မယားတောသူ အပိုင်း (၁၁)
ရေးသားသူ - Dr.Oo (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)
အခန်း (၅၄) ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် ဥက္ကာတို့ စကားပြောကြခြင်း။
ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် ဥက္ကာတို့ နှစ်ယောက် ကိုရင်ဦးမောင် ကားရပ်ထားသော မြေအောက် ကားပါကင်မှာ ဆုံကြလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ပါးစပ်မဟရသေးခင်ပင် ဥက္ကာက၊
“ ဆရာကြီး မမ က ကျနော့်ကို ဝရံတာက စောင့်ကြည့်နေမယ်တဲ့၊ အခု သူ ဝရံတာမှာ ထွက်ကြည့်နေလောက်ပြီ”
ကိုရင်းဦးမောင်က ဥက္ကာ မထွက်လာခင် အမြန်ထွက်လာခဲ့သည်မို့၊ မိုးမ ပြောလိုက်သော နောက်ဆုံးစကားကို မကြားလိုက်သဖြင့် ထိုသို့ ဥက္ကာက ပြောလိုက်တော့ စိတ်ပူပြီး ဥက္ကာကို ပြန်ခေါ်ခိုင်းလိုက်ကာ မိုးမကို ပြောခိုင်းလိုက်သည်။ အခု အချိန် ဝရံတာကနေ ထွက်မကြည့်ရန်၊ တော်ကြား ညဘက်လုံခြုံရေးကျနေသည့် ကောင် ရိပ်မိသွားလိမ့်မည်ဟု ပြောခိုင်းလိုက်သည်။ ဥက္ကာက မိုးမကို ဖုံးခေါ် ပြောပြီးမှ သူတို့ နှစ်ယောက် စကားပြောဖြစ်ကြလေသည်။
ဥက္ကာ က အလွန်းကို ပီတိဖြာပြီး ဝမ်းသာအားရဖြင့်။
“ ဆရာ ဘယ်လိုနေလဲ ပြောစမ်းပါအုံး”
ကိုရင်ဦးမောင်က လည်း၊
“ ဟာ မိုက်တယ်ကွာ ဥက္ကာ ၊ ငါ ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ ငါ မိုးမကို မင်းနဲ့ အဲလိုမျိုး အခြေအနေနဲ့ တွေ့လိုက်ရတာ တော်တော့်ကို ကျေနပ်အားရမိတယ်။ သူက တကယ့်ကို ဟတ္တနီမပဲ ဟုတ်တယ်မလားကွ”
ဥက္ကာက ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နှာကို သေခြာကြည့်ပြီး ဟုတ်တယ်ဟု ပြန်ဖြေရင်းနှင့် မေးခွန်း ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။
“ ဒါပေမဲ့ ဆရာကြီး ကျနော်နားမလည်တာတခုက ဆရာကြီးက သူ့ယောက်ျားပဲဟာ ဘာဖြစ်လို့ ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားယောက်ျားတယောက်နဲ့ လိုးတာကို လက်သင့်ခံရတာလဲ၊ ကျနော့် ဦးနှောက်က လိုက်လို့ မမှီတော့ဘူး။ မမကြီးသာ ကျနော့်မိန်းမ သာဆိုရင် တခြားယောက်ျားတွေ သူ့ကို စေ့စေ့ကြည့်တာတောင် ကျနော်ကြိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒါကြောင့် ဆရာကြီးက ဆရာကြီး မိန်းမကို တခြားယောက်ျားတယောက်တက်လိုးတာကို ဘာကြောင့် ရှုစိမ့်တာလဲ ဆိုတာကို နားမလည်နိုင်တော့ဘူး “
ကိုရင်ဦးမောင်က ပြုံးလိုက်သည်။
“ အင်း မင်းနားလည်မှာ မဟုတ်တဲ့ အကြောင်းတော့ ရှိတယ်ဥက္ကာရ၊ ငါ ငါ့မိန်းမကို လိုးတဲ့ အချိန်မှာ အရမ်းအရသာရှိပြီး စိတ်တက်ကြွ အောင် လုပ်လေ့ရှိတဲ့ ဟာ တခုရှိတယ်။ စဉ်းစားကြည့်၊ ဒီည ငါသူ့ကို လိုးတဲ့ အချိန်မှာ ငါက မင်းနဲ့သူနဲ့ ဒီနေ့ လိုးနေတဲ့အကြောင်းကို စဉ်းစားနေမယ်။ သူ့ကိုလည်း ပြောမယ်။ တိုတိုပြောရရင်တော့ ဒီညမှာ မင်းက သူ့ကို လိုးအုန်းမယ်။ ငါက ဒီညမှာ ငါမဟုတ်တော့ဘူး။ ဥက္ကာ ဖြစ်မယ်။ ငါက သူ့ဘေးမှာ တညလုံးအိပ်ပြီး သူ့တကိုယ်လုံးကို အမုန်းစားသုံးမယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါက ဥက္ကာ အဖြစ်နဲ့ လုပ်မှာ ရင်ဦးမောင် မဟုတ်ဘူး”
ဥက္ကာက ကိုရင်ဦးမောင် ပြောတာကို နားထောင်ရင်း နားမလည်သဖြင့် ခေါင်းကိုသာ ခါရမ်းမိလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က၊
“ ဥက္ကာ ဒီလို စဉ်းစားကြည့်စမ်း၊ မိုးမ ဟာ မင်းရဲ့ မိန်းမ ဖြစ်ပြီး ညတိုင်းညတိုင်း မင်းက လိုးတဲ့ အခါတိုင်းမှာ တခြားယောက်ျား တယောက်လို့ ရိုးပလေးလုပ်ပြီး လိုးနေမယ်။ တနေ့ကျတော့ ငါက မိုးမနဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ အချိန် မင်းက ရောက်လာပြီး၊ မိုးမ ကငါ့လီးစုပ်နေတာကို မင်း ချောင်းကြည့်မယ် ပြီးတော့ ငါနဲ့ လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ရင်း မင်းဘာသာ ဂွေလှိမ့်မယ်။ ကဲ မင်း ဘယ်လိုခံစားရမယ်ထင်သလဲ”
ဥက္ကာက ပြန်မဖြေမိ တော်တော့်ကို ဦးနှောက်ခြောက်အောင် စဉ်းစားလိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ။
“ အဟီး ကျနော်ကတော့ ဖီးလာလိမ့်မယ် မထင်ဘူး အခန်းထဲ ဝင်ပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံးကို သတ်မိမှာပဲ”
ဥက္ကာ အဖြေကို ကြားလိုက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင် က ရီမောလိုက်ရင်း၊
“ အေးပါကွာ အဲဒါဆိုလဲ ထားလိုက်ပါတော့။ မင်း အိမ်ထောင်ကျပြီး မှ အဲဒီအကြောင်းကို ဆက်ဆွေးနွေးကြတာပေါ့။ ဟုတ်ပလား”
ဥက္ကာက သဘောတူကြောင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။ သို့ရာတွင် သူ့သိချင်တာလေး တွေကို မေးချင်သေးသည်။
“ ဟိုတခါ ဆရာကြီး ကျနော့် ဆီက ကားရီဂျစ်စတာကို ယူကြည့်တုန်းက တွေ့ရတဲ့ လူတွေ မမကြီးဆီ လာကြတာ ကျနော့်လိုပဲ လာလုပ်ကြတာလား။ မမကြီးက တခြား ယောက်ျားတွေနဲ့လည်း အဲလို နေရတာကို ကြိုက်တာပဲလား”
ကိုရင်ဦးမောင်က ဥက္ကာကို သူ့အဖေနှင့် အကို တို့ မိုးမ နှင့် ရှုတ်နေသည်ကို မသိစေချင်ပေ။
“ ဟုတ်ပါဘူးကွာ သူတို့က အမျိုးတွေ ဆိုတော့ အလည်သက်သက်လာကြတာပါ”
ကိုရင်ဦးမောင်က ဥက္ကာကို သူက သူတို့ အခန်းသို့ သွားဖို့ ပြောလျှင် ချက်ခြင်းသွားလို့ ရအောင် ပြင်ထား၊ သို့သော်လည်း သူမသိပဲ နှင့် တယောက်ထဲ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်မသွားရဘူးဟု သတိပေးလိုက်လေသည်။ ဥက္ကာကလည်း ကိုရင်ဦးမောင် မသိပဲ နှင့် မိုးမ ကို သူသွားမတွေ့ပါဘူးဟု ဂတိပေးလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့အတွင်းစိတ်ကတော့၊”စောက်ရှုးလား၊ ဒီလောက်ဆက်ဆီကျပြီး လိုးလို့ကောင်းတဲ့ ကောင်မ ကို လိုးဖို့ အခွင့်အရေးရလို့ကတော့ မင်းရဲ့ သဘောတူတာကို စောင့်မလားကွ၊ ငါက လိုးသမျှ လိုးပြစ်မှာ ပေါ့ကွာ မင်း သဘောတူတူ မတူတူ”
ကိုရင်ဦးမောင်က ၊
“ မင်း ရက်ပေါင်းများစွာ ထဲက လိုးချင်နေတဲ့ အမျိုးသမီးကို လိုးလိုက်ရတာ မပျော်ဘူးလား၊ မင်းကို အဲလို အခွင့်အရေးမျိုး ဘယ်သူက ပေးမှာလဲ၊ မင်း အတွက် ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းသွားလဲ၊ ငါ့မိန်းမက မင်းလရေတွေကို သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ မျိုချလိုက်တာ မမိုက်ဘူးလား၊ မင်း သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးရလိမ့်မယ်လို့ အိပ်မက်တောင် မက်ဖူးရဲ့လား၊ မင်း မိန်းမ တောင်မှ မင်းကို အဲလို လုပ်ပေးလိမ့်မယ် မထင်ဘူး”
“ ဟုတ်ပါ့ ဆရာသမားရာ၊ ကျနော် ထင်တောင် မထင်ဘူး၊ ကျနော် သူ့ကို မလိုးခင် သုတ်လွှတ်ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့တောင် မတွေးထားဘူး၊ သူ့ပါးစပ်ထဲ မှာ ကျနော်ပြီးသွားတော့သူများ ကျနော့်ကို စိတ်ဆိုးသွား မလားလို့ လန့်နေတာ၊ ဆရာသမားကို ရော သူမလုပ်ပေးဘူးလား”
“ သူငါ့ကို တခါမှ လုပ်မပေးဘူးကွ၊ ငါတခါမှ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးဘူးသေးဘူး၊ တခါတလေတော့ ငါ့လရေတွေကို ရက်တယ် လရေတွေ ပေနေတဲ့ ငါ့လီးကို ရက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ မင်းလိုမျိုးတော့ သူ့ပါးစပ်ထဲ လရေတွေ ပန်းမထည့်ဘူးသေးဘူး”
“ အား သူစုပ်တာ အရမ်းကောင်းတာပဲ၊ ကျနော်က မိန်းမ တခါမှ မချဖူးဘူး ၊ ကျနော့်လီးက ဘယ်စောက်ဖုတ်ထဲကိုမှ မဝင်ဖူးဘူး ဆိုတာလဲ သိရော သူက ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးအောင် စုပ်လိုက်တာ အဟီး”
“ ငါလည်း အဲလိုပဲ ထင်တာပဲ၊ ငါမြင်နေရတယ်လေ အဲဒါတွေ”
သူတို့ စကားနည်းနည်း ဆက်ပြောပြီး တော့ လမ်းခွဲလိုက်ကြသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် ဓါတ်လှေခါးထဲဝင်ပြီး နွမ်းလျှစွာဖြင့် အပေါ်ထပ်တက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူအခန်းတံခါး ခေါင်းလောင်းကို ကို နှိပ်လိုက်တော့ မိုးမ ချက်ခြင်းပင် လာဖွင့်ပေးလေသည်။ မိုးမ မှာ ရေမိုးချိုးပြီး ၍ ဆက်ဆီ ညဝတ်အင်္ကျီလေး ဖြင့် ပင် ဖြစ်နေပြီ၊ မိုးမ ဆံပင်တွေက တော့ ခေါင်းလျှော်ထားသဖြင့်စိုနေတုန်း၊ မိုးမ ကို ကြည့်ရသည်မှာ အရမ်းကို ဆက်ဆီဖြစ်ပြီး သူ့ကြည့်ရသည်မှာ အလိုးခံဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေသလိုပင်။
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီ ပုခုံးသိုင်းကြိုး နေရာလေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မိုးမက သူ့ဆံပင်တွေကို ရမ်းပြီး ကမန်းကတမ်းဖုံးလိုက်သည်။ ထိုနေရာမှာ ဥက္ကာ စုပ်သွားလို့ အနီမှတ်ကျန်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ မိုးမ ကြည့်ရသည် မှာ ပုံမှန်၊ ဘာမှ မဖြစ်သလို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နှင့်ပင်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ညဝတ်အင်္ကျီ အတို အောက်မှ ပေါ်နေသော မိုးမ ခြေထောက်လေးများကို ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။ ဥက္ကာ စုပ်သွားသော အနီမှတ်များကို တွေ့ရပြန်သည်။ မိုးမ မှာ ကိုရင်ဦးမောင် မျက်လုံးများ သွားရာကို လိုက်ကြည့်ရင်း မှ ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်သို့ အတင်းတိုးဝင်လိုက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ သွားနားရအောင်ဟု ခေါ်လေသည်။
................................................................................................................
