အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့ စာတမ်း အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - လမင်းကြီး
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
အခန်း ( ၇ )
တစ်ပေါင်ကျော် သွင်းနေတဲ့ ပိုဇေရှင်ကို ဝေယံရိုက်တာက ပြီးသွားပါပြီ။ဒါပေမယ့် လက်ရှိအနေအထားမှာ မိန်းမူးနေတာကတော့ မေမေနဲ့ ကျနော်ပါ။ရိုက်ကွက်ပြီးပေမယ့် ပိုဇေရှင် ပြန်ဖျက်မယ် စိတ်မကူးကြပဲ စွပ်ရက်တန်းလန်းကြီး အခြေအနေမှာ သာယာနေမိကြတယ်။
ကျနော်က မေမေ့ ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးအောက်က လက်မောင်းကို ခွလျှိုထားဆဲဖြစ်ပြီး ပေါင်ကြီးကို မြှောက်ကိုင်ထားတယ်၊နောက်ကနေ တစောင်းခွညှောင့်နေတော့ ကျနော့်ဒစ်ကြီးက မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တန်းလန်း၊ဝေယံကလဲ ပြီးပြီ ရိုက်ကွက်ပြောင်းမယ် ဘာညာ၊ ဘာမှဆက်မပြောပဲ ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေတယ်ထင်တယ်။ကျနော့စိတ်ထဲမှာ ပြောမပြတတ်လောက်အောင် ရင်ခုန်စရာကောင်းတဲ့ ကာမသုခဖီလင်ကို ခံစားနေရတယ်၊ မေမေလဲ ဒီလိုပဲလားမသိ။
ကျနော့် လီးဒစ်ကြီးတခုလုံး ကျနော့်ကို မွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို နူးအိစွာထိုးသွင်းဝင်ရောက်နေတယ်ဆိုတဲ့အသိက ကျနော့်တကိုယ်လုံးကို ပူရှိန်းထူပိန်းနေစေတယ်။ သွေးခုန်နှုန်းတွေ ဘယ်လောက်တက်နေတယ်ဆိုတာတော့ ကျနော်မသိနိုင်တော့ဘူး။ကျနော်ဒီနေ့၊ ဒီအချိန်၊ ဒီလိုအနေအထားမျိုး နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံလာရလိမ့်မယ်လို့လဲ တခါမှမထင်ထား မတွေးထားခဲ့မိဖူးဘူး။အခု ကျနော့်မှာနောက်ဆုတ်ဖို့ စိတ်မကူးနိုင်တော့ပဲ မိုက်မိုက်ကန်းကန်း အစွမ်းကုန်ရှေ့တိုးပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေပဲ စိုးမိုးနေပြီ။
" အားးး...ရှီးးး အီးး မေမေ...သားအဆုံးထိသွင်းလိုက်တော့မယ် မေမေရယ်နော်၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခုလဲဝင်နေပြီးမှတော့ မထူးတော့ပါဘူး...နော်..မေမေ"
ပြောရင်းလက်တစ်ဖက်က မေမေ့ဗိုက်ကို ဖွဖွလေး ဆက်ပွတ်ကစားပေးနေလိုက်တယ်။
" အူးးးး အင်းး ဟင်းးး မ..မဟုတ်သေး..."
မေမေ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့တွေ ပြောနေတယ်။ ပုံစံက အယာင်ယောင်အမှားမှား ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတဲ့ပုံ။မျက်နှာကြီးလဲ ရဲတွတ်နေပြီး တကိုယ်လုံးလဲ ပုံမှန်ထက်ပိုပြီး ပူနွေးနေသလိုပဲ၊ မေမေ့သွေးတွေလဲ ဆူနေပုံရတယ်။မေမေ့ လက်တစ်ဘက်ကလဲ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှာ သတိကင်းမဲ့စွာ စုန်ဆန်ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ကြည့်ရတာ ထန်ကလဲအစွမ်းကုန်ထန်၊ စိတ်တွေလဲရောထွေးပြီး ဘာဆုံးဖြတ်ရမှန်းမိတဲ့ အနေအထားမျိုး။
" နော်..မေ နော်...နော်.."
ကျနော်မေမေ့ ပါးလေးကို အားရပါးရနမ်းလိုက်ရင်းအစွမ်းကုန် ချွဲပစ်လိုက်တယ်။
" တ..တစ်...တစ်ခါထဲနော်...မြန်မြန်လေး"
မေမေ အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြန်ပြောလာတယ်။
" ဟာ့ ...မေမေက သိပ်သဘောကောင်း၊ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ၊ အင့်.."
ပြောပြောဆိုဆိုကျနော် ဒစ်ကို နဲနဲနောက်ဆုတ်ပြီး အရှိန်နဲ့ ဆတ်ကနဲ ပြန်ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်တာ လီးတဆုံးဝင်သွားပါလေရော၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကလဲ စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေပြီးသားလေ။ခုနကဗိုက်ကို ပွတ်ပေးနေတဲ့လက်ကိုလဲ စောက်ဖုတ်ဆီပို့လိုက်ပြီး လီးဝင်နေတဲ့ အထက်နားက စောက်စိပြူးပြူးလေးကို ချေပြီးကစားပေးလိုက်တယ်။ပေါင်ကိုလျှိုမထားတဲ့ လက်ကလဲ နို့အုံကြီးတွေဆီရောက်အောင်လှမ်းပြီးဆုပ်နယ်လိုက်၊နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဖိညှစ်ကစားပေးလိုက်တလှည့်စီ လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။လုပ်ရတုန်း တန်အောင်လုပ်ထားရတာ။
မေမေပြောတဲ့ တစ်ခါထဲဆိုတာက သိပ်မရှင်းဘူး၊ တစ်ချက်ထဲ ထိုးခိုင်းတာလား၊ တစ်ချီပြီးအောင်ဆွဲခိုင်းတာလား။ဒါပေမယ့် ကျနော်ကတော့ ဘာမှရှင်းလင်းချက်ထုတ်၊ပြန်မေးမနေတော့ဘူး၊မေမေ့ဆီက အဖြေရတာနဲ့ တခါထဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်တာပဲလေ။အဆုံးအထိဝင်သွားမှတော့ ဒီတိုင်းဘယ်ငြိမ်နေတော့မှာလဲ။ ဆက်တိုက်ညှောင့်တော့တာပေါ့။
ဇိ..ဇိ..ဇွိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖြွတ်..
" အာ့...အာ့...သားးး ဝင်း...အားးးး"
" ဟိုက်..ဟေးးး ချီးထုပ်...ဝေယံ မင်း ဘာလာလုပ်တာလဲ"
ကျနော် ရုတ်တရက် တော်တော်ကြီး လန့်သွားတယ်။ ဘေးနားမှာ ဘွားကနဲ ဝေယံပေါ်လာလို့လေ။ကျနော်ဘယ်လောက် စိတ်တွေထန်နေလဲဆိုရင် ဒီကောင့်ကို လုံးဝမေ့သွားတာ။အမယ် သူငယ်ချင်း ရှေ့ထားပြီး ကိုယ့်အမေကို ကောင်းကောင်းလိုးနေလိုက်တာ။ဝေယံ့ကြည့်ရတာ ဒီကောင်လဲ တစ်ကိုယ်လုံး ဆူလောင်ပူထူနေလောက်ပြီ။ဒါလောက်ပေါ်တင်ကြီး လိုးပြနေတော့မှ မထန်ရင် ဘယ်လိုပြောရတော့မလဲ။
" ဟေးး ငဝင်း.. ငါ့လဲနဲနဲ ပေးစားပါလားကွာ ခွီး..ငါလဲတော်တော်ထန်နေပြီကွာ"
ဝေယံက ပြောရင်းနဲ့ သူ့လက်ကလဲလီးကို ဘောင်းဘီထဲကဆွဲထုတ်ပြီး ဂွင်းထုနေတယ်။ဝေယံလီးကဘယ်လောက်တောင်တောင် ဆိုဒ်ကတော့ကျနော့်လီးထက် သိသိသာသာကြီး သေးတယ်။ (အမယ်..ဇာတ်ရံက မင်းသားလောက်ဘယ်ကြီးလို့၊ ယှဉ်လို့ဖြစ်မလဲ၊ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား၊ ဟီးဟီး)
" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်.."
အံမယ် ဒါမျိုးကျတော့မြန်လိုက်တာ၊ ကျနော့်အတွေးက လီးဆိုဒ်ယှဉ်ကြည့်နေတုန်းရှိသေး၊အဲ့ဒီကောင်က ကျနော့်ဆီက အဖြေတောင်မစောင့်တော့ပဲ မေမေရှေ့လှဲအိပ်ပြီး မေမေ့နို့အုံကြီးပါးစပ်တပ်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့တော့တာ။ဒီကောင်အားရပါးရ စို့ထည့်လိုက်တာ မေမေလဲထွန့်ထွန့်လူးပြီ းညည်းပါတော့တယ်။
" အားးး ကျွတ်ကျွတ်..အူးးးစစ် အမယ်လေးနော်၊ ကြက်သီးတွေထကုန်ပြီ၊အမလေးကောင်းလိုက်တာ၊ ဝေယံ..ဝင်း...သားတို့မရပ်လိုက်နဲ့၊ အားးးးးးး"
မေမေ့ကြည့်ရတာ လုံးဝမထိမ်းနိုင်လောက်အောင် စိတ်တွေတအားပါနေပုံရပြီ၊ဒါကြောင့် သားရယ်လို့ မရှက်နိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်က ဒီလိုပြောထွက်လာတာပေါ့။ကျနော်လဲ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ကျနော့်လီးကိုချက်မှန်မှန် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်ရင်း စီးစီးပိုင်ပိုင်ပဲ ကပ်ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။
ပြစ်...ပြစ်...ပြစ်...ကျွိ..ကျွိ..ဖတ် ဖတ် ဖတ်...
" အိုးးးးးး ရှီးး အားးကောင်းလိုက်တာ မေမေရယ်၊ မေမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ညှစ်အားကောင်းလိုက်တာ၊သားလီးက်ိုမျှော့လိုပဲဆွဲနေတယ်။ သားဒစ်ကြီးလဲ မေမေ့သားအိမ်ထောက်နေပြီထင်တယ်...ရှီးးးးး"
" အင့်..ဟင့်..အူးးးး သားရယ်၊ သားလီးက ဖေဖေ့လီးထက်တောင်ပိုပြီးမာ၊ ပိုပြီးသန်နေပါလား၊ မေမေအားရလိုက်တာ၊စောက်ဖုတ်ကြီးထပြည့်နေတာပဲ၊ ကျွတ်ကျွတ်..ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ၊ စစ်စ်စ်..ရှီး..အားးးး"
" အိုးးးး အင့်..ဟင် အမယ်လေး"
ကျနော် ဆောင့်လို့ကောင်းနေတုန်း မေမေလဲညည်းနေရာက ရုတ်တရက်ထအော်လို့ ကျနော်လဲလန့်သွားတယ်၊ဘာများလဲလို့။ သေချာသိတော့မှ ဝေယံကောင်က မေမေ့နို့တွေအားရပါးရ စို့ရင်းအရှိန်နဲ့ နို့တွေလိုက်လာပြီး ဆောင့်ပန်းထွက်လာတာကိုး။ ဗိုက်ရင့်စ ဗိုက်ကြီးသယ် နို့စို့တော့ဒီလိုပေါ့။
ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..
