သမင်ခြံ ဖိုးခင် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ – ဘုံခုနှစ်ဆင့်
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
လူမှု့ဘဝနေထိုင်ခြင်းမှာ တစ်ချို့ တိုးလျလျ… တစ်ချို့ စူးရှရှ… သံယောဇဉ်နယ်လွန် နေထိုင်မှုအစုစုအတွက် အချို့သော ကာမသက်ဝင်မှုများနဲ့ ရှင်သန်ခြင်းရဲ့ တခါးတချပ်ကို ဖွင့်ကြည့်မိတာပါ။ ( ဘုံခုနှစ်ဆင့် ဖောပြီပေါ့ဗျာ )
..............................................................................
” ဟဲ့ ဖိုးခင် … မအေလိုး … လီးကြီး တတောင်လောက်နဲ့ … ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့် လုပ်မနေနဲ့ … နေဖင်ထိုးပြီ မသာလေးရဲ့ ”
မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ စပြီဗျို့။ အဲ့ဒါ ကျုပ်အမေ ဒေါ်ခင်နွဲ့ရီပဲဗျ။ ကျုပ်တို့ မိသားစုက ၃ ယောက်ထဲဗျ။ အဖေဆုံးတာတော့ ၁ဝ နှစ်ကျော်ပါပြီ။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေး မာလာခင်က ၂ နှစ်ပဲခြားတာ။ ညီမလေးက ၁၈ နှစ်ကျော်ပါပြီ။ ဖြူဖြူလုံးလုံးလေးပါပဲ။ ဒီလိုပဲ အောက်ခြေလူတန်းစားဘဝဆိုတော့ ရုန်းကန်လုပ်စားနေရတာ။ အမေက နောက်အိမ်ထောင်မပြုပဲ ကျုပ်တို့ရပ်ကွက် လမ်းဂွလေးမှာပဲ အကြော်ရောင်းတယ်ဗျ။ အခုလည်း မနေ့ညကတည်းက ထင်းဝယ်ဖို့ ပြောထားတာ ကျုပ် ညတုန်းက မူးပြီးအိပ်သွားလို့ မဝယ်လိုက်ရတာဗျ။
” ဝှီးးး ဝှစ် …… ဒုန်းးးး ဂလုန်းးးး … မအေလိုး အခုထိ မထသေးဘူး ”
” ထတော့လေ အစ်ကို … အမေ့အကြောင်း သိသားနဲ့ ”
ဒုတိယအကြိမ် သစ်သားချောင်း အတိုတစ်ချောင်းနဲ့ ကျုပ်အိပ်နေတဲ့ နေရာကို လှမ်းပစ်တာ။ တဖက်ခန်းက ညီမလေးပါ နိုးလာပါရော။ အမေက ဒီလိုပဲဗျို့ စိတ်က နည်းနည်းဆတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်နဲ့ညီမလေးကို ချစ်ပါတယ်ဗျာ။
” ထပြီဗျို့ … အမေရေ ”
” အခုထ … ငါ မီးဖို ဖိုပြီးပြီ …။ လက်ကျန်ထင်းက နည်းနေလို့…။ ကိုမြင့်စိန်ကို သေချာပြော …။ ညနေကြ ငါကိုယ်တိုင် လာပေးမယ်လို့ …။ ထင်း ၃၀၀ဝ ဖိုး ယူခဲ့ …။ ခြောက်တဲ့ ဟာလေးတွေ ရွေးယူလာခဲ့ …။ အငယ်မရော နိုးရင် အမေ့ ဆီပုံး အကြော်တဲလိုက်ပို့အေ ”
” ဟုတ် အမေ … သွားနှင့်။ သမီးမျက်နှာသစ်ပြီး လိုက်လာခဲ့မယ် ”
ကျုပ်လည်း မြန်မြန်ထ သွားတိုက် မျက်နှာသစ်ပေါ့ဗျာ။ သွားတိုက်ဆေးတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ အမေကိုယ်တိုင် ထောင်းထားတဲ့ မီးသွေးမှုံ့နဲ့ဆားပါ။ အမေက ကျုပ်ဘေးနားလေး ပွစိပွစိပြောရင်း သူ့ပေါင်ကြားထဲ တဗျင်းဗျင်း ကုတ်နေတာ။ ဆိုက်ကားထုတ်တော့ ရှေ့က တက်ထိုင်တာပဲ။ အမေ့ကို သူ့အကြော်တဲလေးနားချပြီး ကျုပ်လည်း ရပ်ကွက်တောင်ဘက်ပေါက် ကိုမြင့်စိန်တို့ ထင်းဆိုင် ဆိုက်ကားလေးနင်းရင်း ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဆိုက်ကားနဲ့ အခုလက်ရှိ အိမ်လေးက အဖေသေတော့ အမွေရလိုက်တာပေါ့ဗျာ။ နေဦးဗျ… ကျုပ်တို့နေတဲ့ ရပ်ကွက်လေးအကြောင်း နည်းနည်း ပြောပြဦးမယ်။
မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ရဲ့ အနောက်မြောက်ထောင့် ဆင်ခြေဖုံး ရပ်ကွက်လေးပေါ့ဗျာ။ အဲ… ရပ်ကွက်လေး ဆိုပေမယ့် အိမ်ခြေတွေ ထိစပ်နေတာတော့ ၁၀ဝ ကျော်လောက် ရှိသဗျ။ ကျုပ်တို့ရပ်ကွက်နာမည်က သမင်ခြံရပ်ကွက်ပဲ။ အနောက်ဖက်က တာရိုးကာထားပြီး မြစ်နဲ့လည်း နီးတာပေါ့ဗျာ။ မြို့ထဲသွားမယ်ဆို ၁ နာရီလောက် ခြေလျင်လျှောက်ရတာ။ ဆိုင်ကယ်ရှိရင်တော့ မြန်တာပေါ့။
ကျုပ်နာမည်အရင်းက ခင်မောင်ကျော်ပါဗျာ။ အဖေမသေခင်က ဖိုးခင်… ဖိုးခင်နဲ့ခေါ်တော့ အခုထိ ကျုပ်နာမည် ဖိုးခင် ဖြစ်သွားရတာ။ ကျုပ်အသက်က ၂ဝ ကျော်ပါပြီ။ အတန်းပညာက လေးတန်းထိပဲ တက်ခဲ့ရတာ။ သေစာရှင်စာ ဖတ်တတ်ရင် ရပြီဆိုပြီး ကျောင်းထုတ် လက်သမားပညာ သင်ခဲ့ရတာဗျ။ အဖေဆုံးတော့ အမေက ပန်းရံထဲ ထည့်လိုက်တာ။ ကျုပ်ကလည်း လက်သမားပညာ ဝါသနာမပါတော့ ပန်းရံအလုပ်မှာ ပျော်နေတာပါ။ ဒါပေမယ့် အလုပ်က သိပ်မခေါ်ကြဘူးဗျ။ ကျုပ် ပုံစံကြောင့်ပါ။ မျက်နှာက အမေနဲ့တူတော့ ကြည့်ကောင်းတယ်ပေါ့ဗျာ။ အသားအရည်က အမေ့လောက် မဖြူပေမယ့် အသားလတ်တယ် ခေါ်မလားပဲ။ ငယ်ငယ်က ကိုယ်လုံးခပ်ပိန်ပိန်မို့ ပန်းရံခေါင်းတွေက အလုပ်ခေါ်မခိုင်းတာပါ။ အခုတော့ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ပေါ့။ ကြုံရာကျပမ်း လုပ်နေရတာလေဗျာ။
အမေက အခုထိ ခါးသေးရင်ချီ အသားဖြူဖြူလေးနဲ့ပါ။ နှုတ်ကြမ်းသလောက် မျက်နှာက ဝိုင်းဝိုင်းချောချောလေး… မျက်ခုံးထူထူကြီးက အထင်းသားပဲ။ အမေက ရှမ်းစပ်လို့ ပြောတာပဲ…။ အဖေနဲ့ တခြားမြို့မှာ တွေ့ပြီး အိမ်ထောင်ကျမှ အဖေ့ဆီလိုက်နေတာ။ အသက် ၄၅ ဆိုပေမယ့် နို့အုံစူစူကြီးနဲ့ ခါးအောက်က ဖင်ကြီးက လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါနေတာ။ အဖေဆုံးတော့ ထိကပါးရိကပါး လုပ်တဲ့သူတွေ အများသား။ အမေက ပါးစပ်ကြမ်းတော့ မကပ်ရဲကြတာဗျို့။ ဟော … ကိုမြင့်စိန်ရဲ့ ထင်းဆိုင်ကို ရောက်ပြီဗျ။
” ဗျိုးးး … လေးမြင့်စိန် ”
” ဟေ … ဖိုးခင် … လာဟေ့။ မင်းအမေ ထင်ယူခိုင်းလိုက်တာလား ”
” ဟုတ် … ထင်းခြောက်တာလေး ၃၀၀ဝ ဖိုးလောက်ပေးဗျာ။ ညနေကြ အမေ လာပေးလိမ့်မယ် ”
” ရပါတယ်ကွ … မြောက်ဖက်ပုံထဲက ယူသွား …။ ဒီဘက်က နည်းနည်းစိုသေးတယ် ”
ကျုပ်လည်း ထင်းရွေးပြီး ဆိုက်ကားလေးနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲ ပြန်နင်းလာတာ။ အမေ့အကြော်တဲနား ရပ်ပြီး ထင်းတွေ စီပေးလိုက်တယ်။ အမေက အကြော်ကြော်နေပါပြီ။ အကြော်ကြော်တဲ့ ဒယ်အိုးရှေ့မှာ အောက်က ဒန်ကန်အပြားဝိုင်းကြီးခံပြီး အပေါ်က အကြော်ဘမ်း တင်ထားတာပေါ့။ အမေက ကျက်တဲ့အကြော်တွေ အကြော်ဘမ်းထဲ ထည့်တော့ အကြော်နဲ့ကပ်ပါလာတဲ့ ဆီတွေက ဒန်ကန်အဝိုင်းကြီးထဲ စီးကျနေတာ။ ကျုပ်လည်း အကြော်ဘမ်းနားထိုင်ရင်း နားကြားညှပ်ထားတဲ့ ဆေးပေါ့လိပ်အတိုကို ဒယ်အိုးအောက်က မီးဖိုထဲ မီးတို့လိုက်တာ။ ထိုင်ခုံအပြားအပုလေးပေါ်ထိုင်ရင်း အကြော်ကြော်နေတဲ့ အမေ့ထမိန်က အောက်စလွတ်ပြီး စောက်မွှေးအုံကြီး မြင်နေရတာဗျို့။ အမေက အကြော်ပန်းကန်ချပေးတော့ ထမိန်က ပြန်ဖုံးသလို ဖြစ်သွားရတာပေါ့။ အကြော်စားနေတုန်း အမေဆီက ပွစိပွစိ စကားသံတွေ ထွက်လာပါပြီဗျာ။
” ဖိုးခင် … နင် မနေ့ကလည်း ငါ့ကို ပိုက်ဆံမအပ်ဘူးနော် …။ ဒီနေ့ ၃၀၀ဝ ပေးရမယ် …။ မရရင် ငါ့အကြောင်းသိမယ် ”
” ကဲပါ အမေရာ … ညနေကြ … ကျုပ်ပေးမှာပါ ”
” မနွဲ့ ကုလားကြော်ရပြီလား … ၅၀ဝ ဖိုးလောက် ”
ကျုပ်တို့စကားပြောနေတုန်း ၃ အိမ်ကျော်က ဒေါ်ညွန့် အကြော်လာဝယ်နေတာဗျ။
” ကုလားကြော် ခဏနေမှရမှာ မမညွန့်ရေ …။ ဗမာနဲ့ တိုဟူးပဲ ရသေးတာ …။ ကုလားဘယာ မုန့်နှစ်က နှပ်ထားတုန်းမို့ ”
” အေးအေး … ရှိတာထည့်အေ …။ အိမ်ကဟာတွေက အလုပ်သွားကြတော့မှာ ထမင်းကြော်လေးနဲ့ ကျွေးမလို့ ”
ကျုပ်လည်း အဆာပြေ အကြော်စားပြီး ဆိုက်ကားနဲ့ ရပ်ကွက်မြောက်ခြမ်း ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ထွက်ခါနီး အမေက ညီမလေး အလုပ်ပြန်ရင် အကြောလိမ်းဆေး တစ်ဗူးဝယ်ခဲ့ဖို့မှာတာနဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဆိုက်ကားပေါ် တက်လိုက်တာပေါ့။ တာရိုးက ပတ်နင်းပြီး ကွမ်းယာဆိုင်တွေ့တော့ ဆိုင်ဘေးက ကြားလမ်းထဲ ကွေ့ဝင်လာလိုက်တယ်။ ၅ အိမ်ကျော်လောက်မှ ဝါးလုံးတွေနဲ့ ဝန်းထရံသဘောမျိုးကာထားတဲ့ ကျုပ်သူငယ်ချင်းအိမ်ရှေ့ ရပ်လိုက်တယ်။ ရပ်လိုက်တာနဲ့ အိမ်ပုလေးရှေ့ တန်းလျားခုံလေးပေါ် ဆေးပေါ့လိပ် ထိုင်သောက်နေတဲ့ ပေတိုးက လှမ်းနှုတ်ဆက်တော့တာပဲ။
” ဟေ့ကောင် ဖိုးခင် … ငါ့ဆီလာတာလား ”
” အေးကွာ ပေတိုး ”
ကျုပ်လည်း ပေတိုးကို နှုတ်ဆက်ရင်း သူ့ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ တန်းလျားခုံပေါ်ချထားတဲ့ ပေတိုး မီးခြစ်ယူပြီး ကျုပ်ဆေးလိပ်ကို မီးညှိပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဖွာလိုက်မိတယ်။
” တီးဆွဲပြီးပြီလား … ဖိုးခင် ”
” မဆွဲတော့ပါဘူးကွာ …။ အိမ်မှာ အမေက အစောရီး ဗျောက်ဖောက်နေလို့ မင်းဆီထွက်လာတာ ”
” ဟားးး … မင်းအမေ ဗျောက်မဖောက်တဲ့ရက် ရှိလို့လား ဟေ့ကောင်ရ ”
” အေးကွာ…. အခုလည်း မနေ့က ပိုက်ဆံမအပ်လို့ တောင်းနေတာ မင်းဆီလာချေးတာ …။ ညက ပွဲကြည့်ထားတော့ ငါလည်း အိပ်ချင်နေတာ ဆိုက်ကား မထွက်ချင်ဘူးကွာ ”
” ငါ့ထဲ … ၃၀၀ဝ မရှိဘူးကွ …။ ညက မသီတာ အော်ဒါရလို့ လိုက်ပို့တာ ၂၀၀ဝ ပဲရတာ …။ မင်း ၁၀၀ဝ ယူချင်ယူသွား ”
” အေး ဒါဆိုလည်း ၁၀၀ဝ ပေးကွာ။ ငါ မသီတာဆီ သွားဖန်ကြည့်ဦးမယ် …။ ဒါနဲ့ ညက မသီတာ ဘယ်လောက်ရလဲကွ ”
” မနက်လင်းမှ ပြန်လာတာ ၂၀၀၀ဝ လောက်တော့ ရမှာပေါ့ …။ ငါ့ကိုတောင် ဆိုက်ကားခ ၂၀၀ဝ ပေးတာ ”
ကျုပ်လည်း ပေတိုးဆီက ၁၀၀ဝ ယူပြီး ခါးကြားညှပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ပေတိုးအိမ်နဲ့ ၁ဝ အိမ်ကျော်လောက်က မသီတာ အိမ်အထိ နင်းခဲ့လိုက်တယ်။ မသီတာဆိုတာ ကြေးစားပေါ့ဗျာ။ ညပိုင်း အော်ဒါရရင် ကျုပ်နဲ့ ပေတိုးပဲ ခေါ်တာ။ လူရင်းတွေပေါ့ …။ တခါတခါ သူ့ကို နှောက်ယှက်တဲ့လူရှိရင် ကျုပ်တို့ကပဲ ရှင်းပေးရတာ။ ကျုပ်လည်း မသီတာ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ မအော်တော့ပါဘူး တခါတည်း အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာပေါ့။ မသီတာ အိမ်ကလည်း မြေစိုက်အိမ်ပါပဲ။ အိပ်ခန်း ၂ ခန်း ခွဲထားပြီး နောက်ဖေး အဆွယ်လေးချ မီးဖိုချောင်တွဲလျက်လေး ဆောက်ထားတာပါ။ ဝင်ဝင်ချင်းအခန်းက သူ့အဖေ လူမမာကြီး နေတာပါ။ လေဖြတ်ထားတာပေါ့ဗျာ။ ကပ်လျက်က မသီတာ အိပ်ခန်းပါ။
ကျုပ်လည်း မသီတာအခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ မသီတာက ခြင်ထောင်ပန်းရောင်လေးထဲ ပက်လက်လေးလှန်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ တဗျင်းဗျင်း ကုတ်နေတာဗျ။ အနားရောက်မှ သေချာကြည့်မိတော့ ထမိန်က ပေါင်ရင်းထိလှန်ထားပြီး စောက်မွှေးအုံကြီးကို ပွတ်သပ်နေတာဗျ။ ကျုပ်လည်း အားရအောင်ကြည့်ပြီးမှ နာမည်ခေါ်လိုက်တယ်။
” မသီတာ ”
” ဟဲ့ … မအေဘေး ဖိုးခင် …။ ဘယ်အချိန်က ရောက်နေတာလဲ ငါ့အခန်းထဲ ”
” ခုနလေးတင် … ဟီးးးး ”
မသီတာက သူ့အဖုတ်ကို ထမိန်နဲ့ ပြန်ဖုံးရင်း ခြင်ထောင်အပြင် ထွက်လာတာပေါ့။
” အစောကြီး ဘာလာလုပ်။ ငါလည်း ခေါ်မထားပါဘူးနော် ”
” အင်းပါ အစ်မရဲ့။ ကျုပ် ပိုက်ဆံလာချေးတာ။ အမေက ဆူပူနေလို့ပါဗျ ”
” အံမယ် … ပေတိုး ပြောလိုက်တာနေမှာ … ဟုတ်တယ်မလား ”
” ဟီးးး ”
“ခဏလေး စောင့်။ ငါ အဖေ့ကို ဆန်ပြုတ်တိုက်မလို့ မီးဖိုချောင်ထဲ ဆန်ပြုတ်ကြိုထားတာ တိုက်လိုက်ဦးမယ် ”
ကျုပ်လည်း မသီတာအခန်းထဲက ထွက်ပြီး အိမ်အဝင် တံခါးနားက ရပ်စောင့်နေလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ဗျာ မသီတာ အဖေအခန်းထဲက ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ့ ပန်းကန်ကျကွဲသံတွေပါ ကြားလိုက်ရတာ။ ဝင်ကြည့်လိုက်တော့ မသီတာအဖေထိုင်တဲ့ ပက်လက်ကုလားထိုင်ဘေးမှာ မသီတာက ထိုင်လျက်လေး ဘေးမှာ ဆန်ပြုတ်တွေက မြေကြီးပေါ် ပြန့်ကျဲနေတာ ပန်းကန်လည်းကွဲလို့။ ဒါနဲ့ အနီးအနားက တံမြက်စီးယူပြီး ဆန်ပြုတ်တွေ လှည်းကျင်းပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ အကျိုးအကြောင်း မေးကြည့်တော့ ညက တစ်ညလုံး မသီတာအဖေက မသီတာကို ခေါ်နေတာတဲ့။ မသီတာက အော်ဒါလိုက်ရတော့ အိမ်မှာ မရှိဘူးလေ။ မနက်လင်းလို့ ကုတင်ပေါ်ကနေ ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်ရွေ့ပြီး ဆန်ပြုတ်တိုက်တော့ လှုပ်လို့ရတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆန်ပြုတ်တွေ မှောက်ချပစ်တာ။
” ပုဆိုးတွေလည်း ရွှဲနေတာ။ အဖေ သေးပေါက်ချင်လို့ ငါ့ကိုခေါ်တာနေမှာဟ … ဟင့် ဟင့် ”
ကျုပ်လည်း မသီတာအဖေကို အဝတ်စားလဲပေးပြီး မသီတာက ပိုက်ဆံ ၂၀၀ဝ ထုတ်ပေးတော့ မသီတာမျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်တွေနဲ့ဗျ။ ဪ … ခန္ဓာကိုယ်ရင်းပြီး မိဘအပေါ် လုပ်ကျွေးနေတာတောင် မိဘက အကောင်းမထင်တာ တချို့ဘဝတွေက ဆိုးဝါးလွန်းပါတယ်ဗျာ။ အိမ်ဝကအထွက် မသီတာကို နောက်ရက် ပြန်ဆပ်မယ်ပြောတုန်း မသီတာဆီက အိ့ကနဲ ရှိုက်သံကြောင့် ကျုပ်ရင်ထဲ နှစ့်ကနဲ ဖြစ်မိသွားရပါတယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တံခါးက စိထားတာဗျ။ ကျုပ်လည်း တံခါးလက်ကိုင်နဲ့ အိမ်တံခါးဘောင် တွဲချိတ်ထားတဲ့ သွပ်နန်းကြိုးကို လှည့်ဖြည်လိုက်တယ်…။ အိမ်ထဲအရောက်…
” ဟော … အစ်ကို ပြန်လာပြီလား။ အမေမှာတဲ့ ထင်းရော ပို့ပြီးပြီလား ”
နောက်ကျောဘက်က အသံထွက်လာလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တာ ညီမလေးမာလာခင်ပေါ့။ နောက်ဖေးမှာ ရေချိုးနေလို့ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်ထားတာနေမှာ…။ လက်က သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ကိုင်ထားတာဗျ။ ဘောင်းဘီအနက်လေးက လိပ်ကိုင်ထားတော့ လျှော်ထားပုံပဲ။ ရေစက်လေးတွေ ကပ်နေတဲ့ မျက်နှာအောက် နို့အုံအထက်နားလေးက မှဲ့နီလေးက ထင်းလို့…။ စူထွက်နေတဲ့ နို့အုံလေးကို ရေစိုထမိန်လေးက ကပ်နေတော့ ကြည့်ရင်း ကျုပ်အောက်က တင်းကနဲ့ တစ်ချက်ဖြစ်သွားမိတယ်။
” အေး ညီမလေး …။ နင် အလုပ်ပြန်ရင် အမေက အကြောလိမ်းဆေးတစ်ဗူး ဝယ်ခဲ့တဲ့ ”
” အင်းပါ … ဖယ်ပါဦး ညီမလေး ချမ်းနေပြီ ”
ကျုပ် ဘေးကိုကပ်ပေးတော့ ညီမလေးလည်း အထဲဝင်ပြီး အိပ်ခန်းရှေ့ သွပ်နန်းကြိုးတန်းမှာ သူ့အတွင်းခံလေး လှမ်းချိတ်နေတယ်။ ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး ချိတ်တော့ ခါးအောက် ဖင်လေးက လုံးပြီးကော့နေတာဗျ။
” အစ်ကို … ညီမလေးကို ထမိန်တစ်ထည် ယူပေးပါဦး …။ အခန်းထဲက သေတ္တာပေါ်မှာ ”
ကျုပ်ယူပေးတဲ့ ထမိန်ကို ဟိုဖက်လှည့်ပြီး လဲလိုက်တာဗျ။ သူ ထမိန်လေး ရေညှစ်နေတုန်း ကျုပ်လည်း ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး လှဲလိုက်တော့တာ။ ခါးကြားက ချေးလာတဲ့ ပိုက်ဆံ ၃၀၀ဝ ကို ထုတ်ပြီး ခေါင်းအုံးအောက် ထိုးထားလိုက်တယ်။ အမေလာရင် ပေးရမှာဗျို့။ မှေးနေတုန်း တရှပ်ရှပ်နဲ့ ညီမလေး မာလာခင် သူ့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာနေတာ။ မကြာပါဘူး တဂျိဂျိနဲ့ သနပ်ခါးသွေးနေပါပြီ။ ထုံးစံအတိုင်း ကျုပ်လည်း ကိုယ်လုံးကို ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အိပ်ရင်း လှည့်လိုက်တာပေါ့ဗျာ။
ခြေရင်းဘက်မှာ မှန်ထောင်ပြီး ညီမလေးက သနပ်ခါးလိမ်းလေ့ရှိတာဗျ။ အခန်းချင်းကပ်ရက်မို့ ချောင်းနေကြပါ။ ထရံအောက်ခြေကို မှန်အသေးတစ်ချပ်ထောင် တင်ပလ္လင်ခွေပြီး မှန်ကြည့်လိုက် သနပ်ခါးပွတ်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ပါးပြင်ပေါ် ပါးကွက်ကွက်ပြီး ခေါင်းဘီးလေးနဲ့ အစင်းလေးဖြစ်အောင် ခြစ်နေတာဗျ။ ပြီးမှ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်လေးကို ခါးထိဖြည်ချရင်း လည်ပင်းနဲ့ နို့အုံအပေါ်ပိုင်းကို သနပ်ခါး ထပ်ပွတ်နေတာ။ နို့လေးတွေ တင်းထုပ်နေပြီး နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်သေးသေးလေးက ကော့နေတာပဲ။ ဘေးနား ယပ်တောင်တစ်ချောင်းယူပြီး ခေါင်းလေးမော့ ဘယ်ညာယိမ်းရင်း သနပ်ခါးခြောက်ဖို့ ယက်ခပ်နေတာ။ ပြီးမှ ခါးပေါ်က ထမိန်ကိုဆွဲတင်ရင်း ပြန်ပြီး ရင်လျားလိုက်တာပဲ။ တင်ပလ္လင်ခွေရာကနေ ခြေထောက်ကို ရှေ့ထုတ်ပြီး ဖနောင့်လေးထောက် ဒူးလေးထောင်ပြီး ထမိန်အောက်နားစကို ပေါင်ရင်းထိ လှန်ပစ်တာဗျို့။ ခြေမျက်စိကနေ ပေါင်လယ်လောက်ထိ သနပ်ခါး တွေလိမ်းတော့ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်လေးက အတိုင်းသားပဲ။ စောက်မွှေးပါးပါးလေးနဲ့ အစိလေးက ပြူးထွက်နေတာဗျာ။ ကျုပ်လည်း ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးကို ကိုင်ပြီး ချော့နေရတော့တာပဲ။ တအားကို တောင်နေတာဗျ။ ခဏနေ ညီမလေး အလုပ်သွားတော့ ဂွင်းထုပြီး ထိုးအိပ်လိုက်တော့တာပဲဗျာ။
…………………………………………………….
