ချစ်ပန်းရဂုံ အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန်
(စာရေး ဆရာက နှစ်သီးစား အမည်ဖြင့် ထပ်ဆက်ထားပါသည်။)
အချိန် တနှစ်ခန့်ကြာပြီးနောက် . . .
" ကိုတင်အောင်.. ရှင် စကားပြောတာ ကြည့်ပြောနော်.. "
တဖက်ခန်းမှ စူးစူးရှရှထွက်ပေါ်လာသော ခင်ခင်သိန်း၏စကားသံကြောင့် တဖက်ခန်းတွင်ရှိနေသော အောင်မင်းနှင့် ချိုချိုတို့တယောက်မျက်နှာတယောက်ကြည့်လိုက်မိကြသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် တင်အောင်၏ စကားသံက အာလေးလျှာလေးဖြင့် ထွက်၍လာသည်။
" ငါပြောတာ မဟုတ်လို့လား.. နင် လင်ငယ်နေလို့ နေတယ်ပြောတာ "
" ကဲဟာ.. ကဲဟာ ပြောအုံး.. "
" ဒုန်း..ဝုန်း..ချလွမ်း..ဂွမ်း.. "
" ဝါးဝါး..ဝါး..ဝါး..ဝါး.. "
အောင်မင်းနှင့် ချိုချိုတို့နှစ်ယောက်သား ထိုင်နေရာမှ မတိုင်ပင်ထားရဘဲ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်မိကြသည်။ တဖက်ခန်းမှ တင်အောင်နှင့် ခင်ခင်သိန်းတို့လင်မယား ထမင်းဝိုင်းမှာပင် ထသတ်နေကြပေပြီ။ ကျသံ ကွဲသံတွေကြားမှ ကလေးငိုသံကပါ စူးရှစွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။
ချိုချိုတို့လင်မယား အိမ်ရှေ့သို့ပြေးထွက်လာစဉ်မှာပင် တဖက်ခန်းမှ တင်အောင်က ဖိနပ်ချွတ်မှနေ မြေပြင်ပေါ် လွှားကနဲခုန်ချလိုက်သည်။ အောင်မင်းကလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တင်အောင်၏နားထင်တွင် သွေးတွေစီးကျနေသော ဒဏ်ရာတချက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
" မနေဘူး.. နင်နဲ့ငါ မနေဘူး.. သွားမယ် "
" သွား..သွား.. နင့်ဟာနင် သွားချင်တဲ့ဆီသွား.. "
တင်အောင်က အိမ်ရှေ့မှလှမ်းပြောလိုက်သလို ခင်ခင်သိန်းကလဲ အိမ်ရှေ့သို့ပြေးထွက်လာရင်း လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်။
" ဝါး.. ဝါးဝါး.. ဝါး.. "
ကလေးငိုသံကလဲ မစဲဘဲ ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်နေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် တင်အောင်သည် ခြံဝဘက်သို့လှည့်ကာ အပြင်သို့ထွက်ရန် လှမ်းလိုက်သည်။ ချိုချိုက သူ့အစ်မဆီပြေးသွားသလို အောင်မင်းလဲ ရပ်၍မနေနိုင်တော့ပါ။ အိမ်ပေါ်မှ ပြေးဆင်းလိုက်ရင်း တင်အောင်၏လက်မောင်းတဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
" တင်အောင် မင်းစိတ်လိုက်မာန်ပါ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ.. ကလေးက သနားပါတယ် "
" မင်းမသိပါဘူး အောင်မင်းရာ.. အဲဒီကလေးကလဲ ငါနဲ့ရတာ မဟုတ်ဘူးကွ "
" ဟင် "
အောင်မင်းတယောက် အံ့အားသင့်နေစဉ်ခဏမှာပင် တင်အောင်က ချာကနဲလှည့်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် ခြံပြင်သို့ထွက်သွားပါလေတော့သည်။
..............................................................................................................................
အောင်မင်းနှင့် ချိုချိုတို့အိမ်ထောင်ကျတာ တနှစ်ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ ခင်ခင်သိန်းတို့လင်မယားက သူတို့ဘေးအခန်းသို့ ပြောင်းလာခဲ့သည်မှာ မကြာသေး။ ကလေးရပြီးမှ မိဘများနှင့် အိမ်ခွဲလာခြင်းဖြစ်သည်။
တင်အောင်နှင့်ခင်ခင်သိန်းတို့ သမီးငယ်လေးမှာ အခုမှ အခါလည်ပင်ရှိသေးသည်။ အပျက်ပျက်ဖြင့် နှာခေါင်းသွေးမထွက်ပါစေနဲ့ဟုသာ အောင်မင်းဆုတောင်းလိုက်မိသည်။ တရက်မှနှစ်ရက်၊ နှစ်ရက်မှ တပတ်တိတိသာ ကြာခဲ့လေပြီ။ တင်အောင်ကား ပြန်မလာတော့ချေ။
တင်အောင်သည် အောင်မင်းသိရသလောက် လူဖြောင့်လူမှန်ဖြစ်သည်။ ကုန်သည်မို့ ခဏခဏခရီးထွက်ရတတ်ပြီး ပြန်လာလျှင် ခင်ခင်သိန်းတို့မိသားစုအတွက် တလစာ စားဝတ်နေရေးအတွက် ပေးခဲ့သည်ချည်းဖြစ်သည်။ ချိုချိုနှင့်အောင်မင်းတို့အိမ်ထောင်မကျခင်ကဆိုလျှင် ခင်ခင်သိန်းတို့မိသားစုတွင် အသက်(၅၀)ကျော် အမေရယ်၊ သူ့နောက်ယောကျာ်းရယ်၊ ခင်ခင်သိန်းရယ်၊ ချိုချိုရယ် ဒါပဲရှိသည်။
ထိုစဉ်တုန်းက ခင်ခင်သိန်းတို့အိမ်တွင် နေခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ တခါ ခင်ခင်သိန်းဘက်က စဉ်းစားပြန်တော့ သူမသည်လည်း အိမ်မှုရေးရာများကို တာဝန်ကျေအောင် လုပ်သူဖြစ်သည်။ လက်ဖွာတတ်တာကလွဲရင် ဇနီးကောင်းပီသသူလည်းဖြစ်သည်။ ဒီလိုဆိုပြန်တော့ ခင်ခင်သိန်းဖောက်ပြားတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလားဟု တွေးစရာဖြစ်နေသည်။
စဉ်းစားရင်းက အောင်မင်းခေါင်းတွေ ချာချာလည်လာရသည်။ ကိုယ့်ကိစ္စမဟုတ်ပေမဲ့လည်း ဒီမိသားစုထဲကပဲမို့ အောင်မင်းပြဿနာ၏ဇစ်မြစ်ကို သိချင်နေသည်။
...............................................................................................................................
ထိုင်စဉ်းစားနေလဲ အဖြေက ဘာမျှထွက်မလာ။ ဒီတော့ ရပ်ကွက်ထဲ နေရာတကာ ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စပ်ဖြင့် အပ်ကျတာကအစ သိနိုင်သည့် ဆိုက္ကားသမားလှမြင့်ကို သတိရလိုက်သည်။ ထိုသို့ ဖျတ်ကနဲ သတိရလိုက်စဉ်မှာပင် ဇနီးဖြစ်သူချိုချိုထံလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ချိုချိုသည် သူမ၏တူမလေးနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။
" ချိုချို ကိုယ်ဈေးဘက် သွားဦးမယ်.. ဘာမှာအုံးမလဲ "
" မမှာတော့ဘူး အကို.. အပြန်လဲ စိန်ကြီးတို့ဆိုင် ဝင်မနေနဲ့အုံး.. "
အောင်မင်းကလဲ ချိုချိုမှာလျှင် မှာစရာပင်။ ကြုံရင်ကြုံသလို သောက်တတ်သူဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ စည်းကမ်းတော့ရှိသည်။ အလုပ်ရှိလျှင် မသောက်တတ်။ အလုပ်အားလို့သောက်ရင်လဲ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းသောက်လေ့ရှိသည်။ ဒီနေ့လဲ အလုပ်အားရက်ဖြစ်သဖြင့် ချိုချိုက ယခုကဲ့သို့ မှာလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
လမ်းထိပ်သို့ရောက်လျှင်ပင် ဆိုက်ကားဂိတ်၌ လှမြင့်ကို တွေ့ရသည်။
" လှမြင့် ဆိုက်ကားအားလား "
" ဟာ..အကိုပါလား ဘယ်သွားမလို့လဲ "
" ဈေးဘက်ကိုကွာ..မင်းပဲ လိုက်ပို့စမ်းပါ "
ခဏမျှနင်းမိလျှင်ပင် အောင်မင်းက စကားစသည်။
" မင်း ကိုတင်အောင်ကိုများ သွားရင်းလာရင်း မတွေ့မိဘူးလားကွာ "
" အကိုတင်အောင် အိမ်ကဆင်းလာတဲ့နေ့က ကျနော်ဘဲ ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပေးလိုက်ရတာ "
" မင်းက တင်အောင် အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတာကို ဘယ်လိုသိတာလဲ "
" သူကိုယ်တိုင်ပဲ ပြောသွားတာ "
" ခက်တာဘဲကွာ.. တင်အောင်က သက်သက်မဲ့ မခင်သိန်းကို ပြဿနာသွားရှာသလို ဖြစ်နေတယ်ကွာ "
" ခက်တယ် အကို.. ဒီကိစ္စ သိပ်ခက်တယ် "
" မင်းကလဲ ဘာကိုခက်နေတာလဲ "
" သူ့မိန်းမက သူပြောသလို ဟုတ်တယ်ပဲထား.. သားသမီးမျက်နှာတော့ ထောက်သင့်တာပေါ့။ ပြီးမှ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်ပြင်ယူပေါ့.. ဟုတ်တယ်မလား "
ထိုအချိန်မှာပင် သူတို့ဆိုက္ကားသည် စိန်ကြီး၏အရက်ဆိုင်ရှေ့သို့ရောက်လာသည်။
" လှမြင့်..ရပ်ကွာ.. ငါတယောက်ထဲ အဖော်လဲမရှိဘူး.. မင်းပါလာကွာ "
" ဟာ..အကိုကလဲ ဟဲ ဟဲ "
" ကဲ..သောက်ကွာ.. လှမြင့်..အားမနာနဲ့ "
နှစ်ယောက်သား စကားမဆိုမိကြဘဲ အရက်ကို ဇိမ်ယူသောက်နေသည်။ ခဏကြာမှ အောင်မင်းက စကားကိုစလိုက်သည်။
" ကဲ..ဆိုစမ်းပါဦး.. မင်းစကားကို "
" ဘာကိုလဲ အကိုရ "
" စောစောက ကိုတင်အောင်တို့အကြောင်းကို မင်းဘာများ သိထားလဲလို့ပါ "
" အော်.. ဒါလား အကိုရ "
ပြောလိုက်ပြီး လှမြင့်က အရက်ကို တကျိုက်နှစ်ကျိုက်လောက် သောက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ..
