ငယ်ငယ်လှလှ ဆရာမ အပိုင်း ( ၄ )

ငယ်ငယ်လှလှ ဆရာမ အပိုင်း ( ၄ )

{ဇာတ်သိမ်းပိုင်း}

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

'' ဝုန်း'' 

စေ့ရုံသာစေ့ထားသော ကားဂိုဒေါင်တံခါး ပွင့်သွားသည်။ 

'' ဟေ့ ဒီမှာ ဒါတွေက ဘယ်လိုဖြစ်နေကြတာလဲ'' 

အော်ဟစ်ပြောဆိုသံကြီး ကြားရသည်။ အော်သံနှင့်အတူ လူတစ်ယောက် ကားဂိုဒေါင်ထဲသို့ ခြေသံပြင်းပြင်းနှင့် လျှောက်လှမ်းဝင်လာသည်။ ထိုသူမှာ ကိုစောမင်းပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။ 

'' ဟာ '' 

'' ဟင့် '' 

'' အို့'' 

'' အလို့ '' 

'' ဟောတော့ '' 

'' အီး '' 

ကားဂိုဒေါင်ထဲတွင် အဝတ်အစား အကျွတ်ကျွတ်နှင့် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေကြလေသော လူစုမှာ အလန့်တကြား အာမေဋိတ်သံ အမျိုးမျိုးဖြင့် ရေရွတ်လိုက်မိကြသည်။ ဟာလာ ဟင်းလင်း ဖြစ်နေသော မိမိတို့၏ ကိုယ်များကို ကမန်းတန်း ဖုံးကြ ကာကြသည်။

ပြာပြာသလဲ လုပ်ကြရသည်ဖြစ်ရာ ဘယ်မှာလျှင် လုံလုံခြုံခြုံရှိကြပါမည်နည်း။ ကာသည့်ကြားထဲမှ ပေါ်နေသည်။ ဖုံးထားသည့်ကြားမှ ပြူထွက်နေသည်။ ကြည့်မည်ဆိုပါက ကောင်းကောင်းကိ ုမြင်နိုင်၏။ အထူးသဖြင့် ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ ထံမျက်စိကစားသည်။ 

ပထမတော့ သည်လို အဖြစ်မျိုးအတွက် ကိုစောမင်း ဒေါသအထွက်ကြီး ထွက်မိသည်။ သို့သော် ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့၏ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်စွာ ကပိုကရို ဖြစ်နေမှုကို မြင်ရသော အခါ ကိုစောမင်း၏ ခေါင်းထဲတွင် အကြံကောင်းတစ်ခု ရလာသည်။ ဤအခါ သူ၏ ဒေါသစိတ်များ၊ ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်သည်။ 

'' ဘာအခုမှ ကြောက်နေကြတာလဲ။ ကဲ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ကြစမ်း။ တကထဲ ကြည့်လို့မကောင်းအောင် ကို ဖြစ်နေလိုက်ကြတာ'' 

ကိုစောမင်းက အမိန့်ပေးသည်။ အသံက သိပ်မမာတော့။ ပါးစပ်ကသာ ကြည့်မကောင်းဘူး ပြောနေသည်။ ကိုစောမင်း၏ မျက်လုံးများက ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ထံ မှ မခွာနိုင်။ ထို အကြည့်များတွင် တဏှာ ရမ္မက်တွေ အပြည့်ပါနေကြောင်း ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ သိသည်။ ကမန်းကတမ်းပင် အဝတ်အစားများကို ကောက်ယူဝတ်ဆင်ကြသည်။ 

အရင်လို အနှေးဖြစ်ဆိုသလို၊ ချွတ်ထားသော အဝတ်အစားများထဲမှ မိမိတို့၏ အဝတ်အထည်များကို ရုတ်တရက် ရှာ၍မရနိုင်ပဲ ဖြစ်နေကြသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ရသမျှကောက်ယူဝတ်ကြရာ၊ ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက်မှာ ဘရာစီယာနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီများ မဝတ်နိုင်ကြတော့ပဲ ထဘီနှင့် အင်္ကျီများကိုသာ ကောက်ယူဝတ်လိုက်ကြရသည်။ 

ကောင်လေးများသည်လည်း ဘောင်းဘီရှည်များကောက်စွပ်ကြ သူတွေသာများသည်။ စိုင်းမောင်တစ်ယောက်သာ အဝတ်အစား ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ဝတ်နိုင်သည်။ 

'' အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်နေခဲ့။ ကောင်လေးတွေ အပြင်ထွက်'' 

ကိုစောမင်းက ထပ်အမိန့်ပေးပြန်သည်။ စိုင်းမောင်နှင့် မင်းခေါင်စိုးတို့ နှစ်ယောက် ကားဂိုဒေါင်အပြင်ဘက်သို့ ကမန်းကတမ်းပင် အပြေးတစ်ပိုင်းထွက်သွားကြသည်။ ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက် မှာတော့ ခေါင်းလေးတွေ ငုံထားလှက်ကျန်နေခဲ့ကြရသည်။ သူတို့သည်မှ မ ' အ' ကြပါ။ ကောင်လေးများကို အပြင်ထွက်စေကာ မိမိတို့မိန်းမသားနှစ်ယောက်ကို ချန်နေခဲ့ ခိုင်းသည်မှာ ကိုစောမင်းတွင် အကြံတစ်ခုခုရှိမှန်း သူတို့ ရိပ်မိကြသည်။ 

ထိုအကြံသည် ဘယ်သို့သော အကြံမျိုးဖြစ်မည်ကိုလည်း ခန့်မန်းနိုင်ကြပါသည်။ ရန်ပိုင်ထက်ကလည်း ကိုယ်တိုင်က ဖျံ ကျခဲ့သူမို့ ကိုစောမင်း၏ စိတ်ကူးကို မှန်းဆမိသည်။ မိမိအတွက် အကွက်ဖန်နိုင်မည့် အချက်ကောင်းများကိုလည်း ရုတ်ချည်းပင်တွေးမိသည်။ ထို့ကြောင့် မင်းခေါင်စိုးနှင့် စိုင်းမောင်တို့ နှစ်ယောက် ကြောက်အားလန့်အားနှင့် ပြေးထွက်ကုန်ကြပြီ ဖြစ်သော်လည်း ရန်ပိုင်ထက်ကတော့ ယောင်ပေပေဖြင့် အသာချန်နေခဲ့သည်။ 

'' ဟေ့ကောင် ရန်ပိုင်ထက် မင်းက ဘာကြောင့် အပြင်ထွက်မသွားသေတာလဲ။ ထွက်သွားစမ်း မြန်မြန်'' 

ကိုစောမင်းက ရန်ပိုင်ထက်ကို စိမ်းစိမ်းကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ 

'' အဟဲ ဆရာ့ကို ပြောစရာ တစ်ခုရှိလို့ပါဗျ'' 

'' ပြောစမ်း ဘာလဲ'' 

'' ဆရာက ဒီဆော်နှစ်ပွေကို အပြတ်ဆော်မလို့ မဟုတ်လား''

'' အေး ဟုတ်တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို လိုးမလို့'' 

ရန်ပိုင်ထက်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မေးလာရာ ကိုစောမင်းကလည်း ပြောင်ပင်ပြန် အဖြေပေးလိုက်သည်။ သူ့တွင်ဘာ အကြံအစည်ရှိသည်ကို အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လည်း သိစေလိုသည့် အတွက် ခပ်ရှင်းရှင်းပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကြိုတင်ရိပ်မိထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း ကိုစောမင်း နှုတ်မှ ခပ်ရင့်ရင့် ပြောလိုက်သည့် စကားများကို ကြားရလေသောအခါ ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက် ရင်တွေဘာတွေ တုန်ကာ မျက်နှာထူးအမ်းအမ်း ဖြစ်ကုန်သည်။ 

ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့သည် စောစောပိုင်းက အခြေအနေ ဖန်တီးမှု အမျိုးမျိုးတို့ကြောင့် သွေးသားများ လှုပ်ရှားဆူဝေကာ ရမ္မက်ဇောများ ထန်နေခဲ့သည့်အတွက် အသိစိတ်များ ပျောက်ကာ အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ရဲတင်းခဲ့ကြသော်လည်း ကိုစောမင်းရောက်လာကာ အော်ဟစ်ဆူပူသည့် အတွက် ထိန့်လန့်တုန်လှုပ်ကာ ကြောက်ရွံ့စိတ်များ ဝင်လာသောကြောင့် စောစောက ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့သည့် ရမ္မက်ဇောတက်ကြွမှုများ လည်း ပပျောက်ကုန်သည်။ 

ဤအခါ မိန်းမသားများသာ ဖြစ်ကြသည့် အတွက် ရမ္မက်စိတ် အနည်းငယ်လျှော့ကျသွားသည်နှင့် ရှက်ရွံ့စိတ်များက ဖြစ်ပေါ်၍လာသည်။ မိမိတို့ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရလောက်အောင် အာသာငမ်းငမ်းဖြစ်ခဲ့ရသည့် အတွက် တွေးကာ ရှက်သည်။ ထို့ပြင် ကိုစောမင်း၏ အကွက်ကောင်းကိုင်ကာ မုဒိန်းကျင့်မှု ကို မငြင်းဆန်သာပဲ လိုက်လျောကာ ခံကြရတော့မည့် အဖြစ်ကို စဉ်းစားကာ အလွန်ကြောက်နေသည်။ မျက်နှာပင် မထားတတ်အောင် ဖြစ်နေသည်။

'' သူတို့နှစ်ယောက် ဆရာ့အလိုကို မငြင်းဆန်နိုင်တော့ပါဘူး ဆရာရယ်။ ဆရာလိုးချင်တယ်ဆိုရင် သူတို့က ကုန်းကြရမှာပါပဲ။ ဒီတော့ ဘာကြောင့် အလောတကြီး နိုင်နေရတာလဲ။ အခု လောလောဆယ် အချိန်က သိပ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ နေ့လည်ပိုင်း သင်တန်း ပြန်စရဖို့ကလည်း လိုသေးတာ မဟုတ်လား။ ဒီတော့ ညနေဖက်ကျမှပဲ ခေါ်ပြီး အေးအေးဆေးဆေး တစ်ညလုံး လိုးပစ်လိုက်ပေါ့ ဆရာရဲ့။ အဲဒါမှ ဆရာ့အတွက် ပိုကောင်းမှာ။ ကျွန်တော်က စေတနာနဲ့ ပြောတာပါ ဆရာ'' 

ရန်ပိုင်ထက် ပြောမှပင် ကိုစောမင်းလည်း တွေးမိလာသည်။ ဟုတ်သည်။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်နှင့် ချာတိတ်မ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့မှာ သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေတွေ ဖြစ်နေဖြစ်နေကြပြီ။ ခြင်းထဲက ကြက်များ ဘဝရောက်နေကြပြီ။ သူတို့ ကုန်းခိုင်းလှင်ကုန်းကြရမည်။ သူလိုးချင်သလောက် လိုးတာခံကြရမည်။ အခုလောလောဆယ် ဆိုပါက အချိန်မရ။ ခပ်မြန်မြန်သာ လုပ်ရမည်။ 

'' အေး မင်းပြောတာ မဆိုးဘူးကွ။ သူတို့ကို ဘယ်မှာခေါ်လုပ်ရင် ကောင်းမလဲ'' 

ရန်ပိုင်ထက် ပြောသည်ကို သဘောကျသွားသော ကိုစောမင်းက အကြံ ထပ်တောင်းလိုက်လေသေး၏။ 

'' တခြား ဘာနေရာရှာနေစရာ လိုမလဲ ဆရာရဲ့။ ဒီဂိုဒေါင်ထဲမှာပဲ ဖိုက်ပေါ့။ ဟောဒီကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ မတ်ထရက် ခင်းထားမယ်။ ဘီယာတို့ စားစရာတို့ စီစဉ်ထားမယ်။ ကတ်ဆတ်တွေ ဘာတွေလဲယူပေးထားမယ်။ ဆရာက ဒီကသာစောင့်နေ။ ဆရာမနဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို သေသေချာချာအလှပြင်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင် ဆရာ့ဆီ ခေါ်လာပေးမယ်'' 

'' အေ့း ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်'' 

'' တစ်ခုတော့ တောင်းခံပါရစေ ဆရာရယ်'' 

'' ပြော'' 

'' ဟိုလေ့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဆရာသဘောရှိ ကျေနပ်အောင်လိုးပြီးဆော်ပြီးရင် ကျွန်တော့်ကို စွန့်ကြဲပါဆရာ။ ကျွန်တော်လည်း လိုးပါရစေ''

'' ဖြစ်တယ့် ဖြစ်တယ်''

'' ကျေးဇူးပဲ ဆရာရယ့် ကျေးဇူးပါပဲ''

__________________________________________________

ထိုနေ့ နေ့လည်ပိုင်း သင်တန်းချိန်တွင် ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်တို့မှာ အတော်လေးကို အနေအထိုင်ရခက်နေသည်။

အထူးသဖြင့် ကိုစောမင်းနှင့် ရန်ပိုင်ထက်တို့၏ စူးစူးရဲရဲ အကြည့်များကို ခံရသည့်အခါများတွင် ပိုဆိုးသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတီး ခန္ဓာကိုယ်များကို ကိုစောမင်းရော ရန်ပိုင်ထက်ပါ တွေ့မြင်ခဲ့ကြပြီး ဖြစ်ရာ ထိုသို့ အစူးစိုက် အကြည့်ခံရလေသောအခါ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်မှာ အလိုလိုပင် စိတ်မလုံမလဲ ဖြစ်ရသည်။ 

ထို့ပြင် သည်နေ့ညတွင်ကိုစောမင်းလိုးတာ ခံရပြီး၊ ရန်ပိုင်ထက်ကို ဆက်၍ ကုန်းရဦးမည်ဆိုသော အသိကလည်း ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်နှင့် ဆယ်ကျော်သက်မလေး ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ကို ကြောက်လန့်မှုနှင့် အတူရမက်စိတ် ပြင်းပြလာစေသည်။ 

ကိုစောမင်း လီး မည်မျှရှိမည်ကိုတော့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံး မတွေ့ဖူး၍ မသိကြသေး။ ရန်ပိုင်ထက်၏ လီးတန်ကြီး ရှစ်လက်မကျော်ရှည်ကာ ကျပ်လုံးထက်ပင်ပိုတုတ်လေသည်ကိုတော့ သူတို့ ကျကျနနမြင်ခဲ့တွေ့ခဲ့ရပြီးပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးသည် ရန်ပိုင်ထက်၏ မည်းမည်းတုတ်တုတ်လီးတန်ကြီးကို မျက်စိထဲ မြင်ယောင်နေကြသည်။ ကရာတေး လေ့ကျင့်ရင်း လူချင်းပူးရကပ်ရသည့်အခါများတွင် ရန်ပိုင်ထက်နှင့် ကိုစောမင်းတို့၏ လက်ကမြင်းမှုကိုလည်း ခင်မြနိုင်တို့ ခံရသေးသည်။ 

ညဖက်ကျလျှင် မည်မှလောက် ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် အလိုးခံရမည် မသိ။ ယခု ကရာတေး လေ့ကျင့်ချိန်မှာပင် အခွင့်ကြုံတိုင်း နို့ဆွဲလိုက်၊ ဖင်ပွတ်လိုက်၊ ပေါင်ကိုင်လိုက် ပြုသမျှကို ရင်တဖိုဖို ရှက်သွေး တဖြန်းဖြန်းနှင့် ခံနေရသည်။ မင်းခေါင်စိုးကလည်း ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ကို ခိုး၍ ခိုး၍ကြည့်နေသည်။ တစ်ခါတစ်ရံလည်း မသိမသာ လက်ကမြင်းတတ်၏။ ရန်ပိုင်ထက်နှင့် ကိုစောမင်းတို့လောက်တော့ အတင့်မရဲ။သူသည်ရန်ပိုင်ထက်က ကိုစောမင်းကို 'စွန့်ကြဲ' ရန်အခွင့်တောင်းထားသလို၊ မင်းခေါင်စိုးကလည်း ရန်ပိုင်ထက်ထံမှ ရှယ်ယာ တောင်းထားပြီးပြီ ဖြစ်သည်။

ဒါကို မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ မသိ။ သနားစရာကောင်းသည်မှာ စိုင်းမောင်။ သူသည် ပထမဆုံး လိုးဖူးသော သူ၏ ကာမနည်းပြ ဆရာမကလေး ခင်မြနိုင်ကို အတော်ပင် စွဲလန်းတွယ်တာနေမိသည်။ သူ့ဆရာမကလေးကိုသာမက သူ့ရည်စားဖြိုးငယ်ငယ်ကိုပါ ကိုစောမင်းနှင့် ရန်ပိုင်ထက်တို့က ညကျလှင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးကြတော့မည့် အဖြစ်ကိုတွေးကာ စိုင်းမောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်၍ နေရသည်။ 

သူသည် မင်းခေါင်စိုးလို လူလည်ကျသူလည်း မဟုတ်ပေရာ၊ ရန်ပိုင်ထက် ထံမှ ရှယ်ယာတောင်းရ ကောင်းမှန်းလည်း မသိပါ။ နေ့လည်ပိုင်း ကရာတေးသင်တန်းက သုံးနာရီတွင် ပြီးသည်။သင်တန်းပြီးသည်နှင့် ရန်ပိုင်ထက်က ညဖက် 'လိုးပွဲ' အတွက် ပြင်ဆင်မှုများကို ဦးဆောင်ကာ လုပ်လေတော့သည်။ 

ကရာတေးလေ့ကျင့်ရာတွင် အောက်ခံအဖြစ်သုံးသော ရာမတ်ထရတ်စ်ကြီးနှစ်ခုကို ကားဂိုဒေါင်ထဲသို့ ယူသွားသည်။ မင်းခေါင်စိုးနှင့် စိုင်းမောင်တို့က လုပ်အားပေးကာ ထမ်းပို့ပေးရသည်။ ဂိုဒေါင်ထဲရှိ ရေစည်ပိုင်းတွင် ရေအပြည့်ဖြည့်သည်။ လပ်စ် ဆပ်ပြာမွှေး အသစ်တစ်တုံးဝယ်ထားလိုက်သည်။ ထို့ပြင် မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားနှင့် ကရိယာများလည်း ထားပေးသည်။ 

ရေခဲဘူးကြီး တစ်ခုရှာကာ ဟဲနီကင် ဘီယာတစ်ဒါဇင်ထည့်၍ ရေခဲစိမ်ထားသည်။ အာလူးကြော် မြေပဲ ဝက်သားလိပ် ကော်ပြန့်ကြော် စသော စားသောက်ဖွယ်ရာများလည်း စီမံသည်။ နေရှင်နယ် အမျိုးအစား စပီကာနှစ်ခုပါ စတီရီယို ကတ်ဆတ်ကြီး တစ်ခုလည်းရအောင် လိုက်ရှာကာ ပို့ပေးထားသေးသည်။ 

ဤသို့စီစဉ်ပြင်ဆင်မှုများလုပ်ပြီး နောက် ကိုစောမင်းကို ကားဂိုဒေါင် အခန်းအပ်သည်။ ညနေ ခြောက်နာရီတွင် အလိုးခံရမည့် မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကို သွားခေါ်လေတော့သည်။ တညနေလုံး စိတ်လှုပ်ရှားနေကြလေသော ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့မှာ ရန်ပိုင်ထက်က လာခေါ်သောအခါ အလွန်ရှက်ရွံ့ပြီး မျက်နှာပင် မထားတတ်တော့အောင်ဖြစ်နေကြသည်။ 

သူတို့သည် ရမ္မက်ဇောထန်ကာ ရာဂကြွယ်ကြသည့် အမျိုးသမီးများ ဖြစ်သော်လည်း ယခုလိုပေါ်တင်ကြီး အလိုးခံဖို့ လာခေါ်ခံရသည်တွင် မိန်းမတို့ သဘာဝရှက်မိကြသည်သာ။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် သာမန်မှ အလှပြင်ထားရာ ငနဲသားက ရန်ပိုင်ထက်က သဘောမကျဟုဆိုကာ ထပ်မံအလှပြင်ခိုင်း၍ ပြန်လည် ပြင်ဆင်ကြရသေးသည်။ ထို့ပြင် ကရင်ပတ်စ်၊ နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေး စသည်များကို ယူခိုင်း၍ ယူလာရသေးသည်။ ပြီးမှ ရန်ပိုင်ထက်ခေါ်ရာနောက်သို့ ခေါင်းလေးများ ငုံ့ကာရှက်ရှက်ရွံ့ရွံ့နှင့် လိုက်ပါသွားကြရလေသည်။ လမ်းတွင်ရန်ပိုင်ထက်က လက်ကမြင်းအုံမှာလားဟု တွေး၍ လန့်ခဲ့ကြရသေးသည်။ 

သို့သော် ရန်ပိုင်ထက်က သည်တစ်ခါတော့ လိမ်မာနေသည်။ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို လက်ဖျားနှင့်ပင် မတို့။ သို့သော် ပါးစပ်အရသာခံ၍တော့ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံပြောဆိုလာခဲ့သည်။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့မှာ ရန်ပိုင်ထက်ပြောသမှ ငြိမ်ခံ၍ လိုက်လာခဲ့ကြရသည်။ မိမိတို့ ဘဝမှာ အော်ဒါလိုက်လာခဲ့ရသော ဇိမ်မယ်များနှင့် မခြားပါလားဟု တွေးကာ စိတ်မကောင်းလည်း ဖြစ်မိကြသည်။ 

သို့သော် သူမတို့၏ သွေးသားတွေကတော့ မကြာမီကြုံရတော့မည့် ကာမစပ်ယှက်မှုများကို လိုလားကြိုဆို နေကြ သည့်အလား၊ လှုပ်ရှားဆူဝေစ ပြု၍နေကြပေပြီ။ အထူးသဖြင့် သူတို့ကို လိုးတော့မည့် ကိုစောမင်း၏ လီးကြီးက မည်မှလောက်ရှိမည်နည်း တစ်ယောက်ချင်းစီ ခေါ်လိုးမည်လား၊ ဒါမှမဟုတ် မိမိတို့နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူတစ်လှည့်စီ အလိုးခံကြရမည်လား စသဖြင့် တွေးတောနေကြသည်။ ခင်မြနိုင်ရော ဖြိုးငယ်ငယ်ပါ ကာမစပ်ယှက်မှုတွင် အရိုင်းများ မဟုတ်ကြပါ။ 

အတွေ့အကြုံအတော်ပင် ရှိကြသည်။ ယောင်္ကျားလီးနှင့် ထိတွေ့ယဉ်ပါးဖူးကြပြီး ဖြစ်သည်။ သို့သော် တစ်ပွေချင်းသာ ဖိုက်ခဲ့ကြရခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခုလို  ယောင်္ကျားတစ်ဦးတည်းကို အခြား မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် အတူ ဖြေဖျော်စပ်ယှက်ရတာမျိုး ယခင်က အတွေ့အကြုံ မရှိဖူးပေ။

ထို့ပြင် ကျကျနန ပြင်ဆင်ထားသည့် လိုးမည့်နေရာသို့ အလှအပများ လိမ်းခြယ်သကာ အလိုးခံဖို့ သေသေချာချာ သွားရောက်ရသည့် အဖြစ်ကလည်း ယခုမှ ပထမဆုံးကြုံဖူးခြင်းပင်။ သည်နေ့ညဖက် တွေ့ကြုံရမည့် ကာမစပ်ယှက်မှုများသည် ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက်လုံး အတွက် အတွေ့အကြုံဆန်းဖြစ်နေသည်။ 

ရှက်ရွံ့ထိတ်လန့်နေသည့်ကြားကပင် သွေးသားတို့ လှုပ်ရှားကာ ရမ္မက်ဇောတွေ ထကြွနိုးကြားလာသည့် သူတို့နှစ်ယောက်ကို အပြစ်ဆိုí မရနိုင်တော့ပါ။ နောက်ဆုံးတော့ လိုးပွဲကြီး ကျင်းပမည့် ကားဂိုဒေါင်သို့ ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သည်။ ရန်ပိုင်ထက်က အလိုးခံရမည့် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ကားဂိုဒေါင်ထဲ ခေါ်သွင်းလာခဲ့သည်။

________________________

ရန်ပိုင်ထက်ကို ချီးမွမ်းရမှာပဲ။ ဒီကောင်က ကုလားသာဆိုတယ် အတော်ကို ခေတ်မီတာကလား။ ပြင်ဆင်ထားလိုက်တာ ကားဂိုဒေါင်ဟာ အတော် သားနားလာတယ်။ ကရာတေးလေ့ကျင့်တဲ့ မတ်ထရတ်စ် ရာဘာဖုံးနှစ်ခုထပ်ပြီး အပေါ်ကနေ အိပ်ရာခင်း အကောင်းစားအုပ်ထားတဲ့နေရာကိုတော့ ကျုပ်အကြိုက်ဆုံးပါပဲ။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ကောင်းကောင်း တင်ပြီး လိုးရမည့် နေရာလေ။ ဘယ်လိုကနေ ကြံကြံဖန်ဖန် အရရှာလာတယ် မသိဘူး။ 

