စွဲလန်းမိသော မမနိုင် (စ/ဆုံး)

စွဲလန်းမိသော မမနိုင် (စ/ဆုံး)

ခဲတံသစ် (မြကျွန်းညို) ရေးသားသည်။

Baseontruestory ကိုယ်တွေ့ ဖြစ်ရပ်မှန်။

ကျနော် အထက်တန်းလောက်က All စာပေလေးတွေ တပုဒ်စ ၊ နှစ်ပုဒ်စ ရေးဖူးတယ်ဗျ။ သူငယ်ချင်းတွေ အကိုတွေ က အရမ်းကောင်းတယ် တဲ့။ ဘယ်က ကူးချတာလဲတဲ့ ၊ ကြည့်!! မေးပုံက စိတ်ခု ချင်စရာ။

ဒါပေမဲ့ ငါ့လက်ရာကောင်းလို့ ဒီလိုမယုံတာနေမှာလို့ ဂုဏ်ယူခဲ့ဖူးတယ်။ ဆယ်တန်းပြီးလို့ တက္ကသိုလ်ရောက်သွားတော့ ကဗျာလိုင်းရောက်သွားတယ် ။ All စာပေ မရေးဖြစ်တော့ဘူး။ အိမ်ထောင်သည် လက်တွေ့ဘဝထဲ ရောက်တော့ ပိုဆိုးပေါ့ဗျာ ။

ခု နိုင်ငံခြားမှာ အခြေချဖြစ်တော့ အပေါင်းသင်း မိတ်ဆွေနည်းတာတကြောင်း ၊ ဘဝက အလုပ်နဲ့ အိမ်နဲ့ပဲ အသွားပြန်ရှိပြီး နေတာကျ၊အထီးကျန် လာတာကြောင့် လွန်ခဲ့တဲ့ ၇ နှစ်က ဖတ်ဖူးတဲ့ ဆရာချမ်းကို ရဲ့ လက်ရာတွေ Googleမှာ လိုက်ရှာရင်း ဒီ ဆိုဒ်ကလေး ကိုလာတွေ့တယ်။ ဆရာချမ်းကို လက်ရာတွေ ကျတော်အရမ်းကြိုက်တယ်။ သူလက်ရာ က Full ထက် Romans Solo ဘက်အားသန်တယ် ။ ဖတ်ရတဲ့သူက 18+ ကို Romantic ဆန်ဆန်ရောမွှေလိုက်တော့ မိန်းခလေးရော ယောကျ်ားလေးရော ပရိတ်သတ်ရတယ်။ ကျနော်ဆိုရင် ဆရာချမ်းကိုရဲ့ လက်ရာကို ကိုယ်နဲ့ Sex မလုပ်ဖူးသေးတဲ့ ရည်းစားကို ဖတ်ပြတာအလုပ်ဖြစ်တယ်ဗျ။ အဲ့လောက်ထိကို Soloဆန်ပြီး Smooth ဖြစ်တယ်။

အဲဒါနဲ့ အရင်က ရေးလက်စဗီဇလေးကရှိတော့ ဆရာချမ်းကို လို လက်ရာလေး မှီညမ်းပြီး ဝင်ရေးမယ်ပေါ့။ တကယ်တမ်းရေးရော ကုန်ကြမ်းမရှိဘူးဗျာ။ ဘာရေးမှန်းမသိတာနဲ့ နောက်ဆုံး ကိုယ့်ဘဝမှာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၂ နှစ် က ကြုံခဲ့ရတဲ့ ကိုယ်တွေ့ ဇာတ်လမ်းလေးကိုပဲ ချရေးဖြစ်သွားတာပါ။ စာနဲနဲရှည်သွားရင် စာဖတ်သူများကို တောင်းပန်ပါတယ်။

ဒါက ဇာတ်လမ်းဖြစ်ရပ်မှန် ဆိုတာ သက်သေထူတဲ့ အမှာစာလို့ပဲ မှတ်ပါဗျာ ။

.............................................

ကျနော်ရဲ့ မမနိုင်

ဘာလိုလိုနဲ့ သင်္ကြန်တောင်ပြီးသွားပြီပဲ ။ ညဦးပိုင်းလေး အိမ်ရှေ့က ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးမှာ တယောက်တည်း ထိုင်ရင်း ညဦးထွက်လာခါစ မှိတ်တုပ်တုပ် ကြယ်လေးတွေကို ကြည့်ရင်း တယောက်တည်း  တောင်တွေးမြောက်တွေးနဲ့ ပျင်းလာတယ်။ ဒီနှစ်သင်္ကြန်တော့ ကားနဲ့ မလည်ဖြစ်လိုက်ဘူး။

မလေးရှားသွားမဲ့ ညီကို သူငယ်ချင်း တွေစုပြီး စက်ဘီးနဲ့ ပဲ တရက် မြို့အနှံ ပတ်လိုက်တယ်။

ဒီနှစ်က အစီစဉ်မရှိပဲ ကျောင်းပြီးတာနဲ့ ဘွဲ့ယူပြီး အလုပ်လိုက်လျှောက်တာတခုမှ အဆင်မပြေလို့ ဝမ်းကွဲအကိုနဲ့ မလေးထွက်မယ်ဆိုပြီး စာအုပ်ကောက်လုပ်တာ ဗီဇာမြန်မြန်ပဲ တင်ဖြစ်သွားတယ်။ လပိုင်းလောက်ဆို ထွက်ရဖို့က ကျိန်းသေပေါက်ပဲဆိုတော့ သင်္ကြန်လဲ ဘာအစီစဉ်မှ ထွေထွေထူးထူး မလုပ်နိုင်တော့ဘူးဗျ ။             

အဲ့တော့  ... ဘာမှန်းမသိပဲ သင်္ကြန်က ဒီလိုပဲ ပြီးသွားတယ်ပေါ့ဗျာ။

သင်္ကြန်ပြီးပေမဲ့ အတက်နေ့ညဆိုတော့ မပြီးသေးတဲ့ ရပ်ကွက်ထိပ်က ဇာတ်စင်ကတော့ သီချင်းသံတွေ မိုက်ခဲသံတွေ အဆိုကတွေ မြိုင်မြိုင်ကြားနေရတုန်းပါပဲ။ ကျနော်လဲ ပျင်းလာတာနဲ့ လမ်းထိပ်ထွက်ပြီး  စတိတ်ရှိုးလေးဘာလေး ကြည့်မယ်ပေါ့။ လမ်းထိပ်ရောက်တော့ ကားလမ်းမတွေပေါ်က တချို့ မဏ္ဍပ်တွေကမသိမ်းကြသေးဘူး ။ ကာလသားအုပ်စုတောင့်တဲ့ မဏ္ဍပ်တွေဆို DJ သံစဉ်တွေနဲ့ မူးပြီး ကလို့ကောင်းတုန်း၊ ရေပက်ခံ ပြန်အဝင် နောက်ကျတဲ့ ကားတွေ၊ ဘတ်စ်ကားတွေကို ရေပုံးကြီးငယ်တွေနဲ့ အမှောင်ထဲမှာ ပတ်ပြီး ကဲနေကြတုန်း။ 

အဆိုကတွေနဲ့ ဇာတ်စင်ကြီးရဲ့ အောက်မှာတော့ လူအုပ်ကြီးကတမော့မော့နဲ့ ဖျော်ဖြေရေးတွေ ရှုစားနေကြတာပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒီ ရပ်ကွက်ထိပ်က ကျနော်တို့ ဒဂုံအရှေ့ပိုင်းမှာ နှစ်တိုင်း တရက်မပြတ် စင်ထိုးဖျော်ဖြေနေတဲ့ မဏ္ဍပ်ဗျ။

တနေကုန်ကို   ဆိုတာ နေ့ဆို ဝါသနာရှင်နဲ့ ငမူးတွေ အလှည့်ကျ ပိုက်ဆံပေး တက်ဆိုတာပေါ့ဗျာ ။ အားပေးမှူတော့ သိပ်မရှိပါဘူး။ ညဖက်ဆိုရင်တော့ ကလေး အဖွဲ့ လူကြီး အဖွဲ့နဲ့ ဇာတ်တိုက်ထားတဲ့ Dancer group တွေ အဆိုအကတွေနဲ့ မြိုင်တာပေါ့။ နောက်ပြီးပွဲစီစဉ်သူတွေက ဝါသနာရှင်ပညာရှင်ဆင့် တွေလဲ ဖိတ်ပြီး လူစည်အောင် လုပ်သေးတယ်ဗျ။

ကျနော်ရောက်သွားတော့ ဖြူဖြူကျော်သိန်း Crazy ဖြစ်မယ် အဆိုရှင်က ဖြူဖြူကျော်သိန်းလို အသံလုံးကြီးကြီး နဲ့ အပြတ်ဟဲနေတဲ့ အမျိုးသမီးတယောက်ဆိုနေတာ ။ ပရိတ်သတ် ကိုလဲ တော်တော်ကိုင်လှုပ် နိုင်တယ် ၊မြူးထူးပြီး အားပေးနေကြတာ။ စင်အောက်ကနေ

'' တော်ပါပြီ ဆင်းပါတော့'' တို့   '' အိပ်ချင်နေပြီတို့ မကြားရတော့ဘူး'' အားပေးတာ အဆိုတော်တယောက်လာ  ဆိုနေသလိုကို အားပေးနေတာ။

ကျနော်လဲ စင်အောက်က လူအုပ်ကြီးကြားထဲ မတိုးချင်လို့ စင်ရဲ့ ရှေ့ ၊ လမ်းရဲ့ တဖက်ကမ်းမှာရပ်ကြည့်နေကြတဲ့ ခပ်ကြဲကြဲ လူတွေဖက်လျှောက်လာလိုက်တယ်။  ဒီဖက်မှာတော့ အေးဆေးပဲ တချို့က  ကလေးတွေနဲ့ ရပ်ကြည့်၊ တချို့က စက်ဘီးလေး ကိုင်ပြီးရပ်ကြည့်နဲ့ အားပေးနေကြတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ကျနော်မမနိုင် ကိုစတွေ့တာပါပဲ .........။

အဲ့တုန်းက မမနိုင်ကိုစတွေ့တော့ ကျနော်ထက် အသက်တော်တော်ကြီးတာ သတိထားမိတယ်။ ကျနော့်အသက်က ၂၁ ၊ သူက ခန့်မှန်း   ၃၀ကျော်ပြီးဆိုတာသိတယ်။ဒါပေမဲ့ဗျာ ကျနော်မျက်လုံးက သူဆီမှာ ကော်နဲ့ကပ်ထားသလိုကို ဆွဲမခွာနိုင်ဖြစ်မိတယ်။

sport shirt 👚 လက်တို၊ ထမိန်ပန်းရောင်ကို ခပ်ကြပ်ကြပ်လေးဝတ်ထားတဲ့ အရပ်မောင်းကောင်းကောင်းနဲ့  မမ။ ခင်ယုမေတို့ခေတ်က ခေါင်းခြုံပုဝါပါးလေးကိုမခြုံပဲ သူ့ရဲ့ ကျောလည်လောက်ရှည်တဲ့ ဆံပင်ရှည်နောက်မှာ ခပ်လျော့လျော့လေးစည်းချည်ထားတယ်။

လက်ပတ်နာရီလေးနဲ့ စက်ဘီးလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဇာတ်စင်ကိုငေးကြည့်နေတာများဗျာ .. ခင်ဗျားတို့ကို ပြချင်တယ် တကယ်... လှချက်က ။ မမနိုင်ရဲ့ ရင်သားတွေကတော့ သာမန်ပါပဲ မို့မောက်ဖောင်းတစ်နေတာမျိုးမရှိပေမဲ့ အထူးခြားဆုံးကတော့ သူ့ရဲ့ ... တင်သားတွေပါ..။ 

သတိထားပြီး လိုက်ကြည့်စရာ မလိုလောက်အောင်ကို သူ့ရဲ့ တင်သားတွေက ထွားပြီး လှပါတယ်။ ဖြောင့်စင်းတဲ့ကျောရိုး မြင့်မားတဲ့ အရပ်မောင်းတွေက မမတင်သားတွေကို ပိုပြီး ပြည့်စုံစေတာ နေမှာပါ။ ဒီလောက် အားပးကြမ်းပြီး ဖြူဖြူကျော်သိန်းအသံကြီးနဲ့ ဆိုနေတဲ့ အဆိုတော် အသံတောင် ကျနော့် နားထဲ မကြားတချက်ကြားတချက်ပါပဲ၊ သူ့နားကပ် ရပ် ကြည့်နေရင် အာရုံတွေက မမဆီမှာပဲရောက်နေတာ၊ ကျနော်ရင်တွေ တုန်ပြီး အာခေါင်တွေပါခြောက်လာ တယ်ဗျာ။

ဘာလို့ဆို ကျနော်က အသက်သာ၂၁ မိန်းမတွေ့ကြုံဆိုလို့ အိပ်ဖူးတဲ့ အထိဆိုရင် တယောက်ပဲရှိဖူးသေးတယ်။ အဲ့တယောက်ကလဲ ဘေးအိမ်ကကောင်မလေးပါ။ ( နောက်မှ ဘေးအိမ်ကကောင်မလေး အကြောင်း ) ထပ်ရေးပါဦးမယ်။

အဲ့ဒီကောင်မလေးနဲ့ လူပျိုရေပျက်ခဲ့တာကလဲ လက်ချိုးရေရင်တောင် အကြိမ်ရေ လက်ငါးချောင်းမပြည့်ပါဘူး။ အဲ့တော့ မမနိုင်ကိုတွေ့တော့ ကျနော် ရင်ခုန်ပြီး အာခေါင်တွေပါ ခြောက်လာပေါ့၊ ကျနော်က ဇာတ်စင်ကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက်လှမ်းကြည့်လိုက် သူ့လှည့်ကြည့်လိုက်နဲ့ အကြိမ်ရေတော်တော်များများ လုပ်လိုက်တယ် ။

သူသတိထားမိတယ် ။ ဘလိုင်းကြီးတွေ လှည့်လှည့်ကြည့်တာဆိုတော့  သတိထားမိလာတာပေါ့ ၊ ဒါပေမဲ့ သူကမသိသလိုပဲ စင်ကိုငေးနေတာ...။ နောက်တော့ ကျနော်က စကားစပြောချင်လာတာ ဘာပြောရမှန်းမသိတာနဲ့ တုန်နေတဲ့ အသံကို မနည်းထိန်းပြီး...

" အမ  ဘယ်နှ နာရီထိုးပြီလဲ "

သူကနာရီငုံ့ ကြည့်ပြီး

'' ကိုးနာရီထိုးတော့မယ် မောင်လေး''

'' အမက  ဒီ ရပ်ကွက်ကပဲလား ''

'' မဟုတ်ဘူးမောင်လေး အမက ကုန်ပဒေသာဖက်က ဒီဖက်ကို ညပိုင်းအဆိုကတွေ ကြည့်ချင်လို့ လာတာ''

စကားပြောကြည့်လိုက်တော့ နဲနဲအခြေအနေကောင်းတယ်။ ဒါနဲ့ ရောက်တတ်ရာရာ စကားနဲနဲ ဆက်ပြောရင်းနဲ့ နာမည်မေးတော့ 

" နိုင်နိုင်ပါ '' 

ကျနော်နာမည်က '' ကျော်ကျော် မမ'' 

မမက ကျနော်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး 

'' အင်း'' တဲ့။ ပြီးတော့ 

'' ဆိုနေတာအတော် အသံကောင်းတယ်နော်''

'' ဟုတ်ပါ့ ဖြူဖြူကျော်သိန်းအတိုင်းပဲ ရင်ဘတ်မှာလဲ တွယ်ချိတ်တွေနဲ့ ငါးရာတန် ၊တစ်ထောင်တန်တွေ ဆုချခံရလို့ ချိတ်ထားတာ ပလူပျံနေတာပဲ ''

ကျနော်က စင်ကိုကြည့်ပြီးပြောသာပြောနေတာ စိတ်ထဲက အရမ်းကိုပျော်ပြီး မမနဲ့ လျှောက်လည်ချင်နေပြီ။ ဒီနေရာကနေ နှစ်ယောက်တူတူ ထွက်သွားဖို့ စိတ်က သန်နေပြီ ။ ဒီမှာ ဆက်ကြည့်နေဖို့ အာရုံက မရတော့ဘူး။ 

'' မမစက်ဘီးလျောက်စီးမယ်လေ ကျနော်တို့ ကျောင်းဖက်သွားကြတာပေါ့''

မမက ''(ဒဂုံတက္ကသိုလ်) ကျောင်းထဲဝင်လို့ရလို့လား ဒီအချိန်ကြီး ''

'' မသိဘူးလေ ရ ရင်ရမှာပေါ့ မရလဲ တနေရာရာပေါ့ ''

'' သွားလေ ''

'' ကျနော်နင်းမယ် မမ ''

ဒါနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဒဂုံတက္ကသိုလ်ကျောင်းဘက်ကို စက်ဘီးလေးနင်းလာလိုက်တယ် ။ မှောင်မှောင်မဲမဲပေါ့ဗျာ။

 .........   ........

ရန်ကုန်မြေမှာ ချယ်ရီတွေ မဝေနိုင်သလိုပဲ ပိတောက်တွေလဲ မပွင့်ကြပါဘူး။ ဒီနှစ်လဲ ပိတောက်ပန်းတွေ နောက်ကျဦးမယ်ထင်ပါရဲ့....။ သင်္ကြန်ကြီးကတော့ ပိတောက်မပါလဲ...သူ့တာဝန်သူကျေပွန်စွာ ပြီးဆုံးသွားပါပြီ။ နွေလယ်လေညှင်း လေးတချက်က ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို စုံဆင်းလာပြီး တချက်ဝှေ့သွားတယ်..နွေလေပြေက နောက်ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ မမတကိုယ်လုံးကို ဖြတ်ပြီး ကျနော်ကို လွှမ်းခြုံတဲ့ အခိုက်.... ပိတောက်ရနံ့နဲ့  တူတဲ့ မမကိုယ်သင်းရနံ့လေးတွေ ကျနော် နှာခေါင်းဝကနေ ရင်ထဲထိ တိုးဝင်လာတယ်။ 

ဒီသင်္ကြန်မှာ ပိတောက်တွေမရှိပေမဲ့ .. မမရှိနေလို ကျနော်ပျော်ပါတယ် မမ။...။.....

.........

ကျောင်း မုဒ်ဦးဝ ရှေ့ရောက်တော့ မီးတွေ ထိန်နေတယ် ။ လုံခြုံရေး  သုံးလေးယောက်ရှိတယ် ။ ဝင်လို့မရဘူး နောက်ကျနေပြီလို့ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်တို့ ကျောင်းကိုကျော်ပြီး နင်းသွားလိုက်တယ် ။ စကားအေးဆေးပြောလို့ရမဲ့နေရာပေါ့ ။ နင်းသာနင်းလာတာ ကျောင်းထဲ ဝင်မရရင် ဘယ်ဆက်သွားမယ်ဆိုတဲ့ planကျနော်မှာမရှိဘူး။

ကိုယ်ကျောင်းတက်ပြီး ကိုယ်နေနေတဲ့ မြို့နယ်ဆိုတော့ သိတယ် ။ ရှေ့မှာ ၁၃၃ မြို့သစ်သွားတဲ့ ကားလမ်းမထီးထီးကြီးပဲရှိတော့တယ်ဆိုတာ ... အဲ့တုန်းက ခုလို ကွန်ကရစ်လမ်းမ ကျယ်ကြီးမဟုတ်သေးဘူး။ ရိုးရိုး ကားလမ်းမလေးပဲ ရှိသေးတယ်။  ဒါမဲ့   .တခုကံကောင်းတာက သင်္ကြန်တွင်းမို့ လိုင်းကားတွေ ပေါပေါသောသော မလာဘူး။ လမ်းပေါ်လူပြတ်ကားပြတ်ပေါ့ဗျာ။ 

ကျနော် နည်းနည်းဆက်နင်းလိုက်တော့ မီတာရုံးရှေ့အရောက် စက်ဘီးပေါ်က နှစ်ယောက်သား ဆင်းလိုက်တော့ အနားက ဖြတ်သွားတဲ့ ကားတစ်စီးပေါ်ကလှမ်းအော်သွားတယ် ။

'' ဟေ့နှစ်ယောက် နေရာရှာမနေနဲ့ အိမ်ပြန်တော့''တဲ့   

ကျနော်လဲ ဘယ်သွားရမှန်းမသိတာနဲ့ ကားလမ်းဘေးက မှောင်ရိပ်ကောင်းတဲ့ သစ်ပင်အုပ်တွေအောက်မှာပဲ ရပ်လိုက်ပြီး...

'' မမ ဒီမှာပဲ စကားပြောကြရအောင်''

'' အင်းပြောလေ ကျော်ကျော် ''

ကျနော် စက်ဘီးကို ဒေါက်ထောက်လိုက်ပြီး သူ့ကို နောက်ကယ်ရီယာခုံမှာပဲ တင်ပါးလွှဲလေး ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။

ကျနော်သူ့အနားကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တဖြည်းဖြည်း တိုးလာပြီး .. ပေါင်နှစ်လုံးပူးပြီး စက်ဘီးထိုင်ခုံကနေမြေကြီးထိအောင်  မှီထိုင်နေတဲ့ မမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကျနော် ခွပြီးရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် သမီးရည်းစားတွေလို မျက်နှာခြင်းနီးကပ်သွားတယ်။

မမပုခုံးစွန်းလေးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး

'' မမ ကျနော်ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေတယ်သိလား''

'' သိသားပဲ ''

'' ဟာ တကယ်လားဘယ်လို သိတာလဲ''

'' ကျော့်အသံတွေ တုန်နေတာလေ မမရောပဲ ''

လိုပြောပြီး မျက်လွှာချ ခေါင်းငုံလိုက်တယ်။

လက်တဖက်က သူ့မေးစေ့လေးကို ပင့်တင်ပြီး မမရဲ့ ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျနော် စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မကြာဘူး မမပါ အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကမ္ဘာပေါ်ကအချိုဆုံး အနမ်းပဲဗျာ။ မမက ကျနော်ဘဝရဲ့ ဒုတိယ လိင်အတွေ့ကြုံဆိုပေမဲ့      အချိုဆုံးဒီအနမ်းကတော့  ကျနော်ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးပါ။

'' ကျနော် မမကို ချစ်မိပြီထင်တယ်...''

'' မင်း     တို့ အကြောင်းဘာမှမသိသေး ပါ ဘူး..ကျော်ကျော်ရယ်' .. သိသွားရင် မင်း မမကို မချစ်ချင်တော့ပါဘူး..''

