Thursday, March 10, 2011

ဆုံချက် (စ/ဆုံး)

ဆုံချက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – အိတ်ကြီး

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျွန်မ အသက် ၂၀ ရောက်တော့ မောင်လေးက ၁၈ နှစ်၊ အဖေက အသက် ၄၀ စွန်းစွန်းပဲရှိသေးတယ်၊ ကျမမှတ်မိသလောက်ဆို အမေက ကျမအသက် ၁၄ နှစ်လောက်မှာ ရောဂါတစ်ခုနဲ့ ဆုံးသွားတော့ ကျမတို့ မောင်နှမတွေ အဖေ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ဝင်ပြီး အမေအတွက် ငိုကြွေးခဲ့ကြဖူးတာပေါ့။

အမေဆုံးလို့ တစ်နှစ်ကျော်ကြာတော့ အဖေက အမေအရွယ် အမျိုးသမီးတွေကို တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် အိမ်ကို အလည်ခေါ်ဖူးတာကို မှတ်မိခဲ့တယ်။ ကျမတို့ မောင်နှမတွေနဲ့လဲ မကြာမကြာ မိတ်ဆက်ပေးဖူးတယ်လေ။

အစပိုင်းတော့ အဖေခေါ်လာတဲ့ မိန်းမတွေက အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းနဲ့ ထမင်းစားခန်း မီးဖိုခန်းတွေမှာပဲ နေတတ်ကြတာ့ နောက်တော့ ကျမတို မိသားစု အိပ်ခန်းတွေရှိတဲ့ အပေါ်ထပ်တွေမှာလဲ တွေ့လာရတာ၊ အထူးသဖြင့် အဖေရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာပေါ့။

အိပ်ခန်းတွေအကြောင်းပြောရရင် အောက်ထပ်ကနေ တက်လာတာနဲ့ လှေခါးထိပ်ခေါင်းရင်ဖက် ညာဖက် အခြမ်းမှာ အဖေနဲ့ အမေရှိစဉ်က အိပ်ခန်း၊ ကျမရဲ့ အိပ်ခန်းက လှေခါးနဲ့ တည့်တည့်၊ မောင်လေးရဲ့ အိပ်ခန်းက ကျမရဲ့ အခန်းရှေ့က ဖြတ်ပြီး ခြေရင်းဖက် လှေခါးရဲ့ ဘယ်ဖက်မှာလေ။ အိပ်ခန်းတွေက ရေချိုးခန်း အိမ်သာတွေက တွဲလျှက်၊ ငယ်စဉ်တုန်းကတော့ အဖေရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို အိမ်လာတဲ့ မိန်းမကြီးတွေ ဘာဝင်လုပ်မှန်းတော့ မသိခဲ့ဘူး။

ဒါပေမဲ့ အဲဒီလို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ဝင်နေတာတော့ စိတ်ထဲမှာ မကြိုက်မိပေမယ့် အဖေဧည့်သည်တွေဆိုတော့ မပြောသာခဲ့ဘူးပေါ့။ နောက်တော့ အဖေဘာကြောင့် အဲဒီမိန်းမတွေကို အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်နေရသလဲဆိုတာ နားလည်းသွားတယ်လေ။

ကျမ ၁၀ တန်းတက်နေတုန်းက အဲဒီနေ့က မှတ်မှတ်ရရ အဖေကလည်း မနက်ထဲက အလုပ်သွားပြီ၊ ကျမတို့မောင်နှမလည်း ကျောင်းသွားကြတာပေါ့။ ကျမကျောင်းမှာ ရာသီလာတယ်၊ ခုဖို့ခံဖို့ အဆင်သင့်လည်း ပါမလာတော့ အတန်းပိုင်ဆရာမကို အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြပြီး ခွင့်တိုင်လို့ အိမ်ပြန်ခဲ့ရတယ်။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ အဖေ့ကားကို အိမ်အောက်မှာ တွေ့လိုက်ရတော့ အံ့သြမိတာပေါ့။

အိမ်ထဲကို သော့ဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်တော့လည်း ဖိနပ်ချွတ်နေရာမှာ ဒေါက်ဖိနပ်လေးတစ်ရံလဲ တွေ့မိတယ်။ အိမ်ထဲဝင်တော့လဲ တစ်အိမ်လုံးက တိတ်ဆိတ်နေပြီး လူရှိတယ်လို့တောင် မထင်ရဘူး။ကျမလဲ အိပ်ခန်းထဲက အမျိုးသမီး လစဉ်သုံး ပစ္စည်းတစ်ခု ယူဖို့အတွက် အိမ်ပေါ်ကို အမြန်တက်၊ လှေကားထိပ်ရောက်တော့ အဖေတို့ အခန်းတံခါးက ဟနေတာတွေ့ရလို့ ချောင်းကြည့်မိလိုက်တာ ….

“ အို ”

အဖေက ကုတင်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားမပါပဲ ပတ်လက်လှန်ပြီး လှဲနေတယ်။ ကျောကုန်းနဲ့ နောက်ပိုင်းကိုပဲ မြင်နေရတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်က အဖေရဲ့ ခါးပေါ်မှာခွထိုင်ပြီး မြင်းစီးသလို ဆောင့်နေတော့တာ။

အဖေလက်တွေကလဲ အဲ့ဒီမိန်းမရဲ့ ခါးကိုကိုင်လိုက် ရင်သားနေရာတွေ ကိုင်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ဖင်နေရာကို ကြည့်မိလိုက်တော့မှ အဖေရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ ဥနှစ်လုံးကိုပဲ သေသေချာချာ မြင်နေရပြီး ဥအထက်က အသားချောင်းကြီးက ဟိုမိန်းမကြီးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက တစ်နေရာကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့။

ကျမလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းကနဲ့ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ရှက်တာလား ကြောက်တာလား ဘာဖြစ်မှန်းတော့ မသိ၊ အခန်းထဲကို အမြန်ပဲ ဝင်မိလိုက်တော့တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့လဲ ကတုန်ကယင်ကြီး လုပ်စရာရှိတဲ့ အလုပ်ကို ချက်ချင်းမလုပ်နိုင်ပဲ ထူထူပူပူနဲ့ မတ်တပ်ရပ်နေမိတာပေါ့။

နောက်တော့မှ ပေါင်ကြားထဲမှာ နွေးကနဲ့ စပြီးခံစားမိတော့မှ လစဉ်သုံးပစ္စည်းတစ်ခု အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှာ ခုခံဖို့သတိရသွားမိတော့တယ်။ လုပ်စရာရှိတာတွေ အားလုံးလုပ်ပြီးသွားတော့ ကျမလည်း အခန်းထဲကနေ အပြင်ပြန်မထွက်ရဲတော့ဘူး။ အိပ်ရာပေါ်မှာပဲ လှဲနေလိုက်ပြီး အိပ်ဖို့ ကြိုးစားနေသော်ငြားလည်း မျက်စိထဲမှာ စောစောက မြင်ခဲ့ရတဲ့ မြင်ကွင်းတွေ တစ်ကွက်ချင်း ပြန်ပေါ်လာလေရောပေါ့။

အတန်းဖော် သူငယ်ချင်းတွေ ပြောကြတဲ့ ယောင်္ကျားနဲ့ မိန်းမ လိင်ဆက်ဆံတာ ဒါမျိုးလို့ ထင်လိုက်တယ်လေ။ အဲဒီတုန်းကတော့ သူတိုပြောတာတွေ နားထောင်ရတာ ရှက်လည်းရှည်း စိတ်လဲဝင်စားခဲ့ရတယ်။ ရင်ထဲမှာတောင် တစ်လှပ်လှပ်နဲ့ပေါ့။ ကျမက အပျိုဘော်ဝင်နေခဲ့ပြီလေ။

အဲဒီလိုတွေ တွေးမိတော့လဲ ကျမချောင်းကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေကို ထိန်းမရခဲ့ပြန်ဘူး။ ဒါကြောင့် အိပ်ရာပေါ်ကနေ ပြန်ထ၊ အခန်းဝက တံခါးကို အသာလေး အသံမကြားအောင် သတိထားဖွင့်လိုက်ရင်း တံခါးဘောင်ကိုမှီလို့ အဖေတို့အခန်းကို ချောင်းကြည့်မိလိုက်တော့ ဒီတစ်ခါ အဖေက ဟိုမိန်းမရဲ့ အပေါ်ကရှိနေတာ။ အဖေရဲ့ ကျောပြောင်နဲ့ ဖင်လုံးကို စမြင်လိုက်ရတယ်။

ဟိုမိန်းမရဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းက မိုးပေါ်ထောင်နေပြီး အဖေက အပေါ်ကနေ ဖိဖိချနေတာ၊ အဲဒီမိန်းမကြီး မျက်စိတွေမှိတ်လို့ ပါးစက်လေးတွေတောင် ဟနေတာကို မြင်နေရတယ်လေ။ အဖေရဲ့ ဥ နှစ်လုံးကလဲ ဟိုမိန်းမကြီးရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ ရိုက်နေတာလည်း မြင်နေရတာပေါ့။ နောက်တော့ အဖေဆောင့်ချနေတဲ့ အရှိန်က မြန်လာပြီး ကိုယ်လုံးကြီး တွန့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားလို့ ငြိမ်သွားတော့တာပေါ့။

အဖေလည်း ဟိုမိန်းမကြီးရဲ့ ဘေးကိုလှဲချလိုက်တော့ ကျမလည်း တံခါးလေး အသာပြန်ပိတ်လို့ အခန်းထဲ ဝင်နေလိုက်တော့တယ်။ ကျမရဲ့ ရင်ထဲမှာရော ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာပါ ဗြောင်းဆန်နေပြီး ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ဟိုနေရာက နွေးသွားလိုက် ဒီနေရာက နွေးသွားလိုက်နဲ့ နေရထိုင်ရခက်လိုက်တာ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ကျမလည်း ကုတင်ပေါ်အသာတက်ပြီး ခွေခွေလေး ကွေးနေတော့တာပေါ့။

နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ အပြင်က အဖေတို့ရဲ့ လှုပ်ရှားသံတွေ အခန်းထဲက ထွက်ပြီး လှေခါးက ဆင်းသွားတဲ့ အသံတွေကို ကြားနေရတော့တာ။အချိန်တွေ အတော်ကြာသွားတယ်။ အဖေတော့ ဟိုမိန်းမကြီးကို လိုက်ပို့တယ်လို့ ထင်မိတာပဲ။ ကျမလည်း ဘာဖြစ်နေမှန်းလဲ မသိတော့ဘူး နောက်ဆုံးအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်၊

ညနေ ၅ နာရီလောက်မှာ မောင်လေးကျောင်းက ပြန်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျမကို နေမကောင်းဘူးလားလို့ လာမေးတော့ ကျမလည်း ခေါင်းခါပြလိုက်တာပေါ့။ ညနေ ၆ နာရီကျော်တော့ အဖေအလုပ်က ပြန်ရောက်လာပြီး ကျမကိုတစ်ခါ မောင်လေးလိုပဲ လာမေးပြန်တော့တာ။

နောက်တော့ ကျမတို့ သားအဖတွေအားလုံး ညစာအတူစားဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ ထမင်းဝိုင်းမှာ အဖေကိုကြည့်နေရတာ ကျမကို တစ်ခုခုပြောချင်နေပုံပဲ။ ထမင်းစားလို့ ပြီးသွားတော့ ကျမလည်း အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး ကျောင်းစာတွေကို လုပ်နေလိုက်တယ်။

ည ၉ နာရီထိုးတော့ အဖေက ကျမရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာပြီး နေ့လည်က အကြောင်းကို စကားစတော့တာ။ ကျမဘယ်အချိန်က ပြန်ရောက်လဲ၊ ဘာတွေ မြင်လိုက်သေးလဲ ဆိုပြီး မေးခွန်းတွေ မေးတော့တာပေါ့။ ကျမလည်း အမှန်အတိုင်းပဲ ဖြေမိလိုက်တယ်လေ။ အဖေလည်း နဲနဲတော့ ရှက်သွားပုံပေါ်တယ်၊ ဘာမှတော့ မပြောတော့ဘူး။ ကျမရဲ့ခေါင်းလေးကိုပွတ်လို့ အခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားတယ်လေ။

ည ၁၀ နာရီကျော်တော့ ကျမလည်း အခန်းမီးပိတ်လို့ အိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်တော့ မျက်စိတဲ့ နေ့လည်က အဖေတို့ရဲ့ မြင်ကွင်းတွေကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိတယ်။ ကျမစိတ်ထဲမှာ အဖေကို စိတ်မဆိုးမိပဲ ဟိုမိန်းမကြီးကို မနာလိုတဲ့ စိတ်တွေသာ တစ်ဖွားဖွားဖြစ်နေမိတော့တာပေါ့။ အိမ်မက်ထဲမှာတောင် ဟိုမိန်းမကြီးနဲ့ ရန်တွေ ဖြစ်နေမိတယ်လေ။

ဒီလိုနဲ့ အဖေလည်း နဲနဲတော့ ကိုယ်ရှိန်သတ်သွားပြီး တစ်ပတ်လောက် ခြေငြိမ်သွားတော့တယ်။ အဲဒီအချိန်တွေမှာ အဖေက ကျမတို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်နဲ့ တော်တော်လေး နီးနီးကပ်ကပ် နေလာတယ်။ အထူးသဖြင့် အဖေက ကျမနဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သတ်တွေ နေလာတာများလာတော့တာ။ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ဟိုနေရာကိုင်လိုက် ဒီနေရာကိုင်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလည်း

“ ငါ့သမီး အရွယ်ရောက်လာပြီပဲ”

လို့တောင် ပြောသေးတာပေါ့။ ကျမလည်း အဖေရဲ့ သာမာန်အထိအတွေ့တွေမှာ သာယာလာတတ်ပြီး ကြက်သီးလေးတောင် တစ်ဖြန်းဖြန်းထနေမိတာပေါ့။

တစ်နေ့ ကျောင်းပိတ်ရက် ကျမအဖေရဲ့ အိပ်ခန်းထဲသွားပြီး အခန်းရှင်းပေးမလို့ အခန်းထဲကို တံခါးမခေါက်ပဲ ဝင်လိုက်မိတယ်။ အရင်ကလည်း ဒီလိုပဲ ဝင်နေကြဆိုတော့ သိပ်မထူးဆန်းဘူးလေ။ ကျမ ထင်နေတာက အဖေလည်း အခန်းထဲ မရှိလောက်ဘူးလို့ ထင်နေမိခဲ့တာ။

အဖေက ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်စိကို စုံမှိတ်ထားပြီး ပုဆိုးကို အပေါ်လှန်တင်လို့ လိင်တံကို သူ့ရဲ့ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတော့တယ်။ သူငယ်ချင်းတွေ ပြောဖူးတာကိုလည်း စိတ်ထဲမှာ ပြန်သတိရမိတာပေါ့။ အဲလို့မျိုးက ယောင်္ကျားလေးတွေ ကိုယ်ဟာကို အာသာဖြေရင်း “ဂွင်းထုတာ” ဆိုတာကိုပဲ။

ကျမလည်း ရုတ်တရက် ကြောင်သွားတာကတစ်ပိုင်း၊ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်တံကို အထင်အရှား အနီးကပ် မြင်ဖူးလိုက်လို့ စိတ်ဝင်စားသွာတာလည်းပါသလို အဖေရဲ့ လုပ်နေပုံနဲ့ လိင်တံကို အသံလေးတိတ်ရင်း ငေးနေမိတော့တာ။ စိတ်မှန်းနဲ့ မှန်းကြည့်ရလျှင် အဖေရဲ့ လိင်တံက ၆ လက်မ ပေတံလောက်ကို ရှည်တယ်။ လိင်တံထိပ်က နီရဲပြီး ပြောင်တင်းနေတာကို မြင်နေရတာပေါ့။

အဖေရဲ့ လက်တွေက လိင်တံပေါ်မှာ အထက်အောက် ရွေ့လျားသွားတိုင်း အောက်မှာ ရှိတဲ့ ဥနှစ်လုံးကလည်း လှုပ်ခတ်သွားတာကို မြင်နေရတော့ ကျမတော့ ကြည့်နေရင်းနဲ့ အူတွေ အသည်းတွေယားပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားလိုက်နဲ့ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျမတောင် ဒူးတွေချောင်လာခဲ့ရပြီ။

ကျမရဲ့ အကြည့်တွေကိုလည်း အဖေရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကနေ လွှဲဖယ်ဖို့ ခက်နေခဲ့တယ်။ အဖေရဲ့ အခန်းဝကနေလည်း ပြန်ထွက်သွားဖို့ကို သတိမရခဲ့ဘူး။ အဖေကတော့ မျက်စိမှိတ်လို့ တစ်ခုခုကို အာရုံခံရင်း ဆက်လုပ်နေတာပေါ့။ လိင်တံပေါ်မှာ လှုပ်ရှားနေတဲ့ အဖေရဲ့ လက်တွေဟာ တစ်ခါတစ်ခါ မြန်လာတတ်တယ်၊ တစ်ခါတစ်လေတော့ နှေးသွားပြန်ရော။

ကြည့်နေရင်း ကျမစိတ်ထဲမှာတောင် အဖေရဲ့ လက်နေရာမှာ ကျမရဲ့ လက်တွေသာ ရှိနေချင်လာတော့တာ။ ကျမရဲ့စိတ်ထဲမှာလည်း လိင်တံကြီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်နေမိတာပေါ့။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ အဖေရဲ့ လက်က လှုပ်ရှားမှုတွေ မြန်ဆန်လာတာ တွေ့နေရတယ်။ ပြီးတော့ အဖေရဲ့ ခါးက ကုတင်ပေါ်ကနေ နဲနဲကော့တက်လာပြီး ပါးစပ်ကလည်း ဟလို့ ငြီးသံလေးထွက်လာတာကြားလိုက်ရတာပေါ့။

အဖေ ဘာဖြစ်လာတာလဲ ဆိုတာကို ကျမ နားမလည်တော့ ပိုလို့တောင် စိတ်ဝင်စားလာမိတယ်လေ။ လက်တွေရဲ့ လှုပ်ရှားမှုက မြန်သထက် မြန်လာပြီး အဖေဟာ ကုတင်ရဲ့ ဘေးဘက်ကို တစောင်းလှည့်လိုက်လို့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လိင်တံထဲကနေ အရည်တွေ ပန်းချနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

ကျမအတွက်ကတော့ အံ့သြစရာကောင်းပြီး စွဲမက်ဖွယ်ရာ မြင်ကွင်းတွေပါပဲ၊ယ။ ကျမတော့ စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ငေးကြည့်နေမိတာ အဖေဆီကနေ

“ ဟင်….. သမီး”

ဆိုတဲ့ အသံကို အဖေဆီက ကြားလိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာ အားလုံးကို သတိရသွားပြီး အခန်းဝကနေ ကျမထွက်ပြေးသွားမိတော့တယ်။

ပြေးသွားတာက နီးနီးလေးပါ။ ဒါပေမယ့် ရင်ထဲမှာ လှိုက်လှိုက်ပြီးတက်နေပြီး ပုံမှန်ထက် ပိုလို့တောင် မောနေမိတယ်။ ရင်တွေလဲ ခုံနေတာထက် တုန်နေတဲ့ အဆင့်အထိတောင် ရောက်နေမိတာပေါ့။ မျက်စိထဲလည်း အဖေရဲ့ လိင်တံ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် ညိုညိုကြီးကိုသာ မြင်ယောင်နေမိတော့တာလေ။

အဲဒီနေ့က ကျမစိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးကို ဖြစ်နေတော့တာ။ စိတ်တွေက တက်ကြွနေသလိုလို ရင်ထဲမှာမြူးနေသလိုလိုနဲ့။ သွေးသားတွေကလည်း တစ်ခါတစ်ခါ ပူကနဲ ထူကနဲနဲ့ပေါ့။ အဖေရဲ့ လိင်တံကြီးကိုလည်း မျက်စိထဲက မထွက်တော့ဘူး။ စိတ်တွေကလည်း ယောက်ယက်ခတ်နေခဲ့ရတာပေါ့။

ဒါနဲ့ တစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲမှာ လူးလှိမ့်နေရတာ ပျင်းလာတော့ အခန်းပြင်ကို ပြန်ထွက်လိုက်တယ်။ အဖေရဲ့ အခန်းကို ကြည့်မိလိုက်တော့ အဖေ အပြင်ထွက်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်တယ်လေ။ ဒါနဲ့ပဲ မောင်လေးရှိတဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်မိလိုက်တော့ မောင်လေးက ကွန်ုပြူတာနဲ့ ဂိမ်းဆော့နေတာ တွေ့လိုက်ရတာပေါ့။ မောင်လေးရဲ့ဘေးကို ဝင်ရပ်လိုက်ပြီး ဂိမ်းဆော့နေတာကို ကြည့်နေမိလိုက်တယ်။ မတ်တတ်ရပ်နေရင်း မောင်လေးရဲ့ ပုခုံးကို ကျမရဲ့ ဆီးခုံနေရာနဲ့ မသိမသာပွတ်နေမိလိုက်တော့ မောင်လေးကလည်း ကျမကို မော့ကြည့်တော့တာပေါ့။

