Saturday, April 2, 2016

နေခြည်နွေး (စ/ဆုံး)

နေခြည်နွေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ထန်းတောထဲက သာဂိ

အခန်း ( ၁ )

ဒုစရိုက်သမားများ ခိုလှုံရာ မြို့လေး တစ်မြို့တွင် "သုခဘုံ" ဟု အမည်ရှိသော ခြံဝန်းကျယ်ကြီး ရှိသည်။ ထို ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် ခန်းနား ကြီးကျယ်သော တိုက်တစ်လုံး ရှိသည်။ သုခဘုံ ခြံ၏ အရှင်သခင်မှာ ဦးအောင်မြင်။ အသက်က 40 ခန့်သာ ရှိသည်။ ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တင်း သန်မာပြီး အပြောချိုသလောက် ရက်စက်ပြီ ဆိုလျှင် နှစ်ယောက် မရှိ။ လူဆိုး လူမိုက်များကို လက်သပ်မွေးကာ ဒုစရိုက်လုပ်ငန်း မှန်သမျှ လုပ်ကိုင်ရင်း ကြီးပွါးနေသူ။ သူ၏ စီးပွါးရေးကို ထိခိုက်စေသူ မှန်သမျှ မရဏလမ်းကို ကြွမြန်းကြရသည်။

လမ်းဘေး၌ လေလွင့်နေသော ခိုး၊ ဆိုး၊ နှိုက် ကလေးငယ်များကို ခေါ်ကာ လက်သပ်မွေးသည်။ ထူးချွန်သူများကို ချန်ထားကာ အသုံးမကျသူများအား သက်ပစ်သည်။ ဤသည်မှာ ဦးအောင်မြင်၏ 10 စုနှစ် နှစ်ခုစာ လူမိုက် စုဆောင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ 

စုဆောင်းထားသော ကလေးများတွင် ယောက်ျားလေးများ သာမက၊ မိန်းမလေးများလည်း ပါဝင်သည်။ ပြင်ပမှ လူမိုက် သိပ်မသုံးပေ။ ကလေးများအား အသုံးချ၍ ရသော အချိန်တွင် ဘိန်း မှောင်ခိုကူးခြင်း၊ လူသက်ခြင်း စသည့် လုပ်ငန်းများအား ခိုင်းစေသည်။ ယောက်ျားလေးများထက် မိန်းမလေးများမှာ တာဝန်တစ်ခု ပိုသည်။ ထိုအရာက အရွယ်ရောက်သည်နှင့် ဦးအောင်မြင်၏ ခြေတော်တင်ခြင်း ခံရပြီးမှ လုပ်ငန်းတွင် သုံးခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခုလည်း ဦးအောင်မြင်၏ အိပ်ခန်းထဲတွင်

" အိုးးးး ကောင်းလိုက်တာ မေရီရာ၊ စုပ် စုပ်!!! အားးးးးး ရှီးးးးးး"

မေရီဆိုသော အသက် 20 ခန့် ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တင်း လှပသော မိန်းမပျိုလေးတစ်ဦးသည် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျှက် ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေသော ဦးအောင်မြင်၏ ကြီးမားသော လီးကြီးကို နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဖြင့် ငုံစုပ်ပေးရင်း မျက်လုံးဝိုင်းလေးများဖြင့် မော့ကြည့်နေသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်!!! အိုးးးး ကောင်းလိုက်တာ မေရီရာ ဟားးးးးးး"

ဦးအောင်မြင်၏ ခေါင်း နောက်သို့ လန်ကာ မျက်လုံးမှေး၍ ဇိမ်ခံနေသည်။

လီးစုပ်ပြီး 10 mins ခန့် ကြာသော်

" မေရီရေ၊ စကြစို့ကွယ်"

ဦးအောင်မြင် ပြောလိုက်သည်နှင့် မေရီသည် အဝတ်များကို ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ပတ်လပ်လှန်၍ အိပ်လိုက်သည်။ ဦးအောင်မြင်သည် မေရီ့ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ရာ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ် မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းကြီး အပေါ်သို့ ကြွတက်လာသည်။ လီးဒစ်ဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းအား အထက်အောက် ပွတ်တိုက်လိုက်ရာ

" အားးးး အန်ကယ်ရယ် အဟင့်ဟင့်"

မေရီ၏ ဖင်ကြီး ကော့ကော့လာသည်။ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့ကာ

" အင့်!!! ဇွိဇွိဇွိ!!! အ!!! ဟာ!!!!!"

လီးဒစ် ဝင်သွားသည်နှင့် မေရီသည် အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ဦးအောင်မြင်၏ နောက်ကျောကို လက်သည်းဖြင့် ဖွဖွလေး ခြစ်ကုတ်နေသည်။

" အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အ!! ဟားးးး အန်ကယ်ရယ် ရှီးးးးးးးးးး"

တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသော လီးကို အဆုံးထိ ထုပ်ကာ ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဗုဗု!!! အားးးဟားးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အအအအ!!! ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်!!! အအအအ"

အောက်မှနေ၍ ပါးစပ်ကလေး ဟလျှက် ရမ္မက်ထန်သော မျက်လုံးများဖြင့် မော့ကြည့်နေသော မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း လိုးရသည်မှာ အရသာ တွေ့လှသည်။ အသက် 20 အရွယ်ရှိ ဖွံ့ထွားစဲ မိန်းမပျိုလေး၏ စောက်ပတ်လေးက ဦးအောင်မြင်၏ လီးကြီးကို အရသာရှိစေသည်။ နာရီဝက်ခန့် ကြာသော် ဦးအောင်မြင်၏ စောင့်ချက်များနှင့် အပြိုင် မေရီလည်း အောက်မှ ပင့်ပင့်ပေးရာ

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!! အအအအ!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အအအအ!!! စောင့်စောင့် အန်ကယ် အားရပါးရ စောင့် ဗွတ်ဗွတ်ဗုဗု!!! အအအအ!!! ပြီးတော့မှာ၊ ပြီးတော့မှာ!!! အအအအ!!!!!အားးးးး ရှီးးးးးးး ဟားးးးးးးးး"

စောက်ပတ်ထဲ သုပ်ရည်များ ဝင်လာသည်နှင့် မေရီ့ကိုယ်လေးလည်း ဓါတ်လိုက်သကဲ့သို့ တွန့်တွန့်သွားကာ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ညှစ်ထုပ်လိုက်သည်။

" ဟားးးးး ကောင်းလိုက်တာ မေရီရယ်"

ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်လျှက်ကြီး မှိန်းနေသော ဦးအောင်မြင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို မေရီ ဖက်ထားလိုက်သည်။

မေရီကိုယ်ပေါ် 2 mins ခန့် မှိန်းနေစဉ် စပီကာတစ်ခုမှ အသံမည်လာသည်။

" တူ တူ တူ တူ!!! အေးပြော"

မေရီ့ ကိုယ်ပေါ်မှ ဖယ်ကာ စကားပြောခွက်ကို ကိုင်လိုက်သည်။

" မမလေး ပြန်ရောက်ပါပြီ"

ဦးအောင်မြင်သည် ညအိပ် ဝတ်ရုံကို ခြုံရင်း

" အေး အခန်းထဲကို လွှတ်လိုက်"

မေရီလည်း အဝတ်များ ပြန်ဝတ်ကာ ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေသော ဆံပင်ကို သပ်ပြီး စကားပြောနေသော ဦးအောင်မြင်၏ နှဖူးကို နမ်းကာ အခန်း အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်။

" ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် ကျွီ"

ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ရီမုခလုပ်ကို နှိပ်လိုက်ရာ တံခါးပေါက်လေး ပွင့်သွားသည်။ အခန်းထဲသို့ ပိုးဖဲသားအပျော့၊ အသားကပ် စကပ် အနီရောင် ဝမ်းဆတ်လေးဖြင့် လှပ ကျော့ရှင်းသော ခန္ဓာကိုယ် ပိုင်ရှင်လေးတစ်ဦးသည် ပါးချိုင့်လေး ပေါ်အောင် ပြုံးပြရင်း တစ်လှမ်းခြင်း လှမ်းလာသည်။ ခြေတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တိုင်း တင်းရစ် စွန့်ကားနေသော တင်ပါး ဝိုင်းဝိုင်းကြီးများ လှုပ်ရမ်းသွားသည်။ စကပ် အကွဲကြားမှ ဖြောင်းစင်းသော ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးကြီးများ၊ လုံးဝန်း မို့မောက်သော ရင် ထွားထွားကြီးများက မြင်သမျှ ပုရိသတို့၏ ရမ္မက်စိတ်ကို ထကြွစေသည်။

" ဒက်ဒီကြီးက small လေးနဲ့ နှပ်နေတာကိုး၊ ဟွန့်!!! သီတာ့မှာဖြင့် အသက်ဘေးက သီသီလေး လွတ်အောင် ပြေးခဲ့ရတာ"

" ဟားဟားဟားဟားးးး!! ဒက်ဒီ သိတာပေါ့ သမီးရယ်၊ ဒီတစ်ခါ သမီး ဘယ်လောက် ပင်ပန်းတယ် ဆိုတာ၊ အခုကိစ္စကလည်း အရေးကြီးလွန်းလို့ တိုက်မောင်းတို့ကို မခိုင်းဘဲ သမီးကို တာဝန် ပေးရတာပေ့ါ၊ ကဲကဲ လာ၊ ထိုင်၊ အမောပြေ ဝိုင်လေး သောက်ရင်း ဒက်ဒီ့ကို အခြေအနေလေး ရှင်းပြ"

သီတာလည်း လက်နက် အရောင်းအဝယ် လုပ်နေစဉ် ရဲများ ရောက်လာပြီး တိုက်ပွဲဖြစ်ပုံ၊ လက်နက်များ အဆုံးအရှုံး မရှိဘဲ လွတ်မြောက်လာပုံ အသေးစိတ်ကို ရှင်းပြသည်။

" တော်တယ် သီတာ၊ သမီးတော်တယ်၊ ဒါ့ကြောင့် ဒက်ဒီကြီးက အားကိုးနေရတာပေါ့၊ ကဲကဲ သမီးလေး နားလိုက်ဦး ဟုတ်ပြီလား"

" ဟုတ် ဒက်ဒီ"

" သမီးကို ပြုစုဖို့ လူလွှတ်ပေးရဦးမလား"

" အွန်းး နောက် တစ်နာရီလောက်ဆို ဂါမဏိကို လွှတ်လိုက်လေ"

" Ok ok"

သီတာသည် ဦးအောင်မြင်အား ဦးညွှတ်ကာ အခန်းထဲမှ ထွက်ခွါသွားသည်။ သီတာ၏ လှုပ်ရမ်းသွားသော တင်ပါးကြီးများကို ကြည့်ရင်း တံတွေးမျိုချကာ အရက်ခွက်ကို မော့လိုက်သည်။ အရက်ခွက် မော့နေရင်း ဦးအောင်မြင်၏ စိတ်တွေက အတိပ် တစ်နေရာကို ရောက်ရှိသွားသည်။

-------------------------------------------

လွန်ခဲ့သော အနှစ် 20 ခန့်က အောင်မြင်ဟုခေါ်သော လူငယ် တစ်ယောက်သည် သူနေထိုင်ရာ မြို့လေးမှ ကျိကျိတက် ချမ်းသာသော သူဌေးသမီးတစ်ယောက်အား တမ်းတမ်းဆွဲ ချစ်မိခဲ့သည်။ သို့သော အောင်မြင်မှာ ငမွဲတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အလုပ်အကိုင်ဟူ၍ မည်မည်ရရ မရှိပေ။ 

တစ်နေ့သော နံက်ခင်းတွင် သူဌေးသမီးလေး တစ်ဦးတည်း လမ်းလျှောက်ထွက်လာစဉ် အောင်မြင်နှင့် ထိပ်တိုက် တိုးသည်။ ချစ်သည့်စိတ်အား မျိုသိပ်မထားနိုင် သဖြင့် ဖွင့်ပြောမိရာ တူသလား၊ တန်သလားဟု ဆိုကာ လူပုံအလည်တွင် ပါးအား ဘယ်ပြန်၊ ညာပြန် အရိုက်ခံရသည်။ ဒါနှင့် မပြီးသေး၊ မိန်းမပျိုအား ကာအိန္ဒြေ ပျက်စီးအောင် နှောင်ယှက်မှုဖြင့် သူဌေးက အမှုဖွင့်၍ အောင်မြင်တစ်ယောက် ထောင်နန်း စံခဲ့ရသည်။ 

သူဌေးက တရားသူကြီးများအား ငွေပုံအောလိုက် သဖြင့် ထောင် သုံးနှစ် ကျခဲ့သည်။ ထောင်ထဲတွင် လူမိုက် ဆရာကြီးများနှင့် ပေါင်းမိကာ ဒုစရိုက် ပညာစုံ သင်ကြားခဲ့သည်။ ထောင်က ထွက်လာသည့် အချိန်တွင် သူဌေးသမီးမှာ အိမ်ထောင်ကျပြီး သမီးလေး တစ်ယောက် ဖွါးမြင်ခဲ့သည်မှာ နှစ်နှစ်အရွယ်ပင် ရှိပြီ။ မိသားစု တစ်စုလုံးအား နာကျည်းချက်ကြောင့် ကလှဲ့စားချေရန် စီစဉ်သည်။

အခွင့်သာသည့် ညတစ်ညတွင် ထောင်မှ အတူထွက်ခဲ့သော လူမိုက် နှစ်ဦးကို စည်းရုံးကာ သူဌေးအိမ်အား ဓါးပြ ဝင်တိုက်ပြီး တစ်မိသားစုလုံးကို သက်လိုက်သည်။ ရွှေ၊ ငွေ၊ အဖိုးတန် ပစ္စည်းများကိုယူကာ အိမ်အား မီးရှို့မည် အလုပ်၊ ပုခပ်ထဲတွင် ငိုကြွေးနေသော ကလေးငယ်ကို တွေ့လိုက်သည်။ ကလေးငယ်အား သက်ရန် စဉ်းစားသော်လည်း အကြံအစီတစ်ခု တွေးမိကာ ခေါ်လာခဲ့ပြီး အိမ်ကို မီးရှို့၍ လက်စ ဖျောက်ခဲ့သည်။ ဓါးပြတိုက်၍ ရလာသော ပစ္စည်းများအား ထုခွဲကာ ယခုမြို့လေးတွင် အခြေချပြီး ဒုစရိုက် လုပ်ငန်းများ လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ 

ထို ကလေးငယ်မှာ ယခု သူ့ရှေ့မှ ထွက်ခွါသွားသည့် သီတာပင် ဖြစ်သည်။ သီတာ အသက် 18 နှစ် ပြည့်သည့် အချိန်တွင် သူချစ်ခဲ့သော အမျိုးသမီးကိုယ်စား သီတာလေး၏ အပျိုရည်ကို အားရပါးရ သောက်သုံးခဲ့သည်။ သီတာဆိုသော မိန်းမပျိုလေးသည် တဏှာစိတ် ပြင်းထန်သူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ တစ်ပတ်လျှင် တစ်ကြိမ်ခန့် သူ့တပည့်များနှင့် စိတ်ဆန္ဒ အာသာ ဖြေဖျောက်တက်သည်။ ယခုကဲ့သို့ တာဝန်တစ်ခု ပြီးဆုံးလျှင် တစ်စုံ တစ်ယောက်နှင့် ကာမ ဆက်စံတက်သည်။ မိမိအတွက်တော့ လိုအပ်၍ ခေါ်လိုက်လျှင် သီတာတစ်ယောက် ဦးအောင်မြင်၏ ကုတင်ထက်သို့ အရံသင့် ရောက်လာတက်သည်။

.........................................................................................

သီတာသည် ရေမိုးချိုးကာ အမွှေးပွ တံဘတ်ကြီးအား ကိုယ်ပေါ် ရုံထားသည်။

" ဒေါက် ဒေါက်ဒေါက်"

" မမလေး ဂါမဏိပါ"

" ဝင်ခဲ့"

အခန်းထဲသို့ ဂါမဏိ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဆတ်တီခုံပေါ် တင်ပါးလွှဲထိုင်ကာ ဝိုင်ခွက်ကို ဇိမ်ခံ၍ သောက်နေသော နတ်သမီးလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ အမွှေးပွ တံဘက်ကြီးအောက်မှ ဖြူဝင်းသော ပေါင်တံများကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဂါမဏိတစ်ယောက် တံတွေး မျိုချမိသည်။

" ဂါမဏိ!!! နင် ငါ့ကို မမြင်ဖူးဘူးလား"

" မဟုတ်ပါဘူး မမလေးရယ်၊ မမလေးက ထိရက်စရာမရှိအောင် လှနေတော့ အဟဲ"

" အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့၊ ငါ ပင်ပန်းလာတယ်၊ ငါ့အကြောတွေ လျှော့အောင် လုပ်ပေးစမ်း"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ မမလေး"

ဂါမဏိသည် သီတာ့ရှေ့ ဒူးထောက်ကာ အမွှေးပွ တံဘတ်ပေါ်မှ ပေါင်တံများကို နှိပ်ပေးသည်။ နှိပ်နေရင်း လက်က တဖြည်းဖြည်းနှင့် တံဘတ်အောက်သို့ လျှိုကာ ပေါင်တွင်းသား နုနုလေးကို ပွတ်သပ်နေသည်။ လက်က သီတာ၏ ပေါင်ဂွစုံသို့ ရောက်ရှိလာရာ ပေါင်ကို ဟပေးလိုက်သည်။ အမွှေးပွ တံဘတ်ကို မ တင်လိုက်ရာ ဖြူဝင်းသော ပေါင်တံ နှစ်ဖက်ကြားရှိ အမွှေးများ ကင်းစင်နေသည့် စောက်ပတ် မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ပေါ်လာသည်။ ဂါမဏိသည် သီတာ၏ ပေါင်ကို ဖြဲကာ ပေါင်ကြား ခေါင်းလျှိုလိုက်သည်။ ပြီးနောက် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကို လက်ဖြင့် ဖြဲကာ လျှာနှင့် လျှက်လိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်!!!! အိုးးးး ရှီးးးးးး"

စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများကို လျှာဖြင့် ထိုးမွှေရင်း ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်လိုက်ရာ

" ပျစ်ပျစ်ပျစ် ရှလွတ်!!! အအအအ ဟားးးး ရှီးးးးး ကျွတ်!!!!"

ပေါင်ကြားရှိ ဂါမဏိ၏ ဆံပင်များကို လက်ဖြင့် ထိုးဆွရင်း သီတာသည် မျက်လုံးများ မှေးစင်းကာ ခေါင်းက ဆတ်တီခုံ ကျောမှီပေါ် လန်သွားသည်။ လက်ညှိုးဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေကာ စောက်စိကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်ရာ သီတာ့တကိုယ်လုံး ကျင်စက်ဖြင့် တို့ခံရသလို တွန့်တွန့်သွားသည်။

" အိုးးးဟိုးးးဟိုးးး ကောင်းလိုက်တာ ဂါမဏိရယ် ဟားးးးး"

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အအအအ ပြီးတောမယ်၊ ပြီးတော့မယ် အအအအ အားးးးးးးးဟားးးးး ရှီးးးးးးးးးး"

သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေး ဆတ်တီခုံပေါ် ကော့လန်ကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။

" ကဲ ဂါမဏိ၊ ငါ့ကို နင့်လီးနဲ့ လိုးတော့"

သီတာ့ထံမှ ခွင့်ပြုချက် ရသည်နှင့် ဂါမဏိ အဝတ်များ ချွတ်လိုက်ရာ တောင်မက်နေသော လုံးပတ် ကျပ်လုံးခန့်၊ အရှည် 6' ခန့်ရှိ လီးညိုညိုကြီး ပေါ်လာသည်။ ဆိုဖါခုံပေါ်တွင် ကားယားလေး ဖြစ်နေသော သီတာ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်ရာ စောက်ပတ်လေး မို့ကြွလာသည်။ ဂါမဏိက သူ၏ လီးဒစ်ကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ပေါက်ကို တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးး ထိတယ်ကွာ ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအ အအ ဖတ်ဖတ် ဖတ် ဖတ် အအအအ စောင့်စောင့် ဂါမဏိ၊ အားရပါးရ စောင့်စမ်း အအအအ"

မျက်စိမှိတ်ကာ ပါးစပ်ဟ၍ အော်နေသော သီတာ့ မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း လိုးရသည်မှာ အားရလှသည်။ ဂါမဏိ၏ အရှိန်ပြင်းပြင်း စောင့်ချက်များ အောက်တွင် သီတာ့ ကိုယ်လေး ရမ်းခါကာ နို့အုံကြီးများ လှိုင်းထနေသည်။ နို့အုံကြီးများကို ကိုင်ညှစ်ခြင်သော်လည်း နို့ကိုင်၊ ပါးစပ်စုပ်၊ ပါးနမ်းတာ မကြိုက်သဖြင့် မလုပ်ရဲပေ။

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗုဗု!!! အိုးးးးး ဗွတ်ဗွတ်ဗျိဗျိ အအအအ စောင့်စောင့်၊ နာနာစောင့် အအအအ"

ဂါမဏိ၏ စောင့်ချက်တွေနှင့် အပြိုင် ဂါမဏိ့ခါးကို စုံကိုင်ကာ အောက်မှ ပင့်ပေးနေသည်။

" ဖတ် ဖတ် ဖတ်ဖတ် အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဇွိဇွိ အအအအ အားးးးးးး ရှီးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဟားးးးးးးးးးးးးး"

စန့်ငင် စန့်ငင် ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူ ပြီးသွားသည်။ သီတာ့အား တံဘတ် ခြုံပေးပြီး ဂါမဏိလည်း အဝတ်အစားများ ဝတ်ကာ အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်။ ဆန္ဒပြည့်သွားသဖြင့် သီတာသည် ဆတ်တီခုံ ဆိုဖါပေါ်တွင် မှိန်းနေသည်။ မျက်စိကိုမှိတ်လိုက်စဉ် သူမအား စိုက်ကြည့်နေသော ဆူးရဲသည့် မျက်ဝန်းတစ်စုံကို မြင်ယောင်မိသည်။ မျက်စိကို ချက်ခြင်း ဖွင့်ကြည့်မိတော့ ပတ်ဝန်းကျင်တွင် မည်သူမျှ မရှိပေ။ ထို မျက်ဝန်းတစ်စုံက သီတာ့အား အချိန်တိုင်း စိုးမိုးနေသည်။ မျက်လုံးကို ပြန်မှိတ်လိုက်တော့ လွန်ခဲ့သော 10 နှစ်က ပုံရိပ်တွေ ပေါ်လာသည်။ ထိုစဉ်က သီတာ့အသက် 12 နှစ်သာ ရှိသေးသည်။

........................................................................................

သုခဘုံ ခြံကြီးအတွင်းရှိ ရေကူးကန်ထဲတွင် သီတာဆိုသော အသက် 12 နှစ်အရွယ် မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက် ရေသူမလေး အလား ကူးခတ်နေသည်။ ဦးအောင်မြင်မှာ Dream bed ပေါ်တွင် ဘီယာသောက်ရင်း ရေကူးနေသူများကို ကြည့်နေသည်။ ထိုစဉ် တိုက်မောင်း ရောက်လာကာ ဦးအောင်မြင်အား တီးတိုး ကပ်ပြောသည်။ ဦးအောင်မြင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ရာ လူကြီးတစ်ယောက်နှင့် အသက် 10 နှစ်အရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက် ပါလာသည်။ ထိုလူကြီးက ဦးအောင်မြင်ရှေ့ ဒူးထောက်ကာ

" ဆရာ၊ ကျွန်တော်!! ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ၊ ကျွန်တော့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ"

" ဘာကွ၊ ခွင့်လွှတ်ရမယ်၊ ဟုတ်လား။ မင်းကျူးလွန်လိုက်တဲ့ အပစ်က အကြီးကြီးကွ။ ဘယ့်နှယ့်ကွာ၊ မွေးထားတဲ့ ကလေး 10 နှစ်အရွယ် ရောက်မှ ကိုယ်ယူထားတဲ့ မိန်းမက ထောက်လှမ်းရေးကမှန်း သိရတယ်လို့၊ ဒါတောင် ငါ့ အလုပ်တွေ နေရာ တော်တော်များများ အထိနာနေလို့ informer ရှိရမယ်ဆိုပြီး စုံစမ်းခိုင်းမှ သိတယ်၊ မင်းလိုကောင် ခွင့်လွှတ်သင့်လား၊ စဉ်းစား"

" ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီးရယ်၊ ကျွန်တော့ကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်ရင်တောင်မှ ကျွန်တော့ သားလေးကို ချမ်းသာပေးပါဗျာ၊ အခုတောင် သူ့အမေလည်း ဘယ်ရောက်နေမှန်းမသိ"

" ဒိုင်းးးးးး အားးးး"

လူကြီး နှဖူးပွင့်ကာ လဲကျသွားသည်။ ကောင်လေးမှာ တစ်ချက်မှ မငို။ သူ့အဖေ လဲကျသွားသည်ကို ကြည့်နေသည်။

" သီတာရေ၊ ဒီကို လာဦးဟေ့"

သီတာ ရေကူးကန်မှ တက်လာသည်။ သူမအတွက် ဤမြင်ကွင်းတွေက ရိုးအီနေပြီ။

" သမီးလေး သေနက်ပစ် လေ့ကျင့်တာက အရုပ်တွေနဲ့ချည်းမို့ ဒီတစ်ခါ လူအစစ်နဲ့ လေ့ကျင့်ရအောင်လို့"

ဦးအောင်မြင်ပေးသော သေနက်ကို ယူကာ ကောင်လေးကို ချိန်လိုက်သည်။

" ကောင်လေး၊ မင်း ပြေးလို့ ရတယ်နော်"

ကောင်လေးက လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်ကာ သီတာ့အား စူးရဲသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။

**အိုးးး သူ့အကြည့်တွေက ကြောက်လန့်မှု မရှိပါလား***

ကောင်လေး၏ မျက်လုံးများကို ပြန်လည်ကာ စိုက်ကြည့်မိချိန်တွင် ကြက်သီးများပင် ထသည်။ သီတာ ချိန်ထားသည့် သေနက်ပြောင်းက ကောင်လေး၏ နှလုံးသားတည့်တည့်။

" ပစ်လိုက်တော့ သမီး"

" ဒိုင်းးးး အွန့်"

အား ဟုပင် မအော်ပေ။ ကောင်လေး နောက်သို့ လန်ကျသွားသည်။ သေနက်ဖြင့် ပစ်လိုက်စဉ် လက်တစ်ချက် တွန့်သွားသည်ကို သီတာသာ သိလိုက်သည်။

" ဟားးးး လက်ဖြောင့်ချက်၊ နှလုံး တည့်တည့်ဘဲဟေ့၊ ငါ့သမီးတော်တယ်။ ကဲကဲကဲ ဒီ အလောင်းတွေကို ရှင်းလိုက်ကြတော့၊ တိုက်မောင်းရေ၊ ဟိုမသာမရော"

" မြေအောက်ခန်းထဲမှာ ချုပ်ထားတယ် ဆရာကြီး"

" အေးအေး မင်းတော်တယ် တိုက်မောင်း၊ ကဲ သမီး၊ အဝတ်အစား သွားလဲလိုက်တော့၊ ဒက်ဒီတို့ ဟိုကောင်မကို သွားစစ်လိုက်ဦးမယ်"

ဦးအောင်မြင်တို့ အဖွဲ့ မြေအောက်ခန်းထဲ ဆင်းသွားစဉ် သီတာသည် ကောင်လေးကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ကံကောင်းပါစေဟု မသိစိတ်က ဆုတောင်းမိသည်။

......................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

မြေအောက်ခန်းထဲတွင် အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို ကြိုးတွဲလောင်း ချည်ထားသည်။

" ရွှမ်းရွှမ်းရွှမ်းရွှမ်း"

" အားးး အားးး အားးး အားးး"

တိုက်မောင်း၏ ကျာပွတ် ရိုက်ချက်များက အမျိုးသမီး၏ ကျောပြင်ကို အဆတ်မပြက် ကျရောက်နေသည်။ ကျောပြင် တစ်ခုလုံး အင်္ကျ ီများ ဖွါလန်ကျဲကာ သွေးပင် စို့နေသည်။ ဦးအောင်မြင်သည် ထိုင်ခုံပေါ် အကျအန ထိုင်ကာ အရက်သောက်ရင်း အမျိုးသမီးအား နှိပ်စက်နေသည်ကို ကြည့်နေသည်။

" အသားအနာ မခံချင်စမ်းနဲ့ မိန်းကလေး၊ မင့်ယောက်ျားစီက ယူထားတဲ့ chit card ဘယ်မှာလည်း"

အမျိုးသမီးက ဦးအောင်မြင်ကို မထီပြုံး ပြုံးပြကာ

" သေတောင် မပြောဘူး၊ ရှင်တို့ အဖွဲ့တွေ မကြာခင် ကျရှုံးတော့မှာပါ"

" ဘာကွ!!!!! တောက်"

ဦးအောင်မြင် ဒေါသတကြီး ထရပ်ကာ

" တိုက်မောင်း၊ ငါ့ကို ကျာပွတ်ပေးစမ်း"

" ရွှမ်းရွှမ်းရွှမ်းရွှမ်း"

" အားအားအားအား အားးးးးးးးးးးးးး"

ရိုက်ချက်တွေက ရက်စက် ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် အမျိုးသမီး သတိလစ်သွားသည်။

" ဗွမ်း"

မျက်နှာအား ရေဖြင့် ပတ်ခံရ၍ သတိပြန်ရလာသည်။ အမျိုးသမီး၏ ဆံပင်ကို စောင့်ဆွဲကာ

" မင်းမှာ ပြောပြဖို့ အစီအစဉ် မရှိဘူးပေါ့"

" သေတောင် မပြောဘူး"

" ဟားးဟားးးဟားးဟားးး ကြိုက်ပြီလေ၊ ကဲ တိုက်မောင်းရေ၊ ဒင်းကို လောက စီးစိမ်လေး ခံစားခိုင်းလိုက်ရအောင် ဟားဟားဟားဟားးးးး"

" တောက်!!!! အိုးတွေကတော့ အယ်နေတာဘဲ၊ ဟိုအကောင် ဒီအိုးကို ပြိုအောင် မဖြိုနိုင်တာ တော်တော် ညံ့တာဘဲ"

ပြောရင်းဆိုရင်း တိုက်မောင်းသည် အမျိုးသမီး၏ ဖင်ကြီးများကို လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်လိုက်သည်။

" ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း"

" အ!!!! ရှင်တို့၊ ရှင်တို့ မယုတ်မာနဲ့နော်၊ ကျွန်မကို အသေသက်လိုက်"

" စိတ်ချပါ၊ ငါတို့က မင်းကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးပီးမှ သက်ပေးမှာပါ၊ ဟားဟားဟားဟားးး"

" ဝုန်းးးး အားးးး"

တစ်နေကုန် တွဲလောင်း ချည်ခံထားရသဖြင့် ကြိုးဖြည်ပေးစဉ် ကိုယ်ကို မထိန်းနိုင်ဘဲ ကျမ်းပြင်ပေါ် လဲကျသွားသည်။ ဦးအောင်မြင် ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို ချွတ်နေသည်ကို မြင်သဖြင့် သူမသည် ဖင် ဒရွတ်တွန်းကာ အနောက်သို ဆုတ်သွားသည်။ အသက်သေမှာ မကြောက်သော်လည်း သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား လူယုတ်မာများက မြိန်ရှက်စွာ သုံးစောင်မည်ကိုတော့ မလိုလားပေ။ သို့သော် နှိပ်စက် ခံထားရ၍ ခုခံရန် ခွန်အား မရှိတော့။

" ရှင်တို့၊ ရှင်တို့ မယုတ်မာနဲ့နော်"

ဦးအောင်မြင်သည် ဘောင်းဘီ ခဃျတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်ပေါ် ခုန်အုပ်လိုက်သည်။

" ဝုန်းးးး"

" အားးးးးး"

" လူယုတ်မာကြီးးး လွှတ် လွှတ် ဗျိဗျိဗျိ အားးးးးးးးးးး"

သူမ၏ အင်္ကျ ီအား ဆုတ်ဖြဲနေသော ဦးအောင်မြင်၏ ရင်ဘက်ကို ရှိသမျှ အင်အားနှင့် တွန်းဖယ် ရိုက်ပုတ် ရုံးကန်နေသော်လည်း ခွန်အားခြင်း မမျှပေ။ အချိန် ခဏအတွင်းမှာပင် သူမ၏ အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသည်။

" ဟားးးးး နို့ကြီးတွေက အယ်နေတာဘဲ"

" လူယုတ်မာကြီးးး အားးးးးးးးးးး"

နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်ခံရသဖြင့် နာကျင်စွာ အော်ဟစ်ရင်း မျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ နို့အုံလည်း နီရဲသွားသည်။ ညှစ်နယ်ရုံ အားမရဘဲ နို့သီးခေါင်းများကို ဆွဲလိမ်နေသည်။ ရုံးကန်နေသော ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ထိန်းကာ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ခြင်း ခံရသည်။

" အားးးး မလုပ်ပါနဲ့!!! မလုပ်ကြပါနဲ့ အီးဟီးဟီးဟီးးးးးး"

ရုံးရင်း ကန်ရင်းဖြင့် အမျိုးသမီး၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်များ မရှိတော့ပေ။

" ဖြန်းဖြန်းဖြန်းဖြန်း ဒုန်းဒုန်းဒုန်းဒုန်းးး"

" အားးးးးးးးးးး"

ဦးအောင်မြင်သည် အမျိုးသမီးအား ခွ၍ ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ပြီး ဆံပင် ဆောင့်ဆွဲကာ နောက်စိအား ကျမ်းပြင်နှင့် လေးငါးချက်ခန့် စောင့်တိုက်လိုက်သည်။ အမျိုးသမီး ခမျာ အမြင်တွေ ဝေဝါးကာ ခြေပစ် လက်ပစ် ဖြစ်ပြီး မလှုပ်နိုင်တော့။ ငြိမ်ကျသွားသော အမျိုးသမီး၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်သည်။ စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးမှာ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ။ တောင်မက်နေသော လီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်တွင် တေ့ပြီး စောင့်ထိုးလိုက်သည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အီးးးးးး"

ခေါင်းများ နောက်ကျိနေသည့် ကြားမှ လီးကြီးမှာ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် စောက်ပတ်ကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ကို ထောက်သဖြင့် အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားသည်။

" အင့်!!!ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! ဒုတ်!!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အားးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!!! အားးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!!အားးးးးး"

ဦးအောင်မြင်၏ စောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လှသည်။ မိန်းမ တစ်ယောက်ကို မညှာမတာ မုဒိန်းကျင့် နေရသဖြင့် လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ အမျိုးသမီး၏ တကိုယ်လုံး ကျမ်းပြင်တွင် ယိမ်းထိုးနေသည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!!!အားးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!! အအအအ အားးးးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ကွာ ရှီးးးးး"

သုပ်ရည်များကို အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာပေါ် ပန်းလိုက်သည်။

" ကိုင်း တိုက်မောင်းရေ၊ အမုန်းသာ နွှာတော့ဟေ့"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး၊ ဟဲဟဲဟဲဟဲ"

တိုက်မောင်းသည် တဟဲဟဲ ရီရင်း ဘောင်းဘီ ချွတ်ကာ အမျိုးသမီးအနီး သွားလိုက်သည်။

" မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ မလုပ်ကြပါနဲ့တော့ အီးဟီးဟီးဟီး"

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးးး"

.......................................................................................