အခန်း (၅၅) ဥက္ကာနှင့် ဖြစ်ပြီးကာစ မိုးမ နှင့် ကိုရင်ဦးမောင်
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမ ၏ လုံးဝဟန်မပျက် သူ့ကို ရင်ဆိုင်နိုင်သည်ကို အံ့မခန်း ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ အခုလေးတင်ပဲ သူ့ကို သစ္စာဖေါက်ကာ နောက်လင်ငယ် ဥက္ကာနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ပြီးတာ ကို ဘာမှ မဖြစ်သလိုပဲလေ။သူကို တွေ့လိုက်ရသည့်အချိန် မိုးမ က အရမ်းကို ပျော်ရွှင်နေပြီး တနေကုန် သူပြန်အလာကို မျှော်နေသည့်ပုံ လုပ်နိုင်သည်မှာ အတော့်ကို အံသြစရာကောင်းလှ ပေသည်၊ဟု ကိုရင်ဦးမောင် တွေးမိလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် ထင်တာက မိုးမကို နောင်တတွေ ရပြီး ရှက်ရွံ့နေသည့်ပုံနှင့် တွေ့ရမည်ထင်နေ၍ဖြစ်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ကောက်ချက်ချမိသည်ကတော့၊ ဘယ်နေ့ ဘယ်အချိန် ဘယ်သူမဆို မိုးမ ကို လာလိုးလိုး၊ ညနေသူပြန်လာရင် အဲလိုပဲ ဘာမှ မဖြစ်သလို နေနိုင်မယ်ထင်တယ်။ ငါ့ကွယ်ရာ မှာ ငါ့မိန်းမ ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ငါဘယ်တော့မှ သိနိုင်မယ်မထင်ဘူး ဟုပင်။
ငါက သူ့ကို တယောက်ယောက်နဲ့ လိုးစေချင်ရင် သူက သူ့ဘာသာ ဖီးယူပြီးတော့ ငါ့ကိုတောင် စောက်ဂရုမစိုက်တော့ပဲနဲ့ အလိုးခံမှာပဲ။အခုတောင်မှ သူ ဘယ်အချိန်ထဲကစလို့ လူဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ အိပ်ပြီးပလဲ ဆိုတာ ဘယ်သူသိမလဲ။ ငါလည်း ဘယ်လိုသိနိုင်မလဲ။
ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် အခုတော့ ဦးနှောက်ပွင့်ထွက်မတတ်စဉ်းစားနေမိသည်။ သူ မိုးမ ကို ယူပြီး အိမ်ကို ခေါ်လာကာစက ၊ သူအလုပ်သွားချိန်တွေမှာ မိုးမ သူ့အဖေ၊ နဲ့ သူ့ညီအကိုတွေ နဲ့ နေခဲ့ရတဲ့ အချိန်တွေကိုပေါ့။ မိုးမ အဲဒီအချိန်ထဲက ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ညီအကိုတွေ နဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် အဖေ လိုးတာကို ခံခဲ့တာလား။ မိုးမ ကပဲ စလှုပ်ရှားခဲ့တာလား၊ ပထမဆုံးအကြိမ် ဘယ်လို ဖြစ်ပျက်ခဲ့ကြသလဲ။
ကိုရင်ဦးမောင် မိသားစုထဲက ဘယ်သူက စလှုပ်ရှားခဲ့တာလဲ။ ဘာကြောင့်မိုးမက သူ့ကို မပြောပြခဲ့တာလဲ။ အဲဒီအချိန်တုန်းက ငါရုံးက ပြန်လာတဲ့အချိန်မှာ မိုးမ တယောက် ဘာမှ ကို ထူးထူးခြားခြားဖြစ်နေတာမျိုး တခါမှ သတိမထားမိဘူး။ ငါအိမ်ပြန်ရောက်တိုင်း ဒီနေ့ ကြိုသလို ပျော်ရွှင်ဝမ်းမြောက်စွာနဲ့ ကြိုနေခဲ့တာပဲ။ အဲလို ဆိုတော့ အဲဒီတုန်းကလည်း မိုးမ က နေ့ခင်းဖက် မှာ ဒီနေ့လိုပဲ အလိုးခံခဲ့တာလား။ ဘုရားရေ၊ ငါဘာတွေ လျှောက်တွေးနေမိတာလဲ။
နောက်တနာရီလောက်ကြာတော့ ကိုရင်ဦးမောင်လည်း ရေမိုးချိုး၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ညစာစားရင်းနဲ့ တီဗီကို ကြည့်နေကြလေသည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်ကို တရို တသေ မြတ်မြတ်နိုးနိုးဖြင့် ညစာကို ပြင်ဆင်ပေးလေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲ မတော့ မိုးမ နှင့် ဥက္ကာတို့ လိုးနေကြတဲ့ ပုံတွေကို မဖျောက်ပြစ်နိုင်သေးဘူး။ ကိုရင်ဦးမောင် ထပ်တွေးလိုက်ပြန်သည်။
ဘာလို့ သူအဲလောက်တောင်မှ ဟန်ဆောင်ကောင်းနေရတာလဲ။ မိုးမ အတွက် အရမ်းကို လွယ်ကူနေတာလား။ ဘယ်လိုများသူအဲလို လုပ်နိုင်ရတာလဲ။ ပြီးသွားတော့ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ပေါင်ပေါ်လာထိုင်ရင်း ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်ကလေး များဖြင့် ပွတ်သတ်ရင်း၊
“ ကိုကို၊ ဘာပြောလိုက်တာလဲ”
ကိုရင်ဦးမောင် တွေးနေရင်း ပါးစပ်က တခုခု ထွက်သွားသည်ထင်သည်။ မိုးမ ကလည်း မသဲမကွဲကြားသဖြင့် မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က အလုပ်ထဲမှ အကြောင်းတွေ စဉ်းစားနေသလို ဟန်ဆောင်လိုက်သည်။ မိုးမက ၊
“ ကိုကို ချစ်လေးနဲ့ တူတူရှိနေတဲ့ အချိန်မှာ အလုပ်ထဲက အကြောင်းတွေ မေ့ထားလိုက်ကွာ၊ ချစ်လေးက ကိုကို့ အလုပ်လောက်တောင် စိတ်ဝင်စားစရာ မကောင်းတော့လို့လား၊ ချစ်လေးကို လည်းနည်းနည်းတော့ ဂရုစိုက်ပါအုံးကိုကိုရ”
မိုးမ က ဥက္ကာစုပ်ထားသည့် အနီကွက် မရှိသည့် ပုခုံးဘက်မှ အင်္ကျီသိုင်းကြိုးကို လက်မောင်းသို့ အသာလျှောချရင်း ကိုရင်ဦးမောင် နူတ်ခမ်းနားသို့ ကပ်ပေးလိုက်သည်။ မိုးမက ဘရာဇီယာ မဝတ်ထားသဖြင့် သူ့အင်္ကျီပါးပါးအောက်မှာ နို့သီးခေါင်းတွေက ထောင်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ မိုးမက သူ့ရင်သားတွေဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ဘတ်ကြီးကို ပွတ်သတ်လိုက်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင် ကိုယ်ပေါ်ဖက်တွယ်လိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ဖင်လုံးကြီးများကို သူ့လက်ဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။
နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ်ရောက်သွားကြသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲနေပြီး မိုးမက သူ့ဆံပင်ရှည်များကို ဖားယားချကာ ဆံပင်ရှည်အစများဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်ရင်ဘတ်ပေါ်ကို တံမြက်စီးလှဲသလို ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။ နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင် အင်္ကျီကြယ်သီးများကို အမြန်ချျွတ်ရင်း ကိုရင်ဦေးအာင် ရင်ဘတ် ဗိုက်သားတို့ကို ရက်ပေးနေတော့သည်။ မိုးမ မှာ အလွန်ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေပုံရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ဟင်း ငါ့မိန်းမ က တော့ အခုလေးတင်ပဲ ဥက္ကာနဲ့ အားရပါးရလိုးပြီးပြီ ခုထိ ဆာနေတုံးပဲ မလွယ်ပါလား ဟု တွေးနေမိသည်။
မိုးမ က ထောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်သော ကိုရင်ဦးမောင် လီးကြီးကို လျှာဖြင့်တချက်ရက်လိုက်ရင်း သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံလိုက်ကာ စုပ်လေတော့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က တော့ မိုးမ ဥက္ကာကို လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို မြင်ယောင်မိနေရင်း လီးက ပိုတောင်လာလေသည်။ ထို လီးတောင်ကြီးဖြင့် မိုးမ ပါးစပ်ထဲကို ကော့ထိုးလိုက်ရာ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင် လိင်တန်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ကိုရင်ဦးမောင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က၊
“ ကိုကို ဒီည ချစ်လေး ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးချင်တယ်ကွာ၊ ချစ်လေး တခါမှ ကိုကို့ကို လုပ်မပေးဘူး၊ ဒီတခါတော့လုပ်ပေးဟုတ်လား”
မိုးမ က သူ့ခေါင်းကို နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် ပုလွေမှုတ်ပေးနေရာမှ ခနနားပြီး လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ နူတ်ခမ်းမှ ယိုစီးလာသော သွားရည်နှင့် ကိုရင်ဦးမောင် ရှေပြေးအရည်ကြည်တို့ကို မျိုချလိုက်ရင်းမှ ၊
“ အင်း၊ ကိုကိုက ဘာလို့ ဒီညကျမှ လိုချင်ရတာလဲ၊ ကိုကိုက တခါမှ မှ ချစ်လေးကို မတောင်းတာ၊ အခု ကိုကို ရယ်ဒီဖြစ်ရင်ပြောလေ၊ ချစ်လေး ကြိုးစားကြည့်မယ်၊ ရပါတယ်ကိုကိုရဲ့”
မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်လီးကြီးကို ပြန်ငုံစုပ်လိုက်ကာ ပုလွေပေးပြန်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ မိုးမ ပါးစပ်တွင်းလည်ချောင်းထိအောင် ထိုးကြည့်လေသည်။ မိုးမ လျှာခင် နှင့် သူ့လီးထိပ်ထိုးမိသည်ကို အရမ်းအရသာတွေ့မိပြီး ပြီးလည်း ပြီးချင်လာခဲ့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်လက်ကလည်း မိုးမ ၏ စိုရွဲနေပြီ ဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်လျှက်ရှိရာ၊ မိုးမကလည်းဖင်ကြီး တလှုပ်လှုပ် ဖြင့် ခံနေလေသည်။ မိုးမ လည်း စိတ်တွေ အရမ်းတက်ကြွနေပြီး သူ့ယောက်ျား လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင် ထိုးသွင်းနေမိတော့သည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့လီးကြီးကို ဆောင့်ဆောင့်ထိုးနေသော်လည်း မပြီးနိုင်သေးသဖြင့် မိုးမက၊
“ ကိုကို ချစ်လေး ပါးစပ်ညှောင်းလာပြီ၊ ကိုကို မပြီးသေးဘူးလား”
ကိုရင်ဦးမောင်မှာ အခုတော့ ဒူးထောက်ရက် ဖြစ်နေပြီး မိုးမကလည်း ဒူးထောက်ရက် ငုံ့ပြီးလွေနေခြင်းဖြစ်ရာ မိုးမ ပေါင်တွေ နို့တွေ ပေါ်မျာ ဥက္ကာလုပ်သွားသော အနီမှတ်များကို မြင်နေရလေသည်။ သို့သော် ကိုရင်ဦးမောင်က မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ မိုးမ လည်ချောင်းထဲကိုသာ် ဆောင့်လိုးနေလေသည်။
တချက်တချက်လည်း မိုးမ တင်ပါးဆုံ ကြီးကို ဖြန်းကနဲ၊ ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်ရာ မိုးမ မှာ အံသြပြီး ကုံးထဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် သူ့ကို ခုလို တခါမှ မရိုက်ဖူးဘူး မဟုတ်လား။ သို့သော် ကိုရင်ဦးမောင်က မလွတ်ပေးတော့ပဲ မိုးမ လည်ဂုတ်ကို ဆံပင်များနှင့်အတူ စုကိုင်ပြီး ဆက်လိုးနေလေသည်။
မကြာခင်မှာပဲ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ထိန်းထားရသဖြင့် ချွေးတွေ ပြန်လာပြီးနောက်ဆုံးတော့၊
“ အားးးးအီးးးးးးး အအအအအ၊ ကိုကို ပြီးပြီ ချစ်လေး အိုးးးးးး၊ ချစ်လေး လည်ချောင်းထဲ ပန်းလိုက်တော့မယ်နော် အု၊ မျိုချလိုက်တော့ ကဲ အားးးးးး”
ကိုရင်ဦးမောင်ကို သွားကျိတ်ထားရင်းမှ လေသံဖြင့် မျိုချလိုက်စမ်း ကောင်မ ငါ့လရေတွေ နင့်ပါးစပ်ထဲက တစက်မှ ထွက်မကျစေနဲ့၊ ဟု ပြောရင်း မိုးမ ဖင်ကြီးတွေကို လည်း ဆက်တိုက် တဖြန်းဖြန်းရိုက်လိုက်ရာ မိုးမဖင်ကြီးမှာ နီရဲလာရလေသည်။ နောက်တော့ သူ့လီးကြီးကို ဆောင့်ထိုးချလိုက်ရာ မိုးမ လည်ချောင်းထဲဝင်သွားပြီး လရေတွေ ပန်းထုတ်နေတော့သည်။ မိုးမ မှာ အသက်ရှု လမ်းကြောင်းပိတ်သလို ဖြစ်ကာ အတင်းကုံးထလေသည်။ မိုးမ မှာ ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နှာကို စိုးရိမ်တကြီး စိုက်ကြည့်နေလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် မျက်လုံးများမှ ထိုကဲ့သို့ အငွေ့အသက်များကို မိုးမ တခါမှ မတွေ့ခဲ့ဘူးခြေ။ ကိုရင်ဦးမောင် လရေများ မိုးမ အကုန်မျိုချပြီးမှ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့လီးကြီးကို မိုးမ ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ မိုးမက မှာ အနည်းငယ်သီး သွားသဖြင့် ချောင်း တဟွပ်ဟွပ် ဆိုးလိုက်ရာ မျက်ရည်များပင် ဝိုင်းလာရသည်။ မိုးမ လည်ချောင်းထဲ မှာ ကိုရင်ဦးမောင် ဒစ်ကြီးကို ထည့်ထားရသည်မှာ ကြာသွားလို့ ဖြစ်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မေးလိုက်သေးသည်။
“ ချစ်လေး ကိုကို ဒစ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပါအုံးကွာ၊ တချောင်းလုံးပေါ့”
မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် မျက်လုံးအစုံကို စူးစိုက်ကြည့်နေဆဲ။ သူ့ယောက်ျား ဘာအပြောင်းအလဲ ဖြစ်သွားတာလဲဟု ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ ဆက်ဆံမှုတွေကို စဉ်းစား နေလေသည်။နောက်တော့ မတ်တတ်ရပ်ကာ သူ ရှုးသွားပေါက်အုံးမည်ဟု ပြောမည့်ဟန်ပြင်ပြီးမှ သူ့ ဆဲဖုံးက အသံမြည်လာလေသည်။ မိုးမက ဖုံးကို ကြည့်လိုက်ပြီး၊ ကိုရင်ဦးမောင်ကို သူ့အမေဆီက လာသည့်ဖုံးဟု ပြောလိုက်ကာ ဖုံးယူပြီး အိမ်သာဖက် သို့ထွက်သွားလေတော့သည်။ တကယ်တော့ ဖုံးခေါ်သည့်သူမှာ ကိုအောင်နိုင်ဖြစ်လေသည်။
ကိုအောင်နိုင်က၊
“ ဟေ့ ဘေဘီ၊ မင်းနဲ့ ဒီညလိုးတာ ကိုလားကွ”ဟုမေးလိုက်လေသည်။
.....................................................................................................................................
