မိုင်ကုန် ဖွင့် လို့ ချစ်ပြမယ် အပိုင်း ( ၂ )

မိုင်ကုန် ဖွင့် လို့ ချစ်ပြမယ် အပိုင်း ( ၂ )

နရသူ ရေးသည်။

မွန်ဘိုင်း(ဘုံဘေ) သား အများစုက အင်္ဂလိပ်စကားကြားညှပ်၍ ပြောလေ့ရှိကြသည်။ စာတတ်ပေတတ် လူလတ်တန်းစား ကုန်သည် တစ်ယောက် ဖြစ်၍လည်း စကားအပြောအဆို လည်လည်ပတ်ပတ် နှံ့နှံ့စပ်စပ်ရှိလှသည်။ ဗမာစကားလည်း အတော်ကလေး လည်လည်ဝယ်ဝယ် ပြောတတ်သည်။ သူက ဗမာပြည်ပေါက် ကမာရွတ်သားဖြစ်ပြီး အသက်တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်သားလောက်မှ မိဘတွေနှင့်အတူ အိန္ဒိယနိုင်ငံ မွန်ဘိုင်း( Mumbai) သို့ ပြောင်းရွှေ့သွားခြင်းဖြစ်ကြောင်း တင်မေအိကို ပြောပြသည်။ 

အရောင်းအဝယ် ကိစ္စတစ်ခုနှင့် မြန်မာပြည်ကိုလာခိုက် သူမကဲ့သို့ ချစ်စရာလည်းကောင်း သဘောမနောလည်းကောင်းမွန်ပြီး ရုပ်အဆင်းရူပကာ ချောမောလှပသည့် မိန်းမပျိုချောကလေးတစ်ယောက်နှင့် ယခုလို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့ဆုံချစ်ကျွမ်းဝင်ခွင့်ရတာမို့ အထူးပင် နှစ်ထောင်းအားရ ကျေနပ်မှုရှိလှကြောင်း ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ကို အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်၍ ပြုစုရာမှာ မွန်ဘိုင်းသူ အလှပဂေးလေးတွေထက် အပုံကြီး သာလွန်သည့်အကြောင်းများ ပြောလေရာ တင်မေအိလည်း သူ့စကားကြားပြီး ဟုတ်သော်ရှိ မဟုတ်သော်ရှိ သူမရင်ထဲက အတိုင်းမသိ ကြည်နူးပီတိစိတ်ကလေးများ ဖြစ်မိသွားသည်။

"ရှင် ဒီမှာ ကြိုက်သလောက်နေပါ ရှင် ရှိနေတဲ့ကာလပတ်လုံး ရှင့်လိုအင်မှန်သမျှ လိုလေသေးမရှိဖြည့်ဆီးပေးဖို့ ကျွန်မတာဝန်ယူတယ် ကျွန်မအပြင် တခြားမိန်းကလေး တစ်ယောက်မက ခေါ်ချင်ရင်လည်း ရတယ် … အတူတူပျော်ပါးချင်တယ် ဆိုရင်လည်း ကျွန်မကို ကြိုပြောပါ အားလုံး စီစဉ်ပေးနိုင်ပါတယ်"

သူမကလည်း စိတ်ထဲရှိတာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် ထုတ်ဖော်ပြောခဲ့ပါသည်။ အတွေ့အကြုံကိုယ်စီရှိပြီး အပေးအယူညီမျှကြ၍လည်း နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက် ငြီးငွေ့စိတ်ပျက်ခြင်းမျိုး အလျဉ်းမရှိဘဲ ရမ္မက်ဆန္ဒရိုင်းများ အမြဲတစေ တက်ကြွထက်သန်လျက် ရှိနေကြကာ ကာမစည်းစိမ်ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် မက်မပြေအောင် ခံစားနေမိကြလေသည်။

တင်မေအိ အစုပ်အမှုတ်ကျွမ်းမှုကြောင့် သူ့လီးက မတရားကြီး တောင်မတ်လာသည်။ ခွန်စောနောင်လီးကဲ့သို့ ဒေါင်းတင်မောင်းတင် ပစ်ရန်အသင့် ဆိုသော အနေအထားသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ တင်မေအိလည်း လီးစုပ်လို့ဝတာနှင့် အလိုးခံချင်စိတ်က ထိန်းမရတော့ပေ။ သူမပေါင်ခွကြားရှိ အင်္ဂါဇပ် ခေါ် စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စောက်ရည်တွေ စိုစိစိချွဲကျိကျိလေးဖြစ်ကာ တအားကို အနေခက်လွန်းလှပေပြီ။

သူက တင်မေအိရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲပြီး ပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်ကာ စောက်ပတ်ကိုယက်ပေးမည်ပြုသော်လည်း သူမကလက်မခံဘဲ သူ့လက်ကိုဆွဲဖယ်လိုက်ရင်း  …

"ကျွန်မ တအားဖြစ်နေပြီ အစ်ကိုရဲ့ စောစောကတည်းက အရည်အထွက်လွန်ပြီး ပြီးချင်နေပြီ အစ်ကို့ကိုပြုစုဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီ မယုံရင် ဒီမှာကြည့်လိုက် …တွေ့လား … သူ့ အကြိုက် ကျွန်မမြင်းစီးပေးမယ်"

ဆိုပြီး သူမစောက်ပတ်ကို သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ ကပ်ထိုးပြလိုက်သည်။ မစ္စတာရန်းက စောက်ပတ်ကို နီးနီးကပ်ကပ် ဖြဲကြည့်ကိုင်ကြည့်ရုံမက သူ့ပါးစပ်နှင့်လည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ ကုန်းစုပ်နမ်းပစ်လိုက်ရင်း မို့မို့ရွရွဖြစ်ကာ ဖောင်းကြွ၍နေသော တင်မေအိ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကလေးတွေကို သူ့လျှာနှင့် မရမက လိုက်လံ လှည့်ပတ်ရစ်ဝိုက် ယက်သပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ တင်မေအိလည်း တဟင်းဟင်းနှင့် သဘောကျစွာရယ်လိုက်ပြီး မချိုမချဉ်မျက်နှာပေးလေးနှင့် သူ့ကို …

"ဟင်း ဟင်း တော်ပါတော့ စောက်ပတ်စားကြီးရယ် မှုတ်မနေနဲ့ ယက်လည်း ယက်မနေတော့နဲ့ လိုးစရာရှိ လိုးမယ့်သာလိုးကြတာပေါ့ ရှင့်လီးပြဲကြီးလည်း တရမ်းရမ်းတလှုပ်လှုပ်နဲ့ တောင်လွန်းမက တောင်နေပြီ ဒီက စောက်ပတ်ကလည်း ရွထပြီး အလိုးခံချင်လွန်လွန်းလို့ ဟိုဖက်ကမ်းအထိတောင် ဆိုက်ရော့မယ် …စောက်ပတ်ကုန်းဟပ်ချင်ရင်လည်း နောက်မှပဲ ရှင့်စိတ်တိုင်းကျ သဘောရှိလုပ်ပေတော့"

ဆိုပြီး စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့်ပက်စက်စွာပြောလိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို အိပ်ရာပေါ်တွန်းလှဲချလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ သူမခြေနှစ်ဖက် တက်ခွထိုင်၍ မတ်တောင်နေသော သူ့လီးထိပ်နှင့်တည့်တည့် သူမစောက်ပတ်အဝကို အသေအချာတေ့ချိန်လိုက်ကာ အပေါ်စီးက ဖိထိုင်ဆောင့်ချလိုက်လေသည်။ လီးကြီး ဗြိကနဲ အသံနှင့်အတူ စောက်ရည်စိုရွှဲနေသော သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကို တစ်ချောင်းလုံးအပြည့် ရှောကနဲ ကျွံနစ်ဝင်ရောက်လာလေသည်။

ရင်ထဲ နင့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ခွန်စောနောင်လီးကြီးက ဂေါ်လီတွေနှင့်မို့ သူမအနေနှင့်ယခုလို ကရှူးမူးထိုး တစ်ခါမှ မလိုးပေးဖူးခဲ့ပါ။ အကယ်၍လိုးဖြစ်လျှင်လည်း မာကြောလှသည့် ဂေါ်လီလုံးကြီးတွေက သူမစောက်ပတ်နံရံတွေကို အကြမ်းပတမ်းထိခိုက်ပွတ်တိုက်ကာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို ထိုးခွဲဆုတ်ဖြဲပြီး မြင်မကောင်းအောင် စုတ်ပြတ်သတ်ကုန်ပေလိမ့်မည်။ ပထန်ကြီးလီးကျတော့ မရဲသော်လည်းပြေးခဲစေ ဆိုသည့်စကားအတိုင်း သူမအနေနှင့် တမင်တကာ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး အရဲစွန့်လိုးပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ကာ ခံစားရချက်က သက်သာလှသည်တော့ မဟုတ်ချေ။

တင်မေအိ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ပြီး အရှိန်ခပ်ပြင်းပြင်းနှင့် အတင်းကာရောပင် အားနှင့်ဖိဆောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးကို နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် လုပ်လုပ်ပြီး လီးဝင်လီးထွက်မှန်အောင် အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ မှန်မှန်ကြီး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ သူမတို့ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ကာမသုခက ဖော်မပြနိုင်အောင် ရရှိသွားကြလေသည်။ 

မစ္စတာရန်းလည်း သူမနို့အုံအိအိကြီးနှစ်မြွှာကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အားပါးတရဖျစ်ချေနယ်လိုက် နို့သီးကိုတစ်လှည့်စီ ဖိညှစ်ပွတ်လှိမ့်လိုက် တစ်ပြန်စီနို့စို့လိုက် လုပ်ပြီး သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ လက်နှင့်ထိန်းမကိုင်၍ လီးကြီးကို သူမဆောင့်လိုးချက်နှင့်အညီ အောက်ကနေ ပင့်ကာညှောင့်ကာနှင့် အချက်မှန်မှန် စည်းကိုက်ဝါးကိုက် ပင့်လိုးပေးသည်။ တင်မေအိ ဖိထိုင်ချလိုက် သူကပင့်ညှောင့်ဆာင့်လိုက်နှင့် လီးထိပ်ကြီးက သူမသားအိမ်အထိ ဒုတ်ကနဲဒုတ်ကနဲနေအောင် တစ်ချက်တစ်ချက် ထိထိမိမိ ထိတိုက်ရိုက်ဆောင့်မိသွားလေရာ နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ကာမအရသာက ဖော်မပြနိုင်အောင် ကောင်းလွန်းလှတော့သည်။

"အ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် …လိုး … လိုး စမ်းကွာ အောက်ကနေ ရှင့်လီးကြီး ပင့် ပင့်လိုးပေး ကျွန်မ အပေါ်ကနေ အပီကျုံးဆောင့်ပေးမယ် ချစ် ချစ်တယ် … အ အား အင့် အင်းး …လီးကြီးကို အရမ်းချစ် ချစ်တယ် ကြိုက်တယ် လိုးပေး လီးသွင်းပေး နာနာလိုးပေး အိ အိ အင့် အင့်ဟင့် အို့ အ အိ အင့် ဟင့် လိုး လိုး မြန်မြန် မြန်မြန် အ အားး"

"စွတ် ဖွတ် ဘုတ် … စွိ စွိ စွတ် ဇွပ် ဘုတ် … ဘု ဖွပ် ဗွပ် ဗလပ် လပ် … ဘုတ် ပွပ် ဘွတ် … စွိ ဖတ် ဘွပ် … ဘု ဖွတ် ဘွတ်"

"အ ဟားးး ကောင်း ကောင်းတယ် နင့်ဖင်ကြီး ဖွင့်ပြီးသာလိုး တောက် ဖင်ပေါက်ကလေးပါ လိုးလိုက်ချင်တယ် စောက်ပတ်ကို ပြဲကွဲအောင် လိုးပြီးမှ ဖင်ပေါက်ကို အပီလိုးခွဲပေးမယ် နင် ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား"

"ရှင်ဆန္ဒရှိရင် ဘာလုပ်လုပ်ရတယ် ဖင်လိုးမယ်ဆိုရင်တော့ ကျွန်မ ဆေးသုံးမှရမယ်"

တင်မေအိ ဒီစကားကိုတမင်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မုံရွာဖက်မှရောက်လာသော ပထန်ကြီး ဘယ်လိုင်းမျိုးမှာ လှုပ်ရှားသလဲဆိုတာ သူမ မဆွကတည်းကပင် ရိပ်စားမိပြီးလည်း ဖြစ်သည်။ ပထန်ကြီး ခဏတော့တွေသွားသည်။

"နင် ဘာပြောတယ် ပြန်ပြောစမ်းပါဦး"

"ကျွန်မ ပစ္စည်းရှာရမယ် လိုချင်တာရတဲ့နေ့ ရှင်ကဲချင်တိုင်းကဲလို့ရတယ် အရင် ခေတ်ကောင်းတဲ့ တစ်ချိန်တုန်းကဆိုရင်  ကျွန်မ မကြာခဏ သုံးတယ် လူလည်းကွဲ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရစရာမရှိဘူး ဟင်းဟင်း ဟင်း"

"နင် တကယ်လိုချင်လို့လား ပြောစမ်း"

"ရှင်ပေးမလို့လား ရှင့်ပုံစံကြည့်ရတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး "

"ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ ငါ့မှာ ဒါမျိုးအတွက်ဖန်တီးဖို့ အလွယ်လေးပဲ တစ်ခုတော့ရှိတယ် လူသိမခံချင်တဲ့ကိစ္စ အပြင်မှာ မလုပ်ချင်ဘူူး ပြီးတော့ ဒါမျိုးဆိုတာ မပြောကောင်းပြောကောင်း နွှယ်လာမယ့်ဟာတွေ အများကြီးပဲ နှုတ်လုံဖို့ ပိပိရိရိရှိဖို့ လိုတယ်"

တင်မေအိ သူ့မျက်နှာနားကပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူပြဲပြဲကြီးတွေကို အားပါးတရ ဖိစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီး လေသံတိုးတိုး နှစ်ကိုယ်ကြားအသံကလေးနှင့် …

"ရှင် ဖန်တီးပေးမလား တကယ်လား ကျွန်မ ကောင်မတစ်ကောင်နှစ်ကောင် ထပ်ခေါ်ပေးမယ် အိမ်မှာလုပ်မယ် ကျွန်မအိမ် ရှင်ရောက်ဖူူးတာပဲ မဟုတ်လား ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် လည်းရှိတယ် အေးဆေးတဲ့ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ပဲ ကျွန်မရယ် ဒရိုင်ဘာအစ်ကိုကြီးရယ် ဒါပဲရှိတာ … သူကတော့ ကျွန်မထားရာနေ ပဲလေ … ရှင်သဘောပေါက်မှာပါ ဟင်းဟင်း ဟင်း"

"အော် ဟော် မင်းလေးက သက်တော်စောင့်ကလေးနဲ့ပေါ့ ဟုတ်လား အင်းလေ ကိုယ့်လူကိုယ်ပိုင်ရင် ပြီးတာပဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ မနက်ဖြန် လုပ်ငန်းစတာပေါ့ ဟုတ်လား"

တင်မေအိ ခေါင်းညိတ်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကိုတင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်မိသည်။

"ဒီလိုဆိုတော့လည်း ရှင်က အရမ်းချစ်ဖို့ ကောင်းနေပါရောလား  ချစ် ချစ်တယ် ဒါလင်ရယ် ရှင်မယုံရင် ကြည့်နေလိုက် ကျွန်မ ရှင့်အကြိုက်နဲ့ ကွက်တိကို ဖြစ်ရစေ့မယ် အားလုံး အကုန် မချွင်းမချန် လုပ်ပေးမယ် ရှင့်အလုပ်က တစ်ယောက်တည်းတော့ မဖြစ်နိုင်မှန်း ကျွန်မကောင်းကောင်းရိပ်မိပါတယ် ရှင့်လိုလူ သုံးနိုင်ဖြုန်းနိုင်တယ် ကျွန်မအတွက်လည်း သုံးစရာပစ္စည်းနဲ့ ဝေစုသာ ကောင်းကောင်းရမယ် ဆိုရင် ဒီထက်မက ကျယ်ပြန့်အောင်လုပ်ပေးနိုင်တယ် ရှင့်အဖွဲ့ရှိသမျှ ဘော်ဒါတွေ ကျွန်မဆီသာ အကုန်ခေါ်ခဲ့လိုက် ဒီကတစ်ယောက်တည်းပေမယ့် အားလုံးကို ဒိုင်ခံပြုစုပေးမယ် ယုံလိုက် ဟင်း ဟင်း"

တင်မေအိ သူနှင့်အတန်ကြာတဲ့အထိ တီးတိုးစကားပြောဆိုကြရင်း အပေါ်ကနေ သူမဖင်ကြီးကို တလှိမ့်လှိမ့်လုပ်ကာဖြင့် နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် စကောဝိုင်းမွှေ့ဆောင့်လိုက်လုပ်ကာ သူ့လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲအပြည့်အသိပ်ထည့်သွင်း၍ လိုးပေးနေပါသည်။ သူကလည်း နို့စို့လိုက် ကော့ညှောင့်လိုက်လုပ်၍ တော်တော်ကလေးကြာတော့ မာန်တက်လာပြီး အားမရတော့ လို့လား မသိ။ သူမကို သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းစေလိုက်ကာ အောက်ဖက်ပြန်နေခိုင်းပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲကားနေအောင် ဖြဲကားထမ်း၍ အပေါ်စီးကနေ စောက်ပတ်ထဲလီးသွင်းကာ ထင်တိုင်းကြဲပြီး ဇယ်ဆက်သလို လိုးပစ်လိုက်လေတော့သည်။

မကြာပါ။ နှစ်ယောက်စလုံး ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှင့် ဖုတ်ပူမီးတိုက် ဒလကြမ်းပင်လှုပ်ရှားလိုက်ကြရင်း သူ့လီးကြီးဆီက လရည်တွေရော သူမစောက်ခေါင်း ကလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေပါ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ပြိုင်တူပင် ပန်းထွက်ကုန်ကြပြီးနောက် ရမ္မက်လမ်းဆုံး ပန်းတိုင်ဆီသို့ နှစ်ဦးပြိုင်တူ တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားကြလေသည်။

တင်မေအိလည်း မောမောနှင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခဏမှိန်းနေပြီးမှ သူ့ဘိုးတော် ပထန်ကောင်ကြီးစိတ်ကြိုက် အရက်ပုလင်းဆီကို လက်လှမ်းပြီး ဖန်ခွက်နှစ်ခုထဲကို ဝီစကီအရက်တွေ လောင်းငှဲ့ထည့်လိုက်ကာ ဆိုဒါနှင့်ရေခဲ အသင့်စပ်ပေးလိုက်လေသည်။

နောက်တစ်ချီပြန်မစခင် နှစ်ယောက်သား ဖန်ခွက်နှုတ်ခမ်းချင်းတိုက်ကာ ချီးယားစ် ဆိုပြီး အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်မော့သောက်ကြလေသည်။

အချိန်ကား တေရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးသွားပြီ။တည်းခိုဆောင်ကနေ အချိန်တော်တော်လင့်မှ ပြန်လာကြသည်။

သူတို့ကားလေးထဲမှာ ဒရိုင်ဘာခွန်စောနောင်ရယ် ပထန်ကြီးနှင့်သူမရယ် သုံးယောက်တည်းမဟုတ်ကြ။ အပျော်မယ်ကလေး ရွှေရည်လင်း ခေါ် နှင်းနှင်းအေးကိုပါ သူမတို့နှင့်အတူ တစ်ပါတည်းခေါ်ဆောင်လာခဲ့ပေသည်။ တည်းခိုဆောင်ရှိ သူမ၏ပိုင်ရာဆိုင်ရာ အလုပ်ရှင်ထံကနေ အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး ရက်သတ္တတစ်ပတ်စာ အခကြေးငွေ အပြတ်ရှင်း၍ ပြင်ပအော်ဒါအနေနှင့် တစ်ခါတည်း ခေါ်ထုတ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ 

တင်မေအိက ဒါမျိုးတော့ ကျွမ်းသည်။ ဟိုတယ် မိုတယ်တွေ Guest House တော်တော်များများနှင့် သူမနှင့်မျက်နှာသိ အတွင်းသိအစင်းသိဖြစ်သော မန်နေဂျာတော်တော်များများကို ပိုင်ကာ သူမခါးပိုက်ထဲထည့်ထားနိုင်သူပင်။ သူတို့ချင်းလည်း မကြာခဏ အဆက်အသွယ်ရှိကြတာမို့ ယခုကဲ့သို့ သူမလိုချင်သည့်အခွင့်အရေးကို မရအရ ယူနိုင်ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။

ထိုညက ပထန်ကြီး သူမတို့အိမ်မှာညမအိပ်ဖြစ်ပါ။ သူ့အဆက်အသွယ်နှင့်ချိန်းထားတာရှိ၍ တစ်ယောက်တည်းအပြင်ထွက်သွားသည်။ လိုအပ်လျှင် ခေါ်ဖို့ရန်အတွက် သူမဖုန်းနံပါတ်ကိုပါ လိုရမည်ရ ယူသွားသည်။ အများ သိတော်မူကြသည့်အတိုင်းပင်။

အဆိုပါ ညတစ်ညလုံးရဲ့ ညရေးညတာအတွက် အဓိကသရုပ်ဆောင်မင်းသားဖြစ်သူမှာ ဒရိုင်ဘာကြီး ခွန်စောနောင်ပဲဖြစ်သည်။

အပြင်မှာ တစ်နေ့တာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ခဲ့သမျှ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲလှယ်ကာ ညစာအတူစားသောက်ကြပြီး ညအိပ်ချိန်ကျတော့ တင်မေအိရဲ့အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ စပရိန်တပ်နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကျယ်ကြီးထက်က မွေ့ယာထူထူကြီးအပေါ်မှာ သုံးယောက်သား သွေးပူလာအောင် အရက်သေစာများ အတူတကွသောက်စားကြရင်း Porn Movie ခေါ် ဗွီဒီယိုအပြာကား တစ်ကားပြီးတစ်ကား ထိုင်ကြည့်ကာ ဇိမ်ကျကျအနားယူ အပန်းဖြေနေကြလေသည်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က ကုတင်ကြီးရဲ့ နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ နေရာယူ၍ ခွန်စောနောင်က သူမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အလယ်က ဖြစ်သည်။

ခွန်စောနောင်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်တစ်စုံတစ်ရာမှ မကပ်တော့ပါ။ တင်မေအိနှင့်နှင်းနှင်းအေးတို့နှစ်ယောက်သား သူ့ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျ ီနှင့်လုံချည်ကိုပါ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ကြပြီး သူ့ကိုနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်၍ နမ်းသူနမ်း ပေါင်ကြားကလီးကြီးကို ဆွဲသူဆွနှင့် အလုပ်များလျက် ရှိကြလေသည်။ တီဗွီစကရင်မှာ ပြသထားသည့် ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားကလည်း ရမ္မက်သည်းထန်ချင်စရာကောင်းလှသည့် ကပ္ပလီ အမည်းကောင် ကြီးများနှင့် ထိုင်းလုံမေပျိုတစ်စုတို့၏ Monster Cock Anal - Hardcore Gangbang ဟုခေါ်သည့် ငမည်းကောင်လီးကြီးကြီးတွေနှင့် အုပ်စုဖွဲ့မေထုံပျော်မြူး ကာမဂုဏ်ကျူးလျက်ရှိသည့် သဘာဝလွန်မြင်ကွင်းများ ဖြစ်ပေရာ သုံးယောက်စလုံးရဲ့ရင်ထဲမှာ အဟုန်ပြင်းထန်လွန်းသည့် ရာဂရမ္မက်မုန်တိုင်းများ အသည်းအသန်ထကြွလာကြပြီး ခွန်စောနောင် ကိုယ်တိုင်လည်း လီးကြီးပါးပျဉ်းတထောင်ထောင်နှင့် မိန်းမချောမိန်းမလှနှစ်ယောက်ရဲ့အလယ်မှာ လိုးချင်စိတ်ကို အတင်းအဓမ္မ ချိုးနှိမ်ထားရလေသည်။

ဗွီဒီယိုကားထဲက ကပ္ဗလီလီးတွေကြီးသလို သူ့လီးကလည်း စံချိန်လွန်ပင်ဖြစ်သည်။ လူအယောက်တစ်ရာမှာ တစ်ယောက်တွေ့ရခဲသည့် လီးမျိုးပဲဖြစ်သည်။ ဂေါ်လီထည့်ထား၍ သာဆိုးသေးတော့သည်။ ခွန်စောနောင်လက်တစ်ဖက်က သူ့လီးကို တယုတယစုပ်ပေးနေသော နှင်းနှင်းအေးရဲ့ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်လိုက်နယ်လိုက် ညှစ်လိုက်နှင့် ဖင်သားအကွဲကြောင်းကြားကနေ လက်လျိုပြီး သူမဖင်စအိုပေါက် ကလေးထဲကို သူ့လက်ချောင်းများဖြင့် ပွတ်သီးပွတ်သပ် နှူးဆွနှိုက်ကိုင်ပေးနေပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကလည်း တင်မေအိခါးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအာင် ပွေ့ဖက်၍ သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲကလေး နှစ်ချပ်ကို အပြတ်နမ်းစုပ်ပေးလျက်ရှိသည်။ 

တင်မေအိနို့အုံအိအိကြီးနှစ်ဖက်က သူ့ရင်ဘတ်မှာလာဖိထားသလိုဖြစ်ပြီး နှစ်ယောက်သားအတွေ့အသာဝယ် အတန်ကြာ ယစ်မူးမျောပါ နေမိလေသည်။ အနမ်းက ရှည်ကြာလှပြီး နှစ်ယောက်လုံးရင်ထဲမှာ အလိုလိုဖိုလှိုက်ကာ မောလျလာသည်။ အောက်ကနေ သူ့လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲအပြည့်ထည့်ငုံကာ စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက် လျှာကလေးနှင့် ရစ်ဝိုက်ယက်ဆွလိုက် လုပ်ပေးနေသော နှင်းနှင်းအေး၏ လျှာစွမ်းကြောင့်လည်း ခွန်စောနောင်တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းနှင့် ရမ္မက်ဇော သည်းထန်လာရဟန် တူပါသည်။

လူချင်း အနည်းငယ်ခွာလိုက်ရာက ခွန်စောနောင်က …

"မအိတို့နှစ်ယောက်လည်း အင်္ကျ ီချွတ် လေ ကြည့်ချင်လှပြီ "

"ဟင်း ရှင်က နို့တို့ စောက်ပတ်တို့ မမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ ဟွင်း"

သူမကနှုတ်ခမ်းလေးကို ချစ်စနိုးလေးမဲ့ရွဲ့ကာပြောလိုက်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အိမ်နေဝတ်စုံပါးလေးကို အသာအယာပင် ချွတ်ပုံချလိုက်သည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း တင်မေအိ အင်္ကျီဘော်လီတွေချွတ်တာတွေ့ရတော့ သူမပါ အကုန်လိုက်ချွတ်သည်။ အပေါ်ဝတ်အင်္ကျီရော ဘရာစီယာနှင့် ထမီကိုပါ အားလုံးချွတ်ချလိုက်ကြ၍ ရေဆေးငါးကဲ့သို့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားသော မိန်းမလှလေးနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး ခွန်စောနောင်လည်း သူ့လီးသူကိုင်ကာ စတင်ဂွင်းတိုက်ရချေပြီ။

"ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် ပွတ်ပြရမလား အတုနဲ့ဆော်ရမလား ပြော"

အိပ်ရာအောက်မှာ ထိုးထည့်ထားသော ရော်ဘာလီးတုကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး တင်မေအိပြောလိုက်တော့ ခွန်စောနောင် ကပျာကယာ လက်ကာပြလိုက်ရင်း …

"နေဦး တစ်ချီကောင်းလေးတော့ ဆွဲလိုက်ချင်သေးတယ် ပြီးမှ သောက်ရင်းစားရင်း လုပ်ကြတာပေါ့"

တင်မေအိ သူ့အထာကိုသိသည်။ ခွန်စောနောင် လီးတပြင်ပြင်ဖြစ်နေတာကို သိလျက်နှင့် တမင်တကာအချိန်ဆွဲပြီး နှင်းနှင်းအေးနှင့် နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ကာဖြင့် တစ်ယောက်နို့တစ်ယောက်စို့ကြ စောက်ပတ်ကို အပြန်အလှန်နှိုက်ကြပွတ်ကြ စောက်ပတ်ချင်းလင်ကွင်းရိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ထဲလက်ထည့်ကာ ထိုးနှိုက်ဆောင့်ကြနှင့် စိမ်ပြေနပြေလုပ်နေကြသည်။ စောက်ပတ်ကို လီးအတုနှင့်လည်း အပြန်အလှန်ထိုးဆွ ပွတ်ကစားပေးကြသည်။

ခွန်စောနောင် တစ်ယောက် စိတ်တွေ မရိုးမရွ ထကြွလာအောင် တမင်တကာ ဆွပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်မေအိ ကောင်မလေးကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲချပြီး အပေါ်စီးကနေ တက်ခွ၍ သူမနှင့်စောက်ပတ်ချင်း အပြန်အလှန် ပွတ်ကြကိုင်ကြသည်။ မြွေနှစ်ကောင် မိတ်လိုက်သလို ခန္ဓာကိုယ်ချင်းပူးကပ်ကာ တွန့်လိမ်ထွန့်လူးလျက်ရှိကြသော မိန်းမသားနှစ်ယောက်အားကြည့်ရင်း သူ့လီးက မဟားဒယာားကြီး တောင်မတ်လာရပြီ။

သူမတို့နှစ်ယောက်လည်း အတွေ့အကြုံများသူတွေပီပီ မရှက်တမ်းမကြောက်တမ်းဆိုသလို ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဖြစ်သော ခွန်စောနောင်လို ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ရဲ့အရှေ့မှာ အရှိန်ကောင်းကောင်းနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်သပ်ကိုင်စမ်းကာ စောက်ပတ်ကို အပြန်အလှန် နှူးနှပ်ဆွနေခဲ့ကြရင်း အသီးသီး တဏှာမုန်ယိုထကြွလာရလျက် နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ပတ်ဆီမှ စောက်ရည်များ ရွှန်းရွှန်းဝေဝေထွက်လာကြချိန်မှာ ခွန်စောနောင်လည်း ဘယ်လိုမှမနေနိုင်အောင် သူ့လီးကြီးက မာန်တကြွကြွနှင့် တော်တော်ကလေး တင်းမာထောင်ထလာရချေပြီ။

................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

"ကဲ နှင်းလေးနဲ့ကျွန်မ ကုန်းပေးမယ် ရှင့်ဖာသာ ကြိုက်တဲ့စောက်ပတ် လိုးနိုင်တယ်"

တင်မေအိပြောလိုက်တော့ နှင်းနှင်းအေးက …

"ဖင်မလိုးနဲ့ဦးနော် ဦး သမီးဖင်က ဦးတစ်နေကုန်လိုးထားလို့ ကျိန်းနေတာ သမီး စပကိုပဲလိုး"

သူမပြောလိုက်ရော ခွန်စောနောင်လည်း …

"အေးပါ ငါဖင်မလိုးသေးဘူး နင်တို့နှစ်ယောက် စပတ်ကိုပဲ လိုးမှာပါ  ငါ လိုးလို့မဝသေးဘူး"

"လိုး လိုး အားရအောင်လိုး စောက်ပတ်လိုးပြီးမှ ဖင်လိုး အိလည်းကျေနပ်တယ်"

"ဒါဖြင့် ကုန်းလိုက်တော့ ခါးလေးကို ကော့ကော့လေးလုပ်ထားကြနော်"

ခွန်စောနောင် ပြောလည်းပြော သူ့ကို နောက်လှည့်ကုန်းပေးလိုက်ကြသည့် မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ဖင်သားကြီးများအကြားကနေ မုန့်ဆီကြော်ကွင်းကြီးကဲ့သို့ အနောက်ကို ပြူထွက်နေသည့် စောက်ရည်ရွှဲနစ်နေသော စောက်ပတ်ပြူးပြူးကြီးနှစ်ခုကို အားပါးတရ ကုန်းစုတ်နမ်းပစ်လိုက်ကာ စောက်ပတ်ကို လျှာနှင့် အတန်ကြာအောင် လိုက်လံယက်သပ်ဆွနေလိုက်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက်အနက်မှ သူလိုးနေကျ တင်မေအိရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို အနောက်ကနေ သူ့လီးထည့်သွင်းပြီး တဖုန်းဖုန်းတဒိုင်းဒိုင်းနှင့် အပီအပြင်ဆောင့်လိုး ပစ်လိုက်လေတော့သည်။ ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလိုးမှုက နင့်ကနဲနင့်ကနဲဖြစ်သွားစေသည်။ 

သက်လုံးလည်းကောင်း မောင်းအားလည်းကောင်းသလောက် လီးဝင်လီးထွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းနှင့် သာမန်မိန်းကလေးတစ်ယောက် အသက်ရှူမှားလောက်သည့် လိုးချက်များဖြစ်၍ တင်မေအိလည်း သူ့လိုးဆောင့်မှုကို အထူးပင် အရသာတွေ့သွားမိလေသည်။

"အားပါးပါး ကောင်းလှချည်လား ကိုခွန်နောင်ရယ် ရှင်လိုးတာ ခါတိုင်းထက်ကြမ်းနေပါလား ဧကန္တ နှင်းလေးစပတ်ကို မြင်နေရလို့ပဲ ဖြစ်မယ် ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား"

"ဇွပ် ဖွပ် ဗလပ်ဘုတ် ဘတ် စွိ ဇွပ် ဖွပ် ဘုတ် ဗြိ ဖြစ် ဗြွတ် ပလွတ် ဖွတ် ဗွပ်"

"အင်း ဟုတ်မယ် မအိရယ် မအိစပတ်လိုးလို့ကောင်းသလို သူ့စပတ်လည်း အပီလိုးခွဲချင်တာနဲ့ စိတ်ကထိန်းမရတော့ဘူး"

"လုပ်လေ ကျွန်မကလည်း ကြမ်းမှကြိုက်တာ အပြင်မှာ ဘယ်ကောင်နဲ့တွေ့တွေ့ ရှင့်လောက်တော့ အားမရဘူး ရှင် လိုးမှာသာလိုး ကျွန်မကို မညှာနဲ့ အားလည်းမနာနဲ့ ဟုတ်လား"

"ကဲ ဒါဖြင့် လိုးပီကွာ ကဲ ကဲ"

"ဘုတ် ဘတ် စွတ် ဖလပ် ဘုတ်ဘတ် သွတ် ဇွပ် ဗြွတ် ပလွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဘွတ် ဘွပ်"

ခွန်စောနောင်လည်း အသားကုန်ဆော်သည်။ ဂေါ်လီလီးကို လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပြီးလိုးသည်။ တင်မေအိဖင်ဝစူတုတုကလေူကိုပါ လက်ထည့်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ပွဲကြမ်းပစ်လိုက်ရာ အရသာအကောင်းလွန်ပြီး ကော့ကနဲကော့ကနဲပင် ဖြစ်သွားရရှာပါသည်။ ဖီလင်အတက်ကြမ်းပြီး စောက်ရည်များ ထိန်းမရအောင် အံထွက်ကျဆင်းလာခြင်းပဲ ဖြစ်မည်။

ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသော် …

တင်မေအိစောက်ပတ်ကိုလိုးပြီး သူမအလှည့်ပြီးသွား၍ နှင်းနှင်းအေးဖက်လှည့်လာကာ သူမစောက်ပတ်ထဲကို လီးအပြည့်ထည့်သွင်း၍ နောက်တစ်ခါ ထပ်လိုးပြန်သည်။ အားအင်တွေ လုံးဝမခိုကပ်ဘဲ ဖိဖိစီးစီးလိုးပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်သုံးလေးကြိမ်စီမပြီးပြီးအောင် တစ်လှည့်စီ ဆက်တိုက်တက်လိုးပေးလိုက်ပြီး သူ့လရည်တွေကို သူမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အယ်အယ်ထွားထွား လုံးဝိုင်းးကားစွင့်လျက်ရှိသော ဖင်သားပြင်အိအိကြီးများအပေါ်ကို တဗြစ်ဗြစ် ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

တင်မေအိနှင့်နှင်းနှင်းအေးလည်း ရာဂထန်ပြင်းကြသူတွေမို့ တစ်ယောက်သုံးလေးချီစီ သူမတို့စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ အလီလီပန်းလွှတ် ထွက်လာကြကာ ကာမပန်းတိုင်ကို သူနှင့်အတူတူ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပင် ဆိုက်ရောက်သွားကြလေသည်။

တစ်ညလုံး မိုးစင်စင်လင်းသည်အထိ လိုးလိုက်နားလိုက်နှင့် စိတ်ရှိဆော်ကြပြီး အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကလည်း ခွန်စောနောင် မောမောပန်းပန်းနှင့် ခေတ္တအပန်းဖြေနားနေချိန်များမှာ သူ့ကိုအရက်ထပ်တိုက်ကြ သူမတို့ကိုယ်တိုင်လည်းသောက်ကြရင်း လီးစုပ် စောက်ပတ်ယက်ခြင်းအမှုကို သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန် လုပ်ပေးကြသည်။ 

အချင်းချင်းလည်း စစ်စတီနိုင်းလုပ်၍ အပြန်အလှန် စောက်ပတ်ယက်ပေးကြကာ ရော်ဘာလီးအတုကြီးနှင့်လည်း တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကိုတစ်ယောက် ထိုးကြဆောင့်ကြ ဝက်ဝက်ကွဲလိုးကြနှင့် စောက်ပတ်ရောဖင်ပေါက်ပါမကျန် အပေါက်မှန်သမျှအကုန်ဖွင့်ကာ လိုးပေးလိုက်ကြရင်း ကာမဒိန်းဒလိန်းနတ် အပူးခံရသူတွေလိုဖြစ်နေကြသည်။

နောက်ပိုင်းကျတော့ တစ်ချီပြီးတစ်ချီဆက်တိုက်လိုး၍ သိသိသာသာ နွမ်းလျအားပျော့လာသော ခွန်စောနောင်ရဲ့လီးကြီးပေါ်ကို နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ မြင်းစီးထွက်ကြကာ အပေါ်စီးမှနေ၍ သူနိုင်ကိုယ်နိုင် တက်ခွထိုင်ပြီး စိတိရှိလက်ရှိ ထင်တိုင်းကြဲလိုက်ကြပါသည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း သူမစောက်ပတ်ထဲမှာ တလိမ့်လိမ့်နှင့်နေသော ခွန်စောနောင်ရဲ့ဂေါ်လီလီးဒစ်ကြီး အရသာကို အစွဲကြီးစွဲရပြန်ပါသည်။

 ခွန်စောနောင် လိုးချီများလာ၍ တော်ရုံနှင့်လရည်မထွက်နိုင်ဘဲ အီလေးဆွဲပြီး သူမတို့သုံးချီစီလောက် ပြီးအောင် အသည်းအသန် လိုးပြီးချိန်ကျမှ သူတစ်ချီကောင်းပြီးကာ သူ့လီးကြီးထိပ်မှလရည်တွေ မထွက်ချင်ထွက်ချင် ထွက်လာနိုင်တာ ကလည်း ဣတ္ထိယမိန်းမသားတို့ အစွဲကြီးစွဲစေလောက်သည့် အကြောင်းခြင်းရာတစ်ရပ်ပင်ဖြစ်ပေတော့သည်။

တင်မေအိက လီးတုနှင့်သူမဖင်ပေါက်ကိုဖွင့်ပေးပြီး လမ်းကြောင်းပွင့်ပြီဆိုတော့မှ ခွန်စောနောင်လီးပေါ်ကို ကျကျနနတက်ထိုင်ကာ လိုးခိုင်းသည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း ဘယ်လိုမှ မငြင်းနိုင်ရှာပေ။ တင်မေအိ ညွှန်ပြသည့်အတိုင်းသာ တသွေမတိမ်းလိုက်နာပြီး သူ့လီးထိပ်နှင့်တည့်တည့် သူမဖင်စအိုပေါက်ဝကို အသေအချာတေ့ချိန်ကာ အပေါ်စီးကနေ ခွန်စောနောင်ရဲ့လီးကြီး သူမဖင်ထဲ တစ်ရစ်ချင်းအထဲနစ်ဝင်အောင် ဂရုတစိုက်လိုးဆောင့်ပေးရလေသည်။ အစပိုင်းမှာ နာကျင်ပြီး အခံခက်လှပေမယ့် လီးနှင့်မစိမ်းသော ဖင်ပေါက်မို့ တဖြည်းဖြည်းနှင့်လှိမ့်ကြိတ်ကာ လိုးရင်းဆောင့်ရင်း အချိန်ကြာလာလေ အသားကျလေဖြစ်လာသည်။ ဖင်ပေါက်ကို ဂေါ်လီလီး အသွင်းအဆောင့်လုပ်ကောင်းလှ၍ နှင်းနှင်းအေးဖင်စအိုဝက နှုတ်ခမ်းသားများစုတ်ပြဲကာ သွေးစသွေးနများပင် ထွက်ကျလာသည်။

သူမလိုးပြီးတော့ တင်မေအိက ဆက်လိုးသည်။ ဒီတစ်ကြိမ်လည်း လိုအပ်သည်ထက်ပို၍ အချိန်ကြာမြင့်သည်ပင်။

တင်မေအိနှင့် နှင်းနှင်းအေးတို့နှစ်ယောက်လည်း ထိုညမှစ၍ လိင်ညီအစ်မနှစ်ယောက်ပမာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး နားလည်မှုပိုရှိသွားပြီး လီးတစ်ချောင်းတည်းကို နှစ်ယောက်အတူ အလှည့်ကျ မှုတ်လိုက်စုပ်လိုက် လိုးလိုက်နှင့် မိုးလင်းလို့လင်းမှန်းတောင် မသိလိုက်ကြချေ။ ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ရရှိ၍ အတိုင်းထက်အလွန် ပျော်ခဲ့ကြသည်။

နောက်တစ်နေ့ ပထန်ကြီးမစ္စတာရန်း ပြန်ရောက်လာချိန်မှာ သူမတို့နှစ်ယောက်သားဆီးကြိုပြီး အိပ်ခန်းထဲမှာ တစ်နေကုန် သူ့အလိုကို လိုက်လျောဖြည့်ဆီးရင်း ကာမပင်လယ်ကို ပျော်ပျော်ပါးပါးကြီး ကူးခတ်ကြပြန်သည်။ ပထန်ကြီးက တင်မေအိအကြိုက် သူလျှို့ဝှက်စွာ ယူဆောင်လာခဲ့သော ယာဘဆေးပြားများပေး၍ ကာမဆက်ဆံရာမှာ ဖော်မပြနိုင်လောက်သော အကျိုးကျေးဇူူးကိုခံစားရရှိကြလေသည်။ 

သူမ၏တိုက်တွန်းချက်အရ နှင်းနှင်းအေးပါ သူမတို့နှင့်လိုက်ပြီး တစ်နေ့ကို သုံးလေးကြိမ်မက အတူတကွဆေးရှူဖြစ်သွားသည်။ လူမှန်းသူမှန်းမသိ ဆေးအရှိန်တက်ကာ ပထန်ကြီး၏စောက်ပတ်နှင့်ဖင်လိုးခြင်းကိုခံရ၍ နှင်းနှင်းအေးလည်း ခွန်စောနောင်လီးကြောင့် ကွဲပြဲထားသည့်ဖင်ပေါက်ကလေးမှာ ပထန်လီးနှင့်အတွေ့မှာ ရစရာမရှိအောင် ထပ်မံကွဲပြဲခဲ့ရပြန်လေသည်။

နှစ်ရက်လောက် အခန်းထဲအောင်းပြီး ကာမဂုဏ်ကို အဆုံးစွန်ထိရောက်အောင် ဆက်ဆံပျော်ပါးကြရာတွင် ပထန်မစ္စတာရန်းက ဒရိုင်ဘာခွန်စောနောင်ကိုပါ ခေါ်စေလိုက်ပြီး သူတို့နှင့်အတူ လာရောက်နွှဲပျော်စေပြန်သဖြင့် တင်မေအိ၏နေအိမ်မှာ သူတို့လေးယောက်၏ ကာမပွဲတော် မပြတ်နွှဲပျော်ရာ ဘုံဗိမ္မာန်ကလေးသဖွယ် ဖြစ်နေပေတော့သည်။ ယောက်ျားသားနှစ်ယောက် ရှေ့နောက်ညှပ်လိုးခြင်းကို နှင်းနှင်းအေးတစ်ယောက် ယခုမှပဲ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ စတင်ခံစားဖူးတော့သည်။ ယခင်ကဆိုလျှင် အပြာဗွီဒီယိုဖိုင်ထဲမှာသာ မြင်တွေ့ဖူးခဲ့ပြီး ယခုလို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ရသည့်အခါမှာ စိတ်ထဲ ရိုးတိုးရွတနှင့် အသက်ရှူကြပ်သလိုလို တစ်မျိုးတစ်မည်လေးဖြစ်ကာ အနေရခက်လွန်းလှသည်ဟု စိတ်ထဲခံစားမိသည်။

တင်မေအိက သူမအတွက် ရှေ့ဆောင်လမ်းပြသဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ သူမလုပ်သလို လိုက်လုပ်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ဖင်ခံကျင့်ရလာသလို စောက်ပတ်ထဲမှာလီးတစ်ချောင်းသွင်းရင်း တန်းလန်းနှင့် အနောက်ကနေ၍လည်း တစ်ယောက်က သူမဖင်ပေါက်ကိုလိုးသည့်အခါမှာ ယခင်နှင့်မတူ တစ်မူကွဲပြားခြားနားသော ကာမအရသာမျိုးစုံကို ခံစားရပြီး တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ပို၍ပင် ဖင်ဇိမ်တွေ့လာသည်ဟု သူမစိတ်မှာ ထင်မှတ်မိလာသည်။

သုံးရက်မြောက်နေ့မှာ ကုလားကြီးအပြင်ထွက်သွားပြီး ညနေပိုင်းလောက်မှာ သူ့လူအချို့နှင့်ပြန်ရောက်လာသည်။ သူနှင့်စီးပွားအတူ လုပ်ဖက်ဖြစ်သော မဂိုလမ်းထဲမှာဆေးဆိုင်ဖွင့်ထားသည့် ဗီဂျေဆင်း တို့မောင်နှမနှစ်ယောက် ဗီဂျေဆင်းနှင့်သူ့ညီမ နာမည်က ဆူရ်သီ (အိမ်နာမည် ဘီဘီဟုလည်း ခေါ်သည်။) 

ပြီးတော့ လမ်း ၃၀ မှ အာဇစ်ခေါ် ကျော်မြင့် ပိုက်ကုလားအာမက်နှင့် သူ့ညီဝမ်းကွဲတွာဟစ်တို့ပါ အတူလိုက်ပါလာကြပြီး တင်မေအိ အခန်းထဲမှာ အတော်ကလေးကြာအောင် ယမကာသောက်စားကြရင်း အလုပ်စကားများ ဆွေးနွေးညှိနှိုင်း ပြောဆိုကြသည်။ သူတို့နှင့်အတူ အလုပ်တွဲလုပ်ရမည်ဖြစ်ပြီး ပစ္စည်းပို့ရမည့်အဆက်အသွယ်တွေထံကို သူတို့ညွှန်ကြားသည့်အတိုင်း နေရာနှင့်အချိန်အတိအကျ ပို့ဆောင်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း အချိုးကျရှယ်ယာဝင်လိုပါက မိမိသဘောဆန္ဒအရ ဝင်ရောက်နိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်းများ ပြောပါသည်။ တင်မေအိလည်း ဒီအခြေအနေရောက်မှ မထူးတော့ဟုဆိုပြီး သူတို့နှင့်တွဲလုပ်ဖို့ လက်ခံလိုက်သည်။

သောက်စားပြီး အရှိန်ရလာတာနှင့် အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်ကြပြီး ဗီဂျေဆင်းက သူ့ညီမယူဆောင်လာသည့်ဆလင်းဘက်အိတ်ကိုဖွင့်ကာ ပစ္စည်းအချို့ထုတ်ပြသည်။ အလုပ်သဘောအရ လမ်းကြာင်းဖွင့်သည့်အနေနှင့် မနက်ဖြန် မနက်၁၀ နာရီလောက်မှာ သူတို့ အချိန်းအချက် လုပ်ထားသည့် … မှ အိမ်တစ်အိမ်ကိုသွားရောက်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြီး တင်မေအိလက်ထဲကို အထုပ်အနည်းငယ်ခွဲပေးသည်။

ယူလာသည့်ပစ္စည်းတွေထဲမှ အသီး အချို့ကို ဗီဂျေဆင်း၏ညီမဖြစ်သူ ဘီဘီခေါ် ဆူရ်သီကပင် သူတို့တစ်ယောက်ချင်းစီကို ခွဲဝေပေးပြီး ရှူသူကရှူကြသည်။ 

သူမကိုယ်တိုင်ရော အစ်ကိုဖြစ်သူဗီဂျေဆင်းနှင့် သူငယ်ချင်းများဖြစ်သည့် အာဇစ် အာမက် တွာဟစ်တို့ ကုလားသုံးယောက် ပါ ဆေးမှိန်းမှိန်းကြပြီး မစ္စတာရန်းလည်း တင်မေအိအနားကပ်၍ အလုပ်စရအောင် ဟုပြောပြီး အပြင်မှနေ၍ အခြေအနေစောင့်ကြည့်နေသည့် နှင်းနှင်းအေးကိုပါ အိပ်ခန်းထဲခေါ်သွင်းစေလိုက်ကာ ယောက်ျားသားတစ်သိုက် ကြားထဲမှာ သူမတို့မိန်းမသားနှစ်ယောက် ဗီဂျေ့ညီမဖြစ်သူ ဘီဘီ အပါအဝင် စုစုပေါင်းမိန်းမသားသုံးယောက်တို့ ပျော်ပျော်ကြီးဆေးသုံး၍ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဒူးတင်ပေါင်တင်နှင့်ဆေးအရှိန်တရိပ်ရိပ်တက်ရင်း ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကာ ဖီလင်အပြတ်ယူပြီး လောကစည်းစိမ် ခံစားနေကြလေသည်။

တင်မေအိက ဗီဂျေ့အနားမှာထိုင်ရင်း နှစ်ယောက်သားအကြည်ဆိုက်နေကြသည်။ ဗီဂျေဆင်းလက်က သူမတင်ပါးအိအိကြီးတွေကို လာရောက်ဆုပ်နယ်နေပြီး သူမပေါင်ကြားရှိစောက်ပတ်ကိုပါ မသိမသာဖိပွတ်ပေးနေသည်။ တင်မေအိကိုယ်တိုင်လည်း ဗီဂျေဆင်း၏ ဘောင်းဘီခွကြားမှ လီးရှိရာနေရာကို ကိုင်စမ်းကြည့်ကာ အတော်ပင်ကြီးမားသည့်လီးဖြစ်ကြောင်း ရိပ်စားမိနေချေပြီ။ နှင်းနှင်းအေး ကျတော့ ကုလားသုံးကောင်ရဲ့ အလယ်မှာ ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ် နို့နှိုက်ဖင်ကိုင်လုပ်ကာ သူတို့လက်ကမြင်းသမျှ ပြုံးတုံ့တုံ့ အမူအယာနှင့် မညည်းမညူ အသုံးတော်ခံလို့နေတာ တွေ့ရသည်။ ကုလားအာမက်နှင့်တွာဟစ်တို့ရဲ့လက်များက သူမပေါင်ကြားတစ်ဝိုက်မှာ တရစ်ဝဲဝဲ ရှိနေပြီး စောက်ပတ်ကို ရွနေအောင်ပွတ်ပေးနေကြတာတွေ့ရသည်။

အံ့သြစရာကောင်းသည့်အချက်က ဗီဂျေဆင်းညီမ ဘီဘီက အစ်ကိုဖြစ်သူအရှေ့မှာပင် မစ္စတာရန်းနှင့်ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် ကစ်ဆင်ရိုက်၍ လီးကိုင်စောက်ပတ်နှိုက်လုပ်ကာ မြင်မကောင်းရှုမကောင်းအောင် မဖွယ်မရာဖြစ်နေကြတာကို မြင်ရခြင်းပင်။ သူတို့မောင်နှမဆက်ဆံရေးက သူတကာနှင့်မတူဘဲ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ထူးခြားမှုရှိပေသည်ဟု တင်မေအိထင်မိသည်။ (နောက်ပိုင်း တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက် သိလာချိန်ကျတော့လည်း ဒီအဖြစ်တွေက အသေးအဖွဲ ကလေးအဆင့် ဖြစ်သွားသည်။)

တစ်ညတာလုံး အရက်သောက်လိုက် ဆေးချလိုက်နှင့်မို့ လူမှန်းမသိအောင်မူးရူးလာကြချိန်မှာ မစ္စတာရန်းလည်း ဗီဂျေဆင်းညီမ ဘီဘီရဲ့ခါးဝတ်စကပ်လေးကို ဆွဲလှန်ကာ သူမပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်၍အပြတ်ဂျာပေးနေပြီဖြစ်သလို ဗီဂျေဆင်းကိုယ်တိုင်လည်း တင်မေအိနှင့် သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန် စစ်စတီနိုင်းလုပ်ကာ စောက်ပတ်မှုတ်ကြ လီးစုပ်ကြနှင့် အလုပ်ဖြစ်နေခဲ့ကြပြီ။ 

နှင်းနှင်းအေးခမျာတော့ ကုလားတွာဟစ် အာဇစ်နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်က သူမအရှေ့ ကျန်တစ်ယောက်က သူမအနောက်က နေရာယူပြီး စောက်ပတ်နှင့်ဖင်ကို နှစ်ယောက်ညှပ်၍ လိုးကြပြီဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးက လူမျိုးခြားပီပီ လီးကြီးကြသူတွေဖြစ်၍ နှင်းနှင်းအေးလည်း ကော့ပျံနေအောင်ခံရလေသည်။ တစ်ယောက်တည်းကျန်နေသော အာမက်က သူ့လီးကိုသူ ဂွင်းတိုက်ရင်း သူ့လူနှစ်ယောက် ပြီးမည့်အချိန်ကို စောင့်နေလေသည်။