သူလည်း ခေသူမှ မဟုတ်တော့တာ အရွယ်ရောက်တဲ့ လူပျိုတစ်ယောက်တောင် ဖြစ်နေပြီလေ။ ကျမက သူ့ကို မထိတထိပွတ်နေတာကို သူလည်းရိပ်မိမှာပေါ့။ ကျမလည်း မောင်လေးကို အဲဒီလို ပွတ်လိုက်မိတာ စိတ်ထဲမှာ ပိုလို့တောင် ဗျောင်းဆန်လာနေမိတော့တာ။

ဒါနဲ့ပဲ မောင်လေးကို ထိုင်ခုံနောက်ကနေ သိုင်းဖတ်လိုက်ပြီး သူဂိမ်းဆော့နေတာကို အနှောက်အယှက်ပေးလိုက်တော့တာပါ့။ မောင်လေးရဲ့ ခေါင်းကိုလည်း ကျမရဲ့ ရင်သားတွေနဲ့ ဖိပွတ်ထားမိတယ်လေ။ မောင်လေးရဲ့ ခေါင်းကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး။ ကြာတော့ မောင်လေးက ဂိမ်းဆော့နေတာ တစ်ချက်တစ်ချက် ရပ်သွားပြီး သူခေါင်းနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်သားတွေကို နောင်ပြန် ပြန်ဖိနေတော့တာပေါ့။

ဖတ်ထားတဲ့ ကျမရဲ့ လက်တစ်ဖတ်က သူ့ရဲ့ ရင်ဘတ်တွေနဲ့ ဝမ်းဗိုက်တွေကို မထိတထိနဲ့ ပွတ်ပေးနေမိလိုက်တယ်။ ကြာတော့ သတိထားမိလိုက်တယ် ထိုင်နေတဲ့ မောင်လေးရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ တစ်စုံတရာက ဖောင်းကြွတက်လာတာကို တွေ့မိပြီလေ။

ကျမသူ့ရဲ့ ခေါင်းကို ရင်သားတွေနဲ့ ဖိပွတ်ပေးနေရင် ရင်ဘတ်တွေကို ဆက်ပြီးပွတ်ပေးနေမိတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ မောင်လေးရဲ့ လိင်တံက ပုဆိုးအောက်မှာ သိသိသာသာ အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်နေတာကို တွေ့နေရပြီ။

ကျမလည်း အဖေရဲ့ လိင်တံကို စပြီးမြင်ဖူးပြီးကတည်းက လိင်တံကို ထိကြည့် ကိုင်ကြည့်ချင်နေတဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်နေမိခဲ့တာ။ အခုတော့ မောင်လေးရဲ့ ဟာကို တွေလိုက်ရတော့ စိတ်တွေကို ထိန်းမရတော့ဘူး၊ ဒါနဲ့ပဲ

“ ဟဲ့ နင့်ပေါင်ကြားက ဘာဖြစ်လာတာလဲ”

လို့ပြောရင်း ကျမလက်က သူ့ရဲ့ လိင်တံကို ကိုင်မိတော့တာပေါ့။ သူလိင်တံလည်း မာတောင်နေလိုက်တာရှင်။ လက်နဲ့ ကိုင်ထားရင်းတောင် ကျမရဲ့ ပိပိထဲလည်း ယားယံလာသလို ခံစားလာရတာပေါ့။ နောက်တော့ မောင်လေးရဲ့ မျက်နှာက ကျမဘက်ကို လှည့်လာပြီး ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ သူ့ရဲ့ ပါးနဲ့ ပွတ်တော့တာလေ။

ကျမရဲ့ စိတ်တွေဟာ ဘာကိုမှ မစဉ်းစားမိတော့ဘူး။ မျက်စိထဲမှာလည်း အဖေ ဟိုမိန်းမနဲ့ လုပ်နေခဲ့တဲ့ပုံတွေကိုသာ ပြန်လည်မြင်ယောင်လာခဲ့ပြီး၊ မောင်လေးရဲ့ ကုတင်ပေါ်ကိုတက်လို့ ပတ်လက်လှန်လို့ လှဲနေမိလိုက်တော့တယ်။

မောင်လေးကလည်း ဖီးလ်တွေတက်နေပြီ ထင်ပါရဲ့ နောက်ကနေလိုက်လာပြီး ကျမရဲ့ ဘေးကို ရောက်လာတော့တာ။ ကျမလည်း သူ့ရဲ့ပုဆိုးကို လှန်လိုက်ပြီး လိင်တံကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လေး လုပ်ပေးမိတာပေါ့ ရှင်။

သူကတော့ ကျမရဲ့ အင်္ကျီနဲ့ အတွင်းခံကို ရအောင်လှန်တင်ပြီး ကျမရဲ့ ရင်သားဖူးဖူးလေးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စပြီးကိုင်နေတော့တယ်။ နောက်တော့ ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ရင်သားတွေကို အငမ်းမရ နမ်းတော့တာ။ ကောင်းလိုက်တာရှင်။ ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုခံစားရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ကျမရဲ့ စိတ်တွေက ပိုပြီး တက်ကြွ လန်းဆန်းလာသလိုပဲ။

ပိပိထဲမှာလည်း မကြာခဏ နွေးကနဲ ဖြစ်နေတာကို သိရှိခံစားနေရတော့တယ်။ ကျမရဲ့ ပိပိကလည်း တစ်ခုခုကို အဝင်ခံချင်လာသလို စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်လာနေတော့ မောင်လေးကို ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်ကို ရောက်အောင် ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို သူ့ရဲ့ ခါးကို နေရာချပေးမိလိုက်တော့တယ်။

ပထမဦးဆုံး သိရှိခံစားလိုက်ရတာကတော့ အဝတ်အစားတွေ ကြားခံနေတဲ့ ကြားထဲက သူရဲ့ လိင်တံမာမာကြီးက ကျမရဲ့ ပိပိနေရာကို လာပြီး ထောက်နေတော့တာပဲ။ နောက်တော့ အချိန်တွေကို ကျမက မစောင့်နိုင်တော့ပဲ မောင်လေးရဲ့ လုံချည်ကို လက်နဲ့ ဆွဲချွတ်ပေးမိလိုက်တယ်။ ကျမလည်း လုံချည်ကို လှန်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်မိတော့တာပေါ့။

ပေါင်ကြားမှာ ကျမတို့ဟာတွေ အသားချင်းစပြီး ထိတွေ့ရတာ ကြက်သီးတွေတောင် ထလိုက်တာရှင်။ မောင်လေးက ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကနေခွပြီး ရင်သားတွေကို နမ်းရင်း ခါးအောက်ပိုင်းမှာလည်း သူ့ရဲ့ လိင်တံက ကျမရဲ့ ပိပိကို ထိုးထည့်နေတာ။ အပေါက်အလယ်ကို မတည့်တော့ မဝင်ဘူးပေါ့။ အဲလိုပဲ ခဏခဏ ချော်ထိုးနေတော့ ကျမလည်း အားမလို အားမရတွေ ပိုဖြစ်လာမိတော့တယ်။ နောက်ဆုံး ကျမလည်း မစောင့်နိုင်တော့ပဲ မောင်လေးရဲ့ လိင်တံကို ကိုင်လို့ ကျမရဲ့ ပိပိရဲ့ အဝကို တေ့ပေးပြီး ပေါင်ကို အစွမ်းကုန် ကားပေးမိလိုက်တယ်။

မောင်လေးလည်း အားကုန် ဆောင့်သွင်းလိုက်လို့ထင်ပါရဲ့၊ နှုတ်ခမ်းပန်းနားတွေလည်း ပူကနဲ လိပ်ပါသွားပြီး ကျမရဲ့ ပိပိထဲမှာ ရှိတဲ့ အတားအဆီးတစ်ခုခုကိုလည်း အားနဲ့ ထိုးဖောက်သွားသလို ဖြစ်သွားတော့ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့ နာသွားတော့တာပေါ့။ ပိပိထဲမှာ နာသွားတယ်လို့သာ ခံစားလိုက်ရတာ စိတ်တွေက အတော်ထနေတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရှေ့ကို ဆက်သာလုပ်စေချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေသာ များနေတော့တာပေါ့ရှင်။

မောင်လေးလည်း အသက်ရှူသံတွေ မြန်ဆန်နေတယ်။ ကျမလည်း စိတ်တွေစောနေမိတာပေါ့။ ၃-၄ ချက်ပဲ မောင်လေးက အဝင်အထွက်လုပ်ရသေးတယ် သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းသွားပြီး ပိပိထဲက လိင်တံက တဇတ်ဇတ်နဲ့ အရည်တွေ ပန်းထွက်လာပုံရတယ်။ ကျမရဲ့ ပိပိထဲမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားကို သေသေချာချာ ခံစားမိလိုက်ရတယ်လေ။ တစ်ဆက်ထဲမှာပဲ ရင်မှာ စိုးရိမ်စိတ်လည်း ဝင်သွားမိတယ်။ ဗိုက်ကြီးသွားလို့ ကိုယ်ဝန်ရှိလာရင် ဒုက္ခပါပဲ ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ပေါ့။

သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်မှာတော့ ဒါမျိုးအတွေ့အကြုံရှိတယ်လို့ သူပြောတာကို သတိရလာတယ်။ နောက်နေ့မှပဲ မေးကြည့်ပြီး ဖြေရှင်းရတော့မှာပေါ့။

မောင်လေးက သူလည်းပြီးသွားရော ကျမဘေးက ကုတင်ပေါ်မှာ ဘုန်းကနဲ လှဲချလိုက်ပြီး အမောဖြေနေတော့တာ။ ကျမရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဟိုမရောက် ဒီမရောက်နဲ့ တစ်မျိုးကြီး ခံစားနေရပြီး ဟာတာတာနဲ့ပေါ့ရှင်။ ဘာလိုနေမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး။

မောင်လေးရဲ့ပါးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်ရင်း ကျမသူ့အခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်လာတော့ လမ်းလျှောက်ရတာ ပုံစံကတစ်မျိုးကို ဖြစ်နေတော့တာ ကွတကွတနဲပေါ့၊ယ။ ပေါင်ကြားထဲက ပိပိမှာလည်း နဲနဲတော့ နာနေသလိုလို။ ရေချိုးခန်းကိုသွားပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်တော့မှ သိသာခဲ့ရပြီ၊ ပိပိအဝမှာရော အတွင်းမှာပါ စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ ခံရခက်လိုက်တာ။

တစ်နေ့လုံး စိတ်ထဲဟာမှာ ဟာတာတာနဲ့ ဘာကို အလိုမကျ ဖြစ်နေမိမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး။ စိတ်တွေပြောင်းသွားအောင် အိမ်အလုပ်တွေ လျှောက်လုပ်နေမိတာ တော်တော်တောင် ပြီးသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် လိင်စိတ်ကမပျောက်၊ အဖေရဲ့ လိင်တံကြီးကိုလည်း မကြာခဏ မျက်စိထဲ မြင်ယောင်နေမိတော့တာ၊ ကျမစိတ်ထင် မောင်လေးထက် ကြီးလောက်တယ်။

အခုတောင် မောင်လေးနဲ့ ဖြစ်သွားတာ အဝနဲနဲ ကွဲသွားတယ်ဆိုတော့ အဖေနဲ့သာဆိုလျှင်၊ တွေးကြည့်မိတာ ကြက်သီးတွေထလို့ ပိပိထဲမှာ ပြန်တောင် ယားကျိကျိ ဖြစ်လာသလိုလိုပဲ။

ညနေပိုင်း အခန်းထဲရှိနေတုန်း မောင်လေးက လိုက်လာသေးတယ်၊ယ။ သူလည်း ထပ်လုပ်ချင်လို့နေမှာပေါ့။ ကျမနောက်ကို တောက်လျှောက် လိုက်ကပ်နေတော့တာ။ ကျမလည်း ကြားဖူးသမျှနဲ့ပဲ မောင်လေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲခိုင်းပြီး သူ့ရဲ့ လိင်တံလေးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်လို့ ငုံပေးလိုက်တယ်။

မောင်လေးဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာ မကြောက်မိဘူး၊ လုပ်ချင်သလို လုပ်နေမိတော့တာ။ ကျမလည်း တစ်ကယ်တော့ မလုပ်တတ်ပါဘူး၊ စိတ်တွေအရမ်းကြွနေလို့သာ ကြားဖူးနားဝတွေ လျှောက်လုပ်နေမိတာ ကျွမ်းကျင်တာက မဟုတ်။

မလုပ်တတ် လုပ်တတ်နဲ့ပဲ လုပ်ပေးနေတာတောင် မောင်လေးဆိုတာ အော်သံထွက်မတတ် အံကြိတ်ခံနေရတယ်။ မကြာပါဘူး မောင်လေးရဲ့ လိင်တံကနေ သုတ်ရည်တွေဟာ ကျမရဲ့ အာခံတွင်းထဲကို အလုံးလိုက်အရင်းလိုက် ဝင်လာတော့တာ။ ငုံထားလို့မရတော့ ယောင်ရမ်းပြီး မျိုချမိပါလေရော။ ခါးသက် ညှီဆိမ့်လေး ပေါ့လေ။

မောင်လေးလည်း မျက်နှာလေး စပ်ဖျဲဖျဲနဲ့ အနားကို ကပ်နေပြန်ရော။ ကျမလည်း နောက်တစ်ခါ သူနဲ့ နေရင် အရင်လိုပဲ တို့လို့တန်းလန်း ဖြစ်မှာ စိုးရိမ်မိတော့ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ပြီး ရေချိုးနေလိုက်တယ်လေ။

ပြန်ထွက်လာတော့ မောင်လေးက အခန်းထဲမှာ မရှိတော့ဘူး။ အဖေကလည်း ဒီနေ့ပြန်လာတာ နောက်ကျလိုက်တာ၊ ညနေစာကို မိသားစု အတူစားဖို့ စောင့်နေခဲ့သေးတာ၊ ဗိုက်ဆာတာ မခံစားနိုင်တော့ အရင်ပဲ စားလိုက်မိတာပေါ့၊

ည ၁၀ နာရီကျော်တော့ အဖေပြန်လာတယ်။ အောက်ထပ်က အိမ်တံခါးဝမှာ အဖေကို သွားကြိုမိတာပေါ့။

“ အို…. အဖေအရက်တွေ အတော်မူးလာပါလား”

ကျမကိုတွေ့တော့ အဖေက ကျမကို ပုခုံးဖက်လိုက်ပြီး အိမ်ထဲကို ဝင်လာခဲ့တာပေါ့။ လမ်းအတူလျှောက် လှေခါးအတူတက်ရင်း ကျမပုခုံးကို ဖက်ထားတဲ့ အဖေရဲ့ လက်တွေက ရှေ့ကိုရောက်လာပြီး ကျမရဲ့ ရင်သားတွေကို ထိမိနေတော့တာ။ အဖေကို အိပ်ခန်းထဲအရောက်လိုက်ပို့ရတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့မှ အဖေက ကုတင်ပေါ်ကို ဝုန်းကနဲ လှဲချလိုက်တာ၊ အဖေရဲ့ ပုဆိုးလဲ ကျွတ်သွားပါလေရော။

ကျမဖြင့် ရင်တွေတုန်လိုက်တာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားတဲ့ အဖေ၊ ပေါင်ကြားထဲမှာ လိင်တံ ညိုညိုကြီးကို အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတာ ကျမဖြင့် အားရပါးရ ကိုင်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်နေတော့တာပေါ့။ အဖေရဲ့ လိင်တံက မောင်လေးထက်တော့ ကြီးတယ်လေ ပျော့နေတာတောင် သိသိသာသာ ကြီးနေတော့တာ။ ကြံရာမရတော့ ကျမလည်း အဖေ့ကို အဝတ်အစားလဲပေးဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်တယ်။

ဘီရိုထဲကနေ ပုဆိုးနဲ့ အင်္ကျီတစ်စုံ ယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေတဲ့ အဖေကို အင်္ကျီစလဲပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ လုံချည်လဲပေးရမှာ လက်တွန့်နေမိသေးတယ်လေ။ စလုပ်မိပြီဆိုတော့လည်း အဆုံးသတ်ရမှာပေါ့။ ပြေကျနေတဲ့ လုံချည်ကို အောက်ကိုဆွဲချလိုက်ပြီး နောက်တစ်ထည် ဝတ်ပေးမလို့ လုပ်နေတုန်းမှာ အဖေက ကျမကိုဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို စနမ်းလိုက်တာ။

အဖေရဲ့ အနမ်းရှည်တွေကြားမှာ လှိုက်လှိုက်ပြီး မောလိုက်တာရှင်။ ကျမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ ဘယ်တုန်းက ကျွတ်သွားမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ သတိရတဲ့ အချိန်မှာ အဖေက ကျမရဲ့ ဝမ်းဗိုက်နဲ့ ရင်သားတွေကို တစ်ရှိုက်မက်မက် နမ်းနေခဲ့ပြီ။ အဖေရယ် ဘာတွေများ ဘယ်လို ဆက်လုပ်ဦးမှာလည်း သမီးတော့နေရတာ ခက်လိုက်တာ။

ဗိုက်နေရာမှာ ယားလာသလို ခံစားလာရတော့ ငုံ့ကြည့်မိတာ အဖေက ကျမရဲ့ ဆီးခုန်မွှေးနှနှလေးတွေ တစ်ဝိုက်ကို လျှာနဲ့ ပတ်နေတာကိုး။ ကျမရဲ့ လုံချည်လည်း လုံးဝကို ကျွတ်နေခဲ့ပြီ။

အဖေဟာ အောက်ကို ထပ်လျှောဆင်းသွားပြီး ကျမရဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်တော့ ရုတ်တရက် လန့်ပြီး ကြည့်မိလိုက်တာ အဖေက ကျမပေါင်ကြားထဲက ပိပိကို လျှာနဲ့တောင် စလျှက်နေခဲ့ပြီ။ ကျမလည်း ပေါင်ကိုစိပြီး တားလိုက်ဖို့တောင် အချိန်မရတော့ဘူး။

အဖေလုပ်ပေးတာ တစ်မျိုးပဲ၊ ကျမရဲ့ အစိမှာ ကောင်းသလိုလို၊ ဖီးလ်တက်လာသလိုလို၊ ရှူရှူးတွေ ထွက်ချင်လာသလိုပဲ၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲ မသိ။ အဖေက အစိနဲ့ ပိပိထဲကို လျှာနဲ့ ထိုးလျှက်နေတာ ရပ်သွားရင်လည်း ရင်မှာ ဟာသွားမိတယ်။ ခဏနေတော့ အစိကို တောက်လျှောက် အလျှက်ခံနေရတုန်း ပိပိထဲကို အဖေရဲ့ လက်တစ်ချောင်းက တိုးဝင်လာတော့တယ်လေ။

စစဝင်လာချင်းတော့ ဆစ်ကနဲ နာကျင်မိလိုက်သေးတယ်။ နောက်တော့ စိတ်တွေက အစိကို ပြန်ရောက်သွားတော့ နာရကောင်းမှန်းတောင် သတိမရတော့ဘူး။

ကျမဖြင့်လေ အစိမှာရော ပိပိထဲမှာပါ အလုပ်ခံနေတာ ကျမရဲ့ မထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံ မို့လို့လားတော့ မသိတော့ဘူး စိတ်တွေဟာ လွင့်မျောသွားလိုက် ပြန်ကျလာလိုက်၊ ထိုးတက်သွားလိုက် အရှိန်နဲ့ ထိုးဆင်းလာလိုက်နဲ့။ ကျမရဲ့ တင်ပါးဟာ ကုတင်ကနေ အပေါ်ကိုလွင့်တက်နေတာတော့ သတိထားမိနေတယ်။ ခန္ဓာကိုယ် လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးလို့လဲ အိပ်ရာခင်းတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ ဆွဲထားနေမိတာပေါ့။

ခဏလေးပါပဲ၊ ကျမ ဟိုးကောင်းကင်ထဲက တိမ်တိုက်တွေ ဖြတ်ကျော်သွားရင်း အရှိန်နဲ့ စိတ်ရဲ့ စေနှင်ရာကို တက်သွားလိုက်တာ၊ အမြင့်ဆုံး တစ်နေရာမှာ တစ်ဝယ်လယ်လယ်တောင် ဖြစ်ခွင့်မရခဲဘူး၊ မြန်လွန်းတဲ့ အရှိန်တစ်ခုနဲ့ တစ်စိုက်မတ်မတ် ပြန်စိုက်ဆင်းလာခဲ့တာလေ…… ။

နောက်ဆုံးသိလိုက်တာက ကျမရဲ့ ခန္ဒာကိုထဲက အူတွေ ကလီစာတွေဟာ အောက်ကို ပြုတ်ကျသွားပြီလို့ကို ထင်ရလောက်အောင် ပိပိထဲကနေ အရည်တွေ ပန်းထွက်သွားခဲ့တာပေါ့။ ဘာမှန်းလည်း မသိတော့ ရှူရှူးတွေလား၊ သွေးတွေလားလည်း မသိတော့ဘူး။ အဖေ့ကို ရှက်လည်းရှက် အားလည်းနာသွားမိတယ်လေ။

