ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် အပိုင်း (၁၂)
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
ရေးသားသူ - ထူးခြား
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ဦးခန့်ညားဟန် က ရေချိုးခန်းထဲမှ သဘက် တထည်ဖြင့် ရေချိုးပြီးစ သူ့ကိုယ်လုံးကို သုတ်ရင်း လီးတန်းလန်းဖြင့် ဝါဝါစိုး အခန်းထဲ သို့ ဝင်လာလေသည်။ ယခု သူတို့ နှစ်ယောက် ထိုသို့ နေကြသည်မှာ အသားကျနေကြပြီ။ဝါဝါစိုး ပြသည့် ဖုံးထဲမှ ဗီဒီယို ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဦးခန့်ညားဟန် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရသည်။
ဗီဒီယို ထဲမျာ ဒေါ်အလွမ်းချို ကို ကျော်ကျော်မိုး က ဒေါ့ကီ ကောင်းကောင်းဆွဲနေတာ ဖြစ်လေသည်။ မနေ့ညက ဒေါ်အလွမ်းချို လေးဘက်ထောက်ကုံးပေးတော့ အနောက်ပြူထွက်လာသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အနောက်မှ ဖင်နှစ်လုံး ကိုင်ဖြဲကာ ကုံးရက်နေရင်းဖြင့် ကျော်ကျော်မိုး အကြံရလိုက်သည်။
ဝါဝါစိုး ဆီ ဖုံးခေါ်ဖို့ကလည်း အချိန်မမှီတော့၊ နောက် ဒီအိမ်မှာလည်း သူ့အိမ်မှာလို ဝိုင်ဖိုင် ကောင်းကောင်းရှိမှာ မဟုတ်တာမို့ ဖုံးကို ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်ထောင်ကာ ဗီဒီယို ရိုက်ထားလိုက်သည်။ ဖုံး ကင်မရာမှ မြင်ကွင်းကောင်းအောင် နေရာရွေ့ကာ လိုးလိုက်သည်။
ထို ဗီဒီယို ဖိုင်ကို ဝါဝါစိုး ဆီ ပို့ပေးလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး နှင့် အတူရှိနေသော သူ့အဖေ လည်း တွေ့မည်ဆိုတာကို သူသိသည်။ ကျွန်တော့် မိန်းမ ကျ ခင်ဗျားလိုးထားတာ အခု ခင်ဗျား မိန်းမ ကျွန်တော်လိုးနေတော့ ဘယ်လို နေသလဲ ဟု မေးချင်မိသည်။ ဟဲဟဲ။
ဗီဒီယို ဖိုင် ကော်ပီကို ဆုဝေ ဆီလည်း ပို့လိုက်သည်။ ဆုဝေ မှာ သူမ အမေ ကို သူမ အကို ဒေါ့ကီ ကောင်း ကောင်းဆွဲနေတာကြည့်ပြီး ပါးစပ် အဟောင်းသား၊ သူမ ယောက်ျား လင်းခန့် လည်း ကြည့်ရင်းက ယောက်ခမကြီး ဒေါ်အလွမ်းချို ကို လိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ထလာရသည်။ကျော်ကျော်မိုး နှင့် ဒေါ်အလွမ်းချို တို့ မှာ စနေတနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက်အတွင်း ဟန်နီးမွန်း ထွက်သည့် လင်မယား အသစ်ချပ်ကျွတ်ကဲ့ သို့ မမောနိုင် မပန်းနိုင် လိုးနေခဲ့ကြပြီး စကားတွေလည်း အတော်ပြောဖြစ်သွားကြသည်။
ထို့ကြောင့် လည်း ယခုတော့ သားအမိ နှစ်ယောက် ပွင်လင်း သွားခဲ့ရသည်။ ဝါဝါစိုး တယောက် တခြားယောက်ျား တွေ နှင့် ဖြစ်သည်ကို သူ့ကို အမြဲ ဓါတ်ပုံ ဗီဒီယို များ ပြကြောင်း၊ ပြောပြတော့ ဒေါ်အလွမ်းချို တယောက် ဝါဝါစိုး ကို အားကျကာ ဖီးတက်ရသည်။ နောက်တော့ ဆုဝေ နှင့် သူ နှင့် ဖြစ်တာ ၊ ဆုဝေတို့ လင်မယား နှင့် ဖြစ်ပျက်ပုံ အသေးစိတ်တို့ကို ပြောပြတော့ ဒေါ်အလွမ်းချို မှာ အတော်ပင်ဖီးတက်ပြီး သူသိတာ နောက်ကျ ခဲ့ရသည်ဟု သာ ငြီးတွား နိုင်တော့သည်။
“ မင်းတို့ လူငယ်တွေက တော့လေ မနိုင်ပါလားကွယ်”
“ ဟွန်း မေမေ ကရော အွန်လိုင်းမှာ ကျူနေတဲ့ ဘဲကြီး ကို အိမ်ခေါ် အလိုးခံလို့ ဖေဖေ တောင် ရှောင်ပေးရတယ်ဆို၊ ဝါ့ကို ဖေဖေ က ပြောပြတယ်တဲ့”
“ ဟဲ့ အဲဒါက သူက ဟော်တယ် မသွား နဲ့ သူများ တွေ့သွားရင် မကောင်းဘူး ဆိုလို့ပါ သူမသိအောင် နောက်ကွယ်က ခိုးလုပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး၊ အင်း မသိအောင် တယောက်နဲ့ ပဲ ခိုးလုပ်ဘူးတယ် ခွိခွိ အဲတုန်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း စိတ်မလုံလို့ “
“ အွန်းတွေ့လား ပေါ်ပြီ ပြောပြပါအုံး ဘယ်သူနဲ့ ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ၊ အင်တာနက်ကပဲလား”
“ ခစ် ခစ် ဟုတ် ဘု၊ အဲတယောက်က သား ကြောင့် သားကို ပဲ အပြစ်တင်ရမယ် အဟိ”
“ ဟောဗျာ ကဲ ပြောပါအုံး စိတ်ဝင်စားလာပြီ”
“ အင်း သား က မေမေ့ကို စပြီး ချောင်းနေတာ သိလာတော့ မေမေ ကိုယ်တိုင်က လည်း တမျိုးကြီး ဖြစ်မိ တယ်လေ။ အဲဒိအချိန် က အင်းစက် ဆိုတာ မကောင်းဘူး မလုပ်သင့်ဘူး ဆိုပြီး ရှောင်နေရတော့ ကာမ စိတ် တွေက ပိုပြီး ပြင်းထန်လာရတယ်။ ဖိနှိပ်လေ ပိုကြွလေ ဆိုသလိုပဲပေါ့၊ အဲဒီမှာ မောင်ဖြိုး လေးနဲ့ ငြိ တော့တာပေါ့”
“ ဟင် သား သူငယ်ချင်း ငဖြိုး ၊ ဟာဗျာ၊ ဒီခွေးမသား မအေလိုးလေး”
“ ခစ်ခစ် မအေလိုးတော့ မအေလိုးပဲ သားရဲ့ အမေ ကို လိုးသွားတာလေ”
“ မေမေ ဗျာ ကျနော့် သူငယ်ချင်း အရင်း ကို ကျနော်မသိအောင်တောင် ဘယ်လို များ ဖြစ်သွားရတာလဲ”
“ ပြောပြမယ် စကားဖြတ်မပြောနဲ့ ……..
ဒေါ်အလွမ်းချို မှာ ကျော်ကျော်မိုး ချောင်းကြည့်နေမှန်းသိသဖြင့် ရေချိုးလျှင် ထမိန်ကို ဖြည်ချပြီး သူမ နို့ကြီးတွေကို ဆပ်ပြာ သေခြာ တိုက်ပြခြင်း၊ ညဘက် ဦးခန့်ညားဟန် လိုး ချိန် ချောင်းနေသော ကျော်ကျော်မိုး သူမ ကိုယ်လုံးကို သေခြာမြင်ရစေရန် ပိုဇေရှင်း အမျိုးမျိုး ပြောင်းပြခြင်း တို့ကို လုပ်နေရင်း တဏှာစိတ်တွေက ပိုပို တက်ကြွ လာနေရလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ တို့ အိမ်သို့ ကျော်ကျော်မိုး နှင့် လိုက်လိုက်လာသော မောင်ဖြိုး ဟု ခေါ်သည့် ဖြိုးဝင်း ဆိုသော သားသူငယ်ချင်း ကောင်လေး ကို သတိပြု မိလေသည်။
ဖြိုးဝင်း မှာ အသား ညိုညို ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် လေး ဖြစ်ပြီး ကျော်ကျော်မိုး နှင့် အတွဲဆုံး သူငယ်ချင်း တယောက် ဖြစ်ကာ ကျော်ကျော်မိုး တို့ အိမ်က သူ့စားအိမ် သောက်အိမ် ဖြစ်နေလေသည်။ ကျော်ကျော်မိုး နှင့် လည်း ဂိမ်းဆော့ နေကြမို့ တခါတလေ သောကြာည၊ စနေည တို့ တွင် ကျော်ကျော် မိုး တို့ အိမ်တွင် လာအိပ်လေ့ရှိသည်။
မောင်ဖြိုးဝင်း မျက်လုံး များ မှာ လစ်ရင် လစ်သလို သူမ ဖင်ကြီး တွေကို ခိုးခိုး ကြည့်နေတာ သိရတော့ ကျော်ကျော်မိုး အပေါ် ထကြွနေရသော တဏှာစိတ်တို့ကို ဖြိုးဝင်း ဆီ ပြောင်းပြစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။ ပထမ ကတော့ အပရိက လောက်သာ၊ အဆုံးစွန်ထိ သွားဖို့ကို သူမ မရည်ရွယ်ခဲ့။ အိမ်ထဲ မှာ တခါတလေ နှစ်ယောက်ထဲ တနေရာရာ မှာ ဆုံလျှင် ဖြိုးဝင်းကို မသိမသာ အထာပေးရင်း ပွတ်သီးပွတ်သတ်နေ လေရာ ၊ ဖြိုးဝင်း မှာလည်း ဒေါ်အလွမ်းချို ကို တတ်မက်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာရလေသည်။
တခါ တော့ ကျော်ကျော်မိုး က မရသွန်ပြေးပြိုင်ပွဲ တခု ဝင်လေရာ ဦးခန်ညားဟန်က အနောက်ဘက်မှ စက်ဘီး ဖြင့် လိုက်လေသည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို နှင့် ဖြိုးဝင်း တို့က ပန်းဝင် မည့်နေရာ လောက်မှ စောင့်ကာ အားပေးဖို့ သွားလေသည်။ ထိုနေရာတွင် သူတို့က အရှေ့မှ နေရာရအောင် စောသွားပြီး နေကြ သည်။ နောက်တော့ လူတွေ တဖြည်းဖြည်း များလာပြီး အလွန်ကျပ်နေလေသည်။
ဖြိုးဝင်း မှာ အခွင့်ကောင်းကို အသုံးချ ပြီး ဒေါ်အလွမ်းချို နှင့် အသားချင်း ထိကပ်နေကာ အရသာခံလေသည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို ကလည်း ဖြိုးဝင်း ကို သူမ အနောက် မှ လူတိုးနေသဖြင့် ကာပေးစေကာ သူမ တင်ပါးတွေကို ကော့ပေးရင်း သူ၏ လီးကြီးကို ထောင်မတ်လာစေလေသည်။မာတင်းနေသော လီး နွေးနွေး ကြီး က သူမ ကို သွေးဆူစေကာ လူကြားထဲ မှာပင် သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင် ကာ ဆုပ်ညှစ် ပေးလိုက်မိသည်။
ထို နောက်ပိုင်း မှာတော့ ဖြိုးဝင်း မှာ ဒေါ်အလွမ်းချို နှင့် အခွင့်အရေး ရအောင် ကြိုးစားတော့သည်။ တည သူလာအိပ်သည့် အချိန် တွင် ဦးခန့်ညားဟန် ကလည်း ကုမ္ပဏီ ဒင်နာက နေပြန်မလာ သူအရမ်းမူးနေလို့ ကိုဝပ်ကာ တယောက်အိမ်မှာပဲ အိပ်လိုက်တော့မည်ဟု ဖုံးဆက်သဖြင့်၊ ဖြိုးဝင်းကို အထာပေးလိုက်လေသည်။ထိုည ကျော်ကျော်မိုး အိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် ဖြိုးဝင်း သူမတို့ အခန်းသို့ ရောက်လာတော့သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို တယောက် ဖြိုးဝင်းကို ကျော်ကျော်မိုး အမှတ်ဖြင့် အာသာဖြေလိုက်မိလေသည်။ ဖြိုးဝင်းလို လူပျိုပေါက် ဟော်မုန်းထချိန် အားအင် အပြည့် အရွယ် မို့ သူမ ထင်ထားသည်ထက်ပင် ပို ပြီး ကာမ အရသာကို နွမ်းဖတ်နေအောင်အဝအအီ ခံစားလိုက်ရလေသည်။
