မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဖွင့်ဟဝန်ခံချက် (စ/ဆုံး)

မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဖွင့်ဟဝန်ခံချက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဂျူနီယာဂျူး

မျက်စိဖွင့်မရသေးပေမဲ့ နားထဲမှာတော့ အသံဗလံတွေ ကြားနေရပြီ။ ဗိုက်သားတဝိုက်မှာတော့ နာကျင်မှုက သိသာနေဆဲ။ သတိလက်လွတ်တော့မဖြစ်။သူမကို နံနက်ခင်းပိုင်းမှာ ခွဲစိတ်ကြမှာကို သိပြီးသား။အခုမှ မေ့ဆေးပြယ်ဟန်တူပါရဲ့။ဒါနဲ့မျက်စိကို အားယူဖွင့်၊ပါးစပ်က

" ရေ...ရေ"

ဟု တောင်းသော်လဲ သူမအသံက နုတ်ဖျားအတွင်းတွင် ပျောက်ကွယ်သွားပုံဘဲ။ဒါပေမဲ့ ရှိနေတဲ့နတ်စ်မလေးတစ်ယောက်က သတိပြုမိပြီး

" ဟော၊အန်တီ သတိရလာပြီလား။ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဟင်"   

ရေငတ်နေလို့ပါးစပ်က

" ရေ..ရေ "

ပြောချင်ပေမဲ့အသံက မထွက်။နတ်စ်မလေးက အတွေ့အကြုံ များနေဟန်တူရဲ့။

" အန်တီ၊ရေသောက်ချင်လို့လား "

အမေးကို အသာခေါင်းငြိမ့်ပြတော့ရေကို ဂွမ်းစလေးနဲ့စွတ်ပြီး ပါးစပ်ထဲ တစက်ချင်းစီ ချပေးပါတယ်။ရေတပေါက်နှစ်ပေါက် သောက်လိုက်ရလို့ ထင်ပါရဲ့။လူက နည်းနည်း ခေါင်းကြည်သွားသလိုဘဲ။နတ်စ်မလေးက သတင်းပို့လိုက်ဟန်တူတယ်၊ခဏအကြာမှာ ဆရာဝန်ကြီးအပါအဝင် ဆေးရုံဝန်ထမ်းတွေ တအုပ်တမကြီးရောက်လာကြပြီး 

" ဟော၊အန်တီဝင်း၊သတိရလာပြီနော်၊ခွဲထားတဲ့နေရာက ဘယ်လိုနေလဲ၊နာနေတုန်းလား"  

မေးလာတဲ့မေးခွန်းကို အသာခေါင်းရမ်းပြရင်း ဖြေလိုက်ပါတယ်။ပါးစပ်က ပြောနိုင်စွမ်းမရှိသေး။ဆရာဝန်ကြီးက 

" ကဲ...ကဲ အန်တီဝင်း၊နည်းနည်းပြန်အိပ်နေလိုက်အုံး၊ညနေကျ မြေးမလေးတွေလာရင် မလန်းဘဲနေဦးမယ်"

ဆရာဝန်ကြီးက ပြောပြောဆိုဆို လူနာကုတင်နားက ခွါတယ်ဆိုရင်ဘဲ ကျန်တဲ့သူတွေအားလုံး လိုက်သွားကြပါရော။ကျန်ရစ်တဲ့နတ်စ်မလေးက ခန်းစီးလိုက်ကာကို ဆွဲစေ့လိုက်တော့ကျမလဲ ဆေးအရှိန်လက်ကျန်နဲ့ပြန်အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။                                                                                  

" ဖွါးဖွါးကြီး..ထ--ထ"

ဆိုတဲ့အသံကြားသလိုနဲ့ဂရုပြုနားထောင်နေဆဲ။

" ဒေါ်ဒေါ်လေး၊သတိရပြီလား-"

အသံကြားလို့မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တူတော်မောင် မိသားစု ရောက်နေကြတာ။အသက်(၄)နှစ်အရွယ်မြေးမက

" ဖွါးးဖွါးကြီး နေကောင်းဘူးချို" 

မပီတပီပြောနေရဲ့။အငယ်မကတော့သူ့အမေပေါ်မှာ ဂျီကျနေလေရဲ့။အခုအချိန်မှာတော့ကျမအတွက် ခင်တွယ်စရာဆိုလို့ဒီတူတော်မောင်နဲ့သူ့မိသားစုဘဲရှိတာလေ။တူမလုပ်တဲ့သူက ချောချောလှလှလေးပါ။ကျမကိုယ်တိုင် စိတ်တိုင်းကျရွေးချယ်ပေးစားထားတာပါ။တူတော်မောင်က မိန်းမ မယူဘဲ ဒေါ်ဒေါ်လေးနဲ့ဘဲ တသက်လုံးအတူနေပါ့မယ် လုပ်နေလို့မနဲဖြောင်းဖြပြီး ပေးစားထားရတာ။

လူ့ဘဝဆိုတာက ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာချည်း ဖြစ်လို့မရဘူးလေ။လူ့ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့လိုက်လျောညီထွေရှိမှ။နို့မဟုတ်ခဲ့ရင် ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့တွံတွေးခွက်မှာ ဂုဏ်သိက္ခာတွေ မျောပါသွားတော့မပေါ့။မြေးမလေးက ဆော့ချင်ပေမဲ့ သူ့အမေက ကျမကိုအားနာလို့သိပ်ကြာကြာမနေဘဲ ပြန်သွားကြပါတယ်။ပြန်ကာနီးမှာ တူတော်မောင်က ကျမလက်တွေကိုဆုတ်နယ်ကိုင်ရင်း 

" ဒေါ်ဒေါ်လေး နေကောင်းအောင် နေနော်။ဒေါ်ဒေါ်လေးနေကောင်းပြီဆိုရင် သားနဲ့ကလော တောင်ကြီးဘက် အပန်းဖြေခရီးထွက်ရအောင်"

သူ့စကားကို အသာဘဲနားထောင်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြမိပါတယ်။စိတ်ထဲကတော့ သိနေတယ်လေ။ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့တဲ့ဘဝ။အရွယ်ကောင်းကြတုန်းက မလိမ်မိုးမလိမ္မာတွေမို့မှားပြီးကြပြီ။အခု ဒီအသက်အရွယ်မှာ ထပ်မှားဘို့မဖြစ်တော့ပြီ။သူတို့မိသားစုတွေပြန်သွားပြီး၊နတ်စ်မလေးဖျော်ပေးတဲ့ ဟောလစ်နဲ့ဂိုးဒင်းဘတ်မုန်ု့ကို မစားချင်ပေမဲ့ ညအဆာခံအောင် ကြိတ်မှိတ်စားသောက်ပြီး အိပ်မရ အတူတူ အတွေးနယ်ချဲ့ရော။အထီးကျန်ဘဝမှာ ကျမအတွက် ဆွေမျိုးရင်းချာဆိုလို့အကိုရဲ့သား တူလေးကို (၁၂)နှစ်သားကတဲက အိမ်ခေါ်မွေးစားခဲ့တာ၊ယောက်ကျားသေပြီးတဲ့နောက် အဒေါ်နဲ့တူ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေရင်း လူကြားလို့ မသင့်တော်တဲ့ ဇာတ်ကွက် တစ်ခုကို ကပြခဲ့ကြတာ။

ကျေးဇူးရှင် ဘဘ ဆုံးတာ တစ်လပြည့်မနက်ခင်းမှာ ဆွမ်းကပ်တယ် ။ဘုန်းကြီး(၅)ပါး အိမ်မှာဘဲဆွမ်းကပ်ပြီး လူတွေကိုတော့မုန့်ဟင်းခါးဘဲကျွေးတယ်။မတတ်နိုင်လို့တော့မဟုတ် ။ဒါပေမဲ့လူက ပင်ပန်းလှပြီ။ဘဘ ကအောက်ပိုင်းသေပြီး အိပ်ရာထဲမှာ(၅)နှစ်လောက် လူမမာ ဖြစ်နေတာ ၊ လူမမာကို ပြုစုရတာကတဘက် ၊ပွဲရုံလုပ်ငန်းက တဘက် ၊ ပြီးတော့အရွယ်ရှိသေးတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကပြနေရတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကလဲ သက်တမ်းကြာလာတာနဲ့ အမျှ ရင်မောလာတယ်။ဘဘ မဆုံးခင် (၄)လလောက်မှာ တဂျီဂျီ ကပ်ချွဲတောင်းရမ်းနေတဲ့ရုပ်ချောသလောက် အကျင့်တန်တဲ့ကောင်ကို သူသွားချင်လှတဲ့ ကိုရီးယားကို ရောက်အောင်ပို့ပေးလိုက်တယ် ။ 

မြန်မာပြည်မှာ ရှိနေရင် အရစ်ရှည် တိုင်ပတ်နေဦးမယ် ။ ပိုက်ဆံကုန်တာ အကြောင်းမဟုတ်ဘူး။ပို့မဲ့ပို့ကူးတို့အရောက် ပို့တယ်ပြောပြော ၊ တတောရှင်းသွားတာပေါ့။ သွားကာစတော့ခါတိုင်းတွေ့နေကျ အချိန်ရောက်လာရင် လူကမနေတတ် ၊ မထိုင်တတ် ။ လူက စားနေကျအစာ မစားရလို့စိတ်အလိုမကျ ။ ဒါပေမဲ့(ငါ မဟုတ်တာ လုပ်ခဲ့ပေါင်းများပြီ ၊ အသက်ကလဲ ၃၅ နှစ်ထဲရောက်နေပြီ ၊ပြီး ကျန်းမာရေးမကောင်းတဲ့ယောင်္ကျား ၊ ငါ့အပေါ်ကောင်းခဲ့တယ် ။ 

ငါ့ဘက်က သူ့အပေါ်မကောင်းခဲ့ဘူး။ဒီတော့မိဝင်း၊နင် ဟိုဟာဒီဟာတွေ ရပ်သင့်ပြီ ၊ ယောင်္ကျားအပေါ် နဲနဲတော့သစ္စာထားဖို့ကောင်းပြီ ) လို့ကိုယ့်စိတ်ကို ပြုပြင်ပြီး ဘဘကို ဂရုတစိုက် ပြုစုပေးတဲ့အခါ 

" ဘဘ သေမယ်ဆို သေပျော်ပြီ ၊ကိုယ့်မိန်းမက အခုလို ပြုစုပေးနေပြီဆိုတော့၊ အတိုင်းထက်အလွန်ဘဲ ။ "

လို့ပြောပါတယ် ။ ဒါပေမဲ့ဘဘက မီးစာကုန် ဆီခမ်းနေပြီလေ။(၄)လလောက်အကြာမှာ ကွယ်လွန်တာပါ ။ သေကာနီး လူတစ်ယောက်ကို စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်သွားနိုင်အောင် ဆောင်ရွက်ပေးနိုင်ခဲ့လို့ လင်မယားသက်တမ်း (၁၅ ) နှစ်အတွင်း သူ့အပေါ် ဆိုးခဲ့တာတွေ ကျေပါတော့ပေါ့။ နေ့လယ်ခင်း ဧည့်သယ်တွေ ရှင်းသွားတော့ တူတော်မောင်က 

" ဒေါ်ဒေါ်လေး ကျွန်တော် စက်ရုံသွားဦးမယ် ၊ ပစ်ထားတာကြာပြီ "

ပြောတာနဲ့ 

" အေး အေး ၊ သွားလေ ၊ဒေါ်ဒေါ်လေးတော့မနက်ဖန်ကျမှ ပွဲရုံသွားတော့မယ်"

" နားနားနေနေ လုပ်ပါ ဒေါ်ဒေါ်လေးရယ် ၊ ဒေါ်ဒေါ်လေး ပင်ပန်းနေပါပြီ ၊ပွဲရုံလဲ မနက်ဖန် ကျွန်တော်ဘဲသွားလိုက်ပါ့မယ်"

ဆိုပြီး တူတော်မောင် ထွက်သွားပါတယ် ။ ဒါနဲ့အိမ်မှာသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတဲ့ကုလားမကို 

" ညီး ပြီးရင်လဲ ပြန်တော့။ ငါလဲ နားတော့မယ်"

ဆိုပြီး ကုလားမ အပြန်မှာ တိုက်ခန်းတံခါး သော့ခတ် ၊ အိပ်ရာထဲ ဝင်ပြီးနားနေပါတယ် ။ ယောင်္ကျားဆုံးသွားပြီမို့အခုတော့ကျမ တရားဝင်မုဆိုးမ ဖြစ်ပါပြီ ၊ ပိုပြီး အနေအထိုင်ဂရုစိုက်ရတော့မယ် ။ အရင်ကလို စိတ်အလိုလိုက်ပြီး ရမ်းလို့မရတော့ဘူး။ ပြီးတော့ ဒီလောကကြီးမှာ ကျမရဲ့သွေးသားအရင်းဆိုလို့အကိုကမွေးတဲ့ တူလေးတစ်ယောက်ဘဲရှိတာ ။ ကောင်လေးက လူကွဲမရှိလို့သာ စက်ရုံမှာကြီးကြပ်နေတာ ၊ အသက်က(၁၈)နှစ်သာသာရှိသေးတာ။တက္ကသိုလ်မှာ ဒေးမတက်ဘဲ အဝေးသင်တက်ပြီး ကျမရဲ့လုပ်ငန်းတွေမှာဝင်လုပ်ပေးနေတာ ။

ဒီတူလေး (၁၀)နှစ်လောက်မှာ သူ့အဖေ ( ကျမအကို )ကွယ်လွန်ပြီး သူ့အမေက နောက် (၂)နှစ်အကြာနောက်အိမ် ထောင်ထူတော့၊ ယောင်းမလုပ်သူက လာအပ်လို့ကျမမွေးစားခဲ့ရတာ ။ အကိုဆိုလို့ကျမတို့မှာမောင်နှမ (၂)ယောက်ထဲရှိတာ ။ အဖေဆုံးပြီး အမေက နောက်လင်ယူတော့အကိုက စိတ်ဆိုးပြီးအိမ်ကဆင်းသွားတာ ။ တခြားမြို့ရွာမှာ အိမ်ထောင်ကျ ၊ သားလေးတစ်ယောက်ရမှ အမေ့ဆီ ပြန်ပြီးမျက်နှာလာပြတာ ။အမေလဲ အဲဒီအချိန်မှာ တတိယလင်နဲ့ပေါင်းနေတဲ့အချိန် ။ 

အကိုက အိမ်ထောင်နဲ့သားနဲ့မို့အနည်ထိုင်သွားဟန်တူရဲ့။ အမေ တတိယလင်နဲ့ပေါင်းနေတာရော ၊ ကျမ ကိုယ့်ထက်အနှစ်(၃၀)ပိုကြီးတဲ့ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းရဲ့ယောင်္ကျားနဲ့အိမ်ထောင်ကျနေတာကိုရော ။ ဘာမှ မပြောတော့ပါ ။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေရဲ့မူလအရင်းခံက အမေပါ ။ အမေ့ရဲ့ ဇာတ်ရှုတ်ပြဿနာတွေရှင်းရင်း ကျမ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရတာ။

နေမကောင်းချင်သလိုဖြစ်လို့ အလုပ်သမခေါင်းဆီ ခွင့်ပန်ပြီးအိမ်ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ဆေးလိပ်သမဆိုတာ ပုတ်ပြတ်စား ၊ ကိုယ်လိပ်နိုင်ရင် လိပ်နိုင်သလောက် လုပ်အားခရတယ် ဆိုပေမဲ့ စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ဆေးလိပ်ခုံကဝင်ချင်သလိုဝင် ၊ ထွက်ချင်သလိုထွက် လုပ်လို့ရတာမဟုတ် ။ ဒီမှာက မိန်းမသားတွေချည်းမို့လူလေးစားအောင် ပိုပြီးစည်းကမ်းရှိရတာ ။ ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ခြံဝင်းတံခါးကိုသော့နဲ့ဖွင့်ဝင် ၊ တံခါးကိုပြန်ပိတ်သော့ခတ်ပြီး အိမ်ဆီလာခဲ့တယ် ။ ဒီအချိန်ဆို အမေ ဈေးကပြန်မရောက်လောက်သေးဘူး ။ ပထွေးကတော့တပတ်နေမှ တစ်ခါလောက်ပြန်လာတတ်တာ ။ အိမ်ပေါက်ဝရောက်တော့တံခါးကဖွင့်ရက်တန်းလန်း ။ဒါဆို အမေပြန်ရောက်နေပြီဘဲ ။ 

" အမေ " 

လို့အသံပြုတော့မယ်အလုပ် ခြေနင်းခုံမှာ ဘိနပ်က (၂)ရံ။တစ်ရံက အမေ့ဘိနပ် ၊ ကျန်တစ်ရံက ကျမ အမေ့ကို အော်ခေါ်မဲ့ပါးစပ်ကိုပိတ်၊ခြေဖော့နင်းပြီးအိမ်ထဲဝင်လာပါတယ် ။ တံခါးရွက်မရှိဘဲ အဝတ်ခန်းစီးသာ ကာထားတဲ့ အမေ့အခန်းထဲက ကြားလိုက်ရတဲ့အသံတွေက အပျိုလေးဆိုပေမဲ့ဘာဆိုတာကျမ ရိပ်မိနေပါတော့တယ်။                                                                      

" အင်း..အင်..ကိုထင်ဝှ ရယ် ၊ အာ--အား "

အမေ့ရဲ့အားမလိုအားမရအသံကြောင့် အခန်းထဲရောက်နေသူဟာ ကျမတို့မြို့က တစ်ခုတည်းသော မုန့်ဖိုပိုင်ရှင် တရုတ် ဦးထင်ဝှ ဆိုတဲ့လူကြီးမှန်းသိရပါတယ် ။ဦးထင်ဝှ က အမေနဲ့သက်တူရွယ်တူ အသက် (၄၀)ကျော်လောက်ပါ ။ 

ကျမ အိပ်ခန်းအနားထိ တိုးသွားပြီး ထရံပေါက်ကချောင်းကြည့်တာ အမေက အိပ်ရာပေါ် ပက်လက် ၊ ဒူးနှစ်ဘက်ထောင် ၊ ပေါင်ကားနေတဲ့ပုံစံ ၊ ဦးထင်ဝှ က အမေ့အပေါ်ခွစီးရင်း တအင်းအင်း အားယူပြီး ဆောင့်လိုးနေတာ ။ အသက် (၁၈)နှစ်အရွယ်အထိ ယောင်္ကျား မိန်းမဆက်ဆံကြတာ ကြားသာကြားဘူးပြီး အခုလို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့မြင်လိုက်ရတော့ ကျမစိတ်ထဲ ပူရှိန်းရှိန်းဖြစ်သွားသလို မသင့်တော်မှန်းသိပေမဲ့ထရံပေါက်က မျက်စိ မခွါမိပါ ။ ဦးထင်ဝှ ကအမေ့အပေါ်က ကိုယ်ကိုကြွကာကြွကာ ဆောင့်တာ ၊ အမေက ဖင်ကြီးကော့ကော့ပြီး 

" ကိုထင်ဝှ-မြန်မြန်တော့၊ မြန်မြန်ဆောင့် "

လို့ပြောပြီး မျက်လုံးတွေပိတ်ထားပေမဲ့ လူကတော့အငြိမ်မနေ ၊ ဖင်ကြီးကို လှုပ်ခါရမ်းနေတာ ။ ဦးထင်ဝှက

" အား--မြတင်ရာ ၊ကောင်းလိုက်တာကွာ ၊ ငါပြီးတော့မယ် "

ပြောရင်း အားပါးတရ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့် ဆောင့် နေရင်း ခဏအကြာ ငြိမ်ကျသွားပါရော ။ ကျမ သူတို့လုပ်တာ ပြီးသွားပုံပေါ်တာနဲ့အသာနောက်ပြန်ဆုတ်လာတာ ၊ ပေါင်ကြားက တစ်ခါမှမဖြစ်စဘူး ၊ စိုစိ စိုစိ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေပါတယ် ။ ဒါနဲ့နောက်ဖေးဘက် အိမ်သာဆီသွား ရှုရှုပေါက်ပြီး ဆေးကြောသန့်စင်ရပါတယ် ။ အိမ်သာထဲမှာ ၁၀ မိနစ်နီးပါး အချိန်ဖြုံးပြီးမှ အိမ်ရှေ့ဘက်ကပတ်ပြီး 

" အမေရေ ၊ သမီး ပြန်လာပြီ " 

အသံပေးရပါတယ် ။ ကျမအိမ်ပေါ်ရောက်တော့ ဦးထင်ဝှ က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်နေပြီး အမေက အောက်ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်နေပါတယ် ။ ကျမ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ မနေဘဲ တခါထဲ ကိုယ့်အခန်းထဲဝင်လိုက်တာပါ ။

" ကဲ-မြတင် ၊ ပြန်မယ် "  

" ဟာ-ကိုထင်ဝှကလဲ ၊ ငါးရာထဲဘဲလား ၊ ကျုပ် လိုနေလို့ပါတော် ၊ တစ်ထောင်တော့ ပေးခဲ့ပါ"

အမေ့ရဲ့အသံအဆုံးမှာ 

" အာကွာ ၊ မြတင်ကလဲ ၊ ဘာတွေ အသုံးလိုနေတာလဲ ၊ ချဲတွေတအားမထိုးနဲ့လေကွာ ၊ ပိုက်ဆံရှာရတာ သိပ်ပြီးမလွယ်ဘူးလေ" 

" ချဲထိုးတာ ပေါက်လိုပေါက်ငြားပါတော် ၊ ချဲပေါက်မှခြံဝိုင်းပေါင်ထားတာ ပြန်ရွေးနိုင်မှာ ၊ တော်ကလဲ စိုက်ရွေးပေးတာမှ မဟုတ်တာ " 

" အာ-မြတင် ၊ ငါပြောတယ်လေ ၊ ခြံဝိုင်းပေါင်ထားတာ ပြန်ရွေးပေးမယ်လေ ၊ ငါပြောတဲ့အတိုင်း ညီးသမီး မိဝင်း ကို ပြောလေ "

ကျမ သူတို့ပြောစကားတွေ သေချာဂရုစိုက် နားထောင်မနေတော့ပါ ။ အိပ်ရာပေါ် ခေါင်းချပြီး မပျော် ပျော်အောင် အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။  အိပ်ရာကနိုးတော့ အမေက

" သမီး ၊ ထမင်းစားတော့မလား "

" ရေချိုးဦးမယ် အမေရေ ၊ ပြီးမှ--"

ပြောပြီး ကျမ ရေချိုးပါတယ် ။ ခဏအကြာ သားအမိနှစ်ယောက်သား ထမင်းစားကြရင်း

" အမေ ၊ ဦးထင်ဝှ နဲ့ခုလိုနေတာ ပထွေး သိသွားရင် မိုးမီးလောင်မယ် ၊ တတ်နိုင်ရင်တော့ ဦးထင်ဝှနဲ့ မပတ်သက်ရင် ကောင်းမယ်"   

အမေ ကျမပြောစကားကြားတဲ့အခါ မျက်နှာပျက်ပြီး 

" အမေ ဒီခြံဝိုင်းလေးကို သုံးသောင်းနဲ့ပေါင်ထားရတယ် သမီးရယ် ၊ အခု အပေါင်ခံတဲ့ဒေါ်ဝိုင်းမ ကပြန်ရွေးရင်ရွေးပါ ။ ပြန်မရွေးဘူးဆိုရင်လဲ ရရာပေါက်ဈေးနဲ့ရောင်းပြီး သူ့အကြွေးဆပ်ပါတော့လို့ ပြောနေတယ်သမီးရယ် ၊ ခြံဝိုင်းရောင်းလိုက်ရင် အမေတို့နေစရာမရှိတော့ဘူး "  

အမေက လူမိုက်နောက်မှ နောင်တရ ဆိုသလို မျက်ရည်လေး စမ်းစမ်းနဲ့ပြောလာတယ်။ကျမ ဘာလုပ်ရမလဲ ။ အဖေရှိစဉ်ကတော့မချမ်းသာပေမဲ့ ဝဝလင်လင်လေးတော့စားရတယ် ။ အဖေဆုံးပြီး တနှစ်တောင်မကြာ ၊ အမေက နောက်လင်ယူ ၊ ပထွေးက အလုပ်အကိုင် မယ်မယ်ရရ ရှိတာမဟုတ် ၊အေးလေ-ကလေးနှစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမ-ဘယ် လူကောင်းသူကောင်းက ယူပါ့မလဲ၊ ကြောင်ခံတွင်းပျက်နဲ့ဇရက်တောင်ပန်ကျိုး ပေါ့။ ပထွေးက အမေ့ထက် (၃)နှစ် လောက်ငယ်မယ် ။အသောက်သမား ၊ ပိုဆိုးတာက ဖဲသမား ။ အနီးအနား ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အသုဘရှိလို့ကတော့ရက်လယ်မှ အိမ်ပြန်လာတာဆိုတဲ့လူစား ။ ဒီလိုနဲ့တော့ပေါင်ထားတဲ့ခြံဝိုင်း ပြန်ရွေးနိုင်မှာမဟုတ် ။ နေစရာမရှိမှာ တွေးပူတယ် မဟုတ်ပေမဲ့ အဖေ့ချွေးနည်းစာလေးနဲ့ဝယ်ထားတဲ့ခြံဝိုင်းလေး ၊ အဖေ့အမွေ ။  

" ဦးထင်ဝှဆီက ခြံဝိုင်းရွေးဖို့တောင်းလို့ မရဘူးလားအမေ ၊ ပြောကြည့်ပါလား "   

" ပြောပြီးပါရော သမီးရယ် ၊ ထင်ဝှဆိုတဲ့ကောင်က တရုတ်လူလယ် ၊ စကားကို အစမခံဘူး ၊ သူက ငါ့သမီးကို ကြောချင်နေတာ " 

" အမေ့ကို ပြောနေတာ မဟုတ်လား ၊ သမီးကိုရရင် ခြံဝိုင်းရွေးပေးမယ်လို့ " 

" ဟင်-သမီး-ဘယ်တုန်းကကြားလို့လဲ" 

" အမေရာ ၊ သမီးသိပါတယ် ။အမေ ချဲထိုးလို့ခြံဝိုင်းပေါင်ထားရတာ ၊ ချဲထိုးဖို့ ဦးထင်ဝှဆီက တောင်းသုံးနေတာ ၊ဦးထင်ဝှက သမီးကိုရရင် ခြံဝိုင်းရွေးပေးမှာလား ၊ အမေ သေချာအောင်မေးလေ "  

ကျမစကား အဆုံးမှာ အမေမျက်ရည်ကျပေါ့။ 

" အမေ-ဘာမှ ငိုမနေနဲ့၊ ဒီတနည်းဘဲရှိတော့တာ ၊ တော်ကြာ နေစရာမရှိမှ လူကဲ့ရဲ့နေမယ် ၊" 

ကျမ စကားကုန်ပြောလိုက်ပါတော့တယ် ။ နောက်တစ်ရက်ကျ အမေက 

" ကိုထင်ဝှက ခြံဝိုင်းရွေးဖို့ပိုက်ဆံအပြင် ညီးအတွက်ပါ ဆွဲကြိုးတစ်ကုန်း ဝယ်ပေးမယ်တဲ့။ အဲဒါ ညီး သဘောတူရင် မနက်ဖန် သူ့မုန့်တိုက်ပိတ်မယ် ။ သူ့မိန်းမနဲ့ကလေးတွေ သူ့မိဘတွေဆီ ပြန်ကြမှာ ၊နေ့လယ်ခင်းတွေ့ချင်တယ်တဲ့" 

" ဘယ်မှာတွေ့ချင်တာလဲ ၊ ဒီအိမ်မှာလား" 

" မဟုတ်ဘူး ၊ သူ့အိမ်မှာတဲ့"    

" ရတယ် အမေ ၊ သူ့အိမ်ဆိုလဲ သူ့အိမ်ပေါ့ "

ကျမ စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်ပါတော့တယ် ။အမေ ဈေးကပြန်လာတော့ရွှေဆွဲကြိုးတစ်ကုန်းပေးတယ်။

" အခုဘဲ ကိုထင်ဝှ ဆီကပြန်လာတာ။ညီး နေ့ခင်း ၁၂ နာရီလောက်သွားလိုက်၊သူစောင့်နေလိမ့်မယ်"        

" အိမ်ဝိုင်းရွှေးဖို့ရာကရော၊ရခဲ့လား" 

" ရခဲ့ပါတယ်အေ၊ဒီမှာ" အမေက ငွေထုတ်ကိုပြတယ်။     

" ဒါဆို တခါထဲ ဒေါ်ဝိုင်းမကို သွားပေးလိုက်တော့အမေ၊တော်ကြာ အမေ့ယောက်ကျား ဖဲသမားနဲ့တွေ့နေမယ်"

ပြောပြီး ကျမ ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါတယ်။နေ့ခင်း ဦးထင်ဝှနဲ့တွေ့ဖို့ကြောက်ရကောင်းမှန်း မသိတာတော့အမှန်။(၁၁)နာရီမှာ ရေမိုးချိုး၊သနပ်ခါးလိမ်းပြီး အမေ့ကို 

" သမီး သွားမယ်"

ပြောပြီးထွက်လာပါတယ်။ဦးထင်ဝှအိမ်ဝင်းရောက်တော့ ချီတုန်ချတုန်ဖြစ်မနေဘဲ ဝင်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီးဝင်ခဲ့ပါတယ်။ဝင်းတံခါးပေါက်မှာ ဝင်ရမလိုလို၊မဝင်ရဘူးလိုလို ဖြစ်နေရင် လူတွေသတိပြုသွားနိုင်တယ်လေ။ကျမကိုမြင်လိုက်ရင်ဘဲ ဦးထင်ဝှ မျက်နှာကြီး ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြစ်သွားပါတယ်။   

" ဟဲ့၊ကလေးမ၊မိဝင်း၊လှလိုက်တာကွာ"

တဲ့လေ။ကျမက မရယ်မပြုံး မျက်နှာသေနဲ့ 

" အပိုတွေပြောမနေနဲ့ ဦးထင်ဝှ၊ကျမ ကြာကြာ မနေနိုင်ဘူး၊လူတွေ တွေ့ကုန်မယ်"   

ဦးထင်ဝှ အိမ်ရှေ့ထွက်၊ခြံဝင်းတံခါးပိတ်ပါတယ်။ပြီး တလက်စထဲ အိမ်မရှေ့တံခါးပေါက်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး

" ကဲ၊ဒါဖြင့် လာ" 

ဆိုပြီး ကျမလက်ကိုဆွဲ၊အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာပါတယ်။အိပ်ခန်းက သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းဖြစ်မှာပါ။နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာ အထူကြီးနဲ့၊ကျမ ရပ်ကြည့်နေတာ၊ဦးထင်ဝှ က နောက်ကျောဘက်က ဖက်လိုက်ပြီး၊သူ့ဘက်မျက် နှာဆွဲလှည့်ကာ ပါးကိုနမ်းဖို့လုပ်ပါတယ်။ကျမ ခေါင်းကို အတင်းဖယ်ရမ်းပြီး 

" ဦးထင်ဝှ၊ကျမ ရှင့်မိန်းမ မဟုတ်ဘူး၊နမ်းမနေနဲ့၊လုပ်စရာရှိတာဘဲလုပ်"   

" အာ၊မိဝင်းကလဲကွာ၊ချစ်လို့နမ်းတာဘဲ" 

" ဘာမှချစ်မနေနဲ့ ဦးထင်ဝှရေ၊ကျမကလဲ ပိုက်ဆံ အရမ်းလိုနေလို့ လာတာ၊ရှင်ကလဲ အလကားမှမပေးတာ၊ရှင် ချစ်တယ်ပြောလဲ ရှင့်မယားငယ်တော့ မလုပ်ပါဘူးတော်"  

ကျမ စကားကုန်ပြောလိုက်လို့ထင်ပါရဲ့။ဦးထင်ဝှ ကျမကိုဖက်ထားရာက လွှတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် ထိုင်ပြီး 

" ဒီမှာ ထိုင်"

ပြောတာနဲ့ကျမ သူ့ဘေးဝင်ထိုင်ပါတယ်။ဦးထင်ဝှ က ကျမအင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေတာ၊အချိန်ကြာမှာမို့ ကျမကိုယ်တိုင်ဘဲ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပေးပြီး အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ဦးထင်ဝှ က ဘော်လီအင်္ကျီပေါ်က လက်နဲ့ဆုတ်ပြီး နို့ကို ကိုင်ပါတယ်။ဘော်လီက ကိုယ်လုံးနဲ့အနေတော် ကြပ်နေတာ ကိုင်လို့မရဘူးလေ။ဒီတော့သူက

" ဘော်လီ ဂျိတ်ဖြုတ်မယ်နော်"

ပြောပြီး ဖြုတ်လိုက်တော့၊နို့နှစ်လုံး လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ပေါ်လာပါတယ်။သန်းကောင်ထက် ညမနက်တော့ပါဘူးလေ ဆိုပြီး ကျမ ဘာမှမပြောတော့ဘဲ သူလုပ်ချင်တာလုပ်ပေစေ သဘော ငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။သူက နို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို ညှစ်တော့ 

" နာတယ်၊တအားမညှစ်နဲ့"

ပြောရတာ။ကျမနို့တွေက ကျမအသက်(၁၈)နှစ်နဲ့စာရင် နဲနဲထွားတယ်လို့သူငယ်ချင်းတွေက ပြောကြဘူးပါတယ်။ဦးထင်ဝှက သူ့စိတ်ကြိုက်နို့ကိုကိုင်လိုက်၊နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့စို့လိုက်၊ကျမ ဖီးလင်းဆိုတာ မသိ။ယားလို့မနေတတ်ဖြစ်ပြီး တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေတာ။ကြာတော့မဖြစ်ချေဘူးဆိုပြီး 

" ဦးထင်ဝှ တော်ပြီ၊မနေတတ်ဘူး ယားတယ်"

ပြောရပါတယ်။ဒီတော့မှ ဦးထင်ဝှက ကျမကို အိပ်ရာပေါ်လှဲချပေးပြီး ထဘီကို ဆွဲချွတ်မလို့။

" ထဘီ မချွတ်ပါနဲ့"

ပြောပြီး ကျမက ထဘီစကိုပြန်ဆွဲပါတယ်။

" မိဝင်းကလဲကွာ၊ထဘီနဲ့ရှုတ်လို့ပါ-နော်" ပြောလဲ 

" ဟင့်အင်း၊မရဘူး၊ကျမရှက်တယ်၊ထဘီတော့ လုံးဝဘဲ၊မချွတ်ရဘူး"

ဇွတ်ပြောရင်း လက်ကလဲ မလွှတ်တမ်းဆွဲထားတာမို့ဦးထင်ဝှလဲ လက်လျှော့ပြီး ထဘီကို မချွတ်တော့ဘဲ အပေါ် ကို လှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ထဘီ ခါးပေါ်လှန်တင်ချိန် ကျမ မျက်စိပိတ်ထားပါတယ်။ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့အလုပ်ကိုခံရတော့မယ်ဆိုတာသိနေပေမဲ့မိန်းမကမိန်းမပါဘဲ။တကယ်တမ်း လက်တွေ့ကျ ရှက်တာပါဘဲ။တခါမှ ကိုယ်နဲ့ရင်းနှီးကျွမ်းဝင် မပြောဘူး မနေဘူးတဲ့ယောက်ကျားတစ်ယောက်နဲ့အိပ်ရာထဲမှာ ဖင်လှန်ပြနေရပြီဆိုတော့။

ဦးထင်ဝှ ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဘေးဖြဲကားလိုက်ပါတယ်။သူနဲ့ကျမအမေ လုပ်ကြတာ မြင်ဘူးထားလို့အခု သူကျမကို ဘယ်လိုပုံစံ နေရာချတယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ခဏကြာ ဦးထင်ဝှ ကျမပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး ကျမအဖုတ်ကို ကိုင်တော့တာပါဘဲ။အပျိုစစ်စစ် မို့ ရှက်ပေမဲ့ တခါမှ မတွေ့ဘူးမကြုံဘူးတဲ့ကိစ္စမို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကျမအဖုတ်က အရည်နဲနဲ ကျချင်လာပါတယ်။ဦးထင်ဝှ က သူ့လီးနဲ့ အဖုတ်ကို ဖိဆွဲပွတ်နေတာ၊၃--၄--၅ ခါလောက်အထိ၊ပြီးတာနဲ့တခါထဲ လီးကိုထိုးသွင်းတာ  

" အား---နာတယ်"

ကျမ အော်လဲအော်၊အောက်ကလဲ အတင်းကော့လန်ရုန်းတာပါဘဲ။ဦးထင်ဝှ က 

" မိဝင်း၊မရုန်းနဲ့ဟ၊ရုန်းရင်ပိုနာတယ်၊ခဏဘဲနာတာ၊ငြိမ်ငြိမ်နေ"

လို့ပြောလဲပြော၊လီးကို အဖုတ်ထဲ အတင်းထိုးသွင်းတော့တာပါ။ကျမအဖုတ် ကွဲပြဲစုတ်ပြတ်ပြီလို့ထင်ရပြီး 

" အီး--ဟီး--ဟီး၊သေပြီ--သေတော့မယ်" 

အော်ငိုတာ။ဦးထင်ဝှ က 

" မသေပါဘူးဟာ..ဝင်နေပါပြီ" 

ပြောရင်း ကျမအပေါ် မှောက်အိပ်ပြီး ဖင်ကိုကြွကာကြွကာ လီးကို သွင်းနေပါတယ်။ကျမ အဖုတ်ထဲ သူ့လီးဝင်နေပြီဆိုတာတော့သိပါတယ်။တအားနာပြီး ဒုတ်ချောင်းထိုးထဲ့ထားသလိုဖြစ်နေတာ။ဒါပေမဲ့ကိုယ်က သဘောတူ လို့လာခံတာလေ။ခုမှတော့နာလဲ ခံပေတော့ဘဲ။ဦးထင်ဝှ ကတော့ ဘာစကားမှမပြောတော့ဘဲ ဆောင့် လိုးနေတာ၊နဲနဲ အရှိန်ပြင်းတာနဲ့ ကျမက 

" အာ-နာတယ်"

ပြောရင် ဖြေးဖြေးချင်းလေး ဆောင့်၊နဲနဲကြာလာရင် အားပါလာ။ကျမ ပြောလဲ ထူးမှာမဟုတ်လို့ ဘာမှမပြောတော့ဘဲ တတ်နိုင်သမျှ အားတင်းခံနေရတာ။လင်ရပြီးမိန်းမတွေ ပြော ပြောနေကြတဲ့ လင့်အရသာ ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိ။ကိုယ့်အပေါ် ယောက်ကျားတစ်ယောက် တက်မှောက်ပြီး လုပ်ချင်တာ လုပ်နေတာဘဲ တွေးရင်း စိတ်ကိုလျှော့ထားလိုက်တာ။သိပ်မကြာပါ။ဦးထင်ဝှ 

" အား-အီး-အာ"

အသံတွေနဲ့အတူ ငြိမ်ကျသွားတာပါ။ပြီးတော့မှ သူက

" မိဝင်းရာ၊ကောင်းလိုက်တာကွာ၊အပျိုစစ်စစ်လေး"

ပြောပြီး ကျမအပေါ်က ဘေးဘက်ဆင်းသွားပါတယ်။သူ ကျမအပေါ်က ဆင်းသွားပေမဲ့ ကျမ ချက်ချင်းအိပ်ရာက မထနိုင်ပါ။ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံး နာနေတာပါ။ဦးထင်ဝှကတော့ ထသွားပါပြီ။ခဏကြာမှ ကျမ အားယူထပြီး နောက်ဖေးအိမ်သာခန်းထဲဝင်၊သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရပါတယ်။အဖုတ်က ရေထိလိုက်ရင် စပ်ပူစပ်လောင်နဲ့ အခံရခက်နေတာ။စာအုပ်တွေထဲဖတ်ဘူးသလို ပထမဆုံး အပျိုရည်ပျက်တာပေမဲ့ သွေးထွက်တာမျိုးတော့မရှိပါ။ဦးထင်ဝှ အခန်းထဲပြန်ရောက်လာပြီး 

" မိဝင်း၊ဘယ်လိုနေလဲ" 

" ဘယ်လိုမှ မနေဘူး၊နာတာဘဲသိတယ်"  

" မိဝင်းက အပျိုစစ်စစ်လေးမို့နာတာပါ။နောက်တစ်ခါကျရင် မနာတော့ဘူး၊" 

" တော်ပါတော့နော်၊နောက်ထပ်လဲ မခါပါရစေနဲ့၊ဒါနဲ့ ကျမပြောမယ်နော်၊ဦးထင်ဝှ ဒီကိစ္စ ဘယ်သူ့မှ လျှောက်ပြောမနေနဲ့" 

" အာ-မိဝင်းကလဲကွာ၊ဘယ်ပြောပါ့မလဲ၊နားလယ်ပါတယ်ကွာ၊နောက်လဲ တွေ့ချင်တယ်ကွာ"     

ကျမ ဘာစကားမှ ထပ်မပြောတော့ဘဲ အိမ်ကိုပြန်လာ။အိမ်ရောက် ရောက်ချင်း ခေါင်းလျှော်၊ရေချိုး ပြီး နေ့ခင်းကြီး အိပ်လိုက်တာ ညနေ နေဝင်မိုးချုပ် အမေနှိုးမှ နိုးပါတော့တယ်။ဦးထင်ဝှနဲ့အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ပေမဲ့ ကျမ ကာမအရသာဆိုတာ လုံးဝမသိခဲ့ပါ။ကိုယ်က စိတ်ပါလို့မှ မဟုတ်တာ။မလွှဲမရှောင်သာ အခက်အခဲကို ဖြေရှင်းရတာလေ။

ပြီးတော့ကိုယ်နဲ့ရွယ်တူတန်းတူ ယောင်္ကျားလဲမဟုတ်။အဖေအရွယ်ကြီးကို ခံခဲ့ရတာ။ဦးထင်ဝှနဲ့နောက်ပိုင်းထပ်မတွေ့ဖြစ်ပါဘူး။သူ့ဘက်က ထပ်တွေ့ချင်ပေမဲ့မြို့လေးက ရွာကြီးသာသာရယ်မို့တော်ကြာ လူတကာ သိပြီး ကျမ လင်ကောင်းသားကောင်းတောင်မရဘဲ နေမယ်။ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို အိမ်နဲ့ဆေးလိပ်ခုံ ကူးချည်သန်းချည်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေမေ့ထားလေရဲ့။ဒါပေမဲ့ တစ်ရက်မှာ---

" ဟဲ့-မိဝင်း၊အိမ်ခဏပြန်လိုက်ဦး၊အိမ်မှာညီးအမေနဲ့ညီးပထွေး ရန်ဖြစ်သတ်ပုတ်နေကြတယ်"

ဆေးလိပ်ခုံပိုင်ရှင် အန်တီကြီးကပြောတာကို ကျမက 

" မပြန်သေးပါဘူး အန်တီကြီးရယ်၊သူတို့ရန်ဖြစ်တာက ရိုးနေပါပြီ"        

" ဟဲ့၊အခုဟာက အရင်လို ရိုးရိုး ရန်ဖြစ်ကြတာမဟုတ်ဘူးတဲ့။ညီးအမေ ထင်ဝှနဲ့ပက်ပင်းမိလို့တဲ့။အဲဒါ ရပ်ကွက်ရုံးရောက်နေပြီ" 

အန်တီကြီးစကားတောင် မဆုံးသေး၊ကျမ ဆေးလိပ်ခုံအပြင်ရောက်နေပြီ။လမ်းတလျှောက် (အမေကလဲ ဒီဦးထင်ဝှနဲ့ဘာပြုလို့ဆက်နေပြန်တာလဲ။ကိုယ့်ခြံဝိုင်းလေးပြန်ရွှေးပြီးပြီဘဲ။ဦးထင်ဝှဆိုတဲ့လူကတော့ လုပ်မှာဘဲလေ။သူက သမီးကို ထပ်လုပ်ရဖို့အမေကို အပီကိုင်ထားတာနေမှာ)လို့တွေးလာတာပါ။အိမ်ရှေ့လမ်းရောက်တော့အိမ်နီးချင်းအဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်က

" မိဝင်းရေ၊ရုံးလိုက်သွားလိုက်ဟေ့၊ရုံးမှာ ရှင်းနေကြတယ်"

ဆိုတာနဲ့ရုံးဘက်ဆက်ထွက်လာပါတယ်။ရုံးခန်းထဲမှာအမေ၊ပထွေး၊ဦးထင်ဝှ တို့ကိုတွေ့ရသလို ရပ်ကွက်လူကြီးတွေလဲရောက်နေပါပြီ။ရပ်ကွက်လူကြီးတစ်ယောက်က

" ကိုထင်ဝှ-ခင်ဗျားအပြစ်သိတယ်မို့လား၊မယားခိုးမှုဆိုတာ ရဲအရေးပိုင်တာမဟုတ်ဘူး၊ယောင်္ကျားက မကျေနပ်ရင် တရားရုံးကိုဦးတိုက်လျှောက်ထားရတာ။အနည်းဆုံးတော့ ထောင်(၇)နှစ်ဘဲ" 

ရပ်ကွက်လူကြီးစကားအဆုံးမှာ ဦးထင်ဝှ ကပြာကရာလက်ကာပြပြီး

" အီး၊မလုပ်ပါနဲ့ခင်ဗျာ၊ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်၊ဒီရုံးကဘဲ ဆုံးဖြတ်ပေးပါ။ကျွန်တော် လိုက်နာပါ့မယ်ခင်ဗျ" 

" ကဲ ဒါဆို သံခဲ မင်းသဘောပြောဦး"  

ရပ်ကွက်လူကြီးက ပထွေးကိုမေးပါတယ်။ပထွေးက ခေါင်းကြီးငိုက်ပြီး 

" ကျွန်တော ဘာမှမပြောတတ်ပါဘူးခင်ဗျာ၊လူကြီးတွေ တော်မယ်ထင်သလိုသာ ဆုံးဖြတ်ပေးပါ" 

လို့ပထွေးက ရပ်ကွက်လူကြီးတွေကို ပြန်အပ်ပါတယ်။ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ ခေါင်းချင်းဆိုင်၊တီးတိုး တီးတိုး ပြောရင်းနောက်ဆုံး 

" ကဲ၊ဒါဆို သံခဲ၊မင်း အရော် ဘယ်လောက်ရရင် ကျေနပ်မလဲ"  

ပထွေး ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ။ 

" မ--မသိပါဘူး ဥက္ကဋ္ဌကြီးတို့ဘဲ ဆုံးဖြတ်ပေးပါ"   

ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ နောက်တစ်ချီ ခေါင်းချင်းဆိုင်ကြပြန်ရော။(၁၀)မိနစ်လောက်ကြာမှ ရပ်ကွက်ဥက္ကဋ္ဌ က

" ကဲ၊ကိုထင်ဝှ၊ခင်ဗျား မမြတင်ကို သူ့ယောက်ကျားခွင့်ပြုချက်မရဘဲ ပေါင်းသင်းတဲ့အတွက် ငွေရော်ရမယ်၊၃ သိန် းရော် နိုင်သလား"     

ဥက္ကဋ္ဌ စကားအဆုံးမှာ ဦးထင်ဝှက 

" ဟို--ဥက္ကဋ္ဌကြီးခင်ဗျား၊ကျွန်တော် မမြတင်နဲ့ဖောက်ပြန်မိတာ အပြစ်ရှိပါတယ်၊ဒါပေမဲ့ရော်ကြေးငွေကိုတော့ နဲနဲ လျှော့ပေးပါခင်ဗျား"      

ရပ်ကွက်ဥက္ကဋ္ဌ က 

" ကိုထင်ဝှရယ်၊ခင်ဗျား မှားခဲ့ပြီးပြီလေ။အခု ငွေရော်တာတောင် သံခဲကျေနပ်လို့နော်၊မဟုတ်လို့ကတော့ ခင်ဗျားထောင်ထဲ (၇)နှစ်သွားနေရမှာ၊ဈေးမဆစ်နဲ့ဗျာ၊ကျုပ်တို့ကလဲ ရပ်နဲ့ရွာနဲ့နောက်လူတွေကို သင်ခန်းစာရစေချင်လို့"

ဥက္ကဋ္ဌစကားအဆုံးမှာ ဦးထင်ဝှ စောဒက မတက်ဝံ့တော့ဘူး။ငွေ ၃ သိန်းသူ့မိန်းမကို ပြန်ယူခိုင်းပြီး လူကြီးတွေရှေ့ပထွေးကိုအရော်ပေးပါတယ်။ပထွေးက ကျေအေးကြောင်းလကိမှတ်ထိုးပေးပြီးနောက် အိမ်ကိုအတူပြန်လာကြပါရော။             

အိမ်ရောက်တော့ ပထွေးက 

" ဒီမှာ မမြတင်၊ခင်ဗျားက တော်တော် ဖင်ဆော့တာကိုး၊ကျုပ် ရိပ်မိနေတာကြာပြီ၊မပိုင်သေးလို့ကြည့်နေတာ၊အခုလို အပိုင်ဖမ်းမိတော့ခင်ဗျားဖင် ၃ သိန်းတန်ကြီး၊မဆိုးပါဘူးဗျ။နောက်တစ်ယေက်လောက် ထပ်ဖန်ပါဦးလား။ကဲ၊ကျုပ် ဒီငွေ ၃ သိန်းနဲ့ မုဆိုးမလေး မိသီတာကို သွားတောင်းမယ်"

ပထွေး ပြောပြောဆိုဆို ငွေထုတ်ကိုဆွဲပြီး အိမ်ပေါ်ကဆင်းမယ်အလုပ် အမေက 

" ကိုသံခဲ၊တော် မဟုတ်တရုတ် မလုပ်နဲ့နော်၊ဒီငွေကို ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ် အရင်းအနှီုးလုပ်ရအောင်ပါ။မိသီတာက အပျိုလေးလဲမဟုတ်၊ကလေးတစ်ယောက်နဲ့အအိုကိုများ၊ကဲပါ နေပါဦး၊ပြောစရာရှိတယ်"

အမေက ပထွေးလက်ကိုဆွဲရင်းတားတယ်။ကျမလဲ ဆေးလိပ်ခုံ ပြန်ပြီး စာရင်းရှင်းစရာလေးတွေ ရှင်းလင်း၊ရလာတဲ့ဆေးလိပ် လိပ်ခငွေလေး တောင်းပြီး အိမ်ပြန်လာပါတယ်။အိမ်ရောက်တဲ့အထိ ပထွေးက ရှိနေတုန်း။ကျမကိုတွေ့တော့ ပထွေးက 

" မိဝင်း၊ဒီမှာ ပိုက်ဆံတွေ သိမ်းထားလိုက်၊ညီးအမေကို မအပ်နဲ့၊ညီးကိုဘဲ ငါ ပုံအပ်တော့မယ်" 

ပြောပြီး အပြင်ထွက်သွားပါတယ်။အမေက 

" သံခဲဆိုတဲ့အကောင်၊ပိုက်ဆံလေး မရစဘူး ရလာတာနဲ့မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြစ်နေတာ၊မိသီတာကို သွားတောင်းပါမယ် လုပ်နေတာ၊ငါက နင့်မိသီတာက ကလေးတစ်ယောက်ထွက်ပြီးသား၊လူတကာ လုပ်ထားပြီးသား၊ဘာလုပ်မှာလဲ၊မိဝင်းကိုအပ်ထားလိုက်လို့ပြောမှ-အင်း--ဒါဆို မိဝင်းကိုဘဲ အပ်ထားမယ်တဲ့" 

ကျမထင်တဲ့အတိုင်းပါဘဲ။အမေက သူ့ကြောင့်ရလာတဲ့ငွေ မဟုတ်လား၊တခြားမိန်းမဆီ ဘယ်အရောက်ခံချင်ပါ့မလဲ၊ကိုယ်ဘဲသုံးချင်တာပေါ့။ဒါကြောင့်လဲ သမီးဆန္ဒကိုတောင် မမေးတော့ဘဲ တခါထဲဆုံးဖြတ်လိုက်တာ။ကျမ ဘာစကားမှမပြောချင်တော့ပါ။အရင်တခါလဲ အမေ ချဲရှုံး ခြံဝိုင်းပေါင်ထားတာ ရွှေးဖို့ဦးထင်ဝှဆီ အပျိုရည်အပျက်ခံခဲ့ရပြီးပြီ။အခုလဲ အမေ့ရဲ့လင်ငယ် ပထွေးကို လင်တော်ရဦးမယ်။အမေက ကျမ ဘာမှမပြောဘဲ နေ နေတာနဲ့ 

" သမီးရယ်၊အမေ့ကို ခွင့်လွတ်ကွယ်၊ငွေ ၃ သိန်းဆိုတာ နဲ တာမဟုတ်ဘူး၊အရင်းအနှီုးကေင်းကောင်းလုပ်လို့ရတယ်။သမီးလဲ အပျိုမှမဟုတ်တော့တာ၊မထူးတော့ပါဘူး။အမေ့ကို သနားပါ သမီးရယ်"   

ကျမ အမေ့ကို စိတ်မကောင်းစွာကြည့်ပြီး 

" အင်းပါ အမေရယ်၊အမေစိတ်ချမ်းသာအောင် ကျမ နေပေးပါ့မယ်"

ပြောလိုက်ရတာပါ။ညနေကျ အမေက 

" အမေ ဒီည ပွဲသွားကြည့်မယ်၊ညီးပထွေးကို နဖားကြိုးထိုးလို့ရအောင်သာ လုပ်တော့"။  

ခါတိုင်းအမြဲတမ်းမူးနေတဲ့ ပထွေး ဒီနေ့ကျ သောက်လာတာ မတွေ့ဘူး။ည(၇)နာရီလောက်

" ကဲ၊ကိုသံခဲ၊ကျုပ်သွားမယ်နော်၊ပြသနာမဖြစ်အောင်တော့ ကိုယ့်ဖာသာတာဝန်ဘဲ"

ပြောပြီး အမေဇာတ်ကြည့်ဖို့ထွက်သွားပါလေရော။အမေထွက်သွားတာနဲ့ ပထွေးက 

" မိဝင်း၊ညီးကို ညီးအမေ ဘာပြောသွားလဲ "

တဲ့လေ။ခဏလေးတောင် မအောင့်နိုင်ဘူး။မေးတော့တာပါဘဲ။  

" ဘာပြောရမှာလဲ၊ညီးပထွေးကို မိသီတာဆီ မသွားရအောင် ညီးတာဝန်ဘဲတဲ့"  

" အာ-အေး၊ဒါဆို ငါ---ငါ့ကို လက်ခံမယ်ပေါ့၊ဟုတ်လား"

ပထွေး ဝမ်းသာလုံးဆို့တာ ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်။ဒါနဲ့ကျမက

" ပြောပြိးပြိဘဲ။အမေ့အတွက် အရော်ရတဲ့ငွေ ၃ သိန်း ဘာမှမဆိုင်တဲ့ မိသီတာလို ကလေးအမေ မုဆိုးမဆီ အရောက်မခံဘူး။ကျမတို့မှာလဲ ရောင်းဝယ်လုပ်ကိုင်စားဖို့အရင်းအနှီးငွေလိုနေတာ၊ဒါကြောင့် ဦးလေးကို လက်ခံတာမှတ်ပါ"

ပြောပြီး ကျမ ရေချိုးဖို့အိမ်နောက်ဖေး ရေတွင်းဆီ ထွက်သွားလိုက်ပါတယ်။ပထွေးကတော့ ကျမကို နောက်ကနေကြည့်ရင်း စားမာန်ထနေရောပေါ့။ကျမ ရေကို စိမ်ပြေနပြေ ချိုးရင်း ညမှာ ပထွေးနဲ့ဘယ်လို စခန်းသွားရမလဲ တွေးနေမိပေါ့။ထင်တဲ့အတိုင်းပါဘဲ။ကျမ ရေချိုးရာက ပြန်ရောက်တော့ ပထွေးက အိမ်အရှေ့ဘက်က ဝင်ပေါက်တံခါးကို ပိတ်ထားပြီးပြီ။

ကျမ ကိုယ့်အခန်းထဲဝင်၊သနပ်ခါးသွေးပြီး လူးနေတုန်း ပထွေးအခန်းထဲ ရောက်လာတယ်။အပျိုမ အခန်းဆိုပေမဲ့တံခါးရွက်ကရှိတာမဟုတ်။အဝတ်ခန်းစီးလေးဘဲရှိတာလေ။ပထွေးဝင်လာတာနဲ့ ကျမ ကပြာကရာ ဘေးမှာချထားတဲ့တဘက်ကိုယူပြီး ပခုန်းပေါ်လွှားလိုက်ရတယ်။ပြီးမှ 

" ဦးလေး ကျမ အခန်းထဲ ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ၊ဒီမှာ အဝတ်လဲ ရဦးမယ် " 

ပြောတော့ ပထွေးက ဖြဲစပ်စပ်လုပ်ရင်း 

" လဲမနေပါနဲ့တော့မိဝင်းရယ်၊တော်ကြာ ပြန်ချွတ်ရမှာဘဲကို "

ပြောပြီး ကျမရဲ့ထဘီရင်လျှားထားလို့လွတ်နေတဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို အားမနာတမ်း ကြည့်ပါတော့တယ်။ 

" အိုး-ဘာလို့ချွတ်ရမှာလဲ၊ဦးလေးနော်၊ကျမ စိတ်ဆိုးအောင် လာလုပ်မနေနဲ့။ဦးလေးဖြစ်ချင်တာ ကျမ သဘောတူပြီးပြီဘဲ။ပြန်ထွက်ပေး "

ဇွတ်မောင်းထုတ်တော့မှ ပထွေး မထွက်ချင် ထွက်ချင် ထွက်သွားတာ။ကျမလဲ ပထွေးထွက်သွားပြီး ပြီးချင်း ကပြာကရာ ဘော်လီယူဝတ်၊အပေါ်က ဘလောက်အင်္ကျီ ထပ်ဝတ်ပါတယ်။နောက် ရေစိုနေတဲ့ ခါးကထဘီကို အ ခြောက် တစ်ကွင်းနဲ့လဲလိုက်ပြီး ထဘီအဟောင်းကိုတော့ ခြေရင်းကတန်းမှာလွှားလိုက်ပါတယ်။  အိပ်ခန်းက ထွက်လာတော့ ပထွေးက ဧည့်ခန်း ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်နေရင်း 

" လာ၊မိဝင်း၊ဦးလေးပြောမယ် "

ပြောတာနဲ့ သူ့ကုလားထိုင် ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဝင်ထိုင်ပါတယ်။ပထွေးက ကျမပခုန်းပေါ် လက်တင်ရင်း 

" ဦးလေး ဒိရှေ့အရက်မသောက်တော့ဘူး၊မိဝင်း နဲ့ ညအိပ်ရာထဲမှာ နံနေမှာစိုးလို့"

ပထွေးက ဒီလို ပေါ်တင်ကြီးပြောတော့ ကျမ ရှက်လိုက်တာ။မျက်နှာကို ထူပူသွားတယ်။ဘာမှတော့ပြန်မပြောလိုက်ပါ။ဦးလေးက ကျမပခုန်းပေါ် တင်ထားတဲ့လက်နဲ့အားယူပြီး သူ့ဆီဆွဲယူပါတယ်။ကျမ တောင့်ခံမထားဘဲ အလိုက်သင့် နေပေးလိုက်တာ၊ကျမ ခေါင်းက သူ့ရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်ရောက်နေပါတော့တယ်။ဘာပြီးရင် ဘာဆက်လုပ်မယ်ဆိုတာ သိနေလို့ကြောက်တာ ရှက်တာ မရှိတော့ပါဘူး။

ဦးထင်ဝှနဲ့တုန်းက သူများအိမ်၊ဘေးလူတွေသိမှာစိုးရတာရယ်၊ပြီး တစ်ခါမှ စကားတောင်မပြောဘူးတဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့အိပ်ရာထဲ ဖုတ်ပူမီးတိုက် ဆက်ဆံရတာမို့၊အပျို အတွေ့အကြုံလဲမရှိတော့ ဘာမှန်းကို မသိတာ။အခု ပထွေးနဲ့ကျ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေ၊ဘေးလူတွေ တွေ့မှာလဲ မပူပင်ရ၊ပြီး ကျမက တစ်ခါခံခဲ့ဘူးပြီလေ။အရိုင်းမဟုတ်တော့ဘူး။ပထွေးက ကျမပခုန်းပေါ်က လက်ကို ဂျိုင်းကြားထဲက လ ျှို ဝင်ပြီးနို့အုံကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကိုင်ပါတယ်။

ကျမ နို့ကို ကိုင်တာခံနေရတာ တစ်မျိုးတော့ တစ်မျိုးပါဘဲ။ဦးထင်ဝှနဲ့တုန်းက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကိုင်တာ၊အခု ပထွေးက နို့ကို အသာလေး ဆုတ်နယ်ပြီး တစ်ခါတစ်ရံ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်နဲ့ညှစ်တာလေ။ခဏကြာတော့ ပထွေးက 

" မိဝင်း၊ထ ၊ဦးလေးအခန်းသွားမယ်"

ပြောပြီး ကျမခါးကိုဖက်ပြီး အခန်းထဲ ခေါ်သွားပါတော့တယ်။အခန်းထဲမှာ မီးချောင်းထွန်းထားတာကို ပထွေးကပိတ်လိုက်ပြီး ၅ ဝပ်ညအိပ်မီးအပြာရောင်လေးကို ပြောင်းဖွင့်ပါတယ်။ပထွေးနဲ့အမေရဲ့အိပ်ရာက ဘာကုတင်မှရှိတာမဟုတ်ပါ။ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖျာခင်းပြီး မွေ့ယာအဟောင်းတစ်ထည်ထပ်ခင်းထားရုံပါ။

ပထွေးက ကျမကို အိပ်ရာပေါ် အသာဆွဲချပေးရင်း တလက်စထဲ ကျမအပေါ်က မှောက်ရက် ထပ်ပါလာတာပါ။ပြီး ကျမရဲ့နုတ်ခမ်းတွေကို ပါးစပ်ချင်းတေ့စုတ်ပါတယ်။ကျမဘဝမှာ ယောက်ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ နုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုတ်တာ ပထမဆုံးမို့ထူပူသွားရုံမက စိတ်တွေလဲတစ်မျိုးဖြစ်နေပါတယ်။ပထွေးက တော်တော်ကြာအောင် နုတ်ခမ်းကိုစုတ်နမ်းနေလေတော့ ကျမ မောသလိုလိုဖြစ်လာပြီး အတင်းရုန်းထွက်ပါတယ်။ပထွေးက နုတ်ခမ်းစုတ်နားတာနဲ့ပြိုင်တူ ကျမရဲ့ဘလောက်အင်္ကျီကို အပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး နို့တွေကို ကိုင်လာပါရော။နုတ်ခမ်းအစုတ်ခံရလို့ မောနေတဲ့ကျမ ပထွေး နို့ကိုကိုင်နေတာ ဘာမှမပြောနိုင်တော့ပါ။

ပထွေးက ကျမကျောဘက် လက်လျိုပြီး ဘော်လီဂျိတ်တွေ ဖြုတ်လိုက်တော့ နို့ ၂ လုံးက လွတ်လပ်သွားပြီး ပထွေး စိတ်တိုင်းကျ ဆုတ်နယ်တော့တာပါ။ 

" အာ-ဦးလေး-နာတယ်ဗျာ၊တအားကြီးမကိုင်ပါနဲ့"

လို့တောင်းပန်တော့မှ ပထွေးက နို့လုံးတွေကို လက်နဲ့အသာဆုတ်နယ်ရင်း၊တခါတလေ နို့သီးခေါင်းလေးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင် စို့တော့တာပါ။ပထွေးက ကျမကိုယ်ပေါ် တက်မှောက်နေတာမို့ကျမအနေရခက်လို့

" ဦးလေး၊တအားဖိမထားနဲ့၊ကျမ နာတယ်"

ပြောရပါတယ်။ပထွေးက ဒီတော့မှ ကျမအပေါ်က ဘေးဖယ်ပြီး ကျမရဲ့ထဘီကိုဆွဲချွတ်တာ၊ကျမက 

" ထဘီတော့ မချွတ်ပါနဲ့ဦးလေးရာ"

ပြောလဲ မရပါ။ထဘီကို မရ ရအောင်ချွတ်ပါတယ်။ကျွတ်သွားတဲ့ထဘီကို ခြေရင်းမှာပုံလိုက်ပြီး ပထွေးက ကျမပေါင်နှစ်ချောင်း ဆွဲဖြဲကာ ဒူးထောင်ပေးရင်း ပေါင်ကြားမှာနေရာယူ၊သူ့ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကကျော်ပြီးချွတ်လိုက်ပါတယ်။အခုတော့ပထွေးကော ကျမပါ နှစ်ယောက်စလုံး အောက်ပိုင်းဗလာဖြစ်နေကြပါပြီ။

ပထွေးက အဖုတ်ကို လက်နဲ့စမ်းရင်း အပေါက်ကိုရှာတွေ့တော့လက်ညိုးနဲ့ထိုးကလိပါတယ်။နို့ကိုင်ခံထားရပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲဝင်ထိုင်နေကတဲက ကျမအဖုတ်က စိုစိ စိုစိဖြစ်စပြုပါပြီ။အပေါက်ထဲ လက်ညိုးနဲ့ထဲ့မွှေမှတော့ ကျမအခေါင်းမှာ အရည်ရွှဲပြီပေါ့ရှင်။ပထွေးက အဖုတ်အရည်ရွှဲတာသိတာနဲ့လီးကို အပေါက်ဝမှာတေ့ပြီး တဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းပါတယ်။တဖြေးဖြေးထိုးသွင်းတာပေမဲ့အပေါက်ကကြပ်နေတာမို့တော်တော်နာတာပါ။ 

" အား-ဦးလေး-နာတယ်ကွာ-အာ-တအားကြီး မလုပ်နဲ့"

ကျမ ပထွေးရဲ့ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့တွန်းထားရင်းပြောနေရတာ။ဒါပေမဲ ပထွေးက ကျမ ဘာပြောပြော နောက်မဆုတ်တော့ပါ။သူ့လီးကိုသာ တစ်ဆင့်ပြိးတစ်ဆင့် ထိုးသွင်းတာ၊ကျမအခေါင်းထဲ တော်တော်ဝင်နေပြီဆိုတာ သိပါတယ်။နာတာကတော့နာပါတယ်။ဒါတောင် ဦးထင်ဝှနဲ့အဖောက်ခွထားဘူးပြီးသား။ပထွေးက လီးကိုထဲ့ထားရင်း တချီမှာ ဇတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ    

" အမယ်လေး-နာတယ်-နာတယ်"

အော်ရတော့တာပါဘဲ။ကျမအခေါင်းထဲမှာ ဒုတ်ချောင်းကြီးထိုးသွင်းလိုက်လေသလား အောင်းမေ့ရပါတယ်။ပထွေးက

" ပြီးပြီမိဝင်းရေ။အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ "

ပြောရင်း ကျမအပေါ် လေးဘက်ကုန်းပြီး တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ဆောင့်လိုးတော့တာပါ။လိုးရင်းလိုးရင်း ကျမအခေါင်းထဲက အရည်တွေ တအားရွှဲစိုကျလာပြီးစောစောကနာနေတာတွေ ပျောက်သွားပါတယ်။ကျမ အဖုတ်ထဲက ရွစိရွစိ ဖြစ်နေတာပါ။ပထွေးက ဖြေးဖြေးတခါ၊မြန်မြန်တလှဲ့လိုးတာ၊နဲနဲကြာတော့ ကျမ ရင်တွေတလှပ်လှပ်ဖြစ်လာပြီး ပထွေးကျောကုန်းကို တအားဖက်ထားရင်း

" အင့်-ဦးလေး-အာ "

လို့ဘာပြောလို့ပြောမှန်းမသိ၊ကော့နေတာပါဘဲ။ပထွေးကလဲ ကျမဖြစ်နေတာတွေ့တော့ အရှိန်ပိုတင်ပြီး အားနဲ့အင်နဲ့ဆောင့်ပါတော့တယ်။နောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကျမတကိုယ်လုံး အပေါ်ကော့တင်ကွေးကောက်ရင်း အမောကြီးမောနေပါတော့တယ်။ယောက်ကျားယူတဲ့အရသာ ဘယ်လိုလဲဆိုတာ အခု ပထွေးနဲ့ကျမှ သိရတာ။

အရင်ဦးထင်ဝှနဲ့တုန်းက ပထမလဲ ပထမ၊ပြီး နေ့ခင်းကြီး၊သူများအိမ်၊ကြောက်တာရော၊ရှက်တာရောမို့ ခံသာခံလိုက်ရတာ၊စပ်တာဘဲသိတယ် ဆိုတာမျိုး။အခု ပထွေးနဲ့မှ ရလိုက်တဲ့အရသာက သူမတူအောင်ကောင်းတာကိုး။ဒါကြောင့်လဲ လူတွေ လင်ယူ၊မယားယူ နေကြတာဖြစ်မှာပေါ့လို့တွေးမိပါသေး။အဲဒီညက ပထွေး ကျမကို ၄ ချီလောက် နားနားနေနေ လိုးပေးတာ။တချီထက်တချီ ပို ပို ကောင်းသလိုဘဲ။ကျမ ပထွေးကို တအားချစ်မိသွားပြီ။ ။

" အန်တီဝင်း-အန်တီဝင်း" 

ခေါ်သံလိုလို ကြားမိတာနဲ့မျက်စိကိုဖွင့်ကြည့်တော့ညစောင့်ခေါ်ထားတဲ့ စပါယ်ရှယ်နတ်စ်မလေး။ 

" အန်တီ ဆေးသောက်ရအောင် "

ပြောပြီး ကျမကိုဆွဲထူပြီး ဆေးလုံးတချို့လာပေးတော့မှ ညနေကတဲက အတွေးလွန်ပြီး နေတာ ဆေးသောက်ချိန်ရောက်နေပြီမို့ဆေးကိုယူ၊ပါးစပ်ထဲပစ်ထဲ့၊ရေသောက်ပြီး ပြန်အိပ်တော့တာ။နတ်စ်မလေးက 

" အန်တီ၊ဘာစားဦးမလဲ"

အမေးကို 

" ဟင့်အင်း၊မစားတော့ဘူး" 

ဖြေရင်း အသာမျက်စိမှိတ်နေပါတယ်။အိပ်လို့ကတော့ ဘယ်ပျော်ပါ့မလဲ။ပထွေးက အမေ့ထက်ငယ်ပါတယ်။ကျမအသက်က ခုမှ (၁၈)နှစ်ထဲ ဝင်ရုံရှိသေးတာ။ဦးထင်ဝှနဲ့ဖြစ်တော့(၁၈)နှစ်တောင်မပြေ့သေးဘူး။ပထွေးက (၃၆)နှစ်လို့ပြောတာပါဘဲ။အမေက (၄၀)နှစ်ရှိပါပြီ။ဒါပေမဲ့အမေက တော်တော်ထန်တဲ့မိန်းမပါ။ကျမ သိတာပေါ့၊ကိုယ့်အမေဘဲဟာ။ပထွေးက အမေနဲ့စာရင် အသက်ငယ်တဲ့ ကျမကိုပိုပြီးစိတ်ပါတယ်ထင်ပါရဲ့။စပြီးညားတဲ့ညကစပြီး နောက်လဲ ညတိုင်းလိုလို(မီးနီပြနေတဲ့ရက်တွေကလွဲလို့)ကျမနဲ့အတူအိပ်တာပါ။

ကျမက တခါတလေ အမေ့ကိုအားနာ၊သနားလို့ပထွေးကို အမေ့ဆီ ဇွတ်အသွားခိုင်းရတာ။ပထွေးရဲ့တိတ်တိတ်ပုံးမယားဖြစ်နေတော့ ဗိုက်မကြီးအောင် တားဆေးထိုးရတာ၊သောက်ဆေးဆို မေ့ပြီးမသောက်ခဲ့မိရင်ပြသနာဘဲမို့တခါထဲ အပြီးဆေးထိုးတာ။ထိုးဆေးကြောင့် နဂိုကမှ နဲနဲကိုယ်လုံးတုတ်တဲ့ကျမ ထွားကြိုင်းလာတာ တကဲ့မိန်းမကြီးပုံပေါက်နေတာပါဘဲ။

ဦးထင်ဝှဆီက အရော်ရထားတဲ့ငွေကိုတော့ အမေက မပျောက်ပျက်ရအောင် ဆိုက်ကား(၅)စီးဝယ်ပြီး အငှါးပေးထားတာရယ်၊သူ့ရဲ့ဈေးဆိုင်မှာ အရင်းထပ်ထဲ့တာရယ် လုပ်ထားပါတယ်။အမေနဲ့ကျမ သားအမိနှစ်ယောက်၊လင်တစ်ယောက်ကို ပြိုင်တူပေါင်းသင်းနေတာ ရယ်တော့ရယ်စရာပါ။ဒါပေမဲ့ ဘေးလူတွေ မသိအောင်တော့အနေအထိုင် ဂရုစိုက်ရတာပေါ့။

ဒါပေမဲ့ ပထွေးက တော်ရှာပါတယ်။သူကိုယ်တိုင်က ကျမနံမည်ပျက်မဲ့အရေး အဖြစ်မခံပါ။ည အိပ်ရာထဲမှာသာ လင်မယားလိုနေပြီး နေ့လယ်နေ့ခင်း လူမြင်ကွင်းမှာတော့ တကဲ့သမီးလိုဘဲ ပြောဆိုဆက်ဆံတာပါ။ပထွေးနဲ့ကျမ (၆)လလောက်ပေါင်းသင်းခဲ့ရတာ။လင်မယားအဖြစ်(၆)လလောက်ပေါင်းခဲ့ကြတာဆိုတော့၊စဉ်းစားသာကြည့်ကြပေါ့ရှင်။

တစ်ညတစ်မျိုး မရိုးရလေအောင် ပုံစံမျိုးစုံ၊ပက်လက်တစ်မျိုး၊ဖင်ကုန်းတစ်သွယ်၊ကုတင်စောင်း၊မှောက်ခုန်၊ဘေးစောင်း၊မှုတ်တာ ဂျာတာ မသိတာမရှိ၊မလုပ်ဘူးတာမရှိ။ကျမရဲ့လက်ဦးဆရာ လင်ပါဘဲ။ပထွေးနဲ့လင်မယား နေကြတာတွေ ရေးတင်ရမယ်ဆို ဘယ်ပြီးနိုင်ပါ့မလဲ၊တစ်ထောင့်တစ်ည ပသီပုံပြင်တွေထက်တောင် ရှည်ဦးမယ်။ဒါပေမဲ့ ကျမရဲ့ကံဇာတာကိုက လင်ဆက်များရလိမ့်မယ်လို့ပါလေသလား၊ရပြီး(၆)လလောက်မှာ ပထွေး အသတ်ခံရပါတော့တယ်။                                              

သတ်တဲ့တရားခံကတော့ရန်ငြိုးရန်စရှိလို့မဟုတ်ဘဲ ဖဲဝိုင်းမှာ စကားများရန်ဖြစ်ကြရာက လက်လွန်သွားတယ်လို့ပြောကြပါတယ်။ပထွေးသေသွားတဲ့အခါ ကျမတို့သားအမိ ပြိုင်တူမုဆိုးမဖြစ်ရော။အမေက ထင်ထင်ရှားရှားမုဆိုးမ။သမီးက တိတ်တိတ်ပုန်းမုဆိုးမ။အခေါ်သာကွဲတာပါ။သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး ည ညမှာ ယောက်ကျားရဲ့အထိအတွေ့မရနိုင်လေတော့မနေတတ်၊မထိုင်တတ်ပေါ့။အမေ့အတွက်ကတော့ရှင်းတယ်လေ။နှစ်ထပ်ကွမ်းမုဆိုးမ၊လင်ဇံ မရွှေးလို့ကတော့ လင်တစ်ယောက် အသာလေးကောက်ယူလို့ရတယ်။ဘယ်ကလာ ခြောက်ပစ်ကင်း သဲလဲစင် ရပါ့မလဲ။

ဂျိုကျိုးနဲ့နားရွက်ပဲ့ တန်ရာတန်ရာပေါ့။ဒါပေမဲ့အမေက ကျမကိုပြန်ကြည့်တယ်။သူ ယောက်ကျားယူလိုက်ရင် တစ်အိမ်ထဲမှာ အတူနေကြရမှာ။ကျမကလဲ လင်ရဘူးတဲ့မိန်းမဆိုတော့ကျမ မနေတတ်ဖြစ်မှာ အမေကစိုးရိမ်တယ်။ဒီလိုနဲ့ ပထွေးသေပြီး နှစ်လလောက်မှာ ကျမ ယေက်ကျားတစ်ယောက်နောက် လိုက်ပြေးပါတော့တယ်။လူသားစားဘူးတဲ့ကျား၊မစားဘဲမနေနိုင်တော့ဘူးလေ။                               

လိုက်ပြေးတဲ့ယောက်ကျားက ဘာသာခြားပါ။ပြီးတော့မယားကြီးလဲရှိပါတယ်။သူ့အပြောကတော့ မယားကြီးရှိပေမဲ့ကျမကို တင့်တောင်းတင့်တယ် အိမ်တစ်ဆောင် မီးတစ်ပြောင်ထားပေးမယ်ဆိုလို့၊လိုက်သွားတာ။ဒီလူက ကျမထက်တော့အသက်ကြီးတယ်။(၃၀)လောက်ရှိပြီ။ကားငှါးပြီး တောရွာတစ်ရွာဆီ ခေါ်သွားတာပါ။မယား ကြီးရှိပြီးသား၊အိမ်ထောင်သည်မို့၊    ရောက်တဲ့ညမှာဘဲ ပွဲကြမ်းတာ၊ပထွေးနဲ့(၆)လလောက်ညားထားတဲ့ကျမ မလှုပ်ချင်လောက်အောင်ကို ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သွားတာ။

လူက အသက်အရ အားကေင်းမောင်းသန်တဲ့အရွယ်၊ဗလကတောင့်တောင့်၊မို့သူ့စိတ်ကြိုက်ဆွဲတာ။အင်မတန် ငတ်ပြတ်နေလို့စိတ်ထန်နေပါတယ်ဆိုတဲ့ ကျမ တောင်းပန်ယူရတဲ့အထိပါ။ပြောတာကတော့သူ့မယားကြီးက ကလေး(၄)ယောက်တောင်မွေးထားတာမို့အပေါက်ကျယ်နေပြီ၊လုပ်မကောင်းတော့ဘူး၊ကျမကတော့ အပျိုလေးမို့တအားကောင်းဆိုဘဲ။ခိုးရာလိုက်သွားတဲ့ရွာမှာ (၃)ညအိပ်ခဲ့တာ၊(၃)ညလုံး ညတိုင်း မိုးလင်းကာနီးထိ လုပ်တာ၊လင်းကြက်တွန်တော့မှ နားပြီးအိပ်ကြတာလေ။ 

ဒါပေမဲ့ရွာမှာ (၃)ညအိပ်ပြီးနောက်တစ်ရက်မှာ သူ့မယားကြီးရယ်၊သူ့မိန်းမဘက်ကဆွေမျိုးတွေရယ်၊က ျမရဲ့အမေဘက်က ဦးကြီးဦးလေးတွေ ရောက်လာကြပြီး ရန်တွေဖြစ်ကြ၊ငြင်းကြခုံကြနဲ့ ပွဲပျက်တော့တာပါဘဲ။မယားကြီးက အပေါက်ကျယ်နေပြီ၊လုပ်မကောင်းတော့ပါဘူးဆိုတဲ့လူ၊မယားမျက်နှာလဲမြင်ရော၊ကျမကို လှဲ့တောင်မကြည့်တော့ပါဘူးရှင်။သူ့မယားကြီးနောက် ကောက်ကောက်ပါ လိုက်သွားလေရဲ့။သူ့မယားကြီးက တော်တော့တော်ရှာပါတယ်။ကျမကို နစ်နာကြေးဆိုပြီး ငွေ(၅)သိန်းပေးပါတယ်။ငွေ ယူ ယူ-မယူ ယူ၊နံမည်ပျက်ပြီးသားမို့ကျမ ပေးတဲ့ငွေ လက်ခံပြီး အမေ့အိမ် ပြန်လာပါတယ်။အမေက အပြစ်မပြောပေမဲ့  

" သမီး ဒီမြို့မှာဆက်နေရင် ဒိထက်ပိုပြီး နံမည်ပျက်တော့မှာ၊လင်ကောင်းရဖို့လဲ မလွယ်ဘူး၊ညီးအဖေရဲ့အမကြီးကို လှမ်းမှာလိုက်မယ်။သမီး ညီးကြီးဒေါ်ကြီးနောက် လိုက်ပေတော့"

ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာနေတဲ့အဖေရဲ့အမ အကြီး ဒေါ်ဒေါ်ကြီးကို လှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်တာပါဘဲ။ အမေ အကြောင်းကြားလိုက်လို့ ဒေါ်ဒေါ်ကြီး ကျမကိုလာခေါ်ပါတယ်။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက အဖေ့အမ အကြီးဆုံး၊ရန်ကုန်မှာနေတာ။အဖေက မောင်အငယ်ဆုံး၊လူပေလူတေ၊ကျမအမေနဲ့ရတာ သဘောမတူလို့ပစ်ထားတာတဲ့။ခုမှ အဖေမရှိတော့တာနဲ့ ကျမကိုလာခေါ်တာ။အမေကတော့ခပ်ပြတ်ပြတ်ပါဘဲ။ 

" မမကြီးရဲ့တူမ၊မမကြီးဘဲခေါ်သွားလိုက်တော့။ကျမ နောက်အိမ်ထောင်ပြုရင် ပထွေးနဲ့မသင့်တော်ဘူး"

တဲ့လေ။ဒီတော့ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက

" ညီးက နောက်လင်မယူခဲ့တာ ကျနေတာဘဲ၊လင်နှစ်ယောက် သေပြီးတာတောင် ထပ်ယူမယ် တွေးနေတုန်းဘဲလား"  

" အော်-မမကြီးရယ်၊လင်မယူလို့ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ၊ကျမတစ်ယောက်ထဲ ညရေးညတာ သူများလာသတ်သွားမှာပေါ့"    

အမေ ဒီစကားကို အတည်ပေါက်ပြောတာပါ။ကျမ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးနောက် လိုက်သွားပြီး နှစ်လလောက်မှာ အမေ တတိယမြောက် လင်ယူတာပါဘဲ။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးတို့လင်မယားက သားသမီးမရှိပါ။နှစ်ယောက်လုံး အသက် (၅၀)လောက်ဖြစ်ပြီး ကြည့်မြင်တိုင်ဘက်မှာ ပွဲရုံရှိပါတယ်။သားသမီးမရှိတော့ ပွဲရုံလုပ်ငန်းကို လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး အတူတွဲလုပ်တာ။

ယောင်္ကျားက တခါတလေ အပြင်မှာ ဂွင်ရှိရင် ရှိသလို လေပွဲစားအလုပ်ကိုလဲ လုပ်လေ့ရှိတယ်။နေရတဲ့တိုက် ခန်းက အငယ်စားကွန်ဒိုဖြစ်မှာပါ။အိပ်ခန်း(၃)ခန်း၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးတို့အိပ်ခန်းက အိမ်သာ ရေချိုးခန်းတွဲရက်။နောက်ဘက်မှာ မီးဖို၊ထမင်းစားခန်း၊အိမ်သာ ရေချိုးခန်း သီးခြားပါတယ်။နေ့လယ်ဘက်ဆို အိမ်မှာ ကျမတစ်ယောက်ထဲ။တူမ မွေးစားသမီး၊ဒါပေမဲ့ အိမ်မှာလူပိုမရှိလို့အိမ်ဖော်တပိုင်းပေါ့။

ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက ကျန်းမာရေးသိပ်ကောင်းတာမဟုတ်။နှလုံးသွေးကြော ကျဉ်းတာဆိုလား၊ဆေးခန်း ဆရာဝန်နဲ့တစ်ပတ်တစ်ခါ ပြနေရတာ။ဘဘ ကတော့ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးနဲ့စာရင် ကျန်းမာရေးကောင်းပုံရပါတယ်။ဒါပေမဲ့ ခက်တာက ဘဘကြီးက သူတို့အိမ်ရောက်ပြီး မကြာမီမှာဘဲ ကျမအပေါ် မရိုးမသားလုပ်လာတာပါ။

တခါတလေ နေ့ခင်းဘက်အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာပြီး ကျမကို ပခုန်းလေးကိုင်လိုက်၊ခါးလေးဖက်လိုက် လုပ်လာတာ။ကျမက အပျိုလေးမှ မဟုတ်တာ။ယောင်္ကျား (၃)ယောက်တောင် ညားဘူးပြီးသားလေ။သူ ဘယ်အချိုး ချိုးနေသလဲ သိတာပေါ့။ဒီတော့(သူတို့ဆီမှာ မှီခိုနေရလို့ပြန်မပြောဝံ့တဲ့ပုံ )ငြိမ်ခံပါတယ်။ကျမအတွက်လဲ အာသာပြေပေါ့။ကျမ ငြိမ်ခံမှန်းသိလာတော့ ဘဘကြီးက အတင့်ရဲလာပြီး ပါးနမ်းတာတို့နုတ်ခမ်းစုတ်တာတို့ထိ အဆင့်တက်လာရော။ပြီးတော့ပြောသေး။

" ဘဘကို..စိတ်ဆိုးလား ဟင် "

တဲ့။ကျမ ရှက်တာလို ကြောက်တာလို ဟန်ဆောင်ပြီး သူမေးတာ ပြန်မဖြေခဲ့ပါ။မေးလွန်းမက မေးတော့မှ 

" ဒေါ်ဒေါ်ကြီး သိသွားရင် သမီးကို မောင်းထုတ်မှာ ဘဘရဲ့။သမီး ဘယ်သွားနေရမှာလဲ။သမီးကို သနားပါဦး၊"

 ပြောရတာ။  

" သမီးဒေါ်ဒေါ်ကြီး မသိနိုင်ပါဘူးကွယ်၊ဘဘ တာဝန်ယူပါတယ်"

ဆိုပြီး ကျမကို ဖက်၊သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး နုတ်ခမ်းစုတ်တော့တာ၊ကျမ အလိုက်သင့် နုတ်ခမ်းကို စူပေးထားရတာ။ဘဘ ကနုတ်ခမ်းစုတ်နေရင်း လက်ကလဲ အငြိမ်မနေ၊ကျမဖင်တုန်းတွေကို ဆုတ်နယ်နေတာ။ယောက်ကျားရဘူးတဲ့မိန်းမဘဲရှင်။ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က ရင်ခွင်ထဲဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းတေ့အစုတ်ခံနေရတာ၊ဖင်တုန်းတွေနယ်ချေခံနေရတာ၊အဖုတ်က ရွစိတက်ပြီးအရည်စိမ့်ထွက်လာတာ။ဒါပေမဲ့ ကျမ စိတ်ကို ပြန်တင်းလိုက်ပြီး

" ဘဘ-တော်ပြီဗျာ၊သမီး မနေတတ်ဘူး၊"

ပြောရင်း ရုန်းတော့ဘဘ ကလွတ်ပေးပါတယ်။နောက်တဆင့် မကူးပါ။ကြည့်ရတာ သူ့ဘက်ကလဲ ရောက်တာ မကြာသေးလို့မြောထားတဲ့သဘော၊ပိုင်မှ လုပ်မဲ့သဘော။ဒီလို နေ့တိုင်းလောက်နီးပါး ဒေါ်ဒေါ်ကြီး ပွဲရုံမှာနေတဲ့အချိန်ဆို ဘဘ အိမ်ကိုပြန်ပြန်လာပြီး ကျမကို ကိုင်တော့တာပါဘဲ။ကျမကလဲ နုတ်ခမ်းစုတ် ပါးနမ်းတာလောက်၊နို့ကို ဖင်ကို အဝတ်ပေါ်ကကိုင်တာလောက်တော့မငြင်းတော့ပါ။

ဘဘ ကလဲ ဒီလောက်ကိုဘဲ အရသာယူနေတာလား၊ဒါမှမဟုတ် သူ့မိန်းမကြီးကိုကြောက်ရလို့လား၊ဒါမှမဟုတ် ကိုယ့်ခြံထဲကကြက် ဘယ်အချိန်သတ်စားစား ရတယ်လို့သဘောထားလားမသိ၊တစ်လလောက်နီးပါး ဒီထက် မပိုခဲ့ပါ။နောက်တော့ ကျမ တီဗွီကြည့်ရင် တီရှပ် လည်ပင်းပေါက်ကတဆင့် ဘော်လီထဲ လက်ထိုးထဲ့ပြီး နို့အုံအပေါ်ပိုင်းကို ဆုတ်နယ်လာပါတယ်။ကျမဘော်လီက ကြပ်နေတာလေ၊အောက်ဘက်က လက်လျွှိုသွင်းလို့မှ မရတာ။နို့အုံကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်တာ တခါတလေကျ နာလို့

" ဘဘ-တအားကြီးမကိုင်နဲ့၊နာတယ်"

လို့ချွဲသလို နွဲ့သလိုပြောရတာ။

တစ်ရက်တော့ကျမကို ဆွဲဖက်နေရင်း၊ဘော်လီနောက်ကျောက ဂျိတ်တွေကို မရ မက ဖြုတ်တာ၊မထူးပါဘူးဆိုပြီး ကျမငြိမ်နေလိုက်တော့ဘော်လီဂျိတ်အားလုံးပြုတ်သွားပြီး နို့နှစ်လုံးစလုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့။ဒီတော့မှ ဘဘ က အပေါ်ကတီရှပ်ရော၊ဘော်လီကိုရော လှန်တင်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရနယ်၊နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုတ်တော့တာပါဘဲ။

ကျမနို့တွေက ပထွေးနဲ့(၆)လလောက်ဆုတ်နယ်တာခံဘူးထားတာ မို့ထွားကြိုင်းနေတာ။ဘဘ က ခါတိုင်းအင်္ကျီပေါ်ကဘဲ ကိုင်နေရတာ၊ခုမှ နို့အုံသားကို လက်နဲ့တိုက်ရိုက်ထိကိုင်ရတာ။တော်တော်နဲ့မရပ်ချင်ဘူး။ကျမလဲ ထုံးစံအတိုင်း အကိုင်ခံနေရတော့ပေါ်င်ကြားက စိုလာပြီ။ကြာရင် ကျမစိတ်ထိန်း မရမှာမို့ 

" ဘဘ တော်ပြီလေ၊နို့တွေနာလှပြီ၊ဖယ်တော့"

ပြောမှ ဘဘ ကလွှတ်ပေးတာ။ 

" ကတဲထဲ လူကို သူ့မယားကျနေတာဘဲ"

ကျမနုတ်ခမ်းစူပြီး ပြောတော့ ဘဘ က 

" သမီးရယ်၊မယားအဆင့်အထိ မလုပ်ရသေးပါဘူးကွာ၊အပေါ်ယံလောက်ပါ"။  

" ဘာ ၊ဒီလောက်ထိ နို့တွေ လှန်ပြီး ဝါးစားတော့မတတ် နယ်ဖွတ်နေတာတောင် မယားအဆင့် မဟုတ်ဘူးဆိုတော့ ဘဘ ကဘာတွေများ ဆက်လုပ်ချင်တာလဲ" 

ဘဘ ကရယ်ပြီး 

" သမီးကလဲကွာ၊သိသားနဲ့မေးနေပြန်ပြီ။ကဲ နောက်မှ မယားအဆင့်ကို လုပ်ပြမယ် " 

" ဟွန့်၊ဘယ်သူက အလုပ်ခံမှာလဲ " 

ကျမ ပလီတီတီ နုတ်ခမ်းစူပြီး ကိုယ့်အခန်းပြန် ဘော်လီဂျိတ်တွေ ပြန်တပ်ရပါတယ်။ နောက်ရက်တွေမှာ ဘဘ အဆင့်တက်လာပါတယ်။တစ်ရက် ကျမ အခန်းထဲမှာစာဖတ်နေတုန်း ဘဘ ဝင်လာပြီး ကျမအပေါ် ခွရင်း နို့တွေကိုင်၊နုတ်ခမ်းစုတ်ပါတယ်၊ခါတိုင်းလဲ လုပ်နေကျမို့ ကျမ အောက်ကနေ သူ့ကိုပြန်ဖက်ထားပ်တယ်။ကျမ ပေါင်တွေနဲ့သူ့ပေါင်တွေ ထပ်နေပြီးအကိုင်ခံနေရတာဆိုတော့အဖုတ်က စိုနေပြီ။နောက်တော့ ဘဘ က ကျမအပေါ်မှောက်နေရာက ထိုင်ပြီး ထဘီကိုဆွဲချွတ်တော့တာပါဘဲ။ 

" ဟာ-ဘဘ-မလုပ်နဲ့၊ဒါတော့မရဘူး "

ပြောရင်း ကျမရုန်းပါတယ်။ဘဘ ကလဲ

" သမီးကလဲကွာ၊ဘာမှမလုပ်ပါဘူး၊မမြင်ဘူးလို့ကြည့်ရုံကြည့်မှာပါ"

ပြောပြီး ထဘီကိုဆက်ချွတ်တာ။ဒီလောက်အဆင့်ထိတော့ ကျမ မပေးချင်သေးဘူး၊တော်ကြာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးသိသွားရင် ကျမ ဘဝပျက်မယ်။ဒါကြောင် အောက်ကနေ ထဘီကို အတင်းပြန်ဆွဲထားရင်း

" ဘဘ နော်၊မလုပ်ပါနဲ့ပြောနေတာ၊ပြောမရရင် သမီးအော်လိုက်မှာနော် "

ပြောလဲပြော၊အတင်းရုန်းလဲရုန်း တာနဲ့ နောက်တော့ ဘဘ က လက်လျှော့သွားပြီး အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်သွားပါတယ်။ကျမမှာသာ စိတ်တွေကယောင်ခြောက်ခြားနဲ့ အဖုတ်အရည်ရွဲ ကျန်ခဲ့တာ။ခဏအကြာ ဘဘ အပြင်ပြန်ထွက်သွားမှ ကျမ ရေချိုးရင်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရတာ။ပြီးတော့ ကျမဘာဆက်လုပ်ရမလဲ တွေးတာပေါ့။ကြာလာရင် ကျမ ဟန်ဆောင်ပြီးနေလို့ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး၊ခံချင်စိတ်တွေများနေပြီ။အခုလို ဘဘ နဲ့သာ ပွေ့ဖက်နမ်းစုတ်၊ဖင်ကိုင် နို့ကိုင် အကိုင်ခံနေရရင် တစ်ရက်မဟုတ် တစ်ရက် ကျမဘက်က တာကျိုးတော့မှာလေ။

တိုက်ဆိုင်တာဘဲလား။ဒါမှမဟုတ် ကံကြမ္မာကဘဲကိုယ့်ဘက်ပါလေသလားဘဲ။ဘဘ က နောက်ရက်တွေမှာ ပို ပိုဆိုးလာတာ။နေ့ခင်းနေ့လယ်ဘက်တင်မကတော့ဘဲ တခါတလေ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးရှိနေတာတောင် လစ်ရင်လစ်သလို ဆွဲကိုင်လာတာ။ပြီး အရင်က နို့အုံနဲ့ဖင်တုန်းကိုကိုင်နေတာ၊အခု ရှေ့ကအဖုတ်ကိုပါ ထဘီပေါ်က ပွတ်ဆွဲနှိုက်နေပြီ။ကျမက အိမ်မှာနေရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီမဝတ်တတ်တော့ ဘဘ လက်နဲ့အဖုတ် ထိတွေ့မှုက တော်တော်သိသာတယ်။တခါတော့ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးအိပ်လောက်ပြီ အထင်နဲ့ဘဘ ကျမအခန်းထဲဝင်တာ၊ပြန်အထွက်မှာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးနဲ့ပက်ပင်းတိုးပါလေရော။

ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက တရားသမားပီပီ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်မလုပ်ဘဲ နောက်တစ်ရက် ဘဘ မရှိတဲ့အချိန်ကျမကို မေးတော့တာပါ။ကျမက ဒီအိမ်မှာ လာနေရတာ၊မှီခိုနေရတာမို့ဘဘ လုပ်တာကို ခံနေတဲ့အကြောင်း၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးကို ပြန်မတိုင်ဘူးဆိုတာက ဒေါ်ဒေါ်ကြီးနဲ့ဘဘ ရန်ဖြစ်စကားများကြရင် ကျမဒီအိမ်ပေါ်ကဆင်းရရင် ဘယ်ကိုမှ သွားစရာမရှိပါ စသဖြင့်--ကိုယ့်ကို ကိုယ် အပြစ်လွတ်အောင်ပြောတာ။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက ကျမပြောတာ ဘာမှပြန်မမေးဘဲ ငြိမ်နားထောင်ပြီး နောက်ဆုံးမှ 

" သမီးရယ်၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးသိပါတယ်။ညီးဘဘ က အခုမှမဟုတ်ပါဘူး၊ဒိအရင်က ခေါ်ထားတဲ့အိမ်ဖော်မလေးတွေ တစ်ယောက်မှလွတ်တယ်မရှိဘူး။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက ရောဂါနဲ့ဆိုတော့ သူ့လဲအပြစ်မပြောချင်ပါဘူး။ဟိုတုန်းကတော့အိမ်ဖော်မတွေလေ၊ဖြစ်လာတဲ့နောက် ဒေါ်ဒေါ်ကြီး ဖုံးဖိရှင်းပေးခဲ့တာ။ဒါပေမဲ့သမီးက တစိမ်းမဟုတ်ဘူး။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးရဲ့မောင်အရင်းကမွေးထားတာ၊တူမအရင်း၊ပြီးတော့သမီးအဖေက သေပြီးပြီ။သူ့သမီး အဒေါ်အရင်းအိမ်မှာသွားနေပြီး အဒေါ်ယောင်္ကျား အနိုင်ကျင့်တာ ခံရတယ်ဆိုရင် သမီးအဖေ၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးရဲ့မောင် အပေါ် ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲ။အေးလေ၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီး စဉ်းစဉ်းစားစားလုပ်ပေးရမှာပေါ့။ကဲ ကဲ သမီးရေ၊စိတ်ပူမနေနဲ့၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီး သမီးအတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်လုပ်ပေးမယ်"

ပြောပြီး အပြင်ထွက်သွားပါတယ်။  နောက်(၃)ရက်လောက်အကြာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက တရားစခန်းသွားနေမယ်၊ကျမက ဘဘနဲ့လက်ထပ်ရမယ်လို့ပြောလာပါတယ်။မသင့်တော်မှန်းသိလို့ မယူပါရစေနဲ့ငြင်းဆန်တာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက လက်မခံဘဲ ဇွတ် နားချပါတယ်။ 

" သမီးရေ၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးစီစဉ်တာ မငြင်းနဲ့တော့ကွယ်၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက နှလုံးရောဂါသယ်၊ယောက်ကျားနဲ့အတူနေလို့မရဘူး၊ကြာနေပြီ၊နှစ်ချီနေပြီ၊ဒါကြောင့် ညီးဘဘ အိမ်ဖော်တွေနဲ့ရှုတ်တာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးခွင့်လွတ်ခဲ့ရတာ။အခုဟာက တူမအရင်းလေ၊အိမ်ဖော်မတွေလို ရော့-အင့်-သွားတော့လုပ်လို့မရဘူး။ဒေါ်ဒေါ်ကြီး ဒီအတိုင်းသွားလဲ ညီးဘဘ က တွေ့ရာမိန်းမကောက်ယူမှာ၊မိန်းမတွေကလဲ ပိုက်ဆံရှိလို့ကတော့အဖေအရွယ်ဖြစ်ပေစေ၊ယူကြမှာ၊နောက်မိန်းမယူမဲ့အတူတူ၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးစည်းစိမ်၊ရွှေ ငွေ အမွေ တွေကို ကိုယ့်တူမ လက်ထဲပေးခဲ့ချင်တယ်" 

ကျမ ငြင်းမရမှန်းသိလာတာနဲ့ဒေါ်ဒေါ်ကြီးစီစဉ်တာ လိုက်နာပါမယ်လို့ ဂတိပေးလ်ုက်ပါတယ်။နောက်(၂)ရက်မှာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ၊ရှေ့နေတွေအိမ်ခေါ်ပြီး ကျမနဲ့ဘဘ ကိုတရားဝင်ပေးစား၊စာချုပ်စာတမ်းနဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေပါ လွှဲပေးပြီးနေ့ချင်းဘဲ တရားစခန်းကို ထွက်သွားပါတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျမအသက်(၂၀)မှာ တရားဝင် လင်ယောက်ကျားနဲ့ဖြစ်လာပါတယ်။ရွယ်တူတန်းတူ လင်တော့မဟုတ်ဘူး၊အဒေါ့်ယောက်ကျား ကိုယ့်ထက်အနှစ်(၃၀)ပိုကြီးတဲ့အဖေအရွယ်လင်ပေါ့။မင်္ဂလာဦးညမှာဘဲ ဘဘ နဲ့လုပ်ကြတာ၊ဟိုဒင်း ဟိုဟာအထိ မရောက်ရုံ၊အပေါ်ယံနမ်းရှုံ့၊ကစ်စုတ်၊နို့ကိုင်၊ဖင်ကိုင်နဲ့နေလာကြတော့တရားဝင် လင်မယားဖြစ်ပြီဆိုတာနဲ့ညကျရင် တော့--ဆိုပြီး နေ့ခင်းကတဲက ဟိုတွေး၊ဒီတွေး၊စိတ်ကြွနေပြီး အရည်ကထွက်ချင်နေတာ။ဒါပေမဲ့ကျမ က ဗြောင်ကြီးမလုပ်ရဲဘူး။အပျိုဆိုတဲ့ပုံ ကြောက်ရွံ့တာလိုလို၊ရှက်တာလိုလို မူရသေးတယ်။                                                          

ညအိပ်ချိန်လဲရောက်ရော၊ဘဘ ကကျမကိုပွေ့ပြီးအိပ်ရာပေါ်တင်ပါတယ်။အရင်ကတဲက ထိတွေ့နေတာမို့ဒီလောက်တော့ကျမ ဟန်လုပ်မနေဘဲ အလိုက်သင့်အိပ်ရာပေါ်လှဲပေးလိုက်ပါတယ်။ဘဘ ကကျမအပေါ် မှောက်ပြီးနုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်တာ၊ပြီး နို့တွေကို ဆုတ်နယ်တာဘဲလေ။အရင်ကလုပ်ခဲ့တာမျိုး။ခဏကြာတော့ ဘဘ ကကျမကိုဆွဲထူပြီးဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်နဲ့ဘော်လီကိုချွတ်တော့တာ။ကျမအပေါ်ပိုင်း ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်ပြီဆိုတာနဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ကုန်းစို့တော့တာပါဘဲ။ 

" အာ-ဘဘ-ယားတယ်-ယားပါတယ်ဆို -ဘဘ ကလဲ"

ဘဘ ကအခုတော့ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးမဟုတ်ဘဲကိုယ်မိန်းမဆိုတော့ဇိမ်နဲ့ကို နို့စို့တာပါ။ဘဘ ကနို့စို့ရင်းလက်တစ်ဘက်က ကျမရဲ့ထဘီအောက်ထိုးပြီး အဖုတ်ကို ကိုင်ပါတယ်။ကျမမှာ အဖုတ်ကိုအနှိုက်ခွရတော့အကွဲကြောင်းထဲက အရည်တွေစီးကျလာပြီ။ကျမက အတွေ့အကြုံလဲရှိခဲ့၊ပြီးဏှာကန်တဲ့မိန်းမလေ၊နဲနဲထိတာနဲ့အရည်ရွဲတတ်တာ။

ဘဘ ကအရင်တုန်းက ထဘီလှန်လို့မရဘူးလေ။အခုမှဆိုတော့သိပ်ပြီးမြင်ချင်လှပြီထင်ပါတယ်။ခဏလေးဘဲနို့စို့ပြီး ကုန်းထကာ ထဘီကိုဆွဲချွတ်ပါတယ်။ကျမ ဒီတခါတော့ မချွတ်နဲ့လို့ပြောမရဘူးလေ။အလိုက်သင့် ဖင်ကိုကြွပေးတော့ ဘဘ က ထဘီကို ခြေထေက်ကတဆင့် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ဒါပေမဲ ကျမက တမင် အောက်ခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ဝတ်ထားတာလေ။ဘဘ က

" ဟာ၊ညအိပ်ပါမယ်ဆို ဘောင်းဘီက ဝတ်ထားပြန်ပြီ" 

ပြောပြီးဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်တာပေါ့။ကျမက မျက်စိပေါ်လက်တင်ပြီး 

" အာ-ရှက်စရာကြီး-ဘဘ-မကြည့်နဲ့ကွာ" 

ဟန်လုပ်ပါတယ်။အခုတော့ဘဘ အင်မတန်မြင်ချင်လှတဲ့ ကျမဖုတ်ဖုတ် မြင်နေရပြီလေ။ဘဘ က ကျမခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲထောင်လိုက်ပြီးဒူးထောင်ပေါင်ကားလုပ်၊ကျမပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ထိုင်ပြီးအဖုတ်ကို ကိုင်တော့တာ။

ကိုင်တာတောင် အပေါ်ယံကိုင်တာမဟုတ်၊အကွဲကြောင်းထဲ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းထိုးထဲ့ပြီးမွှေနှောက်နေတာ။ကျမအဖုတ်က ရေသွန်ပြီလေ။အပျိုလေးလို ဟန်ဆောင်ပါမယ်ဆိုတာ၊စောက်ရည်တွေက ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရဘူး။ဘဘ ကလူအိုလေ၊မိန်းမတွေတော်တော်များများကို လုပ်လာတာ၊သိမှာပေါ့၊ကျမ စိတ်တွေလာနေပြီဆိုတာ၊လီးကိုကိုင်၊အပေါက်ဝမှာတေ့ပြိး ကျမအဖုတ် နခမ်းသား ၂ ဘက်ကို သူ့လက်နဲ့သေချာဖြဲပြီးမှ လီးကိုထိုးသွင်းတာ လီးဒစ်ဖျားဝင်သွားတာ ကျမသိတယ်။ဒါကြောင့် 

" အား-နာတယ်၊ဘဘ-နာတယ်"

လို့ဟန်လုပ်အော်ရတာ။ဘဘ က 

" အစမို့နာတာပါ၊ခဏလေး-ခဏလေး"

ပြောပြီးလီးကိုတဖြေးဖြေးချင်း ထိုး ထိုးသွင်းတာ။ကျမလဲ နဲနဲချင်းဝင်နေပြီဆိုတာ သီတာပေါ့။ 

" အာ-နာလိုက်တာ၊ဘဘ ရယ်-သေတော့မှာဘဲ-အား-ဘဘ-တော်ပြီလို့၊မလုပ်နဲ့တော့လို့" 

ပါးစပ်ကအော်ချင်တာအော်ရင်း ခါးကိုကော့လန်ထိုးပေးပါတယ်။ဘဘ ထိုးနေတာ လီးက အဆုံးထိဝင်နေပါပြီ၊ဘဘ ကလဲ လီးအဆုံးဝင်နေပြီဆိုတာ သိလို့

" ပြီးပြီသမိးရေ၊အဆုံးထိဝင်နေပြီ "

ပြောပြီး သူ့ဖင်ကို ကြွကာ ကြွကာ လိုးပါတော့တယ်။စောစောကထွက်ထားတဲ့ အရည်တွေနဲ့၊အခု ဘဘ ဆောင့်ပေးနေလို့ထပ်ထွက်တဲ့အရည်တွေကြောင့် လီးအဝင်အထွက်က ချောချောမွေ့မွေ့ပါဘဲ။ဘဘ ပုံမှန်ဆောင့်ပေးနေတာ၊ကျမ ခံလို့ကောင်းနေပါပြီ၊ဒါပေမဲ့ဟန်လုပ်ပြီး၊ 

" အင်-ဘဘ-အား-ဘဘရယ်...နာတယ်" 

ပြောနေတုန်းပါ။ခဏအကြာ ဘဘ ဆောင့်တာ နဲနဲမြန်လာပြီးအရှိန်ပိုပြင်းလာလို့။ကျမ ဘဘ ခါးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး မသိမသာ ခါးကော့ကော့ပေးပါတယ်။ကျမလဲ ကောင်းနေပါပြီ။ဘဘ လဲ ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း အင့်-အင့်-အသံတွေထွက်လာပြီး လီးထဲကအရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တာ ကျမ အခေါင်းထဲ ပြည့် လ ျှံ သွားပါတော့တယ်။

ဘဘ ကအသက်(၅၀)ဆိုပေမဲ့ ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်တာ။အရက်၊ဆေးလိပ် မသောက်တတ်လို့အသက်ထက် ပိုနုတယ်ထင်ရတာ။ကျမက အသက်(၂၀)သာဆိုတာ၊ယောင်္ကျားအတွေ့အကြုံက များနေပြီ။ဘဘ အရင် ဦးထင်ဝှ ရယ်၊ပထွေး ကိုသံခဲ ရယ်၊နောက် မယားကြီးရှိတဲ့ဟိုလူရယ် ဆိုတော့(၃)ယောက်တောင်၊ဒါပေမဲ့ပထွေးနဲ့သာ (၆)လလောက်အချိန်ယူ ပေါင်းရတာလေ။ကျန်နှစ်ယောက်က ခဏတဖြုတ်ရယ်။

ဘဘ ကမိန်းမဝါသနာပါတယ်ဆိုတာ မဟုတ်ပါ။ဒေါ်ဒေါ်ကြီး ကျန်းမာရေးကြောင့် မိန်းမနဲ့အတူအိပ်မရလို့ နီးစပ်ရာအိမ်ဖော်မတွေကို ဆွဲစားတာဘဲဖြစ်မှာပါ။အခု ကျမနဲ့ရတော့သမီးအရွယ်လေးရတာလေ။တခြားမိန်းမတွေဆီ သွားဖို့နေ နေ သာသာ ကျမကျေနပ်အားရအောင်တောင် မနဲအားစိုက်ရတာ။ကျမကပြောထားတာ

" ဘဘ နော်၊သမီးအရွယ်လေးရထားတာ၊ဟိုဟာ ဒီဟာ ကြားလို့ကတော့ကျမက ဘက်ကန်မှာ"။

အိမ်မှာလူအပိုမထားဘဲ အဝတ်လျှော် သန့်ရှင်းရေးအတွက် မိန်းမတစ်ယောက် မနက်လာ၊ညနေပြန် ငှါးထားတာမို့၊လင်မယားနှစ်ယောက် ညအိပ်ရာဝင်ချိန်မှမဟုတ်၊အချိန်ရ ရသလို နေ့ခင်းနေ့လယ်ဘက်၊ညနေစောင်း၊တခါတလေ မနက်အိပ်ရာထ လုပ်ချင်စိတ်ပေါ်လာရင် ထလုပ်ကြတာ။ဘဘ က ငယ်ငယ်တုန်းက ထိခိုက်ဒဏ်ရာ ရဘူးလို့အကြောပြတ်သွားတယ်ဆိုလား၊ကလေး မရနိုင်ဘူးပြောထားလို့ ကျမ တားဆေး မထိုးတော့တဲ့အတွက် နဲနဲ ဝချင်ချင် ဖြစ်နေတဲ့ကိုယ်လုံးက အနေတော်ဖြစ်သွားတာ။

ပြီး ကာမဆန္ဒကလဲ စိတ်တိုင်းကျနေလို့စိတ်ချမ်းသာပြီး အသားအရေကလဲ အပျိုတုန်းကထက်ပိုလှလာတယ်။အရင်ကထက် ပိုလှလာတယ်ဆိုတာ ဘဘ ကပြောတာပါ။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးကတော့တရားစခန်းမှာဘဲနေတော့တာ။ဒါပေမဲ့ကျမတို့က လိုအပ်တာမှန်သမျှ ပို့ပေးပါတယ်။ဆရာဝန်ကိုလဲ တစ်လတစ်ခါ ရိပ်သာကိုသွားပြီး ဒေါ်ဒေါ်ကြီးရဲ့ကျန်းမာရေးကို ပုံမှန်စစ်ပေးဖို့စီစဉ်ထားပါတယ်။

အိမ်ထောင်သက်(၆)လလောက်ကျ ကျမထိုင်နေရတာပျင်းလာပြီမို့ ဘဘ နဲ့အတူ ပွဲရုံကိုလိုက်ပြီး လုပ်ငန်းသဘောတရားကို လေ့လာ ဆောင်ရွက်ပါတော့တယ်။ပွဲရုံလုပ်ငန်းမှာ ကျမ တော်တော်နားလယ်လာတော့ ဘဘ ကပွဲရုံကို ကျမနဲ့စိတ်ချလက်ချ ထားပြီး စက်မှုဇုန်တစ်ခုမှာ ပလပ်စတစ်အိတ်လုပ်တဲ့စက်ရုံငယ်ကို အစပျိုးပါတယ်။သိပ်အကြီးအကျယ်မဟုတ်ပေမဲ့လုပ်ငန်းအကျိုးပေးတယ်လို့ပြောရမယ်။အပ်ထည်အော်ဒါတွေက ဆက်တိုက်၊လက်မလယ်အောင်လုပ်နေရတာ။

အိမ်ထောင်သက်(၅)နှစ်လောက်မှာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးကွယ်လွန်သွားပါတယ်။ကျမတို့လင်မယား စီးပွါးရေးကလဲ ဒီရေလို တရိပ်ရိပ်တက်ပါတယ်။စီးပွါးဖြစ်ပေမဲ့သားသမီးမရတာတော့ကံပေါ့လေ။အိမ်ထောင်သက်(၉)နှစ်မှာ အကိုကမွေးတဲ့ တူတော်မောင်ကို ဘဘ သဘောတူညီမှုနဲ့ခေါ်ယူမွေးစားလိုက်ပါတယ်။အကိုသေပြီးတစ်နှစ်လောက်အကြာ ယောင်းမဖြစ်သူက နောက်အိမ်ထောင်ပြုပါရစေ၊ကလေးကို  မွေးစားပေးပါ ပြောလာလို့။ကိုယ့်တူအရင်းဘဲလေ။ကောင်လေးက ဒီတုန်းက (၁၂)နှစ်ရှိသေးတာ။(၇)တန်းတက်နေတာမို့ကျောင်းထားပေး၊ကျောင်းအသွားအပြန်ကျောင်းကားနဲ့အပ်ထားပေး၊ကျူရှင်ကိုတော့အိမ်နဲ့နီးတဲ့နေရာမှာဘဲ ခြေလျင်သွားခိုင်းပေါ့။

ကျမတို့လင်မယားဘဝ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေလာကြတာ၊ကြမ္မာငင်ချင်တော့ နောက်တစ်နှစ်မှာ ဘဘ လေဖြတ်ပြီးအောက်ပိုင်းသေသလိုဖြစ်သွားပါတယ်။ငွေကြေးအကုန်အကျခံပြီးဆေးကုပေးပေမဲ့ လုံးဝအရှင်းပျောက်တာမဟုတ်ဘဲ လူတွဲ၊လက်ကိုင်ဒုတ်၊ဝှီးချဲ စတာတွေနဲ့သွားနေရတာ။ပွဲရုံအလုပ်က ကျမနားလယ်လို့လုပ်နိုင်ပေမဲ့စက်ရုံအလုပ်ကိုတော့ သူ့တူ ကိုပါကြီးကိုလွှဲထားရတယ်။

ကိုပါကြီးက ဘဘ ရဲ့တူအရင်းပါ။စက်ရုံမထောင်ခင်က ပွဲရုံမှာမန်နေဂျာသဘောမျိုးနဲ့ထားတာ။အသက်ကတော့ကျမထက်(၅)နှစ်လောက်ကြီးမယ်။သူ့မိန်းမက အရင်က ဘဘတို့အိမ်မှာအိမ်ဖော်လုပ်နေရင်းရတာတဲ့။တွေးကြည့်ရတာ -သူ့မိန်းမ ဘဘနဲ့ကင်းလွတ်ပုံမရဘူး။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးပြောဘူးတာ၊အိမ်ဖော်မတွေနဲ့ပြသနာဖြစ်လို့ရှင်းပေးခဲ့ရတာတွေအများကြီးတဲ့လေ။ထင်လို့ ဘဘ ကိုမေးကြည့်တော့ဘဘ က ဟုတ်တယ်လို့ဝန်ခံပါတယ်။

ကျမနဲ့မရခင်ကဖြစ်ခဲ့တာလေ၊ဗွေမယူပါဘူး။ဒါပေမဲ့ခက်နေတာက ဘဘ က နဲနဲသက်သာလာတယ်ဆိုပေမဲ့ဟိုဒင်းဟိုဟာ က မရတော့ဘူး။ပန်းသေသလိုဖြစ်သွားပြီ။ဘဘ ကျန်းမာရေးထိခိုက်ပြီးပန်းသေသွားတော့ ကျမအသက်က(၃၀)တောင်မပြေ့ချင်သေးပါ။ကျမ စိတ်တွေ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်တာပေါ့။တစ်လ၊နှစ်လ၊ကိုယ့် ကို ကိုယ် ချုပ်တည်းပါတယ်။သုံးလကျော်မှာ မရတော့ဘူး။ကျမ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး။ယောက်ကျားတစ်ယောက်ရဲ့အလိုးကို ခံချင်နေပြီ။ဘဘ ကလဲ ကျမဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာသိတယ်။ 

" သမီးရယ်၊ဘဘ စိတ်မကောင်းဘူးကွယ်၊သမီးအရွယ် ဒီစိတ်တွေ ထန်နေမှန်းဘဘ သိပေမဲ့စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါနိုင်တော့ဘူး။သမီးကို ဘဘ နားလယ်ပါတယ်၊ခွင့်လဲလွတ်ပါတယ်။အဆင်ပြေသလိုသာနေပါကွယ်"

လို့ တခြားယောင်္ကျား တစ်ယောက်နဲ့အိပ်ပါ မပြောရုံတမယ်ပါဘဲ။ကျမကတော့ဘဘ ခွင့်မပေးလဲ လင်ငယ်နေရတော့မှာပါ။မိန်းမတွေဆိုတာ အသက်(၃၀)အရွယ်မှာ လိင်စိတ်အထန်ဆုံးပါ။ကိုယ့်ကိုလိုးပေးမဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရှာရတာ သိပ်ခက်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ကိုယ်ကသာ ခံချင်ပါတယ်ပြောရင် လုပ်ပေးချင်တဲ့ယောက်ကျားတွေ တန်းစီနေတာပါ။ကျမစိတ်ကြိုက်ရွှေးရုံပါဘဲ။ဒီလိုနဲ့ ပွဲရုံကို လာ လာနေတတ်တဲ့ကိုမောင်ငယ် ဆိုတဲ့ကားပွဲစား၊အိမ်ပွဲစားတစ်ယောက်နဲ့ဇာတ်လမ်းရှုတ်မိတော့တာပါဘဲ။

ကိုမောင်ငယ်က အိမ်ထောင်ကွဲလား၊မုဆိုးဘိုလား ရေရေ ရာရာမသိရပေမဲ့မိန်းမ မရှိတာ သေချာပါတယ်။သူက ဘဘ ကျန်းမာရေးကောင်းစဉ်ကတဲက ပွဲရုံကို ဝင်ထွက်နေတာဆိုတော့ကျမတို့အိမ်ထောင်ရေးကို အတွင်းသိ အစင်းသိ ဆိုတဲ့လူ။ဘဘ အောက်ပိုင်းသေသလိုဖြစ်ပြီး မစွမ်းမသန်ဖြစ်တယ်ဆိုတာနဲ့ ကျမအပေါ်ကြည့်တဲ့ သူ့အကြည့်တွေက သိသာလာပါတယ်။အရင်က ကျမကို စကားပြောရင်တောင် ရိုရို ကျိုးကျိုးပြောတာ။အခုတော့စကားပြောရင်း မျက်လုံးတွေက နို့အုံကိုဘဲရောက်နေတာ။ပြီး ပြောလိုက်ရင်လဲ အနှောင့်အသွားမလွတ်တဲ့စကားတွေ။ 

" မဝင်း၊အဖိုးကြီး ဘယ်လိုလဲ "

သူဘာကိုဦးတည်မေးတယ်ဆိုတာ ကျမသိနေတယ်လေ။ကျမ က အရိုင်းမှမဟုတ်တာ။ဒါကြောင့် 

" ကိုမောင်ငယ်ရေ၊အဖိုးကြီးက လူတော့ကျန်းမာတယ်၊ဟိုဟာကတော့မကောင်းသေးဘူး " 

" ဟာ-မဝင်းစကားက-လူကျန်းမာတယ်၊ဟိုဟာ မကောင်းသေးဘူး ဆိုတာ ဘာလဲဗျ " 

" ကိုမောင်ငယ်ရယ်၊ရှင် အ ချင်ယောင်ဆောင်မနေစမ်းပါနဲ့၊ရှင့်ကြည့်ရတာ လူပျိုအရိုင်းလေးနဲ့လဲ မတူပါဘူး၊တစ်ခုလပ်လား၊မုဆိုးဘိုလား၊ဘာလဲတာမသိတာ" 

ကျမ ပေါ်တင်ဖွင့်ချဲတော့မှ ရယ်ပြီး 

" မဟုတ်ရပါဘူး မဝင်းရယ်၊ကျွန်တော်က အဖိုးကြီး တကယ်ဘဲ သေတာလား၊နဲနဲပါးပါးများ ကျန်ဦးမလားလို့ပါ " 

" ဘာမှ မကျန်ပါဘူးရှင်၊နဲနဲမှကို မလှုပ်နိုင်ပါဘူးတော်၊ဘာလဲ ရှင်က အစားထိုး တာဝန်ယူချင်လို့လား " 

မတတ်နိုင်တော့ဘူး၊ရေလာမြောင်းပေးရုံမက ရေစီးရေလာကောင်းအောင် ရေတွန်းစက်နဲ့တွန်းပို့သင့်ရင်လဲ တွန်းပို့ရမှာဘဲ။လူက ငတ်ပြတ်နေပြီ၊ည ညဆို အိပ်မရလို့အဖုတ်ကိုလက်နဲ့ကိုင်၊အစေ့ကို ပွတ်ချေပေးတာလဲ အာသာမပြေ။ပစ္စည်းတုနဲ့ထိုးရအောင်ကလဲ ဘယ်မှာဝယ်ရတာမှန်းမသိ၊ကိုယ့်ကို လိုးပေးမယ်ထင်ရတဲ့ယောက်ကျား တွေ့နေပြီဘဲဟာ၊သူ့အပြောစောင့်မနေပါဘူး။ကိုမောင်ငယ် က ကျမဒီလိုစကား စပြောမယ်လို့ဘယ်ထင်ပါ့မလဲ။ကျမစကား ကြားလဲကြားရော၊ပါးစပ်ကြီးပြဲသွားပြီး 

" ဟာ-မဝင်းရယ်၊ဘယ်နှယ်ပြောပါလိမ့်ဗျာ၊ကျွန်တော်က မဝင်းစိတ်ဆိုးမှာကြောက်လို့မပြောရဲတာ၊မဝင်းကို ကြည့် ကြည့်ပြီးသနားနေတာ "  

" သနားတာတော့မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ကိုမောင်ငယ်ရယ်၊ရှင် ကျမကို စိတ်ပါနေတာမဟုတ်လား၊ရှက်မနေပါနဲ့ရှင်၊လူပျို အပျိုတွေမှမဟုတ်ကြတာ၊အသက်တွေဘဲ (၃၀)ကျော်နေကြပြီ၊ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲပြောကြတာပေါ့ " 

" ဒါဆို ကျွန်တော်တို့အပြင်သွားကြရအောင်နော် "  

" အပြင်ဆိုတာ ဘယ်အပြင်ပြောတာလဲ၊တည်းခိုခန်း ဘာညာတွေ မလိုက်ချင်ဘူးနော် " 

ဟုတ်တယ်လေ၊ကိုယ့်အသက်အရွယ်နဲ့တည်းခိုခန်းလိုက်သွားလို့ကတော့သမီးရည်းစားလို့ဘယ်ထင်မလဲ၊အကြံအဖန် အော်ဒါလိုက်လာတာလို့ဘဲထင်ကြမှာ၊ပြီးတော့ဘဘ အသိတွေနဲ့တိုးနေရင် သေပြီ။ ဒီတော့မှ သူက 

" ကိုယ့် တိုက်ခန်းသွားမယ်လေ "

တဲ့။ကျမတို့နှစ်ယောက်သား တက္ကစီငှားပြီးသူ့တိုက်ခန်းဆီလာကြတယ်။ပွဲရုံက ကျမ မရှိလဲ ဖြစ်တယ်လေ။အရင်ကတဲက ဘဘခိုင်းထားတဲ့လူယုံ ငွေကိုင်စာရေးကြီးရှိနေတာ။ဟိုရောက်မှသိတာ၊တိုက်ခန်းက သူ့တိုက်ခန်းမဟုတ်ဘူး။သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့တိုက်ခန်း၊၁၂ ပေခွဲ x ၅၀ ပေ အကျယ်၊ဒုတိယထပ်မှာဆိုတော့အခန်းထဲရောက်သွားပြီဆိုရင် လူမြင်စရာမရှိတော့ဘူး။စိတ်ချရပြီ၊သူက သူငယ်ချင်းတိုက်ခန်းမှာ ကပ်နေတာ။

အခန်းထဲလဲရောက်ရော၊သူက ရေချိုးခန်း၊အိမ်သာ တွေပြပြီး၊ရှေ့ဧည့်ခန်းဆီထွက်ပေးပါတယ်။ခံချင်လို့လိုက်လာတာလေ၊ဟန်လုပ်မနေပါဘူး။ရေချိုးခန်းထဲဝင်၊ရှုရှု ပေါက်၊ဆေးကြောသန့်ရှင်းပြီးရှေ့ဘက်ထွက်လာတယ်။ဒီတော့မှ ကိုမောင်ငယ်က နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သူလဲ လုပ်ရမဲ့ဟာ လုပ်ဟန်တူရဲ့။နောက်တော့လဲနှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားကြရော။သူက ကျမကိုဖက်ပြီးနမ်းမယ်အလုပ် ကျမ က

" နေဦး၊အင်္ကျီ တွေကြေကုန်မယ်"

ပြောပြီး အင်္ကျီရော၊ဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်ပေးလိုက်တာ။ကျမနို့တွေက တင်းရင်းပြီးအလုံးထွားတဲ့ အုန်းသကြားပေါက်စီ ဆိုသလို ကြွတက်နေတာ မြင်တော့တခါထဲ နို့ကို ကုန်းစုတ်တော့တာ။နို့တစ်လုံးကို စို့၊ကျန်တစ်လုံးကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်နေတာ၊မခံရတာ(၃)လကျော်နေပြီမို့ကျမစိတ်ထဲ တဒိန်းဒိန်းမည်နေပါပြီ။နို့ကိုကုန်းစို့နေတဲ့သူ့ခေါင်းဆံပင်တွေကိုလက်နဲ့ထိုးချေရင်း 

" အိုး-ကိုမောင်ငယ်ရယ်၊အာ-အင်း-"

ပါးစပ်ကညီးနေရတာ။

နောက်တော့ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး၊သူ့ကျောကိုဆွဲဖက်ပြီးအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်တော့၊သူလဲကျမအပေါ်ထပ်ရက်လဲကျလာတယ်။ပက်လက်လှန်နေတဲ့ အတွက် ကိုမောင်ငယ်က နုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီးစုတ်ပါတယ်။နုတ်ခမ်းစုတ်ရင်းလက်တစ်ဘက်က နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးနေတာ။ကျမကလဲ သူ့ကျောကိုဖက်ပြီးနုတ်ခမ်းချင်းပြန်စုတ်ပေးပါတယ်။ခဏအကြာမှာ ကိုမောင်ငယ်က ထထိုင်ပြီး ကျမခါးက ထဘီကိုချွတ်တော့တာ၊တဆကထဲ အောက်ခံပင်တီကိုပါဆွဲချွတ်တာ။ချွတ်လို့လွယ်အောင် ကျမ ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်တော့ထဘီနဲ့ပင်တီက ခြေရင်းမှာ ကျွတ်သွားရော။

ကျမတကိုယ်လုံးအဝတ်အစားမရှိတော့မှ ကိုမောင်ငယ်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲပြီး ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ကာ အဖုတ်ကိုရက်တော့တာ။ပထွေးနဲ့တုန်းကအဖုတ်ရက်တာခံဘူးပေမဲ့ဘဘ နဲ့ကျတော့အသက်အရွယ်အရ သူကလဲ ရက်မပေးပါ၊ကိုယ်ကလဲ ဘကြီးအရွယ် အဖေအရွယ်မို့မလုပ်ခိုင်းခဲ့ပါ။

ဘဘ နဲ့ညားတဲ့(၁၀)နှစ်ကာလမှာ အဖုတ်အရက်မခံရဘဲ၊အခုမှဆိုတော့စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေက တဟုန်ထိုး ဆည်ကျိုးတဲ့အလားထွက်လာတာ။ကိုမောင်ငယ်က စောက်ပပ်နခမ်း နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဖြဲပြီး အစိကို လျှာနဲ့ထိုးတာ၊ကျမမှာနေရခက်ကြီး ကော့လန်နေတာပါဘဲ။အစိကိုလျှာနဲ့ထိုး၊စောက်ခေါင်းထဲ လက်ညှိုးနဲ့ကလိတာ၊ကြာတော့ ကျမနေ မရတော့တာနဲ့၊ 

" တော်ပြီ ကိုမောင်ငယ်၊ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး၊လိုးပေးတော့ "

ပြောတဲ့အခါ မှ ကိုမောင်ငယ်က သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး ကျမ ပါးစပ်နားလီးကိုတေ့ပေးပါတယ်။သူက အခုမှ ပုဆိုးချွတ်တာမို့၊သူ့လီးကို အခုမှမြင်ရတာ။လီးကသာမန်ပါဘဲ၊ထူးပြီးမကြီးပါဘူး။ပထွေးတို့၊ဘဘတို့လောက်ပါ၊ကျမတွေ့ဘူးသမျှထဲမှာတော့ ခိုးရာလိုက်ပြေးဖူးတဲ့ ဘာသာခြားယောင်္ကျားးရဲ့လီးကတော်တော်လေးကြီးပြီး ထိပ်က အရေပြားဖြတ်ထားတာလေ။ပါးစပ်နားလီးတေ့ပေးပြီဆိုကတဲက သူ ဘာလိုချင်လို့လဲ၊သိတယ်၊သူကတောင် အဖုတ်ကို ရက်ပေးတာလေကိုယ့်အလှည့်လဲ စုတ်ပေးရမှာပေါ့။

ကျမ လီးကိုလက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်တာ မကြီးဘူးဆိုပေမဲ့တောင်နေလို့ထင်ပါရဲ့၊သုံးမတ်လုံးလောက်တော့ရှိမယ်။ကျမစုတ်ပေးတာ လီးက တဇတ်ဇတ်နဲ့နေပြီ၊တော်ကြာအရည်ထွက်ကုန်မှာစိုးလို့ "တော်ပြီကွာ၊လိုးတော့"ပြောပြီးပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဖြဲကားပေးပါတော့တယ်။ကိုမောင်ငယ် က လီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ပြီး တခါထဲ ထိုးသွင်းတာ၊  

" အာ-ဖြေးဖြေး၊ဘာလို့တအားထိုးတာလဲ၊ဘယ်မှထွက်မပြေးဘူး၊မှန်မှန်လေးသာ လိုး "

ကျမပြောရင်း သူ့ပခုန်းတွေကိုဖက်ပြီး ဖင်ကိုကော့ ကော့တင်ပေးပါတယ ်။အလိုးမခံရတာ (၃)လကျော်နေပြီမို့အရသာက ဘာကောင်းသလဲ မမေးနဲ့၊ခင်သန်းနု ခေါင်းလျှော်ရည်ကြော်ငြာသလို (အရမ်း အရမ်းကို ကောင်းတာပါဘဲရှင် )။  ။

စတွေ့ကြတဲ့ရက်မို့အဲဒီနေ့က ညနေမိုးချုပ်မှ ကျမ ပြန်လာရတာ။(၄)ချီတွယ်တာ၊တစ်ချီမှာ ကျမ အားမရလို့သူ့အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ၊ 

" အမလေး၊မဝင်းရယ်၊ဖြေးဖြေးဗျ၊ဖြေးဖြေး၊အောင့် အောင့်သွားလို့ပါ "

တဲ့လေ။နောက်ဆုံးအချီကတော့သူကတောင်းဆိုလို့ဖင်ကုန်းပေးရတာ၊ခွေးလိုး လိုးပေးတာ၊စောက်ခေါင်းထဲက လေအံထွက်လို့(တဘူ ဘူ ) နဲ့လေ။(၃)လလောက်ငတ်ပြတ်နေတာ၊အခုမှဘဲ စိတ်ဆန္ဒပြေ့သွားတာ။

ကျမ ကိုမောင်ငယ်နဲ့တစ်ပတ်ကို(၂)ခါ သူ့တိုက်ခန်းမှာသွား သွားပြီးကုန်းတာ၊အဆင်ပြေနေသလိုပါ။ယောင်္ကျားလီး မှန်မှန်စားနေရလို့အသားအရေစိုပြေလာတယ်။တစ်ခါတွေ့ရင် ၄/၅ နာရီကြာတဲ့ထိ လိုးကြတာမို့လေ့ကျင့်ခန်းယူသလို ဖြစ်ပြီး အရင်နဲနဲ ဝနေတဲ့ကိုယ်လုံးက ဆလင်းဘော်ဒီပြန်ဖြစ်လာတယ်။ဘဘ ကကျမကို အရီပ် တကြည့်ကြည့်နေတာလေ။ကျမ အပြောင်းအလဲဖြစ်နေတာ ရိပ်မိတယ်။တရက် ကျမကို

" သမီး၊အစစ အရာရာ အဆင်ပြေတယ်နော်၊"

မေးလာတာ။ 

" ဟုတ် ဘဘ၊ပြေပါတယ် "ဖြေတော့ 

" သမီးအဆင်ပြေရင် ဘဘ ဝမ်းသာတယ်၊သမီးဘာလုပလုပ် ဘဘ ခွင့်ပြုတယ်၊ဘဘ ဘက်က ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ပေးရမဲ့အရာ မပေးနိုင်ဘူးမဟုတ်လား၊သမီးက အရွယ်ကောင်း၊ယောင်္ကျားနဲ့အတူ အိပ်ချင်တဲ့စိတ်ရှိနေမှာဘဲ၊ဒီတော့သမီးရယ်၊ကိုယ်အဆင်ပြေသလိုသာနေပါ၊သမီးအဆင်မပြေဘူးဆိုရင် ဘဘကိုပြော၊ဘဘ သမီးအတွက် အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးမယ် "

ဘဘ ဘာပြုလို့ဒီစကားပြောပါလိမ့် လို့ကျမတွေးမိပေမဲ့ ဘာမှထပ်မမေးတော့ပါ။ကိုမောင်ငယ်နဲ့ သွားသွားအိပ်နေတာ၃/၄ လကြာတော့ဒီလူဇာတိပြလာတယ်။ငွေချူတာ၊ယောက်ကျားပိုင်းလုံးလုပ်လာတာ။ပထမတော့လုပ်ငန်းအတွက်ငွေလိုလို့နဲနဲပါးပါး ချေးပါဆိုလို့ချေးပေးလိုက်တယ်။

နောက်တော့ငနာက ကျမ ဏှာထန်တာသိလာတဲ့အခါ သူ့ကိုသူ ယောင်္ကျားဖာသဘောမျိုးတစ်လကိုဘယ်မျှပေးပါ တောင်းဆိုလာတယ်။ကျမ ငွေရေးကြေးရေးအတွက် မပေးနိုင်တာမဟုတ်၊မပေးချင်တာ။သူကောင်း ကိုယ်ကောင်း နှစ်ယောက်စလုံးအတွက်လိုအပ်လို့လိုးကြတာ၊အိပ်ကြတာ။

ဒီလို အခပေးငှားရမဲ့ယောက်ကျားဖာဆို ဘယ်ဒီလို အသက်ကြီးတဲ့ကောင်၊ကိုယ်နဲ့ရွယ်တူကောင်ကို မသုံးသေးဘူး။ငယ်ငယ်ချောချောလှလှ ကောင်လေးတွေခေါ်သုံးမှာပေါ့။ဒီတော့ကျမနဲ့ကိုမောင်ငယ် ဇာတ်လမ်းပြတ်သွားတယ်။ကိုမောင်ငယ်ဆိုတဲ့လူကို အစက လူကောင်းအောက်မေ့ခဲ့တာနောက်မှ အောက်တန်းစား တေလေဂျပိုး၊လူလိမ်ဖဲသမားမှန်းသိလာတာ။                               

တစ်ရက်မှာ ဘဘ က ကျမကို စာအိတ်တစ်အိတ်ပေးလာတယ်။ဖွင့်ကြည့်တော့ကျမရဲ့အဝတ်မပါတဲ့ တုံးလုံးပုံတွေ။သိသာပါတယ်၊ကိုမောင်ငယ်လက်ချက်ဆိုတာ၊သူနဲ့သွား သွားလိုးနေတဲ့တိုက်ခန်းထဲမှာရိုက်ထားတာ။အလိုးခံပြီး ကျမ မောမောပန်းပန်းနဲ့အိပ်ပျော်နေတုန်း တမင်အကြံနဲ့ရိုက်ထားတာပါ။

ပုံတွေက အိပ်ရာပေါ်မှာချည်း၊မှောက်ရက်၊ပက်လက်၊ဘေးစောင်းပုံတွေ။ပုံတွေကိုကြည့်ပြီး ကျမ ရှက်တာတော့မရှက်ပါ၊ဒါပေမဲ့ဘဘ ကို အားလဲနာ၊သနားလဲသနားသွားပါတယ်။ကိုယ်မလုပ်နိုင်တော့လို့မိန်းမကို တခြားယောက်ကျးတစ်ယေက်နဲ့ လိုးဖို့ခွင့်ပြု ပြီးတာမှန်ပေမဲ့အခုလို မဖွယ်မရာ ဓါတ်ပုံတွေပေးပို့ခံရတာကတော့ဘဘ အတွက်ယူကျုံးမရဖြစ်မိပါတယ်။ကိုမောင်ငယ်ဆိုတဲ့လူယုတ်မာကို ပါးရိုက်လိုက်ချင်တဲ့စိတ်တွေပေါ်လာတာ။ဘဘ က 

" သမီးကို ဘဘ အပြစ်မတင်ဘူး၊ခွင့်ပေးပြီးသား၊ဒါပေမဲ့ဒီကောင်က မိန်းမသိုက်တူးသမား၊လူရှုတ်လူပွေ၊သူက ဘဘဆီက ငွေ(၅)သိန်းတောင်းတယ် " 

" မပေးနဲ့ ဘဘ၊တပြားမှမပေးနဲ့၊ဒီကောင့်ကို ငွေညှစ်မှုနဲ့ရဲတိုင်မယ် "

ဘဘ က မရီ မပြုံး၊ဒါပေမဲ့စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်ခြင်းအလျှင်းမရှိတဲ့ပုံမှန်အသံနဲ့"

အဲဒီလိုလုပ်လို့မရဘူးလေသမီးရယ်၊လုပ်မယ်ဆိုရင်တော့ငွေညှစ်မှုတင်မကပါဘူး၊ဘဘ က မယားခိုးမှုနဲ့တရားစွဲလို့တောင်ရတယ်။ဓါတ်ပုံသက်သေတွေရှိနေတာ။ဒါပေမဲ့သမီးသိက္ခာ၊နံမည် အဖတ်ဆယ်မရ ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ဘဘ အတွက်က အရေးမကြီးဘူး၊ဘဘ က နောင်နေရလှ (၁၀)နှစ်ဘဲ၊သမီးက အခုမှ(၃၀)နှစ်ရှိသေးတာ၊လူတောတိုးရဦးမယ်။ဘဘ တို့အတွက် ငွေ(၅)သိန်း ဘာမှခက်တာမဟုတ်ဘူး" 

" ဘဘ ရဲ့၊ဒီကောင်က ဒါနဲ့တင်ရပ်မှာ မဟုတ်ဘူး၊နောက်ထပ်လဲ ငွေညှစ်နေဦးမှာ" 

" သိပ်လဲစိတ်ပူမနေပါနဲ့သမီးရယ်၊ဘဘ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်လုပ်မှာပါ။ကဲ ကဲ-သမီးသွားနားချည်၊ဘဘ ပါကြီးနဲ့တိုင်ပင်ပြီးရှင်းလိုက်မယ် "

နောက်တစ်ပတ်လောက်အကြာမှာ ကိုမောင်ငယ် ကားတိုက်ခံရလို့သေသွားပြီလို့ဘဘ ကပြောပါတယ်။အဲဒီည က ဘဘ က ကိုပါကြီးကို ငွေပေးပြီး ဓါတ်ပုံတွေနဲ့အလဲအလှယ်လုပ်တာ၊ရွှေပြည်သာ သာဓုကန်ဘက် ည (၇) နာရီလောက်ငွေယူပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ပြန်တာ၊မျက်နှာချင်းဆိုင်မောင်းလာတဲ့(၁၀)ဘီးကားကြီးက ဝင်တိုက်တာ၊ကားနံပတ် မမြင်လိုက်ရဘူးတဲ့။ဘဘ က

" မကောင်းတဲ့လူမို့လောကပါလ နတ်မင်းကြီးက ဒဏ်ခတ်တာပေါ့သမီးရယ် " တဲ့။ 

" နတ်မင်းကြီးက ဘဘ တော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်" 

ပြောတာ ဘဘ ကရီပြီး 

" အင်း-ဘဘ ကစိတ်ရင်းကောင်းတဲ့လူလေ သမီးရဲ့၊ဒီတော့ဘဘ စိတ်မကောင်းအောင်နှောင့်ယှက်တဲ့ လူ ယုတ်မာ ကို နတ်မင်းကြီးက သုတ်သင်ပေးတာနေမှာ။(၁၀)ဘီးကားသမားရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ဆေတန်နတ်ဆိုးဝင်ပူးပြီးတမင်ဝင်တိုက်တာနေမှာပေါ့"                              

ကိုမောင်ငယ် သေသွားပြီးတစ်လကျော်ကျော်မှာ ကျမ ဟိုစိတ်တွေပြန်ပေါ်လာပါတယ်။ယောင်္ကျားနဲ့မအိပ်ရရင်၊လိုးတာ မခံရရင် မနေနိုင်တော့တာအမှန်ပါ။ကျမ တပိန်ပိန်၊တလိမ်လိမ် ဖြစ်နေတာ ဘဘ သိပါတယ်။တစ်ရက် ဘဘ က 

" သမီး၊ပွဲရုံသွားမယ်၊ဘယ်သွားမယ်ဖြစ်ဖြစ် မောင်ပါကြီးကိုကားမောင်းခိုင်း၊သမီးကိုယ်တိုင် ကားမမောင်းနဲ့တော့"

ပြောလာပါတယ်။ကျမက 

" ကိုပါကြီးကို ကားမောင်းခေါ်ရင် စက်ရုံကို ဘယ်သူကြည့်မှာလဲ" 

" စက်ရုံအတွက် ဘဘ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ခန့်ထားပေးလိုက်တယ်၊မောင်ပါကြီးက တစ်ပတ်ကို (၂)ရက်လောက်ဝင်ထိန်းပေးရင်ရပါတယ်၊သမီးအတွက် အဖော်လိုတယ်လေ"   

ကျမ ဘဘကို မော်ကြည့်ပြီး 

" ဘဘ က ကိုပါကြီးကို ကျမအတွက်ထားပေးတာလား၊သူ့မိန်းမ က ကျမကို လာကောနေပါ့မယ် ဘဘရယ်" 

" သူ့မိန်းမ ဘဘ တာဝန်ထားပါ သမီးရယ်၊မပြောစေရပါဘူး၊ဘဘ က သမီးအတွက် ပေးဆပ်ရမှာပါ။တခြားတစိမ်းတရံစာ ယောင်္ကျားနဲ့ဆို အခုလို မလိုလားအပ်တာတွေထပ်ဖြစ်နေမယ်၊မောင်ပါကြီးကတော့ဘဘ တူအရင်းမို့စိတ်ချရမှာပါ"  

" ကိုပါကြီးက လိုလိုချင်ချင်ရှိပါ့မလား ဘဘ ရယ်"  

" ဒါတော့သမီးအပိုင်းလေ၊ဘဘ က(ဟေ့ ပါကြီး၊ငါ့မယား မင်းကြည့်ထိန်းစမ်း)ပြောလို့ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲ၊(ပါကြီး၊မင်းစက်ရုံကို တစ်ပတ် ၂ ရက်ဘဲသွား၊အဝင်းကို ကားမောင်းပို့)ဒီလိုဘဲပြောရမှာလေ၊စိတ်ပူမနေပါနဲ့သမီးရယ်၊ပါကြီးဒီလောက် မအ ပါဘူး"  

ကျမက ရီပြီး     

" ပါကြီးဒီလောက် အ ရင် သမီးတက်မှောက်လိုက်ရမှာဘဲ ဘဘ ရေ"

ဘဘ အစီအစဉ်အတိုင်း ကျမ ကိုပါကြီးကို ကားမောင်းခိုင်းပြီး ပွဲရုံအလုပ်တွေလုပ်ပါတယ်။ကိုပါကြီးက မနက်ပိုင်းမှာ သူ့မိန်းမနဲ့၊အသက်(၃)နှစ်သာရှိသေးတဲ့သမီးကို တပါထဲခေါ်လာပြီးအိမ်မှာထားပေးခဲ့တာ။

ဘဘ အတွက် လိုအပ်တာ လုပ်ပေးဖို့။ဘဘ ကလူမမာ လုံးလုံးကြီးတော့မဟုတ်ဘူး။လူတွဲရှိရင် ထနိုင် ထိုင်နိုင်ပါ။အိပ်ရာထ လူတွဲနဲ့ဝှီးချဲပေါ်တင်ပေးပြီးရင် သူ့ဖာသာသူ နေတတ်၊လုပ်တတ်ပြီ၊ကိုပါကြီးမိန်းမက အရင်ကလဲ အိမ်မှာနေသွားတဲ့အိမ်ဖော်မဆိုတော့အထာပေါက်ပြီးသား၊ပြီး ဘဘ နဲ့ကကိုပါကြီးအရင် ညားထားတာလေ၊မမြင်ဝံ့စရာတွေ၊မတင့်တယ်တာတွေ မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့။

ကျန်တဲ့အဝတ်လျှော်၊ကြမ်းတိုက်၊မီးပူထိုး၊ထမင်းဟင်းချက် ဆိုတာတွေက သီးခြား အကူငှားထားပြီးသား၊မနက်လာ၊ညနေပြန်၊အတူနေ ညအိပ်အိမ်ဖော် မထားတာက အိမ်ကိုစိတ်မချလို့၊လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်လို့။တူလေးကလဲ နေ့ခင်း (၁၂)နာရီဆိုအိမ်ပြန်ရောက်ပြီ၊သူတို့ကျောင်းက မနက်ပိုင်းတက်ရတဲ့ကျောင်း။             

ကိုပါကြီးနဲ့ စသွားကာစ ရက်မှာတော့ နှစ်ယောက်လုံး ခပ်တန်းတန်းဘဲ၊ကိုမောင်ငယ် ပို့ပေးတဲ့ ကျမရဲ့တုံးလုံးပုံတွေ ဘဘ ကသူ့ကိုပြပြီး ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ တိုင်ပင်တာလေ၊ဒီတော့ကျမ စိတ်မလုံမလဲ ဖြစ်တာ။ကိုပါကြီးက ဘဘတူဆိုပေမဲ့ ကျမထက်(၅)နှစ်ကြီးတယ်။လူက ဂင်တိုတို၊ပုပု၊ဒါပေမဲ့ဗလတောင့်တယ်။တစ်ပတ်ဆယ်ရက်ကြာတော့ကိုပါကြီးနဲ့ကျမ စတဲ့ရက်တွေလောက် မစိမ်းတော့ဘူး၊ခေါ်ထူးမေးပြော စကားပြောဖြစ်လာတယ်။

ကျမက တခါတလေ ကြာကြည့် ကြည့်ပြီး မြူဆွယ်သလို စတာတောင် သူ့ဘက်က လှုပ်မလာဘူး၊ကျမအရွယ်၊ရုပ်ရည်၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်၊အနေနဲ့သူ စိတ်မပါ ဘူးမဖြစ်နိုင်ပါ၊သူ့ဦးလေးရဲ့မိန်းမဆိုတဲ့အသိနဲ့စိတ်ထိန်းထားပုံရပါတယ်။ကဲ၊ယုန်ကမတိုးတော့ ပိုက်ကတိုးရတော့မှာပေါ့၊တစ်ရက်တော့ကျမ ကားကိုလှည်းကူးဘက်မောင်းခိုင်းပါတယ်။လှည်းကူးဘက်က ရွာတစ်ရွာမှာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးရှိတုန်းကတဲက ဝယ်ထားတဲ့ခြံတစ်ခြံရှိတယ်။

ဒူးရင်းနဲ့သရက်ပင်တွေစိုက်ထားတာ၊အစောင့်အဖိုးကြီးအဖွါးကြီးလင်မယားဘဲရှိတာ။ဘဘ နဲ့ကျမ ရကာစ က တချို့အားလပ်ရက်တွေမှာ ခြံထဲသွားပြီးညအိပ်ညနေ နေကြဘူးတယ်၊ဘဘ လေမဖြတ်မီအထိ သွားကြတာ။အခုတော့ မရောက်တာ ကြာနေပြီ၊ခြံထဲရောက်၊အိမ်တံခါးတွေဖွင့်ပြီး လေဝင်လေထွက်ကောင်းအောင် အဖွါးကြီးကလုပ်ပေးပါတယ်။ပြီးသွားတော့ ကျမက 

" ဒေါ်နက်ထယ်၊ရပြီ၊သွားတော့၊လိုအပ်ရင် ခေါ်မယ်"

မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး ကိုပါကြီးကို ကားပေါ်ပါလာတဲ့အချိုရည်ဘူးတွေ၊ကွက်ကီးမုန့်တွေ အယူခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ကိုပါကြီး ကားဆီသွားနေတုန်း ကျမ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားတဲ့အတိုင်း၊အိပ်ခန်းထဲဝင်၊အပေါ်အင်္ကျီ နဲ့ဘရာစီယာကိုချွတ်၊တလက်စထဲ အောက်ခံပင်တီဘောင်းဘီပါ ချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျှားလိုက်ပါတယ်။ကိုပါကြီးအိမ်ပေါ်တက်လာတဲ့အခါ 

" ကိုပါကြီး၊ခဏလောက်"

လို့လှမ်းခေါ်ပါတယ်။ကိုပါကြီးအိပ်ခန်းပေါက်ရောက်လာပြီး ထဘီရင်လျှားနဲ့ကျမကိုတွေ့တော့၊ဘာလုပ်ရမယ်မသိဘဲ အပေါက်ဝမှာ ကြောင်ရပ်နေတာ။ကျမ ကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်ပြီး 

" ကိုပါကြီး၊ဒီမှာ လာထိုင်"

ကျမဘေးဘက်နေရာကိုလက်နဲ့ညွှန်ပြတော့ဒီလူ ထင်သလောက် မအပါဘူး၊စွေ့ကနဲ ကျမဘေး ကုတင်ပေါ်ရောက်လာပါတယ်။ ကျမ အိပ်ရာပေါ်လှဲချပြီး 

" ကိုပါကြီး၊ကျမဒီကိုလာတာ ဘာပြုလို့ထင်လဲဟင်" 

" အင်း၊နဲနဲတော့ရ်ပ်မိတယ် မဝင်းရေ၊ဒါပေမဲ့မဟုတ်ခဲ့ရင်မကောင်းဘူးလေ"  

" ဟောတော်၊ရိပ်မိတယ်လဲဆိုသေး၊မဟုတ်ခဲ့ရင်မကောင်းဘူးလဲ ပြောသေး၊ကိုပါကြီးရယ်၊ရှင့်ဟာကလဲ ဘာမှန်းကို မသိဘူး" 

ကျမနုတ်ခမ်းစူသလို ဘာလိုလိုနဲ့အထာပေးလိုက်တာ။ကိုယ်တော်ချောက အရုပ်ကြီးကျနေတာဘဲ။ဒါနဲ့ကျမ သူ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး 

" ကိုပါကြီး၊အ- ချင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ့၊ရှင့်ကိုဒီနေရာခေါ်လာတာ အလှကြည့်ဖို့ ခေါ်လာတာမှတ်လို့လား၊မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင် လုပ်မနေနဲ့၊ငါးကြော် မကြိုက် ကြောင်မိုက်ဖြစ်သွားမယ်"

ဒီတော့မှ ကိုပါကြီးက 

" မဝင်းရယ်၊ဦးလေးသိရင် ကောင်းပါ့မလား" 

" တော့်ဦးလေးက သူ့မိန်းမငယ်ငယ်လေး လုပ်မပေးနိုင်လို့၊လင်ငယ်နေတာ၊မောင်ငယ်လို ဂျပိုးသူခိုးနဲ့တွေ့သွားမှာစိုးလို့ရှင့်ကို ကျမအနားမှာနေပြီး ကားမောင်းခိုင်းထားတာ၊ဦးလေးရဲ့အစီအစဉ်၊ကဲ-နားလယ်ပြီလား" 

ကျမပြောရင်း ကိုပါကြီးကို ကျမအပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်ပါတယ်။ကိုပါကြီးလဲ ကျမတဲ့တဲ့ပြောမှ ရဲလာပြီး ကျမရဲ့နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်တောတာ၊ကျမက ငတ်နေတာလေ၊ကိုပါကြီးလယ်ဂုတ်ကိုဆွဲကိုင်ပြီးသူ့နုတ်ခမ်းတွေကိုပြန်စုတ်ယူပါတယ်။တလက်စထဲ ရင်လျှားထားတဲ့ထဘီစကို ဖြေချပြီး သူ့လက်ကို နို့အုံပေါ်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ကိုပါကြီးလဲ ကျမနို့အုံတွေကို လက်နဲ့ဆွဲညှစ်ကစားရင်း နုတ်ခမ်းတွေကိုအငမ်းမရ စုတ်နေတာပါဘဲ။ကျမကတော့ဖြစ်နေကျအတိုင်း၊ယောက်ကျားတစ်ယောက်ရဲ့အဖက်၊အနမ်း၊အကိုင်အတွယ် ခံရပြီဆိုတာနဲ့အောက်ပေါက်က တာကျိုးပြီလေ။အဖုတ်ကလဲ ရွစိထိုးနေပြီ။ဒါနဲ့

" ကိုပါကြီး၊တော်တော့၊လုပ်ကြစို့"

ပြောပြီး ထဘီကိုခြေထောက်ရင်းထိ ချွတ်ချ၊ကန်ထုတ်လိုက်ပြီးခြေထောက်နှစ်ချောင်းဖြဲကား၊ဒူးထောင်ပေးပါတော့တယ်၊တခါထဲ တက်လိုးလို့ရအောင်ပါ။ဟုတ်တယ်လေ၊အလိုးခံချင်လို့မှ ဒီကိုလာပါတယ်ဆိုနေ၊ဘာပြုလို့ရှက်နေ၊ကြောက်နေ၊မူယာမာယာ လုပ်နေမလဲ၊အပျိုပေါက် လူပျိုပေါက်တွေလဲမဟုတ်။ကိုပါကြီးက ကျမအရမ်းကာရော ခံချင်နေတာသီလို့ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး ပေါင်ကြားဝင်ထိုင်ပါတယ်။ကျမက 

" မလိုးခင် ယက်ပေးပါလား ဟင်"

ဆိုပြီး သူ့ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲဆွဲပို့တာ၊ကိုပါကြီးက အလိုက်တသ်ဘဲ၊အဖုတ်ကိုရက်တော့တာ။ကျမအပေါက်က အရည်စိုရွဲနေပြီ၊ကိုပါကြီးက စောက်ပပ်ကို လက်နဲ့အုပ်ကိုင် ပွတ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ့ထိုးသွင်းကလိတာလေ၊ကျမ အရသာရှိတာနဲ့

" အာ-ကောင်းတယ်-အီး-ကိုပါကြီး-တော်---တော်--ပြီ"

ပြောပြီး ပေါင်ကြားကခေါင်းကိုဆွုထုတ်ရတာ။ကိုပါကြီးက လီးကို အပေါက်မှာတေ့ပြီး ထိုးသွင်းပါတယ်။အရည်တွေစိုရွဲနေလို့ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ ချောချောချူချူဝင်သွားတာ တစ်ဝက်လောက်အထိပါဘဲ။ကျမက သူလိုချင်ရင် လီးကိုစုတ်ပေးမလို့ပါ။ဒါပေမဲ့ကိုပါကြီးက စောက်ပပ်ရက်နေရာက တခါထဲ လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တာမို့စုတ်မပေးလိုက်ရပါ။

ကိုပါကြီးက ကျမကို ဘယ်တုန်းကတဲက လိုးချင်နေမှန်းမသိ၊လီးဝင်တာနဲ့တပြိုင်နက် ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့် ဆောင့် လိုးလိုက်တာ၊ကျမမှာ 

" အား၊ကိုပါကြီး၊ဖြေးဖြေး၊မလောနဲ့လေ၊အာ၊မှန်မှန်ဆောင့်ပါကွာ၊တအားကြီးမလုပ်နဲ့၊နာတယ် "

ပြောရင်း သူ့လက်မောင်းတွေကိုကိုင်ပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကော့ ကော့ တင်ပေးရတာ။ကိုပါကြီးက အစပိုင်းမှာသာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း၊ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုးတာ၊ခဏအကြာမှာတော့အရှိန်ကို ထိန်းနိုင်သွားတယ်။တချက်ချင်းမှန်မှန် ဆောင့်လိုက်၊ဖင်လေးလှုပ်ရုံ ညှောင့်လိုက်နဲ့၊ကျမ ကောင်းလိုက်တာကို ပြောမပြတတ်အောင်ပါဘဲ။အရင်က လိုးဘူးတဲ့ယောက်ကျားတွေလဲ ကောင်းတာပါဘဲ၊ဒါပေမဲ့ကြာတော့မေ့နေပြီလေ၊အခုလက်ရှိလိုးပေးနေတာဘဲ အကောင်းဆုံးပြောရမှာပါ။   

ကိုပါကြီးက ဂင်တိုလူပု၊ဗလတောင့်တောင့်မို ထင်တယ်၊သက်လုံတော်တော်ကောင်းပါတယ်၊လီးကိုစသွင်းကတဲက ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ဆောင့်လိုက်၊ညှောင့်လိုက်၊နားပြီးမှေးနေလိုက်နဲ့၊ကျမကသာ ကောင်းပြီးရင်းကောင်းရင်း အောက်ကနေ စကောဝိုင်းနေရတာ၊လိုးရင်း အရည်တွေများ များလာတာ၊တဖတ်ဖတ် တဘွတ်ဘွတ် အသံတွေထွက်လာတယ်။အရည်တွေများလေ၊လီးအဝင်အထွက်က ကောင်းလေဘဲ။ကြာလာတော့ကျမ အောက်က သိပ်မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး၊မောနေပြီ၊ကိုပါကြီးကဆောင့်ကောင်းတုန်း။(၁၀)မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်အထိ ဆောင့်ပေးနေတာ၊ကျမဆို

" အာ-အား-အီး"

လို့အော်သာအော်နေတာ၊မျက်စိမဖွင့်တော့ဘူး။နောက်ဆုံးကျမ ခြေပစ်လက်ပစ် နုန်းကျသွားတော့မှ ကိုပါကြီးအရည်တွေ ပြွတ်နဲ့ပန်းထဲ့လိုက်သလို ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်ကုန်တာပါဘဲ။ဖလက်ပြပြီး ကျမအပေါ်ပြုတ်ကျလာတဲ့ကိုပါကြီးကို ကျမ အသာဘဲဖက်ထားပါတယ်။တော်တော်နဲ့အမောမပြေပါ။နှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီးအမောဖြေရတာ၊(၁၅)မိနစ်လောက်ကြာမှ ထနိုင်ပါတယ်။  အမောပြေမှ အိပ်ရာကထပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊မုန့်နဲ့အချိုရည်စားသောက်ရတာ၊ပြီးတော့ ဒုတိယအချီထပ်လိုး၊ခဏနား၊ပြီးတော့တတိယအချီထပ်လိုး။ပထမအချီက လှေကြီးထိုး၊ဒုတိယအချီကကုတင်စောင်း၊တတိယအချီက ကျမက အပေါ်ကအရင်တက်ဆောင့်၊မပြီးနိုင်လို့နောက်ပိုင်း ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေးပြီး ခွေးလို အလိုးခံလိုက်ရပါတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ကျမ ဘဝလေးအဆင်ပြေနေပါတယ်။ဘဘ ကလဲ သူ့တူအရင်းဆိုတော့ စိတ်ချလက်ချ ဖြစ်ပါပြီ။နို့မို့ ကျမ ဘယ်ကောင်နဲ့လိုက်ပြေးသွားလေမလဲ စိုးရိမ်နေတာ၊ကျမကို မခံစေချင်တာမဟုတ်ပေမဲ့တစုံတယောက်နဲ့လိုက်ပြေးရင် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်နှာဘယ်လိုပြမလဲပေါ့။သူ့ဂုဏ်သိက္ခာ၊ကျမဂုဏ်သိက္ခာ အဖက်ဖက်ကိုကြည့်ရတာလို့ပြောပါတယ်။

ကိုပါကြီးနဲ့ကျမ တပတ်မှာ ပွဲရုံကို(၅)ရက်သွားရတာ၊စနေ၊တနင်္ဂနွေရက်တွေမှာပွဲရုံပိတ်ပြီး လှည်းကူးခြံမှာနေကုန်နေခမ်းသောင်းကျန်းကြတာ။အစရက်တွေတုန်းက တပတ်ကို သုံးရက် လေးရက်လောက်အထိ သွားကြတာ၊နောက်တစ်လကျော်ကျော်နှစ်လထဲရောက်မှ တစ်ပတ်နှစ်ရက်ဖြစ်သွားတာ။ပွဲရုံကိုလဲပစ်ထားလို့မဖြစ်ဘူးလေ။ကိုပါကြီးက တွေ့ရတဲ့စနေ တနင်္ဂနွေနေ့တွေမှာ ရောက်တာနဲ့တန်းလိုးတော့တာ။ပြီးတော့ပြောသေး  

" မဝင်းကို လိုးရတာ စီးပိုင်နေတာဘဲ၊အပေါက်ကကျဉ်းကျဉ်းလေး၊အိမ်က မိန်းမနဲ့တခြားစီဘဲ၊" 

" အော် ကိုပါကြီးရယ်၊ဘယ်တူပါ့မလဲ၊ကျမက ကလေးမှ မမွေးတာ၊အပေါက်ကျဉ်းမှာပေါ့၊ရှင့်မိန်းမက ကလေးတစ်ယောက်ထွက်ပြီးပြီလေ၊အပေါက်ကျယ်တော့မှာပေါ့" 

ကိုပါကြီးက 

" ကလေး မရခင်ကတဲက အပေါက်ကျယ်နေတာပါ မဝင်းရာ၊ဦးလေးနဲ့ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် လိုးပြီးမှ ကျွန်တော့်ကိုအမဲဖမ်းတာ"

ကျမ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး

" ဟောတော်၊ဘယ်လိုဘယ်လို ကိုပါကြီး၊ပြောပါဦး၊ရှင့်မိန်းမက--ဦးလေးဆိုတာ ဘဘ ကိုပြောတာလား " မေးတော့ 

" ဟုတ်တယ်လေ၊မဝင်းမသိဘူးလား၊ဦးလေးက အိမ်ဖော်တော်တော်များများကို အလွတ်ပေးတာမဟုတ်ဘူး၊အိမ်ရောက်လာပြီဆို မရ ရအောင် ဂွင်ဖန်တာ၊အကြပ်ကိုင်တာ၊ငွေပေးစည်းရုံးတာ၊နောက်ဆုံး ဇွတ်မုဒိန်းကျင့်တာ"

ကိုယ့်ယောင်္ကျား အကြောင်းမကောင်းပြောတာ နားတော့မထောင်ချင်ပါဘူး၊ဒါပေမဲ့သူ့ဘက်ကကြည့်တော့လဲ ဟုတ်တာဘဲလေ၊အိမ်ဖော်မကို အားရအောင် ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် လုပ်ပြီးမှ သူ့လက်ထဲ ထိုးထည့်ပေးတာကိုး။ဒါကြောင့် 

" ကဲပါကိုပါကြီးရယ်၊အခု သူ့မိန်းမကို ရှင်ပြန်လုပ်နေရပြီဘဲ၊ကြေရောပေါ့"  

" ဟာ၊ကျွန်တော် ဒီသဘောမျိုးမဟုတ်ပါဘူး မဝင်းရာ၊မဝင်းလို မိန်းမကို ခုလို လုပ်နေရတာ ကျေနပ်ပါ့ဗျား၊ဒါကြောင့် အိမ်ကမိန်းမကတောင် သူ့ကျတော့လိုးမပေးဘဲ ပစ်ထားတယ်လို့စကားနာထိုးသေး" 

" ဟင်၊ကိုပါကြီး၊ရှင် မိန်းမကို လုပ်မပေးဘူးလား၊ဒီလိုမလုပ်နဲ့လေ၊တော်ကြာရှင့်မိန်းမ ကျမကို အမြင်ကပ်လိမ့်မယ်၊ကျမကိုလုပ်တာလဲလုပ်တာဘဲပေါ့၊သူ့လဲ လုပ်ပေးပါရှင်"  

" လုပ်ပေးပါတယ်မဝင်းရယ်၊ဒါပေမဲ့မဝင်းနဲ့လုပ်ပြီးလူက ဟိုက်သွားတာ၊ဘာမှကို လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ်မရှိတော့ဘူး"

ကိုပါကြီးပြောတာလဲဟုတ်ပါတယ်။ကျမကလဲ ပြောမဲ့သာပြောတာ၊သူနဲ့တွေ့ရင် လုံးဝအ အားမနေရဘူး၊တစ်ပတ်မှ နှစ်ရက်သာတွေ့ရတာမို့၃ ခါ၊တခါတလေ ၄ ခါလောက်အထိ လုပ်ပေးရတာ။သူမောနေပြီထင်ရင် သူ့ကို အောက်မှာနေခိုင်းပြီး ကျမ က အပေါ်ကတက်လိုးပေးတာ။          

ကျမနဲ့ကိုပါကြီး နှစ်ဦးသဘောတူ လင်မယားဖြစ်နေကြတာ (၃)နှစ်လောက်ကြာပါတယ်။အိမ်မှာကျန်ရစ်တဲ့ ဘဘနဲ့ကိုပါကြီးမိန်းမ လဲအဆင်ပြေနေပုံပါ။ဘဘ က ကျမနဲ့ကိုပါကြီးကိစ္စ သူ့မိန်းမ ဘာမှပြောလို့မရအောင် ငွေနဲ့ဆို့ထားတာ။ပြီးကိုပါကြီးကလဲ ကျမပြောပြီးနောက်ပိုင်းမှာ သူ့မိန်းမကို ပစ်မထားတော့ဘဲ ပုံမှန် လိုးပေးတယ် ထင်ပါတယ်။သူ့မိန်းမ ကျမအပေါ် ဘာမှကို မပြောတော့တာ။ ဒီလိုနဲ့ထုံးစံအတိုင်း စနေ တနင်္ဂနွေ ရက်တိုင်း လှည်းကူးကခြံ သွား သွားပြီးလိုးနေကြတာ၊တစ်ရက်မှာတော့ကိုပါကြီး နှစ်ချီလောက်လိုးပြီး ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကျလာပြီး

" မောတယ်-မောတယ်"

ဖြစ်လာပါရော။အခြေအနေ မကောင်းတာနဲ့ကျမ ကိုပါကြီးကို ကားပေါ်တင်ပြီး ကိုယ်တိုင်ကားမောင်းပြီး ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတစ်ရုံကိုပို့ပါတယ်။

ဆေးရုံမှာ ဆရာဝန်ကြီးတွေက လိုအပ်တဲ့စမ်းသပ်မှုတွေလုပ်ပြီး နှလုံးရောဂါလို့အမည်တပ်ပြီး ဆေးရုံတက်ခိုင်းပါတယ်။ဆေးရုံပေါ်(၁၀)ရက်အထိနေရပါတယ်။အထူးကုဆရာ  ဝန်ကြီးအပြောအရ (ကိုပါကြီးရဲ့ နှလုံးက တော်တော်ကို အားနည်းနေပြီ။မူလ နှလုံးအား ၁၀၀ ဆိုရင် အခု ၄၀ ဘဲရှိတော့မယ်။

ဒါကြောင့် ပင်ပန်းမဲ့အလုပ်တွေ မလုပ်ရဘူး၊ရှောင်ပါ၊မိန်းမနဲ့လဲ တတ်နိုင်ရင် မအိပ်ပါနဲ့၊အမောဖောက်ပြီးသေတတ်တယ်)။ဆေးရုံကဆင်းပြီး ကိုပါကြီးတို့လင်မယားကို ဘဘ က စက်ရုံဝင်းထဲကအိမ်ကိုပြောင်းရွှေ့နေခိုင်းပြီး နားနားနေနေ စက်ရုံလုပ်ငန်းကိုဘဲ ကြီးကြပ်ခိုင်းပါတော့တယ်။ကျမလဲ ကိုယ့်ပယောဂ မပါချင်တော့လို့ကိုပါကြီးနဲ့ထပ်မတွေ့ဖြစ်တော့ပါ။

ကိုယ်တိုင် ကားမောင်းပြီး ပွဲရုံလုပ်ငန်းကိုဘဲ တိုးတက်အောင်လုပ်နေတာ၊၃/၄ လအထိ ဘယ်လိုမှမဖြစ်ဘဲ နေလို့ရတယ်။၃/၄ လလဲကျော်ရော၊ကျမ ယောက်ကျားရဲ့အတွေ့အထိ၊ရချင်လာတယ်။နေလို့မရတော့ဘူး။ခုတကြိမ်မှာတော့ဘဘ ကို ဒုက္ခ မပေးချင်တော့ဘူး။အဆင်ပြေမဲ့ယောက်ကျား ကိုယ့်ဖာသာဘဲရှာတော့မယ် ဆိုပြီး လှုပ်ရှားပါတယ်။ပြီးတော့တွေးမိတာ၊အသက်အရွယ် ရပြီးတဲ့ယောက်ကျားဆိုရင် မောင်ငယ်တို့လို ဖျံကျမှာ၊ငွေညစ်မှာမျိုးရှိနိုင်တယ်၊ပြီးတော့ကိုယ်က ယောက်ကျား(၆)ယောက်အထိ ခံသာခံခဲ့ရတာ၊ကိုယ့်ထက်အသက်ကြီးတဲ့လူချည်းဘဲ။ကိုယ်က အခုအသက်(၃၃)နှစ်ကျော်-(၃၄)ထဲရောက်နေပြီ၊ဒီတခါတော့ဘဲနာကြီးတွေ မသုံးတော့ဘဲ ကောင်လေးငယ်ငယ်တစ်ယောက်ကို ဆွဲစားမှဘဲလို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

သားကောင်က ရှာရတာ မခက်လှပါဘူး။ကျမပွဲရုံနဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာ လေအေးပေးစက်၊အဝတ်လျှော်စက် တွေ ရောင်းတဲ့ကုမ္မဏီခွဲတစ်ခုရှိတယ်။အဲဒီမှာလုပ်နေတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ကျမ ပစ်မှတ်ထားတာ။ကောင်လေးနဲ့သိနေတာတော့ကြာပါပြီ။တစ်နှစ်ကျော်လောက်တောင်ရှိရောပေါ့။အဲဒီတုန်းက ကိုပါကြီးရောဂါမဖြစ်သေးဘူးလေ၊ဒီတော့ကျမလဲ ကောင်လေးကို ဖာသိဖာသာပေါ့။ကောင်လေးက ဂျီတီအိုင်ပြီး ပြီးသား၊ကုမ္မဏီမှာအလုပ်ဝင်လုပ်နေတာ။ကျမထက်တော့အများကြီးငယ်မှာပေါ့။အလွန်ဆုံးရှိလှမှ ၂၂-၂၃ လောက်ဘဲ။

ကောင်လေးက အညာသားနဲ့တူပါတယ်။အသားညိုညို၊ဒေါင်ကောင်းကောင်း၊ရုပ်ကတော့သူလိုကိုယ်လိုပါ။ချောတယ်၊လှတယ် မဟုတ်ရပါဘူး။ကောင်လေးက နေ့တိုင်းကျမရဲ့ပွဲရုံရှေ့က ဖြတ်သွားဖြတ်လာ လုပ်နေတာပါ။ဒါနဲ့တစ်ရက်မှာ ပွဲရုံရှေ့ဖြတ်အသွား "ဟေ့၊မောင်လေး၊ခဏလောက်"လို့ခေါ်လိုက်ပါတယ်။ကောင်လေးက ကျမနဲ့မျက်မှန်းတန်းမိပေမဲ့တခါမှဒီလို မခေါ်ဘူးတော့ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားပုံရပါတယ်။

" ဗျာ၊မမ၊ကျွန်တော့်ကိုပြောတာလား" 

" အော်၊မောင်လေးရယ်၊ဒီနားမှာဘယ်သူရှိနေလို့လဲ၊မင်းတစ်ယောက်ရှိတဲ့ဟာ၊မင်းကိုမခေါ်လို့ဘယ်လှည်းသမား ခေါ်ရမှာလဲ"

ဒီတော့ကောင်လေးပွဲရုံထဲဝင်လာပါတယ်။ကျမက ကောင်လေးကို အအေးဘူးချပေးပြီး မျက်နှာကို အတတ်နိုင်ဆုံးပြုံးကာ

" မောင်လေးကို တစ်ခုလောက် အကူအညီတောင်းစရာရှိလို့"  

" ဟုတ်၊ပြောပါခင်ဗျ၊ကျွန်တော် တတ်နိုင်တာဆို ဝန်မလေးပါဘူး၊ကူပါ့မယ် " 

" ဒီလိုမောင်လေးရဲ့၊မင်းအားမယ်ဆိုရင် မမ အိမ်နဲ့ပွဲရုံ အသွားအပြန် မမ ကားပေါ် မောင်လေးလိုက်ပေးပါလား" 

" ခင်ဗျာ၊ဘာပြုလို့လဲ မမ "   

" အော် ဒီလိုကွာ။လူတစ်ယောက်က မမကို အပျိုမှတ်ပြီး ပွဲရုံလာတိုင်း လမ်းမှာ ကားကို လှမ်းလှမ်းတားတာ၊တခါတလေဆို ကားနဲ့တောင်တိုက်မိမလိုဖြစ်တာ၊အရင်က မမ ဒရိုင်ဘာ ပါတော့ မလုပ်ရဲဘူး၊အခု ဒရိုင်ဘာ ပါမလာဘဲ မမ ကိုယ်တိုင် မောင်းတာမြင်လို့ တမင်နှောင့်ယှက်တာ နေလိမ့်မယ်"

ကောင်လေးမျက်နှာက တစုံတရာကို စဉ်းစားနေသလိုဖြစ်နေတာ။ဒါနဲ့ကျမ က

" မောင်လေးမှာ တခြားလုပ်စရာအလုပ်တွေ ရှိနေလို့လားကွယ်"

" ရှိတော့မရှိပါဘူးမမ ရယ်၊ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်တို့အလုပ်က ဆင်းချိန်မှန်တာမဟုတ်ဘူး၊အလုပ်ရှိရင် ရှိသလို တခါတလေ မိုးချုပ်မှ ပြန်ရတာ"  

" ဘာဖြစ်လဲကွာ၊မမ က ဘယ်အချိန်ပြန် ပြန် ရတာဘဲ။မောင်လေး အလုပ်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်မှာပေါ့ကွ၊မောင်လေးကသာ မမ ကို ကူညီမယ်၊မကူညီဘူး ဆိုတာပြော " 

ဒီတော့ကောင်လေးက ရယ်မောပြီး 

" မကူညီလို့ဖြစ်ပါ့မလား မမ ရဲ့၊တော်ကြာ ဟိုလူက တခုခုကြံစီလို့ မမ မဟုတ်တာဖြစ်သွားရင် ကျွန်တော်တရားခံဖြစ်သွားမှာ" 

ဒီလိုနဲ့ ကောင်လေးကို ကျမ ကျော့ကွင်းထောင်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ကောင်လေးအလုပ်က မနက်(၈)နာရီဝင်ရတာမို့၊ကျမပွဲရုံကို အရင်က(၉)နာရီလောက်မှသွားတာ၊အခု မနက်(၇)နာရီအိမ်ကထွက်၊ကောင်လေးနေတဲ့ အဆောင်မှာဝင်ခေါ်၊ညနေကျ ကောင်လေးအလုပ်ပြီးချိန်မှ အတူပြန်လာကြတာ။ပထမတစ်ရက်နှစ်ရက်မှာ ကောင်လေးက 

" မမ ကိုနှောင့်ယှက်တဲ့လူ မတွေ့ပါလား၊ကျွန်တော်ပါလာလို့ပုန်းနေတာနေမှာ"

တဲ့လေ။မရှိတဲ့ဟာကို အရှိလုပ်ထားတာ၊ဘယ်တွေ့ပါ့မလဲ၊ကျမ ရယ်ချင်စိတ်ကိုဖျောက်ပြီး 

" အေး၊ဟုတ်တယ်၊ကားပေါ် မောင်လေးပါလာတာမြင်လို့မလုပ်ရဲတာနေမှာ၊ဟာ-သူ့ဘဲ ပါလာတယ်-လို့ထင်ချင်ထင်နေမှာ" 

ကျမ တမင်ကို စကားခေါ်လိုက်တာ။ကောင်လေးက ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့..

" ဘဲလို့တော့ထင်မှာမဟုတ်ပါဘူး၊မမ နဲ့ကျွန်တော် အသက်တော်တော်ကွာနေတာ၊မောင်လေးလား၊ဒါမှမဟုတ် ခိုင်းတဲ့ကောင်လေးလား၊ထင်မှာပါ"

တဲ့လေ။ကျမ က

" ဟဲ့၊ဘယ်ပြောလို့ရမှာလဲ၊အခုခေတ်မှာ မိန်းမကြီးကြီးတွေနဲ့ကောင်လေးငယ်ငယ်လေးတွေ တွဲနေကြတာ အများကြီး"

ကောင်လေးက ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်နေတာနဲ့ ကျမက 

" ဘာလဲ၊မင်းက မမ ဘဲလို့အထင်ခံရမှာ ကြောက်နေတာလား၊မင်းကောင်မလေးတွေ မြင်သွားမှာစိုးလို့လား" 

" မဟုတ်ပါဘူး၊ကောင်မလေးလဲမရှိပါဘူး၊" 

" ဒါဖြင့် ဘာဖြစ်နေတာလဲ"  

ကောင်လေးက ပြုံးပြီး "တကဲ့ဘဲမှမဟုတ်တာ 

" ကောင်လေးက ကျမထင်ထားတာထက်တောင် လယ်တာပါ။ကျမကလဲ ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်တာလေ၊ပြီးရောပေါ့။ဒါ့ကြောင့် 

" အံမယ်တော်၊တကဲ့ဘဲ ဖြစ်ချင်လို့လား၊ဖြစ်ပါတယ်ဟယ်၊မင်းနဲ့ မမ တကဲ့အတွဲလို့သဘောထား၊ဟုတ်ပြီလား"

ကျမလိုချင်တဲ့ဂွင် ဝင်သွားပြီလေ။ကောင်လေးက တနင်္ဂနွေတစ်ရက်ဘဲအလုပ်ကနားရတာ၊ဒီတော့တနင်္ဂနွေနေ့မှာ ကျမ ကောင်လေးကို လှည်းကူးကခြံကိုခေါ်သွားပါတယ်။ကောင်လေးကငယ်သေးလို့အရိုင်းလေးနေမှာ၊ကျမကဘဲ အစစ အရာရာ ဦးဆောင်ရမယ်လို့တွက်ထားတာ၊ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ၊  Y2K ကောင်လေးဘဲရှင်၊တတ်လိုက်တာမှ၊ဟုတ်မှဟုတ်ပါ့မလားလို့တောင်တွေးမိတာ။ခြံထဲကအိမ်၊အခန်းထဲရောက်ပြီး ကျမက သူ့ကို 

" ချစ်လိုက်တာကွယ်"

ပြောပြီးနမ်းကာရှိသေး၊တခါထဲ ကျမ တကိုယ်လုံး သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်ပေးတော့တာ၊ကစ်စုတ်တာတောင် ရိုးရိုးစုတ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ပြင်သစ်နည်းလို့ခေါ်တဲ့ကျမ ပါးစပ်ထဲ သူ့လျှာကို ထိုးထဲ့တာ။နုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုတ်နေရင်း လက်ကလဲ အငြိမ်နေတာမဟုတ်၊ကျမ ဖင်တုန်တွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ချေနေတာ။ကျမ ကောင်လေးရဲ့လယ်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ထားရင်း၊သူ့အနမ်းကိုပြန်တုန့်ပြန်တဲ့အနေနဲ့ကျမလျှာကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထဲ့တာပေါ့။တော်တော်ကြာအောင်နုတ်ခမ်းစုတ်ပြီး ကျမက 

" မောင်လေး၊ဖယ်တော့ကွာ၊မောနေပြီ"

ပြောပြီး သူ့ကို အသာတွန်းဖယ်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။ပြီးတဆက်ထဲ အပေါ်အင်္ကျီ ၊ဘရာစီယာတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး

" မောင်လေး၊မမ ကတော့ မင်းအတွက် အကုန်ပေးဘို့အသင့်ဘဲ"

လို့ပြောလိုက်သေးတယ်။ကောင်လေးက ကျမနို့နှစ်လုံးကို စိုက်ကြည့်ပြီး

" မမ ကတအားလှတာဘဲကွာ၊နို့တွေဆို တင်းနေတာဘဲ" 

" နို့တွေတင် တင်းတာမဟုတ်ဘူးမောင်လေးရ၊အကုန်လုံးတင်းတာ၊ဒီမှာကြည့်" 

ပြောပြောဆိုဆို ကျမ ထဘီကို ခါးက လျောချပေးပါတယ်။အောက်ခံဘောင်းဘီတော့ရှိနေတာပေါ့။ကောင်လေးက ကျမအပေါ်မှောက်ချပြီး နို့တွေကို စို့တော့တာ။စို့တာမှ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့အသံမည်အောင်ကိုစို့တာ။ကျမ ခါးကိုကော့တင်ရင်း 

" မောင်လေးရာ၊မမ မောင်လေးကို ချစ်လို့အကုန်လုံးပေးတာနော်၊အထင်မသေးနဲ့ဦး"

ကောင်လေးက နို့စို့ရာက ထထိုင်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပါတယ်။ကျမ အလိုက်သင့် ဖင်ကိုကြွပေးတဲ့အတွက် ဘောင်းဘီက ခြေထောက်ရင်းကတဆင့် ကျွတ်သွားရော။ဘောင်းဘီလဲကျွတ်ရော၊ကျမ ဒူးနှစ်လုံးထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသာဖြဲပေးထားပါတယ်။ကောင်လေး ကျမစောက်ဖုတ်ကို အငမ်းမရ စိုက်ကြည့်နေတာ။

" ဘာကြည့်နေတာလဲ၊မမြင်ဘူး ဘူးလား"

မေးတော့ 

" မြင်တော့မြင်ဘူးတာပေါ့၊ဒါပေမဲ့ မမ ဟာကလှလို့" 

" ဟောတော်၊စောက်ဖုတ်များ လှလို့၊မင်းကလဲကွာ၊ကြံကြံဖန်ဖန်၊ဒီလောက်ပပ်ကြားကွဲကြီးနဲ့၊လှပါ့မလား"

ကောင်လေးက စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ရင်း အပေါက်ထဲ လက်ချောင်းနဲ့ကလိနေတာ။ကျမက 

" မောင်လေး၊မင်း အရင်က လုပ်ဘူးလား" 

" ဟုတ်၊ဖာသယ်မတော့လုပ်ဘူးတယ် " 

" ဟယ်၊ရောဂါတွေ ကူးတော့မှာဘဲဟယ်" 

" မကူးပါဘူး မမရဲ့၊ဘလိုင်းကြီးလုပ်တာမှ မဟုတ်တာ၊F.L စွပ်ပါတယ် မမ ရယ်"  

ကောင်လေးက စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ဘဲ ကလိနေတာ၊ပါးစပ်နဲ့လုပ်ပေးမဲ့ပုံမရှိလို့

" မောင်လေး၊မမ ဟာကို ရက်ပေး၊မမ လဲ မောင်လေးကို စုတ်ပေးမယ်"

ကောင်လေးက ကျမ ပေါင်ကြားထဲ ကိုယ်တပတ်လှဲ့ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး အဖုတ်ကို လျှာမဲ့ရက်ပေးပါတယ်။တလက်စထဲ သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကျမ မျက်နှာပေါ် ရောက်လာပြီး လီးက ကျမ ပါးစပ်နားရောက်လာတာ။

69 ပုံစံ၊ ကျမ လီးကို ဆွဲကိုင်ပြီး ပါးစပ်နဲ့စုတ်ပေး၊လဥတွေကို လျှာဖျားနဲ့ရက်ပေး၊လုပ်ပေးတာ၊ကောင်လေး တဇတ်ဇတ် တုန်နေတာ။ကျမလဲ ကောင်လေးက အဖုတ်အကွဲထဲ လျှာထိုးထဲ့တဲ့အပြင် စောက်စိကိုပါ ပါးစပ်နဲ့စုတ်ပေးလို့အရည်ရွဲလာပြီလေ။အရည်ရွဲ လာတာ များလာလို့

" မောင်လေး၊ရပြီ၊သွင်းပေးတော့"

ကောင်လေးလီးက အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်ကြီးတာပါ။ပြီးတော့ ကောင်လေးက လူပျိုသာဆိုတယ်၊လိုးချက်က ကိုပါကြီးထက်တောင်ကောင်းသေး။နောက်မှမေးကြည့်တာ၊လိုင်းထဲကကောင်မတွေတော်တော်များများနဲ့တွယ်ဘူးတယ်တဲ့။တခါတလေဆို ဖာခေါင်းမကြီးကိုယ်တိုင် သူ့ကို အလုပ်ခိုင်းပြီး ပညာကုန်သင်ပေးတာဆိုဘဲ။

ဒီတော့ကျမနဲ့တွေ့တဲ့အခါ ကောင်လေးက ဆရာကြီးအဆင့်ဖြစ်နေပြီ။ခြံထဲစခေါ်သွားတဲ့ပထမဆုံးအခေါက်မှာတင် ကောင်လေး ကျမကို ဖြုတ်တာ (၅)ချီတောင်။အရင်လူတွေတောင် ဒီလောက် မဖြုတ်နိုင်ကြဘူး။အပြန်ကျတော့ ကျမက 

" မောင်လေး၊မင်း အားပြတ်နေမယ်၊ပရိုဗီမင်ဝယ်စား၊ပြီး ငှက်သိုက်၊ကြက်ပေါင်းရည်လဲဝယ်သောက်၊မနက် မနက် နွားနို့ ကြက်ဥ သောက်နော် "

ပြောရင်း ပိုက်ဆံတွေ ထဲ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့နောက်ဆို တနင်္ဂနွေတင်မကဘဲ၊ ကြားရက်တွေမှာပါ ခွင့်ယူပြီးတွေ့ဖို့မှာလိုက်ပါတယ်။

ကောင်လေးက အသက်ငယ်ပေမဲ့လဲ ရည်မှန်းချက်ကြီးကြီးထားတာ။ကျမ က ကောင်လေးငယ်ငယ်မို့ရေရှည်ထိန်းထားဖို့ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ငွေကြေးထောက်ပံ့တာ တော်တော်များများကိုပေးထားတာ။ဒါပေမဲ့ကောင်လေးက ကျမပေးတဲ့ငွေကို အရမ်းမသုံးဘူး၊နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့စုတယ်တဲ့။ဒီတော့သူ့ကို အားမပြတ်စေဖို့ဗီတာမင်ဆေးတွေ၊ကြက်ပေါင်းရည်တွေ၊ငှက်သိုက်တွေကို ကျမ က ထပ်ဝယ်ပေးရတယ်။ပြီးတော့ပြောရတာ။

" မင်းကွာ သိပ်ပြီး မချွေတာပါနဲ့၊သုံးစရာရှိ သုံးသာသုံးပါ၊မင်း သွားချင်တဲ့နိုင်ငံ မမ ဖြစ်အောင်ပို့ပေးပါ့မယ် "

လို့ပြောရတာ။ကောင်လေးက တစ်ပတ်မှာ တနင်္ဂနွေတစ်ရက်ဘဲနားရတာ။ကျမက တခါတလေ တနင်္ဂနွေတစ်ရက်ထဲနဲ့အားမရဘူးလေ။ကောင်လေးကို ကြားရက်တွေမှာ ခွင့်ယူခိုင်းပြီးလှည်းကူးခြံကို သွားကြတာ။ကောင်လေးက 

" ခွင့်ခဏ ခဏ ယူလို့မကောင်းဘူး မမ ရဲ့၊မန်နေဂျာက သိပ်ပြီး ခွင့်ပေးချင်တာ မဟုတ်ဘူး" 

" ဒါဆိုလဲ အလုပ်ထွက်လိုက်ကွာ၊ဒီလစာလောက်တော့ မမ ပေးထားမယ် "  

" ထွက်တာက ထွက်လို့ရပါတယ်၊ဒါပေမဲ့ဒီကုမ္မဏီမှာလုပ်ရတာက ပညာရတယ် မမ ရဲ့။ဂျပန်တို့၊ကိုရီးယားတို့က ဒီကုမ္မဏီမှာ လုပ်ဖူးတယ်ဆိုရင် ဦးစားပေးခေါ်တာ "

ပြောတာနဲ့သူ့အလိုကိုလိုက်ရပြန်ရော။ဒါကြောင့်တစ်ပတ်တစ်ခါ တနင်္ဂနွေတစ်ရက်မှာ တွေ့တုန်းတွေ့ခိုက် အသေအလဲ လုပ်ကြရတယ်။တနင်္ဂနွေနေ့မှာ တူတော်မောင်က ကျောင်းပိတ်တာမို့ဘဘ အတွက်လဲ စိတ်ပူစရာ မလိုတော့လှည်းကူးက ည(၇)နာရီလောက်မှပြန်လာကြတာ။ကိုပါကြီးရဲ့ကျန်းမာရေးအရ သူ့မိန်းမကလဲ လာလို့မရတာမို့ အသက်(၄၀)လောက်ရှိတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ကို အိမ်မှာအမြဲခေါ်ထားရတယ်။သိပ်ငယ်ပြန်ရင်လဲ တူတော်မောင်နဲ့စိတ်မချဘူးလေ။ကောင်လေးနဲ့ကျမ တစ်နှစ်ခွဲကျော်၊၂ နှစ်နီးပါးတွဲခဲ့ကြတာ။ယောင်္ကျားနဲ့ကင်းကွာမနေနိုင်လို့သာ ယောင်္ကျားရဲ့အလိုးခံရတာ၊တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မနေချင်ဘူးလေ။

အဆင်ပြေရင် တစ်ယောက်ထဲဘဲ ကောင်းပါတယ်။ကောင်လေးက နောက်ပိုင်းမှာ အင်တာနက်တွေကြည့်ပြီး အဆန်းအပြားတွေ လုပ်ချင်လာတယ်။တစ်ခေါက်မှာ ကောင်လေးက ကျမကို ဖင်ပေါက် လိုးချင်တယ် ပြောပါရော။ ကျမ ကလဲ အင်တာနက်ကြည့်တာပါဘဲ။ဒီလောက်အထိ လင်မယားဖြစ်နေကြပြီ၊ငြင်းလို့ကမကောင်းတော့ သူ လုပ်ချင်တဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ပေးအလိုးခံလိုက်တာ။လူကို အတော်လေး အနေခက်၊အခံရခက်လိုက်တာ၊ဖင်ပေါက်ကွဲသွားပြီတောင်ထင်ရတာ။ဒါတောင် သူ့အပြောက အရမ်းလုပ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ဂျယ်ဆေးလိမ်းပါတယ် မမ ရယ်ဆိုဘဲ။

ကျမဘဝမှာ အရင်ယောင်္ကျား (၆)ယောက်တုန်းက ဖင်ပေါက်အလိုးမခံရဘဲ၊ကိုယ်ထက်ငယ်တဲ့ကောင်လေးကျမှဘဲ အလိုလိုက်ပြီး ဖင်အလိုးခံတာ၊ဖင်ခေါင်းကွဲလို့များ ချုပ်ရရင် ကျော်မကောင်း၊ကြားမကောင်းဖြစ်ဦးမယ်။ဖင်ပေါက် အဖွင့်ခံရပြီး တစ်လလောက်အကြာမှာ ကောင်လေးက ကိုရီးယားထွက်ချင်တယ်ပြောပါတယ်။ကိုရီးယားမထွက်ခင် အလုပ်က ထွက်လိုက်တာမို့ကျမနဲ့ စိတ်ပါရင် ပါသလို လှည်းကူးခြံကိုသွားကြပါတယ်။

ကျမက အသက်(၃၄-ကျော်၊၃၅ ထဲ)မို့လိင်စိတ် အထန်ဆုံးအရွယ်ဖြစ်နေပြီ၊ကောင်လေးကလဲ အသက် (၂၄-၂၅)ယောင်္ကျားတွေ အားအင်အပြေဆုံး၊စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်ပါနေတဲ့အချိန်ပေါ့။ဖင်ပေါက်ဖွင့်ပြီးတဲ့နောက် ကောင်လေးက စောက်ပတ်ကို ပထမ ၁ ခါ-၂ ခါအရင်လိုးပေးပြီး နောက်ပိုင်းအချီတွေကို ဖင်လိုးတော့တာပါ။

ကျမလဲ ရှေ့ပေါက်လိုး လိုး၊နောက်ပေါက် လိုး လိုး၊အမြဲတမ်းကောင်းပြီး အရသာ ရနေတော့လုပ်ချင်တာလုပ်၊မငြင်းတမ်းဘဲ။ကျမ ကောင်လေးနဲ့အကြီးအကျယ် ပွဲကြမ်းနေတဲ့ကာလမှာ တူတော်မောင် ဆယ်တန်းဖြေပြီးသွားလို့လုပ်ငန်းနားလယ်အောင် စက်ရုံမှာ တွဲထားပေးလိုက်ရတယ်။ကိုပါကြီးရဲ့နှလုံးရောဂါက တဖြေးဖြေးပိုဆိုးလာလို့စက်ရုံကို သိပ်မကြီးကြပ်နိုင်တော့ဘူး။ထိုအတူ ဘဘ ကလဲ အသက်ရလာတော့ချူချာလာတယ်။အသက် ကလဲ (၆၅)နှစ်ရှိပြီလေ။

နောက်တော့ဘဘ ကို ဆေးရုံတင်လိုက်ရတယ်။အဲဒီအချိန်ကာလတွေက ကျမအတွက် အခက်ခဲဆုံးကာလတွေပါ။ဘဘ ဆေးရုံတင်ရတော့ လူကွဲကမရှိ၊စက်ရုံကိုလဲ ပစ်ထားလို့မရ၊ကိုပါကြီးကလဲ ဘဘ လောက်မဆိုးပေမဲ့သူကလဲ ရောဂါသယ်၊ယဲ့ယဲ့ဘဲ ကျန်တော့တာ။

ဒီကြားထဲ လင်မြောင်ကောင်လေးက ကိုရီးယားထွက်ဖို့ရာ အတင်းကာရော ပူဆာနေတာ။ဘာမှအလိုက်ကန်းဆိုးသိတဲ့ဟာတွေ မဟုတ်ဘူး။အေးလေ ငါကကော ဘယ်လောက်ကောင်းခဲ့လို့လဲ။ဒုက္ခိတ လင်ကြီးကို အိမ်မှာပစ်ထားပြီး အမြောင်လင်တွေနဲ့ထင်ရာစိုင်းနေတဲ့ဖာသာသာ မိန်းမ။ဖာကမှ ပိုက်ဆံရလို့ခံတာ။ငါက ပိုက်ဆံမရဘဲ အလကား အလိုးခံရတာ၊ပိုက်ဆံမရတဲ့အပြင် ကိုယ်ကတောင် ပြန်ပေးနေရတာ။တော်ပြီ၊ဒီလောက်နဲ့ဖြတ်တာကောင်းတယ်။ကျမ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီး ကောင်လေးအတွက် လိုတဲ့ငွေ ထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ကောင်လေး ထွက်သွားတဲ့နေ့လေဆိပ်ကို လိုက်မပို့ပါ။လူမြင်လို့မကောင်းတာအပြင် သံဃောဇဉ် ဖြတ်လိုက်တာပါ။

ဒိနောက်တော့ ကျမ ဘဘကို ကိုယ်တိုင်ပြုစုပါတယ်။ပွဲရုံကို စာရေးကြီးနဲ့လွှဲထားပြီး ဆေးရုံမှာဘဲ အချိန်ပြေ့နေပြီး ဘဘ ကို ပြုစုတာ၊ဘဘ သေကာနီးမှာ စိတ်ချမ်းသာသွားပါတယ်။ဘဘ ကိုပြုစုနေရပေမဲ့တခါတခါ ကောင်လေးကို သတိရပါတယ်။ကောင်လေးရယ် မဟုတ်ပါဘူး။ယောက်ကျားတစ်ယေက်ရဲ့အပွေ့အဖက်၊အနမ်းအရှုံ့၊အပွတ်အသပ်၊ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် အလိုးခံချင်တာပါ။ခံချင်ပေမဲ့လောလောဆယ် ကျေးဇူးရှင် တရားဝင် လင်ယောက်ကျား ဘဘ က ဆေးရုံပေါ်မှာ၊ကျမ စိတ်ကို ချုပ်တည်းခဲ့ပါတယ်။ကောင်လေး ကိုရီးယားထွက်သွားပြီး (၃) လအကြာမှာ ဘဘ ကွယ်လွန်သွားပါတယ်။

ဘဘ ဆုံးတာ တစ်လပြည့် ဆွမ်းကပ်ပြီး၊နေ့ခင်းဘက် တူလေးက မရောက်တာကြာလို့ စက်ရုံကိုသွားလိုက်ပါတယ်။နေ့ခင်းဘက် အိမ်မှာလာပြီး အဝတ်လျှော်၊ထမင်းဟင်းချက်၊ကြမ်းတိုက်၊မီးပူထိုးလုပ်ပေးဖို့ငှါးထားတဲ့မိန်းမကို ပြန်လွတ်ပြီး ကျမ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။အိပ်ကောင်းတိုင်း မအိပ်ရတာ (၄)လကျော်ပြီလေ။

ဘဘ ဆေးရုံတက်ကတဲက ပြုစုခဲ့ရတာ၊ဆုံးသွားတော့လဲ ရက်လယ်တဲ့အထိ ပင်ပန်းတာပေါ့။နေ့လယ်ခင်းအိပ်တာတောင် အိပ်မက်တွေမက်တာ၊အိပ်မက်ထဲမှာ ကျမ ယောက်ကျားတစ်ယောက်နဲ့လိုးနေကြတာ၊ဘယ်သူဘယ်ဝါ မသိပေမဲ့ အိပ်မက်က ပီပီပြင်ပြင်မက်နေတာလေ။ယောက်ကျားက လီးကို အဆုံးသွင်းလိုက်တော့ကျမအခေါင်းထဲ အားရပါးရ ဝင်သွားတာ သားအိမ်အောင့်သွားလို့

" အား"

လို့အော်လိုက်တာ။  

" ဒေါ်ဒေါ်လေး၊ဒေါ်ဒေါ်လေး "

လို့ခေါ်သံကြားလို့မျက်စိဖွင့်အကြည့်မှာ ကျမ ကုတင်ပေါ် တူတော်မောင် ထိုင်နေပြီး ကျမရဲ့ပခုန်းတွေကို လှုပ်ရမ်းပြီးခေါ်နေတာကိုး။ကျမအိပ်မက်ယောင်ပြီး အသံထွက်သွားတာနေမှာ။ 

" ဒေါ်ဒေါ်လေး အိပ်မက်ယောင်နေတာလား၊ဘီလူးစီးတာလား၊အော်သံကြားလို့" 

" အင်း၊အိပ်မက် မက်တာပါ ကလေးရယ် "

ပြောရင်း ကျမ ထထိုင်ပါတယ်။ထဘီအထက်ဆင့်စက ပြေကျနေပြီး အောက်ကလဲ ဒူးဂေါင်းလောက်အထိ လန်နေတာ။တူတော်မောင် ကျမကို တချက် စိုက်ကြည့်ပြီး ဘာမှမပြောတော့ဘဲ အခန်းအပြင်ကို ထွက်သွားပါတယ်။ကျမပေါင်ကြား အဖုတ်မှာ အရည်တွေရွဲစိုနေပါတယ်။

ယောက်ကျားနဲ့ဝေးနေတာ (၅)လလောက်ရှိပြီမို့ ကျမ မသိစိတ်က အလိုးခံချင်နေလို့အိပ်မက် မက်ပြီး အခုလို အရည်ရွဲစိုလာတာထင်ပါရဲ့။အပျိုဘဝတုန်းက ဒီလိုအိပ်မက်မျိုး ခဏခဏ မက်တတ်ပြီး မက်တိုင်းလဲ အခုလို အဖုတ်မှာ အရည်ရွဲစိုကျန်ခဲ့တာ။ကျမ ရေချိုးခန်းဝင်၊ရေချိုးပါတယ်။ရေချိုးရင်း ပေါင်ကြားကို ဆေးကြောသန့်စင်တာ၊စောက်ပပ်က ယားလာသလိုဖြစ်တာ။မခံရတာကြာတဲ့အပြင် စောစောကအိပ်မက်ကြောင့် မနေနိုင်ဖြစ်ပြီးယားလာတာပေါ့။ကျမ အစိကို လက်နဲ့ချေပေးတာ ယားတာ မပျောက်တဲ့အပြင် ပိုလို့ ပိုလို့တောင် ယားလာပါရော။ဒါနဲ့အပေါက်ကို လက်ညှိုးနဲ့ဆက်တိုက်ထိုးသွင်းရင်း အာသာဖြေလိုက်ရတာ။  ညဦးပိုင်း ဧည့်ခန်းထဲမှာ T.V ဇာတ်လမ်တွဲကြည့်နေရာက 

" သား၊ဒေါ်ဒေါ်လေး သွားအိပ်တော့မယ်၊နေမကောင်းချင်ဘူး"    

တူတော်မောင်က T.V ကိုပိတ်ပြီး "ဒေါ်ဒေါ်လေး ဘာဖြစ်တာလဲ၊သား ဘာလုပ်ပေးရမလဲ "  "ညောင်းကိုက်နေတယ် သားရယ်၊အိပ်ရာထ ရေချိုးလိုက်လို့နဲ့တူတယ်" 

" ဒါဆို သား နှိပ်ပေးမယ်လေ၊နှိပ်လိုက်ရင် သက်သာသွားမှာပါ "

ကျမ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။တူတော်မောင်က ကျမရဲ့ခြေသလုံးတွေကို သူ့ပေါင်တွေပေါ် ဆွဲတင်ပြီး လက်ချောင်းတွေနဲ့နှိပ်ပေးပါတယ်။ကျမ မျက်စိပိတ်ထားပြီး နှိပ်ပေးတာကို ခံပါတယ်။တူတော်မောင်က ယောင်္ကျားအားနဲ့နှိပ်တာဆိုတော့ တခါတလေ နဲနဲနာသွားလို့ကျမ 

" အား ကျွတ် ကျွတ်"

လို့ပါးစပ်ကအသံထွက်မိတာ၊တူတော်မောင်က 

" ဒေါ်ဒေါ်လေး၊ရလား၊နာလို့လား"

မေးပြီး နှိပ်နေတဲ့လက်ကို ရပ်ထားပြီး ခြေသလုံးတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပါတယ်။ခြေသလုံးတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရင်း ထဘီစ က အပေါ်ဘက် တက် တက်လာတာ၊ဒူးဂေါင်းရောက်နေပြီ၊ကျမ မသိသလိုပုံနဲ့ 

" သား၊ခြေသလုံးတော်ပြီ၊ပေါင်တွေနှိပ်ပေးဦး"

ပြောလိုက်တာ။တူတော်မောင် လက်ကို ကျမ ပေါင်ရင်းဘက် တက်လာပြီး နှိပ်ပတော့တယ်။ဒူးဂေါင်းက စပြီး ပေါင်ရင်းအထိ တရွှေ့ရွှေ့နှိပ်လာတာ ထဘီက ပေါင်လယ်ထိ လန်နေပြီ။ကျမ မျက်လုံးပိတ်ထားတယ်။တူတော့တူပါဘဲ၊ဒါပေမဲ့အရွယ်ရောက်ပြီးသား ယောင်္ကျားလေ။ယောင်္ကျားအထိအတွေ့မို့ ကျမ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်လာတာ။မခံရတာကြာလို့ စောစောကတောင် စိတ်တွေကြွပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှာ လက်နဲ့ထိုးမွှေခဲ့ရတာ။ပေါင်တလျှောက် တူတော်မောင်ရဲ့လက်ချောင်းတွေ တရွရွ နှိပ်နေလို့အဖုတ်က ယားလာပြီး အရည်လေးတွေတောင် စိမ့်လာတာ။ကျမ မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ တူတော်မောင်ရဲ့လက်ကို ဆွဲယူပြီး 

" တော်တော့ကွယ်၊ရပါပြီ" 

ပြောသာပြောရတာ၊ကျမ သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး ပေါင်ကြား အဖုတ်ပေါ်တင်ထားတာ။ဒီတင် တူတော်မောင်က ကျမရဲ့ထဘီကို ဒူးဂေါင်းကနေ ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်ပါတော့တယ်။                          

" အို-ဟာ-သား ဘာတွေလုပ်တာလဲကွာ၊မဟုတ်တာတွေ" 

ကျမပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့ခါးကထဘီကို ပြန်ဆွဲမချဘဲ ဒီအတိုင်းဘဲထားပါတယ်။တူတော်မောင် က 

" ဒေါ်ဒေါ်လေး၊ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ဘူး၊ဒေါ်ဒေါ်လေးကို ချစ်တယ်ဗျာ၊ဒေါ်ဒေါ်လေးကို လိုးချင်တယ်"

ပြောရင်း တူတော်မောင် ကျမရဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို ဖြဲပြီး စောက်ပပ်ကို လက်နဲ့ကိုင်ပါတော့တယ်။သူလဲ အင်တာနက်အမြဲသုံးနေတဲ့ခေတ်လူငယ်လေးဘဲလေ။ဘယ်ခလုပ်ကို အရင်နှိပ်ရမယ်ဆိုတာ သိတာပေါ့။ကျမအဖုတ်က စောစောကတဲက အရည်စိမ့်ထွက်နေတာမို့ တူတော်မောင်လက်နဲ့ကိုင်တာနဲ့ချက်ချင်းဘဲ အရည်ရွဲကျလာပါတယ်။တူတော်မောင် က ကျမ မငြင်းဆန်ဘူးဆိုတာသိတော့ကျမဒူးနှစ်လုံးကိုထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးပြီး စောက်ပပ် နှစ်ချမ်းကို လက်နဲ့ဖြဲ၊အခေါင်းထဲ လျှာထိုးမွှေတော့တာ၊ကျမ စေက်ပပ်နခမ်း တင်းတက်လာပြီး အရည်တွေကလဲ ပိုများသထက် များလာပါတယ်။

" အင်း-သားရယ်-အာ ဟ ဟာ-"  

ကျမ အငြိမ်နေ မရ၊ခါးကော့လန်နေတာ၊ပြီး ကျမလက်က လီးကို ရှာပြီး ဆုတ်ကိုင်ထားပါတယ်။တူတော်မောင်ရဲ့လီးက တဇတ်ဇတ် တောင်နေပြီး ဒစ်နေရာမှာ အရေပြားလန်နေပါတယ်။လီးက တအားတောင်နေပြီမို့ တော်ကြာ ဘာမှ မလုပ်ရသေးခင် အရည်ထွက်ကုန်မှစိုးလို့ 

" သား၊ ဒေါ်ဒေါ်လေး လိုချင်ပြီ၊လိုးပေးတော့"

ပြောတာနဲ့ တူတော်မောင် ပေါင်ကြားကပြန်ထွက်၊သူ့ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကကျော်ချွတ်ပြီး၊စောက်ဖုတ်နဲ့လီးကိုတေ့ကာ၊ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ "အင့်-"ကနဲ ကျမ အပေါက်ထဲ လီးက တဝက်မရှိတရှိ ဝင်ပါတယ်၊အရည်ရွဲနေတာတောင် အဆုံးအထိ မဝင်ပါ။တူတော်မောင်က ဖင်ကြွပြီး လီးကို ဆက်သွင်းတာ၊တခါက နှစ်ခါ သွင်းမိတော့ လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ။တူတော်မောင်လီးက ကောင်လေးလီးထက် ပိုကြီးတဲ့ပုံပါ။အပေါက်ထဲမှာ ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေတာ။လီးအဆုံးဝင်တဲ့အခါ ကျမက 

" သား၊ဖြေးဖြေးလုပ်နောၤ၊တအားမလုပ်နဲ့၊ဒေါ်ဒေါ်လေး က နေကောင်းတာမဟုတ်ဘူး" 

တူတော်မောင်က လိုးမှာ မလိုးသေးဘဲ 

" ဒေါ်ဒေါ်လေး၊သားကို စိတ်ဆိုးလားဟင်"  

" အာ၊သားရယ်၊မေးမနေစမ်းနဲ့၊စိတ်ဆိုးလို့ရမလား၊ကိုယ့်တူဘဲဟာ၊လိုးမှာသာလိုး"

ပြောပြီး ကျမ တူတော်မောင်ရဲ့လယ်ပင်းကို ဆွဲဖက်ပြီး ဖင်ကိုကော့တင်ပေးလိုက်တာ၊တူတော်မောင် ဒီတော့မှ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့် ဆောင့် လိုးတော့တာပါဘဲ။တအားခံချင်နေတဲ့အချိန် ခံလိုက်ရတာမို့ ကျမ အရမ်းကောင်းပြီး မရှက်မကြောက်၊ဖင်ကို ကော့၊စကောဝိုင်း လှုပ်ယမ်းပေးရင်း 

" အာ-ကောင်းတယ်ကွာ၊အရမ်းကောင်းတာဘဲ၊သားရေ၊ကောင်းလိုက်တာ၊လိုးကွာ၊အားပါးတရ လိုး၊ဆောင့်ကွာ၊မြန်မြန်ဆောင့်"

တူတော်မောင်လဲ ကျမ ကောင်းနေပြီ၊အရမ်းစိတ်တွေ ကြွတက်နေပြီသိလို့မနားတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့် ဆောင့် လိုးတာ၊ကုတင်ဘောင်တောင် တကျွီ ကျွီ မည်ပြီး လှုပ်ခါနေတယ်။စောက်ခေါင်းက အရည်တွေ များသထက်များလာတာ၊ပြွတ်-ဖတ်-ပြွတ်-ဖတ် ဆိုတဲ့အသံတွေကလဲ စည်းချက်ကျကျ ထွက်နေတယ်။တဖြေးဖြေး ကျမ ကောင်းသထက်ကောင်းလာရာက မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ 

" အားးး"

လို့အသံရှည်အော်ဟစ်ရင်းပြီးသွားပါတော့တယ်။ကျမပြီးသွားလို့သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ တူတော်မောင် လီးက အရည်တွေ ဇိုးကနဲ ဇတ်ကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တာ ကျမစောက်ခေါင်းမှာ ပူနွေးသွားတဲ့အထိပါဘဲ။ တော်တော် လေးကြာမှ ကျမ က တူတော်မောင်ကို 

" ဖယ်ပါဦးသားရယ်၊ရေဆေးကြရအောင်"

ပြောပြီး ၂ယောက်အတူ ရေချိုးခန်းဝင် ရေဆေးကြတာ။ကျမ က တူတော်မောင်ရဲ့လီးကို ဆပ်ပြာနဲ့ဆေးပေးရင်း 

" သားဟာကြီးကလဲကွာ၊အရွယ်နဲ့တောင် မလိုက်ဘူး၊နဲတာမဟုတ်ဘူး" ပြောတော့

" ဟုတ်လားဒေါ်ဒေါ်လေး၊မသိဘူး၊သားက သူငယ်ချင်းတွေပြောလို့ဆေးထိုးထားတာ" တဲ့လေ။ 

" အံမယ်လေးတော်၊ဆေးထိုးထားတာကိုး၊ဒါကြောင့်ကြီးတာနေမှာ၊ဒေါ်ဒေါ်လေး အီဆိမ့်သွားတာဘဲ" 

" ဘဘ ဟာထက် ပိုပြီးကြီးတာလားဟင်" 

" ကြီးတာပေါ့တော်၊နှစ်ဆလောက်ရှိတာ၊ကိုယ်တော်၊ဒီလိုသာဆိုရင် ဒေါ်ဒေါ်လေး အသက်ဘယ်က ထွက်ရပါ့မလဲ ဘဲ" 

" ဒေါ်ဒေါ်လေးရယ်၊မပူပါနဲ့၊သား တအားကြီးမလုပ်တော့ပါဘူး၊" 

" အေးပါ၊ဒေါ်ဒေါ်လေးက အလကားပြောတာပါကွာ၊သား စိတ်ကြိုက်သာ လိုးပါ၊ဒါပေမဲ့ည ညမှ လိုးရမှာနော်၊နေ့ခင်းဘက် အိမ်ဖော်မ ရှေ့မှာ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်၊လူသိလို့ မရဘူး၊ဒေါ်ဒေါ်လေးတို့က တူအရီး အရင်းကြီး၊လူတော မတိုးဖြစ်သွားမယ်"

လို့ပြောပြီး နောက်တချီ အတွက် အိပ်ရာပေါ် ပြန်ရောက်လာပေါ့။တူတော်မောင် ကျမနဲ့ဖြစ်တော့ အသက်က (၁၈)နှစ်ထဲမှာ၊ကျမနဲ့မှ လူပျိုရည်ပျက်တာပါ၊ကျမ သိတာပေါ့။ပထမဆုံးလိုးပြီး သူ့လီးကို ကျမကိုယ်တိုင် ရေဆေးပေးတာလေ၊လီးထိပ် အရေခွံလေးတွေ ပဲ့ပြီး သွေးတောင်စို့နေတာ၊ကျမ ဆပ်ပြာနဲ့တိုက်ပြီးဆေးပေးတဲ့အခါ

" အာ-ကျွတ်-ကျွတ်" 

လို့နာလို့အော်သံထွက်လာတာ၊သနားတာနဲ့အဲဒီညမှာ သူ့ကိုထပ်အလိုးမခိုင်းတော့ဘဲ အနားခိုင်းရတယ်၊ဒါတောင် ကိုယ်တော်က ထပ်လိုးချင်ပါသေးတယ် ပြောနေသေး၊

" ကွာ၊သား လီးထိပ် က ပြဲသွားတာ၊ထပ်လုပ်ရင် ပိုပြီးဒဏ်ရာက ကြီးသွားလိမ့်မယ်၊နောက်ရက်မှ လုပ်တော့"

လို့ချော့ပြောပြီးအိပ်ခိုင်းရတာ။ကျမလဲ ဘယ်အားရပါ့မလဲ၊ထပ်ပြီးအလိုးခံချင်သေးတာပါ၊ဒါပေမဲ့ တူတော်မောင် က အတွေ့အကြုံမရှိဘဲ စ စချင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးတာ၊မေးသိုင်းကြိုးပြတ်ပြီး အနာတရဖြစ်သွားတာပါ။နောက် ညမှာတူတော်မောင် ပြုံးဖြီး ပြုံးဖြီး နဲ့ကျမ ကုတင်ဆီရောက်လာတာ၊ကျမ က 

" အာ၊သားကလဲ၊အစောကြီးရှိသေးတာ၊T.V ကြည့်ကြဦးစို့လေ" 

" မကြည့်ချင်တော့ဘူး ဒေါ်ဒေါ်လေး ဟာဘဲ ကြည့်မယ် " 

" ဟောတော်၊ဒေါ်ဒေါ်လေး ဟာ၊ဘယ်ဟာကိုကြည့်မှာလဲ" 

" စောက်ဖုတ်ကြီး"  

ကျမ သူ့ခေါင်းကို လက်နဲ့ခေါက်လိုက်ပြီး 

" မနေ့ကကြည့်ပြီး ပြီလေ၊တော်ရောပေါ့" 

" မနေ့က သေသေချာချာ မမြင်လိုက်ရဘူး ဒေါ်ဒေါ်လေးရဲ့၊သားက စောက်စိ ဆိုတာ သေချာကြည့်ချင်တာ"  

ဒါနဲ့ ၂ယောက်သား ကျမအိပ်ရာပေါ်ရောက်သွားပြီး အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်၊ကျမက အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်၊ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲကားပေးထားပြီး စောက်ပပ်ကို လက်နဲ့ဖြဲပေးပြီး ပြပေးတယ်။တူတော်မောင် က မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး စောက်ပပ်အပြဲထဲက အစိကို အနီးကပ် ငုံ့ကြည့်တာ၊ကျမ သူ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး အစိကို ပေးကိုင်ခိုင်းတော့ လက်ညှိုးနဲ့ထိုးကြည့်ပြီး

" ဒေါ်ဒေါ်လေး စောက်စိ က ပဲစိလေးလိုဘဲနော်" 

" အေးပေါ့၊ပဲစိနဲ့တူလို့ စောက်စိလို့ခေါ်တာနေမှာ" 

" ဒေါ်ဒေါ်လေး၊ကျွန်တော် လိုးတော့မယ်" 

တူတော်မောင် က ဆိုင်းမဆင့် ဘုံမဆင့် ပြောပြော ဆိုဆို လီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ပြီး ထိုးသွင်းပါတယ်။ကျမလဲ သူ့ရဲ့ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကို ကော့မြှေက်ပေးရပါတယ်။တူတော်မောင်က စလိုးကာစမှာ ဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းနေတာ၊နောက်တော့ အားပါးတရ ဆောင့်တော့တာပါဘဲ။ကျမလဲ 

" အာ-အီး-အင့် သား-ဖြေးဖြေး-အာ-ကောင်းတယ်-အီး"

ပါးစပ်က အသံထွက်လာသလို ကာမအရသာကလဲ အမြင့်ဆုံးရေဆူမှတ် ရောက်နေပါပြီ၊အရည်တွေ တအားရွှဲကျနေလို့တူတော်မောင် ဆောင့်လိုက်တိုင်း လီးက စောက်ခေါင်းထဲ 

" ပြွတ်-ပြွတ်-ပပ်-ပပ်-ဘတ်-ဘတ်"

အသံတွေထွက်ပြီး ဝင်ထွက်နေတာ။ပြွတ်-ပြွတ်-ပပ်-ပပ် ဆိုတာ လီးနဲ့စောက်ပပ် ထိမိတဲ့အသံဖြစ်ပြီး၊ဘတ်-ဘတ် ဆိုတာက တူတော်မောင်ရဲ့ ဂွေးစိ နှစ်လုံးက ကျမရဲ့ဖင်ကို လာ လာ ရိုက်ခတ်တဲ့အသံပါ။ကျမ သူ့ကျောပြင်ကို လက်နဲ့သိုင်းဖက်ရင်း၊ဖင်ကို စကောဝိုင်း ဝှေ့ရမ်းပြီး ကော့ ကော့တင်ပေးပါတယ်၊တူတော်မောင် ဆောင့်အချနဲ့ ကျမ ကော့တင်ပေးလိုက်တာ အံကိုက်ဖြစ်သွားတဲ့အခါ အထိအတွေ့က မပြောပြတတ်အောင်ကို အရမ်းကောင်းတော့တာပါဘဲ။အရသာ ကကောင်းလွန်းတော့ ကျမ မရှက်ပါဘူး၊နဂိုကတဲက ကိုယ့်တူဘဲဟာ၊ဒါကြောင့်

" အင်း-ဟုတ်တယ်-အီး-သားရာ-ကောင်းတယ်ကွာ-အား-ဆောင့်-ဆောင့်-တအားဆောင့်လိုးကွာ-ဒေါ်ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲချင်လဲ ကွဲပေစေ"

ကျမ အငမ်းမရ ထကြွ ရမက်ထန်နေပြီမို့တူတော်မောင်ကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး ဖင်ကြီးကို တအားကော့တင်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ ဖင်ကြားအထိ ယိုစီးလာပါတော့တယ်။ဖင်ကော့တင်ရင်း တူတော်မောင်ရဲ့လီးက အရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာနဲ့၊သူပြီးသွားပြီဆိုတာ သိလို့ ကျမ မပြီး ပြီးအောင် အဖုတ်ကို လီးနဲ့ဖိကပ်ထားရင်း ပြီးသွားပါတော့တယ်။ကျမ တူတော်မောင်ကို ဆွဲဖက်ထားရင်း အမောဖြေရပါတယ်။နှစ်ယောက်သားထပ်ရက် မခွါသေးဘဲ နားနေရတာ။

" လူဆိုးလေး၊ကိုယ့်အဒေါ်ကို မယားလုပ်တာ ကောင်းရဲ့လားကွာ" မေးတော့

" ကောင်းတာပေါ့ဒေါ်ဒေါ်လေးရဲ့၊သား အခုမှ မိန်းမ လိုးဘူးတာ၊ဒေါ်ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်က အယ်နေတာဘဲ " 

" အမလေးတော်၊ဘယ့်နှယ် အယ်ရမှာလဲ သားရယ်၊ဒေါ်ဒေါ်လေး အဖုတ်က ကလေးမှ မမွေးဘူးတာ၊အကောင်းလေးပါတော် "

" ဟို-ဟိုလို လေ ဒေါ်ဒေါ်လေးရယ်၊စောက်ဖုတ်အယ်တယ်ဆိုတာ လိုးရတာ ကောင်းလို့အီဆိမ့်နေတာဘဲလို့ပြောတာ"

" ဒီလိုလုပ်ပါ ဆရာရယ်၊တော်ကြာ အဖွါးကြီးကို လိုးပြီးမှ ကောင်းလဲ မကောင်းဘူး ပြောနေမှာစိုးလို့"

အဲဒီညမှာ ကျမတို့ တူအရီး ညသန်းကောင်ကျော် နှစ်ချက်ထိုးမှ နားကြတာ။ဒုတိယအချီမှာ ကျမ က အပေါ်က တက်လိုးပေးတယ်။တတိယအချီမှာ ဖင်ကုန်းပြီးအလိုးခံတယ်။နောက်ဆုံးအချီမှာတော့ကုတင်စောင်းတင်ပြီး တစ်တီတူးထောင် လိုးတာ အကောင်းဆုံးဖြစ်ပြီး လူလဲ ပျော့ခွေ နွမ်းလျ သွားပါတော့တယ်။

အိမ်မှာက တူအရီးနှစ်ယောက်ထဲ နေတာလေ၊နေ့ခင်းဘက်တွေမှာ သူကလဲ စက်ရုံသွား၊ကျမကလဲပွဲရုံသွား၊အိမ်သန့်ရှင်းရေးလာလုပ်ပေးတဲ့မိန်းမက သူ့အချိန်နဲ့သူလာ၊သော့အပို ပေးထားတာမို့တံခါးဖွင့်ဝင်၊လုပ်စရာတွေလုပ်ပြီး ပြန်တာ။ညပိုင်းမှာ တူအရီးနှစ်ယောက် ကြိုက်သလိုနေ၊အဒေါ်ကလဲ လိင်စိတ် အထန်ဆုံးဆိုတဲ့(၃၅)နှစ်အရွယ်၊တူကလဲ (၁၈)နှစ်ဆိုတော့အားအင်ပြေ့နေတဲ့အရွယ်။

ဒီတော့ ည ညလုပ်ချင်တာတွေလုပ်ပြီးရင် အိပ်ရာခင်းတွေကို တခါထဲ စက်နဲ့လျှော်ရတယ်။အစွန်းအကွက်တွေနဲ့မို့အိမ်ဖော်မ အမြင်ခံလို့ မရဘူးလေ။နောက်တစ်ခုက ကျမ (၃)လတခါ တားဆေးထိုးရတာ၊ဘယ်နည်းနဲ့မှ ကိုယ်ဝန်ရှိလို့ မဖြစ်ဘူး။ဒီလိုတူအရီးနှစ်ယောက် တိတ်တိတ်ပုန်းညားနေကြတာ ကျမ အသက်(၄၀)ပြည့်တဲ့အထိ၊တူတော်မောင် အသက်(၂၃)နှစ်အထိပါ။သက်တန်း(၅)နှစ်ကြာပါတယ်။

ဒီကြားထဲမှာ တူတော်မောင် အဝေးသင်နဲ့ဘွဲ့ရပါတယ်။ဘွဲ့ရပြီးတဲ့နောက် သူ့အသက်ကလဲ (၂၃)နှစ်ရှိလာ၊ကျမလဲ (၄၀)ထဲရောက်လာပြီမို့ သူ့ဘဝရှေ့ရေးအတွက် စဉ်းစားရတော့တယ်။ကျမနဲ့တသက်လုံးနေလို့မှ မဖြစ်တာ။ကျမအရွယ်က ကျပြီလေ။အသက်(၄၀)ကျော်ရင် မိန်းမတွေ အကျမြန်တယ်။သူကလူငယ်၊ရှေ့လျှောက် လူလုပ်ရဦးမှာ။

ဒါ့ကြောင့် သူ့ကို မိန်းမယူဖို့ကျမ ပြောရပါတယ်။သူက မိန်းမ မယူချင်ဘူး၊ဒေါ်ဒေါ်လေးနဲ့ဘဲ တသက်လုံးနေသွားပါမယ် ပြောနေလို့မနဲ နားဝင်အောင်ပြောရတာ။ကျမနဲ့သူနဲ့က လူသိထင်ရှားယူလို့မရဘူးလေ၊ကလေးမွေးဖို့ဆိုတာတော့ ဝေးပေါ့၊ဒိတော့ကျမတို့မျိုးဆက်ပြတ်လိမ့်မယ်၊မင်း မိန်းမယူမှ တို့ရဲ့မျိုးဆက် ကျန်ရစ်မှာ လို့ပြောမှ မိန်းမယူဖို့သဘောတူတာပါ။ဒါတောင် 

" တခါတလေတော့ ဒေါ်ဒေါ်လေးနဲ့လာနေမှာနော်"

လို့ပြောသေးတာ။ တူတော်မောင် အသက်(၂၃)နှစ်ပြေ့မှာ မင်္ဂလာဆောင်ပေးလိုက်ပြီး စက်ရုံဝင်းထဲက အိမ်မှာနေစေပါတယ်။အရင် ကိုပါကြီးတို့လင်မယားနေခဲ့တဲ့အိမ်ပါ။ကိုပါကြီးလဲဆုံးပြီလေ၊သူ့မိန်းမက တောကိုပြန် သွားတာ။တူတော်မောင် လင်မယား အခုဆိုရင် (၄)နှစ်အရွယ် သမီးလေးတောင်ရနေပြီ။တူတော်မောင် အိမ်ထောင်ချပေးပြီးတဲ့နောက် ကျမကျန်းမာရေးက တရှောင်ရှောင်ဖြစ်လာတယ်။အသက်ကလဲ (၄၀)ကျော်လာပြီ။ဆေးခန်းပြလိုက်၊တခါတလေ ဆေးရုံတက်လိုက်၊သက်သာလာရင် ပြန်ဆင်းလိုက်နဲ့ နေလာတာ (၅)နှစ်ထဲရောက်နေပြီလေ။

ဒီနှစ်ထဲမှာ ကျန်းမာရေးပိုပြီးခြူ ခြာလာသလိုဘဲ၊ဆရာဝန်ကြီးတွေက ဖွင့်မပြောချင်လို့သာနေမှာ၊ကျမရောဂါ က ကျွမ်းနေပြီထင်ပါရဲ့။အသည်းကင်ဆာ ဆိုတာ အရှင်းပျောက်ဖို့မလွယ်လှဘူး။အိပ်မရတာနဲ့ ဟိုတွေး ဒီတွေး တွေးရင်း ရင်ခေါင်းထဲက အောင့်တက်လာတယ်။ကြိတ်မှိတ်ပြီး ဝေဒနာကို မေ့အောင် တရားမှတ်နေပေမဲ့ အနာက ပို ပိုဆိုးလာတာ။အစောင့်နတ်စ်မလေးကို 

" သမီး၊ကြီးကြီး ရင်ခေါင်းထဲက တအားအောင့်လာတယ်၊ဆရာဝန်ကြီးတွေ ခေါ်ပါဦး"

ဒိနောက်မှာ ကျမ ဘာကိုမှ သတိ မရတော့ပါ။     ။                                                                        ထာဝရ ဘုရားသခင်မှာ၊ကယ်တင်ရန် စွမ်းအားရှိ၊ပြင်းထန်တဲ့ လှိုင်းကို၊သင့်လက်က တားဆီးနိုင်ပါဘိ။ကျွန်ုပ်တို့၏ အော်သံများ၊ကြားစမ်းပါစေ။သင့်ကို အော်ဟစ် တောင်းဆိုသံများ၊ပင်လယ်၏ အန္တရာယ်မှ ကယ်တင်ရန် တောင်းဆိုပါရစေ။  ။အာမင်။     နောက်တစ်ရက် မနက်ခင်း တူတော်မောင် ဆေးရုံအရောက် ဆေးရုံရှေ့ရှိ ဘုရားကျောင်းမှ ဓမ္မတေးသံပြန့်လွင့်နေပါတယ်။  ။နောက်နှစ်ရက် ရေဝေးသုသာန်မှာ။  ။(စကြဝတေး မန္ဓာတ်မင်း စင်လည်း ပျက်လည်း နာနာဘာဝ ဝိနာဘာဝ ဖြစ်ခြင်း ပျက်ခြင်း နှင့် မကင်း)။  ။                                    

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။