မကြာမီ တင်မေအိလည်း ရာဂထန်လာသည့်အလျောက် ဗီဂျေဆင်းကိုအပေါ်စီးကနေ သူမကိုယ်တိုင် စောက်ပတ်နှင့်လီးကိုတေ့ချိန်ကာ ဖိထိုင်လိုးပေးလိုက်လေတော့သည်။ ထိပ်သားရေပြဲလန်နေသော ဗီဂျေ့လီးဒစ်တုတ်တုတ်ကြီးက သူမအဖုတ်ထဲကို ဇွိကနဲ နစ်ဆောင့်ဝင်လာသည်။ အရသာရှိလွန်းလိုက်တာလေ။

သူမနှင့်တစ်ချိန်တည်းလောက်မှာပင် ဘီဘီနှင့်မစ္စတာရန်းတို့လည်း ဇာတ်လမ်းစနေကြပြီ။ အစ်ကိုဖြစ်သူရဲ့ အနားမှာပင် ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်ကာ ခွေးကုန်းကုန်းပေးလိုက်သော သူမစောက်ပတ်ကို မစ္စတာရန်းက အနောက်ကနေ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် ဆွဲဆွဲပြီး အပီအပြင်ကျုံးလိုးလိုက်လေသည်။ ကြီးမားထွားကျိုင်းသောလဒစ်ကြီးက သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ထိုးဆောင့်ဝင်လာတာမို့ ဘီဘီလည်း အိအင့်ကနဲ အမေဋိတ်သံကလေး ထွက်သွားရသည်။

အ အား အိ အင့် အင့် ဟင့် အရှီး အိ အင့် အားး လာ့ လာ့ တအင့်အင့်တကျွတ်ကျွတ် အော်မြည်လိုက်သော ဘီဘီ၏အသံကလေးများက အခန်းလေးထဲမှာ လွင့်ပျံ့နေလေတော့သည်။

အားလုံး အစုလိုက်အပြုံလိုက် အလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ တင်မေအိလည်း ဗီဂျေ့ကို တစ်ချီအပြည့် တစ်ဝကြီးအပေါ်စီးကနေ လိုးပေးပြီးနောက် နှင်းနှင်းအေးအနားကိုသွားပြီး သူ့လူသုံးယောက်အနက်မှ စောစောကပဲ သူမကိုလိုးပြီးသွားသည့် တွာဟစ်နှင့်အာဇစ်တို့ရဲ့ မာန်ထနေဆဲ ဖြစ်သော လီးကြီး နှစ်ချောင်းကို သွားရောက်ဆွဲကိုင်ကာ လီးစုပ်ပေးနေပါပြီ။ 

တစ်ချောင်းကိုစုပ်ပေးနေချိန်မှာ ကျန်လီးကြီးတစ်ချေျာင်းကို လက်နှင့်ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဂွင်းရိုက်ပေးသည်။ တောင်မတ်လာသော ကုလားလီးကြီးနှစ်ချောင်းက သူမကို ဖိတ်ခေါ်နေသည့်အလားပင်။ လီးစုပ်ပြီးသည်နှင့် သူမကိုယ်တိုင်ပဲ သူတို့နှစ်ယောက်နှင့် တူးအင်န်ဝမ်းဆွဲပြီး အပေါ်တစ်ယောက် အောက်ကတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ ထပ်မှောက်အိပ်လျက် စောက်ပတ်ကိုရောဖင်ကိုပါ အပီအပြင် အားရှိပါးရှိလိုးစေလိုက်ပါသည်။

နှင်းနှင်းအေးနှင့်တုံ့ပြန်ပုံချင်းမတူကြဘဲ ဖင်ခံသက်ရင့်နေပြီးဖြစ်သည့် တင်မေအိကို နှစ်ယောက်သား တော်တော်ကလေး သဘောကျ သွားကြသည်။ အာဇစ်ကဖင်ကိုလိုးနေချိန်မှာ တင်မေအိ ဖင်ကြီးကိုဝေ့ဝိုက်ကော့ပျံပေးနေကာ အောက်ကတွာဟစ်ရဲ့ လီးကြီးကိုလည်း အာဇစ်ဖင်လိုးမှုအရှိန်နှင့်မျှောပြီး ဖိဆောင့်လိုးချပေးနေသည်။ တွာဟစ်ရော ဖင်လိုးနေသည့်အာဇစ်ပါ လီးကြီးကြရာ အာဇစ်လီးဒစ်ထိပ်ကားကြီးက တွာဟစ်ထက်သာပြီး ဖင်ပေါက်လိုးရာမှာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့်ဖြစ်နေတာမို့ လီးမက်လှသော တင်မေအိအကြိုက်ပင် ဖြစ်နေတော့သည်။ 

သူတို့နှစ်ယောက် အရှေ့နှင့်အနောက်ကို နောက်တစ်ကြိမ် လူချင်းအလဲအလှယ်လုပ်၍ လိုးကြပြန်သည်။ တင်မေအိလည်း ဒီတစ်ခါပုံစံပြောင်းပြီး ပက်လက်အနေအထားအတိုင်း အောက်ကနေ တွာဟစ်ရဲ့လီးကို သူမဖင်ပေါက်ထဲသွင်းပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းညှောင့်လိုးစေလိုက်ကာ အာဇစ်လီးကြီးကို အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်လိုးခိုင်းရသည်။ အာဇစ်လဒစ်ထိပ်ကားကြီး စောက်ပတ်ထဲရောက်ပြီဆိုတာနှင့် သူလည်း အသည်းအသန်အားသွန်၍ လိုးပေတော့သည်။

"စွတ် ဖွတ် ဘုတ်ဖတ် ဘတ် ဘွတ် ဖွပ် ဗွပ် ဗလစ် ပြစ် ဖြစ် ဘွတ် ဘု ဖတ်ဗွပ်"

"အ ကောင်း ကောင်းတယ် ကိုအဇစ် လိုး အသေလိုးစမ်း ကျွန်မစောက်ပတ်ပကွဲပစေ အားမနာနဲ့လိုး မလျှော့နဲ့ မရပ်နဲ့တော့"

"ဘွတ် ဖြစ် ဗျစ် ပလွတ် စွိ ဇွိ ဇွပ် ဘုတ် ဘတ် ဖွတ် စွိ ဗွပ် ဘွတ် ဗလပ်လပ် ဖွပ်"

ဗီဂျေကြီးကတော့ အာမက်နှင့်အလုပ်ဖြစ်ကာ အပေါ်ကနေ အာမက်၏လီးကြီးကို မြင်းစီးသလို လိုးပေးနေသော နှင်းနှင်းအေး၏ ကုန်းကွပေးထားသည့် ဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့လီးကြီးထည့်ကာ နှင်းနှင်းအေး၏ ခရေကို ဆက်လက်ဖွင့်နေလိုက်ပေသည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း စောက်ပတ်ထဲက အာမက်လီးကို ဖီလင်ယူနေစဉ် အနောက်ကနေ ဗီဂျေ၏လီးပြဲကြီး သူမဖင်ထဲ ဗြုန်းကနဲ မပြောမဆိုဆောင့်ဝင်လာ၍ ရင်ထဲအေးကနဲဖိုလှိုက်တုန်ယင်သွားကာ သူမဖင်ကြီးကို ဗီဂျေလီးအဝင်ပိုကောင်းအောင်ဆိုပြီး အလိုက်တသိနှင့် ခါးကလေးခွက်နေအောင် ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကော့ကော့လေးလုပ်၍ ဖင်ပေါက်အဝင်လမ်းဖွင့်သည့်အနေနှင့် အပြတ်ကို ကုန်းထောင်ပေးလိုက်ပါသည်။ ဗီဂျေ လည်း ဏှာတင်းတင်းနှင့် သူမဖင်နှစ်ဆွဲကိုင်ကာ ပက်ပက်စက်စက်လိုးနေပေပြီ။

"အား ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် လိုးပါ လိုးလိုး အ အစ်ကိုကြီး သမီးကို မညှာနဲ့"

"နင် ကြိုက်လား ငါ့လီးကို "

"ကြိုက်တယ် အစ်ကိုကြီး လိုးပါ ကျွန်မဖင်ပေါက် ကွဲပြဲသွားအောင် လိုးလိုက်စမ်းပါ ရတယ် ပြင်းပြင်းလုပ် မြန် မြန်မြန်ဆောင့် ဆောင့်ပေး"

တဖြည်းဖြည်းအပေးပိုကောင်းလာသော နှင်းနှင်းအေးကို ဗီဂျေဆင်းရောအာမက်ရော မညှာစတမ်းလိုးသူလိုး အောက်ကညှောင့်သူညှောင့်နှင့် တစ်ခန်းလုံးဝုန်းဒိုင်းကြဲလို့နေပါသည်။

ကုလားမလေးဘီဘီလည်း မစ္စတာရန်း၏ နှစ်ချီမြာက်လိုးခြင်းကိုခံရကာ ဒီတစ်ချီ ဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့လီးကြီး ကျကျနနသွင်းပြီး ပက်ပက်စက်စက်ပင် အလိုးခံရခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့လိုမိန်းမက ကိုယ်ခန္ဓာအလုံးအထည်တောင့်တင်းပြည့်ဖြိုးသလောက် တဏှာရမ္မက်ထန်ပြင်းပြီး ဘယ်လီးမှမကြောက် ဟုဆိုရမည့်အစားမျိုးဖြစ်ရာ ခွန်စောနောင်လို ဂေါ်လီလီးနှင့်တွေ့မှ အာလျပြေနိုင်မည့်မိန်းမစားဖြစ်မည်ဟု တင်မေအိတွေးမိသည်။ 

အားလုံးဆေးတန်ခိုးပြပြီး ကွဲကွဲပြဲပြဲဖြစ်နေပြီမို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လည်း ရှက်ခြင်းကြောက်ခြင်း ရွံ့ခြင်းများ လုံးဝမဖြစ်တော့ပါ။ စိတ်ထင်ရာကျင့်ပြီး ယောက်ျားတွေကလည်း မဲမဲမြင်သမျှ အကုန်လိုးခွဲပစ်နေကြသည်။ စောက်ပတ်လား ဖင်လားမသိ မောလို့မောမှန်းလည်းမသိကြတော့။ လိုးချိန်ကြာမြင့်သလောက် အာသာပြေနိုင်ခြင်းလည်း မရှိတော့ဘဲ ဆေးမူးမူးအရက်မူးမူးနှင့် ထင်ရာစိုင်း၍သာ နေကြလေတော့သည်။

.............................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

"ဘီဘီ နင်လာစမ်း ငါ့လီး စုပ်ပေးဦး"

"ဟုတ် ဘိုင်"

မိမိနားကြားလွဲသလားဟု ထင်မိသည်။ တင်မေအိ မောမောနှင့်နားရင်း ဝီစကီတစ်ခွက်မော့အပြီးမှာ အနားကိုရောက်လာသော ကုလားမလေးဘီဘီနှင့် စကားပြောကြ ပွတ်သီးပွတ်သပ်ကိုင်ကြ နမ်းကြစုပ်ကြ စောက်ပတ်အပြန်အလှန်နှိုက်ကြလုပ်နေရာက ဘီဘီ့ကိုလှမ်းခေါ်သံကြား၍ကြည့်လိုက်ရာ ဗီဂျေဆင်းဖြစ်နေတာကို တွေ့ရသည်။ သူမကလည်း "ဟုတ် အစ်ကို" ဟုပြောရင်း ထသွားမည်အပြုမှာ တင်မေအိ သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်ကို အသာလှမ်းဆွဲလိုက်ရင်းက …

"ဘီဘီ နင့်အစ်ကိုလေ ဟုတ်မှလည်း လုပ်ပါ"

ဘီဘီက လျှို့ဝှက်စွာပြုံးလိုက်ပြီး သူမကိုလျှာတစ်လစ်ကလေးထုတ်ပြလိုက်ရာက …

"အိုး ဒါမျိုး ဘီဘီတို့ sex အမြဲလုပ်နေကျ အစ်မမယုံရင် အသာကြည့်နေ"

ဆိုပြီး ဘီဘီကပြောလိုက်ရင်း သူမအနားကနေလှစ်ကနဲလှမ်းထွက်သွားကာ အစ်ကိုဖြစ်သူရဲ့လဒစ်ကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် အသာဆုပ်ကိုင်ရင်း ကုန်းစုပ်ပစ်လိုက်တာကို တွေ့ရတော့ တင်မေအိလည်း ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် မျက်လုံးကလေးများ ပြူးကျယ်သွားရကာ စိတ်ထဲက ဘယ်လိုမှမယုံနိုင်အောင် တအံ့တသြဖြစ်လို့သွားရသည်။

ဗီဂျေဆင်း ညီမဖြစ်သူခေါင်းလေးကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို သူမပါးစပ်ပေါက်ထဲ ကော့ကော့ထိုးပစ်လိုက်သည်။ ဘီဘီကလည်း မြိန်ရည်ယှက်ရည် စုပ်သည်။ ဗီဂျေဆင်းလီးကြီးမှာ စုပ်နေကျဖြစ်သော ညီမဖြစ်သူရဲ့အာငွေ့ရလို့လားမသိ။ အဆမတန်ကြီးထွားလာတာ တွေ့ရသည်။

"သူတို့က ဖြစ်နေကျပါ ငါတို့အဖို့ မဆန်းတော့ပါဘူး "

သူမနားကို ဘယ်အချိန်ကရောက်လာမှန်းမသိသော အာမက်က သူမကိုပြောသည်။ မစ္စတာရန်းနှင့်အာမက်တို့ နှင်းနှင်းအေးကို နှစ်ယောက်ညှပ်လိုးပြီး နှင်းနှင်းအေးလည်း ခေတ္တအနားယူကာ တွာဟစ် အာဇစ်တို့နှင့်ထပ်မံ၍ ဆေးရှူကာ ဖီးလ်တင်နေကြသည်။ မစ္စတာရန်းလည်း အပွဲပွဲနွှဲလာပြီး ခြေကုန်လက်ပန်းကျ၍ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်စင်းစင်းကြီး အိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်သည်။ 

အာမက်နှင့်တင်မေအိတို့ နှစ်ယောက်လည်း ဗီဂျေဆင်းတို့မောင်နှမ တဏှာကျူးနေပုံကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ထိုင်ကြည့်ရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စောက်ပတ်နှိုက်လီးကိုင်လုပ်နေကြသည်။ အာဇစ်တို့နှစ်ယောက်ကမူ သူတို့ဖက်ကို လှည့်တောင် မကြည့်အားဘဲ နှင်းနှင်းအေးကို နှစ်ယောက်သားလီးစုပ်ခိုင်းရင်း ဖင်ကိုင်လိုက်စောက်ပတ်နှိုက်လိုက်နှင့် အလုပ်များနေကြပါသည်။

မကြာပါ။

ဗီဂျေဆင်း၏လီးကြီးပေါ်ကို သူ့ညီမဖြစ်သူ ဘီဘီကိုယ်တိုင် တက်ထိုင်ပြီး မြင်းစီးပေးလိုက်ရာ တင်မေအိလည်း သူမတစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် တစ်ခါမှမတွေ့မမြင်ဖူးသော incest အင်းစက်ဟုခေါ်သည့် သွေးသားအရင်းအချာချင်း တဏှာအရင်းခံကာ လိင်ဆက်ဆံမှုမြင်ကွင်းဖြစ်နေတာမို့ အသက်ပင်ရဲရဲမရှူဝံ့ဘဲ ရင်သပ်ရှုမောပင် အတိုင်းသားငေးကြည့်နေမိပါသည်။ အဖြစ်က ထူးလည်းထူူသလို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ဆိုးလှပြီဟု အထင်ရှိသော တင်မေအိအတွက် မိမိထက်ပိုဆိုးတဲ့သူတွေနှင့် မထင်မှတ်ဘဲ စတင်ဆုံစည်းရပြီ လို့တောင် ဆိုရပေတော့မည်။

"ဟိတ် ဘာမှ ငေး မနေနဲ့ လာ လီးစုပ်ပေးဦး"

အာမက်ပြောမှ သူမသတိဝင်လာသည်။ အဟင်း ဟု ရှက်ရယ်ရယ်လိုက်ရင်း …

"စုပ်မှာပေါ့ ရှင်ကလဲ ဟိုမှာ သူတို့ကြည့်ပြီး အံ့သြလွန်းလို့ တကယ့်အရင်းတွေ ဖြစ်တာတောင်မှ အဟင်းဟင်း ဟင်း"

"ဒါမျိုး လူတော်တော်များများ ဖြစ်ကြတာပဲ မသိမို့သာမသိတာ သူတို့အိမ်မှာဆိုရင် ဗီဂျေလိုးလို့ အစ်မညီမတွေတစ်ယောက်မှတောင် ကျန်တာမဟုတ်ဘူး ကောင်မတွေကလည်း အပြင်လူအတွင်းလူအကုန်ခံတာပဲ ငါတို့ အချိန်ရရင် သူ့ဆီသွားသွားပြီး ညအိပ်တော့ စားချင်တာ အကုန်စားလို့ရတယ် သဘောဖြူမနောဖြူ အပေးကောင်းကြသူတွေချည်းပဲ ဟဲဟဲ "

"အမယ်လေးနော် ရှင်ပြောတာကြားတာနဲ့တင် ကျွန်မကြက်သီးတွေတောင် ထလာတယ် တစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီကို ခေါ်သွားပေးပါလား"

"နင်က အလိုးခံချင်တာလား ပွတ်ချင်တာလား"

"အကုန်ရတယ် ပစ္စည်းသာရှာပေး ဖီးလ်ကလေးနဲ့ဆို ကျွန်မ ဘာမဆိုလုပ်နိုင်ပါတယ်"

စိတ်ချ ငါ ပြောပေးမယ် ခေါ်လည်းခေါ်သွားမယ် အလုပ်ကိုသာ ဖိဖိစီးစီးနဲ့ ပီပြင်အောင်လုပ် ငါတို့အားလုံး နင့်ကို ယုံကြည်စိတ်ချရပြီ ဆိုတာနဲ့ နင်ဖြစ်ချင်တာ ဘာမဆိုဖြစ်လာရစေ့မယ် ကြားလား"

တင်မေအိလည်း သူ့ကိုကတိပေးလိုက်သည်။

မိုးလင်းကာနီးအချိန်မို့ လင်းဆွဲလိုးပွဲကလေးကို ပြန်လည်စတင်လိုက်ကြသည်။ တင်မေအိလည်း အာမက်လိုသလောက် စိတ်ပါလက်ပါကြီး လိုက်လျောဖြည့်ဆီးပေးသည်။ ဘီဘီရောသူမပါ ကာမဂုဏ်အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိသွားချိန်မှာ နှစ်ယောက်သားလက်တွဲပြီး ဗီဂျေဆင်းနှင့်အာမက်ကို လူချင်းချိန်း၍ အတူတကွ ကာမဆက်ဆံပျော်ပါးကြပြန်ပါသည်။

အာဇစ်နှင့်တွာဟစ်လည်း နှင်းနှင်းအေးကို ထင်တိုင်းကြဲပြီးဖြစ်ရာ ကောင်မလေးမလှုပ်မယှက်နိုင်အောင်ဖြစ်သွားချိန်မှာ သူမတို့ထံလာရောက်၍ အတူတူပူးပေါင်းပြီး မချောနှစ်ယောက် ကိုယ်လေးယောက်ဇာတ်ခင်းကြသည်။ တစ်ရေးနိုးလာသော မစ္စတာရန်းကတော့ ခုချိန်ထိအမောမပြေနိုင်သေးသည့် နှင်းနှင်းအေးကိုယ်လုံးကလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး ရမ္မက်နယ်ထဲမှာ ထပ်မံကူးခတ်ပျော်ပါးဖို့ရာ ပြန်လည်အစပျိုးနေပြီဖြစ်သည်။

နောက်ပိုင်းနေ့ရက်များကတော့ ဒီလိုပဲတဖြည်းဖြည်းကုန်လွန်သွားခဲ့သည်။

အားလုံး ရင်းနှီးခဲ့ကြပြီဖြစ်၍ လုပ်ငန်းရှေ့ဆက်ရန်တစ်ခုသာ ကျန်ရှိတော့သည်။ တင်မေအိလည်း သူမကတိပြုပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း ကျောက်မြောင်း … ရပ်ရှိ ရှမ်းတိုင်းရင်းသားသူဋ္ဌေးတစ်ဦးနေထိုင်သည့် အိမ်တစ်အိမ်ကို သွားရောက်ပြီး သူမှာကြားထားသည့် ပစ္စည်းကိုပေးပို့ခဲ့ရာ ရှောရှောရှူရှူပင်အောင်မြင်ခဲ့သည်။

ဆက်လက်၍ လေးငါးဆယ်ရက်ဆက်တိုက်ဆိုသလို ရန်ကုန်မြို့တွင်းမှအဆက်အသွယ်များထံကိုရော ပဲခူး တောင်ငူ စသည့်မြို့များအထိ ခရီးဆန့်ပြီး သူတို့စေခိုင်းသည့်အတိုင်း တစ်ယောက်တည်း စွန့်စားလုပ်ကိုင်ခဲ့သဖြင့် တဖြည်းဖြည်းနှင့် အဖွဲ့သားများ၏ ယုံကြည်မှုကို အရယူနိုင်ခဲ့ပေသည်။ သူမအတွက် ထင်မှတ်မထားခဲ့သော အခွင့်အရေးများလည်း များသွာရရှိခဲ့သည်။

သုံးမကုန်နိုင်လောက်သည့်ပိုက်ဆံတွေ ရရှိဖို့ရန်အတွက် သည့်ထက်ပို၍ အချိန်ရောလူရော အများကြီးရင်းနှီးပေးဆပ် အသုံးတော်ခံ ရမည်ဖြစ်ကြောင်း သူမဘဝပေးအတွေ့အကြုံတွေအရ နားလည်နေခဲ့ပေသည်။ တင်မေအိ အပြင်သွားနေချိန်ဆိုလျှင် နှင်းနှင်းအေး တစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာနေပြီး မစ္စတာရန်းနှင့်ဗီဂျေဆင်းရဲ့အပေါင်းပါတစ်စုကို လိုအပ်တာတွေ အကုန်ဖြည့်ဆီးလုပ်ကိုင်ပေးရသည်။ 

တစ်ခါတစ်ရံ အိပ်ခန်းထဲမှာသာ တစ်နေကုန်ပြီး သူမ၏အင်္ဂါဇပ်(စောက်ဖုတ်) တစ်ခုလုံး ဖူးယောင်ကိုင်းကာ ကွဲပြဲအသားနီလန်သည်အထိ တင်မေအိကိုယ်စား သူမကပင်အနွံအတာခံပြီး ပြုစုပေးခဲ့ရသည်။ တင်မေအိပြန်ရောက်လာပြီဆိုမှ သူမလည်း သက်သာရာ ရရှာတော့သည်။

ရက်သတ္တနှစ်ပတ်ခန့်အကြာမှာ ပထန်ကြီးမစ္စတာရန်းတစ်ယောက် ကိစ္စပြီး၍ အိန္ဒိယပြည်ကို ပြန်သွားသည်။

သို့ပေမယ့် မကြာခဏဆိုသလို မြန်မာပြည်ဖက်ကိုပြန်ဝင်လာလေ့ရှိပြီး ဗီဂျေဆင်းတို့အဖွဲ့ထံ လာရောက်တွေ့ဆုံကာ ရှေ့ဆက်လုပ်ရမည့် လုပ်ငန်းဆောင်တာ ကိစ္စရပ်များကို အတူတကွ ခေါင်းချင်းဆိုင်ကာတိုင်ပင်ပြီး လိုအပ်သည်များကို စီစဉ်ညွှန်ကြားသွားလေ့ရှိပါသည်။ 

ဒီအခါမှာ တင်မေအိအနေနှင့်လည်း ယခင်တွေ့ဆုံခဲ့သည့်အတိုင်း သူမနေအိမ်မှာ လက်ခံတွေ့ဆုံပြီး သူလိုအပ်တာမှန်သမျှ ဖြည့်ဆီးပေးရတာမျိုး ရှိပါသည်။ နှင်းနှင်းအေးနှင့် ဗီဂျေဆင်းညီမ ဘီဘီသာမက လိုအပ်လျှင် အပြင်က မိန်းကလေး တစ်ယောက်နှစ်ယောက် ကိုပါ ခေါ်ပြီး သူတို့တစ်ညဉ့်တာ ပျော်ပါးဖို့အတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် စီစဉ်ပေးရပါသည်။

ဗီဂျေဆင်း ဘီဘီနှင့် ကျန်ကုလားသုံးကောင်နှင့်မူ အမြဲမပြတ် ထိတွေ့ဆက်ဆံနေကြရသည်။ ဗီဂျေဆင်းရဲ့နေအိမ်မှာ လွတ်လပ်မှုမရှိ၍ အပြင်တစ်နေရာရာမှာ အချိန်းအချက်လုပ်ပြီးမှသာ တွေ့ဆုံနိုင်သည်။

ဗီဂျေဆင်းရဲ့အိမ်မှာ အိပ်ဖြစ်လျှင်တော့ သူ့အဒေါ်တစ်ယောက် အစ်မနှစ်ယောက်နှင့် ဘီဘီအပါအဝင် နောက်ထပ် ညီမငယ် နှစ်ယောက်နှင့်ပါ မိန်းမသားချင်း မကြာခဏဆိုသလို အချစ်နယ်ကျွံလေ့ရှိကြပါသည်။ အားလုံး ဘီဘီကဲ့သို့ပင် ရုပ်ရည်ရူပကာ ချောမောလှပကာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်းအချိုးကျသူတွေချည်း ဖြစ်သည်။ 

ဗီဂျေဆင်းမှာ မောင်နှမထဲမှာအကြီးဆုံးဖြစ်၍ တစ်မိသားစုလုံးကို သူကပဲ ဦးဆောင်၍ စီးပွားရှာဖွေပေးနေသူဖြစ်ပြီး သူ့အထက်မှာ အကြီးဆိုလို့ ဒရိုင်ဘာလုပ်သော အဖေဖက်က ဦးရီးတော်စပ်သူတစ်ယောက်သာရှိသည်။ ဗီဂျေဆင်းအထောက်အပံ့နှင့် သူ့မယားနှင့် သမီးနှစ်ယောက်ပါ အိမ်မှာနေကြကာ အားလုံး သူ့အမိန့်ကိုမဖီဆန်ဝံ့ကြချေ။ သူ့ညီမတွေ အစ်မတွေရော ညီအစ်မဝမ်းကွဲတွေပါ အကုန်လုံး သူ့လက်သူ့ခြေ သူထားရာနေစေရာသွား ဆိုသည့်သဘောမျိုးပင် ဖြစ်နေပါသည်။ သူ့အနေနှင့်အလိုရှိလျှင်ရှိသလို အချိန်မရွေးခေါ်စားလို့လည်း ရသည်။

နှင်းနှင်းအေးကလည်း တင်မေအိနှင့် မထင်မှတ်ဘဲတွေ့ဆုံမိကြရာက တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ညီအစ်မတွေထက်ပင် ပိုမိုရင်းနှီးခဲ့ကြကာ သူမ၏ထောက်ပံ့ကူညီမှုဖြင့် ကြေးတန်းစားပြည့်တန်ဆာဘဝကနေ လွတ်ကျွတ်သွားပြီး တင်မေအိနှင့်အတူ အရောင်းအဝယ်လုပ်ငန်းကို စပ်တူရှယ်ယာလုပ်ကိုင်နေကြသည်။ 

သူမတို့အဓိကလုပ်ကိုင်သည့်လုပ်ငန်းကို ဗီဂျေဆင်း အာမက် အာဇစ် တွာဟစ်စသည့် သူတို့နှင့် ရင်းနှီးဆက်နွယ်နေသော အသိုင်းအဝိုင်းမှအပ အပြင်လူမည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှလည်း အသေအချာ ခန့်မှန်းပြောဆိုနိုင်ခြင်း မရှိကြပါ။ လှလှပပဝတ်စားဆင်ယင်ပြီး သွားသွားလာလာလုပ်နေသည့် လမ်းပေါ်ကခေတ်ရဲ့သမီးပျို မိန်းမချောကလေးများအဖြစ်သာ ပေါ့ပေါ့တန်တန်ပဲ သဘောထားကြသည်။

ဥပဒေနှင့်လက်တစ်လုံးခြား အန္တရာယ်ကြီးသော လုပ်ငန်းဖြစ်၍ အကျိုးအမြတ်များသလောက် သတိကြီးကြီးထားနိုင်မှလည်း တော်ကာကျသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ အောင်ပန်း တောင်ကြီး မေမြို့ မန္တလေး အစရှိသည့်မြို့တွေကို ရက်ပေါင်းအတော်ကြာကြာ ရှောင်ရတိမ်းရသည့် အခါများလည်း ရှိသည်။ ပစ္စည်းမရောက်မချင်း စောင့်ရသည်ကတစ်မှောင့် ရောက်ပြန်တော့လည်း အသီးသီး အသကအသက တာဝန်ခွဲဝေမှုအတိုင်း နယ်မြို့များအထိ သူမတို့ကိုယ်တိုင် လိုက်လံဖြန့်ချိပေးရသည်များလည်းရှိပါသည်။ ပင်ပန်းသလောက်လည်း အမြတ်အစွန်းငွေ ပမာဏများစွာရရှိကြသည်။

(သူမတို့၏ လုပ်ငန်းစဉ်အသေးစိပ်ကိုမူကား စာရေးသူအနေနှင့် ဒီထက်ပို၍ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် ဖော်ပြပေးနိုင်ခွင့်မရှိပါကြောင်း ရိုးသားစွာ အစီရင်ခံအပ်ပါသည်။ စာရေးသူ)

အချီကြီးအလီလီကြုံပြီး ပွပေါက်အကြိမ်ကြိမ် တိုးခဲ့သည်ကတော့အမှန်ပင်။

နေထိုင်မှု life style ပုံစံတွေလည်း သိသိသာသာပြောင်းလဲခဲ့ရပြီ။ ခါတိုင်းအချိန်ကထက်ကို ပိုပြီး အဆင့်အတန်းမြင့်မြင့် စမတ်ကျကျ နေထိုင်နိုင်လာသည်။ တိုက်ခန်းတွေ ဘာတွေဝယ်ပြီး ရေရှည်အတွက် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံနိုင်လာခဲ့သည်။ ဒီအတွက်လည်း သူမတို့နှင့် ပတ်သက်သူတွေ ဖြစ်ကြသည့် မစ္စတာရန်းကအစ ဗီဂျေဆင်းမောင်နှမ သူ့အပေါင်းပါတွေအဆုံး သူတို့အားလုံးကို ကျေးဇူးအခါခါ တင်မိရင်း နေ့ညမပြတ် အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ကျေးဇူးဆပ်၍မကုန်နိုင်အောင်ဘဲ ရှိနေကြလေသည်။ တဏှာထန်သည့် ကုလားများကလည်း သူမတို့၏အသွေးအသားအဆီအနှစ်တွေကို အခွင့်အရေးရတုန်းရခိုက် ဝဝလင်လင်ကြီးစားသုံးဝါးမျိုလျက်ရှိကြလေသည်။

သူတို့ထဲမှာ အကျိုးအမြတ်အများဆုံး ခံစားရရှိသူကတော့ ဒရိုင်ဘာကြီးခွန်စောနောင်ပင်။

အိမ်မှာနေရင်း ကားငေ်းလိုက်ပို့ရင်းနှင့် သူ၏အလုပ်ရှင်လည်းဖြစ် ဆက်စ်ပါတနာ တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သော တင်မေအိကိုရော သူမ၏လက်တွဲဖော်ဖြစ်သူ နှင်းနှင်းအေးဆိုသည့် ကလေးမကိုပါ အချောင်စားခွင့်ရကာ နေ့ရောညပါ ကာမဂုဏ်မေထုံအပျော်ကျူးခွင့်ကို ရနေသည့်အပြင် ဗီဂျေဆင်းညီမဖြစ်သူ ဘီဘီနှင့်အခြားသူ့ရဲ့ညီအစ်မတွေ အိမ်ကိုအလည်ရောက်လာသည့် အခါမျိုးတွေမှာလည်း သူ့တစ်ယောက်တည်း ဒိုင်ခံပြီး သူမတို့အတွက် လိုအပ်နေသောကာမလိုအင်ကို စွမ်းစွမ်းတမံပင် လိုက်လျောဖြည့်ဆီးပေးနေရလေသည်။

သာမန်လီးနှင့်မတူဘဲ အတတ်ကျူးကာ ဂေါ်လီထည့်သွင်းပြုပြင်ထားသောသူ့လီးကြီးကြောင့်လည်း မိန်းမတကာတို့၏ နှစ်ခြိုက်စွဲမက်မှုကို အထူးတလည်ခံရခြင်းဖြစ်ရာ သူ့အတွက်တော့ ထိုကိစ္စနှင့်ပင် နေ့နေ့ညည အချိန်ပြည့် မအားလပ်နိုင်အောင်ဘဲရှိနေလေတော့သည်။

ဇာတ်လမ်းကတော့ ဤနေရာမှာပင် နိဂုံးကမ္ပတ်အဆုံးသတ်ရမည်ဖြစ်သည်။

ကြေးကြီးစား အပျော်မယ်တစ်ယောက် တစ်ဖြစ်လဲ အလှဘုရင်သူဋ္ဌေးမလေးတစ်ဦးရဲ့ ဖြစ်ရပ်မှန်ဇာတ်ကြောင်းတစ်ခုသာဖြစ်ပြီး သူမအနေနှင့် လိင်နှင့်စပ်လျဉ်း၍အထူးထူးသောဖောက်ပြားမှု မူးယစ်ကုန်ကူးမှုစသည့် မကောင်းသောအသက်မွေးမှုတို့၌ အဘယ်မည်သော ကာလအပိုင်းအခြားအထိ ဘဝကံအကျိုးပေးရင့်သန်နိုင်မည်လဲ ဆိုသည်ကိုမူ တစ်စုံတစ်ရာသော အချိန်တစ်ခု ရောက်သည့်တိုင်အောင် ဆက်လက်၍ စောင့်ကြည့်လေ့လာ အကဲဖြတ်ရမည်မှာ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။

လူသားတို့၏ဘဝခရီးကား မိမိတို့၏ရှေးအတီတေကာလ ထုံမွှမ်းလာခဲ့သော ဗီဇံခေါ်မျိုးစေ့ အထုံအဆက်အလိုက် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ထပ်တူညီမျှမှုမရှိဘဲ အမျိုးမျိုးအစားစား ကွဲပြားခြားနားနေကြဦးမည်မှာ မုချမသွေ မလွဲဧကန်သာလျှင် ဖြစ်ပေတော့သတည်း။

နားပါဦးမည်။

စာရှုသူတို့အား အစဉ်လေးစားလျက်

နရသူ

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

မိုင်ကုန် ဖွင့် လို့ ချစ်ပြမယ် အပိုင်း ( ၁ )

မိုင်ကုန် ဖွင့် လို့ ချစ်ပြမယ် အပိုင်း ( ၁ )

နရသူ ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

"Oriental Guest House "

အမည်ရှိ အချစ်ဖီလင်သမားတို့ရဲ့ တစ်ညဉ့်တာ တည်းခိုအိမ်ကလေးတစ်ခု။

ဒီမှာရှိတဲ့ လေဝင်လေထွက် အထူးကောင်းမွန်လှသည့် စပါယ်ရှယ် Room ကလေးထဲမှာ မာရီယမ် ခေါ် တင်မေအိဟု အမည်ရှိသည့် မဂိုစပ် ကုလားကပြားမကလေး တစ်ယောက်နှင့် အိန္ဒိယနွယ်ဖွား မစ္စတာရန်း ဟု ခေါ်သည့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် ပထန်လူမျိုး ကုလားတစ်ယောက်တို့ အိပ်ခန်းထဲက နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးတစ်လုံးပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား တစ်နေ့တာလုံး ချစ်ရမ္မက် ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါပြီး သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်လှည့် လူးကာလှိမ့်ကာ ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်ကာဖြင့် မိုးမမြင်လေမမြင် အပျော်လွန်ကျုးလျက် ရှိကြလေသည်။

မာရီယမ် (ဗမာအမည် တင်မေအိ) မှာ အသက်အားဖြင့် ၂၂ နှစ် ၂၃ နှစ်ဝန်းကျင်အရွယ်ခန့်ရှိပြီး မဂိုသွေးပါသည့်အလျောက် သူမခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား တောင့်တင်းပြေပြစ်ကြော့ရှင်းလှပသည့် အမျိုးသမီးချောကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ရန်ကုန်ကို အလည်အပတ်ရောက်လာသည့် နိုင်ငံခြားသား တိုးရစ်များနှင့် မြို့ပေါ်ရှိ လူကုံထံကြေးရေတတ်အသိုင်းအဝိုင်းအကြားမှာ အထူးတလည် ရေပန်းစားလျက်ရှိသူကလေးပဲဖြစ်သည်။ သူမအသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ယောက်ျားသားတွေအပေါ် အထူးအထူးသော ပြုစုယုယမှုအမျိုးမျိုးကို ပေးစွမ်းနိူင်သူ မိန်းမချောကလေးတစ်ဦးပဲ ဖြစ်သည်။

ပထန်ကြီး (မစ္စတာရန်း) ကလည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်ပြီး အားအင်သန်စွမ်းသော ယောက်ျားရင့်မာကြီး တစ်ယောက် ဖြစ်လေရာ ကပြားမလေးခမျာ တစ်နေကုန်အောင် သူ့ဒဏ်ကိုခံစားနေရသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ချီနွှဲပျော်လိုက် နားလိုက် အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် သောက်စားလိုက် နောက်တစ်ချီကိုပြန်စလိုက်နှင့် အကြိမ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင် ထပ်ခါတလဲလဲ စခန်းသွားရင်း နည်းစုံလမ်းစုံနှင့် ကမ်းကုန်လောက်အောင်ဘဲ ချစ်ပွဲအလီလီဆင်နွှဲ၍နေရာ စီးပွါးရေးရာကျင်လည်နှံ့စပ်သော ကုန်သည်ကုလား တစ်ယောက်ပီပီ ပေးထားတာနှင့်တန်အောင် ယူပေတော့သည် ဟူ၍ ကပြားမလေး မာရီယမ် ခေါ် တင်မေအိ တစ်ယောက် စိတ်ထဲကကြိတ်တွေးရင်း ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်သဘောကျကာ ပြုံးလိုက်မိပေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်သွားလေရာကို လိုက်ပါပို့ဆောင်သူဖြစ်သည့် ဦးခွန်စောနောင် (အနီးစပ်ဆုံးဖြစ်အောင် လွယ်လွယ်ခေါ်သောနာမည်) အမည်ရှိ တောင်ပေါ်သား ရှမ်းပအို့အမျိုးသား ကားဒရိုင်ဘာကြီးကတော့ဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက် တည်းခိုရာအခန်း၏ အောက်ဖက် တည့်တည့်မှာရှိသည့် မြေညီထပ်အခန်းတစ်ခုထဲမှာ ဝီစကီတစ်လုံးနှင့် တစ်ယောက်တည်း အေးအေးဆေးဆေးငြိမ့်လျက် ဆက်ရက်မင်းစည်းစိမ် ခံစားနေပေသည်။

(Waiter) ဝိတ်တာတစ်ယောက် အောက်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းတံခါးလာခေါက်ပြီး " စော်ခေါ်မလား လေးလေး" ဟု သူ့ကိုလာမေးတော့ သူက စိတ်မပါလက်မပါ အေးတိအေးစက်ပုံစံနှင့် "အင်း "ဟု တစ်လုံးတည်းဖြေပြီး ခေါင်းတစ်ချက် မညိတ်ချင်ညိတ်ချင်နှင့် ညိတ်ပြ လိုက်သည်။ ကောင်လေး ပြန်ထွက်သွားပြီး မကြာမီ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တစ်တစ်ရစ်ရစ်ရှိသော မိန်းမပျိုကလေးသုံးယောက် နှင့်အတူ ပြန်ရောက်လာရာ အနီးဆုံးတစ်ယောက်ကို လက်ညှိုးညွှန်ပြပြီး သူ့အနားမှာ ခေါ်ထားလိုက်သည်။

ဝိတ်တာကောင်လေးနှင့် အမျိုးသမီးကလေးနှစ်ယောက်ပြန်ထွက်သွားတော့  ဦးခွန်စောနောင် အခန်းတံခါးကို ဂျိန်းကနဲ ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကောင်မလေးကို သူ့နဘေးနားမှာ လာထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

"နင့် နာမည် ပြောစမ်း"

"ငယ်ငယ် … အဲ ရွှေရည်လင်း လို့ ခေါ်ပါတယ် "

"နာမည်ရင်းကို ပြောတာ"

ခပ်မာမာမေးလိုက်တော့ ကောင်မလေး လန့်ဖျပ်သွားပြီး လေသံ အနည်းငယ် တုံ့ဆိုင်းထစ်ငေါ့သွားရာက …

"နှင်း  … နှင်းနှင်းအေးပါ ဦး "

"အေး နင့်ကို နှင်းနှင်းလို့ပဲခေါ်မယ် ရွှေရည်တို့ ဝတ်ရည်တို့ ဟေမာန်တို့ သဲသဲ တို့ … အဲဒီ ဖာနာမည်တော့ မကြားချင်ဘူး ရွံလွန်းလို့ ငါကိုယ်တိုင် ဖာဂေါင်းလုပ်နေတာ သဘောပေါက်လား"

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ပေါက် ပေါက်ပါတယ် … ဦး ကြိုက်သလိုသာ ခေါ် …ခေါ် ပါ … ရ ရပါတယ်"

ကောင်မလေးက ကျိုးနွံစွာနှင့် ပြောလိုက်လေသည်။ အသားအရေဖြူဖြူဝင်းဝင်း ဆံပင်ခါးလည်လောက်ရှိပြီး တင်ပဆုံကလေး လုံးလုံးကောက်ကောက် ရွှေရင်အစုံ ပြည့်ဖြိုးမောက်ကြွလို့နေကာ ခါးသေးရင်ချီနှင့် ပဒုမ္မနီအသွေး ရွှေရေးထင်ထင် နတ်ပင်တမျှ ဆင်တိုင်းလှတဲ့ လှထိပ်ခေါင်တင် အလှများသခင် လှထွတ်တင် အစားမျိုးကလေးလို့တောင် ပြောလို့ရသည်။ ဘဝအခြေအနေ မကောင်းခဲ့လို့သာ လူတကာရဲ့အသုံးတော်ခံ နင်းပြားဘဝကိုရောက်နေခဲ့တာဖြစ်မည်။ ခွန်စောနောင် မိန်းမကိစ္စနှင့်ပတ်သက်လျှင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အမြဲတမ်းကံကောင်းသူလို့ မှတ်ယူထားသည်။

တခြားမကြည့်နဲ့။ ကပြားမကလေးရီမာ (မာရီယမ်ကို သူကရီမာလို့ ချစ်စနိုးလေး နောက်ပြောင်ခေါ်ဝေါ်လေ့ရှိသည်။) ခေါ် တင်မေအိရဲ့ ကိုယ်ရံတော် အပါးတော်မြဲတစ်ယောက်အနေနှင့် သူမထံပါးမှာတစ်ချိန်လုံးကပ်တဲ့ပြီး တစ်တုံးတစ်ခဲစားကုန်ဖွယ်မရှိသည့် အသွေးအသား အဆီအနှစ်တွေကို နေ့တဓူဝစားသောက်ဝါးမျိုခွင့် ရနေတာပဲကြည့်တော့။

ခွန်စောနောင် ကောင်မလေးရွှေရည်လင်း ခေါ် နှင်းနှင်းအေးရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကို အထက်အောက်မကျန် အနုလုံပဋိလုံ စူးစိုက်အကဲခတ်ကြည့်ပြီး သူမခါးသိမ်ကလေးကို သူ့လက်တစ်ဖက်နှင့် စွေ့ကနဲပွေ့ဖက်ဆွဲယူလိုက်ကာ သူ့ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်စေလိုက်သည်။ ကောင်မလေးကလည်း ယောက်ျားသားတွေရဲ့အထာနပ်ပြီးဖြစ်၍ သူ့ရင်ခွင်ထဲကို မညည်းမညူ လိုက်ပါလာလေသည်။

သူမပါးဖောင်းဖောင်းကလေးနှစ်ဖက်ကို အသာမွှေးကြူလိုက်ရာက တင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ကိုပါ လက်နှင့် ဖျစ်နယ်ကိုင်လိုက်ရင်း ဖန်ခွက်ထဲကို အရက်အပြည့်ငှဲ့ထည့်ပြီး တစ်ကျိုက်တည်း တစ်ရှိန်ထိုးမော့ချပစ်လိုက်သည်။

"နင်လည်း သောက်ရမယ်  ဟုတ်ပြီလား"

"ဟုတ် နည်းနည်းပဲသောက်မယ်နော် အများကြီးသောက်ရင်မူးလိမ့်မယ်"

"မူးတော့ ကောင်းတာပေါ့ ဟဲဟဲ လူမှန်းမသိလေ ပျော်ဖို့ကောင်းလေပဲ ငါက လူစောင့်ရမှာ ဒီတစ်ညလုံး ဒီနေရာကနေ ဘယ်မှမသွားဘူး ငါ့လူတွေကိစ္စဝိစ္စပြီးမှ ပြန်မယ်"

"ဦးက ဘာအလုပ်လုပ်လဲ ဟင် …ဟိုလေ သမီး မေးမိတာ စိတ်မဆိုးနဲ့ … ကားမောင်းလာတာ တွေ့လိုက်မိလို့"

"ဟုတ်တယ် ကားမောင်းတယ် သူဋ္ဌေးလက်စွဲပေါ့ သူဋ္ဌေးမ ပဲ …သူ ဘယ်သွားသွား ဘယ်နေရာမဆို အကြိုအပို့ လုပ်ပေးရတယ် … သူ့အလုပ်က ညည်းတို့နဲ့မကွာလှပေမယ့် ရုပ်ရည်က အပြစ်ပြောစရာမရှိအောင်လှတယ် ဘော်ဒီတောင့်တယ် အကိတ်ကြီးပဲ … သူက အဆက်အသွယ်လည်းကောင်း လည်လည်ဝယ်ဝယ်လည်းရှိတော့ သူ့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ ဒိတ်ဒိတ်ကြဲတစ်ယောက်ပဲ"

ခွန်စောနောင် ဒဲ့ဒိုးပဲပြောချလိုက်သည်။ ကောင်မလေးက သူ့စကားကို ပါးစပ်ကလေးအဟောင်းသားနှင့် နားထောင်နေသည်။ အပြည့်အစုံ လုံးစေ့ပတ်စေ့တော့ နားလည်ဟန်မတူပါ။ ယုံကြည်ပုံလည်းမရပါ။ ပါးစပ်ထဲ တွေ့ကရာ ပေါက်ပန်းဈေး လျှောက်ပြော နေတယ် လို့ပဲ ထင်မှတ်နေပုံရသည်။ သူလည်း ဒီအကြောင်းကို ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ခရေစေ့တွင်းကျ ရှင်းပြမနေတော့။ လောလောဆယ် လုပ်စရာရှိတာကိုသာ အရင်ဆုံးလုပ်ရမည်။ မူးအောင်သောက် ကွဲအောင်တိုက်မည်။ ပြီးလျှင်တော့ အနှီကောင်မလေး သူ့အကြောင်း ကောင်းကောင်းသိစေရမည်။

အပေါ်ထပ်အခန်းမှာ တင်မေအိတစ်ယောက် ပထန်ကြီးနှင့်အလုပ်ရှုပ်နေတုန်း ခွန်စောနောင်လည်း ရသမျှအခွင့်အရေးကို အပီအပြင် အသုံးချပြီး ကောင်မလေးတစ်ကိုယ်လုံးအား ကြွက်ကို ကြောင်ကစားသလို ကစားနေပေသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာရှိနေသည့် ကောင်မလေး တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်ကာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ဗလာကျင်းသွားရပြီ။ 

ရင်နှစ်မြွှာတင်းကားမို့ထွားပြီး ဖြူဝင်းနေသော ငါးရံ့ကိုယ်ကလေးရဲ့အောက်ပိုင်းမှ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ကြီးမားဖွံ့ကား၍နေသော တင်ပါးစုံ့ အသားဆိုင်ကြီး နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် အားပါးတရ ဖျစ်ညှစ်ချေနယ်ပေးနေမိသည်။ ပေါင်ကြားခွဆုံဆီ လက်နှင့်အသာစမ်းသပ်ရင်း ဖုဖုဖောင်းဖောင်းနှင့် အပေါ်ကိုခုံးမောက်ကြွ၍နေသော သူမ၏အင်္ဂါဇပ်ပြင်ကြီးတစ်ခုလုံးကို နေရာအနှံ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိပွတ်၍ စိတ်လိုလက်ရ လက်စောင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး ကတုန်ကယင်လေးဖြစ်ကာ တုန်တခိုက်ခိုက်ထွန့်လူးသွားသည်။

"ကဲ ဒီဖက်လှည့် ပေါင်နှစ်ဖက် ဖြဲကားပေးစမ်း"

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဦး"

"ညည်း စောက်ပတ်လေးကလှတယ် အမွေးအဖုတ်လိုက်နဲ့ ကြွကြွရွရွကလေး အပျိုကြီးတွေအတိုင်းပဲ ဖောင်းကားပြီး မို့ကြွနေတာ ကဲ လာ ငါ့မျက်နှာပေါ် တက်ထိုင်လိုက်စမ်း"

နှင်းနှင်းအေး ရှက်တက်တက်ဖြစ်နေပေမယ့် ဒီလူကြီးပြောသမျှ ဘာတစ်ခုမှမလွန်ဆန်ရဲပါ။ ဏှာပြင်းသလောက် သွေးအေးအေးနှင့် တကယ်ကို ရက်စက်မယ့်လူကြီးပဲ ဆိုတာ သူမအတွေ့အကြုံတွေအရ ကောင်းစွာ ခန့်မှန်းမိနေပါသည်။ နှင်းနှင်းအေး (ဒီမှာတော့ သူမကို ရွှေရည်လင်း သို့မဟုတ် ငယ်ငယ်လို့သာ လူတွေ သိကြသည်။) အသက်သာငယ်သော်လည်း ဖာသက်ကလေးက အတော်ရင့်နေပြီမို့ ယောက်ျားတွေ ဘယ်လိုဘယ်ညာဆိုတာ အရိပ်မြင်ရုံနှင့် အကောင်ထင်နေတတ်ပါပြီ။

ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သော ဦးခွန်စောနောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးရဲ့ခေါင်းရင်းဖက်ကိုသွားပြီး သူ့ခေါင်းပေါ်ကနေ သူမခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ကျော်ခွကာလှမ်းတက်လိုက်ရင်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲဟ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက်အနေအထားအတိုင်း သူမအင်္ဂါဇပ်ကို သူ့မျက်နှာဆီထိုးကပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ နှင်းနှင်းအေး သူဘာလုပ်မည်ဆိုတာသိပြီး အသည်းတလှပ်လှပ် ရင်ကလေးတခုန်ခုန်နှင့် တစ်ခါမှပင် မဖြစ်စဖူးသော ခံစားမှုဝေဒနာကလေးများ ဖိုးသိုးဖတ်သတ်လေး ဖြစ်ပေါ်ခံစားနေရသည်။

ခွန်စောနောင် သူမဖင်သားနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ လက်နှစ်ဖက်နှင့်ထိန်းကိုင်ကာ သူမစောက်ပတ်ကို အောက်ကနေ ပါးစပ်နှင့် ပြွတ်ကနဲ လှမ်းစုပ်၍ သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတစ်ဝိုက်ကို သူ့လျှာပြားကြီးနှင့်မရွံမရှာထိုးဟပ်ကာ ထက်အောက်ဝဲယာ ရစ်ဝိုက်သိမ်းယက် ပစ်လိုက်ပါသည်။ နှင်းနှင်းအေး အ ကနဲဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးကော့ထိုးတက်သွားပြီး ငှက်ဖျားတက်သလို ကတုန်ကယင်အသံနှင့် …

"အားး ဟ ရှီးးး အိ အီးးးး ဟီးးး ဦးး ဦးးးရယ် ဟင်း ဟင်း ဟင်း"

"ကောင်းလား ချာတိတ်"

ဦခွန်စောနောင် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားကနေ မော့ကြည့်ကာ မေးလိုက်တော့ …

"ကောင်း ကောင်းတယ် အိ အ အာ့ အားး အ အရမ်းကောင်းပဲ ဟီးး အိအီးး ယက် ယက် မြန်မြန်ယက်စမ်းပါ ဦးရဲ့"

အံကလေးကြိတ်ကာပြောရင်း သူ့ခေါင်းမှဆံပင်တွေကို ဆွဲဆွဲဆုပ်ကာ ထင်ရာမြင်ရာ စိတ်ရှိဖွကစား ပစ်လိုက်မိသည်။ ငရဲငအုံကြီးမှာလည်း မကြောက်တော့။ စောက်ဖုတ်အယက်သန်သူ ယောက်ျားသားတိုင်းလိုလို ဇီဇာကြောင်ရွံရှာခြင်းကင်းမဲ့ပြီး သူတို့ဘုန်းနိမ့်မှာ လုံးဝမကြောက်ကြသလို အဖုတ်အယက်ခံရသည့် မိန်းမသူတွေအနေနှင့်လည်း ပြာပူမကြောက် ငရဲမကြောက် အဖုတ်အယက်ခံ၍ ရလာမည့် ကာမသုခစည်းစိမ်ကို ဘာနှင့်မှမလဲနိုင်အောင် မက်မက်စက်စက်ရှိတတ်ကြမှန်း နှင်းနှင်းအေး သိနားလည်ပြီးဖြစ်သည်။ အပျို အအို တစ်ခုလပ် မုဆိုးမမရွေး စောက်ပတ်အယက်ခံရသည့် အရသာကို အခြားအရာတွေထက်ပိုပြီး တမ်းတမ်းစွဲနှစ်ခြိုက်မက်မောလေ့ ရှိတတ်ကြသည်ချည်းပင်။

"အား ယက် ယက် ဦး … နာနာယက် စိတ်ရှိယက် … ဦး စောက်ဖုတ်ယက်သလို ဦး ဟာကြီးလည်း သမီးစုပ်ပေးမယ် "

"ဘယ်ဟာကြီး လဲ ပြော "

"လီး လီး ကိုပြောတာ … ဦး … သမီးကို လီးချွတ်ပေး … လီးပေးတော့ ဦးရယ် သမီးလည်း စုပ်ချင်လှပီ … အိ အီး ဟီး … အီးး ဟီးး  ဟီးးး "

"နင် ငါ့လီးကိုမြင်ဖူးလား နောက်မှ သေးတယ်ကြီးတယ်မလုပ်နဲ့"

"ဘာဖြစ်ဖြစ် ဦးရယ် သမီးစုပ်မှာပဲ"

"ဒါဖြင့် လာ …စစ်စတီနိုင်း လုပ်မယ် … ဒီမှာ ငါ့လီးကို အရင်ကြည့်ထားလိုက်"

သူကပြောပြီး အောက်ကနေ ပုဆိုးကို ပင့်လှန်တင်လိုက်ကာ ပုဆိုးခြုံကြားထဲကနေ သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာတောင်နေပြီဖြစ်သော သူ့လီးငပဲကြီးကို နှင်းနှင်းအေးမြင်သာအောင် ပြပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး အောက်ကိုငုံ့ကြည့်ရင်း မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

"ဟာ နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး ဦးလီးက … "

ဆိုပြီး စကားတစ်ပိုင်းတစ်စ တအံ့တသြပုံစံနှင့် သူ့လီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။

သူမလက်တစ်ဆုပ်စာ လှမ်းမမီသောလီးကြီး ဖြစ်ပြီး လီးကိုယ်ထည်နဘေးတစ်လျှောက် မှာလည်း အဖုဖုအထစ်ထစ်နှင့် ဂေါ်လီလုံး ကဲ့သို့သော အလုံးလေးတွေ ဆယ့်လေးငါးလုံးမက နဂါးပတ်ပုံစံ တန်းစီ၍ ထည့်သွင်းမြှုပ်နှံထားတာမို့ လီးကြီးက ပင်ကိုယ်ကြီး ရသည့်အထဲ ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ရဲ့လက်တစ်ကိုင်နှင့်မဆန့်အောင်ပင် သူမလက်ခုပ်ထဲမှာ မဆန့်မပြဲကြီးဖြစ်နေတာကို တွေ့ရသည်။

လီးအရှည်ကလည်း သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် အပေါ်အောက်ဆင့်၍ ဖျစ်ကိုင်ကြည့်တာတောင်မှ သူ့လီးငပဲကြီးက အပြင်ကို တစ်မိုက်သာသာလောက် ကျော်လွန်၍ ခေါင်းပြူထွက်နေပေသေးသည်။ အရွယ်အစားကြီးမားလွန်းသလောက် အလျား ၈ လက်မ ၉ လက်မလောက် အရှည်ရှိကာ ဂေါ်လီတွေပါ ခွဲစိပ်ထည့်သွင်းပြီး မိန်းမသားတို့အကြိုက် အထူးပြုပြင်ထားသည့် စံချိန်လွန်လီးငပဲကြီးပဲ ဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း ရီမာ (တင်မေအိ) ကဲ့သို့ ယောက်ျားသနာတွေနှင့်လိုးသက်ရင့်ကာ ထူးထူးခြားခြားလီးကြီးကြီးကိုမှ မက်လွန်းလှသည့် ရာဂဆူဖြိုး၍ တဏှာကဲလွန်သောမိန်းမသားတစ်ယောက်၏ အိမ်တော်ပါလက်စွဲတစ်ယာက်ဘဝကို မလွဲမသွေ ရောက်ရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်မည်။

"ဦး လီးက ဂေါ် လီ ထည့် ထား တာမဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ် နဂါးပတ်ခေါ်တယ် နင် မြင်ဖူးလား"

"မမြင်ဖူးဘူး ကြားပဲကြားဖူးတာ ဟိုဟာ လ လိုးရင် တော်တော်နာတယ် ထိတယ်တဲ့ ပြောသံကြားဖူးတယ်"

"နင်ဖာခံနေတာပဲ လီးစုံ လိုးဖူးရမှာပေါ့ ငါ နင့်စောက်ပတ်ကို သေချာနူးအိနေအောင်မှုတ်ပြီးမှ လိုးပေးမယ် ဟုတ်လား"

"ဦး ကြိုက်သလိုလုပ်ပါ ဦးသဘောပါပဲ သမီးအဖုတ်ကွဲမှာတော့ ကြောက်တာအမှန်ပဲ"

နှင်းနှင်းအေး စကားကို …

"မကွဲစေရဘူး ငါက ခပ်ညံ့ညံ့ကောင်မှမဟုတ်တာ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်တော့မှ နွားသိုးကြိုးပြတ်မလိုးဘူး"

ခွန်စောနောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှုအပြည့်နှင့် ရဲရဲကြီးကတိပေးလိုက်သည်။

………............................................................................................