" အကိုတင်အောင်ပြောတာ ဟုတ်တယ် အကိုရ "
" ဟေ "
အောင်မင်းတယောက် အံ့သြ၍ သွားရသည်။
" ပြောစမ်းပါဦးကွာ အကျိုးအကြောင်းကို "
" ဒီလို အကိုရ.. အကိုနဲ့ မချိုချိုနဲ့မတွေ့ကြသေးတုန်းက ကျနော်ဆိုက္ကားနင်းစကပေါ့ "
လှမြင့်က သူ၏စကားကို ခေတ္တဖြတ်ထားလိုက်ပြီး သူထိုင်နေသော ကုလားထိုင်ကို အောင်မင်းဘက် ဆွဲကပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ စကားကိုဆက်သည်။
" ကျနော် ဈ-ဈေးဘက်ကို လူရလို့သွားပို့ပြီး အပြန်ကျတော့ အဲ့ဒီကမိန်းမကြီးတယောက်က ကျနော့်ဆိုက္ကားကို ဌားလို့ ကျနော်လိုက်ပို့ရတယ်။ ကားဂိတ်နားရောက်တော့ အကိုတင်အောင်တို့လင်မယား လျှောက်လာတာတွေ့လို့ ကျနော်က လှမ်းနှုတ်ဆက်တယ်၊ အဲ့မိန်းမကြီးက အဲဒီကောင်လေးလဲ သနားစရာပါ။ ကောင်မလေးက သူ့ပထွေးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တယ်လို့ပြောတယ် အကို "
" ဟေ "
" ဒါနဲ့တင် မပြီးသေးဘူး.. အဲဒီမိန်းမက ဆက်ပြောသေးတယ်၊ ပထွေးကလဲ သုံးဆယ်ကျော်ပဲရှိသေးတာ၊ သမီးနဲ့အရင်ကြိုက်ပြီးမှ မအေနဲ့ယူတာလို့ ဆက်ပြောသေးတယ်၊ ကျနော်ဖြင့် အံ့သြလိုက်တာ အကိုရာ။ ဒါနဲ့ ကျနော်က အဒေါ်ကလဲ ဟုတ်ပါ့မလားဆိုတော့ အဲဒီမိန်းမက ငါက ဒီကောင်မလေးတွေနဲ့ အရင်က တရပ်ကွက်ထဲနေတာ၊ ငါအကုန်သိတယ်လို့ ပြောသွားသေးတယ် အကိုရေ "
" အင်း.. ဒါဆိုရင်တော့ တင်အောင်တယောက် သနားစရာပါကွာ "
" အကိုကလဲ အကို့ယောက္ခထီးကြီးကို မတွေ့ဖူးဘူးလား "
" အေးလေ.. သုံးဆယ်ကျော်လောက်ပေါ့.. သူတို့အမေကတော့ လေးဆယ်လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ အဲဒီမိန်းမက မလို လို့ ပြောသွားတာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့ကွာ "
" အင်း..ကျနော်လဲ အဲဒီတုံးကတော့ အကိုပြောသလိုပဲ စဉ်းစားမိသေးတယ်.. သိပ်လဲမယုံပါဘူး။ နောက်မှ အကြောင်းစုံကိုသိရတော့ ယုံလိုက်တာ အကိုရေ "
အောင်မင်း မျက်လုံးပြူးသွားရပြန်ပါသည်။ " ဆက်စမ်းပါအုံး.. မင်းဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ "
မေးလိုက်ကာမှ လှမြင့်က အရက်ခွက်ကို ကောက်ကိုင်ကာ မော့နေပြန်ပါပြီ။ ပြီးတော့ အမြည်းပါ စားလိုက်သေးသည်။
" မခင်သိန်းက သူ့ပထွေးနဲ့ အခုထိ ဆက်နေတုန်းပဲ အကိုရ "
လှမြင့်က သူ့စကားကို ဖြတ်၍ ကိုယ်လုံးကြီးကို အောင်မင်းဘက်သို့ ယိမ်းကာ..
" ကန်သာယာနားက တည်းခိုခန်းမှာ ချိန်းချိန်းတွေ့နေတာ အကိုရ "
ကြားရသော အောင်မင်းတယောက် အံ့သြမဆုံးဖြစ်နေရသည်။ ထို့အပြင် ကန်သာယာနားက တည်းခိုခန်းဆိုတော့ အဲဒီမှာ တည်းခိုခန်းတခုပဲရှိသည်။ ပိုင်ရှင်က အောင်မင်းနှင့် ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းဖြစ်နေသည်။ ထိုသူငယ်ချင်းနှင့် မတွေ့တာကြာပြီ။ ကိုယ့်အလုပ် သူ့အလုပ်ဖြင့် မဆုံမိကြ။ တလောကမှ ဆူးလေဘုရားလမ်းတွင် ဆုံမိကြရင်းမှ ထိုသူငယ်ချင်းမှာ ကန်သာယာနားတွင် တည်းခိုခန်းဖွင့်ထားသည်ကို သိခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။
" မင်းကို ဘယ်သူက ပြောလို့တုံး လှမြင့်ရ "
" သူ့ပထွေးက ဈ-ဈေးရှေ့ကစောင့်တယ်။ ကျနော်က မခင်သိန်းကို အဲဒီအထိ လိုက်ပို့ရတယ်။ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ။ ပထမတော့ ကျနော်လဲ သူ့ပထွေးမှန်း မသိဘူး။ နောက်တော့မှ မခင်သိန်းကိုယ်တိုင်က "အမေတို့ဆီသွားမလို့ သူ့ပထွေးကလာခေါ်တာ၊ ကိုတင်အောင်နဲ့မတည့်လို့ အိမ်အထိမလာတာလို့ သူ့ဟာသူ မလုံပဲ ပြောလို့သိရတာ "
" အဲဒီလို သူ့ပထွေးမှန်းလဲသိရော တကြိမ်မှာ ကျနော်က အဲဒီ ဈ-ဈေးရှေ့က အသိကွမ်းယာဆိုင်မှာ ဆိုက်ကားကို အပ်ထားပြီး သူတို့နောက်ကို မယောင်မလည်နဲ့လိုက်သွားတယ်။ ကားထဲမှာ လူကလဲကြပ်၊ သူတို့ကလဲ သူတို့အရှိန်နဲ့ဆိုတော့ ကျနော့်ကို မမြင်ကြဘူးပေါ့။ သုံးလေးကြိမ်လိုက်ကြည့်ဖူးတယ်။ အဲဒီတည်းခိုခန်းကို သွားတာချည်းဘဲ "
နားထောင်နေသော အောင်မင်းတယောက် သူ၏မျက်လုံးထဲတွင် တသားမွေးတသွေးလှနေသော ခင်ခင်သိန်းကို မြင်ယောင်နေမိသည်။
" အကို မယုံရင် သတိထားကြည့်နေ၊ ကြုံရင် အကိုကိုယ်တိုင်လိုက်ကြည့်။ ကျနော်ပြောတာဟုတ်မဟုတ် တွေ့ရလိမ့်မယ်။ ပြီးတော့ မခင်သိန်းက ငွေတိုးချေးစားတဲ့ ဦးမောင်မောင်ကြီးအိမ်ကိုလဲ တခါတခါသွားတတ်တယ်။ ဒါတော့ အကိုလဲ သတိထားမိမှာပါ "
" လိုက်လဲမကြည့်နိုင်ပါဘူး၊ ငါလဲ ငါ့အလုပ်နဲ့ငါပါကွာ၊ ခုမင်းပြောတာနဲ့ဘဲ ငါယုံပါပြီ။ တင်အောင်ကတော့ သနားစရာပေါ့ကွာ.. ကဲ ကဲ သောက်လိုက်ဦး ဖြေးဖြေးပေါ့ "
ပြောလိုက်သော အောင်မင်း၏မျက်လုံးထဲတွင် ခင်ခင်သိန်း၏ ရုပ်ပုံလွှာကို မြင်ယောင်ဆဲပင်။
.........................................................................................................................................
