မီးကြောင့် သင်မလောင်ပါစေနှင့် အပိုင်း ( ၇ )
ရေးသားသူ - Jin kaleat
“ ဟဲ့ နင့်ကောင်မလေး လာသွားတယ်”
အိမ်ဝက ဆီးပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် ရဲထက်ကြောင်သွားပါသည်။ ဘယ်သူ့ကိုပြောသလဲ ဟုစဉ်းစားရင်း အိမ်ေ့ပါ်တက်ခဲ့သည်။
“ သူမနက် ဖြန်ရန်ကုန်သွားမှာတဲ့၊ နေ့ခင်းကလည်း နင့်ကိုမတွေ့လို့ အိမ်လိုက်လာတာတဲ့၊ ဖုန်း ဆက်ပါလို့ပြော သွားတယ်”
နွေးနွေးကို ပြောတာမှန်း ရဲထက်သိလိုက်သည်။ မမနီနီ အတွက်တော့ နွေးနွေး ကရဲထက် ကောင်မလေး ဖြစ်သည်။ နွေးနွေး စက်ဘီးလဲသည့် နေ့က သူတို့ နှစ်ယောက် အခြေအနေကို မမ တွေ့သွားခဲ့သည်။ နွေးနွေးရှက် မှာစိုးလို့ဘာမှမပြောသော်လည်း နွေးနွေး ကိုပို့ပြီးပြန်ရောက်လာတော့ သူမြင်ကြောင်း ရဲထက်ကိုပြောပြ၏။
“ မမက ဘာတွေတွေ့လို့လဲ၊ မဟုတ်တာမပြောနဲ့”
ရဲထက်က အရူးကွက်နင်းလိုက်သေးသာ်လည်း
“ အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ဖက်နမ်းနေကြတာ လူမြင်လို့တောင်မကောင်းဘူး၊ ငါ့မှာ အထဲပြန်ဝင်ပြီး အတင်း ချောင်းဆိုးလိုက်ရတယ်”
ကံကောင်းထောက်မစွာ ဖြင့် ဖက်တာနမ်းတာပဲ မမမြင်သွားသည်။ ဧည့်ခန်းက ကုလားထိုင် တွေအပြင်နွေးနွေး ကိုယ်လုံးနှင့် ကွယ်နေလို့ အောက်ကနှိုက်နေတဲ့ လက်ကို မမမြင်မသွား ပေ။
“ ဖုန်းသွားဆက်လေ”
“ နေပါဦး အခုမှပြန်လာတာ၊ ရေလေးဘာလေး ချိုးပါရစေဦး”
ရဲထက်ရေချိုးပြီး ထမင်းစားနေစဉ် မမနီနီက ဟင်းလာထည့်ပေးရင်း
“ ရဲထက် ပြီးရင် ဖုန်းသွားဆက်ဖို့ မမေ့နဲ့နော်၊ ကောင်မလေး သနားပါတယ်၊ မနက်ဖြန်သွား မယ် ဆိုတော့နင့်ကို တွေ့ချင်ရှာမှာပေါ့၊ နင်တို့ကလဲဟယ် သေသေချာချာ ချိန်းပြုမထားကြ ဘူးလား”
အပျိုကြီးပေမယ့် မမနီနီ က အလိုက်သိသည်။ နွေးနွေး ကိုလည်း ခင်မင်နေပုံရ၏။ ကျန်းမာရေး ချူချာသည့်အ တွက် အိမ်ထောင်မပြုတော့ဘဲ ယောင်းမတွေနှင့် တည့်အောင်လုပ်ပြီး အကိုတွေ မောင်တွေ နှင့်သာ တသက် လုံး နေတော့မည်ဟု ကြွေးကြော်ထားသည့် အတွက်လိုက်လိုက် လျောလျော စကားပြောတတ်သည့် နွေးနွေးကို အ မှတ်တွေ စွတ်ပေးထားပုံရသည်။ နွေးနွေးနှင့်ရဲထက် ဟိုတနေ့က နမ်းမိကြသည်မှအပ အခုချိန်ထိ ဘာ မှ မ ဖြစ် သေးကြောင်း ကိုသာမမ သိလျှင်လန့်သွား နိုင်သည်။
“ တော်သေးတယ် ငါတို့ ဘုရားဖူးထွက်မယ့် အချိန်မှာ ကောင်မလေးကလည်း မရှိလို့၊ နို့မဟုတ် လို့ကတော့...ဟင်း”
မမနီနီ ပြောလိုက်မှ ရဲထက်လည်း သတိရသည်။ နောက်အပတ်ထဲမှာ မေမေ နှင့် မမနီနီ တို့ အထက်အညာသို့ ရက်ရှည်ဘုရားဖူးထွက်ကြမည်။ ရဲထက် တယောက်ထဲ ရှိချိန်မှာ သာ နွေး နွေး အိမ်ရောက်လာရင် ကိုယ့်စိတ် ကိုယ် ထိန်းနိုင်ပါမည်လားဟု ရဲထက် မသေချာပါ။
မမစောကလျာလှိုင်နှင့် တွေ့စဉ်တုန်းက လိုစိတ်မျိုးဆိုရင်တော့ တခါထဲကိစ္စပြတ်သွားပေမည်။ အခုတော့ အသက်ကြီးလာလို့လားမသိ စဉ်းစားချင့်ချိန်နေတာက ပိုများလာ၏။ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် မထိန်းနိုင်ဘဲဖြစ်ခဲ့ရသည့် ရင်ဦးကိစ္စ နောက်ပိုင်းမှာရဲထက် ပိုဆင်ခြင်ဖို့ ဆုံးဖြတ် ထားသည်။
ဒါတောင်မှ စိတ်လွတ်ပြီး နွေးနွေးကို ဘာမ ပြောညာမပြောနှင့် ဖက်နမ်း လိုက်ရုံမက လက်ပါသရမ်းလိုက်မိသေးသည်။ ကိုယ့်အတွက် ကိုယ်မရှာဘဲ သူများ ကိစ္စ ကိုသာစိတ်ဝင်စားနေသည့် အမလုပ်သူကို နောက်ချင်လာသောကြောင့်
“ တယောက်ထဲ ပျင်းနေမယ့် တူတူ အဆင်ပြေရင်လည်း ခေါ်ထားလိုက်တာပေါ့၊ သူလဲ သိပ်မကြာဘူး လို့ပြောပါတယ်၊ မမ ယောင်းမ ချောချောလေး ရတာ မကောင်းဘူးလား”
“ ငါကတော့ မင်းတယောက်ထဲဆိုပြီး အပေါင်းအသင်းတွေပါ ခေါ်ပြီး မဟုတ်မဟပ်တွေ လုပ်မနေရင်ပြီးတာပဲ”
အနားရောက်လာသည့် မေမေက ဝင်ပြောလိုက်လို့ ရဲထက်ပုသွားသည်။
“ နွေးနွေး က ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ”
“ အဲဒါတော့ မသိဘူး”
ရဲထက် တကယ်ပင် မသိခြင်းဖြစ်ပါသည်။ အိမ်မှာနမ်းလိုက်ပြီး နောက်ပိုင်းနွေးနွေး နှင့် အပြင်မှာ တခါပဲစကား ပြောဖြစ်သည်။ သွားရင်းလာရင်း တွေ့တာမျိုးကလည်း ဘေးမှာ ရင်ဦး က တလွှားလွှားပြန်လုပ်နေပြီဖြစ်လို့ စ ကားပြောဖို့ အခွင့်မသာ။ ပြောဖြစ်သည့် တခါကလည်း ရဲထက် ရှိသည့်လဘက်ရည်ဆိုင်ကို နွေးနွေး လိုက် လာ လို့ စကားပြောဖြစ်ခြင်းသာဖြစ်၏။
ဒါ တောင်မှ အနားမှာသူငယ်ချင်းတွေရှိပြီး ဝိုင်းလောင်နေကြ၍ စကားကောင်း ကောင်း မပြောဖြစ် ပါ။ ရဲထက်နားမှာထိုင်ရင်း ရှက်နေသော်လည်း ဝိုင်းနောက်သမျှ သည်းခံပေးသွားသည့်နွေး နွေး ကိုတော့ အမှတ်ပေးမိပါသည်။
အပြန်ကျတော့ စက်ဘီးမပါသည့် နွေးနွေးကို သူငယ်ချင်းတွေက ပြန်ပို့ဖို့ စက်ဘီးပါ ငှားလိုက် ကြလို့ပြန်ပို့ရင်း စ ကားနည်းနည်းပြောဖြစ်သည်။ ထိုနေ့က နွေးနွေးက သူမ၏ အိမ်ဖုန်းနံပါတ် ကိုစာရွက်လေး နှင့်ရေးပေးသွား၏။ အပြန်လမ်းမှာ လူရှင်းတဲ့ နေရာတွေဆိုရင် နွေးနွေးက ရဲ ထက် ကျောပြင်ကို ပါးလေးအပ်ပြီးလိုက်၏။ လူရှုပ်ရင် ပြန်ခွာသည်။
ဒါပေမယ့် မျက်နှာပဲခွာခြင်းဖြစ်၏။ မို့သော အိသော ရင်သားတွေ နှင့်တော့ ရဲထက်ကို တလမ်း လုံး ဒုက္ခ ပေးသွားသည်။ ထို့ကြောင့်မိုင်ဝက်တောင်မရှိသည့် ခရီးလေးကို စက်ဘီးနင်းရင်း ရဲထက်ဖတ်ဖတ် မောရ၏။နွေးနွေး စိတ်ထဲမှာ ရဲထက် ကို သူမနှင့် သက်ဆိုင်ပတ်သက်သူလို့ သတ်မှတ်လိုက်ပြီဖြစ်ပုံရ၏။
လဘက်ရည်ဆိုင် မှာ လာထိုင်တုန်းကလည်း ရဲထက်ဘေးမှာ ထိုင်နေသည့် သူငယ်ချင်းကနေရာ ဖယ်ပေးချိန်တွင် အေးအေးသက် သာပင် ရဲထက်ဘေးမှာပူးကပ်ပြီး ဝင်ထိုင်၏။ စတာနောက်တာတွေလွန်လာလျှင် ရဲထက် လက်မောင်းနောက်မှာ မျက်နှာလေးကို ကွယ်၏။
သင်းမြသည့် ရနံ့၊ နူးညံ့သည့်အတွေ့အထိ၊ လှပသည့် မျက်နှာ၊ ချစ်စရာကောင်းသည့် ဟန်ပန် အမူအရာတွေကြောင့် ရဲထက်လည်း ရင်ခုန်လှုပ်ရှားရပါသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလို အချိန်တိုင်း ရဲ ထက်ပြန်မြင်ယောင်တတ်သည့် ရင်ဦး၏ မျက်နှာနှစ်ခုရှိသည်။ တခုက နွေးနွေး နှင့် ပတ်သက် မိတိုင်းမကျေမချမ်းနှင့် ကြည့်တတ်သည့် ရှု့သိုးသိုး မျက်နှာ၊ နောက်တခုက ရဲထက်၏ အနိုင် ကျင့်ခြင်း ကိုခံလိုက်ရပြီးနောက် ကြေကွဲယူကျုံးမရ ဖြစ်နေသည့် မျက် နှာ။ နွေးနွေးကို ရင်ဦး အ လွန်တန်ဖိုးထားမှန်းရဲထက်သိသည်။ ရင်ဦးဘ၀ ကို နောက်တကြိမ် ဖြိုလှဲချ မိသည်အ ထိရဲထက် မမိုက်မဲချင်တော့ပါ။
နွေးနွေး ဖက်ကျပြန်တော့လည်း ဆန့်ကျင်ဖက်လိင် စစ်စစ် ရဲထက်ကိုသာ မေတ္တာထားချင်ရှာပေမည်။ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် ဖက်နမ်းပြီး မတော်ရာကို လက်သရမ်း ခဲ့ သေးသည့် ယောက်ျားလေးတယောက်၏ အနားကနေ ခွာ မသွားခြင်း ကိုက သူမ၏ သဘော ထား က ထင်ရှားနေသည်။
လှမ်းဆွတ်ဖို့တောင်မလို ရဲထက် လက်ထဲအ ထိ ညွှတ်ချပေးနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ရဲထက်အတွက်ကလည်း ရင်ဦး ကြောင့် နွေးနွေးသည် ပစ်ရမှာလည်း အ ဆီနှင့် တဝင်းဝင်း၊ စားရမှာလည်း ရင်ဦးဆိုသည့် သဲနှင့် တရှပ်ရှပ် ဖြစ်နေသည်။
တကယ်လို့ ရင်ဦးကိုသာ မစော်ကားမိခဲ့ လျှင် အခုအလို အချိန်တွင် နွေးနွေး၏ အချစ်ကို ဝမ်းသာ အားရရယူ သိမ်းပိုက်မိပေလိမ့်မည်။ အားလုံး အမြင်မှာတော့ ရဲထက် အဆင်ပြေနေသည်။ စွံနေသည်လို့ ထင်ကြမည်။ ရဲ ထက် ဘယ်လောက်အထိ အကျဉ်း အကြပ်ထဲရောက် နေမှန်းကိုယ်တိုင်ပဲသိ၏။ ယောက်ျားလေး တ ယောက် ဖြစ်ရက် နှင့် တွန့်ဆုတ်တွေဝေနေသော ရဲထက်ကို လိုက်လိုက်လျောလျော နှင့် လမ်းခင်းပေး နေသည့်နွေးနွေး ကို လည်း ရဲထက်သနားမိသည်။ အားလည်းနာ၏။
ထို့ကြောင့် ထမင်းစားပြီးသည် နှင့် အိမ်နားက စတိုးဆိုင်ကနေ ဖုန်းသွားဆက်သည်။ အချိန် က မှောင်ရီ ပျိုးစအ ချိန် ကိုကျော် ခဲ့လေပြီ။ ဖုန်းဆက်ပြီး လျှင် သူငယ်ချင်းတွေ ရှိနိုင်သည့် လဘက်ရည် ဆိုင် ကို လိုက်သွား ဦး မည် ဟု ရဲထက် စိတ်ကူးလိုက်၏။ ဘယ်သူ နှင့် များတိုး မလဲဟုစိတ်တထင့်ထင့် နှင့် ခေါ်လိုက်ရာ နွေးနွေး ကိုယ် တိုင် ဖုန်း ကိုင်သည်။
နွေးနွေး တို့ အိမ်သားလို နေနေသော ရင်ဦး သာရောက်တုန်း ရောက်ခိုက် ဖုန်း ကိုင်လိုက် လျှင် တော့ရဲထက် အသံကိုကြားသည် နှင့် ပွဲကြီးပွဲကောင်းပါပေ။
“ ရဲထက် ဆက်မယ် ထင်လို့ ထိုင်စောင့်နေတာ၊ နောက် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် နေရင် နွေးတို့ လမ်းထိပ်ကိုရောက် မလားဟင်”
လာပါ လို့ တည့်တည့် မပြောသည့် နွေးနွေးကို သနားစိတ်ကြောင့်
“ လာခဲ့ မယ်လေ”
“ ရဲထက်ကို ပေးစရာ ရှိလို့၊ မလာသေးလဲ စောင့်နေနော်”
နွေးနွေး စောင့်နေရမှာစိုးလို့ ရဲထက် ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ပြန်ပြီး စက်ဘီး ယူရင်အိမ် က အပျိုကြီး စပ်စုနေဦးမည်။ နွေးနွေးတို့ လမ်းထိပ်ကို ရောက်တော့နွေး နွေးကို မတွေ့ရပါ။ နည်းနည်း စောနေ တာကို သတိရလိုက်ပြီး လမ်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ရဲ ထက်အိမ်နားအရောက် တွင် ခြံတံခါးပွင့်သွားပြီး နွေးနွေး ထွက်လာသည်။ သူမဆီသို့ လာနေ သူက ရဲထက်မှန်းသိသည့် အခါ လက်ကာပြီး ရပ်နေခိုင်း ၍ ရဲထက်ရပ်စောင့် နေလိုက်သည်။
ကြိုးတချောင်း ဂါဝန်ပွပွပေါ်မှာအနွေးထည်လက်စက ပါးပါးလေး ထပ်ဝတ်ထားသည့် နွေးနွေး က အနား ကိုရောက်သည် နှင့် ရဲထက် လက်မောင်း ကိုလှမ်းဆုပ်ပြီး
“ ရဲထက် ပိုက်ဆံပါလားဟင်”
မမနီနီ ပြောတုန်းက ပိုက်ဆံအကြောင်းမပါလို့ ရဲထက်တွန့်သွားသည်။ သူ့ကို နွေးနွေးတခါထဲ ခိုးခိုင်းတော့မလို့ လားဟု စိတ်ထင့်သွားရ၏။
“ ပိုက်ဆံ၊ ဘာပိုက်ဆံလဲဟင်”
“ အော် ..ငါးရာလောက် တထောင်လောက်ပါ၊ ဈေးဝယ် မယ်လို့ အိမ်ကိုပြောခဲ့တာ ရဲထက်စောင့် နေရမှာစိုးလို့က မန်းကတန်း နဲ့ ပိုက်ဆံမေ့လာတယ်”
“ ပါတယ်၊ ပါတယ်”
နှစ်လမ်းကျော်လောက်က စတိုးဆိုင်လေးမှာ နွေးနွေး က ရှူဆေး တဗူး နှင့် အချဉ်ထုပ် တချို့ဝယ်သည်။ရဲထက် ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်၏။
“ အပြင်ထွက်ချင်လို့ အကြောင်းရှာရတာလေ”
ဆိုင်က အထွက်မှာနွေးနွေး ပြုံးစိစိ နှင့်ပြောသည်။ နွေးနွေး ကိုကြည့်ရသည်မှာ ရဲထက်နှင့် စကားပြောချင်နေပုံရ သည်။ ထို့ကြောင့် ရဲထက်က အလိုက်တသိနှင့်
“ ဘယ်သွားဦးမလဲ၊”
“ ရဲထက်ကိုတွေ့ချင်လို့ ထွက်လာတာ”
အိမ်ဖက်ဆီသို့ ပြန်လာကြရင်း လမ်းဘေးက ကင်းတဲလေးကို မြင်လိုက်လို့ ရဲထက်စိတ်ကူးရ သွားသည်။ကင်းထဲ က လမ်းဘေး အုတ်ခုံလေးတခုကို ငုံပြီး ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ကြမ်း ခင်းတွေ မရှိတော့သော်လည်း အုတ် ခုံ ပေါ်မှာ ထိုင်ရင်ရ၏။
“ ပြောစရာ ရှိတယ်ဆို ဒီမှာ ခနထိုင်ရအောင်လေ”
“ ထိုင်လို့ရလို့လား”
“ အထဲမှာ အုတ်ခုံရှိတယ်”
ရဲထက်ဦးဆောင် ခေါ်သွားသည့်အတွက် နွေးနွေး နောက်ကလိုက်လာပြီး ထိုင်လိုက်ကြသည်။ အချိန်ကညခုနစ် နာရီ ကျော်ပြီဖြစ်ရာ လမ်းကလည်း လူသွားလူလာရှင်းနေသည်။မှောင်ကုပ် ကုပ် ကင်းထဲလေးထဲက ရဲထက်တို့ ကို လမ်းသွားလမ်းလာမြင်ရင်လည်း လူလုံးကွဲမှာ မဟုတ်လို့အဆင်ပြေသည်။ အုတ်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်မိကြချိန်တွင် နွေးနွေးကအင်္ကျီရှေ့အိတ်ထဲက စာရွက် လိပ် လေးတခု ထုတ်ပြီး ရဲထက် အိပ်ထဲထည့်ပေးသည်။
“ ဘာလဲ”
“ ရည်းစားစာလေ၊ ..အလကားနောက်တာနော်၊ ရန်ကုန် အိမ်က ဖုန်းနံပါတ်၊ ရဲထက် အကြောင်း ထူးရင် ဆက်လို့ ရအောင်”
“ အကြောင်းထူး ဆိုတာ ဘာလဲဟင်”
“ အကြောင်းထူး ဆိုတာက ဥပမာ ရဲထက်ရယ် ရင်ဦး ယောက်ျားယူသွားတာ မျိုးပေါ့ ဟင်း ဟင်း”
“ အဲဒါကတော့ ဘယ်ဖြစ်နိုင်မလဲ၊ မိန်းမယူတယ် ဆိုဟုတ်တုတ်တုတ်”
“ သဘောပြောတာပါ၊ ဘာအကြောင်းပဲဖြစ်ဖြစ် ရဲထက် လိုအပ်ရင်ဆက်သွာ်လို့ရအောင်ပေးတာ၊ ရင်ဦးတောင်မ သိ ဘူး၊ ဟောတော့”
“ ဘာ ဖြစ်လို့လဲ”
“ ဟို .. ဟိုမှာ ရင်ဦး”
ရဲထက် လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ဂျာကင်အိတ်ထဲ လက်နှိုက်ပြီး အေးအေးလူလူ လျှောက်လာနေသော ရင်ဦးကိုလမ်း မီး ရောင် အောက်မှာမြင်လိုက်ရသည်။
“ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ ဟင်၊ နွေး တို့မှန်းသူသိသွားရင် ပြဿနာရှာတော့မှာ၊ ရဲထက်နဲ့လည်းရန်ဖြစ်ကြတော့မယ်”
ရဲထက်လက်မောင်း ကို အားကိုးတကြီး ဆုပ်ကိုင်ရင်း နွေးနွေး အလန့်တကြားပြောလိုက်သည့် အခါရဲထက်ကြံရ ခက်သွားသည်။ သူနှင့် နွေးနွေးကို ခုလိုအနေအထားမျိုး နှင့်သာရင်ဦး မြင်သွား လျှင် ခက်မည် ဆိုတာ ရဲထက် လည်းသိသည်။ နောက်ဆုံး အကြံ တခုရလိုက်သော ကြောင့်ရင်ဦး အနားမရောက်မှီ နွေးနွေး ကိုယ်လေးကို ရင် ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။
“ အို”
နွေးနွေး မျက်နှာကို ရင်ခွင်မှာအပ်ထား လိုက်ပြီးနောက် ရဲထက်ကလည်း နွေးနွေး ခေါင်းပေါ်မှာမျက်နှာကိုမှေးရင်း အတွင်းဖက်က အမှောင်ရိပ်ဆီသို့ မျက်နှာ လွှဲထားလိုက်သည်။
“ ငြိမ်ငြိမ်နေ၊ အသံမထွက် နဲ့ ဒါဆိုရင် သူက တခြားအတွဲ လို့ထင်သွားမှာ”
“ ရဲထက် ရယ်”
ရင်ဦး နီးလာသည်နှင့် အမျှ နွေးနွေး ကိုယ်လုံးလေး တုန်လာသည်။ ရဲထက်က ကျောပြင်လေး ကိုအသာအယာ ပွတ်သပ်ပြီး နှစ်သိမ့်ရသည်။ ဒီတော့မှ နွေးနွေးငြိမ်သွား၏။ ရဲထက် ရင်ဘတ် ကိုပါးနှင့် အပ်ရင်း အင်္ကျ ီကြယ်သီး တွေကို လက်နှင့်ဆွဲ ကစားနေသည်။
“ သွားပြီလား”
“ အနားမှာ”
လေသံလေးနှင့် ဖြေလိုက်သည့် ရဲထက်စကားကြောင့် နွေးနွေး ရဲထက် နှင့်ရင်ချင်း ထပ်လုမတတ် အပ်ထားသည်။ ရဲထက် ခါးကိုလည်း ဖက်ထား၏။ နွေးနွေး ရင်ခုန်သံ မြန်မြန် ကို ရဲထက်ခံစားလို့ သိနေသည်။ နွေး နွေး ၏ ရင်နှစ် မွှာက တုန်ခါနေ၏။ ထိုကြောင့် ရဲထက်လည်းသွေးတိုးနှုန်းတွေ မြန်လာပြီး ရင် ဦးလွန်သွားသည့် တိုင် အောင် နွေးနွေးကို လွှတ်မပေးမိတော့ပါ။ နွေးနွေးကလည်းရုန်းမထွက် ဘဲ တိုးလို့သာဖက်ထားသည်။
“ ရဲထက်”
“ ဟင်”
“ ဘာမှ မဟုတ်ဘူး၊ ခေါ်ကြည့်တာ”
နူးညံ့ သည့် ရင်သားဖြိုးဖြိုးအိအိ တွေက ရဲထက်ကို ဒုက္ခပေးသည်။ လက်နှင့် ကိုင်ကြည့်ချင်လာ ၏။ ကြိုးတချောင်း ဂါဝန်၏ အောက်တွင် ဘရာစီယာ တထပ်ပါသည့်တိုင် အထိအတွေ့က ပကတိ အတိုင်းလို ရဲထက်ကို မြူဆွယ်နေ ၏။ မနေနိုင်တော့သည့် လက်က အလိုလို ရောက်သွားသည့် အခါ နွေးနွေးသက်ပြင်းချသည်။
“ ဆောရီး၊ တို့လေ တို့ ..”
“ ဒီက ဘာပြောလို့လဲ၊ သူပဲဖြစ်နေတာ”
နွေးနွေး ကိုယ်တိုင်က ခွင့်ပြုသလိုပြောလာသည့်အတွက် ရဲထက် စိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ကိုတစောင်း မှီထားသည့် မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်လိုက်ပြီး အိအိထွေးထွေး အသားစိုင် တွေကို စိတ်ရှိလက် ရှိညှစ်တော့သည်။ မော့ မော့လေးနမ်းနေသည့် နွေးနွေး ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွား ရသည်။
“ ဘာလို့ အဲဒီလောက် စိတ်ကြီးရတာလဲ၊ ကြောက်တောင်ကြောက်လာပြီ”
အနမ်းရပ်နားချိန် မှာနွေးနွေး နွမ်းလျစွာပြော၏။ ရဲထက်က ဘာမှပြန်ပြောမနေဘဲ ဂါဝန် ထဲကို လက်ထိုးနှိုက်လိုက် သည်။ နွေးနွေး ဝတ်ထားသည့် ဘရာစီယာက အသားပျော့ပျော့ ပါးပါးလေး ဖြစ်ပြီး အထဲကနေ တွန်း ထိုး ထွက်တော့ မတတ် အသားဆိုင်တွေ ကြောင့်တင်းနေ၏။ တစထက် တစ ရဲထက်၏ လက်ဆက ပြင်းလာတော့ မှ
“ နာတယ်၊ တအား မလုပ်နဲ့”
ကာလကြာမြင့်စွာက လိုချင်တပ်မက်ခဲ့ ရသည့် အရာတခု လက်ထဲကိုရောက်လာသည့် အခါ ရင်ဦးကို အားနာ စိတ်ဖြင့် စောင့်စည်းရ မည်ဟု အားခဲထားသမျှတွေ ပျောက်ကွယ်ကုန်သည်။ အရင်တုန်းက စိတ်ထဲမှာ ကျိတ်ပြီး မျိုသိပ်ခဲ့ ရသမျှပွင့်ထွက်ပြီး နွေးနွေးရင်သားတွေကိုစိတ်ရှိတိုင်း ဆော့ကစားနေမိ၏။ နွေးနွေး က သူ့သဘော အတိုင်း လုပ်ဖို့ ခွင့်ပေးထားသည့် အသားဆိုင်တွေက ရဲထက် ခန့်မှန်း ကြည့်ခဲ့တာထက်တောင် ပိုပြီး ပြည့် ဖြိုး သည်။
နူးညံ့သော အသားဆိုင်ကို ပကတိအတိုင်း ထိတွေ့ခွင့်ရဖို့ အသားနှင့် တထပ်ထဲလို ကပ်နေသော ဘရာ စီယာကြားသို့ လက်ကိုခက်ခက်ခဲခဲ ထိုးသွင်းရသည်။ နောက်ကချိတ်ကို ဖြုတ်မယ် လုပ်တော့ နွေးနွေး က တားသည်။
“ လမ်းဘေးကြီးမှာကွယ်၊ နောက်မှ ရဲထက်ရယ် နော်၊ နွေးလည်း ပြန်ဖို့သင့်နေပြီ”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ ရင်ဦးက နွေးအိမ်မှာ မရှိရင် ဈေးဝယ်တဲ့ ဆီ လိုက်ချင်လိုက်လာမှာ”
“ဒါဆို ပြန်ချင်လဲ ပြန်လေ”
နွေးနွေး တွေေ၀ နေပြီးမှ ထရပ်လိုက်သည်။ ရဲထက် ပုခုံးကိုတော့ ကိုင်ထားဆဲဖြစ်သည်။ ထိုင်ရာမှ မထသေးသောရဲထက်ကို စိုက်ကြည့် နေပြီးတော့မှ ဂါဝန်ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်ပြန်ပြင်ပြီး
“ သွားမယ်”
အိမ်ဖက်သို့ သုတ်သုတ်လေးပြေး ထွက်သွားသည့် နွေးနွေးကို လမ်းကွေ့မှာပျောက် သွား သည်အထိ လိုက်ကြည့် နေပြီးမှ ရဲထက် ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ အခုနတုန်းက ဒေါသ တကြီး ခေါင်းထောင်ထနေသည့် ညီလေးက အခုတော့လည်း ပြန်ပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျ နေသည်။ မာနေတုန်းက နွေးနွေး ခါးနှင့် တင်ပါးကို ထိနေမှာဖြစ်လို့ နွေးနွေးလည်း ဒါကို မသိဘဲ နေမည်မဟုတ်ပါ။ ဒါကြောင့် နွေးနွေးပြေးတာလား ဟု ရဲထက်တွေး မိ၏။ ဒါပေမယ့် ရင်ဦး ကြောင့်ဆိုသည့် အကြောင်းပြချက်က ခိုင်လုံပါသည်။
အိမ်ပြန်လမ်းကို တဖြေးဖြေး သွားရင်း ဆင်ခြင်နေသည့် ကြားမှ ရှေ့ကို တရစ်ချင်း တိုးမိနေ သည်ကို ပြန်သုံးသပ်မိသည်။ နွေးနွေး ကတော့ အရင်ထဲက ရဲထက် ထက်ပိုပြီးပြတ်ပြတ်သား သားရှိပါသည်။ တရားဝင် သမီး ရည်းစားတွေ မဟုတ်ပါဘဲနှင့် ရဲထက်၏ လွန်ကျူးသည့်အပြုအမူတွေကို ခွင့်ပြုနေခြင်း ကသက်သေခံသည်။ နွေးနွေးကိုလည်း ရဲထက် အားနာသည်။ တွေဝေချင်ရင်တွေဝေနေတတ်ပြီး အထိအတွေ့ နှင့်ပါတ်သက် လာ လျှင်တော့ လွတ်ထွက်သွားတတ်သည့် စိတ်ကိုလည်းအားမလိုအားမရဖြစ်မိသည်။
မီးတိုင် တခုအောက်တွင်ရပ်လိုက်ပြီး နွေးနွေး ထည့်ပေးလိုက်သည့် စာရွက်ခေါက်ကလေး ကိုဖွင့်ကြည့် လိုက်သည်။ 01 နှင့်စသည့် ရန်ကုန်ဖုန်းနံပါတ်တခု အဲဒီအောက်မှာတော့
“ ကောင်းကောင်း နေနော်၊ ရင်ဦးနဲ့ လဲရန်ဖြစ်မနေကြနဲ့ ဦး၊ မြန်မြန် ပြန်ခဲ့မယ်”
အောက်မှာ နာမည်၊ လက်မှတ် မပါသော်လည်း နှုတ်ခမ်းရာ နီနီတခုကိုတွေ့ရသည်။ ရဲ ထက် သက်ပြင်းချပြီးစာ ရွက် ခေါက်လေးကို အိတ်ထဲပြန်ထိုးထည့် လိုက်ပါသည်။
..................................................................................
နွေးနွေး ရန်ကုန်သွားပြီးနောက်ပိုင်း ရင်ဦးလည်း ပျောက်နေသည်။ ခါတိုင်းလိုလတ်လျား လတ်လျား နှင့်ဟိုနား ဒီနားမှာ မျက်စိနောက်အောင် တွေ့ရခြင်းမရှိတော့။ ရဲထက်နှင့် ခန ခန တွေ့ရသည်က အန်တီခင်လေးရီ ဖြစ် သည်။ ဦးတိုက်မောင်းဆီ ခနခန သွားတာကို တွေ့ရသည်။ ကြည့်ရတာ တသက်လုံး ငြိမ်းငြိမ်း ချမ်းချမ်း နေ လာသည့်အပျိုကြီး တယောက် ဦး တိုက်မောင်း၏ ရမ္မက် စက်ကွင်းမှာ လုံးလုံး နစ်မြုပ်သွားပြီ ထင်ရသည်။ သူ တို့ ကိုအနှောက် အယှက်ပေးသလို ဖြစ်မှာစိုးလို့ ရဲထက်တောင် ဦးတိုက်မောင်း ဆီ သိပ်မရောက် ဖြစ်တော့ပါ။ မနက်စောစော နိုး ရင်သွားလိုက်သည်။ ညနေပိုင်း ဆိုရင်တော့မသွားဖြစ် တော့။
အန်တီခင် နှင့် ကြုံတိုင်း ရဲထက် က ရင်ဦးအကြောင်း မမေ့မလျော့မေးပါသည်။ ရင်ဦး တလ လောက်ဆေးကု လိုက် ရတာ သူ့ကြောင့် ဖြစ်ကြောင်း ရဲထက် နှင့် ရင်ဦးသာ သိကြသည် ဖြစ်ရာ ဘယ်သူကမှ အပြစ်မတင် သည့် တိုင် အောင် ရဲထက် ဒီအကြောင်း ကိုသတိရ တိုင်းစိတ်မချမ်းမသာဖြစ်ရသည်။ သာမန်ထိခိုက် နစ်နာရုံမက အ ရှက်ကို ပါလွန် ကျူးစော်ကား ခဲ့ သည့် အပေါ် ရင်ဦး ဘယ်လိုသဘောထားမည် ဆိုတာကိုလည်း သိချင်သည်။
နေပြန်ကောင်း လို့ အပြင်ပြန်ထွက်လာတော့လည်း ရင်ဦးက နွေးနွေးနားမှာပဲ ရှိနေတတ် လို့ ရဲထက်မေးမြန်းခွင့် တောင်းပန်ခွင့်မသာပါ။ ခုလို နွေးနွေး မရှိချိန် မျိုးတွင် ရင်ဦးနှင့်သာ လမ်းမှာပဲဖြစ်ဖြစ် အေးအေးဆေးဆေး စကား ပြောခွင့်ရရင် ကောင်းလေစွဟု တောင့်တမိသည်။
ဒါပေမယ့် ရင်ဦးက ပျောက်ချက်သားကောင်းနေသည်။ အန် တီခင် ကတော့ အိမ်မှာရှိသည်ဟု ဆိုသည်။
“ သူ့ အဆက်ကလေး မရှိလို့ နေမှာပေါ့ အိမ်ထဲမှာပဲ အောင်းနေတယ်”
ခါတိုင်းရင်ဦး သွားတတ်သည့် လဘက်ရည်ဆိုင် ဂိမ်းဆိုင် နှင့် မြို့ထဲက ပွဲစားအသိုင်းအဝိုင်း မှာပါစနည်းနာတော့ လည်း ရင်ဦး မလာတာကြာပြီလို့သာသိရသည်။ သူ၏ အမှားအတွက် ရင်ဦးက နွေးနွေး ကိုစွန့်လွှတ်ပေးဖို့၊ နောင် ကို နွေးနွေး နှင့် မပတ်သက် ဖို့ ပြောလာရင်တောင်လိုက်လျောပေးဖို့ ရဲထက် ဆုံးဖြတ်ထားပါသည်။
ကံတရား ဆိုတာက လည်းဆန်းကြယ်သည် ရှာနေသည့် တွေ့ချင်နေသည့် ရင်ဦးမေ ကို မတွေ့ ရသော်လည်းရဲ ထက် တွေ့ ဖို့ ဘယ်လိုမှ မျှော်လင့် မထားသူ နှင့်တော့ပြန်တွေ့ရ သည်။
တယောက်ထဲ လမ်းလျှောက်လာရင်း နောက်က ဆိုင်ကယ်ဟွန်းသံကြောင့် လမ်းဘေး ဆင်းပြီးဆက်လျှောက် နေလိုက်သည်။ ဆိုင်ကယ် သူ့ဖာသာ ကျော်သွာလိမ့်မည်ဟု လှည့်တောင်လှည့် မကြည့်မိပါ။ သို့သော် ဆိုင် ကယ်က ရဲထက်ဘေးမှာ ရပ်သွားသည်။
“ ရဲထက်”
ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်စွာ သိသည့် ခေါ်သံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ရွှေအိုရောင် စူပါကပ် ဆိုင် ကယ်လေးပေါ်မှာ မြင်လိုက်ရသည်က မမစောကလျာလှိုင်ဖြစ်လို့နေ၏။ အံသြစိတ်ဖြင့် ရဲထက် စကားပင် မပြောနိုင်အောင်ဖြစ် သွားသည်။
“ စကားတောင် မပြောချင်တော့ ဘူးလားကွယ်”
ဆိုင်ကယ်ကို ဒေါက်ထောက်ပြီးရဲထက် နားသို့ ကပ်လာသည်.။ အရင်လို ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး တင်းတင်းရင်းရင်းဖြင့် ကြည့်ကောင်းနေဆဲပင်။ အိမ်ထောင်သည်လို့တောင်မထင်ရပါ။ တကယ်တော့ အသက် နှစ်ဆယ့်ငါး နှစ် ဆိုသည့် အရွယ်က ငယ်ပါသေးသည်။ မမစောကလျာလှိုင် ကိုလက်ရှိ အနေအထား တွင် သူမ၏ အကြောင်း ပိုမသိသူတ ယောက်က အပျို ဟု ခန့်မှန်းမည် ဆိုရင်လည်း ထိုသူ မလွန်ပါ။
“ မဟုတ်ပါဘူး၊ အံ့သြနေတာပါ”
“ တို့ပြောင်းလာတာ တပတ်ကျော်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ ဒီမှာ ရဲထက်ရှိမှန်းသိပေမယ့် ဘယ်လိုရှာရမှန်းမသိ တာနဲ့၊ နိုင်ငံခြားတွေ ဘာတွေလဲ ရောက်ချင်ရောက်နေမှာလေ”
ကျောင်းတက်တုန်းက သူငယ်ချင်းတွေ နှင့် အဆက်အသွယ် မပြတ်သော်လည်း မမစော ကလျာလှိုင် နှင့်ပတ် သက်ပြီး အပြောအဆိုမရှိကြ။ အိမ်ထောင်ကျသွားပြီ မို့ ရဲထက်သာ မက ရဲထက်၏ အပေါင်းအသင်း တွေက လည်း မမ အကြောင်းကို စိတ်ဝင်တစား မရှိကြတော့တာကြောင့်လည်းပါပါသည်။မမ အစိုးရဌာန တခုမှာ အလုပ် ဝင်ခဲ့သည်။
နောက်တော့ ဒီမြို့ကို ပြောင်းလာရသည် ဆိုတာ မမ ကရှင်းပြနေသော်လည်း ရဲထက် လူမှုရေး အရ သာနားထောင်ပေးလိုက် သည်။ လင်ရှိမယား တယောက်၏ ဖေါ်ရွေမှု အပေါ်မှာ ရင်မခုန်မိတော့ပါ။
“ နေ့လည်စာ စားမလို့ ထွက်လာတာ၊ ခုမှရောက်တာဆိုတော့ နေရာတွေ သေသေချာချာ မသိ သေးဘူးလေ၊ညစာတော့ ကိုယ့်ဖာသာ ချက်စားပါတယ်၊အခု တို့နဲ့ ရဲထက် လည်းလိုက်ခဲ့ပါ လားဟင်”
ရဲထက် ငြင်းချင်ပါသည်။ ဘယ်လိုငြင်းရင် ကောင်းမလဲဟု စဉ်းစားနေဆဲ
“ လိုက်ခဲ့ပါ ရဲထက်ရယ်၊ တို့မှာ ရဲထက်ကို ပြောစရာတွေ အများကြီး ရှိလို့ပါ”
ဘာကြောင့် ရဲထက်ကို ထားခဲ့ရပါသည် ဆိုသည့်အကြောင်းကို သူမ ဖက်က မလွန်စေရန် အကြောင်းပြချက်တွေ ပေးကာ ရှင်းပြမည် ဆိုတာသေချာပါသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း ရဲထက် အတွက် ဘာမှစိတ်ဝင်စားဖွယ်ရာ မကောင်း သည့် အဟောင်း အမြင်းတွေသာ ဖြစ်ပါ၏။ နားထောင်ဖို့စိတ်လည်းမဝင်စားပါ။
“ တို့လဲ ဘယ်ဆိုင်ကောင်းတယ် ဆိုတာ မသိသေးလို့၊ ကူညီဖို့ ပြောတာပါ”
မျက်နှာငယ်လေး နှင့် ပြောလာတော့ ရဲထက် အားနာသွားရသည်။ နဲနဲပါးပါး ကူညီပေး၊ ပြောတာတွေဝတ္တရား ကျေ နားထောင်ပေးလိုက်လည်း ပြီးတာပါပဲ ဆိုသည့် အတွေးဝင် လာသောကြောင့်ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်မိသည်။
“ ရုံးက ဆိုင်ကယ်လေ၊ ရဲထက် မောင်းတတ် တယ်မဟုတ်လား”
ကျောင်းမှာတုန်း က သူငယ်ချင်းတွေ ဆိုင်ကယ်ယူစီးနေကျ ဆိုတာသိနေ၍ ရဲထက် မငြင်းတော့ဘဲ မမလက်ထဲ က သော့ကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။ ရဲထက် ပုခုံးကို နောက်က နေ ကိုင်ပြီး မမလိုက်၏။
“ ရည်းစားရနေပြီလား”
“ ဆိုပါတော့”
နွေးနွေး က သတ်သတ်မှတ်မှတ် ရည်းစားလို့ ပြောလို့ မရသော်လည်း ခပ်လွယ်လွယ်ဖြေ လိုက်မိသည်။
“ ဆိုပါတော့ ဆိုတော့ မောင်လေး ဟာက ရေရေရာရာ မရှိလိုက်တာ၊ အဖြေမရသေးဘူးလား”
ရဲထက် ထက်ဝါရင့် သည့် မမက ချက်ချင်းထောက်သည်။ ရဲထက် ဒီအကြောင်း နှင့် ပတ် သက်၍ ရှည်ရှည်ဝေး ဝေး မပြောချင်ပါ။
“ ဒီလိုပါပဲ”
“ သဘောပေါက်ပြီ၊ သဘောပေါက်ပြီ”
မမစောကလျာလှိုင် ကိုတင်မောင်းရင်း နွေးနွေး သာဆိုရင် နောက်ကနေဖက်ထားမှာဟု တွေးနေမိသည်။ မမကတော့ ခပ်ခွာခွာ ထိုင်သည်။ ရဲထက်ကလည်း သွေးမတော်သား မစပ် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတယောက် နှင့် ပူးပူး ကပ်ကပ် မနေချင်ပါ။ အရင်တုန်းက ကမ်းကုန်အောင်ကျွမ်းဝင်ခဲ့သည် ဆိုသော်လည်း နှစ်ယောက်လုံး လွတ် လွတ်လပ်လပ် အချိန်ကဖြစ်သည်။ ခုချိန်မှာရဲထက်က လွတ်လပ်နေသေးသော်လည်း မမစောကလျာလှိုင် ကလွတ်လပ်သူမဟုတ်တော့ပါ။
ရဲထက်ကို နွေးနွေး ပေါက်ဆီဝယ်ပေးဖူးသည့် စခန်းသာသို့ မမကို ခေါ်လာခဲ့သည်။ ကုန်း မြင့်လေးပေါ်မှာယူက လစ်ပင်တွေဝိုင်းရံထားသည့် ဒီဆိုင်က အစားအသောက် သန့်ရှင်းသည်။ ဆိုင်ရှေ့မှာ ဆိုင်ကယ်ရပ် လိုက် သည့် အခါ
“ ဟာ ...ဆိုင်လေး ကလည်းချစ်စရာလေး၊ ရုံးနဲ့ လည်းနီးတယ်၊ ဘယ်လိုမျက်စိမှောက်ပြီး မတွေ့တယ်မသိဘူး၊ နောက်ဆို အဆင်ပြေတာပေါ့”
နေ့ခင်းဆိုတော့ ဆိုင်ထဲမှာ လူရှင်းနေသည်။ ရဲထက်ကလည်း ဒါကိုပဲ သဘောကျပါသည်။ ရဲထက် နှင့် မမက တဝိုင်း၊ ရဲထက်တို့ ဘေးမှာ ဆံပင်ရှည်ရှည် နှင့် လူငယ်တယောက် ထိုင်နေ သည့်ဝိုင်း နှင့် နောက်ဖက်နားမှာ လူ သုံးလေးယောက် ထိုင်နေသည့် တဝိုင်းမှအပဝိုင်းတွေ လွတ်နေသည်။
ဖြစ်နိုင်ရင် ရဲထက်က ဘေးမှာ လွတ်နေ သည့်နေရာမှာပဲ ထိုင်ချင် သည်။ မမဘာတွေ ပြောတော့မည် ဆိုတာရဲထက် မှန်းမိသည်။ ကိုယ်ချန်ထားခံ ခဲ့ရတာကို ဘေးလူတယောက် ကြားမှာကို စိုးရိမ်သည်။ မမက ဒီမှာ ထိုင်လိုက်တော့လည်း စကားမ ရှည်ချင်လို့ ထိုင်လိုက်ရသည်။
ရဲထက်က ရှမ်းခေါက်ဆွဲ၊ မမက ထမင်းပေါင်း မှာလိုက်ပြီး လာချပေး တာကို စောင့်ရင်း မမကစကားစလာသည်။ ပြောလာတာတွေက ထင်သည့် အတိုင်းပင်
“ တို့ လုပ်ခဲ့တာတွေ အတွက်ရဲထက်ကို တောင်းပန်ပါတယ်”
“ ရပါတယ်”
“ တို့ ရဲထက်ကို အရူးလုပ်သလိုဖြစ်ရတဲ့ အတွက် ရဲထက် တို့ကို စိတ်ဆိုးချင်ဆိုးနေမယ်၊ တောင်းပန်ပါတယ်၊ခွင့်လွှတ်ပါလို့ လဲ မပြောတော့ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် လွန်ခဲ့တာက တို့ဆိုတော့တောင်းပန်ခွင့်တော့ပေးပါ”
“ အခုတောင်းပန်နေတာပဲ မဟုတ်လား၊ ရပါတယ်၊ ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ သဘောမထားပါဘူး”
“ ရဲထက်ရယ်၊ တို့က ရဲထက်နဲ့ အတူတူအကြာကြီးနေခဲ့တဲ့ သူပါ၊ဒီလောက်တော့ ရဲထက် အရိပ်အကဲကိုသိပါ တယ်၊ ရဲထက် အခုထိ အစာမကျေဘူး မဟုတ်လား”
“ မဟုတ်ပါဘူး”
ရဲထက် အမှန်ကိုပြောခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ရဲထက်မှာလည်း ကိုယ့်အတွေးနှင့် ကိုယ်စိတ်ရှုပ်နေရ သည့်အချိန်မှာပြီး ခဲ့တာတွေ ပြန်ပြောမနေချင်တော့ပါ။ အခုလည်း လူမှု ရေးအရ လိုက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ မမစောကလျာလှိုင်က တော့ ဘာတွေ ဘယ်လိုတွေး သည်မသိ ဆက်ရှင်းပြနေသည်။
“ တို့က ဘဝကိုတည်ငြိမ်ချင်ခဲ့တာ၊ အေးအေးချမ်းချမ်း နေရမယ့် အခွင့်အရေးတခုကို လက်
မလွှတ်သင့်ဘူးလို့ ခေါင်းမာမာ နဲ့ ရူးခဲ့မိတယ်”
“ ဟုတ်ပါတယ်၊ လူတိုင်းမှာရွေးချယ်ခွင့်ရှိတာပဲ၊ မမ ကို ကျွန်တော့် စိတ်ထဲဘယ်လိုမှ သဘော မထားပါဘူး”
မမစောကလျာလှိုင် ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ်ညိတ်ရင်း မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းလာတာမြင်ရသည်။ အသံလည်းတုန် လာ၏။ ပိုက်ဆံအိတ်လေးထဲက တစ်သျှူးထုတ် ပြီး မျက်လုံးထောင့်ကို တို့ရင်း
“ မင်း အခုလို ရင့်ကျက်တာ သဘောထားကြီးတာကြောင့် မမပို စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်”
ရှမ်းခေါက်ဆွဲပွဲက အရင်ရောက်လာလို့ ရဲထက် တူ နှင့် မွှေနေလိုက်သည်။ ထမင်းပေါင်း မြန်မြန် ရောက်လာပါစေ လို့ လည်းဆုတောင်းနေမိသည်။ စားစရာ ရောက်လာမှ မမ စကားမပြောနိုင်တော့မှာဖြစ်သည်။
“ တို့ တရက်မှ စိတ်မချမ်းသာခဲ့ပါဘူး၊ အိမ်ထောင်ရေးလည်း အဆင်မပြေဘူး၊ သူက ပိုက်ဆံရှိတာတခုကလွဲရင် သ ဘောထားအရမ်းသေးသိမ်တဲ့ သူ၊ ရည်းစား ရှိလားလို့ မေးတာနဲ့ ကျောင်းတုန်းကမင်းနဲ့ ချစ်ခဲ့ဖူးတာ ပြော လိုက်ပြီး နောက်မှ ပိုဆိုးသွားတာပဲ၊ မိဘတွေ မျက်ကွယ်မှာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ခဲ့ပြီးမှငွေအတွက် သူ့ကိုယူတယ် လို့ စွပ်စွဲတော့ တာပဲ”
ထိုပုဂ္ဂိုလ် အထင်မမှားပါ။ မမနှင့် ရဲထက် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ခဲ့ ကြသည်မဟုတ်ပါလား။ ရဲထက် ရှေ့ကတယောက် အကြောင်း ကိုတော့ မမ ထည့်မပြောဟု ထင်သည်။ ထမင်း ပေါင်းရောက်လာ သည့် အခါ မမကတဇွန်းခပ် စား လိုက်ပြီးနောက်
“ တို့ အခု သူနဲ့ လမ်းခွဲခဲ့ပြီ၊ သဘောထားသေးတဲ့ အပြင် ကွယ်ရာမှာပါဖေါက်ပြန်တယ်၊ တို့ အရင်က ရဲထက်နဲ့ဘယ် လိုပဲနေခဲ့နေခဲ့ သူ့မယား ဖြစ်ပြီးထဲက သူ့ကိုသစ္စာရှိရှိပေါင်းတယ်၊ တို့ကိုယ်တိုင်ကလည်း ရည်းစားထားခဲ့ ဖူးလို့ သူအရင် က ဘယ်လိုနေခဲ့နေခဲ့ ခေါင်းထဲကို မထားဘူး၊ဒါပေမယ့် သူ့ ဖာသာသစ္စာမဲ့တာကို မမ ကို နွားမရွှံ့ ပိတ် ယူလိုက်ရလို့ အသည်းနာပြီး စိတ်ထွက်ပေါက်ရှာရတာပါလို့ ပြောလာတော့ တို့ ဆက်ပြီးသည်းခံ မနေချင် တော့ဘူး”
“ ကွဲတာကြာပြီလား”
“ ရှစ်လ လောက်ရှိပြီ၊ အလုပ်က လည်းရန်ကုန်မှာရှိနေလို့ နေနေ ရပေမယ့် မနေချင်တော့ တာနဲ့နယ်သွားမယ် လို့စာတင်လိုက်တာ တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင် ဒီကိုရောက်လာတယ်၊ ရဲ ထက် နဲ့ ပြန်တွေ့မယ်လို့ မျှော်လင့် မထား ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် ပြန်တွေ့တော့ အရမ်းဝမ်းသာ တာပဲ”
မမရှေ့ကခွက်ထဲကို ရဲထက်က ရေနွေးကြမ်းတခွက် ငှဲ့ပေးလိုက်သောအခါ မမပြုံးသည်။
“ အခုမှပဲ ရဲထက် အစစ်ကို ပြန်တွေ့ရတော့တယ်”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ စကားတွေ များမနေ နဲ့ ရေသောက်ဦးလို့ ပြောတာမဟုတ်လား၊ သိပါတယ်”
ရဲထက် ငှဲ့ ပေးသည့် ရေနွေးကြမ်းကို မမစောကလျာလှိုင် ကျေကျေနပ်နပ် ပင်သောက်သည်။ ရဲထက် ခွင့်လွှတ် လိုက်ပြီလို့ လည်းထင်ပုံရသည်။ မျက်ဝန်းညိုညို ကြီးတွေမှာ အရောင်လက်လာ၏။
“ ကျေးဇူးပဲ၊ တို့လဲ စကားတွေချည်းပဲ စွတ်ပြောနေလို့ မောနေပြီ”
ညင်ညင်သာသာ လေးရယ်ရင်း ရဲထက်ကို ကြည့်သည့် အကြည့်က ဟိုတချိန် ချစ်သူတွေဘဝကလိုညို့မြူသည့် အကြည့်ပင်ဖြစ်သည်။ ထိုမျက်လုံးညိုညို ကြီးတွေ ကိုမြင်တော့ ရဲထက် ရင်ထဲမှာလည်းလှုပ်လှုပ်ခတ်ခတ်ပြန်ဖြစ် ရသည်။ အရင် အတိုင်း မပြောင်းလဲသေးသည့် မမ၏ ကိုယ်ခန္ဓာ ၏ အထိအတွေ့တွေကလည်း အရင် အတိုင်း ရှိနေပါဦးမည်။
အိမ်ထောင်နှင့် ကွဲတာ ရှစ်လရှိပြီ ဆိုတော့ မမ၏ ရမ္မက်တွေကလည်း တပ်မက်မှုတွေ နှင့် ပြည့် လို့ နေမည့်ပုံလည်းရှိသည်။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ပျော် ခဲ့ရသည့် အချိန်တွေကိုပြန်သတိရလိုက်မိသလို ဒီလို မျက်ဝန်းမျိုး တွေ နှင့်ကြည့် တတ်သည့် နွေးနွေး ကိုလည်း သတိရလိုက်မိ၏။
“ နေ့လည်စာ စားတာဆို စားလေ”
“ စားမယ်၊ စားမယ်၊ စားလို့တောင် ရပါဦးမလား၊ ရဲထက်ကို ပြောချင်တာတွေပြောလိုက်ရလို့ ပျော်နေတယ်”
တကယ်လည်း မမစောကလျာလှိုင် သိပ်မစားနိုင်ပါ။ ထမင်းပေါင်း ပန်းကန်တဝက်လောက် ပဲ ကုန်သည်။ရဲထက် နေရပ်လိပ်စာကိုလည်း မေး၏။
“ တို့က အသိအကျွမ်း မရှိတော့ ရဲထက်ကိုပဲ အားကိုးရမှာ၊ လာလည်မယ်နော်”
“ ဟုတ်ကဲ့”
လူမှုရေးအရ လိပ်စာပြောပြပြီး အကူအညီပေးဖို့ ကတိပေး လိုက်သော်လည်း အရင်က ဇာတ်လမ်းကိုပြန်ဆက် ဖြစ် လိမ့်မည်ဟု ရဲထက်မထင်ပါ။ မမကတော့ ဘာတွေတွေးနေ သည်မသိ။ ရဲထက်ကို ချိုပြုံးစွာကြည့်ရင်း
“ တို့ အိမ်ကိုလည်းလာ လည်ပါလား၊ တို့ က တယောက်ထဲနေတာ၊ သိပ်ပျင်းတာပဲ”
လမ်းတခုကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်လို့တော့ထင်သည် ။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာဇဝေဇဝါဖြစ်နေဆဲ မမစောကလျာလှိုင် က
“ ကျောင်းတုန်းက တော့ ရဲထက်ဆီ မမလာတယ် မဟုတ်လား၊ ခုတော့ ရဲထက်က တို့ဆီ လာပေါ့”
ရဲထက် ကိုယ်ထဲက သွေးတွေဆူတက်သွားသည်။ မမ၏ အလိုက်သိမှုတွေ၊ ရက်ရောမှုတွေကိုပြန်မြင်ယောင်ပြီး ပါး စပ်က လွှတ်ကနဲ မေးလိုက်မိသည်။
“ လာရင် ကျောင်းတုန်းကလိုပဲ နေရမှာလား”
မမစောကလျာလှိုင် က လွတ်လပ်သူတယောက်ပြန်ဖြစ်နေပြီ ဆိုသည့် အသိကြောင့် ရဲထက် စောင့်စည်းဖို့မေ့ လျော့ သွားသည်။
“ မတွေ့တာကြာပြီ အဲဒီကိစ္စ မှာတော့ဘာမှ မပြောင်းဘူးနော်၊ အရင်လို စိတ်ကြီးတုန်းပဲ”
ခပ်ပြုံးပြုံးမှတ်ချက်စကားကြောင့် ရဲထက် စကားလွန်သွားပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။ ရုပ်သိမ်းလို့ မရမယ့်တူတူငြိမ်လို့သာနေလိုက်၏။ မမက မျက်လွှာလေးချလိုက်ပြီး လေသံ ခပ် တိုးတိုးနှင့်
“ သိချင်လာကြည့်ပေါ့”
“ လမ်းကြုံ ရင်တော့ဝင်ပါ့မယ်”
“ လမ်းကြုံမှ ပဲလား၊ မသေချာရင် မလာချင်ဘူးပေါ့၊ ရဲထက်ရယ်၊ မမ မောင့်ကို ငြင်းဖူးလို့လား”
ကံကြမ္မာကို ရဲထက် ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်း မသိတော့ပါ။ နွေးနွေး ကို ပိုင်ဆိုင်ဖို့ အခွင့်ကြုံပါ ရက်နှင့် ရင်ဦးကြောင့် ဆတ်တငံ့ငံ့ ဖြစ်ရသည်။ ခုတဖန် မမက ရက်ရောစွာ ကမ်းလှမ်း မှုတွေ ပြုလာပြန်၏။ မမ ကတော့ ရင်ဦး နှင့် ဘယ်လိုမှ ပတ်သက်မှု မရှိသူဖြစ် သည်။အတားအဆီး အနှောက်အယှက် မရှိ၊ ဒါပေမယ့် ရင်ဦး ဘယ်လို တားဆီးတားဆီး သူ့ လက်ထဲကို အတင်းတိုးဝင်လာနေသည့် နွေးနွေး ကိုမြင်ယောင်လိုက် မိသည့်အခါ တက်ကြွနေသည့်စိတ်တွေ ကျဆင်းသွားရပြန်၏။
မမ ရုံးပြန်တက်ရ ဦးမည် ဆိုပြီးပြန်ဖို့ ပြင်တော့မှ ရဲထက် လည်းနည်းနည်း စိတ်ပေါ့သွားသည်။ ဒီလိုအခွင့်အရေး မျိုးဆိုတာ လူတိုင်းတပ်မက် သလို ရဲထက်လည်း တပ်မက်ပါသည်။ ဒါပမယ့် နွေးနွေး ပြန်ရောက်လာရင် ဇာတ်က ရှုပ်ဦးမည်။ ရဲထက် ငြိမ်နေသည်ကို မမကရဲထက် အကြံထုတ်နေသည်လို့ ထင်ပုံရ၏။ ဆိုင်ကယ် ပေါ်တက်ခါနီး တွင်
“ မမ အိမ်ဖက်က နေ တပတ်မောင်းလိုက် နေရာပြမလို့၊ ဒီနေ့တော့ မလာနဲ့နော်၊ နောက်နှစ်ရက်လောက်နေ မှလာ”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ ညီမလေးက နီနီဖြစ်နေလို့၊ အရင်ကလဲ ဒီလိုရက်ပဲလေ၊ မမှတ်မိတော့ဘူးလား”
အပြန်လမ်းမှာတော့ မမ က ရဲထက် ခါးကိုဖက်ပြီး လိုက်သည်။ ရဲထက်ကတော့ မမ၏ ရက်ရောသည့်ကမ်းလှမ်း လာမှု နှင့် ပတ်သက်ပြီးတွေေ၀ နေလို့ ရင်ခုန်ဖို့ မေ့နေသည်။
.......................................................................................
မနက်က စောစောထပြီး မေမေ နှင့် မမနီနီ ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ တုန်းက မိုးနည်းနည်း အုံ့ပြီးမိုးပေါက်လေးတွေ တချို့ ကျသည်။ အိမ်အပြန်မှာတော့ ကောင်းကင်က ပြန်ကြည်လင်လာသည်။ အိမ်မှာ တရေးနှပ်ပြီး ထမင်းစား ကာ လဘက်ရည်ဆိုင် ထွက်လာချိန်မှာ လည်းနေသာနေတုန်းရှိသေး၏။ ဟိုလူဒီလူတွေ နှင့် လေထိုင်ဖောနေ တုန်း အခိုက်ကျမှ နေရောင် ပျောက်ပြီးကောင်းကင်က မဲတက်လာသည်။
“ မိုးက လည်း ရွာတော့မယ်ထင်တယ်၊ အချိန် အခါလဲ မဟုတ်ဘဲနဲ့”
ရဲထက် စကားကို သူငယ်ချင်း တယောက်က
“ ဘင်္ဂလား ပင်လယ်အော်မှာ မုန်တိုင်း ရှိတယ်ဟ၊ မင်းမသိဘူးလား”
“ မသိဘူး၊ ဘင်္ဂလား ပင်လယ်အော် ဆိုတာ လေးဖြူသီချင်း ခွေဆိုတာပဲသိတယ်”
အိမ်ကို သော့ခတ်ခဲ့ပေမယ့် ပြတင်းပေါက် တချို့ဖွင့်ထားမိခဲ့သည်။မိုးရွာ ရင် မိုးရေအိမ်ထဲ စင်မှာစိုးရ၏။ရဲထက် က ထီးလည်းမပါလို့ မိုးမရွာ မှီ ခပ် သုတ်သုတ်ထပြန်လာခဲ့သည်။ လာနေရင်း မိုးစက်တွေတဖွဲဖွဲ ကျလာသော ကြောင့် မြန်မြန်ရောက်အောင် လမ်းအတိုင်း မပြန်ဘဲ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းထဲက ဖြတ်ပြန်လိုက်၏။ ကျောင်းပရ ဝုဏ် ကျော်တော့မှ လက်ထဲ ကိုင်ထားသည့် ဖိနပ် ကို ပြန်ချစီး နေစဉ်
“ ရဲထက်”
မော့ကြည့်လိုက်ရာ အုတ်တံတိုင်းဘေးမှာ ရပ်နေသည့် ရင်ဦးကို မြင်လိုက်ရသည်။ အရင်ကစကားပြောချင်လွန်း တောင်းပန်ချင်လွန်းလို့ တွေ့ချင်နေခဲ့ သမျှ အခုလို နှစ်ယောက်ထဲ ရင်ဆိုင်တွေ့လိုက်ရသည့် အခါ ဘာပြောလို့ ပြောရမှန်း မသိဘဲ မိုးတဖွဲဖွဲ အောက်မှာ ကြောင်ရပ်နေမိ၏။
ဆွတ်ဆွတ်ဖြူသော ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည်နှင့် အင်္ကျီလက်ကို တံတောင်ဆစ်ရောက်သည် အထိ ခေါက်တင်ထားကာ ယောပုဆိုး အနက်ရောင်ဝတ်ထားသည့် ရင်ဦး အသွင်ကတကယ့်လူရည်သန့် လူကြီးလူကောင်း လေးတယောက်အသွင်ရှိ၏။ ရင်ဦး မျက်နှာကတော့ မကောင်း ပါ။ မျက်လုံးတွေက ရီဝေနေပြီး မျက်နှာလည်း ဖြူရော်ရော် နှင့် ချောင်ကျပြီးနွမ်းနယ်နေသည့် အသွင်ရှိသည်။မိုးစက်ကလေးတွေ ခပ်ပါးပါး စိုနေသည့် ဆံပင်ကို သပ်တင်လိုက်ရင်း ရင်ဦးက စပြောလာသည်။
“ ငါမင်း နဲ့ စကားပြောစရာ ရှိလို့”
ရဲထက်က လည်းပြောချင်နေပါသည်။
“ ငါလဲ ပြောချင်တယ် သူငယ်ချင်း၊ မင်းကို ငါရှာနေတာ”
ရင်ဦး ပြုံးလိုက်တာ မြင်သည်။ သဘောကျနှစ်ချိုက်သည့် အပြုံးမျိုးတော့ မဟုတ် သရော်သလိုမဲ့ပြုံးဖြစ်သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရင်ဦးက ခုလိုပြောလာတာကို ရဲထက် သဘောကျပါသည်။ တယောက်ထဲ ကျိတ်ပြီး အားနာနေ ရတာ ထက်စာရင် ရင်ထဲရှိတာတွေ ပြောထုတ်လိုက်ရရင် ပိုပြီးနေသာထိုင်သာရှိပါမည်။
“ အေးအေး ဆေးဆေး တနေရာရာ မှာပြောကြရအောင်လေ”
ရင်ဦး က ကောင်းကင်ကို တချက်မော့ကြည့်ရင်း
“ မိုးရွာတော့မယ်”
“ ငါ့ အိမ်လိုက်ခဲ့ပါလား၊ နီးတယ်လေ”
“ မင်း အိမ်မှာ ..က ”
“ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး၊ မေမေ နဲ့ မမနီနီ ဒီမနက်ပဲ အညာကို ဘုရားဖူးထွက်သွားကြတယ်”
ရင်ဦး တွေတွေငေးငေး နဲ့ စဉ်းစားနေပြီးတော့မှ
“ အင်းလေ အဆင်ပြေတာပေါ့၊ ဘယ်သူမှ မကြားလေ ကောင်းလေပဲ”
“ မင်း ငါ့ကို သတ်ချင်ရင်တောင် သတ်သွားလို့ရတယ်”
အရှိုက်ထိသွားသလို ရင်ဦး မျက်နှာ ပျက်သွားသည်။ ဒီအကြောင်းတွေ ပြန်ဖေါ်ချင်ပုံမရ၊ ဒါဆိုရင်တော့နွေးနွေး ကိစ္စပဲဖြစ်လိမ့်မည်။ ရဲထက်နှင့် နွေးနွေး အခြေအနေ တခုကိုရောက်နေမှန်း ရင်ဦး ရိပ်မိပုံရပါသည်။
“ အရေး မပါတာတွေ မကြားချင်ဘူးကွာ”
ရဲထက် အဖြေစကားကိုတောင် မစောင့်တော့ဘဲ စက်ဘီးပေါ်တက်ပြီး ရဲထက်တို့ အိမ်ဖက်ဆီသို့နင်းထွက်သွား သည်။ ရဲထက်ကို တောင်ခေါ်ဖေါ်မရ။ မိုးတဖွဲဖွဲ အောက်မှာ အိမ်ကို အရောက်သုတ်ခြေတင်ရတော့သည်။ အရင် ရောက်နေ နှင့်သည့်ရင်ဦး က ခြံဝမှာရပ်စောင့်နေသည်။ ရဲထက် ခြံတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်မှ စက်ဘီး တွန်းပြီး ခြံ ထဲ ဝင်လာ၏။ အိမ်ရှေ့တံခါး ကိုဖွင့်ကာ အပေါ်တက်ကြပြီးနောက် ရင်ဦးက အိမ်အတွင်းတံခါး၀ မှာပင် ဖိနပ်ချွတ်ကို ခြေ ချပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ ဧည့်ခန်းထဲသို့ မဝင်။ ဟိုတခါ နွေးနွေး ထိုင်သွားသည့် နေရာလောက်မှာပင်ဖြစ် သည်။
“ မင်း အဝတ်သွားလဲ ချင်လဲလေ”
“ သိပ်မစို ဘူး၊ ရပါတယ်၊”
သူနှင့် သုံးပေလေးပေ အကွာလောက်မှာ ရဲထက်လည်း သူထိုင်သလိုပင်ဝင်ထိုင်လိုက်၏။
“ အထဲ ဝင်လေကွာ”
“ မဝင်တော့ဘူး၊ ပြောပြီးရင်သွားမှာပဲ”
နွေးနွေး နှင့် ပတ်သက်ပြီးလက်ရှောင်ပေးဖို့ နောက်ဆုံးအကြိမ် သတိပေးတာမျိုး ဖြစ်မည်ထင်ပါသည်။ သူ့အလို အတိုင်း ဖြစ်စေဖို့ ရဲထက်လည်း ဆုံးဖြတ်ပြီး ဖြစ်ပါ၏။
“ ပြောလေ ရင်ဦး၊ ငါ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
ရင်ဦး လက်ဝါးကို ဆုပ်လိုက်၊ ဖြန့်လိုက် နှင့် ငြိမ်နေသည်။ အကြာကြီးနေတော့မှ
“ တိုက်ပျက်ကြီးမှာ တုန်းက ငါလုံး၀ မထနိုင်တော့တာ မင်းသိသလားရဲထက်”
ရင်ဦးပြောချင်မှာ မဟုတ်ဟု ထင်ထားသည့် အကြောင်းအရာကို ပြန်ဖေါ်သည့် အတွက်ရဲထက် အံ့သြသွားရသည်။ ခေါင်း ကိုသွက်သွက်ခါ ပြရင်း
“ ဟင့်အင်း၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ မင်းကို နှစ်ချက် ဆက်ကန်ပြီး ပြန်အကျမှာထဲက ခဲစောင်းပေါ်ပြုတ်ကျလို့ ငါ့ခြေတဖက်က ထောက်လို့မရတော့ ဘူး၊ မင်းတံတောင် မိပြီး ငါစိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့ အတင်းဝင်လုံးရင်း ပြုတ်ကျတော့ ငါလုံး၀ ပြန်မထနိုင်တော့ ဘူး”
အဲဒီတုန်းက ရင်ဦး အခြေအနေ ကို ရဲထက်ခုမှပြန်မြင်ယောင်လာ၏။ ရင်ဦးသာ လှုပ်ရှားနိုင်ခဲ့ ရင် ရဲထက်သူ့ကို ဘယ်လိုမှ လွန်ကျူးလို့ ရနိုင်မှာ မဟုတ်ပါ။ စိတ်ကြီးသည့် ရင်ဦးက မရမနေ ခုခံမှာသေချာသည်။
“ နောက်ပြီး မင်းပြောတယ်၊ မင်းရဲ့ အမှားအတွက် ငါကြိုက်တဲ့ ပုံစံနဲ့ ဆပ်မယ်တဲ့ ဟုတ်လား”
“ ငါစိတ်ရင်း နဲ့ပြောတာပါ၊ ခုထက်ထိလဲ ငါ့ အမှားအတွက်မင်း ကိုတောင်းပန်ဖို့ တွေ့ချင်နေခဲ့တာ၊ အန်တီခင်မပြောဘူးလား”
ရင်ဦး ထရပ်လိုက်သည်။ ရဲထက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်
“ ထားပါတော့၊ ငါအခုပြောမှာက မင်းငါ့ကို ဘာမှဆပ်စရာ မလိုပါဘူးလို့၊ အဲဒါပါပဲ”
ထွက်သွားတော့ မလိုလိုလုပ်ရင်း ရင်ဦး ခြေလှမ်းတုံ့သွားသည်။ ရဲထက်ကို မကြည့်ဘဲ အိမ်ပြင်ဖက်ကိုကြည့်ရင်း
“ နောက်တခုကတော့ ငါ ဘာသဘောနဲ့ မှပြောတာမဟုတ်ပါဘူး၊ မင်းသိသင့်တယ် ထင်လို့၊ ငါ့မှာကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ”
လုံး၀ မျှော်လင့် မထားမိသည့် အကြောင်းအရာကြောင့် ရဲထက် တကိုယ်လုံးလေထဲလွင့်မြောက်တက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့တဖန် အမြင့်တနေရာက ပြုတ်ကျသလို စိမ့်ကနဲ အေးသွားသည်။ ပြောစရာ ရှိတာ ကို ပြောပြီး၍ ပြန်တော့မည့် ပုံစံဖြင့်လှေခါးဝဆီ ဦးတည်သွားနေသော ရင်ဦး ရှေ့တွင် ကယောင် ကတန်းနှင့် ပိတ် ရပ်လိုက်မိသည်။
“ ရင်ဦး …ရင်ဦး …. မင်း တကယ်ပြောတာလား”
“ ငါက ညာရမှာလား”
ဒါကတော့ဟုတ်သည်။ ရင်ဦး လို ယောက်ျားရှာ တယောက်က ကိုယ်ဝန်ရှိနေပါပြီဟု မဟုတ်ဘဲနှင့် ပြောမည်မဟုတ်ပါ။ မိန်းမရှာ ဆိုရင်သာ မဟုတ်မဟတ်ညာပြောတာဖြစ်လိမ့်မည်။
“ အေးပါ ရင်ဦးရာ၊ ခန …ခန …ထိုင်ပါဦးကွာ၊ ငါ… ငါ …သိချင်တာလေး ရှိလို့ပါ၊ ထိုင်ပါကွာ၊ ခနလေးပါ”
ရဲထက် ကိုလုံးဝမကြည့်ဘဲ ရင်ဦး မျက်နှာလွှဲထားသည်။ ဒါပေမယ့် ပြောလိုက်ပြီးမှ ရင်ဦး မျက်နှာပေါ်ကတည်ငြိမ် မှုတွေ ပျောက်ဆုံးသွားတာကို လည်းမြင်ရသည်။ ဖြူရော်နေသည့် မျက်နှာက စက္ကူဖြူတချပ်ပမာပင်။ ရင်ဦး အ တွက် ဘယ်လောက်အထိ ဆိုးသည့် ကိစ္စဖြစ်မည် ဆိုတာ အထူးတွေးရန် မလိုပါ။
“ ငါအခုလာတာ အဲဒါကို အကြောင်း ပြောချင်လို့လာတာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါ့ကို ငဲ့ညှာပြီး နွေးနွေး ကို မင်းအခုထိဖွင့်မပြောသေးတာသိလို့ ငါ့ကို မင်းဘာမှ ဆပ်စရာမလိုတဲ့ အကြောင်းလာပြောတာ ဒါပါပဲ”
ရဲထက် ထိုင်ခိုင်းရင်း လက်ကိုဆွဲတော့မလိုလုပ်ရာ ရင်ဦး က အကိုင်မခံပါ။ ဒါပေမယ့် ခုနနေရာမှာ ပြန်ထိုင်ချလိုက်၏။
“ မင်း ဘာသိချင်လဲ”
“ မင်း …အဲ …အဲ ဒါကို ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ဟင်၊ ဖျက် … ဖျက် …ပစ်မှာလား”
“ မင်းက ငါ ဖျက်ချမယ် ထင်လို့လား၊ ငါလူစိတ်ရှိပါတယ်ကွာ၊ ဘုမသိ ဘမသိ နဲ့ လူ့လောက ရောက်လာတဲ့ကလေး ကို ငါယောက်ျားလေး လုပ်ချင်တာနဲ့ သတ်ရမှာလား”
“ ဒါဆို မွေးမယ်ပေါ့”
“ အဲဒီလို မလုပ်လို့ ငါက ဘာလုပ်ရမှာလဲ”
ရင်ဦးကို ကျောခိုင်းပြီး ရဲထက် အိမ်ပေါ်က ခပ်သုတ်သုတ်ပြေးဆင်းခဲ့သည်။ ရဲထက် ဘာဖြစ်သွားမှန်း မသိဘဲရင် ဦး လည်းကြောင်ကြည့် နေ၏။ အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်ထားသည့် ရင်ဦး ၏စက်ဘီးကို စွေ့ကနဲ ကောက်ထမ်းလိုက်ပြီး အိမ် ပေါ်ကို ရဲထက် တက်လာသည့်အခါ ရင်ဦး ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်
“ ဟေ့ ကောင်ရဲထက်၊ မင်းဘာလုပ်တာလဲ”
ရင်ဦးကို ပြန်မဖြေဘဲ စက်ဘီးကို အိမ်အလယ်ခန်း အတိုင်းနောက်ဖေး အထိတွန်း ယူသွားပြီးမှ တဖန်မီးဖိုခန်းထဲ သို့ ထမ်းချပြန်သည်။ မီးဖိုထောင့်နားက ချောင်ထဲမှာ စက်ဘီးကို ထိုးထားလိုက်ပြီးမှအိမ်ရှေ့ကိုပြန်ထွက်လာ၏။ မမျှော်လင့် သောလုပ်ရပ်ကြောင့် ရင်ဦးလည်း တားဆီးဖို့ မေ့နေပုံရသည်။
သူလုပ်သမျှ ကိုဘေးကနေ ယောင်ချာ ချာနဲ့ လိုက်ကြည့်နေသည့် ရင်ဦးလဲ ပြန်လိုက်လာ၏။အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ လက်မှာပေနေသည့် စက်ဘီးက ဖုန် တွေကို ခါလိုက်ရင်း
“ ပြီးပြီ”
“ ရဲထက် မင်းရူးသွားပြီ၊ ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ”
“ ငါရူးတာလဲဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်၊ ဒါပေမယ့် ရူးသင့်လို့ ရူးတာကွ၊ ရင်ဦး …မင်းအိမ်မပြန်နဲ့တော့ ဒီမှာပဲနေတော့၊မေမေ တို့ ပြန်လာတာနဲ့ အကျိုးအကြောင်း ဖွင့်ပြောပြပြီး မင်းကိုငါလက်ထပ်မယ်”
“ ငါက မင်းကို ယူပါလို့ပြောနေလို့လား၊ ငါက ဘာလို့ မင်းကို ယူရမှာလဲ၊ ငါက ဘာလို့ ယောက်ျားယူရမှာလဲ”
ရင်ဦး ခါးခါးသီးသီး ငြင်းသည်။ သူ၏ အမူအရာကလည်း သွေးရူးသွေးတန်း နှင့် အလန့်တကြားဖြစ်နေသည်။ရဲ ထက်က လက်ထပ်မည် ဟု ဆိုလာခြင်းကို သူ့အတွက် သေမိန့် ချလိုက်သည့် အလားပင်။ခုချိန်ခါတွင် ရင်ဦး နှင့် နောက်တကြိမ် အကြီးအကျယ်သတ်ရမည် ဆိုလျှင်လည်းသတ်လိုက်တော့မည်။ လုံး၀ အလျှော့ပေးလို့ မဖြစ်ဟု ရဲထက်ခံယူထား၏။ သူ၏ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို နှင့်ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေမှု များအားလုံး ပြီးဆုံးသွားပြီ လို့လည်း ခံစား ရသည်။
“ မင်းနဲ့ ငါနဲ့ အကျေအလည် ဆွေးနွေးမယ်ရင်ဦး၊ ထိုင်”
မျက်နှာထားသုန်သုန်မှုန်မှုန် နှင့် ရင်ဦး အခုန ကနေရာမှာပဲပြန်ထိုင်သည်။ ရဲထက် လည်းသူ့ ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်၏။ ဒီတခါတော့ လူချင်းမခွာတော့ဘဲ ကပ်ထိုင်လိုက်၏။ လိုအပ်လို့ ခွန်အားသုံးသင့်ရင်လည်း သုံးမည်ဟု အဆင်သင့်ပြင်ဆင်ထား၏။
“ မင်း ဒီ ကလေး ကိုမွေးမယ်ဆို”
“ ဟုတ်တယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် ငါ့ဖာသာမွေးမှာ”
“ အေး …ဒါဆို မင်းက အမေပေါ့၊ ဒါဆို ဘယ်မတုန်း အဖေ၊ မင်းမိဘ အသိုင်းအဝိုင်း ကိုရော အရှက်ကွဲခံမလား၊ မင်း အကို တယောက် အတွက်နဲ့ အားလုံးစိတ်ဆင်းရဲခဲ့ရပြီးပြီ၊ မင်းကြောင့် ထပ်မဖြစ်ချင်ပါနဲ့ တော့ကွာ”
“ အဖေ မရှိတဲ့ ကလေးတွေ ပြည့်လို့ကွာ”
ရဲထက် ရင်ဦး ပုခုံးကို လက်နှင့် ကိုင်ညှစ်ကာလှုပ်ရမ်းရင်း
“ အဲဒီကလေးက ငါတဝက်ဆိုင်တယ်ကွ၊ ငါ့ကလေး ကို အဖေမရှိတဲ့ ကလေး အဖြစ်ခံရမှာလား၊ မရဘူး”
ရင်ဦး ရဲထက်ကို သေသေချာချာစိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ့ မျက်လုံးတွေကလည်း အရောင်တွေ တမျိုးပြီးတမျိုး ပြောင်းနေ၏။ ပြီးတော့မှ စိတ်လျှော့လိုက်ဟန်ဖြင့် လေပြေထိုးသည်။
“ ဒါဆိုလဲ အန်တီတို့ ပြန်လာမှ လူကြီးတွေ နဲ့ တိုင်ပင်ပြီး ကြည့်လုပ်ကြတာပေါ့ကွာ၊ ငါ အခုပြန်လဲ ရတာပဲ”
“ မရဘူး၊ မေမေ တို့ကိုစောင့်နေရင် ဒီကြားထဲမှာ အခြေအနေ အပြောင်းအလဲတခု မင်းဖက်ကဖြစ်စေ၊ ငါ့ဖက်က ဖြစ်စေကြုံလာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ဘာအပြောင်း အလဲမှ လက်မခံ နိုင်ဘူး”
ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ရဲထက်က အိမ်တံခါးသော့ကို ထခတ်လိုက်သည်။ ရဲထက် လုပ်နေတာတွေကို ကြည့်ရင်းရင် ဦး ခေါင်းခါသည်။
“ မင်းလုပ်နေတာ တဖက်သတ်ကြီး ရဲထက်”
“ သိတယ်၊ လုပ်သင့်တယ် ထင်လို့လုပ်နေတာ၊ မင်းလက် မခံနိုင်ရင် ငါ့ကိုသတ်သွား”
တံခါးဘောင်ကို ခေါင်းမှီပြီး ရင်ဦး ငြိမ်နေသည်။ မျက်လုံးတွေကိုလည်း မှိတ်ထား၏။ ရင်ဦး စိတ်တော်တော်လျှော့ထားမှန်း ရဲထက် ရိပ်မိသည်။ အရင်စိတ်မျိုး နှင့်သာဆိုလျှင် သူတို့ နှစ်ယောက်ဆော်ရ သတ်ရမည့် သဘောရှိသည်။ ခုတော့ ရင်ဦး စကားနှင့် ပဲ အေးအေးဆေးဆေး ပြောနေသည်။ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ ဆိုသည့် အသိကြောင့် မိခင်စိတ်ဝင်လာပြီး ယောက်ျားဆန်ဆန်စိတ်မြန်လက်မြန် အကျင့်တွေ လျော့ကျ သွားတာဖြစ်နိုင်ကြောင်းတွေး မိချိန်တွင် ရဲထက် အားတက်လာရသည်။ ရင်ဦး ဒီကနေ ဘယ်မှ မသွားစေရဟုလည်း ဆုံးဖြတ် လိုက်၏။
“ ငါက မင်းကို ယူဖို့ အပြင်တခြားနည်း မရှိတော့ဘူးလားရဲထက်”
“ အရင်ဆုံး ကလေးအတွက် မင်းစဉ်းစား၊ ဟောဒီမှာ ဖအေ ရော မအေ ရော ငုတ်တုတ်ကြီးတွေ ရှိနေရက်နဲ့သူ့ အတွက် တခြားနည်း ဘာလိုသေးလဲ”
အလွန်ပြတ်သားနေသည့်ရဲထက်ကို ရင်ဦး အံ့သြစွာကြည့်နေ၏။ ရင်ဦး စိတ်တွေလည်းရှုပ်ထွေးနေမည်ကိုရိပ် မိ ၍ ရဲထက်က လေသံကိုလျှော့ချလိုက်ပြီး သာယာပျော့ပျောင်းသည့် အသံဖြင့်
“ မင်းအတွက် ခက်ခဲမယ်ဆိုတာ ငါသိပါတယ်ရင်ဦးရာ၊ ဒါပေမယ့် ငါကတိပေးပါတယ်၊ ငါမင်းရဲ့ခင်ပွန်းကောင်း ဖြစ်စေရပါ့မယ်၊ မင်း အတွက် ဘဝသစ်တခုမှာ စိတ်ချမ်းချမ်းသာသာဖြစ်အောင်ငါကြိုးစားပါ့မယ်”
ရဲထက်ကို စိုက်ကြည့်နေသည့် ရင်ဦး မျက်နှာမှာ အရိပ်တခု ဖြတ်ပြေးသွားသလိုလို ရှိသည်။ ရဲထက်ကပြန်စိုက် ကြည့်လိုက်ရာ မျက်နှာ လွှဲသွားပြီး ကြမ်းပြင်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း
“ ဒါပေမယ့် …ငါ ..ထမင်း ဟင်း မချက်တတ်ဘူး”
“ နောက်တော့ တတ်သွားမှာပေါ့၊ ငါနဲနဲပါးပါးတတ်ပါတယ်၊ မင်းကို ကူမှာပေါ့”
တချက်လှစ်ကနဲ မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ရင်ဦး ပြန်ငုံ့သွားသည်။ ပြီးတော့မှ အသံ တိုးတိုးလေးဖြင့်
“ နောက်ပြီး မင်းသိပါတယ် ငါဘယ်လောက် ဆိုးတယ်ဆိုတာ”
ရဲထက် ရင်ဦးပုခုံးပေါ်သို့ လက်တင်လိုက်သည်။ ရင်ဦး အနည်းငယ် ကတုန်ကရီ ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိသည်။ ပုခုံးကို အသာအယာ ညှစ်ပေးရင်း
“ မင်းဆိုးချင်သလောက် ဆိုးလို့ရတယ်၊ မင်းဘယ်လောက် အထိဆိုးနိုင်မှာလဲ၊ မင်းဗိုက်ထဲက မင်းထက်ဆိုးတဲ့သမီးလေး တယောက်ထွက်လာတဲ့ အခါကျရင် မင်းဆိုးလို့ မရတော့ပါဘူး”
ရင်ဦး မျက်နှာ ရဲရဲနီသွားသည်။ ရဲထက်ကို ပေစောင်းစောင်း နှင့်ကြည့်ရင်း
“ မိန်းကလေး မွေးမှာလို့ မင်းကိုဘယ်သူကပြောလို့လဲ”
“ ငါလိုချင်တာ ပြောတာလေကွာ၊ ခုလေးတင် ငါစဉ်းစားနေတာ၊ မိန်းကလေး လဲဖြစ်မယ်၊ မင်းနဲ့လဲတူမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက်ဆိုးဆိုး ငါ ချစ် မှာပဲလို့”
ရဲထက်ကို မျက်လုံးပြူးပြပြီး ရင်ဦး အိမ်ရှေ့ဖက်ကို မျက်နှာပြန်လှည့်သွားသည်။ တံခါးဘောင်ကို ပုခုံး နှင့်ရောခေါင်း နှင့်ပါမှီရင်း ငေးနေ၏။ ရဲထက်ကတော့ အခုထိရင်ဦး ပုခုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ ရင်ဦး အခုနလောက် ကတုန်ကရီ မဖြစ်တော့တာကို မြင်ရ၏။ မျက်နှာကလည်းတည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ပြန်ဖြစ်လာသည်။ မျက်လုံးတွေက တော့ရီ၀ေနေဆဲရှိသေးသည်။
ရင်ဦး မျက်နှာပြန်ကြည်လာပေမယ့် အပြင်က ရာသီဥတုကတော မကြည်လင်ပါ။ ကောင်းကင်က တစထက်တစ ပိုကာ အုံ့မှိုင်းလာပြီး နောင် မိုးရေစက်တွေ မြေပြင်ပေါ်ကို အရှိန်ပြင်းစွာ သွန်ချလာသည်။ အိမ်ရှေ့က သံဆန်ကာ ကို ဖြတ်ပြီး မိုးလေကြမ်း အေးအေး နှင့် အတူမိုးပေါက်တွေပါ ဝင်လာစင်၏။
“ ဒီမှာ မိုးပက်တယ်၊အထဲဝင်ရအောင် မင်း ကိုပြစရာတွေလည်း ရှိတယ်”
ရင်ဦးလက်ကို ဆွဲပြီးရဲထက် ထရပ်လိုက်သည်။ ရင်ဦး၏ လက်က မမတို့ နွေးနွေးတို့လို နူးညံ့ အိစက်လို့တော့မနေပါ။ ပျော့ပျောင်းသော်လည်း ကိုင်ရတာ ရှတတလေး နေသည်။ချက်ချင်း ထမလာလို့ အားစိုက်ဆွဲလိုက်မှ ရင်ဦး စိတ်မရှည်သလို မတ်တပ်ရပ်သည်။ ရဲထက် ဘာတွေလုပ်ဦးမှာလဲ ဟုတွေးနေပုံရ၏။ ရဲထက် လက်ထဲက သူ့လက်ကို မသိမသာပြန်ရုန်းသေးသော်လည်း ရဲထက်က အတင်းဆွဲထားလို့ မလွတ်ပါ။
ရဲထက် ရင်ဦးမျက်နှာကို အကဲခတ်ကြည့်မိသည်။ စိတ်ရှုပ်ထွေးနေပုံရပေမယ့် ရဲထက်၏ အပြုအမူတွေအေပါ်မှာ စိတ်ဆိုးဒေါသဖြစ် နေသည့် အမူအရာမျိုးမရှိ။ တွေေ၀ စဉ်းစားရင်းယောင်ချာချာ ဖြစ်နေသည့် အမူအရာမျိုးသာ တွေ့ရသည်။ သည်။ ဦးတိုက် မောင်း ပြောဖူးသည့်ချက်ကောင်းကို အပိုင်တိုက်ရတယ် ဆိုသောစကားကို ပြန် ကြား ယောင်မိချိန်တွင် အရဲစွန့်ပြီး စမ်းသပ်ကြည့် ချင် စိတ်ပေါ်လာသည်။
“ ရင်ဦး”
“ ဘာလဲ”
“ ငါ့ကို တခုလောက်ကူညီကွာ”
“ ပြောလေ၊ ဘာမဟုတ်တာပြောဦးမလဲ”
“ ယောလုံချည် ဆိုတာယောက်ျားရော မိန်းမပါ ဝတ်လို့ရတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် ပုဆိုးဝတ်သလိုတော့ မဝတ်ပါနဲ့လား၊ မင်းက ဘယ်လိုဝတ်ဝတ်ကြည့်ကောင်းပေမယ့် ...ဟို ..ကွာ..ငါဘယ်လိုပြောရ မလဲ”
“ မပြောနဲ့ မင်းပြောချင်တာငါသိတယ်၊ ငါ့လက်ကို လွှတ်”
ရင်ဦး စိတ်ဆိုးသွားပြီထင်သည်။ ချက်ချင်းကြီး အတင်းပုံသွင်းသလိုလုပ်မိသည့် အတွက်ရဲထက် နောင်တရသွား သည်။ ဆွဲထားသည့်လက်ကို မလွှတ်ပေးဘဲ နောက်လက်တဖက်ကိုပါ ဆွဲကာ မျက်နှာ ချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး
“ ငါ လောကြီးသွားတယ်၊ မင်းကို အချိန်ပေးရမယ် ဆိုတာသတိလွတ်သွားတယ်၊ ငါ့ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့”
“ ငါစိတ်ဆိုးမှာ ကြောက်တယ်ပေါ့”
“ အင်း”
“ ဒါဆိုလဲ လက်ကိုလွှတ်၊ မင်းက လက်ကိုဆွဲထားတော့ ငါကဘယ်လိုလုံချည်ပြင်ဝတ်မလဲ”
ရဲထက် ကိုယ့်နားပင် ကိုယ်မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်သွားသည်။ အံ့သြစိတ်နှင့် ရင်ဦးကို ကြောင်ကြည့် နေမိ၏။
“ လွှတ်လေကွာ”
ရင်ဦး မျက်နှာက နီယောင်သန်းနေသော်လည်း ပြုံးချင်သလိုလို အရိပ်လေး တွေ့ရသည်။ ရဲထက် သတိရပြီးလက် ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည် နှင့် ရင်ဦး ဘေးကိုတစောင်းလှည့်ပြီး လုံချည်ကို ဖြည်ကာ မိန်းမတွေဝတ်သလို ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ အင်္ကျီအပြင်က ဝတ်ရတာဆိုတော့အဆင်မပြေပါ။ ပွပွကြီး ဖြစ်နေသည်။ ရင်ဦးလည်း စိတ်တိုင်း ကျပုံမရ။ ပါးစပ်က “ရှစ်” ဆိုသည့် အသံတိုးတိုး ထွက်လာပြီးမှ ရဲထက်ကို မလုံ မလဲ နှင့် လှည့် ကြည့်သည်။ အင်္ကျီကိုအပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး ဝတ်လိုက်မှ အဆင်ပြေသွားပါသည်။
သူဝတ်တာ သပ်သပ်ရပ် ရပ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် နှင့် အချိုးကျတာကိုလည်း ရဲထက်သတိထားမိသည်။ရဲထက် မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီးသေသေချာချာ လိုက်ကြည့်နေသည်ကိုမြင်သောအခါ
“ မင်းက ဘာလို့ ဒီလောက်တောင်ကြည့်နေရတာလဲ၊ မင်းဒီလိုပဲ လိုက်ကြည့်နေကျလား”
“ မဟုတ်ပါဘူး၊ မင်းဒီလောက် အချိုးတကျဝတ်တတ်မယ် မထင်လို့”
“ ကျောင်းမှာတုန်းက ထမိန်ဝတ်ခဲ့ရတာပဲ၊ ရှစ်တန်းနဲ့ ကိုးတန်း နောက် ဆယ်တန်းက နှစ်နှစ် ဆိုတော့လေးနှစ် ဝတ်လာရတာ၊ ပုဆိုးလို ဝတ်ပြီးကျောင်းတက်ရင် ဆရာမကြီး ငါ့ကိုဗျင်းမှာပေါ့”
အထက်တန်းတုန်းက စည်းကမ်းကြီးလွန်းလို့ စိတ်ညစ်ခဲ့ရသည့် ဆရာမကြီးကို အခုမှ ပြေးပြီး ကျေးဇူးတင်စကား ပြောချင်စိတ်ပေါ်လာသည်။
“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ မင်းကိုလဲ ကျေးဇူးတင်တယ်၊ ဆရာမကြီးကိုလဲ ကျေးဇူးတင်တယ်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ မင်္ဂလာဆောင်မှာ သတို့သားနဲ့ သတို့သမီး နှစ်ယောက်လုံးပုဆိုးဝတ် ပြီး မင်္ဂလာဆောင်ရမယ့် ဘ၀ မရောက်လို့”
“ ရဲထက်၊ မင်းတခါ တလေကျရင် ပေါက်ကရတွေသိပ်ပြော၊ အူကြောင်ကြောင် တွေသိပ်လုပ်တာ၊ မင်းကိုငါအဲဒါ ကြောင့် ကြည့်မရတာ”
“ မင်း မကြိုက်တာတွေငါ့ကိုပြောထားလေ၊ ငါဆင်ခြင်မှာပေါ့”
“ မင်းကတော့ ပြောလေဆိုးလေ ဖြစ်မှာပါပဲ၊ ထားပါတော့ မင်းအခုန ငါ့ကိုပြမယ် ဆိုတာဘာလဲ”
“ အိမ်ထဲမှာ ဘယ်နေရာမှာ ဘာရှိတယ် ဆိုတာမင်းသိမှ ဖြစ်မှာပေါ့၊ အဲဒါလိုက်ပြမလို့”
ပြောရင်းဆိုရင်း လက်ကိုဆွဲလိုက်ရာ ရင်ဦးပြန်ရုန်းသည်။ ရဲထက်က လွှတ်မပေးသည့် အခါကျတော့သက်ပြင်းချ လိုက်သော်လည်း ထပ်မရုန်းတော့ပါ။ ရင်ဦး အခုလို ပျော့ပြောင်း လာတာ၊ ရဲထက်ကိုလိုက်လျောလာတာတွေ တွေ့ရတော့ရင်ဦး အားတက်မိသည်။ ပျော်လဲ ပျော်သွား၏။ ရင်ဦး မကြာခင်ပင်နူးညံ့ပြီး မိန်းမသားပီသသည့် မိန်းကလေး တယောက်ဖြစ်လာလိမ့်မည် လို့လဲ မျှော်လင့် မိပါသည်။
ရဲထက် တို့ အိမ်က လေးပင်သုံးခန်းပျဉ်ထောင်အိမ်ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့မှာက ဧည့်ခန်းနှင့်ဘုရား ခန်း ရှိပြီးနောက် ခြမ်း မှာ အိပ်ခန်းလေး ခန်းရှိသည်။ ခေါင်းရင်း ဖက်နှစ်ခန်းမှာမေမေနှင့် ကိုရဲ ထွဋ် တို့ နေပြီး ခြေရင်းနှစ်ခန်းက ရဲ ထက်နှင့် မမနီနီ တို့အခန်းတွေ ဖြစ်သည်။ ရဲထက်အခန်းက ဧည့်ခန်းနှင့် ကပ်လျှက်ရှိသည်။
အခန်းတွေ အလည် မှာ မီးဖိုဖက်သို့ ဆင်းသည့် အလယ် လမ်းရှိပြီး ရေချိုးခန်း အိမ်သာနှင့် တွဲလျက်ရှိသော မီးဖိုခန်းကတော့ မြေစိုက်ဖြစ်ပြီး အုတ်နှင့် ဆောက် ထားသည်။ ရဲထက်က အိမ်နောက်ဖေးကို အရင်ခေါ်သွားပြီး ရေချိုးခန်း အိမ်သာမှ စပြီး ရင်ဦး ကို ရှင်း ပြ၏။
“ ဒီဖက်က မမ အခန်း၊ ဒီဖက်ကတော့ ငါ့အခန်းပေါ့၊ အခုတော့ ငါတို့ အခန်းပေါ့”
ရင်ဦး မဲ့ လိုက်သည်ကို မမြင်သလိုလုပ်ပြီး ရဲထက် တံခါးကို တွန်းဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။ အနည်းငယ်တုံ့ဆိုင်းဆိုင်း ဖြစ် နေသော်လည်း ရဲထက် ဆွဲအားကြောင့် ရင်ဦး အထဲအထိပါလာသည်။ ရဲထက် ကုတင်က တယောက်အိပ်ပေမယ့် တော်တော်လေး ကျယ်ပါသည်။ နည်းနည်းတော့ဟောင်းနေသည်။ အိပ် ယာပေါ်က ခွခေါင်းအုံးရှည်ကြီး ကိုကြည့်ပြီး ရင်ဦးလှစ်ကနဲ ပြုံးလိုက် တာကို ရဲထက်မြင် လိုက်သည်။
“ ကဲသွား ....မင်း မလိုတော့ဘူး”
ခေါင်းအုံးရှည်ကြီးကို ဘေးက ဘီရိုပေါ်ပစ်တင်လိုက်သောအခါ ရင်ဦးမျက်နှာ ရဲကနဲဖြစ်သွား သည်။
“ ရဲထက်”
“ ပြောလေ ရင်ဦး”
“ ငါ...မင်း အမ အခန်းမှာဖြစ်ဖြစ်၊ မင်းအကိုလဲ အိမ်မှာမှ မရှိတာ၊ ကိုရဲထွဋ် အခန်းမှာဖြစ်ဖြစ် ခန နေလို့ မရဘူး လား”
“ နောက်ကျရင် မင်းဒီမှာပဲနေရမှာလေ”
“ ဒါတော့ ဒါပေါ့၊ ဒါပေမယ့်”
ရဲထက် အပြင်းအထန်စဉ်းစားရတော့သည်။ သူဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ရင်ဦးလက်ဖဝါးက အေးလိုက်နွေးလိုက်နှင့် ဖြစ် နေသည်ဟုထင်သည်။ ရင်ဦး ပြောသလို စီစဉ်ပေးလို့လဲ ရပါ သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလို တခြားအခန်းမှာ ယာယီ ထားဖို့ကို သဘောမကျပါ။ ရင်ဦး စိတ်ပြောင်းချင်ပြောင်းသွား နိုင်သည်။ ရင်ဦးပြောနေသည့် ပုံကလည်း အတင်း အကျပ်ပြောတာမျိုးတော့ မဟုတ်ပါ။ ရဲထက် သဘောထားကိုမေးနေတာမျိုးဖြစ်နေလို့ စိတ်ကို ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ် လိုက် ပြီး ရင်ဦးကို လူချင်းထိလုမတတ် ဆွဲယူလိုက်သည်။
“ မင်း ငါ့ကို လက်ထပ်မယ် မဟုတ်လား”
ပါးစပ် အဟောင်းသားနှင့် ရဲထက်ကိုမော့ကြည့်နေပြီးမှ ခေါင်းညိတ်ပြသည်။
“ ဒါဆိုရင်တော့ ဒီမှာပဲနေပါ ရင်ဦးရာ၊ နော်”
ရဲထက်ကိုမော့ကြည့်လိုက် ခေါင်းငုံ့လိုက်နှင့် ရင်ဦးတော်တော်နှင့် အဖြေမပေးပါ။ အားမလို အားမရဖြစ်လာသည့် ရဲ ထက်က ရင်ဦးကို ဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။
“ ရဲထက် လွှတ်ကွာ”
ကိုယ်ကို တွန့်လိမ်ပြီး ရုန်းသော်လည်း ရဲထက်က အားကုန်ထုတ်ပြီးဖက်ထားသည်။ ရုန်းမရသည့် အခါရင်ဦးစိတ် တို လာပုံရ၏။
“ ရဲထက် မင်းလွှတ်မလား မလွှတ်ဘူးလား”
“ ခုကိစ္စက မင်းနဲ့ ငါနဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ကိစ္စနော်၊ ကရာတေးတွေ လက်ဝှေ့တွေ မပါဘူး”
ရဲထက် ၏ စကားကြောင့် ရင်ဦးပင် ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားသည်။
“ မင်းတော်တော် တတ်နိုင်တယ်”
“ ဒါဆို နေမယ်ပေါ့”
ရင်ဦး ခေါင်းညိတ်ပြရာ ရဲထက်ကပိုပြီးတင်းကြပ်အောင်ဖက်ထားလိုက်သည်။
“ လွှတ်တော့လေကွာ၊ ငါနေမယ်လို့ပြောပြီးပြီပဲ”
“ မင်းက ငါနဲ့ တူတူ အိပ်ပါမယ်လို့ပြောမှတော့ လွှတ်စရာဘယ်လိုတော့မှာလဲ”
ပါးပြင်ကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ရာ ရင်ဦး မျက်နှာရဲတွတ်သွားသည်။ မိန်းမသားတယောက်၏ အရှက်မျက်နှာကိုရင်ဦးဆီမှာ ပထမဆုံးအပြည့်အဝမြင်လိုက်ရခြင်းဖြစ်ရာ ရဲထက် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာ၏။ အခုနက ရင်ဦးကိုအတင်းဖက်ထားစဉ်ကထဲက ရဲထက်စိတ်တွေက ဖေါက် ချင်နေခဲ့သည်။
အခုတော့ ထိန်းလို့မရတော့။ ရင်ဦးအ တင်းရှောင်သည့်ကြားမှ နှုတ်ခမ်းတွေ ကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားမိသည်။ ရုန်းရင်းလှုပ်ရင်းနှင့် ရင်ဦး ကုတင်နှင့် တိုက် မိပြီး ရပ်သွား၏။ဆုတ် စရာ နေရာမရှိတော့။ ရဲထက်က အတင်းဖိလာသည့် အခါ ရင်ဦးကုတင်ပေါ်ကန့်လန့် ဖြတ်လဲကျသွားသည်။ ရင်ဦးကို မလွှတ်တမ်းဖက်ထားသည့် ရဲထက်လည်း တတွဲထဲပါသွား၏။
“ ရဲထက်”
မောဟိုက်နေသည့် ရင်ဦး၏ အသံအဆုံးတွင် ရဲထက် နှုတ်ခမ်းတွေက ရင်ဦးနှုတ်ခမ်းတွေ နှင့် တထပ်ထဲဖြစ်သွား သည်။ ရင်ထဲမှာ မောလာသည်အထိ ရဲထက် မွတ်မွတ်သိပ်သိပ် နမ်းမိသည်။ ရင်ဦး မတုန့်ပြန်ပါ။အနမ်းရပ် လိုက် သည် နှင့် နှုတ်ခမ်းတွေက ချက်ချင်းကွဲ ကွာသွားကြသည်။
ရဲထက် မကျေမနပ်နှင့် ရင်ဦးကိုကြည့်လိုက်ရာ ရင်ဦးကလည်း နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီးရဲထက်ကို အစာမကျေသလိုကြည့်နေတာကိုတွေ့ရသည်။
“ ရဲထက် ဖယ်ကွာ”
“ ဘာလို့ ဖယ်ရမှာလဲ”
ရဲထက် မကျေပွဲ နောက်တကြိမ်ထပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရင်ဦး၏ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေး တခုထဲကိုအရင်နမ်းသည်။ ပြီး တော့ အောက်နှုတ်ခမ်း။ နှုတ်ခမ်းနီနီ နုနုလေးတွေ ပါးစပ်ထဲဝင်လာတဲ့ အ ထိ အားရပါးရ နမ်းလိုက်သောအခါ ရင်ဦးငြိမ်ကျသွားသည်။ နောက်တကြိမ်နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ် နမ်းသည့် အခါမှာတော့ တချက်တချက် တုံ့ပြန်လာ သည်။ ရဲထက် ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်တွေ အ ရမ်းတက်ကြွနေပြီဖြစ်သည်။ လုံချည်ထဲကနေ ဖေါက်ထွက် တော့ မတတ်တင်းမာနေသည့် ရဲထက်၏ ဖွားဖက်တော်ညီလေးကလည်း ရင်ဦးဝမ်းဗိုက်ကို လှုပ်လိုက်တိုင်း တအိအိ နှင့် ထိုးနေ သည်။
ရင်ဦးရင်ဘတ်ကို ကိုင်ရတာ တမျိုးပင်။ အောက်ဖက်မှာ နူးညံမှု တခုခုကိုရနေသလိုမျိုး လက် ကသိနေသော်လည်း အပေါ်ယံမှာတော့ အဝတ်ခေါက်မာမာ တခုကိုစမ်းရသလိုဖြစ်နေသည်။ အန်တီခင်၏ ပညာခန်းတွေ ဖြစ် လိမ့်မည်။ အခုအချိန်မှာ အပေါ်ပိုင်းကို စူးစမ်းဖို့ ရဲထက်အချိန် မပေးနိုင်သေးပါ။
အောက်ကညီလေး က သွားရေ တမြား မြားကျပြီး သူလိုရာကို အာသာပြင်းပြင်း တောင်းဆိုနေသည်။ အနက်ခံပေါ်မှာ စင်္ကြာဖြူဖြူ လေးတွေပါ သည့်ယော လုံချည်ကိုရဲထက် ဆွဲလှန်လိုက်ချိန်မှာတော့ ရင်ဦး မျက်နှာလွှဲသွားသည်။ အောက်ခံဘောင်း ဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေ သောညီလေးကို ရင်ဦး ၏အဝမှတေ့ ပြီးဖိသွင်းလိုက် ချိန်တွင် မျက်နှာတခု လုံး ဆေးနီဆိုးထား
သလိုရဲနီနေသည့် ရင်ဦးက အိပ်ယာ ခင်းစ ကိုတင်းတင်း ဆုပ်ထားတာမြင်ရသည်။ရင်ဦး၏ ရတနာတွင်းက တင်းကျပ်လွန်းသည့်အတွက် ရဲထက်လည်းပင်ပန်းပါသည်။ သူလှုပ် လိုက်လှည့်လိုက် တိုင်း ရင်ဦးလည်း တုန်ခါနေရ၏။ ရဲထက်ကို မော့မော့ကြည့်တတ်သည့် မျက် ဝန်းတွေထဲတွင် မျက်ရည်ဝိုင်း နေ တာကို မြင်ရသည်။
“ ငါ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား”
ဘာမှမဖြေဘဲ ဒီတိုင်းကြည့်နေသည်။
“ နာလို့လား”
ဒီတခါလဲ အဖြေမရပါ။ သူ့ပါးပြင်ကို လှမ်းတို့လိုက်သည့် ရဲထက်လက်ကိုတော့ ဖမ်းဆွဲထား၏။ ရဲထက်တချက် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရင်ဦးတင်းတင်းလေး ညှစ်သည်။ မထင်မှတ်သည့် ရင်ဦး၏ အပြုအမူလေး တခုက သူခံစား နေရတာကို ဖေါ်ပြနေသလိုရှိ၏။ တချက်ချင်းခပ်မှန်မှန်ခပ်လေးလေး ဆောင့်နေသည့် ဆောင့်ချက်က အားပါ သွားလျှင် ရဲထက်လက်ကိုညှစ် သည့်အားက ပိုလာသည်။
ရဲထက် ကတော့ တစထက်တစ အရှိန်ရလာပြီး ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးမိသည်။ ထိုအခါ ရဲထက် လက်ကိုရင်ဦးမလွတ်တမ်းညှစ်ထားတော့သည်။ ရင်ဦးကို အရချူဖို့သာစိတ်စောနေသည့် အစပိုင်း အချိန်တွေက မသိခဲ့သော် လည်း အသားတကျပုံမှန် ဖြစ်သွားချိန်မှာတော့ရဲထက်၏ ကုတင်ဟောင်းကြီးလည်း ရဲထက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း မချိမဆန့် အော်ညည်းနေသည်ကို ကြားရတော့သည်။
ဘယ်နားက ဘယ်လိုမြည်နေသည်မသိရဘဲ အသံစုံ မြည်နေတော့၏။ ရဲထက် တယောက်ထဲ အိပ်စဉ်ကပင် လူးရင်လှိမ့်ရင် အသံအနည်းငယ်မြည်တတ်သည်။ခုတော့ နှစ်ယောက် အလေးချိန် ကိုထမ်းရသည့် အပြင်ရဲထက်ကလည်း အငြိမ်မနေ အားပါပါလှုပ်ရှားနေရာသူ၏ ခံနိုင် ရည် အတိုင်းအတာ ကျော်လွန်သွားသည်ထင်ပါသည်။
ရင်ဦး လည်းကြားပုံရသည်။ ရဲထက်က ထိုအသံတွေကို ဂရုမစိုက်သော်လည်း သူကတော့သည်းခံနိုင်တော့ဟန် မတူ။ နာလည်းနာသေး နားလည်းညည်းသေး ဆိုတာမျိုး ရင်ဦး ဖြစ်နေပါလိမ့်မည်။
“ ရဲထက် တော်တော့ကွာ၊ ကုတင်ကျိုးကျရင် ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းတွေ ဖြစ်ကုန်မယ်”
“ တန်းတွေ ပျဉ်တွေက ချောင်နေလို့ပါ၊ ကျိုးမကျပါဘူး၊ ကျွန်းသားအစစ်”
တော်တော် အလိုက်ကမ်းဆိုး မသိသည့်ရင်ဦးဖြစ်သည်။ ဒီလိုအချိန်တွေမှာ ယောက်ျားလေးတယောက်အနေ နဲ့ ဘယ်လိုမှ ရပ်တန့် နိုင်မှာ မဟုတ်တဲ့ အကြောင်း ယောက်ျားရှာလုပ်လာပြီး သိပုံမရ။ ထို့ကြောင့် ရင်ဦးကိုင်ထား သည့်လက်ကို ရုန်းဖယ်လိုက်ပြီး နောက်ပေါင်တွေကို ဖိဖြဲချလိုက်ကာ အနေအထားသေသေချာချာ ပြင်ပြီး မရပ် မနား တရစပ်ဆောင့်တော့၏။ ရင်ဦးဆီမှာလည်း အရည်တရွှဲရွှဲဖြစ်နေပြီဖြစ်ရာ အထုတ်အသွင်း က အစတုန်းကလောက်မခက်တော့။ ကုတင်က မြည်သံနှင့် မိုးသံတွေ ကြားတွင် တဖေါက်ဖေါက် နှင့် အသားချင်းရိုတ်ခတ်သံ ကပါ ရောပြီးထွက်ပေါ်လာသည်။
အပြင်က မိုးသံတွေကို ရဲထက် နားမှာမကြားတော့၊ ဆံပင်တွေ ဖရိုဖရဲ နှင့် နှုတ်ခမ်းလေး ဟ ကာဖြင့် အသက်ပြင်းစွာရှူနေ သည့် ရင်ဦး မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း လေထဲမှာလွင့်မြောက်တက်နေသလို ခံစား ရသည်။ အစပိုင်း တုန်းက ရင်ဦး ရော သူပါ စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်ခဲ့ရသည့် ကုတင်အိုကြီး ၏ မချိမဆန့် အသံတွေကိုလည်း ဂရုမစိုက်နိုင် အားတော့ပါ။ ခုချိန်ခါတွင် အပြင်မှာကောင်းကင် ကြီး ပြိုကျစေဦးတော့ ရဲထက် မသိနိုင်တော့ပြီ။ ရင်ဦးလည်းဒီလိုပဲခံစားရလိမ့်မည်ဟု ရဲထက် မျှော်လင့် မိသည်။
“ ရဲထက် ...ရဲထက် .”
ဖြူဖြူ စင်းစင်း ပေါင်တံ နှစ်ချောင်းကို လက်တဖက်တချက်စီမှာ ပွေ့ဖက်ရင်းဆောင့်နေသည့် ရဲထက်ကိုယ်ပေါ်မှာ ချွေးစက်တွေသီးလာ၏။ ရင်ဦး ပေါင်မှာလည်း ရဲထက်ချွေးတွေ စိုနေ သည်။ အမောဖြေခန နားရင်း ရင်ဦး ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်သည့် အခါရင်ဦး မ ကန့် ကွက်တော့ပါ။
အန်တီခင့် လက်ရာ ရှယ်ဘော်လီက ရင်ဦး၏ အမို့ အဝန်းတွေကို ကွယ်ပျောက်လုနီးပါး ဖုံးကွယ် ထားသည်။ကြိုး ကိုင်း မပါသည့် ဘော်လီကို ရဲထက်ဘယ်လို ဖယ်ရှားရမည်မှန်း မသိပါ။
“ ရင်ဦး”
“ ဘာလဲ”
“ ဘယ်လို ချွတ်ရမလဲ”
“ မသိဘူး”
မောဟိုက်နေသော်လည်းရင်ဦးက ဂျစ်ကန်ကန်ပင်ပြန်ဖြေ၏။ အနားမှာ ကပ်ကြေးတလက် သာရှိရင် ရဲထက်ကပ် ကြေးနှင့် ညှပ်ပစ်မည်ထင်သည်။ ရင်သားရှိမည်ထင်သည့်နေရာလောက် ကိုလက်နှင့် ညှစ်လိုက်ရာ အထဲက အ သား စိုင်ကို စမ်းမိသည်။ ထို့ကြောင့် အားစိုက်ပြီးညှစ်လိုက်ရာ ရင်ဦးတွန့်သွားသည်။
“ ရဲထက်၊ မင်း ယုတ်မာတယ်”
“ မင်းကမှ ပြောမပြတာ”
“ ပြောစရာမှ မလိုပဲ”
ကုတင်ကြီးက အသံတွေ ကျိုးကျိုးကျိကျိ ညံသွားအောင် ရဲထက် အားရပါးရဆောင့်ပြန် သည်။ ရင်ဦးတကိုယ် လုံးတွန့်နေသည်။ ဘော်လီချွတ်မပေးလို့ ရဲထက် တမင်လုပ်ခြင်းမှန်း သိသော်လည်းရင်ဦးက ခေါင်း မာမာ နှင့် ပေခံသည်။ ဒါပေမယ့် လုပ်ရင်းလုပ်ရင်း နှင့် နှစ်ယောက်လုံးဘော်လီကို မေ့သွားကြသည်။ လောကကြီး တခုလုံး ကိုမေ့ပျောက်သည် အထိဖြစ်သွားကြသည်။ ဇာတ်ရှိန်၏ အမြင့်ဆုံးဆီ ရောက်သွားပြီးသည့် နောက်တွင် တ ယောက်ကိုတယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အကြာကြီး ဖက်တွယ်ထားမိကြသည်။အမောပြေ ချိန်မှာတော့ ရင်ဦး ရှက်နေတာသိသာသည်။ ရဲထက်ကို လုံး၀ မကြည့်မျက်နှာလွှဲ ထားသည်။
“ ရင်ဦး”
“ ဘာလဲ၊ ငါ့ကို မဟုတ်မဟပ်တွေ မပြောနဲ့နော်”
“ မင်း ဒီအခန်းမှာပဲ ငါနဲ့ နေမယ် မဟုတ်လား”
“ ငါ့မှာ ရွေးစရာ ရှိတော့လို့လား”
အောင့်သက်သက် အဖြေစကားကို ရင်ဦးစိတ်ဆိုးလို့ ပြောတာမဟုတ်လို့ ရဲထက်ယုံကြည်ပါသည်။ လှဲနေရာမှထ ပြီး ပုဆိုးပြန်ဝတ်ကာ အပြင်ခန်းကို ရဲထက်ထွက်လာ ခဲ့၏။ လိုမယ်ထင်တာတွေ ယူပြီး ပြန်ဝင်လာချိန်တွင် ရင်ဦး အဝတ်အစား အပြည့်အစုံ နှင့် ကုတင် ဘေးကခုံလေးမှာထိုင်နေတာကို တွေ့ရသည်။ ရင်ဦး လက်ထဲက ကရိ ယာ တန်ဆာ ပလာတွေကို ကြည့်ပြီး
“ ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ ကုတင် ကိုအသံမမြည်အောင်လုပ်မလို့”
ရင်ဦး မျက်နှာမဲ့ ပြီး ပြုံးသည်။ ဘာမှတော့ မပြော။ ရဲထက် ကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး လှုပ်ကြည့် သည်။ခုန်ကြည့် သည်။ ပြီးတော့အောက်ကို ဆင်းပြီး ကုတင်ကို လက်နှင့် တွန်းကြည့်ခါကြည့် သည်။ အသံမြည်တဲ့ နေရာ၊ ချောင် နေတဲ့ နေရာတွေကို မှတ်ထားပြီး နောက်မွေ့ယာနှင့် အခြားပစ္စည်းတွေ ဖယ်ကာသံနှင့် ရိုတ်သည့်နေရာ ရိုတ် သည်။
ကဒ်ထူပြား နှင့် သစ်သားစတွေ ကျပ်သွား အောင် ထိုးထည့်သည့်နေရာထည့်သည်။ ပြီးရင် စမ်းသည့်အနေဖြင့် တက်လှုပ်ကြည့်သည်။ ရဲထက် လုပ်သမျှ ကိုကြည့်ရင်း မျက်စိနောက်လာပုံရသည့် ရင်ဦး အပြင် ကို ထွက်သွား၏။
“ ဘယ်လဲ”
“ မျက်စိနောက် လို့ အပြင်မှာသွားထိုင်နေမလို့၊ မျောက်ကျနေတာပဲ ခုန်ဆွခုန်ဆွနဲ့”
ရဲထက် စိတ်တိုင်းကျပြင်ဆင်ပြီးသွားလို့ ရင်ဦးကို ထွက်ကြည့်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ မရှိ၊ အိမ်နောက် ဖက်ကအသံ လိုလိုကြား၍ နောက်ကို လိုက်သွားတော့မှ အိမ်သာ အဝနားမှာ လုံချည်ပြန်ပြင်ဝတ်နေသော ရင်ဦး ကိုတွေ့ ရ သည်။ ဝတ်ရလွယ်စေရန် အင်္ကျီဖားလျားကြီးကိုလှန်ပြီးပါးစပ်နှင့် ကိုက်ထား၏။
လှစ်ကနဲမြင်လိုက်ရသည့် ခါးနှင့် ဗိုက်သား ဖြူဖြူလေးသာမက အပေါ်စီးကဆိုတော့ ဗိုက်သားဖြူဖြူ ချပ် ချပ်လေး အောက်နားက မဲမဲနေရာ ကိုပါတွေ့လိုက်ရသော ကြောင့် ရဲထက် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားရပြန်သည်။ အနက် ရောင်လုံချည်မှာ လည်းရေစိုကွက်တွေ တွေ့ရ၏။ အပြင်မှာတွဲလောင်းကျနေသည့် အင်္ကျီကိုတော့ခါး မှာ နှစ်စစုထုံးပြီးချည်လိုက်သည်။ အင်္ကျီဖား လျား ကြီး ကွယ်မနေတော့သည့် ရင်ဦးတင်ပါးတွေက သူ့ကိုယ်လုံး အရပ်
အ မောင်း တို့ နှင့် အချိုးတကျရှိတာကို တွေ့ ရ သည်။ လုံချည် ကို တင်းတင်းစည်းထားသည့် အတွက်မိန်းမ တယောက်၏ အောက်ပိုင်း ကောက်ကြောင်းတွေ ပိုပြီး ထင်ရှားလာ၏။
“ ဘာလုပ်နေတာလဲ”
“ ငါလုပ်သမျှ မင်းကို အကုန်ပြောရမှာလား”
ဂျစ်ကပ်ကပ် ပြောရင်း လှေခါးထစ်တွေက တက်လာသည့် ရင်ဦးလက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ရေကိုင်လာသည့် ရင်ဦး လက်တွေက အေးနေ၏။
“ ဘာဖြစ်ပြန်ပြီတုန်း”
“ မင်း ကိုပြစရာရှိတယ်လာ”
ရင်ဦးကို အိပ်ခန်းထဲပြန်ခေါ်သွားပြီး ရဲထက်က သူ့လက်ရာကိုပြသည်။
“ ဘာတုန်း”
“ ငါလုပ်လိုက်တာ ကောင်းသွားပြီလေ၊ ဒီမှာကြည့် ရဲထက်က ကုတင်မှာတင်ပါးလွှဲထိုင်ပြီး လှုပ်ပြ နှဲ့ပြသည်။ဘာသံမှ မထွက်။
“ တွေ့လား”
“ အော် ...အေးအေး၊ တော်တယ်ကွာ”
“ သေချာအောင် စမ်းပြမယ်..လာ”
ရဲထက်က ဆွဲချလိုက်ရာ ရင်ဦး အငိုက်မိပြီး ကုတင်ပေါ်လဲကျသွားသည်။
.......................................................................................
ရဲထက် နိုးလာချိန်တွင် ထွက်သက်လေ နွေးနွေးလေး က မျက်နှာကိုစည်းချက် မှန်မှန်ရိုတ်ခတ် နေ၏။ရဲထက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ရင်ဦး တစောင်းလေး အိပ်ပျော် နေသည်။အိပ်ပျော်နေသည့် ရင်ဦးမျက်နှာမှာ ကြွပ်ဆတ် ဆတ် အမူအရာ၊ ဂျစ်ကန်ကန် ယောက်ျားလေးဟန်တွေကင်းရှင်းနေပြီး မိန်းမပျိုလေးတယောက်၏ သိမ်မွေ့ ငြိမ်း အေးခြင်းတွေကို မြင်ရသည်။ ရဲထက်၏ လက်တဖက်က ရင်ဦးခါးပေါ်မှာ ရှိနေဆဲ ဆိုတာသတိ ရပြီး ရင်ဦး မနိုးအောင်အသာလေးဖယ်လိုက်သည်။
ယောလုံချည်ကို ကပိုကရိုပြန်ပတ်ထားသော်လည်း ရင်ဦးအင်္ကျ ီ ရင်ဘတ်ကတော့ပွင့် ဟ နေရာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရင်သားတွေကိုမြင်နေရ သည်။ ကြိုးနက်လေး နှင့်ဆွဲထားသည့် အင်္ဂလိပ်စာလုံး Y ပုံစံ ဆွဲပြားလေး က အောက် ဖက်ခြမ်းရောက်နေသည့် ရင်သား ပေါ်မှာတင်နေ၏။ ဒုတိယအကြိမ်မှာတော့ အန်တီခင့်လက်ရာ ဘော်လီကို ရင်ဦးချွတ်ခွင့်ပေးခဲ့သည်။ ဒီလိုဘော် လီမျိုးကို နောက်ထပ် ဝတ်ရန်အကြောင်းမရှိတော့ပါ။ နုဥ နေသောရင်သား ဖြူ ဖြူလေးများကိုကြည့်ရင်း အခု တော့ သူတို့ လွတ်လပ်ခွင့်ရကြပြီဟု တွေးကာ ရဲထက် ပြုံးမိ သည်။
နွေးနွေး ရင်သားတွေက နူးညံအိစက်သလို ရင်ဦး ရင်သားတွေကတော့ ချောမွတ်ပြီးတင်း နေသည်။ အရွယ်အ စားမှာ နွေးနွေးကို မမှီသော်လည်း သူ့ အတိုင်းအတာနှင့်သူတော့ သား ကောင်းမိခင်ဖြစ်လောက်သည့်အနေအ ထားဖြစ်ပါသည်။ မမ စောကလျာလှိုင် နှင့် မတိမ်း မယိမ်းလောက်ရှိနိုင်သည်။ ဒါကိုပုံပျောက်အောင်ဖုံး ဖိပေးနိုင် သည့် အန်တီခင်လေးရီ၏ ပညာစွမ်းကို လည်းချီးကျူးမိသည်။ ရဲထက် ဦးတိုက်မောင်း ဆီ မရောက်နိုင်သည့် ဒီ နေ့ တွင်အန်တီခင် ဦးတိုက်မောင်း ဆီမှာ ရောက်ချင်ရောက် နေပေလိမ့်မည်။
ခေါင်မိုးပေါ်မှာ လည်းမိုးစက်တွေကျသံ မကြားရတော့။ မိုးစဲသွားပြီထင်သည်။ ဒီတနေ့ လည် လုံးမိုးရွာသလားရပ် သလားပင်ရဲထက် သေသေချာချာမသိပါ။ အိပ်ယာပေါ်မှာ ချွေး တလုံးလုံးနှင့်ကြိုးပန်းနေရသည် မဟုတ်ပါလား။
ရင်ဦး မနိုးအောင် တိတ်တိတ်လေး ထပြီးအခန်းပြင်ထွက်ခဲ့သည်။ ပြီးတော့ လုပ်စရာတွေ တခုပြီးတခုလျှောက် လုပ်နေမိ၏။ ရေစက်ဖွင့်ပြီး ရေတင်ရသည်။ မနက်က စားထားသည့် အိုးခွက်ပန်းကန်တွေဆေးကြောပြီး နောက် ညစာအတွက် rice cooker နှင့် ထမင်းချက် ရသည်။ အိမ်ပေါ်မှာ နောက်ဖေးမှာတံမျက်စည်းလှဲရ၏။ လုပ်စရာရှိ
တာတွေ လုပ်ပြီးလို့ ပြန်ဝင်ကြည့်သည့်တိုင် ရင်ဦး အိပ်ပျော်နေဆဲ။ အိပ်မပျော်တဲ့ ရက်တွေ များခဲ့ပြီဟု အခုနကု တင်ပေါ်မှာရင်ဦးပြောတာပြန် အမှတ်ရလို့ မနှိုးတော့ဘဲ ရေသွားချိုးလိုက်သည်။ ရေ ချိုးအဝတ်လဲပြီးတော့ကုတင် ဘေးက ခုံမှာဝင်ထိုင်ရင်း အိပ်ပျော်နေသောရင်ဦးကို ကြည့်ရင်းပြောင်းလဲသွာသည့် အဖြစ်အပျက်တွေကိုမယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်မိသည်။
ယောက်ျားရှာ မလေးရင်ဦးကို ရဲထက် လက်ထပ်ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုပြောလာသူရှိရင် ဒီမနက် အထိမဖြစ်နိုင်စရာ စ ကား လို့ ထင်ပေလိမ့်မည်။ ရင်ဦး ကိုယ်တိုင်လည်း မယုံနိုင်စရာပင် သူ နှစ်ပေါင်း မျာစွာနေထိုင်လာခဲ့သည့် ပုံစံ မှ ပြောင်းလဲဖို့ ကြိုးစားနေခဲ့သည်။ အလွန်ခေါင်းမာပြီး တယူသန်သည့် ရင်ဥိး အခုလိုပြောင်းလဲ သွားခြင်းသည် မိ ခင်စိတ် ဆိုသည့်အရာမှလွဲပြီး အခြားမရှိနိုင်ဟုရဲထက်ထင်သည်။ မိခင်ဘ၀ ကိုခံယူဖို့ အတွက်ရင် ဦး သူ၏ အစွဲ အလမ်းအားလုံးကို စွန့်ပေပြီ။ ဒါတိုရင်ရဲထက်ကိုယ်တိုင်လည်း ဖခင်ကောင်း ခင်ပွန်းကောင်း တယောက်ဖြစ်ဖို့ အားထုတ်ရုံမှ အပ မရှိတော့ပါ။
ရင်ဦး၏ စွန့်လွှတ်မှုက ရဲထက် ထက်ပိုပြီး များပြားခက်ခဲပါသည်။ရဲထက်တို့ လက်တွဲဖြစ်ကြပြီ ဆိုရင်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်သက်ရောက်မှုက ရင်ဦး အပေါ်မှာများလိမ့်မည်။ယောက်ျား လိုနေလာရာမှ ကောက်ခါငင်ကာမိန်းမ ပုံပြန် ဖမ်းပြီးယောက်ျားကောက် ယူလိုက် ခြင်းအတွက် အ နည်းဆုံးတော့ စကြ နောက်ကြပေမည်။ နွေးနွေးလည်းအံ့သြသွားလိမ့် မည် ထင်ပါသည်။ သူမ အတွက်နှင့် ရန်သူကြီးတွေ
ပမာ ဖြစ် ခဲ့ကြသူနှစ်ဦးက အကြင်လင် မယား အဖြစ်သို့ ကူးပြောင်းသွားခြင်းကို နားလည်ရခက်သွားမှာသေချာသည်။ သူမ အပေါ် ရဲထက် လွန်ကျူးခဲ့ မိတာတွေ၊ ထိပါးခဲ့တာတွေကို ခွင့်လွှတ်ပေး နိုင် ပါစေလို့သာဆုတောင်း ရတော့သည်။
နွေးနွေး အကြောင်းကို ဆက်မတွေးချင်တော့၍ ခေါင်းကိုခါရင်း အိပ်ယာ အစွန်နားလေး မှာတင်နေသည့်ရင်ဦး၏ ပုံဖျောက်ဘော်လီကိုမြင်ပြီး ထယူကာသေသေချာချာ ကြည့်မိ သည်။ ရင်ဦး နှင့် တူတူချွတ်ကြတုန်းကတော့ ဇစ် ရှည်ရှည် တချောင်းနှင့် ချိတ် လေး ၊ငါး ခုပါတာကလွဲပြီး သေသေချာချာ မသိလိုက်ပါ။ အခုမှ သေသေချာ ချာ ကြည့်ရသည်။ စွပ်ကျယ်လို အသားမျိုး နှင့် ဖြစ်ပြီး နောက်ဖက်မှာ ချိတ်ငါးချောင်း နှင့် ချိတ်ရသည်။ ချိတ်တွေက အပေါ် မှာ အဖတ်ကလေးနှင့် အုပ်ထားလို့ မြင်ရ။
ရှေ့ကတော့ နှစ်ထပ် ဖြစ် သည်။ အပေါ်လွှာမှာ ဇစ်ပါပြီး ရိုးရိုး ပိတ်ဖြူ ချည်သား ဖြစ်၏။အောက်လွှာကတော့ ရှုံ့နိုင်ဆန့်နိုင် သည့်အသားဖြစ်ပြီး ရင်သားနေရာ အခွက်ကလေး နှစ်ခု ပုံ ဖေါ် ထား၏။ ရှုံ့နိုင်ဆန့် နိုင်သည် ဆိုသော်လည်း ရဲထက် ဆွဲကြည့်ရာရုန်းအားတော်တော်ပြင်းသည်ကို တွေ့ရ သည်။ ရင်ဦး အသက်ရှုလို့ ရရဲ့လား ဟုဇဝေဇဝါဖြစ်မိသည်။
“ ဝတ်ချင်လို့ ကြည့်နေတာလား”
စိတ်ဝင်တစားလေ့လာနေချိန်တွင် ရင်ဦး နိုးလာတာကိုတောင်သတိမထားလိုက်မိ။ ရင်ဦး အိပ်ယာပေါ်မှာထိုင်ပြီး အင်္ကျီကြယ်သီးတွေပြန်တပ်နေသည်။ အပေါ်ဖက်ကကြယ်သီးတွေတပ်ပြီးတော့ အင်္ကျီကို ခါးနေရာမှာ ည နေ တုန်း ကလို စုထုံးချည် လိုက်သည်။
“ ဘယ်နားလွှတ်ပစ်ရင် ကောင်းမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာ၊ မင်းအတွက် မလိုတော့ဘူးလေ”
မကြားယောင်ပြုပြီး ရင်ဦးကုတင်ပေါ်ကဆင်းလာသည်။ အောက်ရောက်တော့ လုံချည်ပြင် ဝတ်သည်။ဒါကိုလည်း ရဲထက်ကြည့်နေတာမြင်တော့ လူကိုစောင်းလိုက်ပြီး ဆက်ဝတ်၏။
“ ဒီလို ကြည့်တော့မင်းဘာအရသာရှိလို့လဲ”
ရဲထက်ကလည်း သူ့လမ်းစဉ်လိုက်ကာ မကြားသလိုထုံပေပေ နှင့်ဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။
“ အော် ...မင်းက အဝတ်အစားတောင်လဲပြီးပြီပဲ”
“ ရေတောင်ချိုးပြီးသွားပြီ၊ မင်းလဲ ရေချိုးလိုက်ပါလား၊ လန်းသွားအောင်”
“ ချိုးတော့ချိုးချင်တယ်”
“ ဒါဆိုလဲ ချိုးလိုက်လေ၊ ငါလိုက်မကြည့်ပါဘူး”
ရဲထက်ကို အံကြိတ် လက်သီးဆုပ်ပြပြီး
“ လိုက်ကြည့်ရင် သေသွားမှာပေါ့၊ ရေချိုးပြီးရင် လဲဖို့ အဝတ်မပါလို့”
“ ငါ့ အမ အဝတ်အစားတွေ ရှိသားပဲ၊ ကြိုတ်တာယူဝတ်”
ရင်ဦး ငြိမ်ပြီးစဉ်းစားနေ၍ ရဲထက် အနားသို့သွားပြီး ပုခုံးကိုဖက်လိုက်ကာ
“ မင်းက မိန်းမ အဝတ်အစား မဝတ်ချင်လို့လား”
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ရဲထက် အသံတုန်နေသည်။ ရင်ဦး ရဲထက်ကို ဖျတ်ကနဲ မော့ကြည့်သည်။
“ မဟုတ်ပါဘူး၊ အားနာလို့ပါ မင်း အမက မကြိုက်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
ရဲထက်က ရင်ဦး ပုခုံးကို အသာအယာညှစ်ရင်း
“ မမက သဘောကောင်းပါတယ်၊ ငါလဲ မင်းကို အဝတ်အစားအသစ်ဝယ်ပေးချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ငါမဝယ်တတ်ဘူး၊ မင်းကို ခေါ်ပြီးသွားဝယ်ဖို့ကျတော့လဲ၊ အပြင်ရောက်ရင် မင်း စိတ်ပြောင်းသွားမှာစိုးတယ်”
“ ငါက ဘာလို့ စိတ်ပြောင်းရမှလဲ”
“ မင်းကို အခုလိုမျိုး မိန်းမသားဆန်ဆန် မြင်ရရင် တချို့တွေက နောက်ကြလိမ့်မယ်၊ ဒါကိုမင်း မခံနိုင်ဘဲ အရင် လိုပြန်နေမှာ စိုးတာ၊ မေမေ နဲ့ မမပြန်လာမှ စီစဉ်ပေးမယ်နော်”
ရင်ဦးကို ဒီလို နူးနူးညံ့ညံ့ လေယူလေသိမ်းမျိုးနှင့် ချော့မော့ပြောဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ရဲထက် တွေးပင် မတွေးဖူးပါ။စိတ်ပါလက်ပါပြောနေသည့် ရဲထက်ကို ရင်ဦး မျက်တောင် တဖျပ်ဖျပ် နှင့် စိုက်ကြည့်ပြီး
“ အေးပါ၊ ငါမင်း အမဆီကပဲ ယူဝတ်လိုက်ပါမယ်”
“ ဒါဆိုလာ”
မမနီနီ အခန်းက သော့ခတ်မသွားလို့ အဆင်ပြေသွားသည်။ အဝတ်အစားဗီရိုကတော့သော့ ခတ်ထားလို့ရဲထက် စိတ်ညစ်သွားသော်လည်း ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ချိတ်ထားသည့် သော့တွဲလေးယူဖွင့်ကြည့်ရာပွင့်သွား၏။
“ ကြိုက်တာယူဝတ်၊ ထမိန်တွေကတော့ သူ့ခြေရင်းက သေတ္တာ နှစ်လုံးထဲမှာထင်တယ်၊ အင်္ကျ ီတွေကလဲမင်းနဲ့ တော်လောက်ပါတယ်၊ ငါ့အမကလဲ မင်းလိုခပ်ပိန်ပိန်ပဲ”
“ ငါက ပိန်လို့လား”
“ သူများတွေက တော့ပိန်တယ်ထင်မှာပေါ့၊ မင်းမပိန်ဘူးဆိုတာ သိတာကငါတယောက်ပဲ ရှိတဲ့ ဥစ္စာ၊နောက်ထပ် သိ တဲ့သူရှိသေးလို့လား”
ရင်ဦး ရဲထက်ကို နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီးဘုကြည့်ကြည့်သည်။ ရင်ဦးစိတ်တိုသွားတာကိုသိလိုက်၍
“ ငါ့ဆီမှာ တဘက်အသစ်တထည်ရှိတယ်၊ သွားယူလိုက်ဦးမယ်”
ရဲထက်ပြန်ရောက်လာချိန်မှာ အခန်းထဲက ချက်ထိုးထားသည်။ တဘက်ပေးမလို့ပါ ဆိုမှတံခါး ဟပေးသည်။အထဲ အဝင်မခံပါ။
“ ရင်ဦး ငါဟင်းသွားဝယ်လိုက်ဦးမယ်၊ အပြင်က သော့ခတ်သွားမယ်၊ ငါမကြာဘူး၊ အိမ်တော့ ပြန်မပြေးနဲ့နော်”
“ မင်းလမ်းမင်းသွား၊ မဟုတ်တာတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့”
ပါးစပ်ထဲမှာ တခုခု ကိုက်ထားသလိုအသံဖြင့် ပြန်ဖြေသည်။ ရဲထက် အပြင်ထွက်ဖို့ စက်ဘီး ကိုကြည့်လိုက်ရာရှေ့ဘီးကပြားနေသည်။ ရင်ဦးစက်ဘီးကလည်း ယူလို့ မဖြစ်ရာခြေကျင် ပဲ ထွက်ခဲ့ရတော့သည်။ ထိုင်နေကျ ဆိုင်နားရောက်တော့ အပေါင်းအသင်းတွေက လှမ်းခေါ်တာနှင့် ဟန်မပျက် ခနဝင်ထိုင်ကာ စကားပြောပြီး သူတို့ဆီက စက်ဘီးငှားကာ ဟင်းသွားဝယ်ရသည်။ မေမေ တို့ ဘုရားဖူး ခရီးစဉ်ကိစ္စ သူတို့တွေကို ပြောပြမ ထားမိတာကံကောင်းသွားသည်။ သူတို့သာသိလို့ကတော့ လွတ်လပ်ရေး ရပြီဆိုပြီး အိမ်ကိုရောက်လာကြတော့မှာမလွဲပေ။
ဟင်းဝယ်ပြီး စက်ဘီးပြန်ပို့တော့လည်း ခနတဖြုတ်ထိုင်ရသေး၏။ ပြီးတော့မှ အိမ်မှာဧည့်သည်ရောက်နေလို့ဟု အကြောင်းပြကာ လဘက်ရည်ပါဆယ် ဆွဲပြီးပြန်လာခဲ့၏။ ရင်ဦးက လည်း လဘက်ရည်ကြိုက်သည် မဟုတ်ပါ လား။ မှန်းထားတာထက် နည်းနည်းပိုကြာသွား၍ အိမ်ထဲသို့ခပ်သုတ်သုတ်ဝင်လာသောရဲထက် ခြေလှမ်းတွေ ဧည့်ခန်းက ဆက်တီတွေဘေးမှာရပ်နေသည့် မိန်းကလေးတယောက်ကြောင့် တုန့်ကနဲ ရပ်သွားရသည်။
နက်ပြာရောင်ရင့်ရင့် အင်္ကျီနှင့် အဖြူခံပေါ်တွင် ပန်းရောင်နှင်းဆီပွင့်တွေ ၊နှင်းဆီရွက် စိမ်းစိမ်းလေးတွေ ပါသည့် ထမိန်ကို ခြေဖမိုးတွေ ပေါ်ပုံကျသည်အထိ ခပ်ရှည်ရှည်ဝတ်ထားသည်။ ဖန်သားလိုကြည်လင်သည့် ဘီး ကုပ်က လေး နှင့် နဖူးပေါ်က ဆံပင် တွေ ကို အကုန်စုသိမ်းထားရာဆံယဉ်စ နုနုလေး တွေမှ အပ နဖူးက ထင်း ထင်းရှင်း ရှင်းပေါ်နေသည့် အခါ ဇင် ယော်တောင်လို မျက်ခုံးနက်နက် ၏ အလှကို ပိုပြီးကြွတက်စေ၏။ ရဲထက် ရင်ထဲ တမျိုးကြီးဖြစ်သွားသည်။ သူ့ ရင်ထဲကို တခုခု ရောက်လာသလိုလို၊ သူ့ရင်ထဲကပဲ အပြင်ကိုတခုခု ထွက် ကျ သွား သလိုလို၊ ဘယ်လိုမှန်းမသိ ခံစားရသည်။
“ ရဲထက် မင်း ဘာကြောင်ပြီး ငါ့ကို ဒီလောက်ကြည့်နေတာလဲ”
မိန်းကလေးက လှသော်လည်း ထွက်လာသည့်စကားကတော့ မလှပါ။ ဒါပေမယ့် ရဲထက် စိတ်မဆိုးပါ။အနားကို ခပ်သွက်သွက် တိုးကပ်သွားပြီး ဘာမပြောညာမပြောနှင့် နဖူး ရှင်းရှင်းလေး ကို ငုံ့ နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မေး ဖျားကို ဆွဲမော့ပြီး ပါးတဖက်ကိုပါ နမ်းလိုက်၏။
“ အထုပ်ထဲက ဟင်းတွေငါ့ပေါ် ဖိတ်တော့မယ်၊ မင်း အပမှီလာသလားရဲထက်”
“ အပမမှီဘူး၊ ကျေးဇူးတင်လို့”
“ ဖြစ်ရပြန်ပြီ အူကြောင်ကြောင်တွေ”
“ ငါတကယ်ပြောတာပါ၊ မင်းကို အခုလိုမြင်လိုက်ရတော့ ရင်ထဲမှာအေးပြီး အရမ်းစိတ်ချမ်းသာသွားတယ်၊ အဲဒါကြောင့် မင်းကို နမ်းမိတာ”
ရင်ဦး လှစ်ကနဲပြုံးပြီးမှ ပြန်တည်သွားသည်။
“ ရဲထက် ..မင်းက တခါတလေကျရင် တော်တော် ပိုတယ်သိလား၊ ဒါပေမယ့် အဲဒါကိုပဲ တချို့တွေက …….”
“ ဆက်ပြောလေ၊ ဘာလို့ ရပ်သွားတာလဲ”
“ တချို့ တွေက အမြင်ကပ်တာလို့ ပြောမလို့၊ ဘာဟင်းဝယ်လာလဲ ငါအရမ်းဆာနေပြီ”
“ ရော့”
လက်ထဲက အထုပ်တွေ ရင်ဦး လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။
“ ငါက ပင်ပင်ပန်းပန်း သွားဝယ်လာတာလေ၊ စားဖို့ သောက်ဖို့ ပြင်တာဆင်တာကျတော့ မင်းလုပ်ပေါ့”
နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ မကျေမချမ်းကြည့်ပြီး ရင်ဦး အထုပ်တွေ တဖက်ကဆွဲကာ တဖက်က ထမိန်ကို မပြီးအိမ် နောက်ဖေးဆင်းသွားသည်။ မမ လို့လည်း မဖြစ်၊ ရင်ဦး ထမိန်ဝတ်ထားသည့်ပုံက သူ့ဟာသူ တက်နင်းမိချင်စရာ ဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလို စတိုင်နှင့် ရင်ဦးလိုက်ဖက်သည်ကတော့ အမှန်ဖြစ်သည်။ ရဲထက် လည်းနောက် က လိုက်သွားပြီး ဝိုင်းကူပေးပါသည်။ ဒီတော့မှ ရင်ဦး နည်း နည်းကြည်ကြည်သာသာ ပြန်ဖြစ်လာသည်။ ထမင်းစား ရင်း ရင်ဦးဆီက သူသတိထားမိတာ တခုကို ရဲထက် နောက်မိ၏။
“ ရင်ဦး မင်းက မျက်စောင်း မထိုးတတ်ဘူးနော်”
“ ငါတော့ သတိတောင် မထားမိဘူး၊ နေပါဦး မျက်စောင်းက ဘယ်လိုထိုးရတာလဲ”
ရဲထက် တတ်သမျှမှတ်သမျှ လုပ်ပြရာ ရင်ဦး ထမင်းသီးလုမတတ်ရယ်သည်။
“ တော်တော့၊ ငါ ထမင်း သီးတော့မယ်၊ ထမင်းပဲစား အာသိပ်မများနဲ့”
“ မင်း မကျေနပ်ရင် မျက်စောင်း မထိုးဘူး၊ နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီး မိုက်ကြည့်ကြည့်တယ်”
“ ရဲထက် မင်းက ငါ့အကြောင်းတော်တော်သိတယ်ပေါ့”
“ အခုမှ လေ့လာတုန်းပါ၊ မင်းလဲ ငါ့အကြောင်းလေ့လာသင့်တယ်”
“ မင်း ပေါတောတောမှန်း ငါသိနေတာပဲ၊ ဘာလေ့လာစရာလိုလဲ၊ ခုပဲကြည့် မင်းကထမင်းစားရင်း လေပေါနေတယ်”
လေပေါတယ် အပြောခံရမှာစိုး၍ ရဲထက် ထမင်းကို ပဲအာရုံစိုက်စားနေလိုက်သည်။ ရဲထက် ဝယ်လာသည့်ကြက် သားဆီပြန်၊ သရက်ချဉ်သုတ် နှင့် ပဲကုလားဟင်း ကတော်တော် လိုက်ဖက်လို့လားမသိ ရင်ဦး မြိန်မြိန်ယှက်ယှက် စားနေသည်။ ရဲထက် အာရုံစိုက်ကြည့်နေတာကိုမြင်တော့မှ ရှက်ပြုံးလေးနှင့်
“ ငါမနက် ထဲက မင်းဆီမလာခင် မုန့်ဟင်းခါး တပွဲပဲ စားခဲ့တာ”
ရဲထက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားသည်။
“ စောစောက ပြောပါလား၊ ငါထွက်ဝယ်မှာပေါ့၊ ရော့ စားစား”
ဟင်းခွက်ထဲက ကြက်သားဟင်းတွေ အကုန်လုံး ရင်ဦး ပန်းကန်ထဲ ခပ်ထည့် ပေးလိုက်ရာ
“ အော အခု မှလာပြီး စေတနာကောင်းနေတယ်”
ရဲထက် မျက်လုံးထဲ ဝင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ ဟင်းတဝက်ကို သူ့ပန်းကန်ထဲပြန်လာထည့်ပေးသည့် ရင်ဦး ကိုလက်ကာတား လိုက်ပြီး
“ ရင်ဦး မင်း အခုန ဘာလုပ်လိုက်သလဲသိလား”
“ ငါ ဘာလုပ်လို့လဲ”
“ ငါ့ကို မျက်စောင်း ထိုးလိုက်တယ်”
“ ဟုတ်လို့လား၊ ငါမထိုးပါဘူး၊”
“ ငါစာအုပ် တအုပ်ထဲမှာ ဖတ်ဖူးတယ်၊ မိန်းမတွေကို မျက်စောင်းထိုးတဲ့ အတတ်သင်ပေးဖို့ မလိုဘူး၊ သူ့ အလိုလိုတတ်တယ် တဲ့”
“ အဲဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ”
“ မင်း က မျက်စောင်းထိုးတယ် ဆိုတော့ မင်း မိန်းမ ဆန်လာတဲ့ သဘောပေါ့၊ ငါ အရမ်းပျော်တာပဲ”
“ ရဲထက်”
ဒီတခါတော့ ရင်ဦး မျက်စောင်း မထိုးပါ။ နှုတ်ခမ်း ကို ကိုက်ပြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။ မိန်းမ ဆန်သည်ဟုပြောလိုက် လို့ စိတ်ဆိုးသွားသလား ဟု ရဲထက်တွေး မိသော်လည်းပြေရာပြေကြောင်းပြောပြီး ပြန်ချော့ဖို့ မသင့် သည့် ကိစ္စ ဟု သတ်မှတ်ပြီး ဒီတိုင်းငြိမ်နေလိုက်သည်။
ရင်ဦးသည် ရင်ဦးမေ ဆိုသော မိန်းကလေး သာဖြစ်သည့် အ တွက် သူ၏ ဘဝမှန် အတိုင်းလက်ခံနေထိုင်ဖို့ အရေးကြီးပါသည်။ ဒါမှ အားလုံးအတွက် အဆင်ပြေမည် ဖြစ် သည်။ စားလို့ ပြီးကြသည် အထိရင်ဦး ငြိမ်နေသည့် အခါကျတော့ ရဲထက် မနေနိုင်ပြန်။
“ ရင်ဦး မင်းငါ့ ကို စိတ်ဆိုးသွားတာလား၊ ဘာလို့ ငြိမ်နေတာလဲ”
“ ငါဘာမှ မဖြစ်ဘူး၊ မင်းဖာသာ တယောက်ထဲဖြစ်နေတာ၊ မျက်စောင်းထိုးတယ် စိတ်ဆိုးတယ်နဲ့”
“ မင်း က ငါ့ကိုတည်တည်ကြီး ကြည့်တာကိုး၊ ငါ လန့်သွားတာပေါ့”
ဘေစင်မှာ ပန်းကန်ဆေး နေသည့်ရင်ဦးဆီက မျက်စောင်း တခုလွင့်လာပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ ရဲထက်ဘာသာ ပြန်ပြီး အနက် ဖွင့် မနေတော့ပါ။ ထမင်းစား နေချိန်က စပြီး တဖျောက်ဖျောက် ပြန်ကျနေသည့်မိုးက သည်းလာ ပြန်၍ အိမ်မ လို မျက်နှာကျက် မရှိသည့် မီးဖိုထဲတွင် သွပ်ပြားကို မိုးစက်မှန်သည့် အသံတွေဆူညံနေရာ စကား ပြော ချင်ရင်လည်း အော်ဟစ်ပြောရမလို ဖြစ်နေသည်။
ထို့ပြင် ရင်ဦးနှင့် ပတ်သက်ပြီးရဲထက် နောက်ထပ် အ ကြောင်း အရာ တခုထပ်တွေ့ပြန်သဖြင့် မြန်မြန်ပြီးရန် ရဲထက်က ဝိုင်းကူပြီးအိမ်ထဲကို ပြန်ခေါ်သည်။ ရင်ဦးက မ ငြင်း သော်လည်း လဘက်ရည် တငုံလောက် သောက်ပါရစေ ဆိုပြီးသောက်လိုက်သေးသည်။
“ ကဲ ဘာပြစရာ ရှိပြန်ပြီတုန်း”
ရင်ဦး ကို မမနီနီ အခန်းထဲသို့ ခေါ်သွားပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာရပ်ခိုင်း လိုက်ရာ
“ ငါဝတ်ထားတာ ဘာဖြစ်လို့တုန်း”
မှန်ရှေ့မှာ ရင်ဦးကို ဘေးတိုက် ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
“ ငါမင်း နဲ့ ငယ်ငယ်ထဲက သိလာတာ ငါမှတ်မိသလောက် မင်းလက်ပြင် မကုန်းဘူး၊ ခါး မကိုင်းဘူး၊ ခုတော့မင်း ကုပ်ကုပ် လေးဖြစ်နေတယ်တွေ့လား”
ခုချိန်ထိရဲထက် ဘာပြောချင်ကြောင်း ရင်ဦးမသိပါ။ မှန်ထဲကို ကြည့်လိုက် ရဲထက်ကို မော့ကြည့်လိုက်နှင့်စဉ်းစား နေ၏။
“ မင်း အရွယ်ရောက်မှ ကုပ်ကုပ်လေး ဖြစ်သွားတာ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုတော့ မင်းရင်ဘတ်ကို ဖုံးချင်လို့၊ ပုခုံးကို ညွှတ် ခါးကို ကုန်းရင်းနဲ့ ဖြစ်သွားတာ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား”
“ မင်း ဘယ်လိုသိတာလဲ”
“ ငါအရင်ထဲက သတိထားမိတယ်၊ မင်းယောက်ျားလို ဝတ်နေထဲက၊ ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လို့ မင်းဒီလိုလုပ်ရတယ် ဆိုတာကိုတော့ မင်းပန်ကန်ဆေးနေတာ ကြည့်ရင်းမှ တွေးမိတာ၊မရှက်ပါနဲ့ ရင်ဦးရာ၊ အရင်ကဆိုရင် ဟုတ်တယ်၊ အခု မင်းရှက်စရာ မလိုတော့ဘူးလေ၊ မင်းယောက်ျားရှာမဟုတ်တော့ဘူး၊ မင်းကလေး အမေဖြစ်တော့မယ်၊ သား သမီး ကို နို့ချို တိုက်ဖို့ အတွက် သဘာဝကမိန်းမသားတွေကို ပေးတဲ့ လက်ဆောင်ပါ”
အားမန် အပြည့်ဖြင့် ပြောနေသည့် ရဲထက် ၏လက်ကို ရင်ဦး လာပြီးညှစ်သည်။ ဘာမှတော့ မပြော။ အသွင်ပြောင်း ဖို့ အားယူနေသူကို စိတ်ညစ်အောင်လုပ်မိမှာ လည်းစိုးသည်။ ထို့ကြောင့် ရဲထက် ပြန်ဖြည်ရသည်။
“ ဒါပေမယ့် ဒါတွေက စာအုပ်ကြီးအတိုင်း ဝတ္တရား အရပြောတာပါ၊ အမှန်ကတော့ မင်းက ကုပ်ချိချိလေးလုပ်နေ တော့ လှသင့်သလောက် မလှဘူး၊ မင်းအခု ဘယ်လောက်လှတယ်ဆိုတာ မင်းမသိဘူး ရင်ဦး”
“ ဒါဆို ငါက ဘယ်လို နေရမှာလဲ”
ရင်ဦး ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို နောက်သို့ နည်းနည်းဆွဲပြီး ကျောပြင်ကို ရှေ့နည်းနည်းတွန်းလိုက်သည်။
“ ဟုတ်င်္ပြီ ခါးကိုနည်းနည်း မတ်၊ တွေ့လား၊ မင်း အရမ်းကြည့်ကောင်းသွားပြီ”
မှန်ထဲက အရိပ်ကိုကြည့်ပြီး ရင်ဦးပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရဲထက်ဖက်ကို လှည့်၍ ရင်လေးချီကာကျော့ကျော့ လေး ရပ်ပြလိုက်ပြီး
“ ဒီလိုလား၊ မခက်ပါဘူး”
တမင်လုပ်မှန်းသိလို့ အသည်းယားလာတာနှင့် အနားကိုဆွဲပြီး ရင်ဦး နဖူးကို နမ်းလိုက်သည်။
“ အင်း …ဒါပဲ၊ ကျေးဇူးတင်ပြန်ပြီလား”
“ ဒီတခါ တော့ ကျေးဇူးတင်လို့ မဟုတ်ဘူး အသည်းယားလို့”
“ ဒါဆိုရင်တော့ ငါမသက်သာဘူးထင်တယ်၊ မင်းက ဘယ်ဖက်ကမှ မလွတ်ဘူး”
သူတို့ နှစ်ယောက် မမနီနီ အခန်းထဲက ပြန်အထွက်မှာ အိမ်ရှေ့က လက်နှိပ်ဓါတ်မီးရောင် မြင်လိုက်ရပြီးခေါ်သံ ကြားလိုက်ရသည်။
“ မောင်ရဲ၊ ဟေ့ ရဲထက်ရေ”
မိုးသံကို ဖေါက်ပြီးဝင်လာသည့် အောင်မြင်သော အသံကြီး ကြောင့် ရင်ဦး တုန်သွားသည်။ အခန်းထဲကိုခြေတ လှမ်း ပြန်ဆုတ်လိုက်ပြီး ရဲထက် လက်ကိုဆွဲကာ
“ ရဲထက်၊ ဘာလဲ၊ ဘယ်သူလဲ”
အသံကြားတာနှင့် ဘယ်သူဆိုတာရဲထက်သိပါသည်။ ရင်ဦးကို စချင်တာကြောင့် အရေးတကြီးလေသံဖြင့်
“ တကယ်လို့ မင်း အိမ်က လာခေါ်တာဆိုရင် ပြန်မလိုက်ဘူး၊ ငါနဲ့ ပဲနေမယ်လို့ပြောနော်”
“ အင်း ၊ အင်း”
ရဲထက် လက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ထားသည့် ရင်ဦးလက်တွေက အေးစက်တုန်ရီနေသည်။
“ တကယ်လို့ အတင်းပြန်ခေါ်မယ် ဆိုရင် မင်းနဲ့ ငါ့ မှာ ကလေးရှိနေပြီ ဆိုတာပါပြောချလိုက်တော့”
စိုးရမ်တကြီး နှင့် ရဲထက် မျက်နှာ ကိုကြည့်ရင်း ပုတ်သင်ညိုလေး လို ရင်ဦး ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ် ညိတ်ပြရှာ သည်။ နောက်ပြီး မှ ရင်ဦး အမူအရာကိုကြည့် ပြီးသနားသွားတာကြောင့် ပါးလေးကို အသာအယာ ပွတ်ပြီး
“ ဒီမှာနေခဲ့”
မမနီနီ ကုတင်မှာ ထိုင်ခိုင်းထားခဲ့ပြီး အိမ်ရှေ့ကိုရဲထက် ထွက်သွားသည်။
“ လာပြီ ဦးလေးရေ”
“ ခေါ်လိုက်ရတာကွာ၊ မင်းအမေ ဖုန်းဆက်တယ်၊ ခနနေ ပြန်ခေါ်မယ်တဲ့”
“ ကျွန်တော် နောက်ဖေးရောက်နေလို့ မိုးသံတွေနဲ့ မကြားလို့ပါ ဦးလေးရယ်၊ ကျွန်တော် အခုလာခဲ့မယ်”
ရဲထက် ပြန်ဝင်သွားချိန်တွင် ရင်ဦး သူထားခဲ့သည့်နေရာမှာပဲ ထိုင်နေသည်။ မျက်နှာ ပေါ်မှာလဲစိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ ကို အထင်းသားမြင်နေရသည်။
“ ဘာလဲ ဟင်ရဲထက်”
ဆွဲထူပြီး ဖက်လိုက်ရာ ရင်ဦး ကော့ကော့လေးပါလာသည်။ ပါးတဖက်ကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီး
“ ဒီဖက် ရော”
ရင်ဦး ယောင်တောင်တောင် နှင့် နောက်ပါးတဖက်ကိုလှည့်ပေးလို့နမ်းလိုက်ပြီးမှ
“ ငါ့ အမေ ဖုန်းဆက်လို့တဲ့ လာပြောတာ၊ ဟိုဖက် စတိုးဆိုင်က ဦးလေးလေ၊ ငါဖုန်းသွားပြောလိုက်ဦးမယ်”
ရဲထက် လက်ထဲကနေ ရင်ဦး ရုန်းထွက်သွားသည်။ သူ့ အကျင့် အတိုင်း နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီးမိုက်ကြည့်ကြည့်နေ သည်။ ခုနကထဲက ရဲထက် သိသိနှင့် သူ့ကို ကြပ်နေမှန်း ရိပ်မိသွားသည်။
“ ငါသိပ်မကြာပါဘူး၊ အပြင်ကသော့ ခတ်သွားမယ်”
“ သွား …သွား”
စိတ်မဝင်စားသလို ပြောပြီး မျက်နှာလွှဲသွားသည်။ ရဲထက် အိမ်ရှေ့ခန်း ရောက်တော့မှနောက်ကနေပြေးလိုက် လာပြီး
“ ရဲထက် … မင်း အမေ ကို …ဟို”
“ ခုမပြော သေးဘူးလေ၊ ပြန်လာမှပဲပြောတော့မယ်၊ မင်းသဘောကရော”
“ မနက်ဖြန် သဘက်လောက်ဆို ငါ့အိမ်မှာတော့ ပွက်လောရိုတ်နေလောက်ပြီ၊ ဒါပေမယ့် …အင်းလေ၊အန်တီတို့ ပြန် လာမှပဲကောင်းပါတယ်”ထီးတလက်ဆွဲပြီး ရဲထက် ဖုန်းသွားပြောသည်။ ရင်ဦး နှင့် တိုင်ပင်နေချိန်မှာ မေမေ နောက်တခါထပ်ခေါ်သေး သည်။ ရဲထက် မရောက်သေး လာမည် ဟုပြောလို့ ဖုန်းပြန်ချသွားပြီး ရဲထက် ရောက်လို့ ငါး မိနစ် လောက် အကြာ မှာ ပြန်ခေါ်ပါသည်။ မေမေ က ရဲထက် တယောက်ထဲ ဆိုတော့အပေါင်း အသင်းတွေ နှင့် သောင်းကျန်းနေမှာ စိုး လို့ ဆက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ရဲထက်က လည်းအိမ်မှာပင် ငြိမ်ငြိမ်ဝပ်ဝပ် တယောက်ထဲ ရှိနေကြောင်း ဆိုင်က ဦးလေး ကြီးကိုပါသက်သေထည့် ပြီး ပြောပြလိုက်၍ မေမေ စိတ်ချသွားသည်။
စတိုးဆိုင် ရောက်ခိုက် ရင်ဦး အတွက်သွားပွတ်တံ တချောင်းဝယ်လိုက်သည်။ ရဲထက်က မှအပြင်သွားလို့ရသေး သည် ရင်ဦးက အိမ်ထဲမှာပဲ နေရမှာ ကိုစဉ်းစားမိတော့ စာအုပ်ဆိုင်ကိုပါ ဆက်သွားပြီး မဂ္ဂဇင်း တအုပ်ငှား၏။ ဂျာ နယ် နှစ်စောင်ပါ ဝယ်လိုက်သည်။ အားလုံးနာရီဝက်ကျော်ကျော် လောက်ကြာသွားသည်။ ရင်ဦး ဧည့်ခန်းထဲက စောင့်နေမည် ထင်သော်လည်း မတွေ့။ စိတ်ဆိုးတာကလည်း ထွက်လာခါနီးလေးမှာတင် ပြေသွားတာဖြစ်လို့ ရဲ ထက်ကိုရှောင်တာတော့ မဖြစ်နိုင်ပါ။ အခန်းထဲ ဝင်သွားကြည့်လိုက်မှ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်မောကျနေသည့် ရင်ဦး ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ရင်ဦး အိပ်ရေးတွေ ဘယ်လောက်ပျက်ခဲ့သည်မသိ။ အခုလည်း နှစ်နှစ် ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေသည်။ ရဲထက်ကြောင့် သူ စိတ်အေးလက်အေး ဖြစ်သွားပုံရသည်။ ဒါပေမယ့် ရှေ့မှာ ရင်ဦး ရင်ဆိုင်ရမှာ တွေ ရှိသေးသည်။ဒီ လို အခြေအနေ ထိရောက်ခဲ့သည့် အပြင် တဦးကို တဦး သိနေကြသူတွေ လည်းဖြစ်လို့ နှစ်ဖက်မိဘတွေက တော့ သဘောတူခွင့် ပြုကြမှာ မလွဲပေ။
အလိုက်ကမ်းဆိုး မသိသည့် ပတ်ဝန်းကျင်၏လှောင်ပြောင်သရော်မှု တွေကိုတော့ ရင်ဦး ရင်ဆိုင်နိုင်ပါစေ လို့သာဆုတောင်းလိုက်မိသည်။ ရင်ဦးမိန်းမသားတယောက် အဖြစ်ရပ် တည်ဖို့ ဖြစ်လာခြင်းမှာ အဓိက လက်သည်တရားခံက ရဲထက်ဖြစ်သည်။ရဲထက်သာ ရင်ဦးကို အနိုင်မကျင့်ခဲ့ လျှင် ရဲထက်ကြောင့် ရင်ဦး ကိုယ်ဝန်မရ ခဲ့လျှင် ရင်ဦးဘ၀ ကအရင်လိုသာဖြစ်နေပေလိမ့်ဦးမည်။ ခုချိန်ထိ ဒီ အတွက် တခွန်းမှ အပြစ်မဆို ခဲ့သည့်အတွက် ရင်ဦးကိုတကယ်ကျေးဇူးတင်မိပါသည်။
စောင်ပါးပါးတထည် ခြုံပေးခဲ့ ပြီးအပြင်ကို ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ရဲထက် မအိပ်ချင်သေးပါ။ ထို့ကြောင့် ရင်ဦးအတွက်ဆိုပြီး ငှားလာသည့် မဂ္ဂဇင်း ကိုထိုင်ဖတ်နေမိသည်။ တအုပ်လုံးကုန်တော့ မျက်စိကကြောင်နေ သေး တာနှင့် ဂျာနယ်တွေ ဟိုလှန်ဒီလှန် လုပ်ရင်း ပျင်းလာတာနှင့်တီဗွီ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ဘောလုံးပွဲလာနေ သည်။ ရဲထက်ကြိုက်သည့် ချယ်လ်ဆီး အသင်း ကန်သည့်ပွဲ ဖြစ်နေလို့ ပက်လက်ကုလား ထိုင်ကို တီဗွီ ရှေ့ ချပြီးအားပေးနေမိသည်။ ရင်ဦးလည်း ဘောလုံးပွဲ ဝါသနာပါသည်။ သူအားပေးသည့် အသင်းက မန်ယူလို့ ခေါ် ကြ သည့် မန်ချက်စတာ ယူနိုက်တက် အသင်းဖြစ်၏။ အရင်က ဆိုလဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ဘောပွဲကြည့်ရင်း မန်ယူ ပရိတ်သတ်
ရင်ဦး နှင့် ချယ်လ်ဆီး အားပေးသူ ရဲထက် တို့ ခနခန အငြင်းအခုံဖြစ်ကြ၏။ဒီနေ့ ချယ်ဆီး ကစားကွက် သိပ်မကောင်း ပွဲစပြီး သိပ်မကြာခင် ဦးဆောင်ဂိုးရပေမယ့် ထပ်မသွင်း နိုင်ဘဲပထ မ ပိုင်းပြီး ခါနီးတွင် နောက်တန်းပေါ့လို့ ချေပဂိုး တဂိုးပြန်ပေးလိုက်ရပြီး ပထမပိုင်း သရေဖြစ်သွားသည်။ အားလပ် ချိန် တွင် ညနေက လဘက်ရည်ဝယ်ထားတာသတိရပြီး အိမ်နောက်ကို သွားကြည့်တော့ သောက်လက်စ ခွက် နှစ် ခွက်ကို အုပ်ဆောင်းလေး နှင့် အုပ်ထားတာတွေ့ရသည်။
တခွက်ထဲဖြစ်အောင် ပေါင်းခဲ့ပြီး နောက် အေးစက်နေသော လဘက်ရည် ကို နည်းနည်းချင်း မော့ရင်း ဒုတိယပိုင်း ကိုဆက်အားပေးသည်။ ရဲထက်၏ အပြာရောင် ခြင်္သေ့ တွေက လွဲမြဲလွဲနေသည်။ ဒုတိယပိုင်း မိနစ် နှစ်ဆယ်ကျော်မှ ပယ်နယ်တီ ရပြီး ဖရန့်လမ်းပတ် ကန် သွင်း ရာ ဂိုးရသွားသဖြင့် ရဲထက် ပျော်သွားသည်။
“ လမ်းပတ် ကွ”
အားရဝမ်းသာ ပြောလိုက်ပြီးနောက် နားထဲတွင် အသံတခုခု ကြားလိုက်သလို ထင်တာကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက် ရာ အိမ်အလည်ခန်း က ခန်းဆီး နှစ်ခုကြားတွင် မျက်နှာဖြူဖြူလေး တခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ ပယ်နယ်တီ နဲ့ဂိုးတာများ”
“ လာလေ ဘာလုပ်နေတာလဲ”
ရင်ဦး ပြုံးစိစိ နှင့် ထွက်လာသည်။ ထမိန်ကို ဒူးအထက်အားလောက်ဆီမှ ထိန်းမပြီး ခပ်နွဲ့နွဲလျှောက်လာသည့် ဟန်က ယောက်ျားရှာ ဘဝနှင့် ဒီမနက် အထိနေခဲ့ ပါသည်ဟု ဘယ်လိုမှ ထင်စရာ မရှိပေ။ အနားရောက်တော့ ရဲထက်ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဝင်ထိုင်သည်။ ခုံယူပေးမယ်ပြောသော်လည်း ညောင်းနေ လို့ ဒီလိုပဲ ထိုင်မည်ဟု ဆို သည်။
“ ဘာဖြစ်လို့ ညောင်းတာလဲ”
“ ငါရပ်ကြည့်နေတာကြာပြီလေ၊ ဒုတိယပိုင်း စခါစလောက်ကထဲက ရောက်နေတာ”
“ အဲဒါများ ထွက်လာတာ မဟုတ်ဘူး”
“ မင်း က မကြိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“ ဘောပွဲ ကြည့်တဲ့ မိန်းကလေး တွေပြည့်လို့၊ မင်းက ငါ့ကို ခပ်တိမ်တိမ် ကောင်လို့ ထင်နေတာလား”
“ အရင်ကတော့ ဟုတ်တယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် မင်းက ငါ့ကို အခု အရမ်းမိန်းမ ပီသစေချင်နေတာ မဟုတ်လား”
ရင်ဦး ဒီလောက် အထိစဉ်းစားသည် ဆိုတော့ ရဲထက် ကျေနပ်ရပါသည်။ ရင်ဦး ခေါင်းကို လက်နှင့်သပ်ပေးရာငြိမ်နေ၏။ အရင်က ဆိုလျှင် ရင်ဦးက သူ့ခေါင်းကို ထိရင်၊ကိုင်ရင်မကြိုက်ပါ။
“ ဘီးကုပ်ရော”
“ ဒီမှာ ရှိတယ်”
လည်ဂုတ်မှာ စွပ်ထားသည့် ဘီးကုပ် ကိုဖြုတ်ပြီး ခေါင်းမှာ ပြန်တပ်လိုက်သည်။ ရင်ဦး လုပ်သမျှလိုက်ကြည့်နေ ရင်း ယောက်ျားတွေ ထိုင်သလို တင်ပျဉ်ခွေ ထိုင်နေသည်ကိုတွေ့ လိုက်ရသည်။
“ ထိုင်တာကလဲဘယ်လိုကြီးလဲ”
“ မိန်းမလို ထိုင်ရတာကြာကြာမထိုင်နိုင်ဘူး ညောင်းတယ်၊ ခြေထောက်လဲ ကျဉ်တယ်ကွ”
ဒါပေမယ့် ရင်ဦး ပြင်ထိုင်ပါသည်။ ခြေထောက်ဖျားတွေကိုပါ ထမိန်အနားနှင့် ဖုံးလိုက်ရင်း ပြောင်စပ်စပ်ဖြင့်
“ ဒီလိုလား”
“ ငါလဲ မင်းနဲ့ တူတူ ထိုင်ပါ့မယ်၊ ညောင်းရင်ပြော ငါနှိပ်ပေးမယ်”
ခုံကို နောက်သို့ တွန်းလိုက်ပြီး ရဲထက်လည်း ရင်ဦးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
“ ရော့ လဘက်ရည် ရှိသေးတယ်၊ အေးတော့အေးနေပြီ”
လဘက်ရည် တငုံသောက်ပြီး ရဲထက်ရှေ့မှာ ပြန်ချထားပေးသည်။ နေ့ခင်း ကတခါ၊ အခုတခါ အိပ်ရေးကောင်း ကောင်းရလိုက် လို့ ဖြစ်နိုင်သည်။ ရင်ဦး မျက်နှာလေး နည်းနည်းပြန်အစ်လာ၏။ မျက်ခွံတွေလည်း မို့နေ၏။ နေ့ လည်ကထက် ပိုကြည့်ကောင်းကာ ပိုလှလာသည်လို့ရဲထက် ထင်မိသည်။
“ ရဲထက်”
“ ဟင်”
“ မင်း ဘောလုံးပွဲ ကြည့်မှာလား၊ ငါ့ကို ကြည့်မှာလား”
မျက်လုံးတွေက တီဗွီ ပေါ်မှာရှိနေသော်လည်း ရဲထက် ကြည့်နေတာကို ရင်ဦးသိသည်။
“ ဘောပွဲက ကြည့်နေတာကြာပြီလေ၊ မင်း က အခုမှထွက်လာတာကိုး၊ မင်းနဲ့ မတွေ့တာလဲ နှစ်နာရီလောက်ရှိပြီ ဆိုတော့ ကြည့်ချင်တာပေါ့”
“ ရဲထက် မင်းသိပ် အပိုပြောတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် လူတိုင်း ဒီလို အပြောမျိုးကြိုက်မယ် ထင်လား”
“ တချို့တွေတော့ ကြိုက်မှာပါ၊ မင်းတောင် ညနေကပြောသေးတယ်လေ”
ရင်ဦး ဆက် မပြောတော့ ရဲထက် စကားကို မကြားသလိုနှင့် ဘောလုံးပွဲပဲ ဆက်ကြည့်နေသည်။အမြင်ကပ်ကပ် နှင့် ရင်ဦး ခါးကို ဖက်ပြီး သူ့ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။
“ ဟေ့ ကောင်”
“ မင်းဟာမင်း ကြည့်စရာ ရှိတာကြည့်ပါ၊ ငါ့ကို မှီပြီးကြည့်တော့ ဘာဖြစ်သွားမှာလဲ”
ရဲထက်ကို ရင်ဦး လက်မြှောက်လိုက်ပုံရသည်။ ရဲထက် ပုခုံးပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး ဆက်ကြည့်နေသည်။ လဘက်ရည် သောက်ရင်လည်း ရဲထက် နှုတ်ခမ်းမှာ လာတေ့ပြီးသောက်ခိုင်း၏။ ဒီလောက် နှင့်ပင် ရဲထက် ကျေနပ်သွား သော ကြောင့် ဘောလုံးပွဲ ကို ငြိမ်ငြိမ် ဆိမ်ဆိမ်ဆက်ကြည့်နေလိုက်ပါသည်။
ပွဲပြီး ဖို့ ငါးမိနစ် အလိုတွင် လူစား ဝင်လာ သည့် ကာလူးက ခေါင်းတိုက်ပြီး ချယ်လ်ဆီး အတွက် တတိယ ဂိုးသွင်း လိုက်သည့် အခါ မှ ပျော်လို့ဆို ပြီး ရင်ဦး ကို နမ်းမိသည်။ ရင်ဦး ငြိမ်ငြိမ်လေး အနမ်းခံပါသည်။ ပြီးတော့မှ မကြားတကြားလေးနှင့်
“ မန်ယူနဲ့ မတွေ့သေးလို့ပါ”
ရဲထက် အမြင်ကပ်ကပ် နှင့် ရင်ဦး ဗိုက် ကို လက်နှင့် ပွတ်လိုက်ပြီး
“ ချယ်လ်ဆီး နဲ့ မန်ယူ ပွဲတော့ မသိဘူး၊ မင်း ကိုတော့ ငါ အခုတဂိုး သွင်းထားပြီးပြီ။ ဒါပြီးသွားရင် နောက်ထပ်နှစ် ဂိုးလောက် ထပ်သွင်းဖို့ မှန်းထားတယ်”
ရင်ဦး တွန့်သွားသည်။ မကျေမချမ်း လေသံဖြင့်
“ အဲဒါ ငါပေါ့ သွားလို့ပါ”
“ own goal ဆိုတာ အဲဒါပေါ့ကွ၊ ဒါပေမယ့် စိတ်ချ နောက် ဂိုးတွေကျရင် ကစားကွက်လှလှပပ နဲ့ သွင်းပြမှာ”
ဒီတခါ မျက်စောင်း မထိုးပါ။ နှုတ်ခမ်း ကို ကိုက်၍ မိုက်ကြည့်ကြည့်ပြီး ရဲထက်ကိုအတင်းတွန်းထုတ်သော်လည်း ခါးကို အတင်းဖက်ထားလို့ ရင်ဦးလက်လျှော့လိုက်ရသည်။
“ မင်းတော်တော် ယုတ်မာတဲ့ ကောင်ပဲ ရဲထက်”
“ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ အိမ်ထောင်ပြုကြလို့ ကလေးရတာ ယုတ်မာတာလားကွ၊ ဒီတိုင်းဆို တို့ မိဘတွေလဲ လူယုတ်မာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြမှပေါ့”
“ မသိ ဘူးကွာ၊ မပြောနဲ့တော့”
ရင်ဦး စိတ်ကောက်သွားမှန်း သိလို့ ပြန်ချော့ရင်း ဘောလုံးပွဲ ပြီးသွားသည်။ ချော့ရတာ အလုပ်ရှုပ်သည်လို့ထင် စရာ ရှိသော်လည်း ရင်ဦး စိတ်ကောက်တာ ရဲထက်သဘောကျပါသည်။ ဒါကလည်း မိန်းမ ဆန်ခြင်း ပင်မ ဟုတ် ပါလား။ ထပ်ဆွသည့် အနေဖြင့် နောက်တကြိမ်နမ်းလိုက်သည်။
“ ဟေ့ ကောင် နမ်းပြန်ပြီ”
“ ကျေးဇူးတင်လို့ပါ၊ ငါ့ကို ခနခန စိတ်ဆိုး၊ ခနခန စိတ်ကောက်သိလား၊ ငါသဘောကျတယ်၊ ဒါမှ မိန်းမပီသတာ”
“ မင်း သိပ်တတ်နိုင်တဲ့ ကောင်”
ရဲထက် ပုခုံးကို ပြန်မှီလိုက်ရင်း ရင်ဦးပြောသည်။ ထိုအချိန် မှာ ဘောလုံးပွဲကပြီးခဲ့လေပြီ။ သုံးဂိုး တဂိုး နှင့်ချယ်လ် ဆီး နိုင်သွားသည်။ ညဆယ့်တစ်နာရီ လည်းခွဲပြီဖြစ်ရာ အိမ်ထဲက မီးတွေ ပိတ်ပြီး အခန်းထဲပြန်ဝင်ခဲ့ကြ၏။ ရင်ဦး က သိပ်မအိပ်ချင်သေးသော်လည်း ရဲထက်အတင်းဆွဲခေါ်လို့ပါလာခြင်း ဖြစ်၏။ အထမှာ လည်းခြေကျဉ် သည် ဆိုလို့ ရဲထက်ဆွဲထူရသည်။
“ သိပ်ကျဉ် နေရင်လဲပြော၊ ငါပွေ့ခေါ်သွားမယ်”
ဒီလို ကျပြန်တော့ အပွေ့မခံဘဲထော့နဲ့ ထော့နဲ့ ဖြင့်ရဲထက် လက်ကိုတွဲပြီးပါလာသည်။အခန်းထဲ ရောက်တော့အိပ်ယာ ထဲ ဝင်ဖို့ ဝန်လေး နေပုံရသည့် ရင်ဦးကတောင်ပြောမြောက်ပြောတွေ လုပ်နေ သည်။ နေ့လည်က ဒီကုတင်ပေါ်မှာတင် နှစ်ကြိမ်နှစ်ခါချစ်ခဲ့ပြီးတာတောင် ရင်ဦး ပုံစံက တမျိုးဖြစ်နေသည်။ရဲ ထက်၏ အချစ်ကြမ်း မှုကို လန့်နေပုံရသည်။
“ မင်း ကိုပြောရဦးမယ် သိလားရဲထက်၊ ငါအခုန နောက်ကနေရပ်ကြည့်နေကထဲက ချယ်လ်ဆီးအသင်းနိုင်ပါစေ လို့ အားပေးနေတာ”
“ အမြင်မှန် ရသွားပြီပေါ့”
“ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး၊ မင်း အားပေးမှန်း သိလို့ မင်းမျက်နှာနဲ့ အားပေးတာ၊ ရတယ် … ရတယ် …ကျေးဇူးမတင်နဲ့”
ရဲထက်က ရင်ဦးဖက်သို့ ကိုယ်ကိုယိမ်းလိုက်သောကြောင့် ရင်ဦး ပျာပျာသလဲ လက်ကာပြသည်။
“ အသည်းယား လို့ပါ”
“ အသည်းလဲ မယား နဲ့”
“ ဒါဆို ငါလဲ မန်ယူ အသင်းပွဲတွေကျရင် မန်ယူအသင်း ကို အားပေးပါမယ်၊ ချယ်လ်ဆီး နဲ့ မတွေ့ မချင်းပေါ့”
“ အိုကေ၊ အဲဒီလိုပဲ လုပ်ကြတာပေါ့၊ ငါသဘော တူတယ် shake hand”
ရင်ဦးက လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ဖို့ လက်ကမ်းပေးလိုက်တော့ ရဲထက် ခေါင်းခါသည်။
“ အဲဒါက မိတ်ဆွေ အပေါင်း အသင်းတွေလုပ်တာကွ၊ လင်မယားတွေ ကျတော့ ဒီလို မလုပ်ရဘူး”
ရုတ်တရက် ခုန်အုပ်လိုက်သော အခါ ရင်ဦး အငိုက်မိသွားသည်။
“ ဟေ့ ကောင် ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ သဘောတူတဲ့ အကြောင်း အမှတ်အသားလုပ်ဖို့ လေ၊ ဒီလို လုပ်ရတယ်”
ရင်ဦး နှုတ်ခမ်းပါးလေး တွေကို အားပါးတရစုပ်ယူလိုက်သည့်သည့် အခါ ရင်ဦး လက်တွေကရဲထက်ကျောပြင် ကို အလိုလို ရစ်သိုင်းဖွဲ့လာကြသည်။ ပြင်းထန်သော အနမ်းရှည်ကြီးတခု အပြီးတွင် ရင်ဦး ရဲထက်၏ ရင်ခွင်ထဲကို နွမ်း လျစွာ ပြို အကျတွင် သူ့လက်က မာကျောသောအရာတခုပေါ်သို့ ထောက်မိသွားသည်။ ရဲထက် ပုဆိုးက အပေါ်ကို ခုံးခုံး ကြီးဖောင်းတက်နေ၏။ ကျစ်လစ်လုံးဝန်းသော တင်ပါးတွေပေါ် လက်နှင့်သပ်ကြည့်လိုက်သည်။ အောက်မှာ အတွင်းခံ မပါ။ ထမိန်တထပ်ထဲ ဝတ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။
“ ရဲထက် မင်း မလွန်လွန်းဘူးလား”
ရင်ဦး စကားကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ရဲထက်က ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည့် အခါ ရင်ဦး မျက်နှာလွှဲသွားသည်။ရဲထက် က သူဝတ်ထားသည့် နက်ပြာရောင် အင်္ကျီပျော့ပျော့လေးကို ဖယ်ခွာဖို့ နည်းလမ်းရှာလာသည့် အခါ တွန်းဖယ် နေသည့် ရင်ဦး လက်ကလေးတွေ တုန်ရီလို့နေသည်။
ရင်ဦး မိန်းမ ဆန်လာပါသည်။ အခုလိုအချိန် မှာတော့ မိန်း မသား အပီသဆုံးလို့ ထင်မိသည်။ ကျောပြင် အထက်နားက အင်္ကျ ီဇစ်ကို ရဲထက်တွေ့ သွားချိန်မှာတော့ ရင်ဦးစိတ်လျှော့လိုက်သည်။ ရဲထက်လုပ်သမျှ ဘာမှ မကန့် ကွက်တော့ပါ။
အညိုရောင် ဘရာစီယာ ခွက်တွေ၏ အောက်ဖက်ခြမ်းမှာ ငါးကြေးခွံလိုရွှေရောင်အကွက်ကလေးတွေပါသည်။ နွေးနွေး ဝတ်သလို အပျော့စားတော့မဟုတ် ကိုင်ကြည့်ရင် နည်းနည်းမာသည်။ နောက်ပြီး ဒီဟာက ရင်ဦး နှင့် နည်းနည်း ကြပ်ပုံရသည်။ နောက်ကချိတ် ကိုခဲရာခဲဆစ်ဖြုတ်ရ၏။
ပြုတ်သွားတော့ ရင်သားဘေးဖက် နှင့် အောက်ဖက်မှာ အနီရောင် အရာလေးတွေတွေ့ရ၏။ ရင်ဦးက အသားဖြူတော့ အရမ်းသိသာသည်။ နို့သီး နီနီကလေးတွေကတော့ ရဲထက် လက်နှင့် တချက်ပွတ်လိုက်သည် နှင့် တင်းမာပြီးစူတက်လာသည်။ ထိပ်ဖျား လေး တွေကို မျှဉ်းမျှဉ်းလေးစုပ်ပေးရင်း ထမိန် ကိုချွတ်ဖို့ လုပ်ရာ ရင်ဦးဝတ်ထားတာ ခိုင်လွန်းလို့ တော်တော်ဖြည် ထုတ်ရသည်။
အဆီနည်းသည့် ရင်ဦး၏ ဗိုက်နှင့် ဆီးခုံက ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ရှိသော်လည်း အမွှေးမဲမဲ လေးတွေ ဟိုဖက်ကအဓိက နေရာကတော့ ခုံးမို့နေ၏။ ရဲထက် လက်နှင့် စမ်းကြည့်လိုက်ရာ စိုစိစိ ဖြစ်နေသည်။ ရင်ဦး လည်း အဆင်သင့်ဖြစ် နေပြီလို့ ယူဆမိတာ နှင့်ရင်ဦးကို လှဲချလိုက်ပြီးလုပ်ငန်းစဖို့ပြင်သည်။ ရင်ဦး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး ရဲထက် နေ ရာ ဝင်ယူလိုက်ချိန်မှာတော့ သူ့အကျင့် အတိုင်း နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီးမော့ကြည့်သည်။ ရီေ၀ နေသည့်ဒီအကြည့်က ခါတိုင်းလိုမိုက်တိမိုက်ကန်း ပုံဖြစ်မနေပါ။
“ ရဲထက်”
အဝမှာတေ့ ပြီး ဖိထည့်လိုက်သည် နှင့် ရင်ဦး တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ရဲထက်နာမည်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ တဝက်လောက်သွင်း ပြီးနောက် ခေါင်းမြုပ်ရုံလောက် အထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ရဲထက် ဖြေးဖြေးလေးပဲ သွင်းပြီး ပြန် ထုတ်တော့ လည်းဖြေးဖြေးပင် ပြန်ထုတ်သည်။ဒုတိယ အချက်တွင် အပြင်မှာလက်နှစ်လုံးလောက်ပဲ ကျန် သည် အထိ ထိုးထည့်လိုက်ပြီးမှ အသာပြန်ထုတ်သည်။ တတိယ အချက်မှာတော့ အဆုံးအထိ ဇတ်ကနဲ ဆောင့်ထိုး ထည့် လိုက်ရာ ရင်ဦး ခါးကလေးပါ ကော့တက်သွား၏။
အဲဒီနောက်မှာတော့ ရဲထက် အရှိန်ကို မချတော့ပဲ ခပ် မြန်မြန် ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ် လုပ်တော့ရာ ရင်ဦးတကိုယ်လုံး တသိမ့်သိမ့် တုန်နေတော့၏။
“ ရဲထက် …ရဲထက် ..ရဲ ….ထက်”
ရင်ဦးက တခြားမိန်းမတွေလို အူးအား မအော်တတ်။ သူ့ဖာသာ တဟင်းဟင်းနှင့် သက်ပြင်းတွေချချင်ချနေမည်။ ဒါမှ မဟုတ်ရင် ရဲထက် နာမည်ကို ခေါ်နေတတ်၏။ ဒါက ရင်ဦးမေ၏ စိတ်ခံစားမှု ပြရုပ် တမျိုးဆိုတာ နေ့လည် က ထဲက သိခဲ့ရသည်။ ဒီလို ခေါ်လိုက်တိုင်းရဲထက်ရင်ထဲ နွေးသွား၏။ ခုချိန်မှာ ရဲထက် စိတ်ထဲမှာ ရှိနေတာက ရင် ဦး ကို အကောင်းဆုံး ခံစားမှုတွေ ပေးနိုင်ဖို့ပဲဖြစ်သည်။ မိန်းမသား တယောက်၏ ခံစားမှုကို ပီပီသသ ရစေချင်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝရေး ထက် ရင်ဦး အတွက်
အကောင်းဆုံး ဖြစ်ဖို့သာ အဓိကထားသည်။ ဒါမှလည်း ယောက်ျားရှာ ဘဝကို ရင်ဦး ပြန်စိတ်မလည် မှာလို့ထင်မိသည်။
ကြံဖန်ပြောရလျှင် မမ စောကလျာလှိုင်၏ ကျေးဇူး ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ သူမ နှင့် သုံးနှစ်လောက် လက်တွဲခဲ့စဉ် အတွင်း မှာ မိန်းကလေးတွေ ဘာကြိုက်တတ်သည်ကို ရဲထက် သိခွင့်လေ့လာခွင့်ရခဲ့သည်။ အဲဒီ တုန်းက အတွေ့ အ ကြုံတွေကို အသုံးချပြီး ရင်ဦးဆိုသည့်ယောက်ျားရှာလေး ကို ရင်ဦးမေ ဆိုသည့် မိန်းကလေး ဘဝမှာ ပျော်မွေ့ အောင်ဆွဲဆောင်ရပေတော့မည်။ ခုချိန်မှာ ရင်ဦးကို သူဘယ်လိုမှ မခွဲနိုင်တော့ တာလည်း ရဲထက်သိနေသည်။ဒီတနေ့တာလေး အတွင်းမှာပင် ဘာကြောင့် ဒီလောက် အထိဖြစ်သွားရသည်ကို ရဲထက် နားမလည်ပါ။ ဒါပေမယ့် ကျေနပ်မိသည်ကတော့ အမှန်ဖြစ်၏။
ရင်ဦးဖက်ကနေလိုက်လျောပြုပြင်ပေးခဲ့တာတွေ ကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ အရင်ထဲက ရင်ဦးကိုသိကျွမ်းခဲ့ သူ တယောက်အနေ နှင့် ရင်ဦး ၏ ပြောင်းလဲမှုက ယုံနိုင်ဖွယ် မရှိပေ။ ဘောလုံးပွဲ ကိုတောင် ရဲထက် မကြိုက်မှာ စိုးပြီး ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည့် အဖြစ်ကရင်ကိုတော်တော်ထိသည်။ ဒါကြောင့် လည်း အခု ရင်ဦးကို ထိစေမည့် အချစ်တွေ ကိုပြန်ပေးနေမိခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ သိသမျှတတ်သမျှ နည်းလမ်းပေါင်းစုံကို သုံးပြီး ရင်ဦးအကောင်းဆုံး ဖြစ်စေဖို့ ကြိုးစားသည်။
ရဲထက်၏ ကြိုးစားမှု ထိရောက်သည်ဟုလည်း ဆိုနိုင်ပါသည်။ ပုံစံ အမျိုးမျိုး၊ အရှိန် အမျိုးမျိုးဖြင့်ရဲထက်လုပ်သမျှ ကို အတားအဆီး မရှိလိုက်လျောသည်။ တခါတလေ ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည် မသိ ရဲထက်တင်ပါး ကို စုံကိုင်ပြီး ညှစ်တတ်သည်။ ထိုအချိန် ကျရင်တော့ ရဲထက် အနေခက်ရတတ်သည်။ ပိုပြီးထိထိ မိမိ ရှိစေဖို့ လေးဖက် ထောက် ခိုင်းတော့မှ ရင်ဦး ကဂျီကဂျောင် ထလုပ်သည်။
“ ရဲထက်၊ မင်း အခွင့် အရေးယူလွန်းတယ်ကွာ”
တင်ပါး ဖြူဖြူလုံးလုံးလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ နမ်းလိုက်နှင့် ချော့တော့မှ သူ့ထုံးစံအတိုင်း နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီး မကြည် သလို ဟန်ဖြင့် ရဲထက် အလိုအတိုင်း နေပေးသည်။ ဒါတောင်မှ တဝက်လောက် ဝင်သွားသည် နှင့်
“ နာတယ်၊ ဘယ်လို ကြီးလဲ မသိဘူး၊ မလုပ်နဲ့တော့”
ရဲထက်က သူ့စကား နားမထောင်ဘဲ မှန်မှန်လေး ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်။ အရှိန်ရသွားတော့ရင်ဦးလည်းထိ သွားပုံရ၏။ ဘာမှထပ် မပြောတော့ပဲ ငြိမ်သွားသည်။ ရင်ဦးတင်ပါးက လုံးပြီးကျစ်နေသည်။ကျစ်သော်လည်း သေးသေး လေးတော့မဟုတ်။ ခါးကလည်း လက် နှင့် ကိုင်ဖို့ အနေတော် ဖြစ်ရာ ရဲထက်အတွက်လည်း ကောင်း၏။ အဝင်အထွက်ကိုသေသေချာချာကြည့် ပြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်းလုပ်ရင်းရဲထက်လည်း ပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်လာစိတ်ကို မနည်းထိန်းရသည်။
လေးဖက် ထောက်လိုက်သည့် အခါ ရင်ဦး၏ သဘာဝရတနာလေး က နောက်ကိုဖောင်းထွက်လာသည်။တင်ပါး က ကျစ်သော်လည်း ထိုနေရာလေးကတော့ အိစက်လို့နေ၏။ ရင်ဦး က အပေါ်နှုတ်ခမ်းတွေ ပါးသလို အောက် ကနှုတ် ခမ်းတွေ လဲပါးသည်။ အတွင်း ဖက်က အသားတွေကလည်း ရဲတွတ်နေသည်။
ရဲထက် သေသေချာချာ မြင် ဖူးသည့် မမချောကလျာလှိုင်လည်း အတွင်းမှာ နီသော်လည်းအပြာရောင်သမ်းသည့် နီခြင်း မျိုးဖြစ်သည်။ ရင်ဦး ကတော့ လုံးလုံးလျားလျား နီ၏။ တင်ပါးတဖက်တချက်ကို လက်နှင့် ကိုင်ပြီး အလယ်က လက်မနှစ်ခု ၏ အား နှင့် ဖြဲထုတ် လိုက်ပြီးမြင်ရသည့်မြင်ကွင်း က စိုပြီးပြောင်လက်နေ၏။
ထို နီရဲနေသည့် အတွင်း နှုတ်ခမ်းသားက ပြန်ဆွဲထုတ် သည့် အချိန်ဆိုရင် အပြင်ကို စူပြီး ပါလာ၏။အထဲကနေ စီးထွက်လာသည့် အချစ်ရေ စီးကြောင်းလေး က ရင်ဦး၏ ပေါင် ဖြူဖြူလေး အလယ်လောက်အထိ ရောက် နေ သည်ကို ပါမြင်လိုက်ပြီး နောက်တွင်တော့ ရဲထက်တင်းထားလို့ မရတော့ပါ။ လေး ငါးချက်လောက် ဆောင့်လိုက် ပြီး သည် နှင့် ဒီနေ့ အတွက် စာရင်းပိတ်လက် ကျန် အချစ်ရည် တွေကို ရင်ဦး ကိုယ်တွင်းသို့ အား ရပါးရ ပက် ဖြန်းလိုက်မိတော့သည်။
ရင်ဦးလည်း ရှေ့ကို စိုက်ကျသွားပြီး မှောက်လျက် ကလေးဖြစ်သွားသည်။ ရဲထက်ကတော့အထဲကဆွဲထုတ်လိုက် သည့် သူ့အချောင်းကြီးကို ရင်ဦးတင်ပါး နှစ်ခုကြားမှာ ညှပ်ပြီး ရင်ဦးအပေါ် မှာထပ်၍မှောက်ကာ အမောဖြေနေ မိ၏။ မျက်နှာအောက်မှာ ရောက်နေသည့် ရင်ဦးနားရွက် နှင့် ပါးပြင်ကို လည်းအခါခါနမ်းရင်း
“ ရင်ဦး၊ မင်း ကိုငါ အရမ်းချစ်နေပြီ”
ပြန်မဖြေဘဲ ငြိမ်နေသည့် ရင်ဦး လည်း မောနေကြောင်းလူချင်း ထိကပ်နေလို့ ရဲထက်သိသည်။လည်တိုင်အစပ် နှင့် ပါးပြင် ကို ပွတ်ပေးရင်း ချစ်တဲ့ အကြောင်း ထပ်၍ပြောလိုက်မိတော့မှ
“ ရဲထက်၊ ဘေးကို ဖယ်ဦးကွာ၊ မင်း ကိုယ်ကြီးက လေးတယ်”
အပိုင်း ( ၈ ) ဆက်ရန် >>>>
