မယားတောသူ အပိုင်း (၁၂)
ရေးသားသူ - Dr.Oo (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)
အခန်း (၆၀) ဆာလောင်နေတဲ့ မိုးမ
မိုးမ တယောက် ကိုအောင်နိုင်နဲ့ ဖုံးဆက်ခ် လုပ်ပြီးတော့ အရမ်းကို စိတ်တွေ ကြွနေခဲ့ရပါတယ်။ မိုးမ စိတ်ထဲ သူ့အနား မှာ အလိုဖြည့်ပေးဖို့ တယောက်ယောက် အခုနေ ရှိနေခဲ့ရင် ကောင်းမှာပဲလို့လည်းတွေးမိလိုက်သည်။ကုတင်ပေါ်မှာ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်နှင့် အကိုင်၊ အပွတ်ခံ အချစ်ခံချင်နေမိသည်။
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ဟိုပွတ်ဒီပွတ်၊ ပိပိလေး ကိုင်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးဖိပွတ်လိုက် နှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးမှာလည်း စောက်ရည်တွေ နဲ့ ရွဲနေပြီ။ မိုးမ အသက်ပြင်းပြင်းတချက်ရှုလိုက်ပြီး အိပ်ယာမှ ထကာ ဝရံတာဘက်ထွက်လာလိုက်သည်။ အပြင်ဘက် ကို လှမ်းမျော်လိုက်ပြီး အောက်ဘက် ဥက္ကာတို့ လုံခြုံရေးတဲဘက်ကိုလည်း လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ကံခေတော့ ဥက္ကာကိုလည်း အစအနပင် မမြင်ရခြေ။
နောက်ဆုံးတော့ မိုးမ တယောက် ရေအေးအေး လောင်းချိုးလိုက်ရင်းဖြင့် သူရဲ့ ထကြွနေတဲ့ စိတ်တွေကို လျှော့ပြစ်လိုက်ရသည်။ ရေချိုးရင်းနဲ့ ဒီဂျေပွတ်လိုက်ဖို့ တွေးလိုက်မိပေမဲ့ တကယ့် ယောက်ျားတယောက်ရဲ့ အလိုးကို ပဲ ခံချင်နေတာမို့ တမင် ဒီဂျေမပွတ်တော့ပဲ လွှတ်ထားလိုက်တော့သည်။
ထိုည က ကိုရင်ဦးမောင် နဲ့ ချစ်ပွဲဝင်တော့ အရမ်းကို တက်ကြွ ပြီး ဟော့နေသည့် မိုးမ ကြောင့် ကိုရင်ဦးမောင် ပင် အံသြခဲ့ရသည်။ မိုးမ က သူ့ကိုယ်သူ သူတို့ အိမ်နီးချင်း တယောက်ရဲ့ မယား ဆိုပြီး ရိုးပလေး သရုပ်ဆောင် ခြင်းဖြင့် သူတို့ရဲ့ လိုးပွဲက အရမ်းကို ပွဲကြမ်းသွားကြရသည်။ စိတ်တူကိုယ်တူ အစွမ်းကုန် ချစ်တလင်း ခေါ်ကြပြီးမှ နှစ်ဦးသား တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ အိပ်ပျော်သွားကြလေသည်။
မနက် အိပ်ယာက နိုးတော့ မိုးမ တယောက် စိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီး အလိုးခံချင်လာပြန်လေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် နှင့်တော့ မဟုတ်ခြေ။ မိုးမ တယောက် စိတ်အလို မကျဖြစ်နေရသည်။ သူတကယ် လိုနေသည့် အချိန်မှာ တယောက်မှ အနားမှာ မရှိကြပဲ၊ တခါတလေမလိုအပ်ပဲ နှင့် တနေ့ထဲကို သုံုးလေးယောက် ပြုံကျလာတာမျိုးတွေ က ရှိတတ်သည်မဟုတ်လား။
ကိုရင်ဦးမောင် ရုံးကို ထွက်သွားတာနှင့် မိုးမ တယောက် ကိုအောင်နိုင့်ကို ဖုံးခေါ်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်မှာ လည်း ရုံးသို့ သွားမောင်းသွားနေတုန်းဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလည်း ရုံးသို့ ကားမောင်းသွားနေရင်း မိုးမ အကြောင်းတွေးနေရာက ဖုံးဝင်လာသဖြင့် ကိုင်လိုက်ရာ မိုးမ ဖြစ်နေ၍ အံအားသင့်သွားလေသည်။
ကိုအောင်နိုင်က သူမြေအောက်ကားပါကင် မှ မိုးမ နှင့် ဖုံးဆက်ခ် လုပ်ခဲ့တာကို သတိရနေမိသည်။ ထိုနေ့ညက သူအိမ်မှာ မိုးမ ကိုပဲ လုပ်ချင်နေခဲ့သဖြင့် သူ့မိန်းမ ကိုပင် လုပ်ဖို့ စိတ်မပါခဲ့ခြေ။ မိုးမ နဲ့ ဘယ်လိုတွေ့ရမလဲ ဆိုတာကို ပဲ သူ့စိတ်ထဲမှာ တွေးနေမိသဖြင့် အခု မိုးမ ခေါ်လိုက်တော့ ကားကို လမ်းဘေးခနထိုးရပ်ကာ မိုးမ နှင့် ဖုံးပြောလိုက်သည်။
“ ဦးအောင်နိုင် အခု ရုံးကို ရောက်နေပြီလား၊ “
“ မရောက်သေးဘူးလေ၊ အခုမှ လမ်းမှာပဲ ရှိသေးတယ်”
“ အာ့ဆိုလည်း မသွားနဲ့တော့ ၊ မ ဆီကိုပဲ လာခဲ့တော့ ၊ မနေ့က ကားထဲ မှာ ထုလိုက်ရတာကို စိတ်မကောင်းလို့ လျှော်ကြေးပေးမလို့”
“ ကိုကို လည်း ချစ်လေး အကြောင်းပဲ တွေးနေမိတာ၊ ညတုန်းက ကိုကို့ မိန်းမ တောင် ကိုကို မထိချင်တော့ဘူး၊ ချစ်လေး ကပဲ ကိုကို့ အတွေးထဲမှာ အမြဲ ရှိနေတော့တာပဲ၊ ချစ်လေး က အရမ်းကို ချစ်ချင်စရာကောင်းနေတော့ ကိုကို တခြား ဘယ်သူ့ကို မှ ခေါင်းထဲ ထည့်လို့ မရတော့ဘူး၊ ကိုရင်ဦးမောင် ထွက်သွားတာ သေခြားလို့လား ကိုကို့ကို ခေါ်နေတာ၊ တော်တော်ကြာ ကိုကို နဲ့ သူနဲ့ အဝင်အထွက်မှာ ဆုံနေအုံးမယ်၊ သူရုံးကို ရောက်မှာ ကိုကို လာခဲ့မယ်၊ ကိုကိုလည်း ရုံးတော့တက်ရအုံးမယ်လေ ချစ်လေး”
“ ဟင့်အင်း ကိုကို ရုံးကို ဒီနေ့ တော့ သွားမနေပါနဲ့တော့ကွာ၊ ကိုကို နဲ့ ချစ်လေးတို့ တနေ့လုံး အတူတူနေကြရအောင်၊ ချစ်လေး ကိုကို နဲ့ နေချင်လို့ ရုံးက ခွင့်ပဲ ယူလိုက်ပါလား ကိုကို”
“ အင်း ကိုကို ခွင့်ယူလို့ ရတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တော်ကြာ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုကို့ အိမ်ကို ဖုံးခေါ်ပြီး မေးနေလို့ ကိုကို့ မိန်းမ က ဖုံးကို ဖြေလိုက်ရင်ပြဿနာ တက်နေမှာပေါ့”
“ သူက ကိုကို့ ကို ခေါ်ရင် အိမ်ဖုံးတော့ ခေါ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဆဲဖုံးကို ပဲ ခေါ်မှာ မဟုတ်ဘူးလား”
“ အင်း ထားလိုက်ပါတော့ အာ့တာတွေ ကိုကို ကြည့်လုပ်လိုက်ပါ့မယ်၊ ကိုကို လာခဲ့မယ်၊ အခု ကိုရင်ဦးမောင် ရုံးမရောက်ခင် ကိုကို ရုံးကို ခေါ်ပြီး ခွင့်ယူလိုက်မယ်”
ကိုအောင်နိုင်က သူ့ရုံးကို ဖုံးဆက်ပြီး နေမကောင်းလို့ ခွင့်ယူမည်ဖြစ်ကြောင်းမက်ဆေ့ထားခဲ့လိုက်သည်။ နောက်သူ့အိမ်မှ မိန်းမ ကိုခေါ်ကာ သူတို့ အိမ် လမ်းလိုင်းကို ကြိုးဖြတ်ထားခိုင်းလိုက်သည်။ ဒီနေ့ အကောက်ခွန်က လူတွေ ဖုံးခေါ်ချင်ခေါ်မှာမို့ သူပြန်လာမှ ရှင်းမည်ဟု ဆင်ခြေပေးလိုက်သည်။ သူ့ကို ခေါ်ချင်ရင် ဆဲဖုံးကို ခေါ်ဟု ပြောထားလိုက်သည်။
မိုးမ တယောက် ရေမိုးချိုး ပြီးတော့ ကိုယ်ပေါ်မှာ တီရှပ်တထည်သာ ဝတ်ထားလိုက်သည်။ တီရှပ်မှာ ပေါင်ရင်းနားလောက်ထိ အရှည်ရှိပြီး အတွင်းမှာ ဘရာဇီယာ ရော အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ ဝတ်မထားခြေ။ မိုးမ နို့သီးခေါင်းလေး တွေက ချွန်ပြီး ထောင်နေသည်ကို တီရှပ်ပေါ်မှာ အထင်းသား မြင်နေရလေသည်။ မိုးမတယောက် ဆာလောင်နေသည်မှာ အရမ်းဖြစ်နေရသည်။ အခု အချိန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးတာကို ခံချင်နေမိသည်။ မိုးမ ပီကေကို ဝါးရင်းက ကိုအောင်နိုင့်ကို မျှော်နေမိသည်။
ကိုအောင်နိုင် မိုးမတို့ အိမ်ယာတွဲ ဆီကို ရောက်တော့ ကားဂိတ်မှာ ဥက္ကာက ဆီးကြို နူတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဥက္ကာက ကိုအောင်နိုင် တယောက် မိုးမ ဆီသို့ လာသည်ဆိုတာကို အထာပေါက်လို့ မိုးမ ဝရံတာဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် အလိုးခံပွဲ ကျင်းပတော့မည်ဆိုတာကို သိလို့ သူ့လီးကြီးမာလာသဖြင့် ဘောင်းဘီအောက်မှာ အနေအထားပြောင်းပေးလိုက်ရသည်။
မိုးမ က ဝရံတာမှ နေ၍ ဥက္ကာကို လှမ်းပြုံးပြရင်းအိမ်ခန်း ထဲ ပြန်လျှောက်ဝင်သွားလိုက်သည်။ မိုးမ တင်သားတွေမှာ တီရှပ်အသားက ကပ်နေသဖြင့် မိုးမ ဖင်လုံးကြီးတွေ တလုံးခြင်း နိမ့်မြင့် လှုပ်ရှားတုံခါသွားသည်ကို ဥက္ကာတယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။
ကိုအောင်နိုင် မိုးမ တို့ အခန်းရှေ့ကို ရောက်တော့ မိုးမ က အိမ်မကြီးတံခါးဖွင့်ကာ ကြိုနေလေသည်။ မိုးမ က ချစ်စရာကောင်းသည့် အပြုံးလေးဖြင့် လက်ကမ်းကြိုဆိုနေပြီး ကိုအောင်နိုင်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင့် လည်ပင်းကို လည်း သူ့နူတ်ခမ်းတွေ ဖြင့် နမ်းရှုံ့လိုက်ရင်း ကိုအောင်နိုင့် ခြေထောက်ကို သူ့ပေါင်တချောင်းဖြင့် ခွပွတ်လိုက်သည်။
ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ၏ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေ.တွေကို မြင်လိုက်ရပြီး မိုးမ ပေါင်တချောင်းကို လှမ်းပွတ်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ မိုးမ က ကိုအောင်နိုင့်ကို ဖက်တွယ်နေရင်းက သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်ထဲ လျှောက်လာကြသည်။ အထဲရောက်သည်နှင့် မိုးမ က အိမ်တံခါးကို ဂလန့်ထိုးပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုအောင်နိုင့် ကိုယ်ပေါ်ခွတက်ကာ ကိုအောင်နိုင့်ခါးပေါ်သူ့ပေါင်နှစ်လုံးဖြင့် ညှပ်ခိုရင်း ကိုအောင်နိုင့် ပါးစပ်ကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေဖြင့် ဖိကပ် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။
ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ကို ထိုပုံစံဖြင့်ပင် ခါးထစ်ခွင်ချီသွားပြီး အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ်အသာ လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ့ရှပ် အင်္ကျီနှင့် ဘောင်းဘီတို့ကို ချွတ်ကာ မိုးမ ဘေးတွင် ဝင်လှဲလိုက်သည်။ မိုးမ က ကိုအောင်နိုင်ဘက် တစောင်းလေး လှဲလိုက်ရင်းမှ ခေါင်းရင်းဘက်သို့ ကိုယ်ကို တိုးတက်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ တီရှပ်လေးကို ပေါင်းရင်းနားထိလှန်တင်လိုက်ရင်းက ပေါင်အတွင်းသားလေး များကို မြိန်ရည်ယှက်ရည် ရက်လိုက်သည်။ တချိန်ထဲမှာပဲ သူ့လက်တွေက မိုးမ တီရှပ်အပေါ်မှ ပင် ဘရာဇီယာဝတ်မထား သိသာနေသည့် မိုးမ နို့လုံးတွေကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးလိုက်သည်။
မိုးမ ရဲ့ နို့လုံး အိအိလေးတွေ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် သူ့လီးကြီးမှာ ပိုပြီးမာလာရသည်။ မိုးမ တီရှပ်ကို အပေါ်သို့ ထပ်မြှင့်တင်လိုက်တော့ မိုးမ တယောက်ပန်တီ တောင် ဝတ်မထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ မိုးမ သူ့ကို အဆင်သင့်ပြင်ဆင်ပြီး စောင့်နေသည်ဆိုတာကို သိလိုက်ရတော့ ကိုအောင်နိုင်အရမ်းကို စိတ်တက်ကြွသွားရသည်။