အခန်း (၅၆) ဦးတိုးစိန်
ဥက္ကာတယောက် မိုးမ နဲ့ ဖြစ်ပြီးနေ့ကစပြီး နောက်နေ့တွေ သူအလုပ်ဝင်တာ မိုးမ တို့ အခန်းကို စောင့်ကြည့်နေပြီး ကိုရင်ဦးမောင် အလုပ်သို့ ထွက်သွားသည်နှင့် သူရောက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း မိုးမ ကို ဖုံးခေါ်ပြီး အသိပေးလေသည်။ မိုးမ ကလည်း ဝရံတာသို့ ထွက်လာပြီး ဥက္ကာ ရှိရာဘက်သို့ လက်ဝှေ့ယမ်း နူတ်ဆက်လေသည်။ တခါတလေ၊ ပတ်ဝန်းကျင် တွင် လူပြတ်ပြီး ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်ဘူး ထင်လျှင် အနမ်းပျံ ခေါ် ဖလိုင်းကစ်လေးများပင် အပြန်အလှန်ပေးကြသေးသည်။
တခါတရံ ဖုံးထဲတွင် ဥက္ကာက မိုးမ ကို ဘယ်လို အဝတ်အစားမျိုးနှင့် မြင်ချင်ကြောင်း ၊ တခါတရံ စကဒ်တိုတို ဝတ်ထားသည်ကို မြင်ချင်ကြောင်း ပြောတတ်သည်။ မိုးမ ကလည်း စကဒ်တိုတို ကို ဝတ်ကာ ဝရံတာသို့ ထွက်လာပြီး ရှေ့မှ သံတန်းလေး ပေါ် ခြေထောက်တဖက်ကို တင်၍ ပြတတ်သည်။ ထိုအခါမျိုး တွင် ဥက္ကာနေရာမှ လှမ်းကြည့်လျှင် မိုးမ ပေါင်လုံးကြီးများ၊ တခါတရံ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး တို့ကို မြင်ရသည်။
မိုးမ က တခါတလေ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပင်မဝတ်ပဲ ဥက္ကာမော့ကြည့်လျှင် သူ့စောက်ဖုတ်ကို တန်းမြင်နေရအောင် ခြေထောက်တချောင်း ရှေ့တန်းပေါ်တင်ကာ ပေါင်ကားထားတတ်သေးသည်။ ဥက္ကာတို့ ကုမ္ပဏီ မှ အင်စပက်တာ က အမြဲတန်းလိုလို သူတို့ ဝန်ထမ်းများကို လှည့်ပတ် စစ်ဆေးတတ်သဖြင့် ဥက္ကာတယောက် သူတက်လာချင်တိုင်း တက်လာလို့ မရမှန်းသိထားသဖြင့်လည်း တမင် စနေခြင်းလည်း ဖြစ်လေသည်။
ထိုအင်စပက်လာ လာသောအချိန် သူ့နေရာတွင် မတွေ့ပါက အလုပ်ပြုတ်နိုင်သဖြင့် ဥက္ကာတယောက် မစွန့်စားရဲခြင်းဖြစ်လေသည်။ ထို အချိန်မျိုးတွင် မိုးမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မော့ကြည့်ကာ သွားရည်ကျရင်းဖြင့် အိမ်သာထဲဝင် ဂွင်းထုခြင်းဖြင့်သာ အာသာဖြေရလေသည်။
သို့ရာတွင် တခါတလေ သူတို့ ဖုံးဖြင့် လည်း ဆက်ချပ် လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ထို သို့ ပြောကြသည့်အခါ မိုးမ က ဥက္ကာကို တအား စိတ်ထလာစေသည့်အပြင် သူ့ကိုယ်သူလည်း စောက်ရည်များ ရွဲနေအောင် ဖီးတက် တတ်လေသည်။ ဥက္ကာက သူမိုးမ ကို နောက်တခါလိုးချင်ကြောင်း ပြောတတ်သလို မိုးမ ကလည်း အလိုးခံချင်ကြောင်း ပြောသည်။
သို့သော်လည်း မိုးမ က ဥက္ကာ အလုပ်ချိန်မှာ သူ့ဆီ မလာခိုင်းသလို၊ ကိုရင်ဦမောင်က လည်း အိုဗာတိုင် မလုပ်သေးသဖြင့် အခွင့်အရေးမရ ဖြစ်နေရသည်။ ဥက္ကာတွေး နေသည်ကတော့ သူ မိုးမ ကို နေ့ခင်းဘက် သွားလိုးဖို့ ဆိုတာ သူ့အလုပ်က တရက် လောက်ခွင့်ယူမှ ရမည်။ ဒါမှ မဟုတ် ညဘက်တာဝန်ကျ သည့် သူ့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် တယောက်ကို သူ့နေရာမှာ ခန တာဝန်ယူခိုင်းပြီး သူက မိုးမ အခန်းတက်လိုးမှ ရမည်။
အဲဒီ လူကြီးနာမည် က ဦးတိုးစိန် ဖြစ်သည်။ ဦးတိုးစိန်မှာ မိုးမ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး မိုးမ ကို ကြိုးစား ဖို့ ကြံသော်လည်း မိုးမ အခန်းနားကပ်ရက်က ကောင်ကလေး ရဲကျော် ထွက်လာသဖြင့် မိုးမကို ထားပြီး အမြန်လစ်လာခဲ့ရလေသည်။ သူတို့ လုံခြုံရေးအခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ ဦးတိုးစိန်မှာ လီးကြီး တအားမာ နေပြီ မို့ မိုးမ ကို မှန်းပြီး ထုမိလေသည်။ တကယ်တော့ မိုးမ မှာ ဦးတိုးစိန် သမီးထက်ပင်ငယ်အုံးမည်ဖြစ်သည်။
ဦးအုံးစိန်မှာ ထိုအရွယ် မိန်းခလေး တယောက်ကို တခါမှ အခု လို လိုးချင်စိတ်မပေါ်ခဲ့ဘူးခြေ။ ထိုညက မိုးမ ဝတ်ထားသည့် ညဝတ်ပါးပါးက အတွင်းမှ ဘရာဇီယာမဝတ်ထားသဖြင့် နို့ကြီးတွေကို အလုံးလိုက်မြင်နေရတာက တကြောင်း မိုးမ မှာ လည်း ယားနေသဖြင့် မူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့ဆီကို လာမှန်းလည်း သိထားတက တကြောင်းကြောင့် အရမ်းကို လိုးချင်နေမိသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင်လည်း တနေ့တော့ ရအောင်ဖန်အုံးမည်ဟု တွေးခဲ့မိလေသည်။
ထို့ကြောင့်လည်း ထိုညအဖြစ်အပျက်ပြီးနောက်ပိုင်းညတွေမှာ မိုးမ တို့ အခန်းနားကို မယောင်မလည်ဖြင့် အကဲခပ်လေ့ရှိသော်လည်း အခွင့်အရေးက မကြုံလာတော့ခြေ။ ဦးတိုးစိန်မှာ တခြားအလုပ်တခု လည်းနေ့လည် ဘက် အချိန်ပိုင်း လုပ်သေးသဖြင့် မိုးမ တို့ အိမ်ယာတွင် သူက ညပိုင်းသာ အမြဲ ဆင်းနိုင်လေသည်။
သို့သော်လည်း မိုးမ ကို စွဲလမ်းသွားသဖြင့် တခါတရံ နေ့လည်ဘက် အားလပ်ချိန်မှာ တခါတလေ မယောင်မလည်ဖြင့် လာပြီး နေ့လည်တာဝန်ကျနေသော ဥက္ကာ နှင့် စကား စမြီလာပြောတတ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တနေ့ ဥက္ကာက သူ့ကို သူ့အစား ခနစောင့်ပေးနိုင်မလား သူတနေရာကို သွားစရာရှိလို့ ဟု မေးလာတော့ သူက လက်ခံလိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း ဘာရယ်မဟုတ် ဦးတိုးစိန်က ဥက္ကာကို ပုံမှန်ပင် တနာရီလောက် ဘယ်သွားမှာလဲ ဟု မေးလိုက်သည်။ ဥက္ကာက ပြန်မဖြေခင် သူက နောက်သလို ပြောင်သလိုဖြင့်၊
“ ဟဲဟဲ မင်း စော်နဲ့ သွားနှပ်မလို့တော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်။ ဒါနဲ့ မင်းသိလား ဒီအပတ်မန့် မှာ ငါအရမ်းလိုးချင်တဲ့ စောက်ရမ်းချောပြီး ဆက်ဆီ အရမ်းကျတဲ့ ကောင်မငယ်ငယ်လေး တယောက်ရှိတယ်။ သူ့နာမည်က မိုးမ တဲ့၊ဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့ ည တညတုန်းက ကောင်မလေး မူး ပြီး ငါ့ဆီကို ရောက်လာတယ်၊ ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါးလေးနဲ့ အောက်မှာ လည်း ဘရာ မပါဘူး၊ ငါသူ့ကို သူ့အခန်းပြန်လိုက်ပို့တော့ ငါ ရှောက်ကိုင်တာ အရမ်းမိုက်တယ်ကွာ၊ ငါ အဲဒီကောင်မလေး အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သွားပြီး ဆွဲတော့မလို့၊ သူတို့ အခန်းဘေးနားက စောက်ကောင်လေးတယောက် ထွက်လာစကားပြောတာနဲ့ ငါသူ့ကို ထားပြီး လစ်လာခဲ့ရတာ၊ ချီး ငါ အဲဒီစော်လေးကို တအားကို လိုးချင်နေတာ အဟီး”
ဥက္ကာ မှာ ဦးတိုးစိန်ပြောတာ ကြားလိုက်ရ တော့ အတော်အံ့သြသွားသည်။
“ ဟင် အဘ လည်း သူ့ကို လုပ်ချင်နေတယ်။ အဟီး ယုံနိုင်စရာတောင်မရှိဘူး ၊ပြောစမ်းပါအုံး ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ အဖြစ်အပျက်က၊ မိုးမ က ဘယ်တုန်းက ညဘက်ကြီး ဒီကို ဆင်းလာတာတုန်း”
“ ဟာ ပြောမနေပါနဲ့တော့ကွာ အဲဒီကောင်မလေး က တကယ်ကို ဟော့တာ၊ ကြည့်ရတာ အဲဒီညတုံးက သူအတော် စိတ်ဆာနေလို့ ဆင်းလာတာဖြစ်မယ်၊ အဲဒီညက ငါအတင်းကြံရင်တောင် ပေးလုပ်မဲ့ သဘောရှိတယ် ကြည့်ရတာ”
“ အင်း ဟုတ် တယ် အဘ မိုးမ က ပေးလုပ်မှာပဲ ၊ သေခြာတယ်။ ကျနော် သူ့အကြောင်းကောင်းကောင်းသိတာပေါ့”
“ ဟေ ဟုတ်လား၊ မင်းရော လုပ်ပြီးပလား”
“ ဟုတ်ပ အဘ ဒါကြောင့်လည်း အဘ ကို ကျနော့်နေရာမှာ ခနစောင့်ခိုင်းတာပေါ့၊ ကျနော် အခု မမမိုး ဆီ သွားပြီးတော့ ဆွဲတော့မလို့ လေ။ အခု တော့ ကျနော် စိတ်ပြောင်းသွားပြီ၊ အဘ ပဲ သွားလိုက်တော့”
“ ဟာ ဟုတ်ရဲ့လားကွာ မင်း အဲလိုသာ ငါ့ကို အခွင့်အရေးပေးမယ်ဆိုရင်တော့ မင်းကျေးဇူး ငါမမေ့ပါဘူး၊ ငါက အဲဒီညကထဲက သူ့ကို စွဲလမ်းနေတာကွ၊ အခု ဆိုရင် သူတယောက်ထဲ အခန်းထဲမှာပေါ့ ဟုတ်လား”
“ ဟုတ်တယ် အဘ၊ တံခါးသာ သွားခေါက်လိုက်၊ မမမိုး အခန်းတံခါးလာဖွင့်တာနဲ့ အထဲကို အတင်းဝင်ပြီး ဆွဲသာ လိုးပြစ်လိုက်တော့၊ သွားသွား အဘ သွားနှပ်လိုက်၊ အတွေးပင်လယ်က ဇာတ်လမ်းတွေကိုပဲ ဖတ်ပြီး ဂွင်းထု မနေနဲ့တော့ တကယ်သွားလုပ်လိုက်တော့”
“ မင်း အဲ့ကောင်မလေးကို တကယ်လိုးခဲ့ရလို့လားကွာ၊ ပြောစမ်းပါအုံး၊ အဲကောင်မလေးက ဘာတွေ ကြိုက်တတ်တယ် ဘာတွေ မကြိုက်တတ်ဘူးဆိုတာ၊ ကောင်မလေးက ကြမ်းကြမ်းကြိုက်လား ညှင်ညှင်သာသာလေး ကြိုက်သလား၊ ငါက တော့ သူ့ကို အပြတ်ကြမ်းပြစ်ချင်တာပဲကွာ၊ အဲလိုမျိုး ခေတ်ဆန်ဆန် ခပ်ငယ်ငယ်၊ တောင့်တောင့် အိမ်ရှင်မလေး တယောက်ကို လိုးရမယ် ဆိုတာ သိန်းထီပေါက်သလိုပါပဲကွာ၊ ငါတို့ ညဘက် မအိပ်ပဲနဲက သူတို့ အေးအေးချမ်းချမ်းအိပ်ရအောင် စောင့်ပေးနေရတာကို လက်စားပြန်ခြေရမယ်၊ ကောင်မ ငါ့ကို အဲဒါတွေ ပြန်ပေးဆပ်ရမယ်၊”
ဥက္ကာက လေသံတိုးတိုးဖြင့်၊
“ အဘ ကျနော်ကို မမမိုး က ရှင်ပြုပေးခဲ့တာ အဟီးး၊ မမမိုးက အရမ်းကို သိမ်မွေ့တာ၊ ဒါပေမဲ့ အဘ ကြမ်းလဲ သူကြိုက်မှာပဲ အဲဒါတော့ သေခြာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဘ ပြီးလို့ ပြန်လာရင်တော့ ကျနော့်ကို အသေးစိတ်ပြောရမယ် နော် ဒါပဲ အဟိ”
