ရွေ့လျားနေသော အဓိပ္ပါယ်များ အပိုင်း ( ၁ )
အမရာမောင် ရေးသည်။
ကျနော့် အကြောင်းပြောရရင် နာမည်က မိုးမိုးဇော် ။ မိန်းမနာမည်နဲ့ တူလို့ ဆယ်တန်းရောက်မှာ မိုးဇော်ဇော် လို့ ပြောင်းလိုက်တယ်။ အားလုံးက မိုးဇော်လို့ ခေါ်တယ်ပေါ့ဗျာ။
အသက်လား ၃၃ ကျော်လို့ ၃၄ ထဲမှာ လူပျိုကြီးပေါ့ဗျာ ။ အလုပ်ကတော့ one two three အခြေအနေမကောင်းဘူး ထင်လို့ နားထားတယ်ပေါ့ဗျာ။ ရုပ်ရှိရေလျှံလို့ ပြောရင် ခင်ဗျားတို့ ကြွားတယ် ထင်ကြမယ်။ ရည်းစားမရှိ long long ago ချာတိတ်တုန်းကတော့ ထားဖူးတယ်ပေါ့။
မိန်းမဘာလို့ မယူသလဲဆိုတော့ ဝယ်စားဖန်စားပေါ့ဗျာ။ နေတာကတော့ သမိုင်းမှာ အိမ်နဲ့ခြံနဲ့ မွေးခြင်း ၃ ယောက်မှာ ကျနော်ကအကြီးဆုံး ။ အားလုံး အိမ်ထောင်ကိုယ်စီ ကျကုန်ပြီ။ အဖေအမေတို့နဲ့ နေတယ်ပေါ့ဗျာ။ မိန်းမပေးစားပေမဲ့ ကျနော်ငြင်းလွန်းတဲ့ အဆုံးလက်လျော့ထားရတာပေါ့။ ဆေးလိပ်မသောက် ကွမ်းမစား အရက်မသောက်။ မူးယစ်ဆေးမသုံး (လုံးဝမလုပ်ဘူးပြောတာ မဟုတ်ဘူး။တခါတလေတော့) အားကစားတော့ အမြဲလုပ်တယ်။ ကျနော် ဝါသနာအပါဆုံးက မိန်းမအမျိုးမျိုး ပုံစံအမျိုးအသားအရောင် အဆင့်အတန်း အနိမ့်အဆင့်နဲ့ အိပ်ကြည့်တာပေါ့။
အခုကျနော် ပြောမှာက အင်းတကော်ဘက်က မိုတယ်ပြောမရ တည်းခိုခန်းပြောမရ အခန်းတစ်ခုမှာ ဆော်ဖိုက်ပြီးလို့ စီးကရက်သောက်နေတာဗျ အကြံထုတ်နေတယ်ဆိုပါစို့။
အဲ..ဆော်ကတော့ ကျနော်တို့လမ်းထဲကပဲ ဆော်က၂၅ ၀မ်းလပ် ဝမ်းဇီး ဧကရီတဲ့ ခလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်။
ကျနော် စပွန်ဆာပေးထားတာ မကြာသေးဘူး အိပ်နေပြီ။ စကားပြန်ဆက်ရရင် စဉ်းစားခန်းဝင်တဲ့အကြောင်းပါ။ ဧကရီနဲ့ ကျနော်အခန်းကို ညနေဝင်ရီတရောမှာ ရောက်တာ ရေချိုးစားစရာနဲ့ ဘီယာလေးသောက်နှပ်နေတုန်း တစ်ဖက်အခန်းက အသံကြားရတာပဲ။ ဆော်အော်တဲ့ အသံ။ တော်တော်အော်တာဗျာ။
တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ဆောင့်ချက်ပြင်းလာတော့ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံရလို့ အော်နေသလိုမျိုး သုံးထပ်သားကို ဝက်အူလှည့်နဲ့ ဖောက်ပြီး ခြောင်းခြင်စိတ်တောင် ဖြစ်လာတယ်။ ဆော်ငယ်ငယ်လေးကို ဘဲကြီးတစ်ဗွေ ကြီးဆေးထိုးတဲ့ဟာကြီးနဲ့ ဆော်နေတာဖြစ်မယ်။
အဲ့အခန်းဘက်က တံခါးဖွင့်သံကြားရပြီး ရေချိုးခန်း အိမ်သာဘက်သွားတာ ဖြစ်မယ်ဆိုတာမှန်းမိလို့ ကျနော်အခန်းတံခါး ဟလိုက်ပြီး ခြောင်းကြည့်နေတယ်။ အထင်နဲ့အမြင် တက်တက်စင် လွဲတာပဲ။ ပုဆိုးစထွက်လာပြီး အခန်းရှေ့ရပ်နေတာ။ ထမိန်စထွက်လာတဲ့အတွက် ဘဲကမြင်ကွင်းထဲရောက်အောင် တိုးလာတယ်။
ပိန်ပိန်သေးသေးပုပု ။ အသက်က ကျနော့်ထက်ကြီးလှ ၃/ ၄ နစ်ပဲ ။ ဘဲရှေ့ကနေ ထွက်သွားပြီး ဆော်မြင်ကွင်းထဲဝင်လာတယ်။ တင်ကြီးတွေက ဟဲဗီးကြီး။ နှိုင်းမပြတတ်လို့ ထမိန်ပြင်ဝတ်နေတာ။ ပထမတော့ နုထွားကြီးလို့ထင်တာ လမ်းလျှောက်သွားတော့မှ တံခါးအပြင်ထွက်ပြီးကြည့်တာ ။ ဝတ်စားပုံ ဘီးစပတ်ကြီးနဲ့နယ်ဘက်က အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်။
ကျနော် တစ်ယေကာ်တည်း တဟားဟားနဲ့ ရီနေရတယ်။ စုံထောက်ဦးရှံစားပေါ့။ ဦးထုပ်ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းခါကောင်တာမှာ ဘီယာဝယ်ပေးဖို့သွားပြောရင်း ထိုင်နေလိုက်တုန်း စောစောကအတွဲ ဘဲက အရင်ဝင်သွားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ခဏကြာ.ဆော်ကြီးအဒေါ်ကြီးအခန်းဘက်လာနေတာ တွေ့ရတယ်။
အဝေးကဆိုတော့ အသက်ကြီးပေမဲ့မပျက်စီးသေးဘူးဟ အဲ့မှာ အံ့သြစရာ မယုံနိုင်စရာ ဖြစ်လာတာပဲ။ကောင်တာတစ်ဝက်က လျှောက်လမ်းမှာဆိုတော့ မြင်ကွင်းနဲ့နီးတယ် ပြောရမယ်။ ရုပ်လည်းမဆိုးဘူး ။ ခန့်ချောကြီးဟ။ အင်းမြင်ဖူးသလိုလိုပဲ ဖြစ်တာနဲ့ သေသေချာချာကြည့်မိတယ်။ ရုပ်ခြင်းတူတာလား မဟုတ်ဘူး။အသေအချာကို မှတ်မိတာ။ နယ်က ကျနော့်ဦးလေး အကြီးဆုံး ဘကြီးမြင့် မိန်းမ ဒေါ်စန်းမော်။ ကဲဗျာ ကျနော် စဉ်းစားခန်းဝင်နေရတဲ့ အကြောင်းပေါ့။ ။
………………………………………………
ဘီယာပုလင်း ၂ ပုလင်းဆွဲ တည်းခိုခန်းကဂျာကြီးကောင်တာဘက် ထွက်လာလိုက်တယ်။ ဂျာကြီးနာမည်ကကိုမိုး ၁၀ ခါထက်မနည်း ဤတည်းခိုခန်းမှာ တည်းဖူးတော့ ဖောက်သယ်ရင်း မိတ်ဆွေရင်းတွေ ဖြစ်လို့ပေါ့ဗျာ ။ နောက်တစ်ခုက ဒီက ဝန်ထမ်းတွေအားလုံးက ဧည့်သည်နဲ့ ပတ်သက်ရင် မစပ်စုတတ်ကြဘူး။ နောက်ပြီး cctv တို့ ချောင်းရိုက်တာတို့ မလုပ်ကြဘူး။
" ဂျာကြီး ပါးပါးလောက်ပုတ်ရအောင်ဗျာ ဧည့်သည်ပါးပြီမို့လား "
" ဟုတ်ကဲ့ ကိုမိုးဇော်ကောင်တာထဲလာ:"
ဖန်ခွက် ၂ ခွက်ကို ခွေးခြေအမြင့်ဖင် ထိုင်ခုံပေါ်အလယ်ကချထားပြီး ဘီယာငှဲ့ပေးလိုက်တယ်။
" ကိုမိုးဇော်မနက်ပြန်မှာမလား"
" အင်း အခြေအနေရပဲ"
ခွက်ခြင်းတိုက်လိုက်ကြတယ်။
" ချီးယားစ်"
" ဂျာကြီးသမီးလေးဆယ်တန်းဆို အခြေအနေဘယ်လိုလဲ"
" ဝိုင်းကျူရှင်ထားဖို့ ဘောစိဆီက အတိုးပေးရပေးရဆိုပြီး ချေးမယ်လုပ်ထားတယ် ..ဘောစိက ငြီးပြနေတော့ ချေးရခက်နေတယ်၊ စာသင်နှစ်တစ်ဝက်တောင် ရောက်တော့မယ် ခလေးကစာကြိုးစားတော့ မရှာနိုင်တဲ့ ကျနော့်ကိုယ်ကျနော် အပြစ်တင်ရတာပေါ့"
" အေးဗျာ စိတ်မကောင်းစရာမတွေးနဲ့ ခင်ဗျားစိတ်ကောင်းရှိတဲ့လူပဲ အဆင်ပြေသွားမှာပါ နောက်တစ်ခွက်ချီးယားစ်"
ဂျာကြီးကောင်တာ အံထဲမှာ ဝက်အူလှည့်တွေ့တာနဲ့ အကြံရသွားတယ် ။ မီးစမ်းဝက်အူခါးကြားအသာထိုးလိုက်ပြီး
" ဂျာကြီးခဏဗျာ အခန်းခဏသွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်"
ဧကရီအိပ်မောကျနေပြီ တစ်ဖက်ခန်းက ဘာသံမှမကြားရ ။ အိပ်ပျော်သွားကြပြီထင်တယ်။ အခန်းမီးပိတ်လိုက်ပြီး အိတ်ထဲက ငါးထောင်တန်တစ်အုပ် ယူလိုက်တယ်။
" ဂျာကြီးကုန်ပြီလား ထပ်ထည့်လေ လုပ်စမ်းပါကိုယ့်လူရ"
" ခင်ဗျားအတွက်ရော ရပါတယ်ခင်ဗျား တပည့်တစ်ယောက်ထွက်ဝယ်ခိုင်းမှာပေါ့"
ဂျာကြီးကအလိုက်သိတယ်။
" ဟေ့ တစ်ယောက်လောက်"လှမ်းအော်တယ်။ တပည့်ရောက်လာတော့ သူ့အိတ်ထဲက ထောင်တန်လေးတွေ ဆွဲထုတ်တယ်။
" ဟာ ဟေ့လူဘာလုပ်တာလဲ .ညီလေးဒီဘက်လာ "
ငါးထောင်အုပ်ထဲက ၄ ရွက်လောက်ဆွဲထုတ်ပြီး ညေး.မင်းတစ်ရွက်ယူလိုက် ။ ကျန်တာ ဘီယာနဲ့ အမြည်းဝယ်ခဲ့ ဂျာကြီးခမျာအားနာနေရှာတယ်။
" ကဲဂျာကြီးခေါ်ကိုမိုး ခင်ဗျားသမီးဝိုင်းကျူရှင်က ဘယ်လောက်လဲ"
" ၃ သိန်းခွဲ ကိုမိုးဇော်:"
" ခင်ဗျားစိတ်ညစ်တာတွေ ဖယ်လိုက်တော့ ရော့ ဒီမှာ ၅ သိန်းအုပ်ထဲက စောစောက ၄ရွက်ဖယ် ဝိုင်းကျူရှင်ကပိုတာ ခလေးမလေးစားရိတ်ပေါ့"
ဂျာကြီးအတော်အံသြပြီးကြောင်ကြည့်နေတယ်။
" ရော့ယူပါ...ကျနော်လှူတာပါ ပညာဒါနပေါ့"
" ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူးဗျာ ။ ဘယ်လိုကျေးဇူးပြန်ဆပ်ရမလဲမသိတော့ဘူး"
တုန်ရင်နေတဲ့ ဂျာကြီးလက်ထဲ ပိုက်ဆံထည့်ပေးလိုက်တယ်။ တက်ကြွရွှင်ပြလာတဲ့ ဂျာကြီးမျက်နှာမြင်ရတာ ကျနော်စိတ်ချမ်းသာတယ်။ ဘီယာတွေလည်း ကုန်အောင် သောက်လိုက်ကြတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ မီးတစ်လုံးဖွင့်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်က ခလေးတစ်ယောက် အမေ တစ်ခုလပ်မလေး ဧကရီကို နှိုးပြီးဆော်လိုက်မလား အားနာတာကြောင့် မနှိုးတော့ပါဘူး။ ထိုင်နေတုန်း