လူ 6 ယောက်က တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ဝိုင်းလိုးကြရာ အမျိုးသမီး ခမျာ စောက်ပတ်တွေပူ၊ ဆီးခုံတွေ အောင့်ပြီး မျော့မျော့သာ ကျန်တော့သည်။ မြေအောက်ခန်း တစ်ခန်းလုံးလည်း သုပ်ညှီနံ့တွေ လှိုင်နေပြီ။ ယက္ခညီနောင် အလှည့် ရောက်ပြီ။

ယက္ခကြီးသည် ပတ်လတ်လှန် အိပ်ကာ သူ၏ အရှည် 7' လုံးပတ်မှာ လက်ဖျံခန့်ရှိသည့် ဧရာမ လီးကြီးကို ထောင်ထားလိုက်သည်။ ယက္ခငယ်က ကြမ်းပြင်တွင် မျော့မျော့လေး ခွေနေသော အမျိုးသမီး၏ ဆံပင်ကို ဆွဲကာ ထူလိုက်သည်။

" အ"

အမျိုးသမီးမှာ ယက္ခငယ်၏ ဆံပင်ဆွဲပြီး ခေါ်ဆောင်ရာသို့ ပါလာသည်။ ပတ်လတ်လှန် အိပ်နေသော ယက္ခကြီးနား အရောက်တွင်

" တက်ခွလိုက်စမ်း"

အမျိုးသမီးလည်း ယက္ခကြီးအပေါ် ကားယားခွ၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ယက္ခကြီးက လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ထောင်ပေးထားရာ စောက်ဖုတ်နှင့် လီး တေ့မိသည်နှင့် အမျိုးသမီး၏ ခါးကို ဆွဲကာ စောင့်ချလိုက်သည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးးးး"

လီးတစ်ဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် အမျိုးသမီးအား ဖက်ထားလိုက်ရာ ယက္ခကြီး ကိုယ်ပေါ်တွင် လီးတန်းလန်းနှင့် မှောက်ခုံကြီး ဖြစ်နေသည်။ ယက္ခငယ်သည် ကုန်းကုန်းကြီး ဖြစ်နေသော အမျိုးသမီး၏ ဖင်နောက်တွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ စူပွစူပွ ဖြသ်နေသည့် စအိုပေါက်ကို တံတွေးစွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးဒစ်ကို စအိုပေါက်တွင် တေ့ကာ အမျိုးသမီး၏ ခါးကို ကိုင်လိုက်သည်။

" အားးးး မရဘူးးး မရဘူးးးး"

အမျိုးသမီးခမျာ ကြောက်လန့်တကြား အော်သော်လည်း ယက္ခငယ်က စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အူးးးးးးးးး"

ဖင်ပေါက်လေးထဲ လီးကြီးမှာ မဆန့်မပြဲနှင့် တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားပြီ။ ယက္ခငယ်သည် အမျိုးသမီး၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

"အင့်!!! ဗွတ်ဗွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် ဗု အားးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!! ဖင်ကွဲပါပြီတော့!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

...................................................................................................................................

အမျိုးသမီးအား လိုး၍ အားရမှ သက်လိုက်ကာ လင်မယား နှစ်ယောက်၏ အလောင်းများကို ပင်လယ်ထဲ သွားပစ်လိုက်သည်။ ကောင်လေး၏ အလောင်းကိုတော့ ခြံဝင်း အနောက်ဖက် တောစပ်ရှိ အမှိုက်ပုံသို့ အမှိုက်များနှင့် ရော၍ ပစ်လိုက်သည်။

ညနေ မှောင်ရီပျိုးစတွင် အသက် 8 နှစ်အရွယ် မိန်းမငယ်လေးတစ်ဦးသည် ကြီးမားသော ဂုန်နီအိပ်ကို ကျောပေါ် ထမ်းကာ သုခဘုံ ခြံကြီး၏ အနောက်ဘက် အမှိုက်ပုံကြီးသို့ အမှိုက် လာကောက်သည်။ ဒီ အမှိုက်ပုံကြီးက သူမတို့ မြေးအဖိုးအတွက် ထမင်းပုံကြီး ဖြစ်သည်။ သုခဘုံ ခြံထဲမှ လူများကို ကြောက်သဖြင့် မည်သူမျှ ဒီ အမှိုက်ပုံအနီး မကပ်ဝန့်ပေ။ 

ဤသည်ကပင် သူမအတွက် ကံကောင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ ပုလင်းခွံများ တစ်ခါ တစ်ခါ ရလိုက်လျှင် တစ်ပတ်စာ ဆန်ဖိုး၊ ဆီဖိုး လုံလောက်သဖြင့် အရဲစွန့်ကာ လာရခြင်း ဖြစ်သည်။ အဖိုးအိုကတော့ အမှိုက်ပုံ အရှေ့ခြမ်းတွင် ပလတ်စတစ် ပစ္စည်းများ ကောက်နေသည်။ ကောင်မလေးသည် ပုလင်း တစ်လုံးအား လက်လှမ်းမမှီသဖြင့် တုတ်ဖြင့် ဆွဲလိုက်စဉ်

" အားးးး"

အမှိုက်ပုံထဲမှ သူမအရွယ် လက်တစ်ဖက် ထွက်လာသဖြင့် လန့်ကာ နောက်သို့ လဲသွားသည်။ ပြီးမှ လက်ကလေးက လှုပ်နေသောကြောင့်

" အဖိုးရေ အဖိုးးးး"

%%%%%%%%%%%%%%%%%

" Hello ဆရာမိုးလား"

" အေး ဘာထူးခြားလည်း"

" Informer ရဲ့ သီတင်း ရပြီခင်ဗျ၊ Informer ကိုတော့ မတွေ့သေးဘူး၊ သူ့သားလေးကိုတော့ အဖိုးအိုနဲ့ ကလေးတစ်ယောက်က သုခဘုံ အနောက်ဘက် အမှိုက်ပုံထဲက ကယ်လာတာ၊ ကလေးမှာ သေနက် ဒဏ်ရာနဲ့၊ အချိန်မှီ ကုလို့ မစိုးရိမ်ရတော့ပါဘူး၊ ကလေးမိဘတွေ အခြေအနေ မကောင်းနိုင်ဘူး"

" ငါ အခုချက်ခြင်း လာခဲ့မယ်"

............................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

“ Happy birthday to u, happy birthday to u. Happy!! Birthday!! Happy!! Birthday!! Happy birthday tooooo u!!! ရွှီးးးးးးးးးး ဖြောင်း ဖြောင်းးး ဖြောင်းးးးး ဖြောင်းးးးးးးးးးးးးးး”

သုခဘုံ ခြံကြီၤးအတွင်း ခမ်းနား ကြီးကျယ်သော Birthday party တစ်ခု ကျင်းပနေကြသည်။ မွေးနေ့ရှင်မလေးက သီတာ ဖြစ်သည်။ ဦးအောင်မြင်က သီတာအား ခေါ်လာခဲ့သည်မှာ 17 နှစ်ရှိပြီ။ သူခေါ်လာစဉ်က 1 နှစ်အရွယ်သာ ရှိသဖြင့် ခန့်မှန်းကာ 18 နှစ့်ပြည့် မွေးနေ့အဖြစ် ကျဉ်းပပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ အတိုက်အခိုက်၊ အသက်အပုတ် တွေကြားထဲမှာ ကြီးပြင်းရင်း သီတာ တစ်ယောက် အပျိုဖေါ် အရွယ်ရောက်ကာ လှခြင်တိုင်း လှနေသည်။ ညနေ 4:00 pm တွင် စတင် ကျင်းပခဲ့သော Party လေးသည် 8:00 pm တွင် ပြီးဆုံးခဲ့သည်။ အားလုံးလည်း မူးနေပြီ။ မမူးသူ တစ်ယောက်သာ ရှိသည်။ 

ထိုသူက ဦးအောင်မြင် ဖြစ်သည်။ သူ၏ ထုံးစံအတိုင်း အောင်သေ အောင်သား စားရန် အရက်ကို ထိန်းသောက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယနေ့ညတွင် သီတာ၏ အပျိုရည်ကို မြိန်ရည်ရှက်ရည် သုံးဆောင်ရမည်လေ။ အပျော်လွန်သွားသဖြင့် သီတာ အတော်ပင် မူးနေပြီ။ သီတာ့အား တွဲကာ အခန်းထဲရှိ ကုတင်ထက်သို့ ပွေ့တင်လိုက်သည်။

“ သီတာ”

“ ရှင် ဒက်ဒီကြီး”

“ အခု သမီးအသက် 18 နှစ် ပြည့်ပြီဆို၊ အတိုက်အခိုက် ပညာတွေလည်း စုံပြီဆိုတော့ သမီးကို သင်ပေးစရာ တစ်ခုဘဲ ကျန်တော့တယ်”

“ ဘာပညာလည်း ဒက်ဒီကြီးရဲ့”

“ ဖို၊ မ ဆက်စံရေး ပညာပေါ့၊ ခုညဘဲ သမီးကို သင်ပေးမယ်”

“ ဟုတ်”

ဦးအောင်မြင် ပြောသည်ကို သီတာ မူးနေသဖြင့် ဘာမှန်းမသိဘဲ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ ဦးအောင်မြင် သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲမှ Beer ပုလင်းနှင့် ဖန်ခွက် နှစ်ခွက် ထုတ်လိုက်သည်။ Beer ငှဲ့ပြီး တစ်ခွက်ထဲသို့ ပုလင်း သေးသေးလေးထဲမှ ဆေးရည် ခပ်ကာ လက်ညှိုးနှင့် မွှေလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သီတာအား 1 drop ခပ်ထားသော Beer ခွက်ကို ကမ်းလိုက်သည်။ သီတာလည်း Beer ခွက်အား တစ်ကျိုက်တည်း မော့ချလိုက်သည်။ 

ဦးအောင်မြင်သည် ကုတင်ထက်ရှိ သီတာ့ဘေးတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သီတာအား ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ကာ မေးစိကို ကိုင်ပြီး ခေါင်းကို ဆွဲမော့လိုက်သည်။ မျက်လုံးရွဲကြီးနှင့် မော့ကြည့်နေသော် သီတာ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တစ်စက်စက် တုံနေသည်။ နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးအား နမ်းလိုက်သည်။ 

သီတာသည် ရုံးထွက်ရန် ကြံမိသော်လည်း သူမ၏ ခန္ဒာကိုယ်က ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်၏ အထိအတွေ့ကို တောင့်တနေသည်။ 1 drop အစွမ်းပြပြီလေ။ သူမအား နမ်းရှိက်နေသော ဦးအောင်မြင်၏ နှုတ်ခမ်းကို ပြန်လည် နမ်းရှိုက်မိသည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဟင်းးးးးးးးးးးးးးး”

လျှာ နွေးနွေးကြီးက နှုတ်ခမ်းလွှာကို တိုးကာ သူမ၏ လျှာကို ကလိနေသည်။ သူမလည်း ဦးအောင်မြင် လုပ်သလို မလုပ်တက် လုပ်တက်နှင့် ပြန်ကလိလိုက်ရာ လျှာကို စုပ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်။

“ ပြွတ်!!!!! အ!!!!”

သီတာ့ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ ခါးလေး ကော့သွားသည်။ ဦးအောင်မြင်၏ ကျောပြင်ကိုလည်း ပွတ်သပ်နေမိသည်။ ဦးအောင်မြင်၏ အနမ်းတွေက လည်တိုင်ကို ရောက်လာသည်။ ကျော့ရှင်းသော လည်တိုင်အား နမ်းရှိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်ကာ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သည်။

“ အင်းးးဟင်းးးဟင်းးးးဟင်းးးး”

သီတာ၏ ပေါင်လေး စိသွားကာ စောက်ပတ်ထဲတွင် ယားသလို ဖြစ်လာပြီး အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဦးအောင်မြင်သည် သီတာ၏ ပေါင်တွင်းသားများကို ပွတ်သပ်ရင်း ဂွစုံကို မထိတထိ လုပ်နေရာ

“ အ!!!!!!! အင်း ဟင်းဟင်းးးးးးး”

သီတာ၏ အခြေအနေမှာ သူလိုခြင်သလို ဖြစ်လာသဖြင့် T-Shirt လေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ရာ လုံးဝင်း ဖြူဖွေးသော နို့အုံကြီး ပေါ်လာသည်။ အပျိုပေါက်လေး၏ နို့များက နူးညံ့ မာကျစ်ကျစ်ဖြင့် ကိုင်လို့ အလွန်ကောင်းလှသည်။ နို့ တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကို ချေလိုက်သည်။ နို့တစ်ဖက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်!!!! ဟားးးးးးး ရှီးးးးး ကျွတ် ဒက်ဒီကြီးရယ်!!!! အင်းးးဟင်းးးးဟင်းးး”

နို့စို့၍ ဝသည်နှင့် သီတာ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်ကာ အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။ ထမိန်နှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ရာ အမွှေးနုများ ယစ်သိုင်းနေသော စောက်ဖုတ် မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ဦးအောင်မြင် လုပ်သမျှ ငြိမ်ကာ ကြည့်နေသော သီတာသည် ကြီးမား တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် အမူး ပြေသလို ဖြစ်သွားသည်။

“ လုပ်ကြစို့ သမီး”

“ ဒက်ဒီ့ဟာက အကြီးကြီး၊ နာမှာ ကြောက်တယ်”

“ မနာပါဘူး သမီးရယ်၊ နောက်တော့ ကြိုက်သွားမှာပါ ဟဲဟဲဟဲ”

သီတာ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးဒစ်ဖြင့် မို့ကြွနေသော စောက်ပတ်လေးအား အထက်အောက် ပွတ်တိုက်လိုက်ရာ သီတာ့ ပါးစပ်လေးဟကာ ဖင်ကြီး ကြွလာသည်။ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်တွင်တေ့ကာ ခပ်စပ်စပ်လေး ခါးကော့ သွင်းလိုက်သည်။

“ အင့်!!!!!! အ!!!!”

ဒစ်ဝင်သွားသည်နှင့် ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်ပြီး သီတာ့ မျက်နှာဘေး လက်ထောက်လိုက်ရာ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာသည်။ ခါးကို ခပ်စပ်စပ်လေး စိုက်ချလိုက်သည်။

“ အင့်!!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!!!!! အ!!!!! ဒက်ဒီ ဖြေးဖြေး”

လီးကြီး တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားပြီ။ လီးဒစ်အား အပျိုမှေးက တင်းခံထားသည်။ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် စောင့်ချလိုက်ရာ

“ အင့်!!!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျိဗျိ!!!! ဒုတ်!!!! အားးးးးး နာတယ် ဒက်ဒီ နာတယ် အီးဟီးဟီး”

လီးဒစ်ကြီးသည် အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် အပျိုမှေးအား ရက်ရက်စက်စက် ထိုးခွဲလိုက်ရာ သီတာ ငယ်သံပါအောင် အော်ရတော့သည်။ သားအိမ် အောင့်သွားသဖြင့် နာကျင်မှုကြောင့် သောက်ထားသမျှ အမူးပြေသွားသည်။ လီးကို တစ်ဝက်ခန့် ထုတ်လိုက်ရာ လီးပတ်လည်တွင် သွေးများ ရဲနေသည်။

“ အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးးးးးးးးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အူးးးဟူးးးးဟူးးးးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ အားးးးးးးးးးးး”

အပျိုစင်လေးကို လိုးနေရသည်ဟူသော စိတ်ကြောင့် ဦးအောင်မြင်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လှသည်။ သီတာ့ ကိုယ်လုံးလေး ယိမ်းထိုးကာ ငယ်သံပါအောင် အော်နေရသည်။ စောက်ပတ် အတွင်း ကြွက်သားများ၏ နူးညံ့ ကျပ်သိပ်မှုကြောင့် လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။ အချက် 20 ခန့် Nonstop စောင့်ပြီးသော် စောက်ပတ်နှင့်လီး အထာကျသွားသည်။ သီတာလည်း ခံနိုင်ရည် ရှိလာသဖြင့် အောက်မှနေ၍ ခါးကို ကော့ကော့ပေးသည်။

“ ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဇွိဇွိဇွိဇွိ အအအအ စောင့်စောင့် ဒက်ဒီ စောင့် အအအအ ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ ထွက်ကုန်ဘီ ထွက်ကုန်ဘီ အအအအ အားးးးးးးးးးးးး ရှီးးးးဟီးးးဟီးးး”

ဦးအောင်မြင်၏ သုပ်ရည်များ သားအိမ်ထဲ ဝင်လာသည်နှင့် သီတာ့ စောက်ပတ်လေး ပွစိပွစိ ဖြစ်ကာ အရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုညက ဦးအောင်မြင် စိတ်တိုင်းကျ လိုးသည်ကို တစ်ညလုံးလှိမ့်ခံနေရသည်။ နောက်ညတွင်လည်း တိုက်မောင်းနှင့် ယက္ခညီနောင်တို့၏ ဝိုင်းလိုးခြင်းကို ခံရသည်။ သီတာသည် စိတ်တိုင်းကျ ခြေတော်တင်ခံရပြီးမှ ဦးအောင်မြင်၏ လုပ်ငန်းတွင် ဝင်ရောက်လှုပ်ရှားရသည်။

------------------------------------------ ------------------------------------------ -------------------------------

ဒီကနေ့ သူမချစ်ရသော ကိုကို ပြန်လာမည် ဖြစ်သဖြင့် သဲနု ပျော်နေမိသည်။ မနက်ကတည်းက အလှပြင်လို့ မပြီးသဖြင့် အဘနှင့် ဖေမိုး၏ စနောက်ခြင်းကို ခံရသေးသည်။ မျှော်နေစဉ်မှာပင် အိမ်ရှေ့သို့ ဂျစ်ကားလေးတစ်စီး ရောက်ရှိလာသည်။

“ ဟော ကိုကို!!!! အဘရေ၊ ဖေမိုးရေ ကိုကိုရောက်ပြီဟေးးးး”

ကလေးငယ် တစ်ယောက်ပမာ အော်ဟစ်ရင်း ပြေးလာသော် သဲနုအား ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်သည်။

“ သားကြီး ရောက်ပြီလားကွ”

“ ဟုတ် ဖေမိုး၊ အဘ နေကောင်းတယ်နော်”

“ အေးအေး ကောင်းပါတယ်ကွယ်၊ ကောင်မလေး၊ ညည်းအကိုကို အိမ်ထဲ ဝင်ခိုင်းပါဦးဟ”

“ အဘနော်”

“ ဟားဟားဟားဟား သားကြီးရေ မင်းပြန်လာမယ်ဆိုလို့ ငါတို့ရဲ့ nurse မလေး ဒီနေ့ Duty တောင် မဆင်းတော့ဘူးဟေ့”

အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် စကားစမည် ပြောကြသည်။ လွန်ခဲ့သော ဆယ်နှစ်က အမှိုက်ပုံထဲမှ ကယ်ခဲ့သော ဖိုးကံကောင်းလေးသည် ယခုအခါ လူကောင်ထွားထွား၊ ရင်အုပ် ကားကားဖြင့် ရင့်ကျက် တည်ငြိမ်လွန်းလှသည်။ ဆရာမိုး၏ စီစဉ်မှုကြောင့် ထောက်လှန်းရေး သင်တန်းဆင်းကာ တိုင်းပြည်တာဝန် ထမ်းဆောင်ရန် အသင့် ဖြစ်နေပြီ။

“ ဖေမိုး၊ ကျွန်တော် ဘယ်တော့လောက် လုပ်ငန်းစရမလဲ”

“ ရှေ့တစ်ပတ်ထဲမှာဘဲ သားကြီး”

ဖေမိုး ရှင်းပြနေသော မိမိထန်းဆောင်ရမည့် လုပ်ငန်းများကို သေခြာ နားထောင်နေသည်။

“ ဖေမိုးတို့က အဲ့ဒါဘဲ၊ သဲရဲ့ ကိုကို့ကို အနားကို မပေးတော့ဘူး”

“ သဲရယ်၊ ဒါက ကိုကို့ တာဝန်လေ”

“ ကိုကိုလည်း အတူတူဘဲ၊ သဲအနားမှာကို မနေခြင်ဘူး”

သဲနု ပြောရင်း မျက်ရည်ဝဲကာ ခြေစောင့်ပြီး အခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်သွားသည်။

“ ဟော ဒို့မင်းသမီးလေး စိတ်ကောက်သွားပြီ၊ သားကြီးရေ လိုက်ချော့လိုက်ပါဦးကွ၊ ကဲ အဘရေ ကျုပ်တို့လည်း အလိုက်သိသိ ရှောင်ပေးကြစို့”

“ ဟေ အေးအေး ဟားဟားဟားဟားးးးးးးးးးးးးးး”

.........................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

နေဒွန်း အခန်းထဲသို့ လိုက်သွားချိန်တွင် သဲနုသည် ကုတင်ပေါ်ထိုင်ကာ ငိုရှိုက်နေသည်။ သဲနု၏ ပုခုံးလေးကို ထွေးပွေ့ရင်း

“ စိတ်ဆိုးသွားတာလား သဲ”

“ ဟုတ်တယ်လေ၊ ကိုကိုဘဲ စဉ်းစားကြည့်ဦး၊ သင်တန်းကာလ တစ်လျှောက်လုံး လွမ်းနေခဲ့ရတာ၊ အခု သင်တန်း ပြီးတော့လည်း Duty တန်းဝင်ရမှာဆိုတော့ သဲအနားကို ကြာကြာ မနေခြင်တာပေါ့၊ အခု သွားရမယ့် နေရာကလည်း အဝေးကြီး၊ ဘယ်အချိန်မှ ပြီးမယ် မသိဘူး”

“ သဲလေးရယ်၊ အသက်က 25 နှစ်ရှိနေပြီ၊ ခုထိ ကလေးဆံတုန်း”

“ သဲက ကိုကို့ကို ချစ်လွန်းလို့ ကလေးစံတာပါနော် ဟွန့်”

“ ဒါ့ကြောင့် ချစ်နေရတာပေါ့ ရွှတ်!!!!!!”

“ သွားပါ၊ ခုမှ၊ သဲက ကိုကို့ကို တစ်ခြားကောင်မလေးတွေနဲ့ ပါသွားမှာ စိုးရိမ်နေတာ”

“ ဘာမှ စိတ်ပူမနေနဲ့၊ ဒီ Duty ပြီးသွားရင် ဖေမိုးက သဲနဲ့ ကိုကိုတို့ကို မင်္ဂလာဆောင်ပေးမယ်တဲ့”

“ မင်္ဂလာမဆောင်ခင် ပါသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ သဲ ရင်ကျိုးရမှာနော်”

“ အဲ့ဒါဆိုလည်း ခုကတည်းက ကိုကို့ရဲ့ ခန္ဒ္ဒ္ဒာကိုယ်ကို သိမ်းပိုက်ထားတော့လေ ဟဲဟဲဟဲ”

“ နစ်နာနေဦးမယ်၊ ကိုကိုနော် ဘာတွေပြောမှန်းမသိ၊ နားရှက်စရာ”

“ တစ်ကယ်ပြောတာ သဲရဲ့၊ လာစမ်းကွာ”

“ အ!!!!! ကိုကိုးးး အို!!!!!!!!”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

ရင်ခွင်ထဲတွင် ရုံးကန်နေသော သဲနု၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကျပ်စွာ ပွေ့ဖက်ထားရင်း နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို စုပ်လိုက်သည်။ သဲနု ငြိမ်သွားကာ နေဒွန်း၏ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ရင်း ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းစုပ်ရင်း ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေသော ကိုကို့ လက်များက အသဲယားစရာပင်။ တဖြေးဖြေးနှင့် ကိုကို့လျှာကြီူက သဲနု ပါးစပ်ထဲ မွှေနေသည်။ သဲနုလည်း လျှာခြင်း ကလိလိုက်ရာ သဲနုလျှာကို စုပ်ယူခြင်း ခံရသည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်!!!!!! အင်းးးး ဟင်းးး ဟင်းး ဟင်းးး”

သဲနု မျက်လုံးလေး မှေးစင်းသွားပြီး ခွန်အားများ ကုန်ခမ်းကာ နုံးခွေသွားသလို ခံစားရသည်။ ခါတိုင်း ကိုကို နမ်းနေကျ ဖြစ်သော်လည်း ဒီတစ်ခါ အနမ်းတွေက ပိုမို ချိုမြိန်နေသလိုပင်။ ကိုကို့ အနမ်းတွေက သဲနု၏ လည်တိုင်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။

“ အင်းးး ဟင်းး ဟင်းးး ချစ်လိုက်တာ ကိုကိုရယ်!!!!!!!!”

ဒီတစ်ခေါက် ကိုကို့ လက်တွေက ရဲတင်းလာသည်။ T-Shirt အင်္ကျ ီအပေါ်မှနေ၍ သဲနု၏ နို့အုံလေးကို ဖွဖွလေး စုပ်ကိုင် နေရာ သဲနုခမျာ အဖျားတက်သလို ဖြစ်နေသည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် လက်က T-Shirt ထဲလျှိုကာ ဝမ်းဗိုက်သားလေးကို ပွတ်သပ်နေသည်။

“ သဲ”

“ ရှင် ကိုကို”

“ ချစ်မယ်နော်”

“ အွန်းး အဟွန်း”

ခွင့်ပြုချက် ရသည်နှင့် သဲနု၏ T-Shirt လေးကို ချွတ်လိုက်ရာ ဘယာစီယာ အနီရောင် သေးသေးလေး အောက်တွင် အုံကြွနေသော နို့အုံ ထွားထွားကြီး ပေါ်လာသည်။ ဘယာစီယာ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ရာ အပျိုစဉ်လေး၏ ဝင်းမွတ် လုံးကျစ်နေသည့် ရင်နှစ်မွှာ ပေါ်လာသည်။ နေဒွန်းသည် နို့လေးကို ဖွဖွလေး ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ရင်း

“ လှလိုက်တာ သဲရယ်”

“ ကိုကိုနော်၊ သဲ ရှက်တယ်”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်!!!!! အ!!!! အင်းဟင်းဟင်းးးးးး”

နိုပတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း ကျန် တစ်ဖက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်ရာ သဲနု၏ ခန္ဒာကိုယ်လေး ဓါတ်လိုက်သလို တွန့်သွားသည်။ နို့လေးမှာ လုံးကျစ်နေရာ အတော်ပင် စို့လို့ အရသာ ရှိလှသည်။ နို့စို့၍ အားရသော် သဲနုကိုယ်လေးကို လှည်းလိုက်ပြီး ထမိန်ကို ချွတ်လိုက်သည်။ 

ပထမတွင် သဲနု ရှက်ရှက်နှင့် ထမိန်စကို ဆွဲထားသေးသည်။ ဆတ်ကနဲ စောင့်ဆွဲလိုက်မှ ထမိန်လေး ကျွတ်သွားသည်။ ဖြောင့်စဉ်းသော ပေါင်တံနှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီလေးအောက်မှ ဖေါင်းကျွနေသော စောက်ဖုတ်လေးမှာ တက်မက်ခြင်စရာပင်။ နှစ်ယောက်သား အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသဖြင့် တံတွေးမျိုချနေရသည်။ သဲနုမှာလည်း ရှက်လွန်း၍ မျက်နှာကို တစ်ဖက်စောင်းလှည့်ထားကာ မျက်စိမှိတ်ထားသည်။ သူမ၏ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကျွတ်သွားပြီ။ သဲနု မျက်စိမှိတ်ထားချိန်တွင် နေဒွန်းသည် သူ၏ အဝတ်များကို ချွတ်ကာ သဲနု့ဘေးတွင် လှည်းလိုက်သည်။ 

ပြီးနောက် လက်တစ်ဖက်က သဲနု၏ ပေါင်တံလေးကို ပွတ်လိုက်၊ စောက်ပတ်လေးကို စွရ်ငး စောက်စိကို ကလိလိုက် လုပ်နေသည်။ ပါးစပ်ဖြင့်လည်း နို့အုံလေးကို စို့ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်နေရာ သဲနုခမျာ ကလီစာများ အပြင်သို့ ထွက်သွားသလို ခံစားနေရသည်။ သဲနုအား စွရင်းနှင့် သူ၏ လီကြီးလည်း တောင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် သဲနု၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်ကာ သဲနု၏ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုပ် ထိုင်လိုက်သည်။ သဲနုမှာ မျက်စိ မှိတ်ထားစဲ။ 

လီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ လီးဒစ်ဖြင့် စောက်ပတ်လေးကို အထက်အောက် ပွတ်တိုက်လိုက်ရာ သဲနု့ကိုယ်လုံးလေး လူးလွန့်လာသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ ချွဲကျိကျိ အရည်များ စိမ့်ထွက်နေပြီ။ လီးဒစ်အား စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်ပြီး

“ ကိုကို လုပ်တော့မယ်နော်”

သဲနုသည် မျက်စိ မှိတ်လျှက်ပင် ခေါင်းကို အသာ ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ နေဒွန်းသည် လီးဒစ်အား ဖြေးညှင်းစွာ သွင်းလိုက်သည်။

“ ဇွိ!!!!!! အိ!!!!!!”

သူမ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးဝင်တော့မည်ကို သိသဖြင့် အံကျိတ်ထားချိန်တွင် လီးဒစ်ကြီး ဝင်လာသည်။

“ ဇွိဇွိဇွိဇွိ!!!!! အ!!!!! ကိုကို!!! ဖြေးဖြေးးး သဲ ကြောက်တယ်”

ကျပ်ထုပ်နေသော စောက်ပတ် နုနုလေးထဲ လီးကြီး တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားပြီ။ လီးဒစ်အား အပျိုမှေးက တားထားသဖြင့် ရှေ့ဆက် မတိုးပေ။ နေဒွန်းသည် သဲနု၏ မျက်နှာနံဘေး လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်သည်။ လီးကို အနည်းငယ် ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ခါးကို အားစိုက်ကာ စောင်းထဲ့လိုက်သည်။

“ အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! ဒုတ်!!!!! အီးးးးးး နာတယ် နာတယ် ကိုကိုရဲ့!!! အမလေးး သေပါပြီတော့၊ မရဘူး မရဘူး အီးဟီးဟီးဟီး”

လီးဒစ်ကြီးက အပျိုမှေးကို ထိုးဖေါက်ကာ သားအိမ်ကို သွားထိသဖြင့် သဲနု ငယ်သံပါအောင် အော်တော့သည်။ စောက်ပတ်လေးလည်း အနည်းငယ် ကွဲသွားသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ နေဒွန်းသည် ဆတ်မလိုးသေးဘဲ လီးကို စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားကာ သဲနု၏ နို့သီးများကို စို့နေသည်။ 2 mins ခန့်ကြာသော် သဲနုထံမှ အသက်ဖိုသံ ညှင်းညှင်းလေး ကြားရသဖြင့် လီးကို အနည်းငယ်သာ ထုက်လိုက် သွင်းလိုက်ဖြင့် ညှောင့်လိုးလေး လိုးပေးနေသည်။

“ အင်းဟင်း ဟင်းဟင်း”

မကြာမှီ သဲနု၏ ဖင်လေး ကော့ကော့လာသဖြင့်

“ နာသေးလား သဲ”

“ အရမ်းကြီး မနာတော့ဘူး”

“ ဒါဆို ကိုကို လုပ်တော့မယ်နော်”

“ အွန်း အဟွန်း”

နေဒွန်းသည် ကိုယ်ကို အနည်းငယ် ကြွကာ သဲနု၏ မျက်နှာဘေးတွင် လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးကို ဖြေးညှင်းစွာဖြင့် အဆုံးထိ ထုက်လိုက်၊ သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။

“ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဇွိဇွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ”

သဲနု၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ကျပ်ထုပ်နေရာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် အရိုးနုလေး ဝါးရသကဲ့သို့ လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ သဲနုသည် နေဒွန်း၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို စုပ်ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုက်ရင်း အောက်မှ ဖင်လေးကို ကော့ကော့ပေးသည်။

“ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဇွိဇွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ အင်းဟင်းဟင်း”

သဲနု ခံနိုင်ရည် ရှိလာသည်နှင့် နေဒွန်းသည် အရှိန်မြှင့်၍ လိုးတော့သည်။ နေဒွန်း၏ လီးကြီး စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်သွားတိုင်း သဲနု၏ စောက်ပတ်လေး ကျုံ့ဝင်သွားသလို၊ လီးကြီး ပြန်ထုက်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများ အမြုံလိုက် လီးနှင့်အတူ ထွက်လာသည်။

“ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဇွိဇွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ စောင့်စောင့် ကိုကို စောင့် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ ဗျိဗျိဇွိဇွိ အအအအ အားးးးးးးး ရှီးးးးးး အားးးးးးးး”

လီးမှ နွေးနွေး ပျစ်ပျစ် သုပ်ရည်များ သားအိမ်ထဲ ပန်းလိုက်သည်နှင့် စောက်ပတ်လေး စူပွ စူပွဖြစ်ကာ အရည်မှား ညှစ်ထုက်ရင်း ကာမ ပန်းတိုင်သို့ နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူ ရောက်ရှိသွားသည်။ သဲနုသည် နေဒွန်းအား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း

“ ချစ်လိုက်တာ ကိုကိုရယ် အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးးး”

........................................................................................

သီတာတို့ တစ်ဖွဲ့လုံး စိတ်ပူနေကြသည်။ သီတာနှင့် တိုက်မောင်း လက်နက်ကုန်သည်များနှင့် တွေ့စုံရန် ခရီးထွက်သွားသဖြင့် ဒီတစ်ခေါက် ပစ္စည်း လဲသည့် ကိစ္စကို မေရီအား ခေါ်ကာ ဦးအောင်မြင်ကိုယ်တိုင် သွားသည်မှာ ယခုအချိန်ထိ အဆတ်အသွယ် မရသေးပေ။

“ မမလေး Phone လာတယ်”

“ ဘယ်သူလည်း ဂါမဏိ”

“ ဆရာကြီးစီက”

သီတာ ဖုန်းကို ချက်ခြင်းကိုင်လိုက်သည်။

“ Hello ဒက်ဒီကြီး!!!!! ရှင်!!! ဟုတ် ဟုတ် သမီး အခုချက်ခြင်း လိုက်ခဲ့မယ်”

သီတာသည် တိုက်မောင်းကို ခေါ်ကာ ကမ်းခြေသို့ ချက်ခြင်း လိုက်သွားသည်။

ပင်လယ်ကမ်းခြေသို့ ရောက်သော်

ဦးအောင်မြင်သည် Wheel Chair ပေါ်တွင် ထိုင်နေသည်။ သူ၏ ဘေးတွင် သူစိမ်း လူငယ်တစ်ဦး မတ်တတ်ရပ်ကာ ဦးအောင်မြင်အား ထီးမိုးပေးထားသည်။ သီတာ အနည်းငယ် အံ့သြောသွားသည်။ ဒက်ဒီကြီးသည် သူစိမ်းများအား သူ့အနီးတွင် ထားလေ့မရှိ။ သီတာသည် သူစိမ်းရှိနေသည်ကို သိပ် သဘောမတွေ့လှပေ။

“ ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း ဒက်ဒီရယ်”

“ ဒီတစ်ခေါက် ဒက်ဒီတို့ အတိုက်ခံရတယ် သမီးရေ”

“ ဒက်ဒီ ဘာဖြစ်သွားသေးလည်း”

“ ဒက်ဒီတော့ ဒီသူငယ် ကယ်လို့ ဘာမှ မဖြစ်လိုက်ဘူး၊ အောင်ပိုင်တော့ ဒက်ဒီ့ကို ကာရင်း ကျသွားတယ်။ ဒက်ဒီတို့ ပစ္စည်းလဲတဲ့နေရာကျ ဂိုဒေါင်တွေ ဘေးမှာ လူဆိုလို့ ကုန်တင် ကုန်ချ လုပ်နေတဲ့ အဖွဲ့ နည်းနည်းဘဲရှိတာ။ ဝယ်လက်ကို ပစ္စည်းအပ်နေတုန်း ရုတ်တရက် ရဲတွေရောက်လာပြီး ဒက်ဒီတို့ကို ဝိုင်းပစ်တယ်။ ဒက်ဒီတို့ ပိတ်မိသွားတယ်။ ကျည်တစ်တောင့်က ဒက်ဒီ ခြေထောက်ကို ထိပြီး လဲကျသွားချိန် အောင်ပိုင်က ဒက်ဒီ့ကို ကာရင်း ကျည်ထိသွားတာ။ အဲ့ အချိန် ဒီသူငယ် ရောက်လာပြီး ဒက်ဒီ့ကို ကယ်ထုတ်ခဲ့လို့ အသက်ရှင်ရတာပေါ့”

“ သူက နေဒွန်းတဲ့၊ ကုန်တင် ကုန်ချ လုပ်သားတစ်ယောက်လေ”

ဒက်ဒီ မိတ်ဆတ်ပေးသဖြင့် နေဒွန်းဆိုသူအား ယခုမှ သေခြာ မော့ကြည့်ဖြစ်သည်။

!!!!! အိုးးးး သူ  သူ!!!!!!

ဆံပင်မှာ ဂုတ်ထိ ရှည်နေသည့် လူငယ်က နှုတ်ခမ်း ဒေါင့်လေးကွေးရုံ ပြုံးပြရင်း သီတာ့ကို ဦးညွတ်ကာ နှုတ်ဆတ်သည်။ သူ့ အကြည့်တွေက စူဒရှလွန်းသည်။ ဒီ မျက်လုံးတွေက သူမ၏ အာရုံဏ်ထဲတွင် အနှစ်နှစ်အလလ စိုးမိုးနေသော မျက်ဝန်းတွေ။ သီတာသည် ရုတ်တရက် စွန့်အသွားသလို ခံစားရသည်။

“ သမီး”

“ ရှင် ဒက်ဒီ”

ဦးအောင်မြင်၏ အသံကြားမှ သတိဝင်လာသည်။

“ မေရီတော့ တိုက်ပွဲထဲမှ ပျောက်သွားတယ်၊ အခုကိစ္စကလည်း သီတင်း ပေါက်ကြားလို့ ဖြစ်တာဆိုတော့ မေရီများ သီတင်းပေး ဖြစ်နေမလားလို့ ဒက်ဒီ သံသယ ဝင်မိတယ်”

“ တိုက်မောင်းရေ ယက္ခညီနောင်ကို အခုချက်ခြင်း စုံစမ်းခိုင်းလိုက်ပါ၊ သူ အဖမ်းမခံရဘူးဆိုရင် အဲ့ဒီ အနီးတစ်ဝှိုက်မှာ ရှိနေလိမ့်မယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမလေး”

.............................................................................

ထိုနေ့မှ စတင်၍ နေဒွန်းသည် ဦးအောင်မြင်၏ လုပ်ငန်းတွင် လူယုံတစ်ယောက်ပမာ တာဝန်ပေးခြင်း ခံရသည်။ ယက္ခညီနောင်၏ စုံစမ်းမှုကြောင့် မေရီ့အား အချိန်အနည်းငယ်အတွင်း ပြန်ခေါ်လာနိုင်ခဲ့သည်။ ဦးအောင်မြင်က မေရီ့အား စစ်ဆေးရန် မြေအောက်ခန်းထဲတွင် ချုပ်ခိုင်းထားသည်။ မြေအောက်ခန်းထဲတွင်!!!!!!!!!!!

...............................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

မြေအောက်ခန်းထဲတွင် မေရီအား ထုတ်တန်းနှင့် ကြိုး တွဲလောင်း ချည်ထားသည်။ ဦးအောင်မြင် မေရီ့မျက်နှာအား လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ကာ

" ကဲ မေရီ မင်း ဘာပြောချင်လည်း။ အစိုးရကို မင်း သီတင်းပေးလိုက်တာ မလား"

" မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူး ဆရာကြီး"

" ရွှမ်း ရွှမ်း ရွှမ်း အားးးးးးးးးး"

တိုက်မောင်း၏ ကျာပွတ်ရိုက်ချက်က ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် မေရီ ကြောကော့သွားသည်။

" မင်း ငါ့ကို သစ္စာဖေါက်တယ်။ အောင်ပိုင်က ငါ့ကို ကာရင်း ကျည်ထိတယ်။ ငါလည်း ကျည်ထိပီး လည်းသွားတော့ မင်း ငါ့ကို လာမကယ်ဘဲ ကိုယ်လွတ်ရုံးပြေးတယ် အဲ့ဒါ ဘာသဘောလည်း"

" မေ မေရီ ဆရာကြီးအနား လာတော့ မေရီ့ကို ဝိုင်း ပစ်ကြလို့ မလာနိုင်"

" ရွှမ်း ရွှမ်း ရွှမ်း အားးအားးးအားးး"

တိုက်မောင်း၏ အဆတ်မပြက် ရိုက်ချက်ကြောင့် မေရီ့ အဝတ်အစားများ စုပ်ပြဲကုန်၏။ အဝတ် အပြဲများကြားမှ ဖြူဝင်းသော အသားရည်ပေါ်တွင် အရှိုးရာများ နီမြန်းစွာ ထင်ကျန်ခဲ့သည်။

" တကယ် တကယ်ပြောတာပါ ဆရာကြီးရယ် မေ မေရီလေ.........."

မေရီ ကျည်ရှောင်ရင်း ထွက်ပြေးစဉ် လူ လေးယောက်ခန့် သူမနောက် သဲကြီး မဲကြီး လိုက်သဖြင့် ရှောင်တိန်းနေရပုံ/ ဆရာကြီးတို့ထံ ဆတ်သွယ်၍ မရပုံ/ ယခုမှ စိတ်ချရ၍ သုခဘုံသို့ ပြန်လာစဉ် ယက္ခညီနောင်နှင့် တွေ့ခဲ့ပုံတို့ကို ဦးအောင်မြင်အား ရှင်းပြသည်။

" ဆရာကြီး မယုံရင် မေရီ့ကို အခု သတ်လိုက်ပါ။ မေရီ ဆရာကြီးကို သစ္စာ မဖေါက်ဝန့်ပါဘူး"

" ရွှမ်း ရွှမ်း ရွှမ်း အားးးအားးးးးး"

ဦးအောင်မြင် တိုက်မောင်းအား လက်ပြ၍ တားလိုက်သည်။

" အေး ဟုတ်ပီလေ မေရီ ဒီတစ်ခေါက် ခွင့်လွှတ်လိုက်မယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ မင်းကို စောင့်ကြည့်နေမယ် မေရီ။ မင်း ငါ့ကို အဆတ်အသွယ် မလုပ်နိုင်တဲ့ အတွက် အပစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ တစ်ပတ်တိတိ ငါ့ကောင်တွေ စိတ်တိုင်းကျ ပြုစုပေးရမယ် ဟုတ်ပြီလား"

" ရှင် ဆ ဆရာကြီး မေ မေရီ"

" ကဲ တိုက်မောင်း ကြိုးဖြည်ပေးလိုက် ပြီးရင် မွှေ့ယာခင်း ပြင်။ မေရီ အရင်ဆုံး ငါ့ လီးကို လာစုပ်ပေးစမ်း"

မေရီ ဘာမျှ မတတ်နိုင်။ လူအများ ဝိုင်း လိုးခြင်း ခံရမည်ကို မနှစ်သက်သော်လည်း ဦးအောင်မြင်၏ စကားကို ငယ်စဉ်ကတည်းက မလွန်ဆံ ဝင့်သဖြင့် လေးဘက်ကုန်း၍ ဦးအောင်မြင်ထံ သွားလိုက်သည်။ ဦးအောင်မြင် ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ မေရီ ဦးအောင်မြင်၏ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင့်၍ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ လက်ဖြင့်စုံကိုင်ပြီး ငုံစုပ် လိုက်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အားးးရှီးးးး"

ဦးအောင်မြင် ထိုင်ခုံ ကျောမှီပေါ် ခေါင်းလန်ကာ မျက်စိများ မှေး၍ ဇိမ်ကျ သွားသည်။ တိုက်မောင်း အခင်း ပြင်စဉ်ပြီး လေးဘက်ကုန်းထားသော မေရီ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မေရီ၏ ဖင်သား ဖွေးဖွေးကြီးများအား လက်ဖြင့် လွှဲ၍ ရိုက်နေသည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဖျန်း ဖျန်း အူးးးအွတ် အွတ်"

ပါးစပ်ထဲတွင်လည်း ဦးအောင်မြင်၏ လီးကြီးအား ငုံထားရသဖြင့် ဖင်အား ရိုက်ခံရသည့်ဒဏ်ကို ကြိတ်ခံနေရသည်။

" ကဲ မေရီ ငါ့အပေါ်က တက်စောင့်ပေး"

မေရီလည်း အဝတ်များ ချွတ်ကာ ဦးအောင်မြင် အပေါ်ခွလိုက်သည်။ တောင်မတ်နေသော လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့၍ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဖိထိုင်လိုက်သည်။

" ဇွိ ဇွိ ဇွိ ဟားးးးးးး"

လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ တဆုံး ဝင်သွားသော် မေရီ ထိုင်ခုံ ကျော်မှီကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဖင်ကြီးအား ကြွလိုက် ဖိချလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။

" ပြိ ပြိ ပြိ အိုးးးးဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဟားး"

မိနစ် 20 ခန့်ကြာသော် စောက်စိလေးနှင့် ဦးအောင်မြင်၏ ဆီးခုံအား ကပ်ပွတ်လိုက် ဖင်ကြီးအား စကောဝိုင်းလိုက် လုပ်လိုက်ရာ

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အိုးးးးအားးးးရှီးးးးး"

ဦးအောင်မြင်၏ သုပ်ရည်များ မေရီ့ သားအိမ်ခေါင်းထဲ ပန်းထဲ့လိုက် သကဲ့သို့ မေရီလည်း တကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးကာ ပြီးသွားသည်။

" ကဲ မေရီ ငါ့ ကောင်တွေကိုလည်း ပြုစုပေးလိုက်ဦး"

" ပြွတ် ဇွိ ဘု ဟားးးး"

မေရီ မတ်တပ် ရပ်လိုက်ရာ စောက်ပတ်ထဲမှ သုပ်ရည်များ ပေါင်တန်တလျှောက် စီး ကျလာသည်။ မေရီ မွှေ့ယာပေါ် ပတ်လတ်လှန်ကာ ပေါင် ကားပေးထားလိုက်သည်။ တိုက်မောင်း ဘောင်းဘီ ချွတ်ကာ မေရီ့ ပေါင်ကြားတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

" ဂျီဟီဟီဟီဟီ"

အသံကြား၍ မေရီ အလန့်တကြား ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်ရာ တိုက်မောင်း လက်ထဲတွင် Vibrator စက်တစ်ခု။ စက်အား မေရီ့ စောက်စိ လေးတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

" ဂျီဟီဟီဟီဟီ အားးးဟားးအီးးးဟီးးဟီးးး"

တချီပြီးကာစ စောက်စိအား Vibrator ဖြင့် တို့ခံလိုက်ရ၍ မေရီ တွန့်တွန့် လူးသွားသည်။ ဦးအောင်မြင် မေရီ့ဘေးတွင်ထိုင်ကာ နို့သီးခေါင်း လေးများအား ကျင်စက်ဖြင့် လျှော့တိုက်လိုက်သည်။

" ဂျီဟီဟီဟီ အားးးး ဂျစ်-------အီးးးးအမေရေ အားးးးး"

စောက်စိရော နို့သီးခေါင်းတွေပါ ကျင် တက်ကာ မေရီ တကိုယ်လုံး ကော့လန် နေသည်။

" ဂျီဟီဟီဟီ အားးးး ဂျစ်-----ဂျစ်ဂျစ်---အူးးးဟူးးးဟူးးးအားးးးး"

မေရီ့ စောက်ပတ်ထဲမှ သေးများ ပန်းထွက်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားပြန်သည်။ မေရီ မွှေ့ယာပေါ် အရုပ်ကြိုးပျက် ဖြစ်နေချိန် တိုက်မောင်း မေရီ့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်ပြီး လီးကြီးကို စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ တဆုံး စောင့်ထိုးလိုက်သည်။

" အင့် ဗျိ ဗျိ ဇွိ အားးလားးးလားးး"

တိုက်မောင်း လီးကို တဆုံးထုပ် တဆုံးသွင်းဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း လိုးစောင့် တော့သည်။

" ဗျိ ဗျိ ဘွတ် အားးး ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အင့် အင့် အင့် ဇွိ ဇွိ ဇွိ အားးးးးးး"

တိုက်မောင်း လီးကို စောက်ပတ်မှ ဆွဲထုပ်ကာ မေရီ နှုတ်ခမ်းတွင် တေ့ လိုက်သည်။ မေရီလည်း အလိုက်သင့် ပါးစပ် ဟပေးလိုက်ရာ သုပ်ရေများ မေရီ့ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထဲ့လိုက်သည်။ တိုက်မောင်း လိုးပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက် နောက် လီးတစ်ချောင်း စောက်ပတ်ထဲ တန်း ဝင်လာသည်။

" ဗျိ ဗျိ ဘွတ် အားးး ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အင့် အင့် အင့် ဇွိ ဇွိ ဇွိ အားးးးးးး"

ဦးအောင်မြင် အပါအဝင် လူ 6 ယောက် မနားတန်း လိုးလိုက်ကြရာ မေရီ့စောက်ပတ်လည်း ပူထူ ကျိမ်းစပ် နေပြီ။ ပါးစပ်ထဲလည်း ညှီစို့စို့ သုပ်ရည် အနံ့များ မွှန်ထူနေသည်။ မေရီလည်း အကြိမ်ကြိမ် ပြီးသဖြင့် နုံးခွေနေသည်။ "ကဲ ယက္ခညီနောင်ရေ မေရီ့ကို ပြုစု ပေးလိုက်ပါဦး"

..........................................................................................................

ဦးအောင်မြင် စကားကြောင့် မေရီ အလန့်တကြား ခေါင်းထောင်ကြည့် လိုက်ရာ ယက္ခညီနောင် လီး တန်းလန်း ဖြင့် မွှေ့ယာပေါ် တက်လာသည်။

" ဘုရား ဘုရား"

မေရီ ချွေးပြန်သွားသည်။ ယက္ခညီနောင်၏ လီးကြီးများသည် သူမ လက်ဖျံခန့် တုတ်ကာ 7" ခန့် ရှည်လျှားသည်။ ပြီးတော့ လီး ပတ်လည်တွင် ဂေါ်လီလုံးများ ဖုထစ်နေသည်။ ယက္ခငယ်က မေရီ့ကို လေးဘက် ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူ့ လီးကြီးကို ပါးစပ်တွင် တေ့ပေးသဖြင့် မေရီ ပါးစပ်ဟကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဟားးးရှီးးးးး"

လီးအား ဖြည်းဖြည်း စုပ်ပေးသည်ကို ယက္ခငယ် အားမရသဖြင့် မေရီ့ ခေါင်းကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးတော့သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် အွတ် အွတ် အဟွတ်ဟွတ်"

မေရီ့မျက်နှာအား ဆီးခုံထိ ဖိထားပြီး ယက္ခငယ် လီး အာခေါင်ထိ ထိုးထားလိုက်ရာ မေရီ လည်ပင်းကြော များ ထောင်လာပြီး မျက်လုံးပြူးကာ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီမြန်းသွားသည်။

ထိုအချိန်တွင် ယက္ခကြီးက လေးဘက် ကုန်းထားသော မေရီ့စောက်ပတ်တွင် လီးကိုတေ့ကာ တချက်ထဲ စောင့်ထည့် လိုက်သည်။

" ဗျိ ဗျိ ဗျိ ဘု ဒုတ် အူးးးဟူးးဟူးးဟူးး"

လီးကြီး ပတ်လယ်ရှိ ဂေါ်လီများက စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများ ကို ပွတ်တိုက်ကာ သားအိမ်ခေါင်းအား အရှိန်ဖြင့် ဝင်ဆောင့်သဖြင့် မေရီ့ ခါး ကုန်းတက်သွားသည်။

ယက္ခကြီး လီးကို အဆုံးထိ ပြန်ထုပ် တဆုံး ပြန်သွင်းဖြင့် အားရပါးရ လိုးစောင့်နေသည်။

" ဗျိ ဗျု ဘု ဘု အူးးးးဗျွတ် ဗျွတ် ဘလွတ် အူးးးးဟူးးးးဟူးးးဟူးးး"

ကြီးမားသော လီးကြီး၏ မညှာမတာ အလိုးခံနေရသဖြင့် နာကျင်သော်လည်း လီးကြီး တစ်ချောင်းက အာခေါင်ထဲ စိုက်ထား သဖြင့် မေရီ အားရပါးရ မအော်ညည်း နိုင်ပေ။ ယက္ခကြီး အချက် 20 ခန့် အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပြီး သူ့လီးကို စောက်ပတ်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ယက္ခငယ်ကလည်း မေရီ့ ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်သည်။

" ဘလွတ် ဗျွတ် ဘူ အု အု အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် အီးးဟီးးးဟီးးးး"

မေရီ့ မျက်ရည်ရော သွားရည်တွေပါ ထွက်လာသည်။ ယက္ခကြီး ပတ်လတ် လှန်ကာ လီးကို ထောင်ပေးထားသည်။ ယက္ခငယ်က မေရီ့ ဆံပင်အား ဆွဲ၍ ယက္ခကြီး အပေါ် ခွခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးနှင့် စောက်ပတ်အား တေ့ကာ ယက္ခကြီးက မေ့ရီ့ ခါးအား စုံကိုင်၍ ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

" ဗျွိ ဗျွိ ဗျွတ် အားးးးးးးးး"

လီးတဆုံး ဝင်သွားသော် ယက္ခကြီးက မေရီ့ ကိုယ်လုံးအား ဖတ်ထားလိုက်ရာ မေရီ ကုန်းကုန်းကြီး ဖြစ်သွားသည်။ ယက္ခငယ်က သူ့လီးကို တံတွေး စွတ်၍ မေရီ့ စအိုပေါက်လေးကို တေ့ကာ ဖိ ထဲ့လိုက်သည်။

" ဗျိ ဗျိ ဇွိ အူးးးမရဘူးးမရဘူးးနာတယ် အားးးး"

ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဒစ် ဝင်သွားသော် မေရီ လန့်ကာ ဖင်ကြီးကို ရန်း၍ ရုံးသည်။ ရုံးလိုက်တိုင်း လီးကြီးမှာ တအိအိဖြင့် ဖင်ထဲ နှဲ့သွင်းသလို ဖြစ် နေသည်။ လီး တစ်ဝက်ခန့် ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားသော် ယက္ခငယ် စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" ဗရစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် အားးးးအမေရေ ဖင်ကွဲပါပြီတော့ နာတယ် နာတယ် အားးးးးး"

လီးကြီးတစ်ဆုံး မေရီ့ဖင်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ယက္ခညီနောင်လည်း စည်းချက်ညီညီဖြင့် ညှပ်၍ မညှာမတာ လိုးကြတော့ရာ မေရီ ငယ်သံပါအောင် အော်နေရတော့သည်။

" ဗျိ ဗျိ ဇွိ အားးအမလေးးးလေ ဘွတ် ဘွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အူးးးဟူးးးဟူးးးနာတယ် နာတယ် အားးး"

ယက္ခညီနောင် မေရီ့ကို အားရပါးရ လိုးနေပုံကို ကြည့်ကာ ဦးအောင်မြင် တို့ အဖွဲ့ လီးများ တောင်မက် လာပြန်သည်။

---------------------------------------

မိုးစင်စင် လင်းမှသာ မေရီ့အား ဝိုင်း လိုးသည့်ပွဲ ရပ်သွားသည်။ မေရီလည်း မျော့မျော့သာ ကျန်ကာ လှုပ်ပင် မလှုပ်နိုင်တော့။ ဒီ တစ်ရက်နဲ့တင် သေမတက် ခံလိုက်ရသည်။ တစ်ပတ်လုံးဆိုလျှင်

" ဘုရား ဘုရား"

........................................................................

အခန်း ( ၆ )

နေဒွန်း ဦးအောင်မြင်၏ လုပ်ငန်းတွင် ဝင်ရောက် လှုပ်ရှားသည် မှာ 6 လခန့် ရှိပြီ။ လက်နက် ဝယ်ယူ ရောင်းဝယ်မှု ဘိန်းမှောင်ခို ကူးမှုများ တွင် နေဒွန်းနှင့် သီတာ အတွဲညီညီ လှုပ်ရှားခဲ့သဖြင့် အဆုံးအရှုံး မရှိခဲ့ပေ။ ဦးအောင်မြင်လည်း နေဒွန်း၏ အစွန်း သတ္တိကို သဘောကျသည်။ သို့သော် နေဒွန်းကို သဘောမကျသူများ ရှိသည်။ မေရီ, ဂါမဏိနှင့် တိုက်မောင်း ပင် ဖြစ်သည်။ 

မေရီကတော့ သူမ အပစ်ဒဏ် ခံရသည့် တိုက်ပွဲတွင် တိုက်ဆိုင်စွာ နေဒွန်း ရောက်လာသည် ကို သံသယ ဖြစ်နေသည်။ ဂါမဏိ ကတော့ နေဒွန်း ရောက်လာကတည်း က သီတာ သူ့ကို လှည့်မကြည့်ခြင်းကို လုံးဝ မကျေနပ်။ တိုက်မောင်းကလည်း ဆရာကြီး နေဒွန်းအား ပစားပေးသည့် ကိစ္စ သိပ် အခဲမကျေပေ။ သုံးယောက် သား ပူးပေါင်းမိချိန်တွင် နေဒွန်း၏ ဟာကွက် နှင့် နောက်ကြောင်းကို တိတ်တစိတ် စုံစမ်းနေကြသည်။

----------------------------------------

သီတာ နေဒွန်း ရင်ခွင်ထက်မှ မော့ကြည့်ရင်း

" နေဒွန်း"

" ပြောလေ သီတာ"

" တိုက်မောင်းတို့ နေဒွန်းကို သိပ် မကြည်သလိုဘဲကွယ် သတိတော့ ထားနေနော်"

" မပူပါနဲ့ သီတာရယ် စိတ်ချပါ"

" သြော် နေဒွန်းရယ် သီတာက နေဒွန်းကို ချစ်လို့ ပူရတာပေါ့"

" ကဲ တော်တော့ သီတာ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"

နေဒွန်း သီတာ့ နှုတ်ခမ်းအား နမ်းစုပ် လိုက်သည်။ သီတာလည်း နေဒွန်း လည်ပင်းအား သိုင်းဖက်ကာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နေဒွန်း သီတာ့ လည်တိုင်လေးအား နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အ အ ယားတယ်ကွယ်"

လည်တိုင်အား နမ်းရင်း သီတာ့ နားသည်စပ်ရှိ ဆံပင်များအား သပ်တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သီတာ့ နားရွက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ နားရွက်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်ရာ

" အိ အ ဟားးးးး"

သီတာ ခါးလေးကော့ကာ တွန့်သွားသည်။ နေဒွန်း တဖြည်းဖြည်း နှင့် သီတာ့ ရင်ညွန့်ဆီ ရောက်သွားသည်။ လက်တစ်ဖက်က ဘယ်ဘက် နို့အုံကို ပွတ်ချေရင်း ညာဘက် နို့အုံအား ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်လိုက် နို့သီးခေါင်းအား လျှာဖြင့် ကလိလိုက် လုပ်ပေးနေရာ သီတာ တဟင်းဟင်းဖြင့် အဖျားတက်သလို ညည်းညူနေသည်။ နေဒွန်း သီတာ့ ဗိုပ်သားတစ်လျှောက် လျှာဖြင့် လျှက်လိုက် ချက်ပေါက်လေးအား လျှာ ဖြင့် ကလိလိုက် လုပ်နေရင်း ခေါင်းက သီတာ့ ပေါင်ကြား ရောက်သွားသည်။ သီတာလည်း ပေါင်အား အလိုက်သင့် ဟ ပေးလိုက်ရာ စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်များ စိမ့်ထွက်လျှက် အာတာတာလေး ဖြစ်နေသည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အိုးးအချစ်ရယ်"

စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးအား လျှာဖြင့် လျှက်လိုက် စောက်စိလေးကို စုပ်လိုက် စောက်ပတ် အတွင်းသားထဲ လျှာ ထိုးမွှေလိုက် လုပ်ပေးရာ သီတာ ကော့လန်ကာ တွန့်တွန့်လူးသွားသည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အားးးရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာကွယ် အားးး ကျွတ် အဟင့် ဟင့်"

သီတာ နေဒွန်း ခေါင်းကို ဆွဲမကာ နှုတ်ခန်းခြင်း အငမ်းမရ နမ်းလိုက်သည်။ နေဒွန်း သီတာ့အား ပြန်နမ်းရင်း လူက သီတာ့ ပေါင်ခြံ ဂွစုံ တွင် မှောက်လျှက် ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ လီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ သီတာ့ စောက်ပတ်လေးတွင် တေ့လိုက်သည်။ သီတာလည်း အလိုက်သင့် ပေါင်ကား ထားရာ

" အင့် ပြွတ် ဇွိ ဇွိ အားးးရှီးးးး"

" ပြွတ် ပြွတ် ပျိ ပျိ ဇွိ အိုးးးးးးးးးးး"

နေဒွန်း လီးကို စောက်ပတ်ထဲ တဝက်ခန့် သွင်းလိုက် ထုပ်လိုက် လုပ်နေရာ သီတာ့ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ ပေးလာသည်။

" အဟင့်ဟင့် အချစ်ရယ် အားရ ပါးရ စောင့်ပေးတော့ကွာ"

နေဒွန်း သီတာ့ ပေါင် တစ်ဖက်ကို ပုခုံး ပေါ် တင်ကာ တပေါင်ကျော် ထမ်းရင်း စောင့်လိုးတော့သည်။

" ပြွတ် ဗျိ ဘလွတ် အ အ အားး ဘွတ် ဘွတ် ဗျွတ် အိုးးးးးဟားးး ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဇွိ အားး အချစ်ရေ စောင့် စောင့် အားးးးးး"

နေဒွန်း သီတာ့ စောက်ပတ်ထဲ သုပ်ရည်များ ပန်းထဲ့လိုက်သည်နှင့် သီတာလည်း ပြီးသွားတော့သည်။

................................................................................................................................

" ဆရာကြီး မနေ့က ပစ္စည်းတွေ အဖမ်း ခံရတယ်"

" ဟေ ဘယ်လို ဖြစ်တာလည်း နေဒွန်း ပါမသွားဘူးလား"

" နေဒွန်းက မမလေးနဲ့ လက်နက် ကုန်သည် တွေ့တဲ့အထဲ ပါသွားတယ်"

" ဟာကွာ ဒီမှာ အရေးကြီးပါတယ် ဆိုမှ တောက်စ် ခု ချက်ခြင်း သူတို့ကို ပြန်ခေါ် ပြီးရင် ဒီတစ်ခေါက် ပစ္စည်းတွေ အရှေ့ကုန်းထိပ်ကိုရွှေ့မယ် ကြားလား"

" ဆရာကြီး အရှေ့ကုန်းထိပ်ထက် သုခဘုံ ကိုရွှေ့တာ ပိုကောင်းမယ်"

" တိတ်စမ်း တိုက်မောင်း ငါပြောသလို လုပ်"

" ဟုတ် ဟုတ် ဆရာကြီး ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ပြောတာလေးတော့ အရင် နားထောင်ပေးပါ ပြီးမှ ဆရာကြီး ဆုံးဖြတ်ပါ***&&&%%%$$#@"

" မင်းက သူ့ကို သံသယ ရှိနေတယ် ပေါ့ ဟုတ်ပြီလေ မင်း စီစဉ်လိုက် ဟုတ်ရင် ဒင်းကို သတ်ပစ်။ မဟုတ်ရင် မင်းကို ငါ အပစ်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"

----------------------------------------

သီတာနဲ့ နေဒွန်း ချက်ခြင်း ပြန်ခဲ့ကြ သည်။

" သီတာရေ ဒက်ဒီ ပစ္စည်းတွေ အရှေ့ ကုန်းထိပ်က စခန်းမှာ ရွှေ့ထားတယ် သဘက်ခါ မနက် နေထွက်တာနဲ့ ဝယ် လက် လာယူလိမ့်မယ်။ အဲ့ဒီမှာ နေဒွန်း လုံခြုံရေး တာဝန်ယူရမယ်။ သမီးက ဒီကနေ လိုအပ်တာ လုပ်ပေးရမယ်"

" နေဒွန်း တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ပါ့မလား"

" ဘာလည်း သမီးက စိတ်မချလို့လား"

" မဟုတ်ပါဘူး"

" ရပါတယ် ဆရာကြီး။ သီတာ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ ok"

..............................................................................................................

" ဆရာမိုး ရေ ကဗျာဆရာ မှိုင်းဝေ ရဲ့ ကဗျာ တစ်ပုဒ် ရောက်လာတယ်"

" ဟေ ဟုတ်လား ပေးစမ်း"

----" ချိန် တန်ပြီ"----

      ဝတီ ဝေးလို့

      အအေးရယ် လွှမ်းခြုံ

      ဘယ်ဆီမယ် သေခြာသည် ထင့်

      ညာညီကာ တနေရာ ဝေးလိမ့်မယ်

      နေ ခြည် နွေးနွေး။   ။

" တူ တူ တူ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမိုး"

" မနက်ဖန် အစီအစဉ် စမယ် အဖွဲ့ နှစ်စု ခွဲပါ။ အဖွဲ့1 ကုန်းထိပ်ဖက်မှာ နေရာယူမယ်။ အဖွဲ့ 2 သုခဘုံ။ အဖွဲ့ 2 လူအင်အား ဖြည့်ပါ။ 1 က သတိရှိ ok"

" ဟုတ် ဟုတ်"

-----------------------------------------

" ရွှီ ဖေါက် ဖေါက် ဒက် ဒက် ဒက် ဒက် ဒိုင်း ဒိုင်း  ဒိုင်း ဒိုင်း"

အရှေ့ကုန်းထိပ် စခန်းသို့ ထောက်လှမ်းရေးနှင့် တပ်မတော်ပူးပေါင်း အဖွဲ့ ရောက်ရှိ၍ နေဒွန်းတို့နှင့် ပစ်ကြ ခက်ကြသည်။ တိုက်ပွဲတွင် နေဒွန်းအား မျက်ခြေမပျက် စောင့်ကြည့်နေသူ တစ်ဦး ရှိသည်။ ကျည်ဆံများက နေဒွန်းရှိရာသို့ လုံးဝ မရောက် သကဲ့သို့ နေဒွန်း ပစ်ချက်ကလည်း တစ်ဖက်လူ ကို လုံးဝ မထိပေ။

" အင်အားမမျှဘူး ပြေးကြဟေ့"

နေဒွန်း အမိန့်ပေးသဖြင့် သူ့အဖွဲ့များ တောထဲသို့ ရှောင်ပြေးကြသည်။ နေဒွန်းသာ ကျန်ခဲ့သည်။ နေဒွန်း စာရွက်ခေါက်တစ်ရွက် ထားခဲ့ကာ သေနတ်သုံးချက် မိုးပေါ်ထောင် ပစ်၍ တောထဲသို့ ပြေးခဲ့သည်။ ထောက်လှမ်း ရေးတစ်ယောက် ရောက်လာကာ စာရွက်ကို ယူသွားသည်။ ဤသည်ကို ချောင်းကြည့်နေသူ တစ်ဦး မြင်သွားသည်။ ထိုသူကား တိုက်မောင်း ပင်ဖြစ်သည်။

...............................................................................................................

မြေအောက်ခန်းထဲတွင်

" ခွက် ခွက် အွတ်"

နေဒွန်း လက်ပြန်ကြိုးတုပ်ခံထားရကာ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး သွေးများ ရဲနေသည်။

" ကဲ နေဒွန်း မင်း ဘာပြောဦးမလည်း"

နေဒွန်း နှုတ်ခမ်း တွန့်ရုံသာ ပြုံးသည်။

" ခွက် ခွက် ခွက် အင့် အင့်"

တိုက်မောင်း ထိုးသမျှ ဘာမှ ပြန်မပြော။ ဦးအောင်မြင်တို့ တဖွဲ့လုံး ကြည့်နေသည်။ အပျော်ဆုံးက မေရီ။

သီတာ့ခမျာတော့ မျက်ရည် ဝဲလျှက်။

" ကဲ တိုက်မောင်း တော်တော့ ဒီကောင့်ကို ကမ်းစပ်မှာ ထုံးစံအတိုင်း လုပ်လိုက်တော့"

-----------------------------------------

ပင်လယ် ကမ်းစပ်တွင် လက်ဝါးကပ် တိုင်ကဲ့သို့သော တိုင်တစ်ခု၌ နေဒွန်းအား ကြိုးချည်ထားသည်။

" နေဒွန်းရယ် တစ်ကယ်တန်း နင် မလာခဲ့သင့်ဘူး။ ဒီလောကကြီးထဲ ဆိုတာထက် ငါ့ ဘဝထဲ နင် မလာခဲ့သင့်ဘူး။ ခုတော့ဟာ"

နေဒွန်း ကြားတစ်ချက် မကြားတစ်ချက် ဖြစ်နေသည်။ သီတာ နေဒွန်း ခြေဖဝါးကို နမ်းလိုက်သည်။ နေဒွန်း ခြေဖဝါး ဆစ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သီတာ နေဒွန်း ပါးပြင်ကို တစ်ချက် နမ်းရှိုက်ကာ ထွက်ခွါသွားသည်။

...............................................................................................

ညပိုင်းရောက်သော် ပင်လယ်ဒီရေများ တက်လာသည်။ ပင်လယ်ရေငန်က တစ်ချက် တစ်ချက် မျက်နှာကို လာစင် သဖြင့် နေဒွန်း သတိရလာသည်။ ရာသီဥတုကလည်း ခိုက်ခိုက် တုန်နေသည်။ နေဒွန်း ကိုယ်ကို လှုပ်ကြည့်သည်။ မရ။ နေဒွန်း နာရီဝက်အတွင်း လွတ်အောင် ရုံးမှ ဖြစ်မည်။ မဟုတ်လျှင် ပင်လယ်ရေ တက်လာ၍ ရေနစ်သေလိမ့်မည်။ ခြေထောက်ကို ရုံးကြည့်သည်။

" ဟင် ခြေထောက် ကြိုးက လျှော့နေပါလားးးး အိုးးးးသီတာရယ်"

သီတာ သူ၏ ခြေဖဝါးကို နမ်းရင်း ကြိုးကို ဒါးဖြင့် ဖြတ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါနဲ့ဆို သီတာ သူ့ကို ကယ်ခဲ့တာ နှစ်ကြိမ်ရှိပြီ။ ငယ်စဉ်ကလည်း သူ့ နှလုံးသားကို တည့်တည့် မပစ်ဘဲ အနည်းငယ် ချော် ပစ်ခဲ့၍ အသက် ရှင်သန်ခွင့် ရခဲ့သည်လေ။ နေဒွန်း ခြေဖနောင့်ဖြင့် တိုင်ကို ရိုက်ချိုးသည်။ သူ အချိန်မှီ ပြန်သွားမှ ဖြစ်မည်။

အချိန် အနည်းငယ်ကြာသော် နေဒွန်း လွတ်မြောက်သွားသည်။ နေဒွန်း အချိန် မဆိုင်းဘဲ သုခဘုံ ခြံသို့ ပြေးသွားသည်။ ဌာနချုပ်ကလည်း မိမိ သီတင်းပေးချက်ကို သဘော ပေါက်လောက်ပြီ။ ဟိုမှာ သီတာ ဘာဖြစ်နေပြီလည်း။ မိမိအတွက်နှင့် သီတာ အပစ်ပေးခံရမည်မှန်း နေဒွန်း သိသည်လေ။

.............................................................................................................................................

(ဇာတ်သိမ်း)

သုခဘုံ၏ မြေအောက်ခန်းထဲတွင်

" ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် အားးးးးး"

တိုက်မောင်း၏ လီးကြီး သီတာ့ စောက်ပတ်ထဲ အတားအစီးမရှိ ဝင်ထွက်နေသည်။ သီတာ့အား တချီ လိုးပြီးသွားသော ဦးအောင်မြင်၏ လီးကြီးကို မေရီက မြိန်ရှက်စွာ စုပ်ပေးနေသည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အိုးးးး ရှီးးးး"

ဦးအောင်မြင် ဇီမ်ခံနေရင်း သီတာ့အား လိုးနေသည်ကို ထိုင်ကြည့်နေသည်။

" ဗျွတ် ဗျွတ် အ အ ဗျွတ် ဗျွတ် အ အ"

တိုက်မောင်း၏ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းလှသဖြင့် သီတာ့ ကိုယ်လုံးလေး ယိမ်းထိုးကာ နို့အုံများ ခါရမ်းနေသည်။ သီတာသည် ရမ္မက် ထန်သော မိန်းမ တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ အပစ်ပေး၍ အလိုးခံရသည်ကိုတော့ မကြိုက်ပေ။ သို့သော် သူမ၏ စောက်ပတ်ကတော့ လီးဝင် လီးထွက်ကို စည်းချက်ညီညီဖြင့် ခံပေးနေသည်။

" ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အင့် အင့် ဗျွတ် ဗျွတ် အားးးးးးးးးးးးး"

တိုက်မောင်းလီး စောက်ပတ်မှ ထုတ်လိုက်ကာ သီတာ့ဗိုက်ပေါ်သို့ သုတ်ရည်များ ပန်းလိုပ်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ဂါမဏိ့ လီးက သီတာ့ စောက်ပတ်ထဲ တန်းဝင်လာသည်။

" ဗျိ ဗျိ ဇွိ အ အ ဇွိ ဇွိ ဗျွတ် အ အ အ"

ဤသို့ဖြင့် တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် မညှာမတာ ဝိုင်း အလိုး ခံနေရသဖြင့် သီတာ့ စောက်ပတ် တစ်ခုလုံး ထူပူ ကြိမ်းစပ်ကာ သားအိမ် လည်း အောင့်နေပြီ။ ဂါမဏိ ပြီးသွားသော် ယက္ခကြီး၏ ဂေါ်လီ လီးကြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဝင်လာသည်။

" ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် ဒုတ် အူးးးး ဟူးး ဟူးးး ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်"

လီး ပတ်လည်ရှိ ဂေါ်လီများက စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများကို ပွတ်တိုက်ကာ သားအိမ်ကို ဝင်ဆောင့်သဖြင့် သီတာ တော်တော် အီသွားသည်။

" ဗျွတ် ဗလွတ် အင့် ဗျိ ဗျိ ဇွိ အားးးးးး"

သီတာ ခေါင်း ဘယ်ညာ ခါရမ်းသွားသည်။

" ဗျွတ် ဗျွတ် ဘွတ် ဘွတ် အ အ အ အ"

လီးကြီး ပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသားများ အမြုံလိုက် ထွက်လာသကဲ့သို့ လီး ပြန် ထိုးထဲ့လိုက်တိုင်း စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများ အတွင်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ယက္ခကြီး အချက် နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်ပြီး ပတ်လတ် လှန်ကာ သီတာ့ကို အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ခိုင်းသည်။ 

မိမိအား ယက္ခညီနောင် ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ ညှပ်လိုးတော့မည်ကို သီတာ သိသည်။ တခါမျှ ဖင် အလိုးမခံဘူးသဖြင့် သီတာ လန့်နေသည်။ ခါတိုင်းအချိန်တွင် သီတာ လက်မခံလျှင် မည်သူမျှ မတို့ မထိရဲသော်လည်း ယခုအချိန်တွင်မူ သီတာ မငြင်းဆန်နိုင်ပေ။ မကျေနပ်သော်လည်း ယက္ခကြီး၏ တောင်မက်နေသော လီးပေါ် ခွကာ စောက်ပတ်နှင့် တေ့၍ ဖင်ကို ဖိချလိုက်သည်။

" ဗျိ ဗျိ ဗလစ်တစ်တစ် အိုးးးးးးး"

လီး အဆုံးထိ ဝင်သွားသော် ယက္ခကြီး သီတာ့ ကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖတ်လိုက်ရာ ဖင်ကြီး ကော့သွားသည်။ ယက္ခငယ် လီးကို တံတွေးစွတ်ကာ စူပွ စူပွ ဖြစ်နေသော သီတာ့ စအိုလေးကို တေ့လိုက်သည်။ ဒီဖင်ကို လိုးချင်နေတာ ကြာပြီလေ။ သီတာ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်ပြီး အံကြိတ်ကာ ဖင်ထဲ လီးဝင်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေသည်။ စအိုဝကို လီးဒစ် တေ့မိတော့ သီတာ တွန့်သွားသည်။

" ဇွိ ဇွိ ဗျစ် အားးလားးလားးး"

လီးဒစ် ဖင်ထဲ ဝင်သွားပြီ။ ယက္ခငယ် သီတာ့ ခါးကို စုံကိုင်ကာ စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" အင့် ဗျွတ် ဗျွတ် ဘု အားးး နာတယ် နာတယ် အမလေးလေ ကျွတ် ကျွတ်"

လီးတစ်ဝက်ခန့် ဖင်ထဲ ဝင်သွားပြီ။ သီတာ နာလွန်း၍ ချွေးများပင် ပြန်လာသည်။ ယက္ခငယ် ကျန် တစ်ဝက်ကို အားကုန် ဆောင့်ထဲ့လိုက်ရာ

" ဗျွတ် ဗျွတ် ဘွတ် ဗျိ အမလေးး သေပါပြီအမေရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး နာတယ် နာတယ်"

သီတာ ငယ်သံပါအောင် အော်နေရပြီ။ လီးကြီးတစ်ဆုံး သီတာ့ ဖင်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ယက္ခညီနောင်လည်း စည်းချက်ညီညီဖြင့် ညှပ်၍ မညှာမတာ လိုးကြတော့ရာ သီတာ ငယ်သံပါအောင် အော်နေရတော့သည်။

" ဗျိ ဗျိ ဇွိ အားးအမလေးးးလေ ဘွတ် ဘွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အူးးးဟူးးးဟူးးးနာတယ် နာတယ် အားးး"

----------------------------------------

နေဒွန်းသည် သုခဘုံ ခြံဝရှိကင်းစောင့် နှစ်ယောက်ကို လက်နက်မဲ့ တိုက်ခိုက် အလဲထိုးကာ လက်နပ်များ ယူ၍ သုခဘုံအတွင်း ဝင်ရောက်လာသည်။ ဦးအောင်မြင်တို့အဖွဲ့ ဒီအချိန်ဆို မြေအောက်ခန်းထဲမှာ သီတာ့ကို ဒဏ်ခက်နေမည်မှန်း နေဒွန်း သိသည်။ မြေအောက်ခန်းဘက် အကူးတွင်

" ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း"

အပြင် ထွက်လာသော ဂါမဏိနှင့် တိုး၍ ဂါမဏိ သေနက်ဖြင့် လှမ်းပစ် သဖြင့် နေဒွန်း လှိမ့်ရှောင်လိုက်သည်။

" ဘာဖြစ်တာလည်းဟေ့"

" နေဒွန်း ဆရာကြီးရေ"

" ဘာ ဒီကောင် မသေဘူးလားကွ ကဲ အားလုံး ဒီကောင့်ကို အသေသတ်ကြစမ်း"

ဦးအောင်မြင်တို့ အဖွဲ့ အဝတ်များ ဝတ်ကာ သေနက် ကိုယ်စီဖြင့် နေရာ ယူကြသည်။ ယက္ခညီနောင်လည်း သီတာ့ကို လိုးနေရာမှ လွှတ်ကာ ကမန်းကတမ်း အဝတ်များ ဝတ်၍ နေရာယူလိုက်ကြသည်။ နေဒွန်း ဟိုဘက် ဒီဘက် လှိမ့်ရှောင်နေသဖြင့် ပစ်ကွင်း မရှင်း၍ ဂါမဏိ အပြင်ထွက်လိုက်ရာ

" ဒိုင်း အားးးး"

" ဟာ ဂါနဏိကို ထိသွားပြီ ပစ်ပစ် အဲ့ ကောင်ကို အသေသက်ကြစမ်း"

တိုက်မောင်း နှင့် လူ သုံးယောက် မြေအောက်ခန်း အပေါက်မှနေ၍ နေဒွန်းအား ကျည်ဆံမိုးတွေ ရွာချနေသည်။

" အရှေ့ကုန်းထိပ်က ကောင်တွေကို လှမ်းခေါ်စမ်းကွာ"

" ဆရာကြီး အဲ့ ဘက်မှာလည်း စစ်ကြောင်းနဲ့ တိုက်ပွဲ ဖြစ်နေပြီ"

" ဟာကွာ တောက်စ် မေရီ ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့ ပစ္စည်းတွေ တင်ထားတဲ့ကားကို သွားယူ။ ပစ္စည်းတွေ့ မတွေ့ရင် ငါတို့ကို ဘာမှ လုပ်လို့မရဘူးကွ"

ဦးအောင်မြင်နှင့် မေရီ မြေအောက်ခန်း အနောက်ပေါက်မှ အပြင်သို့ ထွက်လိုက်သည်။ သီတာ့ ခမျာတော့ ဝိုင်း အလိုးခံထားရ၍ မလှုပ်နိုင်သေး။

နေဒွန်းရော တိုက်မောင်းတို့ပါ ကျည် ကုန်သွားသည်။ တိုက်မောင်းတို့ ကျည် ကုန်မှန်း သိ၍ နေဒွန်း အပြင်ထွက်လိုက်သည်။ တိုက်မောင်းနှင့် ယက္ခညီနောင် မြေအောက်ခန်းမှ ထွက်လာသည်။ နေဒွန်း ရုတ်တရက် လက်ထဲမှ သေနက်ဖြင့် တိုက်မောင်း မျက်နှာကို ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။

" ဒုတ် အ"

တိုက်မောင်း အငိုက်ခံရစဉ် နေဒွန်း လက်သီးထိုးချက် ခြေကန်ချက်များ တရစပ် ဝင်ရောက်သွားသည်။ ယက္ခညီနောင်ပါ ဝင်လုံးသည်။

(action စာအုပ်နှင့် မှားမည်ဆိုး၍ မြန်မြန် သိမ်းလိုက်သည်။ "ငါ့လင် သာဂိ" ဒချိ ဒချိ)

တိုက်မောင်းနှင့် ယက္ခညီနောင် နေဒွန်း၏ တိုက်ကွပ် အောက်တွင် မလှုပ်နိုင်တော့။ နေဒွန်း မြေအောက်ခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။

" ဟင် သီတာ"

ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ခွေခွေလေး လဲနေသော သီတာ့ကို အဝတ်များ ဝတ်ပေးလိုက်သည်။

" သီတာ့ကို ထားခဲ့ နေဒွန်း"

နေဒွန်းလည်း ဦးအောင်မြင်တို့ နောက် လိုက်သွားသည်။ ဦးအောင်မြင် ကားစက်နှိုးနေရင်း နေဒွန်းကို တွေ့သဖြင့် မောင်းပြေးသည်။ နေဒွန်း ကားနောက်လိုက်ရန် ကြိုးစားစဉ်

" ဒိုင်း ဝုန်း အားးးး"

သေနက်သံနှင့်အတူ နေဒွန်းကို တစ်စုံ တစ်ယောက်က တွန်းလှဲသံ ကြားလိုက်ရသည်။ နေဒွန်း ကိုယ်ပေါ်တွင် နွေးထွေးအိစက်သော ခံန္ဓာကိုယ်တစ်ခု ဖိကပ်ထားသည်။

" ဟင် သီ သီတာ"

သီတာ ဘာမှ မပြောဘဲ နေဒွန်းကို သေနက်တစ်လက် ပေးလိုက်သည်။ မေရီ နေဒွန်းအား အနောက်က ပစ်လိုက်စဉ် သီတာ ဝင်ခံသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ နေဒွန်း မေရီ့အား တစ်ချက်တည်း ပစ်ချလိုက်သည်။

" ဒိုင်းးး အားးးး"

မေရီ နေရာတွင် လည်းကျသွားသည်။ နေဒွန်း သီတာ့အား ပွေ့ချီလိုက်သည်။

" သီတာ သီတာ"

သီတာ နေဒွန်း နှုတ်ခန်းကို လက်ညှိုးလေးဖြင့် ပိတ်ကာ

" နေဒွန်းရယ် မင်းဘယ်သူဆိုတာ ဒက်ဒီကြီး စခေါ်လာကတည်းက  သိခဲ့တယ်။ မင်း မျက်ဝန်း အစုံကြောင့် ပေါ့"

" သီတာရယ် သီတာ ကိုယ့်အသက်ကို ကယ်ခဲ့တာ သုံးကြိမ်ရှိသွားပြီ။ သီတာ အားတင်းထား ဦးမိုးတို့ ရောက်နေပြီ"

သီတာ နေဒွန်းကို အားယူ ပြုံးပြရင်း

" သီတာလေ နေဒွန်းကို နေဒွန်းကို အရမ်း ချစ် ချစ်တယ်"

သီတာ ဇာတ်ကြိုးကျသွား၏။

" သီတာ သီတာ ဟားးးးးးးးး"

နေဒွန်း သေနက်ကို ကိုင်ကာ ဦးအောင်မြင်နောက် လိုက်သည်။ ဦးအောင်မြင်လည်း ဦးမိုးတို့အဖွဲ့ ပိတ်ပစ်နေ၍ ကားကို ပြန်လှည့် မောင်းလာစဉ် နေဒွန်း ကား ဆီတိုင်ကီကို ချိန်ကာ

" ဒိုင်းးးးး ဝုန်းးးးးးးးး"

ဦးအောင်မြင်၏ ကားလေး ပေါက်ကွဲသွားသည်။

...........................................................................................................................................

" ကိုကို "

" ဗျ"

" ကိုကို့ ပုံစံက သိပ်မလန်းသလိုဘဲကွာ၊ ဘာလဲ သီတာဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးကို သတိရနေတာလား"

" အာ မဟုတ်ပါဘူးကွယ် ဒါနဲ့ သဲက သီတာ့ကို ဘယ်လို သိတာလည်း"

" ကိုကိုရဲ့ နေခြည်နွေး ကဗျာလေး အကြောင်း ဖေမိုးက အဘကို ရှင်းပြနေတုန်း သဲ ချောင်းနားထောင်တယ်လေ။ အဲ့ဒါ ဖေမိုးက သိသွားပြီး နောက်တစ်ခါ ချောင်းနားထောင်ရင် ကိုကို့ကို သဲစီ ပြန်မခေါ်ပေးတော့ဘူး တဲ့။ သီတာ ဆိုတဲ့ မိန်းမ လှလှ နားမှာဘဲ ထားတော့မယ်တဲ့။ သဲလေ အဲ့ ကတည်းက ဖေမိုးတော့ စကားပြောရင် ခိုး နားမထောင်တော့ဘူး။ ကိုကို့ကို သဲစီ ပြန်ခေါ်မပေးမှာ ဆိုးလို့"

" အိုးးး သဲလေးရယ် ကိုကို့ကို အဲ့လောက်တောင် ချစ်တယ်ပေါ့"

နေဒွန်း သဲနုအား ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းရင် နှုတ်ခန်းလေးတွေကို စုပ်လိုက်သည်။

" ပြွတ် အိုးး ကိုကို အဘတို့ ကြည့်နေတယ်"

" ရှက်တယ်ပေါ့ လာ ဒါဆို အခန်းထဲ သွားရအောင်"

" အာ ကိုကို နော်"



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

မင်းလောင်းမှန်ရင် ဖုတ်သွင်းရထားဆိုက်လိမ့်မယ် အပိုင်း ( ၂ )

မင်းလောင်းမှန်ရင် ဖုတ်သွင်းရထားဆိုက်လိမ့်မယ် အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

‘‘ မောင်အေး ရေ ... လာပါဦးကွ ... လက်ဖက်ရည်သောက်ရအောင် .. ’’

ရုံးအောက်မှ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် မောင်မောင်စိုး တယောက်တည်း ထိုင်နေစဉ် စာရေးလေး မောင်အေး ဆိုင်ရှေ့မှ ဖြတ်လျှောက်သွားသဖြင့် အသာလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

ဒီရုံးတွင် မောင်မောင်စိုး အလုပ်ဝင်တာ တပါတ်ကျော်ရှိပြီမို့ ဒီကောင်လေး သဘောကောင်းမှန်း အူတူတူ အတတ လေးမှန်း သိနေပြီ။ သူ့အနေနှင့် တင်တင်စောအကြောင်းတွေ ဒီ့ထက်ပိုပြီး သိဘို့လိုနေပါသေးသည်။ ရုံးတွင် လူလစ်လျှင်လစ်သလို နို့ကိုင်လိုက် အဖုတ်နှိုက်လိုက် လုပ်နေရသော်လည်း ရုံးကလဲ ခပ်သေးသေး ခပ်ကျဉ်းကျဉ်း လေးမို့ အပီအပြင် စားဘို့ဝါးဘို့တော့ ဘယ်လိုမှ အခြေအနေဖန်တီးလို့ မရဖြစ်နေရသည်မဟုတ်ပါလား။

‘‘ ဒါနဲ့ စကားမစပ် .. မေးရဦးမယ် ... ငါတို့ ရုံးအုပ် မမ တင်တင်စော လိပ်စာ မင်းများသိသလားလို့ .. ’’

လက်ဖက်ရည်တခွက်နှင့် စီးကရက် နှစ်လိပ်ဖိုးလောက် ရင်းလိုက်ပြီးသည်နှင့် မောင်မောင်စိုး သူသိလိုသည့်ကိတ်စကို အသာ တောက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရုံးက မိန်းကလေးတွေနှင့်က သိပ်မရင်းနှီးသေးသည်မို့ သွားမေးလို့ မဖြစ်သေး ။ တခြား ယောက်ျားတွေသွားမေးလျှင်လည်း အထာပေါက်ကုန်မှဖြင့် မစားရပဲ နာမည်ပျက်နေဦးမည်။  မောင်အေးကတော့ အတတ မို့ သူမေးလည်း အရိပ်အကဲကို ရိပ်မိမည့်ပုံမပေါ်ပါ။ ..

‘‘ ဟာ .. သိတာပေါ့ အကိုကလဲ၊ .. ကျနော်တို့ တခါတလေ ရုံးကိစ္စနဲ့ သူ့အိမ်လိုက်သွားပေးရတာတွေ ရှိဘူးတယ် .. ’’

‘‘ သြော် .. အေး ။ သိရင်လဲ အကို့လဲပြောထားပါဦး။  အကိုလဲ ကိစ္စရှိတဲ့အခါ မင်းတို့လို သွားလို့ရတာပေါ့ .. ’ မောင်မောင်စိုးက မှင်သေသေနှင့် နှိုက်သည်။

‘‘ သိပ်မဝေးပါဘူး အကိုရ ... ။ စမ်းချောင်းထဲက ( xx ) လမ်း .. အိမ်နံပါတ်က ( x ) .. ’’

မောင်မောင်စိုး ကိုယ့်နားပင်ကိုယ်မယုံနိုင်ဖြစ်သွားရသည်။ .အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုလိပ်စာသည် သူနှင့်အရမ်းရင်းနှီးနေပြီးဖြစ်သောကြောင့်ပင် ... ။ထိုအိမ်လေးသည် လုံးချင်းအိမ်လေးဖြစ်ပြီး ၂ကန့် ကန့်ထားတာလဲ သူသိသည်။ တဖက်တွင် အိမ်ရှင်လင်မယား နေသည်ဟုသာ သိထားသော်လည်း ဒီ့ထက်ပိုပြီး ဘာမှ မသိခဲ့။ စိတ်လဲမဝင်စားခဲ့ .. ။သူစိတ်ဝင်စားခဲ့သည်က ဒီဘက် အိမ်ငှားအခြမ်း။ .. ထို အခြမ်းမှ မြစပါယ် ဆိုသူ နှာထန်လှသည့် ရှမ်းတရုတ်မကို သူ့သူငယ်ချင်း မိုက်ကယ်နှင့် သူ မြစပါယ်ယောက်ျားမရှိသည့် နေ့လည်နေ့ခင်းများတွင် မကြာမကြာ သွားပြီး ဝါးနေကျဖြစ်သည်။

ဇာတ်လမ်းရှာပေး ခဲ့သည်က မိုက်ကယ်မို့ သူကတော့ ပိုပြီး အသွားအလာများသည်။ .. မောင်မောင်စိုးကတော့ တခါတလေမှသာ ။  ဒီအတိုင်းဆိုလျှင်တော့ သူ့အတွက် ဖုတ်သွင်းရထား ဆိုက်လေပြီ။ .. တင်တင်စောကို ကျုံးသွင်းဘို့ ငှက်ပျောသီးအခွံနွှာ ရသည်ထက်ပင် လွယ်တော့မည်။

ပြီးခဲ့သည့် စနေ၊တနင်္ဂနွေကပင် မိုက်ကယ်နှင့်တွေ့ကြတော့ ဟိုဘက်ခန်းမှ အိမ်ရှင် အမျိုးသမီးသည် မြစပါယ်ကို မိုက်ကယ် ပြီးခဲ့သည့်အပါတ်ထဲတုန်းက အပီဖြိုနေသည်ကို ထရံဖောက်ပြီး ချောင်းကြည့် နေသည်ကို သူရိပ်မိခဲ့ကြောင်း .. တနေ့နေ့တွင် ထိုမိန်းမကိုလည်း သူတို့ ဝါးနိုင်ကောင်း ဝါးနိုင်လိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား ။

ယခုတော့ တိုက်ဆိုင်လေစွ .... ။

ထိုနေ့ နေ့လည် ရုံးပြန်တက်တော့ တင်တင်စော အခန်းအတွင်း လူရှင်းနေစဉ် မောင်မောင်စိုး မယောင်မလည်နှင့် ဖိုင်တွဲတချို့ကောက်ကိုင်ပြီး အသာ ဝင်လာလိုက်သည်။  တင်တင်စောက ရုံးစာတစောင် စိတ်ဝင်တစားရေးနေသည်။မောင်မောင်စိုးက လက်ထဲတွင် အပြ ကိုင်လာသော ဖိုင်တွေကို စားပွဲပေါ် အသာတင်လိုက်ပြီး တင်တင်စော ဘေးနား အသာကပ်သွားလိုက်၏။ စာထဲတွင် စိတ်ရောက်နေသော တင်တင်စောက ရုတ်တရက် မြင်ပုံမရသေး  ။

‘‘ အို .. အမေ့ .. ’’

စိတ်က အလုပ်ထဲရောက်နေခိုက် ရုတ်တရက် ဘေးတွင်လူရိပ်တခုရောက်လာပြီး တချိန်တည်းမှာပင် နို့ကြီးတွေကို လှမ်းအကိုင်ခံလိုက်ရသဖြင့် တင်တင်စော လန့်သွားသည်။ .. နှာထန်သူပီပီ ကာမသွေးတွေက ဝုန်းကနဲ ထကြွသည်။မော့ကြည့်လိုက်တော့ မောင်မောင်စိုးက ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြုံးပြနေ၏။ .. လက်တွေကတော့ အငြိမ်မနေ၊ .. သူမနို့တွေကို မနားတမ်း ကိုင်ညှစ်ဆုပ်နယ်နေသည်။ .. တင်တင်စော မျက်နှာတွေ ပူတက်လာ၏။

‘‘ မမ .. မမ အိမ်လိပ်စာ ကျနော်သိပြီ .. ’’

မောင်မောင်စိုး၏ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောလိုက်သံကြောင့် တင်တင်စော ခေါင်းနားပမ်းကြီးသွားမိ၏။ ဟန်ကိုယ့်ဘို့ ဆိုသည့်စကားအတိုင်း ‘ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး .. ’ ဟု ခပ်တိုးတိုး ငြင်းမိသည်။ မောင်မောင်စိုးမျက်နှာပေါ်တွင် ပိုင်နိုင်ဝင့်ကြွားသည့် အပြုံးတခု ပေါ်လာ၏။

‘‘ ဟဲဟဲ .. ဘာလို့မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ။ .. မြစပါယ်ကို မိုက်ကယ်တင်မကဘူး ကျနော်ပါ တခါတလေ လာဝါးနေကျ မမရဲ့၊   ပြီးခဲ့တဲ့ အပါတ် ကျနော်ရုံးစဝင်တဲ့နေ့က မမ နေ့ဝက်ခွင့်ယူပြီးပြန်သွားတော့ သူတို့လိုးတာကို ချောင်းကြည့်တယ်ဆို၊မိုက်ကယ် ကျနော့်ကို ပြန်ပြောပြတယ် .. ’’

တင်တင်စော နားထဲတွင် အနုမြူဗုံး ပေါက်ကွဲသွားသည်။

တကိုယ်လုံး ထူပူပြီး မျက်နှာတွေ နီမြန်းလာသည်။ အသက်ရှုတွေမြန်ပြီး ရင်တွေ ပေါက်ထွက်မတတ် တဒိန်းဒိန်းခုန်လာ ရလေ၏။ အရှက်အကြောက်ကြီးသူ မိန်းကလေးတဦးအဖို့ သူများစုံတွဲ ဖောက်ပြန်ပြီး လိုးနေကြသည်ကို ချောင်းကြည့် မိသည်ကို လူမိသည့်အဖြစ်က တင်တင်စောကို အနေရခက်စေသည်၊ .. ပြောပြသူက မောင်မောင်စိုးဖြစ်နေပြန်လေတော့ ဆိုဖွယ်ရာပင် မရှိတော့။ ..

‘‘ အဲဒါ .. လာမယ့် အင်္ဂါနေ့နေ့လည် တနာရီခွဲလောက်ကျရင် မမ အိမ်မှာစောင့်နေပေးပါ .. ။ ရုံးက ခွင့်ယူရင်ယူ  အကြောင်းပြပြီးထွက်ရင်ထွက်ခဲ့ပေါ့ ။ ..  မဟုတ်ရင်တော့ .. ဟဲဟဲ ... ’’

မောင်မောင်စိုးက ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ချိန်းဆိုပြီး တင်တင်စောနို့ကြီးတဖက်ကို ခပ်နာနာညှစ်ကာ အခန်းပြင်ပြန်ထွက်သွား တော့သည်။ .. တင်တင်စောမှာ ငူငူကြီးထိုင်ကာ ကျန်ခဲ့ရလေတော့၏။

......................................................................................................................

ချိန်းဆိုထားသော အင်္ဂါနေ့မရောက်မီကပင် တင်တင်စောမှာ စိတ်တွေဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေရသည်။ သည်ကြားထဲက စနေနေ့ညတွင် သူ့လင်တော်မောင် ကိုကျော်အေးက မစို့မပို့လိုးခဲ့ပြန်ရာ တင်တင်စောအဖို့ ပို၍ပင် အနေရခက်စရာ ဖြစ်လာရသည်။ 

မပြည့်ဝသော ရမက်ဆန္ဒများအ တွက် မောင်မောင်စိုး၏လီးကို တမ်းတနေမိတာကတော့ အမှန်ပါ။ဒါပေမယ့် သူလိုးတာခံဖို့ သူချိန်းဆိုထားသည့်အတိုင်းတွေ့ဖို့ (လိုးရန်ချိန်းထားသည့်နေရာကလည်း သူမ၏ အိမ်ခန်း ဖြစ်နေပြန်သည်) ကတော့ အတော့်ကို အရှက်နည်းစရာဖြစ်သည်။ 

မိမိ၏အရှက်နှင့် ဂုဏ်သိက်ခာ အစစအရာရာတို့ကို မေ့ပြစ်မှသာ ထိုချိန်းဆိုမှုကို လုပ်နိုင်မည်။ ပြီးတော့ ချိန်းဆိုသည့်အချိန်ကလည်း တကယ့်အချိန်ကေင်း။ အင်္ဂါနေ့ဆိုလျှင် မြစပယ်နှင့်မိုက်ကယ်တို့သည် ချိန်းတွေ့ကာ စပ်ယှက်ပျော်ပါးမှုကို ( ၁၂ ) နာရီမှ ( ၁ ) နာရီလောက်အထိ လုပ်ကြသည်ကို တင်တင်စောသိထားသည်။ 

မောင်မောင်စိုးသည် တနင်္လာနေ့တစ်နေ့လုံး ဣန္ဒြေသိပ်ကောင်းနေသည်။ တင်တင်စောကို ဘာမှမလုပ်။ စေ့စေ့ပင်မကြည့်။ရုံးအလုပ်များကိုသာ ရိုးရိုးကုပ်ကုပ် လုပ်နေသည်။ တင်တင်စောသည် ချိန်းဆိုထားရာသို့ မိမိမလာနိုင်ကြောင်း မောင်မောင်စိုးကို ပြောဖို့ အကြိမ်ကြိမ် အဖန်အဖန်ကြံနေမိသည်။ 

ရုံးတွင်းပြော တယ်လီဖုန်းကို မပင့်ကာ ဆက်သွယ်မည်ပြုပြီး ပြန်ချရတာက မနည်းတော့။ စာရေး၍ ပြောဖို့စိတ်ကူးမိသည်ကလည်း အခါခါ။ သို့သော် တကယ်တမ်းတွင်တော့ မပြောဖြစ်။ သူမ၏ သွေးသားများနှင့် ရမက်ဇော တို့က ထိုသို့ လုပ်ခွင့်မပြု။ 

သိတတ်သောစိတ်၊ စဉ်းစားတတ်သောစိတ် ဦးဏှောက်တို့က မောင်မောင်စိုးနှင့် ဆက်မသွားသင့်တော့ကြောင်း ဆင်ခြေပြောဆိုနေသော်လည်း သူမ၏ သွေးသားများကတော့ မောင်မောင်စိုးနှင့် အရမ်းကို တွေ့ချင်နေသည်။မောင်မောင်စိုး ချိန်းဆိုထားသည့်အတိုင်း သွားဖို့တိုက်တွန်းနေသည်။ မောင်မောင်စိုးနှင့် လိုးရန် စေ့စော်နေသည်။ ထိုသို့ဖြင့် အင်္ဂါနေ့သို့ရောက်လာလေတော့သည်။ 

သူမအနေဖြင့် ရုံးမှ သည်မျှလောက် အချိန်ကြာကြာ အပြင်ထွက်နေလျှင် အခြားသော ရုံးသူ ရုံးသူရုံးသားများသံသယဝင်လာနိုင်သည်။ ထိုသံသယများကြောင့် စပ်စပ်စုစုနှင့် လိုက်လံ စုံစမ်းကြည့်ကြလျှင် သူမနှင့် မောင်မောင်စိုးတို့ ‘‘ဖြစ်’’ နေကြမှုတွေကို သိကုန်ကြပါက တင်တင်စော မတွေးဝံ့။

သည်နေ့ နံနက်ပိုင်းတစ်ချိန်လုံးပင် တင်တင်စောတစ်ယောက် အလုပ်ကိုပင် ဖြောင့်ဖြောင့် မလုပ်နိုင်။ လုပ်စရာအလုပ်တွေက သိမ်မများသောကြောင့်သာ တော်ပေတော့သည်။ထိုသို့ဖြင့် ၁၂ နာရီထိုးသွားသည်။ အခုချိန်ဆိုလျှင် မြစပယ်နှင့် မိုက်ကယ်တို့ ကာမစပ်ယှက်ကြရန် အိပ်ခန်းသို့ ရောက်နေကြ လောက်ပြီ။ အလုပ်ပင် စဖြစ်ချင်စဖြစ်နေတော့မည်။

သူတို့နှစ်ယောက် စပ်ယှက်ခဲ့ပုံများကို မိမိချောင်းကြည့်တွေ့မြင်ခဲ့ရမှုတွေ တင်တင်စော၏ စိတ်အာရုံတွင် ထင်မြင်လာသည်။ ဒါတင် မက နဂိုကမှ နိုးထနေသော ရမက်ဇောအဟုန်မှာသည်လိုအတွေးစိတ်ကူးပုံရိပ်တွေပေါ်လာ တော့ ပို၍ ပြင်းထန်လာသည်။ မြစပယ်နှင့်မိုက်ကယ်တို့ လိုးကြတာတွေကို သွားချောင်း ကြည့်လိုစိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်လာသည်။ မနည်းကြီး မျိူသိပ်ထိန်းသိမ်းထားရသည်။  

၁၂ နာရီခွဲလောက်တွင်တော့ ချောင်းကြည့်လိုစိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းသိမ်း၍ မရနိုင်တော့။သည်ကိစ္စမျိူးဆိုသည်ကလည်း လဘက်ရည်စွဲသလို၊ စီးကရက်စွဲသလိုမျိူးနှင့် ဆင်ဆင်တူ သည်။ ချောင်းကြည့်နေကျ အချိန်တွင် မကြည့်ရလျှင် နေလို့မရတော့။ 

တင်တင်စောသည် အကြောင်းတစ်ခုခုပြကာ ရုံးမှ အသာလစ်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဟိုဟာလုပ် သည်ဟာပြောနှင့် ရုံးမှထွက်ရာတွင် အနည်းငယ် အချိန်ကြာသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူမရုံးမှ ထွက်လာသော အချိန်မှာ ၁၂ နာရီနှင့် မိနစ် လေးဆယ်ပင်ရှိနေလေပြီ။ အငှားကားတစ်စီးဖြင့် အိပ်ခန်းသို့ အမြန်သွားသည်။ 

လမ်းတွင် မီးပွိုင့်မိမှု၊ ကားလမ်းရှုပ်နေမှုတို့ကြောင့် အိမ်သို့ရောက်တော့ ၁၂ နာရီမိနစ် ၅၀ ပင်ရှိနေပြီ။ မြစပယ်တို့စုံတွဲလိုးလို့များ ပြီးကုန်ကြပြီလား။ စပ်ယှက်မှု စခန်းသိမ်းကြလျှင် အပြေးအလွှားပြန်လာရတာ မောကြောဘဲဟု တွေးပူနေမိသေးသည်။ တော်သေးသည်။တစ်ဘက်အိမ်ခန်း၏ အဝင်အထွက် တံခါးသည် အပြင်မှ သော့ခလောက် ဖြင့် ခပ်မထား။ အထဲမှသာ ပိတ်ထားသည်။ အိမ်ထဲတွင် လူရှိနေသေးသည်။ တင်တင်စော သည် မိမိတို့ဘက်ခြမ်းမှ အဝင်အထွက်တံခါးမှ သော့ခလောက်ကို အသံမထွက်အောင် သတိထားဖွင့်ကာ အိမ်ထဲသို့ လှစ်ကနဲဝင်သည်။

အိမ်ထဲသို့ဝင်မိသည်နှင့် တစ်ဘက်ခန်းမှ အသံပလံများကို နား အစွမ်းကိုန်ဖွင့်၍နားထောင်ကြည့်သည်။ သူမမျှော်လင့်ထားသလို ကာမ စပ်ယှက်ရာမှ ပေါ်ထွက်လာသော စကားသံများမကြားရပါ။ တစ်ဘက်ခန်းတွင် ငြိမ်သက်အား ကောင်းနေသည်။ တင်တင်စောလည်း သူမဖောက်ထားသည့် အပေါက်ရှိရာသို့ အမြန်သွား ကာ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲသို့ ချောင်း၍ကြည့်လိုက်သည်။

တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ နှစ်ယောက်အိပ်ခံတင်ကြီးထက်တွင် မြစပယ်ရှိနေသည်။ ကုလားဒိန် မိုက်ကယ်ကမူ မရှိတော့ပါ။ မြစပယ်သည် အဝတ်အစားများ မဝတ်သေးဘဲ ဗလာ ကိုယ်လုံး တီးနှင့် ခံတင်ပေါ် လဲလျောင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ မြစပယ်၏ မျက်နှာပန်းနုရောင်သန်းနေ သည်။ 

ဆူဖြိုးသော ရင်သားကြီးများနှင့် ကားအိသော တင်ပဆုံကြီးများပေါ်တွင် လက်ဝါး ရာများ၊ လက်ချောင်းရာများ မထင်မရှား ကျန်နေသေးသည်။ ပေါင်ဂွကြားမှ စော်ဖုတ်ကြီးက အပြတ်ကို မို့ဖေါင်းကာ စူကြွလို့နေသည်။ မိုက်ကယ်နှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးပြီးသွား ကြောင်း သိသာထင်ရှားစေသော အမှတ်အသားများပင်တည်း။ မိုက်ကယ်နှင့် လိုးပြီးသွား သော်လည်း အဝတ်အစားတွေမဝတ်သေးဘဲ၊ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ခံတင်ထက်တွင် ဆက်၍ ရှိနေခြင်းမှာ ဘာ့ကြောင့်လဲဟု တင်တင်စော တစ်ယောက် တွေးနေမိသည်။

 ထိုအချိန်တွင် .... 

‘‘ ဒေါက်...ဒေါက်...’’

ဟော အိမ်ရှေ့ဘက်မှ တံခါးခေါက်သံသဲ့သဲ့ကြားရသည်။ မိမိတို့အခန်းကို မောင်မောင်စိုး တစ်ယောက် လာခေါက်တာများလားဟု တင်တင်စောထင်မိသေးသည်။

ပြီးမှ မိမိကို ချိန်းဆို ထားသည်က တစ်နာရီခွဲ၊ အခုမှ တစ်နာရီထိုးလုလုသာရှိသေးသောကြောင့် မိမိတို့အခန်းမှ မဖြစ်နိုင်ဟုတွေးလျှက် ဆက်၍ကြည့်နေသည်။သည်တံခါးခေါက်သံကို စောင့်လင့်နေဟန် ရှိသော မြစပယ်သည် ဇိုးဇက်ဆိုထကာ အိပ်ခန်းထဲမှ သုတ်ခနဲပြေးထွက်သည်။အဝတ်အစား ပင် မဝတ်။ ထမီလေးမှ ကောက်ယူ ရင်လျားမသွား။ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ထွက်သွားသည်။ 

‘‘ တော်တော်ထတဲ့ ကောင်မ။ သူ့မို့ အရှက်မရှိ ဧည့်ခန်းဘက်ကို ကိုယ်လုံးတီးကြီး သွားရဲတယ်’’ 

ဟု တင်တင်စော တစ်ယောက်ရေရွတ်မိသည်။ ထို့နောက် ဝင်လာမည့်သူကို ရင်ခန်စွာ စောင့်ကြည့်သည်။  တံခါးဖွင့်သံခပ်သဲ့သဲ့ကြားရသည်။ ထို့နောက် မြစပယ်၏ ညုတုတု ခရာတာတာ ရယ်မော ပြောဆိုသံ ဆက်ပေါ်လာသည်။

‘‘ အိုး...ကြည့်ပါလား...ကဲချင်ပြီ..ခစ်ခစ်ခစ်..အိုး ... ဟင့်’’

မြစပယ်၏ အသံသည် ရုတ်တရက်ပြတ်ကာ ရပ်တန့်သည်။ ဘာဖြစ်သွားတာလဲဟု တင်တင် စော ခေါင်းပင်ထောင်ထသွားသည်။ ပြီးမှ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သဖြင့် အိမ်ထဲသို့ ရောက်လာ သူ ကို တင်တင်စော တစ်ယောက်တွေ့မြင်လိုက်ရတော့သည်။ ထိုသူကား မောင်မောင်စိုးပင် တည်း။ ........ 

‘‘ ဒီကောင်လေးက တကယ်ဘဲ။ ဒီဟာမကြီးကို အရင်လိုးပြီးမှ ငါ့ဘက်ကို လာမှာကိုး။ တခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးပြီးကာစ လီးကြီးနဲ့ ငါဆက်ပြီး အလိုးခံ ရမှာပါလား။ ဒီလိုလုပ်တာတော့ မကောင်းပါဘူး။ သူချိန်းထားတာကို ငါစောင့်မနေဘဲ ပြန်သွားရရင်ကောင်းမလား’’ 

ဟု မိန်းမသားတို့သဘာ၀ မခံချင်၍သာ ထိုသို့တွေးမိခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်းလက်တွေ့မှာတော့ တင်တင်စောမှာ အိမ်ခန်းထဲမှ ထွက်သွားလိုစိတ် စိုးစဉ်းမျှမရှိ။

မောင်မောင်စိုးနှင့် မြစပယ်တို့ ဘယ်လိုတွေ လုပ်ကြမှာလဲဟု ချောင်းကြည့် ချင်သည်။ ပြီးတော့ မောင်မောင်းစိုး မိမိကို လာလိုးတာကိုလည်း အရမ်းကို ခံချင်နေပါသည်။ကိုယ်လုံးတီးရှိနေသော မြစပယ်ကို ပွေ့ဖက်ကာ ပါးစပ်ချင်းတေ့စုပ်ပြီး နမ်းလိုက်သည်ကို တင်တင်စော မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ရင်ကတော့ တဒိန်းဒိန်းခုန်လို့နေပါသည်။ ခဏအကြာတွင် 

‘‘ ပြွတ် ပျပ်’’ 

ဟူသော ပါစပ်ချင်းကွာဟသွားသံ ..

‘‘ ဖျန်း’’ 

ကနဲဖင်ပုတ်လိုက်သံနှင့် မြစပယ်၏

‘‘ အိုး အား ..အား’’ 

ဟု မြည်တမ်းသံကို ဆက်ကြားရပြန်ရာ တင်တင်စော၏ ရင်ထဲ ကျလိ ကျလိ နှင့်ဖြစ်လာရသည်။ ခဏအကြာတွင် မြစပယ်နှင့် မောင်မောင်စိုးတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ခါးတစ်ယောက်ဖက် ကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာကြသည်ကို တင်တင်စော တွေ့ရလေတော့သည်။မောင်မောင်စိုး သည် ကျောပိုးအိတ်အငယ်စား တစ်ခုကို ဘယ်ဘက်ပခုန်းတွင် သိုင်းလွယ်ထားသည်ကို လည်း တင်တင်စော သတိထားမိသည်။

သည်နေ့ မောင်မောင်စိုးက မြစပယ်ကို ကာမမှု အသစ်အဆန်းတစ်ခုနှင့် မိတ်ဆက်ပေးမည် ဟု ကြိုတင်ပြောပြထားခဲ့သည်။ ဘာလဲဆိုတာကိုတော့ မေးလို့မရ။ယခင်က သူမ မကြုံဖူး သောဖီလင်တစ်မျိူးခံစားစေရမည်ဟုသာ ဆိုထားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် မြစပယ်မှာ မောင်မောင်စိုးနှင့် သိပ်ကို တွေ့ချင်နေသည်။ 

မောင်မောင်စိုးက ဘယ်လိုများ အဆန်းထွင် လာမည်ဆိုခြင်းကို သိပ်သိလိုနေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မိုက်ကယ်နှင့် မြန်မြန်ပြီးအောင် လုပ်ကာ မောင်မောင်စိုးရောက်အလာကို ကြိုလင့်စောင့်စားနေခြင်းဖြစ်သည်။ဘယ်လိုမျိူးလုပ် မည်ကို မခန့်မှန်းနိုင်သော်လည်း မောင်မောင်စိုး လုပ်မည့်အရာမှာ ကာမစည်းစိမ် အရသာ ရှိမှာကိုတော့မြစပယ်သေချာပေါက်သိထားသည်။ 

‘‘ အဆန်းလုပ်မယ်ဆို။ ကိုင်း ဘာလုပ်မှာလဲ။ တို့က ဘယ်လိုမျိူး နေပေးရမှာလဲ... လုပ်တော့လေ...’’ 

အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် မြစပယ်က ခရာတာတာ အသံလေးနှင့်ပြောသည်။ ချောင်းကြည့်နေသူ တင်တင်စောမှာလည်း ထိုစကားများကိုကြားရလေရာ ဘယ်လို အဆန်း အပြားတွေများလုပ်ကြဦးမှာလဲဟု စိတ်ဝင်စားမှုဖြင့် ရင်လှိုက်ဖိုလာရတော့သည်။ 

‘‘ လုပ်မှာပေါ့ မမရ။ အဝတ်တွေ အရင် ချွတ်ပါရစေဦး’’

မောင်မောင်စိုးက လွယ်ထားသော ကျောပိုးအိတ်ကို ခံတင်ခြေရင်းတွင် အသာတင်ပြီး ပြောသည်။ ထို့နောက် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ခပ်မြန်မြန် ချွတ်သည်။ 

မြစပယ် ရော တင်တင်စောတို့ပါ မောင်မောင်စိုးအဝတ်ချွတ်နေသည်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ချက်ချင်းလိုလိုပင် မောင်မောင်စိုးကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသည်။ လီးကြီးက မတ်တောင်၍ နေသည်။ အမျိူးသမီး နှစ်ယောက်လုံး၏ အကြည့်များသည် မတ်တောင်နေလေသော လီး ကြီးထံသို့ စူးစိုက်ရောက်ရှိကာ ရင်တွေခုန်၊ အသည်းတွေယားလာကြ၏။

‘‘ မမ.. ဗိုင်ဘရေတာ..သုံးဖူးသလား’’

သူ့အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီးနောက် မောင်မောင်စိုးသည် ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်ကြီးအတောင်သား နှင့် ခံတင်ပေါ်လှမ်းတက်လာရင်း မေး၏။

‘‘ ဟင့်အင်း...မသုံးဖူးဘူး’’

‘‘ မြင်ရော မြင်ဖူးလား’’

‘‘ မမြင်ဖူးဘူး’’

‘‘ ဗိုင်ဘရေတာ အကြောင်း ကြားဖူးထားတာကော ရှိလား’’

‘‘ အင်း...နည်းနည်းပါးပါးတော့ ကြားဖူးတယ်...မိန်းမတွေ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အရသာ ယူတဲ့ ပစ္စည်းဆိုလားဘဲ’’ 

တင်တင်စောမှာတော့ 

‘‘ ဗိုင်ဘရေတာ’’ ဆိုသည်မှာ တကယ့်ကို အသစ်အဆန်းဖြစ်နေပါသည်။ ကြားပင်မကြားဖူးပါ။ ဘယ်လို ပစ္စည်းပါလိမ့်ဟု သိလိုစိတ် ပေါ်လာသည်။

‘‘ ဒီနေ့..ဗိုင်ဘရေတာနဲ့ မမကို ဖီလင် ရအောင်လိုးပေး မလို့ဗျ’’

‘‘ ဟာကွာ...မင်းကတော့ လုပ်ပြန်ပြီ...’’

‘‘ ဗိုင်ဘရေတာနဲ့ စောက်ပတ်ထိုးပွတ်တာ နို့တွေအပေါ် ကပ်ပွတ်ပေးတာ ဖင်ထဲထည့်တာ ဘယ်လိုဖီလင်ရတယ်ဆိုတာ ခံစားကြည့်မှ သိမှာနော်။ သိပ်ကိုကောင်းတယ်ဆိုဘဲ...’’

‘‘ တော်ပါ..’’

‘‘ ဘယ်လိုလဲ ဗိုင်ဘရေတာ သုံးပြီး ဖီလင်ခံကြည့်မလား’’

‘‘ မင်းမှာ ပါလာလို့လား’’

‘‘ ပါလာတာပေါ့’’

‘‘ ပြစမ်းပါဦး’’

‘‘ ပြမှာပေါ့ မမရဲ့။ ကဲ ပြောလေ..ဗိုင်ဘရေတာ သုံးကြည့်မလား’’

‘‘ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်’’

‘‘ ပြောစမ်းပါဦး မမရ။ သုံးကြည့်ချင်လား’’

‘‘ အင်း...စမ်းထည့်မယ်...လုပ်လိုက်လေ..’’

‘‘ နေဦး။ မမကို ပိုစိတ်ထလာအောင် အရင်လုပ်ဦးမယ်လေကွာ’’

‘‘ အိုကွာ...မင်းကလဲ’’

ထို့နောက်မောင်မောင်စိုးသည် မြစပယ်ကို ပွေ့ဖက် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လေသည်။ သည်တစ်ခါအပွတ်အသတ်များသည်လည်း တမူထူးဆန်းသည်။ သိပ်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း အငမ်းမရ မလုပ်။ 

ညင်ညင်သာသာမှ တကယ့်ကို ညင်ညင်သာသာလေး၊ ဖွဖွလေးကိုင်ကာ ရွရွလေး ပွတ်သည်။ အကိုင်အတွယ် ညင်သာသော်လည်းနှိုးဆွမှုအားကတော့ ပြင်းလှသည်။ မြစပယ်မှာ တွန့်တွန့်ကိုလူးလာရသည်။ ရမက်လှိုင်းတွေထန်ပြီးရင်း ထန်လာရပြီး တအင်း အင်း အသံလေးများမြည်နေသည်။ မောင်မောင်စိုးက သိပ်အချိန်ကြာကြာတော့ နှိုးဆွမနေပါ။

(တင်တင်စောရှိရာဘက်သို့ ဆောင်တော်ကူးရဖို့ကလည်း ရှိသေးသည်။) နှစ်မိနစ်ခန့်သာ ပွတ်သပ်နှိုးဆွပေးပြီးနောက် သူ၏ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ဗိုင်ဘရေတာကို ထုတ်ယူလိုက်လေ တော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် မြစပယ်မှာ ရမက်ဇောအဟုန် ပြင်းထန်နေလေပြီ။ ချောင်းကြည့် နေသော တင်တင်စောသည် မောင်မောင်စိုးထုတ်ယူလိုက်သော ဗိုင်ဘရေတာကို သေသေချာ ချာကြည့်သည်။ မြစပယ်ကလည်း ရမက်ခိုးပြည့်လျှံနေသော မျက်လုံးများဖြင့် ဗိုင်ဘရေတာ ကို ကြည့်သည်။  ဗိုင်ဘရေတာက အနက်ရောင်ဖြစ်သည်။ လုံးလုံးရှည်ရှည်နှင့်။

ခရမ်းသီးလိုလို၊ လီးတန်ပုံ လိုလို ကျပ်လုံးလောက်တော့ တုတ်မည်။ အဖျားပိုင်းခပ်သွယ်သွယ်ဖြစ်နေသည်။ အရင်းပိုင်း တွင် လက်ကိုင်လိုလို အပိတ်လိုက် အရစ်များပါရှိသော နေရာလေးရှိသည်။ မောငမောင်စိုး က ဓါတ်ခဲထည့်ထားပြီး အသင့်ရှိနေသော ဗိုင်ဘရေတာ၏ခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်ရာ တဒီဒီ အသံသဲ့သဲ့လေးနှင့်အတူ ဗိုင်ဘရေတာက သိမ့်သိမ့်လေး လှုပ်တုန်လို့လာသည်။

‘‘ ဒါက လှုပ်အားအနိမ့်ဆုံးလုပ်ထားတာ။ ဗိုင်ဘရေတာကို ပိုတုန်ခါစေချင်ရင် အရှီန်မြှင့်ပေးလို့ရတယ်။ ရော့...စမ်းသုံးကြည့်’’

ခလုတ်ဖွင့်ထား၍ သိမ့်သိမ့်ငြိမ့်ငြိမ့်လေး တုန်ခါနေသော ဗိုင်ဘရေတာကို မောင်မောင်စိုးက မြစပယ်၏ လက်သို့ထည့်လိုက်သည်။ ညိမ့်ညိမ့်လေးတုန်နေသော ဗိုင်ဘရေတာမှာ အသက် ဝင်နေသလိုလို မြစပယ်ထင်ခဲ့သည်။ 

‘‘ ဒါ......ဒါကို ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ.....ဟင်’’

မြစပယ်က မောင်မောင်စိုးကိုမေးသည်။

‘‘ နို့သီးတွေကို အသာပွတ်ပေး။ အဲဒီလိုလုပ်နေတုန်း မမစောက်ပတ်ကို ကျွန်တော်ရက်မယ်....ပြီးမှ စောက်ပတ်ထဲဖြစ်ဖြစ် ဖင်ပေါက်ထဲဖြစ်ဖြစ် ဗိုင်ဘရေတာကို ထိုးထည့်ပြီး လိုးပေးမယ်...’’ 

မောင်မောင်စိုးက နည်းပေးလမ်းပြ လုပ်သည်။ မြစပယ်လည်း ဗိုင်ဘရေတာကို ညာလက် ဖြင့် အသာကိုင်ကာ၊ထပ်ဖူးပိုင်းနှင့် မိမိ၏ ဘယ်ဘက်နို့အုံပေါ်မှ နို့သီးခေါင်းကို လှမ်းတို့ ပွတ်ကြည့်လိုက်သည်။ 

ရမက်ဇောပြင်းထန်ချိန်မို့ မြစပယ်၏ နို့သီးခေါင်းတွေ ကော့ထောင် နေသည်။ တင်တင်စောမှာ မြစပယ်၏ အပြုအမူကို အသက်ရှုပင်မေ့ကာ သေသေချာချာကြီး ကြည့်နေမိသည်။နို့သီးထပ်နှင့် ဗိုင်ဘရေတာ စတင်ထိမိသည်နှင့် မြစပယ်တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ရင် သွားသည်။ ပါးစပ်မှလည်း အသံထွက်လာသည်။ 

‘‘ အိုး..မားမား...ဟင့်ဟင့်...ယားကျိကျိနဲ့ကွာ။ တစ်မျိူးကြီးပါလား’’

‘‘ ဖီလင်ကောင်းတယ်မဟုတ်လား..’’

‘‘ အင်း..ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်...စောက်ပတ်ရက်ပေးမယ်ဆို...ရက်လေကွာ’’

မြစပယ်သည် ဘယ်ညာနို့သီးများကို ဗိုင်ဘရေတာဖြင့် တလှည့်စီ ပွတ်သည်။ သူမသည် နို့သီးဆွဲ၊ နို့စို့အမျိူးစုံခံဖူးသည်။ယခု ဗိုင်ဘရေတာနှင့် ထိုးကပ်၍ ခံစားရသော ဖီလင်က တော့ တစ်မူထူးခြားပါသည်။ မောင်မောင်စိုးကလည်းမြစပယ်၏စောက်ပတ်ကို ကုန်း၍ ရက်ပေးသည်။ လျှာနှင့် ထိုးကလိသလို စောက်စေ့ကိုလည်း မျှင်း၍စုပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ 

မြစပယ်အဖို့ စောက်ပတ်အရက်ခံရတာ၊ စောက်စေ့အစုပ်ခံရတာ၊ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လျှာ ထိုးမွှေပေးတာတွေကလည်း ခံလို့ကောင်း။ နို့သီးများကို ဗိုင်ဘရေတာနှင့် ထိကပ်ပွတ်နေရ တာကလည်း အရသာတွေ့၊ အရမ်းကို ဟော့နေကာ လူးလွန့်လှုပ်ရှားနေသည်။

‘‘ အိုး..ဟင့်..ဟင့်...ကောင်းလိုက်တာကွာ...အပီပါဘဲလား..မောင်စိုးရာ.... အို..အို...ရက်ပေး.....အထဲကို ထိုးစမ်းပါ...အား...ယား...ယား...အင့်..ဟင့် ... ဟင့်..’’

စောက်ပတ်ကို ပို၍ ထိထိမိမိရက်ပေး စုပ်ပေးနိုင်စေရန် မြစပယ်က ဖင်ကြီးကို ကော့ပင့်၍ ပေါင်လုံးကြီးများကို အစွမ်းကုန် ကားပေးသည်။

‘‘ မမစောက်ဖုတ်က တယ်မွှေးတာပဲကိုး....ကြည့်စမ်း..စောက်စေ့ကလည်း ကော့ထောင်နေလိုက်တာ...မှန်း...အပီစုပ်ပြစ်လိုက်မယ်.. .’’ 

‘‘ အားပါးပါး....ရှီး...ရှီး....အိုအို....ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ.. ..မောင်စိုးရာ....ကောင်းလှချည်လားကွာ.......အိုအို..အို...’’ 

တင်တင်စောပင်လျှင် ချောင်းကြည့်ရင်း ရင်တွေ ပန်းတွေ တုန်လာသည်။ စိတ်အရမ်းလှုပ် ရှားလာသည်။ အဖုတ်ဖေါင်းကြွကာ အရည်ရွမှ်းလာသည်။ နို့အုံတွေ တင်းမာကာ နို့သီး ခေါင်းများ တင်းမာကော့ထောင်တက်လာ၏။ မြစပယ်ကလည်း ဖီလင်အရမ်းတက်နေရာ၊ သည်မျှလောက်နှင့် မကျေနပ်နိုင်တော့။ ဗိုင်ဘရေ တာကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ လုပ်ကြည့်ချင်စိတ်များ ထိန်းမရတော့။

‘‘ ဟင့်အင့်...ဗိုင်ဘရေတာနဲ့ တို့ကို လိုးပေးတော့ကွာ။ တို့စိတ်တွေ အရမ်းထနေပြီ။ စောက်ပတ်လည်း သိပ်ယားနေပြီ။ မနေနိုင်တော့ဘူး။ လုပ်ပါကွ..’’

‘‘ ကောင်းပြီ။ ဖီလင်အပြတ်ယူဖို့သာ ပြင်ပေတော့’’

မောင်မောင်စိုးက မြစပယ်၏ ပေါင်ကြားမျက်နှာခွပြီး ပြော၏။ ပြီးတော့ မြစပယ်၏ လက်ထဲမှ ဗိုင်ဘရေတာကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ မြစပယ်သည် ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ကားနိုင်သမျှ ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ 

အဖုတ်ကြီးမှာ မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်း ပြူးပြူးကြီး ပေါ်နေသည်။ စောက်မွှေးများ ရိတ်ထား၍ ပြောင်ရှင်းနေသည်မို့ အဖုတ်ကပို၍ ပြူးနေပါ သည်။ မောင်မောင်စိုးက ဗိုင်ဘရေတာဖြင့် စောက်ပတ်ကို အသာထိုးကာ ပွက်ကလိ ပေးပြန်ရာ မြစပယ် တဟင်းဟင်းဖြစ်လာသည်။

‘‘ အိုအို...ဟင့်ဟင့်....လုပ်ကွာ....ထိုးထည့်လိုက်စမ်းပါ.....ပွတ်မနေပ ါနဲ့တော့။ အဖုတ်ထဲ အရမ်းယားနေပါတယ်ဆိုမှ..ထိုးပါ...တို့အဖုတ်ထဲကို ဗိုင်ဘရေတာကြီး ထိုးသွင်းလိုက်စမ်းပါ....အဟင့်ဟင့်’’

မောင်မောင်စိုးက စောက်ပတ်ကို ဘယ်လက်ဖြင့် အသာဆွဲဖြဲသည်။ စပ်ယှက်ရာ စောက်ခေါင်းပြဲအာလာမှ ညာလက်တွင် ကိုင်ထားသော ဗိုင်ဘရောတာကို အသာတေ့ကာ တအိအိထိုးသွင်းသည်။အရည်တွေစိုနေသော စောက်ပတ်ထဲ ဗိုင်ဘရေတာက တိုးဝင်သည်။ အဝင်ချောသော်လည်း တင်းကြပ်သော ထိတွေ့မှုရှိပြီး မာကြောကြော တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးလည်း ဖြစ်သည်မို့ မြစပယ် အံကြိတ်ကာ စုတ်သပ်ညည်းရသည်။

‘‘ အိုး...ကျွတ်..ကျွတ်...ကျွတ်....ဟင်း’’

‘‘ နာလို့လား...မမ...’’

‘‘ နည်းနည်းအောင့်သွားလို့..ရတယ်...ဖိသာထိုးထည့်ကွာ.....အားပါးပါး...အား .... အမလေးနော်........ဟင့်..ဟင့်....’’

ဗိုင်ဘရေတာက အဆုံးနီးနီးကို စောက်ပတ်ထဲဝင်သည်။ မြစပယ်မှာ ကာမဆိပ် ငယ်ထိပ် ရောက်ကာရှုးသွပ်လုမတတ်ကိုဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာသော ဗိုင်ဘရေတာ သည် သိမ့်သိမ့်လေး တုန်ခါနေရာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ကိုင်တွယ်၍ ဖွဖွလေး လှုပ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ဒါက လီးတိုးဝင်မှုနှင့် မတူသော ထူးခြားလှသည့် ဖီလင် အရသာ ဖြစ်နေသည်။ 

‘‘ ဆောင့်လေ.....ဆောင့်စမ်းပါ....ဒီအတိုင်းဘဲ ထိုးသွင်းမထားနဲ့။ ဟင့် ဟင့်.... လုပ်...လေ...........ထိုးဆောင့်ပေးပါရှင့်’’ 

ဖီလင်သိပ်ကောင်းလှသည်မို့ မြစပယ်သည် အာသာငမ်းငမ်းပြောမိသည်။ ဖင်ကြီးကိုလည်းရှေ့တိုးနောက်ငင် ဝေ့ဝိုက်ကာ လှုပ်ရှားပေးသည်။ မောင်မောင်စိုးကလည်း ဗိုင်ဘရေတာကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် ခပ်သွက်သွက် ခပ်မြန်မြန် လုပ်ပေးသည်။ 

‘‘ မမ..ဘယ်လိုလဲ....။ ဗိုင်ဘရေတာနဲ့ ထိုးပေးတာ ဖီလင်တစ်မျိူးဆန်းတယ် မဟုတ်လားဗျာ....’’

‘‘ အေးကွာ.....ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး။ သိပ်ကောင်းတာဘဲ...လုပ်လေကွာ..... ခပ်မြန်မြန်ထိုးသွင်းပြီး လုပ်ပေးစမ်းပါကွာ...’’

‘‘ မမချည်းဘဲ ဖီလင်ယူမနေနဲ့။ ကျွန်တော်ဖီလင်ရအောင်လည်း လုပ်ပေးဦးလေ.......’’

‘‘ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ...ပြောလေ...ပြော..’’

‘‘ လီးစုပ်ပေးပေါ့’’

‘‘ ရတယ်......စုပ်ပေးမယ်လေ...လာလေ..’’

မောင်မောင်စိုးက မိမိ၏လီးကို မြစပယ်စုပ်နိုင်ရန် ကိုယ်ကို အနေအထားပြုပြင်ပေးသည်။ မြစပယ်ကလည်း ခေါင်းရှေ့တိုး၍ အငမ်းမရပင် ကြိုလင့်သည်။ လီးကို ပါးစပ်နှင့် ငုံခဲကာ အားရပါးရ စုပ်ပေးသည်။ မောင်မောင်စိုးက မြစပယ်၏ အဖုတ်ကို ဗိုင်ဘရေတာဖြင့် လိုး ဆောင့်ပေးသည်။ ဗိုင်ဘရေတာတုန်ခါအား ပိုမြင့်လာအောင် တစ်ထစ်တင်ပေးသည်။

‘‘ ထိုး....ထိုး....ပြင်းပြင်း ထိုးပေးစမ်းပါ’’

လီးစုပ်ပေးရင်း မြစပယ်က ပြောသည်။ ပါးစပ်ထဲတွင် လီးကြီးပြည့်ကြပ်နေသည်မို့ သူမ၏ စကားသံက ပီပီသသမထွက်။ ဒါပေမယ့် မောင်မောင်စိုးကတော့ အမျိူးသမီးဘာလိုချင်မှန်း ဒက်ထိသိသည်။ ထို့ကြောင့် ဗိုင်ဘရေတာကို ခပ်မြန်မြန် ခပ်သွက်သွက် ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် ဆောင့်လုပ်ပေးသည်။စောက်စေ့ကို တုန်ခါနေသော ဗိုင်ဘရေတာနှင့် ကျကျနန ထိမိအောင် ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲပေးသည်။ မြစပယ်မနေနိုင်တော့။ တအီးအီး တအားအား နှင့် ဆက်တိုက်ကို သုံးကြိမ်ပြီးသွားသည်။ မြစပယ် ထိုသို့ပြီးသွားချိန်တွင် မောင်မောင်စိုးကလည်း သုတ်ရည် များ လွတှ်ထုတ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။ 

‘‘ လာလေ..မမကော...စောက်ပတ်တွေ ဘာတွေ မဆေးတော့ဘူးလား’’ 

ခုတင်အောက်ရောက်တော့ မြစပယ်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြော၏။

‘‘ မင်းအရင်သွားပါ။ တို့ကနောက်မှ......’’ 

‘‘ လာစမ်းပါ မမရာ။ အတူတူဆေးကြတာပေါ့..လာပါ...’’

မောင်မောင်စိုးခေါ်၍ မြစပယ်လည်း ရေချိူးခန်းဆီ အတူလိုက်သွားရလေသည်။ တစ်ဘက် ခန်းမှ တင်တင်စောမှာတော့ စိတ်မရိုးမရွနှင့် ဖြစ်ကာ ကျန်နေခဲ့လေသည်။ မိမိထံမလာခင် မြစပယ်ကို အရင်တွေ့ခဲ့မှုကိုလည်းမခံချင်သလိုလိုဖြစ်နေသည်။ သိပ်မကြာပါ။ မောင်မောင် စိုးနှင့်မြစပယ်တို့ ရေချိူးခန်းမှထွက်ကာ အိမ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ 

မောင်မောင်စိုးက ဗိုင်ဘရေတာကို သိမ်းသည်။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားများကို ဝတ်သည်။ ထို့နောက် မောင်မောင်စိုးက မြစပယ်ကို နှုတ်ဆက်အနမ်း တစ်ချက်စုပ်နမ်းပြီး ထွက်သွား သည်။မိမိအခန်းဘက် ချက်ချင်းကူးလာမည်လား။ ဒါဆို မြစပယ် ရိပ်မိသွားလျှင် အခက်ဘဲဟု တင်တင်စောတွေးနေမိသေးသည်။

ဒါပေမယ့် မောင်မောင်စိုးက သည်လိုတော့ မလုပ်ပါ။ လမ်းထိပ်က လက်ဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ခပ်လျှိူလျှိူလေးဝင်ထိုင်ကာ လက်ဘက်ရည်သောက်၍ မြစပယ်ထွက်သွားသည်အထိ စောင့် သည်။ မြစပယ်ထွက်သွားတော့မှ လမ်းထဲပြန်ဝင်ကာ တင်တင်စောထံသို့ လာလေသည်။

........................................................................................................................

တင်တင်စောအဖို့ သူမဘ၀ တစ်သက်တာတွင် စိတ်အလှုပ်ရှားဆုံး စောင့်ဆိုင်းရသည့် အချိန်ကာလဟု ဆိုရပေလိမ့်မည်။ ရင်လည်းမောရသည်။ နှလုံးလည်း ပိုခုန်သည်။ သွေးခုန် နှုန်းလည်း ပိုမြန်လာသည်။ 

တကိုယ်လုံးလည်း ပူသလိုလို အေးသလိုလိုဖြစ်လိုက်နှင့်။ မောင်မောင်စိုးနှင့် မတွေ့ရသေးမီကပင် တင်တင်စောတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ဖိုမှုကို ခံစားနေရသည်။မောင်မောင်စိုးရောက်လာ၍ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်စွာ စပ်ယှက်လျှင်တော့ တွေးကြည့်ရုံနှင့်ပင် တင်တင်စော စောက်ပတ်ထဲက အရည်ကြည်လေးများ စိုလာတော့သည်။ ဟော ......

‘‘ ဒေါက်.....ဒေါက်.....ဒေါက်......’’ 

တံခါးခေါက်သံက ခပ်သဲ့သဲ့။ သူမကို လိုးမည့်ယောက်ျား ရောက်ရှိလို့လာပါပြီ။ သည်တစ် ခါတွင်တော့ ဟိုဖက်အိပ်ခန်းကို လာခေါက်ခြင်းနှင့် မရောထွေးနိုင်တော့။ သူမထံသို့ ဆိုက် ဆိုက်မြိုက်မြိုက် လာရောက်တာ သိပ်ကိုသေချာနေသည်။ သည်တံခါးခေါက်သံကို ရင်ဖိုစိတ် ဖြင့် စောင့်လင့်နေသော တင်တင်စော အိပ်ခန်းထဲရှိ ခံတင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေရာမှ ငေါက်ကနဲ ထကာ အိမ်ရှေ့ ခန်းဘက်ဆီသို့ ခပ်သုတ်သုတ် မပြေးရုံတမယ် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ 

စောစောတစ်ခေါက်တုန်းက တစ်ဘက်ခန်းမှ မြစပယ် သည်လိုလျှောက်လှမ်းထွက်သွားမှုကို ကိုယ်ချင်းစာကာ နားလည်မိသည်။ မြစပယ်လည်း ယခု မိမိလိုခံစားလှုပ်ရှားမှုမျိူး ထပ်တူ ရှိပေလိမ့်မည်။ တင်တင်စောသည် အိမ်ခန်းတံခါးကို အမြန်ပင် ဖွင့်လိုက်သည်။ တံခါးဝတွင် မားမားကြီးရပ်နေသူက မောင်မောင်စိုး။

‘‘ မမက အစောကြီးကတည်းက ရောက်နေတာကိုး။ အခုမှ တစ်နာရီနဲ့ မိနစ် နှစ်ဆယ်ဘဲ ရှိသေးတယ်....’’ 

မောင်မောင်စိုးက လက်ပတ်နာရီကိုကြည့်ပြီးပြောရင်း အိမ်ထဲသို့လှမ်းဝင်သည်။ တင်တင်စော လည်း တံခါးကို အမြန်ပင်ပိတ်ကာ ချက်ထိုးချလိုက်သည်။ မောင်မောင်စိုးကို မကြည့်ရဲ။ ခေါင်းငုံ့ထားသည်။ တကိုယ်လုံးလည်း ဆတ်ဆတ်တုန်၍ နေသည်။ ရည်းစားနှင့် ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့သည့် ကောင်မလေးလို စိတ်လှုပ်ရှားခံစားမှုမျိူး ဖြစ်ပေါ်၍ နေသည်။ 

မောင်မောင်စိုး က ရှက်ကြောက်၊ စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုကာ၊ မျက်နှာကြီးနီရဲ၊ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန် လျှက်ရှိနေသော တင်တင်စောကို အားရကျေနပ်စွာ ကြည့်သည်။ သူသည် မိန်းမတွေ အများ ကြီးချခဲ့ဖူးပေါင်းများလှပြီ။ သို့သော် သည်လို စိတ်လှုပ်ရှား အရှက်ပိုကာ ရမက်လည်း ထန် နေသော အမူအယာအသွင်အပြင်နှင့် မိန်းမကိုတော့ ပထမဆုံးမြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ 

ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေကြသည်။ နှစ်ယောက်လုံးမည်သူမျှ မလှုပ်ရှား။ ငြိမ်သက်နေ ကြသည်။ လူတွေက ငြိမ်နေသော်လည်း စိတ်တွေကတော့ နိုးကြွလှုပ်ရှားနေကြသည်။တစ် ယောက်၏ ရင်ခုန်သံကို တစ်ယောက်ကကြားနေရသည်။ တစ်ယောက်၏ အသက်ရှုသံပြင်း ပြင်းကိုလည်း ကျန်တစ်ယောက်က သိရှိနေသည်။ တင်တင်စောက

ခေါင်းကြီးငုံ့ထားသည်။ မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျူံးကာ စူးရဲပိုင်နိုင်စွာ ကြည့်နေ သည်။  ရုတ်တရက် မောင်မောင်စိုးက စတင်လှုပ်ရှားသည်။ ပခုံးတွင်လွယ်ထားသော ကျောပိုးအိတ် ကို အနီးရှိ ထိုင်ခုံတစ်ခုပေါ်ပစ်တင်သည်။ ပြီးတော့ တင်တင်စောကို ဆတ်ကနဲ သိုင်း ဖက်သည်။ 

ညာလက်က ခါးကိုဖက်ကာ ဘယ်လက်က လက်ပြင်တစ်ဝိုက် ဖိဆွဲလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ရင်ချင်းအပ်မိသည်။ တင်တင်စော၏ ရင်သားဆိုင်ကြီးများကမောင်မောင်စိုး၏ ရင်ဘတ်နှင့် အိကနဲနေအောင် ထိကပ်မိသည်။ ဆွဲပွေ့ပြီးသည်နှင့် မောင်မောင်စိုးက တင် တင်စော၏ နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲသည်။ တင်တင်စောမှာ မျက်နှာလေး ခပ်မော့မော့ ဖြစ်နေရာ စုပ်နမ်းဖို့ အလွန့်ကို လွယ်ကူ အဆင်ပြေသွားသည်။ စုပ်နမ်းမှုသည် ရမက်ပြင်းသည်။ ကြမ်းတမ်းသည်။ တပြွတ်ပြွတ် အသံများပင်မြည်သည်။

တင်တင်စော မျက်လုံးတွေ အလို လိုမှေးစင်းသွားသည်။ သူမ၏ကိုယ်သည်လည်း မောင်မောင်စိုး၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ခွေခွေ ပျော့ပျော့ဖြစ်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းသားများကို အားရပါးရ ငုံခဲပြီးနောက် မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့ လျှာထိုးသွင်းသည်။ 

လျှာသည် စေ့နေသော တင်တင်စော၏ ရှေ့သွားများကို အရင်ထိမိသည်။ တစ်စုံတစ်ရာသော စေ့စော်မှုတစ်ခုက စေခိုင်းသည့်အလား တင်တင်စော၏ စေ့နေသောသွားများ အလိုလိုပင် ဟလာသည်။ထိုအခါ လျှာက သူမပါးစပ်ထဲသို့ တိုးဝင်သွားသည်။ မောင်မောင်စိုးမှာ သည်လို စုပ်နမ်းမှု မျိူးတွင် ကျွမ်းကျင်နေရာ တင်တင်စောတစ်ယောက် ရင်လှိုက်ဖိုမောသွားအောင်ပင် ဖန်တီး လိုက်နိုင်သည်။ 

မောင်မောင်စိုးသည် လျှာကိုလှည့်ပတ်ကာ တင်တင်စော၏ သွားဖုံးများ အာခေါင် စသည်တို့ ကို တို့ရက်ပေးသည်။ ထို့နောက် လျှာကို တောင့်တောင့်ဖြစ်နေအောင်လုပ်ကာ တင်တင်စော ၏ ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် လှုပ်ရှားပေးနေသည်။

တင်တင်စောက နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ကို စူတူတူလေးလုပ်ထားရာ လျှာက ထိုနှုတ်ခမ်းသားများကို အပြန်အလှန် ထိတွေ့ ပွတ် တိုက်ကာ တိုးဝင်ပြန်ထွက်နေသည်။ တင်တင်စော၏ ပါးစပ်ကို လျှာနှင့်ထိုးကာ လိုးပေးနေ သည့် လှုပ်ရှားလုပ်ဆောင်မှုမျိူးဖြစ်သည်။

‘‘ အင်..ဟင်ဟင်း ... အင်းး...’’

တင်တင်စော၏ ပါးစပ်မှ ညည်းသံလေးများ မပီမသ ထွက်သည်။ တကိုယ်လုံး ကြက်သီး ထသည်။စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် သူမ၏ ပါးစပ်လည်း လှုပ်ရှားသွားရာ မရည်ရွယ်ပါဘဲနှင့် မောင်မောင်စိုး၏ လျှာကို သွားနှင့် ကိုက်မိသလို ဖြစ်သွားသည်။

‘‘ အား’’

ကိုက်မိမှုကြောင့် အတော်နာနာကျင်ကျင် ဖြစ်သွားသည်မို့ မောင်မောင်စိုး တစ်ချက်အော်ကာ ပါးစပ်ချင်း စုပ်နမ်းနေရာမှ ခွာ၍ နောက်ဆီသို့ ရို့သွားသည်။

သို့သော် မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏ ခေါင်းနောက်ဘက်ကို ညာလက်ဖြင့် မိမိရရ ကိုင်ကာ ဆွဲထိန်းပြီး ပါးစပ်ချင်း ဖိကပ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အာသာပြင်းပြင်း စုပ်နမ်း လိုက်ပြန်သည်။ တင်တင်စော၏ လျှာသည်လည်း အလိုလိုပင် တုံ့ပြန်လှုပ်ရှားလေသည်။ ထိုအခါ လျှာချင်း ထိမိပွတ်မိကြသည်။ ထိုထိတွေ့မှုသည် တင်တင်စောကို အသည်းတအေး အေးဖြစ်စေသည်။ 

တင်တင်စောက မိမိလျှာကို မောင်မောင်စိုးပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏လျှာကို ဆီး၍ ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ပေးသည်။ စုပ်အား ပြင်းလှရာ တင်တင်စော၏လျှာမှာ အစွမ်းကုန် ဆန့်တက်သည်။ တကိုယ်လုံးလည်း ဆတ် ဆတ်ခါ တုန်သွားသည်။

တင်တင်စော တအင်းအင်းညည်းရသည်။ မောင်မောင်စိုးက ဆံပင်တအားဆွဲကာ အပြတ်လှန် ထား၍ သူမ၏ခေါင်းက အစွမ်းကုန် နောက်လှန်ကာ မော့နေသည်။လည်ပင်းပင် နာသလို လို ဖြစ်လာသည်။ သို့သော် တင်တင်စောသည် မောင်မောင်စိုး၏ ကြမ်းတမ်းသော ထိုအပြု မူကို ငြင်းဆန်ကန့်ကွက်ခြင်း မလုပ်မိ။

မောင်မောင်စိုး၏ ဘယ်လက်က တင်တင်စော ဝတ်ထားသော ထမီအထက်ဆင်စကို ဆုတ်ကနဲပင် ဆွဲဖြုတ်သည်။ သည်အလုပ်မျိူးလုပ်နေ ကြမို့ လှုပ်ရှားမှုမြန်ဆန်သေသပ်သည်။ တင်တင်စော ဘာဖြစ်သွားမှန်း မသိမီမှာပင် ထမီ အထက်ဆင်စ ပြုတ်သည်။ ထို့ပြင်ထမီသည်လည်း ပြေလျှော့ကာ အောက်သို့ကျွတ်သည်။ အစုပ်အနမ်းလုပ်နေရသောကြောင့် တင်တင်စောမှာ ပြေလျော့သွားသော ထမီကို လိုက်ဆွဲဖို့ ပင်မလုပ်နိုင်။

‘‘ တောက်... မမ ဖင်ကြီးက တင်းရင်းနေတာဘဲ။ ဆုံကလည်း တော်တော်ထွားတယ်နော်။ ဒီလို ဆုံကောင်း ကောင်းမျိူးမှ ဆော်လို့ကောင်းတာဗျ’’

မောင်မောင်စိုး ပါးစပ်ချင်းတေ့ကပ်ထားသည်ကို အသာခွာရင်း အံကြိတ်ကာပြောသည်။ ရင့် သီးသော ထိုစကားအသုံးအနှုန်းများသည် တင်တင်စောကို ပိုစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ ပြောရင်း နှင့် ဖင်သားကြီးကိုလည်း ပို၍ တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်ပြီး ဆိတ်၍ပင်ဆွဲလိုက်ရာ တင်တင်စော ပါးစပ်မှ 

‘‘ အိုး.......’’ 

ဟု အသံလေးပင် ထွက်သွားရလေသည်။ ထို့နောက် မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော ဝတ်ထားသော အပေါ်အိမ်းကျီ၏ ရင်ဘတ် ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်သည်။

‘‘ အိုကွာ....မလုပ်နဲ့...ဟင့်အင်း...ကြည့်ပါလား’’

တင်တင်စောမှာ အနေရခက် မျက်နှာပူသောကြောင့် နှုတ်မှ ကန့်ကွက်စကားတွေ တတွက် တွတ်ပြောနေသည်။ တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်က မိမိ၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်နေသော ကြောင့် အလိုလိုငြင်းဆန်စကားများကို ဆိုခြင်းဖြစ်သည်။ ရမက်များ လွမှ်းမိုးအုပ်ဆိုင်းထား သော သူမ၏စိတ်ကတော့ ထိုသို့ အချွတ်အခွာခံရသည်ကို ကျေနပ်သဘောကျနေသည်။ ထို့ကြောင့် ပါးစပ်ကသာ ငြင်းပယ်စကားများပြောနေသည်။ 

လူကတော့ အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်ခြင်းမပြု။ ငြိမ်၍ပင်နေမိသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ကြယ်သီးအားလုံးပြုတ်သွားကာ ရင်ဘတ်ဖွင့်ဟသွားသည်။ ဘရာစီယာသာ စည်းနှောင်ထားသည်မို့ ရင်ညွနှ့်နှင့် ဝမ်းဗိုက်သား ခါးသားတွေ အဖွေးသားပေါ်လာသည်။ မို့ဝန်းသော ရင်နှစ်မွှာကတော့ ဘရာစီယာ ရင်ပုံ နှစ်ခုကာဖုံးထားသောကြောင့် ပေါ်မလာသေးပါ။

ရင်သားနှစ်ခုအကြား အညှာနေရာလေးက တော့ ဘရာစီယာရင်ပုံနှစ်ခုအလယ်တွင် မပြူတပြူဖြစ်နေလေ၏။မောင်မောင်စိုးက တဆက်တည်းဆိုသလိုပင် တင်တင်စောစည်းနှောင်ထားသော ရင်စီး ဘရာ စီယာ၏နောက်ကျောချိတ်ကို လှမ်းဖြုတ်သည်။ 

ဘရာစီယာနောက်ကျောချိတ် အလွယ်တကူ ဖြုတ်နိုင်စေရန် တင်တင်စောက ရင်ကိုပင် ခပ်ကော့ကော့ လုပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ ဘရာစီ ယာ နောက်ကျောချိတ် ပြုတ်သွားသည်။ခပ်တင်းတင်း စည်းနှောင်ထားသော ဘရာစီယာ လျှော့ရဲသွားသည်။ မောင်မောင်စိုးက ဘရာစီယာ ရင်ပုံများကို တင်တင်စော၏ လည့်ပင်းနား သို့ရောက်သွားအောင် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင လှန်တင်လိုက်သည်။

‘‘ အို..ကြည့်ပါလား...တကယ်ကဲတယ်။ ဒီမှာ ရင်ဘတ် အကုန်ပေါ်ကုန်ပြီ’’

တင်တင်စောက အသံတုန်တုန်လေးနှင့် ခပ်သဲ့သဲ့ပြောသည်။ မောင်မောင်စိုးကိုလည်း ရှက် မျက်လုံးလေးဖြင့် တစ်ချက်ဝင့်ကာကြည့်သည်။ မောင်မောင်စိုးက ဘရာစီယာရင်ပုံများလှန် တင်ဖယ်ရှားပစ်လိုက်၍ အထင်းသားပေါ်လာသော ထွားကြိုင်းမို့ဝန်း ဆူဖြိုးသော နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကို အားရပါးရပင် စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။  

‘‘ မမ နို့ကြီးတွေကလည်း ရှယ်ဘဲဗျာ။ တော်တော်ထွားတယ်။ စူပြီးမို့တက်နေတာဘဲ။ ကိုင်ကြည့်မယ်နော်’’

ပါးစပ်ကလည်းပြော လက်နှစ်ဘက်ကိုလည်း ဆန့်ထုတ်ကာ တင်တင်စော နို့အုံနှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင်ဆုပ်နယ်သည်။

‘‘ အိုး.....ဟင့်......ဟင့်’’

သူမ၏နို့တွေသည် မောင်မောင်စိုးအတွက် အစိမ်းမဟုတ်ပါ။ မောင်မောင်စိုး ကိုင်တွယ်ဖူး သော နို့တွေဖြစ်သည်။ သို့သော် ယခုလိုတော့ နို့အုံကြီးနှစ်ခုလုံး အဖွေးသားပေါ်အောင် ကိုင်တွယ်ခြင်းတော့ မဟုတ်ခဲ့ပါ။မောင်မောင်စိုးအဖို့ ကိုင်တွယ် ဆုပ်နယ်ရတာ ပို၍ပင် စီးပိုင်အရသာတွေ့သလို နို့အကိုင်ခံရသော တင်တင်စောအဖို့လည်း ယခင်ကထက် ပို၍ ဖီလင်တက် သာယာမိသည်။ 

မောင်မောင်စိုးကတော့ တကယ့်လူပင်။ တင်တင်စော၏ နို့အုံ နှစ်လုံးကို အားမနာတမ်းပင် စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်နေသည်။ နိုအုံသားကြီးများကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နယ်ယုံသာမက နို့အုံသားအောက်ဘက်မှ လက်နှင့်မ၍ အအိ အတင်း အပျော့အတွဲတို့ ကို အလေးချိန်ဆသလို ကိုင်၍ကြည့်သေးသည်။

နို့သီးများကိုလည်း လက်ညိုးထိပ်ဖြင့် ဖိထောက်ကုတ်ပွတ်လိုက်သေးသည်။ တင်တင်စော၏နို့ကြီးသည် ကြီးထွား၍ လုံးဝန်းသည်။ သိပ်တွဲအိမနေ။ နည်းနည်းတော့ ပျော့၍နေသည်။မြစပယ်လောက်တော့ တင်းတင်းရင်းရင်း မရှိ။ ဒီမိန်းမနို့တွေကို သူ့လင်က အပီဆွဲထားလို့ နည်းနည်းတောင် ပျော့ကျနေပြီဟု မောင် မောင်စိုး၏ စိတ်ထဲတွင် တွေးမိလိုက်သည်။ 

ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်နေသော်လည်း နို့အုံသားများက ကြီးကာ မို့ဝန်းနေသောကြောင့် ဆုပ်ကိုင်ရ၊ ဆွဲရတာတော့ ကောင်းပါသည်။ နို့သီးခေါင်းက လည်း သိပ်လည်းမရှည် တိုစိစိ စူတူတူမျိူးလည်းမဟုတ်။ အနေတော် မတိုမရှည်ဖြစ်ကာ တင်းမာကော့ကောက်ကာ ချွန်နေသည်။ မောင်မောင်စိုးက ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းကို အသာပါးစပ်ဖြင့် ကုန်း၍စို့ပေးသည်။ 

ဘယ်ဘက်နို့သီးကို စုပ်ပေးချိန်တွင် ညာဘက် နို့သီး ကိုလည်း ခပ်နာနာလေး ညှစ်ပေးသည်။ လင်တော်မောင်က မကြာခဏ နို့ကိုင် နို့ဆွဲ လုပ် တတ်သောကြောင့် တင်တင်စောမှာ နို့ဆွဲခံရတာကို အလွန်ပင်သဘောကျ ဖီလင်ယူတတ်နေ သည်။ယခု မောင်မောင်စိုးက ကျွမ်းကျင်စွာ စို့ပေး ဖျစ်ညှစ်ပေးလာတော့ တင်တင်စော တစ်ယောက် အထူးပင် သဘောကျသွားသည်။ အကြိုက်တွေ့သွားသည်။

‘‘ စို့ပေးစမ်းပါကွာ..တို့နို့သီးတွေကို အပီစို့ပေးစမ်းပါ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလည်း ဆွဲညှစ်ပေး...လုပ်လေ....စို့စမ်းပါ။ ဆွဲညှစ်စမ်းပါ..ဟင့်ဟင့်’’ 

နို့စို့၊ နို့သီးညှစ်ခံရတာ ဖီလင်ရှိလွန်းသောကြောင့် တင်တင်စောက ပါးစပ်မှ ဖွင့်ဟကာ ထုတ်ပြောလိုက်မိလေသည်။ လူသူကင်းရှင်းသော နေရာတွင် နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ် လပ်လပ်ရှိနေသောကြောင့် တင်တင်စောမှာ အတော်လေးရဲတင်းနေသည်။ထိုသို့ ပွင့်အံ ပြောဆိုလာခြင်းသည် တင်တင်စောတစ်ယောက် မည်မျှ ရမက်ထန်ကာ တဏှာဇောတွေ ပြင်းပြနေကြောင်း ပြသခြင်းမို့ မောင်မောင်စိုးလည်း အားရကျေနပ်သွားသည်။ 

အမျိူးသမီး ၏ နို့သီးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစို့သည်။ ဘယ်နို့သီးတစ်လှည့် ၊ ညာဘက်တစ်လှည့် ပြောင်း၍စို့ပေးသည်။နို့သီးတစ်ခုကို စို့ပေးနေချိန်တွင် ကျန်နို့သီးများကို ခပ်နာနာ ဖျစ် ညှစ်ဆွဲသည်။ နို့သီးများကို စို့ရုံသာမက နို့အုံသားကြီးကိုပါ ပါးစပ်ဟ၍ အားရပါးရ ငုံခဲလိုက်လေသေးသည်။ 

နို့အုံသားများက ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်ရာ ငုံခဲရသည်မှာ အမှည့် လွန်စပြုသော ပန်းသီးကို ကိုက်ရသည့်နှယ် အိတွဲတွဲနှင့် အရသာတစ်မျိူး ခံစားရသည်။ တင်တင်စောမှာ ခေါင်းတယမ်းယမ်း၊ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနှင့် လူးကာ ကော့ကာ ဖြစ် နေသည်။ တစ်ချိန်တွင် မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏ ညာဘက်နို့သီးကို သွားဖြင့် ကိုက်ချလိုက်သည်။ 

‘‘ အား...နာတယ်ကွ...မကိုက်နဲ့လေ’’

ဖီလင်ယူကာ အရသာခံနေသော တင်တင်စော ဆက်ကနဲတွန့်သွား၍ အော်ဟစ်သံကလည်း ပေါ်လာသည်။ နို့စို့ပေးနေသော မောင်မောင်စိုး၏ ခေါင်းကိုလည်း ဆက်ကနဲ တွန်းဖယ် ပစ်သည်။ မောင်မောင်စိုး၏ ခေါင်းနောက်လန်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ နို့သီးခေါင်း ကျွတ်ထွက် သည်။ သူကိုက်လိုက်သော နို့သီးခေါင်းလေးမှာ နီရဲကာ ဆတ်ဆတ်ပင် တုန်ခါ၍ ကော့ ထောင်ချွန်တက်နေသည်။ 

‘‘ ဆောရီးဗျာ..နို့စို့ပေးရင်း မရိုးမရွဖြစ်လာလို့ ကိုက်လိုက်မိတာပါ... နာသွားလား’’

‘‘ အိုး...နို့သီးကို သွားနဲ့ကိုက်တဲ့ဟာဘဲ....နာတာပေါ့ကွ’’

မောင်မောင်စိုးက ကြယ်သီးများပြုတ်နေပြီးဖြစ်သော တင်တင်စော၏ အိမ်းကျီကို အသာ ဖယ်ခွာပစ်လိုက်သည်။ ချိတ်ပြုတ်နေသော ဘရာစီယာကိုလည်း အသာဖယ်ရှားသည်။ တင် တင်စောသည် ထိုသို့ပြုမူမှုများကို ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ငြင်းဆန်ခြင်းမပြုဘဲ လိုးလား သဘောကျစွာ ခံနေသည်။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်က အဝတ်အစားများ ဆွဲဖယ်ခွာပေးမှု သည် တစ်မျိူးတစ်ဖုံ စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းသည်ကိုလည်း လက်တွေ့ပင် သိရှိခံစားရ လေသည်။

မောင်မောင်စိုးက အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ချန်မထား။ ပေါင်လုံးကြီးများ တလျှောက် ဆွဲချကာ ချွတ်ပစ်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်သောအခါ မောင်မောင် စိုးသည် တင်တင်စော၏ ခြေရင်းတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လက်များကို ဆန့်တန်း၍ ဘောင်းဘီခါးစည်းမျှော့ကြိုးကို တစ်ဘက်တစ်ချက်ကိုင်၍

အောက်သို့ဆွဲချခြင်းဖြစ်သည်။ သိပ်မြန်မြန်ကြီးလည်းဆွဲမချ။ အသာအယာဆွဲချခြင်းဖြစ်ရာ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသည် လိပ်၍ တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်လုံးကြီးများအတိုင်း အောက်ဘက်ဆီ တဖြည်းဖြည်းချင်း လျှော ကျသည်။

ခြေကျင်းဝတ်များသို့ရောက်သောအခါ တင်တင်စောက ခြေထောက်တစ်ခုချင်းစီ အသာမြောက်ကြွကာ အောက်ခံဘောင်းဘီ ကျွတ်ထွက်သွားစေရန် ကူညီ၍ပင် ပေးလိုက်လေ သေးသည်။ ယခုအခါတွင် တင်တင်စော ရမက်အဟုန်ပြင်းထန်ကာ သူမ၏ တကိုယ်လုံး ကာမအဆိပ်တွေတက်နေရာ အရှက်အကြောက်တွေ ကင်းမဲ့လျှက် အထူးပင် ရဲတင်းနေ သည်။ 

ခါတိုင်း ထိန်းသိမ်းခဲ့သော သိက္ခာ တွေလည်း ဘယ်ရောက်မှန်းမသိနိုင်တော့ပါ။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေး ချွတ်ပစ်ပြီးနောက် မောင်မောင်စိုးသည် ဒူးထောက်နေရာမှ ခေါင်းမော့ကာ တင်တင်စောကို ကြည့်သည်။ ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ရ သည်။ စောက်မွှေးများ အုပ်သလိုဖြစ်နေသည်မို့ အကုန်အစင်မမြင်ရ။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူများ၏ အပြင်ဖက်ခြမ်းသာ ထင်ရှားစွာမြင်နိုင်သည်။ 

အဖုတ်အထက်ပိုင်းနှင့် အလည် ခေါင်အကွဲကြောင်းမှာမူ စောက်မွှေးတို့ ယှက်ဖြာဖုံးကာထားသောကြောင့် မပေါ့်တပေါ် ဖြစ်နေသည်။ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို စေ့၍ ရပ်နေသောကြောင့်လည်း အဖုတ်သည် ပေါင်ကြားတွင် ညပ်သလိုဖြစ်လျှက် ပေါ်သင့်သလောက် မပေါ်ပေ။

ရှပ်ဟိုက်သော ဝမ်းပျဉ်း သား အိအိထွေးထွေးများ၊ မို့ဝန်းလေသော နို့အုံသားကြီးနှစ်ခုတို့ကို ဆက်မြင်ရသည်။ အောက်မှ အပေါ်သို့ ပင့်ကြည့်သောကြောင့် နို့အုံသား အောက်ဘက်ပိုင်းကို ပိုပီပြင်စွာ မြင်ရပေရာ တင်တင်စော၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ကျွဲကောသီးအလတ်စား တစ်လုံး ထက်ပိုင်း ဝက်ကာ ကပ်ချိတ်ထားသည့်အသွင်မျိူး တွေ့နေရသည်။

‘‘ ဘယ်လိုလဲကွ..လူကိုကြည့်ရုံဘဲ ကြည့်နေမှာလား’’

မိမိကို မော့၍ကြည့်နေသော မောင်မောင်စိုးကို တင်တင်စောက စိတ်မရှည်သလို ပြောသည်။

‘‘ မမက တော်တော်တောင့်တာကိုးဗျ။ တုံးလုံးချွတ်ကြည့်မှ ပိုပီပြင်လာတယ်။ ဒါကြောင့် အားရအောင် ကြည့်နေမိတာပါ’’

‘‘ အိုး..တော်ပါ...’’

‘‘ ဒါပေမယ့် မမ စောက်မွှေးတွေက တော်တော်ရှည်တယ်။ စောက်ပတ်ကို ကောင်းကောင်း မမြင်နိုင်ဘူး။ စောက်မွှေးတွေ

ရိတ်လိုက်ရရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်... ရိတ်မလား....’’

‘‘ ဟာ...မရိတ်ဘူး။ ... မလုပ်နဲ့’’

တင်တင်စောသည် ယခုပင် စောက်မွှေးအရိတ်ခံရတော့မည့်အလား စောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါး နှင့် ဖုံးကာပစ်လိုက်ရင်းပြောသည်။ တင်တင်စောသည် စောက်မွှေးတစ်ခါမှ မရိတ်ဖူးပါ။ ယခု စောက်မွှေးရိတ်လျှင် လင်တော်မောင်တွေ့မြင်ပါက၊ ဖြေရှင်းရခက်နေပေလိမ့်မည်။

‘‘ ဘာဖြစ်လို့လဲ မမရာ။ စောက်မွှေးရိတ်လိုက်ရင် စောက်ပတ်လေး ပြောင်ရှင်းသွားပြီး ပိုလှလာမှာပေါ့..’’

‘‘ ဟာကွာ...မရိတ်ချင်ဘူး’’

ဒါကိုတော့ တင်တင်စောအပြတ်ငြင်းသည်။

‘‘ ဒါဆို ပေါင်ကြီးတွေ ကားလိုက်လေ...ပေါင်စေ့ထားတော့ အဖုတ်က ပေါင်ကြား ညှပ်နေတယ်..’’

‘‘ မင်းကလဲ ... တကယ်ဘဲ...’’

ထိုသို့ပြောသော်လည်း ပေါင်ကြီးတွေကိုတော့ ကား၍ ပေးလိုက်သည်။ ပေါင်ကားသွား တော့ အဖုတ်က အနည်းငယ် ပေါ်ပေါ်လွင်လွင်ဖြစ်လာသည်။ မောင်မောင်စိုးက တင်တင် စော၏ ပေါင်ကြီးများကို ဘယ်ညာ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ခြေသလုံးမှ ပေါင်ရင်းအထိ အသာ ပွတ်သပ်သည်။ ပေါင်ရင်းနားကို ဖျစ်ညှစ်ကာ ဟိုပွတ်သည်ပွတ်လုပ်သည်။ ပေါင်ချန်ကို ပွတ်ရင်း မသိမသာလေး ဘေးသို့ဆွဲဆွဲချပေးရာ စောက်ပတ်သည် မပြဲတပြဲ အာ၍ သွားသည်။

‘‘ ဟိတ်... ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွ...မင်းဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ....’’

ပေါင်ရင်းတဝိုက် ပွတ်နေရာမှ စောက်ပတ်ကို ကျကျနန ဆွဲဖြဲလာသောအခါ တင်တင်စော က အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်ပြီးမေး၏။

‘‘ မမ ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်လာအောင် လုပ်ပေးမလို့ပါ...မမ ဇိမ်တွေ့စေရမယ်.....စိတ်ချ....’’

မောင်မောင်စိုးက ထိုသို့ပြောပြီးနောက် သူ့မျက်နှာကို တင်တင်စော၏ ပေါင်ရင်းခွဆုံမှ စောက်ပတ်သို့ ထိကပ်အပ်ချသည်။ စောက်ပတ်ပေါ်ပါးစပ် ထိကပ်ရောက်ရှိသည်။ ရုတ်တရက် မထင်မှတ်သော ထိုအတွေ့အကြုံသည် တင်တင်စောကို တုန်ရင်သွားစေသည်။

‘‘ အိုး....ဟေ့....’’

ပါးစပ်မှ ယောင်ယမ်းရေရွတ်သံပေါ်လာသည်။ နောက်သို့ဆုတ်ရန်လည်း ကြိုးစားသည်။ သို့သော် မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏ တင်ပါးကြီးကို မိမိရရသိုင်းဖက်ကာ ဆွဲထား ရာ တင်တင်စောမှာ နောက်မဆုတ်နိုင်ပေ။ပခုံးနှစ်ဖက်ဖြင့်ကြားမှ ကလန့်ကာ ဖိတွန်း ထားသလိုမျိူး လုပ်ထားသည်မို့လည်း တင်တင်စော အနေဖြင့် ကားပေးထားသော ပေါင် ကြီးနှစ်ခုကိုလည်း ပြန်စေ့ကပ်ခြင်းမပြုနိုင်။ မောင်မောင်စိုး၏ ပါးစပ်သည် စောက်ပတ် ပေါ်ကျကျနနထိမိသည်။

စောက်မွှေးများက မောင်မောင်စိုး၏ နှာခေါင်း ပါးများနှင့် နှုတ်ခမ်းတို့ကို ယားကျိကျိနှင့် ထိမိနေကြသည်။ မောင်မောင်စိုးသည် အဖုတ်အလည်ခေါင် အကွဲကြောင်း ဟတတ နေရာလေးကို လျှာနှင့် ထိုးကာ အသာရက်ပေးလိုက်သည်။ တင်တင်စော ဆက်ကနဲ တုန်သွားရပြန်သည်။

‘‘ ဟိတ် ....မောင်စိုး....မလုပ်နဲ့ကွာ...ဒါတော့ မလုပ်နဲ့’’

ပါးစပ်မှလည်း ကမန်းကတမ်းပင် ပြောဆို ကန့်ကွက်သည်။ စောက်ပတ် အရက်ခံလိုက် ရမှုကြောင့် စိတ်တွေ အရမ်းတုန်ခါလှုပ်ရှားသွားသလို၊ ထိတ်လန့်ရှက်ကြောက်ခြင်းလည်း ပြင်းစွာဖြစ်သည်။

တင်တင်စောလို သေသေဝပ်ဝပ် နေထိုင်လာခဲ့သော မိန်းမတစ်ယောက် အတွက် စောက်ပတ်အရက်ခံရမှုသည် အတော့်ကို လွန်ကဲလှသော ကာမမှုဖြစ်သည်။ဖီလင် တွေ အပြတ်တက်နေသည့်တိုင် ထိုအပြုအမူကို ရုတ်တရက် လက်သင့်မခံနိုင်ပါ။ မောင် မောင်စိုးကတော့ တင်တင်စော ကန့်ကွက်ပြောဆိုနေမှုကို လုံးဝအရေးမထား။ စောက်ပတ် ကိုရက်သည်သာမက၊

စောက်စေ့ကိုပါ လျှာဖျားလေးနှင့် လှမ်းထိုးကလိလိုက်ပြန်သည်။ တင်တင်စော ထိုးထိုးတွန့်တွန့်ဖြစ်သွားရသည်။ သူမ၏ တကိုယ်လုံး ထူပူဖိန်းရှိန်းသွား သည်။ ကျင်စက်နှင့် အတို့ခံလိုက်ရသလိုမျိူး ဖြစ်သွားသည်။မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏ စောက်စေ့ကို ပါးစပ်ဖြင့်ကပ်ကာ စုပ်ပေးပြန်သည်။ ထိုထိတွေ့မှုကတော့ စောစော ပိုင်းက ခံစားရတာတွေထက်ပိုပြင်းထန်သည်။ တင်တင်စော တကိုယ်လုံးရှိသွေးသားတို့ ဆူပွက်ကုန်ပြန်သည်။

‘‘ ဟေ့...မလုပ်ပါနဲ့..အိုးအိုး.....မလုပ်နဲ့လို့ဆိုနေမှ..ဟာ.....ဟ....ဒုက်ခဘဲ ရွံလည်း မရွံဘူး...’’

တင်တင်စောမှာ မိမိကိုယ်မိမိ ဘာဖြစ်မှန်းပင်မသိတော့ပါ။ မကြုံဖူးသော ဖီလင်ကို ခံစားရလျှက် ကာမယမ်းအိုး ပေါက်ကွဲကာ အလွန်ကို ရမက်ထန်လာသည်။ ယခုမောင်မောင်စိုး လုပ်နေသော အပြုအမူသည် ရွံရှာ

စက်ဆုတ်ဖွယ်ကောင်းမှန်းသိသော်လည်း ထိုအပြုအမူ၏ ဖီလင်အရသာကိုတော့ မိန်းမိန်းမူးမူးကြီးကို ခံစားနေရပြီ။ ငြင်းပယ်ကန့်ကွက်စကား တွေ ပြောနေချိန်မှာပင် သူမသည် စောက်ပတ်ကို ပို၍ ကော့ကော့ပေးမိသည်။မောင် မောင်စိုး အပီအပြင်ကို ရက်နိုင်ရန် အလိုအလျှောက်လှုပ်ရှားဆောင်ရွက်ပေးမိသည်။ ပေါင် ကြီးများလည်း ပိုကားထွက်သည်။ တင်တင်စော၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ ကတော့ တသောသောကိုထွက်နေသည်။ များလည်း များသည်။

စောက်ပတ်ရက်ပေး စုပ် ပေးနေသော မောင်မောင်စိုး၏ ပါးစပ်တဝိုက် ပေကျန်ကုန်ရုံမက၊ မေးစေ့ဆီသို့ပင် စောက်ရည်ကြည်အချိူ့ စီးကျကာ အောက်သို့ တောက်ကနဲ တောက်ကနဲပင် ပေါက်ပေါက်ကျနေသည်။မေးစေ့မှ တောက်တောက်ယိုကျလာသော စောက်ရည်ကြည်တို့ မှာ မောင်မောင်စိုး၏ ပုဆိုးပေါ်ကျ၏။ 

ထိုသို့ ကျသည့်နေရာသည် ပုဆိုးအောက်တွင် မတ် တောင်နေသော လီးချောင်းကြီး၏ အပေါ်သို့တည့်တည့်တန်း၍နေပြန်ရာ မောင်မောင်စိုး၏ လီးသည် ငေါ့ကနဲ ငေါက်ကနဲ ပိုလှုပ်လာသည်။ လီးနှင့်ထိနေသော ပုဆိုးအသားတစ် ဝိုက် စိုစိစိဖြစ်လာသည်။မကြာပါ။ တင်တင်စော၏ ကန့်ကွက်ငြင်းဆန်သံတို့ ပပျောက်ကုန်သည်။ တင်တင်စော၏ ပါးစပ်မှ တအိုအို တအင်းအင်း ညည်းတွားသံလေးများ မတိုးမကျယ်ပေါ်လာနေသည်။ 

သူမ၏ လက်များကလည်း ပေါင်ကြားရှိ မောင်မောင်စိုး၏ ခေါင်းနောက်ဘက်ပိုင်းကို လှမ်းကိုင်ကာ ရှေ့သို့ ဖိ၍ဖိ၍ဆွဲကာ ထူမသည်။ စောက်ပတ်ပေါ်ပို၍ ပါးစပ်ထိမိအောင် လုပ်ပေးသည်။မောင်မောင်စိုး၏ ဘယ်ညာလက်ချောင်းများသည် တင်တင်စော၏ ဖင်သား ကြီးနှစ်ခုကို ခပ်တင်းတင်းကိုင်ကာ ဆွဲဖြဲပေးသည်။ ဖင်ဖြဲခံရမှုကြောင့် ဖင်အကွဲကြောင်း ကြားထဲမှ စအိုပေါက်လေးသည် ပြဲ၍ပြဲ၍လာသည်။ ဖင်၀ ယားကျိကျိဖြစ်လာ၏။ 

မောင် မောင်စိုးသည် ဖင်ပေါက်ကို ဆွဲဖြဲရုံသာမက၊ စူထွက်လာသော စအိုပေါက်ကို ညာလက်မ ဖြင့် မထိတထိထိုး၍ ပွတ်ပွတ်နေပြန်ရာ စောက်ပတ်ရက်ပေးခံရမှုကြောင့် ရင်တုန်ကာ အပြတ်ဟော့နေအောင် တင်တင်စော ဖင်ပေါက်မှလည်း ဖီလင်တက် အရသာ တွေ့လာပြန် ကာ တဟင်းဟင်းပင်ရမက်ဇော တက်နေလေတော့သည်။

‘‘ အား ဟင့်ဟင့် .. ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ...အိုးအိုး....ယားတယ် သိလား..... ဟင့် ဟင့်..... အမေ့........အိုး အိုး...........အိုး.......’’

တင်တင်စော၏ ခေါင်း ဘယ်ညာ ယမ်းခါနေသည်။ စည်းထားသော ဆံပင်များပင် ပြေလျှော ကျလာသည်။ တင်တင်စော ဆံပင်တွေက အတော်ရှည်သည်။ တင်ပါးကျော်ကျော်လောက် ကိုရောက်သည်။

ပြေကျလာသော ဆံပင်များသည် ဖင်သားကြီးများကို ဆုတ်ကိုင်ဆွဲဖြဲနေ သော မောင်မောင်စိုး၏လက်ခုံများပေါ်ကျနေသည်။ တင်တင်စောမှာ ခေါင်းဘယ်ညာ ယမ်းခါလှုပ်ရှားနေရာ မောင်မောင်စိုး၏ လက်ကို ထိမိသော ဆံပင်တို့ကလည်း ဟိုသည် လှုပ်ရှား ဆော့ကစား၍ မောင်မောင်စိုး၏ လက်များ ဆံပင်နှင့် ထိပွတ်ပေးသလိုမျိူး ဖြစ်နေလေတော့သည်။

‘‘ အားပါး.....တကယ်ရက်လို့ ကောင်းတဲ့ စောက်ပတ်ပါလား...မို့ဖေါင်းပြီး အရည်ကလည်း အရမ်းရွမ်းတယ်....’’

မောင်မောင်စိုးသည် အဖုတ်ရက်နေရာမှ အသာခွာပြီး ပြောသည်။ မိမိရက်ပေးထားမှု ကြောင့် ဖီလင်အပြတ်တက်နေပြီး လေထိုးထားသည့်နှယ် မို့မို့ကြီးဖေါင်းကားပြီး ဆီပုလင်း မှောက်ကျထားသလို အရည်ကြည်တွေ ရွမှ်းရွမှ်းစိုနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို အားရစွာ ကြည့်သည်။ 

တင်တင်စောမှာ ကျမ်းမာသန်စွမ်းပြီး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်လည်း နေတတ်သော မိန်းမမို့ စောက်ပတ်နံ့က သင်းသည်။ စောက်နံ့စူးစူးလေးကပင် မွှေးသလိုမျိူးဖြစ်နေသည်။ ခပ်ဝိုင်းဝိုင်း ရှိသော စောက်အုံသည် မို့ဖောင်းနေရာ လေပူဖေါင်းကြီးအသွင်မျိူး ဖြစ်နေပြန်သည်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်ကို လျှာနှင့် ကျွမ်းကျင်ထိမိစွာ ထိုးကလိပြန်သည်။ 

သည်တစ်ခါတွင် ရက်ပေးစုပ်ပေးခြင်းမဟုတ်တော့။ လျှာကိုဆန့်တန်းကာ တောင့်တောင့်လုပ်နိုင်သမျှ လုပ်ကာ စောက်ခေါင်းထိုးသွင်းကလိခြင်းဖြစ်သည်။ လျှာကိုသွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်သည်။ လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင်ထိုးသွင်းကာ ဘယ်ညာ လှည့်ပတ် ထိုးကလိပေးသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် အထက်အောက် ထိုးပွတ်ပေးသည်။

စောက်စေ့ကို လျှာဖျားနှင့် ထိုးထိလိုက်သေးသည်။ ဘယ်လိုဘဲ လုပ်လုပ် ပြုလုပ်ချက်တိုင်းသည် တင်တင်စောကို အသည်းတအေးအေး ဖြစ်စေသည်သာ။ အမျိူးသမီးမှာ တီကောင် ဆားတွန့်သည့်ပုံ တကိုယ်လုံး တုန်ခါလှုပ်ရှားနေသည်။ ရမက် ဇောထန်နေသည်ကလည်းဘယ်လိုပြင်းထန်သလဲမမေးနှင့်။ အဆင့်ကုန်သို့ပင်ရောက်နေ သည်။ ပြင်းထန်လွန်းသော ရမက်စိတ်ကြောင့် ဘယ်လိုမှ အောင့်မနေနိုင်တော့။ ဟန်ချက် ပင် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ယိုင်လဲကျသည်။ 

ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်ကာ စောက်ပတ်ကို အပီထိုးကလိရက်နေသော မောင်မောင်စိုး၏ အပေါ်သို့ တင်တင်စော၏ ကိုယ်လုံးတီး ခန်ခာ ကြီး အိကျသည်။ သည်လိုမျိူးလဲကျမည်ဟု ထင်မထားသော မောင်မောင်စိုးမှာလည်း တောင့်ခံထိန်းမထားနိုင်ဘဲ ပက်လက်လှန် လဲကျသည်။တင်တင်စောမှာလည်း ပက်လက်လှန် လဲကျသော မောင်မောင်စိုး၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ထပ်ရက်သား ဆက်၍ ပါသွားသည်။

ရမက်ဇော ပြင်းထန်နေသော တင်တင်စောသည် မောင်မောင်စိုး၏လီးကို လှမ်းဆွဲသည်။ စိတ်ဇောထက်သန်နေမှုကြောင့် ပုဆိုးကိုပင် ဆွဲချွတ်ဖို့ သတိမရ။မတ်တောင်နေသော လီး ကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ လှမ်းဆုပ်ကိုင်ဆွဲခြင်း ဖြစ်သည်။ မောင်မောင်စိုး၏ပုဆိုးသည် လျှော့ တိလျှော့ရဲဖြစ်နေရာ အလွယ်တကူပင် ဆွဲချဖယ်ရှားပစ်နိုင်ပါသည်။ 

တင်တင်စောကတော့ လီးကိုသာ မဲနေသည်။ ဆုပ်ကိုင်တာကလည်း တအားပင် ညှစ်ဆွဲသလိုမျိူးဖြစ်နေသည်။ တင်တင်စောသည် လီးကိုတအားဆုပ်ကိုင်ရင်း မောင်မောင်စိုး၏ပါးစပ် ပါးပြင် လည်မျိူ တို့ကိုလည်း အငမ်းမရပင် တပြွတ်ပြွတ် တပျပ်ပျပ်မြည်အောင် စုပ်နမ်းနေသေးသည်။ ရမက်ဇော အပြည့်ပါသော ထိုအနမ်းအစုပ်တို့က ကြမ်းတမ်းသည်။

‘‘ မမ..သိပ်မထန်နဲ့လေ...ဘယ်လိုများဖြစ်နေတာလဲ။ အရမ်းထနေပြီလား’’

မောင်မောင်စိုးကပင် ပြောယူရသည်။ တင်တင်စောအဖို့ အောင့်အည်း မျိူသိပ်ထားခဲ့ရသမျှ ကာမစိတ်အဟုန်တို့သည် ကျိူးပေါက်သော ရေကာတာကဲ့သို့ အရှိန်အဟုန် အထူးကို ပြင်း ထန်နေလေပြီ။

‘‘ ဟာ...လုပ်လေကွာ....ငါ့ကိုတက်လုပ်တော့ ချစမ်းပါကွ....တက်လိုးပါတော့ ....ငါ့ကိုလိုးပါတော့ ....ဟင်းး....ဟင်းး’’

တင်တင်စောသည် အငမ်းမရပင်ပြောဆိုသည်။ လီးကိုလည်း အပြတ်ကို ကိုင်ညှစ်ဆွဲသည်။

‘‘ လုပ်မယ်...လိုးမယ်.....မမကိုလိုးမှာပေါ့။ လီးကို ဒီလိုကြီး ညှစ်ထားတော့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လိုးလို့ရမှာလဲ။ ဖယ်ပေးပါဦး’’

တအားညှစ်ကိုင်ထားသောကြောင့် ကြာလျှင် ဂွေးတက်လာနိုင်သည်မို့ မောင်မောင်စိုးက ထိုသို့ပြောရင်း သူ့လီးကို ကိုင်ညှစ်ထားသော တင်တင်စော၏လက်ကို ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ရ သည်။ သည်မိန်းမ ထန်တော့လည်း ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရတော့အောင်ပါဘဲလားဟုလည်း စိတ်ထဲမှပြောမိသည်။

‘‘ ငါ့ကိုလိုးပါတော့ မောင်စိုးရာ .... ငါ့အဖုတ် အရမ်းယားနေပြီ..မနေနိုင်တော့ဘူး.....လိုးစမ်းပါ.....လို းစမ်းပါ......’’ 

တင်တင်စောကတော့ မရှက်နိုင် မကြောက်နိုင်ပင် တရစပ်ပြောနေသည်။ လီးက လက်မှ လွတ်သွားသော်လည်း မောင်မောင်စိုးကို အတင်းပင်ဖက်တွယ်ထားသေးသည်။ ကိုင်ဆောင့် သလိုပင် လုပ်လိုက်သည်။

‘‘ လိုးမှာပေါ့.....လာ..လာ.....အိပ်ခန်းထဲမှာ သွားလိုးကြမယ်လေ...ကွာ...’’

မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စောကို အတင်းပင် ခါးဖက်ကာထိန်းချူပ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲ ခေါ် သွားသည်။ ပြေပြေလျှော့လျှော့ဖြစ်နေသော သူ့ပုဆိုးလည်း ကျွတ်ကျကျန်ခဲ့သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီကလည်းမပါတော့သည်မို့ သူ့ပုဆိုးကျွတ်ကျသွားသည်နှင့် မောင်မောင် စိုးမှာ ဖင်ကြီးအပြောင်သား၊ လီးကြီးအတောင်သားဖြင့် အောက်ပိုင်း ဘလာကျင်းနေတော့ သည်။ 

ကာမစိတ် အရမ်းဟော့နေသော တင်တင်စောကို မနည်းကြီးပင်ဖက်ကာ အိပ်ခန်းထဲအရောက် ခေါ် သွင်းရသည်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်သောအခါ ဖက်ရက်သား ကျသွားသည်။ တင်တင်စောက မောင်မောင်စိုး၏ လီးကိုလှမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။

‘‘ ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေးတော့...’’

မောင်မောင်စိုးက ခံတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်စင်းစင်းဖြစ်အောင်အိပ်လိုက်ပြီး ပြောသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားကာ တဏှာ အရမ်းထန်နေသော တင်တင်စောမှာ မောင်မောင်စိုး၏စကားကို ချက်ချင်းမကြား။ လီးကိုသာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်နေသည်။

‘‘ လီးစုပ်ပေးလေ’’

နောက်တစ်ခါထပ်ပြောမှ တင်တင်စော ကြားလေတော့သည်။

‘‘ မလုပ်တော့ဘူးလားး’’

တင်တင်စောက ကမန်းကတမ်းမေးသည်။

‘‘ လုပ်မှာပေါ့။ မလုပ်ခင် လီးအရင်စုပ်ပေးဦးလေ..’’

‘‘ အို့...အရမ်းအလုပ်ခံချင်နေတယ်ကွာ....အရင်လုပ်ပေး ..ဟုတ်လား’’

ကာမမီးတောက် ဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်နေသော တင်တင်စောက မရှက်မကြောက်ပင် ပြောသည်။

‘‘ မမ တစ်ခါပြီးအောင် အရင်လိုးပေးမယ်....လိုးပေးပြီးရင် မမက လီးစုပ်ပေး ’’

တင်တင်စော နှုတ်တွန့်နေသည်။ စောက်ပတ်ကိုရက်ပေးမှု၊ လီးကိုပါးစုပ်နှင့် ငုံစုပ်ပေးမှု တို့ကို ယခင်က တင်တင်စောကြားပင်မကြားဖူးခဲ့ပါ။မြစပယ်နှင့်မိုက်ကယ်၊ မြစပယ်နှင့် မောင်မောင်စိုးတို့လိုကာမစပ်ယှက်အပျော်ကြူးကြတာကို ချောင်းကြည့်တော့မှပင် မြစပယ်က လီးစုပ်ပေးမှု၊ မိုက်ကယ်နှင့် မောင်မောင်စိုးတို့က မြစပယ်၏ စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးမှုများကို မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်။

ချောင်းကြည့်ခဲ့ရတာကလည်း အသည်းယားရင်ဖိုခဲ့သော်လည်း ထိုကိစ္စများကို မိမိကိုယ်တိုင်ပြုလုပ်ကြည့်ဖို့တော့ စိတ် ပင်မကူးခဲ့ပါ။ စက်ဆုပ်ရွံရှာဖွယ်ကောင်းသော အလုပ်အဖြစ်သာ သဘောထားခဲ့သည်။ထို့နောက် မောင်မောင်စိုးက သူမစောက်ပတ်ကိုရက်ပေး စုပ်ပေး ကလိပေးတာကို အပီအ ပြင်ခံခဲ့ရကာ ၊ ရမက်ဇောလည်းအထူးပြင်းထန်လာ၍ အလိုးမခံရမနေနိုင်တော့အောင် ကြွရွ လာရသည်။ 

စောက်ပတ်ရက်ပေးတာခံမှုကို အရသာ တွေ့ခဲ့သော်လည်း စက်ဆုပ်ဖွယ်ရာ အဖြစ်သာ ထင်မြင်ထားမှုကတော့ မပျောက်သေးပါ။ လီးစုပ်ပေးဖို့ကတော့ အထူးကို ဝန် လေးနေသည်။ ထို့ကြောင့် မောင်မောင်စိုး၏ စကားကို တုံ့ပြန်ခြင်းမပြုနိုင်ဘဲနှုတ်ဆိတ်၍ သာနေသည်။ သို့သော် မောင်မောင်စိုးက တက်လိုးနိုင်ရန်တော့ အလိုက်သင့် ပက်လက် လှန်ကာ ဒူးထောက်ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ 

‘‘ မမ တော်တော်ခံချင်နေတာကိုး..ဒါဆို ကျွန်တော် အရင်တက်လိုးပေးမယ်... ပြီးတော့ လီးစုပ်ပေးပေါ့’’ 

မောင်မောင်စိုးက ထိုသို့ပြောရင်း လှဲအိပ်နေရာမှ ထကာ တင်တင်စော၏ ပေါင်ခွကြားကို တက်ခွလိုက်သည်။

‘‘ ဘယ်လိုလဲ သိပ်အလိုးခံချင်နေတာလား’’

တက်ခွလိုက်သော်လည်း စောက်ပတ်ထဲ လီးကို ထိုးမသွင်းသေးဘဲ လီးကိုစောက်ပတ်မှ ခြောက်လက်မသာသာခန့်တွင် ထားကာ မောင်မောင်စိုးက မေးသည်။အလိုးခံချင်စိတ်များဖြင့် ကြွရွထနေသော တင်တင်စောကလည်း အရှက်အကြောက်တွေ ဘေးချိတ်ပစ်ကာ အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ပြန်ပြောသည်။

‘‘ အင်းလေ......ဟင့်ဟင့်....မင်းသိနေသားနဲ့ကွာ။ လုပ်လေ...မင်းလီးကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပေါတော့လား.ဘာစောင့်နေတာလဲ.....ထိုးလိုက်စမ်းပါ..’’

‘‘ ဖင်ကိုကြွတင်ပေးလေ..’’

‘‘ အင်း...အင်း..’’

တင်တင်စောသည် မိမိ၏ခြေထောက်ကိုကွေးကာ ဒူးထောက်ကွေးနေရာမှ လက်ဖြင့်ဖမ်း ဆွဲတင်၍ ပေးလိုက်ရာ တင်ပါးဆုံကြီးသည် ကွေးညွတ်ကာ ကော့ကြွတက်လာသည်။ မောင် မောင်စိုးက သည်မျှလောက်ဖင်ကြွလာမှုကို အားမရသေး။

‘‘ ဖင်က သိပ်မကြွသေးဘူး။ ဖင်ကြီးကြွနေအောင် လုပ်ပြီးမှ လိုးချင်တာ။ နည်းနည်းပင့်ပေးဦး’’

‘‘ ကျွတ်.....ကွာ....ဒီမှာ အသားကုန်ကြွပေးထားပြီးပြီ။ ဒီလောက်ကော့ပင်တင်ပေးထားတာတောင် မရသေးဘူးလားကွာ...’’

‘ ‘နည်းနည်းလေး ထပ်ကြွစေချင်လို့ပါ။ ကဲ ..ခေါင်းအုံးလှမ်းလိုက်။ ဖင်အောက်မှာ ခုရအောင်....’’

‘‘ ရော့.....ရော့......တကတည်းမှဘဲ’’

တင်တင်စောက လက်လှမ်းမီရာတွင်ရှိနေသော ခေါင်းအုံးတစ်ခုကို လှမ်းဆွဲကာ မောင် မောင်စိုးကို ပေးလိုက်သည်။ မောင်မောင်စိုးက ခေါင်းအုံးကို တင်တင်စော ဖင်အောက်သို့ ထိုးခုသည်။ တင်တင်စောကလည်း ခေါင်းအုံးခုနိုင်ရန် ဖင်ကို ကြွ၍ ကူပေးသည်။ 

ဆွဲထောင်ထားသော ခြေထောက်ကို အောက်ချကာ ဒူးကွေးခြေထောက်ပြီး တင်ကြွပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ တင်တင်စော၏ဖင်အောက်သို့ ထိုးခုသော ခေါင်းအုံးမှာ လိုးရာတွင် အသုံးချဖို့ သီးသန့်လုပ်ထားသော တင်အုံးမဟုတ်။ 

တကယ့်ခေါင်းအုံးအစစ်ဖြစ်သည်။ မှို့အပြည့်အသိပ်ရှိရာ ဒုကအတော်မြင့်သည်။ ထိုခေါင်းအုံးကြီးဖင်အောက်ထိုးခုသောအခါ တင်တင်စော၏ တင်ပါးကြီးသည် မွေ့ရာအထက် ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်ကို မြင့်တက်နေသည်။ တင်တင်စောသည် မွေ့ရာပေါ် ခြေချထောက်ထားသော ခြေထောက်များ ကိုအလိုက်သင့်ပြန်ထောင်လိုက်ရာ ဒူးခေါက်ကွေးမှ ကိုင်ဆွဲစရာပင်မလိုဘဲ ခြေထောက် နှစ်ချောင်း ခပ်ကားကားနှင့် အလိုက်သင့်ဖြစ်သွားသည်။

မောင်မောင်စိုးက သူ့လီးကို စောက်ပတ်ဝတည့်တည့်တေ့မိအောင် လက်ဖြင့်ပင် ကိုင်ထိန်းစရာမလိုဘဲ လီးထိပ်သည် စပ်ယှက်ရာ စောက်ခေါင်းအပေါက်ဝတွင် ကျကျနနတေ့ထောက်မိသည်။တင်တင်စောသည် လူနည်းစုမိန်းမများ၏စောက်ပတ်ထဲတွင်သာ ထူးခြားစွာပါရှိတတ်သည့် စောက်စေ့ထိပ် တစ်ထွက်နေသော အတက်သေးသေးလေးနှင့် လီးဒစ်ထပ်ဖူးဖျားပိုင်းတို့ ကျကျနနထိမိရာ တင်တင်စောရော မောင်မောင်စိုးပါ ထူးခြားသော ပူနွေးဖိန်းရှိန်းသည့် အတွေ့အရသာကို ခံစားရလေသည်။

မောင်မောင်စိုး အံတစ်ချက်ကြိတ်မိသလို တင်တင်စောမှာလည်း 

‘‘ အိုး’’ 

ဟု ညည်းသံသဲ့သဲ့ လေးပြုမိရှာသည်။ ကြက်သီးလေးများလည်း ရှိန်းကနဲထသည်။ မောင်မောင်စိုးသည် လီးကို စပ်ယှက်ရာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ တည့်တည့်ဝင်အောင် ထိုးစိုက်သွင်းမချဘဲ တမင် ပင် ချော်ထွက်အောင် အပေါ်သို့လှန်ကာ ကော့ထိုးလိုက်သည်။

ဒစ်ဖူးသည် စောက်ဖုတ်အ ကွဲကြောင်းကိုကပ်ထိုးသလို ထိုးပွတ်ကာ ချက်အောက်နားကို လာ၍ ထိထောက်မိသည်။ စောက်စေ့အတက်လေးကိုသာမက စောက်စေ့တစ်ခုလုံးကိုပါ ကျကျနနထိတွေ့ပွတ်တိုက်မိ သွားရာတင်တင်စောမှာ စောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းခြင်းမရှိသေးမီမှာပင် ရင်တုန်မော ဟိုက်ကာ ‘‘ပြီး’’ လုလုဖြစ်သွားကာ ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်။

‘‘ ဟာ..ချော်ထွက်သွားပြီ။ ဝင်အောင်ချိန်ပြီး သွင်းမှပေါ့..တကယ်ပါဘဲ ဟင့်.........ဟင့် ဟင့်.........’’

ပါးစပ်မှလည်း အားမလို အားမရ ရေရွတ်မိသည်။

‘‘ ဘေးချော်သွားတာမဟုတ်ဘူး မမရ။ တမင်ချော်ထိုးပေးလိုက်တာပါ။ စောက်စေ့ကို လီးနဲ့ ထိုးပွတ်လိုက်မိတာခံလို့မကောင်းဘူးလား’’

‘‘ သိပ်ဆွမနေပါနဲ့တော့ မောင်စိုးရာ။ တို့အရမ်း ယားနေပြီကွာ။ သွင်းမှာသာ သွင်းလိုက်စမ်းပါကွယ်။ လုပ်ချင်လွန်းလို့ပါနော်......’’ 

‘‘ အိုကေ အခုသွင်းပြီ....’’

မောင်မောင်စိုးသည် ဖင်ပြောင်ကြီးကို ခပ်ကွကွပြုကာ လီးနှင့်စောက်ပတ် တည့်မတ်အောင် ချိန်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အနည်းငယ်အားစိုက်ကာ ခပ်ဖိဖိ ထိုးချလိုက်သည်မို့ စသွင်း လိုက်သည့် သွင်းချက်တွင်ပင်

လီးချောင်းကြီး၏တစ်ဝက်သာသာခန့် စောက်ပတ်ထဲ မြုပ် ဝင်သည်။ တဏှာအရမ်းထန်ကာ စောက်ရည်ကြည်များရွနှ်းရွနှ်းစိုနေလျှက် ပေါင်ကြီးများ ကိုလည်း အလိုက်သင့်ကား၍ လီးဝင်လမ်းကြောင်းဖြောင့်အောင် အဖုတ်ဖြဲပေးထားတိုင် မက်စ်အချိူရည်ပုလင်း ဖင်ပိုင်းလောက်အလုံးတုတ်သော လီးချောင်းကြီးသည် တင်းတင်း ကြပ်ကြပ်ကြီးနှင့် ထိုးနင့်နေ၏။

‘‘ အား ကျွတ် .. ကျွတ်... ဝင်သွားပြီ ... ဟင့်’’

လီးအသွင်းခံလိုက်ရသော မိန်းမများ မြည်တမ်းလေ့ရှိသည့်စကားစုတစ်ခု တင်တင်စော ပါးစပ်မှ ပွင့်ထွက်လာသည်။ နောက်ထပ် ဆက်၍ထိုးသွင်းနိုင်ရန် စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်ချူသည့်အနေဖြင့် တစ်ပြူ တစ်ပြူလုပ်ပေးရန် မောင်မောင်စိုးက ဝင်သွားသော လီးအပိုင်းကို အသာအယာပြန်ဆွဲ ထုတ်သည်။ လီးကို အပြတ်တမ်းတလိုလားနေသော တင်တင်စော၏ စောက်ပတ်ကတော့ ဝင်နေသော လီးပြန်ကျွတ်သွားမှာ မလိုလားသည့်အနေဖြင့် လီးကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ညှစ် ဆွဲယူထားသည်။

သူမ၏ဖင်ကြီးသည်လည်း အထက်သို့ အလိုလို တော့ကြွတက်လာသည်။ ထို့ကြောင့် မောင်မောင်စိုး ဆွဲထုတ်လိုက်သလောက် လီးက အဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်မလာ။ အဖုတ် ညှစ်အားကြောင့် လီးမှာ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲပင်ဖြစ်လာသည်။ သည်လို အညှစ်ခံရမှု မျိူးမှာ ကြုံရခဲပြီး ဖီလင်လည်း အပြည့်ရှိသည်မို့ မောင်မောင်စိုး ခေါင်းမော့ဖင်ယမ်းပင် ဖြစ်သွားသည်။

‘‘ အား ပါး ပါး........ မမစောက်ပတ်နဲ့လီးကို စုပ်ပြီးညှစ်ပေးတာ ကောင်းလှချည်လားဗျာ.... ထပ်ညှစ်ပေးပါဦး ..... ... ....’’ 

မောင်မောင်စိုးက အံကြိတ်ကာပြောသည်။ ဝင်နေသော လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်ဖို့ မကြိုးစား တော့။စောက်ပတ်ကိုစသည့်အနေဖြင့်သာ တစ်ချက် ငေါ့ကနဲ ကော့လိုက်သည်။ ထိုကော့ လိုက်မှုသည် တင်တင်စောကို ဖီလင်ရသွားစေကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကလည်း လီးကြီးကို စောစောကလို ညှစ်၍ စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။

‘‘ အို...ဟင့်....ဟင့်....အားပါးရှီး....’’

‘‘ အား....အိ...အိ....ဟင့်...အဟင့်...’’

နှစ်ယောက်စလုံး တုန်ခိုက်ခိုက်ဖြစ်လျှက် ပါးစပ်တွေကလည်း အသံများပွင့်ထွက်သည်။ မောင်မောင်စိုးက လီးကို ဖိ၍ ထိုးသွင်းသည်။ တစ်ချက်ဖိချလိုက်တိုင်း လီးတစ်လက်မခန့် စောက်ပတ်ထဲ ပိုဝင်သည်။ တင်တင်စောအဖို့ လီးပိုဝင်လာလေလေ ဖီလင်ပိုရလေလေဖြစ် ကာ စောက်ပတ်ကလည်း ညှစ်အား စုပ်အားပိုပြင်းလာသည်။ မောင်မောင်စိုးမှာ တင်တင် စော စောက်ပတ်ညှစ်အားကို အကြိုက်တွေ့နေမိသည်။

ထို့ကြောင့် လီးကို ပို၍ ဝင်အောင် ဖိသွင်းချသည်။ သို့နှင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲ မြုပ်ဝင်ကာ မောင်မောင်စိုး၏ ဆီးစပ်နှင့် တင်တင်စော၏ ဆီးစပ်တို့လည်း တစ်သားတည်း ကျလုမတတ် အပ်ကျမတ်ကျ ထိကပ်သည်။ လီးက ရှည်လှပေရာ ဒီပြဲလန်ကြီးသည် သားအိမ်ကို စိုက်မိနေသည်။ ထိုစိုက်မိမှုကို နှစ်ယောက်လုံးပင် ရင်ဖိုမောဟိုက်အောင် သိရှိခံစားနေရသည်။ နာသလိုလို၊ အောင့်သလိုလိုနှင့် ကောင်းလှသည်။

‘‘ ဟင့် အင့် ... မင်းလီးကြီး အကုန်လုံးထည့်သွင်းလိုက်ပြီလားဟင်’’

ဖီလင်တက်လွန်းလှသောကြောင့် မျက်လုံးပင် မဖွင့်နိုင်တော့။ မှေးမှေးစင်းစင်းဖြစ်နေသော တင်တင်စောက မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

‘‘ အင်း...လီးအဆုံးဝင်သွားပြီ။ ကျွန်တော့်လီးကို မမစောက်ပတ်နဲ့ ကောင်းကောင်းညှပ်ပြီး ညှစ်ဆွဲပေးပါဦး ....’’

မောင်မောင်စိုးက စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးမြုပ်ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို အဆုံးတိုင်အောင် ခပ်နာနာလေး ဖိကပ် ထိုးသိပ်ထားရင်း ပြောသည်။

‘‘ အို..ကွာ....လုပ်တတ်ဖူးကွ’’

တကယ်လည်း တင်တင်စောမှာ လီးကို စောက်ပတ်နဲ့ ညှပ်ကာ ညှစ်ယူဆွဲယူသည့် အပြုအ မူမျိူးကို နားမလည်ပါ။ မလုပ်တတ်ပါ။ သူမ၏ စောက်ပတ်က အလိုအလျှောက် လှုပ်ရှား ကာ ညှစ်ယူစုပ်ယူခြင်းသာဖြစ်သည်။ဒါကလည်း အကြောင်းမဲ့မဟုတ်။ သူမ၏ လင်တော် မောင်မှာ လီးသေးကာ သန်လည်း သိပ်မသန်၍ တက်ချပြီး ခဏလေးမှာပင် သုတ်ရည်ပန်း ထုတ်ပြီး လီးပျော့ကျသွားလေ့ရှိရာ ဖီလင်တက်အရသာတွေ့စ အချိန်တွင် ဆန့်တငံ့ငံ့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရသော 

တင်တင်စော၏ စောက်ပတ်က ရနိုင်သမျှ ဖီလင်အထိအတွေ့လေးများ ကို ဖျစ်ညှစ်ရယူခံစားသည့်အနေဖြင့် ပျော့ကျသွားသော လီးကိုညှစ်..စုပ်ဆွဲယူရာမှ အလေ့ အကျင့်သဘောမျိူးဖြစ်သွားခြင်းပင်။ ယခုလည်း တင်တင်စောမှာ ပါးစပ်က တကယ်ပင် မလုပ်တတ်ဟု ပြောလိုက်ချိန်တွင် သူမ၏ စောက်ပတ်ကတော့ အဆုံးတိုင် ဖိကပ်ထိုးထည့် ထားသော မောင်မောင်စိုး၏ လီးကြီးကို ညှပ်၍ညှစ်၍ စုပ်ယူဆွဲနေကြလေပြီ။ 

ခါတိုင်း လိုး နေသည့် လီးလို ပျော့လပတ်ကြီးမဟုတ်ဘဲ အားပြည့်သန်မာ၍ ထောင်မတ်နေလေသာ တုတ်တုတ်ခဲခဲ လီးတန်ထွားထွားကြီး ဖြစ်နေသောကြောင့် တင်တင်စော၏ စောက်ပတ်အ တွင်းသားများအနေဖြင့် ထူးကဲလှသော ထိတွေ့မှု အရသာကိုခံစားကြရကာ၊ ပို၍ရွစိတက် ကာ အားပြင်းပြင်းဖြင့် ညှစ်ယူနေကြသည်။ မောင်မောင်စိုးအဖို့လည်း အရသာထူးကို တနင့်တပိုးကြီးခံစားရလျှက် လီးချောင်းကြီးသည် ငေါ့ကနဲ ငေါက်ကနဲပင် လှုပ်ခါနေသည်။ 

မောင်မောင်စိုး၏ ဖင်ပြောင်ကြီးသည်လည်း ဘယ်ညာဝိုက်ခါ လှုပ်၍ နေရာ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်ကြိတ်ဖိ ပွတ်သလိုမျိူးဖြစ်လျှက် တင်တင်စောအဖို့ ပို၍ ထိတွေ့မှုအားကောင်းကာ ဖီလင်ပိုရနေသည်။ ထိုအရသာမျိူးမှာ ထူးခြားလွန်းကဲ လွန်းလှပေရာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်လိုးကာမခံရစေကာမူ တင်တင်စော၏ သွေးသား တွေ ဆူဝေလှုပ်ရှားကာ နှစ်ချီပင် ဆက်တိုက် ‘‘ပြီး’’ သွားရလေသည်။

‘‘ အား ပါး ပါး.... ဟင့် .. ဟင့် ... အမလေးလေး ....အီးအီး....ထွက်ကုန်ပြီ...အားပါး....အထဲမှာ အရည်တွေ အရမ်းထွက်ကုန်ပြီ ...ကောင်းလိုက်တာ.....ကောင်းလိုက်တာ.....အမလေးလေး... .’’

တင်တင်စော၏ပါးစပ်မှ အော်ဟစ်မြည်တမ်းသံအမျိူးမျိူးပေါ်ထွက်နေသည်။ မောင်မောင် စိုးကိုလည်းတင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည်။ သူမစောက်ပတ်ကလည်း ပို၍ အားပြင်းပြင်းနှင့် လီးချောင်းကြီးကို တအားပင်ညှပ်၍ ညှစ်၍ စုပ်ယူနေရာ မောင်မောင်စိုးလည်း အံတကြိတ် ကြိတ်နှင့် ထိုး ထိုးတွန့်တွန့် ဖြစ်သွားရသည်။

‘‘ ပြီး’’ သွားသော အမျိူးသမီးပို၍ အရသာ တွေ့အောင် အားဖြည့်ဖန်ပေးသည့်အနေဖြင့် မောင်မောင်စိုးက လီးကို သုံးချက်မျှ ခပ်ပြင်း ပြင်း ဖိဆောင့်ကြိတ်ပေးလိုက်သည်။နောက်တော့မှ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ခပ်နာနာ ဆွဲကိုညှစ်ပေးကာ လရည်များကို ပန်းထုတ်ပေးလိုက် လေတော့သတည်း။ 



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။