သူ့ယောက်ျား အခုလေးတင် ရုံးကို ထွက်သွားတာနှင့် တပြိုင်နက် ယောက်ျား သူငယ်ချင်းကို သူ့အိပ်ယာပေါ် ခေါ်သွင်း သည့်မိန်းမ တယောက်အနေနှင့် မိုးမ ကို တွေးလိုက် မိသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်တယောက် အူအသည်းထဲ ယားသွားရသည်။အဲ လို မိန်းမ မျိုး ဖြစ်သော်လည်း လှပ ဆက်ဆီကျလွန်းလှသည့် မိုးမ ဖြစ်သည်မို့ သူ့မှာ ပိုပြီးတော့ စိတ်လှုပ်ရှားရလေသည်။
မိုးမ က အသံတိုးတိုးလေး ငြီးရင်း သူ့လက်ဖဝါးကို ကိုအောင်နိုင့် ဗိုက်သား ပေါ်မှ ပွတ်သတ်ရင်း လီးရှိရာသို့ စမ်းလိုက်ရာ ကိုအောင်နိုင်မှာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မချွတ်သေးတာ စမ်းလိုက်မိသဖြင့်၊
“ ရှင့် အတွင်းခံ ကြီးကို ချွတ်လိုက်စမ်းပါရှင်၊ ကျမ အဲဒီအချောင်းကြီးကို ကိုင်ပြီး ကိုက်လိုက်ချင်လို့”
ကိုအောင်နိုင်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ဒူးထောက်ထလိုက်သည်။ မိုးမ က ထပြီး ကိုအောင်နိုင့် လီးချောင်းနေရာကို ပါးဖြင့် ပွတ်သပ်ထိကပ်ရင်းမှ သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဘက်ကို ကိုအောင်နိုင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ထဲသို့ ထိုးထည့်ပြီး လက်ချောင်းကလေးတွေနှင့် ကိုအောင်နိုင့် ဖင်လုံးတွေကို ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေရင်းမှ ဘောင်းဘီကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ပါးစပ်မှ ညုတုတု အသံလေးဖြင့်၊
“ မနေ့တုန်းက ရှင့်နေ့လည်စာ စားချိန်မှာ ကျမကို ကားထဲက နေ ဖုံးခေါ်ပြီး ဖုံးထဲက နေ လိုးခဲ့တယ်မဟုတ်လား၊ အဲဒီအချိန်ကတည်းက ကျမ ရှင့် စိတ်အရမ်းဆာ နေပြီး ရှင့်ဟာကြီးကို ကိုင် စုပ်ပြစ်လိုက်ချင်နေတာ၊ အခုတော့ မနေ့က လွမ်းခဲ့ရသမျှ အတိုးချ လုပ်ခွင့်ပေးပါတော့ရှင်”
ကိုအောင်နိုင်က တော့ ဒူးထောက်လျှက်က မိုးမ ရဲ့ ကြက်သည်းထစရာ အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်တွေကို ခေါင်းမော့ မျက်စေ့မှိတ်ခံနေရင်း၊ အံကို ကြိတ်ကာ၊
“ ကိုယ်လည်း လွမ်းနေရတာပေါ့ ချစ်လေးရယ်၊ ကိုယ် က အရမ်းကို တွေ့ချင်နေရတာ၊ ကိုယ်မင်းကို ဖက်ထား ပြီး ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ထွေးထားချင်တာ၊ ခု ချစ်လေး လုပ်ချင်တာ ကိုကို့ကို လုပ်တော့လေ၊ ကိုကိုက ဒိထက်တောင် ပိုလိုချင်သေးတယ်၊ ချစ်လေးရယ်၊ အား၊ ကောင်းလိုက်တာ ချစ်လေး၊ ဆက်လုပ်ပါကွာ”
မိုးမ က နောက်တီးနောက်တောက် အပြုံးဖြင့် ကိုအောင်နိုင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တခြားတဖက်မှ လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် ထိပ်အရေခွံကို အနောက်ဘက်ဆွဲကာ ပွင့်ထွက်လာသော ဒစ်ဖူးကို သူ့လျှာဖျားလေးဖြင့် ရက်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင် မှာတုံတက်သွားပြီး အသံထွက်အောင်ပင် ငြီးလိုက်မိသည်။ မိုးမ လက်ချောင်းတွေက ကိုအောင်နိုင့် ဂွေးဥ တွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေရင်းက လီးချောင်းကြီး ကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ငုံစုပ်ကာ ကိုအောင်နိုင့်ကို ညို့မျက်လုံးတွေနှင့် မော့ကြည့်နေလေသည်။
ကိုအောင်နိုင့် လီးကြီး ကို မိုးမ က သူ့ပါးစပ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းကာ စုပ်နေစဉ်ပင် ကိုအောင်နိုင့် ဆဲလ်ဖုံးမှ ခေါ်သံ ထမြည်လာသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ရုံးရောက်တော့ ကိုအောင်နိုင့်ကို ရုံးလာတာမတွေ့သဖြင့် အကျိုးအကြောင်းမေးရန် လှမ်းခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။
................................................................................................................................................
အခန်း (၆၁) ကိုအောင်နိုင် နှင့် ဆက်လက်၍
ကိုအောင်နိုင် က မိုးမ သူ့လီးကို ရက် လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေသညကို ဇိမ်ခံနေတုံး ကိုရင်ဦးမောင် ဖုံး ဝင်လာသဖြင့် ဖုံးကို မကိုင်ချင်။ မိုးမက လည်း ကိုအောင်နိုင့် လီးကြီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ကိုင်ပွတ်နေရင်းဖြင့် ဖုံး စခရင်ကို လှမ်းကြည့်နေသည့် ကိုအောင်နိုင့် မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်က၊
“ ကိုရင်ဦးမောင် ခေါ်နေတာ”
ဟု ပြောလိုက်သော်လည်း မိုးမ က ဂရု မစိုက်ပဲ နှင့် ခေါင်းငုံ့ကာ ကိုအောင်နိုင့် လီးကြီးကို ငုံ့ကာ ပြန်စုပ်လိုက် သဖြင့် ကိုအောင်နိုင် မှာ ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် ကိုယ်လုံး ပင် တုံခါသွားရသည်။ ကိုအောင်နိုင်က ဖုံး ကို ကိုင်လိုက်ပြီး လူမမာ အသံမျိုးဖြင့်၊
“ ဟေး ကိုရင်ဦးမောင် ကိုယ် ဒီနေ့ နေသိပ်မကောင်းလို့ အလုပ်မဆင်းတော့ဘူး အိမ်မှာ နားနေတယ်”
“ အော် အင်းအင်း၊ ခင်ဗျား ကို မတွေ့လို့ တခုခု များ ဖြစ်သလားလို့ ဖုံးခေါ်ကြည့်တာ၊ အာ့ဆိုလည်း နားလေ၊ မနက်ဖြန်ကြမှ တွေ့တာပေါ့”
မိုးမ ကတော့ ကိုအောင်နိုင် သူ့ယောက်ျား နှင့် စကားပြောနေသည်ကို နားထောင်ရင်းမှ ကိုအောင်နိုင့် လီးကို အားရ ပါးရ စုပ်နေလေသည်။ ကိုအောင်နိုင့်ကို လည်း ပြောင်ချော်ချော် မျက်နှာပေးဖြင့် မျက်စေ့တဖက် မှိတ်ပြလိုက်သေးသည်။ ကိုအောင်နိုင်က သူဖုံးကို ဘေးချလိုက်ပြီး မိုးမ ခေါင်းကို ကိုင်ဖိက သူ့လီးကြီးဖြင့် မိုးမ ပါးစပ်ကို ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ မိုးမ မှာ သူမ လည်ချောင်းထဲ လီးထိပ်တိုးဝင်သွားသဖြင့် အသက်ရှုကျပ်သွားပြီး လီးကြီးကို ပါးစပ်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ၊
“ ဘာလို့ အဲလိုလုပ်ရတာလဲ၊ ရှင့်လီးကြီးက ဒီလောက်ကြီးပြီး အရှည်ကြီးဟာ၊ ကျမ ပါးစပ်ထဲ တချောင်းလုံး မဝင်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိသားနဲ့၊ လည်ပင်းထဲတောင် ရောက်သွားတယ်”
ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ဆံပင်တွေကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဆွဲပြီး မိုးမ ခေါင်းကို မကာ သူ့လျှာကြီးဖြင့် မိုးမ ပါးပြင် နူတ်ခမ်းများကို ရက်လိုက်သည်။ မိုးမ ကလည်း သူမ လျှာလေးကို ထုတ်ကာ ကိုအောင်နိုင့်လျှာဖြင့် ထိတွေ့လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် စလုံး သွားရည်တမျှားမျှား ဖြင့် တယောက်ကို တယောက် ရက်စုပ်နမ်းနေလိုက်ကြသည်။
နှစ်ယောက်စလုံးက လျှာချင်း ပွတ်သတ်နမ်းနေစဉ်မှာပဲ သူတို့ လက်တွေက တယောက် ကိုယ်လုံးကို တယောက်ပွတ် သတ်ပေးနေသည်။ ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ကို ပက်လက်လှဲစေပြီး သူ့ပါးစပ်ကို မိုးမ နူတ်ခမ်း များမှ တဖြည်းဖြည်း လည်တိုင် နောက် အောက် သို့ ဆင်းလာရာ မိုးမ နို့များ ပေါ်သို့ ရောက်လေသည်။ သူ့လက်တွေကလည်း မိုးမ နို့တွေကို ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ်ပေးရင်း နို့သီးခေါင်းတွေကို စို့ပေးနေလေရာ မိုးမ တယောက် မွေ့ယာပေါ်မှာ တွန့်လိမ်နေလေသည်။
ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ နို့သီးခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေး ကိုက်ပေးရင်း က အောက်သို့ ဆက်ရွေ့လာပြီး မိုးမ ဗိုက်သား လေးများကို ရက်ရင်းက မိုးမ ချက်ကလေးကို လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးထည့် ဆော့ကစားနေရာ မိုးမ မှာ အိပ်ယာခင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း တဟင်းဟင်း ဖြင့် အဖျားတက်သလို ငြီးတွားနေရလေသည်။
ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ စောက်မွှေးတွေ ကို ပါ ရက်လာပြီး စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား များ ရောက်တော့ သူ့လျှာကြီးကို စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲ ထိုးသွင်းကြည့်လေသည်။ မိုးမ မှာ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမနိုင်အောင် စိတ်တွေ ကြွလာရပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား ဖြင့် ဖင်ကိုကြုံ့ထားရင်း ကိုအောင်နိုင့် ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ဆွဲ ထားမိလေသည်။ ကို အောင်နိုင်ကလည်း မိုးမ စောက်ဖုတ်မှ တစိမ့်စိမ့် ယိုကျနေသည့် စောက်ရည်များကို ရက်ပေး နေချိန်တွင် မိုးမ မှာ လည်ချောင်းသံ လေးဖြင့် သူမ ကို လိုးဖို့ ကိုအောင်နိုင့်ကို တောင်းဆိုနေလေသည်။ကိုအောင်နိုင်က ၊
“ သူ့ငယ်ချင်း အရင်းရဲ့ မိန်းမ ကို ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ ခုလို ထင်သလို လုပ်ခွင့်ရာ ဘယ်လောက် ဖီးလာသလဲ ဆိုတာ ချစ်လေး သိလား၊ အထူးသဖြင့် ယောက်ျား တယောက် အနေနဲ့ သူ့မိန်းမ မဟုတ်။ သူ့ရဲ့ သူငယ်ချင်း မိန်းမ ဆိုရင် အရမ်းကို အရသာ ရှိတာကလား၊ ကို့ကိုယ်ကို တောင် တနေ့ မှာ အဲလို ကံကောင်းတဲ့ ငတ ဖြစ်လာမယ်လို့ တခါမှ မတွေးမိခဲ့ဘူး၊ အထူးသဖြင့် အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်ပြီး ချောမောလှပလှတဲံ အချစ်လေး လို ကောင်မလေးဆိုရင်ပေါ့။ ကို ဘယ်သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး… မးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးမွ”
“ လာပါ လုပ်ပါတော့ ဦးအောင်နိုင်ရယ်၊ ကျမ အထဲထဲ ကို ရှင့်ဟာကြီးထိုးထည့်လိုက်ပါတော့”
ကိုအောင်နိုင်က လည်း အချိန်မဖြန်းပါ ချက်ချင်းပင် မိုးမ ကားပေးလိုက်သော ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ရန် ပြင်လိုက်စဉ် မိုးမ က သူ့လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ပေးလိုက်ပြီး အတွင်းဝင်သွားအောင် သူမ ခါးလေးကို ကော့ပေးလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင့် လက်တွေက မိုးမ ကျောအောက်မှ လျိုလိုက်ကာ ဆွဲဖက်လိုက်သဖြင့် မိုးမ ရဲ့ နို့လုံးကြီးတွေက အမွှေးထူထူ သူ့ရင်ဘတ်ကြီး နှင့် ဖိကပ်မိလေသည်။