" အသိန်း ဟိုကောင် အိမ်က ဆင်းသွားပြီဆို "
" ဟုတ်တယ်လေ.. "
" ဒါဆို ပိုကောင်းတာပေါ့.. တို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရတာပေါ့.. မဟုတ်ဘူးလား "
" သိပ်လဲ လွတ်လပ်မနေနဲ့အုံး.. ပတ်ဝန်းကျင်ကရှိသေးတယ် သိလား.. "
" ကိုယ်က ဟောဒီက အသိန်းလေးကို ချစ်လွန်းလို့ပါဗျာ "
ပြောလိုက်ရင်းကပင် ဝင်းစိန်က ခင်ခင်သိန်း၏ပခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ သူ၏လက်များကို တင်ကာ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဖက်သို့ဆွဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခင်ခင်သိန်းပါးလေးတွေကို အငမ်းမရ နမ်းသည်။ ခင်ခင်သိန်းကိုယ်လုံးလေးက ဝင်းစိန်ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားပြီး ခဏကြာမျှ ငြိမ်၍နေသည်။ ဝင်းစိန်က ခင်ခင်သိန်း လည်တိုင်လေး၊ ဂုတ်ပိုးလေးနှင့် ဆံပင်လေးတွေကို နမ်းသည်။ စိတ်ထလာပုံရသော ခင်ခင်သိန်းက သူ၏ရင်ခွင်ထဲမှ လူးလွန့်ကာ တွန်း၍ထွက်သည်။
" ကဲ..ဖယ်ပါအုံး.. အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ပါအုံးမယ်.. တွေ့ရင်ဒါပဲ ဟွန်း.. "
ဝင်းစိန်က ရယ်ကျဲကျဲဖြင့် ခင်ခင်သိန်းကို ကြည့်ရင်း လက်တဖက်ဖြင့် သူမရင်သားတဖက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။
" အို..ကဲပါ.. နေပါအုံး.. အဝတ်တွေ ချွတ်ပါရစေအုံး.. "
ဒီတော့မှ ဝင်းစိန်က သူလှမ်းဆုပ်ထားသော ခင်ခင်သိန်းရင်သားတဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ခင်ခင်သိန်းက သူမ၏ကြယ်သီးလေးတွေကို တလုံးချင်းဖြုတ်၍ အင်္ကျ ီကို ချွတ်၍ ပစ်လိုက်သည်။ ဝင်းစိန်က ဖြူဖွေး၍ သနပ်ခါးရည်ကျဲလေးနဲ့လိမ်းထားသော ခင်ခင်သိန်း ရင်ဘတ်လေးကို လှမ်းကြည့်နေသည်။ ဘော်လီအင်္ကျ ီအပေါ်ဖက်သို့ လျှံထွက်နေသော ခင်ခင်သိန်း၏နို့အုံသားကြီးတွေမှာ ဝင်းအိလို့နေသည်။
ခင်ခင်သိန်းသည် သူမ၏လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ကျောနောက်သို့ လှမ်းလိုက်ပြီး ဘော်လီကြယ်သီးလေးတွေကို ဖြုတ်နေရင်းက သူမကို လှမ်းကြည့်နေသော ဝင်းစိန်ကို...
" ဘာကြည့်တာလဲ ဟွန့်.. "
" ဟဲ..ဟဲ "
ကြယ်သီးလေးတွေ ပြုတ်ကုန်တော့ ခင်ခင်သိန်းသည် သူမကိုယ်လုံးလေးနှင့် လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ကြုံရင်း ကိုယ်ပေါ်မှ ဘော်လီအင်္ကျ ီလေးကို ခွာပစ်လိုက်သည်။
ဆူဖြိုးဖွံ့ထွားလှသော ခင်ခင်သိန်း၏နို့အုံကြီးများသည် ဖြူဝင်းလျှက်ရှိသည်။ ခဲတံလုံးပတ်မျှဖြင့် လက်မဝက်လောက်ရှည်သော သူမ၏နို့သီးခေါင်း ခပ်ရှည်ရှည်လေးတွေမှာ နီညိုရောင်လေးဖြစ်နေသည်။
ကလေးတယောက်အမေဖြစ်ပြီး ကလေးကို နို့တိုက်နေပေမဲ့လည်း ခင်ခင်သိန်း၏နို့အုံကြီးတွေမှာ ပျော့တွဲမနေပဲ လုံးဝန်းတင်းကားနေသည်။ ခင်ခင်သိန်း၏နို့အုံကြီးများကို ရှေ့တည့်တည့်မှ ကြည့်ရင်း ဝင်းစိန်၏မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာသည်။
" ကဲ..အဝတ်တွေ ချွတ်လေ.. "
ခင်ခင်သိန်းက သတိပေးလိုက်တော့မှ ဝင်းစိန်က သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျ ီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ခင်ခင်သိန်းကလည်း သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဝင်းစိတ်ဘက်သို့ ဘေးတစောင်းလေးပေးကာ ထမိန်စလေးကို ပါးစပ်မှ ကိုက်ရင်း ခါးလေးကို ကုန်းကာ သူမ၏ပင်တီလေးကို ချွတ်၍ပစ်လိုက်သည်။
ခင်ခင်သိန်း၏ခါးလေးပြန်အဆန့်မှာပင် ဝင်းစိန်၏လက်တွေက သူမ၏ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့ ထမိန်လေးကိုပြန်၍ ရင်လျားရန်ကြံနေသော ခင်ခင်သိန်းက ထမိန်လေးကို လက်ထဲမှလွှတ်ကာ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်လေသည်။
ဝင်းစိန်သည် ခင်ခင်သိန်း၏ကိုယ်လုံးတီးလေးကို အနောက်မှသိုင်းဖက်ထားရင်း အရှေ့ဖက်မှ စောက်ဖုတ်လေးပေါ်မှ စောက်မွေးလေးတွေကို ခပ်ဖွဖွလေး လှမ်းဖွနေသည်။ ခင်ခင်သိန်းကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။
ပြီးသည်နှင့် ဝင်းစိန်က ခါးမှပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးရှိကုတင်ကြီးပေါ်သို့ ဆွဲ၍ လှဲချလိုက်တော့သည်။
ဝင်းစိန်တယောက် ဘာမျှပင် ပြောမနေတော့ပဲ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေးဖြစ်ကာ သူ့ကိုပြုံးပြုံးလေး ကြည့်နေသော ခင်ခင်သိန်း၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်ရာတွင်တော့ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ် မှောက်ကျလာသည့် ဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးကို လက်ကလေးများဖြင့် သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်သည်။
ခင်ခင်သိန်း၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နမ်းရုံဖြင့် အားမရနိုင်တော့သော ဝင်းစိန်က သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ခပ်စောင်းစောင်းလေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်တဖက်က သူမ၏ကျောပြင်လေးပေါ် လျှောတိုက်ပွတ်သပ်နေရာမှ ခင်ခင်သိန်း၏ဖင်သား ဝိုင်းဝိုင်းအိအိကြီးတွေကို အားပါးတရ ဆုပ်ချေဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့သည်။
ပြီးတော့ ခင်ခင်သိန်း၏နှုတ်ခမ်းတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ဝင်းစိန်က သူမ၏နို့သီးခေါင်းကြီးတွေကို တလှည့်စီ တပြန်စီစို့နေသည်။ သူမ၏ဖင်သားတင်းတင်းအိအိကြီးတွေကိုလဲ လက်ကမခွာ ဆုပ်နယ်မြဲ ဆုပ်နယ်လို့နေသည်။
ထိုစဉ်မှာပင် ခင်ခင်သိန်း၏ခြေထောက်လေးတဖက်က အားမလိုအားမရဖြင့် ဝင်းစိန်၏ပေါင်တဖက်ပေါ် တင်လိုက်သောအခါ သူမ၏ပေါင်ရင်းလေးဟသွားခိုက်မှာပင် ဝင်းစိန်၏လက်ကြီးက သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
စောက်ပတ်အောက် နှုတ်ခမ်းစပ်ဖက်ကို ဖိ၍ပွတ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက်သို့ပါ ဆက် ၍ ဖိဖိပွတ်ပေးနေပြန်တော့ ခင်ခင်သိန်းခမျာ ဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြုံး၍ဖက်ထားမိသည်။
နို့နှစ်လုံးကို တပြန်စီ စို့ပေးနေသော ဝင်းစိန်၏လီးတန်ကြီးက ထောင်မတ်နေရာ သူမ၏ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ထိမိထိုးမိနေသည်။ ခင်ခင်သိန်းရင်ထဲတွင် လှိုက်မောမှုလေးတွေ စတင် ပေါ်ပေါက်လာသည်။ သူမကိုယ်လုံးလေသည်လည်း ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်းဖြစ်လာလာချေပြီ။
ကိုင်ရတာ ထိထိမိမိမရှိလှဟုထင်ကာ အားမလိုအားမရဖြစ်လာသော ဝင်းစိန်သည် ခင်ခင်သိန်း၏နို့အုံကြီးတဖက်ကို လွှတ်ပေးကာ သူမ၏ဘေးတွင် ထ၍ ထိုင်ကာ ခပ်စောင်းစောင်းလေးဖြစ်နေသော ကိုယ်လုံးတီးလေးကို ပက်လက်လေးလှန်ပေးလိုက်သည်။ ကျန်လက်တဖက်ကလဲ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ထားဆဲဖြစ်သည်။ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုကို ဖိပွတ်ပေးနေသည်။
" အသိန်း.. နင်တို့သားအမိ အိမ်ပြန်ပြောင်းလာခဲ့ဟာ "
" ဘာလဲ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးကို တခြင်ထောင်ထဲထားပြီး လိုးအုံးမလို့လား.. ဟင်း..မသိရင်ခက်မယ်.. "