'' မမကို ကျနော်ချစ်ပြီးဆိုရင် ကျနော်ရှေ့မှာ မြင်နေရတဲ့ မမရဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို ချစ်တာ  .. မမနောက်ကွယ်ကအကြောင်းရာတွေ ဘဝ ဇာတ်ကြောင်းတွေက ကျနော့်ရဲ့ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စာလုံးပေါင်း ကို လာပြီး သပ်ပုံတွေ ပြင်မရေးနိုင်ပါဘူး မမ.. ''

အပေါ်ကအမှာစာထဲကတိုင်း ခင်ဗျားတို့ သိပြီးသားပါ။ ကျနော်က ကျောင်းတုန်းက ကဗျာတွေဘာတွေလဲရေးတယ်။ မိန်းမအတွေ့ကြုံသာနည်းတာ စာရေးစာဖတ်ဝါသာတော့ များတယ်ဗျ။ တလုံး လောက်ပစ်ထည့်တာ မမ ကြွေသွားတယ်ထင်တယ် ကျနော်ကို ပြုံးပြုံးလေး စိုက်ကြည့်နေတယ်။

'' စကားက တတ်ပါ့ ''

'' စကားတတ်တာက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ဆယ် လောက်ထဲကပါ''

မမရဲ့ ဆံပင်တွေ နဖူးကနေဖယ်ရှားသပ်တင်ပြီး ပါးလေးတဖက်ကို ကိုင်ပြီး ကြင်ကြင်နာနာလေးကြည့်ကာ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို ထပ်စုပ်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ မမပြန်နမ်းတာတွေ နဲနဲ ကြမ်းလာတယ်။

ကျနော်ကို မက်မက်မောမောနဲ့ သူ့အပိုင် ပစ္စည်းလေးလို့ ပြန်နမ်းတာဗျာ ။ နှစ်ယောက်သား ရမ္မက်တွေပါလာတယ်။ ကျနော့်လက်တွေက မမ စပို့ရှပ် ဗိုက်အောက်ကနေပြီ တိုးဝင်းပြီ မမနို့တွေကို ဘော်လီအပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ 

နမ်းရင်းနဲ့ လက်ချောင်းတွေက ဘော်လီ အောက်ကနေ လက်လေးချောင်းလုံး အပြားလိုက်တိုးဝင်ပြီး လက်ဖနောက်ကြွလိုက်တော့ ဘော်လီက နို့ပေါ်ရောက်သွားပြီး နို့အလုံးလိုက် ပေါ်လာတယ်။ စပို့ရှပ်တော့ လှန်မတင်သေးဘူး။ မတော်လို့ကားတွေဘာတွေလာရင် ဟန်မပြတ် မသိသာအောင် အင်္ကျီလေးဝတ်လျက်ပေါ့ ။  စပို့ရှပ်အောက်မှာတော့ မမနို့တွေက အလုံးလိုက်ထွက်နေပြီး ဘော်လီကရင်ခေါင်းပိုင်းရောက်နေပြီ။

ကျနော် မမလည်ပင်းတွေ နမ်းရင်နဲ့ စပို့ရှပ်အောက်က မမနို့တွေကို လက်ရှိုပြီး ယွယွ​လေးပွတ်ခြေနေတယ်။မမဆီက ညဉ်းသံတွေ စကြားလာရတယ်။

ကျနော် ငနဲကလဲ တော်တော် တင်းနေပြီး ထိပ်ကရွှဲပြီး အရေကြည်တွေတော်တော်လေး စိမ့်နေပြီ ။ မမ ပေါင်လုံးတွေ ခွပြီးရပ်နေတော့ လူက တော်တော် ထန်နေပြီ မမခါးလေးကို ကျန်လက်တဖက်နဲ့ နောက်ကနေ သိမ်းပွေ့ပြီး မမပေါင်လုံးတွေပေါ် ကျနော် အချောင်းရော ဥရော တပြုံလုံး ဖိကပ်ထားလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ အရသာရှိချက် ....။

ခုနေ မမတွင်းလေးထဲ ထိုးထည့်ပြီး စိမ် လိုက်ရရင် ကျနော် နတ်ပြည်ရောက်ပြီးပဲ။ မမလက်တွေ ယူပြီး ကျနော်ဘောင်းဘီ ဇစ်ကြားထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ မမလက်လေး အလိုက်သင့်ပါလာ တယ်။  ကျနော်နဲနဲ လောဘ ကြီးလာတယ်။ ကျနော့်လီးကို မမ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့  တိုက်ရိုက်ထိစေချင်လာတယ်။ ကျနော် အောက်ခံဘောင်းဘီးကို အောက်လျော့ပြီး တပြုံလုံး ဇစ်အပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။

'' ဟယ် ကျော် လူတွေ မြင်ကုန်မယ်လေ''

'' ရတယ်မမ ကားမီးရောင်လာရင် ကျနော် ပြန်ထည့်လိုက်မယ် မြန်ပါတယ်''

လီးအပြင်ထွက်လာတော့ မမလက်ကလေးတွေနဲ့ စုပ်ကိုင်ပြီး ဥတွေပါ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကစားပေးတယ်  ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။

ရမ္မက်ပဲမဟုတ်ပဲ မေတ္တာတွေပါ ရောလွှတ်လို့ ဖြစ်မယ်။ ကျနော်လဲ အတော် တင်းလာတာနဲ့ မမ စပို့ရှပ်လှန်ပြီး မမနို့တွေကို အားရပါးရ စို့တော့တာပဲ ။ နို့သီးခေါင်းတွေ လျှာနဲ့ ပတ်ပတ်လည်ထိုးမွှေ့လိုက်၊ နို့ အုံကို ရသလောက်ငုံစို့လိုက် ငုံထားပြီး အထဲမှာ လျှာနဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ထပ်မွှေလိုက်နဲ့ မမဆီက

'' အင်းဟင်း ....  ဟင်း... ကျော်ရယ်''

'' မမကောင်းလားဟင်'

" သူများနို့တွေ အားရပါးရစို့နေပြီးကောင်းလာတဲ့ မေး ရက်တယ်  .. ဒီမှာ အသက်ရှုတောင်မှားတယ်''

'' ကျနော်လဲ ကောင်းတယ်မမ ပြီးချင်နေပြီး''

ကားတစီးစ နှစ်စီးစလာလို့ ကိုယ်ရှိန်ခဏခဏ သပ်ရတယ်။ ကားသွားပြီးတော့ လုပ်ငန်းပြန်စ တာပေါ့။ ဒီတခါ မမ ရဲ့ ထမိန်ကို ဖြေချွတ်ပြီး မမရဲ့ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ကြားထဲ ကျနော်လက်ချောင်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ဖို့ လုပ်တယ် ။ မမက ကျနော့် လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖမ်း ချုပ်ပြီး တားလိုက်တယ်။

'' နောက်တကြိမ်မှပဲ ကျော်ရယ်  မင်းမမ အကြောင်းမသိသေးဘူးလေ နော် ''

'' ဟာ မမ ကလဲ နဲနဲတော့ နှိုက်ပါရစေ ခဏပဲလေ''

'' ကျော်မဆိုးနဲ့ ကွာ မင်းကိုယုံလို့တောင် မမဒီအထိလိုက်လာပြီး မင်း ကိုလိုက်လျောတာလေ  ဒါလေးတော့ မမတောင်းဆိုတာပြန်လိုက်လျောပေးလေ နော်''..

မမပြောတာလဲနည်းလမ်းကျတာနဲ့

'' အင်းပါ  ဒါဆိုနက်ဖြန်တွေ့မယ် မ''

" အင်းညနေတွေ့ကြမယ်''

'' မမပြီးအောင်လုပ်ပေးမယ်လေ နော်''

ကျနော်ပြုံးပြီး သဘောတူလိုက်တယ်။ မမလက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဥတွေကို ယွယွလေးဆော့ပြီး ကျနော့်ကို ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။

ကျနော်ကတော့ မမပုခုံးကို သိမ်းဖက်ပြီး မမလည်တိုင်လေးကို ကျနော် ရင်ခွင်ထဲရောက်တဲ့အထိ ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဖက်လို့ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေလိုက်တယ်။ မမကတော့ ခေါင်းလေးမော့ပြီး အပေါ်ကနေ မိုးပြီးနမ်းနေတဲ့ ကျနော်အနမ်းတွေ ခံယူရင်း လက်တဖက် ကျနော်ကို ဂွင်းတိုက် ပေးနေတာပေါ့ ။

မမနှုတ်ခမ်းအရသာလေးကို ခံစားပြီး မမဂွင်းတိုက်ပေးတာခံယူ နေရတဲ့ အရသာဟာ လောကကြီးမှာ ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူးဗျာ။ ကျနော် ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတယ်။ မမကိုနမ်းနေတာခွာလိုက်ပြီး

'' အာ မမ .. ပြီးပြီ ပြီး ကျနော်ထွက်ပြီးမမ .. အာအာ''

မမမြေပြင်ပေါ် ထရပ်လိုက်ပြီး ကျနော့ရဲ့ အမြင့်ဆုံး Tempo ကို အဆုံးသတ်ပေးတယ်။ မြေပြင်ပေါ်ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်ပူတွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပန်းထွက်ခုန်ဆင်းသွားတယ်။ နောက်ဆုံးတစက်ကျန်တဲ့ အထိ မမ ကလက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဖြည်းညှင်းစွာ အရှိန်သတ်လေး တချက်ချင်း ထုပေးနေသေးတယ်။ လုံးဝကုန်သွားပြီးဆိုမှ ကျနော် အချောင်းကို ခါပြီး ဇစ်တွေဘာတွေ ကူဆွဲပြီး အထဲထည့်ပေးတယ်။ မမကို ကြည့်ပြီး ကျနော်တကယ် ချစ်မိသွားတယ်။

ဘာလို့ ဆို .. ယောကျ်ားတယောက်က အရည်ထွက်ပြီးသွားရင်  ဒီမိန်းမက တကယ် ရင်ထဲရှိလား မရှိလား ဝေခွဲနိုင်သွားလို့ပါပဲ ။ လရည်ထွက်လို့ ရမ္မက်ကုန်သွားတာတောင် ကျနော်မမကို မက်မောစွာ ကြည့်နေမိတုန်းပါပဲ။ ကျနော် မမကို ချစ်နေမိပြီဆိုတာ ကျနော်ကို့ယ့် ကိုယ် ကို ကျိန်းသေသွားတယ်။

.............................................................................................................................

နွေရာသီရဲ့ ပြယုဂ် ဖြစ်တဲ့ သင်္ကြန်ကြီးက ပြီး သွားပေမဲ့ လည်း..နွေရာသီကတော့ သူတာဝန်မပြီး သေးတဲ့ အလား ပူလောင်လို့ကောင်း နေတုန်းပါပဲ ...။

 မနေ့ညက မမကို လိုက်ပို့ အပြီး  ကျနော် အိမ်ပြန်တော့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူးဗျာ ရင်ထဲမှာ အပျော်လွန် ပြီး ဟိုတွေး ဒီတွေးနဲ့ မမတစ်ယောက် ရပြီးဆိုပြီတော့  မျက်လုံးကြောင်နေတာ မနက်နိုး လာတော့လဲ မမနဲ့ ချိန်းထားတာ ညပိုင်းမှ ဆိုတော့ ... စောင့်စမ်းပဲ တနေကုန် ကျနော့်ရဲ့ အကြာဆုံး နေ့တနေ့ ပါပဲ။ 

...

မမတို့ ကုန်ပဒေသာထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့် ရင်း ကျနော့်လည်ပင်း က လမ်းဖက်ပဲ တမော့မော့ ကြည့်နေလို့ လည်ပင်းလည်းရှည် လှပြီး မမက ပေါ်မလာသေး။ မမကျနော့် ကိုမလိမ်ဘူးဆိုတာ ကျိန်းသေပေါက်ခံစားမိပေမဲ့ ...ချိန်းထားတဲ့ အချိန်ထက် နဲနဲကျော်လာတော့  ကျနော် နဲနဲ စိုးရိမ်လာတယ် ။ မမကို ထပ်မတွေ့ရတော့ မှာ ကျနော် ကြောက်လာတယ်။

ခေါင်းထဲ ဝင်လာတဲ့ အတွေးတွေ ခဏ မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး  အေးစပြုနေတဲ့ လက်ဖက်ရည် ပေါ့ဆိမ့် ခွက် ကို အပြတ်မော့ချလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ လက်ဖက်ရည် ဆိုင် ရှေ့မှာ စက်ဘီးလေး ထိုးစိုက်လာတဲ့ မမကို ရုတ်တရက် လှမ်းတွေ့လိုက်ရတဲ့ အခိုက်တန့် ကျနော် ဘယ်သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ရမှန်း မသိအောင်ကို  ဝမ်းသာသွားတယ်။ စက်ဘီးပေါ်က ဆင်းပြီး ကျတော့ ကို မျက်ရိပ်ပြတယ်။ဆိုင်ထဲကနေ မမကို ဘေးတိုက် ကြည့်မိတော့ လာ.....လား    တကယ်လှတဲ့ ဖင်ကြီးတွေ နဲ့ မမ က ငါ့ မမပေါ့လေ ဆိုပြီး သုံးစက္ကန့်လောက် အချိန်လုပြီး ဂုဏ်ယူလိုက်သေးတာ ... ကျနော် ပိုက်ဆံ အမြန် ခေါ်ရှင်းပြီး  သုတ်သုတ် ထွက်လာတော့ မမကဆီးပြီး ပြုံးတယ် ။ နဖူးမှာလဲ ချွေးတွေနဲ့

'' ဆော်ရီးပဲ ကျော်ရယ် .. မမနဲနဲနောက်ကျသွားတယ်''

'' ကျော် စိတ်ဆိုးပြီး ပြန်သွားမှာ စိုးလို့ မမစက်ဘီးကို အသကုန် နင်းလာတာ''

ကျနော် နဖူးကချွေးလေးတွေ လက်ဖနောင့် နဲ့ သုပ်ပေးရင်း 

'' မမရယ် ဖြည်းဖြည်း ပေါ့..ဘာလို့ အမြန်နင်းရတာလဲ ကျော်စောင့်မှာပေါ့''

မမဆီက စကားသံ ကြားရတာ မမရင် ထဲမှာ ကျနော်အတွက် နေရာတနေရာ ရနေပြီ ဆိုပြီး ကြိတ်ပျော်သွားရသေးတယ်။ 

'' လမ်းထဲမှာ ပရိတ်တရားနာနေတာလေ ဘုန်းကြီး တရားတောင်မပြီးသေးဘူး .. မမ အားနာနာနဲ့ ထထွက်လာတာ''

ဟုတ်သား ဒီနေ့ နှစ်ဆန်း တရက်နေ့​လေ လမ်းတိုင်းမှာ အတာအိုး ပင့်ပြီး လမ်းမ တရားပွဲတွေရှိတယ်။ 

'' လမ်းက လူတွေကတော့ မမကိုကြည့်နေတာ ဘာတွေ အရေးကြီးလဲ ဆိုပြီး  .. ပြီးတဲ့ အထိဆိုရင် အရမ်းနောက်ကျသွားမှာ ၊  မမကို လိမ်တယ်ထင်ပြီး ကျော် အိမ်ပြန်သွားမှာ စိုးလို့ ''

ကျနော်ကို မတွေ့ရမှာ စိုးတာတခုထဲနဲ့ တရားပွဲ ကနေ အားနာနာနဲ့ ထ ထွက်လာတဲ့ မမ ဘယ်လောက်တောင် မိန်းမတွေ အချင်းချင်းကြားမှာ မျက်နှာပူမလဲ ကျနော်တွေးကြည့်လို့ရပါတယ်။ တဆက်ထဲ ကျနော်ရင်ထဲပါ ကြည်နူးသွားတယ်။

'' လာ မမ ရုပ်ရှင်ရုံဖက်သွားရအောင် ''

မင်းသမီးကြီး ဒေါ်ဝါဝါဝင်းရွှေ ဖွင့်ထားတဲ့ ရွှေရတနာ ဆိုတဲ့ ရုပ်ရှင်ရုံတခု ကျနော်တို့ မြို့နယ်မှာရှိတယ်။ မြို့ အစွန်ဖက်ကျတော့ ဖွင့်ခါစပဲ အောင်မြင်တယ်။ နောက်တော့ ရုပ်ရှင်က ပြတလှည့် မပြတလှည့်ပဲ ပြလဲ ရုံထဲမှာ အတွဲတွေပဲများတယ်။ လူမရှိဘူး။ အတွဲတွေကတော့ဂွင်ပေါ့ဗျာ ။

နောက်ပြီး ၁၄ရပ်ကွက် ၁၅ရပ်ကွက် အစပ်မှာရှိတော့ ရုံဝင်းနဲ့ ရုံအနောက်ပတ်ပတ်ပတ်လည် ဆို အတွဲတွေချည်းပဲ နေ့ရော ညရောနော်။ ဒီလို မှောင်စပျိုးပြီဆိုရင် အလုပ်ပြန်တဲ့ ထမင်း ချိုင့် လေးကိုယ်စီနဲ့ အတွဲတွေ ရပ်ကွက်ထဲက ကျနော်တို့လို့ စက်ဘီးလေးနဲ့ အတွဲတွေ  ရုံအနောက်တစ်ဝိုက်က လမ်းကြိုလမ်းကြားတွေမှာ စည်လို့ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ၁၄/၁၅ ရပ်ကွက်တွေက အဲ့တုန်းက  လူနေရပ်ကွက်မဆန်သေးဘူးဗျ၊

တဲအိမ်လေးတွေ ကျိုးတို့ ကျဲတဲ အပင်လေးတွေ ကျဲကျဲနဲ့ လယ်ကွင်းတွေများတယ် ။ ညမှောင်တော့ အတွဲတွေ အတွက် ရှယ်ဂွင်ပေါ့ဗျာ။ ရုံနားက တည်းခိုခန်းနှစ်ခုရှိတယ် သူတို့ လဲ စီးပွားရေးကောင်းတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လဲ နင်းလာလိုက်တာ ၁၄ရပ်ကွက်က လမ်းမကျယ်ကြီးရောက်လာတယ်။ လမ်းမကြီး နာမည်တော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ အဲ့လမ်းကကြီးက အတော်ကျယ်ပေမဲ့ လူနေရပ်ကွက်လို မဖြစ်သေးတော့ ပတ်ပတ်လည် လယ်ကွက်တွေချည်းပဲ ပေါ့ဗျာ ။

၁၅/၁၆ ပေလောက်ရှည်တဲ့ အုတ်တံတားလေးမှာ ကျနော် စက်ဘီးရပ်လိုက် လမ်းမီးလဲမရှိဘူး ။ မှောင်မဲနေတာပေါ့။ တံတားအုတ်ခုံ လက်တန်းက လူပေါင်ရင်း အမြင့်လောက်ရှိပေမဲ့ ကောင်းကောင်းထိုင်လို့ရတယ်။ ကျနော် မမကို အုတ်ခုံပေါ် တင်ပြီး ကျနော်က မမတင်ပါးတွေ ပွေ့ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေလိုက်တယ်။

ကျနော်တို့ ထိုင်နေတဲ့ တံတားရဲ့အောက်ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ မမကျောပေးရာဖက်မှာ မီးချောင်း လေးတစ်ချောင်း ပြပြထွန်းထားတဲ့ တဲအိမ်လေးတစ်အိမ် လှုပ်ရှားသက်ဝင်နေတယ်။

နွေရာသီဖြစ်ပေမဲ့ လယ်ကွက် လွင်ပြင်ကပေါက်နေတဲ့ ညမွှေးပန်းတွေ ကို ပွတ်သတ် ပြီး ဖြတ်သန်းတိုက်ခက်လာတဲ့  နွေလေပြေနုနုလေးတွေက ကျတော်တို့နှစ်ယောက်ကို ရစ်ပတ် လွှမ်းခြုံလိုက်ပေမဲ့ ရင်ခြင်းအပ် တင်းကြပ်စွာ ဖတ်ထားတဲ့  ကျနော်နဲ့ မမကြားကိုတော့ တိုးဖောက်ဖို့ မစွမ်းနိုင်ခဲ့ပါဘူး။

ညမွှေးပန်းရနံ့လေးတွေ ကျနော်နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပေမဲ့ ချွေးသိပ်စပြုနေတဲ့ မမနဖူးက တပတ်နွမ်း သနပ်ခါးရနံ့လေးလောက် ကျနော် မမက်မောပါဘူး။

မမမေ့စေ့လေးကို မော့ပြီး ကျနော် မမနှုတ်ခမ်းတွေကို ကြင်ကြင်နာနာ လေး နမ်းမိတယ်။ မနေ့ညက အနမ်းတွေနဲ့ မတူတော့ပဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပိုင်ဆိုင်သွားသလို ပိုပြီး ရင်းနှီးနွေးထွေးတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ မက်မက်မောမော စုပ်နမ်းလိုက်ကြတယ်။

မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျနော့်ကို မမ ထိုင်နေရင်းနဲ့ သူ့ပေါင်တွေ ဟပြီး ကျနော်ကိုယ်လုံးကို ဆွဲသွင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။  တံတားပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ မမ ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲရောက်သွားတော့ ကျနော် မတ်တပ်ရပ် အနေထားနဲ့ ကျနော်ရဲ့ လီးက တံတားပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မမရဲ့ ပူစီလေးကိုထိတဲ့ အထိ ကွက်တိ ပုံစံကျသွားတယ်။

အဝတ်စားတွေသာမရှိရင် ပေါင်ကားထိုးထည့်ပြီး ကြုံးရုံပဲ ...။ ဒီနေ့မှ ကျနော်က စတိုင်ဘောင်းဘီးလေးဝတ်လာတော့ ဂျင်းသားနဲ့ မတူဘူး ။ တောင်နေရင် အရမ်းသိသာတာပေါ့။ ဘောင်းဘီကြားဖုဖောင်းနေတဲ့ ကျနော်လီး နဲ့မမရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ကိုပိုပြီး ထိကပ်သွားအောင် မမရဲ့ တင်ပါးတဖက်တချက်စီကို လက်တွေနဲ့ ပင့်ပြီး ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။

နှာခေါင်းချင်းထိပြီး မျက်နှာခြင်းနီးကပ်စွာ ရှိနေတဲ့ မမဆီက သာယာပြီး နွေးထွေးတဲ့ အကြည့်တချက် ကျနော်ရလိုက်တယ်။ မမမျက်နှာလေးပြုံးယောင်သန်းလို့... ထမိန်စလေးကို ခါးကနေကြိတ်ဖြည် ပြီး ဆီးခုံလေးကနေ တဆင့် မမအဖုတ်ဆီကို ကျနော်လက်ချောင်းလေးတွေ စတင်မိတ်ဆက်လိုက်တယ်။

အာလား လား ... အထိတွေ့ က တကယ်နွေးထွေးပြီး ရင်မောစေတယ်ဗျာ ။ အဲ့ဒီ တဒင်္ဂ ကျနော်အသက်ရူဖို့ မေ့သွားတယ် ။ အချစ်ပါတဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်တာ မမက ပထမဆုံးပဲလေ။ အရင်ပထမဆုံး (ဘေးအိမ်ကတယောက်)က ရမ္မက်ပဲ ပါ တယ် အချစ်မပါခဲ့ဘူး။

အခု အချစ်တွေနဲ့ ပထမဦးဆုံး ခံစားမှုနဲ့ စထိတွေ့လိုက်ရတော့ တကယ့်အသက်ရှု မေ့လောက်အောင် သက်မကြီးပြန်ချဖို့မေ့နေတာ ။ စိိုစိပြီးနွေးထွေးတဲ့ အထိတွေ့တွေ ကျနော်လက်ချောင်းမှာ ခံစားရတယ်။ စိုနေတဲ့ အဝကို အားရပါးရ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ပွတ်သတ်လိုက်တော့ မမခေါင်းမော့သွားတယ်။

ကြယ်ကလေး​တွေ ရေတွက်နေတာမဟုတ်ပါဘူး... Universel အပြင်ဖက်ရောက်သွားတာနေမှာ... ခေါင်းမော့နေတဲ့ မမ  လည်တိုင်တွေ ကျနော် စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

'' ဟင်း.. ဟင်း ..  ကျော်'' 