" ကျွိ ကျွိ ကျွိ"
တစ်ဖက်အခန်းက အသံကြားရတာပဲ ။ အသံကတော့ အိပဲ့ အိပဲ့ပဲ။ ဝက်အူလှဲ့ယူပြီး သုံးထပ်သားကို ဖောက်ဖို့စဉ်းစားထားတာ ဖောက်ဖို့ နေရာချိန်ရတယ်။
အဆင်ပြေခြင်တော့ ဆေးသုတ်ထားတဲ့ သုံးထပ်သား အဖြူပေါ်မှာ ပုံဆွဲစက္ကူအထူနဲ့ အပေါက်ကို ဖုံးထားတာ ။ ၁ လက်မ ပတ်လည်လောက်အပေါက် မီးပြေးပိတ်လိုက်တယ်။ စက္ကူ အသာခွာလိုက်ပြီး ခြောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ အကောင်သေးသေး ငနဲက ပက်လက်ကလေး ဆော်ကြီးက အပေါ်က ဒူးကွေးထိုင်ပြီး ပွတ်နေတာ ထမိန်တောင် မချွတ်ဘူး။
သတိရသွားတယ်။ ဖုန်းယူလိုက်ပြီး မြင်ကွင်းကို ချိတ် video record ကို နှိပ်လိုက်တယ် ။ ရုပ်ပီပြင်တယ်။ အိုကေပဲ။ ဘကြီးဦးမြင့်မိန်းမ ဒေါ်စန်းမော် ဖီးတက်လာပြီး ထမိန်ကို ခေါင်းပေါ်ကနေဆွဲလှန်ချွတ်။ ငနဲရင်ဘတ်ကိုလက်ထောက်ခါဆောင့်တယ်။
ကျွိ ကျွိ ဘတ်ဘတ် ဟင်း အဟင်း
အသံတွေ ကျယ်လာတယ်။ ကောင်ကို သူ့နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ပြီး ညှစ်ခိုင်းတယ်။ အကျီလှန်ပြီးနို့ကြီးတွေ ထုတ်ပေးတယ်။ အားရပုံ မရဘူး။ ဆော်ကြီး ပက်လက်လှန်ပေးတယ်။ ပေါင်ကားပေးထားတာ အမွှေးတွေနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အမိအရရိုက်ယူထားရသေး။ ငနဲသေးသေးက ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး တန်းစွပ်တယ်။ ဆင်မကို ခွေးပိန်တက်လုပ်နေတဲ့ အတိုင်းပဲ ။ ဆော်ကြီးကတော့...
" အား အား အား နဲ့အော်နေတော့တာ။
ဒီကောင့် အားမရှိတဲ့ ဆောင့်ချက်က ခပ်ညံ့ညံ့ ဖူးကားလို ဖြစ်နေတယ် ရီနေရတယ်။ မကြာဘူး ငနဲလေး ပြီးသွားရှာတယ်။ ဆော်ကြီးဘေးလှဲချပြီး အမောဖြေနေတယ်။ ဆော်ကြီးမျက်နှာကြက်ကို ကြည့်ခါ အာသာမပြေ။ သက်ပြင်းတွေချ။ အဖုတ်ကြီးကို ဖြဲကြည့်နေသေးတယ်။
ကင်မရာရပ်လိုက်ပြီး အပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်ပြန်ကပ်ထားလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းအိမ်သာဘက် အသာလစ်ထွက်လာပြီး အဝင်အထွက်မှာ ရပ်စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဆော်ကြီးအိမ်သာထဲမှာ အဖုတ်ဆေးမလို့ အကြည့်ခြင်းဆုံတော့ သေသေချာချာကို မျက်လုံးခြင်းဆုံအောင် စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ အိမ်သာကပြန်အထွက် နောက်ကနေလိုက်တယ်။
လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ ဆော်ကြီးကျနော့်ကို မမှတ်မိရှာဘူး။ ဘယ်မှတ်မိပါ့မလဲ။ ကျနော် ၈တန်းကျောင်းသားကျောင်းပိတ်ရက် ဘကြီးနဲ့ လိုက်သွားခဲ့တုန်းက ဒေါ်စန်းမော်က ၃၀ တောင် မပြည့်တတ်သေး။
သူ့သားနိုင်ဝင်းအောင်နဲ့ ကျနော်ရွယ်တူဆိုတော့ အဖော်ရပြီးပျော်ရတယ်။ ဘကြီးက နိုင်ဝင်းအောင်ကို မွေးစကတည်းက အမေလို ထမင်းခွံ့ရေချိုးကျောင်းပို့လုပ်ပေးခဲ့တယ် လို့ ဆိုတယ်။ သူ့အမေ ဒေါ်စန်းမော်က သူ့ကို ဂရုမစိုက်သလို သူကလည်းအမေကို မချစ်ဘူးတဲ့။ ဘကြီးတို့ အဖေ ကျနော့်အဘိုးကချမ်းသာတော့ အသက် ၄၀ လူပျိုကြီးသားကြီးကို မိန်းမပေးစားခြင်တယ်။ ဒီတော့ ၁၆ နှစ်မ ငယ်ငယ်ချောချော မစန်းမော်ကို ငွေပုံဖိပြီး ပစ်ပေါက်ပေးစားခဲ့တယ်။
မယားငယ်ကလေးကို အလိုလိုက်အလုပ်ကို ဖိလုပ်တဲ့ လူရိုးလူအေး ဘကြီးမြင့် နိုင်ဝင်းအောင် ၄ နှစ်သားလောက်မှာ တပည့်လုပ်သူ မောင်ထွန်းနဲ့ စိတ်အလိုလိုက်မိုက်မှားပြီး လင်ငယ်နောက်လိုက်မဲ့ မစန်းမော်ကို မိသွားတော့ ခွင့်လွှတ်သည်းခံကာ ပေါင်းတာပါပဲ။ သူ့အမှားနဲ့သူဆိုတော့ ငြိမ်သွားတာပေါ့။
အဲ့နောက် ဘာသံမှမကြားရ။ လာလည်တဲ့ ကျနော့်ကိုလည်း မစန်းမော်က ကြည့်မရဘူး။ ဟောက်လိုက်မာန်လိုက်နဲ့ နိုင်ဝင်းအောင်ကို ဆဲသလိုနဲ့ ကျနော့်ကိုပါ ရောဆဲတယ်။ ကြာတော့ ကျနော်နဲ့ မတည့်တော့ဘူး။ ဘကြီးက ဒါကိုသိတော့ သူ့မိန်းမကို မဆူစဖူးဆူတယ်လေ။ အဲ့မှာ နိုင်ဝင်းအောင်နဲ့ ဆော့ကစားပျော်ရွှင်နေတဲ့ ကျနော် မပြန်ခြင်ဘဲပြန်ခဲ့ရတယ်လေ။ ဘဝမှာဘယ်သူ့မှ မမုန်းဖူးဘူး။ အမုန်းဆုံးလူပြပါဆို ဒေါ်စန်းမော်ပဲ။
အဲ့ကတည်းက ဘကြီးဆီမသွားတာ အခုထိဆိုပါတော့ ။ အခုတော့ဖောက်ပြားတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ကို နိုင်ကွက်မထင်မှတ်ဘဲရယူထားနိုင်ပြီလေ။
………………………………………………
ဧကရီနိုးနေတယ်။
" ကိုကို ဘယ်သွားနေတာလဲ"
အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်ရင်း
" ကိုကို ကောင်တာမှာ ဘီယာထိုင်သောက်နေတာ"
" မီး..ရေချိုးခန်းသွားအုံးမယ်"
" သွားလေ"
ဧကရီက သိပ်သန့်တာ ဒါ့ကြောင့် ကျနော် ဆက်တွဲတာပေါ့ ။ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး ဒေါ်စန်းမော်အကြောင်းပဲ စဉ်းစားနေမိတယ်။ ဧကရီကျနော့်ဘေးလာလှဲပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို မျက်နှာအပ်ထားတယ်။ကျနော့်ဗိုက်ကြွက်သားတွေကို ပွတ်နေတယ်။
" ကိုကို...ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ပြောပြလို့ရရင် ပြောပြ မီးကို.."
" ဟင်း ...ကောင်မလေးတစ်ယောက် အကြောင်းပါကွာ"
" ဘယ်ကလဲ ချောလား"
" ဧကရီဆိုတဲ့ ကောင်မလေးပေါ့"
" အပြုအစု သိပ်ကောင်းသိပ်လှ သိပ်ချစ်စရာကောင်းတာ."
" အကောင်းမှတ်လို့"
" အခုလည်း အပြုအစုခံဖို့ စောင့်နေတာ:"
ဧကရီကို အပြုအစု ကျွမ်းဖို့ ကိုယ့်အကြိုက်သူ့အကြိုက် ညှိယူခဲ့ရတာ ဆယ်ခါလောက် အိပ်မှ အပေးအယူ မျှသွားတယ်။ ဒါ့ကြောင့်လည်း အသစ်ထပ်မရှာဘဲ လက်တွဲနေတာပေါ့။ အသစ်တွဲရင် သင်ရတာ အာရုံနောက်လို့ အာရုံနောက်လည်း မခံနိုင်ဘူးလေ။ ဧကရီလက်သည်းရှည်တွေနဲ့ ဗိုက်သားကို ရွရွကလေးထောက်ခါ ဂဏန်းလျှောက်သလို လျှောက်နေတယ်။ ပုဆိုးအောက်ထဲ တိုးဝင်ပြီး ဆီးခုံအမွှေးတွေကို ပွတ်ပေးတယ်။
ပြီးတော့ ကျနော့်ကို ကစ်ဆင်ဆွဲတယ်။ သူလုပ်သမျှ အလိုက်သင့် နေပေးပြီး ဖီးခံနေလိုက်တယ်။ နို့တွေစို့ပေးခါ ဗိုက်သားအတိုင်း လျှာဖျားလေးထိ ဆွဲခါ ခေါင်းကို အောက်ဆင်းသွားတော့ ဆံနွယ်စတွေ ရင်ဘတ်ပေါ်ကနေလိုက်ပါသွားတာ။
ကျနော် ခေါင်းအုံးကိုခုတင်မှာ ထောင်လိုက်ပြီး ကျောမှီလိုက်တယ်။ ဧကရီ အဝတ်အစားတွေ တစ်ဆင့်ခြင်းချွတ်သွားရင်းက ကျနော့် လိင်တံကို အဆွမပျက် ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ အဝတ်အစားမဲ့သွားတော့မှ ကျနော့်လိင်တံကို စုပ်တယ် ။ လဥတွေကို မကိုင်ပေးတယ်။ စုပ်တယ်။
သူမဆံပင်ကို ဆုပ်ခါ စည်းကိုင်ထားရင်း ကျနော် ကောင်းနေပြီ။ ကျနော့် မျက်နှာအပေါ်ခွလိုက်ပြီ း69 ပေါ့။ အပြန်အလှန် ကျနော် ဧကရီ့ စက်ပတ်ကို ယက်ပေးတယ်။ ဧကရီက ကျနော့်လိင်တံကို စုပ်လိုက် ထုလိုက် အလိုးခံခြင်ပြီဆို ဆင်းသွားပြီး ပက်လက်ကလေးနေပေးတယ်။ မှတ်မိသေးတယ် ။ ဧကရီနဲ့ ကျနော်ပထမဆုံးအကြိမ် ကျနော့်လိင်တံကို စကိုင်ခိုင်းတော့ လက်ကလေး မဝံ့မရဲနဲ့..