" ဟားးး အန်တီဖြူ့နို့ရည်တွေက အရသာရှိလိုက်တာ၊ ချိုနေတာပဲ"
ဒါမျိုး ကျနော်အရှုံးပေးရိုးလားဗျာ၊ ကျနော်လဲ တတ်နိုင်သမျှအတင်းငုံ့ကိုင်းပြီး ကျန်တဲ့ နို့တစ်ဘက်ကို ကျနော်ဖက်ပါနိုင်သမျှဆွဲ၊ ပါးစပ်နားရောက်တော့ အတင်းဆွဲစို့ပြီး နို့သီးခေါင်းကို အရင်ဆွဲစုပ်လျှာနဲ့ လိမ်းကစားလိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေမှ တောင်နေတာပဲ။ပြီးတော့ပါးစပ်ထဲငုံပြီး စုပ်စို့လိုက်ရင်းတဖြည်းဖြည်းအားနဲ့ ဆွဲစို့ပစ်လိုက်တယ်၊၊ ဝေယံထက် အားပိုပါအောင်ကို ပြင်းပြင်းစို့ပစ်လိုက်တာ။
ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..
အောက်ပိုင်းကလဲအရှိန်မပျက်ဆက်ဆောင့်နေတယ်၊ ပြီးဖို့ ထွက်ဖို့နီးနေပြီလေ။
" အာ့..အာ့..အာ့...ရှီးးး အားးးး မေမေမရတော့ဘူး၊ မနိုင်တော့ဘူးးးး သားးး မေမေအရမ်းကောင်းနေပြီ ထွက်ကုန်တော့မှာပဲ.."
ကျနော်လဲ မေမေ့ညည်းသံတွေကို ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ နို့စို့နေရင်းနဲ့လဲ မေမေ့နို့တွေထွက်လာတော့မယ်လို့ ခံစားမိတယ်၊ပိုပြီးပြင်းပြင်း အားပါပါစို့ပေးလိုက်တယ်။ ထွက်လာပါပြီဗျာ၊ ကျနော်လဲ မေမေ့နို့ချိုချိုတွေကိုအားရပါးရကို တဝကြီး စို့သောက်ပစ်လိုက်တယ်။ညီလေးကတော့ သူ့နို့တွေကိုလုစို့ပစ်တဲ့ ကျနော့်ကို ဒေါခီးမှာပဲ။
အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကုတင်ဘေးက စားပွဲပုလေးပေါ်ကအိမ်ဖုန်း(လိုင်းဖုန်း)ကထမြည်တယ်။(အိမ်ဖုန်းက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာရော၊ အိပ်ခန်းထဲမှာပါ တစ်လိုင်းထဲကို ရစီဗာနှစ်လုံးနဲ့ဆက်ထားပြီးအဆင်သင့်တဲ့နေရကကိုင်လို့ရအောင်လုပ်ထားတာပါ)
ကျနော်လဲ မေမေ့ရဲ့ ဟိုက်ကွာလတီနို့ကြီးတွေဆီက ပါးစပ်ကို ကမန်းကတန်းချွတ်လိုက်ရရင်း၊ကုတင်ဘေးလက်လှမ်းလို့ ဖုန်းကိုကိုင်လိုက်ရတယ်။
" ဟဲလို..သူရိန်ဝင်းပြောနေပါတယ်"
" ဟေး..သား၊ အဖေပါကွ၊ ဘာတွေလုပ်နေသလဲ၊ ထူးဆန်းတယ်နော် ဒီနေ့မင်းအပြင်ထွက်ပြီး မလည်ပဲ အိမ်မြဲနေပါလား"
" ဪ ဖေဖေရဲ့ သားအပျင်းပြေ၊သူငယ်ချင်းနဲ့နို့သောက်နေကြတာပါ အူးးးး ဟင်းးဟင်းး"
ပါးစပ်ကလဲပြော၊ လီးကလဲ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို မနားတမ်းဆက်ဆောင့်နေတာ၊အရေးထဲမေမေကလဲကျနော့် လီးကိုစောက်ဖုတ်ကြွက်သားတွေနဲ့ ဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေတော့ မနေနိုင်ပဲညည်းမိတာပေါ့။
" ဘာတွေ ညည်းနေတာလဲကွ၊ နေများမကောင်းလို့လားသား"
" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဖေဖေ အဲ၊ အိုးးး"
" ဟာ ဒီကောင်၊ဘာမှန်းလဲမသိဘူး၊ ဒါနဲ့မင်းအမေကော ထမင်းစားပြီးပလားကွ"
" စား..စားတော့မလို့ ဖေဖေ"
" ဘာဟင်းနဲ့လဲကွ"
ကျနော်ဘာဖြေရမလဲ စဉ်းစားနေတုန်းမှာပဲ ဝေယံဆိုတဲ့ကောင်က ကျနော့်မေမေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်နေပြီ၊သူ့လီးကြီးမေမေ့ပါးစပ်ထဲ ဆောင့်သွင်းနေတာလေ၊ မေမေကလည်းမေမေပဲ၊ လုံးဝအငြင်းအဆန်မရှိ၊အမယ်လီးကိုကိုင်ပြီးတော့တောင် ကူပြီးပါးစပ်ထဲသွင်းပေးနေသေးတယ်။
" ဝက်အူချောင်း ဖေဖေ၊ ဟော့ဒေါ့လုပ်တဲ့ ဝက်အူချောင်းနဲ့"
ကျနော်အဖေ့ မေးခွန်းကို လှမ်းဖြေရသေးတယ်။တပြိုင်တည်းမှာပဲ ကျနော်က ဝေယံ့ဘက်ကို လှမ်းပြီး ဘက်ဟန်း လက်ပြန်ရိုက်ချက်နဲ့ ရွယ်ပြလိုက်တယ်။ဝေယံက ကျနော့်ကိုလှမ်းပြီးလျှာထုတ်ပြောင်ပြနေသေးတယ်။မေမေကဝေယံ့လီးကို စုပ်ပေးနေပြီး၊ ဝေယံက မေမေ့ပါးစပ်ထဲ လီးနဲ့ညှောင့်ညှောင့်ပြီး လိုးပေးနေတာ။သူ့ကြည့်ရတအားရပါးရနဲ့ အရသာအတော်ရှိနေပုံ။
" အားးးကျွတ်ကျွတ်...အမလေးကွာ"
ဝေယံညည်းရင်းထအော်တယ်၊ ကြည့်လေ ဒီကောင် ဖြေဖြေးဖြေးသာသာဇိမ်နဲ့မလုပ်ပဲ အားကုန်ထုတ်ညှောင့်တော့ ထွက်ပြီပေါ့၊ မေမေ့ပါးစပ်ထဲ ဒီကောင့်လရည်တွေဝင်ကုန်ပြီ။
" ဟေး...အဲဒါကဘာသံလဲကွ"
အဖေကမေးပြန်တယ်။
" ဪ..ဖေဖေ၊ သားသူငယ်ချင်းဝေယံ လန့်အော်တာပါ။ သူအရည်တွေ အဲ အဲ ဖန်ခွက်သူ့ခြေထောက်ပေါ်ကျကွဲလို့ နို့တွေဖိတ်ကုန်လို့"
အမယ်လေး မနည်းရှင်းရတယ်။
" အေး ဒါနဲ့ အငယ်ကောင်ရော သူ့အဒေါ်အိမ်သွားတာ ပြန်မရောက်သေးဘူးလား"
" ဟုတ်တယ်ဖေဖေ..အန်တီမြနဲ့မနက်ထဲက လိုက်သွားတာ။ ညနေကဖုန်းဆက်တယ် ဒီညအဲ့ဒီမှာပဲအိပ်မယ်တဲ့။ ကျော်ကျော်တို့နဲ့ဂိမ်းဆော့မလို့နေမှာပေါ့"
ကျနော့်ညီအငယ်ကောင်အကြောင်းပြောဖို့မေ့နေတယ်။စနေ တနင်္ဂနွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ သူ့ညီအကိုဝမ်းကွဲအိမ်မှာသွားပြီး ပလေးစတေရှင်ဆော့လေ့ရှိတယ်၊ဂိမ်းဆွဲပီးမပြတ်ရင်ဟိုမှာပဲအိပ်လေ့ရှိတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ အိမ်မှာမေမေနဲ့ကျနော်တို့ပဲရှိပြီး၊ ဒီနေ့ဒီဇာတ်လမ်းဖြစ်သွားရတာပေါ့။
" အေး ဒါဆိုလဲဒီလောက်ပဲကွာ၊ မကြာခင်ဖေဖေပြန်လာခဲ့မယ်"
" ပြန်တော့မလို့လားဖေဖေ၊ ဒါဆိုလဲဖေဖေမပြန်ခင်သားစားစရာရှိတာဝအောင်စားထားလိုက်ဦးမယ်"
" ဒီကောင်ကလဲကွာအူကြောင်ကြောင်နဲ့ဘာတွေလျှောက်ပြောနေမှန်းမသိဘူး၊အေး...ပြန်မယ်ဆိုပေမယ့်ကားပိတ်မှာနဲ့ဘာနဲ့ဆို တစ်နာရီကျော်လောက်ကြာဦးမှာပေါ့၊ ဒါပဲဟေ့"
" ဘယ်လိုလဲကွ၊ ခွေးသားဝေယံ..၊ အားမနာပါးမနာကစ်နေလိုက်တာငါ့အမေပါးစပ်ထဲတစ်ပြည့်ပဲ၊ မင်းအရေတွေ မင်းနော် မင်း.."
ကျနော်လဲဝေယံကိုဆဲပြောပြောရင်းတပြိုင်ထဲလိုမှာပဲ စောစောကကျနော်စို့လို့ပန်းထွက်လာပြီးမေ့မေ့ဗိုက်ကြီးတစ်ခုလုံးပေါ်ရွှဲပြီးပေပွနေတဲ့နို့ရည်တွေကိုလိုက်လျက်ပေးနေလိုက်တယ်။
...............................................................................................................................