အခန်း ( ၂ )

နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာစစ်စတီနိုင်းလုပ်ကြပြီး တစ်ယောက်က စောက်ပတ်ကိုအပီမှုတ်၍ ကျန်တစ်ယောက်က လီးကြီးကို အားရပါးရ သူမအာခံတွင်းထဲ အပြည့်အဝထည့်သွင်းကာ စိတ်လိုလက်ရ စုပ်ပေးနေသည်။ နှင်းနှင်းအေး အပေါ်ကဖြစ်၍ ခွန်စောနောင်၏ ခြေရင်းဖက်ကို မျက်နှာမူကာ သူ့လီးမာတောင်တောင်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို ခေါင်းကလေးနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်လုပ်၍ အပီအပြင် စုပ်ဆွဲပေးနေသလို ခွန်စောနောင်ကလည်း အောက်ကနေ သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိနှိမ်ဆွဲယူပြီး ဝမ်းလျားမှောက်အိပ်လျက် ကားယားခွပေးထားသော နှင်းနှင်းအေးရဲ့ ပေါင်ခွဆုံကြားထဲရှိစောက်ပတ်ဆီကို သူ့မျက်နှာကြီးထိုးအပ်၍ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံးအား ပါးစပ်နှင့်လှမ်းဟပ်စုပ်ပြီး အကွဲကြောင်းလေးအတွင်းရှိ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကို လျာနှင့် အပြားလိုက် ယက်ကာသပ်ကာ မွှေနှောက် ဆွနှူးကစားပေး နေပါသည်။

သာမာန်အရွယ်အစားထက် သိသိသာသာပိုကြီးပြီး လက်ညိုးတစ်ဆစ်စာခန့်ရှိမည့် စောက်စိချွန်တက်တက် အသားထစ်ကလေးကို ပါးစပ်နှင့်တပြွတ်ပြွတ်စုပ်၍ သွားနှင့်လည်း မနာကျင်အောင် ဖိကိုက်ငုံခဲကာ အပြတ်ဆွနှူးပေးသည်။ စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာနှင့် ခလောက်ကစားရင်း အကွဲကြောင်းလေးကိုပါ အောက်ကနေအပေါ်သို့ ထောင်လိုက် လျှာပြားကြီးနှင့်ယက်ကာယက်ကာ သပ်တင်ပေးလိုက်ပြီး သူမတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်စလုံးရှိ အယ်အယ်ထွားထွားရှိလှသော အသားစုံ့ကြီးနှစ်ဖက်ကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နှင့်အားပါးတရ ဖျစ်ညှစ်ချေကာနယ်ပေးနေရာ နှင်းနှင်းအေးလည်း လီးစုပ်ရင်းကနေ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက် ဆတ်ကနဲတွန့်ကနဲ လှုပ်ယမ်းခါလာရပြီး မနေနိုင်မထိုင်နိုင် သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဂဏှာမငြိမ်ဖြစ်ကာ ကော့ပျံထွန့်လူးလာရတော့သည်။ 

အပေါ်ကနေ လီးစုပ်အား ပိုပြင်းလာသည်။ ပါးစပ်ထဲမဝင်ဆန့်သလိုဖြစ်နေသောလီးကြီးကို သူမအသက်ရှူအောင့်ပြီး လီးဒစ်ကြီး အာခေါင်ထောက်မိမတတ် လီးတန်တစ်ချောင်းလုံးမရရအောင် ဒိသရုတ်လုပ်ကာ ပွပ်ပွပ် ဟူသောအသံထွက်လာသည်အထိ စုပ်မျိုပေးနေသည်။ သူ့လီးကြီးက တကယ်လည်း အာခေါင်ထောက်သောလီး ဖြစ်ပါသည်။

နှစ်ယောက်လုံး အကောင်းလွန်နေကြပြီး တဖြည်းဖြည်း ခံစားမှုတွေမြင့်သထက်ပိုမြင့်ကာ ဖီးလ်အပြတ်တက်လာကြသည်။ သောက်ထားသော ဝီစကီအရက်အခံကလည်း ရှိနေပြန်တာမို့ အချိန်နှင့်အမျှ သွေးတိုးနှုန်းမြန်ဆန်လာပြီး အကြမ်းပတမ်းထင်ရာစိုင်းကာ စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက် လုပ်ကြရာက သူတို့ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေက သူတို့ကိုယ်တိုင်ရဲ့ ရင်ထဲက အချိန်အတန်ကြာ အေးတိအေးစက် ငုပ်လျိုး ပျောက်ကွယ်နေခဲ့သော ရမ္မက်စိတ်ကို တစ်စတစ်စဆူဝေအုံကြွပြီး နွေးကနဲငြိမ့်ကနဲ ဖျင်းကနဲသိမ့်ကနဲ ရိုးတိုးရွတ လှုပ်ရှားနိုးထ လာအောင်ပင် အစွမ်းကုန် သွေးထိုးမြှောက်ပင့် ဆွပေးနေသလို ဖြစ်ကာနေတော့သည်။

နှင်းနှင်းအေး တစ်စခန်းထလာသည်။ သူမပါးစပ်တစ်ခုလုံးဟဖြဲပြီး ပါးစပ်ထဲအပြည့်စုပ်ငုံကာ အပေါ်ကနေနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပြီး ပါးစပ်နှင့်လိုးပေးနေသော ဦးခွန်စောနောင်ရဲ့လီးကြီးကို ပုလွေလည်းကိုင်ရင်း တစ်ဖက်ကလည်း လက်နှင့်အားရပါးရဆုပ်ကိုင်ကာ လီးသားရေတစ်ခုလုံးဖြဲလှန်၍ တောင်သထက်တောင် မာသထက်မာလာအောင် ဆွသည့်အနေနှင့် လဒစ်ထိပ်ဖျားကနေ လီးအရင်းအောက်ခြေအထိ လက်အံသေမတတ် အသွားအပြန်စုန်ချည်ဆန်ချည် ငရုပ်ကျည်ပွေ့ထောင်းသကဲ့သို့ တဆတ်ဆတ်တဖတ်ဖတ်နှင့် လျှောထိုးဂွင်းရိုက်ဆောင့်ချပေးနေရာက လီးလည်း မာန်ဟုန်ပြင်းပြင်း ပါးပျဉ်းထောင်ထောင်နှင့် တောင်မာသည်ထက် မာလာတာကိုတွေ့ရသဖြင့် သူမရင်ထဲက ရမ္မက်ချဉ်ခြင်းကို ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ …

"ဦး လုပ်ချင်လည်း လုပ်တော့ကွာ သမီး အဖုတ်ထဲမှာကျလိကျလိနဲ့ အရမ်းရွနေပြီ မနေနိုင်တော့ဘူး လီးအမြန်ထည့်ပေးမှရတော့မယ်"

"စိတ်ချ ငါထည့်ပေးမယ် နေဦး တစ်ခွက်သောက်ဦးမလို့ ညည်းစောက်ပတ် အသင့်ပြင်ထားလိုက်"

ခွန်စောနောင် လီးကြီးတန်းလန်းနှင့်လှဲနေရာကထပြီး အရက်တစ်ခွက် သွားရောက်ငှဲ့သောက်လိုက်သေးသည်။

"သမီးကိုလည်း တစ်ခွက်ပေး"

သူမကပြောလိုက်တော့ နောက်တစ်ခွက်ထပ်ထည့်သည်။ ပုလင်းကိုပါ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကိုင်လာပြီး …

"ရော့ အကုန်သောက်လိုက် နင့်စောက်ပတ်ပြစမ်း"

သူမက ဖန်ခွက်ထဲကအရက်ကို ကုန်အောင်မော့ပစ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေနှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကားပုံစံ ပြဲပြဲကားကားလေး လုပ်ကာထိုင်လိုက်ရာက ပေါင်ခွကြားကစောက်ပတ်ကို လက်နှင့်ကိုင်ဖြဲပြလိုက်သည်။ အမွေးအုံထူထူကြားထဲက သူမစောက်ပတ်အုံ ကလေးမှာ စောက်ရည်အလိမ်းလိမ်း ရွှဲနစ်ပေကျံကာဖြင့် နီရဲတွတ်လျက်ရှိသော စောက်ပတ်အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ချပ်ပါ ပေါ်လွင်နေပြီး သွားရည်တမြားမြားကျချင်စဖွယ် လိုးချင်စရာကောင်းလောက်အောင် စက်စက်ယိုလှနေတာကို အတိုင်းသားတွေ့မြင်ရလေသည်။

"အင်း အနေတော်ကလေးပဲ စောက်ဖုတ်က အမွေးတော်တော်သန်တယ် ထန်လည်းထန်မယ့်ပုံပဲ ဒါမျိုးကြိုက်တယ် ညည်း ခါတိုင်း တစ်ညရတဲ့ကြေးထက် ငါ ပိုပေးမယ် စောက်ပတ်နဲ့အရက်နဲ့ ရောသမမွှေပြီးသောက်လိုက်ဦးမယ် ပက်လက်အိပ်စမ်း"

ဆိုပြီး ပက်လက်အိပ် ခြေထောင်နှစ်ဖက်ပင့်လှန်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းလိုက်ရာက သူမအဖုတ်တစ်ဝိုက်ကို လက်ထဲရှိပုလင်းထဲက ဝီစကီလက်ကျန်များ အကုန်လောင်းချလိုက်ကာ သူမဖင်သားနှစ်ဖက်အောက်ကနေ ခေါင်းလျှိုဝင်ရောက်ပြီး ပါးစပ်နှင့် ဖရူးဖရူး ရှလွတ် ရှလွတ် ဆိုပြီး အသံထွက်သည်အထိ အရက်တွေကို တစ်စက်ကလေးမှမကျန်အောင် အားပါးတရစုပ်သောက်လိုက် လျှာနှင့်ထိုးယက် သပ်ယူလိုက် လုပ်ပေးနေပြန်သည်။ နှင်းနှင်းအေး ယားကျိကျိနှင့်တစ်မျိုးကြီး မနေတတ်မထိုင်တတ် ဖြစ်လာရသည်။

သူစုပ်ယူလိုက်တာက အရက်ချည်း သက်သက် မဟုတ်ဘဲ အရက်တွေရော သူမစောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှာ ရွှဲနစ်ပေကျံလျက်ရှိသည့် သူမစောက်ရည်တွေနှင့် သူ့တံတွေးရည် များကိုပါ နှစ်ခုစလုံး ရောနှောစုပ်ယူလိုက်ခြင်းဖြစ်၍လည်း တစ်ချီတည်းနှင့် အားအင်များပင် ကုန်ခမ်းနုံးချိသွားသလို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ နှင်းနှင်းအေး စောက်ရည်အထွက်လွန်ပြီး တစ်ချီပြီးသွားသလားပင် မသိတော့ပါ။ 

ခြေဆစ်လက်ဆစ်ပြုတ်ကာ တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့် ဖားဖိုလိုတုန်ယင်နေသောရင်လှိုင်းခုန်သံများနှင့်အတူ တစ်ဖက်ကဘာဂျာအမှုတ်ခံရင်း ကိုယ်တိုင်လည်း တွင်တွင်ကြီး လီးကိုမဲစုပ်ရင်း တစ်ချီပြီးရသည့်အဖြစ်မှာ သူမတို့ကဲ့သို့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်၏လီးနှင့် မစိမ်းလှသည့် ကြေးစားမလေးတွေအဖို့ ကြုံတောင့်ကြုံခဲဖြစ်ရပ်တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။

"ရ ရပြီ ဦး တော် တော်လောက်ပြီ လီးထည့်ပေး စိတ်ကြိုက်လိုးတော့ ဦးရယ် ဒီလောက်ပြောနေရတာ အဟင်းး ဟင်းးး"

ခွန်စောနောင်လည်း နှစ်ခါအပြောမခံလိုတော့ပြီ။ ကုတင်ထက်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကာ စောက်ပတ်ကို အသင့်ဖွင့်ပေးဖြဲပေးထားသည့် နှင်းနှင်းအေးစောက်ပတ်အဝထဲကို သူ့ဂေါ်လီလီးငပဲကြီး ဗြစ် ဒုတ်ကနဲ စိုက်ကာ စိတ်လိုလက်ရ အားနှင့်ဖိဆောင့် သွင်းပေးလိုက်ပါသည်။ လီးကြီးတစ်ဝက်လောက် သူမစောက်ပတ်ထဲနစ်ဝင်သွားသည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း အ ကနဲ ကော့ပျံသွားပြီး ဦးခွန်စောနောင်၏ရင်ဘတ်ကို သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်နှင့် ယောင်ယမ်း၍ စုံကန်တွန်းထားလိုက်မိသည်။

"ဘယ်လိုလဲ ကောင်းရဲ့မဟုတ်လား"

"အ အ ထိ ထိတယ် နာတယ် ဦးရာ ကြပ်သိပ်နေတာပဲ လီးကြီးက အဟင့်ဟင့် "

အထန်အထန်ချင်းမို့ လျှော့ပါဦး ဘာညာသာရကာ လျှောကမပြောဘဲ နာကျင်မှုကို သည်းညည်းခံ၍ အောင့်အည်းတင်းခံနေပါသည်။ ခွန်စောနောင် ကောင်မလေးကိုသဘောကျသွားသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းဖူးတွဲတွဲကလေးနှစ်ချပ်ကို သူ့ကိုယ်ကြီးငုံ့ကိုင်း၍စုပ်ယူလိုက်ကာ ခါးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်၍ လီးကြီးပြန်ဆွဲထုတ် ပြန်ဆောင့်သွင်းနှင့်သုံးလေးငါးချက်ဆင့်ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်ရာ စောက်ရည်များ တအားရွှဲနစ်နေသော သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကနေ ပွပ်ကနဲ ပွပ်ကနဲ အရည်သံလေးများ စတင် ထွက်ပေါ်လာရလေသည်။

"ဟား တအားလိုးလို့ကောင်းတယ် ငါ့လီးက နင့်အဖုတ်နဲ့ အနေတော်ကလေးပါလား ဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ လီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး စောက်ဖုတ်နဲ့မတော်တဲ့လီး မရှိဘူူး ဆိုတာ ဟဲဟဲ ဟဲ"

"ဟင်း ဦးကသာ ရယ်နေ ဒီမှာဖြင့် စောက်ပတ်ကွဲပြဲပြီး လို့ သေတော့မယ် အ လာ့  အ အ ဦး ထပ် မ မ ဆောင့်ချနဲ့လေ ဂေါ် လီ တွေ တစ် တစ် နေတာ ဦးရဲ့ … အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် အိ အင့်အင့်"

သူမဘယ်လိုပြောပြောမရပါ။ ဦးခွန်စောနောင် သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး မဝင်ဝင်အောင် အထက်စီးကနေ အောက်ကို အတင်းဖိလိုးချ နေပါသည်။ ဂေါ်လီတွေ ဗြုတ်ထနေသောလီးချောင်းမာမာကြီးက စောပ်ပတ်ထဲတံကျင်လျှိုသလို ထိုးစ်ုက်ဆောင့်ဝင်လာ၍ နှင်းနှင်းအေး လန့်ဖျပ်အော်သည်။ ယောက်ျားတကာနှင့်အပွဲပွဲနွှဲလာခဲ့သော အတွေ့အကြုံမနည်းလှသည့် စောက်ပတ်ဖြစ်၍လည်း ခွန်စောနောင်ရဲ့ လီးကြီး သူမစောက်ပတ်ထဲ အရင်းထိဆိုက်ရောက်ကာ ကာမအရသာ (လီးအရသာ) ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ပင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။

သူ ဆောင့်ပြီ။ ပွဲ ကြမ်းသွားပြီ။

ဒီလူကြီး ကာမလိုဘ ဘယ်လာက်ကြီးသလဲ ဆိုတာကို နှင်းနှင်းအေးတစ်ယောက် ကိုယ်တွေ့မျက်မြင် သိလိုက်ရပါပြီ။

လိုးချက်က ကြမ်းတမ်းသည်။ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းလည်း ရှိလှပေသည်။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပေါက်ပြဲထွက်မတတ် နာကျင်မှုဝေဒနာနှင့်အတူ အီဆိမ့်စီးပိုင်လှသော ကာမဂုဏ်၏ အထွတ်အထိပ်အကျဆုံးရသကို ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး ခံစားလိုက်ရသည်။ နှင်းနှင်းအေး မပြောတော့။ ဘာစကားတစ်ခွန်းမျှ ပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ အံတင်းတင်းကြိတ်၍သာ အောက်ကနေ ကော့ကာကော့ကာ ဖင်ကြီးကို အဆက်မပြတ် မြှောက်ပင့်ကော့ကြွ၍ စိတ်လိုလက်ရ အလိုးခံပေးလိုက်ပါသည်။ 

ဇောချွေးတွေ ရွှဲနစ်အောင် ယိုစီးကျလာသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး အပေါ်စီးကနေ ဝါးလုံးထိုး မြေစိုက်လိုးဆောင့်မှုဒဏ်ကြောင့် ဂဏှာမငြိမ်နိုင်ဘဲ သွက်သွက်ခါအောင် လှုပ်ရှားယမ်းခါနေရပြီး လီးသွင်းလိုးဆောင့်သံ တဘုတ်ဘုတ်တဗွပ်ဗွပ်နှင့် မြည်ဟီးကာ တစ်ခဏတာအချိန်ကလေးကို နာရီပေါင်းများစွာကြာမြင့်အောင် ဝဋ်ဒုက္ခခံစားအလိုးခံနေရသည့်အလား စိတ်မှာ ထင်မှတ်မှားနေမိတော့သည်။

ခွန်စောနောင် လိုးချက်က သူများတကာလို ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် ဝေ့ဝိုက်အရစ်ရှည်မနေဘဲ ဒဲ့သာဆော်သည်။ လီးကြီးက ပြဲအာနေသော သူမစောက်ခေါင်းအပေါက်ကလေးထဲကို တန်းတန်းမတ်မတ် တစ်ရှိန်ထိုးကြီးနစ်စိုက်တိုးဝင်သည်။ 

လီးဒစ်ကြီးကလည်းကြီး လီးတန်လည်းတုတ်သလောက် အလျားရှည်လွန်းနေကာ ဂေါ်လီတွေကြောင့်နှစ်ဆပိုကြီးနေသော ခွန်စောနောင်လီးငပဲကြီးက အပျိုစောက်ပတ်သာဆိုလျှင် ဆေးရုံသာတန်းရောက်ရမည်မုချပင်။ လရည်ဝနေသော ဖာစောက်ပတ်ဖြစ်၍သာ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပြဲလန်ကာ ဂေါ်လီလုံးများကြောင့် စောက်ခေါင်းအဝတစ်ခုလုံး တင်းပြတ်မတတ်ဖြစ်နေသည့်ကြားကနေ သူ့လိုးဆောင့်မှုဒဏ်ကို အံကလေးတကြိတ်ကြိတ် အောင့်အည်းတောင့်ခံနိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ယခုလို မြေစိုက်လိုးမှုက လီးအဝင်နက်သလောက် လီးရှည်ကြီးက သူမအာခေါင်အထိပေါက်ထွက်မတတ်ပင် သားအိမ်ကိုပါ တဒုတ်ဒုတ် ထိထိမိမိထိဆောင့်လိုးမိနေကာ တစ်ချက်တစ်ချက် ပူကနဲပူကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး စောက်ရည်တွေလည်း ဘယ်လိုမှ မတိန်းနိုင်အောင်ဖြစ်နေရသည်။ အသံကလေးတစ်စက်မှမထွက်အောင် နှုတ်ခမ်းပြတ်လုမတတ်ကိုက်ကာ တင်းခံရင်း စောက်ရည်တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်လိုက်မိတာ နှစ်ကြိမ်ပင် မကတော့ပါ။

သူမအခြေအနေကိုသိပြီး မောင်းအားရှိသလောက် အချက်ပေါင်းရာချီအောင် ဘုတ်ဘုတ်ဘွပ်ဘွပ်နှင့် တရစပ်အားသွန်လိုးပြီး ခွန်စောနောင်လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ လီးကို တစ်ချောင်းလုံး သူမစောက်ပတ်ထဲနှစ်ထားရင်း အသက်ခိုးရှူနေချိန်မှာ နှင်းနှင်းအေးဆီကနေ တအင့်အင့်နှင့် တင်ပါးနှစ်ဖက်ထွန့်လူးရုန်းကန်၍ သူ့လီးကြီးကိုသူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် ရစ်လိမ်ကာ တင်းတင်းဖျစ်ညှပ်စုပ်ဆွဲလာမှုကို ဇိမ်ယူခံစားနေမိသည်။

နှင်းနှင်းအေးလည်း နှစ်ချီမက သုံးချီတိုင်တိုင်ပြီးကာ စကားဟဟ တစ်ခွန်းတစ်လေမှတောင် မပြောနိုင်ရှာဘဲ သူမရင်ဘတ်ထဲမှာ အောင့်တောင့်တောင့်နှင့် အမျိုးအမည်မသိဝေဒနာတစ်ရပ်နှင့်အတူ ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက် အသက်ပြင်းပြင်းရှူ၍ အတန်ကြာအောင် ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ကလေး အမောအပန်းဖြေနေရလေသည်။

"ဟူး လိုးလည်း လိုးနိုင်တဲ့ လူကြီး သွား သိပ်မုန်းဖို့ကောင်း ဟွင်း ဟွင်းးး "

ကောင်မလေး တွန်းဖယ်သည်။ လူချင်းအခွာမှာ တောပ်မတ်နေဆဲဖြစ်သော သူှု့လီးကြီးက ဝါးပိုးဝါးတိုင်ကြီးတစ်ချောင်း လှုပ်ယမ်းခါသွားသလို တယမ်းယမ်းဖြစ်သွားပုံကို ကောင်မလေး မျက်တောင်မခတ်စတမ်း အံကြိတ်၍ကြည့်နေပါသည်။

"ကဲ စုပ်လိုက်ဦး သောက်မယ် ပြီးရင် နောက်တစ်ချီ စ မယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ ပါ ရှင် ရယ် ဟင်းဟင်း ဟင်း "

နှင်းနှင်းအေး ကျိန်းစပ်စပ်ဖြစ်နေသော သူမစောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့်တစ်ချက်နှစ်ချက် နှိုက်ပွတ်လိုက်ကာ သူ့ထံပါးကို တရွေ့ရွေ့ ချဉ်းကပ်လာလေသည်။

"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် "

"လူ လာတယ်"

"နင် နေ ငါသွားမယ် အပေါ်ကတစ်ယောက်ဖြစ်မယ်"

ခွန်စောနောင် နေရာကထလိုက်ကာ တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်တော့ သူထင်သည်ါအတိုင်း ရီမာ လို့ သူခေါ်တဲ့ တင်မေအိကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ညအိပ်အင်္ကျ ီကပိုကယိုနှင့် တံခါးအဝမှာ ကနွဲ့ကလျလေးရပ်နေပေသည်။

"ဟင်း ပြန်မလို့လား မအိ "

သူမက ပါးချိုင့်ခွက်လေးပေါ်အောင်ပြုံးပြီး ခေါင်းတစ်ချက်ယမ်းပြလိုက်ရာက…

"ပြန်စရာလား ကိုစောရဲ့ ကိစ္စမှမပြီးသေးတာ ခဏအနားယူရင်း စက်တော်ခေါ်နေတယ် ရှင်ပျင်းမှာစိုးလို့ဆင်းလာတာ"

"လာ အထဲဝင်လေ"

တင်မေအိ အခန်းထဲလှမ်းဝင်လာရင်း ကုတင်ပေါ်ရှိ နှင်းနှင်းအေးဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။

"အချောလေးပဲ နာမည်က … "

"ဒီမှာတော့ ငယ်ငယ် …အဲ ရွှေရည်လင်း တဲ့ နာမည်ရင်း နှင်းနှင်းအေး လို့ခေါ်တယ်"

"ရှင် ရွေးလိုက်ရင် ခေါင်လေးတွေချည်းပဲဖြစ်မှာပါ ဒါဖြင့် လာလေ "

သူ့ လက်ကိုပါ ဆွဲ၍ နှင်းနှင်းအေးရှိရာ ကုတင်နားကိုလျှောက်လာသည်။ ကုတင်စွန်းမှာထိုင်ရင်း သူမကိုယ်ပေါ်က အလွန်ကို ပါးလွှာ ပျော့ပြောင်းလွန်းလှသည့် နိုက်ဒရက်စ် ခေါ် ညအိပ်ဝတ်သည့် ဂါဝန်ရှည်ကလေးကို သူမခါးကနေ ကြိုးကလေးအသာဖြေလျော့ ချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံဘာတစ်ခုမှမပါသော ဝင်းဝင်းဝါဝါ အပြစ်ပြောရက်စရာ ဘာမှမရှိသည့် ကိုယ်လုံးအလှပိုင်ရှင် မဟေသီ ဒေဝီကလေးတစ်ပါးပဲ ဖြစ်နေပါတော့သည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း သူမကို မျက်တောင်မခတ်စတမ်းဘဲ အသာငေးကြည့်နေမိပါသည်။

......................................................................................................

မျက်နှာဝင်းဝင်းပပ နှာတန်ပေါ်ပေါ် မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့် အတော်ကိုလှသလို တောင့်တောင့်တင်းတင်း ဖုထစ်ကြွရွ အချိုးအဆစ် ကျနလှသော သူမကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း ယောက်ျားသားတို့အကြိုက် ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ရင်ထွားထွားတင်ကားကား ပေါင်တန်ရှည်ရှည် အမျိုးအစားပါပေ။ 

တစ်တစ်ရစ်ရစ် ကားကားစွင့်စွင့် သူ့နေရာနှင့်သူ ဖွံ့ထွားငွါးစွင့်လျက်ရှိကာ အထောင်းခံအထုခံ ဒေါင်းတင်မောင်းတင် အကြမ်းခံအသုံးခံမည့် မိန်းမစားမျိုးပဲဆိုတာ မပြောဘဲသိနေရသည်။ လူမျိုးခြားသွေးနှောပြီး ကပြားသွေးလည်း ဖြစ်တာမို့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် အသားအရေ အရပ်အမောင်းကအစ သူမတူအောင် ထူးခြားပေါ်လွင်လှပသူတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်သည်။

"နှင်းနှင်း ဒါ ကိုယ့်အလုပ်ရှင် တင်မေအိတဲ့ မရီမာလည်း ခေါ်နိုင်တယ် ဝါသနာပါရင် ညည်း သူနဲ့လည်း ဆက်ဆံနိုင်တယ်"

"ဟုတ် တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် မမ"

"အင်း ညီမလေး က ခုလိုနေတော့လည်း ချစ်စရာလေး "

အမျိုးသမီးက ပြောရင်း လက်တစ်ဖက်က သူမခါးလေးကိုလာပြီး သိုင်းဖက်လိုက်တာမို့ နှင်းနှင်းအေးလည်း သူမရင်ခွင်ထဲကို အလိုလို ရောက်ရှိသွားရပါသည်။ နှင်းနှင်းအေးမျက်နှာလေးက သူမသားမြတ် (ရင်သားအိအိ) တစ်ဖက်နှင့်လာရောက်ထိတွေ့မိသည်။

အမျိုးသမီးက သူမမေးစေ့ကလေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့်အသာပင့်မကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို အမိအရစုပ်နမ်းလိုက်သည်။

"အို အွန်း ဟွန်း ဟွန်းး အွန်းး …အဟွင်း ဟွင်းးး "

နှစ်ယောက်သား အနမ်းကြောရှည်သွားကြသည်။ တင်မေအိလက်က သူမရင်သားအိအိနှစ်ဖက်ဆီ ထပ်မံရောက်ရှိသွားပြန်သည်။ ယောက်ျားကြီးတွေနယ်သလို နို့နှစ်လုံးကိုစုံကိုင်ဖျစ်နယ်နေပြီး ထိုသို့ နယ်နေရင်းမှလည်း နှင်းနှင်းအေးနှုတ်ခမ်းများကို သူမနှုတ်ခမ်းအစုံနှင့် လာရောက်ဖိကပ်ပြန်ကာ ဒုတိယအကြိမ်အနမ်းပေးသည်။

နို့ကို ဆုပ်ညှစ်ချေနယ်ရင်း နှင်းနှင်းအေးလက်တစ်ဖက်ကို အသာဆွဲယူပြီး သူမရဲ့ရင်သားအုံနှစ်ဖက်အပေါ်ကိုပါ တင်ပေးလိုက်သဖြင့် နှင်းနှင်းအေးလည်း ကိုင်မိကိုင်ရာ သူမနို့ကြီးနှစ်မြွှာကို အားပါးတရ ဆုပ်ညှစ်ဆွဲကိုင်ကာ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်နို့နယ်ပေးသည့်အဆင့်ကို မကြာမီအချိန်အတွင်း ရောက်ရှိခဲ့ကြလေသည်။ 

တင်မေအိ ကောင်မလေး၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကိုလက်သွင်းပြီး သူမစောက်ပတ်ကလေးကို အသာပင်နှိုက်ကိုင်စမ်းလိုက်ပါသည်။ အရည်များဖြင့် စိုစွတ်ချွဲကျိနေသော စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးကို လက်ချောင်းများနှင့် ဒေါင်လိုက် စုန်ချီဆန်ချီပွတ်ဆွဲလိုက်ရင်း အကွဲကြောင်းအောက်ဖက်ရှိ စောက်ခေါင်းလိုဏ်ကမူဝကလေးထဲကို သူမလက်ချောင်းများက ဇပ်ကနဲ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း တိုးဝင်ရောက်ရှိသွားသည်။

"အ အင့် ဟင့်ဟင့် အဟင်း အိအင့် အင့် မ မမ ရယ် အို "

ခွန်စောနောင်တစ်ယောက် တင်မေအိအနောက်မှနေပြီး သူမပေါင်ခွကြားကို အရှေ့ကနေ လက်လျှိုပြီး နှိုက်ကိုင်လိုက်ကာ ဖောင်းကြွအယ်ထွက်နေသော တင်မေအိစောက်ပတ်အုံကြီးကို စောက်မွှေးများအသာဖွ၍ ဆော့ကစားပေးနေပါသည်။ စောက်ပတ်ကိုလက်ချောင်းထည့်သွင်းပြီး ထိုးနှိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ တင်မေအိ ဖင်ဆုံအိအိကြီးနှစ်ဖက် အနောက်ဖက်ကို သိသိသာသာကော့ကြွပေးလာသည်။

တစ်ဖက်မှာလည်း နှင်းနှင်းအေးနှင့် မိန်းမချင်းအကြည်ဆိုက်နေသလို အနောက်ကနေ ခွန်စောနောင်ရဲ့ သူမစောက်ပတ်ကိုလက်ထည့်၍ အလိုက်တသိနှုးဆွပေးမှုက တင်မေအိရဲ့ရမ္မက်စိတ်ကို ဟုန်းကနဲ လှုပ်နိုးကြွလာစေပါသည်။ တဖန် သူမရဲ့အကိုင်အတွယ် အဆော့အနှူး ကလေးတွေကြောင့်လည်း ဖာသည်မလေးနှင်းနှင်းအေးခမျာ ဆေက်တည်ရာမရဖြစ်ကာ သူမနှုတ်မှနေ၍ တအိအိတအင့်အင့် ညည်းသံကလေး ပေးရင်း ရင်ဗလောင်ဆူဝေလျက် ဆန္ဒရိုင်းတွေအတောမသတ်နိုးထပြီး တဖြည်းဖြည်းသွေးပျက်စပြုလာရပြီဖြစ်သည်။

........................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

ခွန်စောနောင်ရော တင်မေအိပါ နှစ်ယောက်သား အကွက်ကျကျလှုပ်ရှားနေခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုလို မချောနှစ်ယောက် ကိုယ်တစ်ယောက် သုံးဦးသုံးဖလှယ် ကာမဆက်ဆံခြင်းမျိုးကို သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အတွေ့အကြုံများစွာရှိခဲ့ဖူးပြီုဖြစ်သည်။ 

ရံဖန်ရံခါ တင်မေအိအလိုရှိလျှင် ရှိသလို သုံးလေးယောက်မက လေးငါးခြောက်ယောက်အထိပါ လူအုပ်စုလိုက် ကာမပွဲဆင်နွှဲအပျော်ကျူးကြလေ့ရှိရာ ဤမျှလောက်က သူတို့နှစ်ယောက်အနေနှင့် စာမဖွဲ့လောက်ပါချေ။ တင်မေအိ နှင်းနှင်းအေးပေါင်ခွကြားကို လက်ဖြင့်အဆက်မပြတ် နှိုက်ဆွကလိကစား ပေးရင်း သူမကိုယ်လေးကို ကုတင်ပေါ်သို့ ဆတ်ကနဲတွန်းလှဲချလိုက်ရာ နှင်းနှင်းအေးတစ်ယောက် ဟန်ချက်ပျက်ပြီး ကုတင်ကြီးပေါ်ကို နောက်ပြန်လဲပြိုကျသွားသည်။

ပက်လက်ကားရယားလေးဖြစ်သွားသော သူမကိုယ်ပေါ်ကဖိမှောက်အိပ်ချလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းကိုစုပ် လျှာနှင့်အပြန်အလှန် ရစ်ပတ် ထိုးလှိမ့်ကစားရင်း နို့နှစ်ဖက်ကိုပါ ဖျစ်ချေလိုက်ညှစ်နယ်လိုက်နှင့်လုပ်ကာ ချွန်တက်တက်နို့သီးကလေးနှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီ စို့စို့ဆွဲပေး လိုက်ပြန်သည်။ နှင်းနှင်းအေး ဖင်ကြီးအောက်ကနေ ကော့တက်လာပြီး သူမလက်များကလည်း တင်မေအိနို့အုံကြီးနှစ်ဖက်ကို အားပါးတရ ပြန်လည် ဆုပ်နယ်ပေးလာသည်။

တင်မေအိ လက်တစ်ဖက် နှင်းနှင်းအေးရဲ့ပေါင်ခွကြားကိုတိုးဝင်လာပြီး သူမရဲ့ဖောင်းအိမို့ကြွနေသော အဖုတ်အုံကလေးကို လက်နှင့် ခပ်ရွရွပွတ်ပေးလိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း အောက်ဖက်ရှိ အပေါက်ကလေးထဲကို ဇပ်ကနဲထိုးနှိုက်ကာဆွလိုက်ရာက …

"ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက် စစ်စတီနိုင်းကြမယ် ဘယ်လိုလဲ မင်းလည်း သဘောကျတယ်မဟုတ်လား"

"ဟုတ် မမ သဘောပါ နှင်းလည်း မမကိုချစ်တယ်"

နှင်းနှင်းအေး သူမကို တု့ံ့ပြန်အနမ်းပေးသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်သဘောတူညီမှုရယူပြီး၍ တင်မေအိလည်း သူမခြေရင်းဖက်ကိုမျက်နှာလှည့်ကာ အပေါ်ကနေ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိမှောက်အိပ်ချလိုက်ရင်း နှင်းနှင်းအေးရဲ့စောက်ပတ်ရှိရာကို ခေါင်းတိုးဝင်၍ စောက်ပတ်အုံကလေးကို ပြွတ်ကနဲနမ်းစုပ်လိုက်သည်။ အကွဲကြောင်းတစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့်လည်း ကျကျနန လိုက်လံယက်သပ် ဆွပေးလိုက်သည်။ တင်မေအိရဲ့ဖြဲကားပေးလိုက်သောပေါင်နှစ်ဖက်က နှင်းနှင်းအေးရဲ့ခေါင်းကနေကျော်ခွပြီး ပေါင်ခွဆုံရှိ သူမရဲ့စောက်ပတ်မှာလည်း နှင်းနှင်းအေးမျက်နှာနှင့်ကပ်လျက် အပေါ်ကနေ ထပ်မှောက်အိပ်ရက်သား ရှိနေပြီဖြစ်သည်။

နှင်းနှင်းအေးလည်း တင်မေအိခေါင်းတိုးဝင်လာသော သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပြဲပြဲကားကားလေး လုပ်ပေးလိုက်သလို အောက်ကနေ တင်မေအိရဲ့ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖျစ်ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမမျက်နှာပေါ် နိမ့်ကျလာခဲ့သော တင်မေအိရဲ့အမွေးအမြင်ထူထပ်လှသည့် စောက်ပတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးကို သူမနှုတ်ခမ်းများနှင့် အောက်မှ မမီမကမ်းလှမ်းဟပ်၍ နေရာအနှံ့အပြား မက်မက်စက်စက်စုပ်နမ်းပေးနေလိုက်ပါသည်။ 

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ယက်သပ်ဆွနှူးပေးနေကြပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ရော ဖင်ပေါက်ပါမကျန် ပါးစပ်ရောလျှာရော လက်နှင့်ပါမကျန် အပြည့်အဝအသုံးချကာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ရမ္မက်နယ်ကျွံ ဏှာထလျက်ရှိတာကို ခွန်စောနောင်တစ်ယောက် အနောက်ကနေ အသေအချာလှမ်းကြည့်အရသာခံရင်း သူ့လီးကိုသူလက်နှင့်ပွတ်သပ်၍ လီးတောင်လာအောင် ဂွင်းတိုက်ပေးနေပါသည်။

မကြာပါ။ သူမတို့နှစ်ယောက်ထံမှ မချိတင်ကဲ ညည်းတွားရေရွတ်မာန်သွင်းသံတွေ အမျိုးစုံအောင်ထွက်ပေါ်လာပြီးနောက် တင်မေအိ အတောက်ဖက်ကိုလှည့်ကာ …"ကိုခွန်နောင်" ဆိုပြီး …

"ကျွန်မဖင်ထဲ ရှင့်လီးသွင်းပေးစမ်း ဒီအတိုင်း ဘာရပ်ကြည့်နေတာလဲ မြန်မြန်လုပ် ကျွန်မပြီးမှ သူ့ကိုလိုး"

"လာပြီ မအိ ငါ အသင့်ပဲ "

ခွန်စောနောင်လည်း သူမပြောသည့်အတိုင်း အနောက်ကနေ သူမဖင်နှစ်ဖက်ဖြဲကာ ဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့ဂေါ်လီလီးထည့်သွင်းလိုက်သည်။ လီးဝင်သွားသည်နှင့် သူ အားရပါးရဆောင့်ပြီ။ လိုးပြီ။ 

ဝင်နေကျတွင်းဟောင်းထဲကို ဂေါ်လီလီးဒသ်ပြဲကြီးက အထစ်အငေါ့မရှိ ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း ဝင်ရောက်ပြီး ဖင်ပေါက်တစ်ခုလုံး ကျွံနစ်ဝင်သွားအောင်ပင် ဖိလိုက်ဆောင့်လိုက် အပီအပြင်လိုးသွင်းလိုက် လီးပြန်နှုတ်လိုက်နှင့် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတော့ တင်မေအိ အိကနဲ အင့်ကနဲအော်မြည်လာပြီး အောက်မှ နှင်းနှင်းအေးမျက်နှာကို သူမစောက်ပတ်နှင့် အားမနာစတမ်း ဖိပွတ်၍နေလေပြီ။ 

နှင်းနှင်းအေးလည်း ခွန်စောနောင်ရဲ့လီးကြီး တင်မေအိဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်ပုံထွက်ပုံတွေကို အနီးကပ်မြင်တွေ့နေရပြီး ရမ္မက်ထန်လာရာက တင်မေအိရဲ့အဖုတ်ယက်ခြင်းအပေါ် သာယာစိတ်ဝင်လာမိသလို သူမကိုယ်တိုင်လည်း တင်မေအိစောက်ဖုတ်ကို သဲကြီးမဲကြီး မှုတ်ပေးလျက်ရှိကာ ယောက်ျားလုပ်သူ ခွန်စောနောင်ကလည်း အနောက်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဇယ်ဆက်သည့်အလား တရစပ်ကြီး ဖိလိုးလျက် သူမတို့နှစ်ယောက်လည်း တစ်ယောက်အဖုတ် တစ်ယောက် သဲသဲမဲမဲယက်ရင်းဆွရင်း သုံးဦးစလုံး ကာမအာရုံရဲ့အထွတ်အထိပ်ဆီ တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

..........................................................................

ခွန်စောနောင် လီးကို တင်မေအိဖင်ထဲကဆွဲထုတ်ပြီး လရည်တွေကို သူမဖင်သားနှစ်ဖက်အပေါ်သို့ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ နှင်းနှင်းအေးလည်း တင်မေအိကိုယ်လုံးကြီးရဲ့အောက်ကနေ သူမကိုယ်လုံးလေးကို လှိမ့်၍ထွက်လိုက်ရာက ခွန်စောနောင်ရဲ့လရည်မကုန်သေးသောလီးကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် အမိအရလှမ်းကိုင်ကာ လီးကြီးကိုအငမ်းမရ လာရောက် စုပ်နမ်းပေးနေလေသည်။ 

ပေကျံနေသောလရည်တွေ ပြောင်စင်အောင်ယက်ပေးသည်။ တင်မေအိလည်း သူမနဘေးမှာ ကုန်းကုန်းကွကွနှင့်လာရောက်ပြီး ခွန်စောနောင်ရဲ့လီးကို သူမပါဝင်ရောက်၍စုပ်ပေးလေသည်။ လီးစုပ်ရင်း လချောင်းတစ်ခုလုံးဆုပ်က်ုင်ပြီး လက်နှင့်ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးနေပြန်သည်။

မိန်းမသားနှစ်ယောက်၏ တစ်လှည့်စီ အပြိုင်အဆိုင်လီးစုပ်ပေးခြင်းက ခွန်စောနောင်၏ရာဂစိတ်ကို တစ်ဖန်ပြန်လည်နိုးထလာစေသည်။ သူ့လီးကြီးက တမုဟုတ်ချင်း သံတုတ်ကြီးတစ်ချောင်းကဲ့သို့ တောင်မတ်ကြီးထွားလာသလို ခွန်စောနောင် သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးကိုကြည့်ပြီး …

"ကဲ မအိ ပြန်စမှာလား နှင်းနှင်းရော ဘယ်သူ့ကို အရင်စလိုးပေးရမလဲ ပြောပါ"

"နှင်းနှင်းကို လိုးလိုက် အိ ခဏတော့ အချိန်ရသေးတယ် ရှင်လိုးတာကြည့်ချင်တယ်"

"ကောင်းပြီ ဖင်ကုန်းလိုက် နှင်းနှင်း"

"ဟုတ် ဦး "

နှင်းနှင်းအေးလည်း ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်ကာ သူမဖင်ကိုကုန်းပေးသည်။ မပွင့်တပွင့်ပုံစံနှင့် သူမဖင်ပေါက်နီနီလေးကို အပီလိုးချင်စိတ်ပေါက်မိသော်လည်း မိမိစိတ်ကိုထိန်းချုပ်ပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲကိုသာ သူ့လီးဒစ်ကြီးတေ့ကာ စောက်ခေါင်းထဲ ဗြိကနဲ လီးကို ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်သည်။ သူမဖင်သားနှစ်ဖက်ဆွဲဆွဲပြီး တဗြုန်းဗြုန်းနှင့် တရစပ် မနားစတမ်းဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။ 

သိပ်သည်းတစ်ဆို့စွာ ဝင်ရောက်နေသော ဂေါ်လီလီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး လေဝင်ပေါက်မရှိအောင် ပြည့်သိပ် ကြပ်ညှပ်လျက် ရှိလေရာ သူမအနေနှင့် အလွန်အမင်းအခံခက်လှပြီး အံကိုတင်းတင်းပင်ကြိတ်ထားမိပါသည်။ နှင်းနှင်းအေးခမျာ အော်ချိန်ကလေးတောင် ကောင်းကောင်းမရရှာပါ။ 

လီးကြီး တဘောက်ဘောက်တဘွပ်ဘွပ်နှင့် အဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ပေးနေပြီး ထိုလိုးဆောင့်မှုကလည်း သူမရင်ထဲက ရမ္မက်မီးတောက်ကို ဆထက်ထမ်းပိုး ပိုမို၍ ဆူဝေကျွမ်းမြိုက်အောင် မီးထိုးလှုံ့ဆော်ပေးသလို ဖြစ်နေသည်။ သူမစောက်ဖုတ်နံရံတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်တိုက်လှိမ့်ကြိတ်ကာနေသော ဂေါ်လီလုံးများကြောင့်လည်း ရာဂဇောအဟုန်ပြင်းပြင်းနိုးကြွပြီး မရိုးမရွခံစားနေရခြင်းဖြစ်ပေမည်။

"အ လိုးလိုး ကောင်း ကောင်းတယ် လီးကြီး နင့် နင့်နေတာပဲ ဟင့်ဟင့်"

"နင့် ဖင်နှစ်ဖက်ကို ခွက်နေအောင်ကုန်းထား နှင်းနှင်း ဒါမှ ငါ့လီးက အဆုံးအထိဝင်မှာ ဖင်လည်း ဒီအတိုင်းအသေငြိမ်မထားနဲ့ ဖင်ကစားပေး ကြားလား"

"ဟုတ် ဟုတ် ကောင်း လွန်းလို့ ပါ အ အ ဦး ရာ တောင်းပန်ပါတယ် သမီး အနောက်ကို တွန်း ဆောင့်ပေးမယ် ကဲ အင့် အင့် အ ရ ရလား"

"ဟုတ်ပီ ရှယ်ပဲ ဒါမျိုးမှ အပီလိုးလို့ကောင်းတာ ငါ့လီးအသွင်းနဲ့ နင့်ဖင်ပြန်ဆောင့်မှ လီးတဆုံးဝင်မှာပေါ့ ကောင်းတယ် ကော့ပေး အနောက်ကိုပြန်ညှောင့်ပေး မအိနဲ့လိုးရင်လည်း ကြည့်ထားလိုက်ဦး သူက ဖင်အညှောင့်ကောင်းတယ် ကျွမ်းလည်းကျွမ်းတယ် သူနဲ့လိုးရင် တော်ရုံကောင်မခံနိုင်ဘူး ခဏလေးနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက်ရောပဲ "

တင်မေအိလည်း သဘောကျဟန်နှင့်ပြုံးတုံ့တုံ့ကလေးလုပ်ပြီး …

"သွားစမ်းပါ ပေါက်ကရတွေ သူ့စကားအားလုံး လျှောက်ယုံမနေနဲ့ သိလား နှင်းနှင်း …သူက လိုးလို့လည်းကောင်း သူသက်သာအောင် ဆိုပြီး ဒီလိုပဲ မဟုတ်ကဟုတ်က လျှောက်ပြောနေကျ ဟင်း ဟင်းဟင်း"

တင်မေအိပြောရင်း နှင်းနှင်အေး ပိုထန်လာအောင် သူမနို့တွေကို လက်နှင့်ချေနယ်ပေး စို့ပေးသည်။ စောက်ပတ်လိုးနေသော ခွန်စောနောင် လမ်းကြောင်းပိုပွင့်လာအောင်ဆိုပြီး နှင်းနှင်းအေးဖင်သားကြီးတွေကိုဖျစ်နယ်ရင်း ဖင်ပေါက်ထဲကိုပါ လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးနှိုက်၍ ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ် ဆောင့်သွင်းပေးသည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း စောက်ပတ်အလိုးခံရင်း သူမဖင်ကိုပါ ကောင်းကောင်းနှိုက်ဆောင့်ပြီး ဖင်အတွယ်ခံနေရ၍ စောက်ရည်တပွက်ပွက် ထွက်လျှံကျလာကာ ခွန်စောနောင်မပြီးခင် တစ်ချီအရင်ပြီးရလေသည်။

ခွန်စောနောင် မိနစ်လေးဆယ်လောက် အချိန်ဆွဲပြီး နှင်းနှင်းအေးရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်စုံကိုင်ဆွဲယူ၍ ဖင်သားကြီးတွေ တုန်ကနဲတုန်ကနဲဖြစ်သွားအောင် အရှိန်ခပ်ပြင်းပြင်းနှင့် တစ်ချက်ချင်း စိမ်ပြေနပြေလိုးပစ်လိုက်ရာ သူလရည်ထွက်ချိန်မှာ နှင်းနှင်းအေးလည်း သူနှင့်အတူ နောက်တစ်ချီထပ်ပြီး ပြီးရပြန်လေသည်။

ဒီနောက်မှာတော့ သုံးယောက်သား လီးစုပ် စောက်ပတ်မှုတ်လုပ်ကြပြီး အရှိန်ရလာသည်နှင့် တင်မေအိကို ပက်လက်အနေအထား အတိုင်း ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲအိပ်ခိုင်းကာ သူမစောက်ပတ်ထဲလီးသွင်းပြီး လှေကြီးထိုး တစ်ချီထပ်လိုးပေးရသည်။ ခွန်စောနောင်လည်း အပွဲပွဲနွှဲ၍ တော်တော်ပြိုင်းသွားပြီး မိန်းမနှစ်ယောက်အကြားမှာ ချွေးတလုံးလုံးနှင့်ဝင်ရောက်လဲလျောင်းရင်း ခေတ္တခဏအနားယူလိုက်ရသည်။

..................................................................................................