" အကြီးကြီးပဲ ကြောက်တယ် မကိုင်ရဲဘူးတဲ့"
၄ ကြိမ်မြောက် အိပ်တော့မှ ခံနိုင်လာတယ် ။ ခုတော့ စွပ်ကျယ်ဖြစ်သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ မဧကရီ တစ်ဖက်ခန်းမှာ ဒေါ်စန်းမော် အာသာမပြေဘဲ အိပ်သေးပုံမရ ။ မျက်နှာကြက်ကြားက အလင်းရောင်သဲ့သဲ့ ။ ဧကရီ့ကို ခြေနှစ်ဖက်ဆွဲယူပြီး ခါးကနေ မခါ ဆောင့်ကြည့်တယ်။ ဒီပုံစံမျိုးမခံဘူးတော့ ဧကရီ စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ ပိန်ပိန်သေးသေး ဧကရီကိုယ်လုံးကလေးဟာ ကျနော့် အတွက်တော့ တစ်ကိုင်စာလေး တစ်ဖက်ခန်းက မမကြားအောင် ကျနော် လိုးလိုက်တော့ တဒုန်းဒုန်းတကျွိကျွိပေါ့။
ဧကရီက ငြီးသံထွက် အော်တဲ့ အမျိုးအစားမဟုတ် ငြိမ်ခံတဲ့ မိန်းမထဲမှာ ပုံစံတစ်မျိုးနဲ့လိုးတာ ရပ်မှ သူပြောခြင်တာခံစားရတာဖွင့်ဟတာ ခုလည်းကြည့်။
" ကိုကို သိပ်ကြမ်းတာပဲ အရိုးတွေ ကျိုးကုန်တော့မယ်"
" ဧကရီမကြိုက်ဘူးလား"
" ကြိုက်ပါတယ် ကိုကိုပင်ပန်းတာပေါ့ ။ ကိုကို ဘာလုပ်လုပ်ဧကရီခံလို့ကောင်းနေတာပဲ"
အဲ့လို အပြောတွေကြောင့် အတွဲမဖြုတ်ရက်တာကြည့်တော့။ လေးဘက်ထောက်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြစ်ဆောင့်လိုက်တယ်။ အသံက ပိုကျယ်ပိုကြမ်းပေါ့။ ဧကရီခမျာ ကြိတ်မှိတ်ခံနေရရှာတယ်။ သနားသွားတာနဲ့ ကုတင်အောက် ဆင်းမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဧကရီ့ခြေနှစ်ချောင်းဆွဲယူခါ ကုတင်စွန်းမှာ ဒူးညွှတ်ခါ ထည့်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့ ဧကရီကိုယ်လေးကိုဆွဲမခါ ချီလိုက်တယ် ။ ဧကရီ့ကို လည်ပင်းဖက်ထားဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဧကရီ့အတွက် မတ်တပ်ရပ်ခွချီလိုးတယ်ဆိုတာ ။ ပထမအကြိမ်ပါ ။ ရင်ခုန်နေပြီး..
" ကိုကို...တမျိုးပဲ .."တဲ့။
ပလပ် ပလပ် ဖတ်ဖတ်
ကုတင်သံမကြားရတော့ ဧကရီက လည်ပင်းဖတ်ခါ ပြီးခြင်လာသလိုပဲ ကိုကို တဲ့။ ကုတင်ပေါ်ကျနော်ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ဧကရီအပေါ်က ဆောင့်တော့မယ်လေ သူပြီးကိုယ်ပြီးပေါ့။
"ကျွိ ကျွိ ကျွိ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်"
ဧကရီပြီးခါနီးဆို မြန်လာပြီး
" ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ကိုကို ဖက်ထားပေး အင်း"
ဧကရီ့ကို ခြေဆင်းထိုင်ခါ ဖက်ထားပေးတဲ့အခါ ကျနော့်ပုခုံးကိုင်ခါ ဆောင့်ရတာ ဧကရီ ပိုပြီးစေတယ်ဆိုတာ ကော့ပြန်တက်လာပြီး ကျနော့်လီးကို အဖုတ်နဲ့ ကန့်လန့်တိုက်ဆွဲပြီဆိုရင်တော့ အောက်ကနေ ကျနော်သူမတင်ပါးကို မ ပြီးဆောင့်လိုက်ရတယ်။
ကျနော်ပြီးအောင်လို့ လျင်မြန်စွာပဲ ကျနော့်လိင်ထိပ်က အောင့်လာရင်း ဧကရီတင်ပါးကို ချပေးလိုက်တယ် ။ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်ပြီ။
" ကိုကိုရယ် ချစ်လိုက်တာ"
………………………………………………
အပေါ်မှာ ဖက်ခါ ဇိမ်ယူနေသော ဧကရီ့ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးရင်း အမောဖြေတယ်။ တဖက်အခန်းတံခါးကလစ်ဆိုတဲ့ အသံကြားရတယ် ။ အသံတွေ နားထောင်ရင်း ဖီးတက်နေရှာမှာပေါ့။ ဧကရီ့ကို အိပ်ယာပေါ်ချလိုက်ပြီး လုံချည်ဝတ်လိုက်တယ်။
ကျွီခနဲ တံခါးလေးတွဲ့စွာဖွင့်လိုက်သံ ချွေးတွေထွက်နေတဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို မြင်စေခြင်လို့လေ။ တံခါးကို အမှီဖွင့်အခန်းပြင် ထွက်တော့ ဒေါ်စန်းမော် တံခါးပြန်ပိတ်ရင်း ကျနော့်ဘက် ခိုးကြည့်နေတယ်။ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ဆိုတဲ့ ပုံစံပေါ့။ တံခါးကို သေချာမပိတ်ဘဲ ရှေ့က အရင်ဖြတ်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော် မာဆယ်ကစားထားတော့ ချွေးပြန်ပြောင်လက်နေတဲ့ အပေါ်ပိုင်းနဲ့ ခွန်အားကိုပြလို့ ကောင်းတယ်လေ။
ဒေါ်စန်းမော် တံခါးကိုမှီထားလိုက်ရတယ်။ ကျနော် သိပ်ကျေနပ်တယ်လေ ။ သူစိမ်းယောကျ်ား သန်သန်မာမာရဲ့ အားမာန်အပြည့်နဲ့ လိုးပေးခြင်းခံရပြီး ကာမအထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားရတာ။ အသံကြားပြီး လိုခြင်တပ်မက်နေရှာတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်။
ကျားသေးပေါက်တဲ့ အဝင်မှာ မှန်နဲ့မျက်နှာသစ်ဘေစဉ် မသေးပေါက်အဝင်ကကြည့်ရင် တည့်တည့်ပဲ မျက်နှာသစ်ရင်း စောင့်နေလိုက်တယ် ။ တည်းခိုခန်း တစ်ခုလုံး အိပ်မောကျချိန် ၂ ယောက်တည်းအနေအထားဆိုတော့ ဒေါ်စန်းမော် အဲဒိနေရာမှာ ဝေ့လည်ဝေ့လည် ပြီးတော့ ကျနော့်ကို မှောင်တဲ့ နေရာမှာရပ်ခါကြည့်နေတယ်။
ကျနော်လည်း ဘေစဉ်ပေါ်ခြေတင်ခါ အကြောလျှော့ပြနေတယ် ။ အားရှိသေးတယ် ထပ်ဆွဲလို့ ရတယ်ပေါ့။ရေချိုးခန်းမဝင်ဘဲ လီးကို အိမ်သာရေနဲ့ အမြန်ဆေးထွက်တယ် ဒေါ်စန်းမော်လည်း ထွက်လာပြီ ။ လမ်းဆုံမှာဆုံအောင် ကျနော် တမင်လုပ်ရတယ်။ အဲဒီနေရာက အနည်းငယ်မှောင်သလိုဆိုတော့ အဝေးကကြည့်ရင်သိပ်မမြင်ရနိုင်ဘူးလေ။ ကျနော်မမြင်ဘဲတိုက်မိချင်ဟန်နဲ့
" ဟာ..စောရီး "
ပုခုံးကို ဖက်လိုက်တယ်။
" ရပါတယ်"
" မတော်လို့ပါနော် "
" ဟုတ်ကဲ့"
" မအိပ်သေးဘူးလား"
" အင်း အိပ်တော့မလို့"
ပုခုံးကိုကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုဖြုတ်လိုက်ရင်း
" ဆောရီး...ဘယ်မှာနေတာလဲ"
" ဒီဘက်အခန်း"
" မဟုတ်ဘူးနေရပ်ကိုပြောတာ"
" ပဲခူးနယ်ထဲက တောမြို့လေးမှာ"
" ဒီလောက်လှတဲ့ အမကြီးတစ်ယောက်တည်းလားလို့"
" အင်း.အဖော်တော့ ပါပါတယ် မောင်လေးလေ"
မရီမိအောင် နေရတယ်။
" သွားတော့မယ်နော် "
" ဟုတ်..ကဲ့"
................................................