ခေါင်းအုံး အသေးစားလေး သုံးခုလောက်တောင် ရှိနေသေး။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ကို ကျုပ်တက်လိုးချင်နေတာ ကြာပြီ။ သူ့ကို စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားပြီး လက်နဲ့အာသာဖြေခဲ့ရတာလည်း မနည်းတော့ဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ်ဆိုတဲ့ ချာတိတ်မ ဖြူဖြူတောင့်တောင့်ကြီးကိုလည်း ကျုပ်တွေ့တွေ့ချင်းကို သဘောကျနေခဲ့တာ။ ဟော ကျုပ်အတွက် ဒီညတော့ ကုသိုလ်အပြတ်ထူးပြီ။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ရော သင်တန်းသူကလေး ဖြိုးငယ်ငယ်ပါ အပြတ်ဆော်ရတော့မှာ။ ဆော်ရမည့်နေရာ အနေအထားကလည်း အတော်လေး သားသားနားနားရှိတာဆိုတော့ ကျုပ်အတွက် ဇိမ်ပဲပေါ့။ 

ကျုပ်လီးက အပြတ်တောင်နေပြီး အချိန်ကြာကြာ လိုးနိုင်ပါစေ လို့ပဲ ဆုတောင်းရတယ်။ ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျုပ်လီးကျုပ် အားမရလှဘူး။ ဒီကောင်က တစ်ခါတစ်လေကျရင် အားသိပ်နည်းတာ။ တောင်ကို မတောင်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေတာမျိုးလည်း ကြုံဖူးတယ်။ ဟော။ လာကြပါပြီ။ ရန်ပိုင်ထက်က ကျုပ်အတွက် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ကားဂိုဒေါင်ထဲ ခေါ်သွင်းလာခဲ့ပြီ။ အားပါးပါး လှမှလှဗျာ။ တောင့်မှတောင့်ဗျာ။

ရန်ပိုင်ထက်ကတော့ တကယ်ပါပဲ။ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ကျကျနနကို ပြင်ဆင်ခြယ်သ ဝတ်စားခိုင်းပြီးတော့ကို ခေါ်လာတာ။ ဆရာမလေးခင်မြနိုင်က ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည်ကို တတောင်ဆစ်နားရောက်အောင် ခေါက်တင်ထားတာကို အပေါ်ပိုင်းမှာ ဝတ်ထားတယ်။ အောက်ပိုင်းကျတော့ အီလက်စတစ်အညိုနုရောင် ပွင့်ရိုက် ထဘီ။ ရှပ်အင်္ကျီရဲ့ အရှေ့ဘက် အောက်ခြေစကို စုပြီးချည်ထားတယ်။ 

ထဘီအထက်ဆင်ရဲ့ အပေါ်ဖက် မကျတကျမှာ ချည်ထားတာမို့ ဝမ်းဗိုက်သား ဝင်းဝင်းကလေး လက်တစ်လုံးသာသာလောက် မပေါ်တပေါ်လေး ဖြစ်နေတယ်။ ရှပ်အင်္ကျီရဲ့ အပေါ်ဆုံး ကြယ်သီးနှစ်လုံးကိုလည်း ဖြုတ်ထားသေးတယ်။ ရင်ညွှန့်လေးက ဖွေးနေတာပဲ။ အတွင်းခံ ဘရာစီယာရဲ့ အထက်ပိုင်းကိုလည်း မမြင်တစ်ချက် မြင်တစ်ချက်ဖြစ်နေတယ်။ ထဘီကို ခပ်တိုတိုဝတ်ထားတယ်။ ခပ်တင်းတင်းဝတ်ထားတယ်။ ခြေသလုံးသားဆိုတာ ဖွေးနေတာပဲ။ တင်ကြီးကလည်း တင်းရင်းလို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအနားရစ်ကိုတောင် ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နိုင်တယ်။ 

ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ ဂျိုင်းပြတ် စပို့ရှပ်စွပ်ကျယ်ကြပ်ကြပ်လေးရယ်၊ ဒူးဆစ်သာသာလောက်ရှိတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီတို ကလေးရယ် ဝတ်ထားတယ်။ ချိုင်းပြတ် စပို့ရှပ်က တကယ့် တိုတိုကလေး။ ပုခုံးသား လုံးလုံးကလေးတွေ အထင်းသားပေါ်တယ်။ ကိုယ်နဲ့ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဝတ်ထားတာမို့ ဘရာစီယာနဲ့ ခပ်တင်းတင်း စည်းစားတဲ့ ရင်သားဆိုင်တွေရဲ့ အမို့အဝန်းကို မြင်သာတယ်။ ဘရာစီယာရဲ့ အနေအထားကိုတောင်မှတွေ့နိုင်သေးတယ်။

'' ဟော ဒီမှာ ဆရာအတွက်။ ဆရာမနဲ့ ဖြိုးငယ်ကို ခေါ်လာခဲ့ပြီ။ ဆရာ့စိတ်ကြိုက်သာ ဖြုတ်ပေတော့။ ဘာမှပူမနေနဲ့။ အပြင်ဖက်ကနေပြီး ကျွန်တော်တို့ စောင့်ထားပေးမယ်။'' 

ရန်ပိုင်ထက်က အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ကျုပ်လက်အပ်ပြီး ပြန်ထွက်သွားတယ်။ တော်တော်အလိုက်သိတဲ့ကောင်။ ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ကတော့ ခေါင်းလေးတွေ ငုံ့ပြီး ရပ်လှက်သားကျန်နေခဲ့ကြတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် ရဲ့ ရှက်စနိုးနဲ့ ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့ဖြစ်နေကြတဲ့ အမူအရာကိုကြည့်ရင်း ကျုပ်သဘောကျမိတယ် ။ 

'' ရှေ့ကိုတိုးလာခဲ့ကြ'' 

ကျုပ်ကပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမနှစ်ယောက် ရှေ့ကို တစ်လှမ်းချင်း လှောက်လှမ်းတတ်လာကြတယ်။ ကျုပ်ထိုင်နေတဲ့ မတ်ထရက်စ်နဲ့ ခြေလှမ်းငါးလှမ်းလောက်ကွာတဲ့နေရာကို ရောက်တော့ ကျုပ်က အရပ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ မိန်းမနှစ်ယောက် ချက်ချင်း ရပ်သွားတယ်။ 

'' အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပါ ဆရာမလေး''

ခင်မြနိုင်က အင်္ကျီကို ချွတ်နေရှာပါတယ်။ သူ့လက်ကလေးတွေ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေတာကို ကျုပ်သတိပြုမိတယ် သူကြောက်လန့်နေတာလား ရှက်ရွံ့နေတာလား။

ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်အပေါ် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောဆိုစေခိုင်းနေနိုင်တာကို ကျုပ်ကျေနပ်မိတယ်။ ကျေနပ်စိတ်နဲ့ အတူ ရမက်ကလည်းထလာတယ်။ ကျုပ်လီးကြီးလည်း တောင်မတ်စပြုလာပြီ။ ရှပ်အင်္ကျီလေး ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့ အခါ ဘရာစီယာသာ စည်းနှောင်ထားတဲ့ နို့အုံကြီးတွေ ပေါ်လာပါတော့တယ်။ 

ခင်မြနိုင်ဝတ်ထားတဲ့ ဘရာစီယာကလည်း အညိုနုရောင် ယိုးဒယားဘရာစီယာသေးသေးကလေး။ နို့အုံကြီးကို အုပ်မိရုံလောက်ပဲ။ ကြိုးသိုင်းကလေးတွေက ဘာရှိမှာလဲ။ လက်တစ်လုံးသာသာလောက်ပဲ ရှိတာ။ ဘရာစီယာက နို့အုံကြီးတွေကို လုံအောင် ဖုံးမိထားနိုင်တယ်ဆိုပေမယ့် သိုင်းကြိုးတွေက သေးတော့နို့အုံရဲ့ အလေးကိုတော့ နိုင်အောင် မထိန်းနိုင်ကြဘူး။ နို့အုံကြီး သိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှားနေတယ်။ တတုန်တုန်ဖြစ်နေတယ်။ 

ပြီးတော့ ဘရာစီယာ အသားကလည်း ပါးပါးပျော့ပျော့ကလေး။ နို့အုံသားအနေအထားကို အတိုင်းသားမြင်နိုင်တယ်။ ဟော ကြည့်နေရင်းက နို့သီးလေး ထောင်တက်လာသောကြောင့် ဘရာစီယာမှာ ဖုဖုစူစူကလေးဖြစ်လာတာမြင်ရတယ်။ ငနဲမလည်း စိတ်လှုပ်ရှားပြီး နို့သီးတွေ ဘာတွေကော့တောင်လာပြီကိုး။ 

'' ထဘီကို ဆက်ချွတ်'' 

ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ဟာ ကျုပ်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ထဘီကို ဆက်ချွတ်လိုက်ရရှာပြန်တယ်။ ဒီလိုထဘီအချွတ်မှာ သူ့မျက်နှာရဲကနဲ ဖြစ်သွားတာကို ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်က မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်မိသေးတယ်။ ရှက်သွားတာပေါ့။ အင့်း ယောင်္ကျားကြီးတစ်ယောက် စူးစူးစိုက် ကြည့်နေတဲ့ မျက်စိအောက်မှာ ထဘီချွတ်ပြတာကို ။ ရှက်တာ မဆန်းပါဘူး။ အခုဆိုရင် ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ဟာ မလုံတလုံ ဘရာစီယာလေးရယ်။ တိုနံ့နံ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကလေးရယ်ပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။ 

ဘေင်းဘီခွကြားက စောက်ဖုတ်မို့မို့ဖောင်းတက်နေတာကိုလည်း မြင်နိုင်တယ်။ ပေါင်လုံးကြီးတွေဆိုတာကတော့ ဖြူဖွေးဖြောင့်စင်းနေတာပဲ။ ကျုပ်က မလုံ့တလုံ့လေးဖြစ်နေတဲ့ ခင်မြနိုင်ကို အားရပါးရ ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို မျက်လုံးအကြည့်ပြောင်းတယ်။ ချာတိတ်မလေးဟာ ခေါင်းကြီးကို အတွင်ငုံ့ထားတယ်။ လက်သီးဆုပ်တွေကို တင်းတင်းဆုပ်ထားတယ်။ သူ့ကိုယ်သူ အားတင်းနေတဲ့ပုံပဲ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကိုလည်း ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်လိုပဲ ဘရာစီယာ နဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီသာ ကျန်တဲ့အထိအဝတ်တွေ ချွတ်ခိုင်းမလို့ပါပဲ။ 

ဒါပေမယ့် စိတ်ကူးတစ်မျိုး ရလို့ မချွတ်ခိုင်းတော့ဘူး။ 

'' ဘာကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး ခေါင်းကြီးတွေ ငုံထားကြရတာလဲ။ ခေါင်းတွေ မော့လိုက်စမ်း။'' 

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ခေါင်းတွေ မော့လာကြတယ်။ ကျုပ်ကိုတော့ မကြည့်ကြဘူး။ နှစ်ယောက်လုံး မျက်လုံး အကြည့်လွှဲထားကြတယ်။ မျက်နှာတွေ ရဲနေကြတယ်။ မျက်လုံးတွေမှာလဲ မျက်ရည်တွေဝဲနေကြတယ်။ ပြီးတော့ အသက်ရှုသံ ပြင်းလာသည်။ 

သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံတွေကနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်။ ဘရာစီယာလေးသာရှိနေတဲ့ ခင်မြနိုင်ရဲ့ နို့အုံ နိမ့်မြင့်လှုပ်ရှားမှုက ပို ပီပြင်တာပေါ့။ ဒီ မိန်းမနှစ်ယောက်အနက် ဘယ်သူ့ကို စလိုးရင် ကောင်းမလဲလို့ ကျုပ်စဉ်းစားရွေးချယ် နေမိတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အပျိုစင် မဟုတ်ကြတော့တာကိုတော့ ကျုပ်သိပါတယ်။ 

သူတို့နှစ်ယောက်လုံး လိုးခံနေကြတာကို ကျုပ်ပက်ပင်းတိုးပြီး မိခဲ့တာ မဟုတ်လား။ သူတို့ရဲ့ စောက်ဖုတ်တွေက ဒီပြင်ငတိတွေရဲ့ လီးတွေ တိုးဝင်ကြပြီးသားတွေ ဖြစ်နေပြီ။ အဲဒါကြောင့် သူတို့ အဖို့ မတွေ့မကြုံဖူးသေးတဲ့ ကာမ အရသာ ခံစားပုံနည်းလမ်းတွေနဲ့ အသုံးချကြည့်ဖို့ ကျုပ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

'' ကဲ ဒီနှစ်ယောက်ထဲမှာ ဘယ်သူက လီးစုပ်ပေးဖူးသလဲ။'' 

ကျုပ်က ဒီလိုပဲ မေးလိုက်ရော ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့နှစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးပြီး အလန့်တကြားဖြစ်သွားသည်။ ဒီလောက်ဆို သိပါပြီ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အလိုးခံဖူးပြီဖြစ်ပေမယ့်၊ လီးမစုပ်ဖူးကြသေးဆိုတာ။ သူတို့ရဲ့ ပါးစပ်တွေက ဘယ်လီးကိုမှ ငုံဖူး စုပ်ဖူးကြသေးဘူးမှာ မဟုတ်ဘူး ကျုပ်လီးဟာ သူတို့အဖို့ ပထမဆုံး စုပ်ရတဲ့လီးဖြစ်ရမှာပေါ့ 

'' ပြောလေ။ ဘယ်သူလီးစုပ်တတ်သလဲ'' 

ကျုပ်က ထပ်မေးလိုက်တယ်။ တမင်ကိုပဲ ခပ်မာမာထန်ထန်လုပ်ထားလိုက်တာ။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ဆတ်ကနဲ တုန်သွားကြတာကိုကြည့်ပြီးကျုပ် အတော်ကျေနပ်သွားတယ်။ 

'' ဟင့်အင့် ဟင့်အင်း '' 

နှစ်ယောက်သား ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ပြိုင်တူ ဖြေကြတယ်။ 

'' အေး မစုတ်ဖူးသေးရင် လီးကိုဒီညတော့ စုပ်ဖူးသွားရမှာပေါ့ ဟုတ်လား'' 

'' မလုပ်ပါနဲ့ ဆရာရယ်။ အဲဒါတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ရှင်'' 

ခင်မြနိုင် ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်ရှာတယ်။

'' သမီးကိုလဲ အဲဒါမလုပ်ခိုင်းပါနဲ့ ဆရာကြီးရယ် သနားပါရှင်'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း အသနားခံသည်။ ဒီလို ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်အသနားခံ တောင်းပန်နေကြတာကိုက ကျုပ်ကိုတစ်မျိုး အရသာတွေ့စေတယ်။ သူတို့ဘယ်လောက်ပဲ တောင်းပန်တောင်းပန်။ ကျုပ်က အတင်းအကြပ် စုပ်ခိုင်းရင် လီးစုပ်ကြရမှာပဲ။ အဲ့ဒါတော့ အသေအချာပေါ့။့

'' ကဲ ဘာမှ စကားများ မနေကြနဲ့ လာ ဒီပေါ်တက်ကြ'' 

ကျုပ်က ခပ်ထန်ထန်ပြောလိုက်တော့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ကိုင်ပြီး ရွံ့တွန့်တွန့် ကြောက်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ပဲ ကျုပ်ရှိနေတဲ့ မွေ့ရာပေါ် တက်လာကြတယ်။ ကျုပ်က အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ကျုပ်ရဲ့ ဘေးတစ်ဖက် တစ်ချက်စီမှာ နေရာယူခိုင်းလိုက်တယ်။ ခင်မြနိုင်ကို ညာဖက်မှာ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ဘယ်ဖက်မှာ။ အင်း၊ ဆော်နှစ်ပွေနဲ့ ကျုပ်အဖို့ အပြတ်ကြည်နေပြီပေါ့။ ဒီဆော်နှစ်ပွေကို လည်းကျုပ်စိတ်ကြိက်၊ သဘောကျသလို လုပ်နိုင်တဲ့ အနေအထားမှာ ရှိနေတယ်။ 

သူတို့သဘောတူ ကြည်ဖြူတာ ဖြစ်စေ၊ မလိုလားငြူစူတာဖြစ်စေ ကျုပ် လိုချင်တာကို သူတို့လုပ်ပေးရမှာပဲ။ ကျုပ်က ကုန်းဆို ကုန်းရမယ်။ ကားဆိုကားရမယ်။ လီးစုပ်ဆို စုပ်ရမယ်။ ဂွေးရက်ဆို ရက်ရမယ်။ အိုး ကျုပ်ခိုင်းတာမှန်သမှ သတို့လုပ်ပေးကြရမှာပဲ။ ကျုပ်လိုးချင်သလို သူတို့ အလိုးခံကြရမှာပဲ။ အစတုန်းကတော့ တစ်ယောက်ချင်းစီ အလှည့်ကျ လိုးမလို့စိတ်ကူးထားခဲ့တာပါ။ 

ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက်လုံးက လှလှပပ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ တပွေ့တပိုက်၊ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးတွေ ဆိုတော့၊ ဘယ်သူ့ကို အရင်ရွေးရမယ်ဆိုတာ ဆုံးဖြတ်ရခက်နေတာကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူအသုံးချဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ဘယ်ညာမှာ နေရာယူခိုင်းလိုက်တာ။ အဲဒီနောက်တော့ ကျုပ်က လုပ်ငန်းစတော့တာပါပဲ။ 

ကျုပ်လုပ်ငန်းစဉ်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့။ ဖက်ရမ်း ကိုင်တွယ်နမ်းစုပ်ကာ အစပျိုးတယ်။ တစ်မူထူးခြားတာကတော့ ဆော်နှစ်ပွေကို တစ်ချိန်တည်း တစ်ပြိုင်တည်းကိုင်တွယ်ပွတ်ရတာပါပဲ။ ခင်မြနိုင်ကိုရော ဖြိုးငယ်ငယ်ကိုပါ ဘယ်ညာလက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်တယ်။

အတတ်နိုင်ဆုံး ပါးနှစ်ဖက်ကို တစ်ပြိုင်တည်း နမ်းလို့ရအောင် နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ပြိုင်တူ စုပ်ယူလို့ရအောင် လုပ်တယ်။

အင်း အောင်မြင်တဲ့ အခါလည်း ရှိသလို တစ်ခုချင်းစီ နမ်းမိစုပ်မိတာလဲ ရှိတာပေါ့။ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ ကောင်းကောင်းကြီး အလုပ်ဖြစ်ပါတယ်။ ညာလက်နဲ့ ခင်မြနိုင်ရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်တဲ့ အချိန်မှာ ဘယ်လက်က ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အုပ်ကိုင်တယ်။ ညာလက်က ခင်မြနိုင် ဖင်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဘယ်လက်က ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးကို အားရပါးရ ကိုင်တယ်။ 

ဒီအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံးဟာ ရင်ကြီးကြီး တင်ကားကားနဲ့ ဆိုက်ကြီးတွေချည်းပဲ အလုံးအရွယ်က တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်မကွာလှဘူး။ သူမသာ ကိုယ်မသာ ထွားထွားအယ်အယ် တင်းတင်းရင်းရင်းကြီးတွေချည်းပဲ။ ဒါပေမယ့် သေသေချာချာ ကိုင်တွယ်နှိုင်းယှဉ်ကြည့်တဲ့ အခါကျတော့မှ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့အရသာချင်း မတူတာကို ကျုပ်သိရတော့တယ်။ 

တင်းရင်းတာချင်း အတူတူ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ နို့အုံတွေက ပိုပြီး ကျစ်တယ်။ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပွတ်သပ်ရတာ ပိုပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတယ်။ မို့ဝန်းတာချင်းအတူတူ၊ ခင်မြနိုင်ရဲ့ နို့အုံတွေက ပိုပြီး အိစက်တယ်။ လေမပြည့်တပြည့်ထိုးထားတဲ့ ဘောလုံးကို ဖဲသားအုပ်ထားပြီး ကိုင်ရသလိုပဲ။ ပေါင်တန်တွေကျတော့ သိပ်မကွာလှဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်စိတ်ထဲမှာတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ပေါင်ကြီးတွေ ကိုင်ရတာ ပိုကောင်းသလိုပဲ။ ဒီလို ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေရင်းက အမျိုးသမီးတွေရဲ့ အဝတ်အစားတွေကိုလည်း ကျုပ်က ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ 

ခင်မြနိုင်ကတော့ ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး ချွတ်ပစ်စရာမှ မရှိတာ။ ဘရာစီယာနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုနံ့နံ့ကလေးပဲ ရှိနေတာ။ ကျုပ်က ခင်မြနိုင်ရဲ့ ဘရာစီယာကို ဆွဲချွတ်ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးအဖုံးအကာမရှိ၊ အတွင်းသား အရှင်းသား ပေါ်လာပြီလေ။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ တိုကလေးကိုတော့ မချွတ်သေးဘူး။ တမင်ချန်ထားတာ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ ချွတ်စရာ အဝတ်အစားများတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ကျုပ်က သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်မပစ်ဘူး။ လှန်ပဲ တင်လိုက်တယ်။ ဂျိုင်းပြတ် စွပ်ကျယ် စပို့ရှပ်ကလေးကို လည်ပင်းနား အထိရောက်အောင် လှန်တင်တယ်။ ဘရာစီယာကိုလည်း နောက်ကျောချိတ်တွေ ဘာတွေ ဖြုတ်မနေတော့ဘူး။ တစ်ခါတည်း ဆွဲလှန်တင်လိုက်တာပဲ။ 

ဟော၊ ချာတိတ်မရဲ့ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးလဲ ပြူးပြူးကြီး ပေါ်လာရော။ ဒီအခါမှာ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို အသာယှဉ်ရပ်ခိုင်းပြီး နို့အုံနှစ်ခုကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ပြန်တယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး နို့တွေက တော်တော်ထွားတယ်။ ပြီးတော့ အိတွဲမနေဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ်က ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ပဲ ရှိသေးတာမို့ နို့အုံအိတွဲမနေတာက သူ့အသက်အရွယ် သဘာဝပါပဲ။ 

ခင်မြနိုင်ကတော့ အသက်ကြီးနေပေမယ့် နို့တွေတွဲကျမနေပဲ တင်းရင်းမို့ဝန်းနေတာ ချီးမွမ်းဖို့ကောင်းတယ်။ သူက ကရာတေးလေ့ကျင့်နေတဲ့ အကျိုးလို့ခေါ်ရမယ်။ နို့သီးချင်းတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မတူကြဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ နို့သီးတွေက ပိုချွန်တယ်။ ပိုရှည်တယ်။ ခင်မြနိုင် နို့သီးတွေကတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်လောက် မချွန်ဘူး။ မရှည်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူကအလုံးတော့ ပိုကြီးတယ်။ တူညီတာတစ်ခုကတော့ မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ခုံးခုံးတင်းမာကော့တောင်နေကြတာပါပဲ။ 

ဒါဟာသူတို့ စိတ်လှုပ်ရှားနိုးကြွနေတယ်ဆိုတာ ပြနေတာမို့ ကျုပ်ကြိတ်ပြီးပြုံးမိတယ်။ နောက်တော့ ကျုပ်က ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ဘေးချင်းယှဉ်ပြီး ကပ်နေအောင်အထိုင်ခိုင်းတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်က ခင်မြနိုင်ရဲ့ ဘယ်ဖက်မှာ ထိုင်တာ။ 

ဒီတော့ ချာတိတ်မရဲ့ ညာဖက်နို့အုံက ခင်မြနိုင်ရဲ့ ဘယ်ဖက်နို့အုံနဲ့ ထိကပ်နေတယ်။ ကျုပ်က ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံနှစ်ခုကို ကျုပ်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဘေးကနေ ဝိုက်တွန်းပြီး နို့သီးခေါင်းနှစ်ခု ပူးသွားအောင်လုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဒီလိုပူးကပ်သွားတဲ့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို ပါးစပ်နဲ့ ကုန်းပြီး အားရပါးရ စို့ပေးတာ။ နို့သီးနှစ်ခုကို တစ်ပြိုင်တည်း စို့ပေးတဲ့ သဘောဖြစ်သွားရော။ အောက်ပိုင်းကိုလည်း ချမ်းသာမပေးပါဘူး။ ပေါင်တွေကားခိုင်းပြီး စောက်ဖုတ်တွေကို ဒူးခေါင်းနဲ့ ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်ပေးတယ်။

ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို နေရာပြောင်းခိုင်းလိုက်တယ်။ ခင်မြနိုင်ရဲ့ညာဖက်ဘေးမှာ ဖြိုးငယ်ငယ်ရောက်သွားရော။ ခင်မြနိုင်ရဲ့ ညာဖက်နို့အုံနဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ဘယ်ဖက်နို့အုံကပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းနှစ်ခု ပူကပ်သွားအောင်လုပ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးမှ ကျုပ်က နို့သီးနှစ်ခုလုံးကိုပါ ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်ပေးပြန်တယ်။ မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို ပါးစပ်နဲ့ ပြိုင်တူစို့ပေးတာလေ။ ကျုပ်အဖို့တော့ အပြတ်ကို ကောင်းတယ်။ သူတို့လည်း ကောင်းကြမှာပါပဲ။ ကျုပ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းစို့ပေးပြီးတော့ ရှေ့တစ်ဆင့်တတ်တယ်။ နို့သီးတွေကို အားရအောင်စို့ပေးပြီးတော့ ရှေ့တစ်ဆင့်တတ်တယ်။ 

