပြောသည်။ထိုအန်တီကြီးကသူ့ကိုပြုံးပြပြီးအတွင်းဖက်သို့ဝင်သွားသည်။ခဏအကြာမှာ စတီးရေခွက်အရှည်လေးနဲ့ စတီးလင်ဗန်းတခုကိုင်၍ ထွက်လာသည်။

ရော့ သားတို့ စားကြပါအုံးဟု ဆိုပြီးဟိန္ဒူမုန့်လဒူးနဲ့မလိုင်လုံးထည့်ထားသောဗန်းနဲ့ ရေခွက်ကို စားပွဲပေါ်ချပေးသည်။သူတို့စားသောက်စကားပြောဆိုပြီး အတော်ကြာတော့ ချယ်ရတို့သားအမိကိုနှုတ်ဆက်၍ပြန်ခဲ့ကြသည်။ဒီလိုနဲ့ပဲ သူတို့က ချယ်ရီ့အိမ်သွားလယ်လိုက် ချယ်ရီက လာလယ်လိုက်နဲ့ ဖြစ်ပါသည်။

ချယ်ရီ့ကို သူစိတ်ဝင်စားနေသလို သူမကလည်း သူ့အားစိတ်ဝင်စားမှုရှိနေပြီဆိုတာ သူ သိရသည်။ညရောက်တော့ ချယ်ရီ့ကိုဖုံးခေါ်လိုက်တယ်။ချယ်ရီ့ကို အကို မနက်ဖြန်နေ့လည်လောက် ပြောစရာလေးရှိလို့အကိုလမ်းထိပ်မှာစောင့်နေမယ် လာခဲ့ပါနော် ဟု ပြောလိုက်သည်။

" ဖုံးထဲကပြောလေ အကိုရဲ့"

အပြင်မှာပဲပြောချင်လို့လာခဲ့နော် ချယ်ရီဟုပြောလိုက်သည်။

" အင်း လာခဲ့မယ်လေ ဒါပဲနော် အမားကြီးအခန်းပြင်မှာရှိလို့"

မ ဖုံးချသွားသည်။

ချယ်ရီ့ကိုနောက်ီနေ့ရည်းစားစကားပြောရန်ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။နောက်နေ့နေ့လည်မှာ အိမ်ကစူပါကတ်ဘီးလေးစီးကာ လမ်းထိပ်ဖက်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

မကြာခင်မှာ ဖိုးကွာတားဂျင်းစကင်အနက်ကို မိန်းမဝတ်ဆွဲသားဘလောက်စ်အင်းကျီအဖြူနဲ့တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည်။မို့မောက်စူဖြုးတဲ့ရင်အစုံချပ်ရပ်တဲ့ဗိုက်သားလေးရဲ့အောက်ကဂစ်တာရှိတ်ပုံတင်ကဘေးဘက်ကိုကားထွက်နေလေသည်။အရပ်က မာမီဒေါ်မေသူလောက် ၅ပေ ၅ ခန့် ရှိလောက်မည်။

သူရှိရာသို့လျှောက်လှမ်းလာပြီး ဘာပြောမို့လဲအကို ပြောလေဟုပြောသည်။အကိုတို့အအေးဆိုင်သွားရအောင် ချယ်ရီ အဲရောက်မှပြောမယ် ချယ်ရီ့ကိုနောက်မှာတင်ပြီးအအေးဆိုင်သို့မောင်းခဲ့လိုက်သည်။လူရှင်းပြီးသပ်ရပ်သန့်ရှင်းတဲ့အအေးဆိုင်တဆိုင်ရှေ့မှာရပ်လိုက်တယ်။

ဒေါင့်ကဝိုင်းမှာထိုင်ပြီး ဒိန်ချဉ် ၂ ခွက်မှာလိုက်သည်။ချယ်ရီ့ကို ကိုစတွေ့တဲ့နေ့ထဲကစပြီးချစ်မိနေပြီ ချယ်ရီ့ကို ကိုချစ်တယ်။သူမလက်လေးကိုသူ့လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ထားပြီးပြောလိုက်တယ်။ထင်တော့ထင်သား အရင်ညတွေဖုံးပြောထဲက သူမအား အကိုက စိတ်ဝင်စားမှုရှိကြောင်းကို သူမရိပ်မိနေခဲ့သည်။

" အိုး အကိုရယ်"

တွေ့တာဖြင့်မကြာသေးဘူး ရည်းစားစကားပြောရလားလို့ သူမ တီးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်။

လူကလည်းဆိုင်ထဲမှာ လေးယောက်ပဲရှိပြီး သူတို့ဝိုင်းနဲ့လှမ်းပါသည်။အချစ်မှာကန့်သတ်ချက်တွေ ကြာတာနဲ့ မကြာတာတွေမရှိပါဘူး ချယ်ရီရယ်။ကို့ကို ချယ်ရီက အချိန်ပြည့်စိုးမိုးထားတာပါ ချယ်ရီ့ရဲ့မျက်နှာလေးကိုပဲအချိန်ပြည့်မြင်ယောင်နေမိတယ်။

" အာ့ ဘာလို့လဲ သိလား"

" သိပ်ချစ်လို့"

" ပိုပြီ ယုံပါဘူး"

" ယုံပါ ချယ်ရီရဲ့"

ကောင်းပြီလေချယ်ရီစဉ်းစားပေးမယ်ဟုပြောလေသည်။ချယ်ရီဝင်း ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းနဲ့ခုန်နေမိတယ်။ ကိုကမိန်းခလေးဖြစ်နေ၍ အဖြေတန်းမပေးပဲ စဉ်းစားမည်ဟုပြောလိုက်တာဖြစ်သည်။

" ကို့ကို ချယ်ရီ ချစ်မိနေပါပြီ ကိုရယ်"

ချယ်ရီဝင်းစိတ်ထဲမှပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။မှာထားတဲ့ဒိန်ချဉ် ခဏကြာတော့ရောက်လာတယ်။ဒိန်ချဉ်ခွက်ယူပြီးသူဇွန်းနဲ့မွှေကာချယ်ရီ့ရှေ့မှာချပေးလိုက်သည်။သောက်၍ပြီးတော့သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းမှာပေနေသည်ကို တစ်ရှူးလေးနဲ့သူ သုတ်ပေးလိုက်သည်။"အကိုကလည်း"

သူ့ကိုရှက်ဝဲဝဲလေးပြောလေသည်။နောက်ညတွေမှစပြီး ဖုံးပြောကြတာနဲ့ချယ်ရီဝင်းထံမှသူ့ကို ချစ်တယ်ဆိုတဲ့အဖြေအား ခလေးမုန့်ပူဆာသလို တဂျီဂျီနဲ့တောင်းဆိုလိုက်သည်။သူမကိုချစ်ခွင့်ပန်ပြီး ၃ ရက်ခန့်ရှိခဲ့ပြီ။

ညပိုင်းသူတို့ဖုံးပြောကြတော့ ချယ်ရီ့ထံမှ သူ့ကိုချစ်တယ်ဆိုတဲ့အဖြေအား တောင်းဆိုလိုက်သည်။အကိုကလည်းဇွတ်ပဲ ဟွန်း မနက်ဖြန်ညနေ ၄ နာရီ လမ်းထိပ်မှာစောင့်နေချယ်ရီလာခဲ့မယ် ဟု ပြောပြီး ဖုံးချသွားခဲ့လေသည်။