မနက်နိုးလာတော့ အပေါက်ကခြောင်းကြည့်မိတယ် ။ ဟိုဘဲတော့ မတွေ့ဘူး။ ဒေါ်စန်းမော် ထိုင်နေတာတော့တွေ့တယ်။ ဧကရီရေချိုးသန့်စင်ပြီး တရေးပြန်မှေးနေတယ်။
ကျနော် ရေသွားချိုးလိုက်ပြီး ဧကရီ့ကို ပြန်ပို့ခြင်ပို့မပို့ခြင်နေမပို့ရင် ထပ်ဆွဲပေါ့။ ရေမိုးချိုးပြီးတည်းခိုခန်းရှေ့ထွက်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော် ဘဲအထုပ်ဆွဲပြီး ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားတယ်။ သူတို့ လူသိမခံခြင်လို့ ဒီအထိလာ ပြီးတော့ အတူမပြန်ကြဘဲ အချိန်ခွဲပြန်တဲ့ သဘောပဲ။ ဒီဘဲဟာ ဒေါ်စန်းမော်နဲ့ နီးစပ်တဲ့အဝိုင်းအဝန်းထဲက သြဇာမကင်းသူ ဖြစ်ရမယ်လို့ သုံးသပ်ရတယ်။ လုပ်တာလုပ်ရတယ် စိတ်ပါပုံလည်း မရဘူး။
ဒေါ်စန်းမော် ဘက်ကသာ စိတ်ထန်နေတာ။ ကျနော့်ဘေး လူရိပ်တွေ့လို့ကြည့်တော့ ဒေါ်စန်းမော်က တကယ့် မြန်မာအမျိုးသမီးကြီးပုံစံ။ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ ခြေချိပ်ထိုင်နေတဲ့ ကျနော် ပြင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ခုံတန်းလျားအစွန်းတစ်ဖက်ကနေ ခေါင်းငြိမ့်ရင်း နုတ်ဆက်တယ်။
" စောစောက တွေ့လိုက်တယ် မောင်လေးဆိုတာလား"
" ဟုတ်တယ် အမဝယ်စရာတွေ များလို့ နောက်ချန်နေခဲ့တာ"
" သြော် "
" ဒီက အကိုရော ဘယ်ပြန်ရမှာလဲ"
ကြည့်စမ်း သူ့အရွယ်ကြီးက
" ကျနော်က ရန်ကုန်မှာနေတာ"
" သြော် ဟုတ်ကဲ့"
ကျနော့်ကို အတင်းရောခြင်နေမှန်း သိသာတယ်။
" နေ့လည်ဘက်တော့ ပဲခူးသွားစရာရှိတယ်..အလုပ်ကလေးမပြတ်လို့လေ"
" လမ်းကြုံလို့ ပြန်ချိန်နဲ့ကိုက်ရင်လိုက်ခဲ့လေ"
" အင်း လမ်းတော့ကြုံတယ် ဒီက အစ်ကိုအပန်းမကြီးရင်တော့ လိုက်ခြင်တယ်"
မူတောင်မမူတော့ဘူး ။ ခေါင်းထဲ အစီအစဉ်တစ်ခု ပေါ်လာတယ်။ အဲဒါကတော့ ဧကရီ့ကို ဘက်စကားလမ်းကြောင်းအထိ လိုက်ပို့ပြီး အလုပ်အကြောင်းပြပြန်လှည့်ရမယ်။ အိမ်ကိုတော့ စိတ်မပူအောင် ဖုန်းဆက်ရမယ်။ ဒေါ်စန်းမော်ကို နုတ်ဆက်လိုက်ပြီး ကားကို တည်းခိုခန်းအပြင်ဘက် ပြောင်းရပ်လိုက်တယ်။ ဧကရီကိုနိုးပြီး.ကားဆီအရင်သွားထားဖို့ပြောလိုက်တယ်။
" ကိုမိုးဇော်ပြန်မလို့လား"
" သြော်ဂျာကြီး...ကျနော့်အထုပ်တွေ အခန်းထဲထားခဲ့တယ်။ ကျနော် အလုပ်ပေါ်လာလို့ ပဲခူးဘက်သွားရမှာမလို့"
" ရတယ် ရတယ် ညအိပ်မယ်ဆိုရင်တော့ ကျနော်ပြုစုပါရစေ:"
" ကြုံမှာပါဗျာ အေးဆေး စိတ်ထဲမထားနဲ့"
ဧကရီနဲ့အတူ ဒေါ်စန်းမော် ရှေ့တွဲမထွက်ခြင်လို့လေ။ ဒေါ်စန်းမော်ကို မမြင်ဟန်ဆောင်ပြီး ကားဆီသွားရတယ်။ ကားမောင်းရင်း
" ဧကရီ ကိုကို ငွေရစရာ လူတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ဆုံးမလိုဖြစ်နေတာ သူပေးခြင်တုန်းသွားယူမှ ဖြစ်မယ်။ အဲဒါ ဧကရီ တက်စီနဲ့ဖြစ်ဖြစ်ပြန်လိုက်တော့နော်"
" ဟုတ် ရပါတယ် "
" ကိုကို့ အချစ်လေး ဘာလိုသေးလဲ"
" ဘာမှ မလိုတော့ပါဘူး.."
" ဧကရီ့ပိုက်ဆံအိတ်ပေး ကိုကိုကြည့်ခြင်လို့"
၅ ထောင်တန် ၂ ရွက်ထောင်တန် ၃ ရွက်နဲ့ အကြွေတချို့ ဧကရီက ငွေသက်သက်လည်း မဟုတ်။ တခါတလေ ပေးတာတောင်မယူဘူး။ သွယ်ဝိုက်ပြီး တစ်ဖက်လှည့်စီစဉ်ရတယ်။ သူ့အိမ်မှာ သူကမှီခို ကလေးတစ်ယောက်စားရိတ်နဲ့ ပထမတော့ ဧကရီနဲ့တွဲခါစ သဘောထား အပေးအယူကို ကော်မရှင်ရောင်းတဲ့ မသီတာအကူအညီနဲ့စညှိတော့ ငွေပေးရင်ရတဲ့ မိန်းမပျက်သာသာလို့ ထင်ဆက်ဆံခဲ့မိတယ် ။
တဖြည်းဖြည်း ဧကရီဘဝဖြစ်တည် ရှင်သန်ရင်ဆိုင်ရမှုတွေ နှလုံးသားဖြူစင်တာတွေ သိလာရတော့ ကျနော့်သဘောထားဆက်ဆံမှုကို ပြောင်းလဲလိုက်ရတယ်။
" ဧကရီ...ညီမ ကိုကို့ကို တစ်ခုခုဝယ်ကြွေးပါလား"
" ဘာစားမလဲ ဝယ်ကြွေးမယ်လေ.."
" နောက်တာပါကွာ အချိန်မရလို့"
ဧကရီ့ကို အာရုံလွှဲဖို့
" ဧကရီ ညာဘက်ခြမ်းကို သေသေချာချာကြည့်ကိုယ်တို့ လည်ဖူးတဲ့ နေရာရှိတယ်"
ဧကရီတစ်ဖက်သို့ ခေါင်းလေး ငဲ့ရှာနေတယ်။ တစ်သောင်းတန် ၁၀ ရွက်ကို ၅ထောင်တန်နဲ့ ညှပ်ပြီး ဧကရီမသိအောင် ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ ထည့်ထားလိုက်ပြီး ဧကရီနားချထားလိုက်တယ်။
" တွေ့လား ဧကရီ"
" မမှတ်မိတာလား.မတွေ့တာလား."
တခါတလေတော့ ဧကရီ ဘဝလေးကို လက်ထပ်ပြီး သားမယားအဖြစ် စောင့်ရှောက်ခြင်မိလာတယ်။ ချစ်လားဆိုပြန်တော့လဲ...ဦးနှောက်ထက် နှလုံးသားကြီးတယ်ဆိုတာမှာ ကျနော်ပါတယ်။ ဧကရီ ဘက်စ်ကားပေါ်တက်သွားပြီး ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်တဲ့အကြည့်။ နှလုံးသားကို ထိနေတယ်.။ တခုလပ်မလေး ဧကရီကို ကျနော်ချစ်နေပြီလား မသိ။
အထုပ်အပိုးတွေယူပြီး ကျနော်အိမ်ပြန်ခြင်နေပြီ ဒေါ်စန်းမော် အပေါ် ဘာအာဃာတ အမုန်းမျှမရှိတော့။ တည်းခိုခန်းရောက်တော့ ကျနော့်အထုပ်အပိုးတွေ ကားပေါ်တင်ဖို့ ဂျာကြီးကို အကူအညီတောင်းတော့ သူ့တပည့်တွေ တင်ပေးကြတယ်။ ဒေါ်စန်းမော်ကို ကျောခိုင်းလိုက်ပြီ ။ ဟိုတယ်ကနေ ပြန်ထွက်ဖို့ ကားစက်နှိုးလိုက်တယ် အဲကွန်းဖွင့်လိုက်ပြီး မှန်တွေပြန်တင်ဖို့
" ဟိုလေ..သွားတော့မှာလား"
ဒေါ်စန်းမော် က
" ဟုတ်ကဲ့ အရေးကြီးလို့ ခုပဲသွားတော့မှာ"
အားနာပြီး မလိုက်အောင် ပြောလိုက်တယ်။
" တော်သေးပါရဲ့ ကျမစောင့်နေတာ မှန်သွားတယ်:"
လက်ထဲမှာ အိတ်ကို အဆင်သင့်ဆွဲထားတယ်။
" ဒီလိုလေ...ကျနော်"
ရီဆင်ပေးမလို့
" ရပါတယ် ...ဒီလိုပဲပေါ့ ကျမနားလည်ပါတယ်"
ဇွတ်ဗျာ.။ ကားတံခါးဖွင့်နေတော့ လော့ချပေးလိုက်ရတယ်။ တံခါးဖွင့်ဝင်ထိုင်ခါ ပေါင်ပေါ်မှာ အထုပ်ကို တင်ပြီး ကားရှေ့ကို ကြည့်နေတယ် ။ ကျနော်လည်း ကားမောင်းထွက်လိုက်တော့တယ်။ ပဲခူးကို မကြာဘူးရောက်သွားတယ်။ နေ့လည် ဆယ့်နှစ်နာရီ ထမင်းဆိုင်ကောင်းကောင်းရှိတယ် ကြွေးပါရစေ တဲ့။ ဗိုက်ကလည်းဆာနေတော့ ပြောတဲ့ ထမင်းဆိုင်ရှေ့ကားထိုးပေးလိုက်တယ်။ အိမ်အောက်ထပ်မှာ ထမင်းဆိုင်ဖွင့်ထားတာပဲ။
အကဲခတ်ရင်း ထိုင်လိုက်တယ်။ ဘီယာတွေ သောက်တတ်လား အားမနာနဲ့ ကျမမှာမယ်လေ။ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ ပြန်မပြောမိဘူး။ ဘီယာငှဲ့ပြီး ကျနော့်ရှေ့ရောက်မှ ငြင်းမလို့ဘဲ ။သောက်ခြင်စိတ်ကလည်းရှိနေတော့ပြောမနေတော့ဘူး။
မြေပဲကြော် ငါးလေးဟင်း ချဉ်ပေါင်ရွက်ကြော် ဟင်းအရံဟင်းလေးတွေချပေးတော့ ကျနော်ကြိုက်တာချည်းဆိုတော့ မြည်းလိုက်သောက်လိုက် ဆိတ်သား ငါးသလောက်ပေါင်း.အမဲနှပ် ဟင်းငါးမျိုးလောက်မှာနေတာကြားတယ်။ ဘီယာ၂လုံးလောက် သောက်ကောင်းကောင်းနဲ့သောက်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျွံသွားပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အနေအထားအတွက် ကျနော်ရှက်သွားတယ် ။ဒီတော့
" အမ လည်းသောက်လေ..ကျနော်ကျတော့သောက်ခိုင်းပြီး"
" ဘီယာ မသောက်ဖူးဘူး:"
အံမယ် လာပြီးအပို ဟန်လုပ်နေတယ်။ အတူလိုးတဲ့ ကောင်တောင် ကျမမောင်လေးပါ တဲ့။ ဟာမက မခံခြင်စိတ်က.ပေါက်လာတယ်။ မာယာများရတော့တာပေါ့။ ကျနော် သောက်ခြင်သေးတယ်။ အမက မသောက်တတ်တော့ ကျနော် မသောက်တော့ပါဘူး။ ဒေါ်စန်းမော် လှုပ်ရှားသွားပြီး..