ကိုအောင်နိုင့် လီးကြီးကလည်း မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲ သို့ တိုးဝင်သွားတော့သည်။ မိုးမ မှာ ပါးစပ်လေးဟ က အ ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကိုအောင်နိုင့် ပုခုံးများကို တွယ်ဖက်လျှက် ကိုအောင်နိုင့် ပါးစပ်များကို သူမ ပါးစပ်ဖြင့် လိုက်နမ်းစုပ်ဖို့ ကျိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်း မျက်စေ့ပိတ်ရင်နှင့် ဖြစ်သဖြင့် ကိုအောင်နိုင့် ပုခုံးပေါ်ကိုသာ လှမ်းစုပ်မိရာ သူမ သွားလေးဖြင့် အသာကိုက်ပြီး အနီမှတ် ကျန်ခဲ့အောင်ပင် တအားစုပ်ပြစ်လိုက်မိသည်။ တချိန်ထဲမှာပဲ သူမ ဖင် ကို ကိုအောင်နိုင့် အောက်မှ စကောဝိုင်း လှုပ်ရှားပေးနေလေရာ ကိုအောင်နိုင်မှာလည်း တအားကို ဆောင့်လိုးပေးနေမိတော့သည်။
မျက်နှာမှတောင်မှ ချွေးတလုံးလုံး ထွက်လာအောင် အားရ ပါးရ ဆောင့်လိုးနေသော ကိုအောင်နိုင့် မျက်နှာကို မော့ကြည့်ရင်း မိုးမက၊
“ ရှင် ဟိုနေ့က ကားထဲက နေ ဖုံးဆက်ခ် လုပ်ရင်း ဂွင်းထုနေတာကို ကျမ အရမ်းသနားမိတာ အဲဒီအချိန်ထဲက ရှင့်ကို ပေးလိုးချင်နေမိတာ ရှင်က အဝေးကြီးမှာ ရောက်နေလို့၊ အခု တော့ ရှင် ကြိုက်သလောက်သာ ကျမကို လိုးပါတော့၊ ကျမ က ရှင့်ရင့် သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးရဲ့ မိန်းမလေ၊ ရှင့်အလိုးကို ခံချင်နေတဲ့ မိန်းမပေါ့၊ ဦးအောင်နိုင် အဲဒီ ရှင့်သူငယ်ချင်းမိန်းမ ကို အားရပါးရလိုးလိုက်စမ်းပါ။ အားးးးးးး အိုးးးးး ကောင်းလိုက်တာရှင်၊ .. အဲလိုလေး နာနာဆောင့်ပေးစမ်းပါ ဦးအောင်နိုင်ရယ်၊ ကျမ ကို ဟိုးအထဲထိ ဝင်ပြီးအောင့်သွားအောင် ဆောင့်ပေး စမ်းပါ၊ နာနာလေး အိုးးးးးးးး”
ကိုအောင်နိုင်မှာလည်း မိုးမ စကားသံကြောင့် ဖီးအရမ်းတက်လာပြီး သူ့လီးကြီးမှာလည်း ထူထဲလာပြီး လရေများ ထွက်ချင်လာသည်ထိကို တင်းမာလာခဲ့ရသည်။ ကိုအောင်နိုင်မှာ ပိုပြီးကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လေ မိုးမ ကလည်း သူမ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ တအားညစ်ကာ ခေါင်းကိုခါယမ်းရင်း အသံထွက်အော်ငြီးလေသည်။
“ အားးးး ကောင်းးးးးးးးးးတယ်းးးးဦးးးးးးးအောင်းးးးးနိုင်းးးးးးပြီးးးးးးးအားးးးးးးးးပြီးးးးးးပြီးးးးးးးအိုးးးးးးးး”
မိုးမ ကတကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီး တောင့်တင်းသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်လည်း ဆက်မထိန်းထားနိုင်တော့သဖြင့် သူ့လီးကြီးကို မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်တော့မလိုပြင်လိုက်သည်။ မိုးမ က ကိုအောင်နိုင့်ခါးကို အတင်းဆွဲဖက်ထားပြီး၊
“ ဟင့်အင်း မထုတ်နဲ့ အထဲမှာပဲ ပြီးလိုက်၊ ကျမ ဆေးသောက်ထားတယ်၊ စိတ်မပူနဲ့၊ ရှင့်စိတ်ကြိုက်သာလုပ်။ ကျမ အထဲမှာပြီးလိုက် အိုးးးးးးးးးးး”
ကိုအောင်နိုင် လည်း သူ့လီးကြီးကို မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ထိုးဖိသွင်းလိုက် ပြီး လရေများကို ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ မိုးမ လည်း အော်ဟစ်ငြီးငြူရင်း ကိုအောင်နိုင့်ကို တွယ်ဖက်ထားလေသည်။
ခနအကြာမှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ငြိမ်ကျသွားပြီး အခန်းထဲမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်၏ အသက်ရူသံပြင်းပြင်း ကိုသာ ကြားနေရတော့သည်။ ကိုအောင်နိုင်မှာ မိုးမ အပေါ်မှာ ထပ်ရက်သား ခနနေလိုက်သေးသည်။ သူ့နဖူးမှ ချွေးစက် တို့တောင် မိုးမ နဖူးပေါ်သို့ လိမ့်ကျသွားသည်။ မိုးမ မှာ ကိုအောင်နိုင့်ကိုယ်လုံးကြီးသူမ အပေါ်ဖိထားခံရသဖြင့် နို့ကြီးများမှာ ဘောလုံးကို အပေါ်မှ အလေးဖြင့် ဖိထားသလို ဘေးသို့ ပြားထွက်နေရလေသည်။
.............................................................................................................................
အခန်း (၆၂) ယောက်ျားရုံးက ပါတီမှာ
တနေ့ ကိုရင်ဦးမောင် အလုပ်က လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တယောက်က သူ့ ရာထူးတိုးလို့ သူ့အိမ်မှာ ပါတီလေး တခု ပေးမည်ဟု ဆိုကာ ရုံးမှလူများ အရာရှိကြီးများ ကို ဖိတ်သည်။ အိမ်ထောင်သည် များကို သူတို့ မိန်းမ များပါ ခေါ်လာဖို့ ဖိတ်လေသည်။ သို့သော်လည်း များသောအားဖြင့် မိန်းမ များက ထိုသို့ သော ပါတီများကို မတက်ရောက်ချင်ကြ ပေ။
ထို့ကြောင့်လည်း မိန်းမ များ အများအပြားပါလာမည်ဟု မတွက်ထားကြခြေ။ ကိုရင်ဦးမောင် ကတော့ ကိုအောင်နိုင်လည်း ပါတီ လာမည်ဆိုသည်ကို သိသဖြင့် မိုးမ ကို ခေါ်သွားပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်ကို အကဲခတ်မည်ဟု ကြံထားသည်။ ကိုအောင်နိုင် ကလည်း သူ့ကား ယူလာမည်၊ ကိုရင်ဦးမောင်တို့ကို ဝင်ခေါ်မည်၊ အပြန်မှာလည်း သူတို့ ကို ပြန်ပို့ပေးမည် ဆိုသဖြင့် အဆင်ပြေသွားသည်။
မိုးမ ကလည်း သူမ အတွက် ထိုသို့သော ပါတီမျိုး ကို ပထမဦးဆုံး တက်ရောက်ရမည်ဖြစ်သဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှား တက်ကြွနေရလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပါတီ မတိုင်ခင် ရက်ပိုင်းအတွင်း ဘာအဝတ်အစား ဝတ်ရမည်ကို မသိ၊ သူမ မှာ ရှိသမျှ၊ အကောင်းဆုံး ထင်သည့် အဝတ်အစားများကို စမ်းသပ် ဝတ်စားရင်း ဆုံးဖြတ်ရခက်နေလေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ကိုရင်ဦးမောင် ဝယ်ပေးထားပြီး အရမ်းခေတ်မှီပြီး ဟော့လွန်းသဖြင့် သူမ မဝတ်ရဲသော ဝတ်စုံ ကို စမ်းဝတ်ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။
ထိုဝတ်စုံ မှာ သူခါတိုင်း ဝတ်နေကြ ရိုးရာ ဝတ်စုံ မျိုး မဟုတ်ခြေ။ အလတ်စတစ်လို အသား ပျော့ပျော့ ကိုယ်ကျပ် ကို တဆက်ထည်း ဖြင့် ပေါင်လည်အထိသာ ရှည်သော ဒရက်စ် ဖြစ်လေသည်။ အပေါ်ပိုင်းမှာ လက်ပြတ်ဖြစ်ပြီး အရှေ့မှာ လည်း အတော်လေး ဟိုက်လေရာ သူမ ရင်သား မြှောင်းများကို လည်း ထင်ထင်ရှားရှားကို မြင်နေရလေသည်။ ဒရက်စ်မှာ အနက်ရောက် ဖြစ်သဖြင့် သူမ အသား မှာ ပိုပြီး ဝင်းလက်ထင်ရှား နေလေသည်။ သူမ ပေါင်တန်ကြီးများ မှာလည်း စင်းဖြောင့်လုံးကြွနေလေသည်။
ခြောက်လက်မ ခန့် မြင့်သည့် ဒေါက်ဘိနပ် အမဲ ကလည်း သူမ တင်လုံးကြီးများကို ပိုပြီး ကားစွင့် ကာ အသားကပ်အဝတ်အစားအောက်မှာ လုံးထ နေဟေလေသည်။ ဒရက်စ် အမဲ ပေါ်မှာ စီးကွင့် ငွေရောင် လေးများ တလက်လက်ဖြင့်လည်း အလွန် လှပနေသလို သူမ ရင်ညွှန့် ပေါ်မှ ပုလဲ ပုတီးလုံး များ နှင့်ပုလဲလုံး နားကပ်လေးများ ဖြင့် အရမ်းကို လှနေလေတော့သည်။ သူတို့ အိမ်ထဲမှ အထွက်ခင်မှာပင် ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် သူ့မိန်းမ အရမ်းလှပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလှသဖြင့် ပါတီက ယောက်ျား တွေ အထူးသဖြင့် ကိုအောင်နိုင်ပါ သွားရည်တမြှားမြှား ကျကာ ငမ်းကြတော့မည်ကို မြင်ယောင်ရင်း သဘောကျနေမိလေသည်။
ညဘက် ၈နာရီလာက် ကိုအောင်နိုင် သူတို့ကို လာခေါ်တို့ သူတို့ နှစ်ယောက် မှာ သူတို့ အပတ်မန့် ဂိတ်ဝသို့ ရောက်နေကြပြီ ဖြစ်လေသည်။ ကိုအောင်နိုင်က ကားပေါ်မှ သူတို့ ဆီ ရောက်ခါနီး ဖုံးကြိုဆက်ထား၍လည်း ဖြစ်သည်။ ဥက္ကာမှာ မိုးမ တို့ ကို တချိန်လုံး အကဲခတ်ကာ ကြည့်နေလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က တမင်သက်သက် မိုးမ နားမှ မသာခွာကာ ဥက္ကာ နှင့် မိုးမ ကို အကဲခတ်နေသည်။
မိုးမ က သူမ အဝတ်အစား နှင့် အပြင်အဆင်ကြောင့် ဒီည သူမ အရမ်း ဟော့နေသည်ဆိုသည်ကို သိသည်။ ဥက္ကာ တယောက် သူမ ကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တအားထ နေပြီး မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်နေသည်ကို လည်း သတိထားမိသဖြင့် မရီမိအောင် အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားပြီး မသိမသာလေး ပြုံးနေလေသည်။
ကိုအောင်နိုင်ရောက်လာတော့ ကိုရင်ဦးမောင်က ကားရှေ့ခန်းကို အသွား ကိုအောင်နိုင်က ကားထဲမှ ထွက်လာပြီး မိုးမ အတွက် ကားနောက်ခန်း တံခါးကို ဖွင့်ပေးလေသည်။မိုးမ ကားထဲ သို့ ကုန်း အဝင်မှာ ကိုအောင်နိုင့် လက်တွေက မိုးမ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သတ်ပေးပြီး မိုးမ ဖင်လုံး တွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် အသာ ဖြစ်ညှစ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထို အရာကို မျက်ခြေမပြတ်ကြည့်နေသော ဥက္ကာကလည်း မြင်လိုက်သည်။
ဥက္ကာက ဘောင်းဘီထဲမှာ မာတင်းလာသော သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အသာ နေရာရွေ့ပေးလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှလည်း ..အင်း ဒီညတော့ မမမိုး တော့ သူ့ယောက်ျားရော သူ့ယောက်ျား သူငယ်ချင်းကို လိုးတာကို ခံရတော့မယ်၊ ခွီး ငါ မလိုးရတာ နာလိုက်တာ၊ ဟု တွေးနေမိသည်။ သို့သော်လည်း အဲဒါက ဥက္ကာရဲ့ အတွေး၊ တကယ်ဖြစ်လာတာကတော့ ဥက္ကာတွေးတဲ့အတိုင်း ဖြစ်ချင်မှ ဖြစ်မှာပေါ့လေ။
