Saturday, September 2, 2017

အချစ်စစ် (စ/ဆုံး)

အချစ်စစ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - steven job

" မသစ္စာ"

" ရှင်...ကိုအေး"

" ကျနော်..မသစ္စာ..ကို.ချစ်တယ်"

" သိပါတယ်..ကိုအေး...ဒါပေမယ့်သစ္စာအကြောင်း ကိုအေး ဘယ်လောက်သိလို့လဲဟင်"

" ကျနော် သိသင့်သလောက်သိပါတယ်၊မသစ္စာကအပျိုမဟုတ်ဘူး..တစ်ခုလပ်ဆိုတာလေ"

" ဟုတ်တယ်..ကိုအေးအဲဒါတွေကအမှန်ပဲ"

" နောက်ပြီးမသစ္စာယောက်ျားကိုကျနော်မြင်ဖူးပါတယ်"

" အော်..ဟုတ်လား"

" ဟုတ်တယ် မသစ္စာ၊ဒီလူက.လူယုတ်မာပဲ"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" မသစ္စာတို့အကြောင်းတွေ လူတကာကိုလည်ပြောနေတာ၊အဲဒါမသစ္စာသိလား"

" သိပါတယ်"

" ဗျာ"

" ဘာလဲကိုအေး..သစ္စာကိုစိတ်ပျက်သွားပြီမဟုတ်လား"

" အဲလိုမဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ကျနော်မသစ္စာကိုလက်ထပ်ပါရစေ"

" ကိုအေး..သေချာစဉ်းစားပြီးမှ ကျမဘဝကိုဝင်ခဲ့ပါ၊ရှင်ပြန်ရုတ်သိမ်းချင်လဲဖြစ်ပါတယ်"

" မဟုတ်ဘူး..မသစ္စာကျနော်မသစ္စာကိုချစ်တယ်၊အဲဒါတွေ သိနေတာကြာပါပြီ၊ ကျနော်သေသေချာချာစဉ်းစားပြီးမှကိချစ်ရေးဆိုခဲ့တာ၊အခုလက်ထပ်မယ်"

" သေချာလေးစဉ်းစားပါ.၊သစ္စာ..ဘဝကတခုလပ်ကနေနှစ်ခုလပ်နှစ်လင်ကွာဘဝမဖြစ်ချင်ဘူး"

" မသစ္စာ..ကျနော်လူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းမှာပါ"

" မဟုတ်ဘူး ကိုအေး သစ္စာလည်း ကိုအေးကိုသဘောကျပါတယ်၊ဒါပေမယ့် သစ္စာအကြောင်းကိုသစ္စာသေချာရှင်းပြမယ်၊ငိုအေးဆုံးဖြတ်ပါ"

" ဟုတ်ကဲ့"

" တစ်ခုတော့ မေးမယ်.ကိုအေးသစ္စာယောက်ျားဟောင်းကဘာတွေပြောလဲအရင်ပြောပါ"

" ပြောရမှာအားနာပါတယ်"

" အားမနာနှင့်ပြောပါ၊ဒါမှသစ္စာအကြောင်းကိုအေးနားလည်မယ်"

" ပြောပါ့မယ်၊နားနှင့်မနာဖဝါးနှင့်နာပါဗျာ"

" ရပါတယ်ပြောပါ"

" ဒီလိုပါ..မသစ္စာနှင့်သူနှင့်ဘယ်လိုလုပ်တဲ့ အကြောင်းနားမခံသာအောင်ပြောတာပါ၊မျိုးစုံပါတယ်၊ကျနော်ကမသစ္စာဟာသူပြောသလိုလူမဟုတ်ဘူးလို့ထင်ပါတယ်"

" မှန်တယ်..ကိုအေး..မသစ္စာဟာ တဏှာရာဂကြီးသူတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့်မယားဝတ္တရားနှင့်အညီသူလုပ်သမျှကိုပေးခဲ့ရပါတယ်"

" ဟင်..သူပြောတာတွေ အမှန်ပေါ့"

" မှန်မှာပါ"

" ဗျာ"

" စိတ်ပျက်သွားပြီလားကိုအေး"

" မဟုတ်ပါဘူး၊မသစ္စာလိုလှတဲ့သူတစ်ယောက်၊ယဉ်ကျေးတဲ့သူတစ်ယောက်အနေနှင့်အဲလိုဆိုတော့"

" ကျမတို့လင်မယားဖြစ်ခဲ့တယ်လေ၊လင်မယားဆိုတည အရှက်ကုန်ခဲ့တယ်"

" အော်...အဲဒါဆိုလည်းပြောပြပါဗျာ၊ကျနော်နားထောင်မယ်၊ပြီးတော့ စိတ်ရှင်းးရှင်းနှင့်လက်ထပ်မယ်"

" ဒီလိုကိုအေး"

မသစ္စာ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်ချိန်မှာ ကိုထွန်းနှင့်တွေ့ခဲ့တယ်။ ကိုထွန်းနှင့်တွေ့ချိန်မှာ လူငယ်သဘာဝရင်ခုန်ခဲ့တာပေါ့။ကိုထွန်းကချစ်ရေးဆိုချိန်မှာရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်တယ်လေ၊ဒါကိုအချစ်ပဲမှတ်ခဲ့တယ်။

" သစ္စာ"

" ရှင်"

" သစ္စာ..ကိုကျနော်ချစ်တယ်"

" ဟင်..ကိုထွန်းကလည်း"

" ကို့.ကိုအဖြေပေးပါ"

" အော်..ကိုထွန်း..သစ္စာကမိန်းမသားပါ၊အခုချက်ချင်းဘယ်အဖြေပေးနိုင်ပါ့မလဲ"

" အချစ်ကအချိန်ဆွဲလို့ မဖြစ်ဘူးသစ္စာ၊လက်ဦးမှု့အမြဲယူမှဖြစ်မယ်လေ၊အဲဒါကြောင့်အခုပဲ အဖြေပေးပါ"

" အာ..ကိုထွန်း..တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သေချာလေ့လာရမယ်မဟုတ်လား"

" အဲဒါက အချစ်မဟုတ်ဘူးသစ္စာ၊အဲဒါဦးနှောက်နှင့်ဆုံးဖြတ်တာ၊နှလုံးသားနှင့်ဆုံးဖြတ်တာမှမဟုတ်ပဲ"

သစ္စာလည်းအဲသလိုပြောတော့သူပြောတာအမှန်ပဲလို့ထင်ခဲ့မိတယ်၊ကိုကလဲချစ်နေပြီဆိုတော့

" ပြီးရော.ကိုထွန်း နောက်တပတ်အဖြေပေးပါ့မယ်"

" ဟေး..ပျော်တယ် သစ္စာရာ"

"ရွှတ်"

" အာ......ဘယ်လိုလုပ်တာလဲကိုထွန်းရာအဖြေတောင်မပေးရသေးဘူးလူကို လာနမ်းနေတယ်"

ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်သစ္စာတစ်ယောက်စဉ်းစားစရာတွေပျောက်ပြီး ရင်တွေအရမ်းခုန်သွားတော့တယ်။

......................................................................

နောက်တပတ်မှာတော့

" သစ္စာ..ကို့ကိုအဖြေပေးလေကွာ"

" ပြောနေစရာလိုသေးသလား၊ဟိုနေ့ကလည်းနမ်းသွားပြီးပြီ"

" ပြောပါကွာ..သစ္စာ"

" ချစ်ပါသတဲ့ရှင်"

" ဟေး.."ကိုထွန်းသစ္စာကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ပြီးသစ္စာအပေါ်အနမ်းမိုးတွေရွာချလိုက်တယ်"

" အာ..ကိ..လွှတ်ကွာ..သစ္စာရှက်တယ်"

" မလွတ်ဘူး.."

ဆိုပြီးသစ္စာနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တယ်"

" အာ့..အွန်းး"

သစ္စာရုန်းချိန်တောင်မရတော့ဘူး၊ ရုန်းလည်းမရုန်းနိုင်တော့ဘူး၊ကြင်နာတဲ့ အနမ်းတွေမှာရစ်မူးသွားခဲ့ပြီလေ၊ရင်ထဲမှာကုလားဘုရားပွဲလှည့်သလို ဒိန်းတပ်တပ်နှင့်ပေါ့။ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့ပထမဆုံးအထိအတွေ့မှာသစ္စာမရှောင်နိုင်တော့ဘူး၊ကိုထွန်းရင်ခွင်ထဲမှာပဲပျော့ခွေခဲ့ရပြီလေ။ဒါကိုပဲအချစ်လို့ထင်ခဲ့မိပြီလေ..။

နောက်တပတ်ချိန်းတွေ့ကြရင်းကိုထွန်းအတင်းခေါ်လို့သစ္စာလည်းမစဉ်းစားမဆင်ခြင်နိုင်ဘဲကိုထွန်းနောက်ခိုးရာလိုက်ခဲ့တော့တာပေါ့။

" သစ္စာ..ကြောက်နေလား"

" အင်း"

" ဘာမှကြောက်မနေနဲ့၊လင်မယားဖြစ်နေပြီ"

" အာ..ရှက်တယ်၊မပြောနှဲ့"

" ပြွတ်..ပြွတ်"

" အာ..ကို.."

" အင်း...ဟင့်..ဟင့်"

" သိပ်ချစ်တယ်သစ္စာရယ်"

" အင့်..ဟင့်..ဟင့်"

ရင်ခုန်ကြည်နူးမှု့တွေနှင့်အတူ.သစ္စာတစ်ယောက်အရှက်တွေကင်းကွာလို့ရင်ခုန်သံနောက်ကောက်ကောက်ပါခဲ့တော့တယ်..ကိုထွန်း..တစ်ယောက်သစ္စာနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ပြီးနောက်မှာသစ္စာအကျီၤကိုပါချွတ်လိုက်တော့တယ်..။

" အင်းးဟင်းးူး"

သစ္စာရဲ့နို့ချိုချိုကိုကိုထွန်းစပြီးစို့လိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ပြွတ်"

သစ္စာတစ်ယောက်မကြုံဖူးတဲ့အတွေ့အကြုံကြောင့် ကာမသိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာပြီးရင်ထဲမှာတသိမ့်သိမ့်ခုန်တဲ့ခံစားမှု့တွေနှင့်အတူကိုထွန်းဆွဲဆောင်ရာကိုလိုက်ရပါတော့တယ်..။

" အာ့..အင်းးဟင်းးး"

ကိုထွန်းလည်းနုထွားဖြူဖွေးတဲ့သစ္စာနို့တစ်စုံကိုတလှည့်စီစို့ရင်းသစ္စာရဲ့ကာမစိတ်ကိုနိုးဆွလိုက်တယ်၊ခွက်ဝင်နေတဲ့နို့သီးခေါသွးတွေချွန်ထွက်လာတဲ့အထိနိုးဆွရင်းရင်းသစ္စာပိပိကိုထမီပေါ်ကအုပ်ကိုင်ပြီးပွတ်ပေးလိုက်တော့

" အာ့..အင်းးဟင်းးးးးးးကိုထွန်းရယ်"

သစ္စာမှာပိပိအပွတ်ခံရတဲ့အတွက် တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အရေကြည်ကလေးတွေထွက်လာလို့ ပိပိမှာစိုရွှဲလာမှန်းသိလိုင်တယ်။ အဲဒီအသိကလည်း ကာမစိတ်ကိုပိုပြီးကြွလာတော့တယ်။ကိုထွန်းကလည်းနို့စို့ရင်းပဲလုံချည်ကိုဖြေလျှော့ပြီးပိပိအထဲကိုလက်နှိုက်ပြီးမွှေလိုက်တယ်၊ပိပိထဲလက်ဝင်လာတော့သစ္စာလည်းပေါင်ကိုစေ့ထားရာကခပ်ဟဟလေးကားလိုက်တော့တာပေါ့။

ကိုထွန်းကသစ္စာပိပိမှာအရည်တွေစိုပြီးချွဲနေတော့.လုပ်ရန်အချိန်ကျရောက်ပြီဆိုပြီးလုံချည်ကို ဆွဲချွတ်တော့သစ္စာလည်းခါးလေးကို အသာလေးကြွလိုက်တာပေါ့၊၊သစစာပေါင်ကြားကိုကိုထွန်းဝင်လာတာကြောင့်သစ္စာရှက်စိတ်ကလေးဝင်ပြီးမျက်လုံးလေးမှိတ်ထားလိုက်တယ်လေ၊ကိုထွန်းငါ့ကိုလိုးတော့မယ်ဆိုပြီးရင်တွေကအရမ်းခုန်မိတာလေ၊

" ပြွတ်.ပလပ်"

" အို့"

တကယ်တမ်းကျတော့ကိုထွန်းဟာ..သစ္စာပိပိပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီးပိပိကိုယက်လိုက်တယ်။

" အာကိုထွန်းဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲဟင်၊ဘုန်းကံတွေနိမ့်မယ်ကွယ်"

ကြားဖူးပေမယ့်လက်တွေ့မှာအဲလိုမလုပ်လောက်ဘူးလို့တွေးခဲ့မိတယ်။

...............................................................................

