အသွေးအသား (စ/ဆုံး)
အမရာမောင် ရေးသားသည်။
အိမ်ခြေ ၅၀ ခန့်ရှိသော သူတို့ရွာကလေးသည် ရိုးမတောင်တန်း နံဘေးတွင် တည်ရှိလေသည် ။ အများအားဖြင့် သစ်ခုတ်၊ဝါးခုတ်၊ မီးသွေးဖုတ်၊ တောင်ယာ၊ မွေးမြူရေး အလုပ်တို့ဖြင့် အသက်မွေးကြသည်။
ဆယ်တန်း စာမေးပွဲဖြေပြီး မြို့မှပြန်လာသော သူရအား သူ့အမေ မစန်းပုက အပြေးဆီးကြိုသည်။ သူရသည်တစ်ရွာလုံးတွင် စာအတော်ဆုံး ။ ဖခင်လုပ်သူ ဦးထွန်းခိုင်က သစ်ပွဲစားမို့ မြို့ မှာကျောင်းထားပေးနိုင်သည်။ သူရကလည်း ညဏ်ကောင်းသည် ။ ကြိုးစားသည်။
ဖြေနိုင်လားဟု ဝတ္ထရား အရသာ မစန်းပုက မေးပေမဲ့ သူ့သား ဆယ်တန်း အောင်မည်ဆိုတာ ယုံကြည်သည်။ သို့သော် မိဘတို့ အချစ်စိတ်ကား စိုးရိမ်စိတ်ကတော့ ပါစမြဲ မဟုတ်လား။ မစန်းပုအား သူရကိုအားရပါးရ နမ်းရှုပ်သည်။ သူရက
“ အမေ ထမင်းဆာတယ် ”
“ သားရယ် ရေချိုးပြီး အေးဆေးနားပါအုံးလား ပြီးမှစား အစောကြီးရှိသေး ”
မစန်းပုက အိမ့်နောက်ဖေးဘက်က လှမ်းအော်သည်။
“ အမာရေ ညဉ်းတူပြန်ရောက်တယ် ဟေ့ မိဆုရောလာကြ ညစာ ကောင်းကောင်း ချက်ရအောင်ဟေ့ ”
အမာဆိုသည်မှာ သူ့အဖေ ညီမ ။ မိဆုကတော့ သူနှင့်တစ်ဝမ်းကွဲ။ ၈ တန်းနဲ့ ကျောင်းထွက်သည် ။ အပျိုပင်ဖြစ်နေသည် ။ အသားညိုညို အရပ်အမောင်းက သူ့အမေ ဒေါ်အမာလို သေးသေးပုပု မဟုတ်။ ရေမိုးချိုးညစာစားရင်း ညဘက်စကားဝိုင်း ဖွဲ့သည်။ သူရက
“ ဒေါ်လေးတို့များ သူ့ယောကျ်ား တောတက်တာ အကြောင်းပြပြီး စားရိတ်သက်သာအောင် အိမ်မှာ လာနေတာမလား ”
ဟု စသည်။ မိဆုက မခံခြင် ။
“ ဟဲ့နင့်စိတ်နဲ့ မနှိုင်းနဲ့ ငါတို့ အိမ်နားမှာ အရက်ဆိုင်နဲ့ မူးမူးရူးရူးတွေနဲ့ အဖေမရှိလို့ လာနေတာ ဘာဖြစ်လဲ ငါ့ဦးလေး လုပ်စာ စားတာ ”
ဒေါ်အမာက.
“ နင်တို့ နှစ်ယောက်ကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက အတိုင်းပဲ ”
ညဘက် ဒေါ်စန်းပုက အိမ်အောက်ထပ် သူတို့ လင်မယား အခန်းမှာ အိပ်သည်။ ဒေါ်အမာ၊မိဆု၊သူရတို့က အိမ့်အပေါ်ထပ် တံခါးတွေ ဖွင့်ကာ ခြင်ထောင် မထောင်ဘဲ အိပ်ကြသည်။ လေတဖြူးဖြူးနဲ့ သူရက ဒေါ်အမာနဲ့ မိဆုကြား နေရာလုသည်။ ထုံးစံအတိုင်း အနိုင်ရသည် ။ ဒေါ်အမာကို ခွကာ အိပ်သည်။
မိဆုကား နုတ်ခမ်းစူ စိတ်ကောက်သည်။
.....................................