" ဟဲ..ဟဲ.. မဟုတ်ပါဘူးဟာ.. အသိန်းကလဲ၊ အိမ်မှာဆိုတော့ ခုလို ချိန်းစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့.. ပြီးတော့ နင့်အမေက မိုးလင်းရင် ဆိုင်ထွက်တာ၊ မိုးချုပ်မှ ပြန်လာတာဘဲ ဥစ္စာ "
ဝင်းစိန်သည် ပါးစပ်ကလဲပြောသည်။ လက်ကလည်း ခင်ခင်သိန်း၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို အရသာခံကာ ပွတ်ပေးနေသည်။ ဒါတင်မကသေး၊ ကျန်သောလက်တဖက်ဖြင့်လည်း သူမ၏နို့အုံကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပြီး နို့သီးတွေကိုပါ လက်ချောင်းဖြင့် ညှပ်ကာဆွဲပေးနေပြန်ပါသည်။
" ဟွန်း..ညဘက်မှာ မအေကိုလုပ်ပြီး နေ့ခင်းဘက်မှာ သမီးကို လုပ်မလို့ မို့လား.. "
" အေးပေါ့ "
" ဘာ အေးပေါ့လဲ.. "
" ဟဲ..ဟဲ "
နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ အမူပိုနေသော ခင်ခင်သိန်း၏မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း မချင့်မရဲဖြစ်လာသော ဝင်းစိန်က တဟဲဟဲဖြင့် ဆွဲနမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ခင်ခင်သိန်း၏ရင်ထဲတွင် ကျေနပ်လို့သွားရသည်။
ဝင်းစိန်စကြိုက်တာက ခင်ခင်သိန်းနှင့်ဖြစ်သည်။ သူမကို ပိုးပန်းရင်း ဝင်းစိန်တယောက် ခင်ခင်သိန်းတို့ အိမ်ကို အဝင်အထွက်ရှိလာရာမှ မတော်ရသေးသောယောက္ခမကြီး ကျေနပ်အောင် ဗာဟီရကိစ္စတွေ လိုက်လုပ်ပေးသည်။ ဒီကြားထဲကပင် ဝင်းစိန်က မရမကအတင်းပင် ဇွတ်လုပ်၍ ခင်ခင်သိန်းကို လိုးခဲ့သည်။ ထိပြီးသွားပြီ၊ ဝင်ပြီးသွားပြီဆိုပြန်တော့ ပထမတခါသာခက်သည်။ အစရှိသွားတော့ အရသာသိသွားသော ခင်ခင်သိန်းကလဲ နောက်အခါများတွင် မငြင်းတော့ပေ။ ဒီလိုနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက် လူလစ်ရင်လစ်သလို အဆင်ပြေခဲ့ကြသည်။
ဒီလိုနေခဲ့ကြရာမှ မကြာမီ အချိန်မှာပင် လူရှေ့သူရှေ့တွင် ပိုအနေနီးစပ်သည့် ခင်ခင်သိန်း၏မိခင်ဖြစ်သူနှင့်ပါ ညိစွန်းခဲ့ရသည်။ သွေးသားဆူဖြိုးသောအရွယ်သာ ရှိသေးသည့် ခင်ခင်သိန်း၏မိခင်ကလည်း ယောကျာ်းဆုံးသွားတာ နှစ်နှင့်ချီကြာခဲ့ရပြီဖြစ်ပြီး ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲကျဆိုတာလို ဝင်းစိန်ကို အပိုင်ကိုင်ခဲ့ပေသည်။ သမီးဖြစ်သူ မနူးမနပ် အပျိုလေးထက် ပို၍နပ်၊ ပို၍တတ်ကျွမ်းကာ ပို၍ရဲသော မုဆိုးမဖြစ်သူ မအေက ဝင်းစိန်ကို အရယူလိုက်တော့သည်။
ခင်ခင်သိန်းမှာ ဝင်းစိန်ကို စိတ်ဆိုးလွန်းလို့ စကားပင် မပြော။ မျက်နှာချင်းလဲ မဆိုင်ခဲ့။ ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ ငိုရတာလဲ အမောပင်။ သူမ၏မိခင်နှင့်ဝင်းစိန်တို့ လူသိရှင်ကြားယူလိုက်ပြီးသည့်နောက် အားငယ်စိတ်တွေဝင်နေသည့်အခိုက်တွင် တင်အောင်နှင့် ဆက်မိကြခြင်းဖြစ်လေသည်။
" အ..အမေ့.. "
ခင်ခင်သိန်းကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်ကနဲ တုန်သွားရသည်။ ဝင်းစိန်၏လက်မထိပ်လေးက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်း သားလေးနှစ်ခုကြားမှ ပေါ်နေသော သူမ၏စောက်စေ့ထိပ်လေးကို ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်ပေးလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။
ဝင်းစိန်က ရမ္မက်မျက်လုံးများနှင့် သူမတကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်နေသည်။ ကလေးတယောက်မွေးထားပေမဲ့ ခင်ခင်သိန်း၏ဝမ်းဗိုက်သားလေးများမှာ ညီညာပြန့်ပြူး၍ မာတင်းနေသည်။ ဗိုက်ကြောပြတ်တာလေးတွေပင် မရှိ။ သေသေချာချာ ကြည့်ပါမှ ပေါင်ထိပ်လေးတဖက်တချက်တွင် လက်တဆစ်မျှသာသာ အကြောပြတ်နေတာလေးတွေ တချက်စီမျှသာ တွေ့ရသည်။
ခင်ခင်သိန်း၏စောက်မွေးလေးတွေ တချို့က မဲမဲလေး၊ တချို့က နီကျင်ကျင်လေး၊ သိပ်လဲမရှည်၊ အရှည်ဆုံးကမှ လက်တဆစ်မျှသာရှိသည်။ ပြီးတော့ ပျော့ပျော့ပျောင်းပျောင်းနှင့် ခပ်ကြဲကြဲလေးပေါက်ကာ တွန့်ခွေ၍ပင် နေပါသေးသည်။ စောက်မွေးလေးတွေ၏ အရောင်လေးတွေက သပ်သပ်၊ စောက်မွေးလေးတွေခြေရင်းက အသားဝင်းဝင်းလေးတွေက သပ်သပ်ဖြင့် မက်မောစရာ ကောင်းလှသည်။
အခုဆိုရင် ခင်ခင်သိန်း၏စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အတော်ပင် ဖောင်းကား၍တက်နေချေပြီ။ ဝင်းစိန်သည် သူမ၏စောက်စေ့လေစကို ထပ်မံ၍ကလိလိုက်ပြန်သည်။
" အင့်..ဟင့်..အို.. "
ဒီတခါတော့ နှစ်ချက်ဆင့်၍ ကလိလိုက်သဖြင့် ခင်ခင်သိန်း၏ပေါင်တံလေးတွေပင် ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြစ်သွားရသည်။
ပြီးတော့ ဝင်းစိန်၏လက်ဖဝါးက သူမ၏စောက်ပတ်ဖက်ကို လျှောကနဲ ပွတ်လိုက်ရာ စောက်ပတ်ဝအတွင်းနားဖက်မှ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ရည်လေးများသည် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားမှ ပြူ၍ထွက်လာကာ ဝင်းစိန်၏လက်ကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
စောက်ရည်လေးတွေ စိုသွားသော သူ၏လက်ချောင်းကြီးဖြင့်ပင် ဝင်းစိန်က ခင်ခင်သိန်း၏စောက်စေ့လေးကို စောစောကထက် ပိုပြင်းပြင်းလေးကလိပေးလိုက်သည်။
" ဟင့်..အင့်.. "
ခါးလေးပါတွန့်ကနဲဖြစ်သွားရရင်းက ခင်ခင်သိန်းသည် ဝင်းစိန်၏လက်မောင်းတဖက်ကို လှမ်း၍ဆွဲကာ ဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ ဆွဲမှောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်ရာမှ ဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ပက်လက်လှန်ကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုဖြင့် အတင်းပင်ဖိကပ်စုပ်နမ်းတော့သည်။
ဒါတွေကြောင့်ပင် ဝင်းစိန်က ခင်ခင်သိန်းကို စွဲနေရတာဖြစ်သည်။
ခင်ခင်သိန်းသည် ဝင်းစိန်၏နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကို စိတ်တိုင်းကျ စုပ်နမ်းနေရုံမျှမကပဲ သူမ၏လက်တဖက်ကလဲ ထောင်မတ်နေသော အရှည် (၇)လက်မလောက်ရှိသည့် ဝင်းစိန်၏ ဒုံးပျံကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆုပ်သည်၊ နယ်သည်၊ ထက်အောက် စုန်ဆန်၍ ပွတ်ပေးသည်။
အုံထူထူလမွှေးတွေကြားသို့ သူမ၏လက်ချောင်းဖြူဖြူလေးတွေကို ထိုးသွင်းကာ ဝင်းစိန်၏ဆီးခုံကြီးကို ပွတ်ပေးသည်။ တောင်မတ်နေသော ဝင်းစိန်၏လီးတန်ကြီးက ပို၍ပင် ထွားကြိုင်းလာရသည်။ ပို၍ပင် မာကြောလာရသည်။ ခင်ခင်သိန်းတယောက် ထိုသို့ပွတ်ပေးနေသည်မှာ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းက ထကြွလာသော သွေးသားများကို ကျေနပ်စေရန်လည်းပါသည်။ နောက်တကြောင်းကလည်း မကြာမီ သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ သွင်းကာ လိုးတော့မည့် လီးတန်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ထွားကြိုင်း မာကြောစေချင်သည့် ဆန္ဒကလည်းပါသည်။ ဒါကမိန်းမတိုင်း၏ဆန္ဒပင်ဖြစ်သည်။
ဝင်းစိန်၏လီးချောင်းကြီးမှာ အစွမ်းကုန် ထွားကြိုင်းမာကြောနေရုံမျှမက တဆတ်ဆတ်ပင် ဖြစ်လို့နေချေပြီ။ ဒီထက်ဆက်၍လည်း နူးနပ်နေရန်မသင့်တော့။ တော်တော်ကြာ တကယ်လဲလိုးရော ခဏလေးနှင့် ပြီးသွားရင် ခက်မည်။
...........................................................................................................................
ခင်ခင်သိန်းသည် သူမ၏ခြေထောက်လေးတဖက်ကို ပက်လက်လှန်ထားသောဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးပေါ် ခွ၍တင်လိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ဝင်းစိန်က သူ၏ပေါင်တန်ကြီးတွေကို စုပေးလိုက်သည်။
ထို့နောက် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကြွကာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ရင်း လက်ကလေးဖြင့် လီးတန်ကြီးကို တင်းတင်းဆုတ်သည်။ ပြီးတော့ လုံးအယ်နေသော သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ပြဲပြဲဟဟလေးဖြစ်နေသော စောက်ပတ်စိုစိုရွှဲရွှဲလေးအဝ၌ လီးတန်ကြီးထိပ်ကို တေ့ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို တဖြေးဖြေးဖိချကာ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လိုးသွင်းလိုက်သည်။ ထိုသို့ လီးချောင်းကြီးကို ထိအောင် ခင်ခင်သိန်းက ဗိုက်လေးကို ရှပ်လျှက် ရှေ့သို့ငိုက်ကာ ပေးထားသည်။
သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီးတဆုံးဝင်၍ လက်နှစ်လုံးခန့်အလိုတွင်တော့ မချိတင်ကဲဖြစ်လာရသော ခင်ခင်သိန်းသည် သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကို ဆောင့်ချကာ လီးချောင်းကြီးကို တချက်ထဲသွင်းလိုက်လေတော့သည်။
" ဖွတ် "
" အင့်.. "
လီးတန်ကြီးကတော့ သူမ၏စောက်ပေတ်ထဲ တဆုံးဝင်၍ သွားချေပြီဖြစ်သည်။
ခင်ခင်သိန်းသည် သူမ၏အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ ကိုယ်လုံးလေးကို အရှေ့သို့ငိုက်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ဝင်းစိန်၏ရင်ဘတ်ပေါ်ထောက်လိုက်ရင်း လီးတန်ကြီးကို သူမစောက်ပတ်လေးထဲ မြှပ်ထားရင်း ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး ဖင်သားဖြူဖြူကြီးများကို ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် လှည့်ပေးသည်။
ထိုအခါတွင်တော့ လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းသားနုနုလေးများကို ထိထိမိမိ ပွတ်တိုက်နေသဖြင့် ဝင်းစိန်မှာ အရသာထူးကဲနေသလို ခင်ခင်သိန်း၏စောက်စိလေးမှာလည်း မာတောင်နေသာ လီးချောင်းကြီးနှင့် ထိပွတ်ကာ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲဖြင့် အရသာတွေ့နေတော့သည်။
နှစ်ယောက်စလုံး၏မျက်လုံးများသည် မှေးစင်း၍ ကျသွားသည်။ ခင်ခင်သိန်း၏စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်တို့သည် စိုကနဲ စိမ့်ကနဲ ထွက်ကျလာလေသည်။
ခင်ခင်သိန်းသည် သူ၏ဖင်ကြီးကို အသာကြွကာ ဝင်းစိန်၏လီးကြီးကို တဝက်မျှထုတ်လိုက်ပြီးတော့မှ တခါ ပြန်ဖိချရင်း တချက်ခြင်းဆောင့်၍လိုးပါတော့သည်။
ဝင်းစိန်၏မှေးထားသော မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတော့ ခင်ခင်သိန်း၏ဆူထွားသော နို့အုံကြီးတွေမှာ သူ့မျက်နှာရှေ့နားတွင် တုန်ခါလှုပ်ရမ်း၍ သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်နေလေသည်။ ဝင်းစိန်က လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခင်ခင်သိန်း၏ခါးလေးကို ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏နို့အုံကြီးတလုံးကို ဆွဲ၍စို့ပေးလိုက်သည်။ ထို့ပြင် ဝင်းစိန်က ခင်ခင်သိန်းလိုးပေးနေသော ဆောင့်ချက်တွေနှင့်အပြိုင် သူ၏ခါးကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ လီးတန်ကြီးကို ပင့်တင်ကာ လိုးပေးသည်။ ခင်ခင်သိန်း၏စောက်ခေါင်းထဲမှ စိမ့်၍ စိမ့်၍ ကျလာသော စောက်ရည်လေးများကြောင့် ဝင်းစိန်၏လီးချောင်းကြီးအရင်းရှိ လမွေးတွေပင် စိုရွှဲနေပြီဖြစ်သည်။
" ပြွတ်..ပြွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဟင့်..အင့်..ဟင့်..ပြွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်..အင့်.. "
ဝင်းစိန်၏လီးတန်ကြီးကို တဝက်မျှသာ အထုတ်အသွင်းပြုကာ လိုးပေးနေသော ခင်ခင်သိန်းသည် ကာမသွေးများဆူဝေလာသည်နှင့်အမျှ ပိုနှာထန်လာရပြီး အားမရနိုင်ဖြစ်လာကာ လီးချောင်းကြီးတခုလုံး ဒစ်ကြီးပေါ်ကာနီးလောက်အထိ သူမဖင်ကြီးတွေကို ကြွထုတ်လိုက်ပြီး အားပါးတရ ဆောင့်လိုးပါလေတော့သည်။
တချက်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ တိုးဝင်လာသော လီးတန်ထိပ်ကြီးက သူမသားအိမ်ဝကို အရှိန်ဖြင့် ထိုးဆောင့်လိုက်တော့ရာ တကိုယ်လုံး ကျင်ကနဲဖြာသွားရသည်။ ခင်ခင်သိန်းမှာ ရုတ် တရက်ပင် သူမ၏ဖင်ကြီးကို ပြန်ကြွကာ နောက်တခါဆောင့်ရန်အတွက် လီးတန်ကြီးကို ချက်ချင်းပြန်ဆွဲမထုတ်နိုင်သေးပေ။ ခဏတာနားရင်း သူမ၏စောက်ပတ်အဝကို လီးတန်ကြီးအရင်းတွင် ဖိကပ်ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ဝေ့ဝိုက်ပေးနေပြန်ပါသည်။
ပြီးမှ သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကို ကြွကာ ကြွကာဖြင့် ဆက်လိုးပါတော့သည်။
ခင်ခင်သိန်း၏ခါးလေးကို ကိုင်ကာ အောက်မှ ပင့်လိုးပေးရင်း သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေသော ဝင်းစိန်သည်လည်း ကာမစိတ်တွေ ပြင်းပြသထက် ပြင်းပြလာကာ နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် အားရပါးရစို့နေတော့ရာ သူမ၏နို့သီးလေးတွေထိပ်မှ နို့ရည်လေးများ တန်းကနဲ တန်းကနဲ ပန်းထွက်လာတော့သည်။ ထွက်လာသမျှ နို့ရည်တွေကိုလဲ ဝင်းစိန်က မြိန်ရည်ယှက်ရည် မျိုချလိုက်လေတော့သည်။
ခင်ခင်သိန်း၏ဆောင့်ချက်များနှင့် ဝင်းစိန်၏အောက်မှ ပင့်ဆောင့်ချက်များမှာ တစထက်တစ ပိုပြင်းထန်လာသလို တခါတခါဆောင့်လိုက်တိုင်း နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာ ဖျတ်ကနဲပွင့်ရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော ခင်ခင်သိန်း၏လေအန်သံလေးများနှင့် လီးတန်ကြီးကစောက်ခေါင်းလေးထဲ ပွတ်တိုက်လိုးဆောင့်သံများကလည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင် ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။
" ပလွတ်..ဖွတ်..ဟင့်..ပြွတ်..ပလွတ်..အင့်..အဟင့်..ဖွတ်..ပြွတ်..ဟင်း.. "
အတန်ငယ်မျှကြာလာသောအချိန်တွင်တော့ ခင်ခင်သိန်း၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်တုန်ယင်ယင်လေးဖြစ်လာရာက သူမ၏ဆောင့်ချက်များမှာ နှေးကွေးလာရာမှ ဆောင့်အားမှာလည်း ကျဆင်းလာရတော့သည်။
ဝင်းစိန်သည် စင်းကျနေသော သူ၏မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စို့နေသော ခင်ခင်သိန်း၏နို့ကြီးကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ခါးကို အားယူကာ ကြုံးထလိုက်သည်။ ခင်ခင်သိန်းကလဲ သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို ဝင်းစိန်ပေါင်ရင်းတွင် ဖိကပ်ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။ ဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးတဘက်တချက်တွင် ကွေးထားသော သူမ၏ဒူးကို ဖျတ်ကနဲ ဆန့်လိုက်ရာက ဝင်းစိန်၏အနောက်ဖက်သို့ ဆန့်၍စင်းထားလိုက်လေသည်။
ပြီးတော့ သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ထိုင်ရက်သားဖြစ်နေသော ဝင်းစိန်၏ခါးကြီးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပါတော့သည်။
ထိုအခါတွင်တော့ ဝင်းစိန်က မွေ့ယာပေါ်တွင် ခြေဆင်း၍ ပေါင်နှစ်လုံးကပ်ကာ ထိုင်ရက်သားဖြစ်နေပြီး ခင်ခင်သိန်းက သူ့ပေါင်ရင်းမှာဖင်ကြီးတွေကို ချရင်း ခြေနှစ်ချောင်းကို စင်းလျက် ဝင်းစိန်ကိုခွထိုင်နေသော အနေအထားသို့ ရောက်သွားသည်။
လီးချောင်းကြီးကတော့ ခင်ခင်သိန်း၏စောက်ပတ်လေးထဲမှမထွက် သွင်းလျက်သားပင် ရှိနေသေးသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် တယောက်ခါးကိုတယောက်ဖက်ရင်း တငြိမ့်ငြိမ့်ဆောင့်ကာ လှုပ်ကာဖြင့် လိုးကြပါတော့သည်။
စောစောက လိုးကြရင်း နှစ်ယောက်စလုံး၏ရမ္မက်သွေးများသည် အပြင်းထန်ဆုံးဖြစ်လာပြီး ကာမအထွတ် အထိပ်သို့ ရောက်လုနီးပါးဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူတို့နှစ်ယောက် ပုံစံပြောင်းလိုက်ကြသဖြင့် လိုးဆောင့်ခြင်းကို ခဏရပ်လိုက်ရသည်ဖြစ်ရာ ထကြွလွန်းနေသော ရမ္မစိတ်များသည် အတန်ငယ်မျှပြန်လည် ညိမ်ကျသွားရသည်။ ယခုပြောင်းလိုက်သော ပုံစံမှာလည်း စိတ်ထင်တိုင်းဆောင့်လို့ရသော ပုံစံမဟုတ်သဖြင့် သူတို့၏အီဆိမ့်နေသောအရသာတွေကို ကာလတာရှည်အောင် ဆွဲဆန့်၍ရနေသည်။
ဒီအတောအတွင်းတွင် တယောက်ခါးကို တယောက်ဖက်လျက် တငြိမ့်ငြိမ့်တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် လိုးရင်း ထူးကဲလှသောအရသာကို ဇိမ်ယူခံစားနိုင်လေသည်။
ခါးလေးတွေကို ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် လီးတန်ကြီး အဝင်အထွက်ဖြစ်နေရုံမျှလေး လိုးနေကြရင်း ဝင်းစိန်က ခင်ခင်သိန်း၏ပါးပြင်လေးတွေကို နမ်းသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ပခုံးသားလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ကိုက်စုပ်ပေးနေသည်။
" အသိန်း.. ကောင်းလားဟင် "
" ကောင်းတယ် ကိုယ်ရယ်.. အသိန်းဖြင့် ကိုယ့်ကိုမခွဲနိုင်ဘူး သိလား.. "
နှုတ်ခမ်းဖျားလေးတွေ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ခင်ခင်သိန်းက တိုးတိုးလေး မောလျှစွာဖြင့် ပြန်ပြောသည်။
ကတုံကယင်လေးပြောနေသော ခင်ခင်သိန်း၏ချစ်စရာမျက်နှာလေးကို ကပ်ကြည့်ရင်းမှ မချိတင်ကဲဖြစ်လာသော ဝင်းစိန်သည် သူမ၏ဖူးအိနေသောနှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဆွဲ၍စုပ်နမ်းပြစ်လိုက်သည်။
နှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံးလေးများစင်းကျသွားကြသည်။ ခါးလေးတွေ ကော့၍ကော့၍ လိုးနေတာကတော့ မပျက်ပေ။ ဒီပုံစံသည် စိတ်ထင်တိုင်းဆောင့်၍ မရသဖြင့် ရှိပြီးသား ရမ္မက်သွေးကို သိသိသာသာထကြွစေခြင်းမရှိသော်လည်း လက်ရှိခံစားနေရသော အရသာကို တာရှည်စေလေသည်။
ဝင်းစိန်က နှုတ်ခမ်းများကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် ဆွဲခွာလိုက်သည။ နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးလေးများက ပြိုင်တူလိုပွင့်လာကြပြီး တလှုပ်လှုပ်လိုးနေရင်းကပင် တယောက်ကိုတယောက် တပ်မက်စွာဖြင့် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်နေကြသည်။
ခင်ခင်သိန်းသည် ဝင်းစိန်၏ခါးကြီးတွေကို ဖက်ထားသော သူမ၏လက်လေးတွေကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဝင်းစိန်၏ဆန့်ထားသော ခြေထောက်တဖက်တချက်ဘေးတွင် နောက်ပြန်ထောက်လိုက်သည်။
ဝင်းစိန်ကတော့ သူမ၏ခါးလေးတွေပေါ်မှလက်ကို မဖယ်ဘဲ ခပ်လျှော့လျှော့လေးဖက်ထားသည်။ ယခုအခါတွင်တော့ သူတို့၏ကိုယ်လုံးများသည် အတန်ငယ်မျှ ကွာသွားလေပြီ။
ခင်ခင်သိန်းက သူမ၏ခါးလေးကို ကော့ကာ ဝိုက်ကာဖြင့် တလှုပ်လှုပ်ဆောင့်ပေးသည်။ ဝင်းစိန်၏မျက်နှာကြီးက သူမ၏ရင်သားတွေပေါ်သို့ အပ်ကျလာပြီး နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေ စို့နေပြန်ပါတော့သည်။
လုပ်နေသော ပုံစံမှာ အားမလိုအားမရဖြစ်နေရသောပုံစံပင်ဖြစ်သည်။ ဒီလိုအားမလိုအားမရလေးဖြင့် စကားတပြောပြောဖြင့်ဖြစ်စေ၊ တယောက်ကိုတယောက် ယုယစွာနမ်း၍ဖြစ်စေ လိုးနေကြတာကလဲ ထူးကဲလှသော ကာမအရသာတမျိုးပင်ဖြစ်သည်။
သူမ၏နို့ကြီးတွေကို ဘယ်ပြန် ညာပြန်စို့နေသော ဝင်းစိန်သည် အားမရနိုင်ဖြစ်ကာ နို့ကြီးတွေကို အားရှိသလောက် စုပ်၍ စုပ်၍ စို့နေပြန်ပါသည်။ ထိုအခါ ပန်းထွက်လာသော နို့ရည်လေးများကို ဝင်းစိန်က အားပါးတရပင် မျိုချနေသည်။
တဖြေးဖြေးအားမရနိုင်လွန်းသဖြင့် လိုးနေကြသူနှစ်ဦးမှာ တုန်တုန်ယင်ယင်ပင်ဖြစ်လာကြရသည်။
" ကို.. အသိန်းကို နာနာဆောင့်ပြီး လိုးပေးပါတော့..အကိုရယ်..နော်.. "
မိန်းမသားပီပီ စိတ်တင်းကာ မခံစားနိုင်တော့သော ခင်ခင်သိန်းက မပီမသလေးဖြင့် ညီးညီးညူညူလေးပြောလိုက်ပြီးချိန်တွင်တော့...
..............................................................................................
အခန်း ( ၂ )
ဒီနေ့တော့ဦးမောင်မောင်တယောက် အတော်ဆာနေသည်။ ခင်ခင်သိန်း သူ့ဆီလာ မကုန်း တာ နဲနဲကြာပြီ။ ခုတော့ သူမယောကျာ်းကလဲ အိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားပြီဆိုတော့ ဦးမောင်မောင်တယောက် သူတို့အိမ်ပေါ်အထိ သွားစားချင်လာသည်။ ခင်ခင်သိန်းတယောက် ကလေးထိန်းရင်း အိမ်မှာပဲရှိမှာ သေချာသလောက်ဖြစ်သည်။ သူတို့လင်မယားကုတင်ပေါ်မှာ ခင်ခင်သိန်းကို တက်လိုးလိုက်ရရင်ဟူသော အတွေးနဲ့ ဦးမောင်မောင် ထန်နေသည်။
............................................................................................................
အခန်း ( ၃ )
ချိုချိုတယောက်ထဲ ကလေးထိန်းရင်း မခင်သိန်းတို့အခန်းကိုလဲ ရှင်းလင်းပေးရသည်။ မခင်သိန်းက အစောကြီးထဲက အိမ်မှထွက်သွားသည်။
ချိုချိုတယောက် ဒီတလော စိတ်တွေထနေသည်။ အောင်မင်းကလဲ အားမကိုးရ။ ခင်ခင်သိန်းနဲ့ မရှေးမနှောင်းပင်ထွက်သွားသည်။ သူမယောကျာ်းကလဲ အိမ်ထောင်ကျခါစမှသာ ချိုချို့ကိုကောင်းကောင်းလိုးပေးသည်။ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ တချီကောင်းသာ ဖြုတ်နိုင်တော့သည်။ တချို့ညတွေဆို မူးမူးနဲ့ပြန်လာပြီး တန်းအိပ်သွားတတ်သေးသည်။ ချိုချိုအိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက ကိုတင်အောင်နှင့် မလုပ်ဖြစ်တော့။
ကိုတင်အောင်၏လီးကြီးကိုလည်း တမ်းတနေမိသည်။ အစ်မဖြစ်သူက ဒီလိုလီးကြီးကိုတောင် ပစ်ပြီးနောက်တယောက်နဲ့ နောက်မီးလင်းနေသည်ဆိုတော့ ချိုချို မနာလိုသလိုလိုတောင်ဖြစ်မိသည်။ ခုနေများ ကိုတင်အောင်အိမ်ပြန်လာလျှင် ချိုချို ကောင်းကောင်း အလိုးခံလိုက်ချင်သည်။ အို..ကိုတင်အောင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အောင်မင်းပဲဖြစ်ဖြစ်လာရင် သူမကုန်းပေးမိမှာပါပဲ။ ကလေးလေးကို ပုခက်ထဲမှာ သိပ်ပြီးနောက် ချိုချို ခင်ခင်သိန်းတို့လင်မယားကုတင်ပေါ် တက်လှဲနေလိုက်သည်။
.......................................................................................................................
အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်ဆီမှ ချိုးချိုးချွတ်ချွတ်အသံတွေကြားတော့ ချိုချိုအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာ ခုပြန်လာတာ ခင်ခင်သိန်းမဟုတ်ပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းနေမိသည်။ ဧည့်ခန်းကိုဖြတ်ကာ အိပ်ခန်းဆီ လျှောက်လာတဲ့ခြေသံက ပိုင်နိုင်ရဲတင်းလွန်းလှသည်။ မခင်သိန်းမဟုတ်ပါက ကိုတင်အောင်သာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ အိပ်ခန်းအဝမှာ ခြေလှမ်းတုံ့သွားတာမို့ ချိုချိုမျက်လုံးလေးမှေးကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကိုတင်အောင်မဟုတ်ပဲ ဦးမောင်မောင်ကြီးပါလား။ ဒီလူကြီးက ချိုချို့တကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံကြည့်ပြီး
သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို လျှာနဲ့သပ်လိုက်ပုံက အရသာရှိလှတဲ့ တခုခုကို စားတော့ဝါးရတော့မယ့်အတိုင်းပါ။ချိုချိုဆက်ပြီး အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။
ကုတင်ခြေရင်းက ကြည့်နေတော့ ချိုချို့အမို့အမောက် အချိုမ့်အဝှမ်းတွေကို သူသေချာမြင်နေရမှာပေါ့။
ဦးမောင်မောင်က သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ပါတယ်။ မတ်တောင်နေသော လီးတန်ကြီးက ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲဖြစ်ကာ မတ်မတ်တန်းနေသည်။ ဦးမောင်မောင်ရဲ့အသားရောင်အတိုင်း ညိုပြီး လုံးပတ်ကလည်း တုတ်သည်။ ဒစ်ကြီးကလည်း လန်နေသေးသည်။ ဒါကြီးနဲ့အကြမ်းခံလိုက်ရရင်တော့ သေပြီဆရာ။ ချိုချို့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ထူပူပြီး ဘာဆက် လုပ်ရမှန်းမသိတော့ဘူး။
ချိုချိုရှိရာကို တဖြည်းဖြည်းကပ်လာသံကိုကြားရပါတယ်။ ဦးမောင်မောင်က ချိုချိုအိပ်ပျော်နေဆဲဆိုပြီး ဟိုကိုင်ဒီကိုင်။
ဦးမောင်မောင်က ချိုချိုအင်္ကျ ီလေးကို လှန်ကာ ဗိုက်သားပြင်လေးကို ပွတ်သပ်သည်။ ထို့နောက် ထမီလေးကို ဖြေချပြီး စောက်ဖုတ်အုံကို ပင်တီလေးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီကြိုးလေးကြားမှ အရည်တွေ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်လေးကို လက်ချောင်းကြီးနှင့် ဆွနေသည်။ ပြီးနောက် ချိုချို့ပင်တီလေးကို ရအောင်ချွတ်တော့သည်။ ချိုချိုမှာ ဆက်ပြီးပဲအိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေရမလားမသိတော့။
" အို..ဦးလေး..ဒါဘာလုပ်တာလဲ.. "
ဦးမောင်မောင်က ချိုချို့စောက်ဖုတ်လေးပေါ်မျက်နှာအပ်လိုက်တော့သည်။ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ချိုချို့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ကျကျနနကိုင်ပြီး ဖြဲလိုက်သည်။ ချိုချို့စောက်ပတ်မှာ ဟပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားပြီး ထင်းထင်းကြီးပေါ်လာတော့သည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်မှ စောက်စေ့ကလေးလည်း ထောင်ထနေသည်။ စောက်ရည်ကြည်များကလဲ စိမ့်ထွက်နေသည်။ စောက်ပတ်လေးမှာ နီရဲပြဲအာနေလျက် စောက်စေ့လေးမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်လို့နေသည်။
" အား..ရှီး..အမလေး..လေး.. အိုး..အိုး.. "
ဦးမောင်မောင်က သူမစောက်ပတ်လေးက ပါးစပ်နှင့် ကျကျနနအုပ်ပြီး မရွံမရှာ စုပ်နမ်းလိုက်ရာ ချိုချို့ တကိုယ်လုံးတုန်တက်ပြီး အော်ပစ်လိုက်ရသည်။
ဦးမောင်မောင်က ချိုချို့စောက်ဖုတ်ကို နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလို စုပ်ယူလိုက်ရာ စောက်ပတ်အတွင်းသား ပါးစပ်ထဲတိုးဝင်မလို ဖြစ်သွားချိန်တွင် လျှာကြီးဖြင့် အတွင်းသားများကို ထိုးထည့်ကလိပေးလိုက်လေသည်။
" အား..ပါး..ပါး.. ကောင်းလိုက်တာ..အာ့..အာ့... "
ဦးမောင်မောင်က သူ့ရဲ့လျှာကြီးကို လိပ်ပြီး ချိုချို့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား အတွင်းပိုင်းကို ထိုးသွင်းလိုက်၊ ထုတ်လိုက်နဲ့လုပ်နေရင်း စောက်ခေါင်းပတ်လည်နံရံတွေကိုလည်း ထိုးမွှေပေးနေရာ ချိုချိုမှာ စောက်ဖုတ်အယက်ခံရတာထက် ကောင်းသွားလေသည်။ ဦးမောင်မောင်၏ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်နှင့် ထိသထက်ထိအောင် ဆွဲကပ်ထားသည်။ ဦးမောင်မောင်ကလည်း ချိုချို့အကြိုက်ကို သိသွားပြီဖြစ်ရာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ပါးစပ်နှင့်စုပ်ယူထားရင်း စောက်ပတ်အတွင်းသို့ လျှာအား တဆုံးထိုးသွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။
" အား..အာ့..အိုး..ဦးရယ်..အာ့..ကျွတ်.ကျွတ်..အား..အား.. "
ချိုချိုမှာ ဦးမောင်မောင်၏လျှာအစွမ်းကြောင့် ကိုယ်လုံးလေး ကော့ပျံလူးလွန့်လျက် ဦးမောင်မောင်၏ခေါင်းကို လက်ကလေးများဖြင့် တအားဆွဲကပ်ရင်း ဖင်ကြီး ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
ဦးမောင်မောင်မှာ ပါးစပ်ထဲ ပန်းဝင်လာသော စောက်ရည်များကို မျိုချလိုက်ရင်းမှ စောက်ဖုတ်ကို ကပ်ထားသော နှုတ်ခမ်းများကို ခွာလျှက် စောက်ပတ်တကြောကို လျှာဖြင့် အပြားလိုက်ယက်ပေးလိုက်သေးသည်။
ချိုချိုခမျာ မလှုပ်ချင် မရှားချင်သလို ဖြစ်သွားရပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားလျက် တန်းလန်းဖြင့် လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုယ်လုံးလေးဘေး ဘုတ်ကနဲပစ်ချပြီး ငြိမ်သက်သွားလေသည်။
ချိုချို့မျက်လုံးများကမူ ကာမဆန္ဒမပြေပျောက်သေးသည့် ပုံစံဖြင့် ဦးမောင်မောင်ကို လှမ်းကြည့်နေသည်။
လီးချောင်းကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်းလိုးခြင်းကြောင့် ပြီးသွားသောအရသာက စောစောက ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ယက်၍ ပြီးသွားသော အရသာထက် ပိုကောင်းမည်ဖြစ်ကြောင်း သိထားသောကြောင့် လိုးသွင်းစေချင်ပြီဖြစ်သည်။
" ကောင်းရဲ့လားဟင်..ချိုချို "
" ဟင်း.. သူများအိပ်နေတုန်း အတင်းအနိုင်ကျင့်ပြီးတော့.. "
" ဒါပေမဲ့ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား ချိုလေးရယ် "
" ဟိုလေ..ဟို..ဟို.. "
" ချို.. ဦးလေး လိုးချင်ပြီကွယ်..နော် "
" အို..ဦးကလဲ.. "
ငြင်းဆန်သံက ခပ်တိုးတိုးသာထွက်ရဲ့။ ချို အလိုးတော့မည်မှန်းသိ၍ စောက်ရည်တွေ ထပ်စိမ့်ထွက်လာရသည်။ ချို့ခါးလေးကို ဦးကထိန်းရင်း တစ်ဖက်လှည့်ကာ ကုန်းစေပါတယ်။ ချိုလဲ တံတောင်ဆစ်တွေကို အားပြုရင်း ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပစ်ကာ သဘောရှိအလှူပေးလိုက်ပါတယ်။
ဦးမောင်မောင်က ချို့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်သပ်ပြီးမှ တွင်းလေးထဲကို တထစ်ခြင်းဖိသွင်းပါလေရော။ ဦး လက်နက်ကြီးဟာ ချို လက်ခံဖူးသမျှ တွေထဲ အကြီးဆုံးပါပဲ။
ဦးက အတွင်းထဲရောက်သထက်ရောက်အောင် ဖိသွင်းလိုက်တာ နောက်ဆုံး အဆုံးထိ ဒုတ်ဒုတ်ထိ သူ့ဟာကြီးတစ်ခုလုံး အရင်းကပ်သွားပါတယ်။
" အာ့..အ..အာ့..အား..ဟင့်.. "
ချို့ ပါးစပ်က ခပ်အုပ်အုပ် ညည်းညူသံသာ ထွက်နိုင်ပါတော့တယ်။
" ချိုချိုရယ်..နင့်စောက်ပတ်လေးက ကျဉ်းလိုက်တာ..နင့်အစ်မထက်တောင် ကျပ်သေးတယ် "
အို..ဒါဆို ခင်ခင်သိန်း ကုန်း နေတာ ဦးမောင်မောင်ပေါ့။ ချိုချိုခမျာ သူ့အစ်မကို လိုးခဲ့ဆော်ခဲ့သော ဒုတ် တွေကို လိုက် ခံ နေရသလိုပင်။ အခုတော့လဲ ချို့ စောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးဝင်နေတဲ့ လီးချောင်းကြီးကပေးနေတဲ့ ကာမဆိပ်တွေကလွဲလို့ သိပ်စဉ်းစားနိုင်တာလည်း မဟုတ်ပါဘူး။
" ကျွတ် "
အဆုံးထိထိုးသွင်းထားရင်း နှဲ့နေတာ ချို့ စိတ်တွေကို မရိုးမရွဖြစ်စေပါတယ်။ ဦးမောင်မောင်က လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိထိုးသွင်းထားပြီး ခဏငြိမ်ကာ အရသာခံနေလျက် တဖြေးဖြေးချင်းဆွဲ ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ တချက်ချင်း လိုးညှောင့်ပေးလိုက်သည်။ ချို့တင်ပါးအစုံကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း အဆုံးစွန်ထိ
တစ်ချက်..အဆုံးစွန်ထိ နောက်တစ်ချက်..အာ..အ။
" အိုး..အား..အီး..အီး..အိုး.. "
လီးချောင်းကြီးက သူမစောက်ပတ်လေးထဲ တိုးဝင်ပြီး လိုးလိုက်တိုင်း ချိုချိုမှာ အားရကျေနပ်စွာ ညည်းညူနေလေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှေးနေရာကနေ သွက်သထက်သွက်လာတယ် ဆောင့်ချက်တွေက။
ဦးရဲ့လီးကြီးက တုတ်လဲတုတ်၊ ရှည်လဲရှည်၊ ကြီးလဲကြီးဆိုတော့ ချို့ သားအိမ်ဝဆီ လီးထိပ်ကြီးက တန်းဝင်လာတိုင်း အောင့် ကောင်းကြီးဖြစ်သွားရသည်။
" အ..အ..အား..ကျွတ်ကျွတ်..ထိလိုက်တာ..ဦးရာ..အဲ့တချက်က..အာ့..အား.. "
လီးကြီးက ချို့ စောက်ခေါင်းထဲ အရှိန်ပြင်းထန်စွာ ထိုးထည့်၊ အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်လိုးနေသည်။ သူ့မွှေချက် ဆောင့်ချက် တွေဟာ ချို့ အတွက် တကယ့်အရသာပဲ။ ဦးရဲ့လီးလုံးပတ်ကလဲ အတော်တုတ်တာမို့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ သိပ်သိပ်သည်းသည်း ပြည့်ပြည့်ဝဝ တနင့်တပိုးကြီး ပွတ်တိုက်ပြီး စေးပိုင်တင်းကြပ်နေတာပေါ့။
ဦးကလဲ ချို့ဖင်သားကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ရုံနဲ့ အားမရတော့ဘူး ထင်ပါရဲ့။ လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ချိုချိုဖင်ကြီးကို တဖျန်းဖျန်း ရိုက်နေလေရဲ့။ ဖြူဝင်းနေတဲ့ ချိုဖင်ကြီးကတော့ လက်ချောင်းရာတွေနဲ့ နီရဲနေတော့မှာပဲ။
ချိုလဲ လက်တဖက်နဲ့ မမှီမကမ်းလေး သူ့တင်ပါးကို နောက်ပြန်ကိုင်ကာ ဆွဲယူမိပါရဲ့။
ဦးရဲ့ဂွေးအုတွဲကြီးတွေကလဲ ချို့ စောက်စေ့ပြူးပြူးလေးကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်နဲ့။ ရာနှုန်းပြည့် ထိထိမိမိ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး အလိုးခံရင်း ကာမအရသာကို တအီတဝကြီး ခံစားနေရပါတော့သည်။
အချက်ပေါင်းရာကျော် အဗျင်းခံလိုက်ပြီးနောက် ချိုချို့တကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွား၏။ ဟင့်ခနဲ ဟင့်ခနဲ ဖင်ကြီးကိုရမ်းကာ စောက်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်။ ဦးမောင်မောင်ကတော့ ခပ်သွက်သွက် ဆက်ဆောင့်နေဆဲ။ ချို လက်ကလေးပင် ထောက်မထားနိုင်တော့။ နို့ကြီးတွေကို အိပ်ယာနှင့် ထိနိုင်သမျှကပ်ထားရင်း ဖင်ကြီးပါထောင်ပေးလိုက်သည်။
ဝင်းစိန်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အသာလေး ခါးမှပွေ့ကာ သူမ၏အောက်မှဆန့်ထားသော သူ၏ခြေ ထောက်နှစ်ချောင်းကို တဖြေးဖြေးကွေးကာ ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ခါးမှပွေ့ရုံသာမကဘဲ အသာလေး မကာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ရင်း သူ၏ခြေထောက်တွေကို ဒူးထောက်လိုက်သည်။
ခင်ခင်သိန်း၏ကိုယ်လုံလေး ပက်လက်ဖြစ်သွားချိန်တွင်တော့ သူမက ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကို ဒူးကွေးလိုက်ပြီး ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို ကား၍ထောင်ပေးလိုက်လေတော့ရာ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ လှေကြီးထိုးပုံစံသို့ ပြောင်းလဲသွားပါတော့သည်။
သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးမှာ အခုတော့ နောက်ဆုတ်ကာ လက်သုံးလုံးခန့်ထွက်၍နေသည်။
သူတို့နှစ်ဦးနေသားတကျဖြစ်ချိန်မှာတော့ ဝင်းစိန်က လီးတန်ကြီးကို ဆောင့်၍ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
" ဖွတ်..အင့်.. "
လီးချောင်းကြီးမှာ အရည်တွေရွှဲနေသော ခင်ခင်သိန်း၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားချိန်မှာပင် ဝင်းစိန်က သူမကိုယ်လုံးလေးကို မက်မောစွာ လှမ်း၍ကြည့်နေသည်။
" လိုး..လိုးတော့လေ..ကို..ဟင့်.. ဆောင့်ပစ်လိုက်စမ်းပါ.. "
နှာထန်နေပြီဖြစ်သော ခင်ခင်သိန်းမှာ ဒီအချိန်လေးကိုပင် သည်းမခံနိုင်ရှာတော့ပေ။ ဝင်းစိန်ကလဲ သူ၏လက်ကြမ်းကြီးများဖြင့် သူမ၏နို့အုံကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း လီးတန်ကြီးကို သူမစောက်ပတ်လေးထဲမှ ဒစ်ကြီးပေါ်ကာနီးအထိ ဆွဲ ဆွဲထုတ်ကာ အားမနာတမ်း ဆောင့်လိုးပါလေတော့သည်။
" ပြွတ်..ဖွတ်..ဟင့်..အင့်..ဖွတ်..ဖွတ်..ပြွတ်..ပလွတ်..အင့်..ဟင့်.. "
ဝင်းစိန်၏မညှာမတာဆောင့်လိုးချက်များကို မဖြုံသောခင်ခင်သိန်းမှာ သူမ၏ခြေထောက်လေးများကို မြှောက်ကာ ဝင်းစိန်၏ခါးကြီးကို လှမ်းချိတ်ပြီး အားယူရင်း သူမ၏ဖောင်းကားနေသော စောက်ပတ်ဖြူဖြူလေးကို ကော့ ကော့ပေးနေသေးသည်။
လိုးနေသူငနဲသားမှာလည်း စောစောက အားမရနိုင်ဖြစ်ခဲ့သမျှကို အတိုးချကာ မညှာတမ်းပင် ဆောင့်လိုးနေသည်။ ပြီးတော့ သူ၏လက်ထဲမှ ခင်ခင်သိန်း၏အယ်ထွက်နေသော နို့အုံကြီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုပ်လိုက် နယ်လိုက်လုပ်နေရာ နို့ရည်လေးများ ထွက်လာရသည်။
ဝင်းစိန်၏ဆောင့်ချက်များကြောင့် ကုတင်ကြီးပင် တကျွီကျွီ မြည်လို့နေသည်။
" ပြွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်..ပြွတ်.. "
" ဟင့်..ဟင့်..ကို.. သိန်းကိုချစ်လားဟင်.. "
" အင်း "
" အမေနဲ့ ဘယ်သူ့ကို ပိုချစ်လဲ.. "
" သိန်းကို..ပိုတာပေါ့ "
" ဟင့်.. လိုးရတာရော ဘယ်သူက ပိုပြီးအရသာရှိလဲဟင်.. "
" သိန်းက ပိုကောင်းတာပေါ့ "
" ဟင့်..ဟင့်.. လုပ်..လုပ်.. တအားလိုး..တအားဆောင့်..အာ့..သိန်း ပြီးကာနီးပြီ..အဟင့်..ဟင့်.. ပြွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်.. "
-------------------------------------------------------------------------------------------
တဖက်ခန်းမှ သူတို့နှစ်ယောက် မရောက်မှီမှာပင် တည်းခိုခန်းသို့ ကြိုရောက်နေနှင့်ပြီး ချောင်းကြည့်နေသော တင်ထွန်းသည် သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး တဆတ်ဆတ် တငေါက်ငေါက်ဖြစ်သော သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့်ဆုတ်လိုက်သည်။
ခင်ခင်သိန်းတို့ လိုးနေသော ကုတင်က အောင်မင်းချောင်းကြည့်နေသော နံရံကို ကပ်ထားသည်ဖြစ်၍ ရှင်းလင်းစွာ တွေ့နေကြားနေရသည်။ ခယ်မနှင့်ယောက္ခထီးကြီးတို့၏လိုးပွဲကို ကြည့်ရင်း အောင်မင်းသည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ရင်း သွက်သွက်ပင် ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လိုက်တော့ရာ ဆယ်ချက်မျှထုလိုက်ရုံဖြင့် သူ၏လီးတန်ကြီးထိပ်မှ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ အောင်မင်း၏စိတ်ထဲတွင်တော့ သူသည် ခင်ခင်သိန်းကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ လက်မလွှတ်နိုင်တော့။ ရအောင်ကို လိုးမည်ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်စဉ်မှာပင်...
အိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သော ဇနီးချောလေး ချိုချိုမှာ ဝက်ဝက်ကွဲအောင် အလိုးခံရင်း နောက်ဆုံးတော့ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းဝယ် ဦးမောင်မောင်၏သုတ်ရည်များနဲ့လျှံနေအောင် အဖြည့်ခံလိုက်ရလေသည်။
-------------------------------------------------------------------------------------------
လီးကြီးသလောက် အချိန်ကြာကြာဆွဲလိုးနိုင်သော ဦးမောင်မောင်ကြောင့် ချို ကောင်းကောင်းနဲ့ ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်ပစ်ပြီး ပြန်ဆောင့်ပေးသည်။ လီးကြီးကိုလည်း ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။
"အင်း...အင်း....အ...ရှီး...ငါ...ငါ....ပြီးတော့မယ်"
ဦးက စက်သေနတ်ပစ်သလို မညှာမတာဆောင့်လိုးနေရင်းမှ တုန်တခိုက်ခိုက် လေသံမျိုးနှင့်ပြောပါတယ်။
ဦးရဲ့လီးရည်တွေ ချို့စောက်ခေါင်းလေးထဲ တဖျောဖျော ပန်းဝင်လာတော့ ချိုလဲရှိသမျှစောက်ရည်တွေ ထွက်ကုန်ရင်း နောက်တချီပြီးသွားရပြန်ပါတယ်။
" အား..အား..ဦးရယ်ကောင်းလိုက်တာ..ရှီး.. "
လို့ညီးရင်း ချိုချိုခမျာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်လေး အိပ်ယာပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရတော့သည်။
ဦးမောင်မောင်မှာလည်း ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံး၏ စောက်ဖုတ်ကြီးများကို လိုးလိုက်ရပြီဖြစ်သဖြင့် အားရကျေနပ်စွာ လီးချောင်းထဲမှာ သုက်ရေပူများကို ရေပြွတ်နှင့်ပန်းသည့်အလား တဖျောဖျော ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
ထို့နောက် လီးချောင်းကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲ အရင်းထိစိုက်ကာ ချိုချို့ကိုယ်လုံးနွေးနွေးလေးပေါ်မှေးရင်း ချိုချိုနှင့် ခင်ခင်သိန်းတို့ နှစ်ယောက်လုံး၏ စောက်ပတ်များကို ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင်လိုးဖို့ ပလန်ဆွဲနေလေတော့သတည်း။
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