'' ကိုင်း လီးစုပ်ပေးကြစမ်း။ နှစ်ယောက်ပြိုင်တူ စုပ်ပေးကြ။ ပထမဆုံး ဂွေးဥတွေကို စပြီးရက်ပေး။ ပြီးမှ လီးချောင်းအတိုင်း လှာနဲ့ ရက်ပြီး အပေါ်တတ်လာ။ လီးထိပ်ပိုင်း ရောက်တော့မှ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ စုပ် လုပ်ကြလေ။ ဘာငိုင်နေတာလဲ'' 

_________________

ဆရာက သူ့လီးကို စုပ်ခိုင်းတယ်။ လီးသာ မဟုတ်ပါဘူးလေ။ ဂွေးဥတွေကိုပါ ရက်ပေးရမှာတဲ့။ ပြီးတော့ ကျွန်မနဲ့ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်တို့ နှစ်ယောက် ပြိုင်တူ အလုပ်ခိုင်းတာ။ ကျွန်မဖြင့် အတော်ကိုကြောက်သွားတယ်။ ရှက်လည်းရှက်တယ်။ ရွံလည်းရွံတယ်။ ယောကျာ်းတွေရဲ့ လီးကြီးက ကျွန်မတို့ မိန်းမသားတွေကို ထူးခြားတဲ့ အရာတွေသာ ဖန်တီးပေးစွမ်းနိုင်တယ်ဆိုတာကိုတော့ ကျွန်မကိုယ်တိုင် အလိုးခံဖူးတာကြောင့် ကောင်းကောင်းကြီး သိထားပြီးသားပါ။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းမယ်ဆိုရင် ခံဖို့ အသင့်ပါပဲ။ အခု ဆရာကိုစောမင်းက ကျွန်မတို့ကို အကြပ်ကိုင် အနိုင်ကျင့်နေတာဖြစ်ပေမယ့် သူနှိုးဆွပုံ တစ်မျိုးဖြစ်တာကြောင့် မရှက်တမ်းဝန်ခံရမယ်ဆိုရင် ကျွန်မဟာ အတော်လေး ကာမရမက် နိုးကြွနေပါပြီ။

အထူးသဖြင့် ဆရာမ ခြင်မနိုင်ရဲ့ နို့သီးနဲ့ ကျွန်မနို့သီး ပူးကပ်နေအောင်ကို နို့အုံတွေကို အတင်းဖိတွန်းယူပြီး ပါးစပ်နဲ့ငုံ နို့စို့ပေးတာ ခံရတုန်းကများဆိုရင် ကျွန်မအဖုတ်ထဲမှာ စိုကနဲရွှဲကနဲကို ဖြစ်ပြီး အရည်ကြည်တွေကို စိမ့်ထွက်ကျလာတာ။ ဒါကြောင့် ဆရာကိုစောမင်းက လိုးမယ်ဆိုရင် ကျွန်မခံဖို့ အသင့်ပါ။ သူက အတင်း လိုးတာဖြစ်ပေမယ့် ကျွန်မက အလိုးခံချင်နေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စောက်ဖုတ်ထဲထိုးသွင်းပြီး လိုးရတဲ့ လီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်ပေးရမယ် ဆိုတာ ကတော့ ရွံစရာကြီးပါ။ ကျွန်မ မစုပ်ချင်ဘူး။ စုပ်မပေးချင်ဘူး။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ကလည်း ကျွန်မလိုပဲ ခံစားရမှာပါ။ ကြောက်လန့်ရွံရှာနေမှာပါ။ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးနဲ့ အလန့် တကြားဖြစ်သွားတာ ကျွန်မမြင်လိုက်ရသားပဲ။

ဒါပေမယ့် ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်အဖြစ်က ဆရာကိုစောမင်းရဲ့ လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဘဝပါ။ သူ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်ပါဘူး။ သူသနားမှ ချမ်းသာကြရမဲ့ အခြေအနေပါ။ ကျွန်မရော ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်တို့ပါ လီးစုပ်မပေးပါရစေလို့ တောင်းပန်ကြပါတယ်။ အသနားခံကြပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ဒါမျိုး တစ်ခါမှလည်း မလုပ်ဖူးသေးပါဘူး လို့လည်းပြောပြပါတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ကိုစောမင်းကတော့ မသက်ညှာပါဘူး။ အတင်းပဲ လီးစုပ်ခိုင်းတယ်။ သူခိုင်းတာ မလုပ်ရင် နေ့လည်က ကျွန်မတို့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ရဲတိုင်ပြီး အမှုဖွင့် အရေးယူမယ်လို့တောင် ခြိမ်းခြောက်လာတယ်။ 

ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် ဘာတတ်နိုင်တော့မှာလဲ။ စိတ်ထဲက ရွံရှာလှပေမယ့် ဆရာကိုစောမင်းခိုင်းတဲ့ အတိုင်း လီးစုပ်ပေးရပါတော့တယ်။ ဆရာကိုစောမင်းက ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ သူဟာ ကျွန်မတို့ကို လိုးနိုင်ဖို့ အစစ ပြင်ဆင်ထားတာပါ။ ပုဆိုးတောင် တစ်ထပ်တည်းဝတ်ထားတာ။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီမပါဘူး။ ပုဆိုးချွတ်လိုက်တော့ သူ့အောက်ပိုင်းက ဗလာကျင်းသွားပြီး လီးကြီးပေါ်လာတယ်။ သူ့လီးကြီးကတောင်တော့ မတောင်သေးပါဘူး။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ မတောင့်တတောင်၊ မမာ့တမာ အခြေအနေမျိုးမှာ ရှိနေတာ။ လီးက ဆိုးတော့မဆိုးပါဘူး။ 

ရန်ပိုင်ထက်ဆိုတော့ ကုလားကပြားရဲ့ လီးလောက်မကြီးပေမယ့် မင်းခေါင်စိုးဆိုတဲ့ တရုတ်ကပြားကောင်လေးရဲ့ လီးထက်တော့ ပိုကြီးတယ်။ ကျွန်မနဲ့ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်တို့ နှစ်ယောက် စုပ်ပေး၊ ယက်ပေးလိုက်ရင် မာန်ထစပြုနေတဲ့ ဒီလီးကြီး မတ်မတ်တောင်လာမှာပါပဲ။ သူ့လီးကြီးတောင်လာရင် ဆရာက ကျွန်မနဲ့ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်တို့ကို လိုးတော့မှာပါပဲ။ 

လိုးနိုင်အောင် လီးတောင်ဖို့ စုပ်ပေးရတော့မယ့် အဖြစ်ပါ။ ဆရာကိုစောမင်းက မွေ့ရာပေါ်မှာ ပေါင်ကြီးတွေ ကားပြီး ပက်လက်စင်းစင်း အိပ်နေတယ်။ လီးစုပ်ပေးရမယ့် ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်က သူ့ရဲ့ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာ ဒူးတုတ်ပြီး ထိုင်ကြရတယ်။ ကျွန်မက ညာဖက်က၊ ဆရာမလေးခင်မြနိုင်က ဘယ်ဖက်က။ ကျွန်မနဲ့ ဆရာမလေးတို့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်မိကြတယ်။ ဆရာမလေးရဲ့ မျက်နှာဟာ သနားစရာလေး။ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့။ ကျွန်မမျက်နှာလည်း ဒီလိုပဲ ဖြစ်နေမှာပါပဲ။ မလုပ်ချင်တဲ့ ရွံရှာတဲ့ အလုပ်ကို အကြပ်စေခိုင်းမှုကြောင့် မငြင်းသာပဲ လုပ်ပေးရတော့မှာကိုး။ 

'' ကိုင်း စကြတော့။ စောစောက ပြောထားတာတွေ မမေ့ကြနဲ့နော်'' 

ဆရာကိုစောမင်းက သည်လိုပြောပြီး ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို လှမ်းဆွဲပြီး အောက်ကို ဖိချလိုက်တာ။ ကျွန်မတို့ မျက်နှာတွေလည်း သူ့ပေါင်ကြားကို အပ်လှက်သားကျသွားကြပါတော့တယ်။

ကျွန်မအနေနဲ့ မလုပ်ချင်တဲ့အလုပ်ကို လုပ်နေရပါပြီ။ အသာပါးစပ်ကလေး ဟပြီး ဆရာကိုစောမင်းရဲ့ ဂွေးဥကြီး တစ်လုံးကို ငုံလိုက်ရပါတယ်။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ခမြာလည်း ကျွန်မနဲ့ ဘဝတူပါပဲ။ ကျန်နေတဲ့ ဂွေးဥကြီး တစ်လုံးကို သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံလိုက်တာကို ကျွန်မမြင်လိုက်သိလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ ဆရာတစ်ယောက် ဆတ်ကနဲတွန့်သွားပြီး ပါးစပ်က ဟင်းဆို အသက်ပြင်းကြီး ရှုလိုက်သံကိုလည်း သိလိုက်ကြားလိုက်ရတယ်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်က သူ့ဂွေးဥကြီးတွေကို တစ်ယောက်တစ်လုံးစီ ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်ပေးလိုက်တာ ခံလိုက်ရလို့၊ ငနဲသားပီတိဖြစ်ပြီး ကျေနပ်သွားတာပါပဲ။ 

ကျွန်မမှာတော့ ဂွေးဥစုပ်ပေးရတာ ရွံလွန်းလို့ ရင်ထဲက ပျို့တက်လာတာကြောင့် မအော့အန်မိအောင် မနည်းကြီး ကြိုးစားနေလိုက်ရတယ်။ မျက်ရည်တွေကိုတော့ မထိန်းနိုင်ပါဘူး။ မျက်လုံးထဲက ယိုစီးကျနေပါတယ်။ ငုံထားမိမှတော့ မထူးပါဘူးလေ။ ကျွန်မဟာ သူ့ဂွေးဥကြီးတွေကို အသာပဲ စုပ်ပေးရက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပါးစပ်ထဲမှာ လုံးလုံးချောချောနဲ့။ 

ပြီးတော့ ကွေးကွေးကောက်ကောက် အမွှေးတွေကလည်း ပေါက်နေလိုက်သေးတယ်။ ဂွေးစုပ်ပေး ရက်ပေးရတာ ရွံမိတာ တစ်မျိုး၊ အမွှေးတွေနဲ့ နှာခေါင်း ထိမိပြီး ယားကျိကျိ ဖြစ်တာကတစ်မျိုးနဲ့ ကျွန်မဖြင့် သိပ်ကို အနေရခက်နေတာပဲ။ ကိုစောမင်းကြိုတင်ပြောထားတဲ့ အတိုင်းကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ဆက်ပြီး လုပ်ပေးရပါတယ်။ ဂွေးဥကို ယက်ပေးစုပ်ပေးပြီးတော့ အပေါ်ကို အသာတတ်လာရတယ်။ ပါးစပ်ကလေးဟပြီး သူ့လီးအတံကြီးကို အရင်းကစလို့ လှာနဲ့ရက်ပေးရတယ်။ ဒီအခါမှာ တစ်ဖက်ကနေပြီး လီးကိုလှာနဲ့ ရက်ပေးနေရလေတဲ့ ဆရာမလေးခင်မြနိုင်ရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ ကျွန်မပါးစပ် သွားသွားထိမိကြတယ်။ 

တစ်ခါတစ်လေ လှာချင်းတောင် ခလုတ်တိုက်မိလား တိုက်မိရဲ့။ ဆရာကိုစောမင်းရဲ့ လီးကို ရက်ပေးနေရင်း ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်တစ်ယောက် ပါးစပ် တစ်ယောက်နမ်းမိနေကြပါတယ်။ ဆရာကိုစောမင်းက ကျွန်မတို့ရဲ့ နို့အုံတွေကို လှမ်းဆုပ်နယ်သေးတယ်။ အဖုတ်ကိုလည်း နှိုက်တယ်။ ဖင်လည်းပွတ်တယ်။ ကျွန်မလေ ကိုယ်တိုင်အနှိုက်ခံ ဖင်ပွတ်တာခံရတဲ့ အပြင်၊ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်လည်း တစ်ဖက်မှာ ကျွန်မလိုပဲ သူလက်ကမြင်းတာ ခံနေရတာကိုမြင်တော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်။ 

အခုဆိုရင် ဆရာကိုစောမင်း ရဲ့လီးတန်ကြီးဟာလည်း တဖြည်းဖြည်းမာတောင်လာတာ သံချောင်းကြီးလိုလို ဖြစ်လာတော့တာပါပဲ။ ဒီလိုလီးတောင်လာတာဟာ ကျွန်မတို့ စုပ်ပေးရက်ပေးတာကြောင့် ဖြစ်တယ်လို့ စဉ်းစားမိတော့ ကျွန်မလေ ရွံရှာနေတဲ့ ကြားက စိတ်လှုပ်ရှားလာရတယ်။ ရင်ဖိုလာရတယ်။လီးတော့ တောင်လာပြီ။ မကြာခင် အလိုးခံရတော့မှာပါလား။

 _________________________

ကိုစောမင်း တစ်ယောက်တော့ တကယ့်ကို စည်းစိမ်တွေ့နေတာ။ ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ် ဆော်နှစ်ပွေရဲ့ လှာလေးတွေနဲ့ လီးကို ရက်ပေး၊ ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးတာကို ခံရင်း အပြတ်ငြိမ့်နေတာ။ ဇိမ်ကတော့ တကယ့်ကိုဇိမ်ပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီအတိုင်း ကြာရှည်ဆွဲပြီး မှိန်းနေလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။ ဒီအတိုင်းဆို မကြာခင်ပဲ သူ့လီးက လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့မှာ။ ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ကို မလိုးလိုက်ရပဲ အလကားသက်သက် လေထဲမှာပဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ကိစ္စပြတ်သွားမှာ။ 

သူ့လီးက ဒီလိုသုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားပြီးရင် တော်တော်နဲ့ ပြန်တောင်တတ်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ သုတ်ထွက်မသွားအောင်ထိန်းပြီး သည်မိန်းမနှစ်ယောက်ကို လိုးထားမှ။ လိုးတော့မှ သုတ်လွှတ်ပေးလိုက်ရတာ ပိုကောင်းတယ်လေ။ 

'' ကိုင်း တော်ပြီ ရပ်တော့'' 

လီးကုန်းစုပ်ပေးနေကြရရှာတဲ့ ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ် နှစ်ယောက် ကိုစောမင်းပေါင်ကြားက မျက်နှာခွာလိုက်ကြတယ်။ သူတို့ရဲ့ ပါးစပ်တစ်ဝိုက်မှာတော့ တံတွေးတွေ ပေကျန်နေတယ်။ လီးကနေတစ်ဆင့် ပြန်ပေကျန်ခဲ့ကြတာပါ။ မျက်နှာလေးတွေကလည်း ရဲတွတ်နေကြတယ်။ 

'' တစ်ကိုယ်လုံး ပြောင်ရှင်းနေအောင် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပစ်လိုက်ကြပေတော့၊ ပြီးရင် မွေ့ရာပေါ်မှာ လေးဘက်ကုန်းပြီး၊ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေး၊ လိုးတော့မယ်'' 

ကိုစောမင်းက တစ်တစ်ခွခွကြီးကို ပြောဆိုစေခိုင်းသည်။ သည်လိုပြောလိုက်တာကို ကြားရသူတော့ ဘယ်လိုနေမည်မသိ။ ကိုစောမင်းအဖို့တော့ အတော်ကို အရသာတွေ့၊ အာတွေ့သည်။ ခင်မြနိုင်က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ တစ်ခုတည်း ကျန်နေတဲ့ အဝတ်အစားဖြစ်တဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ တိုတိုနံ့နံ့ကလေးကို ချွတ်ပစ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ ဂျိုင်းပြတ် စပို့ရှပ်စွပ်ကျယ်ကို ဆွဲချွတ်၊ဘရာစီယာကို ဖြုတ်၊ ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆက်ချွတ်ရတော့ နည်းနည်းအချိန်ယူရတယ်။ 

ခင်မြနိုင် ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားချိန်မှာ ဖြိုးငယ်ငယ်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ်နေရတုန်း။ ခင်မြနိုင်ဟာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ရပ်နေရင်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်နေလေတဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို အသာကြည့်နေတယ်။ ဒီလိုကြည့်ရင်း ခင်မြနိုင်ရဲ့ စိတ်တွေ တစ်မျိုး တစ်ဖုံလှုပ်ရှားလာရသလို ဖြိုးငယ်ငယ်ဟာလည်း ခင်မြနိုင်ကြည့်နေတာကို ခံရင်း စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီး ဖြစ်လာတယ်။ 

ဒီမိန်းမရယ် သူရယ် လီးတစ်ချောင်းတည်း အတူအလိုးခံ ဘဝရောက်တော့မှာပါလားလို့လည်း တွေးမိတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ် အဝတ်တွေချွတ်ပြီးတာနဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက်ဟာ ခုတင်ပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်ကပ်ရပ်သား လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ကြရရှာပါတော့တယ်။ ကုန်းပေးထားတဲ့ ဖင်ကြီး နှစ်လုံး တင်းနေ ပြောင်နေတာပဲ။ ကားပြီး အိနေတာပဲ။ လိုးရတော့မယ့် ငနဲသား မျက်လုံးတွေ တလက်လက်တောက်လာတယ်။ လျှာကို နှုတ်ခမ်းမှာ တစ်ချက်သပ်လိုက်မိတယ်။ သူ့လီးကလည်း ငေါ့ကနဲ ငေါက်ကနဲ လှုပ်ခါလို့။

'' ဆရာမက ဖင်ကြီးကို အပေါ်နဲနဲကြွတက်သွားအောင်ကော့တင်လိုက်။ ဖြိုးငယ်ငယ်က ပေါင်ကို နည်းနည်းကွပေး ဖင်ကို အောက်နည်းနည်းချ၊ ဟုတ်ပြီ။ အဲဒီအတိုင်းနေ'' 

ဖင်တစ်ခုက မြင့်ကာ တစ်ခုက နိမ့်နေရာ ကိုစောမင်းက တညီတည်းဖြစ်အောင် စေခိုင်းပြီး ဖင်တန်းညှိပေးလိုက်၏။ ကိုစောမင်းသည် ကုန်းပေးထားသော မိန်းမနှစ်ယောက်၏ တင်ပါးဆုံကြီးများ နောက်ဖက်တွင် အသာဒူးထောက်နေရာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခင်မြနိုင်၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခု ကြားမှ စူတူတူ စအိုဝလေးကို ကြည့်လိုက်ကာ ဘယ်နေရာကို လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ သည်လို အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်သည် လီးမစုပ်ဖူးကြသလို ဖင်လိုးလည်း ခံဖူးကြသေးမှာ မဟုတ်။ 

သည်တော့ သူတို့၏ ဖင်များကို ဈေးဦးဖောက်ပေးလိုက်မည်။ နှစ်ယောက်လုံးကို ဖင်လိုးမည်။ ကိုစောမင်းသည် ခင်မြနိုင်၏ ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကို ကျကျနနဆွဲဖြဲသည်။ ဖင်ပြဲထွက်ကာ ဖင်ပေါက်လေးစူထွက်လာသည်ကို သေသေချာချာကြည့်သည်။ ဖင်ဖြဲ အကြည့်ခံနေရလေသော ခင်မြနိုင်မှာ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။ မျက်နှာလည်း မထားတတ်တော့။ ဖြစ်ရသည့်ဘဝကတော့ တကယ့်ကို အရှက်ကုန်အောင်ကို ဖြဲí အကြည့်ခံနေရသည်။ ခင်မြနိုင်ပြီးတော့ ကိုစောမင်းက ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ဖင်ဖြဲ၍ ကြည့်ပြန်သည်။ ကောင်မလေး ရင်ဖိုရပြန်ပြီ။ 

ဘာကြောင့် ဖင်ပေါက်ကို သည်လောက် ရက်ရက်ရောရောဖြဲကြည့်နေရလေသနည်းဟုလည်း ဖြိုးငယ်ငယ် စိတ်ထဲတွင်ထင်မိသည်။ ကိုစောမင်းသည် ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ပေါက်ကို ဖြဲထားရင်း တံတွေးထွေးထည့်လိုက်သည်။ တမင်ပင် ထွီ ကနဲအသံမြည်အောင် ပြုကာ တံတွေးထွေးချသည်။ တံတွေး ထွေးသံနှင့်အတူ ဖင်ဝတွင် တံတွေးများ စိုကနဲအေးကနဲဖြစ်သွားမှပင် ဖြိုးငယ်ငယ်မှာ ကိုစောမင်း၏ အကြံကို ရိပ်မိသည်။

ဖင်လိုးမည်ဆိုလှင် ဖင်ဝတွင် တံတွေးဆွတ်ပေးရကြောင်း အပြာစာအုပ်တစ်အုပ်ထဲမှာ ဖြိုးငယ်ငယ် ဖတ်ဖူးထားသည်။ 

'' ဖင်ကို ဘာဖြစ်လို့ တံတွေးဆွတ်ရတာလဲ ဆရာ'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်က အလန့်တကြားမေးလိုက်တယ်။ ဒီအသံကြားရတော့ ခင်မြနိုင်လည်း ရင်ထိတ်သွားရတယ်။သူလည်း မ အ ပါဘူး။ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်တာ ဘယ်လိုရည်ရွယ်ချက်လဲဆိုတာ သိတာပေါ့ ။ 

'' သမီးကို ဖင်ချမလို့ တံတွေးဆွတ်တာပေါ့ ကွ'' 

ကိုစောမင်းက လေအေးအေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ ပြောပြီးတာနဲ့ ခင်မြနိုင်ရဲ့ ဖင်ကိုဖြဲပြီး တံတွေးတွေ ထွီကနဲ မြည်အောင် ထွေးချလိုက်ပြန်တယ်။ နဂိုက ရင်ထိတ်နေတဲ့ ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် ဖင်တံတွေး အဆွတ်ခံလိုက်ရတော့ ကျောရိုးကို စိမ့်ချမ်းအောင် ကြောက်လန့်သွားရရှာတယ်။ 

'' ဟာ ဒုက္ခပါပဲ'' 

'' သမီး အဲဒီမှာ တစ်ခါမှ အလုပ်မခံဖူးသေးပါဘူး ဆရာရယ်။ သမီးကြောက်တယ်'' 

ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက်လုံး ဘယ်သူမှ ဖင်လိုး မခံဖူးကြသေးဖူး။ ဒါကြောင့်ဖင်ချခံရမှာကို တကယ်ကို ကြောက်နေကြတယ်။ ပြီးတော့ ကိုစောမင်းကို ဘယ်လိုမှ တောင်းပန်အသနားခံလို့ မရနိုင်မှန်းလည်း သူတို့ သိကြတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဖင်လိုးခံရမှာတော့ သေအချာပါပဲ။ နှစ်ယောက်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်ကို တုန်နေကြတယ်။ သူဖင်လိုးတာ ခံရတော့မယ့် မိန်းမနှစ်ယောက် ကြောက်လန့်ပြီး ဆတ်ဆတ်တုန်နေတာကို ကြည့်ရင်း ကိုစောမင်းအတော်ကို ကျေနပ်နေတယ်။ 

ကိုစောမင်းဟာ ဖင်လိုး အတော်ဝါသနာပါတဲ့ လူပဲ။ ခင်မြနိုင်ရဲ့ဖင်နဲ့ သင်တန်းသူကလေး ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ရဲ့ ဖင်၊ ဖင်ပေါက်နှစ်ခုကို ဆက်တိုက်လိုးရဖို့ ဖြစ်လာပြီ။ မိန်းမနှစ်ယောက်လုံး ဘေးဘက်ကုန်း ဖင်ပူးတောင်းထောင်ရက်သားဖြစ်နေရုံ မက၊ ဖင်ပေါက်နှစ်ပေါက်လုံးကလည်း တံတွေးဆွတ်ပြီးပြီ။ လီးထိုးသွင်းပြီး ဖင်ဆော်ရုံပဲ ရှိတော့တယ်။ ကိုစောမင်းက ဘယ်ညာလက်ညှိုးနှစ်ခုကို ဖင်ပေါက်တစ်ပေါက်စီထဲကို ဆတ်ကနဲထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ 

'' အားလားလား'' 

'' အို့ အမေ့ နာတယ် အား'' 

ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပြီး ကုန်းပေးထားရတဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက် ဖင်တွန့် ခါးကော့ပြီး အော်ဟစ်ညည်းတွားလိုက်ကြတယ်။ တစ်ခါမှ အလိုးမခံရဘူးသေးတဲ့ ဖင်ပေါက်တွေ မဟုတ်လား။ ကျဉ်းနေတယ်လေ။ လက်ညှိုးကို ဆတ်ကနဲထိုးထည့်လိုက်တော့ နာတာပေါ့။ လန့်အော်မိတာပေါ့။ 

'' ဆရာမ ကျုပ်လီးကိုဆွဲပြီး ဖင်ဝမှာ တေ့တပ်ပေး'' 

ကိုစောမင်းက ခင်မြနိုင်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ထိုးကလိနေတဲ့ လက်ညှိုးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ပြောတယ်။ ကျန်တဲ့လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ စအိုထဲ ထိုးကလိနေတုန်းပဲ။ ဒီလိုစေခိုင်းလိုက်သံကို ဖြိုးငယ်ငယ်ကြားတယ်။ ဆရာမခင်မြနိုင်ပြီးရင် သူ့အလှည့်ရောက်လာရမှာမို့ တွေးကြောက်ပြီး ဟင့်ကနဲ ရှိုက်ငိုမိလိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး။ ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ ဆရာမ ခင်မြနိုင်ရဲ့ စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက်သံကို ဖြိုးငယ်ငယ်ကြားရတယ်။ 

'' အာ့း အား နာတယ့် နာတယ့် အား့ ဖြည်းဖြည်း ဆရာရဲ့ ဖြည်းဖြည်း၊့ အားအားအား သေပြီသေပြီ'' 

ဖင်ကလိခံနေရရှာတဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ် အရမ်းကို ကြောက်လာတယ်။ အော်သံတွေ ကြောင့် မချိမဆန့်ကို နာကြင်နေမှာလည်း မှန်းဆမိတယ်။

ဟုတ်ပါတယ်။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ခမြာ၊ သူ့ဖင်ပေါက်ထဲ လီးကြီး တိုးဝင်လာတဲ့ ဒဏ်ကို တွန့်တွန့်လူးအောင်ကို ခံနေရရှာပါတယ်။ အမျိုးသမီးရဲ့ အော်သံက ကိုစောမင်းကို ပိုလို့ ရမက်ထန်စေတာကြောင့် တအားဖိဖိထိုးထည့်လိုက်တာ နောက်ဆုံးတော့ လီးတချောင်းလုံး ဖင်ခေါင်းထဲ မြုပ်ဝင်သွားပါတော့တယ်။ လီးအဆုံးဝင်အောင် သွင်းပြီးတော့ ကိုစောမင်းက ဆတ်ကနဲပြန်ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ဖင်ထဲတစ်ချီပြောင်းထည့်ရအုံးမှာကိုး။ လီးအသွင်းရက်စက်သလို အထုတ်လည်း ကြမ်းတမ်းတာကြောင့် ခင်မြနိုင်အော်လိုက်ရပြန်တယ်။ ကိုစောမင်းက ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးကလိနေတဲ့ သူ့လက်ညှိုးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

'' အမလေး။ သေတော့မယ်ထင်ပါရဲ့'' 

လက်ညှိုးဆွဲထုတ်သွားပြီးရင် လီးဝင်လာမှာကို ကြိုသိနေတဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်က ငိုသံပါကလေးနဲ့ ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။ 

'' ကိုင့်း သမီး။ ဖင်ဝမှာ လီးတေ့ပေးစမ်း'' 

ခင်မြနိုင်ကို ခိုင်းသလိုမျိုးပဲ၊ ကိုစောမင်းက ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ခိုင်းလိုက်ပြန်တယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ဟာလည်း ကြောက်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ပဲ၊ ညာဘက်လက်ကလေးကို နောက်ပစ်ပြီး ကိုစောမင်းရဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်လိုက်ရရှာတယ်။ ခင်မြနိုင်ဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်ထားခဲ့တာမို့ လီးမှာ ချောကျိနေတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်သည် သက်ပြင်းရှိုက်ပြီး ထိုလီးကိုဆွဲယူကာ စအိုဝတွင်တေ့ပေးလိုက်ရသည်။ 

'' ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါ ဆရာရယ် နော် ။ အား အား သေပါပြီဆရာရဲ့။ အမလေ့း အားအား'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်က တောင်းပန်ရှာသော်လည်း အရှိန်တတ်နေပြီဖြစ်သော ကိုစောမင်းက မညှာ။ ဖင်ဝတွင် လီးတေ့ပြီးသည်နှင့် တအားဆောင့် ထိုးချလိုက်ရာ လီးကြီးသည် ကျဉ်းကြပ်လှသော စအိုထဲသို့ ထိုး၍ တိုးဝင်သွားသည်။လီးတစ်ချောင်း လုံး ဝင်သွားပြီးနောက် ကိုစောမင်းသည် ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်တစ်ယောက် တအင့်အင့်ညည်းတွားရင်း ဖင်လိုးခံနေရရှာသည်။ ပြီးတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ထဲမှ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘေးဘက်တွင် အသင့်ကုန်းကာ စောင့်နေရလေသူ ခင်မြနိုင်၏ ဖင်ထဲ ပြောင်းထည့်သည်။ 

တအားထိုးထည့်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ချက်လိုးရာ ခင်မြနိုင်တွန့်တွန့်လူးပြီး အသံကုန်အော်ရရှာပြန်သည်။ ထို့နောက် ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ကို တဖန်ပြောင်းလိုးပြန်သည်။ မိန်းမနှစ်ယောက်၏ ဖင်ပေါက်နှစ်ခု တစ်ပေါက်တစ်လှည့်စီပြောင်း၍ လိုးနေရာ ကိုစောမင်းမှာလည်း အရမ်းကိုဇိမ်တွေ့လှက် အပြတ်နှာထန်ကာ မီးကုန်ယမ်းကုန်လိုးပစ်လိုက်ရာ၊ သိပ်ကြာကြာထိန်းမထားနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ကုန်လေတော့သည်။ ထိုသို့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားချိန်တွင် ခင်မြနိုင်၏ ဖင်ကို လိုးနေခိုက်ဖြစ်သည်။ 

ကိုစောမင်းမှာ တရားတော့ မျှတသည်။ သုတ်ထွက်သွားမှန်းသိသည်နှင့် ခင်မြနိုင်ဖင်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ပေါက်ထဲ အမြန်ပြောင်း၍ ထိုးထည့်သည်။ သို့သော် သူ့လီးသည် သုတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ပျော့ကျသွားရာ ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်အောင်သွင်း၍မရတော့။ ပန်းထွက်လက်စ သုတ်ရည်အကြွင်းအကျန်အချို့သာလျှင် ဖြိုးငယ်ငယ်၏တင်ပါးသားကြီးများပေါ်ကျရောက်ပေကျန်ကုန်သည်။ 

ထိုအချိန်တွင် ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့နှစ်ယောက်မှာ ဖင်ဇိမ်တွေ့စ ဖြစ်သည်။ နာကြင်မှုပြွန်းသော ဖင်လိုးခံမှု အရသာကို ခံစားရစ ဖြစ်သည်။ ဖင်ခံရတာကောင်းမှန်း သိကာစဖြစ်သည်။ 'ပြီး' ဖို့ကတော့ ဝေးသေးသည်။ သည်လို အချိန်မျိုးတွင်မှ ကိုစောမင်း သုတ်ထွက်ပြီး လီးကပျော့ကျသွားရာ မိန်းမနှစ်ယောက်မှာ မချင့်မရဲကြီး ဖြစ်ကျန်နေခဲ့သည်။ ကိုစောမင်းမှာလည်း ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ် တောင့်တောင့်အယ်အယ် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ဆက်တိုက်လိုးနေချင်ပါသော်လည်း၊ လီးက ချက်ချင်းပြန်မတောင်နိုင်သောကြောင့် စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါ အနားယူရလေသည်။ အနားယူနေရင်း မျက်စိအရသာခံကာ ဇိမ်တစ်မျိုးခံရန် စိတ်ကူးရသောကြောင့် ရန်ပိုင်ထက်ကို လှမ်းခေါ်ယူလိုက်သည်။ 

သည်အခေါ်ကို စောင့်နေသော ရန်ပိုင်ထက်လည်း မဆိုင်းမတွပင် ကားဂိုဒေါင်ထဲ ဝင်ရောက်လာသည်။ ရန်ပိုင်ထက်နောက်မှ မင်းခေါင်စိုးက ကုတ်ချောင်းချောင်းနှင့် လိုက်ပါလာသည်။

'' ကဲ ရန်ပိုင်ထက်ရေ။ ဆရာတော့ ခဏနားအုံးမယ်။ ဆရာနားနေတုန်း မင်းကြိုက်ရာ တစ်ယောက်ကို ယူပြီး ချ။ ဟုတ်လား။ ဒါနဲ့ ဟိုကောင်ကကော ဘာလို့ပါလာတာလဲ'' 

'' သူကလဲ ဟို ဆရာစွန့်ကြဲတာလေးတွေ ရမလားလို့လိုက်လာတာပါ'' 

'' အေး ဒါဆိုလည်း သူ့လည်း မှလိုက်ကွာ'' 

ကုန်ခမ်းသွားနိုင်သည့် ပစ္စည်း မဟုတ်သောကြောင့် ကိုစောမင်းကလည်း စေတနာကောင်းနေသည်။ 

'' ကျေးဇူးပဲ ဆရာ။ကဲဟေ့ ဖိုးစိုး မင်းက ဆရာမလေးကိုဖိုက်။ ငါက ဖြိုးငယ်ကို ဆော်မယ်'' 

ရန်ပိုင်ထက်က ခွဲတမ်းချသည်။ 

'' ဟာကွာ မင်းကလဲ။ ဆရာမကို ငါနေ့လည်က တစ်ချီဆော်ပြီပြီပဲ။ အခုဖြိုးငယ်ကို ငါ့ပေးကွာ။ မင်းက ဆရာမကို တီးပေါ့'' 

မင်းခေါင်စိုးက ဈေးဆစ်သည်။ 

'' မင်းကလဲကွာ။ ဆရာမကို ဖိုက်ပြီးရင် ဖြိုးငယ်ကို ဆက်ချပေါ့ကွ့ ''

'' ဒါပေမယ့် ငါ့လီးက ပြန်တောင်ဖို့ မလွယ်ဘူးကွ။ တစ်ချီချပြီးရင် ပျော့ကျသွားမှာ။ ဖြိုးငယ်ကိုပဲ ချပါရစေကွာ'' 

မင်းခေါင်စိုးနဲ့ ရန်ပိုင်ထက် အဝေမတဲ့ဖြစ်နေရာ ကိုစောမင်းကကြားမှ ဝင်í ဖြန်ဖြေပေးသည်။ 

'' ဟေ့ မင်းတို့နှစ်ယောက် ဖြိုးငယ်ကို ချချင်ရင် အတူတူညှပ်ချကြပါလားကွ။ သူ့မှာ ချလို့ရတဲ့ အပေါက်က သုံးပေါက်တောင် ရှိနေတာပဲ။ ပြီးလို့ တတ်နိုင်သေးရင် ဆရာမလေးကိုလည်း ဒီလိုပဲ ညှပ်ချကြပေါ့'' 

ကိုစောမင်း၏ စကားကိုကြားသောအခါ ဖြိုးငယ်ငယ်ရင်ထိတ်သွားရသည်။ 

'' ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ။ ကိုင်း ငါက ဖြိုးငယ်ကို ဖင်ဆော်မယ်။ မင်းက အဖုတ်ကိုရှေ့ဘက်ကနေချပေါ့။'' 

ရန်ပိုင်ထက်၏ စကားကို ကြားရပြန်သောအခါ ဖြိုးငယ်ငယ် မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ ကြောက်လန့်၍နေသော်လည်း ဖြိုးငယ်ငယ်မှာ ငနဲသားနှစ်ယောက်၏ ဆန္ဒကို မလွန်ဆန်နိုင်ပါ။ ပြီးတော့ ဆန့်တငံငံဖြစ်နေခဲ့သော ဖင်လိုးခံမှု အရသာကိုလည်း ဆက်၍ ခံစားလိုသေးသည်။ ဒါပေမယ့် ရန်ပိုင်ထက်၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းခံရမှာကိုတော့ အတော်လန့်နေရှာသည်။ 

'' ရန်ပိုင်ထက်ရယ့် ငါ့ကိုဖင်လိုးရင် ဖြည်းဖြည်းသက်သာလုပ်ပါနော်။ နင့်ဟာကြီးနဲ့ တအားချရင် ငါ့ဖင်ကွဲသွားလိမ့်မယ်'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်မှာ မျက်နှာပူပူနှင့်ပင် တောင်းပန်ရရှာသည်။ 

'' ဖင်လိုးတဲ့ နေရာမှာ ငါက ဆရာပါဟ။ နင်နာပေမယ့် ကောင်းကောင်း အရသာတွေ့မှာပါ။ ကိုင်း စကြမယ်။ ဖိုးစိုးက ပက်လက်အိပ်။ ဖြိုးငယ်က ဒီကောင်ပေါ်တက်ခွပြီး အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းယူ။ ပြီးတော့မှ ငါက အပေါ်ကနေပြီး ဖြိုးငယ်ရဲ့ ဖင်ကိုဆော်မယ်။'' 

ရန်ပိုင်ထက်က အနေအထား ပြောဆိုညွှန်ပြတယ်။ ထို့နောက် ရန်ပိုင်ထက်နှင့် မင်းခေါင်စိုးတို့သည် ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်နှင့် စောက်ပတ်ကို ရှေ့နောက် ညှပ်ကာလိုးကြသည်။ ရန်ပိုထက်က စေခိုင်း၍ ခင်မြနိုင်သည် ထပ်ရက်သားလိုးနေကြသူ သုံးယောက်၏ အောက်ဖက်ပိုင်းတွင် လေးဘက်ထောက်ကာကုန်း၍ ရနု်ပိုင်ထက်၏ ဂွေးဥများနှင့် မင်းခေါင်စိုး၏ဂွေးဥများကို တစ်လှည့်စီ ရက်ပေးစုပ်ပေးရသည်။ 

ဒါကိုကြည့်ရင်း ကိုစောမင်း လီးတောင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် လေးဘက်ကုန်း၍ အသင့်ရှိနေလေသော ခင်မြနိုင်ကို နောက်မှနေ၍ လိုးလေတော့သည်။ စစချင်းဖင်ထဲသွင်းသည်။ နောက်တော့ စောက်ဖုတ်ကို ပြောင်းလိုးသည်။

ဤသို့ဖြင့် သူတို့လူစုသည် မိုးစင်စင်လင်းသည့်တိုင်အောင် နည်းလမ်းမျိုးစုံဖြင့် စပ်ယှက် စည်းစိမ်ခံကြလေတော့သည်။ မိန်းမနှစ်ယောက် ဖွတ်ဖွတ်ကြေကုန်ကြသလို၊ ယောင်္ကျားသုံးယောက်မှာလည်း ဖလက်ပြကုန်မှ တစ်စခန်းရပ်ကြလေတော့ သတည်း။ 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ငယ်ငယ်လှလှ ဆရာမ အပိုင်း ( ၃ )

ငယ်ငယ်လှလှ ဆရာမ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ် အနေနဲ့ ကာမစပ်ယှက်တာ ခံဖူးတာ အကြိမ်ပေါင်း မနည်းတော့ပေမယ့် ရေရေလည်လည်တော့ အလိုးခံဖူးတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ရှုပ်သွား သလားတော့မသိဘူး။ ဒီလိုပါ။ ဖြိုးငယ်ငယ်က သူ့ရည်းစားကောင်လေးတွေဆိုတာ တဏှာထန်တယ်။ လောကြီးတယ်။ တက်လိုးဖို့လောက်သာ အဓိကထားတာ။ တစ်ဖက် မိန်းမသားကို နူးဖို့ နပ်ဖို့ စိတ်မရှည်ဘူး။ ပြီးတော့ ကြာကြာလည်း ဆွဲ မလိုးတတ်ဘူး။ အပေါ်ကတက်ခွ၊ လေးငါးဆယ်ချက် တအားဆောင့်လိုး။ ပြီးတော့ သုတ်ရည်ထွက်သွားရော။ စခန်းပြတ်ကရော။ ဒီတော့ ဘာဖြစ်သလဲ။ 

အလိုးခံရတဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်အဖို့ တစ်ခါမှ မ 'ပြီး' လိုက်ရဘူး။ ဖီလင် စတက်လာတယ်ဆိုတာနဲ့ သူ့ကိုတက်လိုးနေတဲ့ ငနဲသားက လရည်တွေ ထွက်ကုန်ရော။ ဖြိုးငယ်ငယ်မှာတော့ ဆန့်တငံ့ငံ့နဲ့။ ပြီးတော့ လိုးကြတဲ့နေရာတွေကလည်း အေးအေးချမ်ချမ်း ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်ငြိမ် လွပ်လွပ်လပ်လပ်ရှိတဲ့နေရာတွေ မဟုတ်ဘူးလေ။ ပန်းခြံထဲက ခြုံကွယ်တို့၊ အိမ်နောက်ဖက် ခြံစည်းရိုးနားတို့ဆိုတဲ့နေရာတွေ။ ဒီတော့ ဘယ်မှာ အချိန်ဆွဲပြီး လုပ်နိုင်မှာလဲ။

ခပ်သွက်သွက် ခပ်မြန်မြန် ရနိုင်သမျှအချိန်လေးမှာ အလုပ်ဖြစ်အောင် လုပ်ကြရတာပေါ့။ ဒီလို (ဆယ့်ခြောက်နှစ်) ဆိုတဲ့ အရွယ်ဆိုတာမျိုးက သွေးသားဆူဖြိုးစ၊ ကာမစိတ်ထိန်တတ်တဲ့ အရွယ်မဟုတ်လား။ ပြီးတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ဗီဇကိုယ်၌ကလည်း ရာဂစိတ်ကြွယ်တယ်။ ရမ္မက်ထန်တယ်။ သူ့အဖေဆိုရင် မယားငယ်တွေ၊ အပျော်မယားတွေ အများကြီး။ သူ့အမေကလည်း တိတ်တိတ်ပုန်းကမြင်းနေတာ။ သူ့အဒေါ်တွေ ဆိုရင်လည်း လင်သာမယူကြတာ။ ကြိုက်ကုန်းတွေ။ ဒီတော့ မစို့မပို့လေးလိုးနေရတာကို ဖြိုးငယ်ငယ်က အားမရ နိုင်ဘူး။ 

အခု ဒီ စခန်းချ ရက်တိုသင်တန်းကို လာတတ်တာကလည်း၊ ကရာတေးသင်ဖို့က တော်တော်၊ သူ့အဆက်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ စိုင်းမောင်နဲ့ လွပ်လွပ်လပ်လပ်တွေ့နိုင်ပြီး ကောင်းကောင်းကြီး အလိုးခံလိုက်မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးက အဓိက။ ဒါကြောင့် ဒီစခန်းချ နေရာခြံကြီးထဲကို ရောက်တယ်ဆိုတာနဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ စိုင်းမောင်နဲ့ အတူတူနှစ်ကိုယ်တည်း တွေ့နိုင်ဖို့ အချိန်ပဲ စောင့်နေတော့တယ်။ ခြံက အကျယ်ကြီး။ နေရာအတွက် ဘာမှ မပူရဘူး။ ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်တဲ့ အေးချမ်းဆိတ်ငြိမ်တဲ့ နေရာတွေမှ ပြည့်လို့။ အချိန်သာ စကားပြောတာ။ အချိန်ကောင်းကို စောင့်နေတဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ဟာ နေ့လည်ထမင်းစားပြီး နားနေချိန်မှာ စိုင်းမောင်ကို လိုက်ရှာကြည့်မိတယ်။ 

စိုင်းမောင်တစ်ယောက်တည်း ထွက်သွားတာကို သူမြင်လိုက်သား။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ သူနဲ့အတူတူ ချိနးတွေ့နိုင်မယ့် နေရာကောင်းကို လိုက်ရှာတာလို့ ထင်နေတာ။ ဒါကြောင့်လည်း ခြံကြီးထဲမှာ ဖြိုးငယ်တစ်ယောက် စိုင်းမောင်ကို လိုက်ရှာပုံတော် ဖွင့်နေမိတာပေါ့။ ကံကြမ္မာက တွန်းပို့လိုက်တာလားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ ဒီလိုလိုက်ရှာရင်းနဲ့ ကားဂိုဒေါင်ဘက်ကို ဖြိုးငယ်ငယ်ရောက်လာပါတော့တယ်။ 

အဲ့ဒီကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ စိုင်းမောင်နဲ့ ကရာတေးနည်းပြ ဆရာမကလေး ခင်မြနိုင်တို့ အလုပ်ဖြစ်နေကြတယ်လေ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရောက်သွားတာ တကယ့်အချိန်ကောင်း။ ကားဂိုဒေါင်တံခါးက ပိတ်ထားတာမို့ အစတော့ဖြိုးငယ်ငယ် အခြေအနေမှန်ကို မသိသေးပါဘူး။ အသာ ခပ်မှန်မှန်ပဲ လျှောက်လာနေတာ။ အဲ ကားဂိုဒေါင်နဲ့လည်းနီးလာရော အသံတွေ စကြားရတော့တာပဲ။ လှုပ်ရှားသံတွေ။ လူးလွန့်သံတွေ၊ အသက်ပြင်းပြင်းရှုသံတွေ။ ပြီးတော့ 

'' ဆရာမ နို့ကြီးတွေကို ဆွဲပြီး လိုးချင်တယ်။'' 

'' ဆွဲပါ စိုင်းရယ် သဘောရှိဆွဲ့ ကြိုက်သလိုဆောင့်'' 

'' ဘွပ် ပလစ် ဘွပ်ဘွပ်'' 

'' အမလေ့း ကောင်းလိုက်တာ စိုင်းရဲ့ အား'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်ခြေလှမ်း တုန့်သွားတယ်။ အတွေ့အကြုံရှိနေတဲ့ ကောင်မလေးဆိုတော့ တံခါးပိတ်ထားတဲ့ ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲဆိုတာ ဒတ်ကနဲ သိတယ်။ စိုင်းမောင်နဲ့ ခင်မြနိုင်တို့ရဲ့ အသံတွေကိုလည်း ကျက်မိတယ်။ 

'' ဆရာမ လေးဘက်ကုန်းပေးမယ်။ နောက်ကနေ တက်လိုးပေး ဟုတ်လား'' 

'' အင်း အင်း ကောင်းတယ်''

ဖြိုးငယ်ငယ် ရင် တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာရပြီ။ ကျွန်မ ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်လာပြီ။ ပက်လက်အလိုးခံရတာ အားမရတာ့ဘူး။ 

ဒါကြောင့် ကျွန်မအကြိုက်ဆုံးလည်းဖြစ် ဆောင့်အားသန်ပြီး လီးဝင်အနက်ဆုံးလည်း ဖြစ်တဲ့ ဖင်ထောင်လိုးနည်းပုံစံနဲ့ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်လာတယ်။ စိုင်းမောင်ကို ကြည့်ရတာကလည်း ကျွန်မဘာ ခိုင်းခိုင်းလုပ်ပေးမယ့် အနေအထားမို့ လိုးနည်း ပုံစံပြောင်းဖို့ပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်မ အရင်ကအလိုးခံခဲ့ရတဲ့ အချိန်တွေတုန်းက ဒီလိုမျိုးလိုးနည်းပုံစံ အနေအထားပြောင်းဖို့ ကျွန်မကထုတ်မပြောခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကျွန်မကို လိုးကြတဲ့ ယောင်္ကျားတွေသာ သူတို့လိုချင်တဲ့ အနေအထားကို ပြောင်းလေ့ရှိကြတာ။ များသောအားဖြင့်တော့ ကျွန်မကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းပြီး နို့ဆွဲလိုးကြတာ များပါတယ်။ မိန်းမကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ တက်လိုးရတာကို ယောကျာ်းတွေက သဘောကျကြသလားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ 

ဟုတ်မှာပါ။ ကျွန်မတောင် ဒီလိုလိုးနည်းပုံစံကို အပြတ်ခိုက်နေတာ။ သူတို့လည်း ကျွန်မလို ရှိမှာပေါ့။ အခု စိုင်းမောင်နဲ့ လိုးတဲ့ အခါမှတော့ ကျွန်မအနေနဲ့က လိုးနည်းပုံစံပြောင်းဖို့ ထုတ်မပြောပဲ မရဘူးလေ။ သူက အစိမ်းသက်သက်လေ။လူပျိုရိုင်းလေး။ ကျွန်မက သူ့ရဲ့ နည်းပြဆရာမလေ။ နည်းပေးလမ်းပြလုပ်ပေးရမှာပေါ့။

ဒါကြောင့်လည်း လေးဘက်ကုန်းပေးမယ့်လို့ ပြောလိုက်ရတာ။ အင်း။ ဒီလိုပြောလိုက်ရတာကလည်း အရသာတော့ တစ်မျိုးရှိသား။ မကြုံဖူးသေးတဲ့ ထူးထူးခြားခြား အတွေ့အကြုံလေး တစ်မျိုးပေါ့လေ။ ကောင်လေးကဆောင့်လိုးရတာ အတော် သဘောကျနေပုံရတယ်။ ကျွန်မရဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို စုံကိုင်ဆွဲညှစ်ပြီး လေးငါးဆယ်ချက်လောက် တအားဆက်ဆောင့်နေသေးတာ။ ကျွန်မဖြင့် အင့်ကနဲအင့်ကနဲ ကိုဖြစ်လို့ ။ ပြီးမှ အဖုတ်ထဲက လီးဆွဲထုတ်ပြီး ဘေးကို ဆင်းပေးလိုက်တာ။ လီးဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ အသံက ပြွတ် ဆိုမြည်တယ်။ 

ကျွန်မက သူ့လီးကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အို့ အရည်တွေ စိုရွှဲပြောင်လက်ပြီး တဆတ်ဆတ်ကို တုန်နေတာပဲ။ မြင်ရုံနဲ့ အသည်းယားလိုက်တာ။ တုန်တာမှ ဆွဲလှုပ်ခါပေးနေ သလိုလို တုန်ခါနေတာ။ ကျွန်မလည်း ဒီလီးကြီး အဖုတ်ထဲ ပြန်တိုးဝင် ဆောင့်တာခံချင်စိတ်တွေ သိပ်ပြင်းပြနေတာကြောင့် ဘာကြောင့်သူ့လီးကြီး ဒီလိုတယမ်းယမ်း လှုပ်ခါနေရသလဲဆိုတာတောင် စူးစမ်းမကြည့်နိုင်တော့ပါဘူး။ ချက်ချင်းပဲ ဒူးတုန်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ကုန်းပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ 

'' နောက်ကနေပြီး သွင်း။ တအားဆောင့်လိုးနော် '' 

ကုန်းပေးနေရင်းက နည်းပေးလမ်းပြလုပ်လိုက်ရသေးတယ်။

........................................................................

ဆရာမ ခင်မြနိုင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်က သိပ်လိုးလို့ ကောင်းတာပဲဗျာ။ အင်း ကောင်းတယ်သာ ပြောရတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ နှိုင်းယှဉ်ကြည့်စရာ အတွေ့အကြုံတော့ မရှိပါဘူး။ သူ့ကို ပထမဆုံးလိုးဖူးတာ မဟုတ်လား။ အဖုတ်က ကျဉ်းတယ်။ ညှစ်အားကောင်းတယ်။ ဖင်ဆုံကြီးကလည်း ကားအိနေတော့ အောက်ခံကောင်းတယ်ဆိုရမှာပေါ့။ ပြီးတော့ ဆရာမက ကာမစပ်ယှက်မှုလည်း အပြတ်ကျွမ်းတယ်ဗျာ။ 

ကျွန်တော်တော့ တအားကို ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ။ တစ်ကိုယ်လုံးပူထူဖိန်းရှိန်းပြီး လရည်တွေထွက်လုလုဖြစ်လာရော။ လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်မိတယ်။ ပြီးမှ အရှိန်သတ်လို့ရတာ ရပ်ခိုင်းတဲ့အချိန်မှာ မရပ်ပဲဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးနေလို့ ဆရာမများ စိတ်ဆိုးမလားတော့ မသိဘူး။ မတတ်နိုင်ဘူးဗျာ။ ကြည့်တောင်းပန်ရမှာပဲ။ အရှိန်က ချက်ချင်းသတ်လို့မှ မရပဲကိုး။ 

ဒါပေမယ့် ဆရာမက စိတ်ဆိုးပုံမရပါဘူး။ ကျွန်တော်ဆောင့်လိုးပစ်တာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲနဲ့ ခံတယ်။ အဲ အရှိန်သတ်လို့ရလို့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး ဆွဲထုတ်တော့ ကျွန်တော့်ဘာသာ ကျွန်တော်တောင် ကိုယ့်လီးကိုယ်ပြန်ကြည့်ပြီး လန့်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ ဘယ့်နှယ့်၊ ကျွန်တာ့် ငပဲကြီးက အပြတ်ကိုကြီးနေတာကိုး။ အရည်ကြည်တွေ စိုရွှဲပြီးပြောင်လက်နေသေးတယ်။ ဒါတင်ဘယ်ဟုတ်မှာလဲ။ သုတ်လွှတ်တော့မယ့်ဆဲဆဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ရတာကြောင့် လီးကြီးက တလှုပ်လှုပ်ယမ်းခါလို့။ ကျွန်တော့် လီးကို ဖြတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်တဲ့ ဆရာမရဲ့ မျက်လုံး အဝိုင်းသားဖြစ်သွားတာကို ကျွန်တော် သတိပြုလိုက်မိတယ်။ 

ကျွန်တော့် ဟာကြီး ကြည့်ပြီး လန့်သွားသလားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ လန့်သွားပြီး ဆက်အလိုးမခံတော့ဘူးဆိုရင် အခက်။ အင်း တော်သေးတယ်။ ဆရာမက ဘာမှ မပြောပဲ ဒူးတုန်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးတယ်။ ဒါဆို အိုကေပေါ့။ ဆက်ပြီးလိုးနိုင်ပြီပေါ့။ အခုလိုးရမယ့် အနေအထားကလည်း အတော်ကို ကောင်းပါတယ်။ ကြည့်စမ်းပါအုံး။ ဆရာမက ဖင်ထောင်ပြီး ကုန်းထားတာကို။ ဖင်ဆုံကြီးက ကားအိပြီး တင်းပြောင်နေတာပဲ။ ပေါင်ကြားက အဖုတ်ကြီးကတော့ ပြူးလို့။ ဖောင်းလို့။ 

ပြီးတော့ စောစောကလိုးထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ အရည်ကြည်တွေ ရွှမ်းစိုလို့။ စိုရုံတောင် မကပါဘူးလေ။ အပြင်ကို တောင် လှံထွက်ပြီး အောက်ကို တောက်တောက်ကျနေတာ။ ပြီးတော့ ဖင်ကုန်းပေးထားတာမို့ တင်ပါးသားကြီးနှစ်ခု အကြားက စအိုဝလေးကလည်း အတင်းသား။ ကျွန်တော် တကယ်ပြောတာပါ။ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို ဒီနေ့မှ စမြင်ဖူးလိုးဖူးသလို မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်ဝကိုလည်း အခုမှပဲ ကျကျနနမြင်ဖူးတာ။ စောစောတုန်းက ဆရာမကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး အလိုးခံတုန်းက တက်ဆော်နေရပေမယ့် ဖင်ပေါက်ကို ကျကျနန မမြင်ရဘူး။ အဖုတ်သာ ပေါင်ဖြဲပြထားလို့ မြင်ခဲ့ဖူးတာ။ 

စအိုလေး စူနေတာကလည်း ချစ်စရာလေးပါ။ စူတူတူ စအိုဝကလေးကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော့် စိတ်ထဲတမျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်။ ဘယ်လိုမှန်းတော့ မသိပါဘူး။ (အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက မိန်းမစောက်ဖုတ်သာမက ဖင်ကိုပါလိုးလို့ ရတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် မသိသေးဘူးလေ။ စောက်ဖုတ်ပဲ လိုးစရာမှတ်နေတာ။ ဒါကြောင့် ဖင်ဝကို မြင်ပြီး ကျွန်တော့် သွေးသားတွေက ဖင်ကို လိုးချင်တဲ့ အာသီသဖြစ်လို့ စိတ်လှုပ်ရှားရတာကို မသိဘူးပေါ့။ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးပဲ ဖြစ်တယ်လို့ပဲ ထင်နေတာ။)

ဒီလို ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး ကုန်းပေးထားတဲ့ အနေအထားကိုကို မြင်ရသူ ရမက်ကြွစရာ မဟုတ်လား။ လိုးလို့ အရှိန်တက်နေတုန်း လီးပြန်ဖြုတ်ပြီး ခဏနားလိုက်ရတဲ့ ကျွန်တော်ဆိုတဲ့ ကောင်က ဘယ်နေနိုင်တော့မှာလဲ။ ဒါကြောင့် ဆရာမရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးနားကို ဝင်ကပ် နောက်ကို ပြူးပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ လီးတေ့ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားလို့ သိမ်သိမ်ကျင်ကျင်ကလေး ဖြစ်နေတဲ့ ခါးကလေးကို ဘယ်ညာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ကိုင် အားယူထိန်းပြီး တအားဖိဆောင့် ထိုးချလိုက်တာ။ 'ဘွပ် ဗျစ်ဗျစ်' ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ ကျွန်တော့်လီးကြီးလည်း စောက်ဖုတ်ထဲကို လှောကနဲ ဝင်သွားတော့တာပါပဲ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ တကယ်။ ရမက်ဇော အလွန်ထန်နေသော စိုင်းမောင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ လီးတန်ကြီးသည် တစ်ချက်တည်းနှင့် အဆုံးပင် ဝင်သွားသည်။ ဖင်ကုန်းပေးထားသည်ကို နောက်မှနေ၍လိုးရသည်မို့ ဆောင့်အသွင်းအား အလွန်ရှိသည် လီးဝင်ချက် ထိမိသည်။ 

'' အမလေ့း စိုင်းရဲ့ အား ကျွတ်ကျွတ်'' 

ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် ခေါင်းလေးမော့၊ ခါးလေးကော့ပြီး ဖင်ဆုံကြီး လှုပ်ယမ်းလို့သွားသည်။ အောင့်လည်းအောင့်သည်။ ကောင်းလည်းကောင်းသည်။

စိုင်းမောင် အဖို့ ခင်မြနိုင် သည်လို ရေရွတ်သည်းတွားတာ ရိုးသလို ဖြစ်နေပြီ။ ထို့ကြောင့် ဘာမှတုံ့ဆိုင်းမနေတော့ပဲ လီးအဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးသည်နှင့် တအားဆောင့်ကာလိုးပါလေတော့သည်။ 

'' ဘွပ်ဗျစ့် အင့်'' 

'' ဘွပ်ဗျစ့် အားလားလား'' 

'' ဘွပ်ဘွပ် ဗျစ်ဘွပ်'' 

'' အိုး အမေ့ ဟင့်'' 

လိုးနေသည့် အနေအထားကလည်း ယောကျာ်းဖြစ်သူဖို့ အလွန်သန်စေသည့် အနေအထားဖြစ်သည့် အပြင် စိုင်းမောင်ကလည်း ကရာတေးသမားလေး တစ်ယောက်ပီပီ ခါးအား ပေါင်အား ခြေသလုံးအားတို့ ကလည်း သန်လှပေရာ ဆောင့်ချက်လိုးချက်တွေက အပြတ်ကိုအားပါသည်။ ထိမိသည်။ ဆောင့်ချက်ဖြင့် ခင်မြနိုင်၏ တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ခါနေသည်။ လေးဘက်ကုန်းပေးထားရ၍ တွဲလွဲကြီးကျနေသော နို့အုံများမှာ ဘယ်ညာယိမ်းခါနေသည်။ စိုင်းမောင်က ခါးကို အသာဆွဲ၍ ဆောင့်လိုးနေရာ နို့အုံများက လစ်ဟာနေသည်။ ခင်မြနိုင် အားမရ။ 

'' စိုင်းမောင် နို့တွေ ကုန်းဆွဲပေးစမ်းပါ ဟင်း ဟင်း'' 

ခင်မြနိုင်က ပြောလိုက်ရာ စိုင်းမောင်လည်း ကိုယ်ကို ကိုင်းကာ ခင်မြနိုင်၏ ချိုင်းအောက်မှ လက်လျှို နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကို ဘယ်ညာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲလိုက်သည်။ ထို့နောက် နို့ဆွဲကာ အပြတ်ကိုဆောင့်လိုးလေတော့သည်။

'' ဘွပ်ဘွပ် ဘွပ်ဗျစ်ဘွပ်ဗျစ်'' 

'' အမလေး ကောင်းလိုက်တာ စိုင်းရဲ့'' 

'' ဘွပ်ဘွပ့် ဆောင့် ဆောင့် အား'' 

သုတ်ထွက်လုနီးနေသည်မို့ စိုင်းမောင်က ပိုဇောသန်နေသည်။ ဆောင့်အား ပိုပြင်းကာ ဆောင့်လိုးချက်တွေကလည်း ပိုíမြန်ဆန်နေသည်။ ဆရာမကလေး ခင်မြနိုင်မှာလည်း တအင့်အင့် တဟင့်ဟင့် ရေရွတ်မြည်တမ်းရင်း အရမ်းကို ဖြစ်လာသည်။ သူမ၏ မျက်တောင်များ မှေးစင်းကျကာ ပါးစပ်က မဟတဟ ပွင့်လျက်ရှိ၏။ လှပသော မျက်နှာကလေးမှာ သွေးရောင်များ လှမ်းကာ ရမ္မက်ခိုးများ ဝေလှက် တက်ကြွနေလေသော ကာမစိတ်ဆန္ဒကို အပြည့်အဝဖော်ကျူးနေသည်။ 

ကောင်လေး၏ ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းလာလေလေ ခင်မြနိုင်မှာလည်း အရသာအတွေ့ကြီး တွေ့ကာ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ အထန်ကြီး ထန်လာလေလေ ဖြစ်နေသည်။ ဘယ်လိုကနေ ဘယ်သို့ တတ်မြောက်သွားလေသည် မသိ (သဘာဝ အသိစိတ်ဖြင့် လုပ်တာဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်) စိုင်းမောင်သည် ခင်မြနိုင်၏ နို့အုံကြီးများကို တအားဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း ကော့ချွန်တတ်နေသည့် နို့သီးများကို လက်ညှိုးဖြင့် ဖိကာဖိကာ ပွတ်ပေးနေသည်။ ထို့ပြင် ဒူးကို ခပ်ကွကွပြုကာ အားယူလှက် လီးတန်ကြီးကို အပေါ်သို့ ထိုးတင်ဆောင့်သွင်းပြန်ရာ အောက်ပင့်ဆောင့်နည်းမျိုး ဖြစ်ကာ အဝသ်ကောင်းလှသောကြောင့် ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် ဖင်ကြီး တယမ်းယမ်း ခါးတနွဲ့နွဲ့ဖြစ်နေရသည်။ 

စိုင်းမောင်၏ ဆီးစပ်နှင့် ကုန်းပေးထားသော ခင်မြနိုင်၏ တင်ပါးဆုံကြီးသည် မပြတ်ရိုက်မိနေရာ ထိုအရှိန်ကြောင့် တင်းရင်းသော ဖင်သားများ တသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ လှုပ်၍ နေပြန်သေးသည်။ ထိုကနောက် ဆောင့်လိုးနေသော လီးတန်ကြီးသည် စောက်ခေါင်းထဲတွင် ပွတက်လာသလိုလို ခင်မြနိုင်ခံစားရသည်။ လီးတန်တစ်ဝိုက်ရှိအကြောများ ထောင်တက်လာမှု၏ အကျိုးဆက် ဖြစ်သည်။ လီးတန်လုံးပတ် တစ်ဝိုက်ရှိ အကြောများဖုထစ်ကာ အပြိုင်းပြိုင်းထ၍လာရာ အထစ်အထစ်များပါသည့် လီးစွပ် စွပ်ပေးထားသလိုဖြစ်သည်။ လုံးချောချော မဟုတ်တော့ပဲ အရစ်အထစ်များ၏ ထိတွေ့မှုပါ ခံစားရလေရာ အရသာတစ်မူထူး၏ ကောင်လေး သုတ်ရည်ပန်းထုတ်ပေးတော့မည်မှန်း ခင်မြနိုင်သိသည်။ 

ဤအသိသည် ဆရာမလေးကို အလွန် ပီတိဖြစ်စေကာ ရမက်လည်း ပိုထန်လာစေသည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း သွေးသားတွေ အရမ်းလှုပ်ရှားကာ 'ပြီး' လုလုဖြစ်နေပေပြီ။ ခင်မြနိုင်မှာ လက်ကို ဆန့်၍ပင် ထောက်မထားနိုင်တော့။ ကွေးညွှတ်ကျကာ တတောင်ဆစ်ကိုသာ အားပြုထောက်နေရသည်။ ဤတွင် ဖင်ဆုံကြီးက ပိုကော့ထောင်တက်သွားရာ စိုင်းမောင်အဖို့ ဆောင့်သွင်းရတာ ပို စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလာသည်။

ဖီလင်တွေ အရမ်းတတ်လွန်းလာသောကြောင့် ခင်မြနိုင်မှာ သည်အတိုင်းကုန်း၍ အလိုးခံ မနေနိုင်တော့။ ဖင်ကြီးကို အပြတ်ကို လှုပ်ရှားယမ်းခါပေး၏ ပါးစပ်မှလည်း အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ရေရွတ်မြည်တမ်းနေသည်။ ထို့ပြင် ညာလက်ဖြင့်သာ အားပြုထောက်ထားပြီး ဘယ်လက်ကို နောက်ပစ်လှက် ဆောင့်လိုးနေသူ စိုင်းမောင်၏ တင်ပါးကျစ်ကျစ်များကို လှမ်းကိုင်ဆွဲနေလိုက်သေးသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ပွစိပွစိနှင့်လှုပ်ရှားနေပြီ။ ဆောင့်လိုးနေသော လီးကို အပြတ်ကို ရစ်ပတ်ဖျစ်ညှစ်စုပ်ယူနေသည်။ အရည်တွေ ထွက်ကျလာသည်ကလည်း ပြောမနေနဲ့တော့။ ရွှဲစိုလို့။ တောက်တောက်ကို ယိုလို့။ မကြာပါဘူး။ ခင်မြနိုင်တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်ခံရသလိုတွန့်တွန့်လူးသွားတယ်။ အကြောပေါင်းတစ်ထောင်စိမ့်သွားတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကိုပြောတာထင်ပါရဲ့။ 

'' အောင်မလေး လေး ထွက်ကုန်ပြီ စိုင်းရဲ့ အားပါးပါး ရှီး ထွက်ကုန်ပြီ။ ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ အားအားအား'' 

ခင်မြနိုင် တစယောက် စိုင်းမောင်ရဲ့ ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းတဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေကြောင့် တစ်ချီ ' ပြီး'သွားရပါပြီ။

ဝစ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီး တစ်ခုလုံးဟာ တဆက်ဆက်ကိုတုန်လို့။ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းဖျန်းထလို့။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက လဲ အပြတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ စောက်ရည်ကြည်တွေ ထွက်လာကြတာ အဖုတ်ထဲမှာ မဆန့်ပဲ (လီးတန်ကြီးကလည်း တိုးဝင်ပြန်ထွက်ဆောင့်နေတာကိုး) အပြင်ဘက်ကို ဘွပ်ကနဲဘွပ်ကနဲ အံထွက်ကျနေတယ်။ တင်ပါးဆုံကြီး ဘယ်လောက်များ ဝေ့ဝိုက်ယမ်းခါ လှုပ်ရှားနေမယ်ဆိုတာ စဉ်းစားသာကြည့်ကြပါတော့။ ခင်မြနိုင်ရဲ့ အတင်း အံကြိတ်ပြီး ရေရွတ်မြည်တမ်းသံနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး ထူးထူးခြားခြား တွန့်လိမ်ကော့ပျံ လှုပ်ရှားသွားမှုကြောင့် စိုင်းမောင်မှာ ရုတ်တရက်လန့်သလို ဖြစ်သွားကာ ဆောင့်ချက်များကို ရပ်လိုက်မိသည်။ 

လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ထားကာ ညိမ်နေလိုက်မိသည်။ စိုင်းမောင်က ငြိမ်နေလုက်သော်လည်း ခင်မြနိုင်ကတော့ မငြိမ်ပါ။ တီ ဆားထိသည့်နှယ် ထွန့်ထွန့်လူးနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကလည်း အထဲတိုးဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို အပြတ်ကို ဖျစ်ညှစ်စုပ်ဆွဲနေသည်။ စစ်ကနဲစစ်ကနဲ ညှစ်ယူနေသည့်ဒဏ်ကို စိုင်းမောင် ၏လီးက မခံနိုင်တော့။ ငေါ့ကနဲငေါ့ကနဲ လှုပ်ခါလှက် လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်။ 

'' အာ့း အာ့း ကျွန်တော်လည်း ထွက်ကုန်ပြီ ဆရာမရဲ့ ထွက်ကုန်ပြီဗျ အားဟားဟား'' 

စိုင်းမောင်ရဲ့ ပါးစပ်က အောဟစ်တဲ့ သံတွေ ပေါ်လာတယ်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးဟာလည်း အကြောဆွဲခံရသလို ထိုးကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်လာတယ်။ ဆုပ်နယ်နေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို တအားကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်တာ ပြတ်ထွက်မတတ်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကာမစည်းစိမ်ရဲ့ အမြင့်ဆုံး အခြေအနေကိုရောက်နေလေပြီ ဖြစ်တဲ့ ခင်မြနိုင်ကတော့ နို့နာတာကြင်တာတွေကို မသိတော့ပါဘူး။ နို့အုံကြီး ပြုတ်ထွက်သွားအုံးတော့ အခုအခြေအနေမှာ အရေးမစိုက်နိုင်ဘူး။ စောက်ဖုတ်ထဲ ပူနွေးပြည့်လှံသွားတဲ့ သုတ်ရည်တွေရဲ့ ထိတွေ့မှုဟာ ခင်မြနိုင်တစ်ကိုယ်လုးကို အီစိမ့်ပြန့်နှံ့သွားတယ်။ 

ခင်မြနိုင် နောက်ထစ်ချီ ပြီးလုလုဖြစ်လာတယ်။ အခုမှ ပထမဆုံး အကြိမ် စလိုးဖူးတဲ့ လူပျိုရိုင်းလေးပီပီ စိုင်းမောင်ရဲ့ သုတ်ထွက်က ကြမ်းတယ်။ သုတ်ရည်များတယ်။ ပျစ်လည်းပျစ်တယ်။ ထွက်တဲ့ အရှိန်ကလည်း ပြင်းမှပြင်း။ လီးထိပ်က ပျစ်ကနဲပန်းထွက်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာ သားအိမ်ကို ကျော်ပြီး ဗိုက်အောက်ပိုင်း အတွင်းဘက် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းထဲ အထိကို ရောက်သွားတာ။ 

ခင်မြနိုင်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများ သည် နုသစ်လတ်ဆတ်သော လူပျိုစစ်စစ် သုတ်ရည် ဦးဦး ဖျားဖျားကို တစစ်စစ်ပင် စုပ်ယူနေသည်။ စောက်ရည်နှင့် သုတ်ရည်ရောယှက်ကာ ပြည့်လျှံ သွားသည်။ လီးထိပ်မှ ပျစ်ကနဲပျစ်ကနဲ ပန်း၍ ထွက်ထွက်လာနေလေသော သုတ်ရည်များ၏ ထိတွေ့မှုဖြင့် ခင်မြနိုင်မှာ နောက်တစ်ချီထပ်í ပြီးသွားပြန်ရာ စောက်ရည်ကြည်ကြည်တွေ ပိုလို့ ထွက်လာပြန်သည်။ 

'' အား အားအား ကောင်းလှချည်ရဲ့ ကောင်းလှချည်ရဲ့ အမလေးလေး အီးအီးအီး'' 

ခင်မြနိုင်မှာ တအီးအီး တအားအားအော်ကာ သိမ့်သိမ့်ခါသွားသည်။ ရှိသမျှ အားအင်တွေ ကုန်သွားသလို ခံစားရသည်။ ဒူးတွေမခိုင်ချင်တော့။ လက်တွေလည်း ညောင်းလာပြီ။ ဘယ်လိုမှ တောင့်မနေနိုင်တော့ပဲ ကွေးညွှတ်ကာ ကွပ်ပျစ်ပေါ် မှောက်လှက်သားလဲကျသွားသည်။ သုတ်ရည်အများအပြားပန်းထုတ်ပေးလိုက်ရသည့် စိုင်းမောင်မှာလည်း မောဟိုက်ကာ ခေါင်းထဲမူးဝေလာသောကြောင့် ခင်မြနိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ထပ်ရက်သားကျသွားသည်။ သူ၏လီးကြီးသည်လည်း ခွေပျော့သွားပြီ ဖြစ်ရာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပြွတ်ဆို ကျွတ်ထွက်၍ လာလေတော့သည်။

စောစောက အသံပလံမျိုးစုံဖြင့် စီစီညံနေခဲ့သော ကားဂိုဒေါင်လေးမှာ ယခုတော့ ဆိတ်ငြိမ်သွားပေပြီ။ သေသေချာချာ နားထောင်မှပင် အသက်မျှင်းမျှင်းရှုသံလေးများကို ကြားရမည်ဖြစ်သည်။ မကြာမီမှာပင် ဤတိတ်ဆိတ်နေမှုများ ပပျောက်သွားစေသည့် အဖြစ် ပေါ်ပေါက်လာလေတော့သည်။

__________________________________________________

အသံပလံများ ကြားသောကြောင့် ဖြိုးငယ်ငယ် သည် ကားဂိုဒေါင်အနားသို့ အသာချဉ်းကပ်သွားကာ အသင့်တွေ့ရသော ထရံပေါက်မှနေ၍ အတွင်းဘက်သို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုကားဂိုဒေါင်မှာ ဟောင်းနွမ်းနေပြီ ဖြစ်ရာ ထရံအပေါက်အပြဲ အတော်တော်များများရှိနေသည်။ ချောင်းကြည့် စရာ ပေါက်ကို ထွေထွေထူးထူး ရှာနေရန်မလိုပါ။ ဖြိုးငယ်ချောင်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်မှာ စိုင်းမောင်နှင့် ခင်မြနိုင်တို့နှစ်ယောက် ပက်လက်လှန်အိပ်လှက် လှေကြီးထိုးနည်း အနေအထားဖြင့် လိုးနေရာမှ ဖင်ထောင်လိုးနည်းပုံစံသို့ ပြောင်းလဲလိုက်သည့် အချိန်ပင်ဖြစ်သည်။ 

ဒူးတုန်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးထားသော ခင်မြနိုင်အား စိုင်းမောင်က နောက်မှနေ၍ တအားဆောင့်လိုးသည်ကို ဖြိုးငယ်ငယ်က သေသေချာချာပင်မြင်ရသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်သည် ဗီဒီယို အပြာကား တစ်ကားစ နှစ်ကားစ ကြည့်ဖူးသည်။ အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ် အချို့လည်းကြည့်ဖူးသည်။ အပြာစာအုပ်တော်တော်များများဖတ်ဖူးသည်။ သို့သော် ယောကျာ်းနှင့် မိန်းမလိုးကြဆော်ကြပုံကို သည်လို အကောင်လိုက် အကွင်း အရှင်းသား သေသေချာချာ မမြင်ဖူးသေးပါ။ 

မြင်မဲ့မြင်တော့လည်း အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်လုံးတီး ဒူးတုန်ဖင်ထောင် အနေအထားဖြင့် ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနှင့် လိုးနေ ခံနေကြတာကိုမှ မြင်ရသည်။ မျက်စိနှင့် မြင်ရရုံသာမဟုတ်။ အာသာရမ္မက်ပြင်းပြင်းနှင့် ညစ်ညမ်းသောစကားများကိုပါ ကျကျနနကြားရသည်။ အို့ အခုမြင်ရကြားရတာတွေက ဗီဒီယို ကြည့်ရတာ၊ ဓါတ်ပုံမြင်ရတာ၊ စာအုပ်ဖတ်ရတာတွေနဲ့ တခြားစီ။ မိုက်မမိုက် ထိမှထိ ရှင်းမှရှင်း။ ဖြိုးငယ်ငယ်တစ်ယောက် ရင်ဖို မောဟိုက်ကာ ဖီလင်တွေ အပြတ်တတ်လာသည်။ အခြား မိန်းမတစ်ယောက်ကို တတ်လိုးနေသော သူ၏ အဆက် စိုင်းမောင်ကို စိတ်ဆိုးဒေါပွရသမည်ကို လည်းမသိ။ ဒေါသစိတ်ထက်၊ ရမ္မက်စိတ်က ပိုလို့နေသည်။ 

ကိုယ့်ထက် ငယ်ရွယ်သော သင်တန်းသားတစ်ယောက်နှင့် လိုးနေသည့် သင်တန်းဆရာနည်းပြ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ကို ရန်တွေ့ဖို့လည်း မစဉ်းစားနိုင်။ ရန်တွေ့လိုစိတ်ထက် ကာမစိတ် ပိုနိုးကြားနေသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်သည်။ အသည်းတုန်အူတုန်၊ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးလှက် ခင်မြနိုင်နှင့် စိုင်းမောင်တို့၏ လိုးခန်းကို မျက်တောင် မခတ်တမ်းပင် ကြည့်နေခဲ့သည်။ သေသေချာချာကို မြင်ရသည်။ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကို တွေ့ရသည်။ ထင်ထင်ရှားရှားကို ကြားရသည်။ ချာတိတ်မလေး၏ ရမ္မက်ဆန္ဒများသည်လည်း နိုးကြွလာသည်။ စိုင်းမောင်တို့ လိုးခန်းကလည်းသိပ်မကြာ။ ကြည့်လို့မှ အားမရသေး။ ပြီးသွားကြသည်။ နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်သားဖြင့် ငြိမ်ကျကုန်ကြသည်။ 

ကားဂိုဒေါင်အတွင်းမှ စုံတွဲ ငြိမ်ကြသွားသော်လည်း အပြင်ဘက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ဖြိုးငယ်ငယ်၏ စိတ်မှာမူ မငြိမ်သက်နိုင်ပဲရှိနေသည်။ သူမ၏ သွေးသားများက တစ်စုံတစ်ရာကို တမ်းတမ်းတတကြီး တောင်းဆိုနေကြသည်။ ထိုသို့ တမ်းတနေသော အရာကို ရမှ ဖြစ်မည်။ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ် ထင်ရာကို စွတ်ရွတ်လုပ်တတ်သည့် အလေ့ကလည်း ရှိနေသည့်မို့ ဖြိုးငယ်ငယ်သည် သင့်မတင့် တော်မတော် စဉ်းစားမနေတော့။ လက်ရှိအခြေအနေကို ကောင်းကောင်း အသုံးချပြီး မိမိ၏ လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝအောင်လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေတော့၏။

စိတ်ကို ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီမို့ လူကလည်း ဖြတ်လတ် ရဲရင့်လာသည်။ ကြောက်လန့်သည့် စိတ်များ စိုးစိမှ မရှိတော့။ ဖြိုးငယ်ငယ်သည် ပိတ်နေသော ကားဂိုဒေါင်တံခါးဝ အနားသို့ သွားသည်။ ထို့နောက် ပါးစပ်မှ ခပ်ကျယ်ကျယ်ပြောရင်း ဂိုဒေါင်တံခါးကို ခတ်ဆတ်ဆတ်ခေါက်လိုက်သည်။ 

'' အထဲက နှစ်ယောက် တံခါးကို မြန်မြန်လာဖွင့်ပေးပါ။ ရှင်တို့ဘာလုပ်နေကြတယ်ဆိုတာ သိပြီးပြီ '' 

တံခါးခေါက်သံနှင့် စကားသံကို ကြားရသောအခါ ထပ်လျှက်သား မှိန်းနေကြသည့် စိုင်းမောင်နှင့် ခင်မြနိုင်တို့မှာ လန့်ဖြန့်သွားကြသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ။ 

'' ဖွင့်လေ မြန်မြန် ဒုက္ခတွေ့ သွားချင်သလား'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်က ထပ်ပြောပြန်သည်။ စကားသံတွင် ခြိမ်းခြောက်မှုလည်း ပါနေသည်။ စိုင်းမောင်တို့ ငြိမ်မနေရဲတော့။ ကမန်းကတမ်း ခုန်ထသည်။ ခင်မြနိုင်က ထဘီကို ကောက်ယူ ရင်လျား ဝတ်ကာ ဂိုဒေါင်တခါးကို သွားဖွင့်သည်။ စိုင်းမောင်ကတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ကောက်စွပ်နေရသောကြောင့် နည်းနည်း နောက်ကျကျန်နေခဲ့သည်။

-----------------------

စိုင်းမောင်နှင့် ဆရာမ ခင်မြနိုင်တို့ အတွဲကို ချောင်းဖမ်းရန် ခြံထဲနေရာ အနှံ့ လိုက်ရှာနေကြသော မင်းခေါင်စိုးနှင့် ရန်ပိုင်ထက်တို့နှစ်ယောက် ကားဂိုဒေါင်ရှိရာဖက်သို့ ရောက်လာကြသည်။

ကားဂိုဒေါင်တံခါးဝရှေ့တွင် ရပ်လှက်သားရှိနေသော ဖြိုးငယ်ငယ်ကို လှမ်းတွေ့ရသောကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက် ခြေလှမ်းတုံ့ရပ်သွားကြသည်။ သစ်ပင်ကြီးတစ်ခု နောက်တွင် အသာဝင်ကပ်ကာ အခြေအနေကို လှမ်းအကဲခတ်ကြည့်လိုက်ကြသည်။

သူတို့လှမ်းကြည့်လိုက်ချိန်မှာပင် ဂိုဒေါင်တံခါးဖွင့်သွားသည်။ တံခါးဖွင့်ပေးသူမှာ ခင်မြနိုင်ဖြစ်ပြီး ထဘီရင်လျားသာ ဝတ်ထားကြောင်းကို တွေ့ရသည်။ ထို့နောက် ဖြိုးငယ်ငယ်သည် ဂိုဒေါင်ထဲ လှောက်လှမ်းဝင်သွားသည်ကို သူတို့မြင်လိုက်ကြရပြန်သည်။ 

'' ဟေ့ ဘယ်လိုလဲကွ '' 

မင်းခေါင်စိုးက ရန်ပိုင်ထက်ကို တီးတိုးပြောသည်။ 

'' ဖိုးစိုးကလဲ။ တုံးပါ့ကွာ။ ဆရာမ ထဘီရင်လျားကြီးနဲ့ လာဖွင့်ပေးတာ မမြင်ဘူးလား။'' 

'' အေ့း မြင်သားပဲ။ အဲ့ဒါဘာဖြစ်လဲ'' 

'' ဘာဖြစ်ရမှာလဲကွ။ ဆရာမနဲ့ စိုင်းမောင် ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ ပြေလည်နေကြတာပေါ့ကွ'' 

'' အေ့း အဲ့ဒါက ဟုတ်ပါပြီ။ ဖြိုးငယ်ကရော ဘာဝင်လုပ်တာလဲ'' 

'' အဆင်ကြည့်ရတာ၊ ဆရာမနဲ့ စိုင်းမောင် ဖြုတ်နေကြတာကို ဖြိုးငယ်ငယ် ဖမ်းမိသွားတာပဲ ဖြစ်ရမယ်ကွ''

'' ဒါဆို ကွိုင်တက် ကုန်မှာပေါ့'' 

'' ကွိုင်တက်မတတ်၊ အသာစောင့်ကြည့်တာပေါ့'' 

'' ကောင်းတယ့် ကောင်းတယ်'' 

'' မင်းနဲ့ ငါတို့အတွက် စားပေါက်ရချင်ရမှာ'' 

'' အေး အေး'' 

ကောင်လေးနှစ်ယောက်သည် ဂိုဒေါင်နားတွင်အသာပုန်းအောင်းရင်း အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ 

----------------------------

ဂိုဒေါင်တံခါးပွင့်သွားသည်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်သည် ဂိုဒေါင်ထဲသို့ ခြေလှမ်းသွက်သွက်ဖြင့် လျှောက်လှမ်း ဝင်လိုက်သည်။ 

'' ဘယ်လိုလဲ စိုင်း။နင်က ဒီလာပြီး ကောင်းကောင်း အကြည်ဆိုက်နေတာပေါ့ ဟုတ်လား'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်က ဂျင်းဘောင်းဘီဝတ်ထားလှက် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေသော စိုင်းမောင်နှင့် ထဘီရင်လျားသာ ဝတ်ထားသည့် ခင်မြနိုင်တို့ကို တစ်လှည့်စီကြည့်ရင်း လှောင်ပြုံးပြုံးကာပြောလိုက်သည်။ ခိုးထုတ်ခိုးထည်နှင့် အမိခံလိုက်ရသော စိုင်းမောင်နှင့် ခင်မြနိုင်တို့မှာ ဘာပြန်ပြောရမည် မသိ။ ခေါင်းတွေသာ ငုံ့နေကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ရှက်လည်းရှက်နေကြသည်။ ကြောက်လည်း ကြောက်နေကြသည်။ ဤကိစ္စ ဟိုးလေးတကျော်ကျော်ဖြစ်ကုန်လျှင် အခက်။ 

'' ကဲပါ။ အခုမှ ခေါင်းကြီးတွေ ငုံ့ မနေကြပါနဲ့။ ဒီအကြောင်း လူမသိအောင် လျှို့ဝှက်ပေးထားပါ့မယ်။'' 

ဤအခါတွင်မှ စိုင်းမောင်နှင့် ခင်မြနိုင် ခေါင်းပြန်မော့လာနိုင်ကြသည်။ 

'' ဟာ ကျေးဇူးပါပဲ '' 

နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပင် ပြောမိကြသည်။ 

'' ဒီအတွက် ကျေးဇူးတုံ့ပြန်တဲက အနေနဲ့ တစ်ခုလုပ်ပေးရမယ်'' 

'' ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ ဖြိုးငယ်။ ပြောပါ။ နင်လုပ်ခိုင်းတာကို ငါဖြစ်အောင် လုပ်ပေးပါ့မယ်'' 

စိုင်းမောင်က အားတတ်သရော ပြောသည်။ 

'' ဆရာမကို နင်လုပ်သလိုမျိုး ငါ့ကိုလုပ်ပေးရမယ်'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်က ထိုသို့ ပြောချလိုက်ရာ စိုင်းမောင် မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ 

'' ဘာ ဘာ ဘယ်လို'' 

စိုင်းမောင်မှာ ကြားလိုက်ရသည်ကို မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်လှက် ရေရွတ်မြည်တမ်းလိုက်မိသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ် ပြောတာကို နားမလည်သောကြောင့်တော့ မဟုတ်။ ကြားလိုက်ရသည့် တစ်တစ်ခွခွ စကားကြောင့် အံ့သြ ထိတ်လန့်သွားရခြင်းပင်။ ဖြိုးငယ်ငယ်မှာလည်း သည်လို ရုန့်ရင်းသော စကားများကို ပြောထွက်သွားသည့် အတွက် မိမိကိုယ်မိမိအံ့သြမိသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်သည် ဘဲပွေသော ကောင်မဆိုးဆိုးကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း စကားကိုတော့ ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းတော့ မပြောတတ်ပါ။ 

စောစောက စိုင်းမောင်နှင့် ခင်မြနိုင်တို့နှစ်ယောက်လိုးကြခံကြရင်း တစ်တစ်ခွခွစကားများ အပြန်အလှန် ပြောဆိုခဲ့ကြသည်ကို နားထောင်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားတက်ကြွနေခဲ့သည့်အရှိန်နှင့် စွန့်စားကာ ပြောလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ ပြောလိုက်ပြီးမှ ရှက်သလိုလို ဖြစ်ရသလို သည်လိုတစ်တစ်ခွခွ စကားမျိုး ပြောလိုက်ရတာကိုလည်း ဖြိုးငယ်ငယ် သဘောကျသလို ဖြစ်နေမိပါသည်။ 

'' နင်ကလဲ ဘာမသိသလို ယောင်တောင်ပေါင်တောင် ဖြစ်နေတာလဲ။ ဆရာမ ခင်မြနိုင်ကို နင် တက်လုပ်သလိုမျိုး ငါ့ကို လုပ်ပေးရမယ်လို့ပြောတာဟဲ့။ ကဲ အချိန်သိပ်မရှိဘူး နင့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက် ''

စကားစမိပြီမို့ ဖြိုးငယ်ငယ်လည်း အရှိန်ရသွားပြီ။ ဆက်၍ ရဲရဲတင်းတင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင်ပြောချလိုက်၏။ စကားသာ ရဲရဲပြောချလိုက်သည်မဟုတ်။ ဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများကို လည်း စချွတ်နေလေပြီ။ စိုင်းမောင်တစ်ယောက်သာ အပြတ်ဒုက္ခတွေ့ နေရသည်။ သူက ယောင်္ကျားလေးဖြစ်သော်လည်း မိန်းကလေးဖြစ်သော ဖြိုးငယ်ငယ်လောက် အတွေ့အကြုံမရင့်သေး။ 

ပြီးတော့ ရှက်တက်ကြောက်တတ်သေးသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ် အပေါ်ဝတ်အင်္ကျီနဲ့ ထဘီတို့ကို ချွတ်ပစ်ပြီး အတွင်းခံ ဘရာစီယာလေးနဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေးပဲကျန်တော့တဲက အချိန်မှာ စိုင်းမောင်ကတော့ ငေးငေးငူငူနဲ့ ရပ်နေတုန်းဖြစ်သည်။ သူ၏ ဂျင်းဘောင်ဘီရှည်ကို မချွတ်ရသေး။ 

'' ဟေ့ စိုင်းမောင် ဘာငိုင်နေတာလဲ။ ချွတ်လိုက်လေ'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်က ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ပြောလိုက်တော့မှပဲ စိုင်းမောင်ဟာ ယောင်တောင်ပေါင်တောင် လုပ်မိသလိုနဲ့ သူဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်ဘီရှည်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ ဘရာစီယာနဲ့ အတွင်းခံ ပင်တီဘောင်းဘီတိုကလေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်လို့ တစ်ကိုယ်လုံး ဘလာကျင်းနေပြီ။ အချိန်ကတော့ ကိုက်တယ်လို့ဆိုရမယ်။ စိုင်းမောင်က ကမန်းကတမ်းဝတ်ထားတာ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီတောင်ပါတာ မဟုတ်ဘူး။ အပေါ်ပိုင်းမှာလည်း ဘာအဝတ်အစားမှရှိမနေဘူး။ ဒီတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီရှည် ချွတ်ချလိုက်တယ်ဆိုတာနဲ့ စိုင်းမောင်လည်း ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီ။

ဖြိုးငယ်ငယ် ဝတ်လစ်စလစ် ချွတ်ပြီးသွားချိန်နဲ့ စိုင်းမောင်ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားချိန်ကတော့ အံကိုက်ပါပဲ။ ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံအသင့်အတင့်ရှိထားတဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်က စိုင်းမောင်နဲ့ စာရင် ရဲနေတယ်။ အကွက်ကို သိနေတယ်။ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီးတာနဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်က ကွပ်ပျစ်ပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဒူးထောင်ပြီး ပေါင်ကားပေးလိုက်တယ်။ တက်လိုးဖို့ အသင့်လုပ်ပေးလိုက်တဲ့ သဘောပေါ့။ စောစောကပဲ ခင်မြနိုင် နည်းပြပေးထားတာကြောင့် ဒီလို ပက်လက်လှန်ပေးထားတဲ့ မိန်းမပေါ်တက်ခွပြီး အဖုတ်ထဲလီးထိုးသွင်း လိုးရတယ်ဆိုတာလောက်ကိုတော့ စိုင်းမောင်သိနေပါတယ်။ 

ပြီးတော့ပြောရမယ်ဆိုရင် ဖြိုးငယ်ငယ်က သူ့ရည်းစားပဲ။ သူတက်လိုးချင်နေတာကြာပြီ။ နမ်းလိုက် ကိုင်လိုက် နှိုက်လိုက်လုက်ဖူးပြီးသား။ အခြေအနေမပေးလို့သာ မလိုးခဲ့ရသေးတာ။ ဟော ဒီနေ့တော့ အခြေအနေက အပြတ်ဖန်နေပြီ။ တက်လိုးလိုက်ဖို့ပဲ ရှိတော့တာပဲ။ လိုးလည်း အရမ်းလိုးချင်နေပါတယ်။ တကယ်ပြောတာ။ ဒါပေမယ့် စိုင်းမောင်အတွက် ပြဿနာ တစ်ခုပေါ်နေတယ်။ သူက ခင်မြနိုင်နဲ့ လိုးပြီးကာစ။ သုတ်ရည်တွေ အရမ်းကာရော ပန်းထုတ်ပေးပြီးကာစ။ ပြီးတော့ မမျှော်လင့်တဲ့ အခြေအနေတွေ ဆက်တိုက်ဖြစ်ပေါ်လာတာဆိုတော့ စိုင်းမောင်ဟာ စိတ်လည်း အရမ်းကို လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ 

ဒီတော့ စဉ်းစားသာ ကြည့်ပါတော့။ ဒီလိုအခြေအနေမှာ စိုင်းမောင် လီးတောင်နိုင်ပါ့မလား ဆိုတာ၊ သူ့လီးက မတ်မလာဘူး။ ခွေခွေပျော့ပျော့ ဖြစ်နေတယ်။ ဒါကြောင့် ကောင်မလေးက ကိုယ်တုံးလုံးတွေ ချွတ်ပြီး ပက်လက်လှန်ထားပေမယ့် လီးက မတောင်တော့ ဘယ်လိုတက်လိုးနိုင်မှာလဲ။ 

'' လာ တက်လုပ်တော့လေဟာ။ နင်က ဘာကြောင်နေတာလဲ'' 

စိတ်မရှည်နိုင်တဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်က လှမ်းပြောပြန်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ သူကလည်း သိပ်ကို ခံချင်နေပြီ။ 

'' ဟို ဟို ငါ့ ငါ တက်လုပ်လို့ မ့ မရဘူး'' 

စိုင်းမောင်အတော်ကို ခွကျနေတယ်။ လိုးချင်ပေမယ့် လီးကမတောင်ပဲ ဖြစ်နေတာကို ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ 

'' ဘာလဲ နင်က ငါလုပ်ခိုင်းနေတာကို မလုပ်ဘူးလား'' 

ရောဂါပဲ။ ဖြိုးငယ်ငယ်က ဟောက်ပြီ။ လေသံမာလာပြီ။ ခိုးထုပ်ခိုးထည်နဲ့ အမိခံထားရတဲ့ စိုင်းမောင်ဟာ ဖြိုးငယ်ငယ် ဒေါပွသွားမှာကိုတော့ မလိုလားဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ် အကြောင်း စိုင်းမောင် ကောင်းကောင်းသိတာပေါ့။ ဒီကောင်မလေးက မလွယ်ဘူး။ ဒေါသဖြစ်လာရင် လျှောက်လုပ်တတ်တာ။ 

'' မဟုတ်ပါဘူး။ ငါ့လီး မတောင်လို့ပါ'' 

မတတ်နိုင်ဘူးလေ။ မျက်နှာပူပူနဲ့ပဲ အမှန်ကို ပြောလိုက်ရပါတော့တယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်လည်း အခုမှ သတိရပြီး စိုင်းမောင်ရဲ့ ပေါင်ခွကြားကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ဟယ် ဟုတ်ပါရဲ့။ သူ့လီးက မတောင်ဘူး။ ခွေခွေပျော့ပျော့နဲ့။ ခက်တော့တာပါပဲ။ 

'' ဟာ့ ဒါဆို ခက်ပြီ'' 

သိပ် အလိုးခံချင်နေတဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်လေ။ သူ့ကို လိုးမယ့် စိုင်းမောင်ရဲ့ လီးမတောင်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေတာတွေ့ရတာကြောင့် စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ညည်းလိုက်မိတာ။ ရေရွတ်မိတာ။

_________________________

'' ဟေ့ ဖိုးထက်။ ဘာမှ မထူးပါလားကွ'' 

ဂိုဒေါင်ထဲက ဘာသံမှ မကြားရပဲ ဖြစ်နေတာကြောင့် မင်းခေါင်စိုးက ရန်ပိုင်ထက်ကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ ရန်ပိုင်ထက်လည်း အတွေးရခက်နေတယ်။ စိုင်းမောင်နဲ့ ခင်မြနိုင်တို့ကိုတွေ့ ရရင် ဖြိုးငယ်ငယ်က ဒေါကန်ပြီး ဆူဆူပူပူတွေ ဖြစ်ကုန်မလားလို့ သူတို့ စောင့်ကြည့်နေတာ။ အခုဘာသံမှ မကြားတော့ စဉ်းစားစရာပါပဲ။

'' လာကွာ အနီးကပ်သွားကြည့်ကြရအောင်'' 

ဒီလိုနဲ့ ရန်ပိုင်ထက်နှင့်မင်းခေါင်စိုးတို့နှစ်ယောက် ကားဂိုဒေါင်နားကို နီးကပ်သွားကြတယ်။ အပေါက် တစ်ခုထဲကနေ အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်ကြတယ်။ ဒီတော့ ဂိုဒေါင်ထဲမှာ ဖြစ်နေကြတဲ့ အခြေအနေအားလုံးကို တွေ့ ကုန်ကြတာပေါ့။ သိကုန်ကြတာပေါ့။ သူတို့စိတ်ထဲမှာ စိုင်းမောင်က ဖြိုးငယ်ငယ်ကို တက်လိုးတော့မှာ ထင်ပြီး ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ဆက်ချောင်းနေကြတာ။ ဒါပေမယ့် ငနဲသားလီးမတောင်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေတာ မြင်တော့ သူတို့ လည်း စိတ်မရှည်ကြတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် မူလက အကြံအစည်ကို ပဲ ဆက်အကောင်အထည် ဖော်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။ 

သူတို့အတွက် လွယ်ကူသွားစေတာက ဂိုဒေါင်တံခါးပိတ်မထားတာပဲ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရောက်လာတာကို ဂိုဒေါင်တံခါးဖွင့်ပေးပြီးတဲ့နောက် ခင်မြနိုင်ဟာ လူမိခံလိုက်ရတဲ့ အဖြစ်ကြောင့် အရမ်း ထိန့်လန့်တုန်လှုပ်ပြီး တံခါးကို ပြန်ပိတ်ဖို့မေ့နေခဲ့တာလေ။ ရန်ပိုင်ထက်နဲက မင်းခေါင်စိုးတို့ နှစ်ယောက် ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး ဂိုဒေါင်ထဲ လျှောက်လှမ်းဝင်သွားကြတယ်။ အဲ့ဒီလိုဝင်သွားကြတဲ့ အချိန်ဟာ ဖြိုးငယ်ငယ်က 'ဟော ဒါဆိုခက်ပြီ' လို့ ညည်းညူရေရွှတ်လိုက်တဲ့အချိန်ပါပဲ။

------------------------------------------

'' မခက်ပါဘူးဟာ ဒီကောင်က ဆရာမလေးကို အပြတ်ဖိုက်ထားပြီးကာစမှာ စိတ်ကလည်း လှုပ်ရှားနေလို့ လီးမတောင်နိုင် ဖြစ်နေတာပါ။ စိတ်ကိုအေးအေးလေးထားပြီး နားလိုက်မယ်ဆိုရင် လီးက ပြန်တောင်လာပါလိမ့်မယ်။ အေး ဒီလို အနားယူနေတဲ့ အချိန်ပိုင်းလေးမှာ ငါတို့က သူ့အတွက် စိတ်ဝင်စားစရာအဖြစ်လေးတွေ ဖန်တီးပေးလိုက်မယ်လေ။ ဒါဆို ဒီကောင်လီးမြန်မြန်တောင်မတ်လာမှာပေါ့ဟ'' 

ကားဂိုဒေါင်ထဲ လျှောက်လှမ်းဝင်လာရင်း ရန်ပိုင်ထက်က ပြောလိုက်သည်။ ကိုယ့်ကိစ္စနဲ့ကိုယ် စိတ်စောနေကြလေသော စိုင်းမောင်တို့မှာ ရန်ပိုင်ထက်တို့ ဝင်လာသည်ကို မသိ။ စကားသံကြားရမှ အလန့်တကြားဖြစ်ကုန်ကြသည်။ ''အို့'' ဖြိုးငယ်ငယ် အလန့်တကြား ရေရွတ်ကာ ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထဘီကို လှမ်းဆွဲကာ ကိုယ်ပေါ်လွှမ်းဖုံးလိုက်၏ ထဘီရင်လျားနှင့် ဖြစ်နေသော ခင်မြနိုင်မှာလည်း ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ယှက်ကာ အုပ်ကာထားလိုက်မိသည်။ စိုင်းမောင်တစ်ယောက်တည်းယောင်လည်လည်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ ဖင်အပြောင်သားနှင့်သည်အတိုင်းရှိနေသည်။

'' နင်တို့ ငါ့ကိုဘာလုပ်ကြမလို့လဲ ဟင်'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်က မျက်လုံးကလေးပြူးလှက် ရန်ပိုင်ထက်တို့အား လှမ်းကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည်။ သူမသည် အတော်လည်းကြောက်နေသည်။ ရည်းစားဖြစ်သူ စိုင်းမောင်လိုးတာ ခံချင်သော်လည်း အခြားယောကျာ်းလေးများက အတင်းမုဒိန်းကျင့်တာခံရမှာကိုတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကြောက်ပါသည်။ ရန်ပိုင်ထက်က ရုပ်ရှင်လူကြမ်းတစ်ယောက်လို ခပ်အက်က် ရယ်မောလိုပ်ကာ့။ 

'' သိပ်ကြောက်မနေပါနဲ့။ ဖြိုးငယ်ရာ့ ငါတို့က နင့်ကို အခုလောလောဆယ်မှာ မလုပ်သေးပါဘူး။ နင့်အကောင် စိုင်းမောင်ကသာ သူ့လီးတောင်လာရင် နင့်ကိုလုပ်မှာ။ ငါနဲ့ဖိုးစိုးက ဟောဒီဆရာမလေးကိုပဲဖိုက်ကြမှာဟ'' 

ဤစကားကြောင့် မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြစ်သွားရသူက ခင်မြနိုင်။ ''ဟင့်အင့်း ဟင့်အင်း'' ခင်မြနိုင်သည် ခေါင်းကိုခါယမ်းကာ ငြင်းဆန်စကားဆိုလိုက်မိသည်။ 

'' လိမ္မာစမ်းပါ ဆရာမလေးရာ။ စိုင်းမောင်နဲ့ဆရာမလေးတို့ ဘယ်လိုအခြေဆိုက်ခံကြပြီးပြီဆိုတာ ကျွန်တော်တို့ သိပါတယ်။ ဒီတော့ စိုင်းမောင်ကို ပေးလိုးသလို ကျွန်တော်တို့ လိုးတာကိုလည်းခံပေါ့။ ဒါဆို အားလုံးပြေလည်သွားမယ်။ မဟုတ်ရင်တော့ ဆရာမလေးနဲ့ စိုင်းမောင် ဖြစ်ကြတဲ့ အကြောင်းတွေ လူသိကုန်အောင်လုပ်ပစ်လိုက်မယ် ဘာမှတ်သလဲ '' 

ခင်မြနိုင် ထိတ်လန့်သွားရပြီ။ မိမိအနေဖြင့် သည်ကောင်လေးနှစ်ယောက်၏ဆန္ဒကို ငြင်းဆန်လို့ မရနိုင်တော့ပြီမှန်း ခင်မြနိုင်ကောင်းကောင်း နားလည်သွားရပြီ။ သူတို့ အပိုင်ကွက်ကိုင်မိကြပြီကိုး။ ကြောက်လန့်စိုးထိတ်နေသည့်ကြားမှပင် နုပျိုသန်မာသော ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ကောင်လေးနှစ်ယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက်ရတော့မည့် အဖြစ်ကို မှန်းဆတွေးကာ ခင်မြနိုင်၏ သွေးသားများ လှုပ်ရှားနိုးကြားစ ပြုလာသည်။ စိတ်ထဲက မသင့်တော်မှန်းသိသော်လည်း သွေးသားတွေကတော့ သူကသဘာဝအတိုင်း ဆူဝေလာကြပြီ။ ခင်မြနိုင်သည် စိုင်းမောင်နှင့် တစ်ချီတစ်မောင်းလိုးခဲ့ပြီးပြီဖြစ်သော်လည်း ရမ္မက်စိတ်က မပြေသေး။ ထိုသို့လိုးခဲ့မှုသည် ခင်မြနိုင် ငြိမ်သက်နေခဲ့သော ကာမရမ္မက်စိတ်ကို တိုးကြွ အရှိန်တက်လာအောင်ပြုပေးသလိုမျိုးပင် ဖြစ်နေသည်။

သူမ၏ သွေးသားများက ကာမအရသာကို ထပ်မံတောင်းတနေကြသည်။ သည်လို တမ်းတနေချိန်တွင် အားကောင်းမောင်းသန် ညိုညိုထွားထွားဖြစ်သော ရန်ပိုင်ထက်က လိုးမည်ဟု ဆိုလာတော့ ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် ရမ္မက်ဇောထန်လာသည်ကို အပြစ်ဆို၍ မရနိုင်ပါ။ လူ့သဘာဝက သည်လိုဖြစ်တတ်သည်ပဲလေ။

ရန်ပိုင်ထက်ကလည်းလှင်သည်။ ဖျံကျသည်။ ခင်မြနိုင်၏ မျက်နှာရိပ်ကို အကဲခတ်မိသည်။ အမျိုးသမီးသည် ရှက်စိတ်ရှိနေသော်လည်း ရမက်နိုးထလာပြီဟု အကဲခတ်မိသည်။

ထို့ကြောင့် လက်မြန်ခြေမြန်ပင် ခင်မြနိုင်အနားသို့တိုးကပ်သွားကာ ရင်သားကြီးတစ်ဖက်ကို လက်နှင့်အုပ်ကိုင်í ခပ်တင်းတင်းဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ ထဘီရင်လျားသာ ဝတ်ထားသောကြောင့် ကိုင်ရတာအိအိထွေးထွေးရှိလှသည်။ ''ဟင့် '' ခင်မြနိုင်၏ ပါးစပ်မှ ရေရွတ်မြည်တမ်းသံကလေးပေါ်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးကို သွားနှင့်တင်းတင်းကိုက်ရင်း အံကြိတ်ကာ ရန်ပိုင်ထက်ပြုသမှ နုနေရလေသည်။ မငြင်းသာ၊မရုန်းသာ့ ။ ရန်ပိုင်ထက်က နို့အုံကို ဆုပ်နယ်ရုံသာမက နို့သီးခေါင်းကိုပါ အသာပွတ်သည်။ ထို့နောက် ဆိတ်ဆွဲလိုက်ရာ ခင်မြနိုင်တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အဖုတ်ထဲက စိုစိစိုစိနဲ့ အရည်ထွက်လာပြီ။ 

'' ဖြိုးငယ်ငယ်။ နင့်အကောင်လီးမတောင်လို့ နင်တို့မလိုးကြသေးဘူးဆိုရင် အဲ့ဒီကွပ်ပျစ်ပေါ်က ခဏဖယ်ပေး။ ငါတို့ ဆရာမလေးကို အဲ့ဒီပေါ်တင်ပြီး လိုးမလို့'' 

ခင်မြနိုင်ကို နို့ကိုင်ဆုပ်နယ်ဆိတ်ဆွဲနေရာမှ ရန်ပိုင်တက်က ဖြိုးငယ်ငယ်ကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှ ဆင်းပေးလိုက်သည်။ ရန်ပိုင်ထက်တို့ကို ကျောပေးကာ ထဘီကို ရင်လျားကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ စိုင်းမောင်ပေါင်ကြားကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ လီးကမတောင်နိုင်သေးပါ။ 

'' သွား ကွပ်ပျစ်ပေါ်တက်ပေတော့''

ရန်ပိုင်ထက်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ခင်မြနိုင်ရင်လျားထားသော ထဘီကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲဖြုတ် ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ ထဘီချွတ်သည့် လက်ကလည်းမြန်လှသည်။ ခင်မြနိုင် ဘာမှမတတ်နိုင်မီမှာပင် ထဘီကွင်းလုံးပုံကျသွားသည်။ ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားလေပြီ။ သည်လိုအခြေအနေရောက်မှ သူတို့ခိုင်းတာ လုပ်ရုံမှအပ တခြားမရှိတော့ပြီမို့ ခင်မြနိုင်သည် ကွပ်ပျစ်ရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်းသွားရလေတော့သည်။ 

'' တောက် ဖင်ကြီးက အိနေတာပဲ'' 

မင်းခေါင်စိုးက မချင့်မရဲပြောကာ ခင်မြနိုင်၏ တင်ပါးဆုံကြီးကို လက်ဝါးနှင့် ဖြန်းကနဲပုတ်လိုက်သည်။ 

''ဟေ့ တရုပ်ပုတ်။ သိပ်ကဲမနေနဲ့။ အဝတ်တွေ ချွတ်လေကွာ။ လုပ်ငန်း စရအောင်'' 

ရန်ပိုင်ထက်က ပြောလိုက်သည်။ သူ့အဝတ်အစားများကိုလည်း ချွတ်၍နေသည်။ ခင်မြနိုင်လည်း ကွပ်ပျစ်ပေါ်တက်ကာ ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်။ အဝတ်အစားများချွတ်ပြီးဖြစ်ကြသော ရန်ပိုင်ထက်နှင့် မင်းခေါင်စိုးတို့ နှစ်ယောက်လည်း ခင်မြနိုင်ရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်း၍ သွားကြသည်။ သည်ကောင်လေးနှစ်ယောက်၏ အသွင်အပြင်က တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်ဆန့်ကျင်ဘက်။ မင်းခေါင်စိုးက တရုတ်ကပြား။ ပုပုညက်ညက်၊ အသားဖြူဖြူ လီးဖြူဖြူ။ လီးက သိပ်တော့မကြီလှ အရှည် ခုနှစ်လက်မသာသာလောက်ရှိ။ လုံးပတ်ငါးမူးလုံးလောက်။ 

ရန်ပိုင်ထက်ကတော့ ကုလားကပြား အသားမည်းမည်း အမွှေးထူထူ။ အရပ်မြင့်ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းသည်။ အသားမည်းသလို လီးကလည်း နက်ပြောင်နေသည်။ ကြီးလည်းကြီး အလုံးကလည်းတုတ်။ အပြည့်အဝမတ်တောင်ခြင်းမရှိသေးသည့် အခြေအနေမှာပင် မြင်ရသူ ခင်မြနိုင်ကို ရင်ဖိုအောင် ပြုနိုင်စွမ်းရှိသည့် အရွယ်အစား။ ခင်မြနိုင်မှာ ရန်ပိုင်ထက် ပေါင်ခွကြားမှ လီးကို စူးစိုက်၍ပင်ကြည့်နေမိသည်။ မတောင်သေးသော်လည်း အားအင်ပြည့်ဝသောလီးကြီး ဖြစ်ကြောင်း ခင်မြနိုင်သိသည်။ မတ်မတ်ကြီး တောင်လာချိန်တွင် အနည်းဆုံး ရှစ်လက်မလောက်ရှည်မည်ဟု ခင်မြနိုင်ခန့်မှန်းကြည့်မိသည်။ ခင်မြနိုင်သည် ဤမျှ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးမျိုး မမြင်ဖူးသေးပါ။ 

သူမ အလိုးခဲ့ရဖူးသော လီးများသည် သည်လောက်မကြီးပေ။ သည် လီးတန် မည်းမည်းတုတ်တုတ် ထွားထွားရှည်ရှည်ကြီးနှင့် အလိုးခံရတော့မည့် အရေးကို တွေးကာ ကျောစိမ့်၍ပင်သွားမိသည်။ အဖုတ်လည်း ဖို့ဖောင်းလာပြီ။ နို့သီးများတော့ တောင်တတ်လာပြီ။ 

'' ဖိုးစိုးရေ။ ဆရာမလေးကို အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ကြွရွလာအောင် အရင်ဆုံး နှုးနှပ်ပေးဖို့ လိုမယ်ကွ။ ဒီတော့သူ့စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပေးလိုက်ပါလား'' 

ရန်ပိုင်ထက်က မင်းခေါင်စိုးကို ပြောလိုက်သည်။ ဤစကားသည် ကြားရသူအားလုံးကို စိတ်လှုပ်ရှားသွားစေသည်။ ရင်ခုန်သံမြန်လာစေသည်။ 

'' ဖြစ်တယ်။ ယက်ပေးမယ်'' 

မင်းခေါင်စိုးက ဤသို့ ပြောပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ်တက်လာသည်။

'' ဆရာမလေး ပေါင်ကားပေးလိုက်လေ'' 

ရန်ပိုင်ထက်က ခင်မြနိုင်ကို အမိန့်ပေးလိုက်သေးသည်။ခင်မြနိုင်လည်း ရန်ပိုင်ထက်၏ အမိန့်အတိုင်း ပေါင်တန်ကြီးများကို ကားပေးလိုက်ရသည်။

'' ဟ နေအုံး။ သူ့စောက်ဖုတ်ကို စောစောကပဲ စိုင်းမောင်က လိုးထားတာကွ။ ဒီတော့ ရေဆေးခိုင်းအုံး၊ ဒါမှရက်လို့ကောင်းမှာ'' 

အဖုတ်ယက်ပေးတော့မည့် မင်းခေါင်စိုးက တစ်စုံတစ်ရာတွေးမိကာ ပြောသည်။ ကားဂိုဒေါင်အနောက်ဘက်နားတွင် ရေစည်ပိုင်းတစ်ခု ရှိနေရာ ခင်မြနိုင်မှာ ထိုရေစည်ပိုင်းသို့ သွားကာ စောက်ဖုတ်တွင် ပေကျံနေသည်များကို စင်ကြယ်အောင် ဆေးကြောရသည်။ ထိုသို့ ဆေးကြောပြီးမှ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ပြန်တတ်ကာ ပက်လက်လှဲအိပ်လျှက် စောက်ဖုတ်အရက်ခံရရန်အတွက် ပေါင်တန်ကြီး နှစ်ခုကားပေးလိုက်သည်။ သည်တော့မှ မင်းခေါင်စိုးက ကားထားသောပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကြားသို့ ဝမ်းလျားထိုးကာ ဝင်၍လာသည်။ ခင်မြနိုင်လည်း ရင်တစ်ဖိုဖိုဖြစ်နေတော့သည်။

ရန်ပိုင်ထက်နှင့် မင်းခေါင်စိုးတို့က အနိုင်အထက် အတင်းအကြပ် ပြုမူနေကြသည်ဖြစ်သော်လည်း ခင်မြနိုင်သည် စိုးစိမှပင် ငြင်းဆန်ခြင်းမပြုမိ။ အပိုင်ကွက် ကိုင်ခံထားရတာလည်းပါသည်။ သူမကိုယ်တိုင် သွေးသားဆန္ဒကို မထိန်းနိုင်တော့တာလည်းပါသည်။ မင်းခေါင်စိုးသည် စောက်ဖုတ်ကို ချက်ချင်းကုန်းမလျှက်သေးပါ။ မိန်းမသားဖြစ်သူ စိတ်ထဲ မရိုးမရွလှုပ်ရှားလာရလေအောင် အဆင့်ဆင့် ဖန်တီးပြုလုပ်သည်။ 

ပထမဆုံး ပေါင်တန်များကို လှောတိုက်ပွတ်သပ်သည်။ နို့အုံကြီးများကိုလှမ်းဆုပ်နယ်သည်။ နို့သီးခေါင်းကလေးများကို ဖျစ်ညှစ်ပေးသည်။ ခင်မြနိုင်ရင် တဖိုဖိုအသည်းတအေးအေးဖြစ် ဖြစ်လာသည်။ ပါးစပ် မဟတဟပွင့်ကာ မောဟိုက်သံလေးများ ထွက်လာ၏။ မင်းခေါင်စိုးက ဆရာမတင်ပါးဆုံကြီးများကို ပွတ်သည်။ဆုပ်နယ်သည်။ မင်းခေါင်စိုး၏ပါးစပ်မှာ စောက်ဖုတ်နှင့် ခြောက်လက်မခန့် အကွာတွင် ရှိနေသည်။ အဖုတ်ကို ယက်ပေးနိုင်ရန် ရှေ့သို့ကုန်း၍တိုးလာရမည်။ 

သို့သော် မင်းခေါင်စိုးက သူ့ပါးစပ်ကိုရှေ့မတိုး။ ခင်မြနိုင် စောက်ဖုတ်ကိုသာ သူ့ပါးစပ်နှင့် မိမိအလောတော်နေရာသို့ ရောက်လာအောင် ခင်မြနိုင်၏ တင်ပါးဆုံကြီးကို ဆွဲယူသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲယူခြင်းမဟုတ်။ မသိမသာလေးဆွဲယူခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်မြနိုင်ကိုယ်တိုင်က သူ့အဖုတ်ကို ပါးစပ်နားသို့ တိုးကပ်ရောက်ရှိအောင် တင်ပါးဆုံကြီး ရွှေ့ပေးလာအောင် လမ်းကြောင်းပေးသည့် သဘောဖြစ်သည်။ ခင်မြနိုင် တောင့်မခံနိုင်ပါ။ တက်ကြွလာသော ရမ္မက်ဇောကြောင့် သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို လိုရာသုံးရလေအောင် ချာတိတ်နှစ်ကောင်လက် 'ဝ' ကွက်ကာ အပ်နှံလိုက်ရလေပြီ။ 

ခင်မြနိုင်သည် တင်ပါးဆုံကြီးကို အောက်သို့ မသိမသာနှင့် တိုး၍တိုး၍ ရွှေ့ပေးသည်။ လိုချင်သော အနေအထားသို့ ရောက်လာသောအခါမှ မင်းခေါင်စိုးက ခင်မြနိုင်၏ စောက်စေ့လေး ငေါက်တောက်ပေါ်လာသည်အထိ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆွဲဖဲ့ လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ရန်ပိုင်ထက်သည် ခင်မြနိုင်တို့ ဘေးနားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်နေသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ ဘာမှမလုပ်။ မင်းခေါင်စိုးလုပ်နေမှုနှင့် ခင်မြနိုင်တလူးလူးတလွန့်လွန့် ဖြစ်နေမှု တို့ကိုသာ ကျကျနန အရသာခံပြီးကြည့်နေသည်။ မင်းခေါင်စိုးက ခင်မြနိုင်၏ စောက်ဖုတ်ကို ပျပ်ကနဲ မြည်အောင် ကုန်းလျက်ပေးလိုက်သည်။ ခင်မြနိုင်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်သွားသည်။ ကြက်သီး ဖျန်းဖျန်းထသည်။ ထို့နောက် ဖင်ဆုံကြီးလည်း အပေါ်သို့ မြောက်ကြွလာသည်။ 

'' အား ပါးပါ့း ရှီးအာ့း ဟား'' 

ခင်မြနိုင်အံကြိတ်ကာ ညည်းလိုက်မိသည်။

______________________

တကယ်ကို ခိုက်တာပါပဲရှင်။ မင်းခေါင်စိုးက ကျွန်မအဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပေးလိုက်တာ သိပ်ကို ခံလို့ ကောင်းလှပါတယ်။ ကျွန်မ မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး။ ဘယ်နှယ့်တစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်ခါသွား လောက်အောင်ကိုဖြစ်သွားရတာ။ ကျွန်မလေ ခေါင်းကို ထောင်ပြီးတော့တောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်ပါသေးတယ်။ အဖုတ်ကိုရက်နေတာကိုတော့ အသေအချာ မမြင်ရပါဘူး။ ကောင်လေးရဲ့ ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတာကိုသာ မြင်ရတယ်။ တပျပ်ပျပ် အသံလေးတွေတော့ ကြားနေရပါရဲ့။ ကျွန်မစိတ်တွေ အရမ်းကို လှုပ်ရှားနေပါပြီ။ 

အခုကျွန်မကို အဖုတ်ကုန်းယက်နေတဲ့ ကောင်လေးဟာ ကျွန်မရဲ့ သင်တန်းသား တပည့်လေးတစ်ယောက်သာ ဖြစ်တယ်ဆိုတာကိုလည်း သတိမမူနိုင်တော့ပါဘူး။ သူယက်ပေးတာ သိပ်ခံလို့ကောင်းတယ်ဆိုတာပဲ ကျွန်မသိတော့တယ်။ ဘာမှ ဟန်ဆောင်မနေနိုင်တော့ဘူး။ ကျွန်မရဲ့ အိန္ဒြေတွေ သိက္ခာတွေ၊ စောင့်စည်းမှုတွေ၊ မာနတွေအားလုံးကို ဝေ့ဝိုက်ကာ အဖုတ်ရက်ပေးနေတဲ့ မင်းခေါင်စိုးရဲ့ လျှာဖျားလေးအောက်မှာ လက်မြောက်အရှုံးပေးလိုက်ရပါပြီ။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေတာကြောင့် အိထွားတဲ့ ကျွန်မရဲ့ ရင်သားဆိုင်တွေဟာလည်း သိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါလို့နေပါတယ်။

ရန်ပိုင်ထက်ရယ် စိုင်းမောင်ရယ် ပြီးတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်ရယ် ချာတိတ်သုံးယောက်က ကျွန်မရဲ့ ရမ္မက်ဇောအထန်ကြီးထန်ပြီး အရှက်အကြောက်ကင်းမဲ့အောင် ကော့ပျံတွန့်လိန်နေတဲ့ အဖြစ်ကို ဘေးကနေပြီး အားရပါးရ ဝိုင်းကြည့်နေကြတာကိုလည်း ကျွန်မ အရေးမထားနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျွန်မတို့ဖြစ်ပျက်နေတာကို ကြည့်ပြီး ကောင်လေးနှစ်ယောက်နဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ဟာလည်း ရမ္မက်ဇောတွေ ထန်နေကြမှာပါ။ စိုင်းမောင်ရော လီးတောင်နေပြီလား မသိဘူး။ သူ့လီးတောင်လာရင်ဖြိုးငယ်ငယ်ကို လိုးမှာပဲ။ 

ကျွန်မကို မင်းခေါင်စိုး တက်လိုးနေတဲ့ အချိန်မှာ စိုင်းမောင်က ဖြိုးငယ်ငယ်ကို လိုးမှာလား။ ဒါမှ မဟုတ် ရန်ပိုင်ထက် လိုးတဲ့အလှည့်ကျမှ ဖြိုးငယ်ငယ်လည်း အလိုးခံရမှာလား။ တပည့်မလေးဖြစ်တဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်နဲ့အတူတူ အပြိုင်အဆိုင် အလိုးခံရမယ့် အဖြစ်ကတော့ တွေးကြည့်ရင် ရှက်စရာလည်းကောင်းရဲ့။ ရမက်ကြွစရာလည်း ကောင်းရဲ့။ 

ပြီးတော့ ရန်ပိုင်ထက်အကြောင်းတွေးမိတော့ သူ့လီးကြီးကို မြင်ယောင်လာတယ်။ တကယ်ကြီးတဲ့ ငပဲကြီးပဲ။ဒါကြီးနဲ့လိုးရင် ကျွန်မတော့နာမှာ အမှန်ပဲ။ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးနဲ့လိုးတာမှ မခံဖူးသေးတာ။ ဒါပေမယ့် လီးကြီးပြီးရှည်ရင် နာပေမဲ့ အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကြပ်သိပ်ပြီး ခံလို့ အရမ်းကောင်းမှာကိုလည်း ကျွန်မ စဉ်းစားမိပါသေးတယ်။ ဘာကိုပဲတွေးကြည့်တွေးကြည့်၊ ရမ္မက်ကြွစရာတွေချည်းပါပဲ။ 

ကျွန်မဟာ လူးလွန့်နေရင်းက လက်ချောင်းတွေကိုလည်း ကွေးကောက်ပြီး လက်သီးဆုပ်ထားမိတယ်။ အောက်နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းကိုက်ထားတယ်။ စိုစိုစွတ်စွတ် ပျော့ပျော့ညက်ညက် လျှာလေးဟာ ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ နေရာအနှံ လှောက်ယက်နေတယ်။ ဒီကောင်လေးက ငယ်သာငယ်တာ။ အဖုတ်ယက်ပေးတာတော့တော်တယ်။ ဘယ်သူသင်ပေးပြီး ဘယ်လိုတတ်နေသလဲမသိဘူး။ ကျွန်မလို မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ရမ္မက်ဇောထန်လာအောင် ယက်ပေးနိုင်စွမ်းရှိတယ်။

ကောင်လေးက တစ်မျိုးဆန်း လာပြန်တယ်။ အဖုတ်ကို လျှာနဲ့ ရက်ပေးနေရာက ပါးစပ်နဲ့ ဖိကပ်ပြီး တအားစုပ်ယူတယ်။ အလိုလေးလေး။ ကောင်းလိုက်တာရှင်။ ကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေဆိုတာ သူ့ပါးစပ်ထဲ ကြွတက်ပါသွားတာပဲ။ ဒီလိုအဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့ ယက်ရင်းက ကော့ထောင်ချွန်တက်နေတဲ့ စောက်စေ့ကိုလည်း လျှာဖျားနဲ့ ထိုးကလိယက်ပေးလိုက်တာ။ ကျွန်မမှာ အကြောတွေ အားလုံးစိမ့်သွားရတဲ့အထိပါပဲ။ 

______________________

မင်းခေါင်စိုး၏ ပါးစပ်သည် ခင်မြနိုင် အဖုတ်မှ ခွာသွားသည်။ အဖုတ်ကို ဆက်မယက်ပေးတော့။ လျှာကအောက်ဖက်သို့ ရွေ့လာသည်။ အဖုတ်အောက်ဖက် ဖင်ကြားထဲကို တိုး၍တိုး၍ ရောက်လာသည်။ ထို့နောက် ခင်မြနိုင်၏ စအိုကို လှမ်းရက်ပေးသည်။ 

'' အား။ ဟင့်အင်း အီး'' 

ခင်မြနိုင်ပါးစပ်မှ ညည်းသံရှည်ကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။ ဖင်ကြီးကိုလည်း ကော့၍ကြွတင်ပေးသည်။ ခင်မြနိုင်သည် စအိုနှင့် ပတ်သတ်၍ ဘာအတွေ့အကြုံမှ မရှိသေးသော 'ဖင်အပျိုစင်' တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အဖုတ်ကိုတော့ အလိုးခံဖူးပြီးသားပါ။ ဖင်လိုးတာ မခံဘူးသလို ဖင်ကို ကလိပေးတာ ဖင်ကို ယက်ပေးတာမျိုးလည်း မခံဖူးသေးပါ။ ယခု သူမ၏ အပျိုစင်ဖင်ပေါက်ကလေးသည် မင်းခေါင်စိုးက လျှာဖျားနှင့် ထိုးကလိရက်ပေးတာ ခံနေလေပြီ။ ဖင်ဝတွင် ယားကျိကျိ စိုစွတ်စွတ်နှင့် အတော်ကို ခံလို့ကောင်းသည်။ ကာမဆိပ်တက်နေပြီး ဖြစ်သော ခင်မြနိုင်သည် ဖင်ယက်ခံရတာကိုလည်း ရှက်ရွံစရာဟူ၍ မမြင်တော့။ တဟင်းဟင်း ရေရွတ်မြည်တမ်းရင်း မှိန်း၍ ခံနေလေသည်။ 

ရန်ပိုင်ထက်က ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ကာ ကျေနပ်စွာ ခေါင်းတစ်ချက် ညိမ့်လိုက်သည်။ သည်ဆရာမလေးကို တဏှာဇောတွေ ကြွရွလာနေအောင်လုပ်ပေးနိုင်ပြီ။ အရှက်အကြောက်များကို ခဝါချပစ်လိုက်နိုင်ခဲ့ပြီ။ သည်ဆရာမလေးကို ပုံစံမျိုးစုံ၊နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးဖြင့် လိမ့်နေအောင်ကို လိုးပစ်ဆော်ပစ်လိုက်မည်ဟု ရန်ပိုင်ထက်စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ကာကြိမ်းဝါးလိုက်သည်။ မင်းခေါင်စိုးကို ဈေးဦးဖောက် ခိုင်းရမည်။ သည်တရုတ်က သိပ်ကြာကြာလည်း လုပ်နိုင်တာ မဟုတ်။ တစ်ချီကောင်းလုပ်ပြီး ဖလက်ပြသွားတာ။ 

နောက်ပိုင်းကျမှ မိမိကဆရာမလေးခင်မြနိုင်ကို ပက်လက်တစ်မျိုး ကုန်းခိုင်းပြီးတစ်သွယ်၊ တစ်စောင်းတွေးလှက်တစ်နည်း၊ အနေအထားပုံစံတွေ တစ်မျိုးတစ်မျိုးပြောင်းကာ လိုးမည်။ စောက်ဖုတ်ကိုသာမက ဖင်လည်းဆော်မည်။ လီးစုပ်ခိုင်းပြီး ပါးစပ်ကိုလည်း လိုးမည်။ နို့ကြားထဲ ပေါင်ကြားထဲ၊ ဖင်သားနှစ်ခုအကြား လီးထိုးညှပ်ကာ နေရာစုံအောင်လိုးမည်။ လရည်များသောက်မြူချခိုင်းမည်၊ ဂွေးဥတွေရက်ပေးခိုင်းမည် စသည်ဖြင့် ခင်မြနိုင်ကို အသုံးချမည့် နည်းစခန်းများကို စဉ်းစားကာ ပီတိဖြစ်နေသည်။ ကာမစိတ်များနိုးကြွကာ လီးကြီးမတ်တောင်လာသည်။

ထိုအချိန်တွင် စိုင်းမောင်မှာလည်း လီးတောင်လာနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို လိုးပစ်မည်ဟုဆိုလျှင် လိုး၍ရပြီ။ သို့သော် ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် မင်းခေါင်စိုးနှင့် ခင်မြနိုင်တို့ ရှိနေရာ စိုင်းမောင်အဖို့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို တင်လိုးစရာ နေရာမရှိ ဖြစ်နေသည်။ မင်းခေါင်စိုးပြီး၍ နေရာအားမှပင် လိုးရတော့မည်။ မင်းခေါင်စိုး ခပ်မြန်မြန်ကိစ္စပြီးပါစေဟုသာ စိုင်းမောင်ဆုတောင်းနေသည်။ စိုင်းမောင်သည် သူလိုးရတော့မည့် ဖြိုးငယ်ငယ်ကို လှမ်း၍ ကြည့်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်မှာ ထဘီရင်လျားထားသည်။ ရင်လျားက သေသေသပ်သပ်မဟုတ်။ ကပိုကရိုလေး။ သည်တော့ မို့ထွားသည့် ရင်သားစိုင်များ အလှက မြင်သာတွေ့သာသည်။

စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပေးနေသော မင်းခေါင်စိုးကလည်း မိမိလုပ်ရပ်ကြောင့် ခင်မြနိုင် ရမ္မက်ဇောထန်သည်ထက် ထန်လာသည်ကို ကောင်းကောင်းသိသည်။ သည်လိုလုပ်ပေးနိုင်သည့်အတွက် မိမိကိုယ်မိမိလည်း အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေသည်။ ထို့ပြင် လူကိုယ်တိုင်မှာလည်း ရမ္မက်ဇောတွေ နိုးကြွလာနေရာ ကြာကြာ မစောင့်ချင်တော့။ ခင်မြနိုင်ကို တက်လိုးရန် ဆုံးဖြတ်ကာ ခင်မြနိုင်၏ ပေါင်ကြားမှ မျက်နှာ ခွာသွားသည်။ အဖုတ်နှင့် ဖင်ပေါက်တို့ ယက်ပေးတာကို မှိန်း၍ခံနေသော ခင်မြနိုင်မှာ ရက်ပေးနေမှုများ ရပ်တန့်သွားသောအခါ ဆန့်တငံ့ငံ့ဖြစ်လျှက် မှေးထားသော မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်သည့်အခါ သူမ၏ကိုယ်ပေါ် တက်ခွနေရာယူလိုက်သည့် မင်းခေါင်စိုးအား မြင်ရပြီး မိမိအား တက်လိုးတော့မည်မှန်းသိကာ ပါးစပ်မှ ကျေနပ်အားရစွာ မြည်တမ်းရင်း ပေါင်ကြီးများကို ကားနိုင်သမှ ကားလှက် အလိုးခံဖို့ အသင့်နေပေးလိုက်သည်။

မင်းခေါင်စိုးသည် ခင်မြနိုင်ကိုယ်ပေါ် တက်ခွနေရာယူပြီးဖြစ်သော်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းကာ မလိုးသေးပါ။ လီးကို ညာလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဘယ်လက်ညှိုးနှင့် လက်မတို့ကိုသုံးí စောက်ဖုတ်ကို ဆွဲဖြဲပြီး အဖုတ်ဝတွင် လီးနှင့် ထိကပ်ပွတ်ပေးသည်။ စောက်စေ့လေးကို ထိုးထိုးကလော်ပေးသည်။ ခင်မြနိုင် ဘယ်လိုမှ အောင့်အည်း မနေနိုင်တော့။ 

'' အားဟားဟား လုပ်ပါတော့ မင်းခေါင်စိုးရာ။ တို့ကို လိုးပါတော့။ ဟင်းဟင်း တို့ မနေနိုင်တော့ဘူး ခံချင်နေပြီ။ အရမ်းကို ခံချင်နေပြီ လိုးပါတော့။ တို့ အဖုတ်ထဲကို လီးကြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့ ဟင်းဟင်းဟင်း''

ခင်မြနိုင်မှာ မိမိကိုယ်မိမိပင် အံ့သြသွားရသည်။ ဘယ်လိုက ဘယ်လိုဖြစ်í သည်လိုညစ်ညမ်းပြီး အာသာငမ်းလှသည့် စကားများကို မရှက်မကြောက်နှင့် ငမ်းငမ်းတက်ပြောချလိုက်မိသည် မသိ။ လိုးချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြထက်သန်နေသော မင်းခေါင်စိုးမှာလည်း ခင်မြနိုင်၏ ရမ္မက်ပြင်းလှသည့် စကားလုံးများကို ကြားရသောအခါ ဆက်ထိန်းချုပ် မနေနိုင်တော့။ လီးကို အဖုတ်ဝတွင် ကပ်ကာ ဖိချလိုက်ရာ ဒစ်ပြဲလန်ကြီးက အဖုတ်ထဲ မြုပ်ဝင်သွား၏။

'' အား ကောင်းတယ်။ သွင်းစမ်းပါ။ လီးတစ်ဆုံး ဝင်အောင် ထိုးသွင်းစမ်းပါ။'' 

လီးဒစ်ကြီး တိုးဝင်လာမှုကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်းအောင် အရသာတွေ့သွားလေသူ ခင်မြနိုင်က အံကြိတ်ကာ တိုက်တွန်းပြောဆိုလိုက်ပြန်သည်။ ခြေထောက်များကို ထောင်ပေးသည်။ ခါးအားကို သုံးကာ ဖင်ကြီးကို ကော့တင်ပေးသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ ဒစ်မြုပ်ဝင်နေပြီမို့ လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရန်မလိုတော့သည့်အတွက် မင်းခေါင်စိုးက သူ့လက်များကို ခင်မြနိုင်၏ နို့အုံကြီး နှစ်ခုအပေါ်သို့ နေရာပြောင်းလိုက်သည်။ နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲကိုင်ပြီး ခါးအားကို သုံးလျှက် ဖင်ပြောင်ကြီးကို ဆတ်ကနဲလှုပ်ကာ ဖိချလိုက်ရာ လီးချောင်းကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လှောကနဲ မြုပ်ဝင်သွားလေတော့သည်။ 

'' အား ဟင့် ဝင်သွားပြီ အီး'' 

ခင်မြနိုင်က ကျေနပ်အားရစွာ ပြောသည်။ မင်းခေါင်စိုးသည် ဖင်ပြောင်ကြီး ကြွလိုက်နိမ့်လိုက်ဖြင့် ဆောင့်လိုးပါလေတော့သည်။ လီးကစောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက် အရှိန် ပြင်းပြင်းဖြင့် လှုပ်ရှားနေသည်။ သည်လို ဆောင့်လိုးတာမျိုးကို အလိုလားကြီး လိုလားကာ အတမ်းတကြီးတမ်းတနေလေသော၊ ခင်မြီုင်သည် အောက်မှ ဖင်ကြီးကို မပြတ်ကော့တင်ပေးသည်။ ဖင်ဆုံက ကောင်းသည့်အပြင် ကရာတေးဆရာမလေးပီပီ ပေါင်လုံးသန်သောကြောင့် ထိုသို့ပင့်ပေးလိုက်သည့်အခါတိုင်း အပေါ်မှ တက်ခွဆောင့်လိုးနေသည့် မင်းခေါင်စိုး၏ ကိုယ်ပင်မြောက်ကြွတက်သွားသည်။ မင်းခေါင်စိုးကလည်း တအားကို ဆောင့်လိုးနေသည်။ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လှသည်။တဘွပ်ဘွပ် တဖတ်ဖတ် သံများမြည်နေသည်။ မင်းခေါင်စိုး၏ လီးက သိပ်မကြီး သိပ်မရှည်လှသည့် အတွက် ခင်မြနိုင်မှာ သိပ်တော့ အားမရ။ 

ဒါပေမယ့် သူမအဖို့ လီးရွေးနေလို့ မဖြစ်။ အခြေအနေအရ လောလောဆယ် စောက်ဖုတ်ထဲ ရောက်နေသည့် လီး၏ လိုးတာကိုသာ ခံရမှာဖို့ သူမဘက်က လုပ်ပေးနိုင်သမှ အဖုတ်အတွင်းသားများကို ဖျစ်ညှစ်ညှပ်ယူခြင်းဖြင့် လီးနှင့် အဖုတ် ပွတ်တိုက်မှု ကောင်းအောင်လုပ်ပေးလှက် ပါးစပ်မှလည်း မင်းခေါင်စိုးအား တအားဆောင့်လိုးရန်မပြတ် ပြောဆို တွန်းအားပေးနေသည်။ လိုးနေသည့် လီးကသာကြီးလျှင် ခင်မြနိုင်အဖို့ သည်ထက်ပို အရသာရှိပေမည်။ အလိုးခံနေသူ ခင်မြနိုင်က အရမ်းကော့တက်နေရာ လိုးနေသူ မင်းခေါင်စိုးလည်း မာန်ပြင်းပြင်းနှင့် တအားဆောင့်လိုး ပစ်လိုက်ရာ သုတ်ထိန်းရန်ပင် စိတ်မကူးနိုင်တော့။ ခင်မြနိုင်မှာလည်း 'ပြီး' လုလုမို့ ပို၍ကော့ပျံလှုပ်ရှားလာသည်။ 

ထိုအချိန်မှာပင် သူမ၏စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်လိုးနေသော လီးသည် ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ လှုပ်ခါသွားလျှက် ပူနွေးသော သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရပေရာ။ ကောင်လေးပြီးသွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း ခင်မြနိုင်သိရသည်။ ခင်မြနိုင်သည် မကျေမနပ်နှင့် ရေရွတ်လိုက်မိသည်။ သူမသည်လည်း 'ပြီး' လုလုဖြစ်နေရာ နောက်ထက်ဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်လိုးတာ ခံရလျှင် သူမလည်း 'ပြီး'သွားပေတော့မည်။ ထို့ကြောင့် သုတ်လွှတ်ပေးပြီး ဖြစ်သော်လည်း မင်းခေါင်စိုး ဆက်၍ ဆောင့်လိုးပေးနိုင်ရန် ဖင်ကိုအပြတ်ကော့ပင့်ပေးသည်။ ပါးစပ်မှလည်း 'ဆောင့်စမ်းပါ ဆောင့် ဆောင့်' ဟု ရေရွတ်နေသည်။ မင်းခါင်စိုးမှာ အဖုတ်ယက်ကျွမ်းသော်လည်း သုတ်ထိန်းမတော်ပေ။ 

ပြီးတော့ ကာမမှုတွင် အားကလည်း သိပ်ရှိသူမဟုတ်။ တစ်ချီတစ်မောင်း တအားကျုံးလိုးပြီးလျှင် ဖလက်ပြသွားတတ်သည့် အတိုင်း အချို့သော လီးများလို သုတ်လွှတ်ပြီးသော်လည်း မာတောင်နေခြင်းမျိုးမရှိ။ အရည်ပန်းထွက်သည်နှင့် လီးကပျော့သွားသလို လူကလည်း အားကုန်သွားတတ်သည်။ ခင်မြနိုင်ဘယ်လိုပင် တိုက်တွန်းကာ ကော့ပေးသည်ဖြစ်စေ မင်းခေါင်စိုးကတော့ ဆက်မဆောင့်နိုင်တော့ ခင်မြနိုင်၏ကိုယ်ပေါ်မှ ဘေးသို့ လှိမ့်ဆင်းသွားလျှက် ပက်လက်ကြီး လှန်ကာ ရေထဲမှ ဆယ်ယူလာသော ငါးတစ်ကောင်လို မောဟိုက်စွာ အသက်ပြင်းပြင်း ရှုနေလေသည်။ 

အပေါ်ကလိုးနေသည့် မင်းခေါင်စိုး ဖယ်ဆင်းသွားပြီ ဖြစ်သော်လည်း ခင်မြနိုင်မှာမူ ဒူးထောင်ပေါင်ကားကာ ပက်လက်အလိုးခံလက်စ အနေအထားမပျက်သေးပါ။ သူမ၏စိတ်ကလည်း အထူးပင် ရမ္မက်ထန်နေသည်။ 'ပြီး' လု 'ပြီး' ခင်တွင် အဖုတ်ထဲမှ လီးဖယ်ထုတ်သွားသည့် အတွက် အလွန်လည်း မချင့်မရဲဖြစ်နေသည်။ ဆန့်တငံ့ငံ့ကြီး ခံစားနေရသည်။ လိုးမယ့် လီးမရှိတော့သည့်တိုင် အလိုးခံနေရသည့်အသွင်မျိုးဖြင့် ဖင်ကြီးကို တသိမ့်သိမ့် ကော့ပင့် လှုပ်ပေးရင်း ပါးစပ်မှလည်း တဟင်းဟင်း မြည်တမ်းနေသည်။ အလိုမပြည့်သော မိန်းမတစ်ယောက်၏ ဒုက္ခကို ရေရေလည်လည်ပင် ခံစားနေရသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ရန်ပိုင်ထက်က သူမအနားသို့ ရောက်လာသည်။ 

'' ဘယ်လိုလဲ ဆရာမလေး။ ကျွန်တော် ဆက်ပြီး လိုးပေးရမလား'' 

ရန်ပိုင်ထက်က ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ပင် မေးလိုက်သည်။ ခင်မြနိုင်ထံမှ မည်သို့သော အဖြေကြားရမည်ကိုလည်း ငနဲသားက သိပြီးသားပါ။ 

'' အမလေးနော့် အင့်း အင့်း လိုးပေးစမ်းပါ။ ခပ်မြန်မြန်သာ တက်လိုးစမ်းပါ'' 

ဆန့်တငင်ငင်နဲ့ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်အောင် ဖြစ်နေသော ခင်မြနိုင်က အာသာငမ်းငမ်းပင် ပြန်ပြောသည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်မှာ ရွစိရွစိနှင့်ပင် လှုပ်ရှား၍နေပြီ။ လီးတစ်ချောင်းကို အရမ်းကို တမ်းတနေပြီ။ ဆန့်တငင်ငင်ဖြစ်နေသော သွေးသားဆန္ဒများ ပြည့်ဝပြေငြိမ်းရေး အတွက် ဖိုဓါတ်ကို သိပ်လိုလားနေကြပြီ။ အကယ်၍ လီးတစ်ချောင်းချောင်းဖြင့် တက်လိုးတာကိုသာ ဆက်၍မခံရလျှင် ခင်မြနိုင်သည် ကာမစိတ်များကြောင့် ရူးသွပ်၍ပင်သွားရပေလိမ့်မည်။ သည်လောက်ထိကို တဏှာထန်နေသည်။

စိုင်းမောင်မှာလည်း အတော်ပင် ခွကျ၍ နေသည်။ သူသည် မင်းခေါင်စိုး ကိစ္စပြီးသည်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ကွပ်ပျစ်ပေါ်တင်ကာ တက်လိုးမည်ဟု စိတ်ကူးထားခဲ့သည်။ ယခု မင်းခေါင်စိုးကိစ္စပြီးသွားသော်လည်း ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှ လိုးခန်းက အဆုံးမသတ်သေး။ ရန်ပိုင်ထက်က တစ်ချီတစ်မောင်း လိုးခန်းဖွင့်ဦးမည်။ ရန်ပိုင်ထက်သည် ကာမရာဂ ကိစ္စများတွင် အတော်ကို ကျွမ်းကျင်သူ ဖျံကျသူတစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်း စိုင်းမောင်ကောင်းကောင်း သိထားသည်။ ရန်ပိုင်ထက်က ခင်မြနိုင်ကို ဆက်၍လိုးမည် ဆိုပါက အချိန်အများကြီး ကြာမည်။ စိုင်းမောင် မစောင့်နိုင်တော့။ 

သူသည် လီးကောင်းကောင်း မတောင်သေးမီကပင် ဖြိုးငယ်ငယ်ကို လိုးချင်နေသူဖြစ်ရာ ယခု လီးတန်ကြီး အပြတ်တောင်မတ်နေပြီမို့ လိုးချင်စိတ်များကို ထိန်းချုပ်လို့ မရနိုင်တော့။

'' တောက် ခက်တာပဲ ဖြိုးငယ်ရာ။ အခု ရန်ပိုင်ထက်က ဆရာမကို ဆက်လိုးအုံးမှာ။ငါနဲ့နင် အတွက် ကွပ်ပျစ်က အားမှာမဟုတ်ဘူး'' 

စိုင်းမောင်က ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ပြောလိုက်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ် မနေသာတော့။ 

သူမသည် ဤကိစ္စများတွင် စိုင်းမောင်ထက် အတွေ့အကြုံ ရင့်နေသူမို့ လက်ရှိအခြေအနေတွင် ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ အလုပ်ဖြစ်မည်ကို သိသည်။ စိုင်းမောင်ကများ စတင်ပြောဆိုလေမည်လားဟု အသာစောင့်ကြည့်နေခဲ့ရာ၊ စိုင်းမောင်၏ အတီးအတနိုင်မှုကြောင့် မနေသာတော့ပဲ၊ မိန်းမတန်မဲ့ ထုတ်ဖော်ပြောကြားလမ်းညွှန်ပေးရလေတော့သည်။ 

'' ကွပ်ပျစ်မရှိလည်း မခက်ပါဘူးဟာ။ မြေကြီးပေါ်မှာ သည်အတိုင်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး လုပ်ရင်လည်း ရတာပဲ'' 

သည်လိုပြောလိုက်ရာတွင် ကောင်မလေးက ရှက်သလိုလိုလည်း ဖြစ်သည်။ စိုင်းမောင်ကို ဆရာလုပ်ကာ နည်းပေးလမ်းပြပြုနိုင်သည့် အတွက် ကျေနပ်ကာ ရမက်ထန်သယောင်ယောင်လည်း ဖြစ်သည်။ ဘယ်သို့ဆိုစေ၊ အလိုးခံချင်သည့် စိတ်တွေက ပိုပြင်းပြလာသည်ကတော့ အမှန်။ 

'' ဟိုဟို ဘယ်လို မတ်တပ်လုပ်ရတာလဲ။ ငါ ငါ မလုပ်တတ်ဘူး'' 

စိုင်းမောင်က တကယ့်ကောင် မိန်းကလေးက အလိုးခံမည့် ပုံစံပြောပြသော်လည်း သူက ထိုပုံစံနှင့် မလုပ်တတ်ပဲ ဖြစ်နေသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်မှာလည်း မတ်တပ်ရပ်လျှက် ပုံစံနှင့် ဘယ်လို နေ၍ ဘယ်သို့ဘယ်ပုံ လီးထိုးသွင်းကာ မည်သို့သော အနေအထားမျိုးဖြင့် ပင့်တင်ဆောင့်လိုးပေးရမည် စသည်တို့ကို အသေးစိတ်ပြောဆို ပြပေးဖို့လည်း မတတ်သောကြောင့် အတော်လေးကို အခက်တွေ့နေသည်။ ထို အချိန်မှာပင် အရေးကောင်း ဒိန်းဒေါင်းဖျက်ဆိုသလို သူတို့ လူစုဘယ်လိုမှ မထင်ထားသည့် အနှောက်အယှက်က ရုတ်တရက် ပေါ်ထွက်လာလေတော့သည်။

____________________

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>