Friday, September 1, 2017

The Art of Incezt အပိုင်း ( ၃ )

The Art of Incezt အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - theartofincest

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ထက်ထက်ရင်တွင် လှုပ်ရှားနေ၏။ ထက်ထက်ကို မင်းထက်က ရဲရဲကြီးကို တောင်းပန်နေသည်။ “သူ့ကို ချစ်ရင် လိုက်လျောပေးပါတဲ့” ဟု တတွတ်တွတ်ပြောနေသည်။ သူမက မင်းထက်ကို နားလည်ပါသည်။ သူမက လိုက်လျောဖို့လည်း အချိန်ရောက်ပြီဟု ပြောသည်။ မင်းထက်နှင့်ရည်းစားသက်တမ်းက ကြာခဲ့ပြီ။ ထို့ကြောင့် သူမက အစပထမတွင် အင်တင်တင်ဟန်လုပ်ရင်း ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းကို ညိမ့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထက်ထက်က မင်းထက်ဦးဆောင်ရာနောက်ကို လက်ခဲ့သည်။ ဟိုတယ်ကိုဖြစ်သည်။

မင်းထက်က အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးသားဖြစ်သည်။ အခန်းလည်း ငှားပြီးသားဖြစ်သည်။ အသင့်ဝင်သွားရုံသာ ဖြစ်သည်။ သူတို့ကို လိုက်ပို့သော ဟိုတယ်ကဝန်းထမ်းက ပြုံးစိစိမဖြစ်စေရန် တင်းထားသည်ကို ထက်ထက် အကဲခတ်မိသည်။ ထို့နောက် မင်းထက်က အခန်းထဲဝင်သွားသည်။ အဲကွန်း..နှင့် မွေ့ယာစသည်တို့က အဆင်ပြေသည်။ အခန်းက ဈေးအထိုက်လျောက်ရှိမည့် အခန်းဖြစ်သည်ကို ထက်ထက်သိသည်။

 “ကို.. ဗိုက်ဆာတယ်” ဟု ထက်ထက်က ခပ်ချွဲချွဲဆိုသည်။ မင်းထက်က အပြင်ထွက်သွားပြီး ပြန်ဝင်လာသည်။ ထက်ထက်ကပြုံးနေမိသည်။ “ဦးသန့်ဇင်နဲ့များကွာပါ့” ဟု စိတ်ကရေရွတ်မိသေးသည်။ ဦးသန့်ဇင်ဆို ဘာမှ ကိုယ်တိုင်လုပ်စရာမလို။ မိမိကိုလည်း အရမ်းဂရုစိုက်သည်။ သူ့တပည့်က အလွန်အလိုက်သိပြီး စိတ်ချရသည်။ လိုလေသေးမရှိ အကုန်လုပ်ပေးတတ်သည်။ ဝန်ထမ်းများကိုပင် ခိုင်းစရာမလို။ ဦးသန့်ဇင်တပည့်က အကုန်လုပ်ပေးသည်။ နှစ်ချီလောက်ပြီးသွားရင် ထက်ထက် သန့်စင်ခန်းဝင်နေလျှင် သူက ဝင်လာပြီး စားစရာ ၊ အမောပြေသောက်စရာ စသည်တို့ကို အသင့်လာပြင်ပေးတတ်သည်။

 “အ.လိုက်တာ” ဟု အပြစ်တင်မိသေးသည်။ ဟော်တယ်မှာလာပြီး လိုးခါနီး စားစရာသွားမှာနေတယ်။ ဒီထဲ စားလို့အဆင်ပြေပါ့မလားလည်းမသိ။ ပြာယာသာခတ်နေသည်။ ထက်ထက်က လိုးပြီးမှ သွားစားရအောင်ကို ဆိုလိုသည်။ အခုသူက ဘာတွေလုပ်နေလဲမသိ။ ထက်ထက်က အပြာနုရောင်ချိပ်ထမီလေးနှင့် ပန်းနုရောင် ဆွယ်တာအပါးလေးဖြင့် ကျက်သရေရှိနေသည်။ ရင်သားတို့ကလည်း အပြင်ကို ကန်ထွက်တော့မည်အလား တင်းရင်းလှသည်။ ဦးသန့်ဇင်၏လက်ရာများကို မင်းထက်တော့ မသိရှာ။

 “ပြီးမှာ ကိုယ်တို့ စားရအောင်လေး.. ထက်ကိုသာ အရင်ချစ်ပါရစေဦး” ဟု ရီရီဝေေ၀ပြောရင်း မင်းထက် အနားတိုးလာသည်။ ထက်ထက်က ကြည်ကြည်လေးပြုံးနေမိသည်။ ထက်ထက်စိတ်တွင် “ဘယ်သူ့များ လှမ်းပြီးဖုန်းဆက်အကူညီတောင်းလိုက်သလဲ” ဟု တွေးမိသည်။ “ ဒီလောက်တော့ ပါးနပ်မှပေါ့” ဟု နှုတ်ခမ်းလေးကို စူပြီးစိတ်ထဲကပြောသည်။ ထို့နောက် မင်းထက်က ထက်ထက်ကို နမ်းနေသည်။

ထို့နောက် နေရာအနှံ့လိုက်နမ်းသည်။ ထို့နောက် တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပစ်သည်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကို အတင်းထည့်သည်။ ထက်ထက်က နားလည်ပေးပါသည်။ ပေါင်ကို အလိုက်သင့်လေး ဖြဲပေးသည်။ မင်းထက်က ထည့်သော ဟန်ဆောင်လေး နာချင်ယောင် ဆောင်လိုက်သေးသည်။ 

ကိုယ်တော်ချောက နာသွားမှာစိုးပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်တော်မူပြီး အဖျားလေးသာထည့်နေပြန်သည်။ ထက်ထက်စိတ်ညစ်သွားသည်။ လိုးသည့်နေရာတွင် ထိုသို့ အနူးအဆွကို ထက်ထက်မကြိုက်။ ဦးသန့်ဇင်ဆိုလျှင် လိုးတိုင်း ထက်ထက်ကို ပြီးအောင် လိုးပေးတတ်သည်။ ယခုမင်းထက်လိုးပုံသည် ထက်ထက်ပီးရန် လမ်းမမြင်။ သူက ခြေနှစ်ချောင်းကို နောက်သို့ဆန့်စေပြီး တဆက်ဆက်လိုးစေချင်သည်။ သို့သော် မင်းထက်က ဒူးပေါင်နေရာယူပုံက မှားနေသည်။

 “ဟင့် အင်.. အာ ”

စသဖြင့် ငြီးပေးရသည်။ ကောင်းလို့တော့မဟုတ် မင်းထက် စိတ်ပါလာပြီး နာနာဆောင့်လိုးစေရန်ဖြစ်သည်။ ထိုငြီးသံကအလုပ်ဖြစ်သည်။ မင်းထက်အားစိုက်လိုးလာသည်။ ထိုမှ ထက်ထက်က နေသာထိုင်သာရှိလာသည်။

 “ပြီးတော့မယ်..ထက်..ကိုယ်ပြီး.”

သုတ်ရည်များက ပန်းထွက်ကုန်သည်။ ထက်ထက်စောက်ဖုတ်ထဲ မပန်းမိစေရန် သတိရသောကြောင့် ဖြစ်လိမ့်မည်။ သို့သော် တစ်ဝက်လောက် စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းမိသည်။ ရီတော့ ရီချင်မိသည်။ “အတော် အ တဲ့ ကို” ဟု စိတ်က ဆိုမိသေးသည်။

 “ထက်ကို ကိုယ်..သိပ်ချစ်တယ် သိရဲ့လား ဟင်”

ထက်ထက်က ခေါင်းကို ညိမ့်ပြသည်။ ထို့နောက် မင်းထက်ကို နမ်းစုပ်နေသည်။ မင်းထက်က ထက်ထက်ရဲ့ ဖွေးဖွေးအသားတွင် နုနယ်လှသည့် ခါးသွယ်လေးကို ဖက်ထားသည်။ သူတို့ ကြာကြာနမ်းနေကြတော့ မင်းထက် လီးက ပြန်မာလာသည်။ ထို့နောက် ဒုတိယအချီကို စတင်ရသည်။ ထိုအခါ ထက်ထက်က အပေါ်ကနေ တတ်ပြီးဆောင့်ပေးသည်။ မင်းထက်ခဗျာ.. အရူးမူးဖြစ်ရင်း ထက်ထက်၏ အရင်းကြီးပြီး အသီးသေးလှသည့် နို့်တွေကိုက ဆော့ကစားနေသည်။ ထို့နောက် လေးဘက်ထောက်ပြီး doggy ခေါ်သည့် ခွေးလိုးလိုးရပြန်သည်။ မင်းထက်မှာ နုထွားလှသော တင်ပဆုံတို့ လှိုင်းတွန့်နေသည်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်ရင်း တွန်းဆောင့်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးလေတော့သည်။ ထက်ထက်က စိတ်တိုရပြန်။ ဘယ်လိုကြာကြာထိန်းရမလဲဆိုတာ မသိရကောင်းလာဟု ဒေါသကလေးထွက်ရသည်။ သူမ တစ်ချီမှကို မပြီးလိုက်ရ။ စိတ်ထဲ အလိုမကျ ဖြစ်နေရသည်။

 “ထက်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ” ဟု မင်းထက်က ငြီးနေသည်။ ထိုအသံကြားရပြန်တော့လည်း သနားချစ်စိတ်ကလေးက ဝင်လာရပြန်သည်။ ထို့နောက် မင်းထက်ကို တင်းတင်းဖက်ထားသည်။ သူမ ချစ်သော ယောက်ျားထဲတွင် မင်းထက်ပါနေသည်။ မင်းထက်ကို အလိုဆန္ဒများ ပြည့်အောင် အမြဲဖြည့်စီးပေးတော့မည်ဟုလည်း စိတ်ထဲက ရေရွတ်နေမိသည်။ မင်းထက်က သူ့ကို ဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပြီ။ ထက်ထက်က မင်းထက်ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေမိသည်။ သူမက အိပ်မပျော်နိုင်ချေ။ 

သူမ စိတ်က အလိုမပြည့်ခဲ့။ ထို့ကြောင့် စောက်စိလေးကိုသာ အသာချေရင်း အာသာဖြေနေမိသည်။ မင်းထက်ကိုလည်း နမ်းနေမိသည်။ အာသာဖြေနေပြန်တော့လည်း စိတ်က ဟိုရောက်ဒီရောက်နှင့်…။ တစ်ခါတစ်ခါ မင်းထက်ဆီ ရောက်သော်လည်း တစ်ခါတစ်ခါ ကိုထက်ဆီ ရောက်သွားပြန်သည်။ နောက်ဆုံး ပြီးခါနီးတော့ကျ ဦးသန့်ဇင်ဆီ ရောက်သည်။ ဦးသန့်ဇင်နဲ့လိုးရင် သူမကချည်း ပြီးရသည်။ အလိုးကောင်းပြီး အပြုစုကလည်း ကောင်းလှသောကြောင့် ဦးသန့်ဇင်ထံတွင် သူမ ပြီးလို့ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရင် မရှက်တော့။ 

ဒါကိုပြန်သတိရသည်။ သူမပြီးသွားသည်။ ထိုမှ အိပ်ပျော်တော့လေသည်။ အိမ်မက်ထဲတွင် သူမက ဦးသန့်ဇင်နှင့် လိုးနေသည်။ မင်းထက်ကဘေးကနေ မယုံနိုင်စွာ ငေးကြည့်နေသည်။ ထို့နောက် ကိုထက်ရောက်လာပြီး ဦးသန့်ဇင်ကို ထိုးကြိတ်ပြီး သူမကို ကျုံးလိုးသည်။ ကိုထက်၏လီးမှာ အလွန်တုတ်ခိုင်လှသောကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ပြဲသွားမတတ်ခံစားရသည်ဟု မက်နေလေတော့သည်။

“သမီးလေး ချိုချဉ်စုပ်တမ်း ပြိုင်မလား”

မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းကို အခါခါညိမ့်သည်။ ချိုချဉ်စုပ်ရသည်မှာ ပျော်စရာကောင်းသည်။ ချိုချဉ်အလုံးလေးကို ချောအောင်လုပ်ပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ရသည်။ ထို့နောက် မလတ်က စောက်ဖုတ် ကြွက်သားများဖြင့် ညစ်ပြီးညှပ်ထားသည့် ချိုချဉ်လေးကို လျက်ရသည်။ ထို့သို့လျှာဖြင့် လျက်ချိန်တွင် မလတ်က ဖီးလ်တတ်ပြီး သတိလွတ်လို့ ချိုချဉ်ပြုတ်ကျလျှင် မလတ်ကရှုံးသည်။ ပြုတ်မကျဘဲ ချိုချဉ်သာ ကုန်သွားလျှင် မလတ်နိုင်သည်။ မပွင့်သွယ်ကလေးက ခနခနရှုံးလေ့ရှိသည်။ နိုင်တဲ့လူက ငထက်၏လီးကို အရင်စုပ်ခွင့်ရကြသည်။ ထို့ကြောင့် မပွင့်သွယ်လေးက နိုင်ချင်ရှာသည်။ ပထမဆုံးထွက်သည့် သုတ်ရည်တို့သည် များ၏။ ထိုသုတ်ရည်တို့ကို မျိုချကြည့်ချင်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ကလေးပီပီ ပွဲကို ရိုးရိုးသားသားပြိုင်တာက များသည်။

“မေကြီး.. ဒီကနေ့တော့ သမီးက နိုင်မယ်ထင်တယ်”

မလတ်က ချိုချဉ်ကို ချောပြီး လုံးအောင် အရင်စုပ်နေသည်။ သမီးငယ်စကားကြောင့် မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြုံးကြည့်သည်။

“အမယ်.. နိုင်မယ်ထင်နေတယ်ပေါ့လေ။ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အထင်သေးပြီပေါ့”

ဟု ခပ်ချေချေပြောတော့။ “သမီးနိုင်မှာပါ” ဟု အသေချာပြောသည်။ မလတ်က ရယ်ရင်း မပွင့်သွယ်၏ခေါင်းလေးကို ပွတ်သည်။

“ကြည့်ရသေးတာပေါ့ကွယ်” ဟု ပြောရင်း ထမီကို ချွတ်၏။ ပက်လက်လှန်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ချိုချဉ်လေး ညှပ်၏။ ထို့နောက် “ကဲ.. စိန်ပေတော့” ဟု မပွင့်သွယ်လေးကို စိန်ခေါ်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ပြုံးသာ ပြုံးနေသည်။ ထို့နောက် သေးငယ်လှသော လျှာလေးနှင့် ချိုချဉ်ကို စလျက်သည်။ မလတ်က မမှုပါ။ ဒီလောက်တော့ ခံနိုင်သည်။ တနည်းအားဖြင့်ဆိုလျှင် သူမက သားလေးအတွက် လေ့ကျင့်နေခြင်းမျိုးလည်းဖြစ်သည်။ သူမကြွက်သားများက နာနာညှစ်နိုင်မှာ သားလေးလိုးရတာ ကောင်းမှာကို သူမသိသည်။ သူမ အားစိုက်ညှစ်ပေးလျှင် ငထက်က ပိုပြီး ဖီးလ်တတ်သည်ကို သူမ လိုးခဲ့သော နှစ်ထမ်းကြာလာတော့ သူမ သိခဲ့ပြီးပြီ။ ထို့ကြောင့် သမီးငယ်လေးပေမယ့် သူမ အရှုံးမပေးခဲ့ဖူးချေ။ ထို့ကြောင့်သာ အမြဲ သူမကချည်း အနိုင်ရလေ့ရှိခြင်း ဖြစ်သည်။

တစ်ဝက်လောက် ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ချိုချဉ်၏အရွယ်က သေးလာသောကြောင့် သူမ သတိထားပြီး အားစိုက်ညှပ်ယူရသည်။ “အမေလေး” ဟု မလတ် ယောင်အော်မိသည်။ သူမ အံ့သြသွားသည်။ မပွင့်သွယ်၏ လက်သေးသေးလေးက သူမ စောက်စိကို လာချေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူမ ချက်ချင်းသတိထားရသည်။ “သမီးလေး.. ဒါ ဘယ်ကတတ်သလဲ ပြောစမ်း” ဟု မေးယူရသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ပြုံးပြုံးကလေး ဆက်လျက်နေသည်။ နောက်ပြီး သေးငယ်နုထွတ်လှသော လက်ကလေးက စောက်စိကို အမျိုးမျိုးချေပေးနေသည်။ မလတ် သမီးငယ်လေး၏ အချေတော်မှုကြောင့် သတိက လွတ်လွတ်သွားမိသည်။ စောက်ဖုတ်ကို တုန်နေအောင် ကောင်းလာသည်။ “တော်လိုက်တဲ့ အမေ့သမီးလေး” ဟု စိတ်က ချီးကျူးနေမိသည်။ စောက်စိကို ချေသည့် ဒဏ်ကို ကြာကြာမခံနိုင်ပါ။ ချိုချဉ်က သေးသထက်သေးလာပြီ။ ညှပ်ရခက်နေပြီ။ သို့သော် မလတ်က ပြီးတော့မည်။

 “အမေလေး.. အမလေး သမီးရေ”

ဟု ရောင်ရမ်းအော်နေမိသည်။ ထို့နောက် မလတ် ပြီးချေပြီ။ စအိုဝများ တကျုံ့ကျုံ့ဖြင့် ရှိလှသည်။ အသားများ တုန်လာသည်။ သမီးလေး၏ စောက်စိကို ချေနေသော လက်ကလေးကို လှမ်းဖမ်းရသည်။ ချိုချဉ်က အောက်ကျသွားချေပြီ။

“ဝေး.. မေကြီး သမီးနိုင်ပြီ”

ဟု မပွင့်သွယ်လေးက ထအော်သည်။ မလတ်က မျက်ရည်များပင် ကျလုမတတ် ဝမ်းသာနေသည်။

“ပြောစမ်း ဘယ်လိုတတ်လာသလဲ မေမေ့အစိကို ချေရမယ်လို့”

မပွင့်သွယ်လေးက ရဲပြီးဖူးငုံနေသော နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်တွင် လက်ညှိုးကလေး ထောင်ပြီး “ကိုကို့ကို ပြန်မပြောနဲ့ ၊ နောက်ပြီး နိုင်တာက နိုင်တာပဲနော်” ဟု  မျက်စောင်းလေး ထိုးပြောသည်။ မလတ်က သမီးငယ်လေးမပွင့်သွယ်အား ဖက်က နမ်းရှုံ့နေရင်း “သမီးလေး နိုင်ပါတယ်” ဟု ပြောမှ

“ကိုကိုပြောပြတာ.. သမီးကမေးလို့။ မေကြီးကို နိုင်ချင်တယ်လို့ပြောတော့ မေကြီးရဲ့ စောက်စိကို သာသာလေးနဲ့ မြန်မြန်ချေပြီး လျက်တဲ့”

မလတ်က ရင်တွေခုန်နေသည်။ “အော်… ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သားနဲ့သမီးပါလား” ဟု နှုတ်က ထွက်ရင်း ရေရွက်မိသည်။ ညနေရောက်တော့ ငထက်ပြန်လာသည်။

“ကဲ… ချိုချဉ်လျက်ပြိုင်ပွဲ ဘယ်သူနိုင်လဲ” ဟု ဆီးမေးသည်။

မလတ်က ပြုံးပြီး မပွင့်သွယ်လေး၏ ခေါင်းကို ပွတ်ရင်း “သမီးလေး နိုင်တာ” ဟု ပြောသည်။ ငထက်က မပွင့်သွယ်လေးကို ချီပြီး နမ်းလိုက်သည်။ “ဒါမှ ချစ်ညီမလေးကွ..”ဟု ဆိုသည်။

“ကိုကို ရေချိူးပြီးရင် ညီမလေးကို စုပ်ခိုင်းမယ်” ဟု ရဲပြီးသေးငယ်ဖူးငုံလှသော နှုတ်လမ်းလေး တယုတယ နမ်းရင် ပြောသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းကိုရမ်းရင်း “အခု စုပ်မယ် ကိုကို” ဟု နှုတ်ခမ်းလေးစူရင်းပြောသည်။ မလတ်က “သမီးလေးကလည်း ကိုကိုက အခုမှ အလုပ်ပြန်လာတာလေ သေချာမဆေးရသေးတော့ မေ့သမီးလေး နံ့မှာပေါ့” ဟု မျက်စောင်းကလေးထိုးပြောသည်။

“ရတယ် ကိုကို့လီးကို နံ့မှ စုပ်ချင်တာ” ဟု ပြောတော့ မလတ်က မပွင့်သွယ်လေးကို ပြေးနမ်းရသည်။ ထိုလောက် ချစ်စရာကောင်းသော သမီးလေးကိုမှ မိမိမွေးမိရခြင်းဟု စိတ်တွင် အပျော်ကြီးပျော်နေမိသည်။ ဒါကို ကြားတော့ ငထက်က မပွင့်သွယ်လေးကို အောက်ကို ချပြီး သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပေးရသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး မလတ်အား ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ဒူးလေးပဆစ်တုတ်ကာ လီးကို ကလေးလက်ကလေးဖြင့် ယုယစွာ ထုပေးနေရှာသည်။ ငထက်လီးက တောင်လာပြီ။ ထိုမှ မပွင့်သွယ်လေးက ပါးစပ်သေးသေးလေးဖြင့် စတင်စုပ်ပေးတော့သည်။ ပါးစပ်ကလေးက ကျဉ်းတော့ ငထက် အတော်ခံစားရသည်။

“အမေ.. သားစားဖို့ ထမင်းသွားပြင်လိုက်ဦးမယ်။ သမီးလေး.. သေချာစုပ်ပေးထားနော်” ဟု ပြောရင်း နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ငထက်မှာ လောကကြီးမေ့နေသည်။

ချစ်စရာကောင်းလှသော သမီးလေးက သူ့လီးကို တပ်မက်စွာ စုပ်ပေးနေသည်။ သူ့ညီမလေး.. သူ့မယားလောင်းလေး။ သူက ခပ်လေးလေး ညီးနေရသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက လျှာကလေးလည်း ကောင်းကောင်း သုံးတတ်နေပြီ။ ကြည့်ပါဦး စုပ်နေပုံလေးကို။ ဒူးလေးတုတ်ပြီး စာမေးပွဲဖြေနေသလား အောက်မေ့ယူရတယ်။ ဂရုတစိုက်လေး။ ကြာကြာမခံနိုင်ပါ။ ငထက် တစ်ဆက်ဆက်တုန်ရင်း မပွင့်သွယ်လေး၏ပါးစပ်ထဲတွင် ပြီးသွားရလေသည်။

 “အမေလေး ပွင့်လေး.. ကိုကို ပြီးသွားပြီ..ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်တော့မှာပဲ” ဟု ပြာပြာသလဲဖြင့် ပြောတော့ မပွင့်သွယ်လေးက သုတ်တွေကို အကုန်မြိုချပြီးပြီ။ “ပွင့်လေး.. ညီမလေး မျိုချလိုက်တာလား ရောဂါတွေ ရကုန်တော့မှာပဲ”

ဟု ပြောတော့ မပွင့်သွယ်လေးက စာမေးပွဲဖြေနိုင်သော အပြုံးလေးဖြင့် ရယ်နေသည်။

 “နောက်မျိူမချရဘူး ကြားရဲ့လား” ဟု ငထက်က ဒေါသစေတနာဖြင့် ငေါက်နေတော့ မျက်နှာငယ်လေးနှင့် မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြသည်။

ငထက်ရေချိုးပြီးတော့ သားမိသုံးယောက်လုံး မလတ်ပြင်ထားသော ထမင်းကို အတူတူ စားကြသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ချစ်စဖွယ် ၊ ဟိုဟာ ထည့်မယ် ဒီဟာ စားမယ်ဟု တောင်းနေသမျှ မလတ်က မငြီးမငြူ ထည့်ပေးနေသည်။ ငထက်က ဒါကိုကြည့်ရင်း ပီတိဖြာနေသည်။

 “သားလေး ဒီည လိုးဖြစ်ဦးမလား…သား ပင်ပန်းနေမှာဆိုးလို့။ မနေ့ကလည်း အမေတို့လိုးထားတာဆိုတော့ သားလေး မလိုးချင်ရင် စောစောအိပ်သလား”

ငထက်က ထမင်းကို အားရပါးရစားရင်းမှ “လိုးမှာ လိုးမှာ မလိုးလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ” ဟု ပြောတော့ မလတ်က ပျော်သွားရပြန်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက မျက်နှာငယ်လေးနှင့် “ကိုကိုက ညီမလေးကိုကျ ဘယ်တော့မှ လိုးမှာလဲ” ဟု မေးရှာသည်။ ငထက်က ပြုံးကြည့်ပြီး “ပွင့်လေး နာတယ်လို့ မခံစားရဘဲ အရမ်းကောင်းတယ်ဆိုတဲ့ အရွယ်ရောက်မှ လိုးမှာ” ဟု ဖြေတော့ မပွင့်သွယ်လေးက မျက်တောင်လေး ပေကလပ်ပေကလပ်ဖြင့် မိခင်ကို ကြည့်ကာ

 “မေမေ အဲဒါ  ဘယ်တော့လဲဟင်” ဟုမေးသည်။

 “သမီးလေး ၇တန်း ၈ တန်းရောက်လို့ ရာသီလာပြီးရင် လိုးရပြီ” ဟု ပြောသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက “ဟင့် အကြာကြီးပဲ” ဟု နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ပြောသည်။

 “သမီးလေးက မေကြီးအလိုးခံတာ ကြည့်ပြီး အရမ်းကောင်းမယ်ထင်နေတာ သမီးလေး တကယ်ခံရင် အရမ်းနာတာပဲ ဖြစ်မှာကွယ် သမီးလေးရဲ့ သေးပေါက်တဲ့ဖုတ်ဖုတ်က မခံနိုင်အောင်နာပြီး သွေးတွေထွက် ၊ အနာတွေဖြစ်ပြီး ပေါက်ပြဲကုန်မှာ။ ကလေးဆိုတာ လိုးလို့မရသေးဘူးကွယ့်” ဟု သေချာရှင်းပြသည်။ မပွင့်သွယ်လေး နားလည်စေရန်လည်း အကြာကြီးပြောပြနေသေးသည်။ ကလေးဆိုတာ လိုးလည်း ဆရာမရိုက်သလို ခံရတဲ့အကြောင်း ၊ ဆရာအရိုက်ကို သမီးလေးမခံချင်သလို သမီးလေးကလည်း မေကြီးက အလိုးခံလို့ရပြီလို့မပြောမချင်း နာနေဦးမှာဖြစ်ကြောင့် ခြောက်သလိုလို ရှင်းပြတော့သည်။

ညအခါတွင် သားမိသုံးဦး အလုပ်ရှုပ်ရတော့သည်။ လိုးသူကလိုး စာအော်ကျက်သူက ကျက်။ ငထက်က တစ်ခါတလေ မပွင့်သွယ်လေး စာပြန်လျှင် လိုးရင်းက ကြည့်ပေးရသေးသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက စာကျက်ရင်း ထလာပြီး ငထက်လီးကို ဝင်စုပ်လိုက် စာသွားကျက်လိုက်နှင့် သားမိသုံးဦး အမှန်တကယ်ကို အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။ ငထက်မှာ လိုးအား ကျသွားသည်မရှိ။ သန်သထက်သာ သန်လာခဲ့သည်။ သုတ်ကို အကြာကြီးအောင့်နိုင်သည်။ ချွေးများ ပြန်နေအောင် လိုးသည်။ မောသည်မရှိ။ မပွင့်သွယ်လေး ဘေးတွင် အိပ်မောကျသည်အထိ သူတို့ အလိုးမရပ်သေး။

 “သားလေး မနက်အလုပ်မှာ ပင်ပန်းလိမ့်ဦးမယ်ကွယ် နားပါတော့လား” ဟု မလတ်က ပြောယူရအောင် ငထက်ကလိုးနိုင်သူဖြစ်သည်။ လီးကလည်း ကြီးသည် ရှည်သည်။ ထို့ကြောင့် သမီးငယ်လေးကို ပေကပ်ပြီး မလိုးခြင်းဖြစသည်။ တစ်ခါတလေ ကလေးမုဒိန်းကျင့်သူများကို အံ့သြသည်။ ကလေးသည် လိုးစရာ မဟုတ်။ ကလေးကို ချစ်လို့ ကျန်တာခိုင်းချင်ခိုင်း။ 

အရပ်ထဲ အရှက်ကွဲအောင် ကလေးကို တစ်ဘဝလုံး ပျက်စီးသွားအောင် မတရားလိုကြသည်ကို မုန်းသည်။ တစ်ခါတလေကျ သူတို့လို ငထက် ခံစားရသည်။ သို့သော် သူက သူ့သမီးလေးကို ချစ်သောအချစ်ကြောင့် လိုးရမည်ကို လိပ်ပြာလုံသည်။ သမီးလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်အရွယ်ရောက်လာလျှင် အလိုးခံချင်ရှာမည်။ မိမိ၏မိခင်ကဲ့သို့ ရက်စက်သော ယောက်ျားကို .ယူမိလျှင် တစ်ဘဝလုံး နှိပ်စက်ခံရမည်။ နေ့တိုင်း မျက်ရည်နှင့် မျက်ခွက်ဖြစ်နေမည်။ ဒါကြောင့် သူ့သမီးလေးကို သူသာ လိုးရင်း စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားမည်ဟု သူက ကြံဆသည်။

ထို့ကြောင့် အလုပ်ကို ဖိကြိုးစားသည်။ ငွေရှိမှ သမီးလေး အနာဂတ်ကောင်းမည်။ ပညာတတ်အောင်သင်ပေးမည်။ သူ့အချစ်ကို ခံယူခိုင်းမည်။ သမီးလေး၏အလိုရမက်ဆန္ဒများကို အမြဲဖြည့်စီးပေးမည်။ ထို့နောက် ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းတစ်ခုထောင်မည်။ သမီးလေးနဲ့ တိတ်တိတ်ကလေး ကလေးများယူမည်။ ကလေးများကိုလည်း သူများကလေးများ အလွန်သနားပြီး မွေးစားမိသည့် ပုံစံဟန်ဆောင်ရမည်။သူ့တွင် စိတ်ကူးများစွာ ရှိနေသည်။ ထိုစိတ်ကူးများကို ပုံဖော်ရန်ပဲလိုသည်။

အကယ်လို့ သမီးလေးပွင့်သွယ်မှာ သားလေးမွေးခဲ့ရင် ပိုလို့အဆင်ပြေသည်။ သူအသက်ကြီးချိန်တွင် ပွင့်လေးကို ဆက်လိုးပေးလိမ့်မည်။ ထိုအစီစဉ်များကို သူအသေချာချရမည်။ သမီးလေးမွေးရင်တော့ ခက်တော့ခက်မည်။ သို့သော် သူဆက်လိုးမည်။ ယောက်ျားလေး မမွေးမချင်း ဆက်လိုးပေးရမည်ဖြစ်သည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ကျန်းမာရေးကို အထူးသတိပြုရသည်။ သူ့ဘဝတွင် သူ့သွေးသားအရင်းများသာ အမြဲလိုလို ပျော်ရွှင်နေရမည်ဟု ရည်ရွယ်ထားသည်။ ထိုရည်ရွယ်ချက်ကိုလည်း သူအကောင်ထည်ဖော်နိုင်မည်ဟု ယုံကြည်ထားလေတော့သတည်း။

ထက်ထက်တွင် သားဦးလေးမွေးခဲ့သည်။ သားလေးကလည်း ၈ နှစ်သားအရွယ်ရောက်လာပြီ။ တီတီတာတာ စကားလေးများ ပြောနေတတ်သည်။ မင်းထက်ကမူ ပျော်မဆုံးရှိနေခဲ့သည်။ သားလေးကို အရမ်းချစ်သည်။ အမြဲအလိုလိုက်လွန်းသည်။ အမြဲတစေ သားလေးကိုအချိန်ပေးတော့ ထက်ထက်အတွက် လစ်ဟာလာခဲ့သည်။ မင်းထက်ကို ချစ်သောကြောင့်သာ ထက်ထက်ခဗျာ သည်းခံခဲ့ရသည်။ မင်းထက်က သူမ၏ဆန္ဒပြည့်အောင် လိုးပေးနိုင်စွမ်းမျိုးမရှိတာ။ သူမကို အရမ်းချစ်တာကို သူမသိသည်။ သို့သော် မိန်းမတို့၏လိုအင်ကလည်း ရှိသေးသည်။ အိပ်ယာထဲလိုးတိုင်း သူမ ပူဆွေးပြီး အလိုမကျ ဖြစ်ဖြစ်ပြီးကျန်ခဲ့ရသည်က များသည်။

ထိုအကြောင်းတို့မှာ သူမကို အရမ်းကောင်းအောင် ပြုစုပြီးလိုးပေးခဲ့သော ဦးသန့်ဇင်ကြောင့်သာဖြစ်သည်။ သူမက ဦးသန့်ဇင်နှင့် လိုးတာမျိုးများ မလုပ်တော့။ ပိုက်ဆံလည်း ရိုးရိုးသားသားသာရှာတော့သည်။ ဦးသန့်ဇင်က ထက်ထက်ကို ချစ်တာ သိသာသည်။ သူမကို မလိုးရသော်လည်း သူမကို အလုပ်မထုတ်ပစ်ခဲ့ပါ။ ဒီအတိုင်းသာ မသိဘာသာနေခဲ့သည်။ တစ်ခါတလေ ထက်ထက်ကို တောင်းဆိုသည်က ရှိသည်။ ထက်ထက်က လက်မခံသောကြောင့် နှစ်တွေအကြာကြီး စောင့်ထိန်းပေးခဲ့ရှာသည်။

“ထက်လေး…ကိုကြီးလေ”

ထက်ထက်က ဘေးသို့ မျက်နှာကို လွှဲပစ်လိုက်သည်။

 “ကျမကို ထက်လေးလို့မခေါ်ပါနဲ့လား ဦးသန့်ဇင်..ကျမ ကလေးအမေဖြစ်နေတာ ကြာလှပြီ ရှင်ဘယ်တော့မှ လက်လျော့မလဲဟင်..” ဟု တုန်တုန်ယင်ယင်ပြောရင်း ဆိုတော့ ဦးသန့်ဇင်က မျက်ရည်ဝေ့နေသော အကြည့်များဖြင့် ကြည့်နေရှာသည်။

 “ထက်လေးကို..ကိုကြီးအခုချိန်ထိ တမ်းတမ်းစွဲစွဲချစ်နေရတာ အဲဒါကြောင့်ပဲ။ ထက်လေးက လက်တွေ့ဘဝကို လက်တွေ့ဆန်ဆန်ဆုံးဖြတ်လေ့ရှိတယ်”

ထို့နောက် ချစ်စကားများ တဖွဖွပြောပြန်တော့လည်း ထက်ထက်က ရင်တွေဖိုရပြန်သည်။ မင်းထက်နှင့် မရခင်ကဆို သူမကပင် ပြေးနမ်းမိလိမ့်မည်။ ဦးသန့်ဇင်သည် သူမကို တုန်နေအောင်ချစ်သည်။ ဂရုစိုက်သည်။ မင်းထက်နှင့် ယှဉ်ကြည့်လျှင် သူတို့သူမကို ချစ်သော အချစ်သည်အတူတူဖြစ်နေလိမ့်မည်ကို သူမသိသည်။ သူမ ကိုယ်ကျင့်တရားကိုစောင့်လျောက်ရဦးမည်။ သားလေးအပေါ်လည်း သူမက သစ္စာမဖောက်ချင်ပါ။ ဒီကြားထဲ ကိုထက်ကိုလည်း သူမက မေ့မရသေးပေ။ အမြွှာလေးတွေတောင် မွေးစားထားသေးသည်။ သူမအနေဖြင့် ခုချက်ချင်းမင်းထက်ကို ကွာပြီး ကိုထက်ကိုပြေးယူချင်စိတ်တောင် ဖြစ်မိသည်။

ဦးသန့်ဇင်ကျတော့လည်း တမျိုးရင်ခုန်ရပြန်သည်။ လင်ယောက်ျားအဖြစ်တော့ ရည်ရွယ်ထားခြင်းမရှိ။ လိုးဖော်လိုးဖက်အဖြစ် သဘောထားသည်။ sex partner အဖြစ်သက်မှတ်သည်။ သို့သော် မင်းထက်ကို ယူပြီး သူစောင့်ထိန်းခဲ့သည်။ သို့သော် မင်းထက်၏ sex pleasure မှာ အနုတ်လက္ခဏာဖြစ်သည်။ ဦးသန့်ဇင်ကို သူမ လွမ်းသည်။ ယခုလည်း ဦးသန့်ဇင်က တောင်းဆိုတော့ သူမ လိုက်လျောချင်သည်။ ဆန္ဒကို သိက္ခာနှင့် ထိန်းနေရသည်။ ဦးသန့်ဇင် ဒီထက်ဆက် ငြုနေလျှင် သူမပျော့တော့မည်ကို သူမသိနေသည်။ ထို့ကြောင့်

 “ကျမကို ခိုင်းစရာမရှိတော့ရင် ခွင့်ပြုပါဦး ဦးသန့်ဇင်” ဟု ခပ်မာမာပြောပြီး ထွက်လာခဲ့ရသည်။ စိတ်တော့မကောင်း။ တံခါးဝရောက်တော့ ဦးသန့်ဇင်က “ထက်လေးရဲ့နှလုံးသားထဲ ကိုကြီးတစ်နေရာရာမှာ ကျန်နေသေးရင် မနက်ဖြန်ကိုကြီး တစ်နေကုန် အရင်က ကိုကြီးတို့လိုးနေကျ ဟိုတယ်မှာ စောင့်နေမယ်” ဟုပြောသည်။ သူမ ရင်တွေက တဒုန်းဒုန်းခုန်နေရသည်။

ထိုနေ့ညသည် ထက်ထက် အိပ်မပျော်နိုင်။ မင်းထက်က သူပေါ်တတ်ပြီး လိုးပေးရှာသည်။ ထုံးစံအတိုင်း သက်လုံမရှိ။ နှစ်ချီလောက် ချပေးပေမယ့်လည်း ထက်ထက်ကို ပြီးအောင်မချနိုင်။ အမှန်မှာ ထက်ထက်က အကြာကြီး နူးနပ်ကာ သူမ နှစ်ချီလောက်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်ကြီး စိုစွတ်နေပြီဆိုမှ စတင်လိုးရတာကို ကြိုက်သည်။ ထိုအကျင့်ကိုလည်း ဦးသန့်ဇင်က ဖျက်စီးထားသည်။ နှစ်တွေကြာတော့ ထိုအရသာက မေ့လုလုဖြစ်သွားပြီ။ တစ်ခါတရံတွင် စိတ်ကူးယဉ်ပုံဖော်နေမိရုံမှတပါး သူမ ဘာမှမတတ်နိုင်ခဲ့။ မင်းထက်က ဘေးတွင် ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်နေရှာသည်။ ထက်ထက်မှာ မင်းထက်လိုးမှာကိုပင် ကြောက်နေရသည်။ လိုးပြီးတိုင်း သူမနှစ်နှစ်ကြိုက်ကြိုက် အိပ်ရသည်မရှိ။ ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့်နှင့် ရင်ထဲ တစ်နုပ်နုပ်ခံစားရမြဲသာဖြစ်သည်။

“ဟင် ထက်လေး..ထက်လေးရောက်လာတယ်”

ထက်ထက်က ပြုံးပြသည်။ “ထက်လေးလေ ကိုကြီးကို မမေ့ပါဘူး.. ဒါပေမယ့် ကိုကြီးထက်လေးကို နားလည်ပေးပါနော်..ထက်လေးကလေ ကလေးတစ်ယောက်အမေဖြစ်နေပြီ။ ဒါကြောင့် ကိုကြီးနဲ့ဘယ်လောက် ချစ်ချင်ပါစေ ထက်လေးထိန်းသိမ်းခဲ့ရတယ်”

ထက်ထက်စကားလုံးများကို ဦးသန့်ဇင်က သေချာနားထောင်နေရှာသည်။

 “ထက်လေး.. ဒီတစ်ကြိမ် ကိုကြီးကို လိုက်လျောမယ်နော်.. နောက်ဆို ကိုကြီးက ထက်လေးကို ဒီကိစ္စမတောင်းဆိုနဲ့တော့” ဟု ပြောတော့ ဦးသန့်ဇင်က ရင်ဖိုစွာ ထက်ထက်အနားတိုးလာသည်။

“အိုကွယ်.. ထက်လေးက ကိုကြီးကိုရက်စက်ပေမယ့် ကိုကြီးက ထက်လေးအပေါ်မရက်စက်နိုင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ထက်လေးကို မတောင်းဆိုတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ထက်လေးလိုအပ်လာတိုင်း ကိုကြီးကို အချိန်မရွေး အသုံးချနိုင်တယ်ဆိုတာ သိထားပေးပါ။ ကိုကြီးလီးက ထက်လေးရဲ့ဟောဒီက ဖုတ်လေးအတွက်ဆို အမြဲတောင်နေမယ်ဆိုတာ သိထား” ဟုပြောရင်း နက်ပြာပေါ်တွင် အဖြူပွင့်များ ရိုက်ထားသည့် ထမီမှ ထက်ထက်၏မောက်မို့နေသော ဖင်တုံးလေးကို ရိုက်ပြီးပြောသည်။

“အို..”

ထက်ထက်ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ဖင်ကိုရိုက်သော်လည်း စောက်ဖုတ်ကို ထိမိသည်။ သို့သော် စကေးကောင်းလှသော ဦးသန့်ဇင်ကို သူမ ချစ်သည်ဟု ဝန်ခံရပါမည်။

သူမ စိတ်တွေ အရမ်းနိုးကြွနေသည်။ ညကလည်း တစ်ညလုံးစိတ်ကူးတွေယဉ်နေမိသည်။ ဒါကြောင့် သူမက တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ် လဲနေမိသည်။ ကြံခိုင်နုထွားသော ရင်သားများက မီးရောင်အောက်တွင် ဝင်းဝင်းလဲ့လို့နေသည်။ ပိတုန်းရောင်စောက်မွှေးလေးအောက်က အကွဲကြောင်းကလေးကလည်း ဟနေလျက် လောကကြီးကို စိန်ခေါ်နေသည်။

တချိန်က ဦးသန့်ဇင်အတိုင်းပင် သူမကို အရင်လျှာဖြင့် မွှေနောက်ပေးသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး အနှံ့ကြင်နာစွာ အနမ်းတွေပေးသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းသည်။ လျှာများကို စုပ်ယူသည်။ ထက်ထက်ခဗျာ နှစ်ပေါင်းများစွာ လွမ်းခဲ့ရသော အထိအတွေ့ကြောင့် “တဟင်းဟင်း” နှင့်သာ ငြီးရင်း စောက်ဖုတ်ကလေး တုန်နေအောင် ခံစားရသည်။

 “အ…ကိုကြီး ပြီးတော့မယ် .. ထက်လေး ပြီးတော့မယ် သိလား”

ဟု အော်တော့ ဦးသန့်ဇင်က အသေအချာကို ကလိပေးရသည်။ ထက်ထက်မှာ တွန့်လိမ်ခေါက်ကွေးသွားရသည်။ ဒီလိုမပြီးတာ ကြာလှပြီ။ သူမ သတိလက်လွတ်တွေကို ဖြစ်ကုန်ရသည်။ နှုတ်ကလည်း “ကိုကြီးနဲ့ နေ့တိုင်းလိုးမယ်” “ကိုကြီးကို ထက်လေး အရမ်းချစ်တယ်” တွေ တရတ်ဆက်ပြောနေမိသည်။

နောက်တစ်ချီကိုလည်း ဦးသန့်ဇင်ကပင် အသေချာ စပေးရှာသည်။ ရွှဲနစ်နေသော ထက်ထက်စောက်ဖုတ်ကို မရွံ့မရှာ ထပ်လျက်ပေးသည်။ ဆေးကြောရန် ခွင့်မပြု။ ဆက်တိုက် လုပ်ပေးသည်။ ထက်ထက်မှာ မျက်ရည်လေးများပင် ဝဲလျက် ချစ်စိတ်တွေသာ တဖွားဖွားတိုးနေရတော့သည်။

 “ထက်လေးတို့ တစ်နေကုန် လိုးကြမလားဟင် ကိုကြီး”

ဟု ပြောတော့ ဦးသန့်ဇင်က ခေါင်းကိုညိမ့်ပြသည်။ “ထက်လေး စောက်ဖုတ်ထဲကိုလေ..ကိုကြီးလီးကို ထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ရူးမိုက်စွာ လိုးပစ်ပါတော့နော..” ဟု ထက်ထက်ကပြောတော့ ဦးသန့်ဇင် စတင်လိုးတော့သည်။

ထက်ထက်မှာ အိမ်က သားလေးကို မေ့သည်။ ကိုမင်းထက်ကို မေ့သည်။ ကိုထက်ကတော့ ရှိသေးသည်။ ထို့နောက် doggy ဆွဲသည်။ ရင်ထဲကို ပွင့်ထွက်နေအောင် ကောင်းလှသည်။ သူမ၏တင်ပဆုံအသားစိုင်တို့က ဦးသန့်ဇင်ဆီးခုံတို့ကို တိုက်သော အရသာသည် လောကကြီးကို မေ့စေသည်။ ပါးစပ်ကလည်း ပြောမိပြောရာတွေ ပြောနေသေးသည်။

 “တဖြန်းဖြန်း” လိုးပြီးတော့ သုတ်တွေကို ရွဲနစ်နေလေသည်။ ထက်ထက်က ဘေးတွင် ချစ်စကားများ တိုးတိုးလေးကပ်ပြောနေသည်။ ဦးသန့်ဇင်က တရက်ဆက် နမ်းနေသည်။ လီးကို စုပ်ပေးသည်။ ပြန်တောင်လာသည် လိုးရပြန်သည်။ ထက်ထက်၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ကျင်ပြီး ခါနေအောင်ပင် လိုးရသည်။ ခါးညောင်းသွားလိုက် ၊ ပေါင်ကြီးတောင့်ပြီးနင်သွားလိုက်နှင့် ဝေဒနာတွေကို အမျိုးမျိုးခံစားရင် လိုးခြင်းဆိုသော အရသာကို အနှစ်သက်ကြီး နှစ်သက်နေမိတော့သည်။

ငထက်တို့ မိသားစုကလေးတို့ကလည်း လောကကြီးတွင် စားသောက်ခြင်း ၊ အလုပ်လုပ်ခြင်းနှင့် လိုးခြင်းတို့ဖြင့်သာ သာယာနေကြသည်။ တစ်ခါတလေ လိုးတာကို ဆော့ကစားနေကြသည်။ အပြိုင်အဆိုင်လုပ်နေတတ်ကြသည်။ တစ်ရက်ဆိုလျှင် မပွင့်သွယ်လေးကို လိုးရာတွင် ရိုးရိုးမလိုးပေ။ မပွင့်သွယ်လေးက ဖင်ဗူးထောင် ကုံးပေးထားသည်။ ငထက်က ခြေသုံးလှမ်းလောက် နောက်ဆုတ်ပြီး တည့်တည့်ထိုးရသည်။ စောက်ပတ်ထဲမဝင်လျှင် ငထက်ကရှုံးသည်။ ဒါမျိုးဖြစ်သည်။ ငထက်က ရှုံးလျှင် မပွင့်သွယ်လေး စားချင်သမျှ လိုက်ကျွေးရသည်။

သူတို့အိမ်တွင် ကြီးမားသော ကုန်စုံဆိုင်ကြီးဖွင့်ထားသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက စာတော်သော ကျောင်းသူဖြစ်သောကြောင့် ငွေကြေးနိုင်နင်းသည်။ မလတ်က ဆိုင်တွင် ထိုင်ရောင်းချသည်။ ကုန်စုံဆိုင်ကြီးသည် ရပ်ကွက်၏အထင်ကရဖြစ်သည်။ စိတ်ထားကောင်းသော မလတ်တို့မိသားစုကို ပိုပြီးအားပေးသည်။ မလတ်တို့ ချမ်းသာလာသည်ဟု ဆိုရမည်။ အလုပ်ပျင်းသူကလည်း မရှိ။ အမြဲလိုလို မိသားစုက တတ်ကြွနေတတ်သည်။ တခါတလေ ဆိုင်ပိတ်ပြီး ခရီးထွက်ခြင်းများ ၊ အိမ်တွင် အေးအေးဆေးဆေး အနားယူခြင်းများ ပြုလုပ်သည့်အခါ တစ်နေကုန် လိုးနေတတ်ကြသည်။

အိမ်က တိုက်ငယ်လေးဖြစ်လာသည်။ အဲကွန်းနှင့် သပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့် ဖြစ်လာသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ဆယ်တန်းရောက်တော့ အဆောင်ကိုမသွားဘဲ အိမ်တွင် ဂိုက်ခေါ်သင်သည်။ မပွင့်သွယ်က စာအလွန်တော်သည်။ ဂုဏ်ထူးထွက်လိမ့်မည်ဟု ဆရာမက ပြောသည်။ စာကျက်လိုက် ဖခင်နှင့်လိုးလိုက်။ မိခင်နှင့်လိုးလိုက်နှင့် အတော်အလုပ်ရှုပ်နေတတ်သည်။ မပွင့်သွယ် ၁၀ တန်းရောက်တော့ ကလေးလေးတွေက နှစ်နှစ်သားရောက်နေပြီ။ မလတ်က ဆိုင်စောင့်ရင်း ကလေးထိန်းတတ်သည်။ တစ်ခါတလေ မပွင့်သွယ်က ထိန်းပြီး နို့်တိုက်လေ့ရှိသည်။

နံနက်ခင်းတိုင်းတွင့် မပွင့်သွယ်၏နို့ကို စို့ပြီးမှ အလုပ်လုပ်ကြသည်။ မပွင့်သွယ်လေး စောက်ပတ်ကို လျက်ပြီးမှ ထမင်းစားလေ့ရှိကြသည်။ သူတို့ဘဝတွင် လိုးခြင်းများ အသစ်ထွင်ခြင်း ၊ လီးစုပ်နည်းများ အသစ်ထွင်ခြင်း စသည်တို့ကို လုပ်ရင်း ပျော်ပျော်နေကြတော့သည်။ မပွင့်သွယ်က သားအိမ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အသက်အလွန်ငယ်သေးသော်လည်း သူမက မနှမြောခဲ့ပါ။ သူမ အိမ်ထောင်မပြုပါ။ သူမက တစ်သက်လုံး ဖခင်ကိုလိုးပါမည်။ တစ်သက်လုံး သားလေးနှင့်သမီးလေးကို ပြုစုစောင့်ရှောက်မည်ဟု ရည်ရွယ်ထားသည်။

မပွင့်သွယ် ၂၇ နှစ်ယောက်တော့ ပိုးသူပန်းသူများ များလှသည်။ မပွင့်သွယ်ကို အပျိုကြီးလုပ်မှာပါဟုသာ ကြွေးကြော်ထားတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က ချီးကျူးကြရပြန်သေးသည်။ မပွင့်သွယ်က ဈေးရောင်းနေလျှင် အိမ်ထဲတွင် မိခင်နှင့်သားက လိုးသည်။ မလတ်က ဈေးရောင်းရင်တော့ မပွင့်သွယ်က ဖခင်နှင့်ဝင်လိုးသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် အမြွှာလေးနှစ်ယောက်နှင့် မပွင့်သွယ်လိုးရပြန်သေးသည်။

 “ဟဲ့ မဆုရယ်… ကိုယ့်မောင်လေးကိုယ် သေချာလိုးစမ်းပါကွယ် ကိုယ့်မောင်လေး မချစ်ဘူးလား”

 “မေမေကလည်း သူကမှ ငြိမ်ငြိမ်လိုးမနေတာ။ မေမေ့သားက လျောက်ဆော့နေတာ။ ဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ ဖေကြီးနဲ့ပဲ လိုးချင်တာ ငယ်လေးနဲ့များ မလိုးချင်ပါဘူး”

မပွင့်သွယ်က အငယ်ဖြစ်သူ ငယ်လေး မျက်စောင်းထိုးသည်။ “ကဲ.. သား လီးကို သေချာတည်တည်တန့်တန်းလိုးစမ်းကွယ် မေမေနဲ့လိုးသလို” ဟု ငေါက်တော့ ငယ်လေးက မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် “ဟုတ်ကဲ့မေမေ” ဟု ပြောရှာသည်။ ငထက်ကတော့ ဖခင်ပီပီ ပြုံးနေရှာသည်။

ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သောကြောင့် ဆိုင်လည်း ပိတ်ထားလိုက်သည်။ မိသားစုတတွေ အေးအေးဆေးဆေးပင် လိုးကြရသည်။ မလတ်က အသက်ကြီးပြီဖြစ်သောကြောင့် သားတွေမြေးတွေလိုးတာကိုသား ကြည့်ရင်း ပီတိဖြာနေရတော့သည်။ တစ်ခါတလေ ငထက်လီးနှင့် မြေးဖြစ်သူငယ်လေးလီးကိုတော့ စုပ်ပေးတတ်ရှာသည်။

“အမေလေးကွယ်.. ငယ်လေးရယ် ဖင်ကနေ တွန်းဆောင့်ပြီး သေချာလိုးစမ်းပါ ကိုယ့်အမကို..” ဟု သွန်သင်ရင်း ငေါက်နေရသည်။ ငယ်လေးက ကလေးပီပီ အဆော့သန်သည်။ သိပ်မလိုးချင်သေး။ ငယ်လေးလိုးချင်သည်က မပွင့်သွယ်ကိုသာ ဖြစ်သည်။ ကလေးပီပီ အမေကိုသိပ်ချစ်သည်။ အဖေကိုလည်း သိပ်ချစ်သည်။ ငထက်မှာ သားလည်းဖြစ် ၊ မြေးလည်းဖြစ်သူ ငယ်လေးကို သိပ်ချစ်သည်။ အရမ်းအလိုလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်ငယ်လေးက တစ်ခါတလေဆိုးသည်။ တစ်ရက်ထဲမွေးသော အမဖြစ်သူ မဆုကလေးကတော့ အရမ်းတည်ငြိမ်သည်။

အသက်နှင့်မလိုက်အောင်ကို တည်ငြိမ်သည်။ တစ်ခါတလေ ငထက်ကို ချစ်စဖွယ် စကားတွေ ပြောရင်း လာလာလိုးတတ်သည်။ မပွင့်သွယ်က သမီးလေးကို လိမ္မာလို့ သိပ်ချစ်သည်။ သို့သော် အဖေနှင့်ယောက်ျားဖြစ်သူ ငထက်အသက်ကြီးသွားရင် သက်လုံခိုင်ပြီး လိုးနိုင်မယ့် ငယ်လေးကို အားကိုးရသည်။ သူတို့က လူသူမရှိသည့် နေရာမျိုးကို သွားကာ ကလေးမွေး ၊ မျိုးဆက်လိုက်ကြီး လိုးနေချင်ကြသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိနေသရွေ့တော့ သူတို့ဒါမျိုးလုပ်လို့မရသည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေရင်း လိုးကြရသည်။

 “မေကြီး ၊ သားလီးကို စုပ်ပေးဦး” ဟု ငယ်လေးက ပူဆာသည်။ မပွင့်သွယ်က မျက်စောင်းထိုးသည်။ အကြောင်းမှာ ငထက်လီးကို စုပ်ပေးနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ မဆုကလေးက ရေခဲသေတ္တာထဲက မုန့်တွေကို အအေးနှင့်သောက်ကာ အားရပါးရစားနေသည်။ “သားလေးကလည်း ဒီမယ် မေကြီး ၊ ဖေကြီးလီးကို စုပ်နေတယ်လေကွယ် ခနနေမှ စုပ်ပေးမယ်နော် သိလား။ လာ လာ မေကြီးစောက်ဖုတ်ကို လိုးနေ” ဟု ဆိုရသည်။

 “အမေလေး သမီးရယ်.. ငယ်လေးက စုပ်ပေးဆိုတော့ စုပ်ပေးလိုက်စမ်းပါ…ဖေကြီးက နောက်မှ အေးဆေးစုပ်လည်းရပါတယ်”

ထိုအခါ အသက်(၅၀) နားကပ်နေသော မလတ်က ရီတော့သည်။ “ကြည့်ပါဦး အဝေမတည့်ဖြစ်လေလိုက်ကြတာ.. လာ..လာ မြေးလေး ဖွားဆီလာ ဖွားဖွားစုပ်ပေးမှာပေါ့” ဟု ချော့ရသည်။ ထိုအခါမှ ငယ်လေးက လီးတန်းလန်းနှင့် သူ့ဖွားအေဆီ ပြေးအစုပ်ခံသည်။

မပွင့်သွယ်က ရယ်နေသေးသည်။ “ဖေကြီး. ငယ်လေးကို အတော်အလိုလိုက် အရမ်းဆိုးတယ်သိရဲ့လား” ဟု မျက်စောင်းကလေးထိုး ပြောတော့ ငထက်က “တဟဲဟဲ”  နှင့် ရယ်နေတော့သည်။ မပွင့်သွယ်က ဖခင်ဖြစ်သူ ငထက်ကို စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြောရင်း အပေါ်ကလိုးပေးနေုတုန်း “ဖွားဖွားကို လိုးမယ်” ဟု ငယ်လေးက ထအော်သည်။

 “ဟဲ့..အော်..ဒီသားနဲ့ ခက်ပါပြီ။ မေကြီးက အသက်ကြီးပြီကွယ့်။ ပင်ပန်းကုန်မှာပေါ့” ဟု သတိပေးတော့ မလတ်က ရီရင်း “ရပါတယ်ကွယ်” ဟု ပြောရသည်။ ထို့နောက် စားပွဲခုံပေါ်တွင် ဖွားအေကို စလိုးသည်။ မလတ်မှာ အချစ်တုံးလေး မြေးသားလိုးတာကို ရယ်ရင်း ပျော်နေရှာသည်။ ကလေးက မလတ်၏ဖင်တွေဘာတွေ တဖြန်းဖြန်းနှင့်က ရိုက်သေးသည်။ “ကြည့်ပါလား ဖေကြီးရယ်.. ဒီကောင် အရမ်းဆိုးပါတယ်လို့ မပြောဘူးလား”

မလတ်ကတော့ ခပ်ညီးညီးလေး အော်ရင်း ဖီးလ်တွေ တတ်နေသေးသည်။ ငထက်က မပွင့်သွယ်ကို အားစိုက်လိုးနေမိသည်။ မပွင့်သွယ်လေးသည် အလွန်လှသည်။ ကလေးနှစ်ယောက်မွေးပြီးကလည်းက ငထက် အလွန်လှလာသည်ဟု ထင်သည်။ အမှန်လည်း မပွင့်သွယ်က တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်လာကာ အလွန်လှလာသည်။ ပါးလေးများ ပါးအို့လေးတွေရဲနေအောင် အသားဖွေးသည်။ နို့နှစ်လုံးကလည်း ရှားမှရှား နုဝင်းနေလျက် အသီးလေးတွေကလည်း ကလေးဖြစ်သော်လည်း သေးနေသေးသည်။ စောက်ပက်ကတော့ တစ်စက်မှ မပျက်စီးသေးပါ။ လိုးလိုက်တာနဲ့ မပွင့်သွယ်စပက်က ပြန်ကိုမထုတ်ချင်။

မဆုလေးက ဗိုက်ပြည့်တော့ ငထက်နား လာရပ်သည်။ ထို့နောက် ဖအေဖြစ်သူကို အကြင်နာအနမ်းတွေ ပေးနေသည်။ ငထက်က မပွင့်သွယ်စောက်ပတ်ထဲက လီးကို ထုတ်လိုက်  သမီးငယ်လေးမဆုကို ပေးစုပ်ခိုင်းလိုက် မပွင့်သွယ်ကို ထပ်လိုးလိုက်နှင့် ဟန်ကျနေသည်။ ဟိုဖက်မှာလည်း ဖွားအေနှင့် မြေးသားက ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးနေသည်။ ခနနေတော့ မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲ ငယ်လေး၏သုတ်များ ပန်းထွက်လာသည်။ ငယ်လေးမှာ မောပြီး နားနေရတော့သည်။

  “အမေ.. သားဆီလာပါဦး” ဟု ငထက်က ခေါ်တော့ မလတ်က သူ့သားနား ကပ်လာပြန်သည်။ “မေကြီး ဒီမယ်ကြည့်ပါဦး သားတို့လိုးထားတဲ့ သားလေးသမီးလေးတွေ.. ဘယ်လောက်စည်းလုံးပြီး ပျော်ဖို့ကောင်းလဲ” ဟု ပြောတော့ မလတ်က မျက်ရည်ကျရှာသည်။ မဆုလေးက ဖွားအေကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားသည်။ ထိုအခြေနေကို မြင်တော့ ငယ်လေးကလည်း ဖွားအေကို လာဖက်ရှာသည်။

“ဖေကြီး.. မေကြီးကို လိုးလိုက်ပါဦး။ သမီး အရင်ချိန်တွေ အရမ်းလွမ်းတာပဲ” ဟု မပွင့်သွယ်က ပြောတော့ ငထက်က ခေါင်းကို အကြိမ်ကြိမ် ငြိမ့်မိသည်။

 “လာ အမေ.. သားတို့ ကလေးဘဝကလို အားရပါးရ လိုးလိုက်ရအောင်နော်” ဟုပြောတော့ မလတ်က မျက်ရည်လေး ကလယ်ကလယ်နှင့် ပက်လက်လေး ငထက်ရှေ့လာလှန်ပေးရှာသည်။ ငထက်လီးက မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ နှစ်ဦးသား “ဟင်း” ကနဲ သက်ပြင်းအရှည်ကြီး ချလိုက်မိကြသည်။ ထို့နောက် မလတ်က “ငါ့သားလေးကို လိုးရတာများ အမေ..ဘယ်တော့မှ မရိုးဘူး” ဟုဆိုသည်။

ငထက်က ဖြေးဖြေးလေးဆောင့်ပေးနေသည်။ ငယ်လေးကလည်း သုံးချီမြောက်ကို သူ့အမေနှင့် စလိုးနေပြီ။ မဆုလေးကို မပွင့်သွယ်က လျှာဖြင့် ပြုစုပေးနေသည်။ ညနေစောင်းသွားပြီ။ သူတို့ အဲကွန်းခန်းထဲက မထွက်သေးဘဲ မမောနိုင် မပမ်းနိုင် လိုးနေကြဆဲဖြစ်သည်။ ယခုငထက်လိုးနေသည်က မဆုလေးကိုဖြစ်သည်။ မဆုလေးက အလွန်လှသည်။ ငယ်သေးပေမယ့် အရမ်းထွားသည်။ တင်ပဆုံသားကြီးတွေက အရမ်းထွားသည်။ အရပ်ရှည်သည်။ ရင်သားတွေကြီးသည်။ 

ပတ်ဝန်းကျင်က မဆုလေး ဝလိုက်လှလိုက်တာဟုပင် ချီးကျူးရလောက်အောင် ချစ်စရာကောင်းသည်။ မဆုလေးကို လိုးရပြန် ငထက်ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူနေရသည်။ ဒီကလေးစောက်ပတ်ကွဲလေး ကလည်း မှော်ဆန်သည်။ သူ့အမေ စောက်ဖတ်နဲ့တူသည်။ သူ့လီးကိုဆွဲဆွဲ ညှစ်ထားသလို ခံစားရသည်။ ခွေးလိုးလိုးရာတွင် အထူးအရသာရှိလှသည်။ ဝိုင်းအိလှသော ဖင်တုံးလေးတွေက လှိုင်းတွန့်နေသည်။ အငယ်ဆုံးလေးက အမဖြစ်သူ မဆုလေးကို ဘာကြောင့် မလိုးချင်လည်း ငထက်စဉ်းစားမရနိုင်။

“ဖေဖေရယ်.. ဖေကြီး” ဟု မဆုလေးက ငြီးနေရှာသည်။ ငယ်လေးကလည်း မအေတစ်လှည့် ၊ ဖွားအေ တစ်လှည့်လိုးနေရသည်။ သူတို့က ညနေစောင်းတော့ ရေမိုးချိုး ၊ ထမင်းစား နားကြသည်။ အပြင်ထွက်ပြီး မုန့်တွေဘာတွေ သွားထွက်စားသည်။ ကလေးတွေကို ပျော်အောင် ကားပတ်မောင်းပေးသည်။ ကားပေါ်တွင် လီးစုပ်ပြိုင်ပွဲက ဆော့ကြသေးသည်။

“မေကြီး ရှုံးတော့မယ်….သားမပြီးသေးဘူးနော်” ဟု ငယ်လေးက ထအော်သည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်အချိန်က ပြည့်တော့မည်ဖြစ်သည်။ မပွင့်သွယ်ကလည်း အစွမ်းကုန် စုပ်ပေးနေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်အတွင်း သုတ်ထွက်အောင် စုပ်ပေးရမည့် ကစားပွဲလည်းဖြစ်သည်။ ရှုံးသွားရင် အိမ်ရောက်ပါက ငယ်လေးစိတ်ကျ ခိုင်းတာကို မငြီးမငြူလုပ်ပေးရမည်။ ကြိုးုတုတ်လျှင် တုတ်မည်။ ရိုက်လျှင်ရိုက်မည်။ ငယ်လေးက bdsm ခေါ်သည့် အကြမ်းနှိပ်စက်ရတာတွေ သိပ်ကြိုက်သည်။ သို့သော် မဆုဖြစ်ဖြစ် ၊ မပွင့်သွယ်မိခင်ဖြစ်ဖြစ် ခွင့်ပြုမှ လုပ်ရှာသည်။ တခါတလေ ဖခင်ခွင့်မပြုရင်လည်း မလုပ်။ ထိုကတော့ အားကိုးရသည်။ ငယ်လေးက အတင်းကို တောင့်ခံရှာသည်။ အကြောင်းမှာ ညတွင် စိတ်ကြိုက် နှိပ်စက်ရမည်ဖြစ်နေသည်။ ဘာမှပြန်မပြောရ။ သူမ ရှုံးပါက သူပြုသမျှကို နုပေးမည်ဟု ရဲရဲကြီး မပွင့်သွယ်က စိန်ခေါ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ မဆုလေးက အချိန်မှတ်ပေးထားသည်။ ငထက်ကတော့ ကားကို ဂရုတစိုက်မောင်းသည်။ မလတ်က လက်ခုတ်တီးရင်း အားပေးနေသည်။

“နှစ်မိနစ်ပဲကျန်တော့တယ် မေကြီး.. ကြိုးစားထား” ဟု မဆုလေးက အားပေးရှာသည်။ မပွင့်လတ်က ကြိုးစားစုပ်သည်။ ဥတွေကို ပွတ်သည်။ အကောင်းဆုံးနည်းများကို သုံးသည်။ သို့သော် ရှုံးခဲ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ ငယ်လေးက ကြာဆေးသောက်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ထိုအကြံကို ဖခင်က ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ငထက်က ငယ်လေးကို သိပ်အလိုလိုက်သည်။ ငယ်လေးက “မေကြီးစုပ်ရင် နိုင်ချင်တယ်” ဟု မျက်နှာငယ်လေးနှင့်ပြောတော့ “သားလေး ဆေးသောက်မှရမှာ ဖေကြီးတောင် မခံနိုင်ဘူး သားအမေက အစုပ်အရမ်းတော်။ ပွင့်လေးက ကလေးကတည်းက လီးစုပ်သိပ်တော်တယ်” လို့ပြောတော့ သိပ်လည်သော အငယ်လေးက ဆေးကို သောက်ပြီးမှာ မိခင်စိန်ခေါ်ချင်အောင် အမျိုးမျိုးသွေးဆောင်ရတော့သည်။

“ကဲ မေကြီး.. ရှုံးတယ်နော.. သားနိုင်တယ်။ ညကျ မေကြီး မခံနိုင်အောင်ကို နှိပ်စက်ပစ်မယ်” ဟု ကြုံးဝါးတော့ ငထက်က “သား.. မေကြီးလျော့ပါဦးကွယ်” ဟုသာ သတိပေးသည်။ ရယ်တော့နေသည်။ မဆုလေးက နှုတ်ခမ်းလေး စူနေသည်။ သူ့အမေရှုံးတာကို သိပ်သဘောမကျ။ ခါတိုင်းအမြဲရှုံးသည်တွင် ယခုအကြိမ်နိုင်တော့ သံသယတော့ရှိသည်။ မပွင့်သွယ်ကတော့ ငယ်လေးကို မွှေးကြူနေရင်း “သားလေး သိပ်တော်တယ်” ဟု တဖွဖွပြောနေသည်။ သူတို့အားလုံး အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်ကို မျှော်လင့်နေကြတော့လေသတည်း။

..............................................................................................................................................                        

 The Art of Incezt ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

မပွင့်သွယ်မှာ မွေ့ယာပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေး လှန်ပြီးအမောဖြေနေရသည်။ အငယ်လေးက သုံးချီတိတိလိုးပေးသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူငထက်က နှစ်ချီလိုးပေးထားသည်။ မဆုလေးက ဘေးကနေ မအေဖြစ်သူကို အားပေးနေရှာသည်။ ငထက်နှစ်ချီက သူမကို အတော်ခိုက်သည်။ အရမ်းဆောင့်နိုင်သည်။ လူကို တဆက်ဆက်တုန်နေအောင်ကို လိုးသည်။ သူတို့သားဖနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ပြီးရင် တစ်ယောက် မနားလိုးကြသည်။ မပွင့်သွယ်က ရင်တွေဖိုပြီး အရမ်းပင်ပန်းနေရှာသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖခင်ကြီးလိုးလိုးချင်းပင် အတော်စောက်ပတ်ကို အထိနာသည်။ အကြောင်းမှ နေ့ခင်းကလည်း ကျုံးလိုးထားခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။

 “အမလေး သေပါပြီ..”

ဖြန်းကနဲ မပွင့်သွယ်၏စောက်ပတ်ကို အငယ်လေးက ခပ်စပ်စပ်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ မပွင့်သွယ်မှာ လန့်ပြီး အော်မိသည်။ သူမမေ့နေသည်။ အငယ်လေးကို သူမရှုံးထားမိသည်။ သူမ သတိရမိတော့ ပြုံးမိပြန်သည်။ “ဒီကလေးက အတော်ဆိုးတယ်” ဟု တိုးတိုးလေးပြောသည်။ သူမ၏အဖေ ငထက်ကိုကြည့်တော့ ငထက်ကလည်း ပြုံးကြည့်နေသည်။

 “ကဲ.. သား မေကြီးကို နှိပ်စက်စမ်း။ သားလေးစိတ်ကြိုက်” ဟု ခပ်ချေချေလေး ပြောတော့ အငယ်လေးမျက်နှာသာ တည်ငြိမ်မှိုင်းပျသွားသည်။ “အမေ့ကို သားချစ်လွန်းလို့ လုပ်တယ်ဆိုတာ အမေအမြဲသတိရနော်” ဟု ပြောသည်။ မပွင့်သွယ်က သားလေး၏နဖူးကို နမ်းပြီး “သားလေး စိတ်ကျေနပ်ဖို့သာ အဓိကပါကွယ်” ဟု ပြောရှာသည်။

“ဖြန်း”

စောက်ပတ်ကို အပေါ်က လက်ဝါးဖြင့် အငယ်လေးက မိုးရိုက်သည်။ တခြားနေရာထက် စောက်ပတ်က အလွန်နုတော့ အလွန်နာပြီး စပ်သည်။ လှသော မျက်နှာသွယ်သွယ်ကလေးက ရှံ့တွနေအောင် ခံစားရသည်။ တစ်ချက်ရိုက်တိုင်း အော်ပြီး တွန့်တွန့်သွားသည်။ ထို့နောက် အငယ်လေးက မိခင်၏စောက်မွှေးနက်နက်ကလေးတွေကို ရိပ်ပေးနေပြန်သည်။ ကတုံးပြောင်ဖြစ်သွားသော စောက်ပတ်အုံလေးက ရဲနေရှာသည်။ ဒါကို အငယ်လေးက လျှာနှင့် ပြန်သပ်ပြန်သည်။ ဒီတော့လည်း “တဟင်းဟင်း” နှင့် မပွင့်သွယ်က ငြီးရပြန်သည်။

ထို့နောက် နို့်အုံကို အတင်းနာအောင် ညှစ်သည်။ မပွင့်သွယ်မှာ နာလွန်းလို့ မျက်ရည်များပင် စီးကျနေရှာသည်။ အငယ်လေးက ပီတိတွေဖြာနေသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ချစ်မိခင် သူ့အပေါ်ဘယ်လောက် ချစ်နိုင်စွမ်း ၊ သည်းခံနိုင်စွမ်းကို သိချင်သောကြောင့်သာဖြစ်သည်။ သူက နောက်နောင် ဘယ်တော့မှ လုပ်လိမ့်မည်မဟုတ်။ ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ်နှင့် နောက်ဆုံးအကြိမ် အမေ့ကိုအချစ်စမ်းခြင်းဖြစ်သည်။

“ဖာသည်မကြီး.. ငါ့ကိုချစ်ရဲ့လား ဟင်” ဟုလည်း ဆဲသည်။ မပွင့်သွယ်က ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ “အရမ်းချစ်တယ် အရမ်းချစ်တယ်” ဟု အတွင်တွင်ပြောလေ အငယ်လေးက ပိုပိုလုပ်လေဖြစ်သည်။ ငယ်လေးက အရမ်းပီတိတွေ ဖြာနေရှာသည်။ မိခင်၏အချစ်စစ်ကို သူ တနံ့နုံ့ခံစားရင်း သူ့အမေကိုသူ အရမ်းချစ်လှပြီ။

“ဒီနို့်တွေနဲ့ နို့တိုက်တာလား ဟင်.. နောက် တိုက်ရဲသေးလား တိုက်ဦးမလား ဖာသည်မ” ဟု ဆဲရင် နို့အုံကို ရဲတွက်နေအောင် ရိုက်သည်။ မဆုလေးက မျက်ရည်လေးဝဲနေသည်။ မပွင့်သွယ်ကတော့ မျက်ရည်ကလေးများ ကျနေလျက်က သားကိုအချစ်မပျက်ရှာ။ “တိုက်မယ်သား။ အမေ့ရဲ့နို့ဟာ သားလေးတစ်သက်လုံး စို့စေရမယ်” ဟု အကြိမ်ကြိမ် ရေရွက်ငြီးငြူနေရှာသည်။

ထို့နောက် ငထက်က မိခင်၏စောက်ပတ်ကို တစ်ချက်လိုးလိုက် တစ်ချက်ရိုက်လိုက်နှင့် “ဟော ဒီလီးကိုရော မငြိုငြင်ဘဲ တစ်သက်လုံးအလိုးခံရဲသေးရဲ့လား ဟင် ဖေလိုးမရဲ့” ဟု ဆဲရင် နှိပ်စက်သည်။ ငထက်က မျက်ရည်များပင် ကျနေပြီး သနားလွန်းသဖြင့် ကြည့်နေရှာသည်။ သူ့စိတ်ထဲကလည်း အငယ်လေးက သူ့အမေကို အချစ်စမ်းနေသည်ကို သိတော့ တမျိုးတဖုံ ရင်ထဲ ပျော်နေရပြန်သည်။ သို့သော် သူမကြည့်ရက်တော့။

“လာအမေ.. သားတို့ ငယ်ငယ်ကလိုးခဲ့သလို လောကကြီးမေ့သွားအောင် လိုးကြစို့” ဟု မလတ်ကို ပြောတော့ မလတ်က မျက်ရည်တွေစီးကျလိုက် ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ ထို့နောက် ငထက်က သူ့အမေမလတ်၏စောက်ဖုတ်ကို သူ့ဘဝတွင် နောက်ဆုံးလိုးခြင်းဟု သဘောထားကာ လိုးခွဲနေရတော့သည်။

“ဟဲ့.. နင်လွန်မယ်နော်.. မေကြီးမခံနိုင်တော့ဘူူး” ဟု မဆုလေးက အငယ်လေးကို တောင်းပန်ရှာတော့ မပွင့်လတ်က မခံနိုင်အောင် နာနေသည့်ကြား သမီးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းသည်။ “သားလေး စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါစေကွယ်” ဟု မဆုလေးကို နှစ်သိမ့်ရှာသည်။ မဆုလေးမှာ မိခင်လက်ကို ကိုင်နေလျက် ဘေးက တတွတ်တွတ် အားပေးနေရှာသည်။ မငယ်လေးက တစ်စက်မှ အားမလျော့။ နာနာလုပ်လေ သူ့အမေကို ပိုအချစ်တွေတိုးသည့်အတွက် သူပျော်နေရသည်။

ယခု ပါးတွေကို လိုးရင်းရိုက်ပြန်သည်။ ဖွေးနုနေသော ပါးတွေကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်သည်။ မပွင့်သွယ်မှာ ဝမ်းပင်နည်းလာသည်။ သူမ အရမ်းနာကျင်နေပြီ။ မိခင်ဟူသော အချစ်ဖြင့် ထိုနာကျင်မှုကို တွန်းလှန်နေရှာသည်။ စောက်ပတ်ကလည်း ကျင်ပြီး သားလေး၏လီးကို တွန်းလွှတ်ချင်လှပြီ။ သို့သော် သားလေးလီးသည် ဓါးသွားဖြစ်နေပါစေ သူမ ဘယ်တော့မှ လွှတ်လိမ့်မည်မဟုတ်။

“ဒီပါးတွေ နှုတ်ခမ်းတွေက ငါ့ကို နမ်းမှာလား။ ငါနမ်းရင်ရော ဒီပါးတွေ ခံရဲကဲ့လား ဟမ် ဖေလိုးမ ဖာသည်မကြီး ငါ့ကို သခင်ကြီးလို့ ခေါ်စမ်း ဖာသည်မ .. ဖာသည်မရဲ့”

မပွင့်သွယ်က “အမေ့ကို သနားပါကွယ် သားရယ်” ဟု တောင်းပန်ရှာသည်။ အငယ်လေးက စောက်ပတ်ကို အတင်း ရိုက်နက်နေပြန်သည်။

မဆုကမူ အငိုကြီးငိုနေရှာသည်။ သို့သော် မပွင့်သွယ်က “သခင်ကြီးကို အရမ်းချစ်တယ်… သခင်ကြီးရဲ့ ဆန္ဒတွေ အသက်သေပါစေ အမေ လိုက်လျောပေးမယ်” ဟု ခပ်မိုက်မိုက်ပြောသည်။ ထို့အခါတွင် မငယ်လေး၏ လီးတွင် သုတ်များ ပန်းထွက်လာသည်။ ထို့နောက် မျက်ရည်များစီးကျလျက် “အမေ.. အမေ” ဟု အကြိမ်ကြိမ်ခေါ်နေသည်။

“မေကြီးကို သား.. အရမ်းချစ်တယ်”

ဟု ပြောရင် ကြင်နာစွာ ဖွဖွလေးနမ်းရင် ပြောနေသည်။ မဆုလေးကလည်း “မေကြီးကို သိပ်ချစ်တယ်” ဟု အကြိမ်ကြိမ်ပြောနေသည်။

“မေမေက သားတို့ရောသမီးတို့ရော ဖေဖေရောမေမေရော မရှိရင် အသက်တောင်မရှင်ချင်အောင် အရမ်းချစ်တယ်ကွယ်” ဟု တိုးတိုးလေး ငြီးရှာသည်။

အငယ်လေးက မအေကို ဖွဖွလေးနမ်းရင်း သိပ်ချစ်ကြောင်း တဖွဖွပြောခြင်းကို တစ်စက်မှ မရပ်ပေ။ မပွင့်သွယ်က မျက်ရည်များပင် ကျနေပြီ။ ပီတိမျက်ရည်တွေဖြစ်သည်။ ညနေက လီးစုပ်ပြိုင်ပွဲတွင်မူ သားကို ရှုံးနိမ့်ခဲ့သော်လည်း မိခင်နှင့်သား အချစ်စမ်းပြိုင်ပွဲတွင်မူ သားငယ်၏နှလုံးသားကို အနိုင်ရခဲ့လေပြီ။ မဆုလေးက ဒဏ်ရာတွေကို ကြပ်ထုပ် ထိုးပေးနေရှာသည်။ အငယ်လေးကမူ မိခင်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ခဏခဏ သတိရတိုင်း နမ်းရှိုက်နေသည်။

“မမ..”

မဆုက မကြည့်သေး။ မဆုက စိတ်ဆိုးနေပါသည်။ မိခင်ကို ထိုသို့လုပ်ရကောင်းလားဆိုပြီး အရမ်းစိတ်ဆိုးနေပါသည်။ သူ့မောင်ကို နှုတ်ခမ်းကလေးစူထားပြီး စကားမပြော။

 “မမ..ကိုလည်း ချစ်တယ် သိလား”

ဟုပြောတော့လည်း မဆုက ရင်ဖိုရသေးသည်။ နောက် “မယုံဘူး မင်းလေးက နာတာကို ချစ်တာ လူကိုချစ်တာမဟုတ်ဘူး” ဟု ဆိုသည်။ ထိုစကားကို အငယ်လေးက ခေါင်းအခါခါရမ်းပြီး ငြင်းရှာသည်။

 “မောင်လေးက မေကြီးကို ချစ်လွန်းလို့ လုပ်ရတာ။ မမကိုရော မေကြီးကိုရော.. ဘယ်တော့မှ မလုပ်တော့ဘူးလို့ မောင်လေးကတိပေးတယ်”

ဟု ချော့တော့လည်း မဆုလေးက မျက်စောင်းထိုးသည်။

“သွားပါကွာ မင်းလေးက အပိုတွေ ပြောနေတယ်” ဟု လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် နာနာထုပစ်သည်။ သည့်ထက် ပိုနာအောင် ထုချင်သည်။ သို့သော် တစ်ဝမ်းထဲမွေး ၊ အတူတူကြီးပြီး ၊ အတူတူလိုးခဲ့ရသည့် မောင်လေးကို သိပ်နာအောင် မလုပ်ရက်။ ထိုက အကြီးဖြစ်သူ၏အချစ်မျိုးဖြစ်သည်။

 “လာ.. မမ .. မမကို ဗိုက်ကြီးအောင်ကို လိုးပစ်စမ်းမယ် သိရဲ့လား” ဟု ပြောတော့ မဆုလေးက ရင်တွေခုန်ရသည်။ သူမရယ် ၊ သူမအဖေရယ် ၊ မောင်လေးရယ် အတူတူလိုးလို့ ရတဲ့ ကလေးတွေကို သူမ ရင်ခုန်နေမိသည်။

 “အို..ကွာ မင်းလေးက သိပ်လိုးနိုင်တာပဲ အခုပဲ အရမ်းပင်ပန်းနေပြီကို နားပါတော့လား မမ မင်းလေးကြိုက်တဲ့ နန်းကြီးသုပ်ကို ကိုယ်တိုင်လုပ်ကျွေးမယ်”

“တစ်ချီလောက်တော့ မမကို လိုးခွင့်ပေးပါလား မမရယ်” ဟု တောင်းပန်တော့လည်း သူ့စောက်ပတ် လှလှလေးကို ကော့ပေးရပြန်သည်။ သူ့မောင်လီးကို သူမဘဝတွင် ပထမဆုံးအကြိမ် ကျေနပ်စွာ စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက် သာယာမိသည်။ မောင်လေး၏လီးကို တယုတယ စုပ်လိုက်။ စောက်ပတ်လေးထဲ အလိုးခံလိုက်နှင့် လောကကြီးကို မေ့ပစ်လိုက်ချင်တော့သည်။

“ဖွားဖွားနဲ့ ဖေဖေများ လိုးနိုင်လိုက်တာနော်.. ဟိုမယ် မမတို့ရှိသလားတောင် သိမယ်မထင်ဘူး ချစ်လိုက်ကြတာ” ဟု မဆု ကြည်ကြည်နူးနူးပြောတော့ အငယ်လေးနှင့် မပွင့်သွယ်က ရယ်သည်။

“လောကကြီးမှာ ကိုယ့်သွေးရင်းသားရင်တွေကိုမှ မချစ်ရင် ဘယ်သူ့ကို ချစ်ရလဲကွယ်” ဟု မပွင့်သွယ်က ဆိုသည်။

ထို့နောက် အငယ်လေးနှင့် မဆုတို့ နောက်တစ်ချီထပ်လိုးကြပြန်သည်။ မဆုလေးကို မပွင့်သွယ်က ကြည့်ရင်း အားရနေသည်။ “အင်မတန်လှသော သမီးလေး” ဟု စိတ်က အကြိမ်ကြိမ်ပြောနေမိသည်။ ဆံနွယ်လေးများက မဲနက်အိစက်နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေးက မြင်ရုံနှင့် အတင်းဖက်ထားခြင်လောက်အောင် ချစ်စရာကောင်းသည်။ သားငယ်လေးကလည်း ဒါကို သိသည်ထင်သည်။ မဆုကလေး၏ ခါးသွယ်သွယ်ကလေးကို ညှစ်ပြီး အတင်းလိုးသည်။

ထို့နောက် မပွင့်သွယ်က ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးလိမ်းနေသည်။ ဖေကြီးသည် တကယ်ကို လောကကြီးကို မေ့နေသည်ကို သတိပြုမိသည်။ မေကြီးကို စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြောနေရင်း လိုးနေသည်။ မပွင့်သွယ် ကျေနပ်နေသည်။ သေမင်းနဲ့အားမတန်လို့ ရှုံးပြီးသေရရင်တော့ မိသားစုနှင့်လိုးရင်းပင် သေပစ်မည်ဟု အတွေးဝင်လာသည်။ မဆုလေးက စကားတွေ လျောက်ပြောနေသည်။ ပေါက်တတ်ကရတွေ အခြေအမြစ်မရှိတာတွေ လျောက်ပြောနေရင်း ခနခန ပြီးနေရှာသည်။

သူတို့ ထိုညက ကောင်းကောင်းကြီးကို လိုးပစ်ရင်း လောကကြီးကို မေ့ထားကြသည်။ နောက်နေ့တွင် လောကကြီးသည် သာယာလှပနေသည်။ သူတို့ အိမ်တွင်း ၇ ရက်လောက် အောင်းပြီး ချစ်ပြီးရင်းချစ် လိုးပြီးရင်း လိုးကာ နေကြတော့သည်။ နှစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ မဆုလေးတွင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်။ တောကျသော ရွာတစ်ရွာသို့ပြောင်းသည်။ ကလေးကို မွေးသည်။ မိန်းကလေးမွေးသည်။ သူတို့အားလုံး ပျော်ကြရပြန်သည်။ အောင်ပွဲခံရင်း လိုးကြပြန်သည်။ နှစ်နှစ်လောက်ခြာပြီး မိန်းကလေးပင် ထပ်မွေးပြန်သည်။ တစ်ယောက်မွေးတိုင်း တစ်ရွာပြောင်းကာ သူတို့ဘဝကို အသစ်ကပြန်စကြသည်။

သမီးလေးတွေ သားလေးတွေသည် ငထက်သားလားသမီးလားမသိ။ ငယ်လေး၏သားလား သမီးလားမသိ။ မသိသော်လည်း သိရန်မလိုအပ်။ သူတို့ကအတူတူမျှဝေချစ်ကြသည်။ နောက်သုံးနှစ်ကြာတော့ ယောက်ျားလေးမွေးပြန်သည်။ သူတို့ တစ်ရွာထပ်ပြောင်းကြပြန်သည်။ အချိန်ကာလက တိုက်စားပြီး.. မလတ်တစ်ယောက် နောက်ဆံုံးအချိန်များ ရောက်လာသည်။ ကျန်းမာရေးထိပြီး အိပ်ယာထဲလဲနေရှာသည်။ သေမည့်အချိန်ကို ကလေးများ ၊ မြေးများ မြစ်များ လိုးတာကို ကြည့်ရင် စောင့်နေရှာသည်။

နောက်ဆုံးအချိန်တွင် ..”သားလေးတို့ မြေးလေးတို့ ဖွားဖွားကြီးကို ဝိုင်းလိုးပေးကွယ် အလိုးခံရင် အသက်ထွက်ချင်တယ်” ဟု ပြောသည်။ အကြီးဆုံးဖြစ်သူ ငထက်က ဦးစွာလိုးပေးသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်သာ ဆောင့်ပြီး တစ်ယောက်ပြောင်းပေးသည်။ ငယ်လေးက လိုးပေးရှာသည်။ အိပ်ယာထဲ သေခါနီး ဝေဒနာကို ခံစားရင် မလတ်က ဖီးလ်နေသေးသည်။ နောက်ဆုံး မြေးလေးအလှည့်တွင် မြေးလေးက ၅ နှစ်သာရှိသေးသည်။ သို့သော် ငထက်တို့က သေးပေါက်ချင်အောင် ချက်တိုင်ကို ကလိပေးသည်။ လီးသေးသေးလေးကို တောင်အောင်ဆွပေးပြီး မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးကြသည်။ မလတ်သည် ထိုမြစ်ကလေး၏လီးကို “အမလေး နာလိုက်တာတော်” ဟု နောက်ပြောင်ရင်း အသက်ထွက်သွားရှာသည်။

“မေကြီး ဆုံးပြီ” ဟု ငထက်ပြောချိန်တွင် ကျန်သူအားလုံး ငိုနေကြတော့သည်။ သူတို့၏ သောကများကို လိုးခြင်းဖြင့် ဖြေဖျောက်ခဲ့ကြသည်။ ငထက်မှာ ငမြင့်စခဲ့သော လီးနှင့်စောက်ဖုတ် ဇာတ်လမ်းကို အဆုံးမသတ်ဘဲ လှပစွာ ဆက်ရေးခဲ့သည်။ လောကကြီးတွင် သေရမှာချင်းအတူတူ ထိုသို့ မိမိတို့ပျော်ရွင်ရာကို ရှာဖွေရင်း သေရသည်က ပိုကောင်းသည်ဟု အသိရလာသည်။

လိုးနိုင်ချိန်တွင် သမီးလေး မပွင့်သွယ်ကို နာနာလိုးကာ သူ၏မိခင်မလတ်ကို အလွမ်းဖြေတတ်သည်။ မလတ်ကလည်း နားလည်ပေးရှာသည်။ တခါတရံ ဖျားနေတာတောင် အလိုးခံပေးရှာသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ သားငယ် မြေးငယ်များကို အလိုးသင်ပေးတတ်သည်။ မလတ်သင်ပေးခဲ့သလို မောင် ၊ အကိုများ ၊ အဖေများကို မိန်းကလေးများ လီးစုပ်နည်းများ ပို့ချပေးသည်။

သူတို့အိမ်ကြီးတွင် မည်သည့်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်ကတော့ လိုးနေကြသည်။ အမေကို သားကလိုးသည်။ အဖေကို အမေကလိုးသည်။ ညီမကို မောင်ကလိုးသည်။ အမက အဖေကိုလိုးသည်။ လိုးခြင်းဖြင့် လောကကြီးကို သူတို့ သာယာလှပအောင် ပြုလုပ်ကြတော့လေသည်။



ဖျော်ဖြေရေးသက်သက်သာ

http://theartofincest.blogspot.com/



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


                       



The Art of Incezt အပိုင်း ( ၂ )

The Art of Incezt အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - theartofincest

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

သူမရင်ထဲ တွေဝေလေးလံနေလေသည်။ သူမ နောင်တကို ခံစားမိသည်။ ဘေးတွင် သားငယ်က နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေရှာသည်။ သားကို ခေါင်းလေးညင်သာစွာ ပွတ်ပေးနေသေးသည်။ သူမ သားငယ်ကို ချစ်သည်။ ချစ်သည်ဟု ဆိုရာတွင် အမျိုးမျိုးသော အချစ်နှင့်ချစ်သည်။ သားငယ်ကိုလည်း လိုချင်တယ်။ တစ်ဘဝလုံးပိုင်ဆိုင်လိုသည်။ ဒါကြောင့် ကိုမြင့်နဲ့လိုးတိုင်း သူမက သန္ဓတားဆေးတွေ သောက်သည်။ နောက်ထပ် သားလေးအတွက် အနှောက်အယှက်တွေ မပေးချင်ခဲ့။ ကိုမြင့်က အချိန်တန်ရင် လောကကြီးမှာ အစောကြီး သေရမယ်ဆိုတာ သူမက သိသည်။ 

ဒါကြောင့် လောကကြီးထဲ သူ့ဘဝအတွက် ကျန်ရစ်သူဆိုလို့ သားလေးသာ ရှိသည်။ သားလေးကတော့ သူမကို သစ္စာဖောက်မည်မဟုတ်ဘူး သူမ အလိုလိုသိနေသည်။ ဒါကြောင့် သားလေးကို ချစ်သည်။ သားလေးရဲ့အလိုဆန္ဒမှန်သမျှ ဖြည့်စီးပေးမည်။ သူမက သားဖြစ်သူ ငထက်ကို သားတစ်ယောက်လိုရော ယောကျ်ားတစ်ယောက်လိုရော ချစ်လေသည်။

 ငထက်၏လီးက တောင်နေသည်။ သူမက ငထက်ကို နမ်းရှုံ့နေသည်။ ငထက်တောင်နေခြင်းသည် နံနက်ခင်း သေးပေါက်ချင်လို့ တောင်နေခြင်းမျိုးဖြစ်သည်။ မလတ်ပြုံးနေမိသည်။ ဒီလီးကပဲ သူမရဲ့ မနေ့ညက ဆန္ဒတွေကို ပြေပျောက်စေခဲ့သည်ကို သတိရသည်။ သူမ ဝမ်းတော့နည်းမိပါသည်။ သူမသာ အလွန်ဆာလောင်မနေခဲ့လျှင် သူမ သူ့သားလေးနှင့် လိုးမိလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ သားလေးကို ငရဲကြီးအောင် သူမလုပ်မိသည်။ သားလေးကတော့ မအေကိုချစ်လို့ လုပ်သည်ထင်သည်။ သို့သော် တစ်ခါတရံ သားလေးဂွင်းထုတာကို မြင်ရသည်မှာ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ သားလေးကိုလည်း အပြစ်မဆိုသာ။ ကိုမြင့်ကြောင့် အားလုံးဖြစ်ရသည်ဟုသာ မလတ် ပုံချပစ်သည်။

 “သားလေး သား…”

မလတ်က ဖွဖွလေး ငထက်ကို လှုပ်နှိုး၏။ ငထက်က ရုတ်တရက်လန့်နိုးပြီး သူ့လီးကို ရှက်ပြီး လက်ဖြင့်ကာသည်။

  “အမေ.. သား မှား”

မလတ်က ခေါင်းကို ခါသည်။ “သားမမှားဘူး အမေတို့ဘဝမှာ ဘယ်သူမှ မကောင်းခဲ့ဘူး။ အမေတို့ဘဝမှာ အမေတို့နှစ်ယောက်ပဲ ရှိတော့တာ သားလေကို အမေချစ်တယ်” ဟု မျက်ရည်လေး ဝေ့ဆိုသည်။

ငထက်မှာ မိခင်ကို ဖက်ထားမိသည်။ နွေးထွေးသော ရင်အုံက နို့နှစ်လုံးကိုလည်း တပ်မက်စွာ စို့စုပ်နေမိသည်။ ထို့နောက် “အမေ့ဆန္ဒတွေ သားအကုန်ဖြည့်ပေးမယ်” ဟု ပြောသည်။

မလတ်က “သားရယ်” ဟုသာ ပြောပြီး မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ နို့ကို ရင်ဖိုစွာ အစို့ခံနေရှာသည်။

  “သား သေးသွားပေါက်ချေဦး ဆီးအောင့်နေမယ်”

ငထက်က ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ ထို့နောက် မလတ်က “နောက်ပြီး အဝတ်တွေဝတ်ပြီး သွားတိုက် ၊ မျက်နှာသစ်ခဲ့ အမေထမင်းကြော်ထားလိုက်မယ်” ဟု မှာလိုက်သေးသည်။

 ငထက် ကမန်းကတမ်း ထပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ သေးထပေါက်ရသည်။ သို့သော် လီးက အတောင်မရပ်သေး။ မလတ်က ဒယ်အိုးထဲဆီထည့်ထားပြီး မီးကိုမွှေးနေသည်။ သူမက အဝတ်မပါသေးချေ။ ငထက် သွားကိုတိုက်ပြီး ရင်တွေခုန်လွန်းသောကြောင့် မလတ်ဆီရှိရာ မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ဝင်သွားမိသည်။ ထို့နောက် မလတ်အား နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ လီးက မလတ်၏ ခါးကို ထောက်နေ၏။

 “သား.. သေးပေါက်ပြီးပီလား”

 “အင် .. အင်း”

ငထက်အသံများက တုန်ယင်နေသည်။ မလတ်က နောက်သို့လှည့်ပြီး ငထက်ကို နမ်းသည်။ လည်ပင်းတွေကိုနမ်းသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့လိုက်နမ်းသည်။ ငထက်မှာ လူပျိုပီပီ အထိအတွေ့အရသာကို မသိရှာသေးသဖြင့် “တဟင်း ဟင်း” ဖြင့်သာ ငြီးနေမိသည်။

 မလတ်က ငထက်၏လီးအပေါ်က ဒစ်လေးကို အသာလေး လှန်လိုက်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဖြင့် ဂွင်းကို ငြင်သာစွာ ထုနေပေးနေသည်။ လီးကို ကစားနေရင်းက ငထက်၏လျှာကို စုပ်နေသေးသည်။ ငထက်မှာ နတ်ပြည်ရောက်နေသည့်အလား ရင်တွေကလည်းခုန် အသားများပင် တုန်နေလေတော့သည်။

 “ကဲ.. အမေ ထမင်းကြော်မလို့ဟဲ့။ မီးက ကောင်းလှပြီ ရေသွားချိုးချေကွယ်”

ဟု ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပြီး ပြောတော့ ငထက် အာရုံနောက်သွားသည်။

  “ဟာ.. အမေကလည်း ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေမှ” ဟု ငြီးငြူသည်။

မလတ်က တခစ်ခစ်ရယ်လျက် “ခနနေလို့ သား ထမင်းကြော်စားပြီးတော့ အမေ့ကို တဝကြီးလိုးပေါ့ကွယ် ဟုတ်ပြီလား” ဟု ဖင်လေးကို ပုတ်ပြောသည်။ ငထက်မှာ အပျော်လွန်လျက် ခေါင်းကိုသာ အကြိမ်ကြိမ် ညိမ့်ပြရတော့သည်။ ငမြင့်မှာ သေနေသည့်အလား အိပ်နေသည်။ သေချာပါသည်။ ၁၂ ကျော်မှ နိုးမည်ဖြစ်သည်။

 စင်စစ်တွင် မလတ်က ငထက်၏အလိုးကို ခံချင်လှပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် သားလေးအစာမရှိဘဲ ကျုံးလိုးလိုက်ရင် ခေါင်းမူးပြီး ကျောင်းကျ စာသင်ရခက်နေမည်စိုးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက အလိုးခံချင်လှတဲ့စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ပြီး လုပ်သင့်သည်များကို ပြင်ဆင်နေရတော့သည်။ ပြီးမှာ သား၏အလိုးကို တဝကြီးခံပစ်မည်။ သား၏လီးကို လောကကြီးမေ့သွားအောင် စုပ်ပေးမည်ဟု စိတ်မှတေးထားလိုက်သည်။

ဒီနေ့သည် တနင်္လာနေ့ဖြစ်၏။ ငထက်မှာ ကျောင်းကို ၉ နာရီသွားရမည်။ အခုကို ၇ နာရီခွဲနေပြီ။ လိုးချိန်က နည်းနေပြီဖြစ်သည်။ ကြက်သွန်ဖြူကို ဆီမြန်မြန်သတ်ပြီး ထမင်းကြော်ကို ခပ်သွက်သွက် ထိုးမွှေနေမိသည်။ ငထက်က ရေချိုးပြီးချေပြီ။ ထမင်းစားပွဲတွင် ငထက်က ကိုယ်တုံးလုံး ထိုင်နေသည်။ ထမင်းကြော်အနံ့ကြောင့် သားလေး ဗိုက်ဆာနေတာဖြစ်မည်ဟု တွက်သည်။ ထို့ကြောင့် ခပ်မြန်မြန်ပြင်ဆင်ပြီး ငထက်ကို စားစေသည်။ ငထက်စားနေတုန်း မလတ်က ရေးချိုးရတော့သည်။

ရေချိုးအပြီးတွင် မလတ်က မှန်တင်ခုံပေါ်တွင် ဖင်ကိုကော့လျက် မိတ်ကပ်ကို ပါးပါးလူးလိုက်သည်။ လှသော နှုတ်ခမ်းတွင် နှုတ်ခမ်းနီကို မရဲတရဲလေး ဆိုးလိုက်မိသည်။ ထို့နောက် သနပ်ခါးကို ညီနေအောင် လူးသည်။ ကိုယ်တွင် သစ်ခွနံ့ရှိသော ရေမွှေးကို ဆွတ်ဖြန်းပစ်သည်။ မွှေးထုံနေမှ ထမင်းကြော်ဝင်စားသည်။ ငထက်မှာ မလတ်ကို မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ငေးနေမိသည်။ မလတ်အလွန်လှနေသည်။ အရင်က အမေအလှပြင်နေတာ သူ့အတွက်များလားဟု ရင်ထဲအတွေးဝင်မိသည်နှင့် စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ လူပျိုပီပီ စိတ်လှုပ်ရှားလာလျှင် လီးက ထတောင်သည်။

 “အမေ ထမင်းစားဦးမယ်နော်.. ရင်တွေက ခုန်နေပြီလား” ဟု မလတ်က ပြုံးပြုံးလေးနှင့် မေးသည်။ ငထက်က ရှက်ပြီး ခေါင်းကို ညိမ့်ရသည်။

မလတ်အများကြီး မစားပါ။ အဆာပြောရုံသာ စားသည်။ ခနနေပါက လိုးတော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် ဗိုက်ပြည့်နေပါက မအိမသာဖြစ်မည်စိုးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သားလေးကတော့ အတွေ့အကြုံမရှိသေးသောကြောင့် ထမင်းကြော်ကို ကျုံးစားနေရှာသည်။ သို့သော် မလတ် မတားရက်ပေ။ သားလေး ဒီလိုခံတွင်းတွေ့သည်ကို သူမက ပျော်နေသည်။ ထမင်းကြော်စားအပြီးခါနီးတွင် မလတ်က ငထက်လီးကို ခုံအောက်ဝင်ကာ စုပ်ပေးနေသည်။ ငထက်မှာ ထမင်းတောင် အစားရပ်သွားရသည်။ ထို့နောက် မလတ်က ထမင်းပန်းကန်ကို ဘေးသို့ ဖယ်လိုက်ပြီး ခုံပေါ်တတ်ကာ လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။

 “အမေ့ကို မတ်တပ်ရပ် လိုးစမ်းကွယ်”

ဟု ခပ်မာမာ ပြောပစ်လိုက်သည်။

ငထက်က မလတ်၏စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကို ဖြေးဖြေးလေး ထည့်လိုက်သည်။ ငထက် သတိပင် မေ့လုလုဖြစ်သွားရတော့သည်။ မနေ့ညက အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးဝင်တာ သိပ်မရသာမရှိခဲ့။ ယခုမူ အလွန်ကို ပြောရခက်လောက်အောင် ကောင်းနေသည်။ လီး၏ဘေးအသားများ အကြောများက တစ်ဆက်ဆက်တုန်အောင်ကို ကောင်းလွန်းလှသည်။ ငထက်မှာ မနေ့ညက လိုးခဲ့တဲ့ စောက်ဖုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လားဟု စဉ်းစားနေမိသေးသည်။ သို့နှင့် မလတ်၏ဖင်ကို ဆုတ်နယ်လျက် ဆောင့်ဆောင့်တွန်းနေမိတော့သည်။ မလတ်၏ တင်ပဆုံသားများ သူ့ဆီးခုံကို လာလာရိုက်သော အရသာကို သူသဘောတွေ့နေမိသည်။

 “အ..ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ အမေရယ်”

မလတ်ကတော့ ခပ်တိုးတိုးလေးသာ ငြီးနေရှာသည်။ ငထက်မှာ ငမြင့်ကျုံးလိုးနေရတဲ့ အကြောင်းကို ရှာတွေ့သွားပြီ။ ငထက်အမေ၏စောက်ဖုတ်သည် မှော်ဆန်လှသည်။ နောက်..ငထက်က အောက်က ဖြစ်သွားပြန်သည်။ မလတ်က အပေါ်က ဆောင့်နေသည်။ ငထက်ခမျာ သူ့လီးမှာ မလတ်၏စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိဝင်သွားတဲ့ အရသာကို တအံ့တသြနှင့် ငေးကြည့်နေမိသည်။ မလတ်၏ဆီးခုံအောက်ခြေနှင့် ထိရခြင်းကို မျက်စိမှိတ်ရင်း ငြိမ်နေမိတော့သည်။ “ဆောင့်နိုင်သလောက် ဆောင့်တော့ အမေရေ”ဟု တိုးတိုးလေး ငြီးနေမိသေးသည်။

ထို့နောက် ငထက်က နောက်အချီများတွင် အပေါ်က ဖိဖိစီးစီး လိုးရပြန်သည်။ အပေးအယူ တည့်လှသည်။ အချစ်စိတ်တွေက လိုးရင်နှင့်ပင် ရင်မှတဖွားဖွားပေါ်နေကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းကို တပ်မက်စွာ နမ်းရှိုက်ကြသည်။ လျှာများကို သူတစ်ပြန် ကိုယ်တစ်ပြန် စုပ်ကြသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးက စည်းချက်ကျကျ ဝင်ထွက်သွားလာ၏။ သူတို့ လောကကြီးကို မေ့သွားကြလေပြီ။

  “ဟင်.. သား .. ကိုးနာရီမတ်တင်းပြီ ဒီတစ်ချီပြီးရင် ကျောင်းသွားတော့”

ငထက်က အပေါ်က လိုးနေရင်း ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ “အမေ့ကို ဒုက္ခတွေအကုန်မေ့အောင် လိုးပေးမယ်” ဟု တွက်ထားရင် လိုးနေသောကြောင့်သာ အမှန်တွင် သူ့ထိပ်ခေါင်းက ကျင်တောင်နေပြီဖြစ်သည်။

မလတ်က ငထက်၏ပခုံးများကို ဖက်ထားသည်။ ခါးများကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်သည်။ ၁၀ မိနစ်လောက် ဆောင့်ပြီးချိန်တွင် မလတ်၏စောက်ဖုတ် နွေးကနဲဖြစ်သွား၏။ “သားလေး ပြီးသွားပြီ”ဟု စိတ်က ရေရွက်လိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် စောက်ဖုတ်ကို ညှစ်ထားလိုက်မိသည်။ သားလေး၏သုတ်များကို သူက အပြင်သိပ်မထွက်စေလို။ ထိုသို့ မလတ်က ချစ်သည်။

ငထက် ကျောင်းနောက်ကျသည်။ လမ်းတွင် ဒူးများက တုန်နေသည်။ ဒါပေသည့် သူက ပျော်နေသည်။ ဒူများတုန်ပြီး အားနည်းနေသလို ခံစားရခြင်းကို နှစ်သက်နေမိသည်။ ကျောင်းတွင်လည်း ပထမအချိန်အတန်းပိုင်ဆရာမ ဘာတွေသင်သွားမှန်းမသိ။ မိခင်ရင်နှစ်မြွှာကိုသာ မြင်နေမိသည်။ ညမှာ ဘယ်လိုလိုးရကောင်းမလဲဆိုသည်သာ စဉ်းစားနေသည်။

  “ဒီမယ်ကြည့်စမ်း ဖူးကားအသစ်ကွ”

ဟု မင်းထက် ပခုံးကို ပုတ်ပြောသောကြောင့် အတွေးများ ပျက်သွားသည်။ မင်းထက်၏MP4 လေးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် “အေး အေး” လို့သာ ဖြေသည်။ စိတ်ဝင်စားပုံမပြ။ မင်းထက်က အံ့သြသွားသည်။

  “မင်းကြည့်ပြီးသားလား”

  “မကြည့်ရသေးဘူး မကြည့်ချင်လို့” ဟု ခပ်ပြတ်ပြတ်ဖြေမိသော် မင်းထက်က အံ့သြသည့်အကြည့်ဖြင့် အကဲခတ်နေသည်။ နောက်မှ တစ်ခုခုသတိရပြီး ပြုံးကာ “မင်း ကျောင်းကို ဂွင်းထုလာတာမလား” ဟု ရီရင်း ပြောသည်။ ငထက်က ရီသာနေသည်။ ဘာမှတော့မဖြေတော့။ မင်းထက်လည်း ဆက်မပြောတော့။ ဆရာမလာသေးချိန်ဖြစ်သောကြောင့် နောက်ဆုံအတန်းထောင့်တွင် နားကြပ်ဖြင့် ထိုဖူးကားအသစ်ကို သွားမြည်းနေလေသည်။ ငထက်အတွေးများ ပြန်လွှင့်ပြန်နေတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင် ရှေ့ဆုံးအတန်းက မျက်ဝန်းတစ်စုံက ငထက်ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်ကို ငထက်သတိမပြုမိခဲ့။ ထိုမျက်ဝန်းအစုံတို့မှာ ထက်ထက်၏မျက်ဝန်းဝိုင်းကလေးများ ဖြစ်နေတော့သည်။

  ညနေကျောင်းဆင်းချိန်တွင် ငထက် ရင်ခုန်ခြင်းများစွာဖြင့် အိမ်သို့ အပြေးတစ်ပိုင်းပြန်လာသည်။ အမေ့၏စောက်ဖုတ်က စောက်စိလေးကို ချေချင်စိတ်အာသီသ ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် အင်မတန် ကျက်သရေတုံးသော မြင်ကွင်းက ဆီးကြိုနေသည်။ သူက ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းဘဲ ပထွေးငမြင့်၏လီးကို အမေက စုပ်ပေးနေသည် မြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါသများထွက်လွန်းသောကြောင့် အသားများပင် တဆက်ဆက်တုန်နေ၏။

  “ခင်ဗျားတို့ စောက်ရှက်မရှိဘူးလား အားယားနေရင် ကျုံးလိုးနေကြတာ”

ဟု ဒေါသသံဖြင့် ပြောတော့ ငမြင့်က မလတ်ကို တွန်းထုတ်ပြီး “ဟ လင်မယားပါဆို အားနေ မလိုးလို့ ဘာလုပ်နေရမတုန်းဟ ငါလိုးမသားရ” ဟု ဆဲသည်။ ငထက် ဘာမှတော့ ပြန်မပြော။ ပြန်ပြောလိုက်လို့ ငမြင့်က ထပ်ဆဲရင် သူသည်းခံနိုင်မည်မဟုတ်။ လူသတ်မိလိမ့်မည်ကို သူသိသည်။

 “မအေလိုးလေး မကြည့်ချင် အခန်းထဲဝင်အိပ်နေပေါ့ဟ”

ဟု ဆဲတော့ ငထက် သည်းမခံနိုင်တော့။ တစ်ခုခုပြန်ပြောတော့မည့်ဟန်အပြင်တွင် မလတ်က “သား ကျူရှင်သွားရမယ်မလား” ဟု ရှေ့ကပိတ်သည်။ အမှန်တွင် ငထက်က အရက်သွားဝယ်ပြီး ငမြင့်ကို အမူးတိုက်ပြီး မလတ်ကို လိုးရန် ကြံစည်လာသည်။ ကျူရှင်ရော ညကျောင်းပါ ဒီကနေ့ မသွားတော့။ ညထိ လိုးမည်ဟု ကြံရွယ်ထားသည်။ ယခု အာရုံနောက်စရာများက ဖြစ်ချေပြီ။

 “အခုသွားမှာ ကျူရှင်ကို”

ငမြင့်က “ဒါများ ကျူရှင်တန်းမသွားဘဲ လီးလို့ အိမ်ပြန်လာနေသေးလား” ဟု ထပ်ဆဲတော့ ငထက်အနေဖြင့် ဘာမှ ပြန်ဖြေစရာမရှိတော့။ ထမင်းစားသည်။ ထို့နောက် ကျူရှင်ကို သွားသည်။ စာအုပ်များပင် မလဲလိုက်ရ။ စိတ်မဝင်စားနိုင် ဒေါသက ထွက်လှပြီ။ နောက် ညကျောင်းက ဆက်သွားရသည်။ ည ဆယ်နာရီထိုးမှာ အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့ရသည်။

 ငမြင့်က ထုံးစံအတိုင်း အသေကောင်လို အိပ်နေပြီ။ ဟောက်သံကလည်း နားငြီးလှသည်။ အခန်းထဲကို တန်းဝင်ပစ်သည်။ နောက်က မလတ်ပါလာသည်ကို သူသိသည်။ သို့သော် သူမကြည့်။ “အမေ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား” ဟု ခပ်တိုးတိုးအသံကို ကြားရသည်။ ငထက်က ခေါင်းကို ရမ်းသည်။

  “ကိုယ့်ယောက်ျားလီးကိုယ်စုပ်တာ သားက စိတ်ဆိုးစရာလား” ဟု ခပ်နာနာ ပြောပစ်လိုက်သည်။ ထိုသို့ပြောတော့ မလတ်က ငထက်၏ပခုံးကို ဆွဲလှည့်ပစ်လိုက်သည်။ “သား.. အမေ့ကို။ အမေက သားကိုပဲ ချစ်တာ။ ဒါပေမယ့် ကိုမြင့်က အမေ့ယောက်ျားလေ။ အမေက သူ့ကိုပြုစုဖို့ တာဝန်ရှိတယ်” ဟု ဆိုတော့ ငထက်က မဲ့ရွ့ဲပစ်လိုက်သည်။

  “ဒါဆိုလည်း သူ့လီးပဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်သာနေတော့” ဟု ပြောတော့ မလတ်က သက်ပြင်းချသည်။ “အမေ့ကို စိတ်ဆိုးပြေအောင် သားကို ချော့မယ်လေ” ဟု ပြောရင်း ငထက်လီးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ငထက် မငြင်းဆန်နိုင်။ ရင်တွေသာ ပြန်ခုန်နေရတော့သည်။

  “ကိုမြင့်က စုပ်ပဲစုပ်ခိုင်းတာပဲ။ အမေ့ကို မလိုးတော့ဘူး သားရဲ့။ အမေ့စောက်ဖုတ်က သားအတွက်ပါ” ဟု ပြောရင်း ငထက်ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကို ချွတ်ပြီး ဒစ်ကို စငုံတော့ ငထက် စိတ်ကိုလျော့လိုက်တော့သည်။ အမေ့၏အပြုစုကို သူမဘယ်လိုမှ မလွန်ဆန်နိုင်ပါ။ အမေက လီးထိပ်ကလေးကို လျှာကလေးနှင့် ကလိတတ်သည်။ ဥလေးတွေကို ငြင်ငြင်သာ ပွတ်ပေးတတ်သည်။ ထိုညက အမေ့ကို အရူးအမူး လိုးနေမိခဲ့သည်။

 ငထက် ကိုးတန်းရောက်လုပြီဖြစ်သည်။ ရှစ်တန်းကဖြေပြီးလေပြီ။ သို့သော် ကံကြမ္မာက အပြောင်းလဲဖြစ်လာသည်။ ငမြင့်က ဖဲရိုက်ရာတွင် သာမာန်မရှုံးတော့။ အချီကြီးရှုံးသည်။ အကြွေးများက ၁၀ သိန်းလောက် တင်ခဲ့သည်။ မလတ်က ဆပ်ရသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သိသိသာသာ စီးပွားရေးက အဆင်မပြေတော့။ ဟိုကို ချီးလိုက် ဒီကို ငှားလိုက်နှင့် အတော်ကြပ်တည်းတော့ ငထက်ကျောင်းကို ဆက်မတတ်တော့။ မလတ်က ငိုပြီး သားလေးကို တတွတ်တွတ်နဲ့ စကားတွေပြောနေရုံကတပါး ဘာမှမတတ်နိုင်ခဲ့။

 ငထက်က ဒီအခြေအနေကို ခန့်မှန်းပြီးသားဖြစ်သည်။ အလုပ်ထွက်လုပ်သည်။ ကြက်ဥဆိုင်တွင် ကြက်ဥသေတ္တာရိုက်ရသော အလုပ်ကို ဝင်လုပ်သည်။ မလတ်က အကြော်ကိုသာ ဆက်ရောင်းသည်။ ငမြင့်က ဖဲမရိုက်တော့။ ရိုက်လည်းမရတော့။ ဖဲဝိုင်းများက သူ့ကိုလက်မခံတော့။ ရိုက်လွတ်မည်ကို ငမြင့်ကသိသောကြောင့် ဖဲရိုက်ခြင်းကို စွန့်လွှတ်လိုက်တော့သည်။ အရက်ကိုသာ ကျုံးဖိသောက်သည်။ တခါတလေ ချောင်းဆိုရာ သွေးများ အန်တတ်သည်။ ဆေးခန်းပြရာ အနည်းငယ် သက်သာခဲ့သော်လည်း ပြန်ပြီးသောက်ပြန်သည်။

ငထက်က မိခင်ကို လိုးလိုက် ၊ အလုပ်ကလေး လုပ်လိုက်နှင့် အကြွေးကို ပုံမှန်ဆပ်နိုင်လာခဲ့သည်။ တစ်ညတွင် ငထက်နှင့်မလတ်တို့ လိုးနေတာကို ငမြင့်က မူးမူးနှင့် မြင်သွားသည်။ လူမှန်းသူမှန်မသိအောင် မူးသောကြောင့် ကြာကြာမဆဲနိုင်။ သူဆဲသည်ကလည်း အားမရှိ။ “ဖာသည်မ ကိုယ့်သားကိုယ်ပြန်လိုးတဲ့ ဖာသည်မ” နှင့် “ငါလိုးမသား ကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်လိုးတာ မြေမြိုမယ့်ကောင်” ဟုသာ နာအောင် ခပ်ငြီးငြီးဆဲနိုင်ပြီး လဲကျသွားသည်။

 နောက်နေ့မနက်တွင် ငမြင့်သေသည်။ အားလုံးက အရက်သမား အသက်တိုမည်ကို သိနှင့်ထားပြီးသာကြောင့် ဘယ်သူမှ မအံ့သြကြပါ။ ညက အသောက်များပြီး လေဖြတ်သေသည်ဟုသာ ထင်ကြသည်။ အမှန်တွင် မလတ်က အိပ်နေတုန်း ခေါင်းအုံးဖြင့် ဖိသတ်ခဲ့သည်ကို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်။ ငထက်သာ သိနိုင်ခဲ့သည်။ သူတို့က အလောင်းဘေးတွင်ကို လိုးခဲ့ကြသည်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး ပျော်ရွှင်နေခဲ့ကြသည်။ 

သူတို့အတွက် အကြီးမားဆုံးသော အောင်ပွဲကြီးကို ခံခဲ့ကြသည်။ မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲက ငထက်မှာ လီးကို စိမ်ထားသကဲ့သို့ လိုးခဲ့ကြသည်။ ငထက်က ထိုညက အမေ့ကိုလိုးခဲ့သည်မှာ ၁၁ ချီရှိခဲ့သည်ဟု မှတ်ထားခဲ့သည်။ အများဆုံးအကြိမ်အရေအတွက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ လူကို မူးနောက်ကာ ညောင်းညာကိုက်ခဲနေအောင် လိုးခဲ့ရသည်။ မလတ်က သူမလည်း ညောင်းသော်လည်း ငထက်ကလေးကို နှိပ်နယ်ပေးခဲ့သည်။ သူတို့ ထိုမျှချစ်ခဲ့ကြသည်။

 ငါးလခြောက်လလောက်ကြာတော့ သူတို့ ပြန်အဆင်ပြေလာသည်။ ငထက်က အလုပ်ကြိုးစားသည်။ သူများက ကြက်ဥသေတ္တာ ငါးလုံးလောက်သာ ရိုက်နိုင်လျှင် သူက ရှစ်လုံးလောက်ရိုက်နိုင်သည်။ ပိုက်ဆံကလည်းပိုရသည်။ မလတ်ကလည်း အကြော်ရောင်းကောင်းသည်။ ငွေတိုးများကို ပေးချေနိုင်ရုံသာမက စုမိဆောင်းမိရှိသည်။ အဆင်ပြောလာတော့ မနက်ခင်းလိုးလိုက် ၊ ညမှာ လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်နှင့် သူတို့သာယာနေခဲ့ရာတွင် မလတ်တွင် ကိုယ်ဝန်ကလည်း ၄ လ ရှိနေခဲ့ပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင်က ငမြင့်၏လက်ကျန်ဟု သိသော်လည်း ကလေး၏အဖေသည် ငထက်ဖြစ်သည်ကို မလတ်က အတိကျသိသည်။

မလတ်က ဒါကို ကြိုတင်စီစဉ်ခဲ့သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ငမြင့်နှင့် လိုးခဲ့သမျှကို သန္ဓတားဆေးဖြင့် ထိန်းထားခဲ့သည်။ ပုံမှန်ဆိုပါက ငမြင့်ထိုမျှ လိုးနေရာတွင် ဗိုက်မကြီးစရာအကြောင်းမရှိ။ ငမြင့်မှာလည်း ထိုအချက်ကို စိတ်မဝင်စားခဲ့။ လိုးမယ် ၊ ဖဲရိုက်မယ် ၊ အရက်သောက်မယ်သာ သိခဲ့သည်။ မလတ်က ကလေးမယူခဲ့သည့်အကြောင်းအရင်းကို သူမသာ အသိဆုံးဖြစ်သည်။ ငထက်ကို နှောက်ယှက်မည့် ကလေးတစ်ယောက် သူမ လုံးဝမလိုချင်ခဲ့။ သူမက သူမကိုသိပ်ချစ်သည့် သူ့သားလေးကသာ သူမဘဝကို စိုပြေအောင် ထားနိုင်လိမ့်မည်ကို သူမသိနှင့်ခဲ့သည်။

ငထက်ကလည်း သူ့ကလေးမှန်းသိသည်။ ဆေးများကို သူဝယ်ပေးခဲ့ရသောကြောင့် သူက သိသည်။ မလတ်သည် သူနဲ့လိုးပြီးတိုင်း ကလေးယူမယ်လို့လဲ ခနခနပြောသည်။ ငထက်က ပျော်သည်။ သူ့ကလေးသည် သူ့အမေဗိုက်ထဲက မွေးမည်ဖြစ်သောကြောင့် ပိုပျော်သည်။ လောကကြီးသည် ထိုသို့ သာယာလှပလာသည်။ အလုပ်ကြိုစားရတာ အဓိပ္ပါယ်ပိုရှိလာသည်။ မလတ်ကလည်း တစ်နေ့တခြား လှလှလာသည်။ အသက်ရွယ် လူလတ်ပိုင်းရောက်တာတော့ ပိုပြီး တည်ငြိမ်က ပိုပြီးကျက်သရေရှိ လှလာသည်။

ကလေးကို မွေးတော့ ဆေးရုံကြီးတွင် ငထက်တစ်ယောက် အပျော်ဆုံးဖြစ်ခဲ့သည်။ မိန်းကလေးမွေးသည်။ အမည်ကို မပွင့်သွယ်ဟု မှည့်သည်။ မလတ်က ပျော်လွန်းလို့မျက်ရည်များပင် ကျခဲ့သည်။ မိန်းကလေးဖြစ်ပါစေဟု သူမက အကြိမ်ကြိမ်ဆုတောင်းခဲ့သည်။ မိန်းမလေးဖြစ်ရင် သားကြောဖြတ်ပြီး ငထက်ကိုပဲ တစ်သက်လုံး လိုးပေးတော့မယ်လို့လဲ သူမက သံဓိဌာန်ချထားခြင်းကြေင့်ဖြစ်သည်။ ကလေးပြသနာတွေ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှုပ်စရာမလိုတော့။ ပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ ငထက်က စိတ်ထားကောင်းသူဖြစ်သောကြောင့် ငမြင့်ကလေးကို ညီမလေးသဖွယ် သိပ်ချစ်သည်ဟု ထင်ကြပါလိမ့်မည်။ ရည်းစားမထားဘဲ အမေကိုသာ ကြိုးစားပမ်းစား လုပ်ကျွေးသူလို့လဲ ချီးမွမ်းထောပနာ ပြုကြသည်။

သူတို့က ပိုက်ဆံကို ပိုပိုစုခဲ့သည်။ နှစ်နှစ်လောက်ကြာတော့သူတို့ အိမ်ကောင်းကောင်းတစ်အိမ်ပင် ဆောက်နိုင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ကြီးတွင် အခန်းများပါဝင်ပြီး အသံကလည်း လုံနေအောင် ပြုပြင်ထားသည်။ ပွင့်သွယ်ကလေး သုံးနှစ်သမီးရောက်ချိန်တွင် မပွင့်သွယ်လေးရှေ့ပင် သူတို့ စတင်လိုးကြပြီဖြစ်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးကို သူတို့သာ ပိုင်သည်ဟု သူတို့သတ်မှတ်သည်။ ဘယ်သူမှ မပိုင်။ မပွင့်သွယ်ကလေး၏စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ငထက်သာ လိုးရမည်ဟု မလတ်က ကြံရွယ်ထားခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် မပွင့်သွယ်လေးကို ကလေးကတည်းက ကိုကို့ကိုသာ ချစ်ရမည် ဖြစ်ကြောင်း ၊ ကိုကို့လိုအင်ဟူသမျှ ဖြည့်စီးပေးရမည်ဖြစ်ကြောင်းများကို သင်ကြားပေးခဲ့သည်။ မပွင့်သွယ်ကလေး ခြောက်နှစ်သမီးရောက်ချိန်မှ စကာ မလတ်က လီးအစုပ်ကို သေချာသင်ပေးခဲ့သည်။ လိုးမရသေးသောကြောင့် လီးအစုပ်သာ ကျွမ်းကျင်နေအောင် သင်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မလတ်တို့ကတော့ တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးနိုင်အောင် လိုးခဲ့ကြတော့သည်။ သူတို့၏ချစ်ခြင်းကြောင့် လိုးခြင်းသည် ရိုးသွားလိမ့်မည်လည်း မဟုတ်တော့။ နောက်တွင် ငထက်မှာ ”နှမလိုး” ဖြစ်လာတော့မှာ မုချပင် ဖြစ်လေတော့သတည်း။

 .................................................................................................................................

မင်းထက် ဘွဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ သူ့ငယ်သူငယ်ချင်း ငထက် အဆင်ပြေနေတော့ သူလည်း ပျော်နေခဲ့သည်။ သို့သော် သူက အမှားတစ်ခုကြူးလွန်ခဲ့မိသည်ကို သူ လိပ်ပြာမလုံဖြစ်နေခဲ့သည်။ တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ်တွင်ပင် သူနှင့် ထက်ထက်နှင့် သမီးရည်းစားဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ထိုအကြောင်းကို သူငယ်ချင်းငထက်ကို သူပြောပြချင်သည်။ ငထက်အကြောင်းကို သူအသိဆုံးဖြစ်သည်။ ငထက်သည် ၅ တန်းကတည်းက ထက်ထက်ကို ကြိုက်သည်။ ၈ တန်းထိလည်း ကြိုက်ခဲ့သည်။ ရပ်ကွက်ထဲ အပျိုဖော်ဝင်ဖြစ်တော့လည်း ချစ်နေတုန်းပဲဟု ငထက်ရင်ဖွင့်ဖူးသည်။ ထက်ထက်က လှသည်။ ယဉ်သည်။ ဆွဲဆောင်မှု ပြင်းသည်။ ပညာတတ်သည်။

မင်းထက်မှာ ငထက်တစ်ဖက်သတ်ကြိုက်နေခဲ့သော ထက်ထက်ကို ချစ်မိချိန်တွင် ငယ်သူငယ်ချင်းကြီး ငထက်ကို အားနာမိသည်။ ဘာမှတော့ မဆိုင်။ သို့သော် သူက သစ္စာဖောက်သလိုကြီးဖြစ်သည်။ ငထက်က လိမ္မာသည်။ မအေကို လုပ်ကျွေးချင်စိတ်ဖြင့် ကျောင်းထွက်ခဲ့သည်။ ယခု ပထွေးသမီးကိုပင် ညီမလေးသဖွယ် သိပ်ချစ်သည်။ အလိုလိုက်စောင့်ရှောက်သည်။ သူက ဘွဲ့ရတော့ အလုပ်တစ်ခုရှာတော့။ “ပညာသာတတ်တာ လူကတော့ အသုံးမကျပါလား” ဟု သူ့ကိုယ်သူ ထင်သည်။ ငထက်ကို အားကျသည်။ ငထက်၏စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံနိုင်ခြင်းကို လေးစားသည်။ ငထက်အလုပ်လုပ်ရခြင်းသည် အဓိပ္ပါယ်ရှိ၏။ သူအလုပ်လုပ်ရခြင်းသည် ဘွဲ့ရခြင်းကြောင့် ဖြစ်၏။ ဒီလိုသူမှတ်ယူထားသည်။

 “သူငယ်ချင်းကြီး အလုပ်နားတာလား”

ရပ်ကွက်သည် စည်ပင်ဝပြောလာပြီ။ တိုက်ငယ်များ ၊ အိမ်များက အဆင့်မြင့်လာသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်များကလည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရှိလာပြီ။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး ဆုံမိကြသည်။

  “နားတယ် ၊ မင်းအလုပ်အဆင်ပြေတယ်မလား ။ အဆင်ပြေမှာပါကွာ မင်းက ဘွဲ့ရပြီးသားဟုတ်စာ တန်းပြီး ရာထူးကြီးတာ ရမှာပဲ” ဟု ငထက်က မေးရင် မှတ်ချက်ချသည်။

 “အဲ.. ရာထူးကြီးလည်း ပိုက်ဆံပိုရတာပဲ ရှိပါတယ်ကွာ။ အလုပ်လုပ်ရတော့ ခွေးလိုလုပ်ရတာ။ ပိုဆိုးတာက အဲဒီအရက်ကုမ္မဏီတွေက သူ့ဘာသာသူ ဘာဘွဲ့ရရ ၊ ခရီးထွက်ရတာ စိတ်ပျက်စရာပဲ။ နယ်တွေ ၊ ရွာတွေကို လိုက်ပြီး ကြော်ငြာရတာ သိပ်စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတယ်” ဟု ငြီးသည်။

  “အေးကွာ. မင်းဟာက ငါ့ထက်တောင် ပမ်းသေးတယ်။ ငါ့ကြက်ဥဆိုင်က အလုပ်အတော်အများက ငါ့လွှဲထားတာ။ အကိုက(ကြက်ဥရောင်းဝယ်ရေးအလုပ်ပိုင်ရှင်) ငါ့ကို မိတ်ဆွေလို ပေါင်းတာ။ လခကလည်း အတော်အဆင်ပြေပါတယ်။ သူများခိုင်းချင်ရင် ငါ့မှာ မင်းပဲအားကိုးနေရတာတဲ့ကွာ”

မင်းထက်က ရီသည်။ “ငါ့အလုပ်က မန်နေဂျာဆိုတဲ့ကောင်ကတော့ ချီးထုပ်ပါကွာ ငါလိုးပဲ ဘာမှမဟုတ်လဲ လျောက်ပြောနေတာ လူကြည့်တော့ အခြောက်လိုလိုဘာလိုလိုကြီး။ တစ်နေ့အဲကောင်စောက်ခွက်ကြီး ငါ ပိတ်ကန်ပါရစေလို့ ငါဆုတောင်းတယ် သိလား”

ငထက်က အားရပါးရ ရီသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် စကားပြတ်သွားပြန်သည်။ ငယ်ငယ်က ဖူးကားအတူတူကြည့်ခဲ့တာတွေ ကျောင်းကကောင်မလေးတွေ ဘယ်သူလန်းလာတယ် ဘယ်သူ ယောကျ်ားရသွားပြီတွေကို ပြောနေကြသည်။ ငထက်ကတော့ မင်းထက်ပြောသမျှကို ရီသာနေသည်။

 “လုပ်ဟ.. မင်းဘယ်တော့ စော်ထားတော့မလဲ မင်းဆိုရင် ရပ်ကွက်ထဲစော်လေးတွေ ကြွေပါတယ်ကွာ” ဟု မင်းထက်က မြှောက်ပေးသည်။ ငထက်က လက်ကို ကာရင်း ရီသည်။

 “မလုပ်ပါနဲ့ကွာ သူများတွေက သားကျွေးမှု ၊ မယားကျွေးမှုတဲ့ ငါ့မတော့ အမေနဲ့ ညီမလေး ရှိသေးတယ် သူတို့ကို ကောင်းကောင်းထားနိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ်”

မင်းထက် အတိုင်းထက်လွန် လေးစားသည်။ နှလုံးသားရေးထက် ဘဝအရေးကို ပိုပြီးအလေးနက်ထားသူ ငထက်ကို ရင်မှာ ဦးညွတ်မိသည်။

 “အဲ မင်း..ညီမလေး ဘယ်နတန်းရောက်ပြီတုန်း”

 “၃ တန်း”

မင်းထက် ရီသည်။ ထို့နောက် ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့် “ယောက်ျားပဇင်း မိန်းမမီးနေဆိုတာ မှန်သကိုး” ဟု ငထက်ကို စနောက်သည်။ ငထက်က မျက်နှာပျက်သွားသည်။ မင်းထက်က အားနာသွားသည်။

 “ဆောရီးပါကွာ ငါ.. နောက်တာပါ ငါ့မှာ ရည်းစားရှိပါတယ် သူ့ပဲယူမှာပါဟ”

ဟု ဆိုမှ ငထက်က ပြန်ရီသည်။

 “ဘယ်သူတုန်းဟ ၊ လုပ်စမ်းပါဦး” ဟု ထောသည်။

ထိုအခါ မင်းထက်က အားနာနာဖြင့် “ထက်ထက်” ဟု ဖြေရသည်။ သူက ဒါကို တည်နေတာ ဖြစ်သည်။ ခုလိုပြောလိုက်တော့ အားနာတာက လျော့သွားသည်။

 “မင်း.. ကလေးတုန်းက ကြိုက်တာသိပါတယ်ကွာ” ဟု ဆိုရသည်။

ငထက်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြုံးဆိုသည်။

“လိုက်ပါတယ်ကွာမင်းတို့။ ငါကြိုက်တယ်ဆိုတာ သိပ်ဘာမှတော့မဟုတ်ပါဘူး ကလေးပီပီ ဒီလိုပါပဲ” ဟု ပြောတော့ မင်းထက်အလုံးကြီးကျသွားသည်။ အနေရခက်စွ။

 “နောက်ပြီး ရှေ့ဆုံးအတန်းကနေ မင်းကို လှမ်းလှမ်းရှိုးတာ ငါသတိထားမိတယ်ကွ” ဟု ငထက်ကပြောတော့ မင်းထက်က မျက်လုံးပြူးလေးဖြင့် ခေါင်းကိုကုတ်သည်။

 “ဟုတ်လားဟ” ဟု ခပ်ထွေထွေဆိုသည်။ ရင်ထဲတော့ ပျော်နေသည်။

 “ဘယ်လိုတုန်း ၊ မင်း..ထက်ထက်ကို ဘယ့်နှယ့်တုန်း” ဟု ငထက်က မျက်ခုံးပင့်မေးသည်။ မင်းထက်က ရီသည်။ နောက်ပြီး ခေါင်းခါပြသည်။ “သူက မာနကြီးတယ် ၊ သူ့ကိုယ်သူ တန်ဖိုးထားတယ်ဟ ငါ့မှာ သူနဲ့ချိန်းတွေ့တိုင်း အဲဒီအရိပ်အငွေ့ကို မလုပ်နိုင်ဘူး။ စကားက တတ်သေးကွာ ထက်ထက်က” ဟု ခပ်ငြီးငြီးဆိုတော့ ငထက်က ရီသည်။

 “အေးပါကွာ မင်းရီထားပေါ့။ တနေ့ ထက်ထက်ကို ငါချနိုင်မှာ မင်းပါးစပ်ကို လီးနဲ့ စို့ပစ်မယ်” ဟု ဆဲသည်။ ထိုမှ ငထက်က အားရပါးရ ရီတော့သည်။ “အေးပါကွာ မင်းလိုးနိုင်ပါစေ ၊ လိုးနိုင်ပါစေ” ဟုသာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲ အော်သည်။ မင်းထက်မှာ ခပ်ရှက်ရှက်နှင့် ငထက် နရင်းကို ရိုက်ရသည်။

 “ထက်.. ကိုယ် ငထက်နဲ့ တွေ့ဖြစ်တယ်သိလား အဲကောင်ကြီးကို အားကျလိုက်တာကွာ”

ထက်ထက်က မျက်ဝန်းဝိုင်းကလေးဖြင့် မေ့ကြည့်သည်။ ထို့နောက် တည်ငြိမ်သော အပြုံးကလေးဖြင့် ပြုံးပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြသည်။

 “ဟုတ်တယ်ကို.. ထက်လည်း အားကျတာပဲ။ ကိုထက်လိုလူက အားကျစရာ အားကိုးစရာကောင်းပါတယ်”

ဟု ထက်ထက်က မှတ်ချက်ချသည်။ “နောက်ပြီး.. ကိုထက်က ထက်ရဲ့သူငယ်ချင်း ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်။ သူ့ဘဝလေးက သနားစရာလေး” ဟုလည်း တိုးတိုးလေးပြောသေးသည်။

 “အင်းပေါ့.. ကိုယ်တို့လို မိဆုံဖဆုံနဲ့ မနေရဲဘဲ ပထွေးနှိပ်စက်တာခံရတယ်။ နောက်ပိုင်း ပထွေးသေတော့လည်း မအေကို လုပ်ကျွေးပြီး ကိုယ့်ညီမအရင်းမဟုတ်တာတောင် ချစ်လိုက်တာ တုန်လို့” ဟု မင်းထက်က ဝင်ဖြည့်သည်။ သူတို့ချိန်းတွေ့သော ကန်ဘေးသည် လူခြေတိတ်နေသည်။

  “ထက်က ကိုယ့်ကို ခိုးခိုးကြည့်တယ်ဆို ငထက်ပြောတာ”

ထက်ထက်က ပြုံးသာနေသည်။ သူမရင်ထဲတွင် သူမအသိဆုံးဖြစ်သည်။ သို့သော် မင်းထက်ကိုတော့ ချစ်ပါသည်။ ငထက်က ကလေးဘဝက ကြိတ်ချစ်ခဲ့ရသူ တစ်ဦးသာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ယခုမူ ပိုလို့ ချစ်စရာကောင်းသည်။ ယောက်ျားကောင်းတစ်ယောက်လို့ ရင်ထဲလေးစားသည့်စိတ်က ပိုလိုဆိုးသည်။

 မင်းထက်က “ကိုယ်တို့ ဘယ်တော့ လက်ထက်မလဲ” ဟု ထက်ထက်၏ မေးလေးကို ကိုင်ရမ်းရင်း မေးတော့ ထက်ထက်က အရည်လဲ့နေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် “ပိုက်ဆံ အရင်စုရအောင်ပါ” ဟု သာ ဖြေသည်။ ထက်ထက်က အလှကုန်ပစ္စည်းများ ဖြန့်သည် ကုမ္မဏီတွင် အထွေထွေအတွင်းရေးမှုအဖြစ်ရသည်။ ထက်ထက်က အင်္ဂလိမ်စာအရမ်းတော်သည်။ ကြားထဲတွင် LccI သင်တန်းများ အင်္ဂလိပ်စကားပြောသင်တန်းများ တတ်သောကြောင့် မင်းထက်လို သာမန်ဘွဲ့ရ အလုပ်မျိူးမဟုတ်။ ရာထူးကြီးသည်။ ထက်ထက်က လှသည်။ ထက်မြက်သည်။ ထို့ကြောင့် ဒီအလုပ်ကို ရသည်ဟု မင်းထက်က ထင်သည်။ သူတို့လမ်းခွဲကြတော့ ထက်ထက်က ငိုနေသည်။

သူမ အလွန်ဝမ်းနည်းနေသည်။ သူမ ရင်အစုံသည် လစ်ဟာနေသည်။ အရာရာကို ဟန်ဆောင်နေရတာ ပင်ပန်းလှသည်။ အထူးသဖြင့် မင်းထက်ကို ဟန်ဆောင်ရတာ စိတ်ညစ်သည်။ သူမအနေဖြင့် ပညာဘယ်လောက်တော်တော် ထိုရာထူးကို မရနိုင်။ ထိုရာထူးသည် လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံလိုသည်။ စီးပွားရေးသင်တန်းအကြီးကြီးတစ်ခုလိုသည်။ သူမ ရခဲ့သောအကြောင်းအရင်းမှာ သူမကို ကမ်းလှမ်းခဲ့သော သူမ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေးဆပ်ရမည့် ကမ်းလှမ်းချက်ကို လက်ခံခဲ့သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ 

သူဌေးက လူကြည့်တော့ လူကြီးလူကောင်းဟန် သိပ်ပေါက်သည်။ နောက်တော့ နှာပူး။ ထက်ထက်အိမ်က ဆင်းရဲသည်။ ထက်ထက်က အလုပ်ရမှ ဖြစ်မည်ကို သိသောကြောင့် မျက်စိမှိတ်က လက်ခံလိုက်သည်။ နောက်တွင် တဖြေးဖြေးဆိုးလာသည်။ တစ်ခါတစ်လေ ရုံးခန်းထဲတွင် သူဌေးလီးကို စုပ်ပေးရတာမျိုးရှိသည်။ ပိုက်ဆံက မက်လောက်အောင် ရသည်။ တစ်ခါတစ်ခါဆို နှစ်သိန်း သုံးသိန်းရသည်။ နောက်ပြီး သူဌေးက မိသားစုဆရာဝန်နဲ့ ပြပေးသေးသည်။

တစ်ခါတလေ ရုံးခန်းထဲတွင် အလိုးခံရသည်။ သူမ အရမ်းမနှစ်မြို့ပါ။ သူဌေးရုပ်သည် သန့်သော်လည်း သူမတွင် ချစ်သူရှိပါသည်။ သူ့ချစ်သူကိုသာ သူမ ချစ်သည်။ ချစ်သူကိုကျ ဂုဏ်သိက္ခာထိန်းသည် ၊ မယူသေးဘဲ ပေါင်းသင်းခြင်းမပြုဟု ဟန်ဆောင်ကောင်းရန် မင်းထက်၏လိုးချင်စိတ်များကို ရှောင်လွဲသည်။ တစ်ခါတလေ မင်းထက် သူမကို လိုးချင်လှသည်ကို သူမ ရိပ်မိသည်။ သို့သော် ထိုသို့ဆန္ဒကို လွယ်လွယ်အရှုံးပေးလိုက်လျှင် သူ့ကို သံသယ ဝင်မည်ကို ဆိုးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အခုလည်း ဟော်တည်မှာ

 “ထက်လေး ကိုကြီးကို ချစ်တယ်မလား”

ထက်ထက်က ခေါင်းကို ညိမ့်ပြသည်။

 “ချစ်တယ်လို့သာ ပါးစပ်က ပြောစမ်းပါ ထက်လေးရယ် ကိုကြီးကို မချစ်ဘူးလား”

ပါးစပ်က မထွက်ပါ။ သို့သော် တစ်လုံးချင်း ဖြေးဖြေးလွတ်ရသည်။

“ကိုကြီးကို ချစ်ပါတယ်” ဟု ဆိုမှ သူဌေးဦးသန့်ဇင်သည် ထက်ထက်၏ နို့နှစ်လုံးကို စို့သည်။ ထက်ထက်မှာ လူးလွင့်နေရတော့သည်။ အချစ်က အချစ်ဖြစ်သည်။ ကာမဂုဏ်ခံစားတယ်ဆိုတာ ခန္ဓာကိုယ်က ဖြစ်သည်။ ထက်ထက်နှစ်သက်ပျော်ဝင်နေမိသည်။ လှသော စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်လေးတွေက စိမ့်ဝင်နေသည်။ ဦးသန့်ဇင်က သူမကို တကယ်ချစ်နေတယ်ဆိုတာ သူမသည်။ ထို့ကြောင့် အပြုစုအရမ်းကောင်းသည်။ သူမကို အကြာကြီး စောက်စိကို လျက်ပေးပြီးမှ ဂရုတစိုက်လိုးတတ်သည်။ သူမကို အရင် နှစ်ချီလောက်တော့ အနည်းဆုံး ပြီးအောင်လုပ်ပြီးမှ သူက စလိုးသည်။ တစ်ခါတလေတော့ ဦးသန့်ဇင်ကို ထက်ထက်က ချစ်သည်ထင်သည်။ သို့သော် မင်းထက်ကို ပြေးမြင်သည်။

 “ကိုကြီး လိုးတော့နော်..” ဟု တောင်းပန်ယူရလောက်အောင်ကို အပြုစုက ချစ်စဖွယ်ဖြစ်သည်။ အမြဲလိုလိုပင် သူမက မလိုးခိုင်းသေးဘဲ သူမ စိတ်မကျေမနပ်မခြင်း စောက်ဖုတ်ကို ကစားပေးသည်။ လျက်ပေးသည်။ နှိုက်ပေးသည်။ ယခုလို “လိုးပါတော့” ဟု ပြောမှာ လီးကို စုပ်ခိုင်းပြီး လိုးပေးတတ်သည်။

 ဦးသန့်ဇင်က ကလေးသုံးယောက်အဖေပီပီ အလိုးကောင်းသည်။ တစ်ခါနှင့်တခါ မရိုးရအောင် အဆောင့်ကောင်းသည်။ သူမအတွက်မူ ဦးသန့်ဇင်က ပထမဆုံးသော လိုးသည့်ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ပထမဆုံးဖြစ်သော်လည်း ယခုလိုးနေခြင်းသည် နောက်ဆုံးတော့မဟုတ်။ နောက်လိုးရန်များလည်း ရှိသေးသည်။ ယခု ထက်ထက်က ကုံးပေးနေပြန်သည်။ ဖင်ကိုဗူးထောင်သလို ပေးထားသော တင်ပဆုံသားစိုင်တွေက လှိမ့်လှိမ့်တတ်သည်။ ဦးသန့်ဇင် ဖင်တစ်ပြင်လုံး အနှံ့ပွတ်လျက် လိုးသည်။ 

ထက်ထက်မှာ ငြီးသံများ ဆူနေအောင်ပင် ကောင်းနေရှာသည်။ ထို့နောက် အပေါ်ကနေ လှေကြီးထိုးပြန်သည်။ ထက်ထက်ရင်ထဲ တအိအိနှင့် လှိုင်းများလို မြင့်ချီ နိမ့်ချီ လူးလွင့်နေရတော့သည်။ သုတ်များက စောက်ဖုတ်ထဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ထက်ထက်မှာ “ ကြိုက်လိုက်တာနော် လိုးရတာ” ဟု နှုတ်က ရုတ်တရက် ထွက်သွားသည်။ စကားများကိုလည်း လျောက်ပြောနေမိသည်။

မင်းထက်နှင့် ချိန်းတွေ့လိုက်။ အလုပ်ထဲ ဦးသန့်ဇင်လီးကို စုပ်လိုက်နှင့် ထက်ထက်တစ်ယောက် အတော်ပင် အသားကျလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

မင်းထက်ကိုမူ ယခုအချိန်ထိ ပေးမလိုးသေးပေ။ မင်းထက်ကလည်း သူ့ဆန္ဒကို ထိန်းချုပ်ရင်းဖြင့် ထက်ထက်ကို ပိုတန်ဖိုးထားလာခဲ့သည်။ တစ်ခါဆို ရုံးခန်းထဲ ဦးသန့်ဇင်နှင့် လိုးရင် လူမိတော့မလို့ နည်းနည်းသာလိုတော့သည်။ ဒါမျိုးကလည်း တစ်ခါတစ်လေ ရင်ခုန်စရာတော့ကောင်းသည်။

တစ်ခါတလေ ဦးသန့်ဇင်နှင့်လိုးရင် ထူးဆန်းစွာ ငထက်ကို စိတ်ကူးယဉ်သည်။ ငထက်ကို သူမ သူငယ်ချင်းအဖြစ်က ဖြတ်ခဲ့သည်ကို နောင်တရမိသည်။ ထိုမှာလည်း ကလေးဘဝက ရှက်လို့သာဖြစ်သည်။ ငထက်ကို ရှက်သည်ထက် သူ့ပထွေးငမြင့်ဆိုသူ၏လီးကြီးကို ရှက်သည်။ ငထက်မိခင်၏ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို သူမရှက်သည်။ ယခုမူ အတော်အများ နားလည်လာပြီ။ လိုးတယ် ၊ လီးစုပ်တယ်ဆိုတာ အတော်အရသာရှိသော အလုပ်များဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လူတွေသိပ်ကြိုက်ကြသည်။ 

ဦးသန့်ဇင်လီးကို စုပ်ရင် ငထက်နှင့်လိုးနေရသည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်ရတာ အရသာရှိသည်။ သူမစိတ်တွေ တစ်ခါတစ်လေ အရမ်းရှုပ်ထွေးသည်။ သို့သော် သူမတစ်တော့သိသည်။ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်တယ်ဆိုတာ မုန့်ကောင်းကောင်းစားရသည်ထက် အရသာရှိသည်။ မိမိကြိုက်သော ထမင်းဟင်းကို စားရသည်ထက် အရသာထူးသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ပြီဆိုတဲ့ အသိက ဘယ်တော့နေနေ ရင်ခုန်စေသည်။ သူမ လိုးရတာကို အမြဲ တွေးနေတတ်ကာ လိုးခြင်းရဲ့ အနှစ်သာကကို သဘောတွေ့နေသည်။

 “မင်းထက်.. မင်းထက်ကိုတော့ သနားတာလေးတစ်ခုရှိသည်။ ကျန်သေးတယ် မင်းထက်ကို ချစ်တယ်” ဟု စိတ်က အကြိမ်ကြိမ်ရေရွက်နေမိတော့သည်။

ငထက် လီးအစုပ်ခံနေသည်။ စုပ်ပေးနေသူက မလတ်ဖြစ်သည်။ ဘေးတွင် ၈ နှစ်သမီး မပွင့်သွယ်လေးက မျက်လုံးလေး ပေကလပ်ပေကလပ်ဖြင့် ငေးနေသည်။ ထို့နောက် အနားတိုးလာပြီး ငထက် ဥနှစ်လုံးကို ပွတ်ပေးပြန်သည်။ မလတ်က ပြုံးကြည့်နေသည်။ ငထက်က “ပွင့်လေး လိမ္မာနေပြီ” ဟု ဆိုသည်။ မလတ်ကတော့ သူမ၏ လီးစုပ် စွမ်းရည်ကိုသာ အကောင်းဆုံးအသုံးချရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်က ရွဲနေပြီ။ သို့သော် ငထက်ကတော့ တပ်မက်စွာ လိုးပေးနေဆဲဖြစ်သည်။ 

သို့သော် ငထက်ကို ချစ်သောအချစ်ကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို အပြစ်တင်သည်။ သူမက ငထက်အရသာနည်းမှာ အလွန်စိုးရိမ်သည်။ ထို့ကြောင့် သမီးလေး မြန်မြန်ကြီးလာစေရန်သာ ဆုတောင်းရသည်။ သမီးလေးက လီးတော့ စုပ်တတ်ရှာနေပြီ။ သို့သော် သူမလို ကောင်းအောင် မစုပ်တတ်သေး။ ပါးစပ်ထဲ ငုံပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်အဆင့်သာ တတ်ရှာသေးသည်။ ထိုမှာလည်း အပြစ်မဆိုသာ။ ကလေးမို့ဖြစ်သည်။ ငထက်က လီးကို မလတ်ပါးစပ်ထဲက ငြင်သာစွာ ထုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ အကျောများ ဆန့်လိုက်သည်။ “ကဲ အမေရေ.. လိုးလိုက်ကြစို့” ဟု ဆိုသည်။

  “လိုးချင်ပြီလား” ဟု မလတ်က ပြုံးပြောတော့ ငထက်က မလတ်၏နှုတ်ခမ်းများကို ဖွဖွလေးနမ်းရင် “ဒါပေါ့” ဟုပြောသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက လက်ခုတ်လေးတီးပြီး ပျော်နေသည်။

 “မေမေနဲ့ကိုကိုတို့ လိုးရင် အရမ်းကြည့်ကောင်းတာ” ဟု ချစ်စဖွယ်ဆိုသည်။

မလတ်က မပွင့်သွယ်လေး၏ခေါင်းလေးကို ပွတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရင်း “သမီးလေး ဖုတ်ဖုတ် ကြီးလာရင် ကိုကို့နဲ့ အမြဲလိုးရမှာ” ဟု နှစ်သိမ့်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းလေးကို ညိမ့်သည်။

 “ကိုကို.. မေမေ့ကို နာနာလိုးသိလား မေမေ့ဖုတ်ဖုတ်ကြီးက အကြီးကြီးရယ်.. ဒါမှ မေမေ ကောင်းမှာ” ဟု မှတ်ချက်ပေးတော့ ငထက်က ပြုံးကြည့်သည်။

 “ပွင့်လေး ဖုတ်ဖုတ်လည်း လိုးရအောင် နည်းနည်းချင်းချဲ့ထား နောက်နေ့ကျ ကိုကို အစမ်းထည့်ကြည့်မယ် သိလား” ဟု ငထက်က မပွင့်သွယ်လေးကို နမ်းရင်း ပြောတော့ မပွင့်သွယ်လေးက ငထက်လီးကို ယုယစွာ စုပ်ပြန်သည်။

 “ကိုကို့နဲ့ ကိုကို့လီးကို သမီးလိုချင်လိုက်တာ”

မလတ်က စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ရင်း “ရမှာပါ သမီးရယ် အမေ ညကျ သမီးလေးကို ကိုကိုနဲ့ လိုးရအောင် ချဲ့ပေးကြည့်မယ် သမီးလေး အရမ်းနာမှာစိုးလို့ မေမေက မလုပ်သေးတာ”

မပွင့်သွယ်က ခေါင်းလေးကို ညိမ့်ရင် ငထက်လီးကို လွှတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မလတ်၏ စောက်ဖုတ်ကို ဖြေးဖြေးလေး ပွတ်ပေးရင် ငထက်လီးကို ကိုင်ပြီး ထည့်ပေးသည်။

 “ဟင်း” ဟု ငထက်ရော မလတ်ရော ငြီးသည်။

 “ငါ့သားလေးနဲ့ လိုးရတာ အမေဖြင့် ဘယ်တော့မှ မရိုးပါလားကွယ်” ဟု မလတ်က ဆိုသည်။ ငထက်က စတင်ဆောင့်နေလေပြီ။ မပွင့်သွယ်လေးက သူမလေး၏အမေဘေးတွင် လဲအိမ်နှေရှာသည်။ ထို့နောက် စောက်ဖုတ်ငယ်လေးထဲမှာ သေးလေးများ စိမ့်စိမ့်ထွက်နေရှာသည်။ ငထက်က မြင်တော့ ပြေးပြီးလျက်ကလေးနှင့် သက်ပေးလိုက်သေးသည်။

 “သား.. မပွင့်လေး အရွယ်ရောက်ရင် အမေ့ထပ် ပိုလိုးပေးကွယ် နော်.. အမေတို့မှာ ပြေးကြည့်ရင် သားမိသုံးယောက်ထဲ ရှိတာ”

 “လိုးမှာပေါ့” ဟု ငထက်က ပြုံးပြောမှ မလတ်က ပြုံးနိုင်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက သူမအမေ၏နို့အုံကလေးတွေကို စို့ပေးနေသည်။ မလတ်က သမီးလေးကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည်။ သူမဘဝအတွင် အလိုချင်ဆုံးအရာမှာ ထိုအရာသာဖြစ်သည်။ သမီးလေးနဲ့ သားလေး စိတ်ချမ်းသာစေချင်သည်။ တစ်လောကလုံး ဘာပြောနေနေ ၊ လက်ညှိုးထိုးနေပစေ။ သားနှင့်သမီးတို့ရဲ့ ဆန္ဒတွေသာ ပြည့်ဝနေရန် အရေးကြီးသည်။ သူမစောက်ဖုတ်သည် တုန်ခါနေလေပြီ။ သူမ ရင်တွင် တစ်စုံတစ်ရာကြီး ခံစားလိုက်ရသည်။ သမီးလေးကိုလည်း စကားတွေ တတွတ်တွက်ပြောနေမိသည်။ 

သူမ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် သားငယ်၏လီးက အဆက်မပြတ်လိုးပေးနေသည်။ သူမ ပြီးတော့မည်။ မပွင့်သွယ်လေးကို အခါခါနမ်းနေမိသည်။ ကုံးပေးပြန်သည်။ ငထက်က နာနာဆောင့်သည်။ တစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း အသက်ပင်ထွက်သွားပစေ အလိုးမပျက်ချင်ဟု စိတ်က ရေရွက်မိသည်။ သမီးလေးကိုလည်း စကားတွေအများကြီးပြောနေပြန်သည်။ ဘာတွေပြောမှန်းကို သူမ မသိ။ 

ထို့နောက် သားမိသုံးယောက်မှာ အတူတူ တင်းကြပ်စွာ ဖက်နေရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ သူမ အိမ်မက်ထဲတွင် ကိုမြင့်လီးကြီးသည် ဓါးတစ်ချောင်းဖြစ်နေကာ သူမကို လှိမ့်ထိုးနေသည်။ သူမ နာကျင်စွာခံစားနေသည်။ ငထက်က ဘေးတွင် သူမ ကိုမြင့်၏လီးဓါးကြီးဖြင့် ထိုးနေသည်ကို အားရပါးရကြည့်နေသည်။ 

သူမ ငထက်ကို ကယ်ဖို့အော်ခေါ်မိသည်။ ငထက်က “ဖာသည်မကြီး သေ .. နည်းသေးတယ် .. သေဟု ” ဆဲနေသည်။ ထိုညက သူမ အိပ်ရင်မျက်ရည်များ ကျနေသည်။ သူမ နောင်တတော့ မရပါ။ သူမ၏တစ်သက်လုံးတွင် သားငယ်နှင့် သမီးလေး တစိမ်းတွေနှိပ်စက်တာ မခံရဘဲ စိတ်ချမ်းသာဖို့သာ အရေးကြီးဆုံးလို့ သူမ နှလုံးသွင်းထားခြင်းကြောင့်သာ ဖြစ်လေတော့သတည်း။


အပိုင်း (၃ ) ဆက်ရန် >>>>



The Art Of Incezt အပိုင်း ( ၁ )

The Art Of Incezt အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - theartofincest

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

လောကဓံဆိုတဲ့ လှိုင်းတံပိုးတွေဟာ သူမဆီကို အကြိမ်ကြိမ် ရိုက်ခတ်လို့နေသည်။ သူမ ကြိုးစား ထ ရှာ၏။ ကြိုစား ရုန်းကန်၏။ သူမက အမိမဲ့ သမီးတစ်ဦး။ သူမက အဖမဲ့ တစ်ကောင်ကြွက်တစ်ယောက်။ သူမဘဝမှာ ဘာဆိုဘာမှ မရှိ။ သူမမှာရှိသာ ဆန္ဒတစ်ခုပဲ။ လောကကြီးထဲ ငါ နေရဲရမယ်တဲ့။ ဒါ… သူ့ကြွေးကြော်သံလေ။

သူမအသက် (၁၅) နှစ်အရွယ်မှာ သူမရဲ့အပျိုစင်ဘ၀ ပျက်ခဲ့တယ်။ သူမ…မနှမြောပါဘူး။ ဒါ လောကရဲ့ ဖြစ်တတ်တဲ့ သဘောသဘာဝတွေပဲလေ။ လူတွေမှ မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ။ အဲဒီယောကျ်ားကလည်း သူမကို ချစ်ခဲ့ရှာသည် ထင်ရဲ့။ သို့ပေမယ့် သူမက မချစ်ခဲ့ပါ။ သူမက အပျော်ရှာရုံသက်သက်ပဲလေ။ ဘယ်နေ့ ၊ ဘယ်အချိန် သေမယ်ဆိုတာ မသိရတဲ့ဘဝကြီးမှာ ဒီနေ့ဟာ နောက်ဆုံးလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ဒီလို သူမယုံတယ်။

သူမနာမည်က မလတ်တဲ့။ အမကြီးက မမြတ်။ အငယ်ဆုံးက မငယ်မို့။ သူမက မလတ်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သမီးတွေချည်း မွေးချင်းရှိခဲ့ပေမယ့် သူမက တစ်ကောင်ကြွက်က တစ်ကောင်ကြွက်ပဲ။ အမကြီးမမြတ်က ယောကျ်ားရသွားကတည်းက ယောက်ျားရွာနောက်ကို တန်းနေအောင် လိုက်သွားခဲ့သည်။ နည်းနည်းလေးမှ နောက်ကိုပြန်လှည့်မကြည့်ခဲ့။ အငယ်နှစ်ယောက် ဘယ်လို စခန်းသွားမလဲ။ ဘယ်လို ဘဝကို အခက်ခဲတွေ ကြုံမလဲ ဂရုမစိုက်ခဲ့ချေ။ တစ်ခွန်းသာ ပြောခဲ့သည်မှာ

 “ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုယ်တောင် ဝအောင်မကျွေးနိုင်ဘူး နင်တို့ဘာသာ လုပ်ကိုင်စားကြ” ဟူသတဲ့။

အငယ်မက ရွပိုးနှံ့သည်ဟု ဆိုရမည်။ ရက်ကွက်ထဲ လူကြီးလူကောင်းဆိုသည့် အဖိုးကြီးတွေနဲ့မှ ရွေးပြီး ဇာတ်ကို ရှုပ်သည်။ တချို့က မယားကြီးငုတ်တုတ်နဲ့။ မငယ်က တချို့ကျတော့ ဘုရားဂေါပကလိုလို တရားသမားလိုလိုလူတွေ။ အကုန်လုံးနဲ့ ဇာတ်လမ်းရှုပ်ခဲ့ဖူးသည်။ မငယ်ရှုပ်ခဲ့ဖူးသည့် ဦးဘဇော်ဆိုလျှင် သူ့သမီးမှ မငယ်နှင့် ရွယ်တူဖြစ်ရသည်။ မငယ်က “အမ ငါအဖိုးကြီးနဲ့ ယူတော့မယ်”ဟု သတိပေးခဲ့သည်။ သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ မငယ်မှာ သက်ဆိုးမရှည်ရှာခဲ့။ ငယ်ငယ်လေးနှင့် ဆုံးရရှာသည်။ AIDS လက္ခဏာဟု ထင်ရသည့် ရေယုံများ အဖု့အပိန့်များပေါက်လျက် စောစောစီးစီး လောကကြီးနှုတ်ဆက်သွားရသည်။ လူတွေကတော့ AIDS လို့ပြောသူက ပြောကြသည်။ သို့သော် ဆရာဝန်က ဆေးစစ်စေခဲ့ရာ HIV မရှိခဲ့ဟု ဆိုသည်။ မလတ်တစ်ယောက်သာ ကုစရာစရိတ်မရှိလို့ သေရသည်ဟု အမှန်တရားကို သိသည်။

မလတ်က (၁၅)နှစ်နဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို စွန့်လွှတ်ခဲ့သည်။ (၁၈)နှစ်တွင် အိမ်ထောင်ကျသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေသည် မလတ်တွင် HIV ရှိသည်ဟု တီးတိုးပြောဆိုကြသော်လည်း ကိုတင့်က ရုံးတတ်လက်မှတ်ထိုးခဲ့သည်။ မလတ်က ဆရာဝန်ထံသွားကာ HIV မရှိကြောင့် ကိုတင့်ကို သက်သေထူခဲ့နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့အိမ်ထောင်ရေးသည် အနှောင့်ယှက်မရှိခဲ့ပါ။ “အိမ်တင်အေးဆေးနေ ငါလုပ်ကျွေးမယ် မိန်းမ” ဟု ကိုတင့်က ကြွေးကြော်လျက် သစ်ခွဲစက်ရုံတွင် အလုပ်လုပ်သည်။ တစ်နေ့ကို (၅၅၀၀) ပတ်ဝန်းကျင် ဝင်ငွေရှိသည်။ သူတို့အတွက် စီးပွားရေးအခက်ခဲမရှိခဲ့။ မလတ်ကလည်း အိမ်မှာပဲ နေသည်။ အလုပ်ထွက်လုပ်စရာ မလိုခဲ့။

နှစ်နှစ်ကြာတော့ မလတ်တွင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာခဲ့သည်။ ကိုတင့်က ပျော်မဆုံးရှိခဲ့သည်။ မီးဖွားခါနီးတွင် ကိုတင့်က သူ့မိတ်ဆွေ ငမြင့်နှင့်အတူ အရက်သောက်ပြီး မူးပြီး အိမ်အပြန်လမ်းတွင် ကားတိုက်ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။ သူ၏ သားလေးကိုပင် မမြင်တွေ့ခဲ့လိုက်ရပါ။ မလတ်၏ကံကြမ္မာသည် ထိုသို့ ဆိုးရှာရသည်။ ကိုတင့်က အသောက်သမားတစ်ယောက်မဟုတ်ပါချေ။ တစ်ခါတစ်ရံ ကြုံကြိုက်မှ သောက်တဲ့သူဖြစ်သည်။ သောက်ပြီးလည်း အေးအေးဆေးဆေးနေတတ်သည်။ သို့သော် သူ့ကိုသတ်သည်မှာ အရက်ဖြစ်သည်။ သူသောက်ခဲ့သော် အရက်မဟုတ်။ သူ့ကိုတိုက်ခဲ့သော ကားသမားသောက်သည့် အရက်ဖြစ်သည်။

ထိုကားသမားသည် သူဌေးသားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ မူးရူးပြီး ကားကို ကျုံးမောင်းသည်။ ဆင်းရဲသားရပ်ကွက်ထဲက လူတစ်ယောက် ဦးခေါင်းခွံကွဲအောင် တိုက်သည်။ ကြောက်ပြီး ထွက်ပြေးခဲ့သည်။ ရဲများက ဖမ်းဆီးခဲ့၏။ သို့သော် ချမ်းသာသောမိဘများက အဆင်ပြေအောင် ရဲအရာရှိများနှင့် ညှိနှိုင်းခဲ့ပြီး လျော်ကြေးအဖြစ် မလတ်ကို သိန်း(၇၀) ပေးခဲ့သည်။ မလတ်၏ဘဝတွင် ထိုလောက်များပြားသော ငွေပမာဏကို လက်ဝယ်မကိုင်ဖူးခဲ့။ ကျေအေးလွှာတွင် လက်မှတ်ကို “လတ်” ဟု တစ်လုံးထိုးခဲ့သည်။ 

အားလုံးအဆင်ပြေသွားခဲ့သည်။ ကလေးမွေးတော့လည်း ထိုကားသမားလူပေါ့၏မိဘများက လာရောက် ကူညီထောက်ပံ့ပေးခဲ့သောကြောင့် ရပ်ကွက်ထဲက လက်သည်နှင့်မမွေးခဲ့ရဘဲ ပြည်သူ့ဆေးရုံကြီးတွင် မွေးခဲ့ရသည်။ သားယောကျ်ားလေး မွေးသည်။ နာမည်ကို “မောင်ထက်နိုင်” ဟု မှည့်ပေးခဲ့သည်။ ထို့နောက် မလတ်က သူမအမေ၏ အမွေဆက်ခံသည့်အနေဖြင့် အကြော်ကြော်ရောင်းကာ မောင်ထက်နိုင်ဖြစ်သည့် အရပ်ခေါ် “ငထက်”အား လုပ်ကျွေးခဲ့သည်။

ငထက်ကလေးမှာ ၆ နှစ်သားရောက်လာခဲ့ပြီး တစ်တန်းအရွယ်ရောက်သော် မလတ်က ကိုတင့်၏မိတ်ဆွေဖြစ်သူ ငမြင့်နှင့် ယူလိုက်သည်။ ငမြင့်က မလတ်အား “ညည်းယောက်ျားသေရတာ ငါ့ကြောင့်ပါဟာ” ဟု ပြောလျက် အိမ်သို့ လာလည်ရင်း ငြိစွန်းခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ငမြင့်က အသောက်သမားဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းတော့ သောက်သည်။ မလတ်အား ချစ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ မလတ်လိုလေသေးမရှိ အလိုလိုက်သည်။ မလတ် အကြော်ရောင်းစရာမလိုတော့။

ငမြင့်လုပ်သော သစ်ခွဲစက်ရုံတွင် ငမြင့်မှာ သက်တမ်းရှည်ကြာ အလုပ်သမားဖြစ်သောကြောင့် အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်သဖွယ်ဖြစ်ပြီး တစ်နေ့ကို တစ်သောင်းခွဲ စက်ရုံကပေးသည်။ သူက သစ်ခွဲလုပ်သားများကို စီမံခန့်ခွဲရ၏။ လူစုံတိုင်း သောက်သည်။ ငထက်ကလေး နှစ်တန်းရောက်သော်  မလတ်က အကြော်ပြန်ရောင်းနေရပြီ။ အကြောင်းမှာ ငမြင့် ဖဲရိုက်တတ်လာသည်။ ဖဲရှုံးသည့်အခါ ပထွေးပီသလာသည်။ ငထက်ကို ရိုက်သည့်ခါရိုက်သည်။ မလတ်ကို ငေါက်သည်။ ဆူသည်။ ဆဲသည်။

“ဟေ့ ငထက် တောတစ်ပိုင်းလောက်သွားဝယ်စမ်းကွာ မင်းအမေဆီက ပိုက်ဆံတောင်းသွား”

မလတ်က မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ဘော်လီကြားက ငွေငါးရာ ထုတ်ပေးသည်။

“တောတစ်ပိုင်းလောက် ဦးဌေး”

ဦးဌေးက ငထက်ကို တစ်ချက် အကဲခတ်သည်။

“ဟ ဟိုကောင်ငမြင့်က အလုပ်မသွားဘဲ နေ့ခင်းကြီးတောင် သောက်နေပြီလား လျော့သောက်စမ်းလို့ ပြောလိုက် ငါက”

ငထက်က ခေါင်းသာ ညိမ့်ပြသည်။ သူ့မထွေးငမြင့်အား ပြန်တော့ မပြောသည်မှာ သေချာပါသည်။ တစ်ခေါက်ကလည်း မှာလို့သာ ပြောရသည်။ အရိုက်ခံတော့ သူပဲ အရိုက်ခံရသည်။ အမ်းငွေ (၁၅၀) မရခဲ့ပါ။ အရင်တစ်ခေါက် အကြွေးဖြင့် နှိမ်ခဲ့ရသည်။

“ကိုမြင့် ငထက်လေး ပြန်လာတော့မှာ ညမှ လုပ်ပါလား.. နော်.. ညနေ အကြော်ကြော်ဖို့ ပဲမှုန့်နယ်ရဦးမှာ”

ငထက် ရင်တွေခုန်လာသည်။ ပါဆယ်ဆွဲလာသော အရက်တစ်ပိုင်းကို ကိုင်လျက် ကပ်ကြားထဲက ချောင်းကြည့်မိသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက အကိုကြီးတွေ ပြောပြောနေသည့် လိုးတယ်ဆိုတာ ဖြစ်ရမည်။

“အဲကောင် လာရင် အရက်ငဲ့ခိုင်းပြီးကို လိုးမှာ”

မလတ်မှာ မျက်ရည်လေးဝဲနေသည်။

“ရှင် မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းမပြောနဲ့ လိုးစရာရှိတာ မြန်မြန်လိုး သားမလာခင်”

ငထက် ရင်တွေတုန်နေပြီဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ညတွင် ထိုအသံများ ကြားရသော်လည်း ထမကြည့်ရဲခဲ့။ ယခု မိခင်ကိုလိုးနေသည်ကို ကိုယ်တိုင်ချောင်းနေမိပြီဖြစ်သည်။

ဘေးအိမ်က မမြင့်တို့ လင်မယားလိုးတုန်းကလည်း ဘာရယ်မဟုတ် ချောင်းတော့ ချောင်းဖူးသည်။ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရခဲ့။ နောက်ပြီး သိပ်လည်း နားမလည်။ ဘာ အရသာရှိသနည်းလည်း ငထက် မသိနိုင်။ ကိုလှကြီးက “မင်း ဂွင်းထုတတ်တဲ့အရွယ်မှ သိမှာ” ဟု ဆိုသည်။ ထိုဂွင်းထုသည်ကိုပင် ငထက်မသိခဲ့ရှာ။

မလတ်၏နို့ဖြူဖြူလေးက တစ်ခြမ်းသာ ပေါ်နေသည်။ ငမြင့်က နောက်ကနေ ကိုလှကြီးပြောဖူးသည့် ခွေးလိုးလိုးနေသည်။ မလတ်က မငြီး။ ပါးစပ်ကိုသာ ပိတ်ထားရှာသည်။ ဖင်ဗူးထောင်ကာ ကုံးနေရင်း ကြိတ်မှိတ်ခံနေရှာသည်။ ငထက် ဒေါသထွတ်လာသည်။ “ဒါအမေ့ကို နှိပ်စက်နေတာပဲ” ဟု အတွေးဝင်လာသည်။ ငထက်က သူ့သာ ရိုက်တာခံနိုင်သည်။ မိခင်ထိရင်တော့ မခံနိုင်။ ကလေးပေမယ့် မိခင်ကို ချစ်စိတ်က ကြီးသည်။

 “တော တစ်ပိုင်းရပြီ အဖေ…”

ငထက်က မလတ်အား နှိပ်စက်နေသည်ကို ရပ်သွားစေရန် အော်ဝင်လာသည်။ သို့သော် မလတ်တို့ လိုးနေသည်က ပျက်မသွားပေ။

 “အေး.. တိုင်ပေါ်က သံမှာ ချိတ်ထားလိုက်စမ်းလေ ဘာလို့ ကျုံးအော်နေတာလည်း”

မလတ်က ငထက်ကို မကြည့်ပေ။ ပေါ်နေသည့် ဖြူဝင်းနေသည့်ဖင်အား ထမီဖြင့် ဖုံးလိုက်သည်။ ငမြင့်မှာ လိုးနေဆဲပင် ဖြစ်သည်။

 “အမေတို့ အဲဒါ ဘာလုပ်နေတာလဲ”

မလတ်က လက်ညှိုးကို နှုတ်ခမ်းနား ကပ်လျက် တိုးတိုးနေရန် သတိပေးသည်။ ငမြင့်က ပြုံးနေသည်။

 “လာ အနားထိုင်နေစမ်း… မင်းအမေကွာ ငါ့ကို ပိုက်ဆံထုတ်မပေးလို့ နည်းနည်းဆုံးမနေတာ။ မင်းမေမှာ လေးငါးခြောက်ထောင်လောက်တော့ ရှိပါတယ်ကွ အကြော်ရောင်းကောင်းနေတာကို”

ငထက်က ငမြင့်ထိုင်ခိုင်းတော့လည်း ထိုင်ရသည်။

 “ရှင်.. သားကို လျောက်ပြောမနေနဲ့။ ကျမ သေသာသေလိုက်ချင်တယ် အဲပိုက်ဆံတွေက ကလေးကို သုံးတန်းတတ်ရင် ကျူရှင်စရိတ်စုထားတာ။ ရှင်.. ဟိုနေ့ကလည်း ငါးထောင်ယူသွားတာပဲ”

ငမြင့်က မဲ့ရွဲ့သွားသည်။

 “ဘာ.. စောက်မိန်းမကွာ။ ငါနင့်ယောကျ်ားပါ ငါ့ကိုပြန် ဆရာလုပ်နေတာလား ဟင် ဟင်”

ငမြင့်က ပြောရင်းနှင့် လေးဖက်ကုံးထားသော မလတ်အား ဆောင့်ဆောင့်တွန်းသည်။ မလတ်က ပါးစပ်ကို ပိတ်ပြီး ငိုနေရှာသည်။

“ဟေ့ကောင် ကြည့်စမ်း။ ဒါကြည့်ထား… မင်းအမေ အချိုးမပြေလို့ ဆုံးမနေတယ်ခေါ်တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းအမေက သိပ်ဆုံးမတာ ခံချင်တာ”

မလတ်က ငိုနေရင်း တုန်ယင်သောအသံဖြင့်

“ကလေးကို လျောက်မပြောပါနဲ့တော် ကျမတောင်းပန်ပါတယ် မြန်မြန်ပြီးအောင်သာ လုပ်ပါ။ ကျမ ရှစ်ကြီးခိုးပါတယ် ကိုမြင့်ရယ်”

ငထက်ကလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ငိုသည်။ အသံတော့ မထွတ်ရဲ။ မလတ်၏ လက်ကို ကိုင်ရင် တရှုံ့ရှုံ့ငိုသည်။ မလတ်ကလည်း ငိုသည်။

 “ဒီမိန်းမကတော့ မသိရင် ငါက ရိုက်နှက်နေတာလိုလိုနဲ့ကွာ။ မပလီနဲ့ နင် သိပ်ကောင်းနေတယ်မလား ဟင် ဟင် ”

တိုးတိုး ကပ်ပြောရင်း နို့ကို လန်ကုတ်နေပြန်သည်။ ငထက်က နားမလည်ရှာဘဲ ငိုရင်း ငမြင့်၏လက်အား မိခင် နို့များပေါ်မှာ ဖယ်ချနေသည်။ ငမြင့်က တဟီးဟီးနှင့် ရီနေသည်။ နောက်ကနေ အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေရင်း “အတော် ရီရတဲ့ဟာတွေ” ဟု ဆိုသေးသည်။

“ပြီးတော့မယ် ထွက်တော့မယ်”

ငမြင့်က တုန်တုန်ယင်ယင်နှင့် ပြောတော့ ငထက်က မေ့ကြည့်သည်။ ငမြင့်က မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားသည်။ ထို့နောက် ထမီကို အပေါ်သို့ လှန်ပစ်လိုက်သည်။ ဖြူဝင်းလှသော မလတ်၏ဖင်တုံးထွားထွားနှစ်ခု တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည်။ ငထက်က နားမလည်စွာ ကြည့်နေမိသည်။ မလတ်က “အ အား” ဟု တိုးတိုးလေး ငြီးငြူနေသည်။ မလတ်၏ဖင်တုံးကြီးက မြင့်သတတ်မြင့်လာသည်။ ငမြင့်က ထိုဖင်နှစ်မြွှာကို ကပ်နာနာ ညှစ်ရင်း ဆောင့်ဆောင့်ပစ်သည်။ ငထက်စိတ်ထဲတွင် မိခင်မှာ သဘောကျနေဟန် ရှိသည်ဟု ထင်လာသည်။

“ဟား ဟား နင့်သားလီးကြည့်စမ်း ဟဲ့ကောင်မ ကလေးပေမယ့် နားလည်သလားမသိဘူး တောင်နေပြီ”

မလတ်က အလန့်တကြား ငထက်၏ဘောင်းလီကြားထဲမှာ လီးငယ်လေးကို ကြည့်မိသည်။ ထို့နောက် ငိုပြန်သည်။

“ရှင့် စောက်ပါးစပ်ကြီး ပိတ်ပါတော့ ကိုမြင့်ရယ်။ ပြီးတော့မှာမလား အားစိုက်လုပ်စမ်းပါ”

ငမြင့်က ဒူးနှစ်ချောင်းကို ပြင်လိုက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ ငထက်က မျက်လုံးအပြူးသားလေးနဲ့ ကြည့်နေရှာသည်။

 “အား ဟင်း ဟင်း”

ငမြင့်၏ ဆောင့်ချက်များ လေးကျသွားသည်။ ငထက်မြင်ရသည် မိခင်၏ခွဆုံကြား မဲမဲအမွှေးများကြားမှာ အဖြူရည်များ စီးကျလာသည်။ ငမြင့်က ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ဘေးတွင် အမောဖြေနေသည်။ မလတ်က ထမီကို အမြန်ပြန်ဝတ်ပြီး ငထက်ကို ဘေးအခန်းထဲခေါ်သွားသည်။

 “သားလေး အမေတို့ဒီလိုလုပ်တာ သူငယ်ချင်းတွေရော ဘေးက လူကြီးတွေရော ဘယ်သူ့မှာ ပြန်မပြောရဘူးနော်သား”

ငထက်က ငေးကြောင်နေသည်။ မလတ်က ငထက်၏လက်မောင်းလေးများအား လှုပ်ရမ်းလိုက်သည်။

 “အမေပြောတာ ကြားလားလို့သား”

ငထက်က ခေါင်းလေးကို ခပ်ဆတ်ဆတ် ညိမ့်ပြလိုက်သည်။ မလတ်က မျက်ရည်များ စီးကျရင်း ငထက်၏ နဖူးလေးအား နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။

“သားလေးရယ် အမေတို့မှာ ဘယ်ဘဝက ဝဋ်တွေပါလိမ့်”

ဟု ပြောရင်း ငထက်လေးအား ဖက်ရင်းပြောသည်။ ငထက်ကလည်း ဘာမှန်းမသိ လိုက်ငိုသည်။

“ရော့ ဒီပိုက်ဆံတွေယူသွား။ အမေတော့ ရှက်လို့မဝယ်ချင်တော့ဘူး။ လမ်းထိပ်က ဆေးဆိုင်သွားပြီး ဒီစာလေးပေးပြီး ဝယ်နေကျဟာ ဝယ်ခဲ့”

ငထက်ပြေးထွက်ခဲ့သည်။ ပိုက်ဆံများကလည်း လက်ထဲကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ စာရွက်ထဲတွင် စာလုံးပေါင်းမဖတ်တတ်သေးတော့ ဘာရေးထားမှန်းမသိ။ ဆေးဆိုင်က ဦးလေးကြီးတော့ ပြုံးကြည့်နေသည်။

“မင်းကို ဘယ်သူဝယ်ခိုင်းသလဲ”

ဟု ရယ်ရင်းမေသည်။

 “ဝယ်ခိုင်းတဲ့လူက မပြောနဲ့လို့ မှာထားတာ” ဟု ငထက်ဖြေပြီး အိမ်သို့ ပြေးထွတ်လာမိသည်။ အောက်ငုံကြည့်တော့ သေးတွေစိုနေသည်။

နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တို့သည် ငထက်အတွက် ပျော်စရာကောင်းခဲ့ပါသည်။ ကလေးပီပီ ဆော့ကစားရသည်။ သူများတွေတတ်သည့် ကျူရှင်ဆိုတာကို သူမတတ်ရသေးပါ။ သို့သော် သူတို့အိမ်၏ စီးပွားရေးသည် တစ်နေ့တခြား အဆင်မပြေလာတာကို သူသိလာသည်။ ပထွေးငမြင့်မှာ သစ်ခွဲစက်ရုံ၏ငွေများကို အလွဲသုံးစားလုပ်ပြီး အလုပ်ပြုတ်သွားပြီဟုလည်း သိရသည်။ နောက်ထပ်အလုပ်လည်း မရှာတော့။ အိမ်မှာသာ တစ်နေကုန်သောက်နေတော့သည်။

 “မင်းအကြော်က ရောင်းကောင်းသားပဲဟ ငါ ဘာလို့အလုပ်လုပ်နေတော့မလဲ” ဟု ပြောပြီးနောက်ပိုင်း မလတ်ကလည်း ဘာမှမပြောတော့။ အရက်ဖိုးသာ မှန်မှန်ပေးခဲ့သည်။

ငထက်သိသည်မှာ နေ့ခင်းတိုင်း လိုးသည်ဟုခေါ်သည့် အလုပ်ကို ပထွေးငမြင့်က နှစ်ရက်ခြာဖြစ်စေ ၊ တစ်ခါတလေ နေ့တိုင်းလုပ်သည်။ တစ်ညနေဆို ငထက်ကစားပြီး အိမ်အပြန်တွင် ပထွေးငမြင့်၏ သေးပေါက်သည့်အတံကြီးအား မိခင်က စုပ်ပေးနေရသည်ကိုလည်း တွေ့ရသည်။ နောက်တော့ ငထက်အတွက်သည် မဆန်းမဟုတ်တော့။ “မင်းမေစပတ်လား ၊ ငါလိုးမသား လီးစုတ်ကွာ” ဟု ဆဲသံများ ကြားလျှင် ငထက်ကလေးသည် မိခင်ကို ပြေးပြေးသာ မြင်တော့သည်။ မိခင်၏ မဲနက်သော အမွှေးများရှိသည့်နေရာသည် ရပ်ကွက်ထဲ ဆဲဆဲနေသည့်

“မင်းမေစပတ်” ဖြစ်သည်။

“ငါလိုးမသား” ဟု ဆဲသံကြားလျှင် ပထွေးဖြစ်သည့်ငမြင့်ကို ပြေးမြင်သည်။ သူက အမေ့ကို ခဏခဏလိုးသည်။ နောက် သူက ငမြင့်၏သားဖြစ်သည်။

 “လီးစုတ်ကွာ” ဟုဆိုလျှင်တော့ မိခင်ရေခဲချောင်းလို စုပ်စုပ်ပေးနေသည့် ကိုမြင့်လီးနှင့် မိခင်ပါးစပ်သာ ပြေးမြင်ရတော့လေသတည်း။

.....................................................................................