ဖြိုးဝင်း မှာ ယခင်က အန်တီလွမ်း ဟု ခေါ်နေရာက မမလွမ်းလို့ ပြောင်းခေါ်လာသည်။ နောက်ပိုင်း အပတ်တိုင်း ညလာအိပ်ပြီး ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် ကျော်ကျော်မိုးတို့ အိပ်တာနှင့် သူတို့ နှစ်ယေက် မီးဖိုခန်း အနားမှ စတိုခန်းအတွင်း လိုးနေကြတော့ ကိုယ့်အမေ အရွယ်ပေမဲ့ အလွမ်းဟုသာ ခေါ်တော့သည်။ နောက်ပိုင်း အိမ်အတွင်း ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လိုးရတာ အားမရဘူးဟု ဆိုတာ အပြင်မှာ တွေ့ဖို့ ချိန်းသည်။ ဖြိုးဝင်းကြောင့်ပင် ဒေါ်အလွမ်းချို ရောဂါတမျိုးတိုးတော့သည်။ အဲဒီရောဂါ ကတော့ ပတ်ဘလစ်ပလေ့စ် ဆိုသော လူအများ သွားလာလေ့ရှိသော နေရာတွေမှာ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လုပ်ရသည့် ဖီး ကို အရသာ တွေ့လာရသည်။
ပထမ အစတုန်းက အိမ်မှာ စသည်။ သောကြာ၊ စနေည အိမ်မှာ လာအိပ်သည့် အချိန် တခါတရံ၊ ဦးခန့်ညားဟန် က အိပ်ပျော်သွားသော်လည်း ကျော်ကျော်မိုး က မအိပ် သူငယ်ချင်း ရောက်နေသည့် အတွက် ညလုံးပေါက်နီးပါးထိ ဂိမ်းဆော့ချင်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အလိုက်သင့်ဆော့ပေးရပြီး မနက်လင်းခါနီး သန်းဝေပြကာ အိပ်ချင်ပြီကွာဟု ဆိုပြီး၊ အိပ်လိုက်သည်။
ဒါတောင် တခါတရံ ကျော်ကျော်မိုးက ငါမျက်လုံးကြောင်နေလို့ မင်းအိပ်နှင့်ကွ ဆိုပြီး ဆက်ကစားနေတော့ ဖြိုးဝင်းမှာ အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်စေ့မှိတ်ကာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရသည်။ သူလည်း တကယ်က မျက်လုံးကြောင်နေတာ၊ စိတ်ထဲ မတော့ ဒေါ်အလွမ်းချို စောင့်နေမည်ဆိုတာ သိလို့ စိတ်ထဲက တနုံ့နုံ့။ နောက် ကျော်ကြီး အိပ်ယာဝင်သွားတော့ သူလည်း အိပ်ပျော်သွားရသည်။
တမင်အကြံအစည်နှင့် ညကတည်းက ရေ အများကြီး သောက်ပြီး သေးမပေါက်ပဲ ဝင်အိပ်တာ ဆိုတော့၊ မနက်မိုးလင်းတော့ သေးအရမ်းပေါက်ချင် တာ နှင့် နိုးလာခဲ့ရသည်။ မနက်မိုးလင်းကာနီးမှ အိပ်ယာဝင်သော ကျော်ကြီးက တော့ ကောင်းကောင်းအိပ်မောကျနေပြီ။ ဖြိုးဝင်းအောက် ဆင်းလာပြီး နောက်ဖေး ဘက်အမြန်ပြေးကာ သေးသွားပေါက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ မှ အိမ်ရှေ့ဘက်ထွက်လာရင်း ဒေါ်အလွမ်းချို တို့ အခန်းကို ချောင်းလိုက်သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို ပြေားထားသဖြင့် စနေတနင်္ဂနွေ မနက်တွေဆိုလျှင် ဦးခန့်ညားဟန် က မနက် ဆယ်နာရီလောက်မှ ထတတ်ကြောင်းသိထားသည်။
ထို့ကြောင့်လည်း ရဲရဲတင်းတင်းပင် ဒေါ်အလွမ်းချို တို့ အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဇာခြင်ထောင် ပါးပါး ကြောင့် ဒေါ်အလွမ်းချို ကို လှမ်းမြင်နေရသည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို အိပ်နေသည့်ဖက်ကို သွားကာ ခြင်ထောင် အသာလှပ် ပြီး ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။
“ အို.. ဟဲ့..အု..”
ဒေါ်အလွမ်းချို နိုးသွားပြီး ဖြိုးဝင်းကို မြင်တော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး အော်လိုက်မှာ စိုးသဖြင့် ပါးစပ်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်လိုက်ရသည်။ ပြီးမှ အသာလွတ်ပေးလိုက်တော့
“ ဟဲ့ နင့် ဦး နိုးသွားအုံးမယ် “
ဟု ပြောရင်း ကမန်းကတန်းထ ကာ ထမိန်ကို ကဘို ကသီ ဝတ် လျှက် အခန်းပြင်သို့ အမြန်ထွက်လေသည်။ ဖြိုးဝင်းလည်း အနောက်မှ ကပ်ကာ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။
“ အလွမ်းပဲ ပြောတယ်လေ ဒီလို နေ့ မနက်ဆို ဆယ်နာရီလောက်မှ ထတာဆို”
“ အင်းလေ ဒါပေမဲ့ ကုတင်ပေါ် လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် ဆိုရင်တော့ ပြောလို့ ရမလား နိုးရင် နိုးလာမှာပေါ့၊ နောက်ပြီး မှောင်နေတာလည်း မဟုတ်၊ မိုးလင်းနေတာကြီးကို၊ “
ဒေါ်အလွမ်းချို က ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ ရှုးရှုးပေါက်၊ သွားတိုက် မျက်နှာသစ်ရင်း က ဒီကောင်လေးကို အရှုူးအမဲသား ကျွေးမိပလားဟု တွေးလိုက်မိသည်။သူမ အပြင်ထွက်လာတော့ မီးဖိုစားပွဲပေါ်တွင် ကော်ဖီမစ် ကို ဖျော်ထားပြီး မီးဖိုပေါ်တွင် ကြက်ဥ ကျော်နေသော ဖြိုးဝင်းကို တွေ့လိုက်လေသည်။
“ ဟဲ့ အာ့တာ ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ သူများ တွေ အိပ်ကောင်းနေတုန်း ကို ဘယ်သူမှ ထမှာ မဟုတ်သေးပဲနဲ့”
“ အလွမ်း နဲ့ မောင် နဲ့ အတွက်ပဲလေ၊ သူများတွေ အတွက်မှ မဟုတ်တာ
“ အောင်မယ် သူ့ကိုယ်သူ မောင်တဲ့ ခွိ”
ဒေါ်အလွမ်းချို က ပြောင်စပ်စပ် မျက်နှာပေးဖြင့် ပြောလိုက်သော်လည်း ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ကော်ဖီကို အသာ မှုတ်သောက်လိုက်သည်။ ဖြိုးဝင်းက သူကျော်ပြီးကာစ ကြက်ဥကို ပုဂံပြားတချပ် တွင်ထည့်ကာ ဒေါ်အလွမ်းချို ရှေ့ ချပေးလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ပုဂံတချပ်ဖြင့် ထည့်ကာ စားလိုက်သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချိုက
“ နေစမ်းပါအုံး ဘာစိတ်ကူး ပေါက်ပြီး အစောကြီးထ ၊ လူကိုလည်း လာနိုးပြီး မနက်စာ အတင်းကျွေးနေရတာလဲ”
“ ညတုန်းက ကျော်ကြီး က ဂိမ်းဆော့တာ မပြီး နိုင်လို့ လေ အာ့ကြောင့် ဆင်းလာလို့ မရ၊ တာ သူအိပ်တဲ့ အထိ စောင့်နေရတော့ မိုးလင်းသွားရော”
“ အဲတော့”
“ အဲဒါကြောင့် အလွမ်းကို မောင်က နိုးပြီး ဘရိတ်ဖတ်စ်ကျွေးတာပေါ့၊ အလွမ်းဆာနေမှာ စိုးလို့လေ”
“ ဟင့်အင်း မဆာပါဘူး ဘူပြောလဲ ဆာနေမယ်လို့”
“ မောင် က အလိုလို သိနေတာလေ၊ ခုလည်း မနက်ဆာကို အားရှိအောင် ပရိုတင်း ကျွေးအုံးမလို့”
ဖြိုးဝင်းက ထိုင်ရာမှ ထပြီး ဒေါ်အလွမ်းချို စားပြီး သော ပုဂံတို့ ကို စားပွဲပေါ်မှ ဘေးသို့ ဖယ်ကာ သူမ ရှေ့ စားပွဲပေါ် ဖင်ချထိုင်လိုက်သည်။ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ သူ့ လီးကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင် နှင့် ဒေါ်အလွမ်းချို ရှေ့မျက်နှာတည့်တည့်မှာ ဒစ်ကြီး ဖူးကားပြီး ပေါ်လာသည်။
“ ဟဲ့ အိမ်ထဲက တယောက်ယောက်နိုးပြီး နောက်ဖေး ဝင်လာရင် ဒုက္ခ ရောက်ကုန်မယ်”
“ ဘယ်သူမှ မနိုးနိုင်ပါဘူး နောက်ထပ် သုံးလေးနာရီလောက်တောင် အချိန်ရသေးတာကို၊ နိုးလာလည်း ခြေသံကြားရမယ်၊ မောင့် နေရာက လည်း မြင်ရမယ်လေ”
ဖြိုးဝင်း ပြောတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော်လည်း တခါတရံ သေးပေါက်ချင်လို့ ထလာတာမျိုးလည်း ရှိသည်မဟုတ်ပါလား၊ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်က လီးကြီးကလည်း အကြောပြိုင်းပြိုင်း နှင့် ကတ္တီပါလို ထိပ်ဖူး နီနီ က လည်း သွားရည်ကျစရာ၊ ဒေါ်အလွမ်းချို ငုံ့ပြီး သူမ နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ထိပ်ဖူးကို တချက် ကစ်ပေးလိုက်ရင်း ငုံလိုက်သည်။
ကော်ဖီပူပူသောက်ပြီးကာစမို့ နွေးနေသော အာခံတွင်းလေးက ဖြိုးဝင်း လိးကြီးကို ပိုပြီး ဖေါင်းပွ လာစေလေသည်။ အိမ်က လင် နှင့် သား တယောက်ယောက်များ ဝင်လာခဲ့ရင် ဆိုသော ထိတ်လန်ကစိတ်က ရင်ကို တမျိုးခုံပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှု နှင့် တမြိုင်နက် ရမက် ဆန္ဒတွေက ထကြွလာတာကို အံသြခြင်း နှင့် အတူ ဒေါ်အလွမ်းချို တယောက် သူမ ဦးခေါင်းကို နှိမ့်ချလျှက် လီးကြီးကို စုပ်နေမိပြီကော။
.............................................................................
ဒေါ်အလွမ်းချို နူတ်ခမ်းလေး နှစ်လွှာ က ဖြိုးဝင်း လိင်ချောင်းပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ ထားရင်း၊ သူမ ခေါင်းကို ငုံ့ချည်မြင့်ချည် လုပ်ပေးတော့ ဖြိုးဝင်းခမြာ ကောင်းလွန်းသဖြင့် ဖင်တကြွကြွ နေအောင် ခံစားနေရလေသည်။ သူ့လက်တွေက သူမ နို့တွေကို လက်လှမ်းမှီသလောက် လှမ်းဆုပ်ပြီး နှယ်ပေးနေသည်။ တချက်တချက် စုပ်လိုက်သော ဒေါ်အလွမ်းချို စုပ်ချက်တွေက လည်း သူ့လီးတန်ထဲ မှာ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ပင် ခံစားနေရလေသည်။
ညကတည်းက အောင်းထားရတာမို့ ဖြိုးဝင်း ၏ အချစ်ရည်တွေက သိပ်ကြာကြာပင် မခံလိုက်ပဲ ဒေါ်အလွမ်းချို ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားရသည်။ဒေါ်အလွမ်းချို လည်း ဖြိုးဝင်း ဆီမှ ပရိုတိန်း ထုတ်လွတ်လိုက်သမျှကို တဂွပ်ဂွပ် ဖြင့် မျိုချလိုက်ပြီး ဖြိုးဝင်း လိင်တန်ကြီး ကိုပင် သူမ လျှာကလေး ဖြင့် သုတ်သင် သန့်ရှင်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မှ သူမ ကုလားထိုင်ကို အနောက်သို့ အနည်းရွေ့ ထိုင်လိုက်ပြီး ဖြိုးဝင်းကို သူမရှေ့ ကြမ်းပြင်သို့ မေးငေါ့ ပြလိုက်ရင်း၊
“ ကဲ မောင့် အလှည့် အလွမ်းလည်း ရေလျှံနေပြီ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးတော့”
ပြောကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်လေသည်။ ဖြိုးဝင်းက ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း ဒေါ်အလွမ်းချို ထမိန်ကို ခါးပေါ်အထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို ပေါင် နှစ်လုံး ကြားမှာ မျက်နှာအပ်လျှက်၊ ဒေါ်အလွမ်းချို အဖုတ်ကို စရက်ပေးလေသည်။
ဒေါ်အလွမ်းချို ကလည်း ဖြိုးဝင်း ရက်လို့ အဆင်ပြေစေအောင် သူမ ကိုယ်ကို ကုလားထိုင် အစွန်းသို့ အသာလျှောချထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ကားပေးလိုက်သည်။ သူမ မျက်လုံးတွေက မီးဖိုဘက်သို့ ဝင်လာမည့် လမ်းလေး ဘက်သို့ ကြည့်နေမိသည်။မနက်စောစော စီးစီး သူမ စောက်ဖုတ်ကို လျှာ နွေးနွေး စိုစို ကြီး ဖြင့် ရက်ပေးနေတာကို ခံလို့ ကောင်းနေသော်လည်း သူမ လင် နှင့် သားတို့ နိုးလာပြီး မီးဖို ခန်းထဲ လျှောက်ဝင်လာမလား စိုးထိတ်နေရလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့၊
“ တော်ပြီ မောင် ရယ် မိုးလည်း လင်းထိန်နေပြီ မကောင်းပါဘူး တော်ကြာ မတော်တဆ နိုးလာကြရင် “
“ အာ့ဆိုလည်း လာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အမြန် တချီလောက် သွားဆွဲရအောင်”
“ အို ဘယ့်နှယ့် တော်ပါပြီ ဆိုတာကို”
“ လာပါ လွမ်းရယ် မောင် က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ကျော်ကြီး နဲ့ တီဗီကြည့်ရင်း လွမ်းဖင်ကြီးတွေ ကြည့်ကြည့်ပြီး အဲဒီ ဆိုဖာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်လိုးချင်နေတာ”
နောက်တော့လည်း ဖြိုးဝင်း အလိုကို လိုက်ပေးလိုက်မိပြန်ပါသည်။ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြတင်းပေါက်မှ လမ်းမ ပေါ်ရှိ လူတွေ ကားတွေ တခါတရံ ဖြတ်သွားသည်ကို မြင်နေရသော်လည်း အိမ်ထဲ မှာ အနည်းငယ် မှောင်နေတုန်းမို့ သူတိုက တော့ မမြင်နိုင်ပါ။ သို့သော်လည်း ထိုသို့ တခါမှ အလိုးမခံဘူးသဖြင့် ဒေါ်အလွမ်းချို တယောက် ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။
တီဗီရှေ့ ဆိုဖာပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက်ကုန်း ပေးထားသော သူမကို အနောက်မှ မတ်တတ်ရပ်ကာ အားရ ပါးရ လိုးဆောင့် နေသည့် ဖြိုးဝင်း ဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံလိုက်ရပြီး နှစ်ယောက်စလုံး တပြိုင်နက် အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြရတော့သည်။နောက်ပိုင်း ဖြိုးဝင်း နှင့် သူမတို့ ရုပ်ရှင်ရုံ အတွင်း လီးစုပ်ခိုင်းခြင်း၊ စားသောက်ဆိုင် အနောက်ဖက် အိမ်သာ ထဲတွင် ခိုးဝင်ကာ လိုးကြခြင်း၊ တိုက်ခန်း လှေခါးထစ် ချောင်တွင်၊ လိုးခြင်း လီးစုပ်ခိုင်းခြင်း စသဖြင့် လူအများကြား ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် လုပ်ရခြင်းကို သဘောကျ လာကြလေတော့သည်။
သူ့အမေ ဇာတ်ကြောင်းပြန်သည်ကို နားထောင်ရင်း ဖီးတက်လာသော ကျော်ကြီး က၊
“ မေမေ တို့က ဘယ်အချိန်ထိ ဖြစ်ခဲ့ကြတာလဲ၊ ဒီကောင် လည်းသားနဲ့ တချိန်ထဲ လို အိမ်ထောင်ကျတာပဲဟာ၊ အိမ်ထောင်မကျခင်ကတည်းက ပြတ်သွားကြတာလား”
“ သားက ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ”
“ ငဖြိုး နဲ့ မေမေ လေ ဘယ်လောက်ကြာကြာအထိ လုပ်ခဲ့ကြပြီး မှ ပြတ်သွားတာလဲလို့ မေးတာ”
“ ဟယ် တို့ က ပြတ်မှ မပြတ်ပဲ ဟာ ခစ်ခစ်။ သူ မိန်းမ ရသွားပြီးလည်း တခါတလေ စိတ်လာရင် သူက မေမေ့ ကို လာခေါ်ပြီး တနေရာ သွားလိုး နေကြတုန်းပဲ၊ အရင်တုန်းက လိုတော့ ဘယ်ဟုတ်တော့မလဲ သုံးလေးလ နေမှ တခါပေါ့ “
“ ခွေးမသား”
“ ဟယ် သားက လည်း သူငယ်ချင်းအချင်းချင်းကို”
“ သူငယ်ချင်း အချင်းချင်း ပေမဲ့ ဒီကောင်က သား အမေ ကို လာလုပ်တာကိုးလို့ “
“ ကဲပါ သားရယ် စိတ်လျှော့လိုက်ပါတော့ ခု သား က အမေ့ကို စိတ်ကြိုက်လိုးလို့ ရနေပြီပဲဟာကို”
“ အင်း အခုတောင် မေမေ ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောတာ သားလီး က အရမ်းတောင်နေပြီ”
“ အေးပါ ကွယ် မေမေ ပြုစု ပေးပါ့မယ် လာလာ”
သုံးလခန့် ကြာပြီး သင်္ကြန် အခါသမယ ရောက်၍ အလုပ်များ နားကြရာ ဦးခန့်ညားဟန်တို့ အိမ်တွင် မိသားစု များ လာဆုံကြလေသည်။ ကျော်ကျော်မိုး နှင့် ဆုဝေ တို့ အခန်းများကို နဂို အတိုင်းထားထားသည် မို့ သူတို့ လင်မယား များမှာ ကိုယ့်အတွဲ နှင့် ကိုယ် ကိုယ့်အခန်းကိုယ်စီ မှာ အထုပ်အပိုးများ ချထားလိုက်ကြလေသည်။ နောက်တော့ ဒေါ်အလွမ်းချို ၊ ဆုဝေ နှင့် ဝါဝါစိုး တို့ လည်း မိသားစု ပျော်ပျော်ပါးပါး စားသောက်ဖို့ ချက်ကြ ပြုတ်ကြလေသည်။ဦးခန့်ညားဟန်၊ ကျော်ကြီး နှင့် လင်းခန့် တို့လည်း ဘီယာ၊ ဝီစကီ တို့ကို ဖေါက်ပြီး အပြင်က ဝယ်လာသော အမြီးတို့ ဖြင့် စားသောက်ရင်း စားစမြီ ပြောနေကြလေသည်။
နောက်တော့ တမိသားစု လုံး ရေမိုးချိုး ၊ ပြီး ညနေစာကို ပျော်ပျော်ပါးပါး စကားတွေ ဖေါင်ဖွဲ့ရင်း စားသောက် ကြသည်။ ပြီးတော့မှ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ထိုင်ကြရင်း က တီဗီ မှ လာနေသော သင်္ကြန်ပွဲ အစီအစဉ်များကို ကြည့်ကြလေသည်။
ဦးခန့်ညားဟန်က တယောက်ထိုင် ဆိုဖာတွင် ထိုင်လျှက် ဆုဝေ နှင့် လင်းခန့် တို့ က လပ်ဖ်ဆိ ဟု ခေါ်သော နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာတွင် ထိုင်ကြသည်။ ကျန်နေသော သုံးယောက်ထိုင် ဆိုဖာတွင် ကျော်ကျော်မိုး က အလယ်တွင် ထိုင်လျှက် ဒေါ်အလွမ်းချို က ညာဘက်၊ ဝါဝါစိုး က ဘယ်ဘက်တွင် ထိုင်နေကြလေသည်။သူတို့ အားလုံးမှာ အပြင်ပန်း ၌ ပုံမှန် နှစ်တိုင်း ထိုသို့ ဆုံနေကြ အတူတူ ဘာမှ မပြောင်းလဲ သလို ပေမဲ့ အတွင်းစိတ်တွေက တော့ လူတိုင်း ပြောင်းလဲ နေကြပြီ ဖြစ်လေသည်။
ပေါက်ကွဲတော့ မည့် အချိန်ကိုက် ဗုံးလို ပင် လီးတွေက မာ၊ စောက်ဖုတ်တွေက အစိုပြန်နေကြလေပြီ။ကျော်ကျော်မိုး က ဝါဝါစိုး ကို မျက်ရိပ် မျက်ခြေ ဖြင့် သူ့အဖေ ဆီသို့ သွားဖို့ အချက်ပေးလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က ပြုံးကာ ဦးခန့်ညားဟန် ထိုင်နေရာသို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ဦးခန့်ညားဟန် ပေါင်ပေါ်သို့ တက်ထိုင်လိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ အပေါ်မှ လက်ပြတ် ဘလောက်စ် အင်္ကျီ လိမ္မော်ရောင် ခပ်ပါးပါး ကို ဝတ်ထားပြီး အောက်မှ အဖြူရောင် ရှော့ပင် လေးကို ဝတ်ထားလေသည်။
ရှောပင်မှာ တိုလွန်းသဖြင့် ဖင်အလုံးလေး အောက်ပိုင်း တခြမ်းကို ပင် မြင်နေရလေသည်။ အခန်းထဲ ရှိ လူအားလုံး ၏ မျက်လုံး များ မှာ ဝါဝါစိုး နှင့် ဦးခန့်ညားဟန် တို့ နှစ်ယောက်ဆီ သို့ ရောက်သွားလေသည်။ ဝါဝါစိုး က ဦးခန့်ညားဟန် ပေါင်ပေါ်ထိုင်လျှက် ဦးခန့်ညားဟန် လည်ကုတ်ကို
သူမ လက်ကလေး များဖြင့် တွဲခိုကာ မျက်နှာချင်း ကပ်လိုက်တော့ ဦးခန့်ညားဟန်က ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ကာ ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်း အစုံကို ငုံစုပ် ကစ်စ် ပေးလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေကြစဉ် ဦးခန့်ညားဟန် လက်ဖဝါးတွေက ဝါဝါစိုး ၏ လုံးဝန်း ဖြောင့်စင်း သော ပေါင်တန် ဝင်းဝင်းလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။သူတို့ နှစ်ယောက် အခန်းတွင်းရှိ တခြားလူများကို ရှိသည်ဟု ပင် ဂရုမထားတော့ပဲ ရမက်ပြင်းပြင်း ဖြင့် နမ်းစုပ်နေကြသည်ကို ကြည့်နေကြရာမှ ကျန်သည့် မျက်လုံးများက ကျော်ကျော်မိုးဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။
နင့် မိန်းမ နှဲ့ နင့် အဖေ တို့ ကတော့ ကဲကုန်ပြီ ဆိုသည့်အဓိပါ္ပယ်ပါသည့် အကြည့်များ။ ကျော်ကျော်မိုးက လင်းခန့်ကို လက်ယပ်ပြကာ သူ့နေရာမှာ လာထိုင်ဖို့ ပြောပြီး သူက မတ်တပ်ရပ်ကာ လင်းခန့်တို့ ဆီ သို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ လင်းခန့် လည်း ကမန်းကတန်းထလာပြီး ကျော်ကျော်မိုး ထိုင်နေရာ ဒေါ်အလွမ်းချို ဘေးသို့ အမြန် သွားထိုင်လိုက် သည်။ကျော်ကျော်မိုး က လင်းခန့် ထိုင်ခဲ့သော ဆုဝေ ဘေးသို့ သွားထိုင်လိုက်သည်။ ဆုဝေ ကသူမ ကိုယ်လုံးကို ကျော်ကျော်မိုး ရင်ခွင်ထဲသို့ မှီလိုက်ပြီး သူမ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကျော်ကျော်မိုး ခါး ကို ရှေ့နောက် သိုင်း ဖက်ကာ သူမ လက်ချောင်းလေး ခြင်း ချိတ်ထားလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးတွေက တော့ ဒေါ်အလွမ်းချို နှင့် လင်းခန့် ဆီမှာ။
ယခင်ကတည်းက ယောက်ခမ ကြီးကို ကြောက်ရသူ လင်းခန့် မှာ ဒေါ်အလွမ်းချို ကို အရမ်းကို လိုးချင်နေသော်လည်း မထိရဲသေး၊ ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်ရင်းက ယောက်ခမ ကြီး တကိုယ်လုံးကို ခေါ်တော တထောင်အားဖြင့် ကြည့်နေရင်း သွားရည် တမြားမြား ဖြစ်နေရသည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို က ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် ဝါဝါစိုး တို့ အတွဲ သောင်းကျန်း နေကြသည်ကို ကြည့်ရင်းက ဦးခန့်ညားဟန်ကို နည်းနည်းတင်းလာသည်။
သူမ ရှေ့ မှာ ထားပြီး ချွေးမ ကို သွားရည်တမြှားမြှား ဖြစ်နေပုံ မှာ စောက်မြင်ကပ် စရာ ကောင်းလှသည်ဟု ထင်မိသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် ဝါဝါစိုး တို့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းရာမှ ပြွတ်ကနဲ မြည် အောင် ခွာလိုက်ကြပြီး ဒေါ်အလွမ်းချို တို့ ဘက်ကို လှမ်းကြည့်တာ တွေ့လိုက်ရတော့ ဒေါ်အလွမ်းချို က သူမ ဘေးမှ လင်းခန့်ကို မျက်နှာချင်း ဆိုင်ပြီး သူမ ကပင်စကာ ကစ်စ် ပေးလိုက်သည်။
လင်းခန့် လက်တွေက လည်း အလိုလို ပင် သူ အနှစ်နှစ် အလလ ကိုင်ချင်နေခဲ့ရသော ယောက်ခမကြီး ဖင်လုံးကြီးများကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်လိုက်မိလေသည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို က လင်းခန့် ပုဆိုးကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီး ကို သူမ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာ လင်းခန့် မှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။ ယောက်ခထီး ၊ ယောက်ဖ နှင့် မိန်းမ တို့ ရှေ့မှာ သူတို့ အမေ၊ မယား က ကိုယ့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ကာ ဂွင်းထု သလို ပွတ်ပေးနေတာကို မျက်နှာတော့ ပူမိသလို စိတ်ကလည်း အရမ်း တက်ကြွ မိလေသည်။
လင်းခန့် နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ ဒေါ်အလွမ်းချို က လင်းခန့်ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် လျှောဆင်းကာ ဒူးထောက်ထိုင်လျှက် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေသည့် လင်းခန့် လီးကြီးကို ခေါင်းငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။ လင်းခန့် စိတ်ထဲ မှာ သူ့ မိန်းမ၊ ယောက်ဖ၊ ယောက်ခထီး တို့ တယောက်မှ မရှိတော့ခြေ။ သူ့လီးကို အားရ ပါးရ စုပ်ပေးနေသည့် ဒေါ်အလွမ်းချို သာ ရှိတော့သည်။
သူ့လက်တွေက ဒေါ်အလွမ်းချို ဘလောက်စ် အင်္ကျီ ကြယ်သီး တို့ကို ဖြုတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချိုက လင်းခန့် လီးကို စုပ်နေရင်းက သူမ ဘက်ကို နောက်ပြန်ပြုလျှက် ဘရာဂျိတ်တွေကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ လင်းခန့်က ဘရာ နှင့် ဘလောက်စ် အင်္ကျီ ကို ခေါင်းပေါ်မှ မချွတ်ပေးလိုက်တော့ အဆင်ပြေစေရန် လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ယခု တော့ လင်းခန့် လီးကြီး ကို ခေါင်းနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် စုပ်ပေးနေသော ဒေါ်အလွမ်းချို ၏ ဖွံထွားလှသော နိုကြီး တွေမှာ လင်းခန့် ခြေသလုံးတွေကို ထိပွတ်မိနေသည်။ လင်းခန့်က သူ့လက်ဖဝါးတွေ ဖြင့် တချိန်တုန်းက စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရသည့် နို့ကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ဆုပ်နှယ်ပြစ်မိလေသည်။
“ အင့်..အ..ဖြည်းဖြည်းလေကွာ”
နည်းနည်းနာ သွားသဖြင့် ညီးလိုက်သော ဒေါ်အလွမ်းချိုကြေင့် လင်းခန့် က ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်သတ်ရင်း နိုှုသီးခေါင်း တွေကို လက်ချောင်းလေး တွေ ဖြင့် လှိမ့်ကာ ပွတ်ခြေနေပြန်သည်။
သူ့မိန်းမ က သားမက် ကို လီးစုပ်ပေးနေပြီးသားမက်က သူ့မိန်းမ နို့တွေကို ကိုင်နေတာ တွေ့ရတော့ ဦးခန့်ညားဟန်လည်း လီး တအားတောင်လာတော့သည်။ သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေသော ဝါဝါစိုး ကို အသာမ ဖယ်ရင်း လုံချည်ကို ဖြည်ချကာ သူ့လီးကြီးကို လွတ်လပ်ရေးပေးလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ဦးခန့်ညားဟန် ဘာလို နေသည်ဆိုတာကို သိသဖြင့် သူ့ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချလိုက်ကာ သူမ ဘလောက်စ် အကျႌ ဘရာဇီယာတို့ကို လှန်ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ သူမ ဆံပင်တွေကို နောက်လှန်သိမ်းပြီး ဦးခန့်ညားဟန် လီးတန်ကြီးကို ခေါင်းငုံ့ကာ နမ်းလိုက်လေသည်။
ဆုဝေ မှာလည်း သူမ အမေ နှင့် ယောင်းမ တို့က သူမ ယောက်ျား နှင့် သူမ အဖေ တို့ကို လီးစုပ်ပေးနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်းက စိတ်တွေ ထလာရပြီမို့ သူမ အကို ကျော်ကြီး ရှေ့မှာ ဆင်းထိုင်လိုက်ပြီး သူမ ဝတ်ထားသည့် တီရှပ် နှင့် ဘရာဇီယာကို ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။
မကြာခင် အတွင်း မှာ ဦးခန့်ညားဟန်တို့ အိမ်ရှေ့ခန်းအတွင်း တွင်၊ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်၊ ကောင်းလွန်းသဖြင့် ချက်ခြင်း ပြိး သွားမှာ စိုး ပြီး အောင့်အီး ထားသော်လည်း အဖြစ်အပျက်တို့က အရမ်းကို စိတ်တက်ကြွစရာမို့ အသံထွက် ကာ ငြီးငြူ ကြသည့် အသံ များ သာ ကြားနေရတော့သည်။
ထို အသံများ နှင့် အတူ ကြားနေရသည်က တော့ သင်္ကြန် အစီအစဉ်ကို ဖွင့်ထားသော တီဗီ မှ လွှင့်နေသည့် သင်္ကြန် သီချင်း များသာ ဖြစ်နေတော့သည်။
“ သင်္ကြန် နှစ်ဦး တူးပို့ တူးပို့ ..ထူးသံ မြူးသံသာ……..”
ဒေါ်အလွမ်းချို က သူမ သားမက်ကို အားရပါးရ စုပ်ပေးရင်း က ဘေးနားကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ယောက်ျား နှင့် သားတို့ကို လည်း သူမ ချွေးမ နှင့် သူမ သမီးတို့က ပုလွေ မှုတ်ပေးနေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို က မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး လင်းခန့်ကို၊
“ သား လာ မေမေ့ ကို လိုးပေးတော့”
ပြောလိုက်လေသည်။ လင်းခန့်လည်း ဝမ်းသာ အားရ ထလိုက်ပြီး ဒေါ်အလွမ်းချို ကို ဖက်ပြီး ကစ်ဆင် ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို ဝတ်ထားသော ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တော့ သူမ တကိုယ်လုံး အဝတ်အစား တမျှင်မှ မရှိတော့ခြေ။ ဒေါ်အလွမ်းချို က ဆိုဖာ လက်ရမ်းပေါ် မှာ တတောင်ဆစ် ကို ထောက်ပြီး သူမ ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်။
ကားစွံနေသောဖင်ကြီး နှစ်လုံး အကွဲကြောင်းအောက်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက အရည်တွေ ရွှမ်းလဲ့ နေသည်။ အရည်မရွှမ်းပဲ ခံနိုင်ပါ့မလား မိမိ ခင်ပွန်း၊ သား ၊ချွေးမ နှင့် သမီးတို့ ရှေ့မှာ သားမက်ဖြစ်သူ အလိုးခံဖို့ကို ဖင်ကုံးပေးနေရတာ၊ ဒီထက်ပို စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ရှိပါအုံးမလား။
လင်းခန့် လည်း စိတ်လှုပ်ရှားပြီး အကြောတွေ တဆတ်ဆတ်တုံနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်အလွမ်းချို အဖုတ်ဝ မှာ အသာတေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေလို့ သူ့လီးကြီး က လျှောကနဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပေမဲ့မချောင်လွန်း မကျပ်လွန်း အိအိလေး နဲ့ နွေးထွေးနေတာမို့အရမ်းကို အရသာ ရှိသွားပါတယ်။ ဒီဖင်ကြီး နဲ့ ဒီအဖုတ်ကြီးက ရေစိမ်ခံ အလိုးခံ နိုင်မှာပဲ ဆိုပြီး စိတ်ထဲ အမြဲတွေး ပြစ်မှား မိနေတဲ့ လင်းခန့် တယောက် အခု တကယ်လိုးနေရပြီ ဆိုတော့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံး အရင်းကို လက်နှစ်ဖက် နဲ့ စုံကိုင် ပြီး အားရပါးရကို ဆောင့်လိုး မိနေပါတော့သည်။
“ ဖွတ်..ဖတ်…ဖလွှတ်…ဖတ်..”
“ အိ….အ…အီး…အား…”
ဆုဝေ မှာ သူမ အကို ပေါင်ပေါ်တွင် နောက်ပြန်ထိုင်ရင်းက သူမ အကို လီး ကြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေအောင် အသာ ကြွလိုက် ထိုင်ချလိုက်လုပ်နေသည်။ သူတို့ မောင် နှမ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံးတွေက သူတို့ အမေ နှင့် လင်းခန့် တို့ လိုးနေတာကို ကြည့်နေကြသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် ဝါဝါစိုး တို့လည်း ထို့ နည်း ၎င်း ပင်။ ဝါဝါစိုး က ဦးခန့်ညားဟန် ပေါင်ပေါ်ထိုင်ရင်း က သူမ ယောက်ခမကြီးကို သူမ သားမက်က လိုးနေတာကို ပြုံးစစ ဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။
သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဦးခန့်ညားဟန်လီးကြီးကတော့ မာတောင် တောင့်တင်းနေလေပြီ။ မမာပဲ ခံနိုင်ပါ့မလား၊ သူ့မိန်းမ ဆိုဖာပေါ် လက်ထောက်ကုံးပေးနေသည်ကို သားမက် ဖြစ်သူက အနောက်မှ မတ်တတ်ရပ်ပြီး မျက်လုံးပိတ်ကြံုးဆော် နေတာ၊ သူ့မိန်းမ မျက်နှာပေါ်မှာ ရမက် သွေးတွေ ဖြာပြီး မျက်လုံးလေး မှေးနေပုံ မှာ သူ့အတွက် အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေရသည်။ တခြား ယောက်ျား နဲ့ လိုးရင် သူ့မိန်းမ မျက်နှာလေး ဘယ်လို များ နေမလဲ ဟု တွေးနေမိတာတွေ အခု တော့ လက်တွေ့ မြင်နေရပြီ မဟုတ်လား။
ဝါဝါစိုး ခါးလေး ကို ကိုင်မကာ သူ့လီးကြီးကို ဒစ်နားအထိ ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ဆောင့်ချလိုက်သည်။
“ အ.. ဖေဖေ ကလည်း ဖြည်းဖြည်းလေ ဝါ့ ဟာလေးအောင့်သွားတာပဲ ရှီးးးးး”
ဆုဝေ နှင့် ကျော်မိုးတို့ မျက်လုံးတွေက ဝါဝါစိုး တို့ အတွဲဆီ မျက်လုံးရောက်သွားသည်။ ချွေးမ လေးကို ပေါင်ပေါ်တင်ထားပြီး ခါးလေး ကိုင်ကာ မကာ ဆောင့်လိုးနေသော ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် ဒေါ်အလွှမ်းချို တို့ မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားကြသည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို ဖင်ကြီးက ပိုခါရမ်းလာသလို ၊ ဦးခန့်ညားဟန် ဆောင့်ချက်တွေက လည်း ကြမ်းလာသည်။
“ ဖွတ်..ဖတ်…ဖလွှတ်…ဖတ်..”
“ ဖွတ်..ဖတ်…ဖလွှတ်…ဖတ်..”
“ ပလွတ်…ဗြွတ်..ဖွစ်..ဖတ်..”
“ အားးးးး အီးးးးး”
“ အို့…..ရှီး”
“ ကျွတ်စ်….ကျွတ်စ်…အား….”
အခန်းထဲ မှာ လိုးသံ၊ ငြီးသံ တို့သာ ရှိတော့သည်။ မကြာခင်မှာပင် သုံးတွဲစလုံး ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ဆိုသလို ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားကြလေသည်။
................................................................................................
အားလုံးမှာ ပထမဆုံး အကြိမ် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တယောက်ရှေ့မှာ တယောက် လိင်ဆက်ဆံမှု ပြုမိကြတာမို့ အနည်းငယ် ရှက်အမ်းအမ်း ဖြစ်နေကြသည်။ တီဗီ ကို ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် ပြန်ကြည့်နေကြရင်း တယောက်တလှည့်စီ နောက်ဖေးဖက်သွားကာ ဆေးကြော သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အဝတ်အစား များ ပြန်ဝတ်ထားကြသည်။ နောက်တော့ တနေ့လုံး လည်း ခရီးပန်းလာ ကြတာမို့ အိပ်ဖို့ ပြင်ကြတော့သည်။မိမိ တို့ သက်ဆိုင်ရာအခန်းစီသို့ ပြန်ကြမည် အလုပ်တွင် ဝါဝါစိုး က ၊
“ နေပါအုံး ဒီလောက်အထိ ပွင့်လင်းလာကြပြီးမှ ထုံးစံအတိုင်း ကိုယ့်အတွဲ နဲ့ ကိုယ်ပဲ ပြန်အိပ်ကြတော့မလား”
အားလုံး၏ မျက်လုံးတွေက ဝါဝါစိုး မျက်နှာပေါ် ရောက်ကုန်ကြသည်။ ဘာဆက်ပြောမလဲ ဆိုတာကို စိတ်ဝင်တစား စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ ကျော်ကြီးက၊
“ အာ့ဆိုရင် ဘယ်လို တွဲမလဲ ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို ရွေးမလဲ”
ဝါဝါစိုး က ဆက်၍။
“ လေဒီဖတ်စ် ဆိုသလိုပဲ ဒီည ကတော့ အမျိုးသမီးတွေကို ဦးစားပေးတဲ့ အနေနဲ့ အမျိုးသမီး တွေက စရွေး မယ်လေ၊ မနက်ဖြန်ကျတော့ အမျိုးသားတွေ ရွေးပေါ့၊ သင်္ကြန်တွင်းတခုလုံး အချိန် ရှိသေးတာပဲဟာ သဘောတူလား”
အားလုံး က ခေါင်းညိမ့်လိုက်ကြသည်။ ထိုအခါမှ ဝါဝါစိုးက၊
“ အာ့ဆိုရင် မိန်းခလေးတွေက သူတို့ ဒီည အတူအိပ်ချင်တဲ့သူကို ရွေးပီး သူတို့ အိပ်ခန်းကို ခေါ်မယ်၊ ကြီးသူ ကို ဦးစားပေးတဲ့ အနေ နဲ့ မေမေလွမ်းက စရွေးမယ်၊ ပြီး ရင် ဝါ၊ ပြီးတော့ ကျန်တဲ့သူ ဆုဝေ ရမယ် ခစ်ခစ် “
ဒီတခါတော့ အားလုံး မျက်လုံးတွေက ဒေါ်အလွမ်းချို ဆီသို့ ရောက်သွားကြသည်၊ ဒေါ်အလွမ်းချို က ပြုံးလျှက်၊
“ အိုကေ၊ ဒီညတော့ မောင်လင်းခန့် နဲ့ ကြုံဖူးသွားပြီ။ မောင် နဲ့ကလည်း နှစ်ပေါင်းများ စွာ ညတိုင်း အိပ်လာတာ ဆိုတော့ သား ကျော်ကြီး ပဲ ရှိတော့တယ် သားလာ မေမေ နဲ့ အိပ် ဒီည”