" သောက်ပါ လိုက်သောက်ပေးပါ့မယ်..တစ်ခွက်တော့ သောက်ပါ့မယ်:"
အံမယ် ဘီယာတစ်ခွက်များ ဘာထူးမှာလဲ စောက်ပို ဘီယာတစ်လုံးမှာပြီး နှစ်ခွက်မျှထည့်လိုက်တယ်။ ငှဲ့ထားတဲ့ ဘီယာခွက်ကို တစ်ဝက်ကုန်အောင် မော့သောက်လိုက်တယ်။ ပါးစပ်မှာ ဘီယာအနည်းငယ် စီးကျပေနေတာကို ခေါင်းငုံပြီးတစ်သျူးနဲ့ သုတ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် အရံဟင်းကို အမြည်းအဖြစ်မြည်းကြတယ်။
" စားကောင်းတယ်နော်"
" ကျမ ဒီရောက်တိုင်းဒီမှာပဲ စားနေကြလေ..စားကောင်းလို့ ဒီကအစ်ကိုကို ခေါ်လာတာ"
ဘီယာခွက်ကို အပြတ်မော့ချလိုက်တယ်။
" မောင်လေးရေ ဘီယာတစ်လုံးလောက်ချပေးပါအုံး"
ဘီယာတစ်လုံးကို တစ်ယောက်တစ်ခွက်စီ ထပ်ငှဲ့လိုက်ရင်း
" ဒီက အကိုနာမည်က"
" ကျနော့်နာမည် မိုးဇော်ပါ"
" ကျမ နာမည်က စန်းမော်"
" သြော်ဟုတ်ကဲ့ အခုမှပဲ မိတ်ဆက်ရတော့တယ်"
စကားပြောရင်း သောက်ရင်း ဘီယာ ၄ လုံးလောက်ကုန်တော့ ထမင်းစားကြတယ်။ ထမင်းလည်း သိပ်မစားနိုင်ကြပါဘူး။ ထမင်းဆိုင်ကထွက်တော့ ၁နာရီခွဲပြီ။ ဘီယာမူးသလို ဖြစ်နေပြီး နားထင်ကို လက်ကလေးနဲ့ နှိပ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ဘက်ကြည့်ရင်း
" အမ ကျနော် ဘယ်ကို ပို့ပေးရမလဲ"
" ကားဂိတ်က ဒီနားတင်ပါ ဘယ်နှစ်နာရီရှိပြီလဲ"
" ၁ နာရီ ခွဲ အမ"
" ဟယ်...အဲ့ဒါမှ ဒုက္ခပဲ ကားတွေ ဒီအချိန်မရှိတော့ဘူး..ဘယ်လိုတောင် လုပ်ရပ်"
လမ်းဘေး လူရှင်းတဲ့ နေရာ ကားထိုးရပ်လိုက်တယ်။ လက်ထဲမှာ ရွှေငွေလက်ဝတ်လက်စားတွေနဲ့
" ဒီမှာ အသိရှိသလား "
" ရှိတော့ရှိတယ် သူတို့ ခရီးသွားနေကြတယ်"
" အင်း တစ်ခုတော့ရှိတယ် ကျနော့်သူငယ်ချင်း ဟိုတယ်ရှိတယ်။ လုံခြုံစိတ်ချရတယ် ညအိပ်ပြီး မနက်မှထသွားပေါ့"
ခေါင်းကုတ်ရင်း ဒေါ်စန်းမော် က
" အင်းလေ အဲ့လိုပဲ လုပ်ရမှာပေါ့"
ဟိုတည်အခန်းတစ်ခန်း ယူလိုက်ပြီး ဒေါ်စန်းမော် အတွက် စီစဉ်ပေးလိုက်တယ်။
" ဒီက အကိုရော "
" ကျနော်လား သူငယ်ချင်းနဲ့ တွေ့စရာရှိတာလေး တွေ့မယ်။ အဲ့ဒါပြီးရင်တော့ ပြီးပြီပေါ့..ကျနော်မပြန်သေးပါဘူး အပြင်လိုက်ခြင်လိုက်ခဲ့လေ"
" ဟုတ်ကဲ့ အားနာလိုက်တယ် အဝတ်အစား လဲအုံးမယ်နော်"
အခန်းပြင် ရီဆက်ရှင်က စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော် ထွက်လာတယ်။ တီရှပ်ခပ်ပွပွ ထမီအနက်နဲ့ ဆံပင်ကို ခပ်ဖွဖွချထားတော့ အရွယ်နုနေပြီး တောပုံပျောက်သွားတယ်။ အဒေါ်ကြီးပုံစံ မဟုတ်တော့ဘူး။ နဂိုကလည်းအလုပ်မလုပ်ရဘဲ နေရောင်မခံတဲ့ အသားအရည်ဆိုတော့ ကြည့်ကောင်းနေတယ် ။ သူငယ်ချင်းရှိရာ ကားမောင်း ထွက်ခဲ့တယ်။ ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းပါ.။ ဘာငွေစာရင်းမှ မဟုတ်ဘူး။
ဒေါ်စန်းမော်ကို ရွှီးထားတာ ယုံကြည်ရအောင် လုပ်ရတာ ဒေါ်စန်းမော်ကို ကားပေါ်ထားခဲ့ပြီး သူငယ်ချင်းအိမ်ထဲ နာရီဝက်လောက်အချိန်ဖြုန်းလိုက်တယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့ ညနေစောင်းလုပြီ ဘုရားသွားမလားပို့ပေးမယ်ဆိုတော့ ဘုရားသွားဖူးကြတယ်။
ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ စင်တင်ဂီတလည်း ရှိတာမို့ သောက်ရင်းစားရင်း ကောင်မလေးတွေကို ထိုင်ကြည့်ကြပေါ့။ ဒေါ်စန်းမော် အတော်ကြည်နူးနေတယ်။ ကျနော့်မျက်နှာကို ခိုးကြည့်တယ်။ ကျနော့်လက်မောင်းတွေကိုင်ပြီး စကားပြောတယ်။ ဆူညံနေတော့ကပ်ပြောရတာပေါ့။
ကျနော့်မှာ အကျင့်တစ်ခုရှိတယ်လို့ပြောခဲ့တယ်။ မိန်းမတွေကို အစုံစမ်းခြင်တာ။ အဲဒိထဲမှာ အသက်ကြီးကြီးအန်တီကြီးတွေကို မစမ်းဘူးတာ။ နောက်တစ်ခုက ဒေါ်စန်းမော်အပေါ် အာဃာတကလည်း သိပ်မရှိတော့ ရှိခဲ့ရင်လည်း အဲဒိစိတ်က စမ်းခြင်စိတ်ကို နိုးဆွလို့ ဖြစ်မယ် ။ သီချင်းသံ ငြိမ်သွားတော့
" အမ တစ်ယောက်တည်း အိပ်လို့ဖြစ်လား"
ကျနော့်လက်မောင်းကို ကိုင်လာရင်း
" ဖြစ်တော့ဖြစ်တယ် ဒီက ကိုမိုးဇော်က ဘယ်သွားမှာမို့လဲ ကောင်မလေး ချောချောဆီ သွားအိပ်မလို့လား"
" မဟုတ်ပါဘူး"
" ဟုတ်ပါတယ် လူကလည်း ချောတော့ ကောင်မငယ်ငယ်ချောချောတွေကလည်း အဆင်သင့် ကျမတို့အရွယ်ကို"
ပါးစပ်ကို လက်ညိူးနဲ့ထိုးပိတ်လိုက်တယ်။
" အခန်းပြန်ကြမယ်လေ "
………………………………………………
အခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေချိုးခန်းဝင် ကျနော် ရေချိုးရင်း ပြင်ဆင်သင့်တာ ကျနော်ပြင်ဆင်ထားလိုက်တယ်။ စွပ်ကျယ်လက်ရှည်အဖြူနဲ့ ပုဆိုးကြမ်းလဲဝတ်ရင်းခေါင်းက ဆံပင်တွေ တံဘက်နဲ့ သုတ် နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေါ် တင်ပါးလွှဲထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် လက်နှစ်ဖက်ကို စုကိုင်ပြီး ပွတ်နေတယ်။ ဘေးမှာကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ တံဘက်နဲ့ရေသုတ်ရင်း
" မအိပ်သေးဘူးလား:"
" မအိပ်ခြင်သေးဘူး"
" ဘာလို့ ဟောဒိက မင်းသားနဲ့ အတူတူဆိုတော့"
" လုပ်ပြီ မင်းသား မဟုတ်ပါဘူး"
ခေါင်းငုံပြီး လက်တွေပွတ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ထမိန်အနက် ပြူထွက်နေတဲ့ တင်သားကို တီရှပ်က မဖုံးနိုင်ရှာဘူး.။ ထူထဲတဲ့ ဆံပင်အုံကို ဘေးတစ်ဖက် ဆွဲသိမ်းထားတော့ နားကပ်အရောင်နဲ့ လည်တိုင်က အသားအရေ မပျော့တွဲ။
" အမက မှ မင်းသမီးပါ"
" ပိုပြီ ကိုယ့်အကြောင်းကိုသိပါတယ် မမြှောက်နဲ့"
" တကယ် နုတ်ခမ်းလေးတွေက ဖူးရွနေတာပဲ..နှင်းဆီပန်းနဲ့တူတယ်"
တကယ်လည်းနုတ်ခမ်းနီနဲ့ လှနေတယ်။
" ဟုတ်ရဲ့လား"
" အဟုတ် အဲ့ဒိနှင်းဆီဖူးလေးကို ခူးခြင်နေမိတယ်"
" ခူးပေါ့:"
" တကယ်"
တံဘက်ကို ဘေးချပြီး ကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ နွေးအိတဲ့ တင်ပါးက ဖောဋ္ဌပ အာရုံပေးနေတယ်။ လက် မောင်းကနေ သိုင်းဖက်ပြီး မျက်နှာကို မေးစေ့ကနေ ညင်သာစွာ ဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော်အသက်ရှူ မြန်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ခလေးဘဝက ရင်းနှီးဖူးသော.ဒေါ်စန်းမော်၏ ပုံရိပ်။ ယခုအခါ ဘယ်လိုမှ အိပ်မက်မထားဘဲ လက်တွေ့ လိင်ဆက်ဆံရတော့မည်ဆိုတော့ သူ့လီးကလည်း ကြွတက်လာသည်။ အဓိပ္ပါယ်တွေ ရွေ့လျားပြောင်းလဲ သွားခဲ့ချေပြီ။
တီရှပ်ကိုလှန် လက်လျိုဝင်တော့သပ်ရပ်စွာ ဝတ်ထားသော ထမိန်လွှ ာအပေါ်ကနေ ဆီးခုံနှင့်ဗိုက်သားကို စမ်းမိတယ်။ သာသာယာယာ ပွတ်ရင်း နုတ်ခမ်းကို စုပ်နေမိတယ်။ ပါးစပ်လေး ဟပေးလာတော့ လျှာခြင်းထိခါမွှေလိုက်တယ်။
" ဟင်း ဟင်း အင်း ကိုရယ်"
တီရှပ်ကြားကနေ နို့ကို ဘလာစီယာ အပေါ်ကနေ ကိုင်မိတယ် ။ ထင်သလို မကြီးပါလား။ အေးလေ ခလေးတောင် နို့တိုက်ခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ ဒေါ်စန်းမော် နောက်မီးလင်းတဲ့ ကောင်တွေကလည်း သိပ်ကိုင်ဖူးပုံ မရ။ ဒေါ်စန်းမော်က အလိုက်သိသည်။
ဘလာစီယာကို အသင့်ဖြုတ်လိုက်တာ ဂရုမပြုဟန်ဆောင်ရင်း တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်တော့ ကူညီရှာလေတယ်။ကျနော်ကုတင်ပေါ် ဖိလှဲလိုက်ပြီး ကင်ဆင်ဆွဲရင်းနို့တွေကို နယ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မေးစေ့ကို စုပ်လိုက်တယ်။လည်ပင်းတွေနမ်းတယ်။အတော်ဖီးတက်လာနေတယ်။
" အင်း.ဟင်း"
နို့အုံကိုရွရွကလေးကိုင်ပြီး တချက်ခြင်းနို့သီးခေါင်းကို စို့တာခေါင်းအုံးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး လူးနေတယ်။ ထမိန်လှန်တင်ပြီးပုဆိုးကြားက လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့တော့ အတော်စိုရွှဲနေတယ်။ နောက်တချီမှ ဘာဂျာပေးတော့မယ်။ လိုးခြင်နေပြီ။ အဖုတ်ထဲလီးကို ထိုးပွတ်လိုက်တော့
" အား အ"
ကျနော်လည်း မခံစားနိင်တော့ဘူး။ ဗြွတ်ခနဲ သွင်းလိုက်တော့ ရင်ဘတ်တွေနိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဧကရီက ငယ်တော့ တမျိုးဒေါ်စန်းမြင့်က ဘော်ဒီတောင့်တော့ လိုးရတာ အိခါ.စီးနေတယ်။
အပေါ်ကနေ ကျနော်ထိန်းလိုးပေးပေမဲ့ တချီပြီးတော့မှာ မထိန်းနိုင်ဘူး။ သုတ်တွေ ထွက်သွားတယ်။အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပစ်တော့ မသိရှာဘူး။ အော်တာတော့ သူ့ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့။ အရှိန်ပြန်ရပြီး လီးပြန်မာလာတယ်။ ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လေးဘက်ထောက် လိုးတယ်။ ခါးကနေကိုင်ခါ အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တယ်။
" အ အား အောင့်တယ် ကို..ဖြေး ဖြေး"
ဒီလို အောင့်တာကိုပဲ ခါးကိုဖိ ဆံပင်ကို နောက်က အသာဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးပစ်တာ ဆော်ကြီး လက်တွေပြုတ်ကျနာလို့ အော်လိုက် ကောင်းလို့ အော်လိုက်ပေါ့။ ဒါကိုပဲ သိပ်ကြိုက်သွားတယ်လို့ ပြောပြတယ်။ ဒုတိယ အချီသုတ်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး။ ဒေါ်စန်းမော် အပေါ်မှောက်အိပ်လိုက်တော့တယ်။ အမောပြေတော့ ရေချိုးခန်းထဲ ကိုယ်လက်သုတ်သင်ကြပြီး ဘီယာတစ်လုံးကို တစ်ယောက်တစ်ကြိုက်မော့ကြတယ်။
" ကိုယ်ရယ် သိပ်ကြမ်းတာပဲ"
" စန်းမကြိုက်ရင် မလုပ်တော့ဘူး"
" မကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ဟာကြီးက ရှည်တော့ သားအိမ်ထောက်လို့ အောင့်တာ ခံရတာကောင်းလည်းကောင်းတယ် အောင့်လည်း အောင့်တယ် ဒူးတွေတောင် ခြောင်တယ်"
" နောက်တခါ ဖြည်းဖြည်းလေး လုပ်ပေးမယ် ဟုတ်လား"
" အင်း .."