အဖေက ခဏနေတော့ ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ပြန်တက်လာပြီး ရင်သားတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းရှိုက်တော့တာ။ ကျမဖြင့် ဘယ်လိုပြောရမလဲ အားတွေကုန်လို့ အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖြစ်နေတာတောင် စိတ်တွေက ထမိနေတုန်း။ အဖေ့ခေါင်းကိုလည်း မလွတ်တမ်းလက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားမိပြီး ရင်မှာ ခံစားမှုအပြည့်နဲ့ ဘာတွေများ ထပ်ဖြစ်လာဦးမလဲလို့ မျှော်လင့်နေမိခဲ့ရတယ်။ နောက်တော့ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို အဖေပြန်နမ်းလိုက်တဲ့ အချိန် အဖေ့ပါးစပ်မှာ ညှီစို့စို့အနံ့တစ်ခုကို ရနေမိတယ်လေ။ ကျမရဲ့ ပိပိထဲက အရည်တွေက အဖေရဲ့ နှုတ်ခမ်းမှာ မခြောက်သေးပဲကိုး။

နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေရင်းနဲ့ပဲ ကျမရဲ့ ပိပိအဝကို တစ်ခုခုက လာတေ့နေသလို စတင်ခံစားလိုက်ရတာပေါ့။ တစ်ခါတစ်ခါလဲ ပိပိအဝကို ထိုးနေသလိုခံစား နေရပြီး ပိပိအဝလဲ တင်းကနဲ ဖြစ်နေတယ်လေ။ ကျမလည်း အနမ်းခံနေရရင်းနဲ့ပဲ ပိပိအဝမှာ အောင့်ခနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ပိပိထဲကို အလုံးအထည် ကြီးမားတဲ့ အဖေရဲ့ လိင်တံကြီးက တစ်ရစ်ခြင်း တိုးဝင်လာလိုက်တာ၊ နောက်ဆုံး ပိပိရဲ့ထိပ်ဆုံး သားအိမ်ခေါင်းကို ထောက်မိတော့မှ ကျမရဲ့ လိင်စိတ်တွေဟာ အရှိန်အဟုန်နဲ့ တစ်ဖန်ပြန်တက်လာခဲ့ရပြီ။

လှုပ်ရှားမှုတွေဟာ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတော့ ကျမရဲ့ ပိပိထဲမှာ ကြပ်ကြပ်ကလေးနဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့်လေး ခံစားနေရတာပေါ့။ အဖေ့ရဲ့လုပ်ပေးနေပုံလေးက ကျမအတွက် လိင်ဆက်ဆံလို့ နာကျင်တယ်ဆိုတာကို အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဖို့တောင် ခက်နေခဲ့ရပြီ။

ကိုယ်လုံးနှစ်ခုဟာလည်း ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်တွယ်ထားပြီး အောက်မှာ အဖေ့ရဲ့ခါးက လှုပ်တယ်ဆိုရုံလေးနဲ့ လိင်တံတစ်ချောင်းလုံးဟာ အဖျားကနေအရင်းအထိ တိုးဝင်သွားလိုက် ဆွဲထွက်သွားလိုက်နဲ့ သတိထားမိသလောက် ကျမပိပိထဲက အရည်တွေပန်းထွက်တာတောင် ၄ ခါကျော်လာခဲ့ပြီ။

အားလုံးဟာ နာရီဝက်ကျော်တော့ ကြာသွားမယ် ထင်ခဲ့မိတယ်။ အဖေလုပ်နေတဲ့ အရှိန်တွေဟာ တစ်ဖြည်းဖြည်း မြန်ဆန်လာခဲ့ပြီး ဆောင့်ချက်တွေ အများအပြားရဲ့ အဆုံးမှာ ပူနွေးများပြာလှတဲ့ အဖေရဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာ ကျမပိပိရဲ့ ထိပ်ဆုံး နံရံကို အရှိန်နဲ့ ပန်းဝင်နေတော့တာ။ ပိပိထဲမှာလဲ အဖေရဲ့ လိင်တံဟာ တဇတ်ဇတ်နဲ့ အချိန်အကြာကြီး ရှိနေခဲ့ပြီး နောက်တော့မှ ပိပိဟာ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ချောင်လာတော့တယ်လေ။

နောက်ဆုံးအဖေ့ရဲ့ လိင်တံကြီးက ပိကိထဲကနေ ကျွတ်ထွက်သွားတော့ အဖေ့ရဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာ ကျမရဲ့ ပိပိက အကုန်လုံး ထိန်းသိမ်းမထားနိုင်ခဲ့တော့ အပြင်ကို ပြန်လည် စိမ့်ထွက်လာခဲ့ပြီး အိပ်ရာခင်းတွေတောင် ပေကုန်ရပြီပေါ့။

အဖေလည်း ဘေးမှာ ကျမရဲ့ ရင်သားကို လက်နဲ့ ကိုင်ရင်း အမောဖြေနေလေရဲ့။ ကျမလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ခံထားရသလို အားအင် ကုန်ခမ်းပြီး ခြေကုန် လက်ပန်းကျသွားတော့တာပေါ့လေ။

အဲဒီညက ကျမနဲ့ အဖေ နောက်ထပ် ၃ ခါလောက် ထပ်လုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ကျမလည်း အဖေရဲ့ လိင်တံကို ပါးစပ်နဲ့ ပလုတ်ပလောင်း တစ်ခါစုပ်ပေးခဲ့ရတယ်။

နောက်ရက်တွေမှာတော့ ကျမက အဖေနဲ့ ညဖက်တွေမှာ နေဖြစ်ခဲ့ပြီး နေလည်ဖက် အားလပ်တဲ့ အချိန်တွေမှာ မောင်လေးနဲ့လည်း နေဖြစ်ကြတယ်လေ။

ကျမလည်း ပြောရရင် ၂၄ နာရီ တစ်ရက်ကို အနည်းဆုံးတော့ ၅ ခါလောက် လူနှစ်ယောက်ကြားမှာ လိင်ကိစ္စကို မက်မက်စက်စက် ခံစားနေမိတယ်။ အဖေကလည်း ကျမကို အရမ်းဂရုစိုက်လာခဲ့တယ်။ မောင်လေးကလည်း ကျမကို အရမ်းချစ်လာခဲ့တယ်။ ကျမတို့ မိသားစုထဲ အပြင်လူနောက်တစ်ယောက်တောင် ဝင်လာဖို့ ခက်ခဲတဲ့ အခြေအနေပေါ့။

ကျွန်မကတော့ အဖေနဲ့ မောင်လေးကြားမှာ အရာရာ အားလုံးအတွက် “ဆုံချက်” တစ်ခုလို ဖြစ်လာခဲ့ရတာပေါ့လေ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



တာဝန်သိတတ်စိတ် (စ/ဆုံး)

တာဝန်သိတတ်စိတ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Winn (Black Lotus)

မေဇင်ဟာ လှတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပါ။ သူမရဲ့ နူညံ့တဲ့ အသားအရည်နဲ့ မစိုစလောက် အနည်းငယ် ဝနေတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှပိုင်ရှင် မိန်းမတစ်ယောက်ပေါ့။ ၁၅ ပေါင်ခန့် ဝိတ်ချထားပြီး ဘော်ဒီကို ပြန်ထိန်းထားတာ မကြာသေးပါဘူး။ မေဇင်တစ်ယောက် အတော်လေး ကြိုးစားလိုက်ရတာပေါ့။

မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် ဝိတ် ၁ ပေါင်ချဖို့ဆိုတာ တကယ်ကို မလွယ်တဲ့ ကိစ္စပဲလေ။ ယောကျာ်းလုပ်သူ ကိုအောင်မင်းကတော့ မေဇင့်ကို လိုက်လို့ မရှင်နိုင်တော့ဘူး။ အရမ်းဝလာတော့ ဘယ်လောက်လုပ်လုပ် သိပ်မထိရောက်သလို ဖြစ်နေရော။ ကိုအောင်မင်းဆိုတဲ့လူက အစားအသောက်ကလည်း ကျူးတာကိုး။ ပေါင် ၂၀၀ လောက် ခန္ဓာကိုယ် အလေးချိန်ရှိတဲ့ တကယ့်ဝက်ကြီးပါ။

ဒါပေမဲ့ မေဇင် ကိုအောင်မင်းကို ချစ်နေဆဲပါ။ ကိုအောင်မင်းကလည်း မေဇင့်ကို ချစ်နေဆဲပါပဲ။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်တော့ သစ္စာလုံးဝ မပျက်ဖူးသေးတဲ့ တကယ်သာယာတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ပိုင်ဆိုင်တဲ့ လင်မယားနှစ်ယောက်ပေါ့။

အားကစားပုံမှန်လုပ်တဲ့ မမေဇင်ကတော့ တစ်နေ့တခြား သွေးသားလည်ပတ်မှုတွေ ကောင်းနေလို့ ထိုင်လို့ကောင်းနဲ့ မိမိကိုယ်ကို ယုံကြည်မှုတွေရှိပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပျိုလေးတစ်ယောက်လို သွက်လက်မှုတွေ ခံစားလာရတဲ့ အချိန်တွေမှာ ကိုအောင်မင်းတစ်ယောက် အတွက်တော့ ပိုဝသထက်ဝပြီး အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ ငွေနောက်ပဲ လိုက်နေတော့ ဖိအားတွေ များလာတယ်။ နောက် အရေးကြီးဆုံးတစ်ခုက သူ့ဇနီးချောလေးအပေါ် လိင်ကိစ္စမှာ ဆန္ဒပြည့်ဝအောင် မလုပ်ပေးနိုင်တဲ့အတွက် သူ့ကိုသူ နောင်တလည်း ရနေလေရဲ့။

ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်လေး။ ကိုအောင်မင်းခင်မျာ သူ့ကိုယ်သူတောင် အနိုင်နိုင်ပါ။ စဉ်းစားကြည့်ပါ မိန်းမဆိုတာမျိုးကလည်း လင်ယောကျာ်းလုပ်တဲ့ လူကို ဘယ်လောက်ချစ်ချစ် ဒီလို လိင်မှုကိစ္စမှာ ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်ခြင်းမရှိတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ဘယ်အတိုင်းအတာထိ စိတ်ရှည်ပေးနိုင်မလဲ ဆိုတာကိုပါ။ မေဇင်ခင်မျာ လိုနေတဲ့ ဆန္ဒမီးကြီးကို မငြိမ်းသတ်နိုင်ဖြစ်ပြီး အရမ်းကို စိတ်ဒုက္ခတွေ ရောက်နေရှာတော့တယ်။

ဒါကလည်း မေဇင့်လို မိန်းမတစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ပါဘူး။ အခုခေတ် စီးပွားရေးဆိုတာကလည်း ကိုယ်မှအပြိုင်မကျဲနိုင်လျင် အမြတ်အစွန်းဆိုတာ ကိုယ့်အတွက် ကျန်ဖို့ မရှိတာ လူတိုင်း ဒီလိုပဲ ငွေနောက်ကို လိုက်နေရတာဘဲ။ မလိုက်နိုင်ရင်တော့ ဒီလိုခေတ်ကြီးထဲ အစစအရာရာ ပြည့်စုံတယ်လို့ ရှိမှာမဟုတ်ဘူးလေ။ လူတွေက ရောင့်ရဲတင့်တိမ်နိုင်ခြင်းကို မရှိတော့ပါဘူး။ ကိုယ်အပါအဝင်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မိသားစုအတွက်လည်း အချိန်တော့ ပေးရမယ်လေး။

ဒီလိုနဲ့ အတူတူနေလာတာ နှစ်တွေလည်း ကြာပါပြီ။ ကိုအောင်မင်းဟာ ကုမ္မဏီပိုင်သူဌေးပါ။ တစ်နေ့လုံး ကုမ္မဏီရုံးခန်းထဲ ထိုင်ပြီး ညနေမှ အိမ်ကိုပြန်ပါတယ်။ မမေဇင်ကတော့ သူမသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ ၅ နှစ်အရွယ် ကလေးငယ်တစ်ဦးကို ထိန်းပြီး အိမ်မှာပဲ လုပ်စရာရှိသည်များကို လုပ်ရင်း နေ့ရက်တွေကို ဖြတ်တန်းနေတဲ့သူပါ။ နောက်ပြီး စာရေးဆရာမတစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့လည်း အိမ်မက်ထားသူပေါ့။

ကစ်ကစ်ကို သူ့သားလေးတစ်ယောက်လို ပြုစုလို့ ကစ်ကစ်အိပ်နေတဲ့ အချိန်တွေမှာ စာအုပ်ဖတ် ခွေထိုင်ကြည့်၊ ကလေးကို သူ့အဖေအရင်းက ယူထားတဲ့ အချိန်တွေဆိုရင်တော့ ရှော့ပင်ထွက် အလှပြင်ဆိုင်သွား။ ဒါတွေလုပ်ရင်းနဲ့ပဲ ကိုအောင်မင်းက သူ့မိန်းမကို လိုလေသေးမရှိအောင် ထားတာပေါ့။ သူများကလေးကို ထိန်းပေးရတာကလည်း မေဇင့်အတွက် ပြသနာမဟုတ်ပါဘူး။ ဘာလို့ဆို မေဇင်တို့လင်မယား ကလေးမရဘူးလေ။ မေဇင်ပဲ လိုတာလား၊ ကိုအောင်မင်းပဲ ချွတ်ရွင်းနေတာလား မပြောတတ်။ ဒါပေမဲ့ လင်မယားသက်တန်း ၅ နှစ် ၆ နှစ်အတွင်း မေဇင် ကိုယ်ဝန်လုံးဝ မရခဲ့ဖူးဘူး။

ကစ်ကစ်လေးကလည်း တခြားသူကလေးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူငယ်ငယ်ကနေ တက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့အထိ ဘော်ဘော်ကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်သလို အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်တဲ့ တင်ထွေးငယ်ရဲ့ ကလေးပါ။ တင်ထွေးငယ်ဟာ ဒီကလေးမွေးပြီး ၂ နှစ်လောက်ပဲ ရှိဦးမယ် ရင်သားကင်ဆာနဲ့ ဆုံးပါးသွားရှာတယ်။ ကစ်ကစ်ကို သူတို့လင်မယား မွေးစားဖို့ ဖအေဖြစ်သူ ကိုငြိမ်းဝင်းကို ပြောကြည့်ဖူးပါတယ်။ ဒါမေမဲ့ ကိုငြိမ်းဝင်း လုံးဝ လက်မခံပါဘူး။ ဒီကလေးမှာ တင်ထွေးငယ်ရဲ့ အငွေ့အသက်တွေ အများကြီး ပါနေတယ်တော့ကာ ကျွန်တော့ကလေးကို အမွေစားအမွေခံ အပိုင်မွေးစားခိုင်းဖို့ဆိုတာ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အဖြေကိုပဲ သူတို့ရပါတယ်။ ဒါကလည်း ဟုတ်တယ်။ ကစ်ကစ်ရဲ့ မျက်နှာပေါက် အသားအရေဟာ မတင်ထွေးငယ်နဲ့ တထေရာထဲ။ ကိုငြိမ်းဝင်းဆိုတဲ့လူက မိန်းမကို အလွန်ချစ်တတ်တဲ့လူပါ။

ပြောတာပြောတာပါ။ ဒီကလေးက မမေဇင်တို့အိမ်မှာပဲ ၁၂ လလုံး နေ့တိုင်းအမြဲရှိနေတာပဲ။ ကလေးအဖေဖြစ်တဲ့ ကိုငြိမ်းဝင်းတစ်ယောက် တင်ထွေးငယ် ဆုံးသွားကတည်းက အရက်တွေ အလွန်အကျွံသောက်ပြီး အရက်သမားလုံးလုံး ဖြစ်လို့နေလေရဲ့။ မိန်းမကို အလွန်ချစ်တဲ့ လူဆိုတော့လည်း တသက်လုံး ဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီဆိုတဲ့ အသိကြီးကို ကိုငြိမ်းဝင်တယောက် မခံစားနိုင်ခဲ့ဘူး။

ဒီလိုတွေဖြစ်တာ အတော်ကြာသွားတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်အရောင်တင်ဖို့ လိုတယ်ဆိုတာကို စဉ်းစားမိသွားခဲ့တယ်။ လူကောင်း ပြန်ဖြစ်ချင်လာတာကလည်း သူ့သမီးလေး ကစ်ကစ်ကြောင့်လို့ ပြောရမှာပဲ။ ဟုတ်တယ်လေး သူ့မှာ သမီးလေးတစ်ယောက် ရှိသေးတဲ့ဟာ။ သူမကို ပြုစုပျိုးထောင်ရမယ်၊ လူအများကြားမှာ ကိုယ့်သမီး လူရာဝင်အဆင့်အတန်းရှိအောင် ထားဖို့ဆိုရင် ဒီပုံစံနဲ့ သူ့သမီးကို အများကဲ့ရဲ့မှာပေါ့။

သူ့ ဒီလိုစိတ်ဓာတ်ကျပုံမျိုးနဲ့ ဘယ်လိုလုပ် ဒါတွေလုပ်နိုင်မလဲ။ ကိုငြိမ်းဝင် အရက်အလွန်အကျွံ သောက်ပြီး ပေတေနေလို့ သူ့စီးပွားရေးကိုတော့ မထိခိုက်ခဲ့ပါဘူး။ ကိုငြိမ်းဝင်ဟာ အတော်လေးချမ်းသာတဲ့ မိသားစုမှ ပေါက်ဖွားလာတဲ့ သူဌေးသားပေါ့။ သူဒီလို အချိန်တွေအများကြီးကို အရက်နဲ့ အချိန်ကုန်နေခဲ့ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ ကြွယ်ဝမှုကတော့ အပျိုရည်တောင် မပျက်ဘူးပေါ့လေ။ နောင်တရချိန် စောတယ်လို့ ပြောရမှာပဲ။ ကိုငြိမ်းဝင်း သူ့ကိုယ်သူ ပြုပြင်နိင်ခဲ့ပါတယ်။ မေဇင်တို့လင်မယားကလည်း အမြဲလို ဆုံးမ တိုက်တွန်းနေတော့ အကောင်းပြန်ဖြစ်အောင် လုပ်ရတော့တာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ မေဇင်နဲ့ ကိုငြိမ်းဝင်းတို့ ကြားမှာ ဘာမှမရှိပါဘူး။ တစ်ယောက်အတွင်းကိစ္စ တစ်ယောက်သိဆိုတော့ တစ်ဦးအပေါ် တစ်ဦးလည်း နားလည်မှုတွေ အလွန်ရှိတဲ့ မိတ်ဆွေအဆင့်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ တစ်ယောက်သော သူကတော့…..

ကိုအောင်မင်းတစ်ယောက် တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ သူ့အိမ်နဲ့ အလှန်းဝေးလို့လာပါတယ်။ ကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့ ခရီးတွေ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်ရတော့တာပဲ။ တစ်ည ညလယ်ယံကြီးမှာ မေဇင်တစ်ယောက် အိမ်မက်မက်နေရင်းက ရုတ်တရက် ငေါက်ကနဲ ထထိုင်နေပါတယ်။ ဘေးကြည့်တော့ လင်တော်မောင် ကိုအောင်မင်းတစ်ယောက် ဆင်အော်မနိုး ကုလားသေ ကုလားမော အိပ်နေလေရဲ့။ သူမ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို လင်တော်မောင်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှသိနိုင်မယ် မထင်ဘူး။ ဒေါသကလည်းထွက် ညရမ္မက်စိတ်တွေကလည်း ပူလောင်နဲ့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ညနက်ကြီးထဲမှာ အသက်ရှူနှုန်းတွေ ကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာလို့ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ မေဇင့်အဖြစ်ကို တလောကလုံးက သိဖို့နေနေသာသာ ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ လင်ယောကျာ်း
ကတောင် မသိရှာဘူး။

ဒါကို မေဇင် ဝမ်းလည်းဝမ်းနည်း၊ ကိုယ့်အဖြစ်ကိုလည်း သနား၊ နှာမှတ်သံက တရှူရှူနဲ့ သနားစရာ သတ္တဝါမလေးကိုဖြစ်လို့။ လင်တော်မောင်ကို နှိုးလို့ မေဇင့်ကို လုပ်ပါဦး ကိုရယ်လို့ ပြောရအောင်ကလည်း မဟုတ်သေး။ ဒါနဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ပြီးအောင် လုပ်မယ်ဆိုပြီး စိတ်ဆုံးဖြတ်ကား အိပ်ယာပေါ် ပြန်လဲချလိုက်ပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကို ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးသာ ဖုံးထားတဲ့ ညာဖက်နို့အုံလေးကို ဖွဖွညစ်ရင်း ညဝတ်စကပ်ပါးလေးအောက်က ရမ္မက်အရှိန်ကြောင့် ချော်ဆီ အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်ပြီး စိုစွတ်လို့နေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးရှိရာကို ကျန်လက်တစ်ဖက်က နိုက်ထည့်ပြီး အပေါ်အောက် ဘယ်ညာ ဖြည်းဖြည်းလေး ဆွဲပွတ်လိုက်၊ အရမ်းဖိပြီးပွတ်လိုက်နဲ့ တစ်ချိန် ကိုအောင်မင်း စွမ်းခဲ့ချိန်က ယုယမှုတွေကို အရုံပြုလို့ ကာမဆန္ဒရဲ့ လမ်းဆုံးပန်းတိုင်ကို တစ်ယောက်ထဲ ကြိုးစားလို့ ချီတက်နေရှာတော့တယ်။

“ အင်း… အင်း ”

ဆိုတဲ့ အသံသဲ့သဲ့လေးကိုတော့ သူကိုယ်တိုင်ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှကြားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အလွန်ညင်သာပြီး ဖြည်းညင်းတဲ့ စီးချက်တွေနဲ့ သူမတစ်ယောက်ထဲ ကြိုးးစာလို့ ဖြေသိပ်နေရရှာတာပါ။

“ အင်း….အင်း….ဟင့်…အင်းးးးးး……”

ဆိုပြီး အသံဗော်လွန်းလေး တဖြည်းဖြည်း တက်လာပြီး

“ အင်းးးးးးးး…”

ဆိုတဲ့ သံဆွဲလေးနဲ့ ရုတ်တရက် မေဇင်တစ်ယောက် ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။ သူမ ပြီးသွားပါပြီ။ အိမ်ထောင်သည် မိန်းမသားတစ်ယောက်အဖို့ လင်တော်မောင် ဘေးနားမှာရှိလျက်နဲ့ မှန်းပြီး စိတ်ကူးနဲ့ ဖြေသိမ့်လိုက်ရတဲ့ သူမရဲ့ ဖြေသိမ့်မှုဟာ ဘယ်လောက်ထိ ပြည့်ဆုံခြင်း ရှိမှာသတဲ့လဲ။

ဒီလိုနဲ့ မနက်မိုးလင်းလို့ တစ်ခါ အလင်း ရောက်ခဲ့ပြန်ပါပြီ။ မေဇင့်မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်လျက်နဲ့ ကိုအောင်မင်းကို လှန်းဖက်လိုက်ပါတယ်။ ဘာမှမရှိပါဘူး။ ကိုအောင်မင်း အိပ်တဲ့ဖက်ခြမ်းက စောင်လေးကိုပဲ သွားကိုင်မိလိုက်ပါတယ်။ ကိုအောင်မင်း ထသွားပါပြီ။ ဒါနဲ့ မျက်လုံးလေးဖွင့်လို့ ခေါင်းရင်းက စာကြည့်စာပွဲက ကိုအောင်မင်း ထားခဲ့တဲ့ စာတိုလေးကို လှန်းယူပြီး ဖတ်ကြည်လိုက်တယ်…။

“ မေ… ကိုဒီနေ့ မန္တလေးကို သွားလိုက်ပြီ။ မနက်ဖြန် ပြန်လာမယ်။ ချစ်တဲ့ ကိုအောင်”

ကိုအောင်မင်းတစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မန္တလေးကို သွားပါပြီ။ ထူးခြားမှုမရှိတဲ့ နေ့တစ်နေ့ကို ထပ်ပြီး ဖြတ်တန်းရဦးမှာပဲ ဆိုတဲ့ အတွေးလေးတွေးရင်း ပြန်မေးဆက်ဖို့ မျက်လုံးတွေပြန်မှိတ်ပြီး ခဏမှာပဲ စာကြည်စာပွဲပေါ် တင်ထားတဲ့ သူမဖုန်းလေး တုန်ခါလာတော့တယ်။ သီချင်သံတွေ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လို့ပေါ့။ ဒါနဲ့ ဖုန်းကိုကောက်ယူပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကိုငြိမ်းဝင်းဆီက ဖုန်းလေးဝင်နေတာပါ။ ကစ်ကစ်လေးကို မမေဇင်ဆီ လာထားဖို့ ဖုန်းလှန်းဆက်တယ်ဆိုတာ မေဇင် သိလိုက်ပါပြီ..။

“ မောနင်း ကိုငြိမ်း…။ ကလေး လာထားတော့မလို့လား ”

“ ဟုတ်တယ် မေဇင်။ ကလေးက အခုအိပ်ပျော်နေသေးတယ် သိလား။ အဲဒါ အစ်ကိုချီလာလိုက်မယ်။ မေဇင်ကော နိုးသေးရဲ့လာ၊ အနောက်အယှက်များ ဖြစ်သွားလား မသိဘူး မေဇင်ရေ ”

“ အို့…. မဖြစ်ပါဘူး ကိုငြိမ်းရယ်။ မေဇင် ထနေပါပြီ။ ခေါ်လာခဲ့လိုက်ပါ ”

“ ဒါဆို ကိုယ်လာပြီနော် မေဇင်”

ကိုငြိမ်းဝင်းကတော့ မေဇင်နဲ့ စကားပြောရင် အမြဲ ရွှင်ရွှင်ပျပျ မြူးမြူးကြွကြွပဲ ပြန်ပြောလေ့ရှိပါတယ်။ ဒါနဲ့ မေဇင်လည်း အိပ်ရာပေါ်က အလူးအလဲထ၊ ညဝတ်အင်္ကျီနဲ့ စကပ်တိုကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်လို့ ကိုယ်လုံးတီနဲ့ ဘာဝတ်ရမယ် ဆိုတာ စဉ်းစားရင်း အဝတ်ဗီရိုကို မွေနေပါတော့တယ်။ စကပ်တို အင်္ကျီအပါးနဲ့တော့ ကိုငြိမ်းဝင်းကို ထွက်တွေ့ဖို့ မဖြစ်နိုင်။ ဒါကြောင့် ညဝတ်ပဂျားမတ်စ် အပေါ်အောက်ဆင်တူ ကောက်ဝတ်လိုက်ပါရော…။

မကြာဘူး အိမ်ရှေ့ဘဲလ်တီးသံကြားလို့ အိမ်အောက် အပြေးဆင်းပြီး တံခါးဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ ကိုငြိမ်းဝင်းနဲ့ သူ့လက်ပေါ် အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကစ်ကစ်တို့ ရောက်နေကြပါပြီ။ ကိုငြိမ်းဝင်နဲ့ ကစ်ကစ်ကို ပြုံးပြလို့ နှုတ်ဆက်ကြိုနေရင်းက မေဇင်တစ်ယောက် ရုတ်တရက်ဆိုသလို တွေတွေကြီး ကြည့်ပြီး မှင်သက်မိနေပါတယ်။ ဒါကို ကိုငြိမ်းဝင်းက

“ မေဇင် ကိုငြိမ်းတို့ ဘာများဖြစ်လို့လဲ၊ ဘာများလိုအပ်နေလို့လဲ မသိဘူးနော်”

ကိုငြိမ်းဝင်လည်း မေဇင်က သူနဲ့ကလေးကို စူးစိုက်ကြည့်နေတာကို သတိထားမိပြီး သူတို့ဘာများ လိုအပ်နေသလဲပေါ့။ မေဇင့်တစ်လှည့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတစ်လှည့် ပြန်ကြည့်နေမိတယ်။ ဒါနဲ့ မေဇင် သတိပြန်ဝင်လာပြီး

“ အော်… ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ကိုငြိမ်း။ လာလာ အိမ်ထဲဝင်”

ကလေးကို မေဇင် လက်လွဲယူလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲရှိ ကလေးပုခက်မှာ သွားသိပ်ထားလိုက်တယ်။ မေဇင် အခန်းထဲဝင်လာတော့ ကိုငြိမ်းဝင်း ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေရင်းကနေ မေဇင့်မျက်နှာကိုကြည်ပြီး

“ မေဇင် အခုမှထတာလာ…။ ဒါမှမဟုတ် နေမကောင်းဘူးလား ”

“ နေမကောင်းတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး ကိုငြိမ်း။ နည်းနည်း အားပျော့သလို အားမရှိသလို တမျိုးလေးဖြစ်နေတာ။ အဲလိုကြီး အားမရှိတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ… ခစ်ခစ်”

ရယ်ရင်းပြန်ဖြေသည့် သူမ ဘာဖြစ်နေသည်ကို သူမမှလွဲ၍ ကိုငြိမ်းဝေ သိနိုင်မယ် မထင်ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ရယ်လိုက်ကြပြီး ခေတ္တတိတ်ဆိတ်သွားကြတာပဲ။ ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် အစောက ရွှင်ပျနေသော မျက်နှာမှာ ရုတ်တရက် ညိုးကျသွားပြီး ကြမ်းပြင်ကို ငုံ့ကြည့်နေနေတော့ မေဇင် ကိုငြိမ်းဝင်းကို တစ်ချက်အကဲခက်ကာ ဆုပ်ထားတဲ့ ကိုငြိမ်းဝင်းလက်များကို သူမ လက်နုနုလေးဖြင့် ညင်သာစွာ အုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။

“ ကိုငြိမ်း မနေ့က ထွေးငယ်ဆုံးတာ ၅ နှစ်ပြည့်တဲ့နေ့နော်”

“ ဟုတ်တယ် မေဇင်”

“ ကိုငြိမ်း…. ဒီလိုလိမ်လိမ်မာမာနဲ့ ကစ်ကစ်ကို ကောင်းကောင်း ပြုစုပေးနေတဲ့အတွက် ထွေးငယ် ကိုငြိမ်းကို တမလွန်ကနေ ကျေးဇူးတင်နေမှာပါ။ ကိုငြိမ်းရယ် ဝမ်းမနည်းပါနဲ့နော် ကိုငြိမ်း ”

ဟု တိုးတိတ်ညင်သာသည့် လေသံဖြင့် ကိုငြိမ်း၏ သနားဖွယ်ကောင်းသော မျက်ဝန်းအစုံကို မေဇင် စိုက်ကြည့်ကာ ကိုငြိမ်း၏လက်များကို သူမလက်နုနုလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း နှစ်သိမ့်စကားပြောလို့ မေဇင် ကိုငြိမ်းကို အားပေးနေရှာတယ်။ သူမမျက်ဝန်းများမှလည်း မျက်ရည်ပူများ ပါးပြင်ထက်သို့ စီးလို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သနားခြင်း နာလည်မှုတို့နှင့်အတူ နှစ်ယောက်သား မမြင်ရ မကြားရတဲ့ အပေးအယူတွေ ချိန်ငြိနေသလို၊ နေ့စဉ်တွေ့နေရသော မေဇင့်အဖြစ်လေးကို ကိုငြိမ်းဝင်း ကောင်းကောင်းသိလို့ ကိုငြိမ်း ဘယ်လိုတွေ ခံစားနေရလို့ ဘာတွေကို တောင်းတနေသလဲဆိုတာကိုလည်း ကိုငြိမ်း၏ဘဝ အစအဆုံးကိုသိသော မေဇင်ကလည်း ကောင်းကောင်းသိနေပါတယ်။ ဒါကြောင့် အခုလို စိတ်ကွယ်ရာမှာ နားလည်မှုတွေ အပြန်အလှန်ပေးနေတဲ့ ဖိုမနှစ်ဦးတို့ရဲ့ နောက်ဆုံးဘူတာဟာ ဘယ်မှာဆိုက်မလဲလို့ ထင်လဲ။ ဒါကိုလည်း သူတို့နှစ်ဦး သိပြီးသားပဲလေ။ တွေးကြည့်စရာ မလိုတော့ပါဘူး ဟုတ်တယ်မလား။

ကိုငြိမ်းလည်း မေဇင်ကိုင်ထားသော သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပြီး မေဇင့်လက်လေး အပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းအုပ်ကိုင်လို့ မေဇင်မျက်နှာနားသို့ သူ့မျက်နှာကို တိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး အနည်ငယ် တုန်ရီနေသော လေသံဖြင့်…

“ ကိုငြိမ်းရင်ထဲက စကားတစ်ခုလောက် ပြောပါရစေ မေဇင်။ ကိုအောင်မင်းက မေဇင့်ကို ဂရုစိုက်ရဲ့လား ဟင်။ မေဇင် ဘာတွေ လိုအပ်နေတာလဲဆိုတာ ကိုငြိမ်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ် မေဇင်ရယ်။ သူမဖြည့်ဆီးနိုင်ရင်း ကျွန်တော် အဲ့ဒီတာဝန်လေးကို ယူပါရစေ မေဇင်… နော်…။ ခွင့်ပြုပါဗျာ ”

မေဇင် ခေါင်းလေးငုံ့သွားပြီး

“ ဟုတ်ပါတယ် ကိုငြိမ်းရယ်။ ကိုအောင်မင်းကလေ အခုဆိုရင် မေဇင့်ကို ရှိသေးတယ်လို့တောင် ထင်သေးရဲ့လား မသိဘူး။ အချိန်ပြည့် ကုမ္မဏီကိစ္စဆိုပြီး ခရီးခဏခဏ ထွက်နေတော့တာပဲ။ သူ အလုပ်ကြိုးစားလို့ ငွေတွေအများကြီးရတာကို မေဇင် မမက်မောဘူး။ ဒါကိုလည်း သူသိတယ်။ ဟင်း.. ဟင့်.. ရွှတ်.. ဟင့် ”

ခံစားနေရသည်များကိုပြောရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာပါတော့တယ်။ မေဇင့်မျက်ရည်တွေကို ကိုငြိမ်း လက်များဖြင့် ပါးပေါ်မှ သုတ်ချပေးလိုက်ရင်း မေဇင်ကလည်း အလိုက်သင့်လေး ကိုငြိမ်းပုခုံးပေါ်ကို ခေါင်းလေးမှီထားလိုက်ပါတော့တယ်။ ကိုငြိမ်းပုခုံးပေါ် မေဇင်မှီလိုက်တော့ မေဇင့် ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါး ရင်ဟိုက်လေးမှ မေဇင့်နို့လေးများကို ကိုငြိမ်းဝင်း မြင်နေရပါတော့တယ်။ မေဇင့် အသက်ရှူသံနှင့်အတူ နို့လေးများက ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လိုက်နဲ့ အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းပြီး ကိုင်လို့ အရမ်းကောင်းမှာပဲလို့ ကိုငြိမ်းဝင်း ကြည့်ရင်း တွေးနေမိတာပေါ့။ ကိုငြိမ်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ထိန်းပြီး သူအခု တွေးနေ ဖီလင်ယူနေတဲ့ အရာတွေကို ခေါင်းထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်ချင်ခဲ့တယ်။ မိန်းမဆိုတဲ့အရာနဲ့ နှစ်နဲ့ချီလို့ ကင်းကွာနေတဲ့ ကိုငြိမ်းတစ်ယောက်တော့ ဒီလိုလှပပြီး ကာမပိုင်လင်ယောကျာ်းရှိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့ကို လွန်ဆန်နိုင်ခြင်း မရှိခဲ့ပါဘူး။

ပထမ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိခင် သူလုံး၀ သိလိုက်တာ တစ်ခုကတော့ သူစပြီး စီးကျော်နေပြီ ဆိုတာကိုပေါ့။ ပြည့်စုံခြင်း အထွတ်အထိပ်ကို မရမက၊ အမိအရ လှန်းယူလိုခြင်း ဆန္ဒအလွန်ပြင်းပျနေတဲ့ အိမ်ထောင်တည်မိန်းမ မေဇင့်အဖို့တော့ ဘာကိုမှ ဆင်‌ခြင်ထိန်းကွပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပါဘူး။ ဘယ်လောက်အားပြင်းတဲ့ အသိတရားပဲ ပြန်ဝင်လာပါစေ မေဇင် နောက်ဆုတ်တော့မှာ မဟုတ်ပါ။ သူမ ထိုအရာကို ပြုလုပ်ဖို့ သေချာစဉ်းစာပြီးပြီဆိုတော့ ရပ်တန့်ပစ်ဖို့ဆိုတာ မေဇင့်အတွက် ဒီအချိန်မျိုးမှာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့တဲ့ အဓိပ္ပာယ်မဲ့ စကားတစ်ခွန်း ဖြစ်သွားမှာပါ…။

သူမလက်လေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ခန္ဓာကိုယ်ချင်းထိကပ်လို့ နွေးထွေးမှုတွေ ပေးနေတဲ့ ကိုငြိမ်းရဲ့ အသက်ရှူသံ ရင်ခုန်သံတွေကနေတဆင့် ကိုငြိမ်းစိတ်တွေ အရမ်းလုပ်ရှားနေတယ်ဆိုတာကို မေဇင်လည်း သိနေတယ်။ မေဇင့် သွေးခုန်နှုန်းတွေ ပိုမြန်လာလို့ အသက်ရှူသံတွေဟာလည်း ပိုကြမ်းတမ်းလာနေတာကို ကိုငြိမ်း ထိတွေ့ခံစားနေရင်းက ခန္ဓာကိုယ်ပူးကပ်ထားလို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဘယ်လောက်လိုအပ်နေကြတယ်ဆိုတာကို ပိုပိုပြီး သိရှိလာသလို ခံစားနေရတဲ့ မေဇင်နဲ့ ကိုငြိမ်း…၊ သူတို့နှစ်ဦးဖြစ်နေပုံက ဒိုင်နမိုက်တွေ အပြည့်ထည့်ထားတဲ့ ဂိုတောင်တစ်လုံး ဖောက်ခွဲဖြစ်ဖို့ တရှူးရှူးနဲ့ လောင်ကျွမ်းရင်း ဂိုတောင်ရှိရာကို သွားနေတဲ့ စနစ်တံတစ်ချောင်းလိုပေါ့။ သာမန်ထက် ပိုလွန်တဲ့ ရင်းနှီးမှုမျိုးကို ဆက်တိုက်ဆိုသလို ခံစားထိတွေ့မိနေကြတော့ မေဇင်အတွက် ရှေ့တစ်လမ်း ဆက်တိုးဖို့ သတ္တိတွေ ပိုရှိလာအောင် လုံ့ဆော်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့တယ်…။

ဒီလိုနဲ့ မေဇင်တစ်ယောက် ကိုငြိမ်းရဲ့လက်တွေကို ကိုင်ထားရာက ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ဖောင်းပြီး အပေါ်ကို ထောင်တက်နေသော ဘောင်ဘီဂွကြားရှိ ကိုငြိမ်း၏ လိင်တံကြီးကို အလိုလို အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပြီးသား ဖြစ်နေတော့တယ်။ ဘောင်းဘီအပေါ်မှ မမြင်ဖူးသေးသော ကိုငြိမ်း၏ သတ္တဝါလေးကို ဖြည်းဖြည်းညစ်လို့ ဆုပ်ကိုင်ကြည့်မိတယ်။ ကိုငြိမ်းလည်း အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ကို ဆွဲလို့ရှူပြီး မေဇင့်ကို ဖက်ထားလိုက်ပါပြီ…။

“ မေ… ကိုအောင်မင်းက တကယ်ကို မေ့အပေါ် နားမလည်ခဲ့ဘူးနော်”

ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် ကွဲအက်အက် အသံတိုးလေးဖြင့် မနည်းအားယူရင်း မေဇင့်ကိုပြောတော့..

“ ကျေးဇူးပြုပြီး ဘားမှမပြောပါနဲ့တော့ ကိုငြိမ်းရယ်။ ကိုအောင်မင်းက နားမလည်ပေမဲ့ ကိုငြိမ်းကတော့ မေ… ဘာတွေဖြစ်နေတာကို အစောကတည်းက သိနေတယ် မဟုတ်လားဟင်။ ကိုငြိမ်းလည်း မေ့ဆီက ဘာတွေလိုချင်နေတယ် ဆိုတာကို မေ… အရင်ကတည်းက သိပြီးသားပါ။ ကိုအောင်မင်းရှေ့မှာ မသင့်တော်လို့ မေ မျက်လုံးတွေကို ရှောင်ဖယ်နေပေမဲ့ ကိုအောင်မင်း မေတို့အနား မရှိတဲ့အချိန် မေက ကလေးပွေ့လို့ ချော့သိပ်နေတဲ့အချိန်တွေဆို မေ့တကိုယ်လုံးကို ကိုငြိမ်း ခိုးကြည့်နေတာ သိပါတယ်နော်။ အဲ့လိုခိုးကြည့်ပြီး မပြည့်စုံခဲ့ရတဲ့နေ့တွေ ကုန်သွားပါပြီ ကိုငြိမ်းရယ်။ မေ့ရင်ထဲကနေ ကိုငြိမ်း လိုသမျှကို ကြိုက်သလို ယူလိုက်ပါတော့နော်။ အရာအားလုံးကို ယူလိုက်ပါတော့နော် ကိုငြိမ်း…”

ချွဲပျစ်ချိုမြိန်သော စကားများကို မေဇင် ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောနေရင်း ကိုငြိမ်း၏ လိင်တံကြီးကိုလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်အောက် ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ မေဇင် ယခုလုပ်နေသော အပြုအမူများသည် ကိုငြိမ်းအဖို့ လေပေါ်မှာ ပျံဝဲနေရသလိုပါပဲ။ မ သတ္တဝါနှင့် အတော်ကြာ ကင်းကွာနေခဲ့သော ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် အရမ်းကောင်းလို့ မှိန်းပြီး ယူနေတော့တယ်။ ပါစပ်မှလည်း ညည်းညူသံသဲ့သဲ့ ထွက်လို့။

ကိုငြိမ်းအဖို့ ဒီလိုခံစားမှုရသမျိုးကို တင်ထွေးငယ် မရှိတော့သည့်နောက်ပိုင်း တစ်ခါ‌လေးတောင်မျှ မခံစားခဲ့ရတာ ကြာလို့နေပါပြီ။ အခုတော့ကြည့်ပါဦး သူ့မိန်းမထွေးငယ်ရဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးက ပြုစုလို့ ယုယပေးနေလိုက်တာ ပြောမပြတတ်အောင် ကောင်းလွန်းနေတာပေါ့။ မေဇင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေက ကိုငြိမ်းလည်တိုင်တလျှောက်ကို အနမ်းနုနုလေးတွေ ပေးရင်းပေါ့။ ကိုငြိမ်းရဲ့ သွေးခုန်နှုန်းတွေ ပိုပိုမြန်လာပြီး ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်း သွေးစီးဆင်းမှုများလည်း အလွန်အရှိန်ပြင်းလို့လာတယ်။ 

ကိုငြိမ်းလည်တိုင်ကို မေဇင့် နှုတ်ခမ်းလေးများ လျှာဖြားလေးများဖြင့် ဖွဖွလေး နမ်းလိုက် ယက်လိုက် လုပ်နေမိရင်း ကိုငြိမ်းလည်ပင်းရှိ သွေးလွှတ်ကြော ဖောင်းဖောင်းလေး တစ်ချောင်းအတွင်း အရှိန်ဖြင့် ဖြတ်သန်းသွားသည့် သွေးစီးဆင်းမှုကို မေဇင့် လျှာဖြားလေးမှ ထိတွေ့ခံစာလိုက်ရတယ်….။ မုတ်ဆိတ်ကျင်ဆွယ်တွေ မကြာသေးမီကမှ ရိတ်ထားသော မေးရိုးတလျှောက်နဲ့ မေးစေ့တွေမှာ မေဇင်ရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့ ဖြန်းပတ်ထားသလိုပါပဲ။ မေဇင့် ပေါင်ကြားအတွင်းမှာလည်း ပူနွေးလို့လာပြီး စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြစ်လို့လာပါပြီ။

ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် မေဇင့်အပြုအမူတွေကို သည်းမခံနိုင်တော့ပဲ မေဇင့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို ဆွဲယူကာ အားရပါးရကို အနမ်းမိုးတွေ ရွာပေးပါတော့တယ်။ အဲ့လို ကိုငြိမ်းကစလို့ မေဇင့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို တေ့ပြီး kissing ဆွဲလိုက်ခြင်းဟာ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ဗို့အားအလွန်ပြင်းတဲ့ ဓာတ်အလိုက်ခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ နှာသံတွေ အသက်ရှူသံတွေကလည်း တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ဧည့်ခန်းအကျယ်ကြီးထဲမှာ တိုးတိုးညင်သာစွာ ထွက်လို့ နေပါရောလား။

ရုတ်တရက် ကိုငြိမ်း မေဇင့်ဂျိုင်းအောက်ကနေ မပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်။ မေဇင်က ဒီအပြုအမူကြောင့် ကိုငြိမ်းကို အံ့သြသလို ကြည့်နေမိတာပေါ့။ အတန်ကြာ သေဆုံးခဲ့ရသော ရမ္မက်မီးကြီးဟာ အခုတော့ ကိုငြိမ်းစိတ်အတွင်းဝယ် တဟုန်းဟုန်းဖြင့် တောက်လောင်နေတော့တယ်။ ဒီလို ရမ္မက်ငွေ့တွေ ရိုက်ခံထိသွားသော ကိုငြိမ်း၏ အပြုအမူများ ပို၍ ရဲတင်းလို့လာပါတယ်။ မပြောမဆိုနဲ့ မေဇင့် ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုငြိမ်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး အုပ်နံရံဖက်ကို တွန်းထုတ်လိုက်ပါရော။ အုပ်နံရံမှ ကပ်လို့ ကြောင်ပြီးကြည့်နေတဲ့ မေဇင့်အနားကို မျက်တောင့်နီ လူမိုက်အထာဖြင့် တစ်လမ်းချင်း လျှောက်သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို အုပ်နံရံမှာမြှောက်လို့ ဆွဲကပ်ထားလိုက်တာပေါ့…။

မေဇင့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ကိုငြိမ်းနှုတ်ခမ်းဖြင့် တေ့ကာ အနမ်းတစ်ချက် ပေးလိုက်တယ်။ ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သော ကိုငြိမ်းအနမ်းကြောင့် မေဇင့်ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမိနေယုံရှိသေး ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် သူ့လျှာကို စေ့နေတဲ့ မေဇင့်ပါစပ်ပေါက်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး တံတွေးနှင့် နှုတ်ခမ်းလျှာတို့ရဲ့ ကြမ်းတမ်းစွာ ရောနှောလုပ်ရှား ပွတ်သပ်နေရာမှ အသံများထွက်သည့်တိုင် kissiny ဆွဲပစ်လိုက်ပါရော….။ တစ်ယောက်လျှာ တစ်ယောက်ကလိလိုက် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို သွားလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေး ဆွဲကိုက်လိုက်နဲ့ နမ်းမိနေလို့ပေါ့။ ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်ကျလာတယ်။ ကိုငြိမ်းကို တင်ကြပ်စွာ မေဇင် ဖက်ထားရင်း ဘော်လီမပါတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီအောက်က သူမနို့တွေအပေါ် တအားဆွဲဖိထားလိုက်မိတယ်။

တရိတ်ရိတ် တက်လာတဲ့ ခံစားမှုဖီလင်တွေကြောင့် မေဇင့်နို့သီးခေါင်းလေးများ မာတောင်လာပြီး ကိုငြိမ်းရင်ဘတ်ကို သွားထောက်လို့နေပါရော။ နိ့သီးခေါင်း အရသာကြောင့် ကိုငြိမ်း မေဇင့်ကို အနမ်းမိုး ရွာတာရပ်ပြီး မေဇင့်အပေါ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ဖြုတ်နေလေရဲ့။ ပြူးထွက်လာတဲ့ မေဇင့်နို့အုံကိုကြည့်လို့ မေဇင့်မျက်နှာကိုလည်း တစ်ချက်ပြန်ကြည့်လိုက်ရာ ကိုယ်ကြိုက်သလို လုပ်နိုင်ပါတယ်နော်လို့ အထာပေးတဲ့ အပြုံးကောက်လေး တစ်ခုကို မေဇင့်မျက်နှာကနေ ထွက်ကျလာတာပေါ့။ ကိုငြိမ်းရဲ့လက်တစ်ဖက်က မေဇင့်နို့တစ်လုံးပေါ် အုပ်ကိုင်လို့ ခပ်ဖွဖွညစ်ပေးရင်း ကျန်တစ်လုံးကိုတော့ ပါစပ်နဲ့ ကုန်းစုပ်လိုက်တယ်…။

“ အင်း…အင်…. အားးးးး….. ကို…… အင်း… အ.. အင်”

ဆိုတဲ့ ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လို့လာရော မေဇင့်ပေါင်တွေ တဖြည်းဖြည်းကားသွားပြီး ကိုငြိမ်းရဲ့ လွတ်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို လှမ်းယူကာ သူမပေါင်ကြားအတွင်း ဖိကပ်ပေးထားလိုက်ပါရော။ ကိုငြိမ်းလက်က မေဇင့်ညဝတ်ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်ပြီး အမွေးအုပ်အုပ်နဲ့ အရည်တွေစိုလို့နေတဲ့ မေဇင့်အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းပွတ်ပေးနေတယ်…။

“ အင်း … အား…. ကို… ကို…. ကောင်းတယ်….. အင်း… အင်”

မေဇင့် ပါစပ်လေးအတွင်းမှ ညည်းသံတွေ အဆက်မပြတ် ထွက်လာရင်း ကိုငြိမ်းကလည်း ပွတ်ပေးနေတာကို အရှိန်တင်လို့ အမြန်ပွတ်လိုက် နို့စို့လိုက်နဲ့ မေဇင့် ညည်းသံတွေ အသက်ရှူသံတွေကလည်း တစ်ခန်းလုံးကိုပြည့်လို့။ မေဇင်ကလည်း ကိုငြိမ်း လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတဲ့ စည်းချက်အတိုင်း သူမအဖုတ်လေးကို ကော့ကော့ပေးရင်း အားကြိုးမာန်တက်ပါပဲ..။

“ အား….အင်…အား…အားးးးးးးးးးးးးးးးးးး……”

ဆိုပြီး အရုပ်ကြိုးပြတ် မေဇင် တစ်ချီပြီးသွားတာပေါ့။ ကိုငြိမ်းလက်တစ်ခုလုံး မေဇင့်အဖုတ်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲလို့။ မေဇင်ပါစပ်မှ အက်သံလေးဖြင့်

“ ကျေးဇူးပါပဲ ကိုရယ်။ မေလေ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ် ၃ နှစ်အတွင်း ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ အရသာမျိုး မေဇင် မရခဲ့တာကြာပြီ… သိလား… ကိုရယ်…။ ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ…။ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး မေဇင့်အနားမှာ ကိုငြိမ်း နေပေးနိုင်မလား…. ဟင်။ ကိုအောင်မင်းက မနက်ဖြန်မှ မန္တလေးက ပြန်ရောက်မှာ။ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးရော တစ်ညလုံးပါ မေဇင် ကိုငြိမ်းကို ချစ်ပါရစေကွာ”

မေဇင့်အဖုတ်ကို ကိုင်ထားသော လက်ကို ကိုငြိမ်း ပြန်ဆွဲယူလိုက်ပြီး လက်တွင်ပေနေသော သုတ်ရည်နှင့် ချော်ဆီများ ရောနောနေသော မေဇင့်၏ အဖုတ်ရည်များကို လျှာနှင့်ယက်ရင်း

“ အင်.. ကိုဒီနေ့ မေဇင့်အိမ်မှာ အချိန်ကုန်ဖို့တော့ စိတ်မကူးထားဘူး…။ ဒါပေမဲ့ ကို မေဇင့်ကို မငြင်းတော့ပါဘူး…။ ကိုလည်း မေ့ကို ချစ်လို့မဝသေးဘူး… ဟဲဟဲ ”

လက်ချောင်များရှိ မေဇင်၏ သုတ်ရည်များကို ယက်နေရင်း စကားပြောနေသော ကိုငြိမ်းရဲ့ အမူအရာကို မေဇင် ကြည့်ရင်းမှ ရင်ထဲတွင် တဏှာမီးများ ပြန်လည်လောင်ကျွမ်းလို့ လာပါတယ်။ မေဇင့်အဖို့ တစ်ခါပြီးသွားတာတောင် ၁ မိနစ်မပြည့်သေးဘူး ထပ်ပြီးတောင်းနေတော့ တော်တော်နှာကြီးတဲ့ မိန်းမလို့ ကိုငြိမ်း ယူဆမိရင် ယူဆမိပါမယ်။ ဒါမေမဲ့ သူမရဲ့ နှစ်နဲ့ချီလို့ ကြာအောင် ပြည့်စုံမှုမရှိတဲ့ သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဘာမှပြောစရာ မရှိပါဘူး။ ဒါ ဘယ်သူ့အပြစ်လဲ လင်တော်မောင်ရဲ့အပြစ်ပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ဒါနဲ့ ကိုငြိမ်းလက်များကို လျှာဖြင့်ယက်နေရင်း မေဇင့်မျက်နှာကို တည်ကြည်သော မျက်လုံးများဖြင့် တည့်တည့်ကြည့်ရင်း…

“ ကိုယ် တစ်ခုပြောချင်တယ် မေ…။ ဒီလိုပဲ ကိုအောင်မင်းက ဆက်ပြီး မေ့ကို နားမလည်းနိုင်သေးဘူးဆိုရင်… ကို… မေ့နားမှာ အချိန်ပြည့် တာဝန်ယူပေးချင်တယ်ကွာ… နော်…။ ဒီလောက်ချောပြီး အရသာရှိတဲ့ မိန်းမကို သူမို့လို့ ဂရုမစိုက်တယ်…”

ကိုငြိမ်း မြေခွေးအပြုံး တစ်ချက်ပြုံးရင်း မေဇင့်အား ပြောရာ…

“ အို ကိုငြိမ်းရယ်။ အဲဒီလူကြီး မေဇင် ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ဒီတသက် သိနိုင်တော့မယ် မထင်ဘူး.. ခစ်.. ခစ်”

ကိလေသ မာယာဖြင့် ဆွဲဆောင်မှုအားကောင်းပြီး လမ်းဘေး အပြတ်မယ်တို့၏ ကျေနပ်အားရသော အပြုံးတစ်ပွင့်ကို ပြုံးရင်း မေဇင်တစ်ယောက် သူကိုယ်သူ သဘောကျလို့ တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်နေတော့တယ်။ ရယ်နေရင်းက

“ သူ မေဇင့်ကို ကိုငြိမ်း အခုလို ဖြည့်ဆည်းပေးပုံမျိုးနဲ့ မေဇင်ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင်မှ မေဇင့်အချစ်တွေ သူ့အတွက် မရှိနိုင်တော့ပါဘူး ကိုရယ်…။ မေဇင် ကို့ကို အရမ်းချစ်နေမိပြီ.. သိလား ကို”

မေဇင်၏ ချွဲပျစ်သော စကားများကို ကိုငြိမ်း နားထောင်နေရင်မှ မေဇင့်အဖုတ်အတွင်းသို့ ပြန်နိုက်ကာ အုံထနေသော အဖုတ်မွေးအုံအုံလေးအား ဆွဲဆောင့်လိုက်သည်…။

“ အ…. ကိုဘယ်လိုလုပ်တာလဲ နာလိုက်တာကွာ….”

ဟု မေဇင် ပြောနေရင်းက

“ မေပဲပြီးသေးတာ။ ကိုငြိမ်းက ပြီးသေးတာ မဟုတ်ဘူး …။ ကို..မေ့ကို လုပ်ချင်တယ်ကွာ ”

မေဇင်တစ်ယောက် ကိုငြိမ်းစကားမဆုံးသေး ကိုငြိမ်းအုပ်မိုးထားသော ရင်ခွင်ထဲမှ ပြေးထွက်လိုက်ရင်း
ဆိုဖာရှိရာသို့ တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်သွားရာ မေဇင့်လမ်းလျှောက်ပုံကို ကိုငြိမ်း ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး မျက်လုံးကျွတ်ထွက်မတတ် လိုက်ကြည့်နေလေရဲ့။ ခြေလှမ်းများကို တစ်လမ်းချင်းလျှောက်လို့ ဆိုဖာရှိရာသို့ သွားနေသော မေဇင့်လမ်းလျှောက်ပုံမှာ ကိုငြိမ်းအဖို့ သွေးပျက်မတတ် ဆွဲဆောင်မှုရှိသောကြောင့် ကိုငြိမ်းရင်ဘတ်ကြီးများမှာ တဒုတ်ဒုတ် တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ရမ္မက်မီးဖြင့် အပူပေးထားသော ကာမသွးများကလည်း ဆူပွတ်လို့နေတာပေါ့။ ကိုငြိမ်းလည်း မျက်တောင်မခတ်ပဲ မေဇင့်နောက်ကျောအလှကို ငေးမောမှင်သက်မိနေရင်း မေဇင်မှာ အနည်းငယ်ဝသယောင်ရှိပေမဲ့ သာမန်ယောကျာ်းသား တစ်ယောက်အဖို့ အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ ကိုယ်လုံးအချိုးအစား ရှိသူလေးပါ။

ဆိုဖာနားကိုရောက်သွားတော့ မေဇင်တစ်ယောက် ခါးပေါ်ရှိ ညဝတ်ဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးလေးအတွင်းသို့ လက်ချောင်းလေးများ ထိုးချိတ်ကာ ဘောင်းဘီလေးကို တဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ဆွဲချွတ် လိုက်တော့တယ်…။ ဖြူဖွေးနုအိနေသော ဖင်လုံးလုံးလေးသည် ကိုငြိမ်းမျက်လုံးတွေကို ပြာဝေသွားအောင် လုပ်လိုက်သလို ဘောင်းဘီးအား ချွတ်ပြီး ဆိုဖာရှိရာကို လက်ထောက်လိုက်ကာ ဖင်ကြီးအား ကိုငြိမ်းဘက်သို့ လှည့်ပေးပြီး ကုန်းပေးထားတာကြောင့် ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ အဖုတ်မွေးများနှင့် ရောနေသော အဖုတ်ဖြူဖြူအတွင်းမှ အနီရောင် အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများ ပွင့်အာ၍လာတော့တယ်။

ကိုငြိမ်းလည်း မေဇင့် ဖင်ဖြူဖြူအနောက်သို့ ကပ်သွားပြီး ဘောင်းဘီအတွင်းမှ ထိုးထောင်ထွက်နေသည့် သူ၏လီးကြီးဖြင့် သွားထောက်ကာ စ၍ညောင့်ပေးနေ၏။ လက်များကလည်း မေဇင့်အင်္ကျီအောက်သို့ လျှိုလို့ နို့သီးလုံးများအား အစုံလိုက် ဆွဲညစ်ကာ အနောက်မှတေ့ရင်း ပုံမှန်လေး ညောင့်ညောင့်လို့နေတော့ မေဇင်ကလည်း သူ့ဖင်ကို ကိုငြိမ်းရဲ့ ညောင့်ချက်တွေအတိုင်း ကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့…။

အဲလို တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကော့ရင်း ညောင့်ရင်းဖြင့် မေဇင် ကိုငြိမ်းဘက်သို့ လှည့်ကာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်တော့တယ်…။ မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်တွင် ထိုးထွက်နေသော ကိုငြိမ်းလီးကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ ပြန်ပွတ်ပေးနေလေရဲ့။ ပွတ်ပေးရင်း ကိုငြိမ်း ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ရာ သွေးကြောအမြှင်များဖြင့် အဖုဖုအထစ်ထစ် ညီညာပြန့်ပြူးခြင်း မရှိသော ကိုငြိမ်းလီးကြီးသည် မေဇင့်မျက်နှာရှေ့တွင် တရမ်းရမ်းဖြင့် မာန်ဖီနေတော့တယ်။ မေဇင့်ပါစပ် အနည်းငယ်ဟသွားပြီး ကိုငြိမ်းမျက်နှာလေးကို အံ့သြသော အမူအရာဖြင့် မော့ကြည့်ကာ

“ ကိုရယ်… ကို့ပစ္စည်းကြီးက ကြီးလိုက်တာ။ ကိုအောင်မင်း ပစ္စည်းနဲ့များ ရေနဲ့ဆီလိုကို ကွာတာပဲ…”

ကိုငြိမ်း မေဇင့်ကို အပေါ်မှ ပြန်ပြုံးပြသည်။ ကိုငြိမ်းကို ပါစပ်အဟောင်းသားလေးနဲ့ ကြည့်ပြီး ပြောနေသော မေဇင့်ပါးစပ်လေးသည် ကိုငြိမ်းရဲ့ လီးထိပ်ကို အနမ်းလေးတစ်ချက် ပေးလိုက်စဉ်…

“ အို… မေရယ်။ အဲလိုလုပ်ဖို့ မလိုပါဘူးကွာ… ထပါနော်.. ”

မေဇင်က ကိုငြိမ်းကို ပြန်မော့ကြည့်၍

“ ကို… မေဇင့်ကိုချစ်ရင်… အဲ့လိုစကားမပြောနဲ့ကွာ…”

ဟု ကိုငြိမ်းကို ပြန်ပြောရင်း လီးကြီအား ပါစပ်ပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ အတင်းထိုးထည့်ကာ ကိုငြိမ်းကို စလွေပါတော့တယ်။ ကိုငြိမ်းလည်း မေဇင့်စုပ်ချက်တွေအောက်မှာ မျက်ဖြူလေးစိုက်ရင်း..

“ အား…. အား… မေ… အားး…. ရှီးး… အား.. ရှီး.. ကောင်း… လိုက်… တာ မေရယ်… အား”

ကိုငြိမ်း ကောင်းကင်ဘုံရောက်နေသလား မှတ်တယ်။ မေဇင်ကလည်း အောက်ကနေ တပလွတ်.. ပလွတ်.. ပလပ်.. ပလပ်နဲ့ ကြေးစား ဖာသည်အလား အောင့်မေ့ရအောင် ပလွေအတော်ထူးချွန်တဲ့ သူပဲ…။ မေဇင်တစ်ယောက် မှုတ်ရင်းစုပ်ရင်းကနေ အပေါ်ကိုမော့ကြည့်တော့ ကိုငြိမ်း အရမ်းကို ဖီလင်တွေယူရင်း မေဇင့်ကို ကြည့်နေတယ်။ မေဇင်လည်း ကိုငြိမ်းကို ဖာပြုံးလေးတစ်ချက် ပြန်ပြုံးပြရင်း နှစ်ယောက်သား အရမ်းကိုကောင်းလို့ ကမ္ဘာကြီးကို မေ့နေကြတာပေါ့။ ကိုငြိမ်း အတွေးထဲမှာတော့ မေဇင်တစ်ယောက် ဒီလောက်ကောင်းအောင် ဘယ်လိုများ သင်ယူထားသလဲပေါ့။ ကိုအောင်မင်းနဲ့တော့ မဖြစ်နိုင်။

တကယ်တော့ မေဇင် ယခုလို အပြုစု ကျွမ်းကျင်နေချင်းမှာ အိမ်မှာ ကိုအောင်မင်း ပန်းဆိုးတန်းက ဝယ်ဝယ်ပြီး ကြည့်နေကြ အပြာဇာတ်လမ်းများရဲ့ ကျေးဇူးတွေလို့ ပြောရမယ်…။

“ အ.. မေ… အား… မေဇင်… ကို.. အရမ်းပြီးချင်နေပြီး… အ… အားးးးးးးးးးး ”

အနှစ်နှစ် အလလ စုထားသော ကိုငြိမ်းရဲ့သုတ်တွေ မေဇင့်ပါစပ်ထဲကို ရေပိုက်ခေါင်း ဖွင့်ချလိုက်သလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်ပါရော…။ သုတ်ရည်တွေနှင့် ပြည့်နေတဲ့ မေဇင့်ပါစပ်ကြီး ဖောင်းကားလို့နေတော့တယ်။ ကိုငြိမ်းလည်း မေဇင့်ခေါင်းလေးကို ပွတ်လို့…။

“ အွတ်.. အင်းးးး ”

ပါစပ်ထဲက သုတ်ရည်အားလုံး မေဇင်တစ်ယောက် မျိုချလိုက်ပါပြီ…။ ကိုငြိမ်း မေဇင့်ကို အံ့သြနေတော့တာပေါ့….။

“ မေ.. ဘာလို့မျိုချလိုက်တာလဲ မရွှံမရှာနဲ့ကွာ ”

မေဇင် ကိုငြိမ်းကို ဘာမှပြန်မပြောနေတော့ဘူး။ သူ့လုပ်ရပ်ကို အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်လို့ ပြုံးနေလေရဲ့။ ကိုငြိမ်း မေဇင့်ခေါင်းကို အသာအယာလေး ပွတ်ရင်း.

“ ဒီမနက်ကတော့ ဖြတ်သန်းခဲ့ဖူးတဲ့ မနက်ခင်းတွေထဲမှာ ကျက်သရေအရှိဆုံးနဲ့ အရသာအရှိဆုံး မနက်လေးပဲ မေ.. ”

ဟု နှုတ်မှရေရွတ်ရင် မေဇင့် အပြုအစုပေါ် ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်လို့နေတာပေါ့။ ဒူးထောက်ထားသော မေဇင်တစ်ယောက် ပြန်ထရပ်ပြီး ကိုငြိမ်းကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်ကာ

“ ဒါပေမဲ့ မေ့အတွက်တော့ မဟုတ်သေးဘူး ”

လို့ပြောရင်း ကိုငြိမ်း အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း စဖြုတ်နေလေရဲ့။ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ပြီးသော ရှပ်အင်္ကျီကိုချွတ်၍ စားပွဲပေါ်သို့ ပစ်တင်လိုက်ပြီး ဒူဆစ်အထိ ကျွတ်ကျနေသော စတိုင်ပန်ကို ချေထောက်ဖြင့် ထိုးချွတ်ကာ ဘေးတစ်နေရာသို့ ကန်ထုတ်လိုက်တယ်။ ကိုငြိမ်လည်း မေဇင့်ကို ပြုံးကြည့်ရင်း

“ ဒီကောင်မလေး တော်တော်ဆိုး ”

လို့ပြောပြီး မေဇင့်ပါးလေးကို တစ်ချက် နမ်းလိုက်ပါတယ်။ အင်္ကျီဗလာဖြစ်နေသော ကိုငြိမ်း၏ ရင်အုပ်များ ဗိုက်သားရှိ အရစ်လိုက် အရစ်လိုက်ဖြင့် မာတောင်ကျစ်လစ်ပြီး ယောကျာ်းပြီသသော ဘဲလ်လီသားများကို ကြည့်ကာ မေဇင်တစ်ယောက် သဘောခွေ့နေလေရဲ။ ကိုငြိမ်းမှာ ထိုကဲ့သို့ ဘဲလ်လီသားများ ရင်အုပ်ကားကားများ အရင်ကမရှိ။ ကိုငြိမ်း၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အရင်ကဆို ခွေးပစ်တဲ့ တုတ်သာသာရယ်။ နောက်ပိုင်း အရက်ဖြတ်ပြီးတော့ ဂျင်မှာ တစ်နှစ်လောက် ကစားထားသဖြင့် အချိုးအစား အလွန်ကျနနေသည့် ဘော်ဒီအလှကြီးကို မေဇင်သဘောကျလို့ နေတာပါ။ မေဇင်လည်း သူမအင်္ကျီများကို စချွတ်နေရင်း အတွေးတစ်ခု ဝင်လာတယ်။

“ အော်… ငါချွတ်လိုက်လို့ တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားရင် ကိုငြိမ်းရှေ့ ရှက်စရာကြီး ”

ဟုရမ္မက်ကြားက အရှက်တရားတွေ ရနေတယ်ဆိုပဲ။ အင်္ကျီလေးကိုချွတ်လို့ စားပွဲပေါ်သို့ ပစ်တင်လိုက်တယ်။ မေဇင် အနည်းငယ်စဉ်းစား၍ စိတ်ထင့်နေသည်ကို ကိုငြိမ်း သတိထားမိလိုက်တော့ မေဇင့် အနောက်သို့သွားပြီး မေဇင့်၏ ပုခုံးများပေါ်သို့ လက်ကို တင်ချိတ်ထားလိုက်တယ်။

မေဇင်လည်း သူ့လက်များဖြင့် ကိုငြိမ်း၏ခေါင်းကို လက်ပြန်လှမ်းကိုင်ကာ အလွန်ဆွဲဆောင် အားကောင်းသော position တစ်ခုကို အတူတူ ပိုစ့်ပေးလျက်သား ဖြစ်နေကြတာပေါ့။ ကိုငြိမ်းလက်များ မေဇင့်ပုခုံးပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွားပြီး နို့လုံးများ နှားအရောက်တွင်တော့ လက်ချောင်း လက်ထိပ်လေးများဖြင့် မေဇင့်နို့အုံ ဘေးခြမ်းများအား ဖွဖွကုတ်လို့ ပွတ်ဆွဲပေနေလေရဲ့…။ ဆက်ပြီး လက်များကို ဖြည်းဖြည်းလျှော့ချကာ မေဇင့်ခါးရှိ ညဝတ်ဘောင်းဘီမျှော့ကြိုးများအတွင်း လက်နိုက်ကာ မေဇင့်ညဝတ်လေးကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်တယ်။ ကိုငြိမ်းလက်များ မေဇင့်ညဝတ်လေးကို အပေါ်မှ ညင်သာစွာ ဆွဲချနေရင်း သူ၏နှုတ်ခမ်းများဖြင့် မေဇင့်လည်တိုင်လေးမှစလို့ ကျောပြင်တင်ပစုံအထိတိုင်အောင် ဖွဖွလေးနမ်းကာ ဆင်းသွားပြီး ဘောင်းဘီလေးကိုလည်း အောက်သို့အဆုံး ဆွဲချကာ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး သူနမ်းခဲ့တဲ့ လမ်းကြောင်းအတိုင်း နမ်းရင်း ပြန်တက်သွားပြန်တယ်။

ကိုငြိမ်း၏ ပူနွေးသော တံတွေးရည်များ အရသာကို မေဇင်ခံစားရင်း အိမ်နံရံအား လက်ဖြင့်ထောက်ကာ ကိုငြိမ်း၏ နှုတ်ခမ်းများ ကျောပြင်အတွင်းသို့ ဆူးဝင်သွားမတတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းစေလိုသည်ကို အချက်ပြသောအနေဖြင့် ကိုငြိမ်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို သူမကျောပြင်နှင့် ပြန်၍ တွန်းတွန်းပေးလို့နေတယ်။ တဆက်တည်း မေဇင့်လက်များက သူမနို့နှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင်ထားသော ကိုငြိမ်းလက်ပေါ်သို့ ထပ်၍ အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူမနို့ကို သူမ အားရစွာ ညစ်ချေနေလေရဲ့။ မေဇင့်ကျောပြင်ကို ကိုငြိမ်း ပုဇွန်တုပ်ကွေးပုံ အနေအထားမျိုးဖြင့် နောက်မှသိုင်းဖက်ထားပြီး သူ့လိင်တံကြီးကိုလည်း မေဇင့်ဖင်နှစ်ခုကြားသို့ ထိုးထည့်ကာ ညောင့်ညောင့်လို့ နေပါတော့တယ်။

ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် မေဇင့်စအိုနဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် ပွတ်ဆွဲ ဆွဲရင်းက ကိုငြိမ်း လိင်တံကြီးမှာ ပိုပိုပြီး တောင့်တင်းလာသည်ကို မေဇင် သတိထားမိနေတယ်။ သူမလည်း အလိုက်သင့် ဖင်လုံးလုံးလေးကို ကိုငြိမ်းညောင့်နေသော စီးချက်အတိုင်း ကော့ကော့ပေးရင်း မျက်လုံးများကလည်း မှေးစင်းလို့ပေါ့။ မေဇင့်တွင်းဝမှ ထွက်ယိုကျလာသော ချောဆီများဖြင့် ကိုငြိမ်းလီးကြီးမှာ စိုရွှဲလို့နေတာပေါ့။ ဒါနဲ့ လီးထိပ်ဒစ်လုံးကို အဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း ဖြည်းဖြည်းစ၍ ကိုငြိမ်း ချော့သွင်းနေစဉ်…

“ ကို… အ.. ဖြည်းဖြည်းထည့်နော်…။ ကို့ပစ္စည်းကြီးက မေ အခုလက်ရှိသုံးနေတဲ့… ကိုအောင်မင်း ပစ္စည်းထက် ၅ ဆ ၆ ဆလောက် ပိုကြီးတယ်…ခစ်..ခစ်…။ မေဇင်လည်း မလုပ်ရတာ ကြာပြီဆိုတော့လေ…။ ဖြည်းဖြည်းတွင်းနော် ကို ”

ဟု ဆိုကာ ကိုငြိမ်းအား သမင်လည်ပြန် ကြည့်ရင်းက ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။ ကိုငြိမ်း အသာအယာ ချော့လို့ တွင်းနေရာမှ ဖက်ကိုင်ထားသော သူ့လက်လေးများကို မေဇင့်နို့လုံးလေးများမှ လွှတ်ကာ နောက်အနည်းငယ်ဆုတ်ပြီး မေဇင့်နောက်ပိုင်အလှကို အကဲခတ်နေလေရဲ့…။ အင်… ဟုတ်ပြီ။ ဝိတ်လည်း တော်တော်ကျသွားပြီ…။ ဖင်လုံးလေးတွေကလည်း လခြမ်းလေးတွေ ကြနေတာ။ လှလိုက်တာ မေရယ်လို့ ကိုငြိမ်းစိတ်ထဲ ပြောနေမိသည်။

ကော့ထားတဲ့ မေဇင့်ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖြူဖြူလေးများ အတွင်းတွင် နီရဲရဲ အတွင်းသားလေးများ ပြူထွက်နေသည်။ ကိုငြိမ်းစိတ်တွေ လုံးဝထိန်းလို့ မရတော့တဲ့အဆုံး လီးကြီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ မေဇင့်အဖုတ်ဝသို့ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းထပ်သွင်းပြန်ရာ မေဇင်လည်း အလိုက်သင့်ပင် သူမဖင်ကို နောက်သို့ အနည်းငယ် ပြန်တွန်းပေးလိုက်၏။ ယောကျာ်းရှိသော်လည်း လိင်တံသေးငယ်တဲ့ ယောကျာ်းကြောင့်လား လိင်ဆက်ဆံမှု သိပ်မရှိလို့လားမသိ မေဇင့်အဖုတ်ဝသည် ကိုငြိမ်း၏ ဒစ်ထိပ်လေးပင်ရှိသေးသည် အနည်းငယ် ကြပ်နေသဖြင့် ရှေ့ဆက်တွင်းရန် နည်းနည်းခက်လို့နေသည်။ ကိုငြိမ်းဒစ်ကို ပြန်ထုတ်ပြီး ထပ်တခါ ပြန်သွင်းကြည့်တယ်။

သွင်းလိုက်တိုင်း မေဇင့်ပါစပ်မှ တအင်းအင်းနဲ့ နာကျင်လို့ အသံများ ထွက်ထွက်လာတယ်။ နောက်ဆုံး ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် မေဇင့်နာကျင်မှုကို မထောက်တော့ပဲ တဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ…

“ အား…… ကို”

ဟူသော မေဇင်၏ အော်သံသည် အိမ်ရှေ့ လူသွားလမ်းကပင် ကြားနိုင်လောက်အောင် ပေါ်ထွက်လာတော့တယ်….။ ကိုငြိမ်းလီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးနေပြီ။ ကိုငြိမ်းရဲ့ လိင်တံကြီးကတော့ မေဇင့်အဖုတ်နှင့် တိုင်းလုပ်ထားသလား အောင့်မေ့ရအောင် အဖုတ်နဲ့တုတ်က အလွန့်ကို လိုက်ဖက်ညီတယ်။ ပြောရရင် ကွန်ဒုံးထဲ ဘယ်လိင်တံစွပ်စွပ် ချောင်မနေပဲ ကြပ်ကြပ်လေး ကွက်တိ ဖြစ်နေသလိုပေါ့….။

မေဇင်တစ်ယောက် ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးရင်း ကိုငြိမ်းလိင်တံကြီး အဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ အရသာကို မျက်လုံးလေးမှိတ် ပါစပ်လေးဟလို့ မိန့်မိန့်ကြီး ခံစားနေပါရော။ ဘယ်တုန်ကမှ မတွေ့ဖူးတဲ့ လိုးဆောင့်ချက်တွေက မေဇင့်အဖို့ ကောင်းကင်ဘုံပဲ ရောက်နေလား… ကမ္ဘာပဲပျက်နေလား မသိ။ ဧည့်ခန်းတစ်ခုလုံးတွင် မေဇင့်ညည်းညူသံ

“ အင်း… အင်း… ရှီးးး… အင်း… ကို…… ချစ်တယ်…. အင်း… အား… ကိုရယ်.. ကောင်းတယ်…. အင်း….”

အသံများနှင့်…

“ ဗလွတ်…ဗလွတ်..ပြွတ်ပြွတ်…”

ဟူသော အရည်များရွှမ်းနေသော မေဇင့်အဖုတ်အပေါက်ဝလေးကို ကိုငြိမ်းငပဲကြီး ဝင်တိုင်းထွတ်တိုင်း ထွက်ထွက်လာတဲ့ ကာမစက်ရက်သံများဟာ တစ်အိမ်လုံး ညံစီလို့နေတယ်။

ကိုငြိမ်း ပထမ မေဇင့်ကို ပုံမှန်အထုတ်အသွင်း လုပ်ရာမှ တဖြည်းဖြည်း အစွမ်းကုန်ကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ မေဇင်လည်း လွှတ်လပ်စွာပဲ အော်ညည်းလိုက်၊ တိုးတိုးလေး ညည်းလိုက်ဖြင့် နှစ်ယောက်သား ပြည့်ဆုံးခြင်းရှိရာ ကာမပန်းတိုင်ကို တက်ညီလက်ညီ ချီတက်လို့ပေါ့။ ဒီအချိန် ကိုအောင်မင်းများ ပြန်လာလို့ကတော့ မတွေးရဲစရာ….။

“ အား……… အ… အ… အားးး… ”

ဟူသော သံဆွဲလေးဖြင့် မေဇင့်အခေါင်းထဲတွင် မေဇင် ရေကန်ဖောက်ချလိုက်လေပြီ။ ကိုငြိမ်းကတော့ မပြီးသေး။ ကိုငြိမ်းလည်း အလွန်ပြီးချင်နေပြီ…။

“ ဗွက်..ဗွက်…ဗွက်..ဗွက်…ဗွက်”

အရှိန်ကုန် မေဇင့်အား ခါးမှကိုင်ကာ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းဖြင့် လိုးရင်း လိုးရင်း……

“ မေ…မေ..မေ…..အား…အ…အ…..”

ဆိုသော အက်သံရှရှလေးဖြင့် မေဇင့်အဖုတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ မေဇင်တစ်ယောက် မှီထားသော နံရံမှလွတ်ကာ ကိုငြိမ်း၏ မထုတ်ရသေးသော လီးတန်းလန်းဖြင့် ဆိုဖာပေါ်သို့ မှောက်ရက်လေး ပစ်လဲလိုက်တယ်။ ကိုငြိမ်းလည်း လီးတန်းလှန်းဖြင့် မေဇင့်အနောက်မှတက်၍ မှောက်နေလိုက်တော့တယ်။

ချစ်သူနှစ်ဦး အဆင်ပြေစွာပဲ တစ်ချိန်က အလွန်ရောက်လိုခဲ့သော ကာမပန်းတိုင်ကို အတူတူ ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ ရောက်ရှိလို့သွားပါတယ်။ ကိုငြိမ်းကတော့ မှောက်လျက်အနေအထားနဲ့ မေဇင့်ကျောပြင်တွေ လည်တိုင်လေးတွေ ဂုတ်သားလေးတွေကို ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းလို့နေတယ်။ မေဇင်ကလည်း လက်နောက်ပြန်ပြီး ကိုငြိမ်းဆံပင်တွေကြားထဲ လက်ချောင်းလေးတွေ ထိုးထည့်ကာ ဆံပင်တွေကို တယုတယ ပွတ်ပေးလို့နေလေရဲ့..။

“ ကို… ကို့ကိုတော့ မေဇင် အရမ်းချစ်သွားပြီကွာ…။ မေဇင့်ကို တသက်လုံး… ဒီလိုပဲ ချစ်ပေးပါလား ကို… နော်”

“ မေရယ် ကိုအောင်မင်း သိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…”

“ ဘာဖြစ်လဲ သိတော့။ သူ့ကိုကွဲပြီး ကို့ကို ယူလိုက်မှာပေါ့…”

နတ်ဆိုးတစ်ကောင်၏ ကျေနပ်နေသော အပြုံးလေးဖြင့် ကိုငြိမ်းအားပြောစဉ် တစ်ဖက် အိပ်ခန်းအတွင်းမှ ကစ်ကစ်လေး တဝါးဝါးနဲ့ ငိုချလိုက်သောအသံ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်…။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင် (စ/ဆုံး)

လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ပွမ်….ပွမ်….”

“ လာပြီ….လာပြီ..”

“ ကျွီ……….”

အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြားရပြီး မမြလေး၏ အသံနှင့်အတူ လမ်းလျှောက်သွားသံ၊ အိမ်တံခါးဖွင့်သံတို့ကိုတစ်ဆက်တည်း ကြားလိုက်ရသဖြင့် အိပ်မောကျနေသော ကိုလင်းတစ်ယောက် အိပ်ရာမှ လန့်နိုးသွားရသည်။

ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ သိချင်သဖြင့် အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာဟ၍ ကြည့်လိုက်ရာ အထုပ်အပိုးများနှင့် အိမ်ရှေ့ထွက်သွားသော ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် တံခါးကို အသာပြန်စေ့ထားလိုက်သည်။

ညက ကိုလင်းတစ်ယောက် အတော်ညဉ့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်သဖြင့် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ယခုကဲ့သို့ ခရီးသွားမည်ဆိုတာ မသိလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုလင်းရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းသလိုလိုဖြစ်သွားရပြီး ဟာတာတာ၊ ဆာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားကို ကြည့်ပြီး မနာလိုဝန်တိုစိတ်များကလည်း ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် သူ၏စိတ်ထဲမှ ဤသို့ဤပုံဖြစ်နေသည်များကိုကား ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအနေဖြင့် သိချင်မှ သိပေလိမ့်မည်။ ယခုကဲ့သို့ ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အတူသွားအတူလာ၊အတူစား အတူအိပ်ကြသည်ကို ကြည့်မိတွေးမိတိုင်း ကိုလင်းရင်ထဲမှာ သဝန်တိုစိတ်၊ ဝမ်းနည်းစိတ်၊ ယူကျုံးမရစိတ်၊နှမျောတသ စိတ်များ အမြဲတမ်းဖြစ်မိရသည်။

ဘယ်သူ့ကို တိုင်တည်ပြီး၊ ဘယ်သူ့ကို ပြောလို့ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်ပုံချရမည် ဆိုတာတော့ ကိုလင် မဝေခွဲနိုင်ဖြစ်ရသည်။ ကိုလင်းစဉ်းစားနေသည့် အချိန်တွင် အိမ်ရှေ့မှ ကားထွက်သွားသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ကိုလင်းမှာ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်လျက် ပြန်လှဲနေလိုက်ပြီး နဖူးပေါ် လက်တင်လျက် စဉ်းစားခန်း ဝင်နေလိုက်သည်။

ကိုလင်းနှင့် ကိုစိုးမြင့်တို့က ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူတတွဲတွဲ နေခဲ့ကြသည့် ငယ်သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်သည်။

ဆယ်တန်းအောင်ပြီး အလုပ်များ ဝင်ကြချိန်တွင်မတော့ ကိုစိုးမြင့်က စိုက်ပျိုးရေးရုံးမှာ အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုလင်းက တရားရုံးမှာ အလုပ်ဝင်ပြီး စာရေးအလုပ်ကို လုပ်ခဲ့သည်။ ကိုလင်းက အိမ်ထောင်မရှိသော လူပျို ဖြစ်ခဲ့သည်။

ကိုစိုးမြင့်ကတော့ လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့်ကမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ ဘဏ်ရုံးတွင် အလုပ်လုပ်နေသော မမြလေးနှင့် ဖြစ်သည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ အိမ်ထောင်ကျချိန်တွင် နေထိုင်စရာအိမ်က အဆင်သင့်မရှိသေးသည့် အတွက် ကိုလင်းအိမ်တွင် လာရောက်နေထိုင်သည်။ ကိုလင်းကလည်း သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးဖြစ်၍ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် လိုအပ်သော အကူအညီများ ပေးသည့်အနေဖြင့် အိမ်ပေါ်ခေါ်တင် ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားလည်း ကိုလင်းအိမ်မှာ သဘောကျ နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ ကိုလင်းအိမ်မှာ မိဘများက အမွေပေးထားခဲ့သော အိမ်ဖြစ်ပြီး ၂၅ ပေ x ၆၀ ပေ ရှိ ခြံဝင်းကလေးထဲတွင် ပေ ၂၀ x ၄၀ ၊ ၃ ပင် နှစ်ခန်း တစ်ထပ်ပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေးကို ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ထပ် ပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေးကို အစပထမက ကိုလင်းတစ်ယောက်တည်း နေထိုင်သဖြင့် ဖြစ်သလိုပင် နေခဲ့သော်လည်း ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အိမ်မှာ လာနေမည်ဆိုတော့ အိမ်ကို ပြန်လည် ပြင်ဆင်မွမ်းမံခဲ့ရသည်။

အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် ဘုရားခန်းကို တစ်ဆက်တည်း ထားပြီး၊ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းကို သုံးထပ်သား နံရံဖြင့် ခန်းစီးကာရံ ဖွဲ့ထားလိုက်သည်။ နောက်ဖက်တွင် မီးဖိုခန်းကလေး ထားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းမှ ဘုရားခန်းနှင့် ကပ်လျက် အခန်းကို ကိုလင်းကယူပြီး အတွင်းခန်းကို ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် ပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်၍လည်း အားနာနာဖြင့် အိပ်ခန်းဖွဲ့ပေးထားရသော်လည်း အိမ်ကလေးက ကျဉ်းနေသဖြင့် စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ဘာကြောင့်လည်း ဆိုတော့ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် အမြန်ဆုံး အခန်းဖြစ်အောင် ဖွဲ့ပေးရသဖြင့် ကိုလင်းနှင့် ကိုစိုးမြင့်တို့ အခန်းမှာ သုံးထပ်သား ပါးပါးလေးကိုသာခံပြီး ကာထားရသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်တို့ အိပ်ခန်းမှ လှုပ်ရှားသံများကို ကြားကြားနေရသည်ဖြစ်၍ မိမိကိုယ်ကို မိမိ စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ စိတ်တိုင်းမကျသော စိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်သည့်အနေဖြင့် သုံးထပ်သားနံရံကို အပေါက်လေးများဖောက်လိုက်တော့သည်။

ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား မသိအောင်လည်း ကြံဖန်ရသေးသည်။ ဒီလိုနှင့် ကိုလင်းတစ်ယောက် စိတ်တိုင်းကျသွားရတော့သည်။ ကိုလင်းမှာ ယခင်က ထမင်းကို ဆိုင်မှာပဲ စားခဲ့သော်လည်း ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား ရောက်လာပြီး နောက်တွင်တော့ မမြလေး လက်ရာကို စားခဲ့သည်။ မမြလေးမှာ အိမ်မှုကိစ္စ နိုင်နင်းသလို အချက်အပြုတ်လည်း ကျွမ်းကျင်သည်။ ရုံးသမားများမို့ မနက်ဖက် ထမင်းချက်ကာ ထမင်းချိုင့်ကိုယ်စီ ထည့်ပေးသည်။ ညနေဆိုရင်တော့ သုံးယောက်ပေါင်း အတူတူ ထမင်းစားကြသည်။

ညဖက်ဆိုလျှင် ကိုလင်း အခန်းထဲဝင်ပြီး ရုံးအလုပ်တွေ လုပ်လေ့ရှိသည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် အခန်းနံရံများကို အပေါက်များ ဖောက်ပြီးပြီဆိုကတည်းက အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်လေတော့သည်။ ကိုလင်း အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်မှသာလျှင် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားမှာ စောစောအလုပ်ဖြစ်ကြမည် မဟုတ်လား။ အပေါက်မဖောက်ခင်အချိန်တုန်းကတော့ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား၏ လိင်ဆက်ဆံကြပုံများကို အသံဖြင့်သာ ကြားရသည်ဖြစ်၍ ကိုလင်းမှာ အားမရနိုင်ပဲ ဒုက္ခတွေ့နေရသည်။

အပေါက်များ ဖောက်ပြီးချိန်တွင်မတော့ တစ်မျိုးဒုက္ခ ရောက်ရပြန်သည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လိုးကြဆော်ကြသည်ကို တွေ့မြင်နေရသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးများ၊ မမြလေး၏ နို့အုံကြီးများ၊ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ တင်ပါးဆုံ ပြောင်ဝင်းအိအိကြီးများကို တွေ့မြင်ရပြီး မမြလေးကို လိုးချင်စိတ်တွေထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာနေရသည်။ မမြလေးကိုမှန်းပြီး မိမိဖာသာမိမိ ဂွင်းတိုက်ပြီး အကြောဖြေရတာ ညတိုင်းလိုလိုပင် ဖြစ်လာသည်။ မဖြစ်လို့ကလည်း ရမှမရတာလေ။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ ညားခါစဖြစ်သဖြင့် ညတိုင်းလိုလိုပင် လိုးကြဆော်ကြတာကို မြင်တွေ့နေရ၍ ဖြစ်တော့သည်။

ညတုန်းကလည်း ကြည့်လေ။ ကိုလင်းတစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုရှိ၍ ည ကိုးနာရီကျော်ကျော်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗွီကြည့်နေကြသည်။ ကိုလင်းမှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ကိုစိုးမြင့်နှင့် ခဏစကားထိုင်ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ မီးပိတ်ပြီး ခုတင်ပေါ် လှဲလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားမှာ တီဗွီပိတ်၍ အိပ်ရာဝင်လာကြသည်။ ထုံးစံအတိုင်းပင် လိုးကြဆော်ကြတော့မည်ဆိုတာ သိပြီးဖြစ်သဖြင့် ကိုလင်းက အပေါက်ဖွင့်ပြီး ချောင်းကြည့်နေသည်။

“ မြလေးရေ….. ကိုယ်တို့ လိုးကြရအောင်…”

“ ဟင်း…..တော်တော်ထနေတယ်….”

“ ဟုတ်ဖူးလေ….မြလေးကလဲ…. ကိုစိုးက လိုးချင်လွန်းလို့ ပြောတာပါ.. မြလေးက မခံချင်ဘူးလား…”

“ ဘွာတေး….ဘွာတေး….. မြလေးက ကိုစိုးကိုချစ်လို့ စတာပါ…ဟိုဖက်ခန်းက ကိုလင်းတောင် အိပ်သေးရဲ့လား လို့………”

“ ခပ်စောစောကပဲ ဝင်သွားတာ…အိပ်ရောပေါ့ မြလေးရာ…လာပါ…လိုးကြရအောင်…”

ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ အိပ်ခန်းထဲ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဝင်လာပြီး ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုစိုးမြင့် ပြောသမျှကို မမြလေးက ပြန်ပြောရင်း တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်ဆီကို လှမ်းလှမ်းကြည့်သည်ကို အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ကိုလင်း သတိထားမိလာသည်။ ကိုလင်းမှာ ချောင်းကြည့်နေရတာကို စိတ်ထဲမလုံသလို ခံစားလာရသဖြင့် ဆက်မကြည့်တော့ပဲ အိပ်ရာထဲ ပြန်လှဲအိပ်လိုက်သည်။

ကိုလင်းရင်ထဲတွင်လည်း တစ်ဖက်ခန်းကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ အပေါက်ကို မမြလေးက ရှာဖွေတွေ့သွားတာဖြစ်ပြီး သူတို့လိုးနေတုန်း ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေသည်ကို မမြလေး ရိပ်မိသွားမည်ကို စိုးရိမ်မိသည်။ ကိုစိုးမြင့်ကတော့ ဘာမှသိမည် မဟုတ်သော်လည်း မမြလေး၏ မျက်လုံးထဲတွင် သူကြည့်နေသော အပေါက်ဆီသို့ ကြည့်ရင်းသူကြည့်နေမှန်းသိသော အရိပ်အယောင်များ ပါဝင်နေကြောင်း ကိုလင်းခံစားမိသည်။

“ အ…အဟင်း….ဟင်း….ကိုစိုးရယ်…. ယားတယ်…ကွယ်….ဟင့်….ဟင်း…”

တစ်ဖက်ခန်းမှ မမြလေး၏ ညည်းညူသံကို ကြားရသဖြင့် ကိုလင်း မနေနိုင်တော့ပဲ ထပြီး ချောင်းကြည့်မိပြန်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် မမြလေးကို ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်လျက်တွေ့ရပြီး မမြလေး၏ ဖင်ကြီးတွေက ကုတင်စောင်းတွင် တင်နေသည်။ ကိုစိုးမြင့်ရော မမြလေးပါ အဝတ်အစားဟူ၍ လုံးဝမရှိဘဲ ကိုယ်လုံးတီးများဖြင့် ဖြစ်နေသည်ကို အခန်းအလယ်တွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေမီးချောင်း အလင်းရောင်ဖြင့် ကိုလင်းတွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းအနေဖြင့် တစ်ခုအဆင်ပြေတာက ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား လိုးကြဆော်ကြလျှင် နှစ်ပေမီးချောင်းကိုအမြဲတမ်း ထွန်းထားသည်ဖြစ်သဖြင့် ကိုစိုးမြင့်တို့၏ လိုးပွဲကို ကောင်းကောင်း မြင်နေရစမြဲ ဖြစ်လေသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အုပ်မိုးလျက် မမြလေး၏ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ပေးနေသလို မမြလေး၏ပြည့်တင်းဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးမွှေကလိပေးနေလေသည်။

မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်ကြည်များ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျနေသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်က လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးမွှေချိန်တွင် တစွပ်စွပ် အသံများ မြည်နေသည်ကို အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေးကို နှိုးဆွပေးပြီး သောအခါတွင် ကုတင်စောင်း၌ တွဲလောင်းလေးဖြစ်နေသော မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ဖြဲကာ သူ၏ (၇) လက်မကျော်လောက် ထွားကြိုင်းသန်မာလှသော လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်၍ မမြလေး၏ ပြဲအာလာသော စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဆွဲကိုင်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ စွပ်….ဒုတ်……”

“ အား…အား….အင်း……..အင့်…. ကိုစိုးရယ်…..အာ…..အ..ဟင့်…”

အရည်ကြည်များဖြင့် စိုစွတ်လိမ်းကျံနေသော မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ကိုစိုးမြင့်၏ လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းထိ တဆုံးဝင်ရောက်သွားပါသည်။ မမြ လေးမှာ တစ်ချက်မျှ တွန့်သွားပြီး အားခနဲ အသံထွက်၍ ညည်းညူလိုက်သော်လည်း မမြလေး၏ အသံက အားရကျေနပ်မှုတွေ အပြည့်ပါဝင်နေသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်လျှက် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်ကာ ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ဆက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ပြန်ထုတ်၊ ထိုးသွင်း လုပ်ကာ ဆောင့်လိုးနေသည်မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် မြန်ဆန်သွက်လက် လာတော့သည်။

“ စွပ်…..ပြွတ်…..ပလွတ်….စွပ်………ပြွတ်…….”

ကိုစိုးမြင့်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသောအခါ စွပ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ မြည်သွားပြီးကိုစိုးမြင့်၏ တွဲကျနေသော လီးပြွတ်ဥကြီးကလည်း မမြလေး၏ စအိုဝကို ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ သွားရိုက်မိပြီး အသံတို့မှာ စည်းချက်ကျကျပင် ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။

မမြလေးမှာ ကိုစိုးမြင့်၏ လိုးဆောင့်ချက်နှင့်အတူ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာရဟန်ဖြင့် အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးများကို ကော့မြှောက်ပင့်တင် ပေးနေတော့သည်။ ကိုစိုးမြင့်သည် မမြလေး၏ လုံးကျစ်ပြည့်ဖြိုးနေသော နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး ဖိဆောင့်နေသည်။ ကိုလင်းကြည့်နေသော အပေါက်မှာ ကိုစိုးမြင့်တို့ လိုးနေသော နေရာကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရသည်ဖြစ်ရာ ကိုစိုးမြင့်၏ လီးကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်သည့်အခါ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်လေး ခွက်ဝင်သွားသည်ကိုတောင် တွေ့မြင်နေရသည်။

“ ဆောင့်…ဆောင့်….ကောင်းလာပြီး…ကိုစိုးရဲ့…အား…….အင့်..ကောင်းတယ်..”

“ စွပ်…ဖွတ်…….ပြွတ်….ဖတ်……စွပ်……..”

“ ကိုစိုးလည်း…..ကောင်းလာပြီ……အား….သိပ်ကောင်းတာပဲ…..တအားဆောင့် တော့မယ်…နော်…”

“ စွပ်….ပြွတ်……ဖွတ်…..ဖတ်……”

“ ဆောင့်ပါ….အား…….အီး…ဆောင့်ပါ……အားမနာနဲ့…ဆောင့် သာဆောင့်….အ…အိ…မညှာနဲ့…ဆောင့် ”

“ စွပ်…..ပြွတ်…..ဖတ်…….ဖွတ်…….ဖတ်…စွပ်……..”

မမြလေးက အတတ်နိုင်ဆုံး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးရင်း အသံထွက်ညည်းညူလာသလို ကိုစိုမြင့်ကလည်း ခြေဖျားထောက်ကာ အားစိုက်ဆောင့်လိုးပေးသည်။ မကြာခင်မှာပင် မမြလေး၏ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံး တောင့်တင်း၍ မေးဖျားလေးများ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ မော့၍ မော့၍ တက်သွားချိန်မှာ ကိုစိုးမြင့်ကလည်း ပါးစပ်ကြီးဟလျက် လီးတန်ကြီးအား မမြလေး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ အရင်းထိ ထိုးသွင်းကပ်လိုက်ရင်း ငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။

ကိုလင်းမှာလည်း ချောင်းကြည့်နေရင်း ထောင်၍ မာတင်းလာသော သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအတွင်းမှ ထုတ်လျက် ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်ရာ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်။ ဤသည်မှာ ကိုလင်းအနေဖြင့် အိပ်ရာပေါ်တွင်လှဲနေရင်း ညက ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ရပုံကို ပြန်စဉ်းစားနေမိခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ နှစ်ဦးစလုံး ကားဖြင့် ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်စဉ်းစားနေမိရာတွင် ပုဆိုးထဲမှ လီးတန်ကြီးက ထောင်ထလာရပြန်လေသည်။ ကိုလင်းမှာ ပုဆိုးကို လျောချလိုက်ပြီး တောင်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်လိုက်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။

“ ကျွီး……အိ………အီ………”

အခန်းတံခါးဖွင့်သံကို ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်ရသဖြင့် ကိုလင်းမှာ အိပ်ရာပေါ်မှနေ၍ အခန်းတံခါးဝဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ၏ အခန်းတံခါးမှာ ပွင့်ဟသွားပြီး အထဲသို့ လူတစ်ယောက် ဝင်လာပြီး၊ မနက်ခင်း အရုဏ် တက်ချိန်မို့ အခန်းထဲ ဝင်လာသူကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရချေ။ သို့သော် အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ကိုလင်း ကုတင် ဘက်ဆီသို့ လျှောက်လာသော ဟန်ပန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပုံစံ ဖြစ်ပြီး၊ ကုတင်နား နီးလာချိန်တွင်တော့ အခန်းထဲဝင်လာသူမှာ မမြလေး ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းမှာ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ခရီးထွက်သွားပြီး အိမ်တွင် ဘယ်သူမှ မရှိချိန်တွင် အခန်းထဲသို့ မိန်းမတစ်ယောက် ဝင်လာသောကြောင့် အိပ်မက် မက်နေတာများလားဟူ၍ တွေးတော စဉ်းစားမိသော်လည်း ကုတင်နားသို့ ရောက်လာချိန်တွင် မမြလေး ဖြစ်နေသဖြင့် အံ့သြမှုများပင် ဖြစ်ရသည်။ ဒါဆိုရင်… ခရီးသွားသည်မှာ ကိုစိုးမြင့်တစ်ယောက်တည်းဖြစ်ပြီး မမြလေး မလိုက်သွားပဲ ကျန်ခဲ့ကြောင်း ကိုလင်း သေချာသိလိုက်ရတော့သည်။

မမြလေးမှန်း သိလိုက်သည်နှင့် ညဦးပိုင်းက ကိုစိုးမြင့်နှင့် အပြတ်လိုးကြဆော်ကြစဉ်က မမြလေး၏ စောက်ဖုတ် ပြဲပြဲကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်မိပြီး ကိုလင်း၏ ဒုတ်ကြီးက ပိုပြီး မာတင်းကာ ထောင်ထလာတော့သည်။

လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုတ်ထားလျက် တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေသဖြင့် ကိုလင်းမှာလက်ကို ပြန်မခွာတော့ပဲ ဒီအတိုင်းထားကာ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းလျက် မမြလေး ဘာများလုပ်မလဲဟု စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။

မမြလေးမှာ ကိုလင်း အိပ်ပျော်နေတာ ဟုတ်မဟုတ် ကုတင်ဘေးနားကပ်လျက် လေ့လာပြီးသောအခါ ကိုလင်း တစ်ယောက် အိပ်ပျော်နေကြောင်း သေချာသွားမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ခြင်ထောင်မကာ တင်ပလွှဲ ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုလင်းပုဆိုးမှာ လျှောကျ ကျွတ်၍နေပြီး လီးတံမာမာကြီးက တောင်ထနေကာ ကိုလင်း၏ လက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ထားသည်ကို မမြလေးက မက်မောစွာ စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို မျက်လုံးမှေးထားရင်း ကိုလင်းတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းမှာ အိပ်မောကျနေသယောင် ဆောင်လျက် အသက်ကို မှန်မှန်ရှူနေရင်း မမြလေး ဘာဆက်လုပ်မည်ကို အသာစောင့်ကြည့်နေသည်။ မနက်ခင်း အလင်းရောင်ခြည်က အခန်းထဲ ဝင်နေပြီဖြစ်ရာ အခန်းထဲတွင် လင်းလင်းချင်းချင်းကြီး မဟုတ်ပေမယ့် သဲကွဲစွာတော့ မြင်နေရသည်။ မမြလေးက ကိုလင်း၏ ထောင်မတ်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို ခဏမျှကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေရင်း ခြင်ထောင်ထဲသို့ လူတစ်ကိုယ်လုံး ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုပ်ထားသော ကိုလင်း၏ လက်များကို မမြလေးက သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် အသာအယာလေး ဖြည်လိုက်ပြီး ကိုလင်းလက်ကို ဘေးဘက်သို့ ညင်သာစွာ ချထားလိုက်သည်။

“ အိုး……နည်းတာကြီး ကို မဟုတ်ဖူး…..အားရစရာကြီးပါလား….နော်……”

မမြလေးက ကိုလင်းလက်ကို ဖယ်လိုက်စဉ်တွင် မာတင်းလျက် ထောင်မတ်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို သေချာမြင်လိုက်ရသဖြင့် ပါးစပ်မှ တီးတိုးလေး အသံထွက်ညည်းလိုက်ရင်း သူမ၏ လက်ကလေး တစ်ဖက်ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို အလယ်လောက်မှ ဖမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မမြလေး၏ လက်ဖဝါးနုနု အထိအတွေ့ကြောင့် ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးမှာ ပို၍မာတင်းပြီး ထောင်ထလာသည်။ မမြလေးမှာ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်တွင် စောစောကထက် တင်းမာတောင်ထလာသော လီးတန်ချောင်းကြီးကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် စုန်ကာဆန်ကာ ဖွဖွလေး လျှောတိုက်ပွတ်ပေးနေသည်။

ထို့ပြင် အားမလိုအားမရဖြစ်လာဟန်ဖြင့်လည်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ ထိုသို့ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ကာမှ ကိုလင်း၏လီးကြီးက ပိုပြီးကြီးလာကာ မာတောင်လာသည်။ မမြလေးမှာ စိတ်ထဲ မချင့်မရဲဖြစ်၍ လာသဖြင့် လီးချောင်းကြီးပေါ်ရှိ အရေပြားကို အောက်ဖက်သို့ အသာလေးဆွဲချကာ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ဖြဲကြည့်လိုက်ရာ နီရဲလျက် တင်းကားနေသော လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးက မက်မောဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

မမြလေး၏မျက်လုံးများက အရောင်တွေတဖြတ်ဖြတ် လက်၍လာပြီး ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီး အရေပြားကို ဆွဲချထားသော သူမ၏လက်ကလေးဆီမှ လက်မထိပ်လေးဖြင့် ဒစ်ထိပ်ဖူးကားကားကြီးကို ထိတယ်ဆိုရုံလေးထိ၍ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးမှာ မမြလေး၏လက်ထဲတွင် တင်းခနဲတင်းခနဲ ဖြစ်ကာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ထောင်ထရုန်းကန်နေသည်။ မမြလေးက ကိုလင်းမျက်နှာကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်ရာ မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ကာ အသက်ကိုမှန်မှန်ရှူနေသော ကိုလင်း၏မျက်နှာကို ချစ်စဖွယ် မြင်နေရသည်။

မမြလေးက ကိုလင်းကိုကြည့်ပြီးသည်နှင့် တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ၏မျက်နှာကို လီးကြီးပေါ်သို့ ငုံ့၍ချလိုက်သည်။ မမြလေး၏ ပခုံးသာသာလောက်ရှိသော ဆံပင်တစ်ချို့တစ်ဝက်မှာ ကိုလင်း၏ ပေါင်ခြံနှင့် ဆီးခုံပေါ်ကို ထွေးခနဲဝဲ၍ကျသွားရာ ကိုလင်းမှာ ယားကျိကျိဖြင့် တစ်မျိုးအရသာ တွေ့သွားရသည်။

မမြလေးက ပြည့်တင်းသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးအစုံဖြင့် ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ဖူးကို ဖိကပ်ကာလျှာဖျား လေးဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ ယောင်ပြီး အသံထွက်မအော်မိအောင် စိတ်ကိုမနည်း ချုပ်တည်းထားလိုက်ရသည်။ မမြလေးတစ်ယောက် သူအိပ်ပျော်နေသည် အထင်ဖြင့် လုပ်ချင်ရာလုပ်ပလေ့စေဟူ၍ လွှတ်ထားပေးခြင်း ဖြစ်သည်။

သူ့အနေဖြင့် နိုးသွားမည်ဆိုလျှင် မမြလေးမှာ ရှက်ရမ်းရမ်းသွားမှာကို စိုးရိမ်မိသဖြင့် စိတ်ထဲမှာဖြစ်ပေါ်ခံစားနေရသမျှကို ချုပ်တည်းလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ မမြလေးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အသာဟ၍ လီးတန်ကြီး ဒစ်သာသာလောက်အထိ ဝင်အောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး မာတင်းနေသော ဒစ်ကြီး၏ အောက်ဖက်နားကို ဘယ်ညာပတ်၍ လျှာဖျားလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ တောင့်ခံနေသည့်ကြားထဲမှ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရသေးသည်။ မမြလေးက ကိုလင်း၏မျက်နှာဆီကို မျက်လုံးလေးအသာလှန်ပြီး ကြည့်လိုက်သော်လည်းကိုလင်းတစ်ယောက် အခုချိန်ထိ ထပ်မံလှုပ်ရှားခြင်း မရှိသေးသဖြင့် လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် သွင်းလိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့် စိတ်ထက်သန်စွာ စုပ်ပေးနေသည်။

ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း မမြလေး၏ ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲပြောင်လက်နေတော့သည်။မမြလေးမှာ ခြင်ထောင်ကိုမလျှက် ကုတင်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ကိုယ်အထက်ပိုင်းမှ အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာတို့ကို ချွတ်လိုက်ပြီး ထမီကိုပါ ဆက်၍ ဆွဲချွတ်လျက် ပုံလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ မမြလေး ဘာလုပ်နေတာလဲဟု မျက်လုံးလေး အသာမှေး၍ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကုတင်ဘေးတွင် အဝတ်အစားလုံးဝမရှိဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်နေသော မမြလေး၏ အမို့၊အဝှမ်း၊ အကောက်၊ အတောင့် တို့ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲမှ ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလို့လာရလေသည်။

မမြလေးက ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လျက် ကိုလင်း၏ လျှောကျနေသော ပုဆိုးကို အသာအယာဖြင့်ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ကိုလင်၏အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားရတော့သည်။ မမြလေးသည် တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲလျက် မာတင်းထောင်မတ်ကာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်၍ တံတွေးတစ်ချက် မြိုလိုက်ပြီး ခြင်ထောင်မကာ ကုတင်ပေါ်တက်လျက် တစ်ဆက်ထဲပင် ကိုလင်းကို မျက်နှာမူ၍ ကိုလင်းအပေါ်သို့ ကျော်ခွတက်လိုက်သည်။ ကိုလင်း၏ သံချောင်းတမျှ မာတင်းတောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကုန်းကုန်းကွကွကြီးဖြင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်အဝကို လီးထိပ်ဖူးအား တေ့လျက် တဖြေးဖြေး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ကိုလင်း၏လီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ သွင်းယူလိုက်တော့သည်။

“ အား….အင့်….အီး…အား…အ….အီး….အား…အင့် အင့်..”

“ ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်….”

မမြလေးက အပေါ်မှဆောင့်ရတာ အားရကျေနပ်နေသည့်ပုံဖြင့် ညည်းညူလိုက်ရင်း ဖင်ကြီးကိုကြွကာ ကြွကာဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်၍ လိုးလေတော့သည်။ ကိုလင်းမှာ သူ့စိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြတ်ခနဲဖွင့်လိုက်ရာ မမြလေး၏နို့အုံကြီးတွေက မျက်နှာရှေ့တွင် ဝဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူ့လက်များဖြင့် နို့အုံကြီးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး မမြလေး၏ဖင်ကြီးကို အောက်သို့ ဆောင့်အချနှင့်အညီ သူ၏ဖင်ကို ကော့ပင့်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်…..ကိုလင်း…နိုး နေပြီလား….”

“ အင်း…ဆက်ဆောင့်…ဆောင့်….ကိုလင်း ကောင်းနေပြီ….”

“ ဖွတ်…စွပ်…ပြွတ်……….ပလွတ်…ပြွတ်…….”

မမြလေးမှာ အပေါ်မှနေ၍ ဖင်ကိုကြွကာ ဆောင့်လိုး၍ကောင်းနေတုန်း ကိုလင်းနိုးလာပြီး နို့အုံများကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သဖြင့် လန့်သွားရပြီး အဆောင့်ရပ်မည်ပြုလိုက်ရာ ကိုလင်းက နို့တွေကို ကိုင်ထားသော လက်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး မမြလေး၏ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားလိုက်သည်။ မမြလေးမှာ ခဏမျှငြိမ်နေလိုက်ပြီး ကိုလင်းက တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားသဖြင့် ချွတ်၍မရဖြစ်နေသဖြင့် ကိုလင်းပြောသည့်အတိုင်းပင် ဖင်ကို ကြွကာကြွကာဖြင့် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့သည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်…စွပ်…..ပလွတ်…ပြွတ်……………”

“ ကောင်းလိုက်တာ..မမြလေးရာ…အား…အ…..ကောင်းတယ်…ဆောင့်..ဆောင့်…..”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်……ပလွတ်……..”

မမြလေးမှာ ကိုလင်းကို စကားပြောခွင့် မပေးဘဲ ကိုလင်း၏နှုတ်ခမ်းအစုံကို တပ်မက်စွာဖြင့် အတင်းငုံ၍ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူမဖင်ကြီးကိုလည်း ကြွကာ ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးပြန်ဝင်အောင် ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေမြဲ သွင်းလျက်ရှိသည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်လျက် ရှိနေရသလို မမြလေးမှာလည်း ကိုလင်းနိုးမှာကို မပူရတော့သဖြင့် ပြင်းထန်တက်ကြွလာသော ကာမစိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ပြီး အတင်းပင် ဆောင့်ဆောင့်ချ လိုးပေးနေတော့သည်။

“ အိ…အ…….ပြွတ်…ဖွတ်…..ကောင်းတယ်…ကွာ….ဆောင့်…ဆောင့်..ပါ….အ….အီး….”

သိပ်မကြာခင်မှာပင် မမြလေးမှာ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်နေရသဖြင့် အားရကျေနပ်မှုများ ဖြစ်လာကာ (၃) (၄) ချက်ခန့် ဆောင့်ပြီး ကိုလင်း၏လီးကြီးကို အရင်းထိဝင်အောင် ဖိကပ်လျက် ကိုလင်း၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချ ဖိကပ်လျက် ကျသွားရာမှ သုတ်ရည်များကို အားရပါးရ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ကိုလင်းလည်း ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်နေတုန်း မမြလေး အဆောင့်ရပ်သွားပြီး လဲကျလာသဖြင့် မမြလေး၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်လျက် အောက်မှနေ၍ လေးငါးချက် ပစ်ဆောင့်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဆိမ့်ကျင်သွားပြီး သုတ်ရည်များကို မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်လိုက်သည်။

ကိုလင်းက သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျလာသော မမြလေး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်လေသည်။

မမြလေးမှာ စောစောက ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလွန်း၍ ကိုလင်းအပေါ်မှ တက်ခွဆောင့်လိုးခဲ့သော်လည်း ယခုအခါပြီးသွားပြီဖြစ်သဖြင့် ကာမဆန္ဒတွေလည်း ပြေပျောက်သွားချိန်တွင်မတော့ ကိုလင်းအပေါ် ရှက်စိတ်များ ပေါ်လာပြီး မျက်နှာလေး နီမြန်းလျက် ရှိနေလေသည်။

“ မြလေး…”

“ ဟင်…ရှင်…ကိုလင်း……..”

“ ကောင်းတယ်မို့လား…ဟင်….”

“ အို…….ကိုလင်းကလဲ…မြလေး ရှက်ပါတယ်…မမေးပါနဲ့….”

“ အော်…မြလေးရယ်… မရှက်ပါ့နဲ့တော.. အခုဆို ကိုလင်းနဲ့ မြလေးတို့ အားရပါးရ လိုးပြီးနေကြမှပဲဟာ…ရှက်ဖို့လိုသေးလို့လား…”

“ ကိုလင်းကလဲ..မြလေးရှက်တာပေါ့လို့… ကိုလင်းကို မြလေးက အရင်စပြီးတော့ လိုးခဲ့တာလေ…မြလေးရှက်လိုက်တာ…”

“ မြလေးရယ်… ကိုလင်းလဲလေ.. မြလေးနဲ့ အခုကြုံလို့ပါ… မြလေး တို့အိမ်စရောက်ကထဲက မြလေးရဲ့တင်ပါးဆုံကြီးနဲ့ နို့ကြီးတွေကို မြင်ပြီး လိုးချင်နေခဲ့တာပါ…”

“ မြလေး..သိသားပဲ…ကိုလင်းဖြစ်နေတာတွေကို… ဒါပေမယ့်..မြလေး အခုလို စပြီးလိုးတာမို့ မြလေးကိုအထင်မသေးရဘူး..နော်….”

“ အထင်မသေးပါဘူး.. မြလေးရဲ့.. မြလေးကို အထင်မသေးတဲ့အပြင် မြလေးကို အရမ်းချစ်သွားရပါသေးတယ်.. တကယ်..ပါ.. မြလေးကို သိပ်ချစ်တာပဲ…ကွယ်..”

“ တကယ်နော်..ကိုလင်း… ပြီးတော့ ဟို…ဟိုလေ…မြလေးတို့ ဒီအိမ်ကိုစရောက်တုန်းကတည်းက ကိုလင်းမြလေးကို ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေထဲမှာ မြလေးကို လုပ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေမှန်း မြလေး သိတယ်.. နောက်ပြီး…မြလေးတို့ ည ည လိုးကြတဲ့ အခါလည်း ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေမှန်းလဲ မြလေး သိတယ်… သိလား…”

“ ဟင်…ကိုလင်းချောင်းကြည့်တာ မြလေး သိတယ်.. ဟုတ်လား…”

“ အင်း…သိတာပေါ့… ကိုလင်းရဲ့.. ကိုလင်း မြလေးတို့ကို ချောင်းဖို့ အပေါက် ဘယ်နှပေါက် ဖောက်ထားတယ်..ဆိုတာ ပြောပြရအုံးမလား…”

“ ဟာကွာ…တကယ်ပါပဲ..မြလေးကတော့ အကုန်သိနေတာကိုး…”

“ သိရုံတင်မကဘူး… ည ညဆို ကိုစိုးနဲ့မြလေးတို့ လိုးကြတာကို ကြည့်ပြီး ကိုလင်း မနေနိုင်တော့လို့ ဂွင်းတိုက်နေတာလဲ သိလို့ မြလေး သနားတာနဲ့ အခုလို ကြံပစ်လိုက်တာ..”

“ အော်…မြလေး…အချစ်ရယ်… ”

“ အော်..ဒါနဲ့ ကိုစိုးမြင့် ခရီးသွားတာ မြလေး မလိုက်သွားဘူးလား…”

“ ကိုစိုးက နေပြည်တော်သွားတာဆိုတော့ ကြာမှာလေ ကိုလင်းရဲ့.. အနည်းဆုံး သုံးလေးရက်တော့ ကြာ

မယ်.. မြလေးလဲ အစကတော့ လိုက်သွားအုံးမလို့ဟာ…ပဲ.. ဒါပေမယ့် ကိုလင်းတစ်ယောက်တည်း ကျန်နေခဲ့မှာ သနားလို့…လိုက်မသွားတော့တာ…”

“ ဒီလောက်တောင်ပဲလား…မြလေးရယ်…”

“ ဒီထက်တောင် ပိုသေးတယ်..ရှင့်…သိရဲ့လား..ဟွန့်…………..”

ကိုလင်းက မမြလေး၏ ကိုယ်လုံးအား ဖက်ထားရင်း စကားပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီး တပ်လျက် တန်းလန်းဖြင့် ကိုယ်ပေါ်တွင်မှောက်ထားသော မမြလေးကို စကားပြောနေခြင်းဖြစ်ရာ ပထမဦးစွာ ရှက်နေသော မမြလေးမှာ အခုဆိုလျင် ရှက်စိတ်များ ကွယ်ပျောက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။

ကိုလင်းက မမြလေး၏ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသော လက်များအား အငြိမ်မနေဘဲ ပွတ်သပ်လှုပ်ရှားပေးနေသည်။

မမြလေးြ၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကလည်း မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းနံရံများနှင့် ထိတွေ့မှုကြောင့် ပြန်လည် မာကျောလာပြီ ဖြစ်သည်။

မမြလေး၏ နို့အုံကြီးကလည်း ကိုလင်း၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ဖိထားသဖြင့် နို့အုံကြီး၏ အထိအတွေကလည်း ကိုလင်း၏ ရမ္မက်စိတ်များကို နှိုးဆွပေးနေသည်။ မမြလေးမှာလည်း စကားပြောနေရင်းမှနေ၍ ရှက်စိတ်များ ကွယ်ပျောက်ကုန်ပြီ။ ကိုလင်း၏ သနားစဖွယ်အမူအရာနှင့် သူမကို လိုးချင်စိတ်များ အမြဲဖြစ်ပေါ်နေတတ်သည်ကိုလည်း

သိပြီးဖြစ်သဖြင့် ယခုလို အစပျိုးပြီးလိုးဖြစ်ကြရာ နောက်ထပ်၍လိုးကြရန် ဆန္ဒများ ဖြစ်ပေါ်နေကြလေသည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ တပ်လျက်သားကြီး ဖြစ်နေသေးသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း မာလာသော အထိအတွေ့ ခံစားမှုကြောင့် ကိုလင်း၏အလိုးကို တဖန်ပြန်၍ ခံချင်လာသော ကာမရမ္မက်တို့ကလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

“ ကိုလင်း…..”

“ ဟင်…ဘာလဲ…မြလေး…”

“ ဟိုလေ…. မြလေးကို ကြည့်ပြီး ကိုလင်း လိုးချင်နေတယ်…မဟုတ်လား…”

“ လိုးချင်တာမှ ..တပိုင်းသေနေတာပေါ့…မြလေး…ရယ်….”

“ နောက်ပြီး ချောင်းကြည့်တိုင်း တွေ့ရတဲ့ မြလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကလဲ ကိုလင်းကိုလိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်စေတယ်လေ….”

“ ဒါကြောင့် မြလေးက ကိုလင်းလိုးရအောင် ကြံဖန်ပေးတာပေါ့…”

“ ကဲ…ဒါဆို….”

“ ဒါဆိုရင်…ဘာဖြစ်လဲ…ကိုလင်းရဲ့…”

“ ကိုလင်းတို့ တစ်ချီလောက် ထပ်ပြီး လိုးကြရအောင်…”

“ ကိုလင်းသဘောပါ…မြလေးလေ… ကိုလင်း ဘယ်လောက်လိုးလိုး အလိုးခံဘို့ အသင့်ပါပဲ…ရှင်…”

“ ဒါဖြင့်…ခဏကြွအုံး…ကိုလင်းပြမယ်…”

“ ပြွတ်…..”

မမြလေးက ကိုလင်းအပေါ် မှောက်ချထားရာမှ ကြွပြီးထလိုက်ရာ ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပြွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွားလေသည်။ ပြီးနောက် ကိုလင်းဘေးတွင် ယှဉ်လျက် မမြလေးက လှဲအိပ်လိုက်သည်။ မမြလေး၏ နို့အုံထွားထွားအိအိကြီးများနှင့်အတူ လှပသော ကိုယ်လုံးဖွေးဖွေးကြီးကို ကြည့်၍ ကိုလင်း လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်ဖြင့် တောင်မတ်လာသည်။ ကိုလင်းက မမြလေး၏ ပြည့်ဖြိုးတင်းမာနေသော နို့များကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး နို့အုံတစ်လုံးကို ပါးစပ်နှင့်ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ်နေအောင် စို့လိုက်သည်။

နို့အုံတစ်လုံးကို ငုံစို့လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားဖြင့် မနာတနာလေး ကိုက်ပေးသည်။ မမြလေး၏ ပေါင်တွင်းသား တလျှောက်ကိုလည်း လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးလိုက်သည်။ ထိုမှတဆင့် မို့ဖောင်းပြည့်တင်းနေသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး စောက်စေ့လေးကိုပါ ပွတ်ခြေပေးလိုက်သည်။

“ အင်း…ဟင်း….ဟင်း…ကိုလင်း ရယ်……..”

မမြလေးတစ်ယောက် တဒင်္ဂငုတ်လျှိုးသွားသော ကာမဆန္ဒတွေ တရိပ်ရိပ် ပြန်တက်လာရ၍ ညည်းညူလိုက်မိသည်။ ကိုလင်းက မမြလေး၏ အသားဆိုင်များကို ပွတ်သပ်ချေမွပေးပြီး မမြလေး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရာ ကိုလင်း၏ကျောပြင်ကြီးကို မမြလေး လက်လေးများဖြင့် အတင်းဖက်တွယ်လိုက်သည်။ မမြလေးမှာ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ရွစိရွစိဖြစ်လာပြီး စောက်ရည်များ ထွက်လာရပြီဖြစ်သည်။

ကိုလင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းရင်း နို့တွေကို ပွတ်သပ်ချေမွနေမှုကြောင့် မမြလေးမှာ ခါးကို ကော့ပစ်လိုက်မိသည်။

“ ဟင်း ဟင်း… ကိုလင်းရယ်.. မြလေး မနေတတ်တော့ဘူး.. ကွယ်… အား.. အီး…လုပ်မှာဖြင့်လဲ လုပ်ပါတော့ ရှင်ရယ်…”

မမြလေးမှာ တက်ကြွလာသော ကာမစိတ်များကြောင့် မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကိုလင်းကို လိုးဖို့ ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြောလိုက်ရတော့သည်။ ကိုလင်းက မမြလေးကိုယ်ပေါ်မှ ထလိုက်ပြီး မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားဝင်ထိုင်လျှက် သူ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်ကို မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးအား တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ မမြလေး၏ ဟပြဲလာသော စောက်ခေါင်းပေါက်ဝသို့ ကိုလင်းက သူ့လီးတန်ကြီးဖြင့် တေ့ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက် လီးတန်ကြီးထိပ်ဖြင့် မွှေဆွကလိပေးလိုက်သည်။ မမြလေး၏ စောက်စိလေးကိုလည်း သူ၏ လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ ထိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ ဟင့်ဟင့်…ကိုလင်းရယ်.. အား….အီး…လိုးပါတော့…လို့…ဆို….”

“ အင်း…လိုးတော့မယ်…နော်…မြလေး..”

“ လိုးပါ ..ကိုလင်းရယ်.. မြလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ကိုလင်းလီးကြီးနဲ့ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့…မြလေး မနေနိုင်တော့ဘူး….အီး…အ……..”

“ ပြွတ်….ဗြစ်……..”

ကိုလင်းက လိုးမည်ဟုပြောပြီးသော်လည်း မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းဝတဲ လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီး ဝင်အောင်ပြွတ်ခနဲသွင်းလိုက်ကာ ဆက်ပြီး မသွင်းသေးဘဲ တန်းလန်းထားလျက် မမြလေး၏ နို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။

မမြလေးမှာ ကြွနေရွနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်လာသောကြောင့် လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ဆွဲလျက် စောက်ခေါင်းထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ရင်း သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကော့ပြီး ပင့်တင်ပေးလိုက်ရာ လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်သာသာလောက် စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားသည်။

မမြလေးက ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ထားသော လက်ကလေးကိုဖယ်လိုက်ပြီး ကိုလင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဆွဲချပြီး သူမ ဖင်ကြီးကိုလည်း ထပ်မံကော့တင်ပစ်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးသူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးတိုင် ဝင်သွားလေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။