“ အေး သွားမယ်၊ ငါ က သူ့ကို မှန်းမှန်းပြီး ထုနေရတာကြာပြီ ဒီနေ့တော့ တကယ်လုပ်ရတော့မှာပေါ့ကွာ၊ မင်းက ငါ့ကို လည်း မြှောက်ပေးတာကိုး ခိခိ မင်းငါ့ကို အင်ထု တာ မဟုတ်ဘူးလို့တော့ ငါထင်တာပဲ၊ နို့မို့ ဆို ငါ စောက်ပြဿနာ အကြီးကြီးတက်မှာ”
“ ကျနော်က အဘကို ဘာလို့ ခြောက်တွန်းရမှာလဲ ဗျာ။ ကျနော်မလိမ်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ အဘ ကျနော့်ကို မိုးမ ညဘက်ကြီး ဆင်းလာတယ် ဆိုတာကို ပြောလိုက် တော့ ကျနော်စဉ်းစားမိတာက၊ ငါသာ အဲဒီတုန်းက ညဘက်တာဝန်ကျနေတဲ့သူဆိုရင်တော့ သူ့အခန်းကို ပြန်မပို့ခင် ကားပတ်ကင် မှာ တချီလောက်တော့ ဆွဲလိုက်မိမှာပဲ”
“ အေးပါကွာ၊ ငါ ပြန်လာရင် အကုန်ပြန်ပြောပြပါ့မယ်၊ အခု ငါ့ကံကို သွားစမ်းလိုက်အုံးမယ်၊ လစ်ပြီ”
မိုးမ မှာ ရေချိုးခန်းက ထွက်လာကာစ သဘက်ကို ကိုယ်မှာ ပတ်လျှက် ဖြင့် သူ့အလှပြင်မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ထိုင်ရင်း ဆံပင်ကို ဒရိုင်ယာဖြင့် မှုတ်လျှက်ရှိလေသည်။ မှန်ထဲမှာ မြင်နေရသော သူ့ ရင်သားမြှောင်း၊ နှင့် ပေါင်လုံးကြီးများကို ကြည့်ရင်း ယောက်ျားတယောက်သာ သူ့ကို အဲလို မြင်လိုက်ရရင်ဟု တွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိသည်။
နောက်တော့ ဒရိုင်ယာကို ချလိုက်ပြီး သူ့ရင်သား နေရာကို အသာကိုင်ရင်း မှန်ထဲမှာ ပြန်ကြည့်နေချိန် အခန်းတံခါးခေါက်သံကြားလိုက်ရလေသည်။ ဟင် ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူများပါလိမ့်၊ မိုးမ ကမတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး တံခါးဆီသို့ သွားရင်း၊ အပေါ်က ရေချိုးခန်းဝတ်အင်္ကျီကို ထပ်ဝတ်သွားရမလား ချီတုံချတုံဖြင့် တံခါးဆီ ရောက်သွားကာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်။
ဦးတိုးစိန်မှာ မိုးမ ၏ ရေချိုးပြီးစ ဆံပင်ဖားယား မျက်နှာသုပ်ပုဝါ တထည်သာ ရင်လျှားထားသော လတ်လတ်ဆပ်ဆပ် ကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ရင်း ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားလေသည်။ မိုးမ မှာ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့ရင်သားပေါ်မှ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဖိထားရင်း လက်တဖက်က တံခါးလက်ကိုင်ဘုကို ကိုင်ထားရင်း ဦးတိုးစိန်ကို ကြည့်လျှက် အံအားသင့်သွားလေသည်။
မျက်နှာသုတ်ပုဝါမှာ မိုးမ ပေါင်ရင်းနားလောက်ထိသာ ရောက်သဖြင့် ပေါင်တန်ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ဝင်းဝင်းကြီးများ မှာ ဦးတိုးစိန် အတွက် ဂလု ချင်စရာဖြစ်နေရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး စကား မပြောနိုင်ကြပဲ တယောက်ကို တယောက် ကြောင်ကြည့်နေကြရမှ ဦးတိုးစိန်က ချောင်းတချက်ဟန့်ရင်း စကား စပြောလေသည်။
“ အဟမ်း၊ အာ…...အဲ….. ဟို….ဟို.. လေ သောက်ရေလေး တခွက်လောက် ရနိုင်မလားလို့၊ အဘ ဆေးသောက်ချင်လို့ပါ၊ အဘ ဒီမှာ လုံခြုံရေး အစောင့်လေ သိတယ်မလား”
မိုးမ က အခန်းတွင်းသို့ နောက်တလှမ်းဆုပ်လိုက်ရင်း ဦးတိုးစိန်ဝင်ဖို့ လမ်းပေးလိုက်ရင်း၊
“ ဟုတ်ကဲ့ အဘ ကျမ မှတ်မိပါတယ်”
ဦးတိုးစိန် အိမ်ထဲ ရောက်သည်နှင့် မိုးမ က ရေယူရန် မီးဖိုဘက်သို့ ထွက်သွားသည်ကို အနောက်မှ ရပ်ကြည့်ရင်း ဦးတိုးစိန်တယောက် သူ့နဖူးမှ ချွေးကို လက်ကိုင်ပုဝါထုတ်ကာ သုတ်လိုက်မိသည်။
.........................................................................................................................
အခန်း (၅၇) ဦးတိုးစိန် နှင့် မိုးမ
မီးဖိုချောင်ထဲ ရောက်တော့ မိုးမ အတွေးထဲမှာ သူ အရမ်းစိတ်ဆာလာလို့ မူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဥက္ကာဆီ သွားခဲ့တုံး ဦးတိုးစိန်နဲ့ တွေ့ခဲ့ရတာကို ပြန်သတိရမိသည်။ ထိုအချိန်က အဲဒီ အဖိုးကြီး က စိတ်ထဲ ဘာရှိနေလည်းဆိုတာကိုတော့ သူသိပ်မသေခြာပါ။ အခုတောင် သူ့စိတ်ထဲမှာ ရေကို အရင်ခတ်ပြီးပေးရကောင်းမလား အဝတ်အစားအရင်ဝတ်ရမလား ချီတုံ ချတုံ ဖြစ်နေလေသည်။
အခုသူ့ကိုယ်မှာက သဘက်တထည်ပဲ ပတ်ထားသည်မဟုတ်လား။ သူ့ ပေါင်တန် တွေနဲ့ အပေါ်က ရင်သား မြှောင်းက အထင်းသား ပေါ်နေသည်မဟုတ်လား။ ထိုညက အဲဒီ အဖိုးကြီး က မိုးမ မူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ယိုင်နှဲ့ ယိုင်ထိုး သွားနေတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး မိုးမ ကိုယ်လုံးကို ဟိုထိဒီထိ လုပ်တာကိုလည်း သူသတိထားမိခဲ့သည်။
ဦးတိုးစိန် တယောက်က တော့ မိုးမ သူ့ကို သောက်ရေလာပေးရင် ဆွဲဖက်လိုက်မည်ဟု စိတ်ကူးလိုက်တာနှင့် လီးက ချက်ချင်းတောင်လာသည်။ ဦးတိုးစိန် စိတ်အတွေးထဲမှာတော့ မိုးမ ကို ဒီဆိုဖာအရှည်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး လှဲနေတာကို ပုံဖေါ်နေမိသည်။ ဦးတိုးစိန်က ဧည့်ခန်းတခုလုံးကိုလည်း အကဲခတ်လေ့လာ လိုက်သည်။ မိုးမ က သောက်ရေခွက်ကိုင် ပြီးထွက်လာကာ သူ့ကို ကမ်းပေးမည့်အစား ကော်ဖီစားပွဲလေးပေါ် သို့ လှမ်းတင်လိုက်သဖြင့် ရေခွက်ကမ်းပေးသည့်လက်ကို ဆွဲကာ ဖက်လိုက်မည်ဟုသော ဦးတိုးစိန် အကြံအစည် ပျက်သွားလေသည်။
“ ဒီမှာ သောက်ရေ ဦးလေး၊ ကျမ အဝတ်လဲပြီးပြန်လာခဲ့မယ် ခနလေး”
မိုးမ က သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ သို့ အဝတ်အစား ဝတ်ရန် ဝင်သွားလိုက်သည်။ ဦးတိုးစိန် က အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားပြီး ခေါင်းကို ခါရမ်းလိုက်မိသည်။ မိုးမ အဝတ်လဲတာများ တွေ့ရမလားဟု သေခြာမပိတ်သွားသော တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ မိုးမ က သူ့အဝတ်အစားတို့ကို ဘီဒိုမှ ထုတ်ယူပြီး ဝတ်ရန် တံခါးနောက်ကွယ်ဘက်သို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။
ဦးတိုးစိန်က မိုးမ အိပ်ခန်းထဲ လိုက်ဝင်သွားလိုက်ဖို့ စဉ်းစားသေးသည်၊ သို့သော်လည်း မိုးမ တယောက် လန့်သွားရင် သူ့ အကြံအစည် လည်း အောင်မြင်မည်မထင်သဖြင့် မိုးမ အဝတ်လဲပြီး ပြန်ထွက်လာမှ အခြေအနေကြည့်ပြီး ဆက်လုပ်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။ မိုးမ ဘယ်လို အဝတ်အစားတွေ ဝတ်လာလဲ ဆိုတာကို ကြည့်ပြီးမှ သိပ်လှတာပဲ ဘာညာ ပွားပြီး ချူပ်မည်ဟု တွေးထားလိုက်သည်၊ တဆက်ထည်းမှာပင် မိုးမ ဆက်ဆီ အဝတ်အစားလေး ဝတ်လာပါစေလည်း ဆုတောင်းလိုက်မိသည်။
မကြာခင် မိုးမ အဝတ်အစားဝတ်ပြီးထွက်လာတော့ ဦးတိုးစိန်တယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရသည်။ မိုးမ က အနီရဲရဲ့ အသားချောချော ပါးပါး ဒရက်စ်ကို ဝတ်လာခဲ့သည်။ ဒရက်မှာ ပုခုံးသိုင်းကြိုး နှင့် ခေါင်းပေါ်မှ စွတ်ရသော ဒရက်မျိုးဖြစ်ပြီး ပေါင်လည်လောက်ထိသာ ရောက်သဖြင့် အနီရောင်အောက်မှ ပေါင်လုံးကြီးများမှာ လည်းဖွေးပြီး ဝင်းနေရာ ဂလုချင်စရာကြီးဖြစ်နေရသည်။
ဦးတိုးစိန် မှာ အာစေးထည့်ထားသလို စကားပင် မပြောနိုင်၊ နားလည်းမလည်သလို ဖြစ်နေရသည်။ မိုးမ သူ့ကို ဖြားယောင်းချင်လို့ ပဲ အဲလို ဝတ်လာတာလား၊ သူ့ကိုယ်တိုင် စရိုက်ကိုက အဲလိုပဲ ဝတ်တတ်တာလား၊ ဦးတိုးစိန် မျက်လုံးတွေက မိုးမ ပေါင်လုံးကြီးများ မှ တဆင့် ပုခုံးကြိုးသိုင်းလွတ်နေသော ပုခုံးသားများ၊ လက်မောင်းဖောင်းဖောင်းအိအိကလေးများကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ နောက်တော့ မိုးမ သူ့ကို ပြုံးကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိသွား၍ တံတွေးကို မြိုချလိုက်ပြီး လည်ချောင်းရှင်းသလို ချောင်းဟန့်လိုက်ရင်းမှ၊စကားစပြောဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။
သို့သော်လည်း ဦးတိုးစိန် စကားမစခင် မိုးမက ဦးတိုးစိန် ရှေ့ ဆိုဖါပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်ရင်း ပေါင်နှစ်လုံး ကို ချိတ်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကို ထပ်မချိတ်ခင် ကားလိုက်သော ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားကို ဦးတိုးစိန် ကမန်ကတမ်း လိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဘာမှတော့ မမြင်လိုက်ရပေမဲ့ မိုးမ ပေါင်တန် စင်းစင်းကြီးက ဦးတိုးစိန် ရင်ကို ဘလောင်ဆူလာစေသည်။ မိုးမ က သူ့ဆံပင်ဖားယားကို လက်ဖြင့် အနောက်ဖက်သို့ သပ်လိုက်ရာ မိုးမ ဂျိုင်းကြားကိုလည်း ဦးတိုးစိန်တယောက် လိုက်ကြည့်မိသည်။
