သုခ စံအိမ် အပိုင်း ( ၄ )
ဒေါက်တာမောင်မောင်တုတ် ရေးသည်။
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
အခန်း ( ၂၆ )
၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ အခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့ မင်းခန့်ကျော်စိတ်ထဲမှာ အမှားတစ်ခုကို ကျုးလွန်ထားသလိုပဲ ခံစားနေရပီး ငါတော့ မလုပ်သင့်တာကို လုပ်မိပြီ ဆိုပီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပစ်တင်ရင်းနောင်တရနေမိပါတယ်။
အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့လဲ အိပ်မပျော်နိုင်ပဲ ရင်ထဲမှာ တနွေးနွေးနဲ့ ခံစားနေရပီးနောက်တော့ ဒီလိုမလုပ်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်၊ဒီလိုနဲ့ပဲနောက်နေ့ရောက်တော့ ၀င့်ဝါကျော်ကို မြင်နေရတဲ့အခါမှာ မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ အာရုံတွေထဲမှာ ညီမဖြစ်သူရဲ့ အ၀တ်စားကင်းမဲ့နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ပြန်မြင်ယောင်လာပါတယ်။
ဒါနဲ့ပဲ မင်းခန့်ကျော်ဟာ အိမ်မှာမနေခြင်တော့တာကြောင့် မန်းလေးက ဦးလေးဆီမှာ လာနေလိုက်ပါတယ်၊ဒီလိုနဲ့ပဲဆေးတက္ကသိုလ်တက်ရတော့ နေရာအသစ်သူငယ်ချင်းအသစ်တွေနဲ့တွေ့ပီး မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ အာရုံတွေထဲမှာ ၀င့်ဝါကျော်ကိုမေ့သလိုဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။
တခါတလေတွေးမိရင်တော့ သတိရနေပေမဲ့ အဲဒီ သတိရတဲ့စိတ်ကိုလဲ အကိုက ညီမတစ်ယောက်ကို သတိရတာမျိုးလို ဖြစ်အောင်ကြိုးစားပီး ထိန်းသိမ်းခဲ့တာပါ၊၀င့်ဝါကျော်အပေါ်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့စိတ်တွေကို တားဆီးတဲ့ အနေနဲ့ ပထမနှစ်မှာပဲ ရည်းစားထားလိုက်ပါတယ်။
ဒါပေမဲ့လဲ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တာနဲ့ မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ စိတ်အာရုံတွေကို ၀င့်ဝါကျော်က ဖမ်းစားထားပြန်ပါတယ်၊ဒီနောက်မှာတော့ တက်နိုင်သမျှအိမ်ကို မပြန်ပဲနေလာခဲ့တာ အတော်လေးတောင်ကြာသွားပါလားလို့တွေးနေရင်းနောက်ခန်းထဲမှာထိုင်နေတဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ကို လှဲ့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။
၀င့်ဝါကျော်ကတော့ သူကလှဲ့ကြည့်လိုက်တာနဲ့ အကိုဖြစ်သူကို ပြုံးပြလိုက်ရင်း လျှာလေးထုက်ပြနေပါတယ်၊ချစ်စရာ ဟန်မူယာလေးရှိတဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ကို ကြည့်နေရင်း ရင်ဘတ်လေးဆီကို အကြည့်ကရောက်သွားတော့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားမို့မို့လေးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။
မင်းခန့်ကျော်လဲ သတိထားနေတဲ့ကြားကနေ ညီမဖြစ်သူရဲ့ နို့အုံလေးကို သတိလက်လွတ်ကြည့်နေမိရင်း ၀င့်ဝါကျော်က သူမရင်ဘတ်လေးကို ငုံ့ကြည့်ပီး အကိုဖြစ်သူရဲ့ မျက်နာကို အဓိပ္ပာယ်ဖော်ပြဖို့ ခဲယဉ်းတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ ပြန်ကြည့်လိုက်မှပဲ မင်းခန့်ကျော်လဲ သတိဝင်လာပါတယ်။
ချက်ခြင်းဆိုသလိုပဲ သူ့အကြည့်တွေကို လွှဲလိုက်ပီး ၀င့်ဝါကျော်ကို အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ ပြုံးပြလိုက်မ်ိတော့ ၀င့်ဝါကျော်ကသူ့ကို နားလည်ရခက်တဲ့ အပြုံးလေးနဲ့ ကြည့်နေရင်းအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို သွားလေးနဲ့ ကိုက်ပြီးမျက်နာလေးကို တံခါးပေါက်ရှိရာဖက်ကိုလှဲ့သွားပါတယ်။၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ အပြုမူတွေကြောင့်မင်းခန့်ကျော်လဲ နားလည်သလိုလို မလည်သလိုလို ဖြစ်နေရင်းနဲ့ပဲ သုခစံအိမ်ကြီးကိုရောက်လာပါတယ်၊။
မေမေက ကားကို အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ အိမ်ထဲကနေထွက်လာတဲ့ ငယ်ငယ်ကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ညီမ၀မ်းကွဲဖြစ်တဲ့ ငယ်ငယ်ကို မတွေ့ရတာကြာနေတော့ ဒီကောင်မလေးတောင်အတော်လေး လှလာပါလားလို့တွေးရင်း မင်းခန့်ကျော်လဲ ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်ပါတယ်။ငယ်ငယ်က သူ့ကိုတွေ့တော့ အသာယာလေးပြုံးပြပီး သူ့လက်ထဲက အိပ်ကို လှမ်းယူဖို့ ပြင်ေနတာကြောင့်မင်းခန့်ကျော်လဲ လက်ကာပြလိုက်ရင်း အိမ်ကြီးထဲကို ၀င်လာလိုက်ပါတော့တယ်။
မျက်နှာကြီး ရှူတည်တည်နဲ့ ကားပေါ်ကနေဆင်းပီး အိမ်ထဲဝင်သွားတဲ့ ကိုကို့ကိုကြည့်ရင်း ၀င့်ဝါကျော်ပြုံးလိုက်မိပါတယ်၊တဆတ်ထဲဆိုသလိုပဲ ကားပေါ်မှာ သူမရဲ့ ရင်ဘတ်လေးကို ကြည့်နေတဲ့ အကိုဖြစ်သူရဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ သူမက ပြန်ပြီးကြည့်လိုက်တော့
မျက်နာကြီးရဲပီး ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားတဲ့ အကိုဖြစ်သူရဲ့ ပုံစံကို သတိရပီး ၀င့်ဝါကျော်လဲ ဒီကိုကိုကတော့ ငယ်ငယ်ကအတိုင်းပဲ အခုထိရှက်နေတုန်းပဲ လို့ တွေးရင်း ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်ပါတယ်၊၀င့်ဝါကျော်ကားပေါ်ကနေဆင်းလိုက်တော့ ငယ်ငယ်က သူမရှိရာကိုလာပြီး...
……………………………………...............................…………
အခန်း ( ၂၇ )
" မမ မန်းလေးက ဘာတွေဝယ်လာတာလဲ"
" အ၀တ်စား၀ယ်လာတာငယ်ငယ်ရေ နင့်အတွက်လဲ ပါတယ်လာ အခန်းထဲကြမှပြမယ်"
၀င့်ဝါကျော် အိမ်အပေါ်ထပ်က သူမအခန်းကို တက်လာလိုက်တော့ ငယ်ငယ်ကလဲနောက်က လိုက်လာပါတယ်၊အခန်းထဲရောက်တော့ ငယ်ငယ်ကို တံခါးပြန်ပိတ်ဖို့ပြောလိုက်ရင်း လက်ထဲက အထုပ်တွေကို ကုတင်ပေါ်မှာချလိုက်ပီး လှဲအိပ်လိုက်တော့ ငယ်ငယ်က သူမဘေးကိုရောက်လာပီးပြောလိုက်ပါတယ်။
" မမ ကိုကြီးက ဘာတွေများ စိတ်ဆိုးနေတာလဲဟင်ငယ်က အိပ်ကူယူမလို့လာတော့ မျက်နှာတည်တည်ကြီးနဲ့ လက်ကာပြပီး အိမ်ထဲဝင်သွားတာ"
" ဟင်း ဟင်း ဟုတ်တယ်ငယ်ငယ်ရဲ့ ကိုကိုက ရှက်ပီး မျက်နှာကြီးတည်နေတာ အဲဒီကိုကိုကတော့ဖြစ်နေလိုက်တာကြီးက သူကပဲ ရှက်နေရသေးတယ်"
" ဟင်ကိုကြီးကရှက်နေတာ ဘာလို့လဲဟင် မမ"
" နောက်မှပြောပြတော့မယ်ငယ်ငယ်ရာ အဲဒီအိပ်ထဲမှာ နင့်အတွက်အင်္ကျီပါတယ်ကြည့်လိုက်"
" ဘယ်ဟာလဲမမ ဒီဟာလေးလား "
" အေး ဟုတ်တယ်ကြိုက်ရဲ့လားငယ်ငယ်ငါလဲ ရမ်းဝယ်လာတာ"
" ကြိုက်တယ်မမ ငယ်မမကိုအရမ်းကျေးဇူးတင်တာပဲ "
" မလိုပါဘူးငယ်ငယ်ရယ်ငါတို့က ညီမတွေပဲဟာ"
" ဟုတ်မမ ဘာခိုင်းခြင်သေးဟင်ငယ်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ"
" ရတယ်ငယ်ငယ်ငါ ခဏလောက်နားလိုက်ဦးမယ်"
" ဟုတ်မမ အဲဒါဆိုရင်ငယ်သွားတော့မယ်နော်"
"အေး ငယ်ငယ်တံခါးပြန်ပိတ်ထားခဲ့ဦး ငါ မထခြင်တော့ဘူး"
ငယ်ငယ်က အခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီး ထွက်သွားတော့မှပဲ ၀င့်ဝါကျော်လဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လးလှန်နေရင်း မျက်လုံးလေးမှိတ်နေလိုက်ပါတယ်၊မျက်လုံးလေးတွေကို မှိတ်ထားရင်း အတွေးတွေထဲမှာတော့ ကိုကို့ရဲ့ အကြည့်တွေကို မြင်ယောင်နေပါတယ်။
ဧကန္တတော့ ကိုကိုများ သူမအပေါ်ကို စိတ်၀င်စားနေတာလား လို့တွေးရင်း ကိုကို့ရဲ့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်နေတဲ့ပုံစံကို မြင်ယောင်မိတော့ ကိုကိုကတော့ ခိုးခြင်တာလဲ ပျာလို့ လက်ကလဲချာလို့ လို့တွေးနေရင်း အသံလေးထွက်အောင်ကို တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်နေမိပါတယ်။
တဆက်တည်းပဲ ၀င့်ဝါကျော်တွေးနေမိတာက ကိုကိုကသာ သူမကိုလိုခြင်လို့ကတော့ပေးလိုက်မှာပဲ ကိုယ့်အကိုပဲ ဘာဖြစ်မှာလဲ အတူအိပ်တော့ဖေဖေတို့နဲ့တောင်အတူအိပ်နေသေးတာပဲလို့တွေးရင်းမှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။
အိပ်ပျော်နေရာကနေ အပြင်ကခေါ်သံကြောင့်၀င့်ဝါကျော်နိးလာရလို့ အိပ်ယာပေါ်ကနေ ထလိုက်ပီး အပြင်ကို ထွက်လာတော့မေမေက ထမင်းစားဖို့ပြောနေတာကြောင့်သူမလဲအောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ထမင်းစားချိန်ကို အတော်လေးလွန်နေတာကြောင့်မဆာသလိုဖြစ်နေပေမဲ့မေမေစိတ်ချမ်းသာအောင်စားလိုက်မယ်ဆိုပီး ထမင်းစားခန်းထဲကိုရောက်လာတော့ ကိုကို့ကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။
ကိုကိုကတော့ စားပီးသွားလို့ ထမင်းစားပွဲကနေထဖို့ ပြင်နေတာကိုမြင်ရတော့ ၀င့်ဝါကျော်လဲ ကိုကို့ကို စ ခြင်လာတာနဲ့ လက်ကိုအတင်းဆွဲပီး ခုံပေါ်ကို ပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ထိုင်ခိုင်းပီးတာနဲ့ ကိုကို့ ကိုနောက်ကနေ ဖက်လိုက်ရင်း...
" ကိုကို ဘာလို့ ၀င့်ဝါကို မစောင့်ပဲစားလိုက်တာလဲ မရဘူးကိုကို မသွားရဘူး ၀င့်ဝါစားပီးအောင်နေပေးရမယ်"
" ၀င့်ဝါကမှ ဆင်းမလာတာကွာ ကိုကိုက ဆာလို့ စားလိုက်တာပေါ့ ကဲ ဖယ်တော့ ခဏနေရင်ရေချိုးပီး မြို့ထဲသွားစရာရှိလို့"
" ဟင့်အင်း ကိုကို မရဘူး ၀င့်ဝါစားပီးအောင်ထိုင်စောင့်နေရမယ်မြို့ထဲသွားရင်လဲ ၀င့်ဝါလဲလိုက်မယ်"
………………………………………………
အခန်း ( ၂၈ )
၀င့်ဝါကျော်က ပြောရင်းနဲ့ ကိုကို့ကို ဖက်ထားရာကနေ သူမရဲ့ နို့တွေနဲ့ ကိုကို့ရဲ့ ကျောကို ဖိကပ်ပီးပွတ်လိုက်ပါတယ်၊ဘရာအသားပျော့ပျော့အောက်က လုံးဝန်းနေတဲ့ နို့တွေနဲ့ ကိုကို့ကျောကို ဖိပီးပွတ်လိုက်တာ့ ကိုကိုက သူမလက်ထဲကနေ အသာယာရုန်းနေရာကနေ ခဏ ငြိမ်သွားတော့တာပေါ့။
၀င့်ဝါကျော်လဲ ငြိ်မ်သွားတဲ့ ကိုကို့ရဲ့ မျက်နာကို သူမဖက်ဆွဲလှည့်လိုက်ပီး ပါးကို ပြွတ်ခနဲ နမ်းလိုက်တော့ ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ ကိုကိုနဲ့ မျက်လုံးခြင်း စုံအောင်ကြည့်လိုက်ပီး တိုးညှင်းတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ်။
" ကိုကို ၀င့်ဝါကိုစောင့်ပေးမယ်မလားဟင်ပီးတော့လေ ကိုကိုအပြင်သွားရင်လဲ ၀င့်ဝါ လိုက်မယ်နော်"
" အေးပါ ၀င့်ဝါရယ်စောင့်ပေးမယ်အပြင်သွားရင်လဲခေါ်ပါ့မယ်မုန့်လဲ ၀ယ်ကျွေးမယ်ဟုတ်ပီလား ထမင်းစားမှာဆိုရင်စားတော့လေ"
" တကယ်နော်ကိုကို အဲဒါကြောင့်လေ ၀င့်ဝါက ကိုကို့ကို ချစ်နေရတာ သိလား "
ပြောရင်းနဲ့ပဲ ကိုကို့မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်လိုက်လိုက်ပီး ပါးကို ၀င့်ဝါနမ်းလိုက်မိပါတယ်၊အဲဒီနောက်မှာတော့ ၀င့်ဝါဟာ ကိုကို့ ကို စ ခြင်တာရော မိန်းမသဘာဝအရ မိမိကို သဘောကျနေတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ အကြည့်တွေကိုကျေနပ်တဲ့ စိတ်တွေရောကြောင့်မိန်းမတို့တတ်အပ်တဲ့ ပညာတွေသုံးပီး ကိုကို့ရှေ့မှာနေပြလိုက်တာပေါ့။ အင်္ကျီလည်ပင်းပေါက်က အနည်းငယ်ဟိုက်နေတော့ရှေ့ကို ငုံ့ပြလိုက်ရင်သူမရဲ့ နို့တွေကို ကိုကိုမြင်မယ်ဆိုတာ သိတာကြောင့်၀င့်ဝါလဲ မလိုအပ်ပဲ ငုံ့ပြလိုက်လှုပ်ပြလိုက်နဲ့ လုပ်နေမိပြန်ပါတယ်။
ဟော...ကိုကိုလေ ၀င့်ဝါလုပ်ပြသမျှတွေကို မလွတ်တမ်းကြည့်နေတဲ့ ကိုကိုပေါ့၊၀င့်ဝါရှက်တယ်ကိုကိုရယ်...ကိုကို့ ကို ၀င့်ဝါချစ်လို့ မိန်းမမာယာနဲ့ လုပ်ပြနေမိတာပါ၊ဟောဒီက မိန်းမဆိုးလေး ၀င့်ဝါကို နားလည်ပေးပါနော်၊ရင်ထဲကနေ အသံတိတ်ပြောနေမိရင်း ကိုကို့ရဲ့ အကြည့်တွေကို မြင်ရတော့လဲ ၀င့်ဝါကျေနပ်နေပြန်ပါရော။
ကိုကိုရယ်...၀င့်ဝါလေ ကိုကို့အကြည့်တွေအောက်မှာ စီးမျောပျော်၀င်နေရလို့ ထမင်းကိုတောင်တစ်ပွဲပြင်လေးလောက်ပဲစားပြီး လက်စသက်လိုက်ရတယ်နော်၊အဲဒါ ကိုကို့ကြောင့်ပေါ့ သိလား ကိုကို။
ဟင်း...ကိုကိုရေခဲတုန်းကြီးကတော့ ၀င့်ဝါဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ မသိဘူးမလား သွား...ကိုကို့ ကို မုန်းတယ်၊ဟင့်အင်း...ကိုကို ၀င့်ဝါ ကိုကို့ မမုန်းဘူး ၀င့်ဝါလေ ကိုကို့ ကို အို...၀င့်ဝါရှက်တယ်ကိုကိုရယ်အဲဒါကြောင့်ပဲ ၀င့်ဝါလေ ကိုကို့လက်ကို ဆွဲပီး ထွက်လာလိုက်တာပေါ့။
ဒါပေမဲ့လဲ အပြင်ရောလာတော့လဲ ၀င့်ဝါလေ ကိုကိုနဲ့ မခွဲခြင်ဘူးပဲ ဖြစ်သွားရပြန်တာပေါ့၊အဲဒါကြောင့်ပဲ ကိုကို့ ကို ၀င့်ဝါပြောလိုက်မိတာပေါ့...။
" ကိုကိုအပြင်သွားရင်၀င့်ဝါကိုစောင့်ဦးနော်အတော်လေးနေရင်၀င့်ဝါရေချိုးမှာ အခုတော့ ထမင်းစားပြီးစကြီးမို့ ခဏနေလိုက်ဦးမယ်"
" ရတယ်ကိုကိုလဲ မသွားသေးပါဘူး ။ ၃ နာရီလောက်ကြရင်ရေချိုးမှာ ၄ နာရီထိုးလောက်မှပဲ သွားကြတာပေါ့ "
" ဟုတ်ကိုကို အဲဒါဆိုရင်အခုဘာလုပ်မလဲ ၀င့်ဝါပျင်းနေတာကိုကို"
" အင်း ၀င့်ဝါ ပျင်းနေရင်ဇာတ်ကားကြည့်မလား ကိုကို့ဆီမှာ Channel myanmar ကဒေါင်းထားတာတွေရှိတယ်"
" ဟုတ်ကြည့်မယ်လေကိုကို သရဲကားတွေဆိုရင်တော့ ၀င့်ဝါမကြည့်ရဲဘူးနော်"
" မဟုတ်ပါဘူးကွာ ကိုကိုလဲ သရဲကားမကြိုက်ပါဘူး ကိုကို့ဆီမှာက ဒရာမာကားတွေပဲ ရှိတာ"
………………………………………….............................................……
အခန်း ( ၂၉ )
ကိုကိုနဲ့အတူ လိုက်လာရင်း အခန်းထဲရောက်တော့ ကိုကိုက စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ သူ့ရဲ့ Acer laptop လေးကို ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ window ပွင့်လာတော့ ကိုကိုက ဇာက်ကားတွေထားတဲ့ ဖိုင်တစ်ခုကို ဖွင့်ပီးကြည့်မဲ့ကားကိုရွေးနေတုန်း ၀င့်ဝါ ကုတင်ပေါ်တက်ပီး ထိုင်နေလိုက်ပါတယ်။
အိပ်ယာပေါ်မှာ ထိုင်နေရင်း ကိုကို့ကို ဒီလာဖို့ခေါ်လိုက်တော့ ကိုကိုက လက်တော့လေးကို ကိုင်ပီး ကုတင်ပေါ်တက်လာပါတယ်၊၀င့်ဝါလဲကိုကို့ကို နေရာနဲနဲဖယ်ပေးလိုက်ပီး ကိုကိုဖွင့်ပြတဲ့ဇာတ်ကားကို ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။
ဇာတ်ကားက ၁၀ နှစ်၀န်းကျင်လောက်ရှိတဲ့ ကလေးမလေးနဲ့ စ ထားပီး အဲဒီကလေးမလေးက အိမ်အပေါ်ထပ်က အခန်းထဲကနေ လမ်းပေါ်မှာသွားနေကြတဲ့ လူတွေကို လိုက်ကြည့်နေပါတယ်၊ခဏနေတော့ကောင်လေးတစ်ယောက်ကပေါ်လာပီး မကြာခင်မှာပဲ ကလေးမလေးကလဲ ကြီးလာပါတယ်။
ကြည့်နေရင်းနဲ့ ဇာတ်ရည်လည်လာတော့ မင်းသမီးက နေရောင်နဲ့ထိလို့မရတဲ့ရောဂါဆန်းတစ်ခုရှိနေတာပါ၊နေ့ခင်းပိုင်းမှာတော့ အိမ်ထဲမှာနေပီး ညကြမှပဲ သူတို့မြို့ထဲက ဘူတာရုံလေးရှိရာကိုသွားပီး မင်းသမီးက ဂစ်တာတီးပါတယ်။
တစ်ညကြတော့ သူမ ငယ်ငယ်က ပြတင်းပေါက်ကနေ အမြဲကြည့်နေခဲ့တဲ့မင်းသားနဲ့တွေ့သွားပီး မကြာခင်မှာပဲ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြပါလေရော၊တဖြည်ဖြည်းနဲ့ ရုပ်လုံးပေါ်လာတော့ မင်းသမီးက မကြာခင်မှာပဲသေတော့မဲ့သူဖြစ်နေပါတယ်။
ကြည့်နေရင်းနဲ့ပဲ ၀င့်ဝါလဲ ၀မ်းနည်းလာပီး ဇာတ်ကားဆုံးလို့ မင်းသမီးကသေသွားတဲ့ အခါမှာတော့ ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲကို ၀င်ပီး ငိုနေလိုက်မိပါတယ်၊သူမငိုနေတာကို ငုံ့ကြည့်လာတဲ့ ကိုကို့မျက်နာကိုမော့ကြည့်လိုက်ရင်း တိမ်၀င်နေတဲ့ အသံလေးနဲ့ ၀င့်ဝါပြောလိုက်ပါတယ်။
" ကိုကိုကောင်မလေးက သနားစရာလေးနော်၀င့်ဝါကြည့်ရင်းနဲ့ ၀မ်းနည်းလာပြီး အလိုလိုငိုမိသွားတာ"
" ၀င့်ဝါကလဲ ဒါက ဇာတ်ကားလေ လူတွေရဲ့စိတ်ကို ခံစားရအောင်ဇာတ်လမ်းဆင်ထားတာက ငိုမနေနဲ့တော့ တိတ်တော့နော်"
" ကိုကို တကယ်လို့လေ ဇာတ်ကားထဲကကောင်မလေးလို ၀င့်ဝါသေသွားရင်ကိုကို မင်းသားလိုမျိုး ၀င့်ဝါကို သတိရနေမှာလားဟင်"
" သတိရမှာပေါ့ဝင့်ဝါရဲ့ ၀င့်ဝါသာသေသွားရင်ကိုကိုတော့ ရူးတောင်ရူးမှာ"
" တကယ်လားဟင်ကိုကို အဲဒါဆိုရင်ကိုကိုက ဇာတ်ကားထဲက မင်းသားလိုမျိုး ၀င့်ဝါကို ချစ်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လားကိုကို"
" အင်း ဟုတ်တယ်၀င့်ဝါရယ်ကိုကိုလဲ ဇတ်ကားထဲက မင်းသားလိုမျိုး ၀င့်ဝါကို ချစ်တယ်"
" ဟုတ်ကိုကို ၀င့်ဝါလဲ ဇာတ်ကားထဲက မင်းသမီးလိုမျိုး ကိုကို့ကို ချစ်တယ်အဲဒီထဲကလိုပဲ ကိုကိုနဲ့အတူလျှောက်လည်နေခြင်တာ "
" အင်း ကိုကိုလဲ ၀င့်ဝါနဲ့ အဲဒီထဲကလိုနေခြင်တာ ကိုကိုတို့ ချစ်သူတွေလိုလျှောက်လည်ကြမယ်လေ"
" ဟုတ်ကိုကို အဲလိုဆိုရင်ပျော်စရာအရမ်းကောင်းမှာပဲနော်"
" အင်းပေါ့ပျော်စရာလဲကောင်း ကြည်နူးစရာလဲကောင်းဖြစ်နေမှာ အခု ၀င့်ဝါနဲ့ကိုကိုက ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြပီပေါ့နော်"
" အင်းပေါ့ကိုကိုရဲ့ ၀င့်ဝါက ကိုကို့ချစ်သူဖြစ်သွားပါပြီတဲ့ရှင်ခ်ခ်"
" ပျော်လိုက်တာ ၀င့်ဝါရယ်၀င့်ဝါက ကိုကို့ကို တကယ်ချစ်တာပေါ့ "
" အင်းပေါ့ကိုကိုရဲ့ ကိုကိုက ၀င့်ဝါကို ချစ်နေတယ်ဆိုတာသိလို့ ၀င့်ဝါက မိန်းကလေးတန်မဲ့ စပီးရေလာမြောင်းပေး လုပ်ရတာ ဒီလိုမှမလုပ်ရင်ကိုကိုက ၀င့်ဝါကို ချစ်တယ်လို့ မပြောရဲတာ သိလို့လေ ဟွန်း...ကိုကိုအုံပုန်းကြီး"
" ကိုကိုက ၀င့်ဝါကို ချစ်နေတာကြာပါပီကွာ မသင့်တော်ဘူးထင်လို့ ကိုယ့်စိတ်တွေကို ထိန်းနေခဲ့ရတာပါ ကိုကို ဘယ်လောက်ခံစား ခဲ့ရတယ်ဆိုတာ ၀င့်ဝါမသိပါဘူး"
"ဒ ါများကိုကိုရယ်အစောကြီးခနဲကပြောလိုက်ရောပေါ့ အဲဒါဆိုရင်ကိုကိုလဲ မခံစားရတော့ဘူး ပီးတော့လေကိုကို ကိုကိုက ၀င့်ဝါကို ချစ်နေတယ်ဆိုတာက ဘယ်အချိန်ခနဲကလဲဟင်"
" အင်းပြောရရင်တာ့ကွာ ၀င့်ဝါ ၈တန်း ပီးစလောက်ခနဲက ကိုကိုက ၀င့်ဝါကို ချစ်နေတာ"
" ကဲပါကိုကိုရယ်အခု၀င့်ဝါနဲ့ကိုကို ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပြီပဲ ကိုကိုခံစားခဲ့ရတာတွေကို အတိုးချပီး ၀င့်ဝါကို ချစ်ပစ်လိုက်ပါတော့နော်၀င့်ဝါလဲ ကိုကိုချစ်တာကို ခံခြင်နေတာ"
" အဲဒါဆိုရင်ကိုကိုတို့ချစ်ကြစို့နော်ကိုကိုမနေနိုင်တော့ဘူး "
" ချစ်လေကိုကိုရဲ့ အခုလဲ ချစ်နေတာမလား ဘာလဲ ၀င့်ဝါ ပါးလေးကို နမ်းခြင်လို့လား နမ်းလေကိုကိုရဲ့"
"၀င့်ဝါကလဲကွာ သိရဲ့သားနဲ့ ကိုကိုက ၀င့်ဝါရဲ့ ဒီနေရာလေးထဲကို ချစ်ခြင်တာလေ"
ကိုကိုကပြောရင်းနဲ့ သူမရဲ့ပေါင်ကြားလေးထဲကို လက်နဲ့ကိုင်လိုက်တော့ ၀င့်ဝါကျော်လဲ ကိုယ်လုံးလေးလှုပ်ရမ်းနေအောင်ကို တခစ်ခစ်ရယ်လိုက်ရင်း...
" သိပါတယ်ကိုကိုရယ်၀င့်ဝါက ကိုကို့ကိုချစ်လို့ အလကားစနေတာ အခုတော့နေဦး ကိုကိုရဲ့ ၀င့်ဝါရေမချိုးရသေးဘူးရေချိုးပီးမှပဲ ချစ်တော့နော်နော်ကိုကို"
" အဲဒါဆိုရင်လဲ အတူတူရေချိုးကြမယ် ကိုကိုလဲ ရေမချိုးရသေးဘူး ရေချိုးရင်း ကိုကိုနဲ့ဝင့်ဝါ ချစ်ကြမယ်လေ မကောင်းဘူးလား"
" ဟုတ်ကိုကိုကောင်းပါတယ်အပေါ်ထပ်ကရေချိုးခန်းကို လာခဲ့နော် ၀င့်ဝါစောင့်နေမယ်"
………………………………………………
အခန်း ( ၃၀ )
၀င့်ဝါကျော်ထွက်သွားတော့ မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ ရင်ထဲမှာ တရုပ်နဂါးပွဲကြီးလှည့်သလို ဖြစ်ပီးကျန်နေခဲ့ပါတယ်၊တက်ကြွနေတဲ့စိတ်တွေနဲ့အတူ အလျှင်အမြန်ပဲ ၀တ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပီး ပုဆိုးတစ်ထည်နဲ့ လဲဝတ်လိုက်ပါတယ်။
ညီမဖြစ်သူနောက်ကို ချက်ခြင်းလိုက်သွားခြင်ပေမဲ့ စိတ်ကိုထိန်းပီး ခဏစောင့်နေလိုက်ရင်း ၁၀မိနစ်လောက်ကြာတော့ အခန်းအပြင်ကိုထွက်ပီး အိမ်ကလူတွေရဲ့ အရိပ်ခြေကိုကြည့်လိုက်ပါတယ်၊ဒီအချိန်ဆိုရင်ဖိုးဖိုးကလဲ တရေးတမော အိပ်နေတက်ပီးမေမေကလဲ သူတို့မောင်နှမ အခန်းထဲမ၀င်ခင်ခနဲက ကားနဲ့ထွက်သွားတယ်ဆိုတာ သိတော့ မင်းခန့်ကျော်လဲ အိမ်အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့ပါတယ်။
၀င့်ဝါကျော်ရဲ့အခန်းရှေ့ရောက်တော့ တံခါးက ဖွင့်ထားပီး အထဲမှာလဲ ညီမဖြစ်သူကို မမြင်ရတော့ရေချိုးခန်းရှိရာကိုပဲ လာလိုက်ပါတယ်၊ရေချိုးခန်း အပေါက်၀မှာတော့ ၀င့်ဝါကျော်ကခေါင်းလေးထွက်ပီး ပြူကြည့်နေရင်း မင်းခန့်ကျော်ရေချိုးခန်းထဲ ၀င်လိုက်တာနဲ့ တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်။
မင်းခန့်ကျော်လဲ ကာလရှည်ကြာစွာ မြင်ခြင်ခဲ့တဲ့ ညီမဖြစ်သူရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို မြင်ရတော့မှာမှို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေရပါတယ်၊၀င့်ဝါကျော်ကထမိန်အပါးလေးကို ရင်ရှားထားပီး သူ့ကို ပြုံးပြုံးလေးလုပ်ပီး ကြည့်နေတာကိုတွေ့ရတော့ မင်းခန့်ကျော်စိတ်ထဲမှာ မချင့်မရဲဖြစ်သွားကာ သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲပြီး ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။
ညီမဖြစ်သူရဲ့ နူးညံ့လှတဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ဖက်ထားပီး မျက်နာလေး အနှံ့ကို နမ်းနေလိုက်ရင်း ရွှန်းစိုနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်၊အတော်ကြာတဲ့အထိ အပြန်လှန်နမ်းစုပ်ကြပီးတဲ့ အခါမှာတော့ ကိုယ်ခန္ဒာနှစ်ခုကို အသီးသီးခွာလိုက်ကြပါတယ်။၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ထမိန်ရင်ရှားလေးနဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက်ို ကြည့်နေရင်း မင်းခန့်ကျော်လဲ ထမိန်လေးအောက်က ကိုယ်လုံးလေးကို မြင်ခြင်လာပါတော့တယ်။
ဒါနဲ့ပဲ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ရင်ရှားထားတဲ့ ထမိန်အစလေးဆီကို လက်လှမ်းလိုက်တော့ အလိုက်သိလွန်းတဲ့ ညီမဖြစ်သူက သူမရဲ့ ထမိန်လေးကိုဖြေလျော့ပေးလိုက်ပါတယ်၊ထမိန်လေးကိုဖြေလျော့လိုက်လို့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးလေးတွေကို ကြည့်ပီး မင်းခန့်ကျော်လဲ အငမ်းမရ စို့လိုက်နေလိုက်ပါတယ်။
နို့တွေကို တစ်ဖက်ပီး တစ်ဖက်အားရအောင်ပြောင်းစို့နေရင်း လုံးလုံးလေးနဲ့ အိစက်နေတဲ့ ဖင်သားတွေကို ထမိန်လေးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်နေလိုက်ပါတယ်၊ခဏကြာလို့ အားရအောင်စို့ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ နို့တွေဆီကနေ သူ့ရဲ့ မျက်နာကို ခွာလိုက်ပီး အနှစ်နှစ်အလလ က သူဖြစ်ခြင်ခဲ့တဲ့ ဆန္ဒကိုပြောလိုက်ပါတော့တယ်။
" ၀င့်ဝါ ကိုကိုတောင်းဆိုခြင်တာ တစ်ခုရှိတယ်"
" ဘာလဲဟင်ပြောလေ ကိုကိုရဲ့ ကိုကိုဖြစ်ခြင်တာ လိုခြင်တာကို ၀င့်ဝါအကုန်လုပ်ပေးမယ်"
" အင်း ကိုကိုက ၀င့်ဝါရေချိုးရင်း ထမိန်ချွတ်နေတာလေးကို မြင်ခြင်တာ ကိုကို့ ကို ချွတ်ပြနော်"
" ဘာများလဲလို့ ကိုကိုရယ်ဒါလေးများတောင်းဆိုနေစရာမလိုပါဘူး ကိုကိုကြည့်နေနော်၀င့်ဝါချွတ်ပြမယ် ရှေ့ကကြည့်မလားနောက်က ကြည့်မလား ကိုကို"
" ကိုကိုနောက်ကပဲကြည့်မယ်၀င့်ဝါဖင်လေးကို ကြည့်ခြင်လို့ဖြေးဖြေးခြင်းပဲ ချွတ်ပြနော်"
ခေါင်းလေးကို ညိမ့်ပြပီး ၀င့်ဝါကျော်က မင်းခန့်ကျော်ကိုကျောလေးပေးပြီး လက်ကကိုင်ထားတဲ့ ထမိန်လေးကိုဖြေးဖြေးခြင်းပဲ ချွတ်ပြနေပါတယ်၊။ထမိန်လေးက ကျောလေးပေါ်ကနေ ခါးလေးပေါ်ကိုလျောကျသွားလို့ပေါ်လာတဲ့ ကျော့ရှင်းပြေပြစ်လှတဲ့ကျောလေးကို ကြည့်နေရင်းမှာပဲ ထမိန်လေးက ခါးလေးပေါ်ကနေအောက်ကိုလျောကြသွားပါတယ်။
ထမိန်လေးနဲ့ ကင်းကွာသွားလို့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးလေးတွေက ဖွေးဥနုနယ်နေလို့ ပစ်မျိုးမှဲ့မထင်ဆိုတာ ဒါမျိုးကိုပြောတာနေမယ်လို့တွေးလိုက်ရင်း မင်းခန့်ကျော်လဲ ၀င့်ဝါကျော်အနီးကို ကပ်လာလိုက်ပါတယ်၊ရေချိုးခန်းရဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဂွင်းလုံးကျွတ်ပုံနေတဲ့ ထမိန်လေးကို ကြည့်လိုက်ရင်း အဲဒီ ထမိန်လေးနဲ့ ကင်းကွာနေတဲ့ ညီမဖြစ်သူရဲ့ အ၀တ်ဗလာနဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အားပါးတရပွေ့ဖက်လိုက်မိပါတယ်။
မင်းခန့်ကျော်ဟာ ၀င့်ဝါကျော်ကိုနောက်ကနေ ဖက်ထားရင်း လက်တစ်ဖက်ကို ညီမဖြစ်သူရဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေဆီကို ပို့လိုက်ပါတယ်၊နုညံ့အိစက်နေတဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေကို တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက်ကိုင်နေရင်း ဖင်အကွဲလေးထဲကို လက်သွင်းပီး ဖင်ပေါက်လေးကို ကိုင်စမ်းနေလိုက်ပါတယ်။
မင်းခန့်ကျော်လဲ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ဖင်အကွဲလေးထဲက ဖင်ပေါက်လေးကို ကိုင်စမ်းပြီး ပွတ်နေရင်း အဲဒီဖင်ပေါက်လေးကို မြင်ခြင်လာပါတော့တယ်။
" ၀င့်ဝါ ကိုကို့ ကို ကုန်းပေးနော်၀င့်ဝါဖင်လေးကို ကိုကို နမ်းခြင်လို့"
" နေဦးလေ ကိုကိုရဲ့ ၀င့်ဝါရေချိုးပီးမှ နမ်းလေ အခုကြရေမချိုးရသေးတော့ ကိုကိုနံနေမှာ စိုးလို့"
" ရတယ်ကိုကိုက ၀င့်ဝါရဲ့ အနံလေးတွေကို နမ်းခြင်တာရေချိုးလိုက်ရင်၀င့်ဝါဆီက အနံ့လေးတွေကပျောက်သွားမှာ အဲဒါကြောင့်အခု ကုန်းပေးနော်"
" ဟုတ်ကိုကို ကိုကို့သဘောပါ ၀င့်ဝါက ကိုကို့ ကို အားနာလို့ ကိုကို့သဘောရှိသာ လုပ်နော်၀င့်ဝါ ကုန်းပေးမယ်"
............................
အခန်း ( ၃၁ )
၀င့်ဝါကျော်က ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးလေးထောက်ပီး ဖင်လေးကုန်းပေးလိုက်တာနဲ့ မင်းခန့်ကျော်လဲ ညီမဖြစ်သူရဲ့ ဖင်လေးနောက်ကိုအလိုလျောက်ရောက်သွားပြီး ဖင်လေးနှစ်ခြမ်းကို ကိုင်ပြီး ဖြဲလိုက်ပါတယ်။ရမ္မက်ရဲ့ တိုက်တွန်းမှုကြောင့်၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ဖင်ကြားထဲကို နှာခေါင်းနှစ်ပြီး အားပါတရနမ်းနေလိုက်ရင်း ဖင်ပေါက်လေးကို ယက်နေလိုက်ပါတယ်။
အရင်ခနဲက လိုခြင်တပ်မက်ခဲ့ရတဲ့ ညီမဖြစ်သူရဲ့ ဖင်သားအိအိလေးကို ကိုင်ရ နမ်းရပီဆိုတော့ မင်းခန့်ကျော်လဲ စိတ်ရှိသလို အားရပါးရကိုင်ပီး နမ်းနေလိုက်ပါတယ်၊ဖင်လေးကို ကိုင်ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်လေးကို ယက်နေရင်းပေါင်နှစ်လုံးကြားကနေထွက်ပေါ်နေတဲ့ အမွှေးရေးရေးနဲ့စောက်ဖုတ်လေးက်ို ကိုင်ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။
ဖင်ပေါက်လေးကို အားရအောင်ယက်ပြီးတော့လဲစောက်ဖုတ်ကို ယက်ခြင်လာတာကြောင့်ပြောင်းပီးယက်နေရင်း ခဏအကြာမှာတော့၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲထူလိုက်ပီး မက်တတ်ရပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။တဆက်တည်းပဲ ညီမဖြစ်သူရဲ့ ကိုယ်လေးကို ဖက်လိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ညင်သာစွာပဲ နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။
" ၀င့်ဝါကို ကိုကိုအရမ်းချစ်တယ်ကွာ ၀င့်ဝါက ကိုကို့အချစ်လေး ကိုကို့အသဲလေးပဲ"
" ၀င့်ဝါလဲ ကိုကို့ ကို ချစ်တယ်ကိုကိုနဲ့ အခုလိုနေရတာကိုလဲ အရမ်းပျော်တာပဲ ကိုကိုက ၀င့်ဝါကိုအရမ်းချစ်တာပဲနော်၀င့်ဝါဖင်ပေါက်လေးထဲကို လျှာနဲ့ထိုးပီးယက်ပေးတာ "
" ချစ်တာပေါ့ကိုကိုအသဲလေးရယ်ကိုကိုက သဲလေး ခန္ဒာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ချစ်တာ သဲလေးစောက်ဖုတ်လေးက ယက်လို့ကိုမ၀ဘူး"
" ယက်ပါကိုကိုရယ်ကိုကို့သဲလေးက ကိုကို့သဘောရှိပါ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ ၀င့်ဝါတို့ရေအရင်ချိုးရအောင်ညကြမှပဲ ကိုကို့စိတ်ကြိုက်လိုးပေါ့"
" အင်း အဲဒါဆိုရင်လာရေပန်းအောက်မှာ ကိုကိုတို့ အတူချိုးကြမယ်"
" ဟုတ်ကိုကိုလဲ ပုဆိုးချွတ်လိုက်လေ ၀င့်ဝါကြ ထမိန်ချွတ်ခိုင်းပီး ကိုကိုကြ အခုထိ မချွတ်သေးဘူး"
" ချွတ်မှာပေါ့ကွာ ကဲကြည့်ချွတ်လိုက်ပီကျေနပ်ပီးမလား"
" ဟုတ်ကိုကို ကိုကိုလီးကြီးက အကြီးကြီးပဲနော် ၀င့်ဝါကိုင်ကြည့်ဦးမယ်"
" ကိုင်လေ ၀င့်ဝါ စိတိကြိုက်သာကိုင်ဘယ်နဲ့လဲ ကိုကို့လီးကြီးကို ကြိုက်လား"
" ကြိုက်တယ်ကိုကိုရယ်အရမ်းပဲ ကြည့်စမ်းပါဦး ကိုကို့လီးကြီးက ၀င့်ဝါလက်နဲ့တောင်မဆန့်ဘူး"
" ရေချိုးပီးရင်၀င့်ဝါအခန်းကို လိုက်ခဲ့နော်ကိုကို အဲကြရင်ကိုကို့လီးကြီးကို ၀င့်ဝါစုပ်မယ်"
" ကိုကို အဲဒီထိကို မနေနိုင်တော့ဘူး အခုစုပ်ပေးတော့ကွာ"
" ဟုတ်ကိုကို စုပ်ပေးမယ်နော်၀င့်ဝါကိုကို ကို ၀င့်ဝါက ပြုစုပေးမှာပေါ့ ကိုကို့လီးကြီးက ကြီးလိုက်တာကိုကိုရယ်ဒီလီးကြီးနဲ့ ကိုကို့ ညီမ အဖုတ်ကို လိုးခြင်နေတာပေါ့လေ ခ်ခ်"
" ဟုတ်တယ်ကိုကို့ညီမကို ကိုကိုက လိုးခြင်နေတာကြာပီ ကိုယ့်ညီမဖင်ကိုကြည့်ပီး လိုးခြင်နေတာ ကဲ ကိုကို့သဲလေး စုပ်ပေးတော့နော်"
မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ လီးကြီးကို လက်လေးနဲ့ ကိုင်ကြည့်နေရာကနေ၀င့်ဝါကျော်က ခေါင်းလေးညိမ့်ပီး သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်လွှာကို ဟ ပြီး ပါးစပ်လေးထဲကို သွင်းလိုက်ပါတယ်။ထိပ်ဖူးကြီးကို ငုံလိုက်ပီး လျှာလေးနဲ့ ထိုးယက်လိုက်တော့ မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ ပါးစပ်ကနေ အီး ခနဲဖြစ်သွားရပီး ညီမဖြစ်သူရဲ့ လျှာလေးနဲ့ ထိုးယက်ပေးနေမှုကို ခံနေလိုက်ပါတယ်။
ခဏကြာတော့ တိုးလာတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့်၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ခေါင်းလေးကိုကိုင်ပီးပါးစပ်လေးကို လိုးနေလိုက်ပါတယ်၊တင်းတင်းလေး စိထားတဲ့ နူးညံ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာကို လိုးနေရတော့ မကြာခင်မှာပဲ ပီးခြင်လာရပါပီ၊ညီမပါးစပ်ကို လိုးနေတာဆိုတဲ့ အသိကြောင့်လိင်တန်ကြီးက မာထောင်လာပီး ခပ်ဆက်ဆက်လေးဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ညီမဖြစ်သူရဲ့ ပါးစပ်လေးထဲကို သုက်ရည်တွေက ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်ရပါတယ်။
၀င့်ဝါကျော်ကလဲ အကိုဖြစ်သူရဲ့ လိင်တန်ကြီးကနေထွက်လာတဲ့ သုက်ရည်တွေကို မနိုင်မနင်းလေးမျိုချနေပေမဲ့ သုက်ရည်တွေက များလွန်းတာကြောင့်မျိုချနေရင်းနဲ့ပဲ နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးကနေ အပြင်ကို စီးကြနေပါတယ်။သုက်ရည်တွေ အထွက်ရပ်သွားတဲ့အထိ လိုးနေရင်း ထွက်တာရပ်သွားတော့ ညီမရဲ့ ပါးစပ်လေးထဲကနေ သူ့ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ဆွဲထုက်လိုက်ရင်း ချစ်ခင်ကြင်နာစွာနဲ့ပဲ ၀င့်ဝါကျော်ကို ဆွဲဖက်ထားလိုက်ပါတော့တယ်။
" ကောင်းလိုက်တာ သဲလေးရာ ကိုကို့သဲလေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ ကိုကိုတော့ ပီးသွားတာတောင်သဲလေးကို လိုးခြင်တဲ့စိတ်ကလျော့မသွားဘူး"
" ဟုတ်ကိုကို သဲလေးလဲ ကိုကို့လီးကြီးကို စုပ်ရလို့လားမသိဘူး အဖုတ်လေးထဲက ယားလာတာ ကိုကို့လီးကြီးနဲ့ လိုးတာကို ခံခြင်လာတာ"
" ခံခြင်ရင်ကိုကို လိုးပေးမှာပေါ့ကွာ ကိုကို့သဲလေးကို လိုးပေးမှာပေါ့ ညထိစောင့်မနေတော့ဘူး အခုလိုးကြစို့ "
" ဟုတ်ကိုကိုရေအရင်ပီးအောင်ချိုးရအောင်နော်ဒီထဲမှာ သဲလေးတို့ ကြာနေပီရေချိုးပီးမှပဲ သဲလေး အခန်းကို ကိုကိုလိုက်ခဲ့"
" အဲဒါဆိုလဲ လာ ကိုကိုတို့ရေမြန်မြန်ပြီးအောင်ချိုးရအောင်သဲလေးကို ကိုကို လိုးခြင်နေပီ"
" ခ်ခ်ကိုကိုကလဲ သဲလေးက ဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူး အိမ်မှာပဲနေတာကို ကိုကိုလိုးခြင်တဲ့အချိန်လိုးပေါ့"
………………………........................................………………………
အခန်း ( ၃၂ )
ဒီနောက်မှာတော့မောင်နှမနှစ်ယောက်ရေပန်းအောက်မှာရေအတူချိုးလိုက်ကြပါတယ်၊မောင်နှမသံယောဇဉ်ရော အဲဒီထက်ပိုတဲ့ အချစ်တွေရောကြောင့်တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ အပြန်လှန်ခေါင်းလျှော်ပေးကြ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးကြနဲ့ လုပ်ပေးနေကြပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ရေချိုးပီးတဲ့ အခါမှာတော့ ၀င့်ဝါကျော်ကရေလဲထမိန်လေးကို လဲလိုက်ပီး တဘက်တစ်ထည်ကို ရင်ဘတ်လေးပေါ်မှာ ခြုံလိုက်ပါတယ်။မင်းခန့်ကျော်ကတော့ အလျှင်မြန်တက်လာခဲ့တာကြောင့်ပြန်၀တ်စရာမပါပဲ ဖြစ်နေလို့ ၀င့်ဝါကျော်ခြုံထားတဲ့ တဘက်လေးကိုတောင်းပြီး ခါးမှာပတ်လိုက်ကာ ရေချိုးခန်းထဲကနေ ထွက်လာကြပါတယ်၊။
မင်းခန့်ကျော်လဲ ရေချိုးခန်းထဲကနေ အပြင်ရောက်တာနဲ့ ၀င့်ဝါကျော်လက်ကိုဆွဲပီး အလျှင်မြန်ပဲ သူမရဲ့ အခန်းထဲကို ၀င်လာလိုက်ပါတယ်၊အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ချီပီး ကုတင်ပေါ်ကို တင်လိုက်ပါတယ်။
တဆက်တည်း ဆိုသလိုပဲ မင်းခန့်ကျော်လဲ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်ကို တက်လိုက်ကာ တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက်ကြည့်နေကြရင်း မျက်နှစ်ခုက ပူးကပ်သွားပီး နှုတ်ခမ်းခြင်း ဂဟေဆက်လိုက်ကြပါတယ်။
တစ်ယောက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို တစ်ယောက်က ရမ္မက်ပြင်းစွာနဲ့ စုပ်နမ်းနေကြရင်း လျှာခြင်းလဲအပြန်ပွတ်ဆွဲကြကာ ကုတင်ပေါ်မှာ လူးလွန့်နေကြပါတယ်၊ပူလောင်ပြင်းပြတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ နမ်းနေကြရင်း မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ လက်က ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ထမိန်လေးကိုဖြေလျှော့ပြီး နို့လေးတွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်ပါတယ်၊
မီးတောက်ထက်ပူပြင်းတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ နမ်းနေကြရင်း ခဏအကြာမှာတော့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုခွာလိုက်ကြပြီး မျက်လုံးခြင်းဆုံကာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်တပ်မက်စွာနဲ့ကြည့်နေလိုက်ကြပါတယ်။
မျက်လုံးခြင်းဆုံလိုက်တာနဲ့ ကိုယ်စီရင်ထဲက ဆန္ဒတွေကလဲပြောနေစရာမလိုလောက်အောင်ကို နားလည်နေကြပါပြီ၊၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ အရည်လေးတွေ လဲ့ နေတဲ့ မျက်၀န်းလေးကို စိုက်ကြည့်နေရင်း မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ နှုတ်ဖျားကနေ စကားလုံးတွေက အလိုအလျောက်ပဲ ထွက်သွားရပါတော့တယ်။
" ချစ်တယ်သဲလေးရယ်သဲလေးကို ကိုကိုအရမ်းချစ်တယ်"
" သဲလေးလဲ ကိုကို့ ကို အရမ်းချစ်တယ်ကိုကိုရယ်ကိုကို့ ကို အကိုတစ်ယောက်လိုရော ချစ်သူလိုရော ချစ်တယ်"
" ကိုကိုလဲ သဲလေးလိုပါပဲကွာ သဲလေးနဲ့ပဲ တစ်သက်လုံးအတူနေခြင်တော့တာ"
" ဟုတ်ကိုကို သဲလေးလဲလေ ကိုကိုနဲ့ပဲ တစ်သက်လုံးအတူနေခြင်တာ ကိုကိုနဲ့သဲလေး အခွင့်ရေးရတိုင်း အတူနေကြမယ်နော်"
" စိတ်ချသဲလေး ကိုကိုက သဲလေးနဲ့ မခွဲနိုင်ဘူး အခွင့်ရေးရတိုင်း သဲလေးအဖုတ်လေးကိုပဲ လိုးနေမှာ ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြောဂရုမစိုက်ဘူး "
" အဲဒါတော့မပူနဲ့ကိုကို အဲကိစ္စကိုနောက်မှပဲ သဲလေးပြောပြမယ်အခုသဲလေးကို လိုးပေးတော့နော်"
" လိုးပေးမှာပေါ့ကွာ ကိုကို့ သဲလေးကို လိုးခြင်နေတာ ကြာလှပြီ မလိုးခင် သဲလေးစောက်ဖုတ်လေးကို ယက်ပေးဦးမယ်"
"ဟုတ်ကိုကို ယက်ပေး သဲလေးလဲ ကိုကိုယက်ပေးတာကို ခံခြင်တာ ကိုကို့ညီမအဖုတ်ကို စိတ်ရှိသလောက်သာ ယက်ပစ်လိုက်စမ်းပါကိုကိုရယ်"
အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လေးလှန်နေပီး ထမိန်လေးပြေလျှော့နေတဲ့ ကပိုကရိုအလှပိုင်ရှင်လေးကိုကြည့်ပီး မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ချစ်စိတ်တွေက ယိုဖိတ်လာရပါပီ။၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ပြေလျှော့နေတဲ့ ထမိန်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ပန်းပုထုဆရာက ထုလုပ်ထားတဲ့ ပန်းပုရုပ်လေးလိုကျော့ရှင်းပြေပြစ်နေတဲ့ ခန္ဒာကိုယ်လေးက ထွက်ပေါ်လာပါတယ်၊။
ရင်ဘတ်လေးပေါ်မှာတောင်ပူစာလေးနှစ်လုံးလို တည်ရှိနေတဲ့ နို့လေးတွေကို မြင်လိုက်ရတော့ မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ လက်နဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက အလိုလိုပဲ နို့လေးတွေဆီကိုရောက်သွားရပါတယ်၊နုထွတ်နေတဲ့ နို့လေးတွေရဲ့ အထိတွေ့ကို ရလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ နို့လေးတစ်ဖက်ကို စို့ပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကိုတော့ ဆုပ်နယ်နေမိပြန်ပါတယ်၊နို့အုံလေးတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံပြီး စို့နေရင်း နို့သီးလေးကို လျှာနဲ့ကော်ယက်ပေးလိုက်တော့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ကျောလေးကကော့တက်လာရပြီး အကိုဖြစ်သူရဲ့ပါးစပ်နဲ့ သူမရဲ့နို့လေးတွေကို ဖိကပ်လာပါတယ်။
နို့လေးတွေကို တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက်ပြောင်းစို့နေရင်း ခဏကြာတော့ဖွေးဥနုနယ်နေတဲ့ ဗိုက်သားလေးကို ယက်လိုက်ပီးအောက်ကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆင်းလာလိုက်ပါတယ်၊ထွက်ပြူကာစပြောင်းဖူးမွှေးလေးတွေလိုပျော့ပျောင်းနေတဲ့စောက်မွှေးလေးတွေပေါက်နေတဲ့ ဆီးခုံလေးကိုကိုင်ပွတ်နေရင်း မင်းခန့့်ကျော်ဟာ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားလိုက်ပါတယ်၊ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကားလိုက်တော့ပေါင်ကြားလေးထဲက စောက်ဖုတ်လေးက ဖြဲပြထားသလိုဖြစ်ပီး ဟ ပြဲလေးဖြစ်နေပါတယ်။
ဒါကို မြင်ရတဲ့ မင်းခန့်ကျော်လဲ ညီမဖြစ်သူရဲ့ပေါင်ကြားကစောက်ဖုတ်လေးပေါ်ကို မျက်နာအပ်လိုက်ပီး အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းအောက်ကနေ အပေါ်ကို လှန်ယက်လိုက်ပါတယ်။
အပျိုလေးပေမဲ့ အပျိုမဟုတ်တော့တဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်နေရင်းစောက်စိလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ လက်လေးနှစ်ဖက်က အကိုဖြစ်သူရဲ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကိုကိုင်ပြီး သူမရဲ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိကပ်လာပါတယ်၊ရမ္မက်တွေ ထကြွနေမှုကြောင့်ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်ညှီစို့စို့လေးတွေကို လျှာနဲ့သိမ်းပီး ယက်နေရင်းစောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ထဲ့ပီး အသွင်းထုက်လုပ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။
အပျိုမလေးအိပ်တဲ့ အခန်းထဲမှာတော့ အပျိုစင်လေးမဟုတ်တော့တဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ညီးညှူသံလေးတွေက ဆူညံစွာပဲ ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။
အကိုဖြစ်သူရဲ့စောက်ဖုတ်ယက်ပေးနေမှုကို ဖင်လေးလူးလွန့်ပီး ခံနေတဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုနဲ့ ညီးသံလေးတွေကြောင့်မင်းခန့်ကျော်လဲ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲကစောက်စိလေးကို ဆွဲစုပ်ပီး လက်နဲ့အသွင်းထုက်လုပ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။
မကြာခင်မှာပဲ ၀င့်ဝါကျော်ဟာ မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို အတင်းဆွဲပီး ဖင်လေးကိုကော့တင်ပေးရင်း မပီမသအသံလေးနဲ့...
………………………………………………
အခန်း ( ၃၃ )
" ကိုကို သဲလေးမရတော့ဘူး လိုးပေးတော့နော်ကိုကို့ လီးကြီးနဲ့ သဲလေးကို လိုးပေးပါတော့"
" လိုးပေးမှာပေါ့ စိတ်ချ ကိုကို့သဲလေးကိုလိုးပေးမယ် "
" ဟုတ်ကိုကို လိုးပေးတော့နော်ကိုကို့ လီးကြီးကို သဲလေးစောက်ပတ်ထဲထဲ့ပီး လိုးပေးပါတော့ကိုကိုရယ်"
အိပ်ယာပေါ်မှာပေါင်လေးတွေကားပီး သူမနို့တွေကို သူမဖာသာ ဆုပ်နယ်နေရင်း ရမ္မက်တွေထန်ကာ တောင်းဆိုနေတဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ကိုကြည့်ပီး မင်းခန့်ကျော်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက အစွမ်းကုန်မာထောင်လာပါတယ်။အကိုဖြစ်သူရဲ့အလိုးကိုခံဖို့ပေါင်တွေကို အသင့်ကားပေးနေတဲ့ ညီမရဲ့ပေါင်ကြားမှာနေရာယူလိုက်ပီး မင်းခန့်ကျော်ဟာ သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကို ၀င့်ဝါကျော်စောက်ဖုတ်ထဲမှာတေ့ပြီး လိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်၊
မင်းခန့်ကျော်ဟာ သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းပြီးတာနဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ဘေးမှာ လက်ထောက်ပီး တရစပ်ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတယ်။၀င့်ဝါကျော်ကလဲ သူမကို အားကြိုးမာန်တက်လိုးနေတဲ့ အကိုဖြစ်သူရဲ့ကျောကို လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ဖက်ထားပီး ညီးသံလေးတွေပေးရင်း အလိုးခံနေပါတယ်၊ခဏအကြာမှာတော့ မင်းခန့်ကျော်က သူ စွဲလန်းတပ်မက်ခဲ့ရတဲ့ ညီမဖြစ်သူရဲ့ ဖင်ကိုကြည့်ပြီး လိုးခြင်လာတာကြောင့်၀င့်ဝါကျော်ကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊
...........................................................................
ရမ္မက်တွေထန်ပီး အကိုလိုးသမျှကိုခံမဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ကလဲ အိပ်ယာပေါ်ကနေ ထပီး ဖင်လေးကို ကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်။အိပ်ယာပေါ်မှာ ခါးလေးခွက်ပြီး ကုန်းပေးနေတဲ့ ညီမဖြစ်သူရဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးအိအိလေးရယ်ပေါင်နှစ်လုံးကြားကနေစောက်ရည်တွေစီးကြနေတဲ့စောက်ဖုတ်လေးရယ်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရတော့ မင်းခန့်ကျော်လဲ သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးကို ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းပြီး နောက်ကနေ အားရပါးရဆောင့်လိုးလိုက်ပါတယ်၊
ကာလရှည်ကြာစွာ သူ ကိုင်ခြင်ခဲ့တဲ့ ညီမရဲ့ဖင်ကို ကိုင်ရပီ မြင်ရပီဆိုတော့ မင်းခန့်ကျော်လဲ အတိုးချပီး ဆုပ်ကိုင်နေမိပြန်ပါတယ်၊ဖင်သားတွေကိုကိုင်ပြီးနောက်ကနေ အားရပါးရဆောင့်လိုးလိုက်တော့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ညီးသံလေးတွေက ပိုမိုကျယ်လောင်လာပြီး သူမရဲ့ဖင်သားလုံးလုံးအိအိလေးကလဲ လှုပ်ရမ်းလာပါတယ်၊။
နောက်ကနေ ဆောင့်လိုးသမျှကို ခေါင်းလေး မော့လာလိုက်ပြန်ငုံ့သွားလိုက်နဲ့အလိုးခံရင်း အော်ညီးနေတဲ့ ညီမဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီး မင်းခန့်ကျော်လဲ စိတ်တွေကြွလာကာ ခါးလေးကိုကိုင်ဆွဲပီး အသားကုန်ဆောင့်လိုးနေလိုက်ပါတယ်၊ခဏကြာတော့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့အော်ညီးသံလေးတွေက ပိုမိုကျယ်လာကြပြီး...
" အားးးကောင်းလိုက်တာကိုကိုရယ်လိုးလိုး သဲလေးကိုတအားလိုး အားးးကိုကိုရေ...လိုးပါ သဲလေးစောက်ဖုတ်ကို တအားဆောင့်လိုးပါ အားးးကိုကိုရေ..."
" ကိုကိုလဲကောင်းလိုက်တာကွာ သဲလေးစောက်ဖုတ်က အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ ကိုကို လိုးတာခံလို့ကောင်းလားသဲလေး"
" အားးးကောင်းတယ်ကိုကို သဲလေးအရမ်းကောင်းနေပီ အားးးကိုကိုရေ...လိုးပါကိုကိုရဲ့..အားးးကိုကို လိုးလိုး ကိုကို့ညီမကိုလိုးး ကိုကို့ညီမစောက်ဖုတ်ကို တအားဆောင့်လိုးလိုက်စမ်းပါ"
ရမ္မက်တွေထန်ပြီးတောင်းဆိုနေတဲ့ ညီမလုပ်သူရဲ့အသံလေးကြောင့်မင်းခန့်ကျော်လဲ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ဖင်သားတွေကိုကိုင်ပီး ဆောင့်လိုးလိုက်တော့...
" အားးးကိုကို ဟုတ်တယ်လိုးလိုး အဲလိုဆောင့်လိုး အားးးကိုကိုရေ...သဲလေးပီးတော့မယ်ကိုကိုရဲ့... အားးးကိုကိုလိုးလိုး သဲလေးအရမ်းကောင်းနေပီအားးးကိုကိုရေ...သဲလေးပီးးးတော့ မယ်...အားးးကိုကိုသဲလေး ပီးးးပီးးးအားးးကောင်းလိုက်တာကိုကိုရယ်...သဲလေးပီးသွားပီကိုကိုရဲ့ ဟင်းးး..."
" ကိုကိုလဲပီးတော့မယ်ကိုကို့ညီမကိုလိုးပီး ပီးလိုက်တော့မယ်ကောင်းလိုက်တာကွာ ကိုကို့ သဲလေးစောက်ဖုတ်က အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ"
၀င့်ဝါကျော်ပြီးသွားပီး မကြာခင်မှာပဲ မင်းခန့်ကျော်လ တရစပ်ဆောင့်လိုးရင်း သုက်ရည်တွေကို ညီမဖြစ်သူရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ပန်းထဲ့လိုက်ပါတယ်၊သုက်ရည်တွေကုန်သွားတာနဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကိုထွေးပိုက်လိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ်မှာ အသာယာပဲမှိန်းနေလိုက်ကြပါတော့တယ်။
………………………………………………
အခန်း ( ၃၄ )
အတင်းကျော်တက်သွားတဲ့ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးကို လမ်းချပေးလိုက်ရင်း မာလာနွယ်ကားကိုဖြေးဖြေးပဲမောင်းနေလိုက်ပါတယ်၊ဆိုင်ကယ်အစုတ်လေးတစ်စီးကို လူငယ်လေး သုံးယောက်စီးသွားတာကို ကြည့်လိုက်ပီး
အင်း...ဒီဆိုင်ကယ်တွေကြောင့်လူငယ်တွေ အလဟဿ အသက်တွေဆုံးရှုံးနေရတာပဲ လို့တွေးလိုက်ရင်း အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ပါတယ်၊အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကားကို အိမ်ကြီးရဲ့ဘေးက ကားဂိုထောင်ထဲမှာ ရပ်လိုက်ပြီး အိမ်ထဲကိုဝင်လာတော့
ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေတဲ့ဖေဖေ့ကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်၊မာလာနွယ်လဲဖေဖေရှိရာကိုလာလိုက်ပီးဘေးမှာ ၀င်ထိုင်လိုက်ရင်း တခြားသူတွေကို မမြင်လို့မေးလိုက်ပါတယ်။
" ဖေဖေ ဒီနေ့နေရတာ ဘယ်လိုနေလဲ သမီးလဲ အခုမှအပြင်ကပြန်လာတာ"
" ကောင်းပါတယ်သမီးရယ်သမီးဘယ်အချိန်က အပြင်သွားလိုက်တာမှန်းကိုဖေဖေမသိလိုက်ဘူး"
" ဟုတ် သမီးသွားတော့ဖေဖေက အိပ်ပျော်နေတာလေဖေဖေ့မြေးကို ပြန်ခေါ်လာပီးခဏနေတော့ သမီးလဲရေချိုးပီး ထွက်သွားလိုက်တာသြော်...ဖေဖေ့မြေးနဲ့တော့တွေ့ပီးပီလား "
" အေးတွေ့ပြီးပီကွဲ့ဖေဖေအခန်းထဲမှာ စာဖက်နေတုန်းကမြေးလေးမင်းခန့်ကဖေဖေ့ဆီလာတွေ့တာသူဝယ်လာတဲ့မုန့်တဲ့ဖေဖေ့ကို လာပီးကန်တော့သွားတာ လိမ်မာလိုက်တဲ့ကလေးကွယ်"
" ဟုတ်ဖေဖေ အဲဒီမုန့်ဝယ်လာတာ သမီးမသိဘူးဖေဖေ့မြေးက အရင်ကြိုဝယ်ထားတာနေမယ်ဒါနဲ့ သားနဲ့သမီးရောဖေဖေ မြင်မိသေးလား "
" မမြင်မိဘူးကွဲဖေဖေလဲနေ့လည်တရေးအိပ်ပီးတော့အောက်ဆင်းလာတာပဲ အခုထိမတွေ့သေးဘူး သူတို့အခန်းထဲမှာနေမှာပေါ့ကွယ်"
" ဟုတ်ဖေဖေ့ကို သမီးတစ်ခုပြောရဦးမယ်သား မင်းခန့်အိမ်မှာရှိနေတုန်းတော့ သမီးတို့ အနေထိုင်ဆင်ခြင်ရမယ်နော်သား မြင်သွားရင်မကောင်းဘူး "
" အေးပါကွယ်ဖေဖေသိပါတယ် တကယ်လို့ သမီး ညကိုမလာခြင်ရင် အဆင်မပြေရင်မလာနဲ့တော့လေ "
" ဖေဖေကလဲ သမီးပြောတဲ့ ဆင်ခြင်ရမယ်ဆိုတာကနေ့ကိုပြောတာပါဖေဖေရဲ့ ညကြရင်တော့ရပါတယ်ပီးတော့လေ သမီးက ညရောက်ရင်ဖေဖေနဲ့မတွေ့ပဲ မနေနိုင်ဘူး သားအိပ်လောက်တဲ့ အချိန်လောက်ကြမှ လာခဲ့မယ်နော်"
" အေးပါကွယ်သမီးသဘောပါဖေဖေကတော့ သမီးနဲ့သာဆိုရင်နေ့လဲရ ညလဲရ အခုတောင်..."
" ဘာအခုတောင်လဲဖေဖေရဲ့ ဟင်းနော်...ဖေဖေ ကြည့်ပါလား လက်ကြီးကလဲ ဘာလို့သမီးဖင်ကိုကိုင်နေတာလဲ သားထွက်လာရင်မြင်သွားလိမ့်မယ်မကဲနဲ့ဖေဖေရယ်နော်"
" အေးပါသမီးရဲ့မြေးလေးမင်းခန့်က အိမ်ပြန်ရောက်တုန်း အိပ်နေမှာပါ ဘာမှမပူနဲ့ဖေဖေက သမီးဖင်ကြီးကို မြင်လိုက်တာနဲ့ ကိုင်ခြင်လာလို့ပါ"
" ဖေဖေကလဲ အရင်နေ့တွေတုန်းက သမီးဖင်ကြီးကိုဖေဖေပဲ အမြဲကိုင်နေတာလေ အခုဟာက အိမ်မှာ သား ရှိနေလို့ပြောတာပါ"
" အင်းပါသမီးရဲ့ဖေဖေ ခဏလေးပဲကိုင်မှာပါ ကိုင်ခွင့်ပေးနော်သမီး "
" ဟင်း...ဖေဖေကတော့လေ အရမ်းကဲတာပဲ ဒီသမီးဖင်ကြီးကိုပဲ ကိုင်ခြင်နေတော့တာ "
" ခဏလေးပါသမီးရဲ့ဖေဖေကိုင်မယ်နော်"
" ခဏပဲကိုင်ရမယ်နော်ဖေဖေ သမီးကဖေဖေ့ကိုချစ်လို့ လိုက်လျောပေးတာကဲ ကိုင်တော့ ဟင်း...မပြောလိုက်ခြင်ဘူးဖေဖေကတော့ ကိုယ့်သမီးဖင်ပဲ ကိုင်ခြင်နေတော့တာပဲ"
" သမီးကလဲကွာဖေဖေကချစ်လို့ပါ ထမိန်ပေါ်ကကိုင်ရတာ အားမရဘူး သမီးထမိန်ထဲကနေ ကိုင်မယ်နော်"
" ကဲပါဖေဖေရယ်မထူးတော့ပါဘူး ကိုင်ကိုင်ဖေဖေ့သဘောရှိသာ ကိုင်တော့ သမီး ထမိန်ကိုလျှော့ပေးမယ်"
" လိမ္မာလိုက်တာသမီးရယ်အဲဒါတွေကြောင့်ဖေဖေကချစ်နေရတာ"
" ဟင်းနော်...ဖဖေ ဘာချစ်နေရတာလဲဖေဖေချစ်တာကိုသမီးသိတယ်သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးခြင်တာမလား "
ဦးမြဒင်လဲ သမီးပြောတာကို သွားကြီးဖြဲပြီး ရယ်နေလိုက်ရင်း မာလာနွယ်ဖြေလျှော့ပေးထားတဲ့ ထမိန်လေးထဲကို လက်သွင်းလိုက်ပါတယ်၊ထမိန်လေးအတွင်းထဲက သမီးရဲ့ပင်တီပေါ်ကနေ ဖင်သားကြီးတွေကို ကိုင်နေလိုက်ပီး အားပါးတရ ဆုပ်နယ်နေလိုက်ပါတယ်။
စိတ်ထဲမှာတွေးနေမိတာကတော့ သမီးရဲ့ဖင်ကြီးက ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်ကိုင်လို့အမြဲကောင်းနေတာပဲလို့တွေးရင်း ပင်တီထဲကို လက်သွင်းလိုက်ပါတယ်၊ပင်တီထဲကို လက်သွင်းပီးတာနဲ့ပေါင်ကြားက ဆီးခုံမို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ပွတ်နေလိုက်ရင်း...
" သမီးစောက်မွှေးတွေရိတ်ထားတာလား မနေ့ကကို ငုတ်တိုလေးတွေရှိသေးတယ်အခုကြပြောင်ရှင်းနေတာ"
" အင်းလေဖေဖေရဲ့ဖေဖေပဲ သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုယက်ရင်ပြောင်ရှင်းနေမှ ကြိုက်တာဆို "
" ဟုတ်တယ်သမီးရဲ့ဖေဖေက သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြောင်ရှင်းနေမှကြိုက်တာ အဲဒါမှ ကိုင်လို့ကောင်း ယက်လို့ကောင်းပဲ အခုလဲဖေဖေကိုင်ကြည့်ဦးမယ်ပေါင်ကားပေးနော်သမီး"
" ဖေဖေကတော့လေ ကဲကဲ ဒီလောက်တောင်ကိုင်ခြင်လှတာ ကိုင်တော့ဖေဖေရေ သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြိုက်သလောက်သာကိုင်တော့"
……………………………………......................................................…………
အခန်း ( ၃၅ )
မာလာနွယ်ကပြောရင်းနဲ့သူမရဲ့ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်တာကြောင့်ဦးမြဒင်လဲ ပင်တီထဲကနေ သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကိုင်နေလိုက်ပါတယ်၊နှုတ်ခမ်းသားဖောင်းဖောင်းကြီးကြားထဲကို လက်ညှိုးသွင်းပီး ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မာလာနွယ်ရဲ့ ဖင်ကြီးက တွန့်ခနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွပါတယ်၊ ဦးမြဒင်လဲ မာလာနွယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး ပွတ်နေရင်း အကွဲကြောင်းထိပ်ကစောက်စိကြီးကို ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့ မာလာနွယ်ရဲ့ပေါင်တန်ကြီးတွေက လှုပ်လာပီးစောက်ရည်တွေ စိမ့်ကြလာပါတယ်။
စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတဲ့ လမ်းကြောင်းထဲကို လက်ခလည်ကိုသွင်းပီး ထိုးပေးလိုက်တော့ ခဏအကြာမှာပဲ မာလာနွယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကစောက်ရည်တွေ စိုရွှဲလာလာပီး ဦးမြဒင်ရဲ့လက်ကိုစိုလာပါတယ်၊ဦးမြဒင်လဲ သမီးရဲ့စောက်ရည်တွေပေပွနေတဲ့ လက်ချောင်းတွေကို ဆွဲလိုက်လိုက်ပီး...
" သမီး ဒီမှာကြည့်ဖေဖေ့လက်မှာ သမီးစောက်ရည်တွေပေပွနေတာ သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကစောက်ရည်တွေထွက်လာနေပီ"
" ထွက်မှာပေါ့ဖေဖေရဲ့ဖေဖေပဲ သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို ဒီလောက်ကိုင်နေတာကို ကဲပါဖေဖေရယ်တော်တော့နော်လာဖေဖေ့ကို သမီးလက်ဆေးပေးမယ်"
" လက်ဆေးစရာမလိုပါဘူး သမီးရယ်သမီးစောက်ရည်တွေကိုဖေဖေက ဒီလိုလုပ်လိုက်မှာပေါ့"
ပြောရင်းနဲ့ပဲ ဦုးမြဒင်က မာလာနွယ်ရဲ့စောက်ရည်တွေပေပွနေတဲ့ သူ့ရဲ့ လက်ချောင်းတွေကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီးစုပ်ပြ လိုက်ပါတယ်၊စုပ်လို့ မမှီတဲ့ လက်ချောင်းအရင်းတွေကို လျှာထုတ်ပြီး ယက်ပြလိုက်တော့ မာလာနွယ်က တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်ရင်း...
" ခ်ခ်ဖေဖေကတော့လေ သမီးစောက်ရည်တွေကို အဲလောက်တောင်ကြိုက်တာလား "
" ကြိုက်တာပေါ့သမီးရဲ့ သမီးစောက်ရည်တွေကဖေဖေ့အတွက်တော့ အသက်ရှည်ဆေးနဲ့အားဆေးပဲ ဒီကနေ့ရှေ့ဖေဖေစဉ်းစားထားတာကရေမသောက်တော့ဘူးလို့"
" ဟင်...ဖေဖေကရေမသောက်လို့ ဘာသောက်မှာလဲ "
" ဖေဖေကရေအစား သမီးစောက်ရည်တွေနဲ့သေးတွေပဲသောက်မှာလေ သမီးဖေဖေ့ကို တိုက်မယ်မလား"
" ဟုတ်ပါဖေဖေရယ် ဖေဖေသောက်ခြင်ရင်သမီးတိုက်ပါ့မယ် ဒါပေမဲ့ရေတော့ သောက်ပါဦးဖေဖေရယ် တော်ကြာရေဓာတ်ချို့တဲ့ပီးမူးနေလိမ့်မယ်"
" အေးပါသမီးရယ်သမီးသဘောအတိုင်းဖေဖေလုပ်ပါ့မယ်အခုလဲဖေဖေ သမီးစောက်ရည်တွေကိုသောက်ခြင်နေပီ တိုက်တော့နော်"
" ဖေဖေကတော့လေ ခက်တော့တာပဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကိုယ့်သမီးစောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ပီးစောက်ရည် သောက်ခြင်နေတာ ကြည့်ပါဦးဖေဖေ့လီးကြီးကလဲတောင်နေလိုက်တာ"
" အဲဒါက သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို ကိုင်လိုက်ရလို့လေ လုပ်ပါသမီးရယ်ဖေဖေ့ကို သမီးစောက်ရည်တွေ တိုက်နော်နော်သမီး"
" ဟုတ်ပါဖေဖေရယ်ဒီကဖေဖေအကဲကြီးကို သမီးစောက်ရည်တွေ တိုက်ပါ့မယ်ဒီမှာတော့ မရဘူးနော်ဖေဖေ လာ သမီးတို့အခန်းကို လိုက်ခဲ့"
မာလာနွယ်ကပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ထလိုက်ပီး သူမရဲ့ပြေလျှော့နေတဲ့ ထမိ်န်ကို ပြင်၀တ်လိုက်ရင်း အခန်းရှိရာကို သွားလိုက်ပါတယ်၊ဦးမြဒင်လဲ မာလာနွယ်ရဲ့နောက်ကနေ လိုက်လာပီး သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်၊
ရှေ့ကသွားနေတဲ့ မာလာနွယ်ကနောက်ကို သမင်လည်ပြန်လေး လှဲ့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ သူမရဲ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်နေတဲ့ အဖေဖြစ်သူကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးလိုက်ပီး ပြီတီတီမျက်နာလေးနဲ့ ဦးမြဒင်ရဲ့လီးကြီးရှိရာကို မျက်စလေးပျစ်ပြပီး ဖင်ကြီးကို လှုပ်ရမ်းကာ သူမတို့အခန်းထဲကို ၀င်သွားပါတယ်။
ဦးမြဒင်လဲ မာလာနွယ်ရဲ့ ပြီတီတီမျက်နာပေးလေးကို မြင်လိုက်ရတော့ လိင်တန်ကြီးက မာထောင်လာပြီး သမီးနောက်ကနေ အခန်းထဲကို ၀င်လာလိုက်ပါတယ်၊အခန်းထဲရောက်တော့ မာလာနွယ်က စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ရေသန့့်ဘူးနဲ့ လက်ကိုင်ပါတဲ့ အ၀ကျယ်ဖန်ခွက်တစ်လုံးကို ယူလိုက်ပီး...
" ဖေဖေကရေမသောက်ပဲ သမီးစောက်ရည်တွေပဲသောက်မယ်ပြောပေမဲ့ သမီးကဖေဖေ့အတွက်စိတ်ပူတယ်အဲဒါကြောင့်ရေလဲသောက်ရ သမီးစောက်ရည်တွေလဲသောက်ရ ဖြစ်အောင်သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုရေဆေးလိုက်မယ်အဲဒီဆေးတဲ့ရေတွေကိုဖေဖေကသောက်လိုက်ပေါ့"
" အင်းကောင်းတယ်သမီး အဲဒါကိုဖေဖေကြိုက်တယ်သမီးစောက်ဖုတ်ကိုရေဆေးတိုင်းဖေဖေ့ကို တိုက်နော်"
" ဟုတ်ဖေဖေ လာသမီးကရေလောင်းချမယ်ဖေဖေကခွက်နဲ့ခံထားပေါ့"
မာလာနွယ်ကပြောရင်းနဲ့ပဲ ခါးလေးကုန်းပီး သူမရဲ့ပင်တီကို ချွတ်လိုက်ကာ ထမိန်လေးကို ခါးပေါ်မ တင်လိုက်ပါတယ်၊ထမိန်လေးကို မ တင်ပြီးတာနဲ့ဒူးနှစ်ဖက်ကိုကားပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။
ဦးမြဒင်လဲဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတဲ့ မာလာနွယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးအောက်မှာ ခွက်ကို ခံထားလိုက်ပါတယ်၊မာလာနွယ်က သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးအောက်မှာ အဖေဖြစ်သူက ခွက်ခံလိုက်တာနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်ကိုရေလောင်းချပီးဆေးလိုက်ပါတယ်၊စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်ကနေ စီးကြလာတဲ့ရေတွေကို ခံထားရင်း ဦးမြဒင်က...
" သမီးရေကိုဖြေးဖြေးလောင်းစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုရော ပွတ်ဆေးဖေဖေက သမီးစောက်ရည်တွေရောစောက်ဖုတ်ဆေးရေတွေရောသောက်ခြင်တာ"
" ဟုတ်ပါဖေဖေရယ်အခုလဲ သမီးစောက်ရည်တွေပြောင်သွားပါပီ ကဲဖေဖေရေ ရပီသောက်တော့နော်အဲဒီရေတွေထဲမှာဖေဖေသောက်ခြင်တဲ့ သမီးစောက်ရည်တွေပါတယ်"
" သောက်မယ်သမီးဖေဖေတော့ကွာ သမီးကို ချစ်လွန်းလို့ သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးထဲက ထွက်တာဆိုရင်အကုန်ကိုသောက်ခြင်နေတော့တာပဲ "
" အကုန်တော့မရဘူးဖေဖေရေ သမီးရာသီလာတာတွေတော့ ဖေဖေသောက်လို့ မရဘူး သိလားဖေဖေ ဖေဖေကလေ ဖေဖေအကဲကြီး ခ်ခ်"
" အေးပါကွာဖေဖေကဲတာ သမီးသိတယ်မလား မသိရင် ညကြဖေဖေပြမယ်လေ"
" အောင်မလေးဖေဖေရယ်သိတာပေါ့ဖေဖေပြမယ်ဆိုတာက သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုရော ဖင်ရောကို လိုးမှာမဟုတ်လား ဟိုနေ့ကလဲဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့ သမီးဖင်ကို တအားလိုးလို့ သမီးဖြင့်ဖင်ပေါက်လေးကို နာပြီး ကျိန်းနေတာပဲ ဟင်း...ဖေဖေအကဲကြီးနော်"
" သမီးဖင်ကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ လ်ိုးခြင်စရာကြီးဖြစ်နေလို့ဖေဖေက လိုးတာပါကွာ ကဲပါသမီးရယ်အခုတော့ သမီးစောက်ရည်တွေသောက်လိုက်ရလို့ဖေဖေဗိုက်ပြည့်ပီး ဆီးတောင်သွားခြင်လာပီဖေဖေသွားလိုက်ဦးမယ်ညကြရင်ဖေဖေ့ဆီကို လာခဲ့နော်"
" ဟုတ်ဖေဖေ စိတ်ချ သမီးလာခဲ့မယ်သမီးကဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့မှ အလိုးမခံရရင်အိပ်လို့မပျော်ဘူး"
.........................................
အခန်း ( ၃၆ )
ဖေဖေထွက်သွားတာနဲ့ မာလာနွယ်လဲ သူမရဲ့ပင်တီလေးကို ပြန်၀တ်လိုက်ပီး အခန်းအပြင်ကို ထွက်လာလိုက်ပါတယ်၊နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ ထမင်းချက်ချိန်ရောက်နေတာကြောင့် ထမင်းစားခန်းထဲကို လာလိုက်တော့ ငယ်ငယ်ကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။
မာလာနွယ်က ငယ်ငယ်ကို ညီမတစ်၀မ်းကွဲကမွေးတဲ့ တူမဆိုပေမဲ့ သမီးအရင်းလိုပဲ ချစ်ပီး လိုအပ်တာတွေကို ဖြည့်ဆီးပေးနေတာပါ၊ငယ်ငယ်ကလဲ လိမ္မာရေးခြားရှိတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်ဖြစ်တော့ အိမ်မှာရှိတဲ့ အလုပ်တွေကို ခိုင်းစရာမလိုပဲ လုပ်တက်ပါတယ်။
အခုလဲ မာလာနွယ်မခိုင်းရပဲ အလိုက်တသိနဲ့ ထမင်းချက်ဖို့ပြင်နေတာကို ကြည့်ပြီး ဒီနေ့ချက်မဲ့ ဟင်းတွေကိုပြောလိုက်ပါတယ်၊ပြောပြီးတာနဲ့ အခုချိန်ထိ မမြင်ရသေးတဲ့ သမီးကိုခေါ်ဖို့ သူမရဲ့အခန်းရှိရာကို တက်လာလိုက်ပါတယ်။
၀င့်ဝါကျော်ရဲ့အခန်းရှေ့ကိုရောက်တော့ တံခါးခေါက်မယ်ပြင်လိုက်ကာနဲ့ သူမရဲ့အခန်းထဲက မသဲမကွဲအသံတွေကို ကြားလိုက်ရတာကြောင့်မခေါက်သေးပဲ နားစွင့်ကြည့်တော့၀င့်ဝါကျော်ရဲ့အော်ညီးနေတဲ့ အသံလေးတွေကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။
အိမ်ထောင်ရှင်ဖြစ်တာကြောင့်ဒီအသံတွေက ဘာသံတွေဆိုတာ မာလာနွယ်ချက်ခြင်းသိလိုက်ပါတယ်၊လိင်ဆက်ဆံတဲ့အချိန်မှာအော်ညီးတဲ့အသံတွေဖြစ်ပေမဲ့ ဘယ်သူနဲ့လိင်ဆက်ဆံနေတာလဲလို့ မာလာနွယ်စဉ်းစားကြည့်လိုက်ပါတယ်၊
ဖေဖေကလဲ အစောတုန်းကမှ သူမနဲ့အတူရှိနေတာဖြစ်ပြီး ကိုကျော်ကလဲဆေးခန်းမှာရောက်နေတာ အဲတော့ အိမ်မှာရှိတဲ့ယောက်ျားဆိုလို့ သားမင်းခန့်ပဲ ရှိတာ သားနဲ့သမီးများ အတူနေနေကြတာလားလို့တွေးရင်း တံခါးကို အသာယာ တွန်းကြည့်တော့ ဟ သွားတာကြောင့်အခန်းထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ကုန်းပေးပီး အလိုးခံနေတဲ့သမီးနဲ့ နောက်ကနေ ညီမဖြစ်သူကိုဆောင့်လိုးနေတဲ့ သားကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။
ချက်ခြင်းဆိုသလိုပဲ မာလာနွယ်လဲ တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပီးအောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့လိုက်ပါတယ်၊လှေကားပေါ်က ဆင်းနေရင်း မာလာနွယ်တွေးနေမိတာကတော့ ဒီသုခစံအိမ်ကြီးထဲမှာက သူမနဲ့ဖေဖေကလဲ အတူနေနေကြတာ သမီးနဲ့သူမရဲ့ဖေဖေကလဲ အတူနေကြတာ တဖန်ကိုကျော်နဲ့ တူမဖြစ်တဲ့ ငယ်ငယ်တို့ကလဲ သူမတို့လိုပဲ အတူနေနေကြတာ အခုကြ သမီးနဲ့သားကပါ အတူနေကြပီဆိုတော့ ဒီကိစ္စက သူမတို့မိသားစုကြားမှာ ရှုပ်ထွေးလာနိုင်တယ်။
ဒါကိုဖြေရှင်းဖို့ တစ်ခုခုတော့ လုပ်မှ ဖြစ်တော့မယ်လို့တွေးရင်း အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာလိုက်ပါတယ်၊ဖေဖေနဲ့တိုင်ပင်ရင်တော့ အဖြေတစ်ခုခုထွက်လာနိုင်တယ်ဆိုပြီး မာလာနွယ်ဖေဖေရှိရာကို လာလိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်ဆိုရင်ဖေဖေက အိမ်ရှေ့က သစ်ပင်ကြီးအောက်မှာ ထိုင်နေတယ်ဆိုတာ သိတာကြောင့်မာလာနွယ်လာခဲ့လိုက်တော့ဖေဖေ့ကိုတွေ့တာနဲ့ အကျိုးကြောင်းပြောပြလိုက်ပါတယ်၊မာလာနွယ်ပြောသမျှတွေကိုဖေဖေက နားထောင်နေရင်း စကားဆုံးသွားတော့...
" ဒီကိစ္စကိုဖေဖေကြည့်လုပ်လိုက်ပါ့မယ် သမီးစိတ်အေးအေးသာထားပါ မောင်ကျော်ပြန်လာရင် ဖေဖေတို့မိသားစု မျက်နာစုံညီနဲ့ ဒီကိစ္စကိုဖြေရှင်းကြတာပေါ့"
" ဟုတ်ဖေဖေ အဲဒါဆိုလဲ ညကြမှပဲ သမီးတို့ ဒီကိစ္စကိုပြောကြတာပေါ့ သမီးသွားလိုက်ဦးမယ်နော်ဖေဖေ"
မာလာနွယ်ပြောတာတွေကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ဦးမြဒင်အတွေးနယ်ချဲ့နေပါတယ်၊မျိုးစုံနေတဲ့ အတွေးတွေရဲ့အဆုံးမှာတော့ အကောင်းဆုံးသော အတွေးတစ်ခုကိုတွေးလိုက်မိပီး အဲဒီအတိုင်းလုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ညရောက်လာတော့ မိသားစုတွေ အတူပေါင်းပီး ထမင်းလက်စုံစားလိုက်ပါတယ်၊အားလုံးထမင်းစားပီးတဲ့ အခါမှာတော့ ဦးမြဒင်ဟာ အိမ်မှာရှိတဲ့ လူတွေအားလုံးကို ဧည့်ခန်းထဲလာကြဖို့ပြောလိုက်ပါတယ်၊လူအားလုံး ဧည့်ခန်းထဲမှာစုံမိကြတော့ သုခစံအိမ်ကြီးမှာ အသက်အကြီးဆုံးလဲဖြစ်အိမ်ထောင်ဦးစီးလဲဖြစ်တဲ့ ဦးမြဒင်က စကားစလိုက်ပါတော့တယ်။
" ကဲ အခုလို မိသားစုတွေကို အကုန်ခေါ်ရတာကတော့ မျက်နာစုံညီရှင်းရမဲ့ ကိစ္စတစ်ခုရှိလို့ပဲ အရင်ဆုံးပြောခြင်တာက မြေးလေးမင်းခန့်ကို ဖိုဖိုးမေးခြင်တယ်ဖိုးဖိုးမေးတာကိုလဲမြေးလေးမင်းခန့်က အမှန်တိုင်းနဲ့ အတိကျဆုံးဖြေဖို့လိုတယ်ကဲငါ့မြေး ဖိုးဖိုးမေးမယ်"
" ဟုတ်ကဲ့မေးပါဖိုးဖိုး သား အမှန်တိုင်းဖြေပါ့မယ်"
" အေးကွဲ့ ဖိုးဖိုးမေးခြင်တာကတော့ ငါ့မြေးမင်းခန့်နဲ့မြေးလေးဝင့်ဝါတို့က အတူနေနေကြတာလား"
" ....................."
" ဖြေလေ ငါ့မြေး ဘာမှမကြောက်နဲ့ မရှက်နဲ့ပြော'
" ဟုတ်ကဲ့ ဖိုးဖိုး သားနဲ့ ညီမ၀င့်ဝါတို့ အတူနေကြတယ်ဆိုတာ ဟုတ်ပါတယ်ညီမ၀င့်ဝါပြောပြလို့ ကျန်တာတွေလဲ သား သိထားပါတယ်"
" အေး ငါ့မြေးက ဘာတွေသိထားတာလဲ "
" ဒီလိုပါဖိုးဖိုး သားနဲ့ညီမ၀င့်ဝါတို့ အတူနေကြသလို ဒီအိမ်ကြီးထဲမှာရှိတဲ့ သူတွေကလဲ သားတို့လိုပဲ အတူနေနေကြတယ်ဆိုတာပါပဲ"
" အေးကွဲ့ ဟုတ်ပါတယ် ငါ့မြေးတို့လိုပဲ ကျန်တဲ့သူတွေကလဲ အတူနေနေကြပါတယ် အဲတော့ အခု ဖိုးဖိုး ဆက်မေးခြင်တာက ငါ့မြေးက မင်းညီမ၀င့်ဝါကို ဘယ်လိုသဘောရလဲ ဆိုတာပါပဲမြေးလေးဝင့်ဝါကမောင်ကျော်နဲ့ အတူနေသလို ဖိုးဖိုးနဲ့ အတူနေဖူးတယ်ဆိုတာရော ငါ့မြေးသိလား"
" ဟုတ်ကဲ့ဖိုးဖိုး ၀င့်ဝါပြောပြလို့ အဲဒါကိုလဲ ကျနော်သိပြီးပါပြီ"
" အေး အဲဒါဆိုရင်တော့ အခုဆက်မေးခြင်တာက ဒီအိမ်ထဲမှာရှိတဲ့ မိန်းမသားတွေကိုမေးခြင်တယ်မေးရတာကလဲ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်ခြင်လို့မေးရတာ အဲတော့ အကုန်လုံး မှန်မှန်ဖြေကြဖို့တော့လိုတယ်အရင်ဆုံးမေးခြင်တာမြေးလေးဝင့်ဝါကိုမေးခြင်တယ်"
……………………......................................…………………………
အခန်း ( ၃၇ )
" ဟုတ်ဖိုးဖိုးမေးပါ သမီးဖြေပါ့မယ်"
" အေးဖိုးဖိုးမေးရတာက အခုအိမ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတာတွေကို ရှင်းလင်းသွားအောင်လို့ပါ အိ်မ်ထဲမှာရှိတဲ့ယောက်ျားတွေကို ဖိုးဖိုးအပါဝင်ဘယ်သူ့ကို ငါ့မြေးက အချစ်ဆုံးလဲ ဖိုးဖိုးဆိုလိုတာက ဘယ်သူနဲ့ အတူနေခြင်ဆုံးလဲ"
" ဟုတ်ဖိုးဖိုး သမီး စိတ်ထဲရှိတာကိုပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ဖိုးဖိုးကိုလဲချစ်တယ်ဖေဖေ့နဲ့ကိုကို့ ကိုလဲ ချစ်တယ်အဲဒီထဲကမှ တစ်ယောက်ကိုရွေးရမယ်ဆိုရင်တော့ သမီးက ကိုကို့ ကိုပဲ ရွေးပါတယ်ဘာလို့လဲဆိုရင်အားလုံးကိုချစ်ပေမဲ့ သမီးအချစ်ဆုံးကတော့ ကိုကိုဖြစ်နေလို့ပါ"
" ဟုတ်ပီ မြေလေးမင်းခန့်ကရော မြေးလေးဝင့်ဝါပြောတာကို ဘယ်လိုသဘောရလဲ "
" ဟုတ်ကဲ့ဖိုဖိုး သား ကလဲ ညီမ၀င့်ဝါလိုပါပဲ ၀င့်ဝါပြောတာကိုလဲ သဘောတူပါတယ်"
" အေး အဲဒါဆိုရင်တော့ ငါ့မြေးတို့ကိစ္စက ရှင်းသွားပီ ကျန်တဲ့ မိန်းမသားနှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ငယ်ငယ်နဲ့ သမီးကိုမေးခြင်တယ်ဘယ်သူအရင်ဖြေမလဲ"
" ဟုတ်ဖေဖေ ငယ်တဲ့သူဖြစ်တဲ့ တူမလေးငယ်ငယ်ကိုပဲ ဦးစားပေးပီး အရင်မေးလိုက်ပါ သမီးကနောက်ဆုံးမှဖြေပါ့မယ်"
" အေး ဟုတ်ပီ ကဲ ငါ့မြေး ငယ်ငယ်ကရော မင်းအမလိုပဲ တစ်ခုခုကိုရွေးလိုက်ပေါ့ ဘယ်သူ့ကိုအချစ်ဆုံးလဲ အတူနေခြင်းဆုံးလဲ"
" ဟုတ်ကဲ့ ဘဘ သမီးကလဲ မမလိုပါပဲ အကုန်လုံးကိုချစ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ တစ်ယောက်ကိုရွေးရမယ်ဆိုရင်တော့ အန်ကယ်ကျော်ကို ရွေးခြင်ပါတယ် ဒါပေမဲ့လဲ အန်ကယ်ကျော်က တီကြီးရှိနေတော့ တီးကြီးရဲ့ သဘောဆန္ဒကလဲ လိုပါသေးတယ်ဘဘ"
" အေး ဟုတ်တယ်ကဲ သမီးကရောမြေလေး ငယ်ငယ်ပြောတာကို ဘယ်လိုသဘောရလဲ မောင်ကျော်ကရောမြေးလေးငယ်ငယ်ပြောတာကို သဘောတူရဲ့လား"
" သမီးကတော့ ကန့်ကွက်စရာမရှိပါဘူးဖေဖေ တူမလေးကလဲ သမီးတို့မိသားစုပဲ သဘောမတူစရာမရှိပါဘူး "
" ဟုတ်ကဲ့အန်ကယ်ကျနော်ကလဲ တူမလေး ငယ်ငယ်ပြောတာကို သဘောတူပါတယ်မာလာကလဲ ခွင့်ပြုတယ်ဆိုရင်ငယ်ငယ်ကိုရွေးခြင်ပါတယ်"
" ခွင့်ပြုပါတယ်ကိုရယ်အားလုံးက မိသားစုတွေပဲ အတူတူပဲပေါ့ "
" ကဲ အဲဒါဆိုရင်တော့ သမီးမာလာပဲ ကျန်တော့တယ်သမီးကရော ဘယ်လိုသဘောရှိလဲ "
" ဟုတ်ဖေဖေ သမီးကနောက်ဆုံးမှဆိုတော့ရွေးစရာတော့ မလိုတော့ဘူးပေါ့နော်ဒါပေမဲ့ တကယ်လို့သာ သမီးက အရင်ဆုံးဖြေရမယ်ဆိုရင်တော့ဖေဖေ့ကိုပဲ သမီးကရွေးမှာပါ ကိုလဲ မာလာ့ကို ခွင့်ပြုပေးနိုင်မလား"
"ခွင့်ပြုပါတယ်မာလာရယ်မာလာပြောသလိုပဲ ကို တို့က မိသားစုတွေပဲလေ"
" အေးကွယ်အခုဆိုရင်အားလုံးပဲ ရှင်းသွားပါပြီ ဒီညကစပြီး ကိုယ်ကြိုက်တဲ့အခန်းမှာနေကြပေတော့ ဟုတ်ပီလား"
" ဟုတ်ကဲ့ ဖိုးဖိုး ရှင်းသွားပါပီ သားက ညီမ၀င့်ဝါအခန်းမှာ နေခြင်ပါတယ်"
" ရတယ်လေကွယ်ငါ့မြေးတို့သဘောပါ "
" ဟုတ်ဖိုးဖိုး အဲဒါဆိုရင်သားတို့ သွားလိုက်ပါဦးမယ်လာ ကိုကို့သဲလေး အခန်းထဲသွားကြစို့"
" ကျနော်ကတော့ အရင်နေတဲ့ အခန်းမှာပဲ ငယ်ငယ်နဲ့အတူနေခြင်ပါတယ်မာလာလဲ ခွင့်ပြုတယ်မလား"
" ဟုတ်ကို ရပါတယ်ကို့သဘောပါ ကဲပါကိုရယ်ဟိုမှာ ငယ်ငယ်ရှက်နေပီခေါ်သွားလိုက်တော့နော် သြော်...ဒါနဲ့ကိုကို သောက်နေကြ အားဆေးက အိပ်ယာဘေးက စားပွဲပေါ်မှာနော်"
" အေးပါကွာ ကိုယ်သောက်လိုက်ပါ့မယ်အန်ကယ်ရေ ကျနော်တို့သွားဦးမယ်နော်လာ ငယ်ငယ်အန်ကယ်တို့ အခန်းထဲသွားကြစို့"
" ကဲ သမီး အခုေဖဖေနဲ့ သမီးပဲ ကျန်တော့တယ်သမီးကရောဖေဖေနဲ့ တကယ်အတူနေခြင်တာလား"
" ဟင့်...ဖေဖေနော်ဘာတွေမေးနေတာလဲ သိရဲ့သားနဲ့"
" သြော်သမီးကလဲကွာဖေဖေက တာဝန်အရမို့မေးရတာပါဖေဖေမေးတာကို ဖြေဦးလေ"
" သမီးကဖေဖေမေးတာကို ပါးစပ်နဲ့ မဖြေခြင်ဘူး"
" ပါးစပ်နဲ့မဖြေလို့ ဘာနဲ့ဖြေမှာလဲ သမီးရဲ့"
" သမီးဖြေမှာကစောက်ဖုတ်နဲ့ဖြေမှာ သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့လိုးကြည့် အဲကြရင်ဖေဖေသိလိမ့်မယ်"
" ဖေဖေက အလကားစတာပါသမီးရယ်ဖေဖေကအကြီးဆုံးဆိုတော့ တာဝန်အရမို့မေးရတာပါဖေဖေ အလိုးခြင်ဆုံးက သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးပါ အခုကိုဖေဖေ့လီးကြီးတောင်လာပီ လိုးကြစို့နော်သမီး"
" ဟုတ်ဖေဖေ လာလေေဖဖေ့အခန်းကို သွားကြမယ် သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကလဲ ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့လိုးတာကို ခံခြင်နေပီ"
" ဒီမှာပဲ လိုးကြမယ်သမီး တချီလိုးပီးမှပဲဖေဖေ့အခန်းကိုသွားကြမယ်"
" ဟင့်...ဖေဖေကလဲ ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာကောင်းပါ့မလား"
" ကောင်းပါတယ်သမီးရဲ့ ဘာဖြစ်လဲ ကျန်တဲ့သူတွေလဲ သူတို့အခန်းမှာ လိုးနေကြပြီပဲ"
" ဟုတ်ဖေဖေ အဲဒါဆိုရင်လဲ လိုးကြမယ်လေ ဒါပေမဲ့မလိုးခင်မှာဖေဖေ့ပါးစပ်ထဲကို သမီးသေးသွားပေါက်ချမှာနော်အခု သမီးသေးပေါက်ခြင်နေလို့"
" သမီးသဘော ဖေဖေကတော့ သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးထဲက ထွက်တာတွေကိုအကုန်ကြိုက်တယ်"
" ဟုတ်ဖေဖေ သမီးဖေဖေ့ကို ထမိန်အရင်ချွတ်ပြမယ်နော်ဖေဖေကြိုက်တဲ့ သမီးဖင်ကြီးကို ကြည့်နေပေါ့"
" ကောင်းတယ်သမီး ချွတ်ပြဖေဖေကြည့်နေမယ်"
…………………………………..............................................……………
အခန်း ( ၃၈ )
ဦးမြဒင်ကပြောလိုက်တာနဲ့ မာလာနွယ်က အဖေဖြစ်သူရှေ့ကိုလာပြီး သူမရဲ့ အင်္ကျီလေးကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်၊ဦးမြဒင်ကတော့ ဆိုဖာကြီးပေါ်မှာ မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်ပီး သမီးအ၀တ်ချွတ်ပြတာကို ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။
အင်္ကျီချွတ်ပီးသွားတော့ အသားပျော့ပျော့ ဘရာ ပန်းဆီရောင်ရဲရဲလေးက ထွက်ပေါ်လာပီး ထမိန်လေးကို ချွတ်ချလိုက်ပြန်တော့ ဘရာလေးနဲ့ ဆင်တူတဲ့ ပင်တီလေးက ထွက်ပေါ်လာပြန်ပါတယ်။
လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုနောက်ပစ်ပီး ဘရာချိတ်လေးကို ဖြုတ်လိုက်တော့ကျောပြင်လေးပေါ်မှာ အ၀တ်ဆိုလို့ ဗလာနတ္ထိပဲ ဖြစ်သွားပါပီ။တဆက်တည်းပဲ ခါးလေးကို ကုန်းပြီး ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်တော့ ကြီးမားတဲ့ ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ခြမ်းက ထွက်ပေါ်လာပါတယ်၊မာလာနွယ်ဟာ ပင်တီလေးကို ချွတ်ပီးတာနဲ့ ဖင်ကြီးကိုလှုပ်ရမ်းပြလိုက်ပီး...
" ဒီမှာလေဖေဖေရဲ့ဖေဖေကြိုက်တဲ့ သမီးဖင်ကြီး သမီးဖင်ကြီးကို ကြိုက်တယ်မလား ကြည့်လေဖေဖေရဲ့"
" ကြိုက်တယ်သမီးရယ်သမီးဖင်ကြီးကိုဖေဖေအရမ်းကြိုက်တာပဲ "
" ဖေဖေကြိုက်ရင်သမီးဖင်ကြီးကို ကိုင်ပီးလိုးနော်ဖင်ပေါက်လေးကို လိုးခြင်ရင်လဲ လိုးပေါ့"
" ဖေဖေဆီလာတော့သမီး သမီးဖင်ကြီးကိုကိုင်ပီး ဖင်ပေါက်လေးကို ယက်ခြင်နေပီ"
………………………………………………
ဇာတ်သိမ်း
ဦးမြဒင်ခေါ်တာကိုမလာသေးပဲ မာလာနွယ်ဟာ သူမရဲ့ဖင်ကြီးကို လှုပ်ခါပြပီး အဖေဖြစ်သူကို မြူဆွယ်နေလိုက်ပါတယ်။
ဒီအခါမှာတော့ မာလာနွယ်ရဲ့ ဖြူဖွေးအိစက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကို မြင်နေရတဲ့ ဦးမြဒင်ဟာ ထိုင်နေနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပဲ သမီးရဲ့ဖင်ကြီးကို ထပြီး ဖက်လိုက်ပါတော့တယ်၊သမီးရဲ့ဖင်ကြီးကို ဖက်ထားရင်း ဖင်အကွဲကြားကြီးထဲကို နာခေါင်းနှစ်ပြီး နမ်းနေလိုက်တော့ မာလာနွယ်၏ တခစ်ခစ်ရယ်သံလေးက ထွက်ပေါ်လာပီး...
" ယားတယ်ဖေဖေရဲ့ သမီးဖင်ကြီးကို ဘာလို့နမ်းနေတာလဲ ခဏဖယ်ပါဦးဖေဖေရယ်ဖေဖေ့ပါးစပ်ထဲကို သမီးသေးပေါက်ချဦးမယ်"
" အေးပါသမီးရယ်ဖေဖေက သမီးဖင်ကြီးမြင်လိုက်ရလို့ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ထဖက်လိုက်မိတာပါ ကဲ လာ သမီးသေးပေါက်မှာဆိုဖေဖေ့ပါးစပ်ထဲပေါက်ချလိုက်"
" ဟုတ်ဖေဖေ ကန်တော့နော် သမီးပေါက်ချတော့မယ်"
မာလာနွယ်ရဲ့ဖင်ကြီးကို ဖက်နေရာကနေ ဦးမြဒင်ဟာအောက်မှာထိုင်ချလိုက်ပီး ပါးစပ်ကို ဟ ထားလိုက်ပါတယ်၊ ဒီအခါမှာတော့ မာလာနွယ်ကပေါင်တွေကိုကားပြီး အဖေဖြစ်သူရဲ့ မျက်နာပေါ်ကို တက်ခွလိုက်ကာသူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပါးစပ်ရှိရာကို ကပ်လိုက်ရင်း သေးတွေပေါက်ချလိုက်ပါတယ်။မာလာနွယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲက ဆီးလမ်းကြောင်း အပေါက်လေးကနေ ထွက်လာသမျှသေးတွေကို ဦးမြဒင်က သူ့ရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ခံထားပြီး ၀င်လာတဲ့သေးတွေကို နိုင်အောင်မျိုချနေလိုက်ပါတယ်၊
များလွန်းတဲ့သေးတွေကြောင့်ကုန်စင်အောင်မြိုမချနိုင်ပဲ မျက်နာနဲ့ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးဟာ သမီးဖြစ်သူပေါက်ချလိုက်တဲ့သေးတွေနဲ့ စိုရွှဲနေပါတယ်။မာလာနွယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကနေသေးတွေအထွက်ရပ်သွားတော့ ဦးမြဒင်က ထိုင်နေရာကနေ ဒူးထောက်လိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအောက်ကနေ ပင့်ယက်လိုက်ပါတယ်၊။
သေးပေါက်ပီးခါစသမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ယက်နေရတာက ဦးမြဒင်အဖို့ နှစ်ချို့ဝိုင်တစ်လုံးနဲ့တောင်မလဲနိုင်အောင်ပါပဲ၊မာလာနွယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရအောင်ယက်ပီးတဲ့အခါမှာတော့ ဦးမြဒင်ဟာ သမီးရဲ့ပေါင်ကြားကနေ မျက်နာကို ခွာလိုက်ပါတော့တယ်။
" ကြည့်စမ်းပါဦးဖေဖေရယ်ဖေဖေ့တစ်ကိုယ်လုံးလဲ သမီးသေးတွေ စိုနေတာပဲ အင်္ကျီနဲ့ပုဆိုးချွတ်လိုက်ဖေဖေ သမီးတဘက်သွားယူပီး သုတ်ပေးမယ်"
" ရပါတယ်သမီးရယ်မလိုပါဘူးသမီးပေါက်တဲ့သေးတွေပဲဖေဖေကကျေနပ်လို့ပေါက်ချခိုင်းတာပါ"
" ဖေဖေကျေနပ်တာက ဟုတ်ပါတယ်ဖေဖေ့ခေါင်းလဲ ပြန်ကြည့်လိုက်ဦး တစ်ခေါင်းလုံးကို စိုနေတာပဲ ကဲပါ ဖေဖေရယ် သမီး အင်္ကျီနဲ့ သုတ်ပေးမယ်နော်"
" အေးပါကွယ်သမီးသဘောပါပြောင်သွားရင်ရပီနော်သမီးဖေဖေက သမီးဖင်ကြီးကို ယက်ခြင်သေးတာ "
" ဟုတ်ဖေဖေ ရပါပီ သမီးကုန်းပေးမယ်နော်ဖေဖေ့စိတ်ကြိုက်သာ သမီးဖင်ကို ယက်ပေးတော့"
မာလာနွယ်က ဆိုဖာကြီးပေါ်ကို တက်လိုက်ရင်း ခန္ဒာကိုယ်ရှေ့ပိုင်းလေးကို ဆိုဖာကြီးပေါ်မှာ ၀ပ်ထားပြီး သူမရဲ့ဖင်ကြီးကိုထောင်ပြီးကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်။ဦးမြဒင်လဲ သမီးရဲ့ ကြီးမားကျယ်ပြန့်နေတဲ့ ဖင်ကားကားကြီးကိုနောက်ကနေကိုင်ပြီး ဆွဲဖြဲလိုက်တော့ အဖေဖြစ်သူရဲ့ ဖင်လိုးမှုကို မကြာခဏခံနေတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးက ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။
ဖင်ကြီးကြားက ဖင်ပေါက်လေးကို မြင်လိုက်ရတယ်ဆိုရင်ပဲ စူပွပွ ဖင်ပေါက်လေးကို ၀ လုံးရေးနေလိုက်ရင်း ဖင်ပေါက်လေးထဲကို လျှာကိုရသလောက်သွင်းပြီး ယက်နေလိုက်ပါတယ်၊ဖင်ပေါက်လေးကို ယက်နေရင်းပေါင်ကြားမှာရှိတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကစောက်စိလေးကိုချေပေးလိုက်တော့ မာလာနွယ်ရဲ့ ဖင်ကြီးက လှုပ်လာပါတယ်။
ခဏအကြာမှာတော့ ဖင်ပေါက်လေးကို ယက်နေရာကနေစောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြောင်းယက်လိုက်ရင်း ဖင်ပေါက်လေးထဲကိုလဲ လက်ညှိုးကို ထိုးထဲ့ပီး အသွင်းထုက်လုပ်ပေးလိုက်ပြန်ပါတယ်၊ဒီအခါမှာတော့ မာလာနွယ်ရဲ့ ဖင်ကြီးက လှုပ်ရမ်းလာပီး...
……………………………………......................…………
အခန်း ( ၃၉ )
" ဖေဖေ သမီးမနေနိုင်တော့ဘူး လိုးပေးတော့ဖေဖေရယ်နေ့လည်ခနဲကသမီးက ဖေဖေ့လီးကြီးကို ခံခြင်နေတာဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့သမီးကို လိုးပေးပါတော့နော်"
" လိုးပေးမှာပေါ့သမီးရယ်ဖေဖေလဲ သမီးဖင်ကြီးကိုမြင်ပြီး လိုးခြင်နေတာ"
" လိုးပါဖေဖေရယ်သမီးကိုလေ ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတော့နော်"
ရင်ခုန်လှိုက်မောဖွယ်ရာ အသံလေးနဲ့တောင်းဆိုနေတဲ့ မာလာနွယ်ရဲ့ စကားသံလေးအဆုံးမှာပဲ ဦးမြဒင်ဟာ သမီးရဲ့ ဖင်ကြီးကိုကိုင်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးတေ့ပီး လိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။လိင်တန်ကြီးဝင်သွားတာနဲ့ မရပ်မနား ဆောင့်လိုးလိုက်တော့ မာလာနွယ်ရဲ့ အားရကျေနပ်နေတဲ့အော်ညီးသံလေးတွေကထွက်ပေါ်လာပါတယ်။
" အားးးဟုတ်တယ်ဖေဖေ လိုးလိုး အဲလိုဆောင့်လိုး အားးးကောင်းလိုက်တာဖေဖေရယ်...သမီးတော့ဖေဖေလိုးတာခံရတာ အရမ်းကြိုက်တာပဲ ကိုယ့်အဖေလီးနဲ့ ခံရတာက အကောင်းဆုံးပဲဖေဖေရယ်"
" ဖေဖေလဲ အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ သမီးလို ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ ကိုယ့်အဖေကို ပြန်အလိုးခံနေတဲ့ သမီးကိုမွေးထားရတာဖေဖေတော့မွေးရကျိုးနပ်လိုက်တာ"
" အားးးဟုတ်တယ်ဖေဖေ သမီးက ကိုယ့်အဖေကို ပြန်ပြီးအလိုးခံနေတာ ဖေဖေမွေးရကျိုးနပ်အောင် သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးပစ်လိုက်ပါ အားးးကောင်းလိုက်တာဖေဖေရယ်..."
" လိုးမယ်သမီး စိတ်ချဖေဖေ့သမီးကိုဖေဖေက တစ်သက်လုံးလိုးမှာ "
" လိုးဖေဖေ လိုးလိုး သမီးကိုဗိုက်ကြီးအောင်လိုးပေး အားးးကောင်းတယ်ဖေဖေဆောင့်ဆောင့်အားးးဖေဖေရေ..."
" ကောင်းလားသမီးေဖဖေ့လီးကြီးကိုကြိုက်လား"
" အားးးကြိုက်တယ်ဖေဖေဖေဖေ့လီးကြီးကို သမီးအရမ်းကြိုက်တာပဲ အားးးကောင်းလိုက်တာဖေဖေရယ်ဟောဒီကဖေဖေ့သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးပြဲသွားအောင်လိုးလိုက်...စမ်း...ပါ...အားးးဖေဖေရယ်"
ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာကြီးပေါ်မှာ ဖင်ကြီးကုန်းပီးအော်ဟစ်အလိုးခံနေတဲ့သမီးရဲ့ ဖင်ကြီးကို ကိုင်ပီးချွေးဒီးဒီးကျအောင်ကို ဦးမြဒင်ကဆောင့်လိုးနေလိုက်ပါတယ်၊အဖေနဲ့သမီးနှစ်ယောက်စလုံးက လိုက်ဖက်ညီစွာပဲ ရမ္မက်တွေထန်နေကြပီး ကာမရဲ့အရသာတွေကို ပြည့်ပြည့်၀၀ကြီး ခံစားနေကြပါတယ်။
မကြာခင်မှာပဲ ဖင်ကြီးကုန်းပီး အလိုးခံနေတဲ့ မာလာနွယ်ရဲ့ဖင်ကြီးကသူမကိုလိုးနေတဲ့ အဖေဖြစ်သူရဲ့ လိုးဆောင့်မှုတွေနဲ့အပြိုင်နောက်ကို ပြန်လည်ပစ်ဆောင့်ပေးလာပါတယ်၊မြင်တာနဲ့ကို လိုးခြင်စရာကောင်းတဲ့ သမီးရဲ့ဖင်ကြီးကိုကိုင်ပြီး လိုးဆောင့်အားကို မြှင့်တင်လိုက်တော့ မာလာနွယ်ရဲ့အော်ညီးသံတွေက ပိုမိုပြီးကျယ်လာရပါတယ်။
စိတ်လွတ်လက်လွတ်အော်ဟစ်ပီး အလိုးခံနေတဲ့ မာလာနွယ်ဟာ သူမရဲ့နို့ကြီးတွေကို လက်လေးတစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်နေရင်း...
" အားးးဖေဖေရေ...လိုးလိုး သမီးကိုဆောင့်လိုးအားးးဖေဖေရေ...သမီး ပီးတော့မယ်အားးးလိုးပါ ဖေဖေရဲ့ သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးပါ အားးးသမီးအရမ်းကောင်းနေပီဖေဖေရဲ့"
" ဖေဖေလဲကောင်းလိုက်တာကွာ သမီးစောက်ဖုတ်ကြီးက အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲဖေဖေအားကုန်ဆောင့်လိုးမယ်နော်"
" အားးးလိုးဖေဖေ လိုးလိုးအားးးဖေဖေ့သမီးကိုဖေဖေလိုးတာ အားနာစရာမလိုဘူး အားးးဖေဖေရဲ့ဆောင့်လိုးပါ သမီးပီးတော့မယ်အားးးဖေဖေရေ...သမီး...ပီး...တော့...မယ်...အောင်မလေးဖေဖေရဲ့...သမီး ပီးသွားပီကောင်းလိုက်တာဖေဖေရယ်...ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့ခံရတာ သမီးကောင်းလိုက်တာ ဟင်း...."
စောက်ရည်တွေပွတ်ခနဲ ထွက်ကျပီး ခန္ဒာကိုယ်တစ်ခုလုံး သိမ့်သိမ့်တုန်နေအောင်ကို ပီးသွားတဲ့ မာလာနွယ်နဲ့ မရှေးမနှောင်းမှာပဲ ဦးမြဒင်ကလဲ သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့ရဲ့လိင်တန်ကြီးအဆုံးသွင်းထားလိုက်ပီး သုက်ရည်တွေကို ထုက်လွှတ်လိုက်ပါတယ်၊။စောက်ရည်တွေအထွက်ကြမ်းပြီး ပီးသွားတဲ့ မာလာနွယ်ရဲ့ပျော့ခွေနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုထွေးပွေ့လိုက်ရင်း သားဖနှစ်ယောက်ဟာ ဆိုဖာကြီးပေါ်မှာ ငြ်ိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။
………………………………………………
အခန်း ( ၄၀ )
ညဉ့်အမှောင်ရဲ့အောက်မှာ ၀န်းကျင်တစ်ခုလုံးဟာ အိပ်မောကြနေပီး တချက်ချက်မှာ ထအော်လိုက်တဲ့ ညဉ့်ငှက်တချို့ရဲ့အော်မြည်သံကလွဲရင်ပကတိငြိမ်သက်လျှက်ရှိပါတယ်။
သုခစံအိမ်ကြီးထဲကအော်ညီးသံတွေကလဲ ညဉ့်နက်လာတော့ တိုးတိတ်ပျောက်ကွယ်ပီး ငြိမ်သက်သွားပါတယ်၊ကိုယ်စီအခန်းတွေထဲမှာ အိပ်စက်အနားယူနေကြရင်းညတစ်ညရဲ့အချိန်တွေကိုပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့ပဲ ကုန်ဆုံးလိုက်ကြပါတော့တယ်။
နောက်တစ်နေ့မိုးသောက်လို့ အလင်းရောက်တော့ ဦးမြဒင်က ထုံးစံအတိုင်းပဲစောစီးစွာပဲနိုးလာပါတယ်၊ရင်ခွင်ထဲမှာမှေးစက်နေတဲ့ မာလာနွယ်ကို ငုံ့ကြည့်ပီး နဖူးလေးကို တယုတယနမ်းမိပြန်တော့ သူ့ကိုယ်သူ လူလေးတစ်ယောက်လို ခံစားလိုက်ရပြန်ပါရော။
မာလာနွယ်ရဲ့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်နေရင်းနဲ့ မိနစ်တွေပြောင်းရွေ့သွားတော့ ဖုံးအုပ်ထားတဲ့ ပုလဲလေးတစ်လုံးကို ဖွင့်ဟလိုက်သလို သမီးရဲ့ မျက်တောင်ေကာ့ကော့လေးတွေက လှုပ်ခက်သွားပြီး မျက်လွှာလေးက ပွင့်ဟ လာပါတယ်၊သူမကိုငေးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတစ်စုံနဲ့ မျက်နာတစ်ခုကို အပြုံးလေးနဲ့ တုန့်ပြန်လိုက်ရင်း နှင်းဆီဖူးလေး ပွင့်အာလာသလို နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာက ပွင့်ဟ လာပြီး စကားလုံးအချို့ ခုန်ထွက်လာပါတယ်။
အိပ်ယာပေါ်မှာ ခန္ဒာကိုယ်ခြင်း နှီးနှောပီး စကားအချို့ကိုပြောဆိုနေလိုက်ရင်း အချိန်တစ်ခုကိုရောက်လာတော့ နံနက်ခင်းရဲ့ဆောင်ရွက်ဖွယ်ရာတွေကို လုပ်ကိုင်လိုက်ကြပါတယ်၊ဒီနောက်မှာတော့ သုခစံအိမ်ကြီးထဲက လူတွေအတွက်ပျော်ရွှင်စရာနေ့ရက်တွေပဲ ဖြစ်နေကြပြန်တာပေါ့။
ရက်အချို့ကို ကုန်လွန်ပြီးတဲ့နောက်မင်းခန့်ကျော်မန်းလေးကိုပြန်သွားတော့ ကိုကိုမှကိုကို ဖြစ်နေတဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ကလဲ မင်းခန့်ကျော်နဲ့ မန်းလေးလိုက်သွားရင်း အခန်းငှားပြီးအတူနေလိုက်ကြပါတယ်။မင်းခန့်ကျော်မန်းလေးပြန်သွားပီး မကြာခင်မှာပဲ ဦးကျော်ကျော်လဲ မထင်မှတ်တဲ့ ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာပြီး မန်းလေးကိုသွားလိုက်ရပါတယ်။
သွားရတဲ့အကြောင်းရင်းကတော့ ဦးကျော်ကျော်နဲ့ အင်မတန်ရင်းနှီးတဲ့ သူငယ်ချင်းဆရာဝန်ကမြန်မာနိုင်ငံမှာ ကုလို့မရတဲ့ရောဂါဖြစ်နေတာကြောင့်ထိုင်းကိုဆေးကုသွားရမှာဖြစ်လို့ သူသွားနေတဲ့အချိန်မှာ သူ့ရဲ့ဆေးခန်းကို ကြည့်ထားပေးနိုင်မလားလို့မေးလာပါတယ်။
ဦးကျော်ကျော်လဲ သူငယ်ချင်းလဲဖြစ်ကျန်းမာရေးကြောင့်လဲ ဖြစ်တာကြောင့်ဒီမှာရှိတဲ့ဆေးခန်းကို ပိတ်ထားခဲ့ပီး မန်းလေးကို သွားလိုက်ရပါတယ်၊ဒီအခါမှာတော့ သုခစံအိမ်ကြီးထဲမှာ လူသုံးယောက်ပဲ ကျန်နေခဲ့ကြပီး အဲဒီထဲကမှ ဦးမြဒင်နဲ့ မာလာနွယ်တို့ကတော့နေ့ညမရွေး အချိန်နေရာမရွေးပဲ ချစ်ပွဲဝင်နေကြရင်း တစ်ခုသောနေ့မှာတော့...
" ဖေဖေ သမီးဖေဖေ့ကိုပြောစရာတစ်ခုရှိတယ်"
" အေးပြောလေသမီး ဘာပြောမှာလဲ"
" အင်း...ဘယ်ကစပြောရမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး ဒီလိုပါဖေေဖ သမီးမှာ ကိုယ်၀န်ရှိနေပြီ"
" ဟင်တကယ်လားသမီး ဘယ်တုန်းက စ သိတာလဲ "
" ဒီနေ့မနက်မှသေခြာသိတာဖေဖေ အရင်နေ့တွေကတော့ သမီးလဲ မသင်္ကာတာပဲရှိတာ မသေခြာဘူး ဒီနေ့မနက်ကြသေခြာသိရအောင်ဆီးစစ်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်၀န်ရှိတယ်ဆိုတာသေခြာသွားတာ"
" သမီးက ဘယ်လိုထင်လဲဖေဖေပြောတာက အဲဒီကိုယ်၀န်က ဘယ်သူနဲ့ရတယ်လို့ ထင်လဲ "
" သမီးကတော့ဖေဖေနဲ့လို့ထင်တယ်သား မင်းခန့်ပြန်လာတဲ့နေကစပီး သမီးကဖေဖေနဲ့ပဲ အိပ်နေတာလေ အဲတော့ အခုကိုယ်၀န်ကဖေဖေနဲ့ရတာပဲ"
" သမီးကိုယ်၀န်ရှိတာကိုဖေဖေ၀မ်းသာပါတယ်ဘယ်သူနဲ့ရရ သမီးကမွေးတဲ့ကလေးဆိုရင်ဖေဖေကတော့ ချစ်မှာပဲ ဒါနဲ့သမီးမြေးလေး ငယ်ငယ်ကိုလဲ စစ်ကြည့်လိုက်ဦး"
" ဟုတ်ဖေဖေ သမီးလဲ စစ်ကြည့်ပေးမလို့ သမီးမှာကိုယ်၀န်ရှိနေပီဆိုတာ အခု သိသိခြင်းဖေဖေ့ကို လာပြောတာ"
" သမီးဆန္ဒက ဘယ်လိုလုပ်ခြင်လဲ သမီးဗိုက်ထဲက ကိုယ်၀န်ကိုမွေးမှာလား "
" ဟုတ်မွေးမှာပေါ့ဖေဖေ မမွေးပဲ အပစ်မရှိတဲ့ ကလေးကို သမီးဖျက်ဆီးမပစ်ခြင်ဘူး"
မာလာနွယ်ငယ်ငယ်ကိုခေါ်ပြီး စစ်ကြည့်လိုက်တော့ အဖြေက သူမနဲ့ အတူတူပဲ ဖြစ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ဒီအခါမှာတော့ မန်းလေးက သမီးကို ဖုန်းဆက်ပြီး စစ်ကြည့်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊အဖြေကိုစောင့်နေလိုက်ရင်း မကြာခင်ပဲ ၀င့်ဝါကျော်ကဖုန်းခေါ်လာပြီး သူမမှာလဲ ကိုယ်၀န်ရှိနေပီဆိုတာကိုပြောပြလာပါတယ်။
သုခစံအိမ်ကြီးထဲမှာရှိတဲ့ မိန်းမသုံးယောက်လုံးက ပြိုင်တူကိုယ်၀န်တွေရှိနေတော့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲလို့ မာလာနွယ်စဉ်းစားနေရပါတယ်၊သူမကတော့ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်လို့ ကလေးမွေးတာ မဆန်းပေမဲ့ အိမ်ထောင်မရှိတဲ့ သမီးနဲ့တူမက ကလေးကို ဘယ်လိုမွေးကြမလဲ ။အမျိုးမျိုးစဉ်းစားပီးတဲ့ အခါမှာတော့ အကောင်းဆုံးနဲ့ အသင့်တော်ဆုံးအဖြေတစ်ခုကို ရလိုက်ပါတယ်၊ဒါနဲ့ပဲ သမီးဝင့်ဝါကျော်ကို ဖုန်းခေါ်ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ဖို့ပြောလိုက်ပါတယ်။
ညနေရောက်တော့ ၀င့်ဝါကျော်အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာလို့ မိသားစုတွေ စုဖွဲ့ပြီး တိုင်ပင်လ်ိုက်ကြပါတယ်၊မာလာနွယ်ကလဲ သူမစဉ်းစားထားတာကိုအားလုံးကိုပြောပြလိုက်တော့ အကုန်လုံးက လက်ခံတာကြောင့်သူမရဲ့ အစီစဉ်တိုင်း လုပ်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်လ်ိုက်ကြပါတော့တယ်။
" မေမေ အဲဒါဆိုရင်သမီးတို့က ကလေးမွေးပြီးတဲ့အထိ အိမ်ထဲမှာပဲနေရမှာတော့ အဲဒါဆိုရင်ကျောင်းက ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ"
" တစ်နှစ်နားရမှာပေါ့သမီးရယ်ငယ်ငယ်လဲ အရင်ကစီစဉ်ထားတာတွေ တစ်နှစ်ရပ်ထားလိုက် ကလေးမွေးပြီးမှပဲလျှောက်စရာရှိတာတွေကို လျှောက်ပေါ့"
" ဟုတ်မေမေပြောတဲ့ ကလေးသုံးယောက်လုံးကို မေမေကမွေးတယ်ဆိုတာ ပတ်၀န်းကျင်က ယုံကြပါ့မလား "
" မယုံစရာမရှိပါဘူး သမီးရယ်မေမေတို့ သုံးယောက်လုံးက ပြိုင်တူ ကိုယ်၀န်ရှိနေကြတာပဲမွေးရင်လဲ မရှေးမနှောင်းလောက်ပဲမွေးကြမှာပါ ပီးတော့ သမီးဖေဖေက ဆရာဝန်လေမေမေက သုံးမွှာပူးမွေးတယ်ဆိုတာ လူတွေမယုံစရာမရှိပါဘူး"
" တကယ်ဆိုရင်သမီးက ကိုကိုနဲ့နေလို့မေ့နေတာကတော့ ထားပါ အိမ်မှာနေတဲ့ ငယ်ငယ်ကိုတော့ ဗိုက်မကြီးအောင်ဖေဖေက လုပ်ပေးသင့်တယ်"
" သမီးဖေဖေကလဲမေ့သွားတာနေမှာပါ သမီးတို့မန်းလေးရောက်ပြီး သိပ်မကြာခင်ပဲ သမီးဖေဖေလဲ မန်းလေးသွားလိုက်ရတာလေ"
ရာသီအချိန်အခါအလိုက်ပွင့်ဖူးကြတဲ့ ပန်းတွေဟာ သူတို့ပွင့်ချိန်ရောက်တာနဲ့ ဖူးပွင့်လာကြပါတယ်၊သူတို့ အလှည့်ပြီးတော့လဲနောက်ပွင့်မဲ့ ပန်းတွေကို လက်ဆင့်ကမ်း တာဝန်ပေးအပ်ခဲ့ကြပီး သူတို့ကတော့ တစ်နှစ်တာအတွက်အနားယူသွားကြပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ပဲ အလှည့်ကျ ပွင့်ဖူးကြရင်းနဲ့ ရက်တွေ လတွေ ကုန်ဆုံးသွားပြီး တစ်နှစ်ဆိုသောအချိန်ကိုကျော်လွန်သွားရင်တော့ အနားယူနေတဲ့ ပန်းတွေရဲ့ အလှည့်ကို ပြန်ရောက်လာပြန်တာပေါ့။ပန်းမျိုးစုံတို့ အလှည့်ကျစီ ဖူးပွင့်ကြပီး တစ်နှစ်ဆိုသော အချိန်ကိုရောက်လာတော့ သုခစံအိမ်ကြီးထဲမှာ ကလေးငိုသံတွေနဲ့ ဆူညံလို့နေပါတယ်။
ငိုနေတဲ့ ကလေးတွေကို မနိုင်မနင်းနဲ့ချော့မြှူနေတဲ့သူကတော့ မာလာနွယ်ပဲပေါ့၊၀င့်ဝါကျော်နဲ့ငယ်ငယ်ကတော့ ကလေးမွေးတာနဲ့ သူတို့ရဲ့ ဘ၀လမ်းအတွက်ပညာသင်ယူနေကြရင်း ကျောင်းပိတ်ရက်တွေလောက်မှသာ အိမ်ကိုပြန်လာကြပီး များသောအားဖြင့်တော့ မြို့မှာပဲ နေကြပါတယ်။
ဘယ်လိုအမျိုးစပ်ရမှန်းမသိတဲ့ ကလေးတွေကို ချစ်ခင်ကြင်နာရင်းနဲ့ပဲ မာလာနွယ်ဟာ အချိန်တွေကုန်ဆုံးသွားရပါတယ်၊ကလေးသုံးယောက်ထဲမှာမှ တစ်ဦးတည်းသောယောက်ျားလေးဖြစ်တဲ့ ၀င့်ဝါကျော်ရဲ့သားလေးကိုတော့ မာလာနွယ်က အချစ်ဆုံးပါပဲ။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ငါးနှစ်ဆိုသောအချိန်ကုန်ဆုံးသွားတော့ သုခစံအိမ်ကြီးရဲ့ အိမ်ကြီးရှင်ဖြစ်တဲ့ ဦးမြဒင်ဟာ ဆုံးပါးသွားရပါတယ်၊အခုအခါမှာတော့ သုခစံအိမ်ကြီးထဲမှာ မာလာနွယ်နဲ့ဦးကျော်ကျော်ရယ်၅ နှစ်အရွယ်ကလေးသုံးယောက်ရယ်ပဲ ကျန်ရှိနေပါတော့တယ်၊
မင်းခန့်ကျော်ကတော့ အလုပ်သင်ဆရာဝန်ဘ၀မှာပဲ အတူတာဝန်ကျတဲ့ ဆရာဝန်မနဲ့ယူလိုက်ပြီး ၀င့်ဝါကျော်ကလဲ သူမတာဝန်ကျရာမြို့က လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်နဲ့ လက်ထပ်လိုက်ပါတယ်။ ငယ်ငယ်ကတော့ ယခုအချိန်ထိ အိမ်ထောင်မကျသေးပေမဲ့ အလုပ်တာဝန်တွေနဲ့ မအားလပ်နိုင်အောင်ပဲ ဖြစ်နေရပြီး အိမ်ကို တစ်နှစ်တစ်ခေါက်တောင်မရောက်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေရပါတယ်၊
အရင်က မိသားစုတွေ စုံစုံလင်လင်ရှိခဲ့တဲ့ သုခစံအိမ်ကြီးမှာ ယခုအခါမှာတော့ တကွဲတပြားစီ ဖြစ်ကုန်ကြပီး နှစ်သစ်ကူးရုံးပိတ်ရက်တွေမှသာ မိသားစုတွေ ပြန်လည်စုံစည်းကြပါတယ်၊ နောင်မှာတော့ နှစ်တွေကြာလာတာနဲ့အမျှ သုခစံအိမ်ကြီးကို ပြန်လာတဲ့ အကြိမ်ရေကလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နဲလာပါတော့တယ်။
သုခစံအိမ်ကြီးထဲမှာပဲ မွေးပီး ကြီးလာတဲ့ ကလေးသုံးယောက်ကရော သူတို့ရဲ့ မိဘတွေလို ချစ်စခန်းတွေ ဖွင့်ကြဦးမလား...၀င့်ဝါကျော်နဲ့ မင်းခန့်ကျော်တို့မောင်နှမကရောတွေ့ဖြစ်ကြသေးလား...။ သူတို့ရဲ့အချစ်တွေကရောအေးစက်သွားပြီလား...ငယ်ငယ်ကရော မိသားစုအသစ်ဘ၀အသစ်နဲ့ပျော်နေပြီလား...ဆိုတာကိုဖြင့်မှန်းဆတွေးတောရင်းနဲ့....။ ။
သာယာ ရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေ
ဒေါက်တာမောင်မောင်တုတ်
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