ညည်းညူ ရင်းကျနော် လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ပြီးအပြင်ပြန်ထုတ်လိုက်တယ်။ 

'' ဘာလို့လဲ မမ နာလို့လား''

'' မမတို့ ရှေ့မဆက်ခင် ကျော်ကို မမအကြောင်း နဲနဲပြောပြချင်တယ် ။မင်း မမအကြောင်းကို အရင်သိပြီးမှဆုံးဖြတ်ပါ''

'' ဘာမှမထူးဘူး မမ ကျနော် မမကိုချစ်နေပြီ..မမအကြောင်းက ကျနော် စိတ်ကိုပြောင်းလဲ စေမယ် မထင်ဘူး''

" ဒါမဲ့ ကျော်ရယ် သိထားရမယ်လေ .. နော် ကလေးလေး ''

သူချော့ပြောတာနဲ့ ကျနော် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါတယ်။

'' မမ က အိမ်ထောင်ကွဲ ကလေးတစ်ယောက် အမေပါ ''   

ကျနော်မတုန်လှုပ်ပါဘူး အဆိုးဆုံးကိုတွက်ပြီးမှ ကျနော် မမကို ချစ်မိခဲ့တာ..ဆယ်ကျော်သက်လို အရူးမူး ချစ်လို့ပြောခဲ့တာတော့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိတယ်။ မမက ဆက်ပြောတယ်။

'' မမအခုနေ နေတာ လူတစ်ယောက်ရဲ့ ထောက်ပံ့မှု အောက်မှာ မမသမီးလေးက ဆယ်နှစ်အရွယ်ရှိပြီ။ မမကအဲ့ဒီ လူရဲ့အငယ်နှောင်းဆိုပါတော့ ... "

'' သူက မယားကြီးနဲ့ မြို့ထဲမှာနေတယ် ကားပွဲစား လုပ်ပြီး Texi မောင်းတယ်။ ဒီအိမ်က သူဌားပေးထားတာ တလကို  လေးငါးခါလာတယ် ။ သူလာချင်တဲ့ အချိန်လာတာ"

'' တခါတလေဆိုရင် ၁၅ရက်လောက်ပျောက်နေတတ်တယ်..မမက သူ့အရိပ်အောက်မှ ခိုနေရတာပါ''

မမအကြောင်းစုံ သိလိုက်ရတော့ ကျနော် စိတ်မပျက်ပဲ ပိုပြီး သနားသွားတယ်။ ကျနော်အနေနဲ့က အလုပ်အကိုင် မရှိ အခုမှ ပူပူနွေးနွေး မိဘလုပ်စာနဲ့ ကျောင်းပြီးထားတဲ့ ကောင်ဆိုတော့ ဘာမှ မိုက်မိုက် ကန်းကန်း မဆုံးဖြတ်ရဲဘူး။

" မမက သူအောက်ကနေရုန်းဖို့ မစဉ်းစားဘူးလား ‘’

'' ဘယ်လို စဉ်းစားနိုင်မှာလဲ ကျော်ရယ်  ..မမတို့ က ရွှေပြည်သာဘက်က အဲမှာ အမေတို့ ရှိသေးတယ်..ခုလောလောဆယ်တော့ ပထမအိမ်ထောင်နဲ့ ကွဲပြီး ကုန်ပဒေသာက အမတယောက်အိမ်မှာ စက်ချုပ်လာသင်တာ ကိုယ့်ဘဝကိုရပ်တည်ဖို့ အတွက် အဲ့မှာ သူနဲ့ တွေ့တာပဲ သူနဲ့ ပတ်သတ်တော့ သူကအစစရာရာတာဝန်ယူပြီး အိမ်တလုံးနဲ့ ထားတာ ''

'' ထားပါ  ...ကဲ အခု မင်း မမကို စိတ်ကုန်သွားပြီလား ''

ဘာလို့ စိတ်ကုန်ရမှာလဲ ပိုတောင်သနားပြီး ပိုချစ်လာတာ .. ကျနော်ပြောခဲ့သားပဲ မမရဲ့ လက်ရှိ ဖြစ်တည်မှုကို ချစ်တာပါလို့ ဘာမှ မပြောင်းလဲ သွားဘူးမမ''

'' ကျော်ဆီက ဒီစကားကြားရတာ မမဝမ်းသာပါတယ်  ..ဒါမဲ့ .. ရင်လေးတယ်   ကျော်ရယ် ''

မမဒီလို စိတ်ပူနေရတာ ကျနော်ကို တခဏတာ တဏှာ စိတ်နဲ့ စိတ်ပြေရုံ သက်သက် တွဲတာ မဟုတ်မှန်း ကျနော် သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လောလောဆယ်မှာ ကျနော် မလေးရှား သွားမဲ့ အစီစဉ်ကိုမဖျတ်ချင်လို့ မမကို မလေးရှားထွက်မဲ့ အစီစဉ်ကို မပြောပြပဲ ဖုံးထားလိုက်တယ်။

'' မီးစင်ကြည့်က ကြတာပေါ့မရယ်''

'' မင်း မမရဲ့ အဖြစ်ကိုသိပြီးလက်ခံနိုင်ရင် ပြီးတာပါပဲ  .. ကျော်ရယ်''

ကျနော် မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုစုပ်ပြီး လည်ပင်းတွေပါ အငမ်းမရ စုပ်သပ်ပွတ်နမ်းပစ်လိုက်တယ် ။   မမလည်ပင်းလေး အလိုက်သင့်မော့ပြီး ကျနော် အနမ်းတွေကို ခံယူပစ်တယ်။ လီးကတောင်လာပြီးဆို ဇစ်ဆွဲပြီး အချောင်းလိုက်  ဇစ်အပြင်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မမက ဖမ်းကိုင်ပြီး လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကစားပေးတယ်။

မမထမိန်ကို အောက်စကနေ လှန်တင်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီကို ပေါင် ကြားကနေ ဟပြီး တဖက်ပို့လိုက်တယ် ။ တင်ပါးနဲ့ အုတ်ခုံကပ်ထိုင်နေတော့ မမဘောင်းဘီက ဟိုဖက်ကောင်းကောင်းမရောက်ဘူး ။ စောက်ဖုတ်လေး တော့ လမ်းကြောင်းဖွင့်သွားတယ်။ ကျနော် ရဲ့ ထိပ်ရွှဲနေတဲ့ လီးကို မမရဲ့ တင်ပါးတွေ ကိုင်ပြီး အားယူကာ တေ့ပြီး မမရဲ့ အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။ နွေးထွေး ၊အိစက်   ၊ စိုစွတ် စသော ခံစားမှုကို တပြိုင်ထဲရလိုက်တယ်။ တစပ်ထဲမှာပဲ မမကို ပိုင်ဆိုင်လိုက်ရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ကမ္ဘာ တခု ထဲ ရောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ 

ကျနော်အတွက်တလောကလုံး သေဆုံးတိတ်ဆိတ် သွားသလို   မမနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တကမ္ဘာ အလား ပိုမိုနွေးထွေး တဲ့ ရင်းနှီးမှုတွေ ရလိုက်ကြတယ်။ မမခန္ဓာကိုယ်က ကျောရိုး အရမ်းဖြောင့်ပါတယ်။ အဲဒီဖြောင့်တဲ့ ကျောရိုး ဆစ်ကပဲ မမရဲ့ ခါးကို လှစေပြီး မမရဲ့ တင်သားတွေကို ပြီးပြည့်စုံစေတာပါ။

ကျနော် ပုံမှန်ဆိုရင် မမရဲ့ ခွက်နေတဲ့ ခါးဆစ်နေရာနဲ့ တင်သား အဆင်း  အစပ်နေရာလေးကို လမ်းလျောက်ရင်း ဖြစ်ဖြစ် စက်ဘီးနောက်ကလိုက်စီးရင်း ဖြစ်ဖြစ် လက်ဝါးနဲ့ အပြားလိုက်လေး အုပ်ပြီး ကိုင်လျောက်ရတာသဘောကျတယ်။

ဖင်ကိုင်တာလဲ မကျ ခါးဖက်တာလဲ မကျပေါ့။  တကယ် အရသာရှိတယ်အဲ့နေရာလေးက ကျနော်အကြိုက်ဆုံး ၊ မမဖင် လှလို့နေမှာပေါ့..ခုလဲ လိုးနေရင်းနဲ့ မမရဲ့ တင်စပ် ခါးစပ်လေးကို လက်ဝါးနဲ့ ဖိပြီး ကျနော် ကိုယ်လုံးနဲ့ ပိုကပ်သွားအောင် ဆွဲ ပွေ့ပြီး တဆုံးဝင်အောင် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။

ကျန်လက်တဖက်က မမနို့တွေကို အင်္ကျီအောက် လက်ရှို ပြီး ပွတ်ခြေကစားပေးတယ်။ ဒါမဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီက ဘေး တဖက်က ပြန်ပြန်စိလာတော့ ကျနော် လီးအဝင်ထွက်လုပ်တိုင်း ဒစ်ကို လာတိုက်မိနေတာ

'' မမ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ချွတ်လိုက်ပါလား ကျနော် နာတယ်''

'' ဟယ်ဟုတ်လား ခဏကျော်''

ပြောပြော ဆိုဆို မမ က မတ်တပ်ရပ် ပီး ဘောင်းဘီကို လျင်မြန်စွာချွတ်ပြီး စက်ဘီးအရှေ့ ခြင်းထဲ ပစ်ထည့်လိုက်တယ်။ ထမိန်ကို ခပ်လျော့လျော့လေး ပြန်စီးပြီး အောက်စကို ဒူးနာထိ လှန်တင်ကာ ပြန်ထိုင်တယ်။

'' ခုမှ လွတ်လွတ် လပ်လပ်ဖြစ်သွားတော့တယ် မမရယ်''

မမ အလိုက်သင့်လေးပေါင် ဟပေးတော့ ကျနော်လီးကို ခပ်သွက်သွက် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ရှောရှော ရူရူ ပဲ ဝင် သွားတယ်။

မမခါးလေးကိုပွေ့ လည်ပင်းတွေ ကို စုပ်နမ်း ပြီး အားရပါးရ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ လိုးတော့တာပဲ။  အမှောင်ထုရဲ့ တံတားပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား လုံ့လ စိုက်နေရင်း လယ်ကွင်းတွေကို ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေပြေလေးတွေကြောင့် ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချွေးစို့ဖို့ အချိန်မရခဲ့ပါဘူး။ ကျနော် ပိုပို ပြီး ထန်လာတယ်။

'' မမ အောက်ဆင်းပြီး တံတားဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးပါလား ''

'' ဖြစ်ပါ့မလားကျော်ရယ် လူတွေ မိကုန်မယ်''

'' မှောင်နေတာပဲ မမရယ် မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ကျော် မြန်ပါ  တယ်  ..မမဖင်လုံးကြီး တွေ ကြည့်ပြီး လုပ်ရင် မကြာဘူး ကျော် ခဏနဲ့ပြီးသွားမှာ''

ပြောရင်းနဲ့ မမကို ရှေ့ကိုင်း ပြီး ဘောင်ကို လက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မမရဲ့ ခွက်နေတဲ့ တင်သားဝိုင်းကြီးတွေ လုံးပြီး ကော့တက် လာတယ်။ သကောင့်သား ကျနော်လဲ ဘာပြောကောင်းမလဲဗျ လောကကြီးကိုမေ့သွားပြီ လေ ... ဘောင်းဘီ ချိတ်ကို ဖြုတ် ဒူးခေါင်းထိ ချွတ်ချလိုက်ပြီး မမရဲ့ ခါးလေးကို ကျနော် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင် ၊ နောက်ကနေ မမအဖုတ်ထဲ ပြွတ်ခနဲ ထိုးထည့်ပြီး ဖိ လိုးတော့တာပဲ၊  နောက်ကနေ မမစပို့ရှပ်ကို ကျောလည်ကျော်ထိ လှန်တင်ပြီး နို့တွေ ဗိုက်အောက်ကနေ ရှိုဝင်ပြီး ပွတ်ကိုင် အုပ်ကိုင် ပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့  လိုး ကျနော့် ခါးကို ကိုင်း ပြီး မမရဲ့ ပြောင်နေတဲ့ ကျောပြင်ကိုပါ လျှာနဲ့ ယက်ယက်ပြီး လိုးတာ..

'' မမကောင်းလား''

'' အင်းကောင်းတယ် ကျော် မမပြီးပြီး '' 

မမဆီက ပြီပြီးလို့ အသံကြားတာနဲ့ မမပုံခုံပေါ်မေးတင်ပြီး မမတင်သားတွေနဲ့ ဖိကပ်ပြီး  လိုးတော့တာ..။

'' အား... အာ အာ  မမ ကျနော်ထွက်ပြီး အား.ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်''

ပြောလဲပြော မမစောက်ဖုတ်ထဲကို ကျနော် သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ် တွေ ခပ်ဆက်ဆက် ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ ငေါက်ဆက် ငေါက်ဆက်နဲ့နောက်ဆုံး တစက်ကျန်တဲ့ အထိ လေးဆယ့်ငါး စက္ကန့် လောက် ကောင်းကင်ကြီးကို ခေါင်း အစုံမော့ပြီး ကမ္ဘာ ပျောက်ပြီး လောကကြီးကိုမေ့လျောနေတယ်။

ကောင်းလိုက်တာဗျာ ခင်ဗျားတို့ ကို စာလုံးနဲ့ဖော်ပြဖို့တောင် မစွမ်းသာအောင် ကောင်းတယ်။ တော်တော်ကြာကြာ မမအဖုတ်လေးထဲ စိမ်ထားပြီးမှ မထုတ်ချင် ထုတ်ချင် နဲ့ ပြွတ်ဆို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

'' ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် သေလို့ရတယ်'' 

မမကတော့ ကျေနပ်ပြုံးတွေနဲ့ ကျနော် မျက်နှာလေး ကို ကြင်နာစွာ ကြည့်ပြီး ကျနော့ နဖူးလေးကို တချက်နမ်းလိုက်တယ်။ မမအပြုံးတွေက ရ ရှိသွားလို့ ကျေနပ်တဲ့ အပြုံး မဟုတ်ပဲ ပေးလိုက်ရလို့ ကျေနပ်တဲ့ အပြုံးတွေ ဆိုတာ  နှစ်ယောက်လုံး သိပါတယ်။....။

အပြန်လမ်းမှာ ၇/၈ လမ်းဆုံ ဖက် လမ်းလျောက်ပြီး စကားပြောလာကြတယ်။   တစ်ယောက်ကိုတယောက် လက်ချိတ်မှီတွယ်ပြီး စကားတွေဖောင်င်္ဖွဲ့ လာကြတယ်။ အရင်ကထက် ပိုနွေးထွေးတဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့ပေါ့မမကို ကုန်ပဒေသာဖက်လိုက်ပို့ မလို့ လုပ်တော့ မမက

 '' ကျော့်ကို မမ ညာထားတာ တခုရှိသေးတယ်''

'' ဘာလဲမမ ကလေးက နှစ်ယောက်လား '' 

လို့ ကျနော် ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ နောက်လိုက်တယ်။

'' မဟုတ်ဘူးကျော် ဟိုနေ့က မမနေတာ ကုန်ပဒေသာလို့ ညာတာ တကယ်က ဒီနားတင် ''

'' ဟာ ဒါဆို မမဒီ လမ်းဆုံနားတင် နေတာပေါ့ ''

'' စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကျော်ရယ် အဲ့နေ့က စစတွေ့ချင်းဆိုတော့ ဘာမှန်းမသိသေးဘူးလေ..မမဘဝကလဲ မလွတ်မလပ်နဲ့ ဆိုတော့ လေ..''

'' ရပါတယ် မမကလဲ စိတ်ဆိုးစရာလား မမကို အပြစ်တင်လို့မှ မရတာ ဒီလိုပဲ တွေးရမှာလေ''

'' အင်းပါ ကျော်စိတ်မဆိုးရင်ပဲ မမကျေနပ်ပြီ ''

" ရောက်ပြီ ဒီလမ်းပဲ ဟိုး သုံးလေးအိမ်ကျော်ကတိုက်ကြီး ဘေးက အိမ်ပဲ နက်ဖြန်ညနေတွေ့မယ် ကျော်ရွှေရတနာ ရုံရှေ့မှာပဲ စောင့်နေ ''

'' အိမ်ရှေ့ထိမလိုက်နဲ့တော့ သူရောက်နေမှာစိုးလို့ ''

'' တိုက်ဘေးက ကပ်လျက်အိမ်လား ''

'' ဟုတ်တယ် ''

အိမ်တော့ မမြင်ရပါဘူး ဘေးတိုက်ကမြင့်နေတော့ ဒီလောက်သိရ ရင် မဆိုးပါဘူး ဆိုပြီး ခေါင်း ငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။

'' မမ သမီးလေးရော အိပ်နေတာလား ''

" မဟုတ်ဘူး ရွှေပြည်သာက သူ့အဖွားအိမ်မှာ တလှည့်ပြန်နေတယ် သမီးက အဖွားလဲ ချစ်တော့ ဒီနွေမှာ တလှည့်ဆီ လှည့်နေတာပဲ''

'' ဒါဆိုကျနော်ပြန်တော့မယ် မမ နက်ဖြန်ညနေ ၆:၃၀နော် ရုံရှေ့ ''   

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော် မမနဖူးလေးကို နမ်းပြီး တင်းကြပ်စွာ ပခုံးလေးကို ဆွဲဖက် ထားလိုက်တယ်။ လမ်းမဘေး ကွင်းစပ်က ပုစဉ်းရင်ကွဲ အော်သံ လေးတွေ ကျိုးတို့ ကျဲတဲ ကြားရတယ်..။ အမှောင်ထုထဲ လမ်းလျောက်နေတဲ့ ကျနော်..ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ လို့ ကြယ်ကလေးတွေကို လှမ်းကြွားလိုက်တယ်။

'' ကြယ်ကလေးတွေရေ ..... ငါ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ ...မင်းတို့ က ငါ့မမလောက် မလင်းပါဘူးကွာ'' လို့။

အိမ်ရောက်တော့ ချက်ချင်း အိပ်ရာမဝင်နိုင်သေးဘူး ။ ခြံထဲ ပက်လက်ကုလားထိုင်ချပြီး တံတားပေါ်က မမကို သိမ်းပိုက် လာတဲ့ အကြောင်းကို ထိုင်ပြီး စမြုံပြန်နေသေးတာ တစ်ယောက်တည်း...အမှောင်ထုက နက်သထက် နက်လို့ .....။

နောက်နေ့ ညနေ ရတနာရုံ ရှေ့က အုတ်ခုံမှာ ထိုင်စောင့်နေတယ်  မမ စက်ဘီးလေးနဲ့ရောက်လာတယ်။ မမမျက်နှာ မကောင်းဘူး ။

'' မမဘာလို့လဲ ''

" မနေ့ညက ပြန်တော့ သူက အိမ်ရှေ့မှာ ငုတ်တုပ်ကြီး ထိုင်စောင့်နေတာ ''

'' ဟာ ''

'' မမလဲ မျက်လုံးတွေ ပြာသွားတာပေါ့.. မိုးမီးလောင်ပြီး ဆိုပြီး ''

'' ဘယ်လိုဖြစ်လဲ မမ ''

'' မက ခဏလေး အကို ရှင်းပြမယ် ပြောတာ လုံးဝနားမထောင်ဘူး '' ဘယ်သူနဲ့ သွားတွေ့နေလဲ ပြောစမ်းတဲ့ ''

'' မဟုတ်ဘူး အကို စက်ချုပ် အပြန်နောက်ကျတာပြောတာကို မရဘူး ''

'' မမက  သူ့ ခါးကို ဖက်ပြီး တောင်းပန်တာကို သူက မမလက်ကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး ခါပစ်တာ သူနာရီနဲ့ ထိသွားတာ လက်မောင်းကွဲသွားတယ် ''

မမလက်မောင်းလေး လှပ်ပြတယ်။ အတွင်းလက်မောင်းလေး ပြတ်ရှ ဒဏ်ရာလေး..ကျနော်မမဒဏ်ရာလေးကို အသာပွတ်ပြီး ဝမ်းနည်းသွားတယ်။

'' တောင်းပန်ပါတယ်မမရယ်..ကျော့်ကြောင့်ဖြစ်တာပါ ''

" ဒါကအမှားဆိုရင်တောင် ကျော့်တယောက်တည်း အမှားမဟုတ်ဘူးလေ မမနဲ့ပါ ဆိုင်တာပေါ့ .. အဲ့လို တဖက်သပ်ကြီး မခံယူပါနဲ့ ကျော်ရယ် ဒဏ်ရာလဲ မကြီးပါဘူး '' 

'' အဲ့ဒါနဲ့ ဘယ် လိုပြီးသွားလဲ"

'' မမဒဏ်ရာရတော့ သူလဲ စိတ်ပြေသွားပုံပဲ ပြသနာမရှာတော့ဘူး မနက်စောကြီး ထပြန်သွားတယ်''

'' တော်သေးတာပေါ့ မရယ် ကြီးကြီးမားမား မထိတာ''

'' ဒီကြားထဲ မမဘောင်းဘီ စိုစိစိနဲ့ အထုတ်လိုက် ထွက်ကျနေတာ သူ မြင်မှာ စိုးလိုက်တာလေ နှလုံးရောဂါရမယ်''

'' ဘာတွေ လဲ မမ''

'' ဘာတွေရမလဲ ကျော်ရဲ့ ကျော့်ဟာတွေပေါ့..အထွေးလိုက် ပြန်ထွက်လာတာ အိမ်ရောက်တော့ အပြုံလိုက်ပဲ ချွဲပြစ်နေတာ ဘောင်းဘီမှာ ထမိန်တောင်အောက်ထိ တောက်လျောက်စွန်းတယ်''

'' ဟုတ်လား ကျော်   ညက အရမ်း ကောင်းသွားတယ်မမရယ် .. သူမမြင်ဘူးလား ''

'' မတွေ့ဘူး မမ ငိုပြီး ကြမ်းပေါ်ထိုင်နေတာ အကြာကြီးပဲ နောက်မှ ရေချိုးသလိုနဲ့ တခါတည်းလျော်ပစ်တာ''

မမကိုယ်လုံးလေးကို ကျနော် ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ မမကို ဘာမှ တာဝန်မယူနိုင်သေးတဲ့ ကျနော့် ကိုယ် ကျနော် သိမ်ငယ်မိတယ်။

...........................

ရှေ့က စက်ဘီးနင်းနေတဲ့ မမကို ကျနော်က နောက်ကနေ ခါးလေး ဖက်လို့ မမရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့လေး တွေခိုးရှုနေတယ်။  မမက

'' ကျော် မမဆီမှာ တခုခုဆွဲဆောင်မှုရှိတယ် ဘာလဲသိလား''

ခင်ဗျား တို့ ဖင်လို့ဖြေကြလိမ့်မယ် ကျနော်သိတယ်။ မဟုတ်ဘူး အဲ့ဒါ အမှားကြီး မှားတယ် ။ ခါးအောက်ပိုင်း နဲ့ မဆိုင်တဲ့ မမရဲ့ ပင်ကိုယ်အလှ ၊ ဆွဲဆောင်မှုအားပြင်းတဲ့ မမရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အလှ ပါ။ ကျနော်ဖြေတယ် ..

'' သိတာပေါ့ မမဆံပင်တွေလေ ''

မမက 

'' နိုး''

'' မမအရပ်မောင်း ''

'' နိုး'' 

'' မမနှာတံ''

'' နိုး''

ကျနော်နေရာမှာ ခုခေတ်ကောင်မလေးဆို အဲ့ကောင်သေပြီးပဲ။ ပြသာနအကြီးကြီးကို တက်မှာ။ ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့ အလှဆုံး အစိတ်အပိုင်း ကိုမသိရကောင်းလားဆိုပြီး လျောက်လဲချက်ပေါင်း သောင်းခြောက်ပေး ပေတော့ ပဲ။ အဲဒါလေးနဲ့တင် မမ ကျနော်ကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲ တိုင်းတာလို့ရပါတယ် .. ။ မမလုံးဝစိတ်မဆိုးဘူး ။ဒါမဲ့ အဲ့အဖြေကိုကျနော်သိတယ် မမစိတ်ကို စမ်းစကြည့်တာပါ။ မမကဖြေတယ် 

'' မျက်လုံး''

ဟုတ်ပါတယ် ။

'' မျက်လုံး '' 

မမမှာ ဆွဲဆောင်မှုအားပြင်းတဲ့ မျက်လုံးတွေ ရှိတယ်။ ခင်ဗျားတို့ ထင်မယ်။ ကြာ, ကြည့် ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေ ညို့တတ်တဲ့ အကြည့်တွေ လို့ ၊လုံးဝ လုံးဝ မဟုတ်ပါဘူး ။

မမ မျက်လုံးတွေက မျက်လုံးအိမ်ကြီးကြီး မျက်ဆံရွှဲ ကြီးတွေနဲ့ ဘောလီးဝုဝ် က အိန္ဒိယ မင်းသမီးတွေရဲ့ ရွှန်းလဲ့တဲ့ မျက်လုံးတွေလို လှတာပါ။ မျက်လုံး မျက်ဖန်တအားလှတဲ့ မမပါ။ အဲ့လို မျက်ဝန်းလှတွေ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ မမကို ကျနော် ပိုင်ဆိုင်ပါသေးတယ်။

'' ကျော် မမရဲ့ နာမည်အပြည့်စုံသိလား ပြောပြမယ်''

'' သိချင်တာပေါ့ မမကလဲ''

'' မေဇင်မာသက်နိုင် '' (နာမည်လွှဲ)  ရင်နီးသူတွေက နိုင်နိုင်ပဲခေါ်ကြတာ  ။

** စာကြွင်း **   နာမည်လွှဲဆို  ကျနော် မမနာမည်ကို  နိုင်နိုင်  ကလွဲလို့ ငါးလုံးကိုခုချိန်မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ကျနော့်ဘဝမှာ ကိုယ့်ကို ကို ထုရိုက်သတ်ချင်လောက်အောင် နောင်တရတဲ့ အကြောင်းရာတွေထဲကတခုပေါ့ဗျာ...

မမဖက်ကလဲ သူ့နာမည်ကို စက်ဘီးနင်းရင် အမှု့မဲ့ အမှတ်မဲ့ အဲ့တခါပဲ ပြောဖူးတာ တကြောင်း၊ ကျနော်တို့ ပတ်သက်စဉ် လပိုင်းလေးမှာ ကျနော်က မမကို နာမည်တခါမှ တောင်မခေါ်ခဲ့ပဲ 'မမ'လို့ပဲခေါ်ခဲ့တာတကြောင်းကြောင့် ကျနော် မမနာမည် ကို ဒီ ဆယ့်နှစ် နှစ်ကျော် အချိန်မှာ မမှတ်မိတော့ပါဘူး ။ခင်ဗျားတို့ အပြစ်တင်လဲ ခံရမှာပဲ .အဲ့လိုနာမည် မမှတ်မိတာကပဲ မမနဲ့ ကျနော့်ကို ဒီနေ့ထိ ဝေးကွာသွားစေတဲ့ အကြောင်းရာတွေထဲက တခုပေါ့။

******

ရုံရဲ့ အနောက်က လူပြတ်တဲ့ လူကျဉ်းလေးတွေ ရောက်တော့ အတွဲလေးတွေ သုံးလေးတွဲနဲ့ တော်တော်စည်နေပါပြီ။ ထမင်းချိုင့်လေးတွေနဲ့ ရုံးကပြန်တဲ့ အတွဲလေးတချို့တောင်တွေ့ရပါတယ်။

မှောင်ရိပ်ကောင်းတဲ့ ဇီးပင်အောက်မှာ ကျနော်တို့စက်ဘီး ရပ်လိုက်ပြီး ကျနော် နောက်ခုံကိုမှီထိုင်လိုက်တယ်။ မမကို ကျနော် ရဲ့ ပေါင်ကြားဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ ဒီနေ့ မမက ရှပ်အင်္ကျီ လေး ဝတ်လာတာ လွယ်မှ လွယ် မမနှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းပြီး ကြယ်သီးတွေ တလုံးချင်း ဆွဲ ဖြုတ်လိုက်တယ်။ သုံးလုံးလောက်ဖြုတ်ပြီးတော့ မမရဲ့  ဘောလီလေး ရှင်းရှင်း ကြီး ပေါ်လာတယ် ဘော်လီက ဟပြီး မမနို့ တလုံးကို ဘောလီပေါ်က ကျော်ပြီးဆွဲထုတ်လိုက်တာ မမရဲ့ နို့တလုံးက ဘော်လီပေါ်မှာကျော်ပြီး အလုံးလိုက်တင်နေတယ်။ မမရဲ့ခါးလေးကိုဖက်ပြီး ကျနော် ကိုယ်ကို ကိုင်းခါ မမရဲ့ နို့ ကို အားရပါးရ ဖက်စို့လိုက်တယ် ။

နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာနဲ့ ဝိုက်မွေ့ပြီး ဖမ်းငုံ စို့ လိုက် နို့သီးခေါင်းကို လျှာနဲ့ အတွင်းမှာ ဖိထိုးပြီး ဝိုက်မွေလိုက်..စို့နေရင်း ကျနော်ခေါင်းကိုနောက်ဆုတ်ပြီး နို့သီးခေါင်းကို ပြွတ်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့ လေးငါး ဆယ်ကြိမ် လက်ကမ, မပြီး နို့ကို ခပ်ဆာဆာလေး စို့ပေးလိုက်တာ မမ ကျနော် နောက်စေ့ကို ဖိပြီး သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ဖိကပ်ကာ ဖက်လာတယ်။ မျက်လုံးတွေ ကမှိတ်ထားပြီး

 '' ကျော် ရယ် ဟင်း ဟင်း ... အာ အား ကောင်းလိုက်တာကျော်ရယ်.. '' လို့ ညဉ်းပြီး

ကျနော်ခေါင်းကို သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ကွာသွားမှာကြောက်တဲ့ အလား .. တင်းကြပ်စွာ ဖိကပ် ပြီး ပွေ့ထားတယ်။

'' မမ ကျနော့် ကို စုပ်ပေး ''

ကျနော်တောင်းဆိုတော့ မမချက်ချင်းပဲ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ရှိနေရာက ထိုင်ချလိုက်တယ် ကျနော် ဘောင်းဘီ ချိတ်ဖြုတ်ပြီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီကို လျော့ပြီး ဥပါ တပြုံလုံး အပြင်ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျနော်ရဲ့တောင်နေတဲ့ လီးချောင်းကို လက်ညှိုး လက်မ ကြားထည့်ပြီး အရင်းထိဖိချလိုက်တယ်။ တောင်နေတဲ့လီးက ငေါက်ခနဲ့ ပိုထောင်သွားပြီး မမရဲ့ ခံတွင်းနွေးနွေးလေး နဲ့ ငုံပေးလိုက်တယ်။  ကျနော် ဒုံးပျံတစင်းလိုလေပေါ် မြောက်တက်သွားသလား ထင်ရတယ်။ ကောင်းလွန်းလို့ မမဆံပင်တွေတောင် ဆုတ်ကိုင်မိသွားတယ်။

'' ဆော်ရီး မမ နာသွားလား အရမ်းကောင်းသွားလို့ ''

'' ရတယ်ကျော် မနာဘူး ကျော် ကောင်းရင် မမကျေနပ်ပါတယ်'' 

ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ဖြေတယ်။ကျနော်မမရဲ့ မေ့စေ့လေး ကိုင်ပြီ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို တချက်စုပ်လိုက်တော့ မမ အလိုက်သင့်လေး ခေါင်းမော့ပြီး အနမ်းခံတယ်။ ကျနော် ကိုယ် ကို ပြန်မတ်ပြီး လီးကို အရင်းက ကိုင်ခါ မမ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ မမကတော့ အရင်းထိအောင်ငုံပြီး အထဲမှာ လျှာနဲ့ ပတ်မွေ့ပေးတယ် ။

ခေါင်းကိုရှေ့နောက်ဆုတ် ပြီး အားရပါးရစုပ်ပေးတယ်။ ပါးစောင်တွေ ချိုင့်ဝင်သွားအောင်စုပ်ပြီး ပြွတ်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်တယ် ၊ ပြန်စုပ်တယ်  ဆက်တိုက် လုပ်တော့ ကျနော် ပြီးချင်လာတယ် ။ မနေ့ညက မမဘောင်းဘီနဲ့ ကျနော် လီးဘေးသားတွေ ပွတ်မိထားလို့ အရေးပြား နဲနဲ စပ်နေတယ် ။အဲဒီ ဖီးလ်သာ မနှောက်ယှက်ရင် လုံးဝကို အမြင့်ဆုံးရောက်ပြီဗျာ။

အဲ့လိုစပ်တာတောင် တော်တော်ကောင်းတယ်။

'' မမ တော်ပြီ ကျော်ပြီးချင်နေပြီ လုပ်ရအောင်နော်''

'' အင်း''

မမကို စက်ဘီး ခုံပေါ်တင်ပြီး ထမီကိုမလိုက်တော့

'' ကျော် မမဒီနေ့ အောက်ခံမဝတ်လာဘူး '' လို့ မျက်နှာလေးအောက်ချပြီးပြောတယ်။ ကျနော် မျက်နှာ ဝင်းလက်သွားတယ်။

'' ချစ်လိုက်တာ မမရယ် '' 

ဆိုပြီး ပါးလေး ကိုရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ မမရဲ့ ပေါင်လေးဟထားတဲ့ ကြားထဲ ကို ကျနော် တိုးဝင်လိုက်တယ်။ထမိန်ကပေါင်ရင်းရောက်နေပြီ မမပေါင်က

ပိုပြီး ကားသွားတယ် ကျနော်လဲ မမရဲ့ တံထွေးတွေနဲ့ ကျနော့ အရည်ကြည်တွေ ရောပြီ ရွှဲနေတဲ့ ကျနော့် လီး တချောင်းလုံးကို မမရဲ့ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး တင်ပါးလေး ကိုင်ကာ ဆွဲပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။  လီးကချောနေလို့ အရင်းထိရောက်အောင် ဝင်သွားတယ်။ မမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး အဝင် ထွက်မှန်မှန်နဲ့ စလိုးတော့တာပဲ။ မမကတော့ ကျနော်ရဲ့ တင်ပါးတွေ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပွေ့ပြီး ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတာ

'' ဟင်း ဟင်...း   အ အအ .. အားအာ   ကျော် မြန်မြန်လေး ဆောင့် ''

ဆိုပြီး လေသံလေးနဲ့ ကျနော် နားနား ကပ်ပြောတယ် ။ ကျနော်လဲ ပေါင်နှစ်ချောင်း ကို ဒူးခေါက်ကွေးကနေ ရှိုမပြီး အသားကုန် လိုးတော့တာပဲ။ မမက ကျနော် ဂုတ်ပိုးတွေ ဖက်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ မျက်လုံးကို စုံမှတ်ပြီး လေသံလေးတွေနဲ့ ကြိတ်ညဉ်းနေတာ ။

'' မမ ကျော်တို့ နောက်နေ့ တည်းခိုးခန်းသွားရအောင်''

'' အင်း မမအခြေနေကြည့်မယ်လေ .. နော် '' 

မောသံလေးနဲ့ မျက်လုံး မပွင့်တပွင့် ပြန်ဖြေတယ်။   

မမပေါင်တွေမြောက်ပြီး တင်ပါးကို စုံမကာ လိုးပေးလိုက်တော့ မမပြီးသွားတယ် ။ မမအရည်တွေ ထွက်တော့ ကျနော်ကို ဂုတ် ဖတ်ထားရာကနေ ကိုယ်ချင်း ကပ်ပြီး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ကာ ကျနော်ရဲ့  တင်ပါးတွေကိုပါ သူပေါင်တွေနဲ့ ကျစ်ကာ လိမ်ထားပစ်တယ်။ မမတော်တော် ကောင်းသွားပုံရတယ်။ အမှောင်ထဲက အပင်ရိပ်မှာ ကျနော်တို့ တော်တော် ပွဲကြမ်းလိုက်တာ ကျနော်ဘောင်းဘီလဲ ခြေသလုံးရောက်နေပြီ ။ ကျွတ်ကျတာ .. မမပြီးသွားတော့ တော်တော်ကြာ ကျနော်ကို ဖတ်ပြီး ဇိမ်ယူနေသေးတယ်။

'' မမပြီးပြီလား ''

'' အင်း ကောင်းလိုက်တာ ကျော်ရယ် အူတွေရော ကလီစာတွေပါ အေးသွားတယ်''တယ်တဲ့။

ရယ်ပြီးပြောတယ်။

'' ကျနော် မပြီးတော့ဘူးမမ မမကောင်းရင်တော်ပြီ ''

'' ဟယ်ဘာလို့လဲကျော်''

မနေ့ညကတံတားပေါ်မှာ မမဘောင်းဘီနဲ့ ပွန်းထားတော့ စပ်နေတာ မထိဘူးဖြစ်နေတယ်။ မမကျနော့် နဖူးလေး ကို နမ်းခါ ကျနော့် ရှေ့ထိုင်ချလိုက်တယ်။

'' မမ ဘာလုပ်မလို့လဲ ''

''ဘာလုပ်ရမလဲ စုပ်ပေးမလို့လေ ''

''မမ မရွံ့ဘူးလား လုပ်ပြီးသားကြီးလေ ''

'' ဘာလို့ရွံ့ရမှာ ကျော် ဟာလေးပဲ ကို ရွံစရာလား ''

ဆိုပြီး မမစောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့ ကျနော်လီးကို ကိုင်ကာ အားရပါးရ စုပ်ပေးတော့တယ်။   

မမရဲ့ ပါးစောင်ပါချိုင့်အောင်ငုံပြီး ဆွဲစုပ်ပေးမှုကြောင့် ကျနော် ခေါင်းကို ကောင်းကင်ပေါ် မော့ ပြီး အပြည့်ဝကို ဖီးလ် ယူပစ်တယ် ။ ကျတော့ရဲ့ တင်ပါးကိုလက်တဖက်က ကိုင် ကျန်တဖက်က လီးအရင်းကို ဖိထားပြီး ငေါက်တောင်နေတဲ့ လီးကို လျှာထိပ်နဲ့ ယက်ပေးလိုက် တချောင်းလုံး ငုံပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်နဲ့

လုပ်ပေးတော့ ကျနော် လဲ မကြာဘူး။ ဒူးနဲ့ပေါင်ရင်း က သွေးကြောတွေ ဖျင်းခနဲ့ ဖြစ်ပြီး

'' အာ .. အအအ မမ ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ . အားအား''

ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ မမရဲ့ နွေးထွေးစိုစွတ်တဲ့ ခံတွင်းထဲ အပြည့်ကြီး ပန်းလွှတ်လိုက်တယ် ။ လီးအရင်း ထိ မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ဖိကပ်ပြီး ငေါက်ဆက်ငေါက်ဆက်နဲ့ တစက်မကျန် စုပ်ပြီး ငြိမ်နေပေးတယ်။  ကုန်ပြီဆိုတော့ မှာ ပြွတ်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်ပြီး မြေပေါ်ထွေးချလိုက်တယ်။

မမကို ကြည့်လိုက်တော့ လရောင်အောက်မှာ မျက်ရည်ဝဲနေတဲ့ မမမျက်နှာလေးကို မြင်ရတော့ကျနော်   ပြာသွားတယ် ။

'' ဟာ မမဘာလို့လဲ ''

မမကရီပြီတော့ 

'' ဘာမှ မဖြစ်ဘူး အာခေါင်ထောက်သွားလို့ နဲနဲ ပြို့ပြီး မျက်ရည်ထွက်တာပါ''

'' ဘာမှ မဖြစ်ဘူးမလား''

'' ရပါတယ်ကျော်ရယ် စိတ်မပူပါနဲ့ ''

ကျနော်မမကို  တင်ပါးကနေပွေ့ပြီး ကောက်ချီလိုက်တယ်။   

*** လေနုအေးလေးတချက် ကျနော်ပါးနားကဖြတ်သွားတယ်။

ကျနော် ကမန်းကတန်း လှည့်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ 

ငါ့ မမရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့လောက် 

မင်းတို့ မမွှေးပါဘူး .....

ညဉ့် ကနက် သထက် နက်လာပြီ ..** 

 .....................................

ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ မမနဲ့ကျနော်  ဆက်တိုက် ညနေတိုင်း တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ မမနဲ့တွေ့တိုင်းလည်း လရောင်အောက်က သမင်လေး တစ်ကောင်လို ပျော်ရွှင်မြူးထူးပြီး ပေါ့ပါးလတ်ဆတ်နေခဲ့တယ်။

2010 ခုနစ် ရဲ့ နွေရာသီ ညနေခင်းတိုင်းဟာ ကျနော့်အတွက် တော့ အဓိပ္ပာယ် ရှိနေခဲ့တယ်။ ကျနော့်ဘဝမှာ ပြီးပြည့်စုံ တဲ့ နွေရာသီ ညနေခင်း လေးတွေ ပိုင်ဆိုင်ရလို့ လောကကြီးကိုကျေးဇူးတင်ပါရဲ့.။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မ-ဝ-တ လမ်းဆုံနားက လူရှင်းတဲ့ အအေးဆိုင်လေးမှာ ထိုင်ဖြစ်ကြတယ်။ ကျနော် မမရဲ့ ဂန္ဓဝင် ဆန်တဲ့ မျက်ဝန်းအလှတွေကို Vanilla Mike Shake တစ်ခွက်နဲ့ မြည်းလို့ ခံစားပစ်လိုက်တယ်။ မမ ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက ကျနော် အတွက်ပိုချိုပါတယ် မမ ...

'' ကျော် ဒီကြားထဲ မမတို့ မချိန်းဖြစ်သေးရင် လိုရမယ်ရ  ဖုန်းနံပါတ် ယူထားလေ ''

ခင်ဗျား တို့ ခေတ်မှာလို လက်ကိုင်ဖုန်းတွေပေါခြင်း သောခြင်းမရှိသေးတော့.. စတိုးဆိုင်တွေ ၊ ကြိုးဖုန်းရှိတဲ့ အိမ်တွေက အခကြေးငွေယူပြီး ဖုန်းလာရင် အိမ်လိုက်ခေါ်ပေးတဲ့ Service ပဲ ရှိတာပေါ့ဗျာ ။ မမက သူတို့မျက်စောင်းထိုး တိုက်က ကြိုးဖုန်း နံပါတ် တလုံးပေးထားတယ်။

'' မမအိမ်လာလို့ ရလား ''

'' အိမ်တော့မလာနဲ့ ကျော် မမပြသာနာတခုခုဖြစ်မှာ မလိုလားလို့ ကျော့်ကိုလဲ မထိခိုက်စေချင်ဘူးလေ..တခုခုဆိုရင် အိမ်ရှေ့က နေ စက်ဘီးဖြတ်နင်းရင်းနဲ့ ဘဲလ် တီးလိုက် ဘဲလ်ကို သုံးချက်စီ ဖြတ်ဖြတ်ပြီး တီး အာ့ဆို မမထွက်လာမယ်''

အဲ့လို သင်္ကေတလေးတွေ တိုင်ပင်ထားလိုက်တယ်။ မမလက်ဖမိုးလေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့နွေးနေတာပဲဗျာ။  အဲ့အနွေးဓါတ်က ကျနော့် နှလုံးသားထဲထိ စီးဝင်သွားတယ်။

ကျနော်တို့ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး ကားသံ တွေ လူသံတွေကျောခိုင်း လို့ ဆူညံ မှုတွေဝေးရာဆီ  ခြေဦး တည်လိုက်ကြတယ်။ 

ကျနော်တို့ ကျင်လည်နေကြ တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်တဲ့ အပင်တစ်ပင်ရဲ့ အောက်မှာ စက်ဘီးရပ်ပြီး မြေပြင်ပေါ်မှာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ယှဉ်တွဲကာ ထိုင်လိုက်ကြတယ်။

'' မမတည်းခိုခန်း သွားကြမယ်ပြောထားတာ ခုထိ အကောင်ထည်မပေါ် သေးဘူးနော်''

'' မမအခြေအနေ ကြည့်နေတာကျော်ရဲ့ သွားရင်လဲ အချိန်ရမှ ကောင်းတာ ခဏတဖြုတ်တော့ မနေချင်ဘူး'' 

'' ဟုတ်တယ် ကျော်လဲ မမကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာ တနေကုန်ဖက်ထားချင်တာ ''

'' ထမင်းမကျွေးဘူးလား '' 

မမက ပြောင်စပ်စပ်နဲ့ မေးတယ်။

'' ကျွေးဘူး သေးပေါက်ချိန်တောင်မပေးဘူး ''

လို့ ပြန်ချေပလိုက်တော့ မမဆီက ရယ်သံလွင်လွင်လေးတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။

'' မမတို့ အချိန်ရတဲ့ တနေ့မနက်ပိုင်း ချိန်းကြမယ်လေ   ကြာကြာလေး နေရအောင်လို့ ''

ကျနော် ပျော်ရွှင်စွာ ခေါင်း ငြိမ့်လိုက်တယ်။

ဒီနေ့ မမက  အဖြူရောင် ခါးတို ဘလောက် ကိုယ်ကြပ်လေး ဝတ်လာတာ ထမိန်က အဖြူရောင်ပေါ်မှာ အညိုရောင် ခရေပွင့်လေးတွေနဲ့ ..ခါးတို ဘလောက်အင်္ကျီလေးနဲ့ ဆိုတော့ မမရဲ့ စွင့်ကား ထွားလှတဲ့ ဖင်တွေကို ပိုလှစေတာပေါ့။

မြေပြင်မှာ ဒူးလေးတုပ်ပြီး ဘေးတိုက်ယှဉ်ထိုင်ကြတာ ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး ..။ ဘေးခြင်းယှဉ် ထိုင်နေရင်းနဲ့မမရဲ့ ဒူးအောက်  ဒူးခေါက်ကွေးကနေ လက်တချောင်းလုံးရှိုဝင်ပြီး ကျန်လက်တဖက်က မမရဲ့ ကျောကိုပွေ့ကာ ဆွဲမလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော် ခြေထောက်တွေကို စင်းပြီး မမရဲ့ ကိုယ်လုံး လေးကို ကျနော် ပေါ် ကန့်လန့် တင်လိုက်တယ်။

မမလက်တွေက ကျနော် လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး ရွန်းရွှန်းစားစားကြည့်တယ်။ ကျနော် မမရဲ့ မျက်ဝန်းတွေ အောက်မှာ ကျဆုံးသွားတယ်။ အဲ့အချိန်မှာ မမကျနော့ ကို ဘာခိုင်း ခိုင်း ကျနော် လုပ်မိမှာ ကြိမ်းသေပဲ။

'' မမ ? မရဲ့ ပိပိလေး ကို ယက်ချင်တယ်''

'' မဖြစ်နိုင်တာကျော်ရယ် လူပြတ်တယ် ဆိုပေမဲ့ အဲ့လောက်ထိတော့ စိတ်မချရဘူးလေ လုပ်တာက လူရိပ်မြင်ရင် ဖုံးဖိလိုက်လို့ရသေးတယ် တည်းခိုးခန်းမှာ လုပ်ကွာ နော် ဒီနေရာတော့ မမ မရဲဘူး''

မမက တခွန်းဆို , ဆိုသလို မပြင်တတ်တော့ ကျနော် အတွန့် မတက်ရဲဘူး ။ မမကို ကလေးတစ်ယောက်လို ပေါင်ပေါ် တင်ပွေ့ထားရတဲ့ နွေးထွေးမှုလေးကလဲ အရသာသစ်ပါပဲ။ မမရဲ့ တင်ပါး အိအိကြီးတွေနဲ့ ကျနော်ရဲ့ ဖုဖောင်းနေတဲ့ ငနဲကို ဖိကပ်ပြီး ထိုင်နေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက နွေးထွေးတဲ့ ခံစားမှုကို ဖြစ်စေတယ်။

'' ကျော် ,, ကျော့်ဟာကတော်တော် တောင်နေပြီ ပဲ''

'' အဲ့လောက်သိသာလား မမ ကို ထိနေပြီလား ''

'' သိသာတာပေါ့ ဖင်ကြားတည့်တည့်ကြီးကို ''

'' ဟီးဟီ မမနဲ့တွေ့ရင် အထိတွေ့တိုင်း ကလတ်ဆတ်နေတာကို တောင်မှာပေါ့..မမစုပ်ပေးလေ ''

'' မမ အောက်ဆင်းမယ် ကျော်ညောင်းနေမယ်''

ပြောဆိုရင်း နဲ့ မမ အောက်ဆင်း ပြီး ဖင်ကို နဲနဲ ရွှေ့လိုက်ပြီး ကျနော့် ပေါင်ကြားထဲခေါင်းဝင်ကာ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်ပြီး ကျနော်ရဲ့ တောင်နေတဲ့ လီးကို ဖောက်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်ကာ တဝက်လောက်ထိ ငုံလိုက်တော့တယ်။

လီးတချောင်းလုံးနွေးပြီး ရင်တခုလုံးအေးတယ်။ မမက နှုတ်ခမ်းလေး ကို စုပြီး တင်းတင်းလေး စုပ်ခါ ခေါင်းကို ရှေ့နောက်လှုပ်ရှားပြီး ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးတော့တယ်။ ကျနော် မမရဲ့ ခေါင်းပေါ်လက်တင်ပြီး နိမ့်ချည် မြင့်ချည် ဖြစ်နေတဲ့ မမခေါင်း ကို ပို မြန်လာအောင် အနိမ့်မှာ နဲနဲ ဖိဖိပြီး အရှိန်တင်ပေးလိုက်တယ်။

မမခေါင်းလေး မြင့်လာရင် အလိုက်သင့်လေး လက်ကို အားလျော့ပေးလိုက် နိမ့်သွားတာနဲ့ လက်ကို အားထည့်ပြီး နဲနဲ ဖိချလိုက်နဲ့ စည်းချက်ညီလေး မမရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးတာကို ခေါင်းလေး မော့ပြီး ဇိမ်ခံနေတယ်။

အရည်တွေ ရွှဲပြီး မမပါးစပ်ထဲ များလာလဲ မမက မထွေးပဲ ပိုပြီး ချောအောင် ဆက် စုပ်​ပေးနေတော့ မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းကနေ ယိုစိမ့်ပြီး ကျနော့လီး ချောင်း တလျောက် ဥတွေပေါ်ပါ စီးကျလာတဲ့ အထိ မမက NOn -  stop  စုပ်ပေးနေတာ မရတော့ဘူး ကျနော် ကြာရင် ပြီးကုန်တော့မယ် လီးတချောင်းလုံးလဲ ရွှဲပြီး အရမ်းကောင်းနေပြီ ...။

မမကို ပုခုံလေးကနေ ဆွဲမပြီး မေးစေ့ လေး ကိုပင့်ခါ မမရဲ့ လီးစုပ်ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျနော် မြတ်နိုးစွာ စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော် လျှာကို မမရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး မမလျှာလေးကို လိမ်ခါ ထိုးမွှေ့လိုက် နဲနဲလေး အနမ်းကိုခွာပြီး ကျနော့် နှုတ်ခမ်း နှစ်ခု ကို မမနှုတ်ခမ်းတွေက အုပ်မိုး ငုံစုပ်ပြီးအငမ်းမရ နမ်းကြွေလိုက်နဲ့ ညတစ်ညရဲ့ လရောင်အောက်မှာ ကျနော်တို့ အနမ်းမိုးတွေ ရွာချနေတယ်။

'' အရမ်း ချစ်တယ်မမရယ် ''

'' မင်း ကို ဒီလို စုပ်ပေးနေလို့ သာယာပြီး မမကို  ချစ်တာမလား''

'' ဟာ မမကလဲ .. ပြောထွက်လိုက်တာ ကျနော် မမကို ချစ်တာ လိင်ကိစ္စကြောင့်လား ရင်ထဲကလား မမ မခံစားမိဘူးလား ''

မမက နှခေါင်းလေးရှုံ့ပြီး ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ပြောတယ်.. 

'' မမသိသားပဲ မင်း မမကို ချစ်ကြောင်းပြောပြတဲ့ အသံလေး ကြားချင်လို့''

'' လူတွေက နှလုံးသားခြင်း နီးသွားရင် တစ်ယောက် နှလုံးသားရဲ့ စကားသံ ကို ကျန် နှလုံးသားက နားထောင်နိုင်တယ်တဲ့ မမရော ကျနော် နှလုံးသားကို နားထောင်နိုင်လား''

'' သိပ်နားထောင်နိုင်တာပေါ့ မမက တကယ်ချစ်တဲ့သူပဲကို ''

မမအဖြေက သိပ်ပြတ်သားပြီး သူ့ကိုယ်သူ သိပ်သေချာသလိုဖြေတယ်။

'' မင်း က မမကို ရင်ခုန်တယ် သာယာတယ် မင်း မမကို ချစ်တယ် ဒါမဲ့ ချစ်တယ်နဲ့ အတွေးတွေကြားမှာ လွန်ဆွဲနေတယ်.. စိုးရိမ်ကြောင့်ကြများနေလို့ ချစ်တယ်ဆိုရင်တောင် မမက ပိုပါတယ်''

ကျနော် မငြင်းမိအောင် ကို မမက ကျနော့် နှလုံးသား ကို တကယ် ဖတ်နိုင်ခဲ့တယ်။ ကျနော် လွန်ဆွဲနေတာ မသေချာသေးတဲ့ ရှေ့ရေး ကို မိုက်ရူးရဲ ဆန်မှု မဆန်မှု ကြားမှာပါ ။ သေချာတာတော့ ကျနော် မမကို ချစ်တယ်။

မမကပြောရင်း ကျနော် နှုတ်ခမ်း ကို ဖမ်းစုပ်လိုက်တယ် ။ခဏနမ်းပြီး မမက ကျော် မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေ မမစုပ်ပေးမယ်။ ကျတော် မတ်တပ်လိုက်တော့ ကော့ထောင်နေတဲ့ ကျနော်လီး ကို မမက ဖမ်း ကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ နဲ့ စငုံလိုက်တယ် ။ လီးတချောင်းလုံး နွေးသွားတယ်။ မမက စုပ်ထားရင်းနဲ့ ကျနော့်ပေါင်ခွ ကြားကနေ သူ့လက်တဖက်ရှို ပြီး ကျနေ့ာ် ဖင်ကို ဖိကာ သူ့ ပါးစပ်ထဲ ပို ဝင်အောင်လို့ ဆွဲဆွဲသွင်းပေးတယ်။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ ။ ကျနော် ခါးပါကော့သွားတယ် ။ ကျနော်ခါးကော့သွားတော့ မမပါးစပ်ထဲ အဝင်ပို ကြမ်းသွားတယ် ကျနော် မရတော့ဘူး မမရဲ့ စုပ်အားတွေက ပြွန်ထဲက သုတ်ရေတွေ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပဲ ။ ကျနော် မမရဲ့ ငယ်ထိပ်လေးကို လက်နဲ့ ဖိပြီး ခါးကိုကော့ထားပြီး လေးငါးချက်လောက် ကော့ကော့ ထိုးလိုက်သေးတယ် ပြီးတော့ ဆွဲ ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။  ပြွတ် ခနဲ့ တောင် အသံမြည်တယ်။

'' မမ လိုးရအောင် ''

'' ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ကျော်ရဲ့ '' 

ကျနော် ဖိနပ်ချွတ်ပြီး  မြေပြင်မှာ ဒူးထောက်လို့ ဒူးတဖက်စီ အောက်မှာ ဖိနပ်ခံလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ဒူးထောက်ပြီး ခါးကိုကော့ထားလိုက်တော့ လီး က ပိုထောင်ပြီး ကော့လာတယ် ။

'' မမ ကျနော့် အပေါ် ခွထိုင်လိုက် ''

မမက သူ့ ထမိန်ကို ပေါင်လည်ကျော်ထိ လှန်တင်လိုက်ပြီး နောက်ဖက်ကို လှန်လို့ ကောင်းအောင်နဲနဲ လှပ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကျနော် ကို ခွထိုင် လိုက်တယ် ။ ကျနော် က မမရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ကို ပွေ့ပြီး ထစ်ခွင် ထားလိုက်တယ်။

ကျနော်တို့ ယူထားတဲ့ နေရာကနေရာကောင်း ဘေးပတ်ပတ်လည် ဘာအိမ်မှ မရှိဘူး။ အနောက်မှာကအိမ်မဆောက်ရသေးတဲ့  မြေကွက်လွတ် ကို ခြံခတ်ထားတော့ နောက်ကြောင်းရှင်း တယ်။

အရှေ့က ကနဖော့ခြောက်တွေ နဲ့ မြက်ရိုင်းတွေ ပြည့်နေတဲ့  ရေခမ်းနေတဲ့ ကန်ကြီး၊ ဒီတော့ ကျနော်တို့ က  ကန်ဘောင်လိုမြေသားမြင့် ကုန်းလေးပေါ်မှာ ဆိုတော့ အရမ်း လွတ်လပ်သွားတာ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကို ကံကောင်းစေတာပါ။ 

မမကျနော့် ပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ မမထမိန်ကို ဗိုက်နားထိ လိပ်တင် လိုက်တယ် မမနောက်ကတော့ ထမိန်လုံပါတယ် ရှေ့မှာတော့ ကျနော် လီးနဲ့ မမဆီးခုံတောင် ထောက်နေပြီ ။ ကျနော် လက်နဲ့ မမရဲ့ အဖုတ်လေးကိုစမ်းလိုက်တော့ အဝမှ အရည်ကိုရွှဲနေတာပဲ ။ မမကျနော့် ကို စုပ်ပေးပြီးရင် ကျနော် အားမထုတ်ရပဲ မမ အဖုတ်ဝက အလိုလို အရည် တွေ လဲ့လာတာ သတိထားမိတယ်။

ရမ္မက်နဲ့ပဲ စုပ်တာမဟုတ်ပဲ အချစ်စိတ်တွေပါလို့ စိတ်တွေ အရမ်း ပါတာနေမှာပါ။ ကျနော် မမရဲ့ ဆီးခုံးပေါ်မှာ ထောက်နေတဲ့ လီးကို မပြီး မမရဲ့ အဖုတ်ထဲ ကွေးပြီး ထည့်လိုက်တယ်။ တဝက်လောက် မြုပ်သွားတော့  လက်နှစ်ဖက်လုံးနဲ့ မမတင်ပါးတွေကို မ , ကာ ကျနော့် ကိုယ်ဆီ ဆွဲကပ်လိုက်တော့ .. လာ... လား ... နွေးပြီး အိနေတာပဲဗျာ ဝင်သွားတာ များ  အထိတွေ့က လက်ဆက်နေတာပဲ။

ဒီလိုပုံစံ နဲ့ မမကို တခါမှ မလိုးဖူး သေးဘူး ။

ကျနော် ဆီးခုံနဲ့ မမဆီးခုံချင်း ထိအောင် နှစ်ယောက်သား ကော့လိုက်တော့ ဘာပြောကောင်းမလဲဗျာ။ စည်းပိုင်တင်းကြပ်နေတာပဲ မမရဲ့ တင်ပါးတွေကို မ, ပြီး ဆောင့်တာဗျာ ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အဝင်ထွက် ချောနေတာပဲ တွင်း ဝင်ဖြောင့်ချက်က မမက သူ့ဖင်ကြီး ကို မြှောက်ပြီးဆောင့်ဆောင့် ချတာများ ဖပ်ဖပ်ဖပ်နဲ့ ကို နေတာ ။ မမမျက်လုံးမှိတ်ပြီး အလုပ်ရှုပ်နေတုန်း  မမရဲ့ ဘလောက်က နှိပ်ကြယ်သီးလေးတွေ ကို သုံးလုံးလောက် ဖြုတ်လိုက်တော့ မမရင်ခွင်လေး ဘတ်လပ် ဖြစ်သွားတယ် ။

ကျနော် ဘော်လီကို ဆွဲမလိုက်တော့ မမနို့တွေ တုန်ခနဲ့ ဘော်လီ အောက်ကို ရောက်သွားတယ်။ မမလည်တိုင်လေးကို လက်ဝါးနဲ့ ပွတ်ချပြီး မမကျောကို ကော့ခိုင်းလိုက်တော့ ရှယ်ပဲ ဗျာ ။ အောက်က ထိ အပေါ်က နို့လဲ စို့လို့ လွယ်နဲ့ အကောင်းဆုံး position ပဲ  မမကို ကျောကော့ပြီး နို့စို့ခံနေရင်း သူ့ခါးကို လဲ ညွန့်ခါ ညွှန့်ခါနဲ့ အဆောင့်မပြတ်ဘူး ။

မမရဲ့ နို့ ကို ဘယ်ညာ ပြောင်းစို့ရင်း ကျနော့်ပေါင်ပေါ် လှုပ်ရှားမှု  ပြင်းထန်နေတဲ့ မမကို တောင် ကျနော် မနဲ ထိန်းနေရတယ်။ မမဆီက နှာမှုတ်သံလိုလို နှုတ်ခမ်းကို ဟလို့ မောဟိုက်သံလိုလိုနဲ့ ဆက်တိုက် မြန်မြန် အသံထွက်လာတယ်။

'' ကျော် .. ကျော် . ကျော် မမပြီးပြီး မမပြီးပြီး .. '' 

မမခါးတွေ ပိုသွက်လာတယ်။ ကျနော် မမတင်ပါး ကို အလိုက်သင့်ထိန်းပေးရင်း မမရဲ့ မိုးပျံအောင်ကောင်းတဲ့ မျက်နှာလေး ကို ကြည့်ရင်း အလိုလို ကြည်နူးနေမိတယ်။  မမကောင်းပါစေပေါ့။

မမက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျောကော့ ကောင်းနေရာမှ ကိုယ်ကို မတ်ပြီး ကျနော် လည်ဂုတ်ကို ဆွဲဖတ်တယ်။ ဖတ်တာမှာ သူရဲ့ လက်ဖျံ​တွေနဲ့ တင်းနေအောင် ဖက်တာ။ ခဏလေးငြိမ်သွားပြီးမှ ...ဆံပင်လေးတွေ ဖရိုဖရဲ ကြားက ကျနော့် ကို ပြုံးပြတယ် ။

'' ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ် ''တဲ့။

မမရဲ့ အဲ့ဒီ စကားသံလေး ကြားရတာ ကျနော် ပြီးရတာထက် ပိုကောင်းတယ်။ မမ ပြီးသွားတော့ မမတင်ပါးတွေ ကိုမြေကြီးအောက်ချလိုက်ပြီး ကျနော် မမရဲ့ ဒူးအောက်က လက် တဖက်တချက်ဆီ ရှိုဝင်ကာ မမရဲ့ ပေါင်တွေကို သူ့ ဒူးခေါက်ကွေးကနေ မ,ပြီး ခပ်သွက်သွက် လေး လုပ်တော့တယ်။

မမကတော့ ကျနော့် မျက်နှာလေး ကို ကြည့်ပြီး ပြုတ်မကျအောင် ကျနော့် ဂုတ်ကို ဖက်ထားတယ်။ ကျနော် လဲ မမရဲ့ ရွှန်းလဲ တဲ့ အကြည့်လေးတွေ နဲ့ ပြီးချင်လာတယ်။ မမက ကြည့်နေရင်း  ကျနော့်နှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းလိုက်တော့မကြာဘူး ကျနော် လဲ သုတ်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့တယ်။

နှလုံးသားရဲ့ ဒဏ် ရာ ကို အချိန်က ကုစားတယ်ဆိုရင် နှလုံးသားကို အချိန်က ဝါးမြိုသွားတဲ့ အခါ ကျနော် ဘာနဲ့ ကုရမလဲ ....။ အပြန်လမ်းမှာ ကျနော်တို့ ရုပ်ရှင်ရုံရှေ့က ဖြတ်ပြန်တယ်။ ရုံရှေ့ လမ်းမ က လမ်းမ ကျယ်ဆိုပေမဲ့လည်း  လိုင်းကားမပြေးပါဘူး လိုင်းကားပြေးတဲ့ ဂုတ်လမ်းမလို့ ပုံစံ ဖြစ်နေတော့ ကား ရှင်းတယ်။

ကားရှင်းလို့ ဆိုင်ကယ်တွေ ၊တက်ခ်ဆီ တွေ ၊အိမ်ကားလေးတွေက ၊ ဒီလမ်းကို အသုံးများတယ်။ ကျနော်တို့ ပြန်တော့ ကားတွေက ကျနော်တို့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ရှေ့ ကနေ မီးထိုးပြီး ဖြတ်ဖြတ်သွားကြတယ်။

ကားတစီးလာလို့ မီးထိုးလိုက်ရင် မျက်နှာခြင်းဆိုင် ဖြစ်လို့ လူက ထင်းနေတာပေါ့။ တက်ခ်ဆီ တွေ များတယ်ဆိုတော့ ကျနော် တခု သွားတွေးမိတယ် ..။ မမ အိမ်နားတဝိုက်ပဲဆိုတော့ မမဘဲကြီးက ပွဲစား တက်ခ်ဆီလဲ မောင်းတယ်။ ခုနေ မြို့ထဲကနေ မမဆီကို အလာ ကျနော်တို့ နဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ကြုံနိုင်တယ်ပေါ့။

'' မမ ခုနေ ဘဲကြီး လာရင် ဘယ်လိုများ ဖြစ်မလဲ မသိဘူးနော် ကားနဲ့ များ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ကို ဝင်ကြုံးသွားမလားပဲ ''

လို့ ရယ်ကျဲကျဲ နဲ့ စလိုက်တယ်။

''မဟုတ်တာကျော်ရယ် ပေါက်ကရတွေ ပြောမနေနဲ့ မမနဲ့တွေ့တဲ့ အချိန် ကျော့်ကို သာယာပြီး ပျော်နေတာပဲ ဖြစ်စေချင်တယ် လျောက်တွေးမနေနဲ့ ''

'' အတွေးထဲ ပေါ်လာလို့ပါ မမရယ် ဘာရယ်တော့မဟုတ်ပါဘူး ''

ကျနော်တို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက် ကြည့်လျောက်ပြီး စကားပြောနေတုန်း မျက်နှာခြင်းဆိုင်က တက်ခ်ဆီ တစီးက လမ်းပေါ်မောင်းနေရာကနေ ကျနော်တို့ ရှေ့ကို လမ်းဘေး ထိုးကပ်ပြီး ရပ်သွားတယ် ။ ကျနော် လဲ ဘာလဲပေါ့..။ ဒီကားက ရန်စတာလား ?? ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ပြီးတော့ အသက် ၄၅ ပတ်ချာလည်အသားညိုညို နဲ့ လူတစ်ယောက်ဆင်းလာတယ်။

'' ဟယ် .. ကျော် ရေ... ဒုက္ခပါပဲ''

မမဆီက အာမေဍိတ် အသံနဲ့ မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းသွားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းတွင် အဲ့လူ ကျနော် ရှေ့ရောက်လာပြီး

'' ခွေးမသား'' 

ဆိုပြီး ခွပ်ခနဲ့ ကျနော့် နားထင်နားကို  ပိတ်ထိုးတာခံလိုက်ရတော့ ကျနော် တဖက်ကို လည်ထွက်သွားတယ်။

စက္ကန့်ပိုင်း အတွင်း အဖြစ်ပျက်က အရမ်းမြန်တယ်။ ကားမီးရောင် တည့်တည့် ကြီး အထိုးခံထား ရလို့ ကျနော် ကြောင်အမ်းနေတုန်းမှာ မမရဲ့ အာမေဍိတ်သံနဲ့ သူဆဲသံ က တစပ်ထဲပဲ ပြီးတော့ 'ခွပ်' ကျနော် လမ်းဘေးက မြက်ပင်ရိုင်းတွေပေါ် ထိုင်ရက် ကျတယ် သတိဝင်လာတော့ ချက်ချင်း ပြန်အထ ကျနော် ရင်ဘက်ကို သူအတွန်းမှာ မမကြားဝင်လာတယ်။ မမကသူ့ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းထားပြီး

'' အကို လွန်မယ်နော် စကားအေးဆေးပြောရအောင် နိုင်နိုင်ပြောတာနားထောင်ပါဦး''

'' နိုင်နိုင် နင်ဖယ်စမ်း ငါ့ကို လာမတားနဲ့ ''

ဒီဘဲကြီးက မရတော့ဘူး မမလက်တွေ တွန်းဖယ်ပြီး ကျနော့်ဆီကို အလာ ကျနော် ဘယ် ခြေကို မြေကြီးမှာကန်ပြီး ညာရှေ့ကို ရှေ့ တလှမ်း ဟ ပြီး  ဝင်လာတဲ့ သူ့  ရင်ဘတ် ကိုဆောင့်တွန်းပစ်တာ အတော်အားပါပုံရတယ်။ သူနောက်ကို နှစ်လှမ်းလောက် ယိုင်သွားပြီး ဖင်ထိုင်ကျသွားတယ်။ လမ်းပေါ် ကားရှင်း၊ လူရှင်း     ဖြစ်  နေတယ် ။ကားတစ်စီးကတော့ တစ်ဘီးခြင်းလှိမ့်ပြီး ကျနော်တို့ ကို ကြည့်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သူနဲ့ မဆိုင်သလို ဆက်မောင်းသွားတယ်ကျနော်လဲ လက်သီးဆုပ် သာသာ လမ်းခင်း ဂဝံကျော် တလုံးကိုကောက်ပြီး သူ့အနားကို ခပ်မြန်မြန်လျောက်သွားလိုက်တယ်။

သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ ထိပ်လန့်တဲ့ အရိပ်ရောင်တွေ ချက်ချင်း မြင်လိုက်ရတယ်။ မမမျက်နှာက စိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့  ကျနော် ကျောက်ခဲ ကိုင်ထားတဲ့ လက် မောင်းကို ဆွဲပြီး မျက်ရည်စတွေနဲ့ ပြောတယ်။

'' ကျော်ရယ် မလုပ်ပါနဲ့ မမတောင်းပန်ပါတယ် လွန်ကုန်ရင် နှစ်ဖက်စလုံးမကောင်းဘူးလေ နော်..မမစကားနားထောင်.... ''

'' ဂွပ်'' 

ကျ နော် မျက်လုံးထဲ ဝင်းခနဲ့ ကြယ်လတွေ မြင်သွားတယ်။ ကျနော့် ဘယ်ဖက်နားထင်မကျ မျက်လုံး မကျနေရာ ၊မျက်ရိုး နားကို အထိုးခံလိုက်ရလို့ ကျနော်လဲကျပြီး တစက္ကန့်တောင်မကြာဘူး  ။ ကျနော် စပို့ရှပ် ရင်ဘတ်စကို ဆွဲပြီး အပေါ်ကနေ ခွပြီး နှစ်ချက်ဆင့်ထိုးတယ်။  ကျနော် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခင် မမဆီက စူးစူးဝါးဝါး ကုန်းအော်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။   

'' ရှင်အဲ့လောက် နိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်နေရင် ကျမ  ထွက်သွားလိုက်မှာနော် ဦးတင်မိုးနိုင် '' 

ကျနော် သေချာ ကြည့်လိုက်တော့ မမက သူ့ကို တွန်းဖယ်ပြီး အသံစူးစူးနဲ့ ကုန်းအော်နေတာ မမ မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်စတွေနဲ့ ။    ပြီးတော့ လဲနေတဲ့ ကျနော့် လက်မောင်းကနေ မ, ထူပေးပြီး ဘဲကြီး ဖက်လှည့် ဆက်ပြောတယ်။

'' ရှင်အဲ့လောက်လုပ်စရာမလိုဘူး ဦးတင်မိုးနိုင် ရှင်နဲ့ ကျမ တရားဝင် လက်ထပ်ထားတာမဟုတ်ဘူး ကျမ မှာ လွတ်လပ်စွာ ရွေးချယ်ခွင့် ရှိတယ်ဆိုတာ ရှင် မမေ့ပါနဲ့''

ဘဲကြီးက မမကို အတော်ကြွေနေပုံရတယ်။ မမလဲ ကြွေလောက်စရာပဲလေ ကလေးအမေလို့ ထင်ရက်စရာမရှိ။ မမတို့ သားအမိ ကို ထောက်ပံ့ထားပေမဲ့ မမအလှ ပေါ်မှာတော့ အာဏာမညောင်း ဘူးထင်ပါတယ်။ မမလဲ သူ့ပါဝါ ကို ကျနော် အထိုးခံနေရတော့ ထုတ်မသုံးချင်ပဲ ထုတ်သုံးလိုက်ပုံရတယ်။

ဘဲကြီးက ချက်ချင်း တန့်သွားတယ်။ ကျနော် က လူငယ်စိတ်နဲ့ အသားနာတော့ ပြန်ဆော်ဖို့ လုပ်ပေမဲ့လည်း မမက သူ့ပါဝါထုတ်သုံးပြီး ကျနော် ကို ကာကွယ်နေတာမြင်ရတော့ ကျနော့် ဒေါသတွေ ကွယ်ပျောက်ပြီ ပြန်ထိုးဖို့ မေ့သွားတယ်။ ရုတ်ချည်း အခြေအနေကို မမရဲ့ စကားတခွန်းတည်းနဲ့ ဝင်ထိန်းသွားတယ်။ဘဲကြီး မမကို ကြည့်ပြီး...

'' လာ ကားပေါ်တက် အိမ်ပြန်ရောက်မှ ရှင်းမယ်''

'' မတက်နိုင်ဘူး ရှင်ဒီလို ထိုးချင် တိုင်း ထိုးပြီး သူ့ကို လမ်းပေါ်ပစ်မထားခဲ့နိုင်ဘူး .. ကျမ သူနဲ့ စကားနဲနဲပြောချင်တယ် ရှင်ကားပေါ်က စောင့်နေ''

'' ဘာကိုစကားပြောမှာလဲ လာ  အခုပြန်မယ်လို့ ချက်ချင်း ကားပေါ်တက်တော့ ''

ဆိုပြီး မမလက်ကို ဖမ်းဆွဲတယ်  ။ မမဆောင့် ရုန်းတယ် လက်မပြုတ် ဘူး။ ကျနော် ယောကျ်ားအားနဲ့ ဘဲကြီး လက်ကောက်ဝတ်ကိုရိုက်ချလိုက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်အစုံနဲ့ ဆောင့် တွန်းပစ်လိုက်တယ်။  ပြီးတော့ ကျနော်သူ့ကို  လက်ညိုးထိုးပြီး ထပ်တက်မလာနဲ့ လို့ ခပ်စူးစူး ကြည့်ပြီး သတိပေးလိုက်တယ်။

'' ဟေ့လူ ခင်ဗျား မယားလဲ မဟုတ်ဘူး မမပြောနေတာ လူလိုနားလည်မှပေါ့ ခင်ဗျားနောက်ကို မလိုက်ဘူးလို့ပြောနေတာလဲ မဟုတ်ဘူးကားပေါ်မှာ စောင့်နေခိုင်းတာလေ ''

မမကလဲ ကျနော်တို့ ထပ်ထိုးမှာ စိုးလို့ ကျနော့် ရှေ့ကနေ အတင်း ဝင်ပြီး ကာရပ်နေတယ် ။

'' ရှင်ပြောမရ ရင်တစ်ယောက်တည်း ပြန်တော့ ၊ ကျမလဲ ရွှေပြည်သာ ညတွင်းချင်း ပြန်မယ် ..ရှင်နဲ့ ကျမ ဒီည ဇာတ်လမ်း ပြတ်ပြီပဲ..ရှင်ကြိုက်တာရွေး''

ဘဲကြီးက မမကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်ပြီး ခဏနေမှ

'' ဟာ ကွာ .. လီးပဲ'' ဆိုပြီး ကားပေါ် သွားထိုင် စောင့်နေတော့တယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကားနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ စကားရပ်ပြောကြတယ်။

'' ကျော် အရမ်းနာနေလား မမ တောင်းပန်ပါတယ်..မမကြောင့် ဖြစ်တာ ''

'' ဘာဆိုင်လို့ မမကြောင့်လဲ ဒီပြာသာနာက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လုံးနဲ့ ဆိုင်တာလေ ဘာလို့ မမတစ်ယောက်တည်း အပြစ်ဖြစ်ရမှာလဲ .. ကဲပါ မမရယ် ထားလိုက်တော့ .. အခု ဘယ်လိုလုပ်မလဲ .. မမ ကို ကျော် စိတ်ချဘူး ဒီ ည ဒီတိုင်း မပြန်နိုင်ဘူး ''

မမပြုံးလိုက်ပြီး 

'' ဒါတော့ စိတ်ချလိုက် ကျော် သူမမ ကို ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး ''

ကျနော် ယုံပါတယ် ခုန အနေထား ကြည့်လိုက်တာနဲ့ မမကို ဒီဘဲကြီး အရမ်း မလွှမ်းမိုးနိုင်ဘူးဆိုတာ  ။

'' ဒါပေမဲ့ တရားသေ တွက်လို့ မရဘူးလေ မမရယ် မမကို ကျနော့် ကွယ်ရာမှ တခုခု လုပ်လိုက်ရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ ''

'' မလုပ်ပါဘူးကွာ မမပြောတာယုံ ပြီး အိမ်ပြန်လိုက်   ဒီရက်ထဲ မမတို့ မတွေ့သေးဘူး

'' မမ မင်း ကို ဆက်သွယ်လိုက်မယ်''

မမကို ကျနော်တို့ အိမ် အနောက်ကဖုန်းနံပါတ်ရော ကျနော့် အိမ်ရော ပြထားပါတယ်။

'' မမ က ရွှေပြည်သာ ပြန်မှာလား ဒါဆို''

မမကပြုံးပြီး 

'' မပြန်ပါဘူးကွာ စိတ်ချ ဒီမှာ မမကလေး လေး ရှိနေတာ ဘာလို့ ပြန်ရမှာလဲ ''

'' ဒီည သူတခုခု များ လုပ်ရင် ကျနော့် အိမ်သာ ပြေးလာခဲ့ မမ ကျနော် တညလုံးမအိပ်ဘူး..စောင့်နေမယ်..''

မမမျက်နှာမှာ ကြည်နူးရိပ်လေး ဖြတ်ပြေးသွားတယ် .. 

'' အင်းပါ စိတ်ချ ကျော့်ဆီပဲ လာမှာ မပူနဲ့ ''

'' ဒါဆို သွားတော့ မမ ပိုပြီး ငြိုးနေဦးမယ်..ကြာနေရင် ''

'' အင်း မမသွားတော့မယ် ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ မမ မင်း ကို ဆက်သွယ် လိုက်မယ် တခုခု ဆိုလဲ စက်ဘီး ဘဲလ်တီးလိုက်လေ နော် '' 

မမကျနော့် နဖူး ကို နမ်းပြီး လှည့် ကြည့် လှည့် လုပ်ခါ ကားပေါ်တက်သွားတယ်။ မမတက်ပြီး ကားက အရှိန်နဲ့ မောင်းချသွားတယ်။ 

မမအိမ်နဲ့ တော်တော်နီးနေပါပြီ ကား နောက်မီးကို အချိန်တော်ကြာ ကြည့်ပြီး  ပျောက်ကွယ်သွားတော့မှ မမအိမ် ဖက်ကို ကျနော် စက်ဘီးနဲ့ ခပ်သွက်သွက် နင်းလာလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်တော့ ကားရပ်ထားတယ် မီးပိတ်ထားတယ်။  အိမ်ထဲ ဝင်သွားပြီ ထင်တာပဲ။

ကျနော် အခြေနေကြည့်ပြီး တဘီးချင်း အိမ်ရှေ့က ဖြတ်နင်းသွားတယ် မမတို့ အိမ်လေး က ရိုးရိုး သစ်သားအိမ်လေး ခြံစည်းရိုးမရှိဘူး ရှေ့မြေကွက်လပ်က ရှင်းနေတယ်။ လမ်းပေါ်ကနေ  အိမ်ကို မြင်ရတယ်။ လမ်းနဲ့နဲနဲနောက်ဆုတ်ပြီး ဆောက်ထားတာ။   

အိမ်ရှေ့က ဘုရားစင်အောက်မှာ သူတို့ စကားထိုင်ပြောနေတာ တွေ့ရတယ်။  လမ်းမက မီးပြတ်နေလို့ မှောင်နေတယ် လတော့ သာတယ်။ ကျနော် နောက်တခါ ဖြတ်နင်းပြီး သူတို့ ဘေးတိုက်အိမ်က အပင်ကြီး အောက်မှာ စက်ဘီး ဒေါက် ထောက်လိုက်ပြီး အခြေနေဆက်ကြည့်တယ်။

မမကို တခုခု ရိုက်လားပုတ်လား လုပ်ရင် ကျနော် ပြေးဝင်ဖို့ အသင့်စောင့်နေလိုက်တယ်။ သူတို့ တော်တော်ကြာစကားအေးဆေးပဲပြောနေကြတော့ .။ ကျနော်လဲ စိတ်ချရလောက်ပြီ ဆိုမှ အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ကျနော် အဲ့ညကတညလုံး အိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး ။ အထပ်ထပ်စဉ်းစားတယ် ။ မင်းဘာလုပ်ပေးနိုင်လဲ ကိုယ့် ကို ကိုမေးတယ်။

အပင်မှာ တည်ငြိမ်စွာ ပွင့်နေတဲ့ ပန်း ကို ကျနော် လိုချင်စိတ်နဲ့ ခူးမိပြီလား ...ပြတင်းပေါက် က အလင်းဝင်လာမှ ကျနော် မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

.................................................................................................

April ကို ကျောခိုင်းလို့ မိုးကို ခါးဖက်ကာ  ဝင်လာတဲ့ May ကတော့ တနွေလုံး ပူလောင်ထားတဲ့ နွေကို မြေငွေ့ပျံစေပြီး ပိုပြီး အပူဓါတ်ကို ကဲစေပါတယ်။ ဒါမဲ့ တနှစ်တခါသာ ရနိုင်တဲ့  မြေသင်းရနံ့လေးတွေက မိုးကျပြီလို့ သတိပေးနေသလို့ သင်းပြန့်လို့နေပါတယ်။

ဦးမာင်္ဃကြီး တစ်ယောက် လူ့ပြည်လာတုန်း သင်္ကြန်လက်ဆေးမိုး ရွာဖို့ မေ့ခဲ့ပုံပဲ ဌာနေ တာဝတိံသာ ရောက်မှ ကမန်းကတန်း ရွာချလိုက်တဲ့ မိုးကြောင့် ..ပိတောက်တွေလဲ ကမန်းကတန်း ပွင့်လာကြတယ်..။

အိမ်ရှေ့က ဈေးသွားဈေးပြန် ပျိုပျို ၊အိုအို ၊မမ ဒေါ်ဒေါ်တွေ ခေါင်းမှာ ပိတောက်တွေဝေနေသလို ကျနော်တို့ အိမ်က ဘုရားကျောင်းဆောင်လဲ ပိတောက်တွေ လှိုင်နေတာပါပဲ။ ပိတောက်ပန်းတွေ မြင်တော့ မမနိုင် ကို ရင်ထဲက လှိုက်ခနဲ့ သတိရသွားတယ်။ မမအဆင်မှပြေရဲ့လား..ဒီနေ့မှ သတင်းမထူးရင် ကျနော်လဲ အားပြီမို့ ညနေ တခေါက်တော့ အိမ်သွားတွေ့မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဒီနေ့ဆိုရင် မမနိုင် နဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာ တစ်ပတ်ကျော်ပြီ၊ ခုခေတ်လို လက်ကိုင်ဖုန်းနဲ့ ဆိုရှယ် မီဒီယာ ခေတ်က မြန်မာပြည်မှာ မထွန်းကားသေးတော့ တစ်တောက်တောက်နဲ့ အိပ်ရာထဲ chattingထိုင်မရ အဆက်သွယ်မရှိ ဘာမရှိနဲ့ အဆက်သွယ်ပြတ်နေတာပေါ့ဗျာ ။

လွမ်းရင် စက်ဘီးထုတ် အိမ်ရှေ့ယောင်လည်လည်လုပ် ဒါပဲ ရှိတာလေ။

ကျနော်ကလဲ ဒီအပတ်ကြားထဲ မအားလပ်တာလဲပါတယ်။ မမနိုင် အိမ်ဘက်တောင်မရောက်ဖြစ် ဘူး။   မလေးရှားထွက်ဖို့ အတွက် အလုပ်အေဂျင်ဆီ အပ် ၊ဖောင်တင် ၊ သူတို့ ချပေးတဲ့ ဆေးခန်း ဆေးစစ်၊ ပိုက်ဆံသွင်း ၊ ဒေါ်လာဝယ်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်သွားတယ်။

လေယာဉ် Date တော့မကျသေးဘူး ။ အဲ့ဒါတွေ ပြီးလို့ မမနိုင်ကို လွမ်းမလို့ အချိန်ရတုန်းရှိသေးတယ်..။ အတူသွားမဲ့ အကိုက  မနက်ခင်းကြီး အိမ်ရောက်လာတယ်။

'' ငါတို့ဖောင်တွေ  တော့ တင်ပြီးပြီတဲ့ အေဂျင်စီ က အကြောင်းပြန်လာတယ် မကြာတော့ဘူး ''တဲ့။

'' လာလေ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားရအောင်''

လို့ သူ့ခေါ်ပြီး လမ်းထိပ်ထွက်ခဲ့တယ်။ အကိုနဲ့ စကားစမြည်ပြောပြီး မမနိုင်ကို လွမ်းတဲ့ စိတ်က ဖျောက်ကြည့်တာ ဖျောက်မရဘူး။ အတော်လေးထိုင်တာကြာလို့ လမ်းခွဲပြီး အိမ်အပြန် အိမ်ရောက်တော့ မာတာမိခင်ကြီးရဲ့ ကြည်လင်ချိုမြတဲ့ အသံနဲ့

'' ဟဲ့..အ..ကောင် .. ''

'' လာ....   ဒီနား လာစမ်း မေးစရာရှိလို့''

ကျနော်လဲ ဘာများလဲပေါ့ အနားရောက်တော့ ..

'' နိုင်နိုင် ဆိုတဲ့ မိန်းမတယောက် အိမ်လာသွားတယ်''

မမနိုင် နာမည်ကြီး အမေ့ ပါးစပ်က ရုတ်တရက်ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော်လဲ  'ဒိန်း'ဆိုပြီး မျက်ခုံပင့်သွားတယ်။ ဒါမဲ့ သိတယ်မလား ကျနော်က Fake ကကောင်းတယ်..။ စက္ကန့်ပိုင်းတောင်မကြာဘူး ပင့်သွားတဲ့ မျက်ခုံးကို လမ်းတဝက် မှာတင် ပြန်ဆွဲချပြီး မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်တယ်။

'' ဘယ်က နိုင်နိုင်တုန်း အမေရာ''

'' ဘယ်သိမလဲ သူ့မောင်လေးနဲ့ နင့်နဲ့ သူငယ်ချင်းတဲ့ သူ့မောင်အိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားလို့ သူငယ်ချင်း အိမ်တွေလိုက်မေးနေတာတဲ့ ကျော်ကျော်တို့ အိမ်လားဆိုပြီး ဝင်လာတာ''

ကျနော်လဲ မျက်မှောင်ကြုံ့စဉ်းစားဟန်နဲ့

'' အော် သူရအောင် အမဖြစ်မယ် ၇ ထဲကလေ ဒီကောင်အိမ်ပေါ်ကဆင်းတာ တပတ်လောက်ရှိပြီ ခုထိ ပြန်မရောက်သေးဘူးလား မသိဘူး သားညနေမှ လိုက်သွားပြီး အကြောင်းကြားလိုက်ဦးမယ် သဒေါင်းစား'' 

ဆိုပြီး ပါးစပ်ထဲရှိတဲ့ နာမည် နဲ့ ကောက်ရွှီးလိုက်တယ်။ အမေကတော့

'' ငါတော့ မယုံပါဘူး အိမ်ကို ရှုပ်ရှုပ်ရှပ်ရှပ်တွေ ခေါ်မလာနဲ့ဦးတဲ့ '' 

ကြိုပိတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော် လဲ ဘာပြောကောင်းမလဲ ညနေကျတော့ စက်ဘီးထုတ်ပြီး လစ်ပြီလေ မမ အိမ်ကို...ညနေစောင်း မမတို့ အိမ်ဘက်ကို မှောင်ရီပျိုးစအချိန်ရောက်တယ်။ စက်ဘီး ဘဲလ် ကို သုံးချက်ဆီ နှစ်ခါ ဆင့်တီးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကျော်နင်းပြီး ပြန်ကွေ့အလာ ... မမက အိမ်ရှေ့ထွက်လာတွေ့လိုက်ရတယ်။

တွေ့ရပါပြီ ကျနော့်ရဲ့ အလွမ်းပြေလေး..။ စက်ဘီးပစ်ချပြီး ပြေးပြီ ပွေ့ချီချင်လိုက်တာဗျာ ..။ အိမ်ရှေ့ ကဘောင်းဘီတို ဆံပင်တိုနဲ့ အဘွားကြီးက အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး မှုတ်ကုပ်ကုပ်နဲ့ လာကြည့်နေတော့ ကျနော်လဲ ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရတယ်။ မကောင်းဘူးလေ မမပတ်ဝန်းကျင်က ရှိသေးတော့။

ဒါနဲ့ ဒီတိုင်း စကားရပ်ပြောကြတယ်။

'' မမ ဒီဖွားတော် က ဘာလဲ ဒီလို စကားရပ်ပြောတာရော အဆင်ပြေရဲ့လား''

'' ပြေပါတယ် သက်သက် အိမ်ရှေ့ ပူလို့ထွက်တာပါ ရတယ်ဘာမှ မဖြစ်ဘူး''

'' မမအိမ်လာသွားတယ်နော် အမေပြောတယ်''

'' ဟုတ်တယ် မမလဲ ဖုန်းခေါ်မနေတော့ပဲ ကျော်ကိုတွေ့ ချင်လို့ အိမ်ကိုအရဲစွန့်လာလိုက်တာ မတွေ့ရပဲ ကျော့်အမေနဲ့ တွေ့တာ ခပ်တည်တည်နဲ့ကြောက်လိုက်တာ''

'' ကျနော်လဲ အရမ်းလွမ်းနေတာမမရယ် တွေ့ချင်နေတာ''

'' မမဘဲကြီးကိစ္စက ဘယ်လိုလဲ အဆင်ပြေလား''

'' ပြေပါတယ် ပြီးတဲ့ ရက်တွေဆို

'' တောက်လျောက်လာတာ ခုတော့ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားပြီး မစိုးရိမ်ပါနဲ့ လာလည်း ညပိုင်း ညဉ့်နက်မှ လာတော့မှာ သူ ပဲခူးသွားတယ်''

'' အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ ကျနော်စိတ်ပူလို့ အဲ့ညက ဒီနားမှာ တနာရီလောက်စောင့်ကြည့်နေတာ မပြန်ပဲနဲ့''

'' ဟယ်ကျော်ရယ် ခြင်မကိုက်ဘူးလား ဖြစ်ရလေ''

'' ရပါတယ် မမဘာမှ မဖြစ်ဖို့ အရေးကြီးတာလေ''

မမက စိတ်မကောင်းခြင်း ပီတိဖြစ်ခြင်း ရောစပ်သွားတဲ့ မျက်နှာနဲ့ စက်ဘီး ကိုက်ပေါ်က ကျနော့ လက်ကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်တယ်.. ပြီးတော့ အနားကပ်လာပြီး လေသံလေးနဲ့ ပြောတယ်....

'' မနက် ဆယ်နာရီ ရွှေရတနာ ရုံဝင်းထဲကစောင့်နေ တည်းခိုခန်း သွားကြမယ်လေ''

သနပ်ခါး ရနံ့တွေနဲ့ အတူ ကျနော့် နားပါ အေးသွားတယ်။ အောက်က ကျနော့် ကောင်ကပါ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ချက်ချင်း ဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းတက်လာတယ်။ မတွေ့ရတာ ဆယ်ရက်အတွင်း ကျနော့်ရဲ့ သွေးပြန်ကြောတွေ ချက်ချင်း လှုပ်ရှား ရုန်းကန်လာကြတယ် ၊ လီးတချောင်းလုံးလဲ တောင့်တင်းပြီး တခုခု ကို ထိပ်ဝက ဖွင့်ချ ပစ်ချင်သလို ဖြစ်လာတယ်။   မမပါးလေးကို ရွှတ် ခနဲ နမ်းလိုက်တယ်။

'' ကျော် ပြန်တော့ မနက်မှတွေ့မယ် နော်မမရေချိုးပြီး ဆယ်နာရီ ဝန်းကျင်လောက် ထွက်ခဲ့မယ်။

" ဟုတ်''

ကျနော် ပျော်ရွှင်မြူးထူးစွာ စက်ဘီးကို နင်းချလာလိုက်တယ်။ ကျနော် မျက်လုံးတွေက လမ်းပေါ်မှာ မရှိတော့ဘူး .. မမနိုင် မျက်နှာတွေပဲ ကောင်းကင်အနှံ့ ပေါ်နေတယ် ။  အိမ်ရောက်တော့ အတော်တင်း နေတာနဲ့ လက်နဲ့ လွှတ်မလို့ လုပ်သေးတယ်။  ဆယ်ရက်အတွင်း စုပြုံတိုးဝှေ့နေတဲ့ သုတ်ရည်တွေ နည်းမှာ မဟုတ်ဘူး  နှ​မြောစရာကြီး အပြင်ပန်းထုတ်ပစ်ရမှာ .. မနက်မှ မမနိုင်ရဲ့ ရွှေအိုရောင် တင်ပါးတွေ ကြားထဲ အကုန် ကော့ပန်းဖြစ်မယ်ဆိုပြီး မလုပ်တော့ပဲ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ပြီး အိပ်လိုက်တယ် ။

မမနိုင်ရဲ့ ကောက်ကြောင်းကြီးကို တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး ရှု့စားရတော့မယ်လေ .။ ကံကောင်းလိုက်တဲ့ လောကကြီးမှာ ကျနော် အသက်ရှင်နေထိုင်တယ်။

ကျက်သရေရှိပြီး ပြီးပြည့်စုံတဲ့ မနက်ခင်းမှာ ကျနော် နိုးထလာတယ် ။ လူရော မွေးရာပါကောင်ရော တက်ကြွ လန်းဆန်းလို့ ... ရေကို အကြာကြီး စိမ်ချိုးပြီး ဂျိုဂျိုကြားကြား မကျန် ဆပ်ပြာ နှစ်ခါ သုံးခါတိုက်ပြီး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်လေး နဲ့  မမနဲ့ ချိန်းဆိုရာနေရာကို ထွက်ခဲ့တယ်။  ရုံဝင်းထဲရောက်တော့ ထုံစံအတိုင်း ရုပ်ရှင်ပြတလှည့်၊  မပြတလှည့် ရုံဆိုတော့ တိတ်ဆိတ် ခြောက်ကပ်နေတယ်။ ဝန်းခြံ နားက သစ်ပင်ရိပ်မှာ အေးဆေး ရပ်ပြီး မမလာမဲ့ လမ်းမကြီးကို လှမ်းငေးနေလိုက်တယ်။မကြာပါဘူး အဝေးကနေ လူရှင်းတဲ့ လမ်းပေါ် စက်ဘီးလေးနင်းလို့ တရွှေ့ရွှေ့ လာနေတဲ့ မမ။

စံပယ်ပွင့်လေး လေတိုက်လာသလို လှပ တက်ကြွနေတဲ့ မမ။  ရုံဝင်းထဲဝင်လာပြီး အနားရောက်တော့ သနပ်ခါးလေးတွေတောင် ပါးပြင်မှာမခြောက်သေးတဲ့မမ။ ရင်ထဲစူးနစ်သွားအောင် ဖက်နမ်းပစ်ချင်ပေမဲ့ဒီတိုင်း ခါးလေး လှမ်းဖက်ပြီး ရုံနားက တည်းခိုခန်းဆီကို ကျနော် တို့ ဦးတည်လျှောက်လာခဲ့ပါတယ်။

'' ကျော် ရပ်နေတာ အမ အဝေးကနေ ကြည့်ရတော့ အရင်က ဟိုတစ်ယောက်ကို သွားသတိရတယ်''

အရင်က တစ်ယောက်ဆိုတာ မမရဲ့ ပထမအမျိုးသားကို ပြောတာပါ။

'' တူလို့လား မမ''

'' အဝေးကနေကြည့်တာ ပုံစံအတော်တူတယ်''

'' မမအဲ့တုန်းက သူ့ကို ချစ်လား''

'' မမက ချစ်တယ်ဆိုတာထက် အကြောင်းပါလို့ သူနဲ့ ညားတယ်ပဲပြောရမယ်..မမအသက် ၁၈နှစ်လောက်မှာ...သူက အကို လိုခင်နေရာကနေ တနေရာကို ခေါ်သွားပြီး မမကို တံခါးပိတ်ပြီး အတင်း ပေါင်းသင်းခဲ့တာ.. မမက ငယ်သေးတော့ သူကလက်ထပ်မယ်ဆိုတော့ ခွင့်ပြုခဲ့တာပေါ့..အဲ့ဒါနဲ့ပဲ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာ နောက်တော့ ကိုယ်ဝန်ရတယ်..သမီးလေး အသက် သုံးနှစ်လောက်ရောက်တော့ ... အချစ်မပါပဲ ရမ္မက်နဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဆိုတော့ မသာယာတော့ဘူးလေ ဆက်ဆံရေးက ပြောင်းလာတယ်တိုတိုပြော ရရင် ကွဲတာပါပဲ''

'' မမဘဝမှာ ရင်ခုန်ပြီး ချစ်ခဲ့တဲ့ သူက ကျော်ပဲ ကျော်နဲ့မှ မမ နွေးထွေးတဲ့ ခံစားမှုဆိုတာ ဘာလဲ သိရတာ''

ခင်ဗျားတို့ ဘဝမှာ အချစ်ဦးကိုဘယ်လို သတ်မှတ် လဲတော့မသိဘူး ။ တရားဝင် ချစ်သူဖြစ်ပြီး တကယ်ချစ်ခဲ့ရတဲ့ သူကို အချစ်ဦး လို့ ကျနော်တော့ သတ်မှတ်တယ်။ ကျနော့် ဘဝမှာ ရင်ဘတ်နဲ့ ရင်းပြီး .. ချစ်ခဲ့ရသူတော့ ရှိခဲ့ပါတယ်...။ ဒါပေမဲ့... တရားဝင်ချစ်သူတွေ မဖြစ်ခဲ့ပဲ အချစ်ဦးလို့တော့ မသတ်မှတ်နိုင်ဘူး။ မမက တကယ်ချစ်သူတွေ ဖြစ့်ပီး ချစ်ခဲ့ရတဲ့ အတွက် ကျနော်ကတော့ မမကို အချစ်ဦးလို့ သတ်မှတ်ပါတယ်။

တည်းခိုခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျနော် မနေနိုင်စွာနဲ့ တင်းကြပ် ပေါက်ထွက်မတတ်ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်ဘောင်းဘီ အောက်ကကောင်ကို မမရဲ့ တင်ပါး ကားကားကြီးတွေရဲ့ နောက်ကနေကော့ပြီး  သိမ်းဖက်လိုက်တယ်။ တင်သားထွားထွားတွေ ကြားထဲ ကျနော့်လီးက အိခနဲ မြုပ်ပြီး ဝင်သွားတော့ မမရဲ့ ရင်သားတွေကိုနောက်ကနေ လက်ဝါးနဲ့ ပင့်,ပင့်ပြီး  အသာအယာစက်ဝိုင်း သဏ္ဌာန် လုံးခြေပေးလိုက်တော့ မမရဲ့ ဆာလောင်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့.. ကြည့်တယ်။

သူ့ညာဖက်ပုခုံပေါ် မေးစေ့တင်ထားတဲ့ ကျနော် မျက်နှာကို လည်ပြန် လှည့်ကြည့်ခါ ကျနော့ ခေါင်းကို သူလက်နဲ့ နောက်ပြန် လှည့်ပြီးဖက်တယ်။ မမရဲ့ မှေးစင်း ဆာလောင်နေတဲ့ မျက်ဝန်းအကြည့်တွေက ကျနော့် လီးကို အချောင်းလိုက် ကြီး ပိုတင်းလာစေပြီး ကျနော့ ကို တခုခု ပန်းလွှတ်ချင်လာသလို ဆွဲဆောင်နိုင်ပါတယ်။ 

မမကို ဆွဲလှည့်ပြီး မမရဲ့ ရင်ဖုံး အင်္ကျီ က နှိပ်ကြယ်သီးတွေ ကို ကျနော် အမြန်ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ ဘောလီချိတ်ပါ ဖြုတ်ပြီး အပေါ်တပိုင်းလုံး ဗလာကျင်းသွားတော့ မမရဲ့ ထမိန်ကိုချွတ်ပီး အောက်ခံဘောင်းဘီပါ ဇွပ်ခနဲ လိပ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်တော့ မမရဲ့သွယ်လျှ ထွားကြိုင်းပီး အဖျားရှုတဲ့ ဘုရင်ခေတ် နန်းတွင်းသူပေါင်တံတွေက ဘွားခနဲ ပေါ်လာပြီး ကျနော်ရင်ကို ဆွဲလှုပ် ခါသွားအောင် ဆွဲဆောင်လှပနေကြ တယ်။

မမရဲ့ အဝတ်စားမရှိတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဟာ  သေးသွယ်ကျစ်လစ်ပြီး ခါးနေရာကသိမ်လို့ တင်ပါး shape တွေကိုတော့ ကွေ့ဝိုက်ခါ ထွားကြိုင်စေပါတယ်။

ကျနော် မျက်လုံးထဲမှာတော့ မမကအရပ်မောင်းကောင်းပေမဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ ခါးရိုး၊လှပဖွံ့ဖြိုးတဲ့ တင်ပါးကြီးကို တွေ ပိုင်ဆိုင်ထားလို့ ကလန်ကလား မဖြစ်ပဲ နိုင်ငံခြားသူတယောက်နဲ့ ပိုတူနေပါတယ်။ မမကသူရဲ့ ပေါင်တံစင်းစင်းကြီးတွေကို လိမ်ကျစ်ပြီး ရင်ဘတ်ကို လဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယှက်လိုက်ကာ ခုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ် ။

'' မမ ဘာလို့ ကာထားတာလဲ ရှက်လိုက်လား ''

'' ဟုတ်တယ် ကျော်ရဲ့ မမနဲ့ ပတ်သတ်ဘူးတဲ့ ယောကျ်ားနှစ်ယောက်က ရိုးရိုးကြီးတွေ ထမိန်လှန်လုပ် ပြီးရင်  အိပ်သွားရော ဒီလို တခါမှ တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး မနေနဖူးဘူး ယောကျ်ား တယောက်ရှေ့မှာ တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး နေကြည့်တာ ကျော်က ပထမဆုံးပဲ နဲနဲတော့ ရှက်အမ်းအမ်း ဖြစ်တယ် ''

'' ရှက်မနေနဲ့ လာ''

ဆိုပြီး ကျနော် တကိုယ်လုံးချွတ်ထားလို့ တောင်နေတဲ့ လီးထိပ်ပေါ် သူ့လက်ဖမိုးလေး ယူပြီး ကောက်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမကမျက်လုံးစုံ မှိတ်ထားတုန်း ..

'' မမရယ် အဲ့လိုကြီး...လုပ်မနေနဲ့ ကျော်တို့ ဒီလို...အခွင့်ရေးက ရခဲတယ် .. အပျော်ပျက်အောင် မလုပ်နဲ့ မရယ် ''

'' အင်းပါ မမကြိုးစားနေတယ်နှစ်ယောက် စလုံးတကိုယ်လုံးကြီး ချွတ်ထားတာဆိုတော့ နဲနဲ အမ်းနေလို့ '' 

ဂွင်းတိုက်ပေးရင်နဲ့ မမတဖြည်ဖြည်း မျက်လုံးပွင့်လာတယ်။ ပြီးတော့ ပြောစရာမလိုပဲ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျနော့် ကို ခုတင်ပေါ်ကနေ ထိုင်လျှက် ခါးလေး နဲနဲ ကိုင်းပြီး လီးစုပ်ပေးတော့တယ်။ ကျနော့် တင်ပါဆုံကြောတွေ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး မမရဲ့ စုပ်ချက်တွေအောက်မှာ ခါးကကော့ကော့ပါသွားတယ် ။ မမရဲ့ ခေါင်းကဆံပင်ကို ခပ်တင်းတင်းလေး ကိုင်ပြီး ကျနော်ခါးကို ကော့ခါ ကော့ခါနဲ့ မမရဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေမိတော့တယ်။ မမကလဲ ပါးစောင် ချိုင့်ပြီး တင်းကြပ်နေအောင် စုပ်ပေးရှာတယ်။ မမရဲ့ ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ..

'' မမ ခုတင်ပေါ်တက် ခေါင်းအုံးပေါ် ပက်လက်လှန်လိုက်  ''

ပြောပြီး မမကို ခုတင်ပေါ် တက်စေလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ မာတင်းပြီး တောင်နေတဲ့ လီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ခုတင်ပေါ်လိုက်တက်ပြီး မမရဲ့ ပေါင်တံတွေ ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲမ တွန်းတင်ပြီး ဆွဲဖြဲလိုက်တော့ မမရဲ့ နီညိုရောင်သန်းပြီး အရည်တွေ လဲ့ထနေတဲ့ စောက်ဖုတ်က ကျနော့်မျက်နှာနားပေါ်လာတယ်။

အမှန်ဆိုရင် တောင်ပြီး တငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့လီးကို  ထိုးထည့်ပြီး တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ လိုးလိုက်ချင်ပြီး  မမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်မယ်လို့ တေးထားလို့သာ စိတ်ထိန်းလိုက်ရတာ။ 

ကျနော်ရဲ့ လက်မောင်းကို ဆန့်တန်းပြီး မမရဲ့ ပေါင်တံတွေကို အပေါ်ကို တွန်းတင်ဖြဲထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အရည်တွေ တဖိန်ဖိန် လဲ့နေတဲ့ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို  လျှာနဲ့ အပြားလိုက် ယက်တင်ကာ အပေါ်အောက် up down-up down ယက်ပေးလိုက်တော့ မမ ကျော ကော့ကာ တွန့်လိန်သွားတယ်။

ကျနော်လဲ မမ တံခေါက်ကွေးတွေကို ခပ်တင်းတင်း လက်ဖျံနဲ့ ဖိပြီး အသကုန် လျှာနဲ့ လှော်တော့တာပဲ။ အစိနေရာကိုလဲ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ငုံအုပ်ပြီး လျှာနဲ့ ဖိထိုးတယ် မွှေတယ်။ စက်ဝိုင်း ပုံစံ ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ယက်တယ်။စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို တဖတ်ခြင်း လျှာ ထိပ်နဲ့ ယက်တင်တယ်။ မမကတော့ ''တအိးအိ အိ ''နဲ့ ကော့ပျံလန်နေပြီ '' ကျနော် မရပ်မနား အားရအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့ မမစောက်ဖုတ်ကြီး တပြင်လုံးလဲ ပေကျံ စိုရွှဲသွားတယ်။ မမကျနော့် ခေါင်းကို လက်ဆယ်ချောင်းနဲ့ ဖမ်းဆုတ်ပြီး ကျောကိုမွေ့ရာ နဲ့ လွတ်ထွက်သွားအောင် ကော့လိုက်တယ် ။ကျနော့ မျက်နှာက သူ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ ကွာသွားမှာ ကြောက်တဲ့ အလား ခေါင်းကို အတင်း ဖိကပ်ပြီးကော့ကာ ကော့ကာနဲ့  ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျနော်လဲ မမပြီးသွားမှ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို တချက်ခြင်း ယက်ပြီး အရှိန်ချပေးလိုက်တယ်။

မမက မျက်နှာကြက်ကို ကြည့်ပြီး ပါးစပ်မစိနိုင်သေးဘူး မောဟိုက်နေတယ်။

အတောကြာမှ ထထိုင်ခါ ကျနော် မေးစေ့ကို သူ့လက်ခုပ်လေးနဲ့ ပင့်ပြီး ပြုံးပြုံးလေးပြောတယ် ။

'' ကျော် ရယ် မမနတ်ပြည်ရောက်သွားသလိုပဲ ဘယ်လောက်တောင် တတ်နေလိုက်သလဲ ကလေးရယ်''  တဲ့။

'' မမ ဖင်ကုန်းပေးပါလား..အနောက်ကနေလုပ်ချင်လို့''

မမက နှစ်ခါမပြောရဘူး.. မွေ့ရာမှာ ဘယ်ဖက်ပါးလေးအပ်ပြီး ညာဖက်ကို မျက်နှာလေး လှည့်ကာလက်မထောက်ပဲ  သူ့ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့နေအောင် ထောင်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်တယ်။

လာ...လား..လှလိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းဗျာ.. ကျနော့် အကြည့်တွေက..ပြောင်တင်းကော့စင်းနေတဲ့ ကျောပြောင်ကြီးကနေ အထက်ဘက်ကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး တက်လာပြီး ခါးနေရာမှာ ခွက်သွားကာ ဘေးဘယ် ညာကို ညီညာ၊

သေသပ်စွာ  ဝိုက်ပြီး ကွေးသွားတဲ့ ဘေးတင်သား Shape ၊ ဒူးနှစ်လုံး ကို ပူးပြီး ထောက်ထားလို့ မြင့်မားတဲ့ ပေါင်လုံး ၊ ဒခေါက်ကွေးနေရာမှာ အဖျားရှူး သွားတဲ့ ပေါင်တံတွေ..။ ကကြီး ပုံသဏ္ဍဝိုင်းနေတဲ့ တင်သားတွေ အလည်တည့်တည့် မှာ ကျနော့် လီးထိပ်ကို အရည် တတောက်တောက် ကျစေတဲ့ မမရဲ့ ရွှေညိုရောင် စောက်ဖုတ်လေးက ပြူးလို့ ..

ကဲ.. ခင်ဗျားတို့ စဉ်းစားကြည့် ဒီလို မြင်ကွင်းရှေ့လက်တကမ်းမှာ ကိုယ်တုံးလုံး လီးတန်းလန်းနဲ့ ဒူးထောက်ပြီး နေရတဲ့ ကျနော်..။ အတွေ့ကြုံ နုပြီး သုတ်ရည်တွေ ဆယ်ရက်လောက် ဆာလောင်  ပိတ်ဆို့နေတဲ့ ကျနော် ၊ ခုနေ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ဖင်ကြီးတွေ လက်နဲ့ ကိုင်ခါ ဆွဲလုပ်လိုက်ရင်တော့ ခဏချင်းနဲ့ကို ပြီးသွားမှာ ကျိန်းသေပေါက်ပဲ ။

အဲ့ဒါကြောင့် မမကို တကြောင်းပြီးအောင် အရင်မှုတ်ပေးထားတာပေါ့ .. ကျနော့်လက်က မမရဲ့ ဘေး ဘယ် ညာ ညီညာစွာ ဝိုက်ပြီး ကော့စင်း နေတဲ့ ခါးထစ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲပြီး မမရဲ့ လှပတဲ့ တင်သားကြီးတွေကို လျှာနဲ့ ပိတ်ယက်လိုက်တယ် စောက်ဖုတ်နေရာနဲ့ စပ်ကြားတွေ ကို ဘာဂျာ တောက်လျှောက် ဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကိုအရင်းကနေကိုင်ပြီး မမအိုးကြီးကိုထိန်းခါ တေ့ပြီး အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ စောက်ဖုတ် ထဲထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။ 

မမလဲ ကောင်းနေတာ ... ရွှဲနေတာပဲ ဗျာ ..ကျနော် တဝက်လောက်ပြန်ထုတ်ကြည့်တော့ လီးတချောင်းလုံး ရွှဲလို့ .. မမရဲ့ တင်ပါးတွေ ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့တယ်။

လိုးနေရင်း မမ မျက်နှာလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ .. ခေါင်းက...ညာဖက်ကို လှည့်ကာ ပါးပြင်နဲ့ မွေ့ယာ အပ်ပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ပြုံးနေတဲ့ မမကို တွေ့လိုက်ရတယ်.. မမရဲ့ အပြုံးက ရယူနေရလို့ ပြုံးတဲ့ အပြုံးမျိုး မဟုတ်ပဲ .. ပေးနေရလို့ ပြုံးတဲ့  အပြုံးမျိုးဆိုတာ ကျနော် ရင်ထဲ အလိုလို ခံစားမိပါတယ်။ ချစ်ရသူကို ကောင်းအောင် ပေးနေရလို့ ကျေနပ်နေတဲ့ အပြုံး မျိုး ပါ။ 

မမ မျက်နှာလေး ကို ကြည့်လိုက် ကျောပြောင်ကြီးရဲ့ အထက် လုံးဝန်းကော့ဝိုက်နေတဲ့ တင်သားလှလှကြီးကို ကြည့်လိုက်နဲ့ လိုးနေလိုက်တာ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ မကြာပါဘူး...

ကျနော့်ရဲ့ ပေါင်ရင်း နဲ့ ဆီးခုံးတဝိုက် ကသွေးကြောတွေ စုပြုံရုန်းကြွလာပြီး တင်းကြပ်တွန်းကန်ကာ လီးချောင်း တလျောက် သုတ်ရည်တွေ အလုအယက် ပြွတ်သိပ်တိုးထွက်ကာ ပေါက်ထွက်မတတ် ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။

'' အာ့ အာ့ အာ.. မမရဲ့ ထွက်ပြီး ကျော် ထွက်ပြီ ...မမ''

လိုပြောကာ အံကို ကြိတ်ပြီး မမရဲ့ ကျောပြင် ကော့ကော့ကြီး ကြည့်ကာ ဖင်သားတွေနဲ့ ကျနော့်ဆီးခုံးကို ဖိကပ်လို့ တဆပ်ဆပ် နဲ့ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျနော့် ဘဝမှာ တခါမှ မရဘူးတဲ့ ခံစားမှုကြီး တခု ကို အပြည့်အဝ ရလိုက်ပါတယ်။ ကောင်းလွန်းလို့ ပေါင်ကြောတွေ ပျော့ခွေပြီး ဒူးတောင်ညွှန့်ကျ သွားတယ်။ မမက ဖင်​ကြီး ကော့ထောင်နေရာမှ နေရာရွှေ့ ထိုင်ချလိုက်ရာ  မွေ့ရာပေါ်ကို ကျနော့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ အပုံလိုက်ကြီး မမရဲ့ အဖုတ်ထဲက ပြန်ထွက်ကျလာပါတော့တယ်။

'' ဟယ် ..ကျော်ရယ် အများကြီးပဲ အခင်းတွေ ပေကုန်ပြီး '' 

ဆိုပြီး တစ်ရူးနဲ့ သန့်ရှင်းရေးတွေ လုပ်နေတာတောင် ကျနော် မကူနိုင်ပဲ ခြေပစ်လက်ပစ် ပါပဲ ။ ပြီးတော့ ကျနော် ကောင်တာ ထွက်ပြီး ဆေးလိပ်ဝယ်တယ်။ ပြန်ဝင်လာတော့ မမက အင်္ကျီ ဝတ်ပြီးပြီ ..။

'' ဟာ မမ ဘာလို့ အင်္ကျီ တွေ ပြန်ဝတ်ထားတာလဲ  ဒီတိုင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလေ ''

'' ဟယ်ကျော်ရယ်  မနေ တတ်ပါဘူး ဒီတိုင်းစကားပြောကြမယ်လေ ''

ပြောကြည့်လို့ မရတာနဲ့ မမရဲ့ ဗိုက်ပေါ် ခေါင်းအုံးပြီး ဆေးလိပ်သောက်နေလိုက်တယ်။ မမကို တရှိုက်တိုက်တော့ မမသောက်ကြည့်တယ်။ စူးခနဲ ရှိုက်လို့ပြောတော့ ချောင်းတွေ တဟွတ်ဟွတ်ဆိုးလို့ ရီလိုက်ရသေးတယ်။

'' ကျော် ကငယ်သေးတယ် ရှေ့လျှောက်..လူလုပ်လို့ လျှောက်ရမဲ့ လမ်းတွေ အများကြီးကျန်သေးတယ် ''

မမနဲ့ လက်တွဲ ပြုတ်သွားလို့ အိမ်ထောင်ဖက်တွေ့တဲ့ အခါ အရက်သေစာ ရှောင်ပြီး အလုပ်ကြိုးစားဖို့ လက်တွဲဖော်ကို ကြင်ကြင်နာနာ ချစ်ဖို့ တတွတ်တွတ်နဲ့  သွန်သင်နေတယ်။ မမဆီက အဲ့စကားတွေ ကြားရတာ မမနဲ့ ခွဲရတော့မလို ခံစားရပြီး ကျနော်ဝမ်းနည်းသွားတယ်။

'' ဘာလဲ မမ ကျနော့် ကို ထားခဲ့တော့မလို့လား''

'' မဟုတ်ပါဘူး ကျော်ရယ် မမနဲ့ ကင်းကွာသွားခဲ့ရင်ပြောတာပါ ကျော် လျှောက်ရမဲ့ လမ်းက အရှည်ကြီး ရှိသေးတယ်မလား''

'' မမနဲ့ ကျော်က  လက်တွဲလို့မဖြစ်နိုင်ဘူးလား ''

'' ခုလိုအခြေနေမှာ ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မလဲ ကျော်ရယ်.. မင်းမိဘ အသိုင်းဝိုင်းဆွေမျိုး တွေက မင်းနဲ့ မမ ကို ဘယ်လိုသဘောတူမလဲ  နောက်ပြီးကျော်က ခု မှ ကလေးသာသာ မမမှာက သမီးနဲ့ ကျောထောက်နောက်ခံမရှိနဲ့ ဘယ်လိုမှ ခုလိုအ​ခြေနေတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး နောက်ပြီး ကျော့်ကို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မမဘဝထဲ ဆွဲမသွင်းချင်ဘူး''

 '' ကျနော် နားလည်ပါတယ် မမ ဒါပေမဲ့ ဒီခြေနေကိုပြောင်းလဲဖို့ ကြိုးစားကြည့်ချင်သေးတယ် ကျနော့် ကို အချိန်တခုတော့ပေးလေ ကျနော်တို့ ကြိုးစားကြမယ်''

'' အင်းပါ မမတို့ အခြေအနေက ရွေးစရာလမ်းမှမရှိတာ ''

လို့ မမအားပျော့စွာ ပြန်ပြောပါတယ်။

မမပြောသလိုပါပဲ မရေမရာတဲ့ ဘဝသစ်တခုထက် ရေရာနေဆဲ ဘဝမှာ မမကို ထားတာ ပိုသေချာပါတယ်လေ။

ကျနော် မမကို ခါးဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ မေ့စေ့ကို မ, လိုက်ပြီး မော့လာတဲ့ မမ မျက်နှာလေးကို အပေါ်ကနေ မိုးကာ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမအဝတ်စားတွေ ပြန်ချွတ်လိုက်တော့

'' ကျော် ထပ်လုပ်ဦးမလို့လား ဘယ်နှခါတောင် လုပ်မလို့လဲ ဒီနေ့ အရမ်း စိတ်ထနေတာ ဆေးတွေ ဘာတွေများသောက်ထားလား'' 

လို့ မမက မေးတယ်။

'' မမဘဝမှာ ကြုံခဲ့ရတဲ့ယောကျ်ားတွေက နှစ်ခါဆက်တိုက် မလုပ်ဖူး ဘူးလား ''

'' ဘယ်ကလာ   ကျော်ရယ် နှစ်ခါလုပ်တာ တခါမှ မကြုံဖူး ဘူး ကျော်ဆေးတွေသောက်ထားလို့လား ''

'' မသောက်ပါဘူး  မမနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တူတူရှိနေတော့ စိတ်ထတာပေါ့ ''

ပြောရင်းနဲ့ ဗလာကျင်းသွားတဲ့ မမကိုယ်လေးကို ပွေ့ ခါ နှုတ်ခမ်းတွေ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မမလဲ မာန်ပါပါနဲ့ အပြန်လှန် ပြန်နမ်းတယ်။ ကျနော် ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ အားရပါးရ စုပ်နေတော့တယ်။ ကျနော်လဲ မမရဲ့ နမ်းချက်တွေနဲ့ လီးကတောင်လာတော့ မွေ့ရာပေါ် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး မွေ့ရာပေါ် ထိုင်နေတဲ့ မမ မေးစေ့လေး ပင့်လို့ ပါးစပ်နား ကျနော့် လီး တေ့လိုက်တော့ မမက ကျနော့် မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်နဲ့ မော့ကြည့်နေရင်း ပါးစပ်ကို ဟလို့ လီးကို တဆုံးထိ ငုံလိုက်တယ်။

မျက်နှာက အကြည့်တွေ မပျက်ပဲ ပါးစပ်နဲ့ ငုံထားတဲ့ လီးကို မမကခေါင်းနောက်ဆုတ်ရှေ့တိုးနဲ့ စစုပ်ပေးတော့တယ် မမရဲ့ နွေးထွေးတဲ့ အကြည့် ပါးစောင်ထဲက လီးတချောင်းလုံး က ရတဲ့ နွေးထွေးမှုတွေ ပေါင်းစပ် လိုက်တော့ ကျနော် မာန်ပါလာတယ် ။

မမ မျက်နှာ အံကြိတ်ကြည့်ရင် မမပါးနှစ်ဖက်ကို လက်ဝါးလေးနဲ့ ကိုင်ကာ ထိုးထည့်ပြီး ခါးကို ညွန့်ညွှန့် ပြီး မမပါးစပ် ကို လိုးနေမိတော့တယ်။ မမကလဲ ကျနော်မျက်နှာ ကိုမော့ပြီး သေချာ စိုက်ကြည့်ခါ ပါးစောင်နှစ်ဖက်ချိုင့်​အောက် စုပ်ထားပေးတယ်။

မမရဲ့ အကြည့် ၊ ကျနော်ရဲ့ မာန်ပါတဲ့ အထုတ်အသွင်း တွေက ကျနော့် အောက်ပိုင်း တခုလုံးကို တဆက်ဆက်နဲ့ ခွေကျ မတတ် ကောင်းတယ်။

ကျနော်လဲ မမကို ခုတင်အစပ် ကို ဆွဲပြီး ကျနော်က ခုတင်ပေါ်က ခုန်ဆင်းခါ မမရဲ့ ပေါင်တံတွေကို ကျနော်နဲ့ နီးအောင် ခုတင်အစပ် နားထိ ဆွဲယူ လိုက်တယ်။  ပြီးတော့ ကြမ်းပြင်ဒူးထောက်ပြီး မမရဲ့ ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို အပေါ်ကိုတွန်းဖြဲပြီး ပြဲအာလာတဲ့ မမအဖုတ်ကို ယက်တင်လိုက်ပါတော့တယ်။

မမတချက်တည်းနဲ့ ဖင်ကြွပြီး ကော့တက်သွားတယ်။

'' အာ့ ကျော် ရယ်'' 

ကျနော့် တောက်လျောက် အပေါက်ထဲ လျှာကို တောင့်ပြီး ထည့်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လျှာစောင်းနဲ့ ပတ်မွှေ့တယ် ၊ဘယ်ညာ သပ်တင် ပစ်တယ်..။ ဟိုဖက်နှုတ်ခမ်း  ၊ဒီဖက် နှုတ်ခမ်း  ကို လျှာထိပ်နဲ့ ဝလုံးပုံစံ အဆက်မပြတ် ပတ်မွှေနေတယ်။ မမပေါင်က  ကားသထက်ကားလာပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ခါးကော့၊ တွန့်တွန့် လူးနေတယ်။

'' ကျော် ရယ် ကောင်းလိုက်တာ .. ဟင်း ဟင်..အင်း ''

အဖျားတက်ပြီးမောဟိုက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက် လေသံမျိုးနဲ့ ပြောတယ် ။ ကျနော် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး မမရဲ့ ခြေသလုံးတွေကို ပုခုံးပေါ် ပစ်တင်ခါ စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့လိုက်ပြီး ခါးကော့၊ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ အလွယ်တကူပဲ နွေးခနဲ ဝင်သွားတယ်။ မမကို မွေ့ရာပေါ် အိပ်ချခိုင်း လိုက်တယ်။ ကျနော်က မမရဲ့ ဒခေါက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို ကျနော့် ပုခုံးတဖက်ဆီ မှာ ထမ်းရင်းနဲ့ မမရဲ့ နို့ တွေကို ကစားရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေလိုက်တယ် ။

မမ ကိုယ့်ဆံပင်ကိုယ် ထိုးဖွပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းလိုက် ခါးကော့လိုက်နဲ့ ကျနော်ပေးတဲ့ အရသာကိုကောင်းကောင်း ကြီး ရနေပုံရတယ်။ ပထမ တကြောင်းပြီးထားတော့ ကျနော် ဒီတခါ တော်တော် ကြာတယ်။  မမဆို ခါးကိုကော့ကော့ပြီး လူးခါနေတာပဲ။

ကျနော်ခုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး မမကို တစောင်းလေး လိုးဖို့လုပ်တယ်။  မမကို ကျနော့်ရှေ့မှာ တစောင်းလေး အိပ်စေပြီး မမရဲ့ အပေါ်ဖက်ပေါင်ကို မ, ပြီး ကျန်လက်တဖက်က မမရဲ့ ခါးအောက်ထဲ ထိုးထည့်လို့ မမကိုယ်ခန္ဓာ ကို ပွေ့လိုက်တယ်။ ကျနော့်လီး ဝင်သွားတော့ မမရဲ့  မ, ထားတဲ့ ပေါင်ကို ပြန်ချပြီး လုံးဝန်းကော့စင်းနေတဲ့ တင်ပါးကြီးကို နောက်ကနေ တစောင်းကြီး ကြည့်ပီး လိုးတော့တယ် ။

လှလိုက်တဲ့ Shapeကြီး...ဆွစ်ဇလန်တောင်တန်းတွေလို  သဘာဝကျကျကြီးကို လှနေလိုက်တာ...လိုးနေရင်း နဲ့ မမပုခုံးကို ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ ခါးလေး လိမ်ပြီး ဒီဖက်လှည့်လာတယ် ။ တကယ့်ကို အနုပညာမြောက်တဲ့ ပန်းချီကားတချပ်လိုပဲ မမရယ် ..။

စွင့်ကား ကော့ကောက်နေတဲ့ ပေါင်တံနဲ့ တင်ပါး ခါးလိမ်ထားလို့ ဝင်းမွတ်နေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာနဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေတဲ့ မမ..။ ကျနော် နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီး လိုးချက်တွေက မြန်ဆန်လာတယ်။  လက်တဖက်က ခါးအောက်ကနေမမကိုပွေ့လို့ ကျန်တဖက်က မမနို့တွေ ကစားပြီး နှုတ်ခမ်းပါစုပ်နမ်းနေလိုက်တယ်။ လီးကလဲ သူအလုပ်သူ လုပ်နေတာပေါ့ မကြာပါဘူး။

Titanic ဇာတ်ကားထဲက  Kate Winslet လို ပန်းချီကား တချပ်ရဲ့ အလှကြောင့် ကျနော့် သုတ်ရည်တွေ အကုန်ပန်းထွက်ကုန်တယ်..မမရဲ့ ပေါင်ကြားနဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ အကုန်ပေပွကုန်တော့တယ်။

' 'မမ ပြီးရဲ့လား ''

'' ပြီးတာပေါ့ ကျော် ရယ် နှစ်ခါတောင်မှ ''ဘယ်တုန်းကလဲ မမရဲ့ ''

" ခုတင်အစပ်မှာတခါ ဒီမှာ ခါးဖက်တော့ တခါ ''

'' ဟုတ်လား အသံလဲ မကြားဖူးနော် သိတောင်မသိလိုက်ဘူး ''

 '' အော် ကျော်ရယ် မမက အော်ပြနေရမှာလား '' 

'' အင်းပါ မမပြီးရင် ကျနော် ကျေနပ်တယ်''

မမက ပြုံးရင်း ကျနော့် နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ အဲ့နေ့က ကျနော် တို့ သုံးကြောင်း ဆွဲကြတယ်။ညနေစောင်းမှ အိမ်ပြန်ကြတယ်။ ကျနော့်ဘဝမှာမမေ့နိုင်စရာ နေ့တစ်နေ့ အဖြစ် ရှိနေဆဲပါ။ မမဘဝက ခရေပွင့်လေးလို ကိုယ်ပိုင်ပင်စည်နဲ့ မခမ်းနားပေမဲ့ သစ်ခွတခက်လို..ပင်စည်တခုမှာ..လှပသေသပ်စွာဖူးပွင့်ခွင့် ရနေတာက ပိုကောင်းပါတယ်။...။

ကျနော့်က ကိုယ့်ကို ကို ယုံကြည်မှုမရှိတဲ့ ဥယျာဉ်မှူး ကိုယ့်လက်ထဲရောက်မှ သေချာရေရာ နေတဲ့ ဖူးပွင့်ခွင့် တွေ ဆုံးရှုံးသွားရင် ပိုရင်နာရမယ်...ဒီခံယူချက်တွေနဲ့ ကျနော် လေယာဉ်ကွင်း ထွက်ခဲ့တယ်.. အံကြိတ်ပြီး မမကို ကျောခိုင်းခဲ့တယ်။

မလေးရှားရောက်ပြီး တပတ်ကျော် ကြာတော့ ကျနော် ပူလောင်လာတယ်။ မမကို တွေ့ချင်လာတယ်။ ကျနော်မနေနိုင်ခဲ့ဘူး။ မမတို့ အိမ်နားက ဖုန်းကို လှမ်းဆက်ပြီး ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မမလာ ကိုင်တယ်။ ကျနော် မလေးရှားရောက်နေတဲ့ အကြောင်း မမကို အရမ်း သတိရလို့ မနေနိုင်တဲ့အကြောင်း မပြောပဲ ထွက်လာခဲ့တာ နားလည်ပေးဖို့ အကြောင်း တောင်းပန်တယ်။  မမ မယုံခဲ့ဘူး နယ်ကနေဆက်ပြီး လှမ်းနောက်တယ်ပဲ ထင်နေတာ။ 

..................................................................................

နောက်တော့ ယုံသွားတယ် ။ သူစိတ်မဆိုးပါဘူး ကျနော့် ကို နားလည်ပေးခဲ့တယ်။  ဒီကြားထဲ ကျနော် ထပ်မဆက်ဖြစ်ဘူး ။

လေးငါးလလောက်အကြာမှာ ..တနေ့ညဦးပိုင်း ကျနော် အလုပ်က ပြန်တော့ ဓါတ်လှေကားကအထွက် အခန်းဝနားအရောက်မှာ ဘောင်းဘီ အိတ်က ဖုန်းသံကမြည်လာတယ်။ နံပါတ်ကြည့်လိုက်တော့  +65 ကြီး Singapore နံပ့တ်နဲ့ ကြော်ငြာဖုန်းတွေလား ဘာလား ထင်နေတာကောက်ကိုင်လိုက်တော့

''ဟဲလို ကျော် ..လား ကျော်ဖုန်းနံပ့တ်လား ''

တဖက်က မမအသံနဲ့ကျော်လို့ ခေါ်တာကြားလိုက်ရတယ်။  ကျနော် နဲနဲ အံဩသွားတယ်။မမက Singapore နံပါတ်နဲ့ ဘယ်လိုခေါ်တာလဲပေါ့။

'' မမလား ဟုတ်လား ?မမဘယ်ကနံပါတ်ကြီးလဲ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်တာလဲ ပြောပါဦး'' ဆိုတော့

'' ကျော်နဲ့ ဖုန်းပြောပြီးတော့ မမအိမ်မှာ တယောက်တည်း  စဉ်းစားတယ်. ကျော့်လို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့တောင် ဘဝကို ရုန်းထွက်ပြီး နိုင်ငံခြား ထွက်လုပ်တာပဲ ငါက ဘာလို့ ထိုင်ပြီး ဘဝကို မှီခိုမှုနဲ့ ဖြတ်သန်းနေမလဲ ငါလဲ တခုခု လုပ်မှ ရမယ်ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်တခုချလိုက်တာ ကျော်ပေးတဲ့ စိတ်ခွန်အားပေါ့ ''

'' ဒါနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ မမဘဲကြီးရော''

'' မမ အသိ တစ်ယောက်က ပွဲစားနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ..သူကတဆင့် စာအုပ်လုပ် အလုပ်ဖောင်တင်နောက်ဆုံး ဒီရောက်လာတာပဲ ဘဲကြီးကတော့ လုံးဝသဘောမတူဘူး ပတ်စပို့ရုံးအထိကို လိုက်လာပြီး တားတာ မမဆို စာအုပ်လုပ်တာ သူ့ပတ်ပြေးနေရတယ်''   

'' တော်တော် ဖြတ်သန်းခဲ့ရမှာပဲမမ ရယ် ..ကဲပါ ရောက်ပြီးဆိုမှတော့ ဟိုက ပြသာနာတွေ မေ့လိုက်တော့  ဘဝကို အစကပြန်ကြိုးစားပေါ့..ကျော်လဲကြိုးစားနေတယ် ''

နောက်ပိုင်း မမနဲ့ ကျနော် ဖုန်းအဆက်သွယ်တွေ လုပ်ဖြစ်ကြတယ် မနက် နေ့လည် ည တနေ့ သုံးခါလောက် ဖုန်းတွေပြောဖြစ်ကြတယ် ။

ဖုန်း Sexလဲ ပါတာပေါ့လေ..တခါတလေ မမကဖုန်းဆက်ရင်းနဲ့ မမဖင်ကြီး ပိုကြီးလာတဲ့ အကြောင်း လှမ်းလှမ်းစသေးတာ Smart phone တွေ  ခေတ်မထသေးတော့ ရိုးရိုး ကီးပတ်စ် ဖုန်း  vioce call နဲ့ပဲ လွမ်းရတာပေါ့ ..။  VZO chat ဖို့ကျတော့ မမက မြန်မာပြည်မှာ ကတည်းက အင်တာနက်ဆိုင်သွားလေ့မရှိတော့ အဲ့ဒါတွေ အကျွမ်းတဝင်မရှိတော့ ခက်သား ။

မမက သူအလုပ်ကြိုးစားနေတဲ့ အကြောင်း ပိုက်ဆံ စုနေတဲ့ အကြောင်း ကျော်နဲ့ လက်ထပ်ပြီး ဘဝကို တူတူဖြတ်သန်းဖို့လုပ်နေတဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောပြတယ်။ ကျနော် တို့ စိတ်ကူးတွေ တသီကြီးနဲ့ပေါ့ ..။ ကျနော်တို့ တနှစ်လောက်အဲ့လိုပဲ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတယ်။

တနေ့ ကျနော် မနက် အိပ်ရာကနိုးတော့ အနားက ချထားတဲ့ ဖုန်းကို ရှာတာ မတွေ့တော့ဘူး။ ကျနော် တို့နေတာက  Hall Type တထပ်လုံးဌားပြီး သူဌေးက အခန်းတွေ ဖွဲ့ပေးထားတာ အကျယ်ကြီးတွေ အခန်းတွေ ကျယ်သလို လူလဲ များတယ်။

တခန်းကို လေးငါးယောက် ကိုယ့် အိပ်ရာနဲ့ ကို တနေရာစီ အိပ်ကြတာ ။အခန်းပေါင်း 6ခန်းလောက်ရှိတယ် ။ လူ ၂၀ကျော် ဆိုပါတော့ဗျာ ။ အခန်းတွေ က လော့ချလေ့မရှိကြဘူး ။ ဒီတိုင်း အိပ်ကြတာ ဘာမှ လဲ ဖြစ်လေ့မရှိပါဘူး ။ တိုတိုပြောရ ရင် ကျနော့် ဖုန်းပါသွားတယ်။ မမရဲ့ စာတွေ contact တွေ ဖုန်းနံပ့တ်တွေ ဘာမှ မှတ်မထားမိဘူး ။ ကျနော် တပတ်လုံးလုံး လက်လှမ်းမှီသလောက် ကြိုးစားတယ်။

မန်နေဂျာ ကိုမေးတယ် အော်ပရေတာရုံကို ဖုန်းဆက်လို့ရလား ငါဖုန်းပျောက်လို့ ဒီရက်တွင်း ခေါ်ထားတဲ့  call list တွေ ပြန်လျောက်ပြီး ကြည့်လို့ရလား အရေးကြီး နံပါတ်တွေ ပါလို့ လို့ ပြောတယ် မန်နေဂျာက မရနိုင်ဘူးတဲ့ နံပါတ်တွေက ကိုယ့်ဘာသာ Note bookနဲ့ မှတ်ထားရတာ အော်ပရေတာ က Record မလုပ်ဘူးတဲ့ ။

ဒီနံပါတ်ပြန်လျောက်ရအောက်လဲ နံပါတ်ကမသေဘူးဆိုတော့ ဘယ်လိုမှ ကြံမရ လချီကြာ​တော့ ကျနော် ကိုယ့်ဖုန်းနံပါတ် ကိုယ်ဆက်ကြည့်တယ်။ လင်မယားနှစ်ယောက် ကိုင်တယ်။ ဗြောင်ငြင်းတယ် ဘယ်လိုမှ ချော့မေးလဲ မရဘူး။ လမ်းဆုံးသွားတယ်။

အဲ့နေ့ရက်တွေမှာ ကျနော် အရုပ်ကြိုးပြတ်နေ့တွေပါပဲ ..ကျနော်ဟာ.. ကြိုးပြတ်နေတဲ့ ရုပ်သေးရုပ်

ကျနော်ဟာ ..  စင်ပေါ်က စွန့်ပစ်ခံ ရုပ်သေးရုပ်

ကျနော်ဟာ.. ပိုင်ရှင်မဲ့နေတဲ့  ရုပ်သေးရုပ်

ကျနော်ဟာ.. စမ်းချောင်ထဲ ဒလှိမ့်ခေါက်ကွေး မျောပါ နေတဲ့  ရုပ်သေးရုပ် ...

ကျနော့် ဘဝမှာ..စင်မြင့်ထက်က လက်ခုပ်သံ တွေ မလိုဘူး။ ကျနော့်ဘဝမှာ.. ခမ်းနားတဲ့ ပြတိုက်မှန်ဘောင် တွေ မလိုဘူး ..ကျနော့် ဘဝမှာ..လိုနေတာ အိမ်တအိမ်ရဲ့ သံချိတ်လေးတခု ..ဟုတ်တယ်။ အိမ်တအိမ်ရဲ့ နံရံပေါ်က သံချိတ်လေးတခုပါပဲ ။ အချိုတွေ ပေးခဲ့တဲ့ လောကကြီးကို ကျနော် နားမလည်နိုင်စွာ ဟားတိုက် နာကြည်းမိတယ်။

မမကျနော့် ဘဝထဲက ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ နေ့ရက်တွေမှာ လောကကြီးကတော့ ညတိုင်း ကျနော့် အိပ်မက်ထဲ အလည်လာတယ်..။ပြီးတော့ လှောင်ပြုံး ပြုံးပြီး ရိသဲ့သဲ့နဲ့ စကားတခွန်းပြောတယ်..

'' ရန်ကုန်မှာ နှင်းတွေ ဝေတဲ့ အထိစောင့်လိုက်ပါဦး ကောင်လေးရာ ..မင်းမမ ကိုတနေ့တော့ ပြန်တွေ့ရမှာပါ'' တဲ့။

   

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။