မိုးမ ဘရာဇီယာကြိုးက မိုးမ ပုခုံးသား ပေါ်မှာ တင်းနေသည်ကို လည်း သူမြင်မိသည်။ ဦးတိုးစိန်တယောက် မိုးမ လက်မောင်းလုံးတွေကို ကုန်းကိုက် ချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ မိုးမ က ရေချိုးပြီးစ မခြောက်တခြောက် သူ့ဆံပင်တွေကို လက်ဖြင့် ဆက်ဖွကာ ဆော့ကစားသလို လုပ်နေလိုက်သည်။ ဦးတိုးစိန် က မိုးမ ပေါင်လုံးတွေကို ထပ်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီကောင်မလေး ငါ့လို တစိမ်းယောက်ျားတယောက်ရှေ့မှာ ပုံစံမျိုးစုံ လုပ်ပြနေပါလားဟုလည်း တွေးနေမိသည်။
နောက်တော့ မိုးမ က ထပြီး ကိုရင်ဦးမောင် အရက်ထားသည့် ကောင်တာနားသို့ သွားလိုက်သည်။ ဦးတိုးစိန် စိတ်ထဲမှာတော့ မိုးမ ရဲ့ အပြုံးတွေက သူ့ကို မြူဆွယ်နေသည်ဟု တွေးနေမိပြီး နည်းနည်းလည်းရဲလာသည်။ ကောင်မလေး ငါ့ကို မြူဆွယ်နေတာလား။ ကောင်မလေး ငါသူ့ကို လိုးဖို့ အချက်ပြနေတာလား၊ ဒါမှ မဟုတ်ဒါက သူ့ရဲ့ ပုံမှန် အပြုအမူအနေအထိုင်ပဲလား။ စိတ်ထဲက အတွေးမျိုးစုံနှင့် ဦးတိုးစိန် တယောက် မိုးမ အနားသို့ ချဉ်းကပ်သွားမိသည်။
“ နင် တည ငါ့ဆီ ရောက်လာတာ မှတ်မိသေးလား၊ ငါ အဲဒီညက နင့်ကို အိမ်ခန်းထဲ ထိလိုက်ပို့ပေးဖို့ တွဲခေါ်လာခဲ့တာလေ၊ ကောင်လေးတယောက်ထွက်လာပြီး နင့်ကို စကားလာပြောလို့ ငါထွက်သွားလိုက်တာ သတိရသေးလား”
မိုးမ က ဦးတိုးစိန်မျက်နှာကို ပြုံးကြည့်လျှက်၊
“ အင်း ကျမ သိသားပဲ”
ဟု ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဦးတိုးစိန်က၊
“ ငါ အဲဒီတုံးက အထဲကို ဝင်လိုက်ချင်နေတယ်ဆိုတာရော နင်သိလား”
“ သိသားပဲ”
မိုးမ က ခေါင်းလေးကို အသာငုံ့ရင်း နူတ်ခမ်းကလေးကိုက်လျှက် မပွင့်တပွင့် ပြုံးရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဦးတိုးစိန် တယောက် မိုးမ မှာ တော်တော် ထန်သော ဟာမလေး ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဥက္ကာ ငါ့ကို ပြောသားပဲ ငါကိုယ်နိူက်က စိတ်မရဲဘူး ဖြစ်နေတာ၊ ဟု စိတ်ထဲ ပေါ်လာသော်လည်း ၊ မိုးမ ကဲ့သို့ ခေတ်ဆန်ကာ ချောမောလှသော မိန်းမငယ်လေး တယောက်က ဘာလို့ အဲလောက်လွယ်ရတာလဲ ဆိုတာကိုမယံကြည်နိုင်သေး၊ ကြည့်ရတာ ဒီကောင်မလေးကလည်း ဆာနေ၊ ငါကလည်းကံကောင်းနေတာပဲ ဖြစ်မယ်၊ ငါဒဲ့ဝင်ကြည့်မှ ဟုအတွေးဖြင့်၊
“ အဲဒါဆိုရင် ဦးလေး ဘာလို့ အဲဒီညက နင့်အခန်းထဲ လိုက်ဝင်ချင်ရတာလဲ ဆိုတာသိတယ်ဟုတ်၊ နင်ပြောတော့ နင့်ယောက်ျားက အိပ်ပျော်နေပြီး နင်က နည်းနည်းမူးနေတယ် ဆိုတော့ နင်က ဘာလို့ ငါ့ကို အခန်းထဲ လိုက်ဝင်စေချင်ရတာလည်း”
မိုးမ က ဆိုဖာ အရှည်ရှိရာသို့ လှမ်းလျှောက်လိုက်ရင်းက ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
“ ကျမ ယောက်ျား အခန်းထဲမှာ အိပ်ပျော်နေမှန်းသိရဲ့နဲက ဦးလေး အခန်းထဲ ဘာလို့လိုက်ဝင်ချင်သလဲ ဆိုတာ ကျမသိပါတယ်”
ဦးတိုးစိန်က သူ့ ပုဆိုးအောက်က ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို အသာစမ်းရင်း မိုးမအနားကပ်လာခဲ့သည်။မိုးမ ရဲ့ လည်ကုတ်ကလေးကို သူ့နှာခေါင်းကြီးဖြင့် ငုံနမ်းလိုက်ရင်းက၊
“ အား… နင့်ရဲ့ ကိုယ်နံ့လေးက အရမ်းမွှေး တာပဲ၊ ငါ အဲဒီညတုန်းက ရခဲ့တဲ့ အနံ့အတိုင်းပဲ၊ နင့်ရဲ့ ကိုယ်နံ့လေးက အရမ်းစွဲဆောင်မှုရှိတယ် ဆိုတာ နင်သိရဲ့လား”
မိုးမ က သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီး သူ့အပြုံးကို ဦးတိုးစိန်မမြင်အောင် မျက်နှာကို တဖက်လွဲလိုက်သည်။
“ ဒါဆိုရင် ဦးလေး အခုလာတာကလဲ ဟိုညတုံးကလိုပဲပေါ့ဟုတ်လား၊ ရေငတ်လို့ သောက်ရေလာတောင်းတယ်ဆိုတာက အကြောင်းရှာတာ မဟုတ်လား”
ထိုအချိန်မှာ ဦးတိုးစိန်က မိုးမ နှင့် တအားကို ကပ်နေပြီ ဖြစ်ရာ အချိန်ဖြုန်းမနေတော့ပဲ မိုးမ ကို ဖြတ်ကနဲ ဆွဲကာ သိမ်းကျူံးဖက်လိုက်သည်။ မိုးမ နူတ်ခမ်းများကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် နမ်းဖို့ကြိုးစားလေသည်။ မိုးမ က သူ့မျက်နှာကို ဘယ်ညာရမ်းရင်း ဖြင့် ရှောင်ဖယ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။နောက် ဦးတိုးစိန် မျက်နှာကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် တွန်းထားရင်းက၊
“ အို့ မလောနဲ့လေ၊ အခုမှ ဘာလို့ တအားလောချင်ရတာလဲ ဖြည်းဖြည်းပေါ့၊ ကျမလည်း အားနေတယ်၊ ဦးလေးလည်း ဒီနေ့ အလုပ်နားတယ်မဟုတ်လား”
မိုးမ က ဦးတိုးစိန် လက်တွေကို ဖြည်လိုက်ပြီးတော့ ထိုနေရာမှ ထွက်ကာ ဆိုဖာအရှည်နားလျှောက်သွားကာ ဦးတိုးစိန်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင် လိုက်သည်။ မိုးမ က ပေါင်နှစ်လုံး ကို မထပ်သေးပဲ ခပ်ကွာကွာချဲထိုင်လိုက်ရာ ဦးတိုးစိန် မှာ မိုးမ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အဖြူရောင်ကလေးကို ပင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးတိုးစိန် တကိုယ်လုံး တုံတက်လာကာ မိုးမ တကိုယ်လုံးကို ချက်ချင်းကုံးရက် ချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ မိုးမ က ဦးတိုးစိန် မျက်နှာကို အေးဆေးပင် ကြည့်ကာ၊
“ ဦးလေးက ကျမ ယောက်ျားအိပ်နေတုံး အဲဒီညက ဝင်လာပြီး ကျမ ကို ကြံလို့ ရပြီး အေးဆေးနှပ်မယ်လို့ တွေးခဲ့တယ်မဟုတ်လား”
ဟု မေးလိုက်ရာ ဦးတိုးစိန်မှာ ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြ ကာ မိုးမ မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း၊
“ အင်း ဟုတ်တယ်၊ နင်ပြောတော့ သူ့မွေးနေ့ ပါတီလုပ်ပြီး သူက အိပ်ပျော်နေတယ် ဆိုတော့ ငါထင်တာကတော့ သူမူးပြီး အိပ်ပျော်နေပြီပေါ့၊ အဲဒါကြောင့် ငါက နင်လိုနေမယ်ထင်တာ”
မိုးမ က ဦးတိုးစိန်ရှိရာကို လျှောက်လာရင်း အပြုံးကလေးဖြင့် ကြည့်ကာ ဥိးတိုးစိန် ရှပ်အင်္ကျီကော်လာကို ဆွဲကိုင်လိုက်ရင်းတိုးတိုးလေးဖြင့်၊
“ ဟုတ်တယ် အဲဒီညတုံးက ကျမ စိတ်အရမ်းဆာနေတာ၊ ကျမလိုနေတာ ရှင်ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ”
ဦးတိုးစိန် မြောက်သွားမိသည်။ မိုးမ ကို ဆွဲဖက်ကာ မိုးမ နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ မိုးမ က သူ့နူတ်ခမ်းကို ဖွင့်ပေးလိုက်ကာ သူတို့ လျှာချင်း ပွတ်သပ် စုတ်နမ်းနေကြသည်။ ဦးတိုးစိန် လက်တွေက မိုးမ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နယ်ပေးရင်း သူ့ကိုယ်နှင့် ဆွဲကပ်လိုက်ရာ လုံချည်အောက်မှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက မိုးမ စောက်ဖုတ်ကို အဝတ်အစားများကြားခံလျှက်က ထောက်ပွတ်နေလေသည်။ ဦးတိုးစိန်းက မိုးမ ဒရက်စ် အောက်အနားကို လှန်ကာ မိုးမ ပေါင်ခွဆုံကြားသို့ ပင်တီ ပေါ်မှ စမ်းကာ ပွတ်နေလေသည်။
မိုးမ လက်တွေကလည်း ဦးတိုးစိန် အင်္ကျီကြယ်သီး များကို ဖြုတ်ပေးရင်း သူ့လက်ဖဝါးများကို ဦးတိုးစိန် ရင်ဘတ်ပေါ်မှ အမွှေးဖြူဖြူ တွေပေါ် ပွတ်သတ်ပေးနေမိသည်။ မိုးမ က ဦးတိုးစိန် လည်ပင်းကို ငုံ့နမ်းရင်း မှ ကြယ်သီးအကုန်ပြုတ်သွားပြီ ဖြစ်သော ရှပ်အင်္ကျီကို ကြမ်းပေါ် ပြစ်ချလိုက်သည်။
နောက်တာ့ သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းနေကြရင်းဖြင့် လက်များကလည်း တယောက် အဝတ်အစားများ ကို တယောက် ချွတ်ပြစ်နေကြသည်။နှစ်ယောက်သား မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျှက် လုပ်နေကြခြင်းဖြစ်ရာ ဦးတိုးစိန်က မိုးမ အကြိုက် အရမ်းမလောပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း အချိန်ယူကာ မိုးမ လှုပ်ရှားမှုပေါ်သာ ကြည့်ပြီး မီးစင်ကြည့်ကနေလေသည်။ တဆက်ထဲမှာပဲ ဦးတိုးစိန်က မိုးမ ဘရာဇီယာ ပုခုံးကြိုးကို ဆော့ကစားရင်းက ပုခုံးသားလေးများကို သူ့လျှာကြီးဖြင့် ရက်နေလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်းဖြင့် ဦးတိုးစိန် အရှိန်ရလာပြီး နည်းနည်းကြမ်းလာခဲ့သည်။ မိုးမ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲဖြဲတော့မတတ် ဆွဲချွတ်လိုက်ရင်းက အသံအက်ကွဲကွဲဖြင့်၊
“ ခွေးမလေး နင်က အဖိုးကြီးဆီက လည်း လိုချင်တယ်ပေါ့လေ၊ နင်ထင်တာက အဖိုးကြီးကတော့ ငါ့ကို တကယ်တမ်းကျတော့ မလုပ်နိုင်ပါဘူးလို့ ထင်နေတယ်မဟုတ်လား၊ ငါ နင့်ကို ကောင်းကောင်းလိုးပြမယ် ခွေးမ၊ နင့်ယောက်ျားက နင့်ကို အလိုမဖြည့်ပေးနိုင်ဘူး မဟုတ်လား၊ နင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုချင်တာ မဟုတ်လား၊ ကြည့်နေ ငါနင့်ကို ပြမယ်။ နင် ကြိုက်တဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးရစေ့ရမယ် ကောင်မ”