ရပ်ကွက်ထဲ ကလေးတွေ ဘောလုံးကန်တော့ တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်းနဲ့မို့ နေ့ခင်း ၁ ချက်ကျော်ကျော်လေး ကျုပ်လည်း နိုးလာတာဗျို့။ ကျုပ်အိမ်အနောက်ဖက် မနီးမဝေးလေးမှာ မူလတန်း ကျောင်းတစ်ကျောင်း ရှိတယ်ဗျ။ နေရာက ကျယ်တော့ ကလေးတွေ ဆော့ရင်းကစားရင်းနဲ့ ဘောလုံးကွင်းပုံစံ ဖြစ်လာရတာ။ ဗိုက်ဆာတာနဲ့ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်ပြီး မနက်က ညီမလေးချက်တဲ့ ဘဲဥအချဉ်ချက်နဲ့ မနေ့ကကျန်တဲ့ ငြုပ်သီးထောင်းလေး ကြိတ်လိုက်တယ်ဗျို့။ ထမင်းအိုးဖွင့်တော့ ထမင်းက ကျုပ်တစ်ယောက်စာပဲ ကျန်တယ်…။ အမေလည်း လာစားသွားပြီနေမှာ။ ထမင်းစားပြီး ကျုပ်လည်း ထရံမှာ ကြွတ်ကြွတ်အိပ်နဲ့ချိတ်ထားတဲ့ ဆေးပေါ့လိပ်အစည်းထဲက တစ်လိပ်ယူ မီးညှိပြီးဖွာရင်း အခန်းထဲ ပြန်လှဲနေလိုက်တယ်။ အပြင်က အသံကြားလိုက်တော့ ကျုပ်ချက်ချင်း ထရပ်လိုက်တာဗျ …။ မခိုင် အသံဗျို့။
” ဖိုးခင် … မောင်လေး … ရှိလား ”
” ရှိတယ် … မခိုင် … လာလာ ”
ကျုပ်လည်း ဘေးဘီတချက်ကြည့်ရင်း မခိုင်ကို အိမ်ထဲခေါ်သွင်းလိုက်တယ်။ အိမ်တံခါးပြန်စိတော့ မခိုင်က ဖင်လေးကောက်တောက်ကောက်တောက်နဲ့ ကျုပ်အိပ်ခမ်းထဲ တန်းဝင်သွားတော့တာပဲ။ ဖင်က နဂိုကောက် မဟုတ်ဖူးဗျ …။ ကိုယ်ဝန်နဲ့မို့ ပေါင်ကားတားတားလေးနဲ့ ဖင်က ကောက်ထွက်နေတာ။ မခိုင်နာမည်အရင်းက စုစုခိုင်ဗျ။ သူ့ယောကျ်ားက ကိုမောင်တင့်ပါ။
ကိုမောင်တင့်က မခိုင် ကိုယ်ဝန်ရခါစမှာ ကားတိုက်ပြီး ဆုံးသွားတာဗျ။ ကျုပ်တို့နဲ့ တစ်ရပ်ကွက်တည်း အိမ်ငှားနေကြတာဗျ။ မခိုင်မိဘတွေက ချမ်းသာတယ်။ ကိုမောင်တင့်က သာမန်လက်လုပ်လက်စားပေါ့။ သဘောမတူလို့ ပစ်ထားတာ…။ ကိုမောင်တင့်ဆုံးတော့ မခိုင်မိဘတွေက မခိုင်ကို လာခေါ်ကြတယ်။ မခိုင် ကိုယ်ဝန်ရှိမှန်းသိတော့ ကလေးမွေးပြီးမှ ခေါ်မယ်ဆိုပြီး ကျုပ်တို့အိမ်နားက ခပ်သန့်သန့် နံကပ်တိုက်လေးတစ်လုံး ငှားပေးထားတယ်။ အိမ်ဖော်မလေး တစ်ယောက်နဲ့ပေါ့။ သူတို့ စပြီးအိမ်ထောင်ကျခါစ ကျုပ်တို့ ဘေးရပ်ကွက်ကဗျ။ ဖြစ်ပုံက ဒီလိုဗျို့။
ကိုမောင်တင့် ကားတိုက်ခံရတာ ကျုပ်တို့ လမ်းထိပ်တင်။ အုတ်သည်တဲ့ကားနဲ့ တိုက်မိတာ။ ကိုမောင်တင့် ကားတိုက်ခံရတော့ ဘေးနား ဘယ်သူမှ မရှိဘူးဗျ။ မခိုင်က အပြေးအလွှားနဲ့ ဟိုအော်ဒီအော်ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်လည်း အမြင်မတော်တာနဲ့ ဆိုက်ကားလေးရပ်ပြီး သွေးအိုင်ထဲ လဲနေတဲ့ လူနားရောက်တော့ မလှုပ်တော့ပါဘူးဗျာ ပွဲချင်းပြီးပဲ။ ခဏအကြာ ရပ်ကွက်က လူနာတင်ကားလာတော့ ကျုပ်လည်း အလောင်းကို ကူမှပေးရင်း ဆေးရုံထိ ပါသွားတာပေါ့။ ဆေးရုံရောက်တော့ ဆရာဝန်က အသက်မရှိကြောင်း ပြောတော့ မခိုင်တစ်ယောက် အော်ငိုပါလေရော။
အလောင်းပြန်သည်လာတော့ မခိုင်တို့က လူသစ်တွေဆိုတော့ အသိမိတ်ဆွေ နည်းတာပေါ့ဗျာ။ အလောင်းရေချိုးပြင်ပြီးမှ ကျုပ်လည်း ကားတိုက်တဲ့နေရာ ပြန်သွားတော့ တော်ပါသေးရဲ့ဗျာ ဆိုက်ကားက ကျုပ်ထားခဲ့တဲ့အတိုင်းလေး။ ပြန်ခါနီး မခိုင်က ညပိုင်း ပြန်လာဖို့ပြောပြီး ပိုက်ဆံ ၅၀၀ဝ ပေးလိုက်တာဗျို့။ ကျုပ်လည်း ညပိုင်းကို ဘီအီးတစ်ပိုင်းကစ်ပြီး နာရေးအိမ် သွားလိုက်တာပေါ့။ ကျုပ်ဆိုက်ကားမြင်တာနဲ့ မခိုင်က အလောင်းဘေးထိုင်ငိုရင်း ကျုပ်ဆီထလာတာပဲ။
” လာလာ မောင်လေး …။ အစ်မက မင်းကိုမျှော်နေတာ …။ ဒီရပ်ကွက်က လူတွေက စောင့်ရင်း ဖဲဝိုင်းလုပ်ခိုင်းနေလို့ ”
ကျုပ်အကြိုက်ပေါ့ဗျာ…။ ဖဲမရိုက်ရတာ တစ်ပတ်ကျော်ပြီလေ။ ပိုက်ဆံပျက်နေတာဗျ။ မခိုင်က ပိုက်ဆံတစ်သောင်းထပ်ပေးပြီး ဖဲထုပ်နဲ့ ဆေးလိပ်လေး ကွမ်းလေးပါ နာရေးစောင့်တဲ့သူတွေ ဧည့်ခံဖို့ ဝယ်ခိုင်းတယ်။ ကျုပ် ဖဲထုပ်နဲ့ ဆေးလိပ်အကြမ်း ဝယ်ပြန်လာတော့ လူအတော်စုံနေပြီဗျို့။ ဒါနဲ့ … မခိုင်ဆီက ကိုမောင်တင့်ရဲ့ ပုဆိုးအဟောင်းတစ်ထည်တောင်းပြီး အလောင်းတင်ထားတဲ့ ကုတင်ဘေးဖြန့်ခင်းပြီး ပန်းကန်အသေးတစ်ချပ်နဲ့ ဖဲထုပ်အသစ်တစ်ထုပ် ချပေးလိုက်တယ်။ စတည်တဲ့ဝိုင်းမို့ ကျုပ်မပါရသေးဘူး။ ဘေးကနေ ကြည့်နေရတာ။
တဖြည်းဖြည်း နောက်တဝိုင်းလုပ်ဖို့ ပြောနေတာဗျို့။ လူတွေကလည်း များလာပြီဗျာ။ ဒီတခါ မခိုင်က ကျုပ်ကို သူတို့အခန်းထဲထိ ခေါ်သွားရင်း ဗီရိုသော့ ဘယ်ထားမိမှန်းမသိလို့ပြောပြီး သော့ဖျက်ခိုင်းတော့တာပဲ။ သော့ဖျက်ပြီးမှ ဗီဒိုအပေါ်ထပ်က သူယောက်ျားရဲ့ ပုဆိုးတစ်ထည် ယူပေးတာပါ။ ပုဆိုးကို ကျုပ်ဆီ လှမ်းပေးတော့ မခိုင်ခန္ဓာကိုယ်က ယိုင်ကနဲ့ ညွတ်ကျလာလို့ ကျုပ်လည်း ဖမ်းထိန်းလိုက်ရသေးတာ။ ဗီဒိုဘေးက ကုတင်ပေါ် မခိုင်ကိုတင်ထားပေးပြီး အခန်းပြင်ထွက် ဖဲဝိုင်း နောက်တစ်ဝိုင်း ထပ်ခင်းပေလိုက်ပါတယ်။
ပြီးမှ အခန်းထဲပြန်ဝင်တော့ မခိုင်က ကိုယ်ဝန် ၂ လကျော်ပြီဖြစ်ကြောင်း လင်ဖြစ်သူမရှိတော့သဖြင့် ဘာလုပ်ရမယ် မသိကြောင်းပြောပြီး ကြိတ်ငိုပါလေရော။ ကျုပ်လည်း မခိုင်ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ပြီး နှစ်သိမ့်နေမိတာပေါ့။ လူချင်းကပ်သွားတော့ မခိုင်ဆီက ရေမွှေးနံ့ ချွေးနံ့လေးရနေတာဗျ။ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားတာတောင် မငြင်းရှာပါဘူး။ လင်ဖြစ်သူသေတော့ အားကိုးရာမဲ့နေတဲ့ ပုံစံလေး။
” နာရေးပြီးတဲ့အထိ ကူညီပါဦး ငါ့မောင်ရယ် …။ အစ်မအိမ်ကလည်း ကိုမောင်တင့်နဲ့ သဘောမတူလို့ ပစ်ထားလို့ပါ ”
” ဟုတ်ကဲ့ပါ အစ်မရယ် … စိတ်အေးအေးထား အကုန်လုပ်ပေးမှာပါ ”
ဒါနဲ့ပဲ နာရေးရက်လည်တဲ့အထိ ကျုပ်ပဲ အစအဆုံး လုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ နာရေးပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့ အတော်လေး ရင်းနှီးလာတာဗျ။ ကျုပ်လည်း မကြာမကြာ မခိုင်အိမ်ကို ဝင်ထွက်နေတာပေါ့။
တစ်ရက် မခိုင်အိမ်ကို ကျုပ်ရောက်သွားတော့ တံခါးက ပိတ်ထားတာဗျို့။ လက်နဲ့စမ်းကြည့်တော့ အတွင်းဘက်က ဂလန့်ပဲထိုးထားတာပါ။ ကျုပ်လည်း တံခါးဖွင့်ပြီး ဆိုက်ကားပါ အထဲသွင်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ တံခါးပြန်ပိတ်ပြီး မခိုင်အခန်းထဲ တန်းဝင်လိုက်တာပဲ။ မခိုင်ကို ခြင်ထောင်ထဲ ပက်လက်လေး အိပ်နေတာတွေ့တော့ ကျုပ်လည်း ခြင်ထောင်အောက်အနားစလေးကို မပြီး ဝင်လိုက်တာပေါ့။ ရင်တွေလည်း ခုန်ရတယ်ဗျာ။ အဆင်မပြေရင် မဒိန်းမှုဗျ…။
ရှင်းရှင်းပြောရရင် မခိုင်ကို ကျုပ်လိုးချင်တာ ၂ ပတ်လောက်ရှိပြီဗျ။ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်က ကျုပ်ရောက်တော့ မခိုင်က ရေချိုးနေတာဗျ။ တစ်ယောက်ထဲနေတဲ့ အိမ်ဆိုတော့ ရေချိုးခန်း တံခါးမပိတ်ပဲ ကိုယ်တုံးလုံး ချိုးနေတာပေါ့။ ဗိုက်လေး နည်းနည်းထွက်နေတာကလွဲရင် သူ့နေရာနဲ့သူ အချိုးအစား ကျတယ်ဗျ။ မခိုင်ပေါင်ကြားထဲ လက်နိုက်စမ်းတော့ ဖျက်ကနဲ့…
” ဟင် … မောင်လေးဖိုးခင်လား … အစ်မ အပြင်ထွက်ခဲ့မယ်လေ ”
သူပေါင်ကြားက ကျုပ်လက်ကို ဖယ်ရင်း ကုန်ထလာတားယ်။ ကျုပ်က တအားတင်းနေပြီဗျ … မရတော့ဘူး။ ချက်ချင်း သူ့အပေါ်ခွပစ်လိုက်တယ်။ မခိုင်က ပထမ လူးလွန့်ရင်း ငြင်းပါသေးတယ်။ မောင်နှမလို နေကြရအောင် ဘာညာပေါ့ဗျာ။ နောက်ပိုင်း ကျုပ်လီး ဝင်သွားတော့လည်း ငြိမ်ကျသွားတော့တာပါပဲ။ သူ့ဗိုက်ကို မထိဖို့ ပြောရင်း ကျုပ်လိုးသမျှ ကြိတ်ခံနေတာပဲ။ အအိုဆိုပေမယ့် သူ့ယောကျ်ားလီးက သေးလို့လားမသိဘူး လိုးရတာ စီးပိုင်နေတာဗျာ။ သူလည်း လင်သေတာ တစ်လလောက်ဆိုတော့ လီးငတ်နေရှာမှာပေါ့။ ၂ ချီဆက်တိုက် လိုးပြီးမှ ထမင်းထစားကြတာ။ ထမင်းစားပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ အတူအနားယူရင်း အိပ်လိုက်ကြတာပေါ့။
ညနေပိုင်း ကျုပ်နိုးတော့ ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးအပြင်ကနေ ခပ်တင်းတင်း အုပ်ကိုင်ထားတာဗျို့။ ပြန်တော့မလို့ နှုတ်ဆက်တော့မှ ကိုင်ထားတဲ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လွတ်ပေးတာ။ အိမ်တံခါးဖွင့်တုန်းလေးရှိသေး နောက်တခါ မလုပ်ရတော့ဘူး ဘာညာ ပြောရင်း တစ်ချီထပ်လိုးခိုင်းတော့တာပဲ။ သူကျေနပ်အောင် လိုးပေးပြီးမှ ကျုပ်လည်း အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။
နောက်ပိုင်း ၁ ပတ် ၄ ရက်လောက် လိုးဖြစ်တာပေါ့။ သူ့မိဘတွေ လာခေါ်တော့ ကိုယ်ဝန်နဲ့မို့ ဒီမှာပဲ ကလေးမွေးပြီးမှ ခေါ်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြနေတာ။ ဒါနဲ့ပဲ ကျုပ်တို့ရပ်ကွက်က နံကပ်တိုက်လေးတစ်လုံး ငှားနေဖြစ်တာ…။ သူ့မိဘတွေက အိမ်ဖော်ကောင်မလေး တစ်ယောက်ထားပေးပြီး ၂ ပတ်တစ်ခါလောက် လာလာကြည့်ကြတာပေါ့။
” ဟဲ့ … ဖိုးခင် … ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ ”
မခိုင်အသံကြားတော့မှ ကျုပ်လည်း အတွေးရပ်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်လည်း ပြုံးပြရင်း မခိုင်ရှေ့ရပ်လိုက်တော့ ပုဆိုးဖြည်ချပြီး လီးကို တန်းစုပ်ပေးတော့တာပဲ။ ဗိုက်က ၈ လ ဆိုတော့ အတော်ပူနေပြီဗျ။ ကျုပ်က ကိုယ်ဝန်ရင့်လာလို့ ဆင်ခြင်နေပေမယ့် မခိုင်က ဇွတ်ပဲ။ လီးအရင်းကနေ အဖျားထိ ယက်ပေးပြီးမှ ဒစ်ကို ဆွဲဆွဲစုပ်တာ။ ထိပ်ကိုစုပ်ရင်းတန်းလန်း လက်ကလည်း ဂွင်းထုပေးသေးတာ။ ကျုပ်လည်း မခိုင်ခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေးကိုင်ထားပေးလိုက်တယ်။ မခိုင်အကျင့်က စုပ်လို့အားရပြီဆို ဒစ်ကိုငုံထားရင်း လက်နှစ်ဖက်က ကျုပ်ခါးကိုကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ လီးကို အရင်းထိကပ်နေအောင် ဖိကပ်ပစ်တာ။ လီးအရည်ပြားတစ်ခုလုံး အာခေါင်ထဲ နွေးကနဲ့နွေးကနဲ့ စိမ့်နေတာဗျို့။ ခဏနေမှ သူ့ခေါင်းကို နောက်ဆုတ်ရင်း သူစုပ်ထားတဲ့ လီးကို စိုက်ကြည့်တတ်တာ။ ဒစ်ဖူးကို ၂ ခါ ၃ ခါ ပြန်နမ်းပြီး နောက်တစ်ကြိမ် သူ့ပါးစပ်ထဲ လီးကိုအရင်းထိ ထပ်သွင်းတာပဲ။ ၅ ကြိမ်လောက် ထပ်ခါထပ်ခါလုပ်ပြီးမှ အလိုးခံတတ်တာဗျ။
အခုနောက်ပိုင်းတော့ မလိုးခင် သူ့စောက်ဖုတ်လေး ခပ်ကြာကြာ ယက်ပေးရတယ်။ အရည်ရွှဲလာမှ လီးထိပ်ကို မြုပ်ရင်း ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးပေးလိုက်တာပါ။ အခုလည်း ကျုပ်လီးကို အားရပါးရ စုပ်ပြီး လက်နောက်ပြန်ထောက်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင် လှဲချပစ်တာ။ ပြီးမှ သူ့ထမိန်လေးကို ဗိုက်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားလေးနဲ့ ကျုပ်ကို သူ့စောက်ဖုတ်ယက်ခိုင်းနေတာ။
ကျုပ်လည်း မခိုင်ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူရင်း သူ့စောက်ပတ်လေးဆီ မျက်နှာအပ်လိုက်ပါပြီ။ အရည်ကြည်လေးတွေစို့နေတဲ့ စောက်ခေါင်းဝလေးကို လျှာဖျားနဲ့ဝိုက်ပြီး အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အပေါ်ကို ထိုးခွဲလိုက်တယ်။ စောက်စိနားလေးရောက်မှ လျှာဖျားကို ဘယ်ညာရမ်းရင်း ခဏဆွပေးပြီး အစိလေးကို ဆွဲငုံပစ်လိုက်တယ်။
” အ …… ဖိုးခင်ရယ် … ရှီးးးးးးးး … အားးးးး ”
ကျုပ်ဆံပင်တွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲပြီး မျက်နှာနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဖိကပ်တော့တာပဲဗျို့။ ကျုပ်လည်း စောက်စိလေးကို မလွတ်တော့ပါဘူး။ ပါးစပ်ထဲမှာပဲ လျှာနဲ့ဝိုက်ပေးလိုက် ခပ်တင်းတင်းလေး စုပ်လိုက်ပေါ့။ စောက်ရည်ထွက်ခါနီးကြ အစိလေးက သိသာတယ်ဗျ။ ကျုုပ်လျှာပြားကို ဒက်ကနဲဒက်ကနဲ့ လာလာတိုးနေတာ။ အဲဒီအချိန် ရောက်တာနဲ့ ကျုပ်လည်း စောက်စိလေးကို မနာတနာလေး ဆက်ကနဲ့ ကိုက်ချပစ်တာ။ မခိုင် အသံပေါင်းစုံ ညည်းရင်း စောက်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်တာပဲဗျို့။
” အားးးး အားးးးးးးး … အမလေးးး …… ကောင်း … ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ … ဖိုးခင်ရယ် … အားဟား ရှီးးးးးး … ဟုတ်တယ် … ကိုက်စမ်း ငါ့စောက်စိကို … အားပါးပါးးးး … မလွတ်နဲ့ …… အင့် အင့် … ဟူးးး ရှီးးးးးး ”
ကျုပ်မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း မခိုင်စောက်ရည်တွေ ရွှဲနှစ်လို့ပေါ့ဗျာ။ သူ အရည်ထွက်တာ ရပ်မှ ထောင်ထားတဲ့ ပေါင်ကြားတဲ့ ကျုပ်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဖင်ထိုင်ရက် ဆန့်ပြီး လျှိုရင်း ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို အောက်ဖိချလိုက်တယ်။ လီးထိပ်နဲ့ စောက်ခေါင်းဝလေး တေ့မိမှ ကျုပ်ဖင်ကို ရှေ့တိုးကပ်လိုက်တာပဲ။ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးက တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ ဝင်သွားတာပေါ့။ ခါးလေးနှဲ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ လိုးရတာဗျ။ မခိုင်ကတော့ စူထွက်နေတဲ့ သူ့ဗိုက်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပွတ်ရင်း လီးအရသာ ခံနေတာပေါ့။
ကြာကြာတော့ အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး။ မခိုင်စောက်ခေါင်းထဲ ကျုပ်လီးက ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ပွတ်ဆွဲနေတော့ အချက် ၈ဝ ကျော်လောက်ဆို စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်နေတာပါပဲ။ အဲဒီကြမှ မခိုင်က အားရတာဗျို့။ စောက်ပတ်ကိုယက်တာ တစ်ချီ လိုးတာ တစ်ချီ နှစ်ချီလောက်မှ မခိုင်က ကျေနပ်တာ။ ကိုယ်ဝန်နုတုန်းကတော သူကိုယ်တိုင် အပေါ်က တက်ဆောင့်ပြီးမှ ပြီးတာဗျ။
” ဖိုးခင် … ငါ့ကို ထူဦးဟ ”