အခန်း ( ၈ )
ကျနော်မေမေ့ရင်အုံနဲ့ဗိုက်ပူပူကြီးပေါ် လျှံပြီးစီးကျနေတဲ့မေမေ့နို့ရည်တွေကို အရသာရှိစွာလျက်ပေးနေရင်းအောက်ပိုင်းကလဲ မေမေ့ကိုနဂိုလိုးနေတဲ့ဘေးတစောင်းပုံစံအတိုင်း အရှိန်မပျက်ဆက်ဆောင့်နေတယ်။
" မေမေ..သားပုံစံနဲနဲပြန်ပြောင်းချင်တယ်၊ မေမေလဲဒီပုံစံနဲ့ညောင်းနေလောက်ပြီ။စောစောတုန်းကပုံစံအတိုင်းခွေးလိုးလေးဒေါ့ဂီပြန်ဆွဲရအောင်။ ခုနကဟန်ပြဓာတ်ပုံပဲရိုက်တာတကယ်မလုပ်ခဲ့ရဘူး"
" ခွေးကောင်..ငဝင်း၊ ငါပြောလိုက်ရရင်တော့ မကောင်းဘူး၊တခုပေးပြီးစားလိုက်တာနဲ့ တခုပြီးတခုထပ်တောင်းတော့တာပဲ"
ဝေယံကကျနော့်အကြံကိုသိနေတော့ ကျနော့ကိုလှမ်းစနေတယ်။ဒီကောင်ကိုယ်တိုင်ကတော့မေမေ့ပါးစပ်ထဲအကုန်ထွက်သွားလို့ဟိုက်ပြီးပက်လက်ကလေးကျနော်နဲ့မေမေတို့ရဲလှုပ်ရှားမှုကိုပွဲကြည့်ပရိသတ်လုပ်နေရတော့တယ်။အခုအချိန်မှာမေမေနဲ့ပြောရဆိုရသမျှအားလုံးလွယ်ကူနေတယ်။
ဒေါ့ဂီပြန်ဆွဲမယ်ဆိုတော့လဲ မငြင်းမဆန် လွယ်လွယ်ကူကူပဲ၊ ဒူးလေးထောက်ထတဲ့ပြီးလေးဘက်ပြန်ကုန်းပေးတယ်လေ။ကျနော်လဲ စောစောကလိုပဲမေမေ့ဖင်ကြီးနောက်ကပ်ပြီးဒူးထောက်လိုက်တယ်၊အခုတခါမှာတော့အရင်လို အတွင်းခံတွေပင်တီတွေရှိမနေတော့ပဲ နှစ်ယောက်စလုံးကဖင်ပြောင်ကြီးတွေနဲ့အစစအရာရာအတွက်အဆင်သင့်ပဲဆိုတော့ နောက်ကိုစူပြီးပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ဟပြဲကြီးကိုဒစ်နဲ့အသာလေးပဲတေ့ပြီးဖိသွင်းချလိုက်တယ်။
" ဟာ့...အင့်...အင်းးး အားးးး"
ဖောက်...ဇွိ...ဖတ်...
ဖောက်ကနဲအသံကြားလိုက်ပြီး ဇွိကနဲဝင်သွားကာ မေမေ့ဖင်လုံးကြီးကိုကျနော့်ဆီးစပ်နဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်မိတယ်။မေမေ့ဆီကညည်းသံလေးအင့်ကနြဲကားရပြီးနာက်ပိုင်းညည်းသံရှည်လေးတွေလိုက်လာတယ်။ကျနော်ဒလကြမ်းဆက်ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့တခန်းလုံးညည်းသံတွေ ဆော်သံတွေနဲ့စီညံသွားပါတော့တယ်။
ဘေးမှာရှိနေတဲ့ဝေယံကိုရော၊ တကယ်လို့တခြားသူတွေပါအနားမှာရှိနေရင်တောင် ဘယ်သူ့ကိုမှဂရုစိုက်မှာရှက်မှာမဟုတ်တော့ဘူး၊ကျနော်နဲ့မေမေတို့ဟာရာဂဆိပ်ဒီဂရီအရမ်းပြင်းနေပါပြီ၊တကယ့်လင်မယားတွေလိုအသားကုန်ကြုံးဆော်နေမိပါတော့တယ်။
ဖတ် ဖတ်ဖတ် ဗြစ် ဗြစ် ဇွိ ဇွိ ဖောက် ဖြစ်...
" အာ့..အ..အာ့..ဆောင့်..သားး ဆောင့်..."
" အားးးး မေမေ အူးးးး အင့်"
ခဏအကြာမှာတော့ကျနော်ဆက်မထိမ်းထားနိုင်တော့ဘူး၊
" မေမေ...မေမေ့အထဲမှာပြီးလိုက်မယ်နော်.. ညီလေးနဲ့သားနဲ့လဲရင်းနှီးသွားရအောင်"
ကျနော်ဆိုတဲ့ကောင်ကလဲဒီလိုအခြေအနေမှာတောင်နောက်တောက်တောက်လုပ်နိုင်သေးတယ်။မေမေဘာမှပြန်မဖြေနိုင်ဘူး မောရှိုက်သံလေးနဲ့ပဲညည်းပြီးနေရုံတတ်နိုင်တော့တယ်။ကာမရှိန်ကလဲထိပ်ဆုံးရောက်ပြီးအကာင်းဆုံးဖြစ်နေပုံရတယ်။
ကျနော်လဲ ကျနော့်ကိုမွေးထုတ်ခဲ့ရာလမ်းကြောင်းဖြစ်တဲ့ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုကျနော့်ရဲ့သုက်ရည်တွေတပုံတခေါင်းကြီးညှစ်ချပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။များမှာပေါ့ ဂွင်းမထုတာတောင် ၃ ရက်လောက်ရှိပြီလေ။ကျနော်ညှစ်ချပြီးပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာ မေမေ့မှာလည်းဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲတုန်တက်သွားပြီးကိုယ့်ဗိုက်လေးကိုကိုယ်ဲ ပိုက်ပြီးပွတ်နေတယ်။
ကြည့်ရတာပြင်ပအခြေအနေကြောင့်အထဲကကလေး (ညီလေး)ကလဲလှုပ်တယ်ထင်တယ်။ကျနော်ရော၊ မေမေရော၊ မောဟိုက်စွာနဲ့ကုတင်ပေါ်တုံးလုံးပက်လက်လှဲချလိုက်ကြတယ်။ကျနော်တို့ ၃ ယောက်သား၊ ကုတင်ပေါ်မှာတစ်ယောက် တစ်ဒေါင့်စီ လဲပြီးအမောဖြေနေကြလို့ခဏအကြာ မေမေကပဲအရင်ဆုံးထပြီးဆော်ဩတယ်။
" ဟဲ့..ကဲကဲ..ထကြ၊ တော်ကြာနင့်အဖေပြန်လာတော့မယ်"
" အခုမှ ၁ဝမိနစ်ကျော်ကျော်ပဲရှိပါသေးတယ်မေမေရ၊ ဖေဖေချက်ချင်းမရောက်နိုင်သေးပါဘူး။ သားတစ်ခုထပ်တောင်းချင်လို့"
" ဘာလဲ...ခုလေးတင်ပြီးသွားတာကို"
" ဟို..သား မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းချင်လို့၊ စောစောကမနမ်းဖြစ်ခဲ့သေးဘူး၊ သားနမ်းမယ်နော်"
ကျနော်မေမေ့ဆီကခွင့်ပြုပါမစ်ကိုစောင့်မနေတော့ဘူး၊ မေမေ့ကိုယ်လုံးလေးကိုကျနော့်ဖက်ဆွဲ၊ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။မေမေ့လျှာကကျနော့်ပါးစပ်ထဲထ်ိုးဝင်လာချိန်မှာကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်လျှာချင်းလိမ်းလှည့်ပြီးတရှိုက်မက်မက်နမ်းနေမိကြပြီ။ အကောင်းဆုံးဖီလင်ပါပဲ။
ဒါပေမယ့်ဗျာ..အဲ...ကျနော်တစ်ခုခုကိုသွားတွေးမိလိုက်ချိန်မှာ ပါးစပ်ကိုပြန်ခွာလိုက်တယ်။ကြည့် ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်အနှစ်တွေမေမေ့ပါးစပ်နဲ့ ကျနော်ပါးစပ်ကြားမှာအတွဲလိုက်ကပ်နေတယ်။
"ဟ..ဘာတွေလဲ"
ပြဿနာကအဲ့ဒါတွေက ကျနော်နဲ့မေမေတို့ရဲ့သွားရည် သို.မဟုတ် တံတွေးတွေတစ်မျိုးတည်းတော့မဟုတ်နိုင်တော့ဘူး။
" ငါ့အရည်တွေများလားကွ...ငဝင်း"
" ဟိုက်..ခွေးမသား ဝေယံ၊ ငါလုံးဝသတိလွတ်သွားတယ်ကြည့်စမ်း၊ မင်း..မင်းး..ငါ့အမေပါးစပ်ထဲပန်းပြီး၊ ပြီးထားတာပဲ"
ဝေယံ ပြောင်ချော်ချော်မျက်နှာနဲ့ကျနော့်ကိုလျှာထုတ်အကြည့်၊ ကျနော်လဲကုန်းအထ၊ဒီကောင်ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့အခန်းပြင်ထပြေးတယ်။ကျနော်နဲ့မေမေနှစ်ယောက်ထဲ ပါးစပ်အဟောင်းသားကျန်ရစ်ခဲ့ကြတယ်။မေမေဟာ အခုအခြေအနေကိုသိပ်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရတယ်။ကျနော့်ကိုအတင်းဖက်၊ ကျနော့မျက်နှာကိုသူမဘက်ဆွဲလှည့်ပြီးထပ်နမ်းမလို့လုပ်တယ်။စိတ်ထဲမှာ..
" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နမ်းလဲနမ်းလကွာ.."
ဝေယံလရည်တွေမေမေ့ပါးစပ်မှာပေနေပေမယ့် မေမေ့နှုတ်ခမ်းနီစွေးစွေးလေးကိုမြင်ရတော့လဲစိတ်မထိမ်းနိုင်ဘူး၊မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး လျှာကိုမေမေ့ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့တံတွေး၊ သွားရည်တွေနဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းရဲ့လရည်တွေပေါင်းစပ်လူးကျံထားတဲ့လျှာနှစ်ချောင်းကအငမ်းမရ ရမ္မက်ပြင်းစွာလူးလှိမ့်ဆော့ကစားနေကြတယ်။မေမေကနမ်းစုပ်နေတဲ့ပါးစပ်ကိုအသာပြန်ချွတ်လိုက်ပြီး၊
" ဖေဖေပြန်မလာခင် နောက်တစ်ချီလောက်ထပ်ယူလိုက်ရအောင်လားဝင်းရယ်။ မေမေ တအားလိုချင်နေပြန်ပြီ"
" သားလဲမေမေ့ကိုထပ်လုပ်ချင်သေးတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့်မေမေခုနကဝေယံ့ကိုလုပ်ပေးသလို၊သားကိုပုလွေမမှုတ်ပေးရသေးဘူး၊ အဲ့ဒါအရင်လုပ်ပေးပါလားမေမေ"
" မေ့သားလိုချင်ရင် မေမေလုပ်ပေးမှာပေါ့"
ကျနော်ကုတင်ပေါ်မှာ မေမေ့ဖက်လှည့်ပြီးဒူးကိုမတ်မတ်ထောက်ပြီးထိုင်လိုက်တော့ ကျနော့်ရဲ့လီးမာတုတ်တုတ်ကြီးကမေမေ့မျက်နှာဆီတည့်တည့်ငေါက်တောက်ကြီးထိုးနေတယ်။မေမေက ကုတင်ပေါ်မှာလေးဘက်ထောက်ကုန်းလိုက်ပြန်ပြီးကျနော့်လီးကြီးကိုဆွဲဆုပ်ပြီး ၄-၅ ချက်လောက်ဂွင်းထုပေးပြီးတာနဲ့ လီးကြီးကိုဆွဲပြီးပါးစပ်ထဲ ပလောက်ကနဲငုံလိုက်တော့တယ်။
" အင်မ်းးးးးးအင်မ်းးးး"
ပထမ ၄ချက် ၅ ချက်အားရပါးရဆွဲစုပ်နေလိုက်တယ်။နောက်မှပါးစပ်ထဲကအသာလေးပြန်ချွတ်ပြီး ဒစ်ခေါင်းကိုလျှာဖျားကလေးနဲ့လှည့်ပတ်လျက်နေတယ်။
" ရှီးးးအားးး စစ်စ်စ်..အူးး မေမေ"
မေမေအရှိန်ရသွားပြီ။လီးကိုထောင်ကိုင်ပြီးပတ်ပတ်လည်လီးနံရံကိုလုံးပတ်ပြည့်လျှာနဲ့ပတ်လျက်ပေးတယ်လဥနှစ်လုံးကိုငုံစုပ်ပေးတယ်၊ လျက်လဲလျက်ပေးတယ်လျက်နေရင်းကခဏရပ်ပြီးကျနော်ကိုမျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်ကာ၊
" သားးး ဝင်း.. သားကိုသိပ်ချစ်လို့မေမေကောင်းကောင်းလုပ်ပေးတာသိလား၊ သားကြိုက်လား..ဟင်.."
" အားးး..ရှီး..သိပ်ကောင်းတာပဲမေမေ"
ကျနော့်လီးဟာ မေမေ့ပါးစပ်ထဲမှနေရင်းကပဲ အစွမ်းကုန်ကြီးထွားမာတောင်လာပြန်ပြီ။ဒီအချိန်မှာပဲခုနကအခန်းအပြင်ဘက်ပြေးထွက်သွားတဲ့ဝေယံ တကျော့ပြန်ဝင်လာတယ်။မေမေဟာလေးဘက်ထောက်ကြီးကျနော့်လီးကိုတမေ့တမောစုပ်ပေးနေချိန်ပြူးနေတဲ့ဖင်ကြီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကအခန်းဝဘက်လှည့်ပြီးရှိုးပြနေတယ်။
ဝေယံ အထဲကိုတန်းဝင်လာပြီးမေမေ့နောက်ကနေပြူးထွက်နေတဲ့အဖုတ်ကြီးကိုစိုက်ကြည့်နေတယ်လေ။ကျနော်ကမြင်တော့
" ဟေ့ကောင်..ချီးထုပ်၊ မင်းပြန်ဝင်လာပြန်ပြီလား၊ ငါ့အမေဖင်နားဘာလာလုပ်ပြန်တာလဲ၊ အီးရှုမလို့လား"
" ငဝင်း..မင်းကတော့ကွာ..တွန့်တိုလိုက်တာ၊ ငါနဲနဲတော့ကြည့်ပါရစေကွာ။
" အေးပါ...ကြည့်ရုံပဲနော်မင်း... အားးးစစ်စ် ရှီး..မေမေ"
မေမေကလဲတအားဆွဲစုပ်ပြီးလျှာစွမ်းပြနေတော့ ကျနော်လဲထအော်မိပြန်တယ်။(နောက်တစ်ခန်းမှာ ကျနော့်ရေးဟန်အစား မေမေ့နောက်မှစောက်ဖုတ်ကြီးကိုမမှိတ်မသုန်ကြည့်နေတဲ့ ဝေယံ့အနေနဲ့ခံစားနေရတဲ့ဖီလင်နဲ့သူ့ရဲ့အက်ရှင်ကိုဆက်ရေးပေးပါမယ်၊ )ဒါမှကာယကံရှင်ရဲ့ဖီလင်ကိုစာရှုသူတို့ပြည့်ပြည့်ဝဝခံစားရမှာပါ။
.......................................................................................
အခန်း ( ၉ )
(ဒီနေရာမှာ ကျနော့်ရေးဟန်အစား မေမေ့နောက်မှစောက်ဖုတ်ကြီးကို မမှိတ်မသုန်ကြည့်နေတဲ့ ဝေယံ့အနေနဲ့ ခံစားနေရတဲ့ဖီလင်နဲ့ သူ့ရဲ့အက်ရှင်ကိုဆက်ရေးပေးပါမယ်၊ ဒါမှကာယကံရှင်ရဲ့ဖီလင်ကို စာရှုသူတို့ ပြည့်ပြည့်ဝဝခံစားရမှာပါ။)
----------------------------------------------------------------------------------------------------
ကျနော် ဝေယံပါ၊ကျနော့်သူငယ်ချင်းငဝင်းအိမ်မှာ ကျောင်းကတင်ခိုင်းတဲ့စာတမ်းနဲ.ပတ်သက်ပြီးလက်တွေ့လေ့လာကြရင်းနဲ့၊ ၆ လဗိုက်ရှိနေတဲ့ ငဝင်းအမေ အန်တီဖြူကိုဗျူးရင်း၊ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့အကူအညီတောင်းရင်း၊ခြေလွန်လက်လွန်တွေဖြစ်ကုန်ကြတယ်။အပေါ်မှာငဝင်းရေးထားတာတွေဖတ်ပြီးရောပေါ့။
ကျနော် ငဝင်းအဖေအမေရဲ့အိပ်ခန်းထဲနောက်တစ်ခေါက်ပြန်ဝင်လာတော့ဒေါ်ဇင်မာဖြူ (အန်တီဖြူ)က သူ့သားငဝင်းရဲ့လီးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးစုပ်ပြီး ပုလွေကိုင်နေတယ်။ငဝင်းလဲ တရှီးရှီး တအားအားနဲ့ ကုလားအော်ငရုတ်သီးများစားမိလို့လားမသိ။
ကျနော်အခန်းထဲပြန်အဝင်၊ အန်တီဖြူက ဟိုဘက်လှည့်လေးဘက်ကြီးကုန်းနေတော့၊အပြူးသားထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးက အခန်းဝဖက်လှည့်ပြီးကျနော့်ကိုဆီးနှုတ်ဆက်နေတယ်။ဒီမှာပဲကျနော်လဲမင်သက်မိသွားပြီး မထင်မှတ်တဲ့စွမ်းအင်တစ်မျိုးကဆွဲခေါ်သလိုမျိုးကျနော်အန်တီဖြူ့ဖင်ကြီးနားလျှောက်သွားမိပါတော့တယ်။
ငဝင်းက
" ဟေ့ကောင်..ချီးထုပ်၊ ပြန်ဝင်လာပြန်ပြီလား၊ ငါ့အမေဖင်နားဘာလာလုပ်ပြန်တာလဲ၊ အီးရှုမလို့လား"
" ငဝင်း..မင်းကတော့ကွာ..တွန့်တိုလိုက်တာ၊ ငါနဲနဲတော့ကြည့်ပါရစေကွာ။
" အေးပါ...ကြည့်ရုံပဲနော်မင်း... အားးးစစ်စ် ရှီး..မေမေ"
အန်တီဖြူကလျှာစွမ်းပြနေတယ်နဲ့တူပါတယ်၊ ငဝင်းထအော်သံကြားလိုက်ရတယ်။ဒီကောင်သူကသာ သူ့အမေကိုသူ ကောင်းကောင်းလိုးနေတာ၊ ကျနော်ကဖြင့်ဘာမှမလုပ်ရသေးဘူး။စောစောက အန်တီဖြူကျနော့်ကိုလီးစုပ်ပေးခဲ့တာပဲရှိတယ်။ကျနော်ကလဲညံ့လိုက်တာ၊ ဘာမှမထိမ်းနိုင်ဘူး၊ အန်တီဖြူခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးတစ်ချက်စုပ်ပေးရုံရှိသေး ပန်းထွက်ကုန်ပြီလေ။
သူ့သားကကျနော့်ရှေ့ကောင်းကောင်းလိုးပြနေတော့ ကျနော်လဲလုပ်ချင်တာပေါ့။ပုံမှန်အတိုင်းဆိုငဝင်းကသဘောကောင်းပါတယ်၊ မစီးဘူး၊ မတွန့်တိုဘူး၊ဒီနေ့မှဘာဖြစ်နေလဲမသိဘူး၊ သူ့အမေကိုပေးစားချင်တဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။ သူကျတော့ အားရပါးရအုပ်နေပြီး....။ဒါပေမယ့်ဒီကောင့်အကျင့်သိနေတယ်၊ တခါတလေ ကျနော်တို့ကိုကသိကအောင့်ဖြစ်အောင်လုပ်တတ်တယ်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီကောင့်ကိုချော့ပြီးတောင်းစားရမှာပဲ။အန်တီဖြူ.ကိုကြည့်ရတာကတော့ ကြည်ဖြူတဲ့ပုံပါ။ကျနော် လေးဖက်ကုန်းနေတဲ့အန်တီဖြူ့ဖင်ကြီးနောက်ရောက်သွားတယ်။နောက်ကိုပြူးနေတဲ့တီဖြူ့အဖုတ်ကြီးက ကျနော့်ကိုလက်ယပ်ဖိတ်ခေါ်နေတယ်။အန်တီဖြူ့အဖုတ်ဝမှာသူ့သားငဝင်းလိုးလို့ ပြီးထားတဲ့ လရည်တွေက ယိုစီးထွက်ကျလာနေတယ်လေ၊စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေနဲ့ ဆီးစပ်၊ပေါင်ခြံတွေမှာ ပေပွနေတယ်။
ခပ်ဟဟစောက်ဖုတ်အတွင်းသားနီနီထဲက ဖြူပျစ်ပျစ်အရည်တွေစီးထွက်လာတာဟာကျနော့်အဖို့ကာမတဏှာစိတ်တွေထောင်းကနဲထပ်ကြွလာပြန်ပြီ။ကျနော်တွေးနေမိတာကတော့ ဒီစောက်ဖုတ်အာပြပြဲကြီးဟာကျနော့်အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းအမေရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးဖြစ်ပြီး၊အခုစောက်ဖုတ်ထဲကတစိမ့်စိမ့်စီးထွက်ကျနေတဲ့သုက်ရည်ဖြူဖြူတွေကသူ့သားအရင်းကအခုလေးတင်ပဲအားရပါးရ လိုးပြီး၊ဆော်ပြီး ပန်းထွက်ထားတာ၊အမေအရင်းရဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ကြီးထဲမှာသားအရင်းရဲ့လရည်တွေကိုလူးလိမ်းပေကျံနေတာကိုမျက်စေ့နဲတပ်အပ်တွေ့နေမြင်နေရတော့ လီးကဘယ်လိုမှထိမ်းမရပဲအစွမ်းကုန်တောင်တက်လာတော့တယ်။
ကျနော့်ကာမရာဂစိတ်တွေတအားထန်လာပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်သတိမထားမိလိုက်ခင်မှာပဲလရည်တွေပေပွနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို မရွံမရှာနိုင်တော့ပဲကုန်းလျက်လိုက်မိတော့တယ်။သူ့သားရဲ့လီးကိုစုပ်နေတဲ့အန်တီဖြူလဲဆတ်ကနဲတုန်တက်သွားတယ်။
ငဝင်းလဲသူ့အမေကလီးစုပ်ပေးနေတဲ့အရသာကိုမိန်းမူးစွာခံစားနေရချိန်မှာ၊အန်တီဖြူကလဲ ကျနော်လုပ်ပေးနေတဲ့ စောက်ပတ်အလျက်ခံရတဲ့အရသာကိုထွန့်ထွန့်လူးခံစားနေရပုံပဲ။ကျနော်လဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာပေပွနေတဲ့သူငယ်ချင်းငဝင်းရဲ့ လရည်တွေနဲ့အမေဖြစ်သူဒေါ်ဇင်မာဖြူရဲ့စောက်ရည်တွေပေါင်းစပ်ရောပြွမ်းနေတဲ့စေးပြစ်ပြစ်အရည်တွေကိုမရွံနိုင်တော့ပဲပြောင်အောင်အထပ်ထပ်ယက်နေမိတယ်။
အနံ့ကညှီစို့စို့...ဒါပေမယ့်အဲ့ဒီအနံ့ကပဲကျနော့်သွေးသားတွေ၊စိတ်တွေကိုပိုပြီးထကြွသောင်းကျန်းအောင်လုပ်ပေးနေသလိုပဲ။
" ဟေ့ကောင်.. ဝေယံ..မင်းငါ့အမေစောက်ပတ်ကိုဘာဂျာကိုင်နေတာလား၊ ငါ့လျှာနဲ့တောင် မထိရသေးဘူး၊ ဦးဦးဖျားဖျား..လခွီး"
" ငါမရတော့ဘူးငဝင်းရာ...ငါလုပ်ပါရစေနော်သူငယ်ချင်း..."
" အိုးသားဝေယံ မရပ်ပစ်နဲ့ဆက်လုပ်ပါကွယ်အန်တီဖြူ ခွင့်ပြုပါတယ်၊တီဖြူလဲမရတော့ဘူး မနေနိုင်တော့ဘူး....လျက်ပေး..လျက်ပေး စောက်စိကိုပါလျက်ပေး"
အန်တီဖြူကဆက်လုပ်ဖို့မီးစိမ်းပြတယ်။ကျနော် အန်တီဖြူနဲ့ ငဝင်းတို့ရဲ့ခုနကပြီးပြီးသားလရည်၊ စောက်ရည်တွေကိုပြောင်အောင်လျက်ပစ်လိုက်ပြီးပေမယ့်လဲ၊တီဖြူ့စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေကတားမနိုင်ဆီးမရထပ်ပြီးတော့ထွက်လာပြန်ပြီ။ကျနော်လဲတီဖြူ့စောက်စိလေးက်ိုလျက်လိုက်၊ ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်၊စောက်ခေါင်းလေးကိုဖြဲပြီး အတွင်းသားနီတာရဲလေးထဲလျှာနဲ့ထိုးကလိလိုက်၊တတ်သမျှမှတ်သမျှထုတ်သုံးပြီးဘာဂျာပေးနေလိုက်တယ်။
တီဖြူမှာလည်း တရှုးရှုးတအားအားနဲ့ထွန့်ထွန့်လူးနေတယ်။ကျနော်လဲမနေနိုင်တော့ဘူး။
" အန်တီဖြူကျနော်လိုးတော့မယ်နော်"
" သား...ဝေယံ လုပ်စရာရှိလဲလုပ်ပစ်လိုက်ကွယ်၊ တီဖြူခွင့်ပြုပါတယ်.."
ကျနော် သူငယ်ချင်းကိုလဲတောင်းပန်ရသေးတယ်။
" ငဝင်း...ငါမရတော့ဘူး၊ ငါ့ကိုတစ်ခါပဲဖြစ်ဖြစ်ပေးလုပ်ပါကွာ....နော်"
" ခွေးသား ဝေယံ...မရရအောင်တောင်းတယ်..လုပ်ရင်လဲလုပ်ကွာ။မြန်မြန်နော်..၊ ငါ့သူငယ်ချင်းအရင်းမို့အားနာလို့ပေးလုပ်တာ၊ တစ်ခါပဲရမယ်နော်...."
" အေးပါကွာ..ကျေးဇူး သယ်ရင်း"
ကျနော် ငဝင်းက အိုကေပြလိုက်တာနဲ့ တီဖြူ့စောက်ပတ်ကိုလီးတေ့ပြီးဖိသွင်းလိုက်တယ်။
ပလစ်...ဗြိ..ဗြိ..
အန်တီဖြူလဲတချက်တွန်.သွားပြီး....
" အာ့..ဖြေးဖြေးနော်သား..အထဲကကလေးရှိလို့ ထိမ်းလုပ်.."
" ဟုတ်ကဲ့ တီဖြူ"
ကျနော် အန်တီဖြူကိုလုပ်ရတာအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေပေမယ့်၊ တကယ်တော့အခဲယဉ်းကြီးမဟုတ်လှဘူး။အစောပိုင်းက ငဝင်းတစ်ချီဆွဲပြီးထားလို့လမ်းကြောင်းပွင့်ထားပြီးဖြစ်တဲ့အပြင်၊အထဲမှာကျန်နေသေးတဲ့သူတို့သားအမိရဲ့ချောဆီလက်ကျန်တွေ၊အခုလေးပဲကျနော်ဂျာပေးလိုက်လို့ထပ်ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေနဲ့ဆိုတော့လွယ်လွယ်ပဲဝင်သွားတာပါ၊ပြီးတော့အရင်လမ်းဖွင့်မြေထိုးသွားတဲ့ ဘူဒိုဇာက ကျနော့်ထက်ဆိုဒ်ကြီးတယ်ဆိုတော့လေ...ဟီးဟီး..။
စွပ် ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ကျွိ ကျွိ...
" အာ့ ..အ...အ...အိ...ဟင့်..အင့်"
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ အရွယ်ကောင်း၊အားကောင်းမောင်းသန်လူပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့မာန်ပါပါဆောင့်ချက်တွေကြားမှာအန်တီဖြူတစ်ယောက်ကတော့ကာမဖီလင်အပြည့်ယူပြီးညည်းတွားသံလေးတွေမြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်နဲ့ ကောင်းကောင်းခံနေရှာပါတယ်။အန်တီဖြူရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အတွင်းကလဲကျနော့်လီးကိုစုပြီးဆွဲညှစ်ပေးသလိုခံစားရတယ်။
" အီးးးးရှစ်...အားးး ကောင်းလိုက်တာတီဖြူရယ်"
အန်တီဖြူမှာလဲအရမ်းအလုပ်များနေတယ်၊ ကုန်းပေးထားတဲ့ဖင်ကြီးနောက်ကနေဆော်နေတဲ့ကျနော့်လီးကိုတင်ကြီးနောက်ပစ်ပစ်ပေးပြီးဆောင့်ချက်နဲ့အညီခံနေပြီး၊ စောက်ဖုတ်ထဲကလဲအချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတယ်။ရှေ့မှာလဲဒူးထောက်နေတဲ့သူ့သားရဲ့လီးကိုပါးစပ်တပြည့်ငုံပြီးအရသာရှိစွာစုပ်ပေးနေတယ်။ငဝင်းမှာလဲ သူ့အမေရဲ့ပါးစပ်စွမ်းကြောင့် မြွေလိုပဲတရှီးရှီးနဲ့ညည်းနေတော့တာ။
ငဝင်းလက်တွေကလဲ သူ့အမေရဲ့နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေကို အရသာရှိသလိုပဲကိုင်တွယ်ညှစ်နယ်နေတယ်။ကျနော်လဲ တီဖြူ့ဖင်ကြီးကို မနားတမ်းမညှာတမ်းအတင်းပစ်ဆောင့်နေမိတယ်၊မကြာပါဘူး အရှိန်အရမ်းတက်နေပြီဖြစ်တဲ့ကျနော့်ရဲ့ကာမသွေးတွန်းအားတွေကအန်တီဖြူရဲ့စောက်ပတ်ထဲကအတင်းစွဲစုပ်ညှစ်ပေးနေမှုကိုဆက်ပြီးတွန်းလှန်မခုခံနိုင်တော့ပဲကျနော့် ကပ္ပယ်အိတ်ထဲကသုက်ရည်တွေ လီးတံတလျှောက် အားနဲ့ပန်းထွက်သွားတော့တယ်။
" အားးးးး အန်တီဖြူ..သားးပြီးပြီ..ကျနော်အန်တီ့အဖုတ်ကြီးထဲထွက်ကုန်ပြီ တီဖြူရေ.."
" အာ့ အားးးး သား ဝေယံ....အူးးးးးး"
ကျနော့် လရည်တွေ ဇပ်ကနဲ ဇပ်ကနဲ ပန်းအထွက်၊ တီဖြူ့ဖင်ကြီးကလဲတဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေပြီးအဖုတ်ကလဲတစစ်စစ်နဲ့တအားဆွဲညှစ်နေပြီးကျနော့်လရည်တွေကိုမွေးလမ်းကြောင်းထဲကိုအတင်းဆွဲစုပ်သွင်းနေသလိုပဲ။ကျနော် အန်တီဖြူ့ကျောပြင်ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးမှောက်ကျသွားတယ်။မရတော့ဘူး...ကျနော့အားအင်တွေအကုန် ကုန်သွားသလိုခံစားရတယ်...။ကျနော်တီဖြူ့ကျောကုန်းပေါ်မှာ ခဏကြာလောက်အသေလိုငြိမ်ပြီးမှောက်နေတုန်း၊ ငဝင်းကထအော်တယ်။
" ဟေ့ကောင် ဝေယံ၊ ပြီးရင်လဲမင်းလီးချွတ်ပြီးဘေးဆင်းသေလေကွာ၊မင်းငါ့အမေပေါ်အဲ့လိုကြီးမှောက်နေတော့၊ ငါ့အမေ လေးမှာပေါ့ကွ၊ သူ့ဗိုက်ကိုလဲအားနာဦး.."
ငဝင်းအော်မှကျနော်လဲသတိဝင်လာပြီး အန်တီဖြူကိုအားနာစွာနဲ့ပဲ..
" အန်တီ..ကန်တော့ ကန်တော့နော်.. သားအရမ်းဟိုက်သွားလို့"
ကျနော်လီးကိုကမန်းကတန်းချွတ်ပြီး ဘေးကိုဆင်းပက်လက်ကြီးလှန်လို့အမောဖြေနေလိုက်ရတယ်လေ။
...............................................................................................................
အခန်း (၁၀)
(ဇာတ်သိမ်း)
ဟုတ်ကဲ့...ဒီနေရာမှာကျနော်ငဝင်းပြန်ပြီးဆက်ရေးပါမယ်။ဝေယံဆိုတဲ့ကောင် ကျနော့်မေမေကို ဒေါ့ဂီကိုင်ပြီးအားရပါးရကစ်နေလိုက်တာများ မပြောချင်ဘူး။ဒါပေမယ့်...ဒီကောင်မြန်မြန်ပဲပီးသွားတယ်။ သူက ကျနော့်လိုဆော်တွေအများကြီးထားပြီးချနေတဲ့ ဝါရင့်ဖိုက်တာမဟုတ်ဘူးလေ၊အဲ့တော့တက်ထွက်ပဲ။ မေမေမပြီးသေးခင်ဒီကောင်ပြီးသွားပြီ။
ဒီကောင့်မလဲကျနော်ကလှမ်းအော်လို့ မေမေ့ပေါ်ကဆင်းပြီးဘေးမှာပဲဖလက်ပြနေတော့တယ်။အခုကျနော့်ဘက်ကိုကြည့်ရအောင်။ မေမေအစွမ်းကုန်မှုတ်ပေးထားလို့ကျနော်လီးကအက်ပြီးအစွမ်းကုန်မာန်ထနေပြန်ပြီ။မေမေကကျနော့်ကိုပုလွေပေးတော့၊ ကျနော်ကလဲမေမေ့ကိုပြန်ဂျာပေးမလို့စိတ်ကူးလိုက်ပေမယ့်ခုနကအတွေ့အကြုံကိုပြန်စဉ်းစားမိတော့တွန့်သွားတယ်။
ဟိုခွေးကောင်ဝေယံက အခုလေးတင်မေမေ့စောက်ပတ်ထဲပြီးခဲ့ပြီး သူ့အရည်တွေဖြည့်ခဲ့ပြန်ပြီလေ။ဒါနဲ့ပဲ ကျနော်၊ စစချင်းရိုက်ကွက်မှာတကယ်မလုပ်လိုက်ရတဲ့ ဝူးမန်းအွန်တော့ပ် ပိုဇေရှင်ကိုပြန်အကောင်အထည်ဖော်ဖို့လုပ်တယ်။ မေမေ့ကိုအပေါ်ကပြန်ခွခိုင်းရမယ်။
" မေမေ...အစပိုင်းကပုံစံမျိုးကိုသားတို့လက်တွေ့ပြန်လုပ်ကြည့်ရအောင်နော်၊ ကျနော်အိပ်ပေးမယ် မေမေတက်ထိုင်ဆောင့်ပေးပါလား.."
မေမေလဲ ဝေယံဆောင့်ပေးထားတာ တဝက်တပျက်နဲ့မပြီးသေးဘူး၊ပြီးလုပြီးခင် မဆတ်တငံ့ကြီးဖြစ်နေတော့ ဘာမှအငြင်းအဆန်မရှိတော့ဘူး၊ကျနော်လှဲအိပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ကျနော့်ပေါ်တန်းပြီးတက်ခွတော့တာ၊မေမေကျနော့်ဗိုက်ပေါ်ခွမိတာနဲ့လီးကိုတန်းကိုင်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းဝမှာလမ်းကြောင်းမှန်အောင်သေချာတေ့လိုက်တယ်။ပြီးတော့မှသူ့ဖင်ဆုံကြီးကိုတအိအိဖိချလိုက်တော့တယ်။မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကကျနော့်လီးကိုငုံပစ်လိုက်လို့လီးတစ်ချောင်းလုံးပျောက်သွားပါပြီ။
မေမေဖင်ကြီးကိပြန်ကြွလို့ တစ်ချက်ခြင်း၊ တစ်ချက်ခြင်းတိုင်းမင်းမှန်မှန်နဲ့ဆောင့်ပေးပါတော့တယ်၊ကျနော်လဲမေမေ့ဆောင့်ချက်တွေကိုဖင်ကိုကြွလီးကိုအချက်ကျကျပြန်ကော့တင်ပေးပြီး ရစ်သမ်ညီအောင်လုပ်ပေးနေတယ်။လက်ကလဲမေမေ့ဗိုက်ကြီးကိုပွတ်ပေးနေရင်းက အသာကိုင်ထိမ်းထားပေးတယ်။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ကျွိ..ကျွိ..ကျွိ..
" အားးးးအိုးးး သားးးး ဝင်း...မေမေပြီးတော့မယ်"
သိပ်ကြာကြာမဆောင့်လိုက်ရဘူး၊ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ထန်နေတဲ့သွေးသားတွေက လစ်မစ်ပွိုင့်ကိုရောက်နေပြီလေ။ကျနော်ကလဲမေမေလွေပေးကထဲကပြီးချင်ချင်၊ မေမေကလဲဝေယံ နောက်ကဆောင့်နေကထဲကထွက်လုဆဲဆဲ၊အခုကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့လီးနဲ့စောက်ဖုတ်တွေဖိဖိစီးစီးအသားချင်းပွတ်တိုက်လိုးမိတဲ့အခါမှာအကြာကြီးမထိမ်းနိုင်ကြတော့ပဲပြိုင်တူလိုထွက်ကုန်ကြတော့တယ်။
" အားးး မေမေ..သားးးး သားလဲပြီးပြီ..ထွက်ပြီ..အားးး"
မေမေကျနော့်အပေါ်ကိုင်းကျလာပြီးကျနော့်ပါးစပ်ကိုနမ်းဖို့ကြိုးစားတယ် ဒါပေမယ့်ဗိုက်ကခံနေတော့လိုရာမရောက်ဘူး။ဒါနဲ့မေမေလဲကျနော်ပေါ်ကဆင်းပြီးဘေးမှာကတစောင်းလေးဝင်အိပ်လိုက်တော့မှ ကျနော်လဲမေမေ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲပြီး ကစ်စင်ကိုအရှည်ကြီးပေးလိုက်တော့တယ်။
ကျနော်တို့ပရိုက်တစ်စ်ဓာတ်ပုံရိုက်တာကလဲ၊ တပေါင်ကျော်စလိုးဖြစ်ကထဲက ဓာတ်ပုံဆက်မရိုက်ဖြစ်တော့ဘူး။ဓာတ်ပုံရိုက်တာအစား၊လက်တွေ့သင်ခန်းစာတွေပဲများသွားတယ်လေ၊ ဒါကကျနော့်အထင်၊နောက်မှသိရတာက ကျနော်နဲ့မေမေတို့ကောင်းကောင်းဆော်နေတုန်း ဝေယံက တချို့ပုံကောင်းလေးတွေ မိမိရရ ရိုက်ယူထားလိုက်မိတာပါပဲ။မကြာခင်ဖေဖေပြန်ရောက်တော့မှာမို့ ဝေယံလဲအဝတ်အစားတွေကမန်းကတန်းပြန်ဝတ်။ ဖုန်းတွေ ပစ္စည်းပစ္စယတွေသိမ်းတယ်။
မပြန်ခင်ဝေယံက...
" အေးငါလဲ စာတမ်းနဲ့တွဲတင်မယ့်ပုံတွေကိုပါဝါပွိုင့်နဲ့ဆလိုက်ရှိုးတွေပြင်ရဦးမှာ၊ တနင်္လာနေ့ဆိုရင်၊ တင်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီ။မင်းသာ ဆက်ပြီးလက်တွေ့ပရိုက်တစ်စ်ဆက်လုပ်ထားလိုက်ဦး၊မတော်တဆ ကိုယ်တွေ့အင်တာဗျူးအတွေ့အကြုံကိုစင်ပေါ်တက်ရှင်းခိုင်းနေရင်ပြောလို့ရအောင်.."
ပြောရင်းမျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်လျှာထုတ်ပြောင်ပြပြီးလစ်သွားပြီ။
" ခွေးမသား..."
ကျနော်လှမ်းဆဲရုံကလွဲလို့ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး။ဖေဖေပြန်ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာတော့ အိမ်မှာအားလုံးပုံမှန်ပြန်ဖြစ်နေပါပြီ။ကျနော်နဲ့မေမေတို့လဲ ယာယီလင်မယားဘဝကနေ၊ ပုံမှန်သားအမိနှစ်ယောက်ပြန်ဖြစ်နေပြီလေ။
-----------------------------------------------------------------------------------------------
နောက်ဆုံး နိဂုံးကမ္ပတ် အဆုံးသတ်ရရင်တော့.....
ဒီတပတ် ကျနော်တို့မေဂျာရဲ့စာတမ်းတွေထဲမှာ ကျနော်တို့ ဂရု(ပ်)ရဲ့ စာတမ်းက ပထမစွဲပြီး၊ ကျနော်တို့အပြတ်အသတ် အနိုင်ရခဲ့တာပါပဲ။ကျနော်တို့ မထင်မှတ်ပဲ မေမေနဲ့အောကားရိုက်မိကြတဲ့ နေ့ကနေ ပြန်ရေရင် တစ်ပတ် ရှိပီပေါ့။ဒီနေ့ သောကြာနေ့ စာတမ်း result ထွက်တော့ ကျနော်တို့ ၃ ယောက်လက်ဝါးချင်းရိုက်လိုက်ကြတယ်။
ဟားဟား...ပျော်လိုက်တဲ့ဖြစ်ခြင်း၊ ဟိုကောင်တွေ..မြတ်သူတို့ အုပ်စုကို အပြတ်ဖြတ်ထားနိုင်ခဲ့တာ။ဒီနေ့အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ခြင်း၊ ဧည့်ခန်းဆိုဖာမှာ ထိုင်နေတဲ့မေမေ့ပါးလေးကို ပြေးဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။
" မေမေ့ကို သိပ်ချစ်တာပဲသိလား"
" အဲ့ဒါက ဘာဖြစ်လာတာလဲ"
" ကျနော်တို့ စာတမ်းလေ၊ ပထမစွဲတယ်သိလား မေမေ"
" ဟယ်! ..ဟုတ်လား၊ ဒါဆိုမေမေကူညီရကျိုး နပ်သွားပြီပေါ့"
" ဒါပေါ့ ဒါကြောင့် သားကို အစစအရာရာပူပန်ပေးပြီး၊ တခြား အမေတွေမပေးနိုင်တဲ့ အကူအညီမျိုးပေးခဲ့ပြီးသားတို့ ပထမရအောင်လုပ်ပေးတဲ့ မေမေ့ကို သိပ်ချစ်လို့နမ်းတာပေါ့"
" ကဲ...လိုချင်တဲ့ ပထမဆုတော့ရပြီ၊ ကူညီခ မေမေ့ကိုကေ ာဘာကျွေးမှာလဲ၊ ဟင်းး..အိမ်ပြန်လာတာ လက်ချည်းပဲ ပြန်လာတယ်"
" ဟီး..သားမု့န်ဖိုးက လဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တာနဲ့တောင် မလောက်ဘူး၊ သားကတောင် မေမေ့ဆီက ပြန်တောင်းမလို့"
" အောင်မလေးဟဲ့..ဖြစ်ရမယ်၊ သူ့ဆီကစားရမလား အောက်မေ့ပါတယ်၊ ပြန်တောင်တောင်းနေသေး၊ ပြော...ဘာလိုချင်လို့လဲ"
" မေမေ့ကို ထပ်လိုးချင်တယ်"
" ဟယ်..ကောင်လေး.. ဒါအမေကိုပြောတဲ့ စကားလား၊ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ကြီး"
ကျနော်တို့ စာတမ်းပရိုက်တစ်စ်အတွက်မေမေနဲ့ အတူ လိုးပွဲကြီးဖြစ်ခဲ့ပြီးတဲ့နေ့ကစပြီး၊အလစ်မှာ မေမေ့ကိုဗိုက်ကိုင် ဖင်နှိုက်ပွတ်သပ်တာကလွဲရင် ဘာမှထပ်မလုပ်ဖြစ်ဘူး၊ကျနော်က ကျောင်းရက်တွေမှာ ညနေတော်တော်စောင်းမှ အိမ်ပြန်ရောက်တော့၊ ညီလေးက အိမ်မှာ အမြဲလိုရှိနေတတ်တယ်လေ။
အတော်ပဲ ဒီနေ့ သောကြာဆိုတော့ ကျောင်းဆင်းကထဲက ညီဝမ်းကွဲကို ကျောင်းလာကြိုတဲ့ အဒေါ့်ကားနဲ့ တခါတည်း အဒေါ့်အိမ်လိုက်သွားမယ်ဆိုတာ ကြိုသိထားတယ်လေ။သူတို့ညီအကိုတွေ ပိတ်ရက်ဆိုဒီလိုပဲ၊ ဂိမ်းစွဲနေကြတာ၊ အဲ့ဒီတော့၊ဒီညနေအိမ်မှာ မေမေတစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေပြန်ပြီ။အခုဒီနေ့ အိမ်အပြန်၊ စာတမ်း ရလဒ်အကြောင်းပြောရင်း အခွင့်ရလို့ မေမေ့ကို ကပ်တောင်းမိတယ်။
" ဟင်..ဒါမျိုး အမေ့ဆီက တောင်းစရာလား"
မေမေအသံ ခပ်မာမာနဲ့ထပ်ပြောနေပြန်တယ်။ ဒါပေမယ့် မျက်နှာက ပြုံးစိပြုံးစိ၊ ကြည့်ရင်သိတာပေါ့။
" မေမေပဲ၊ ခုနကပြောတော့ သားကျွေးတာစားချင်တယ်ဆို...ရွှတ်"
ပြောရင်းဆိုရင်း မေမေ့ကို ဖက်ရင်းရွှတ်ကနဲ တစ်ချက်ထပ်နမ်းလိုက်တယ်။မေမေက ပြုံးပြီး..
" ခွေးလေး..အဲဒါ သားက အမေကိုကျွေးစရာလား"
မေမေ ကျနော့်နဖူးထိပ်ကို မနာအောင် တစ်ချက်ခေါက်ပြီး
" သားကို မေမေက ပေးထားပြီးသားပဲကွယ် သားဘယ်အချိန်လိုချင်လိုချင်.."
" ဒါနဲ့မေမေ...သားဟို ကောင့်ကိုတော့ ပြောပြီးပြီ"
" ဘာကိုလဲ..ဘယ်ကောင်လဲ"
" ဟိုကောင်လေ...ဝေယံပေါ့၊ စာတမ်းအတွက်လုပ်ရင်း တခါမှားဖြစ်သွားတာ၊ နောင်မလုပ်တော့ဘူး၊ မဖြစ်စေရတော့ဘူးလို့၊ မေမေကလဲ ထပ်မဖြစ်စေရတော့ပါဘူး ကတိတောင်းတယ် ဘာညာပေါ့၊ ကြိုပြီးပိတ်ပြောထားလိုက်တယ်"
" ဘာလို့ အဲဒီလိုပြောတာလဲ"
" တခါထဲဇာတ်လမ်းပြတ်သွားအောင်ပေါ့ မေမေရဲ့၊ အစရှိ နောက်နောင်၊ ရှုပ်နေမယ်၊ ဒါမှသားတစ်ယောက်ထဲ ဝဝစားရမှာပေါ့"
" ဟင်....လိပ်မျိုးလေး..."
" ကိုယ့်ဘက်ကတော့ ယက်ရမှာပေါ့ မေမေရဲ့"
" အဲဒါက..ဟိုနေ့ကသားတို့အားလုံးရဲ့ ဖီလင်ကိုလဲနားလည်လို့၊ မေမေလဲဘယ်လိုဖြစ်တယ် မသိ၊မနေနိုင်တော့လို့၊ ဝေယံ့ကိုလည်းသနားလို့ ပေးလုပ်လိုက်တာပါ။ မေမေ ပြင်ပတစိမ်းကို ထပ်ပေးဖို့ စိတ်ကူးမရှိပါဘူး"
" ဒါဆို အိမ်သားထဲကဆို ပေးဦးမယ်ပေါ့ ...ယေးးး..."
" မေမေ့သား လူဆိုးလေး ဟင်း..."
" မေမေပြောတဲ့ လိပ်ကလေးပေါ့"
ကျနော်ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေရင်းကပဲ မေမေ့ဗိုက်ပူပူကြီးကို လှန်ပြီးပွတ်ဆွပေးနေမိတယ်။
" သား..သွား အိမ်ရှေ့တံခါးတွေသေချာလော့ချခဲ့၊ တို့အိပ်ခန်းထဲသွားကြရအောင်"
မေမေ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်သွားတုန်း ကျနော်တံခါးတွေ လိုက်ပိတ်ပြီးမှ မေမေ့နောက်အခန်းထဲ လိုက်ဝင်ပြီးအခန်းတံခါးချက် ထိုးလိုက်တယ်။ကျနော်ကုတင်ပေါ် မေမေ့ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး၊ မေမေ့မျက်နှာလေး ဆွဲမော့လို့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို တပ်မက်စွ ာစုပ်နမ်းပေးလိုက်တယ်၊လက်တွေကလဲ ရှန်သားပွင့် ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီပါးလေးပေါ်ကနေ မေမေ့ရဲ့ တင်းအိနေတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖွဖွလေးဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။မေမေက အနမ်းကိုခဏခွာပြီး.....၊
" သားသိလား...၊ မေမေလဲ ဗိုက်ရင့်လေ ပိုလိုချင်လေပဲ၊ စိတ်ဆန္ဒတွေပိုကြွလာတယ်၊ဟိုနေ့က သားနဲ့ဖြစ်ပြီးမှ ပိုဆိုးလာတယ်။ အရင်ဗိုက်တွေတုန်းကလဲ ဒီတိုင်းပဲ၊ဒီကိစ္စမှာသားအဖေက လူရိုး ကိုယ်ဝန်ရှိတိုင်း ၂ လကျော်တာနဲ့ ရှောင်တယ်၊ ဗိုက်ထိမှာစိုးလို့တဲ့ မလုပ်ရဲတော့ဘူး။ဘာမှလဲ လေ့လာမှုမရှိဘူး၊ စာအုပ်တွေဖတ်ခိုင်း၊ ဆရာဝန်ကအကြံပေးလဲ အလကားပဲ၊လုံးဝကို လက်ရှောင်ထားတာ၊ ကိုယ်ဝန်ရင့်လို့ မေမေအသည်းအသန်လိုချင်ခဲ့တဲ့အချိန်တွေမှာ ကြိတ်မှိတ်အောင့်အီးနေခဲ့ရပြီး လက်နဲ့ပဲအာသာဖြေခဲ့ရတယ်၊ အခုတစ်ခါမှ ငါ့သားလေး ကူလို့ မေမေစိတ်ချမ်းသာရပြီ"
" မေမေ သာသားမိန်းမဖြစ်ရင် ဗိုက်ကြီးချိန်တွေမှာ မေမေစိတ်မဆင်းရဲစေရဘူး"
" အခုကေ ာမိန်းမမဖြစ်သေးဘူးလား"
" တကယ့် မိန်းမဖြစ်ဖို့ပြောတာ"
" မေမေ့ကို တကယ့်မိန်းမအဆင့်ထိဖြစ်ဖို့ တက်စဉ်းစားထားတာလား သားရယ်"
" ဟုတ်တယ်...မေမေ့ကို သားရဲ့တကယ့် တရားဝင် မိန်းမဖြစ်စေချင်တာ။ အဲ့လိုစိတ်ကူးယဉ်မိတယ်၊သားရဲ့သွေးနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်လေးကို မေမေကလွယ်ထားရတဲ့ အချိန်မှာ၊ မေမေ့ကို ဒီလိုလုပ်ရင်ဘယ်လောက် ပျော်ဖို့ကောင်းမလဲလို့လေ"
" အော်သားရယ်... အမှန်တော့ ဒါတွေဟာ တကယ်မဖြစ်နိုင်တဲ့စိတ်ကူးယဉ် ဆန္ဒလေးတွေပါ။သားဖေဖေတစ်ယောက်လုံး ငုတ်တုတ်ကြီးရှိရဲ့သားနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကလည်း သားအမိအရင်းကြီးမှန်းသိနေကြတော့၊မေမေနဲ့သား တရားဝင်လင်မယား ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ၊တကယ်ဖြစ်နိုင်တာကတော့ အခုလို တိတ်တိတ်လေးအခန်းတံခါးချက်ထိုးထားတဲ့ အချိန်နှစ်ယောက်ထဲနေခွင့်တွေ့ခွင့်ရတဲ့အချိန် မေမေကသားရဲ့မိန်းမဖြစ်နိုင်တဲ့တစ်ခုတည်းသော အခွင့်အရေးပေါ့။ အဲ့တေ ာစိတ်ကူးမယဉ်နဲ့... ဂျီးမများနဲ့....၊ တွေ့တုန်း မယားလုပ်မလား မလုပ်ဘူးလားဒါပဲပြော"
" ဟာ ဂျီးမများဝံ့တော့ပါဘူးတဲ့ဗျာ၊ လုပ်ပါတော့မယ် မိန်းမရယ်"
ကျနော့် လက်တွေက မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်ပြီး ကလိုင်းနေပြီ၊ အရည်တွေလဲရွှဲပြီး စီးထွက်လာပြီလေ။
" မေမေ...ချက်ထိုးထားတဲ့ အခန်းထဲမှာဆိုရင် မေမေကသားမိန်းမဆိုတော့၊ မိန်းမဖြစ်နေချိန်မှာဖြူလို့ခေါ်မယ်နော်"
" ခုလို ၂ယောက်ထဲရှိနေချိန် မေမေ့ကိုကြိုက်သလိုခေါ်လို့ရပါတယ် မေမေကလဲသားကို ဝင်း ဒါမှမဟုတ် မောင်လို့ပဲခေါ်မယ်လေ"
" ဒါဆိုခေါ်မယ်နော် ...ဖြူ.."