မိုးမ မှာ ဦးတိုးစိန် အပြောအဆို ကြမ်းကြမ်းကြောင့် နည်းနည်းလန့်သွားမိသည်။ထို့ကြောင့်လည်း တောင်းပန်သံလေးဖြင့်၊
“ အိုး ဦးလေး ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ အဲလို စကားရိုင်းရိုင်းတွေ မသုံးပါနဲ့ ကျမ မကြိုက်ဘူး”
သို့သော်လည်း ဦးတိုးစိန်မှာ စိတ်အတော်ကြွနေပြီဖြစ်ရာ၊
“ ဘာ ညှင်သာရမယ် ဟုတ်လား၊ ဟင့်အင်း၊ မင်းလိုမျိုး ယောက်ျားအလုပ်သွားနေတုန်း တစိမ်းယောက်ျားတယောက်ကို အလိုးခံတဲ့ မိန်းမ မျိုးဟာ လူတွေ ဝိုင်းမုဒိန်းကျင့်ခံရဖို့ကောင်းတယ်၊ အဲလို ကောင်မ မျိုးကို ငါက ဘာလို့ ညှာတာနေရမှာလဲ၊ မင်းက လည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြိုက်တယ် ငါကလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးချင်တယ် အတော်ပဲပေါ့ကွာ”
ဦးတိုးစိန်က မိုးမ လက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းအနောက်ဖက်တို့ လိမ် ချိုးလိုက်ကာ ဆိုဖာပေါ်သို့ တွန်းချလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် မိုးမ ရော ဦးတိုးစိန်ရော နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ဖြစ်နေကြလေပြီ။ မိုးမ မှာ သူ့လက်မောင် နာကျင်သွားသဖြင့် ငြီးတွားလိုက်မိသည်။မိုးမ မှာ သူ့လက်မှာ နာလွန်းလှတော့သဖြင့် ငိုတော့မလို အသံဖြင့် လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်ရှာသည်။
သို့သော်လည်း ဦးတိုးစိန်က နားမထောင်ခြေ။ မိုးမ ဖင်လုံးကြီးကို ကုံးကိုက်လိုက်သည်။ မိုးမ မှာ ဖင်ကို ဦးတိုးစိန် က သွားဖြင့် ကိုက်တာ ခံလိုက်ရသဖြင့်နာကျင်ကာ အော်ငြီးလိုက်မိသည်။ ဦးတိုးစိန်က မိုးမ ဖင်ကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်ပြစ်လိုက်ကာ မအော်နှင့် အော်ရင် ဒိထက်နှာမည်ဟု ကြိမ်းမောင်းလိုက်လေသည်။ မိုးမ မှ ငိုယိုရင်းက သူ့ကို လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်ရှာလေသည်။
ဦးတိုးစိန်က သူ့လက်ဖဝါးကြီးများဖြင့် မိုးမ တင်သားလုံးများကို တဖြန်းဖြန်းဖြင့် ဆက်တိုက် ရိုက်ပြစ်လိုက်ရာ မိုးမ တင်သားတွေ မှာ နီရဲ တက်လာရသည်။ ဦးတိုးစိန်မှာ ရိုက်ရင်းက ပိုပြီးကြမ်းတမ်းလာခဲ့သည်။ မိုးမ မှာ ကောင်းမလေး တယောက်ပမာ၊ မျက်ရည်တွေ တွင်တွင်စီးကျကာ ငိုရင်း ဦးတိုးစိန်မျက်နှာကို တောင်းပန်သည့်အကြည့်ဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ သူ လူရွေးမှားမိပြီဟုလည်း နောင်တရနေမိသည်။ မိုးမ က ဦးတိုးစိန်ကို ချော့၍တမျိုး သူ့ယောက်ျားကို တိုင်ပြောမည်၊ ပုလိပ်ကို တိုင်ပြောမည်ဟု ခြောက်၍ တသွယ် ပြောရှာသည်။ သို့သော် ဦးတိုးစိန်က၊
“ အိုး မင်း ရဲတိုင်လို့ကတော့ ငါက ပြောမှာပဲ မင်းက ညဆိုရင် ငါ့ဆီ လာလာပြီး အလိုးခံတယ်၊ ငါတို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြတာ ကြာပြီ၊ မင်းယောက်ျားရော ဒီအပတ်မန့်က လူတွေရော အကုန်လုံးမင်းဟာ ဖာသည်မ ဆိုတာ သိသွားမှာပေါ့၊ မင်းက အဲလို ဖြစ်ချင်သလား၊ ဒါဆိုလည်း တိုင်လိုက်လေ ကြည့်ကြတာပေါ့၊ ဘာဖြစ်မလဲဆိုတာ”
မိုးမ တယောက် ပထမဆုံးအကြိမ် အားကိုးရာမဲ့ အခြေအနေကို ခံစားလိုက်ရသည်။ မိုးမ သူ့ကိုယ်သူ ထိုသို့သော သူမျိုးနှင့် ကြုံရလိမ့်မည်ဟု တခါမှ မတွေးခဲ့ဘူးခြေ။ ဦးတိုးစိန်မှာ ကြမ်းတမ်းပြီး ရိုင်းစိုင်းလေသည်။ မိုးမ အနေနှင့် သူ့အလိုလိုက်ပြီး သူ့အမိန့်နာခံ ကာ အေးဆေးနေလိုက်တာက သက်သာမည်ဟု ပင်တွေးထားလိုက်မိသည်။
ဦးတိုးစိန် က သူ့လီးကြီးကို မိုးမ ပါးစပ်ဝမှာ တေ့ပြီး မိုးမ ကို စုပ်ခိုင်းလေသည်။ မိုးမ က ပါးစပ်ဟပေးတော့ ပါးစပ်ထဲသို့ လီးကြီးကို ဆောင့်ထိုးချရာ မိုးမ လည်ချောင်းကို ထိုးမိပြီး မိုးမ မှာ နင်သွားပြီး ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးရသည်၊ မိုးမ မှာ အော့အံချင်သလို ဖြစ်လာရသော်လည်း ဦးတိုးစိန်က နောက်မဆုတ်၊ မိုးမ ပါးစပ်ကို သူ့လီးကြီးဖြင့် ဆောင့်ကာ လိုးလေသည်။
မိုးမ က သူ့ပါးစပ်ကို ပိတ်ဖို့ ကြိုးစားတော့ မိုးမ ပါးကို ဖြတ်ရိုက်လိုက်သည်။ မိုးမ ပါးပြင်မှာ ဦးတိုးစိန် လက်ဖဝါးရာဖြင့် နီရဲသွားသည်။ နောက်တကြိမ် ဦးတိုးစိန်က မိုးမ ပါးကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ရိုက်ထည့်လိုက်တော့ မိုးမ နူတ်ခမ်းလေးပင် အနည်းငယ်ကွဲသွားကာ သွေးစလေးများထွက်လာရသည်။ ဦးတိုးစိန်က ထိုသွေးထွက်လာသော နူတ်ခမ်းကို သွေးထွက်ရပ်သွားအောင် ငုံ့စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ့လီးကို ပြန်စုပ်ခိုင်းပြန်လေသည်။
နောက်တော့ မိုးမ ကို ဆိုဖာအရှည်ပေါ်မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ခိုင်းပြီး သူ့လီးကြီးကို မိုးမ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ မိုးမ က ငြင်းဆိုပြီး တွန်းပြစ်ကာ ရုန်းကန်သော်လည်း ဦးတိုးစိန် က မိုးမ ထက် သန်စွမ်းတာမို့ မိုးမ ကို အတင်းချူပ်ထားရာ မိုးမ မှာ ရုန်း၍ မရဖြစ်နေရသည်။ ဦးတိုးစိန် က သူမျက်နှာ ရှေ့ ရောက်လာသော မိုးမ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လက်မ ကို ထိုးထည့် ပြီး နောက် လက်နှစ်ချောင်းဝင်အောင် အတင်းထိုးသွင်းလေသည်။ မိုးမ မှာ ငိုကြွေးရင်းက မလုပ်ဖို့ တောင်းပန်ရှာသည်။
သို့သော်လည်း ဦးတိုးစိန်မှာ နားမထောင်၊ အတင်းကို ဖိချူပ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြစ်လိုက်သည်။ မိုးမ ဖင်ပေါက်လေးထဲ သူ့လီးကြီး ဝင်သွားသော သုံးလေးချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့လီးကြီးမှာ ပျော့သွားသဖြင့် ဆက်ဆောင့် မရတော့ခြေ။ ထို့ကြောင့် သူ့လီးကြီးကို ထုတ်ကာ မိုးမ ဖင်လုံးကြီးတွေမှာ ပွတ်သတ်လိုက် လီးပျော့ကြီးဖြင့် မိုးမ ဖင်သားကို ရိုက်လိုက် ဖြင့် အမျိုးမျိုးလုပ်သော်လည်း လီးကြီးမှာ ပြန်မာမလာခြေ။
မိုးမ မှာ မျက်ရည်လည်ဆွဲဖြင့် ငိုနေရင်းက ဦးတိုးစိန် မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက် ဦးတိုးစိန် လီးပျော့ကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက် ဖြင့် ဦးတိုးစိန် တယောက် လိုးမရတော့ကြောင်းသဘောပေါက်သွားသည်။ ဦးတိုးစိန် လီးမတောင်နိုင်တော့ပါလား၊ ထိုအခါကျမှ မိုးမ မှာ အော်ဟစ်ပြီး ရန်တွေ့လိုက်သည်။
“ မအေလိုးကြီး ၊ လူက ဖြင့် ပန်းသေ နေပြီ သူများကို လိုးဖို့ ကြိုးစားနေသေးတယ်။ ခုထွက်သွားစမ်း။ နင့်ဟာနင် လီးမတောင်လို့ မလိုးနိုင်တော့လို့ စိတ်ပျက်နေတာတွေကို သူများအပေါ်မှာ လာပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း နဲ့ နင့်ဒေါသ တွေကို လာဖွင့်ချနေတယ်။ ဖာခေါင်းကြီး နင်အခုထွက်သွားရင် ထွက်သွား မထွက်သွားရင် ငါ လူတွေ ကြားအောင် တကယ်အော်ပြစ်လိုက်မယ်။ ကိုယ်မေကိုယ်လိုးကြီး အခုထွက်သွား စမ်း”
ဦးတိုးစိန်က မိုးမ ခေါင်းကို ဆွဲယူပြီး သူ့လီးကြီးကို မိုးမ ပါးစပ်နားမှာ တေ့လိုက်သည်။
“ ကောင်မ ငါ့လီးပြန်မာလာအောင် နင်စုပ်ပေးစမ်း၊ မလုပ်ပေးရင် နင့်လည်ပင်းငါညှစ်သတ်မယ်ဘာမှတ်လဲ”
ဒီတခါတော့ မိုးမ မှာ မခံေတော့ ရအောင် ရုန်းထွက်လိုက်ပြီး အားဖြင့် တွန်းလိုက်ရာ ဦးတိုးစိန်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲကျသွားလေသည်။ မိုးမ က သူ့အဝတ်အစားများကိုကောက်ယူလိုက်ပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲ အမြန် ပြေးဝင်ကာတံခါးကို အတွင်းမှ ပိတ်လိုက်ပြီး အော်ပြောလိုက်လေသည်။
“ ရှင်ထွက်သွားရင် သွားမသွားရင် ကျမ တကယ်ပုလိပ်ခေါ်လိုက်မှာ စောက်ရူးကြီး ခုမြန်မြန်ထွက်သွား”
ဦးတိုးစိန် က ဒီတခါတော့ မိုးမ ပုလိပ်တကယ်ခေါ်တော့မည်ဟု တွေးကာ လန့်သွားပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေ ကောက်ဝတ်ကာ သူသွားပါတော့မည်ဟု မိုးမကို လှမ်းပြောရင်း ထွက်သွားလေတော့သည်။ မိုးမ က အိမ်ရှေ့ တံခါးမကြီးပိတ်သံဖွင့်သံ ကြားသည်နှင့် အပြင်ကို အသာချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ဦးတိုးစိန်တကယ်ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အမြန် အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးကို သွားပိတ်ကာ လော့ချလိုက်လေသည်။
အင်း မိုးမ တယောက် တကယ့်သင်ခန်းစာကို ရလိုက်ရပါကလား။
..........................................................................................................................................