" စန်းကို ကိုယ်စွဲသွားပြီး မခွဲနိုင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
" အံမယ် ဒီကပြောရမှာ:"
နုတ်ခမ်းစုပ်လိုက်ရင်း
" စန်းတကယ်ပြောမယ် အထင်သေးမှာလား"
" ဟင့်အင်း"
" တကယ်နော်"
" တကယ်"
" စန်းကြုံဖူးတဲ့အထဲမှာ ကိုယ်ဟာစန်းရဲ့ အဖော်မွန်အစစ်ပဲ စန်းဝန်ခံတယ်"
" အထင်မသေးတဲ့ အပြင် အထင်တောင်ကြီးသေး အဲ့လိုဟန်မဆောင်တာကို ချစ်တာ"
ဒေါ်စန်းမော် ဟက်ထိသွားတယ်။ ဘီယာလည်းကုန်ပြီမို့..
" စန်းကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်ကိုယ်စန်းအဖုတ်ကို ကြည့်ခြင်လို့:"
" ဘာထူးဆန်းတာမှတ်လို့"
" သြော်ကိုယ့်ချစ်သူအဖုတ်လေးကို မကြည့်ရဘဲမနေနိုင်လို့:"
" ပြီးရော"
မီးရောင်နဲ့မြင်သာအောင် ပေါင်ဖြဲလိုက်တယ်။ အမွှေးထူထူ ကောက်ကောက်တွေကြားကပြဲ လန်နေတဲ့ အဖုတ်ပြူးနေတဲ့ အစိက ညိုတိုတိုလျှာလေးနဲ့ ပင့်ယက်ပေးလိုက်တယ်။
" ရှလွတ် ပတ် ပလပ်"
" အိုး အင့်"
" ကိုယ်ဘာလုပ်တာလဲ"
" ကိုယ်စန်းကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ"
" အသဲတွေယားလိုက်တာ"
" ပလပ်ပလပ်"
စောက်ခေါင်းတဝိုက် လျှာနဲ့သိမ်းကြုံး တံပျက်လှည်းသလိုလှဲပစ်တယ်။
" ရှီး အိုး."
" ကောင်းလား"
" အင်း ခံလို့ကောင်းတယ်"
ဘာဂျာအစွမ်းမခံစားဖူးတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်အတွက် စပါယ်ရှယ်ဘာဂျာ။
" ရှလွတ် လယပလပ်ပလပ်ပြွတ်"
အစိကြီးကို စုပ်လိုက်တယ်
" အား အို ကိုရယ် အိုး"
စောက်ခေါင်းယက်လိုက် အစိယက်လိုက်နဲ့။ ဆော်ကြီးလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို လုံးခြေပွတ်နေတယ်။ လျှာနဲ့ အပေါ်အောက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲပစ်တယ်။
ပြီးတော့ လက်ညိုးလက်ခလယ် ထိုးထည့်လိုးပေးတယ်။ အစိကို ယက်ပေးရင်း တစ်ဖက်က လက်နဲ့ လိုးရင်းပေါ့။ ကုတင်အောက် ဒူးထောက် ယက်နေတဲ့ ကျနော့ပါးစပ်ကို စောက်ရည်တွေနဲ့ ပန်းတော့တယ်။ အရည်ကျဲကျဲတွေ သေးတွေမှတ်လို့ ငန်ကျိကျိနဲ့ဆော်ကြီးအရမ်းကောင်းနေပြီ။
" ကိုယ်ရယ် ကျမ အပေါ်က တက်ခြင်တယ် "
ကု တင်ပေါ်တက်ြ ပီး ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ထမိန်ချွတ်ပြီး ကျနော့်အပေါ်ခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်မှာ တေ့ထားတယ်။
ပလွတ်
ချော်ထွက်သွားတယ်။
" အင်း ဟင်း ရှီး "
စိတ်ထန်နေတော့ လွဲနေတယ်။ နောက်တခါ ဖင်ကြီးကြွပြီး လီးကိုင်တေ့ပြီး လက်ကိုထောက်ဆောင့်တယ်။
ပလွတ်
ချော် ထွက်သွားပြန်တော့
" အင်း ဟင်း ဟင်း"
ကျနော် အောက်ကနေလီးကို ကိုင်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ သေချာ.အောင့် လီးဒစ်မြုပ်အောင်ဖိချပြီးမှကျနော့်ရင်ဘတ်အပေါ် လက်ထောက်လိုက်တယ်။
" အ အ အ"
အရသာခံပြီးဖိထိုင်ချလိုက်တယ်/
" ဗြစ် ဗြစ် စွိ အ အား"
အဆုံးထိဝင်နေတဲ့ လီးကို တပ်လျက်ရှေ့နောက်ပွတ် ဆွဲနေတော့တယ်။
" အား..အ"
ဖင်ကြီးကို ဝိုင်းခါ.မွှေ့ယမ်းရင်း ဖီးတက်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ ဆံပင်တွေကို ခါရမ်းကာအော်တယ်။ ဆီးခုံကိုပွတ်သက်ရင်းခါးကို ထိန်းပေးထားရတယ်။ ဖင်ကြွလိုက်ပြီး ဆုံထောင်းသလို ဆောင့်တော့ ကျနော်လည်း ကောင်းလာတယ်။ အပြန်အလှန်အော်ပေးမိတယ်။
" အ အ ဟ အာ.းကောင်းလိုက်တာကွာ.အချစ်ရယ် အား"
ဆော်ကြီးကျနော့်ကို ဆွဲထူထိုင်ခိုင်းပြီး ဖက်ခါ ဆောင့်တော့တယ်။ ကျနော်ဖင်ကြီးကို မပေးပြီး အောက်ကပြန်လိုးပေးတယ်။
" အား အ"
ပါးစပ်ကြီး ဟပြီး ကော့တက်လာတယ်။ လီးနဲ့အဖုတ်ကျွတ်လုလု အကြောတွေဆွဲပြီး တောင့်တောင့်ကြီး အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ လီးချောင်းပေါ်ညှစ်ချတော့ပြီးပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ ဖင်ကြီးကို ထိန်းမပြီး ကျနော် ဆက်ခါဆက်ခါ ပင့်လိုးရင်း သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီ။
" အား.အ"
ဆော်ကြီး ဖိကပ်ထိုင်ချပြီးဖင်နဲ့ ပွတ်ယမ်းကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ငြိမ်သွားတယ်။ ကျနော့်လီးလည်း ခါတိုင်းနဲ့မတူ သုတ်ရည်တွေ ပန်းပြီး တဒုတ်ဒုတ် လှုပ်နေတယ်။
" ကိုယ်ရယ် ဘယ်လိုလူကြီးလဲ ချစ်တယ်ကိုယ်ရယ်"
ကျနော်နဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ဖက်ခါအိပ်ယာထဲ လှဲရင်းအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ နိုးတော့ မနက် ၈ နာရီပြုံးပြီးကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်။
" နိုးပြီလား ကိုမိုး"
" အင်း:"
ကုတင်ပေါ်က လူးလဲထခါရေချိုးလိုက်တယ်။ အဝတ်အစားထုတ်လဲပြီး ဒေါ်စန်းမော်ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့မယ်။
" ကိုမိုး ကျမ ကိုမိုးဖုန်းနံပါတ်လိုခြင်တယ် .. အချိန်တိုင်းမဆက်ပါဘူး ဘယ်သွားမလဲ မသိတဲ့ မင်းသားကို"
" ရပါတယ်"
ဖုန်းနံပါတ်ရေးပေးလိုက်တယ်။ ကားဂိတ်ရောက်တော့ ပြန်ဆုံနိုင်အုံးမှာလားဟင် တဲ့။
ကိုမိုး ကတိပေးတယ်.ပြန်ဆုံစေရမယ်။ ဘယ်လိုပြန်ဆုံမှာလဲ။ မျှော်လင့်ချက်အပြည့်နဲ့ ဒေါ်စန်းမော်။စန်းရဲ့အိမ်ထဲအထိကိုယ်လာခဲ့မယ်။
………………………………………………
ဒေါ်စန်းမော်ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပြီး.ကျနော် ရန်ကုန် ပြန်လာခဲ့တယ်။ ပုံမှန်ဖြတ်သန်းနေကြ အတိုင်း မနက်ဘက်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင် ညနေဘောလုံးကန် ဂျင်ဆော့။ ဧကရီတို့ အိမ်ဘက်က ပြန်လာတိုင်း ဧကရီကိုကြည့်မိတယ်။ ကျနော်ပြန်လာချိန်သူသိတယ်။ဧကရီမရှိဘူး။
တစ်ရက်တော့ သူ့အမေ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အိမ်ရှေ့မှာထိုင်နေတာ တွေ့တာပဲ။ ဧကရီ့အကြောင်း သိခြင်တာနဲ့။ အန်တီ နေကောင်းလား နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ အင်း လူကတော့ ကောင်းပါတယ်ကွယ် တဲ့။ စကားပြောခြင်နေတဲ့ လမ်းကြောင်းခင်းတော့..ဟုတ်ကဲ့ပေါ့။
" ငါ့တူရယ် အန်တီ့အိမ်ထဲ မီးသီးကျွမ်းနေလို့အဲ့ဒါ.ကြည့်ပေးပါလား"
ကူညီသင့်တဲ့ အကူအညီမို့ကျနော်ကြည့်ပြီး မီးလုံးကျွမ်းနေကြောင်း လဲလိုက်ရင် အဆင်ပြေကြောင်း ပြောလိုက်တယ်။ ၅ ထောင်တန် တစ်ရွက် ထုတ်ပေးတယ်။ ရတယ်အန်တီ ကျနော်ဝယ်လာခဲ့မယ်။ အိမ်ပြန်ရေချိုးပြီးမတော်ရတဲ့ ယောက္ခမအတွက် လုပ်ပေးဖို့ ဝယ်ခြမ်းကာလာခဲ့တယ်။