ခုနတုန်းက လီးဆိပ်တက်ပြီး သူဟာသူ လှဲချနိုင်ပေမယ့် စောက်ရည်လည်း ထွက်ပြီးရော မထနိုင်တော့ဘူးလေ။ ကျုပ်လည်း မခိုင်ကို လက်မောင်းရင်းကနေ ဆွဲထူလိုက်တယ်။ သူ ပေါင်ကြားကို ထမိန်နဲ့ ပွတ်သုတ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျုပ်ကို ဆွဲပြီး ပါးစပ်ချင်း တေ့စုပ်တော့တာပဲ။ အားရအောင်နမ်းပြီးမှ လူချင်း ခွာလိုက်ကြတာ။ မခိုင်ပြန်သွားတော့မှ ကျုပ်လည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်က စောက်ရည်တွေ အဝတ်ဟောင်းနဲ့သုတ်ပြီး ရေဆေးပစ်ရတာပေါ့။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ညနေ ၃ နာရီကျော်ပြီမို့ ရေချိုးပြီး အမေ့ကို သွားကြိုဖို့ ဆိုက်ကားနဲ့ လမ်းဂွဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်ဗျို့။
………………………………………………………
အမေ့အကြော်တဲကို ရောက်တော့ မီးဖိုတောင် ငြိမ်းပြီးနေပြီဗျို့။ တောင်းအကြီးတစ်လုံးထဲ ဒယ်အိုးက လွဲရင် ကျန်တာတွေ အကုန်ထည့်ပြီးပြီဗျ။ ကျုပ်ဆိုက်ကား နောက်ခုံပေါ်တင်ပြီး ကြိုးတုတ်လိုက်တယ်။ အမေက ရှေ့ကထိုင်ရင်း ပိုက်ဆံထည့်တဲ့ သေတ္တာပုံးအသေးလေးကို ပေါင်ကြားညှပ်ရင်း လိုက်လာတာပေါ့။ အမေ့မျက်ခုံးထူထူကြီးတွေ ချွေးသီးလေးတွေ ကပ်နေပြီး နားထင်က ချွေးစက်တွေက ပါးပြင်မှာသီးနေတာဗျ။ နဖူးပေါ်ဝဲကျလာတဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်ကလေးနဲ့သပ်တင်ပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာချိုးနေတာ တဂျွတ်ဂျွတ်နဲ့ပဲ။ ခါးကို နောက်နည်းနည်းလှန်လိုက်တော့ လည်ပင်းက စီးကျနေတဲ့ ချွေးရည်တွေက အမေ့နို့အုံကြားထဲထိ စီးဝင်နေတာဗျ။ ကျုပ်က ဆိုက်ကားနင်းရင်းမို့ အပေါ်စီးက ကြည့်ရသလိုပေါ့ဗျာ။ ဘော်လီအပြင်ကို ထွက်နေတဲ့ နို့အုံအပေါ်ခြမ်းတွေက ဆိုက်ကား ချိုင့်ထဲကျတိုင်း တအိအိနဲ့ လှုပ်နေတော့တာ။ နားထင်ကို လက်နဲ့ဖိပြီး ခေါင်းငုံ့သွားလို့ ကျုပ်လည်း မေးကြည့်ရသေးတာ။
” အမေ … နေမကောင်းဘူးလား ”
” ကောင်းပါတယ် ဖိုးခင်ရယ် …။ တနေကုန် ထိုင်နေရတော့ ဇက်ကြောတွေ တက်တာပေါ့ဟ ”
” ညကြ … ညီမလေးဝယ်လာမယ့် အကြောဆေး ကျုပ်လူးပေးမှာပါဗျာ ”
” အံမယ် … ဖိုးခင် … နင် ပိုက်ဆံမအပ်နိုင်လို့ ဖားနေတာမလား ”
အမေက ကျုပ်ကို ပြုံးရင်း မော့ကြည့်ပြီး ပြောတာဗျ။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းကောင်းနဲ့ ကျုပ်အမေ ပြုံးလိုက်ရင် လွတ်ချောတာဗျ။ သားအမိချင်းတောင် ဒဲ့ကြွေတယ်။
” မဟုတ်ပါဘူး အမေရဲ့ … အိမ်ရောက်တာနဲ့ ကျုပ်ပေးမှာပါဗျ ”
စကားပြောရင်း အိမ်ရှေ့တောင် ရောက်လာရောဗျာ။ ဆိုက်ကားနောက်ခုံက ကြိုးကိုဖြုတ်ပြီး အမေ့ အကြော်ကြော်တဲ့ ပစ္စည်းတွေထည့်တဲ့ တောင်းကို မီးဖိုချောင်ထဲ သွားထားလိုက်တယ်။ ကျုပ် အိမ်ထဲဝင်တော့ အမေက ပိုက်ဆံသေတ္တာလေးထဲက ပိုက်ဆံတွေထုတ်ပြီး ရေနေတာဗျ။ ကျုပ်လည်း အိပ်ခန်းထဲ ခေါင်းအုံးအောက်က ချေးထားတဲ့ ပိုက်ဆံ ၃၀၀ဝ ယူပြီး ပေးလိုက်တာပေါ့။ မနက်ဖြန်အတွက် ဈေးအရင်းဖယ်ပြီး သေတ္တာအသေးထဲ ပြန်ထည့်ပြီး ဒီနေ့ အမြတ်နဲ့ ကျုပ်ပိုက်ဆံကို အပြင်ချထားတာဗျ။
” ဖိုးခင် … ငါ့ကို ယပ်တောင်ပေးစမ်း ”
အမေနဲ့ညီမလေးတို့ အိပ်ခန်းထဲက ယပ်တောင် တစ်ချောင်း ယူပေးလိုက်ရတယ်။ ယပ်တောင်ခတ်ရင်း မနက်က အကြွေးယူထားတဲ့ ထင်းဖိုး ကျုပ်ကိုသွားပေးခိုင်းနေတာ။ လေးမြင့်စိန်မေးရင် နေသိပ်မကောင်းဘူးလို့ ပြောခိုင်းလိုက်သေးတယ်။ ကျန်တဲ့ ပိုက်ဆံတွေကို ကျွန်းသေတ္တာ အညိုကြီးထဲ ထည့်ပြီးသော့ခတ်ပစ်တယ်။
” အမေကလည်း သေတ္တာထဲ ပိုက်ဆံတွေ အများကြီးပဲ။ စုပြီး ဘာလုပ်ဖို့ ကျုပ်ထဲ တောင်းတောင်းနေလဲဗျ ”
” ဟဲ့ … သူတောင်းစား … ငါ့အတွက်မဟုတ်ဘူး။ နင်တို့မောင်နှမအတွက် ”
” ဗျာ ”
” မဗျာနဲ့ … ဒီနှစ် မိုးကုန်ရင် အိမ်ပြန်ဆောက်ရမယ်။ နင့်ညီမလည်း အပျိုဖြစ်ပြီ …။ ရေချိုးရင် ဘေးအိမ်က မသာတွေ ချောင်းချောင်းနေတာ …။ ငါက ကိစ္စမရှိဘူး … ငါ့စောက်ပတ်က နင့်အဖေ ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် လိုးထားပြီးသား …။ ငါ့သမီးလေးက နုနုထွတ်ထွတ်လေး ”
” ငင့် ”
” ကိုမြင့်စိန်ကို ထင်းဖိုးသွားပေးတော့ … သွား …။ ဇက်ကြောတွေ ထိုးနေပါတယ်ဆို စောက်စကားလာရှည်နေတယ်…။ ညပိုင်း အရက်မသောက်နဲ့နော် …။ ငါ့ကို နှိပ်ပေးမယ်လို့ နင်ပြောထားတာ ”
ကြာရင် ထပ်ဆဲနေမှာစိုးလို့ ကျုပ်လည်း လေးမြင့်စိန် ထင်းဆိုင်ကို အမြန်လစ်ပြေးရတာဗျို့။ အပြန်ကြ ပေတိုးနဲ့တွေ့နေတာ …။ ပေတိုးက ဒီနေ့လည်း အဆင်ပြေလို့ အရက်လိုက်တိုက်မယ် ပြောနေတာ။ အမေ ဆဲမှာစိုးလို့ ကျုပ်လိုက်မသောက်ပဲ အိမ်ပြန်လာခဲ့တာပေါ့။ အိမ်ရောက်တော့ ညီမလေးလည်း ပြန်ရောက်နေပါပြီ။ ရေချိုးသံကြားလို့ အသာလေး အခန်းထဲဝင်ပြီး ဘုံဘိုင်ဘက် ချောင်းလိုက်တယ်။ နည်းနည်းလှမ်းပေမယ့် ချောင်းတဲ့အရသာက ဖီးပဲလေ။ သေချာကြည့်တော့မှ အမေဖြစ်နေတာဗျ။ ဒါဆို ညီမလေး အလုပ်ကအပြန် ပင်ပန်းပြီး မှေးနေတာနေမှာ။
ရေ ၁၅ ခွက်လောက် တောက်လျှောက်လောင်းပြီးမှ အမေက မျက်နှာတွေဆပ်ပြာတိုက်တယ်။ မျက်နှာနဲ့ ဂုတ်တွေတိုက်ပြီးမှ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်ကို ဖြည်ပြီး ဘယ်လက်က ထမိန်အပေါ်စကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး ညာဖက်က ထမိန်ထဲသွင်းပြီး နို့အုံနှစ်ဖက်ရော ဗိုက်ရော နောက်ဆုံး ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ပါ နေရာအနှံ့ ဆပ်ပြာတိုက်နေတာပါ။ ဘယ်ဘက်နို့ကြီးက ပေါ်လို့ဗျ။ ထမိန်က ရေစိုပြီး အသားမှာကပ်နေတော့ ထမိန်အောက်က အမေ့လက်က သူပွတ်တဲ့နေရာတိုင်း လက်ခုံက ဖောင်းထွက်နေတာပေါ့ဗျာ။
ပေါင်ကြားဆပ်ပြာတိုက်တော့ အမေ့မျက်လုံးတွေက ကာထားတဲ့ဝန်းထရံတွေဘက် ရောက်ရောက်နေတယ်။ ဟိုဘက်က လူတွေ အမေရေချိုးတာကို ချောင်းနေပုံပဲ။ ခဏကြာတော့မှ ကျောက်ကန်လေးဘေးနား ထိုင်ချပြီး အိမ်နောက်ခြမ်းဘက်လှည့်တော့ ကျုပ်အခန်းနဲ့ မျက်စောင်းထိုးလေးပေါ့။ ခြေနှစ်ချောင်းကွေးပြီး ဖနောင့်လေးထောက်ထားတော့ ထမိန်အောက်နားစကနေ ပေါင်ရင်းထိ မြင်နေရတာဗျို့။
ခြေကျင်းဝတ်ကနေ ခြေသလုံးတုတ်တုတ်လေးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ထမိန်အောက်နားစကို ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲတင်လိုက်တော့ အမေ့ဟာကြီးက ခုန ဆပ်ပြာတိုက်လက်စမို့ စောက်မွှေးတွေက ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ကပ်နေတာပေါ့။ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ဆပ်ပြာတိုက်တာ အဖုတ်နားထိ လက်ကရောက်ရောက်သွားတာဗျ။ ပြီးမှ အဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ အပြားလိုက်ပွတ်လိုက် သူလက်ကိုထောင်ကြည့်ရင်း လက်မနဲ့လက်ခလယ်လေး ပွတ်ကြည့်လိုက်နဲ့ ဘာလုပ်တာလဲတော့ မသိဘူး။ ကျကျနန တိုက်ချွတ်ပြီးမှ မတ်တပ်ပြန်ရပ်ပြီး ရေလောင်းချိုးတော့တာ။ မတ်တပ်ရပ်ကတည်းက ခုန ခါးပေါ်လှန်တင်ထားတဲ့ ထမိန်ကလည်း အောက်ပြန်ဖုံးပြီးသား ဖြစ်သွားတာပါ။ အမေက ရေလောင်းလိုက် ပေါင်ကြားလေး ပွတ်လိုက်နဲ့ ကြည့်ကောင်းနေတုန်းလေး…
” ဖတ် … ဖြန်း ”
မှောက်အိပ်ပြီးချောင်းနေတဲ့ ကျုပ်ဖင်ကို လက်တဖက်က လာရိုက်တာဗျ။ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်ရင်း ခေါင်းလှည့်ကြည့်တော့ ညီမလေးဗျို့။ ကျုပ်ခါးနားလေး တင်ပလ္လခွေထိုင်ပြီး ဖင်ကို ရိုက်လိုက်တာ။
” အစ်ကိုနော် … နှာတော်တော်ထနေတာ ”
” မဟုတ်ပါဘူးဟ … နင်ကလည်း ”
ကျုပ်လည်း ဗြောင်လိမ်လိုက်တာပေါ့။ အမေရေချိုးတာ ချောင်းတာကို ညီမဖြစ်သူက သိသွားတာလေဗျာ။
” ညီမလေး သတိထားမိတာ သုံးလေးခါ ရှိနေပြီ… ညီမလေး ရေချိုးလည်း ချောင်းတယ်မလား ”
” ဟာ … မချောင်းပါဘူးဟာ ”
ကျုပ်လည်းလှည့်ပြောရင်း မှောက်ထားတဲ့ကိုယ်လုံးကို လှန်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။ ရုတ်တရက် ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးကြီးက ဗျောင်းကနဲ့ ထောက်ထွက်လာတာ ပုဆိုးပါ ကြွတက်လာတာပေါ့ဗျာ။
” ဒါလား မချောင်းတာ … အင့် ”
” အ … အ …… လွတ်ပါ …………. ဟ ”
ထောင်ထွက်လာတဲ့ ကျုပ်လီးကို ညီမလေးက ဗြိကနဲ့ ညှစ်နေတာဗျို့။ ခပ်တင်းတင်း ဆွဲညှစ်နေတော့ နည်းနည်းတော့ နာတယ်ဗျ။ ရှုံ့မဲ့နေတဲ့ ကျုပ်မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း ညီမလေးက အံလေးကြိတ်ပြပြီး ထပ်ညှစ်ဆွဲတော့တာပဲဗျို့။ ကျုပ်လည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ရင်း ညီမလေးဆွဲတဲ့နောက် ဖင်လေးကြွပြီး ခါးကော့ပေးလိုက်ရတယ်။ အလိုက်သင့် မလုပ်ရင် လီးအရည်ပြားတွေ ဆွဲဆန့်သလိုဖြစ်ပြီး ပိုနာမှာ။ အံကြိတ်ရာကနေ ညီမလေးမျက်နှာက ပြုံးလာပြီး လီးကို ထပ်မြှောက်ဆွဲတာပဲဗျ။ ကျုပ်လည်း သူဆွဲသလောက် ခါးကိုကော့ပေးပြီး ခြေဖျားလေး ထောက်ထားရတယ်။ အမေကြားမှာစိုးလို့ အသံကျယ်ကျယ်လည်း မအော်ရဲဘူး။ လီးကို ညှစ်ရင်းနဲ့ လှည့်နေတာဗျာ… တောင်နေတဲ့ဟာ နည်းနည်းပျော့ချင်လာပြီ။
” အငယ်မရေ … အမေ့ထမိန်နဲ့ တဘက် ယူလာစမ်း သမီး ”
တော်ပါသေးရဲ့ဗျာ…။ ဗြုံးကနဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါးဝက အမေ့အသံ ကြားမှ ကျုပ်လီးကိုလွတ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်ပြေးတာ ဖင်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ပဲ။ ခဏနေ အမေ သနပ်ခါးလိမ်းတော့ ချောင်းဦးမလို့ပဲ …။ ဒါပေမဲ့ ညီမလေးက ကျုပ်အခန်းဝကနေ တဟမ်းဟမ်းနဲ့ ချောင်းဟန့်ပြနေလို့ မချောင်းလိုက်ရပါဘူး။
ညပိုင်း ထမင်းစားပြီးတော့ ရေနွေးသောက်ရင်း အိမ်ရှေ့မှာပဲ ကျုပ်တို့ သားအမိသုံးယောက် စကားထိုင်ပြောနေကြတာပေါ့။ နောက်လထဲ ညီမလေးတို့ ဆိုင်ဘေးက ဆွမ်းကပ်ဖိတ်ထားလို့ အမေ့ဆီ အစဝယ်ပေးဖို့ ပူဆာနေတာပေါ့။ အမေကလည်း ညီမလေးဆို နှစ်ခါ မပြောရပါဘူး။ နှစ်ပတ်အလိုကြ ဈေးသွားဝယ်မယ် ဘာညာပေါ့။ ရေချိုးသနပ်ခါးလိမ်းထားတဲ့ အမေ့မျက်နှာလေးက ပြုံးလို့ပေါ့။ အိပ်ခါနီးမို့ အင်္ကျီလက်ပြတ်အပါးလေးအောက်က ဘော်လီမဝတ်တော့တာနေမှာ နည်းနည်းတွဲနေတဲ့ နို့အုံထိပ် နို့သီးခေါင်းခေါင်းလေးက ချွန်ထွက်နေတားယ်။ ထိုင်ရင်း ယပ်ခတ်လိုက် စကားပြောလိုက်နဲ့ ခါးပေါ်ထမိန်က ပြည်ပြီး အောက်လျော့နေတာ ကျုပ်နဲ့ဘေးတိုက်မို့ စောက်မွှေးအုံမဲမဲကြီး မြင်နေရတာဗျ။
တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထုကများလာပြီး ခြင်ကလည်း တဝီဝီနဲ့မို့ အမေလည်း အိမ်ထဲဝင်ဖို့ ပြောနေပါပြီ။ အမေက ထိပ်က၊ အလယ်က ညီမလေး၊ ကျုပ်က နောက်ဆုံးဆိုတော့ ညီမလေးမာလာခင်ရဲ့ ဖင်လေးကို ဖိကပ်ရင်း ဝင်လာလိုက်တယ်။ အထဲရောက်တာနဲ့ အမေက တဂျွတ်ဂျွတ်နဲ့ ဇက်ချိုးရင်း နှိပ်ပေးဖို့ ပြောတော့တာပဲ။
” ဖိုးခင် … နင် ငါ့ကို နှိပ်ပေးမယ်ပြောထားတာ အခုလာ ”
ကျုပ်လည်း အမေတို့အခန်းထဲ လိုက်ဝင်လာခဲ့တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ အမေက ညီမလေးဝယ်လာတဲ့ ဆေးဗူးမေးနေတာပေါ့။ ခေါင်းရင်းက အမေ့ကျွန်းသေတ္တာပေါ်မှာ ပြောတော့ ကျုပ်ပဲ ထယူလိုက်တာပါ။ အမေက မနှိပ်ခင် ဆေးအရင်လူးခိုင်တာဗျ။ အမေက အိပ်ယာထဲ တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ပြီး ကျုပ်က အမေ့နောက်က ဒူးထောက်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်တို့ဘေး ပက်လက်လှန်ပြီး စာအုပ်ဖတ်နေတာဗျ။
အမေ့ရဲ့ ဂုတ်သားဖွေးဖွေးလေးနဲ့ ပုခုံးသားတဝိုက်ကို ဆေးအရင် လူးပေးလိုက်တယ်။ ဆေးနံ့က ပရုပ်ဆီလိုအနံ့ ပူရှိန်းလေးရယ်။ ပြီးမှ ပုခုံးအောက် လက်မောင်းတွေထိ လူးရတာ။ အမေက လက်ကို ရှေ့ချဆန့်တော့ ကျုပ်လည်း ဒူးထောက်ရာကနေ ရှေ့နည်းနည်း ကုန်းလူးပေးရတယ်။ ပေါင်ကြားထဲက လီးက အမြှောင်းလိုက် အမေ့ကျောကို မထိတထိလေး ဖြစ်နေတာဗျ။ အမေက လက်တွေလူးပြီးတော့ ကျောနဲ့ ခါးကို ထပ်လူးခိုင်းပြန်ရော။ အမေ့ အင်္ကျီအောက်နားစက လက်ထိုးပြီး ကျောပြင်တစ်ခုလုံး လူးပေးပြီး ခါးနား လက်ကိုရွှေ့လိုက်တာ အမေက ထမိန်ကို ဖြည်ပေးတော့ ခါးကနေ ဖင်အပေါ်ပိုင်းထိ ပွတ်လူးပေးလိုက်တာပါ။
တဖြည်းဖြည်း ထမိန်က အောက်ထိလျှောကျတော့ အိပ်ယာထဲကားထွက်နေတဲ့ အမေ့ဖင်သား ဖွေးဖွေးအိအိကြီးတွေ အထင်းသားမြင်နေရပြီဗျို့။ ခဏကြာတော့ အမေက ဆေးလူးတာရပ်ပြီး ပုခုံးကနေ စနှိပ်ခိုင်းတော့တာပဲ။ ကျုပ်လည်း ဒူးထောက်ရာကနေ ခါးဆန့်ပြီး နှပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ ကျုပ်လီးက အမေ့ဖင်ကို အနီးကပ်မြင်ကတည်းက ထနေတော့ ခါးလည်းဆန့်ရော အမေ့ကျောကုန်းကို ထောက်မိနေတယ်။ အမေက ဘာမှမပြောတော့ ကျုပ်လည်း ပုခုံးနှိပ်ရင်း ကျောကို လီးထိပ်နဲ့ ထောက်ထားလိုက်တာပဲ။ တော်တော်ကြာမှ အမေ့ဆီက စကားသံထွက်လာတာဗျ။
” ဖိုးခင် … နှိပ်ပါဆို … ကျောကုန်း လီးနဲ့ထိုးနာ … မအေလိုးလေး … ခါးခဏနှိပ်ပေးပြီ အိပ်တော့ ”
” ဟာ အမေကလည်းဗျာ ”
” ခိ ခိ ”
ဘေးက ညီမလေးက အမေ့စကားကြောင့် ကျုပ်လီးကို လှမ်းကြည့်ပြီး တခိခိနဲ့ ရယ်နေတာဗျို့။ ကျုပ်လည်း ဒူးတုတ်ထိုင်ပြီး အမေ့ခါးကို ပြန်နှိပ်ပေးနေတာပေါ့။ ခါးနှိပ်ရင်းနဲ့ အမေက ပြည်နေတဲ့ထမိန်ကို ဆွဲမတင်တော့ ဖင်သားကြီးတွေ ကြည့်မိရင်း လီးက ထောင်နေတာပါပဲဗျာ။ ခပ်ကြာကြာလေး နှိပ်ပြီးမှ အမေ့လက်တဖက်က နှောက်ပြန် ကျုပ်လီးကို လှမ်းစမ်းနေတယ်။ စမ်းမိတာနဲ့ လီးဆွဲညှစ်ပြီး ရယ်ရယ်မောမော ဆဲနေတော့တာဗျ။
” ကြည့်စမ်း မအေလိုးလေး … နင့်အဖေအတိုင်းပဲ လီးက အချိန်ပြည့် ထောင်နာ … ခ်ခ် ”
” ဟုတ်ပ အမေရယ် … မနက်ဆို သမီး အစ်ကို့ကို အိပ်ယာနိုးရင်း ဒုံးပျံကြီးကြနေတာပဲ … ခ်းး ”
အမေက ကျုပ်လီးကို နောက်ပြန်ညှစ်ကိုင်ရင်း သားအမိနှစ်ယောက် တခိခိနဲ့ ပြောဆိုနေတာဗျို့။
” အငယ်မ … ဒီကောင့်ဟာ ကိုင်ထားစမ်း… အမေ လှည့်လိုက်ဦးမယ် ”