အခန်း (၅၈) ကိုအောင်နိုင် မိုးမ ကို ဖုံးခေါ်ခြင်း
ကိုအောင်နိုင် တယောက် မိုးမ နှင့် အဆင်ပြေစ ပြုပြီး နောက်ဆုံးအကြိမ်တုံးက မိုးမ က အချိန်စောင့်ပါအုံး ပြောထားသော်လည်း အခွင့်အရေးက လွယ်လွယ်နှင့် မပေါ်ဖြစ်နေရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် မသိအောင် ရုံးမှ လစ်ကာ မိုးမ ဆီ သွားခဲ့ပြီးတဲ့ နေ့က စပြီး မိုးမ နှင့် သူ တခါမှ မဆုံရတော့ပေ၊ သို့သော်လည်း တခါတရံ ဖုံး ဖြင့် ဆက်ပြီး ကျူ ခဲ့ဖြစ်လေသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် နောက်ဆုံး အကြိမ် တွေ့ခဲ့ကြတာကို စာဖတ်သူများ အခန်း ၂၉။ ၃၀။ ၃၁။ တို့ တွင် ပြန်ဖတ်ကြည့်နိုင်ကြပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် မိဘတွေ ရွာမှ ပြန်လာပြီးနောက် မိုးမ တယောက် ဦးနိုင်ဝင်း၊ ဥက္ကာ၊ တို့နှင့် ဖြစ်ခဲ့ပြီး ခုနောက်ဆုံး ဦးတိုးစိန် နှင့် ပင် ပြဿနာတက်ခဲ့ရသည်။ အဲဒီ ကြားထဲမှာတော့ ကိုအောင်နိုင် နှင့် ဖုံးပဲ ပြောဖြစ်ခဲ့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင် အဖေ့အိမ် မှာ မိုးမ ရှိနေစဉ်ပင် ကိုအောင်နိုင် ဖုံးခေါ်ခဲ့သေးသည် မဟုတ်လား။
အဲဒီ ဖုံးပြောခဲ့သည့်ရက်တွေထဲက တရက်ဆိုလျှင် ကိုအောင်နိုင် အလုပ်က နေ့လည်စာစားချိန် ခေါ်ပြီး မိုးမ နဲ့ ဆက်ခ်ချပ် လုပ်ပြီး ဂွေတောင်လှိမ့် လိုက်သေးသည်။ ထိုအဖြစ်အပျက် မှာ အောက်ပါအတိုင်းဖြစ်လေသည်။
ကိုအောင်နိုင် က ကိုရင်ဦးမောင် ကို သူ သွားဆရာဝန် ဆေးခန်းသွားစရာရှိသည်ဟု ပြောတာ နေ့လည်စားစားချိန် အလုပ်မှ ထွက်လာခဲ့သည်။ တကယ်တော့ သူတို့ အလုပ်နှင့် မလှမ်းမကမ်းက အပတ်မန့် တခုက ကားပတ်ကင် မှ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းကို ပေးကမ်းပြီး မြေအောက် ကားပတ်ကင်မှာ သွားရပ်ရင်း ကားထဲမှ မိုးးမ ကို ဖုံးခေါ်ဖို့ ဖြစ်သည်။
တကယ်တော့ မိုးမ ဆီသို့ တန်းသွားချင်သော်လည်း မိုးမ ခွင့်ပြုချက်မရပဲ သွားပါက မိုမ သူ့ကို စိတ်ဆိုးသွားမှာလည်း စိုးသည်။ တကယ်တော့ တနေ့က ပင် သူ မိုးမ ကို သူလာခဲ့လို့ ရမလားဟု မေးလိုက်သေးသည်။ မိုးမ က မလာပါနဲ့အုံး သူအဆင်ပြေတဲ့ အချိန်ပြောပါမည်ဟု ပြောခဲ့သဖြင့် သူသွားဖို့ အဆင်မပြေဖြစ်နေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ မိုးမ နှင့် ဖုံးဆက်ခ် လုပ်ရအောင် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောနိုင်မည့် မြေအောက်ကားပတ်ကင်တခု ကို ရှာဖွေထားခြင်းဖြစ်လေသည်။
တကယ်တော့ ကိုအောင်နိုင်တယောက် မိုးမ နှင့် စကားစမပြောခင် ဖုံးနံပတ်နှိပ်ကထဲက လီးတောင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ မိုးမ သည်သူ့အတွက် အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းနေသည်။ မိုးမ ရဲ့ အပြုံး၊ အပြော၊ အကြည့်၊ အသံ၊ မိုးမ ကိုယ်လုံး၊ မိုးမ ကိုယ်အနံ့ နဲ့ မိုးမ ကို ပွေ့ဖက်ထားချင်စိတ်တွေ၊ မိုးမ ရဲ့ ငြီးတွားသံလေးတွေ က ကိုအောင်နိုင့် ကို တွေးကြည့်လိုက်ရုံနှင့်ပင် သွေးဆူလာစေခဲ့သည်။
မိုးမ ရဲ့ ညုတုတု အမူအယာလေး နဲ့ မသိသလို နားမလည်သလိုလို ဟန်ပန် လေး နဲ့ လုပ်တာမျိုးက မိန်းကလေးတိုင်း မလုပ်တတ်ဘူးလို့ ကိုအောင်နိုင် ထင်မိသည်။ မိုးမ ကို ဆွဲလမ်းမိတဲ့ စိတ်ကြောင့် ကိုအောင်နိုင်တယောက် သူ့မိန်းမ ကိုပင် ဂရုမစိုက်မိတော့ခြေ။ ညဖက် တခါတလေ သူ့မိန်းမ ကို လိုးသည့်အခါများတွင်တောင် မိုးမ ကို လုပ်နေသည်ဟု တွေးရင်း လုပ်နေမိသည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း ဒီမနက် ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်မှ ရုံးသို့ သွားသည့်အချိန်တွင် မိုးမကို ဖုံးခေါ်ပြီး နေ့လည်ထမင်းစားချိန် ဖုံးပြောရအောင်ဟု လှမ်းပြောထားခြင်းဖြစ်လေသည်။
တဖြည်းဖြည်း နှင့် ထိုကဲ့ သို့ ဖုံးနှင့် ကြူကြခြင်းမျာ ပုံမှန်လို ဖြစ်လာကြသည်။ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်က ထွက်သည်နှင့် ကိုမောင်နိုင်က သူ့ အိမ် ကားဂိုဒေါင် မှာ ကားပေါ်တက်ပြီး ဖုံးခေါ်လေသည်။ မိုးမ က ကိုအောင်နိုင့် ဆီမှ ဖုံးကို မနက် ကိုးနာရီ ခွဲတွင် လာမည်ဆိုတာကို မျှော်လင့်ထားသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ချစ်သူတွေ ကဲ့သို့ ချွဲနွဲ့ စကားပြောကြသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ရုံးမှ အိမ်သို့ ပြန်သည့် အချိန် မှာလည်း အလားတူ ဖြစ်လေသည်။ကိုရင်ဦးမောင် ရုံးမှ သူ့အိမ်သို့ ကားမောင်းသွားနေစဉ် အချိန်လေးမှာ ကိုအောင်နိုင်က သူ့ကားကို ရပ်ကာ မိုးမ ကို ခေါ်လေ့ရှိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကား သူ့တို့ အပတ်မန့်ထဲ ဝင်လာတာ တွေ့သည် နှင့် မိုးမ က ကိုအောင်နိုင့်ကို ပြောပြီး ဖုံးချလိုက်လေ့ရှိသည်။ ညဘက်ဆိုလည်း ကိုရင်ဦးမောင် လစ်ရင် လစ်သလို သူတို့ အချင်းချင်း မက်ဆေ့ အပြန်အလှန်ပို့လေ့ရှိသည်။
အခုတော့ နေ့လည်စာစားချိန် မြေအောက် ကားပတ်ကင်မှ ကိုအောင်နိုင်က ဖုံးခေါ်လိုက်သည်နှင့် မိုးမ က ချက်ချင်း ကောက်ကိုင်လေသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ မိုးမ မှာလည်း ကိုအောင်နိုင့်ဖုံးအခေါ်ကို စောင့်နေသလိုပင်။ ကိုအောင်နိုင်က ကမောကတောဖြင့်၊
“ ကို့ ကို မင်း အခု ဘာအဝတ်အစားတွေ ဝတ်ထားတယ်ဆိုတာကို အရင်ဆုံး ပြောပြစမ်းပါကွာ၊ ကို တို့ မှာ အချိန်မရှိသိပ်မရဘူး ချိုသဲရယ်”
မိုးမ က ကိုအောင်နိုင့် အလောသုံးဆယ် နိုင်နေမှုကို တခစ်ခစ်ရီမောရင်း၊
“ ဘယ်သူက အချိန်မရှိတာလဲ၊ ကျမ တနေ့လုံး အချိန်ရှိတယ်လေ၊ ရှင် က စိတ်မရှည်ဘူး ဆိုရင်တော့ တော်တော်ဆိုးတာပဲ နော် ဦးအောင်နိုင်”
ဟုပြန်ပြောလိုက်လေသည်။ မိုးမ ရဲ့ နောက်တောက်တောက် အသံလေးကို ကြားလိုက်ရတော့ ကိုအောင်နိုင် ခမျှာ မတတ်နိုင် စိတ်ကို နည်းနည်းလေး လျှော့ချလိုက်ပြီး၊
“ ချိုသဲ အခု ဘာအဝတ်အစားတွေ ဝတ်ထားတယ် ဆိုတာ ကို့ ကို ပြောပြပါလား၊ ကို့ စိတ်ထဲမှာ မှန်းကြည့်လို့ ရအောင်ပါ”
“ ကျမ အခု ရိုးရိုး ဘလော့စ် အင်္ကျီ နဲ့ စကဒ်ဝတ်ထားတယ်”
“ အင်း ဘယ်လို ပုံမျိုးတွေလဲ၊ နောက်ပြီးတော့ အသဲလေးက ဘယ်မှာလည်း အိမ်ရှေ့ခန်းမှာလား အိပ်ခန်းထဲမှာလား”
ကိုအောင်နိုင်က စကားပြောရင်းမှ သူ့ကား ထိုင်ခုံကို နောက်မှီ အဆုံးလောက်ထိ လှဲချလိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲနေသလို လှဲလိုက်သည်။
“ ဒူးခေါင်းကျော်တဲ့ စကဒ်အရှည်ရယ်၊ တင်ပါးနားထိ လျှောက်နေတဲ့ ဘလော့စ် အင်္ကျီရယ် ဝတ်ထားတယ်၊ ကျမက အခု ဧည့်ခန်းမှာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ အိပ်ခန်းမှာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ အခု ဝရံတာမှာ ထွက်ပြီး လမ်းမ ကိုကြည့်ရင်း ဖုံးပြောနေတာ”
“ အို ဝရံတာမှာ မနေနဲ့လေ ကို နဲ့ ချပ်ရင် စိတ်တွေ ဟိုရောက်ဒီရောက် မရောက်ရအောင် အခန်းထဲကို သွား၊ သွားသွား ကို ပြောမယ် ချိုသဲ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကိုပြောမယ်၊ အချိန်နည်းနေလို့ပါ”
“ အင်းပါ အင်းပါ၊ အခု သွားပြီ”
မိုးမ အခန်းထဲကို ဝင်ပြီး ဝရံတာ တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ့အခန်းရှိရာသို့ လျှောက်လာရင်း ဖုံးထဲမှ ကိုအောင်နိုင့် စိတ်မရှည်သံကို ပြုံးပြီး နားထောင်လာခဲ့သည်။
“ ကဲ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်ရင် အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲလိုက် အိုကေ၊ မညာကြေးနော် အဲဒါ အရေးကြီးတယ်”
မိုးမ က အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်ရင်း၊ ခေါင်းအုံးတလုံးကို ဆွဲပြီး သူ့ခေါင်းအောက်ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ကိုအောင်နိုင့်ကို ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ ဘာတွေ အရေးကြီးနေတာလဲ၊ ဒီမှာ လိုက်လုပ်နေတယ်လေ”
“ အခု ချိုသဲလေးရဲ့ ခြေထောက်တဖက်ကို မလိုက် ပြီးတော့ စကဒ်ကို ဆွဲမ နည်းနည်းချင်းပြီးရင် စကဒ်ဘယ်လောက်ထိ ဆွဲချလို့ ဘယ်နားအထိ မြင်ရတယ်ဆိုတာ ကို့ကို ပြောပြ၊ ကို အခု မျက်စေ့ထဲမှာ မြင်ကြည့်နေတယ်၊ ကိုက အခု မင်းနဲ့ အခန်းထဲ မှာ အတူတူရှိနေတယ်လို့ စိတ်ထားလိုက်”
မိုးမ မှာ ကိုရင်ဦးမောင် နှင့် ရိုးပလေး ကစား နေကြ ဖြစ်ရာ အခု ကိုအောင်နိုင့် အပြောအဆိုများ မှာ စိတ်ဝင်စားပြီး လုပ်ကြည့်လေသည်။ မိုးမ က သူ့ညာဖက်ခြေထောက်ကို အပေါ်မြောက်ကာ စကဒ်ကို ဆွဲချလိုက်ရာ သူ့ပေါင်လုံး ဝင်းဝင်းကြီးမှာ ပေါ်လာရလေသည်၊ သူ့ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့်၊
“ ပြီးပြီ”
ဟုလှမ်းပြောလိုက်လေသည်။ကိုအောင်နိုင်က၊
“ ဟင်၊ ဘာပြီးတာလဲ ချိုသဲ ကို ပြောတာ နားမလည်ဘူးထင်တယ်၊ ဘာကို မြင်သလဲ ဆိုတာရယ် စကဒ်က ဘယ်အထိလှန်နေပလဲ ဆိုတာရယ်ကို ပြောပြလေကွာ”
မိုးမ မှာ တခစ်ခစ်ရီမောရင်းက ကိုအောင်နိုင့်ကို ပြန်ဖြေလိုက်လေသည်၊
“ ကျမ ရဲ့ ညာခြေထောက်ကို ထောင်ထားတယ်၊ ကျမ စကဒ်က အသားပျော့ပျော့လေး ဆိုတော့ အခု ကျမ ပေါင်ခွဆုံမှာ ပုံနေလို့ ခြေထောက်တချောင်းလုံးကို မြင်နေရတယ်လေ၊ ကဲ ကျေနပ်ပလား”
................................................................................................................................................