အရက်သောက်ကြသည်။ တင်မေအိရော နှင်းနှင်းအေးပါ သူနှင့်အတူ ဝိုင်းသောက်ကြပြီး သူ့လီးပြန်တောင်လာအောင် အလုအယက် စုပ်ပေးကြသည်။

"ကိုခွန်နောင် မအိနဲ့ နှင်းနဲ့ ပွတ်တာကြည့်ဦးမလား"

"ကောင်းသားပဲ "

"အိ အချိန်မရဘူး ပြန်သွားရမှာ ပထန်ကောင်နိုးလာမှ အိကိုမတွေ့ရင် တောင်မေးမြောက်မေးမေးနေဦးမယ် နှင်းလေးကို ထန်အောင်လုပ်ပေးမယ် "

ဆိုပြီး တင်မေအိ နှင်းနှင်းအေးကို သူမမျက်နှာပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းရင်း အောက်ကနေ ကောင်မလေးရဲ့စောက်ပတ်နှင့်ဖင်စအိုကို စိတ်ကြိုက်အနေအထားမရမချင်း ကြွနေရွနေအောင် အပြတ်ဆွဲနှူးပေးလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကိုပါးစပ်နှင့်စုပ် စောက်ခေါင်းလေးထဲ လျှာကိုအသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ ယက်ပေးဆွပေးသည်။ ဖင်ပေါက်ကို လက်ထိုးနှိုက်၍ဆွသည်။ စောက်ပတ်ကိုလည်း လက်နှစ်ချောင်း ကနေ သုံးချောင်းအထိပူး၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပေးလိုက်သဖြင့် နှင်းနှင်းအေလည်း တဟင်းဟင်းတကျွတ်ကျွတ် အော်ညည်းရင်း စောက်ရည်အလိုက်ကြီးလိုက်ကာ ကော့ပျံလာရလျက် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အရည်များပေပွလာလေရာ တော်တော်ကလေး အလိုးခံချင်နေပြီမှန်း သိသာနေပေတော့သည်။

"မမ ဆောင့်ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေး အ ထိ ထိတယ် စောက်ပတ်လည်းရွ ဖင်လည်း ရွလွန်းနေပီမမရဲ့ဟင့်ဟင့်"

"နင့်လက်လည်း အငြိမ်မထားနဲ့ ငါ့စောက်ပတ်ဆွပေးဦး ဒါမှ အပြတ်ရွပြီးအရည်လိုက်လာမှာ "

"မမ အပေါ်ထပ်သွားမယ်မဟုတ်လား "

"အေး ကုလားကြီးရှိတယ် သူငါ့ကိုစောင့်နေမှာ"

"သူ့တစ်ယောက်တည်းလား မမ"

"အေးပေါ့ တစ်ယောက်တည်း ဒါပေမယ့် သုံးလေးယောက်စာမကဘူး လိုးတာ လိုးတာများဆိုတာ ဟင်းဟင်း ထန်တာတော့ ဘာထန်သလဲမပြောနဲ့ သူ့လီးကြီးစောက်ပတ်ထဲထည့်ပြီး လူကို တစ်နေကုန်ပတ်လိုးနေတော့တာပဲ နိုးလာရင်လည်း အနည်းဆုံး သုံးလေးချီတော့ အသာကလေးပဲ ငါ အပြတ်ရွနေဖို့လိုတယ်"

"စိတ်ချမမ မမဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်ရစေ့မယ်"

နှင်းနှင်းအေးလည်း တင်မေအိခြေရင်းဖက်မျက်နှာမူကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားတိုးဝင်ပြီး တင်မေအိသဘော ကျ  သူမရဲ့စောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ကာ စိတ်လိုလက်ရပင် နမ်းပေးစုပ်ပေး ထိုးယက်ဆွပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်လုံး ရမ္မက်ဇော သည်းထန်လာကြပြီးနောက် အချင်းချင်း နှူးနှပ်ဆွပေးနေရာကနေ ယောက်ျားလီးအစစ်နဲ့ အလိုးခံချင်စိတ်များ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရပင်ဖြစ်ပေါ်လာကြလေသည်။

တင်မေအိလည်း ပထန်ကြီးဆီသွားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး …

"ကဲ နှင်းလေး တော်ပီ ကိုခွန်နောင် ရှင်ပဲ ရှင့်ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ကလိုက်တော့ …ကောင်မလေး စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော အပြတ်ရွနေပြီ စောက်ပတ်လိုးလိုး ဖင်လိုးလိုး ရတယ် ရှင့်သဘောရှိလုပ်ပေတော့"

"တကယ်လား နှင်းနှင်း …ဒီတစ်ခါ ငါ ဖင်လိုးမှာနော် "

"ဟင့်ဟင့် မ မအိ ပြောထားပြီပဲ …ဦး ဖင်လိုးချင်လား ရတယ် …သမီးလည်း မမဆွနေတာနဲ့ပဲ စောက်ပတ်ထဲရောဖင်ပေါက်ထဲမှာရော ဦးလီးကြီး အပြတ်ကိုသွင်းချင်နေတာ … မြန်မြန်လိုးတော့ဦးရာ ဦးမလိုးရင် နောက်တစ်ယောက်လိုးခိုင်းမိလိမ့်မယ် ဒါ နောက်နေတာ မဟုတ်ဘူး အနေခက်လွန်းလို့ ပါ … အ ဟင့် ဟင့်ဟင့်"

သူမစကားကိုကြားတော့ ခွန်စောနောင်ဖင်လိုးမှုအတွက် အခွင့်အရေးက ၁၀၀ ရာခိုင်နှုန်း ပိုသေချာသွားတော့သည်။

"အောင်မာ နင်ကလား …နောက်တစ်ယောက်တွေ ဘာတွေလုပ်မနေနဲ့ ငါ့လီးပဲ အရင်စုပ်လိုက်ဦး ညည်းဖင်ပေါက်တစ်ခုလုံး ပူကျိန်းသွားအောင် လိုးပေးမယ် …ဘာမှမပူနဲ့ ကြားလား"

သူတို့နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာနေရာယူပြီး ဖင်လိုးမှုစတင်ကြသည်။ ခွန်စောနောင်လီးကြီးက ကြီးမားလွန်းနေတာမို့ ရုတ်တရက်တော့ သူမဖင်ပေါက်ထဲဝင်ဖို့ကို နှစ်ယောက်သားအတော်ကလေးကြိုးစားယူရသည်။ ဂေါ်လီတွေက တစ်ဆို့ကြပ်နေသည်။ လဒစ်ထိပ်ခေါင်းဝင်ရုံ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် ခပ်မှန်မှန်လုပ်ကာ တဖြည်းဖြည်းချော့လိုးရင်း အဝင်ချောလာပြီဆိုတော့မှ အားနှင့်ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး အနောက်ကနေ ဖိ၍ဆောင့်သွင်းပေးလိုက်တော့မှသာ လီးကြီးတစ်ဝက်လောက်နစ်ဝင်သွားသည်။

"နင် ဖင်ခံကျင့် မရှိသေးဘူး"

"သုံးလေးကြိမ် လိုးဖူးတယ် အရင်က သမီးနဲ့သိပ်မရင်းနှီးတဲ့ ဘဲကြီးလေးပွေခေါ်တာနဲ့ အပြင်အော်ဒါလိုက်သွားတာ သူတို့ တစ်နေကုန်စောက်ပတ်လိုးပြီး အားရတော့ ဖင်ကိုပါ လေးယောက်ဝိုင်းလိုးကြတော့တာပဲ "

"အဲ ဒါ ပထမဆုံးလား"

"မဟုတ်ဘူး ဒီ့အရင်က နှစ်ခါလား သုံးခါလားမသိ ကြာပြီ သမီးတောင်မမှတ်မိဘူး ရည်းစားနဲ့တုန်းကတစ်ခါ ဖာဂေါင်းနှစ်ယောက်က တစ်ခါလိုးဖူးသေးတယ် ရည်းစားကတော့လီးသေးတယ် ဂေါင်းနှစ်ယောက်လီးကျတော့ သူ့ထက်ပိုကြီးတယ် ဦးဟာလောက်တော့ ဘယ်ရှိမှာလဲ ဟင်း ဟင်း … ဦးနဲ့မမ မို့လို့ သမီးပြောပြတာ သမီးသဘောမတူဘဲ အလိုမတူဘဲလိုးတော့ နာတာပဲသိတယ် ဘာမှမခံစားရဘူး ဖင်ကွဲတယ် သွေးတွေပါထွက်တာနော် …တစ်ပတ်လောက်အထိ ချီးပါလို့မရဘူး ဟင်းဟင်း ဟင်း"

.....................................................................................................

တင်မေအိလည်း သူမစကားကြားတော့ …

"ညည်းက အထာပေးပြီး ကိုယ်မသိတဲ့သူရှေ့မှာ ဖင်အရင်ကုန်းပေးလိုက်တာကိုး ဖင်ကုန်းတယ်ဆိုတာ စောက်ပတ်တစ်ခုတည်းလိုးဖို့ မဟုတ်ဘူူး ဖင်ခံချင်စိတ်ရှိမှ ဖင်ခံသက်ကလေးလည်းရ ဖင်ခံကျင့်ကလေးလည်းရှိတော့မှသာ ခွေးကုန်းကုန်းပေးရတာ သူတို့စိတ်ကြိုက် ဘာလိုးလိုး ရတယ်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ဖွင့်ခံပေးတယ်မှတ် နောက်ဆို ကြပ်ကြပ်သတိထား နှင်းလေး … နင်ဖင်ခံချင်မှကုန်းပေးရမယ် ကြားလား မမပြောတာ … ကုန်းပြီဟေ့ ဆိုရင်လည်း ရှိတဲ့အပေါက် အကုန်လိုးပစေပဲ ဘာလိုးလိုး ငြင်းမနေနဲ့တော့ မရတော့ဘူး"

"အေး နင့်မမက သူ့အတွေ့အကြုံရှိလို့ပြောပြတာ ငါ့ကိုတောင် ဒီလိုတစ်ခါမှ မပြောပြဖူးဘူး"

တင်မေအိလည်း တဟင်းဟင်းရယ်ရင်း ခွန်စောနောင်ကို မျက်စောင်းလှလှကလေး ထိုးပစ်လိုက်လေသည်။

"ကဲပါ ရှင့်ဖာသာရှင် လိုးမှာလိုး စကားမများနဲ့ အိမ်ရောက်မှ ကျွန်မပြောပြမယ် ခု အချိန်မရတော့ဘူး"

သူမလည်းပြောပြီး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို သေချာပြန်လည်ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။

ခွန်စောနောင်လည်း သူ့အလုပ်သူလုပ်ပြီ။

နှင်းနှင်းအေးဖင်ပေါက်ထဲကို မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီးကို အရင်းမြုပ်သည်အထိ အားနှင့်ဖိဆောင့်သွင်းကာ တရစပ်ပင် လိုးပစ်လိုက်သည်။ လီးဝင်သံ ဘုတ်ဘုတ်ဖတ်ဖတ်အသံများပေးပြီး သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို ရှောကနဲရှောကနဲ အတင်းဝင်အတင်းထွက် ပုံစံနှင့် အရှိန်နှုန်းခပ်ပြင်းပြင်း သွက်သွက်မှန်မှန်ကြီးလိုးဆောင့်သွင်းပေးလိုက်ရာ ကောင်မလေးခမျာ သူ့လီးကြီးဝင်ရောက်လိုးခွဲမှုဒဏ်ကို မချိအောင် ခံစားနေရတော့သည်။

နှင်းနှင်းအေး မျက်နှာကလေးရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက်ထြဖစ်နေရသည်။ အသံမထွက်မိအောင် သူမပါးစပ်ကို တင်းတင်းပိတ်ပြီး ထိန်းထားပေမယ့် အုကနဲအင့်ကနဲ တအွန်းအွန်းတအင့်အင့် အသံကလေးများက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရစွာ ထွက်ပေါ်လာနေပေသည်။ ဖင်ခံသက်နုရတဲ့အထဲ ဂေါ်လီလီးနှင့်မှ ပက်ပင်းတိုးမိနေတာမို့ သေချင်စော်နံလောက်အောင် ခံနေရသည်။ သူမစောက်ပတ်ကို လက်နှင့်လျိုနှိုက်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ရင်း သက်သာရာရလိုရငြား ကြိုးစားကြည့်ပေမယ့် ဘာမှမထူးပါ။ နာတာကနာတာပဲဖြစ်သည်။

ခွန်စောနောင်ကတော့ သူမကို တမင်တကာ နောင်ကြဉ်အောင် ဒဏ်ခတ်နေရော့သလားမသိ။ ကောင်မလေးရဲ့ခံစားမှုဝေဒနာကို လုံးဝအမှုမထားဘဲ သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို သူ့ဂေါ်လီလီးကြီးနှင့် အချက်မှန်မှန် လိုးဆောင့်ရင်းဖြင့် အပြတ်ကို ဇိမ်တွေ့နေလေသည်။

တင်မေအိလည်း ခွန်စောနောင်ဖင်လိုးပုံ နှင်းနှင်းအေးတစ်ယောက် မချိမဆန့်ဝေဒနာခံစားရင်း ထွန့်ထွန့်လူးနေရပုံတွေကို ကြည့်ရင်း ဏှာတဖြည်းဖြည်းထကြွလာသဖြင့် ညဉ့်အိပ်ဝတ်စုံကို အလျင်အမြန်ပင် ပြန်လည်ကောက်ဝတ်လိုက်ရပြီး သူတို့နှစ်ယောက်အား နှုတ်ဆက်၍ အခန်းထဲကနေထွက်လာကာ အပေါ်ထပ်ရှိ သူမအိပ်ခန်းဆီကို လှမ်းတက်လာခဲ့လေသည်။

.................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

သူမ အခန်းထဲရောက်တော့ မစ္စတာရန်းက နိုးနေပြီ။

တင်မေအိကို ဘယ်ရောက်နေသလဲ ဘာလဲ မမေး။ သူ့ဖာသာ ဖန်ခွက်ထဲကို အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် ငှဲ့ထည့်ကာ ဇိမ်ခံသောက်ရင်း စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ရှိုက်ဖွာ၍နေတာကို တွေ့ရသည်။ တင်မေအိ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းလျက်ရှိသော သူ့ထံပါးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်ရင်း အမြည်းတစ်ဖတ်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲခွံ့ကျွေးလိုက်သည်။ သူ လှည့်လာသည်။

"နို့ နဲ့ ကြက်ဥ မှာဦးမလား အစ်ကို"

သူမ မေးလိုက်တော့ …

"ဟင့်အင်း" 

ဟုခေါင်းခါပြီး အိပ်ရာပေါ်ပစ်ချထားသော ဆေးဘူးခွံကို ညွှန်ပြသည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံထုတ် ကာမအားတိုးဆေးတစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ကြာလည်းကြာ သုက်ကိုလည်းထိန်းစေနိုင်သည့် အလွန်အစွမ်းထက်လှသောဆေးဖြစ်ကြောင်း သူမသိလိုက်ရသည်။ တင်မေအိ ပြုံးတုံ့တုံ့လုပ်ပြီး သူ့ကို ပုခုံးကလေး အသာတွန့်ပြလိုက်တော့ မစ္စတာရန်းက ဟက်ကနဲ အသံထွက်အောင်ရယ်ပြီး သူမခါးလေးကို သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်နှင့် လာရောက် ပွေ့ဖက်လိုက်ပါသည်။ ပါးတစ်ဖက်ကို ရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်သည်။ တင်မေအိလည်း မုတ်ဆိတ်ကျင်စွယ်အပြည့် ဖုံးလွှမ်းလျက်ရှိသော သူ့မျက်နှာပြင်အနှံ့ကို လိုက်လံနမ်းရှုံ့ကစ်ဆင်ပေးကာ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်ကြလေသည်။

"လိုးချင်ပြီကွာ ငါစောင့်နေတာ"

"နေဦး အစ်ကို အဝတ်မချွတ်ရသေးဘူး "

ထိုင်ရာကနေ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်ကို လုံးဝနစ်ကက်ဖြစ်အောင် ချွတ်ချလိုက်ကာ သူ့အရှေ့မှာ ကနွဲ့ကလျလေး လာရပ်ပြလိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးများက သူမ၏ပြည့်ဖြိုးတင်းရင်းကာ အစွမ်းကုန် မို့မောက်ကြရွလျက်ရှိသော ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို အထက်အောက်မကျန် စားမတတ်ဝါးမတတ်ပင်စူးစိုက်ကြည်နေပြီး သူမကို သူ့အနားလာဖို့ လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည်။ 

တင်မေအိလည်း ကုတင်နားကိုပြန်လှေက်လာပြီး သူ့ရဲ့ခြေရင်းမှာ အသာအယာပင် ဒူးတုပ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူမလက်က ပထန်ကြီးရဲ့ခါးမှာ သိုင်းချည်ထားသော နံငယ်ပိုင်းကဲ့သို့အရာလေးကို ဆွဲလှန်ချွတ်ချပစ်လိုက်ရာ ပထန်ကြီးမစ္စတာရန်းရဲ့ ကြီးမားထွားကျိုင်း၍ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားလှသောလီးငပဲမဲမဲသဲသဲကြီးက သူမမျက်စိရှေ့မှာ ဘွားကနဲပေါ်ထွက်လာရပြီး လေယာဉ်ပစ်စကဒ်ဒုံးကျည်အလား တလှုပ်လှုပ်တယမ်းယမ်းနှင့်ရှိနေတာကို တွေ့ရလေတော့သည်။

ဒရိုင်ဘာကြီးခွန်စောနောင်နှင့် နင်လာငါလား ရှိမည်ထင်ရသော်လည်း ဟိုလီးကဲ့သို့ ဂေါ်လီထည့်ကာ ပြုပြင်ထားသောလီး မဟုတ်ဘဲ မွေးရာပါ ထွားထွားလျားလျားနှင့် လှပအပြစ်ကင်းကာ စင်းလုံးချော ဟုဆိုရမည့် တိုင်းတစ်ပါးလူမျိုးခြားလီးသာ ဖြစ်တာမို့ သူမအနေနှင့်တော့ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ စိတ်လှုပ်ရှားချင်စဖွယ် ကောင်းလှပေသည် ဟု တင်မေအိထင်မှတ်မိသည်။ သူတို့လူမျိုး ၁၀၀ မှာ ၉၀ ရာခိုင်နှုန်းလောက်က လီးကြီးကြသည်။ 

ရှည်လည်းရှည်လေ့ရှိကြသည်။ ကိုယ့်မြန်မာတိုင်းရင်းသား အများစုရဲ့လီးကမူ အချိုးအစားမညီကြဘဲ ကြီးသည့်လီးကကြီး ရှည်သည့်လီးကရှည် တိုတိုတုတ်တုတ်နှင့် သေးသည့်လီးကသေးနှင့်မို့ သူတို့နှင့်နှိုင်းစာလျှင် ခန့်မန်းရ အလွန်ခက်လှသည် ဟု ပြောရပေမည်။

တင်မေအိ လဒစ်သားရေ ပြဲလန်ပြီးသားဖြစ်နေသော သူ့လီးဒစ်ထိပ်ဖူး အာတာပြဲကြီးကို ပါးစပ်ထဲအပြည့်ထည့်၍ စုပ်ငုံကာ အာငွေ့ပေး လိုက်သည်။

"ဟားးး ဂွတ်ဒ် ဗဲရီး ဗဲရီးဂွတ်ဒ် ဘေဘီ … အား …ဟား  ဖတ်ခ်  ရှစ်!! "

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>

မိသဲ … နေ့စွဲလေးများ (စ/ဆုံး)

မိသဲ … နေ့စွဲလေးများ (စ/ဆုံး)

မောင်ခြိမ့် { အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ }

အခန်း ( ၁ )

" ကို မြမောင် … လီးကြီးထောင်ပြီး အိပ်မနေနဲ့တော့ … ထထ … ကျုပ် ထမင်းအိုး တည်ခဲ့ပြီ … မိသဲ … ဈေးဝယ်သွားတော့မှာ လိုက်ပို့ဖို့ လုပ်တော့ "

" အီးးးး …… အွန့် …… အေးပါ  … မသန်းရယ် … ငါ့ အလုပ်ငါသိပါတယ် ဟ "

" ခ်ခ်  ခ်ခ် … တော်ကလေ … လူမနိုး သေးဘူး … လီးအရင် နိုးတာ … ဟွန့် … ထ မျက်နှာသစ် … မိသဲ တောင် ရေချိုးပြီးပြီ … ပြန်လာမှ လုပ်တော့ "

" ခဏလေးပါ … မသန်းကလည်း … ထမိန်လေး လှန်လိုက် ရနေတာကို "

" အိုး … သမီး ဟိုဘက်ခန်းမှာ … သနပ်ခါး သွေးနေတာ … မကြားဘူးလား … သွား … သမီးရှေ့တော့ အလိုးမခံနိုင်ပေါင် တော် "

ကျမ သနပ်ခါး သွေးရင်း အမေ့စကားကြောင့် ရယ်ချင်စိတ်ကို မနဲထိန်း လိုက်ရတယ်။အမေက ခုထိ စကားပြောရင် တစ်တစ်ခွခွနဲ့ ရှေ့မကြည့် နောက်မကြည့် အမြဲပြောတတ်တာ။ကျမရှေ့ အလိုးမခံဘူးသာ ပြောနေတာ အိမ်က ထရံကာ ကပ်မိုး ပေ၂၀ ပေ၄၀ အိမ်လေးပါ။ ကျမ အပျိုဖေါ်ဝင်ကတည်းက ဦးလေး မြမောင်နဲ့ အမေတို့ လိုးတာ မမြင်ချင်မှ အဆုံးပဲ။အခန်းက ၂ခန်း ပတ်လည်မို့ ကျမ အခန်းနဲ့ အမေတို့ အခန်းက ကပ်လျက်ပေါ့။ထရံပေါက်က ကြည့်ရင် အမေတို့ လိုးတာ အတိုင်းသားပဲ။အိမ်အနောက်ဖက် ၈ပေလောက်က အိမ်သာဆောက်ပြီး ဝန်းထရံဒေါင့်မှာ ရေဘုံပိုင်တူးပြီး ကျောက်စည်ကန် အသေးတစ်လုံး ချထားတာ။ အိမ်ပြည့် ဝန်းပြည့် ဆောက်ထားတော့ အိမ်ရှေ့ မြေအလွတ်တော့ မရှိဘူး။

မြို့အစွန်ဘက် ဥယျာဉ် ခြံမြေတွေ အကွက်ရိုက်ရောင်းတုန်းက ကျမ အဖေ ရွာက လယ်ကွက်လေး ရောင်းပြီး ဝယ်ထားတဲ့မြေ။ အင်း ကျမ အဖေ ဆိုတာ ခု အမေ့ယောင်္ကျား ဦးလေး မြမောင် မဟုတ်ဘူး။ ဦးစိန်သောင်းတဲ့ ဆုံးတာကြာပါပြီ  အဖေက ရွာကနေ မြို့တက်ပြီး အောက်ခြေ လက်သမား ဘဝကနေစခဲ့တာ တဖြည်းဖြည်း လက်သမားဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။လက်သမားဆရာ ဘဝကနေ မုန့်ဟင်းခါးရောင်းတဲ့ အမေနဲ့ ဆုံခဲ့ကြတာ။ကျမ မွေးပြီး ၁၀နှစ်လောက်ကျ ရွာက အမွေရတဲ့ လယ်ကွက်လေးရောင်းပြီး ခုနေတဲ့ မြို့စွန်က ရပ်ကွက်ထဲ ပြောင်းခဲ့ကြတယ်။

ဒီရောက်ပြီး ၂နှစ် နေတော့ အဖေ ဆုံးရောပဲ။အဖေ ဆုံးပြီး ၃ နှစ်ကျော်မှ အမေက နောက်အိမ်ထောင် ထပ်ပြုတာပါ။နောက်အိမ်ထောင်က ခု ဦးလေးမြမောင်ပေါ့။ပထွေးဆိုပေမယ့် ကျမနဲ့အမေ့ကို ဆိုက်ကားနင်းကျွေးတာ ခုထိပါပဲ။အမေ့ အပေါ်လည်း သံယောစဉ်ကြီးရှာပါတယ် မျက်စိအောက်ကကို အပျောက်မခံတာ။နှာလည်း ထန်တာ ပြောမနေနဲ့တော့ အမေကလည်း ဦးလေး မြမောင်နဲ့ယူပြီးမှ ပြင်ပြင်ဆင်ဆင် နေတတ်လာတယ်။

" မိသဲ ရေ … ပြီးရင် အိမ်ရှေ့ ထွက်ခဲ့တော့ဟေ့ "

" ဟုတ် … ဦးလေးမြမောင် "

သနပ်ခါးလိမ်းပြီး မျက်နှာ ယက်ခပ်နေတုန်း ဦးလေးမြမောင် အသံကြားတာနဲ့ ကျမလည်း ချက်ချင်းပြန်ဖြေပြီး ဈေးဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံ အိတ်ထဲ ပြန်စစ်လိုက်တာ။ကျမဈေးရင်းက ၅ သောင်းခွဲလောက်ပါပဲ အခွန်လွတ်ဈေးကြီးက အသားငါးရယ် ဟင်းသီးဟင်ရွတ်ရယ် ဝယ်ပြီး ရပ်ကွက်ထိပ်က ဈေးတန်းလေးထဲ ပြန်ရောင်းတာပါ။နေ့လည် ၂ ချက်ဆို အကုန်ကုန်ပြီ ၈ ထောင်နဲ့ ၁ သောင်းကြား အသာလေး မြတ်တယ်။ဒါပေမယ့် လွယ်တော့ မလွယ်ဘူး ပြောတတ် ဆိုတတ် ရောင်းတတ်မှပါ။

ဆွဲခြင်းတစ်လုံးရယ် တကောက်တောင်းအကြီး တစ်လုံးရယ် ယူပြီး အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဦးလေးမြမောင်က ဆိုက်ကား ဖုန်သုတ်နေတယ်။ကျမလည်း တကောင်တောင်းကို နောက်ထားပြီး ရှေ့ကတက်လိုက်တာ ကျမပေါင်ပေါ် ဆွဲခြင်း တင်ပြီးမှ ဦးလေးမြမောင်က ဆိုင်ကားပေါ်တက်နင်းတာပေါ့။ဆိုင်ကားပေါ်ထိုင်နင်းနေတဲ့ ဦးလေးမြမောင် ပေါင်ကြားထဲက လီးက ထောင်ထွက်နေတာ ကျမ ခိုးကြည့်ရင်း ပြုံးမိလိုက်တယ်။မနက်စောစော အမေက အလိုးမခံတော့ မာန်က မကျတာနေမယ်။

ဈေးကြီးရောက်တော့ ဦးလေးမြမောင်ကို လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က စောင့်ခိုင်းပြီး ကျမ ဝယ်စရာ ရှိတာတွေ ပတ်ဝယ်လိုက်တယ်။ပြီးမှ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတာ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ကျမ မနားရတော့ပါဘူး ပြန်ရောင်းဖို့ ကြက်သွန်နီ ၁၅ကျပ်သား အထုပ်လေးတွေ ထုပ် ငါးခြောက်အသေး ၁၀သား အထုပ်လေးတွေ ပြန်ခွဲထုပ် အစုံပါပဲ လက်လီ ပြန်ရောင်းဖို့ ပြင်ဆင်နေရတာပေါ့။အားလုံးပြီးစီးမှ ဦးလေးမြမောင်ကို ရပ်ကွက်ထိပ်က ဈေးတန်းလေး လိုက်ပို့ခိုင်းရတာ။

ဈေးတန်းလေး ဆိုပေမယ့် အမြန်လမ်းမကြီး ဘေးမို့ အရှေ့ဘက်ခြမ်း ရွာတွေကပါ လာဝယ်ကြတယ်။ကျောက်လမ်း အနောက်ဖက်က ကျမတို့နေတဲ့ မြို့စွန်ရပ်ကွက်လေးပေါ့။ကျမ ဈေးခင်းပြီးတာနဲ့ ဦးလေးလှမောင်က ဆိုက်ကားဂိတ် တန်းထွက်တာ။

" မိသဲတို့များ … အပို့ အကြိုနဲ့ … ဇိမ်ပဲ တော် "

အသံလာတဲ့ဆီ ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းသည် မိတူး။ကျမနဲ့ အသက်က မတိမ်းမယိမ်းပါ ၂၀ကျော်တွေ။

" ကောင်မ ငါ့လို နေချင်ရင် … နင့် အမေ နောက်လင်ယူခိုင်းလေ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" အံအောပါ့တော် … အမေ့ ယူခိုင်းမယ့် အစား … ကျုပ်ပါကျုပ် ယူလိုက်မယ် … ဟီးဟီးးး "

" မသာမ … မနက်မလင်းသေးဘူး … ယွပြီ "

" အံမယ် … နင်ကျတော့ … ခဏနေ ကိုအေးကျော် လာရင် … ဆီဘူး ခါပြတော့မှာ "

" ဖွီ …… အဲဒီ ကိုအေးကျော် … နင်သာခံလိုက် ငါမအားဘူး "

" ခိခိ "

ကိုအေးကျော် ဆိုတာ ပိုလီယို စွဲနေတဲ့ ဈေးနားက လူတစ်ယောက်ပါ ခဏနေ ကျမတို့ ဈေးသည်တွေဆီ မုန့်ဖိုးတောင်းပြီး သူ့ဝမ်းစာ ဖြည့်ရတာပေါ့။ဘဝပေး ကုသိုလ်ကံမကောင်းပေမယ့် စေတနာကတော့ အပြည့်ရှိတယ်။ကျမတို့ နေ့လည် ၂နာရီလောက် ဈေးသိမ်းတာနဲ့ တဈေးလုံးက အမှိုက်တွေ တယောက်ထဲ လှဲတာ အမှိုက်တွေစုပြီး ညနေပိုင်းကျ အမှိုက်ပစ်ပေးရှာတာ။တဈေးလုံးကလည်း ကိုအေးကျော်ကို မုန့်ဖိုး ဝိုင်းပေးကြပါတယ်။

" ကဲ … မုန့်တီ ရပြီနော် … မိသဲတို့ မိတူးတို့ "

ကျမနဲ့ မိတူး စကားနိုင်လုနေတုန်း ခေါင်းရွတ် မုန့်တီသည် အမေစော က လှမ်းအော်ရင်း သူ့နေရာလေးမှာပဲ ခေါင်းပေါ်က မုန့်တီဘမ်းလေး ချလိုက်တယ်။

" သမီး … ငရုပ်သီး လျော့ထည့် အမေစော … ငါးဖယ် ၂တုံး တခါထဲ ကိုက်ပေး "

" ငရုပ်သီး လျော့လိုက် … အမေစောရေ … အဲကောင်မ ဖင် လိပ်ခေါင်း ထွက်နေတာ ခိခိ "

" မသာမ … ငါက ဖင်ပဲထွက်တာ … နင်က စောက်ပတ်က ထွက်နေတာ … ဟွန့် "

မိတူးနဲ့ ကျမ စကားနိုင်လုနေကြတာ အမေစောကတော့ တခိခိနဲ့ ကျမတို့ ၂ယောက်ကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေတာပေါ့။ကျမတို့ ဘဝတွေက ဒီလိုပါပဲ ငယ်ငယ်ကတည်းက စကားပြောကြမ်းတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကြီးပြင်းခဲ့တော့ လူရင်းချင်း တွေ့ပီဆို တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်ရမှ အားရကျေနပ်ကြတာ။စားသောက်ပြီး ခဏနေတော့ ဈေးဝယ် ကျလာတာနဲ့ စကားမကြောဖြစ်တော့ပါဘူး မိတူးကလည်း သူ့ပန်းတွေ အော်ရောင်း ကျမကလည်း ဟင်းသီးဟင်ရွတ်နဲ့ သားငါးတွေ အော်ရောင်းကြပေါ့ရှင်။

" ဟိတ် … ညည်းလင် လာပြီ … မိသဲ … ပိုက်ဆံ ထုတ်ထား …… ခ်ခ် "

လူပါးသွားတာနဲ့ မိတူး ဆီက စကားသံ ထွက်လာတော့တာ။သူပြတဲ့ဆီ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုအေးကျော် ပေါ့ လက်ထဲ ၁ရာတန် ၂ရာတန်လေးတွေ အရှည်လိုက် လက်ထဲ ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထားပြီး ကျမ အရှေ့ဘက်က လက်ဖက်သည် ဒေါ်အေး ဆိုင်မှာ လက်အုပ်လေး ချီပြီး ရပ်နေရှာတယ်။

" ကိုအေးကျော်က … ငါ့ မကြိုက်ဖူး မိတူး ညည်း ကြိုက်နေတာပါ "

" ငါ့ အလကား ကြိုက်ပါ့ မလား … ညည်းလို တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် ခပ်ချောချော ကြိုက်မှာပေါ့ "

ကျမတို့ ပြောတုန်း ကိုအေးကျော်က အနားရောက်လာတယ် ကျမ လည်း ၂ရာတန် တစ်ရွတ်နဲ့ ၁ရာတန် တစ်ရွတ် လတ်တာလေး ရွေးနေမိတာ။

" အားဘား  အဘား … အ  အဘားးး "

" ခ်ခ် …… ရော့ရော့ ကိုအေးကျော် … မတည့်တာတွေ မစားနဲ့ … ဝတာ ဝယ်စား "

ကိုအေးကျော်က မွေးရာပါ အကြောတွေ မသန်ရှာတာ လမ်းလျှောက်ရင် ထော့နင်း ထော့နင်းလေးနဲ့ ဘယ်လက်ကကွေးနေပြီး မျက်နှာကလည်း အကြောပါနေတဲ့ လူတစ်ယောက်။စိတ်စေတနာ ကောင်းပြီး ပေးမှ ယူတာ မပေးလည်း လက်အုပ်လေးချီပြီး လှည့်ထွက်သွားတတ်တယ်။

" အံမယ် … လင်ကို စိုးရိမ်နေတာ …… အိမ်ခေါ် ထား ပါ့လား ကောင်မ "

" ဘားဘားးး  …… အားဘား …… အဘားဘား "

မိတူးက ကျမ လှမ်းစတာကို တအားအား တဘားဘားနဲ့ ခေါင်းရမ်းပြီး မိတူးကို လှမ်းကြည့်နေတာ။ဉာဏ်ရည်မပြည့်ရှာ ပေမယ့် ဈေးထဲ နေတာ ကြာတော့ မိတူး စကားကို နားလည် တဲ့ သဘောနဲ့ ငြင်းနေရှာတယ်။

" တွေ့လား မိတူး … ငါ့ မကြိုက်ဖူး … ညည်းကြိုက်နေတာတဲ့ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" အာ အား ဘားဘား …… အ ဘားဘား … ဘား ဘား "

မိတူး နဲ့ စတော့လည်း ခေါင်း တရမ်းရမ်းနဲ့ပဲ။မိတူးက မျက်ခုံးမွှေးပါးပြီး မျက်ပေါက်ကျဉ်းပေမယ့် မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးပါ။ကျမက မျက်နာသွယ်ပေမယ့် မိတူးနဲ့ပြောင်းပြန် မျက်ခုံးထူထူ မျက်လုံးလှတယ်။ မိတူး ခန္ဓာကိုယ်က သာမန်ပါပဲ။ကျမနဲ့ အရပ်က မတိမ်းမယိမ်းလေး။ထူးခြားတာက ကျမ အပျိုဖေါ်ဝင်ပြီး နောက်ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ်က ဖွံ့ထွားလာတာ ခါးအောက် ဖင်ကြီးတွေက ဝိုင်းပြီး ကော့ထွက်လာတော့ မြင်သူတိုင်း ငေးကြည့်ကြတယ်။အစပိုင်း ရှက်မိပေမယ့် နောက်ပိုင်း ရိုးသွားတော့ မရှက်တော့ပါဘူး နေတတ်လာတယ်။

ကိုအေးကျော် ကို မိတူးကလည်း သုံးရာ ပေးနေတာ။ကိုအေးကျော်က ပန်းစည်းထည့်တဲ့ ဘမ်းကို ခါးညွတ် ငုံယူရင်း မိတူး ရင်ဘတ် လက်ညိုးထိုးပြီး တဘားဘားနဲ့ ပြောနေတော့တယ်။ကျမလည်း ကိုအေးကျော် ပြောမှ မိတူး ရင်ဘတ်ကို ကြည့်မိတော့ မထိန်းနိုင်ပဲ ရယ်မိတာပေါ့။

" ခိခိ … ခုကတည်းက လင်ကို မြူနေတာ …… ကောင်မ "

မိတူး ကျမ စကားကြောင့် မျက်နှာကြီး ပြုံးဖြီးကြီးလုပ်ရင်း ကြယ်သီးပြုတ်နေတဲ့ သူ့အင်္ကျီကို လက်တဖက်နဲ့ ဆွဲစု နေတာ။အင်္ကျီ ကြယ်သီး တစ်လုံး ပြုတ်ပြီး ဘရာစီယာ အောက်က နို့အုံ အပေါ်ခြမ်းလေး ထွက်ကျနေတာလေ။ကိုအေးကျော် ထွက်သွားတဲ့ထိ ကျမတို့လည်း စကားနိုင် လုနေကြတယ်။အချိန်တွေ တဖြည်းဖြည်း ကုန်လာတော့ နေ့လည်ဘက် မိတူးက ပိုက်ဆံ ရေပြီး ကျန်တဲ့ ပန်းတွေကို ရေဝတ်လေး အုပ်နေတာပေါ့။

" မိသဲ … ငါတော့ သိမ်းပြီဟာ … နင် ထမင်းစားတော့ မလား … ဒေါ်ခင်ကြီး ဆိုင် ငါဝင်မှာပေးလိုက်မယ် "

" အေးဟာ နင်ပြန်ရင်း … ဝင်မှာလိုက်တော့ … ငါက ၂ ချက်ထိုး လောက်မှ သိမ်းမှာ "

မိတူးက ထမိန်သေချာ ပြင်ဝတ်ရင်း ပန်းစည်းတွေ ထည့်ထားတဲ့ ဘမ်းကို ခေါင်းပေါ်ရွတ်ပြီး ထပြန်သွားပြီ။ကျမက ထုံးစံအတိုင်း လက်ကျန်လေးတွေ ကုန်အောင် ရောင်းရဦးမယ်။ခဏနေတော့ ဒေါ်ခင်ကြီး ဆိုင်က ကောင်လေး ထမင်းလာပို့ပေးပါတယ်။ဒေါ်ခင်ကြီး ထမင်းဆိုင်က ဈေးထိပ်မှာပါ မိတူး အိမ်ပြန်ရင်း ကျမဖို့ ဝင်မှာပေးတာ။ကျမတို့လို ဈေးသည်တွေ အတွက် တခါးစား ၇၀၀ ပဲ အသားဟင်း တခွက် အရံဟင်းက ပဲနပ် ငပိကြော် ချဉ်ရည်ဟင်း အတို့အမြုပ်လေးရော တန်ပါတယ်။

" မမသဲ … ဝက်သားကုန်လို့ … ကြက်သားနဲ့ ယူလာတယ် ပိုထည့်ပေးထားတယ်တဲ့ "

" အေးအေး ငါ့မောင် … ရော့ ပိုက်ဆံ "

" ဟုတ် … ခဏနေမှ ပန်းကန်တွေ လာသိမ်းတော့မယ် "

ကျမ အိမ်မှာ ညနေစာ တနပ်ပဲ စားတယ် မနက်နဲ့ နေ့လည်က ဈေးမှာပဲ စားတာ။အမေ့ကို ကျမ အတွက်နဲ့ အလုပ်မရှုပ်စေ ချင်တာပါ။နေ့လည် ၂ချက် ကျော်တော့ ဦးလေးမြမောင် လာကြိုနေပြီ။

" ကလင် ကလင် … မိသဲ … ငါ ရောက်ပြီဟေ့ "

ကျမနား မရောက်ခင် ဆိုက်ကား ဘဲလ်သံလေး ပေးပြီး လှမ်းအော်နေတာ။ကျမလည်း အကုန်သိမ်းဆည်း ပြီးပါပြီ။ရောင်းရသမျှ ပိုက်ဆံကို ကျမလွယ်နေကြ လွယ်အိတ်လေးထဲ ထည့်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ဦးလေးမြမောင်က တကောက်တောင်း ကိုမပြီး ဆိုက်ကားနောက်တင်တော့ ကျမလည်း ဆွဲခြင်းဆွဲပြီး ရှေ့က တက်ထိုင်လိုက်တာ။

" အသီး အရွတ်တွေက … မကုန်ဘူးလား "

" ကုန်ပါတယ် … ဦးလေးမောင်ရဲ့ … ညနေစာ အိမ်ချက်ဖို့ အာလူးလေး နဲနဲရယ် … ဝက်သားရယ် သေချာ ချန်ထားလိုက်တာ "

ဦးလေးမြမောင်က ကျမကိုင်ထားတဲ့ ဆွဲခြင်းထဲက အာလူးတွေ မြင်ပြီး မေးနေတာပေါ့။အိမ်ရောက်တော့ ဦးလေး မြမောင်က အမေ့ အခန်းထဲ တန်းဝင်သွားတယ်။

" ရှင့်လီးကလည်း … အမြဲတောင်နေတာ … မပြောချင်ဘူး … သွား မနက်က တခါ လုပ်ပြီးသား … ညကြမှ လုပ်တော့ "

ကျမ အခန်းထဲ လွယ်အိတ်ထဲက ပိုက်ဆံတွေ ထုတ်ရေနေတုန်း အမေ့ အသံ ကြားရတော့တာပဲ။

" မသန်းကလည်း … ငါက သေချာ တောင်တာမှ မဟုတ်တာ … နင့် ဟာကြီး မြင်ရင်ကို မနေနိုင်တာ … ဟီးဟီး "

အမေကလည်း အမေပါပဲ ကျမ အဖေရင်း ရှိတုန်းက ဒီလို မနေဘူး ဦးလေးမြမောင်နဲ့ကျ ဖင်ပေါ်ခေါင်းပေါ် နေတတ်လာတာ။ကျမ ထရံပေါက်လေးက ကြည့်တော့ အမေက ပေါင်ဖြဲထိုင်ပြီး လည်ပင်းနဲ့ ဗိုက်ကို ကုတ်နေတာ ထမိန်က ခါးလျှောချထားတော့ ဘော်လီမပါတဲ့ နို့တွေက တွဲကျနေတယ်။ဗိုက်ခေါက် နဲနဲထွက်ပေမယ့် ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကားနေတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးက တခြမ်းလောက်ပေါ်နေတာပေါ့။ဦးလေး မြမောင်က ပေါင်ကားထိုင်နေတဲ့ အမေ့ ထမိန်အောက်နားစကို ပေါင်ရင်း လှန်တင်ပြီး တဟီးဟီးနဲ့ လက်က ပေါက်ကြား နိုက်နေတယ်။

ကျမ ရှိလို့ အမေက မူနေတာပါ မရှိရင် ခံပြီးတာ ကြာပေါ့။အမေက ထမိန်ကို ရင်လျားလိုက်တော့ ဦးလေးမြမောင်လည်း စိတ်လျော့သွားတာ ထင်တယ် အခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာပြီး ဆိုက်ကားပြန်ထွက်သွားတာ။ကျမလည်း ဈေးရင်း ၅သောင်းခွဲ ဖယ်ပြီး မြတ်တဲ့ ပိုက်ဆံ ရည်တော့ ၉ထောင်ကျော် ရတယ်။အမေ့ အိမ်စရိတ် ပေးဖို့ ၅၀၀၀ ချန်ပြီး ကျန်တာ ကျမ သေတ္တာ လေးထဲ ထည့်ပြီး သော့ခတ်လိုက်တာ။ကျမ အိမ်ပြင်မလို့ ပိုက်ဆံစုနေတာ ၁နှစ်ကျော်ပါပြီ ဒီတမိုး ပြီးရင် သွပ်မိုးပြီး နောက်ဖေး ရေလောင်း အိမ်သာလေး လုပ်မလို့ပါ။

" အမေ … ရော့ … ၅၀၀၀ "

" နေ့တိုင်း ပေးမနေပါနဲ့ … မိသဲရယ် … ညည်းက အပျိုကြီး ဖါးဖါး ဖြစ်နေပြီ … အဝတ်စားလေး ဝယ်ဝတ်ဦး … ဖုန်းပဲ ဘေလ်ထည့်မနေနဲ့ "

…………………….......................................................................................................…………

အခန်း ( ၂ )

" ခ်ခ် … ဒါကတော့ အမေရယ် … သမီးက သူများတွေလို အမြဲ မသုံးပါဘူး … ညပိုင်းပဲ … ခဏတဖြုတ် ကြည့်တာပါ … ပိုက်ဆံ မကုန်ပါဘူး "

ခုခတ်ကလည်း မလွယ်ဘူးလေ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးတွေတောင် ဖုန်းတလုံးစီနဲ့ပါ ကျမလည်း ဖေ့ဘုတ်  အကောင့် တခုဝယ်ပြီး သတင်းဖတ် မင်းသားမင်းသမီတွေရဲ့ အရှုပ်တော်ပုံတွေ ဖတ်ရင်း ညပိုင်း အပျင်းပြေတာပေါ့။အရှင်းဆုံး ပြောရရင် ကျမလည်း သာမန် ပုထုစဉ်လေ သွေးနဲ့ သားနဲ့ပဲ အပြာဇတ်ကားတွေလည်း ကြည့် အောစာတွေလည်း ဖတ်ရင်း တကိုယ်ရည် အာသာဖြည်မိတာပဲလေ။အောစာ ရေးတဲ့ စာရေးသူ တစ်ယောက်နဲ့ fri ဖြစ်ထားသေးတယ်။

အဲဒီလူကို ကျမပြောရင် ရှင်တို့ အံအောသွားမယ်။ စဉ်းစားမနေနဲ့ သူ့နာမည် #မောင်ခြိမ့် ဟုတ်တယ် ကိုမောင်ခြိမ့် ဆိုတာ ကျမတို့ ရပ်ကွက်ကပါ။အင်း အသက်က ၃၀ ကျော်ပြီ အသောက်အစား မရှိပေမယ့် တခါတခါ မူးလာရင် ရပ်ကွက် အလယ်က တုတ်ကြီးပေါ် အုပ်စုလိုက် သီချင်းဆိုကြသေးတာ။ကျမ အရွယ်ရောက်ကတည်းက ကိုမောင်ခြိမ့် သူစိမ်းမိန်းမနဲ့ တွဲလာတာမျိုး မမြင်ဖူးသေးဘူး ဆိုလိုက်တဲ့ သီချင်းက အသဲကွဲ သီချင်းတွေ။သူတို့အုပ်စု မူးပြီး အော်ဟစ်နေလည်း ရပ်ကွက်က မပြောပါဘူး။မပြောဆို အရပ်ထဲ သာရေးနာရေးဆို သူတို့ အုပ်စုပဲရှိတာ။

လူတစ်ယောက် ဆုံးပြီဆို မောင်ခြိမ့် ခေါ်ဟေ့ဆိုပြီး အစပြုရတဲ့ အထိပါပဲ။ကိုမောင်ခြိမ့် bff နှစ်ယောက်က ကိုအောင်မိုးနဲ့ ကိုသံချောင်းပေါ့ လူပျိုကြီးတွေ ဆိုပေမယ့် ဏာဘူးကျလွန်းပါတယ်ရှင်။အရပ်ထဲလည်း သူတို့ မလိုက်ဖူးတဲ့ အမျိုးသမီး မရှိသလောက်ပါပဲ။အထူးသဖြင့် ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ့ ကျမ သူ့အိမ်ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်တိုင်း မျက်နှာ ဘယ်တော့မှ မကြည့်ဘူး ဖင်ပဲ ကြည့်နေတာ။တခါတခါ ကျမ အမြင်ကတ်လွန်းလို့ သူ့အိမ်ရှေ့ဆို ဖင်ကို ဘယ်ညာရမ်းပြီး သေချာ လျှောက်ပြလိုက်တယ် ဇက်ကြီးလိမ်ပြီး ကျန်နေရစ်တာ မှတ်ကရောပဲ။

" ဟဲ့ … ညနေစာ … ကြက်ဥ ကြော်ပေးရမလား မေးနေတာ … ဘာပြုံးနေတာလဲ … မိသဲ နော် … ဟင်းဟင်း "

" ဟင် … အမေ … ဟုတ် ဟုတ် … ခိခိ "

ကိုမောင်ခြိမ့် အကြောင်းတွေးရင်း အမေ့အသံကြောင့် ကမန်းကတန်း ပြန်ဖြေလိုက်ရတယ်။ညပိုင်း အမေတို့နဲ့ ထမင်းအတူ စားပြီး တီဗွီ ခဏကြည့် ပျင်းလာတာနဲ့ အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့လိုက်တာ နာရီ ကြည့်တော့ ၉နာရီခွဲနေပြီ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့် အိပ်မရတာနဲ့ ခေါင်းရင်းခုံအပုလေး ပေါ်က ဖုန်းယူ ဖွင့်ကြည့်မိတယ်။ ! အိုး ! အစုံပါပဲ မော်ဒယ်မင်းသမီးတစ်ယောက် နာမည်ကြီး မင်းသားနဲ့ အတူနေပြီး ပြက်သနာတက်တော့ မဒိန်းမှု့နဲ့ အမှု့ဖွင့် တရားစွဲကြ အဆိုပြိုင်ပွဲကလည်း ဆုရသွားတဲ့သူကို ပရိတ်သတ်က မကျေနပ်လို ဒိုင်ပြောင်းခိုင်းတာ တွေရော ဖေ့ဘုတ်ပေါ် တရားဝင်တွဲပြီး ကွဲကြပြဲကြတော့ တစ်ယောက်ဝှက်ဖဲ တစ်ယောက်လှန် ပြီး ဆဲကြ ပြုကျ ဒီကြားထဲ ဆယ်လီတွေက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြိုင် စောင်းမြှောင်း ပိုစ့်တင်ကြနဲ့ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အိပ်ယာထဲကနေ အကုန် သိခွင့်ရတော့ အပျင်းပြေတာပေါ့နော့။

ခဏ နေတော့ cb က တချွင်ချွင်နဲ့ စာတွေ ဝင်လာလို့ အသံကို အဆုံးထိ ပိတ်ထားလိုက်ရတယ်။ကျမ acc နိမ်းက အဲ မပြောပြပါဘူး ခိခိ။ယောင်္ကျားတွေများ မိန်းကလေးပုံ တင်ထားရင် အထီးမှန်းမသိ အမမှန်းမသိ တဟိုက်ဟိုက်နဲ့ပါ။တချို့က ရိုးရိုးသားသား မိတ်ဆက်ပေမယ့် တချို့က အတော်ရိုင်းတာ အအိုလား အပျိုလား ဘယ်မှာနေတာလဲ စုံစိနေအောင် မေးကြတော့တာ။ကျမက ကျမပုံ မတင်ပါဘူး မင်းသမီးပုံလေးတွေ တင်တာများတယ်။တခါတခါ အောက်ခြေ လူတန်းစားတွေရဲ့ လူနေမှု့ဘဝ ခံစားချက်လေးတွေ ရေးရင်း ပိုစ့်တင်တတ်တာမျိုး။

cb က ပြောနေကျ သူငယ်ချင်း ၅ယောက်လောက် ရှိတယ် ။ ၅ယောက်လုံး ရိုးရိုးသားသားမို့ သာကြောင်းမာကြောင်း ဘာဟင်းချက်စားတုန်း မိုးရွာလား နေပူလား ဒီလောက်ပါပဲ။ခဏနေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် acc လေး မီးစိမ်းလာတယ်။ည ၁၀နာရီ ကျော်နေပြီ ဘာများလုပ်နေလဲ လို့ စပ်စု ချင်တဲ့စိတ်က ပေါ်လာတာပေါ့။ကျမ ဘက်ကပဲ စ ဟိုက်လိုက်တာပါ။ကိုမောင်ခြိမ့်က အပြင်မှာ ပျော်ပျော် နေတတ်ပေမယ့် လိုင်းပေါ်ကျ ချေတယ်ရှင့်။စကားပြန်ပြောချင်မှ ပြန်ပြောတာ။ကျမ မှန်းလည်း သူမသိပါဘူး။ကျမက သူ့acc ကို ရပ်ကွက် ကထိန်ဖို့ အလှူခံရင်း သူ့ဖုန်း ခိုးကြည့်ခဲ့လို့ သူ့acc မှန်းသိနေခဲ့တာ။

အဲဒီနေ့က ကျမတို့ မိန်းကလေးအုပ်စု အလှူခံပေးရတဲ့ရက် ကိုမောင်ခြိမ့် အိမ်ထဲဝင်တော့ အိမ်ရှေ့ခုံပေါ်မှာ ဖုန်းကြည့်နေတာ။ကျမတို့ မြင်တာနဲ့ ခဏဆိုပြီး အိမ်ထဲပိုက်ဆံ ဝင်ယူတာ ကျမလည်း စပ်စုချင်တော့ စားပွဲခုံ ပေါ်က သူ့ဖုန်းယူကြည့်မိတာ သူ့acc နိမ်းရယ် ပရိုဖိုင်ရယ် မြင်လိုက်ရတာပေါ့။ညပိုင်း ကျမ လိုင်းသုံးတော့ သူ့acc ကျမ သွားအပ်လိုက်တာ။ ၅ရက်လောက်နေမှ fri လက်ခံပြီး ၂ပတ်လောက်မှ ကျမနဲ့ စကား စပြောဖြစ်တယ်။ဒီလိုပဲ ဆရာခြိမ့် ပရိတ်သတ်ပါ ဘာညာဆိုပြီး ဖေါရှော အရင် ရိုက်လိုက်တာ။

" မင်္ဂလာပါဗျာ "

ဟော ပြောရင်းဆိုရင်း ခုန ကျမ ဟိုက်ထားတာ စကားပြန်ပြောနေတယ်။မင်္ဂလာပါဗျာ ဆိုတာ သူပြောနေကြ စကားလေး။

" ဆရာခြိမ့် … ဘာလုပ်နေတာလဲ ရှင့် "

" အားတဲ့ချိန် … ဘော်ဒါတွေ စာပြန်နေတာပါ "

" အော် … စာရေး နေသလားလို့ပါ "

" ခုနမှ ရေးပြီးတာဗျ … ညှောင်းလို့ ခဏ နားနေတာ "

" အသစ် မတင်ဘူးလားရှင် … စောင့်ဖတ်ရင်း အားပေးနေရတာ "

" ဟာ … ရေးပြီးသမျှတော့ တင်ပေးတာပဲဗျ … တပိုဒ်စာ ရဖို့ … အတော် အားထည့် ရေးရတာ … ခင်ဗျားတို့ စာဖတ်သူတွေက … အသစ်တင်ပြီးတိုင်း … အဆက်တောင်းကြတာ … စာရေးသူတွေကို နားမလည်ကြဘူးဗျာ "

ပြောရင်းဆိုရင်း ဖေါက်လာပြီ ခိခိ ကျမ က ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး အပြင်သာ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို သိပ်မရောရဲတာ လိုင်းပေါ်ကျ ကလိ လိုက်ရမှ။

" ကိုမောင်ခြိမ့်က … အပြင်မှာ ချောလားရှင့် "

" ဟမ် … အဲဒါတော့ ကျနော့် ချစ်ချစ် … လာမှ မေးကြည့်ဗျာ … ဟီးဟီး "

ဒါမျိုးကျ မသာကြီးက ဖြီးနေတာ တွေ့လား ဟွန့်။ဒင်းရုပ်ကြီး အပြင်မှာ မမြင်ချင်မှအဆုံးပဲ။

" ဟဲ့ … မိသဲ … အိပ်တော့လေ … ဖုန်းမီး ပွင့်နေတာ ငါသိတယ်နော် … မနက် ဈေးထွက်ရင် အိပ်ရေး မဝပဲ နေမယ် "

ကိုမောင်ခြိမ့် စ ကောင်းနေတုန်း အမေ့အသံကြောင့် ကျမလည်း ကိုမောင်ခြိမ့် နူတ်ဆက်ပြီး အိပ်ပစ်လိုက်တာ။အိပ်မက်ထဲ ကိုမောင်ခြိမ့် ကြီးက ရည်းစား စကားလိုက်ပြောလို့ ကျမ ထွက်ပြေးရသေးတယ် ဟိဟိ။မနက် အိပ်ယာ ထတော့ တကျွိကျွိနဲ့ ကြမ်းလှုပ်သံတွေ ကြားရတော့တာပါပဲ။မနက် ၅နာရီ မတ်တင်းပဲ ရှိသေးတယ်။အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ပေါ့ တအီးအီး တရှီးရှီးနဲ့ မောနင်းပြဇတ် အစီအစဉ်လေး တိုက်ရိုက် လွင့်နေကြပြီ။

" ဘွတ် … အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … မသန်းရယ် … ရှီးးး းးးး "

" စကား မပြောပါနဲ့ဆို … ကိုမြမောင်ကလည်း … လိုးမှာဖြင့် လိုး … ဟိုဘက်ခန်းက ကလေး နိုးသွားဦးမယ် "

" အားးး ရှီးးး … အေးပါ မသန်းရာ … ကောင်းလွန်းလို့ … ပြောမိတာပါ "

အမေက ကျမ ကို ခုထိ ကလေး ထင်နေတုန်းရှင့်။ကျမ ဟာတွေက အထက်အောက် လက်ယောင်လိုက်နေတာ ကြာပေါ့။အမေတို့ လိုးတာတွေ ကြည့်ရင်း လက်နဲ့ အာသာဖြေတဲ့ အကျင့်က စွဲနေပါပြီ။ကျမ ထရံပေါက်လေးက ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်လေး ကုန်းပေးနေတာ ထမိန်က ခါးထိလိပ်တင်ထားရင်း ကျမ အခန်းထရံဘက် ခေါင်းလှည့်ထားတာ။ဦးလေးမြမောင်က ပုဆိုး ခြေရင်းပုံပြီး  အမေ့ဖင်ကြီးဆွဲပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ နောက်က လိုးနေတာပေါ့။

" ကိုမြမောင် … ခဏ "

ခဏဆိုပြီး အမေက ဦးလေးမြမောင်ဒူးအောက် ခေါင်းရင်းဘက်က စောင်တွေယူပြီး ခုပေးနေရှာတာ။ဦးလေးမြမောင်ကလည်း အလိုးမပျက်ပဲ ဒူးတဖက်စီ မြှောက်ကြွရင်း အမေလက်ပြန်ထိုးပေးနေတဲ့ စောင်တွေကို ဖိပြီး တဘတ်ဘတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲလိုးနေတာ။ဒူးအောက် စောင်ခုလိုက်တော့ ကြမ်းလှုပ်သံ တကျွီကျွီ အသံလေး တိုးသွားတော့တာပဲ တတ်လဲတတ်နိုင်တဲ့ အမေပေါ့ရှင်။ဦးလေးမြမောင်က ပါးစပ်က စကားပြောလိုးချင်ပေမယ့် ကျမနိုးမှာ ဆိုးလို့ထင်တယ် အမေ့မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ရင်း အံကြိတ်လိုးနေရှာတာ။

ခနနေတော့ ဦးလေးမြမောင်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး တအီးအီးနဲ့ အမေ့ခါးကို ဆွဲပြီး  တဖွပ်ဖွပ် လိုးတော့တာ။ အမေလည်း ဖင်ကြီးထောင်ပြီး နောက်ပြန်ကော့ထိုးရင်း တကိုယ်လုံး  တွန့်လိမ်ပြီး အီးကနဲ့ အံကြိတ်ညည်းရင်း  ပြီးသွားတာပေါ့။

" ကောင်းလား မသန်း … ငါပြီးအောင် ဆက်လိုးဦးမယ် "

" အင်း … ကိုမြမောင် …  ကောင်း ကောင်းတယ် … အား အားးးးး …… ရှင်ပြီးအောင် ဆက်လိုး လေ … အင်းဟင်း ကောင်းလိုက်တာ ရှင် "

ဦးလေးမြမောင်လည်း အမေ့စကားဆုံးတော့ အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးရင်း ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ အမေ့ဖင်ကို ဆီးခုံးနဲ့ ကပ်ပြီး ခေါင်းစိုက်ကျသွားတော့တယ်။ လီးကို အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်တော့ တဘူဘူ တဗွမ်ဗွမ် နဲ့ စောက်ပတ်က လေတွေ အမ်ထွက်နေတာ။အမေက ထမိန်ကို လက်နောက်ပြန်ဆွဲချရင်း ကိုယ်လုံးလှဲချပြီးမှ စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့အုပ်ပစ်လိုက်တယ် ဒါကို အမေ့လက်ကြားကနေ ဗွိဗွိနဲ့ စောက်ပတ်က လေအမ်ထွက်တုန်း။

" နင့် … စောက်ဖုတ်က အတော် စကားများတယ် … မသန်းရာ … ဟီးဟီး "

" အဲဒါ … ရှင့် လီးကို … ဆုံးမနေတာလေ … ဘူဘင်နဲ့ …  ခိခိ "

ခဏနေမှ အမေတို့ အသံတွေ ငြိမ်ကျသွားတာ။ကျမလည်း အသာလေးထ ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်း ထုံးစံအတိုင်း ဦးလေးမြမောင်နဲ့ ဝယ်စရာ ရှိတာ ဝယ်ဖို့ ဈေးကြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ဒီနေ့တော့ ဦးလေးမြမောင် ပေါင်ကြားက လီးကြီး ငြိမ်ကျနေတာ အမေက မနက်စာ ကျွေးထားလိုက်လို့ ထင်တယ် ခိခိ။ဆေးလိပ်လေး ဖွာလိုက် နင်းလိုက်နဲ့ လမ်းကောင်းရင် မသိသာပေမယ့် ချိုင့်ရှိတဲ့နေရာကျ အရှိန်လျော့ပြီး အားထည့်နင်းရရှာတယ်။ တခါတခါ နားထက်တွေ ခွက်ပြီး ဆံပင်တခြမ်းလောက် ဖြူနေတဲ့ ဦးလေး မြမောင်ကို သနားမိတယ်ရှင်။

ဘာပြောပြော ကျမတို့ သားအမိကို ရိုးရိုးသားသား ရှာဖွေ ကျွေးမွေးလာတာ နှစ်လည်း ကြာလှပြီ။ လာမယ့်နှစ် အိမ်ပြင်ပြီးတာနဲ့ ကျမ အိမ်မှာ ကုန်စုံဆိုင်လေး ဖွင့်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမှာ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ပဲ အနားယူစေချင်လှပါပြီ။

" ကလင် ကလင် … ဟဲ့ဲ့ … မိသဲ … ရည်းစားတွေ ဘာတွေများ ရှိနေပြီလား … ဈေးရောက်ပြီဟ … ဘာတွေ တွေးနေတာတုန်း "

" ရည်းစား မရှိပါဘူး … ဦးလေးမြမောင်ရယ် … အတွေးလွန်သွား လို့ပါ … ခ်ခ် "

ဆိုက်ကား ဘဲလ်သံနဲ့ ဦးလေးမြမောင် အသံကြားမှ ကျမ အတွေးစတွေ ပျက်သွားရတယ်။

" ငါ … ဈေးထိပ် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က … စောင့်မယ် … ပြီးရင် အဲဒီ လာခဲ့တော့ "

" ဟုတ် … လက်ဖက်ရည်ဖိုး ယူသွားလေ … ဦးလေးမြမောင် "

" ငါထဲ … ပါ ပါ တယ်ဟ … သွားပြီ "

ကျမကို ဈေး အလယ်ပေါက်ချပေးပြီး ဈေးထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက် ထွက်သွားတဲ့ ဦးလေးမြမောင် နောက်ကျော ကြည့်ရင်း ကျမ ပြုံးမိလိုက်တယ်။ ကျမ ပေးရင်း ပိုက်ဆံ ဘယ်တော့မှ မယူရှာပါဘူး အမေနဲ့ ကျမကို လုပ်ကျွေးရမယ့် တာဝန် သူ့မှာ အမြဲရှိတယ်ပဲ ပြောတာ။ ခဏနေတော့ ဝယ်ခြမ်းပြီး ကျမလည်း ဦးလေး မြမောင်နဲ့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ လိုက်တယ်။ လမ်းထိပ် ဈေးလေးမှာ ပြန်ရောင်းဖို့ ပြင်ဆင်ပြီး ဈေးရောင်း ပြန်ထွက်တာပေါ့။

" ဟိတ် … မိသဲ … အငယ်မ ပြန်ရောက်နေပြီဟ "

" ဟမ် … ကောင်မ ငါတို့ဆီတောင် … မလာဘူး "

" လာမယ် ပြောတယ်ဟ … သူတို့ အိမ် ဧည့်သည်တွေရော ရောက်နေတာ "

ဈေးရောက်တာနဲ့ ဈေးခင်းတုန်း မိတူးဆီက အငယ်မ အကြောင်း ကြားလိုက်ရတယ်။ အငယ်မ ဆိုတာ ကျမတို့ ခေါ်တဲ့ နာမည်ပါ သူ့နာမည် အရင်းက သင်းသင်းမာ တဲ့ မောင်နှမ ၂ယောက်ရှိတာ သင်းမာက အငယ်မို့ သူ့အကို ကိုမျိုးနိုင် ခေါ်တဲ့အတိုင်း ကျမတို့က လိုက်ခေါ်ကြတာပေါ့။ အငယ်မက ဆန်ရောင်းတာပါ အရင်က ကျမတို့နဲ့ ဈေးအတူ ရောင်းရင်း နောက်ကျ ကားဆရာတစ်ဦးနဲ့ ဘာလိုလို အသံထွက်ပြီး တခြားမြို့တွေထိ ဆန်လိုက်ရောင်းနေတော့တယ်။ မိတူးနဲ့ အငယ်မ အကြောင်း ဈေးဝယ်ပါးတာနဲ့ ထိုင်ပြောကြနေကြတာပဲ။

" အဲဒီ … ကားဆရာ နဲ့ အငယ်မ က … ညားများ နေပြီလား … မိတူး "

" ညားမညား တော့ … မသိဘူး … ကောင်မ ခါးတွေ တုတ်ပြီး ဖင်တွေ ကော့ထွက်နေတာ … အလိုးခံပြီးရောပေါ့ … မိသဲရာ "

" ဟာ … မိတူး ရာ … နင်ကလည်း ပြောလိုက်ရင် … တဆုံးပဲ … ကိုယ့် သူငယ်ချင်းကိုဟာ "

" ငါက … ပွင့်ပွင့် လင်းလင်းပဲ … ပြောတတ်တာ နင်အသိပါ … မိသဲရာ … နင်တို့ ငါတို့လည်း … ခရမ်းသီးနဲ့ … နှစ်ပါးသွားနေကြတာ … လယ်ကွက်ရှိ တော့လည်း … ထွန်မယ့် ထွန်းတုန်းက မရှိ … ခိခိ "

" မသာမ … နင့် ဟာက … ခရမ်းသီး ရော … ရသေးရဲ့လား "

ကျမလည်း တခါတခါ မိတူးကို တစ်တစ်ခွခွပဲ ပြန်ပြောပစ်တယ်။

" အံမယ် … သိချင်… နင်ကိုယ်တိုင် … လာထည့်လေ … အင့် "

" ဟယ် … စောက်ရှက်ကို မရှိဘူး … ကြက်ဂလီးမ … နင့်စောက်ဖုတ် ပြန်ဖုံးထား … ဖီ … ရွံထှာ "

မိတူးလေ စကားပြောရင်း လူးချင်းက ထိုင်လျက်အနေထား ဆိုင်ချင်းကပ်နေတော့ ခြေတလှမ်းအကွာကနေ ကျမဘက် လှည့်ပြီး ထမိန်လှန်ပြနေတာ စောက်မွှေးအုံကြီးက အတိုင်းသားပဲ။

" ခ်ခ် ခ်ခ် … ခု အားရအောင် ကြည့်ထားနော် မိသဲ … ငါလင်ယူ ပြီးရင် … မပြတော့ဘူး သိလား "

" အေးပါ … နင် လင်ရမှ … နင့်လင်ကို ပြ … ဒါမှ ဟိုက လီးနဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်မှာ "

……………………………………..............................................................…

အခန်း ( ၃ )

နှစ်ယောက်သား ဗရုတ်သုခတွေ ပြောရင်း ဈေးရောင်းလိုက်ပဲ ငါးခြောက်နဲ့ ဟင်းရွတ်လေး နဲနဲ ကျန်တဲ့ချိန် ဦးလေးမြမောင် ရောက်လာပါလေရော ဖုန်းထုတ်ပြီး နာရီကြည့်တော့ ၂ချက်ထိုးတော့မှာမို့ ဈေးသိမ်းရင်း မိတူးကို နုတ်ဆက်လိုက်တာ။

" မိတူး ငါတော့ သိမ်းပြီဟာ … ငါးခြောက်လေး နဲ့ ဟင်းရွတ်လေး နဲနဲပဲကျန်တာ … အိမ် ချက်စားတော့မယ် "

" အေးအေး မိသဲ … ငါလည်း သိမ်းတော့မှာ … နင်နဲ့ စကားကောင်းနေလို့ … နှင်းဆီပန်း ၄စီးလောက်ပဲ ကျန်တာ … ညနေပိုင်း အိမ် ဖေါက်သည်တွေ လာရင် ရောင်းဖို့တောင် နဲနေပြီ "

မိတူးနူတ်ဆက်ရင်း ဈေးသိမ်းပြီး အိမ်ရောက်တာနဲ့ ချိုင်းနမ်းကြည့်တော့ ချွေးနံ့လေးက သင်းကနဲ့ပဲ။ အတွင်းခံ ဒူးမြောက်ချွတ်တာနဲ့ ဘောင်းဘီထဲက အနံ့ကလည်း ခပ်ပြင်းပြင်း အနံ့မခံပဲ ရနေတော့တာ ခိခိ။ ကျမတို့လို လမ်းဘေးဈေးသည် ဆိုတာ နေပူမရှောင် မိုးရွာမရှောင် ဈေးရောင်းရတော့ ချွေးနံ့ ကိုယ်နံ့ အနံ့ပေါင်းစုံပါပဲ။ လေးထောင့်မှန်ကို ထံရံဘက် မှီထောင်ပြီး ကျမ ထရပ်ရင်း အင်္ကျီအရင် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ပြီးမှ နောက်ကျောဘက် ချိတ်ကို ဖြုတ်ပြီး ဘရာစီယာ ချွတ်ချပစ်တာ။

နို့အုံလေး တုံကနဲ့ ခုန်ထွက်လာတုန်း ထမိန်ရင်လျားရင်း ရေချိုးဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ရေဘုံပိုင်နားရောက်တော့ ထမိန်ဆွဲမပြီး ဒူးဆစ်ကနေ ရေ၂ဖလားလောက် လောင်းပြီးမှ ငါးခြောက်ချက်ဖို့ သတိရလာတော့တာ။

ရေဘုံပိုင်ကနေ ပြန်လျှောက် ထမင်းဟင်း ချက်တဲ့နား ဆစ်နီတုံးလေးပေါ် ငါးခြောက်တုံးလေးတွေ ခုတ်ထစ် ရေဇလုံလေးထဲ ထည့်နေတုန်း ကျမ နာမည်ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။

"' မိသဲရေ … ဟေး ယောင်းမ … မိသဲ "

" ငါ ဒီမှာ … အငယ်မရေ … ဝင်လာခဲ့လိုက် "

အသံကြားကတည်းက အငယ်မ အသံမှန်းသိလို့ ပြန်အော်လိုက်တာ။

" ဟိတ် မိသဲ … ဒီတခေါက်  ငါဆံပင်ညှပ်လာတယ် … ဘယ်လိုတုန်း … လှရဲ့လား ယောင်းမ "

အငယ်မက ကျမနားလျှောက်လာရင်း ပြောနေလို့ မော့ကြည့်လိုက်တယ်။ အရင်က ဖြူဖြူ ပိန်ပိန်နဲ့ အငယ်မလေ ခု ကျောလည်လောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်တွေဖြတ်ပြီး  ဂုတ်ဝဲလေးညှပ်လာတာ လူက ဝလာပြီး မျက်နှာက ပြဲလာတော့ ဘယ်လိုကြီးမှန်းကို မသိပါဘူး။

" ဟယ် … လှပါတယ် အငယ်မရဲ့ "

အငယ်မက ဝလာတော့ ဆံပက်တိုနဲ့ သိပ်မလိုက်ပါဘူး ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်း စိတ်ချမ်းသာအောင်တော့ ပြောပေးရတာပေါ့။

" ရော့ … လက်ဖက်သုပ် ဝယ်လာတယ် … သွားထည့်အေ … ဒါနဲ့ … ဘာတွေ ခုတ်နေတာတုန်း "

" ညနေစာ ဟေ့ … ငါးခြောက်တွေ … ရေချိုးမယ် လုပ်ပြီးမှ သတိရတာနဲ့ … အရင် ချက်မလို့ "

အငယ်မ ယူလာတဲ့ လက်ဖက်သုပ်ကို ပန်းကန်ထဲတည့် ငရုပ်သီးလေးကိုက် ဟင်းချိုမှုံ့လေး ထပ်ထည့်ပြီး ပြင်သုပ်ပေးလိုက်တယ်။

" ရော … အငယ်မ … စား "

" ဟိတ် … အိမ်က ငါ့ကို လင်ယူခိုင်းနေပြီ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

အငယ်မက ခုံပုလေး တလုံးယူပြီး ကျမရှေ့ ဝင်ထိုင်ရင်း စပြောတော့တာပဲ။

" ယူခိုင်းလည်း ယူလိုက်ပေါ့ ဟာ … ကားဆရာနဲ့ မဟုတ်လား "

" အေး … ကိုဘတိုးကလည်း … အတူ နေဖို့ ပြောနေပါပြီ … ဒါပေမယ့် ငါ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သေးတာဟ "

" အံမယ် … နင့်ပုံစံကြည့် သိတယ် … ကောင်မ ခါးတုတ်နေပြီ … ဟွန့် "

" ခ်ခ် … ငါ ဆေးသောက်ပါတယ် … မိသဲရဲ့ … ပြီးတော့ အမြဲ … မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး "

" မသာမ … မယူရသေးပဲ … နင်က ခဏခဏ … ခံချင်တာလား "

" အမှန်တိုင်း ပြောရရင် … ခံချင်တယ်ဟ … ခိခိ "

အငယ်မက စကားပြောရင် အဲလိုအဲလို။ကျမလည်း ငါးခြောက်တွေ ဇလုံးထဲထည့် ရေဆေး တဆက်ထဲ မီးမွှေးပြီး ဟင်းချက်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်တာ။ ခရမ်းချဉ်သီးလေးနဲ့ အနှစ်လေးဖြစ်အောင် ရောပြီး တည်ထားလိုက်တယ် ပြီးမှ လက်ဖက်စားရင်း အငယ်မနဲ့ စကားထိုင်ပြောနေတာပေါ့။ အရင်ထဲက အငယ်မက ဒေါ်စပ်စုလေ ရပ်ကွက်ထဲ သူမသိတာ မရှိဘူး ကျမနဲ့ မိတူးကို အကုန်ပြန်ပြော ပြတတ်တယ်။  အတင်းပြောတတ်သလို  ပြောပြီဟေ့ဆို နားမခံအောင် ပြောတတ်တော့ အတော်သင့် ကျမတို့လို သက်တူရွှယ်တူတွေ အငယ်မနဲ့ဆို လူရှေ့သူရှေ့ ကြာကြာ မထိုင်ရဲကြပါဘူး။

ဈေးပိတ်ရက်ဆို ဈေးထဲက ဘယ်သူနဲ့ဘယ်သူ ဖြစ်နေကြပြီ ဘယ်သူက လင်ရှိရက်နဲ့ ဘယ်သူ့ကို ကုန်းနေတာ အိုးးး အစုံပါပဲရှင်။ ဝါသနာပါတဲ့ ကျမနဲ့ မိတူးက အငယ်မ fan တွေပဲပေါ့။ ပြောလည်းပြောတတ်ပါ့ရှင် ကျမနဲ့ မိတူး တခါတခါ အငယ်မ ပြောတာ နားထောင်ပြီး အရည်ထွက်ခဲ့ရတာ။ ခုလည်း မစားရဝခမန်း သူများ အကြောင်းပြောရင်း သူနဲ့ ကားဆရာ အကြောင်းရောက်တော့ တစ်တစ်ခွခွတွေ ပြောပြနေတယ်။ ငါးခြောက်အိုး အနံ့လေး ထွက်လာလို့ ထကြည့်တော့ ဟင်းက ကျက်နေပါပြီ ဟင်းအိုးလေးချ ဈေးကကျန်တဲ့ ဆူးပုတ်ရွှတ်လေးကို ပဲရာဇာလေးနဲ့ရောပြီး ဟင်းရည် တည်ထားလိုက်တာ။

ကျမ အငယ်မရှေ့ ပြန်ထိုင်တော့ ခုမ သေချာကြည့်မိတယ် အငယ်မ ထမိန်အောက်စကလွတ်ပြီး စောက်ဖုတ်က အတိုင်းသားပဲ ခိခိ။

" ဘယ်နှစ်ခါလောက် ရှိပြီလည်း … ဆေးလေးပါလေး သောက်ဦး … မယူခင် … ဗိုက်ကြီးလို့ အပျိုကြီး မဆွေလို ဖြစ်နေမယ်နော် … အငယ်မ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

ပြန်ထိုင်ရင်း ကျမ အငယ်မကို စိတ်ပူလို့ သတိပေးတော့ ကျမ မသိသေးတဲ့ အဖြစ်ပျက်တွေ ကြားလိုက်ရတော့တာပဲ။

" အပျိုကြီးက … ကိုလှထွန်းကြီးကို … ဂျိုတတ်ပေးတာပါ … မိသဲရယ် "

" ဟင် "

" အပျိုကြီး မဆွေက လူလည်ပါဟာ … သူနဲ့ဖြစ်တာက ဇာနည်ပါ "

" ဟော တော် … အရပ်ထဲ … ၂ လုံး  ၃လုံး ရောင်းတဲ့ ဇာနည်လား "

" ဟုတ်ပါ့ … ဇာနည်က နတ်ကတော် မိကျော့အိမ် … ခေါ်ခေါ်လုပ်တာ … မိကျော့က ငါ့ အကုန်ပြန်ပြောပြလို့ … သိတာ "

" အော် "

အငယ်မက သူ့အကြောင်းပြောရင်း အပျိုကြီး အကြောင်းရောက်တော့ ဟင်ရည်အိုး ဆူလာတာနဲ့ ကျမ ထပြီး ချလိုက်ရတယ်။

" ဟာ … နင့်ဟာ မပြီးသေးဘူးလား … မိသဲရ "

" ဝှစ် … ဘတ် … အမလေး … မသာမ ယွနေ … ငါ့ ဟင်းရည်ပူ လောင်တော့မယ် ထိုင်နေပါဟာ "

ဟင်ရည်အိုးချတော့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ခါးညွတ်လိုက်တာ အငယ်မက မပြောမဆိုနဲ့ နောက်ပစ်ထားသလို ဖြစ်သွားတဲ့ ကျမဖင်ကို ထရိုက်တော့တာ။ ဖင်ရိုက်တာ ဆိုပေမယ့် ဖင်ကြားတည့်တည့် လက်ဝါးက ရိုက်မိပြီး လက်ချောင်းက ကျမဖင်ကြားအောက် အဖုတ်တည့်တည့် ထိုးမိတော့ တကိုယ်လုံးကို တုန်ခါသွားရတယ်။

" မိသဲ … နင့်ဖင်ကြီးက … အားရစရာကြီးဟာ … မိန်းမချင်းတောင် … အူးယား လာပြီ "

" မယ့်လေး … မိန်းမချင်း ပွတ်ချင်လား နင်က … ခ်ခ် "

" မဟုတ်ပါဘူးဟာ … အလကား ဖြစ်မဆိုးလို့ … ငါ့အကို ဟာကြီး … ထည့်ခိုင်းရ ကောင်းမလား စဉ်းစားနေတာ "

" မယ့်လေး … နင့်အကိုလို … ပိန်တာရိုးလေး ငါက ဘာလုပ်ရမှာလဲ … ကဲ ထိုင်ပါဟာ … အပျိုကြီး အကြောင်း ပြော "

အငယ်မ လက်က ကျမ ဖင်သားတွေကို ပွတ်ရင်း ပေါင်ခြံဘက်ရောက်လာလို့ အသာဖယ်ပြီး ပြန်ထိုင်ခိုင်းရင်း စကားဆက်ပြောနေကြတာ။

" မိကျော့ပြောလို့ ငါလည်း တရက်ကျ … သွားချောင်းကြည့်တာ … တကယ်ဟ မိသဲရ … အပျိုကြီးက အရပ်ထဲ ဟိတ်ကြီး ဟန်ကြီး လုပ်နေတာ … လူကွယ်ရာ ဇာနည် ရှေ့ကြ ကျွန်အတိုင်းပဲ "

" အော် "

" မိကျော့ အိမ်ရဲ့ နောက်ဖေးခန်းထဲ …  ဇာနည်က ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျက်လေး … အပျိုကြီးက ဇာနည့်ပေါင်ကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း … ဂွင်းထုပေးနေတာ … အပျိုကြီးပုံစံက ဇာနည်က မခိုင်းပဲ သူ့ဟာသူကို လုပ်ပေးချင်တဲ့ပုံပဲ "

" အဲဒါတော့ … ဇာနည်က အသားဖြူဖြူ လူပုံက ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ဆိုတော့ … အပျိုကြီးလည်း ကြွေသွားတာ နေမယ် "

" ကြွေမကြွေတော့ မသိဘူး … ဂွင်းထုပေးရင်း ဇာနည့်လီး ဆွဲစုပ်တာများ … ငါတို့ဈေးထဲက ပိုလီယို ကိုအေးကျော် ရေခဲချောင်း စုပ်တဲ့အတိုင်းပဲ … လရည်တွေ တဖျောဖျော ထွက်လာတာနဲ့ လီးထိပ်ကို ငုံပြီး မျိုချပစ်တာ … ခဏနေတော့ နှစ်ယောက်သား … မိကျော့ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ခဏနားကြတယ် … မကြာပါဘူး ဇာနည်က အပျိုကြီး အင်္ကျီချွတ်ပြီး  နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲစို့တော့ အပျိုကြီးကလည်း ဇာနည်ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးကို ပြန်တောင်အောင် စွပေးနေတာ "

အငယ်မ ပြောတာ နားထောင်ပြီး ကျမဟာလေးက တဆစ်ဆစ်နဲ့မို့ မသိမသာ ပေါင်နှစ်ခြမ်းစိရင်း လက်နဲ့  ၂ချက် ၃ ချက်လောက် အဖုတ်ကို ကုတ်လိုက်မှ နေသာထိုင်သာရှိသွားတော့တယ်။

" မိသဲ … နင်က ငရုပ်သီးတွေ ထပ်ထည့်ထားတာ … စပ်တာ … ငါ့ ရေတခွက်လောက် ခပ်ပေးဦး "

ဇတ်ရှိန်တက်နေတုန်း မသာမက ရေတောင်းလို့ ထခပ်ပေးရင်း ဆက်မပြောပဲ လက်ဖက်ပဲ စားနေလို့ ကျမလည်း ဆက်ပြောဖို့ စကားစလိုက်ရတယ်။

" ဆက်ပြောလေဟာ … အငယ်မ "

" ပြောမှာပါဟ … ဘာလဲ … စောက်ရည် ထွက်ချင်နေပြီလား … ခ်ခ် "

အငယ်မ ပြောမှ ကျမလည်း ရှက်မိသွားတယ် တကယ်လည်း ပေါင်ကြားက စိုနေပြီ။

" နင်ပဲ … စပြောပြ ပြီးတော့ … ကောင်မ ဟွန့် "

ဟန်လုပ်ပြီး စိတ်မပါချင်ယောင် ဆောင်ရတာပေါ့ရှင်။ ခဏနေမှ အငယ်မ ပြောတာတွေ ထပ်နားထောင်ရတာ။

" ဇာနည်က … နို့စို့ရင်း အပျိုကြီး ထမိန်ကို လက်တဖက်နဲ့ ချွတ်ပြီး ခြေရင်းဘက် တွန်းပို့လိုက်တယ် ပြီးတာနဲ့ ကုန်းထပြီး စောက်ပတ်ယက်ပေးတော့တာ … အဲဒီချိန် နင်တို့မြင်ရင် အရည်ပန်းထွက်ကုန်မယ် အပျိုကြီး တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ့်ပြီး ဖင်ကြီး မြှောက်တက်လာတာဟ … ဇာနည်ကလည်း ပညာစုံတော့ နောက်ပိုင်း အပျိုကြီး ကိုယ်တိုင် လိုးပေးဖို့ ပါးစပ်က ဖွင့်ပြောရ တော့တာပေါ့ "

အငယ်မ ပြောတာ နားထောင်ရင်း ဦးလေးမြမောင် အမေ့အဖုတ်ကုန်းယက်ပေးတဲ့ပုံတွေ မျက်လုံးထဲ မြက်ယောင်လာမိပြန်ရောပဲ။

" အပျိုကြီး က တအီးအီး ညည်းရင်း လိုးခိုင်းတော့ … ဇာနည်က လရည်ထွက်ပြီး ကာစမို့ လီးက သိပ်မမာ သေးဘူး … အပျိုကြီးက ရိပ်မိတော့ ကုန်းထပြီး ဇာနည်ပုဆိုး ဆွဲချွတ်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေတာ ခဏလေးပါပဲ ဇာနည့်လီးက ပြန်ထောင်လာတယ် … လီးတောင်တာနဲ့ … ဇာနည် တက်လိုးတာများ မီးပွင်မတတ်ပဲဟာ … ကုတင်တိုင်တွေ … ရမ်းခါ နေတာ အပျိုကြီး ပါးစပ်က အမလေး သေပါပြီ ဘာညာနဲ့ လျှောက်ညည်းနေပေမယ့် အောက်ကနေ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးနေတာ … ဇာနည်က ဆောင့်လိုးလိုက် လီးပျော့သွားရင် အပျိုကြီး ပြန်စုပ်ခိုင်းလိုက်နဲ့ … ဇာနည်လီးကြီး ထုတ်လိုက်ရင် အပျိုကြီး စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စီးကျနေရောပဲ … နောက်ဆုံး ဇာနည်က အပျိုကြီးကို ကုတင်အောက် ဇောက်ထိုးထားပြီး အပေါ်က ရပ်လိုးတာ … လရည်ပန်းထုတ်တော စောက်ပတ်ထဲ မထုတ်ဖူး အပျိုကြီး မျက်နှာပေါ် ပန်းချပစ်တယ် … အပျိုကြီးကလည်း လျှာလေး ထုတ်ပြီး နူတ်ခမ်းတဝိုက်က လရည်တွေ လိပ်ယူနေရင်း လရည်ကုန်မှ လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်ပစ်တာ "

" ဟင် … မဆွေကလည်း အထန်နော် … အငယ်မ … လရည်တွေ … မရွံ့မရှာနဲ့ "

" အံမယ် … နင် မသောက်ဖူးလို့ပါ … သောက်မိရင် စွဲသွားမယ် … မိသဲ … လရည်က အားရှိတယ်ဟ … ငါတောင် အရင်နဲ့ မတူဘူး ဝလာပြီလေ … ခ်ခ် "

" နင်လည်း … ကားဆရာ လရည်တွေ … သောက်တယ်ပေါ့ "

" အေးပေါ့ဟ … သူလည်း ငါ့စောက်ရည်တွေ သောက်တာပဲ "

" အမလေး … အံ့အောဘ "

" ခ်ခ် ခ်ခ် … ငါ နောက်တခေါက် ဆန်ရောင်း မထွက်ခင် … မိတူးပါ ခေါ်ထားဟာ … ငါတို့ ၃ယောက် လျှောက်လည်ရအောင် … ရုပ်ရှင် ကြည့် … မုန့်စား ငါ တကာခံမှာပါ "

" တကယ်နော် … အငယ်မ … ငါ အပြင်မလည်တာ ကြာပြီ "

" တကယ်ပါဟာ … ဟိုးအရင် ငါ အဆင်မပြေတော့ … နင်နဲ့ မိတူးက … ငါ့ ကျွေးမွေးလာတာလေ "

အငယ်မ ပြန်သွားတော့ ကျမလည်း ထရပ်လိုက်တာ ပေါင်ကြားက ကပ်စီးကပ်စီးနဲ့ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေရောပဲ။ အဝတ်ဟောင်းတွေ အကုန်လျှော် ရေချိုးပြီး ထမိန် အဟောင်းလေးလဲ သနပ်ခါး ပွတ်မလို့ မှန်ရှေ့ ထိုင်ချလိုက်တယ်။

" ဗြိ … ဗြိ … အမလေး "

သနပ်ခါးတုန်း ကိုင်တုန်း ဖင်ကြားက ဗြိကနဲ့ အသံထွက်လို့ လန့်အော်မိတာပါ ခိခိ။ ထမိန်လည်း ဝယ်ရတော့မယ် အမေပြောလည်း ပြောချင်စရာ ကျမ အပြင်သိပ်မလည်တတ်တော့ အဝတ်စား သိပ်မဝယ်ဖြစ်ဖူး ဒါဝတ် ဒါချွတ်ပဲ။ မတတ်နိုင်ဘူး ကိုယ့်အိမ်ထဲပဲ ဘယ်သူမြင်တာမှတ်လို့ ထရပ်ပြီး ထမိန် ရှေ့နောက် လဲဝတ်ပြီး ပြန်ထိုင်လိုက်တယ်လေ။

" အမ် "

ကျမ ဟာလေး အောက်က ဖျာကြမ်းနဲ့ ထိနေပြန်တာ ထမိန်က အဟောင်း အပါးစမို့ အကွဲတွေများနေတာနေမယ် ကျွတ်။ သနပ်ခါးပျစ်နေအောင် သွေးပြီး မျက်နှာ ပါးပါးလေးလူးပြီး ပါးကွက် ထူထူလေးကွက် ဘီးနဲ့ အစင်းကြောင်း ထင်အောင် ခြစ်ပြီး လက်မောင်းတွေ ဆက်လူးလိုက်တယ်။ ရင်ဘတ်လူးဖို့ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်အပေါ်စ ဖြည်ချလိုက်တော့ ကျမ နို့အုံတွေ ဘွားကနဲ့ ပေါ်လာတာပေါ့။ အငယ်မ ပြောပြတဲ့ အပျိုကြီး မဆွေ နို့သီးခေါင်းကို ဇာနည်က ဆွဲဆွဲစို့တာဆိုတဲ့ စကားသံ ပြန်ကြားနေမိပြန်ရော။

စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ဖြစ်လာပြီး ကျမ နို့အုံကို ပင့်တင်ပြီး နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေးကို လျှာနဲ့ ထိကြည့်လိုက်တယ်။ နို့အုံက တင်းနေတော့ ပါးစပ်နဲ့ မမှီပြန်ဘူး လျှာရသလောက် ထုတ်တာကို နို့သီးခေါင်းနားလေးပဲ ရောက်တာ ခ်ခ်။ ထရံထောင်ထားတဲ့ လေးထောင့်မှန်ထဲကြည့်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ပင့်လိုက် ဆွဲချလိုက် လုပ်ပြီး အားရမှ ကျောက်ပြင်ပေါ်က သနပ်ခါးကို လက်ဝါးနဲ့ ပွတ်ယူပြီး ရင်ဘတ်ပေါ် နို့အုံအပေါ်ခြမ်းထိ လူးပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခြေသလုံးနဲ့ ပေါင်လယ်ထိ လူးပစ်တာ။

ဘယ်ဘက်ပေါင် ပြီးလို့ ညာဘက်ပေါင် လူးဖို့ သနပ်ခါးထပ်သွေးတုန်း အိမ်အပြင်က တရှပ်ရှပ်နဲ့ ခြေသံ ကြားမိလိုက်တယ်။အငယ်မ နောက်တခေါက် လာတာထင်တယ် ခုနက ကျမ ဟင်းချက်တာနဲ့ ဆုံတော့  စကားပြောရတာ အားမရလို့ ထပ်လာပြီနေမှာ။ ခြေထောက်လူးဖို့ သနပ်ခါး ထပ်သွေးရင်း အခန်းထဲ လာဖို့ ခေါ်လိုက်မိတာပေါ့။

" သနပ်ခါး လူးနေတာ … အခန်းထဲ လာဟေ့ "

ကျမလည်း သနပ်ခါး ကြိတ်သွေးရင်း မှန်ထဲ ကြည့်လိုက်တော့ ဘုရားဘုရား အမလေး သေပါပြီ ရှိသမျှ အရှက် ပေါင်းစုံ ကွဲတော့တာပါပဲ။ ရှင်တို့ဘော်ဒါကြီး ကိုမောင်ခြိမ့်လေ မီးသွေးအိတ်ကြီး ထမ်းပြီး ဘေးတိုက် အနေထားနဲ့ ကျမ ကို စိုက်ကြည့်နေတာ။ ထမိန်က ဖြည်ချထားတော့ ဘယ်ဘက်နို့အုံက အတိုင်းသား နဲ့ ခါးပေါ် လိပ်ကျနေတဲ့ ထမိန်အနားစလေးပေါ် ကျမ စောက်မွှေးအုံလေးက ထောင်နေတာ သနပ်ခါးလူးဖို့ ညာဘက်ပေါင်ရင်းထိ လှန်ထားတော့ အိုရှင် မပြောချင်တော့ပါဘူး။

" ဟော တော် … ကိုမောင်ခြိမ့် … ရှင် ရှင် ……ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ "

…………………………...................................................…

အခန်း ( ၄  )

" ဟမ် … နင့် အမေ အိမ်ရှေ့က … မီးသွေးအိပ် သည်လာတာ မြင်လို့ … ငါလည်း အမြင်မတော်တာနဲ့ … လာပို့ပေးတာ … နင့်အမေက အရပ်ထဲ လေကန်နေလေရဲ့ … ဒီရောက်တော့ ဘယ်ထားရမှန်း မသိလို့ စဉ်းစားနေတုန်း … နင်က အခန်းထဲ လာဆိုလို့ … ဝင်လာတာလေ "

" ကျွတ် … ဟာ … ဒုက္ခပါပဲရှင် "

ကျမလည်း ရုတ်တရက် ပူထူပြီး ဘာပြန်ပြောရမှန်းကို မသိတော့တာပါ။ အငယ်မ နောက်တခေါက် လာတယ်ထင်လို့ အခန်းထဲ ခေါ်လိုက်မိတာ။ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်မိတော့ သူ့မျက်လုံးတွေက ကျမ နို့အုံကို ပြူးကြည့်နေတယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံး ထူပူနေပြီ ညာဘက် ပေါင်ရင်းရောက်နေတဲ့ ထမိန်အောက်နားစကို ပြန်ဆွဲချ ခါးပေါ်က အထက်ဆင်စကို ရင်ပြန်လျားပြီး ထရပ်လိုက်တာပေါ့။

" ဟို ဟို … မီးသွေးအိတ်က … မီးဖိုခန်းထဲ ထားရမှာ "

ထရပ်တော့ ရှေ့ခြမ်း ထမိန်အပြဲက ကျမ ပေါင်ရင်းနား ရောက်နေတော့ ပေါင်ဂွ တခြမ်းက လှစ်ကနဲ့ ပေါ်ပြန်ရော။ဒါနဲ့ ကိုယ်လုံး တပတ်လှည့် ကိုမောင်ခြိမ့် ကို ကျောပေးပြီး သေတ္တာဘေး အဝတ်ခြင်းထဲက ထမိန်တထည် ကုန်းယူလိုက်တာ။ရေလဲထမိန်က ပေါင်ရင်းနား အကွဲပေါ်နေလို့ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း တွေ့တဲ့ ထမိန်ဆွဲယူလိုက်မှ ပိုဆိုးသွားရောပဲရှင် သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်။

" ဗြိ  … ဗြိ "

ထမိန်ကုန်းယူတာနဲ့ ဖင်ကြားတည့်တည့် နေရာ ထမိန်အကွဲသေးသေးလေးက ဗြိကနဲ့ ဆွဲခွဲလိုက်သလို ဖြစ်ပြီး လေတိုးတော့ အေးကနဲ့ပဲ။ ဖင်ကြားအောက် ထမိန်အကွဲကနေ ကျမအဖုတ်လေး ထုတ်ပြသလို ဖြစ်တော့တာပေါ့။ စိတ်မလုံလို့ လှည့်ကြည့်မိတော့ ကျမ နောက်ကျောဘက်ကနေ ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ့ မီးသွေးအိတ် ထမ်းလျက်အနေထားနဲ့ ဖင်ကြားထဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ကျမ ထမိန်လဲရင်း ရှက်စိတ်နဲ့ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေရတာ။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ရှင်ကလည်း … မီးသွေးအိတ် … မီးဖိုခန်းထဲ … ထားမှာပါဆို ဘာကြည့်နေတာလဲ "

" ဟင် … မ  မ   မကြည့်ပါဘူး … နင် က လည်း "

ကျမလည်း ပူထူပြီး ပြောလွတ်လိုက်မှ ကိုမောင်ခြိမ့်က နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကျမ ဖင်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဂလုကနဲ့ တံတွေးမျိုချပြီး လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ပြီးမှ စဉ်းစားကြည့်တော့လည်း စေတနာနဲ့ အမေ့ကို ကူပြီး မီးသွေးအိတ် လာပို့တာ ကျမဘက်က ရိုင်းသလို ဖြစ်မှာလည်း စိုးမိတာပေါ့ရှင်။ ထမိန်လဲပြီး ခေါင်းစွပ်အင်္ကျ ီတထည် အမြန်စွပ်ချ ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ကို လှမ်းအော်မိတယ်။

" ကိုမောင်ခြိမ့် ခဏ … ကျေးဇူးပါရှင် … ကော်ဖီ သောက်သွားပါ့လား … မိသဲ ဖျော်လိုက်မယ်နော် "

ကျမ လှမ်းအော်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က အိမ်ရှေ့တံခါးနား တောင် ရောက်နေပါပြီ။ ကျမ အသံကြောင့် သူ့ခြေလှမ်းတွေ တုံ့ကနဲ့ ရပ်ပြီး ပြန်လှည့်လာတယ်။ ကျမလည်း အရံသင့်ရှိတဲ့ ကော်ဖီထုတ် တထုတ်ဖေါက်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ဖို့ ကော်ဖီဖျော်လာလိုက်တာ ကြောင်အိမ်ဖွင့်တော့ မုန်ကျွတ်ထုတ်လေး မြင်တာနဲ့ တခါတည်း ယူလာခဲ့တယ်။

" ဒုတ် … အိ့ …… အမလေး … ပလုပ်တုတ် … ကျွတ်ကျွတ် "

မီးဖိုခန်းလေးကနေ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်အလာ ကိုမောင်ခြိမ့် နား မရောက်ခင် မြေဂမုလေး ခလုပ်တိုက်ပြီး ဟတ်ထိုးလဲမလို ဖြစ်ပါလေရော။ ခန္ဓာကိုယ် ဟန်ချက်ညီအောင် ပြန်ထိန်းရင်း အလိုက်သင့် ထိုင်ချလိုက်ရတယ်။ လဲမလိုလို ဖြစ်တာကြောင့် ကျမထမိန် ဖရိုဖရဲနဲ့ ပြန်ထိုင်လိုက်တော့ အောက်စလွတ်ရောပဲ။ လက်ကလည်း မုန့်ထုပ်က တဖက် ကော်ဖီခွက်က တဖက် ကိုင်ထားတော့ ထမိန်ကို ရုတ်တရက် ပြန်မဖုံးနိုင်သေးဘူး။  ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေတဲ့ ကျမ ပေါင်ခြံကြားထဲ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်လုံးက အလိုလို ရောက်လာတာပေါ့။

ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်နေမှန်းသိတာနဲ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာပြီး မျက်နှာပေါ် နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။ အဖြစ်ပျက်တွေက မြန်လွန်းတယ်ရှင် ဖျက်ကနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကျမနား ရောက်လာတာ ဘာလုပ်ရမလည်း စဉ်းစားတော့ ရင်ခုန်တာရော ရှက်စိတ်ရော ပေါင်းပြီး လူက တုန်လာရတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့် လက်က ကျမ ထမိန်အောက်နားစ နားလေး ရောက်နေပြီ အဟင့် ဟင့်။ သေချာပါပြီ ကျမတော့ ရေတိမ်နှစ်ပြီ ထင်ပါရဲ့ရှင်။ ကော်ဖီခွက်နဲ့ မုန်ထုပ်ကို အောက်ချပြီး လက်ဖဝါးချင်း ပွတ်နေမိတာ။

" ဟို ဟို … ဘာ လုပ် မလို့လဲ … အဟင့် ဟင့် … ဟင် "

တော်ပါသေးရဲ့ ကျမထင်သလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ကျမ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ထမိန်အောက်နားစကို ကိုင်ရင်း အောက်စလွတ်တာကို ဆွဲဖုံးပေးနေတာပါ။ စိတ်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ အပူလုံးကျသွားရတယ်။ ဒါပေမယ့်  အမေ ရောက်လာတော့ တန်ပိုက ချက်ချင်း ပြန်တက်လာရောပဲ။

" အမလေးးး လေးးး … ဒါ  ဒါ  ဒါဘာလုပ်နေကြတာလည်း … ငါ့နယ် သေသာ သေလိုက်ချင်တော့တယ် … တယောက်ယောက် မြင်သွားရင် … ဘယ်လို လုပ်မလဲ … မိသဲရယ် … ညည်း မိုက်လိုက်တာအေ "

" ဟင် … အမေ … မဟုတ်ဖူး မဟုတ်ဖူး "

" ဟာ … အန်တီသန်း … ဒီ ဒီလိုပါဗျာ … အန်တီသန်း ထင်သလို မဟုတ်ရပါဘူး "

ကျမ ရှင်းပြနေတုန်း ကိုမောင်ခြိမ့်က ပြာပြာသလဲ ငြင်းရှာပါတယ်။

" အို အေ … ငါလည်း ငယ်ရာက … ကြီးလာတာပါ … မိသဲရယ် … မောင်ခြိမ့် မီးသွေးအိတ် ပို့ပေးမယ် ပြောကတည်းက … စိတ်ထဲ ထင်တော့ ထင်သားပဲ … ညည်းတို့က … လူရှေ့သူရှေ့ ကြ သူစိမ်းလို နေကြတာ … ကွယ်ရာမှ … ဟွန့် … ငါ မပြောလိုက်ချင်ဘူး "

" ဟာ … မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ "

" မဟုတ်ရပါဘူးဆို … အဟင့် "

" အံမယ် … အတိုင်ဖေါက် ညီနေကြတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား … ကဲ … မိသဲ ညည်းအသာနေ … မောင်ခြိမ့် ငါမေးတာ နင်မှန်မှန်ဖြေစမ်း "

" ဟုတ် "

" မင်းနဲ့ … ငါ့သမီး … ဒါ ပထမဆုံး အကြိမ်လား "

" ဗျာ "

" ဗျာမနေနဲ့ … မိသန်းတို့က အံတိုနေပြီ … အမှန်တိုင်း သိချင်ယုံပဲ "

" ဟုတ် … ပထမဆုံး အကြိမ်ပါ "

" အော်ဟော် … သေချာလား နောက်တခေါက် ထပ်မေးမယ် … သေချာလား "

အမေက လယ်လယ်ထဲက စိုးမြတ်သူဇာဒီဇိုင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ပြီး ဖင်လေးပစ် မျက်နှာလေးချေပြီး မေးနေတာ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကလည်း အမေ့ခြေရာထဲက ဒွေးစတိုင်နဲ့ ဒူးထောက် မျက်နှာလေးမော့ပြီး အိုက်တင် အပြည့်နဲ့ ပြန်ဖြေနေတာပေါ့ရှင်။

" သေချာပါတယ် … အန်တီသန်းရယ် … ဘုရားပေးပေး ကျမ်းပေးပေးပါ "

" အေး … ပထမဆုံး အကြိမ် ဆိုပေမယ့်လည်း … အခန့် မသင့်ရင် … ဗိုက်ကြီး သွားနိုင်တယ် … အဲဒါ ရော သိလား "

ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း အမေ့စကားကြောင့် ကျမ ဘက်ကြည့်ပြီး မေးဆက်ပြနေတာပေါ့။ ကျမလည်း ခေါင်းရမ်း ပြလိုက်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ ဘာမှ မဖြစ်ကြတာကို။ ကျမ ခေါင်းရမ်းပြတော့မှ ကိုမောင်ခြိမ့်က အမေ့ကို ဆက်ပြောနေတယ်။

" ဗျာ … ကျနော် ပြောတာ … အန်တီသန်း ပြောသလို မဟုတ်ဘူးလေ "

" ဖီ … မင်း ခုကတည်းက … ခေါင်းရှောင်ချင်တာလား … ပိုင်နက်ကျူးလွန်မှု့ရော … မုဒိန်းမှု့ရော … အနည်းဆုံး ၇ နှစ်ပဲ … မဲတင်း စရာ မလိုဘူး "

" ဟာဗျာ … ကျ နော် … ပြော ပြော …… "

" တိတ်စမ်း … ငါ့ သမီး ငါမေးတော့မယ် … မင်း အသာနေ "

" မိသဲ "

" ရှင် … အမေ "

" ညည်း မှန်မှန်ပြော … ညည်းနဲ့ မောင်ခြိမ့် … ဒါ ပထမဆုံး အကြိမ်လား "

" ဟို လေ … ပထမဆုံး အကြိမ်ဆိုတာ … ဟုတ်ပါတယ် … ဒါပေမယ့် … အမေ ထင် ထင် …… "

" ရပြီ …… မပြောနဲ့တော့ … အရင် အကြိမ်တွေက … လွန်လွန် ကျူးကျူး မဖြစ်ကြသေးဘူး … ငါနားလည်ပြီ "

" မဟုတ်ဖူး … အမေရဲ့ … ဒုက္ခပါပဲ "

" ညည်း … အသာနေတော့ "

" ကိုင်း … မောင်ခြိမ့် … မင်း ငါ့သမီးကို တာဝန်ယူမှာလား မယူဘူးလား … တခွန်းပဲ ပြောတော့ "

" ဟို ဟို … ယူပါ့မယ် ခင်ဗျာ "

" အေး … ဒီလ ထဲ … လာပြီး စေ့စပ်လိုက် … ဝါမဝင်ခင် မင်္ဂလာရက် ရွေးရအောင် "

" ဟုတ် ဟုတ် … အန်တီ … ဟီး ဟီး "

သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်ရှင် အမေက သူထင်ချင်ရာ ထင်ပြီး လျှောက်လုပ်နေတာ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာကြီးကလည်း ဖြီးလို့။ ခဏနေ ကိုမောင်ခြိမ့် ပြန်သွားမှ ကျမ လဲမလိုဖြစ်တုန်း ထမိန်ဆွဲဖုံးပေးတဲ့ အကြောင်း ရှင်းပြလိုက်ရတယ်။

" နို့ … ငါ သိမှ မသိပဲ … မိသဲရယ် … ငါဝင်လာတော့ ညည်းက ဟောင်းလောင်း မောင်ခြိမ့်က ညည်းရှေ့ ဒူးထောက်ပြီး ထမိန်လှန်နေတာလေ … ဒုက္ခပါပဲ … မောင်ခြိမ့် ကို ငါ့ စကားလွန်သွားပြီ "

" အမေ့ ကိစ္စ … အမေရှင်းတော့ …… သမီးရှင်းပြတာကို နားမထောင်ပဲ … ဇွတ်လုပ်နေတာ "

" အမေ ရှင်းလို့တော့ ဘယ်ရမလဲ … မိသဲရယ် … အမေ့မှာက … ကိုမြမောင် ငုတ်တုတ်ကြီးနဲ့လေ … ဒီအဆင်နဲ့ ဒီအဆင် မဖြစ်ပါဘူး … မောင်ခြိမ့်က အမေ့ အလကား ယူပါ့မလားအေ … စဉ်းစဉ်းစားစား ပြောပါ … ညည်းနယ် "

" ဟာ … အမေ့ကို … နောက်ထပ် လင်ယူခိုင်းနေတာ မဟုတ်ဖူး … အမေ … ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ကျမနဲ့ အတင်း စေ့စပ်ခိုင်းတာ ပြောနေတာပါဆို "

" အေးပါဟယ် … အေးပါဟဲ့ … ငါလည်း သဘောပြောပြတာပါ … ခု ညည်းပါလိုက်ခဲ့ … တခါတည်း ခုန ကိစ္စ ပြန်ဖျက်ရအောင် "

ကျမနဲ့ အမေလည်း ကိုမောင်ခြိမ့် တို့အိမ် သွားပြောရတာပေါ့။ ဟိုရောက်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က သူ့အဒေါ်ကို ပြောပြီးနေပြီ။ သနားပါတယ် ကျမတို့ ရှင်းပြလိုက်တော့ သူ့အဒေါ်လည်း မျက်နှာပျက်သွားတာပေါ့။ အထူးသဖြင့် ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်ရည်လည်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျမကို ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်ရှာတယ်။

နောက်ပိုင်း ကျမနဲ့ လမ်းမှာ ဆုံပေမယ့် သူ့ဘက်က ခေါင်းငုံ သွားတတ်တာ။ ဘာတတ်နိုင်မလဲလေ မရွည်ရွယ်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ကြတာပဲ။ ဒီတပတ် ဈေးရောင်းနားရက်ကျ ကျမ အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်ဝယ်ဖို့ မိတူး အဖေါ်စပ်ထားလိုက်တယ်။ ထမိန်ဝယ်မှကို ဖြစ်တော့မယ် နို့မို့ဆို ကျမ လင်ရကိန်း ရှိနေပြီလေ။ ဥပုဒ်နေ့ မနက်ပိုင်း ချက်ပြုတ်ပြီးတာနဲ့ ရေချိုး သနပ်ခါး ပါးပါးပွတ်ပြီး အမေ့ကိုနူတ်ဆက်ရင်း မိတူးတို့အိမ်ထွက်ခဲ့တာပေါ့။

" အမေ … သမီး … ထမိန် ၂ကွင်း ၃ကွင်း လောက် … သွားဝယ်မလို့ … အမေ့တွက် ဘာဝယ်ခဲ့ရ မလဲ "

" ငါ့ … အဝတ်စား အများကြီးပါ မိသဲရယ် … ညည်းပါညည်း … ဝယ်သာဝတ် … အဲ အပြန်တော့ … ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်ခဲ့အေ … မစားရတာ ကြာပြီ "

" ဟုတ် … အမေ "

မိတူးတို့အိမ် ခြေလျင်ပဲ လျှောက်လာခဲ့တာ ကိုမောင်ခြိမ့် တို့အိမ်ရှေ့က ဖြတ်တော့ ဘာရယ်မဟုတ် မျက်လုံးက ရှာမိနေတာပေါ့။ စိတ်ခုနေတာ ပြေသွားပြီထင်ပါရဲ့ အိမ်ထဲကနေ လက်လှမ်းပြလို့ ကျမလည်း ယောင်ပြီး တာ့တာ လုပ်ပြလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လမ်းလယ်ကောင် တယောက်ထဲ လက်ပြနေမိတဲ့ အဖြစ် တွေးမိရင်း ပြုံးမိနေတာ။ ဘေးဘီကြည့်တော့ တော်ပါသေးရဲ့ လူရှင်းနေလို့ ဒါနဲ့ပဲ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ဒုတိယ အကြိမ် လက်ပြနူတ်ဆက်ပြီး မိတူးတို့ အိမ်ဘက် ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လာခဲ့တယ်။

" ဟော … လာ လာ မိသဲ ……ကောင်မ မျက်နှာကြီး ဖြီးလို့ … ငါ့ဆီလာတော့ လမ်းမှာ လင်နဲ့ တွေ့လာပြီ ထင်တယ် "

မိတူးက ကျမ မြင်တာနဲ့ အိမ်ထဲက ထွက်လာတယ် မိတူးတို့ အိမ်ရှေ့က ခုံမှာပဲ ထိုင်ရင်း စကား ခဏ ထိုင်ပြောဖြစ်ကြတယ်။

" ဟုတ်တယ်ဟေ့ … ငါ့ လင်နဲ့ တွေ့လို့ ပျော်လာတာ "

" ငါသိပါတယ် … မိသဲရာ ……နင် ကိုမောင်ခြိမ့် ကို အိမ်ခေါ်ပြီး … စောက်ပတ် လှန်ပြတာ မလား … ခိခိ "

" ဟမ် … နင် ဘယ်လို လုပ် … သိတာလည်း "

ကျမလည်း ရုတ်တရက် လန့်သွားမိတယ် ကိုမောင်ခြိမ့်များ အပြင်လျှောက်ပြောနေလား မသိပါဘူး ဒုက္ခပါပဲရှင်။

" အံမယ် … ကြည့်စမ်း မျက်နှာကြီး ရဲတက်နေတာ … ငါထင်တာ သေချာပါပြီဟာ "

မိတူး ထပ်ပြောမှ ကျမကို စနေတာ ရိပ်မိလိုက်တာ။ ဟူးးး ကျမလည်း ချက်ချင်း မျက်နှာပြင် ပြီး ဖေါလျှောရိုက်လိုက်တာပေါ့။

" ပြတယ်အေ … ဘာဖြစ်တုန်း "

" ကောင်မ … ဝန်ခံပြီပေါ့ … ကျန်းကျန်း … နင်နဲ့ငါ ငယ်ငယ် ကတည်းက အတူနေလာတာ … ပြောပြော "

နောက်ပိုင်း ကျမလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ပြောပြလိုက်ရတာပေါ့။ မိတူးကို လျှောက်မဖွဖို့ သေချာ မှာရသေးတာ။ ကျမ စကားဆုံးတာနဲ့ တခွိခွိ ရယ်ပါလေရော။

" မသာမ နင်ကသာ ရယ်နေ … အဲဒီနေ့က ငါ့ … တညလုံး အိပ်ကို မရတာ … ရှက်လိုက်တာဟာ "

" ခ်ခ် ခ်ခ် … မယ့်လေး … နင် ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ ယူဖြစ်ရင် … အလိုးခံရမှာပဲ … ကြိုပြထားတော့ အရှက် သက်သာတာပေါ့ "

" အမ် … မသာမ နင့်ဟာ ရော … သွားပြလိုက်ပါလား ……ခုန အိမ်မှာ သူတယောက်ထဲ … ငါ မြင်ခဲ့တယ် "

" မယ့်လေး … နင့်လင်များ ကြိုက်မယ်ထင်ပြီး … စကားမနိုက်ပါနဲ့အေ … မိတူးတို့က ရှိပြီးသား ဟဲဟဲ "

မိတူး အဲဒီစကား ပြောတော့ မျက်နှာ နဲနဲ ပျက်သွားသေးတယ်။ ကျမစိတ်ထဲ မတင်မကျကြီးပေါ့ မိတူးက ရည်းစားရှိလျက်နဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်များ စိတ်ဝင်စားနေလား မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဈေး ထမိန်ဝယ်ပြန်လာမှ မိတူးအကြောင်း သိလိုက်ရတယ် သူလည်း သူ့အပူနဲ့သူပါပဲလေ။ စကားပြောပြီးတာနဲ့ ကျမ ခဏစောင့်ခိုင်းပြီး သူလည်း အဝတ်စားလေးလဲ ကျမနဲ့လိုက်လာခဲ့တာ။ လိုင်းကားတိုးစီးတော့ အသွား အဆင်ပြေပါလျက် အပြန်အဝတ်အိတ်တွေနဲ့ ကျမှ ၂ယောက်သား ထောက်လှမ်းရေးနဲ့ မိတော့တာပဲ။

မိတူးလည်း မျက်နာလေးကို ရဲလို့ ကျမလည်း မလှုပ်ရဲဘူး ထမိန်အပြင်ကနေ ဖင်ကြားအောက် ခပ်မာမာ အရာကြီးက ထိုးထောက်ထားတာ။ မှတ်တိုင်ရောက်မှ အသက်ရှုချောင်တော့တယ်။ မိတူး ထမိန်က အကွက်ထနေလို့ သတိပေးရသေးတယ်။

ထမိန်ပြင်ဝတ်တော့ ကျမပဲ ကိုယ်လုံးနဲ့ ကွယ်ပေးထားတာ မှတ်တိုင်မှာဆိုတော့ လူသွားလူလာတွေရော ကားစောင့်တဲ့ လူတွေရော အများကြီးလေ။ အပြန်လမ်းမှာ မိတူး ဘဲ အောင်ထူး မိန်းမ တစ်ယောက်နဲ့ တွဲပြီး အအေးဆိုင်ထဲဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်မိတယ်။

" မိသဲ … သွားမယ်ဟာ … နေတအား ပူတယ် လာ "

" ဟဲ့ … ခုန နင့်လူ … အောင်ထူး မလား "

" အေး ဟုတ်တယ် … ငါနဲ့ … ပြတ်သလောက် ကို ဖြစ်နေတာပါ … လာဟာ … အိမ်ရောက်မှ ပြောပြတော့မယ် "

မိတူးတို့အိမ် ရောက်တော့ မိတူး အမေနဲ့ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးတစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

" ဟော … မိတူးတောင် ပြန်လာပြီ … ဒီမှာ မောင်ကျော်စိုးက မေးနေတာ "

…………………………………....................................................................................................…

အခန်း ( ၅ )

ကိုကျော်စိုး က မိတူးမြင်တာနဲ့ ထနူတ်ဆက်နေတာ ကိုကျော်စိုးကလည်း ကျမတို့နဲ့ တရပ်ကွက်ကျော်က မုဆိုးဖိုပါ ကျမထင်တာ မိတူး အမေကို လာလာပိုးတယ် ထင်တာ မိတူး ပြောပြတော့မှ သဘောက်ပေါက်သွားတော့တယ်။ မိတူး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ကျမလည်း မိတူး အမေ ဘေးနား ဝင်ထိုင်ရင်း ခေါက်ဆွဲကြော် တထုပ် ပေးရင်း အမေ့ဖို့ တထုပ်ကို ခုံပေါ်တင်ထားလိုက်တာ။

" ဒေါ်လေး ရော့ … ဒါ ဒေါ်လေးတို့ဖို့ သမီးဝယ်လာတာ … ဒီတထုပ်ကတော့ … အိမ်ယူသွားမှာ အမေက မှာလို့ "

" အေးအေး … ထမင်း မစားရသေးတာနဲ့ … အတော်ပဲ …… ဒါနဲ့ ဟင်းရည်တွေက များလိုက်တာ "

" အော် … ဟုတ်သားပဲ … ဟင်းရည်က ပေါင်းထည့်လိုက်တာ နေမယ် … ပေးပေး … သမီး ဒေါ်လေးတို့ဖို့ တဝက်ခွဲပေး ထားခဲ့မယ် "

ကျမလည်း ဟင်းရည်ထုတ်ယူပြီး မိတူးတို့ မိဖိုခန်းဘက် ဝင်လာခဲ့တယ်။ ကျမ ငယ်ငယ်ကတည်းက စားအိမ်သောက်အိမ်မို့ ဘယ်နေရာ ဘာရှိလည်း အကုန်သိနေတာပေါ့။ မီးဖိုခန်း မရောက်ခင် မိတူး အိပ်ခန်းပေါက်က အဖြတ် စကားသံကြောင့် ကျမ ခြေလှမ်းတွေ တုံ့ကနဲ့ ရပ်သွားရတယ်။

" အာ … မလုပ်ပါနဲ့ … အိမ်ရှေ့မှာ ကျမ သူငယ်ချင်း ရှိသေးတယ် မပြန်သေးဘူး "

" သိပါတယ် … မိတူးရယ် … ကိုကြီးစိုးကို … ဂွင်းပဲ ထုပေး  "

" ဟင့်အင် … ကျမ သူငယ်ချင်းပြန်မှ "

အိပ်ခန်းတံခါး အကွယ်က ချောင်းကြည့်တော့ မြင်ကွင်းက ကျမ ရှော့ခ်ဖြစ်သွားရတာပဲ။ ကျမတို့နဲ့ အိမ်ရှေ့ အတူထိုင်နေတဲ့ ကိုကျော်စိုးပေါ့ ဘယ်အချိန်က ထပြီး မိတူး အခန်းထဲ ရောက်နေမှန်း မသိဘူး။ မိတူးက အဝတ်စား လဲအလို့ ရင်လျားလေးနဲ့ မှန်တင်ခုံရှေ့ ရပ်နေတုန်း ကိုကျော်စိုးက နောက်က သိုင်းဖက်ရင်း မိတူး ပေါင်ကြား ဇွတ်နိုက်နေတာ။ ပေါင်ကြား အနိုက်ခံရတော့ မိတူးက ဖင်ကို နောက်ကော့ ဆုတ်တာ ကိုကျော်စိုးက ကော့လာတဲ့ ဖင်ကို လီးနဲ့ ဖိထောက်ထားပုံပဲ။

ကျမလည်း ဆက်မကြည့်တော့ပဲ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ပြီး ပန်းကန်လုံး တစ်လုံးယူ ဟင်းရည် လောင်းထဲ့မလို့ လက်ပြန်အရုတ် ပန်းကန်စင် စောင်းနဲ့ ပန်းကန်လုံးနဲ့ တိုက်မိပြီး အောက်ပြုတ်ကျပါလေရော။

" ဘုတ် … ခလွမ် "

အောက်က မြေကြီးမို့ တော်ပါသေးရဲ့ ပန်းကန်က အောက်ကျပေမယ့် မကွဲပါဘူး။ အဲဒီပန်းကန်ကို ဘေးချပြီး နောက်ထပ် ပန်းကန်တစ်လုံး ယူထည့်တော့ နောက်ကျောဘက်က စကားသံ ထွက်လာတာပေါ့။

" ဟင် … မိသဲ "

မိတူး အသံပါ မီးဖိုခန်းနဲ့ မိတူးအိပ်ခန်းက မျက်စောင်းထိုးလေးမို့ ပန်းကန်သံ ကြားလို့ ထွက်လာတာနေမယ်။

" အေး … ဟင်းရည်က ပေါင်းထည့်လိုက်လို့ … နင်တို့ဖို့ ငါတဝက်ခွဲပေးနေတာ "

နောက်လှည့် မကြည့်ပဲ ပြောပြီး ဟင်းရည် ထည့်နေလိုက်တယ်။

" အဟင့် ဟင့် "

လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကျော်စိုးက အခန်းထဲကနေ အိမ်ရှေ့ ထွက်သွားပါပြီ။

" ငါနားလည်ပါတယ် … မိတူးရယ် … နင်မငိုနဲ့ … ပြေးကြည့်မှ … ငါတို့ပဲရှိတာလေဟာ "

" ခုန … နင် မြင်တယ်ပေါ့ … မိသဲ "

" ငါ  ငါ … ငါရှင်းပြချင်တယ်ဟာ … အောင်ထူး အပေါ် သစ္စာ ဖေါက်တာတော့ မဟုတ်ဖူးဟ … ငါ  ငါ "

" ကဲပါ … ငါ အိမ်ပြန်ရင် … နင်လိုက်ခဲ့လိုက် … အိမ်ရောက်မှ ပြော "

ဟင်းရည် တဝက်ထည့်ပြီး မိတူးအမေကို နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ မိတူး လည်း သူ့ကိစ္စ ရင်ဖွင့်ချင်တော့ အိမ်လိုက်လာပါတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင် အတွက် ခေါက်ဆွဲကြော် ပြင်ပေးပြီး ကျမ အခန်းထဲ မိတူးနဲ့ ဝင်ပြီး စကားပြောကြတာပေါ့။

" ကဲ … မိတူး နင်ဝမ်းနည်းမနေနဲ့ … နင်ပြောချက်တဲ့ စကားတွေ … ငါ့ အကုန်သာပြော "

" အင်း … အစက ငါထင်တာ … ကိုကျော်စိုးက အမေ့ကို ပိုးတယ် ထင်တာဟ "

" အေးလေ … ငါလည်း အဲလို ထင်နေတာ "

" အရင် ၁ လ လောက်ကမှ … အမေက ငါ့ ဖွင့်ပြောတာ … ကိုကျော်စိုးက ငါ့ကို လက်ထပ်ချင်တယ် ပေါ့ဟာ … ဒါပေမယ့် ငါ့မှာ အောင်ထူး ရှိတယ်လေဟာ "

" အေးလေ … နင့် အမေက မသိဘူးလား "

" အမေလည်း သိပါတယ်ဟာ … ခက်တာက ကိုကျော်စိုး ကူညီတာတွေ အမေက ကြိတ်သုံးနေတာ … ငါလည်း နောက်မှ သိလိုက်ရတာပါ "

" အင်း … နင့် အမေက … ၂လုံး တအား ထိုးတာဟာ "

" ဟုတ်တယ်ဟာ … ဇာနည့်အိမ်ထိ သွားသွားထိုးလို့ … ငါ သတိပေးရသေးတယ် … ဒါပေမယ့် ကိုကျော်စိုးက အမေ့ကို ထောက်ပံ့တာ သက်သက် … ငါ့ကို လက်ထပ်ချင်တာ သက်သက်လို့ ပြောတာ "

" အော် "

" ငါလည်း … အောင်ထူးကိုလည်း မပြောရက် … အမေကလည်း ကိုကျော်စိုး ဘက် အားသာနေတာ ငါသိတာပေါ့ "

" အေးပါ "

" တနေ့ကျ ဒီလိုဟ "

မိတူး ပြောတာတွေ ကျမလည်း ငြိမ်ပြီး နားထောင်နေလိုက်တာပေါ့။

" အဲဒီနေ့က ဈေးသိမ်းပြန်တော့ ငါလည်း …  ရေချိုး သနပ်ခါး လူပြီး အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတာ … ငါ့ပါး ပေါ် နွေးကနဲ့ ခံစားမိလို့ လန့်နိုးတော့ … ကိုကျော်စိုးက ကုတင်ဘေး တင်ပလွဲထိုင်ပြီး ငါ့ကို ကုန်းနမ်းနေတာဟ … ထမိန်က လျော့တိလျော့ရဲနဲ့ … ငါအကျင့်က ဘယ်ညာ လှည့်အိပ်တတ်တော့  လျော့ကျနေတဲ့ ထမိန်က ဆီးခုံးအောက်ဖက် ရောက်ပြီး စောက်မွှေးအုံလေး ပေါ်နေတာပေါ့ …  

အင်္ကျီအပါးလေးကလည်း ကြယ်သီး ပြုတ်ထွက်ပြီး အင်္ကျီအောက်နားစလေး လန်နေတော့  ဗိုက်သားလေးပါ ထွက်နေတာပေါ့ … ထမိန်ဆွဲတင် အင်္ကျီဆွဲဆန့်ပြီး  … ရှက်လည်းရှက် လန့်လည်းလန့်နေရင်း ကိုကျော်စိုးကို နှင်ထုတ်နေတာ … ကိုကျော်စိုးက ငါ့စကား အလေးမထားတဲ့ အပြင် အင်္ကျီဆွဲဖြဲလိုက်တော့  နို့အုံနှစ်ဖက် ဘွားကနဲပေါ်လာတော့တယ် … ဈေးပြန်လာရင် ဘယ်မှ မထွက်တော့ ဘလာစီယာ ချွတ်အိပ်မိတာ ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ပဲလေဟာ … ဗြုံးဆို ကိုကျော်စိုးက ငါ့နို့တွေကုန်းစို့ရင်း လက်တစ်ဖက်က  ပေါင်ကြားထဲနိူက်တော့တာပဲ "

" နင်က … မရုန်းဘူးလားဟာ … ခြေထောက်နဲ့ ကန်ကျောက်ပြီး ထွက်ပြေးပေါ့ "

" အင်း … ပေါင်ကြား နိုက်ခံရတော့ ငါ့စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်သွားခဲ့တာ … ကိုကျော်စိုး လက်က ငါ့ဟာကို အုပ်ကိုင်မိတာနဲ့   လက်ချောင်းတွေက အဖုတ်အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ကုတ်ဆွဲ ပေးနေတာလေ …  သူ့လက်ကို ငါတွန်းထုတ်နေတုန်း … အစိလေးအား ဖိချေပြီး အောက်က အပေါက်ထဲ … လက်ချောင်းလေး ထိုးထည့်ပစ်တယ် … ငါလည်း ဘာဖြစ်သွားမှန်း မသိတော့ဘူးဟာ … ငိုပြီး တားတော့ တားမိသေးတာပေါ့ …  ငါတားနေတုန်း … နို့သီးခေါင်း တဖက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ပြီး … စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးမွှေတော့ … ဖင်က အလိုလို  ကြွတက်သွားတာပဲ … ငါ့ ဖင်အကြွ လျော့နေသော ထမိန်ကို … ခြေရင်းဘက်ဆွဲချ တွန်းပို့ပစ်တယ် …  ပက်လက်လှန် အနေထားနဲ့မို့ … ငါဖင်ကြီး ပြန်အကျ ဒူးဆစ်အောက် ရောက်နေတဲ့ … ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်တော့တာပေါ့။ ထထိုင်ပြီး … ငါ့ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်နေရာယူရင်း ပေါင်နှစ်ဖက် ဆွဲဖြဲတော့ … နင် စဉ်းစားသာကြည့်တော့ "

" အင် … ဘာလဲ … မိတူးရ "

" ဘာလဲ ရမှာလဲ … မိသဲရ … သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်ရှေ့ … ငါ့ စောက်ပတ် ဖြဲပြသလို ဖြစ်နေတာလေ "

" ခ်ခ် … နင့် ရည်းစား … အောင်ထူးကို မပြဖူးဘူးလား "

" ဟမ် … မပြဖူးပါဘူး … နို့ပဲ ပြဖူးတာပါ "

" အေးပါ … ဆက်ပြောဟာ … ဇတ်ရှိန်က တက်လာပြီ "

" ငါလည်း ရှက်စိတ်တဝက် နဲ့ ရင်ခုန်နေတာတော့ အမှန်ပဲဟာ … ငါ့ ရည်းစား အောင်ထူးထက် အပြုစု အယုယ ကောင်းတော့ … တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတာပေါ့ … အဲချိန် ငါ့ကိုယ်ပေါ် ဖျက်ကနဲ့ မှောက်ချပြီး …  ဒုတိယအကြိမ် နို့သီးခေါင်းတွေ တဖက်ပြီးတဖက် ကုန်းစို့နေပြန်ရောပဲ … ခဏကြာတော့ နို့စို့နေရင်း ကို ကျော်စိုး နူတ်ခမ်းက အောက်ရွေ့လာပြီး အဖုတ်လေး ကုန်းယက်ပစ်တာ … ငါ့ တကိုယ်လုံး လေထဲ မျောနေသလိုပဲ …  အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာနဲ့ ထိုးစွလိုက် အစိလေးအား လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးကလော်လိုက်ပေါ့ "

မိတူးပြောတာ နားထောင်ရင်း ကျမ ဟာလေး ဆစ်ကနဲ ဖြစ်သွားမိတယ်။ ပေါင်ကြားထဲ မသိမသာ လက်နဲ့ ဖိကုတ်လိုက်ရတာ။ ပြီးမှ မိတူးပြောတာ ဆက်နားထောင်နေလိုက်တယ်။

" သွားနဲ့ မနာတနာလေး ကိုက်ပေးပြီးမှ ပါးစပ်နဲ့ ဖိစုပ်ပေးတော့ ငါလည်း ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိဘူး … အဖုတ်ထဲက ယားတက်လာပြီး … သေးပေါက်ချင်သလိုလို့ နဲ့ စိတ်လျော့ချလိုက်တော့ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာ … တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ပြီး ထိန်းကို မရတော့တာဟ … ရှက်လိုက်တာလဲ မပြောနဲ့ … ကိုကျော်စိုး မျက်နှာ မကြည့်ရဲလို … မျက်လုံး မိတ်ထားလိုက်ရတယ် "

" အာ့တော့ … ဟုတ်မှာပေါ့ … သူစိမ်း ယောင်္ကျားရှေ့ … စောက်ရည် ပန်းထုတ်နေမိတာ … ငါဆိုလည်း ရှက်မှာပါပဲ "

မိတူးက ပြောရင်း သတိရသွားပုံနဲ့ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာတာ။ ကျမ က ထောက်ခံပြောမှ အနေမခက်တော့တဲ့ ပုံနဲ့ ဆက်ပြောပြနေတာ။

" ငါလည်း … ပေါင်တန်တွေ တုန်ပြီး ပန်းထုတ်ရင်း အမောဖြေနေလိုက်တယ် … အမောတောင်မပြေသေးဘူး အဖုတ်ထဲ လီးတေ့ပြီး  ဖိသွင်းတော့ …   စူးကနဲ့ ပဲ နာလိုက်တာဟာ … ရှက်လည်းရှက် ကြောက်လည်းကြောက် … ခုန သူယက်ပေးတဲ့ အရသာလေး ပျောက်ထွက်ကုန်ရောပဲ … အားကနဲ့ အသံထွက် အော်လိုက်မိတယ် … ငါ အော်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း အောင့်ခံခိုင်းနေတာပေါ့ … လီးကြီး ဝင်လာတိုင်း …  ငါ့ရင်ဘတ်လေး ကော့ပြီး သက်သာလို သက်သာညား ဖင်ကို ကျူံ့ကြည့်သေးတယ် … မရပါဘူး … နာနေတာပဲ … အသံထွက်မှာ စိုးတာနဲ့  ငါ့ပါးစပ် ငါလက်နဲ့  အုပ်ပြီး ထိန်းထားရတာ "

မိတူးပြောတာ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ရင်း ကြက်သီးဖူးတွေ ထလာပြီး ပေါင်ကြားထဲလည်း စိုစိစိုစိနဲ့ အရည်စိမ့်ထွက်လာတော့ မတတ်နိုင်ဘူး ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ လက်နဲ့ ဖိပွတ်ပစ်လိုက်ရတာပေါ့။ မိတူးလည်း ကျမ ပေါင်ကြား လှမ်းကြည့်ပြီး ဆက်ပြောပြနေတာပါ။

" ခဏနေ ငါ့အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတော့ လီးအဝင်အထွက် သိပ်မနာတော့ပါဘူး …  အစပိုင်း နာကျင်သလောက် တဖြည်းဖြည်း အဖုတ်အတွင်းထဲ လီးအရည်ပြားဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးနေတော့ … ငါလည်း လီးအရသာ ခံစားလာရတာပေါ့ … သူလည်း … အရသာ တွေ့နေတာ နေမယ် … ငါ့ မျက်နှာလေး ကြည့်ပြီး  လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် တဆုံးဆောင့်လိုးနေတာ …   အသက်ရှူမှားလာပြီး ခေါင်းမော့ရင်း  ကော့ပျံနေရတော့တယ် … အဲချိန် သူ လီး ဆွဲထုတ်လိုက်လို့  မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိတော့ … ငါ့  ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာပြန်အပ်ပြီး  အရည်များ စိုရွှဲနေတဲ့  အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းတလျှောက် လျှာနဲ့  ဖိယက်ပေးသေးတာ ဟ … ငါ့ ပေါင်နှစ်ဖက် ဘေးတွန်းကားပြီး အစိလေး ဆွဲစုပ်ပြီးမှ ပြန်လိုးပေးတာ "

" အင်း "

ကျမလည်း အင်းတလုံးပဲ ထောက်ပေးရင်း ဆက်နားထောင် နေလိုက်တယ်။

"  ဒီတခါကျ မညှာဘူး မီးပွင့်မတတ် မနားတမ်း  ဆွဲလိုးတော့တာပဲ … အဆက်မပြတ် ဝင်ရောက်လာသော လိုးချက်တွေအောက် ငါလည်း ဒုတိယ အချီ ပြီးသွားရတယ် … သူလည်း သိပ်မကြာဘူး မေးကြောတွေ ထောင်လာပြီး … ငါ့ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တာ

ပြီးမှ ငါ့ဘေး ဝင်လှဲတော့ သူ့ ပါးစပ်မှာ သွေးတွေ ပေကပ်နေတာ … ငါလည်း လန့်သွားတာပေါ့ဟာ … မေးကြည့်တော့ … ငါ့စကား မဆုံးသေးဘူး … သူ့ပါးစပ်သူ လက်နဲ့ ပွတ်ကြည့်နေတာ … သွေးစလေးများ ကပ်ပါလာတော့ ပြုံးနေသေးတယ် … ငါ့ အဖုတ်က ထွက်တဲ့ သွေးတွေတဲ့ … အပျိုမှေး ပေါက်ထွက်တာပေါ့ ဟာ "

" အော် … နင့်ကို လုပ်ရင်း ယက်ပေးတုန်းက … ပေကုန်တာနေမယ် "

ကျမပြောတော့ မိတူးက ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဆက်ပြောနေတယ်။

" အင်း … သူပြောမှ ငါလည်း … အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားမိပြီး ကျိန်းစပ်လာရတယ် … ခဏအနားယူပြီးတာနဲ့ … ငါလည်း နောက်ဖေး ရေချိုးကန်နား ဘေးဘီကြည့်ရင်း အဖုတ်ကို ရေဆေးတော့ … စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျိန်းပြီး စပ်ဖျင်းဖျင်းလေး ဖြစ်နေရောပဲဟာ … ငါ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ရေတိုင်နား မျက်နှာသစ် … ပြီးမှ ငါ့ပါး တရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်း ခဏနေတော့  ပြန်သွားတာပေါ့ "

" အော် … နင်ကလည်း မအော်ပဲ … ငြိမ်ခံနေတာပေါ့ ကောင်မ "

မိတူး ပြောပြတာကို နားထောင်ရင်း စကားဆုံးတာနဲ့ ကျမလည်း ချက်ခြင်းပြန်မေးလိုက်တာပါ။

" အဲဒီချိန် … လူသိမှာ ဆိုးတာပဲ သိတယ် ကျန်တာ ဘာမှ ငါမစဉ်းစားမိဘူး "

" အောင်ထူး က … ဘယ်လို သိသွားတာလဲ … နင်တို့ နောက်ထပ် လုပ်ဖြစ်ကြသေးတာလား "

" အောင်ထူးကို ငါ ဖွင့်ပြောပြလိုက်တာပါ … ငါ မလိမ်ချင်ဘူးဟာ … လက်ထပ်မယ့်သူကို မသန့်ရှင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် မပေးဆပ်ချင်တာ … နောက်ထပ် ကိုကျော်စိုး နဲ့  ၂ကြိမ် ထပ်လုပ်ဖြစ်တယ် … သူလာရင် အမေကလည်း ရှောင်ပေးတော့ အတင်းရဲလာတာပေါ့ … ဒုတိယ အကြိမ်က ငါ ငြင်းခဲ့တာပါ ဒါပေမယ့် အလိုးခံလိုက်ရတာ ပါပဲ … တတိယ အကြိမ်ကျ ငါကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလို့ ခံလိုက်တယ် "

" အင် … နင်က အဲဒါဆို "

" အေး … ဖြစ်လာမှာတော့ မတတ်နိုင်တော့ဘူး … ကိုကျော်စိုး ငါလက်ထပ်တော့မယ် … အောင်ထူးလည်း နောက်တယောက် တွေ့သွားပြီ နေမှာပါ "

" အေးပါ မိတူးရာ … ဖြစ်ပြီးမှတော့ အကောင်းဆုံး လုပ်ကြတာပေါ့ … စိတ်မညစ်နဲ့ "

" ငါ  လေ … ငါ ငါ … အောင်ထူးကို သနားတယ် မိသဲ ရယ် … အ ဟင့် ဟင့် … လက်ထပ်ပြီးမှ ငါ့ခန္ဓာကိုယ် ယူမယ် ပြောတာဟ … ချစ်သူ ဘဝမှာ နို့ကိုင်ရုံလေးနဲ့ ကျေနပ်နေသူပါဟာ "

" အေးပါဟယ် … ငိုမနေနဲ့ … ငါလည်း အောင်ထူးနဲ့ တွေ့ရင် … ထပ်ရှင်းပြ ပေးမယ် … နင် မမှားပါဘူး … နင့် အမေကြောင့် ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ "

ကျမ ပြောလိုက်မှ မိတူးလည်း စိတ်သက်သာရာ ရတဲ့ပုံနဲ့ မျက်နှာလေး ပြန်ကြည်လာတော့တာ။ တခါတခါ ဘဝက ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ မဖြစ်ပဲ သူဖြစ်ချင်တာတွေပဲ ဖြစ်ခွင့်ရှိနေတာပါ။ မိတူးပြန်သွားမှ ကျမလည်း အမေတို့ကျန်တဲ့ ခေါင်ဆွဲကျော်လေးနဲ့ ထမင်းနဲနဲ စားပြီး အခန်းထဲ ပြန်မှေးနေလိုက်တယ်။

……………………………......................................................................................………

အခန်း ( ၆ )

ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားမှန်း မသိဘူး ညနေပိုင်း အမေ နိူးမှ နိုးလာခဲ့တာ။ ပျင်းကြော တချက်ဆန့်ရင်း ထမင်းထတည်ပြီး ညနေစာ အတွက် ဟင်းစီစဉ်လိုက်တယ်။ ညပိုင်း အိပ်ခါနီးကျ ဖုန်းခဏ ဖွင့် သတင်းလေးဖတ်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် မျှော်နေမိတယ်။ မျှော်တဲ့နေကျမှ ပေါ်မလာတော့ဘူး မက်ဆေဂျာ ကြည့်လိုက်တော့ သူဆင်းသွား နာရီဝက် ကျော်တောင်နေပြီ ဒါနဲ့ စာအုပ် အသစ်များ တင်သလားလို့ သူ့ acc ထဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တာ။

............................................................................

* ဆည်းဆာ *

တည်ဆောက်ထားတဲ့ သံယောစဉ်

ဖြိုဖျက်ဖို့ဆို တဒင်္ဂမျှသော အချိန်ကာလနဲ့

ဘယ်တော့မှ မရဘူး

ဒါပေမယ့်

သူ့အနက်ကို ကွယ်ပျောက်စေချင်ရင်

စကြဝဠာ တခုလုံးစာမက

ငါ့မှာ ရှိရမယ်

သြော် … ခဏ နေဦး

အာခီမီးဒီး(စ်) အတွက်

တနေရာတော့ ချန်ပေးရမယ် ထင်ထယ်

……………………………………

မောင်ခြိမ့်

ငင့် ဘာတွေမှန်းကို မသိပါဘူးရှင် တခါတခါ ကိုမောင်ခြိမ့်က ရူးကြောင်မူးကြောင် စာစုလေးတွေ တင်တတ်သေးတယ်။ ၁၅မိနစ်လောက် ထိစောင့်ပြီး မလာတာနဲ့ ကျမလည်း အိပ်ပစ်လိုက်တာ။ နောက်ရက်မနက် ထုံးစံအတိုင်း ဈေးထွက်တော့ မိတူးမျက်နှာကြီး ပြုံးလို့ရွှင်လို့ ဝါမဝင်ခင် လက်ထပ်ဖို့ သေချာသလောက်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြနေတယ်။ တကယ်လည်း နောက် ၂ပတ်ကျ မိတူးတို့အိမ် စေ့စပ်ပွဲ လုပ်ဖြစ်ကြတာ ဘေးနား လူလေး နဲနဲပါးပါး ဖိတ်ပြီး လုပ်တာ။ ကျမရောက်တော့ လူတောင် စုံနေပါပြီ ဟိုဘက် ဒီဘက် လူကြီးတွေ မိတ်ဆက်ကျ မင်္ဂလာ ရက်ရွေးကျ နဲ့ ညနေဘက် မှောက်စပျိုးမှ စေ့စပ်ပွဲလေး ပြီးသွားကြတယ်။

" ဟိတ် … မိသဲ … မပြန်နဲ့ဦး "

" ဘာလို့လဲ … မိတူးရ "

" ငါက တားတာ မဟုတ်ဘူး … နောက်ဖေးမှာ ပန်းကန်တွေ သိမ်းနေတဲ့ … နင့်လင် ကိုမောင်ခြိမ့်က တားတာ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" မသာမ … ဒါပဲ … တဖြည်းဖြည်း အငယ်မနဲ့ တူတူလာပြီ "

" တကယ်ပါဟ … နင်ရောက်ကတည်းက လည်ပင်းကြီး လိမ်နေတာ … သူခမျှ ပြောချင်တာတွေ … အောင့်ထားရပုံပါ "

" အေးပါ … ငါ မပြန်သေးပါဘူး စောင့်နေမှာပါ "

အိမ်ထဲ လူတွေ အကုန်ရှင်းသွားမှ ကိုမောင်ခြိမ့်က မိတူးတို့ အိမ်ရှေ့ အပင်အောက် ကျမကို ခေါ်ပြီးစကားပြောတာ။

" မိသဲ "

" ရှင် "

" မိတူးတောင် … ယောင်္ကျား ယူပြီနော် "

" အင်းလေ … အာ့မို့ စေ့စပ်တာလေ … ဒီနေ့ "

" ဟို … ငါ ပြောချင်တာ  နင် သဘော မပေါက်ဘူး ထင်တယ် "

!! ခိခိ !! ကျမ ရိပ်မိတာပေါ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ဘာဆိုလိုတယ် ဆိုတာ ဒါပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တာပါ။

" အော် … သိပြီ … မိတူး မင်္ဂလာဆောင် ကိုမောင်ခြိမ့် လက်ဖွဲ့ခုံထိုင်ရမှာ မလား "

" ဟင် … ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ် … ဒါမယ့် ငါပြောချင်တာက …… "

" ကျမ သိပါတယ် … အဲဒီည အရက်သောက်မှာ "

" ဟာ … အဲဒါလည်း ဟုတ်ပါတယ်ဟာ … ဒါပေမယ့် ငါ ပြောပြော …… "

" ဟုတ်ပါပြီ …  မိတူးကို ခဲဖိုး တောင်းပေးရမှာ မလား "

" ဟမ် …  မိ   သဲ "

" ဘာ လို့ အော်တာလဲ … အထဲမှာ မိတူး ယူမယ့် ယောင်္ကျားဘက်က အမျိုးတွေ ရှိသေးတယ်နော် "

" ဆော ရီး  ဟာ … နင်က ငါပြောချင်တာ သဘော မပေါက်ဘူး … ဟူးးးးး "

ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် ပုံစံ ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်စိတ် အတော်ကို ထိန်းထားရတယ် တကယ်ပါပဲရှင်။

" နို့ ဘာပြောချင်တာလဲ … ရှင်းရှင်းပြော … မှောင်နေပြီ ကျမ ပြန်တော့မှာ "

" ဟို လေ ဟာ … မိတူး ယောင်္ကျား ယူတော့ … နင့် စိတ်ထဲ ဘယ်လိုနေလည်း "

" ပျော်တာပေါ့ … ကိုယ့် သူငယ်ချင်း … လင်ယူတဲ့ ကိစ္စပဲ "

" အေး … ငါ ပြောချင်တာ … နင်လည်း ယောင်္ကျား မယူသေးဘူးလား သိချင်လို့ပါ "

" ဟောတော် … ကျမ မှာ ယူစရာ ချစ်သူမှ မရှိတာ ရှင့် "

" ဟာ … နင်ကလည်းဟာ … ငါ  ငါ  ငါ  တယောက်လုံး ရှိ  ရှိ "

" ကို … မောင် … ခြိမ့် "

" တိုးတိုး လုပ်ပါ မိသဲရာ … နင်ကလည်း အိမ်ထဲ လူတွေ ရှိသေးတယ် ဟ "

" ရှင် … ကျမ ကို … ချစ်ပါတယ် လို့ … ရည်စား စကား ပြောဖူးလား "

" ဟို …… အဲ …  အင်း …… အဲလို … မပြောဖူး ပေမယ့် …… အင်း   ဟို  လေ … ဟို လို  အနေထား နဲ့ …… အင်း  … "

" တခါမှ မပြောဖူးပါဘူးရှင် … ဟုတ်တယ်မလား "

" ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်ဟာ … ဒါမဲ့ … အဲဒါ … ဟို ဟာ လေ "

" တော်ပါပြီ … ရှင်ကလေ အဆင့်ကျော်ချင်တာ … ကျမ အဲလောက် ဈေးမပေါ သေးဘူး … ကဲ  ပြန်မယ် "

" မကျော် ပါဘူး ဟာ … နင်ကလည်း နင်သာ မသိတာ … တရပ်ကွက်လုံး သိပါတယ် "

" မိတူးရေ … ငါ  ပြန်ပြီဟေ့ "

" အေးအေး မိသဲ … ဒီမှာ ငါမအားလို့နော် "

ကိုမောင်ခြိမ့် ပြောရင်း မိတူးပါ တခါတည်း နူတ်ဆက်ပြီး ကျမ အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တာ။ စိတ်ထဲ ကြည်နုူးတာတော့ တကယ်ပါ ကိုမောင်ခြိမ့် အပေါ် အရင်တခေါက်ကတည်းက သနားပြီး သံယောစဉ် ဖြစ်နေမိတာပါ။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးပဲ လေ ရည်းစား စကားတော့ အပြောခံချင် သေးတာပေါ့။ မိတူးအိမ်က အပြန် လမ်းချိုးလေး ရောက်တော့ ကျမ ညာဘက်ခြေထောက်ရှေ့ အရိပ်က ထင်းကနဲ့ ပေါ်လာတာ တကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ့ ကြက်သီးတွေ ထလာရောပဲ။ ဟိုတလောကမှ ဒေါ်စော ယောင်္ကျား ဦးကံမောင် ဆုံးထားတာ သွားပါပြီ လာနူတ်ဆက်ပြီ ထင်တယ်။

အမေနဲ့လည်း တအားခင်ရှာတာ အမေ့နား ကပ်မရလို့ ကျမ နားလာကပ်တာနေမယ် ဒုက္ခပါပဲရှင် ..ခုန ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ အတူပြန်ခဲ့ရင် အကောင်းသား။ အိမ်တော့ လှမ်းမြင်နေရပါပြီ ကိုယ်ဟာကို အားပေးရင်း ဆက်လျှောက်နေတုန်း နောက်ကျောဘက်က အသံထွက်လာပါရော။

" မိသဲ … ငါ နင့်ကို ချစ်တယ် ဟာ "

" လွတ်ရာ ကျွတ်ရာ သွားပါ … ဦးလေး ကံမောင်ရယ် … ဘဝခြားနေပါပြီ … ကျမလည်း ဦးလေး တယောက်လို ချစ်ပါတယ်ရှင် … အမေ့ကို သတိရကြောင်း ပြောပေးပါ့မယ့် … အဟင့် ဟင့် … ကျမနောက် မလိုက်ပါနဲ့နော် … နေသိပ်မကောင်းလို့ပါ … မနက်ကျ ဘယာကြော်လေး လောင်းပေးဆိုရင်လည်း လောင်းပေးပါ့မယ် … နော် နော် "

" ဟာ … ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ "

" တကယ်ပါ ဦးလေး ကံမောင်ရယ် … ဆွမ်းရော ချက်လောင်းပြီး အမျှဝေပေးမှာပါ … မယုံရင် စောင့်ကြည့်နေပါ … ကတိမတည်မှ နောက်ရက် ခြောက်ပေါ့ … ဒီနေ့ မခြောက်ပါနဲ့လား … အီးဟီး "

" ဟာ … မိသဲ … ငါပါဟ … နင်ကလည်း "

" ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် … အဟင့် ဟင့် "

နောက်လှည့်ကြည့်တော့ ဦးလေးကံမောင် မရှိတော့ပါဘူး မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျမ ကြောက်စိတ်တဝက်နဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုး ငိုမိတော့တယ်။

"  ဟူးးးးးး … မငိုပါနဲ့ မိသဲရယ် "

" အဟင့် ဟင့် … ငိုမှာပဲ … ကျမက မိန်းမသားလေ … ဒီလို အခြေနေမျိုးမှာ … ရယ်ရမှာလည်း စဉ်းစဉ်းစားစား ပြောပါ ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … အီးဟီး  အဟင့် "

" အေးပါ … နင် ပြန်မချစ်နိုင်ရင်လည်း … ငါ့အချစ်တွေ ထာဝရ သိမ်း   ထား   လိုက်  ပါ့  မယ် ဟာ "

" ရှင် … ကျ မ က … မချစ်ဘူးလို့ … ဘယ်သူပြောလဲ … သရဲခြောက်လို့ ကြောက်နေတာပါဆို ရှင်က တမှောက်နော် "

" ဟေ … ငါ  ငါ   နင့်ကို ချစ်နေတာ ကြာပြီလို့ … လိုက်ပြောတာပါ … မပြောရဲလို့ မှေးလိုက်လာတာ … နင့် အိမ်နား ရောက်တော့မှာမို့ အရဲစွန့်ပြီး လှမ်းခေါ်တော့ နင်က ဖက်ငိုတော့ တာပဲ "

" ဟင် … ဒါဆို ကျမ ဘေးက အရိပ်က … ရှင့် အရိပ်ပေါ့ "

" အေးလေ … နင်ပြန်သွားကတည်းက ငါလည်း လိုက်လာတာ ဒီနားရောက်မှ ကပ်လိုက်မိတာပါ "

" ရော် … ခ်ခ် ခ်ခ် … ကျမက ဒေါ်စော အိမ်ရှေ့က ဖြတ်တော့ … ဦးလေး ကံမောင် လိုက်ခြောက်ပြီ ထင်နေတာ … ဟင့် … လွတ်ပါဦး ကျမ အသက်ရှု ကျပ်လာပြီရှင့် … တကယ်ပါပဲ ကြောက်ပြီး သူ့ရင်ထဲ ဝင်မိတာ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ဖက်ထားလိုက်တာ … ဟွင့် "

" ကလင် လင် … ကလင်  ကလင် …  အမလေး လမ်းလည်ခေါင်ကြီး … ဆင်ခြင်ကြပါဦး …  မနေနိုင်လဲ … ဟင်   ဟာ   ဟာ …… မိသဲ  … မောင်ခြိမ့် "

" ဟင် … အမေ "

"  ဟာ … ဒေါ်သန်း "

ဒုက္ခပါပဲ ကျမနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ဖက်လျက် တန်းလန်းကြီးရှင်။

" ဘုရား ဘုရား … ခု လူချင်း ခွဲကြစမ်း … ယိုသူမရှက် မြင်သူရှက်အေ … ငါ့မှာတော့ မှောင်လာလို့ ငါ့သမီးလေး တယောက်ထဲ … ပြန်ရင် စိတ်မချလို့ လိုက်ခေါ်ရတာ … ဒင်းက  လမ်းပေါ် ဆီဗူးတွေ ခါပြနေတာပေါ့ ဟုတ်လား မိသဲ "

" မခါ ပါဘူး အမေရယ် "

" ကိုမြမောင် … ရှင် မြင်တယ်နော် … ခုန သူတို့နှစ်ယောက် … ဘာလုပ်နေကြတာလဲ "

အမေက ဆိုက်ကားပေါ်ထိုင်ရင်း ဦးလေးမြမောင်ကို မေးနေတာ။

" ဟို  ဟို … ဖက်ပြီးတော့ … ဟိုဟာ … "

" ရပြီ ကိုမြမောင် … ရှင်မြင်တယ်နော် … ခုကိစ္စ … ဟိုတခါ အိမ်ထဲ ပက်ပင်းမိတာတောင် … ကျမကို ဗြောင်လိမ် ဗြောင်စား လုပ်သွားကြတာ "

" မိသဲ … ခုတက် ပြန်မယ် "

" ဟုတ် … အမေ  …… ကိုမောင်ခြိမ့် … လွတ်တော့လေ ရှင်ကလဲ "

" ဟမ် … ငါလွတ်ထားတာ ကြာပြီဟ … နင်က ဖက်ထားတာ "

" အွန့် … ဟုတ် ဟုတ် … ဒါဆို သွားပြီနော် "

ဟုတ်သားပဲ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကျမဖက်ထားရာကနေ ဘယ်ချိန်က လွတ်လိုက်မှန်း မသိဘူး ကျမက ဖက်ထားမိသား ဖြစ်နေတာ။ကျမလည်း အမေတို့ ဆိုက်ကားပေါ် တက်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း ကျမကို စိုက်ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်တာပေါ့။

.......................................................................................................................................................

" မိသဲ ရေ … မိသဲ ရှိလား "

" အေး မိတူးလား … လာဟေ့ … ညည်းသူငယ်ချင်း ရေချိုးနေတယ် "

" ဟုတ် … ဒေါ်လေး … ဖိတ်စာ လာဖိတ်တာပါ "

" အော် … ဘယ်နေ့ "

" သဘက်ခါ … ဒေါ်လေး "

" ဟဲ့ … လင်ရတော့မှာမို့ … ပျော်နေတာလား "

ကျမ ရေချိုးပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း ထွက်လာတော့ အမေနဲ့ မိတူး စကားထိုင်ပြောနေတာ မြင်လို့ လှမ်းစလိုက်တာပါ။

" အေး … ဝါမဝင်ခင်လေး … ရက်အမြန်ရွေးလိုက်ရတာ "

" စေ့စပ်ထားတာ … ၁လ ကျော်လေး ရှိသေးတယ် … ခိခိ … ခဏ ငါ အင်္ကျ ီလဲလိုက်ဦးမယ် "

" အေးပါ … မိသဲရ … ပြီးရင် အငယ်မတို့ဘက် လိုက်ခဲ့ဦး ဖိတ်စာ သွားပို့မလို့ "

" အေးအေး "

ကျမ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး အဝတ်စားလဲတော့ အမေနဲ့ မိတူးတို့ စကားပြန်ပြောနေကြတာ။ သနပ်ခါး ပါးပါးလေးပွတ်ပြီး အပေါ်က ရင်ဖုံး ခါးတိုလေးနဲ့ အောက်က ထမိန်ဗြောင် အညိုလေး ဝတ်လိုက်တယ်။

" ရပြီ … သွားစို့ … မိတူး "

" အမေ … သမီး ခဏ လိုက်သွားဦးမယ်နော် "

" ဒေါ်လေး သမီးလည်း သွားပြီ … ဖိတ်စာတွေ ဖိတ်ရမှာမို့ "

" အေးအေး … မိသဲရေ အပြန်ကျ အမေ့ဖို့ … မုန့်ဟင်းခါး ဝယ်ခဲ့ဦး "

" ဟုတ် အမေ "

မိတူးနဲ့ ကျမ လျှောက်လာရင်း လမ်းဂွလေး ရောက်တော့ အငယ်မတို့ဘက် ဦးတည်လိုက်တယ်။ တရပ်ကွက်ထဲ ဆိုပေမယ့် အငယ်မတို့က တောင်ဘက်ခြမ်း အနောက်တောင် ဒေါင့်ထဲမှာ သူတို့အိမ်က။

" ဝုတ် … ဝုတ် …  ဂရားးး ဂရားးး … ဝုတ် "

" အမလေး … ပလုတ်တုတ် … မိသဲ လုပ်ဦး ဟ "

အရေးထဲ သားကျထားတဲ့ ခွေးမ တကောင်က မိတူး လှမ်းဟတ်လို့ ခြောက်ထုတ်ပေးရသေးတယ်။

" ဟဲ့  … ဟဲ့ခွေး … ရှု့  ရှုး … သွားစမ်း … မိတူး ဒီဘက်လာ မသာမ … ခွေးမကြီးက သားပေါက်ထားတာ ဟိုမှာ တွေ့လား ခွေးပေါက်လေးတွေ … မင်္ဂလာဦးည အဖုတ် ခွေးကိုက်လို့ ငတ်နေမယ် ခိခိ "

လမ်းချိုး ရောက်တော့ အငယ်မတို့အိမ် လှမ်းမြင်နေရပြီ အိမ်ရှေ့မှာ ဆန်တင်တဲ့ ကားရော ရပ်ထားတာ။

" အငယ်မ ဘဲကြီး … ရောက်နေတာဟ "

" ကားဆရာလား … မိသဲ "

" ဟုတ်မယ် … ဟိုမှာ ကားရပ်ထားတာ မတွေ့ဘူးလား … လာလာ … ဖိတ်စာ မြန်မြန်ပေးပြီး တခြားဖက် သွားဖိတ်ရအောင် "

အငယ်မအိမ်ထဲ ဝင်တာနဲ့ တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေတာ။

" ဟိတ် … လူမရှိဘူးဟ မိသဲ "

" အေးဟာ … အငယ်မ ကားဆရာနဲ့များ အပြင်သွားလား မသိဘူး "

မိတူးနဲ့ ကျမ ဖိတ်စာကို အိမ်ရှေ့ စားပွဲခုံပေါ်တင်ရင်း ခုံအလွတ်လေးပေါ် ဝင်ထိုင်တုန်း စကားသံ ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်မိတယ်။ စကားသံ ကြောင့် ပါးစပ်ပိတ်ရင်း မျက်ရိပ်မျက်ကဲ ပြပြီး အသံလာတဲ့ နောက်ဖေးအခန်းဘက် တိုင်ပင်စရာ မလိုပဲ ခြေဖွဖွနင်းပြီး လျှောက်လာခဲ့တာ။ထရံပေါက် ကျယ်တာလေးရှာပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တာပေါ့။

" ကိုဘတိုး … ကျမ လီးစုပ်ဦးမယ် ပြီးမှ ရှင်ကလိတော့ "

အငယ်မက ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို လိမ်ယှက်ပြီး  ကော့ထိုးရင်း ပြောနေတာပါ။

" အင်းပါ … ငယ်လေးရယ် … မြန်မြန်စုပ်နော် … ငယ်လေး စောက်ပတ်ကြီးလည်း ယက်ချင်သေးတယ် "

တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေပြီး အငယ်မတို့ နှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ ကုတင်ပေါ် ကားဆရာက အငယ်မ အဝတ်တွေ တခုချင်းချွတ်နေတာ အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ ကားဆရာက နို့တွေကုန်းစို့ပြီး ပေါင်ကြားထဲ နိုက်ဆွပေးနေရင်း အငယ်မ မျက်လုံးအစုံကတော့ ကားဆရာ မျက်နှာပဲစိုက် ကြည့်နေတယ်။ နို့စို့ရာကနေ  နူတ်ခမ်းအစုံကို တေ့စုပ်တာနဲ့ အငယ်မ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လာရောပဲ။ ကားဆရာက ပါးစပ်ချင်း တေ့စုပ်လိုက် နို့တွေ ကုန်းစို့လိုက်နဲ့ လက်ကတော့ အငယ်မပေါင်ကြားထဲက မရွေ့သေးဘူး။

" ကိုဘတိုး … ရှင့်ပုဆိုး ချွတ် … ပက်လက်လှဲ လိုက်တော့ နော် "

ဒီတခါမှ ကားဆရာက အငယ်မ စကားအဆုံး ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်တယ်။ အငယ်မက သူ့ဘေး ပက်လက်အနေထားနဲ့ လှဲချလိုက်တဲ့ ကားဆရာ ပေါင်ကြားက လီးကြီးကို မက်မက်မောမောကြည့်ရင်း ကုန်းထ စုပ်တော့တာပဲ။ ကားဆရာ ပေါင်ကြားက လီးက မစုပ်ခင် ကတည်းက ထောင်မတ်ပြီး တုန်နေတာ ကြည့်ရင်း ကြက်သီးတောင် ထတယ်။ အငယ်မက ကန့်လန့်ဖျက် အနေထားနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်နေတော့ ကားဆရာ ဖင်ကြီး ကြွတက်နေတာ။

" ကိုဘတိုး  … ယက်ပေးတော့လေ … ရှင့်လီးစုပ်ရင်း စောက်ပတ်က ယွနေပြီ "

" ယက်ပေးမှာပေါ့ … ငယ်လေး ကလည်း … ပက်လက်လှန်လိုက် "

…………………….......................................................................................................................……

 အခန်း ( ၇ )

အငယ်မ ပက်လက်လှန်တာနဲ့ ကားဆရာက ကုန်းထပြီး ပေါင်ကြားနေရာယူရင်း လေးဘက်ကုန်းယက်တော့တာပဲ။အငယ်မ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ မနားတမ်း ထိုးယက်နေတော့ အငယ်မ တစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းရင်း ကော့ထိုးပေးနေတာပေါ့။

" ကျွတ် …… ရှီးးးး းးးးး  ကောင်းလိုက်တာ ကိုဘတိုးရယ် … ရှင်လေ တအားတတ်တာပဲ … အင်းဟင်း … မလွတ်နဲ့ အစိလေး ငုံထားဦး … အားးး    အ    အ "

အငယ်မက နို့အုံ နှစ်ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှစ်ရင်း ကားဆရာ ပါးစပ်နှင့် သူ့စောက်ပတ်ကို ထိုးကပ်ပစ်တာ။အငယ်မ ကာမစိတ်ကြွနေတာကြည့်ရင်း အောက်က တဆစ်ဆစ်နဲ့ ခံစားလာမိလို့  ဘေးလှည့်ကြည့်တော့ မိတူးက အင်္ကျီကြယ်သီး တစ်လုံးဖြုတ်ပြီး  ဘော်လီအောက်ကနေ နို့အုံတဖက်ကို သူ့ပါသူ ညှစ်ချေနေတယ်။ မိတူး ကြည့်နေတုန်း အငယ်မဆီက တအင့်အင့်အသံများ ထွက်လာလို့ ပြန်ချောင်းတော့ ကားဆရာကို ခေါင်းရမ်းပြနေတာ မြင်နေရတာ။ ခေါင်းခါပြရင်း လက်ကလည်း နို့အုံတွေ ညှစ်ရင်း ဖင်ကြီးကြွလာပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကော့ပေးနေတုန်းပဲ။

အငယ်မ ကာမစည်းစိမ် ရနေတာ ကြည့်ရင်း လက်တဖက်က အလိုလို ထမိန်အောက်နားစအား မပြီး ပေါင်ကြားထဲ ထိုးစမ်းမိတယ်။ ပေါင်ကြားထဲ အဖုတ်လေးက စောက်ရည်တွေ စို့နေပါပြီ။ မိတူးဘက်ကြည့်တော့ သူလည်း စိတ်ကြွနေပြီ မျက်လုံးလေးမိတ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားတဲ့ ပွတ်သပ်နေတာ။ ကျမလည်း အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းကြားလေးထဲ လက်ညှိုးလေးသွင်း အမြှောင်းလိုက် ဆွဲရင်း စောက်စိလေးအား ဖိချေနေမိတာပေါ့။ကာမစိတ် ကြွလာရင်း အငယ်မ ကြည့်နေတုန်း အငယ်မက စောက်ပတ် အယက်ခံနေရာမှ ထထိုင်ပြီး ကားဆရာ ပါးစပ်နား တဝိုက် ပေပွ နေတဲ့  စောက်ရည်တွေ ယက်ပေးရင်း စုပ်ယူမျိုချနေတယ်။

" ငယ်လေး "

" ရှင် "

ကားဆရာက အငယ်မလက် ဆွဲပြီး တောင်မတ်နေသော လီးပေါ်ပြန်တင်ပေးတော့ လီးကိုင်ပြီး ဂွင်းထပ်ထု ပေးနေတော့တယ်။ လီးကြီး အငယ်မ လက်ထဲ မာလာတာနဲ့ ကုန်းထပြီး ပါးစပ်ထဲသွင်း လေးဖက်ထောက်အနေထားနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်ပြန်ရော။ ဒီတခါ အငယ်မက ပြတင်းပေါက်ဖက် ရောက်သွားတော့ ကျမတို့ချောင်းတဲ့ဘက်က ကားဆရာ လီးကို အတိုင်းသား မြင်နေရတာ။ အငယ်မက သူ့ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေတဲ့  ဒစ်ကြီးကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ ဝိုက်ကစားပြီးမှ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် မျိုချပစ်တယ်။

အငယ်မ အပြုမှုကြောင့် ကျမရော မိတူးရော တယောက်မျက်နှာ တယောက် ဘေးတိုက်အနေထားနဲ့ လှည့်ကြည့်ရင်း အံအောမှင်သက်နေမိတာပေါ့။ အငယ်မ ဒီလောက် လုက်တတ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူးလေ။ အငယ်မက အမျိုးမျိုး ကလိရင်းစုပ်ပေးနေတုန်း ကားဆရာလည်း အငယ်မခေါင်း ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ဆွဲလိုးနေတယ်။ မိတူးတော့ မသိဘူး ကျမတော့ စိတ်ထဲ ရိုးမယွ ဖြစ်လာတာနဲ့ စောက်ပတ်အုံကို ခပ်တင်းတင်း ဖိပွတ်ပစ်နေရတာ။

ပွတ်နေရင်း ခေါင်းထောင်နေတဲ့ အစိလေးထိမိတော့ ပေါင်တန်တွေ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာပြီး စောက်ရည် ထွက်ကျလာတယ်။ ခဏနေတော့ ကားဆရာက အငယ်မကို  ပက်လက်လှဲချပြီး ဖေါင်းကြွနေတဲ့  အဖုတ်ကို ဒစ်ဖူးနဲ့ ရိုက်တော့ အစိလေး ထိမိပုံပဲ အငယ်မ တယောက် တအီးအီး ညည်းရင်း ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေတာ။တဆက်ထဲ အငယ်မ ခါး ထိန်းပြီး  အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော လီးနဲ့ ဖိလိုးပစ်တယ်။

တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ တိုးဝင်သွားတဲ့ လီးဝင်သံနဲ့အတူ အငယ်မ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာတော့ ကားဆရာက  နို့အုံတွေ ညှစ်ဆွဲပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့  ဆောင့်လိုးနေရောပဲ။အငယ်မကလည်း တအားအား ညည်းရင်း အားရကျေနပ်တဲ့ပုံနဲ့ ဖင်ကြီးကြွပြီး အောက်က ပင့်ခံနေတော့တာပေါ့။ အငယ်မ အောက်က ပင့် ဆောင့်တာနဲ့ ကားဆရာက ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချပြီး ချိုင်းကြား လက်လျိုသွင်းရင်း မီးပွင်မတက် ဆွဲလိုးပစ်တယ်။

" ဇွိ … ဘွတ် …… ကောင်းလား ငယ်လေး  … အင့် … ဘွတ်ဘွတ် "

" ကောင်းတယ် … ကိုဘတိုးရဲ့  … ရှင့် စိတ်ကြိုက်သာ လိုး "

တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး အငယ်မရော ကားဆရာရော နှစ်ဦးသား အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေတော့တာ။ ကျမလည်း ရမ္မက်ခံစားမှု့က ဒုတိအကြိမ် ငယ်ထိပ် တက်လာပြန်ပြီ။ အငယ်မဆီက အံကြိတ်သံပေါ်လာပြီး ကားဆရာ ခါးပေါ် ခြေနှစ်ဖက် လိမ်ချိတ်တင်ရင်း ကော့ထိုးတာနဲ့ စောက်စိလေး ခပ်တင်းတင်းဖိချေတော့ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြန်ရောပဲ။ ပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲ့ ထမိန်ရှေ့ခြမ်းပါ ရွှဲသွားရတယ်။ တဆက်ထဲ လိုလို ကားဆရာ ဆီက အားကနဲ့ မြည်သံရှည်ကြီး ထွက်လာပြီး အငယ်မကို တရပ်စပ်လိုးနေတာ ကုတင်တိုင်တွေပါ ရမ်းခါ နေတော့တာ။

မိတူး ကြည့်တော့ မိတူးလည်း ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ဂွ လက်နဲ့အုပ်ထားရင်း တကိုယ်လုံး တုန်နေရှာတယ် ခုမှ ပြီးပုံပါ။ ခဏနေ အငယ်မနဲ့ ကားဆရာတို့ နှစ်ဦးလုံး ငြိမ်သွားမှ အိပ်ခန်း တံခါးနားက ခွာခဲ့လိုက်တယ်။အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက် ထမိန်ကွက်နေတာတွေ လှည့်ဝတ်ပြီး ခဏနေမှ အသံပေးလိုက်တာပေါ့။

" အငယ်မရေ … အငယ်မ "

" အေး … ရှိတယ်ဟေ့ … လာလာ "

အိမ်ရှေ့ခန်း ရောက်တော့ အငယ်မက ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ကျမတို့ကို လှမ်းကြည့်နေတယ်။ မျက်နှာက ချွေးတွေကွက်နေပြီး ကမန်းကတန်း ထလာရပုံပါ။ ကျမနဲ့ မိတူးလည်း စကားကြာကြာ မပြောတော့ပါဘူး ဖိတ်စာ ဝေစရာရှိလို့ သွားမယ် ပြောတော့ အငယ်မက သူရော လိုက်ခဲ့ပေးမယ် ပြောနေရှာတာ။

" ငါရော … လိုက်ခဲ့မယ်လေ မိတူး "

" မယ့်လေး … နေပါစေ အငယ်မရယ် … နင့်လူကြီး ရောက်နေတာမလား … အိမ်ရှေ့မှာ ကားရပ်ထားတာ "

" ရောက်နေတာ ဟုတ်ပါတယ်ဟ … ပင်ပန်းလို့ အိပ်နေပြီ "

" ခြီး … ခိခိ "

" ခ်ခ် ခ်ခ် "

ကျမနဲ့ မိတူး ပြိုင်တူရယ်တော့ အငယ်မက အိပ်ခန်းဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြုံးဖြီးကြီး လုပ်ပြနေတယ်။ အငယ်မ နူတ်ဆက်ပြီး ဖိတ်စာတွေ လိုက်ဖိတ်ရင်း ပြီးမှ မိတူးနဲ့ လမ်းခွဲပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။

မိတူး မင်္ဂလာဆောင်က အိမ်မှာတင်ပဲ ဆောင်တာပါ။ ကိုကျော်စိုးက ခန်းမ ဆောင်မယ် ပြောတာကို မိတူးက ကုန်ကျစရိတ်ကို ကျမတို့ရပ်ကွက်က ဓမ္မာရုံပြင်ဖို့ မတည်ငွေ လုပ်မယ်ပြောတယ်။ မင်္ဂလာဆောင် သိမ်းတော့ မိတူးတို့ နောက်ဖေးမှာ ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ စကားပြောတော့ ဖက်နမ်းခံရသေးတာ ခ်ခ်။ အရက်နံ့တွေက မွန်ထူလို့ပေါ့ ပထမဆုံး ရတဲ့ အနမ်းက ကဗျာမဆန်ပေမယ့် ကျမ ပျော်ရွှင်ခဲ့ရပါတယ်။ လူဘဝကလည်း အဆိုး အကောင်း ဒွန်တွဲနေတာ သိပ်မှန်တာပဲရှင်။ မိတူး မင်္ဂလာပွဲအပြီး ၂ ပတ်နေတော့ ထင်မှတ်မထားတွေ ဖြစ်တော့တာပါပဲ။

..................................................................................................

" မိသဲရေ မိသဲ … ညည်းအမေ ရှိလား "

ဟင်းချက်ရင်း အော်သံကြားလို့ ထွက်ကြည့်တော့  အကြော်ရောင်းတဲ့ ဒေါ်စောပါ ။ အိမ်ရှေ့ အိမ်စီးကား အဖြူလေး တစ်စီးရော ရပ်ထားတာ မြင်နေရတယ်။

" ရှိတယ် အိမ်ထဲမှာ … ဒေါ်လေး … လာလေ ဘာကိစ္စ ရှိလို့ပါလိမ့် "

ကျမ စကားဆုံးတော့ ဒေါ်စောက ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့ အသားဖြူဖြူ လူတယောက်ကို လှည့်စကားပြောရင်း အိမ်ထဲ အတူဝင်လာကြတာ။

" ဟော … မမစော ဧည့်သည်ရော ပါလာတာလား ဘာများရှိလို့ပါလိမ့် "

အိမ်ထဲ ရောက်တော့ အမေလည်း အသံကြားလို့ ထွက်လာပုံပဲ။

" အရေးကြီးတယ် … မသန်းရဲ့ … မောင်ရင်လေး … လာထိုင် … ဒါက မင်းပြောတဲ့ ကိုမြမောင် မိန်းမ … ဒီဘက်က သူ့သမီး "

ဒေါ်စောက အမေ့ပြောရင်း တဆက်ထဲ ကားနဲ့လာတဲ့ လူကို ရှင်းပြနေတယ်။ ကားနဲ့လာတဲ့ သူက ကျမနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါ ကျမထက် ငယ်ပုံပါပဲ။

" ဟုတ် … ကျနော့်နာမည် ဇော်နိုင်ပါ ခင်ဗျာ … ဒီက အန်တီ့ ယောင်္ကျား ကို ကျနော့်ဦးလေး ကားနဲ့ တိုက်မိလို့ … ဆေးရုံ တင်ထားရပါတယ် "

" ဟမ် … အမလေးးးး   …  ကိုမြမောင်  ကိုမြမောင် … ကိုမြမောင် … ဘာ ဖြစ် သွား လဲ … အီးဟီး   အဟင့်  ဟင့် "

" ဟို ဟို … မစိုးရိမ်ပါနဲ့ အန်တီ … ညာဘက်ခြေထောက် ထိခိုက်မိရုံပါ … ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး … ခုလည်း သူက လိပ်စာပြောလိုက်လို့  ကျနော် လာပြောပြတာပါ … ပြန်ကောင်းတဲ့ အထိ … အကုန် တာဝန်ယူမှာပါဗျာ "

ဒါနဲ့ ကျမတို့ သားအမိ ကိုဇော်နိုင့် ကားလေးနဲ့ ဆေးရုံလိုက်သွားကြတယ်။ ဆေးရုံရောက်တော့ ညာဘက် ခြေသလုံး နာတာလေးပဲ ကျန်တာ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးပြောတယ်။ အမေကတော့ ဦးလေး မြမောင်ကို ဖက်ငိုတော့တာပဲ။ ဦးလေး မြမောင်က အမေ့ပြန်ဖက်ပြီး မျက်နှာကြီးက ပြုံးလို့။ ကျမတောင် ကြောင်သွားမိတယ်။

" ကိုမြမောင် … ကျုပ်က စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာ … တော်က ဘာလို့ ရယ်ရတာတုန်း "

အမေက ငိုရင်း ဦးလေးမြမောင်ကို ရန်ပြန်တွေ့တော့တာပဲ။ ဘေးလူနာ ကုတင်တွေကလည်း ပြုံးစိစိနဲ့ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို ဝိုင်းကြည့်နေကြတာပေါ့။

" ငါ့မိန်းမ … ငါ့ ဘယ်လောက်ချစ်တယ် ဆိုတာ … မသေခင် သိလိုက်ရလို့ပေါ့ကွ … အ  ကျွတ်ကျွတ် "

ဦးလေးမြမောင်က ခုမှ အနာသတိရပုံပဲ ခြေသလုံးကို ခပ်ဖွဖွကိုင်ပြီး မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့သွားတာ။ ခဏနေတော့ တာဝန်ကျ ဆရာဝန်ရောက်လာပြီး ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်မှန် ယူကြည့်နေတယ်။

" ဒီဘက်က … လူနာရှင်လား "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ … ကျမက သူ့အမျိုးသမီးပါ "

" အင်း … ခြေသလုံး အရိုး အက်သွားတာ … ရက် ၃၀ လောက် ဆေးရုံ တက်ရမယ် … လိုအပ်ရင် ၄၅ရက် ပေါ့ဗျာ … အရိုးက အပေါ်နဲနဲ တက်သွားလို့ စတီးဖေါက်ချိတ်ပြီး ပြန်ဆွဲချရမှာ "

" ဟုတ်ကဲ ဆရာ … လိုအပ်တာ မှန်သမျှ အကုန်လုပ်ပေးပါ "

အမေနဲ့ ဆရာဝန်ကြီး ပြောနေတာကို ကိုဇော်နိုင်က ဝင်ပြောနေတာ။ ဆရာဝန်ကြီး ပြန်သွားပြီး ခဏအကြာ ဦးလေး မြမောင်ကို လက်တွန်းလှည်းနဲ့ လာသည်သွားကြတယ်။ ကျမနဲ့ အမေလည်း အိမ်ပြန်ပြီး ဦးလေး မြမောင် အတွက် စောင် ခေါင်းအုံး အဝတ်အစား ဓတ်ဗူး ပြန်ယူကြဖို့ တိုင်ပင်နေကြတာပေါ့။ ကျမ ပြန်ယူမယ် လုပ်တော့ ကိုဇော်နိုင်က ကားနဲ့လိုက်ပို့ ပေးပါတယ်။ အဲကစပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် စိတ်ခုနေတာပဲရှင်။ ဆေးရုံ သူကလည်း လာအမေး ကျမက ကိုဇော်နိုင် ကားပေါ်အတက်မှာပါ။

" မိသဲ "

" ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် "

ကျမက ကားပေါ်အတက် ကိုမောင်ခြိမ့်က ဆိုင်ကယ် စတင်း အပေါက်နား အရောက်ပေါ့။

" ဦးလေး မြမောင် … အခြေနေရော "

" တီတီ … တီ   တီ   တီ   တီ …… တီတီ  တီ  တီ "

ကျမ ပြန်ပြောမယ်အလုပ် နောက်ကားတွေက ဟွန်း တအားတီးပြီး လမ်းတောင်းလို့ ကိုဇော်နိုင်လည်း ကျမကို ကားပေါ် အမြန်တက်ခိုင်းပြီး မောင်းထွက်လာခဲ့တာပါ။ ကိုမောင်ခြိမ့် လှမ်းကြည့် လိုက်တော့ ကျမကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်တယ်။ ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် စိတ်ခုသွားမှန်း ရိပ်မိတာပေါ့။ သူနဲ့ စကားပြောနေချိန် ကားက မောင်းထွက်သွားတာလေ။ ဒါပေမယ့် နောက်ရက်မှ ရှင်းပြရတော့မှာပဲ လောလောဆယ် ဦးလေးမြမောင်ဖို့ ပစ္စည်း အသုံးဆောင်နဲ့ အဝတ်စားတွေ ယူရဦးမယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမ ကိုဇော်နိုင့်ကို ကော်ဖီ ဖျော်ပေးပြီး ဦးလေးမြမောင် အဝတ်စား ၅စုံလောက်ရယ် စောင်ရယ် ခြင်းလေးထဲ ခေါက်ထည့် ခဏနေတော့ ဆေးရုံ ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ ညပိုင်းမှ ဦးလေးမြမောင် ကျောက်ပတ်တီးနဲ့ အရိုးအကြော ကုသဆောင်ထဲ ပြန်ရောက်လာတာ။ ကိုဇော်နိုင်က ကျသင့်တဲ့ ဆေးဖိုးရှင်းပြီး အမေ့လက်ထဲ ၂သိန်း ထည့်ပေးထားခဲ့တယ်။

" အန်တီ … ဒါလေး လက်ခံ ပေးပါဦး … နက်ဖန် တခေါက် လာခဲ့ဦးမှာပါ "

" အေးပါကွယ် … ငါ့တူတို့ ဘက်က … တာဝန်ယူမယ်ဆိုတော့ … အမှု့ဘာညာ မဖွင့်တော့ပါဘူး … ပျောက်ကင်းတဲ့ အထိတော့ ကုပေးပါကွယ် "

" စိတ်ချပါ အန်တီ … အမှု့ မဖွင့်တော့တဲ့ အကြောင်း ဦးလေးကို ပြန်ပြော လိုက်ပါ့မယ် ခင်ဗျာ "

ကိုဇော်နိုင်က ရုပ်ရည် ချောမောသလောက် စကားပြော ပါးနပ်တယ်ရှင်။ အမေလို လူမျိုးတောင် တချက်ထဲနဲ့ သိမ်းသွင်းသွားနိုင်ခဲ့တာ။ အပြန်ကျ ကျမ ကို နူတ်ဆက်ရင်း အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ရမလား မေးနေသေးတယ်။ ကျမလည်း အမေပြောမှ ပြန်မယ်ပဲ ပြောလိုက်တာပါ။

" မိသဲ … ပြန်ချင်လည်း ပြန်လေ … ဒေါ်စော ခေါ်အိပ်ပေါ့ … အမေက … ကိုမြမောင်ကို စောင့်ရင်း ဒီမှာ ညအိပ်မလို့ "

" ဟုတ် … အမေ ဒါဆိုလည်း သမီး ပြန်တော့မယ် … မနက်ကျ … ဘာဝယ်ခဲ့ရမလည်း "

" အမေနဲ့ ညည်းဦးလေးမြမောင်ဖို့ … လက်ဖက်ရည်ရယ် … ထပ်တရာလေး ၂ချပ် ပဲနဲ့ ဝယ်ခဲ့အေ … အော် နေဦး … အမေ့ ထမိန်နဲ့ အင်္ကျီ ၂စုံလောက် မနက် ထည့်ခဲ့လိုက် "

" ဒါဆို သွားပြီနော် … အမေ "

" ဒုတ် … အွပ် … အမလေး "

ကိုဇော်နိုင်ပေါ့ မပြန်သေးပဲ ကျမနောက် ရပ်နေတော့ ကျမက လှည့်အထွက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်တိုက်မိကြတာ။

" ဆောရီးနော် မသဲ … ကျနော် လိုက်ပို့ပေးမလို့ ရပ်စောင့်နေမိတာပါ "

" အင်းပါ … ရပါတယ် … ကျမလည်း အမှတ်တမဲ့ မို့ပါ "

အပြန်ကျ ကိုဇော်နိုင်ပဲ အိမ်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ရပ်ကွက်ထဲ ဝင်တော့ မီးက ပျက်ပါလေရော။ ကျမ အိမ်ရှေ့နားထိ ကားမီးထိုး မောင်းလာခဲ့ရတယ်။ ကိုဇော်နိုင့် ကားလေးမောင်းထွက်သွားမှ  အိမ်တံခါးရှေ့ ငုတ်တုတ်ကြီး ထိုင်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ဘွားကနဲ့ တွေ့လိုက်ရတာ။

" ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် "

" အင်း … နေ့လည်က ဘာသဘောလဲ … မိသဲ "

ကျမထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ဆေးရုံက ကိစ္စ စိတ်ခုပြီး မကျေနပ်နေတာပေါ့။ အိမ်တံခါး သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲခေါ် သေချာ ရှင်းပြရတယ်။ နောက်ကားတွေ ဟွန်းတီးလို့ ကျမ စီးလာတဲ့ ကား မောင်းထွက်ခဲ့တာရယ် ကားမောင်းတဲ့ သူက ဦးလေးမြမောင်ကို တိုက်တဲ့ ကားသမားရဲ့ တူတော်တာရယ်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် မယုံသလို ကြည့်နေလို့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီး ချော့လိုက်ရတယ်။

" အေးပါ … ငါ စိတ်ဆိုးလို့ ထိုင်စောင့်နေတာ … ခု ဗိုက်က ဆာလာပြီဟာ "

" ခ်ခ်  ခ်ခ် "

………………………….................................................................................................................………

အခန်း ( ၈ )

ဟုတ်မှာ ကိုမောင်ခြိမ့် ဗိုက်ထဲက တဂွီဂွီနဲ့ပါ။

" အိမ်ပြန်ရင် … မိသဲ လိုက်ခဲ့မယ် … ဒေါ်စော ခေါ်အိပ်မလို့ "

" ငါ လာ အိပ်ပေးမယ်လေ "

" အင် … ဘယ်ဖြစ်မလဲ … ကိုမောင်ခြိမ့်ရဲ့ … ပတ်ဝန်းကျင်က … ရှိသေးတယ်လေ "

" အော် … ဆောရီးဟာ ငါနင့်အတွက် စိတ်ပူလို့ပါ "

" အင်းပါ … သိပါတယ် … ဒေါ်စော ခေါ်အိပ်မှာလေ … မနက်ကျ မုန့်အတူ စားရအောင် လာခဲ့ "

ဒေါ်စော သွားခေါ်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က အိမ်အထိ ပြန်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဦးလေးမြမောင်နဲ့ အမေ့အတွက် အတွက်ချက်ပြုပ် ဆေးရုံပို့ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ယူ လျှော်ပေးလိုက်ပေါ့။ ပြက်သနာက တက်ချင်တော့ ကြံဖန်တက်တာ။ ကိုဇော်နိုင်နဲ့ အပြင်ထွက်ပြီး ဦးလေးမြမောင် အတွက် အသုံးဆောင် ပစ္စည်း ဆေးဝါးက အစ အတူထွက်ဝယ်ကြတယ်။ မမျှော်လင့်ပဲဝကိုမောင်ခြိမ့် နားထဲ ရောက်တော့ စကားများရောပေါ့။ ကျမလည်း မဟုတ်တာမှ မလုပ်တာ ရုတ်ရက်ဆိုတော့ ဒေါသအိုး ပေါက်ထွက် သွားမိတယ်။

" နင်တို့ … ညတိုင်း လိုလို အပြင်ထွက် လည်ကြတာ မဟုတ်လား "

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ရှင် မဟုတ်တာမပြောနဲ့ … ကျမ ခုထိ ရှင်ကလွဲပြီး ဘယ်ယောင်္ကျားမှ မချစ်ခဲ့ ဖူးဘူး "

ကျမ မာနကို လျော့ထားပေမယ့် သိတ်ခါတရားတော့ မလျော့နိုင်ခဲ့တာပါ။

" ငါ့မှာ သက်သေ အတိကျ ရှိတယ် … မိသဲ …… နင်တို့ အတူ မုန့်စားတဲ့ ဆိုင်က အစ ပြောပြလို့ရတယ် "

ဟူးးးး တခါ တလေတော့ ဦးလေး မြမောင်အတွက်  ဆေးထွက်ဝယ်ရင်း ကိုဇော်နိုင် ဗိုက်ဆာလို့ အတူ လိုက်ထိုင်ပေးမိတာတွေ ရှိတာပေါ့  ဒါကလည်း လူမှု့ရေး အရပါ။ သံသရတဲ့ တကယ်ပါ ကိုးကွယ်မိရင် ချစ်သူချင်းတောင် သူစိမ်းတွေ ဖြစ်သွား တတ်ကြတယ်။ ကျမ ဘယ်လိုမှ ရှင်းမပြတတ်တော့ပါဘူး။ နောက်ဆုံး ကိုမောင်ခြိမ့် စကားတွေက ရင့်သီးလာလို့ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ပြောချင်ရာ ပြောလိုက်မိတယ်။ ခုဆို ၁၅ ရက်ရှိပြီ ကျမ ဆေးရုံက ညဘက်ပြန်လာတိုင်း စိတ်မချတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ အိမ်ရှေ့ လာစောင့်နေတာမျိုး ကျမ ဗိုက်ဆာလာမယ်ဆိုတာ သိလို့ ကော်ဖီထဖျော်ပေးတာမျိုး ရယ်မောစရာ စကားတွေ ပြောပြီး အလစ် ခိုးနမ်းတတ်တာမျိုး ဟူးးးး အရာအားလုံး ပျောက်ကွယ်ခဲ့ရပါပြီ။

........................................................................................................................................

" မသဲ … ဒီရက်ထဲ မျက်နှာလေး ချောင်ကျသွားတယ် … ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း … ဂရုစိုက်ပါဦး "

ဒီနေ့ညနေပိုင်း ကျမ ဆေးရုံ အသွား ကိုဇော်နိုင်က ပြောနေတာပါ။

" ဟုတ် … ကိုဇော်နိုင် … ဈေးရောင်းတဖက် … ဆေးရုံ အတွက် လုပ်ရတာ တဖက်ဆိုတော့ … ပင်ပန်းလို့ပါ "

" အော် … မသဲ ရယ် … ဦးမြမောင် ဆေးရုံက ဆင်းလည်း … ဦးလေးက … ခြေထောက် ကောင်းတဲ့ အထိ … ကူညီဦးမှာပါ … ကျနော်လည်း လာတွေ့မှာပါဗျာ … ပင်ပန်းရင် ဈေးရောင်း မထွက်ပါနဲ့ "

အင်း တကယ်တော့ ကျမ ပင်ပန်းနေတာ တခါမှ မထားဖူးတဲ့ သံယောစဉ် ကြောင့်ပါ။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဈေးရောင်းလာသူမို့ ဈေးရောင်းတာလောက်က စာမဖွဲ့ပါဘူး။ ကိုဇော်နိုင်က သူ့အတွေးနဲ့သူ စာနာစိတ်ထားပြီး ပြောနေပုံပါပဲ။

" ဟော … မသဲ … ဆေးရုံ ရောက်ပြီလေ … ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ "

" အော် … ဟုတ်  ဟုတ် … ကိုဇော်နိုင် "

ကုသစောင် အထူးခန်းထဲထိ ကျမလည်း ကိုဇော်နိုင်နောက်က ကပ်လိုက်လာခဲ့တာ။ အရင် လူပေါင်းစုံ ထားတဲ့ အဆောင်မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ကိုဇော်နိုင့် ဦးလေးက အခန်းငှားပေးထားတဲ့ ၁၀ ပေ ၁၅ပေ လူနာခန်းလေးပေါ့။ သီးသန့်ခန်းလေးမို့ ရေချိုးခန်း အိမ်သာ တီဗွီ လေအေးစက်တွေရောပဲ။ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ အမေ့ အဝတ်စားဟောင်းနဲ့ ဦးလေး မြမောင် အဝတ်ဟောင်းတွေ အိမ်က ယူလာတဲ့ အိတ်ထဲ ပြောင်းထဲ့ ကော်ဖီခွက်တွေ ဆေးကြော မုန့်ထုတ် အခွံတွေ အမှိုက်တောင်းထဲ ထည့်ပြီးမှ ခဏ နားနေလိုက်တာ။

ကိုဇော်နိုင်က အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို စကားပြောရင်း ကျမ လုပ်သမျှ လိုက်ကြည့်နေတာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာလို့ ပြန်ကာနီးမှ အမေက တညလုံး ချမ်းလို့ ဆိုပြီး စောင်ပြန်ယူခိုင်းပြန်ရော ဓတ်ဗူးကလည်း ဖင်ပေါက်သွားလို့ အသစ်ဝယ်ခိုင်းနေတာ။

" ဝယ်မနေပါနဲ့ အမေကလည်း … ကိုဇော်နိုင့် အားနာစရာ … အိမ်မှာ ဓတ်ဗူး အသစ် နှစ်လုံး ရှိတယ်လေ … မနက် တခေါက်လာရင် သမီး ယူလာခဲ့မယ် "

" ဓါတ်ဗူးက မနက် ရသေးတယ် … ဒီအခန်း ထဲက လေအေးစက်က ညတဝက်လောက်ကျ ငါ့ ချမ်းတယ်ဟ … ထပိတ်ရင်လည်း ကိုမြမောင်က အိပ်မရ ပြန်ဘူး … ကျောက်ပတ်တီးနဲ့ ဆိုတော့ ပူနေတာ နေမယ် "

" ဒါဆို … ဒီနားက စောင်အပါး တထည်လောက် … ကျနော် … သွားဝယ်ပေးမယ် အန်တီ "

ကျမနဲ့ အမေ ပြောနေတုန်း ကိုဇော်နိုင်က ဝင်ပြောနေတာပေါ့။

" နေပါစေတော့ ငါ့တူရယ် … သမီးလေးကို အိမ်တခေါက် ပြန်ပို့ပေးလိုက်တော့ မထူးပါဘူး … အိမ်က စောင်အပါးနဲ့ ဓါတ်ဗူး အသစ်ပါ ယူခဲ့ပေးပါ "

ကျမ ခေါင်းနဘမ်း ကြီးသွားရပြန်ပြီရှင်။ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကိုဇော်နိုင်နဲ့ ပက်သတ်ပြီး သံသရ ဝင်နေတာ ဒီလို ညပိုင်း ရပ်ကွက်ထဲ အတူဝင်လို့ တွေ့သွားရင် ပြက်သနာက ပြီးမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ မတတ်နိုင်ဘူးလေ ဖြစ်လာမှတော့ စိတ်ထဲ ဦးလေး မြမောင် ဆေးရုံက အမြန်ဆင်းဖို့ပဲ ဆုတောင်း နေမိတယ်။ ကိုမောင်ခြိမ့် စိတ်ဆိုးအမြန်ပြေပြီး အရင်လိုလေး ပြန်နေချင်မိတာ ကျမ ဆန္ဒပါ။ ဆေးရုံကနေ အိမ်တခေါက်ပြန်တော့ ရပ်ကွက်ထဲ ဝင်တာနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် မမြင်ပါစေနဲ့ပဲ ကြိတ်ဆုတောင်းမိတယ်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ အမေတို့အခန်းထဲက စောင်အပါး လတ်တဲ့ဟာလေး ၂ထည်ခေါက် အိတ်ထဲထည့်လိုက်တယ်။ အရေးထဲ ကိုဇော်နိုင်က ဗိုက်နာလို့ ဆိုပြီး အိမ်သာတက်တာ ခဏဆောင့်ပေးနေရသေးတာ။

" ပြီးပြီလား … ကိုဇော်နိုင် သွားဆို့ "

" ဟုတ် … မသဲ … ဒါနဲ့ ဓတ်ဗူးရော "

" အော် … ဟုတ်သား ကိုဇော်နိုင် သတိပေးလို့ တော်ပါသေးရဲ့ … နို့မိုဆို အမေ ဆဲတာ ခံရဦးမယ် … ခ်ခ် "

ကိုဇော်နိုင့် ပြန်ပြောပြီး ကျမလည်း အမေတို့ အိပ်ခန်းထဲ ထရံကို ကြေးနန်းကြိုးနဲ့ ပူးချိတ်ထားတဲ့ ဓတ်ဗူး ဆွဲယူလိုက်တာ။ ချိတ်က ပြုတ်ပေမယ့် ဓါတ်ဗူး ဖင်ပဲ ကျမ အရပ်က မှီတော့ ခေါင်းပေါ် ပြုတ်ကျမလို ဖြစ်နေရောပဲ။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပင့်တွန်းရင်း ကိုဇော်နိုင့်ကို အကူညီ တောင်းလိုက်ရတယ်။

" ကိုဇော်နိုင် … ခဏ … ကျမ ဓတ်ဗူး ဖြုတ်ယူတာ အဆင်မပြေလို့ … လာယူပေးပါဦး "

" အော် … ဟုတ်  လာပြီ … မသဲ "

ကျမ အကူညီတောင်းလို့ အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ကျမ နောက်ကျောဘက်ကနေ ဓတ်ဗူးကို လှမ်းယူပေးတုန်း ဒိန်းကနဲ့ ကျမ ရင်တွေ ခုန်လာပြီး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖုတွေ ထလာတော့တာ။ ခြေဖျားထောက်ပြီး ဓတ်ဗူး ခေါင်းပေါ် ပြုတ်ကျမဆိုးလို့ ဓတ်ဗူးဖင်ကို ပင့်တွန်းထားတော့ ကျမ ဖင်သားကြီးက နောက်ကော့ ထွက်နေတာပေါ့။ ကိုဇော်နိုင်က ကျမနောက်ကျော ဘက်က ကပ်ပြီး ဓတ်ဗူးကို ဆွဲဖြုတ်တော့လည်း ဓတ်ဗူးကိုင်းနဲ့ ကြေးနန်းကြိုး ချိတ်ကလေးက ချိတ်နေပြန်ရော။

သူ့ပေါင်ကြားထဲက ခပ်နွေးနွေး အရာကြီးက အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်နေတယ်။ ဓတ်ဗူး ချိတ်ပြုတ်အောင် အပေါ်ပင့်လိုက် ဘေးလွဲလိုက်နဲ့ ကိုဇော်နိုင့် ပေါင်ကြားထဲ ကျမဖင်ကြီး ဝင်နေပါပြီ။ ခန္ဓာကိုယ် အားပြုတိုင်း ကိုဇော်နိုင် ပေါင်ကြားထဲက အရာက ကျမဖင်ကြားထဲ ရောက်လာလိုက် ပွတ်သလိုဖြစ်ပြီး ကြွလာပုံပါ။

မသိမသာ ဖင်ကို ဘေးလွဲကြည့်တော့ ဖင်သားစိုင်ကို ထိထိမိမိ ပွတ်တိုက်သွားတာ ခံစားမိလိုက်တာပဲ။ သင်ပြင်းခိုးချရင်း ပေါ်တင်ပြောလိုက်ရမလား စဉ်းစားမိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမက ဓတ်ဗူး ကူဖြုတ်ပေးဖို့ အကူညီ တောင်းထားမိတာမို့ ဘယ်က စပြောရမှန်း စကားစက ရုတ်တရက် ရှာမရပြန်ဘူး။ကျမကို လမ်းဘေး ဈေးသည်မို့ သွေးတိုးစမ်းနေတာလား အတွေးက ဝင်လာပြန်ရောပဲ။ လည်ပင်းဘေး ကိုနိုင်ဇော့်ရဲ့ ဝင်သက်ထွက်သက်လေး ကြောင့် သိမ့်ကနဲ့ ခံစားလိုက်မိပါတယ်။

စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရင်း ဒီနေ့မှ အောက်ခံ ဘောင်းဘီကလည်း ဝတ်မထားမိတာ သတိထားမိတော့တယ်။ နောက်ကျောဘက်ကနေ ဟိုယိမ်းဒီယိမ်း ဓတ်ဗူးကို ဖြုတ်ရင်း ထမိန်ပေါ်ကနေ သိသိသာသာကို ပွတ်နေသလိုပဲ။ တဒင်္ဂလေး အတွင်း စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးပြီး မသာယာသင့်သော အထိအတွေ့မှ ယစ်မူးနေတာ မျိုးလားမသိပါဘူး ကျမ ပေါင်ဂွလေးထဲ ဆစ်ကနဲ့  အရည်လေးတွေ စို့လာတယ်။

အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် အင်္ကျီအတွင်းက နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ဖက်ထောင်လာပြီး ဘော်လီအတွင်းဘက်သားနဲ့ ထိုးမိနေပြီ။

" ဟူးးး … ဖြုတ်မရ တော်ပြီ … ကိုဇော်နိုင် ထားလိုက်တော့နော် "

ကျမ ခဏလေး သာယာမိတဲ့ အထိအတွေ့ကို ပြတ်ပြတ်သားသားပဲ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်လိုက်တယ်။ အဲချိန် ဓတ်ဗူးက ကြေးနန်းကြိုးချိတ်လေးနဲ့ ပြုတ်ထွက်ပြီး ပင့်တွန်းထားတဲ့ ကျမလက်ထဲ လျှောကျလာတာ။ တဆက်တည်းလိုလို ကိုဇော်နိုင့် လက်နှစ်ဖက်က ဓတ်ဗူးကို လွတ်ရင်း ကျမ ခါးလေးပေါ် ကျရောက်လာတော့တယ်။

" ရပြီ … ကိုဇော်နိုင် … ကျေးဇူး … "

" ဟာ … မိသဲ … နင်တို့ ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ "

ကျမ စကားမဆုံးသေးဘူး အခန်းဝမှာ ကိုမောင်ခြိမ့် ဘယ်ချိန်က ရောက်မှန်းမသိဘူး။ ပိုဆိုးနာက ကိုဇော်နိုင့် လက်နှစ်ဖက်က ကျမခါးပေါ်ကနေ ပေါင်တန်ရှေ့ ရောက်နေတာပေါ့ရှင်။ သွားပြီ အရင် ပြက်သနာ မပြီးသေးဘူး နောက်တခု ထပ်ဖြစ်ပြန်ရော။

" ဟို  ဟို … ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ကိုမောင်ခြိမ့်ရဲ့ … မိသဲဆီ လာတာလား … စိတ်ဆိုး ပြေပြီပေါ့နော် "

ကျမ သိသိနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာ လှမ်းကြည့်ပြီး ပြောနေမိတာပါ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ ကျမ ပေါင်တန်ရှေ့ခြမ်းပေါ် ရောက်နေတဲ့ ကိုဇော်နိုင့် လက်တွေကို စူးစိုက် ကြည့်နေတုန်းပဲ။ ကိုဇော်နိုင်လည်း ကြောင်နေပြီး အဲဒီချိန် ကျမှ လက်ကို ပြန်ရုပ်ရင်း လူချင်းခွာလိုက်တာပေါ့။ ကျမလည်း ကိုမောင်ခြိမ့် ဘာပြောမလည်း နားစွင့်ရင် မျက်နှာကိုပဲ ကြည့်နေမိတယ် ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာပါပြီ။ ကိုမောင့်ခြိမ့်က ကျမကို တချက်မှ မကြည့်ပဲ အကြည့်ရွေ့လိုက်တော့ သူကြည့်တဲ့ နေရာ ကျမ လိုက်ကြည့်မိတာ။

" အိုရ် "

ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်နေတာ ကိုဇော်နိုင့် ပေါင်ကြားကိုပါ။ ကျမ ဖင်ကြီးနဲ့ ပွတ်မိထားတဲ့ ကိုဇော်နိုင့် လီးက ပုဆိုးအတွင်းကနေ ထောင်မတ်နေတာရှင်။ ကျမ မျက်နှာ မထားတတ်အောင် ဖြစ်မိရတယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီနေရာလေးက အခိုးအငွေ့ အဖြစ် ခဏ ပျောက်ကွယ် သွားချင်မိတာပါပဲ။ ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်မိတော့ ကျမ တခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျမကို စိုက်ကြည့်နေပြီ။

" ပြောပြော … ကိုမောင်ခြိမ့်  တခုခု  တခုခု ပြောပါရှင် အဲလို အကြည့်နဲ့ မကြည့်ပါနဲ့ … အဟင့်  ဟင့် … အဲဒီ အကြည့်ထက် … ကျမကို တခုခု ပြောပြီး ပေါက်ကွဲလိုက်ပါ … ဘယ်အနေထား ဖြစ်ဖြစ် … ကျမ ကျေကျေ နပ်နပ် ခံယူမှာပါ … အဟင့် ဟင့် "

ဒီစကားတွေ ကျမ စိတ်ထဲက ပြောရင်း အလိုလို ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေကို မျက်စိမိတ်ပြီး ညှစ်ထုတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုမောင်ခြိမ့် ကျမကို ပြုံးပြရင်း ချာကနဲ့ လှည့်ထွက်သွားတာရှင်။ အဲဒီ အပြုံးက ကျမအတွက် ကမ္ဘာ ပျက်မတတ်ပါပဲ။

" နေဦး ကိုမောင်ခြိမ့် … ဒီတိုင်း ထွက်မသွားပါနဲ့ … တခုခု တော့ ပြောခဲ့ပါဦး … ကိုမောင်ခြိမ့် "

မရတော့ပါဘူး ကျမ ကို တချက်မှကို လှည့်မကြည့်တော့တာပါ။

" ကိုဇော်နိုင် … ဆေးရုံ ကျမ ပြန်မလိုက်တော့ဘူး … ဓါတ်ဗူးနဲ့ စောင်တွေ ရှင်ပဲ ယူသွားလိုက်ပါ … အမေ ကျမ မေးရင် မနက်မှပဲ လာမယ်လို့ ပြောလိုက်ပါ "

ကိုဇော်နိုင့် ပြောပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း အိမ်ထဲက ပြေးထွက်ခဲ့တာ။ ကိုမောင့်ခြိမ့်နောက် အပြေးလိုက်ခဲ့ပေမယ့် အရိပ်အရောင် မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ သူ့အိမ်ထိ လိုက်သွားတော့လည်း ပြန်မလာ သေးဘူး ပြောနေတယ်။ ဒုက္ခပါပဲ ကျမ ဘာလုပ်ရမှန်းကို မသိတော့တာ ဒီတခါတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ကျမကို စိတ်နာ သွားလောက်ပြီ ထင်ပါရဲ့ရှင်။

" ဟဲ့ … မိသဲ မဟုတ်လား "

" ဟင် … မိတူး …… အဟင့်  ဟင့် "

အသံလာတဲ့ဆီ လှည့်ကြည့်မိတော့ မိတူးတို့ လင်မယား အပြင်က ပြန်လာပုံပါ ဆိုင်ကယ် နောက်ကထိုင်ရင်း မိတူးက လှမ်းမေးနေတာ။ ကျမ မှန်း သိတော့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းပြီး လျှောက်လာပါတယ်။

" ဦးလေး မြမောင် … တခုခု ဖြစ်လို့လား … မိသဲ ရယ် … မငိုနဲ့လေဟာ … ငါ့ ပြော "

ကျမ ပြောပြချင်ပေမယ့် အနီးနား မိတူးယောင်္ကျား ကိုကျော်စိုး ရှိနေလို့ ပြောရ ခက်နေတာပေါ့။

" ကိုကျော်စိုး … ရှင် ပြန်နှင့်လိုက် … ပြီးမှ ကျမ လာခဲ့တော့မယ် "

မိတူးက နားလည်ပုံပါ သူ့ယောင်္ကျား အရင်ပြန်ခိုင်းပြီး ကျမနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်တို့ အိမ်ရဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း လမ်းဘေးမှာ ရပ်စကားပြောဖြစ်ကြတယ်။ ကျမလည်း ဓါတ်ဗူး ဖြုတ်ခိုင်းရင်း ဖြစ်တဲ့ ကိစ္စ အမှန်တိုင်းပဲ ပြောပြလိုက်တာပေါ့။

" အဲဒါပဲ … မိတူးရာ … ငါ သေချင်တယ်ဟာ "

" ကိုမောင်ခြိမ့်ကို အမှန်တိုင်း ရှင်းပြပေါ့ဟာ … ငါလည်း ကူပြောပေးမယ် လာ "

" သူ့အိမ် ပြန်မလာသေးဘူးတဲ့ … စိတ်ညစ်ပါတယ်ဟယ် "

" အဲဒါဆို … နင် ပြန်အိပ်လေ … မိသဲ … မနက်ကျ ငါလာခဲ့မယ် "

" ဟင့် အင် … ငါ ဘယ်လိုလုပ် အိပ်လို့ရပါ့မလဲ … မိတူးရယ် … ရပါတယ် ဟာ နင်ပြန်ချင် ပြန်တော့ … ငါ ဒီည ကိုမောင်ခြိမ့် နဲ့ တွေ့မှ ဖြစ်မယ် "

" ဟမ် … နင်ကလည်း အရင်က ငါသိတဲ့ … မိသဲ မဟုတ်သလိုပဲနော် … ကိုမောင်ခြိမ့် ကို … အဲလောက် ချစ်လား "

" ချစ်တာ ပေါ့ဟ "

" အဲတာများ ဟာ … ဒီည အလိုးခံလိုက် "

" ဟင် … နင်ကလည်း … မိတူးရယ် "

" ဒီတနည်းပဲ … ရှိတော့တာလေ … ခိခိ … ခံမယ် မလား … ကောင်မ "

........................................................................................................................................................

အခန်း ( ၉  )

" ငါ  ငါ … အဲလိုတော့ မလုပ်ချင်ဘူးဟာ … သူနားလည်အောင် ရှင်းပြ တောင်းပန်ချင်တယ် "

" ကဲ … ဒါဆိုလဲ …  လာဟာ "

" ဘယ်တုန်း မိတူးရဲ့ "

" ဘယ်ရမတုန်း … နင့် လင် … ကိုမောင်ခြိမ့် လိုက်ရှာရတော့မှာပေါ့ … အရက်ဆိုင် ရှိမှာပါပဲ "

" ဘယ်ဆိုင်တုန်း … မိတူးရဲ့ "

" အာ့တော့ … ငါလည်း မသိဘူးလေ … ကိုအောင်မိုး သွားမေးကြည့်မှာ လာခဲ့ "

မိတူး ခေါ်တဲ့နောက်လိုက်ရင်း ကိုအောင်မိုး အိမ်ရောက်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့် သောက်တတ်တဲ့ အရက်ဆိုင် မေးကြည့်ရတာပေါ့။

" ဒီကောင် သောက်ရင် … ဒေါ်ထွေးဆိုင် ပေါ့ဟာ "

" ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က … ဒေါ်ထွေးလား "

" အေးပေါ့ … ဒါနဲ့ ဘာလို့တုန်းဟ "

" ကိစ္စ ရှိလို့ပါဆို … ကိုအောင်မိုး ကလည်း "

" နင်တို့သွားရင် … ငါလိုက်ပို့မလို့ပါဟ … အရက်ဆိုင် မိန်းကလေး … နှစ်ယောက်ထဲ … မသင့်တော့ပါဘူး "

" ကောင်းတာပေါ့ … ကိုအောင်မိုးရဲ့ … ဒါနဲ့ ကိုအောင်မိုးက မသောက်ဘူးလား "

" ငါ နားထားတာ … ၃ ရက်ရှိပြီဟ … နင်တို့ လာတာနဲ့ ဒေါ်ထွေး သတိရသွားပြီ … လာလာ … နေဦး ကိုသံချောင်းပါ ဝင်ခေါ်မယ် "

၃ ယောက်သား ကိုအောင်မိုး အိမ်က ထွက်လာပြီး အရှေ့ပြန်တက်ရတာ။ ကိုသံချောင်း အိမ်က ရပ်ကွက် အရှေ့ဘက်ခြမ်းမို့ပါ။ ကိုသံချောင်း အိမ်ရောက်တော့ မောင်ခြိမ့် လာခေါ်သွားတယ် ပြောတာနဲ့။ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က ဒေါ်ထွေး အရက်ဆိုင် လာခဲ့ကြတယ်။ ကိုအောင်မိုး ပြောတဲ့အတိုင်းပါပဲ ဆဲသံ ညင်းခုံသံ ဇွန်းသံ ခရင်းသံ အစုံပါပဲ ဆူညံနေတာ။ ဆိုင်ရှေ့ ရောက်တာနဲ့ ကိုအောင်မိုးက ကျမနဲ့ မိတူးကို ခဏစောင့် ခိုင်းပြီး သူဝင်ခေါ်ပေးမယ် ပြောတယ်။

မကြာပါဘူး ချက်ချင်း ပြန်ထွက်လာပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်က မတွေ့နိုင်ကြောင်း လာပြောပြနေတာပေါ့။ ကျမလည်း စိတ်က မရတော့ပါဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရှင်းပြချင်စိတ်က ပြင်းပြနေလို့ ဆိုင်ထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။ ဆိုင်ရဲ့ အနောင်မြောက်ဒေါင့် ခုပုလေးပေါ် ထိုင်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို မြင်လိုက်ရတယ်။ သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ကိုသံချောင်းကြီး အင်္ကျ ီတုံးလုံး ချွတ်ကြီးနဲ့ပါ။ ကျမဝင်လိုက်တာနဲ့ အရက်နံ့က ထောင်းကနဲ့ပဲ ပျို့လာပေမယ့် ဒီချိန် ဂရုမစိုက်ပါဘူး ကိုမောင်ခြိမ့် ထိုင်နေတဲ့ ခုံနားလေး လျှောက်လာခဲ့တာပေါ့။

" ဒီလိုဗျ … ကိုသံချောင်းရ … အချစ်မှာ ပထမ ဒုတိယ မရှိဘူးဗျ … ဒုတိယ လူ ဆိုတာ … ကိုယ်ရွေးချယ်လို့ ဖြစ်လာတာလေ … အေ့   ဂေ့ …… ဒါတွေက ဖေါက်ပြန်ချင်း … သီအိုရီတွေပါ … အွိ … … အိ့  … ဂေ့ "

" အဲလို လူတွေအတွက် ဝဋ်ကလည်း … ပထမ ဒုတိယ ခွဲမထားပါဘူး … မောင်ခြိမ့်ရ … ဂေစ့် ( ဆောရီးစ် ) …… ပရိုးမိုးရှင် ထိုင်ရင် … အွိ …… အုခ် …… ပူဆွေးခြင်း ဆိုတဲ့ အပိုလက်ဆောင် … ထည့်ပေးတတ်ပါတယ် … ဂေ့   အေ့စ် … ဟုတ် တယ် ဟုတ် "

ကိုမောင်ခြိမ့် မူးနေပြီနေမှာ ကိုသံချောင်းနဲ့ ဘာတွေ ပြောနေမှန်း မသိဘူး။ ကျမ အနား ရပ်လိုက်မှ ရီဝေဝေ မျက်လုံး အစုံနဲ့ မော့ကြည့် နေတာ။

" ဟမ် … မိသဲ "

ကိုမောင်ခြိမ့် အသံ မဟုတ်ဖူး ကိုသံချောင်း အသံပါ အံအောနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကျမနာမည် ရွတ်နေတာပေါ့။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ထတော့ … အိမ်လိုက်ခဲ့ "

ကျမ ကိုသံချောင်းကို နူတ်မဆက်အားဘူး ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်ပဲ အာရုံ ထားနေမိတယ်။ ၃ ခါလောက် ဆက်တိုက်ပြောမှ မလိုက်ချင်ကြောင်း ခပ်တိုးတိုး ပြောနေတာပါ။ ကျမ မျက်နှာ မကြည့်ပဲ သောက်လက်စ အရက်ခွက်ကို အကုန်မော့ချပစ်တယ်။

" မိသဲ ရှင်းပြတာလေး … ခဏ လိုက်နားထောင်ပါဦး … အဟင့် ဟင့် "

ကျမကို ရှိတယ်လို့ကို မထင်တာ အရက်ခွက်ထဲ အရက် ထပ်ဖြည့်နေတာ။ ဘေးနားက ကိုသံချောင်း ဝင်ပြောမှ ကျမ ဘက်လှည့်ရင်း တဆိုင်လုံး ပတ်ကြည့်နေတယ်။ တဆိုင်လုံးက အရက်သမားတွေရဲ့ မျက်လုံးကလည်း ကျမ ခါးအောက်က ဖင်ကြီးပေါ်မှာပဲ စုပြုံကျရောက် နေတာလေ။ ဒါတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် သဝန်တိုတုန်း ထင်တယ် ချက်ချင်းထပြီး ကျမလက်ဆွဲ ဆိုင်ပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မိတူးနဲ့ ကျမကို တလမ်းလုံး ဘာစကားမှ မပြောပဲ အိမ်ရောက်မှ သူပြန်တော့မယ် လုပ်နေတာပေါ့။

ကျမ ရှင်းပြတာတွေ နားထောင်ပြီး စိတ်မပါတော့သလို လုပ်ပြနေတယ်။ အဲချိန် ကျမ ခေါ်အိပ်တဲ့ ဒေါ်စော အိမ်ရှေ့က လှမ်းအော် နေပြန်ရော။

" ဒေါ်လေးစော … ဒီနေ့ မအိပ်နဲ့တော့ … ကျမ လာအိပ်ပေးမလို့ "

မိတူးက အမြန်ထပြီး လှမ်းပြောနေတယ်။

" မိတူး လား … အေးအေး … ဒါဆိုလည်း ငါ ပြန်ပြီဟေ့ … နက်ဖန်မှ လာအိပ်ပေးမယ် "

" ဟုတ် … ဒေါ်စော "

ဒေါ်စော ပြန်သွားတော့ ကျမလည်း ထပ်ကာထပ်ကာ ရှင်းပြနေမိတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့်က ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီး နေတော့တယ်။ မိတူး ဘေးက ဝင်ပြောမှ ကျမ စကားမပြောချင်တဲ့ ပုံစံနဲ့ သူမကျေနပ်တာတွေ တခွန်းဆ နှစ်ခွန်းဆ လောက် ပြောပြနေတာ။

" ကိုမောင်ခြိမ့်ကလည်း … မိသဲ က အထင်လွဲမဆိုးလို့ … ဆေးရုံတောင် … ပြန်မသွားတော့ဘူး … ရှင့် အိမ်တန်းလိုက်လာတာ … ကျမနဲ့ တွေ့လို့ အရက်ဆိုင် ထိ ထပ်လိုက်လာတာလေ "

" ငါမြင်တာ … အသိသာ ကြီးပါဟာ "

" ဟွန် … ကိုမောင်ခြိမ့် ကလည်း မိသဲ ဝန်ခံပါတယ် … သာယာမိသလို ဖြစ်တာနဲ့ … ချက်ချင်း ရပ်ပြစ်တာပါ မညာပါဘူး "

" တော်ပါဟာ … ငါက ဂီယာထိုးထား သူစိမ်းက တက်မောင်းနေမှာ "

ခုမ ကျမကို စကားပြန်ပြောတော့တယ်။ နဲနဲတော့ အဆင်ပြေလာပါပြီ ကျမ မရှက်မကြောက်နဲ့ အရက်ဆိုင်ထိ  လိုက်ခေါ်ခဲ့တာ သဘောကျသွားပုံပေါ့။ ဒါဆို ကျမ သံယောစဉ် အတိမ်အနက်လည်း တွေးမိသွားပုံပါပဲ။

" ကဲ … မိသဲ … နင်တို့ အဆင်ပြေရင် … ငါပြန်မယ် "

" ဟင် … နင်က ငါနဲ့ အိပ်မှာဆို … မိတူး "

" ဒေါ်စော ပြန်အောင် … သေချာ ပြောလိုက်တာ … ငတုံးမရဲ့ "

" ဟာ … ဒါဆို … ငါ တယောက်ထဲ အိပ်ရမှာပေါ့ "

" ကိုမောင်ခြိမ့် ရှိသားပဲ … သူစောင့်အိပ်ပေးလိမ့်မယ် "

" အာ … မိတူး ကလည်း "

" ကဲ … ကိုမောင်ခြိမ့် … မိသဲ ရှင်ပဲ စောင့်အိပ်ပေးလိုက်တော့ … မစောင့်ချင်လည်း ရှင့်သဘော … ကျမတော့ ပြန်ပြီ ကျမလင် မျော်နေတော့မယ် "

ဒီတခါတော့ မိတူး အကွက်တွေက ကိုမောင်ခြိမ့်ကို လှုပ်မရအောင်ကို ချုပ်ထားပေးတာပါ။ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မိတူးက ထပြန်သွားတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း ကျမကြည့်လိုက် မိတူးကြည့်လိုက်နဲ့ ကျန်နေရစ်တယ်။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … မစောင့်ချင်ဘူး မလား "

ကျမ စကားအဆုံး ကောက်ကနဲ့ အိမ်ထဲက ထွက်သွားပါလေရော။ ကျမလည်း ရုတ်တရက် ဝမ်းနည်းပြီး ငိုကျန်ခဲ့တာပါ။ ကျမ ကို တကယ် စိတ်ပျက်သွားပြီ နေမှာပေါ့။  တွေးရင်း ဝမ်းနည်းပြီး ငိုနေမိတာ ဘယ်လောက်ကြာလည်း သတိမထားမိပါဘူး။ ဘေးနား လူရိပ်လာရပ်လို့ ထိတ်ကနဲ့ လန့်ပြီး မော့ကြည့်မိတာ။

" ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် "

" အင်း … ငါ ကိုသံချောင်း အိမ် အိပ်မယ်ဆိုပြီး … အိမ်ပြန်ပြောတာ "

" ဟယ် … တကယ် … တကယ်နော် … ကိုမောင်ခြိမ့် … ကျမကို … စိတ်မချဘူး မလား "

ကျမ မရှက်တော့ပါဘူး ထရပ်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် ခါးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ တကယ်ကို ပျော်နေရတာပေါ့။ ထမင်း မစားရသေးဘူး ပြောလို့ ထမင်းအိုး ၁လုံး ထတည်ပြီး အရံသင့်ရှိတဲ့ လက်ဖက်လေးသုပ် ညနေက ဦးလေးမြမောင်စားဖို့ ကြက်သားကြော်တုန်းက ကျမစားဖို့ ချန်ထားတဲ့ ကြက်ပေါင် တခြမ်းနဲ့ နှစ်ယောက်အတူ စားလိုက်ကြတယ်။ ထမင်းစားပြီး ကော်ဖီ သောက်မလားမေးတော့ ခေါင်းခါ ပြနေတာ။

တဖြည်းဖြည်း ညနက်လာတာနဲ့ အိပ်ဖို မသိမသာလေး ပြောရတာပေါ့။ တော်ကြာ စိတ်ဆိုး ပြေကာစ စကားမပြောချင်ဘူး ထင်မှာလည်း စိုးရသေးတယ်။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … မအိပ်သေးဘူးလား "

" နင် အိပ်ချင် အိပ်ပါ … ငါ အပြင်က စောင့်နေမယ် "

ကျွတ် ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။

" အင် … မိသဲ တယောက်ထဲ တော့ … မအိပ်ရဲဘူး "

အိပ်ခန်းထဲ ဇွတ်ခေါ်ခဲ့ရတယ် အထဲရောက်တော့လည်း ကျမ ကျောပေးပြီး ထရံဘက် ကပ်အိပ်နေပြန်ရော။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ခြင်ထောင် ထောင်ပေးဦး … ခြင်ကိုက်လို့ "

ကျမ ပြောတော့ ခြင်ထောင် ထောင်ပေးပါတယ်။

လက်စနဲ့ ခြင်ထောင် အနားစတွေ ဖိပေးနော် ခြင်ဝင်လိမ့်မယ် ခိခိ။ ကျမ ပြောနေတာတွေ စက်ရုပ်တရုပ် လို လုပ်ပေးနေတာပါ။ ခြေရင်းဘက် ခြင်ထောင်အနားစကို ဖိတော့ ကျမလည်း ညာဘက်ပေါင် တဖက် မြှောက်ပြီး ဖြန်းကနဲ့ ပေါင်ကို ရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

" ဖြန်း … ခြင်စုပ်နော် … ပေါင်လာကိုက်နေတယ် "

ပြောရင်း ထောင်ထားတဲ့ ညာဘက်ပေါင်လယ်ထိ ထမိန်အောက်နားစကို ဆွဲတင်ပစ်တာ။ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်လုံးတွေ ကျမ ပေါင်ကြား ရောက်လာတာပေါ့။ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်က ဆင်းထားရင်း ထောင်ထားတဲ့ ညာဘက်ပေါင်လယ်ထိ ထမိန်အနားစက ရောက်နေတာမို့ ကျမ ပေါင်ကြားကို မြင်နေရမှာပါ။ ဒါမယ့် ခဏပဲ ကြည့်ပြီး ကျမ မျက်နှာ လှမ်းကြည့်နေလို့ မျက်စိလေး မိတ်ရင်း ခေါင်းလွဲထားလိုက်တာပေါ့။

ခြေရင်း ဘက်ကနေ ရွေ့ကြီး ခြင်ထောင် ဘေးနားကနေ ဝင်လာပါပြီ။ ရင်တအား ခုန်နေမိတယ် ဘာဆက်လုပ်မလည်း သိချင်လာတာပေါ့။ ကန့်လန့်ဖျက် အနေထားနဲ့ ကျမ ဗိုက်ပေါ် မိုးပြီ လေးဖက်ထောက်ရင်း ဘယ်ဘက်ခြမ်းက ခြင်ထောင် အနားစကို ဆွဲဖိနေတယ်။ ကျမ ဘယ်လက်ဘေး သူ့လက်တဖက်ထောက်ပြီး ခြင်ထောင်စ အဆွဲ ဗိုက်ပေါ် ကိုမောင်ခြိမ့် ပုဆိုးကြားက ဟာကြီး ဘတ်ကနဲ့ လာထိနေတာ။ ခြင်ထောင် ဘေး အရှေ့ပိုင်း ဖိလိုက် အနောက်ပိုင်း ဖိလိုက်နဲ့ ဆိုတော့ ပေါင်ကြားက လီးထိပ်က ကျမဗိုက်ပေါ် အပေါ်တက်လာလိုက် အောက်လျှောသွားလိုက်ပေါ့ ကျမလည်း စိတ်ထဲ တနွေးနွေးနဲ့ပါ။

ကျမ အာရုံတွေ ဗိုက်ကို ပွတ်နေတဲ့ လီးဆီ အာရုံ ရောက်နေတုန်း ခြင်ထောင်ထဲက ပြန်ထွက် သွားပါလေရောပဲ။ ဒေါသဖြစ်လိုက်တာရှင် တကယ်ဆို သူလုပ်ချင်ရာ လုပ်ခွင့်ရနေတာကို။ ကျမ ဘက်က စိတ်တွေ တက်ကြွနေသလောက် ကိုမောင်ခြိမ့် ဘက်က အားမရဘူးရှင်။ သူများလိုးတာတွေ မြင်ဖူးနေတော့လည်း ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့ ကိုယ်မို့ အတွေအကြုံသစ်ရမလား တွေးရင်း စိတ်လှုပ်ရှား နေမိတာပါ။

ကျမ အတော်ကို ဒေါသဖြစ်မိရတယ် ကျောပေးအိပ်နေရင်း တခူးခူးနဲ့ ဟောက်နေသေးတာရှင်။ ခြင်ထောင်အပြင် ထွက်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲအိပ်ပစ်တယ်။ သူဟာနဲ့ ကျမဟာ တည့်တည့်ချိန်ပြီး ခါးကော့ ထိုးလိုက်တာပေါ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မပါတော့ အထဲမှာ အမေမွေးထားတဲ့ အတိုင်းပဲ။  ထမိန်က ပါးတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပေါင်ကြားက အောက်ကို အမြှောင်းလိုက် ကျနေတဲ့ လီးကို ပုဆိုး အပြင်ကနေ ထိထိမိမိလေး ပွတ်ကြည့်လိုက်တယ်။

ထူးဆန်လိုက်တာရှင် လီးက လုံးဝ တောင်မလာဘူး နဲနဲလေးမှကို မာမလာတာ တခုခုတော့ လွဲနေပြီထင်တယ် ကိုမောင်ခြိမ့်က လူဖြစ်ကျိုး ရှုံးနေပြီနေမှာ။ ရင်ထဲနှစ့်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတာပေါ့။ ပွတ်ကြည့်ရင်း ကျမတောင့် အရည်လေးစိမ့်နေတာပါ ကိုမောင်ခြိမ့် ဟာက ဘာမှကို ထူးမလာဘူး တခူးခူးနဲ့ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကို အိပ်ပျော်နေတာ။ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ ကျမလည်း မထူးဇတ်ခင်းရတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့် ပုဆိုး အောက်နားစကို ခါးပုံစကျော်တဲ့အထိ ဆွဲတင်လိုက်တယ်။

မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားမို့  ပေါင်ကြားက လီးကိုမြင်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘူး ကုန်းထပြီး သေချာကြည့်နေမိတာ အရင်းကနေ အမြှောင်းလိုက် ကြမ်းပြင်ပေါ်စိုက်ကျနေတဲ့  လီးတန်ထိပ်က ဒစ်ကြီးက ပြူးနေတာပဲရှင်။ လက်နဲ့မိမိရရကိုင်ကြည့်တော့ ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ပေါ့ ခပ်နွေးနွေး ဖြစ်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် လီးက လက်ထဲမှာအပြည့်ကြီးပဲ။ ကိုင်ရုံနဲ့ အားမရလို့ လီးထိပ်ကို ဖြဲကြည့်တော့ ဒစ်ကြီးက ကားထွက်လာရော။ 

အိ့ကနဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်လာပြီး ပက်လက်လှန်ပစ်လို့ လီးကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ခဏလွတ်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာ လှမ်းကြည့်တော့ တကျွိကျွိနဲ့ အံတွေကြိတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေတုန်းပဲ။ လူကသာ အိပ်တာ ညာလက်က ပေါင်ကြားက လဥတွေအောက် နိုက်ကုတ်ရင်း လီးကိုင်ပြီး ၃ ချက် ၄ချက်လောက် ဂွင်းထု ပြီးမှ လွတ်ပစ်တာပါ။

ဒုတိယအကြိမ် ကျမ  လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးတာနဲ့ ကြည့်မဝတဲ့  ဒစ်ဖူးကြီးဖြဲပြီး ဒစ်အောက်က မေးသိုင်းကြိုးလေး ဖိပွတ်ကြည့်တော့။ မကြာပါဘူး ပျော့နေတဲ့ လီးက ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး ဆန့်ထွက်လာတာ။ ရင်လည်းခုန် အားရကြေနပ်စွာ ကြည့်ရင်း ထိတ်လန့်လာမိတယ်ရှင်။ လက်ဖဝါးထဲ တင်းပြောင်လာတဲ့ လီးကြီးက တုတ်လာပြီး ဆောင့်ရုန်းနေတာ။ ကျမလည်း ဒစ်ဖူးအောက်ကို ဖိပွတ်နေရာကနေ လီးအရည်ပြားကို အထက်အောက် စုလိုက်ဖြဲလိုက် လုပ်ပေးနေမိတယ်။ တချက်တချက် ကိုမောင့်ခြိမ့် ခါးက ကော့ကော့ထိုးနေတာကြည့်ရင်း စောက်ပတ်လေးက တဆစ်ဆစ်နဲ့ အကြောတွေ ယားယံလာသလို ခံစားမိရတယ်။

လီးကြီးကလည်း ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ မပြောပါနဲ့ ဂွင်းထုရင်း လွတ်လိုက်တိုင်း ရမ်ခါးနေတဲ့ လီးရဲ့ ထိပ်ပေါက်လေးက အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတာ။ စိတ်ထဲ အငယ်မ က ကားဆရာလုပ်ပေးသလို့ စမ်းကြည့်ချင်တာနဲ့ လက်မနှင့် လက်ညှိုးဝိုင်းကွင်းပြီး လီးအရင်းဘက်ကို ဘက်ပြန်ထုပေးကြည့်လိုက်တယ်။ အီးကနဲ့ အသံထွက်ပြီး ညည်းရင်း ခါးကော့တက်လာတော့ လီးထိပ်အပေါက်ထဲက  လရည်တွေ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထွက်လာတာပေါ့။ ပထမဆုံးအကြိမ် ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့ လီးထဲက လရည်ထွက်တာကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတယ်။ လရည်တွေ ပုဆိုးပေါ် စင်ကုန်မဆိုးလို့ ဘယ်လက်နဲ့ လီးကိုကိုင်ပြီး ညာလက်ဖဝါးနဲ့ လီးထိပ်နား ခံထားလိုက်တာ။

" အားးးး  ……  အ အ  …… ဟင် …… မိသဲ "

……………………….......................................................................……

 ဇာတ်သိမ်း 

ကိုမောင်ခြိမ့် အားကနဲ့ ညည်းရင်း ကျမမျက်နှာကို အံအောမှင်သက်ပုံနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတာပေါ့။ လက်ဖဝါးထဲ လရည်ဖြူဖြူတွေ ညှစ်ထုတ်ရင်းတန်းလန်း ထထိုင်ပြီး ကျမကြည့်လိုက် တဆက်ဆက်တုန်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကြည့်လိုက်နဲ့ပါ။ ကျမကလည်း လတ်တလော ထကြွနေတဲ့ ကာမအရသာကို ခံစားဖူးချင်လို့ ရှက်ပေမယ့် သွေးသားဆန္ဒအတိုင်း စိတ်လွတ်ကိုလွတ် နေပစ်ချင်တာ။ 

ကျမစိတ်တွေ ဂနာမငြိမ်ပဲ လှုပ်ရှားနေမိပါတယ်။ လက်ထဲက ကိုမောင်ခြိမ့် လရည်တွေ ထမိန်နဲ့သုတ်ပြီး နောက်နဲနဲဆုတ်ရင်း မတ်တပ် ထရပ်လိုက်တာ။ ဆံပင်တွေ စုချည်ပြီး နောက်ကျောဘက် အရင်ပို့ ပြီးမှ ခါးတပတ် လှည့်ပြတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်လုံးတွေက ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က နို့အုံနှစ်ဖက်နဲ့ ခါးအောက် ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေဆီ စူးစိုက်ကြည့်နေတာပေါ့။

အင်္ကျီချွတ် ထမိန် အထက်ဆင်ကို ဖြည်ရင်း ခြေရင်းပုံချပြီးမှ ကျမနို့အုံကို ထိန်းထားတဲ့ ဘရာစီယာချိတ် ထပ်ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ကျွတ်တာနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဒူးမြှောက်ချွတ်တော့ ပေါင်ခြံကြားထဲက  စောက်မွှေးအုံ ခပ်ကျဲကျဲလေးနဲ့ အဖုတ်လေး မို့ထွက်နေတာပေါ့။

ကိုမောင်ခြိမ့်က ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း  လက်မနှစ်ချောင်းနှင့် ဆောက်ပတ်ကို သေချာဖြဲကြည့်နေတာ။ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းး နီညိုလေးနှစ်ဖတ်က အက်ကွဲကြောင်း ကြားကနေ အပြင်လန်ထွက်နေတယ်။ ခပ်ရဲရဲ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးထဲ အရည်ရွှဲနေပါပြီ။ ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့  ကျမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ကားခိုင်းပြီး ပေါင်လယ်ကနေ ပေါင်ဂွကြားထိ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်တော့တာပဲ။

" ကိုမောင်ခြိမ့် …  အဲဒါတော့ မလုပ်ပါနဲ့လားရှင် ဘုန်းကံနိမ့်ပြီး … ငရဲ ငအုံတွေ ကြီးနေပါ့မယ် "

ကျမ စကားကို နားမထောင်တော့ပါဘူး။တားမရတဲ့ အဆုံး ပေါင်နှစ်ဖက် မသိမသာဖြဲပေး လိုက်တယ်။ ပေါင်ဂွလေးထဲ ရောက်တော့ အဖုတ်ကို မထိပဲ အောက်ပြန်ပြီး ဘယ်တလှည့်  ညာတလှည့် ယက်နေတာက တကယ်ကို အားမလိုအားမရနဲ့ အူယားလာမိပါတယ်။ ပေါင်ခြံကြားထဲ လျှာကိုစုချွန်ယက်တဲ့ချိန် ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာကို စောက်ပတ်အုံနဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ဖိပွတ်ပစ်နေရတာ။ အဲဒီကျမှ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပြီး စောက်စိကို ဆွဲစုပ်နေတာရှင့်။ သူ့ခေါင်း ဖမ်းဆွဲထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကိုလွတ်ပြီး ကျမဖင်သားစိုင်တွေ ရှုံ့နေအောင် ရှေ့ကော့ပေးထားမိရင်း ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် နို့အုံနှစ်လုံးကို ညှစ်ပြီး  နို့သီးခေါင်းတွေကို ဖိချေနေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ပေါင်ကြားထဲ စောက်ဖုတ်တအုံလုံး ဖိယက်လိုက် အစိလေး အားရပါးရ စုပ်လိုက်ပေါ့။

အဖုတ်ကို စိတ်ကြိုက်ယက်ပြီးမှ ကျမကို  အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲခိုင်းနေတာ။ လှဲချလိုက်တာနဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်မိုးပြီး  လည်တိုင်ကို ဖွဖွနမ်းရင်း နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေတယ်။ လက်တစ်ဖက်က ကျွန်မနို့အုံတစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေရာကနေ  နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးကို ပြောင်းစုပ်တော့တာပဲ။ ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းလေး စို့တော့ ကိုမောင်ခြိမ့် နူတ်ခမ်းမွှေး ငုတ်စိလေးတွေက နို့အုံထိပ်လေး စူးကနဲ့ စူးကနဲ့ပါပဲ။ နို့စို့ရင်း အစိလေး ဖိထားတဲ့ လက်ချောင်းလေးက အဖုတ်အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ရောက်လာတော့ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ခံစားမှု့အာရုံက အဖုတ်လေးဆီ ကျရောက်နေတာပေါ့။

" အ …… ကို မောင် ခြိမ့် … ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲရှင် … ကျမ နေမရတော့ဘူး … အင်းဟင်း … အိုး  … အင်းဟင်း "

ကိုမောင်ခြိမ့် အပွတ်အသတ်တွေ ကြား ကျမ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာရင်းအကြောအချဉ်တွေ တင်းလာရတယ်။ဒါကို ကိုမောင်ခြိမ့်က မရပ်ဘူးရှင့် နို့စို့နေရာကနေ ကျမ ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ရွေ့နေတာ။ ဆီးခုံးပေါ်က စောက်မွှေးလေးတွေပေါ် နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး မာခဲလာတဲ့ ကျမစောက်စိလေး ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ ကျမ တကိုယ်လုံး ကော့ပျံပြီး စောက်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်ပဲ ပန်းထုတ်ပစ်ရတာပေါ့။မျက်နှာနှင့် လည်ပင်းတဝိုက် ချွေးစေးတွေရော ကျမစောက်ရည်တွေရော ပေပွနေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာက ရှေ့ဆက်ချင်နေတာ ကျမ ရိပ်မိနေပါတယ်။

လီးစဝင်တာနဲ့ ကျမ သေမတတ်ကို နာကျင်ခဲ့တာ။ သူများလိုးတာတွေ ချောင်းတုန်းက အဖုတ်ပွတ်ရင်း အရသာတွေ့ခဲ့ရပေမယ် ကိုယ်တိုင်ခံကြည့်တော့ မျက်ရည်တောင် ကျလာရတယ်။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ တရှီးရှီးနဲ့ မညာမတာ ပစ်လိုးတော့တာပဲ။ တချီသာပြီးသွားတယ် သူရေးတဲ့ စာအုပ်တွေထဲကလို ကာမအရသာ မခံစားရပါဘူး။ အလကား လျှောက်ရေးထားတာတွေ။ အသက်မျှင်းရှုပြီး အမောဖြေနေတုန်း လီးစုပ်ခိုင်းလို့ ဒူးထောင်လျက်အနေထားနဲ့ စုပ်ပေးရသေးတယ်။ 

ပထမဆုံး စုပ်ပေးချိန်မှာပဲ လီးအရည်ပြားပေါ်က ကျမစောက်ရည်တွေနဲ့ အကျိအချွဲတွေကြောင့် ပျို့တက်လာပြီး အမ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းထားရတာ။ စုပ်ပေးနေတာကို ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ ဆွဲလိုးတော့ အသက်ရှုကျပ်လာလို့ ပေါင်ကို လက်နဲ့ရိုက်ပြီး လီးပြန်ထုတ်ခိုင်းရတယ်။ တကယ်ကို မလွယ်ပါဘူးရှင်။

ပါးစပ်ထဲက လီးထုတ်ခိုင်းတော့ လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ မညှာမတာ ဆောင့်လိုးနေတော့တာ။ ဒီလောက် ရက်ရက်စက်စက် အလိုးခံနေရတာကို အလိုက်ကန်းဆိုး မသိတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်က စောက်ရည် တဗြန်းဗြန်း ပန်းထွက်နေသေးတယ်။

ကျမ စောက်ရည် အထွက်ရပ်တဲ့ အထိ ကိုမောင်ခြိမ့် လီးက တောင်နေတုန်းပဲ။ ကျိန်းစပ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကို ကော့ပျံလာအောင် ထပ်ယက်ပေးတော့ အမလေး ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာရှင် နာကျင်နေတဲ့ ဝေဒနာတွေ ယူပစ်သလို ပါပဲ။ ဒီတခါ တော့ ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီး စောက်ပတ်နဲ့အားရပါးရ ပါးစပ်ကိုပွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျမ ပါးစပ်လည်း မညှာမတာ လိုးထားတာလေ။ ထိထိမိမိကို မျက်နှာတပြင်လုံး ဖိပွတ်နေတာပေါ့။ မကြာပါဘူး ကျမ စောက်ပတ်ထဲ တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ယားလာပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပဲ။ စိတ်ထဲ အားနာမိပေမယ့် အားနာသလောက် ရင်ထဲပျော်ရွှင်ခဲ့မိပါတယ်။

နှစ်ဦးသား ဖက်အိပ်ရင်း တရေးနိုးတော့ ဘေးမှာ တခူးခူးနဲ့ ဟောက်ပြီး အိပ်ပျော်နေလိုက်တာများ သူမဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ။ ပေါင်ကြားထဲက လီးကို ကြည့်ရင်း ကြိုက်လဲကြိုက် လန့်လဲလန့်နေမိတယ်။ လက်တွေ့ မျော့နေအောင် လိုးနိုင်တဲ့ လီးကြီးလေ။ ခုလည်း လူကသာ အိပ်နေတာလီးကမအိပ်ဘူးရယ် ပုဆိုးထဲကနေ ထောင်မတ်နေတာ။ ကျမလည်း မထူးပါဘူး ပုဆိုးလှန်ကြည့်ပြီး လီးမြင်တာနဲ့ စုပ်ပေးမိတော့တာပဲ။ လီးစုပ်ပေးရင်း စောက်ပတ်က ပြန်ယားလာလို့ ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ်တက်ခွပြီးစောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ လီးထိပ်ကို တေ့ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိချလိုက်တယ်။

အင်း ဒီတခါ အရသာရှိလိုက်တာရှင်  စီးစီးကျပ်ကျပ်လေးနဲ့ စိတ်တိုင်းကျ လီးအရင်းထိ ကပ်ပစ်လိုက်တာ ဆီးခုံးချင်းထိတော့မှ ခါးကိုနှဲ့ပီး ဖင်ကြီး ဝိုက်လိုးကြည့်နေတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း ကျမဖိလိုးနေတုန်း မျက်လုံးပွင့်လာပြီး အောက်ကနဲ့ ပင့်လိုးပေးနေတာပါ။ အပေါ်က တက်လိုးရတာလည်း အရသာက တမျိုးလေးပဲ လီးတဝက်လောက်ထိ ကြွလိုက် ပြန်ဖိလိုးလိုက်နဲ့ ခါးအားလေးနဲ့ လှည့်ပီးမွှေတော့ ဒစ်ကြီးက စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို ချိတ်ဆွဲပေးနေရောပဲ။ တကယ်ပါရှင် ကြိတ်ပြီး ဝိုက်လိုးနေရာကနေ ခံစားမှု့က မြင့်လာတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး အားရှိသလောက် ဆောင့်ချပြီး လိုးနေမိတာ။

ထိထိမိမိလေး ဆောင့်နေရင်း ကိုမောင်ခြိမ့်က စောက်စိကို လက်မနက် ဖိချေတော့ ကျမ ကိုယ်လုံး တုန်ကနဲ့ ခံစားမိလိုက်တာပေါ့ ကိုယ့်လက်နဲ့ ထိတာနဲ့ ခံစားမှု့ အရသာက မတူဘူးရှင့်။ ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲ့ ခံစားမိတာနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပြီးသွားမှန် သိလိုက်ပါတယ်။

အဖုတ်တစ်ခုလုံး ပူနွေးစိုရွှဲလာတာနဲ့ ခပ်မြန်မြန် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပြီး လီးအရသာ အမိအရ ယူထားလိုက်တာ။ စောက်ပတ်တခုလုံး ကျိန်းစပ်နေပေမယ့် ရပ်ချင်စိတ်မရှိသေးဘူး။ကျမခေါင်းကနောက်ကို လန်နေပြီး အသက်ကို လုရှုရင်း

နောက်ဆုံး တချက်ဆောင့် အပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် လီးကို ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။ ကျမ ဘေးနား လှဲချတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကျမပေါင်ကြားထဲ လေးဖက်ထောက် နေရာယူလိုက်ပြန်တယ်။

လရည်တွေ အမ်ထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကို ပြောင်အောင်လျက်ပေးပြီး လျှာနဲ့ အဖုတ်ထဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးတော့ သူ့မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ပွတ်ရင်း မကြုံဖူးအောင် ကောင်းတဲ့ အရသာမို့ အားရကျေနပ်မိတာပေါ့ရှင်။ ခဏနေတော့ ကျမ ပေါင်ကြားထဲကနေ ကုန်းထပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်တယ်။ လရည်ထွက်ထားတဲ့ လီးကို ကျမ ပါးစပ်နား တေ့ပေးလို့ အလိုက်သိစွာပဲ စုပ်ပေးရင်း တွဲလောင်းကျနေတဲ့ လဥကြီးတွေပါ တစ်လှည့်စီ ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ စုပ်နေရင်း ပြန်မာလာလို့ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ရပ်ထားလိုက်ရတာ။ မနက် အိပ်ယာထတော့ အဖုတ်က စူးကနဲ့ နာလည်းနာ ကျင်လည်ကျင်နေရောပဲ။

......................................................................................................................................................

" ဟေး … အသန်း … ကိုမြမောင် မနေ့က … ဆေးရုံ ဆင်းလာပြီဆို … ငါလည်း ရွာပြန်နေလိုအေဟဲ့ … လူနာ မမေးလိုက်ရဘူး "

" အံမယ် … မိနွဲ့ရယ် … ရွာပြန်ပြီး ငယ်ရည်းစား အလိုးသွားခံတာ မသိခက်မယ် … ကောင်မ … လာလာ "

ဆေးရုံပေါ် ၂လ လောက်နေပြီးမှ ဦးလေးမြမောင် မနေ့က ဆေးရုံဆင်းလာတာပါ။ ကျမလည်း တနေကုန် အမေတို့ အခန်းထဲရှင်း ဆေးရုံက ပြန်သည်လာတဲ့ စောင်တွေ အဝတ်တွေ ဖွတ်လျှော်ရနဲ့ ဒီနေ့ ဈေးရောင်းနာမယ် ဆိုပြီး မနက်အစော တခါနိုးပြီး ထပ်အိပ်ပစ်တယ်။ ခု အမေနဲ့ ဒေါ်လေးနွဲ့တို့ အသံတွေကြောင့် ပြန်နိုးလာရတာ။ ဒေါ်လေးနွဲ့ကလည်း အမေ့ သူငယ်ချင်း ပြောမနာ ဆိုမနာတွေပေါ့။ ပျင်းကျော တချက်ဆန့်ပြီး ပြန်ကွေးရင်း အမေတို့ စကားသံတွေ နားထောင်နေလိုက်တယ်။

" လင်မသိအောင် ခံတာများ … ရွာပြန်စရာ မလိုပါဘူး အသန်းရယ် … ဟောဒီမှာ အလတ်ကြီး ရှိသေးတာဟ … ခိခိ "

" ဟယ် … ကောင်မ အစောကြီးရှိသေး … စောက်ပတ်က ယွနေတာ "

ဒေါ်လေးနွဲ့က အမေနဲ့ စကားနိုင်လုရင်း ထမိန်အောက်စ လှန်ပြီး အဖုတ်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ ပုတ်ပြနေတာ။

" မယွပါဘူး နင်သာ … ကိုမြမောင် ခြေထောက်ကျိုးလို့ … ငတ်နေတာမလား … ဟွန့် "

" ဟာသပဲ … မိနွဲ့ရယ် … ခြေကျိုးတာ …  လီးကျိုးတာမှတ်လို့အေ … လူကြံရင် ထရံတောင် … သွားကြားထိုးတံ ဖြစ်သေးတာပဲ … စဉ်းစားပေါ့အေ "

အမေ့ စကားကြောင့် ဒေါ်နွဲ့တင် မဟုတ်ဘူး ကျမပါ အံအောသွားမိတာပေါ့။ အမေပြောနေပုံက ဦးလေးမြမောင် ခြေကျိုးနေတာတောင် တက်လိုးပေးနေသလိုကြီး။

" ဟမ် … အသန်း … ဘယ်လို ဘယ်လို … ကိုမြမောင်က ခြေကျိုးနေတာတောင် … အလိုးမပျက်ဖူး ပြောတာလား "

" အိုးးး … မပြောပေါင် … သတ်ချင် သတ်လိုက် "

" ကောင်မ … မယုံဘူးအေ … ရော့ … ကိတ်မုန့်နဲ့ ကော်ဖီထုတ် … ညကြမှ တခေါက် လာတော့မယ် … ရွာက ပါလာတဲ့ … သနပ်ခါးတုံးတွေ ဖေါက်သည် ပြန်ပေးလိုက်ဦးမယ် "

ဒေါ်လေးနွဲ့က မနက် အစောကြီး လူနာ လာမေးရင်း စကားထိုင်ပေါနေတာ အမေနဲ့ အားရပါးရ ပြောချင်ရာ ပြောပြီးမှ ပြန်ထွက်သွားတော့တယ်။ ဒေါ်နွဲ့ ပြန်သွားတော့ အမေလည်း ကိတ်မုန်နဲ့ ကော်ဖီထုပ်တွေ ယူပြီး မီးဖိုချောင်ဘက် ဝင်သွားပြီး သိမ်းဆည်းနေတာ။ ပြီးမှ မီးဖိုချောင်က ပြန်ထွက်လာပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။

" မသန်းရေ … လုပ်ဦးဟ "

အမေ ဝင်လာတာနဲ့ ဦးလေးမြမောင် အသံ ကြားရတော့တာပဲ။

" ရှင်ကလည်းနော် … ဆေးရုံပေါ်လည်း … ညတိုင်း လူလစ်တာနဲ့ … တက်လိုးပေးနေတာကို … အိမ်ရောက်တာနဲ့ … ထနေတာ … ခိခိ "

" အေးပါ မသန်းရာ … ဆေးရုံပေါ်မှာက … ကျောက်ပတ်တီးနဲ့ ဆိုတော့ … အားမရဘူးဟ "

" ရှင့်ခြေထောက်က ပြင်းပြင်းထန်ထန် …  မလှုပ်ရသေးဘူးနော် … ကိုမြမောင် "

ခုမှ သဘောပေါက်တော့တယ် အမေက ဆေးရုံပေါ်မှာလည်း ဦးလေးမြမောင်ကို လိုးပေးနေတာ။ ဟုတ်မှာပါ ကိုဇော်နိုင့် ဦးလေးက သီးသန့်ခန်း ငှားပေးထားတော့ အခန်းထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေမှာပေါ့။ အမေက ပြောရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲနေတဲ့ ဦးလေးမြမောင် ပုဆိုးကို ဆွဲလှန်ပစ်တယ်။ ပြီးမှ ဦးလေးမြမောင် ပေါင်ကြားက လီးကို ဂွင်းထုပေးနေတာ။

" ဂွင်းတိုက်ပေးမယ်နော် … ကိုမြမောင် … မိသဲလည်း ပင်ပန်းရှာလို့  … အိပ်နေတုန်း … တော်ကြာ ကျမတို့ လိုးရင် အသံတွေထွက်ပြီး … နိုးလာလိမ့်မယ် "

" ရှီးးးးး  အားးးး … အသာလေး တက်လိုးပေးပါလား … အသန်းရာ … ဟူးးးး ရှီးးးးး "

" အော် … ရှင်ကလည်း … မိသဲ နိုးပြီး အပြင်ထွက်မှ … အပေါ်က ခွလိုးပေးမယ် … ဟုတ်ပြီလား … ခု ငြိမ်ငြိမ်လေး နေလိုက် … ပြွတ် ပြွတ်    ပြွတ် "

အမေက ဂွင်းထုပေးရင်း ဦးလေးမြမောင်လီးကို စုပ်ပေးနေပြီထင်တယ် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ကြားနေရတာ။ ဖျက်ကနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် လီးကြီး မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်လာတာနဲ့ အဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်လေး စို့လာတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ ဝါကျွတ်တာနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ အမေ့ကို ကြိုပြောခိုင်းထားတာ။ ဦးလေးမြမောင် ဆေးရုံက ဆင်းကာစမို့ မပြောချင်သေးတာပါ။ ခဏနေတော့ ဦးလေးမြမောင် ညည်းသံရှည်ကြီး ထွက်လာပြီး အသံတွေ ငြိမ်ကျသွားတယ်။

၅ ရက်လောက်ကျတော့ ကျမနဲ့အမေ မသိသေးတဲ့ ဦးလေးမြမောင် အကြောင်း ဦးလေးမြမောင် ကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောပြတာ။ ဦလေးမြမောင်က တကောင်ကြွက် မဟုတ်ဖူးရှင့် နယ်မှာ အမအရင်း ခေါက်ခေါက်တွေ ရှိနေသေးတာ။ မိဘ မဆုံးခင် အမွေစကားပြောကြလို့ စိတ်နာနာနဲ့ အမတွေနဲ့ သေခန်းဖြတ်လာခဲ့တာ ပြောတယ်။ ခြေထောက်က အရင်တိုင်း ပြန်ကောင်းဖို့က နှစ်ချီအောင် စောင့်ရမှာမို့ သူရမယ့် အမွေကို ပြန်တောင်းချင်ကြောင်း ပြောပြနေတာ။ အမေက အမွေမမက်ကြောင်း ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းဘက်က ရင်ဆိုင်ဖို့ပဲ ပြန်ပြောတာပေါ့။

" ဟုတ်ပါတယ် … ဦးလေးမြမောင်ရယ် … မိသဲ အိမ်ပြင်ဖို့ စုထားတာတွေ ရှိပါတယ် … ဦးလေးမြမောင် မိသဲတို့ သားအမိကို လုပ်ကျွေးလာတာ ကြာပါပြီ … အနားယူပြီး အေးဆေး ထိုင်စားပါတော့ … ပြီးတော့ စုကြေးလိုက်တာတွေ ရတာနဲ့ အိမ်မှာပဲ ဆိုင်ဖွင့်တော့မှာ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို မိသဲ တသက်လုံး လုပ်ကျွေးမှာပါ "

" ဒါတော့ ဒါပေါ့ … မိသဲရာ … ဦးလေးက အိမ်ထောင်ဦးစီးလေဟာ … လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပေးရမှာ … ပြီးတော့ မိသဲက … ယောင်္ကျား ယူတော့မှာ မလား ဟမ် … ခိခိ "

" အိုရ် … ဦးလေးမြမောင်နော် "

" မယ့်လေး … ခုမ ရှက်မနေပါနဲ့အေ … ငါတို့ ဆေးရုံမှာ နေတုန်း … မောင်ခြိမ့် ဒီလာအိပ်တာ … သိပါ့အေ "

" ဟင် … အမေကလည်း … မဟုတ်တာ "

" ဘာမဟုတ်ရမှာလည်း … ညည်းအခန်းနဲ့ အိမ်ရှေ့မှာ … ဆေးပေါ့လိပ် အတိုတွေ နဲ့ ပြီးတော့ မစောကို … ငါ သေချာ အပ်ထားခဲ့တာအေ့ … ညည်းအကြောင်း သိနေလို့ … ဟွန့် "

အမေ့ စကားကြောင့် ကျမလည်း ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး။ ကိုမောင်ခြိမ့် ညပိုင်း လာတာ ဒေါ်စော မြင်တာနေမှာ ခ်လ်း ခ်လ်း။ အမေ့ကို အပြုံးလေး လှမ်းပစ်ပေမယ့် မျက်စောင်းထိုးခံရလိုက်တာပေါ့။ အခါခွင့် သင့်တုန်းလေး ကိုမောင်ခြိမ့် ပြောတဲ့စကားတွေ ပြောပြလိုက်တယ်။

" ကဲပါ … မသန်းရယ် … မိသဲ လည်း … အရွယ်ရောက်နေပါပြီ … ယောင်္ကျားယူလည်း ဘာဖြစ်တုန်း "

ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ဦးလေး မြမောင်က သူ့အမွေကိစ္စပဲ ထက်သန်နေတယ်။ ၂ပတ်လောက်ကျ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်တို့ အမွေကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်နေကြတာ။ ဟုတ်မဟုတ်တော့ မသိဘူး ပြန်လာရင် အိမ်ပြင်ဆောက်ပြီး ဝါကျွတ်တာနဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို ခန်းခန်းနားနား ဆောင်ပေးမယ် ပြောနေကြတာပဲ။

" မိသဲ … အိမ်တံခါးတွေ သေချာပိတ်နော် … ငါ ပြန်လာရင် မထော်မနန်းတွေ မကြားချင်ဘူး "

" အင်းပါ အမေရဲ့ … ဦးလေး မြမောင်ကိုသာ ဂရုစိုက်ပါ "

ဦးလေးမြမောင် ခြေထောက်က သက်သာပေမယ့် ချိုင်းထောက်နဲ့ပဲ သွားလာနေရတာပါ။ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင် ထွက်သွားတော့ မိတူးနဲ့ အငယ်မတို့အိမ် စားလိုက်သောက်လိုက် လုပ်ပြီး ညနေစောင်းမှ ပြန်လာခဲ့တာ။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ရေချိုးမလို့ အင်္ကျီအရင် ချွတ်ချပစ်တာ နို့အုံလေး လက်နဲ့ပင့်ကြည့်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့် စို့ထားလို့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ သိသိသာသာ ကြီးလာပါပြီ။ ထမိန်ရင်မလျားခင် ထမိန်ကို ပေါင်လယ်ထိ လျှောချကြည့်တော့ ကျမပေါင်ကြားက အဖုတ်လေး အမွှေးတမျှင်မှ မရှိတော့ပါဘူး အရင်ရက်တွေက  မိတူးနဲ့ အငယ်မမြှောက်ပေးလို့ အမွှေးကျွတ်ဆေး သုံးထားတာလေ ခိခိ။

မှန်ရှေ့ အားရအောင် ကြည့်ပြီးမှ ရေချိုးဖို့ နောက်ဖေး ရေဘုံပိုင်နား ထွက်လာခဲ့တာ။ ရေအဝချိုးပြီး ရေလဲထမိန် အပါးလေးလဲရင်း  အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတယ်။ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ့ ဘယ်ချိန်က ရောက်နေမှန်းမသိဘူး ကျမကိုယ်လုံးကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြနေတာ။ ရေချိုးပြီး တဘက်မသုတ်ရသေးတော့ လဲထားတဲ့ ထမိန်အပါးလေးက ခန္ဒာကိုယ်ကရေနဲ့ကပ်ပြီး အတိုင်းသား မြင်နေရမှာ။

" ဟယ် … ကိုမောင်ခြိမ့် … မိသဲ အဝတ်စား လဲလိုက်ဦးမယ် "

ပြောပြီး အခန်းထဲဝင်တော့ ရေလဲ ထမိန် အပါးလေးအောက် ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး နောက်က ကပ်ပါလာတာပေါ့။ ဦးလေးမြမောင် ဆေးရုံက ဆင်းကတည်းက မတွေ့ဖြစ်ကြတာ ကြားထဲ အငယ်မတို့အိမ် ချိန်းတွေ့တော့ မိတူးပါရောက်လာပြီး အငယ်မနဲ့ ချောင်းကြည့်နေလို့ ဘာမှကို မဘာခဲ့ရတာပါ။ ကျောက်ပြင်ရှေ့ ထိုင်ပြီး သနပ်ခါးသွေးရင်း နောက်လှည့်ကြည့်တော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်အိကားနေတဲ့ ကျမ ဖင်ကြီးကြောင့်ထင်ပါရဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပေါင်ကြားက လီးကြီး ထောင်ထွက်နေတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။

စိတ်ထဲ ကလိချင်တာနဲ့ မျက်နှာ သနပ်ခါး ပါးပါးလူး ခြေဆင်းထိုင်ရင်း ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းထိလှန်ပြီး ခြေဖမိုးကနေ ပေါင်လယ်ထိ သနပ်ခါးပွတ်ပြလိုက်တာ။ ထမိန်လဲတော့လည်း ခြေထောက်က စွပ်ပြီး ဆွဲတင်ရင်း ရေလဲထမိန် အရင်ချွတ်ချပစ်တယ်။ ရေလဲ ထမိန်ကျွတ်မှ လဲတဲ့ ထမိန်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်ဆွဲတင်တော့ ကျမ နောက်ပိုင်းအလှကို ကိုမောင်ခြိမ့် တယောက် မမြင်ချင်မှ အဆုံးပေါ့။ အင်္ကျ ီဝတ်ကာနီး ဘရာစီယာချိတ် တတ်ခိုင်းတော့ နောက်ကနေ ကျမဖင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးနဲ့ ဖိထောက်ထားတော့တာပဲ။

စုချည်ထားတဲ့ ဆံပင်ကို ပြန်ဖြန့် သနပ်ခါးခြောက်အောင် ယက်တောင်ခတ်နေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်ပစ်တယ်။ သနပ်ခါးပါးပါးနဲ့  လက်ပြတ်ခါးတို အင်္ကျီ အစိမ်းလေးဝတ်ပြီး  အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မပါတဲ့  ထမိန် အပျော့သားလေးကြောင့် ကျမ ဖင်သားစိုင်နဲ့  ပေါင်တံတွေက ထင်းလို့ပေါ့။

" ဘာကြည့်နေတာလဲ … ကိုမောင်ခြိမ့် … ထမင်း အရင်စားကြမယ် … လာခဲ့ "

ထမင်းစားဖို့ ပြောတာကို အိမ်ရှေ့မထွက်တော့ပဲ ကျမအခန်းထဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲချပစ်တာ  လေတိုက်နေလို့ တခါးရွတ် မြည်သံလေးက လွဲပြီး တိတ်ဆိတ်နေတာပေါ့။ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်စိတွေက ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က မခွာဘူး ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ ပေါင်တံတွေ ပွတ်သပ်ပေးရင်း ထမိန်အောက်နားစကို  ခါးအထိ ဆွဲတင်နေတယ်။ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက အမွှေးတမျှင်မှ မရှိတော့တဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ရင်း  လက်ချောင်းတွေက ပေါင်တံတွေ ပြန်ပွတ်ပေးနေတာပဲ။ ကျမ အဖုတ်ကို မြင်ပြီး ဒူးကွေးထိုင်လျက် အနေထား နဲ့ပဲ ပုဆိုးထဲက လီးက ဆက်ကနဲ ခုန်ထနေတယ်။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … မိသဲ စောက်ပတ်ကြည့်ပြီး … လီးတောင်နေပြီလား …  စုပ်ပေးမယ်လေ "

စကားဆုံးတော့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထားနဲ့ ဘေးနား ကိုယ်တစောင်းလှဲချလို့ ကျမလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်စောင်းလိုက်တာ။ ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးစုပ်ပေးတော့ ကျမ စုပ်နေတာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ပုဆိုးကို ခြေရင်း ချွတ်ချပေးတယ်။ အာငွေ့နွေးနွေးလေးကြောင့် လီးက အကြောတွေပါ ထောင်လာချိန် ခြေသလုံးသားကို ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်လာထိလို့ ကျမလည်း လီးထိပ်လေး ငုံရင်း အောက်ဖက်ကြည့်လိုက်တာပေါ့။ လျှာလေးနဲ့  ခြေသလုံးလေးကို ယက်ရင်း ပေါင်တံတွေပါ လျက်ပေးနေတာ။

ကျမ ပါးစပ်ထဲက လီးကျွတ်ထွက်တာတောင် သတိမထားမိတော့ပါဘူး  ပေါင်တံလေးကို လျက်လိုက် ကိုက်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေတော့ ပေါင်တန်တွေ တွန့်လိမ်ရင်း လီးကြီးကိုပဲ လက်နဲ့တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားမိတာပေါ့။ လျှာက ပေါင်ကြားနှစ်ဖက်ကို

ယက်ပေးနေတာ အဖုတ်လေးကို မထိသေးလို့ အားမလို အားမရ ဖြစ်နေမိတယ်။

" ရှီးးးး … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … မိသဲကို သတ်နေတာလား "

ကျမပြောမှ စောက်ပတ်တအုံလုံး ပါးစပ်နဲ့ ဖိစုပ်ပေးတာ။အဲခါကျမှ လီးကို  ပြန်စုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ အဖုတ်တပြင်လုံး ယက်လိုက် အစိလေး စုပ်လိုက်နဲ့ ကျမ မခံနိုင်တော့ပါဘူး။ ကုန်းထပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်တယ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွပြီး မှ လီးထိပ်နဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်လေး တေ့ပြီး ထိုင်ချပစ်တာ။ လီးက တစ်ရစ်ချင်း အဖုတ်လေးထဲ ဝင်လာတော့ ကောင်းလိုက်တာရှင် လီးကြီးက အဖုတ်ထဲ တင်းကြပ်နေတယ်။

တချက်ချင်း ဖိဆောင့်ရင်း အရည်ရွှဲလာတော့ ခွလိုးရတာ ပိုအဆင်ပြေလာပါပြီ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကလည်း အောက်ကနေ နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ပေးနေတာ။ ဘယ်လက်က နို့အုံတွေညှစ်ရင်း ညာလက်က စောက်စိလေး ဖိချေတော့ ကျမ တကိုယ်လုံး တုန်ခါလာရတယ်။ ဖင်ကြီးကြွပြီး ဆောင့်နေရင်း လက်နောက်ပြန်ထောက်ထားလိုက်ရပါပြီ။ ကိုမောင်ခြိမ့်က စောက်ရည်ထောင်ပန်းတဲ့အထိ အောက်ကပင့်လိုးရင်း အစိလေးကို ချေပေးနေတုန်းပဲ။ အရည်ထွက်နေတုန်း လီးကို အဖုတ်ထဲ အကျွတ်မခံပဲ ကျမကို ဆွဲထူရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တတ်အနေထားနဲ့ တခါးဝလေးမှာ ဆွဲဆွဲလိုးပေးနေတာ။

ခါးကော့ပေးထားတော့ ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ် အသားစိုင် နှစ်ဖက်ကြားထဲ ကိုမောင်ခြိမ်းလီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ အနီးကပ် ကြည့်လိုးရင်း ၂ယောက်သား တအားအား တရှီးရှီးနဲ့ပါပဲ။ ကျမလည်း အရည်ထွက်ပြီးကာစကို ကာမစိတ်က ကျမသွားပဲ တိုးတိုးလာနေတာပါ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးနေရင်း ကျမကိုယ်လုံးကို ဆွဲလှည့်ပြန်တယ်။ တံခါးပေါက် ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထောက်ပြီး ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ပေးတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဖင်ဝထဲ လျှာထိပ်လေး သွင်းပြီး လျှာဖျားနဲ့ လိုးပေးနေတာ။

ဖင်အရသာ ခံရင်း ကျမ ထိတ်လန့်လာရတယ်။ ကျမ ဖင်များ လိုးတော့မှာလား မသိဘူး။ အငယ်မ ကို မေးတော့ထားတယ် ။လီးစဝင်တာနဲ့ အတွင်းကြွက်သားတွေ ဖွင့်ပြီးလျှော့ထားပေးတဲ့။ ဖင်ခံရတာ အဖုတ်ကို အလိုးခံတာထက် ပိုကောင်းတယ်ပြောတယ်။ ဖင်ကို ကော့ပြီး ကုန်းပေးထားတော့ ဖင်ကြားအောက်က စောက်ပတ်လေး ပြူးထွက်နေတာကို ဖင်ဝ လာယက်ပေးနေသေးတာရှင်။ ဖင်ပေါက်လေး ကလိပြီးမှ မတ်တပ်ပြန်ရပ်ပြီး နောက်ကျောဘက်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ လီးကို ထိုးသွင်းရင်း အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲကနေ ဖင်ပေါက်လေးနားထိ လီးထိပ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲနေတယ်။

ကျမလည်း ဖင်ကြီး ဘယ်ညာယိမ်းရင်း  ကိုမောင်ခြိမ့်လီးကို မထိတထိလေး ပွတ်ဆွဲ ပေးနေလိုက်တယ်။ လီးကြီးက အညှပ်ခံရတော့ စောက်ပတ်အောက်ကနေ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးနေတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့် ကိုယ်တိုင် တရှီးရှီးနဲ့ အသံတွေထွက်လာပြီး ကျမ ဖင်ကြီးကို ထိန်းကိုင်ရင်း လီးနဲ့ စောက်ပတ် အတည့်ဖြစ်အောင် လိုက်ချိန်နေရပြီ။

ကျမလည်း ခုန ဖင်ဝယက်ခံရလို့ အသဲတွေပြောင်းပြန်ဖြစ်အောင် ခံစားလိုက်ရတာမို့ ပြန်ကလိနေမိတာ။ လီးကြီး အဖုတ်ထဲ မဝင်အောင် ဘယ်ညာရမ်းလိုက် ဒူးကွေးလိုက် ဆန့်လိုက်နဲ့ အထက်အောက် ရွေ့နေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ဆီက တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ အားမလို အားမရသံတွေ ထွက်လာတော့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် မကြာပါဘူး ကျမခါးကို သေချာထိန်းပြီး အဖုတ်ထဲ လီးထိပ်နဲ့ တေ့ပြီး မရမက ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

" ဗျစ် …   အ …… ဗျစ် ဗျစ်  … ရှီးးးးး … အမလေး ကိုမောင်ခြိမ့် … အ … ကျွတ် … ကျွတ် "

ကျမ ဖင်ကြီး မရမ်းနိုင်တော့ပါဘူး လီးကြီးက  စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ပြည့်ကြပ်နေတာ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ ခါးဆွဲပြီး နောက်ကနေ တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆွဲလိုးတော့တာပဲ။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လိုးလိုက် နားလိုက်နဲ့ ည ၁၂နာရီလောက်မှ ထမင်း အတူစားကြတယ်။ ကျမ အဖုတ်လဲ ပူထူနေပြီ မနက်လင်းမှ ထပြန်သွားတာ။ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင် ပြန်မလာမချင်း ညတိုင်း အလိုးခံရင်း ကာမစည်းစိမ်လေး ရရှိနေတာပေါ့ရှင်။

မိသဲ ဇတ်လမ်းလေး ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများ ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

မောင်ခြိမ့်

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။