ပါတီပွဲမှာ..လူတွေ အကုန်ရောက်နေကြပြီ။ သူတို့ သုံးယောက်က နောက်ကျနေသည်။ ယောက်ျားတွေသာ များပြီး အမျိုးသမီး မှာ စုစုပေါင်း လေးငါးယောက်သာ တွေ့ရသည်။ သူ့တို့ ဧည့်ခန်းထဲကို ဝင်သွားတော့ ယောက်ျား တွေ တော်တော်များများက ရှမ်ပိန်ခွက်တွေ ကိုင်ထားကြပြီး တချို့ကလည်း ဆေးပြင်းလိပ်တွေ တချို့ကလည်း စီးကရက်တွေ ခဲထားကြသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် တို့ နှစ်ယောက် နှင့် ကိုအောင်နိုင် တို့ ဝင်လာကြတော့ ယောက်ျား တွေ အတော်များများ ၏ မျက်လုံးတွေက မိုးမ ဆီကို ပဲ တန်းရောက်သွားကြသည်။ အမျိုးသမီးတွေက တော့ သူတို့ နားက ယောက်ျား တွေ နဲ့ စကားလက်ဆုံကျနေကြလို့ သူတို့ ဝင်လာတာ သတိမထားမိကြ။ အိမ်ရှင်က သူတို့ သုံးယောက်ကို ဆီးကြို နူတ်ဆက်လိုက်တော့မှ အားလုံးရဲ့ မျက်လုံးတွေက မိုးမ ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ကြကုန်၏။ အချို့ အမျိုးသား များမှာ သူတို့ ဘောင်းဘီရှေ့တွေကို လက်ဖြင့် အတွင်းက မာလာသည့် အချောင်းကို အနေအထားပြောင်းကြသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် မှာ အခုမှ ပင် မိုးမ ကို သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များ ဖြင့် မိတ်ဆက်ပေးရလေသည်။ မိုးမ ကို လက်ဆွဲခေါ်လျှက် သူ့ အလုပ်မှ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များ နှင့် လိုက်လံ မိတ်ဆက်ပေးနေလေသည်။ ကိုအောင်နိုင်က ထို လူများ၏ မျက်လုံး များကို လေ့လာနေသည်။ တချို့ မှာ ဘိုဆန်ဆန် မိုးမ နှင့် လက်ဆွဲ နူတ်ဆက် ကြသည်။
လက်ပြတ်အင်္ကျီမို့ မိုးမ ၏ ဝင်းဝါနေသော လက်မောင်းသား နှင့် ဆက်ဆီ ကသော ဂျိုင်း တို့မှာ ယောက်ျား တိုင်း၏ မျက်လုံး များကို ဆွဲဆောင်နေလေသည်။ မိုးမ ရင်သား မြှောင်း များကို စူးစိုက် မကြည့်မိအောင် အတင်း အားထုတ်နေကြရလေသည်။ ကိုအောင်နိုင်မှာ မနာလိုစိတ်ပင် ဖြစ်ပေါ်လာရပြီး မိုးမ နားကို မကြာခန လာကာ စကားစမြီ ပြောဖို့ ကြိုးစားသည်။
ဒါရိုက်တာ နှင့် မန်နေဂျာ မှာ နောက်ဆုံး ကိုရင်ဦးမောင် မိတ်ဆက်ပေး သော သူနှစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။ ထိုဘောစိများ အနားသို့တော့ ကိုအောင်နိုင်တယောက် မကပ်ရဲသဖြင့် မသိမသာလေး ခွာကာ အကဲခပ်နေရသည်။
“ ဒါက ကိုတို့ ဘောစိ၊ ကိုတို့ ကုမ္ပဏီ က ဒါရိုက်တာ လေ”
ဟုပြောကာ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တော့ မိုးမ မှာ အပြုံးကလေး ဖြင့် သူမလက်ကလေးကို ကမ်းပေးကာ လက်ဆွဲနူတ်ဆက်လေသည်။ ထိုသူမှာ အသက် ငါးဆယ်ခန့် ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း အတော်ပင်နုလေသည်။ တန်ဖိုးကြီး အနောက်တိုင်းဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး ဆွဲဆောင်မှု ရှိသော အပြုးဖြင့် မိုးမ မျက်လုံး တည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း၊
“ ဟဲလို တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်၊ အရမ်းချောတာပဲနော်”
ဟုပြောရင်း မိုးမ လက်ကလေးကို ဆွဲယူကာ သူ့နူတ်ခမ်းများဖြင့် ထိနမ်းလိုက်သည်။ မိုးမ ကလည်း ကိုယ်လေးကို ကိုင်းကာ သူမလက်ကလေးကို မြှောက်ပေးရင်း၊
“ ကျမ ကလည်း အရမ်းကို ဝမ်းသာပါတယ်ရှင်”
ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ဘေး၌ရပ်နေသော၊ မန်နေဂျာ မှာ မိုးမ လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်း လေး နှင့် အမွှေးအမြှာင် မရှိသည့် ဂျိုင်းသား လေးများကို အနီးကပ် ငမ်းနေရင်း က သူနှင့် မိတ်ဆက်ပေးမည့်အချိန်ကို စိတ်မရှည်စွာ စောင့်နေရသည်။
ထို မန်နေဂျာမှာလည်း အသက် ၅၀ ခန့် ဖြစ်ပြီး ဒါရိုက်တာနှင့်မတူ သူက ဆံပင်ဖြူများ နှင့် လူကြီးပုံ ပေါက်လေသည်။ မန်နေဂျာက လည်း မိုးမ လက်ကလေးကို ဆွဲယူကာ နူတ်ဆက်လိုက်ရင်း၊
“ ဟဲလို၊ မော်ဒယ်လေး များလားကွယ်”
ဟု နူတ်ဆက်လိုက်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် က သူ့ ဘောစိ များကို သဘောကျစွာ ပြုံးရင်း ကြည့်နေလေသည်။ ဒါရိုက်တာ ဦးမောင်မောင်ကြပ် က၊
“ မောင်ရင်ဦးမောင် ခင်ဗျားရဲ့ ဇနီးချော လေးက ဘယ်မှာများ အလုပ်လုပ်သလဲကွယ့်၊ အဲလို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အမျိုးသမီးလေးမျိုး ကိုယ်တို့ ကုမ္ပဏီမှာ ရှိရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲ”
ဟု ပြောလိုက်ရာ၊ ကိုရင်ဦးမောင်က ပြာပြာသလဲ၊
“ အိုး...ကျနော့် အမျိုးသမီးက ဘယ်မှာ မှ မလုပ်ပါဘူး ခင်ဗျာ”
ဟု ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ မန်နေဂျာ ဦးသာဒင် က ပြုံးဖြဲဖြဲ ဖြင့်၊
“ သူကြည့်ရတာ မော်ဒယ်လေး လိုပဲကွာ၊ တကယ်ဆို သူမော်ဒယ် ဝင်စမ်းကြည့်သင့်တယ်ကွ”
ဦးမောင်မောင်ကြပ် ကလည်း မိုးမ မျက်လုံး အစုံကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း၊
“ ဟုတ်တယ် ကိုသာဒင်ရဲ့ ခင်ဗျားပြောတာ အမှန်ပဲ၊ အခုခေတ်စားနေတဲ့ မော်ဒယ်မလေး ဘယ်သူလဲ ဗျာ ဟိုဟာ၊ အိုးကောင်းကောင်းနဲ့ဟာလေး၊ အား ချောတီးချောတီး၊ အဲသူနဲ့ တော်တော်တူတာပဲ”
မိုးမ တယောက် မျက်နှာလေး ရှက်သွေးဖြန်းသွားပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို ပြုံးပြလိုက်မိသည်။ နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်ကို တလှည့်၊ သူမကို မေးခွန်းထုတ်သည့် မျက်နှာပေးဖြင့်လှမ်းကြည့်နေသည့် ကိုအောင်နိုင့်ကို တလှည့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထို အချိန်တွင် စားပွဲထိုးတယောက်က ရှန်ပိန်း ခွက်များတင်ထားသော လင်ပန်းဖြင့် သူတို့ အနားရောက်လာရာ၊ ဘောစိ နှစ်ယောက်စလုံးက၊
“ ဟေး သူ့ကို လည်း အများနည်းတူ ရှန်ပိန်းပေးလိုက်အုံးလေကွာ”
ဟု ပြောလိုက်ရာ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်ဘက်သို့ ခွင့်တောင်းသည့် အကြည့်ဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သဖြင့် မိုးမ က သူ့အတွက် ရှန်ပိန်းခွက်ကို လှမ်းယူလိုက်ရင်း အားလုံး တညီတညွှတ်ထည်း ဖန်ခွက်ချင်း မြှောက်တိုက် ပြီး။
“ ချီးယားစ်”
ဟု အော်လိုက်ကြလေသည်။
ကိုအောင်နိုင်တယောက် မိုးမ အနား မှ မခွာ တရစ်ဝဲဝဲ ဖြင့် လုပ်နေသော်လည်း မိုးမ မှာ တခြား အမျိုးသမီး အုပ်စု ဖြင့် လည်းကောင်း၊ အခြား ဝန်ထမ်းများ ဖြင့် လည်းကောင်း စကားစမြီ ပြောဆို နေသဖြင့် အနားကပ် မရပဲ ဖြစ်နေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုအောင်နိုင်မှာ မိုးမ ကို မျက်စေ့အောက်မှ တစက္ကန့် တောင် အပျောက်မခံနိုင် အောင် ဖြစ်နေရသည်မှာ မိုးမ ယောက်ျား ကိုရင်ဦးမောင် ထက် အကဲပိုသလိုပင် ဖြစ်နေရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် က တော့ မိုးမ ကို လှည့်ပင် မကြည့်တော့ပဲသူ့ဖာသာ သူ ပါတီပွဲမှာ ပျော်ရွှင်နေလေသည်။
မန်နေဂျာ ဦးသာဒင် တယောက် မိုးမ အနားကို ကပ်သွားတော့ ကိုအောင်နိုင် အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ သူ့နေရာမှ လည်း မိုးမ တို့ ဘာတွေ ပြောနေသည်ကို မကြားရ၊ ဦးသာဒင်ကို ကြောက်ရသဖြင့်လည်း အနားကပ်ပြီး မစပ်စုရဲ ဖြစ်နေရသည်။ မိုးမ က တခစ်ခစ် ရီမော ရင်း ဦးသာဒင့် အပြော မှာ ကျနေပုံ ရသဖြင့်လည်း ဒေါသတွေ အလိပ်လိပ်ထွက်နေရသည်။ ဦးသာဒင်က ဦးမောင်မောင်ကြပ်ကို လှမ်းခေါ်ရင်း မိုးမ ကို လက်ညိုးထိုးပြကာ တခုခု ပြောလိုက်ရာ ဦးမောင်မောင်ကြပ်က မိုးမ ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးဖြီးင်္ဖြး လုပ်ပြရာ မိုးမ ကလည်း ပြန်ပြုံးပြနေသည်ကို မြင်နေရသည်။
ကိုအောင်နိုင် မှာ ကိုရင်ဦးမောင်ကို လိုက်ရှာကြည့်တော့ ဆိုဖာတခု မှာ ထိုင်ပြီး တခြား သူငယ်ချင်းများနှင့် စကားပြောရင်း အရက်ကို သာ စိတ်ကြိုက် သောက်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် သွားကို ကြိတ်ရင်း သူ့ဖာသာသူ ရေရွတ်ပြောဆိုမိလေသည်။
“ ဘယ်လို ယောက်ျား မျိုးလဲ မသိဘူး ခွေးမသား၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကို ခေါ်လာပြီး သူများ တွေ ဝိုင်းကျူ နေကြတာကို ဒီအတိုင်းလွှတ်ထားတယ်..လီးလိုပဲ.. ”
ဒါရိုက်တာ နှင့် မန်နေဂျာ တို့ နှစ်ယောက် မိုးမ အနားမှ မခွာပဲ တချိန်လုံးကပ်နေသည်ကို သတိထားမိပြန်သည်။ သူတို့ မျက်လုံးတွေက မိုးမ လှုပ်ရှားသမျှ ကို အရသာ ခံကြည့်နေကြသည်ကို လည်း တွေ့ရသည်။ မိုးမ ကသူတို့ ကို ပြန်ကြည့်သည့် အကြည့်ကလည်း မြူဆွယ်နေတဲ့ ပုံစံပဲ ဟုလည်း ကိုအောင်နိုင် စိတ်ထဲ ထင်မိသည်။ ကိုအောင်နိုင် မခံနိုင်တော့ မိုးမ နား အသာ သွားကာ မသိမသာ စကားရောဖော လုပ်နေရင်းမှ အနောက်မှ ကပ်ကာ မိုးမ အား တိုးတိုးလေး၊
“ ဟေး ကိုတို့ ဒီည အခွင့်အရေး ကောင်းကောင်း ရပြီ။ ကိုရင်ဦးမောင်လည်း မူးနေပြီကွ၊ ကိုတို့ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် သူ အတော်မြှောက်နေလောက်ပြီ။ အိပ်တောင် အိပ်ပျော်သွားမှာ၊ အဲဒါဆို ကို တို့ နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပဲ အချစ်ရေ ”
မိုးမ က နူတ်ခမ်းလေး တွန့် ရုံသာ ပြုံးလိုက်သည်။ သူမ ပုခုံးပေါ်က အင်္ကျီစလေးကို ဆွဲတင်သလို ဟန်လုပ်ရင်း မန်နေဂျာနှင့် ဒါရိုက်တာ တို့ကို ငြုတုတု အပြုံးလေး ဖြင့် လှမ်းကြည့် ကာ ကိုအောင်နိုင့် အပြောကို မကြားဟန်ပြု နေသည်။ ကိုအောင်နိုင် ကလည်း သူ့အပြောကို မကြားချင်ယောင် ဆောင်မှန်းသိသဖြင့် ဒေါသထွက်လာပြီး ထိုင်ရမှ ထကာ၊
“ မိုးမ ရေ ခြံထဲ ထွက်လျှောက်ကြည့်ရအောင်လား”
ဟု လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ မိုးမက ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို အပြုံးလှလှလေးဖြင့် ဝှေ့ပတ်ကြည့်လိုက်ရင်း၊
“ အိုး အပြင်မှာ အေးနေလောက်ပြီ၊ ကျမ ဒီအင်္ကျီနဲ့ ဆို အချမ်းခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒီမှာ ပဲ နွေးနွေးထွေးထွေးနဲ့ နေတော့မယ်”
ကိုအောင်နိုင် မှာ အံကို ကြိတ်ကာ ပါးစပ်မှ မပီမသ ဗလုံးဗထွေး ပြောဆိုလျှက် စားပွဲထိုးဆီ သွားပြီး အရက်တခွက် ယူမော့သောက်လိုက်လေသည်။
..................................................................................................................................
အခန်း (၆၃) ကိုအောင်နိုင် အိမ်သို့ ပြန်မောင်းပို့ပေးခြင်း။
နောက်ဆုံး ပါတီ ပြီး သွားတော့ စိတ်အလို မကျ ဖြစ်နေတဲ့ ကိုအောင်နိုင် တယောက် မိုးမ တို့ လင်မယားကို အိမ်ပြန်မောင်းပို့ရပါတော့သည်။ မိုးမ တယောက် ပါတီမှာ မန်နေဂျာ နှင့် ဒါရိုက်တာတို့ အပေါ် မှာ ညိုမြ လုပ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်အနှောက်အယှက်လည်း ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ ထို ဘဲကြီးတွေကလည်း မိုးမ နားမှာ တရစ်ဝဲဝဲ ဖြင့် ဘာတွေ ကြိတ်ကြံနေကြသလဲ ၊ သူတို့ စိတ်ထဲ မှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ ဆိုသည်ကို ကိုအောင်နိုင် က ကောင်းကောင်းသိသဖြင့်လည်း ပို ဒေါပွရသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က တော့ အရက်မမူးပဲ နှင့် မူးချင်ယောင်ဆောင် ရင်း ကိုအောင်နိုင်ကို၊
“ ကျနော့် ကို အိမ်လိုက်ပို့ပေးပါတော့ဗျာ။ ကျနော်လမ်းတောင် မလျှောက်နိုင်တော့ဘူး အရမ်းကို အိပ်ချင်နေပြီ ၊ ကျနော့်ကို ကားနောက်မှာပဲ တင်ပေးလိုက်တော့ လမ်းမှာ အိပ်သွားလို့ ရအောင်”
ဟု ပြောလေသည်။ ကိုအောင်နိုင်က ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကားဆီသို့ တွဲခေါ်သွားချိန်တွင် မိုးမ က မန်နေဂျာ နှင့် ဒါရိုက်တာတို့ကို နူတ်ဆက်နေလေသည်။ ထို ဘဲကြီးများကလည်း မိုးမ လက်ကို မလွတ်တမ်းဆွဲကိုင် ပြီး စကားတွေ ပြောနေသည်မှာ မဆုံးတော့ခြေ။
နောက်ဆုံး မိုးမ ကားဆီ ရောက်လာတော့ ကိုရင်ဦးမောင်က နောက်ခန်းမှာ တုံးလုံးလဲ အိပ်နေသဖြင့် ရှေ့ခန်းမှာပင်ထိုင်လိုက်ရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရင်း က ဒီညကံကောင်းရင်တော့ မိုးမ တယောက် ကိုအောင်နိုင် နဲ့ လှုပ်ရှားတာ မြင်ရ ကြားရခြေသေးဟု တွေးရင်း ဝမ်းသာနေမိသည်။
ကိုအောင်နိုင်က ကားကိုစမောင်း ပြီး မကြာခင်မှာပင် လက်ကို မိုးမ ပေါင်ပေါ် လှမ်းတင်လိုက်သည်။ မိုးမ က လေသံလေးဖြင့်၊
“ ရှင် ဘာလုပ်တာလဲ အနောက်မှာ သူရှိတယ်လေ”
“ သူ မူးပြီး အိပ်ပျော်နေပါပြီကွာ၊ တကယ်လို့ ကြားရင်တောင်မှ နောက်နေ့ ဘာမှ မှတ်မိစရာအကြောင်းမရှိပါဘူး စိတ်ပူမနေပါနဲ့”
“ ဟင့်အင်း၊ အခု မလုပ်ပါနဲ့ ရှင့်လက်ကြီးဖယ်လိုက်စမ်းပါ”
ကိုအောင်နိုင်က ဂရု မစိုက်၊ လက်တဖက် က ကား စီရာတိုင် ကို ကိုင်မောင်းနေရင်းဖြင့် နောက်လက်တဖက်ဖြင့် မိုးမ နို့ကြီးတွေကို အင်္ကျီတွေပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ မိုးမ က ကားအနောက်ဖက်ခန်းခုံမှာ အိပ်နေသော ကိုရင်ဦးမောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ညအမှောင်ကြောင်ဝိုးတဝါးသာ မြင်ရသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က လည်း ဟောက်သံ လေးပင်ပေးပြီး အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့မျက်လုံးတွေက တော့ တဝက်လောက်ဖွင်ထားပြီး မိုးမ တို့ ကို မျက်ခြေမပြတ်ကြည့်နေလေသည်။သူ လှဲနေသော နေရာမှာ ညအမှောင် နှင့် အရိပ်များကြောင့် မှောင်နေပြီး သူ့မျက်လုံး ပြူးထားတာတောင်မှ မိုးမ အနေဖြင့် မြင်ရဖို့ မလွယ်ပေ။
ကိုအောင်နိုင့်လက်မှာ အခုတော့ မိုးမ လက်ဟိုက်မှ လက်ထိုးထည့်ပြီး နို့တလုံးကို ကောင်းကောင်း ဆုပ်မိနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ မိုးမ ကလည်း ခုချင်းချင်းကို ထလိုးချင်စိတ်ပေါ်နေသဖြင့် လီးကလည်း အစွမ်းကုန် မာတောင်နေလေပြီ။ ကားလည်း တဖက်က မောင်းရင်း လုပ်နေရတာ မလွတ်လပ်တော့သဖြင့် ကိုအောင်နိုင် က လူရှင်းသော တောလမ်းလေး တခုထဲသို့ မောင်းဝင်လာလိုက်သည်။
လူအသွား အလာပြတ်သည့် နေရာ အရောက်တွင် ကိုအောင်နိုင်က ကားကိုထိုးရပ်လိုက်ပြီး စက်ပါ သတ်လိုက်သည်။ မိုးမ က ကိုအောင်နိုင် ဘာလုပ်တော့မည် ဆိုတာကို ရိပ်မိကာ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့်၊
“ အို ဒီနေရာကြီးမှာ ၊ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် မတော်တဆ ပုလိပ်တွေ ကင်းလှည့်လာတာနဲ့ မိသွားရင်၊ ကိုရင်ဦးမောင်လည်း ကားထဲ မှာ ရှိတယ်လေ။ ရှင် ရှုးနေပလား ဦးအောင်နိုင်”
ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ အနားကိုတိုးကပ်သွားပြီး၊
“ ဘယ်ပုလိပ်မှ ဒီနေရာမျိုးကို မလာဘူး၊ ကိုယ်တို့က လမ်းမကြီးနဲ့ ဝေးတဲ့နေရာရောက်လာပြီ၊ ဘေးနားမှာ ခြုံဘုပ်နဲ့ သစ်ပင်ကြီးတွေ ပဲ ရှိတာ။ စိတ်မပူနေပါနဲ့ ချစ်ရာ ”
သူတို့ နှစ်ယောက် ပြောနေသံကို ကြားနေရသည့် ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် လီးတောင်လာပြီး စိတ်ထဲက လည်းကြိတ်ဆု တောင်းနေမိသည်။
“ ဟုတ်ပြီ..လုပ်စမ်းပါကွာ အောင်နိုင်ရာ၊ ဆွဲစမ်းပါ။ မိုးမ ကလည်းကွာ သူ့ကို ပေးစားလိုက်စမ်းပါ။ ကိုယ်ကြည့်ချင်လို့ပါ၊ မင်းရဲ့ ငြီးငြူသံလေးကို နားထောင်ချင်လို့ပါ၊ အလိုလိုက်လိုက်စမ်းပါ ချစ်လေးရာ… ”
ထိုအချိန်မှာပင် ကိုအောင်နိုင် က မိုးမ ထိုင်ခုံ နောက်မှီကို ရနိုင်သလောက် အနောက်ကို လှန်ချ ပြစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မိုးမ ကိုယ်ပေါ်ကိုင်းကာ မိုးမ လည်တိုင် ပါးပြင် တို့ကို တရှုတ်ရှုတ် နမ်း နေလေသည်။ မိုးမ မှာ ကိုရင်ဦးမောင်ကို လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်ဖြင့် စိတ်ရှုတ်နေလေသည်။
မိုးမ ခုံနောက်မှီကိုလည်း ပက်လက်နီးပါးမျှ လှန်ချထားသဖြင့် မိုးမ ဆံပင်တွေက ကိုရင်ဦးမောင် ခြေထောက်တွေပေါ်ကို ကျလျှက် လေသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကတော့ မိုးမ ဒရက်စ် အောက်ခြေမှ လက်လျိုကာ ပေါင်တန်ကြီးများကို ပွတ်လျှက် မိုးမ ပင်တီလေးကို ဆွဲဖို့ ကြိုးစားရင်းက မိုးမ ရင်သားမြှောင်းကိုလည်း လျှာဖြင့် ကုန်းရက်လေသည်။ ပါးစပ်ကလည်း၊
“ ငါတို့ ရုံးက ဘောစိတွေက ညီးကို စိတ်ဝင်စားနေတာ ကို ညီးက လည်း အိစီကလီလုပ်နေတယ်မဟုတ်လား၊ ဟင်၊ ညီးဟာလေ တော်တော်လေးကို တင်းတဲ့ ဟာမလေး၊ ပြောစမ်းပါအုံး ညီး လည်း ပီတိ ဖြစ်နေတယ်မဟုတ်လား”
“ ရှင်ပါးစပ်ပိတ် ပြီး လုပ်စာရှိတာ လုပ်ပါလား၊ ကျမ မနေတတ်ဘူး အခု လို အခြေအနေမျိုး၊ ကျမ ယောက်ျား လည်း ကားထဲမှာ ရှိနေတာကို တော်ပါတော့၊ ကျမ မနေတတ်တော့ဘူး”
ကိုအောင်နိုင်က တော့ မိုးမ ပြောသမျှ စကားတလုံးမှ သူ့နားထဲ မဝင်တော့၊ အစာငတ်နေသော ခြင်္သေ့ကြီးလို မိုးမ အသားတွေကို သာ ကုန်းရက်နေသည်။ မိုးမ ပါးစပ်ကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း မိုးမ က လက်မခံ၊ ကိုအောင်နိုင် နမ်းမည်လုပ်တိုင်း မျက်နှာကို လှည့်လှည့်ပြစ်လိုက်ကာ ရှောင်ရှားနေသည်။ အနောက်မှာ အိပ်နေသော ကိုရင်ဦးမောင်ကိုလည်း မကြာခန လှည့်လှည့်ကြည့်နေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကလည်း သူအိပ်ပျော်နေတာကို သူတို့ယုံကြည်အောင် ဟောင်သံကို ပိုကျယ်ကျယ်လောင်လောင်လေး မြည်သံထွက်ပေးနေလိုက်သည်။
ကားပေါ်မှာ ကျဉ်းကျဉ်း ကျပ်ကျပ် မို့ လှုပ်ရှားရခက်သော်လည်း ကိုအောင်နိုင်က သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်ကာ သူ့လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်ကာ မိုးမ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ကြားထဲ ကို အတင်းပွတ်ထည့်ရင်း မိုးမ ဒရက်စ်ကို အပေါ်လှန်တင်နေလေသည်။
မိုးမ မှာ အတင်းရုန်းကန် ငြင်းဖယ်နေသော်လည်း ကိုအောင်နိုင် ကခေါင်းမာမာ ဖြင့် အတင်းတိုးနေတော့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က အနောက်မှ မိုးမ ပေါင်တွေကို များ မြင်ရမလားဟု အသာ ခေါင်းလေး ထောင်ကြည့်သေးသည်။ ကိုအောင်နိုင့် ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်သံ မိုးမ အပေါ် အတင်းခွတက်သည်တို့ကို ကြားနေ မြင်နေရသဖြင့် ပိုပြီး မြင်ချင်နေမိသည်။