အခန်း (၅၉) မိုးမ နှင့် ကိုအောင်နိုင် တို့ ဖုံးချပ်
ကိုအောင်နိုင် က သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ကျွတ်စ်တချက်စုပ်ကာ၊
“ အခု မင်းရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်လိုက်၊ ဖုံးကို ကြယ်သီးနားမှာထားလိုက် အဲဒါမှ ကို ကြားမှာ”
မိုးမ ကသူ့နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။ သူက ဖုံးကို တကယ်ပင် သူ့အင်္ကျီနှိပ်ကြယ်သီးများနား ကပ်ပြီး ကြယ်သီးများကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ကိုအောင်နိုင် က တဖေါက်ဖေါက် ကြယ်သီးများ ပြုတ်သွားသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူ့မျက်စေ့ထဲ မှာ ပုံဖေါ်ကြည့်နေရင်း အသက်ရူမြန်လာရသည်။ကိုအောင်နိုင် လည်ချောင်းပင် ခြောက်သွားသဖြင့် အသံအက်ကွဲကွဲ ဖြင့်၊
“ အခု မင်းရဲ့ လက်ဖဝါးတွေကို လည်ပင်း နဲ ရင်သားတွေဆီကို ကို ပွတ်ပေးနေတယ်လို့ သဘောထားပြီး ပွတ်လာလိုက် မြန်မြန်လေး လုပ်ကွာ ချိုသဲ”
မိုးမ ကလည်း ကိုအောင်နိုင် ပြောသည့်အတိုင်းလုပ်ပါသည်။ မိုးမ အတွေးထဲမျာလဲ ကိုအောင်နိုင် သူ့ကို ပွတ်သတ်နေသည်ဟု တွေးပြီးတော့ ဖီးတက်လာသည်။
“ ပြီးတော့ရော ဦးအောင်နိုင်”
“ ပြီး ရင် မင်းရဲ့ ဘရာဇီယာကို ပါချွတ်လိုက်တော့၊ ကို့ကို အသံကြားရအောင် လုပ်နော်”
“ အဲဒါလုပ်ဖို့ ကျမ အပေါ်က ဘလော့အင်္ကျီကို အရင်ချွတ်ပြစ်မှ ရမှာပေါ့”
“ အင်းလေ၊ ချွတ်ပြစ်လိုက်ပေါ့”
မိုးမ ကလည်း ကိုအောင်နိုင် ပြေသမျှ လိုက်လုပ်ရတာ ပျော်နေမိသည်။ ဘလော့စ်ကို ချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်ထထိုင်လိုက်သည်။ဘရာဇီယာဂျိတ်တွေကိုလည်းဖြုတ်ပြီး ကိုအောင်နိုင်ကို လှမ်းမေးလိုက်သည်။
“ ကြားလား အခု ကျမဘာလုပ်လိုက်တယ်ဆိုတာ”
“ အင်း ကြားတယ်၊ မင်း ဘရာဇီယာကို ချွတ်လိုက်တယ်မလား”
ကိုအောင်နိုင်အသံမှာ အရမ်းတက်ကြွနေသည့်အသံဖြစ်နေသည်ကို မိုးမ ကြားနေရသည်။
“ ချစ်လေး အခု ဖုံးကို ပုခုံးနဲ့ မေး မှာညှပ်ထားပြီး မင်းရဲ့ လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို နို့တွေပေါ်ကို တင်ပြီး ဆုပ်နှယ်လိုက်စမ်းပါ။ ငါ့ကို အသံကြားအောင်လုပ်ပေးနော်”
မိုးမ မှာ တခစ်ခစ်ရီမောလိုက်မိပြန်သည်။ နောက်တော့ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်ကာ ကိုအောင်နိုင် ပြောသည့်အတိုင်း သူ့နို့တွေကို သူ လက်ဖြင့် ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။ အိပ်ယာ မှ လှုပ်ရှားသံ၊ နို့များကို လက်ဖြင့် တဖြတ်ဖြတ်ထိသံလေးတွေအပြင် မိုးမ ၏ သဲ့သဲ့ ငြီးသံလေးက ကိုအောင်နိုင့်ကို အလွန်ပင် စိတ်နိုးကြွ စေလေသည်။
“ မင်းရဲ့ နို့တလုံးကို ပါးစပ်နားကို မယူကြည့်စမ်း၊ လုပ်လို့ရလား”
“ ဟင့်အင်း တခါမှ တော့ မစမ်းကြည့်ဖူးဘူး၊ လုပ်ကြည့်မယ် အင်းးးးးးးး အီးးးအင်းးး ရှီးးး နိုးးးး တော်ပြီ တော်ပြီ”
ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ တယောက် သူ့နို့ကို သူပြန်ရက် ဒါမှ မဟုတ် စို့လို့ ရသည်သို့သော်လည်း မလုပ်ချင်တော့ဘူး ဟုသဘောပေါက်လိုက်သည်၊ ထို့ကြောင့်၊
“ ချိုသဲ ကလည်းကွာ ဆက်လုပ်စမ်းပါ။ ကို က ချိုသဲရဲ့ နို့လေးကို နမ်းနေရက်နေတယ်လို့ ခံစားကြည့်လိုက်။ မင်းရဲ့ လျှာထိပ်ကလေးနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါတ်လည့်ပြီးရက်လိုက် လုပ်ပါကွာ”
မိုးမ က ကိုအောင်နိုင် စိတ်ချမ်းသာ စေရန် ကြိုးစားလုပ်ကြည့်သည်။ မိုးမ လျှာက မိုးမ နို့သီးခေါင်းကလေးကို ထိတာနှင့် မိုးမ မခံနိုင် အသံလေး ရှီးကနဲ ထွက်သွားရသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလည်း ဖုံးထဲ မှ အသံကြားလိုက်ရသည်။ ကိုအောင်နိုင် မှာ သူပြောသမျှကို လိုက်လုပ်ပေးနေသော မိုးမ ကြောင့် သူ၏ လီးကြီးမှာ အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။
“ တော်ပြီနော်၊ ကျမ ဒီထက်ပိုမလုပ်နိုင်တော့ဘူး ဒီလောက်ဆို ရှင်ကျေနပ်ရောပေါ့။ကျမ ဆက်လုက်ရင် အရမ်းထန်လာပြီး တခုခု ဖြစ်သွားလိမ့်မယ် ကျေးဇူးပြုပြီးတော်ကြရအောင်နော်”
“ ဟင် ဒီအဆင့်ထိရောက်မှတော့ ကွာ ခနလေး နေပါအုံး၊ ကို တအားကို ဆာနေပြီ နည်းနည်းတော့ လုပ်ပေးပါအုံး၊ ဒီမှာ အခု မင်းရဲ့ စကဒ်ကို ခါးပေါ်ထိလှန်တင်လိုက် နောက်ပြီး မင်းရဲ့ ပင်တီကို ကို မြင်နေရပြီ ဆိုတာကို ပြောပြ စမ်းပါအုံး”
မိုးမ က ပက်လက်အိပ်နေရာမှ သူ့စကဒ်ကို လှန်တင်လိုက်သည်။
“ ကဲ အခု စကဒ်တခုလုံးလန်သွားပြီ ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီရော၊ ဘိုက်သားတောင် မြင်နေရပြီ”
“ ဘေဘီ အခု မင်းရဲ့ ပင်တီကို ပါ ဆွဲချလိုက်ပါ ဒူးအထိပဲနော် ဖုံးထဲမှာ အသံကြားအောင်လည်းလုပ်ပေး”
မိုးမ က သူတို့ အခန်းမှာ တယောက်ထဲ မှ သူဘာလုပ်လုပ်အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူးလေ ဟု တွေးကာ ကိုအောင်နိုင် ခိုင်းသည့် အတိုင်း လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်။ မိုးမ က သူ့ရဲ့ ဖုံးကို ခါးနားမှာ ထားပြီး ဖင်ကို ကြွကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို သူ့ရဲ့ ဆက်ဆီ ကျလှတဲ့ ပေါင်တန်လုံးလုံးလေးတွေ ကျော်အောင် တွန်းချလိုက်သည်။
ကိုအောင်နိုင်မှာ ဖုံးထဲမှ အဝတ်တွေ ပွတ်သံလှုပ်ရှားသံအကုန်ကြားနေရသည်။ သူ့မျက်စေ့ထဲမျာတော့ မိုးမ တယောက် ပက်လက်လှန်၍ ဒူးထောင်ပေါင်ကား လျှက် ပင်တီက ဒူးခေါင်းနားမှာ၊ မိုးမရဲ့ လုံးဝန်းအိစက်နေတဲ့ နို့လုံးများနဲ့ နို့သီးခေါင်းများက မျက်နှာချက်ကို မျက်နှာမူနေကြမည်ကို လည်းကောင်း၊ မြင်ယောင်နေမိသည်။ ကိုအောင်နိုင်က သူ့ဖုံးကို သူ့ဘောင်းဘီဇစ်အနားကပ်၍ ဇစ်ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ရင်း မိုးမ ကိုလည်း လှမ်းမေးလိုက်လေသည်။
“ ကြားလား အဲဒါ ဘာသံလဲ သိလား”
“ ရှင့်ရဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်မဟုတ်လား၊ အခု ရှင် ဇစ်ဖွင့်လိုက်တယ်မဟုတ်လား”
“ ဟုတ်တယ် ချိုသဲရေ တကယ်အမှန်အကန်ပဲ၊ အခု ငါက မင်းကို အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက် နို့တွေလည်းအိုးပန်း၊ ပင်တီကလည်း ဒူးခေါင်းနားအထိချွတ်ထားတဲ့နားကို ငါလာနေပြီ။ ငါ့ကို မျက်လုံးထဲမှာတွေးကြည့်လိုက်၊ မင်းရဲ့ လက်ကလေးနဲ့ ငါ့လီးကြီးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်”
“ ဟွန့် အဲလောက် အဝေးကြီးကနေ ဘယ်လို လုပ်လို့ရမှာလဲ၊ ရှင့်ဘာသာ လုပ်ရင်း ကျမလုပ်နေတယ်လို့ ဖီးခံလိုက်ပေါ့”
“ အင်း ဟုတ် ချစ်လေး အခု လီးမာမာ ရှည်ရှည်ကြီး ထွက်လာပြီ မင်းရဲ့ အရသာ ရှိလှတဲ့ နူတ်ခမ်းတွေ နဲ့ မင်းရဲ့ ချိုမြိန်တဲ့ လျှာလေး တွေနဲ့ ရက်မှာ စုပ် ပေးမှာကို တောင်းတနေမိပြီ”
မိုးမ လည်း သူ့ကိုယ်သူ စိတ်မထိန်းနိုင်ချင်တော့ပေ၊ အသံလေး ထွက်ငြီးရင်း၊
“ ဒုက္ခပါပဲ၊ ရှင် ကျမကို ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ဦးအောင်နိုင်ရယ်”
“ ဘေဘီ အခု မင်းရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေကို မင်းစောက်ဖုတ်လေးပေါ်တင်၊ အစေ့လေးရယ်၊ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားရယ်ကို ပွတ်ပေးနေစမ်းပါ။ အရေရွဲနေပြီလားလည်း ကို့ကို ပြော၊ ငါအခု ငါ့လီးကို တံတွေးဆွတ်ပြီး ဂွင်းစတိုက်နေပြီ ငါဖုံးကို အဲဒီနားကပ်ထားလိုက်မယ် မင်း ငါဂွင်းထုနေတဲ့အသံကြားရအောင်။ မင်းလည်း ငါ့လိုပဲ လုပ်ပေး”
မိုးမ မှာ ဖုံးထဲမှ အသံကို သေခြာနားထောင်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင် ဂွင်းထုနေသည့် ဖွတ်ဖတ်ဖွတ်ဖတ် အသံကို ကြားနေရသည်။ မိုးမ ကိုအောင်နိုင်ကို သနားသွားသည်။ သူ့လက်ဖြင့် သူ့စောက်ပတ်ကလေးရှိရာကို ပွတ်သတ်ရင်းက သူ့ဆဲဖုံးကိုလည်း ထိုနေရာနား ကပ်ထားလိုက်သည်။ကိုအောင်နိုင်လည်း မိုးမ စောက်ဖုတ်နှင့် လက်ကလေး ပွတ်သတ်နေသံ အရေတစွပ်စွပ်သံကလေးကို ကြားနေရသဖြင့် ဖီးပိုတက်သွားသည်။သူ့လက်တွေကို လည်း မြန်မြန်လှုပ်ရှားနေမိသည်။မိုးမ ဆီမှ ငြီးသံ လေးကိုလည်း ကြားနေရလေသည်။မိုးမ က မောဟိုက်လေသံလေးဖြင့်၊
“ ရှင်ကြားရဲ့ လား ဦးအောင်နိုင်၊ ကျမ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ အရေတွေ စိုရွဲ နေပြီ ကျမ တခါမှ အဲလို ဖုံးနဲ့ မလုပ်ဖူးဘူး ရှင်ဟာလေ တကယ့်လူပဲ၊ ရှင် လီးကြီးက ကျမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဝင်နေသလိုပဲရှင်”
မိုးမ ရဲ့ ဆက်ဆီသံလေး ကို ကြားလိုက်ရတဲ့ ကိုအောင်နိုင်တယောက် ဆက်မထိန်းနိုင်တော့ပါ။
“ အားးးးးးးးးအူးးးးးးးးးးးးးးးသွားပြီထွက်ကုန်ပြီ အားးးးးးးးးးးး”
သူ့လီးမှ သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်ကုန်ရာ ကားပေါ်မှာ ရှောက်စင်ကုန်တော့သည်။မိုးမ လည်း ကိုအောင်နိုင် ပြီးသွားသည့်အသံကို ဖုံးထဲမှာ နားထောင်ရင်းခေါင်းအုံးတွင် မျက်နှာအပ်ကာ ကိုအောင်နိုင့်အတွက် အလွန်သနားသွားမိလေသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ကိုအောင်နိုင်တယောက် သူ့ဘေး အိပ်ယာပေါ်မှာ အတူရှိနေစေချင်လေသည်။ သူ့လက်တွေကို သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ စိမ်ထားရင်း ခြေနှစ်ချောင်းကို လိန်လိုက်သည်။ နောက် ဝမ်းနည်းသံလေးဖြင့်၊
“ ကျမ စိတ်မကောင်းပါဘူး ဦးအောင်နိုင်ရယ်၊ ရှင့်ကို အဲလိုမျိုး ခံစားစေရတာကို”
“ အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး ချစ်လေးရယ် အနှေးနဲ့ အမြန်ဆိုသလို ကို တို့ အပြင်မှာ တကယ်လုပ်ကြရမှာပါ”
မိုးမက၊
“ ကျမ တကယ့်ကို စိတ်မကောင်းပါဘူး၊ ရှင့်ကို မလာခိုင်းမိတာကို အပြစ်ရှိသလို ခံစားရပါတယ်၊ ရှင်က တကယ်ဆိုရင် ဖုံးထဲမှာ လုပ်မဲ့ အစား ဒီကို လာသင့်တာပေါ့၊ နေ့တဝက်လောက်ခွင့်ယူပြီး ကျမဆီ လာလိုက်ပါလား၊ ရှင့်အပေါ်မှာ ကျမ လုပ်ခဲ့တာတွေ ပြန်အစားလျှော်ပေးပါ့မယ်”
ကိုအောင်နိုင်က ကားပေါ်မှာ လျှောက်ပေကုန်သော သူ့လရေတွေကို လိုက်သုတ်ရင်းမှ၊
“ ဟင့်အင်း ကိုခွင့်ယူလို့ မဖြစ်ဘူး ကိုရင်ဦးမောင် သံသယဖြစ်သွားလိမ့်မယ်၊ တော်ကြာသူနောက်ရောင်ခံလိုက်လာရင် အန္တရာယ်များတယ်၊ စိတ်မပူနဲ့ တနည်းနည်း နဲ့ တချိန်ချိန်မှာတော့ မင်းရဲ့ အိပ်ယာပေါ် ကို ရောက်လာရမှာပါ။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အခုဖုံးကနေ ပြီး ကိုခိုင်းတာလိုက်လုပ်ပေးတာကို ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ်။ ကို တကယ့်ကို တချီပြီးသွားခဲ့ရတာပဲလေ”
အပိုင်း (၁၂) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment