တန်ခိုးရဲ့ ရူးသွပ်မှု အပိုင်း (၆)

တန်ခိုးရဲ့ ရူးသွပ်မှု အပိုင်း (၆)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

{အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။}

အဖြေ                        

မေမေလေးက နတ်ဆရာကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီအခါ နတ်ဆရာကြီးက သက်ပြင်းကို တစ်ချက် ရှည်ရှည် ချပြီး..

"အဆင်ပြေနေတယ်ဆိုတာ စော်ဘွားကြီးနဲ့ ဒေဝီ နှစ်ပါးအတွက်ပါ.. ဝက်ဝံမျိုးဆက်တွေဟာ ကျိန်စာကို အဆုံးသတ်နိုင်ပေမယ့် ဘယ်သူကမှ အဆုံးမသတ်ခဲ့ဘူး.. ဖြေရှင်းနည်းကို တနည်းနည်းနဲ့ ရသွားပြီး မျိုးဆက်ကို ဆက်ရှည်စေတယ်.. ဒါဟာ အတ္တပါပဲ.. ဒါပေမယ့် အတ္တဟာ မေတ္တာ ရောနေတော့ နတ်ဆရာကြီးတွေလဲ ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးပေါ့လေ.."

နတ်ဆရာကြီးက စာမျက်နှာကို နောက်တစ်ရွက် လှန်လိုက်တယ်။ ဒီစာမျက်နှာမှာတော့ ပီဟွမ်ရဲ့ အရမ်းကို ကျက်သရေရှိတဲ့ ဒေဝီပုံတူပန်းချီကို ပြထားတယ်။

"ဝက်ဝံမျိုးဆက်သာ လူသာမန်တွေထဲမှာ နှစ်အတော်ကြာ ရှိနေခဲ့ပြီး သူတို့ရဲ့ အတ္တဟာ အခြားလူတွေကို မထိခိုက်နိုင်.. အကျိုးမသက်ရောက်နိုင်ဘူး.. ဒါပေမယ့် ဝက်ဝံမျိုးဆက် ဒေဝီဟွမ်အွမ်ဟာ စော်ဘွားကြီးနဲ့ လက်ထပ်ပြီးချိန်မှာတော့ ဝက်ဝံကျိန်စာဟာ အခြားလူတွေ အပေါ်မှာပါ မသိမသာ သက်ရောက်လာတယ်...

ဥပမာ လယ်ယာထွက်နှုန်းတွေ မသိမသာလေး လျော့ဆင်းလာတာ.. နာမကျန်းမှုနှုန်း မသိမသာ များလာတာမျိုးပေါ့.. ဒါဟာ စော်ဘွားကြီးရဲ့ တန်ခိုးအာဏာနဲ့ ကျိန်စာ ပေါင်းစပ်မှုရဲ့ အကျိုးရလဒ်ပေါ့..

စော်ဘွားကြီးနဲ့ ဒေဝီဟွမ် တို့ အိမ်ထောင်သက် ၃ နှစ် ရောက်တော့ ပြည်သူတွေရဲ့ နေရာကွက်ကြားမှာ ကျိန်စာသက်ရောက်မှုဟာ ပိုတိုးလာတယ်..

ပြည်သူတွေ အကျိုးကို မျှော်ကိုးလို့ ကျွန်တော်မျိုးဟာ စော်ဘွားကြီး နန်းဆောင်ကို သွားခဲ့ပါတယ်.. ကျိန်စာရဲ့ သက်ရောက်မှု ဒီထက် ပိုပြီး နည်းနည်းမှ မဆိုးလာအောင်လည်း စီရင်သင့် သမျှ စီရင်ပြီးခဲ့ပါပြီ.. ဒီအစီအရင် အလုပ်ဖြစ်ဖို့က စော်ဘွားကြီးနဲ့ ဒေဝီဟွမ် တို့ နှစ်ယောက် စောင့်ထိန်းစရာ တစ်ခုပဲ ရှိပါတယ်...

အဲ့တာက စော်ဘွားကြီးအနေနဲ့ ဒေဝီဟွမ်နဲ့ ကလေး မယူဖို့ပါပဲ...

ဒါပေမယ့်..."

နတ်ဆရာကြီးဟာ ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာ လွဲပြီး ရေတစ်ခွက် သောက်တယ်။

"ဒါပေမယ့် ကလေး ယူခဲ့တယ် ဆိုပါတော့.."

ကျွန်တော်က စော်ဘွားကြီးရဲ့ စကားကို အဆုံးသတ်ပေးလိုက်ပြန်တယ်။

"ဟုတ်ပါတယ်.. အဲ့ဒီ ကလေးဟာ ‌အခု စော်ဘွားကြီး ကိုယ်တိုင်ပါပဲ.. ကျွန်တော်မျိုး သိပ်နောက်ကျသွားခဲ့တယ်.. ဟွမ်အွမ်နဲ့ ကလေးမယူဘဲ နန်းဆိုင်နဲ့သာ ကလေးယူဖို့ တိုက်တွန်းတာ ကျွန်တော်မျိုး သိပ်နောက်ကျသွားခဲ့တယ်...

(သားတော်) စော်ဘွားကြီး စိုင်းလောဝ်ဖကို ကိုယ်ဝန် စလွယ်တာနဲ့ ပြည်သူတွေရဲ့ ဒုက္ခက ပိုပိုဆိုးလာတယ်.. သီးနှံလယ်ယာတွေရဲ့ ဖြစ်ထွန်းမှုက သိသိသာသာ လျော့ကျသွားတယ်.. ခန္ဓာကိုယ်မှာ အနာငယ်လေးတွေ ပေါက်တဲ့ ရောဂါဟာ ပြည်သူတွေကြားမှာ ပြန့်နှံ့လာလို့ ပြည့်တန်ဆာ မြို့ကိုလဲ ပိတ်ပစ်လိုက်ရသလို ဆေးရုံတွေကိုလဲ တိုးချဲ့ ဆောက်လုပ်ခဲ့ရတယ်..

ကျိန်စာရဲ့ အစွမ်းဟာ နောက်ဆုံးမှာ ဟွမ်အွမ်နဲ့ အရင်းနှီးဆုံးနဲ့ အနီးကပ်ဆုံး ဖြစ်တဲ့  စော်ဘွားကြီးနဲ့ နန်းဆိုင်ကိုအပေါ်မှာပါ သက်ရောက်သွားတယ်..

စော်ဘွားကြီးဟာ ဟွမ်အွမ်နဲ့က လွဲရင် ဘယ်မိန်းမကိုမှ ကိုယ်ဝန်ရအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့ဘူး.. နန်းဆိုင်ဟာလည်း တော်ဝင် နန်းဆက်ကို စော်ဘွားကြီးနဲ့ဆိုရင် မမွေးဖွားနိုင်တော့ဘူး..

ကိုယ်ဝန်ရင့်လာတာနဲ့ အမျှ ပြည်သူတွေရဲ့ သောကဟာလည်း ပိုပို ကြီးလာတယ်.. နောက်ဆုံးမှာ စော်ဘွားကြီးကိုယ်တိုင်က ပြည်သူတွေရဲ့ ဝေဒနာကို ဒီတိုင်း လျစ်လျူရှုပြီး မကြည့်ရက်နိုင်၊ အတ္တ မကြီးနိုင်တော့တာမို့ ကျွန်တော်မျိုးဆီမှာ နောက်ဆုံး ဖြေရှင်းနည်းကို လာတောင်းခံတော့တာပဲ..

ကျွန်တော်မျိုးလဲ ရှေးက နတ်ဆရာကြီး အားလုံးရဲ့ ဝက်ဝံမင်းသားကျမ်းတွေ အားလုံးရယ်.. ခုနစ်ပါးဘုရားရဲ့ ကျိန်စာတစ်သောင်းကျမ်းရယ်ကို သေသေချာချာ ပြန်လေ့လာပြီး ဖြေရှင်းနည်းကို ရှာဖွေခဲ့ရပါတယ်..

ဖြေရှင်းနည်းကတော့ ခုနစ်ပါး ဘုရားရဲ့ အဆိုအတိုင်းပါပဲ.. ရေနံဆီအား ရေသန့်နှင့် မရောအပ်ရာ.. ရေနံဆီအား မီးရှို့လျှင်ကား လောကအလင်း ရ‌တတ်စေ၏ တဲ့.. ဟွမ်အွမ်ဒေဝီဟာ ရေနံဆီပါပဲ.. သူ့ရဲ့ကျိန်စာဟာ ရေသန့်ဖြစ်တဲ့ ပြည်သူတွေကြား ပြန့်နှံ့စိမ့်ယှက်နေတယ်.. အချိန်မလွန်ခင် ရေနံဆီကို ရေထဲက ခပ်ထုတ်ပြီး အသုံးဝင်အောင် ထားရမယ်...

ဖြေရှင်းနည်းကတော့ ဟွမ်အွမ်ကို ပြည်သူတွေရဲ့ အသိထဲကနေ မေ့ပျောက်သွားအောင် အရင် လုပ်ရမယ်.. ပြီးရင် သူ့ကို ပြည်သူတွေနဲ့ ထိတွေ့မှု မရှိတဲ့ တောင်တန်းအလွန်က ရွာကို ပို့ထားလိုက်ရင် ပြည်သူတွေအပေါ် သက်ရောက်နေတဲ့ ကျိန်စာဟာ ပြယ်ပျောက်သွားလိမ့်မယ်. ဟွမ်အွမ်ဟာ ဒီအစီအစဉ်ကို တုံ့ဆိုင်းခြင်း မရှိဘဲ ချက်ချင်း လက်ခံခဲ့တယ်..."

ကျွန်တော် နားလည်လိုက်ပြီ။ အမေပီဟွမ်ဟာ ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့ ထားခဲ့လဲဆိုတာ နားလည်လိုက်ပြီ။ အမေပီဟွမ်ဟာ ပြည်သူတွေအတွက် သူ့ဘဝကို စတေးလိုက်တာပဲ။

မေမေလေးက

"ဟုတ်တယ်.. လောဝ်လေး.. ပီဟွမ်ဟာ စော်ဘွားကောင်းတစ်ပါးရဲ့ မဟာဒေဝီကောင်းပီပီ ပြည်သူတွေအပေါ် ချစ်ခင်သနားခဲ့တယ်.. သူတောင်းဆိုခဲ့တာက တစ်ခုပါပဲ.. လောဝ်လေးကို မွေးပြီးမှ သွားပါရစေပေါ့.. လောဝ်လေးကို ချမ်းချမ်းသာသာ နေရပါစေဆိုတဲ့ ဆန္ဒပေါ့..

ပီဟွမ်ဟာ လောဝ်လေးကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်တုန်းက လောဝ်လေး ကျန်းမာဖို့ ရှောင်ရတာ မှန်သမျှ ရှောင်ခဲ့တယ်.. အချိန်ရှိသရွေ့ လောဝ်လေးကိုပဲ ဂရုစိုက်နေခဲ့တာ.."

မေမေလေးရဲ့ စကားတွေမှာ အမေပီဟွမ် ကိုယ်ဝန်ဆောင်တုန်းက ပုံရိပ်တွေက ကျွန်တော် စိတ်ထဲမှာ လာထင်နေတယ်။

"နောက်ဆုံးတော့ လောဝ်လေးကို မွေးတယ်.. လောဝ်လေးကို မွေးပြီးပြီးချင်းပဲ.. ည ညီလာခံကို ချက်ချင်း ဆင့်ပြီး ပီဟွမ်ဟာ မီးတွင်းထဲမှာ သားဖွားရင်း ကွယ်လွန်ကြောင်း ကြေညာခဲ့တယ်... အဖြစ်မှန်ကိုတော့ လူနည်းစု တစ်စုကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ မသိဘူးပေါ့..

နောက်တစ်နေ့ မနက်မှာတော့ လောဝ်လေးကို ပထမဆုံး နို့ရည်ကို ပီဟွမ်ဟာ တိုက်နေရင်း မေမေ့ကို ခေါ်တယ်.. မေမေ ရောက်တော့ နို့ဝလို့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ လောဝ်လေးကို မေမေ့လက်ကို အပ်တယ်... ပီဟွမ်ဟာ အသံမထွက်ပေမယ့် မျက်လုံးအိမ်ကနေ မျက်ရည်တွေ စီးကျနေတယ်..

ပြီးတော့ လောဝ်လေးကို သားအရင်း တစ်ယောက်လို စောင့်ရှောက်ပေးဖို့ ကတိတောင်းတယ်

မေမေလည်း ကတိပေးခဲ့ပါတယ်.. စော်ဘွားကြီးနဲ့ ရုပ်အင်မတန် ဆင်တဲ့ လောဝ်လေးကို မေမေလည်း မြင်မြင်ချင်း မေတ္တာ သက်ဝင်ပြီး သနားမိခဲ့တယ်..

ပြီးတော့ အချိန်အကြာကြီး ညီအစ်မနှစ်ယောက် ဖက်လို့ ငိုလိုက်ကြသေးတယ်..

ခဏနေတော့ ပီစိုင်း ရောက်လာပြီး ပီဟွမ်ကို လာခေါ်သွားတယ်.. ဒါဟာ ပီဟွမ်ကို နန်းဆိုင် နောက်ဆုံး မြင်ရတာပါပဲ..

သဘာဝတရားဟာ ခုနစ်ပါးဘုရား ပြောသလိုပါပဲ လစ်လပ်မှုနဲ့ မညီမျှမှုကို အားမပေးဘူးတဲ့

ပီဟွမ်ရဲ့ ကျိန်စာတွေနဲ့အတူ ဆုလာဘ် တစ်ခုဟာလည်း ပါလာတယ်..

ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ရည်ကို သောက်ဖူးတဲ့ ဘယ်သူမဆို ကိုယ်ဝန်မရှိရင်တောင် ဆန္ဒရှိရုံနဲ့ နို့ရည်ထွက်နိုင်တယ်..

ပြီးတော့ အမျိုးသားတိုင်း၊ အမျိုးသမီးတိုင်းကို အဆပေါင်းများစွာ နုပျိုနေစေတယ်..

မေမေက ပီဟွမ်နဲ့ အတူ လိုးတိုင်း ပီဟွမ်နို့ကို စို့တယ်.. စို့တာမှ အဝစို့တယ်.. ပီဟွမ်ဟာ အဲ့ဒီတုန်းက ဒီတိုင်းဆို နို့မထွက်ပေမယ့် စို့ပေးလိုက်ရင်တော့ နို့တွေက အဆက်မပြတ်ထွက်လာတာလေ..

အဲ့တာကြောင့်ပဲ လောဝ်လေးကို မေမေ နို့တိုက်ပြီး ကြီးတဲ့အထိ ပြုစုနိုင်ခဲ့တာပေါ့..."

မေမေလေးရဲ့ စကားတွေ ကြားပြီး ကျွန်တော့် ရင်မှာ စို့နင့်လာတယ်။ ပြီးတော့ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ ကျွန်တော့် မျက်လုံးကနေ မျက်ရည်တွေ ကျလာတယ်။ သစ္စာက မြင်တော့ ကျွန်တော့် ကျောကို ပွတ်ပြီး နှစ်သိမ့်တယ်။

"စော်ဘွားကြီးရဲ့ မယ်တော် ဟွမ်အွမ်ဟာ စော်ဘွားကြီးကို တကယ် ချစ်ပါတယ်.. မတတ်သာလို့ အခုလို ထားသွားရတာပါ.. အဲ့လို ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း စော်ဘွားကြီးရဲ့ ဖခင်ဟာ ဟွမ်အွမ်ဆီကို တစ်လခြား တစ်ခါ.. နှစ်လခြား တစ်ခါ သွားနေပါတယ်.  ပြီးတော့ ဘာတွေ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ စော်ဘွားကြီး သိပြီး ဖြစ်မှာပါ.."

"ဟုတ်ပါတယ်.. လောဝ်လေးရယ်.. ပီစိုင်းက အဲ့ဒီနေ့ ပြီးတာနဲ့ မေမေကို မဟာဒေဝီတင်တယ်.. ပြီးတော့ နတ်ဆရာကြီး ပြောသလိုပဲ တောင်တန်းအလွန်က နွံမထိ ရွာကို သွားချည်လာချည် လုပ်နေတော့တာပဲ.. ဟော်နန်းမှာလဲ တိုင်းရေးပြည်ရေးတွေကိုပဲ အာရုံစိုက်တော့တယ်.. ပြီးတော့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေကို တရင်းတနှီး ဆက်ဆံပေမယ့် မလိုးတော့ဘူး..

မေမေ တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ လိုးတော့တယ်..

ပြီးတော့ လောဝ်လေးကို မြင်ရင် ဟွမ်အွမ်ကို အရမ်း သတိရမိတယ်ဆိုပြီး လောဝ်လေးကို အမေရိက ပို့ခဲ့တယ်လေ.. လောဝ်လေး အစစအရာရာ အဆင်ပြေစေဖို့ မေမေကို လတိုင်း သွားကြည့်ခိုင်းတယ်လေ..

နောက်ဆုံး လောဝ်လေး အဖေဟာ ကျန်းမာရေး ချို့ယွင်းလာတော့ ၁၅ နှစ်လောက် အိပ်ရာထဲပဲ လှဲနေရတော့ ပီဟွမ်နဲ့ အဆက်အသွယ်ဟာ လုံးဝ ပြတ်သွားခဲ့တာပဲ.. "

မေမေလေးနဲ့ နတ်ဆရာကြီး ရှင်းပြအပြီးမှာ ကျွန်တော့် စိတ်ဟာ ရှင်းသွားပါတယ်။ အမေပီဟွမ်အပေါ် နာကျည်းချင်နေတဲ့ စိတ်တွေဟာလည်း ကွယ်ပျောက်လွင့်စင်သွားပါတယ်။

မေးခွန်းအားလုံးအတွက် အဖြေရပါပြီ။

အဖြေကို အကော်အထည် ဖော်ဖို့ပဲ လိုပါတော့တယ်။

"ကျွန်တော် နားလည်ပါပြီ.. ကျွန်တော် အားလုံးကို နားလည်သွားပါပြီ.."

"ကံကြမ္မာက စော်ဘွားကြီးတို့ သားအမိကို ပြန်လည် ဆုံစည်းခွင့်ပေးလိုက်ပြီပဲ.. အခုဆို စော်ဘွားကြီးဟာ ဟွမ်အွမ်ရဲ့ သားဆိုလည်း ဟုတ်နေပြီ.. ချစ်သူဆိုလဲ ဟုတ်နေပြီ.."

"ဟုတ်တယ်.. နတ်ဆရာကြီး.. တစ်ခုပဲ လုပ်ဖို့ လိုပါတော့တယ်.."

"အဲ့ဒီ တစ်ခုဆိုတာကို မလုပ်ခင် သေချာစဉ်းစားပါ.. ရွေးချယ်မှု မှန်ကန်ပါစေ စော်ဘွားကြီး.."

[][][][][][][][]

ကျွန်တော်တို့ လင်မယား သုံးယောက်လဲ ဟော်နန်းကို ပြန်ခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်တော့် စိတ်နဲ့ကိုယ်ဟာ လန်းဆန်းတက်ကြွနေတယ်။ စိတ်ကူးထဲမှာတော့ အစီအစဉ်တွေ တစ်ခုပြီး တစ်ခုပေါ့။

ဟော်နန်းကို ရောက်တာနဲ့ သုံးယောက်သား ကျွန်ျတာ့် နန်းဆောင်ကို တက်လာခဲ့ကြတယ်။ ဟော်နန်းမှာ ကိုယ်လုပ်တော် အကုန်နီးပါး မရှိပါဘူး။ ခမ်းနောင့် ကိုယ်တိုင်တောင် မရှိဘူး။ ဆိုင်ရာ အလုပ်ဌာနတွေကို သွားကြတယ်နေမှာ။

‌နန်းဆောင်မှာ ကိုယ်လုပ်တော် နှစ်ယောက်ပဲ ကျန်တယ်။ (ကျွန်တော် အရင်က စာထဲမှာ မဖော်ပြဖူးတဲ့ ကိုယ်လုပ်တော် နှစ်ယောက်ပါ။)

နာမည်က နန်းဆန်နဲ့ နန်းပန်တဲ့။ ၂၅ နှစ်အရွယ်တွေပါ။ နှစ်ယောက်လုံးက ဝဝကစ်ကစ် ဖွေးဖွေးလုံးလုံးနဲ့ ချစ်စရာတိုင်းရင်းသူလေးတွေပါ။

သူတို့နှစ်ယောက်က ကျွန်တော့် သားနဲ့သမီး သုံးယောက်ကို ထိန်းပေးထားတာ။

"ကိုကို.. သစ္စာတို့ကို လီးတော့ ပေးစုပ်ရမယ်နော်... အခု.."

သစ္စာက ချစ်စရာ လေသံလေးနဲ့ ပြောလာတယ်။ မေမေလေးကလည်း "နော်" ဆိုတဲ့ အထာမျိုးနဲ့ ကြည့်လာတယ်။

"စုပ်ခိုင်းရမှာပေါ့.. ချစ်မယားလေးတွေရယ်... ကိုယ်လဲ ဒီက မိန်းမ နှစ်ယောက်ရဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးချင်နေတာ.. ဒျါပမယ့် ရေအရင် ချိုးလိုက်ဦးမယ်.."

သစ္စာနဲ့ မေမေလေးက ဘုရားကျောင်းဆောင်က တောင်ပေါ်ရေစင်မှာ ချိုးခဲ့ကြတော့ ကျွန်တော်ပဲ ရေချိုးဖို့ ကျန်တော့တာလေ။

ကျွန်တော် ရေချိုးတော့ ဆန် နဲ့ ပန်က လာချိုးပေးတယ်။ ပြီးတော့..

"စောဝ့်.. ဆန်တို့ကိုလဲ လိုးပေးရမယ်နော်... ဆန်မှာလေ စောဝ့် သွားလိုက်ကတည်းက စောဝ့်ကို သတိရနေတာ.. စောဝ့်ရဲ့ သားတော်လေးတွေက နို့ကို လာညစ်တိုင်း အလိုးခံချင်လို့ စောက်ပတ်က စောက်ရည်တွေ ထွက်လာတာ.."

"ဟုတ်တယ်.. ပန်ရော အတူတူပဲ.. တစ်ညတုန်းကဆိုရင် ကိုယ်လုပ်တော်တွေ အားလုံးစုပြီး စောဝ့်လိုးပေးတာတွေကို အချင်းချင်း ပြောပြရင်း စောက်ပတ်လျက်ကြတာ.. စောဝ့်လီးကြီးကို အရမ်း သတိရတာပဲ.."

"အဲ့ဒီလောက် တောင်လား.. လိုးပေးမယ်... ဒီည ဆန်နဲ့ပန် နှစ်ယောက်လုံးကို လိုးပေးမယ်နော်.. အခုတော့ မင်းတို့ ဒေဝီနှစ်ပါးကို အရင် လိုးပေးလိုက်ဦးမယ်.."

"ဟုတ်.. စောဝ့်.. ဒေဝီတွေလည်း စောဝ့်လိုးတာကို အရမ်း ခံချင်နေမှာပဲ.."    

ရေချိုးပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ကိုယ်လုပ်တော် နှစ်ယောက်လဲ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတာပေါ့။ ကိုယ်လုပ်တော်တွေက ကျွန်တော့်ကို ရေခြောက်အောင် သုပ်ပေးပြီး အရိုအသေပေးပြီး သူတို့အခန်းကို ပြန်သွားတယ်။

မေမေလေး နဲ့ သစ္စာကလည်း ကျွန်တော့်ကို ကုတင်ခြေရင်းနားမှာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ‌ကြိုစောင့်နေပြီ။ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ နို့တွေက အရမ်းကို လှနေတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်ကိုယ်စီကလည်း အရည်တွေ ရွဲနေတယ်။ မေမေလေးရဲ့ စောက်မွှေးကတော့ ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲဘဲ စီစီရီရီလေးပေါ့။ သစ္စာကတော့ သူ့ရဲ့ စောက်မွှေးကောက်ကောက် ထူထူကို စောက်ပတ် တစ်ဝိုက်မှာ ပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားပြီး ဆီးခုံပေါ်မှာလေးပဲ လခြမ်းပုံလေး ချန်ထားတယ်။

"ဘယ်သူ လီးစုပ်ချင်တာလဲ.."

"မေမေ စုပ်ချင်တာ.. သားလီးကို မေမေ စုပ်ချင်တာ.."

"သစ္စာလဲ စုပ်မယ်.. ဂွေးဥတွေပါ စုပ်ပေးမယ်.."

"လာစုပ်.. လာ.."

ဒေဝီနှစ်ပါးလုံး ကုတင်ပေါ်က ပြေးဆင်းလာပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်လို့ ကျွန်တော့်လီးကို အငမ်းမရ စုပ်တော့တာပဲ။ မေမေလေးက လီးစုပ်နေတုန်း သစ္စာက ဥတွေကို စုပ်ပေးတယ်။ လီးတစ်ချောင်းကို နှစ်ယောက်သား လျက်လြိက် စုပ်လိုက် လုပ်နေတာက အတော့်ကို ကြည့်လို့ ကောင်းတယ်။

လီးစုပ်နေတဲ့ ဒေဝီနှစ်ပါးရဲ့ ခေါင်းလေးတွေကို ကျွန်တော်က ယုယုယယနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေတာပေါ့။

"သစ္စာ.. ကိုကို့ ဖင်ကို လျက်ပေးမလား.."

"ဟုတ်.."

ဖင်အလျက်ခံဖို့ ကျွန်တော်က ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ကုတင်ခြေရင်းပေါ် တင်လိုက်တယ်။ သစ္စာက အနောက်ကို သွားပြီး တင်ပါးတွေကို အရင် လျက်တယ်။

"ကိုကို တင်ပါးမှာ ခြစ်ရာတွေ အများကြီးပဲ.. သစ္စာ ပျောက်အောင် လျက်ပေးမယ်နော်.."

ဟုတ်ပါရဲ့။ တင်ပါးက ခြစ်ရာတွေက နွားတင်းကုတ်က ကောက်ရိုးပုံပေါ်မှာ အမေပီဟွမ်နဲ့ လိုးတုန်းက ရခဲ့တာပဲ။ မေမေလေးကတော့ လီးကို တပြွတ်စ်ပြွတ်စ်နဲ့ အားရပါးရ စုပ်နေတယ်။

"လောဝ်လေး.. လီး.. ဟင်း.. ပြွတ်စ်.. ကောင်းလိုက်တာ.."

မေမေလေးကလည်း စုပ်ပေးသလို နှုတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်းလေး လုပ်ထားပြီး လျှာကို လီးတစ်ခုလုံးကို ပတ်ထားတော့ ကျွန်တော်လဲ ခါးကို ကော့ပေးပြီး မေမေလေး ပါးစပ်ကို လိုးနေတာပေါ့။

သစ္စာကလည်း လျှာဖျားပြားနဲ့ ကျွန်တော့် ဖင်ဝကို လျက်ပေးနေတယ်။

"ဒုံး..ဒုံး.. ဒုံး..ဒုံး..."

နန်းဆောင်ပေါ်ကို လူတစ်ယောက် ခြေသံပြင်းပြင်းနဲ့ ပြေးတက်လာတယ်။

"စော်ဘွားကြီး.. ကျွန်တော်မျိုး အရှင်ပြန်သွားမှန်း မသိလောက်အောင်ကို အရှင့်အနားမှာ မရှိနိုင်ခဲ့ပါဘူး.. ပေးတဲ့ အပြစ်ကို ခံယူပါ့မယ်.."

ရောက်လာတဲ့သူက အိုက်ဝမ်း။ သူနဲ့ ကျောပေးထားပေမယ့် သူအသံက သိသာနေတယ်။ ပြီးတော့ သူဟာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပြားပြားဝပ်နေမယ်ဆိုတာလဲ ခန့်မှန်းမိတယ်။

"မော်ဖူးစေ.."

အိုက်ဝမ်း မော်ဖူးလိုက်ရင် မြင်ရမှာက ကိုယ်တုံးလုံး လူသုံးယောက်။ ဖင်လျက်နေတဲ့ သစ္စာကိုတော့ နောက်ကျောအလှရယ်၊ ဖင်တုန်တုန်လုံးလုံးကြီးတွေရယ်၊ ကံကောင်းလို့ သစ္စာက ‌ဖင်ကော့ထားရင် စောက်ပတ်ပြူးပြူးလေးကိုပါ အိုက်ဝမ်း မြင်ရမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် သစ္စာက အိုက်ဝမ်းနဲ့ မဆိုင်။ အိုက်ဝမ်းနဲ့ ဆိုင်တာက လီးစုပ်နေတဲ့ မေမေလေး။ မေမေလေးက အိုက်ဝမ်း ရောက်လာကိုတောင် ဂရုမထားဘဲ လီးကို အငမ်းမရ စုပ်နေတုန်းပဲ။ ကျွန်တော်လဲ မေမေလေးရဲ့ ပါးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း မေမေလေး ပါးစပ်ကို ဆက်လိုးနေတာပေါ့။

အိုက်ဝမ်းက မေမေလေးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လျက်ဆိုတော့ မေမေလေးရဲ့ အလှတရားအားလုံးကို မြင်ပြီး သူလည်း လီးတောင်နေမှာပဲ။ ကျွန်တော် သူ့ကို နားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခု သူ့ကို မေမေလေးနဲ့ ပေးလိုးလို့ မရဘူး။ ကျွန်တော်လဲ မေမေလေးကို လိုးချင်သေးတယ်လေ။

"မင်းအပြစ် မဟုတ်ပါဘူး.. အိုက်ဝမ်း.. ငါကိုယ်တော် ကိုယ်တိုင် မချင့်ချိန်ဘဲ တဇွတ်ထိုး လုပ်မိတာပါ.. မင်းမှာ အပြစ် မရှိပါဘူး..."

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်တစ်ခါ မဖြစ်စေရပါဘူး.. စော်ဘွားကြီး.."

"အေးပါကွာ.. အခုတော့ ပြန်သွားပြီး ရေမိုးချိုး အနားယူပါ.. ည နေဝင်ရင် အနောက်ဒေဝီနဲ့ နန်းဆောင်ကို သွားပါ.."

"ကျေးဇူးကြီးလှကြောင်းပါ.."

ကျွန်တော်ပြောတာကို ကြားတဲ့ မေမေလေးက လီးစုပ်နေရင်း ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းလေး ထိုးတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ခံတဲ့ သဘောပါပဲ။

အိုက်ဝမ်းက အရိုအသေပေးပြီး ပြန်သွားတယ်။ ဖင်လျက်နေတဲ့ သစ္စာက လီးကို ပြန်လာစုပ်ပြီး

"သစ္စာတော့ ညကိုလဲ အလိုးခံရဦးမယ်ထင်တယ်.."

"အို.. လောဝ်လေးက လိုးခိုင်းမှတော့ လိုးရမှာပေါ့.."

"ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ကိုကို့ ကိုယ်ရံတော် လီးနဲ့ လိုးခံရတာ ကြိုက်တယ်မလား.."

"ကြိုက်မကြိုက်ထက် လောဝ်လေး လိုးခိုင်းရင် ဘယ်လီးကိုမဆို ဒီစောက်ပတ်က ခံချင်တယ်.. လောဝ်လေး ခွင့်မပြုရင် ဘယ်လောက် လိုးခံချင်နေပါစေ.. မလိုးဘူး.."

"ဟုတ်ပါပြီ.. ပြွတ်စ်.. ဒါနဲ့ ကိုကိုကရော သစ္စာတို့ကို လိုးပေးဦးမှာလား..."

"လိုးပေးရမှာပေါ့..." 

ကျွန်တော်က လိုးမယ်လို့လဲ ပြောရော။ မေမေလေးနဲ့ သစ္စာက ဘယ်ကတည်းက ညှိထားလဲမသိ၊ ကုတင်ပေါ် ပြေးတက်၊ သစ္စာက အောက်ကနေပြီး မေမေလေးက သစ္စာပေါ်မှာ နေပြီး နှစ်ယောက်သား စောက်ပတ်ချင်းထပ်ပြီး ပက်လက်လှန်ကြတယ်။

"ဘယ်စောက်ပတ်ကို အရင် လိုးပေးရမလဲ.."

"ကိုကို့ သဘော.."

ကျွန်တော်က သစ္စာ စောက်ပတ်ကို လီးနဲ့ အရင် ပွတ်ပေးပြီးမှ မေမေလေး စောက်ပတ်ကို အရင် စလိုးတယ်။

ဒီလိုနဲ့ လိုးရင်း ပထမအချီကို မေမေလေပေးလိုက်တယ်ပေးလိုက်တယ်။ မေမေလေးပြီးတော့ ဒေဝီနှစ်ပါးက နေရာပြန်ချိန်းပြီး သစ္စာကို လိုးပေးတယ်။ တစ်နာရီလောက် အဲ့ပုံစံအတိုင်း လိုးပြီးတော့ ဒုတိယအချီကို သစ္စာထဲမှာ ပြီးပေးလိုက်တယ်။

လိုးလို့ ပြီးတော့ သုံးယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်လိုက်ကြတယ်။

အိပ်ရာက နိုးတော့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေ ထိန်းပေးထားတဲ့ သမီးနဲ့ သားနှစ်ယောက်ကို ဒေဝီနှစ်ပါးက နို့တိုက်တယ်။

မေမေလေးက သမီးလေးကို နို့တိုက်တယ်။ သစ္စာက သားနှစ်ယောက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပွေ့ချီပြီး နို့နှစ်လုံး လုံးနဲ့ တိုက်တယ်။ ကျန်းမာပြီး ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သားနဲ့သမီးကို မြင်ရတော့ ကျွန်တော့်စိတ်ဟာ ကြည်နူးလာပါတယ်။ သစ္စာရဲ့ သားကြီး လောဝ်ခမ်းက နို့အရင်ဝတော့ ကျွန်တော်လဲ သားကြီးကို ပွေ့လိုက်ပြီး အခန်းထဲမှာ လမ်းလျှောက်နေသေးတယ်။

ညနေနား ရောက်တော့ ဒေဝီတွေလဲ အဝတ်အစားဝတ်ပြီး သူတို့ကို လာကြိုတဲ့ နန်းဆောင်အမှုထမ်းတွေနဲ့ ပြန်သွားတယ်။ မပြန်ခင်တော့ ဒေဝီနှစ်ပါးက ကျွန်တော့်ကို ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ပြီး ရှိခိုးသွားတယ်။ သူတို့ရှိခိုးအပြီးမှာ ကျွန်တော်က မေမေလေးကို ပြန်ထခိုင်းပြီး ကျွန်တော်က ပြန် ရှိခိုးလိုက်တယ်။ ဒီည မေမေလေးဆီ ကျွန်တော် မရောက်ဖြစ်ဘူးမလား။

ဒေဝီနှစ်ပါး ပြန်သွားပြီး မကြာဘူး။ ကိုယ်လုပ်တော်တွေလဲ သက်ဆိုင်ရာ နေရာကနေ ပြန်လာကြတယ်။ ကျွန်တော့်ကို မြင်တော့ အရမ်း ဝမ်းသာသွားကြတဲ့ပုံပဲ။ ကိုယ်လုပ်တော် အားလုံးဆိုပေမယ့် ဆိုင်ယွမ့်လေးတော့ မပါဘူး။ ဒီအချိန်ဆို သူ့ရဲ့ နောက်ဆုံးစာမေးပွဲအတွက် အရမ်း ကြိုးစားနေမှာပေါ့လေ။

ကိုယ်လုပ်တော်တွေ အားလုံးက ကျွန်တော့်ကို အရိုအသေပေးကြတယ်။ ကျွန်တော်လဲ သူတို့ကို ထခိုင်းပြီး ခမ်းနောင့်ကစလို့ အားလုံးကို နမ်းပေးလိုက်တယ်။

နောက်ဆုံး ခမ်းနောင့်က ကျွန်တော့် အနား ကပ်လာပြီး ဒီည သူ့ကို လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုတယ်။ ကျွန်တော် ခမ်းနောင့်ကို ဖက်လိုက်တယ်။ အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် ကျွန်တော် ခမ်းနောင့်ကိုလဲ သတိရပါတယ်။ သူဟာ ဒေဝီတစ်ပါး မဟုတ်ပေမယ့် ကျွန်တော့်ရဲ့ အလုပ်ကိစ္စကနေ လိင်ကိစ္စအထိ ကူညီပေးတတ်တဲ့သူမလား။ ဒီတော့ မကြီးလွန်း မသေးလွန်းတဲ့ နို့နဲ့ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင် ခမ်းနောင့်ကို ကျွန်တော် သံယောဇဉ်ရှိပါတယ်။ ခမ်းနောင့်ကလဲ ကျွန်တော့်ကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားတယ်။

"လိုးလို့ မရသေးဘူး.. ခမ်းနောင့်ရယ်.. ကိုယ်.. ဆန်နဲ့ပန်ကို လိုးဖို့ ကတိပေးထားတယ်... ခမ်းနောင့် ခွင့်ပြုချက် စောင့်နေတာ.."

"ဒီလို ဆိုတော့လဲ ခမ်းနောင့်က ခွင့်ပြုပေးရုံပဲ ရှိတော့မှာပေါ့လေ.."

"ကိုယ် ကတိပေးတယ်.. မနက်ဖြန် မနက် ညီလာခံမသွားခင် ရေချိုးခန်းထဲမှာ လိုးကြမယ်လေ.. ခမ်းနောင့်နဲ့ စတွေ့တုန်းကလိုပေါ့.."

"စောဝ့် တကယ် ပြောတာနော်.."

"အင်း.."     

ကိုယ်လုပ်တော် အားလုံး အခန်းတွေထဲ ကိုယ်စီ ဝင်သွားပြီး ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ဇာပါးခြုံထည်လေး ဝတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာကြတယ်။ ပြီးတော့ အသက်အကြီးဆုံး ကိုယ်လုပ်တော် နှစ်ယောက်က ညစာချက်ကြတယ်။ အခုဆို သူတို့ အသက်က ၃၀ ကို ကျော်ခဲ့ပြီ။ ဒါပေမယ့် တင်ပါးအိုးတွေ နို့အုံကြီးတွေက လုံးဝ မကျသွားဘဲ အရင်လိုပဲ လှနေဆဲပါ။ သူတို့လဲ အမေပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကို သောက်ရတယ် ထင်ပါတယ်။

ညစာချက်နေတုန်း ကျွန်တော်က ကိုယ်လုပ်တော်တွေကို သူတို့မသိသင့်တဲ့ အချို့အချက်တွေကို ချန်ပြီး နွံမထိရွာအကြောင်း ပြောပြတယ်။ ကိုယ်လုပ်တော်တွေက အဲ့ရွာအကြောင်း စိတ်ဝင်စားပေမယ့် ဘယ်သူမှ သွားလည်ကြည့်ချင်တဲ့ မျက်နှာမပြဘူး။ ဒါက နွံမထိရွာရဲ့ တန်ခိုးထင်ပါတယ်။ ပြင်ပလူကို လာမလည်စေချင်တဲ့ တန်ခိုးတစ်မျိုးပေါ့။

ညစာရတော့ အားလုံး အတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် စားကြတယ်။ စားသောက်ပြီး ခဏနားပြီးတော့ ကျွန်တော်နဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေ ကိုယ်လက်သန့်စင်ကြတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေက ကျွန်တော့်ကို အရိုအသေပေးပြီး သက်ဆိုင်ရာအခန်းကို ဝင်သွားကြတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ လိုးမယ့် ဆန်နဲ့ပန်ပဲ ကျန်ခဲ့တာပေါ့။

ဆန်နဲ့ပန်က ဇာခြုံထည်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာတယ်။ ကျွန်တော့် ဘေးနှစ်ဖက်မှာ တင်လှဲပြီး ကျွန်တော့်ကို နမ်းရင်း ကျွန်တော့် နို့တွေကို စကစားတယ်။ 

မကြာပါဘူး။ စလိုးကြတော့တာပါပဲ။ ပထမဆုံး ဆန်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးတယ်။ ဆန်ရဲ့ စောက်ပတ်က ဝဝကစ်ကစ် ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ လိုက်အောင် ဖောင်းဖောင်းပြည့်ပြည့်လေး။ အမွှေးကိုလဲ လုံးဝမရှိအောင် အပြောင် ရိတ်ထားတယ်။ ကျွန်တော်လဲ လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်ပြီး မှန်မှန်လေး အသွင်းအထုတ် လုပ်နေတယ်။ ဆန်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ စောက်ပတ် အတွင်းသားတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာ ခံနေတာပေါ့။

ဆန်ရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ကို လိုးနေတုန်း ပန်က ကျွန်တော့်နို့တွေကို လာစို့ပေးတယ်။

တစ်နာရီလောက် ကြာအောင် ဆန်ကို လိုးပြီးတဲ့နောက်မှာ ဆန်လဲ ပြီးသွားတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ မပြီးသေး။ ဘာလို့လဲမသိ ဒီနေ့ ခန္ဓာကိုယ်က အားအင်ပြည့်ဝနေသလိုပဲ။

ဆန်ပြီးသွားတော့ ပန်ကို လိုးတာပေါ့။

ပန်ကို လိုးပြီးတော့မှ ကျွန်တော်လဲ ပြီးတော့တယ်။ ပြီးတာနဲ့ သုံးယောက်သား ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး အိပ်ရာပေါ် ပြန်တက်ကြတာပေါ့။

အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့ ဆန်နဲ့ပန်က မေမေလေး ပို့ထားတဲ့ နို့ခွက်ကို ကျွန်တော့်ကို သောက်ခိုင်းတယ်။

အား.. ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ။ အမေပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေ။ နို့တွေကို သောက်အပြီးမှာ ကျွန်တော့် စိတ်ဟာ သခင်ဆီကို အပြေးသွားတွေ့ချင်နေတဲ့ ခွေးတစ်ကောင်လို ဖြစ်နေပါတယ်။

သားမောင် လာပြီ.. ချစ်တဲ့ အမေပီဟွမ်ရယ်။

~~~~~~~~~~~~

နောက်တစ်နေ့ မနက်မှာတော့ အင်အားအပြည့်နဲ့ အစောကြီး နိုးပါတယ်။ ဘာမှမလုပ်ခင် မနက်စာကို အရင်စားပြီး ကိုယ်လုပ်တော်တိုင်းကို နမ်းပြီး ဖက်ပေးရပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း ခမ်းနောင့်နဲ့အတူ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ခမ်းနောင့်ကို လိုးပေးရတာပေါ့။

မလိုးရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ခမ်းနောင့်ရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ စောက်ပတ်ဟာ အရမ်းကို နူးညံ့နေပါတယ်။

ရေချိုးပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်လဲ စော်ဘွားဝတ်စုံကို ဝတ်လိုက်တယ်။ ဝတ်စုံကိုတော့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေက ရွေးပေးထားတာ။ မီးခိုးရောင်ပေါ်မှာ ရွှေချည်ထိုးထားတဲ့ ဝတ်စုံပေါ့။ ဝတ်စုံဝတ်ပြီးတာနဲ့ နန်းဆောင်ပေါ်က ဆင်းလာတယ်။ နန်းဆောင် လှေကားရင်းမှာ မေမေလေးနဲ့ သစ္စာက ဒူးထောက်ပြီး စောင့်နေတယ်။ ကျွန်တော့်ကို အရိုအသေပေးပြီး ကျွန်တော်နဲ့ လာယှဉ်ရပ်တယ်။

ပြီးတော့ လာကြိုတဲ့ ကားပေါ်ကို တက်ပြီး ညီလာခံခန်းမကို ထွက်လာခဲ့ကြတာပေါ့။

ညီလာခံက တနင်္လာနေ့ညီလာခံမို့ (အထွေထွေညီလာခံနေ့) ဝန်ကြီး၊ အမတ်၊ အရာရှိ အားလုံး တက်ရောက်တယ်။ ဝန်ကြီးတွေ အမတ်တွေက ကျွန်တော် မရှိတုန်း ဒေသကို ဘယ်လို စီမံထားတယ်ဆိုတာတွေကို တင်ပြတယ်။ သက်သေအဖြစ် ပြည်သူတွေပါ တက်ရောက်ကြတယ်ပေါ့။

ပြီးတော့ ပြည့်တန်ဆာမြို့အတွက် အဆင့်မြင့် ဆေးရုံအသစ် ဆောက်လုပ်ပြီးစီးကြောင်း ဘာညာပေါ့။

အားလုံးပြီးသွားတဲ့အခါ ကျွန်တော်က ‌မဟာဒေဝီနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ကိစ္စကို ကြေညာဖို့ အစချီလိုက်တယ်။ အဲ့မှာ ဘိုးဘိုးကြီးက

"စော်ဘွားကြီး အနေနဲ့ တောင်နန်းစံ မဟာဒေဝီ တင်မြှောက်ဖို့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို တွေ့ထားပြီလို့ ယူဆရမှာပေါ့..."

"မှန်ပါတယ်.. ဘိုးဘိုးကြီး.. ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီ အမျိုးသမီး ဘယ်သူဆိုတာကိုတော့ လျို့ဝှက်ထားပါဦးမယ်.. ဒါပေမယ့် မကြာတော့ ရက်အတွင်းမှာ ဒီဟော်နန်းကို တောင်နန်းစံဒေဝီ ကြွမြန်းလာစေရပါမယ်..."

ကတိအာမခံချက်ကို ပေးပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ကျွန်တော့်အတွေးထဲမှာ အမေပီဟွမ်ရဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာလေးဟာ ပေါ်လာပါတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့အတူ ညီမဖြစ်တဲ့ အွမ်လေးကိုပါ မြင်ယောင်မိပါတယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

သခင်ဆီ အပြေးပြန်လာမည် 

ညီလာခံပြီးတော့ ကျွန်တော်၊ မေမေလေး နဲ့ သစ္စာဟာ တိတ်တိုးခန်း (သီးသန့်ခန်း၊ မြေတိုင်းဝန်နဲ့ ပြည်ထဲရေးဝန်ကို တွေ့ခဲ့တဲ့အခန်း) ကို ဝင်သွားကြတယ်။ တကယ်တော့ ဒီအခန်းက ကျယ်ပြီး စားပွဲကြီးတစ်လုံးက လွဲရင် ဘာမှ မရှိပါဘူး။ ပြီးတော့ ဒီအခန်းက အလုံခန်းလဲ ဟုတ်ပါတယ်။ ပြောရရင် ဒီအခန်းထဲကို ကျွန်တော့်အမိန့်မရရင် ဘယ်သူမှ ဝင်ခွင့်မရှိပါဘူး။

အခန်းထဲ ရောက်တော့ ပူလာလို့ ကျွန်တော်က စော်ဘွားအင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြောရရင် ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်သွားတာပေါ့။ 

ဒေဝီတွေလဲ ပူလာပုံပါပဲ။ သူတို့ရဲ့ ဒေဝီဝတ်စုံ ကျပ်ကျပ်ကို နောက်က ကြိုးဖြည်ပြီး တဝက်ချွတ်လိုက်တယ်။ သူတို့လဲ အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်သွားပေမယ့် ဘရာဇီယာ ကိုယ်စီနဲ့ပေါ့လေ။

သစ္စာက ဒီနေ့ နိုင်ငံခြားဖြစ် ဘရာဇီယာ ဝတ်လာတယ်။ သူ့ရဲ့ နို့လုံးလုံးကြီးကြီးတွေက ငွေရောင် ဘရာဇီယာနဲ့ အရမ်းလှနေတော့ ကျွန်တော်တောင် မကိုင်ဘဲ မနေနိုင်တော့ဘူးပေါ့။

မေမေလေးကတော့ ထူးခြားပါတယ်။ မေမေလေး ဒီနေ့ ဝတ်လာတာက ကျွန်တော်နဲ့ ပထမဆုံး လိုးတုန်းက ဝတ်ခဲ့တဲ့ အနက်ရောင် ဇာဘရာလေးပဲ။ အရင်လို လှနေဆဲ ဘရာလေး။ သူနဲ့ ဝမ်းဆက် အတွင်းခံလေးကတော့ အိုက်ဝမ်းနဲ့ အစောင့်ကြီးကို ဆုလာဘ်အဖြစ် စွန့်ကြဲခဲ့ပြီ။ 

"မနေ့ညက အိုက်ဝမ်း လိုးရတာ အဆင်ပြေလား.. မေမေလေး.."

"ပြေပါတယ်.. မောင်.."

မေမေလေးက ကျွန်တော့်အနား ကပ်လာတယ်။

"ဘယ်လိုတွေ လိုးဖြစ်ကြလဲ.."

"စစချင်းတော့ သူက အရမ်း ဖြစ်နေတော့ မေမေကပဲ သူ့ကို လီးစစုပ်ပေးလိုက်တယ်.. ပြီးတာနဲ့ သူက မေမေ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို လျက်တာပဲ.. ခြေဖဝါးတွေကိုရော ဖင်ဝကိုရော နှာခေါင်းထဲတွေရော.. ပြီးတော့ သူတောင်းဆိုတာနဲ့ မေမေ ကိုယ့်နို့ကိုယ် စို့ပြရသေးတယ်.. ပြီးတာနဲ့ သူက ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးတော့တာပဲ..

နောက်ဆုံး ပက်လက်လှန် လိုးနေရင်း ဖင်ကို လိုးချင်တယ်ဆိုလို့ လိုးခိုင်းလိုက်တာ ဖင်ထဲမှာ ပြီးသွားတယ်.. မေမေလေးနဲ့ အတူ အိပ်ပြီး မနက်လင်းခါနီးမှာ ပြန်သွားတယ်.."

"အဆင်ပြေတယ်ဆိုလို့ ဝမ်းသာပါတယ်.. မေမေလေးရယ်.. ကိုယ့်မယားလေး သူများလီးနဲ့ အလိုးခံတယ်လို့  မကြားရတာ တော်တော်ကြာပြီ.. ဘယ်ပါးစပ်လဲ အိုက်ဝမ်းလီးကို စုပ်တာ.."

ကျွန်တော်လဲ မေမေလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရြှိက်လိုက်ပါတယ်။

"ကျွီး... ဘုန်း.."

လတ်ဆတ်တဲ့ လေကို ခဏခံစားလိုက်ရပြီး တံခါးပိတ်နဲ့အတူ လေဟာလည်း ပျောက်ကွယ် သွားပါတယ်။

အခန်းထံ ဝင်လာတဲ့သူက အိုက်ဝမ်းပါပဲ။ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင် ခေါ်ထားတာပါ။

"စော်ဘွားကြီး အလိုရှိတယ် ဆိုလို့ပါ.."

"ဟုတ်တယ်.. အိုက်ဝမ်းရေ

ငါတို့ ခရီးပြန်ထွက်ရမယ်.. တောင်တန်းတွေ အလွန်ကိုပေါ့... တပြည်လုံး အလိုရှိနေတဲ့ ဟော်နန်းရဲ့ တောင်နန်းစံဒေဝီကို ငါတို့ နှစ်ယောက် သွားပင့်ရမယ်ကွ..."

"တာဝန်ထမ်းဆောင်ဖို့ အသင့်ပါပဲ.. မြင်းတွေကို အသင့်ပြင်လိုက်ပါမယ်.."

အိုက်ဝမ်းက ဒူးထောက်နေရာကနေ ပြန်ထလိုက်တယ်။ သစ္စာက အိုက်ဝမ်းအနားကို ကပ်သွားတယ်။

"သစ္စာ ဒေဝီ.. အိုက်ဝမ်းကို တစ်ခုပဲ တောင်းဆိုပါရစေ.. စောဝ့်လောဝ်ဖကို အန္တရာယ်ကင်းအောင် ထားနော်.."

"စိတ်ချရစေပါမယ်.. သစ္စာဒေဝီ.."

သစ္စာက အိုက်ဝမ်းရဲ့ လက်မောင်းနေရာကို ကိုင်ပြီး တလေးတစား တောင်းဆိုလိုက်တာပါ။

မေမေလေးကလည်း..

"အိုက်ဝမ်း.. နန်းဆိုင်ဆီ ခဏ လာ.." ဆိုပြီး

မေမေလေးက စားပွဲကြီးနား လျှောက်သွားပါတယ်။ အနားရောက်တော့ မေမေလေးက ဒေဝီဂါဝန်ရှည်ကို ခါးအထိ ရောက်အောင် ပင့်တင်လိုက်တယ်။ မေမေလေးရဲ့ ဖြောင့်စင်းတုတ်ခိုင်တဲ့ ပေါင်တံတွေနဲ့အတူ အဖြူရောင်နဲ့ အနက်ရောင် အစင်းကြားလေးတွေပါတဲ့ အတွင်းခံလေး ပေါ်လာတယ်။ နန်းဆိုင်က စားပွဲပေါ် တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိုက်ဝမ်းကို

"နန်းဆိုင်ရဲ့ အတွင်းခံကို ချွတိလိုက်..."

အိုက်ဝမ်းက မေမေလေးရဲ့ အတွင်းခံကို ဂရုတစိုက် ချွတ်လိုက်တယ်။

"အိုက်ဝမ်း.. မင်းတစ်ယောက်ထဲ နန်းဆိုင်ကို ပထမဆုံး  လာလိုးတုန်းက မင်းပြောခဲ့တဲ့ စကားကို မင်းမှတ်မိမှာပါ.. စော်ဘွားကြီး ဘယ်လို ခွင့်ပြုပါစေ.. မင်း နန်းဆိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်ကို နန်းဆိုင်က စကားမစရင် အနံ့တောင် မရှုပါဘူးဆိုတာလေ.. မင်း မနေ့ညက နန်းဆိုင်ကို လျက်တော့ စောက်ပတ်နား ပေါင်ခြံတွေကို လျက်နေရင်း မင်းစောက်ပတ် လျက်ချင်နေတယ်ဆိုတာ နန်းဆိုင် သိပါတယ်..

အခု နန်းဆိုင် ခွင့်ပြုတယ်... နန်းဆိုင် စောက်ပတ်ကို အဝလျက်.. အဝရှူစမ်း.."

မေမေလေးက ခွင့်ပြုလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ အိုက်ဝမ်းဟာ ကိုယ်ကို ချက်ချင်း ကိုင်းလိုက်ပြီး မေမေလေး စောက်ပတ်ထဲ နှာခေါင်းကို နစ်ထည့်လိုက်ပြီး ရှူတော့တာပဲ။ ပြီးတော့ ခွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လျှာပြားနဲ့ အပေါ်ကို လျက်သွားပြီး စောက်စိကို စုပ်စုပ်ပေးတယ်။

မေမေလေးဟာ အိုက်ဝမ်းလုပ်ပေးတာကို ခံနေရင်း ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ မေမေလေးကို ကြည့်နေရတဲ့ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်လာတယ်။ ပြီးတော့ မေမေလေး ကျွန်တော့်ကို ချစ်တဲ့အချစ်ဟာ အမေပီဟွမ် ကျွန်တော့်ကို ချစ်တာထက် လျော့မယ်လို့ မထင်ဘူး။ မေမေလေးလည်း သူ့အစ်မကို ပြန်တွေ့ချင်ရှာမှာပဲ။ ကျွန်တော် အကောင်အထည်ဖော်ပေးရမှာပေါ့။

မေမေလေးကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော်လည်း လီးတောင်လာပါတယ်။ အဲ့တာကို သတိထားမိတဲ့ သစ္စာက ကျွန်တော့်လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်က ပွတ်ပေးနေတယ်။

အိုက်ဝမ်းက မေမေလေး စောက်ပတ်ကို အားပါးတရ လျက်နေတယ်။ မေမေလေးကလည်း အိုက်ဝမ်း ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး အလျက်ခံနေတယ်။ နောက်ဆုံး အိုက်ဝမ်းက လျှာကို တောင့်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တော့ မေမေလေးလည်း ဖင်ကြီး တုန်သွားပြီး ပြီးသွားတယ်။

အဲ့အခါ အိုက်ဝမ်းလည်း လျက်တာကို ရပ်လိုက်တယ်။

"ကျေနပ်သလား.. အိုက်ဝမ်း.."

"ကျေနပ်ပါတယ်.. နန်းဆိုင်ဒေဝီ.."

"ဒါဆို နန်းဆိုင်ကို ကတိတစ်ခုပဲပေးပါ.. မင်းရဲ့ စော်ဘွားကြီးကို ခရီးတစ်ခုလုံးမှာ ဘာမှ အဖြစ်မခံပါနဲ့.. မင်းအသက်နဲ့ အာမခံပါ.."

"ကျွန်တော်မျိုး သွေးနဲ့ သစ္စာဆိုပြီးသားပါ.. နန်းဆိုင်ဒေဝီ ကျေနပ်စေရပါမယ်.."

မေမေလေးက ဂါဝန်ကို ပြန်ချလိုက်တယ်။ အတွင်းခံကိုတော့ အိုက်ဝမ်းကို စွန့်လိုက်တယ်။ နောက်ဆုံး ဒေဝီနှစ်ပါးလုံး ကျွန်တော့် အနားကပ်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက်စီ နမ်းတယ်။

"တာဝန်ကို ပြီးအောင် ဆောင်ရွက်ခဲ့နော်.. လောဝ်လေး.."

"အားလုံးအဆင်ပြေပါစေနော်.. ကိုကို.."

~~~~~~~~~~~~~~

ခရီးလမ်းက ပထမတစ်ခေါက်ကလောက် မကြမ်းတမ်းတော့ပါဘူး။ အချို့လမ်းတွေဆို ကိုယ်တိုင်တောင် မှတ်မိနေပြီ။ စီးလာတဲ့ မြင်းတွေကလည်း အသစ်တွေ။ တောင်ကို တက်တာတောင် အေးအေးဆေးဆေးပဲ။

တောင်ထိပ်ကို ရောက်တော့ ခဏနားတယ်။ တောင်ထိပ်က ကြည့်ရင် ချစ်တဲ့ အမေပီဟွမ်ရဲ့ ရွာကို လှမ်းမြင်နေရပြီ။

သခင်ဆီ အပြေးပြန်လာရတဲ့ ခွေးတစ်ကောင်လို ကျွန်တော်ဟာ ပန်းတိုင်နဲ့ နီးကပ်လာလေ။ နှလုံးသားဟာ တုန်လှုပ်လာလေပါပဲ။ သိပ်ချစ်ရတဲ့ မယားလေး၊ ဒါမှမဟုတ် မိခင်ကို မြင်ချင်လှပါပြီ။ ပြီးတော့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ခံစားချက်တွေနဲ့အတူ ကပ်ပါလာတဲ့ အွမ်လေးဆိုတဲ့ ချစ်စရာ ညီမလေးကိုရောပေါ့။

တစ်နာရီလောက် နားပြီးတော့ တောင်ကနေ ဆင်းလာကြပါတယ်။ ညနေ ၃ နာရီလောက်ကျတော့ ရွာကို ရောက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရွာထဲ မဝင်တော့ဘဲ ရွာအစွန်က ပီဟွမ်ရဲ့ အိမ်ကိုပဲ တန်းထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ အိမ်အနား ရောက်တော့ အိုက်ဝမ်းက "ဒီနားက စောင့်နေပါမယ်.. ထူးရင် ခေါ်လိုက်ပါ" ဆိုပြီး ကျန်နေရစ်ခဲ့တယ်။

ဒီတော့ အိမ်ကို ကျွန်တော် တစ်ယောက်ထဲ လာခဲ့တာပေါ့။ ခရီးတစ်လျှောက် သွက်လက်ခဲ့တဲ့ ခံစားချက်တွေဟာ အိမ်နဲ့ နီးလာလေလေ လေးလံလာလေပါပဲ။ 

နောက်ဆုံး အိမ်ဝင်းထဲ ရောက်သွားတယ်။ မြင်းပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ်။ အိမ်တံခါးက ပွင့်နေတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ အိမ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ မီးဖိုခန်းထဲမှာရော။ အိပ်ခန်းထဲမှာရော လူမရှိဘူး။

ဒါဆို ရှာရမယ့် နေရာတစ်နေရာပဲ ကျန်တော့တယ်။ ဖြည်းနှေးလွန်းတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့အတူ နွားတင်းကုတ်ထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။

မျှော်လင့်ထားတဲ့အတိုင်း အရမ်းလှတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ဟာ ကျွန်တော် ဝင်လာတာကိုတောင် သတိမထားမိအောင် အလုပ်ရှုပ်နေတယ်။ ပီဟွမ်ဟာ၊ ဒါမှမဟုတ် အမေဟာ နို့အပြည့်ထည့်ထားတဲ့ သံစည်ကို နေရာရွေ့နေတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကလည်း ခြုံထားတဲ့ ဂျင်းအစလေးအောက်မှာ ဆွတ်ဆွတ် စိုနေတယ်။ ဒီလောက်ဆို ‌ပီဟွမ် အခုမှ နို့ညစ်ပြီးသွားတဲ့ပုံပါပဲ။ ပီဟွမ်ဟာ ဆံပင်ကို အပေါ်ကို ထုံးထားတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ခြုံထားတဲ့ ဂျင်းအစလေးတစ်ခုကလွဲရင် ဗလာဖြစ်နေတယ်။ အောက်ပိုင်းကတော့ နို့နှစ်ရောင် ပိတ်စကို ပတ်ရုံလေး ပတ်ထားတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းဟာ ချစ်စရာကောင်းနေပါတယ်။

ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ် အနားဖြည်းဖြည်းချင်း ကပ်သွားတယ်။ အခုထိ ပီဟွမ်ဟာ ကျွန်တော် ရောက်လာတာကို သတိမထားမိသေးပါဘူး။ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာတော့ ကျွန်တော့် ရှေ့က ကျွန်တော် အရမ်း ချစ်ရတဲ့ မိန်းမကို ဘယ်လို ခေါ်ဝေါ်ရမလဲဆိုတာကို အစွမ်းကုန် စဉ်းစားဆုံးဖြတ်နေတယ်။

အမေလို့လား။ ပီဟွမ်လို့ပဲလား။ နောက်ဆုံး စိတ်ကို တင်းလိုက်ပြီး...

"အမေပီဟွမ်.."

ကျွန်တော့်အသံကြားတော့ အမေပီဟွမ်ဟာ ချက်ချင်း လှည့်ကြည့်တယ်။ လှည့်တဲ့အချိန် လေရဲ့ အရှိန်ကြောင့် လည်ဂုတ်ကနေ ခြုံပြီး နို့တွေကို ဖုံးထားတဲ့ ဂျင်းအစလေးဟာ လေဟပ်ပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တစ်လုံးဟာ ပေါ်သွားပါတယ်။ အမေပီဟွမ်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးဟာ အခုမှ နို့စုပ်စက်ကနေ ချွတ်ထားတော့ ပန်းရင့်ရောင်ကနေ အနီရောင်ဘက်ကို သန်းနေပြီး ထိပ်မှာပဲ နို့ရည်တွေ စိုနေတယ်။

အမေပီဟွမ်ဟာ ကျွန်တော် မြင်မြင်ချင်း ခဏလောက် ကြောင်နေသေးပေမယ့် ခဏချက်ချင်းဆိုသလို ကျွန်တော့် လည်ဂုတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခိုပြီး ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ စုပ်နမ်းတော့တာပဲ။

"အွမ်းန်း..."

ဟုတ်တယ်။ ဒီနှုတ်ခမ်းတွေရဲ့ အရသာ။ ချိုမြိန်တဲ့ ချစ်သူရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ။ ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ်ကို ရင်ခွင်ထဲမှာ တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားလိုက်ပြီး  ပီဟွမ်ကို ထပ်တူ နမ်းရှိုက်နေမိတယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီအတိုင်းလေး နှစ်တစ်သန်းလောက် နေလိုက်ချင်ရဲ့။ 

ဒါပေမယ့် နှစ်တစ်သန်း မပြောနဲ့။ ဆယ်မိနစ်တောင် မပြည့်လိုက်ပါဘူး။ အမေပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းတွေကနေ ခွာသွားပြီး အမေပီဟွမ်ကိုယ်တိုင်လဲ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားပါတော့တယ်။

အကြောင်းအရင်းကို ကျွန်တော် မခန့်မှန်းတတ်ပေမယ့် အတင်းရုန်းနေတဲ့ ပီဟွမ်ကို ကျွန်တော် လွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

"ဖြန်း.."

လွတ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မမျှော်လင့်ထားတဲ့ အမေပီဟွမ်ရဲ့ ညာဘက် လက်ဖဝါးဟာ ကျွန်တော့် ပါးပေါ်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကျရောက်လာပါတယ်။

"ပြဿနာကို ရင်မဆိုင်ရဲဘဲ ရှောင်ပြေးရက်တယ်.."

ပီဟွမ်ဟာ ရဲရဲတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီး အဲ့ဒီစကားကို ပြောလိုက်တယ်။ 

ဟုတ်တာပေါ့။ ကျွန်တော်ဟာ သူရဲဘောကြောင်တဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ။ ဒါပေမယ့် နောက်တစ်ခါ မဖြစ်တော့ဘူး။ အဖြစ်မခံနိုင်တော့ဘူး။ ကျွန်တော် ပီဟွမ်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်တယ်။

ပီဟွမ်ဟာ ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာလွဲပြီး အသံမထွက်တဲ့ မျက်ရည်တွေနဲ့အတူ ငိုတော့တာပါပဲ။ ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်ရည်တစ်စက်ကျတိုင်း ကျွန်တော့်နှလုံးသားဟာ အက်ကြောင်းတစ်ခု ထင်သွားသလိုပါပဲ။

"မောင်ရယ်.. ထွက်သွားရင်လည်း ဘာလို့ ပြန်လာခဲ့ရသေးတာလဲကွယ်.."

မျက်ရည်အဝိုင်းသားနဲ့ ပီဟွမ်ဟာ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီး ပြောတယ်။ မောင်ရယ် တဲ့။ ကျွန်တော့် မျှော်လင့်ချက်တွေ လုံးဝကြီး ပျောက်ဆုံးသွားတာမျိုး မဟုတ်သေးဘူးပဲ။

ကျွန်တော် ပီဟွမ်ရဲ့ ပုခုံးကို ကိုင်ပြီး ထူလြိက်တယ်။ ပီဟွမ်က အငို မတိတ်သေးဘူး။

"မငိုပါနဲ့.. အမေပီဟွမ်ရယ်.."

ကျွန်တော် ပီဟွမ့် မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

"ပီ.. အင်းလေ.. မောင်လို့ ခေါ်ခဲ့တော့ မောင်လို့ပဲ ဆက်ခေါ်ပါတော့မယ်.. ပီ အဖြစ်မှန်တွေကို သိပါတယ်.. မောင် ဘာလို့ ထွက်သွားတာလဲဆိုတာလည်း နားလည်ပါတယ်.. ဒီအဖြစ်မှန်တွေ အားလုံးကို ပီ မောင်မထွက်သွားခင်.. မောင်နဲ့ လက်မထပ်သေးခင်ကတည်းက သိခဲ့ပါတယ်.. မောင်.."

အမေပီဟွမ်က ကြိုသိခဲ့တယ်ဆိုပါလား။

"ပီ ရှင်းပြမယ်နော်.."

ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လက်ကို တွဲပြီး ကောက်ရိုးပုံတစ်ခုအနား ခေါ်သွားတယ်။ ဒီကောက်ရိုးပုံမှာ ပီဟွမ်နဲ့ လိုးခဲ့တာကို သွားသတိရမိတယ်။

ကောက်ရိုးပုံပေါ်မှာပဲ နှစ်ယောက်သား ထိုင်လိုက်ကြတယ်။

"အခုတော့ မောင်လဲ အဖြစ်မှန်တွေကို သိသွားပြီပေါ့နော်.."

"သိပါပြီ.. အမေပီဟွမ်ရယ်.."

"မောင်က ပီကို အမေပီဟွမ်လို့ ခေါ်တယ်နော်... အမေလေ.. အရမ်း ဝမ်းသာပါတယ်.."

အမေပီဟွမ်ရဲ့ မျက်လုံးမှာ မျက်ရည်တွေ ပြည့်လာပြန်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်သူ အမေလို့ ပထမဆုံး အကြိမ် သုံးနြှန်းလာပြီ။

"အမေလေ.. မောင့်ကို အမေ့ရဲ့သား မှန်း မောင်နဲ့ လက်မထပ်ခင် နှစ်ရက်အလိုကတည်းက သိခဲ့တယ်.. မောင့်ရဲ့ ညာဘက်ပုခုံးမှာ အမှတ်လေး တစ်ခုပါတယ်လေ.. မောင့်ရဲ့အဖေနဲ့ အတူတူပေါ့..  မောင့်ရဲ့ မွေးရာပါ အမှတ်ကို မြင်ရကတည်းက မောင်ဟာ အမေ့သားမှန်း တန်းသိသွားတယ်..

မောင့်ကို အမေလေ.. သားလို့ ချက်ချင်းခေါ်လိုက်ချင်တယ်... ဒါပေမယ့် မောင်ရယ်..

အမေ့ရဲ့သားဟာ အမေ့ မျက်ကွယ်မှာ ဒီလို ကြီးပြင်းလာပြီ.. ကျန်းမာလာပြီး.. အရမ်း ဝေးကွာနေတဲ့ အမေ့ကို လာလိုးနိုင်လောက်အောင် ကံကြမ္မာက ဖန်တီးပေးခဲ့ပြီလေ.. အမေသာ မောင့်ကို သားဆိုတာ အသိပေးလိုက်ရင် သား စိတ်ရှုပ်သွားမှာတော့.. အဲ့ဒီတုန်းကတော့ သားဟာ အမေ့ နို့ကို အားပါးတရ စို့နေလိုက်တာ.. အမေတော့ သားကို အဲ့ဒီလို နို့စို့နေတာကို တွေ့ရတော့ သိပ်ဝမ်းသာပါတယ်..

ပြီးတော့ သားမောင်က သားအဖေနဲ့ တကယ် တူတယ်ကွယ်.. သားလို ယောက်ျားကောင်းတစ်ယောက်က အမေ့ကို ချစ်ရေးဆိုတုန်းကဆို အမေ ဘယ်လိုမှ မငြင်းနိုင်ခဲ့ဘူး..

နောက် သားမှန်း သိသွားတော့ အမေဟာလေ သားဆီမှာ နေ့တိုင်းကို အလိုးခံချင်နေတော့တာပဲ.. ဒါကြောင့်ပဲ သားနဲ့ အမေ လက်ထပ်ခဲ့တာပေါ့... သားရဲ့ မိန်းမ အဖြစ် နေခဲ့တာပေါ့..

ဒါပေမယ့် တစ်နေ့မှာ သားဟာ အမှန်တရားကို သိသွားမယ်ဆိုတာ အမေ ခန့်မှန်းမိပါတယ်..

သားဟာ တော်ဝင်စော်ဘွားကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်နေမယ်ဆိုတာလဲ သိပါတယ်..

ဒါပေမယ့် သားနဲ့ ကြာကြာ လိုးနိုင်သလောက် လိုးနိုင်ဖို့ အမေ သားကို အသိမပေးမိခဲ့တာပါ..

သားသိလို့ ထွက်သွားရင်တောင် ဘာမှ မဖြစ်ဘူးလို့ တွေးခဲ့မိတာ..

ဒါပေမယ့် သားတကယ် ထွက်သွားတော့ အဖြစ်မှန်ကို ရင်ဆိုင်တာကလွဲလို့ အမေ အရမ်း နာကျင်ခံစားရတယ်.. သားကို အရမ်း သတိရမိတယ်..."

ဒီလောက်ဆို အမေပီဟွမ်ကို ဟော်နန်းကို ခေါ်သွားနိုင်ဖို့ အခွင့်အရေးက ပိုဖြစ်နိုင်သွားပြီမလား။

"ပြောပါဦး.. သားရယ်.. သား ကိုယ်လုပ်တော် ဘယ်နှယောက်ထားသလဲ.."

"၂၀ ပါ အမေပီဟွမ်.."

"၂၀ တည်းလား.. နည်းတာပေါ့နော်... သူတို့က ချစ်စရာကောင်းတယ်မလား.. လိုးလို့ရော ကောင်းလား.."

အမေပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး စိတ်အား ထက်ထက်သန်သန်နဲ့ မေးနေတာဗျ။

"အင်း.. ချစ်ဖို့ကောင်းပါတယ်.. လိုးလို့လဲ ကောင်းပါတယ်..."

"သေချာတာပေါ့.. ဒေဝီရော ဘယ်နှပါး တင်မြှောက်ထားပြီလဲ.. တောင်နန်းစံရော..

ပြီးတော့.. ပြီးတော့.. အမေ့ မြေးတွေရော ရပြီလား.."

"ဟုတ်.. သားမောင် ဒေဝီနှစ်ပါး တင်မြှောက်ထားတယ်.. အနောက်နန်းစံနဲ့ မြှောက်နန်းစံပေါ့..

အနောက်နန်းစံက.. အမေ့ရဲ့ ညီမ မေမေလေး နန်းဆိုင်ဒေဝီပါ.."

"တကယ်လားဟင်... သားလေး.. နန်းဆိုင်က သားနဲ့ လက်ထပ်လိုက်တယ်ပေါ့လေ..  ဝမ်းသာလိုက်တာ သားရယ်.. သူ့ခမျာ အမေ့ကြောင့် သားအဖေနဲ့တောင် သားသမီးမရနိုင်ခဲ့ရှာဘူး.. သားနဲ့ရော သားသမီးရပြီလားဟင်.."

"ဟုတ်.. သားနဲ့မေမေလေး သမီးလေးတစ်ယောက် ထွန်းကားထားပါတယ်.."

"အို.. အမေ့ရဲ့ တူမလေးမြေးမလေးပေါ့နော်.."

"ဟုတ်.."

"မြှောက်နန်းစံကရော.."

"မြှောက်နန်းစံကတော့ ပြည်သူထဲက ကျောင်းဆရာမလေးပါ.. ကျွန်တော့်ကိုရော မေမေလေးကိုရော အရမ်း ချစ်ရှာတယ်.. နာမည်က သစ္စာတဲ့... သူနဲ့က သားနှစ်ယောက် အမြွှာလေး မွေးထားတယ်.."

"အို.. မြေးလေးနှစ်ယောက်ပေါ့... သားနဲ့ တူမှာပေါ့နော်.."

"ဟုတ်.. သားနဲ့ ရုပ်ချင်းဆင်တယ်.."

"ဒါဆို တောင်နန်းစံရော မတင်မြှောက်သေးဘူးလား.."

ကျွန်တော် ပြုံးမိသွားတယ်။ အမေပီဟွမ် သဘောမပေါက်သေးတာလား။ ကျွန်တော် ထိုင်ျနတဲ့ ကောက်ရိုးပုံပေါ်က ဆင်းပြီး မြေကြီးပေါ်မှာ ဒူးထောက်လိုက်တယ်။

"အမေပီဟွမ်.. သား ပြန်ရောက်လာတာ ဒီအတွက်ပါပဲ.."

ကျွန်တော် စကားကြားတော့ ‌အမေပီဟွမ် ချက်ချင်း သဘောပေါက်သွားပုံပဲ။ ထိုင်နေရာကနေ ချက်ချင်း ထပြီး ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာ လွဲလိုက်တယ်။

"မဟုတ်ဘူး.. သား.. ဒီလို မလုပ်ရဘူး.. မောင်.."

ဒူးထောက်နေတဲ့ ကျွန်တော်လဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။

"ဘာလို့လဲ.. ပီ.. အမေပီဟွမ်.. သားကို မချစ်ဘူးလား..."

"ချစ်တာပေါ့.. အွန်း.."

အမေပီဟွမ် စကားအဆုံးမှာ ပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်ကလဲ အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလာတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်တော့ မကြာလိုက်။

"ဒါပေမယ့် ဖြစ်လို့ မရဘူးလေ.. သားမောင်ရယ်.."

"ဘာလဲဗျာ.. အမေပီဟွမ်ကို မောင် လက်ထပ်ထားပြီးပြီလေ.. ဘာကျိန်စာတွေကို ဂရုစိုက်နိုင်ဦးမှာလဲ.. သားဟာ အမေ့ယောက်ျား.. အမေဟာ သားမိန်းမ.."

"အမေဟာ သားမိန်းမ ဖြစ်နိုင်တယ်.. ဖြစ်ခွင့်လဲ ရှိတယ်.. ဒါပေမယ့် သားရဲ့ မိဖုရား.. သားရဲ့ ဒေဝီတစ်ပါး ဖြစ်ခွင့် မရှိဘူး.."

"အမေရယ်.."

"သားဟာ စော်ဘွား တစ်ယောက်ဆိုတာ သတိရပါ.. သားရယ်.. အမေဟာ ဒေဝီတစ်ပါးအနေနဲ့ ပြည်သူတွေအတွက် အတ္တကို စွန့်ခဲ့ပြီးပြီ.. သားဟာ ယောက်ျားကောင်းတစ်ယောက်ပါ.. စော်ဘွားကောင်း တစ်ပါး ဖြစ်အောင်လည်း ကြိူးစားရမှာပေါ့...

ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် သားပြောမယ့် စကားကို အမေ ငြင်းပါရစေ.."

ဒီတစ်ခါ မျက်ရည်ကျရတဲ့သူက ကျွန်တော်ပါပဲ။ မျှော်လင့်ခဲ့သမျှ ပျက်စီးသွားတဲ့ ခံစားချက်။

"အမေရယ်.."

"သားရယ်.. အမေဟာ သားရှိတဲ့ အရပ်မှာ လိုက်မနေနိုင်တာနဲ့.. သားရဲ့ ဒေဝီ မဖြစ်နိုင်တာကလွဲရင် သားရဲ့ မယားမိန်းမပါပဲ..

ပြည်သူတွေအတွက် စဉ်းစားပါ..."

ကျွန်တော့်ရဲ့ ခြေထောက်တွေဟာ ပျော့ခွေသွားပြီး ကျွန်တော်ဟာ ကောက်ရိုးပုံပေါ် လဲကျသွားသလို ထိုင်ချလိုက်မိတယ်။ အမေပီဟွမ်ကလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပြီး ကျွန်တော့် အနားမှာ လာထိုင်တယ်။

"မောင်ရယ်.. လာပါ.. ပီရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ လာပါဦး"

ဆိုပြီး ကျွန်ျတာ့်မျက်နှာနဲ့ သူ့နို့ကြားထဲ အပ်လိုက်တယ်။ ချစ်သူရင်ညွှန့်ရဲ့ ချိုသင်းတဲ့ ရနံ့။

"မောင်က လိမ္မာပါတယ်ကွယ်.. မငိုနဲ့တော့ တိတ်နော်.."

နာမ်စားကို မောင်အဖြစ် သုံးနှုန်းထားပေမယ့် ပီဟွမ်ဟာ ကျွန်တော့်ကို သားတစ်ယောက်လို နှစ်သိမ့်ချော့မြူနေတယ်။

"လာပါကွယ်.. ပီရဲ့ နို့ကို မောင်မစို့တာ ကြာပြီ.. နို့လာစို့ပါဦး.."

ပီဟွမ်က သူရဲ့ နို့သီးခေါင်း လှလှကို ကျွန်တော့် ပါးစပ်နား လာတေ့ပေးတယ်။ ချိုမြိန်သင်းပျံ့တဲ့ အနံ့က ကျွန်တော်ကို ဆွဲဆောင်နေတာမို့ ကျွန်တော် အောင့်မထားနိုင်ဘဲ စို့လိုက်တယ်။

"ပြွတ်စ်.."

"အာ့.. မောင်က လိမ္မာတယ်.. မောင် စဉ်းစားနော်... ပီပြောမယ်.. မောင့်ကို မမွေးခင်က ပီနဲ့ မောင့်အဖေရဲ့ အတ္တတွေကြောင့် ပြည်သူတွေအားလုံး ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရတယ်.. နောက်ဆုံး မောင့်ရဲ့ အခု ဒေဝီ နန်းဆိုင်တောင် ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရတယ်လေ..

ဒီဒုက္ခတွေ အဆုံးသတ်ဖို့ ပီ အခုလို ဟော်နန်းနဲ့ ဝေးရာ.. ပြည်သူတွေနဲ့ ဝေးရာကို ရှောင်တိမ်းခဲ့ပြီ..

အခု နောက်တစ်ခါ အတ္တစိတ်နဲ့ပဲ မောင်အပါအဝင် လူတိုင်းကို ဒုက္ခ မရောက်စေချင်တော့ဘူး..

မောင့်ကို ပီအရမ်း ချစ်တယ်..

ချစ်လွန်းလို့ မောင်ဟာ ပီရဲ့ သားမှန်း သိတာတောင် လက်ထပ်ခဲ့တယ်... မောင် လိုးချင်သမျှ ခံခဲ့တယ်.. မောင်ဟာ ပီ့အတွက် သားလိုရော ချစ်သူလိုရော ချစ်ရတဲ့ သူပါကွယ်..

ဒါပေမယ့် မောင် ပီမပါသွားလို့ ဆိုပြီး အားမငယ်ပါနဲ့..."

ပီဟွမ်က စကားကို ခဏ ရပ်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီ တဒင်္ဂလေးအတွင်းမှာ ကျွန်တော်ဟာ ပီဟွမ်ရဲ့ စကားတွေကို အနက်ဖော်ရင်း ခေါင်းဆောင်ကောင်းတစ်ယောက်ရဲ့ အဓိပ္ပါယ်တွေကို နားလည်လာတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ စိတ်ကို နားလည်လာတယ်။

ပီဟွမ်ရဲ့ နို့အုံကနေ နို့သီးခေါင်းကို ဖြတ်ပြီး လာတဲ့ နို့ရည်တွေကြောင့်လည်း ကျွန်တော့် အင်အားတွေဟာ ပြည့်တင်းလာတယ်။

"ပီလေ.. မောင့်အတွက် သင့်တော်တဲ့ ဒေဝီတစ်ပါး တွေ့ထားပါတယ်.."

~~~~~~~~~~~~~~~~

ဒီညနေခင်းမှာတော့ ကျွန်တော်ရယ်၊ ပီဟွမ်ရယ်၊ အွမ်လေးရယ်၊ အိုက်ဝမ်းရယ်က ဘဲသားကင်ကို ခရမ်းသီး ငရုပ်သီးထောင်းနဲ့ မြိန်မြိန်ရှက်ရှက် စားသောက်ကြပါတယ်။ ပြီးတော့ အိုက်ဝမ်း ယူလာတဲ့ စပျစ်ဝိုင် တစ်ယောက်တစ်‌ခွက်ကို အမြဲသောက်နေကျ နို့ခွက်တွေမှာ တစ်ညနေစာ အစားထိုးလိုက်တယ်။

အပြင်ဒေသက အရက်မျိုးကို မဆိုထားနဲ့၊ ဘယ်အရက်ကိုမှ မသောက်ဖူးတဲ့ အွမ်လေးကိုတော့ ခွက်သေးသေးလေးနဲ့ တစ်ခွက်ပဲ သောက်ခွင့်ပြုရတယ်။ စားပြီးသောက်ပြီးတော့ အိုက်ဝမ်းက ကျွန်တော်တို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားတယ်။ ဒီတစ်ညတော့ အိုက်ဝမ်းက သူကြီးအိမ်မှာ သွားအိပ်လိုက်မယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

သခင်ပေးသော ဆု 

အိုက်ဝမ်း ထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် လက်ပ်တော့ကို ထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဒေါင်းလုဒ် လုပ်ထားတဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ မေမေလေးရဲ့ အကြိုက်ဆုံး သီချင်း၊ အမေပီဟွမ်လည်း ကြိုက်မယ့်သီချင်း ၊ ဂျော့ရှ် ထာန်နာ ရဲ့ သီချင်း " Your Man" ကို ဖွင့်လိုက်တယ်။

သီချင်းသံကြားလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ နိုင်ငံခြားသီချင်းကို မကြားဖူးတဲ့ အွမ်လေးဟာ ပြုံးလာတယ်။ ကျွန်တော်ဟာ အမေပီဟွမ်ကို လက်ကမ်းပြီး အတူ ကဖို့ ခေါ်လိုက်တယ်။

ချစ်ရသူနဲ့ ကနေချိန် နောက်ထပ် ချစ်ရသူက ကြည့်နေတဲ့ ခံစားချက်။ ဒီခဏတာလေးဟာလည်း ကျွန်တော် အကျေနပ်ဆုံး အခိုက်အတန့်တွေထဲက တစ်ခု ဖြစ်ခဲ့ရပေါ့။

သီချင်းသံ အဆုံးသတ်သွားချိန်မှာတော့ ကျွန်တော်နဲ့ ပီဟွမ်ဟာ မူလ ချစ်တင်းနှောရာ နေရာ၊ ပီဟွမ်ရဲ့ အိပ်ရာပေါ် ရောက်နေပါပြီ။ ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ပေါ်မှာ ခေါင်းလေးတင်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေတဲ့ ပီဟွမ်။ ဒီလို အခိုက်အတန့်လေးကို ကျွန်တော် လွတ်သွားတာ ဘယ်နှ နာရီ၊ မိနစ်လောက် ကြာခဲ့ပြီလဲ။ ပီဟွမ်ဟာ တဖြည်းဖြည်း လှုပ်ရှားလာပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေဟာ ကျွန်တော့် အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်လာတယ်။ အင်္ကျီမရှိဘဲ ဖြစ်သွားတော့ ပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရင်ညွှန့်ဆီ၊ ရင်ဘတ်ဆီ၊ နို့တွေဆီ၊ နံရိုးတွေဆီကို တစ်ချက်ချင်း စုပ်နမ်းလာတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ပူးကပ်သွားပြီ။ ပြီးတော့ ချစ်ခြင်းရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်တဲ့ လျှာနှစ်ခုက အချင်းချင်း ရစ်ပတ်ပွတ်သပ်ကြပြီ။

လျှာချင်း ပွတ်သပ်မှု၊ ရင်ခွင်ရင်း ထိတွေ့မှု၊ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေက နှစ်ယောက်သားရဲ့ လိင်အင်္ဂါတွေကို သွားပြီး သက်ရောက်စေတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးဟာ ဘောင်းဘီအောက် အတွင်းခံအောက်မှာ တင်းလို့ ပြည့်လို့ ရုန်းထွက်ချင်နေပြီ။ဒါကို သိတဲ့ ပီဟွမ်က ချက်ချင်း ထလိုက်ပြီး အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပေါင်မှာ ပတ်ထားတဲ့ ပိုးပတ်စလေးကလွဲရင် ပီဟွမ်ဟာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားတယ်။ ရှည်လျားတဲ့ ဆံနွယ်တွေ၊ ပြည့်ဖြိုးပြီး ကျက်သရေရှိတဲ့ မျက်နှာ၊ ကြီးမားလုံးဝန်းတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံး၊ ပန်းရင့်ရောင် နို့သီးခေါင်း နှစ်ခု၊ သွယ်သယောင် ခါး၊ ကြီးမားသွယ်ရှည်တဲ့ ပေါင်တံ၊ အားလုံးဟာ ကျွန်တော့်အတွက် လိင်စိတ်တိမ်းညွှတ်ရာချည်းပါပဲ။     

ပီဟွမ်က ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ပေါင်တွေကို နမ်းတယ်။ ခြေဖဝါးနဲ့ ခြေချောင်းတွေကို စုပ်လျက်တယ်။ ပြီးတော့ ပေါင်ခြံတဝိုက်ကို နမ်းစုပ်တယ်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံအပေါ်ကနေပြီး ကျွန်တော့်လီးကို တံတွေးတွေ စိုသွားတဲ့အထိ လျက်ပေးပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့ အတွင်းခံကို ချွတ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံကျွတ်သွားရင်ပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးကြီးဟာ ပျံတက်တော့မယ့် ဒုံးပျံအလား အပေါ်ကို ထောင်တကိလာတယ်။ သန္ဓေရည်တွေကို သိုလှောင်ထားတဲ့ ဂွေးဥတွေကလည်း တလှုပ်လှုပ်နဲ့။

ပီဟွမ်က လီးကို အရင်းနားကနေ အပေါ်ဆုံးထိ အရင်ဆုံး လျက်ပေးတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ဒစ်ထိပ်ကို ငုံပြီး လျှာနဲ့ လျက်ပေးတယ်။ လက်ကလည်း ဂွေးဥတွေကို ဖွဖွလေး ညစ်လိုက်၊ ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့ပေါ့။ အဲ့လို လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ခေါင်းလေးကို ကျွန်တော်ဟာ ပွတ်သပ်ရင်း ပီဟွမ်ကို ကြည့်နေမိတာပေါ့။

လီးကို စုပ်ပြီးသွားတော့ ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်ကို တချက် ပြုံးပြတယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူရဲ့ နို့တွေကို မပြီး ကျွန်တော် လီးကို ညပ်လိုက်တယ်။ ကြီးမားလွန်းတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ ကြီးပါတယ်ဆိုတဲ့ ကျွန်တော့်လီးဟာ လုံးဝနစ်ဝင်သွားပါတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကို မပြီး လှုပ်ပေးနေတာကြောင့် ကျွန်တော်လဲ အဲ့ဒီအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားနေတာပေါ့။

"ကောင်းလားဟင် မောင်..."

"ကောင်းတယ်.."

ပီဟွမ်က သူ့နို့သီးခေါင်းတွေကို သူ့ဘာသာ ပြန်စို့ရင်း နို့ရည်တွေကို နို့ကြားထဲကို ပြန်ပြန်ထွေးထုတ်ပေးတယ်။

"ပီဟွမ်ရယ်... လာပါဦး.. နို့စို့ချင်လို့ပါ..."

ပီဟွမ်က ထလာပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူ့ပေါင်ပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ခေါင်းအောက်ကနေ အဖုအထစ် တစ်ခုကို ခံစားမိတော့ ဒါဟာ ပီဟွမ်ရဲ့ တောင်နေတဲ့ လီးကြီးပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ဒီည ပီဟွမ် စောက်ပတ် မရှိဘူးလေ။

ပီဟွမ်က သူ့ရဲ့ ညာဘက် နို့ကို ကျွန်တော့် ပါးစပ်မှာ တေ့ပေးပြီး သူ့ဘယ်လက်နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို ဂွင်းထုပေးနေပါတယ်။

"သား လောဝ်လေးရယ်.. အမေနို့ကို စို့နေတာ ကြည့်ပါဦး.. လီးကြီးက တောင်နေလိုက်တာလဲ အားရချင်စရာ.."

"ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.."

ညာဘက်နို့ပြီးတော့ ဘယ်ဘက်နို့။ ကျွန်တော် ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကို နာရီဝက်လောက် စို့နေမိပါတယ်။

"သား.. အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား..."

ပီဟွမ်က မေးလာတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ခေါင်းညိတ်ပြလာတယ်။

ကျွန်တော့်ကို နို့တိုက်နေတဲ့ ပီဟွမ်က ထသွားပြီး အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲ ဝင်လာတဲ့သူက မိန်းမငယ်လေး တစ်ဦး။ သူဟာ နို့သီးခေါင်းကွယ်ရုံ ပတ်တဲ့ ရင်ပတ်နဲ့ ရိုးရာ ပေါင်ကြားပတ်စကိုပဲ ဝတ်ထားတယ်။

"ကိုကို..."

ချစ်စရာ အသံလေးနဲ့ မိန်းကလေးက ကျွန်တော့်ကို ခေါ်လာတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်။ အသံပိုင်ရှင်ဟာ အွမ်လေးပါပဲ။

အွမ်လေးဟာ အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းနေတယ်။ မတိုမရှည် ဆံပင်လေးကို နောက်ကို စုပြီး စည်းထားတယ်။ အွမ်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ အမေပီဟွမ်၊ မေမေလေး၊ သစ္စာတို့လို ခန္ဓာကိုယ်မျိုး မဟုတ်ဘူး။ သွယ်လျကျစ်လစ်ပြီး နေတယ်။ ဒါပေမယ့် ပြည့်သင့်တဲ့ နေရာလေးတွေမှာတော့ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးပေါ့။

တစ်ချိန်လုံး ကျွန်တော့်ကို အရယူဖို့ ပီဟွမ်ဆီကနေတောင် လုနေတဲ့ အွမ်လေးဟာ အခုကျတော့ အသားလေးတွေ တုန်နေလောက်အောင် ရှက်နေပြန်တယ်။ ဟုတ်မှာပေါ့လေ။ အပျိုလေးပဲကိုး။

အွမ်လေးဟာ အပျိုစစ်စစ်လေးပါ။ ဒါကို ကျွန်တော် ကြားကြားချင် ဘယ်ယုံမလဲ။ ပီဟွမ်တစ်ယောက် စောက်ပတ်ပေါ်အောင် အွမ်လေးကို လိုးပေါင်း မနည်းတော့ဘူးမလား။ ဒါပေမယ့် အွမ်လေးဟာ အပျိုလို့ ပီဟွမ်က ပြောလာတယ်။

"ကိုယ်အရမ်းချစ်ရတဲ့ သမီးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကိုတော့ အမေလည်း မယူရက်ပါဘူးကွယ်.. အွမ်လေးရဲ့ အပျိုဘဝကို သူ့ကို ချစ်ပြီး သူ့ဘဝကို အပိုင်သိမ်းမယ့် သူကိုပဲ ရစေချင်တယ်.. ဒါကြောင့် အမေလည်း အွမ်လေးကို လိုးရပေမယ့် စောက်ပတ်ကို မလိုးခဲ့ပါဘူး.. ဖင်ကိုပဲ လိုးတာ.. ဖင်ကို လိုးတာတောင် လီးထိပ်လေး ဝင်ရုံလေးပဲ လိုးပြီး မြန်မြန်ပြီးလိုက်တာပဲ... နည်းနည်း ကြမ်းဖူးတာဆိုလို့ အွမ်လေးနဲ့ အဟင်း.. အမေနဲ့ သားကို အရယူဖို့ လုကြတဲ့ ညကပဲ..."

ဒါဆိုရင် အွမ်လေးဟာ စောက်ပတ်နဲ့ ဘယ်တုန်းအခါကမှ အလိုး မခံရသေးတဲ့ မိန်းကလေးပဲ။

အွမ်လေးဟာ ရှက်ပြီး ကြမ်းပြင်ကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ အမေပီဟွမ်က အွမ်လေးရဲ့ ပခုံးလေးကို အသာအယာ ကိုင်ပြီး..

"အွမ်လေး.. အွမ်လေးရှေ့မှာ အွမ်လေး ချစ်တဲ့ ကိုကို ရှိနေပြီလေ.. ဒီည ကိုကို့ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးရမယ်နော်.."

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အွမ်လေးက ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။

"အမေ.. အွမ်လေး.. ဘာအရင်လုပ်ရမလဲဟင်.."

အွမ်လေးက မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ အမေပီဟွမ်ကို အားကိုးတကြီး မေးတယ်။ ကျွန်တော်ဟာ အမေပီဟွမ်နဲ့ အွမ်လေးကို အိပ်ရာပေါ်မှာ ထိုင်တဝက် လှဲတဝက်နဲ့ နေပြီး ကြည့်နေမိတယ်။ ကျွန်တော်က ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေပေမယ့် ပထမဆုံးဆိုတော့ အွမ်လေး ရှက်မှာစိုးလို့ လီးကို စောင်ပါးလေးနဲ့ အုပ်ထားပေးတယ်။

အမေ နဲ့ သမီး။ တနည်းပြောရရင် ကျွန်တော့် အမေနဲ့ ညီမလေး။ ကျွန်တော့်ရဲ့ မယား နဲ့ မယားဖြစ်လာမယ့်သူ။ အခု မယားဖြစ်လာမယ့် ကျွန်တော့် ညီမလေးဟာ ကျွန်တော်နဲ့အတူ ဟော်နန်းမှာ တောင်နန်းစံ ဒေဝီအဖြစ်လည်း စံမြန်းရမယ်။

ညီမလေး အွမ်လေးကို ချစ်မိဖို့ ကျွန်တော် အချိန်သိပ်မယူရပါဘူး။ နဂိုကတည်းက ကျွန်တော့်ရဲ့ မသိစိတ်မှာ အွမ်လေးဟာ နေရာယူနေပြီးသားပါ။ အခုချိန်မှာတော့ မယားတစ်ယောက်လိုရော၊ ညီမလေးတစ်ယောက်လိုပါ ချစ်ရတော့မှာပေါ့။

"အရင်ဆုံး ရင်ပတ်ကို ဖြည်လိုက်မယ်နော်.. အွမ်လေး.."

အမေပီဟွမ်က အွမ်လေး ကျောနောက်မှာ ချည်ထားတဲ့ ရင်ပတ်စကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ အွမ်လေးရဲ့ နို့ လုံးလုံးကစ်ကစ်လေး နှစ်လုံးဟာ အပြည့်အဝ ပေါ်လာတယ်။ အွမ်လေးရဲ့နို့တွေဟာ ကျွန်တော့်ရဲ့ မယား သုံးယောက်လောက် မကြီးပါဘူး။ ဒါပေမယ့်  သေးတဲ့အထဲလည်း မပါဘူး။ ပြောရရင် ကျွန်တော့်ရဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်ခေါင်းဆောင် ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းလေးပေါ့။ ဒါပေမယ့် နို့ရဲ့ ပုံစံက ပီဟွမ်နဲ့ တူတော့ လုံးဝန်းပြီး ရင်စေ့တယ်ပေါ့ဗျာ။

နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း အစို့မခံရသေးတာမို့ အမေပီဟွမ်လောက် မကြီးပေမယ့် ပီဟွမ်လိုပဲ နို့သီးခေါင်းဝိုက်ရာလေးတွေက ပန်းရောင်သန်းပြီး နို့သီးခေါင်းစူစူလေးတွေက ပန်းရင့်ရောင် ရှိတယ်။ အွမ်လေးရဲ့ ချစ်စရာ နို့နှစ်လုံးဟာ အွမ်လေးရဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာ၊ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ တကယ်ကို လိုက်ဖက်ပြီး အချိုးအစား ကျပါတယ်။

"ကဲ.. အွမ်လေး.. ကိုကို အနားကို သွားရအောင်.."

အမေပီဟွမ်က အွမ်လေးကို ကျွန်တော့်အနားခေါ်လာပြီး ခြေထောက်နှစ်ခုကြားမှာ ဒူးတုပ်ပြီး ထိုင်ခိုင်းတယ်။ ပီဟွမ်ကတော့ ကျွန်တော့် ဘယ်ဘက်မှာ လာထိုင်တယ်။

"အွမ်လေး.. ကို့ကို ပေါင်ပေါ်က စောင်ကို ဖယ်လိုက်.."

"ဟုတ်.. အမေ.."

အွမ်လေးက စောင်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖယ်တယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ အွမ်လေး လုပ်သမျှကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေမိတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ စောင်က လှပ်သွားတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပေါင်ကြားက လီးဟာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ တောင်ထွက်လာတယ်။ တော်သေးတာပေါ့။ ဟော်နန်းပြန်တုန်း လီးမွှေးတွေကို ရိတ်သင့်တဲ့နေရာတွေ ရိတ်ခဲ့လို့။ ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးကြီးကို မြင်လိုက်တာနဲ့ အွမ်လေးရဲ့ မျက်လုံးတွေဟာ ပြူးပြီး ကျယ်သွားတယ်။ ဟုတ်မှာပါ။ သူမြင်ဖူးတဲ့ အမေပီဟွမ်ရဲ့ လီးနဲ့မှ မတူတာကိုး။

"အမေ.. အကြီး.. အကြီးကြီးပဲ.."

"ဟုတ်တယ်.. အွမ်လေး.. ကိုင်ကြည့်လေ.."

"ရှင်.. ဟုတ် ဟုတ်.."

အွမ်လေးက လက်ကို တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ လှမ်းလာပြီး နောက်ဆုံးမှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးကို အရင်းနားလောက်ကနေ စုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

"အား.."

အား ဆိုတာကတော့ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကနေ တိုးတိုးလေး ထွက်သွားတာပါ။ အွမ်လေးရဲ့ အထိအတွေ့။ အွမ်လေးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားဖူးခြင်း။ နူးညံ့လွန်းတဲ့ လက်ကလေး၊ ယုယလွန်းတဲ့ အထိကလေး။ တစ်ချက်ထိလိုက်တာနဲ့ ကျွန်တော့်လီးဟာ ဆတ်ခနဲ တစ်ခါ တုန်သွားတယ်။

"နွေးတယ်.. အမေ.. ပြီးတော့ လှုပ်လည်း လှုပ်နေတယ်.."

"အင်း.. သမီး ကြိုက်လား.."

ဒီတစ်ခါတော့ ပါးစပ်ကနေ ပြန်မဖြေ။ ခေါင်းပဲ ညိတ်ပြတယ်။

"မောင်ရော.. ကြိုက်ရဲ့လား.."

"ကြိုက်ပါတယ်.. ပီရယ်.."

"ကဲ.. အွမ်လေး.. လီးကို ထိပ်ကနေပြီး ပါးစပ်ထဲမှာ စုပ်တော့.."

"ဟုတ်..."

အွမ်လေး လီးတောင် မစုပ်ဖူးဘူးနဲ့တူတယ်။ အွမ်လေးဟာ နှုတ်ခမ်းလေးကို မပွင့်တပွင့် ဟလိုက်တယ်။ အွမ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ မတူဘူး။ ပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ထူတယ်။ အွမ်လေး နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ပါးလျတယ်။ ဒါပေမယ့် သွေးပြည့်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက သဘာဝအတိုင်း နီရဲနေတာတော့ တူတယ်။ အွမ်လေးက နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးထိပ်ကို တစ်ချက် အရင်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ လျှာလေးကို ထုတ်ပြီး လီးထိပ်ကို တစ်ချက် လျက်တယ်။

ကျွန်တော် စော်ဘွားဖြစ်ပြီးကတည်းက လိုးလာတဲ့ မိန်းမတွေအားလုံးဟာ လိုးတာနဲ့ ပတ်သက်လို့ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား မိန်းမတွေပါပဲ။ အခု အွမ်လေးကတော့ လုံးဝကို နုနယ်သေးတဲ့ အတွေ့အကြုံ မရှိသူလေးပါပဲ။

"လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲမှာ စုပ်လိုက်လေ.. အွမ်လေး ."

"ဟုတ်.. မေ.."

အွမ်လေးက နှုတ်ခမ်းကို ဝလုံး ဝိုင်းလိုက်ပြီး လီးကို စစုပ်တော့တာပဲ။ အတွေ့အကြုံ မရှိတဲ့ အွမ်လေးက လီးကို ကလေး နို့စို့သလို စုပ်နေတယ်။ လျှာရဲ့ အထိအတွေ့က ဘာမှ မပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ အွမ်လေးတစ်ယောက် ကျွန်တော့်လီးကို ကြိုးစားစုပ်နေတာကို အမေပီဟွမ်နဲ့အတူ ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေမိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် တစ်ချက်မှာတော့

"အား.."

ရုတ်တရက် ဖြစ်တဲ့ နာကျင်မှုကြောင့် ကျွန်တော် အသံထွက်ပြီး အော်မိတယ်။ ကျွန်တော် အော်တော့ အွမ်လေးလည်း ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲက ချွတ်လိုက်တယ်။် အမေပီဟွမ်လည်း လန့်သွားတယ်။ 

တကယ်တမ်းတော့ လီးအစုပ်မတတ်တဲ့ အွမ်လေးက ကျွန်တော့် လီးထစ်ကို သွားချွန်နဲ့ ခြစ်မိတာပါ။

"သွားနဲ့ ခြစ်မိလို့ အမေ.."

တော်တော်နာတော့ တောင်နေတဲ့လီးလည်း ပျော့ကျသွားတယ်။ အဲ့တာကို မြင်တော့ အွမ်လေးလည်း ပြာသွားတယ်။

"အမေ.. လုပ်ပါဦး.. ကိုကို့လီးက ပျော့သွားပြီ.. အွမ်.. အမှား လုပ်မိပြီထင်တယ်.. အမေ ကူပါဦး.."

"အမေက ဘာကူရမှာလဲ.."

အွမ်လေး မျက်ရည်ဝဲလာတယ်။

"အွမ်က.. ကိုကို့ကို လီးတောင်အောင်တောင် မလုပ်တတ်ဘူး.. အမေ ကိုကို့လီးတောင်အောင် ကူပေးဦး.."

အွမ်လေးက ကလေးလေးလို ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ ပူဆာလာတယ်။ ဒီတော့ ကျွန်တော်တောင် အွမ်လေးကို သနားသွားတယ်။ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးလို့ မနှစ်သိမ့်နိုင်ခင်မှာပဲ အမေပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လီးနားကို ရောက်သွားတယ်။

"ဘာမှ မဖြစ်ဘူးနော်.. အွမ်လေး ... အမေနဲ့ အတူ စုပ်ရအောင်... ကဲ.. ကိုကိုလောဝ်ကလည်း လီးလေး တောင်ပေးနော်.."

အမေပီဟွမ်က လီးကို စမစုပ်ဘဲ ပျော့တွဲနေတဲ့ ဂွေးဥ နှစ်လုံးကို ပါးစပ်ထဲအပြည့် စုပ်ထည့်လိုက်တယ်။ ပီဟွမ် ပါးစပ်ထဲ ဂွေးဥရောက်သွားတာနဲ့ ပျော့နေတဲ့ လီးဟာ ပြန်တောင်လာတယ်။

"လီး ပြန်တောင်လာပြီ.. အွမ်လေး စုပ်လေ.."

"ဟုတ်.. အမေ.."

"လီးစုပ်ရင် သွားနဲ့ မထိစေနဲ့နော်.. လီးချောင်းကို လျှာလေးနဲ့ လျက်ပေး ပတ်ပေး..."

ဒီတစ်ခါတော့ အွမ်လေး ဂရုစိုက်ပြီး စုပ်လာပြီ။

ခင်များတို့ မြင်ယောင်ကြည့်။ ကိုယ်အရမ်း ချစ်တဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ အမေအရင်းနဲ့ ညီမအရင်းက ကိုယ့်လီးကို ပြိုင်တူ စုပ်နေကြတာ။

တစ်ချက်မှာ အမေပီဟွမ်က အွမ်လေးရဲ့ခေါင်းကို အတင်းဖိပြီး ကျွန်တော့်လီးကို အရင်းထိ စုပ်ခိုင်းတယ်။ အွမ်လေးလည်း အတော်မွန်းကြပ်ပြီး ပျို့သွားပုံပဲ။ နှာခေါင်းကနေပါ အရည်တွေ ထွက်လာတယ်။ လီးမဝင်ဖူးတဲ့ လည်ပြွန်နုနုကို လီးထိပ်နဲ့ ထိလိုက်ရတော့ ကျွန်တော်ကတော့ ကောင်းနေတာပေါ့။

အဲ့အတိုင်းကို အမေပီဟွမ်က စက္ကန့် ၃၀ လောက် အတင်းဖိထားပြီးမှ လွတ်ပေးလိုက်တာ။ အသက်ရှု ကြပ်သွားတဲ့ အွမ်လေးခမျာ ပါးစပ်ထဲက လီးကျွတ်သွားတော့မှ လေကို အတင်း ဟောဟဲ ရှုနေရရှာတယ်။ အွမ်လေးကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် သနားလည်း သနားသလို ကြည်လဲ ကြည်နူးမိတယ်။

အမေပီဟွမ်က အွမ်လေးရဲ့ ကျောလေးကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး

"သမီးလေး.. အွမ်.. မောသွားပြီလား.."

"ဟုတ်..."

"မောလို့ မရသေးဘူးလေ.. ကိုကိုလောဝ်နဲ့ လိုးချင်တယ်ဆို.. ကိုကို့မိန်းမ ဖြစ်ချင်တယ်ဆို.. အခု လိုးတောင် မလိုးရသေးဘူး.."

"ကိုကိုက တကယ်လိုးပေးမှာလား..."

မျှော်လင့်ချက် မျက်ဝန်းတွေက အွမ်လေးက ကျွန်တော့်ကို ကြည့်လာရော။

"လိုးပေးမှာပေါ့.. အွမ်လေးရယ်.. လိုးပေးမှာပေါ့.."

ကျွန်တော်က အွမ်လေးရဲ့ ခေါင်းကို ပုတ်ပြီး အဖြေပေးလိုက်တယ်။

"ကဲ.. ဒါဆို သားနဲ့သမီး ဒီည အကြိုက်လိုးကြနော်.. အမေတင်းကုတ်ထဲမှာပဲ သွားအိပ်လိုက်မယ်..."

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အမေပီဟွမ်က ခြုံပဝါတစ်ထည်ကို ရင်မှာ လွှားပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတယ်။ တကယ်တမ်း ပီဟွမ်ကို ကျွန်တော်တို့နဲ့အတူ ရှိစေချင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အွမ်လေးနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ မင်္ဂလာဦးညမို့ ပီဟွမ်က ကြားထဲက မပါချင်သေးပါဘူးတဲ့။

တစ်နည်းစဉ်းစားကြည့်တော့လဲ ဟုတ်ပါတယ်လေ။ မယားငယ်နဲ့ မင်္ဂလာဦးညမှာ မယားကြီးက လုပြီး လိုးတာမျိုး မလုပ်ချင်ဘူးထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခု ကျွန်တော်ယူမယ့် မယားက အငယ်ဆုံးလေး။ ဘဝမှာ မိန်းမလို့ သတ်မှတ်ပြီး လိုးတဲ့ မိန်းမလေးယောက်ထဲမှာ အငယ်ဆုံးလေး။ ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာတော့မယ့် နေ့တွေမှာ သူဟာ တန်ခိုးရှင်နယ်မြေမှာ အာဏာရှိတဲ့ အကြီးဆုံး ဒေဝီ ဖြစ်ရတော့မှာပဲ။

"အွမ်လေး လာ... ကိုကို နဲ့ အတူ လာအိပ်.."

ကျွန်တော့်ခြေထောက်တွေ ကြားမှာ ကျုံ့ကျုံ့လေး ထိုင်နေတဲ့ အွမ်လေးကို ကျွန်တော် ခေါ်လိုက်တယ်။ ၁၇ နှစ်ဆိုတဲ့ အသက်အရွယ်က မငယ်တော့ပေမယ့် အခု အွမ်လေးက ကလေးလေးလို ချစ်စရာကောင်းနေပါတယ်။            

အွမ်လေးက ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းလေးမှီပြီး လာအိပ်တယ်။

"ကိုကို.."

"အင်း..."

"အွမ်လေးကို တကယ်ချစ်တာလားဟင်.. ဒါမှ မဟုတ် အမေက လိုးခိုင်းလို့ ချစ်ချင်ယောင်ဆောင် တာလား.."

"အွမ်လေးကရော ဘာလို့ ကိုကိုနဲ့ အလိုးခံချင်တာလဲ..."

"ကိုကို့ကို ချစ်လို့ပေါ့.. အမေက ပြောတယ်.. ချစ်တဲ့သူက လိုးပေးရင် အရာရာက ပြီးပြည့်စုံနေသလိုပဲတဲ့.. ကိုကိုက အွမ်လေးကို လိုးရင် အွမ်လေးကို ချစ်လာမလားလို့.."

"လိုးရလို့ ချစ်တာ မဟုတ်ဘူး.. အွမ်လေး.. ချစ်လို့ လိုးတာ.. နားလည်ပြီလား.."

"ဒါဆို ကိုကိုက အွမ်လေးကို လိုးပြီး ချစ်မှာပေါ့နော်.."

"ဒါပေါ့.. အခုထိ အွမ်လေးဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို မလိုးရသေးဘူး.."

"ကိုကိုက လိုးချင်ပြီလား.. လိုးချင်ရင် လိုးရအောင်လေ.."

"ကောင်မလေးက လောလိုက်တာ.. လာ အာဘွားအရင်ပေး ..."

ကျွန်တော် အွမ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးတွေကို စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ အွမ်လေးကလည်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျွန်တော့်နြှတ်ခမါးတွေနဲ့ တင်းတင်းကပ်ကပ်ကို ဖိကပ်ထားပေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ စေ့ထားတဲ့ နြှတ်ခမ်းတွေကြားကို ကျွန်တော်က လျှာကို အတင်းထိုးထည့်ရတာပေါ့။ ဒျါပမယ့် သိပ်မခက်လိုက်ပါဘူး။ ကျွန်တော့် လျှာတွေကို အွမ်လေးက လီးစုပ်သလိုပဲ စုပ်ပေး၊ လျက်ပေးလာတယ်။

"ပြွတ်စ်.. ဟွန်း.. အွမ်း.. ပြွတ်စ်.."

ပါးစပ်နှစ်ခုက အလုပ်ရှုပ်နေတုန်း ကျွန်တော်က အွမ်လေး နို့ကို လက်နဲ့ ညစ်လိုက်တယ်။ လက်တစ်ဆုပ်စာ ပြည့်တဲ့ နို့ကို ညစ်ဆော့ပေးလိုက်တော့ အပျိုစင်လေး အွမ် တစ်ချက်တွန့်သွားတယ်။

"ကိုကို.. ပြွတ်စ်.. အွမ်လေး နို့.."

"ပြွတ်စ်.. နို့က ဘာဖြစ်သလဲ အွမ်လေး.."

"နို့နေရာက နေရတာ တစ်မျိုးကြီးပဲ.. အွန်း.  ပြွတ်စ်.."

"ကောင်းလား.. ကြိုက်လား.."

"အွန်း.."

"အဲ့တာဆို ကိုကို အွမ်လေး နို့ကို စို့ပေးမယ်.."

"ဟုတ်.."

ကျွန်တော် အွမ်လေးကို ပွေ့ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး တောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်း နီနီရဲလေးကို ပြွတ်စ်ခနဲ မြည်အောင် တစ်ချက် အရင် စို့ပေးလြိက်တယ်။

"အာ့.."

"နေလို့ကောင်းလား.. အွမ်လေး.."

"ယားတယ်.."

"ခဏနေ နေလို့ကောင်းသွားမှာ.."

ကျွန်တော်လဲ ဆက်တိုက် စို့ပေးတော့တာပေါ့။

"ပြွတ်စ်.. ပလပ် ပလပ်.. ပြွတ်စ်.. အွန်းပြွတ်စ်.."

"အာ့.. ကိုကို.. အာ့.. ကောင်း.. အာ့.. ကောင်းတယ်.."

"ပလပ်.. ပြွတ်စ်.."

"အွန်း.. အာ့.. အား.. ကိုကို.."

အွမ်လေးက ကျွန်တော့်ကို အတင်းဖက်ထားပြီး အသံကုန် အော်နေတာ။ သူ့ဘဝရဲ့ ပထမဆုံး နို့စို့တာ ခံဖူးတာကိုး။

အွမ်လေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကြိမ်းစပ်နေတဲ့အထိ နာရီဝက်လောက်ကို နို့စို့ပေးလိုက်တယ်။ ခဏလောက် အမောဖြေပြီးတာနဲ့ အွမ်လေးက..

"ကိုကို.. လိုးတော့မလား.."

ဆိုပြီး မေးလာပြန်ရော။

"မလိုးသေးဘူး.. အရင် စစ်ဆေးရမယ်.."

"ဟင်.. အွမ်လေး.. သေချာ သန့်ရှင်ရေး လုပ်ထားပါတယ်.."

"ကိုကိုကတော့ မရဘူး.. စစ်ဆေးရမှာပဲ.. ကဲ.. စောက်ပတ် ပြ ..."

ကျွန်တော်က စောက်ပတ်လို့ တိုက်ရိုက်ပြောလိုက်တော့ အွမ်းလေး မျက်နှာတောင် ရဲသွားတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း အွမ်လေးက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားက ပတ်စကို ဖြည်ပေးပါတယ်။

နောက်ဆုံး ပတ်စ ပြေသွားချိန်မှာ ကျွန်တော် ပထမဆုံး ခံစားရတာက သင်းပျံ့တဲ့ အနံ့တစ်မျိုး။ ဟုတ်တယ်။ ဒါဟာ အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ကနေလာတာ။

ကျွန်တော် စောက်ပတ်နံ့ပေါင်းများစွာကို ရှူဖူးပါတယ်။ နောက်ဆုံး ပြစ်ချက်ပြောစရာ မရှိတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ပတ်နံ့ဟာလည်း သဘာဝဆန်တဲ့ စောက်ပတ်နံ့ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်နံ့ကတော့ သာမန်စောက်ပတ်နံ့မဟုတ်ဘူး။ နံတဲ့ အနံ့မျိုးလည်း မဟုတ်ဘူး။ သဘာဝ စောက်ပတ်နံ့ နည်းနည်းလေးနဲ့ လတ်ဆတ်သန့်ရှင်းတဲ့အနံ့မျိုး။ အဲ့ဒီအနံ့က ကျွန်တော့်ကို စောက်ပတ်လျက်ပေးပါလို့ ဆွဲဆောင်နေသလိုပါပဲ။        

အွမ်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ခါးနေရာမှာ သွယ်လျပေမယ့် ဆီးခုံ အပေါ်က ဗိုက်သားလေးကတော့ မို့မို့လေးနေတယ်။ ပန်းချီဆရာအကြိုက် ခန္ဓာကိုယ်မျိုးပေါ့လေ။ အဲ့ဗိုက်သားမို့မို့လေးကနေမှ အောက်ကို မသိမသာလေး ချိုင့်နေပြီး သူ့အောက်မှာမှ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက နေရာယူထားတယ်။

၁၇ နှစ် ကောင်မလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးမှာ အမွှေးနု‌နုလေးတွေက ပေါက်စ ပျိုးပင်လေးတွေလို နေရာယူနေတယ်။ အရိုင်းမဆန်တဲ့ စောက်မွှေးလေးတွေက စောက်ပတ်ခွဲကြောင်းထိတောင် နယ်မချဲ့နိုင်သေးဘဲ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာလေးပဲ ရှိနေတယ်။ စောက်ဖုတ်လေးဟာ အမြင်နဲ့တင် နုယွနေမယ်ဆိုတာ သိနိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ဖွေးဥနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အောက်မှာ သွေးကြောလေးတွေကိုတောင် မြင်နေရတယ်။

စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့လေးရဲ့ အောက်တည့်တည့်မှာတော့ စောက်ပတ်တစ်ခုဟာ လှလှပပ။ ခွဲရာလေး တစ်ကြောင်းပဲ မြင်ရပြီး ဘာမှအထိအတွေ့ မရှိသေးတဲ့ စောက်ပတ်။ သေချာပေါက် ဒီစောက်ပတ်ဟာ သေးပဲ ပေါက်ဖူးသေးတဲ့ စောက်ပတ်။

(ဇာတ်လမ်းနဲ့ မဆိုင်ပေမယ့် ခင်များတို့ အပျိုစစ်စစ် တစ်ယောက်ကို နှစ်ဦးနှစ်ဖက် သဘောတူ ပါကင်ဖောက်တော့မယ်ဆို ဘာမှမလုပ်ခင် သူ့သေးကို သောက်ကြည့်စမ်းပါ။ အပျိုစင်သေးက ဘာနဲ့မှကို မတူတာနော်။ အပျိုလေးတွေလည်း ခွက်ထဲ သေးပေါက်ထည့်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်သောက်ကြည့်။ ခံစားချက်က ထူးခြားတယ်။)

ဒီစောက်ပတ်၊ အိပ်မက်ထဲက စောက်ပတ်။ အိပ်မက်ထဲက စောက်ပတ်ဟာ အမွှေးပေါက်နေပြီပဲ။

ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ကျွန်တော်ရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျွန်ျတာ့်ရဲ့ ချစ်ညီမလေး အွမ်ကို ကျွန်တော်ဟာ မျက်စ်မခတ်တမ်း ငေးကြည့်နေမိတယ်။

"ကိုကို.. ဘာလို့ အဲ့လောက် ကြည့်နေတာလဲ.. အွမ်လေး ရှက်လာပြီ.."

"အရမ်း လှလို့ပါ..."

"အို..."

ကျွန်တော် အွမ်လေးရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကနေ ဆွဲပြီး အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ခွဲကြောင်း အပေါ်အောက်ကို နှာခေါင်းနဲ့ အဝ ရှူလိုက်တယ်။

"ရွှတ်.. ရွှတ်.."

"အား.. ကိုကို့.."

ကောင်းလိုက်တဲ့အနံ့။ မွှေးပြီး အရသာရှိလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်နံ့။ အသက် ရာချီပြီး တဏှာစိတ်ကုန်နေတဲ့ အဘိုးကြီးတောင် ဒီစောက်ပတ်ကို ရှူရရင် လီးတောင်လာနိုင်တယ်။

"ကိုကို.. အွမ်လေး စောက်ပတ်ကို လျက်ချင်တယ်.."

"အို.. ကိုကိုရယ်.. အွမ်လေး စောက်ပတ်က ကိုကို့အပိုင်ပါ.. ကိုကို လိုသလို အသုံးချပါ.."

"ရှလွတ်.."

"အင့်.. အား.."

ကျွန်‌တော် တစ်ချက်လျက်လိုက်ရင်ပဲ အွမ်လေးဟာ တွန့်သွားပြီး သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့် ခေါင်းကို လာကိုင်တယ်။ အွမ်လေး ကြိုက်နေပြီ။

"ရှလွတ် ပပ် ပပ် ပြွတ်စ် ပြတ် ရှလွတ် ပြွတ်စ်.."

လုံးဝ စေ့နေတဲ့ စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ အသာဖြဲပြီး အတွင်းသားလေးတွေကို ဘယ်ညာနေရာနှံ့အောင် လျက်လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်ပေးရတာပေါ့။

"အား.. အွန်း..အွန့်အွန့်အွန့်.. ကိုကို.. အား.. ကိုကို.."

အွမ်လေးဟာ ကောင်းလွန်းလို့ အသံစုံထွက်နေတယ်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ စောက်ပတ်ထိပ်က ဖူးသီးနေတဲ့ စောက်စိသေးသေးပြူးပြူးလေးကို စုပ်နမ်းပေးလိုက်တယ်။

"ပြွတ်စ်..."

"အား... ကိုကို.. အား...."

~~~~~~~~~~~~~~~~

အပိုင်း (၇) ဆက်ရန် >>>>>