နွေရက်တွေကား တဖြည်းဖြည်း အပူရှိန်မြင့်လာသည်။ ညဘက်ဆို ရေချိုးပြီးမှ အိပ်လို့ပျော်သည်။ ဦးထွန်းခိုင် အိမ်ပြန်ရောက်သော ည ။ မြို့မှသစ်ပွဲစားများနှင့် သောက်လာပုံရသည်။ ရေမိုးချိုးပြီး အရက်သောက်သည်။ သစ်မြတ်လာပုံရသည်။
သူ့ညီမ အမာ၊ တူမ မိဆု နှင့် သူရတို့ကို မုန့်ဖိုးပေးသည်။ ခေါက်ဆွဲကြော်နဲ့ စားဖွယ်ကလည်း အစုံ။ တပျော်တပါး ။ တောရွာတို့ ထုံးစံအတိုင်းပင် ည ၈ နာရီကျော်လျှင် အိပ်မောကျကုန်သည်။ သူရ တရေးနိုးလာသည် ။ ချွေးတွေက ရွှဲလို့ ။ မိဆုကတော့ ထမိန်လန်ကာ အိပ်မော ကျနေသည် ။
ဒီကနေ့ည ထူးဆန်းနေသည် ။ သူ့လိင်တံ မာကြောတောင့်တင်းကာ လိင်စိတ်က နိုးကြွနေသည်။ မိဆုကို ကြည့်မိတာနဲ့ ပိုမာလာသည်။ ပေါင်တံကြီးများကြား ထမိန်အုပ်ထားသော အမှောင်ထုဆီ ခနခန ကြည့်မိသည်။
သက်ပြင်းလည်း ချမိသည် ။ ဒေါ်လေး အမာကတော့ ကျောပေးကာ တင်သားများ စွင့်ကားလျက် အိပ်နေပြီ။ မဖြစ်ဘူးမဖြစ်ဘူး သူရ ခပ်ဖွဖွ ထကာ အိမ်အောက် ဆင်းဖို့ပြင်သည်။ ဒီကိစ္စကို အိမ်သာမှာ ရှင်းရမည် ။ သူထတော့ ဒေါ်လေး အမာ နိုးလာသည်။
“ သား အိမ်သာလား ဒေါ်လေးလည်း လိုက်မယ်လေ ”
အိမ်အောက် လှေကားအတိုင်း အလင်းရောင် ဝိုးတဝါး သူရ ပုခုံးကို ဒေါ်လေးအမာက ကိုင်ကာ လိုက်သည်။ လှေကားထစ် အဆုံး အမှောင်ထဲ ဖိနပ်ကို စမ်းရှာရသည်။ ဒေါ်လေးဖင်နှင့် သူ့လိင်တံ ထိုးမိသည်။ ဒေါ်လေးကလည်း သူရလိင်တံကို ကိုင်မိပြန်သည်။ ဒီအခိုက်မှာပင် သူတို့ ၂ဦးစလုံး ပို၍ တိတ်ဆိတ်သွားစေတာကတော့..
“ ဗျစ် ဗျစ် ဒုန်း ဒုန်း အား အ အကို အား ဖွတ်ဗတ်ဗတ် ဒုန်းကျွီ ”
ဦးထွန်းခိုင် အရက်မူးမူးနှင့် တအိမ်လုံး အိပ်ပြီ ထင်ကာ မစန်းပု နဲ့ ဆော်နေကြသည်။ အိမ်သိပ်ကပ်လေ့ မရှိသော ဦးထွန်းခိုင်နှင့် ကာမဆန္ဒ ငတ်မွတ်နေသော မစန်းပုတို့ကား တလောကလုံးကို မေ့နေခြေပြီ။ သူရနှင့်ဒေါ်အမာကား အသက်ပင် မရှူရဲ။ အတော်ကြာ ငြိမ်ရပ်နေမိသည်။
ဒေါ်အမာ သူရနား ကပ်ပြီး
“ ဖြည်းဖြည်းခြင်း သွားကြမယ် ”
အသံက တုန်နေသည်။
“ အနှောင့်အယှက် ဖြစ်မှာစိုးလို့ ”
ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်သေးသည်။ ဒေါ်အမာက ရှေ့က ဦးဆောင် နောက်ဖေးတံခါးဆီ အခန်းထဲက အသံကတော့ သူတို့ကို သတိ မပြုမိ။ အပေါ်တံခါး မင်းတုန်းကို အရပ်မြင့်သော သူရက အသာဖြုတ်သည် ။ ထိုသို့အသံ မကြားအောင် ဖြုတ်နေရင်းမှပင် သူရ လိင်တံက ဒေါ်အမာ တင်ပါးနှစ်ခုကြား ထောက်မိနေသည်။
သူရ အနေဖြင့် ကြာကြာလေး ထောက်ခြင်နေတာနဲ့ အားနဲ့ ဖိတွန်းမိတာ သူ့ကိုယ်သူ သိသည် ။ ဒေါ်လေး အမာကား ယောကျ်ားနဲ့ မအိပ်ရတာ ၅ လ ကျော်ပြီ။ အသက်ကလည်း ၄၀ ။ နွားမှာ စာဥ မယားမှာ ဂျပု ဆိုသည့်အတိုင်း လုံးကျစ်နေသည်။ ဒေါ်လေးလည်း ရင်တုန်နေတာလား ရင်ခုန်နေတာလား မသိ။
တံခါး အသာဖွင့်ကာ ဒေါ်လေး လက်ကိုဆွဲ တံခါးပြန်စေ့သည်။
“ ဒေါ်လေး အိမ်သာ အရင် တက်လေ ”
ဒေါ်အမာ အိမ်သာထဲ သေးတ ဗြန်းဗြန်း ပေါက်သည်။ ထိုအသံက သူရကို ဆွဲဆောင်နေသည်။ ပြီးတော့ ရေဖြင့် ဆေးသည်။ သူရကတော့ သေးပေါက်ခြင်လို့ရယ် မဟုတ်။ သူ့လိင်တံကို ပျော့သွားအောင် ရေဆေးနေမိသည်။ နောက်ဖေး တံခါးဆီ ၂ယောက်သား ရပ်ရင်း အထဲက အခြေအနေကို နားစွင့်ကြသည်။
“ ဘယ်လို လုပ်မလဲ ”
ဒေါ်အမာက ခပ်တိုးတိုး မေးသည်။
“ သူတို့၂ယောက် လုပ်ရင် ၃ ၊ ၄ချီ ကြာတယ် ၊ တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး ဒေါ်လေး ”
သူရက သူ့အဖေနဲ့ အမေ လိုးကြတာ မြင်ဖူးထားလို့ ကြာတက်ကြောင်း သိထားသည်။
“ ဟင်း အာ့ ဒါတွေ သိနေပြီလား လမွှေးတောင် မပေါက်သေးဘဲနဲ့ ”
“ ပေါက်ပ ”
ပြောပြောဆိုဆို သူရက ပုဆိုးလှန်ပြီး ဒေါ်အမာ လက်ထဲ သူ့လီးကို ထည့်ကိုင်စေသည်။ ဒေါ်အမာကား အရွယ်နှင့် မလိုက် အမွှေးထူလပြစ် သန်မာသော တုတ်ခိုင်သော တူတော်မောင် လီးကို ကိုင်မိတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည် ။သူရက ဒေါ်အမာ လက်ကို ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဆွခိုင်းသည်။
ဒေါ်အမာ ပါးကို နမ်းရင်း နုတ်ခမ်းကိုပါ ဖိစုပ်မိသည်။ ဦးထွန်းခိုင်နှင့် ဒေါ်စန်းပုတို့၏ အခန်းထဲက လိုးသံတွေက ဒေါ်အမာနှင့် သူရ၏ တူရီးအရင်းဆိုသော အသိအား မှေးမှိန် ကွယ်ပျောက်စေခဲ့ပြီ ။ ဒေါ်အမာခမျာ သူ့ယောကျ်ားက နုတ်ခမ်းစုပ်သော အလေ့အထ လုပ်ပေးခဲ့ဖူးပုံ မပေါ် ပါးစပ်ဟလျက် ငြိမ်ခံနေသည်။
သူမ လက်ထဲ တဖြည်းဖြည်း ကြီးထွားလာနေသော တူတော်မောင်၏ လီးကြီးကို ပွတ်ဆွဲနေမိသည်။ နုတ်ခမ်းစုပ်ရင်းမှ နောက်ဖေး ခန်းတံခါးကို သူရ အသာဂျက်ထိုး ပိတ်လိုက်သည်။ ဦးထွန်းခိုင်နှင့်ဒေါ်စန်းပုတို့ လှုပ်ရှားသံရပ်သွားပြီး စကားတီးတိုး ပြောသံကြားရသည်။ ဒေါ်အမာ ရုတ်တရက် သူရလီးကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး ကြက်သေသေ သေနေသည် ။
မတော်လို့ အခန်းထဲက ဝုန်းဒိုင်းဆို ထွက်လာမှဖြင့် သူရက လျင်သည် ။ ဒေါ်အမာ လက်ကို အသာဆွဲဖိနပ်ချွတ်ခါ ခြေဖျားထောက် လှေကားဆီ အမြန် သွားသည်။ အခန်းထဲက အသံနားစွင့်ပြီး အပေါ်ထပ် အမြန်တက်သည်။ အပေါ်ထပ် တံခါးပါ ချက်ချ ပိတ်လိုက်သည်။
အိမ်အပေါ် ကြမ်းပြင်တွင် ဘေးခြင်းကပ် ထိုင်ခါ ဆင့်ပေါ်ခြေချထိုင်နေသည်။ အောက်ဘက်က တံခါးဖွင့်သံ ကြားသည်။ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးက သူတို့အပေါ်ထပ် တံခါးဆီ ဝေ့ထိုးသည်။ သောက်ရေအိုး လှန်သံ ရေသောက်သံ ရေခပ်သံ ကြားရသည်။ ဒေါ်စန်းပု အတွက် ရေခပ်ပေးတာ ဖြစ်နိုင်သည်။
တံခါး ပြန်ပိတ်သံကြားရသည်။ မိဆု လူးလိမ့်သံကြောင့် သူတို့ မမြင်ကွယ်ရာဘက် တိုးထိုင်မိသည်။ သိပ်မကြာပါ ။ အောက်ထပ်မှ အခန်းထဲက အသံ ပြန်ထွက်လာသည်။ ဒေါ်အမာ လက်ကို သူရ ဆွဲယူပြီး လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ မျက်နှာကို ဆွဲယူပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲသည်။
ထမိန်စကို အသာလှန်ပြီး ပေါင်သားတွေကို စပွတ်သည်။ ပီမိုးနင်း စာအုပ် ဖတ်ထား ဖူးကားကြည့်ထား သူများပြောစကားများနှင့် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံကို ရင်ခုန်စွာ စိုးတထင့်ထင့်။ အမွှေးများကို အရင်စမ်းမိသည်။
စောက်ဖုတ်ကို မနည်း ရှာစမ်းနေရသည်။ စောက်ဖုတ်က သေးနေသည်။ သူ့ကို ဆရာ့ဆရာများ ပြောကြားဖူးတာ သတိရပြီး ဒေါ်လေး အမာကို အသာ တွန်းလှဲရင်း အောက်ဆင့်တွင် ဒူးထောက်ခါ မိဆု အိပ်နေသော ကြမ်းတပြေးတည်းပေါ်တွင် ပေါင်ကားစေသည်။
ဒေါ်အမာခမျာ အသံလည်း မထွက်ရဲ ။ ဘာလုပ်မလဲ စိုးရွံနေပုံရသည် ။ သူရကတော့ ပေါင်ကို ဖြဲရင်း ဒေါ်အမာ၏ အမွှေးထူထူကြားက စောက်ဖုတ်အသားကို လက်နှင့်ထိထားပြီး လျှာကို တို့လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်နံ့ကြောင့် သူရ စိတ်ကြွလာခါ ဖြည်းဖြည်းခြင်း စယက်သည် ။ ဒေါ်အမာ စောက်ဖုတ် အယက်ခံဖူးပုံမပေါ်ပါ။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အတင်းစုသည် ။ သူရ ခေါင်းကို တွန်းဖယ်ရင်း အတွေ့အကြုံအသစ်ကို ငြင်းဆန်နေသည်။
အောက်ထပ်မှ သိမှာ မိဆုနိုးလာမှာစိုး၍ တကြောင်း၊ သူရ၏ အယက်ကောင်းမှုကြောင့် တကြောင်း၊ ဒေါ်အမာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည် ။ပေါင်လေးပါ ဖြဲပေးသေးသည်။အစိကို လျှာဖြင့် ဖိထောက်လျှင် ကော့တက်လာသည်။ သူရခေါင်းကို မြတ်နိုးစွာ ပွတ်ပေးသည်။
အတွေ့ကြုံထူး အရသာထူးသည်ကား သူရ လက်ညိုးပါ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ လက်နဲ့ လိုးပေးနေသည် ။ ရွရွကလေး စောက်စေ့ကိုလည်း အသာအယာ ကြမ်းလိုက် နုလိုက် နှေးလိုက်မြန်လိုက် နာရီဝက်လောက် လုပ်ပေးပြီးတော့ သူ့လီးကို ဆွခါ ဒေါ်အမာ အဖုတ်နဲ့ ပွတ်သည်။
အဝတွင် ကစားသည်။ နောက်တော့ သေးကွေးလှသော ဒေါ်အမာ ကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးကာ သူ့လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ နုတ်ခမ်း စုပ်မည်ပြင်တော့
“ တူလေး ဗိုက်ကြီးကုန်မယ် နင့်ဦးလေးက မိုးကျမှပြန်လာမှာ ဒုက္ခ ဖြစ်ကုန်မယ်နော် ”
“ မကြီးစေရဘူး အရည်ကို အပြင်ထုတ်ပစ်မှာပေါ့ ”
“ တကယ်လည်း ထုတ်အုံးနော် သား ”
“ စိတ်ချ ”
သူတို့ အဖြစ်က မိဆုကိုလည်း သတိထားရ အောက်ထပ်ကိုလည်း နားစွင့်ရမို့ အသံထွက်လို့ မရ။ နောက်ဆုံးတော့ သူရက သူ့ဒေါ်လေးကို မတ်တပ်ရပ် ခွချီခါ လိုးရတော့သည်။
ဒေါ်အမာ အဖုတ်ထဲမှ အရည်များ သူ့လအုမှ တဆင့် စီးကျလာနေသည် ။အရည်များကား များသထပ် များလာသည် ။ဒေါ်အမာကား သူ့ပုခုံးကို ဖက်ခါ တိုးတိုးလေး ညီးသည်။ သူရကို သူမက စပြီး နုတ်ခမ်း ဖိစုပ်လာတော့သည်။ ဆောင့်ချက်ကို တဖြည်းဖြည်း လျော့ပေးလိုက်သည်။ သူပြီးခြင်နေပြီလေ။
“ ဒေါ်လေး လေးဘက်ထောက်ပေး ဒါပြီးရင် တော်ပြီ"
ဒေါ်အမာကား အိမ်နံရံကို လက်ထောက် ဖင်နောက်ကော့ပေးသည်။ သူရလည်း သူ့လီးကို နောက်ကနေသွင်းရင်း ဒေါ်အမာ ပုခုံးကို လှမ်းကိုင်သည်။ ဗိုက်သား မပျော့မတွဲကို လက်ဖြင့် အောက်က ပင့်ပွတ်ရင်းဖင်သားတွေ ကြည့်လိုးတော့ သူ့လရည် ထွက်တော့မည်။ ခပ်ဆပ်ဆပ် ဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ပြီး လီးကို အမြန်ထုပ်ခါ တင်ပါးနှစ်ခုကြား ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
မနက်စောစော ရေထချိုးနေသော ဒေါ်အမာ ခမျာ သူ့လိုပဲ ညက ပေထားသော အရည်များအတွက် ရေထချိုးဖို့ ထွက်လာသော ဒေါ်စန်းပုကို မလုံမလဲ ဖြစ်မိသေးသည်။ ဒေါ်စန်းပုလည်း မလုံမလဲ ဖြစ်နေပုံရသည်။ သူရအနေနှင့် ပထမဆုံးအကြိမ် လိင်ဆက်ဆံမှုကို အဒေါ်အရင်းနဲ့မှ ကြုံရသဖြင့် ဖီလင်တက်နေသည်။
ယုံကြည်မှုနဲ့ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်မှုဟာ ရင်ထဲ တရိပ်ရိပ် တက်ကြွ၍ နေသည်။ မိုးမြန်မြန် ချုပ်ပါစေဟု သာ ဆုတောင်းနေမိတော့သည် အထိ ။ သို့သော် သူထင်ထားသလို ဒေါ်အမာနဲ့ လွတ်လပ်စွာ လိုးခွင့်ကား မရချေ။ မိဆုကလည်း ပူလို့ အိပ်မပျော်။ မိဆုကို ကျတော့ လိင်စိတ် မဖြစ်မိ။ မိဆု ထမိန်လန်နေတောင် ပြန်ဖုံးပေးလိုက်ချေသေးသည်။
ဦးထွန်းခိုင် မြို့ပြန်တက်သွားသည်။ ဒေါ်စန်းပုကတော့ သူ့ဘက်က အမျိုးတွေ အလှူဖိတ်၍ သူရကို ညအိပ်လိုက်ခဲ့ရန် ခေါ်သည်။ သူရက အကြံရှိသည်မို့ ငြင်းသည် ။မိဆုကို ခေါ်သွားဖို့ ပြောရသည် ။ မိဆုကလည်းလိုလိုခြင်ခြင် လိုက်မည် ဆိုသဖြင့် အိုကေ လေပြီ။
ဒေါ်လေး အမာကတော့ မီးဖိုချောင် အလုပ် အိမ်အလုပ်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။ ညနေဘက် ဒေါ်စန်းပုနဲ့မိဆု အထုပ်အပိုးနှင့် ထွက်သွားမှ သူရင်ထဲက ဆန္ဒ ကပြူထွက်လာသည်။ ရွာထဲ အရက်တစ်လုံးလောက်သွားဝယ်ပြီး ပြန်လာတော့ ထမင်းဝိုင်း ပြင်ထားတာ တွေ့ရသည်။
ဒေါ်အမာကား အိမ်ပေါ်တွင် လှဲနေသည်။ နေမကောင်းခြင်လို့ ဟု ဆိုသည် ။ စိတ်သိပ်ပါပုံ မရဟု သူရ ထင်မိသည်။ စိတ်မပါတော့ ဘယ်လို လုပ်မလဲ။ အရက်ကိုသာ စိတ်ဓာတ်ကျကျဖြင့် သောက်ပစ်လိုက်သည်။အတော်လည်း မူးနေပြီ။ ဒေါ်အမာကို အထာနဲ့ အချက်ပြတော့လည်း လိုလားတုန့်ပြန်မှု မတွေ့ရ။ အိပ်ယာကို ခေါင်းအုံးကို ခပ်ခွာခွာ ခင်းထားသည်။
သူလည်း ဘယ်လိုစရမည် မသိ။ အိမ်အောက် သေးပေါက်ခြင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆင်းတော့လည်း လိုက်မလာ။ လုပ်ခြင်စိတ်ကလည်း အရက်အရှိန်နဲ့အတူ တက်လာနေပြီ။ ဒေါ်လေး ပုခုံးပုတ်ခေါ်ကြည့်တော့
“ အိပ်ပျော်အောင် အိပ် ” တဲ့။
“ အိပ်မပျော်လို့ ”
“ အိပ်ပျော်အောင်အိပ် အရက်နံ့ မခံနိုင်ဘူး ”
“ ဒေါ်လေးဘာဖြစ်နေတာလဲ ”
သူရက ထိုင်ရက်
“ မဖြစ်သင့်ဘူး တခါမှားပြီးတဲ့ နေရာမှာပဲ ရပ်လိုက်တာ အကောင်းဆုံးပဲ ငါ့သားလေး လိမ္မာပါတယ် ”
သူရ မျှော်လင့်ချက်များ လွင့်ပြယ်သွားပြီ။
“ ဒေါ်လေးကလည်း ဘယ်သူ သိတာမှတ်လို့ ”
“ တော်ပြီကွာ ”
သူရက ဇွတ်တွန်းသည်။ ဒေါ်အမာက ငြင်းသည်။ ဒေါ်အမာ အိမ်အောက်ဆင်းသွားပြီး ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေသည်။ သူရခမျာ ငူငူကြီး ကျန်ခဲ့သည်။ ဘာလုပ်ရမလဲ။ မထူးတော့ပြီ။ သူရ အိမ်အောက်ဆင်းသွားပြီး ထိုင်နေသော ဒေါ်အမာကို ဖက်လိုက်သည်။ နုတ်ခမ်းတွေ အတင်းစုပ်သည်။
ရုန်းသည် ။ သူရက အတင်းချုပ်သည်။ ဒေါ်အမာ ရုန်းရင်းကန်ရင်း ဦးထွန်းခိုင်နှင့်ဒေါ်စန်းပု အခန်းဝရောက်လာသည်။ သူရအားသုံးပြီး အခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ဒေါ်အမာကို တွန်းလှဲကာ ထမိန်အတင်းလှန်သည်။ ဒေါ်အမာက လည်း ရုန်းသည်။
“ မလုပ်နဲ့လို့ ငါပြောနေတယ်နော် ငါအော်မှာ သူရ ”
သူရ အမာရဲ့ ပါးစပ်ကို အငမ်းမရ ဖိကပ်နမ်းသည်။ ပေါင်ကို အတင်းဖြဲကာ သူ့လီးကို အမာ့ အဖုတ်ထဲ အရသွင်းတော့သည်။ အရည်မထွက်သဖြင့် ဒေါ်အမာက
“ အားအမလေး သေပါပြီ ”
နာသွားသည်။
သူရကတော့ တရစပ် ဆောင့်လိုးပြစ်သည်။ သိပ်မကြာလိုက်။ ဒေါ်အမာ မရုန်းတော့ပဲ အရှုံးပေးလိုက်ရသည်။ မျက်နှာတော့ ဘေးလွှဲထားသည်။ သူရ လီးကို အပြင်ထိ ဆွဲထုပ်ပြီး အဆုံးထိ သွင်းလိုက် မထိမလုတ် လိုးသည်။ အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်ပြီး နို့စို့ကာ လိုးပြန်သည်။ ဒေါ်အမာ ခြေနှစ်ချောင်းပုခုံးပေါ် တင်ကာ အားပါပါ ဆောင့်သည်။ အရည်များ ထွက်စပြုလာပြီ။
တချက်တချက် သူ့လက်ကို ဒေါ်အမာ လှမ်းကိုင်လာသည်။ ဒေါ်အမာကို သူ့အပေါ် ဆွဲတင်ခါ ဖက်လိုးသည်။ နောက်တော့ ပက်လက်လှန် လှဲလျလိုက်တော့ ဒေါ်အမာ သူ့ဘာသာသူ ဆောင့်ပေးလာသည်။
“ အား အင်း အင်း ”
လီးတံ ကျွတ်ထွက်သွားတော့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကာ သူရလီးကို ကိုင်ပြီး ထည့်သည်။ စကောဝိုင်း အပေါ်ကနေ ပွတ်နေသည်။ နောက်တော့ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပြန်လိုးပေးသည်။ ဒီတခါတော့ နုတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်သည်။ စိတ်ပါလက်ပါ သူတချီပြီးသွားသည်။
ဒေါ်အမာက ရေသွားဆေးအုံးမယ် အိမ်သာလိုက်ခဲ့အုံး တဲ့ ။ အိမ်ပေါ်တွင် ထပ်ဆွဲကြသည်။ ဒေါ်အမာကို အဖုတ်ယက်ပေးရင်း ဒေါ်အမာအား သူ့လီးကို အပြန်အလှန်စုပ်ခိုင်းသည်။ နေ့လည်ဘက်လည်း သူရကအခန်းထဲ ခေါ်တွယ်သည်။ ၂ ညတိတိ လိင်ဆက်ဆံအပြီးမှာ ဒေါ်အမာနှင့်သူရတို့ကြား လင်မယားသဖွယ်ဖြစ်သွားကြသည်။
ဒေါ်အမာလည်း သူရကို တမ်းတမ်းစွဲသွားတော့သည်။ ဒေါ်စန်းပုနှင့်မိဆု ပြန်ရောက်လာသည်။ ထိုညတွင်ဒေါ်အမာ အိပ်မောကျ နှိုးမရ။ မိဆုကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ထမိန်လန်နေသည်။ စပ်စုခြင်တာနဲ့ အသာလှန်စမ်းကြည့်မိသည်။ အမွှေးကျဲကျဲ မို့မို့မောက်မောက် အဖုတ်။
မိဆု သူ့ဘက်လှည့်လာတော့ အသာကလေး ရှောင်တိမ်းရသည် ။သူ့လီးကို အသာထုတ်ဆွပြီး မိဆု လက်ထဲ ထည့်ကိုင်ခိုင်းထားရတာ ။ ရင်တလှပ်လှပ် မိဆုနိုးသွားပြီး လက်ထဲမှာ သူရလီး ကိုင်ထားမိတာ အံ့ဩနေသည်။ သူရကတော့ အိပ်ခြင်ယောင် ဆောင်နေရသည်။ မိဆုက သူရလီးကို အသာကိုင်ရင်း စူးစမ်းနေသည်။ သူရ လည်းခန္ဓာကိုယ်ကို မသိမသာ တိုးသွားရင်း မိဆုကို ဖက်လိုက်သည်။
“ မိဆု အဲ့အတိုင်းလေး ဆွပေး ”
မိဆု နုတ်ခမ်းတွေကို အသာအယာ စုပ်ယူရင်း မိဆုအဖုတ်လေးကို အသာပွတ်ပေးတော့
“ ယားတယ် ” တဲ့။
မိဆုကား အညှာလွယ်သူပါ တကား မကြာခင် သူစားရတော့မည့် အဖုတ်အတွက် ဒီညတော့ ဆင်ခြင်မှဆိုကာ ပြန်ခွာလိုက်ကြပြီး မနက်ဖြန် အိပ်မက်အတွက် အားမွေးနေတော့သည်။။
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
