Tuesday, March 18, 2014

ရမ္မက်ထန်တဲ့ ခင်ထားငယ် (စ/ဆုံး)

ရမ္မက်ထန်တဲ့ ခင်ထားငယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ပေါင်တန်ကိုထမ်းတင်ထားသောကြောင့် ခင်ထားငယ်၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုသည် ပြော့ပြော့ အိအိ ပုံ့ပုံ့ ကြီးဖြစ်နေသည်။ မင်းဇော်သည် ခင်ထားငယ်၏ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကိုလက်ဝါး တစ်ခု စီဖြင့် အုပ်ကာ ခပ်တင်း တင်းကိုင်လိုက်သည်။ ထိုသို့ကိုင်ရာတွင် လက်ချောင်းများကို ဖင်သားနှစ်ခုအလယ်ရှိ အကွဲကြောင်းကို ကျကျနန ကိုင်မိစေရန် ပြုသည်။ ဖင်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သောအခါဖင်အကွဲကြောင်းကို ဆွဲဖြဲ သလို ဖြစ်သွားသည်။ 

လက်ညှိး နှစ်ချောင်းက စအိုနှင့်လက်နှစ်လုံးသာသာခန့် ဝေးသော နေရာတွင်ရှိသည်။ မင်းဇော်က ထိုလက်ညှိးများတွင်ဖိအားကို ပိုထည့်ပေးလိုက်ခြင်းဖြင့် စအိုဝလေးကိုမပြဲတပြဲ ဆွဲဖြဲ နေသည့် သဘောမျိုးဖြစ်သည်။ ထို့နောက်လီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် ညှောင့်လိုးလေး လိုးပေးလိုက်သည် . .. လီးကြီးက တိုးဝင်လိုက် ပြန်ထွက်လိုက် ဖြစ်သည်နှင့်အမျှ အဖုတ်ထဲမှစောက်ရေမှာအပြင်သို့ လျှံ ထွက်ခါ ဖင်ခေါင်းတလျှောက် အောက်သို့ စီးကျသည်။ 

စီးကျလာသောစောက်ရေကြည်တို့သည် စအိုဝလေးကို ဖြတ်၍သွားရာ စအိုဝလေးမှာ အေးကနဲ နွေးကနဲဖြင့်ယားကျိကျိဖြစ်လာသည်။ ခင်ထားငယ်၏ ဖင်ပေါက်မှာ အရိုင်းမဟုတ်..ဖင်အပျိုမဟုတ်..ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံ ထားရသော ဖင်ပေါက်ဖြစ်သည်။ သည်လိုစိုစို စွတ်စွတ်ဖြစ်လာသောအခါ ယားသလိုလိုနှင့် မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည်။ ဖင်ခံခြင်သော စိတ်များတဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

ဤအချိန်မှာပင် မင်းဇော်သည် စောက်ရေကြည်များစီးကာ စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေသောခင်ထားငယ်၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ၏ညာလက် ခလယ်ကို ဆတ်ကနဲသွင်းလိုက်သည်။ 

“ စွတ်..”

“ အိုး..မာမီ..”

မင်းဇော်ကလည်း စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးသွင်းရာတွင် ညှင်သာသလောက်၊ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ထိုး သွင်းရာတွင်တော့ အတော်ကြမ်းသည်။ လက်ခလယ်တစ်ချောင်းလုံးကို တစ်ချက်ထည်းနှင့် အဆုံးဝင်အောင် တအားထိုးသွင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ လီးချောင်းကြီးများ တအားထိုးသွင်းကာ လိုးတာကိုပင်ခံဖူးပြီးသော ဖင်ခေါင်းပေါက်ဖြစ်သည့်အတွက် လက်ခလယ်ကိုတော့ အရေးမလုပ်ပါ၊ ထိုးထဲ့လိုက်ရာတွင် လျှောကနဲဝင်သွားသည်။ သို့သော် မင်းဇော်က လက်ခလယ်ကို သည်အတိုင်းအဖြောင့်ထိုးသွင်းခြင်းမဟုတ်ဘဲ.. ခပ်ကောက် ကောက်လေး ပြုကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည့်အတွက် အထိအတွေ့ကတော့ တမူထူးသည်။ ဆန်းသည် ..ကောင်းတာလဲကောင်းသည်။ 

ဖင်လိုးတာကိုခံဖူးသော ခင်ထားငယ်မှာ ( သူမသည် ဖင်လိုးတာကို ခံဘူးယုံသာမက ဖင်ပေါက် စေါက်ဖုတ် ပါးစပ်ပေါက်တို့တွင် လီးသုံးချောင်းတစ်ပြိုင်ထဲ ထိုးသွင်းလိုးတာကိုခံဘူးသည်။) ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ လက်ချောင်း ထိုးသွင်းတာ ခံရယုံမျှနှင့်ရင်ထဲဖိုမောလှိုက်သွားရသည်။မင်းဇော်သည် ကာမမှု၌တစ်ကယ်ကျွမ်းကျင်သူဖြစ်ကြောင်းကို ခင်ထားငယ်ဝန်ခံပါသည်။ မင်းဇော်သည် ခင်ထားငယ်ကို စတင်၍ဆောင့်လိုးပါလေတော့သည်။

ထိုသို့လိုးရာတွင် စေါက်ဖုတ်ထဲရှိ လီးနှင့် ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းထားသော လက်ခလယ်တို့ကို အချိန် ကိုက်လှုပ်ရှားပေးသည်။ စောက်ဖုတ်ကို လီးဖြင့်လိုးကာ ဖင်ပေါက်ကိုလက်ခလယ်ဖြင့် လိုးခြင်း ဖြစ်သည်။သည်လို လီးနှင့်လက်ခလယ် ပြိုင်တူလိုလို လိုးခြင်းသည် ခင်ထားငယ်ကို အပြတ်ခိုက်သွား စေသည်။ 

ခင်ထားငယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံး လူးလူး လွန့်လွန့် ဖြစ်နေလေတော့သည်။ မင်းဇော်သည် တစ်ချင်ခြင်းမှန်မှန်ဆောင့်သည် ထိုဆောင့်ချက်တိုင်းတွင် အားအပြည့်ပါလျက် လီးအဝင် နက်ကာ ထိမိလှပေသောကြောင့် တစ်ချက်ဆို ဆိုသလောက်ခင်ထားငယ်တစ်ယောက် ကော့ပျံသွားလေသည်၊ စအိုပေါက်ထဲသို့ လည်း လက်ခလယ်ကိုအဆုံးသွင်းလိုက် ကျွတ်လုလု ဆွဲထုတ်လိုက် အားဖြင့် ဆပ်ကနဲပြန် ဆောင့်ထိုးလိုက်လုပ်ပေးသည်။ 

“ ဘွတ်..ချစ် ..ဘွတ်..အင့် “

“ ဘွတ်..ဘွတ်..စွပ်..ဗျစ်.ပြွတ် ”

“ အား ..အောင်မယ်လေး ကောင်းလိုက်တာရှင် ”

ခင်ထားငယ် ရမက်ပြင်းလာသည် သူမသည် ရမက်စိတ်ပြင်းထန်ပြီး နှာထလာလျင်ရင်သားအစုံကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးတာကို အရမ်းခံချင်သည်။ယခုမင်းဇော် ၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ဖင်ကို လိုးဆော်နေပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ဘေးနားကိုထောက်ကာ အားပြုထားရပေရာ နို့ကိုဆွဲရန်လက်အပိုမရှိဘဲဖြစ်နေသည်။ နို့အုံနှစ်ခုကို စုံကိုင်ကာဆွဲနိုင်ရန် ဖင်ပေါက်ကိုလိုးနေသည့်လက်ခလယ်ကိုလွှတ်ရ ပေမည်။ 

ထိုသို့လက်ခလယ်ဖြင့် ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးကာလိုးပေးနေသည်ကလည်း ခံလို့ကောင်းလှပေရာ ထိုအရသာကိုလည်း မပျက်စေလို..၊ထောက်ကာ အားပြုထားသော လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ရင်သားနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ဆုပ်နယ် ပေးခိုင်း လျင် ကောင်းမည်လားဟု စဉ်းစားမိသေးသည်။ 

သို့ရာတွင် ဤသို့လုပ်ပါကအားပြုထောက် ထားမှုပျက်ကာ ဆောင့်ချက်အားလျော့ပြီး လီးအဝင် သိတ်မနက်ရှိုင်းမထိရောက်တော့ဘဲ အရသာ ပျက်သွားမှာ ကို ခင်ထားငယ်ရိပ်စားမိသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ခင်ထားငယ်သည် မိမိ၏နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို မိမိလက်များဖြင့် ပြန်၍တအားဆုပ်နယ်ကာ တဟင်း ဟင်းဖြင့် ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်နေသည်။ မျက်လုံးပင်ကောင်းစွာ မဖွင့်နိုင်တော့ပေ..။ ဒါကိုမြင်ရတော့ မင်းဇော်မှာလည်း တမျိုးတစ်ဖုံစိတ်ပို၍လှုပ်ရှားလာသည်။

ထို့ကြောင့် ဆောင့်ချက်များကို မြန်ပေးလိုက်သည်။တစ်ချင်ခြင်းမှန်မှန်ဆောင့်လိုးမနေတော့ ၊ ဆက်တိုက် စက်သေနတ်ပစ်သည့်နယ်တရကြမ်းဆောင့်လိုးသည်။ လက်ခလယ်ကိုလည်း ဖင်ပေါက် ထဲသို့ မြန်ဆန်စွာထိုးသွင်းပြန်ထုတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်သည်။လီးနှင့်လက်ချောင်းထိုးသွင်းလိုက်တိုင်းသည်၊ လိုးနေသူမင်းဇော်နှင့် အလိုးခံနေသူခင်ထားငယ်တို့ နှစ်ယောက်လုံး၏ သွေးသားများ ဆူဝေလာသည်။ မင်းဇော်က လီးနှင့်လက်ခလယ် တို့ကို အားအင်အပြည့်ဖြင့် ထိုးဆောင့်ဖိသွင်းလိုက်လေတိုင်း ခင်ထားငယ်သည် ။

စောက်ဖုတ်နှင့် ဖင်ခေါင်းထဲသို့ဝင်လာသည့် လီးတန်နှင့် လက်ချောင်းတို့ကို ဆီး၍ဆီး၍ ညှပ်ပေးညှစ်ပေး စုပ်ယူ ပေးနေသည်။ စေါက်ဖုတ်အတွင်းသားနှင့် ဖင်ခေါင်း ကြွက်သားများကိုကောင်းကောင်းကြီး အလုပ် ပေး နေသည်။ မင်းဇော်က ပို၍ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်။ ပို၍ကြမ်းကြမ်း လိုးသည်ညှောင့်သည်..ခင်ထားငယ်ကလည်း မင်းဇော်၏ လိုးချက်ဆောင့်ချက်များနှင့်အပြိုင် ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ကာ ပင့်ကာ ခါးကလေးနွဲ့ကာ ယမ်းကာနှင့် အပြတ်ကိုခံယူသည် အောက်ပေးကောင်းကောင်းပေးည် စေါက်ရေတွေကလည်း စိုရွှဲနေပြီမို့ အသံများက တဘွတ်ဘွတ်မြည်နေသည်။

ခင်ထားငယ်သည် ကောင်းလွန်းလှသည်ဖြစ်ရာ ပါးစပ်မှ

“ အား..အား.. ဟင့်..မြန်မြန်နဲ့ ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးပါ ..ဆောင့်ဆောင့် …အား..”

ခင်ထားငယ်က အာသာငန်းငန်းပင်တောင်းဆိုသည် ပြောဆိုပုံသည် အငမ်းမရဖြစ်သော်လည်း ရမက်ဇော ဟုန်အလွန်အမင်းထက်သန်နေသည်မို့ စကားသံကတော့တုန်တုန်ခိုက်ခိုက်ဖြစ်နေသည်။ မင်းဇော်မှာလည်း လရေကပန်းခါနီးပြီမို့ အရမ်းကိုဆောင့်လိုးနေသည်။  မင်းဇော် ကိုယ်တိုင် လည်း မိမိနည်းတူ ကာမအရသာကိုခံစားနေရကြောင်း ခင်ထားငယ်က သိရှိနေလေသည်။ သည်လိုသာဆိုပါကမိမိတို့နှစ်ယောက်ပြိုင်တူပြီးတော့မည်ဖြစ်ကြောင်းခင်ထား ငယ်က ရိပ်မိကာ ဝမ်းသာကျေနပ်လျက်ရှိသည်။ခင်ထားငယ်အဖို့ ကာမစပ်ရှက်ခြင်းသည် ( စေါက်ဖုတ် ၊ ဖင်၊ ပါးစပ်၊ နို့အုံကြား ) ဘာမျှမဆန်းပါ သို့သော် ယခုကဲ့သို့ ကာမစိတ် အရမ်းကိုတက်ကြွကာ အငမ်းမရဖြစ်နေတာမျိုး၊အရသာထူးကဲကာ ဇိမ်ရှိတာ မျိုး မကြုံဘူးပါ။ 

ယခုလည်း ကာမမရသာ၏အထွတ်အထိပ်ကိုရောက်ကာ ပြီးတော့မည်မို့ ခင်ထားငယ် တစ်ကိုယ်လုံးရှိကြွက်သားများ အကြောအချင်များသည် တင်းကြွလာသည် စေါက်ဖုတ်ထဲမှလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်တက်နေသည်။

“ အာ.အား..ဟး…ထွက်ကုန်ပြီ.ကိုဇော်ရေ..ကောင်းလိုက်တာရှင် အောင်မယ်လေး. ကောင်းလိုက်တာ..” 

ခင်ထားငယ်က ပါးစပ်မှ . အီး ရွတ် မြည်တမ်းရင်းထွန့်ထွန့် လူးလျက် ကော့ပျံနေသည်။ သူမ ၏စောက်ဖုတ်တွင်းမှ စီးထွက်လာသောစေါက်ဖုတ်အရေများကလည်း မင်းဇော်၏ လီးတန်ကြီးကို ပူနွေးသွားစေသည်။ စေါက်ဖုတ်၏ အတွင်းသားများကိုလည်း စူပွ စူပွလုပ်ပေးလိုက်ခြင်းဖြင့်လီးတန်ကြီးကိုဖြစ်ညှစ်နေသလို ဖင်ခေါင်း သည်လည်း တာဝန်ကျေစွာ ရှုံ့လိုက်ပွလိုက်ဖြင့်လက်ခလယ်ကို စုပ်ယူလျက်ရှိသည်။ မင်းဇော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း အရမ်းကို စိတ်ထနေသည့်အပြင် ခင်ထား၏ စောက်ဖုတ်ညှစ်အား မှာလည်း ကောင်းလှသည်ဖြစ်ရာ ဘယ်လိုမှထိမ်းမထားနိုင်တော့ဘဲလရေတွေ ကို ခင်ထားငယ်၏ စေါက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အားကုန် ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

“ ကိုဇော့် လရေတွေ ပန်းလိုက်ပြီ..ထားရေ့..ရော့..အား..အား..”

မင်းဇော်က အံကြိတ်ကာပြော ရင်းတဆပ်ဆပ်တုန်တက်နေလေသည်။ လုံးကျစ်သော ဖင်သားနှစ်ခုကလည်း တွန့်ခါနေသည် ခေါင်းလည်းပေါ့သွား၏။ သူ့လီးထိပ်မှ လရေများသည် ပြစ်ကနဲ..ပြစ်ကနဲ..ခပ်ပြင်းပြင်းကို ပန်းထွက်သွားသည်။ ပန်းထွက်အားက အတော့ကိုပြင်းထန်သည်စေါက်ခေါင်း၏ နက်ရှိုင်းလှသည့် အတွင်းပိုင်းရှ ိ အသားနုနုလေးများတိုင်အောင်ပင် သုတ်ရေတို့တိုးဝင်ရောက်ရှိ သွားသည်။ ထိုနေရာများအထိ မည်သည့်ယောက်ျားသား၏ လရေမျှရောက်ခြင်းမရှိသေးးပါ။ 

ခင်ထားငယ် ၏ သွေးသားများအဖို့ ထူးကဲလေသော အရာသာ အတွေ့အကြုံသစ်တစ်ရပ်ပင်ဖြစ်တော့ သည်။ မင်းဇော်သည် သုတ်ရေပန်းထွက်လျက်ရှိသော လီးတန်ကြီးကို ခင်ထားငယ်၏ စေါက်ဖုတ် အတွင်း အဆုံးတိုင်အောင်ပင် ဖိကပ်ထိုးသွင်းထားလျက် ခင်ထားငယ်ကိုယ်ပေါ်တွင်ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်ရင်း ဇိမ်ခံနေသည်။ ခင်ထားငယ်ကလည်း မင်းဇော်၏လီးကို အားရပါးရစေါက်ဖုတ်ကြွက်သားများဖြင့်ညှစ်ထားသလို ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကလည်း မင်းဇော်ကိုအားကုန်ညှပ်ထား လိုက်ကာ ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေသည်။

“ ကောင်းလိုက်တာ..ကိုဇော်ရယ် ..နောက်ကို ဒီလိုမျိုးလိုးပေးရမယ်နော်..ဒါဘဲ”

“ ကိုဇော်လည်းကောင်းလိုက်တာ..ထားရယ် ..ထားအဖုတ်ကအရမ်းကိုကောင်းပါလားကွာ ဒီအဖုတ် ထဲမှာထုတ်ပေးလိုက်တဲ့ လရေမျိုး တစ်ခါမှမပန်းထုတ်ပေးခဲ့ ဖူးဘူး..သိတ်ကောင်းတယ် ကွာ..အရမ်းကိုဘဲ..”

သုတ်ရေတွေပန်းထည့်ရင်း မင်းဇော်ကတဖွဖွပြောနေသည်။ သည့်နောက်တော့ နှစ်ယောက် သား ထပ်လျက်သား မှိန်းနေကြသည်..လူတွေကသာမှိန်းနေကြသည် လီးနှင့်စေါက်ဖုတ် ကမူ မှိန်းမ နေကြပါ အဆောင့် အလိုး အကော့အပင့်သာ ရပ်သွားသော်လည်းအရှိန်မသေနိုင်သေးဘဲ မင်းဇော်က လီးကို ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲလုပ် ပေးလျက်ရှိသလိုခင်ထားငယ်ကလည်း မင်းဇော်နှင့်အတူ အနိုင်မခံ အရှုံးမပေးဘဲ စေါက်ဖုတ်ကြွက်သားများနှင့် တောင်နေဆဲလီးကို မှန်မှန် ညှစ်ပေးလျက် ရှိသည်။ ပါးစပ်မှလဲ..

“ အရမ်းကိုကောင်းတာဘဲ ကိုဇော်ရယ် နောက် တစ်ခါလိုးရင်..စေါက်ဖုတ်တင်မကဘူး ဖင်ကိုပါလိုးပေးပါနော်..ထားဖင်ခံချင်တယ်ကွယ် ”

“ ထားနဲ့လိုးရတာ သိတ်ကိုကောင်းတယ်ကွာ..စိတ်ချထားရေ..ကိုကလည်းထားဖင်ကိုကိုယ့်လီးအဆုံး သွင်းပြီးလိုးချင်တယ်ကွာ..”

အတန်ကြာအောင်မှိန်းနေပြီး အသက်ရှူမှန်လာသောအခါမင်းဇော်က ခင်ထားငယ် ၏ညာဖက် ပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ တကယ်မြတ်နိုးမှုနှင့်နမ်းသည့်အနမ်းမို့ခင်ထားငယ်၏ ရင်ထဲတွင် ကျေနပ်နှစ်သိမ့်သွားလေသည်။ မင်းဇော်သည် ခင်ထားငယ်အပေါ်မှ ဘေးသို့လှိမ်းဆင်းလိုက်သည် ယခုထက်တိုင်ပင်မာန်မကျချင်သေးသော လီးက ခင်ထားငယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဖွတ်ကနဲမြည်ကာကျွတ်သွားသည်။ 

ခင်ထားငယ်၏ ရင်ထဲတွင်လည်း လီးကျွတ်သွား၍စေါက်ဖုတ်အတွင်း၌ ချောင်သွားကာ ရင်ထဲတွင်လည်း ဟာသွားသည်။ လရေများစီးကျလျက်ရှိသော မိမိ၏စေါက်ဖုတ်ကိုလည်း မင်းဇော်က အဝတ်တစ်ခုနှင့် ယုယစွာသုတ်လိုက်သည် အရေးထဲအဝတ်စကစေါက်စေ့ကို ပွတ်မိလိုက်၍ ကြက်သီးများဖြန်းဖြန်းထသွားရသေးသည်။

“ ကျန်နေသေးတဲ့ ထားရဲ့ အတိတ်ကအဖြစ်ဆိုးတွေကို နားထောင်ချင်သေးလားကိုဇော်..”

“ ကျော်ကျော်မိုးတို့ လူသိုက်က ထားကို အတင်းဝိုင်းပြီး လုပ့်ခဲ့တဲ့အပြင်အခြားအဖြစ်ဆိုးတွေ ကြုံ ရသေးလို့လား..”

“ အင်း..ကြုံရသေးတယ် သိတ်ကိုဆိုးဝါးလှတဲ့ အဖြစ်တွေပါဘဲ ကိုဇော်ရယ်..”

ခင်ထားငယ်ကပြောရင်း မျက်နှာကလေးညိုးကျသွားသည်။ မင်းဇော်က ခင်ထားငယ်ကို သိုင်းဖက်ထားသည်။စိတ်မကောင်းစရာကတော့ အမှန်ဘဲ ကိုဇော် ဒါပေမဲ့ ထားပြောပြပါမယ်၊ ဒီလို ကိုယ့်အပေါ်မှာ ကြင်နာတဲ့လူတစ်ယောက်ဆီမှာ ဖွင့်ထုတ်ပြောပြချင် တာကြာပါပြီ..၊ ထားရဲ့ပထွေးက ထားအပေါ်မှာ ဘယ်လောက်ယုတ်မာခဲ့တယ်ဆိုတာပြောပြပါမယ်။””

“ ထားရဲ့ ပထွေးကထားကို ဟို..ဟို..”

“ ဟုတ်တယ် သူကလည်း ထားကို ဗျင်း ကျင့်ခဲ့သေးတယ် ကျင့်တာမှ ရိုးရိုးတန်းတန်း တောင်မဟုတ်ဘူး”

ခင်ထားငယ်က သူ့ကို ပထွေးဖြစ်သူ ဦးကျော်မိုးက ရက်စက်စွာပြုကျင့်ခဲ့ပုံကို ခရေစေ့တွင်းကျ ပြန်ပြော ပြလေတော့သည်…။ဦးကျော်မိုးသည်ကား ခင်ထားငယ်၏ ပထွေးဖြစ်သည်။ ခင်ထားငယ်မိခင်၏ နောက်အိမ်ထောင် ဖြစ်ကာ အတူတူနေကြသည်။ ထိုညက မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ထားလည်းအိမ်တွင်မရှိပေ။ ဦးကျော်မိုးသည် အရက်သောက် တတ်သူဖြစ်ပြီးအရက်မူးလာပါက သွေးဆိုးတတ်သည်။ 

ထိုသို့အရက်မူးလာလျင် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ထားကိုလူမဆန်စွာ လိုးတတ်သည်ကိုလည်း ခင်ထားငယ်သိသည် ။ အခန်းချင်းက ကပ်ရက်ဆိုတော့ အသံများက အကုန် ကြားနေရသည် ။ တခါတုန်းက ညဖက်ခင်ထားငယ် တစ်ယောက်တရေးနိုးစဉ်မှာ တစ်ဖက်ခန်းမှ တိုးတိုးတိုးတိုး နှင့်အသံများကြားရ၍ နားထောင်ကြည့်ရာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့်ပထွေးဖြစ်သူတို့ လိုးနေကြောင်းသိရသည်။

စူးစမ်းလိုသည့်စိတ်ကြောင့် ချောင်းကြည့် မိရာ .. မိခင်ဖြစ်သူကိုလေးဘက်ထောက်ပြီး နောက်မှ ဖင်ကို ၆ လိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအခါကတည်းက မိန်းမတွေအတွက် ခံစရာသည်စောက်ဖုတ်သာ မက ဖင်လည်းခံလို့ ရကြောင်း လီးကိုလည်း စုပ်ကြကြောင်းကို သိလိုက်ရသည်။ 

ယခုညတွင် မိခင်ဖြစ်သူက အပြင်သို့သွားနေပြီး ဦးစောမိုးသည် အရက်များမူးနေသည်။ခင်ထားငယ်လည်း အခန်းထဲတွင် ဝင်၍ဂျက်ချထားလိုက်သည်။ ထိုသို့တံခါးပိတ်ဂျက်ချပြီးချိန်မှာပင် ဦးကျော်မိုး အခန်းရှေ့သို့ ရောက် လာသည်။ 

“ ဟေ့ ငယ်ငယ် တံခါးဖွင့်စမ်း ငါ့သားပြောပြထားတဲ့ နင့်အကြောင်းတွေနဲ့ပါတ်သက်ပြီး ပြောစရာရှိတယ် ငါနင်နဲ့ စကားနဲနဲပြောချင်တယ်..” 

“ ဟင့်အင်း အန်ကယ် အရက်မူးနေတယ် ဒီလိုမူးနေတုန်း ငယ်ငယ်စကားမပြောချင်ဘူး”

“ တောက် ခွေးကောင်မလေး စေါက်စကားမရှည်နဲ့ ..တံခါးကိုဖွင့်စမ်း မဖွင့်ရင် ငါအတင်းဖွင့်ပြီး ဝင်လာ မှာနော် ” 

“ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မဖွင့်ဘူး မဖွင့်ဘူး ”

ခင်ထားငယ်သည် အိပ်ယာပေါ်တွင်ကြောက်လန့်စွာ ကုတ်ကုတ်ကလေး နေရင်းအသံကုန် ပြန်အော်သည် ကြေက်စိတ်ဖြင့် သူမတစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်နေသည်။ သူမသည် ရာဂကြွယ်ဝကာ နှာကြီး သွေးဆူသော မိန်းမစားမျိုးဖြစ်ရာ တနည်းနည်းဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားမိ သည်နှင့် ရမက်ဇော နိုးကြားလာမြဲဖြစ်သည်။ ယခုလည်း အလွန်ကြောက့်လန့် တုန်လှုပ် နေရာ ကြောက်စိတ်နှင့် ယှဉ်သည့် ရမက်ဇော နိုးကြားမှုဖြစ်နေသည်။ ခင်ထားငယ်၏စေါက်ဖုတ်သည် တိုး၍တိုး၍ဖေါင်းကြွနေသည်။

နို့သီးခေါင်းများထောင်ထလာသည်။ သည်ကြားထဲ ညဖက်မိမိအိပ်ခန်းထဲတွင် ရှိနေချိန်မို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထား ဘလောက်အင်္ကျီနှင့် တက်ထရွန်ထမီ တပါတ်နွမ်းကိုသာတစ်ထပ်တည်း ဝတ်ထားသည်။ ဘလောက်အင်္ကျီမှာ အဟောင်းဖြစ်ကာ ယခုကိုယ်လုံးနှင့် အတော်ကိုကျပ်နေသည်။အသားကပ် အခြေ အနေနီးပါးဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ပါးလှပ်ခြင်းမရှိသော်လည်းပြောင်းအိသော အလပ်စတစ်သားဆိုတော့ မို့ဝန်း သောရင်သားဆိုင်တို့ကို သည်အတိုင်းမြင်နေရသည်။ 

အထူးသဖြင့် နို့သီးခေါင်းများက ချွန်ကော့ကာ ထောင်တက်နေပုံက အပြတ်ကိုပီပြင်နေသည်။ (ကျော်ကျော်မိုးတို့ လူသိုက်ဆွဲကိုင် စို့ထားပြီးပြီမို့ခင်ထားငယ်၏ရင်သားများ သည် အထူးပင် ဖွံဖြိုးကြီးထွားကာ နို့သီးခေါင်းများကလည်း ရှည်နေပါသည်။) ဦးစောမိုးသည် စိတ်ကြမ်းကိုယ်ကြမ်းဖြစ်နေပါသည်။ အရက်မူးလျင်သွေးဆိုးတတ်သည်။ယခု ဦးစောမိုး အရက်အတော်ကလေး မူးနေသည်။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရလျင် ဦးစောမိုးသည်ခင်ထားငယ် ကို တပ်မက်နေသည်။ 

ယခုကျော်ကျော်မိုးတို့တစ်သိုက်က ခင်ထားငယ်ကို ဝိုင်းလိုးခဲ့ကြပြီး လီးကိုလည်းစုပ်ခိုင်း ခဲ့ကြပြီး ဖြစ်သည် ဟုသိရသောအခါ ဦိးစောမိုး၏စိတ်တွင် အရမ်းကိုမနာလိုဖြစ်နေသည်။ သည်ကြားထဲ အရက်ကလည်း မူးနေသည် ဖြစ်ရာ ပို၍ဆိုးနေသည်။ ထို့ပြင်ခင်ထားငယ်ကလည်း တံခါးကို အတွင်းက ပိတ်ထားသဖြင့်ဦိးစောမိုး၏ကြမ်း ကြမ်းရမ်းရမ်းလုပ်ချင်သော ဗီဇကို နှိုးဆွ ပေးသကဲ့သို့ ဖြစ်နေ သည်။ 

ဦးစောမိုးသည် ပိတ်ထားသော တံခါးကို ကိုယ်လုံးနှင့်တိုက်ဖွင့်သည် အရပ်က ခြောက်ပေ ကျော်ပြီး ထွားကြိုင်းတောင့်တင်းပြီး အားအင်လည်းကြီးမားသန်စွမ်းလှသည်။ပုခေါင်းစောင်းနှင့် တိုက်ပြစ်လိုက်ရာ တစ်ချက်ထည်းနှင့် အခန်းတံခါးဂျက် ပွင့်ထွက်သွားစေသည်။

တံခါးလည်း ဝုန်းကနဲ ပွင့်သွားသည်။ သည်လိုတံခါးကို အတင်း တွန်းဖွင့်နိုင်သည့်အတွက် ဦးစောမိုး၏ ကြမ်းချင်ရမ်းချင် စိတ်များသည်ပို၍ဒီဂရီမြင့်တက်လာသည်။ အရက်ရှိန်က လည်းရှိနေသေးရာ၊ ထိုစိတ်များကိုထိန်းချုပ်နိုင်သည့်အသိစိတ်ကလည်း အလွန်ကိုအားနည်းလျက်ရှိသည်။ ဦးစောမိုးသည် သွေးညှီနံကရသည့် ငမန်းလိုမျိုုးဖြစ်နေသည်။ 

တစ်စုံတစ်ယောက်ကို အထူးသဖြင့် ဆန့် ကျင်ဖက်လိင် မိန်းမတစ်ယောက်ကို အတင်းအကြမ်းပတမ်းပြုချင်သည့်စိတ်များက တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်၍နေသည်။ တံခါးပွင့်သွားပြီးနောက် ဦးစောမျိုးသည် အခန်းထဲသို့ လွှားကနဲ ဝင်ရောက်လိုက်သည်။အရက်မူးနေသည့်အပြင် စိတ်လည်းအရမ်းခက်ထန်နေသည်မို့ ဦးစောမိုး၏ မျက်နှာကြီးကတင်းမာခက်ထန်နေကာ မျက်ထောင့်နီကြီးဖြင့် တကယ့်ဘီလူးသရဲစီးသလိုဖြစ်နေသည်၊ နဂိုကမှအကြောက်ကြီးကြောက်နေရှာသူ ခင်ထားငယ်မှာ အခန်းထဲ ခုန်ဝင်ရောက်ရှိလာသောဦးစောမျိုးကိုတွေ့လိုက်သောအခါ လိပ်ပြာလွင့်မတတ်ဖြစ်ကာ ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်သည်။ 

“ အား..အား..”

သူတို့အိမ်ရှိရာနေရာသည် လူသူအရောက်အပေါက် အလွန်နည်းပါးကာ အိမ်နီးနားချင်း များကလည်း အလှမ်း ဝေးလှသည်ဖြစ်ရာ ခင်ထားငယ်အော်သံကို မည်သူမျှမကြားနိုင်ပေ။ ခင်ထားငယ် အဖို့မှာလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသော တဏှာရမက်စိတ်သည်လည်း တဟုန်ထိုး အခေါင်အဖျားသို့ရောက်ရှိသွားသည်။စောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရေများ ယိုစီးကျနေ သည်မှာလည်း စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး စိုရွှဲနေယုံသာမက ဖင်ကြားဖင်၀ မှတစ်ဆင့် ထမီကိုပါစိုနေပေပြီ

“ ကိုင်း နင်နဲ့ ကျော်ကျော်မိုး ဘာတွေဖြစ်ကြတယ်ဆိုတာ ငါ့ကိုပြောပြစမ်း… ”

“ သူတို့က ငယ်ငယ့်ကို ဝိုင်းပြီးဗျင်း ကျင့်ကြတာပါ။ ပြီးတော့လီးစုပ်ခိုင်းလို့လဲ စုပ်ပေး ရပါသေးတယ် ”

ဦးစောမိုးက ကျားဟိန်းသံကြီးနှင့်မေးလိုက်ရာ ခင်ထားငယ်ကလည်း အလန့်တကြားပင် ပြန်ဖြေလိုက်၏ သူမ ပြောသည့်စကားများသည် အမှန်အတိုင်းသာဖြစ်သည်။ မှန်လွန်းသည့်အတွက် တိတိကျကျ နှင့် တစ်တစ်ခွခွ စကားးလုံးများပါသွားသည်။ သည်လိုစကားအသုံးအနှုံးမျိုးကို အမျိုးသမီးတွေ ရင့်ရင့်သီးသီးပြောလေ့မရှိကြပါ အထူးသဖြင့် ယောက်ျားကြီး တစ်ယောက်ရှေ့တွင်ပြောလေ့မရှိကြပါ။ 

ခင်ထားငယ်မှာလည်း သည်လောက်အထိ နှုတ်ရဲလျှာရဲ ရှိသူမဟုတ်ပါ ။ သည်လို တစ်တစ်ခွခွပြောဆိုလိုက်မှုသည်၊ ခင်ထားငယ်အပေါ် ဦးစောမိုး အနေဖြင့်မကောင်းပိုမြင်သွား သည်။ ကမြင်းကြောဆွဲကာ နန့်ကြောဆွဲလိုသည့် မိန်းခလေးမို့သာ ၈ သည်လို တစ်တစ်ခွခွနှင့် ရုန်းရမ်း ကြမ်းတမ်း သော စကားမျိုး ဖြင့်ပြောဆိုခြင်းဖြစ်မည်ဟုဦးစောမိုးက တွေးလေတော့သည်။

ဦးစောမိုးသည် ဒေါသနှင့် တဏှာရောင်ထနေသော မျက်လုံးကြီးများဖြင့် ခင်ထားငယ်ကို ကြည့်လိုက်သည် ထိုသို့ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ခင်ထားငယ်၏ ရင်သားများကိုလည်းမြင်လိုက်သည်။ အလွန် ကြောက်လန့် တုန်လှုပ်ကာ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားနေချိန်မို့ ခင်ထားငယ်၏ အသက်ရှူသံများက ပြင်းထန်နေသည်။ ရင်ဘတ်သည် မို့တက်လာလိုက် နိမ့်ကျသွားလိုက်နှင့် နိမ့်မြင့် လှုပ်ရှား လျက်ရှိ သည်။

ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေသော ဘလောက်အင်္ကျီ တစ်ထပ်တည်းသာ ရှိနေသည်မို့ …တက်လာလိုက်ကျသွားလိုက်နှင့် လှုပ်ရှားနေသောရင်သားကြီးနှစ်ခုနှင့် ချွန်ကော့ တက်ကာ အင်္ကျီသားကိုပင် ထိုးဖေါက်လုဖြစ်နေသော နို့သီးခေါင်းကလေးများက ဦးစောမိုးကိုကို မြှူဆွယ် နေကြ သည်။ ဦးစောမိုး၏မျက်လုံးများက ရင်သားဆိုင်များပေါ်သို့ကျရောက်လျက်ရှိသည်။ ကျွတ်ထွက်မတတ် ကို စူးစူးစိုက် စိုက်ကြီးကြည့်နေသည်။ ခင်ထားငယ်သည် ဘရာစီယာကိုပင် ဝတ်ထားခြင်းမရှိကြောင်းကို ဦးစောမိုးသိလိုက်၏။ ဒေါသရောင်ပေါက်နေသော မျက်လုံးများသည် ရမက်ခိုးများ ပြည့်လျှံလာသည်။ ဒေါသစိတ်နေရာတွင် ရမက်စိတ်သည် ရုတ်ချည်းပြောင်းလဲ ရောက်ရှိလာသည်။ 

“ အန်ကယ့်ကိုတောင် သူ့အလိုလိုက်အောင် ကြံဖန်ပြီး ကျုံးသွင်းလိမ့်ဦးမယ် လို့ကျွန်တော် ထင်တယ် ”

ကျော်ကျော်မိုး၏စကားများကို ဦးစောမိုးပြန်လည် ကြားယောင်လာသည်။မိမိကိုမြှူဆွယ်လျက် သူမအလို ကျဖြစ်စေလျက် အပိုင်ကိုင်လာနိုင်အောင် ခင်ထားငယ်ကဘရာစီယာပင်မဝတ်ဘဲ ရင်သားစိုင်များကို ပကတိ အတိုင်းနီးပါး ပေါ်တင်ကြီးဖြစ်နေစေမည့်အခြေအနေ ဖန်တည်း ထားခြင်း ဖြစ်မည် ဟု ဦးစောမိုးက ထင်မိ၏။ 

“ အင်း..ဒီချာတိတ်မ..ငယ်သာငယ်တယ် အလာကြီးပါလား ၊မအေ့သွေး အပြည့်ရှိနေတယ် ” 

ဦးစော မိုးသည် ဒေါ်ခင်ထားကို အတိအလင်းမဟုတ်ဘဲ တိတ်တိတ်ပုန်းသိမ်းပိုက် ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်ခင်ထား မည်သို့ရာဂကြွယ်ကာ အလိုရမက်ပြင်းပြထက်သန်သည်ကို ဦးစောမိုး ကောင်းကောင်းကြီး သိသည်။ 

“ ငါ့ကိုလိုရာ ကျုံးသွင်းပြီး လိုရာခိုင်းမလို့ ..ဟင်း ကျော်ကျော်မိုးကိုဘဲ ရမယ် ငါ့ကိုဘယ်ရမလဲ သူ့ကိုတောင် ငါက အပြတ်လိမ့်နေအောင် လိုးပြစ်လိုက် ဦးမယ် ။ကြည့်ကြသေးတာပေါ့ ” 

အရက်လည်းမူးနေရာ ဦးစောမိုးသည် သိတ်ပြီးကျိုးကြောင်းဆင်ချင်ကာ မစဉ်းစားနိုင်တော့ အရက်မူးနေ သူတို့ထုံးစံ ရမက်စိတ်ကလည်း ပြင်းပြနေသည်ဖြစ်ရာ ကိုယ်လိုရာဖက်သို့သာ ဆွဲတွေးလိုက်တော့သည်။ ထိုသို့ တွေးတောပြီးသည်နှင့်ဦးစောမိုးသည် ခင်ထားငယ်ဝတ်ထားသော ဘလောက်(စ်) အင်္ကျီ ရင်ဖတ်ကို အတင်းဆွဲ ဖြဲလိုက်သည်။

“ ဗြစ် ”

အင်္ကျီရင်ဘတ်ပြဲသွားသည် ခင်ထားငယ်မှာ ရင်ဘတ် ဟင်းလင်းဖြစ်လျက် မို့ဝင်း ထွားအိ လေသော နို့အုံကြီး နှစ်ခုသည် တုန်လှုပ်ကာပေါ်လာသည်။ ခင်ထားငယ်မှာကြောက်လွန်း၍ ကြက်သေသေနေမိသည်။ အထင်းသား အရှင်းသား ပေါ်လာသော နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို ဖုံးအုပ် ကာကွယ် ဖို့ကိုပင် သတိမရ မှင်တက်မိကာ သည်အတိုင်းမလှုပ် မယှက်ရှိနေသည်။

အလန့်တကြားပြုလိုက်ရသည်မို့ ရင်သားတို့ကိုလက်ဖြင့်ကာ သည့်အသွင်မဟုတ်ဘဲ လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ကာပြသည့်သဘောမျိုး ထင်စရာဖြစ်သွားသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားရှိစေါက်ဖုတ်ကို ဖမ်းနှိုက်သည် ဖေါင်းမို့လျက် စေါက်ရေတွေ ရွှမ်းရွှမ်းစိုနေသော စေါက်ဖုတ်မို့မို့ကြီးကို စမ်းမိသည်။ 

“ ဟော.ကြည့်စမ်း နင့်စေါက်ဖုတ်က ဖေါင်းမို့နေပြီး စေါက်ရေတွေစိုရွှဲနေပါပကောလား၊ သိတ်ကို အလိုး ခံချင်နေတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားနေပြီ။ နင်က ကျော်ကျော်မိုးပြောသလို သိတ်ကမြင်း ကြော ထချင်တဲ့ မိန်းခလေးဘဲ ”

ဦးစောမိုးက ပြောပြောဆိုဆို အရေတွေ စိုရွှဲနေသော စေါက်ဖုတ်ထဲသို့ လက်ခလည်ကို ဆပ်ကနဲ ထိုးထဲ့ လိုက်သည်။

“ အို…”

ခင်ထားငယ် ဆတ်ကနဲတွန့်ကာ ပါးစပ်မှရေရွတ်သံကလေးပေါ်ထွက်လာသည်။ မိမိသွေးသားတွေလှုပ်ရှားနိုးကြွနေကြောင်းကို ခင်ထားငယ်ယခုမှသိရသည်။ သည်လိုဖြစ်နေသည့်အတွက် အရမ်းကိုရှက်ရွံ့မိသည်။ ဘာကြောင့်များ သည်လို ရမက်တွေ နိုးကြား နေရသည် ကိုတော့ ချာတိတ်မလေးမသိရှာပါ ထို့ပြင် ဦးစောမိုး၏လီးတန်မတ်ထောင်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းကို သူမ၏ ထမီပြေလျှောကျ၍ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ပေါ် နေသည့်တင်ပါးကြီးတွင် ဖုဖုထစ်ထစ်ဖြင့် ထောက်မိ နေသည့် အတွေ့အထိအရ ခင်ထားငယ်သိလိုက်ရပြန်သည်။ 

“ အခု နင်က ငါ့ကိုလည်း လာပြီးမြှူဆွယ်နေပြန်ပြီ နင့်ကို အရမ်း လိုးချင်စိတ်တွေပေါ်လာအောင် နင်က လုပ်နေတာ မဟုတ်လား ငယ်ငယ်..ဟင်”

ဦးစောမိုး၏စကားတွေကရင့်သီးလွန်း လှသည်။ 

“ မဟုတ်ပါဘူး အန်ကယ်ရယ် မဟုတ်ရပါဘူးရှင် လွှတ်ပါ ..ကျွန်မကိုလွှတ်ပါ ”

ခင်ထားငယ်က ငိုရိုက်ကာပြောရင်း ရုန်းမိသည်။ ဦးစောမိုးသည်ကျွဲပေါက်တစ်ကောင်လို သန်စွမ်းသည် ဖြစ်ရာ ခင်ထားငယ်အနေဖြင့်ဘယ်မှလျင် လွတ်အောင်ရုန်းနိုင်မည်နည်း လွတ်အောင်မရုန်းနိုင်သည့်အပြင် ရုန်းရင်းကန်ရင်းနှင့်ပင်အထက်ဆင်ပြုတ်ကာ လျော့ရဲရဲဖြစ်နေသော ထမီကို ပို၍ပြေလျောကျသည်၊ ကားအိနေသောတင်ပါးကြီး အဖွေးသား အပြောင်သားပေါ်လာသည်။ ထို့ပြင် လှုပ်ရှား ရုန်းကန်နေသည့် သူမ၏တင်ပါးကြီးသည် ဦးစောမိုး၏ဆီးစပ်ကိုပွတ်မိနေသည်။

ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကာ ပွတ်ပေးနေသကဲ့သို့ဖြစ်သည်။ ခင်ထားငယ်တစ်ယောက် ရာဂစိတ်နိုးကြွလာကာ အပြတ်ကိုအလိုးခံခြင်နေသည်ဟု ထင်ထား သည့် စိတ်ကလည်း ပို၍ခိုင်မာလာသည်။ ထူးဆန်းသည်ဟုတော့ဆိုရမည် ထင်မြင်စဉ်းစားတတ်သည့် ဦးနှောက်က ကြောက် လန့်ကာ ငြင်းဆန်နေသော်လည်း ဖိုမဓါတ်ကို လိုလားတောင့်တနေလေအောင် ခင်ထားငယ်၏အသွေးအသားများ ကမူ ကာမစပ်ရှက်မှုကို အထူးလိုလားတောင့်တလျက်ရှိလေသည်။ 

ယခုအချိန်၌ ဘယ်ယောက်ျား၏လီးဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံခြင်နေသည်။ ပြီးတော့သူမကို စိုးရိမ် ကြောက်လန့် အောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကိုင်တွယ် ပြုကျင့်မှုကို ထူးထူးခြားခြားကြီး လိုလား တောင့်တလျက် ရှိလေသည်။ ရမက်စိတ်ရော ကြောက်စိတ်ရော ပြိုင်တူဖြစ်ပေါ်နေ၏။ ဦးစောမိုးသည် ခင်ထားငယ်ကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်သည်၊ အစုတ်စုတ်အပြတ်ပြတ် အကျွတ်ကျွတ် အလျော့လျော့ ဖြစ်နေသောထမီနှင့် အင်္ကျီတို့ကို အပြတ်ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ခင်ထားငယ်မှာ အဝတ်မပါ ဗလာ ကိုယ်ထည်းဖြစ်သွားရသည် ။ ပေါင်ကြားမှ စေါက်ဖုတ်မှာလည်း ဦးစောမိုးကို စိန်ခေါ်သလိုဖြစ်နေသည်။

“ ကဲ ငယ်ငယ် နင့်ကို ငါလိုးတော့မယ် နင်ကအလိုးခံခြင်နေတာဆိုတော့ မှတ်လောက် သားလောက် အောင်ကို လိုးမယ်။ လိုးတာမှ စေါက်ဖုတ်ကို မဟုတ်ဘူး ဖင်ကိုလိုးမယ် ..သိရဲ့လား ” 

ဦးစောမိုးက တစ်ကယ်ပင်လူစိတ်ပျောက်နေပေပြီ၊ ခင်ထားငယ်သည်လည်း သိတ်ကို ကြောက်နေသလို အရမ်းကိုအလိုးခံနေချင်သည်မှာ ဦးစောမိုးပြောသည့်အတိုင်းပင်။ သို့သော် လစ်သည်နှင့် ကြောက်ကန်ကန်သည့် အနေဖြင့် ဦးစောမိုးပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ကာ လီးကိုတအားညှစ်လိုက်သည် ဦးစောမိုးမှာ လည်း ဂွေးတက်လုမတတ် နာကြင်သွားသည်။ 

“ အား..”

နာကြင်မှုကြောင့် ဦိးစောမိုးမှာ နောက်သို့ဆုတ်သွားသည်၊ ခင်ထားငယ်ကို ချုပ်ဖမ်းထားမှု တွေလည်း လွတ်သွားသည် ၊ထိုခဏ၌ ခင်ထားငယ် ထပြေးသည် ..။သို့သော်မရ။ ဦးစောမိုးက ခင်ထားငယ်ကိုဖမ်းချုပ်ကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲချလိုက်သည်။ မျက်နှာကို လက်ဝါးကြမ်းကြီးဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန်ရိုက်သည်။ ဝမ်းပိုက်ကိုလက်သီးဖြင့်တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။ ခင်ထားငယ်မှာ အသက်ရှူပင်ကြပ်သွားကာ ကုတင်ပေါ်ဝယ်ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားရ ရှာသည်။ 

ဦးစောမိုးသည် ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ဂွင်းလုံးပုံချွတ်ကာ ခင်ထားငယ်ပေါ် တက်မှောက် လိုက်သည်။ ဘယ်ဖက်လက်မောင်းကို လည်မြိုပေါ်ဖြတ်တင်ကာ ခပ်တင်းတင်းဖိထားလေရာ ခင်ထားငယ်မှာ ဘယ်လိုမှရုန်းကန်ခြင်း မပြုသာပါ၊ ဦးစောမိုး၏ညာလက်ကတော့ ခင်ထားငယ်၏ ပေါင်ကြားသို့ ရောက်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သည်။ စေါက်စေ့ကို ဆွဲလိမ်သည် စောက်ခေါင်းထဲသို့လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလည်ကိုထဲ့ကာ မွှေပေးသည် ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ဦးနှောက်က သဘောမတူ လက်မခံသော်လည်း ဦးစောမိုး၏ကြမ်းတမ်းစွာပြုကျင့်နေသည်ကို ခင်ထား ငယ်တစ်ယောက် နာကျင်မှုများအပေါ်မှာသာယာဇိမ်တွေ့နေသည်။

ဦးစောမိုးကတော့ ခင်ထားငယ်အော်ဟစ်နေ သည်ကို နည်းနည်းလေးမှ ဂရုမစိုက်ပါ ။ လီးကိုခင်ထားငယ်၏ ဖင်ထဲသို့သာ အတင်းသွင်းနေသည် ၊ ခင်ထားငယ် ကလည်း တိုးဝင်လာသော လီးထိပ်ပြဲဒစ်လန်ကြီးကို မဝင်အောင် ဟန့်တားသည့်အနေဖြင့် ဖင်ခေါင်းထဲမှကြွက်သား များကိုအတင်းညှစ်လိုက်သည် ။

ဤသို့ပြုလိုက်သည်ကိုက ဦးစောမိုးကို ကောင်းသထက်ကောင်းအောင် အောက်ပေး ပေးလိုက်သည့်နှယ် ဖြစ်သွားကာ ဦးစောမိုးမှာလည်း မတွေ့ဘူးသည့်ထူးခြားသော အရသာကိုခံစားရင်းလီး ထိပ်ပြဲ ကြီးကို ဖင်ထဲသို့အဆုံးထိအောင်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ဖင်ခေါင်းက ကျဉ်းသော်လည်း လီးဒစ်ဝင်နေပြီမို့ သွင်းလျင်သွင်းသလောက် ကျန်အပိုင်းကလည်း တိုးဝင်သွားသည်။ ခင်ထားငယ်မှာ ကောင်းတာရော နာတာပါရောပြွမ်းပြီး ဦးစောမိုးမှာတော့ အပြတ်ကို ပီတိဖြစ်နေသည် ။ကျဉ်းကြပ် လှသည့်ဖင်ခေါင်း၏ အရသာအတွေ့အထိကလည်း ဇိမ်ရှိလှသည် ။

ခင်ထားငယ်၏ နာကျင်သာယာစွာ အော်ညီးသံ ကလည်း ဦးစောမိုးကို အားရစေသည် ။တစ်ကယ်တော့ခင်ထားငယ်မှာ ဖင်ခံရတာကို အလွန်ကြိုက်သည် ဦးစောမိုး အားရပါးရမိမိဖင်ကိုလိုးမှာကိုလည်း အရမ်းကိုကျေနပ်နေသည်။ လီးက ဖင်ထဲသို့ ပိုတိုးဝင်သွားလေလေ ဦးစောမိုးအဖို့အံပင်ကြိတ်ယူရလောက်အောင်ပင် အရသာရှိလေ လေဖြစ်သွားသည်။သွင်းကောင်းကောင်းနှင့်ဖိသွင်းရာ နောက်ဆုံးတွင် ရှစ်လက်မကျော် ရှည်သည့် လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့ အဆုံးဝင်သွားလေတော့သည်။

“ အား..နင့်ဖင်ထဲကို ငါ့လီးအကုန်လုံးဝင်သွားပြီ..နင့်ဖင်ပေါက်က ကျဉ်းပြီး..စီးပိုင်နေတာဘဲ ကောင်း လိုက်တာကွာ..တစ်ကယ်တော့ ဖင်ကိုလိုးရတာကစောက်ဖုတ်ကို လိုးရတာထက် ဆယ်ဆပိုကောင်းတယ်ကွ.. သိရဲ့လားငယ်ငယ်..”

“ ဟုတ်ကဲ့..ရှင့် ”

လီးကိုအဆုံးသွင်းညှောင့်ရင်း ဦးစောမိုးက ကျေနပ်အားရစွာပြော လိုက်သည်။ ခင်ထားငယ်ကလည်း ကောင်းပေမဲ့ အားရပါးရမခံစားရသေးပေ..။ ခင်ထားငယ်ခမျာမှာတော့ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ ကြီးမားတုတ်ခိုင် ရှည်လျားသော လီးတန်ကြီး အဆုံးထိုးသွင်း မှုကို ခံနေရသောကြောင့် ၊ ဖင်ခံခြင်းအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေရသည် ၊ နာကျင်ပြည့်ကျပ်ခြင်းနှင့် ဖင်ဇိမ်ရှိခြင်းတို့သည် အရာရာကို မေ့ပျောက်နိုင်စွမ်းရှိနေသည်။ လီးကိုအဆုံးဝင်အောင်သွင်းပြီးနောက် ဦးစောမိုးသည် ခင်ထားငယ်ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် စတင်ကာ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ 

ဖင်ခေါင်းလေးက ကျဉ်းကျပ်သည့်အတွက် ဆောင့်လိုး ရတာသည် အပျိုစင် စေါက်ဖုတ်ကို လိုးရတာထက် အပြန်တစ်ရာသာသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးစောမိုးသည် ဖင်လိုးရတာကိုပိုကြိုက်သည်။ ဦးစောမိုး အဖို့ရာမှာ လောကစည်းစိမ်ကိုရကာ ဖီး(လ်)ပိုတက်နေသည်။ ခင်ထားငယ်မှာတော့ ကောင်းလိုက်နာလိုက်ဖြစ်ကာ အကြိုက်တွေ့နေသည် ။သို့သော် နာသည် ဟုသာ တွင်တွင်ပြောနေသည်။

ဆောင့်လိုးချက်များက ပြင်းထန်လှသည်ဖြစ်ရာ ကောင်မလေးခမျာ ဦးစောမိုး၏ လီးကြီးဖင်ထဲသို့ ဝင်လိုက်တိုင်းထွက်လိုက်တိုင်း အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသက်ရှူမှားကာ နာကျင်အောင့်ကောင်းကြီးဖြင့် ဖင်ကြီးကိုပို၍ပင်ထောင်ပေးလိုက်သည် လိုးပါစေလေ..။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရေတွေကလည်း အရမ်းကိုထွက်နေသည် သည်ကြားထဲ ခင်ထားငယ်က နောက်ထပ် လီးတစ်ချောင်းကစေါက်ဖုတ်ကိုလိုးနေရင် ပိုကောင်းမယ်ဟုတွေးကာ ဖီလင် ပိုတက်နေပြန်သည်။ ကြောက်စိတ် နာကျင် မှု..ဖင်ခေါင်းထဲမှအရသာတို့က ယှဉ်တွဲ၍..စည်းစိမ် အပြည့် ရနေသည်။ 

“ ဘယ်နဲ့လည်း ငယ်ငယ် နင့်ဖင်ကိုင ါတက်လိုးနေတာ ခံလို့ကောင်းတယ် မဟုတ်လား..နင့်လိုကောင် မမျိုးက ဒီလို ဖင်လိုးပေးမှကြိုက်တာ မဟုတ်လား ”

ခင်ထားငယ်က ဘာမှပြန်မပြောပေ ကုတင်ပေါ်ဝယ်ပြားပြားမှောက်ထားကာ ဖင်ကြီးကို အစွမ်းကုန် ထောင်ထားကာ ဦးစောမိုး၏ဖင်လိုးမှုကိုခံနေသည် ။ထောင်ထားသော ဖင်ကြီးကိုလည်း ဦးစောမိုးလီးကြီး အားရပါးရ အရှိန် နှင့်ဝင်လာတိုင်း ပြန်ကော့၍အာခံနေသည်။ ထိုသို့ ပြုလုပ် လိုက်သဖြင့် လီးအရင်းနှင့် တင်ပုဆုံတို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိမိကာ တဘုတ်ဘုတ်အသံထွက်သလို အားရလှသည်။ ခင်ထားငယ်၏ဖင်က လိုး၍ကောင်းလှသည်မို့ ဦးစောမိုးသည် အငမ်းမရပင်ဖြစ်နေသည်။

တအားကိုဆောင့် လိုးနေသည် သူ၏ဂွေးဥကြီးများကလည်းခင်ထားငယ်၏စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချီတစ်ချီ လာရိုက်မိသည်။ လိုးကောင်း ကောင်းနှင့်မီးကုန်ရမ်းကုန်ဆောင့်လိုးနေရာ ခဏမှာပင် လရေတွေ ပန်းထွက်လုဖြစ်လာသည်။ လရေပန်းထုတ်တော့ မည်မို့ဆောင့်ချက် လိုးချက်တွေက အရမ်းကို ပြင်းထန်ကာ လီးတန်ကြီးမှာလည်း သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာတင်း လာသည် ။ 

ဆောင့် လိုးချက် တွေကပြင်းထန် မြန်ဆန်လွန်းသောကြောင့် ဖင်လိုးခံနေသော ခင်ထားငယ်မှာ လီးတန် ကြီးသည်ဖင်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာသလား ထွက်သွားသလားမသိနိုင်အောင်ပင် ဖင်ဇိမ်တွေ့နေသည်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းနှင့် စောက်ဖုတ်ကိုလိုးတာကိုခံရတာထက် ဖင်လိုးတာကိုခံရတာ ပိုကြိုက်နေ သည်။ စောက်ဖုတ်ကလည်း အလိုးမခံရသောကြောင့်မကျေမနပ်ဖြစ်ကာ စောက်ရေတွေကို တလကြမ်း ပန်းထုတ် နေသည်။ မှောက်လျက်အနေအထားဖြင့် ဖင်ထောင်ကာအလိုးခံနေသောကြောင့် စောက်ဖုတ် ထဲမှ ထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ရေများက အဖုတ်အောက်တည့်တည့် မွေ့ယာပေါ်သို့ တလကြမ်း ထွက်ကျ ကုန်သည်။ 

ခင်ထားငယ်သည် ။ ယောက်ျားလီး၏သဘောကို နားလည်နေပြီဖြစ်ရာ လရေတွေ ပန်းထွက်လာမှသာ လိုးနေ သူယောက်ျားမှာ အားရကျေနပ်မည်ဖြစ်ပြီး မိမိမှာလည်း ထိုအချိန်သည် အလိုးခံရခြင်း၏ ကျေနပ်အားရမှုအမြင့်ဆုံး ဖြစ်သည်။ 

ထိုကြောင့် ဘယ်လိုမှပင် ညင်းဆန် ရုန်းကန်မနေတော့ဘဲ ဦးစောမိုး၏ လရေများ ပန်းထွက် လာစေရန်သာ ဖင်ကြီးကိုထောင်ကာ ကော့ပေးခြင်း ဖင်ခေါင်းထဲမှကြွက်သားများဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်အားရပါးရလိုးနေ သောလီးကို ညှစ်ပေးညှပ်ပေး လုပ်နေလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးကိုကော့ကာရမ်းပေးသည် ပါးစပ်မှလည်း တအင့်အင့် နှင့် အသံများ ထွက်ကာအားပေးနေမိသည်။ 

“ အေး..ဒီလိုမှပေါ့ကွ..ဟုတ်ပြီ ဖင်ကြီးကိုကော့ပေးစမ်း ..နာနာလေးကော့ ..ကောင်းလိုက်တာ နင့်ဖင်လိုးရတာ ဘယ်လိုကောင်းမှမသိတော့ဘူး ငယ်ငယ်ရယ် နင်ရောဖင်လိုးခံရတာ ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား ”

“ ပြောလေကွာ..”

“ အား..ကောင်းပါတယ်ရှင့် လိုးပါ..လိုးပါ နာနာဆောင့်ပါ အန်ကယ်ရယ် ..ကောင်း လိုက်တာရှင် ဖင်ထဲမှာဘယ်လိုအရသာရှိမှန်းမသိအောင်ပါဘဲရှင် ”

ခင်ထားငယ်သည်နာကျင်မှုပြွန်းသော ဖင်လိုးမှုကိုအရမ်းပင်နှစ်ချိုက်လာသည်။ ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့် ခင်ထားငယ်သည် ဖင်ဆုံကြီးကို အပြတ်ကော့ကော့ပေးသည် ဝေ့ဝိုက်ခါရမ်းပေးသည် ဒါတင်မက စေါက်ဖုတ်ကို လာလာပုတ်သောလီးဥကြီးများကိုလည်းလက်နှင့်ကိုင်တွယ်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ဦးစောမိုး၏လီးအကုန်မဝင်မှာကိုစိုးရိမ်နေသေးသည်။ 

ခင်ထားငယ်တစ်ယောက် မိမိ၏ဖင်လိုးမှုကို အားရပါးရတုန့်ပြန်နေသဖြင့် ဦးစောမိုးသည် သိတ်ကို အားရကာ တဏှာစိတ်လည်းအပြင်းအထန်ဆုံးအချိန်သို့ရောက်ရှိလာသည်။သည်ကြားထဲ လဥနှစ်လုံးကိုပါ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ် ခြင်းခံရသဖြင့် ဘယ်လိုမှပင်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်မှ 

“ ငယ်ငယ်ရေ..ငါတော့ နင့်ဖင်ထဲကိုလရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့မယ်နော် ”

ခင်ထားငယ်ကအားမရသေးသဖြင့် 

“ မပန်းပါနဲ့ဦး..လိုးပါဦး နာနာလေးလိုးပါ ဦး ..ကောင်းလွန်းလို့ပါ.အောင်မယ်လေးကောင်းလိုက်တာနော်..”

“ မရတော့ဘူး လာပြီ..လာပြီ..အား..အားးးးးး”

ဦးစောမိုးသည် ပါးစပ်မှရေရွတ်မြည်တမ်းရင်း ခင်ထားငယ်၏ ဖင်ခေါင်းထည်းသို့လီးကို အချက် နှစ်ဆယ်ခန့် အားရပါးရဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်ရင်း လရေတွေကို ပန်းထုတ်လိုက်သည် ။ခင်ထားငယ်မှလည်းဆောင့်ချက်က ပြင်းထန်လွန်း၍ ခေါင်းပင်ထောင်လာသည်။ဦးစောမိုးက ပြောလည်းပြောဆောင့်လည်းဆောင့် ပန်းလည်းပန်း ပြုလုပ် လိုက်ရာ ခင်ထားငယ်၏ ဖင်ခေါင်းထဲဝယ် “ ပူ”ကနဲဖြစ်ကာ အရမ်းကိုဇိမ်ကျသွားသည် ။

ဖင်လိုးခံရသော်လည်း စောက်ဖုတ် အလိုးခံရဘိ သကဲ့သို့ပင် ကောင်းလှသည်။ လရေများပန်းထုတ်ပြီးနောက် လီးကြီးက တဖြေးဖြေးပျော့ကျသွားသည်ကို ခင်ထားငယ် သိနေ သည် ။ဦးစောမိုး၏လီး ဖင်ထဲမှထွက်သွားသည် ။ဦးစောမိုးလည်း ခင်ထားငယ်ပေါ်မှ ဆင်းသွားသည်။ ခင်ထားငယ်ခမျာမှာသာ ကုတင် ပေါ်ဝယ်မှောက်ရက်သားလေးကျန်ရစ်သည် ။

နောက်တစ်ကြိမ်များ ထပ်လိုးမလားဟု စောင့်နေလိုက်သေးသည် ။သို့သော် ဦးစောမိုးက အခန်းထဲမှထွက်သွားပြီဖြစ်သည်..။ခင်ထားငယ်ကတော့ အားမရသေး ။ ခံလို့မဝသေး ..။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ခွင့်လွှတ်ပေးပါ ငရဲမင်းရယ် (စ/ဆုံး)

ခွင့်လွှတ်ပေးပါ ငရဲမင်းရယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Yee kyaw

ကျွန်တော်နာမည် ဇော်လင်းခန့် လို့ခေါ်ပါတယ်။ ဇာတိကတော့ ရန်ကုန်ဇာတိပါပဲ ။ အဖေနဲ့အမေရန်ဖြစ်ပြီးကွဲသွားကြတယ်။ အမေကအဖေနဲ့ကွဲပြီး နယ်မြို့လေးတစ်မြို့ကိုပြောင်းသွားတယ်။ အဲ့မှာပဲ စီးပွားရှာတယ်ပေါ့ဗျာ ။ အဲ့နယ်မြို့လေးမှာပဲနေထိုင် အိမ်ထောင်စုဇယားအသစ်နဲ့ မြို့ခံအဖြစ်ခံယူလိုက်တယ်။

ကျွန်တော်တို့မှာ ညီကိုမောင်နှမ ၅ ယောက်ရှိတယ်။ ကျွန်တော်က အငယ်ဆုံးပေါ့ ။ အကိုကြီး၊အကိုလက်၊အကိုလေး၊အမ ပြီးတော့ကျွန်တော်ပေါ့။ အရင်ကကျွန်တော်ရန်ကုန်မှာပဲအဖေနဲ့နေတယ်။ ကျွန်တော်ရယ်ကျွန်တော်အမရယ် ကျွန်တော် ၄တန်းအောင်လို့၅တန်းတက်ခါနီးမှာ အမေကလာခေါ်တယ်။ အဲ့တာနဲ့ ကျွန်တော်နယ်မြို့လေးကိုရောက်ခဲ့တယ်။ နယ်မြို့လေးမှာနေလို့ကျွန်တော် ၇တန်းကျောင်းသားဘဝကိုရောက်ပြီပေါ့ဗျာ။

အဲ့မှာ ကျွန်တော်အကိုအကြီးဆုံးရဲ့မိန်းမပေါ့။ သူမှာသူနဲ့ခင်တဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ် မမေလေးတဲ့ ခန္ဓကိုယ်က ခပ်တောင့်တောင့်ဗျ။ အရပ်အမောင်းကတော့ ၄ပေ ၅လ က်မလောက်ရှိမယ်။ စောက်ရမ်းမိုက်တယ်ဗျာ ။ ကျွန်တော်မှာ သူမှန်းပြီ ဂွင်ထုထုနေရာတာအမောပေါ့ဗျာ။

ခများတို့ကိုပြောဖို့မေ့နေတယ် ။ ကျွန်တော်က ၄တန်းကျောင်းသားဘဝထဲက ဂွင်းထုတက်နေပြီ အဲ့တာကလဲတစ်နေ့ ကျွန်တော်လီးကယားနေလို့ လီးကယားတော့ဗျကုတ်လို့မှာမရတာ အဲ့တာနဲ့လီးရဲ့အရေပြားကိုပွတ်ဆွဲပြီးကုတ်သလို့အယားဖြေရတာပေါ့။

အဲ့မှာဖီးတွေတက်ပြီး ကျွန်တော်ပြီးသွားပါလေရောဗျာ ။လရေကတော့မထွက်သေးဘူးပေါ့။ ဘယ်ထွပ်မလဲကျွန်တော်ကငယ်သေးတာကို။ အဲ့မှာကျွန်တော်ဂွင်းထုတဲ့အရသာကိုကြိုက်သွားတာဗျာ အဲ့မမေလေးအဆက်ပြန်ဆက်ရအောင်ဗျာ။

ကျွန်တော်သူကိုနေ့တိုင်မှန်းပြီးဂွင်းထုတာပေါ့ဗျာ ။ သူကလဲကျွန်တော်အိမ်ကိုနေတိုင်းလာတယ်ဗျ။ ကျွန်တော့် အကိုမိန်းမကျွန်တော်မရီးနဲ့က သူတို့တွေလုပ်ငန်းတစ်ခုစပ်တူရှယ်ယာလုပ်ကြတာလေ။ ၂လုံးထီတို့ချဲတို့ဒိုင်ပေါ့ဗျာ ။ ကျွန်တော်နယ်မြို့လေးမှာ ၂လုံးတို့ ၃လုံး အလောင်းကစားတွေကို တရားဝင်လုပ်ကြတာဗျ အဖမ်းအစီးမရှိကြဘူး။

တစ်နေဗျာမမေလေးကသေးပေါက်ချင်လို့ဆိုပြီးအိမ်သာသွားတယ်ဗျ ။ အဲတာနဲ့ ကျွန်တော်ကနောက်ကနေလိုက်ချောင်းတာပေါ့ဗျာ ။ အိမ်သာကကျွန်တော်အိမ်နောက်ဖက်မှာပေါ့။  အိမ်သာနားမှာ၂ခန်းတွဲအိမ်အပျက်ကြီး တစ်လုံးရှိတယ်။ အိမ်အပျက်ရဲ့နောက်မှာမှ အိမ်သာဗျ။

ကျွန်တော်ကသူအိမ်သာထဲမှာထင်ပြီးချောင်းဖို့လိုက်သွားတာ ဟိုရောက်တော့ဗျာ သူအိမ်သာထဲမှာမဟုတ်ဘူး ။ အိမ်သာရှေ့နားမှာသေးထိုင်ပေါက်နေတာဗျ ။ အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော်ကလိုက်အချောင်း ပက်ပင်းတိုးတာပေါ့ဗျာ ။ သူသေးထိုင်ပေါက်နေတာ။ ကျွန်တော်လာတာနဲ့မျက်နားချင်းဆိုင်ကြီးဗျ ။ စောက်ဖုတ်ကြီးကမဲနက်နေတာပဲဗျာ ကျွန်တော်လီးကလဲ တောင်တာမှတင်းခံနေတယ်။ ကျွန်တော်လဲလာရောသူကလန့်သွားတယ်ဗျ။

" ဟဲ့..ဟဲ့ အောင်မလေးလန့်လိုက်တာ ဇော်လင်းရယ်"

တဲ့သူကပြောပင်မဲ့ ဖုန်းလို့ဖိလို့မရဘူးလေ။ သူသေးပေါက်နေရင်းတန်းလန်းကြီးကို သူသွားသွားချင်းကျွန်တော်ကတန်းပြီလိုက်သွားတာကို။  အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော်ကလဲရှက်သလိုလိုနဲ့ တော်တော်လေးစိုက်ကြည့်မိပြီးမှနောက်ပြန်လှည့်ပြေးတော့တာပဲ ကြောက်လဲကြောက်တယ်ဗျ။

နောက်ပြီး သူရောက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်မရီးကမရှိဘူး ။ အမေကနောက်ဖေးမှာ ထမင်းချက်နေတယ် ။ သူကရောက်လဲရောက်ရောကျွန်တော်အနားကပ်ပြီးပြောတယ် ။

" ဇော်လင်း နင်ဆော့နက တမင်ငါ့နောက်ကလိုက်လာတာမလား"

" ဟာ..မ...မ မဟုတ်ပါဘူး မမေလေးရာ .ကျွန်တော်အိမ်သာတက်ချင်လို့သွားတာပါ"

" ဘာအိမ်သာတက်ချင်လို့လဲ ငါသေး ပေါက်ချင်လို့အိမ်သာသွားဦးမယ်လို့ နင့်မရီးကိုပြောသွားတာနင်လဲကြားတာပဲ၊ နင်အိမ်သာတက်ချင်ရင်နောက်မှတက်ပါလားဘာလို့ချက်ချင်းကြီး လိုက်လာတာလဲ"

" ကျွန်တော် တကယ်မသိလို့ပါ"

" မမေလေးပြောလိုက်တာကိုလဲကျွန်တော်မကြားလိုက်ဘူး"

" ကဲပါ ထားလိုက်ပါတော့"

" နင်ဘာမြင်သွားသေးလဲငါကိုမှန်မှန်ပြောနော်"

" ကျွန်တော်ဘာမှမမြင်လိုက်ပါဘူးဗျာ"

" နင်ကကိုမလိမ်နဲ့နော်နင်သေသေချာကြည့်နေတာငါမြင်တယ်"

" နင်င်လိမ်ရင်ငါအမေနဲ့တိုင်ပြောမှာ" (သူကကျွန်တော်အမေကိုအမေလို့ပဲခေါ်တာဗျ မရီးခေါ်သလိုလိုက်ခေါ်တာပေါ့)

" အမေနဲ့တော့မတိုင်ပါနဲ့ မမေလေးရယ်၊ကျွန်တော်အမသေးပေါက်နေတာကိုပဲမြင်တာပါ"

" နင်ဘယ်သူမှရှောက်မပြောရဘူးနော်၊ပြန်ပြောရင်နင်ကိုအမေနဲ့တိုင်မယ်"

" ဟုတ်မပြောပါဘူး"

" နင်အိမ်သာတက်ချင်လိုဆိုအခုမတက်တော့ဘူးလား"

" အခုသွားမလို့ပါမမေလေးစကားပြောနေလို့"

လို့ပြောပြီးကျွန်တော်လဲနောက်ဖေးကို ထွက်လာခဲ့တယ် ။သူသေးပေါက်ခဲ့ တဲ့သေးရာတွေကြည့်ပြီးလီးပြန်တောင်လာတယ် ။ပြီးသူစောက်ဖုတ်ကြီးပြန်မြင်ရောင်လာတယ် အဲ့တာကျွန်တော်လဲ အိမ်ခန်းအပျက်ကြီးထဲဝင်ပြီးမမေလေးကိုမှန်းပြီးဂွင်းထုတော့တာပဲဗျ။ာ စောက်ဖုတ်ကိုမြင်လိုက်ရလို့လားမသိဘူး ဂွင်းထုလိုကောင်းတာ ခဏလေးနဲ့ပြီးသွားတယ် ။

ကျွန်တော်က စောက်ဖုတ်ကိုအရှင်လက်လက်အခုမှ စမြင်ဖူးတာဗျ။ videoထဲမှာတောင်မမြင်ဖူးသေးဘူး။ ကျွန်တော်တို့တုန်းကအောကားသိပ်မထွက်ဘူး။  ဟက်အားတွေပဲထွက်တယ်။ အဲ့တာတောင် ဗီဒီယိုရုံမှာပြရင် ထရန်ပေါက်ကသွားချောင်းကြည့်ရတာ။ အဲ့တုန်းက ၇တန်းကျောင်းသားဆိုတာ ကလေးပဲလေးဗျ။ာ လူကြီးတွေက ၁၀ တန်းဖြေပြီးတာတောင်ကလေးလို့ပဲသက်မှတ်သေးတာ။

ကျွန်တော်တုန်းကပေါ့။ မမေလေးအကြောင်းဆက်ပြောရဦးမယ်။သူကအပျိုမဟုတ်ဘူးသူမှာလဲယောကျ်ားရှိတယ်။ သူယောကျ်ားက သင်္ဘောသား။ သင်္ဘောသားဆိုလို့နိုင်ငံခြားသင်္ဘောသားမထင်နဲ့ ငါးဖမ်းသင်္ဘောသားပါပင်လယ်ပြင်မှာ ၄၅ ရက်လောက်ငါးဖမ်းပြီးမှကမ်းပြန်ကပ်တာ။ ကမ်းရောက်ရင်လဲ ၃/ ၄ ရက်လောက်ပဲနေရတာ ပြီးရင် သင်္ဘောပြန်ထွက်ပေါ့...။

...................................................

နောက်တစ်ပေါ့ဗျာ။

အိမ်မှာမမေလေးရယ် ကျွန်တော်ရယ်။အမေရယ် မရီးရယ် ကျွန်တော်အမရယ် အားလုံးရှိကြတယ် ။ ထိုင်ခုံတွေမှာထိုင် tv ကြည့်တဲ့သူကြည့် အလုပ်လုပ်တဲ့သူလုပ်ပေါ့ဗျာ ။ ထိုင်ခုံက အလွတ်မရှိဘူး အကုန်ထိုင်နေကြတာ။

အဲ့မှာမမေလေးကရောက်လား ကျွန်တော် ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်တယ်။ ကျွန်တော်လန့်သွားတယ်ဗျာ။ ကြိုက်ကလဲကြိုက်တယ်အဲ့အရသာကို ဒါပေမဲ့ ကြောက်ကလဲကြောက်ပေါ့ဗျာ။

ကျွန်တော်က

" မမေလေး သားဖယ်ပေးမယ်လေ"

ဆိုတော့ သူက 

" ရပါတယ်တဲ့အဲ့အတိုင်းထိုင်ပေါ့၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ ငါဝိတ်ကလေးလို့လား"တဲ့။

" မဟုတ်ပါဘူး"

လို့ပြန်ပြောပြီးဒီအတိုင်းဆက်နေနေလိုကတယ်။ အမေတို့ကလဲရှိတော့ ကျွန်တော်လန့်တာပေါ့။ ကိုယ်ကကိုယ်စိတ်မှမလုံတာ သူကိုကြိတ်ပြီးမှန်းဂွင်းထုနေတဲ့သူဆိုတော့ အမေတို့ကတော့ကျွန်တော်ကိုကလေးလို့ပဲသက်မှတ်တာ မမေလေးကိုလဲ သူသမီးလိုပဲလေ...။

အဲ့တော့ လူကြီးတွေ ဒီလိုပဲဖာသိဖာနေနေကြတာ ။ ဘယ်သူမှ အလေးအနက်မထားဘူး။ အဲ့မှာကျွန်တော် ညီလေးကစပါလေရော။ ဟိုတစ်နေ့ကမှစောက်ဖုတ်ကြီးကိုမြင်ထားတာ အခုပေါင်ပေါ်မှာ သေသေချာချာတက်ထိုင်နေတယ်ဆိုတော့ လီးကလဲတောင်ပြီပေါ့ဗျာ။

ကျွန်တောဘစ်မဝတ်ဘူးဗျ။ အခုအချိန်ထိတောင် ဘစ်မဝတ်ဘူး။ တော်ယုံတန်ယုံအပြင်ထွက်ရင်တောင်ဝတ်တာမဟုတ်ဘူး....။ အဲ့မှာလီးကတောင်ပြီး သူဖင်ကိုထောက်မိနေတာပေါ့။ သူကလဲညိမ်နေတယ်။ နောက်ပြီး ဖင်လေးတောင်လှဲ့ပြီး နေရာပြောင်းလိုက်သေးတယ် ။အဲ့မှာ သူဖင်ကြားထဲကို ကျွန်တော်လီးက ကွက်ထိကို ဝင်ပြီး ထောက်ထားတာဗျ။ာ သူကကျွန်တော်ကိုလှဲ့ကြည့်ပြီးပြုံးပြတယ်ဗျ။  ပြီးတော့ပြောသေးတယ် တိုးတိုးလေး

" နင်လဲ လူသာငယ်တာ မလွယ်ဘူးနော်"တဲ့။

" နင်ဒါမျိုးတွေခံစားတက်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား"

ဆိုတော့ ကျွန်တော်လဲရှက်ရှက်နဲ့ခေါင်းညိမ့်လိုက်တယ်။  ပြီးတော့ဘာမှာမပြောတော့ဘူး။ အဲ့တိုင်းလေးပဲဆက်နေနေကြတယ်...။

ခဏကြာတော့ ကျွန်တော်လဲမနေနိုင်ဘူးအောက်ကနေနဲနဲချင်းပင့်ထိုးတယ် မသိမသာလေးပေါ့။  သူက

" ဟဲ့ညိမ်ညိမ်နေတဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ငါတိုင်လိုက်ရမလား"တဲ့ ။

အဲ့မှာကျွန်တော်တော်တော်လန့်သွားတယ်။

" မမေလေးခဏဖယ်ဦးကျွန်တော်အိမ်သာတက်ချင်လို့"

အဲ့မှာသူက ကျွန်တော်ပေါ်ကဆင်းတယ်။ ကျွန်တော်လီးကထောင်ပြီးမက်နေတယ်။ သူသေသေချာဆိုက်ကြည့်တယ်ဗျာ ဘာမှတော့မပြောဘူး။ ကျွန်တောလဲအိမ်သာကိုအမြန်ပြေးပြီး အိမ်ခန်းအပျက်ဝင်ဂွင်းထုပါလေရော။

ကျွန်တော်ဖီးအရမ်းတက်နေပြီးဗျာ။ ထုလို့ကလဲသိပ်ကောင်း။

" ဟဲ့အဲ့တာဘာလုပ်နေတာလဲ"

" အား..အမလေး"

" ဟာ..မမေလေး"

" ဟို..အမေကိုသွားမတိုင်ပါနဲ့နော်"

" နင်အဲ့တာဘာလုပ်တာလဲ ငါနင့်အပေါ်မှာထိုင်နေထဲကနင်သိပ်မရိုးသားတာငါ သိတယ်နော်"

" အမရယ်ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်၊အိမ်ကိုတော့မတိုင်ပြောပါနဲ့"

" ငါသေးပေါက်ချင်လိုလာတာပါ နင်ဒီလိုလုပ်နေမှန်းမသိပါဘူး"

ဟုပြောပြီး ကျွန်တော်ကိုကျော်ခိုင်းကာသေးပေါက်နေတယ်လေ ဖင်ကြီးကိုဖွေးနေတာပဲ။ ဒါပေမဲ့လဲ ဆော့နကကျွန်တော် တော်တော်ကြောက်ပြီး ညီလေးပြန်အိပ်သွားပြီ ဆက်ပြီးထုဖို့လဲမထုရဲတော့ဘူ။း သူသေးပေါက်လို့အပြီးကိုစောင့်ပြီး သူနဲ့အတူ အိမ်ထဲကိုပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်။

လာလမ်းမှာတော့ဘာမှမပြောဖြစ်ကြဘူးလေ။ အဲ့လိုနဲ့သုံးလေးရက်လောက်နေတော့ မမေလေး ကျွန်တော်တို့အိမ်မှာလာအိပ်တယ်။

အိမ်မှာလာအိပ်ရတဲ့အကြောင်းကလဲ ကျွန်တော်အိမ်မှာအလှူလုပ်တယ်လေ ။ အဲ့တာဝိုင်းကူရင်းအိမ်မှာအိပ်ဖြစ်တယ်။ ဧည့်သည်တွေကစုံလို့ပေါ့။ ညကြတော့ကျွန်တော်အခန်းမှာ ကျွန်တော်ရယ် ကျွန်တော်အမရယ် မမေလေးရယ်အိပ်ကြတယ် ။ အမရဲ့အခန်းကိုတော့ ဧည့်သည်တွေအိမ်ဖို့ပေးထားတယ် ။ ကျွန်တော်လဲအိပ်ချင်လာတာနဲ့စောစောဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ တရေးနိုးတော့ ကျွန်တော်ကိုဖက်ပြီးအိပ်နေတယ် ။ကျွန်တော်ကအမထင်နေတာ ။ဘယ်ဟုတ်မလဲ ။မမေလေးဗျ ။သူကအလယ်မှာအိပ်တာပဲ သူမှန်းသိတော့ ကျွန်တော်မနေနိုင်ဘူးလေ။ အမ ကိုကြည့်လိုက်တော့ အမကအိပ်နေတာကွေးလို့။ အာ့နဲ့ကျွန်တော်လဲအိပ်ချင်ရောင်ဆောင်ပြီး မမေလေးကိုပြန်ဖက်လိုက်တယ်။ ညီလေးကလဲနိုးလာပြီ ကျွန်တော်ညီလေးက မမေလေးအဖုတ်ကိုသွားထောက်မိနေပြီ။

ကျွန်တော်မနေနိုင်တော့ ဖက်ထားရင်နဲ့ကျွန်တော်လက်က မမေလေးဖင်ကို ကိုင်ပြီးညှစ်နေမိတယ်။ သူကမနိုးဘူးဗျ။ တကယ်ပဲမနိုးတာလား အိပ်ချင်ဆောင်တာလားကျွန်တော်မသိဘူ။း အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော်မမေလေးနို့တွေကို အင်္ကျီတွေခံနေလျက်နဲ့ပဲ အပြင်ကနေနမ်းနေမိတယ် ။တခါတခါပါးစပ်နဲ့ငုံလိုက်ပေါ့ ဖီးတော့တက်တာပေါ့ ။အရသာတော့သိပ်မရှိဘူ။း အင်္ကျီတွေခံနေတာကိုး ။အဲ့နဲ့တာကျွန်တော်လက်တွေကိုနေရာပြောင်းလိုက်တယ် ။အရှေ့ဘက်ချမ်းမှာနေရာယူပြီး မမေလေးထမီစတွေကို ဖြေချလိုက်တယ် ။

ပြီးတာနဲ့ထမီအပေါ်ပိုင်းကနေ အသာလေးကျွန်တော်လက်တွေကို ထည့်လိုက်တယ်။ ဟာသူဘစ်မဝတ်ထားဘူးဗျ။  စောက်ဖုတ်က အမွှေးတွေမှအများကြီးပဲ ။ ကျွန်တော်ကလဲ စောက်မွှေးထူရင် အရမ်းကြိုက်တာ ကျွန်တော်အကြိုက်ပေါ့။ အဲ့မှာကျွန်တော် သူစောက်ဖုတ်တွေကိုနှိုက်တော့တာပေါ့ ။ကောင်းလိုက်ဗျာ။စောက်ဖုတ်ကတော်တော်ကိုင်လို့ကောင်းတယ် ။ပထမဆုံးအတွေ့ကြုံကို လီးကတော်တော်တောင်နေပြီ ။သူကလဲညိမ်နေတယ် ။ တကယ်အိပ်ပျော်နေတာလားမသိဘူး ။ ဘာသံမှာမကြားရဘူး အဲ့မှာကျွန်တော်အရဲစွန့်ပြီး သူထမီစကိုအောက်ထိဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။(ဒူးခေါင်းလောက်ထိပါ)။

ပြီးတော့ကျွန်တော်လီးနဲ့သူစောက်ဖုတ်ထဲကိုအတင်းထိုးထည့်တာပေါ့ဗျာ ။ လီးကစောက်ဖုတ်ထဲတော့မဝင်ဘူး။ ပေါင်နှစ်လုံးကစေ့ထားသလိုဖြစ်နေတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲလီးကဝင်နေတယ် ။ စောက်ဖုတ်နဲ့လီးကလဲထိနေတယ်။  အဲ့တာလဲတော်တော်ဖီးရှိတာဗျာ။  ကျွန်တော်အဲ့အတိုင်းလိုးနေတာ ဒိုင်ရှိုလေးလိုးနေရတာပေါ့ ။ ဘေးနားမှာအမကလဲရှိတယ်လေ။ သိပ်မကြာပါဘူးဗျာ ။ ပထမဆုံး အတွေအကြုံဆိုတော့ ၁၅ချက်လောက်ပဲရှိမယ် ။ လရေတွေပန်းထွက်ကုန်ပါရော ဖီးတော်တော်ခံလိုကောင်းတယ်ဗျာ ။စောက်ဖုတ်သာလုပ်ရရင်ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ။ ကျွန်တော်ပြီးပြီခဏနေတော့

မမေလေးစီက ဟင်း... ဆိုပြီးသက်ပြင်းချသံကြားရတယ်ဗျ ။ လီးကလဲပေါင်ကြားမှာတန်းလန်းကြီး လန့်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ဘာမှတော့မဖြစ်ဘူးဗျ ။ သူကကကျွန်တော်ကိုဖက်နေရင်းကနေပတ်လက်ပြန်လှန်သွားတယ်။ အဲ့မှာကျွန်တော်ကဖက်လျက်ကြီးပေါ့။ ကျွန်တော်ကသူနိုးပြီးသိသွားပြီထင်ပြီးကြောက်နေတာ ။ ဒါပေမဲ့သူမနိုးသေးဘူးဗျ ။တကယ်ကြီးအိပ်ပျော်နေတာလားမသိဘူး ။ အမကိုကြည့်တော့လဲအမကအိပ်လို့ကောင်းနေတယ်ထင်တယ် ။ ကျွန်တော်တွေးကြည့်တယ်။  သူတို့အလှူအတွက်ဝိုင်းလုပ်ပေးပြီး ပင်ပန်းပြီးအိပ်မောကြနေပြီထင်တယ်။ အဲ့မှာကျွန်တော်အားတွေရှိပြီး နဲနဲရဲလာတယ်။

ကျွန်တော်ထထိုင်ပြီး မမေလေးစောက်ဖုတ်ကို ကြည့်နေတာကြည့်လို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ ။ ကျွန်တော်လဲသူပေါင်ကြားမှာပေနေတဲ့ ကျွန်တော်လရေတွေကို ဘေးကစောင်ယူပြီး ဆောင်နဲ့သုတ်လိုက်တယ် ။ပြီးတော့ကျွန်တော်သူစောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပြီးလက်နဲ့ အသေချာထိုင်နှိုက်နေတာပေါ့ဗျာ ။ စောက်ဖုတ်ကဆိုနေတယ်ဗျ ။အထဲမှာအရေနဲ့ရွှဲနေတာပဲ။ သူပေါင်လေးကို ကျွန်တော်လက်နဲ့ဖြဲလိုက်တယ် ။ပြီးတော့ကျွန်တော် လက်ကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ အလုပ်တွေရှုပ်နေတာပေါ့ ။ လီးကပြန်တောင်လာပြီ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလဲအကျီကြားကနေနို့သီးတွေကိုင်တာပေါ့ ။ ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်ဗျာနို့သီးတွေက နို့တောင်စို့ချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့အဲ့လောက်ထိတော့မလုပ်ရဲဘူးဗျ။

စောက်ဖုတ်နှိုက်လိုက်နို့ကိုင်လိုက်နဲ့လီးကတော်တော်တောင်လာပြီး မနေနိုင်တော့ဘူး ။အဲ့မှာကျွန်တော် သူပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီ လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲထည့်တာပေါ့ ။လူပျိုဆိုတော့အတွေ့အကြုံကမရှိဘူးလေ။ စောက်ဖုတ်ထဲထည့်လို့မရဘူး ။စောင်ဖုတ်ကသေးလို့မဟုတ်ဘူးဗျ။

ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကမထည့်တက်တာ အဲ့မှာပဲကျန်လက်တစ်ဖက်ကစောက်ခေါင်းထဲနှိုက်ပြီး လီးကိုအဲ့အတိုင်းလိုက်ထည့်တာပေါ့။ အဲ့ကြမှလီးကစောက်ပတ်ထဲဝင်သွားတယ် ။အဲ့မှကျွန်တော်စောက်ပတ်ကိုစလိုးဖူးတာပဲဗျာ ။လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ။ တစ်ခါတစ်ခါလီးကပြန်ကျွတ်ထွက်လာတယ် ။စောက်ပတ်ကအကြပ်ကြီးမှမဟုတ်တာ ။သူလဲအပျိုမဟုတ်ဘူးလေ ။ယောကျ်ားနဲ့ဆိုတော့ လီးကနဲနဲချောင်တာပေါ့ ။အလိုးလို့ကလဲကောင်းဗျာ ။စောင်ဖုတ်ကြပ်နေရင်တအားလိုးလို့ကောင်းမှာဗျာ ။၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်လောက်ပဲကြာမယ်ထင်တယ်။ ကျွန်တော်ပြီးသွားပြန်တယ်ဗျာ ။အဲ့မှာကျွန်တော်လဲတော်မောနေပြီ သူကလဲမနိုးဘူးဗျာ ။ကျွန်တော်လဲသူနို့သီးကိုင် သူပေါင်ကိုလီးနဲ့ထောက်ပြီးဖက်ထားတယ် ။သိပ်မကြာဘူးကျွန်တောလဲအိပ်ပျော်သွားတယ်။ အဲ့မနက်ကြတော့ကျွန်တော်နိုးတော့သူတို့တွေနိုးနေကြပြီးဗျ ။ကျွန်တော်ကိုတောင်အမလာနှိုးမှနိုးတာ။

အလှူမှာဗျာ အလုပ်တွေကရှုပ်ပေါ့ ။နောက်ပိုင်းတော့မမေလေးနဲ့တွေရင်သူကဘာမှမသိတဲ့လူလေအေးဆေးပေါ့ ။ကျွန်တော်ကတာမလုံတာ။ သူကိုသိပ်မတွေရဲ့ဘူး ကျွန်တော်ဟာကျွန်တော် ပတ်ရှောင်နေတယ်။ (ကဲဇာတ်လမ်းအတိုချုပ်ရအောင်ပေါ့ဗျာနောက်ပိုင်းဇာတ်လေးတွေအတိုချုပ်ရေးတော့အရမ်းရှည်လို့)

.................................................................

သင်္ကြန်ရောက်ပြီပေါ့ဗျာ ။သင်္ကြန်တွင်းအိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိကြဘူးဗျ ။အကိုငယ်နဲ့အမကရန်ကုန်သွား ။ အမေကတရားစခန်းဝင်တယ်။အကိုလက် ကိုခေါ်သွားတယ်။ တရားစခန်းတခြားမြို့မှာလေ မရီးကိုတော့အိမ်မှာချက်ပြုတ်လို့ရအောင်မခေါ်သွားဘူး ။အကိုလက်ကိုအဖော်ခေါ်သွားတယ် ။အကိုလက်ကလဲသင်္ကြန်မကဲဘူးဗျ ။အမေကိုတော်တော်ချစ်တယ် ။ဘယ်သွားသွားလိုက်သွားတယ် ။အကိုကြီးရယ်ကျွန်တော်ရယ်မရီးရယ်ပေါ့ မမေလေးကလဲမရှိဘူး ။အမျိုးတွေဆီကိုဆိုလာသွားတယ်...။

အဲ့မှာသင်္ကြန်နောက်ဆုံးရက်မနက်မမေလေးပြန်ရောက်လာတယ် ။ အိမ်ကိုလာတယ်နောက်ဆုံးရက်ကိုယ်နေရာမှာဆော့မယ်တဲ့ နောက်ဆုံးရက်ဆိုတော့အမုန်းကဲကြတာပေါ့ ။ အရက်ဆိုတာပလူပျံလို့ ။ မရီးနဲ့မမေလေးက စပိုင်တွေဘီယာတွေသောက်ကြတယ် ။သူတို့လဲမူးနေပြီ ကတာကွေးလို့ အကိုကြီးကလဲသူဘော်ဒါတွေနဲ့မူးလို့ အိမ်ပြန်ရောက်လာတာ။ ဆိုင်ကယ်ကိုတောင်သူဘော်ဒါတွေမောင်းပြီးလာပို့ရတယ်...။

အဲ့မှာညရောက်တော့ မမေလေးကကျွန်တော်အခန်းမှာအိပ်တယ်။ အမအခန်းကသော့ခတ်သွားတယ်လေ။ မရီးကြတော့လဲသူတို့အခန်းမှာလင်မယားအိပ်ကြတာ။ အကိုကြီးမူးနေတာကံကောင်းတာပေါ့ ။သူကမူးပြီးအစောကြီးအခန်းထဲဝင်အိပ်တာ။ နှိုးလို့မရဘူး ။အဲ့တော့မမေလေးကကျွန်တော်နဲ့အိပ်ပေါ့။

သူလဲမူးနေပြီ ကျွန်တော်ကဘီယာလောက်သောက်ရတာ အရမ်းကြီးမူးတယ်လို့တော့မဟုတ်ဘူး။ နဲနဲထွေနေယုံလောက်ပဲ ။ ညကြတော့ ကျွန်တော်မမေလေးကိုဖက်အိပ်တယ်ဗျ ။ လီးကတောင်လို့သူပေါင်ကိုလီးနဲ့ထိုးနေတယ် ။ အဲ့ကြမှသူကြကျွန်တော်လီးကိုလာကိုင်ပါရော ပြီးတော့

" နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ"တဲ့။

" တော်တော်ယားနေလားတဲ့"

ကျွန်တော်ကသူအိပ်နေဆယ်ထင်တာကျွန်တော်ဘာမှမပြောဘူး။ အဲ့အတိုင်းဖက်ထားတယ် ။သူလက်လဲကျွန်တော်လီးကိုမလွှတ်ဘူး။

" အလှူနေကနင်ကကိုလုပ်တာ ငါသိတယ်"တဲ့။

" ငါကနင့်ကိုငါမောင်လေးတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီးနေတာကို နင်ကဘာလို့အဲ့လိုလုပ်တာလဲ"

" ငါအဲနေကပြောရင်နင်အဆူခံရမှာဆိုးလို့ ဧည့်သည်တွေရောက်နေလို့နော်"

သူပြောသာပြောနေတာစိတ်မဆိုးဘူးဗျ။ သူလက်ကကျွန်တော်လီးကိုကိုင်ထားတုန်း တစ်ချက်တစ်ချက်ညှစ်လိုက်သေးတယ်။ လီးကတောင်တာတင်းခံနေပြီဗျာ...

" နင်ကိုငါမေးမယ်မှန်မှန်ပြော"

" ဟုတ်..ဘာလဲမမေလေး"

" နင်ဟိုတစ်ခါ အနောက်က အိမ်အပျက်ထဲမှာ ဂွင်းတိုက်တုန်းက ငါနင်ပေါ်တက်ထိုင်လို့ နင်ငါကိုမှန်းပြီးဂွင်းတိုက်နေတာမလား"

ကျွန်တော်လဲမညာတော့ဘူးဗျာ ။ထွေထွေလေးရှိနေတော့ပေါ်တင်ပြောတာပေါ့ ။သူကလဲမူးနေတော့ပြောရဲဆိုရဲလာတယ်။

" ဟုတ် သားမမေလေးကို ကြိုက်နေလို့ပါ"

" ဘာကြိုက်တာလဲ ဘာကိုကြိုက်တာလဲ"တဲ့။

" သားမမေလေးကိုမြင်ရင်မနေနိုင်ဘူး ၊လီးလဲတောင်လာတယ် ၊အဲ့တာမမေလေးကိုခဏခဏမှန်းပြီးထုနေတာ"

ပြောပြီးကျွန်တော်လက်တွေကသူစောက်ဖုတ်တွေ နိုတွေကိုင်တာပေါ့ဗျာ..။ သူကကျွန်တော်လီးကိုထုပေးနေတယ်။ ပြီးတော့...

" နင်ဘယ်သူမှရှောက်မပြောနဲ့နော်"

" လူကြီးတွေသိကုန်ရင်မကောင်းဘူး"

" ဟုတ်မမေလေး သားဘယ်သူမှမပြောပါဘူး"

ပြောလဲပြောပြီရော မမေလေး ကျွန်တောဘက်ကိုလှည့်လာတယ် ကျွန်တော်နဘူးလေးတွေပါးလေးတွေကိုနမ်းတယ်။ ပြီးတော့နှတ်ခမ်းချင်းနမ်းတာပေါ့ ကျွန်တော်ကနမ်းပဲနမ်းတာ။ သူကစုတ်ပေးတာ အဲ့ကြမှနှတ်ခမ်းချင်းစုတ်တာကိုသိတယ်။

ပြီးတော့မမေလေးက အင်္ကျီတွေချွတ်တယ်ဗျ ။သူဘောင်းဘီလဲချွတ်တယ် ။ ဒီနေ့မှသူက ဘောင်ဘီအတိုနဲ့ ဖင်ကြီးတွေကိုလုံးနေတာပဲ ။ တကယ့်အကိတ်ဗျာ ဘောင်ဘီချွတ်ပြီးရော စောက်ဖုတ်ကြီးကတန်းပေါ်လာတယ်။

" မမေလေး ဘစ်မဝတ်ဘူးလာဆိုတော့"

" အမကညအိပ်ရင်ဘစ်ဝတ်ပြီးမအိပ်တက်ဘူးတဲ့"

" အဲ့တာကြောင့်လဲ အလှူညက နင်အဆင်ပြေသွားတာပေါ့ ၊ ငါတမင်ချွတ်တာမဟုတ်ဘူး ဝတ်မအိပ်တက်လိုမဝတ်တာ"

" အဲ့ညကနင်အဲ့လိုလုပ်မယ်လို့လဲမထင်ထားတာ အမှန်ပဲ"

" သားမမေလေးကိုအရမ်းချစ်မိနေတယ်"

" အဲ့တာအချစ်မဟုတ်ပါဘူးဟယ်"

" နင်လူပျိုစိတ်တွေထနေတာပါ"

ပြောပြီးနုတ်ခမ်းကိုစုတ်ပါလေရေ။ာ ကျွန်တော်ကလဲနို့သီးတွေကိုင် စောက်ဖုတ်တွေကိုင်ပေါ့ ။စောက်ဖုတ်ထက်စောက်မွှေးတွေကိုကိုင်နေတာ ။ အဲ့တာကျွန်တော်ဖီးဗျ စောက်မွှေးတွေကိုင်ရတာ ။ ကျွန်တောအရမ်းသဘောကြတယ်။

ပြီးတော့မမေလေးနို့တွေစို့တာပေါ့ဗျာ။ နို့သီးတွေကလုံးပြီးကျစ်နေတယ်။ ပျော့ပြဲပြီးတော့လဲတွဲကြမနေဘူး။ နို့စို့လို့အရမ်းကောင်းဗျာ ။ကျွန်တော်သူပေါ်ကနေတက်ခွပြီ နို့တွေစို့။ လီးနဲ့ချက်တွေဗိုက်တွေထိုးပေါ့ ။ နသိုးကြိုးပျက်ဆိုသလိုပေါ့ ။ ပြီးတော့သူက ပေါင်ဖြဲပေးတယ် သူပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုလီးနဲ့တေ့ပြီးစောက်ဖုတ်ထဲထိုးထည့်တာပေါ့ ။ပြီးတော့လိုးတော့တာပဲဗျာ။

" အားကောင်းလိုက်တာမမေလေးရာ"

" နင်ပဲကောင်းပါ"

" အမရောမကောင်းဘူလား"

" ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ်ဟာ ၊ ဒါပေမဲ့နင်လီးက နဲနဲသေးတော့အရသာ အပြည့်အဝဘယ်ရမလဲ"

ကျွန်တော်စိတ်ထဲမကောင်းဘူးဗျာ သိပ်မကျေနပ်ဘူး။ လီးနေ့တိုင်းထုနေတာ။ ကျွန်တော်လီးလဲ ကျွန်တော်အသက်အရွယ်နဲ့ဆို ကြီးပါတယ် ။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ရှင်ရင် ကျွန်တော်လီးကကြီးသေးတယ်။ စိတ်ထဲကတော့လီးအကြီးကြီးနဲ့စောက်ပတ်ကိုလိုးလိုက်ချင်တယ်လို့ကျိမ်းနေမိတယ်။ အပြင်မှာတော့လိုးလို့ကောင်းပေါ့

" စောင့်..စောင့် အိုး စောင့်လိုးစမ်းပါဟာ"

" အား..မမေလေး..အ..အကောင်းလိုက်တာ"

ရွှီး...အ.အား

ပလွပ်...ပလွပ်..ဗွတ်

" အ..လုပ်စပ်းပါဟယ်"

" အ..အ..အား...."

သူပြောနေတုန်းမှာပဲကျွန်တော်ပြီးသွားတယ် ။အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်ဗျာ..။

" နင်ကလဲပြီးလိုက်တာမြန်တာ"

" နင်တော်တော်လိုသေးတယ်"တဲ့

" ငါကိုပြီးအောင်လုပ်ပေးဦး ငါကောင်းလာခါမှနင်ကပြီးသွားတယ်"

" ကျွန်တော်ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ"

" နင်လက်နဲ့ငါဟာထဲကိုနှိုက်ပေး"

" ပေးနင်လက်ပေးအမပြမယ် ဒီဟာလေးတွေ့လားအဲ့ဟာလေးကိုပွတ်ပြီးချေပေး"

သူပြောသလိုပဲကျွန်တော် သူစောက်ပတ်ကို နှိုက်ပေးတယ်။ စောက်စိတွေပွတ်ပြီးချေပေးတယ် ။ သူဖီးတော်တက်နေပြီဗျ ။ပါးစပ်ကလဲညီးသံစုံလို့ ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ ကော့ပြန်နေတယ် ။ သူကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်လီးတွေပြန်တောင်လာတယ်။

ကျွန်တော်လဲသူပွတ်ပေးနေရင်ခဏနေတော့မနေနိုင်ဘူး။ ပြန်လိုးချင်လာတယ်။ အဲ့တာနဲ့...

" မမေလေး သားလုပ်ပေးရမလား"

" ဘာကိုလဲ"

" လိုးပေးရမလား နောက်တစ်ခါ"

" နင်လုပ်နိုင်သေးလို့လား"

ပြောပြီးသူ ကျွန်တော်လီးကိုလာကိုင်တယ်ဗျ။

" နင်လီးပြန်တောင်နေတာပဲ နင်လုပ်ချင်နေပြီလား"

" ဟုတ်"

" အာ့ဆိုကောင်းတာပေါ့ဟယ် လာမြန်မြန်လုပ် တော်ကြာဟိုလင်မယားတွေနိုးလာဦးမယ်"

ပြောဆိုပြီးသူကပတ်လက်လှန့်ပြီးပေါင်ကားပေးတယ်။

" မမေလေး ကျွန်တော်လေးဘက်ကုန်ပြီး မမေလေးကိုလုပ်ချင်တယ်"

" နင်ကလဲ..ပြီးရောလာ မြန်မြန်လုပ်"

ပြောပြီးဖင်ဘူးထောင်းထောင်ပေးတယ်ဗျ ။ ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး လိုးချင်လာတာမနေနိုင်တော့ဘူး ။ စောက်ဖုတ်ကလဲနောက်ကနေပြူထွက်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲနောက်ကနေလိုးတာပေါ့ဗျာ ။ လက်ကလဲဖင်တွေညှစ်လို့ ဖင်ဝလေးကို ကိုင်ကိုင်ကြည့်တယ်။ မမေလေးတွန့်တွန့်သွားတယ်ဗျ အဲ့တာနဲ့

ကျွန်တော်လဲ သဘောကြပြီး ဖဲထဲကိုလက်ညိုးနဲ့ထိုးတာပေါ့ ။အဲ့မှာပဲသူက

" အား..ရွှီးကောင်းလိုက်တာ..."

" အဲ့လိုလေးလုပ်ပေး အား..."

" အား..လုပ်လုပ်မြန်မြန်လုပ်ပါ.."

တော်တော်လေးကြာတော့ သူကပတ်လပ်ပြန့်လှန်တယ်ဗျ ။ ပြီးတော့ကျွန်တော်ကိုတက်ခွပြီးလုပ်ခိုင်းတယ် ။ကျွန်တော်လဲသူကိုခွပြီး အားနဲ့လိုးတာပေါ့ဗျာ ။ခဏနေတော့ သူကျွန်တော်ကိုအသေဖက်ထားပါလေရော။လက်တွေနဲ့လဲအသေဖက်ခြေထောက်တွေနဲ့ချုပ်ပြီးဖတ်ထားတာ။ အဲ့အချိန်မှာအရမ်းလိုးလို့ ကောင်းတာဗျာ ။ သူစောက်ဖုတ်က ညှစ်ထားတယ်ဗျ ။ ကျွန်တော်လီးကိုညှစ်ထားတာမှ လီးကကျင်ကျင်တက်လာတယ်။ ခဏနေတော့သူစီကအသံမျိုးစုံထွက်ပြီး

" အားကောင်းလိုက်တာ အမပြီးပြီဇော်လင်း အားပြီးပြီ"

" ကောင်းလိုက်တာဇော်လင်းရယ်"

" အမပြီးပင်မဲ့သားမပြီးသေးဘူး"

" ဇော်လင်းလဲပြီးခါနီးပြီလား"

" ဟုတ် လိုးလို့အရမ်းကောင်းလာပြီ"

" အာ့ဆိုဆက်လိုးလေ ဇော်လင်း ပြီးအောင်းလိုးလိုက်" 

ပြောပြီးကျွန်တော်လဲ

" မမေလေး သားကိုလေးဘက်ပြန်ထောက်ပေး"

" နင်လေးဘက်ထောက်လုပ်တာတော်တော်ကြိုက်လား"

" ဟုတ်မမေလေးဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီး လိုးတာပိုလိုးလို့ကောင်းတယ်"

" ပြီးတော့မမေလေးဖင်ကိုလဲလိုးချင်တယ်"

" ဖင်ကိုတော့မလိုးပါနဲ့ဟယ်"

" မမေလေးစောက်ဖုတ်က နဲနဲချောင်တော့ ကျွန်တော်အရသာသိပ်မတွေ့ဘူး"

" အရသာမတွေရအောင် နင်ကအရသာဘယ်လိုခံလဲ"

" နင်ကိုမုန့်ကျွေးနေတာမှမဟုတ်တာ"

" အဲ့လိုပြောတာမဟုတ်ဘူးလေ ကျပ်ကျပ်ထုတ်ထုတ်လေးလိုကြည့်ချင်တာ"

" အေးပါဟယ်နောက်တော့လိုးပေါ့၊အခုတော့စောက်ဖုတ်ပဲလိုး၊စကားမများနဲ့"

"ညဟုတ်ဟုတ်"...

ကျွန်တော်အရမ်းပျော်သွားတယ် လိုးရတာလဲ ဖီးတွေတအားရှိလာတယ်ဗျာ ။သိပ်မကြာဘူးကျွန်တော်ပြီးပါလေရော ဖင်ကြီးကိုနောက်ကကြည့်ပြီးလို့ရတာသိပ်အရသာရှိတာ။  ဖင်ပေါက်ကိုလိုးရရင် ပိုပြီးလိုးလိုကောင်းမှာ။ ကျွန်တော်လဲပြီးရော မမေလေး မှောက်ခုန်လဲကြသွားတယ် ကျွန်တော်ကလဲအဲ့မှောက်ခုန်ကြီးအတိုင်းသူကျောပေါ်မှာခွပြီးဖက်အိပ်နေတယ်။

ခဏနေတော့...

" ဖယ်တော့အောက်ဆင်းတော့ ဇော်လင်းရယ်"

" အမတိုအိပ်ကြရအောင်နော်"

" ကျွန်တော်မမေလေးနို့သီးစို့ပြီးအိပ်ချင်တယ်"

" နင်တော်တော်ဆိုးတာပဲ နှာကြီးတယ်မလွယ်ဘူး"

" အမအဝတ်စားတွေဝတ်လိုက်ဦးမယ်၊နင်လဲအဝတ်စားတွေပြန်ဝတ် ပြီးမှအင်္ကျီအပေါ်လှန်တင်ပေးထားမယ်၊ အဲ့ကြမှာနို့စို့အိပ်ပေါ့"

ကျွန်တော်လဲမမေလေးနို့ကိုစို့ပြီး အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်.....။

...........................................................

ဇာတ်သိမ်း

မမေလေးကိုကျွန်တော်လိုးပြီးနောက်ပိုင်းမလိုးရတော့ဘူး။ သိပ်အဆင်မပြေကြဘူးလေအိမ်မှာကလဲ မိသားစုတွေများတာကို တခါတလေမမေလေးအိမ်ကိုတော့အလည်လိုက်သွားဖြစ်တယ် ။ အဲ့ဒါတာလဲလိုးဖို့အဆင်မပြေပါဘူးဗျာ ။ ကျွန်တော်ကတော့လစ်ရင်လစ်သလို မမေလေးကိုဖက်တယ်နမ်းတယ် ။ ဖင်တွေနှိုက်နို့တွေနှိုက်တော့လုပ်တာပေါ့။

သူအိမ်ကိုအလည်လိုက်တဲ့နေတွေတော့ မလိုးဖြစ်ပင်မဲ့ သူကျွန်တော်ကိုဂွင်းတွေဘာတွေထုပေးတယ် ။ အဲ့တာကလဲသူကိုကျွန်တော်အတင်းဖက်ပြီ သူစောက်ဖုတ်တွေနှိုက်ပြီးကလိုင်းပေးတော့ သူလဲဖီးလာပြီး ကျွန်တော်ပြန်ထုပေးတာပေါ့ ။ အဲ့တွေကိုလဲကျွန်တော်ကကျေနပ်နေတာပေါ့ဗျာ ။ သူကိုလဲအရမ်းလိုးချင်နေတယ်လေ ။

တစ်ရက်ပေါ့ဗျာကျွန်တော်ရဲ့ကံကောင်းချင်းတွေပြန်ရောက်ရှိလာတယ်ပေါ့။ တနေ့ကျွန်တော်မရီးက တစ်ရွာကိုချဲရော်ပေးဖို့သွားတယ်။ ကျွန်တော်နယ်မြို့လေးမှာ ရပ်ကွပ်တွေကိုရွာလို့ပဲခေါ်တာပေါ့ဗျာ ။ ရန်ကုန်မှာလိုဘယ်ရပ်ကွပ် ဘယ်မြို့နယ်လို့မခေါ်ကြဘူး ။ ရွာလို့ပဲသုံးနှုံးကြတာပေါ့ ။မရီးကလဲမရှိ။ အကိုလက်နဲ့အကိုယ်ငယ်က ဘောလုံးကန်ဖို့သွားကြတယ် ။ အမေကရွာထဲပတ်အိမ်လယ်တာပေါ့ဗျာ။ အဲ့တာအမကိုပါအမေကခေါ်သွားတာပေါ့ ။အကိုကြီးကတော့ကားထွက်သွားတယ်။

အိမ်မှာကကုန်ကားအသေးစားလေးရှိတယ် ။ အကုန်အသေးစာတွေအော်ဒါလိုက်ပို့ တာပေါ့။ မမေလေးကအိမ်မှာကျန်ခဲ့တယ် ။ ကျွန်တော်လဲ ၈တန်းကျောင်းသာကြီး ဖြစ်နေပြီပေါ့ ။ ကျွန်တော်ကျောင်းကပြန် လာတော့ အိမ်မှာမမေလေးတစ်ယောက်ထဲ ။ အိမ်ရှေ့စားပွဲမှာထိုင်ပြီးစာရင်းတွေလုပ်နေတယ် ။ ကျွန်တော်ပြန်လာတော့

" မမေလေး..အမေတို့မရှိကြဘူးလား"

" အေးမရှိကြဘူးအပြင်သွားကြတယ်"

ဘယ်သူကဘယ်သွားတယ်ဘယ်ဝှာတော့ ဘယ်ကိုသွားကြတယ်ပေါ့ ။သူကကျွန်တော်ပြောပြီးစာရင်းလုပ်နေတယ်။

" မရီးနဲ့မမေလေးမလိုက်သွားဘူးလား"

ဆိုတော့

" အေးဟဲ့..ငါဒီမှာကော်မရှင်ယူရောင်းတဲ့ သူတွေစီက ပိုက်ဆံသိမ်းရဖို့ကျန်ခဲ့တာ"

အဲ့မှာကျွန်တော်ပျော်သွားတာပေါ့ ။ကျွန်တော်လဲ မမေလေးအနောင်ကသိုင်းဖက်ပြီး သူနို့တွေကိုညှစ်တာပေါ့။

" ဟဲ့နေစမ်းပါဦးဟယ် ၊ကော်မရှင်ခအပ်ဖို့ တစ်ယောက်ကျန်သေးတယ်"

" တော်ကြာရောက်လာလို့မြင်သွားဦးမယ်"

" အာဆိုလဲနောက်ဖေးသွားကြမယ်နော်"

" နင်တော်မလွယ်တဲ့ကောင်ပဲ ငါတော့မှားပါပြီ"တဲ့။

" ကျွန်တော်မမေလေးကိုချစ်လို့ပါဗျာ"

" ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကိုခဏခဏမပြောပါနဲ့ အဲ့တာချစ်တာမဟုတ်ဘူးဟ"

" သာယာနေလို့စိတ်ကစားပြီး အချစ်လို့ထင်နေတာ တကယ့်တော့နင်စွဲလန်းမှုတစ်ခုကြောင့်အဲ့တာကိုအချစ်လို့ထင်နေတာပါ"

" တချိန်တော့ ငါ့မောင်နားလည်လာပါလေ့မယ်"

" ဘာဖြစ်ဖြစ်ပါဗျာ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိတုန်းတစ်ခါလောက် မမေလေးနဲ့အတူနေချင်တယ် နော်..နော်လို့"

" အေးဟယ်ခဏလေးနေပါဦး"

ခဏနေတော့သူစာရင်းလုပ်တာပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့မီးဖိုချောင်ဘေးက စတိုးခန်းလေထဲဝင်သွားတယ်။

" မမေလေးအခန်းထဲသွားမယ်လေ"

လို့ကျွန်တော်ကပြောတော့

" အခန်းထဲမသွားနဲ့ တော်ကြာတစ်ယောက်ယောက်ပြန်လာပြီး သိသွားရင်မကောင်းဘူး၊ မသိရင်တောင်ရိပ်မိသွားမယ်"

အဲ့တာနဲ့ပဲစတိုခန်းလေးထဲမှာပေါ့ဗျာ။ စတိုခန်းဆိုပေမဲ့အကြယ်ကြီးမဟုတ်ဘူး ၄ပေ ၆ပေပတ်လည်ပါ ။ အထဲရောက်တော့ကျွန်တော်ကမမေလေးကိုနမ်းတာပေါ့ဗျ။ ာသူကလဲနမ်းပေါ့ သူစောက်ဖုတ်တွေကိုနှိုက်နေတာပေါ့ ။အဲ့မှာသူက

" အချိန်မရှိဘူး မြန်မြန်လုပ်"

ဟုတ်ပါတယ်ကျွန်တော်တို့ နှူးဖို့နှပ်ဖို့အချိန်မပေးနိုင်ဘူး ။ မမေလးကနောက်လှဲ့ပြီး ထမီကိုအပေါ်လှန့်တင်ပြီး မတ်တက်လေးကုန်းပေးတယ် ။ ဘစ်ကိုတော့ ဒူးလောက်ဆွဲချွတ်ထားတယ် ။ ကျွန်တော်လဲကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကိုကွင်းလုံးချွတ်ချပေါ့ ။ ပြီးတော့အောက်က ရီးရဲတံစိပ့်နဲ့ဘောလုံးဘောင်းဘီကိုလဲ ချွတ်ချလိုက်တယ် ။မမေလေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ပွတ်ဆွဲဆွဲတာပေါ့ ။မမေလေးလဲဖီးတက်နေပြီထင်ပါတယ်။

" အာ..ရွီး..မြန်မြန်လုပ်ဟာ စိမ်မနေပါနဲ့"

ကျွန်တော်လဲ မမေလေးစောက်ဖုတ်ထဲကို ကျွန်တော်လီး ထိုးထည့်တာပေါ့ ကျွန်တော်လီးကလဲ ကြီးသင့်သလောင်ကြီးလာပါပြီ ။ ကြီးတာထက်ကျွန်တော်လီး  နဲနဲပိုရှည်တယ်ဗျ ။ ကျွန်တော်လဲမမေလေးကိုလိုးတာပေါ့ဗျာ ။

" အ..အား..ကောင်းလိုက်မမေလေးရယ်"

ကျွန်တော်လဲလိုးနေရင်းနဲ့မမေလေးဖင်ကိုကြည့်ပြီးဖင်ကိုလိုးချင်လာတယ် ။အဲ့တာနဲ့ လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီ မမေလေးဖင်နားမှာတေ့လိုက်တယ်။

" ဟဲ့ဘာဖြစ်တာလဲ"

" မမေလေးဖင်ကိုလိုးချင်တယ်"

" ဟာနင်တော်ရှုပ်တဲ့ကောင်လေးပဲ" တဲ့။

သူစိတ်ဆိုးသွားသလိုဖြစ်သွားတယ် ။ အဲ့ကြမှ ကျွန်တော်ကလဲ 

" မမေလေးမကြိုက်ရင်မလုပ်ပါဘူးဆိုတော့"

" ကဲပါလုပ်ရင်မြန်မြန်လုပ် စောက်ဖုတ်ထဲထည့်သလိုတော့အားနဲ့ မထည့်နဲ့နော်"

" ဟုတ် ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ မမေလေး"

ကျွန်တော်ပျော်သွားတာပေါ့ဗျာ အဲ့တာနဲ့နောက်ကနေဖင်ထဲကိုထည့်တယ်ဗျ။ သိပ်ထည့်လို့မရဘူး ။ ထည့်လိုက်ပြန်ကျွတ်လိုက်နဲ့ မနဲ့ထည့်ရတယ် ။ အဲ့တာနဲ့သူက ပဲဆီပုလင်းယူပြီးကျွန်တော်လီးကို ဆီသုတ်ပေးတယ် ။ ပြီးတော့ဖင်ထဲကိုထည့်တာပေါ့ ။ အဲ့ကြမှာလီးကနဲနဲချင်းဝင်တယ် ။ ကျွန်တော်ဖီးကစွတ်တက်နေတော့ စိတ်မရှည်ဘူး နဲနဲအားနဲ့စောင့်ထည့်လိုက်တယ်။

" အား..အမလေးနာလိုက်တာဟယ်"

လီးက ဒစ်ခေါင်းကျော်ကျော်လောက် ဝင်သွားတယ်ဗျ ။ ကျွန်တော်တို့ယောကျ်ားတွေကဘယ်လိုလဲ မသိဘူး ။ နော်နာတယ်ဆိုရင်အရမ်းလုပ် ချင်တာသူတို့နာလို့အော်ရင်အရမ်းဖီးတက်တာ ။ ကျွန်တော်လဲဖီးတွေစွတ်တက်ပြီး လက်နဲ့လီးကိုကိုင်ပြီးဖင်ကိုလိုးနေတာပေါ့။

အဲ့မှာလီးကတစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားပြီ။

" အား..နာတယ်ဆက်မထည့်နဲ့တော့အဲ့အတိုင်းပဲလုပ်တော့"

အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော်လဲလီးတစ်ဝက်နဲ့လိုးနေတာပေါ့ ။ ဆက်လဲမထည့်ရဲဘူးသူမခံရင် ကျွန်တော်ငက်မှာလေ အဲ့တာနဲ့အဲ့တိုင်းဆက်လိုးနေလိုက်တယ်။

လိုးလို့ကလဲတကားကောင်းဗျာ ။ သူကလဲသိပ်မအော်ဘူးအောက်ခံနေတယ် ။ သူများတွေကြားမှာလဲဆိုးတာပေါ့ ။ ဖင်ကစီးနေတာပဲဗျာတော်တော်လေးကြာတော့ သူကစောက်ဖုတ်ကိုပြောင်းလုပ်ခိုင်းတယ်။ ကျွန်တော်လဲသူစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးတာပေါ့ဗျာ ။ စောက်ဖုတ်လိုးမှအသံ တွေထွက်လာလာ

" ဗွတ်..ပလွပ်..ပလွပ်"

နဲ့အသံတွေစုံလို့ပေါ့ ကျွန်တောလဲပြီးချင်လာပြီဗျ အဲ့တာနဲ့လီးကိုပြန်ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ သူကကျွန်တော်ကိုနောက်ပြန်လှဲ့ကြည်ပြီး

" ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ"

" ဖင်ထဲခဏလောက်ပြန်ထည့်ချင်တယ်"

မမေလေးဘာမှမပြောတော့ဘူးဗျ ။ကျွန်တော်လဲဖင်ထဲပြန်ထည့်ပြီးလိုးတာပေါ့ ။တကယ်တော့ကျွန်တော်သူဖင်ထဲမှာ ပြီးချင်တာဗျ ။ အဲ့တာနဲ့သိပ်မကြာဘူး သူဖင်ထဲမှာကျွန်တော်ပြီးသွားတယ် ။သူကတော့မပြီးသေးဘူးထင်တယ် ။ စောက်ဖုတ်ကိုလက်နဲ့ပွတ်နေတယ်။ အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော်လဲသူစောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်ပြီးသူပြီးအောင်လုပ်ပေးတာပေါ့ဗျာ။

တော်တော်ကြာတော့သူပြီးတော့မယ်ဗျ။ နှတ်ခန်းတွေကိုက်လို့ ဖင်ကြီးကမြောက်ကြွမြောက်ကြွဖြစ်လာတယ် ။ခဏနေတော့ကျွန်တော်လက်ကို ပေါင်နှစ်ချောင်းအတင်းညုပ်ပြီး သူပြီးပါလေရော ။ ကျွန်တော်ဘယ်ရမလဲ။မိန်းမတွေပြီးတာကြည့်ချင်တော့ သူပေါင်ကိုအတင်းဖြဲကြလိုက်တာပေါ့။

" အား..ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ်"

" အမပြီးပြီ..အ. အ.."

အဲ့ကြမှမိန်းမတွေလဲပြီးရင်အရေထွက်ပါလားဆိုတာကျွန်တော်သိတာ လက်တွေလဲရွဲှလို့ပေါ့ ။ သူတို့အဖြူအနှစ်လေးတွေထွက်တယ်ဗျ။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လဲအပြင်ပြန်ထွက်ပေါ့ ။ ကျွန်တော်ကတော့ရေချိုးတာပေါ့ ။ကျွန်တော်ရေးချိုးပြီးတော့အမေတို့ပြန် ရောက်လာကြတယ်။ ကံကောင်းတာက ပိုက်ဆံအပ်ရမဲ့ တစ်ယောက်ကဒီနေလာမအပ်ဘူးဗျ ။နောက်နေမှရောက်လာတယ် ။နောက်ပိုင်းတွေတော့မမေလေးကိုကျွန်တော်မလိုးရတော့ပါဘူး ။ပိုဆိုးတာက သူယောကျ်ားပင်လယ်ပြင်မှာအူအတက်ပေါက်လို့တဲ့ ။ဆေးရုံတင်ရတယ်သူလိုက်သွားတာပေါ့။

ဆေးရုံကဆင်းတော့လဲ သူယောကျ်ားကသင်္ဘောပြန်မစီးတော့ဘူး ။ကမ်းမှာပဲကျန်ခဲ့တယ် ။အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော်စားပေါက်ပိတ်တာပေါ့ ။ အိမ်လာရင်သူယောကျ်ားပါ ပါလာတယ်။ ကျွန်တော်မမေလေးကိုမလိုးဖြစ်တော့ပါဘူး..။

......................................................................

ဒီလိုနဲ့အချိန်တွေကြာလာတော့ ကျွန်တော်လဲ ၈တန်းအောင် ၉တန်းရောက်တော့ အမေတို့က ရန်ကုန်မှာကျောင်းတက်ဖို့ လွှတ်ဗျ ။ ရန်ကုန်ကသူညီမ တစ်ဝမ်းကွဲအိမ်မှာနေပြီးကျောင်းတက်ရတယ် ။ ကျွန်တော်အဒေါ်ပေါ့ဗျာ ။ အဒေါ်မှာသမီးသုံးယောက်ရှိတယ် ။ အကြီးဆုံးအမက ဘွဲရပြီးသား ။ အလက်ကကျောင်းမတက်တော့ဘူး ။ ၁၀တန်းကျလို့ကျောင်းထွက်ပြီးအလုပ်လုပ်နေတယ် ။ အငယ်မက ၁၀တန်းအပြင်ဖြေ ကျွန်တော်အမတွေပေါ့ ။နှစ်ဝမ်းကွဲတော်တယ် ။ အဲ့မှာကျွန်တော်ခွေးစိတ်ပေါက်တာပေါ့။

စရောက်တုန်းကတော့ကိုအမတွေလိုပဲ။ သူတို့ကမောင်လေးဆိုပြီးချစ်တယ်ဗျ ။သူတို့မှာယောကျ်ားလေးမိသားစုမှမရှိတာ ။ အချိန်တွေကြာလာတော့ကျွန်တော်စိတ်တွေမရိုးသားတော့ဘူး။ (စာဖတ်နေတဲ့ဘော်ဒါတွေတော့ပြောမှာ ခွေးကျင့်ခွေးကကြံ ကြံတဲ့ကောင်လို့)

ဒီအဖြစ်ပျက်မျိုးကလူတော်တော်များများဖြစ်တက်ပါတယ်...။မကောင်းတက်လို့သာလျှိုဝှက်နေနေကြတာပါ...။

ကျွန်တော်စိတ်ဝင်စားတာ အငယ်မဗျ။ အကြီးတွေအကုန်လုံးကို အမလိုပဲသဘောထားနိုင်တယ် ။ ဘာစိတ်မှမပြောင်းဘူး အငယ်မကိုပဲစိတ်ထဲ မှာဘယ်လိုမှရိုးသားပေးလို့မရဘူး ။

နေဇင်ထွေး ။ ဒေါင်ကောင်းတယ်။ အရပ်ရှည်တယ်ပေါ့ အိုးလဲကောင်းတယ်ဗျ တလုံးတစ်ခဲကြီးပဲ နို့သီးကတော့ အဲ့လောက်မကြီးဘူး ။ဖင်ကြီးတွေကတော့အကြီးကြီး ။ထမိန်ဝတ်ရင်လုံးနေတာပဲ ။ ဘောင်ဘီတွေဝတ်ရင်တော့ အိုး...မပြောပါနဲ့ တကယ်ကိုမနေနိုင်တာ ။သူကိုကျွန်တော်ဘယ်လိုစိတ်ဝင်စားလဲဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့နေ့ခင်းဘက် တီဗီကြည့်နေရင်း နင်ကအသားဖြူတယ်။ ငါကအသားဖြူတယ်နဲ့ စကားနိုင်လုတာပေါ့ဗျာ  ။သူနဲ့ကျွန်တော်ကနင်နဲ့ငါပဲပြောတာဗျ။

ကျွန်တော်ကတော့ကိုယ်ကိုကိုယ်ငါလို့ သုံးတယ်။သူကိုအမထွေးလို့ခေါ်တယ် အဲ့မှာဗျာ ကျွန်တော်ကအသားဖြူတယ် ပေါ့ ။ ငါပေါင်တွေဆိုဖွေးနေတာပဲဆိုပြီး ပေါင်ကိုလှန့်ပြတယ် ။ ပေါင်လှန့်ပြတော့ပေါင်းအရင်းထိပြရတာပေါ့ဗျာ ။ အဲ့မှာသူကလဲ သူပေါင်တွေပြန်လှန့်ပြတယ်။ ငါကနင်ထက် ပိုဖြူတယ်ဟ ဆိုပြီးလှန့်ပြတာ ဟုတ်တယ်ဗျာ။ ပေါင်းလုံးကြီးကဖွေးဥနေတာပဲ ။ကုန်းကိုက်ချင်စရာကြီး ။ အဲ့မှာကျွန်တော်စိတ်တွေစတင်ဖောက်ပြားတော့တာပဲ ။ သူကမောင်နှမလိုပြလိုက်တာ ကျွန်တော်ကတနှာကြည့်တွေနဲ့ကိုကြည့်မိတာဗျ ။နောက်ပိုင်းတွေအိမ်မှာဗျာ သူစာဖတ်နေတာ ကြမ်းပြင်မှာမှောက်ခုံကြီး စာဖတ်နေတာ။

ဖင်ကြီးကအပေါ်ကိုလုံးပြီးတက်နေတယ်။ ကျွန်တော်ကြည့်ပြီးလီးတောင်လာတာပေါ့ ။ နောက်ပိုင်းကျွန်တော်သူကိုမှန်းပြီးဂွင်းထုလာမိပြီ ပိုဆိုးလာတာက ။ အိမ်ရှေ့ကဝါးရုံပင်အောင်မှာ ကွတ်ပစ်လေးထိုးထားတယ် ။အဲ့နေ့ကပေါ့။

ကွတ်ပစ်ရဲ့ဘေးနားမှာအုတ်ကန်ရှိတယ် ။ကျွန်တော်တို့တွေရေချိုးအဝတ်ရှော်တဲ့နေရာပေါ့။ ကွတ်ပစ်မှာအဒေါ်တို့က စကားထိုင်ပြောနေကြတယ် ။ကျွန်တော်ရေချိုးမလို့လုပ်နေတာပေါ့ ။ညနေပိုင်းပေါ့ဗျာ ။အဲ့အချိန်အမထွေးရောက်လာတယ် ။လက်ထဲမှာဆန်ကောတစ်ချပ်ကိုင်လို့ ဆန်ကောထဲမှာဆန်တွေပေါ့စပါးလုံးရွေးမလို့ ကွတ်ပစ်ပေါ်တက်တယ်ဗျ ။

အဲ့အချိန်မှာထမိန်ကပေါင်အလယ်လောက်လန်သွားတယ်။ ကျွန်တော်ကသူထွက်လာတော့သူကိုလိုက်ကြည့်နေတာကို ။ အဲ့မှာသူကထမိန်အရင်းနားကိုလက်နဲ့ မပြီးပြန်ဖုန်းလိုက်တာ။  ထမိန်လှန့်ပြသလိုဖြစ်သွားတာပေါ့ ။ မဲနေတာပဲ သေချာချာမမြင်ရဘူး ။ ဘစ်အမဲရောင်ပဲနေမှာ သူမှာဘစ်အမဲရောင်တွေရှိတယ်လေ ။ ကျွန်တော်ကလဲကြည့်နေတာပေါ့ အဲ့မှာသူကကျွန်တော်ကိုပြန်ကြည့်တယ် ။ ကျွန်တော်လဲရှက်ရှက်နဲ့မသိလိုလုပ်ပြီး ရေပြန်ချိုးနေတယ်။ စိတ်ကတော့အဲ့တာကိုတွေးနေတာ ။ လီးကတောင်လာပြီ ။

အဲ့လီးကတော်တော်တောင်လာတာမနေနိုင်တော့ဘူး ။ရေချိုးနေတော့ ရေကလဲစိုနေတော့ပိုဆိုးတာပေါ့။ အဲ့တာနဲ့ခြေထောက်တွေကိုဂျီးတွန်းသလို့နဲ့ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး လီးကိုပေါင်နဲ့ညုပ်ထားရတယ် ။ လီးနဲနဲပြော့သွားမှ ရေအမြန်ပြန်ချိုးပြီး အိမ်ပေါ်ပြေးတက် အဝတ်စားလဲပေါ့ ။ အဲ့မှာပဲသူပင်တီလေးတွေမြင်ပြီး စိတ်တွေက ပြန်ကြွလာတယ် ။ လီးကလဲပြန်တောင်လာတယ် ။ စောနကလဲမြင်ထားတာကို အဲ့မှာပင်တီအမဲရောင်လေးတစ်ထည်ကိုတွေ့တော့ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ အဲ့ပင်တီအမဲလေးအသာဖွတ်ယူပြီး အိပ်သာကိုအမြန်သွား။ ပင်တီကြည့်ပြီးဂွင်းထုတာပေါ့ဗျာ ။ပင်တီကစောက်ဖုတ်နေရာလေးကို လီးနဲ့ထိုးလိုက်ဂွင်းထုလိုက် စောက်ဖုတ်နေရာတွေနမ်းလိုက်ဂွင်းထုလိုက်ပေါ့ ။ကျွန်တော်လဲပြီးသွားတယ် ။

အိမ်ပေါ်ရောက်တော့သူတို့ရောက်နေပြီ။ပင်တီပြန်ထားဖို့အဆင်မပြေတော့ဘူး ခဏနေတော့သူရေချိုးတာပေါ့ဗျာ ။သူရေချိုးတဲ့အချိန်ကနဲနဲမှောင်နေပြီ ။သူရေချိုးတုန်းပင်တီလေးပြန်ထားမယ်ပေါ့ ။အခြေနေကမပေးဘူးဗျ အဒေါ်ကလဲရှိ အမကြီးလဲရှိတော့ ဘယ်လိုမှအဆင်မပြေဘူး ။အဲ့တာနဲ့အိမ်အောက်သွားပြီး ပင်တီဖွတ်ဖို့လုပ်တာပေါ့။ အဒေါ်တို့အိမ်က ပျင်ထောင်အိမ်ဗျ အိမ်အောက်ကိုဝင်လို့ရတယ် ။ လေးဘက်ထောက်ပြီးဝင်ရတာပေါ့ဗျာ။

အဲ့မှာပင်တီဖွတ်ဖို့ လုပ်နေတာပေါ့ ။ခဏကြာတေ့သူရေချိုးပြီးအပေါ်တက်အခန်းထဲအဝတ်စားလဲမလို့လုပ်တာပေါ့။ အဒေါ်တို့အိမ်မှာ အခန်းတစ်ခန်းထဲရယ် ကျန်တာအိမ်မကြီးနဲ့မီးဖိုချောင်ပဲရှိတယ်။ ကျွန်တော်အိမ်အောက်ကနေပေါ်ကိုအသာလေးမော့ကြည်ပေါ့ ။ အဲ့မှာကျွန်တော်အကြံရသွားတယ်။ ကောင်းတဲ့အကြံတော့မဟုတ်ဘူး မကောင်းကြံ အိမ်ခင်းထားတဲ့ ပျင်တွေကအစေ့ကြီးခင်းထားတာမဟုတ်။ ကျဲတယ်ဗျ ပျင်တစ်ချပ်နဲ့တစ်ချပ်ကြား လက်ညိုးတစ်လုံးစာလောက်ကျဲတယ် ။အဲ့မှာပဲကျွန်တော်ပင်တီလေးကိုပြန်ယူ

အခန်းရှိတဲ့ အောက်ဘက်ပြန်သွားပေါ့ အခန်းထဲကနေရာမှာကပျင်နဲနဲကျိုးနေတယ်။ အဲ့မှာကျွန်တော်က ပင်တီကိုအဲ့အကျိုးကြားကနေထည့်ဖို့အကြံနဲ့ပေါ့ ။ အိမ်ခန်းရှိတဲ့အောက်လဲရောက်ရော ကျွန်တော်အပေါ်မော့ကြည့်တောသူကိုတွေတယ်ဗျ ။အမထွေးကိုပေါ့ ။သူရေလဲလာတဲ့ထမိန်ရင်ရှားကြီးနဲ့ ထမိန်ကရှင်ရှားထားတော့ဒူးလောက်ပဲရောက်တာပေါ့။ ကျွန်တော်လဲသူအောက်တည့်တည့်သွားပြီး အပေါ်ကိုပျင်ကြားကနေမော့ကြည့်တာပေါ့ဗျာ ။

တွေ့ပါပြီဗျာ။ ကျွန်တော်မြင်ချင်တဲ့အရာကိုကျွန်တော်တွေ့လိုက်ပြီ။ ကျွန်တော်အကြိုက်စောက်ဖုတ်ကြီးဗျာ ။အမွှေးတွေနဲ့မဲနက်နေတယ် ကျွန်တော်လီးတောင်လာပြီးမနေနိုင်ဘူး ။ အဲ့တာလီးကိုလက်လေးနဲ့စွပြီးချောင်းနေတာပေါ့ ။ ခဏနေတော့သူဝတ်ဖို့အဝတ်စားတွေရှာနေတယ်ဗျ ။ အဲ့မှာသူခြေထောက်တစ်ချောင်းက ဘေးနားကသေတ္တာပေါ်ကိုတင်လိုက်တယ် ။ တစ်ချောင်းကကြမ်းပြင်မှာပေါ့ အနေအထားကိုသူငယ်ချင်းတို့မြင်ရောင်ကြည့်ပါ ။ထမိန်ရင်ရှားနဲ့ဆိုတော့ စောက်ဖုတ်ကိုကွပ်ကွပ်ကွင်းကွင်းမြင်ရပြီလေ ။စောက်ဖုတ်ကအကွဲကြောင်းလေးတောင်ဟသွားတယ် ။စောက်ဖုတ်အပ်ကွဲကြောင်းပါသေချာမြင် ရတာပေါ့ဗျာ ။ အဲ့မှာကျွန်တော်ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ဘူး ။ သူပင်တီလေးနဲ့လီးကိုအုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုတော့တာပဲ ဖီးတွေစွတ်တက်နေပြီ။

အမထွေးအဝတ်စားလဲပါပြီဗျာ ။ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီ ဟာကြည့်လိုအရမ်းကောင်းဗျာ ။နို့သီးလုံးကပေါက်စီလောက်တော့ရှိမယ်ဗျ ။ စောက်ဖုတ်ကလဲဖောင်းနေတာပဲ။ တော်တော်လှတဲ့စောက်ဖုတ် စောင်ဖုတ်မုန့်ဖောင်းဆို့လား အဲ့လိုစောက်ဖုတ်မျိုး ။စောက်ဖုတ်ကြီးကကြီးတယ်ဗျ။ အော်ဒဂျင်နယ် ကြီးတဲ့စောက်ဖုတ်မျိုးဗျ။

ကြည့်နေရင်နဲ့ပြီးကျွန်တော်သူပင်တီအမဲလေးထဲမှာပြီးသွားတယ် ။သူကအင်္ကျီတွေဝတ်လို့ပြီးပြီနောက်ဘောင်ဘီဝတ်တယ် ။သူကဘော်လီတွေဘစ်တွေမဝတ်ဘူးဗျ ။ ပန်းပွင့်ပုံလေးတွေနဲ့ ဘောင်းဘီအတိုဝတ်တာ ။ ခဗျားတို့ခေါ်တဲ့ jj ဘောင်းဘီပေါ့ဗျာ ။ အဲ့ကျွန်တော်ထင်တာက သူညဘက်ဘစ်တွေဘော်လီတွေမဝတ်ဘူးဆိုတာသိလိုက်ရတယ် ။

ခဗျားတို့ကိုပြောဖို့မေ့နေတယ် ။သူကိုကျွန်တော်ချောင်းတုန်းက ကျွန်တော်နှာမှုတ်သံတွေတော်တော်ကျယ်တယ်ဗျ ။ ကိုယ်စိတ်ထင်တာလားမသိဘူး ။ ဖီးကတက်နေတော့ တရှူးရှူးနဲ့ပေါ့ ။ ကိုယ်နှာခေါင်းတောင်ကိုယ်ပြန်ပိတ်လိုက်ရတယ်....။

နောက်ပိုင်းတွေဗျာ  အမထွေးကို ကျွန်တော်နေ့တိုင်းချောင်းဖြစ်တယ် ။ ညဘက်သူသေးထပေါက်ရင်လဲလိုက်ချောင်းတယ် ။ သူညဘက်ရေချိုးပြီဆိုကျွန်တော်အပြင်ထွက်သလိုနဲ့အိမ်အောက်ရောက်နေပြီဗျာ။ချောင်းပြီဂွင်းထုနေတာ ။ အိမ်အောက်ကပုရွဲဆိတ်တွေကကျွန်တော်သားသမီးလေးတွေရှိရင်ရှိမှာ ။ ကျွန်တော်သုတ်တွေကို ပုရွဲဆိတ်တွေစား ပြီးဗိုက်ကြီး ပုရွဲဆိတ်လေးတွေပြန်မွေးနဲ့ ကျွန်တော်မျိုးဆက်တွေရှိနေမှာ ပြောလို့မရဘူးနော်။ (ဟားဟား)

နောက်ပိုင်းဗျာ ။ ကျွန်တော်မှာ MP4 စက်လေးတစ်လုံးရှိတယ် ။ ဖုန်းတွေတော့မတွင်ကျယ်ကြသေးဘူး MP4 တော့တော်တော်သုံးနေကြပြီ ။  ကျွန်တော်လဲနေခင်းတို့ညတို့အမထွေးရေချိုးပြီဆို MP4 ကိုအခန်းထဲမှာဖွတ်ထားပြီး ချောင်းရိုက်တာပေါ့ဗျာ ။ ပြီးရင်ပြန်ကြည့် ဂွင်းထုနဲ့ တော်တော်အလုပ်ဖြစ်နေတယ်။

ကျွန်တော် ကွန်ပျူတာ ထဲမှာဆို အမထွေးရဲ အဝတ်လဲတဲ့ videoအများကြီးပဲ ။ အင်တာနက်ပေါ်တော့တင်လို့မရဘူးလေ။

ကိုအမဖြစ်နေတာကို အင်တာနက်သုံးရင်ဆိုင်မှာသွားသုံးရမှာ။ အဲ့တုန်းကဖုန်းအင်တာနက်သိပ်မရှိဘူး ။သူဌေးတွေပဲသုံးနိုင်တာ ။ အခုတော့ကွန်ပျူတာ ဗိုင်းရပ်ကိုက်လို့ ပျက်ကုန်ပါပြီဗျာ ။ကျွန်တော်အိမ်ဘေးကဆော်တွေကိုပါ ချောင်းရိုက်ထားတာတွေပျက်ကုန်တာ။

ကျွန်တော်ကအချောင်းဝါသနာပါတယ်။

အဲ့လိုနဲ့ဗျာ ။ ညအိပ်ရင် ကျွန်တော် ခြင်ထောင်တစ်လုံး အမထွေးတို့ညီအမတွေကတစ်လုံး အဒေါ်သူအမျိုးသားကတစ်လုံးပေါ့ ။ အိမ်ရှေ့ တီဗီရှေ့မှာကျွန်တော်အိပ်တယ် ကျွန်တော်ဘေးမှာခြင်ထောင်တစ်လုံးနဲ့ မထွေးတို့ညီအမတွေအိပ်တယ် ။ အဒေါ်တို့ကတစ်နေရာပေါ့ အိမ်ခန်းထဲမှာတော့မအိပ်ကြဘူး ။ အဲ့တာကအဝတ်လဲခန်းလို့ပဲထားတာ ။ သနခါးလိမ်းအဝတ်လဲအဝတ်စားထားတဲ့အခန်းပေါ့။

ညအိပ်တော့အမထွေးကကျွန်တော်ဘေးနားမှာဗျ ။ သူကအဲ့မှာပဲအိပ်တာခြင်ထောင်ကတော့ သက်သက်ပေါ့ ။ တစ်ခေါင်ကျော်ရင်ကျွန်တော်စပြီဗျာ ။ သူကိုလှမ်းပြီးနှိုက်ပြီ စောက်ဖုတ်တွေနှိုက်နို့တွေကိုင်ပေါ့ ။ အားနဲ့ကိုင်တာတော့မဟုတ်ပါဘူး ။ စောက်ဖုတ်နှိုက်တယ်ဆိုတာကလဲ စောက်ဖုတ်ထဲလက်ထိုးထည့်တာမဟုတ်ဘူး ။ အပေါ်ကနေကိုင်ပြီးဖွဖွလေးပွတ်ပြီးလက်ညိုးလက်တစ်ဆစ်စာလောက်လေးနှိုက်တာ ။ သူနိုးသွားရင်ကွိုင်တက်မှာလေ ။ အဲ့လိုနှိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ကိုယ်လီးကိုယ်ကိုင်ပြီးထုပေါ့ဗျာ ။ ခပ်ရိုင်းရိုင်းပြောရရင်သူကိုကျွန်တော်လိုးချင်နေပြီ ။ မောင်နှမတွေဘာတွေသိပ်နားမလည်တော့ဘူး ။ ငရဲမင်းကြီးကိုတောင်းပန်နေရတာပေါ့ ။ ဘုရားမှာလဲတောင်းပန်ရတာပေါ့။  ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ကို။ ကျန်တဲ့အမတွေကိုတော့ကျွန်တော်ဘာစိတ်မှမရှိဘူး ။ကိုယ်အမတွေလိုပဲသဘောထားတယ်။

သူတစ်ယောက်ကိုပဲရရင်ယူချင်မိတယ် ။ချစ်မိသလိုကိုဖြစ်နေတာ အဲ့တော့မမေလေးစကားတွေ ပြန်ကြားရောင်မိတယ်။

" နင်အဲ့တာအချစ်မဟုတ်ဘူး လိုချင်တက်မတ်မှုတွေ"

ဆိုတာလေ။ ဟုတ်ပါကျွန်တော်သဘောတော့ပေါက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မထွေးကိုကျွန်တော် တော်တော်စွဲလန်းမိသွားတယ် ။ တစ်ရက်ပေါ့ ကျွန်တော် ၉တန်းစာမေးပွဲကြီးကလဲနီးလာပြီ ။ သူလဲဆယ်တန်အပြင်ဖြေ အဲ့အချိန်မှာ အမေ့တို့ရဲ့အမကြီးတွေသူတို့ရွာမှာအမေရဲ့အကိုယ်ပေါ့ ။ ကျောင်းထိုင်ဆရာတော် ဘုန်းကြီးပျံလွန်တော်မူတယ် ။ အမေအမတွေကခေါ်တာပေါ့ဗျ ။ အမေလဲသွားတယ် ။အဒေါ်တို့လဲသွားကြတယ်။ 

အိမ်မှာကျောင်းသားဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်နဲ့မထွေးပဲကျန်ခဲ့တယ် ။ ထမင်းစားဖို့အတွက်ကို အိမ်ရှေ့က ထမင်းဆိုင်မှာအပ်ထားခဲ့ကြတယ်။ သူတို့ ၃ / ၄ရက်ပဲကြာမှာတဲ့။ ကျွန်တော်တို့လဲလိုက်ချင်တာပေါ့ ။ ဒါပေမဲ့မခေါ်ဘူးဗျ ။ ကျောင်းပြီးမှအလယ်သွားကြတဲ့။

နောက်နေ့ပေါ့။ ကျွန်တော်ဂွင်ဆင်တယ် ။ ကျွန်တော်အိပ်ချင်ရောင်ဟန်ဆောင်ပြီး လီးတွေပေါ်အောင် ပုဆိုးကိုလှန့်ထားတယ်။ သူမမြင်နိုင်တဲ့နေရာကနေ MP4 ကိုထောင်ထားတယ် ။ အမထွေးဘယ်လိုဖြစ်လဲ ပြီးရင်ပြန်ကြည့်မယ်ပေါ့ ။ သူအကြာကြီးစိုက်ကြည့်တယ်ဗျာ ။ သေချာကိုကြည်နေသေးတယ် ။ ပြီးတော့ဘာမှမဖြစ်ဘူး ။ ဒီတိုင်းအပြင်ထွက်သွားတယ် ။ သူစိတ်ထဲမှာဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ ကျွန်တော်လဲမမှန်းတက်ဘူး ။ သူကတော့နောက်ပိုင်းတည်တည်ညိမ်ညိမ်ပဲဗျ။

နှစ်ရက်လောက်ကျွန်တော်။ အဲ့လိုလုပ်တယ်ဘာမှမပြောင်းလွဲဘူး ။ မိန်းကလေးလဲဖြစ် အမလဲဖြစ်နေတော့ သူအိန္ဒြေဆယ်တာပဲဖြစ်မယ်။ နောက်ဆုံးညပေါ့ဗျာ ။ နောက်နေ့ဆိုအဒေါ်တို့ပြန်ရောက်တော့မှာ ကျွန်တော်အကြံထုတ်ပြီပေါ့ ။ညရောက်တော့...

" အမထွေး..ငါအပြင်ခဏသွားဦးမယ်"

" ဟဲ့..နင်ဘယ်သွားမှာလဲ အိမ်မှာငါတစ်ယောက်ထဲ"

" အမေတို့ပြန်လာရင်ငါတိုင်မှာနော်၊ အိမ်မှာမနေ့ပဲ သမီးကိုတစ်ယောက်ထားပြီးညဘက်အပြင်တွေရှောက်သွားတယ်လို့"

" နင်ကလဲဟာ..ငါဘယ်မှမသွားပါဘူး၊အအေးသောက်ချင်လို့ အအေးသွားဝယ်မလို့"

" ရေခဲ့သုတ်သွားဝယ်မှာ နင်စားဦးမလား"

" နင် ဝယ်ကြွေးမှာလား"

" ဝယ်ကြွေးမှာပေါ့ဟ ငါဝယ်လာခဲ့မယ်"

" မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့နော်"

" အေးပါ"

ပြောပြီးကျွန်တော်အပြင်ထွက်သွားတယ်။ အိမ်အပြင်ရောက်တော့ ကျွန်တော် က နေလိုက်တယ်။  ကြာ မှာပေါ့ ။ ကျွန်တော်ကကိုယ်အကြံနဲ့ကိုဆိုတော့ ပျော်နေတာပေါ့ ။ အအေးဆိုင်ရောက်တော့ ရေခဲသုတ်ရှိတယ် ။ ဒါပေမဲ့မဝယ်ဘူး သံမရာရေဝယ်တယ် ။ သူအတွက်သံဗူး ဖျော်ရေဝယ်တယ် ။ အမထွေးအတွက်သံဗူးဝယ်တာ။ အကြံနဲ့ ကျွန်တော် ဆေးဆိုင်ကဝယ်ထားတဲ့ ဘာမီတွန်တွေရှိတယ် ။ အဲ့တာကိုကျိတ်ထားတာ ဘာမီတွန်က ဆယ်လုံးတောင်ကျိတ်ထားတာ။ အမှုန့်ဖြစ်နေအောင်အသေအချာကျိတ်ထားတာ။  သံပုရာရေထဲမှာဆို ဘာမီတွန်အရောင်ထွက်နေမှာဆိုးလို့ သံဗူးဖျော်ရည်ဝယ်လိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်ကလန်းဆန်းအောင်သံမရာသောက်တယ်ပေါ့ ။ လမ်းမှာမထွေးကိုတိုက်မဲ့အချိုရေထဲဆေးတွေထည့် ။ တလမ်းလုံးမွှေလာတာပေါ့ ။ ကျွန်တော်အချိုရေကိုတော့လမ်းမှာ တစ်ဝက်လောက်ကုန်အောင်သောက်ပြစ်တယ် ။ မသောက်ပဲယူသွားရင် တော်ကြာအိမ်ရောက်မှ သံပူရာရေပဲသောက်ချင်လဲသောက်ကြအောင်ဆို ကျွန်တော်ဂါပြီလေ အိမ်ရောက်တော့

" ရော့ အမထွေး ရေခဲသုတ်ကုန်ပြီတဲ့၊အဲ့တာ နင်လန်းသွားအောင်ငါသံဗူးဖျော်ရေဝယ်လာတယ်"

" အေးကျေးဇူး...နင်ကရော" 

" ငါကသံမရာဖျော်သောက်တာဒီမှာလေ လူကနဲနဲနှုံးနေလို့ လမ်းမှာထဲကသောက်လာတာ"

" အော်"

" ဟဲ့ နင်သောက်ရင် သေသေချာချာ မွှေသောက်ဦး"

" ဆိုင်ကခွက်နဲ့တစ်ချက်လောင်ပဲမွှေပြီး ထည့်ပေးလိုက်တာ၊ သကြားဓာတ်တွေအနည်ထိုင်နေမယ်"

" ငါကလမ်းသွားရင်သောက်ဆိုပြီး သူတို့ကိုအသေအချာမွှေခိုင်းလိုက်တာ"

" အေးပါ ငါကိုရေခွပ်တစ်လုံးလောက်ယူပေးပါလား"

" အေး..ရမယ်...ရော့ဒီမှာ"

အဲ့လိုနဲ့တော်တော်ကြာတော့

" ငါအိပ်ချင်လာပြီဟာအိပ်တော့မယ်"

" နင်မအိပ်သေးဘူးလား"

" ငါဂျက်စပဲရိုးကားကြည့်လိုက်ဦးမယ်၊ ဒါကြည့်ပြီးမှ အိပ်မယ်"

အာ့ဒါနဲ့အမထွေးလဲကျွန်တော်နားမှာခြင်ထောင်ထောင်ပြီးဝင်အိပ်တော့တယ်....။ကျွန်တော်ကတော့ ခြင်ထောင်မထောင်ရသေးဘူး။ ဇာတ်ကားကြည့်နေတယ် အမထွေးဆေးအရှိန်တက်တာစောင့်နေတဲ့သဘောပေါ့...။

အပေါ်မှာခဗျားတို့ကိုပြောခဲ့ပါတယ် ကျွန်တော်တို့က တီဗီ ရှေ့မှာအိပ်ကြတာလို့ အဲ့လိုနဲ့ကျွန်တော်တီဗီကြည့်ရင်းအမထွေးကိုတစ်ချက်တစ်ချက်အကဲခက်တာပေါ့။

သူဟောက်တောင်နေပြီ ဆေးအရှိန်တွေလေ။ အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော် ဇာတ်လမ်းပြီးအောင်ကြည့်ပြီစောင့်နေလိုက်တယ် ။ဇာတ်လမ်းပြီးမှကျွန်တော်ဇာတ်လမ်းစတော့တာပဲ ။ကျွန်တော်လဲခြင်ထောင်တွေဘာထောင်ပြီးတော့ မအိပ်သေးပဲ အမထွေးခြင်ထဲကိုဝင်လိုက်တယ် ။ပြီးတော့သူကိူလှတ်နှိုးတာပေါ့ ။မနိုးဘူးဗျ

ကျွန်တော် တော်တော်ကြာနှိုးကြည့်တယ် လုံးဝမနိုးဘူး။ ဟင်း..ဟင်း.နဲ့ပဲညီးနေတယ်။ အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော်လဲသေချာပြီဆိုပြီး အမထွေး ဘောင်းဘီကို အဆုံးထိချွတ်ချလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့အင်္ကျီကိုအပေါ်လှန့်တင်ပေါ့။ သူကအောက်ခံဘာမှမဝတ်ဘူးလေ ကျွန်တော်အတွက်လွယ်ကူတာပေါ့ ။

အမထွေးရဲ့နို့လုံးတွေကိုအတင်းကုန်းစို့တာပေါ့ ။ အားနဲ့တော့ မလုပ်ဘူးလေဖြည်းဖြည်းပေါ့ ။စောက်ဖုတ်တွေကိုင်ဖြဲပြီးအထဲနှိုက်ကြည့်တာပေါ့ ။ ပြီးတောကျွန်တော်မနေနိုင်တော့ဘူး ။ သူစောက်ဖုတ်နမ်းကြည့်ချင်တယ် ။ သူပင်တီလေးတွေကိုနမ်းလာခဲ့တော့ စောက်ဖုတ်ကိုနမ်းချင်လာတယ် ။ အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော်လဲသူစောက်ဖုတ်ကြီးကိုကုန်းနမ်းတာပေါ့ ။စုတ်တော့မစုတ်ပါဘူး ။စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးဗျာ ။ အမွှေးတွေနဲ့ရှယ်ပဲ ။ ကျွန်တော်လဲမနေနိုင်တော့ဘူး ။ သူပေါင်ကိုကားပြီးစောက်ဖုတ်နားလီးတေ့တယ် ။ ပြီးတော့ဖြေးဖြေးချင်းထည့်တယ် ။ သူလဲလက်နဲ့ကလိုင်းဘူးလားမသိဘူး ။ ထည့်ရတာအဆင်ပြေတယ်။  ဒါပေမဲ့ကျပ်တာတော့ကျပ်တယ်ဗျ ။ ကျပ်ရင်ကျွန်တော်အကြိုက်လေ။ လီးဒစ်ကျော်လောက်ဝင်သွားတော့ 

" အင့်" 

ဆိုပြီးတချက်တွန့်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လဲလန့်ပြီးဘေးကိုလှဲချလိုက်တယ် ။ သူမနိုးပါဘူးလီးထည့်လိုက်လို့ဖြစ်မယ်။

အဲ့တာနဲ့ ကျွန်တော်ဆက်ထည့်တယ် ။လီးတစ်ဝတ်နီးပါးလောက်ဝင်တော့ ထည့်ရတာ အဆင်မပြေတော့ဘူး။ အပေါ်ကနေသေသေချာဖိထည့်မှာရတော့မှာ သူနိုးသွားမှာလဲဆိုးတော့ကျွန်တော်အဲ့အတိုင်းလေးဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးတာပေါ့ဗျာ ။ ပြီးချင်လာပြီဗျ ကျွန်တော်လဲ ဆက်မလိုးပဲဒီအတိုင်းရပွထားတယ်။ သူနို့တွေကိုစို့တယ် သူနှတ်ခမ်းလေးတွေလဲနမ်း အမထွေးရဲ့မျက်နှာတပျင်လုံးကိုလိုက်နမ်းတာဗျာ  ။ပြီးတော့ကျွန်တော်ဆက်လိုးတယ်။

သူလဲအသံလေးတွေထွက်တယ် ။အင့် အင့် ဆိုပြီးတစ်ချက်တစ်ချက်မှထွက်လာတာ အမြဲတန်းမဟုတ်ဘူး ။သူစိတ်ထဲမှာအိမ်မက် မက်နေတယ်ထင်မှာပေါ့ ။တော်လေးကြတော့ကျွန်တော်ပြီးသွားတယ် ။လီးကိုဒစ်လောက်မြုတ်ယုံတင်လေးထားပြီး ပြီးလိုက်တာပေါ့။ စောက်ဖုတ်အထဲထိတော့ထည့်ပြီးမပြီးပါဘူး။ အဝလောက်မှာပဲ ပြီးလိုက်တယ်...။

အဲ့ညက ကျွန်တော်အဲ့အတိုင်းလေးပဲ နှစ်ခါလောက်အမထွေးကိုလိုးဖြစ်လိုက်တယ်...။

မနက်ကြတော့အမထွေးတော်တော်နဲ့မနိုးဘူးဗျ ။ ကျွန်တော်လဲလန့်သွားတယ် ။ အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော်လဲတစ်ခုခုဖြစ်မှာဆိုးလို့ အဲနေ့ကကျောင်းမသွားဖြစ်လိုက်ဘူး။ အမထွေးနိုးလာတာကိုစောင့်နေတယ် ။ ၁၁ ခွဲလောက်သူနိုးလာတယ်ဗျ ။ အဲ့ကြမှာကျွန်တော်လဲရင်ထဲကအလုံးကြီးကြသွားတယ်...။

" ဟဲ့ နင်ကျောင်းမသွားဘူး"

" အေးဟာ ငါခေါင်းတွေကိုက်နေလို့ ကျောင်းမသွားတော့ဘူး"

" အေးငါလဲနှုံးပြီးခေါင်းတွေကိုက်နေတယ် ။ ဒီနေ့မှဘယ်လိုဖြစ်လဲမသိဘူး။ တော်တော်အိပ်ချင်တာ အခုတောင်မနဲထလာရတယ် ။ အာ့တောင်ဗိုက်ဆာလို့နိုးလာတာ"

ပြောပြီးသူအဝတ်စားလဲရေဆင်းချိုးတယ် ။သူရေချိုးတော့ ကျွန်တော်အိမ်ပေါ်ကနေချောင်းကြည့်နေတာပေါ့။ သူစောက်ပတ်တွေကိုဆေးနေတယ် ။ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ကြည့်လိုက်သေးတယ်။

ပြီးမှစောက်ပတ်ထဲနှိုက်ပြီးအသေအချာဆေးနေတယ်...။ ကျွန်တော်စိတ်ထဲကနေ ခွင့်လွှတ်ပေးပါ။ညငရဲမင်းရယ်လို့တိုင်တည်မိတယ်...။

ညနေအဒေါ်တို့ပြန်လာတယ်။ အမေပါ ပါလာတယ် ။အမေက ကျွန်တော်စာမေးပွဲဖြေပြီးတဲ့အထိနေမှာတဲ့ ပြီးရင်နယ်ကို အတူတူပြန်မယ်တဲ့...။ အမေရောက်တော့အမေနဲ့ကျွန်တော်အတူတူအိပ်ရတာပေါ့...။ကျွန်တော်လဲ အခွင့်အရေးတွေထက်မရတော့ပါဘူး.....။ အမေကပြောတယ်

" သင်္ကြန်ပြီးရင်ရန်ကုန်ပြန်လာရမယ်တဲ့ ပြီးရင် ၁၀တန်းကို ဘော်ဒေါင်ဆောင်မှာထားမယ်" တဲ့ ။

အဲ့လိုနဲ့ပဲ အမထွေးနဲ့ဝေးခဲ့ရတယ်....။ အခုတော့မောင်နှမလိုပဲနေပါတယ် ကျွန်တော်အသက်လဲကြီးပြီလေ အသက်ကြီးလို့အရမ်းကြီးတာမဟုတ်ပါဘူး ၂၀ ကျော်ပြီလေ ၂၃ /၂၄ ထဲရောက်ပြီ ကိုယ်အလုပ်အကိုင်နဲ့ကိုယ်ဖြစ်နေကြပြီ။

အဒေါ်တို့အိမ်ကိုတော့ ခဏခဏရောက်ဖြစ်ပါတယ်။ အမထွေးက အရင်လိုလှနေတုန်းပဲဗျာ ။ ဒါပေမဲ့ ငယ်ငယ်ကလောက်တော့ ကျွန်တော်မဆိုးတော့ပါဘူး ။ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေတက်ပါပြီ.....။ကျွန်တော်မှာတရားဝင်ကောင်မလေးရှိနေပြီလေ။ သူနဲ့နေတိုင်းလိုလိုလုပ်ဖြစ်ပါတယ်...။


 

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။


အဖြည့်ခံ (စ/ဆုံး)

အဖြည့်ခံ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ အိုး…ဆရာ….”

ထာဝစဉ် ရွှမ်းလက်နေသော နှုတ်ခမ်းထူထူလုံးလုံးလေးကို ဆရာမင်းခိုင်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံက ငုံစုပ်တာကိုခံလိုက်ရသည်၊ နှင်း သွယ်၏လက်တစ်ဖက်က ဆရာ၏ ရင်ဘတ်ကို ကယောင်ကတန်း တွန်းထားမိသည်။

“ ဟွန်း…အွန်…..အင့်…အင့်…..ဟင့်….ဟင့်…….”

သက်ပြင်းရှိုက်သံများပြိုင်တူပေါ်လာသည်၊ နှင်းသွယ်၏ ကော့ရွှမ်းသော မျက်ဝန်းမျက်တောင်ကော့ကြီးများက မှေးစင်း တော့မယောင် လျှော့ကျလာသည်။

“ ဟင်…ရှင်…..ရှင်…..အွန်း……”

နှင်းသွယ်ဆောင့်ရုန်းလိုက်သောကြောင့် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက ပြွတ်ကနဲကွာသွားစဉ် နှင်းသွယ်စကားပြောရန် ကြိုးစားလိုက် သေးသည်၊ သို့သော် ဆရာမင်းခိုင်က သူမထက်အဆတစ်ရာလျှင်သည်၊ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အလျှင်အမြန် ဆွဲယူကပ်သည်၊ နွေးထွေးပူလောင်သော အနမ်းက နှင်းသွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းတစ်လျှောက်သို့ စီးဝင်ပြန့်နှံ့သွားသည်။

“ ဒုန်း…..အင့်…..ဝုန်း…”

နှင်းသွယ်ကသန်သည်၊လူယုတ်မာ မင်းခိုင်၏ ရင်ဘတ်ကိုဒူးနှင့်မြှောက်တိုက်ပြီး တွန်းထုတ်လိုက်သည်၊ “ဝုန်း” ကနဲအပြင်သို့ပြေးထွက်လိုက်သည်၊ အခန်းတံခါးကသော့ပိတ်ထားသည်။

“ အ…အင့်….”

သန်မာကြမ်းတမ်းသော လက်အစုံဖြင့်အနောက်မှ သိမ်းဖက်ခြင်းကိုခံလိုက်ရပြန်သည်၊ မာကြောတင်းရင်းနေသော အရာ တစ်ခုက လတ်ဆတ်ဖေါင်းကြွနေသော နှင်းသွယ်၏ ဖင်ကြားသို့ ရဲရဲတင်းတင်းကြီး ထိုးသွင်းဖိကပ်လိုက်သည်။

“ အာ….ကျွတ်…”

နှင်းသွယ်ရှက်ရှက်ဖြင့် ထိုပစ္စည်းကိုလှဲ့ရိုက်သည်၊ ဖင်နှင့်ဖိကပ်ထားသဖြင့်အနေရခက်နေသည်၊ ထို့ကြောင့်လက်နှင့်ထိုး နှိုက်ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်၊ ကိုင်မိတာမှားလေသည်၊ နှင်းသွယ်တုန်၍သွားသည်၊ လက်တစ်ဖက်ကတံခါးကို ထောက်ထား သည်၊ ကျန်လက်တစ်ဖက်က လက်ထဲ၌ သစ်သားငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးကိုင်မိသလို မဆန့်မပြဲကိုင်ထားမိသောအရာကို ရုတ် တရက် မလွှတ်ရဲ။

“ ပြွတ်…စွပ်….ပြွတ်…”

ဆရာမင်းခိုင်က မွှေးညှင်းနုနုလေးများ ရှင်သန်နေသော နှင်းသွယ်၏ လည်ဂုတ်ကိုနမ်းသည်၊ ပြီးတော့ပါးစပ်နှင့်စုတ်သည်၊ နှင်းသွယ်က ပင်ကိုယ်က ယားတတ်သူလဲဖြစ်သည်၊ပူနွေးစိုစွတ်သော မင်းခိုင်၏ အနမ်းကြမ်းကြီးများကြောင့် တကိုယ်လုံးရှိ မွှေးညှင်းများ ဇောင်းထကာ ကြက်သီးဖုလေးများ အစီအရီထသွားကြသည်၊နှင်းသွယ်၏ လက်ထဲမှ ဆုတ်ကိုင်မိထားသော မင်းခိုင်၏ ပစ္စည်းကြီးမှာ ရာဘာဒုတ်ကြီးပမာဖြစ်လျှက် တင်းကနဲတင်းကနဲ ရုန်းကန်ထကြွ၍နေသည်။

နှင်းသွယ်အသားများတဇတ်ဖတ်တုန်နေသည်၊ ကြောက်လန့်၍တုန်ခါခြင်းမျိုး အေးချမ်း၍တုန်ခါခြင်းမျိုးနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်တူသော်လည်း မိမိကိုယ်တိုင် ချမ်းအေး၍တုန်နေခြင်းမဟုတ်သည်ကိုတော့ နှင်းသွယ်ကောင်းကောင်းသိသည်၊ သူမကို ဖက် ထားသော မင်းခိုင်၏ လက်ဖဝါးအစုံက (အညှာ) ဖြစ်သော နို့လေးနှစ်လုံးကို ခပ်ကျစ်ကျစ် ဆုတ်နယ်ဆွဲကိုင်ပြီး ချေမွ နယ်ဖတ်နေပြန်ရာ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း နှင့် နှင်းသွယ် စိတ်များယောက်ယက်ခတ်လာလေသည်၊သွေးများဆူပွက်လာသည်၊ နှင်းသွယ်၏ နှုတ်ခမ်းထူထူအမ်းအမ်းလေးများတုံတုံခါခါဖြစ်လာသည်၊ကြမ်းပြင်၌ကျားကန်ရပ်တည်ထားသောခြေနှစ်ချောင်း သည် ယိမ်းယိုင်ချင်လာသည်။

နှင်းသွယ်၏ လက်ထဲမှ မင်းခိုင်၏ လီးတန်ကြီးကိုလဲ နှင်းသွယ် ပို၍ တင်းတင်းကြီးကိုင်လိုက်မိသည်၊ မင်းခိုင်ကအငြိမ်မနေ၊လည်ဂုတ်ပါးနှင့်ကျောပြင်ဖေါင်းဖေါင်းတင်းတင်းလေးတွေကိုပါ သူ့မျက်နှာကြီး နှင့်ပွတ်သတ်နမ်းရှူံ့ယင်း လက်အစုံကလဲ နို့နှစ်ဖက်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ခွနယ်ပြစ်နေသလို နှင်းသွယ်၏ ဖင်ကြားထဲသို့လဲ သူ၏ လီးကိုဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေ သေးသည်၊ ပုဆိုးနှင့်ထဘီသာမခံလျှင် မင်းခိုင်၏ လီးကြီးက နှင်းသွယ်၏ စောက်ပတ်အောက်မှ လျှောတိုက်တိုးဝင်ကာ တစ်ဖက်ဆီသို့နှစ်လက်မခန့်ကျွံထွက်လာဖွယ်ရှိနေသည်။

“ နှင်းသွယ်ကို သနားပါဆရာရယ်…”

လှိုက်မောတုံခါစွာ တောင်းပန်သံလေးက မင်းခိုင်၏ ရာဂမီးကို မထိုးဖေါက်နိုင်ချေ၊နှင်းသွယ်မိမိကိုယ်မိမိစောင့်ရှောက်ကာကွယ်လာခဲ့သည်မှာ (၁၉) နှစ်တင်းတင်းပြည့်ခဲ့ပြီ၊ လုံခြုံခိုင်ခန့်စွာ စောင့်ရှောက်နိုင် ခဲ့၍လည်း ယနေ့ထိ နှင်းသွယ်မှဲ့တပေါက်မစွန်းမထင်းသောအပျိုစင်လေးဖြစ်နေခဲ့သည်။

မင်းခိုင်သည် နှင်းသွယ်တို့အိမ်သို့ အဝင်အထွက်ရှိပြီး သူမ၏ ဖခင်နှင့်ခင်မင်သူဖြစ်သည်၊ နှင်းသွယ် (၁ဝ)တန်းထဲက အင်္ဂလိပ်စာပြပေးသည်၊ ယခုဒုတိယနှစ်ရောက်သည်ထိ မင်းခိုင်ဆီမှာပင် နှင်းသွယ်က အင်္ဂလိပ်စာ တက်ရတုံးဖြစ်သည်၊ မင်းခိုင်၏အသက်က (၃ဝ) လောက်ရှိပြီး အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်၊ သူ့မိန်းမနံမည်ကနီနီဝင်းဖြစ်သည်။

ယခုတစ်ပတ်လျှင် (၃)ရက် မင်းခိုင်၏အိမ်သို့ အင်္ဂလိပ်စာတက်ရန်လာနေကြဖြစ်သော  နှင်းသွယ်တစ်ယောက် ယနေ့တွင် ဆရာ မင်းခိုင်၏  အိမ်တွင်မည်သူမျှမရှိချိန်နှင့် ကြုံကြိုက်ကာ ယခုကဲ့သို့ဖြစ်ပျက်နေရခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်၊(၁၉) နှစ်တိတိမှဲ့တစ်ပေါက်မစွန်းအောင် သူမကိုယ်သူမထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့သော နှင်းသွယ်တစ်ယောက်……ယခုကဲ့သို့ အသား ချင်းပူးကပ် ဆုတ်ကိုင်ချေမွခြင်းမျိုးဖြင့်အညှာကို အကိုင်မခံရဖူးသေးပေ။

ဖင်ကြားထဲသို့လည်း ဤမျှအားရနှစ်ချိုက်စဖွယ်ဟာကြီးမျိုးဖြင့် ထိုးဆွကလိချင်းကို မခံစားခဲ့ရဖူးသေးချေ၊ ထိကပါး ု ရိကပါး စကားအရာမျှနှင့် ပြောဆိုခြင်းမျိုးကိုသာ နှင်းသွယ်အောင်မြင်စွာ ခက်ထန်မာကျောသော မျက်နှာဖြင့် တွန်းလှန်နိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

မိန်းခလေးဆိုသည်မှာလည်း ဤမျှလောက်ခံနိုင်ရည်ကိုပင် မိမိကိုယ်မိမိ (လုံ) လှပြီဟု… ကိုယ့်ကိုယ်ကိုစွတ်ပြီး အထင်ကြီးတတ်ကြသည့် အမျိုးအစားသာဖြစ်သည်၊ နဖါးကြိုးပိုင်ပိုင်ကိုင် ဇက်ကြိုးနိုင်နိုင်ဆွဲနိုင်သော ကျွမ်းကျင်သူနှင့်ကျတော့ မျက်ရည် လေးအဝဲသားနှင့် အသဲတယားယား ရင်တဖိုဖိုနှင့် မိမိစိတ်က မိမိကို သစ္စာဖေါက်ကြသည်၊ယခုနှင်းသွယ်၏အရွယ်က ဆူဖြိုးစသွေးသားတို့ အထွတ်အထိပ်ရောက်စ ဖွင့်စ ကားစ..မီးတစ်ချက်ပွင့်သည်နှင့် သွေးသားများဝုန်းကနဲလောင်ကျွမ်းရန် အသင့်ဖြစ်နေသောအရွယ်ဖြစ်သည်။

ဆရာမင်းခိုင်သည် နှင်းသွယ်၏ကိုယ်လုံးကို ရင်ချင်းအပ်ဆွဲလှည့်သည်၊ နှင်းသွယ်၏ လက်ထဲမှ မင်းခိုင်၏ ဧရာမဟာကြီးက လွတ်သွားပြီး နှင်းသွယ်၏ စောက်ပတ်အောက်သို့ ထဘီပေါ်မှ ခပ်တင်းတင်းဖိထောက်ထားလိုက်သည်၊

“ အင့်……အ….”

ထူအမ်းအမ်းနှုတ်ခမ်းချိုုချိုလေးကို ဆရာမင်းခိုင်က ငုံစုပ်ပြီးလျှာဖြင့် ပွတ်သပ်စုပ်ယူသည်၊ နှင်းသွယ်လျှာဖျားလေးကို လျှာ ခြင်း ကလိထိုးဆွရင်း ချိုမြိန်သော အနမ်းခြင်းဖလှယ်ရန် စည်းရုံးသည်။

“ ချစ်လိုက်တာ……ခလေးရယ်..”

နှင်းသွယ်၏ တီရှပ်အင်္ကျီခပ်ပွပွကြီးကအပေါ်သို့လန်တက်သွားသည်၊ ဘရာစီယာဖွေးဖွေးလေးအထဲမှ နို့နှစ်လုံးကိုဖြေး ဆေးညင်သာစွာကော်ထုတ်သည်၊ ဝင်းကနဲအိစက်ဖြိုးတင်းစွာကန်ထွက်လာသော နို့နှစ်လုံးက မင်းခိုင်၏လီးကိုထောင်း ကနဲဖြစ် သွားစေသည်။

“ ဆ….ဆရာ……ရယ်….မလုပ်ပါနဲ့….အ…”

နှင်းသွယ်တောင်းပန်စကားလား..သာလား..မိမိဖာသာမသိ၊အသံကညင်သာတိုးတိတ်ပြီးလှိုက်မောလှုပ်ခါနေသည်ကို တော့ သတိရသည်။

“ နှင်းသွယ်ကို…လိုးပြီးရင်ကိုယ်သေပျော်ပြီ..နှင်းသွယ်…”

နားဝမှာကြားရတာနဲ့ပင်နှင်းသွယ်၏ မျက်တောင်ကော့ကော့ကြီးတွေရှက်ရိပ်ဝေကာစင်းကျကုန်သည်၊ နို့သီးခေါင်းရဲရဲလေးများကိုငြင်ငြင်သာသာလေးစုပ်ယူလိုက်သည်။

“ ပြွတ်….”

“ အ….အာ.…ဟင့်…..အင်း….ဟင်း….ဟင်း…….ဟင်း….”

နှင်းသွယ်ဆတ်ဆတ်ခါသွားသည်။

“ ပြွတ်…..ပြွတ်ပြစ်….ပြွတ်…”

“ ဟ…..အာ…..ဟင်း….”

ခြေက်သွေ့လာသည့်နှုတ်ခမ်းအစုံကို လျှာဖြင့်ယက်နေမိသည်၊ ငြီးသံလေးများ အဆက်မပြတ်ထွက်နေသော နှုတ်ခမ်းလွှာက..နှင်းဆီဖတ်လေးသဖွယ် ပွင့်အာ၍နေသည်။

“ ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်နော်….”

“ ဟင့်အင်း…..ဟင့်အင်း….”

ရာနှုံးပြည့်နီးပါးထကြွနေသော စိတ်ကိုမိန်းခလေးဗီဇက ကျန်သောရာနှုံးအနဲငယ်ဖြင့် ဗြောင်လိမ်ကာ မူချင်သေးသည်၊ မိန်းမ သဘာဝပင်..။

“ နှင်း…သွယ်….ချစ်ရယ်….”

“ အို….ဟင့်……အင်း….”

မင်းခိုင်ကလက်ဖဝါးကို အပေါ်သို့ဗြောင်းပြန်လှန်၍ နှင်းသွယ်၏ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်၍ဆုတ်လိုက်သောအခါ တွင် ကား..ပင်ကိုအကျင့်ကိုက အရေထွက်လွယ်သော နှင်းသွယ် ဖြင်းကနဲ အရေကြည်များစိမ့်ကျသွားသည်။

ထဘီကိုဖေါက်၍ မင်းခိုင်၏ လက်ဖဝါးကိုစိုစွတ်ကုန်သည်၊ ဒါကနှင်းသွယ်၏ အဖြေဖြစ်သွားသည်၊မင်းခိုင်းသည် နှင်းသွယ်အား ပွေ့ချီယူငင်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့တင်လိုက်လေသည်၊ မျက်ရည်ပူတို့က မျက်ခန်းမှထွက်၍ကျလာကြသည်၊ ရှက်ခြင်း…ကြောက်ခြင်း…အတွင်းအင်္ဂါသုံးသပ်ခံရခြင်း..စသောခံစားမှုတို့စုစည်းလှုပ်ရှားလိုက်သော စိတ်ကမျက်ရည်တို့ကို အလိုလိုနှိုးထသွားစေသည်။

“ နှင်းသွယ်ငိုနေတယ်…ဟုတ်လား….”

“ ငိုမှာပေါ့…”

နှင်းသွယ် သူ့ကိုမျက်ရည်မှုံဝါးဝါးကြားမှ မျက်စောင်းထိုးပြီး နှုတ်ခမ်းလေးစူကာပြောသည်။

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ….ခလေးရယ်…နာမှာစိုးလို့လားဟင်….”

“ မသိဘူး…မသိဘူး…..”

“ ကို…..မနာအောင်လိုးမှာပါ…..”

“ အာ……အဟင့်…အဟင့်…ကဲ…ကဲ…ဘုံး…ဒုံး….ဒုံး…ဘုံး…”

ကုတင်ကိုလက်ဝါးဖြင့်တဘုံးဘုံးနေအောင်ရိုက်သည်၊ ခြေနှစ်ဖက်ကလဲ ဆောင့်ပြသည်။

“ လိုးမယ်နော်…”

“ အဲ…ဒါကြီး…မပြောနဲ့…အဟင့်…ဟင့်…”

“ မိန်းမနဲ့ယောကျ်ားလိုးကြတာအဆန်းမှမဟုတ်တာခလေးရယ်..လိုးကြရအောင်နော်….”

“ ကြည့်ပါလား…ဟင့်…ဟင့်..ဟင့်..မပြောပါနဲ့ဆို…”

နှင်းသွယ်မူလတန်းကျောင်းသူအရွယ်လိုအမူအယာတွေလုပ်ပြနေမိသည်။

“ လိုးကြမယ်” 

ဆိုသောစကားကြီးက နှင်းသွယ်၏နားဝမှတဆင့် သူမ၏ ခန္မာကိုယ်အတွင်းသို့တဖြင်းဖြင်းဝင်သွားသလိုခံစားနေရသည်၊ဒါကိုမင်းခိုင်ကကောင်းကောင်း သိပြီး သားဖြစ်သည်၊ နှင်းသွယ် စိတ်တွေယောက်ယက်ခတ်စေရန်ရည်ရွယ်ပြောဆို ပွတ်သတ်ပေးနေခြင်း ဖြစ်ကြောင်း အပျိုစင်မလေးနှင်းသွယ် မသိရှာပေ။

ဆီးခုံမောက်မောက်လေးကို လက်တဖက်ကဖွဖွရွရွလေး ဝိုက်ပွတ်လေး ပွတ်ရင်းစကားပြောနေခြင်းဖြစ်သည်၊ နှင်းသွယ်၏ ထူထဲနက်မှောင်သော အမွှေးများကထဘီအောက်၌ အလုံးလုံးအထွေးထွေးဖြစ်နေကြပေပြီ၊ မကြာခဏလည်း နှင်းသွယ်ကမင်းခိုင်၏ လက်ကိုဆွဲယူ ဖယ်ပစ်နေရသည်။

“ နှင်းသွယ်…အချစ်…”

“ ဘာအချစ်လဲ…မခေါ်နဲ့ ….”

“ ချစ်တယ်ဆိုတာ….လိုးချင်တယ်လို့ပြောတာဘဲနှင်းသွယ်…မိန်းခလေးတယောက်ကို ယောကျ်ားလေး တစ်ယောက်က ချစ် တယ်လို့ပြောတာဟာ မင်းနဲ့ငါနဲ့လိုးရအောင်ကွယ်လို့ပြောတာဘဲ နှင်းသွယ်..”

“ သွား…..မသိဘူး…အိုး….ထဘီမချွတ်နဲ့.လေ…..”

“ ဒီအတိုင်းလုပ်ရင်အရသာမရှိဘူး…နှင်းသွယ်ရဲ့..”

“ ရှင့်မိန်းမများမှတ်နေလား….”

“ ဟင်း..ငါ့မိန်းမဖြစ်ရမှာပေါ့…နှင်းသွယ်…ဟား…ဟား…ဟာ.း..”

တသက်လုံးအထင်ကြီးခဲ့ရသောသူ၊ မိသားစုအားလုံးကလေးစားရသောသူ၏ပါးစပ်မှ အပြစ်နှစ်ဆုံး စကားများကြားလိုက် ရ သောအခါ နှင်းသွယ်အံ့သြသလိုလို…သိမ်ငယ်သလိုလို…ထိတ်လန့်သလိုလို…

“ အ……ကျွတ်….”

ထဘီဆွဲချွတ်လိုက်ဖြင်းကိုလဲ ထိုမျှသာ ငြီးထွားလိုက်မိသည်၊ ဝင်းကနဲ ဖေါင်းကားပေါ်ထွက်လာသော မရိုးနိုင်သည့်မ..အင်္ဂါစောက်ပတ်ကြီးကို မင်းခိုင်ကအပြည့်အဝဖြဲကြည့်လိုက်သည်။

ကုတင်စွန်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်အားတင်းပြီး မျက်လုံးအစုံကိုတင်းတင်းကြီး ပိတ်ထားရုံမှအပ နှင်းသွယ် ဘာမှမတတ် နိုင်ပေ၊ဆပ်ပြာမွှေးလေးနှင့် နေ့စဉ်ရွရွလေးတိုက်ကာဆေးကြောသန့်စင်၍ သထားခဲ့ရသော မိမိစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဆရာမင်းခိုင် ကပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးဖြဲကာကြည့်နေခြင်းအတွက် နှင်းသွယ်၏ အသိအာရုံများက ဝေဝါး မှေးမှိန်နေရလေသည်။

သူမ၏ ဝန်းကျင်တွင်ရှိနေသော အရာဝထ္ထုပစ္စည်းအားလုံးတို့ကို သတိမပြု …မသိရှိတော့….ဝန်းကျင်မြင်ကွင်းသည်  နှင်းသွယ်အတွက် မှေးမှိန်၍ နေသည်၊ သူမ၏ မှတ်ဥဏ်သည် ဘာတစ်ခုမှအလုပ်မလုပ်တော့ဘဲ အထိတွေ့ဆီမှ ကာမအရသာကိုသာ ဦးနှောက်အာရုံကစေစားလျှက်ရှိသည်။

“ ပြွတ်…ပလပ်……ပြွတ်….ပြွတ်….”

“ အာ့……အု…”

ဖြဲထားသောစောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည် နီထွေးနေသည်၊ မွှေးထုံကြိုင်သင်းသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းအစုံမှတ ခြမ်းထည်းကိုပင် မင်းခိုင်က မက်မက်ရရ စုပ်လိုက်သည်၊ငွားငွားစွင့်စွင့်လေး တင့်တယ်နေရှာသော စောက်စိလေးက တင်းကနဲတင်းကနဲဖြစ်ကာ ထောင်တက်လာသည်၊ ဟစိဟစိ ကလိခံလိုက်ရသော နှင်းသွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အတွင်းသားလေးတွေပေါ်လာအောင်ပြဲလန်သွားရရှာသည်။

“ ဗြစ်…..ပြွတ်…..”

“ ရှီး…အိုး……အိုး…..ကျွတ်…ကျွတ်….ကျွတ်…”

မင်းခိုင်၏ ဆံပင်များကိုစုံကိုင်ပြီးမင်းခိုင်၏မျက်လုံးများကို သူမ၏ စောက်ပတ်နှင့်ဆွဲကပ်ရင်း ခပ်ကော့ကော့လေးကြွကာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာခါလူးရင်း ညီးထွားလိုက်မိသည်။

“ ဗြွတ်….ဗြွပ်….ဗြွတ်….ပြွတ်…. ဗြစ်……”

“ အား……ရှီး…..အား…..အား……အား….”

တခါဘူးမျှအလိုးမခံရသေးသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်စုပ်ယက်ပေးနေခြင်းကြောင့် ဒူးနှစ်ဖက်က ဆတ်ကနဲ ထောင်ပြီးသားဖြစ်သွားသည်၊ ခြေဖဝါးအစုံက ကုတင်ကိုကန်ထောက်၍ ဖင်ကြီးကြွကာကော့တက်လာ၏။

“ ပြွတ်…… ပလပ်……ပြွတ်……ပလပ်…”

“ အား……ရှီး…..အား…..ရှီး…သေပြီ…အား……”

လျှာအပြားလိုက်ကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်အဝအောက်ခြေမှ စောက်စေ့ကိုကျော်ခါ…ဆီးခုံရှိစောက်မွှေးများဆီယက်တင် လိုက် သောအခါ နှင်းသွယ်ဆွေ့ဆွေ့ခုန်သွားရှာသည်၊ စိတ်ကြိုက်အခြေအနေသို့နှင်းသွယ်ရောက်လာပြီမို့မင်းခိုင်သည် ဒူးထောက်ကာ နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။

ပုဆိုးကိုခေါင်းပေါ်မှကျော်၍ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်၊ ထောင်းကနဲ မောင်းတန်ကြီးအလား ထောင်ထောင်သွားသော ဧရာမလီး ကြီးက နှင်းသွယ်၏ လှပဖေါင်းကား၍နေသော ပန်းနုရောင်စောက်ဖုတ်ကြီးကို အငမ်းမရတိုးကပ်နေသည်၊မင်းခိုင်က သူ့လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ ဒစ်အထစ်ကြီးဖြင့် စောက်စိလေးကိုကော်ချိတ်လိုက်သည်။

“ အား……ဟား…..အာ…အား…….. ဟင်း…”

နှင်းသွယ်၏ ဖင်ကြီးကော့ပြီးဘုန်းကနဲပြန်ကျသွားသည်၊စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းက ပွစိပွစိဖြစ်၍ကျန်ခဲ့သည်။

“ ဗြစ်…….ပြွတ်….”

“ အု……အူး…….အား….ဝင်…..သွား…….ဝင်သွားပြီ…..”

“ ဝင်သွားပြီလား ဟင်”

“ ဝင်သွားပြီ…..အ……ကျွတ်…. ကျွတ်…. ကျွတ်….”

“ ဟ….အား…နာလိုက်တာ…..ကွယ်….ဟင့်အင်း…”

“ ပြွတ်…….စွပ်….စွပ်..ဖွတ်…..”

“ အ…..အ….အီ……အီး…….အီး…..”

“ ဗလွတ်…..ပြွတ်……”

မင်းခိုင်ကလီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

“ အို……ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်……”

“ သိပ်ကြပ်နေလို့ နှင်းသွယ်….အရမ်းနာလား…”

“ ရ….ပါ…တယ်…..တစ်ခါဝင်သွားပြီဘဲ…”

မင်းခိုင်ကြိတ်၍ပြုံးလိုက်မိသည်၊နဖါးနိုင်ဖို့…တက်နိုင်သို့ပင်…. အရေးကြီးသည်…..။ စောက်ပတ်ထဲ တစ်ကြိမ်ဝင်သွားပြီးမှတော့.. လီးအရသာသိသွားပြီလေ..၊နောင်ကို.

“ မောင့်ကိုဘဲချစ်တယ်သိလား.” 

ဆိုသော ခံကောင်းသည့်လေသံမျိုးပြောလာကြလိမ့်မည်ကိုဆရာမင်းခိုင် နောကျေပြီးသားဖြစ်သည်၊

“ လုပ်လေ….”

“ နှင်းကို…သနားလို့….”

“ သွား…..အခုမှ….ဟွန်း….”

“ မောင်လို့ခေါ်မှ လိုးပေးမယ်….”

“ အယ်…..ကြည့်စမ်…..ညစ်ပတ်တယ်”

“ မခေါ်ဘူးလား…”

“ ဟင့်အင်း…ခစ်..ခစ် …ခစ်…”

“ မခေါ်ရင်နေ…”

“ မောင်ကလဲကွာ..မကောင်းဘူး…”

“ ကောင်မလေး…ခံချင်နေပြီ”

“ မောင့်လီးကိုစုပ်ပေးမလားဟင်…”

“ အာ…..ဟင့်…ရွံတယ်..…”

“ သူ့စောက်ပတ်တော့ယက်ပေးနေရပြီးတော့…”

“ အ..ဘယ်သူခိုင်းလို့လဲ…သူ့ဟာသူလုပ်ပြီး…”

“ ဒါဖြင့်လဲနေ..…”

“ မောင်နော်မောင်..အနိုင်မကျင့်နဲ့သိလား…နှင်းသွယ်ငိုပြစ်လိုက်မှာ…”

“ ဒါဆို…တစ်ခါပြီးအောင်လုပ်ပြီးရင်စုပ်ပေးမလား…”

“ ကဲ….ကဲ…အင်း…အင်း…သိပ်အနိုင်ကျင့်တာဘဲ….”

တဖျပ်ဖျပ်တောက်ရွှန်းနေသော မျက်လုံးများဖြင့် ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးရင်း ဒူးနှစ်ဖက်ကိုစေ့လိုက်ခွါလိုက်လုပ်နေ သဖြင့် မင်းခိုင်က ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးကို အသာအုပ်ကိုင်ကာ  ထန်နေသော သူ့လီးဒစ်ကြီးအား စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ ပြွတ်….ဘွတ်…ဘွတ်….”

“ အင်း…..”

ခပ်တင်းတင်းလိုးထဲ့လိုက်ခြင်းကြောင့် နှင်းသွယ်ခင်မျာ “ အင်း” ရှည်လေးညီးကာ မင်းခိုင်၏ ရင်ဘတ်ကို ဆီး၍တွန်းထား မိ လိုက်ရှာသည်။

“ တအားဘဲ….သူ့ဟာကြီးကသေးသေးကွေးကွေးလဲမဟုတ်ဘူး…..မောင်ကအရမ်းဆိုးတာဘဲကွာ…”

“ အစမို့ပါနှင်းရဲ့…နောက်တော့အဆင်ပြေသွားမှာပါ……”

“ ဖြေးဖြေးလုပ်ကွာ…နာတယ်..”

“ အင်းပါကွယ်…..”

“ ပြွတ်….စွပ်…ပြွတ်..စွပ်…..”

“ ဟား….အား…ကျွတ်…..ကျွတ်…..ကျွတ်…..”

“ နှင်းသွယ်…..”

“ အင်း…..”

“ မောင့်ကိုချစ်လားဟင်..…..”

“ ပြွတ်…ဘွတ်…ဖွတ်…..ပြွတ်…..ဖွတ်…..”

“ အင့်…..အ….အင့်…….အေး…အင့်….မေးနေစရာလိုသေးလား…မောင်ရယ်..အင့်……အင့်…….အင့်..”

“ လိုတာပေါ့ချစ်ရယ်….နှင်းဆီကချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကြားချင်သေးတာပေါ့…...”

“  အင့်….အင့်……ချစ်ပါတယ်…မောင်ရယ်….သိပ်…..သိပ်….ချစ်ရပါပြီကွယ်…....”

“ ပြွတ်စွပ်….ပြွတ်…..စွပ်…..”

“ အ……အင်း………..အ…..အ…..”

..........................................................................................................................................

ကုတင်စောင်းတွင်ခြေတွဲလောင်းချကာ ပေါင်နှစ်လုံးကိုကား၍ထိုင်နေသော ဆရာမင်းခိုင်၏ လီးတန်ကြီးကိုနှင်းသွယ်သည် ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ဒူးထောက်ထိုင်လျှက် အားရပါးရကြီး ငုံ့၍စုပ်နေသည်၊ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားဟူ သမျှ ဘာမျှမရှိကြ၊နှင်းသွယ်၏ ဖွေးဥနေသော ဖင်ကြီးက တင်းကားလျှက် အိ၍နေသည်။

ဆရာမင်းခိုင်က နှင်းသွယ်၏ လှပဖြူဝင်းသော နို့လေးနှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်လိုက် ညှစ်လိုက် ဆွဲယူလိုက်ဖြင့် ကစားလျှက်ရှိပြီး သူ၏ ခြေထောက်တစ်ဖက်မှ ခြေမဖြင့် နှင်းသွယ်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းကလိပေးနေပြန်သည်။

နှင်းသွယ်က ခြေထောက်ကို ဖဝါးချထိုင်ထားခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ ခြေဖျားလေးများထောက်၍ တင်ပါးကြီးကိုဖနောင့် နှစ်ဖက် ဖြင့် တင်ကားထိုင်ထားသဖြင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝလေးက ပြဲပြဲလေးရဲလို့နေသည်။မင်းခိုင်၏ ခြေမက စောက်ပတ်ဝလေးတွင် မဝင်တဝင်ကလိပေးနေခြင်းကို အားမလိုအားမရဖြင့် ဖင်ကြီးကိုဇကောဝိုင်း လှည့်ကာ တဟင်းဟင်းဖြင့် လက်ကောက်ဝတ်နီးပါးမျှ တုတ်ခိုင်မဲကြုတ်သော လီးကြီးကိုဖိပြီး စုပ်နေသည်။

“ ပြွတ်….ဗြစ်……ပလပ်…..ဟွန်း….ပြွတ်………..အင်း……..တော်ပြီ …မောင်ရယ်……မောတယ်…ကြေနပ်တော့နော်..”

“ နောက်ပုံစံတစ်မျိုးနဲ့လိုးရအောင်နော်….”

“ မောင့်မယားလေးပါကွယ်……မောင့်သဘောပါ…….”

“ ဒါဖြင့် ကြမ်းပြင်မှာ  ဝမ်းလျှားမှောက်လိုက်….”

“ ဘယ်လိုပုံစံ လုပ်မှာလဲ..ဟင်”

“ အိပ်လေ…..ပြီးတော့မောင်လုပ်ပြမှာပေါ့…”

နှင်းသွယ်က ရှက်ရွံ့နီမြန်းသော အပြုံးလေး တစ်ချက်ပြုံးကာ ကြမ်းပြင်၌ ဝမ်းလျှားမှောက်အိပ်ပေးလိုက်သည်။

နှင်းသွယ်တစ်ယောက် သနားစဖွယ်ကောင်းသော ကလေးငယ်တစ်ယောက်လို လက်မောင်းလေးအုံးပြီး အိပ်နေစဉ် မင်းခိုင် က သေးကျင်သော နှင်းနွယ်၏ခါးလေးကို ဒူးထောက်မိသည်အထိဆွဲထောင်ပြစ်လိုက်ရာ ကြီးမားဖွံ့ထွားသမျှအိစက် ဖြူဝင်းနေသော ဖင်ဆုံကြီးများက သူမအနောက်တွင်ဒူးထောက်ထားသော မင်းခိုင်၏လီးကြီးတဲ့တဲ့၌ချိန်ရွယ်ပြီးသားဖြစ်သွားလေသည်။

လေးဘက်ထောက်ပုံစံမျိုးနှင့်တူသော်လည်း ရှေ့လက်နှစ်ဖက်က ကြမ်းပြင်တွင် ခေါင်းအုံးအိပ်ထားသောကြောင့်ခါးကခွက်ပြီး ဖင်ကအစွမ်းကုန် ကော့နေသည်၊အနှစ်သာရအရှိဆုံးပုံစံအနေအထားသို့ရောက်သွားလေသည်၊ ဖင်ဘူးဒေါင်းထောင်ပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကားကားထောက်လိုက်သောကြောင့် လက်နှစ်လုံးနီးပါးမျှစီ ထူအမ်းသောစောက်ဖုတ်နှစ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကစေ့ကပ်လျှက်တင်သားနှစ်ခြမ်းကြားမှ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး ပြူးထွက်နေသည်။

စောစောကပင်တစ်ချီပြီးအောင်လိုးထားသဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး ထဲ၌ကပ်ညီနေသော သုတ်ရည်ဖြူဖြူလေးများကို မြင်တွေ့နေရဆဲပင်ရှိသေးပေသည်၊ မင်းခိုင်က နှင်းသွယ်၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရကိုင်တွယ်ထိုးဆွရန် လီးကြီးကိုချိန်ရွယ်ထားလေသည်၊ ပြီးတော့မှသူမ၏ဖင်သားကြီးဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီကို လက်နှစ်ဖက်ကဆွဲညှစ်ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးကို လိုး၍သွင်းလိုက်တော့ရာ......

“ အား......အီး.....”

ဟူသောအသံနှင့်အတူ နှင်းသွယ်၏ခေါင်းလေးမှာ မော့၍တက်သွားရလေသည်၊မင်းခိုင်ကလဲ အားရပါးရဆောင့်၍လိုးသည်၊နှင်းသွယ်ကလဲ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကိုစကောဝိုင်းဝိုင်း၍၎င်း၊ ကော့ပြန်ပြီးဖင်ကြီးကိုနောက်ပြန်ဆောင့်၍ ၎င်း၊ အားရပါးရပင် အလိုးခံ၍နေလေသည်။

“ ပြွတ်..ဖွတ်..စွတ်...စွတ်...ပြွတ်...”

“ အင့်....အ....အ.....အင့်....အား....”

ဆင့်ကဲ ဆင့်ကဲ ခါရမ်းသွားသော နှင်းသွယ်၏ကိုယ်လုံးလေးတုန်ခါသွားတိုင်းကြမ်းပြင်ပေါ်၌ချထားသော လက်မောင်းကို မှေးမှီလျှက် တစောင်းလေးဖြစ်နေသောသူမ၏မျက်နှာလေးမှာလည်း ရှုံ့လိုက် မဲ့လိုက် အံကြိတ်လိုက် တံတွေးမြိုချလိုက် ဖြင့် ဝေဒနာပေါင်းစုံမျက်နှာလေးကို မြင်နေရလေသည်။

ဆရာမင်းခိုင်၏တုတ်ခိုင်ကြီးမားသော လီးကြီးက နှင်းသွယ်၏စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ဝန်နှင့်အားမမျှမတ လိုးဝင်နေလေ သည်၊ သေသေချာကြည့်မည်ဆိုပါက နှင်းသွယ်၏စောက်ပတ်လေးမှ သွေးလေးတွေမှာ ထွက်ကျလျှက်ရှိပါလေတော့သည်။

နှင်းသွယ်သည် သူမတို့နေထိုင်ရာနှစ်ထပ်တိုက်ကြီးအောက်ထပ်သို့ အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ဝင်လိုက်လျှင်ပင် အပေါ်ထပ် မှဆင်း၍လာသော မိုးမိုးကို လှမ်း၍တွေ့လိုက်ရသည်၊ ဒီမိန်းမအပေါ်ထပ်ကိုဘာကြောင့်တက်ရတာလဲ ဟူသောအတွေးနဲ့အတူဒေါသစိတ်က နှင်းသွယ်၏ ရင်ထဲတွင်ကိန်းအောင်း၍ လာရသည်၊ တဆက်ထဲမှာပင် ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးကျော်သင်ကိုလဲ ဒေါမနဿ ဖြစ်ရသည်၊ နှင်းသွယ်၏မိခင်ဆုံးသည်မှာ ၆ နှစ် ၇နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်၊ ဒါကြောင့် နှင်းသွယ်တို့မှာ ဖအေတစ်ခုသမီးတစ်ခုဖြစ်သည်၊ အပေါ်ထပ်တွင် သူမတို့သားအဖ အိပ်ခန်းမျှသာရှိသည်၊ သူကဘာတက်လုပ်စရာရှိလို့လဲဟု နှင်းသွယ်စဉ်းစားမိသည်၊ အိမ်ရှေ့မှာ ဖခင်၏ကားကရပ်ထားတော့ အပေါ်ထပ်တွင် ဖခင် ဦးကျော်သင်ရှိနေမည်မှာ သေချာသည်။

ခုသူမကိုတွေ့တော့ မိုးမိုးကတစ်ချက်ပြုံး၍ပြပြီး အိမ်နောက်ဖေးဘက်သို့ ဝင်သွားသည်၊မိုးမိုးသူတို့အိမ်ကိုရောက်လာသည် မှာတစ်နှစ်ပင်ရှိပြီဖြစ်သည်၊ဖေဖေပြောတော့ မိုးမိုးက သူ့ငယ်သူငယ်ချင်းသမီးဖြစ်ပြီး မိဘများမရှိတော့၍ ခိုးကိုးရာမဲ့နေ၍ စောင့်ရှောက်ထားသည်ဟုပြောသည်၊ မိုးမိုးက ဘွဲ့ရတစ်ဦးဖြစ်ပြီး အိမ်တွင်ဖခင် ဦးကျော်သင်၏ စာရင်းဇယားများကိုဝိုင်း၍ လုပ်ပေးရသည်၊အလုပ်ခန်းကအောက်ထပ်တွင်ရှိသည်၊ ပြီးတော့ညဘက်မှလုပ်ရတာဖြစ်သည်၊ ကျန်တဲ့အချိန် မိုးမိုးက ဘာအလုပ်မှမရှိ၊  မိုးမိုးအတွက်နေဖို့ကတော့ မိမ်မှအလုပ်သမား ဒေါ်အေးခင် နှင့်သူမ၏တူမလေးတို့နေသော တိုက်ကြီးဘေးရှိအိမ်လေးတွင် နေရာချထားသည်။

ထိုအိမ်လေးက နှစ်ခန်းတွဲဖြစ်ပြီး ဒေါ်အေးခင်တို့တူအရီးကတစ်ခန်း၊ မိုးမိုးက တစ်ခန်းဖြစ်သည်၊မိုးမိုးကအသက် ၂၃ နှစ်ရှိပြီး လှတာကတော့နှင်းသွယ်ထက်တောင်သာနိုင်သည်၊ ဒါကြောင့်လည်းနှင်းသွယ်ကိုကြည့်မရတာဖြစ်ချင်ဖြစ်မည်၊ အဆိုးဆုံးကတော့ မနေ့က နှင်းသွယ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းတွင်ဘယ်အချိန်ကရောက်နေမှန်းမသိသော ဆရာမင်းခိုင် နှင့် ရယ်ရယ်မောမော စကားပြောနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်၊သည်အိမ်သို့အမြဲလိုလို ဝင်ထွက်လေ့ရှိသော မင်းခိုင် နှင့် မိုးမိုးတို့ရင်းနှီးတာကမဆန်းပေ၊ ဒါပေမဲ့ နှင်းသွယ်၏စိတ်ထဲတွင်တော့ ဆရာမင်းခိုင်တွင် နီနီဝင်းဆိုသောဇနီးရှိတာကို သိနေလျှက်နှင့် နှင်းသွယ်လည်းဆရာမင်းခိုင်နှင့်ဖြစ်ခဲ့သည်၊ တစ်ခါမကတော့ ..... နဂိုကမင်းခိုင်တွင် ဇနီးရှိတာသိနေပေမဲ့ လည်းနှင်းသွယ်က မင်းသွယ်ကို သူမပိုင်ဆိုင်သော တစ်ဦးထဲပိုင်လိုသဘောထားနေသည်၊ မိုးမိုးနှင့်ရယ်ရယ်မောမောတွေ့လိုက်ရတော့ နှင်းသွယ်၏စိတ်ထဲတွင် မိုးမိုးအပေါ် အတော်ပင်မကြေမနပ်ဖြစ်ခဲ့ရလေတော့သည်။

အကြောတွေတင်းနေအောင်ထောင်နေသော ဦးကျော်သင်း၏လီးကြီးကို ဖြူဖွေးသွယ်လျှသောမိုးမိုး၏ လက်ချောင်းလေး တွေကဆုပ်ကိုင်ထားကာရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့်ပြုလုပ်ပေးနေသည်၊ဦးကျော်သင်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင်ထိုင်နေသော မိုးမိုး၏ပခုံးနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်၍ထားသည်၊ခဏနေတော့ မိုးမိုးက လီးကြီးကို  ရှာလေးနဲ့ထိုးယက်လိုက်ရာက လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံးကိုစုပ်လိုက်တော့သည်၊လမွှေးကြမ်းကြမ်းကြီးတွေကိုလက်တစ်ဖက်ကသပ်တင်ပြီးကျန်လက်တဖက်က လီး အရင်း ကိုထိမ်းကိုင်ထားခါ ခေါင်းကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်၍ ဖိပြီးစုပ်ပေးနေသည်။

“ ပြွတ်....ဗြွတ်..ပလပ်...ဗြစ်...”

“ အား...အား...ရှီး....အင်း...အင်း....”

မိုးမိုးက မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်လိုက် ဦးကျော်သင်၏လီးကြီးကိုစုပ်လိုက်ဖြင့်လုပ်နေသည်၊ သူမ၏ပါးလေးတွေက ဖေါင်း၍ နေသည်၊ မိုးမိုးက ခဏကြာအောင် အားပါးတရစုပ်ပေးပြီးတော့မှလီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်မှချွတ်ခါ ကုတင်ပေါ်သို့တက် လိုက်သည်၊ ကုတင်ပေါ်တွင် ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ပက်လက်လှန်ပေးထားသော မိုးမိုး၏အနားကို ဦးကျော်သင်က ဗြုံးကနဲ မသွား သေးဘဲ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်အလှကို အရသာခံ၍ကြည့်နေသည်၊အရပ်အမောင်းအချိုးအစားနှင့် လိုက်ဖက်သော မိုးမိုး၏ တင်သားရင်သားတို့သည် ဖြူဝင်း၍တစ်ရစ်နေသည်၊ သူမ၏နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စူမို့ပြီး တင်းထောင်နေကြသည်။

ကြီးမားပြဲအာနေသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးက အရည်တွေတလက်လက်စိုစွတ်၍နေသည်၊စောက်ပတိနှုတ်ခမ်းခပ်ထူထူ နှစ်ခု ကြားမှ နီရဲသော စောက်စေ့လေးကပြူး၍ထွက်နေသည်။

ဦးကျော်သင်က ကုတင်ဇောင်းတွင်ထိုင်လျှက်မှ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်၊ ပြီးတော့ မိုမိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင် ပေါ်တွင် ကန့်လန့်လေးဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင်အောက်သို့ ဆွဲ၍ ချထား လိုက် တော့ရာ မိုးမိုး၏ဖင်သားကြီးများသည် ကုတင်ဇောင်းတွင်တင်ခါ စောက်ဖုတ်ကြီးက ခုံးကြွ မို့မောက်၍တက် လာသည်၊

ဦးကျော်သင်သည် စောစောကမိုးမိုးထိုင်ခဲ့သလိုကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင်ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမ၏ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကိုပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီသို့တဆွဲ၍ တင်လိုက်ပြီး သူ၏မျက်နှာကိုငုံ့ကာနှခေါင်းချွန်ချွန်ကြီးဖြင့် သူမ၏ စောက် စိ လေး ကိုခေါင်းကြီးခါရမ်းပြီး ဘယ်ပြန်ညာပြန် ပွတ်သပ်ကလိလိုက်တော့ရာ မိုးမိုး၏တင်သားကြီးများကခွက်၍ကြုံ့ဝင်သွား ပြီးခါးလေးက ကော့တက်သွားသည်၊ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးက ဘယ်ညာလူးလှိမ့်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်၍သွားရှာသည်။

လူးလိုက်လှိမ့်လိုက်ဖြစ်သွားသော မိုးမိုး၏ စောက်ပတ်ခုံးခုံးဖေါင်းဖေါင်းလေးက ဦးကျော်သင်၏ပါးစပ်နှင့် ထိထိမိမိကြီး ပွတ်သပ် မိတော့သည်၊ တိုအခါတွင် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကိုမဖြဲဘဲ လျှာကိုစုချွန်ပြီး စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အထပ်အောက် ပွတ်သတ်ပေးပြန်တော့ရာ မိုးမိုးသည် တဆတ်ဆတ် တုံ၍ နေရ ရှာလေသည်။

“ ပြွတ်......ပလပ်...စွတ်....ပြွတ်....”

“ အာ....အမလေး...အိုး......အိုး.... ကျွတ်....ကျွတ်......ကျွတ်......”

ဥိးကျော်သင်က အဆက်မပြတ် ယက်၍နေသည်၊ မိုးမိုး၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့လည်း လျှာကိုထိုးသွင်းပြီး မနားတမ်းကလိသည်၊

“ လိုး.....လိုးပါတော့ အကိုကြီးရယ်.....မခံနိုင်တော့ဘူး.....”

အသံလေးကတိုးတိုးလေးပင်ဖြစ်သည်၊ မိုးမိုးခင်မျာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး မျက်ရည်လေးတွေဝိုင်း၍နေ ရှာသည်၊ သူမ၏ ပါးစပ်လေးက ဟလိုက် စေ့လိုက်ဖြစ်နေလေသည်၊ မိုးမိုးတစ်ယောက် အတော်ပင် ခံစား၍နေရသည်၊ ဦးကျော်သင်က သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့လျှာထိုးသွင်းပြီး ဒလစပ်မွှေနှောက်နေသည်၊ ပြီးသည်နှင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်း နှစ်ခု ကြားမှ သူမ၏စောက်စေ့လေးကို စုပ်ယူလိုက်သောအခါတွင်တော့ မိုးမိုး၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သုတ်ရည်များ ပွက်ကနဲ ဗြစ်ကနဲ အထွေးလိုက်အထွေးလိုက် ထွက်ကျလာပါတော့သည်။

ဦးကျော်သင်က မိုးမိုး၏ သုတ်ရည်များကို လျှာဖြင့်သိမ်းယူသည်၊ ပြီးတော့ သုတ်ရည်တွေ ပေကျံနေသော လျှာကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်တပြင်လုံးကို ဖင်ကြားမှနေ၍ စောက်မွှေးတွေအထိ ဗြင်းကနဲ ရက်၍တင်လိုက်သည်။

“ အား....အမလေး...အကိုကြီးရယ်...”

မိုးမိုးခင်မျာ ကုတင်ပေါ်မှ အိပ်ယာခင်းကို အားကိုးတကြီးဆုတ်ကိုင်ရုံကလွဲ၍ ဘာမှမတတ်နိုင်ရှာတော့ပေ၊ ဒီတော့မှ ဦးကျော်သင်က သူ၏ပုခုံးတဖက်တချက်တွင်ရှိသော မိုးမိုး၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင်ဇောင်းသို့ တွဲလောင်းပြန်ချ၍ ပေးလိုက်တော့သည်။

“ အကိုကြီးက အရမ်းအားသန်တာဘဲ မိုးမိုးဖြင့် ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းတောင်မသိဘူး၊ သတိကိုလစ်သွားတာဘဲ”

မိုးမိုးက မျက်စောင်းလှလှလေးဖြင့် ကြေနပ်ကျေးဇူးတင်သလိုကြည့်ရင်း မောလှိုက် နေသောအသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်ရှာသည်၊ဦးကျော်သင်က မတ်တောင်နေသော သူ၏လီးကြီး ကိုတချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်၊ မိုးမိုး၏ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများသည် နီရဲပြဲလန်နေသော လီးကြီးကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်းက လက်ညှိုးထိပ် လေးဖြင့် လီးဒစ်ကြီးကို ပွတ်သပ်၍ကြည့်နေရှာသည်။

“ လုပ်တော့ကွယ် မြန်မြန်..... ဘာကြည့်နေတာလဲ..တော်ကြာ နှင်းသွယ်ပြန်လာတော့မှာ  မနေ့တုံးကလဲ အပေါ်ထပ်က ဆင်းသွားတာ နှင်းသွယ်နဲ့တိုးနေရသေးတယ်”

“ မိုးမိုးစောက်ဖုတ်လေးက ဖြူဝင်းပြီး ချစ်စရာလေး”

“ ကဲပါ လိုးပါတော့အကိုကြီးရယ်...သိပ်စကားများတာဘဲ...”

မကြေနပ်တော့သလိုလေးပြောလိုက်တော့မှ ဦးကျော်သင်က သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်ဝသို့တေ့ကာသွင်းလိုက်သည်။

“ အ.....”  

ဆိုသော မြည်သံလေးနှင့်အတူ မိုးမိုး၏မျက်လုံးလေးများသည် မှေးစင်း၍ကျသွားသည်။

“ ဖွတ်... စွပ်.....” ထပ်သွင်းပြီးပြတ်ထုတ်သည်၊

“ ဘွတ်...ဖွတ်...စွပ်......” 

နှစ်ချက်ဆက်တိုက်လေးဖိသွင်းပြီးမှ ပြန်ထုတ်သည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်...ပြွတ်....စွပ်....” 

သုံးချက် လောက်ဆောင့်ပြီးတော့မှ ပြန်၍ထုတ်လိုက်သည်။

“ အင်း....ဟင်း.....အကိုကြီးရယ်...ကောင်းလိုက်တာနော်.......ဟင်း....ဟင်း.....”

မိုးမိုး၏လက်နှစ်ဖက်က ဦးကျော်သင်၏ ခါးကိုစုံလှမ်းလိုက်သည်၊ ဦးကျော်သင်၏လက်များက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ရွရွလေး ဆုတ်နယ်၍ပေးလိုက်သည်၊ နီစွေးရွှန်းလက်နေသော နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုလဲ လှမ်းပြီး စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်၊ ဥိးကျော်သင်က အားပါးတရဆောင့်၍လိုးနေသည်။

မိုးမိုးက ကုတင်ဇောင်းမှာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုမြှောက်လိုက်ကာ ဦးကျော်သင်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့တဖပ်တချက်စီ တင်၍ပေးလိုက်သည်။

မိုးမိုး၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကပြူး၍ထွက်လာသည်၊ ဦးကျော်သင်ကလဲ သူ၏ဆောင့်ချက်များကို တချက်မှမလျှော့ အသက် (၄ဝ) ဆိုတာသန်တုံးမြန်တုံးဖြစ်သည်၊ မိုးမိုး၏ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးမှာလည်း စောက်ရည်များရွှဲနစ်နေပြီဖြစ်သည်။

“ ပြွတ်......စွပ်.....ပြွတ်.....ပြွတ်.....စွပ်....”

“ အ......အား.......မ.......ရပ်........အဲ......မရပ်နဲ့တော့..... အမလေး....အကိုကြီးရယ်.....အ.....ဟင်း.........ဟင်း...အမလေး....တော့....အား.........”

ဦးကျော်သင်၏ ဆောင့်ချက်များကို ကော့၍ကော့၍ ခံနေရင်းက မိုးမိုး၏ မျက်နှာလေးမှာ ရှုံ့မဲ့၍သွားရပြီး သူမ၏တကိုယ်လုံး ကော့ပျံ၍ တက်သွားရလေတော့သည်။

“ ပြွတ်......ဖွတ်...စွပ်.......ဘွတ်......”

“ အား.....အီး......ဟင်း.....”

ဦးကျော်သင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည်လည်း တောင့်တင်း၍သွားရာမှ အားရပါးရတချက်မျှ ဆောင့်လိုက်ပြီး မိုးမိုး၏ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်၍ကျသွားပါလေတော့သည်။

ဦးကျော်သင်နှင့်သမီးဖြစ်သူနှင်းသွယ်တို့အခုတလောမကြာခဏတိုးတိုးတိတ်တိတ်စကားများကြသည်ဟု ဒေါ်အေးခင်က ပြန် ပြောပြ သော အခါ မိုးမိုးတစ်ယောက် အတော်ပင်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည်၊  မိမိအတွက်နှင့် ပတ်သက်၍ ပြသနာမဖြစ်စေချင် .. မိသားစုအတွင်း စိတ်ဝမ်းတွေမကွဲစေချင်ပေ။

“ အလကားပါမိုးမိုးရယ် ....နှင်းသွယ်က အကိုကြီးကိုသာ အပြစ်ပြောနေတာပါ.. ဟိုကောင်ဆရာမင်းခိုင်နဲ့ ဘာတွေဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ အကိုကြီးကသိတော့ သူတို့ဆင်ခြင်ဖို့ ရှောင်ဖို့ပြောတာပါ...”

“ ဆရာမင်းခိုင်နဲ့ ဟုတ်ရဲ့လား..အကိုကြီးရယ်”

“ ဟား...ဟား.....မိုးမိုးက မင်းခိုင်ကို အထင်ကြီးနေတာကိုး...အင်း အကိုကြီးတို့် လုပ်နိုင်တာကတော့ တစ်ခုဘဲရှိတယ်... ....အဲဒါကတော့.........”

“ .................................................................................................................................... ”

“ ဆရာ့ကိုပြောရမှာ....အားတော့နာတယ်  ... အဟင်း......”

“ ပြောပါ မိုးမိုး....ဆရာကူညီနိုင်ရင် ကူညီရမှာပေါ့”

မိုးမိုးဆိုသော ကောင်မလေးမလာစဖူး မင်းခိုင်အိမ်သို့ရောက်လာသည်၊ ပြီးတော့လဲ မပြောစဖူး စကားတွေကိုလဲ ပြောပြန်သည်၊ မင်းခိုင်နှင့် ဧည့်ခန်းထဲတွင်ထိုင်၍ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်၊ မင်းခိုင်၏ဇနီး နီနီဝင်း အပြင်သို့သွားနေသောကြောင့်လဲ တစ်အိမ်လုံးတွင် မင်းခိုင်တစ်ယောက်ထဲသာရှိနေရသည်၊

မိုးမိုးက သူမ၏မျက်နှာလေးကို ကလေးဆန်ဆန်လေး ရှုံ့မဲ့ပြလိုက်ရင်း....

“ မိုးမိုးနဲ့ အန်ကယ်ဦးကျော်သင်တို့နဲ့ပြသနာတက်တယ်ဆရာ....”

“ ဟင်......”

“ အဲဒါ မိုးမိုး သူတို့အိမ်မှာ မနေတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ် လိုက်တယ်”

“ အင်းပေါ့.....”

မိုးမိုးက စကားကိုအဆက်မပြတ်ပြောနေရင်းမှ မင်းခိုင်၏မျက်နှာကို အကဲခတ်သလိုမျိုး ကြည့်လိုက်သည်၊ မင်းခိုင်က မိုးမိုး၏ စကားကို စိတ်ဝင်တစားနားထောင်၍နေသည်။

မိုးမိုးက ဘရာစီယာကြိုးလေးကို ပုခုံးမှ ဆွဲတင်ရင်း အမှတ်တမဲ့ဟန်ဖြင့် သူမ၏နို့ကြီးတစ်ဖက်ကို လက်ဝါးလေးဖြင့် ပင့်ကိုင်ပြီး ဘယာစီယာချောင်သဖြင့် နေရာချသလိုလို လုပ်လိုက်သည်၊ သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကိုလဲ မသ်မသာလေး ကားလျှက် ဆီးခုံမောက်မောက်လေးအောက်ကို ယားယံနေသည့်ဟန်ဖြင့် နှိုက်၍ မကြာခဏ ကုတ်သလို ဖဲ့သလို လုပ်နေ သည်၊ အရာရာကို အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ဟန်ဖြင့် ပြုလုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

“ အခုတော့ မိုးမိုး ခြေသလုံးအိမ်တိုင်ဖြစ်နေရပြီ...ဆရာ....”

“ အင်းလေ...တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်မှ နားလည်မှုမရှိတာ..”

“ အဲဒါ ခုမိုးမိုး လားရှှိုးကိုပြန်တော့မလို့ဆရာ..”

“ ဟဲ့...လားရှှိုးမှာ ဆွေမျိုးရှိလို့လား....”

“ မိုးမိုးရဲ့ အဒေါ်ဝမ်းကွဲတစ်ယောက်တော့ရှိတယ်”

“ အော်...အေး...အေး..ဒီတော့.. ဆရာကဘာကူညီရမှာလဲ....”

“  ဟို....ငွေကြေးအခက်ခဲရှိနေတတယ်.ဆရာ... ဒီအတွက် ဆရာကို မိုးမိုး ဘာဘဲလုပ်ပေးရ ပေးရ...”

“  အို....မဟုတ်တာ...မိုးမိုးရယ်....ငွေက ဘယ်လောက်....”

“  ငါးသောင်းပါ ဆရာ..”

“  ဒီကပါတဲ့ငွေနဲ့ မိုးမိုး ဘဝရပ်တည်ရမှာပါဆရာ....မိုးမိုးကို အထင်မလွဲနဲ့နော် မိုးမိုးခန္ဓာကိုယ်ကိုဘဲ ရင်းစရာရှိတော့တယ် ဆရာ..”

“ ဟာ....ဘယ်နဲ့မဟုတ်တာ....”

“ ကူညီပါ ဆရာရယ်....နော်”

မျက်ရည်ဝဲဝဲဆို့နစ်ကြေကွဲစွာဖြင့် ထိုက်ရာမှထကာ မင်းခိုင်၏ ခြေရင်းတွင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မင်းခိုင်၏ပေါင်ပေါ်သို့ မျက်နှာလေးအပ်ခါ တသိမ့်သိမ့်လေးရှှိုက်ငိုလေသည်၊ မိုးမိး၏ဖြူဖွေးသွယ်လျှသော လက်လေးများက မင်းခိုင်၏ပေါင်ရင်းသို့ မသိမသာရွှေ့လျှားလိုက် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေခြင်းက ရင်တွေတထိတ်ထိတ် တုန်လာစေသည်၊ယောကျ်ားဆိုသည်က ပေါင်ရင်းကို အကိုင်ခံသော သတ္တဝါမဟုတ်၊ အထူးသဖြင့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုသာ ရင်းစရာကျန်ပါ တော့သည်ဟု ပွင့်လင်းစွာပြောလာသော မိန်းမချောလေး၏ အဆုတ်အနယ် အပွတ်အသပ်သည် အဓိပ္ပါယ်တွေကထင်ရှား ၍နေချေပြီ၊ မင်းခိုင်အနေရခက်နေသည်။

“ မိုး....မိုးမိုး... ကိုသနားပါဆရာ..နော်..”

ပါးစပ်ကတတွတ်တွတ်ပြောရင်း မိုးမိုး၏မျက်နှာ လေးက မင်းခိုင်၏လီးတန်ကြီးတဲ့တဲ့အပေါ်သို့ ဖိမှောက်၍ ငိုပြန်သည်၊ မင်းခိုင် မိုးမိုး၏ ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကို ဆုတ်ကိုင်ကာ သူမကိုဆွဲ၍ထူလိုက်သည်၊ မိုးမိုး၏ခါးလေးက စန့်လာပြီး အကျီၤလေးက ခါးတွင်လက်နှစ်လုံး လောက် ဟသွားကာ ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးက လက်နှစ်လုံးခန့် ထွက်ပေါ်လာသည်၊ ဝတ်ထားသော အကျီၤအောက်မှ တွန်းထိုးရုန်းကန်နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးက မို့မောက် ဝင်းအိ၍ နေသည်၊ ကားစွင့်သော တင်ပါးကြီး နှစ်လုံး က ထဘီလေးအောက်မှ ဖုံးမရဖိမရ ကြွားကြွားကြီးပေါ်လွင်၍နေသည်။

မိုးမိုးက မတ်တတ်ရပ်လျှက်လေးဖြစ်လာပြီး သူမ၏ ရှေ့ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသော မင်းခိုင်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ ထောက်လာသည်၊ ထိုအခါ ကြီးမားအိစက်သော နို့ကြီးနှစ်လုံးက မင်းခိုင်၏ မျက်နှာနှင့် လက်သုံးလုံးခန့်သာ လိုတော့သည်၊ နို့နှစ်မွှာကြားမှ ချိုအီသော ရင်ငွေ့ရနံ့လေး တစ်မျိုးကို မင်းခိုင်ရှှုရှိုက်လိုက်ရသည်၊မင်းခိုင်၏သွေးများဆူကြွလာသည်၊ ရင်တွေပူလာသည်၊ မင်းခိုင်ချွေးစေးတွေပြန်လာသည်၊ တံတွေးကို မျိုချလိုက်ရင်း အသက်ရှူ လဲမြန်လာသည်။

“ ဆရာဟာ သာမန်လူသားဘဲနော်....မိုးမိုး...”

“ မိုးမိုး ဆရာ့ကိုကြည်ဖြူပြီးသားပါ..”

နှစ်ယောက်စလုံး၏စကားများက တိုးညှင်းကြသည်၊ တုံခိုက်လှိုက်မောနေကြပြန်သည်၊ အသက်ရှှုသံလေးများက ပြင်းထန်၍လာသည်၊ မိုးမိုး၏ခန္ဓာကိုယ်လေးသည် မင်းခိုင်၏ရင်ခွင်ထဲသို့ တအိအိပြိုလဲဝင်ရောက်သည်၊ မင်းခိုင်စိတ်ကို လျှော့ပေးလိုက်သည်။

မိုးမိုး၏ နှုတ်ခမ်းအိအိထွေထွေးလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးများဖြင့် စုပ်ယူသည်၊ မင်းခိုင်၏လီးကြီးမှာ ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီး ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်ထလာသည်ကို မိုးမိုးတွေ့နေရသည်၊ မိုးမိုး၏ စောက်ပတ်လေးထဲမှ စိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ယိုဆင်းလာသော အရည်ကြည်လေးများက ပေါင်အတိုင်း စီးဆင်းလာသည်။

“ အခန်းထဲသွားရအောင်....ဆရာရယ်..”

မိုးမိုးက မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအကဲခတ်ရင်း ပြော လေလိုက်လေရာ မင်းခိုင်က စကားမပြောဘဲ မိုးမိုး၏ပုခုံးလေးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ကာ အခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့ကြသည်၊တစ်အိမ်လုံး ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်နေသည်၊ မိုးမိုး ကုတင်ပေါ်တွင် တင်ပါးလွှဲလေး ထိုင်ချလိုက်သည်၊ မင်းခိုင်ကို မျက်လုံးလေး စွေကြည့်ရင်း ခေါင်းလေးငုံ့လိုက်ကာ သူမ၏အကျီၤ ကြယ်သီးများကိုဖြုတ်နေသည်၊မိုးမိုးအားငေး၍ကြည့်နေသော မင်းခိုင်၏ပုဆိုးတွင်းမှ ငေါထွက်ကာတောင်နေသော လီးကြီးက မိုးမိုး အားလိုးချင်နေပြီဖြစ် ကြောင်း ဆန္ဒပြကာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။

မိုးမိုးသည် သူမ၏ အပေါ်အကျီၤလေးကိုဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်၊ ဘရာစီယာလေးသာ ကျန်ခဲ့သော မိုးမိုး၏ခန္ဓာကိုယ် အပေါ် ပိုင်းအလှမှာ ရင်ခုံမောဘွယ် တင်းရင်းပြန့်ကားလှသည်၊ လုံးဝန်းသော ပုခုံးသားဖွေးဖွေးလေးများကဘရာစီယာကြိုးလေး     အောက်မှတစ်ပြီး ခုံးထနေသည်၊ ဝင်းအိနေသော နို့အုံကြီးများမှာလဲ ဘရာစီယာ၏ အထက်ပိုင်းမှ လျှံထွက်နေသည်၊  ရင်ညွန့်လေးက ဖွေးဖွေးလေးအုနေသည်။

ဘေးသို့ကားထွက်နေသော နို့အုံသားများက တစ်ရစ်ရုန်းထွက်နေသည်၊ မိုးမိုးက ဘရာစီယာလေးကို ကျောမှချိတ်လေး များဖြုတ်ပြီးဖြေးညှင်းစွာခွာချလိုက်သည်၊ ပြောရရင် မင်းခိုင်သည် မိန်းမဆိုရင် ပြီးရောဆိုသည့် သူမဟုတ်၊ (၁၈) နှစ် ဝန်းကျင်လေးတွေထဲက ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင် အနုစားလေးတွေကိုသာ အပိုင်ကြံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်၊ ယခု မိုးမိုးမှာ အသလွတ်ကုန်းသော အမျိုးအစားထဲကနှင့်မတူ  လုံးဝမတူ စေတနာပါသော အပြုံးယဲ့ယဲ့ လေးဖြင့် ဖိတ်ခေါ်နေ ဟန် မျက်နှာလေးက အချစ်၏အငွေ့အသက်လေးတွေ ပါနေသည်ဟု မင်းခိုင်ထင်သည်။

နို့ကြီးနှစ်လုံးက ဝင်းလက်ဖြူအိစွာ ထွက်လာသည်၊ နို့သီးခေါင်းလေးများ နီနီလေးဖြစ်ကာ မာကျစ် မတ်တောင်နေသည်၊ ကိုင်ရက်စရာမရှိသော နို့လေးများအနီးသို့ မင်းခိုင် ဘယ်သို့ရောက်သွားမိသည်မမှတ်မိ။

“ အ....ဆရာ........အင်း.......ဟင်း.....”

မင်းခိုင်နို့သီးခေါင်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်သည်နှင့် မိုးမိုး၏ လက်တဖက်ကနို့ကိုပင့်တင်ခါ ကိုင်ပေးလာပြီး ကျန်လက်တစ် ဖက်ကမင်းခိုင်၏ခေါင်းကို အုပ်ကိုင်ဆွဲယူလိုက်သည်။

တင်ပါးအစုံက ကုတင်ဇောင်းဝယ် နောက်သို့ကော့ပစ်သွားပြီး ရင်လေးချီကာ ကလေးတစ်ယောက်ကို နို့တိုက်သည့်နှယ် ငုံ့ကြည့်ရင်း မျက်လုံးလေးများစင်းကျသွားကာ ပါးစပ်မှ တဟင်းဟင်းညီးထွားနေသည်၊ မင်းခိုင်က ပါးစပ်မှနို့ကို စို့ပေးနေ သကဲ့သို့လက်တစ်ဖက်ကလဲ ထဘီထဲသို့သွင်းကာ နှိုက်နေသည်။

“ အ.....အ.....အိုး.......ကျွတ်......ကျွတ်.......အင်း......ဟင်း.......ဟင်း.....”

စောက်ဖုတ်လေးသည် နူးညံ့လွန်းပြီး မွတ်ညက်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်၊ ထိုမှအထက်တွင် ကြမ်းရှရှ အမွှေးအုံလေးကို စမ်းမိပြန်သည်၊ မိုးမိုး၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံး ဘေးသို့ကားထွက်သွားသည်၊ သူမ၏လက်လေးတစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်ကိုကိုင် နေသော မင်းခိုင်၏ လက်ဝါးလက်ဖျံကြီးကို တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်၊ တွန်းဖယ်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ အားကိုးတကြီး ကိုင်တွယ် ခြင်းမျိုးသာဖြစ်သည်၊ မင်းခိုင်က မိုးမိုး၏ထဘီကိုချွတ်ချပြစ်လိုက်သည်။

“ အ....အ...အာ.....ဆရာ.....အဟင့် .......ဟင်း....”

မိုးမိုးကရှက်သောမျက်နှာလေးဖြင့် ငိုမဲ့မဲ့လေးဆိုရင်း မင်းခိုင်၏မျက်နှာကိုမကြည့်တော့ဘဲ တဖက်သို့ ခေါင်းကိုစောင်းကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားသည်။

“ ပေါင်ကားထားလေ..မိုးမိုး..”

“ အ.....ဟာ... ရှက်တယ်....ဟင့်.......”

“ ရှက်မနေပါနဲ့ကွယ်....ဆရာလဲချွတ်မှာပါ....”

“ ချွတ်.....ခုချွတ်.... မရဘူး... ဟွန်း......’

မိုးမိုးက ခလေးစိတ်ကောက်သလိုမျိုးဖြင့် မင်းခိုင်၏ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်သည်၊ မင်းခိုင်ဗိုက်ကိုရှပ်ပြီး အချွတ်ခံလိုက်သည်။

“ အမလေး.....အယ်........”

ကြောက်ရွံ့တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ရင်ထဲထိတ်ကနဲဖြစ်သွားခြင်းသာ၊ မင်းခိုင်၏လီးမှာ သာမန် စံချိန်မှီ လီးမျိုးသာဖြစ်သည်၊ သို့သော် ကြောက်ခမန်းလိလိ ကျစ်လစ်လွန်းလှသည်၊ အရင်းအဖျား လုံးပတ်ညီပြီး ဖေါင်းကြွနေသောအကြောအမြောင်းမြောင်းများက လီးကြီး၏ ကျစ်လစ်ထယ်ဝါမှုကိုပေါ်လွင်စေသည်။

ထိပ်ပိုင်းရဲရဲနီသော ဒစ်ကြီးကမူ မိုးမိုးမြင်ယုံဖြင့် ကြက်သီးလေးဖြန်းကနဲထသွားအောင် ကြီးမားလွန်းသည်၊ မင်းခိုင်က သူ့လီးအား စိုက်ကြည့်ရင်း အဝတ်ဗလာဖြစ်နေသော မိုးမိုး၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားသို့ လီးထိပ်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ရာ မိုးမိုးက ဝဲယာ နှစ်ဖက်ညှပ်၍ နို့နှစ်လုံးကိုပူးကပ်ပြီး လီးကြီးကိုညှပ်ပေးလိုက်သည်။

မင်းခိုင်က မိုးမိုး၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အသာမှေးကိုင်လျှက် လီးကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပေးနေသည်၊ ပူးကပ်ထားသော နို့ကြီး နှစ်လုံးအောက်ဖက်မှ အထက်သို့ထောင်တက်လာသော လီးထိပ်ကြီးက မိုးမိုး၏ ပါးစပ်နားသို့ ရောက်လာသော လီး ထိပ်ကြီးကို လှပဖူးပြည့်သော နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်မွှာဖြင့် တို့ထိကာ နမ်းပေးလိုက်သည်။

“ လုပ်ကြရအောင်ဆရာ......မမနီပြန်လာရင်....ဒုက္ခ....”

မိုးမိုးက နောက်ကြောင်းမအေးသလို လေး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်မှ မင်းခိုင်၏လီးကြီးက မိုးမိုး၏ စောက်ဖုတ်လေးရှိရာသို့ ဦးတည်လာပေတော့သည်။

ကုတင်စွန်းတွင်ထိုက်ကာထားသော မိုးမိုး၏ တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးက ဘေးသို့ ကားထွက်နေသည်၊ခြေဖျားတွင်တင်နေသော ထဘီလေးကို မိုးမိုးက ခက်လှမ်းလှမ်းသို့ခတ်ထုတ်လိုက်သည်၊ ရုတ်တရက် ကွာဟသွားသော ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားသို့ မင်းခိုင်က လျှင်မြန်စွာ ဝင်ရပ်လိုက်သည်။

“ ဟွန်း.....ဒါကျတော့ မြန်လိုက်တာ.....”

ဟု မိုးမိုးက မရဲတရဲလေး ပြောရင်း မင်းခိုင်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်သည်။

အချိုးအစား ပြေပြစ်စွာဖွဲ့စည်းထားသော မိုးမိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ ကုတင်စောင်းတွင်ခြေချထိုင်ထားသဖြင့် သူမ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ထောက်လိုက်ရာ ခုံးခုံးမတ်မတ် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပို၍ကြီးမားခုံးထကာ ပြဲလန်လာ သည်၊ မဟတဟဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းကြားမှ ရဲရဲတွတ်တွတ် အတွင်းသားတချို့ကို မြင်နေရသည်၊ စောက်ပတ် နှစ်ခြမ်းထိပ်ဝယ် ငေါက်တောက်လေး ထွက်ပြူ၍ နေသော စောက်စေ့လေးမှာ အနဲငယ် ညိုရောင်သန်းနေသည်။

“ လိုးတော့ကွယ်....ဘာကြည့်နေတာလဲမသိဘူး”

မိုးမိုးက စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်လိုက်ကာ လက်ညှိုးလက်ခလယ်တို့ဖြင့် ဖြဲပေးလိုက်သည်၊  မင်းခိုင် က သူ ၏လီးထိပ်ကြီးကိုစောက်ပတ်ဝသို့အသာဖိချ၍တေ့ပြီးမှလိုးသွင်းချလိုက်တော့သည်။

“ အိ......အ.......အ........”

မိုးမိုး မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများပြူးသွားပြီး ပါးစပ်လေးဟသွားသည်၊ လှပသော နှုတ်ခမ်းလေးများက ဝိုင်းစက်သွားသည်။

“ ပြွတ်.......စွပ်.......ပြွတ်......”

မိုးမိုး၏မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှေးစင်း၍ကျသွားသည်၊ အသက်ဝဝရှူရန်ကြိုးစားနေသော ပါးစပ်လေးက ပြန်မပိတ်အား..

ဟမြဲဟလျှက် တဟင်းဟင်း အသံလေးများလည်ချောင်းထဲမှထွက်လာသည်၊  ကြီးမားတောင့်တင်းလှသော မင်းခိုင်၏ တဖြောင့်တည်းသော လီးကြီးက စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ စူးစိုက်နစ်ဝင်သွားသည်။

“ အီး....အီး....အ........အ.....ဆရာ........”

မိုးမိုးချွေးတွေပြန်လာသည်၊ နှာသီးဖျားလေးတါင် ချွေးဥလေးများသီးနေကြသည်၊ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသော နှုတ်ခမ်း သားအစုံက အထက်အောက် ရိုက်ခတ်နေကြသည်၊ အသံက လေသံမျှသာထွက်ပေါ်နေကြသည်။

“ ပြွတ်.......စွပ်.......ပြွတ်...... ပွတ်.......စွပ်.......ပြွတ်......”

“ အီး....အီး....အ........အိုး.......ကျွတ်....ကျွတ်.... အ........အိုး.......ကျွတ်....ကျွတ်”

လီးကြီးက မိုးမိုး၏ စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်း လေးထဲသို့ စတင်ပြီးပုံမှန်ညှောင့်လိုက်ရာ မိုးမိုးခင်မျာ တွန့်တွန့်လူးသွား သည်၊

“ ပြွတ်.......စွပ်.......ပြွတ်...... ပွတ်.......စွပ်.......ပြွတ်......”

အရည်များရွှဲနစ်နေသော စောက်ပတ်ထဲသို့လီးကြီးက ခပ်သွက်သွက်ကြီး အဝင်အထွက်လုပ်ရင်း မာသည်ထက်မာကြော လာကာ ဒလစပ် အားကုန်မောင်းကုန်ဆောင့်လိုးလိုက်လေတော့ရာ ခဏအကြာမှာတော့ မိုးမိုး၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ ကျင်၍ ကျိန်းတက်လာသည်၊ မင်းခိုင်၏လီးကြီးမှာလည်း အီဆိမ့်၍တက်လာပြီး သုတ်ရည်များကိုပြိုင်တူ ပန်းထုတ်လိုက် မိကြ လေတော့သည်။

ထိုအဖြစ်များကို မျက်ရည်လျှံသောမျက်လုံးများဖြင့် အခန်းဝမှ ကြည့်နေသော နှင်းသွယ် တစ်ယောက် သူမ၏ ဖခင် ဦးကျော်သင် ပြောသည်မှာ မှန်ကန်၍နေပြီဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့သည်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။