ညီမလေးကလည်း စာအုပ်ဖတ်ရင်းနဲ့ ထထိုင်ပြီး အမေကိုင်လို့ ပိုနေတဲ့ လီးထိပ်ပိုင်းကို အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ အမေက ကိုယ်လုံးကို တပတ်လှည့်လိုက်တယ်ဗျ။ ကျုပ်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်တော့မှ ညီမလေးရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ပြီး လီးအရင်းထိ ဖိချပစ်တာ။ ကျုပ်လီးလည်း အဝတ်စ ပတ်ထားသလိုဖြစ်ရောပေါ့။
” ဒီလောက်တောင် … တောင်တဲ့လီး လာစမ်း … ဘတ် ဘတ် … အ … နာတယ်ဗျ … အမေရ … ဘတ် … ကိုင်းဟာ … မှတ်ပလား … ဘတ် … ခိ ခိ ခိ ”
ညီမလေး အရင်းကနေကိုင်ထားတော့ ပိုနေတဲ့ လီးတဝက်ကျော်ကျော်ကို အမေက ညီမလေး ဖတ်နေတဲ့ စာအုပ်ကိုယူပြီး တဘတ်ဘတ်နဲ့ ရိုက်တော့တာပဲ။ ညီမလေး မာလာခင်ကလည်း အမေရိုက်ကောင်းအောင်း လီးကို အရင်းကကိုင်ပြီး ထောင်ပေးနေတာဗျ။ ကျုပ်မျက်နှာ ချွေးစီးတွေပြန်လာမှ အမေက ရိုက်တာရပ်တာ။ ကျုပ် အိပ်မပျော်မချင်း လီးထိပ်တွေ ကျိန်းနေတာ နာလိုက်တာဗျာ။
မနက်လင်းတော့ ဦးပုဒ်နေ့ဆိုတော့ အမေလည်း အကြော်မထွက်ဘူး။ ညီမလေးလည်း အလုပ်နားတယ်။ ကျုပ်က နိုးနေပေမယ့် သေချာမထသေးတာဗျ။ မှောက်အိပ်နေရာကနေ ပက်လက်လှန်လိုက်တုန်း ဗြုံးဆို အခန်းဝမှာ လူရိပ်တွေ့တာနဲ့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်း လူရိပ်က ကျုပ်နားလေးထိုင်မှ အသာလေး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တာ ညီမလေးမာလာခင်လေ… ကျုပ်ပေါင်ကြားကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လည်း ဖျက်ကနဲ့ထထိုင်ပြီး သူ့နို့တဖက်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။
” အ … နာတယ် … အစ်ကိုရ ”
” နင့်အလှည့်ကြ နာတတ်လား …။ ညက ငါ့လီးကို မတရားညှစ်ထားတာလေ ”
သူ့နို့ကို ညှစ်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကို အုပ်ကိုင်ရင်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေတာဗျို့။
” လွတ်တော့လို့ … အစ်ကိုရ …။ ထမင်းကြော်ထားတာ … စားဖို့လာနိုးတာကို ”
” ဟဲ့ … အငယ်မ … နင့်အစ်ကို ထမင်းစားဖို့ နိုးခိုင်းတာ ဘာလို့ ဆူညံနေတာလဲ ”
” ဟောဒီမှာ … အမေရေ …။ သမီးနို့ကို … အားးးးး … မတရားသဖြင့် … အမလေးးး … အားးးး ညှစ်နေတာရှင့် ”
ကျုပ်လည်း အမေ့ကိုတိုင်နေလို့ နို့သီးခေါင်းလေးစမ်းပြီး ဖိချေပစ်လိုက်တာပဲ။
” ဟဲ့ … ဖိုးခင် … မအေလိုး … စောစောစီးစီး လီးတောင်မနေနဲ့ …။ ငါ့အသံ လူကြားမယ်နော် ”
ကျုပ်လည်း အမေ ဝင်လာမှာ ကြောက်လို့ ညီမလေးနို့ကို လွတ်ပေးလိုက်တာပေါ့ဗျာ။ အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ်ပြီးတော့ အမေတို့နဲ့ ထမင်းကြော်ဝင်စားလိုက်တယ်။ ငံပြာရည် အရိုင်းဖျော်ထားတဲ့ ပန်းကန်ဘေးမှာ ကြက်သွန်ဖြူအစိတ်လေးတွေ ပန်းကန်ပြားအသေးလေးထဲ ပုံထားတာဗျို့။ စားသောက်ပြီး အမေက အိမ်တခါးပြင်ဖို့ ပြောနေတာ။ ဂျက်ထိုးတဲ့နေရာက ဆွေးပြီး အသားတွေပါ ပြုတ်ကျနေတာ ကြာပြီဗျ။ တံခါးဘောင်ကို သံရိုက်ပြီး သွပ်နန်းကြိုးနဲ့ ချည်ပြီး ပိတ်ရတာ။ ကျုပ်တို့ရပ်ကွက်က အောက်ခြေလူတန်းစားဆိုပေမယ့် သူခိုးတော့ မရှိဘူးဗျ။ ဒီအတိုင်းနေလာတာ ကြာပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ဧည့်သည်လာရင် အမြင်မတော်တာပေါ့ဗျာ။
” အမေ … ကျုပ်ကို ၅၀ဝ လောက်ပေး။ လက်ဖက်ရည် သွားသောက်ချင်လို့ ”
” လာပြီ … သူတောင်းစားလေး … ပိုက်ဆံသာ မရှာချင်တာ သုံးဖို့ကြ တတ်တယ် ”
” မနက်ဖြန် ဆိုက်ကား ထွက်မှာပါဗျ … အမေကလည်း ”
” အငယ်မ … နင့်မှာရှိရင်ပေးလိုက်။ အမေ့ပိုက်ဆံက သိမ်းပြီးသားမို့ ”
ကျုပ်လည်း ညီမလေးပေးတဲ့ ၅၀ဝ ကို အိပ်ကပ်ထဲ ထည့်ပြီး ပေတိုးတို့အိမ်ဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်ဗျာ။
……………………………………………………….
လမ်းထိပ်မှာ ပေတိုးနဲ့ တွေ့တာပါပဲ။ ပေတိုးက ဆိုင်ကယ်နဲ့ဗျ။ ကျုပ်ကိုမြင်တာနဲ့ ဘေးနားထိုးရပ်တော့တာ။ မျက်နှာကလည်း ချွေးတွေသန်တွေနဲ့ တစ်ခုခု ဖြစ်နေပုံဗျ။
” ဟာ … ဟျောင့် ဖိုးခင် … ငါအခု မင်းဆီလာမလို့ ”
” ငါလည်း မင်းဆီလာတာ ပေတိုးရ တီးကိုင်မလို့ ”
” အပြန်မှ သောက်တော့ …။ လာ အမြန်တက်ကွာ … မသီတာအဖေ သတိလစ်သွားလို့ ဟိတ်ရောင်ရေ ”
” ဟမ် … အေးအေး ”
ဒါကြောင့် ပေတိုး ပြာရိပြာယာ ဖြစ်နေတာကိုးဗျ။ ကျုပ်လည်း ပေတိုးနောက်က ခွထိုင်လိုက်တယ်။ ဆိုင်ကယ်က ဘယ်သူ့ဆိုင်ကယ်လဲမေးတော့ ကိုဇော်ကြီး ဆိုင်ကယ်တဲ့ဗျ။ ကိုဇော်ကြီးဆိုတာ ကျုပ်တို့ ရပ်ကွက်ကပါပဲ။ နာရေးကား အကူမောင်းတာပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်တို့ရပ်ကွက်ကို သူဋ္ဌေးတစ်ဦးက နာရေးကား လှူထားတာဗျို့။ အရပ်ထဲ တစ်ခုခုဆို အဲဒီကားလေးပဲ အားကိုးနေရတာပါ။ ပေတိုးက လမ်းထိပ်ကနေ အရှေ့ထဲ ထောင်တက်နေတာ။ လမ်းမကြီးရောက်တော့ တောင်ဘက်ကွေ့ပြီး တည့်တည့်မောင်းနေတာ။ အဲ့တာ ကျုပ်တို့ရပ်ကွက်ကနေ မြို့ထဲသွားတဲ့ လမ်းမကြီးပေါ့။ မီးပွိုင့်တစ်ခု ခဏရပ်စောင့်ပြီးမှ ပုံမှန်လေး မောင်းထွက်လာကြတာ။
” ဘယ်တုန်းက ဖြစ်တာလဲကွ ”
” မနက်အစောကြီးပဲ … ဖိုးခင်ရ …။ မသီတာက ငါ့အိမ်လာနိုးတာ …။ ငါလည်း လိုက်သွားတော့ ဘိုးတော်က မလှုပ်တော့ဘူးကွ …။ ဒါနဲ့ ကိုဇော်ကြီးကို သွားခေါ်ပြီး မသီတာတို့ သားအဖကို နာရေးကူမှုအသင်းကားနဲ့ တင်ပေးပြီး ငါက ကိုဇော်ကြီးဆိုင်ကယ် ယူလာခဲ့တာ ”
” အခု ဘယ်လိုက်ရမှာလဲ ”
” ဆေးရုံကြီးပေါ့ ကွ ”
တဖြည်းဖြည်း မြို့လယ်က မီးပွိုင့်ကြီးတစ်ခု ရောက်လာတာဗျို့။ မနက်ပိုင်းဆိုပေမယ့် ဈေးသွားဈေးပြန်လူတွေ ကုန်ကားတွေ တခြားဆိုင်ကယ်တွေရော ဥဒဟို သွားလာနေကြတာပေါ့။ မော်တော်ပီကယ်တစ်ယောက်က လမ်းလယ်ခေါင်ကနေ တတွီတွီနဲ့ လမ်းရှင်းနေလေရဲ့။ ကျုပ်တို့လည်း အရှေ့ထပ်ကွေ့ရမှာမို့ အရှေ့ဘက်ပြထားတဲ့ မျှားလေး မီးစိမ်းမှ ထွက်လို့ရတာ။ ၅ ပြလောက်မောင်းပြီး ညာဘက်ချိုးလိုက်တာ မီးပွိုင်ရှိပေမယ့် လူရှင်းနေတော့ မီးစိမ်းအောင် မစောင့်တော့တာ။ ဘူတာကြီး ကုန်းတံတားမြင်မှ အရှေ့တည့်တည့် ထပ်ကွေ့ပြီး ၈ ပြလောက် ထပ်မောင်းလိုက်တယ်။ လမ်းဘယ်ဘက်မှရှိတဲ့ ဆေးရုံကြီး အဝင်တံခါးပေါက်ကနေ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဝင်လာခဲ့ကြတာ။ လာသာလာရတာ မသီတာတို့က ဘယ်နေမှန်းမသိပါဘူး။
” ဟျောင့် … ပေတိုး … ဘယ်လူနာရုံလဲ ”
” မသိဘူးကွ … ငါလည်း … မသီတာတို့ကို ကားပေါ်တင်ပေးပြီး မင်းကိုလာခေါ်တာ ”
” လီးတဲ့မှပဲ … မင်းအမေလင် ဆေးရုံကြီးက အကြီးကြီးဟ … သူ့ရောဂါဌာနနဲ့သူ လက်ခံပြီး ကုတာ ”
ကျုပ်တို့လည်း ဆိုင်ကယ်အပ်ပြီး ဆိုင်ကယ်စတင်းနားလေး ယောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေတာဗျို့။ ကျုပ်လည်း ပေတိုးကို ကားအပ်တဲ့ဘက် ကျုပ်တို့ရပ်ကွက်က နာရေးအကူကားကို ရှာခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျူပ်က ဆိုင်ကစတင်းနားလေး ရပ်ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ဟိုရှာဒီရှာပေါ့။ ခဏကြာတော့ ပေတိုးမျက်နှာက ချွေးပြန်ပြီး ပြန်ရောက်လာတယ်။
” မတွေ့ပါဘူး ဖိုးခင်ရာ ”
” အေးပါကွာ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ လိုက်ရှာကြတာပေါ့ ”
” ဟာ … ဟျောင့် ဖိုးခင် … ဟိုမှာ ဟိုမှာ ကိုဇော်ကြီးကွ ”
ကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်တယ်ဗျ။ ကိုဇော်ကြီး စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် ပုဆိုးတိုတိုနဲ့ မတ်တပ်ရပ်လျက် ဦးနှောက်နဲ့ အာရုံကြောကုသဆောင် အောက်ထပ် အပေါက်ကို စိုက်ကြည့်နေတာဗျို့။ ကျုပ်နဲ့ ပေတိုးလည်း ကိုဇော်ကြီးဆီ လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဆိုင်ကယ်စတင်းနဲ့ ကိုဇော်ကြီးရပ်နေတဲ့ နေရာက သိပ်မဝေးဘူးဗျ မျက်စောင်းထိုးလေးပဲ။
” ဗျို့ ကိုဇော်ကြီး … ခင်ဗျားကားကို လိုက်ရှာနေတာဗျ ”
” ဟော ဖိုးခင်တို့လား …။ ငါတို့ အသင်းကားတွေက အပ်စရာမလိုဘူးကွ။ ကုသဆောင်တွေနားထိ ထားလို့ရတယ် ”
” အော် ကျုပ်တို့က ကားအပ်တဲ့ဘက် ပတ်ရှာနေတာ …။ ဒါနဲ့ မသီတာတို့ သားအဖရော ”
” အပေါ်မှာကွ…။ ငါတော့ အဖိုးကြီး မထင်တော့ပါဘူး …။ အခုထိ သတိကို မရသေးဘူး ”
” ဟုတ် … အခု အခြေအနေက ဘာတဲ့လဲဗျ ”
” ဆေးရုံက ပြန်ခေါ်ခိုင်းနေတယ်။ မသီတာက လက်မလျှော့ဘူးကွ။ အထူးကုဆက်သွားမယ် ပြောနေတာ ”
” အော် ”
” ခဏနေ အောက်ပြန်ခေါ်လာတော့မှာ ငါလည်း စောင့်နေတာ …။ ဟော လာပြီ လာပြီ …။ ငါ ကားဖင်ထိုးလိုက်ဦးမယ် ”
လူနာတင်တွန်းလှည်းဘေးကနေ မသီတာက ပါးစပ်ကို လက်တဖက်နဲ့အုပ်ပြီး လမ်းလျှောက်လာတယ်။ ကုသဆောင်ထဲကနေ အပြင်ရောက်တော့ ကျုပ်တို့မြင်တာနဲ့ တရှုံ့ရှုံ့ ကြိတ်ငိုပါလေရော။
” ပေတိုး … ဖိုးခင် … အဖေ့ကို ကြည့်ပါဦးဟာ … အဟင့် ဟင့် ဟင့် ”
ကျုပ်တို့လည်း မသီတာအဖေကို လူနာတင်တွန်းလှည်းပေါ်ကနေ ကိုဇော်ကြီးကားပေါ် ပြောင်းတင်လိုက်တယ်။ ပေတိုးက ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲ လိုက်ပြီး ကျုပ်က မသီတာတို့ ကားနဲ့ပဲ လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။
” မသီတာ အိမ်ပြန်ခေါ်မှာလား ”
” မခေါ်သေးဘူး ဖိုးခင် …။ ငါ အဖေ့ကို ရသလောက် ကုပေးချင်သေးတယ်။ ကိုဇော်ကြီးကို ပြောထားတယ် အထူးကုဆေးခန်း တန်းမောင်းဖို့ ”
ကားလေးက ဆေးရုံက ပြန်ထွက်ပြီး အနောက်မောင်းထွက်လိုက်တယ်။ အရေးပေါ်ဟွန်း ဖွင့်လိုက်တော့ ကားတွေဆိုင်ကယ်တွေက ဦးစားပေးပါတယ်။ လမ်းမကြီးပေါ်ရောက်တော့ တောင်ဘက်ဆက်မောင်းပြီး မီးပွိုင် ၄ ခု အကျော်ကြ အောက်ထပ်ချိုးချလိုက်တာ ပြဝက်လောက်ကြ ဆိုင်းပုဒ်အကြီးကြီး ထောင်ထားတဲ့ ၅ ထပ်တိုက် အဆောက်အအုံကြီး တွေ့တာဗျို့။ အတွင်းထဲထိ မောင်းဝင်ပြီး ကားပါကင်နေရာရောက်မှ ရပ်လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ ဆေးခန်းအကူ အလုပ်သမားတွေ ဆင်တူဝတ်စုံ အပြာတွေနဲ့ ထွက်လာကြတာဗျ။ မသီတာအဖေကို ဆေးခန်းအဝင်ဝက အခန်းထဲ ခေါ်သွားကြတယ်။ ကျုပ်နဲ့ မသီတာ ဝင်လိုက်တော့ ကွေ့ကောင်တာကြီးထဲမှာ နှပ်စ်မတွေက စာရွက်စာတမ်းတွေ ထုတ်နေကြတယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် စားပွဲခုံအရှည်ဘေးက ခုံတွေပေါ်မှာ တာဝန်ကျ ဆရာဝန်တွေ အများကြီးဗျို့ ထိုင်နေကြတာ။ ဆေးရုံနဲ့ တခြားဆီပါပဲဗျာ။
စားပွဲခုံအရှေ့ဘက် ဓတ်လှေကားတံခါး ပွင့်သွားပြီး မသီတာအဖေကို ခေါ်သွားပါပြီ။ မသီတာက ဆေးကောင်တာမှာ လူနာစာအုပ် လုပ်နေတာပေါ့။ သူတို့မေးတဲ့ အချက်အလက်တွေ ဖြည့်ပြီး စာအုပ်မှာ လူနာပိုင်ရှင်ကိုယ်တိုင် လက်မှတ်ထိုးရတာဗျ။ စတီးထိုင်ခုံ အရှည်လေးမှာ ကျုပ်နဲ့မသီတာ ထိုင်နေတုန်း ပေတိုး ဝင်လာတော့တာပဲ။ ကိုဇော်ကြီးက ကားပေါ်ကပဲ စောင့်မယ်ပြောပြီး ပေတိုးကို လွတ်လိုက်တာပါ။ မသီတာမျက်နှာလေးက မို့အစ်နေတာဗျ။ သူ့ပေါင်လေးတွေပေါ် လက်ကလေးတင်ထားရင်း ကောင်တာဘက် လှမ်းလှမ်းကြည့်နေတယ်။
” ဦးသိန်းမောင် … ဆေးစာရွက် ထွက်ပါပြီ …။ လူနာရှင် မသီတာ ရှိပါသလားရှင့် ”
ဆေးကောင်တာက အသံကြားတာနဲ့ မသီတာ ထရပ်ပြီး လွယ်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံအိပ်လေးကို ညာဘက်လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ရင်း ကောင်တာနား ရပ်လိုက်တယ်။ ဆေးဘောက်ချာစာရွက် ထုတ်ပေးတဲ့ နပ်စ်မ ကို တစုံတခု ပြန်ပြောနေတာဗျ။ နပ်စ်မက ကျုပ်တို့ဘက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းတညိတ်ညိတ် လုပ်နေတာဗျို့။ မသီတာ မျက်နှာလေးပျက်ပြီး ဆေးဘောက်ချာ စာရွက်လေးနဲ့ ကျုပ်တို့နား ရောက်လာတယ်။
” ဖိုးခင် … အစ်မ ဆွဲကြိုး သွားရောင်းဟာ။ ပိုက်ဆံက မလောက်တော့ဘူး ”
သူ့လည်ပင်းက ဆွဲကြိုးဖြုတ်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ရွှေဘောက်ချာစာရွက်လေး ထုတ်ပေးနေတာဗျို့။ ကျုပ်နဲ့ ဖိုးခင် ရွှေရောင်းပြန်လာတော့ မသီတာ အဖေက အောက်ပြန်ရောက်ပါပြီ။ လူနာကုတင် တစ်လုံးပေါ်မှာ ဆရာဝန်နှစ်ယောက်က ဆေးမှတ်တမ်းကြည့်ရင်း ဆလိုင်း ချိတ်ပေးနေတယ်။ မသီတာက လူနာကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက်လေးပေါ့။
” အစ်မ ၈ သိန်းကျော်ပဲ ရခဲ့တယ် …။ ရော့ … ရွှေက တစ်ကျပ်သား နည်းနည်းကျော်ပေမယ့် အလျော့တွက် ဘာညာနုတ်တယ် ပြောတယ် ”
မသီတာက ပိုက်ဆံတောင် မစစ်တော့ပါဘူး ကောင်တာကိုသွားပြီး ဆေးဖိုးတွေ ရှင်းနေတယ်။ကိုယ်လုံးခပ်တောင့်တောင့်နဲ့ ခါးအောက်က ဖင်သားကြီးတွေက လမ်းလျှောက်ရင် လှုပ်ခါနေတာ မိန်းမချင်း ဆရာဝန်မတွေတောင် ငေးယူရတယ်။ မျက်နှာလေးက ချွေးစို့နေပြီး အင်္ကျီအနက်လေးက ကိုယ်ကြပ်မို့ နို့အုံတွေက ထင်းနေတာပဲ။ ဖအေဖြစ်သူ အသည်းအသန်ဖြစ်နေချိန်မို့ ဘေးဘီကို ဂရုစိုက်ပုံ မရဘူးဗျ။ ထမိန်ကြားထဲ လက်ထည့်ပြီး ပေါင်ဂွကို ကုတ်ကုတ်နေတာ။
မကြာပါဘူးဗျာ ဆရာဝန်က မသီတာနား ခပ်တိုးတိုးပြောပြီး မသီတာအဖေရဲ့ နှာခေါင်းမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ဆေးပုလင်းပိုက်တွေ ပြန်ဖြုတ်နေတယ်။ အပ်တွေလည်း ပြန်နုတ်ပစ်တယ်။ လက်မောင်းမှာ သွင်းထားတဲ့ ဆေးပုလင်းတစ်လုံးပဲ ချန်ပေးထားတယ်။ မသီတာ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးပြီး အိကနဲ ရှိုက်ငိုပါလေရောဗျာ။
” ဖိုးခင် … အဖေ့ကို အိမ်ခေါ်ဖို့ လုပ်တော့ဟာ … အဟင့် ဟင့် ”
မသီတာအဖေက အသက်မရှိတော့ဘူးဗျ။ ဆေးပုလင်းတန်းလန်းနဲ့ အိမ်ပြန်ခေါ်လာတာက ရပ်ကွက်ကြောင့်မို့ပါ။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ မသီတာအိမ်ရောက်ရောက်ချင်း လူတွေ ဝိုင်းအုံလာပါလေရော။
” ဆေးရုံမှာ ဆုံးတာလား ”
” အသက်ပါမလာရင် ရပ်ကွက်ထဲ မသွင်းရဘူး အရပ်နာတယ် ”
” ဟယ် … ဦးသိန်းမောင်ကြီး ဆုံးတာလား ”
” ဟာ ငါလိုးမဟာတွေ….. ဘာမှ အကူအညီ မပေးပဲ လီးစကားတွေ ပြောနေတယ်…။ သေပြီး အိမ်ခေါ်လာတော့ ဘာဖြစ်လဲ …။ စောက်အဓိပ္ပယ် မရှိတာတွေ ”
ကိုဇော်ကြီးဆဲလိုက်မှ လူအုပ်က နောက်ရှဲသွားတာဗျို့။ ကျုပ်နဲ့ ကိုဇော်ကြီး အလောင်းရေချိုးနေတုန်း ပေတိုးက ကုတင်ဆင်နေတယ်။ မသီတာက ပိုက်ဆံ ၃၀၀၀ဝ ပေးပြီး ကျုပ်ကို လိုတာလုပ်ဖို့ အကူအညီ တောင်းနေပြန်ရောဗျာ။ ကိုဇော်ကြီးတို့ နာရေးအသင်းကို ၁၀၀၀ဝ လှူလိုက်တယ်…။ ကိုဇော်ကြီးဖို့ အာရကေ သက်သက် ၅၀၀ဝ ပေးလိုက်ပါတယ်။ အကုန်ပြီးစီးမှ ကျုပ်လည်း အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း အမေက တန်းဆဲပါလေရော။ မနက်ကတည်းက လက်ဖက်ရည်သောက်ထွက်တာ အခုမှ ရောက်ရသလားပေါ့။ ကျုပ်လည်း မသီတာအဖေ ဆုံးကြောင်း ပြောလိုက်မှ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့။
” ဪ ကိုသိန်းမောင် ဆုံးပြီပေါ့ …။ အင်း သီတာလေးလည်း ဝဋ်ကျွတ်သွားတာပေါ့ နှစ်တွေကြာပြီ ”
အမေက မသီတာကို ကြေးစားမှန်း သိပေမယ့် ဖော်ဖော်ရွေရွေပဲ ဆက်ဆံတယ်ဗျ။ လေဖြတ်နေတဲ့ ဖအေကို လုပ်ကျွေးနေတဲ့ သမီးလေးဆိုပြီး ချီးကျူးတတ်သေးတယ်ဗျ။ ဘဝအကျိုးပေး မကောင်းလို့ ခန္ဓာကိုယ်ရင်းစားနေရပေမယ့် မသီတာကို တစ်ရပ်ကွက်သားချင်း ကူညီစောင့်ရှောက်ဖို့ ပြောပြထားတယ်။ ညနေရောက်တော့ ကျုပ်လည်း ရေမိုးချိုးပြီး ဖဲဝိုင်းလစ်မလို့ဗျို့။
” ဟဲ့ … ဖိုးခင် … နာရေးအိမ်လား ”
” ဟုတ် အမေ ”
အင်္ကျီကြယ်သီးတပ်နေတဲ့ ကျုပ်ရှေ့ကို အမေက မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်ပြီး မေးနေတာဗျ။
” အရက်သောက်မသွားနဲ့နော် ငါ့သား … ဖဲရိုက်ဖို့ရော ပိုက်ဆံက ရှိရဲ့လား ”
” မသီတာ ပိုက်ဆံ ၁၀၀၀ဝ ကျော် ကျန်သေးတယ် အမေရ ”
” ဪ … ဖိုးခင်ရယ် … သူများပိုက်ဆံကို … ပြန်ပေးလိုက်….။ စေတနာသန့်သန့်နဲ့ ကူညီပါဟာ …။ ရော နင့်ဖို့ ၅၀၀ဝ ငါပေးမယ် …။ ရှူံးလည်း အဲဒီမှာ ညအိပ်ချင်အိပ်…. မအိပ်ချင် အိမ်ပြန်လာခဲ့…။ သီတာ့ ပိုက်ဆံတွေ ပြန်ပေးဖြစ်အောင် ပေးလိုက် ”
အမေပြောမှ ကျုပ်စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်လာတယ်ဗျ။ မသီတာရဲ့ ပိုက်ဆံတွေ ပြန်ပေးရမယ်။ အင်္ကျီဘေးအိပ်ထဲ ပိုက်ဆံနိုက်နေတဲ့ အမေ့ကို ကျုပ်လည်း နဖူးလေးနမ်းပြီး ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပစ်လိုက်တယ်။ အမေက ရုတ်တရက် နှုတ်ခမ်းလေးဟပြီး မော့ကြည့်နေတာဗျ။ ကျုပ်လည်း အမေ့နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို ဆွဲစုပ်ပစ်တော့ အမေ့လက်တဖက်က ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲရောက်လာပြီး လီးကို ခပ်ဖွဖွ ညှစ်တော့တာပဲ။
” ဟွန့် … မအေလိုးလေး … ဒါမျိုးကြ တော်တော်တတ် ”
နှုတ်ခမ်းချင်းခွာ ကျုပ်မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြီး ပြောနေတာဗျ။ လီးအရင်းကနေ အဖျားကို လေးငါးချက်လောက် ပွတ်သပ်ပေးပြီးမှ လွတ်တာ။ အမေပေးတဲ့ ပိုက်ဆံ ၅၀၀ဝ သပ်သပ်ခွဲထည့်ပြီး အိမ်က အထွက် ညီမလေးက မနက်ပြန်လာလို့ ဖဲနိုင်ရင် မလှိုင်နဲ့နံပြား ဝယ်လာခိုင်းနေတယ်။
မသီတာအိမ်ရောက်တော့ မသီတာကို ပိုတဲ့ပိုက်ဆံပြန်ပေးတာ မသီတာကလည်း ပြန်မယူပါဘူး နောက်ရက်တွေအတွက် သိမ်းထားခိုင်းတယ်။ ဘေးအိမ်က ဒေါ်အေးစိန်တို့ သားအမိက မသီတာနဲ့ လာအိပ်ပေးလို့ ပူစရာ မလိုတော့ပါဘူး။ ပထမရက်မှာပဲ ကျုပ် 21 ဘင့်ပေါက်တာ ၇၀၀၀ဝ ကျော်နိုင်တယ်ဗျို့။ ပေတိုးကို မနက်တီးဆိုင်ခေါ်ပြီး စွပ်ပြုပ်နဲ့နံပြား ကျွေးပြီး ဘော်ဒါအကန့်လေးနဲ့ ၅၀၀ဝ ပေးပစ်လိုက်တယ်။ အမေနဲ့ ညီမလေးဖို့ မလှိုင်နဲ့နံပြား လက်ဖက်ရည် ပါဆယ်ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်လိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အမေက ရေချိုးသနပ်ခါးလိမ်းပြီးနေပြီ။
” အမေရေ … ညီမလေးအတွက် … နံပြားဝယ်လာတယ်ဗျို့ ”
ဝယ်လာတဲ့ စားစရာတွေကို မီးဖိုချောင် ထရံမှာ ချိတ်ပြီး အမေ့နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တာ။
” အံမယ် … မြူးလာပုံထောက်တော့ ဖဲနိုင်လာပြီမလား ”
” ဒါပေါ့ အမေရ ”
နောက်ကဖက်ရင်း အမေ့နို့အုံကြီးကို အုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ အမေက သူ့ဖင်ကြီးကိုကော့ပြီး ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ နောက်ပြန်ကပ်ပေးတယ်။ ညီမလေး ရေချိုးပြီး အခန်းထဲဝင်လာမှ လူချင်းခွာပစ်လိုက်တားယ်။ ညီမလေး အဝတ်စားလဲ သနပ်ခါးလိမ်းပြီးမှ မလှိုင်နဲ့နံပြားကို အမေနဲ့ တူတူစားကြတာပေါ့။ ကျုပ်က ဘေးနားထိုင်ပြီး ဆေးပေါ့လိပ်မီးညှိရင်း ဖွာနေတုန်း…
” အစ်ကို … မနေ့က ညီမလေး လက်ဖက်ရည်ဖိုးပေးတဲ့ ၅၀ဝ … အတိုးရော ၅၀၀ဝ ပြန်ပေး ”
” ပေးပါမယ် ဟာ … အမေ့ဆီက တောင်း … အမေ့ကို ပိုက်ဆံအပ်မလို့ ”
” အံမယ် … နင်က ဘယ်လောက်များ နိုင်ထားလို့ ”
အမေက မလှိုင်ပန်းကန်ထဲ နံပြားကိုနှစ်ပြီး ပါးစပ်ထဲဝါးရင်း လှမ်းမေးနေတာ။
” ကျုပ် ၇၀၀၀ဝ ကျော် ဘင့်ပေါက်တာ အမေရ …။ ပေတိုးကို လက်ဖက်ရည်တိုက်ပြီး ၅၀၀ဝ ပေးလိုက်တယ် …။ ကျုပ်အဆင်မပြေလည်း ဒီကောင်က ကျွေးမွေးနေတာ ”
” အမလေး … ကြားသားမိုးကြိုး … ဟုတ်ရဲ့လား ဖိုးခင် … မအေလိုးလေး ”
” တကယ်ပါဗျ ”
စားသောက်ပြီး ညီမလေး အလုပ်သွားတော့ အမေ့ကို ပိုက်ဆံထုပ်ပေးလိုက်တယ်။ မသီတာပိုက်ဆံ ၁၀၀၀ဝ ကျော်က သရေပင်နဲ့ စီးထားရက်လေး။ အမေက ကိုင်ကြည့်နေလို့…
” အဲတာ မသီတာက အတင်းပြန်ပေးတာ အမေရ…။ နောက်ရက်တွေ ညပိုင်း ဖဲရိုက်တဲ့သူတွေ ဆေးလိပ် ကွမ်း ဧည့်ခံဖို့တဲ့ ”
” အော် … ဒါဆိုလည်း … အဲတာ ပြန်ယူထားလိုက် …။ ရော့ ဒါက နင် ဒီနေည ကစားဖို့ ၅၀၀ဝ ”
ပိုတဲ့ပိုက်ဆံ အကုန် အမေက သူ့သေတ္တာထဲ ထည့်ပြီး သော့ခတ်ပစ်တယ်။ သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ လှနေတဲ့ အမေ့ကိုကြည့်ရင်း ကျုပ်လည်း လမ်းဖက်လိုက်တယ်။
” အမေ ”
” ဘာတုန်းဟဲ့ ”
” ဒီနေ့ အကြော်နားလိုက်ပါ့လား ”
” ဘာလုပ်ဖို့ နားရမှာလဲ ဖိုးခင် ”
” သား အမေနဲ့အတူ မအိပ်ရတာ ကြာပြီဗျ ”
” အောင်မာ … အကြောက ထလာပြန်ပြီ ”
” တကယ်ပါ အမေရ … ဟိုတခါ လုပ်ပြီးကတည်းက အတော်ကြာနေပြီ ”
” ဟင် … မအေလိုးလေး … အမေကိုနော် … ဟွန့် ”
အမေက မျက်စောင်းလေးထိုးရင်း ပြောနေတော့ ကျုပ်လည်း အူယားပြီး ဖက်နမ်းပစ်တော့တာပဲ။ အမေက မျက်လုံးလေးမှိတ်နေတော့ ကျုပ်လည်း အမေ့အင်္ကျီအောက်နားစလေး လှန်ပြီး ဘော်လီကို လည်ပင်းအောက်နားထိ ပင့်တင်လိုက်တယ်။ တွဲကျလာတဲ့ အမေ့နို့အုံတွေကို လက်နဲ့ခပ်ဖွဖွညှစ်ပြီး နို့သီးခေါင်း မဲမဲလေးကို ဆွဲစို့ပစ်တာပေါ့။ အမေ့မျက်လုံးတွေ စင်းကျလာပြီး ကျုပ်ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်လည်း နို့သီးခေါင်းလေး စို့ပေးရင်း အမေ့ပေါင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်ကနေ စမ်းလိုက်တယ်။ ထမိန်က ပါးတော့ စောက်မွှေးကြမ်းကြမ်းတွေ လက်ထဲ တန်းတိုးမိတာပဲဗျ။ ရင်ဘတ်ကိုကော့ပေးရင်း တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်လျက်လေးနဲ့ နောက်ကျောဘက်က သေတ္တာပေါ် ခေါင်းလေးလှန်ချနေတာ။ စောက်မွှေးအုံအောက်က မာနေတဲ့အစ်လေးကို လက်ခလယ်နဲ့ ဖိချေပြီး အပေါ်ကုတ်ဆွဲလိုက်တိုင်း အမေ့ ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးတွေ ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်နေတာဗျ။
” အ … … သား ရယ် ”
ဘေးနားဒူးထောက်ထားတဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ အမေ့ညာဘက်လက်က လီးကို စမ်းနေပြီဗျို့။ ကျုပ်လည်း နို့သီးခေါင်းလေး ဖိစုပ်လိုက် စောက်စိလေး ကုတ်လိုက် လုပ်ပေးရင်း လီးက တောင်နေတာပေါ့။ ဗြုံးကနဲ့ဗျာ အိမ်ရှေ့ တံခါးဝက…
” မနွဲ့ရေ … ဟေးးး မနွဲ့ …။ ညနေ ညည်းပြန်လာရင် ဗမာဘယာကြော်လေး ၅၀ဝ ဖိုးလောက် ယူခဲ့ပါအေ …။ ကိုသောင်းစိန်က ဂွေးတောက်ရွက်လေးနဲ့ကြော်စားချင်လို့တဲ့ ”
” ဟဲ့ … ဖိုးခင် … ဖယ် … ဖယ်တော့ လူလာနေတယ် ”
အမေလည်း အိမ်ဝက ဒေါ်စော အသံကြောင့် အဖုတ်နိုက်နေတဲ့ ကျုပ်လက်ကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေ ဆွဲဖယ်ပြီး ဘော်လီဆွဲချရင်း အင်္ကျီကို ပြန်ဆန့်နေတာ။
” ဟုတ် မမစော … လာပြီလာပြီ … ဘယာကြော်ပဲနော် ”
ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ အခန်းထဲက မပြေးရုံတမယ် ထွက်သွားတော့တာ။ ခဏနေတော့မှ ၅၀ဝ တန်လေး ကိုင်ဝင်လာရင်း …
” ဒီနေ့တော့ မနားတော့ဘူး သားရယ် …။ နှပ်ထားတဲ့ မုန့်နှစ်တွေ အလကားဖြစ်ကုန်မယ်။ နက်ဖြန်မှ နားတော့မယ် ”
” ဟာဗျာ … အမေကလည်း ”
” ကဲ … ထပါဟာ … နက်ဖြန် အမေ ဆိုင်မထွက်ဘူး သားနဲ့နေပေးမယ် ”
ကျုပ်လည်း မထချင် ထချင်နဲ့ ထရပ်လိုက်တော့ ပုဆိုးအတွင်းက ထောင်ထွက်နေတော့တာပဲ။
” ခ်ခ် … စိတ်လျှော့ပါတော့အေ … အင့် … ရွှတ် ရွှတ် ”
ကျုပ်ခါးကို အားပြုကိုင်ရင်း ထောင်ထွက်နေတဲ့လီးကို အမေက ကုန်းနမ်းပြီး ရယ်နေတာဗျ။ ကျုပ်လည်း အမေ့ခေါင်းလေးထိန်းကိုင်ပြီး ပါးလေးကို လီးနဲ့ ၅ ချက်လောက်ထိုးပြီးမှ အမေ့ကိုယ်လုံးကို ပြန်မတ်ပေးလိုက်တယ်။ အကြော်ဆိုင် လိုက်ပို့ပြီး အိမ်ပြန်လာတော့ အိပ်လို့လည်း မရတော့ပါဘူးဗျာ။ ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့် လုပ်ရင်း ဟိုးအရင်က အမေနဲ့ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပုံတွေ ပြန်တွေးမိနေတော့တာဗျ။
တန်ဆောင်းမုန်းလပြည့်တုန်းက ညီမလေးမာလာခင်တို့ဆိုင် အပျော်ခရီးထွက်တော့ ၃ ညအိပ် ၄ ရက် ညီမလေးပါသွားတာ။ အိမ်မှာ အမေနဲ့ကျုပ် နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တာပေါ့။ နေ့ခင်းကြီးဗျ ကျုပ်ထမင်းစားပြန်လာတော့ အမေ့အိပ်ခန်းထဲက တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းနေတာ။ အခန်းထဲ ကျုပ်ဝင်သွားတော့ အမေက စောင်အပြာကွက်လေး ခြုံရင်း ညည်းနေတာ။
” အမေ … နေမကောင်းဘူးလား ”
” အဟီးး ဟီးးးး ဟီးးး … ချမ်း ချမ်းးး ချမ်းတယ် … ဟီးဟီးးးး ”
မနက်က အကြော်ဆိုင်ဖွင့်တယ်ဗျ။ ဖျားလို့ အိမ်ပြန်လာတာနေမှာ။ ကျုပ်လည်း ဆရာမောင် ဆေးနီမူံ့ ပြေးဝယ်လိုက်တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေနွေးတည်ပြီး မတ်ခွက်ထဲ ရေနွေးထည့်ပြီး အမေ့အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတာ။ ဆေးနီမှုံ့နဲ့ တထုပ်ကုန်အောင်တိုက်ပြီး စောင်ပြန်ခြုံပေးလိုက်တယ်။ ပါးစပ်က မရပ်ဘူးဗျို့ တဟင်းဟင်း နဲ့ ညည်းနေတာပဲ။ ဆေးခန်းသွားဖို့ ပြောတော့လည်း ခေါင်းခါပြနေတာဗျာ။
” ဟီးဟီးးးး … ချမ်း ချမ်း … အမလေးးး … ချမ်းတာ … ဟီးးး ဟီးးး ”
နောက်ထပ် စောင်အထူတစ်ထည် ထပ်ခြုံပေးတာ မရဘူးဗျို့။ ကျုပ်လည်း စောင်ထဲဝင်ပြီး အမေ့ကို ခွရင်း ဖက်ထားပေးတယ်။ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ အမေ့ကိုယ်လုံးလေးက တဇပ်ဇပ် တုန်နေသေးတာ။ အမေက ထရံဘက် ကွေးပြီးအိပ်နေတော့ သူဖင်က ကော့ထွက်နေတာပေါ့။ ကျုပ်က နောက်ကခွထားလိုက်တော့ အမေ့ဖင်ကြားထဲ ကျုပ်လီးက အမြှောင်းလိုက် ကပ်သွားတာပဲ။ သူက တကိုယ်လုံး တုန်ပြီးချမ်းလေ ဖင်ကြီးတွေက ကျုပ်လီးကို ပွတ်သပ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း မာထင်လာတာဗျ။
” အမေ … သက်သာလား … ဆေးခန်း သွားမယ်လေ ”
” ဟူးးး ဟီးးး ဟီးးး … ရ ရ ရတယ် … ဖိုးခင် … ဖက် ထား ပေး … ဟီးး ဟီးးး ”
ကျုပ်လည်း တင်းနေအောင် ဖက်ရင်း အမေ့နို့တွေကို ခပ်ဖွဖွလေး ညှစ်ပေးနေတာ။ လူငွေ့နဲ့ဆိုတော့ အချမ်း သက်သာသွားပုံဗျ။ ညည်းသံတိုးသွားပြီး ပျက်တောင်းပျက်တောင်းလေးတော့ ညည်းနေတာပေါ့။ ဖင်ကြီးက ခွထားတဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြား တိုးတိုးပွတ်လာတာနဲ့ ကျုပ်လည်း ထမိန်ကို ခါးထိဆွဲတင်ပစ်တာ။ စောင်ခြုံထဲဆိုတော့ မမြင်ရဘူးဗျ။ လက်နဲ့ အမေ့ဖင်ကြားနိုက်ကြည့်တော့ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ အရည်လေးတွေစို့နေတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပြင်လိုက်ပွတ်ပေးတော့ ညည်းသံတွေ ရပ်ပြီး ပေါင်လေးဟပေးနေတာဗျ။ ကျုပ်လည်း ခါးပုံစဖြည်ပြီး တောင်မတ်နေတဲ့လီးကို အမေ့စောက်ခေါင်းလေးထဲ တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။
” ဗျစ် … ဗျစ် …… အ … ဖိုးခင် … ”
ကျုပ်နာမည်ရွတ်ရင်း ညာဖက်လက်က ကျုပ်ဗိုက်ကို တွန်းနေတယ်။ တဖက်လှည့်ကွေးနေတဲ့ အမေ့ခါးလေးကို ဆွဲပြီး လီးအရင်းထိ ဖိလိုးတော့ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲက ပြန်ညှစ်နေတာဗျ။ ကျုပ်လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် စီးစီးလေး ပွတ်ဆွဲပေးသလိုဖြစ်ပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။
” အမလေး … ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ဖိုးခင်ရယ် … နင့်လီးက တုတ်တာဟယ် ”
ဒီတခါ အမေညည်းတာက ခုနလို မဟုတ်ဘူးဗျ။ လီးအရသာခံပြီး ညည်းနေတာ။ တဖြည်းဖြည်း ဘေးတစ်စောင်း ကျုပ်ဆွဲလိုးတိုင်း ဖင်ကိုကော့ပြီး ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေတာ။ တော်တော်ကြာတော သူခါးကိုဆွဲထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း အားကနဲ့ ခပ်ကျယ်ကျယ် ညည်းတွားရင်း စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတာ။ ကျုပ်လည်း အချက် ၃ဝ လောက် ပစ်လိုးရင်း အမေ့ဖင်နဲ့ ကျုပ်ဆီးခုံး ကပ်ပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာ။ ခဏနားပြီး စောင်တွေဖယ်တော့ အမေ့မျက်နာလေးက ရဲတွတ်နေတာဗျ။ ကျုပ်းလည်း ပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး အပေါ်က ပြန်ခွပစ်တာ။ နဖူးပေါ်ရော နားထင်တွေရော ချွေးလေးတွေ စို့ပြီး သူ့လက်တဖက်က မျက်လုံးတွေ အုပ်ထားတာဗျို့။ အမေ့ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်ပြီး ကျုပ်လိုးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖြဲကြည့်မိတော့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေက ပြန်မစိသေးဘူးဗျ။ နီရဲနေတာ လရည်တွေက အောက်စီးကျနေတာ။
” ဟဲ့ … ဘာတွေ ကြည့်နေတာလဲ ”
” ကျုပ်မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ကြည့်နေတာလေ ”
” မအေလိုးလေး … မအေဖျားနေတာကို နောက်က ခွလိုးနေတာ … ဟွန့် ”
” အမေက ဆေးခန်းမသွားလို့ ကျုပ်က ဆေးထိုးပေးတာပါဗျ … ဟီးးး ”
” အောင်မယ် နင် ငါ့ကို ဘယ်ချိန်ကတည်းက လိုးချင်နေလဲ မသိဘူး မတရားသဖြင့် ဆွဲဆွဲလိုးတာ ”
” ဒီတခါ ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးပါ့မယ် အမေရ ”
” ဟိတ် စောင်တွေ ပြန်ခြုံထား ”
အမေက နည်းနည်းရှက်နေပုံဗျ။ ကျုပ်လည်း စောင်ခြုံပြီး ဒုတိယအချီ အပေါ်ကပဲ လိုးပစ်လိုက်တယ်။ ခဏအိပ်ပြီး ညနေပိုင်း တခါ ထပ်လိုးဖြစ်တယ်။ နောက်ရက်ကြ မလိုးဖြစ်တော့ပါဘူးဗျာ။ အမေက ခပ်တည်တည်ပဲနေတာ။ သိသိသာသာလည်း ငြင်းတော့ ကျုပ်လည်း ထပ်မစရဲတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လီးကိုတော့ ခဏခဏကိုင်တယ်။ နောက်ပိုင်း လီးကိုင်တာ ရိုးသွားတော့တာပဲ။ အမေ့နို့လည်း ကျုပ်က တခါတလေ စို့တယ်။ ညီမလေးရှေ့လည်း လှန်စို့ပစ်တာ အမေက နည်းနည်း ရှက်ပေမယ့် ညီမလေးက တခိခိနဲ့ ရယ်ပါလေရော။
ကျုပ်လည်း အမေ့ကြောင်းတွေးရင်း အိပ်ပျော်သွာတာ ညနေစောင်းမှ နိုးလာတာဗျို့။ ရေချိုးထမင်းစားပြီး ဖဲဝိုင်းထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဒုတိယရက်လည်း ၂၀၀၀ဝ လောက် ထပ်နိုင်လာတယ်။ မနက်လင်းတော့ အိမ်အတွက် မနက်စာဝယ်ပြီး ပြန်လာလိုက်တယ်။
” ဟော … ဒီနေ့လည်း နိုင်လာပြန်ပြီနေမှာ ”
” လင်းခါနီးမှ ၂၀၀၀ဝ ကျော်လောက် ရလိုက်တာ အမေရေ ”
စားသောက်ပြီး ညီမလေးက အလုပ်သွားပေါ့။ ကျုပ်က အမေ့ခန်းထဲ ဝင်ပြီး လှဲနေလိုက်တယ်။ စားသောက်ထားတဲ့ ပန်းကန်တွေ ဆေးကြော သိမ်းဆည်းပြီးမှ အမေက အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတာဗျ။ ကျုပ်လည်း အမေဝင်လာတာနဲ့ အမေ့ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ အမေက ငုံ့ကြည့်နေတုန်း ထမိန်ဆွဲချွတ်ပြီး အမေ့ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်လိုက်တာပေါ့။
” ဟဲ့ … နေဦးဟ … ဖိုးခင် … အိမ်ရှေ့ တံခါး မပိတ်ခဲ့ရသေးဘူး ”
” ခဏနေမှ ပိတ်ပါ အမေရ … ကျုပ် မနေနိုင်လို့ပါ ”
” ဟော်တော် နင်နဲ့တော့ ခက်တော့တာပဲ …။ ဒီနေ အကြော်ဆိုင်ပိတ်လို့ ငါ မနက်က ရေမချိုးရသေးဘူးဟ ”
ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်ဗျ။ အမေ့စောက်ဖုတ်က သေးနံ့လိုလို ဘာလိုလို အောက်သိုးသိုးအနံ့ ထွက်နေတယ်။ ကျုပ်က မရွံပါဘူးဗျ။ ကိုယ့်မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်လေဗျာ။ ပြီးတော့ အဲဒီအနံ့က ကျုပ်စိတ်ကို ပိုပြီး ထကြွစေတယ်။ အမေက ကျုပ်မျက်နှာကို တွန်းထုတ်ရင်း ထမိန်ဖြစ်သလို ဝတ်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါး သွားပိတ်တော့တာပဲ။ ပြီးမှ အခန်းထဲပြန်ဝင်လာပြီး အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လေး လှဲပေးတယ်။ ထမိန်ကို သူ့ဟာသူ ဆွဲချွတ်ရင်း ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးတွေကို ဖြဲထားပေးတယ်။ ကျုပ်လည်း အမေ့ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူပြီး ကုန်းယက်တော့တာပဲ။
” မအေလိုးလေး … ဇွတ်ကြီးပဲ … နင် ယက်နေတာ စောက်ချီးဆော် မနံဘူးလား ”
” နံတော့ နံတာပေါ့ ဒါပေမယ့် အမေ့စောက်ပတ်ပဲ မရွံပါဘူးဗျ ”
” အားးးး … ကောင်းလိုက်တာ … နင့် အဖေတောင် ငါသတိရတယ် … ရှီးးးးးး … အင်းအင်း … အစိလေးလည်းစုပ် … အမလေးးး ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ”
” အဖေလည်း ယက်ပေးတယ်ပေါ့ အမေ့ကို ”
” အွန်း … ယက်ပေးတာပေါ့ဟဲ့ …။ ငါ့ယောကျ်ားက မနက်တခါ ညတခါ ယက်ပေးတာ … ရှီးးးးးး …… အ … အ … ဖိုးခင် အစိကို နာနာလေးစုပ်ဟာ ”
ကျုပ်လည်း အမေ့အကြိုက် စောက်စိလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲစုပ်ပေးနေတာပေါ့။ အမေ့လက်တွေက ကျုပ်ဆံပင်တွေဆွဲပြီး သူစောက်ပတ်နဲ့ကျုပ်ပါးစပ် လွတ်မှာစိုးပြီး ဖိကပ်နေတာဗျို့။ စောက်မွှေးနီကျင်ကျင် ကြမ်းကြမ်းကြီးတွေက နှာခေါင်းထဲဝင်လာလို့ ချီမလိုဖြစ်ရသေးတယ်။ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေက ကျုပ်တံတွေးနဲ့ ဖောင်းကားလာတာ ဖါးဂုံညှင်းကြီး အတိုင်းပဲ။ စယက်ပေးခါစ စောက်ချီးနံ့ကလည်း ယဉ်သွားတော့ မနံတော့ပါဘူး။ စောက်ခေါင်းဝလေးက အရည်ကြည်လေးတွေ ပြည့်လာလို့ ကျုပ်လည်း လျှာကို စုသွင်းပြီး ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တာ… အမေ့ဖင်ကြီး ကော့တက်လာတာဗျ။
” ရှလွတ် … ရှုး … ပလပ်ပလပ် … ရှလူး … ”
” အမလေးးး … သွားလေသူ … ကိုအုံးကျော်ရေ … တော့်သားက … တော့်ထက် လျှာဇောင်းက ထက်နေပါလား … အမလေးးး … လာကြည့်ပါဦး… အားးး အားးးး ”
အရေးထဲ အမေက အဖေ့နာမည်တပြီး အော်နေသေးတာဗျ။ ပေါင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေ တဇပ်ဇပ်တုန်နေပြီး ကျုပ်ခေါင်းကို ညှပ်ထားတာဗျို့။ ကျုပ်လည်း အမေ့ပေါင်တွေဆွဲပြီး စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း အထက်အောက် လျှာအပြားလိုက် ဖိယက်ပစ်တာ။
” အားဟားးး … မအေလိုး သူတောင်းဇားလေး … အ …… အ …… မအေကို လျှာနဲ့လိုးသတ်နေတာ … လုပ်စမ်း လုပ်လုပ် …… အမလေးးး … အားးးးးး ”
အမေ့ဖင်ကြီး မြောက်တက်လာလိုက် အိပ်ယာပေါ်ပြန်ကျသွားလိုက်နဲ့ ကြိတ်အော်နေတာဗျ။ ကျုပ်လည်း အမေအော်လေ ဖိယက်လေပဲ။ အထက်အောက် လျှာနဲ့ထိုးခွဲရင်း နောက်တကြိမ် အမေ့ဖင် အောက်အကျမှာ ထောင်နေတဲ့ စောက်စိကို သွားနဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်လေး ဖိကိုက်လိုက်တယ်။
” အားးး … သေပြီ သေပြီ … တတ်လိုက်တာ … မအေလိုးလေးရယ် … အင့် … အင့် … ရှီးးး အမလေးးး … ကောင်းလိုက်တာဟာ … ”
ကျုပ်မျက်နှာကို သူ့စောက်ပတ်နဲ့ဖိကပ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ထိုးနေတာပဲ။ ဆံပင်တွေလည်း ကြိမ်းလိုက်တာဗျာ မတရားဆွဲထားတာဗျ။ စောက်ရည်တွေလည်း ထောင်ပန်းနေတာ ကျုပ်မျက်နှာ နွေးကနဲ့နွေးကနဲ့ပဲ။ ပါးစပ်ထဲဝင်တဲ့ အရည်ကိုတော့ မျိုချပစ်တာ ငံကျိကျိလေးဗျ။ စောက်ရည်တွေကုန်အောင် ပန်းပြီးမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခပ်ကားကားလေး ခြေနှစ်ချောင်း ဆန့်ထုတ်ပစ်တာ။ ကျုပ်နဖူးကနေ ဆံပင်ထဲသူ့လက်ချောင်းလေးတွေ ထိုးတင်ပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ အမောဖြည်နေတော့တာပဲ။ ကျူပ်လည်း အမေ့စောက်ဖုတ်နဲ့ပါးစပ်ကို ခွာပစ်ပြီးမှ အသက်ရဲရဲ ရှူရတယ်။
” ကောင်းလား … အမေ ”
” ကောင်းတာပေါ့ … ဖိုးခင်ရဲ့ … နင့်အဖေထက် သာတယ် … အဖုတ်အယက်ခံရင်း ငါတခါမှ ဒီလို စောက်ရည် မထွက်ဖူးဘူး ”
အမေက ကုန်းထတော့ ကျုပ်လည်း ဒူးထောက်ပြီးထလိုက်တာပေါ့။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားနဲ့ အမေက ကျုပ်ရှေ့ ဖင်တရွတ်တွန်းပြီး ကပ်လာတာဗျ။ ကျုပ်မျက်နှာစိုက်ကြည့်ပြီး တခိခိနဲ့ ရယ်နေတော့တာပဲ။
” ဘာလို့ရယ်နေတာလဲ အမေရ ”
” ခ်လ်းးး … နင့်မျက်နှာမှာ ငါ့စောင်ရည်တွေ ရွှဲနာဟဲ့ … လာ … ရှေ့တိုး … အမေ သုတ်ပေးမယ် ”
ကျုပ်လည်ပင်းကို ဆွဲပြီး မျက်နှာအနှံ့ လျှာနဲ့ယက်ပေးတာဗျို့။ နွေးနွေးလေးဗျာ ဘယ်လိုအရသာလေးလည်း မသိဘူး။
” ငါလည်း … နင်နဲ့ကြမှ ကိုယ့်စောက်ရည် ကိုယ်ပြန်ယက်နေရတာ … ”
” ကျုပ်တောင် အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီး ယက်ပေးရတာ အမေကလည်း ”
” အောင်မယ် … နင့်ပါသာ … လီးတောင်ပြီး … ဇွတ်ယက်တာလေ …။ ငါက ရေမချိုးရသေးလို့ ပြောတာတောင် မရဘူး …။ ပြစမ်းပါဦး နင့်လီးကို ”
အမေပြောတော့ ကျုပ်လည်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး အင်္ကျီရော ပုဆိုးရော ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ အမေ့ရှေ့တည့်တည့် တုံးလုံးကြီးဗျ။ ကျုပ်က အမေ့ကို ဒါမျိုးပြချင်နေတာ ကြာပြီဗျို့။ အမေလည်း ကျုပ်လီးကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူအင်္ကျီတွေ ချွတ်နေတာဗျ။ လက်တဖက်က ကျုပ်ခါးကိုကိုင်ပြီး တဖက်က ပေါင်သားတွေ အထက်အောက် ပွတ်ပေးနေတယ်။ လီးကို မထိပဲနဲ့ တဇပ်ဇပ် တောင်နေမိတာဗျာ။
” အခုမှပဲ … ငါ့သားလီးကို သေချာကြည့်မိတော့တယ် …။ နင့်အဖေထက် တုတ်တယ် … အားရစရာကြီး ”
ပြောရင်း အမေက ကျုပ်လီးထိပ်ကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းနေတယ်။ အမေ့ အပေါ်နှုတ်ခမ်းမှာ ကျုပ်လီးအပေါက်က ထွက်နေတဲ့ အရည်ကြည်လေး ကပ်ကုန်တာပေါ့။
” ငါသား ငယ်ငယ်ကဆို … နို့စို့ရင် အမေက သားလီးလေးကို ဆွပေးရတာ …။ ဆွမပေးရင် နင်က ငြိမ်ငြိမ်မစို့ဘူး … ဟင်းဟင်းးး ”
အမေပြောမှ ကျုပ်လည်း နို့စို့ချင်လာတာဗျို့။
” အမေ အခုစို့ချင်တယ်ဗျာ ”
” လာ အမေ့ပေါင်ကြား ထိုင်လိုက် ”
ကျုပ်လည်း ခြေဆန့်ဖြဲပေးထားတဲ့ အမေ့ပေါင်ကြားကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ကန်လန့်ဖျက်လှဲရင်း ညာဖက်တံတောင်ကို အမေ့ဘယ်ဖက်ပေါင်ဘေး ထောက်ထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုတော့ အမေ့ညာဖက်ပေါင်ပေါ် ထပ်တင်ထားလိုက်တယ်။ အမေက ကလေးတစ်ယောက်လို ကျုပ်ခေါင်းကို ထိန်းမရင်း ဘယ်ဖက်နို့သီးခေါင်းလေးနဲ့ တေ့ပေးနေတာဗျ။
” အင့် … ငါ့သား ငယ်ငယ်က ဒါမျိုးလေးစို့တာ ”
ကျုပ်လည်း အမေ့မျက်နှာလေးကြည့်ပြီး နို့စို့နေတုန်း အမေ့ညာဖက်လက်က ဆီးခုံးလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ လမွှေးလေးတွေ ခွပ်ဖွဖွဆွဲပေးရင်း ထောင်နေတဲ့ လီးကိုကျော်ပြီး ပေါင်ရင်းကနေ ဒူးအထက်နားထိ ပွတ်ပေးနေပြန်ရောဗျာ။ အမေ့ ညာဖက်နို့အုံလေးကို ကျုပ်ဘယ်ဖက်လက်နဲ့ ညှစ်ပေးတော့ အမေ့လက်က ပေါင်အတွင်းဘက် အောက်ကနေ အပေါ်ပြန်တက်လာတယ်။ လီးကလည်း ယားလိုက်တာဗျာ ထောင်မတ်နေရင်း တဇပ်ဇပ် တုန်တုန်လာတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေး ဖိစုပ်ပြီး ကျန်နို့အုံတဖက်ကို ခပ်တင်းတင်းလေး ညှစ်မိနေတော့တာပါပဲ။ အမေ့လက်က ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေ အထက်အောက်ပွတ်နေရင်း ရုတ်တရက် ကျုပ်လဥနှစ်လုံးကို ဖိချေနေတယ်။
” ရှီးးး … အမေရာ ”
စို့နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေး လွတ်ပြီး ခံရခက်လွန်းလို့ ညည်းလိုက်မိတာပါ။ အမေက ကျုပ်မျက်နှာလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း လဥလေးတွေ ညှစ်ချေနေရာက လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ အမေ့ နဖူးကြောလေးတွေ တွန့်နေပြီး ကျုပ်ခံစားမှုကို လိုက်ခံစားနေပုံပဲ။ လီးအရင်းကနေ အဖျားထိ ဆွဲတင်တော့ ကျုပ်ခါးအောက်ပိုင်း တစိမ့်စိမ့်လေးနဲ့ဗျာ။ မွေးထားတဲ့ အမေကိုယ်တိုင်က ဂွင်းထုပေးနေတာလေ။ လီးကို ခပ်တင်းတင်းကိုင်းပြီး ထုပေးနေတဲ အမေ့မျက်နှာလေးကလည်း ခံစားမှုမျိုးစုံနဲ့ဗျ။ သူ့အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ရင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ထုပေးတော့ လီးတံတစ်လျှောက်လုံး ကျင်တက်လာတာပေါ့ဗျာ။
” အမေ … ကျုပ် … ထွက် … ထွက် … ထွက်ပြီ … ရှီးးးးး …… အားးးးး … အ ”
ရုတ်တရက် အမေက ခါးညွတ်ပြီး လရည် တဗျစ်ဗျစ် ထောင်ပန်းနေတဲ့ ကျုပ်ဒစ်ဖူးနားလေး ပါးစပ်လေးဟ ပေးတော့တာ။ လရည်တွေက အမေ့မျက်နှာပေါ် စင်ကုန်တာပေါ့။ ပါးစပ်ထဲဝင်သွားတဲ့ လရည်တွေကို အမေက လျှာနဲ့လိပ်ယူပြီး မျိုချနေတာဗျို့။ လရည်အထွက်ရပ်မှ လီးကို ဒစ်ကြီးကားထွက်အောင် ဖြဲချလိုက်တာ ထိပ်အပေါက်ဝစို့နေတဲ့ လရည်စက်လေးကို ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်ပြီးမှ ဒစ်အပေါက်လေးကို လျှာဖျားနဲ့ ထိုးကလိနေတာ။
” အမေ … အ …… … ရပြီ …… ရှီးးးးးးးးးး ”
ကျုပ်ဘယ်လက်နဲ့ အမေ့မျက်နှာကို ပင့်တင်ပစ်လိုက်ရတယ်။ လီးထိပ်က မခံနိုင်တော့တာဗျ။ ခါးပြန်ဆန့်ရင်း ကျုပ်မျက်နှာကို ပြုံးစစလေးကြည့်နေတဲ့ အမေ့မျက်နှာပေါ်မှာ လရည်တွေ ကပ်နေတာပေါ့။ ဘယ်ဖက်မျက်ခုံးထူထူကြီးပေါ်က လရည်ခပ်ပျစ်ပျစ်တွေက မျက်ခွံပေါ်ကနေ အောက်စီးနေတာ… ပါးပြင်မှာလည်း အကွက်လိုက်ဗျ …။ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းက စီးကျနေတဲ့ လရည်တွေကိုတော့ အမေက လျှာနဲ့သပ်ပြီး မျိုချပြနေတာဗျ။ မျက်နှာတပြင်လုံးက လရည်တွေကို သူ့လက်တဖက်နဲ့ သုတ်ယူပြီး ပါးစပ်ထဲ သွင်းပြနေတာ။ အကုန်ပြောင်သလောက်ရှိမှ လရည်ကပ်နေတဲ့ လက်ချောင်းလေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီး ကျုပ်ကို မျက်စိတဖက် မှိတ်ပြနေတာ။ ကျုပ် ချစ်လိုက်တာဗျာ အမေ့ကို။
နှစ်ယောက်သား ပက်လက်လှန် လှဲအိပ်ရင်း ခဏနားလိုက်ကြတယ်။ ပြီးမှ အမေက ထထိုင်ရင်း သူ့ဆံပင်တွေ စုချည်ပြီး ကျုပ်လီးကို ဆွနေတာဗျ။ မကြာပါဘူး ကျုပ်ဟာကြီးက ပြန်ထောင်လာတော့တာပဲ။
” ခ်ခ် … နင့်လီးက လွန်လွန်းပါတယ် ဖိုးခင်ရယ် ”
အမေက သူ့လက်ထဲ ခဏလေးနဲ့ မာလာတဲ့ ကျုပ်လီးကို သဘောကျနေတာဗျို့။ ဒစ်ကြီးကားထွက်လာအောင် ၅ ခါလောက် ဖြဲဖြဲကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လည်း စိတ်က ကြွလာပြီး အမေ့ကို ပက်လက်ပြန်လှန်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ အပေါ်ကခွပြီး အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အမေ့ပါးစပ်က ကျုပ်လရည်နံ့လေးတွေ နှာခေါင်းထဲဝင်လာပါရောပဲ။
လီးက အမြောင်းလိုက် အမေ့အဖုတ်ပေါ်ဖိထားတော့ အမေက သူ့ပေါင်လေးတွေ မသိမသာ ကားပေးတယ်ဗျ။ ပေါင်တွေဖြဲပေးမှ အမေ့စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဒစ်ကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ လီးကအရင်းထိ ဝင်သွားတော့ အမေ့ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာကနေခွာပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းနေတော့တာပဲ။
” ကျွတ် … နာလိုက်တာဟာ … အဆုံးထိ တခါထဲ ထည့်ပစ်တာ ”
” ဗျစ် … ဖလွပ် …… ဗျစ် ဘွတ် ”
ကျုပ်လည်း လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုတ်ပြီး တဝက်လောက်ပဲ အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးရတော့တာပေါ့။ အဲဒီကြမှ အမေ့က ကျုပ်ပါးစပ်ကို ပြန်စုပ်နေတာ။ ခါးအားလေးနဲ့ပဲ တချက်ချင်းလိုးပေးရင်း နည်းနည်းကြာတော့ အမေက အောက်ကနေ မသိမသာလေး ပင့်ဆောင့်နေတာဗျို့။ ကျုပ်ကျောကုန်းကို ပွတ်သပ်ရင်း အားမလိုအားမရ ပုံစံလေးနဲ့ သိသိသာသာလေး ကော့ပေးလာပြီဗျ။ အမေ့ပေါ်ဝမ်းလျားမှောက်ယက်ပဲ ကျုပ်ခြေဖျားတွေ ထောက်လိုက်တယ်။ ကွေးထားတဲ့ လက်တွေလည်း အမေ့ချိုင်းကြားအောက် ဆန့်ထောက်လိုက်ပြီ။ အမေက ကျုပ်လက်မောင်းတွေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး မျက်နှာကို မော့ကြည့်ရင်း ခေါင်းလေးညိတ်ပြတာနဲ့ ကျုပ်လည်း ဒိုက်ထိုးသလို ဖိဖိလိုးတော့တာပဲ။
” ဘွတ် … အ … ဘွတ်…… ဗျစ်…… အ……… ဘွတ် … အားးး အ …… လိုးလိုး သားလေးးးး … ”
လီး စိုက်အကျကို အမေက သူစောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ပင့်ပင့် ပြန်ဆောင့်နေတာဗျ။ ကျုပ်လည်း အမေခံနိုင်လာမှန်း သိတော့ မနားတမ်းကို ဖိလိုးပစ်တာ။ လီးကို ဒစ်ပေါ်ရုံလေး ထုတ်ပြီး အရင်းထိ ဖိချပေးလိုက်တယ်။ အမေ့မျက်နှာလေးက ကျေနပ်အားရတဲ့ ပုံလေး ဖြစ်လာပါပြီ။ ကျုပ်လိုးချက်တွေ အားပျော့လာရင် သူ့ဖင်ကြီးကြွပြီး ဆီးခုံးချင်းကပ်နေအောင် ပြန်ဆောင့်ပေးနေတာ။ အမောပြေလို့ တရကြမ်းလိုးပြီဟေ့ဆို အံလေးကြိတ်ခံပေးတာဗျ။ လိုးနေရင်း ကျုပ်လီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးလာလို့ အမေပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ရိပ်မိလိုက်ပြီလေ။
” အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဖိုးခင်ရာ … လိုးစမ်း သားလေးးး … အင်း ဟုတ်တယ် …… ဆောင့်ဆောင့် …… နာနာလေးဆောင့် … ငါ့သား …… အမလေးးးးး …… အားးးးးး ရှီးးး ရှီးးးးးးးး …… အင့် အင့် … လိုးပါ သားရဲ့ … အမေ့ စောက်ပတ်ကြီး ကွဲထွက်သွားအောင် လိုးပစ်စမ်းပါ …… အားးး ဟူးးးးး ”
ကျုပ်ခါးပေါ် အမေ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက တင်ပြီးချိတ်လိုက်ပြီဗျ။ ကျုပ်လက်မောင်းကို အားပြုဆွဲရင်း အပေါ်ကို ပစ်ဆောင့်နေတာပဲဗျာ။ ကျုပ်လီးအဝင်ကို မစောင့်တော့ဘူး သူ့စိတ်တိုင်းကျ ချိတ်လိုးနေတော့တာ။ မကြာပါဘူး အမေ့မျက်နှာလေး မော့တက်သွားပြီး ကျုပ်လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရတယ်။
” အားးးးးးးး … အ မေ ပြီး ပြီ … သားရယ် ”
ကျုပ်လည်း အချက် ၅ဝ လောက် မနားတမ်းလိုးရင်း အမေ့နို့အုံတွေပေါ် မျက်နှာအပ်ရင်း လရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်ပစ်ရတာပေါ့။ နှစ်ယောက်သား မောမောနဲ့ အိပ်ပစ်လိုက်တာ တရေးနိုးမှ ရေမိုးချိုး ထမင်းစားကြတာပဲ။ ညနေ ညီမလေး ပြန်လာတော့အမေက ပင်ပန်ပြီး အိပ်နေလေရဲ့။ ကျုပ်က ဖဲဝိုင်းကို စောစော ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။
မသီတာအဖေက ကျုပ်ကို မ တာလား မသိဘူးဗျို့။ နောက်ဆုံးရက်ထိ ဆက်တိုက်နိုင်တာဗျို့။ နောက်ဆုံးညကြ မသီတာက ရက်လည်ဆွမ်းကပ်မလို့ အမေနဲ့ညီမလေးပါ ဖိတ်ခိုင်းတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ကျုပ်လည်း အမေ့ကို ပြောလိုက်တာပေါ့။ အမေက ကျုပ်နိုင်တဲ့ပိုက်ဆံတွေ အကုန်ပေးထားတော့ ဆိုင်ပိတ်မယ်ပြောနေတယ်။ ညီမလေးက မရဘူးဗျို့။
” အထည်တွေက ကျနေတာ အစ်ကိုကလည်း ”
” နင်ကလည်းဟာ … မသီတာလုပ်စားတာက မကောင်းတဲ့အလုပ်မို့ လူတွေနဲ့သိပ်မပတ်သက်တာဟ …။ ငါတို့မို့ ခင်လို့ ဖိတ်တာပါ ”
” ကဲပါ … သမီးရယ် … အလုပ်တစ်ရက်နားလိုက် … မထူးပါဘူး… ဟိုတခါ သမီးပူဆာတဲ့ ပါတိတ်စ ဒီနေ့တခါတည်း ဝယ်ရအောင် … ဖိုးခင်ဖို့လည်း ပုဆိုးလေး အင်္ကျီလေး ဝယ်ရင်းပေါ့ ”
အမေဝင်ပြောမှ ညီမလေးက အလုပ်နားမယ် ပြောတာဗျို့။ သူ့ဖို့ ပါတိတ်ဝမ်းဆက် ဝယ်ပေးမယ်ပြောတာလည်း ပါလို့နေမယ်။
” ဟဲ့ … ဘယ်အချိန်လဲ ဖိုးခင် ”
” ၁ဝ နာရီလောက် သွားရအောင် အမေ …။ အခု ကျုပ် ခဏအိပ်ဦးမယ်ဗျာ ”
ကျုပ်လည်း အမေ့ကိုပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်ပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ ညီမလေး လာနိုးမှ နိုးတော့တာဗျို့။
” အစ်ကို ထတော့ … အမေလည်း ရေချိုးပြီးပြီ … သနပ်ခါးလိမ်းနေတာ ”
ကျုပ်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ညီမလေးက အင်္ကျီအနက် အပျော့သားလေးနဲ့ အောက်က ဂါဝန်အဝါအရှည် ဝတ်ထားတာဗျ။ အသားဖြူတော့ လက်မောင်းသားတုတ်တုတ်လေးတွေနဲ့ အင်္ကျီအနက်လေးက လိုက်တယ်ဗျို့။ နို့အုံစူစူလေးနဲ့ ခါးအောက်က ဂါဝန်အရှည်က ပေါင်လယ်ထိ အတွန့်လေးတွေပါတော့ ဖင်လေးက ပိုပြီးကော့ထွက်နေသလိုပဲ။ ကျုပ်လည်း ရေအမြန်ချိုးပြီး အဝတ်အစား လဲရတာပေါ့။ ကျုပ်ကတော့ စတစ်ကော်လံအဖြူ အောက်က ယောပုဆိုးနဲ့ပါ။ အိပ်ပြင်ထွက်လာတော့ အမေက ဆိုက်ကားနားကနေ ဖိနပ်အကောင်းစီးခဲ့ဖို့ လှမ်းအော်တော့တာပဲ။
” ဟဲ့ … ဖိုးခင် … ဖိနပ်လေး ဘာလေး လဲပါဦးဟယ် ”
ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း ခြေရင်းထရံမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ဖိနပ်ဗူးဖြုတ်ပြီး ကတီဘာနက်ပြာလေး စီးခဲ့လိုက်တယ်။ အမေကတော့ အပေါ်က ရင်ဖုံးအဖြူနဲ့ အောက်က ထမိန်ဗြောင် နီညိုအရောင်လေးနဲ့ ခန့်ခန့်ညားညားလေး ဝတ်ထားတာဗျ။ ကျုပ်လည်း ဆိုက်ကားပေါ်ခွလိုက်ရော အမေက ရှေ့ခုံက ထိုင်ပြီး ညီမလေး မာလာခင်က နောက်က ထိုင်လိုက်လာတာ။ သွားနေကြအတိုင်း တာရိုးကသွားရင် ဖုန်ထလွန်းလို့ ရပ်ကွက်လမ်းကြိုလမ်းကြားကနေ နင်းလာခဲ့တယ်။
ပေတိုးတို့ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ တံခါးက ပိတ်ထားတာဗျ။ ဒီကောင် မသီတာတို့အိမ် ရောက်ပြီနေမှာပါ။ ကျုပ်လည်း ဆက်နင်းလာရင်း မသီတာ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ မသီတာက ဇာအင်္ကျီအပြာဝမ်းဆက်လေး ဝတ်ထားတာဗျို့ မြင်မြင်ချင်း အိမ်ရှေ့ထွက်လာတာပဲ။
” ဟော … လာလာ … အမေရော … ညီမလေး မာလာရော … လာလာ … သမီးက လာမှ လာပါ့မလားလို့ … ပေတိုးကိုတောင် အခု အခေါ်လွတ်တော့မလို့ ”
စကားပြောရင်း အမေ့လက်မောင်းကို လာတွဲနေတာဗျ။ အမေကလည်း ပြုံးပြီး စကားပြန်ပြောရင်း အိမ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တာပေါ့။ အိမ်ထဲရောက်ရောက်ချင်း ပေတိုးက တခြားဝိုင်းနှစ်ဝိုင်းကို ဟင်းရည်လိုက်ရင်း လှမ်းနှုတ်ဆက်နေတယ်။
” ဟျောင့် … ဖိုးခင် … ယောက်ဖ …။ အခုလေးတင် မသီတာက ငါ့ကို ခေါ်ခိုင်းနေတာကွ ”
ပေးတိုးက ကျုပ်ကို ယောက်ဖလို့ခေါ်လို့ ညီမလေးက ပေတိုးကို မျက်စောင်းလှမ်းထိုးနေတာဗျို့။ မသီတာက ကျုပ်တို့သားအမိ ၃ ယောက်ကို လွတ်နေတဲ့ စားပွဲတစ်လုံးမှာ ထိုင်ခိုင်းတယ်။ စားပွဲကလည်း အားလုံးမှ ၃ လုံးထဲပါဗျာ။ ထမင်းစားရင်း မသီတာက အမေစားတာကြည့်ပြီး ဝက်သားမစားရင် ငါးပေါင်းရှိတယ်ပြောရင်း ပေတိုးကို မီးဖိုချောင်ထဲ ယူခိုင်းလိုက်တယ်။ ညီမလေးလည်း ထည့်စားဖို့ ပြောနေတာပါပဲ။ အမေတို့ ပါလာလို့ ဝမ်းသာတဲ့ပုံစံ ဖြစ်နေပေမယ့် ငိုထားပုံရတယ်ဗျ။ မျက်လုံးတွေ မို့အစ်နေတာ။ ထမင်းစားပြီးတော့ လက်ဖက်ရယ် ဆနွင်းမကင်းရယ် လိမ္မော်သီးရယ် အချိုပွဲစားရင်း အမေနဲ့စကားပြောနေကြတာပေါ့။
” သီတာ … သမီး … အဖေမရှိတော့ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ပါ့မလား … စဉ်းစားထားလား ”
” သေချာတော့ မဆုံးဖြတ်ရသေးဘူး အမေရယ် … အိမ်ဝိုင်းလေး ရောင်းပြီး … နယ်ပြန်ရမလား … သီလရှင်ဝတ်ရမလား … ဟူးးးး ”
” ဒါများ မသီတာရယ် … လင်ယူလိုက် ပြီးရော ”
” ဟဲ့ … ဖိုးခင် … သူများအပူမီးတောက်နေချိန် နင်နော် ”
အမေနဲ့ မသီတာပြောနေတာကို ကျုပ်က ဝင်စလိုက်တာဗျို့။ အမေက ကျုပ်ကို လှမ်းကြိမ်းနေတော့တာပဲ။ ညီမလေးကတော့ လိမ္မော်သီး ခွာစားရင်း တခိခိနဲ့ ရီနေတာပဲ။
” ရပါတယ် … အမေရယ် …။ ဖိုးခင်က ပျော်ပျော်နေတတ်လို့ပါ …။ ဒါနဲ့ ဖိုးခင် ငါ့ကိုလင်ပေးစားရင် နင်ယူမလား ”
” ဟာ … ကျုပ်က အိမ်ထောင်မပြုချင်သေးဘူးဗျ ”
” ငါသိပါတယ်ဟာ … ငါ့လို ခန္ဓာကိုယ်ရင်းစားတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်ယောကျ်ားက အတည်ယူပါ့မလဲ ”
မသီတာ စကားကြောင့် ကျုပ်ရင်ထဲ နစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတယ်ဗျာ။ အမေက ဝင်ထိန်းလို့ တော်ပါသေးရဲ့။
” ကဲပါ သမီးရယ် … အမေတို့လည်း ရှိသားပဲ …။ နောက်ကြမှ အေးဆေး ဆုံးဖြတ် …။ လိုတာရှိ လာပြောလှည့် သမီး ”
မသီတာအိမ်ကနေ ပြန်လာတော့ ကျုပ်စိတ်ထဲ မကောင်းဘူးဗျာ။ ခန္ဓာကိုယ်ရင်းပြီး မိဘကိုလုပ်ကျွေးနေတဲ့ သမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက်က သနားစရာပါပဲ။ မသီတာလို အမျိုးသမီးတွေ ဘယ်နှစ်ယောက်လောက်များ ရှိနိုင်မလဲ။
…………………………………………………
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ခဏနားကြပြီး အမေက ညီမလေးဖို့ ပါတိတ်စ ဝယ်ပေးမယ်ဆိုလို့ ဆိုက်ကားနဲ့ သုံးယောက်သား ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ဈေးရောက်တော့ ညီမလေးဖို့ဝယ်ရင်း ကျုပ်အတွက်ပါ စပိုစ့်ရှပ် ၂ ထည်နဲ့ ပုဆိုး ၂ ကွင်း အမေက ဝယ်ပေးတယ်ဗျ။ ပြီးမှ ပြန်ခဲ့ကြတာ။ လမ်းမှာကတည်းက အိမ်တံခါးပြင်ဖို့ တဖွဖွပြောနေတော့တာဗျို့။
ဆိုက်ကားရပ်တာနဲ့ ညီမလေးက အိမ်ထဲ အရင်ပြေးဝင်သွားတယ်။ အမေနဲ့ကျုပ်က နောက်ကလိုက်ဝင်တာပေါ့။ အိမ်ရှေ့တံခါး ဂျက်ထိုးလို့ရအောင် အသားချောင်းတစ်ခု ပိုးရိုက်ပြီး ပြင်နေတုန်း အမေနဲ့ညီမလေးတို့ ပွစိပွစိ ပြောနေတော့တာပါပဲ။
” အမေ အင်္ကျီက ကြပ်မယ်ထင်တယ် ”
” ဟဲ့ … ဒါ အခုခတ် စတိုင် ဟဲ့ …။ ငါ အပျိုတုန်းကများ ညည်းကိုပြလိုက်ချင်တယ် ”
ပါတိတ်ဝမ်းဆက်တင်မကဘူးဗျ။ အမေက သူ့သမီးဖို့ အင်္ကျီကိုယ်ကြပ်တွေပါ ဝယ်ခဲ့ပုံပါ။ ကျုပ်လည်း တံခါးဂျက်ထိုးရတဲ့အထိ လုပ်ပြီးမှ အိပ်ခန်းထဲဝင်ရင်း ခြေရင်းဘက် အပေါက်လေးက ချောင်းကြည့်တော့ အမေက ညီမလေး ဈေးသွားတုန်းက ဝတ်တဲ့ အပေါ်အင်္ကျီကို ကူချွတ်ပေးနေတာ။ အင်္ကျီကျွတ်တော့ ညီမလေး နို့အုံကြီးတွေ ထိန်းထားတဲ့ ဘယာစီယာ ခရမ်းရောင်လေး ပေါ်လာတာဗျ။ အသားဖွေးဖွေးနဲ့ လိုက်တယ်ဗျာ။ ဘယာစီယာ အပေါ်ပိုင်းက လျှံထွက်နေတဲ့ နို့အုံ့ကို အမေက လက်လေးနဲ့ ဆိတ်ရင်း စနေသေးတယ်။
” အ … အမေကလည်း … နာတယ် ”
” ခ်ခ် … ငါ့သမီးလည်း ဒီနှစ်ထွားလာ လိုက်တာနော်…။ ကြည့်ပါဦး နို့ကြီးတွေ အယ်နေတာ ”
” ကြီးလာမှာပေါ့ … အမေက ညှစ်လိုက် အစ်ကိုက ညှစ်လိုက်နဲ့ …။ သမီး လင်ယူရင် လင်ဖို့တောင် ကျန်မှာမဟုတ်ဘူး ”
ညီမလေးက ပြောရင်း အင်္ကျီကိုယ်ကြပ် အဝါလေးကို ခေါင်းကနေ စွပ်ချနေတာဗျို့။ သူ့ကိုယ်လုံးလေးအတိုင်း ချပ်ကပ်နေတော့ ကြည့်ကောင်းတာပေါ့ဗျာ။
” အမယ့်လေး … မိမာလာခင် … မအေကို လုပ်ကျွေးဖို့ မစဉ်းစားဘူး…. လင်ယူဖို့ တွေးနေတာလား … လာစမ်း ကောင်မ ”
အမေက အင်္ကျီနဲ့လိုက်မလိုက် မှန်ရှေ့ ကိုယ်လုံးလေး လှည့်ကြည့်နေတဲ့ ညီမလေး ပေါင်ကြားကို လက်နဲ့လှမ်းနိုက်နေတာဗျ။
” ခ်လ်းးး … စတာပါ အမေရဲ့ …။ သမီးက အစ်ကိုနဲ့ အမေ့ကို ဘယ်တော့မှ မခွဲသွားပါဘူး ”
” အပိုတွေပါအေ … ဒီထဲ … မဝင်ဖူးသေးလို့ပါ … ဟွန့် ”
အမေက ညီမလေးပေါင်ကြားကို ဂါဝန်အပြင်ကနေပဲ လခလယ်နဲ့ ဆန့်ထိုးပြီး ပြောရင်း ရယ်နေတာဗျို့။
” ကဲပါ အမေရယ် … လွတ်ပါဦး သမီး အင်္ကျီအသစ်လေး ကျေသွားပါဦးမယ် ”
ညီမလေးပြောမှ အမေက လွတ်ပေးရင်း ညီမလေး အင်္ကျီချွတ်တာ ကြည့်နေတယ်။ အင်္ကျီကို ခေါင်းကမအချွတ် အမေက ညီမလေးဂါဝန်ကို အောက်ချွတ်ချပစ်လိုက်တာဗျ။
” အာ … အမေကလည်း … ဟိုဖက်ခန်းမှာ အစ်ကိုရှိနေတာကို ”
” အဲဒီကောင် အခုဆို ဈေးအသွားအပြန် ဆိုက်ကားနင်းလာရလို့ ညှောင်းပြီး အိပ်ရောပေါ့ ”
ညီမလေးအောက်ပိုင်းက ဂါဝန်ကျွတ်သွားတော့ အတွင်းခံအနက်လေးပေါ်လာတယ်။ ပေါင်သားတုတ်တုတ် ဖွေးဖွေးလေးကြားက အဖုတ်လေးက ဖောင်းကြွနေတာဗျ။ ဖင်က အမေ့လောက် မကြီးပေမယ့် ခပ်ဝိုင်းဝိုင်းလေး ကော့ထွက်နေတော့ တမျိုးလေး ဆွဲဆောင်မှု ရှိတာပေါ့ဗျာ။ ညီမလေးကလည်း မခေပါဘူး အမေ့ထမိန်ကို ပြန်ချွတ်ပစ်တာ။ အမေက အောက်ခံဘောင်းဘီမပါတော့ စောင်မွှေးအုံကြီးက ပေါင်းဂွကြားထဲ တန်းပေါ်လာတာပဲ။
သားအမိ နှစ်ယောက် အလှပြိုင်နေကြတာဗျို့။ ညီမလေးက အမေ့ထမိန်ချွတ်ရင်း ကျုပ်အခန်းဘက် ထရံတွေကို လှမ်းကြည့်နေသေးတယ်။ ကျုပ် ချောင်းမချောင်း ကြည့်တာနေမှာ။ ကျုပ်ကလည်း ကိုယ်လုံးမလှုပ်ပဲ ငြိမ်နေတော့ မတွေ့လောက်ပါဘူး။