" သစ္စာမတားနှင့်ကွာ၊လင်မယားတွေဖြစ်လာပြီပဲကွာ"

" ကိုထွန်းကလည်းအဲလိုတွေလုပ်စရာလား"

" လင်မယားဆိုတာအရှက်ကုန်ပဲလေ"

" အားလုံးလုပ်မှာပေါ့"

" အဲဒါဆိုလည်း.အဲလိုကြီးမလုပ်ပါနှင့်၊ရွံစရာကြီး"

" ကိုလည်းလုပ်မယ်၊သစ္စာလည်းပြန်လုပ်ပေး"

" ဟင်..သစ္စာကဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ"

" ကိုထွန်းက သစ္စာအဖုတ်ကိုယက်သလိုကိုထွန်းလီးကိုလည်းစုပ်ပေး"

" အာ..ရွံစရာကြီး"

" လင်မယားပဲ..ရွံစရာလားကွာ"

" အာ..မလုပ်ရဲဘူး"

" ရော့.စုပ်ကြည့်လိုက်ပြီးရင်သစ္စာအဖုတ်ကိုယက်ပေးမယ်"

" အွန်.ဖူးဖူး"

ကိုထွန်းလီးကသစ္စာပါးစပ်ထဲဝင်လာတယ်။အရည်တွေထွက်နေလို့ငံပျပျအရသာကြီးပါ။ အရည်တွေထွေးထုတ်ရင်း

" အာကိုထွန်းကလည်း"

" ချစ်ရင်လုပ်ပေးကွာ"

မလုပ်ပေးပြန်လည်းမချစ်လို့ထင်အုံးမှာမို့ရွံသော်လည်းလုပ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတယ်။

" ပြွတ်.ပြွတ်"

ဘယ်လိုစုပ်ရမှန်းမသိလို့ ထုတ်ထိုးသကြားလုံးစုပ်သလိုပဲ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုထွန်းကအရပြားကိုနောက်ဆွဲလိုက်တော့ထိပ်ဖူးနီနီကြီးကပေါ်လာတယ်လေ၊၊စုပ်ပြီးမှတော့ဒါလည်းစုပ်ရတာပေါ့။ အရည်တွေကစိမ့်ထွက်လာတော့လည်းအရသာက ငံပြပြလေးလေ၊ နောက်တော့လည်း မရွံတော့ဘူး၊စုပ်ရတာအရသာရှိလာတယ်။တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်လေအရည်တွေထွက်လေပေါ့။ကိုထွန်းကသစ္စာခေါင်းကိုင်ပြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်တယ်။ထွေးရတာအဆင်မပြောတော့မြိုချမိတယ်။

" သစ္စာကောင်းလား"

" အင်းးးးအင်းးး"

ဗလုံးဗထွေးပြောမိတာလေ..

" ရပြီသစ္စာ၊ကိုယ့်အလှည့်လေ"

" မလုပ်ပါနှင့်ကိုထွန်းရယ်"

" လုပ်မှာပဲ၊ကိုယ်လုပ်သလိုပြန်လုပ်ပေးရမယ်"

" အာ..မလုပ်ပါနှင့်ဆို"

" အိပ်လိုက်ကွာ"

သစ္စာလည်းအိပ်ပစ်လိုက်တယ်..ကိုထွန်းကသစ္စာပေါင်ကြားဝင်ပြီးပေါင်ကိုတွန်းတင်ပြီးအဖုတ်ကိုပေါ်အောင်လုပ်လိုက်တယ်။အဖုတ်ကြီးကဖောင်းပြီးဇောင်းကြွနေတာပေါ့ဗျာ။ဖြူဖွေးတဲ့အသားအရေကြောင့်အဖုတ်ကြီးကလည်းဖွေးနေတယ်လေ..။

" ချစ်တယ်သစ္စာရယ်၊ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ"

" ပလပ်..ပလပ်"

" အာ့...ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်"

" အာ့.ကိုထွန်းဘယ်လို.လုပ်တာလဲ၊"

ကိုထွန်းကဖင်အဝကိုပါတစ်ခါတည်းပါအောင် ယက်လိုက်တာ၊သစ္စညမှာဖင်ကြောတလျောက်အီဆိမ့်သွားတယ်၊အားလည်းနာသွားတယ်။

" ကိုထွန်း..ဖင်ကိုမယက်နှင့်လေ"

ကိုထွန်းကတမင်ပင်ဖငဝကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်တယ်။သစ္စာဖင်ဝကိုချုံ့ထားလိုက်တယ်။ကိုထွန်းကအဆက်မပြတ်ယက်လိုက်တော့သစ္စာမှာကြာကြာမရှုံထားနိုင်ပဲပြန်ပြီးလျော့လိုက်ရတယ်၊၊ပေါင်ကိုအပေါ်တွန်းပြီးကားထာူလို့ဖင်ဝကစူစူကလေးပွတတလေးဖြစ်နေတာလေ။သစ္စာမှာမနေနိုင်လို့အော်ညည်းမိတယ်။အယက်ခံရတဲ့အရသာကဇိမ်ရှိလို့သစ္စာတောင်ကြိုက်လာတယ်လေ။

" ပလပ်..ပလပ်"

" အားးးးး"

ကိုထွန်းကသစ္စာအဖုတ်တလျောက်လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်တာ သစ္စာမှာအရည်တွေစိမ့်ထွက်သွားလောက်အောင်ခံစားလိုက်ရတယ်လေ၊ ကိုထွန်းကသစ္စာအဖုတ်ထဲလျှာဝင်နိုင်သလောက်ဝင်အောင်လုပ်ပြီးအစေ့ကိုကလော်သွားတော့သစ္စာမှာမခံစားဖူးသေးတဲ့စိတ်ခံစားမှုကဖြစ်ပေါ်လာတယ်။ အရမ်းကိုကာမစိတ်ကမြင့်တက်လာပြီးအော်ညည်းမိတယ်၊၊

ကိုထွန်းလည်းအစေ့ကိုထပ်ပြီးသကြားလုံးစုပ်သလိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်တဲ့အတွက်ဘယ်လိုမှတောင့်မခံနိုင်ဘူး၊ခါးလေးကော့ပြီးသာညည်းနေမိတော့တယ်။ စိတ်ကလွင့်ထွက်မတတ်ခံစားရပြီးတော့ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေထွက်လာမှသာလူကငြိမ်ကျသွားတယ်။သစ္စာမှမခံစားဖူးသောကာမအရသာကိုခံစားမိပြီးအဖုတ်ယက်တာရောဖင်ယက်ခံတာပါအရမ်းကြိုက်သွားတော့တယ်။

" ကောင်းလားသစ္စာ"

" အင်း"

" ကြိုက်သွားပြီလား"

" အာ..အဲလိုမမေးနှင့်ကွာ၊ရှက်တယ်"

......................................................

ကိုထွန်းကသစ္စာတစ်ယောက်သူ့အပြုအစုကိုကြိုက်သွားပြီဆိုတာသိသွားတယ်လေ။သူ့အလိုလိုက်ရင်ကိုယ့်အကြိုက်လည်းရရမယ်လေ။

ကိုထွန်းသစ္စာကိုလိုးဖို့လုပ်တယ်၊၊ ထိပ်ဖူးကြီးကို အဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ အရည်တွေထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကဖောင်းကားနေတာ လီးဒစ်လေးဝင်အောင်သွင်းလိုက်တယ်။ လီးကဗျစ်ဆိုတဲ့အသံနှင့်အတူနှစ်လက်မလောက်ဝင်သွားတယ်။ အာ့..ဆိုပြီးသစ္စာတစ်ယောက်အော်လိုက်မိတယ်။

ကိုထွန်းကပါကင်ဖောက်တာကြည့်ချင်တာမို့၊ သစ္စာနာမှာသိပေမယ့် အနာသက်သာအောင်နို့မစို့ပေးပါဘူး။ နို့စို့နေရင်အောက်မှဖြစ်နေတာမမြင်ရဘူးလေ၊ ဒီတော့အေးဆေးလေးလုပ်ရင်းမျက်လုံးဇိမ်ခံတာပေါ့။ ဝင်သလောက်လှုပ်ရှားလိုင်သေးတယ်။ဖြေးဖြေးထိန်းပြီးလှုပ်ရှားတာလေ။ သစ္စာမအော်တော့ပဲငြိမ်နေမှတချက်ကလေးရှေ့တိုးလိုးလိုက်တယ်၊ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်အသံနှင့်အတူလီးကလေးလက်မလောက်ဝင်သွားတယ်

" အာ..အမလေး..ကိုထွန်းနာတယ်"

ကိုထွန်းက ဆက်မလိုးပဲ ရပ်လိုက်တယ်။သစ္စာမှာ  ပူစပ်စ်နှင့်သပ်ရိုက်ထည့်သလိုခံစားလိုက်ရတယ်၊၊ ကိုထွန်းခဏနားပြီးမှလီးကိုအပြင်ကိုထုတ်ကြည့်တယ်။ သွေးစသွေးနတွေပေပြီးလီးကအပြင်ဘက်ထွက်လာတယ်လေ။ကိုထွန်းသဘောတော်တော်ကျလိုက်ပြီးပြုံးလိုက်တယ်။

" အာ..ကိုထွန်း.ရှင်ကတော့ပြုံးနိုင်တယ်၊ကျမမှာတော့"

" အစမို့ပါသစ္စာ၊နောက်တော့ ကောင်းလာမှာပါကွယ်။ဆိုပြီးလီးကိုဖြေးဖြေးချင်းထပ်သွင်းတယ်။လီးကလည်းတဗြိ..ဗြိနှင့်ဝင်သွားတော့တယ်။

.............................................................

လီးကတိုးလို့သာဝင်လာတယ်။နာကျင်မှု့တွေကို သည်းခံပြီးကောင်းလာမယ့်အရာကိုသာ သစ္စာတစ်ယောက်မျှော်လင့်မိပါတော့တယ်။အခုမနာလည်းနောက်နာလာမှာပဲလေ။ အခုတစ်ခါပဲ နာလိုက်ရင်နောင်ဆိုကောင်းလာမှာပဲလို့စိတ်ဒုံးဒုံးချပြီးနေလိုက်တယ်။လိုးတာကမှုတ်ပေးတာနှင့်မတူတာကိုအခုတောသစ္စာတစ်ယောက်သိသွားတာလေ။

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဖတ်"

အာ့..လီးကအဆုံးထိဝင်စွားတာအစမှာသာနာနေပေမယ့်အထဲရောက်တော့လည်းသိပ်မနာတော့ဘူးလေ။ကိုထွန်းက  တရစ်ချင်းပဲဖြေးဖြေးလေးလိုးလိုက်တယ်။ အရမ်းဆောင့်နေရင်သစ္စာတစ်ယောက်နာနေမှာစိုးရိမ်လို့ပေါ့။ဒါပေမယ့်စေးကျပ်နေတဲ့အဖုတ်ကြောင်မြန်မြန်လိုးရင်ပြီးသွားနိုင်တယ်။ အချိန်အကြာကြီးလိုးမှသစ္စာဇိမ်ရှိအှာ၊တစ်ခါလိုးယုံနှင့်စွဲသွားအောင်အာရုံလွှပြီးလုပ်ရင်းသစ္စာညည်းသံလေးပါနားထောင်မိတယ်။

ခဏကြာတော့လီးကတဗြင်းးဗြင်းမည်လာသလိုသစ္စာဆီကလည်းအသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ ဒါကြောင့်အရှိန်နှုန်းလေးတင်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်တယ်။ ကိုထွန်းကမြန်မြန်လိုးလေသစ္စာမှာ အရသာတွေ့လာလေမို့ပိုညည်းလေ။ညည်းသံကြားလေကိုထွန်းအားရလေ။

နောက်တော့သစ္စာမှာနာနေတာပျောက်ပြီးလိုးခံရတဲ့ အရသာကို ကောင်းမှန်းသိလာတယ်။ တဖြေးဖြေးကာမစိတ် အရှိန်တက်လေအော်ညည်းမိလေ၊ကိုထွန်းပိုဆောင့်လေပိုကောင်းလေ။ လီးဝင်သံ တဗျိဗျိကြားရလေ၊သစ္စာစိတ်ခံစားမှု့ကအထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်လာပြီးြပြီးသွားရတယ်လေ။ သစ္စာအခြေအနေကိုကြည့်ပြီးကိုထွန်းလည်းစိတ်လျှော့လိုက်တော့သုတ်တွေလည်းထွက်သွားပါတော့တယ်။

ခဏလောက်အမောဖြေပြီးတော့

" သစ္စာ."

" ပြောလေကိုထွန်း"

" ထပ်လိုးချင်တယ်ကွာ"

အလိုးခံရတာအရသာသိပြီးဖြစ်လို့

" လိုးလေ ကိုထွန်း"

" မှုတ်ပေးဦးလေ"

" ဒါတော့တော်တော်ကြိုက်တယ်ဟုတ်လား"

" အင်း"

သစ္စာလည်းကိုထွန်းလီးကိုစုပ်ပေးတော့ သုတ်လက်ကျန်တွေက ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတယ်။ စေးပျစ်ပျစ်နှင့်ရှတတငံပျပျအရသာနှင့်အတူညီစို့စို့အနံပါရတယ်။သစ္စာလည်းပြန်ထွေးမထုတ်ပဲမြိုချလိုက်တယ်။

" သစ္စာကို့ဥလေးပါ ယက်ပေးပါလား"

ကိုယ့်အလှည့်တုန်းကအဖုတ်သာမကဖင်ကိုပါထိုးမွှေပြီးယက်ပေးခဲ့လို့ သူ့ကိုလည်း ပြန်လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဂွေးဥလေးကိုယက်လိုက်တာဂွေးဥလေးကကျစ်ပြီးမာကျောလာတယ်လေ။ကြည့်ရတာချစ်စရာတောင်ကောင်းသေးတယ်။

" သစ္စာ ကို ဖင်ပါယက်ပေးကွာ"

" အာ..မလုပ်ချင်ပါဘူး"

" လုပ်ပေးပါကွာ၊ကိုယ်လည်းဇိမ်ရှိချင်လို့ပါ။"

" ဟင့်အင်း"

" လုပ်ပေးပါချစ်ရယ်နှော်"

" ဟင်း ကဲလုပ်ပေးမယ် လုပ်ပေးလို့ရအောင်နေပေး"

ကိုထွန်းလည်းပေါင်ကားပြီးဖင်ကိုမြှောက်လိုက်တယ်။သစ္စာလည်းဂွေးဥအောက်ခြေလေးကိုယက်ပြီးဖင်ဝကိုမရဲတရဲလေးစယက်တယ်

" အားကောင်းလိုက်တာသစ္စာရယ်။များများယက်ပေး"

သစ္စာလည်းမထူးတော့ပြီမို့ ကိုထွန်းကျေနပ်အောင်သေသေချာချာ..ထိုးမွှေလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာငါ့တုန်းကလည်းအရမ်းကောင်းခဲ့တယ်။သူ့အလှည့်လည်းကောင်းစေချင်တဲ့စေတနာကပါတော့ကြာကြာလေးယက်မွှေပေးလိုက်တယ်။ခေါင်းမော့ပြီးလီးကိုကြည့်တော့လီးကမိုးပေါ်မျှော်နေပြီလေ

.............................................................

" တော်ပြီကိုထွန်းရာ.သစ္စာညောင်းလှပြီ"

" ရပါပြီ.သစ္စာ"

" ကိုထွန်းလိုးတော့မယ်"

" နားရှက်စရာသိပ်ပြောတာပဲ"

ပြောသာပြောရတယ်၊အဲဒီလိုကြီးကြားရင်ရင်တွေခုန်တယ်

" သစ္စာကုံးပေးပါလား"

" အင်းကုံးပေးမယ်"

သစ္စာကုံးပေးတော့ ကိုထွန်းလည်း နောက်ကနေမတ်တပ်ရပ်ပြီးဒူးကွေးကာ နောက်ကနေလိုးတော့တယ်။ကိုထွန်းက သစ္စာခါးကော့အောင်ပြုပြင်ပြီးမှတချက်ချင်းလိုးပြီးနောက်သစ္စာဖင်တုံးကြီးနှစ်လုံးအားဆုပ်ကိုင်ပြီးအားရပါးရလိုးတော့တယ်။သစ္စာလည်းလီးဝင်ချက်တွေကပိုမြန်လေအရသာရှိလေမို့တအာ့အာ့ညည်းရင်းခါးကိုကော့ပေးနေလိုက်တယ်။

ကိုထွန်းလည်း ဖင်တုံးနှစ်တုံးကိုကိုင်ပြီး အားပါးတရလုပ်နေရာက ဖင်တုံးနှစ်တုံးကိုဖြဲ.ပြီးလိုးတဲ့အခါမှာတော့အထဲကအနီရောင်ပြေးနေသောစအိုကြီးကိုမြင်ရတာကြောင့် စိတ်ပိုကြွလာတယ်။လိုးချက်ကလည်းမြန်မြန်ဆန်ဆန်ဖြစ်လာတယ်၊ အသံတွေကလည်းတဗွတ်..ဘွတ်တဖွတ်ဖွတ်နှင့်ညံနေတယ်လေ။ သစ္စာလည်းအော်ညည်းလိုက်တယ်..။ ကိုထွန်းကသစ္စာဖီးတွေကြွနေမှန်းသိတယ်၊၊တအာ့အာ့နှင့်အော်ညည်းနေတာလေ၊နောက်တော့ကိုထွန်းကဖင်ထဲတံတွေးထွေးထည့်လိုက်တယ်။

" ထွီ" 

သစ္စာမှာဖင်ထဲစိုစိုစိစိဖြစ်သွားကာ

" အာ့....ကိုထွန်း"

ကိုထွန်းက ဘာမှမပြောပဲလိုးရင်းနှင့်ဖင်သားကို ဖြဲရသ်းလက်မနှင့် စအိုဝကိုပွတ်ပေးလိုက်တယ်။လိုးရင်းနှင့်ဖင်ပွတ်ခံရလေပိုပြီးအရသာတွေ့လေနှင့်ကာမရေစီးမှာမျောပါနေရတော့တယ်။ကိုထွန်းကဖင်ဝကိုတံတွေးထပ်ထွေးပြီးလက်မတဖက်ကိုတဖြည်းဖြည်းထိုးထည့်တယ်။

" အာ့.ကိုထွန်း သစ္စာနာတယ်"

" အင်းးးကိုထွန်းလည်းပြီးတော့မယ်"

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် အားရပါးရလိုးပြီးသောအခါ ကိုထွန်လည်းသုတ်တွေပန်းထွက်သွားတော့တယ်။ကိုထွန်းလည်းသစ္စာအနားကပ်လှဲလိုက်ကာသစ္စာအားဖက်ပြီးအမောဖြေလိုက်တယ်။

သစ္စာနှင့်ကိုထွန်းဟာမင်္ဂလာမဆောင်မှီဆယ့်ငါးရက်လောက်မှာပုံစံမျိုးစုံနှင့်လိုးဖြစ်ကြပြီး. မင်္ဂလာ ဆောင်ကြတယ်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးနှစ်နှစ်လောက်မှခလေးယူမယ်ဆုံးဖြတ်ပြီးဆေးသောက်ရင်းပဲတားထားကြတာပေါ့။

မင်္ဂလာဆောင်ပြီးနှစ်ရက်လောက်မှာသစ္စာမှာရာသီလာနေတယ်။အဲဒါကြောင့် မလုပ်ချင်ဘူး။ဒါပေမယ့် ကိုထွန်းကတော့မရဘူး။လိုးချင်နေတာပေါ့။

" သစ္စာ..ကိုလိုးချင်တယ်ကွာ"

" ကိုထွန်းကလည်းဒီမှာအဝှာဖြစ်နေတာကို"

" ဖြစ်..ဖြစ်ကွာ"

" မလုပ်ပါနှင့်ကိုရယ်၊သစ္စာစုပ်ပေးမယ်နှော်'"

" အင်း...."

သစ္စာလည်းယောက်ျားအာသာပြေအောင်စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ စေတနာပိုပြီးဖင်ကအစ ယက်ပေးလိုက်ပေမယ့်လိုးရမှပြီးတဲ့လီးကတောင်မြဲတောင်လျက်ရှိတယ်။

" သစ္စာမရဘူးကွာ၊သစ္စာအိပ်လိုက်"

" ဘာလုပ်မလို့လဲကို"

" သစ္စာပါးစပ်ထဲထည့်မယ်လေ"

" အင်းး"

သစ္စာလဲအိပ်လိုက်တယ်။ ကိုထွန်းက သစ္စာအပေါ်ခွပြီးပါးစပ်ထဲလီးသွင်းပြီးတဖြေးဖြေးလိုးတယ်။တချက်တချက်လီးကအာခေါင်ကိုထိတာကြောင့်သစ္စာကတွန်းထားရတယ်။ အာညောင်လောက်အောင်ပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်ဟပေးထားတယ်။

ကိုထွန်းလည်းအာခေါင်မထိအောင်လိုးရင်းက.သုတ်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ်။သစ္စာထွေးမထုတ်နိုင်အောင် လီးကိုပါးစပ်ထဲကမထုတ်ပဲစိမ်ထားတာကြောင့်သစ္စာမှာမျိုချလိုက်ရတော့တယ်။ သစ္စာသုတ်တွေမြိုချမှန်းသိတော့မှအပေါ်ကဖယ်ပေးလိုက်တယ်

" သွား..အရမ်းညစ်ပတ်တာပဲ"

" ညစ်ပတ်တာမဟုတ်ဘူး၊အားရှိတဲ့ဟာတွေပါကွာ"

" အမ်.."

" အဲဒါအားရှိတာမကအသားအရေပါလှတယ်"

" ဟုတ်လို့လား"

" အော်..ဟုတ်ပါတယ်ဆို"

" အရသာဘယ်လိုရှိလဲ"

" ငံပျပျ.ချွဲပစ်ပစ်နှင်မြိုချရင်ရှတတနေပြီးလည်ချောင်းမှာကပ်နေတာလေ၊အခုရေခပ်ပေးအုံး"

ကိုထွန်းလည်းရေခပ်ပြီးပေးလိုက်ရတယ်။သစ္စာလည်းပလုတ်ကျင်းပြီးရေသောက်ကာလည်ချောင်းရှင်းလိုက်ရတယ်။

............................................

သစ္စာနှင့်ကိုထွန်းတို့ဟာ တစ်လကျော်လောက်အထိပျော်ပျော်ရွှင်နေရပါတယ်။အိမ်ကလည်းကျွေးမွေးထားနိုင်တဲ့အခြေအနေမို့လို့ပြသနာတစ်စုံတရာမှမရှိပါဘူး။

သစ္စာမှာကိုထွန်းနှင့်ကာမဆက်ဆံတဲ့အခါမှာတော့..ကိုထွန်းအလိုကျဖြစ်အောင်နေပေးပါတယ်။ပုံစံအမျိုးမျိုးလိုးကြယုံမကသုတ်ရည်လည်းသောက်ရပါတယ်။နောက်ရက်များမှာတော့ကိုထွန်းကအထူးအဆန်းတောင်းဆိုတယ်။

" သစ္စာ.ချစ်လေး"

" ခေါ်ပုံကတော့ထူးခြားတယ်၊ဘာလိုချင်လိုလဲကို"

" ကို.ဖင်လိုးချင်တယ်"

" ဖြစ်ပါ့မလား ကိုရယ်"

" မဖြစ်စရာမရှိပါဘူးကွာ"

" သစ္စာနာမှာကြောက်တယ် ကို"

" သစ္စာနာအောင်လုပ်ပါ့မလားကွာ"

" မနာရင်တော့ လုပ်ပေါ့"

" အင်းလုပ်ရအောင်"

လိုးနေကျပုံစံအတိုင်းတစ်ဦးကို တစ်ဦးအပြန်အလှန်မှုတ်ပေးကြပြီး ကိုထွန်းကတော့ သစ္စာကို ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်ကိုများများယက်လိုက်တယ်။ဖင်ထဲကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်ပြီးသစ္စာတစ်ယောက် စိတ်ကြွလာစေဖို့ လုပ်လိုက်တယ်။သစ္စာမှာဖင်လိုးခံရမှာဆိုတော့စိုးရိမ်မှု့နှင့်ရင်ခုန်မှု့တွေကစိုးမိုးလို့ထားနေတယ်လေ။

" သစ္စာကိုလိုးတော့မယ်နှော်"

" လိုးလေ ကို"

သစ္စာမှာ အခုလိုမျိုးပက်ပက်စက်စက်တွေပြောတတ်လာပြီလေ၊ အပျိုတုန်းကရှက်ခဲ့သမျှ အိမ်ထောင်ကျတော့အရှက်ကုန်လောက်အောင်ဖြစ်ခဲ့ပြီ..ကိုထွန်းလည်းသစ္စာဖင်ကိုလိုးဖို့အတွက်တံတွေးလေးထွေးလိုက်ကာလက်နှင့်စိုရွဲနေအောင်လုပ်လိုက်တယ်။

" ထွီ"

တံထွေးထွေးခံလိုက်ရတာနှင့်သစ္စာရင်ထဲမှာ အေးစက်စက်ကြီးနှင့်ကြောက်သလိုခံစားလိုက်ရတယ်။ကိုထွန်းကတော့ီးကိုဖင်ထဲတိုက်ရိုက်မလိုးသေးဘဲအဖုတ်ထဲထည့်ကာလိုးရင်းလက်ဖြင့်တင်သားနှစ်ခြမ်းကိုဖြဲကာလက်မထည့်ရင်းအဖုတ်ဆီမှချောဆီတွေထွက်လာအောင်လုပ်လိုက်တယ်လေ

စိုးရိမ်နေတဲ့သစ္စာမှာ..ဖင်ထဲလီးဝင်လာမဟုတ်ပဲ အဖုတ်ထဲသာလီးဝင်လာတဲ့အတွက် အံ့ဩသွားသေးတယ်။ ကိုထွန်းနှုးဆွထားလို့ကြွနေတဲ့ကာမစိတ်ကဟုန်းကနဲထတောက်လာပြီးညည်းညူလိုက်တော့တယ်။ကိုထွန်းကလီးကိုအရှိန်နှင့်လိုးပြီးပိပိထဲက အရည်တွေထွက်အောင်လုပ်လိုက်တယ်။ဗျစ်ဗျစ်နှင့်ဝင်နေရာကနေဘွတ်..ဗွတ်..ဆိုတဲ့အသံတွေထွက်လာမှလီးကိုဆွဲထုတ်ရင်းသစ္စာဖင်ထဲကိုထပ်ထွေးလိုက်ပြီးလီးကိုသွင်းတယ်။

" ဗျစ်...ဗျစ်"

" အားးးးနာတယ်..ကို"

" အားးးးးး"

ကိုထွန်းကရလောက်ကြီဆိုပြီးအဆုံးထိသွင်းလိုက်တယ်။စအိုဝအထဲထိကျွံဝင်သလိုမြင်လိုက်ရတယ်

" ဗျစ်..ဗြိ...ဗျိ"

" အားးးးးးးဟားးးးးးးသေပါပြီ.ကိုထွန်းးးအားပြနထုတ်ပေးပါ"

သစ္စာအလန့်တကြားအော်သံကြောင့် ကိုထွန်းလည်းလန်ဖြတ်ပြီးထုတ်လိုက်တယ်။ စအိုဝမှာသွေးစတွေတွေ့လိုက်ရလို့လန့်ဖြတ်သွားတယ်

" အားးကိုထွန်းသစ္စာသေပြီ.အီးးးဟီးးးးးဟီးး"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"

" ဘာလို့ဘာမှမဖြစ်ရတာလဲသွေးတွေ အဲလောက်ထွက်တာ"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"

" ဒီမှာအောင့်လဲအောင့်နာလည်းနာနှင့်အီး..ဟီးးဟီးးး"

" မငိုပါနှင့်သစ္စာရယ်၊ဆေးခန်းပြရအောင်"

" ဒီဟာကို ဘယ်လိုမျက်နှာနှင့်ဆေးခန်းပြရမှာလဲ.အီးးးဟီးးးဟီး"

" ကိုဆေးထည့်ပေးမယ်နှော်သစ္စာ"

" အီး..ဟီးးးစပ်မှာပေါ့"

" မစပ်ပါဘူးကွာ.ကိုယ်ဆေးသွားဝယ်လိုက်မယ်"

ကိုထွန်း ဆေးဆိုင်ကိုအမြန်သွားပြီး ဂွမ်းထုတ်နှင့်ဘီတာဒိုင်းညှစ်ဆေးဝယ်လာလိုက်တယ်..။ သစ္စာမှာကိုထွန်းဆေးဝယ်သွားချိန် အိမ်သာတက်ချင်လို့အိမ်သာထိုင်တယ်။ ဝမ်းသွားရာမှာလည်း သွေးစတွေပါလာလို့အရမ်းကြောက်သွားမိတယ်။ရေဆေးတော့လည်းစပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဒဏ်ကိုတော်တော်လည်းခံစားရလိုက်တယ်လေ။အဲဒီကစလို့သစ္စာမှာဖင်လိုးခံရမှာအရမ်းပဲကြောက်သွားတော့တယ်။

ကိုထွန်းလည်း ပြန်ရောက်လာပြီး ဆေးလိမ်းပေးရတယ်။ သုံးလေးရက်နေမှ အနာပျောက်သွားပြီးကိုထွန်းလည်းနောက်ဖင်လိုးဖို့ မတောင်းတော့ပါဘူး၊လုပ်နေကျပုံစံအတိုင်းပဲ လုပ်နေရတော့တယ်။

............................................................................

ကိုအေးမှာမသစ္စာပြောတဲ့စကားတွေကိုကြားပြီးလီးကတင်းမာလွန်းလို့ အောင့်နေတယ်။စိတ်တွေလှုပ်ရှားလို့အာခေါင်တွေခြောက်ပြီးရင်ထဲမှာလဲတစ်ဒိန်းဒိန်းခုန်နေတော့တယ်။

လီးကလည်းအရည်တွေတောင် စိမ့်ထွက်နေတယ်။ စာအုပ်ဖတ်ရတာမျိုးခံစားချက်မဟုတ်ပဲ ကိုချစ်ရသူရဲ့အဖြစ်အပျက်ကို လူကိုယ်တိုင်နားထောင်ရလို့ပါပဲ။ ကိုထွန်းသားပုတ်လေလွင့်ပြောထားသမျှကို မသစ္စာကအမှန်အတိုင်းရှင်းပြတဲ့အတွက်မသစ္စာအပေါ်မှာလေးစားမှု့တွေထပ်မံတိုးပွားလာခဲ့တယ်။

ထိုနည်းတူမသစ္စာလည်းကိုယ့်အပေါ်ချစ်ခင်ပြီးလက်ထပ်မဲ့သူအပေါ်အမှန်တရားတွေပြောပြလို့စိတ်ထဲမှာပေါ့ပါးသွားတယ်။ခင်ပွန်းဟောင်းနှင့်ကွာရှင်းလိုက်တော့ခင်ပွန်းဟောင်းကတွေတဲ့လူတိုင်းပြောတာကိုလည်းကြားဖူးပါတယ်။စိတ်နာလို့မှဆက်လက်မပေါင်းတော့ပဲတရားဝင်ကွာရှင်းခဲ့တာပါ

" မသစ္စာ  အဲလောက်တောင်ချစ်ခဲ့ကြပြီးမှဘာလို့ကွာရှင်းခဲ့တာလဲ"

" ကိုအေး..သစ္စာလော်မာလို့တော့မထင်ပါနှင့်ကျမနှင့်သူနှင့်ယူခဲ့တုန်းကကျမသူ့အလိုကျနေခဲ့တယ်၊နောက်ပိုင်းအလုပ်လုပ်တော့အရက်ကလေးသောက်တာကစပြီးကိုယ်ထိလက်ရောင်ရိုက်လားပုတ်လားလုပ်လာပါတယ်၊နောက်ပြီးဟိုဘက်မိသားစုအခြေအနေကဆက်ဆံရေးတင်းမာလာကြတယ်၊၊

သူ့အမတွေရဲ့ သွေးထိုးမှု့တွေကြောင့်လဲပါတယ်လေ။ အကျဉ်းချုံပြောရရင် မယူခင်ကတည်းကတစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်လေ့လာခဲ့ရမှာ၊ကျမလည်းငယ်သေးတော့ အဲဒါတွေကိုမစဉ်းစားခဲ့ပါဘူး၊ငယ်ရွယ်တဲ့အရွယ်ဖြစ်လို့ရင်ခုန်တာအချစ်လို့ထင်ခဲ့တာလေ၊အချစ်ကိုကိုးကွယ်မိလို့ဖြစ်ရတဲ့ပြသနာတွေပါ။ကျမမှားခဲ့တာပေါ့၊ကဲကိုအေးစဉ်းစားပါကျမအကြောင်းပြည့်ပြည့်စုံစုံသိသွားပြီပဲ"

" မသစ္စာ ငျနော့်အချစ်ကမယိုင်လဲပါဘူး၊ဖူးစာရေးနတ်ကြောင့်နောက်ကျမှသိရတယ်၊နောက်ကျမှ ချစ်ခွင့်ရတယ်လို့သဘောထားပါတယ်"

" ဝမ်းသာပါတယ်ကိုအေး၊ကျမကိုအချစ်မပြယ်တဲ့အတွက်ပါ"

" ကျနော့်အချစ်ကိုလက်ခံတယ်မဟုတ်လားမသစ္စာ"

" ကျမအရှက်ကုန်ပြောပြီးပဲလေ၊အဲဒါကိုအေးကိုလက်ခံလို့ပေါ့"

" ဝမ်းသာလိုက်တာမသစ္စာရယ်"

" ကျမနှင့်လက်ထပ်မယ်ဆိုလူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းပါကိုအေး၊သစ္စာပြောချင်တာကသစ္စာကတခုလပ်လေ၊လူပြောခံရမှာကြောက်လို့ပါ၊ခဲမှန်ဖူးတဲ့စာသူငယ်လိုဖြစ်နေလို့ပါရှင်"

" ဟုတ်ကျေးဇူးပါဗျာ၊ကျနော်လူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းပါ့မယ်"

..........................................................................

ကိုအေးဟာ တကယ်တမ်းမသစ္စာတောင်းရမ်းလက်ထပ်မယ်ဆိုတဲ့အခါပြသနာများစွာ တွေ့ရတယ်။မိဘတွေကလည်းမကြည်ဖြူပါဘူး၊ညီအကိုမောင်နှမတွေကလည်းတားမြစ်ကြတယ်။

" ကိုအေး"

" မင်း..မသစ္စာကိုမယူပါနဲ့ကွာ"

" ဘာဖြစ်လို့လည်းအဖေ"

" မသစ္စာကတစ်ခုလပ် တလင်ကွာလေ"

" ဖေဖေ.ရာအခုသူ့မှာအိမ်ထောင်ရှိတာမှမဟုတ်ပဲလေ၊တရားဝင်ကွာရှင်းထားတာပါဖေဖေ"

" ငါသိတယ်ကွ"

" မင်း.ကလူပျို၊ဟိုကတစ်ခုလပ်ကွ"

" အဲဒါတွေလိုလို့လားဖေဖေ"

" လိုတာပေါ့ကွာ၊မင်းရောငါတို့ပါလူတွေဆီအပြောခံရမှာ"

" အာ..အဖေ...ကျနော်ယူမှာလေ၊အဖေတို့နှင့်ယူမှာမှမဟုတ်တာ"

" ဘာကွ.."

"ငါကအပျိုမဟုတ်လို့တားနေတာလေ"

" အဲဒါတွေကအရေးကြီးလို့လားဖေဖေ"

" အေးအရေးကြီတယ်ကွ."

" ဒီမှာဖေဖေ.ကျနော်သစ္စာကိုချစ်တာ၊အပျိုအအိုဆိုတဲ့အရာတွေမလိုပါဘူးဖေဖေ"

" တောက်ကွာ..မင်းဟာကလည်းသစ္စာမှသစ္စာပဲဖြစ်နေတာလား"

" အဖေ..တောင်းရမ်းပေးပါ"

" အေးပေါ့ကွာ.ငါပြောမယ်၊မင်းသေချာစဉ်းစားပေါ့သူကတစ်ခုလပ်၊သူ့အကြောင်းမင်းသိတယ်၊သိရဲ့နှင့်မင်းယူတယ်၊နောက်မှပြသနာပေါ်ရင်မင်းဘာလုပ်မလဲ၊ကွာမှာလား၊အေးမင်းကပါ အဲလိုလုပ်ရင်မသစ္စာဘဝဟာပျက်စီးရမယ်၊မင်းလည်းအိမ်ထောင်ပျက်မယ်နားလည်လား"

" ဟုတ်နားလည်ပါတယ်ဖေဖေ"

" အေးမင်းဘာသာတာဝန်ယူနိုင်ရင်ငါတောင်းရမ်းပေးမယ်"

" ကျနော်တာဝန်ယူတယ်"

ကိုအေးပျော်သွားပြီးမသစ္စာဆီသို့သွားကာ

" မသစ္စာအဖေကလာရောက်တောင်းရမ်းပေးမယ်တဲ့"

" တကယ်လား ကိုအေး"

" အင်းပေါ့မသစ္စာရယ်"

" ကိုအေးတော်တော်ပြောလိုက်ရတယ်ထင်တယ်"

" အင်းပြောလိုက်ရတယ်မသစ္စာ"

" ကျမနားလည်ပါတယ်..ကိုအေးရယ်၊ကျမကအပျိုစင်မှမဟုတ်တာဘယ်မိဘမောင်နှမတွေကမှသဘောတူမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ"

" ဟုတ်တယ် မသစ္စာ၊ကျနော်ကကျနော့်အိမ်ထောင်မြဲဖို့ကျနော်တာဝန်ယူပါတယ်လို့ အာမခံမှလက်ခံခဲ့ကြတာ"

" အော်..ကိုအေးရယ်၊သစ္စာကိုအဲလောက်တောင်ချစ်လား"

" ချစ်တယ်မသစ္စာဘဝတစ်ခုလုံးနှင့်ယှဉ်ပြီးချစ်တာ"

" ကျေးဇူးလည်းတင်တယ်အရမ်းလည်းဝမ်းသာတယ်"

" မသစ္စာကျနော်ကိုချစ်တယ်မလား"

" ချစ်ပါသတဲ့ရှင်.ချစ်ပါသတဲ့"

ဒီလိုနှင့်မသစ္စာကိုတောင်းရမ်းပြီးလက်မှတ်ရေးထိုးပြီးမင်္ဂလာဆွမ်းကျွေးလေးလုပ်လိုက်တယ်။

..................................................

" မသစ္စာ.."

" ရှင်..."

" ကျနော်ချစ်ချင်ပြီ"

" အို..ကိုအေးကလည်း"

" လင်မယားဖြစ်နေပြီပဲခွင့်တောင်းဖို့လိုသေးလားရှင်"

" ကျနော်ရင်ခုန်လွန်းလို့ပါ"

" ဟင်းးးးးဟင်းးးး"

" ဘာရယ်တာလဲ မသစ္စာ"

" ကျမလည်းကိုအေးလိုပါပဲလေ"

" ချစ်တယ်သစ္စာရယ်"

ကိုအေးသစ္စာကိုကြင်နာစွာဖက်လိုက်ပြီးသစ္စာရဲ့နှစ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုငုံနမ်းလိုက်တော့တယ်

" ပြွတ်."

" အင်းးဟင်းးးး"

သစ္စာမှာယောက်ျားရဖူးပြီးကာမအရသာလည်းခံစားဖူးတယ်။သိုသော်မလုပ်ရတာလည်းကြာပြီဆိုတော့ကာမစိတ်တွေကအလိုလိုဖြစ်လာတယ်။ချစ်ရတဲ့ကိုအေးကလည်းသူ့အပေါ်တကယ်ချစ်တော့သူ့မှာခံစားမှု့ကလည်းပြင်းထန်နေတော့တယ်။

ကိုအေးလည်းလူပျိုသိုးပီပီ ရမက်စိတ်က ဆူဝေလာပြီး သစ္စာအကျီၤပါချွတ်တော့သစ္စာလည်းအလိုက်တသိချွတ်ပေးလိုက်တော့။ကိုအေးမှာသစ္စာဘရာကိုပါ တွန်းတင်ရင်းသစ္စာနို့တွေကိုပါစို့လိုက်တယ်။သစ္စာနို့မှာအပျိုတုန်းကလိုမဟုတ်တော့တဲ့အတွက်ချိုင့်ဝင်ခြင်းမရှိတော့ပဲအပြင်သို့ချွန်ထွက်နေလေပြီ။

ကိုအေးလည်းသစ္စာနို့ကိုမက်မောစွာပင်စို့ပြီးလျှာဖျားနှင့်ထိုးကလော်လိုက်တယ်။ နို့အုံကြီးတစ်ခုလုံးကိုငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်ရာသစ္စာစိတ်မှာခံချင်စိတ်တွေတမြှင်းမြှင်းတောက်လောင်လာကာအလိုးခံချင်စိတ်ကပြင်းပြလာလေသည်။ကိုအေးကနို့စို့တာရပ်ပြီးသစ္စာအဖုတ်ကိုဆင်းပြီးလျက်ရန်ပြင်ရာ။သစ္စာမှာအားတုံ့အားနာဖြစ်ပြီး

" မလုပ်ပါနှင့်လားကိုအေးရယ်၊သစ္စာအားနာလို့ပါ"

" ဘာအားနာစရာရှိလို့လဲသစ္စာရယ်၊အရင်ကလည်းလုပ်ခံဖူးတ်မဟုတ်လား"

" အဲဒါကြောင့်ပါကိုအေး၊ဟိုလူလုပ်သွားတာလေ၊အဲဒါကိုအေးကယက်ရင်..အားနာလို့ပါ"

" သစ္စာကလည်း..သူကအခုလုပ်သွားတာမှမဟုတ်ပဲ၊သူ့ဟာတွေကျန်နေမှမဟုတ်တာလေ"

" သစ္စာပဲလုပ်ပေးပါ့မယ်နှော်ကိုအေး၊ကိုအေးစိတ်တိုင်းကျသာပြောပါ၊သစ္စာလုပ်ပေးမယ်"

" ဟားးးးးဟားးးမသစ္စာရယ်၊အဲဒါတွေကိုတွေးပြီးသားပါဗျာ၊အဲဒါတွေကိုလက်ခံနိုင်လို့သစ္စာကိုလက်ထပ်ခဲ့တာပါ"

" အော်..ချစ်လိုက်တာကိုရယ်"

သစ္စာမှစိတ်ထင့်နေတာတွေပျောက်သွားပြီးနားလည်မှု့အပြည့်ပေးနိုင်သောကိုအေးကိုအရမ်းလည်းကျေးဇူးတင်ကာပိုချစ်သွားတယ်။

" ကို..လုပ်လိုက်တော့မယ်သစ္စာ"

" ဟင့်.အင်းသစ္စာအရင်လုပ်ပေးမယ်၊အိပ်ပါကို၊ကိုကြိုက်တာပြောသစ္စာအကုန်လုပ်ပေးပါ့မယ်"

..............................................................

သစ္စာ.ကိုအေးကိုအင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ပေးလိုက်ပြီးပုဆိုးကိုချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှကိုအေးအပေါ်မှောက်လိုက်ပြီးးကိုအေးကိုနမ်းလိုက်ကာ နားရွက်ကလေးတွေပါလျှာနှင့်ယက်ပေးလိုက်တယ်၊၊ကိုအေးမှာမသစ္စာရဲ့အပြုအစုကိုသဘောကျသွားပြီးစိတ်ကထန်လာတယ်။

မသစ္စာကနားရွက်ကလေးကို လျှာဖျားနှင့်ထိုးမွှေလိုက်ပြီးနောက်မှာလည်ပင်းကို စုပ်ဆွဲလိုက်သေးတယ်။ကိုအေးရဲ့လီးကြီးကဖုဖောင်းလာပြီးအလွန်တင်းမာလာတယ်။လူပျိုဖြစ်တဲ့အတွက်အခုလိုမျိုးကိုလည်းမခံစားခဲ့ရတဲ့အတွက်စိတ်ကထိန်းမရလောက်အောင်ဖြစ်လာတယ်။

မသစ္စာလည်းကိုအေးရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ပြီးကိုအေးနို့သီးခေါင်းလေးကိုစုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်ပေးရာကိုအေးစိတ်ထဲအလွန်ပင်တင်းလာလေသဖြင့်ပြီးချင်သလိုပင်ဖြစ်လာသည်။သစ္စာလည်းတဖြေးဖြေးအောက်ကိုဆင်းလာပြီး၊ဗိုက်သားပြင်ကိုလျှာလေးနှင့်ယက်လိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာမာတင်းနေတဲ့ကိုအေးလီးကိုယုယစွာကိုင်လိုက်ပြီးအာခေါင်ထဲသွင်းပြီးအာငွေ့လေးပေးလိုက်တယ်။

ပြီးတော့မှအပေါ်မှမိုးပြီးလီးကိုပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်ပြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက်တယ်။ပါစပ်ထဲဝင်လို့ရသလောက်သွင်းပြီစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ကိုအေးမှာအရမ်းကိုဖီးတွေတက်လာပြီးပြီးချင်လာတယ်။

" သစ္စာ ကိုပြီးသွားလိမ့်မယ်"

" ပြီးသွားပါစေကို.သစ္စာပါးစပ်ထဲပြီးလိုက်ပါ"

" အား.နာပါတယ်သစ္စာရယ်ပြီးသွားလို့မလုပ်ရပဲနေမယ်လေ"

" သစ္စာတာဝန်ထားပါကို၊သစ္စာလုပ်တတ်ပါတယ်"

သစ္စာပြောပြီး ထပ်ပြီးမြန်မြန်လေးစုပ်လိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်လိုက်တဲ့အခါ ကိုအေးရဲ့လီးက တဆတ်ဆတ် တုန်လာပြီးသုတ်တွေပန်းထွက်သွားတယ်။သုတ်အချို့ကသစ္စာပါးစပ်ထဲကို ဝင်သွားလို့သစ္စာကမြိုချလိုက်ပြီးလီးမှာပေနေတဲ့သုတ်တွေကိုလျှာလေးနှင့်ယက်ပေးလိုက်တော့တယ်။

" ကိုအေးကောင်းလားဟင်"

" ကောင်းလိုက်တာ သစ္စာရယ်၊ အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ"

" ခစ်..ခစ်..ခစ်"

" ကို့ကိုလုပ်ပေးတဲ့အတွက်ကိုကလည်းြပ်လုပ်ပေးပါ့မယ်..သစ္စာကမပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား"

" အင်းးလေကို့လီးကမတောင်သေးဘူးမလား"

" ခဏနေပြန်တောင်လာမှာပါ"

" သစ္စာလုပ်ပေးမှာပေါ့"

................................................

ကိုအေးဟာ..မိမိအပေါ်အကောင်းဆုံးအြုစုပေးသောသစ္စာအားပြန်လညိးပြုစုလိုက်တယ်။

" ပလပ်..ပလပ်"

" အင်းးးးဟင်းးးးးကိုအေးးးကောင်းတယ်ကွာ"

ကိုအေး..မသစ္စာအဖုတ်ကိုယက်လိုက်တာပါ၊ ယက်ရင်ူနှင့်အဖုတ်ထဲလက်နှင့်ထိုးမွှေးရင်းသစ္စာကာမစိတ်ကိုနှိုးဆွဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်လေ။ကာမအရှိန်တက်နေတဲ့သစ္စာလည်း..တဖြေးဖြေး.စိတ်ခံစားမှု့ကို ရလာတော့တယ်။

" အစေ့ကလေးကိုစုပ်ရင်းပိပိထဲလက်နှင့်ထိုးမွှေတောွသစ္စာဆီကအရညိအချို့ထွက်လာတော့တယ်။

" အာ့.အင့်..ဟင်းးးးး"

သစ္စာလည်းညည်းညူမိလာတယ်။အဖုတ်ယက်ရင်းနှင့်သစ္စာပြောခဲ့တဲ့စကားတွေသတိရတော့သစ္စာရဲဖင်ပေါက်ဝပါကိုပါယက်ပေးလိုက်တယ်

" အားး.ကိုအေးးးးးးး"

" ပလပ်..ပလပ်....."

သစ္စာဖင်ကို စူထွက်လာအောင်လုပ်ရင်းယက်ရုံသာမက စအိုဝကိုပါစုပ်ယူလိုက်တယ်။ သစ္စာလည်းအရမ်းကို အလိုးခံချင်လာတယ်။ ကိုအေးလီးကလည်းေတောင်စပြုနေပြီလေ။ အဲဒါကြောင့် သစ္စာက ကိုအေးကိုပက်လက်အိပ်စေပြီးပေါင်နှစ်ချောင်းကိုကွေးတင်ပြီးဖင်ဝကို ကိုအေးလုပ်သလို ယက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်လိုက်တယ်။

ကိုအေးလီးက မိုးပေါထောင်နေတော့တယ်။ မိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့ လီးကိုသုံးလေးချက်မျှစုပ်ပြီး အပေါ်ကနေ ခွကာ လိုးသည့်အလုပ်ကို ဦးဆောင်လိုက်တယ်။အဖုတ်ထဲကိုလီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်နဲ့တေ့လိုက်ပြီးဖိထိုင်လိုက်တယ်။

ဗျစ်....ဗျစ်..ဗျစ်..

အသံနှင့်အတူလီးကအဆုံးနီးပါးဝင်လာတယ်၊သစ္စာလည်းပြန်ကြွပြီး ထပ်လုပ်လိုက်တယ်။ ငါးမိနစ်လောက်လုပ်ပြီးမှကိုအေးအပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီးတချက်နှစ်ချက်ခန့်စုပ်ပေးလိုက်ပြီး၊

" ကိုအေး.သစ္စာဘယ်လိုနေပေးရမလဲ"

" ကုန်းပေးပါလား"

" အင်းးးးကုန်းပေးမယ်"

ကိုအေး..မသစ္စာနောက်ကနေဒူးထောက်ဝင်ပြီးလိုးလိုက်တယ်၊ အပျိုမဟုတ်တဲ့အတွက် ညှာတာစရာလည်းမလိုဘူးလေ၊ အားရပါးရသာဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။ လီးကလည်းဒုတိယအကြိမ်မို့လားမသိဘူး။တော်တော်နင့်မကျဘူး။ဆယ်မိနစ်လောက်လိုးလိုက်တယ်       

" ဘွတ်..ဗျိ...ဗြစ်......ဘွတ်...ဘွတ်"

" အာ့......အင့်....အာ့..ရှီး...အာ့ရှီးး"

" အာ့.....ကိုအေး   သစ္စာပြီးတော့မယ့် ဆောင့်ပေးပါ"

" ဗျစ်....ဗျစ်...ဗျစ်..ဗျစ်.......ဘွတ်..ဖန်းးဖန်းး"

" အာ့..ပြီးပြီ.....ကိုအေးးးးးအားးးး"

ကိုအေးလည်းပြီးချင်လာလို့အားနှစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီးသူတ်ကိုပန်းထုတ်လိုက်တယ်။

" အားးးးးးးးကိုအေးလည်းပြီးပြီသစ္စာ"

သစ္စာရော ကိုအေးရောအိပ်ရာပေါ်ကို မှောက်ကျသွားကြတယ်။ဒါပေမယ့်..လီးကတော့ ကျွတ်မထွက်ပဲ ကျန်နေတယ်။

" ကိုအေးဆင်းလေကွာ လေးတယ်"

" စိမ်ထားချင်တာ"

" လူဆိုး.ကိုအေးးး"

" ဟင်းးးးဟင်းးးးးးး"

" သစ္စာကိုချစ်လားကိုအေး"

" ချစ်တယ်သစ္စာ"

" အမြဲပဲပြောပေးနှော်ကိုအေး"

" ပြောပေးမှာပေါ့ကွာ၊သစ္စာရောကိုအေးကိုချစ်လား"

" ချစ်တယ်ကိုအေး"

" ကိုအေး..သစ္စာလေ ကိုအေးကိုအားနာတယ်သိလား"

" ဘာလို့"

" ကိုအေးကိုအပျိုစင်ဘဝကိုမပေးနိုင်လို့လေ"

" အာ..သစ္စာရယ်တကယ်ချစ်ရင်အဲဒါကအရေးမကြီးဘူးလေ၊တယောက်နှင့်တယောက်နားလည်ဖို့ပဲလိုတာ၊ပြီးတော့အမှေးပါးလေးတစ်ခုကိုပဲတန်ဘိုးထားကိုးကွယ်တဲ့လူမျိုးထဲမှာကိုအေးမပါဘူးလေ၊"

" ကျေးဇူးပါပဲကိုအေးရယ်"

" ရပါတယ်.သစ္စာရယ်၊ကိုအေးလည်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

" ဟင် ဘာလို့"

" သစစာကအတွေ့အကြုံရှိပြီးသားပဲ အိမ်ထောင်တစ်ခုကိုဘယ်လိုတည်ဆောက်ရမယ်ဆိုတာသိပြီးသားပဲလေ၊ကိုအေးကိုချစ်ရင်ကိုအေးအသိုင်းအဝိုင်းပါနားလည်ပေးပါ၊သည်းခံပေးပါကွယ်"

" သစ္စာနားလည်ပါတယ်ကိုအေးသစ္စာကြိုးစားပါ့မယ်"

" အဲဒါတွေကြောင့်လည်းကျေးဇူးတင်သလိုကိုအေးအလိုကျလုပ်ပေးနိုင်တဲ့အတွက်လည်းကျေးဇူးတင်တယ်"

" ကိုအေးလိုတာသာပြောပါသစ္စာလုပ်ပေးပါ့မယ်"

အိမ်ထောင်ကျသည်မှစ၍ သစ္စာ ကိုအေးအလိုကိုလိုက်သလို ကိုအေးမိဘနှင့်မောင်နှမများကိုလည်းနားလည်သည်းခံပေါင်းသင်းတဲ့အတွက် သစ္စာကိုကိုအေးတို့တအိမ်လုံးကလည်း ချစ်ကြတယ်၊၊ အခုဆိုရင်ကိုအေးနှင့်သစ္စာမှာသားတစ်ယောက်သမီးတစ်ယောက်မွေးဖွားပြီး သားအကြီးဟာဆယ်တန်းကိုဖြေဆိုပြီးလေပြီ၊သမီးငယ်လည်းခြောက်တန်းအထိ ရောက်နေပြီလေ၊ ဒါပေမယ့် အခုထိရန်ဖြစ်စကားများတာမရှိပဲ ချစ်မြဲချစ်လျက်ရှိနေဆဲပါ။



........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



အချစ်ကပေးတဲ့ လျှပ်စစ် စွမ်းအင် (စ/ဆုံး)

အချစ်ကပေးတဲ့ လျှပ်စစ် စွမ်းအင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - SilverMoon

 ရွှီ..… ရွှီ....

ဟော.. ရေနွေးအိုး ဆူ ပြီ။ သင်လက်စ ကန်ဇွန်းရွက်လေးတွေကို ဇကာထဲ ပစ်ထည့်လိုက်တယ်။ မီးဖိုချောင်ထဲ မြန်မြန် ပြေးဝင်ပြီး ဟော့ထ်ပလိပ် ကို ပိတ်၊ ဓာတ်ဗူးလေး ယူပြီး ရေနွေးဖြည့်လိုက်တယ်။ မောင့် အကြိုက် ကောက်ညှင်းမွှေး လက်ဘက်ခြောက်ကတော့ ဓာတ်ဗူးထဲမှာ အစောကတည်းက ထည့်ထားနှင့်ပြီးသား။ အိုးထဲမှာ နည်းနည်း ကျန်နေတဲ့ ရေနွေးက ညအိပ်ခါနီး သောက်ဘို့ ကွေကာ နှစ်ခွက်စာ ကွက်တိပဲ။ ခုမှ ညနေစောင်းရုံ ဆိုတော့ အေးမသွားအောင် ဓာတ်ဗူး အသေးထဲ ထည့်ထားရတယ်။ မီတာခတွေက ဈေးကြီးလွန်းတော့လည်း ရေနွေးကို ခဏခဏ နွှေးမနေနိုင်ဘူးလေ။

ကျမနဲ့ မောင်က လက်ထပ်ကြတာ တစ်လ မပြည့်သေးဘူး။ နှစ်ဘက်မိဘတွေကို အပူမပေးချင်တာရယ်၊ နှစ်ယောက်တည်း သီးသန့် နေချင်တာရယ်ကြောင့် မင်္ဂလာပွဲ မတိုင်ခင်ကတည်းက တိုက်ခန်းလေး တစ်ခန်းလောက် ငှားနေနိုင်အောင် ကြိုတင် စုဆောင်းထားရတာ။ 

ရန်ကုန်မြို့ကြီးရဲ့ လူနေမှု စားရိတ်ကလည်း သိတဲ့အတိုင်းလေ။ ဆယ့်နှစ်ပေ၊ ပေလေးဆယ် တိုက်ခန်းလေး တစ်ခန်းကို စပေါ်ပျောက် ငှားတာ တစ်လကို နှစ်သိန်း။ ဒါတောင် ခြောက်လွှာမှာမို့နော်။ အောက်ထပ်တွေဆို ပိုဈေးကြီးတာရယ်။ ခြောက်လစာ အိမ်ငှားနေဘို့ ပိုက်ဆံ ဆယ့်နှစ်သိန်း ဆိုတာ ဟိုတုန်းကဆို မြေတစ်ကွက်စာလို့ ပြောကြတာပဲ။ မုန့်ဟင်းခါး တစ်ပွဲ ၃၀၀ ခေတ်မှာ လူလာဖြစ်တဲ့ ကျမတို့ လင်မယားကတော့ ဒါတွေ မသိဘူးပေါ့ရှင်။

တကယ်တော့လည်း မသိတာကမှ ခပ်ကောင်းရယ်ပါ။ သိနေရင် ပြန်တမ်းတနေရဦးမယ် မဟုတ်လား။ ကျမတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်ပေါင်း ဝင်ငွေက တစ်လကို ငါးသိန်း စွန်းစွန်း။ အိမ်ခန်းခကို နှစ်သိန်း ဖယ်တော့ သုံးစရာ ဘယ်လောက်မှ မကျန်တော့ဘူးလေ။ ဒါတောင် မောင်က ကျမကို အလုပ် ထွက်ခိုင်းနေသေးတာ။ ဘယ်ဖြစ်မလဲ မောင်ရယ်လို့ မနည်း နားချရတယ်။ နောက်တစ်ခုက ကလေး ကိစ္စပေါ့။ မောင်က လက်မထပ်ခင်ကတည်းက သမီးရူး ရူးနေတာ။ သူ့အတွက် သမီးလေး တစ်ယောက် အမြန်ဆုံး မွေးပေးဘို့ ကျမကို ပူဆာထားတယ်။ အချိန် နည်းနည်းယူဘို့ နားချပေမယ့် လက်မခံဘူးလေ။ 

နောက်ဆုံးတော့ ကျမလည်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ပေးတဲ့အကြံအတိုင်း မောင် မသိအောင် သုံးလခံဆေး ဆိုတဲ့ ကိုယ်ဝန်တားဆေး သွားထိုးထားလိုက်တယ်။ ဘဏ်စာအုပ်လေး တစ်အုပ် တိတ်တိတ် လုပ်ထားပြီး ပိုက်ဆံလည်း စုရသေးတာ။ မဟုတ်ရင် ကိုယ်တော်ချောက ဟိုဟာဝယ်ချင် ဒီဟာဝယ်ချင်။ ခေတ်ကာလကလည်း သိတဲ့အတိုင်း။ ပေါ်လိုက်တဲ့ ပစ္စည်းသစ်တွေဆိုတာ၊ ဘယ်ဟာမဆို ကိုယ့်လက်ထဲ ရောက်တဲ့နေ့ မော်ဒယ် အောက်ပြီသာ အောက်မေ့။

မောင့်မှာ သူငယ်ချင်းကောင်းတွေ ဆရာကောင်း သမားကောင်းတွေတော့ ပေါပါတယ်။ ငွေကြေး အကူညီလိုရင် အချိန်မရွေး ရနိုင်တဲ့သူတွေပေါ့။ ဒါပေမယ့် ချေးသုံးတဲ့ ပိုက်ဆံဆိုတာ အချိန်တန်ရင် ပြန်ပေးရတာပဲလေ။ ကျမ အကြောက်ဆုံးက သူများ အကြွေး ကိုယ့်အပေါ် တင်သွားမှာကိုပဲ။ ဒီတော့ တတ်နိုင်သလောက် စိစိကုပ်ကုပ် နေရတယ်ရှင်။ လင်တော်မောင်ကတော့ ချွေတာသုံးတာ ကျမ အလုပ်၊ လောက်အောင်ရှာဘို့က သူ့အလုပ်တဲ့လေ။ ဘယ်လိုပဲ ပြောပြော ကျမကတော့ ပိုက်ဆံကို မောင့်လောက်နီးနီး ချစ်တယ်ရှင့်။ အိတ်ထဲရောက်လာသမျှ တတ်နိုင်သလောက် ပြန်မထွက်အောင် နည်းမျိုးစုံနဲ့ ထိန်းရတာပါပဲ။ 

တစ်ခုကောင်းတာ မောင်တို့အလုပ်က နေ့လည်စာ ထမင်းကျွေးတယ်။ ကျမ အလုပ်ကတော့ ကိုယ့်ထမင်းဗူးနဲ့ ကိုယ်ပေါ့လေ။ မိန်းမ ဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်း လက်ဘက်လေး သုတ် ထည့်သွားလိုက်လည်း တစ်နပ်စာ ပြီးတာပါပဲ။ တစ်ခါတစ်လေဆို လမ်းထိပ်က အသုတ်လေးဝယ်ပြီး ထမင်းချည့်ပဲ ထည့်သွား၊ နေ့လည်ကျမှ အသုတ်လေးနဲ့ ထမင်းနဲ့စားပေါ့။ သူများ သရော်မှာလည်း ကျမ ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ ကိုယ့် မရှိရင် ဘယ်သူ လာ အလကားကျွေးတာမှတ်လို့။

ညနေစာလေးတွေကိုတော့ မောင့်အကြိုက်ဖြစ်အောင် ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ စီစဉ်တယ်။ အသားဟင်းလေး တစ်ခွက်ရယ်။ အရွက်ကြော်လေး ဖြစ်ဖြစ်၊ အရည်သောက်လေး ဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုနဲ့ပေါ့။ ဒါကလည်း နေ့တိုင်း မဟုတ်ဘူးရှင့်။ ကုသိုလ်လည်းရ၊ စားရိတ်လည်း သက်သာအောင် စည်းကမ်းလေး တစ်ခု လုပ်ထားတယ်။ အပတ်စဉ် မောင့်မွေးနေ့ နဲ့ ကျမ မွေးနေ့ရယ်၊ မြတ်စွာဘုရား ဖွားမြင်တော်မူတဲ့ သောကြာနေ့ရယ်ကို အသားသတ်လွတ် စားခိုင်းတာလေ။ 

ဒီတော့ တစ်ပတ်မှာ သုံးရက်က အရွက်ကြော် တစ်ခုခုနဲ့ ငရုတ်သီးဆားထောင်း ပါရင် ပြီးတယ်။ ကျန်တဲ့ လေးရက်မှာလည်း တနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက်ဆို မောင့်မိဘအိမ်နဲ့ ကျမ မိဘအိမ်ကို တလှည့်စီ သွားကြတာဆိုတော့ တစ်ရက်စာ လျှော့တွက်လို့ ရပြန်ရော။ မောင့်ထက်အရင် အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ကျမက ညနေဆို အလုပ်က အပြန်ဈေးဝင်၊ ဝယ်ခြမ်း ချက်ပြုတ်ပေါ့လေ။ ဒီနေရာမှာ တစ်ခုကောင်းပြန်တာ ညနေခင်းဈေးက မနက်ပိုင်းထက် သက်သာတာ များတယ်ရှင့်။

ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်လို့ ပြီးတော့ ရေမိုးချိုး အလှပြင်၊ ဒီလိုနဲ့ပဲ မောင့် ပြန်ချိန် ခြောက်နာရီခွဲကို သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းပြီး စောင့်ရတာပေါ့။ အခုလည်း ကန်ဇွန်းရွက်လေး ရေဆေးပြီး ဇကာနဲ့ စစ်ထားလိုက်တယ်။ စားခါနီးမှ ကြော်မယ်လေ။ ရေလဲ ထမီလေး ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်း ဝင်တော့ ငါးနာရီ လေးဆယ့်ငါး။ လေးဆယ့်ငါးမိနစ် ဆိုတဲ့အချိန်က ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး မောင့်စိတ်ကြိုက် သနပ်ခါးလူးဘို့ ကောင်းကောင်း လုံလောက်ပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ အုတ်ကန်ထဲမှာ ရေက တစ်ဝက်ကျိုးနေပြီ။ ကိစ္စ မရှိဘူး ကုန်းခတ်လိုက် ရတာပဲ။ အလကားနေ ရေတင်နေရင် မီတာ ကုန်မယ်။ 

တစ်ခါတစ်လေ အိမ်လာတတ်တဲ့ ကျမ ယောက္ခမကြီးကတော့ ပြောသား။ ရေအိုးရေကန် ဆိုတာ မလျော့စကောင်းတဲ့။ အမြဲ ပြည့်နေမှ လာဘ်ကောင်း သတဲ့။ ကျမ အယူအဆကတော့ အိတ်ထဲက ပိုက်ဆံ သိပ် မလျော့ဘို့ အဓိကပဲ။ ဒါတောင် အမြဲ ပြည့်နေဘို့ မတတ်နိုင်သေးလို့ရယ်။ လူကြီးတွေ ပြောသမျှ သူတို့ရှေ့တော့ ဟုတ်ကဲ့မေမေ ပေါ့ရှင်။

ခြေသည်းလေးတွေ အရင် တိုက်ချွတ်ဆေးကြော လုပ်ချင်တာနဲ့ ထမီ မချွတ်သေးပဲ ခြေထောက်အရင် တိုက်မယ်ပေါ့။ ဘရပ်ရှ်လေး ယူပြီး အုတ်ကန်ထဲက ရေကို ကုန်း ခပ်တုန်း ပြဲလက်စ ထမီရေလဲက ဗျိ ကနဲ ကွဲသွားသေး။ အော် ငါ့ နှယ်.. ပြဲပြန်ပေါ့ နောက်တစ်နေရာ၊ လှည့်ဝတ်စရာတောင် မကျန်ပါလားလို့တွေးရင်း ပြုံးမိတယ်။ ပြဲဆို ကိုးတန်း ဆယ်တန်းတုန်းက ဝတ်ခဲ့တဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမီလေ။ 

လက်ရှိ ကျမ အသက်နဲ့ တွက်ရင် သူ့ခမျာ ဆယ်နှစ်သမီး ဖြစ်နေပြီပဲ မပြဲ ခံနိုင်မလား။ မောင်ကတော့ ပြောသား။ သူ့ရှေ့ ထမီ ပတ်လည်ကွဲနဲ့ လာနေပြရင် ဆက်ဆီ ကျတယ် ဆိုပဲ။ ဒါကြောင့်လည်း ကျမ မဖာဖြစ်တာရှင့်။ ဘယ်လောက်ပဲ ကိုယ့်လင် ဆိုပေမယ့် အဲ့လိုလေး မလုံ့တလုံ နေပြရတာ ပျော်စရာလေ။ သူ့အမြင်မှာ ကျမကို ဘယ်တော့မှ ရိုးမသွားစေချင်ဘူး။

ခြေသည်းလေးတွေ ဖွေးဖြူသွားတော့မှ ဆက်ဆီ ထမီ ပတ်လည်ပြဲကို အသက်အောင့်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ တန်းပေါ်ကို တယုတယ တင်ပြီး ရေတစ်ခွက် ကုန်း ခပ်။ ကိုယ်ပေါ်ကို စိုယုံ ဆွတ်ပေါ့လေ။ ဆပ်ပြာတိုက်လို့ ရ တော်ရောပေါ့နော့။ ဆပ်ပြာ တိုက်ပြီးရင်တော့ ငါးခွက်လောက် ချိုးမှပါ။ သိပ်ချွေတာနေလွန်းတော့လည်း ကိုယ်နံ့ ဘာညာ မပြောင်ရင် ရေမွှေးဘိုး ကုန်နေဦးမယ်။ ချိုင်းနဲ့ ပေါင်ကြားတွေကို အဓိကထားပြီး သန့်အောင် ပွတ်လိုက်တယ်။ သပွတ်အူဖတ်လေးနဲ့လေ။ သပွတ်အူ တစ်ခု ဝယ်လိုက်ရင် ပန်းကန်ဆေးတာနဲ့ ချေးတွန်းတာ နှစ်ပိုင်း သုံးလို့ ရတယ်ကော။ ဟို ရောင်စုံ ဖော့တုံးတွေထက် အများကြီး အသုံးခံတယ်။ နို့နှစ်ဘက်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင် နေအောင် ဆွဲပေးရသေးတယ်။ ကလေးမွေးရင် အဆင်သင့်ဖြစ်ဘို့ မဟုတ်ပါဘူး။ 

ခုလည်း ကျမ ရဲ့ မောင်က ညတိုင်း နို့စို့ရမှ အိပ်ပျော်တာလေ။ အဖုတ်ကလေး ကိုလည်း အတွင်းထိ ဂျိုဂျိုဂျောင်ဂျောင် ဆေးရသေး။ ကိုယ့်ကို ညတိုင်း လျှာကျွေးနေတဲ့ လင် မငြူစူအောင်ပေါ့ရှင်။ နောက်ဆုံးလုပ်ရတဲ့ သန့်ရှင်းရေးက စအိုဝ။ ကျမလင် ချစ်တတ်ပုံများ ချီးပါတဲ့ ဖင်ပေါက်တောင် နှာခေါင်း ထိုးထည့်တတ်တာလေ။ ဒီတော့ ကျမမှာ ဖင်ကိုတောင် ယဉ်ဖိုအောင် သ ,ရ ပါလေရော။

ဒီလိုနဲ့ မွှေနှောက် နှိုက် ပွတ်နေလိုက်တာ လူက ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာတယ်ရှင့်။ ပထမအစီစဉ်ထက် မြန်မြန် အပြီးသတ်လိုက်တယ်ရှင်။ ဗွမ်းးး… ဗွမ်းးး… ဗွမ်းးး.. ပြီး ပြီ ရေချိုးလို့။ ကိုင်း အခုတော့ ရေ နှစ်ခွက်စာ သက်သာ သွားပြန်တယ် မဟုတ်လား။ မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်မိတော့ ကြားလိုက်ပြန်တယ် ဗျိ ကနဲ။ ဖြစ်သေးပါဘူး။ နဲနဲတော့ ဖာသင့် ဖာဦးမှ။ မတော် ကိုယ့်အိမ် လာတဲ့ဧည့်သည်သောင်သည်တွေ မြင်သွား ဘယ့်နှယ် လုပ်မတုန်း။ ခုခေတ်က လွယ်တာ ဟုတ်ဘူးရှင့် အတွင်းခံတောင် ဟောင်းပေ့ ဆိုတာကိုမှ အမြတ်တနိုး ခိုးကြ ဖွက်ကြတာ။ ကျမ ဆက်ဆီ ထမီလေး လူမြင်ခံလို့ မဖြစ်ဘူးရယ်။ (ခင်လို့ စ တာနော် ပင်တီချစ်သူ ကိုကိုတို့ ၊ စိတ်ဆိုးကြရင် ချိန်မရွေး လာဝင်ပြောပါ။ ပြန်ဖျက်ပေးမယ်)

အပွေး မရှိတော့တဲ့ သနပ်ခါးတုံးလေး ကျောက်ပျဉ်ပေါ် တင်။ သွက်သွက်လေး သွေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တကိုယ်လုံး အနှံ့ လိမ်းတယ်ပေါ့ရှင်။ အမှန်တော့ ခဏနေရင် ကျမလင် သနပ်ခါးဖျက်စက်ကြီး လျှာနဲ့ လျှက်လို့ ကုန်မှာပါပဲ။ ဒါပေမယ့်လည်း ပျက်ကာမှ ပျက်ရော၊ လိမ်းဘို့က ကိုယ့်အလုပ် ဆိုတော့ကာ။ ကျောက်ပျဉ်ပေါ် တင်ကျန်နေတဲ့ သနပ်ခါး အကပ်လေး လက်နဲ့သပ်၊ လျှာပေါ် လျှက်လိုက်တယ်။ လင်မယား နှစ်ယောက် ပါးစပ်ချင်း ပလူးရင် မွှေးနေအောင်လေ။ 

ပြင်လို့ဆင်လို့ ပြီးတော့ ကိုယ်တိုင် ချုပ်တဲ့ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေး ကောက် စွပ်လိုက်တယ်။ ပိတ်ဖိုးထက် ချုပ်ခက ဈေးကြီး၊ ဝယ်ဝတ်တော့လည်း ဒီပုံက ဒီပုံပဲလေ။ လင်တော်မောင့် ပုဆိုးအဟောင်းလေးတွေ မပစ်ရက်တာလည်း ပါတယ်ပေါ့ရှင်။ ပုဆိုးဟောင်းနဲ့ ချုပ်တဲ့ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေး။ ဆက်ဆီ ကျအောင် ကြိုးလေး နှစ်ချောင်း ပုခုံးပေါ် ချည်ရတဲ့ပုံ ပေါ့။ ပုံကျတဲ့ နေရာမှာ ဖဲပြားကြိုးလေးသာ ဖြည်လိုက်။ တစ်စက္ကန့် မပြည့်ခင် ကြမ်းပြင်ပေါ် ကွင်းလိုက်လေး။ ချုပ်ရတာလည်း မခက်ဘူးရှင့် ပုဆိုးကွင်းကို ကျဉ်းအောင် ညှပ်ချပြီး ပိုသွားတဲ့အစနဲ့ လက်ကိုင်း လုပ်ယုံပဲ။

ဟော ပြောရင်း ဆိုရင်း ကြားရပါပြီ အောက်က တက်လာတဲ့ လင်တော်မောင့် ခြေသံ။ တံခါးလေး အပြေးဖွင့်၊ သူ့ရုံးအိတ် လက်လွှဲယူပြီး အသင့်လုပ်ထားတဲ့ သံပုရာရည်ခွက်လေး ကမ်းပေးလိုက်တယ်။ သိကြလား၊ သဲအိုးထဲက သောက်ရေအေးလေး တစ်ဖန်ခွက်ထဲကို သံပုရာသီး အလုံးလိုက် လေး ထည့်ပေးထားတာလေ။ ဆား၊ သကြား မလိုတဲ့ သံပုရာရည်။ အမယ် သောက်ကြည့်ကြဦး။ မွှေးမွှေးလေးနဲ့ ရင်တကယ် အေးတာနော်။ ကျမ ချစ်တဲ့ လင်တော်မောင်ကတော့ အရမ်းကြိုက် ဆိုပဲ။ ဖန်ခွက်လေး ကမ်းယူ။ ရေ တစ်ကျိုက် မော့။ ပြီးတော့ ကျမ ပါးကို ရှူး...ကနဲ ဖိနမ်း။ ခုလေးတင် လျှာပေါ်လိမ်းထားတဲ့ သနပ်ခါး၊ ပြွတ် ပြတ် ပလပ် နဲ့ စုပ်လိုက် လျှက်လိုက်တာ ကျမ လျှာ ကျွတ်ထွက်သွားမတတ်ပါပဲ။ အိမ်ထဲကို ဝင်ပုံလည်း ကြည့်၊ အီကြာကွေး ရှုံးအောင် ပူးလို့ ကပ်လို့။ 

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျမ ကိုယ်ပေါ် ရှာဖွေရေး လုပ်တယ်။ အတွင်းခံ ဝတ်မဝတ် စစ်တာလေ။ အကျီပေါ်ကနေ စမ်းလိုက် ပွတ်လိုက် နှိုက်လိုက်တာ စမ်းပေါက်က တောက်တောက် ယိုလာတဲ့အထိပဲ။ သူ့စိတ်ကြိုက် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် အောက်က ဟောင်းလောင်း အထက်လည်း ဗလာပါ ဆိုတာ သိမှ အပွတ်အနှိုက် ရပ်ပေးတာ။

အကျီလဲလေ မောင့်.. ဆိုပြီး နှာသံလေးနဲ့ ခပ်ချွဲချွဲ ပြောရင်း ကျယ်သီးတွေ ချွတ်ပေးရတယ်။ လင်တော်မောင် ငြိမ်ငြိမ် မနေပေါင်။ ကျမ ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ စုံ ကိုင်ပြီး ပုဆိုးအောက်က အတံနဲ့ ဂါဝန်အောက်က ကမူ ဖောင်းဖောင်းကို ပွတ်ရင်း ဂူအောင်းဘို့ ကျင်းရှာနေတယ်လေ။ သူ့ကိုယ်သူ တန်ဂို က နေသလိုလို ဖင်စကောဝိုင်းလှည့်ပြီး ကော့ပက်ကော့ပက်နဲ့။ ကျမလည်း အမြင်ကတ်ကတ်နဲ့ ဗလာဖြစ်သွားတဲ့ ရင်အုပ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်က မူလီ ခေါင်း နှစ်ခုကို တလှည့်စီ ခပ်ဖွဖွ ကိုက်ပစ်လိုက်တယ် မှတ်ကရောပဲ။ 

သူလည်း အပွတ်ရပ်၊ ကျမ ပါးစပ်ထဲတော့ ဘတ်စ်ကား ပေါ်က လူပေါင်းစုံ အနံ့နဲ့ ချွေးစေးတွေက ငံကျိကျိ။ ချွေးလောက်တော့ မရွံတော့ပါဘူးလေ။ သေးပေါက်တဲ့ အတံကြီးတောင် (ဒေါ်ချို့ အလုံး ခဏ ငှားသုံးသည်။ ခွက်ဒစ် ယူလော့ သူငယ်ချင်း) အားရပါးရ စုပ်ပြီး ပျစ်တိ ပျစ်ချွဲအရည်တွေ မြိုချပစ်သေးတာ။ (အနံ့တော့ မသေချာလို့ ထည့်မရေးတော့ဘူး၊ ညှီမယ်လို့ ယူဆတယ်၊ ဟုတ်တယ်ဆို ပေးနော် တစ်မှတ်..)

လာ ကလိ နေတယ်.. နာ ချင်လို့.. ဆိုပြီး ကျမ ဝတ်ထားတဲ့ ဆက်ဆီ ဂါဝန်ကို ကြိုး ဖြည်မယ် လုပ်ပါလေရော။ ရေချိုးဦးလေ မောင်ရဲ့ လို့ ညုချွဲချွဲလေး ပြောရတယ် တကယ်။ ကိုယ့်မှာတော့ ဖြီးလိမ်း ချယ်သ ထားတာလေ။ သူ့ကိုယ်က မ တစ်ထောင် ညှီစော်နံ နဲ့။ ပြောရရင် အတံထဲက ထုံးနှစ်ရည်ကမှ တစ်ဦးတည်း အနံ့၊ ညှီရင်တောင် နည်းနည်းတော့ သက်သာလိမ့်ဦးမယ်။ ဒီလိုနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ အတင်း တွန်းလွှတ်၊ အပြင်ကနေ တဘက်လေး ကိုင်ပြီး စောင့်ပေး၊ ထွက်လာတော့ ရေ သုတ်၊ လင့် ဝေယျာ ဝတ်စ ကျေအောင် လုပ်ပေးတဲ့ မိန်းမ နောက်ဘဝကျ ယောင်္ကျားလေး ဖြစ်တတ်သတဲ့။ (ကြားဖူးတာ ပြောတာ၊ ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ)။ 

အပေါ်ပိုင်း ရေခြောက်တော့ အောက်ကို ကြည့်မိတယ်။ ဘယ့်နှယ့်တော့် မောင်သံချောင်းက တင်းနေ တောင့်နေလိုက်တာများ။ ပေတံသာဆို ရေပြင်ညီ မျဉ်းတစ်ကြောင်း ဆွဲလို့ ရလောက်တယ် အဟုတ်။ ဟွန်းနော် ဟွန်းနော်.. ဆိုပြီး ငယ်ထိပ်ကို ခပ်ဆဆ ပုတ်လိုက်တယ်။ ကျမကို ရန် ပြန်စောင်၊ ပါးပြင်းထောင်ပြနေတဲ့ ဒစ်ပြဲကြီး၊ အကွဲထိပ်မှာ သွားရည်က အသီးလိုက် ယို လို့။

ကျမလည်း ပါးစောင်ထဲ ရွှဲလာတဲ့ သွားရည်တွေ မြိုချပြီး ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၊ ပေါင်နှစ်ဘက် လက်နဲ့ ဖက် ကိုင်ပြီး ငေါက်တောက်ကြီးကို ငုံ ပစ်လိုက်တာ တစ်ချက်တည်း လည်ချောင်း၀ ရောက်ကရော။ ရှလူး...ပြွတ် ...ဂလု (ဘယ်အသံ မှန်လဲ ကွကိုယ်သာ တွေးတော့)။ တအားစုပ် ပြီး မြိုချ ပစ်တာ ကျမပါးစောင်ထဲက သွားရည်တွေလား၊ ငေါက်တောက်ကြီးရဲ့ မလိုင်ရည်တွေလား မသိတော့ဘူး။ သေချာတာတော့ ကျမ ဒီလောက် အားကုန် စုပ် ပြီး အထဲကဟာတွေ မြိုချပစ်တာတောင် ဒင်းက ပိန်ရှုံ့ မသွားတဲ့ပြင် ပို ထွားလာသလိုပဲ။ လင်တော်မောင့် လက်တွေက ကျမ ဆံပင်ကို လာ ထိုးဖွနေတယ်။ သူ မတ်မတ် မရပ်နိုင်တော့ဘူး။ ပါးစပ်ကလည်း တအူးအူးနဲ့။ ကျမလည်း ငေါက်တောက်ကြီးကို မြိန်ရည်ယှက်ရည် ပွဲတော်တည်ပစ်လိုက်တာ အာတွေ ညောင်းလာတဲ့ အထိပဲ။

မွန်း.. မောင်.. လုပ်မှ ဖြစ်တော့မယ်.. မလုပ်လို့ မဖြစ်တော့ဘူး.. ပြောပုံက ရှင်းရောပဲ။ အပတ်မရှိဘဲ အပတ် လည်နေတဲ့ ကျမ လင်လေ။ ကျမလည်း သူ့ အထူ မစောင့်ဘဲ မြန်မြန် ထ ပေးလိုက်တယ်။ မတော်လို့ မောင်မင်းကြီးသား မလိုင်တွေ အန်ကုန်ရင် ဒုက္ခ။ မြိုချရမှာ ရွံလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့နေရာနဲ့သူ မရောက်ရင် နှမြောစရာ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား။ ကျမ ပုခုံးပေါ်က ဆက်ဆီ ဖဲပြားကို ဆွဲ ဖြုတ်တယ်။ အရေးထဲ အထုံးနဲ့ အဖြည် မှားဆွဲလို့ ဖြုတ်မရ ဖြစ်နေရော။ ကျမလင် စိတ်ကြီးချက်လေ။ ထုံးသွားတာကို ရအောင် မဖြည်ဘဲ ဆောင့်ဆွဲပစ်တာ ကျမ ဆက်ဆီဂါဝန်လေး ကြိုးပြုတ်သွားပါလေရော။ ကျမလည်း ပုံမှန် ဆိုရင်တော့ နှမြော မိမှာပဲ။ 

ဒါပေမယ့် ခုချိန်မှာတော့ အဲ့လို ပွဲကြမ်း ခံရတာလေးကိုက ပိုပိုပြီး ဆက်ဆီကျနေသလိုပဲ။ အင်ဂျလီနာဂျိုလီလို စတိုင်လေးနဲ့ ဆက်ဆီကျကျ ဟန်ရေးပြပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်၊ ပေါင်းရင်းကို လက်နဲ့ ဆွဲဟပြီး စိန်ခေါ်ပေးလိုက်တယ်။ သတ္တိရှိရင် ဝင်အောင်းပေါ့။ သွေးဆာနဲ့ ကျမ ရဲ့ ဗီးနပ်စ်ဖလိုင်းထရပ် အပွင့်လေးက ပါးပြင်းထောင်နေတဲ့ မြွေဘုရင်ကြီးကို ဝါးဘို့ စားဘို့ ပါးစပ် တပြင်ပြင်နဲ့။

လင်တော်မောင် မြန်ချက်က အလင်းရဲ့ မြန်နှုန်းနဲ့ နင်လားငါလားပဲ။ ဒီလောက် ဖြဲဟ ပေးထားတာတောင် ပေါင်ရင်းနှစ်ဘက်ကို လက်ဖျံရိုးနဲ့ ဆွဲချိတ်ပြီး မ တင်လိုက်သေးတာ။ ဒီလို ပြင်လိုက်ပြီဆိုရင် သူ အရမ်း ကြမ်းတော့မယ်မှန်း ကျမ သိတာပေါ့။ ဖြည်းဖြည်းနော် မောင့်.. ပြောမလို့ လှည့်ကြည့်တုန်း ရှိသေး၊ တစ်ချက်တည်း ဆောင့်သွင်းပစ်တာလေ။ ကျမလည်း သူ့လက်ထဲမှာ ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်ဖြစ်၊ မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေလတွေ မြင်ကုန်ပါလေရော။ ငေါက်တောက်ကြီး ရှည်ချက်၊ ထွားချက်၊ အောက်ပေါက်က ဝင်ပြီး ပါးစပ်က ပြန်ထွက်မလား အောက်မေ့ရတယ်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း။ ဝုန်းကနဲ ဆောင့်လိုက်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့၊ ကလီစာတွေပါ ကျွမ်းပြန်ကုန်တော့တယ်။

ကျမလည်း အားရှိသလောက် အလိုလို ညှစ်ထားမိတာ ကျမ အဝှာလေးထဲ သူ့ ဟိုဒင်းကြီး အတောင့်လိုက် အတစ်လိုက် အဝင်အထွက် လုပ်နေပုံများ မြင်သာထင်သာအောင် အိမ်ရှင်မ ပီပီ နီးစပ်ရာနဲ့ တင်စားရရင် ဆုံထဲငါးဖယ် ထည့်ထောင်းနေသလိုပေါ့။ ဇွိဇွိဇွပ်ဇွပ် မြည်သံတွေ ထွက်ရုံတင် ဘယ်ကမလဲ၊ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောအချင်တွေ၊ အနူးညံ့ဆုံး အသားဆိုင်လေးနဲ့အတူ ကျွတ်ပါသွားမလား တောင် စိုးရိမ်စရာ။ မီးပွင့်မတတ် ချစ်တဲ့ ပွဲပေါ့ရှင်။ 

အပြီးသတ် ဆောင့်ချက် အဝင်အထွက် လုပ်ပြီး ချိန်မှာ ကျမ သိလိုက်တာ ငေါက်တောက်ကြီး တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်လိုက်တဲ့ အချစ်ရည်တွေ။ ကျမ ကိုယ်ထဲ၊ အသွေးအသား အနှံ့ကို ချက်ချင်း ပျံ့နှံ့သွားတဲ့ အချစ်ရည်တွေ။ ပွက်ပွက်ဆူနေတဲ့ ကျမ သွေးသားတွေနဲ့ အဲဒီအရည်တွေ လှိုဏ်ခေါင်းထဲမှာ ဓာတ်ပြုပြီး ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကနေ ထုတ်လွှတ်လိုက်တဲ့ အပူရှိန်တွေဆိုတာ ဖျင်းးးကနဲ ဖျင်းးး ကနဲ။ လင်တော်မောင်လည်း ကြက်သီး အပိန့်ပိန့်ထ နေတဲ့ ကျမ အိုးပြည့်ပြည့်ကြီးကို သူ့ အဝှာနဲ့ အတင်း ဖိကပ်ထားရင်း ဓာတ်လိုက်သလို အကြောတွေဆွဲပြီး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ တုန်နေလေရဲ့။

ကိစ္စဝိစ္စတွေ အားလုံး ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား လက်ပန်း ကျ ပြီး ရေတောင် ထ မဆေးဘဲ အိပ်ပျော် သွားကြတော့တယ်။ တရေးနိုးလို့ နာရီ ကြည့်မိတော့ ည သန်းခေါင်ကျော်လို့ တစ်ချက် ထိုးတော့မယ်။ ကျမလည်း မထချင်ထချင်နဲ့ ထ၊ ချက်ထားပြုတ်ထားတဲ့ ဟင်းတွေ သိမ်းပေါ့လေ။ မကြော်ဖြစ်လိုက်တဲ့ ကန်ဇွန်းရွက်လေးက ဆန်ကာထဲမှာ စိုစိုစိမ်းစိမ်း။ ကန်ဇွန်းရွက်ဆန်ကာလေးနဲ့ အသားဟင်းလေး နှစ်ဖတ်ကို ရေခဲသေတ္တာလေးထဲ အမြန် ထည့်သိမ်းလိုက်တယ်။ 

မနက် ကျမ ထမင်းချိုင့်ကို လမ်းထိပ်က အသုတ်နဲ့ ဖြေရှင်းလိုက်ရင် ဒါလေးနှစ်ခုက မနက်ဖြန် ညစာ ဖြစ်သွားတယ်လေ။ သိမ်းလို့ဆည်းလို့ ပြီးတော့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ လင်တော်မောင်နား အသာ ပြန်ဝင်လှဲ။ ညစာ မစာဘဲ အိပ်သွားရှာတဲ့ ကျမ ချစ်လင်ကို ဖွဖွလေး နမ်းမိသေးတယ်။ စောင်ပါးလေးအောက်မှာ တုံးလုံးလှဲနေတဲ့ ငေါက်တောက်ကြီးကို ကြည့်ပြီး အစောက ဖီးလ်က ပြန်တက်လာသေး။

ကိုယ်ထဲ ရှိန်းဖိန်းထူပူလာတော့ ကျမ ပြုံးမိတယ်။ ညစာ အငတ် ခံနိုင်တဲ့စွမ်းအင်၊ သွေးသားတွေကို တောက်လောင်ပူပြင်းစေတဲ့ စွမ်းအင်၊ မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေ လတွေလို တဖျပ်ဖျပ် လင်းစေတဲ့ စွမ်းအင်။ ဘတ်ဒ်ဆွစ်ရှ် ကလေး နှိပ်ပြီး အိပ်ခန်းမီး ပိတ်လိုက်ပေမယ့် ကျမ ကိုယ်ထဲက အချစ်ရဲ့ စွမ်းအင်တွေက လင်းနေဆဲ၊ ပူနေဆဲပဲ။ 

ရှာရှာကြံကြံ တွေးတယ်ပဲ ဆိုဆို၊ ကျမ ခေါင်းထဲ တွေးမိသွားတာက ဒီစွမ်းအင်တွေကိုသာ လျှပ်စစ် အဖြစ် ပြောင်းနိုင်ရင်။ ခစ် ခစ် ခစ်.. ကိုယ့် အတွေးကိုယ် အသံ ထွက် ရယ်မိသွားတယ်။ ဒီလိုသာဆိုရင် ငါ့အိမ်မှာ မီတာခ ဘယ် ကုန်တော့မလဲလို့လေ..။


........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။