ကိုအောင်နိုင်က ကားအတွင်းမီးကို ရုတ်တရက် ဖွင်လိုက်တော့ မိုးမ မှာ ရုတ်တရက် ကြောင်လန့် တကြား ဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သလို ကိုရင်ဦးမောင်က လည်း မျက်လုံးအစုံကို ကမန်းကတမ်း ပိတ်လိုက်ရသည်။ မိုးမ ကကားမီးကို ပြန်ပိတ်ဖို့ လက်ကမ်းလိုက်သည်ကို ပင် ကိုအောင်နိုင်က ဆွဲကာ တားဆီးလိုက်သည်။
“ ထားလိုက်ပါ၊ ကို က ချစ်လေး ရဲ့ ပေါင်တန်လှလှလေးတွေကို ရယ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ရယ်ကို မြင်ချင်လို့ပါကွာ၊ ကို ရက်ပေးနေတဲ့ အချိန်မှာ အဲဒါလေးတွေကို မျက်စေ့အရသာခံချင်လို့ပါ။ ပေါင်လေး နည်းနည်းကားပေးလိုက်၊ ချစ်လေး ကြိုက်မှာပါ”
မိုးမ မှာ ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကြည့်လိုက် ကိုအောင်နိုင့်ကို စိတ်တိုသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ဖြင့် မအော်ပြစ်ရုံ တမယ် အသံကိုထိန်းရင်း၊
“ အို ဒါပေမဲ့ အပြင်က လူတွေလည်း မြင်ရမှာပေါ့၊ ဒါမှ မဟုတ် ကျမ ယောက်ျား နိုးလာရင်ရော၊ ခုတောင် ကျမ တို့ အသံတွေ အရမ်းထွက်နေပြီ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး မီးကိုတော့ ပိတ်လိုက်ပါရှင်”
မိုးမ ရဲ့ ဒူးခေါင်းလေးတွေကို ရက်နေရာက ပေါင်တန်ကြီးတွေပေါ်ကို ရောက်လာတဲ့ကိုအောင်နိုင်ကတော့ ဖီလင်သံလေးနဲ့၊
“ အို တောတိရစ္ဆာန်တွေနဲ့ မျောက်တွေပဲ ကိုယ်တို့ကို အပြင်က မြင်မှာပါကွာ၊ ဒီ လို အချိန် ဒီနေရာကြီးမှာ ဘယ်သူမှ မလာပါဘူး။ စိတ်မပူနေပါနဲ့ ကိုယ့်ကို သာ အမြန်လေး လုပ်ခွင့်ပေးပါ၊ ခနလေးပါကွာ”
ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ဒရက်စ်ကို အပေါ်သို့ ပင့်တင်လာရာ မိုးမ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ချွှေးလေးတွေ စို့နေသည်ကိုပင် သူ့လက်ဖဝါးမှာ ကိုင်မိနေသည်။ မိုးမ ခေါင်းမှာ လည်း ကိုရင်ဦးမောင် ခြေထောက်နှင့် ထိလုနီးပါး ကပ်နေလေပြီ။ ကိုရင်ဦးမောင်က မျက်လုံးလေးကို မှေးကာ သူ့မိန်းမ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သတ်နေသော သူ့သူငယ်ချင်းကို တွေ့နေရလေရာ အလွန်ပင် စိတ်ကျေနပ်နေမိသည်။ ကိုအောင်နိုင် က သူ့မျက်နှာကို မိုးမ ပင်တီပေါ်တွင်ကပ်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ပင်တီ ပေါ်မှ ရက်လိုက်တော့ မိုးမ မှာ ငြီးသံလေးပင် ထွက်လာရသည်။
နောက်တော့ ကိုအောင်နိုင်က ပင်တီကို ဆွဲချွတ်တော့ မိုးမ က ဖင်ကြီးကို ကြွပေးမိသည်။ ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ စောက်ဖုတ် စိုစို ကြီးကို သူ့လျှာကြီးဖြင့် ပလတ်ပလတ်မြည်အောင်ကို ရက်ပေးလေသည်။ ကိုအောင်နိုင့် ပလပ်ပလပ် ဖြင့် စောက်ဖုတ်ရက်သံ တပြွတ်ပြွတ် စောက်ရေ စုပ်သံများကို ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် အတိုင်းသားကြားနေရလေသည်။ မိုးမ တယောက် စပြီး ဖီးတက်လာလေပြီ၊ မိုးမ နောက်မှီ မှာ အနောက်ကို ပို ယိုင်ကျလာပြီး ကိုရင်ဦးမောင် အောက်ပိုင်းနှင့်ပင် ထိနေလေပြီ။
ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ မျက်နှာအပ်ကာ မိုးမ စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပေးနေချိန် မိုးမ မှာ နောက်ပြန် လက်ကို ဆွဲမိဆွဲရာ လှမ်းကိုင်လိုက်ရာ ကိုရင်ဦးမောင် ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖောင်းထနေသည့် လီးကြီးကို သွားကိုင်မိလေသည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နှာကိုလှမ်းကြည့် လိုက်ပြီး မှ ကိုအောင်နိုင့် ဘက်လို့ လှည့်ကာ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့်၊
“ သူ့လီးတောင်နေတယ်။ သူနိုးနေတယ်ထင်တယ်”
ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်ကာ ကြားတွင် နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို မိုးမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်ရင်း၊
“ အဲလို မူးပြီး အိပ်ပျော်သွားတဲ့ ဘဲတွေ လီးတောင်နေတာကတော့ ပုံမှန်ပါ၊ သူဒီလောက် မူးနေတာ မတွေ့ဘူးလား၊ စိတ်ပူမနေနဲ့ ချစ်လေး ခု လောလောဆယ် ချစ်လေး စောက်ဖုတ်ထဲ က ကိုယ့် လီးကို ပဲ အရသာ ခံလိုက်စမ်းပါကွာ ”
ပြောပြောဆိုဆို သူ့လီးကြီးကို မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းချလိုက်သည်။ မိုးမ ပါးစပ်မှ စိတ်လှုပ်ရှားမှုနှင့် ကာမ အရသာ နှစ်ခု ရောပြွမ်း နေသော ငြီးသံလေး ထွက်လာရသည်။ မိုးမ ကိုရင်ဦးမောင် ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။ ကိုအောင်နိုင့် လီးကြီးက မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တိုးဝင် ဆွဲထုတ် အဝင်အထွက်လုပ်နေ သည်ကို ခံစားနေရင်းက မြန်မြန်လေး ပြီးရ့အောင် စိတ်ကူးကာ သူမ ဖင်ကြီးကို မြှောက်မြှောက်ကာ ပေးလိုက်မိသည်။
သူမ လက်တွေကို လည်း ကိုအောင်နိုင့် ပုခုံးကို သိုင်းဖက်လျှက် ကိုအောင်နိုင့် နူတ်ခမ်းတွေကို လှမ်းစုပ်လိုက်ကာ သူမ ယောက်ျား ရှိနေသည်ကို မေ့ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ မကြာခင် မှာပင် နှစ်ယောက်စလုံး အရှိန်ရလာကြပြီး အားရ ပါးရ ပါးစပ်ချင်းနမ်းစုပ်ရင်း သွက်သွက်လေး လိုးနေမိကြတော့သည်။
မိုးမ တို့ နှစ်ယောက် စိတ်တွေကြွပြီး တယောက်နှင့်တယောက် နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်း နေကြစဉ် ကိုရင်ဦးမောင် က မျက်လုံးကို ဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက် သည်။ သူ့ကို နှစ်ယောက်စလုံး ခနမေ့နေကြသည်ကို သိသဖြင့် အသာခေါင်းကို ထောင်ပြီး မြင်နိုင်သလောက် လှမ်းကြည့်မိသည်။ သို့သော်လည်း သူ့နေရာမှ ဆိုလျှင် မိုးမ ပေါင်တန်ကြီးတွေ နှင့် ဘောင်းဘီတပိုင်းတစ ကျွတ်နေသော ကိုအောင်နိုင့် ဖင်ပြောင်ကြီးသာ တွေ့နေရသည်။ ကိုအောင်နိုင် လိုးဆောင့်နေသည့် တဖတ်ဖတ် အသံကိုတော့ ကျယ်လောင်စွာ ကြားနေရသည်။
မကြာခင်မှာ ပင် ကိုအောင်နိုင့် ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်း ပြီးမြန်လာကာ ကားထိုင်ခုံမှ တကျွိကျွိ အသံများပင်ထွက်လာခဲ့ရသည်။ ကိုအောင်နိုင့် ပါးစပ်မှ အီးအား ဖြင့် အံကြိတ်သံ ထွကိလာပြီး မိုးမ ပေါင်ပေါ်မှာ သူ့ကိုယ်ကြီးကို ဖိကပ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကိုအောင်နိုင်တယောက် ပြီးသွားပြီး မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်နေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။
မိုးမ ကလည်း ကိုအောင်နိုင့်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပြန်ဖက်ထားပြီး ကိုအောင်နိုင့် မျက်နှာ၊ နှာခေါင်း နားရွက် အနှံ့ ကို တရှုပ်ရှုပ် ဖြင့် နမ်းရှုံ့နေသည်မှာ ခုနတုန်းက ငြင်းဆန်နေသည့် မိန်းမ ပင် ဟုတ်ရဲ့လားဟု တွေးချင်စရာပင်။ မိုးမ မျက်နှာမှာ တော့ ကျေနပ်မှု၊ အချစ် စသည့် အရိပ်အယောင်များ ပါသည့် အပြုံးကလေး ကို မြင်နေရသည်။ ကိုအောင်နိုင့် ပုခုံးကို ပင် သူမ သွားလေးဖြင့် မနာတနာကိုက်ရင်း လက်သီးဆုပ်ကလေးဖြင့် ထုကာ၊
“ ရှင်တော်တော်ဆိုးပါလား ဦးအောင်နိုင်၊ ရှင် ကျမကို ကျမ လင်ကြီး ဘေးမှာ ငုတ်တုတ်ထားပြီးတော့ကို ရအောင်လိုးတယ် ဟွန့်”
.........................................................................................................................................................
အခန်း (၆၄) မန်နေဂျာ နှင့် ဒါရိုက်တာတို့ ၏ ကမ်းလှမ်းချက်
နောက်နေ့ ကိုရင်ဦးမောင် ရုံးရောက်တော့ ဒါရိုက်တာ က သူ့အခန်းလာတွေ့ဖို့ ခေါ်သဖြင့် ဒါရိုက်တာရုံးခန်း သို့ ရောက်သွားလေသည်။ မန်နေဂျာလည်း ဒါရိုက်တာ ရုံးခန်းတွင်းတွင် ရှိနေလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ကို ကုလားထိုင် မှာ ထိုင်ဖို့ လက်ဟန်ပြလိုက်သဖြင့် ဝင်ထိုင်လိုက်ရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် မှာ သူအလုပ်မှာ အမှားတခုခု များလုပ်မိလေသလားဟု စိုးရိမ်ပူပန်နေမိသည်။
ဒါရိုက်တာနှင့် မန်နေဂျာ တို့မှာ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြပြီး မှ ကိုရင်ဦးမောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မန်နေဂျာက၊
ကိုရင်ဦးမောင်၊ ခင်ဗျားရဲ့ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ ကုမ္ပဏီ အပေါ် သစွာသိမှုတွေကြောင့် ခင်ဗျား အနေနဲ့ ရာထူးတိုးသင့်ပြီလို့ ကျွန်တော်တို့ ထင်မိတယ်။ အခုလည်း ကုမ္ပဏီ မှာ ရာထူး တနေရာ လွတ်လပ်သွားတာမို့ ခင်ဗျား နဲ့ ဆိုရင် ကွက်တိပဲလို့ ထင်တယ်လေ”
ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲမှာတော့ အရမ်းပျော်သွားမိပြီး သူ့မျက်လုံးတွေ က ချက်ချင်း အရောင်တောက်ပြောင် လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူက မေးခွန်းထုတ်ချင်သော အကြည့်ဖြင့် သူ့ရှေ့မှ ဘောစိ နှစ်ယောက်စလုံး ကို ကြည့်နေမိသည်။ ဒါရိုက်တာကြီးက၊
“ ဒါပေမဲ့ ဒီကုမ္ပဏီ မှာ ရှေ့တဆင့်တိုးတိုင်းမှာ ခံစားမှုတွေ နဲ့ ထိုက်တန်အောင် ကိုယ့်ဘက်ကလည်း ပေးဆပ်မှု တခု တော့ ရှိတယ် ဆိုတာ မင်းသတိပြုမိတယ်မဟုတ်လား”
ကိုရင်ဦးမောင် ရုတ်တရက် နားမလည်သဖြင့် သူ့ဘောစိ နှစ်ယောကစလုံးကို ဘာဆက်ပြောမလဲ နားထောင်ရင်း ငေးကြည့်နေမိသည်။ ဒါရိုက်တာ နှင့် မန်နေဂျာ နှစ်ယောက်က တပြိုင်နက်လိုလို ဖြင့်၊
“ မင်း မှာ အရမ်းလှပြီး အရမ်းမိုက်တဲ့ မိန်းမ ရှိတယ်မဟုတ်လား၊ ငါတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက သူနဲ့ တွေ့ဆုံ ရင်းနှီးချင်တယ်ကွာ မင်းစီစဉ်ပေးနိုင်မလား”
ကိုရင်ဦးမောင် ရုတ်တရက် တုံလှုပ်သွားမိသည်။ သူအရမ်းကို ပျော်သွားရမှာလား တခြားတခုခု ဖြစ်ဟန်ဆောင်ရမလားတောင် မရေမရာ ဖြစ်သွားမိသည်။ သူ့ရဲ့ အိပ်မက် က ဘာမှ တောင် မကြိုးစားလိုက်ရတော့ပဲ နဲ့ ဖြစ်လာတော့မှာပါလား။ သူကိုယ်တိုင် က မိုးမ ကို တခြား ယောက်ျား လုပ်တာခံစေချင်နေတာ အခုတော့ အဲဒီကိစ္စကို သူ့ကိုလာကမ်းလှမ်းနေတာ ခံနေရပါလား၊ သူ့မျက်နှာပေါ် မှာ သူ့ရဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေကို မပေါ်စေပဲ နှင့် ကိုရင်ဦးမောင်က ဘောစိနှစ်ယောက်စလုံးကို ဘာမှ နားမလည်သလို အူကြောင်ကြောင် နှင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ မန်နေဂျာကြီးက၊
“ ဒီမှာ မင်းရဲ့ အနာဂတ်မှာ ရလာမဲ့ ဝင်ငွေ နဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့် ကို စဉ်းစားကြည့်စမ်းပါ။ ငါတို့က မင်းကို ငါတို့ ကုမ္ပဏီ ရဲ့ မြို့ နယ် အထွေထွေ မန်နေဂျာ ရာထူး အတွက် စဉ်းစားထားတယ်။ နောက်ပြီး မင်းအတွက် ဘန်ဂလို တလုံးရယ်၊ ကုမ္ပဏီကား ရယ် လည်း ခံစားခွင့် ရမယ်”
ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ကိုယ့်ကံကြမ္မာကို ပင် ကိုယ်မယုံနိုင် ဖြစ်မိရသည်။ ဒါတွေ အားလုံးဟာ မိုးမ ကြောင့် ဆိုတာကို သူကောင်းကောင်းကြီး သိသည်။ မိုးမ က သူ့ရဲ့ ကံကောင်းစေတဲ့ အဆောင် ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်ပါလား။
“ ဟုတ်ကဲ့၊ အဲဒါဆိုရင် ဒီ ပရိုမိုးရှင်းကို ရအောင် ကျွန်တော်ဘက်က ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ နည်းနည်းရှင်းပြပါအုံးခင်ဗျာ”
ဒါရိုက်တာက တော့ ခပ်ရှင်းရှင်းဖြင့် ဒဲ့ဒိုးပင်ပြောချလိုက်သည်။
“ ငါတို့ လာမဲ့ တနေ့နေ့ မှာ လုပ်မဲ့ ပါတီ တခုကို မင်း မိန်းမ မိုးမ ကို ခေါ်လာခဲ့စေချင်တယ်။ နောက် အဲဒီညမှာ ငါတို့နဲ့ အတူတူ နေခိုင်းလိုက်၊ မင်းပရိုးမိုးရှင်း ရပြီပဲ၊ “
ကိုရင်ဦးမောင်က ထပ်မေးလိုက်သည်။
“ ကျွန်တော်နားမလည်သေးဘူးခင်ဗျာ။ မိုးမ ကို ဆရာသမားတို့နဲ့ တည နေခိုင်းရမယ် ဟုတ်လား”
မန်နေဂျာကြီးက၊
“ ဒီလိုကွာ၊ ငါတို့က ဟိုက်ကလပ်စ် ပါတီတွေကို မကြာခဏသွားရလေ့ရှိတယ်။ အဲဒီပါတီတွေကို ငါတို့နဲ့ အတူသွားဖို့ အရမ်းမိုက် ပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ ချောမောသားနားတဲ့ ကောင်မလေး တွေ လိုက်လာဖို့လိုတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အဲဒီပါတီတွေမှာ လူတွေက အဲလို ကောင်မလေးတွေ အထူးသဖြင့် မင်းမိန်းမလို၊ အမျိုးသမီးတွေကို ခေါ်လာကြတာကိုး၊ နောက်ပြီး တော့ ငါတို့ ကုမ္ပဏီအတွက် အရေးကြီးတဲ့ ဆွေးနွေး ပွဲတွေမှာ မင်းမိန်းမ ပါလာရင် သူ့ရဲ့ ကံအကျိုးပေးနဲ့ ကုမ္ပဏီ အတွက် စီးပွားလည်း တက်နိုင်တယ်လေ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်မိန်းမ က သဘောတူပါ့မလားမသိသေးဘူး”
ဒါရိုက်တာက၊
“ မနေ့ညက ငါတို့နဲ့ စကားပြောကြည့်ရသလောက်တော့ မိုးမ က တော်တော်နားလည်မှုရှိမဲ့ ကောင်မလေးပဲ။ သူသဘောတူမှာပါ။ မင်း သူ့ကို ပြောလိုက် ငါတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက သူ့ကို ငါတို့ အနားမှာ ရှိနေစေချင်တယ်လို့။ မနေ့ညကထည်းက အဲဒီကိစ္စကို ပြောမလို့ပဲ မင်းက အရမ်းမူးနေလို့”
ကိုရင်ဦးမောင်က သူတို့ ဘာလိုချင်တယ်ဆိုတာကို သဘောပေါက်ပြီးသား ပေမဲ့ ခပ်အအ ရိုးရိုးသားသား အိမ်ထောင်ရှင် ခင်ပွန်းကောင်းပုံစံမျိုးဖမ်းရင်း၊
“ အဲဒီပါတီ တွေမှာ ကျွန်တော်ကရော သူနဲ့ အတူတူ လိုက်ရမှာလားခင်ဗျာ”
ဟုမေးလိုက်ရာ၊ ဒါရိုက်တာကြီးက၊
“ အိုး မလိုပါဘူးကွ၊ ဒါပေမဲ့ မင်းရှိနေဖို့လိုတဲ့ အချိန်ကျရင်လည်း ငါတို့က ခေါ်လိုက်မှာပေါ့”
မန်နေဂျာက ဒါရိုက်တာနားနား သို့ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး၊
“ ကျွန်တော်တို့ သူ့ခေါ်သွားလဲ ဒီငတ က မူးနေမှာပဲ ကိစ္စမရှိပါဘူး လိုက်လာပေ့စေ”
ပြောလိုက်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ဘက်လှည့်ကာ၊
“ အိုကေလေ၊ မင်းက မင်းမိန်းမ နားမှာ ကပ်လိုက်ချင်တယ်ဆိုရင်လည်း လိုက်လာခဲ့ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့က တော့ မင်းမိန်းမ တယောက်ထဲ လာတာကို ပိုလိုလားပါတယ်”
ကိုရင်ဦးမောင် မှာ ခဏာတာ တိတ်ဆိတ်ပြီး စဉ်းစားနေ၏။ တကယ်လို့ သူတို့ မိုးမကို လိုးကြမယ် ဆိုရင်၊ သူစောင့်ကြည့်ဖို့ အခွင့်အရေးလွတ်သွားမယ်မဟုတ်လား၊ သူ့ရဲ့ တကယ့်ဖီးလာတာက မိုးမ ကို သူများက လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ပြီး အဲဒီအချိန် မိုးမ ရဲ့ ဟန်အမူအယာ၊ ငြီးငြူသံလေးတွေကို ကြားချင်တာမဟုတ်လား၊ မိုးမ တယောက် တစိမ်းယောက်ျား တယောက်ရဲ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမ ပါးစပ်ထဲ ငုံစုပ်နေတာကိုလည်း ကြည့်ချင်နေတာလေ။ သူ မလိုက်သွားရင် အဲဒါတွေ သူဘယ်လို တွေ့ရမလဲ။ အတွေးတွေ နှင့် ဆိတ်ငြိမ်နေသော ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်မရှည်တော့သော မန်နေဂျာက၊
“ ကဲ ငါပြောပြမယ်၊ ဒီလိုလုပ်၊ ဒီည ငါတို့ရဲ့ ဘန်ဂလိုကို မင်းမိန်းမ ခေါ်လာခဲ့၊ ဒါရိုက်တာရဲ့ မွေးနေ့ပါတီလို့၊ ဘယ်သူ့မှ မဖိတ်ဘူး ငါတို့ နှစ်ယောက်နဲ့ မင်းတို့ လင်မယား ပဲ သီးသန့် လုပ်ပေးတာလို့ မင်းကလည်း မကြာခင် ရာထူးတိုးတော့မှာ မို့ ငါတို့က ဖိတ်တာလို့၊ နောက် မင်းက မိန်းမ ကို ထားခဲ့ပြီး အရင်ပြန်လိုက်၊ ငါတို့က မင်းမိန်းမ ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်။ အဲဒါ အစပဲ။
သူက နားလည်မှုရှိပြီး ငါတို့ အလိုကို နားလည်မှု ရှိရင် မင်း ရဲ့ အနာဂတ်က အောင်မြင်ဖို့ပဲ ရှိတယ်။ ဘယ် ဇနီးမယား မဆို သူတို့ ယောက်ျား အတွက် တိုက်ခန်းအသစ် ကားအသစ် ရဖို့ ဆိုရင် မကြိုက်တဲ့သူ မရှိပါဘူး၊ မင်းမိန်းမ ကို လည်းပြောလိုက်၊ ဖြစ်နိုင်ရင်၊ မနေ့ညက ပါတီတုန်းက ဝတ်လာတဲ့ အဝတ်အစားမျိုးလေး ပဲ ဝတ်လာခဲ့လို့”
ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် မိုးမ နှင့် ထိုလူကြီး နှစ်ယောက်တို့ ကိုတွေးကြည့်ရင်းနှင့်ပင် လီးတောင်လာခဲ့ရသည်။ မိုးမ အနေနဲ့ ဝမ်းသာအားရ လက်ခံမည်ဆိုတာကိုလည်း သူသိနေသည်မဟုတ်လား။
ထိုနေ့က ကိုရင်ဦးမောင်ကို ရုံးမှ စောစောပင် ဆင်းပြိး အိမ်ပြန်ခွင့်ပေးလိုက်ကြသည်။ ဒီညအတွက် မိုးမ ကို ပြင်ဆင်ဖို့ အချိန်ပေးရအုံးမည် မဟုတ်ပါလား။
ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်ကို အစောကြီးပြန်ရောက်လာတာတွေ့တော့ မိုးမ တယောက် အံ့အားသင့်ပြီး မေးလိုက်မိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ဝမ်းသာအားရ အော်ဟစ်ကာပင်ပြောမိသည်။
“ ကိုကို ရာထူးတိုးပြီ အချစ်လေးရဲ့၊ ကိုကို နောက် ဆိုက်တခုမှာ မန်နေဂျာ ဖြစ်ပြီ။ ကိုကိုတို့ အိမ်ခန်းအသစ် ရယ် ကားအသစ်ရယ် ရမယ်၊ ဟူးးးးးးးး ဟားဟား”
မိုးမ လည်း တအားပျော်ကာ ကိုရင်ဦးမောင်ကို ခုန်ဖက်လိုက်ရင်းသူတို့ နှစ်ယောက် ပျော်ရွင်ကာ ဖက်ရမ်းကခုန်ကြလေသည်။ နောက်တော့မှ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမကို ဒီည ဒါရိုက်တာ ရဲ့ ဘန်ဂလိုမှာ သူ့မွေးနေ့ ပါတီ သွားဖို့ ပြင်ဆင်ခိုင်းလေသည်။ ပါတီမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်နှင့် မန်နေဂျာ တို့ကိုသာ ဖိတ်ထားကြောင်း၊ သူတို့ နှစ်ယောက် အပေါ်မှာ ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံဖို့၊ သူ့ကို ပရိုမိုးရှင်း ပေးဖို့ သူတို့ ထောက်ခံပေးတာဖြစ်ကြောင်း ပြောပြလေသည်။ မိုးမ က မနေ့ညက ဒါရိုက်တာ နှင့် မန်နေဂျာတို့ သူ့အပေါ်ဆက်ဆန်ကြပုံကို တွေးမိရင်းဖြင့် ပြုံးကာ၊
“ အောင်မယ် ယောက်ျားက မိန်းမ ကို ငတုံးများ ထင်နေလို့လား၊ မိန်းမ က ကိုယ့်ယောက်ျား ဒီလို ပရိုမိုးရှင်းရတာကို ဖျက်လို ဖျက်ဆီး လုပ်ပါ့မလား၊ ကျမ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကောင်းကောင်းပြုစု ပေးလိုက်မယ်၊ သူတို့ ကျမ ပါလာတာကို စိတ်ကျေနပ်စေရမယ်။ မနေ့ညက လို မျိုး ဒရက်စ် ပဲ ဝတ်သွားရမှာလား ပြောပါအုံး ကိုကိုရဲ့၊ “
ကိုရင်ဦးမောင်က မန်နေဂျာတို့ ပြောထားတာကို ပြန်စဉ်းစားရင်း မနေ့ညက အဝတ်စားမျိုးမှာမှ ရင် အရမ်းဟိုက် ပြီး ကျောမှာ ဇာ အပွင့်များသာ ပါသည့် ဘလော့စ် အင်္ကျီကို ရွေးပေးလိုက်လေသည်။
.........................................................................................................................................
အခန်း (၆၅) မိုးမ နှင့် ဒါရိုက်တာ
မကြာခင် အချိန်တွင်းမှာ ပဲ သူတို့ နှစ်ယောက် ဒါရိုက်တာ ရဲ့ ဘန်ဂလို သို့ ရောက်ရှိလာကြလေသည်။ မိုးမ ရဲ့ အဝတ်အစားတွေက အပျံစားမို့ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေလေသည်။လက်ပြတ် ဘလော့အင်္ကျီဝတ်ထားတာ ကြောင့် သူ့လက်မောင်းအိုးတွေက ဝင်းနေသည်။ ခါးတို အပြတ်လေးမို့ တချက်တချက် ခါးနှင့်ဘိုက်သားလေး များက ဝင်းကနဲ ထွက်ထွက်လာသည်ကို တခါတလေ ဆွဲချနေရသည်။
စွံ့ကားသော တင်သားကြီးများက အောက်မှ စကဒ်အတိုကျပ်ကျပ်လေး မှာ အတွင်းသံ အနားရာလေ ထင်းထင်းပေါ်နေအောင် တွန်းကန်ထားလေသည်။ ပေါင်လည်လောက်ရောက်သော စကဒ် အမဲ ရောင်ကြောင့် ပေါင်လုံး ခြေသလုံးသားများ ကလည်း ဝင်းနေပြီး မြင်ရသူ ပုရိဿ တို့ ရင်ပူရေငတ်၊ လည်ချောင်းခြောက်ရမည့် ပုံဖြစ်နေလေသည်။
အဲဒီ အပြင်မှာမှ ချစ်စရာ အသံသာသာလေး နှင့် ဆွဲဆောင်မှု ရှိသော အပြုံးတို့က ယောက်ျားသား တို့ နှလုံးကို အရည်ပျော်စေဖို့ ထပ်ပေါင်းထားသလို ဖြစ်နေရသည်။ ဒါတောင်မှ နက်ရှိုင်းလှတဲ့ ရင်သားမြှောင်း ကို ထည့်မပြောရသေးလို့။ ထိုရင်သား အစုံက လည်း နည်းနည်းလေး ကိုယ် ကို ကိုင်းလိုက် တာနဲ့ အလုံးလိုက် ဘလောက်စ်အင်္ကျီထဲက ခုန်ထွက်လာမည့်အလား ဖြစ်နေလေသည်။
ဘန်ဂလို ရှေ့ရောက်တော့ ဒါရိုက်တာ နှင့် မန်နေဂျာတို့ နှစ်ယောက်စလုံး သူတို့ကို တံခါးဝမှ ထွက်ကြိုနေကြလေသည်။ မိုး မ က ကြောက်သလို ရွံ့သလိုလေး ခံစားရသဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင် လက်ကို တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်ထားသော်လည်း မျက်နှာကတော့ ဒါရိုက်တာကြီးတို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ချစ်စရာအပြုံးလေး ဖြင့် ပြုံးပြထားရင်း အိမ်တံခါးဝသို့ လျှောက်လာကြလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် က မိုးမ မျက်နှာကို မေးခွန်းထုတ်သော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်တော့ မိုးမ က၊
“ ကျမ စိတ်ထဲ သူတို့ ရှေ့မှာ ဒီလို အဝတ်အစား တွေနဲ့ လာရတာ စိတ်မလုံသလိုပဲ၊ သိပ်ဖေါ်သလို များဖြစ်နေသလားလို့”
ကိုရင်ဦးမောင်က တခုခု ပြန်ပြောမလို့ ပြင်နေတုန်း သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်ရှင်များ ရှေ့ကို ရောက်နေပြီ သဖြင့် ဘာမှ မပြောလိုက်ရတော့ခြေ။
ဒါရိုက်တာကြီးက သူ့လက်တွေ ကို ဆန့်တန်းကာ မိုးမ ကို ကြိုဆို လေရာ၊ မိုးမ ကလည်း ဘိုဆန်ဆန်ပင် ဒါရိုက်တာ ကြီးကို ဖက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဒါရိုက်တာကြီးက မိုးမ ပါးလေးကို နမ်းပြီး နူတ်ဆက်လိုက်ရာ မိုးမ က။
“ ဟက်ပီးဘတ်ဒေး ပါ ဆရာ”
လို့ နူတ်ဆက်လိုက်လေသည်။ မန်နေဂျာ က ကိုရင်ဦးမောင်ကို လက်ဆွဲ နူတ်ဆက်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ မန်နေဂျာ ကလည်း မိုးမ ကို ဖက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်သည်။
နောက်တော့ သူတို့ ဧည့်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်လာကြလေသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာတော့ အရက်ဘား နှင့် အစားအသောက်များ ကလည်း စားပွဲပေါ်မှာ တည်ခင်းထားပြီးသား တွေ့ရသည်။ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် ယူပြီး သောက်စားကြရုံသာ။ သီချင်းသံငြိမ့်ငြိမ့်လေးက လည်း အခန်းထဲမှာ ဖွင့်ထားလို့။ ကိုရင်ဦးမောင် နှင့် မန်နေဂျာတို့ နှစ်ယောက်သား ယှဉ်လျှက် အရက်ကောင်တာဆီ သို့ လျှောက်သွားကြသည်။
ဒါရိုက်တာကြီးက တော့ မိုးမ ဘေးနားမှ ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ကာ ကပ်လျှောက်လာရင်းက လက်ဖဝါးကို အောက်သို့ အသာလျှောချလာရာ မိုးမ တင်သားများပေါ်သို့ လက်ဝါးကြီး ရောက်လာလေသည်။ မိုးမ က အပြုံးမပွင့်တပွင့်လေး ပြုံးရင်းမှ ကိုရင်ဦးမောင်ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
မန်နေဂျာ က ဖန်ခွက်လေးခွက်ယူကာ ရှန်ပိန်း များကို ခွက်ထဲငှဲ့ထည့်နေသည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ရင်း သူမသောက်ချင် ကြောင်း အရိပ်အခြေပြလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကိုရင်ဦးမောင် က
“ ဆရာ မိုးမ က အချိုရည်ပဲ သောက်ချင်တယ်တဲ့”
မန်နေဂျာက မိုးမ ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း၊
“ အိုကွာ မိုးမ ကလည်း၊ ဒီလို အချိန်လေးပဲ ပျော်ရတာ၊ တခွက်ပဲ သောက် ဟုတ်လား ကိုယ်တို့ အားလုံး ပျော်ရအောင်ပေါ့ ၊ နောက်ထပ်မသောက်နဲ့တော့ အိုကေ”
ဒါရိုက်တာကြီးက မန်နေဂျာ လက်ထဲမှ ရှန်ပိန်းခွက် ကို လှမ်းယူလိုက်ကာ မိုးမ ကို ကမ်းပေးလိုက်သည်။
“ ဒီမှာ မိန်းခလေးရယ်၊ ဆရာ့ မွေးနေ့ ကို ဒါလေး တခွက် သောက်ပြီးတော့ ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါကွာ၊ ဟုတ်လား နို့မို့ ဆို ဆရာ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရမှာ၊”
မိုးမ က ပြုံးရင်းက ဖန်ခွက်ကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ ဒါရိုက်တာကြီး၏ တခြားလက်တဖက်ကတော့ မိုးမ ခါးလေး ပေါ်မှ မရုတ်သိမ်းသေးခြေ။ မိုးမ ကို သိုင်းဖက်ပြီးကိုင်ထားလိုက်တာ၊ သူ့မိန်းမ လိုလို သူ့သမီးလိုလို၊ ကိုရင်ဦးမောင်က လည်း ဒါရိုက်တာကြီး၏ ထိုလက်ကို မကြာမကြာ လှမ်းလှမ်းကြည့်မိသည်။ မိုးမ မျက်နှာတွင်လည်း ထိုလက်ကြောင့် အနည်းငယ်တော့ စိတ်ရှုတ်နေပုံရသည်။ သို့သော်လည်း ဒါရိုက်တာကြီး ၏ လက် က တချက်တချက် သူ့တင်ပါးပေါ်သို့ ရောက်သွားလိုက် ခါးဆီ ရောက်သွားလိုက် လုပ်နေသည်ကိုတော့ မိုးမ တယောက် ကန့်ကွက်မည့်ပုံ မတွေ့ရခြေ။ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလေသည်။
သူတို့ လေးယောက် အလာဘသလာဘ ပြောဆိုနေကြ ရင်း နာရီဝက်လောက်ကြတော့ ထမင်းစားကြသည်။ ထမင်းစားပွဲတွင် ဒါရိုက်တာ နှင့် မိုးမ မှာ ဘေးချင်းယှဉ်ထိုင်ရင်း မန်နေဂျာ နှင့် ကိုရင်ဦးမောင် တို့က သူတို့ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်ကြသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ဒါရိုက်တာကြီး ၏ လက် စားပွဲအောက်မှာ မိုးမ ကို ဘယ်လို ကိုင်နေသလဲ ဆိုတာကို အရမ်းကို ကြည့်ချင်မြင်ချင်နေမိသည်။
မိုးမ ရဲ့ မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲ နှင့် ဒါရိုက်တာကြီး၏ လက်တဖက်က စားပွဲအောက် မှာ အမြဲ ရောက်နေတာကို ဆက်စပ်လိုက်တာနှင့် ဒါရိုက်တာကြီး မိုမ ကို လက်သရမ်းနေကြောင်း သိသာလှပေသည်။ မိုးမ တယောက် မချိပြုံးလေး နှင့် ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကြည့်လိုက်၊ ဒါရိုက်တာကြီးကို လက်စားပွဲအောက် ရောက်သွားချိန် ဒါရိုက်တာကြီးကို ကြည့်လိုက်၊ မန်နေဂျာ မျက်နှာကိုလည်း တချက်တချက်လှမ်း ကြည့်လိုက်၊ လုပ်နေပုံမှာ စားပွဲခုံအောက်မှာ တခုခု ဖြစ်နေသည်ဆိုတာ သိပ်ကို သေခြာနေလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် အရမ်းကို ကြည့်ချင် မြင်ချင်သည်မှာ အူယားနေရလေသည်။ သူတခုခု ပြုတ်ကျချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ကုံးကောက်ရင်လည်း ဒါရိုက်တာကြီးက လက်ရုတ်သွားမှာပင်။ ဒါရိုက်တာကြီး သူ့မိန်းမ ကို ပေါင်တွေ ကိုင်နေသလား အဖုတ်ထဲထိ နိုက်နေသလား ဆိုတာကို အရမ်း သိချင်နေမိလေသည်။ ထို အဖြစ်အပျက်တို့ကို ပုံဖေါ်တွေးနေရင်းက ကို သူ့လီးကြီးမှာ မာတောင်လာရလေသည်။
မိုးမ တယောက် ခုပဲ ထိုင်ရာမှ ထတော့မလိုလို ဖင်ကြွလိုက် ပြန်ထိုင်လိုက် ဂဏှာမငြိမ် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်နေတာရယ်၊ မိုးမ အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်ထားတာရယ်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဒါရိုက်တာကြီးလက် မိုးမ အတွင်း တော်တော် ရောက်နေပြီလို့ ကိုရင်ဦးမောင် တွက်မိလေသည်။ မိုးမ အရမ်းထန်ပြီး အလိုးခံချင်သည့် အချိန်များတွင် ထိုကဲ့ သို့ နူတ်ခမ်းကိုက်ထားတတ်မှန်း ကိုရင်ဦးမောင် သိထားလို့လည်း ဖြစ်သည်။ ဒါရိုက်တာကြီး ၏ မျက်လုံးအစုံက လည်း မိုးမ ရင်သားမြှောင်း ကို စိုက်စိုက်ကြည့်နေတာ ကိုရင်ဦးမောင် နှင့် မန်နေဂျာ တို့ နှစ်ယောက် ပေါ်တင်ကြီးမြင်နေရလေသည်။
ထမင်းစားပြီးတော့ သူတို့ ဧည့်ခန်းထဲကို လာကြပြီး တီဗီရှေ့ က ဆိုဖာရှည်ကြီးပေါ်ထိုင်ကြလေသည်။ တီဗီကို ဖွင့်ထားရင်းက ရောက်တတ်ရာရာ စကားတွေ ပြောနေကြရင်းတီဗီ ကြည့်နေကြလေသည်။ မိုးမ က ဆိုဖာ အစွန်ဆုံးမှာ ထိုင်လိုက်ရာ ဒါရိုက်တာကြီးက သူ့ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး ဆိုဖာနောက်မှီပေါ်မှာ လက်တင်ထားလေသည်။
ဒါရိုက်တာကြီးဘေးမှာ မန်နေဂျာက ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး မှ မန်နေဂျာဘေးတွင် ကိုရင်ဦးမောင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရသည်။ အခုတော့ မိုးမ နှင့် ကိုရင်ဦးမောင်မှာ ဆိုဖာ အစွန်းတဖက်တချက်မှာ ဖြစ်ပြီး ဒါရိုက်တာ နှင့် မန်နေဂျာက တော့ အလယ်မှာ ထိုင်ကြလေသည်။ ဟုတ်ပါတယ်။ ဆိုဖာကြီးက ငါးယောက်ထိုင် ဆိုဖာရှည်ကြီးပါ။ သူတို့ အားလုံး ဖန်ခွက်ကိုယ်စီကိုင်ထားကြပြီး ရှန်ပိန်း ကို ဆက်သောက်နေကြသော်လည်း မိုးမ ကတော့ အချိုရည်ကိုသာ သောက်တော့သည်။ ပထမဆုံး ရှန်ပိန်းတခွက် ကို သောက်ပြီးပြီ မလား။
အပိုင်း (၁၃) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment