Monday, July 28, 2008

ကာမ ပန်းတိုင် (စ/ဆုံး)

ကာမ ပန်းတိုင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဒီနေ့ မရင်မြ တစ်ယောက်ထဲ တောထဲလာခဲ့ရတယ်..။ အိမ်ကလူကတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ မနေ့ညက အရက်တွေ အသောက်လွန်ပြီး အရက်နာကျလို့ အိပ်ယာက မထနိုင်ဖြစ်ပြီး အိမ်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့လေရဲ့…။ဒီထက်ဆိုးတာက မနေ့ညက အိပ်ယာဝင် ဇာတ်လမ်းလေ…။ ကိုယ်တော်ချောက အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည ၉ နာရီထိုးနေပြီ…။ သမီးလေးကတော့ မရင်မြ ဘေးမှာ အိပ်မောကျနေရှာပါပြီ…။

သူ့ယောက်ျား အခုလို အရက်တွေ အများကြီးသောက်တာ မရင်မြ မကြိုက်ပါ..။ အစပထမတော့အလုပ်ပင်ပန်းလို့ အညောင်းပြေ အညာပြေပါဆိုပြီး ခွင့်တောင်းလို့ လိုက်လျောခဲ့ပါတယ်..။ဟုတ်တော့ ဟုတ်တုတ်တုတ်ပဲ..။ အရက်သမား လုံးလုံး မဖြစ်ခင်ကတော့ တောထဲက အပြန် ရေမိုးချိုးအရက်တစ်ပိုင်းလောက်သောက် ၊ ထမင်းစားသောက်ပြိး ခြံတံခါး အိမ်တံခါးပိတ်ကာ လင်မယားနှစ်ယောက်အိပ်ယာဝင်တော့တာပါပဲ…။

တီဗီဘာညာ မပေါ်ထွန်းသေးတဲ့ ခေတ်မို့ ရေနံဆီမီးခွက်ကိုသာ သုံးရပြီး ရေနံဆီကုန်မှာစိုးလို့အကြာကြီးလည်း မထွန်းနိုင်ခဲ့ဘူး…။ညားပြီး တစ်နှစ်အကြာထိ သားသမီးလည်း မယူကြဘူး…။ဒီတော့ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲလွတ်လွတ်လပ်လပ် ပေါ့…။ အရွယ်တွေကလည်း နှစ်ဆယ်ကျော်ကျော်တွေမို့ အချစ်ရေးက အစသန်သန်ထန်ထန် အားမာန်တွေ အပြည့်ပေါ့လေ…။

ညညဆို သူက အရက်လေး တထွေထွေနဲ့ ထင်တိုင်းကျဲ လုပ်တော့တာပါပဲ..။သန်ကသန်ပါဘိနဲ့မရင်မြတစ်ယောက် အိမ်ထောင့်သုခတွေ လိုအင်တွေ ပြည့်ဝလိုက်တာ ပြောမနေပါနဲ့တော့..။အလုပ်ပင်ပန်းသမျှ ညညဆို ကာမစည်းစိမ်နဲ့ ပျော်ပါးဖြေဖျောက်ရတာမို့ အိမ်ထောင်ဦးမှာ အမြူးကြီး မြူးခဲ့၊ အပျော်ကြီး ပျော်ခဲ့ကြရပါတယ်..။

အဲဒီက စလိုက်တဲ့ အရက်…..အခုဆိုရင် သောက်လာခဲ့တဲ့ သက်တမ်းက သမီးလေး တစ်သက်တောင် ကျော်ခဲ့ပေါ့..။သမီးလေးက အခုဆို ၆ နှစ်တောင် ပြည့်တော့မယ်..။ ၂ တန်းတောင် ရောက်နေပြီ…။ သားသမီးအကျိုးမပေးလို့ထင်ပါရဲ့..။ ဒီတစ်ယောက်မွေးပြီး နောက်ထပ်လည်း မမွေးတော့ဘူး..။ ဒါကတော့ကံတရားမို့ မရင်မြလည်း မတတ်နိုင်ဘူးလေ..။

မနေ့ညက လုပ်ပုံ ပြောပြရအုန်းမယ်…။ ရွာလည်ပိုင်းကနေ အရက်လေး တမြမြနဲ့ အိမ်ပြန်လာတယ်…။ပြန်လာတာကို ပြောတာ..။ သူ့လက်ထဲမှာလဲ ငွေက သုံးထောင်ကျော်လောက် ပါတယ်..။ ငွေသုံးထောင်ကျော်ဆိုတာ နည်းတာမှတ်လို့…။ ဆန်တစ်ပြည်မှ ၆ ကျပ်ခွဲ ခေတ်ကိုး…။

ငွေကလေးကလည်း ပါ..၊ အရက်ကလေးကလည်း ထွေဆိုတော့ ငယ်မူတွေပြန်ပြီးကမျင်းကြောထချင်လို့နဲ့ပဲ တူပါရဲ့..။ မရင်မြကို ကြုံးထဲ့ပြီး ဖက်နမ်းပါလေရော…။ သွေးသားဆူဖြိုးပြီးကာမဓါတ်အားတွေ အားကောင်ဆဲ အရွယ်တွေမို့ မရင်မြလည်း ပျော်တာပေါ့လေ…။

ခါတိုင်းဆိုရင် စောက်ဖုတ်ထက် အရက်ကိုသာ သတိရနေတဲ့လူဆိုတော့ …အဟုတ်ကို ပြောပါတယ်…။မရင်မြ စိတ်ထဲ တကယ်ပျော်မိပါတယ်..။သမီးကလည်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေတာဆိုတော့ ယောကျ်ားဖြစ်သူရဲ့ အပွတ်အသပ်အနှိုက်အဆွတွေကို မရင်မြကလည်း ကျေကျေနပ်နပ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး သာယာနေမိတာပေါ့…။

သူကလည်း အားကျမခံ သူ့ယောကျ်ားကိုတင်မြရဲ့ လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်က ကိုင်ဆုတ်ရင်းဆွပေးနေမိတယ်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပီပြင် နှိုက်ဆွပေးနေတာ မရင်မြတစ်ယောက် ရာဂ စိတ်တွေထကြွလာတယ်..။သူ့ယောက်ျား ကိုတင်မြရဲ့ စိတ်ကို အကဲခတ်မရပေမယ့် သူ့ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ထန်ထန်လာပြိး မတ်တောင်လာပြီလေ…။ 

မရင်မြက ထိုင်ပြီး အနှိုက်အဆွ ခံနေရာက ပက်လက်အိပ်ချလိုက်တယ်..။ အော်…အော်…ပြောရအုံးမယ်…။ မရင်မြ နာမည်နဲက သူ့ယောကျ်ား ကိုတင်မြ နာမည်က ရင်မြ တင်မြ အသံက ဆင်တူဖြစ်နေတာကိုး…။ ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး သူ့ယောက်ျားပြောဖူးတာကို မရင်မြ ဘယ်တော့မှ မမေ့သေးဘူး…..ဘာတဲ့….

“ မင်းနာမည်ရဲ့ အဆုံးက မြ..၊ ငါ့နာမည်အဆုံးကလဲ မြ…၊ ဒီတော့ ကြာသာပတေးနံကွာ..၊နေ့ချင်းထပ်တော့ မြတ်သတဲ့… ညညဆို လိုးတိုင်းလိုးတိုင်း ငါက အပေါ်ကချည်းထပ်မှောက်လိုးရတာဆိုတော့ အဟဲ…ဟဲ …။ ပြီးတော့ မင်းနာမည်ရဲ့ ရှေ့ဆုံးအလုံးက ရင်…၊ ရင်ဆိုတော့ဗုဒ်ဓဟူး…….၊ ငါ့နာမည် ရှေ့ဆုံးအလုံးက တင် ဆိုတော့ စနေ…စနေဗုဒ်ဓဟူး ရူးတောင် ကြီးပွားဆိုပဲဟ..မိန်းမရ….  ” 

ဒီလိုပြောပြီး တဏှာရူးကြောတွေထပြီး လင်မယားနှစ်ယောက် လိုးလိုက်ကြ…၊ ခံလိုက်ကြတာ ပျော်စရာကြည်နူးစရာကြီး…။ သူ့ယောက်ျား ကိုတင်မြက ဒီလို နောက်တောက်တောက် လူမျိုးပါ…။ထားတော့….စောစောက အကြောင်း ပြန်ဆက်ရအောင်…။ 

မရင်မြက ပက်လက်အိပ်ရင်း ဆက်အနှိုက်ခံနေရတယ်…။ ငွေ ၃၀၀၀ ကလဲ ရထားဆိုတော့ ပျော်တာပေါ့…လေ…။ တောအရပ်မှာ ငွေ ၃၀၀၀ ဆိုတာ တကယ့်ကို နည်းတာမဟုတ်ဖူး…။ နှိုက်ရင်း နှိုက်ရင်းနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ရွ ရွလာတယ်…။ ဒုတ်နဲ့ အတို့ခံရတဲ့ ဂုံညှင်းဖားကြီးလို ၊ရာဂမာန်တွေကြွတက်လာပြီး ခုံးထဖောင်းကြွနေပြီလေ…။ အတွင်းကလဲ တလှုပ်လှုပ် တရွရွနဲ့ ရွစိကိုထိုးနေတော့တာပေါ့…။

မရင်မြကလည်း သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်က ဆုတ်ကိုင်ပေးနေရတာကို အားမရလှတာနဲ့ ပုဆိုးပင့်လှန်ပြီးလီးကြီးကို ထိထိမိမိကြီး ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဆွပေးလိုက်တယ်..။ကိုတင်မြတစ်ယောက်လည်း သဘောကျ ကျေနပ်နေတော့တာပေါ့…။ အရက်က တော်တော်လေးသောက်ထားတာမို့ မူးယစ်ရီဝေတဲ့ အရသာနဲ့ အတူ လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ဆွပေးနေတဲ့ အရသာကိုပါတစ်လှည့်စီ ခံစားနေမိတယ်.။

ကိုတင်မြလီးက နည်းနည်းနောနောဟာကြီး မဟုတ်ဘူး…။ လက်တစ်ဆုတ်စာမက တုတ်လွန်းပြီး အရှည်ကတစ်ထွာကျော်ကျော်လောက် ရှိတယ်....ဆိုပါတော့ ….၇ လက်မခွဲလောက်ပေါ့…။စောက်ဖုတ်အခေါင်းထဲ မကြာမကြာ အောင်းရလွန်းလို့နဲ့ တူပါရဲ့…။ လီးတန်ကြီးက မီးသွေးရောင်တောက်ထနေသလိုပဲ…။ ပြဲအာနေတဲ့ ဒစ်ထိပ်ကြီးကတော့ နီညိရောင်သန်းပြီး တင်းရင်းဖူးအာနေတာပေါ့လေ…။

မရင်မြ လီးတံကြီးရဲ့ အရေပြားတွေကို အရင်းဖက်ဆွဲဆွဲ လှန်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စိတ်ပါလက်ပါဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတယ်…။တစတစနဲ့ ကိုတင်မြ လီးကြီးဟာ စောစောကထက် တင်းကြွလာပြီး လီးကြီးကို ယှက်သိုင်းထားတဲ့သွေးကြောကြီးတွေပါ ဖောင်းကြွလာတယ်..။ မရင်မြက သူ့အင်္ကျီ ကျယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပြီးဘရာစီယာကို အထက်သို့ ပင့်လှန်လျက် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖော်ထားလိုက်တယ်..။

ကလေးမွေးတာကလည်း တစ်ယောက်တည်း..၊ အရွယ်ကလည်း ကောင်း…၊ သွေးသားကလည်းဆူဖြိုးတုန်းဆိုတော့ နို့ကြီးနှစ်မွှာက ဝင်းမွတ်အိထွားမို့တင်းနေတာပါ..။ မရင်မြက လွတ်နေတဲ့ သူ့ယောက်ျားလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး လုံးဝန်းမို့မောက်နေတဲ့ သူ့နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်..။

အရက်ကလေးက တရစ်ရစ်နဲ့ ကိုတင်မြကလည်း နို့အုံကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပြီး ဖွဖွ ဆုတ်ချေပေးလိုက်တယ်..။မရင်မြခမျာလည်း ကာမခလုတ်တွေက တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ပွင့်ထွက်လာပြီမို့ ရမက်သွေးအရှိန်ကလည်း တစစနဲ့တက်တက်လာပါပြီ…။ 

ကိုတင်မြက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားမှာ ပုံထားလိုက်တယ်..။ တဆက်တည်းမှာပဲမရင်မြရဲ့ ထမီကို လည်း ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်..။ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားမို့ မရင်မြက ခြေဆင်းပြီးအလိုက်သင့်ပြင်ပေးလိုက်တယ်..။ ရေနံဆီမီးရောင်အောက်မှာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးကကိုတင်မြရဲ့ ရမက်ဇောကို ပိုမိုတက်ကြွစေပါတယ်..။

ကိုတင်မြက မရင်မြကိ ဘေးတစောင်းအနေအထားဖြစ်အောင် ပြုပြင်ပေးလိုက်တယ်..။ ပြီးတော့ညာဘက်ပေါင်တံကြီးကို အထက်သို့ ကွေးတင်လိုက်ပြန်တယ်..။ တင်ဆုံထွားထွားကြီးက မို့မောက်ကားတက်လာပြီး ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာကလည်း အက်ကွဲထွက်လာပါတယ်..။

ကိုတင်မြက မရင်မြရဲ့ ဘယ်ဘက်ပေါင်တံအပေါ် ခပ်ဖွဖွလေး ခွထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ရင်းကိုမရင်မြဖင်ဆုံကြားဆီ တိုးကပ်လိုက်တယ်..။ ပြီးတော့ နောက်ကို ပြူးအစ်ထွက်နေတဲ့ မရင်မြ စောက်ဖုတ်စူစူကြီးကို လက်ခလယ်ထိပ်နဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး စမ်းလိုက်တယ်..။ နှုတ်ခမ်းသားတွေက ထူပွကြွရွနေတယ်..။

လက်ခလယ်ထိပ်ကိုလည်း စောက်ဖုတ်အထဲ စွပ်ခနဲ ထိုးထည့်လိုက်သေးတယ်..။စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက နွေးနွေးရှိန်းရှိန်း စိုစိုစွတ်စွတ်ကြီး ဖြစ်နေပါပြီ…။ အစစ သေချာပြီဆိုမှ တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို လက်နဲ့ အသာဆကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းအဝမှာတေ့မြှုပ်လိုက်တယ်..။ အတွင်းသားနုနုတွေက စောက်ရည်ကြည်တွေနဲ့ ရေသမမွှေထားပြီးမို့လီးထိပ်ကြီးမှာ ဇွိခနဲ နစ်ဝင်သွားတယ်..။

စောစောက ဂွင်းတိုက်ထားသော အရှိန် ၊ အရက်ရှိန် ကိလေသာ ရမက် အရှိန် စသည့် အရှိန်မျိုးစုံထုံမွှမ်းထားသည့်အတွက် လီးချောင်းတန်ကြီး တလျောက် ရှိန်းခနဲ ဖိန်းခနဲ ကျင်တက်ယားဆိမ့်သွားရတယ်..။ကိုတင်မြက ဖင်ကြောကြီးကို ရှုံ့ခွက်ပြီး လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဖိသွင်းလိုက်တယ်…။

“ ဖျစ်…ဖျစ်..ဖွတ်…ဖျစ် ဖျစ်…ဖွပ်…  ” 

“ အ…အင်း…ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်……အ…..အလာ့…အင့်.ကျွတ်…  ” 

ကလေးတစ်ယောက်သာ မွေးထားဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖြစ်ရုံမက တစ်ပတ်တစ်ခါ ကျောက်ချဉ်ရေ စိမ်စိမ်ပေးနေသည့် စောက်ဖုတ်မို့ လီးကြီးက စီးစီးပိုင်ပိုင် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ဝင်သွားပါတယ်..။ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီးနောက် ကိုတင်မြက ခဏရပ်ထားပြီး စောက်ဖုတ်အငွေ့ခံကာနှပ်ထားလိုက်ပါသေးတယ်..။ 

နှပ်လို့ အားရတော့မှ သူ့လီးကြီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ပုခုံးကို ဆုတ်ကိုင်လျက် ကျန်လက်တစ်ဖက်က နို့အုံတင်းတင်းကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ညှောင့် ညှောင့်လိုးပါတော့တယ်….။

“ ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်….ဖွတ် ပြွတ်….  ” 

လီးဝင်လီးထွက် စည်းချက်ကျကျ သံစဉ်တွေထွက်ပေါ်နေသလို ကာမဂီတ ညည်းညူသံတွေကလည်းအဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေပါတယ်..။ သမီးဖြစ်သူက အအိပ်ကြီးသူမို့ တော်ပါသေးရဲ့..။ထိုသို့ တစောင်းအနေအထားခွ ဆောင့်လိုးနေရာမှ ကိုတင်မြက သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ပါတယ်..။မရင်မြကိုလည်း ပက်လက်အနေအထားဖြစ်အောင် ပြင်ပေးလိုက်ရာ မရင်မြကလည်း အလိုက်တသိဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးလိုက်ပါတယ်…။ 

ကိုတင်မြက မရင်မြ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အရှိန်ပြင်းထန်နေတဲ့ထပ်မံမြှုပ်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်..။ ဒီတစ်ခါတော့ လီးတန်ကြီးက အထစ်အငေါ့မရှိ ချောချောရှူရှူ ပြွတ်ခနဲရွှတ်ခနဲ ဝင်သွားပါတယ်..။ ကိုတင်မြလက်နှစ်ဖက်က မရင်မြကိုယ်ပေါ် ကျော်ခွထောက်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုရှေ့အနည်းငယ်ကုန်းလျက် အားပါးတရ အသားကုန်ကြုံးကြုံးဆောင့်ပါတော့တယ်..။ 

“ ဖွတ်..ပြွတ်..ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်……ပြွတ်……  ” 

“ အင့်…အ…အမေ့…..အ အ……အင့်…အိ..အင့်…..အမေ့….အ ဟင့်….အိ…အ…  ” 

အရက်အရှိန်နဲ့အတူ ကာမအရှိန်ပါ တက်လာပြီမို့ ကိုတင်မြရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မီးကုန်ရမ်းကုန်ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖြစ်နေသလို မရင်မြရဲ့ အကော့အပင့်တွေကလည်း သဲထိတ်ရင်ဖိုစရာကောင်းလွန်းလှပါတယ်..။

ကိုတင်မြရဲ့ ဦးနှောက်ထဲမှာ အရက်ရှိန်က ပျံ့နှံ့ ဝင်ရောက်သွားပြီမို့ ဘာကိုမှ မစဉ်းစားနေတော့ပဲ တရှူးရှူးတရှဲရှဲဖြင့် မာန်ထနေသော ဝက်သိုးကြီးလို အငမ်းမရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်..။မရင်မြတစ်ယောက်လည်း လီးအရသာကို ခံစားရင်း ကော့ကော့ခံကာ ငွေသုံးထောင်နှင့် ဝယ်ရမည့်အရာတွေကို စိတ်ကူးယဉ်လျက် ရှိပါတယ်..။ 

သည်တော့ ကိုတင်မြကာမဇောထန်သလောက် မရင်မြခမျာနောက်က မလိုက်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေပါတယ်..။ လီးအရသာကလည်း ကောင်း စိတ်ကူးယဉ်လို့ကလည်း ကောင်းမို့ ကာမလိုအင် ပန်းတိုင် ရောက်ရှိရေးမှာ နှောင့်နှေးသွားပါတယ်…။

အရှိန်ပြင်းသော ဆောင့်ချက်တွေနှင့် အတူ ကိုတင်မြ လချောင်းတစ်ခုလုံး ထူပူယားကြွလာပြီးလရေပူပူတွေကို စောက်ခေါင်းထဲ ဗျင်းခနဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်..။ စောက်ခေါင်းထဲ ပူခနဲနွေးခနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ အတွေ့က ကိုတင်မြတစ်ယောက် ပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်ကြောင်း မရင်မြကိုအချက်ပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားပါတယ်..။

မရင်မြအဖို့ အခုမှ ကောင်းဆဲမို့ ကိုတင်မြနဲ့ ပြိုင်တူပြီးရန် ကော့ ကော့ပြီး ခံဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့မမှီနိုင်တော့ပါ..။ တဖြည်းဖြည်း ကိုတင်မြလီးကြီးက အရှိန်သေသွားတာကို သိလိုက်ပါတယ်..။ ကိုတင်မြတစ်ယောက် မရင်မြကိုယ်ပေါ်မှောက်ချရင်း ဟောဟဲဆိုက်ကာ မောပန်းလျက်အမောဖြေနေပါတယ်..။ လီးကြီးကလည်း ပျော့ခွေ ညှိုးနွမ်းလို့ သွားပါပြီ…။ အားအင်လည်း ကုန်ခမ်းအရက်ရှိန်ကလည်း အတက်ကြမ်းနေပြီမို့ မှောက်ရက်တန်းလန်းကြီးဖြင့် ပင် ကိုတင်မြတစ်ယောက်အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်..။

အခုမှ စတင် ကောင်းနေဆဲမို့ မရင်မြတစ်ယောက် အားမလိုအားမရ ဆတ်တငံ့ငံ့ကြီး ဖြစ်နေရှာပါတယ်..။သူ့ယောက်ျားကိုယ်လုံးကြီးကို ဘေးတွန်းချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဖြစ်သလို စွပ်ပေးလိုက်တယ်..။တခေါခေါ အိပ်နေတဲ့ ယောက်ျားကို စိတ်ပျက်လက်ပျက် တစ်ချက်ကြည့်ရင်း စောင်ပါးတစ်ထည်လွှမ်းပေးလိုက်တယ်..။ သူ့နို့အုံဖွေးဖွေး အိအိကြီးကိုလည်း ဘရာစီယာနဲ့ ဖုံးအုပ်လိုက်ပြီး အနီးမှာ ရှိတဲ့ထမီကို ရင်လျားဝတ်ရင်း အပြင်ဘက် သေးပေါက်ထွက်ခဲ့တယ်..။

ညဉ့်အတော်နက်နေပြီမို့ တစ်ရွာလုံး တိတ်ဆိတ်ကာ နေလေရဲ့…။မကောင်းမှုဟူသည် ဆိတ်ကွယ်ရာမရှိ ဆိုတဲ့ စကားပုံကို ဒီနေရာမှာ သုံးသင့် မသုံးသင့်ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် တွေးမိပါရဲ့..။ အကြင်လင်မယားဖြစ်တဲ့ မိန်းမနဲ့ ယောက်ျား လောကထုံးစံအတိုင်းလိုးကြခံကြတာကို မကောင်းမှုလို့ သတ်မှတ်လို့ ဖြစ်ပါ့မလား ဟု ဖိုးတုတ် စဉ်းစားကြည့်သည်..။

သူများမယား ကြာခိုပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုးရင် ဒါ အပြစ်ရှိလို့ မကောင်းမှုလို့ သတ်မှတ်နိုင်ပါတယ်..။အခုဟာက ကိုတင်မြက မရင်မြရဲ့ လင် ၊ မရင်မြက ကိုတင်မြရဲ့ မယား…။ ဒီတော့ လင်နဲ့ မယား မို့လိုးကြခံကြတာ သဘာဝ မို့ အပြစ်မရှိပါဘူး…။

အဲ ခက်တာက ဒီလိုးတယ်ဆိုတာကြီးကို ဘယ်ယောကျ်ား မိန်းမမှ လူရှေ့သူရှေ့ ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီးလိုးကြတာ မဟုတ်ဘူးလေ…။ လူဆိုတော့ ရှက်တတ်တယ် ထင်ပါရဲ့ ၊ အကောင်ပလောင်တွေကတော့ရှင်းတယ်..၊ စိတ်ထမုန်ယိုလာလျင် ဘယ်သူ့ရှေ့မှ မရှောင်ဘူး ။ တက်လုပ်လိုက်ကြတာပဲ..။

ဖိုးတုတ်က အသက်သိပ်မကြီးသေးပါဘူး…။ လေးတန်းအောင်တော့ ကိုရင်ဝတ်…။ လူထွက်လာတာခြောက်လလောက်ပဲ ရှိသေးတာ..။ ဉာဏ်ကောင်း စာတော်တဲ့သူမို့ စာဖတ်ဝါသနာလည်းတော်တော်ကြီးတယ်..။ ဆရာကြီး ပီမိုးနင်းရဲ့ ကျားမ သဘာဝ အကြောင်းရေးထားတဲ့ စာတွေတော်တော်လေး ဖတ်ဖူးနေတဲ့ကောင်..။ ဘယ်ဘဝက ဘယ်လို ပဌာန်းဆက်နဲ့ လာတဲ့ကောင်မျိုးလဲမသိဘူး..၊ လူငယ်သလောက် တဏှာရူး ကြမ်းမှ ကြမ်း ၊ ပြီးတော့ ဖွားဖက်တော် သူ့ငယ်ပါက အရှည်ခုနစ်လက်မခွဲ ကျော်ကျော်ခန့် ရှိပြီး အတုတ်က ငါးလက်မခွဲခန့် ရှိလေရဲ့..။

သူတို့အိမ်က နွားကောင်ရေ နှစ်ဆယ်ကျော် ရှိတာမို့ လူပျိုပေါက် ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် လူထွက်ပြီးနွားကျောင်းနေရတယ်..။ သူ့လွယ်အိတ်ထဲမှာ အမြဲတမ်း စာအုပ် နှစ်အုပ်တော့ ပါလေ့ ရှိတယ်..။နွားကျောင်းရင်း စာဖတ်တယ်..။ဖိုးတုတ်တို့ အိမ်နဲ့ မရင်မြတို့ အိမ်က ကျောချင်းကပ်လျက် အနေအထား..၊ဒါပေမယ့် ဖိုးတုတ်တို့က ခြံဝင်းကျယ်တယ်..။ နွားခြံနဲ့ ဆိုတော့ ပေ တစ်ရာ ပတ်လည်လောက်တော့ရှိတယ်..။

မရင်မြတို့ အိမ်က နှစ်ခန်း သုံးပင် မြေစိုက်အိမ်ပါ.. ။ ဖိုးတုတ်တို့က လေးပင် သုံးခန်း နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်မို့ အပေါ်ထပ် အနောက်ခန်းထဲက ကြည့်ရင် မရင်မြတို့ဝင်းထဲကို အပေါ်စီးက နီးနီးကပ်ကပ်မြင်နေရတယ်..။ မရင်မြက အိမ်နောက်ဖေးက အုန်းပင်ကြီးအောက်မှာ ရေချိုးလေ့ ရှိတယ်..။ ဖိုးတုတ် အပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းဘက်နေ ကြည့်ရင် တည့်တည့်ပဲ..။ ဖိုးတုတ်အဖေ နဲ့ အမေက အိမ်အောက်ထပ်မှာနေကြတာမို့ အပေါ်ထပ် တစ်ခုလုံးကို ဖိုးတုတ် တစ်ယောက်ထဲ အပိုင်စီးထားတယ်..။ 

သူ့အခန်းထဲကနေအပေါက်ဖောက်ထားပြီး မရင်မြ ရေချိုးတာကို ချောင်း ချောင်းကြည့်ရတာ အမော..။ ရေချိုးရင်းဖြူဖွေးတင်းမို့နေတဲ့ နို့အုံဝင်းဝင်းကြီးတွေကို ထမီလဲတဲ့ အခါ မကြာမကြာ မြင်ရတဲ့ဖင်ဆုံထွားထွားဖွေးဖွေးကြီးတွေ ..ဒါတွေကို ကြည့် ကြည့်ပြီး ဖိုးတုတ် မနေနိုင်…မထိုင်နိုင်ဖြစ်ပြီးဂွင်းတိုက်မိတာလဲ ခဏခဏပါပဲ..။

နောက်တော့ တဆင့်တက်ပြီး မရင်မြတို့ လင်မယား ညညလိုးတာကို နွားခြံထဲကနေ ခိုးဝင်ပြီးချောင်းကြည့်တတ်လာတယ်..။ မီးမှုတ်ပြီးမှာ လိုးကြတာဆိုတော့ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ အသံတွေသာကြားနေရပြီး ဘာမှ မမြင်ရဘူး..။ ဒါနဲ့တင် လီးတောင် ကျေနပ်ခဲ့ရတယ်..ဒီနေ့ည ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ရေနံဆီမီးခွက်ကြီးထွန်းပြီး အားရပါးရ တုံးလုံးချွတ် လိုးနေကြတဲ့မရင်မြတို့ လင်မယားကို တွေ့ခဲ့ရတယ်..။

သူရောက်သွားတော့ မရင်မြက ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်ကြီး အိပ်ပြီး ကိုတင်မြက အထက်ကတက်ခွလိုးပေးနေတယ်..။ ကြည့်ရတဲ့ ပုံက အရက်လဲ တော်တော်မူးနေပုံ ရတယ်..။ မကြာခင် ကိုတင်မြပြီးသွားလို့ မရင်မြက တွန်းဖယ်ပြီး စောင်ခြုံပေးပုံ..၊ သူမမျက်နှာမှာလည်း လိုအင် မပြည့်ဝလို့ အလိုမကျဖြစ်နေပုံ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘရာစီယာနဲ့ ဖုံးအုပ်ပြီး ထမီကောက် ရင်လျားပုံ . .၊ ပြီးတော့ ပေါင်ကြားထဲကစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့ မဲမှောင်နေတဲ့ စောက်မွှေးအုံ ဘုတ်သိုက်ကြီး …ဖိုးတုတ်တစ်ယောက်မနေနိုင်တဲ့အဆုံး မတ်တတ်ရပ်လျက်ကြီး ဂွင်းတိုက်လျက် သုတ်ရေတွေကို မရင်မြတို့ အိမ်ထရံမှာပန်းပစ်ထားခဲ့တယ်..။

ညအိပ်တော့လည်း တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး..။ တင်းရင်းမို့မောက်ပြီး ဝင်းအိမွှတ်နေတဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံး..၊ ပြီးတော့ ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်တဲ့ ပေါင်တန်တစ်တစ်ကြီးတွေ ရဲ့ အရင်း ခွဆုံရှိ မဲမှောင်နေတဲ့စောက်မွှေအုံကြီးနဲ့ အတူ ဖောင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး…..ထွားကားပြီး နောက်သို့ကောက်ချိတ်ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်အိုးမောက်မောက်ကြီး ….ဒါတွေက မျက်စိထဲမှာ တလည်လည်ဖြစ်ကာလီးက တောင်မတ်လာပြန်တယ်..။ ဒီတော့လည်း ငြိမ်သွားအောင် ထပ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ရပြန်တော့တာပေါ့…ဒီတော့မှ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားရတော့တယ်..။

..................................................................................................

“ ဟဲ့နွား….ဟ……တောက်…..ဟဲ့..ဟိုကောင်မ….ကျန်း…..  ” 

နွားသိုးတစ်ကောင်က နွားမတစ်ကောင်ကို ဇွတ်ကြီး တက်ခွနေလို့ လှမ်းအခြောက် ….နွားမတစ်ကောင်ကမရင်မြတို့ အခင်းထဲက ပြောင်းဖူးပင်ကို လှမ်းစားနေလို့ ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်ဗျာများသွားသည်..။

အချိန်က မွန်းလွဲ ၂ နာရီကျော်ခန့်မို့ ဆောင်းနေအရှိန်ဖြစ်လင့်ကစား အတော်လေး အရှိန်ပြင်းသည်..။ထို့ကြောင့် သနပ်ပင်ကြီးအောက်တွင် စာအုပ်ဖတ်နေရာမှ နွားမကို ထွက်မောင်းလိုက်သည်..။ စောက်ကန်းမက မရင်မြတို့ တဲရှိရာသို့ စွတ်ပြေးသည်..။ ဖိုးတုတ်နေရာနှင့် မရင်မြတို့ တဲမှာ ယာကွက်ဆယ်ကွက်ခန့် ခြားနေသည်မို့ အတော်လေးလှမ်းသည်..။ ဖိုးတုတ်က တဖက်ချောင်းတွင်းမှပတ်လိုက်သည်..။ မရင်မြတို့ တဲနားအရောက်တွင် နွားမက သူ့နွားအုပ်ရှိရာသို့ လှည့်ပြန်သွားသည်..။

တဲအပြင်တွင် လှည်းချွတ်ထားခဲ့သဖြင့် လူရှိနေသည်..။ ရေတောင်းသောက်မည်ဟု စိတ်ကူးရင်း တဲထဲအဝင်မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ဖိုးတုတ် တဲပေါက်ဝတွင် တုံ့ကနဲ ရပ်လိုက်မိ၏…။ကြည့်ပါအုံး….မရင်မြတစ်ယောက် သူ့ကို ကျောပေးလျက် ပုဇွန်ထုပ်ကွေး ပုံစံ တစောင်းကြီးအိပ်ပျော်နေသည်..။ ဝတ်ထားသည့် ထမီကလည်း လျော့ရဲရဲကြီး ဖြစ်နေသည်..။ 

ပြီးတော့တကောက်ကွေးအထက် ပေါင်လည်လောက်ထိ ထမီက လန်တက်နေသည်..။ ခါးတိုလက်ပြတ်အင်္ကျီ မို့ထမီနှင့် အင်္ကျီ အစပ်မှာ လက်တစ်ဝါးစာလောက်ကွာနေပြီး ဖြူနုနု အတွင်းသားတွေကို အထင်းသားကြီးမြင်နေရသည်..။

မနေ့ညကပင် ကိုယ့်မျက်စိအောက်၌ တုံးလုံးကြီးချွတ်ကာ အောက်ကနေ အလိုးခံနေသောမိန်းမတစ်ယောက်ကို ယခုလို လူသူဆိတ်ကွယ်ရာ တောထဲမှာ မလုံ့တလုံပုံစံကြီးဖြင့် မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့မြင်လိုက်ရသောအခါ ရာဂလှိုင်းတွေက ဖိုးတုတ်၏ နှလုံးသားကို ဝုန်းကနဲ ရိုက်ခတ်လိုက်သည်..။ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် စောစောက နွားမတစ်ကောင်ကို ဇွတ်တက်ခွသော နွားသိုးလိုရှူးရှူးရှားရှားဖြစ်သွားရသည်..။

ကိလေသာရာဂစိတ်ကား လူနှင့် နွားသိုး မခြားနားပါပေ..။ ဖိုးတုတ်က လူမို့ စောစောက နွားသိုးလိုဇွတ်ဝင်မလိုးခြင်းသာ ခြားနား၏..။ သို့သော် ဖိုးတုတ်ခြေလှမ်းတွေက ရှေ့သို့ တရွေ့ရွေ့ဖြင့်လှမ်းနေပါသည်..။ မျက်လုံးအစုံကလည်း ထမီစလွတ်သဖြင့် ပေါ်နေသော ပေါင်တွင်းသားဝင်းဝင်းတွေဆီမျက်တောင်မခတ် စူးစိုက်ကြည့်လျက် ရှိသည်..။

ဖိုးတုတ်က မရင်မြအိုးကြီးအနား တိုးကပ်သွားပြီး လျော့တိလျော့ရဲဖြစ်နေသော ထမီကို ခပ်ဖွဖွလေးအထက်သို့ ဆွဲလှန်လိုက်သည်..။ သည်တော့ ပြောင်းဝင်းတင်းအိနေသော ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာကမွတ်မွတ်ထွားထွားကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည်..။

ဖိုးတုတ်လည်းချောင်းတလျှောက် ချောက်သွေ့ကွဲအက်လာသလို ဖြစ်လာသည့်အတွက် တံတွေးကိုခပ်မြန်မြန် မျိုချလိုက်ရသည်..။ တဆက်တည်းပင် မနေ့ညက ကာမအလို မပြည့်ဝလို့ မချင့်မရဲဖြစ်နေသောမရင်မြရဲ့ အားမလိုအားမရ မျက်နှာကြီးကို ကွက်ကနဲ ပြန်မြင်မိသည်..။

ကာမလိုအင် မပြည့်ဝသူကို ဖြည့်ဆည်းပေးရခြင်းမှာ ယောကျ်ားကောင်းတို့၏ အလုပ်ဟု ပိုင်ပိုင်ကြီးဆုံးဖြတ်ချက် ချရင်း ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာကြားမှ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော ညိုညိုမောင်းမောင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့အကြည့် နွားထီးက နွားမစောက်ဖုတ်ကို မလုပ်မီ နမ်းကြည့်နေသော ပုံရိပ်များကသူ့စိတ်အာရုံတွင် ပေါ်လာသည်..။ သည်အလုပ်ကား လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်သော ကာမရှေ့ပြေးအလုပ်ဟုဖိုးတုတ်ကမှတ်ယူလိုက်သည်..။

သဘာဝတရားနှင့် ပတ်သက်လို့ ပြုမူကျင့်သုံးရာ၌ အဟိတ်တိရစဆန်တွေက လူတို့ထက် သာ၏…။လွတ်လပ်၏..။ လူလုပ်ထားသည့် စည်းကမ်းဆိုတဲ့ဘောင်အတွင်းက လူတွေမှာ ထွက်ရဲသည် မဟုတ်..။အကောင်ပလောင်တွေလောကမှာ ဥပဒေမရှိ..။ သို့ဖြစ်ရကား ကာမဆက်ဆံရေးအလုပ်မှာလုပ်သင့်လုပ်ထိုက်သည်ကို သူတို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ခွင့်ရကြ၏..။ ယခုလည်း စောက်ဖုတ်ကို မလိုးခင်နမ်းရှုပ်ရမည့် အလုပ်ကို သူတို့ဆီက နည်းနာယူပြီး လုပ်လိုက်သည်..။ ကိလေသာသွေးကြောင့် ပူနွေးနေသော နှာခေါင်းထိပ်ဖြင့် ညိုညိုဖောင်းဖောင်း စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် အိကနဲဖိပြီး တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှုပ်လိုက်သည်..။

ငါးဖောင်ရိုး နံ့ကဲ့သို့သော ပြင်းပြင်းရှရှ ရနံ့သင်းသင်းလေးက ဖိုးတုတ်နှာခေါင်းထဲ စူးကနဲဝင်လို့သွားသည်..။ ယင်း ရနံ့သင်းသင်းလေးက တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးများကို လှုံ့ဆော်လိုက်သောအခါကာမအကြောမျိုးစုံ ဆုံစည်းပေါင်းစုရာ ဖြစ်သည့် သူ့ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးမှာ ဝုန်းကနဲထောင်မတ်လာသည်..။ ပုဆိုးကို ထိုးဖောက်တွန်းကန်ပြီး လီးကြီးမှာ ရှေ့သို့ ငေါငေါကြီးတိုးထွက်လာသည်..။

နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းရရုံမျှ မကျေနပ်နိုင်တော့ပဲ…လျှာဖျားဖြင့်ပါ ပွတ်ဆွဲယက်ပေးလိုက်သည်..။ မရင်မြတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ကနဲ ဖြစ်လို့သွားသည်..။ အိပ်မက်ထဲတွင် သူ့ယောက်ျားနှင့် လိုးနေသည်ကိုမြင်မက်နေပြီး ကာမအရသာတွေ့ကာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီး အိပ်ပျော်လျက်သာ ရှိနေပါသည်..။

ဖိုးတုတ်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာကို ဖြဲလို့ရနိုင်သမျှ ဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုများကိုလျှာဖြင့် ထိုးဆွကလိပေးပြန်သည်..။ ကျိချွဲချွဲ ငံပျပျ စောက်ရည်အရသာက တစ်ကိုယ်လုံးရှိကာမအရသာကြောများတလျှောက် စိမ့်ဝင်ပြန့်နှံ့သွားသည်..။

အရေပြားတွေ စုတ်ပြတ်ကွဲထွက်တော့မတတ် လီးတန်ကြီးတလျှောက် တင်းအက်ဖောင်းကြွလာသည်..။ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်မထားနိုင်တော့သည့်အဆုံး မှီသလောက်ပင် သူ့လီးထိပ်ကြီးဖြင့်ညိုမောင်းစိုအိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဇိကနဲ ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည်..။

လီးကြီးက ဒစ်ပြဲအရစ်ကြီးကျော်သည်အထိ မြုပ်ဝင်သွားသည်..။ ထိုမျှလောက်အနေအထားနှင့်ပင်ဖိုးတုတ်က အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေသည်..။ စောက်ဖုတ်တစ်ခါမှ မလိုးဖူးသေးသော လီးမို့ဂွင်းတိုက်ရသည်ထက် အဆပေါင်း ထောင်သောင်းမက သာလွန်သော အီဆိမ့်ရှိန်းဖိန်းသည့်ကာမအရသာထူးကြီးကို ခံစားနေရသည်..။

အလိုးခံနေသည်ဟု အိပ်မက်မက်နေသော မရင်မြတစ်ယောက်လည်း တကယ့်လီးအစစ်ကြီးဖြင့် အထိုးအဆွခံနေရသည်ဖြစ်ရကား တစတစ အရသာတွေ့သည်..။ အိပ်ပျော်နေလျက်ကပင် ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးလာသည်..။

တဖြည်းဖြည်းနှင့် လီးတန်ကြီး အဆုံးပိုင်းသို့ တရွေ့ရွေ့ချင်း ရောက်လာသည်..။ သည်တော့လီးဝင်လီးထွက် ပိုနက်လာရာ ဆောင့်ပေးနေသော ဖိုးတုတ်မှာ အရသာပိုပိုတွေ့လာသည်..။ ဖိုးတုတ်ကအရဲစွန့်ကာ မရင်မြပခုံးကို တင်းတင်းဆွဲပြီး အားရပါးရပစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ…

“ ပြွတ်ပြွတ်..ဖွတ်ဖွတ်….ပြွတ်…ဒုတ်….  ” 

“ အင့်….အမေ့…အား ရှီး….ကျွတ်ကျှတ်….ဟင်….  ” 

အရှိန်ပြင်းထန် အလိုးသန်သော လူပျိုသိုးဖြစ်ရုံမျှမက သူ့ယောက်ျားထက် လုံးပတ် ပိုတုတ်သော လီးကြီးမို့ယခုကဲ့သို့ အားပါပါ တဆုံးထိဆောင့်ထည့်လိုက်သောအခါ အင့်ကနဲ အသံထွက်သွားပြီး ဟင်ကနဲနိုးသွားရပါတော့သည်..။

သို့သော် လူးလဲထလို့ မရသေးပါ..။ လက်တစ်ဖက်က အားပါပါဖြင့် သူမပခုံးကို ဖိဆွဲပြီးအတင်းဆောင့်လိုးနေသောကြောင့် လူးထချင်စိတ်မရှိလောက်အောင်ကောင်းလွန်းနေပြီ ဖြစ်ရာသည်အတိုင်းပဲ ဆက်အလိုးခံနေလိုက်သည်..။ လီးအတုတ်ပမာဏကို မှန်ဆကြည့်ရုံနဲ့သူ့ယောက်ျားလီးမဟုတ်မှန်း အတတ်သိလိုက်၏..။ 

အတော့်ကို တုတ်သည့်လီး……စောက်ဖုတ်အခေါင်းတလျှောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး အသွင်းအနှုတ် အဝင်အထွက် လုပ်နေသည်မှာအဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး ပူရှိန်း ကျင်ဆိမ့်နေရသည်..။ ဆောင့်ချက်တွေကလည်း သန်လိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း…။ နွားသိုးရိုင်း တစ်ကောင်နှင့် မခြား အင်အားကြီးမားလှသည်…။ 

“ ဖွတ်…..ပြွတ်…ဖွတ် ဗြစ်……ပြွတ်….ပြွတ်…ပလွတ်….ဗြစ်…ဖွတ်….  ”

“ ကျွတ်..အ….ကျွတ်..ကျွတ်….အား….ရှီး….အ အ….ကျွတ်…ကျွတ်….  ” 

ကျောဘက်ကနေ ဖိတွန်းဆောင့်လိုးနေသူက ခုချိန်ထိ ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း မသိသေး…။ လင်ဖြစ်သူမဟုတ်မှန်းတော့ အသေအချာသိ၏..။ သို့သော် မရင်မြခမျာ ကောင်းလွန်းအားကြီးနေရှာသည်..။မနေ့ညက အကြွေးကို ခုမှ ဆပ်လိုက်ရသည့်ပမာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်လျက် အားပါးတရကြီး ပစ်ပစ်ခံလိုက်သည်..။

“ ဖွတ်..ဖွတ် ဖွတ်….ဖတ်….ဖွတ် ဖတ်…..  ” 

“ အင့်….အ..အင့်……ဟား..ကျွတ်..ကျွတ်.  ” 

မတူညီသော သံစဉ်တွေ ပေါ်ထွက်နေသည်..။ ဖတ်ဟူသော အသံက ဖိုးတုတ်လဥနှင့် ဖင်ဆုံကြီးရိုက်ခတ်သံဖြစ်ပြီး…ဖွတ်ဖွပ် ဟူသော အသံက စောက်ခေါင်းအတွင်း လီးဝင်လီးထွက်ရာမှပေါ်ထွက်လာသော အသံဖြစ်၏…။ ဖိုးတုတ်က အချက်ပေါင်း တစ်ရာလောက် မနားတမ်း ဆောင့်သည်..။.ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆောင့်သည်..။ အသားကုန် ကြုံး ကြုံးဆောင့်သည်..။

မရင်မြ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်း လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ကျဉ်တက်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးလည်းဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးကာ အီးကနဲ အသံကြီးနဲ့အတူ စောက်ရည်ပူနွေးနွေးတွေ ဖျင်းကနဲပန်းထွက်ကုန်တော့သည်..။ ပူနွေးသော စောက်ရည်တွေ ပက်ဖျန်းခံလိုက်ရသဖြင့် လီးတန်ကြီးတလျောက်နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်..။ သည်အရသာမျိုးကား လက်နှင့် ဂွင်းတိုက်ရုံမျှဖြင့် လုံးဝမရနိုင်သောအလွန်ထူးခြားသည့် မေထုန်ရာဂ ကာမအရသာထူးကြီး ဖြစ်ပါတော့သည်..။

ဆက်လက်၍ အချက် ငါးဆယ် ကျော်ခန့် ဆောင့်အပြီးတွင် ဖိုးတုတ်လချောင်းကြီးတစ်လျောက် တစစ်စစ်ယားတက်လာပြီး ကျင်စက်နှင့် အတို့ခံရသလို တုန်ခါလျက် သုတ်ရေပူ ပျစ်ပျစ်တွေ ဒလဟောပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်..။

မရင်မြရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ စောက်ရည်ပူတွေနဲ့ လရေပူတွေ ဝဲလည်ခတ်နေတော့သည်..မရင်မြတစ်ယောက် ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားပြီး ကာမအရသာကို ခံစားရင်း အမောဖြေနေသည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲ မြှပ်ထားသော လီးတန်ကြီးမှာ ခုချိန်ထိ မာန်ရှိန်မကျသေးပဲ တင်းရင်းမာတောင့်နေဆဲဖြစ်သည်ကို အံ့သြဖွယ်ကောင်းစွာ သိရှိနေရသည်..။

တစ်ချီတစ်မောင်းတောင် ကောင်းကောင်းကြီး လိုးပြီးမှာတော့ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် ဘာမှ မဆန်းတော့..။ဘယ်သူဘယ်ဝါ သတ်မှတ်ချက်ထက် လီးနှင့် စောက်ဖုတ် ညီညွတ်သင့်မြတ်ဖို့ကသာ ပဓာန ဖြစ်သည်..။ယခု လီးနှင့် စောက်ဖုတ် အဟုတ်ကို သင့်မြတ်နေသည်..။ 

မနေ့ညက မပြည့်ဝခဲ့သော ကာမဆန္ဒများခုတော့ တလုံးတဝတည်း ပြည့်စုံခဲ့ရပြီလေ…။ သည်မျှ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သန်စွမ်းလှသော လီးကြီး ပိုင်ရှင်ကိုမရင်မြ သိချင်လာသည်..။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ ကျုံ့၍ ခါးကို ကော့ထည့်လိုက်ရာ လီးကြီးကဘွတ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်သွားတော့သည်..။

ဖိုးတုတ်ကလည်း ပေါ့သေးသေးမဟုတ်..။ မရင်မြ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ပြုလိုက်ကထဲက သတိအနေအထားဖြင့်ရှိနေသည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် ကွပ်ပျစ်အောက်သို့ ငုံ့ထိုင်ချလိုက်သည်..။မရင်မြခမျာ ဖြတ်ကနဲ ပျောက်ကွယ်သွားသော အရိပ်ကိုသာ မြင်လိုက်ရသည်..။ ဘယ်သူမှန်း သဲသဲကွဲကွဲမသိလိုက်ရပါ..။

တကယ်ပင် ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်သွားသည်..။ တစေ ္ဆသရဲများ ဝင်ပြီး လိုးသွားသလား…။ မရင်မြ တွေးကာကြောက်ရွံ့စိတ်တွေ ငယ်ထိပ်ရောက်ပြီး ဝင်းပြောင် အိမွှတ်နေသော ဖင်ဆုံကြီးကို ကပျာကယာ ထမီဖြင့်ဖုံးအုပ်ရင်း ဝုန်းကနဲ ထထိုင်ပစ်လိုက်သည်..။

ထိုအခြင်းအရာကြောင့် ငုတ်တုတ်ကလေး ထိုင်နေသော ဖိုးတုတ်မှာ ကြောက်ဒူးတုန်နေရှာတော့သည်..။မွှန်ထူနေသော ကာမစိတ်တွေမှာလည်း ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် လွင့်ပြယ်သွားရသည်..။ မရင်မြကအပေါ်မှ ငုံ့ကြည့်ရင်း ဆံပင်ကို ဆွဲမလိုက်သည်..။ ဖိုးတုတ်က တော်တော်နဲ့ မထပဲ ပေကပ်နေသည်..။

တစ်ခေါင်းလုံး ထူပူ ကျိန်းဖိန်းလာတော့မှ မခံနိုင်တော့သည့် အဆုံး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ရတော့သည်..။ မရင်မြတစ်ယောက် ဖိုးတုတ်မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ အလွန်အံ့သြသွားသည်..။ကိုယ့်မျက်စိအောက်တွင် ကြီးလာသည့်ကောင်လေး ..၊ မကြာခင်ကမှ လူထွက်လာသည့် ကိုရင်လူထွက်ဖိုးတုတ်…၊ တဏှာရူး သေနာကောင်လေး…၊ ဟင်….ဒါဆို စောစောက လိုးသွားတာ သူ့လီးပေါ့……မရင်မြတစ်ကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ ကြက်သီးတွေ ထသွားရသည်..။ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင်ကြီးမားတုတ်ရှည်လွန်းလှသည့် လီးကြီးပဲ..။ သူမယောကျ်ားက တဖြည်းဖြည်း အရက်ချိုးကပ်လာပြီ…။

ကာမဆန္ဒကိုလည်း ယခင်လို ကျေနပ်မှုရအောင် မဖြည့်စွမ်းနိုင်တော့..။ သည်တော့ သည်ကောင်လေးဖိုးတုတ်ကို အမိအရ ချည်တုတ်ထားရမည်..။ မရင်မြ ဖိုးတုတ်မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် ကြည့်ရင်း…

“ စောစောက ငါအိပ်ပျော်နေတုန်း ခိုးလိုးတာ နင်နော်….  ” 

ဖိုးတုတ်က မည်သည့်စကားမှ မပြောပဲ မရင်မြကို ကြောင်ကြည့်နေ၏..။ မရင်မြက…..

“ ဟုတ်…..ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား….ဟင် ဖိုးတုတ်………  ” 

ဖိုးတုတ် အခုမှ တကယ်ကြောက်ရွံ့လာသည်..။ ကြောက်ရွံ့သည့်အမူအယာတွေက သူ့မျက်လုံးထဲမှာအထင်အရှားပဲ ပေါ်လွင်နေသည်..။ ခိုးထုပ်ခိုးထည်နှင့် မိနေသည်မို့ ငြင်းဆန်လို့ မလွယ်တော့….။သို့သော် စာပေဗဟုသုတကြွယ်ဝသော ဖိုးတုတ်မှာ လွယ်လွယ်ကူကူနှင့် တော့ အရှုံးမပေးသေး…။

“ မ…..မဟုတ်ဘူး…မမ…ကျနော် မဟုတ်ဘူး….ဗျ……  ” 

ဖိုးတုတ်က မရင်မြ မမြင်လိုက်ခင်မှာပဲ ငုံ့ထိုင်ချလိုက်သဖြင့် အကြံအဖန် ဇာတ်လမ်းထွင်၍လှည့်စားကြည့်ချင်သည့်အတွက် ဘူးခံလိုက်သည်..။မရင်မြအနေဖြင့်လည်း ဖိုးတုတ်ရယ်လို့ ရေရေရာရာ မသိလိုက်ပါ..။ အရိပ်ကိုသာ ဖျတ်ကနဲမြင်လိုက်ရသည်မို့ တိတိကျကျ မသိ..။ ထို့ကြောင့် တေ စ ္ဆ သရဲများ ဝင်လိုးသွားသလားဟု ထင်မှတ်ပြီးကြောက်စိတ်များပင် ဝင်ခဲ့သေးသည်..။ ထို့အပြင်လည်း ကိုယ့်မျက်စိအောက်တွင် ကြီးပြင်းလာသောကောင်းလေး၏ လီးမှာ သည်မျှလောက် တုတ်ခိုင်ရှည်လျား ကြီးမားပြီး သည်လောက်တောင်အလိုးသန်သည်ကို မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်မိသည်..။

“ နင်မလိုး…ဘယ်သူလိုးမှာလည်း….  ” 

မရင်မြမျက်နှာမှာလည်း ဇဝေဇဝါ သံသယ အရိပ်တွေ ယှက်သမ်းသွားသည်ကို ဖိုးတုတ်တွေ့လိုက်ရသည်..။ထို့ကြောင့် ဆက်၍ ဘူးခံသည်..။ ဘူးတစ်လုံးဆောင် အိုတောင် မဆင်းရဲ ဟူသော စကားပုံရှိသည်မဟုတ်လား..။

“ ကျ…ကျနော် မဟုတ်ဘူး….အိမ်က နွားမတစ်ကောင် အစ်မအခင်းမှာ ဝင်စားလို့ လိုက်ခြောက်ရင်းဒီဘက်ရောက်လာတာ..၊ ဒီကျမှ မောလို့ ရေသောက်ချင်လို့ တဲထဲ ဝင်လာတာ…၊ ထမီကျွတ်ပြီး တအီးအီး..တအင့်အင့် နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ အစ်မကို ဘာများဖြစ်တာလဲလို့ သိချင်လို့ အနားလာကြည့်မိတာ…၊ ဗြုန်း ဆိုအစ်မက ထလိုက်တော့ ကျနော်လဲ ကြောက်လန့်ပြီး ငုံ့ထိုင်လိုက်ရတာ…ကျနော် အစ်မကို တကယ်မလိုးဘူး….  ” 

အိပ်မက်ထဲမှာ ယောက်ျားနှင့် လိုးနေသည်ဟု မြင်မက်မိသဖြင့် ပို၍ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားမိသည်..။

“ ဒါဆို ..နင့်လီး ငါ့ပြစမ်း…..မှန်မှန် ပြောရင်ပြော..၊ မပြောလို့ကတော့ လူကြီးအိမ်တိုင်ပြီး တရားစွဲမယ်…ဘာမှတ်လဲ…  ” 

ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် ကြောက်ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်..။

“ ဟဲ့….ပြဆို……ပြလေ……  ” 

“ ဟုတ်…….ဟုတ်ကဲ့….  ” 

ပေါင်ကြားထဲက လီးတန်ကြီးက အရှိန်လုံးဝမသေ သေးပဲ တင်းတင်းဖောင်းဖောင်းကြီး ရှိနေသေး၏….။ဖိုးတုတ် လီးတန်ကြီးကို မျက်စိဖြင့် တပ်အပ်မြင်လိုက်ရသော မရင်မြတစ်ယောက် နှလုံးသွေးတွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်..။အားပါး….ကြီးလိုက်တဲ့ လီး……သေချာပါပြီ…စောစောက ငါ့ကိုလိုးတာ ဒီလီးမှ ဒီလီး အစစ်..၊ သူ့အကြံနှင့်သူ အူမြူး ရွှင်ပြလျက်……

“ ဒီ လီး မဟုတ်လို့…နင့်အမေစောက်ပတ် လိုးတဲ့လီးလား ဟဲ့…..  ” 

မရင်မြက ပြောပြောဆိုဆို ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို ဆတ်ကနဲ…လှမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်…။ ပြီးတော့လီးကြီးဆုပ်ကိုင်ရင်း တန်းလန်းက မလျက်….

“ ဒီမယ်..မြင်လား….ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲက အရေတွေ ခုထိ စိုနေတုန်း ရှိသေးတယ်…  ” 

စောစောက တစ်ချီတစ်မောင်း ကောင်းကောင်းကြီးလိုးထားသော မိန်းမမို့ ယခုလို လက်နှင့် ဆုပ်ဖွခြင်းခံလိုက်ရသောအခါ ဖိုးတုတ်လီးကြီးမှာ သံမဏိချောင်းကြီးလို တင်းကနဲ တင်းခနဲ မာတင်းတောင်မတ်လာသည်..။ 

သည်အချက်က လူပျိုသိုးတစ်ယောက်၏ ကာမဓါတ်အား သတ္တိတွေ အဆက်မပြတ် ပြည့်ဝနေကြောင်းကိုဖော်ပြရာ ရောက်သည်..။ မရင်မြက မလွှတ်သေးပဲ ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ညှစ်လိုက်ရာနီညိုရောင်သန်းနေသော ဒစ်ပြဲကြီးမှာ အသဲယားစရာကောင်းလောက်အောင် တစ်ထွက်လာသည်..။လီးကြီး အတွေ့ဓါတ်က လက်ဖဝါးမှ တဆင့် စောက်ဖုတ်တိုင်အောင် ဖြတ်သန်းသွားသည်…။ မရင်မြစောက်အုံကြီးမှာလည်း လှိုက်ကနဲ ဖိုကနဲ ယားကြွလာသည်..။

“ နင်….ဒီလီးနဲ့ စောက်ဖုတ် ဘယ်နှစ်ခါ လိုးဖူးသလဲ….မှန်မှန်ပြောစမ်း….  ” 

“ ဒီ….ဒီတစ်ခါပဲ လိုးဖူးတာပါ…..မမ..  ” 

ဟုတ်လည်း ဟုတ်လောက်သည်….လီးကြီးက နုနုထွတ်ထွတ် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးမို့ ဖိုးတုတ်ပြောတာဖြစ်နိုင်လောက်သည်..။ ဒါပေမယ့် ပိုသေချာအောင် …..

“ နင်….ကျိန်ရဲလား….  ” 

“ ဟုတ်ကဲ့….ကျိန်ရဲပါတယ်….  ” 

ကြောက်စိတ်တွေ ပြေသွားပြီမို့ ဖိုးတုတ်က ရဲရဲတင်းတင်းပင် ပြောလိုက်သည်..။ မရင်မြလက်ထဲမှာပင်ဖိုးတုတ်လီးတန်ကြီးက တဖြည်းဖြည်း ရှည်လျားတုတ်ခိုင်လာသည်..။ ဆန္ဒမပြည့်ဝသော ညတွေများခဲ့ရသော မရင်မြမှာ ရာဂစိတ်တွေ လှိုင်လှိုင်ကြီး နိုးထလာတော့သည်..။

“ နင်…ငါ့ကို စိတ်ဝင်စားလား….  ” 

“ ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့…  ” 

“ ဒါဖြင့် ငါ့ကို ယူမလား…..  ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ….ယူပါ့မယ်…..  ” 

ကောင်လေးက စိတ်ပါလက်ပါ ပြောနေသည်မို့ မရင်မြ သဘောကျသွားသည်..။ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပထမဆုံးလိုးဖူးတဲ့ လူပျိုစစ်စစ်ရဲ့ လီးမို့ စွဲမက်သွားမှာလည်း သေချာသည်..။ တကယ်အားဖြင့်မရင်မြသည် ဖိုးတုတ်ထက် ဆယ်နှစ်ကျော် ကြီးသည်…။ ကာမအတွေ့အကြုံတွေ ရင့်ကျက်နေပြီးကိုယ်နေကိုယ်ထား ပျက်ယွင်းပြီးသော အိမ်ထောင်ရှင် အအိုမို့ မနူးမနပ် ကောင်လေးကို နှူးနှပ်ပြီးအပိုင်ကိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။

လူသူကင်းမဲ့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ တောထဲမှာ ဒီလိုအခွင့်အရေးက ရခဲကြုံခဲမို့ တစ်ချီလောက် အားရပါးရခံလိုက်အုန်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။ သည်တော့ ဖိုးတုတ်စိတ်တွေ ထကြွလာအောင် ညစ်ညမ်းသောစကားတွေနှင့် ဆွပေးလိုက်အုန်းမည်..။

“ ဒီပေါ် တက်ထိုင်လေ….  ” 

ဖိုးတုတ်က ကွပ်ပျစ်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်သည်..။ မရင်မြက လက်တစ်ဖက်ကို ထောက်ရင်း ကိုယ်စောင်း ခါးလိမ်လျက် ထိုင်နေရာစွင့်ကားကောက်ထစ်နေသော တင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးမှာ မကြာခဏ ကြည့်ချင်စရာကောင်းလောက်အောင် ဆွဲငင်ညှို့ယူနိုင်လွန်းသည်..။ ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်နေရင်းက ဖိုးတုတ်တစ်ယောက်မရင်မြ၏ ဖင်ဆုံမောက်မောက်ကြီးကို မကြာ မကြာ ခိုးကြည့်နေသည်…။

“ နေစမ်းပါအုန်း….မင်းက မမကို ဘယ်တုန်းထဲက စိတ်ဝင်စားနေရတာလဲ….ဟင်…..  ” 

“ လူထွက်ပြီးကတည်းကပဲ….မမ…၊ မမ ရေချိုတိုင်း အိမ်ပေါ်ထပ်ကနေ ချောင်း ချောင်းကြည့်နေတာ….  ” 

“ ဟွန်း…..တယ်ဟုတ်နေ……ချောင်းကြည့်ပြီး ဘာလုပ်….  ” 

သူတကယ်လုပ်တာကို အပြောရခက်နေသဖြင့် ဖိုးတုတ် ခေတ္တ ငြိမ်နေသည်…။

“ ပြောလေ…မမရေချိုးတာ ချောင်းကြည့်ပြီး ဘာလုပ်တာလဲ….လို့……  ” 

မရင်မြက မျက်စောင်းချိုချိုလေး ထိုး၍ ညုညုချွဲချွဲလေး ဇွတ်မေးလိုက်ပြန်၏…။

“ အဟမ်း….ဟမ်း…..ဂွင်းတိုက် တာပေါ့….မမရာ….  ” 

“ မမ နို့ကော မြင်ဖူးလား….  ” 

“ အင်း……..  ” 

“ သဘောကျလား….  ” 

“ အင်း…………  ” 

“ မကိုင်ချင်ဘူးလား…..  ” 

“ အင်း……  ” 

“ လူအ လေးကျနေတာပဲ…တအင်းအင်းနဲ့…..  ” 

မရင်မြက လက်ထောက်ထိုင်နေရာမှ ကိုယ်ကို မတ်၍ ခါးကိုဆန့်လိုက်ပြီး သူမအင်္ကျီ ကျယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်း ဖြုတ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ အပေါ်အင်္ကျီကို လှပ်လိုက်ရာ ဘရာစီယာအတွင်းကအံထွက်ခုံးထနေသော နို့အုံ အိအိကြီးတွေက မို့မောက် ဝင်းမွတ် စိုလက်နေသည်..။ ဖိုးတုတ်က မျက်လုံးကြီးတွေ ကျွတ်ထွက်မတတ် စူးစူစိုက်စိုက် ပြူပြူပြဲပြဲ ကြီး ကြည့်နေစဉ် မရင်မြကသူ့အတွင်းခံ ဘရာစီယာကို အပေါ်သို့ မလှန်လိုက်သည်..။

နို့အုံ ဝင်းဝင်းအိအိကြီးတွေက ဘရာစီယာအတွင်းက ရုန်းထွက်ကာ အိကနဲ အိကနဲ တုန်ခါသွားသည်..။နို့အုံဖွေးဖွေး တဝိုက်တွင် အကြောစိမ်းကြီးတွေက ယှက်သန်းထားသည်မှာ ကြည့်ကောင်းလွန်းလှသည်..။ရမက်စိတ်ကိုလည်း ဆူကြွစေသည်..။ သည်တော့ ဖိုးတုတ် ပေါင်ကြားက ဒုတ်ကြီးမှာ ဖြောင်းကနဲကြွတက်လာတော့သည်..။ ဒုတ်နဲ့ အတို့ခံလိုက်ရသော မြွေဟောက်တစ်ကောင် ရှူးကနဲဒေါမာန်ထွက်လာသလို ရာဂမာန်တွေ ထကြွလာသည်..။

“ အင့်..ကိုင်ကြည့်လေ….  ” 

မရင်မြက ရင်ကိုကော့၍ ဝိုင်းဝန် မို့မောက်နေသော နို့အုံ ထွားကြီးတွေကို ရှေ့သို့ တိုးပေးလိုက်သည်..။တံတွေးတစ်ချက် မျိုချရင်း ဖိုးတုတ်က နို့အုံ နုနုထွတ်ထွတ်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွ ဆုတ်ကိုင်သည်.။နို့အုံအဖျားပိုင်းက အထက်သို့ ငှက်ပျောဖူးလို တင်းရင်းချွန်ကော့ နေပြီး နို့သီးခေါင်းညိုညိုတဝိုက်မှာစူထွက် ဖောင်းမို့နေသည်..။

ရာဂဓါတ်အားတွေ ပြည့်လျှမ်းနေသော သွေးသားဆူဖြိုး အလှတွေး တစ်ရစ်တိုးပွားနေတဲ့ အအိုမ နို့အုံမို့လှပစွာ ထုဆစ်ထားသော လက်ရာမြောက် ပန်းပုရုပ်ပမာ အသက်ရှူမှားချင်စရာ…တင့်တယ်လွန်းသည်..။အတွေ့အကြုံရှိပြီးသော အအိုမတွေက အတွေ့အကြုံမရှိသေးသော အပျိုမတွေထက် သာလွန်သောအချက်တွေက မရေတွက်နိုင်အောင် ရှိသည်..။ 

မရင်မြက ဖိုးတုတ်နား တိုးကပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို မလှန်လိုက်သည်..။ ပေါင်ကြားတွင်းက လီးကြီးမှာကောင်းကင်သို့ ထိုးတက်တော့မည့် ဆိုဗီယက်လုပ် ဒုံးကျည်ကြီး တစ်စင်းလို မတ်ထောင်နေသည်..။မရင်မြက ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းတိုက်သလို ၃၄ ချက်လုပ်ပေးလိုက်ပြီးအရေဖျားများကို လခုံအရင်းထိ ဆွဲဖိလိုက်ရာ နီရဲနေသော ဒစ်ကြီးမှာ ပိုမိုပြူးထွက်လာပြီးတင်းတင်းတစ်တစ်ကြီး ဖြစ်သွားသည်..။

မရင်မြ စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံး အပြင်းအထန် ရွစိထိုးလာသည်..။ နှစ်ယောက်ပေါင်း သုတ်ရည်တွေ အပြင်ခံချင်လွန်းတဲ့ စိတ်ကြောင့် တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေသော စောက်ရည်ကြည်တွေက ဖင်ကြားသို့တိုင်ယိုစီးကျဆင်းလာသည်..။

ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် စောစောကလို ကြောက်စိတ်တွေ လုံးဝ မရှိတော့ပါ…။ ကြောက်စိတ်နေရာတွင်ကိလေသာရာဂ စိတ်တွေ အစားထိုးဝင်ရောက်လာသည်..။ သည်တော့ မရင်မြကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီးရင်သားအစုံကို အနည်းငယ် ဆွဲမလိုက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပါတော့သည်..။ စုပ်ရင်း လျှာဖျားဖြင့်နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ကို လှည့်ပတ်မွှေနှောက် ကလိဆွလိုက်သည်..။ မရင်မြ တစ်ကိုယ်လုံးထွန့်ထွန့်လူးလျက် ကော့ထိုးသွားသည်..။

“ အဟင့် ဟင့်….ဟင့်….လုပ်တော့…ကွာ…..မမ မနေနိုင်တော့ဘူး….  ” 

ဖိုးတုတ်ရဲ့ စောစောပိုင်း စိတ်ကူးက မရင်မြကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးရန်ဖြစ်သည်..။ သည်မျှ ရွထနေသောမရင်မြကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးလိုးရန် မသင့်တော်ဟု ယောကျ်ားပီသစွာ တွေးလိုက်သည်..။ သည်တော့မရင်မြတစ်ယောက် ဖီလင်အောက်မသွားစေရန် သူက ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကဆင်းလိုက်သည်..။ 

အနည်းငယ်ရွဲ့စောင်းနေသော မရင်မြ ကိုယ်လုံးကို အသေအချာ ပြုပြင်ပေးလိုက်ပြီး ကွပ်ပျစ်အစွန်းသို့ ဆွဲယူကာပေါင်နှစ်ချောင်းကို အထက်သို့ ပင့်လှန်၍ ဘေးသို့ ဖြဲကားထားလိုက်သည်..။ သည်တော့ စောက်ဖုတ်ညိုဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြူးအစ် အာထွက်လာသည်..။ နှုတ်ခမ်းသား ညိုညိုကြီးတွေကဘေးသို့လန်ထွက်နေပြီး အတွင်းသားတွေက နီရဲ တစ်ထွက်နေသည်..။ ဖိုးတုတ်က သူ့လီးထိပ်ကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်..။

“ စွိ..စွတ်…..ပြွတ်…ဗျစ် ဗျစ်….  ” 

ဟူသော အသံတွေ ပေါ်ထွက်လာပြီး ဒစ်ထိပ်ကြီးနှင့် စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးမှာ ဒင်းကနဲပွတ်တိုက်မိသွားသည်..။

“ အီး….အ အ…..အိုး…..ဘယ်လိုများ လုပ်လိုက်တာလဲ…မောင်လေးရယ်…….လိုးပါတော့..ဟယ်….  ” 

မရင်မြ မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်သွားသလားတောင် အောက်မေ့ရလောက်အောင် ပြင်းထန်ထိမိသောကာမအရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရကာ မအောင့်နိုင် မအီးနိုင် ပါးစပ်မှ ထုတ်ဖော် ပြောလိုက်သည်..။ထိုအရသာထူးကို မိန့်မိန့်မူးမူး ခံစားနေစဉ်မှာပင် ဖိုးတုတ်လီးတန်ကြီးက တစ်ရစ်ချင်း တစ်ရစ်ချင်းစောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ နစ်နစ်ဝင်လာသည်..။

“ ဗြစ် ဗြစ်….ထစ်…ထစ်….ပြွတ်….ပလွတ်….  ” 

မရင်မြတစ်ယောက် မျက်လုံးစုံမှိတ်လျက် အံကြိတ်ပြီး ခံသည်..။ ဖိုးတုတ်က လီးကြီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ပြန်နှုတ်သည်..။ ပြီးတော့ အရှိန်နှင့် ဆောင့်ထိုးသွင်းသည်….။သည်လို အသွင်းအနှုတ် ၊ အထိုးအဆောင့်..အကော့အပင့် တို့ မြိုင်ဆိုင်စွာဖြင့်ကာမပန်းတိုင်ကြီးဆီသို့ရောက်အောင် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ ချီတက်နေကြပါတော့သည်..။



မှတ်ချက် ။       ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ကျွန်မရဲ့ ဖြစ်အင် (စ/ဆုံး)

ကျွန်မရဲ့ ဖြစ်အင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

လူ့ဘဝဆိုတာ ထင်တာတွေ မဖြစ်တတ်သလို မထင်တာတွေလည်း ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ မွေးစဉ်က ရွှေလင်ပန်းနဲ့ အချင်းဆေးခဲ့ပေမဲ့ လမ်းပေါ်မှာ ရှင်သန်ပြီး လမ်းဘေးမြောင်းထဲမှာ ဘဝအဆုံးသတ်ခဲ့ရသူတွေ ရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုလူမျိုးတွေနဲ့ စာရင် ကျမဘဝက နဲနဲတော့ တော်သေးတယ် လို့ပြောရပါမယ်။

ကျမတို့ မိသားစုနေတာက ပဲခူးမြို့နယ်ထဲက ကျဉ်ဆုံကြီး ရွာမှာပါ။ ကျေးရွာဆိုပေမဲ့ ရွာကြီးဖြစ်ပြီး အဝေးပြေးလမ်းမကြီးဘေးမှာလည်း ရှိနေလေတော့ အတော်စည်ကားပြီး မြို့လေးတစ်မြို့နဲ့ မခြားလှပါဘူး။ ရွာမှာ ဦးတင်ရွှေ ဒေါ်အေးသန်း ဆိုတာ မသိတဲ့သူ မရှိသလို သူတို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သမီး တင်တင်သန်း ဆိုရင်လည်း မသိတဲ့သူ မရှိပါဘူး။

ဦးတင်ရွှေ ဒေါ်အေးသန်းဆိုတာက ကျမရဲ့ မိဘတွေပါ။ အဖေနဲ့ အမေက သစ်စက်တစ်လုံးနဲ့ ဆယ်ဘီးကုန်တင်ကားတစ်စီးတို့ရှိပြီး ရွာရဲ့ ရပ်ရေးရွာရေး အလှူဒါန ကိစ္စတွေမှာ ရှေ့ဆုံးက ပါဝင်ခဲ့လို့ မသိတဲ့သူ မရှိပါဘူး။ အဲ…သူတို့ရဲ့ သမီး ကျမ တင်တင်သန်းကျတော့ မိဘတွေရဲ့ အရှိန်အဝါအပြင် ကျမရဲ့ အလှအပတွေကြောင့် မသိတဲ့သူမရှိပါဘူး။ ရွာမှာ အလှူအတန်း၊ မင်္ဂလာဆောင် တွေဆိုရင် ကျမကို မရမက လာပြီး ခေါ်ကြပါတယ်။ 

ပြီးတော့ ဧည့်ခံတဲ့ နေရာတို့ လက်ဖွဲ့လက်ခံတဲ့ စာရင်းခုံတို့မှာ ကျမရှိနေမှ ဂုဏ်ရှိတယ်လို့ ယူဆကြပါတယ်။အခု ကျမပြောချင်တာက ကျမရဲ့ ဘဝ တစ်ဆစ်ချိုး အကွေ့လေးတစ်ခုပါ။ ဒီ တစ်ဆစ်ချိုး အကွေ့လေးဟာ ဘယ်ကစလဲဆိုရင် ကျမရဲ့ မိခင် ဒေါ်အေးသန်း ကွယ်လွန်သွားတဲ့ အချိန်ကနေ စတာပါပဲ။ အဲဒီ အချိန်က ကျမဟာ အသက် ၁၈ နှစ်ထဲ ဝင်ကာစပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ကျမတို့ နေတာက ခြံအကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲမှာပါ။ 

တစ်ဖက်ကသစ်စက်ရှိပြီး တစ်ဖက်က ကျမတို့ မိသားစုရဲ့ နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ရှိပါတယ်။ သစ်စက်ရဲ့  နောက်ဖက်မှာတော့ အိမ်လေးနှစ်လုံး ရှိပါတယ်။ တစ်လုံးက သစ်စက် ဝိုင်းဆရာရဲ့ အိမ်ဖြစ်ပြီး တစ်လုံးက သစ်စက်စာရေးကြီးရဲ့ အိမ်ဖြစ် ပါတယ်။

အမေဆုံးသွားပြီး တစ်လလောက်ကစပြီး အဖေဟာ နေ့စဉ် နေ့တိုင်း မူးနေပါတယ်။ ရပ်ထဲရွာထဲမှာ လှည့်သောက်တာမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ နဂိုထဲက အရက်သောက်တတ်လေ့ရှိတဲ့ သစ်စက်ဝိုင်းဆရာ ဦးအောင်မောင်းနဲ့အတူ သစ်စက်နောက်ဖက်က တွဲလျက် ရုံးခန်းလိုလုပ်ထားတဲ့ အခန်းထဲမှာ သောက်တာပါ။

အဖေ အတော်မူးလာတဲ့ နေ့တွေဆို ဝိုင်းဆရာ ဦးအောင်မောင်းက အမြဲပဲတွဲပြီး အိမ်ကို လိုက်ပို့လေ့ ရှိပါတယ်။ အဖေက ထမင်းပါ တစ်ခါတည်း စားလာသလား မသိပါဘူး။ မူးပြီး ပြန်လာရင် ဘယ်တော့မှ ထမင်းမစားတော့ပါဘူး။

တစ်ခါတည်း တန်းအိပ်တော့တာပါဘဲ။ ပြန်လာရင်လည်း ည ၁၀ နာရီကျော်လောက်မှ ပြန်လာလေ့ရှိပါတယ်။ အဖေတစ်ယောက်ထဲ ပြန်လာရင်တော့ ကျမက အဖေ့ဝေယျာဝစ္စတွေကို ထပြီးလုပ်ပေးလေ့ ရှိပါတယ်။

အဖေ သိပ်မူးပြီး ဦးအောင်မောင်း လိုက်ပို့တဲ့ နေ့တွေဆို ကျမ အခန်းထဲမှာဘဲ နေလိုက်ပါတယ်။ ထပြီးတော့ မကြည့်တော့ပါဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုရင် အဖေအရက်သောက်တာ မကြိုက်တာလည်း ပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့ နဂိုက အရက်မသောက်တတ်တဲ့ အေ့ကို ဝိုင်းဆရာ ဦးအောင်မောင်းက ဖျက်ဆီးနေတယ်လို့ တွက်ဆပြီး ဦးအောင် မောင်းမျက်နှာကို မကြည့်ချင်တာလဲ ပါတာပေါ့။

ဦးအောင်မောင်းဆိုတာက အသက် ၄၀ ကျော်လောက် ရှိပါပြီ။ အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ အလုပ်ကြမ်းသမားဆိုတော့ခန္ဓာကိုယ်က သန်မာထွားကြိုင်းလှပါတယ်။ ကျမမွေးကာစ အဖေတို့ သစ်စက် စတည်ကတည်းက လုပ်ငန်းမကျွမ်းကျင်သေးတဲ့ အဖေ့ကို ဦးအောင်မောင်းကဘဲ ဝိုင်းကူပြီး သစ်စက်လုပ်ငန်းကိုစပြီး လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြတာဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရင်းနှီးမှုအတိုင်းအတာက မသေးလှပါဘူး။ ဦးအောင်မောင်းက မုဆိုးဖို ဖြစ်ပြီး သူ့မှာ အသက် ၂၀ ကျော်လောက်ရှိတဲ့ စိန်မောင်ဆိုတဲ့ သားတစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ စိန်မောင်က ကျမတို့ရဲ့ ကားမှာ စပယ်ယာ လိုက်ပါတယ်။

နောက် သစ်စက်စာရေးကြီး နံမယ် က ဦးထွန်းအေးလို့ ခေါ်ပါတယ်။ အသက် ၅၀ ကျော် ၆၀ နီးပါးလောက်ရှိပြီး သူ့မိန်းမကတော့ အသက် ၄၀ လောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ သူတို့မှာ အိမ်ထောင်သည် သမီးတစ်ယောက်ရှိပြီး စာရေးကြီးရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ထွေးက သူ့သမီးရှိရာ ပဲခူးမှာ လိုက်ပြီးနေပါတယ်။ တစ်လတစ်ခါလောက်ပဲ စာရေးကြီးဆီ ပြန်လာတတ်ပါတယ်။ အဲဒီ စာရေးကြီးကလည်း ကျမတို့သစ်စက် စတည်ကထဲက လုပ်လာတဲ့သူဆိုတော့ အားလုံး လူရင်းတွေချည်းပါပဲ။

........................................................

တစ်နေ့မှာတော့ မနက်စောစောဘဲ အဖေနဲ့ စာရေးကြီးတို့ဟာ သစ်စက်လိုင်စင်ကိစ္စနဲ့ ပဲခူးကို ထွက်သွားကြပါတယ်။ နေ့ချင်းပြန် ဖြစ်ပြီး ညနေဆို ပြန်ရောက်လာကြမှာပါ။ စာရေးကြီး မိန်းမ ဒေါ်ထွေးကလည်း ရောက်နေတော့ ကျမလည်း ညနေထမင်းစားပြီးတာနဲ့ မိန်းမချင်း စကားစမြည် ပြောချင်တာနဲ့ ဒေါ်ထွေးတို့ အိမ်ဖက်ကို ကူးခဲ့ပါတယ်။ ကျမနေရတာက မိန်းမဖော်မရှိတဲ့ ယောက်ျားတွေ ကြားထဲမှာပါ။အိမ်လေးက ၁၅ ပေ ပတ်လည်လောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ အိမ်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တော့ ဒေါ်ထွေးကို မတွေ့တာနဲ့ချက်တုန်းပြုတ်တုန်းပဲ ထင်ပြီး အသံမပေးတော့ဘဲ နောက်ဖေးဖက် မီးဖိုကို သွားဖို့ ဦးတည်ပြီး အတွင်းဖက်ကို လှမ်းဝင်လိုက်ပါတယ်။

“ အို……… ”

ကျမ ဒိန်းခနဲ ရင်တွေခုန်ပြီး တုန်လှုပ်ခြောက်ချားသွားပါတယ်။ ကြည့်ပါအုံး အဝတ်အစားတွေ ကင်းမဲ့နေတဲ့ ဒေါ်ထွေးက လေးဖက်ကြီးကုန်းပြီး နောက်က ကိုအောင်မောင်းက ဟို…ဟို... ခွေးတွေလုပ်သလိုမျိုးလေ ဘာလဲ လိုးတာလား အဲသလိုမျိုးပေါ့။ မြင်ကွင်းက စက်ဆုတ်စရာ ကောင်းတယ်လို့ ထင်ရပေမယ့် ကျမကိုတော့ ဗြုန်းခနဲ ဖမ်းစား ဆွဲဆောင်ထားပါတယ်။

သူတို့က ကျမရပ်နေတဲ့ နေရာကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး ကျောပေးထားတာပါ။ ကျမရဲ့ မျက်စေ့က ဒေါ်ထွေးရဲ့ ရှေ့ဖင် အဲ.. ကုန်းထားလို့ နောက်ကိုရောက်နေတဲ့ ဟာထဲကို ကိုအောင်မောင်းဟာကြီးက တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ နေရာကို ချက်ချင်းရောက်သွားပြီး ဗြုန်းခနဲ မျက်လုံး မလွှဲနိုင်ပါဘူး။

ကျမ တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ မြင်ကွင်းကို မြင်တွေ့လိုက်ရပြီး တစ်ခါမှ မဖြစ်ပေါ်ဖူးတဲ့ ပြောမပြတတ်တဲ့ ခံစားချက်ဟာ ကျမရင်ထဲမှာ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီ ခဏမှာပဲ လူရိပ်လိုလို မြင်လို့ထင်ရဲ့ ဖြတ်ခနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့ ကိုအောင်မောင်းဟာ ကျမကို မြင်တွေ့သွားပါတယ်။ ကျမလည်း ချက်ချင်းပဲ လှည့်ထွက်ပြီး ခြေသံမကြားအောင် နင်းပြီးပြန်လာခဲ့ ပါတော့တယ်။

.......................................................

အဖေနဲ့ စာရေးကြီးတို့က ပဲခူးကနေ ညနေ ၃ နာရီလောက်ပြန်ပြီး ရောက်လာပါတယ်။ အဖေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရေချိုးပြီး အရက်သောက်ဖို့ ထွက်သွားပါတယ်။ ဒီနေ့အဖို့တော့ ကျမက သူတို့ကို သိပ်ပြီး စိတ်မဝင်စားနိုင်ပါဘူး။ နေ့ခင်းက တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ကိုအောင်မောင်းနဲ့ ဒေါ်ထွေးတို့ရဲ့ မြင်ကွင်းက ကျမမျက်စေ့ထဲကကို မထွက်ပါဘူး။

ပြီးတော့လည်း ကျမကိုယ် ကျမ ဘာဖြစ်မှန်း မသိတဲ့ ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို ကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံစားနေရပါတယ်။အဖေ အရက်သောက်ဖို့ ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် ကျမဟာ ညနေစာကို မစားချင်စားချင်နဲ့ စားလိုက်ပြီးမိုးချုပ်တာနဲ့ ကျမလဲ အခန်းထဲဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ တလူးလူးတလိမ့်လိမ့်နဲ့ နေလိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲ မသိပါဘူး။ အိမ်ရှေ့က တက်လာတဲ့ ကိုအောင်မောင်းနဲ့ အဖေတို့ရဲ့ လျှာလေးအာလေးနဲ့ အသံတွေ ကြားရတော့မှ အဖေ ဒီည အတော်မူးလာလို့ ကိုအောင်မောင်း လိုက်ပို့တယ်လို့ သိလိုက်ပါတယ်။

ကိုအောင်မောင်းက အဖေ့ကို အိပ်ခန်းထဲထိ လိုက်ပို့ပြီးမှ ပြန်သွားလေ့ ရှိပါတယ်။ အခုလဲ အဖေ့အိပ်ခန်းဖက်က အသံဗလံကြားလိုက်ရပြီး ခဏအကြာမှာ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး အဖေ့ရဲ့ ဟောက်သံ ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။

ဒီအခိုက်မှာပဲ….

“ တင်တင်သန်း…တံခါးဖွင့်ပါအုံး… ”

ကိုအောင်မောင်းရဲ့ ခပ်အုပ်အုပ်အသံ။ ကျမလဲ အမှတ်တမဲ့မို့ ဘာမှမစဉ်းစားတော့ပဲ အိပ်ယာပေါ်က လူးလှိမ့်ထလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ တံခါးပွင့်သွားတာနဲ့ ကိုအောင်မောင်းက ကျမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖမ်းပြီးကိုင်လိုက်ပါတယ်။

“ လွှတ်ပါ….ဘာလုပ်တာလဲ…ကျမကို လွှတ်ပါ… ”

ကိုအောင်မောင်းက ကျမကိုမလွှတ်တဲ့အပြင် ပွေ့ချီလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ပစ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျမကထပြီးပြေးရန် ကြံစည်ပေးမဲ့ သူ့ဗလကြီးနဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖိထားတာကြောင့် မထနိုင်တော့ပါဘူး။ သူက ကျမကို မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတော့ ကျမလဲ အတော်ကြောက်လာမိပါတယ်။ နောက် သူက ကျမရဲ့အင်္ကျီကို ဗြုန်းခနဲ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ကျမကို ငုံ့ကာအတင်းဖက်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ ဘော်လီအင်္ကျီကို ချွတ်ပါတယ်။

ကျမအော်လည်း ကျမကို ဘယ်သူမှ မကယ်နိုင်တော့ပါဘူး။ အဖေကလဲ ဘယ်လိုမှ နိုးမှာမဟုတ်ပါဘူး။ကြောက်စိတ်နဲ့ ကျမမျက်ရည်တွေ တွင်တွင်စီးကျလာပါတော့တယ်။ ဘော်လီအင်္ကျီ ကျွတ်သွားတော့ ဗလာကျင်းနေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယှက်ပြီး ကားထားလိုက်မိတယ်။

ကိုအောင်မောင်းကတော့ ကျမကို စိန်းစိန်း ကြည့်ရင်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ မဲနက်နေသော အမွှေးတွေနဲ့ သူ့လီးမဲမဲကြီးဟာ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီးနဲ့ ပေါ်ထွက်လာပါတယ်။ လီးကြီးအောက်က ဂွေးဥကြီးတွေကလည်း မဲနက်လုံးတစ်နေပြီး တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေပါတယ်။

ကျမ ထွက်ပြေးရန် ထထိုင်လိုက်တော့ သူကကျမကို အတင်းတွန်းလှဲပါတယ်။ ကျမကလဲ အတင်းရုန်းကန်နေလေတော့ သူက ကုတင်လေးပေါ် တက်လိုက်ပြီး ကျမကို ဖက်ပြီး ဖမ်းချုပ်ရာက သူ့ကိုယ်ကြီးနဲ့ ဖိထားပြီး ကျမရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို အတင်းပဲ ဖိဖိနမ်းပါတယ်..။

“ လွှတ်ပါ…..ကျမကို လွှတ်ပါ……. ”

“ မလွှတ်ဘူး….နင် နေ့ခင်းက ငါနဲ့ မထွေး လိုးနေတာကို တွေ့ပြီး ခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား…”

စောစောက ကြောက်စိတ် ရှက်စိတ်တွေနဲ့ လုံးထွေးပြီး ကျမမေ့နေတဲ့ ကိစ္စက သူပြောလိုက်မှ ကျမပြန်ပြီးသတိရ လိုက်မိပါတယ်…။

“ နင် ခံချင်နေမှန်း သိလို့ ငါက လိုးပေးမလို့…ငြိမ်ငြိမ်နေ…မနေရင် လည်ပင်း ညှစ်ပြီးသတ်ပစ်လိုက်မယ်… ”

တကယ်လုပ်မယ့် ပုံဖြစ်၍ ကျမလန့်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့လည်း သူနဲ့ ဒေါ်ထွေးတို့ကိစ္စက ကျမအသိထဲဝင်လာတော့ စိတ်ခံစားချက်ဟာ ကြောက်တာရှက်တာတစ်ခုတည်း မဟုတ်တော့ပဲ တစ်မျိုးတစ်မည် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ပြောပြီးတာနဲ့ သူက ကျမကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ အပျိုစင်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ငုံ့ပြီး ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့တော့တာပါပဲ…ရှင်။

ဒီလိုစို့လိုက်တော့ ကျမဟာ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူရှိန်းဖိန်းသွားပြီး သွေးတွေ ဆူလာတော့တာပါပဲ။ သူက နို့နှစ်လုံးကို စို့ပေးနေရင်းက ကျမရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းက ထဘီးကို ခါးပေါ်သို့ ဆွဲပြီးလှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမကိုခွပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကျမအဖုတ်လေးထဲ ထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားပါတော့တယ်။

ကျမလည်း ရှိသမျှအင်အားဖြင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းညှပ်ပြီး လိမ်ထားပါတယ်။ သူက အတင်းပဲ ကျမပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲတော့ အားမတန်ပဲ ကျမပေါင်တန်တွေလည်း ဟသွားပါလေရော။ ဒီတော့ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ ပြဲဟသွားရတော့တာပေါ့…ရှင်…။ ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်ပါတယ်။

“ ဗြစ်…..ဗြစ်….ပလစ်….ဖွတ်….အား…အ…အား… ”

နာပြီး ကျမအသားတွေ ဆတ်ခနဲ တုန်သွားပါတယ်။ ကျမစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးဆိုတော့ သူ့လီးကြီးက မဝင်ပါဘူး။ တစ်ကြိမ်းလဲ မဝင်၊ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်လည်း မဝင်ပါဘူး။

“ နင့် စောက်ပတ်က ကျဉ်းလဲ ကျဉ်း ခြောက်လဲ ခြောက်နေတော့ လီးမဝင်ဘူး… ကိစ္စ မရှိဘူး… စိုလာအောင် ငါလုပ်ပြီး သွင်းမယ်… ”

ကိုအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့နို့သီးလေးတွေကို စုပ်လိုက် လျှာနဲ့ယက်လိုက် လုပ်ရင်း စောက်ပတ်ထိပ်က ကျမရဲ့ စောက်စေ့လေးကို သူ့လီးထိပ်ကြီးနဲ့ ထိုးပွတ်ကလိပါတယ်။ ခဏကြာသွားတဲ့ အခါမှာတော့ ကျမတစ်ကိုယ်လုံးမရိုးမရွဖြစ်လာပြီး အသက်ရှူမြန်လာပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာ ကိုအောင်မောင်းဟာ သူ့လီးကြီးကို စောက်စေ့လေးကို ထိုးပွတ်ရုံမျှမကပဲ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ဝကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ထိုးပါတယ်။

ကျမ မနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်လာပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ မျက်နှာကိုပွတ်လိုက် ခေါင်းကိုကုတ်လိုက်နဲ့ ဖြစ်လာပါတယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ ကိုအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်…ဗြစ်……ဗြစ်….ပလစ်…..အား….အား….အီး……… ”

ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ခါဆင်းသွားပါတယ်။ သူ့လီးကြီးက တဝက်လောက် ဝင်သွားပါပြီ။ ကျမလည်း မျက်လုံးအစုံ မှိတ်ထားပြီး အံကြိတ်ထားလိုက်မိပါတယ်။ သူက ကျမရဲ့ နို့ကိုဆွဲလိုက် စို့လိုက်လုပ်နေပြီး ကျမကတော့ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေပါတယ်။ သူက ထပ်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်တော့ လီးက တဆုံးဝင်သွားပါရော။

“ ဗြစ်…ဗြစ်…..ဒုတ်….အား…….အမလေး…….ဟီး…..ကျွတ်..ကျွတ်… ”

ကျမ မျက်လုံးအစုံမှိတ်ထားရင်း ပါးစပ်မှ ငြီးတွားနေမိတယ်။ လီးကိုတဆုံးသွင်းထားပြီး နို့သီးတွေကို ပွတ်ကလိ ပေးနေပြန်တော့ အောက်က ကျမမှာ တကြွကြွတရွရွ ဖြစ်လာရတယ်။ ခဏနေတော့မှ သူ့လီးကြီးကို အသာအယာပဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး တအားနဲ့ ဖိဆောင့်ချလိုက်ပြန်ရာ “ အမေ့… ” ဟု အော်ပြီး သူ့ခါးကြီးကို ကျမ တအား ဖက်ထားလိုက်မိပါတယ်။

အဲဒီနောက်တော့ သူက ကျမပါးလေးကို နမ်းလိုက်၊ လီးကိုတဝက်လောက်နဲ့ အသာအယာ ညှောင့်သွင်းလိုက်လုပ်ပေးနေရာ အတော်လေး ခံလို့ကောင်းလာ၍ ကျမဟာအထဲမှ ချွဲကျိသော အရည်များ အတော်လေး ထွက်လာပါတယ်။

အဲဒီအခါကျမှ သူကလီးကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ပြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုပါတော့တယ်။ ကျမဟာ ဦးအောင်မောင်းကို အတော်မုန်းတီးသွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကတော့ ကျမမုန်းတာကို ငြင်းဆန်သည့်အလား ကော့ကော့ပေးနေကြပါတယ်…။

တဖြေးဖြေး ခံလို့ကောင်းသထက် ကောင်းလာတော့ ကျမ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုက သူ့လီးကြီးကို ညှပ်ညှပ် ဆွဲညှစ်ပေးနေမိတယ်။ သူက တအားတအား ဖိဖိပြီး ဆောင့်လိုက်တဲ့ အခါ ကျမဟာ ကျမရဲ့ ဖင်ကားကားကြီးတွေကို ကြွကြွပေးလိုက်ရပြီး သူ့ပခုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းဖက်ထားမိပါတယ်။

သူ့ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေဟာ တစတစ ပြင်းထန်လာပြီး ကျမကလည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာ ရတာကြောင့် စောက်ပတ်မှာ ရွသထက် ရွလာပြီး ကျမဟာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပဲ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျမအသက်ရှူသံတွေ ပြင်းသထက် ပြင်းလာရပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလည်း သူ့ရဲ့ လီးကြီး အစွမ်းကုန် ဝင်နိုင်အောင်ကားသထက် ကားပေးရင်း သူ့ခါးကြီးကို တအားကြုံးဖက် ထားလိုက်မိပါတယ်။

ကျမမှာ အထွတ်အထိပ် ရောက်ခါနီးပြီးဖြစ်၍ အရှက်ဆိုတာလည်း မရှိတော့ပဲ သူ့လီးကြီးကို ကျမရဲ့ စောက်ပတ်အထဲက အသားတွေနဲ့ အတင်းညှပ်ဆွဲပေးရင်း ကျမဟာ တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်ခနဲဖြစ်ရာက ခါဆင်းသွားပြီးပြောမပြတတ်အောင် အရသာတွေ ကောင်းသွားခိုက်မှာ သူ့လီးကြီးထိပ်က အရည်တွေဟာလည်း တပြွတ်ပြွတ် ပန်းဝင်လာပါတယ်။

ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမကို အတင်းကြုံးဖက်လိုက်ပြီး မှိန်းနေပါတယ်။ ခဏနေတော့မှ ကျမရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းပြီး သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ပုဆိုးဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမကတော့ ထမီလေးတစ်ထည်ပဲ ခါးမှာ လုံးနေတဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးကို မလှုပ်နိုင်တော့ပဲ ပက်လက်လေးပေါ့။ သူက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ကျမရဲ့အမွှေးနုနုလေးတွေ စိမ်းနေတဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အသာရိုက်လိုက်ပြီး…..

“ နင့်ကို တရွာလုံးက ယောက်ျားတွေက လိုးချင်နေကြတာ။ အခုငါ အရင်ဆုံး လိုးလိုက်ရတာ ဟန်ကျတာပဲ။နောက် ငါလာလာလိုးပေးမယ်… သိလား… ” 

ဆိုပြီး ကျမအခန်းထဲက ထွက်သွားပါတော့တယ်…။

.........................................................

နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ဦးအောင်မောင်းဟာ အိမ်ကိုမလာတော့ပါဘူး။ အဖေကလည်း တွဲခေါ်ရလောက်အောင် မမူးတော့ ဦးအောင်မောင်းက လိုက်ပို့စရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။ ကျမကတော့ ဦးအောင်မောင်းလာမှာကြောက်နေပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျမအဖုတ်လေးတစ်ခုလုံးဟာ ယောင်ကိုင်းပြီး အထိမခံနိုင်လို့ပါ။

ဆီးသွားရင်လည်း တအားစပ်တာပဲ။ မကြာခဏ ရေကိုင်ပေးရပါတယ်။ နောက်ပြီး ပါရာစီတမောနဲ့ ကီးမို့ကိုလည်းသောက်ရပါတယ်။

ဒါကြောင့် ဦးအောင်မောင်းလာမှာ ကျမက ကြောက်နေတာပါ။ သူကလည်း လူကြီးဆိုတော့ ကျမဒီလိုဖြစ်နေမှာကို သိနေလို့ မလာတာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အဲဒီရက်တွေမှာ ညဖက်ဆို အရက်သောက်ရင်း စကားပြောနေတဲ့ ဦးအောင်မောင်းရဲ့ အသံကို ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်နဲ့ ကျမအိမ်ကနေ ကြားနေရပါတယ်။

အဲဒီလို အခါမျိုးမှာ ကျမစိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ခံချင်သလိုလို ဘာလိုလိုစိတ်မျိုး ပေါ်ပေါက်လာတတ်ပါတယ်။ အတွေ့အကြုံ ရှိတဲ့ လူကြီးမို့ ဒီလိုတမင် အသံပေးနေတာလား မသိပါဘူး…ရှင်။

အဲဒီလိုနဲ့ သုံးရက်လောက်နေတော့ ကျမရဲ့ ပစ္စည်းလေးဟာ နဂိုအတိုင်း ပြန်ပြီးကောင်းသွားပါတယ်။အဲဒီနေ့ မှာပဲ စာရေးကြီးရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ထွေးဟာ ပြန်မလို့ ကျမကို လာပြီး နှုတ်ဆက်ပါတယ်။ ဒီတော့ ဒေါ်ထွေးရှိလို့ ကျမဆီ ဦးအောင်မောင်း မလာတာပဲဆိုပြီး စိတ်ထဲက ဒေါ်ထွေးကို မနာလိုသလိုတောင် ဖြစ်မိပါတယ်။ အမှန်တော့ အဲဒီရက်တွေက ဦးအောင်မောင်းလာမှာ ကျမကြောက်မိတာပါ။ ဒါကိုလျစ်လျူရှုပြီး ဒေါ်ထွေးကို မုန်းမိပါတယ်။

အဲ….လေးရက်မြောက်နေ့မှာတော့ ကျမသူ့ကို မျှော်မိတဲ့ အထိပါပဲ။ ညကျရင် သူ့အသံကြားတော့ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး သူ့အသံနားထောင်ရင်း သူ့ကိုရုပ်လုံးဖော်ကာ ကျမဟာလေးကို ပွတ်ပေးနေမိတဲ့ အထိ ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမအပေါ် စိုးမိုးနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဖေပြန်လာတော့ သူမပါလာပါဘူး။ ကျမ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ အိပ်ပစ်လိုက်ရပါတယ်။

နောက်တစ်နေ့မှာတော့ ကျမဟာ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ချလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကတော့ သူမလာရင် ကျမကပဲ သူရှိရာကို သွားဖို့ပါပဲ။ တစ်နေ့လုံး ကျမ သစ်စက်ဖက်ကို ကြည့်ကြည့်ပြီး အခြေအနေကို အကဲခတ်နေမိပါတယ်။ မွန်းလွဲ ၂ နာရီကျော်ကျော်လောက်မှာတော့ အဖေနဲ့ စာရေးကြီးတို့ဟာ ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သစ်ခွဲတဲ့ စက်သံလည်း တိတ်သွားပါတယ်။

ကျမလည်း ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ မျက်နှာလေးကို ကမန်းကတန်းပြင်၊ ခေါင်းဖီးပြီးတော့ ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီကို ကျယ်သီးတွေ ဖြုတ်လိုက်ပြီး အထဲက ဘော်လီအင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘလောက်စ် တစ်ထပ်တည်းနဲ့သစ်စက်နောက်ဖက်ကို ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

.............................

စပြီး အဲဒီကို သွားတော့မယ်ဆိုပြီး ပြင်ဆင်ကထဲက ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ဟာ တင်းလာပြီး အရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်နေပါပြီ။ ဒါဟာ ခံဖူးထားတဲ့ မိန်းမတိုင်း ခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိရင် ဖြစ်နေကျလို့ ထင်ပါတယ်။ ကျမဦးအောင်မောင်းရဲ့ အိမ်လေးထဲ ကို လှမ်းပြီး ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဦးအောင်မောင်းနဲ့ ပက်ပင်း တိုးပါတော့တယ်။

“ ဟင်……တင်တင်သန်း…… ”

ပြောလဲ ပြော၊ သူက ကျမဆီကို ဖြတ်ခနဲ ရောက်လာပြီး ဖက်လိုက်ရာက နမ်းတော့တာပါပဲ။ ပြီးတာနဲ့အတွင်းဖက်မှာရှိတဲ့ အခန်းထဲကို နမ်းရင်းနဲ့ ဆွဲခေါ်သွားပြီး အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ခင်းထားတဲ့အိပ်ယာပေါ်ကို ကျမကိုဆွဲပြီး ထိုင်လိုက်တော့ရာ ကျမလည်း သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ တစ်ခါတည်း အိပ်ယာထဲကိုပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်ရုံသာမက ထဘီလေးကိုပါ တစ်ခါထဲ ခါးပေါ် လှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမဘေးမှာ လက်တစ်ဖက်ထောက်ပြီး လှဲလိုက်ရာက ကျန်လက်တစ်ဖက်ကို ကျမရဲ့နို့တစ်လုံးအား အင်္ကျီပေါ်ကနေ အုပ်ပြီး ကိုင်ညှစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ မျက်နှာကို တစ်ဖက်လွှဲထားရင်းက ကျမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ဟာ ဘလောက်စ် အင်္ကျီလေးရဲ့ ရှေ့ဖက်မှာရှိတဲ့ နှိပ်စေ့ကျယ်သီးလေးတွေကိုဖြုတ်ပြီး အင်္ကျီစ နှစ်စကို ရင်ဘတ်ပေါ်ကနေ တဖက်တချက်ဆီသို့ ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ ဦးအောင်မောင်းဟာ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ဝင်းခနဲ ပေါ်လာတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကိုတစ်လုံးကိုစို့ တစ်လုံးကို ကိုင်ရင်းနဲ့ ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ခွပြီး တက်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်ဝမှာ လီးထိပ်ကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တာ ကျမအထဲမှာ စိုရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့ အရည်တွေကြောင့် လီးကြီး ဟာ လျှောခနဲ တဆုံးဝင်သွား ပါတော့တယ်။

အဲဒီနောက်မှာ ဦးအောင်မောင်းက နို့စို့ရင်း ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတယ်။ ကျမဖြင့် ဆာနေတုန်းစားရလို့လားမသိဘူး ကောင်းလိုက်တာရှင်။ ဖင်ကြီးတွေ ကြွကြွပြီး ကော့ပေးရင်း မျက်လုံးတွေကိုတောင် မဖွင့်ချင်တော့ပါဘူး။ ဦးအောင်မောင်းလည်း နို့စို့ရင်း ဆောင့်ရတာ အားမရတော့ဟန်နဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရလိုးပါတော့တယ်…ရှင်။

“ ဗြစ်….ပြွတ်…..ပလွတ်……အင့်..အင့်….ဗြစ်…ဒုတ်…..အ….အီး……အမေ့…… ”

“ အောင်မောင်းရေ……အောင်မောင်း…… ”

“ ဟာ……ဖလွတ်…… ”

“ ကျွတ်…..ဟင်း…… ”

သစ်စက်ထဲကနေ လှမ်းခေါ်လိုက်တဲ့ အဖေ့ အသံပါ။ ကျမဟာ ထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်းက သူ့လီးကြီးကို ဖလွတ်ခနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျမလည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ကျွတ်ဆိုပြီး စုပ်သပ်လိုက်ရာက သက်ပြင်းတစ်ချက် ဟင်းခနဲ ချလိုက်ပါတယ်။

“ ဒီမှာပဲ…..စောင့်နေ..ငါအခုပြန်လာခဲ့မယ်… ”

ကျမ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်းက ပုဆိုးကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ထွက်သွားပါတော့တယ်။ကျမလည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ခါးထိလှန်တင်ထားတဲ့ ထဘီလေးကိုတောင်ပြန်ပြီး မဖုံးမိပါဘူး။ ကျမ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးဟာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ ဟာလာဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်နေတာပေါ့။ ခဏကြာတဲ့အထိ ဦးအောင်မောင်း ပြန်မလာသေးတာနဲ့ ကျမလည်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အသာ မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုမှိန်းပြီး တအောင့်လောက်ကြာတဲ့ အခါမှာတော့ အနားကို လူတစ်ယောက် ရောက်လာတာ သိလိုက်ရပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်း ပြန်ရောက်လာပြီလို့ သိလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း မျက်လုံး ပြန်မဖွင့်ပဲ အသာလေးငြိမ်နေလိုက်မိတယ်။ သူက ကျမရဲ့ ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲပြီးထောင်ကာ ပေါင်ကားလိုက်ပါတယ်။ အင်း ဒီတစ်ခါတော့ ဦးအောင်မောင်းက တယ်ပြီး ညင်သာလှပါလားလို့ တွေးမိပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်သွင်းလိုက် ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဒုတ်….အား….အား…..ဟင်…….နင်….နင်… ”

စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာတဲ့ လီးက ဦးအောင်မောင်းလီးလောက် စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကြပ်မနေပဲ အရှည်ကတော့ ပိုရှည်ပုံရပြီး လီးတဆုံး ဝင်သွားတာနဲ့ ကျမရင်ခေါင်းထဲ အထိ ရောက်သွားသလို ခံစားရပါတယ်။ လီးစသွင်းထဲက လီးနဲ့ စောက်ပတ်ထိတွေ့မှုကို အာရုံစိုက်နေတဲ့ ကျမဟာ ဦးအောင်မောင်း မဟုတ်ဖူးဆိုတာ ချက်ချင်းသိလိုက်တာနဲ့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်းရဲ့ သား စိန်မောင် သူ့လီးက ကျမစောက်ခေါင်းထဲတဆုံးဝင်နေပြီ။

“ နင်…..နင်…ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ…စိန်မောင်…ငါအော်လိုက်ရမလား…… ”

“ အော်ချင်အော်လေ….နင်က ငါတို့အိပ်ယာထဲ ရောက်နေတာပဲ….ပြီးတော့ အဖေက နင့်ကိုငါလိုးတာသိသွားမှာပေါ့… အဖေတင်မဟုတ်ဘူး…တစ်ရွာလုံး သိသွားမှာပေါ့… ”

“ နင်….နင်…..ငါ့ ကို……… ”

“ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ…တင်တင်သန်းရာ….အဖေတို့ ဗြုန်းခနဲ ပြန်မလာသေးပါဘူး…ငါက ညထဲက ကားဝင်လာတာ… နင်နဲ့ ငါ့အဖေကို စောစောထဲက ငါချောင်းကြည့်နေတာ… အရင်ထဲက နင့်ကို ငါကလိုးချင်နေတာ…နင်ခံနေတာလည်း မြင်လိုက်ရရော ငါမနေနိုင်တော့လို့ပါဟာ….ခဏလေးနော်… ”

စိန်မောင်က စကားအရှည်ကြီးကိုလည်း အဆက်မပြတ်ပြောရင်းက ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကိုလည်း ဆွဲကိုင်ကာအဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ပါတော့တယ်။ ကျမလည်း မထူးတော့တဲ့ အဆုံးမို့ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး နေလိုက်ပါတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်မတူ တမူထူးခြားတဲ့ အရသာကို ကျမခံစားထိတွေနေရပါတယ်။

တဖြေးဖြေး သူ့ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသလို ကျမဟာလည်း ကာမအရသာတွေ တက်သထက် တက်လာရပါတော့တယ်။

“ ပြွတ်…ဖလွတ်…..ဒုတ်…ဒုတ်….အ..အု….အ….ဟင့်..ဟင့်…..အင်း…..ဟင်း…… ”

ကျမရဲ့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ညီးသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အချိန်မှာပဲ စိန်မောင်ရဲ့ လီးထိပ်ကနေ အရည်တွေပန်းထွက်လာပြီး ကျမကို ငုံ့ဖက်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို အတင်းနမ်းတော့တာပါပဲရှင်။ ပြီးတော့ ပြောလိုက်သေးတယ်။

“ တင်တင်သန်း…နင်ကို ငါ ခုလို ပြန်လာတိုင်း လိုးပါရစေဟာ….ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး…. ”

သစ်စက်ဖက်က စကားပြောသံတွေကြားတာနဲ့ စိန်မောင်ဟာ လူးလဲထပြီး စောက်ပတ်ထဲက ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်နေတဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး အိမ်နောက်ဖေးဖက်ကနေ ဆင်းပြေးတော့တာပါဘဲ။ ကျမမှာသာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်ပြီး ကျန်နေခဲ့ရတာပါ။ စိန်မောင့်လီး ဆွဲထုတ်သွားတာနဲ့ အထဲက အရည်တွေ အန်ထွက်ပြီး ကျလာပါတယ်။

ကျမလည်း ခါးပေါ်က ထဘီအနားလေးကို စမ်းလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကိုအုပ်ပြီး သုတ်လိုက်ပါတယ်။ နောက် ပေါင်ခြံတွေနဲ့ ဖင်ကြားထဲကိုပါ ကြွပြီး သုတ်လိုက်ပါတယ်။

ကျမရဲ့ နားကတော့ သစ်စက်ဖက်ကို စွင့်ထားပါတယ်။ စောစောက သစ်စက်ဖက်က စကားပြောသံတွေဟာတဖြေးဖြေး ခြံအပြင်ဖက် ဝေးဝေးသွားပြီး အသံပျောက်သွားပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ လူတစ်ယောက် အိမ်ပေါ်တက်လာပါတယ်။ ကျမလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဦးအောင်မောင်းပါ။ အနားရောက်တာနဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ဘယ်အချိန်ထဲက တောင်နေမှန်း မသိတဲ့ လီးကြီးက တန်းမတ်လို့ပါ။

“ ကဲ…တင်တင်သန်း…ငါ အချိန်မရဘူး….လေးဖက်ကုန်းလိုက်… ”

ကျမလည်း ကမန်းကတန်း ထပြီး လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့နောက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး နောက်ကို စူထွက်နေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုကြားမှာ သူ့လီးကြီးကိုတေ့ပြီး ကျမရဲ့ ခါးသေးသေးလေးကို ကိုင်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်…..ဒုတ်…..အား…..အား….ဖြေးဖြေး….ရှင့်….အိ….အီး……အဟင့်… ”

ဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ လီးကြောင့် ကျမရဲ့ မျက်နှာလေးဟာ ဆတ်ခနဲ မော့သွားရပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ လီးတဆုံးဝင်သွားတဲ့ အချိန်ကစပြီး ဦးအောင်မောင်းဟာ ဆက်တိုက်ကြီး ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ။ ကျမလည်း စောစောက စိန်မောင်နဲ့ တက်ခဲ့ရတဲ့ ကာမအရှိန်တွေဟာ ချက်ချင်း ဟုန်းခနဲ ပြန်ထလာပြီး ရှေ့ထောက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျားကန်သလို အတင်းထောက်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကိုလည်း ခါးလေးခွက်ပြီး ကော့ထောင်လိုက်ရာက သူ့လီးဆောင့်ဆောင့်ဝင်လာမဲ့ လမ်းကို နောက်ပြန် ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ပေး နေမိပါတယ်။

ဦးအောင်မောင်းကလည်း ရှေ့က ကျမနို့နှစ်လုံးကို ကုန်းကုန်းပြီး ဆွဲကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်၊ တင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ဆုပ်လိုက်ညှစ်လိုက် လုပ်ရင်း အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးနေလိုက်တာ ကျမဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို ယိမ်းထိုးနေရပါတယ်။

“ ပြွတ်… ဒုတ်… ဖွတ်… ဗြစ်… ပလွတ်… ဒုတ်… အား…အ… အ... ဟင်း… ဦးလေး… ဆောင့်… ဆောင့်ပေး…တ... တအား ဆောင့်….အင့်….အင့်…… ”

ကျမ ဆောက်တည်ရာမရ လောက်အောင် ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ဦးအောင်မောင်းဟာ သူ့လီးကို ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ဒစ်ဖျားပေါ်တဲ့အထိ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လေးငါးချက်လောက် အံကြိတ် ဆောင့်လိုက်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ သူ့သုတ်ရည်တွေဟာ ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ ပန်းဝင်ကာ သားအိမ်ကို လာလာထိတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ ပြောမပြတတ်အောင် ကောင်းတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ရတော့တာပါပဲ….ရှင်။

.........................................................................

ကျမတို့ရွာမှာဆိုတာက ရေချိုးခန်းရယ်လို့ အိမ်ပေါ်မှာ မရှိပါဘူး။ အိမ်ဘေး အိမ်နောက် စသဖြင့် အဆင်ပြေတဲ့နေရာတွေမှာပဲ ရေစည်တွေ ရာဝင်အိုး စဉ့်အိုးကြီးတွေထားပြီး သုံးလေ့ရှိပါတယ်။ ကျမတို့ အိမ်မှာလည်း နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ရဲ့ ဘေးဖက်လောက်မှာ ရေစည်တစ်လုံးနဲ့ ရာဝင်အိုး ငါးလုံးရှိပါတယ်။ အဲဒီမှာပဲ ကျမတို့ ရေချိုးကြရပါတယ်။

တစ်နေ့ ကျမ ရေချိုးနေတုန်း မလှမ်းမကမ်းက ခြုံပုတ်တစ်ခုဘေးမှာ လူရိပ်တွေ့တာကြောင့် မသိမသာအကဲခတ်လိုက်တော့ စာရေးကြီး ဦးထွန်းအေးပါ။ ခြံထဲမှာ အသားဖြူတာဆိုလို့ ကျမနဲ့ စာရေးကြီး နှစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့် စာရေးကြီးမှန်း ကျမက တစ်ခါထဲ သိလိုက်ရတာပါ။ စာရေးကြီးက ကျမရေချိုးနေတာကို ချောင်းကြည့် နေတာပါ။

အချိန်ကလည်း နေဝင်ဖြိုးဖျလေးဆိုတော့ သူ့အတွက် အဆင်ပြေတာပေါ့။ ကျမလဲ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ သူရှိမှန်းလဲ သိရော ရင်လျားထားတဲ့ ထမီကို ခါးထိလျှောပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားကို ချေးတွန်းတာတို့ ထမီကို ပေါင်ရင်းထိဆွဲလှန်တင်ပြီး ပေါင်ခြံကို ချေးတွန်း ဆပ်ပြာတိုက်တာမျိုးတို့ လုပ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။ ကျမရေချိုးနေတဲ့ နေရာကသစ်ပင်ခြုံနွယ်တွေ ကွယ်နေလို့ တခြားက လှမ်းပြီး မမြင်နိုင်ပါဘူး။ တမင်လာချောင်းမှ မြင်ရမှာပါ။

ကျမကို ချောင်းနေတဲ့ စာရေးကြီးတော့ ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး။ သူ့ကို ဖော်ပြလှန်ပြရင်း ကျမရဲ့ စိတ်တွေတောင် ခပ်ထထ ဖြစ်လာရပါတယ်။

......................................

ရေချိုးပြီး ကျမ ညစာထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ညနေက ချောင်းထားတဲ့ စာရေးကြီး ဘယ်လိုနေမလဲဆိုတာကိုသိချင်တာရယ်၊ စာရေးကြီးကို ထပ်ပြီး ဒုက္ခပေးချင်တာရယ်ကြောင့် ကျမ မီးဖိုချောင်ဘေးပေါက်ကနေပဲ ဆင်းပြီးစာရေးကြီးတို့ အိမ်ဖက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ အဖေနဲ့ ဦးအောင်မောင်းတို့က ရွာလယ်က သူတို့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က အရက်သောက်ဖို့ခေါ်တာကြောင့် ပါသွားကြပါပြီ။ စိန်မောင်ကလည်း ကားပြန်ထွက်သွားပြီ။ အဖေတို့ကလည်း ည ၁၀ နာရီထက်စောပြီး ပြန်မလာနိုင်ပါဘူး။

ဒါနဲ့ ကျမ စာရေးကြီးရဲ့ အိမ်ပေါ်ကို ခပ်တည်တည်ပဲ လှမ်းတက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အိမ်ထဲကိုပါ လှမ်းဝင်လိုက်တော့ အတွင်းဖက်ကနေ ထွက်လာတဲ့ စာရေးကြီး ဦးထွန်းအေးနဲ့ ပက်ပင်း တိုးပါလေရော။

“ တင်တင်ပါလား….လာ…ထိုင်လေ….”

ဦးထွန်းအေးက ဖျာအသေးတစ်ချပ် ကိုခင်းပေးတာနဲ့ ကျမလည်း ပုဆစ်တုတ်ပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း ကျမနဲ့ လက်တစ်ကမ်းမှာ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။

“ ဘာအကြောင်းထူး ရှိလို့လဲ….တင်တင်….တစ်ခါမှ မလာစဖူး… ”

ကျမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို စူးစူးဝါးဝါး သိမ်းကြုံးကြည့်ရင်း မေးလိုက်ပါတယ်။

“ ညနေက ဘဘကြီး ကျမရေချိုးနေတာ ဘာလို့ ချောင်းကြည့်နေတာလဲ… ”

ကျမက မျက်နှာတည်တည်၊ လေသံမာမာနဲ့ မေးလိုက်ပါတယ်။

“ ဟို…..ဘကြီး…မကြည့်…ဟို..ဟို……… ”

“ ဘကြီး ကျမဟာတွေကို… တော်တော်ကြည့်ချင်နေလား… ”

“ ဟို…လေ……ဘကြီး…… ”

ဦးထွန်းအေးဟာ ရှက်လဲရှက် လန့်လဲလန့်ပုံနဲ့ အယောင်ယောင် အမှားမှား ဖြစ်နေပါတယ်။

“ ကဲ…ဒီလောက်တောင် ဘကြီး ကြည့်ချင်နေလဲ….ကြည့်ရမယ်… ”

ကျမက ထိုင်ရာကထပြီး အိမ်တံခါးကိုသွားပြီး ဆွဲပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမ တစ်ထပ်တည်း ဝတ်လာတဲ့ အင်္ကျီလေးကို ကျယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ နို့အုံထွားထွားကြီး နှစ်လုံးက လှုပ်ရမ်းပြီး ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ အဘိုးကြီး ဖျာပေါ် ဖင်ချထိုင်နေရာကနေ ကျမကို မျက်လုံးကြီး ပြူးကြည့်ပြီး ဆောင့်ကြောင့် ပြင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။

နောက် ကျမက ခါးမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ကျမရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကို လှမ်းကြည့်ပြီး ဦးထွန်းအေးဟာ ဝုန်းခနဲ မတ်တတ်ထရပ် လိုက်ပါတယ်။

“ ဘကြီး…အဲဒီမှာပဲ နေနော်…ကျမနား မလာနဲ့… ”

“ မဟုတ်ပါဘူး တင်တင်ရာ….ငါလေနင့်ကို သိပ်ပြီးလုပ်ချင်နေတာ…တစ်ခါတော့ လုပ်ပါရစေနော်….. ”

ကျမပြုံးလိုက်ပါတယ်။ ကျမမုန်းတဲ့ ဒေါ်ထွေးရဲ့ ယောက်ျားက ကျမကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားပြီး ကျမအပေါ်မှာတန်းတန်းစွဲနေပြီလေ။ ( ဒေါ်ထွေးက ဦးအောင်မောင်းနဲ့ ဖြစ်နေတာကြောင့် ဒေါ်ထွေးကို မုန်းတာပါ )

“ ဒါတော့ မဖြစ်ဘူး…ဒီလောက်ကြည့်ရရင် တော်ရောပေါ့… ”

ကျမက ခြေဖျားမှာ ပုံကျနေတဲ့ ထဘီကို ဆွဲတင်ပြီး ဝတ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဒီမှာ ကြည့်ပါအုံး…တင်တင်…ငါမနေနိုင်တော့လို့ပါ… ”

ဦးထွန်းအေးက သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ နဲနဲနောနော လီးကြီး မဟုတ်ပါဘူး။ စိန်မောင်နဲ့ ဦးအောင်မောင်းတို့ လီးတွေထက် သိသိသာသာကြီးကိုကြီးလည်းကြီး ရှည်လဲ ရှည်တယ်။ ဒါပေမယ့် လီးက တန်းမတ်ပြီး မနေဘဲ ၄၅ ဒီဂရီလောက် အောက်ကိုငိုက်နေတယ်။

“ ဒါတော့ မဖြစ်ဘူး…ဘကြီး…ကဲ ကျမပြန်ပါရစေတော့… ”

ကျမလဲ အင်္ကျီကို ကောက်ယူပြီး စွပ်လိုက်ပါတယ်။

“ အို…ဘကြီး…ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ…လွှတ်ပါဆို…..ကဲ ကဲ… ”

ကျမကို အင်္ကျီဝတ်နေတုန်း လှမ်းဖက်လိုက်တဲ့ ဦးထွန်းအေးဟာ ကျမရုန်းကန်လိုက်တာကြောင့် နောက်ကိုဆုတ်သွားပါတယ်။ ကျမရဲ့ အသားကို ထိလိုက်ရလို့ လားမသိဘူး။ သူ့လီးကြီးက အပေါ်ကို နဲနဲ တက်လာသလိုပါပဲ။

“ ဒီမှာ တင်တင် ….ငါ့ကို အလိုမလိုက်ဘူးဆိုရင် နင်နဲ့ အောင်မောင်းတို့ သားအဖ ဖြစ်ကြတာတွေကို ရွာထဲလျှောက်ပြောပစ်မယ်… ”

“ ရှင်…… ”

ဦးထွန်းအေး ကျမရဲ့ အညှာကို ကိုင်လိုက်ပါပြီ။ ဒါတော့ မဖြစ်ပါ။ တစ်ရွာလုံးက ယောကျ်ားတွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် လိုးတာ ကျမခံရပါစေ။ ကိစ္စ မရှိပါ။ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ဖြစ်တာကိုပဲ လူသိသွားမှာ ကျမအလွန်ကြောက်လှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမကလဲ ဘယ်ခေပါ့မလဲ။

“ ဒါဆို ဘကြီးနဲ့ ကျမ အပေးအယူ တစ်ခုလုပ်မယ်… ”

“ အေး….ပြော… ”

ကျမက မပြောသေးပဲ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အကုန်လုံး ပြန်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ...

“ ဘကြီးအလိုကို ကျမလိုက်မယ်… ဒါပေမယ့် ဘကြီးက ဘကြီးရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ထွေးကို ဒီကို ဘယ်တော့မှမလာစေရဘူးလို့ ကတိ ပေးရမယ်… ”

“ ဟဲ..ဟဲ…တင်တင်က အစ်ကိုကြီးကို တစ်ဦးတည်း မူပိုင်လိုချင်တာကိုး….ဟဲဟဲ… ”

“ စကားမများနဲ့ ထင်ချင်သလိုထင်..ကျမပြောတာ သဘောတူလား… ”

“ တူပါတယ်…တူပါတယ်…မထွေးဒီကိုဘယ်တော့မှ မလာစေရပါဘူး……ကဲ လာ… ”

ကျမတို့နှစ်ယောက်စလုံး အတွင်းဖက်ခန်းထဲ ရောက်သွားကြပါတယ်။ ဦးထွန်းအေးက သူဝတ်ထားတဲ့စွပ်ကျယ်ကို ချွတ်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ် နဲ့ပေါ့…။

“ ဘကြီးတော့ အမောမခံနိုင်တော့ အပေါ်ကနေ လုပ်နိုင်မယ် မထင်ဘူး… ”

“ ရတယ်…ဘကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်… ”

အဘိုးကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်တာနဲ့ ကျမက သူ့ခါးနားမှာ ထိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို လက်ဝါးလေးနဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ လီးကတောင်နေပေမယ့် သိပ်ပြီး မမာသေးပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျမက လီးကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ တစ်ချက်ချင်း ဂွင်းတိုက်ပေးပါတယ်။

အဘိုးကြီးကလည်း ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို အမျိုးမျိုးကိုင်ပြီး ဆုတ်နယ်နေရုံမျှမက ထိုင်နေတဲ့ ကျမရဲ့ ပေါင်ကြားကိုပါ သူ့လက်က လှမ်းလာပြီး စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်လာတော့ ကျမက ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ ဒီတော့ စောက်စေ့လေးပွတ်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လက်ညှိုးနဲ့ တဖတ်ဖတ် ထိုးလိုက်နဲ့ ကျမကလည်းလီးကြီးကိုဆုတ်ပြီး ပွတ်ပေးနေတော့ ကျမရဲ့ စိတ်တွေဟာလည်း ထလာပါတော့တယ်။

ခဏကြာတော့ သူ့လီးကြီးလဲ အတော်မာလာပြီဖြစ်တာကြောင့် ကျမဟာ သူ့အပေါ် ခွတက်ပြီး လီးကို စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖင်ကိုကြွကြွပြီး တစ်ချက်ချင်း လိုးပေးနေရာက ကျမစိတ်တွေထလာတာကြောင့် ခပ်နာနာ ဆောင့်လိုက်ပါတယ်။

“ အင်း…ကျွတ်..ကျွတ်….ကောင်းလှချည်လား…ကွယ်…ဘယ်လိုများ လုပ်လိုက်တာပါလိမ့်… ”

ပြောရင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတယ်။ ကျမကလည်း ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ အနည်းငယ် ကိုင်းလိုက်ရာကသူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို မြဲမြံစွာ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျမရဲ့ ဖင်ကြီးကို သူ့လီးကျွတ်ထွက်သွားမတတ် မြှောက်မြှောက်ပြီး စောစောကထက် ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချတယ်။

“ အမလေး…သေရောပေါ့…ဖြေးဖြေးလုပ်စမ်းပါ…”

ပြောရင်း သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျမ နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေပါတယ်။ ကျမလည်း ဆောင့်နေရင်းကမောလာတာနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ပတ်ထဲသွင်းပြီး သူ့ဆီးခုံနဲ့ ကျမစောက်ပတ်ဝကို ဖိကပ်ပြီး ခဏနားနေလိုက်ရာ အဆောင့်ရပ်သွားလို့ အောက်က အဘိုးကြီး ဆန့်တငံ့ငံ့ ဖြစ်သွားတယ်။

“ ဆောင့်စမ်းပါ….တင်တင်ရာ… ”

“ ဒါနဲ့ စောစောကတော့ သေရောပေါ့ ဆို… ”

“ ဒါကတော့ တင်တင်က ကြမ်းလွန်းလို့ အစ်ကိုကြီးမခံသာလို့ပါ၊ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်နဲ့ လီးကို အဆုံးထိဝင်သွားအောင်သာချပါ… ”

ကျမလည်း အမောပြေတာနဲ့ သူပြောတဲ့အတိုင်း လေးလေးမှန်မှန်နဲ့ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပေးပါတယ်။ခဏကြာတဲ့အခါမှာတော့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာပုံရတဲ့ ဦးထွန်းအေးဟာ ကျမခါးကို ကိုင်လိုက်ပြီး သူကအောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ပါတယ်။

“ လုပ်…လုပ်.နာနာသာလုပ်… ”

အဘိုးကြီး အသက်ရှူသံတွေ တဟဲဟဲ ဖြစ်လာတယ်။ ကျမလည်း စိတ်တွေ သိပ်ထနေပြီး အားမရနိုင်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် စိတ်ပါလက်ပါပဲ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ဒီလို လိုးရင်းက သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုနဲ့ ညှပ်ညှပ်ဆွဲလိုက်တော့ သူက ကော့ကော့တက်လာပြီး…

“ ဆောင့် ဆောင့်…မြန်မြန်…အစ်ကိုကြီး..ပြီးကာနီးပြီ…… ”

ကျမကိုယ်တိုင်လည်း ပြီးချင်နေပြီမို့ ခပ်ပြင်းပြင်း ၁၀ ချက်လောက်ဆောင့်လိုက်တော့ သူ့သုတ်ရေတွေ ပန်းဝင်လာခိုက်မှာပဲ ကျမလည်း တစ်ချီ ပြီးသွားကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ကျသွားရပါတော့တယ်….ရှင်…..။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ဦးသာလှရဲ့ ကွက်ကျော် (စ/ဆုံး)

ဦးသာလှရဲ့ ကွက်ကျော် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့်တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကိုနေထိုင်စေသည်။ခြံက ပေတစ်ရာပတ်လည်ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ထိုခြံထဲတွင် သနပ်ခါးပင်များ စိုက်ပျိုးထား၏။

မရင်မေက စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါသည်။ဆယ်တန်း အောင်ပြီးလည်းဖြစ်၏။မေထုန်နို့စားနွားမ သုံးကောင်လည်းရှိသည်။ထို့ကြောင့် သူတို့ တူဝရီးမှာ ဤရွာတွင် စီးပွားရေးချောင်လည်သူများဖြစ်ကြ၏။အမျှော်အမြင် ရှိသူများ ဖြစ်ကြ၍ အဝီစိတွင်းတူးကာ စိုက်ပျိုးရေးကို တိုးချဲ့ကာလုပ်ကိုင်ကြသည်။ 

အနှစ် ၂၀ ကျော်ကြာပြီဖြစ်၍ မရင်မေသည် ဤရွာသူလုံးလုံးဖြစ်နေပါပြီ….။ရွာ၏သာရေး နာရေးလှုမှုရေးကိစ္စရပ်များတွင် ရှေ့တန်းမှပါဝင်၍ တက်တက်ကြွကြွ လုပ်ဆောင်သည်။မရင်မေက ဦးဆောင်၍ အမျိုးသမီးဝတ်အသင်းဖွဲ့ကာ အဖိတ် ဥပုသ်ထွက်နေ့တိုင်း ရွာလည်ဓမ္မာရုံတွင် ဝတ်တက်ကြ၏။စုစုပေါင်း အမျိုးသမီးကြီးငယ် ၅၀ ကျော်ခန့်ရှိ၏။

“ အမ….ပြန်ရောက်ပြီလား…”

“ အေး…..ရောက်နေတာကြာပလား…”

“ ဟုတ်ကဲ့….”

ဘကြည်က ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း ခရမ်းချဉ်သီးများအပြည့်အမောက်ထည့်ထား သော ထန်းခေါက်တောင်းတစ်လုံးကို ခေါင်းပေါ်ရွက်၍ ဝင်လာသော မရင်မေကိုနှုတ် ဆက်လိုက်ရာ မရင်မေကလည်း အလိုက်သင့် ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်၏။

မရင်မေက လှေကားတက်ခုံပေါ်တွင် ခရမ်းချဉ်သီးတောင်းကို ချမည့်ဟန်ဖြင့် ဒူးနှင့်ခါးကိုညွတ်၍ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပင့်မပြီး အောက်သို့ချလိုက် သည်။ထမီတိုတိုဝတ်ထားသဖြင့် တင်းရင်းစိုပြေသော ခြေသလုံးသားများ၏ သန်စွမ်းမှု မို့မောက်သောရင်သားအစုံ ဝိုက်ကားသောပုံသဏ္ဍာန်ရှိသည့် ကားကား စွင့်စွင့် ငွါးငွါးဖွင့်ဖွင့်ရှိလွန်းလှသည့် ပြည့်ဖြိုးတင်းအိသော တင်သားဆိုင်ထွားထွားများ။

ထိုသို့ ထိုသို့သော အလွန်အချိုးစားကျနသည့် ဣတ္ထိယအင်္ဂါရပ်များကို အရောင်လက်သောမျက်လုံးတို့ဖြင့် ဖျတ်ကနဲကြည့်လိုက်မိ၏။မရင်မေက ဆံထုံးကို ဖြည်ချရင်း ခေါင်းခုပုဆိုးဖြင့် ယပ်ခတ်သလိုလုပ်ကာ အမောဖြေနေသည်။ပြည့်ဖြိုးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံကြီးတွေက ထမီကို ထွင်းဖေါက်၍ အလှပြနေသည့်နှယ် ပေါ်ပေါ်လွင်လွင်ရှိလှသည်။

ဘကြည်မိန်းမ တင်အိလည်းလှပါသည်။အဖုအထစ်အမို့အမောက် အင်္ဂါရပ်များနှင့်ပြည့်စုံပြီး စွဲမက်စရာကောင်းလှပါသည်။တင်အိ က မရင်မေလောက် တော့ ဒေါင်မကောင်း…. သည်တော့ ရွှေဘိုမင်းကြိုက်လုံးကြီးပေါက်လှစတိုင်တော့ မဟုတ်။

အဲ တင်အိက မရင်မေထက်သာတာက အရွယ်ဂုဏ်…ငယ်ဂုဏ်… တင်အိ အသက်က အခုမှ ၃၀ ထဲ ဝင်ရုံရှိသေး၏။

ခက်သည်က ကျားဆိုသောသတ္တဝါသည် ကိုယ့်မိန်းမမည်မျှ ချောမောလှပပြီး စွဲမက်စရာ အင်္ဂါရပ်တွေနှင့်ပြည့်စုံပါစေ နေ့ရှိသရွေ့ ညရှိသရွေ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံလာသည့်အခါ ရိုးအီသွားတတ်ပါသည်။

အတွင်းသိ အစင်းသိ ကြာကြာပေါင်းလာသောအခါ တစ်ချိန်ကချစ်ခင်နှစ်သက်စွဲမက် စရာဟု ထင်ခဲ့သောအရာတွေက အပြစ်အသွင်ဆောင်လာပြီး အင်တင်တင် ညီးတီးတီးဖြစ်လာတတ်၏။

ထို့ကြောင့် အာရုံကိုအပြောင်းအလဲဖြစ်စေရန် ယခုလို တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ မိန်းမများကို ကိလေသာရမ္မက်လွှမ်းသော အကြည့်တို့ဖြင့် ငမ်းငမ်းတက်ကြည့်မိခြင်းဖြစ်ပါသည်။

စောစောက အဘဦးသာလှပြောခဲ့သော ကာမရောဂါဝမ်းတွင်းနာက ဘကြည်ကို စွဲကပ်လိုက်တော့၏။လီးရိပ်လီးငွေ့မသမ်းသော အဖုတ်ကြီးကို စိတ်ဖြင့် မှန်းဆကာ ရာဂစိတ်နယ်ပယ်ကို ကျယ်သလောက်ကျယ်အောင် ဖြန့်ကျက်လိုက်သည်။လျှပ်တပြက် အကဲခတ်ရုံဖြင့် ဦးသာလှက ဘကြည်၏မနောနှင့် သဘောကိုရိပ်မိလိုက်သည်။ဘကြည်လိုလူစားသည် ကိလေသာအာရုံနှင့် ဖမ်းစားခြင်းခံရလျှင် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့တတ်ပြီး အသိတရားဖြင့် ပြန်လည်ထိန်းချုပ် နိုင်စွမ်းမရှိခြင်းဟု ဦးသာလှစိတ်ထဲက မှတ်သားလိုက်၏။

မရင်မေက အမောဖြေပြီး ထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်ရန် မီးဖိုခန်းပေါ် တက်သွား၏။လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ နိမ့်ချီမြင့်ချီ အဆီခဲတွေစုခဲထားသည့် တင်ဆုံထွားထွား ကြီးက သူ့စိတ်ကို မြူဆွယ်ကလိသွားသည်ဟု ထင်မှတ်လိုက်မိ၏။သည်တော့မှ သူ့လာရင်းကိစ္စကို သတိရတော့၏။ဦးသာလှက ပြုံးတုံ့တုံ့ မျက်နှာထားနှင့်……………..

“ အေး…….. ငါ့တူမ အပျိုကြီးကလည်း ကာမရောဂါကို ထကြွတိုးပွားစေတဲ့ ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးကြီးနော်…. အဟဲ…. ဟဲ….ဟဲ…”

ဦးသာလှ စကားကြောင့် ဘကြည်မျက်နှာမှာ အနည်းငယ်ရှက်ရိပ်သမ်းသွားပြီး တဟီးဟီးနှင့် ရယ်ပြလိုက်သည်။

“ အဘ….ကျုပ်….ဟို…ဟို…”

ဘကြည်စကားမဆုံးသေးခင်မှာပင် ဦးသာလှ လက်ကာပြလိုက်ရင်း ………..

“ နေနေ….မောင်ဘကြည်… အဘ…သိတယ်…”

“ မင်းငွေ…..လိုချင်လို့မဟုတ်လား…”

“ ဟုတ်ကဲ့……..အဘ…”

ဘကြည်စိတ်ထဲ အံ့သြသွားတာအမှန်။သူ့အကြံကို ဦးသာလှဘယ်လိုသိနေသလဲ.. ဘကြည်၏စိတ်အခြေအနေကို ဦးသာလှက ရိပ်မိလိုက်သဖြင့်……….

“ မအံ့သြနဲ့မောင်…..မင်းရောက်လာတဲ့အချိန်ကို ငါက အင်္ဂဝိဇ္ဇာနည်းနဲ့တွက်ကြည့် လို့သိပြီးသား…..မင်းမှာငွေလိုနေတယ်…ဒီတစ်ခေါက် အရောင်းအဝယ်ကိစ္စမှာ မင်း အရှုံးကြီးရှုံးခဲ့တယ်……တခြားနေရာမှာ ရစရာမမြင်တော့ င့ါဆီရောက်လာတယ်… ကဲ… ဟုတ်တယ်…မဟုတ်လား….”

ဘကြည်တစ်ယောက် ဟုတ်ကဲ့ ဟုပင်မပြောနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်ဟောင်းလောင်း ကြီးဖြင့် ဦးသာလှကိုပြူးပြူးကြီးကြည့်လျှက် ကြောင်အမ်းအမ်းကြီးဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ငြိမ့်ကာ

“ ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့…အဘ….”

ဘကြည် ဦးသာလှကို ယခင်ကထက်ပို၍ အထင်ကြီးလေးစားသွား၏။ ဓာတ်တွေ ပရမတ်တွေကိုလည်း လူပြိန်းလူနတွေနားလည်အောင် ရှင်းပြတတ်…. လောကီဂမ္ဘီရပညာရပ်တွေကလည်းတတ်…..အလွန် အံ့သြစရာကောင်းတဲ့ ဦးသာလှ ပါတကား………

ဦးသာလှကို အထင်ကြီးလေးစားစိတ်ဖြင့်ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဦးသာလှ တစ်ယောက် သူ့တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးထဲသို့ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားပါ တော့သည်။မရင်မေတယောက် ထွက်များလာလေမလားဟု မီးဖိုခန်းဘက်ဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။

“ ရော့…မောင်ရင် လိုချင်တာ ၂ သိန်းခွဲမဟုတ်လား…”

မီးဖိုခန်းဘက်ဆီငေးနေစဉ် နောက်ကြောဘက်ဆီက ပေါ်လာသော ဦးသာလှ စကားသံနှင့်အတူနှစ်သိန်းခွဲထောင်တန်အထုပ်က သူ့ပေါင်ပေါ်ဖုတ်ကနဲကျလာ၏။

“ အော…ငွေပမာဏပါသိနေတဲ့ ဦးသာလှပါလား…”

ဘကြည် ကွပ်ပျစ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဦးသာလှခြေရင်းတွင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဦးသုံးကြိမ်ကန်တော့လိုက်တော့၏။

“ အေး…အေး….ဒီတခေါက်အဆင်ပြေပါစေကွာ…”

ဘကြည် ငွေထုပ်ကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဦးသာလှကိုနှုတ်ဆက်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။အကယ်၍သာ ဘကြည်တစ်ယောက် ဤကိစ္စရပ်တွေကို အင်္ဂဝိဇ္ဇာ ဗေဒင်နည်းဖြင့် သိရသည်မဟုတ်ဘဲ သူ့မိန်းမ တင်အိကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောထား၍ သိနေသည် ဆိုလျှင်……….

အဖိတ်နေ့ည ဝတ်တက်စဉ်က တင်အိတစ်ယောက်ဝတ်အဖွဲ့ထဲ မပါဘဲ ဦးသာလှထံရောက်နေခဲ့သည်ဆိုလျှင်………

ထိုနေ့ည သွေးသားဆန္ဒနှီးနှောဖလှယ်ပွဲကြီးအဆင်ပြေချောမွေ့စွာ ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် ဦးသာလှရင်ခွင်ထဲမှာ ဦးသာလှ၏အပွေ့အဖက်ကို ခံယူထားစဉ် ငွေကြေးကိစ္စပြောခဲ့သည်ဆိုလျှင်…ထိုနေ့ည ပြန်ခါနီးတွင် ဦးသာလှက……

“ ၂ သိန်းခွဲဟုတ်လား…. အေး..အေး….သန်ဘက်ခါ ညီးယောကျာ်းကို ငါ့ဆီ လွှတ်လိုက်….” ဟု မှာကြားလိုက်သည်ဆိုလျှင်……ဘကြည်တစ်ယောက် ဦးသာလှထံမှ အလွယ်တကူ ငွေ ၂ သိန်းခွဲချေးယူရရှိခဲ့သည့်အတွက် အခုလို ပျော်ရွှင်နိုင်မည်လော……….

ဦးသာလှကိုလည်း အထင်ကြီးလေးစားနိုင်ပါအုံးမည်လော…. သို့သော် နှစ်ယောက်လုံးပြုံးနေကြ၏။

သို့သော်……….အဓိပ္ပါယ်ခြင်းကာ မတူပါလေ…….။

အဖိတ်နေ့ည…………။

ထိုအဖိတ်နေ့ညကို ဦးသာလှမမေ့ပါ……ဒီနေ့ည တင်အိလာမည်…. ရင်မေက အကျိုးအကြောင်းအစုံအလင်ကို ဦးသာလှအား ပြောပြထားပြီးဖြစ်၏။မရင်မေနှင့် တင်အိတို့ ညှိနှိုင်းကြသောစကားထဲတွင် ငွေ ၂ သိန်းခွဲရမည်… ဦးသာလှ၏သွေးသား ဆန္ဒကို လိုက်လျောဖြည့်ဆည်းပေးရမည်။အများသူငါမရိပ်မိစေရန် ယောကျာ်းကို ငွေယူလွှတ်ရမည်။မည်သူမှမရိပ်မိနိုင်သည့် အဖိတ်နေ့ညကို ရွေးရမည်။အတိုးငွေ ၁၅ ကျပ်ဆိုလျှင် ၁၀ ကျပ်နှုန်းခံစားခွင့်ပေးမည်။

သို့သော် ယောကျာ်းကို ငွေပို့ခိုင်းစဉ် ၁၅ ကျပ်နှုန်းနှင့်ပေးအပ်ခိုင်းရမည်။ ၁၀ ကျပ်နှုန်းခံစားခွင့်ကို ဝတ်တက်သည့်ညမှ ကိုယ်တိုင်သွားယူရမည်။မရင်မေ ဘက်က တင်ပြသော အချက်အလက်များကို တင်အိကိုယ်တိုင်က ကျေနပ်ပြီးဖြစ်၍ ထိုအဖိတ်နေ့ညက တင်အိတစ်ယောက် ဝတ်တက်ဓမ္မာရုံတွင်ရောက်ရှိကြောင်း လက်မှတ်ထိုး၍ အသာလစ်ထွက်ခဲ့သည်။။ဝတ်တက်ခေါင်းဆောင်က မရင်မေမို့ ပွဲပြီးမီးသေအငြိမ်ဖြစ်၏။

ဝတ်တက်ချိန် တစ်နာရီ အသစ်သင်ကြားပို့ချသည်က ၂ နာရီခွဲ…. ဤအချိန်အတွင်း (၁၀)မိနစ်စော၍ပြန်ရောက်စေရမည်ဟု မရင်မေက အသေအချာ မှာ လိုက်ပြီးဖြစ်၏။တပါတ်ရစ်….. ယောဂီထမီအင်္ကျီလေးနှင့် တင်အိတယောက် တသွေးတမွေးလှလို့နေပါသည်။

အခုတပါတ် ကုန်ရှုံးလာသည့်အတွက် ယောကျ်ားကစိတ်ညစ်သည်ဟု ဆိုကာ အရက်ချည့်တွန်းသောက်နေ၏။မရင်မေဆီကရအောင် ပြောကြည့်ပါမည်ဟု

ချွေးသိပ်ရင်း အရက်ကိုလျော့သောက်ခိုင်းထားရ၏။ဒါတောင် ဝတ်တက်လာခါနီး ရမ်အကြီးတစ်လုံးဝယ်ပေးခဲ့ရသေးသည်။တင်အိကလည်း သူ့အကြံနှင့်သူမို့ ကျေနပ်စွာပင် အကြွေးဝယ်ပေးခဲ့ပါသည်။မရင်မေ အစီအစဉ်အတိုင်း တိုက်နောက်ဖေးပေါက်က ဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။

“ ဒေါက်…ဒေါက်….ဒေါက်..ဒေါက်….”

မရင်မေသင်ပြထားသည့်အတိုင်း တံခါးခေါက်အချက်ပေးလိုက်သည်။ မကြာခင်တံခါးပွင့်လာ၏။တံခါးဝတွင် ဦးသာလှက ဘောင်းဘီပွပွ…စွပ်ကျယ်အကျီၤ လက်ပြတ်နှင့် မားမားကြီးရပ်နေလေသည်။ဦးသာလှ၏တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်နေဟန်ထားကိုကြည့်၍ တင်အိ ရင်တွေလှိုက်ဖိုလှုပ်ခတ်သွား၏။

လူကြီးက အသက် ၅၀ ကျော် ၆၀ အတွင်းဆိုသော်လည်း ကျန်းမာ သန်စွမ်းလှသည်။ရင်အုပ်ကားကား လက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေက ထစ်ဖုတုတ် ခိုင်လှသည်။ထို့အတူ ပေါင်တံ ခြေသလုံးကြွက်သားကြီးတွေက တင်းရင်းဖုထစ် သန်မာလှသည်။ဦးသာလှက တင်အိ ဝင်သာအောင် ဘေးသို့ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး…..

“ ဝင်…ဝင်…..တူမကြီး….အထဲကို…”

တင်အိက ကိုယ်ကိုရို့၍ အတွင်းသို့ဝင်လိုက်၏။ဦးသာလှက တံခါးမင်းတုန်း ချက်ကို ထိုးပိတ်လိုက်သည်။အခုသူတို့ရောက်နေသောအခန်းမှာ ထမင်းစားခန်း ဖြစ်၏။ ၂ ခန်း ပတ်လည်ကျယ်ဝန်းပြီး မတ်တပ်ရပ်ချက်ပြုတ်ရသော မီးဖို စားစရာ များကို သိုလှောင်ထားသည့် ကြောင်အိမ် ၃ လုံးရှိ၏။

ထမင်းစားစရာနေရာမှာ ၂ ပေခွဲကျော်ကျော်ခန့်မြင့်ပြီး သစ်မာရှာထိုးသား များခင်းထားသည်။ထိုအပေါ်တွင် စားပွဲခုံဝိုင်းတစ်လုံးချထားပြီး ဝီစကီအကြီးတစ်လုံး …ကြက်ကြော်….ဝက်အူချောင်းကြော်…ငှက်ပျော်သီးဖီးကြမ်းတစ်ဖီး… ဝီစကီပုလင်းကအပြည့်မဟုတ်တော့….ထိုအထဲတွင် ကာမစွမ်းအားကို တိုးပွားစေသော ဖျံသိုစိမ်ထား၏။

“ ကဲ…အပေါ်တက်လေ…တူမကြီးရဲ့….အေးအေးဆေးဆေးပေါ့နော်..သွား…. ဟိုမှာ စားစရာတွေရှိတယ်…..စားနှင့်…”

တင်အိက မတ်တပ်ကြီးရပ်နေ၍ ဦးသာလှက ပြောလိုက်သည်။ လာကထဲက ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့်ကိုယ်မို့ အရှက်တွေသိက္ခာတွေ ကျင့်ဝတ်တွေ အကုန်ခဝါ ချထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။

ကိုယ့်မေဓာရှိလျှင်….သူ့မေဓာလည်းရှိရမည်ပင်……………….

ပြီးတော့ ကိုယ်ရချင်တဲ့ငွေက နည်းနည်းနောနော မဟုတ်…. ဖာထွက်ခံလျင်တောင် ရမည်မဟုတ်……ပြီးတော့ ကိုယ်ကအပျိုမှမဟုတ်ဘဲ….ကလေးနှစ်ယောက်အမေ …အအို….ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကလဲ ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် လီးအလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ်… ဒီတော့ ဘာဆန်းတာမှတ်လို့…ပြီးတော့ တင်အိက ချောသည်… လှသည်….တောသူဆိုပေမင့် ရှေးအတိတ်ကုသိုလ်ကောင်းပုံရ၏။…. ဒီတော့ ခပ်ရဲရဲ ခပ်ဟော့ဟော့ပင် ဆက်ဆံလိုက်သည်။အပေးကောင်း အပြုအစုကောင်းခဲ့ရင် ၂ သိန်းခွဲငွေ အလကားတောင် ရချင်ရနေအုံးမည်……။

“ အဟစ်…အစ်…ခစ်…အဟင့်…ဟင့်….ယား…ယား…တယ်လို့…”

အနေရအထိုင်ရခက်လောက်အောင်ယားသည့်အတွက် တင်အိတစ်ကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားရှာသည်။သည်တော့ နို့အုံကြီးက ပိုမို၍စူတင်းထွက်လာသည်။

ဦးသာလှက နို့တစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလျှက်ကပင် တင်အိ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်သည်။ပေါင်တံကြီးတွေက…ထွား…တင်ဆုံကြီးတွေက ဖွံ့ထွား စွင့်ကားလွန်းနေသည့်အတွက် ဘောင်းဘီက တော်တော်နှင့် မကျွတ်ဘဲဖြစ်နေသည်။

“ ဟွန်း…..ခိုးချင်တာလဲပျာလို့…လက်နှေးတာလဲ ချာလို့…”

ဦးသာလှတစ်ယောက် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် တဏှာရမ္မက်တွေ မွှန်ထူနေပုံကိုအမြင်ကပ်ကပ်ရှိလှစွာ ဆူဆူဆောင့်ဆောင့်လေးမြည်တွန်ရင်း…. ကူချွတ်ပေးလိုက် ၏။တင်အိ အပြုအမူလေးက ဦးသာလှကို ကြည်နူးစွဲမက်သွားစေ၏။

ဘောင်းဘီတိုကျွတ်သွားသောအခါ ဖြူဝင်းထွားအိနေတဲ့ ပေါင်တံနှစ်သွယ် ကြားက တင်အိ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ဘွားကနဲမြင်လိုက်ရ၏။ တင်အိက ပိုမြင်ရအောင် ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို မသိမသာဖြဲပေးလိုက်သည်။စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်အဟတွင် သိသိသာသာပြဲဟသွားပြီး အတွင်းသားနီနီနုနုတွေကိုပါ မြင်လိုက်ရ၏။

စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး ထူထူပွပွဖြစ် နေ၏။သူ့အရောင်နှင့်သူ ပိုင်းခြားထားသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အလွန့်အလွန်ကြည့် ကောင်းနေ၏။ဝင်းဝါမို့မောက်နေသော ဆီးခုံ။နက်ပြောင်မဲမှောင်နေသည့် စောက်မွှေး အညိုရောင်သမ်းနေသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား… ပြဲဟနေသော အတွင်းသား နီနီ…ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းက……ဦးသာလှလီးကြီးမှာ ထွားသထက်ထွား… တောင်သထက်တောင်….မာသထက်မာ…. ထန်သထက်ထန်လာပါ၏။

ဘောင်းဘီတိုကြားမှ တိုးတိုးထွက်နေသော လီးကြီးကို တင်အိက လက်ဖဝါးလေးနှင့် ခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်း…………..

“ ဟွန့်….ကဲ…..ကဲ….လွန်းတယ်…”

နှာခေါင်းလှလှလေးတွန့်ရှုံ့ရင်း ပြော၏။တင်အိက ဦးသာလှနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး……………

“ ကဲ….အသေအချာ….ထိုင်စမ်းပါ….တကထဲ….”

ဦးသာလှတစ်ယောက် လက်ရှိအသက်ထက် ၅ ပုံ ၁ ပုံခန့်ငယ်သွားသလားထင်ရ အောင် နုပျိုသွား၏။စိတ်ထဲမှာလဲ ပျော်ရွှင်မြူးကြွသွားသည်။တင်အိ မလာခင်ကပင် သောက်ထားနှင့်သော အရက်အရှိန်ကလည်း တက်နေပြီဖြစ်၏။

ထို့ကြောင့် ကြမ်းပေါ် ဖင်ချထိုင်ပြီး ခြေဆင်းလျှက် ပေါင်ကို နဲနဲကားထားလိုက်သည်။

“ ကဲ…..ဘောင်းဘီချွတ်……”

တင်အိက ဘောင်းဘီတိုကို ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေး၏။ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အနေအထားမို့ ခန္ဓာကိုယ်အလှည့်အပြောင်းလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ဦးသာလှကို မြူဆွယ်လျှက်ရှိနေပါသည်။ဦးသာလှက ဘောင်းဘီအချွတ်ရလွယ်အောင် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကြမ်းပေါ်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကိုကြွမြှောက်ပေးလိုက်သည်။ဖုထစ်မို့မောက်သော ရင်အုပ်လက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေက တင်းအစ်ကြွတက်လာသည်။

ဘောင်းဘီကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးသာလှလီးတန်ကြီးမှာ မတ်ကနဲ ထောင်တက်သွား၏။အညိုရောင်သမ်းနေသော လီးကြီးကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရသောအခါ တင်အိ အံ့သြမှင်သက်သွား၏။မအံ့သြလို့လည်းမဖြစ်…. သူ့လီးတန်ကြီးက မြင်းလီးတန်ကြီးလောက်နီးနီးရှိသည်။သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပင်… လက်နှင့်ယောင်ရမ်း၍ အုပ်မိလိုက်သည်။အရှည်ရှစ်လက်မ ကျော်ကျော်ခန့်ရှိသော လီးတုတ်ကြီးမှာ အကြောတွေပြိုင်းပြိုင်းထလျှက် အရေပြားတွေက ကြက်ပေါင်ကွင်း တုတ်တုတ်တွေ အထပ်ထပ်စွပ်ထားသလို အရစ်အရစ်ထနေသည်။

တစ်သက်နှင့်တကိုယ် မတွေ့ဖူးမမြင်ဖူးသေးသော လီးကြီးဖြစ်သည်။ တင်အိလည်းခေသူတော့ မဟုတ်ပါ။ဘကြည်နှင့်မညားခင်ကပင် ယခင်ရည်းစား ဟောင်း နှစ်ယောက်၏အလိုးကိုခံခဲ့ဖူးသည်။ထိုလီးမျိုးသည် ယောကျာ်းလူစဉ်မှီရုံသာ ရှိသည်။ခံလို့လည်း ကောင်းခဲ့ပါသည်။အခု ဦးသာလှလီးကြီးက သူမတခါမှ မမြင်ဖူးသေးသော ကြောက်ခမန်းလိလိ လီးကြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။

ဒစ်ဖူးကြီးက တင်းပြောင်နေသော ခရမ်းချဉ်သီးကြီးပမာ နီညိုရောင် သမ်းနေသည်။ဦးသာလှက သူ့လီးကြီးကိုကြည့်၍ ကြောင်တက်တက်ဖြစ်နေသော တင်အိလက်ကိုဆွဲယူ၍ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်စေလိုက်သည်။တင်အိက မြွေတကောင်ကိုကိုင်ရသလို မဝံ့မရဲလေးကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ သံမဏိချောင်းကဲ့သို့ မာတင်းသောအတွေ့ကို နွေးနွေးရှိန်းရှိန်းကြီး ခံစားလိုက်ရ၏။

တင်အိအနေဖြင့် ယခုသွေးသားဆန္ဒဖလှယ်ပွဲတွင် လုံးဝအညံ့ခံ၍ မဖြစ်ပါ။ဦးသာလှကျေနပ်လျှင် ကျေနပ်သလောက် သူ့အဖို့အခွင့်အရေးတွေ ရလာနိုင်၏။ဦးသာလှသဘောကျနှစ်ခြိုက်စေမည့် အလုပ်မျိုးကို ကြားဖူးသလောက် လုပ်နိုင်သလောက် အစွမ်းကုန်လုပ်ပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်၏။သူမချေးရမည့် ငွေတွေက နည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ကုန်က အကြီးအကျယ်ရှုံးခဲ့သည့်အတါက် ရှင်းရမည့်ငွေတွေက မရှင်းနိုင်လျှင် သူ့ယောကျာ်းထောင်ကျပြီး ဘဝပါပျက်မည်။

ဘဝပျက်မည့်အရေးနှင့်ယှဉ်လိုက်လျှင် သူ့စောက်ဖုတ်ကို ဦးသာလှထံ ထိုးအပ်ရသည့်အလုပ်က ဘာမှမပြာပလောက်သည့် အလုပ်မဟုတ်။သည်ကြားထဲ အပြုအစုကောင်းလျှင် ဦးသာလှ၏ပေးကမ်းရက်ရောမည့် အခွင့်အရေးတွေက တသီကြီး။မရင်မေက ပြောပြထား၍ အတွင်းရေးကို သိထားနှင့် ပြီးဖြစ်၏။

တကယ်အားဖြင့် မရင်မေသည်ပင် တူမ၊မွေးစားသမီးဆိုသော်လည်း ဦးသာလှ၏လူမသိသူမသိမယားသာဖြစ်နေ၏။သို့သော်…. အဖိုးကြီးက ပီမှ… ပိုင်မှ သူသဘောကျမှ သားကောင်ကို ကိုင်လေ့ရှိသည်။ပြဿနာကြီးငယ် မပေါ်ပေါက်စေ ရန် လုံခြုံစိတ်ချရအောင် အကွက်ချစီစဉ်ပြီးမှ သူ့ဆန္ဒကို အကောင်အထည်ဖေါ်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ပထမဆုံးတက်ကွက်အဖြစ် တင်အိက ဦးသာလှ၏ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ ဒူးတုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်ကုန်းကာ လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ် ကိုင်လျှက် ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲစုပ်ယူလိုက်သည်။လီးကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် အကုန်လုံး သိမ်းကြုံးမငုံနိုင်ဘဲ တဝက်တပျက်သာ ငုံခဲထားနိုင်သည်။ပူနွေးစိုစွတ်သော အာငွေ့နှင့်ကြမ်းရှသောလျှာအတွေ့က အရေးပါသောကာမအကြောအစုံကို စုပ်ယူမိ လိုက်သောအခါ ဦးသာလှတစ်ယောက် ကော့တက်သွားပြီး အီးကနဲ ကောင်းကောင်း ညီးညီးလိုက်သည်။

ဦးသာလှတစ်ယောက် တင်အိအပေါ်အမှတ်တွေ ပေးလိုက်သည်။ တင်အိအပြုအမူက သူသဘောကျနှစ်ခြိုက်သော အပြုအမူတွေဖြစ်နေ၏။ ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်ပြီးသား စောက်ဖုတ်မို့ သူ့လီးဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနိုင်မည်ဟုလည်း ယုံကြည်လိုက်သည်။

“ ကဲ….ကဲ….တူမကြီး ခဏရပ်လိုက်အုံး….လေးလေး….မင်းကို သဘောကျသွားပြီး…အေး..အေး….ဆေး..ဆေးပေါ့နော်….”

ဦးသာလှစကားကြောင့် တင်အိတစ်ယောက် ဦးသာလှလီးကြီးကို လျှာဖြင့်ဝိုက်ပတ် ၍ လျှက်ပေးနေရာမှ ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး ဒူးတုတ်လျှက် ကနွဲ့ကလျ ထိုင်နေသည်။

ဦးသာလှက တင်အိကိုယ်ကာယအလှများကို တဝကြီးကြည့်ရှုခံစားရင်း ဝီစကီတပန်းကန်ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။ပုဂံပြန်အချ တင်အိက အဆင်သင့်ပင် ဝက်အူချောင်းနှစ်ချောင်းပါးစပ်ထဲခွံ့ပေးလိုက်၏။ဦးသာလှ တစ်ယောက် အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေစဉ် ငှက်ပျောသီးတစ်လုံးကို အခွံနွာ၍ ပါးစပ်နားထိုးပေး လာသည်။ဦးသာလှက တဝက်ကျော်ကျော်ကို ကိုက်ယူစားလိုက်သည်။

ဤမျှဆိုလျှင် တင်အိသဘောထားကို အတော်အတန်ရိပ်မိသွားပြီ။တင်အိနှင့် လက်တွဲလို့ ကောင်းကောင်းကြီးရနိုင်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။

“ ကဲ…တူမကြီး…ဦးလေးရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ကျေနပ်ရဲ့လား…”

“ အဟင်း..ဟင်း…ကြက်သီးတောင်ထတယ်…”

“ ကဲ..ထ….အပေါ်က ခွထိုင်ပြီး…ကိုယ့်ဖာသာကို အဆုံးထိဝင်အောင်သွင်းကြည့် … ဦးက မဆင်မခြင် လုပ်မိရင် နာသွားမှာစိုးလို့….”

တင်အိ စိတ်ထဲ ဦးသာလှကို လေးစားသွားသည်။အမှန်အားဖြင့် တင်အိသည် ယခုအချိန်တွင် သူ့လက်ခုပ်ထဲကရေသာဖြစ်၏။ကြိုက်သလိုလုပ်ခွင့်ရှိ၏။ သို့သော် ဦးသာလှက မလုပ်ပါ……..သူ့ကောင်းကိုယ်ကောင်း ကာမကိစ္စတွင် အပေးအယူမျှတစွာ ပြုမူလိုက်ပါ၏။

တင်အိက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဦးသာလှပုခုံးကိုကိုင်ကာ တဖြည်းဖြည်း ထိုင်လိုက်သည်။လီးကြီးနှင့်စောက်ဖုတ်အဝ တေ့ထောက်မိသောအခါ ဦးသာလှက တင်အိ ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မပေးထားလိုက်၏။တင်အိက ခွထိုင်လျှက်ကပင် ဦးသာလှလီးတံတုတ်တုတ်ကြီးကို သူ့လက်နှင့်အကျအန ဆုတ်ကိုင် သူ့အဖုတ်ဝနှင့် အသေအချာ ချိန်လိုက်သည်။ထို့နောက် တဖြည်းဖြည်း ဖိသွင်းလိုက်၏။

“ ဖွိ…ဖွိ…ဖွစ်…ပြွတ်….ဗြစ်….ဖွတ်….ဖွိဖွိ……ဖွစ်….ပြွတ်…”

လီးတံကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်းစောက်ခေါင်းလမ်းကြောင်းအတွင်းသို့ နစ်နစ် ဝင်လာသည်။ကလေးမွေးဖူးသောမိန်းမမို့ ထိန်းချုပ်ချိန်ဆရမည့်အထာကို မှန်းဆ တတ်သူပီပီ ထိန်းလိုက်သွင်းလိုက် ဖိလိုက်နှင့် ကျွမ်းကျင်စွာ ပြုလုပ်နေသည်။

သူ့သဘောနှင့်သူ စိတ်တိုင်းကျပြုလုပ်နေသည်မို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် မနာကျင်ဘဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ကာမအရသာထူးကြီးကို လီးကြီးကတဆင့် ခံစားနေရသည်။

ပါးစပ်ကလေးဟလိုက်……….မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လိုက်နှင့်အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံဖြစ်နေရှာသော တင်အိကိုကြည့်၍ ဦးသာလှသဘောကျနေပါတော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ လီးကြီးက အဆုံးထိနစ်ဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးလောက်သာ လိုတော့သည်။နာကျင်မှာစိုး၍ ထိန်းသွင်းနေသည့်ကြားက ခံချင်စိတ်နှင့်အားမလို အားမရစိတ်ရောထွေးသွားကာ တင်အိ ကဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ ဖရစ်…ဗြစ်….ဖျစ်….ဒုတ်…..ပြွတ်….”

“ အမေ့…အင့်….အ….အီး…အား…အ….”

လီးထိပ်ကြီးနှင့် သားအိမ်ဝမှာ တင်းကနဲ ဒုတ်ကနဲပြစ်ဆောင့်သွားရာ နာကောင်းအီဆိမ့်သော ကာမအရသာကြီးကို ပြိုင်တူခံစားလိုက်ရသည်။ ခေတ္တမျှငြိမ်နေပြီးနောက် တင်အိက ဦးသာလှပုခုံးကို အားယူဖိထားရင်း ကိုယ်ကိုမြှောက်ကြွ လိုက်ပြန်သည်။ဖိသွင်းစဉ်ကနှင့်မတူဘဲ အကြွတွင် အနည်းငယ်မြန်ဆန်၏။တဖန် စောစောကလို တဖြည်းဖြည်းပြန်ဖိသွင်းသည်။စောက်ရည်ကြည်တွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်း နေပြီမို့ ပို၍ ပို၍ အဆင်ပြေချောမွေ့လာတော့သည်။

ဤနည်းအားဖြင့် အချက် ၂၀ ကျော်ခန့်ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ တင်အိ ရမ္မက်စိတ်တွေက အပြင်းအထန်ထကြွလာပါတော့သည်။

မြှောက်ကြွ ပြန်ဖိချဆောင့်ချက်တွေက စိပ်စိပ်လာသည်။မြန်မြန်လာ သည်။ထန်ထန်လာသည်။သန်သန်လာသည်။

“ ..ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်….”

“ ..ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်…”

“  .ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်…”

“ အမေ့…အား…အင့်….အင့်….အမေ့…..အီး…အင့်…ကျွတ်…ကျွတ်… အင့်… အ…အီး…ရှီး…ကျွတ်…ကျွတ်…အမေ့…အား…”

တင်အိတစ်ယောက် ကာမဇောတွေအထွတ်အထိပ်ရောက်အောင် တက်ကြွ ပြင်းထန်လာသည်။အထက်သို့ ကြွပြီးဆောင့်တိုင်းဆောင့်တိုင်း နို့အုံအိအိကြီးတွေက ထက်အောက် လှုပ်ရှားနေတော့သည်။

ဦးသာလှကမူ အထွေအထူးအားအင်မစိုက်ရဘဲ တင်အိ ပြုမူသမျှကိုသာ ဇိမ်ကျစွာ ခံယူနေပါသည်။သူ့ကိုယ်ကို အနည်းငယ်မတ်လိုက်ပြီး ရမ်းခါနေသော တင်အိနို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်အစုံဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ချေပွတ်ဆွ ပေးလိုက်သည်။

လျှို့ဝှက်ဆန်းကျယ်သော ကာမဓာတ်သတ္တိက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေ ပွတ်ဆွပေးလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်……………..

“ ဟီး…အီး…အမေ့….အမယ်လေး…”

ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ အသံနက်ကြီးကို မြည်တမ်းရင်း တင်အိတကိုယ်လုံးလျှပ်စစ် လိုက်သလို တွန့်လိမ်ကော့တက်သွားသည်။တဆက်တည်းပင် ကာမပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိကြောင်း သင်္ကေတအဖြစ် စောက်ရေပူတွေကို ဗျင်းကနဲ ဗျင်းကနဲ ပန်းထုတ် လိုက်တော့

တင်အိတကိုယ်လုံး ပျော့ခွေညွှတ်ကြသွားပြီး ဦးသာလှ ဘယ်ဘက်ပုခုံး ပေါ် မျက်နှာမှောက်ကျသွားတော့သည်။ဦးသာလှက တင်အိခါးသွယ်လေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ရင်း ကျေနပ်အားရစွာ မှေးနေလိုက်သည်။

တင်အိအမောအပန်းပြေသည်အထိ ခေတ္တစောင့်ဆိုင်းနေပြီး ဦးသာလှ လက်အစုံက ချောမွတ်ပြည့်တင်းသော တင်သားဆိုင်ထွားထွားအိအိကြီးကို စုံချီဆန်ချီပွတ်လျှက် ရှိပါတော့သည်။

အမောပြေ၍ထင်သည် တင်အိက ဦးသာလှပုခုံးပေါ်တွင်မှောက်အပ် ထားသော မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်၏။သူမမျက်နှာလေးက နွမ်းနယ်နေဟန်ရှိသော်လည်း ကျေနပ်သော ပီတိရိပ်တွေက ထင်ဟပ်နေသည်။

ကိုယ်အလှုပ်တွင် စောက်ဖုတ်အတွင်း နင့်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ထူပူသွား၏။

“ အမလေးတော့…..ဘုရား…..ဘုရား….”

တင်အိစိတ်ထဲ တကယ်ပင် အမလေးတမိလိုက်သည်။မတလို့ဖြစ်ရိုးလား….. ကိုယ်တော်ဘုရား၏လီးတံကြီးက သံမဏိတိုင်ကြီးစိုက်ထားသလို ခိုင်ခိုင်မတ်မတ် ကြီး ရှိနေသေး၏။တင်အိသဘောထားကို ဦးသာလှကရိပ်မိလိုက်၍…..

“ ဘာလဲ….အိလေးက…သဘောကျနေတာလား…”

“ ဟင့်….အင်း….ဝေးသေး…”

ဦးသာလှနှုတ်ဖျားက အလိုလိုအခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းလဲသွား၏။တင်အိကို

အိလေးတဲ့……………………

“ ဒါဆို…တော်ပြီပေါ့…”

“ ဟင့်အင်း…”

“ ဒါဆို….သဘောကျတယ်ပေါ့….”

“ ဟင့်….အင်း…”

ဦးသာလှက တင်အိအမူအယာကြောင့် အူယားပြီး စိတ်မရှည်ဖြစ်ကာ တင်အိခါးလေးကို ကြုံး၍ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်သည်။

“ အမေ့…..ရှီး….ကျွတ်…ကျွတ်….”

တင်းကျပ်တောင်မတ်စွာ မြုပ်ဝင်နေသောလီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးက ဦးသာလှခါးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည့်အတွက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကန့်လန့်ဖြတ် ဆွဲနှဲ့လိုက်သလို ဖြစ်ကာ ပူကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားသောကြောင့် တင်အိနှုတ်က လွှတ်ကနဲ အော်လိုက်မိသည်။

“ အဟင့်…ဟင့်…ဟင့်….ဟောဒီအကိုကြီးကို……သိပ်ကြမ်းတာပဲ…..ကဲ…. ကြမ်းအုံး………..ကြမ်းအုံး….”

တင်အိက ငိုသံနွဲ့နွ့ဲလေးဖြင့် ဦးသာလှပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွလေးထုပစ်လိုက်သည်။အချစ်ဓာတ်၏ ရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့မူကြောင့် တင်အိနှုတ်ကလည်း အလိုလို အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းသွား၏။ကိုယ့်အဖေအရွယ်လောက် အသက်ကြီးသူကို အကိုကြီးတဲ့…..အော်…ကာမ….ကာမ….လူကိုရူးသွပ်စေပါလား…….

“ အိလေး….ကိုကြီးပုခုံးကို မြဲမြဲဖက်ထားနော်…”

“ အင်းပါ….”

အင်းပါဟုသာပြောလိုက်ရသည်။ဦးသာလှဘာလုပ်မည်မသိ၍ ရင်တဖိုဖိုနှင့် မျှော်လင့်နေရ၏။အတော်ထူးဆန်းလှသည့် လူဆန်းကြီး ဦးသာလှပင်…..ဦးသာလှက ခြေဆင်းထိုင်နေရာမှ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ကွေးပြီး သူ့ဖက်ဆွဲယူ လိုက်သည်။တင်အိကလည်း အနေအထားကျနရန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြုပြင်ပေး၏။ဦးသာလှဘယ်လက်က ကြမ်းကိုအားနှင့် ဖိထောက်ရင်း ညာလက်က တင်အိခါးသွယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ…

“ အသေအချာ…ဖက်ထားနော်…”

“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်….ကျမလင်…”

တင်အိနှုတ်က ထွက်သွားသော စကားလုံးမှာ များများစားစားမဟုတ်…. ရေတွက်ကြည့်လျှင် ၆ လုံးမျှသာဖြစ်၏။သို့သော် ထို စိတ္တဇသဒ္ဒ ခေါ် ကာမရာဂ အားကောင်းလှစွာသော ထိုအသံ ၆ လုံးက ဦးသာလှကို အပိုင်ချီတုတ်ထားလိုက်ပါပြီ ဦးသာလှကျောရိုးတလျှောက် စိမ့်သွားသည်အထိ ထိုအပြော ထိုအသံ ထိုဟန်ပန်လေးက တင်အိမှ တင်အိဟု စွဲစွဲလန်းလန်းဖြစ်သွားစေပါသည်။

နုပျိုသန်စွမ်းသော အင်အားသစ်တွေ ဝင်ရောက်လာ၏။ထို့ကြောင့် ရွှင်လန်းတက်ကြွစွာ အားမာန်သွင်းလျှက် “…ဟိတ်…” ဟူသော အသံနှင့်အတူ ဖျပ်ကနဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။အားမာန်ပါသော ထိုရင်ခေါင်းသံကြီးက တင်အိကိုပါ လန့်ဖျန့်သွားစေ ပါသည်။ပြီးမှ ပြုံးမိ၏။

တင်အိတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကြီးပါပြုံးဖြီးလာသည့်အလား တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်ဝေဒနာလှိုင်းတွေရိုက်ခတ်သွားသည်။ဦးသာလှက မတ်တပ်ရပ်ပြီးသည်နှင့် တင်အိဒူးကောက်ကွေးအတွင်းသို့ လက်နှစ်ဖက်လျှိုသွင်းကာ ဖင်ဆုံကြီးအောက်မှ ပင့်မထားလိုက်သည်။အလားတူ တင်အိလက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဦးသာလှ၏လည်ပင်ကြီးကို ချိတ်ဖက်ထားလိုက်၏။

သူ့ယောကျာ်း ဘကြည်သည်ပင် ဦးသာလှလို လုပ်နိုင်မည်မဟုတ်။ ဤအချက်က ဦးသာလှ၏အားအင်ဗလသတ္တိမှာ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးမားသန်စွမ်းကြောင်း ပြသနေ၏။တချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီးပြီးဆုံးသွားသော်လည်း သွေးသား ဆူဖြိုး ကာမဓာတ်အားတွေ အဆက်မပြတ်တိုးပွားလျှက်ရှိနေသော တင်အိမှာ ကိလေသာ ရာဂစိတ်တွေ တဖန်နိုးကြွလာပြန်၏။

စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး စူဖေါင်းကြွတက်လာပြီး ရွစိထိုးကာ တလှုပ်လှုပ် တရွရွနှင့်ဖြစ်လာ၏။ခံချင်စိတ်တွေက ဒီရေအလား တိုးပွားလာပြန်သည်။

သူ၏သန်စွမ်းမှုကို ပြသချင်၍ စောက်ဖုတ်အတွင်းကြွက်သားတွေဖြင့် ဦးသာလှလီးတန်ကြီးကို ညှစ်၍ ညှစ်၍ပြလိုက်သည်။ထိုအတွေ့က ဦးသာလှလီးထိပ် ကြီးတခုလုံး ကျင်ထုံအီဆိမ့်တက်သွားစေသည်။ဤကဲ့သို့ လေးငါးခြောက်ခါမှ အားထဲ့၍ညှစ်ပေးရာ လီးချောင်းတံကြီးတခုလုံး ယားကြွလာသည်။လလေရတွေ ထွက်လုနီးနီးထိ ကောင်းလာသည်။

သည်အတိုင်းငြိမ်ခံနေလျှင် သေချာပေါက်သုတ်တွေထွက်ကုန်တော့မည်။ ထို့ကြောင့် ဦးသာလှက တန်ပြန်စစ်ထိုးသည့်အနေဖြင့် သူ့လီးကြီးကို အားထဲ့၍ တင်းခံလိုက်သည်။ညှစ်အားနှင့် ကန်အားအရှိန်ကြီးမားစွာ တိုက်ဆိုင်သွားသဖြင့် နှစ်ယောက်လုံး တုန်ခါသွားကြသည်။

ဦးသာလှက တင်အိကို ပွေ့မလျှက်ကပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်၏။ ထို့နောက် တိုက်အတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်သည်။ထို့နောက် သူ့အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်သည်။ထမင်းစားခန်းထဲမှ အိပ်ခန်းဆီထိလာရာ ခရီးတလျှောက်တွင် တင်အိ တစ်ယောက် ရင်တွေတသိမ့်သိမ့်ခုံကာ တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် လိုက်ပါလာရင်း လီးအရသာ ကို ခံစားလာ၏။ တခါတခါ ဖင်ဆုံကြီးကို ကျုံ့၍ကျုံ့၍ ပွတ်ပွတ်ဆောင့်လိုက်သည်။ တသက်နှင့်တကိုယ် ဤမျှထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်ကောင်းလှသော ဖြစ်ရပ်မျိုးကို အိပ်မက်ထဲမှာပင် မကြုံဖူးခဲ့ပါ။

ထိုခရီးစဉ်အတွင်း တင်အိတချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီးပြီးခဲ့ပြန်၏။တင်အိ နှစ်ချီတိုင်တိုင်ကာမဆန္ဒပြီးဆုံးခဲ့သည့်တိုင်အောင် လူထူးလူဆန်း လူ့အံ့မခန်းကြီး ဖြစ်သော ဦးသာလှမှာ တချီမှ မပြီးသေးပါ။အိပ်ခန်းထဲရောက်သောအခါ အလွန်သားနားလှပသော မွေ့ယာကြီး အထက်သို့ တင်အိခန္ဓာကိုယ်ကို ညင်သာစွာ ပက်လက်ချလိုက်သည်။

လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတဖက်ဆီသို့ပြစ်ချလျှက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း တင်အိ တစ်ယောက် မှန်းနေရှာသည်။သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကမူ ဦးသာလှခါးကို ချိတ်ထားလျှက်ရှိသည်။

အတော်အတန်အမောပြေသွားသောအခါ တင်အိခြေထောက်နှစ်ချောင်း ကိုဆွဲမလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဆီဖိတွန်းထားလိုက်သည်။ သေချာအောင် ထပ်ဖိကြည့်လိုက်သေး၏။ထို့နောက် သူ့လီးကြီးကို ဒစ်အရင်းလောက် ရောက်သည်အထိ ဆွဲနှုတ်သည်။ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်သွင်းသည်။

“ ဖွစ်….ဖွစ်….ဗျစ်….ဗျစ်….ဖွစ်….ဘွတ်…..ဖွတ်….”

အဆုံးထိဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးအလို စောစောက အတိုင်းပြန်နှုတ်သည်။ စောက်ရေတွေကလည်း အိုင်ရွှဲဗွက်ထနေသလို စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း လီးတံကြီး ၏ဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီးခံနိုင်နေပြီမို့ စီးစီးပိုင်ပိုင်တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး အသွင်းအနှုတ်လုပ်လို့ရနေ၏။

ဦးသာလှက တင်အိရဲ့ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးအပေါ် အသေအချာဖိထောက်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်

“ ဖွစ်…ဖွတ်…ဖွပ်….အမေ့….အင့်….”

“ ဖွစ်….ဖွတ်….ဖွပ်….အား….အီး….အင့်….”

“ .ပြွတ်…ဒုတ်…ဒုတ်…ဗြစ်….ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွစ်…ဖွတ်….”

“ ရှီး….ကျွတ်….ကျွတ်….အ…အီး…အင့်….အမေ့….ကျွတ်…ကျွတ်…အမယ်လေး… အီး….အား…..အင့်….”

တင်အိတယောက် ညီးညူလူးလွန့်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကောခံသည်။ ဦးသာလှ၏ ဆောင့်ချက်တွေက ဂျက်အင်ဂျင်လို အရှိန်မပြတ်ဒလစပ်မြန်ဆန်လာ၏။တင်အိ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ဦးသာလှ၏လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲသည်။သူတို့သခင် ဘုရင်မကို အပြင်းအထန်တိုက်ခိုက်နေသော ရန်သူကို ပြန်လှန်ရန်တုံ့သကဲ့သို့ အင်နှင့်အားနှင့် ဆွဲဆွဲညှစ်ကြ၏။

ညှစ်အားဒဏ်ကြောင့် ဦးသာလှဒစ်ထိပ်ကြီးတစ်ခုလုံး ထူပူကျင်ထုံလာ၏။ အထူးသဖြင့် ဒစ်အညှာရင်းရှိ အကြောမြှင်ကြီးမှာ ပြတ်လုမတတ် တင်းတောင့် လာသည်။ကျဉ်သော…….ယားသော….ဆိမ့်သော…. အီသော ဝေဒနာအပူလှိုင်းတွေ က လချောင်းတံကြီးတလျှောက် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်နေ၏။

အချက်ပေါင်းတစ်ရာအရောက်တွင် တင်အိနှုတ်ဖျားက “အီးကနဲ” အသံနက်ကြီးမြည်ဟီးလျှက် ကော့ထိုးတက်သွား၏။ဦးသာလှလည်း အလားတူ ဝေဒနာမျိုးကြီးခံစားကာ သုတ်ရေပူတွေကို ပြိုင်တူပန်းထုတ်လိုက်ကြသတည်း။

.......................................................................................................................

တင်အိက ဘကြည်ကို အသေအချာ မှာလိုက်၏။

“ တော်….ဦးသာလှကို ……လေးလေးစားစား…ဆက်ဆံနော်…”

“ အေးပါ..ဟ…”

ကြီးသူကို ရိုသေသောကြောင့်လားမသိ ငွေ ၂ သိန်းခွဲကို ဦးသာလှထံမှ ရှောရှော ရှူရှူရလာခဲ့သည်။ဘကြည်မျက်နှာပြုံးလျှက်…အလားတူ ဦးသာလှ မျက်နှာမှာလည်း……။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။