” အစ်ကို … အိပ်နေတာ သေချာရဲ့လား အမေရယ် ”
ညီမလေးက မတ်တပ်ရပ်လျက် သူ့အဖုတ်လေးကို ဘောင်းဘီးထဲ လက်ထည့်ပြီး နိုက်နေတဲ့ အမေ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို အုပ်ကိုင်ရင်း မေးနေတာပါ။
” ညည်းအစ်ကို သိလည်း ဘာဖြစ်လဲအေ ”
” အော် အမေကလည်း … အစ်ကိုမြင်ရင် … သမီးတို့ကို လုပ်ရင် အခက် … ခ်ခ် ”
” အံမယ် … ငါ့သားက … ငါ့စကား နားထောင်ပါတယ်အေ…။ ညည်းကိုသာ အပြင်မှာ စိတ်မချလို့ ဟော်ဒီလက်လေး ကျွေးနေရတာ ”
” သမီးဟာလေးက အမေ့ လက်ခလယ်နဲ့ အားမရတော့ပါဘူး … ခ်လ်းးး ”
” ဒါများ … ဖိုးခင်… နိုးလာရင် … ညည်းကို လိုးခိုင်း လိုက်မယ် ”
” အမေကြတော့ရော … ဟင်းဟင်း … သမီးသိပါတယ်နော် ”
” ဟမ် … ဘာသိတာလဲ ”
” အမေနဲ့ အစ်ကို သမီးမရှိချိန် လိုးကြတာလေ ”
” ဟယ် … ဖေလိုးမလေး … ပေါက်ပေါက်ရှာရှာအေ ”
အမေက ရှက်ပြီး တခိခိရယ်ရင်း ညီမလေးကို အိပ်ယာပေါ် လှဲချလိုက်ပြီဗျို့။ ညီမလေး ဘယာစီယာပါ ချွတ်တော့တာပဲ။ ညီမလေးကလည်း အမေ့ အပေါ်အင်္ကျီရော အတွင်းခံဘော်လီရော ပြန်ချွတ်ပစ်နေပါပြီ။ သားအမိနှစ်ယောက် တခိခိနဲ့ ရယ်ရင်း အမေက ပက်လက်အနေအထား ဖြစ်နေတဲ့ ညီမလေးရင်ဘတ်ပေါ် ဒူးကွေးဖိထိုင်လိုက်တယ်။ ညီမလေးလက်နှစ်ဖက်ကို သူလက်နှစ်ဖက်နဲ့ အိပ်ယာခင်းပေါ်ဖိထားပြီး…
” ပြောစမ်း ဖေလိုးမလေး … မအေကို … ခုနက ဘာပြောတာ ”
” ခ်လ်းးး ခ်လ်းးးး … ဟုတ်တယ်လေ… အမေက သမီးမရှိချိန် အစ်ကို့ကို အလိုးခံတာ ”
” အော်ဟော် … အင့်ဟာ ဒီပါးစပ်က ပြောဦးမလား ”
အမေက ညီမလေးမျက်နာပေါ် ရုတ်တရက်ခွပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ ညီမလေးပါးစပ်ကို ဖိပွတ်နေတာဗျို့။ အမေ့ခါးအောက်က ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်သားအိအိကြီးတွေက ညီမလေး နို့အုံးတခြမ်းပါ ဖိမိတော့တာပါပဲ။ အမေက ကြာကြာလေးဖိပွတ်ပြီးမှ သူကိုယ်လုံးကို ညီမလေးပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်ချလိုက်တာ။ ညီမလေးနှုတ်ခမ်းကို နမ်းတော့ ညီမလေးကလည်း အောက်ကနေ အမေ့နူတ်ခမ်းတွေ ပြန်စုပ်ပေးနေတာဗျ။ ညီမလေး နို့အုံလေးကို သူ့နို့တွေနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးသေးတာ။
ကျုပ်အခန်းထဲက ချောင်းတာ ကန်လန့်ဖြတ်မို့ အသာကုန်းထပြီး အခန်းပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်ပြီဗျို့။ အပြင်ရောက်မှ အမေတို့အိပ်ခန်းတံခါး အသာဖွင့်ပြီး လေးဖက်ထောက်လေး ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ တံခါးပြန်စိတော့ ကျွီကနဲ့ အသံထွက်ပေမယ့် အမေနဲ့ညီမလေးတို့ သတိမထားမိကြပါဘူး။
ကျုပ်လည်း သူတို့ခြေရင်းဘက်ကနေ လေးဖက်ထောက်လေးဝတ်ပြီး သေချာကြည့်နေလိုက်တာ ပုဆိုးထဲက လီးကလည်း တောင်နေတာ ညောင်းတောင်ညောင်းတယ်ဗျာ။ အမေက ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ပေါ်တည့်တည့် သူ့ဟာနဲ့ ဖိဖိပွတ်ဆွဲနေတာ။ အောက်က ညီမလေးဟာက အမွေးပါးတော့ စောက်ပတ်ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေ ဖောင်းကြွနေတာ အတိုင်းတိုင်းပဲ။
အမေ့စောက်မွှေးအုံက ထူပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်နားထိ အုပ်နေတော့ အတွင်းဘက်ကို သေချာမမြင်ရဘူး။ အမေက ခါးလေးလှုပ်ပြီးပွတ်လေ ညီမလေးပေါင်လေးတွေ ဇပ်ကနဲ ထောင်ထောင်လာပြီး အောက်ကနေ ပြန်ကော့ထိုးနေတာဗျ။ တော်တော်ကြာတော့ ညီမလေးဆီက အမလေး တသံနဲ့အတူ စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းလာတာ ခြေရင်းနားဝတ်နေတဲ့ ကျုပ်ခေါင်းပေါ်ထိ လာစင်တော့တာပဲ။ တဆက်တည်းလိုလို အမေဖင်သားကြီးတွေ ကြုံ့လာပြီး ညီမလေးအဖုတ်ပေါ် အရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတော့တာပဲ။
” အ မ လေးးး … သ မီး … ထွက် … ထွက် … ထွက် ပြီ အ မေ ……အ ……အားးး ”
” အမေလည်း … ရှီးးး ……အားးးး … ပြီး ပြီ … ဟူးးး ရှီးးးးး ”
အမေက စောက်ရည်ကုန်တာနဲ့ ညီမလေး ညာဖက်ခြမ်းကို လှိမ့်ချပစ်တယ်။ ညီမလေးက သူ့အဖုတ်လေး လက်နဲ့စမ်းရင်း သူ့ခြေရင်းမှာ ကုန်းကုန်းလေးဝတ်နေတဲ့ ကျုပ်ကို အရင်မြင်သွားတာဗျို့။
” ဟင် … အစ်ကို ”
” ဟမ် ”
ညီမလေး မျက်နှာကြည့်ပြီး အမေက ကျုပ်ဆီ လှမ်းကြည့်တော့တာပဲ။
” မအေလိုးလေး … ဘယ်ချိန်ထဲက ဝင်လာတာလဲ ”
” အမေတို့ စောက်ဖုတ်ချင်း ပွတ်တဲ့အချိန်ပဲ။ ကျုပ်လည်း ကျုပ်အခန်းထဲက ကြည့်ရင်း မနေနိုင်လို့ပါ အမေရာ ”
ညီမလေးက အနီးနားရှိတဲ့ အမေ့ထမိန်ကို ယူပြီး သူ့အဖုတ်လေးကို ဖုံးထားတော့တာ။ အမေကတော့ အေးဆေးပဲဗျ။
” အမေတို့ အရင်ထဲက ဒီလိုနေကြတာလား ”
” ခ်ခ် … ခ်လ်းးးး ”
ညီမလေးက သူ့မျက်နှာကို လက်နဲ့အုပ်ရင်း ရယ်နေတာဗျ။ အမေကတော့ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ညီမလေးဖုံးထားတဲ့ သူ့ထမိန်ကို ဆွဲယူပြီး ထရံထောင့် လှမ်းပစ်လိုက်တယ်။
” ဟုတ်တယ်ဟေ့ … ငါ့သမီးကို လက်ကျွေးပြီး အဝကျွေးပြီး စောက်ပတ်ချင်းပွတ်တာ ကြာပြီ ”
” အာ … အမေကလည်း ”
ညီမလေးက အမေ့ပါးစပ်ကို အမြန်ပိတ်ရင်း သူ့ပေါင်လေးတွေ စိထားပစ်လိုက်တယ်။
” ဘာ အမေကလည်းလဲ …။ ခုနကတော့ လင်ယူရင် ဘာညာဆို … ဖေလိုးမလေး … ဟွန့် …။ ဒီလောက် စောက်ပတ်က ယွနေတာ ဖိုးခင်ကို လိုးခိုင်းလိုက် အေးရော ”
အမေ့စကားလုံးတွေကြောင့် ကျုပ်လည်း စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရင်း ဒူးထောက်ရင်းနဲ့ပဲ ပုဆိုးဖြည်ချပစ်လိုက်မိတယ်။
” ဟယ် … သမီးကြည့်စမ်း … နင့်အစ်ကို နင့်ကို ဘယ်လောက်လိုးချင်နေရှာလဲ … ခိခိ ”
ကျုပ်က အမေ့စကားတွေကြား ရမ္မက်စိတ်က တောက်လောင်နေပြီဗျို့။ ညီမလေး ပေါင်ကြားထဲ တိုးကပ်ရင်း အဖုတ်လေးကို ဒစ်နဲ့ဖိထောက်လိုက်တော့တာပဲဗျာ။
” အမေ … အစ်ကိုက … သမီးကို တကယ်လိုးမလို့နဲ့ တူတယ် ”
” အောင်မာအေ … စောက်ပတ်ကြား လီးထောက်ထားတာတောင် တကယ်လုပ်မလို့လား မေးနေတာ နင်တော့လေ ”
” ဖြစ်ပါ့မလား အမေရယ် … သမီးဗိုက်ကြီးမှာ ကြောက်တယ် ”
” ငါ့သား … နင့်ညီမကို မလိုးခင် စောက်ဖုတ်လေး ယက်ပေးလိုက်ဦးလေ ”
ကျုပ်လည်း အမေစကားအတိုင်း ညီမလေး အဖုတ်ကို ယက်ပေးလိုက်တာပဲ။ စောက်ရည်ရွှဲနေတော့ အဖုတ်က ညှီစို့စို့လေးဗျ။ အမေကလည်း ညီမလေး နို့တွေ့ စို့ပေးနေတာပါ။ ခဏနေ တကယ်လိုးတော့ ညီမလေး မခံနိုင်ဘူးဗျ။ ခေါင်းလေးခါရမ်းပြီး ငိုတော့တာပါပဲ။ အမေက နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက် နို့သီးလေးတွေ ညှစ်ပေးလိုက်ပေါ့။ နောက်ဆုံး အမေက ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း ကျုပ်လီးကြီးဝင်ထွက်နေတဲ့ ညီမလေးစောက်ပတ် အထက်နား ဆီးခုံးပေါ် မျက်နှာအပ်ပြီး အစိလေးစုပ်ပေးတော့မှ အော်တာ ရပ်သွားတာဗျ။ ကျုပ်လီးအရင်းထိကပ်သွားတိုင်း လမွှေးတွေက အမေ့နှုတ်ခမ်းထောင့် သွားသွားထိမိတာက အရသာတစ်မျိုးလေးဗျို့။ တဖြည်းဖြည်း ညီမလေး အဖုတ်က ပြန်ပြန်ညှစ်နေတော့ လီးအရည်ပြားတလျှောက် စီးစီးလေးဗျာ။ အောက်ငုံ့ကြည့်တော့ အမေက အစိလေးကို လျှာဖျားနဲ့ ကန့်လန့်ယက်လိုက် သွားလေးနဲ့ ဖိကိုက်လိုက်မို့ ညီမလေး ညည်းသံလေးတွေ ပြန်ပြီးဆူညံလာရင်း စောက်ရည်တွေ ဒလဟော လျှံကျလာတော့တာပဲ။
” ရှီးးးး … အမေ … အ … သမီး ပြီး ပြီး … အားးးးးး … အစ်ကို … ညီ မ လေး ထွက်ကုန်ပြီ … ရှီးးးးး ”
ကျုပ်လီးလည်း စောက်ခေါင်းထဲ နွေးကနဲ့ နွေးကနဲ့ စိမ့်နေတာဗျို့။ ဒါပေမယ့် မပြီးသေးဘူးဗျ။ ညီမလေး ခံနိုင်အောင် ထိန်းလိုးနေရတော့ အားမရတာပေါ့။ လီးဆွဲထုတ်လိုက်မှ လီးထိပ်တစ်ခုလုံးရဲပြီး သွေးစတွေ ကပ်နေတာဗျ။ ချက်ချင်းပဲ ညီမလေး စောက်ပတ် ယောင်ကားလာတော့တာ။
” မအေလိုးလေး … ငါ့သမီးကို … ရက်ရက်စက်စက်လိုးတာ အပျိုမှေး ပေါက်သွားပြီနေမှာ ”
” ညီမလေး အဖုတ်က စီးကြပ်နေတာ အမေရ … လိုးလို့ တအားကောင်းတာ … ဒါပေမဲ့ မပြီးဘူးဗျာ ”
” ငါသိတယ် ”
အမေက ပြောပြောဆိုဆို … ညီမလေးဗိုက်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင်ခွပြီး ဖင်ကြီးကော့ပေးနေတာ။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ အမေ့ အဖုတ်ကြီးကလည်း စောက်ရည်တွေ အိုင်နေတာဗျို့။ အမေလည်း ခံချင်နေတာ နေမှာပါ။ သွေးစတွေ ကပ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို လက်တဖက်နဲ့ နောက်ပြန်စမ်းရင်း သူ့စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ တေ့နေတာ။ ဒီတခါ အမေ့စောက်ဖုတ် လိုးရတာ အားရလိုက်တာဗျာ။ သူကလည်း နောက်ပြန်ကော့ထိုး ကျုပ်ကလည်း ပစ်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ညီမလေးကို လိုးတုန်းက ထိန်းခဲ့ရသမျှ အမေ့အလှည်ကြမှ စိတ်ကြိုက် လိုးခွင့်ရတာ။
” အင်း … သားလေး … ဘွတ် …… အားးး … လိုးလိုး … အမေက ခံနိုင်တယ် … ဆောင့်ဆောင့် …… ဟုတ်တယ် … နာနာလေး ဆောင့်လိုးးး … အားဟားးးး … ကောင်းတာ … သားရယ် ”
ကျုပ်လီးကြီးဝင်ထွက်နေတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း အမေဖင်ကြီးတွေ တုန်ခါနေတာ မြင်တော့ စိတ်က ပိုပိုကြွလာရတာဗျ။ အမေကလည်း ကျုပ်ရပ်သွားရင် ဖင်ကြီးကို ဝိုင်းပေးနေတာ။ ညီမလေး လိုးရတာထက်ကို ကောင်းနေတာဗျို့။ အားရှိသလောက် ပစ်ပစ်လိုးရင်း ကျုပ်လည်း ပြီးချင်လာတယ်။
” အမေ … ကျုပ် ထွက်တော့မယ်ဗျ ”
” ခဏလေးပါ … သားရယ် … အမေ နည်းနည်းလိုသေးလို့ တောင့်ထားစမ်းကွာ ”
ကျုပ်လည်း အာရုံလွဲရင်း အချက် ၅ဝ လောက်ထိပဲ လိုးနိုင်တော့တယ်။ နောက်ဆုံး ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ဆောင့်လိုးပြီး လီးအရင်းထိ အမေ့အဖုတ်ထဲ ကပ်ထားရင်း လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တာပေါ့ဗျာ။ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်လေးပဲ အမေပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးတွေ တဇပ်ဇပ်တုန်လာပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာပါ။
” အားဟားးး … အမေလည်း ပြီး ပြီး ပြီးသွားပြီ … လိုး တတ် လိုက် တာ … သားရယ် ”
................................................................
ညီမလေးကို အမေက ညနေပိုင်း ကိုယ်ဝန်တားဆေးသောက်ဖို့ပြောရင်း အပြင်ထွက်သွားကြတာဗျို့။ ညပိုင်းကြ အမေ့တို့ကြားဝင်အိပ်ပြီး အမေ့ကို တချီထပ်လိုးပြီးမှ ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ပြန်လာအိပ်တာ။ မနက်လင်းတော့ ညီမလေး အိပ်ခန်းထဲက ကွတကွတလေး ထွက်လာတော့တာပဲ။ မနက်စာစားပြီး အမေ့ကို အကြော်ဆိုင်ပို့တော့ ညီမလေးက အကိုက်ခဲပျောက်ဆေး မှာနေတာနဲ့ အပြန်ဝင်ဝယ်ခဲ့လိုက်တယ်။ ပြန်ရောက်တော့ ညီမလေးက အိပ်ခန်းထဲ ဒူးထောင်ပေါင်ကားထိုင်ရင်း ထမိန်အောက်နားစမှပြီး သူ့အဖုတ်လေးကို ကြည့်နေတာဗျို့။
” ဟိတ် … ဘာကြည့်နေတာလဲ ”
” ဘာကြည့်ရမှာလဲ … မနေ့က အစ်ကို လိုးထားတာ အခုထိ ညီမလေးဟာ ယောင်နေတုန်း … ဟွန့် ”
” အော် … ရော့ … ညီမလေးမှာတဲ့ အကိုက်အခဲပျောက်ဆေး ”
ကျုပ်လည်း အိပ်ခန်းဝကျောပေးထိုင်နေတဲ့ ညီမလေးရှေ့ ဝင်ထိုင်ပြီး ဆေးပေးရင်း ပေါင်ဂွလေး လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်ဗျ… ညီမလေး စောက်ပတ်က ရဲပြီး ယောင်နေတာဗျို့။ ကျုပ်လည်း လေးဖက်ထောက်ရင်း အဖုတ်လေးကို အာငွေ့ပေးတော့ ညီမလေးက တခိခိ ရယ်နေတော့တာ။ ခဏနေတော့ ကျုပ်လည်း ဆိုက်ကားထွက်တော့တာပေါ့။
နေ့လည် ထမင်းစား အမေ့ဝင်ခေါ်တော့ အမေက အကြော်ဆိုင်မှာ မရှိဘူးဗျို့။ ဘေးနားဆိုင်က အသိတစ်ယောက်က ရောင်းပေးနေတာ။ လမ်းကြမှ အမေ့ကိုတွေ့တော့ ဆိုက်ကားပေါ်တင်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ညီမလေးက ရေမိုးချိုးပြီး ထမင်းပွဲပြင်ရင်း စောင့်နေတာဗျို့။ ထမင်းစားပြီး သားအမိသုံးယောက် အိပ်ခန်းထဲ မှေးရင်း ပွတ်သပ်ပြီးမှ ကျုပ်လည်း အမေ့ကို အကြော်ဆိုင်ပြန်ပို့ရင်း လမ်းထိပ် ဆိုက်ကားဂိတ်ဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ၃ ရက်လောက်နေမှ ညီမလေးလည်း သက်သာလို့ အလုပ်ပြန်ဆင်းနေပါပြီ။ ကျုပ်လည်း အရက် မသောက်ဖြစ်တော့ပဲ အမေ့ကို ပိုက်ဆံ ပုံမှန်အပ်နေတာပေါ့။
တဖြည်းဖြည်း ကျုပ်ဘာသာ ပိုက်ဆံသပ်သပ်စုပြီး တီဗွီလေးတစ်လုံး ဝယ်လိုက်တယ်။ အမေကတော့ ကျုပ်လိမ္မာလာတာကို တပြုံးပြုံးနဲ့ ကြွားလို့ မဆုံးတော့ပါဘူး။ ညဘက် ပေတိုးလာခေါ်လို့ အရက်သောက်မလိုက်ဘူး ငြင်းတဲ့နေ့ဆို အမေရော ညီမလေးရော ကျုပ်လီးကို ဝိုင်းစုပ်ပေးတာဗျ။
မိုးကုန်တော့ အမေက သူပြောထားတဲ့အတိုင်း သေတ္တာထဲက ပိုက်ဆံတွေထုတ်ပြီး အိမ်ပြင်ဆောက်လိုက်တာပေါ့။ ပျဉ်ထောင်ကာ သွပ်မိုးလေးနဲ့ အိပ်ခန်းက ၂ ခန်းတွဲလေး၊ အိမ်ရှေ့ ဘယ်ဘက်ခြမ်းကို မီးဖိုချောင်ဆောက်ပြီး ဆွယ်လေးချထားလိုက်တာဗျို့။ အိပ်ခန်းက ၂ ခန်းဖွဲ့ထားပေမယ့် ကျုပ်က အမေတို့နဲ့ပဲ အတူအိပ်တော့တာပဲ။ နောက်ဖေးအရင်နေရာ အိမ်သာကို ရေလောင်းအိမ်သာဆောက်ရင်း အိမ်သာနဲ့ အိမ်မကြီးကြား ရေကန်လေးလုပ်ပြီး သွပ်ပြားနဲ့ ထောင်ကာထားလိုက်တာပဲ။
ညပိုင်း တီဗွီကလာတဲ့ ကိုရီးယားကား ပြီးပြီဆို အမေနဲ့ ညီမလေးက ကျုပ်လီးကို ဝိုင်းစုပ်ပြီး ထောင်မှတ်လာတာနဲ့ အမေက အရင်ခွလိုးတာ။ ညီမလေးကတော့ ကျုပ်မျက်နှာပေါ်ခွရင်း စောက်ပတ်ယက်ခိုင်းတော့တာပဲ။ အမေညှောင်းပြီးဆို ညီမလေးက လီးပေါ်ပြောင်းခွပြီး အမေက ကျုပ်မျက်နှာလာခွရင်း စောက်ဖုတ်အယက်ခံတောတာပဲ။ မနက်လင်းရင်တော့ ကျုပ်က တစ်ယောက်ပဲ လိုးပေးနိုင်တာ တစ်ရက်ကို တစ်ယောက်ပေါ့။
တဖြည်းဖြည်း ကျုပ်တို့မိသားစုလေးထဲ သူစိမ်းဝင်လာမှာကို ကြောက်တဲ့အထိ ချစ်နေမိကြတာပေါ့ဗျာ။
ပြီးပါပြီ။