ဝေယံလွင်တစ်ယောက် ရင်တွေခုန်နေမိလေသည်။ သူ ခုထိ ရည်းစားမထားဖူးသေးပါ။ချယ်ရီဝင်းလည်း အိပ်ယာထက်မှာမနက်ဖြန်အတွက် ရင်တွေခုန်နေမိလေသည်။

သူမက ဆင်ဂယ်လေးဖြစ်ပြီး ရည်းစားသနာ မထားဖူးသေးပါ။ ရည်းစားမထားဖူးပေမယ့် သူမလည်းခေတ်ရဲ့သမီးပျိုဖြစ်တာနဲ့အညီ ဖုန်း အင်တာနက်သုံးသည်။ ကျောင်းတက်စဉ်အဆောင်က အခန်းဖေါ်မိန်းခလေး သူငယ်ချင်းထံမှ Z ပြာဖြင့်အောကားအပြာကားများကူးပြီးကြည့်သည်။

ကြည့်ပြီးရင် အိမ်သာထဲဝင်တံခါးပိတ်ပြီး သူမအဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း လက်နဲ့ပွတ်၍ တကိုယ်ရေအာသာဖြေဖျောက်တတ်သည်။ နောက်နေ့ညနေ လေးနာရီမထိုးခင်မှာအိမ်က စူပါကတ်ဘီးလေးစီးကာ လမ်းထိပ်မှာ စောင့်နေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ချယ်ရီ စူပါကတ်ဘီးလေးစီး၍ ရောက်လာပြီး အကို တံတားပေါ်သွားရအောင် ရှေ့ကမောင်းသွားသည်။

ထိုမြို့ရဲ့ မြောက်ဖက်ရှိတံတားဖက်မောင်းလာခဲ့ကြသည်။ တံတားပေါ်ရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်ဘေးမှာရပ်ပြီး လူသွားလမ်းဖောင်ဒေးရှင်းအုတ်ခုံပေါ်သို့ တက်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ရဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ မိသားစု၃ယောက်လေညှင်းခံနေကြတာတွေ့ရပြီး စောသေး၍ လူသိပ်မရှိပါ။ချယ်ရီ ကို့ကို အဖြေပေးတော့လေ သူလောဆော်လိုက်တယ်။

" အကို့ကိုယ်ကို ကိုင်းပေးထား"

ချယ်ရီကပြောသည်။သူ့ကိုယ်ကိုကိုင်းပေးထားလိုက်တယ်။

" မျက်စိမှိတ်ထား ဖွင့်မကြည့်နဲ့နော်"

" ချယ်ရီကဖွင့်ဆိုမှ ဖွင့်"

သူမျက်လုံးမှိတ်ထားပေးလိုက်တယ်။ကို့ကိုချစ်တယ် ဟု သူ့နားနားကပ်ပြောလေသည်။

" ပျော်လိုက်တာ ချယ်ရီရယ်"

သူပြောလိုက်တယ်။ဖွင့်ကြည့်နဲ့အုံးနော် ပြောပြီး သူ့ပါးပြင်ထက်သို့ နွေးခနဲဖြစ်သွားသည်။ရွှတ် သူ့ပါးကို ချယ်ရီကနမ်းလိုက်တယ်။

" ဖွင့်လို့ရပြီလား"

" ရပြီ"

သူမျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည်။

ရွှတ် ရွှတ် 

ချယ်ရီ့ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို သူ့နှာခေါင်းချွန်ချွန်ကြီးနဲ့ တရွှတ်ရွှတ်ဖြင့်ဖိနမ်းလိုက်သည်။

" ရှက်ထှာကွာ"

သူမ ရှက်ဝဲဝဲလေးပြောနေလေသည်။သူတို့ချစ်သူနှစ်ဦး ပဲခူးရိုးမတောင်တန်းကြီးနဲ့ တံတားအောက်ချောင်းထဲမှာစီးနေသော ရေများကိုရင်ခုန်ကြည်နူးစွာဖြင့်ကြည့်နေလိုက်ကြသည်။

အတန်ကြာတော့ အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်ကြတယ်။နောက်နေ့တွေမှာလည်းညနေဆိုသူတို့ချစ်သူနှစ်ယောက်တံတားပေါ်မှာချစ်စကားလေးတွေပြောဖြစ်ကြသည်။နောက်တော့ ဝေယံလွင်ကတဆင့်တက်ပြီး တံတားအောက်မှာပြောဖို့ ချယ်ရီ့အား တောင်းဆိုရာ သူမကလည်သူ့အလိုကျ မငြင်းဆန်ပါ။

သူကလည်း မိန်းမအတွေ့အကြုံကရှိထားဖူးတော့ လက်ကမြန်တယ်။အစကတော့လက်ကိုင်ပါးနမ်းနောက်နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်း တဖြေးဖြေး သူမရဲ့ ရင်သားအစုံကို အင်းကျီပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင် အစကတော့ ရုန်းကန်သည်။ကိုနော် ဘာတွေလျှောက်ကိုင်မှန်းမသိဟု သူ့ကို ပြောတတ်သည်။

နောက်မိန်းမတွေရဲ့ဖီးလ်တက်တဲ့အဓိကမိန်းနားရွက်လေးကို သူပါးစပ်နဲ့ဖွဖွလေးငုံပြီးနမ်းသည်။သူမရဲ့လည်တိုင်လေးကိုပြွတ်ခနဲစုပ်လိုက် လျှာနဲ့ယက်လိုက်လုပ်ရင်ချယ်ရီတီးတိုးလေးငြီးကာ ငြိမ်သွားတတ်သည်။

ထိုသို့ဖြင့် တညမှာသူတို့ဖုံးပြောကြရာ မနက်ဖြန်နေ့လည် ၁၁လောက်ကိုသူမဘုရားသွားမယ့် အကြောင်း သူပါလိုက်ခဲ့ရန် သူ့ကိုဘောင်းဘီမဝတ်နဲ့ပုဆိုးနဲ့ စတစ်ကော်လာ လည်ကတုံးဝတ်လာဖို့ပြောပြီးဖုံးချသွားသည်။နောက်နေ့ နေ့လည် ၁၁ မထိုးခင်မှာရေမိုးချိုးပြီး မာမီနဲ့ဦးထက်တို့အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ ဦးထက်ရဲ့ ယောပုဆိုးနဲ့ ရှပ်အင်းကျီလည်ကတုံးအဖြူကိုဝတ်လိုက်သည်။

မှန်ကြည့်ခေါင်းဖီး ရေမွှေးတရှူးရှူးဆွတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်ခဲ့တယ်။သားဝေယံထူးဆန်းလို့ပါလားပုဆိုးနဲ့ရှပ်အင်းကျီအဖြူဝတ်လို့ပါလား ဟု မာမီကမေးလေသည်။သူကပုဆိုးမှသိပ်မဝတ်တတ်။

အပြင်သွားမို့ပါ မာမီ ဝတ်နေကျမရှိလို့ဝတ်ကြည့်တာ သားနဲ့လိုက်ရလား မာမီ ဟီး ပြောပြီး မာမီဒေါ်မေသူအောင်ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်သည်။လိုက်ပါ့ ငါ့သားက ဒီလိုလေးနဲ့လည်းလိုက်တယ် မာမီကခြေဖျားလေးထောက်၍သူ့နဖူးပြင်ကိုနမ်းလိုက်သည်။

မာမီက သူ့အားယောက်ကျားဘက်ကတူပေမယ့် သူမသားလိုပင်ချစ်ရှာသည်။ချယ်ရီနဲ့ချိန်းထားရာလမ်းထိပ်ကိုဆိုင်ကယ်နဲ့ထွက်လာပြီး လမ်းထိပ်မှာစောင့်နေလိုက်သည်။စတိုးဆိုင်က စနိုးတာဝါတခုသွားဝယ်လိုက်တယ်။မကြာခင်မှာ ချယ်ရီ ဆိုင်ကယ်နဲ့ရောက်လာတယ်။

အဝါရောင်ရင်စိအင်းကျီလက်တိုခါးတင်ကို ဆင်တူထမီနဲ့တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားလေသည်။သွားရအောင် ကို သူမ ပြောသည်။သူတို့ သံလမ်းဂုန်းဆင်းဖက်ကို မောင်းခဲ့ကြသည်။ထိုမှ အရှေ့ဖက်ကိုမောင်းလာခဲ့ပြီးအိမ်တအိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ချယ်ရီကဆိုင်ကယ်ရပ်ကာကို ခဏဟုပြော၍ထိုခြံထဲမှာ ဆိုင်ကယ်သွားထားသည်။

သူမသူငယ်ချင်းမိန်းခလေးကို ထားခဲ့အုံးမယ်ပြောပြီးသူ့နောက်မှာထိုင်ကာမောင်းတော့ကိုဟုပြောလေသည်။ချယ်ရီသွားချင်တဲ့ဘုရားဖက်မောင်းခဲ့လိုက်သည်။ဘုရားရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်ရပ်ကဖိနပ်ချွတ်ခဲ့ပြီးဘုရားဝတ်ပြုလိုက်ကြသည်။

ဝတ်ပြုပြီးတော့ သူတို့ဖိနပ်ချွတ်ထားရာနားကို လျှောက်လာပြီးစီးလိုက်သည်။ ဟိုတောအုပ်လေးဖက် လျှောက်ကြည့်ရအောင် ချယ်ရီ ဟု သူပြောလိုက်တဲ့အခါ သွားကြည့်မယ်လေ ကို သူမကပြောသည်။ ချယ်ရီ့လက်လေးကိုဆွဲ၍ ဘုရားနဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ တောအုပ်ဖက်ကိုလျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ရင်စိအင်းကျီကချယ်ရီ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ဖစ်စ်ဖြစ်နေတယ်။

လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း အင်းကျီကခါးတင်ဖြစ်သဖြင့် အထက်ကိုလက်နှစ်လုံးခန့်မြောက်တက်သွားရာ သူမရဲ့ခါးသားဖွေးဖွေးလေးကို ဘေးတိုက်လျှောက်နေရာမှ သူမြင်နေရသည်။အတွင်းခံမဝတ်ထားသဖြင့် ဝေယံလွင်ရဲ့လီးတံကြီးက ပုဆိုးထဲမှာ မတ်မတ်ကိုတောင်နေလေသည်။

ကျွန်းပင်ကြီးအောက်သို့ရောက်တော့ရပ်လိုက်ကြသည်။ထိုနေရာက စုံတွဲများသာ လာသောနေရာဖြစ်ပါသည်။တောအုပ်လေးဆိုတော့ဆိတ်ငြိမ်တိတ်ဆတ်နေလေသည်။သစ်ပင်ကြီးအောက်မှာ လူနှစ်ကိုယ်စာဝင်လို့ရသည့် ချုံပုတ်ကြီးရှိသည်။ချယ်ရီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ ဖိစုပ်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။

" ဖယ်ပါ ကိုရယ်"

သူမရဲ့မျက်နက်ဝန်းလေးကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ချယ်ရီ ဟု ခေါ်လိုက်သည်။

" ဘာလဲကို ပြောလေ"

ဟု ပြောသည်။

ကိုတို့ဆိတ်ငြိမ်အေးချမ်းတဲ့ဒီနေရာလေးမှာ ချစ်ကြရအောင် ချယ်ရီ ဟု သူပြောလိုက်သည်။ကို့ရဲ့ ညှို့ငင်အားကောင်းတဲ့ အကြည့်က သူမကို စပါးကြီးမြွေကြီးတစ်ကောင်က ညှို့ထားသလိုပင်ချယ်ရီဝင်း ကို့စကားကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ပါ။

" ကို့သဘောပါ"

ချယ်ရီကတီးတိုးလေးပြောတယ်။ချယ်ရီ့ရဲ့ကိုယ်လေးကိုသူ့ရဲ့သန်မာတဲ့လက်ကြီးနှစ်ဖက်က နွယ်ရှင်ပတ်ထားသလိုပင်သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ချယ်ရီ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုထပ်ပြီးစုပ်နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။သူ့လျှာကိုသူမပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်ပြီးလျှာနွေးနွေးလေးကို ယစ်ပတ်ထိုးမွှေ့လိုက်သည်။

သုံးမိနစ်လောက်အနမ်းရွှေဂဟေဆက်၍ပြီးတော့ချယ်ရီ့လက်လေးတဖက်ကိုဆွဲကာချုံပုတ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်ကြသည်။မြက်ခင်းပေါ်သို့သူမကိုထိုင်စေပြီးကျောကိုသစ်ပင်မှာမှီထားစေလိုက်သည်။သွေးကြောစိမ်းလေးများနဲ့ယှက်ဖြာလျက်ရှိသော သူမရဲ့ လည်တိုင်လေးကိုနမ်းပြီး ပြွတ်ခနဲပါးစပ်ထဲထဲ့ စုပ်လိုက်သည်။

အားးးးးးးးးး

ချယ်ရီ့ရဲ့အင်းကျီပေါ်မှပင် ဖွံ့ထားစူဖြိုးတဲ့ သူမ ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။

အားးးး အင်းးးး ဟင်းးး

တီးတိုးလေးငြီးတွားနေတယ်။မွေးညင်းစိမ်းလေးများနဲ့ချယ်ရီ့လက်ကိုလျှာနဲ့ယက်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။

" ရွံဘူးလား ကိုရယ်"

ရွံပါဘူး ချစ်ရယ်ဟု သူပြောလိုက်သည်။တနေ့ကမှရိတ်ထားတာမကြာသေးသော ထွက်ခါစ မုတ်ဆိတ်မွေးငုတ်စိလေးများနဲ့ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။

" အားး စူးတယ်ကွာ ကို ခိခိ"

သူမလက်လေးကိုပြန်ချလိုက်ပြီး အင်းကျီပေါ်မှပင်ချပ်ရပ်တဲ့သူမဗိုက်သားလေး အပေါ်မှအောက် လက်ချောင်းများနဲ့တို့ထိပွတ်သပ်လိုက်သည်။

" အား ကိုရယ်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"

သူ့ကို တီးတိုးလေးပြောနေတယ်။သူ့လက်တဖက်ကသူမထမီကိုဗိုက်ပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲထောင်လိုက်သည်။

တဆက်ထဲပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ပင်တီပန်းဇီရောင်လေးပေါ်သို့ခုံးထွက်နေတဲ့ ချယ်ရီ့အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို ပင်တီပေါ်မှပင် လက်ဝါးနဲ့ပွတ်လိုက်သည်။

အားးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးး

ဖင်ကြီးကြွ၍ ချယ်ရီငြီးတွားနေလေသည်။လျှာနဲ့ပင်တီပေါ်မှအဖုတ်လေးကိုကုန်းယက်ပလိုက်သည်။

" အားးးး ကို မလုပ်ပါနဲ့ ဘုံးနိမ့်မယ်"

သူမကိုလက်ကာပြလိုက်ပြီး ယက်ရာမှခွါကာချယ်ရီကောင်းအောင် ကိုကလုပ်ပေးမို့ ဘုံးမနိမ့်ဘူး ဟုပြောလိုက်သည်။

ပင်တီကို ဘေးဘက်သို့လက်နဲ့ဆွဲလိုက်ပြီး အမွေးများရိတ်ထား၍ထင်ပြောင်ရှင်းနေတဲ့သူမအဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုလက်ခလယ်နဲ့ပွတ်ကာပဲစေ့ခန့်ရှိစောက်စိနီတာရဲပြူးပြူးလေးကို လက်နဲ့ဖိချေလိုက်သည်။

အားးးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ကာမရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးအချို့စိမ့်ထွက်လာတယ်။ပင်တီကို သူမခြေထောက်အောက်သို့ဆွဲချပြီး ချွတ်လိုက်သည်။ချယ်ရီဝင်းရဲ့ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးဂွဆုံထံ သူ့မျက်နှာကိုအပ်လိုက်ပြီးအဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းလျှာနဲ့ယက်ကာ စောက်စိပြူးပြူးလေးကို ပါးစပ်ထဲထဲ့၍ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

အားးးးးးးးး အီးးးးးဟီးး ဟင့်ဟင့်

ချယ်ရီငိုသံလေးပင်ထွက်လာလေသည်။ချယ်ရီ့လက်နှစ်ဖက်ကသူ့ခေါင်းကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီး တီ ဆားနဲ့တို့သလိုထွန့်ထွန့်လူးနေလေသည်။အဖုတ်ကိုယက်ပေးနေသလို စောက်စိလေးကို ဖိချေပေးနေလိုက်သည်။

အားးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးကိုရေ အားးးးးးးးးး

တီးတိုးငြီးတွားကာချယ်ရီ့ကိုယ်လေးတဇတ်ဇတ်တုန်ခါပြီး ငြိမ်သွားသည်။ထွက်လာသမျှစောက်ရည်တွေကိုအကုန်မြိုချလိုက်တယ်။ချယ်ရီကသစ်ပင်ကိုကျောမှီထားပြီးသူမရင်အစုံ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်ကာအမောဖြေနေလေသည်။သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာချယ်ရီ့ကိုဖင်ကြွခိုင်းပြီး သူမဖင်အောက်မှာ သူ့ပုဆိုးကိုခင်းလိုက်သည်။

အဖုတ်နံ့ရ၍ဝေယံလွင်လီးတံကြီးမှာသံချောင်းလိုတောင်မတ်နေသည်။သူ့ပေါင်ကြားကလီးတံကြီးကို ချယ်ရီကကြည့်၍ ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ကို ချယ်ရီကြောက်တယ် ဟုပြောလေသည်။

" စိတ်ချ ချယ်ရီ"

ပြောပြီး သူ့လီးတံကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်၍ စောက်ရည်များရွှဲနေတဲ့ချယ်ရီ့အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီးခါးကော့သွင်းလိုက်သည်။

ဗြစ် အားးးးး ကျွတ် ကျွတ်

" နာတယ် ကို"

ချယ်ရီငြီးတွားပြီး သူ့ကိုပြောတယ်။စောက်ရည်များရွှဲနေတာတောင် အပျိုအဖုတ်ဖြစ်၍ ကြပ်သပ်စွာဖြင့်လီးတံကြီးကသုံးပုံပုံ် တပုံလောက်ပဲဝင်ပဲစောက်ခေါင်းထဲဝင်သေးသည်။ထပ်ဖိပြီးသွင်းလိုက်တယ်။

ဗြိ အားးးးးးး နာလိုက်တာ။

အထဲက သူ့လီးတံကြီးကိုတခုခုကဆီးတားထားသလိုပင် ဒါအပျိုအမှေးဆိုတာဝေယံလွင်သိလိုက်ရသည်။

သူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်ပြီးရင်စိအင်းကျီနှိပ်စေ့ကြယ်သီးများကိုတတောက်တောက်နဲ့ဖြုတ်လိုက်သည်။ပန်းဇီရောင်ဘရာစီယာပေါ်မှပင်ချယ်ရီ့ရဲ့အပျိုရင်သားအစုံကို လက်နဲ့ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။သူ့လီးတံကြီးကို နောက်သို့ဒစ်ပေါ်ရုံဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။

ဖောက် အူးးးးးးးးးးး ဖူး ဖလူးးးး အားးးးးးးးး

အပျိုမှေးပေါက်သွား၍ ချယ်ရီထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး စုပ်နမ်းနေရာကခွာ၍ ငြီးတွားနေလေသည်။

ဇွိ ပြွတ် ဒုတ် ဖတ်

အားးးးး နာလိုက်တာ အီးးးးးးးးဟီးးးးးဟင့်

" ရွှတ် သေပါပြီကိုရယ် ရက်ဆက်လိုက် တာ အီးးဟီးး ဟင့်ဟင့်"

ချယ်ရီရှိုက်၍ငိုနေလေသည်။အဖုတ်လေးကစီးပိုင်နေတော့ သူမညှာတော့ မနားဒလစပ်လိုးဆောင့်နေလိုက်သည်။

ပြွတ် စွိ ပွတ် ပလောက် ဖတ်

အားးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးးးး

ခဏကြာတော့ သူမရှိုက်သံလေးများတိတ်သွားပြီး သူ့ကိုလှမ်းဖက်ထားလေသည်။

ဖလွှတ် ဇွိ ပြွတ် ဖတ်

အားးးးးးးး အိ ဟားး အားးးးးးးးးးးးး

လေးမိနစ်ကျော်လောက်ရောက်တော့ အားးးးးးးးးးးးးးး ငြီးတွား၍ချယ်ရီ့ခါးလေး ကော့တက်သွားပြီးဇတ်ခနဲ ဇတ်ခနဲဖြစ်ကာ ပြီးဆုံးခြင်းအထွတ်အထိတ်ကိုရောက်သွားခဲ့သည်။

သူမနဲ့မတိမ်းပင် ဖင်ကြောကြီးများကိုရှုံ့ထားပြီး ချယ်ရီ့အဖုတ်ထဲ သူ့လီးရည်များကို ဗျစ်ခနဲ ဗျစ်ခနဲပန်းထုတ်လိုက်သည်။အဖုတ်ထဲကသူ့လီးတံကြီးကိုပလွတ်ခနဲဆွဲထုတ်လိုက်တော့သွေးစလေးများကလီးတံကြီးမှာကပ်ပြီးပါလာသည်။

" အားး ကျွတ် ကျွတ် အထဲကစပ်လိုက်တာ"

ချယ်ရီကပြောနေလေသည်။သူဝယ်လာခဲ့တဲ့ စနိုးတာဝါကိုအိတ်ကပ်ထဲကထုတ်လိုက်ပြီး ဖေါက်လိုက်တယ်။

စနိုးတာဝါလေးဖြင့်ချယ်ရီ့အဖုတ်ကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးပြီး သွေးစလေးတွေကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။

" ဘယ်လိုနေသေးလဲ ချယ်ရီသက်သာရဲ့လား"

" သွားပါ ခုမှလာမေးမနေနဲ့"

ခုနကသူပဲ နင်းကန်ကြီး ထိုးထိုးထဲ့ပြီးတော့ ဟု မျက်စောင်းလေးထိုး၍ပြောလေသည်။သူမပင်တီကိုယူပြီးခြေထောက်မြှောက်၍ဝတ်ပေးလိုက်သည်။ထမီကိုအောက်ချပေးလိုက်တယ်။သူမထတော့သူ့ပုဆိုးကိုအတွင်းအပြင်လှန်ပြီးဝတ်လိုက်သည်။

" ချယ်ရီ့ကိုအထင်သေးလား ကို"

အင်းကျီကြယ်သီးနှိပ်စေ့များတပ်နေရာမှသူ့ကိုမေးလေသည်။

" ဘာကိုအထင်သေးရမှာလဲ ချယ်ရီရဲ့"

" ကိုနဲ့ခုနကလို နေလို့လေ"

" အထင်မသေးတဲ့အပြင် ကိုကပိုလို့တောင်ချစ်သေးတယ် ချယ်ရီ "

ဟု ပြောပြီး သူမပါးပြင်လေးအနှံ့ကိုတရွှတ်ရွှတ်နဲ့နမ်းလိုက်သည်။

" ပြန်ကြစို့ ကို "

သူမကပြောတယ်။

ဆိုင်ကယ်ရပ်ထားရာနားလျှောက်လာတော့ ချယ်ရီ ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ဖြစ်နေတယ်။အငုံအဖူး ချစ်သူ ချယ်ရီရဲ့အပျိုစင်ဝတ်ရည်လေးကိုစုပ်လိုက်ရသဖြင့် ဝေယံလွင် ကျေနပ်နေမိလေသည်။သူတို့ဆိုင်ကယ်နဲ့ ချယ်ရီဆိုင်ကယ်ထားခဲ့သည့်အိမ်သို့မောင်းလာခဲ့လိုက်သည်။

ချယ်ရီကသူ့ခါးကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး သူမမျက်နှာလေးကိုသူ့ကျောပြင်မှာအပ်ထားလေသည်။ဆိုင်ကယ်ထားခဲ့ရာအိမ်ရှေ့ရောက်တော့ရပ်လိုက်တယ်။သူတို့အပြန်လမ်းမှာ ဆေးဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ သူမကိုစောင့်ခိုင်းထားလိုက်သည်။ဆေးဆိုင်ထဲဝင်ပြီးတားဆေးတကတ်ဝယ်လိုက်သည်။လူရှင်းတဲ့နေရာရောက်တော့

" ချယ်ရီခဏရပ်အုံး ရော့ ဒီဆေးကိုသောက်နော် "

ဟု ပြောပြီးပေးလိုက်သည်။သူမကယူပြီး ဘာလဲဟုမေးသဖြင့် ဒါကိုယ်ဝန်မရှိအောင် ချယ်ရီ ဟု သူပြောလိုက်သည်။

သူမမျက်နှာလေးရဲခနဲဖြစ်သွာပြီး

" အင်းပါ ကို ချယ်ရီသွားပြီ"

ဟုဆိုပြီး ရှေ့က မောင်းထွက်သွားခဲ့လေသည်။သူအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။အိမ်ထဲရောက်တော့နှာခေါင်းထဲမှာစိမ်းရွှေရွှေအနံ့ရတယ် ဟုမာမီက သူ့နားမှာရပ်ပြီးပြောလေသည်။

" သားပုဆိုးမှာလည်းအမှိုက်တွေကပ်နေတယ်..ဒီကလေးဘယ်သွားပြီးဘာလုပ်လာတာလဲ "

ဟု မေးနေလေသည်။

" သားအပြင်ကပြန်လာတာပါ ဘာမှမလုပ်ပါဘူး မာမီ "

ဟု ညာပြောလိုက်ပြီးသူမရှေ့မှ အတွင်းဖက်သို့ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။

ဒေါ်မေသူအောင် အိမ်ထောင်သည်ပီပီ သိတာပေါ့။ခုနက တူလေးဆီကဘာအနံ့ဆိုတာ သုတ်ရည်စောက်ရည်နံ့ဆိုတာကောင်းကောင်းသိသည်။သားဝေယံကိုခလေးထင်နေတာဒီခလေးလူပျိုစိတ်ပေါက်နေပြီပဲ ဟင်းဟင်း တွေ့အုံးမယ် ဟု ဒေါ်မေသူအောင်စိတ်ထဲကပြောလိုက်သည်။

......................................................................................................................................................................

နောက်နေ့ရောက်တော့ သူနဲ့ချယ်ရီတို့ ထုံးစံအတိုင်း ညနေဖက်တံတားအောက်မှာချိန်းတွေ့စကားပြောကြသည်။ သူမကိုမနေ့ကနာတာဘယ်လိုနေသေးလဲသက်သာလား မေးတော့ ညကထိနာတုန်း ကိုတအားကြမ်းတာပဲဟု မျက်စောင်းလေးထိုး၍ ပြောလေသည်။

ဒေါ်မေသူအောင် ခုတလော တူလေးဝေယံလွင်ကိုကြည့်ရတာ မူမမှန် ညနေဆို ဆိုင်ကယ်နဲ့ အပြင်ကိုပုံမှန်ထွက်တတ်သည်။ တနေ့ ဒေါ်မေသူအောင်ကိစ္စရှိသဖြင့် ညနေဖက်တံတားမှဆိုင်ကယ်နဲ့အပြန်မှာ တူလေးဝေယံက ဘေးအိမ်မှ ချယ်ရီကို ဖက်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

ဒေါ်မေသူအောင် တူလေးကိုသဝန်တိုနေမိတယ်။အိမ်သို့ပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ တူလေးကို သူမစိတ်ဝင်စားနေမိခဲ့တယ်။ နောက်နေ့မှစပြီး သားဝေယံမိမိကိုစိတ်ဝင်စားမှုရှိလာအောင် ဒေါ်မေသူအောင် မိန်းမမာယာများကိုမသိမသာလေးထုတ်သုံးလိုက်သည်။

အိမ်မှာက နေ့လည်ဖက်တွေဆိုလူသိပ်မရှိသားစည်သူကလည်းခုတလောနွေကျောင်းပိတ်ထား၍ သူငယ်ချင်းတွေအိမ်သွားလယ်လိုက် ဂိမ်းဆိုင်သွားဆော့လိုက်နဲ့ ညနေမှ ပြန်လာတတ်သည်။

ခင်ပွန်းကိုထက်ကလည်း မနက်သူ့အလုပ်ရှိရာသွားပြီး ညနေစောင်းမှပြန်ရောက်တတ်သည်။ မေမေဒေါ်ချိုချိုအောင်ကအိမ်ပေါ်သူ့အခန်းမှာနေရင်နေ ဒါမှမဟုတ် တခါတလေအိမ်ရှေ့ခန်းမှာသိုးမွေးထိုးနေတတ်သည်။

ခုလည်း သားတို့ညီအကိုအိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့ပြီး လျှော်စရာအဝတ်များကိုယူနေစဉ် တူလေးဝေယံက ကုတင်ပေါ်မှာဖုံးပွတ်နေလေသည်။ဒီခလေးတွေ အတော်ညစ်ပတ်တာပဲဟာ ဟုပြောပြီးတူလေးဘေးမှာပုံထားတဲ့အင်းကျီကို ငုံ့ယူလိုက်သည်။

ဒေါ်မေသူအောင်ရဲ့ စန်းစန်းတင့်ပြီး ဖွံံ့ထွားလှသော ရင်သားအစုံက တူလေးပေါင်နဲ့ မထိတထိဖြစ်နေသည်။ဝေယံလွင်ဖုံးပွတ်နေရာမှ ဖုံးကိုချထားလိုက်ပြီး မာမီရဲ့လည်ဟိုက်အင်းကျီထဲမှ ရင်သားဖွေးဖွေးကြီးအစုံကို ခိုးကြည့်လိုက်သည်။

ဒေါ်မေသူအောင်မသိဟန်ဆောင်၍ အင်းကျီယူကာ အိပ်ခန်းပြင်သို့သူမရဲ့ကားစွင့်တဲ့တင်ကြီးနှစ်လုံးကိုခါယမ်းသွားအောင်လှုပ်ပြပြီးထွက်ခဲ့လိုက်သည်။မာမီရဲ့လှပကျော့ရှင်းတဲ့ခါးလေးအောက်မှကားစွင့်တဲ့တင်ကြီးလှုပ်ခါသွားတာကိုကြည့်၍ ဘောင်းဘီတိုထဲက သူ့လီးတံကြီးကတောင်မတ်နေလေသည်။

သူသတိထားမိနေတာ ၂ ရက်လောက်ရှိ  ပြီ သူ့ကို မာမီ ခုတလောအထာတွေပေးနေတာရိပ်စားမိနေလေသည်။အခြေနေပေးရင် ဦးလေးမိန်းမ မာမီဒေါ်မေသူအောင်အကိတ်ကြီးကိုလိုးဆော်လိုက်အုံးမှဟုတေးထားလိုက်သည်။

ချယ်ရီနဲ့ကတော့ ၂ရက်ခြား ၃ ရက်ခြားတခါလောက်တလောက သူတို့သွားခဲ့တဲ့တောအုပ်လေးထဲက ချုံထဲမှာ လိုးဆော်ဖြစ်ကြသည်။

တခါတလေ တံတားအောက် ရေစပ်ရဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ပိန်းတောထဲမှာလည်းသူနဲ့ချယ်ရီတို့လိုးဆော်ဖြစ်ခဲ့ကြပါသည်။စားရတဲ့ခလေး ပိုငတ်ဆိုသလိုပင် ခုလည်း မာမီ့ကို လိုးချင်လာမိသည်။

ဒီလိုနဲ့ တနေ့ နေ့လည်ဖက် မေမေချိုလည်းအိမ်ပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းမှာ တရေးတမောသွားအိပ်နေသည်။ညီလေးကလည်းမာမီ သားဂိမ်းဆိုင်သွားအုံးမယ်ဆိုပြီး သွားလေပြီ။သူနဲ့မာမီ အိမ်ရှေ့ခန်းဆိုဖာမှာထိုင်နေကြတယ်။ သားနဲ့ချယ်ရီကချစ်သူတွေလားဟုမာမီကမေးလေသည်

" ဟို အဲ" 

" မာမီဘယ် လို သိ "

အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့မေးလိုက်တယ်။

" သိတာပေါ့ သားရဲ့ မာမီကငါ့သားဗိုက်ထဲမှာ အူဘယ်နှစ်ခွေရှိလဲဆိုတာက အစသိတယ်"

မာမီကသူ့ကိုကြည့်၍ပြောသည်။လူငယ်တွေရဲ့သဘာဝကို မာမီနားလည်ပါတယ်။ဒါပေမယ့်သားကိုမာမီအူတိုတယ်ကွာ။ အဲမိန်းခလေးနဲ့မပက်သက်ပါနဲ့ ဟု သဝန်တိုစွာဖြင့်ပြောလေသည်။

" စိတ်ချပါ မာမီ့စကားကိုသားနားထောင်ပါ့မယ်"

သားကမာမီ့စကားနာထောင်တယ်ကွာလိမ္မာလိုက်တာ ဟုပြောပြီး သူ့ကျောကိုပုတ်နေလေသည်။

"နားထောင်တာပေါ့ သားက မာမီ့ကို ချစ်နေတဲ့သူပဲ "

ဟု အနှောင့်မလွတ်အသွားမလွတ်ပြောလိုက်ပြီး မာမီကိုယ်လုံးအိထွေးထွေးလေးကိုဖက်ထားလိုက်သည်။

" အမယ် မာမီ့ကိုသူ့ရည်းစားကျနေတာပဲ"

တူလေးကို ဒေါ်မေသူအောင်မူနွဲ့နွဲ့လေးပြောလိုက်တယ်။

" တကယ်ပြောတာ မာမီရ မာမီ့ကို သားချစ်မိသွားပြီ "

ဟု ဝေယံလွင်ပြောလိုက်သည်။ဒီကလေး ကို့မာမီကို အဲလိုပြောရလားဟု ပြောကာ မာမီ့ လက်သီးဆုပ်နုနုလေးနဲ့သူ့ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးကိုဖွဖွလေးထုနေလေသည်။

ဒီလောက်ဆိုအခြေအနေက မိမိဘက်မှာ ၈၅ရာခိုင်နှုံးလောက်ရှိနေပြီဆိုတာ စားနေကျကြောင်ပါးပီပီ သူတွက်လိုက်မိသည်။မာမီ့လက်လေးကိုယူပြီးသူ့နှာခေါင်းနားမှာတေ့၍ရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။

" သားနော် မာမီ့ကိုသူကောင်မလေးကျနေတာပဲ ဟွန်း"

မျက်စောင်းလှလှလေးသူ့ကိုထိုးပြီးပြောလိုက်တယ်။

" တကယ်ပြောတာ မာမီရဲ့ ချစ်တယ်"

" အိုးကွယ်..သားကလည်း"

မာမီထိုင်ရာမှထပြီး အပျိုဖြန်းမလေးလို အတွင်းဖက်ထဲသို့ အပြေးလေးထွက်သွားလေသည်။ တူလေးဝေယံ မိမိပေါ်စိတ်ဝင်စားမှုရှိနေပြီဆိုတာ သိရသဖြင့် ဒေါ်မေသူအောင်ကျိတ်၍ပျော်နေမိသည်။ ဝေယံလွင်တစ်ယောက်ရင်ခုန်သံတွေတဒုံးဒုံးခုံနေမိပြီလေ။ ထိုသို့ဖြင့်နေလာခဲ့ရာနောက် ၃ရက် ကြာခဲ့သည်။ မာမီပြောတဲ့နေ့မှစ၍ချယ်ရီနဲ့ပင် အရင်လိုမချိန်းတွေ့ဖြစ် မလိုးဆော်ဖြစ်ကြတော့ပါ။ချယ်ရီတို့အမျိုးတွေရောက်နေကြ၍လည်း ပါပါသည်။

ကံကြမ္မာကသူ့ဘက်မှာရှိတယ်ဟုဆိုရမည်။ထုံးစံအတိုင်းညီလေးကတော့နေ့လည်ဆိုဂိမ်းဆိုင်သွားပြီမေမေချိုလည်းနေ့လည်ဖက်အိမ်ပေါ်ထပ်အခန်းမှာတရေးတမောအိပ်နေလေပြီ။သူလည်းကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေချိန်ပေါ့။

သူတို့ညီအကိုအိပ်ခန်းထဲမှ ဗီဒိုအပေါ်ဆုံးထပ်ကဖုန်တွေကိုရှင်းမယ်ဟု ဆိုကာ မာမီကကုလားထိုင်ပေါ်တက်၍ရှင်းနေလေသည်။ဒေါ်မေသူအောင်ကအကြံနဲ့မို့သူမထမီကိုခပ်လျော့လျော့လေးဝတ်ထားလိုက်တယ်။ တမင် ပင်တီမဝတ်ပဲဗြောင်ထမီအပါးလေးကို သူမဝတ်ထားတာဖြစ်သည်။

ဗြောင်ထမီအပါးထဲကသူမရဲ့ကားစွင့်လုံးထစ်တဲ့ဖင်လုံးကြီးကို တူတော်မောင်ခေါတောမျက်လုံးနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတာကို ဖုန်ခါရာမှလှည့်ကြည့်တော့တွေ့လိုက်ရသည်။

သန့်ရှင်းရေးလုပ်၍ပြီးတော့ သူမ ခုံပေါ်မှအဆင်းမှာ ထမီကအောက်ကိုပြေကျသွားခဲ့သည်ဝေယံလွင်မာမီ့ရဲ့ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကိုဘွားခနဲတွေ့လိုက်ရသည်။

ငေါက်ခနဲပင်ကုတင်ပေါ်မှအောက်သို့ဆင်းပြီး မာမီ့နောက်ကို အမြန်သွားကာသူမကိုယ်လုံးအိထွေးထွေးလေးကိုသိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ဘောလုံးကန်ဘောင်းဘီတိုထဲမှသူ့လီးတံကြီးကကားစွင့်လုံးထစ်တဲ့ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကြားမှာမေးတင်ထားလိုက်သည်။

" အိုး"

" ဖယ်ပါသား ဒါဘာလုပ်တာလဲ"

ဒေါ်မေသူအောင် ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့်ပြောပြီး တူလေးရဲ့လီးချောင်းကြီးကိုသူမဖင်လုံးကြီးနဲ့ ပွတ်ဆွဲနေလိုက်သည်။ဝေယံလွင်လည်းရလာသည့်အခွင့်အရေးကိုလက်လွတ်မခံပဲအကျိုးရှိရှိအသုံးချလိုက်သည်။

မာမီ့ရှေ့ကကုလားထိုင်ကို တဖက်ကိုရွှေ့လိုက်ပြီးတပြိုင်နက်ထဲ မာမီ့လက်နှစ်ဖက်ကိုယူကာ ဗီဒိုမှာထောက်ထားစေလိုက်သည်။သူ့ဘောင်းဘီကိုအောက်သို့ဆွဲချလိုက်သည်။

ဖြောင်းခနဲ ပင်ဝေယံလွင်လီးတံကြီးကကန်ထွက်လာသည်။ သူ့လက်ကိုပက်လက်လှန်ပြီးမာမီ့ရဲ့ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးခွဆုံကိုထည့်ကာ စောက်မွေးနက်ပါးပါးလေးများနဲ့ဖုံးအုပ်ထားတဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းပွတ်လိုက်သည်။

" အားးးးးး ရှီးး"

တီးတိုးလေးငြီးတွားကာသူမရဲ့ကားစွင့်တဲ့ ဖင်လုံးကြီးကို နောက်သို့ပြစ်ထားပြီးခါးလေးခွက်၍ခြေနှစ်ဖက်ကိုချဲပေးထားလိုက်သည်။ခဏအကြာပွတ်၍ပြီးတော့မာမီ့စောက်ဖုတ်ထဲကညောင်စီးလို ကာမရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးများက သူ့လက်ဝါးပေါ်စိမ့်ကျလာလေသည်။

" အားးးးး အီးး"

" ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ....သားရယ်"

" အဟင့် မာမီ မနေတတ်တော့ဘူး"

တူလေးကို ညုတုတုလေးပြောလိုက်တယ်။ခဏကြာတော့ ဇွိဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စောက်ရည်များရွှဲစိုနေ၍ ဒေါ်မေသူအောင်အဖုတ်ထဲသို့ တူလေးရဲ့လီးတံကြီးကချောချောချူချူဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။

မာမီ့ဂျိုင်းနှစ်ဖက်ကြားသို့သူ့လက်နှစ်ဖက်လျှိုသွင်းကာ အင်းကျီပေါ်မှပင် အယ်နေသော ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နယ်ပြီး လိုးဆောင့်နေလိုက်သည်။

" ဖလွှတ် ဇွိ ဖတ်"

" အားးးးးး ဟားး အိ အူးး အားးးးးးးးးးး"

တူလေးလီးတံကြီးက သူ့ဦးလေး ကိုထက်လိုပင် စံချိန်လွန်ကြီးဖြစ်သည်။ ဒေါ်မေသူအောင် စောက်ခေါင်းထဲမှာတူလေးလီးတံကြီးကမှာပြည့်ကြပ်နေသလို ဒစ်ကားကားကြီးက အဝင်အထွက်သူမစောက်ခေါင်းကိုပွတ်ဆွဲသွားတာအတော်ခံ၍ ကောင်းလှပေသည်။

စွိ ပွတ် ပြွတ် ပလောက် ဖတ်

အားးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးး

ဦးလေးမိန်းမကို လိုးဆော်နေရသဖြင့် သူကြာကြာမထိန်းထားနိုင် မာမီ့စောက်ခေါင်းသားများက သူ့လီးတံကြီးကို ဆွဲစုပ်ထားလေသည်။ငါးမိနစ်လောက်ရောက်တော့ မာမီ့စောက်ဖုတ်ထဲသူ့သုတ်ရည်များကို ရေပန်းမှရေကျသလိုပင် ဖြောခနဲ ဖြောခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

တူလေး ဝေယံနဲ့မတိမ်းမယိမ်းပင် အားးးးးးးဟု တီးတိုးလေးငြီးတွားကာ ဒေါ်မေသူအောင် တကိုယ်လုံး ဖျိုးဖျိုးဖျဉ်းဖျဉ်းဖြစ်၍ပြီးဆုံးခြင်းအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သွားခဲ့သည်။

" အားး ကောင်းလိုက်တာ မာမီရယ်"

ကမ္ဘာလောကကြီးကိုတောင် သေးသေးလေးပဲမြင်ရတော့တယ်။

" ဟွန်း ကိုပို ထုတ်အုံးသူ့ဟာကြီးကို"

မာမီကပြောတယ်။ပလွတ်ခနဲ သူ့လီးတံကြီးကိုမာမီ့စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

ပုဆိုးအဟောင်းတထည်ကို မာမီကယူပြီး ခုနက သူတို့နှစ်ယောက်ပေါင်း သုတ်ရည်စောက်များ ရွှဲနေတာများကို ကုန်း၍သုတ်နေလေသည်။ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကြားမှ အရည်များနဲ့ရွှန်း လဲ့နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကြည့်ကာခုနမှတချီလိုး၍ပြီးထားသောသူ့လီးတံကြီးကနောက်တခါထပ်လိုးဖို့တာစူနေလေပြီ။

မာမီ့ ဆံပင်များကိုဖယ်လိုက်ပြီး ဂုတ်သားလေးကိုနမ်းကာ နောက်တခါထပ်လိုးအုံးမယ်နော်မာမီ သားမဝသေးလို့ ဟုသူပြောလိုက်သည်။

" လူကြီးကိုများလိုးမယ်တဲ့ ဏှာဗူးလေး"

သူ့လီးတံကြီးကို လက်လေးဖြင့်ဆုပ်ညှစ်ပြီးမာမီကပြောသည်။

" သားတို့လိုးတောင်လိုးပြီးပြီပဲ မာမီကလဲ အဟီး"

" သားနော်..ပြောလေဆိုးလေ ကဲဟာ"

ဒီလောက်ဖြစ်လှတာ ဟုပြောပြီး သူ့လီးတံကြီးကို မာမီကဖွဖွလေးညှစ်၍ ဂွင်းထုသလို လုပ်ပေးနေလေသည်။မာမီ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုပြွတ်ခနဲစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မာမီ့လျှာလေးကသူ့ပါးစပ်ထဲဝင်လာတယ်။လျှာချင်းထိုးကလိနေလိုက်ကြသည်။

ခဏကြာတော့သားမေမေချိုချိုကိုအပေါ်ထပ်မှာသွားကြည့် ပြီးရင်ရှေ့တံခါးပါပိတ်လိုက် မာမီစောင့်နေမယ် ပြီးမှလုပ်နော်သား မင်းညီနဲ့ မေမေတို့မြင်သွားမှာဆိုးလို့ ဟုပြောလေသည်။

" ဟုတ်ကဲ့ မာမီ"

သူ့ဘောင်းဘီကိုအပေါ် ဆွဲတင်ကာဝတ်လိုက်ပြီး အမြင်ပင်အိပ်ခန်းမှထွက်၍အိမ်ပေါ်တက်မေမေချိုအိပ်ခန်းကိုသွားကြည့်တော့ အိပ်နေလေသည်။ အောက်ပြန်ဆင်းကာ အိမ်ရှေ့ဘာဂျာတံခါးကို ပိတ်ပြီး သော့ပါချိတ်ထားလိုက်သည်။

အိပ်ခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ မာမီက အောက်ပိုင်းဗလာဖြင့်ကုတင်ပေါ် တစောင်းလေးလှဲ၍ သူ့အားစောင့်နေလေသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးပါ ပိတ်ပြီး လော့ချထားလိုက်တယ်။ သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ကာကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ မာမီ့ကိုယ်လေးကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး သူမပေါင်ကြားမှ ာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

မာမီ့ရဲ့ ဘလောက်စ်အင်းကျီကိုအပေါ်သို့မတင်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာကို အထက်ကိုမတင်ကာနို့အုံကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်လက်တင်၍ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။ လက်သန်းလုံးခန့်မရှိတရှိနို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးနှစ်ဖက်ကထောင်မတ်နေပေသည်။မာမီ့ရဲ့စန်းစန်းတင့်ဖွံ့ထွားစူဖြိုးလှတဲ့နို့ကြီးတစ်လုံးကိုအငမ်းမရစို့လိုက်သည်။

အားး အင်းး ဟင်းး

နောက်တစ်လုံးကို ခဏအကြာစို့၍ပြီးတော့ အကြောလေးနဲနဲပြတ်နေတဲ့ချပ်ရပ်ဖြူဖွေးသော ဗိုက်သားတဝိုက်လက်နဲ့ပွတ်နေလိုက်သည်။

အားးးးးး ဟားး အားး

မာမီတီးတိုးလေးငြီးတွားနေတယ်။

ခဏကြာတော့ မာမီ့ရဲ့ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ဖက်ကို သူမဗိုက်နားရောက်တဲ့ထိ တွန်းတင်လိုက်သည်။စောက်မွေးနက်ပါးပါးလေးများနဲ့ဖုံးလွှမ်းထားတဲ့ မုန့်စိမ်းပေါင်းကြီးအလားမောက်တက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရှိရာထံ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ အကွဲကြောင်းအတိုင်းအပေါ်မှအောက် လျှာနဲ့ယက်လိုက်သည်။

အားးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးး

ဒေါ်မေသူအောင်နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ တီးတိုးလေးငြီးတွားပြီး တူလေးဝေယံခေါင်းကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ညိုမည်းမည်းလေးဖြစ်နေတဲ့စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ဖလူးခနဲဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

အားးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးး

တူလေး ဘာဂျာအစွမ်းမှာ ဒေါ်မေသူအောင် လူးခါသွားရလေသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ဆွဲဖြဲ၍ စောက်ခေါင်းထဲသို့လျှာထဲ့ပြီးပြလပ်ပြလပ်မြည်အောင်ယက်ပေးနေလိုက်သည်။

အားးးးးးးရှီးးးးးးးးးး

ထဲ့တော့ ဟာသား မာမီမရတော့ဘူးဟု မာမီကလိုးပေးရန်သူ့အားလော်ဆော်ပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကိုကားပေးထားလေသည်။

ဦးလေး မိန်းမစောက်ဖုတ်ရှေ့မှာ ထပေါက်တော့မည့် မြွေဟောက်ကြီးလို တရှူးရှူးမန်ဖီနေသော လီးကြောများ ထောင်ထနေတဲ့သူ့လီးတံကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ မာမီ့စောက်ဖုတ်ဝမှာသူ့လီးတံကြီးကိုတေ့ပြီးဖိသွင်းလိုက်သည်။

" ဗြိ ပြွပ် ဖတ်"

" အားးးးးးးးးး ရှီးးးးးးး"

နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်နယ်ဖတ်ပြီးသူ့လီးကိုနောက်ဆွဲထုတ်ကာ ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။

" ဇွိ ပြွတ် ဒုတ် အိုး ကျွတ် ကျွတ်"

မာမီ စုပ်သပ်၍ ငြီးတွားနေလေသည်။ မာမီ့နို့နှစ်လုံးမှာသူ့လက်ရာထင်မတတ် ဆုပ်နယ်၍ဦးလေးမိန်းမစောက်ဖုတ်ကို လိုးဆောင့်နေလိုက်သည်။

" ဖလွှတ် ပွတ် စွိ ဖတ်"

" အားးးးးးးး အီးးးးးးးးး အားးးးးးးး"

လေးမိနစ်လောက်ရောက်တော့  တအားအားငြီးတွားကာမာမီခါးလေးကော့တက် ၍ ပြီးဆုံးခြင်းကိုရောက်သွားခဲ့သည်။

ခုနက တချီပြီးထား၍ ဒီအချီမှာသူမပြီးသေးပါ။ မာမီ့ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ဖက်ကိုမပြီး သူ့ပခုံးတ ဖက်တချက်မှာ ထမ်းတင်လိုက်တယ်။ မာမီ့ဂျိုင်းနှစ်ဖက်ကြားမှာသူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုထောက်ထားပြီးဖင်ကြီးကြွ၍မြေစိုက်ဆောင့်ချနည်းနဲ့ လိုးဆောင့်နေလိုက်သည်။

" ပြွတ် ဇွစ် ဖွတ် ဖတ်"

" အားးးးးး ဟားး အီးးးးးး အားးးးးးးးးး"

တူလေးရဲ့ လိုးဆောင့်ချက်များအတိုင်း ဒေါ်မေသူအောင် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်တင်ပေးနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ သူရောမာမီပါ ပြီးဆုံးခြင်း ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ပြိုင်တူလိုပင်ရောက်သွားကြလေသည်။ သူရောမာမီပါထမီနဲ့ဘောင်းဘီတို့ကို အသီးဝတ်လိုက်ကြတယ်။

" မာမီ နောက်နေ့တွေလည်းထပ်လုပ်ကြမယ်နော်"

ဟု စရံသပ်ပြောလိုက်ပြီးမာမီ့ပါးလေးကိုရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။

" လုပ်ပါဘူး လူကို သူ့မယားကျနေတာပဲ"

ဟု ကြာမျက်စောင်းလေးထိုးကာ မူနွဲ့နွဲ့လေးပြောပြီး အခန်းတံခါးဖွင့်၍ မာမီထွက်သွားလေသည်။

ဦးလေးမိန်းမ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးအကိတ်ကြီးကို လိုးဆော်လိုက်ရသဖြင့်ဝေယံလွင်ကျေနပ်နေမိလေသည်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။