မီးလုံးတွေဆင်ပြီး အိမ်ထဲအကဲခေတ်တော့ လူသံမကြားရတာနဲ့
" အန်တီအိမ်သားတွေ ဘယ်သွားကြလဲ"
" အကုန်လုံး ကျိုက်ထီးရိုးတဲ့လေ"
" သြော်:"
အန်တီ အားလုံးပြီးပြီ။ ကျနော်ပြန်တော့မယ်...။ အဘွားကြီးက မပြန်ပါနဲ့အုံးလား။ အန်တီ တစ်ယောက် တည်းမို့ပါ တဲ့ ဧကရီလိုပဲ ခပ်ပိန်ပိန်အဘွားကြီးကို ကျနော်စိတ်ပျက်နေတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာမအိပ်ရဲရင် အစီအစဉ်ဆွဲပေါ့။
နောက်တစ်ခုက ဧကရီ ပြန်ပြောပြတာ။ ကျနော့်ကို အမိဖမ်းဖို့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က ပြော သတဲ့။ ဧကရီက လက်မခံ နားမထောင်တော့ ကျနော့်ကို စားနေကြ ကြောင်ပါး ဘယ်မိန်းမမှ အတည်ယူမှာ မဟုတ်ဘူး။ အိပ်ဖို့ တွဲတာ လီး အတော်သရမ်းတဲ့ ကောင် ။ ဧကရီ့ကို ကျနော် ယူမယ်ပြောတာတောင် သဘောမတူဘူး တဲ့ လုပ်ပြန်ရော။
ဧကရီ့ အမေ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ကလည်း ပိန်ပိန်ပဲ ။ ဧကရီ့ထက် လူကောင်နည်းနည်းကြီးတာက လွဲလို့ ဧကရီအကြီးစားပဲ။ ကျနော်သူတို့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ဖုန်းဝင်လာလို့ကြည့်လိုက်တော့ ဖားသားကြီးဆက်တာ။
" သားအိမ်ပြန်အိပ်မှာလား" မေးတာ
" အင်း အခြေအနေရပဲ ၉ နာရီလောက် ကျနော်ပြန်မရောက်ရင် မစောင့်နဲ့တော့"
လို့ပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် လက်ဖက်သုပ်လိုက်အုံးမယ် ဆိုပြီး နောက်ဖေးဝင်သွားတယ်။ ဒီအိမ်ရောက်ဖူးတာ ဒါပထမအကြိမ်ပဲ။ ရေအိမ်ဝင်လိုက်ရင်း ဧကရီပြောတာ သတိရတယ်။ အမေက နင်နဲ့ငါသာ နေရာခြင်းလဲလိုက်ခြင်တယ်။ မိုးဇော် ငါ့ယောကျ်ားဖြစ်နေလောက်ပြီ တဲ့။
အာ့တာဆို အမေလည်း အရိုးပဲ ကျန်မှာ ကိုမိုးဇော်က အမေ့ကို ပေးတောင် အိပ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ တအားသန်တာ ။ အမေတော့ ခဏလေးနဲ့ အသက်ထွက်မှာ။ အံမာ မိုးမိုးခိုင်အေ့ နင်တို့ ငါ့ဟာထဲက ထွက်လို့လူ့လောက ရောက်လာတာ။ နင့်ထက် အရာရာ သာတယ်။ နင့်ကောင်လောက်တော့ လိမ်ချိုးပြစ်လိုက်လို့။ဆိုသတဲ့ ။ ကျနော် ရီမိတယ်။ တယ်မလွယ်တဲ့ အဘွားကြီး။
ရေအိမ်က ထွက်လာတော့ လက်ဖက်သုတ် သုပ်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ။ ဖင်တော့ ကျန်သေးသား။ မုဆိုးမပဲ ကျန်မှာပေါ့။ ဖြစ်ခြင်တော့ အဘွားကြီးနားက အဖြတ် ကျနော့်ကိုလှည့်ပြီး ပြီးခါနီးပါပြီကွဲ့ လို့ လှည့်အပြော မီးက ဖျတ်ခနဲ ပျက်သွားတော့ မှောင်ကျသွားတယ်။
" အမလေး "
လက်က ကျနော့် ပုခုံးလာကိုင်တယ်။ လင်းရာက မှောင်သွားတော့ ဘာမှ မမြင်ရဘူး။ မျက်လုံးကျင့်သားရအောင် ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ဟောဗျာ အဘွားကြီးက ကျနော့ရင်ခွင်ထဲ အပ်ထားတာ။ ကျနော့် လက်က အဘွားကြီး ခါးမှာ ဘယ်ကဘယ်လို ဖင်ကို ကိုင်ကြည့်မိရက်သား..
" အန်တီဘယ်လို လုပ်မလဲ.အင်ဗက်တာရှိလား"
" ဟင့်အင်း မီးမပျက်တာကြာတော့ မသုံးဖြစ်တော့ ဖွင့်မရတော့ဘူး"
" အာ့ဆို ဖယောင်းတိုင်နဲ့ မီးခြစ်ရော"
" အပေါ်ထပ်မှာ အန်တီ ရှေ့ကသွားမယ် မင်းနောက်က လိုက်ပေးနော် "
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က ရှေ့ကသွားပြီး ကျနော့ကို လက်ဆွဲထားတယ်။ တဒဂ် အတွေ့ကြောင့် ကျနော့် ငပဲ မာသလိုလိုပဲ သာယာခြင်နေပြီ။ လှေကားအတက်မှာ ရှေ့ကသွားနေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ရပ်လိုက်ရင် ကျနော်က ခြေလှမ်းကျွံသွားပြီး ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ဖင်ကို သွားထောက်မိနေတယ်။
လှေကား အထစ် အတော်များများ အကြိမ်စိပ်လာတော့ လီးက သိသိသာသာ တောင်နေပြီး သိသိသာသာကိုထောက်မိနေတယ်။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ဖင်ကို ကော့ထားပြီး ကျနော်နဲ့ ထောက်မိအောင်ကို လုပ်နေတာ သိသာတော့ ကျနော်လည်း ရဲတင်းလာတာပေါ့။
အမှန်တော့ ဖယောင်းတိုင်မီးခြစ်ဆိုတာ ဘုရားစင်မှာ အလွယ်တကူ ရှိတတ်တာ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က လာဒီဘက် ဆိုပြီး အိပ်ခန်းဘက် ဆွဲခေါ်လာတယ်။ အိပ်ခန်းကို သိပ်ဖွင့်မရတဲ့ ပုံနဲ့ ကုံးလိုက်ရပ်လိုက် ဖွင့်နေတော့ ကျနော်ကလည်း နောက်ကက ပ်ထောက်တာပေါ့။ အခန်းထဲက ပိုမှောင်တယ်။
" အန်တီ ဘာမှမမြင်ရဘူး"
" ဟုတ်တယ် ရှေ့က ကုတင်မှာ ခဏ ထိုင်ရအောင်"
တကယ်လည်း မမြင်ရတော့ရှေ့ကို လက်ကလေးနဲ့ စမ်းခါစမ်းခါ ဖင်ကလေး ကုံးတဲ့နောက် ကျနော် ကပ်လိုက်ရတာပေါ့။
" ရပြီ "
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အရင်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကို စမ်းရင်းထိုင်ခိုင်းတာ လီးနဲ့ လက်နဲ့ ထိမိတော့ ထူပူသွားရှာတယ်။ အသံတွေတုန်လို့ ။ လာ ဒီမှာထိုင် တဲ့ ။ ပြောစရာစကားမရှိတာနဲ့...
" ဒါဘယ်သူ့ အခန်းလဲ"
" အန်တီ တစ်ယောက်တည်းအိပ်တဲ့ အခန်းလေ"
" သြော်..မင်းပြန်ရင် ဒီအခန်းထဲတောင်မအိပ်ရဲဘူး။ မီးကလည်းဘယ်အထိပျက်အုံးမလဲ မသိစိတ်ညစ်တယ်"
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် လက်ဖဝါး နွေးနွေးက ကျနော့်ပေါင်ပေါ် တင်ထားတော့ တမျိုးပဲ။ အမှောင်ထဲ မျက်လုံးကျင့်သားရပြီး ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ဘက်စောင်းငဲ့ကြည့်ရင်း နားသယ်စပ်နားတိုးခါ လေရှူနေမိတယ်။ ကျနော့်နှာခေါင်းကရှူထုတ်တဲ့လေ သူ့ကို တိုးနေတာ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်မျက်နှာလှည့်လိုက်တော့ မျက်နှာနှစ်ခုနီးကပ်သွားတယ်။ ဘာပြောရမလဲ စဉ်းစား စဉ်းစား...
" အန်တီ တစ်ယောက်တည်း ပစ်မထားရက်ဘူး ကျနော်အိပ်ပေးပါ့မယ်"
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အာခေါင်သံနဲ့
" တကယ်ပြောတာနော် ပြီးမှ ထွက်မပြေးနဲ့"
" ဘာဖြစ်လို့ ထွက်ပြေးရမှာလဲ"
" သြော် အဘွားကြီးနဲ့ တအိမ်ထဲ အိပ်တော့ လန့်ပြီးပြေးသွားမှာ ပြောတာ"
" မလန့်ပါဘူး.အန်တီက အဘွားကြီးမှ မဟုတ်တာ...ဧကရီထက်တောင် နုသေးတာကို"
" ဘာကိုကြည့်ပြောတာလဲ"
" မျက်နှာနဲ့ကိုယ်လုံးကြည့်ပြောတာ"
" မျက်နှာက ပါးရည်တွန့်နေပြီ"
" မတွန့်ပါဘူး"
" ဒီမှာလေ နားထင်တွေ မျက်ရစ်တွေ တွန့်နေပြီ"
ကျနော် အလိုက်တသိ ကိုင်စမ်းလိုက်တယ်။ မျက်နှာ မော့ပေးထားတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ပါးကို.လက်ဖဝါးနဲ့ တစ်ဖက်က ထိမ်းအုပ်ကိုင် တစ်ဖက်က အသာအယာပွတ်စမ်းရင်း...
" မတွန့်ပါဘူး ထင်လို့ပါ အသားအရည်နူးညံ့တော့ တွန့်တယ်လို့ထင်ရတာ"
ကျနော့်လက်ဖဝါးကို သူ့လက်ဖဝါးအုပ်ပြီး ပါးကိုပွတ်လာတယ်။ ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း ကျနော်အနားတိုးလိုက်တယ်။
" အန်တီ့မျက်နှာက ရှင်းပြီးလှတယ် ဧကရီ့အရွယ်လောက်ကဆို ယောကျ်ားတွေ ဝိုင်းနေမှာပဲ"
" ယောကျ်ားတွေ ဝိုင်းမဝိုင်းတော့ မသိဘူး။ ယောကျ်ား အသက်ငယ်ငယ်နဲ့ ယူရပြီး ခလေး ၃ ယောက်တောင်မွေးပြီးတဲ့ မိန်းမ ယောကျ်ားကြီးနဲ့ကို ဘယ်က ဝိုင်းမှာလဲ"
" လှချိန်ပချိန်တောင် မရှိလိုက်ပါဘူး အချစ်ဆိုတာတောင် မသိလိုက်ရဘူး ဧကရီတို့ အဖေကို ပိုက်ဆံရှိလို့ ကိုယ့်ထက် အသက်ကြီးပေမဲ့ ယူခဲ့ရတာလေ:"
" သြော် အန်တီ့မှာ ချစ်ရတဲ့သူ မရှိခဲ့ဘူးလား"
" လင်ရတော့ ဆယ့်ခြောက်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူးလေ"
" သြော်"
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ပြောတာ အလိုက်သင့်နားထောင်နေလိုက်တယ်။ မျက်နှာကနေ ပုခုံးကို မရဲတရဲ ခပ်ဖွဖွဖက်ကိုင်ထားရတယ်။
" ဧကရီ့ကို နောက်ပိုင်း နားလည်လာပြီး ဘာမှ မပြောတော့တာ ကိုယ့်ဘဝကို ပြန်သုံးသပ်မိလို့လေ"
" အင်း"
" အန်တီလည်း အရွယ်ရှိသေးတာပဲ သင့်တော်တဲ့သူနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုပါလား"
" အို ...ဒီခေတ်က စမောလေးတွေ ခေတ်လေ ဒို့အရွယ်ကို ဘယ်သူက မြင်တော့မှာလဲ"
" အန်တီ ထင်လို့ပါ။အန်တီ အများကြီးကျန်သေးတာကို"
" ဘာတွေ ကျန်တာလဲ"
" ဟိုဟာ ...အတောင့်ကြီးကျန်သေးတာကို"
" ဘယ်ဟာ တောင့်တာလဲ"
" ဟာ..မပြောရဲဘူး"
" အံမယ် သူကပဲ ပြောရရှိသေး"
" အန်တီတောင့်တာ ကျနော် တကယ်ပြောတာ"
" မင်းက အမေနဲ့သမီးမှားပြောတာပါ"
" မမှားပါဘူး အန်တီက ဧကရီ့ထက် ပိုဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်"
" လူလည် မြှောက်ပြောနေပြီ"
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရယ်တယ်။
" မမြှောက်ဘူး အန်တီအရမ်းလှတယ်"
" အမှောင်ထဲမှာမို့ပါ"
" မမှောင်ပါဘူး အကုန်မြင်ရတာကို"
ကျနော်ပုခုံးကို ဆွဲလှည့်ပြီး မျက်နှာခြင်းဆိုင်လိုက်တယ်။
" အဲ့လို မကြည့်နဲ့ မနေတတ်ဘူးကွယ်"
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် နွဲ့နေပြီ။
" မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားပေါ့"
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်မျက်နှာကို အသာဆွဲယူလိုက်တယ် ။ တံတွေးမြိုချလိုက်တာ သတိထားမိတယ်။
" သိပ်လှတဲ့ နုတ်ခမ်းလေး အနမ်းပေးမယ်နော်"
မဖြေဘူး။ နုတ်ခမ်းပါးပါးအစုံကို ကျနော့် နုတ်ခမ်းနဲ့ ထိထားရင်း လက်ဖဝါးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ပေးတယ်။နုတ်ခမ် းခပ်ဟဟပွင့်လာတယ်။ ကျနော်အသာ.စုပ်လိုက်တယ်။ ပါးစပ်လေး ပိုဟလာပြီး ငြိမ်ခံနေတယ်။နုတ်ခမ်းစုပ်ပေးတာနဲ့ တင် ဖီးတွေတက်နေတာ သိရတော့ နို့အုံကို အသာစုပ်ကိုင်ရင်း အိပ်ယာထဲ တဖြည်းဖြည်းလှဲချလိုက်တယ်။
" ဖျတ်"
မီးပြန်လာပြီ။
အခန်းထဲ လင်းခြင်းသွားတော့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ရှက်ပြီး " မီးလာပြီ ဖယ်ပါအုံး" ရုန်းထွက်တယ်။ မီးက အဖျက်သမားလုပ်သွားတော့ ခက်ပြီ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် လူးလဲထ ။ အကျီတွေ ပြန်သပ်သပ်ရပ်ရပ်လုပ်ပြီး..
" အိမ်အောက်သွားရအောင်" တဲ့။
အိမ်အောက်ရောက်တော့ ဆက်တီစားပွဲမှာ ကျနော်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ လက်ဖက်သုပ်နဲ့ ရေနွေးလာချပေးပြီး တံခါးတွေလိုက်ပိတ်နေတယ်။ ကျနော့်ဆီလှမ်းလာပြီး..
" တကယ် အိပ်မှာနော်"
" အင်း တကယ်အိပ်မှာ"
" အာ့ဆို ဒို့ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်"
" မချိုးလည်း လှတာပဲ ကို"
ညုလိုက်တော့ ပြုံးပြီး လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ရေမိုးချိုးပြီး။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ဘေးမှာလာထိုင်တယ်။ မွှေးကြိုင်နေတာပဲ။
" လက်ဖက်သုပ် ကောင်းရဲ့လား"
" ကောင်းပါတယ်"
" ဘာမှလည်း မကြွေးရဘူး"
" ရပါတယ်"
" မင်းကို အိပ်ယာ ပြင်ပေးမယ်လေ"
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အိမ်ပေါ်တက်သွားပြီး မကြာ ကျနော်လိုက်တက်သွားတယ်။ ဘုရားစင်ရှေ့မှာ.ခြင်ထောင်ထောင်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်။ တက်လာတဲ့ ကျနော့်ကို
" အဆင်ပြေရဲ့လား"
" ပြေပါတယ် မီးပျက်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
" အင်း အဲ့ကျရင် မင်းဆီလာမှာပေါ့"
" မီးကလည်းမပျက်ဘူးကွာ"
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် သဘောကျပြီး ရီတယ်။ သူမအခန်းထဲ လှစ်ဝင်တော့ ကျနော်လိုက်ဝင်ပြီး အခန်းမီးနောက်ကနေ ပိတ်လိုက်တယ်။
" အို အမလေး"
ကျနော် ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နုတ်ခမ်း ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။
" အခုကတည်းက အတူအိပ်တာ ပိုကောင်းတယ်"
" အို ...မဖြစ်ဘူး"
" ဘာမှမဖြစ်တာလဲ မမရယ် ချစ်တယ်"
" အို..မင်းကွယ်"
မတ်တပ်ရပ် နမ်းရင်း ကုတင်ဆီ တွန်းလာခဲ့တယ်။ ကုတင်ဆီရောက်တော့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တဲ့ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးလှဲချလိုက်တယ်။ ကုတင်အောက် ကျနေတဲ့ ခြေနှစ်ဖက်ကို ဒူးနဲ့ ဖြဲကားပြီးနုတ်ခမ်းစုပ်ရင်းမှ ပုဆိုးထဲက လီးကို ဆွဲထုပ်ရင်း အဖုတ်ဆီ တိုးကပ်လိုက်တယ်။ အဖုတ်အမွှေးတွေကြားကနေ အဖုတ်ဝကို လီးနဲ့ ပွတ်စမ်းရင်း စိုရွှဲရွှဲ အထိအတွေ့ကြောင့် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲ လီးတံကို ထိုးသွင်းချလိုက်တယ်။
" ဗြိ ဗြိ ဗြိ ပလွတ် ဗြွတ်"
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အသံရှည်ဆွဲခါ.
" အ ...အား:..........."
အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။ ခနငြိမ်နေလိုက်ပြီး အကျီဆွဲလှန်ခါ နို့ပိန်ပိန်တွေကို စို့လိုက်တယ်။ ခေါင်းမော့ပါးစပ်ဟခါ ဖီးတက်နေရှာတယ်။ ပြောမယ်ဆို ဧကရီ့လောက်တောင် အတွေ့အကြုံမရှိ။ မုဆိုးမ ဆာလောင်မှုကြောင့်သာ။ ကျနော် သိပ်မပြုစုပေးတာ။ ပြောရမယ်ဆို သူ့ယောကျ်ားအသက်ကြီးကြီးရဲ့ အလိုးခံတာ တစ်ခုတည်း နောက်ပြီးငတ်နေတာကြာပြီ မဟုတ်လား။
ပထမအချီတော့ အူရိုင်းလေးကို ဒီအတိုင်းလေး သွားပေးရမယ်လေ။ ကုတင်ပေါ် ပေါင်ကားစေပြီးလှေကြီးထိုး ရိုးရိုးနဲ့ ဆောင့်ချက်ကို ကြမ်းလိုက်နုလိုက် လိုးပေးတယ်။ ဧကရီ စောက်ဖုတ်ထက် လိုးလို့ကောင်းတော့ စိမ်ပြီး လိုးနေလိုက်တယ်။ အဘွားကြီးကတော့ ကျနော့်ကို လွတ်ထွက်သွားမှာကြောက်နေဘိအလား အတင်းဖက်ထားတယ်။ မကြာဘူးအောက်က ကော့ပြန်တက်လာပြီး
" ဟင်း ဟင်း အင်း အင်း အားစီး..."
ပြီးမဲ့ အရိပ်အယောင် ပြလာတယ်။ ကျနော် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးတယ်။ စိတ်ကို ဖြေလွှတ်လိုက်တော့လိုးကောင်းတဲ့ အဖုတ်ကို ကျနော့် လီးတံကြီးနဲ့ မညှာမတာကို ဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်တယ်။ လီးရည်တွေက မိန်းမတဖြစ်လဲ ဧကရီ အမေအရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်နေတာဆိုတဲ့ အသိက လိင်တံအောက်က အကြောကြီးအောင့်ပြီး..ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်လည်း အချိန်အတော်ကြာတဲ့ အထိ ဖက်ခါ ဇိမ်ယူနေတယ်။ ပြီးမှ
" ရေသွားဆေးအုံးမယ် ညစ်ပတ်ကုန်ပြီတဲ့"
အိမ်အောက် ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျနော့်လီးကို ဆေးကြောတယ်။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က အိမ်သာထဲ ဝင်တယ်။ အချိန်ကြည့်တော့ ည ၁၀ နာရီ။ ကျနော်လည်း ဘုရားစင်ရှေ့က ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လှဲနေလိုက်တယ်။ နောက်ထပ် မလုပ်ရလည်း ကျေနပ်ပြီလေ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ မီးရောင်က အပြင်ထွက်နေတယ်။
တစ်နာရီလောက် ကြာတဲ့အထိ လှုပ်ရှားသံမကြားရ။ ကံက မျက်နှာသာ ပေးခြင်တော့ မီးကပျက်သွားတယ်။ကျနော့်လီးက ပြန်မာလာပြန်တယ်။ ဆွကြည့်တယ်။ ဘုရားစင်ကိုသတိရပြီး ပြန်ငြိမ်နေရတယ်။ အခန်းတံခါးဖွင့်သံ ကြားရပြီးခြေသံက ကျနော့်ဆီလျှောက်လာတယ်။ ခြင်ထောင် လှပ်လိုက်တယ်။ ဒူးကလေးထောက်ခါ ကျနော့်ကို စမ်းတယ်။
"မောင်မိုး...အမ မအိပ်ရဲဘူး"
" အင်း..သြော်.."
ကျနော့်ဘေးထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ကျနော်ထထိုင်လိုက်ပြီး
" မီးပျက်သွားတာလား" မသိဟန်ဖြင့်
" ဟုတ်တယ်"
ခါးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။
" မမခိုင် ..ကြောက်နေလား"
" အင်း...ကြောက်တယ်"
" မောင်...ရှိနေပြီပဲ ထ ထသွားရအောင်"
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်လည်း ရင်တုန်ခုန်နေပြီ။
ဒုတိယ အချီအတွက် ကျနော့်ပညာအစုံထုတ် သုံးခါ အူရိုင်းလေးကို ကာမ အာရုံ အထူးထူးတွေ ပေးလိုက်တော့တယ်။ ၂ ချီလောက်ဆက်တိုက်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။
" မောင် ..ဧကရီ့လိုပဲ ခိုင့်ကို အခွင့်အရေးပေးပါနော်။ ခိုင်မောင့်ကို မတွေ့ရ မနေနိုင်တော့ဘူး"တဲ့။
မနက်လင်းဆွဲ ကပ်လိုးလေးလိုးပြီး ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေမရိပ်မိအောင်.အသာထွက်ခဲ့တယ်။ နေ့လည် လာခဲ့ဖို့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ချိန်းတယ်။
………………………………………………
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ချိန်းထားတဲ့ နေ့လည်ဘက် သူ့အိမ်သွားလိုက်တယ် ။ အိမ်သားတွေ ညနေပြန်ရောက်မယ် တဲ့။နောက်တွေ့ရင်ဘယ်လိုတွေ့မလဲ စိုးရိမ်နေရှာတယ်။ ကျနော်ဝယ်ထားတဲ့ တိုက်ခန်းက အင်းစိန်မှာ အဲ့မှာတွေ့ဖို့ အစီအစဉ်ပြောမှ စိတ်အေးသွားရှာတယ်။
ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ ကျနော့်အပေါ် သဘောထား အဓိပ္ပါယ်တွေ ရွေ့လျားသွားကြပြီလေ။ နောက်မှ အသေးစိတ်ပြောပြတော့မယ်။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