ကျော်ကြီးက ဒေါ်အလွမ်းချို နား လျှောက်သွားပြီး ဒေါ်အလွမ်းချို နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန် တယောက် သားက သူ့အမေ ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုတာကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာပြန်သည်။ ဝါဝါစိုး က ၊
“ ဝါဝါ အတွက်က ရွေးစရာနှစ်ယောက်ပဲ ကျန်တော့တာ ဖေဖေ နဲ့က ဒီည တချီ ဆွဲပြီး ပြီ ဆိုတော့ လုံးဝ မဆုံရသေးတာ ကိုလင်းခန့် ပဲ ရှိတော့တယ်၊ ဆုဝေ စိတ်မဆိုးဘူး ဆိုရင်တော့ ခစ်ခစ်”
“ မဆိုးဘူး မမဝါ ဆုဝေ က သူနဲ့ ချည်းအိပ်နေရတာ ပျင်းနေပြီ အပိုင်တောင် ပေးလိုက်ချင်တာ ခစ်ခစ်”
လင်းခန့် ကလည်း ဝါဝါစိုးကို အရမ်းလုပ်ချင်နေသူမို့ ဝမ်းသာ အားရပင် ဝါဝါစိုး နားလျှောက်သွားကာ ဘေးနားကပ်ရင်း ခါးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန် တယောက်တော့ရင်ထဲ မှာ တဒုန်းဒုန်းခုံလို့၊ ခုလို စီစဉ်ပေး သည့် ဝါဝါစိုး ကို အရမ်းကျေးဇူး တင်နေမိသည်။ သူ့ကို ရွေးခိုင်းလျှင်တောင် သူက ဆုဝေ ကို ရွေးချင်ပေမဲ့ ပါးစပ်က ပြောထွက်မှာ မဟုတ်။ အခု လို အလိုလို တိုက်ဆိုင်ပြီး ရလာလိုက်တော့ ပြောစရာ မလိုတော့ပြီ။
သူ အနှစ်နှစ်အလလ တောင်းတ ခဲ့ရသည့် အိပ်မက်ကို ဒီည တော့ အကောင်အထည် ဖေါ်ရတော့မည်၊ စိတ်လှုပ်ရှားမှု တအားများပြီး ရင်တွေ တအားခုန်နေသဖြင့် သူ့လီးကြီး မှာ တောင်ပင် မတောင်နိုင်တော့ခြေ။ ဆုဝေလေးကို မြတ်နိုးစွာ ကြည့်လိုက်မိသလို ဆုဝေလေးကလည်း မျက်နှာလေး ပန်းရောင် ထလျှက် သူ့ကို ရှက်ရွံ့ရွံ့လေးပြန်ကြည့်နေမိသည်။နောက်တော့ ဒေါ်အလွမ်းချို က ကျော်ကြီးကို လက်ဆွဲလျှက် သူမ အခန်းရှိရာသို့ လျှောက်သွားသလို၊ ဝါဝါစိုးကလည်း လင်းခန့် လက်ကို ဆွဲကာ အပေါ်ထပ်က သူမ တို့ အခန်းရှိရာ သို့ စတက်လေသည်။
ထိုသို့ သွားနေရင်းက ဦးခန့်ညားဟန်တို့ကို နောက်လှည့်ကြည့်ရင်း၊
“ ဖေဖေ နဲ့ ဆုဝေတို့ တညလုံး ဒီလိုပဲ တယောက်ကို တယောက် ရပ်ကြည့်နေကြတော့မှာလား ခစ်ခစ်”
ဟု ပြောကာ တက်သွားတော့သည်။ ဆုဝေ က ရှက်သလို ခေါင်းလေး ငုံ့နေသဖြင့် ဦးခန့်ညားဟန်က အနားလျှောက်သွားရင်း၊
“ သမီး အဖေ နဲ့ မအိပ်ချင်ရင်လည်း ရတယ်လေ၊ သမီးအခန်း သမီး ပြန်သွားအိပ်လိုက်တော့ ဖေဖေ ဒီဧည့်ခန်း မှာပဲ အိပ်လိုက်တော့မယ်”
“ ဘယ်သူက မအိပ်ချင်ဘူး ပြောလို့လဲ၊ ဖေဖေ ကရော သမီး နဲ့ မအိပ်ချင်လို့လား “
“ ဘယ်မအိပ်ချင်လည်း ရှိပါ့မလဲ ကွာ ဖေ..ဖေ..က…အာ..”
မျက်နှာကြီး နီပြီး စကားထစ်အ ထစ်အ ဖြစ်နေရှာသူ ဦးခန့်ညားဟန်ကို ကြည့်ကာ ခစ်ကနဲ ရီပြီး ဆုဝေ က ခြာကနဲလှည့်ကာ လှေကား ရှိရာသို့ ထွက်သွားလိုက်လေသည်။
“ အိပ်ချင် ရင်လည်းလာ အခန်းထဲ လိုက်ခဲ့တော့ အဲမှာ ကျောက်ရုပ်ကြီးလို ရပ်မနေနဲ့တော့ ခစ်ခစ်”
လှေခါးပေါ် သူ့ကို ကျောပေးကာ တက်သွားသော ဆုဝေ ၏ ကိုယ်လုံးကစ်ကစ်ကလေး ခါးသေးကာ စွံ့ကားသော ဖင်လုံးကြီး တွေ စကဒ်တိုတို အောက်မှ ချော်မွတ်နေသည့်ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်လေး တွေက ဦးခန့်ညားဟန် လီးကြီးကိုဒေါင်ကနဲ နေအောင် ထောင်မတ်လာစေလေသည်။ ဥိးခန့်ညားဟန် စကားပြန်မပြောတော့ ဧည့်ခန်းမီးခလုပ်ကို ကမန်းကတန်းပိတ်ရင်း ဆုဝေ အနောက်မှ အပြေးလေး တက်လိုက်သွားလေတော့သည်။ဦးခန့်ညားဟန် ကဆုဝေတို့ အခန်းထဲ ကို ဝင်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ မှောက်အိပ်နေသော ဆုဝေကို တွေ့လိုက်ရသည်။
အဲဒါလည်း ခပ်ကောင်းကောင်းပဲ ဟု တွေးမိသည်။ ဆုဝေ ရှက်နေတာလည်း မပြော နှင့် သူလည်း မျက်နှာပူမိသည်။ ခု လို မျက်လုံးချင်း မဆုံပဲ နဲ့ စရရင် ပိုကောင်းမည်ဟု တွေးမိသည်။ ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပြစ်နေရင်းမှ ဆုဝေ တကိုယ်လုံး ကို မျက်စေ့ အစာကျွေးနေမိသည်။ မှောက်ရက် အိပ်နေတာမို့ ဆုဝေ ရင်သားတွေကို မမြင်ရသော်လည်း ၊
ဆုဝေ ခါးလေး မှ အောက်ပိုင်း ကားစွံ့ ကာ လုံးဖွံ့လှသော ဖင်လုံးကြီး တွေက သူ့အမေ နှင့် နင်လားငါလား ။ ဂါဝန်ခတ်တိုတို အောက်မှ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေး တွေက ချောမွတ်ကာ ဝင်းနေသည်။ သူမ ငယ်စဉ် တင်းနစ် ကစားချိန် ကတည်းက ကုံးရက်ချင်ခဲ့ရသည့် ထိုပေါင်တန်ကလေးတွေ။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးက အလိုလို ပေါင်လုံးလေး တွေပေါ် ရောက်သွား မိသည်။ ဆုဝေ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။
ဖေဖေ လက်ဖဝါးကြီး သူမ ပေါင်ပေါ် ရောက်လာတော့ ကြက်သည်းမွှေးညှင်း တွေ ထသွားရသည်။ သူမ ပိပိလေး ကတော့ အရည်တွေ ရွှဲနေလေပြီ။ သူမ ပေါင်အတွင်းသားလေး တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလာတော့ ဖေဖေ အဆင်ပြေစေရန် သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို အသာ ကားပေးထားလိုက်သည်။ သူမ ဖင်လုံးသားတွေ လေ တချက်အေးကနဲဖြစ်သွားတော့ သူမ ဂါဝန် တိုလေးကို သူမ အဖေ က ဖင်ပေါ်လှန်တင်လိုက်သည်၊ ဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ အို ရှက်လိုက်တာ ၊ ငါ့အဖုတ်လေး အရည်တွေ စိုရွဲပြီး စိမ့်ကျနေတာကို သူကြည့်နေပြီ ဆိုသည့်အသိက ပိပိလေး ထဲမှ အရည်တွေကို ပိုပြီး ထွက်ကျလာစေလေသည်။
ဦးခန့်ညားဟန်က ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဆုဝေ ပေါင် နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးတုတ်ကာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့လက်ဖဝါးကိုပက်လက်ထားကာ ဆုဝေ ပေါင်ခွဆုံ အောက်ထိုးထည့်ပြီး ဆုဝေ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ဆုဝေ စောက်ဖုတ်မှ စိမ့်ကျနေသည့် စောက်ရည်ကြည်များက သူ့ဖဝါးသို့ စိုစွတ်ကျလာလေသည်။ ဆုဝေ ဆီ မှ ငြီးသံလေး ထွက်လာပြီး သူမ ဖင်ကြီးများ ကြွတက်လာသည်။
ဦးခန့်ညားဟန်က ဆုဝေ ပေါင်လုံးလေး တွေကို ကိုင်ပြီး ဒူးကို ကွေးစေလိုက်တော့ ဆုဝေ မှာ အလိုလို ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ရက်သားလေး ဖြစ်သွားရသည်။ ထိုအခါမှ အမွှေးပါးပါးလေး သာ ရှိပြီး မို့ဖေါင်း နေသော သူ့သမီး ဆုဝေ ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဦးခန့်ညားဟန် အနီးကပ် တွေ့ရတော့သည်။ သွာရည် တမြှားမြှား ဖြစ်နေသည် မို့ သူ့လျှာကြီး ဖြင့် ဆုဝေ စောက်ဖုတ်လေးကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ပင် ကုံးရက် ဖြစ်လိုက်သည်။ ဆုဝေ ဖင်ကြီး ခါရမ်းသွားရသည်။
ဆုဝေ စောက်စေ့လေးကို သူ့လက်ထိပ်ကလေး ဖြင့် တဖက်က ကလိရင်း လျှာကြီးကို စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေ ရက်လိုက်စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းလိုက် ဘာဂျာ စွမ်းပြနေသော သူမ ဖေဖေ ကြောင့် ဆုဝေ ခမျာ ကြက်သည်းတွေထကာ စောက်ရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကျလာရပြန်ပါသည်။ ဦးခန့်ညားဟန်က စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးကို ပင့်ရက်လာရင်း ဆုဝေ ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုကို ဖြဲကာ ခရေပွင့် အညိုလေးကို ပါ ရက်ပေးလိုက်သည်။
“ အိုး..ဖေဖေ့..အဟင့်”
ဆုဝေ ဆီ မှ အော်ငြီးသံ ပါထွက်လာရသည်။ ဦးခန့်ညားဟန်က သူ့လျှာကို မာမာလေး လုပ်ပြီး လျှာထိပ်ဖြင့် ဆုဝေ ဖင်ပေါက်လေးကို ဝင်သလောက်ထိုးထည့်ကာ ကလိပေးသည်။ ဆုဝေ မနေနိုင်တော့ ဖင်ကြီးတွေ ခါယမ်းရင်းက၊
“ ဖေဖေ အား ဘယ်လို လုပ်နေတာလည်း သမီး ငရဲ ကြီးတော့မှာပဲ အား”
“ သမီး ကောင်းလားဟင် ဖေဖေ လုပ်ပေးတာ”
“ အင်း ကောင်းတယ် ဖေဖေ အားးးးးး အစေ့လေးကို နာနာပွတ်ပေးပါ သမီးပြီးတော့မယ်”
ဦးခန့်ညားဟန်က စောက်စေ့လေးကို နာနာ ပွတ်ခြေပေးရင်းက ဆုဝေ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားတွေကို ပါ သူ့နူတ်ခမ်း နှင့် ညှပ်ပြီး ဆွဲဆုပ်လိုက်တော့ ဆုဝေ ကိုယ်ကလေး တောင့်တင်းသွားကာ တချီ ပြီးသွားရတော့သည်။အသားလေး တွေ တဆတ်ဆတ်တုံပြီး မှ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်ကနဲ ဖြစ်ကာ ပြီး သွားရရှာသော ဆုဝေ ကို ဦးခန့်ညားဟန်က ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ကာ ထွေးပွေ့ထားလိုက်သည်။ ဆုဝေ မှာ ရှက်ရှက်ကလေး ဖြင့် ဦးခန့်ညားဟန် ရင်ခွင်ထဲ တိုးခွေ့ ကာ မျက်နှာလေးကို ဖွက်ထားရှာလေသည်။
ခနတာ နားနေကြပြီး ဦးခန့်ညားဟန်က ဆုဝေ မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့ကာ နူတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ဆုဝေ မှာ မျက်လုံးအစုံ ကို ပိတ်ထားသဖြင့်၊
“ ဘာလို့ မျက်စေ့ကို ပိတ်ထားရတာလဲ သမီးရဲ့ ဖေဖေ့ကို မုန်းသွားလို့လား”
“ ဟင့်အင်း ရှက်လို့”
“ အို ဘာရှက်စရာရှိလို့လည်း ဒီအခြေနဲ့ အနေ ရောက်နေပြီးမှ”
“ အို သမီး ပိပိလေးရော ဟို အနောက်ပေါက်ရော ဖေဖေ မြင်ပြီး လုပ်ချင်တာလည်း လုပ်ထားတာ ရှက်တာပေါ့လို့”
“ အမလေး ကွာ၊ လုပ်ချင်တာတွေ အကုန်မလုပ်ရသေးပါဘူး၊ ခု မှ အင်ထရို ရှိပါသေးတယ်”
“ အယ် ဒါ အင်ထရိုပဲ လား ဟင်း သိပါတယ် ဖေဖေ ဘယ်လောက်ကဲမှန်း အဝင်း နဲ့ကတည်းက သိပါတယ် ဟွန်း”
“ ဟင် ဝင်းဝင်းမာ နဲ့ ဖေဖေ နဲ့ ဖြစ်တာ သမီးသိတယ် ဟုတ်လား”
“ အင်းလေ သမီး သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးကို မသိပဲ နေမလား၊ သမီး တခါ နှစ်ခါတောင် ချောင်းကြည့်ဘူးသေးတယ်၊ ဖေဖေ အဝင်းကို ပက်ပက်စက်စက်ကို လိုးတာ”
“ အဟီး အဲဒီတုန်းကတည်းက ဖေဖေ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလိုက်ရောပေါ့ သမီးရယ်”
“ ဘာကိုပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောရမှာလဲလို့”
“ အော် သမီးကလည်း ဖေဖေ့ကို စိတ်ဝင်စားနေတယ်ဆိုတာ ကိုပြောတာလေ”
“ အို့ ဘယ်သူက စိတ်ဝင်စားနေတယ်လို့ ပြောလို့လဲ”
“ သမီးပဲ ချောင်းချောင်းကြည့်တယ်ဆို၊ ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီ ကွာ သမီး စိတ်မဝင်စားရင်လည်း၊ ဖေဖေ ကတော့ ဝင်းဝင်းမာ နဲ့ ဖြစ်သွားရတာ သမီးကြောင့်ပဲ”
“ ဟင် ဘယ့်နှယ့် သမီး ကိုဆွဲထည့်ရပြန်တာတုန်း”
“ ဟုတ်တယ်လေ အဲတုန်းက ဖေဖေ တကယ် စိတ်ဝင်စားနေတာ က သမီးပဲ။ သမီး တင်းနစ်ရိုက်ရင် ဝတ်တဲ့ ဂါဝန်အောက်က ပေါင်လုံးလေး တွေ ကြည့်ရင်း လီးတချိန်လုံး တောင်နေရတော့ သမိးနဲ့ ဆင်တဲ့ သမီးသူငယ် ချင်းကို ပဲ ဖန်လိုက်ရတာပေါ့ အဟီး”
“ ဖြစ်ရမယ်”
“ အဲတုန်းက ဝင်းဝင်းမာ ကို သာ လိုးနေတာ စိတ်က သမီးကို လိုးတယ်လို့ မှန်းပြီး လိုးနေတာ”
“ ဟင်တကယ် ဟုတ်လို့လား၊ သမီးက အဝင်း ဖေဖေ့လီး စုပ်ပေးနေတော့ မနာလို ဖြစ်နေရတာ သူ့အစား ငါသာ ဖြစ်လိုက်ချင်တယ် ဆိုပြီး”
“ တကယ်လား လာလေအခု လုပ်လို့ ရတာပဲဟာကို ဟားဟား”
ဦးခန့်ညားဟန်က ပြောရင်း ဆိုရင်းက မာတောင်လာသော သူ့လီးကြီးပေါ်သို့ ဆုဝေ လက်ကလေးကို ဆွဲယူကာ တင်ပေးလိုက်သည်။ ဆုဝေ က မျက်စောင်းလှလှလေး တချက်ထိုးရင်းက ဦးခန့်ညားဟန် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု သလို တချက်နှစ်ချက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ ပင် ဦးခန့်ညားဟန် ခြေရင်းဘက်သို့ လျှောဆင်းရင်း လီးထိပ်ဖူးကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ငုံ့ကာ နမ်းလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ဥိးခန့်ညားဟန် လီးကြီးက ဆုဝေ အာခံတွင်း အတွင်းသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးဝင် သွားခဲ့လေပြီ။
သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက် မှုတ်လိုက် ရက်လိုက် လိုးလိုက် ဖြင့် မနက် အာရုံတက်မှ ပင် အိပ်ပျော်သွားကြရပြီး၊ နေမြင့် မှ ပြန်နိုးလာကြသဖြင့် တခြားသူများ ဘာပြောမလဲ အတွေး နှင့် အိမ်အောက်ဆင်းလာတော့ တခြားလူများလည်း သူတို့ နည်းတူ အခု မှ နိုးလာကြကြောင်း တွေ့လိုက်ရလေသည်။
အိမ်မှာ မနေ့က ကျန်သည့် အစားအသောက်များ ဖြင့် အဆာပြေစားသောက်လိုက်ကြသည်။ ဒီနေ့ စားသောက်ကြဖို့ အတွက် ချက်ပြုတ်ရန် စျေးသွားဖို့ လိုသဖြင့် လင်းခန့် ကားဖြင့် ဝါဝါစိုး နှင့် ဆုဝေ တို့ သမီး ယောက်မ နှစ်ဦး စျေးဝယ်ထွက်သွားကြလေသည်။
ဧည့်ခန်းထဲ တွင် ဦးခန့်ညားဟန်၊ ဒေါ်အလွမ်းချို နှင့် ကျော်ကျော်မိုးတို့ သာ ကျန်ခဲ့တော့ ဒေါ် အလွမ်းချိုက
“ မောင် မနေ့ည က သမီး နဲ့ ဘယ်လောက်တောင် သောင်းကျန်းကြသလဲ “
“ မ တို့ သားအမိ နဲ့ အတူတူ ပဲ ပေါ့ကွာ ခိခိ လာပါအုန်း မိန်းမ ရာ ခု လို ကျတော့ လည်း မိန်းမ ကို လွမ်းပြန်ရောကွ”
“ တော်ပါ အပိုတွေ”
“ ပြွတ်စ် ပြွတစ်”
ဦးခန့်ညားဟန် က သူဘေးနား ဆိုဖာပေါ် လာထိုင်သေား ဒေါ်အလွမ်းချို ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သလို၊ ဒေါ် အလွမ်းချို ကလည်း ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ သူတို့ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသည့် ကျော်ကျော်မိုးက ပြုံးကြည့်နေရင်းက၊
“ ဖေဖေ နော် ကျနော့် အရင်မိန်းမ ကိုလည်း ကပ်ကိုးလုပ်တယ်၊ အခု ကျနော့် မယား အသစ်ကလေးကို လည်း ကပ်ကိုး လာလုပ်နေပြန်ပလား အဟီး”
“ အောင် မယ် ဒါက ငါ့ အရင်မယား ကွ မင်းက နောက်မှ ကြာခိုတာ၊ ဟဲဟဲ။ အေးပါကွာ ငါလည်း မင်း အရင်မယားကို ကြာခို ခဲ့တာပါပဲ ဘဲစား ဘဲခြေ ပေါ့ကွာ ဟဲဟဲ”
“ တော်တော့ ရှင်တို့ ပေါက်ကရ တွေ နားရှက်စရာ ပြောမနေနဲ့တော့”
“ တကယ်ကွာ အခု ကိုယ့်မိန်းမကို ကိုယ်ပြန်လုပ်ရမှာ တွေးပြီး လီး တကယ်တောင်လာပြီး ၊ မိန်းမ ရေ မောင့်ကို ပြုစုပေး ပါအုံး၊ မင်းရဲ့ လင်ငယ်လေး ရှေ့မှာ လုပ်ချင်လို့ အဟိ”
ဦးခန့်ညားဟန် က နောက်မှီ ရော လက်ရမ်းရော မပါသည့် ကွပ်ပြစ်ကဲ့သို့သော ဆိုဖာမှာ ထိုင်လျှက် ဒေါ်အလွမ်းချို ခါးလေးကို ဖက်ကာ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား သွင်းလိုက်သည်။ သူ့ပေါင်ကြားတွင် မတ်တတ်ရပ်နေသော ဒေါ်အလွမ်းချို တီရှပ်ကို ချွတ်စေလိုက်တော့ ဘရာ မဝတ်ထားသည့် ဖွံ့ထွားသည့် စနေနှစ်ခိုင်က ဝင့်ကြွားကာ ပေါ်ထွက်လာလေသည်။ ဦးခန့်ညားဟန်က ရင်နှစ်မွှာ ကြား ကို မျက်နှာအိပ်ကာ ဖိပွတ်လိုက်သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို က ထမိန်ကိုပါ ကွင်းလုံး ချွတ်ချပြီး ဦးခန့်ညားဟန်အပေါ် ခွတက်လိုက်တော့ ဦးခန်ညားဟန်က ဆိုဖာပေါ်မှာ ကျောမှီချကာ လှဲလိုက်ရင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကန်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။
ဦးခန့်ညားဟန် မြွေကြီးက သူဝင်နေကျ တွင်းကို သိနေသည်မို့ လျှောကနဲ တွင်းဝင် ဖြောင့်လေသည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို မှာ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြူးကနဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် ပါးစပ်ကလေး အသာ ဟ သွားရသည်။ သူမ တတောင် နှစ်ဖက်ကို ဦးခန့်ညားဟန် နားထင် တဖက်တဖက်မှာ ထောက်ရင်းက သူမ ဖင်ကြီးကို ကြွပေးကာ ဦးခန့်ညားဟန် လီးကြီး မှ စောက်ဖုတ်ကို အသာကြွလိုက်သည်။
သူမ နို့သီးခေါင်းတွေကို အောက်မှ မော့ကာ စုပ်ပေးနေသည့် ဦးခန့်ညားဟန်ခေါင်းကို သူမ လက်ချောင်းကလေးတွေ ဖြင့် ပွတ်ပေးရင်းက သူမ ဖင်ကြီးကို နိမ့်ကာ မြင့်ကာ နှင့် လိုးပေးနေသည်။ ထို အချိန်တွင် သူမ ဖင်ဝမှာ အေးကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျော်ကျော်မိုး၊ သူလည်း ကိုယ်လုံးတီး နှင့် လက်ထဲက လုဘရီကေးရှင်း ဘူးလေးကို ညှစ်ကာ သူမ ဖင်ဝကို ချောဆီတွေ ထိုးသွင်းနေသည်။
ကျော်ကြီး ဘာလုပ် တော့မည် ဆိုသည်ကို သိနေသည့် ဒေါ်အလွမ်းချို က အသံလေး ထွက်ကာ ငြီးလိုက်မိသည်။ သူမ ဗီဒီယိုတွေ မှာ တူးအင်ဝမ်းကို ကြည့်ဖူးသော်လည်း တခါမှ မခံစားဘူး သဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားလာရသည်။ ကျော်ကြီးက ဒေါ်အလွမ်းချို ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခု ကြားမှ ခရေပွင့်လေးအား ချောဆီ ကောင်းကောင်းထိုး ကာ ကရိုင်းရင်း အဆင်ပြေလာတော့ သူ့လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ဖင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ မာတောင် နေသော သူ့လီးကြီး ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း နှစ်ကာ သွင်းလိုက်သည်။
ဒေါ်အလွမ်းချို တယောက် အခု မှ သူမ စောက်ဖုတ် နှင့် ဖင်ဝ မှာ လီး ကြီး နှစ်ချောင်း ဖြင့် ပြည့်နှက်သွားသည့် ဖီလင်ကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ယခုတော့ သူမ ဖင်အကြွတွင် ကျော်မိုး လီးကြီးက သူမဖင်ထဲ အဆုံးအထိ သွားပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဦးခန့်ညားဟန်လီး ကြီးက ကျွတ်ကာနီး အထိ ထွက်လာသည်။ သူမ က လီးကြီး အပေါ် သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဖိချကာ လိုးလိုက်တော့ ကျော်မိုးလီးကြီးက သူမ ဖင်ပေါက်ဝကနေ ဆွဲထုတ်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ အရသာမှာ အဝင်ရော အထွက်ကော ကောင်းသည်မို့ မျက်စေ့လေးမှေးကာ ခံစားနေလိုက်မိသည်။
“ ဟောတော့ မေမေ တို့က တော့ စနေပြီ”
ရုတ်တရက် အိမ်ထဲသို့ လူတွေ ဝင်လာသံကြားတော့မှ သုံးယောက်သား လှည့်ကြည့်မိကြသည်။ စျေးက ပြန်လာကြသော လင်းခန့်၊ ဆုဝေ နှင့် ဝါဝါစိုး တို့ မျက်လုံးသုံးစုံ က သူတို့ သုံးယောက်ကို အဝိုင်းသား နှင့် ကြည့်နေကြသည်။ မျက်နှာတွေက လည်း ရီချင်သလိုလို။ လင်းခန့်က သူယူလာသော အထုပ်ကို ကြမ်းပေါ်မှာ ချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်လိုက်တေ့ မာလာစ လီးကြီး မှာ အကြောတွေ ထောင်ထလာသည်။ သူက ဒေါ်အလွမ်းချို ခေါင်းရင်းဘက်ကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး၊ ဒေါ်အလွမ်းချို မျက်နှာရှေ့တွင် သူ့လီးကြီးကို ရမ်းပြလိုက်သည်။
“ ကဲ မေမေ့ မှာ ကျန်နေသေးတဲ့ တပေါက်ကို ကို ကျနော်ပဲ ဝင်ဖြည့်ပေးလိုက်ရတော့မှာပဲ ဟဲဟဲ”
ဟု ပြောလိုက်ာ ဒေါ်အလွမ်းချို လည်း မျက်စောင်း တချက်ထိုးလိုက်ရင်း လင်းခန့် လီးကြီးကို လှမ်း ဆုပ်ကိုင် ရင်း သူမ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ဆုဝေ နှင့် ဝါဝါစိုး တို့ လည်း ဒေါ်အလွမ်းချို ၏ သရီးအင်ဝမ်း ဆွဲနေသည်ကို ကြည့်ရင်းက စိတ်တွေ ကြွလာကြပြီး သူမတို့ အဝတ်အစား များကို ပါ တစ မကျန် ဆွဲချွတ်ကြလိုက်လေသည်။ ဆုဝေ က ဒေါ်အလွမ်းချို ပါးစပ်ကို မတ်တတ်ရပ်လျှက် လိုးနေသော သူမ ယောက်ျား အနောက်မှာသွားရပ်လျှက် သူမ နို့တွေ ဖြင့် ကျော်ပြင်ကို ဖိပွတ်ရင်း က ကိုယ်ကို သိုင်းဖက်ကာ ဂွေးဥ များကို ပွတ်ကိုင်ပေးနေလေသည်။
ဝါဝါစိုး ကလည်း ဒေါ်အလွမ်းချို အနောက်မှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက် ဒေါ်အလွမ်းချို ဖင်ကို လိုးနေသော သူမ ယောက်ျား အနောက်မှ သူမ နို့တွေကို ကျော်ပြင်မှာ ဖိကပ်လျှက် ပွတ်ကာ ဆုဝေ လုပ်သည့်အတိုင်း ကျော်မိုး လဥ တွေကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။
ဆုဝေ က။
“ မေမေ ပြီး ရင် သမီး တို့ အလှည့်ပဲ နော်၊ သမီး တို့ လည်း အဲလိုပဲ အပေါက် သုံးပေါက် စလုံးကို တပြိုင်ထဲ အလိုးခံချင်တယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား မမဝါ”
“ အင်း ဟုတ်တယ် ဝါလည်း ပဲ မေမေ့လို အလိုးခံချင်တယ်၊ “
ယောက်ျား သုံးယောက်မှာ တော့ စကားပင် ပြန်မပြောနိုင်တော့ပါ။ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ဖီးက အရမ်းကောင်းနေသဖြင့် မိမိ တို့ လီး ကို သက်ဆိုင်ရာ အပေါက်သို့ ညှောင့်ကာ လိုးနေမိကြတော့သည်။
ထိုသို့ ဖြင့် သူတို့ မိသား တစု လုံး ဘိုက်မဆာခင် အထိ လှည့်ပတ်ကာ အမျိုးသမီး သုံးဦး စလုံး သရီးအင်ဝမ်း ဆန္ဒပြည့်ဝ စေရန် လိုးပေးကြလေသည်။ညအိပ်တော့ အမျိုးသား များ က ရွေးချယ်ရန် အလှည့်ကျ သဖြင့် ၊ ဦးခန့်ညားဟန် က ဝါဝါစိုး၊ ကျော်ကျော်မိုးက ဆုဝေ၊ လင်းခန့် က ဒေါ်အလွမ်းချို ကို ရွေးလေသည်။
နောက်နေ့ နေ့လည်ကျတော့ ၊ အိမ်ရှေ့ခန်း မှ ခုံများ ဆိုဖာများကို နံရံ ကပ်စေပြီး ကြမ်းပေါ်မှာ ပင် သူတို့ ၏ လိုးပွဲကို ကျင်းပ ကြသည်။
ဦးခန့်ညားဟန် လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေသော ဆုဝေ စောက်ဖုတ်ကို ကျော်မိုးက ရက်နေပြီး ကျော်မိုး လီးကို ဒေါ်အလွမ်းချို က စုပ်လျှက် ဒေါ်အလွမ်းကို စောက်ဖုတ်ကို လင်းခန့်က ရက်ပြီး လင်းခန့် လီးကို ဝါဝါစိုး က စုပ်ကာ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ကို ဦးခန့်ညားဟန်က ရက်လေသည်။ သူတို့ ၏ ကိုယ်လုံး တီး ကိုယ်ခန္ဓာများ မှာ အိမ်ရှေ့ ကြမ်းပေါ်တွင် စက်ဝိုင်းပုံ ဖြစ်နေလေသည်။ ထို အစီအစဉ်ကို ပြောင်းပြန်ပြန်ပြောင်းလုပ်ရင်း စိတ်ထလာကြတော့ ကိုယ်လိုးချင်သည့် အတွဲကို ကိုယ်ဆွဲလိုး ကြပြန်လေသည်။
သူတို့ မိသားစု သင်္ကြန် ပိတ်ရက် ပြီးသွားတော့ ကိုယ့် မြို့ ကိုယ့်အိမ် ကို ပြန်ဖို့ ပြင်ကြရတော့သည်။သူတို့ မိသားစု အနည်းဆုံး သုံးလ တခါလောက် မိသားစု တွေ့ဆုံရန် နှင့် တခြား လူ များ နှင့် လိင်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံ တို့ကိုလည်း ဖလှယ်ကြရန် သဘောတူ ခဲ့ကြလေသည်။
သူတို့ မိသားစု ၏ ဘဝ အတွေ့ အကြုံ မှာ အခြားသူများ နှင့် မတူ ပဲ နှင့် ပိုပြိး စည်းလုံး ပျော်ရွှင် ချစ်ခင်မှုတွေ တိုးပွားခဲ့ကြတော့သည်။ဝါဝါစိုး မှာ လည်း ယခုတော့ သူမ ယောက်ျား နှင့် ခွဲမနေတော့ပဲ အတူတူ ပြန်နေကြတော့သည်။ သူမ ၏ ဘဝ ကဏ္ဍအသစ် စပြီ ပြောရတော့မည် ဖြစ်လေသတည်း။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