" မောင်...ဝင်းလေး"
ကျနော်မေမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီးမက်မောစွာနဲ့ တရှိုက်မက်မက် ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့တယ်။
" ဖြူရယ် ဟိုနေ့ကဖြူ့ကို နောက်ကဒေါ့ဂီဆွဲတုန်းကလေ၊ ဖြူ့ ဖင်ဝစူစူလေးကချချင်စရာလေး၊ မောင်လုပ်လို့ရမလားဟင်။
" မောင်က..ဖင်ကိုကြိုက်လို့လား"
" စမ်းကြည့်ချင်လို့ပါ"
" မောင့်က လိုချင်ရင် ဖြူကကြည်ကြည်ဖြူဖြူပေးဖို့အသင့်ပဲ၊ ဝင်းအဖေလဲဒီလိုပဲ၊ တစ်ခါတစ်ခါတောင်းတယ်။ဒါပေမယ့် မလုပ်တာကြာပြီ၊ အဆင်ပြေပါ့မလားမသိဘူး"
" ဖြူအဆင်ပြေမှ ပေးပါကွာ..."
" မောင့်အတွက်ဆို ဖြစ်ရမှာပေါ့၊ ဗိုက်နဲ့ဆိုတော့ လေးဘက်ကုန်းလုပ်ရင် အပေါ်ကအားနဲ့လုပ်လို့ရှိရင် မကောင်းဘူး၊အရင်တခါလုပ်ဖူးသလို တပေါင်ကျော်တစောင်းလေးကအကောင်းဆုံးပေါ့၊ အဲ့လိုပဲလုပ်နော်"
ကျနော်လဲ အရင်တပတ်ကလုပ်တဲ့ပုံစံအတိုင်း မေမေ့နောက်တစောင်း ဝင်လှဲလိုက်ပြီး တခေါက်ကွေးအောက်လက်လျှိုပြီး ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်လိုက်တယ်၊ ခါးကော့လို့ မေမေ့ဖင်ကြီးနားကော့ထိုး အကပ်မှာ မေမေကလက်နောက်ပြန်နဲ့ ကျနော့်လီးကိုဆွဲပြီး စအိုဝခရေပွင့်လေးမှာ ဒစ်ကိုတေ့ပြီး ချိန်ပေးထားတယ်။
" ရပြီမောင်...ဖြေးဖြေးထိုးနော်"
ကျနော့်စိတ်ထဲ မေမေ့ဖင်ပေါက်လေးက ဘာချောဆီမှမရှိပဲ ခြောက်နေသေးလို့၊အခုနေသွင်းရင်ချော့ထိုးတာတောင် မေမေတအားနာမယ်လို့ တွေးမိတယ်။
" ခဏနေဦးမေမေ...အဲ..ဖြူ..အခြောက်တိုက်ကြီးသွင်းရင် ဖြူ နာမှာပေါ့၊ မလောနဲ့ မောင်လုပ်ပေးမယ်"
ကျနော် မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုလက် ၂ ချောင်ထိုးနှိုက်လိုက်တော့ ခုနကတည်းက ဆွထားလို့ တသွင်သွင်စီးထွက်ပြီးရွှဲနေတဲ့ စောက်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေရဲ့ အထိအတွေ့ကိုရလိုက်တယ်။သုံးလေးကြိမ်လောက်လက်တွေ ထုတ်သွင်းလုပ်ပြီး ဖင်းဂါးဖတ်က် လက်လိုးလေးလိုက်တာ အရည်တွေထပ်ထွက်လာပြီး လက်နှစ်ချောင်းလုံးရွှဲနစ်နေပြီ။
ကျနော်လဲ အဖုတ်ထဲကလက်တွေပြန်ထုတ်ပြီး ခရေဝမှာ ဘယ်ပြန်ညာပြန်အားရပါးရ လိမ်းသုတ်လိုက်တယ်၊လက်ခလယ်ထိပ်ကလေးကိုလဲ ဖင်ပေါက်ထဲထိုးကလိလိုက်တော့ လက်တစ်ဆစ်လောက် ဝင်သွားတယ်။မေမေလဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားတယ်၊ ကျနော်က်လျှိုဆွဲမထားတဲ့ အကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေနဲ့ ပေါင်သားဝင်းဝင်းလေးမှာ မွေးညှင်းလေးတွေထောင်ပြီးအဖုလေးတွေထလာတာ သိသိသာသာကြီးတွေ့လိုက်ရတယ်။
" ကဲ..မေမေ ရယ်ဒီနော်..၊ အခုရပြီထင်တယ်"
" နေဦး...ဖြူလုပ်ပေးမယ်"
မေမေလဲ စောစောကလိုပဲ တစ်ခါထပ်ပြီးလက်ကလေးနဲ့ လီးကို ဆွဲပြီးဖင်ပေါက်ဝပြန်တေ့ပေးတယ်။ ကျနော်လဲ ၂ ချက် ၃ ချက်လောက်ခပ်ဆတ်ဆတ် ဖိဖိလေးအဝမှာ တင်ကပ်ထိုးနေလိုက်ရင်းနဲ့ နောက်ထပ်အချက်တွေမှာတော့အားထည့်ပြီး မေမေ့ခရေပေါက်ထဲ ဖိထိုးချလိုက်တော့တယ်။
ဇွိ..ဖောက်...ဗြစ်..
" အား..ကျွတ်ကျွတ်.."
" တော်တော်နာသွားလို့လား..ဖြူ"
" အင်း..နဲနဲပါ၊ ရုတ်တရက်ကြီးဝင်သွားတာမို့လို့၊ ဖြူရပါတယ်၊ ဆောင့်လို့ရတယ်မောင်"
ကျနော်လဲ မေမေက ရတယ်ဆိုတာနဲ့ပဲ ဖင်ကိုကော့ကော့ထိုးပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆော်တော့တယ်။ထောင်ထားတဲ့မေမေ့ပေါင်ကြီးကို လက်၂ ဘက်နဲ့ တိုင်ကြီးလို ထိမ်းကိုင်ပြီးခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။
" အားးးးး သားး...မောင်...အူးးးးရှီးးးးး"
ဒါပေမယ့် ခဏကြာတော့လုပ်ရတာ အဆင်မပြေဘူး၊ ပေါင်ကြီးကိုထိမ်းထားရတာနဲ့တင် မောလာတယ်။တစောင်းထိုးရတာလဲ ဖင်ထဲကို ထိထိရောက်ရောက် နက်နက်မဝင်ဘူး။ဒါကိုရိပ်မိတဲ့မေမေက..
" မောင်...သိပ်အဆင်မပြေဘူး၊ မထိဘူးမဟုတ်လား၊ ပုံစံပြောင်းမလား၊ဝင်းသိပ်ကြိုက်ရင် ဖြူအပေါ်ကနေတက်ပေးမယ်။ ဖြူကတော့ တအားကောင်းနေပြီ၊ အရမ်းထန်နေပြီကွာ.."
ဒါနဲ့ပဲ ကျနော်အိပ်ပေးလိုက်ပြီး မေမေက အပေါ်ကတက်ခွ၊ လီးကိုသူ့ဖင်နဲ့ တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။
" အားးး ရှီးး ကောင်းတယ် မေမေရေ၊ ဗိုက်ကြီးသယ်ဖင်ကို လိုးရတဲ့ အရသာက ဘာနဲ့မှမတူပါလား၊
ကိုယ်နဲ့ရထားတဲ့ဗိုက်ဆို ပိုမိုက်မယ်။ ဒီတယောက်တော့ မမီတော့လို့ထားလိုက်တော့၊နောက်တစ်ယောက် ကိုယ့်အရည်နဲ့ ရအောင်လုပ်ပြီး၊ ကိုယ့်အမေကို ကောင်းကောင်းပြုစုပြလိုက်ချင်တယ်"
" ဟဲ့ ခလေး၊ သိပ်စိတ်ကူးမယဉ်ပါနဲ့ဆို လုပ်မှာသာလုပ်.."
" အားးး ဟားး ဟားး....ဖြူရေ..ဆောင့်..ဆောင့်..ရှစ်.."
" အူးးးးဟင်း...မောင့်လီးကြီးက..ဖြူ့ဖင်ထဲကြပ်နေတာပဲ..အိ...အိ..."
" အားးးးရှီးးးး မောင်ပြီးတော့...မယ်.."
" အူးးးး နေဦးမောင်၊ ထိမ်းထားး မပြီးနဲ့ဦး....၊ မောင်ရယ်ဖြူ့ကိုစောက်ဖုတ်လိုးပေးပါဦးကွာ...၊
ဖင်ခံရတာ ကောင်းပေမယ့် သဘာဝမဟုတ်ဘူး၊ စောက်ဖုတ်လောက် ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်အရသာမရှိဘူး၊အဖုတ်အလိုးခံချင်တယ်၊ အင်း...ဒီဗိုက်ကြီးကလဲ တမှောင့်..၊ မောင်လုပ်လို့ မဖြစ်ဘူး။ ဖြူ့တာဝန်ပဲ ထားလိုက်ပါတော့။မေမေ နောက်ဆုံးတော့ သူ့ဖာသာသူပဲဒါရိုက်တာလုပ်၊ ကျနော့် လီးပေါ်ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ပြီး အသားကုန်ယူပါတော့တယ်။
" အားးးးးး မောင်..မောင်...အမလေးးးး အီးး..အားး..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ပလိ..ပလိ..ကျွိ..ပလစ်..."
အဲ့ဒီည ဖေဖေပြန်မလာခင် ကျနော်နဲ့ ကျနော့်မိန်းမဖြူလေး (မေမေ) တို့ တစ်ယောက်ကို ၃ ချီစီလောက်ပြီးအောင် အားရပါးရကြဲခဲ့ကြတယ်။
အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ကျနော်လဲ အမေ့နားကမခွာတဲ့၊ အလိုက်သိတဲ့၊ သားလိမ္မာလေး (အဲ) တိတ်တိတ်ပုန်းလင်လိမ္မာလေးဖြစ်နေခဲ့တာ အခုထိပါပဲဗျာ...။မထင်မှတ်တဲ့ကျောင်းသင်ခန်းစာ၊ စာတမ်းလေးတစ်ခုက ကျနော့်ဘဝကို တစ်ဆစ်ချိုး၊ အပြောင်းလဲကြီးပြောင်းလဲစေခဲ့တယ်လေ.....။
ပြီးပါပြီ ။
(ဟုတ်ကဲ့၊ ဒီဇာတ်လမ်းကလဲ ထိုင်းမှဇာတ်လမ်းတခုကိုမှီငြမ်းပြုပါကြောင်း)
လမင်းကြီး