မလတ်၏ဘဝသည် ခက်ခဲကြမ်းတမ်းရှာလှသည်။ မနက်နှင့်ညနေတွင် အကြော်ကြော်ရောင်းရရှာသည်။ ညတွင် အကြော်အတွက် မန်ကျည်းသီးအရည်ညှစ်ကာ အချဉ်လုပ်ရသည်။ နေ့ခင်း ပဲမှုန့်နယ်ရသည်။ ကြားထဲ ငမြင့်က လီးစုပ်ခိုင်းရင် ဂရုတစိုက် မှုတ်ပေးရသေးသည်။ ယခုနောက်ပိုင်းတွင် မလတ်မှာ ဆေးသိပ်မသောက်ရတော့။ ငမြင့်က အပျင်းထူလာသည်။ မလိုးတော့။ ကာမအရသာကို လီးအစုပ်ခံခြင်းဖြင့်သာ ခံစားတော့သည်။ အပင်ပန်းခံ လိုးနေစရာမလို။ အရက်ကလေးသောက်ပြီး မလတ်ကို လီးစုပ်ခိုင်းရင်း သာယာနေသည်။

ငထက်ကလေးမှာ တဖြေးဖြေးအရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ၆ တန်းကျောင်းသားဖြစ်လာပြီ။ ကျောင်းတွင် ကျောင်းစိမ်းဘောင်းဘီမဟုတ်တော့။ ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကလေး စမ်းပြီး ဝတ်တတ်လာပြီ။ လောကအကြောင်းကိုလည်း တဖြေးဖြေးနားလည်လာပြီ။ ကျောင်းတွင်သူငယ်ချင်းများ စုပြီး စောက်ဖုတ်လိုးကြောင်းများ ပြောခြင်း ၊ လီးတောင်ရင် အကြီးပြိုင်ခြင်းများကို သိပ်စိတ်မဝင်စားတော့ပါ။ သူ့တွင် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ လိုးတာကိုလည်း မြင်ဖူး၏။ မိခင်၏ ပထွေးအား လီးစုပ်ပေးခြင်းကိုလည်း မကြည့်ချင်မှအဆုံး မြင်နေရ၏။ တစ်ခါတစ်ရံ အတော်ပင်ဆိုးသည်။

“ဟိုကောင် မယားပါသား မြင်လား မင်းအမေ ငါ့လီးစုပ်နေတာ” ဟု မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ဆဲသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်အပေါ်တွင် ငထက်က အနည်းငယ် ရှက်တတ်လာပြီ။ သူငယ်ချင်းများလည်း သိပ်မရှိတော့။ ကလေးငယ်များ အရွယ်ရောက်လာကြသူများပီပီ ဖိုမ သဘာဝလိုးခြင်းအကြောင်းများပြောကြလျှင် သူက အလိုလို မျက်နှာပူသည်။ သူ့ကို အမေတို့အကြောင်း တစ်ခုခုမေးလိုက်မှာ စိုးရိမ်လာသည်။ mp4 ဖြင့် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ဖူးကားများ ကြည့်နေစဉ်တွင် သူရှက်ကြောက်စိတ်များဖြစ်ပေါ်လာတတ်သည်။ သို့နှင့် ငထက်သည် ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် စိမ်းမှန်းမသိ စိမ်းလာခဲ့သည်။

“သားလေး… မင်းကျူရှင်တတ်ရမယ်။ အမေ စုထားတယ် ပိုက်ဆံကို နင့်အဖေမသိစေနဲ့။ သိရင် ယူပြီးဖဲသွားရိုက်မှာ ဒီတော့ ကျူရှင်ကို ခိုးတတ်ရမယ် သားလေး”

ဟု အမေက ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။ ငမြင့်ကား မူးအိပ်နေပြီ။ သူ့နားတွင် ငထက်က မတတ်သာသည့်အချိန်မှသာ ကပ်သည်။ ချဉ်စော်အရမ်းနံသည်။ အမေများ ဒီလောက်နံတဲ့ လီးကို အမြဲစုပ်ပေးနေတာ ငထက်အံ့သြမဆုံးရှိသည်။

“ပိုက်ဆံကို ဆရာမဆီ ကြိုသွင်းပေးထားမယ် သုံးလစာ။ ခဏနေရင် နင့်ဖေနိုးလာတော့မှာ မှုတ်ခိုင်းရင် မှုတ်ပေးရဦးမယ်။ အမေ..ပိုက်ဆံကို သားပေးထားတယ်။ ဆရာမဆီသွားပြီး သေချာပြော.. ပြီးတော့ ကျူရှင်ချိန်တွေကို ခိုးတတ်ရကြောင်း ရှင်းပြထား။ အမေပြောတာ နားလည်လား”

အမေ့မျက်ဝန်းထဲတွင် မျက်ရည်လေးများ ဝဲနေရှာသည်။ တစ်ထောင်တန်များ အလုံးလိုက်လေး ဘော်လီထဲက ထုတ်ပေးရှာသေးသည်။

“ဟဲ့ မိန်းမ ဘယ်ရောက်နေသတုန်းဟ ကိုယ့်သားကိုယ်များ လိုးနေသလား”

ကြားမကောင်းသော ဆဲသံများက အဆက်မပြက် ထွတ်နေသည်။ မလတ်၏မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။ ငထက်ကို ဖက်ထားသည်။

 “အမေတို့ဘဝများ ဘယ်တော့ဝဋ်ကျွတ်မလဲ သားရယ်”

ထို့နောက် ငထက်ငယ်ငယ်က စို့ခဲ့ဖူးသည့် နို့အုံဖြူဖြူ ၊ အသီးနီနီကလေးများကို အပြင်ထုတ်လိုက်သည်။ မလတ်မှာ သားလေးရှေ့ မိမိကိုယ်ခန္ဓာကို ပြရသည်ကို မရှက်တတ်တော့ပါ။ နှစ်နဲ့ချီပြီး အရိုးစွဲအောင် သားလေးရှေ့ သူ့ကို ကိုမြင့်လိုးခဲ့ဖူးပြီ။ မျက်ရည်များကတော့ ကျနေဆဲ။

 “လာပြီ လာပြီ”

မျက်ရည်များကို ကပြာကယာ သုတ်၏။ ထို့နောက် အခန်းထဲ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ပြေးယူရကာ ဘေးတွင် ငမြင့်အား အိပ်နယ်ပေးနေသည်။ ငထက်မှာ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ ပထွေးငမြင့်ကို သတ်ပစ်ချင်စိတ်များ ပေါ်နေသည်။ ကလေးပီပီ ကြောက်စိတ်ကလည်းရှိသည်။ သို့သော် စဉ်းစားချင့်ချိန်နိုင်သည့် အရွယ်ဖြစ်နေပြီ။ ကြောက်၍သာ ပထွေးငမြင့်ကို မလုပ်ရဲ။ သူတစ်နေ့ အရွယ်ရောက်လာပြီး ခွန်အားများရှိလာလျှင် ငမြင့်ကို နေ့စဉ်နှိပ်စက် အနိုင်ကျင့်မည်ဟု သူစဉ်းစားထားပါသည်။

…………………………………………………………………………………………

“ဒီပိုက်ဆံတွေ ထက်နိုင် ဘယ်လိုရလာသလဲ”

ဆရာမက မယုံသင်္ကာသော အကြည့်ဖြင့် သူမ၏မျက်မှန်ဝိုင်းကြီးကို ချွတ်ရင်းမေးသည်။ ငထက် ရှက်သည်။ အလွန်ရှက်သည်။ အကြောင်းမှာ အတန်းထဲတွင် သူကြိတ်ကြိုက်နေသာ ကောင်မလေး စာလာပြနေချိန်တွင် မေးလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

“အမေက အဖေမသိစေချင်လို့ အသာခိုးပေးလိုက်တာ” ဟု စိတ်က ပြောကြည့်သည်။ အသံက မထွက်နိုင်။ ဝမ်းနည်းလာသည်။ မိခင်အား ပထွေးက အားရပါးရလိုးနေသည်များကို ပြန်မြင်လာသည်။

“အမေ့ပိုက်ဆံတွေပါ”

ဆရာမက ဆက်မမေးတော့။ နားလည်သည်ထင်သည်။ ပထွေးနဲ့နေရသည်ကိုလည်း သိသည်။ ပထွေးက မိန်းမအပေါ်နိုင်ပြီး သိပ်နိုင်ပြီး အရက်သမား ယစ်ထုပ်ကြီးဖြစ်သည်ကိုလည်း သူမသိပြီးသား။ ဒါကြောင့် ဆရာမက ဘာမျှဆက်မပြောတော့။

“မောင်ထက်နိုင်ကို ရှေ့ဆုံးအတန်းမှာ ထားမယ်”

ငထက် ကြိတ်ကြိုက်နေသည့် ကောင်မလေးက မျက်စောင်းထိုးသည်။ သူမက အတန်းထဲ စာအတော်ဆုံးဖြစ်သည်။ ကျောင်းကြီးတွင် မိန်းကလေးတစ်ဖက် ယောက်ျားလေးတစ်ဖက် ခွဲထားသော်လည်း ကျူရှင်တွင်မူ ယောက်ျားလေးနှင့် မိန်းကလေးက တစ်တန်းထဲ တတ်ရသည်။ မိန်းကလေးများက ရှေ့တန်းတွင် ထိုင်ရသည်။ နောက်တန်းများမှ ယောကျ်ားလေးများ ထိုင်ရခြင်းဖြစ်ရာ ငထက်ကို ရှေ့ဆုံးအတန်းထားရာတွင် အားလုံးက ထူးဆန်းသလို ကြည့်နေကြသည်။

သို့နှင့် ငထက်မှာ သူကြိတ်ကြိုက်နေသာ ကောင်မလေးနှင့် အတူတူထိုင်ခွင့်ရသည်။ သူမ၏နာမည်မှာ မထက်ထက်လွင်ဟု ခေါ်သည်။ နောက်တော့ ခင်သွားကြပါသည်။ ကောင်မလေးကလည်း “စာတော်တယ် မာနကြီးတယ်” လို့ ဆိုကြပေမယ့် တကယ်ကျ စိတ်ထားလေးက ကောင်းရှာသည်။ ကျောင်းသွားခါနီးတွင် ငထက်ကိုလာခေါ်သည်။ ကျူရှင်ချိန်ဆို ခိုးခေါ်ရှာသည်။ သူတို့အတူတူဆော့ကစားကြသည်။ သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးများ ဖြစ်သွားကြသည်။

ငထက်၏ပျော်စရာအိမ်မက်ကလေးသည် ကြာရှည်လိုက်ခြင်း မရှိရရှာ။ တစ်နေ့ ကောင်မလေးက ငထက်အား ကျူရှင်ချိန်မို့ အသာခိုးခေါ်ရန် အိမ်တွင်းသို့ ချောင်းကြည့်ချိန်တွင် ငထက်က ပထွေးငမြင့်ကို နှိပ်ပေးနေရသည်။ ထို့နောက် မလတ်က ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ငမြင့်လီးကို စုပ်ပေးနေသည်။ ကောင်မလေးက ထိုမြင်ကွင်း မြင်မိသည့်အချိန်မှစ၍ ငထက်ကို စကားမပြောတော့။ ဆရာမက “သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ရန်ဖြစ်ထားသလား” ဟု ပြုံး၍ မေးရာတွင် ထက်ထက်က “မဟုတ်ပါဘူးဆရာမ ငထက်နဲ့မပေါင်းချင်တော့လို့”ဟု ဖြေပြီး သူတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်၏ဇာတ်လမ်း တစ်ခန်း ရပ်သွားရသည်။

ထက်ထက်လွင်သည် ငထက်ကိုတော့ “နင်နဲ့ သူငယ်ချင်းမဖြစ်ချင်တော့ဘူး” ဆိုသည်။ ငထက်မှာ ဘာကြောင့်မှန်း မသိခဲ့ရဘဲ နေခဲ့ရရှာသည်။

ငထက်သည် ထိုသို့ ကံဆိုးခဲ့ရှာသည်။ ငမြင့်အတွက် “ စားရတဲ့လူ ပိုငတ်တတ်သည်” ဟု ဆိုရမည်။ တစ်ခါတစ်လေကျ အရက်သိပ်မသောက်။ တစ်ပတ်လောက် အရက်ဖြတ်ပြီး မလတ်ကို လိုးသည်။ အရက်မှ ရသော ဇိမ်ထက် မိန်းမကို လိုးရသော ဇိမ်က ပိုကောင်းသောကြောင့်ဟု ငထက်တွက်မိသည်။ ငထက်သည် ၈ တန်းကျောင်းသား အမွှေးပေါက်အရွယ်ဟု အရပ်ထဲခေါ်ကြသည်။ အသံကလည်း ပြောင်းစပြုနေပြီ။ အရွယ်လည်းရောက်ပြီ။ ငထက်ဂွင်းစထု တတ်နေပြီ။

 “ထက်ထက်ရယ် ထက်ထက်ရယ်…”ဟု

ထက်ထက်လွင်၏ဓါတ်ပုံဟောင်းလေးကို ကြည့်ရင် နှုတ်က ရွတ်ရင်း ဂွင်းထုရတာ သိပ်အရသာ ရှိသည်။ တစ်ခါတရံ မိခင်နှင့် ပထွေးငမြင့်တို့ လိုးတာကို ပေါ်တင်ကြည့်သည်။ ငမြင့်က သိပ်မကြိုက်တော့။

“ငါမလိုးသား ၊ မအေလိုးလေး လီးလို့လာကြည့်နေတာလား ။ ပါးကို အရိုက်ခံချင်နေတာလား” ဟု ဆဲဆဲလွှတ်သည်။ ငမြင့်အသက်သည် ၃၅နှစ်ကျော်ပြီ။ အရွယ်က ကျနေပြီဖြစ်သည်။ ငထက်က သိပ်မကြောက်တော့။ ငထက်က တစ်ခါတလေ ရန်ဖြစ်တတ်သောကြောင့် အထိုးအကြိတ်ကို နားလည်နေပြီ။ သို့သော် နည်းနည်းတော့ ကြောက်သည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ။ ယှဉ်ထိုးလျှင် နိုင်မည်ကိုသိသော်လည်း ပထွေးငမြင့်ကို ကြောက်နေသည်။ ငယ်ကြောက်ဆိုတာ တစ်သက်လုံးကြောက်တယ်ဆိုသော စကားသည်မှန်သည်ဟုဆိုရမည်။ အဆဲခံရလျှင် အခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီး ဂွင်းသာ ထုပစ်သည်။

မလတ်မှာ နုပျိုပြီး ပိုပိုလှလာသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ အလှကို သတိတရပြင်တတ်သည်။ “မလတ် လှလာတယ်” ဟု အရပ်ထဲပြောကြလျှင် မလတ်က ရှက်ပြုံး ပြုံးနေတတ်သည်။ ငမြင့်က ဒါကိုစောက်မြင်ကပ်သည်။ “ဖာသည်မ လင်ငယ်နေရင်တော့ နင့်ဓါးနဲ့ ထိုးသတ်ပစ်မယ်” ဟု တစ်ခါတလေ ချိန်းခြောက်တတ်သည်။ ထို့နောက် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ငမြင့် အလွန်အကြူး ပြန်သောက်လာသည်။

ငထက်တို့ စီးပွားရေးလေးသည် ငမြင့်ပြန်သောက်ရင် ပြန်ချောင်လည်တတ်သည်။ သိပ်မသောက်ပါက ငမြင့်က မိန်းမလိုး ၊ ဖဲရိုက် ၊ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင် ဒါမျိုးများ လုပ်သည်။ ပြန်သောက်ရင် ဒါတွေ သိပ်မလုပ်တော့။ မူးပြီး အိပ်နေတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ မှိန်းနေတတ်သည်။

  “သားလေ ၊ ကိုးတန်းကို အဆောင်နေမလား”

မလတ်၏ အကြော်ဖိုသည် ရပ်ကွက်ထဲ ရောင်းကောင်းလှသည်။ ဆင်းရဲသားရပ်ကွက်ဖြစ်သောကြောင့် ညနေထမင်းစားချိန်တွင် အလုပ်ပြန်နောက်ကျတတ်သောကြောင့် အကြော်နဲ့သာ ထမင်းစားကြရသည်မှာ လူအများစုဖြစ်နေသည်။ မလတ်၏အကြော်က လတ်သည်။ ရွသည်။ ဆီသန့်သည်ဆိုသော ဂုဏ်ပုဒ်များဖြင့် ရောင်းကောင်းလှသည်။ ငမြင့်ပြန်ပြီး အရက်ဆိုအရက်ချည်း သောက်နေလျှင် စီးပွားရေးက ပြန်အဆင်ပြေသည်။ စုမိဆောင်းမိရှိသည်။

“မနေချင်ပါဘူး။ အမေနှင့် ဒီကောင်နဲ့ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲထားခဲ့လို့ မဖြစ်ဘူး”

မလတ်က ငထက်ပါးစပ်ကို ပိတ်သည်။

“တိုးတိုးလုပ်ဟဲ့ ကိုမြင့်ကြားသွားလိမ့်မယ်။ ဘာမှမဟုတ်ဘဲ ဟိုတစ်ခေါက်ကလို ရန်ဖြစ်ကြပါဦးမယ်။ အမေ့ကို သနားပါကွယ် သားရယ်”

ဟု ဆိုရင်း မျက်ရည်လေးက လည်လာပြန်သည်။

 “အမေ ဒီလို စိတ်က ပျော့လို့ ။ ဟိုက လိုးချင်တိုင်းလိုး နိုင်ချင်တိုင်းနိုင်နေတာ”

မလတ် ရှက်သွေးဖြာသွားသည်။ သားက ဒီလိုပြောတော့ အလွန်ရှက်သည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ထားမိသည်။

 “အမေက အလိုးခံနေရင်.. တစ်စက်မှ မရှက်ဘူး ။ သားပြောတော့ ရှက်တယ်လုပ်ပြီး ပလီမနေနဲ့”

မလတ်က ဖြန်းကနဲနေအောင် ငထက်၏ုပါးကို ရိုက်သည်။

“ငါ အပင်ပန်းခံပြီး ၊ နင့်ကို ကျောင်းထား ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ခဲ့တာ ငါ့ကို ကျေးဇူးကန်းဖို့လား” ဟု ပြောရင်း ငိုသည်။ ပါးအရိုက်ခံရသည်ကို နာပြီး ဒေါသထွက်သော်လည်း ငထက် စိတ်လျော့လိုက်သည်။ သူ မိခင်ကို ချစ်သည်။ မိခင်သည် သနားဖွယ်သတ္တဝါလေးဟုလည်း သိသည်။ ဒေါသကတော့ ထွက်သည်က ထွက်သည်ပင်။

“အဲကောင်ကိုသာ ကာကွယ်နေ။ အမေ ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ်” ဟု ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောရင်း အိမ်ပေါ်က ပြေးဆင်းခဲ့သည်။ ညနေတွင် မင်းထက်တို့ အိမ်သွားလည်လိုက်မည်။ သူတို့အိမ်က ထက်ထက်တို့နှင့်လည်း နီးသည်။ မင်းထက်နဲ့ကလည်း အတော်ခင်သည်။ အခန့်မသင့်ရင် အိမ်ပြန်မလာဘဲ တီဗွီဂိမ်းဆိုင်တွင် အိပ်နေလိုက်မည်ဟု တွက်သည်။ မလတ်ကတော့ တအင့်အင့်နှင့် ရှိုက်ရင်း ငိုကျန်နေရစ်ခဲ့သည်။ စိတ်ထဲတော့ မကောင်းလှ။

 ညရောက်တော့ အိမ်တော့ ပြန်ချင်သည်။ ဂိမ်းဆိုင်ကလည်း ၉ နာရီပိတ်မယ်တဲ့။ ဂိမ်းဆိုင်ပိုင်ရှင်ကြီးက ဒီမှာ မအိပ်နဲ့ဟု ဆိုသည်။ အကြောင်းမှာ သူက ယနေ့ည ဂိမ်းဆိုင်တွင် မအိပ်ဘဲ အိမ်ပြန်အိပ်မည်ဖြစ်သောကြောင့် ထင်သည်။ ထို့ကြောင့် ငိုက်စိုက် ငိုက်စိုက်နှင့် အိမ်သာပြန်လာရသည်။ အိမ်တံခါးဝရောက်တော့ သော့က ခပ်ထားသည်။ ဒေါသကထွက်သည်။ “ကိုယ့်သားကို ပြန်မလာစေချင်ဘူးဟ” ဟု စိတ်ထဲကျိန်းသည်။ ဘေးက ခြံစည်းရိုး ခုန်ကျော်သည်။ အိမ်ထဲကို ခြေသံဖော့ဝင်သည်။ အမေတို့အခန်းထဲတွင် မီးဖွင့်ထားသည်။

 မြင်ကွင်းက ကောင်းနေ၏။ အမေက ပထွေးငမြင့်ပေါ်တွင် တတ်စောင့်နေသည်။ ငထက် လီးတောင်ချေပြီ။ ရင်လည်းခုန်သွားသည်။ ခါတိုင်းတွင် အမေ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘောလီ သို့မဟုတ် အင်္ကျီပါတတ်သည်။ အမေက တစ်ခါတစ်လေမှ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်လိုးသည်။ ယခုတွင် အမေ့နို့သီးနှစ်လုံးက တအိအိနှင့် ခုန်မြောက်နေသည်။ ရေအိုးစင်က ရေကို အသာလေး ခပ်သောက်ပြီး ထိုင်ကြည့်နေမိသည်။ အမေက သူ့ကို သတိမထားမိသေး။ ဖူးကားတွေထဲကလို ဖီးလ်နေသည်ဟု ဆိုရမည်။

 “ဟင်”

ငထက်အံ့သြသွားသည်။ ပထွေးငမြင့်မှာ မူးပြီး အိပ်လိုက်နိုးလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် လီးကလည်း တောင်တစ်ချက် ၊ ညှိုးတစ်ချက်ရှိလှသည်။ အမေကသာ လီးကို စုပ်လိုက် ၊ အပေါ်ကစောင့်လိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။

 “စောက်ဖာသည်မ ထန်နေပြီ အာရုံနောက်တာကွာ”

ဟု ငမြင့်က မလတ်ကို တွန်းထုတ်သည်။ မလတ်က ဘေးသို့ လွင့်ကျသွားသည်။ ထို့နောက် ဘေးက တိုင်နှင့် စောင့်မိပြီး ပျော့လဲသွားရှာသည်။ ငထက် မခံစားနိုင်တော့။ ဒေါသက အလိပ်လိုက်ထွက်လာသည်။

“ခင်ဗျား အတော်စောင့်ကျင့်ယုတ်တဲ့လူပဲ ။ အခုကျ အမေ့ကို မလိုးချင်တော့ဘူးပေါ့လေ” ဟု အော်မိသည်။ အော်ရင်းနှင့် ငမြင့်အား ထိုးကြိတ်ရန် ပြေးလာသည်။ မလတ်က ငထက်ကို ဆီးတားရှာသည်။ ထုံးစံအတိုင်း မျက်ရည်များက ရွဲနေပြန်သည်။

 “သား တိုးတိုးလုပ်ပါကွယ် ။ ညကြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကြားသွားရင် ရှက်စရာကြီး”

ငမြင့်ကာ ခေါင်းကိုသာ ဖိကုပ်နေသည်။

“အတော်ကို စောက်အာရုံနောက်တဲ့ ဟာတွေကွာ မူးနေတာ အေးဆေးမနေရဘူးလား” ဟု အော်သည်။ မလတ်က ငထက်ကိုသာ အတင်းဖက်ထားသည်။

သူမက ကိုမြင့်အနေဖြင့် ငထက်ကို ပြန်မထိုးကြိတ်နိုင်ခြင်းကို သိသည်။ ထို့ကြောင့် ငထက်ကိုသာ ဆွဲပြီး ဖက်ထားသည်။ သို့သော် မလတ်ခဗျာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေတော့ အခြေအနေက ခက်ချေပြီ။ ငထက် စိတ်လျော့လိုက်သည်။ မိခင်၏နို့ရင်နှစ်မြွှာက သူ့ကို တို့ထိရုန်းကန်နေကြတော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ငြိမ်နေမိလိုက်သည်။ မလတ်သည် သူ့သား ငြိမ်သွားမှာ အောက်ကို ဒူးတုပ်ကာ ငိုသည်။ ဝင်းနုလှသော ကိုယ်လေးက တသိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။ ငထက်က လူကြီးစိတ်ဝင်လာ၏။ ထို့နောက် မိခင်ကို အသာလေး ပွေ့ထားလိုက်သည်။

 “ဟုတ်တယ်။ အမေပြောတာမှန်တယ်”

ဟု ပြောတော့ မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးဖြင့် မလတ်က သားကို မေ့ကြည့်သည်။

 “ဒီကောင် မသေသေးသရွေ့တော့ အမေ ဒီဝဋ်က မကျွတ်ဘူးရယ်”

ဟု လက်သီးကို ဆုပ်ရင်းပြောတေ့ာ မလတ်က သားရင်ခွင်ထဲ ငိုပြန်သည်။ ခေါင်းကိုလည်း ရမ်းခါနေသည်။

“သားလေးကို ဒုက္ခအရောက်မခံနိုင်ဘူး။ ငါ့သားကိုတော့  ဘယ်တော့မှ ထောင်ထဲမရောက်စေရဘူး”

ဟု ငိုရင်း ပြောနေသည်။ ငထက်စိတ်ထဲ ဘာမှန်းမသိသော စိတ်က ဝင်လာသည်။ ထိုမှာ စိတ်ရိုင်းဖြစ်သည်။ မိခင်ကို ဒေါသစိတ်တွေလည်း ဖြစ်နေသည်။ လက်မောင်းတွေကိုလည်း ညှစ်ရင်း ဆုတ်ကိုင်ထားမိသည်။ ဒေါသကထွက်သည်။ ဘာမှန်းမသိ ရင်ထဲက တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။

 သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် မလတ်လူးလွင့်နေသည်။ သူက အမိုးက ထုပ်တန်းအသားတွေကို ကြည့်နေသည်။ မလတ်က အပေါ်ရောက်သွားပြန်သည်။ သူက ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ မလတ်၏နို့နှစ်မြွှာကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ မလတ်ကလည်း ဘာတွေပြောနေမှန်းသူမသိ။

 “သားလေး ၊ အမေ့ကို .. ”

 “လိုးတာ မရပ်ချင်ဘူး ဒါ…”

ဘာတွေ ပြောနေမှန်းမသိ။ သူက ရင်တွေခုန်နေသည်က လွဲမှသိပ်မသိ။ သူဂွင်းထုနေကြလိုမဟုတ်။ သူ့မှန်းထုတဲ့အထဲတွင် ထက်ထက်က ဒုတိယဖြစ်သည်။ သူအမြဲမြင်တွေ့နေရသည့် သူ့မိခင်က ပထမဖြစ်နေခဲ့သည်။ စိတ်ကူးထဲတွင် ဘေးက ပထွေးဖြစ်သူငမြင့်က ငိုရင်းသူတို့ကို ကြည့်နေသည်။ ထိုစိတ်ကူးဖြင့် ထုဖူးတာ တစ်ပတ်လောက် ကြာဖူးသည်။

ထို့နောက် အိမ်ရှေ့ဘေးအိမ်က မမြင့်တို့လင်မယားက အံ့သြစွာ ကြည့်နေရင်း မိခင်ကိုလိုးနေရသည်ဟု ဂွင်းစိတ်ကူးကား မကြာခဏ ရှိသည်။ ယခု သူ့စိတ်ကူးတွေက တမျိုးကြီးဖြစ်သည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်တာ ဘာမှသိပ်အရသာမရှိဟု သူသိရသည်။ တစ်ခုပဲကောင်းသည်။ အမေ့၏ရင်သားတွေသည် အင်မတန် နူးညံ့သည်။ ကိုင်လို့ကောင်းသည်။ သူ့လီးက အရမ်းတောင်နေသည်။ ကျတောင်မကျ။ ထို့နောက်သူ နောင်တရသလိုလို ခံစားရသည်။ ငရဲကြီးမယ်ဆိုတာကိုလည်း သူတွေးမိသည်။ သို့သော် သူ့လီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက မထုတ်ချင်။

 ထိုညသည် သူ့အတွက် နောင်တလိုလို။ စိတ်ဝေဒနာလိုလိုကြီး ဖြစ်ခဲ့သည်။ တော်တော်နှင့်လည်း အိပ်မပျော်။ ဘေးတွင် မလတ်က သူ့ကို ဖက်အိပ်နေသည်။ သူတို့ လေးချီတိတိ ချခဲ့သည်။ ငမြင့်မှာ သေနေပြီလားတောင် မသိရ။ အိပ်နေရာတွင်း ခူခေါခေါနှင့် ဟောက်ပင်နေသည်။ အမေ့မျက်နှာသည် ယခုအခါ ထက်ထက်၏မျက်နှာထက်ပင် လှနေသည်။ သူက ခနခန နမ်းမိသည်။ လီးကပြန်တောင်၏။ သို့သော် သူဆက်မလိုးတော့။ သူမ အရမ်းပင်ပန်းနေပြီဆိုတာ သူသိသည်။ သူ့ရဲ့ ကျန်နေသေးတဲ့ ဆန္ဒတွေကို ချိုးနှိမ်လိုက်သည်။ 

အိမ်မက်ထဲတွင် ငရဲဆီပူထဲတွင် အကြော်ခံနေရသည်။ ငရဲက ဒယ်အိုးသည် အမေ့၏အကြော်ဒယ်ကြီးဖြစ်နေသည်။ ငရဲသားအကြီးကြီးတစ်ယောက်က သူ့ရဲ့ ရင်ဘက်ကို လှံလိုလို ခရင်းခွကြီးလိုလိုဖြင့် ထိုးနေသည်။ ငရဲသားကြီးကြီးက ပထွေးငမြင့်နှင့်တူလှသည်။ သူ အိပ်နေရင်း မျက်ရည်တွေကျနေသည်။ ရင်ထဲပူလောင်လှသည်။ သူ သူ့အမေကို လိုးခဲ့မိချေပြီ။ သူ့နားထဲတွင် အကြိမ်ကြိမ်ကြားနေသည်မှာ “ကိုယ်မေကိုယ်လိုးကောင်” ဟု၍ သူငယ်ချင်းများ ဆဲနေကြခြင်းကိုသာ ဖြစ်လေတည်း။


အပိုင်း (၂ ) ဆက်ရန် >>>>>>