တန်ခိုးရဲ့ ရူးသွပ်မှု အပိုင်း (၂)

တန်ခိုးရဲ့ ရူးသွပ်မှု အပိုင်း (၂)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

{အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။}

ရူးသွပ်ခြင်းနယ်မြေ 

တဏှာသည်ကား လူသတ္တဝါကို ခွေးသို့နှယ် ဖြစ်စေတတ်၏။ သို့သော် လူဆိုသည်ကား အမှတ်တညာ မရှိတတ်။

အစောင့် နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို အချက် ၅၀ စီလောက် လိုးပြီးသွားတော့ အစောင့်ကြီးက အစောင့်ငယ်ကို အလည့် မပေးတော့ဘဲ တစ်ယောက်ထဲ ဆက်လိုးတယ်။ လိုးရင်းနဲ့လဲ မေမေလေး ဖင်တွေကို ရိုက်တယ်။ ဖင်ပေါက်ထဲကိုလဲ လက်မကြီး ထိုးထည့်ထားသေးတယ်။ အစောင့်ငယ်က စောက်ပတ် မလိုးရတော့ ကုတင်ပေါ် ပြန်ပြေးတက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက်ပဲ မေမေလေး ပါးစပ်ထဲ လီးထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ပါးစပ်ထဲ ရုတ်တရက် လီးဝင်လာတော့ မေမေလေးလဲ ပါးစပ်ထဲက တံတွေးတွေ စီးကျလာတယ်။ မေမေလေးက ပါးစပ်ကို တင်းတင်းလေး စေ့ပေးထားတော့ အစောင့်ငယ်က မြန်မြန်လေး လိုးပြီး ကောင်းနေတာပေါ့။ 

" ထွီ.. ခ.. ထွီ.."

အစောင့်ငယ်က မေမေလေး ပါးစပ်ကို လိုးနေရင်းနဲ့ မေမေလေး မျက်နှာကို တံတွေးနဲ့ ထွေးချတယ်။

" ဖြန်း.. ဖြန်း.. ဖတ် ဖတ် ဖတ်.. ထွီ.."

အစောင့်ကြီးကလဲ မေမေလေး စောက်ပတ်ကို အားနဲ့ ဆောင့်လိုးနေရင်းက ဖင်ကို ရိုက်၊ ဖင်ဝကို တံတွေးနဲ့ ထွေး လုပ်နေတယ်။ ဘယ်သူမှ မထိလို့ ငြိမ်းချမ်းရေးရနေတဲ့ မေမေလေးရဲ့ နို့ကြီးတွေကလဲ လေထဲမှာ လှိုင်းတွေထပြီး အပေါ်အောက် မြှောက်နေတယ်။

အစောင့် နှစ်ယောက် အဲ့ပုံစံအတိုင်း လိုးတာ ကြာလာတော့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အချက်ပေးလိုက်ကြတယ်။ ပြီးတာနဲ့ အစောင့်ကြီးက မေမေလေးကို ခါးက ကိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေအထား ဖြစ်အောင် ကောက်ပေါက်ပြီး တင်လိုက်တယ်။

" အမလေး.. ဘုရား.."

မေမေလေး ကုတင်ပေါ် ရောက်သွားတော့ အစောင့် နှစ်ယောက်လဲ မေမေလေး မျက်နှာနား အတင်းသွားပြီး ကွန်ဒုံးကို ချွတ်၊ လီးကို မေမေလေး မျက်နှာနား တေ့ပြီး ဂွင်းထုတယ်။ သုံးလေးချက်လောက် ထုလိုက်တော့ အစောင့်နှစ်ယောက်ရဲ့ လီးကနေ လရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်လာတယ်။ လီးရည် ထွက်တာနဲ့ မေမေလေးက လျှာလေး ထုတ်ပြီး ခံတာပဲ။ အစောင့်ကြီးရဲ့ လရည်တွေက မေမေလေးရဲ့ ပါးစပ်ထဲ အပါအဝင် မေမေလေး မျက်နှာ အနှံ့ကို စင်ကုန်တယ်။ အစောင့်ငယ်ကတော့ ပန်းတဲ့အခါ ခါးကော့သွားတော့ သူ့ရဲ့ အဖြူရောင် သုတ်ရည်တွေက မေမေလေးရဲ့ နက်မှောင် ရှည်လျားလွန်းတဲ့ ဆံပင်တွေပေါ် သွားကျတယ်။ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ လရည်တွေကို မေမေလေးက လျှာလေးနဲ့ မွှေ၊ အရသာ ခံပြီးမှ မျိုချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ အစောင့် နှစ်ယောက်ရဲ့ လီးထိပ်လေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တစ်ချက်စီ နမ်းပေးလိုက်တယ်။ 

အစောင့် နှစ်ယောက်လဲ အတော် မောသွားပုံပဲ။ ပြီးတာနဲ့ မေမေလေး ဘေးနားမှာ တုံးလုံးပက်လက် လှဲအိပ်တော့တာပဲ။ မေမေလေးလဲ မျက်နှာမှာ လရည် ပရဗွနဲ့ အသက်ကို အတင်း ရှုနေရတယ်။ ပြီးတော့ မေမေလေး ခန္ဓာကိုယ်က တစ်ချက် တစ်ချက် တုန်သွားသေးတယ်။

ကဲ.. ပြီးသွားပြီ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ လိင်ဆန္ဒ တစ်ခု ထ‌မြှောက်သွားပြီ။ စီစဉ်တုန်းက ကျွန်တော့် ဆန္ဒပဲ ဆိုပေမယ့် အခုတော့ မေမေလေးပါ ကျေနပ်သွားပုံပဲ။

" အဟမ်း.. ငါကိုယ်တော် ပြန်တော့မယ်.."

ကျွန်တော့် အသံကြောင့် ကုတင်ပေါ်က ကိုယ်တုံးလုံး သုံးယောက်က ပြေးဆင်းပြီး ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးတုပ် ခစားတယ်။ ပြီးတာနဲ့ မေမေလေးက ဦးဆောင်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ရှိခိုးတယ်။

" မေမေလေး... ထပါဦး.."

ကျွန်တော့် စကားကို ကြားတော့ မေမေလေးက ကျွန်တော့်ကို မော်ဖူးတယ်။ မျက်လုံးအိမ်တွေမှာတော့ မျက်ရည် အပြည့်။ မေမေလေးက ဖြည်းဖြည်း ထတယ်။ မေမေလေး ထတော့ ကျွန်တော်က ဒူးထောက်လိုက်တယ်။ ပြီး မေမေလေးရဲ့ စောက်ရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ ဖြောင့်စင်းတုတ်ခိုင်တဲ့ ပေါင်တံနှစ်ခုကို နမ်းရှိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အစောင့်နှစ်ယောက် ရက်ရက်စက်စက် လိုးတာ ခံထားရပြီး စောက်ရည်တွေ အခုထိ စီးကျနေတဲ့ စောက်ပတ်လေးကို လျှာနဲ့ တစ်ချက် လျက်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မတ်တပ်ပြန်ရပ်ပြီး လရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ မေမေလေးရဲ့ မျက်နှာပေါ်က နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အတင်း နမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

မေမေလေး မျက်ရည်တွေ ကျလာတယ်။

" သားက... မေမေ့ကို အရမ်း ချစ်တာပဲနော်.."

" ချစ်တာပေါ့.. မေမေလေးရယ်.. ဒီလောက် လင့် အလိုကို လိုက်တဲ့ မိန်းမကို.."

" မေမေလည်း သားကို အရမ်း ချစ်တာပဲ.."

မေမေလေးက ပီတိပြည့်နေတဲ့ ငိုသံနဲ့ ပြောတယ်။

" ငါကိုယ်တော် ထပ်ဆင့် အမိန့် ချမှတ်မယ်..

စောဝ့်နန်းဆိုင် ဒေဝီဟာ ငါကိုယ်တော် ဆောင်တော် မကူးနိုင်တဲ့အခါမျိုးမှာ ဒီက အစောင့် နှစ်ဦးနဲ့ အကာအကွယ်ကို သုံးပြီး လွတ်လပ်စွာ လိင်အမှုကို ပြုစေ.."

" အမိန့်တော် အတိုင်းပါ ဘုရား.."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဒီအတောအတွင်း ကျွန်တော်ဟာ ခွန်အားပြည့်ပြီး တက်ကြွနေသလိုပဲ။ ပထမ အကြိမ် တိုင်းခန်းလှည့်အပြီး ရွာသုံးရွာရဲ့ လိုအပ်ချက်တွေကို စီမံကိန်းအတူ အကောင်အထည် ဖော်နိုင်ခဲ့တယ်။ နေ့တိုင်း ညီလာခံကို တက်တက်ကြွကြွ တက်ရောက်နိုင်တယ်။ ညနေဆို မေမေလေးဆီသွားပြီး မေမေလေး ကိုယ်တိုင် ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ နို့ကို တိုက်တယ်။ တစ်ခါတစ်ခါ စိတ်ပါလာရင် လိင်ဆက်ဆံ ဖြစ်ကြတယ်။ မေမေလေးနဲ့ တစ်ပတ်မှာ ၃ ကြိမ်လောက် ဆက်ဆံ ဖြစ်တယ်။ ကျန်တဲ့ရက်တွေလား။ ကျန်တဲ့ရက်တွေလဲ နားတယ် မရှိပါဘူး။ ဟီးဟီး။ ကိုယ်လုပ်တော်တွေနဲ့ပေါ့။ ကိုယ်လုပ်တော် အယောက် ၂၀ မှာ ကျွန်တော် မဆက်ဆံဖူးတာ မရှိတော့ဘူး။ ခမ်းနောင့်နဲ့တောင် ပြန်ဆက်ဆံဖြစ်တာ ၅ ကြိမ်လောက် ရှိပြီ။

တစ်လ လောက် အကြာမှာတော့ ကျွန်တော် နောက်တစ်ခါ တိုင်းခန်းလှည့်လည်ဖို့ စီစဉ်လိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါ သွားမှာက မြို့ကြီး သုံးမြို့နဲ့ အနီးအနားက ရွာ ၇ ရွာ။ ပြောရရင် ဒီတစ်ခေါက် ခရီးက နည်းနည်း ပိုကြာနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေါ့။ ခမ်းနောင့်လဲ အတူပါတာပေါ့။

ပထမဆုံး ရောက်သွားတာက ပြည့်တန်ဆာလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်တဲ့ ရွာနှစ်ရွာကို။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ ရောက်‌တဲ့ နေ့မှာပဲ ပြည့်တန်ဆာသစ် ရွေးချယ်ပွဲ ကျင်းပနေတယ်။

ပွဲကျင်းပသူနဲ့ ရွေးချယ်သူတွေက ကျွန်တော့်ကို ဖိတ်ခေါ်တယ်။ ဒေသခံ အကြီးအကဲတွေကလဲ အသေးစိတ် သိရအောင် လက်ခံလိုက်ဖို့ တိုက်တွန်းတယ်။ အဲ့တာကြောင့် ကျွန်တော်လဲ ခမ်းနောင့်နဲ့အတူ ပွဲကျင်းပရာကို လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။

ကျင်းပတဲ့နေရာက အကာအရံတွေပါတဲ့ ယာယီမဏ္ဍပ်လို့ နေရာပါ။ အရှေ့မှာ မွေ့ရာနဲ့ စင်မြင့်တစ်ခု ဆောက်ထားတယ်။ အဲ့စင်မြင့်ရဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ စားပွဲရှည် တစ်ခုနဲ့ ရွေးချယ်သူတွေ ထိုင်ဖို့ ထိုင်ခုံတွေ ရှိတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ခမ်းနောင့်ကိုလဲ အဲ့ဒီမှာပဲ နေရာပေးတယ်။

သူတို့ရဲ့ ရွေးချယ်ပုံက ဒီလိုပါ။

ပထမဆုံး ပြည့်တန်ဆာ လုပ်မယ့်သူက စာရင်း လာသွင်းရတယ်။ သူ့မှာ အသက်ပြည့်ကြောင်း၊ ကျန်းမာရေးကောင်းမွန်ကြောင်းနဲ့ အကျင့်စာရိတ္တကောင်းမွန်ကြောင်း ထောက်ခံစာတွေ ပါရတယ်။ စာရင်း ပေးတဲ့အခါမှာ စာရင်းပေးတဲ့သူဟာ တစ်ယောက်ထဲနဲ့ ဆက်ဆံမှာလား။ နှစ်ယောက်နဲ့လား။ နှစ်ယောက်အထက်လား။ လိင်တူ‌ရော ဆက်ဆံမှာလား။ လိင်တူပဲ ဆက်ဆံမှာလား။ ဘယ်လို အခြေအနေတွေနဲ့ ဆက်ဆံနိုင်လဲ စတာတွေကိုပါ စာရင်းပေးရတယ်။

စာရင်းပေးပြီးသူတွေက (အထူးသဖြင့် မိန်းကလေးတွေက) အခန်းကျဉ်းတစ်ခုထဲ ဝင်ရပြီး အဲ့ဒီမှာ ဆရာဝန်နဲ့ နာ့စ်တွေက သူတို့ရဲ့ မအင်္ဂါကို သေချာ စစ်ဆေးတယ်။ အပျိုရည်ပျက်ပြီး၊မပြီး၊ အနာတရ ရှိမရှိ စတာတွေပေါ့။

ပြီးရင် ၃ ယောက်တစ်ခါ စင်မြင့်ပေါ်မှာ သရုပ်ပြရတယ်။ သရုပ်ပြရတဲ့ မိန်းကလေးက စင်မြင့်ပေါ် တက်လာပြီး အဝတ်အစားတွေကို ဟန်နဲ့ ချွတ်ပြရတယ်။ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားပြီဆို ပထမဆုံး လျှာထုတ်ပြရတယ်။ ပြီးရင် ကိုယ့်နို့ကို ညစ်ပြရတယ်။ ပြီးရင် ရွေးချယ်သူတွေနဲ့ အနားကို တိုးပြီး စောက်ပတ် ဖြဲပြရတယ်။ စောက်ပတ်ကို ပွတ်ပြ၊ နိုက်ပြရတယ်။ ပြီးရင် ဖင်ကုန်းပြရတယ်။ ပြီးရင် သရုပ်ပြတဲ့ မိန်းကလေးက သတ်မှတ်ထားတဲ့ အရုပ်နဲ့ လိုးပြရတယ်။ လိုးတဲ့အခါ တစ်ချီ မပြီးမချင်း လိုးပြရတယ်။

သရုပ်ပြတဲ့ မိန်းကလေးတွေ လိုးပြနေ‌တုန်း ခမ်းနောင့်က ပေါင်ကို တင်းနေအောင် စေ့ပြီး သူ့လက်က ကျွန်တော် လီးကို လာကိုင်သေးတယ်။ သူလဲ ထန်နေပြီ ထင်တယ်။

သရုပ်ပြတာ ပြီးပြီဆိုရင် သရုပ်ပြတဲ့သူက ရွေးချယ်သူတွေရှေ့မှာ ဖင်လာကုန်းပြန်ရတယ်။ အဲ့ဒီအခါ ရွေးချယ်သူတွေက မိန်းကလေးနဲ့ လောလောဆယ် အဆင်ပြေမယ့် ပြည့်တန်ဆာလိုင်စင် (သူစာရင်းပေးထားတဲ့ ဆက်ဆံနိုင်စွမ်းနဲ့ အဆင်ပြေမပြေ ချိန်ကိုက်ပြီး သတ်မှတ်တဲ့ လိုင်စင်) တစ်ခုကို သတ်မှတ်ပေးတယ်။ သတ်မှတ်ပုံက မတူတဲ့ အရောင်တွေ သုံးပြီး မိန်းကလေးရဲ့ ဖင်ဝမှာ ဝိုက်ပေးလိုက်တာပါပဲ။

လိုင်စင်ရပြီဆိုတာနဲ့ အလုပ်မဝင်ခင်မှာပဲ ပြည့်တန်ဆာဌာနကနေ ဆုတော်ငွေ ထုတ်ပေးတယ်။

(လိုင်စင်ရပြီးလဲ ပြည့်တန်ဆာ လုပ်ချင်မှ လုပ်လဲ ရပါတယ်)

ရွေးချယ်ပွဲက ညနေမှ ပြီးတယ်။ ပွဲပြီးတော့ ဒေသံခံတွေက ကျွန်တော်နဲ့ ခမ်းနောင့်နေဖို့ နေရာကို လိုက်ပို့ပေးတယ်။ နေ့လယ်က နေ့လယ်စာ လွတ်ထားတာမို့ ဘာမှ မလုပ်ခင် ကျွန်တော်နဲ့ ခမ်းနောင့် ထမင်း အတူ စားကြတယ်။

" စောဝ့်.. နေ့လယ်က ဘယ်ကောင်မလေးကို အကြိုက်ဆုံးလဲ.."

" အကြိုက်ဆုံးရယ်လို့တော့ မရှိပါဘူး.. ခမ်းနောင့်ရယ်.. ဒါပေမယ့် သူတို့က တကယ် တော်ကြတာပဲ.."

" အင်းနော်.. ခမ်းနောင့်တောင် စိတ်ပါသွားတယ်.."

" အဟုတ်လား.."

" အင်း.. ကြည့်နေရင်း ဘောင်းဘီထဲ ပြီးချလိုက်တာ.. ဘယ်သူမှ မသိလို့ တော်သေးတာပေါ့.. ဟီး.."

" အဲ့ဒီ ပြီးထားတဲ့ ဘောင်းဘီလေး ကိုယ့်ကို ပေးလေ.. သိမ်းထားချင်လို့.."

" ဟာ.. စောဝ့်ကလဲ မဟုတ်မဟတ်တွေ.. တော်တော် ဖြစ်နေတာလား.."

" ဟားဟားဟား.."

ထမင်းစားပြီးတော့ ခမ်းနောင့်နဲ့အတူ ရေမိုးချိုးကြတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ရာပေါ်မှာ ခမ်းနောင့်ကို ဖက်ပြီး အိပ်နေတုန်း အခန်းထဲကို အသက် ၃၀ ဝန်းကျင် အမျိုးသမီး တစ်ယောက်နဲ့ ၂၅ ဝန်းကျင် အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ဝင်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်က ကျွန်တော်နဲ့ ခမ်းနောင့်ကို ရှိခိုးတယ်။

" ဒီက နှစ်ယောက်က.."

" ကျွန်တော်မျိုးမက ဒီရွာရဲ့ ပြည့်တန်ဆာခေါင်းပါ နန်းဆာလို့ ခေါ်ပါတယ်.. လွန်ခဲ့တဲ့ လကမှ မဲအများဆုံးနဲ့ ပြည့်တန်ဆာခေါင်း ဖြစ်လာတာပါ.."

အသက် ၃၀ အရွယ် အမျိုးသမီးက သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆင်တယ်။

" ဪ.. ဘာကိစ္စရှိလို့များလဲ.. တင်စေ.."

" ကျွန်တော်မျိုးတို့ရွာက ပြည့်တန်ဆာရွာ ဖြစ်တဲ့အတွက် ရွာကို လာရောက်ချီးမြှင့်ပေးတဲ့ စော်ဘွားကို ကျွန်တော်မျိုးတို့ရဲ့ အသက်မွေးမှု ဖြစ်တဲ့ ပြည့်တန်ဆာမှုနဲ့ ဧည့်ခံချင်လို့ပါ.. စော်ဘွားကြီးဘက်က လက်ခံပေးမယ်ဆိုရင် အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာမိမှာပါ.."

ကျွန်တော် ခမ်းနောင့်ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်တယ်။ ခမ်းနောင့်က ပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။

" ဒါနဲ့ နောက်က တစ်ယောက်ရော.."

" သူ့နာမည်က နန်းမွေပါ.. ကျွန်တော်မျိုးမရဲ့ လက်ထောက်ပါ.. နေ့လယ်က ပြည့်တန်ဆာ ရွေးချယ်ပွဲမှာ စော်ဘွားကြီးရဲ့ ကိုယ်လုပ်တော် အစ်မတော်နန်းခမ်းနောင့်က မလိင်တူ ဆက်ဆံတာကို ကြိုက်တယ်.. စမ်းကြည့်ဖူးချင်တယ်လို့ မှတ်ချက်ပေးခဲ့လို့ ကျွန်တော်မျိုးမ စီစဉ်လာတာပါ.."

ခမ်းနောင့်ကလဲ လက်ခံကြောင်း ပြောတယ်။

" ဒါဆိုရင် စော်ဘွားကြီးကို ကျွန်တော်မျိုးမ ကိုယ်တိုင် ဧည့်ခံပါရစေ.. စော်ဘွားကြီး ဘယ်လို အခြေအနေနဲ့ ဆက်ဆံချင်ပါသလဲ.. ပွင့်လင်းစွာ မိန့်တော်မူပါ.."

" အင်း... ငါ.. အပျက်မ တစ်ယောက်ကို ကြင်ကြင်နာနာ ဆက်ဆံချင်တယ်.."

" ကောင်းပါပြီ.. ‌စော်ဘွားကြီး.. အစ်မတော်ကရော.."

" ကျွန်မကတော့ လိင်တူကို အပျက်မ တစ်ယောက်လို ဆက်ဆံခံချင်ပါတယ်.. တကယ့် အပျက်မလို ဆက်ဆံပေးဖို့ပါ တောင်းဆိုချင်ပါတယ်.. လွတ်လပ်စွာ ဆက်ဆံပေးပါ..."

" ကောင်းပါပြီ.."

`````````````````````````````

" နန်းဆာရယ်.. ဘယ်အချိန်ထိ ဖာခံနေမှာလဲ..."

" မောင်ရယ်.. ဖာမခံလို့ ဘယ်လို လုပ်မှာလဲ.. အဲ့ဒီကပဲ ပိုက်ဆံရနေတာ မလား..."

" မောင်မှာ ရှာထားတာတွေ ရှိတယ်လို့ ပြောပြီးပြီရော.."

" မောင် ရှာထားတာတွေနဲ့ မလောက်လို့ပေါ့.. ပြီးတော့.."

" ပြီးတော့ ဘာလဲ.."

" ပြီးတော့ နန်းဆာ အဲ့ဒီလို ဖာခံရတာ ကြိုက်တယ်.."

" ဒါဖြင့်.. မောင့်ကိုက မကြိုက်တော့ဘူးပေါ့.."

" ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလဲ မောင်ရယ်.. မောင့်ကို ကြိုက်လွန်း ချစ်လွန်းလို့ မောင်ရောက်လာတာနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဝတ်တစ်ခု ကပ်ထားဖူးလို့လား.."

" ဟင်း..."

" မောင်ကရော.. အဟင့်.. နန်းဆာက ဖာသည်မ မို့လို့ မကြိုက်တော့ဘူးလို့ ပြောချင်တာလား.."

" မဟုတ်.. မဟုတ်ပါဘူး.. နန်းဆာရယ်.."

" ဒီမှာကြည့်.. မောင်က နို့ကြီးတာ ကြိုက်တယ်ဆိုလို့.. နန်းဆာကို လာလိုးတဲ့သူတိုင်းကို ညစ်ခိုင်းလိုက်ရတာ.. စို့ခိုင်းလိုက်ရတာ.. နို့သီးခေါင်းကြီး ပြူထွက်နေအောင်.."

" အင်းပါ.. မောင် နားလည်ပါပြီ.. မောင်လဲ နန်းဆာရဲ့ နို့ကြီးကို ပိုအားရပါတယ်.. ပြွတ်စ်.."

" အဟင့်.. စို့.. ကလေးအမေ နို့သီးခေါင်းကို စို့ချင်တာ မလား.. စို့.."

" စို့မှာ.. စို့မှာ.. ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်.. ကြည့်စမ်း.. နို့သီးခေါင်းတွေက ညိုလို့ နေပြီ.. ဘယ်လောက်တောင် အစို့ခံထားတာလဲ.. ပြွတ်စ်.."

" အာ့.. လူတိုင်းကို စို့ခိုင်းတာပါဆို.. ဘာလဲ မကြိုက်လို့လား.. အား.."

" ပြွတ်စ်.. မကြိုက်ဘဲ နေမလား.. ကြိုက်တယ်.. ရွှတ်.. ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်.."

" အား.. ကောင်းတယ် မောင်.. စို့စမ်း.. အား.. မောင် နန်းဆာ ဖာခံတာကို တားဦးမှာလားဟင်.."

" မတားတော့ပါဘူးကွယ်.. ကြိုက်သလောက်သာ ခံစမ်း.. တစ်ခုပဲ မောင့်ကိုပဲ ချစ်ရမယ်.."

" အို.. ကျန်တဲ့ယောက်ျားတွေဆိုတာ သူတို့ရဲ့ လီးတွေကလွဲရင် ကျန်တာ ဘာမှ မချစ်ဘူး.. မောင့်ကိုတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ချစ်တာ.."

" ဟုတ်ရဲ့လားကွာ.."

" အဟုတ်ပါဆို... မယုံရင် ဖင်ကုန်း.."

" ဟင်.. ဘယ်လို.."

" ကုန်းပါဆို.."

" အင်းပါ.. အင်းပါ..."

" မောင့်ဖင်ကို လျက်ပေးမလို့..."

" အလို.."

" မောင့်တစ်ကိုယ်လုံးကို ချစ်ပါတယ်ဆိုမှ.. ပလပ်စ်.. ရှလတ်စ်.. ပြွတ်စ်.."

" အား.. မောင် မနေတတ်ဘူး.."

" ကောင်းလား.. မောင်.. နန်းဆာ ဖင်လျက်ပေးတာ.. ရွှတ်စ်.. ပြွတ်စ်.. လျှာနဲ့ပါ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးပေးမယ်.."

" အင်း.. ကောင်း.. အင်း.."

" ရွှတ်စ်.. ရွှတ်စ်.. ဟင်မ်း..."

" စောက်ဖာသည်မ.. မရတော့ဘူး.. လိုးမယ်.. လာ.."

" အား.. အမလေး.."

" ဒီစောက်ပတ်လား.. ဖာခံတာ.."

" ဖာခံတဲ့ စောက်ပတ်ကို ကြိုက်တယ်မလား.."

" ဒီဖာသည်မ စောက်ပတ်က လီး ဘယ်နှစ်ခုနဲ့ လိုးတာ ခံပြီးပြီလဲ.."

" အို.... မရေထားပါဘူး.. တစ်ထောင်လောက်ပေါ့.."

" ဟုတ်လား.. ဒီပျော်နေတာပေါ့.. ရော့ကွာ.."

" အား.. ပြဲပြီ.."

" အင့်.. အင့်.. အင့်.. ကောင်းလား.. ငါ့လီး.. ဖာသည်မ.."

" အင်း.. ကောင်းတယ်.. မောင့်လီးကို အကြိုက်ဆုံးပဲ.."

" ရော့.. အင့်.."

" အာ့.. အား.. အင်း.. လိုး.. လိုး.."

" ဒီနို့ကြီးတွေက အငြိမ်ကို မနေဘူး.. အာရုံနောက်တယ်.  ဖြန်း ဖြန်း.."

" အား.. အား.. နို့ကြီးတွေကို ရိုက်ပေး.. အား.."

" ဖြန်း.. ထွီ.. မင်းကို ငါ စောက်ရမ်း ရွံတယ်... ဒါပေမယ့် မင်းကို လိုးရတာ ကြိုက်တယ်.."

" အား.. နန်းဆာ... အီး.. နန်းဆာ.. ကို ရွံပါ.. မုန်းပါ.. ဒါပေမယ့် နန်းဆာတော့ မောင့်ကို ချစ်နေမှာပါ.. အား.. ယောက်ျားလီးတွေထဲမှာ မောင့်လီးကိုပဲ နန်းဆာ ကိုးကွယ်တာပါ.. တံတွေးနဲ့.. အာ့.. ထွေးပါ.. သေးနဲ့ပန်းပါ.. မောင်ဆီက အညစ်အကြေးတွေကိုတောင် နန်းဆာ မျိုချချင်လောက်အောင် ချစ်ပါတယ်..."

" အေ.. ငါကလဲ အဲ့တာကြောင့် မင်းကို လိုးနေတာ.. ရော့.."

" အား.. စောက်ပတ်ပြဲပြီ.."

" မကြိုက်ဘူးလား..."

" မဟုတ်... မဟုတ်ပါဘူး.. မောင်လိုးရင် ပြဲချင်ပြဲပါစေ.. တခြားလူတွေ ဒီ စောက်ပတ်ပြဲမကြီးကို လိုးကြပါစေ.. မောင် ပြန်မလိုးခင် အချိန်မီ ပြန်ပြင်ဆင်ထားပါ့မယ်.."

" ကောင်းတယ်.. အင့်.. နန်းဆာ စောက်ပတ်ပြဲ.."

" အား.. အား.. အား.. နန်းဆာ ပြီး ပြီးတော့မယ်.."

" စောက်ပတ်ပြဲမ.. ငါလဲ ပြီးတော့မယ်..."

" အတူတူ ပြီးချင်တယ် မောင်.."

" အင်း.. အင့် အင့်အင့်.."

" အား.. အား.."

" အင့်.. အင့်.. ရှီး.. အား.. ပြီးပြီ.. အင်း..."

" အား.. နန်းဆာလဲ ပြီးပြီ.. အား..."

သားအိမ် တစ်ခုမှာ အဖြူရောင် သုတ်ရည်တွေ အပြည့်အလျှံ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ကျွန်တော်နဲ့ ပြည့်တန်ဆာခေါင်း နန်းဆာရဲ့ လိုးပွဲက သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ ပြီးသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် နန်းဆာရဲ့ အပြုအစုတွေက အရမ်း ကောင်းပါတယ်။ လိုးတာ ပြီးသွားပေမယ့် နန်းဆာက တောင်းဆို နေလို့ သူ့ပါးစပ်ထဲ တံတွေးတွေ သလိပ်တွေ ထွေးထည့်ပေးနေရသေးတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား အတူ လှဲလိုက်ကြတယ်။ နန်းဆာရဲ့ နို့အစုံကို ကျွန်တော်ဟာ လက်နဲ့ ညစ်ကစားနေတယ်။ နန်းဆာရဲ့ လက်တွေကတော့ ကျွန်တော့် ခန္ဓာကိုယ် အနှံ့။

ကုတင်ပေါ်က ကျွန်တော်တို့ ကိစ္စပြီးသွားတော့ ကုတင်အောက် မွေ့ရာပေါ်က မိန်းမ နှစ်ယောက်က လုပ်ငန်းစဖို့ ပြင်တယ်။ ခမ်းနောင့် နဲ့ နန်းမွေ နှစ်ယောက်က ကျွန်တော့်ကို အရင် ရှိခိုးတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်တယ်။ နန်းမွေက မျက်နှာ ချွန်ပေမယ့် လှတယ်။ သူ့ရဲ့ နို့တွေက ကြီးပြီး တွဲကျနေပေမယ့် ပုံပျက်မနေဘဲ လှနေတယ်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်း ရှည်ရှည်ချွန်ချွန်တွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။

နန်းမွေက ပြည့်တန်ဆာ ထုံးစံအတိုင်း ဟန်နဲ့ လျှာထုတ်ပြတယ်။ ပြီးရင် နို့ကို ညစ်ပြတယ်။ ပြီးရင် ကုတင်ပေါ် တက်လာပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ခွလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့် မျက်နှာနား ကပ်ပြီး စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြတယ်။ စောက်ပတ်မှာတော့ အမွှေးမရှိပေမယ့် ဆီးခုံမှာတော့ အမွှေးတွေက ထူလဗျစ်။ အလိုးအရမ်းခံရလို့ စောက်ပတ်က တော်တော်ပြဲပြီး ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေက လှန်ထွက်နေပြီ။ 

ပြီးတော့ ဖင်ကိုလဲ မျက်နှာနား ကပ်ပြီး ဖြဲပြတယ်။ ဖင်လဲ အလိုးခံရလွန်းလို့ ကျယ်နေပြီး မဲနေပြီ။ ဒါပေမယ့် ဖင်ပေါက် ပုံစံလေးက ပန်းပွင့် တစ်ပွင့်လို လှနေတာတော့ အံ့ဩဖို့ ကောင်းတယ်။

အားလုံးပြီးတော့ နန်းမွေက ကျွန်တော့် ဗိုက်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွတ်ပြီးမှ ဆင်းသွားတယ်။ နန်းမွေ ဆင်းသွားတော့ နန်းဆာက ကျွန်တော့် နားတိုးပြီး

" နန်းမွေက ဖာသည်တွေထဲမှာ စောက်ပတ်ပြဲမလေး ဆိုပြီး လူကြိုက်များတယ်.. တစ်နေ့မှာ နှစ်ကြိမ်၊ တစ်ပတ်မှာ ငါးရက် အလိုးခံရတယ်.. တစ်ခါတစ်လေ ဘွတ်ကင်တွေ များနေလို့ ဧည့်သည်တွေ အချင်းချင်း ညှိပြီး နန်းမွေကို နှစ်ယောက်တွဲ၊ သုံးယောက်တွဲတွေလဲ လိုးကြတယ်.. ကြေးကြီးသလောက် လူကြိုက်များတဲ့ ဖာသည်မလေး.." လို့ ပြောပြတယ်။

ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသွားတဲ့ နန်းမွေက အောက်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ဒူးတုပ်ထိုင်နေတဲ့ ခမ်းနောင့်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ခြေထောက်နဲ့ ကန်လှဲလိုက်တယ်။  ပက်လက်လဲသွားတဲ့ ခမ်းနောင့်ပေါ်ကို နန်းမွေက မတ်တပ်ရပ်ခွပြီး မျက်နှာတည့်တည့်ကို သေးပန်းချလိုက်တယ်။ မထင်ထားတဲ့ ခမ်းနောင့်က သေးရည်တွေကြောင့် အတော့်ကို နေရခက်သွားမှာပဲ။

" အဟွတ်.. အဟွတ်.. အား.. အီး..."

သေးရည်သီးလို့ ‌ခမ်းနောင့် တစ်ယောက် ချောင်းပါ ဆိုးပေမယ့် နန်းမွေကတော့ သေးကြောတော်တော် ရှည်ပါတယ်။ သေးပန်းတာ ပြီးသွားတော့ နန်းမွေက ခမ်းနောင့်ကို လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းတယ်။

" မင်းကို ဘယ်သူတွေ လိုးဖူးသလဲ ပြောစမ်း.."

" စော်ဘွားကြီး တစ်ယောက်ပဲ လိုးတာ ခံဖူးပါတယ်.."

" လီးတစ်ချောင်းပဲ ခံဖူးတာပေါ့ ဟုတ်လား.."

" ဟုတ်ကဲ့.."

" စော်ဘွားလီးကို ကြိုက်လား.."

" အရမ်း ကြိုက်ပါတယ်..."

" စော်ဘွားသီးသန့် ဖာသည်မကို ငါက လိုးပေးရမှာပေါ့.."

ပြောပြောဆိုဆို နန်းမွေက ခမ်းနောင့်ရဲ့ တင်ပါးကို ဆောင့်ကန်ပစ်လိုက်တယ်။

" အာ့.."

" မင်း စော်ဘွားကြီးရဲ့ ဖင်ကို လျက်ဖူးလား.."

" ဟုတ်ကဲ့.. လျက်ဖူးပါတယ်..."

" ဒါဆို ငါ့ဖင်လဲ လျက်ပေးရမယ်.. အခု စော်ဘွားက မင်းကို မပိုင်ဘူး.. ငါပဲ ပိုင်တာ.. လာ ငါ့ ချီးနံ့လာရှူ.."

နန်းမွေက ဖင်ကုန်းနေတဲ့ ခမ်းနောင့်ကို ပက်လက် ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ဖင်ဝမဲမဲလေးကို ခမ်းနောင့်ရဲ့ နှာခေါင်းမှာ တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။

" ရှူစမ်း.. ယောက်ျားအများကြီးရဲ့ လီးကို ခံဖူးတဲ့ ဖင်နံ့ကို.. ဝအောင် ရှူ..."

နန်းမွေက ပါးစပ်ကလဲ ပြောပြီး ဖင်ကလဲ ခမ်းနောင့်မျက်နှာကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ ခမ်းနောင့်ကလဲ ဖင်ဝမဲမဲကို နှာခေါင်းနဲ့ ပွတ်ပြီး တရွတ်ရွတ်နဲ့ ရှူနေတယ်။

" လာစမ်း.. စောက်ပတ်ကို ကြည့်ရအောင်.."

နန်းမွေက ကားထားတဲ့ ခမ်းနောင့်ရဲ့ ပေါင်တံနှစ်ခုကို ဆွဲမလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးတစ်ချောင်းပဲ အဝင်အထွက် ရှိဖူးတဲ့ ခမ်းနောင့်ရဲ့ စောက်ပတ်ဟာ ဖောင်းကားပြီး စေ့စေ့ပိတ်ပိတ်လေးပဲ ရှိနေသေးတယ်။

" ဒီစောက်ပတ်ပေါ့.. စော်ဘွား လိုးတာ ခံရတာ.. ထွီ.."

နန်းမွေက ခမ်းနောင့် စောက်ပတ်ပေါ် တံတွေး ထွေးချလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ လျှာပြားကြီးနဲ့ တစ်ခါထဲ အလျားလိုက် လျက်ထည့်လိုက်ရော။

" အင်း..."

ဖင်ကြားထဲ မျက်နှာ အပ်ထားရတဲ့ ခမ်းနောင့်ရဲ့ ညီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ နန်းမွေကလည်း စောက်ပတ် ရပ်တာကို ဆက်တိုက် လုပ်ပေးတယ်။ စောက်ပတ်ကို လျက်ရုံတင် မဟုတ်ဘူး။ မှုတ်လိုက်၊ စုပ်လိုက် နဲ့ စောက်မွှေးတွေကိုပါ ရှုပေး၊ စုပ်ပေးသေးတယ်။ ခမ်းနောင့်ဆိုတာ ဖင်ကြီး ထောင်လို့ တွန့်လိမ်နေတာပဲ။ 

" ရှလွတ်.. ပြွတ်စ် ပြွတစ်.. ပလပ်.. ပလပ်.."

စုပ်ရင်း လျက်ရင်းနဲ့ နန်းမွေက လျှာဖျားလေးနဲ့ ခမ်းနောင့် စောက်စိကို ကစားပေးလိုက်တော့ ခမ်းနောင့် ဖင်ကြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ရော။ ခမ်းနောင့်ရဲ့ စောက်ရည်တွေက နန်းမွေ မျက်နှာမှာ ပေပွသွားတယ်။

" စော်ဘွားခံ စောက်ဖာသည်မ.. ငါ မျက်နှာ ပေကုန်ပြီ.."

နန်းမွေက ဒေါသသံနဲ့ ပြောပြီး ခမ်းနောင့်စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ လက်ဝါးနဲ့ အားပါပါ ရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

" အ.."

ခမ်းနောင့် အသံထွက်မလို့ လုပ်တုန်း နန်းမွေက သူ့ဖင်နဲ့ ခမ်းနောင့် မျက်နှာကို အသေဖိကပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ခမ်းနောင့် အသက်ရှုကြပ်သလို ဖြစ်မှ ဖင်ကို ခွာပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ မျက်နှာပေါ်က ခွထားတာကိုလဲ ဖယ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆိုဖာခြေကို မှီပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ ခဏလောက် အသက်ရှုတာ ရပ်သွားရတဲ့ ခမ်းနောင့်ကတော့ အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှုပြီး လှဲနေရာကိုနေ ထလာတယ်။

" ဟိုစော်ဘွားခံ ဖာမ.. လာ..ငါ့ မျက်နှာကို လာလျက်စမ်း.."

နန်းမွေက ခေါ်လိုက်တော့ ခမ်းနောင့်က လေးဘက်သွားပြီး နန်းမွေအနားကို လာရတယ်။ နန်းမွေရဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံးမှာ ခမ်းနောင့်ရဲ့ စောက်ရည်တွေ ပေလို့နေတယ်။ နန်းမွေက မျက်နှာ အလျက်ခံဖို့ မော့ပေးလိုက်တယ်။ လေးဘက်ထောက်ထားတဲ့ ခမ်းနောင့်က ဒူးထောက်လိုက်ပြီး နန်းမွေ မျက်နှာကို မဝံ့မရဲနဲ့ လျက်ဖို့ ပြင်တယ်။

" ပလပ်..."

ခမ်းနောင့်က နန်းမွေရဲ့ ဘယ်ဘက်ပါးကို အရင်လျက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘယ်မျက်ခွံ။ ပြီးတော့ နဖူးပြင်ကို လျှာပြားကြီးနဲ့ လျက်တယ်။ တကယ် ခမ်းနောင့် ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက တော်တော်နဲ့ မပြီးတတ်ဘူး။ အထူးသဖြင့် ကျွန်တော် သူနဲ့ တခြားကိုယ်လုပ်တော်နဲ့ သရီးဆမ်းဘာညာလုပ်ရင် ပိုကြာတယ်။ ဒါပေမယ့် ပြီးရင်လည်း စောက်ရည်တွေ အများကြီးထွက်တယ်။ ထွက်တာမှ ပျစ်ချွဲချွဲနွေးနွေး အရည်တွေ ထွက်တာ။ ပန်းထွက်တာတွေကိုရော၊ ယိုထွက်တာတွေရောပဲ။ အဲ့လောက်များတဲ့ စောက်ရည်တွေက ဖာသည်မ နန်းမွေ မျက်နှာမှာ။ ကျွန်တော် ခမ်းနောင့် စောက်ပတ်ကို တစ်ကြိမ် လျက်ပေးဖူးပေမယ့် ခမ်းနောင့် စောက်ရည်တွေကို မလျက်ဖူးဘူး။

ခမ်းနောင့် လျက်ပေးလိုက်တော့ နန်းမွေ နဖူးမှာ အဖတ်လိုက်လို ဖြစ်နေတဲ့ စောက်ရည်တွေက ပြောင်သွားတယ်။ နဖူးပြောင်သွားတော့ ညာဘက်မျက်ခွံ၊ ပါး၊ မေးစေ့၊ နားရွက်နားတဝိုက်။ ခမ်းနောင့်က နန်းမွေ မျက်နှာကို ကြောင်တစ်ကောင်လို လျက်နေတာ။ နန်းမွေကလဲ အဲ့တာကို ကျေကျေနပ်နပ် ခံနေတယ်။ မျက်နှာမှာ စောက်ရည်တစ်စက်တောင် မကျန်တော့တဲ့အထိ လျက်ပေးလိုက်တော့ နန်းမွေက ခမ်းနောင့် ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ပြီး ခမ်းနောင့် နှုတ်ခမ်းတွေကို တအား ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။ နမ်းနေတုန်းမှာပဲ နန်းမွေက ခမ်းနောင့် ပါးစပ်ထဲကို တံတွေးကို အများကြီးကို သွတ်ထည့်ပေးလိုက်သေးတယ်။ နှုတ်ခမ်း ပြန်ခွာတော့ နှစ်ယောက်သားရဲ့ နှုတ်ခမ်းမှာ သွားရည်တံတွေးတွေ တွဲလောင်း ပါလာတယ်။

တစ်ယောက်က ကိုယ်တိုင် နှစ်သက်တဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်။ တစ်ယောက်က ကိုယ့်ပိုင်ဒေသရဲ့ လူ ကြိုက်အများဆုံး ဖာသည်မ။ မိန်းမ နှစ်ယောင် အဝတ်မပါဘဲ နမ်းနေကြတာက ကျွန်တော့်အတွက် အရမ်းကို အရသာ ရှိတဲ့ မြင်ကွင်း ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်တော်ဟာ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်နေတုန်း နန်းဆာ ခွံ့ကျွေးတဲ့ ကိတ်မုန့်လေးတွေကို စားရင်း လက်ကလဲ နန်းဆာရဲ့ စောက်မွှေးလေးတွေကို ဆွဲပြီး ကစားနေမိတယ်။

နမ်းအပြီးမှာ နန်းမွေက ခမ်းနောင့်ကို ပြန်တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခမ်းနောင့်ရဲ့ ခါးပေါ်ကို တက်ခွလိုက်တယ်။ သေချာကြည့်မိတော့မှ နန်းမွေရဲ့ ပြဲလှန်နေတဲ့ စောက်ပတ်မှာလဲ အရည်တွေ ရွဲနေပြီပဲ။ နန်းမွေက ခမ်းနောင့်ပေါ်ကနေပြီး ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့တွေကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။

" ခမ်းနောင့် နို့တွေက သေးလှတယ်.. စော်ဘွားကြီးက မညစ်ပေးဘူးလား..."

နန်းမွေက ကျွန်တော့်ဘက် လှည့်ပြီး မေးလာတာဗျ။ အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့တွေက သာမန်မိန်းကလေးတွေရဲ့ နို့အရွယ်လောက် ရှိပေမယ့် ဒီဖာသည်မတွေ၊ ကျွန်တော်နဲ့ လိုးခဲ့တဲ့ မိန်းမတွေနဲ့ ယှဉ်ရင် သေးတာပေါ့။ ကျွန်တော်လဲ ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့ကို စို့တာလောက်ကလွဲရင် ကျန်တာ ဂရုမထားမိဘူး။ နို့ပြားမလေး ဖြစ်နေတဲ့ အငယ်ဆုံး ဆိုင်ယွမ့်ကိုပဲ နို့ထွက်လာအောင် လိုးတိုင်း ညစ်ပေးဖြစ်တာ။

" စို့တာလောက်ပဲ လုပ်လို့ မညစ်ဖြစ်ဘူးထင်တယ်.."

ကျွန်တော် ပေးတဲ့ အဖြေကို ဖာမ နန်းမွေက မကျေနပ်တဲ့ပုံပဲ။

" ဒီထက်တော့ ကြီးသင့်တာပေါ့.. စော်ဘွားကြီးရယ်.."

ပြောပြောဆိုဆို နန်းမွေက ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို တအားညစ်ပစ်လိုက်တယ်။ ခမ်းနောင့်မှာ နာလွန်းလို့ အသံတောင် မထွက်နိုင်တော့ဘဲ မျက်လုံးကပဲ မျက်ရည်တွေ ထွက်လာတယ်။

" ဪ.. မေမေ့ သမီးလေး နာသွားပြီလား.. မငိုနဲ့ တိတ်တိတ်.. အုံဖွ.. ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်.."

နန်းမွေက ပြန်ပြီး ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို ဘယ်ညာ စို့ပေးပြန်တယ်။ ခမ်းနောင့်မှာ မျက်ရည်မျက်ခွက်နဲ့ ကောင်းရပြန်ရော။ ကောင်းနေတုန်းပဲ နို့သီးခေါင်းတွေကို တအားပြန်ညစ်ပြန်တယ်။ အဲ့ဒီလို ညစ်လိုက် ပြန်စို့ပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ဖန်များလာတော့ ခမ်းနောင့်လည်း ကျင့်သားရသွားပုံပဲ။ တအီးအီးနဲ့ ညီးတာကလွဲလို့ သိပ်မငိုတော့ဘူး။ အဲ့လို လုပ်တာ ရပ်လိုက်တော့ ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေက နီညိုပြီး တောင်ထနေရော။ ပြီးတော့ တံတွေးနဲ့ မီးရောင်ကြောင့် နို့သီးထိပ်လေးတွေဟာ တောက်ပပြီး လှနေတယ်။ ဒါဟာလည်း အလှတရား တစ်မျိုးပဲလား။

နို့သီးခေါင်းတွေ ပြီးတော့ နို့အုံတွေအလှည့်။ ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့အုံတွေက ထမင်းစား ပန်းကန်လုံးလောက်တော့ ရှိပါတယ်။ တွဲကျနေတာမျိုး မရှိဘဲ တင်းရင်းလို့ နေတယ်။

" နို့ရည်ထွက်လား.. စော်ဘွားခံမ.."

နန်းမွေက မေးတော့ ခမ်းနောင့်က ခေါင်းခါပြတယ်။

" နို့ရည်ထွက်အောင် လုပ်ပြမယ်.."

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နန်းမွေက သူ့ညာဘက်နို့ကို လက်နဲ့ စုံညစ်ပြတယ်။

" ဗြစ်..."

နန်းမွေရဲ့ နို့သီးခေါင်းကနေ နို့ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်လာတယ်။ ဟုတ်တယ်။ နို့ရည်တွေ။ အဖြူရောင် နို့ရည်တွေ။

အံ့ဩနေတဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ရိပ်မိလို့ ထင်တယ်။ နန်းဆာက ကျွန်တော့် နားနား ကပ်ပြီး..

" ဒီဒေသရဲ့ အချို့မိန်းမတွေက ကိုယ်ဝန်မဆောင်ဘဲနဲ့လဲ နို့ရည်ထွက်နိုင်တယ်... နန်းမွေက အဲ့ထဲက တစ်ယောက်ပဲ.. ခမ်းနောင့် အဲ့ထဲက ဟုတ်မဟုတ် ခဏနေ သိရမှာပေါ့.."

အဲ့ထဲက တစ်ယောက်။ အဲ့တာဆို မေမေလေးလည်း အဲ့ဒီမိန်းမတွေထဲက တစ်ယောက်ပေါ့။ ထူးဆန်းပါပေတယ်။

" အား..."

ကျွန်တော်ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် အာရုံများနေတုန်း ခမ်းနောင့်ဆီက မချိမဆန့် အော်သံထွက်လာတယ်။ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ နန်းမွေ ခမ်းနောင့်ရဲ့ ညာနို့ကို လက်စုံနဲ့ အားကုန်ညစ်နေပြီ။ ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့က ပေါက်ထွက်တော့မတတ် တင်းကားနေပြီ။ ထိပ်က တောင်ထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်း မိုးပေါ်ကို ဆူထွက်ထိုးထနေတယ်။

" ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.."

နန်းမွေက ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို နှစ်ကြိမ်ဆက်တိုက် စုပ်ပေးလိုက်တယ်။

" အင်း.. အား..."

ထွက်လာပြီ။ ခမ်းနောင့်နို့သီးခေါင်း ထိပ်ကနေ နို့ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြီ။

" ပြွတစ်.. အွမ်း.. ပြွတ်စ်.."

နန်းမွေက နို့အုံကို တင်းလိုက် လျော့လိုက်လုပ်ပြီး ညစ်ပေးလိုက်၊ ပါးစပ်နဲ့ စို့ပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်တော့ နို့ထွက်များလာတယ်။ ညာနို့ပြီးတော့ ဘယ်နို့ပေါ့။ ဒီတစ်ချီမှာလဲ စောက်ပတ်ကို လုံးဝ မထိရဘဲ ခမ်းနောင့် စောက်ရည်တွေ စီးကျနေတုန်းပဲ။

ခမ်းနောင့်ရဲ့ နို့နှစ်လုံးလုံးကို နို့ရည်တွေ ထွက်အောင် လုပ်ပေးပြီးတော့ နန်းမွေက ခမ်းနောင့် နှုတ်ခမ်းတွေကို လျှာနဲ့ စလျက်တော့တာပဲ။ နှုတ်ခမ်းပြီးတော့ နှာခေါင်း၊ နဖူး။ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး တစ်နေရာမှ မကျန်အောင် လျက်တာပဲ။ ခမ်းနောင့်ကတော့ တသက်လုံး မခံဖူးတဲ့ ခံစားချက်ကို ရနေတော့ တွန့်လိမ်ပြီး ကောင်းနေရောပဲ။ 

မျက်နှာကို လျက်အပြီးမှာတော့ နန်းမွေက သူ့စောက်ပတ်သူ သုံးလေးချက်လောက် ပွတ်လိုက်တယ်။ ပြဲလှန်ပြီး အရည်ရွဲနေတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက လိုးပစ်ချင်စရာ ကောင်းလွန်းနေတယ်။

" ခမ်းနောင့်... ခမ်းနောင့်ကို နန်းမွေတော့ ချစ်သွားပြီကွာ.."

" အင်း.."

တစ်လျှောက်လုံး ခမ်းနောင့်ကို ဖာမလို ဆက်ဆံခဲ့တဲ့ နန်းမွေက လေသံပြောင်းသွားတယ်။

" နန်းမွေက လီးတွေအများကြီး လိုးတာ ခံရတဲ့ ဖာသည်မပါ.. ဒါပေမယ့် စော်ဘွားကြီးလိုးတာပဲ ခံရတဲ့ ခမ်းနောင့်ကို အရမ်း ချစ်သွားပြီ... စော်ဘွားကြီးက သဘောထား ကြီးမြတ်လို့ ခမ်းနောင့်ကို နန်းမွေနဲ့ လိုးခိုင်းတာပဲ.. ဒီတစ်ညတော့ ခမ်းနောင့်ကို အရမ်း လိုးပစ်မယ်..."

ချက်ချင်း နန်းမွေက ခမ်းနောင့်ရဲ့ ပေါင်တံတွေကို ဆွဲမလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ခြေထောက်တွေကို ခမ်းနောင့် ခြေထောက်ကြားကို ယက်ထားလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း စောက်ပတ် နှစ်ခုကို ပူးကပ်လိုက်တယ်။

" အား.."

" အင်း.."

စောက်စိနှစ်ခု ထိသွားတော့ နှစ်ယောက်လုံးဆီက ဖာဆန်ဆန် အသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ ခမ်းနောင့်က ပက်လက်ဖြစ်နေတော့ နန်းမွေကပဲ ခမ်းနောင့်ရဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်ကို မပြီး စောက်ပတ်ချင်း ပွတ်ပေးတယ်။

" အား.. ကောင်းလား.. ခမ်းနောင့်..."

" အာ့.. ကောင်းတယ်.. မခံတတ်ဘူး.."

လီးနဲ့ လိုးတာပဲ ခံဖူးတဲ့ ခမ်းနောင့်က စောက်ပတ်ချင်း ပွတ်ရတော့ အခံရ ခက်နေမှာပေါ့။

" အား.. ကောင်း.. ကောင်းတယ်.. စောက်စိချင်း ပွတ်နေတာ..."

" ကောင်းလား.. ကောင်းရင်း ပိုမြန်မြန် ပွတ်ပေးမယ်.. အာ့.အာ့.."

" ပွတ်... လိုးပေး..."

" စော်ဘွားဖာရဲ့ စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို စောက်ပတ်ပြဲကြီးနဲ့ ပွတ်လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ.."

" အား... ရှီး... အင်း.."

" အင်း.. အင်း.."

နန်းမွေက စောက်ပတ်ချင်းခွပွတ်နေရင်း ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ခမ်းနောင့်မျက်နှာနား ကပ်လိုက်တယ်။

" အား.. နန်းမွေ.. နန်းမွေ ခြေဖဝါးက မွှေးလိုက်တာ.."

ခမ်းနောင့်က နန်းမွေ ခြေဖဝါးကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး နှာခေါင်းနား ကပ်ရှူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လျှာနဲ့ လျက်တယ်။

" အာ့.. ကောင်းတယ်.. စောက်စိချင်း ထိအောင် ပွတ်.."

" အား.. ဖာမ.. ဖာမ.."

" အေ.. ငါဖာမပဲ.. အဲ့ဖာမက မင်းစောက်ပတ်ကို လိုးနေရပြီ.. "

" ကောင်းလိုက်တာ.. ဖာမရယ်.. အားးး..."

ခမ်းနောင့်က နန်းမွေရဲ့ ခြေမကို စုပ်ပြီး မျက်ဖြူကြီး လှန်ပြီး ပြောနေတာ။

" ငါ.. ‌လီးတွေ စောက်ပတ်တွေ အများကြီးနဲ့ လိုးဖူးတယ်.. မင်းစောက်ပတ်လောက် ပွတ်လို့ကောင်းတာ မကြုံဖူးသေးဘူး.. မင်းစောက်ပတ်ကို လိုးရတဲ့ စော်ဘွားကြီးက အရမ်း ကောင်းမှာပဲ.."

နန်းမွေက စောက်ပတ်ချင်းပွတ်တာကနေ စောက်ပတ်ချင်း ရိုက်တာကို ပြောင်းပြီး ပြောနေတာ။ နန်းမွေရဲ့ စောက်ပေါက်က ကျယ်ပြီး ပြဲနေတော့ ခမ်းနောင့်စောက်ပတ်နဲ့ ထိရင် ခမ်းနောင့် စောက်ကြောင်း မမြင်ရတဲ့အထိ ဖုံးလိုက်နိုင်တယ်။ နှစ်ယောက်လုံးက အရည်တွေယိုကျနေတော့ တစ်ခါထိလိုက်တိုင်း အသံပေါင်းစုံ ထွက်လာတယ်။

" ဖွတ်.. ပြွတ်.. ဖတ် ဖတ် ဖတ်.."

အပေါ်မှာ နေတဲ့ နန်းမွေရဲ့ နို့တွေဟာလည်း တစ်ခါလှုပ်တိုင်း တစ်ခါ မိုးပေါ် ခုန်ခုန်ထွက်သွားတယ်။

" တ် ဖတ် ဖတ်.."

" အာ့.. ကောင်းလိုက်တာ.. အင်းးး.."

" ဖတ် ဖတ်.."

" အရမ်း ကောင်းတယ်.. အား..."

နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ အရှိန်တွေက ပိုမြန်လာတယ်။

" အွမ်င်း... ပြွတ်စ်.. လိုး.. လိုး.. အရမ်း ခံလို့ ကောင်းတယ်.."

" အင်း.. လိုးပေးနေတယ်.. မင်းစောက်ပတ် ဖောင်းဖောင်းလေး နီရဲနေပြီ.. အင်း.."

" ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ.."

" အင်း.. အင့်.."

" အီး... အင်း.. ပြီးတော့မယ်.. ပြီးချင်နေပြီ.."

" ခဏလေး အောင့်.. အတူတူ ပြီးမယ်..."

" မအောင့်.. အား.. နိုင်တော့ဘူး..."

" ခဏလေး.. ဖတ် ဖတ်..."

နန်းမွေက မြောက်ထားတဲ့ ခမ်းနောင့် ခြေထောက်ကို ရင်ခွင်ကြားထဲမှာ ပွေ့ထားပြီး စောက်ပတ်ကို ခပ်မြန်မြန်လေး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။

" အား.. အား.. အား... နန်းမွေလဲ ပြီးတော့မယ်.. အား.."

" ခမ်းနောင့် မရတော့ဘူး.. အား.. အား.."

" ပြီးလိုက်.. ပြီးလိုက်.. အား.. အား.. နန်းမွေ ပြီးပြီ.."

" အားးးးး.. ခမ်းနောင့်လဲ ပြီးပြီ..."

စောက်ပတ်နှစ်ခုဟာ အတင်း ဖိကပ်လို့နေတယ်။ မောပြီး နွမ်းကျသွားတဲ့ ခမ်းနောင့်ကို နန်းမွေက တယုတယ ထူမလိုက်တယ်။

" အရမ်း ကောင်းတာပဲ ခမ်းနောင့်ရယ်... ပြွတ်စ်.."

အနမ်းတစ်ပွင့်။

ကျွန်တော် အားထားရတဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်နဲ့ လူကြိုက်အများဆုံး ဖာသည်မရဲ့ စောက်ပတ်ပွတ်ပွဲဟာ အဆုံးသတ်သွားခဲ့ပြီ။ ခမ်းနောင့်ဟာ နန်းမွေရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ အမောဖြေနေရှာတယ်။ နောက်မှ သတိရပြီး သူတို့ စောက်ပတ်ချင်း ကပ်ထားတာကို မခွာဘဲ ကျွန်တော့်ကို ကို့ရိုကားယား ပုံစံနဲ့ အရိုအသေပေးဖို့ လုပ်တယ်။

" နေပါစေတော့.. အနားယူကြတော့.."

ဒါပေမယ့်လဲ ခမ်းနောင့်က ကျွန်တော့်ကို အရမ်းကြင်နာတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ လက်အုပ်ချီပြီး အရိုအသေပြုလိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား စကားတစ်လုံးမှ မပြောဘဲ တိုင်ပင်ထားပြီးသား ကိစ္စလို ကပ်ထားတဲ့ စောက်ပတ်ကို လုံးဝ မခွာဘဲ လှဲချလိုက်ကြတယ်။ နှစ်ယောက်လုံး မောသွားကြရှာပြီ။

နန်းဆာကတော့ ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ပေါ် လက်လေးနဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်။

" ကိုယ် မနက်ဖြန် ပြည့်တန်ဆာ မြို့ကို သွားမယ်ဆိုပေမယ့် အသေးစိတ် စစ်ဆေးလို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး.. ဒီတော့ ကိုယ် သိချင်တာတွေကို နန်းဆာကိုပဲ မေးတော့မယ်.."

" တင်ပါ.. နန်းဆာ အားလုံးကို ပြောပြပါမယ်.."

" ဒီက ပြည့်တန်ဆာလုပ်ငန်းတွေမှာ သာမန် လိုးတာမျိုးတွေပဲ ရှိတာလား.. ထူးခြားတာမျိုး ဝန်ဆောင်မှု ပေးတာရော ရှိသေးလား.."

" တင်ပါ.. ရှိပါတယ်.. နန်းဆာ ပြောပြပါမယ်...

စက်တွေနဲ့ လိုးတာ၊ စက်တွေ လိုးတာခံတာမျိုးအတွက်လဲ ဝန်ဆောင်မှု ပေးပါတယ်..။ တိရစ္ဆာန်တွေနဲ့ လိုးတာ..။ ဒီနေရာမှာ သတ်မှတ်ထားတဲ့ ခွေး၊ ဝက်(အဖြူ)၊ မြင်း၊ နွား ဒီတိရစ္ဆာန် လေးမျိုးနဲ့ပဲ လိုးရပါတယ်.. ယောက်ျားတွေကတော့ ဒီကောင်တွေနဲ့ လိုးတာ ရှားပါတယ်.. လိုးရင်လဲ ခွေးမ၊ ဝက်မတွေနဲ့ပဲ လိုးတာ များတယ်.. အကောင်တွေနဲ့ လိုးတာက မိန်းမ အများစုပဲ.. ထူးထူး ခြားခြား လိုးတာ ခံချင်တဲ့မိန်းမတွေက ဒီ ခွေးတွေ၊ ဝက်တွေ၊ မြင်းတွေ၊ နွားတွေနဲ့ လိုးကြတယ်.. မလိုးခင်တော့ လက်မှတ်ထိုးရတယ်.. သုံးမယ့် အကောင်တွေလည်း ကျန်းမာရေးဆေးစစ်ချက် အများကြီး လုပ်ပြီးမှ သုံးတယ်..။

နောက်တစ်ခုက လူပူဇော်ပွဲ အငှားလိုက်တာ

ဒီဝန်ဆောင်မှုက တစ်နှစ်မှ တစ်ယောက်ပဲ လုပ်ရတယ်.. အိန္ဒိယဘက်က လူငှားတယ်.. သူတို့ပွဲတော်မှာ ငှားသွားတဲ့ မိန်းကလေးက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ထမ်းစင်ပေါ်က နေပြီး တစ်ရွာလုံးကို လှည့်ရတယ်.. ပြီးရင် တစ်ရွာလုံး ရှေ့မှာ သူတို့ ကိုးကွယ်နဲ့ နတ်ရုပ်ကြီးနဲ့ လိုးပြရတယ်.. ဝန်ဆောင်ခ အများကြီးရလို့ တော်တော်များများ လုပ်ချင်ကြတဲ့ အလုပ်ပေါ့.. နန်းဆာ ဖာစလုပ်တုန်းက တစ်ခါ လိုက်ရဖူးတယ်..ကျန်တာတော့ သာမန်ရိုးကျထက် နည်းနည်း ပိုထူးခြားတာလောက်ပါပဲ.."

" ဪ.. နန်းဆာရော ခွေးတွေ ဘာတွေနဲ့ ခံဖူးလား.."

" မြင်းနဲ့ လိုးဖို့တော့ စိတ်ကူးမိတယ်.. စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ မလိုးဖြစ်တာ.. ဟီး.."

ဒီကမ္ဘာရဲ့ တားမြစ်နယ်မြေကို ကျွန်တော်ဟာ အုပ်ချုပ်နေရသလား။။။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

တဏှာလော မေတ္တာလော 

သံယောဇဉ်မှသည် တဏှာဆီသို့။ တဏှာဆီမှသည် သံယောဇဉ်ဆီသို့။ နှစ်မျိုးလုံးသည် ထာဝရဟု အမည်တပ်ရန် ခဲယဉ်းလှသည်။

နန်းဆာတို့ရွာပြီးတော့ ပြည့်တန်ဆာမြို့ကို ခြေဆန့်ခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် စီစဉ်ထားတဲ့အတိုင်း အဲ့ဒီမြို့မှာ ဒီလုပ်ငန်းအတွက် သီးသန့် ဆေးရုံတစ်ခု ဆောက်တယ်။ ပြောရရင် ဒီလုပ်ငန်းကနေ ဟော်နန်းကို ၂၀ ရာခိုင်နှုန်း အခွန်ဆောင်ရတော့ ဒီဒေသရဲ့ ဝင်ငွေထဲမှာ ဒီလုပ်ငန်းက အများဆုံးလို ဖြစ်နေပြန်တယ်။ ပြီးတော့ တိတွေနဲ့ ဆက်ဆံတဲ့ ကိစ္စအတွက်လည်း ခုနက ဆေးရုံစီမံကိန်းနဲ့အတူ တွဲလျက် တိဆေးရုံကိုပါ ဆောက်တယ်။ ဓာတုဆေးဝါး လုံးဝ မသုံးစွဲဖို့လည်း ဥပဒေ ထုတ်ရတယ်။ နိုင်ငံခြားက လာတဲ့ လာတဲ့ လိင်ဖျော်ဖြေရေး စက်တွေအတွက်လည်း စစ်ဆေးရေးအဖွဲ့ တစ်ခု သီးသန့် ဖွဲ့ပြီး သူနဲ့ ဆက်စပ်ပြီး ဖြန့်ဖြူးရေးအဖွဲ့ကိုလဲ ဖွဲ့ပေးတယ်။

တိုတိုပြောရရင် ကျွန်တော် ၁၂ ရက်အတွင်း ရွာ ၇ ရွာနဲ့ မြို့ကြီး နှစ်မြို့ကို သွားပြီး စီမံကိန်း ပေါင်းစုံချရတယ်။ ပြောရရင် ကျွန်တော် ရွာ ၁၃ ရွာနဲ့ မြို့နှစ်မြို့ကို တိုင်းခန်းလှည့်လည် ပြီးသွားပြီ။ ၁၂ ရက်တောင် ကြာသွားရတာက မြန်မာပြည်မနဲ့ ထိစပ်နေတဲ့ မြို့မှာ ဒေသဆိုင်ရာအုပ်ချုပ်ရေးဌာနက လူတွေနဲ့ ထိတွေ့ ပြောဆိုပြီး စာချုပ်အသစ်တွေ ချုပ်ရတာပေါ့ဗျာ။ ပြီးတော့ စီမံကိန်းတွေ စုံနေအောင် ချပြီး ဒေသဖွံ့ဖြိုးအောင် လုပ်ရတာပေါ့။ ပြီးတော့ ပြည်မနဲ့ ဆက်စပ်နေတဲ့ ပင်မစီးပွားရေးမြို့မလား။ စီးပွားရေးသမားပေါင်းစုံနဲ့လည်း တွေ့ရသေးတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က နေ့ရက်တိုင်း တက်ကြွနေတာပဲ။ မနက်တစ်ခါ ညတစ်ခါ မေမေလေး ပို့တဲ့ နို့ဗူးကို သောက်ထားတာကိုး။ ဟဲဟဲ။ ခမ်းနောင့်ကတော့ နည်းနည်း ပျင်းနေပေမယ့် ကျွန်တော့်အနားမှာပဲ အမြဲနေပေးတယ်။ ရေဆိုရေ၊ မီးဆိုမီး ဘေးကနေ ကူညီရှာတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ကျွန်တော် အားကိုးနေရတာပေါ့။

(လိုးဖြစ်လားဆိုရင် နေ့တိုင်းတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ အလုပ်တွေ ရှုပ်လွန်းနေတာကိုး။)

ဒီနေ့။ ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော် မြောက်ပိုင်းက မြို့ကို ရောက်နေတယ်။ ပြောရရင် ဒီမြို့က ပညာရေး မြို့။ ဒီဒေသရဲ့ ပညာရှင်တော်တော်များများကို မွေးထုတ်ပေးတဲ့ မြို့ပဲ။ ဒီမြို့ကနေ လက်နက်တီထွင်သူကနေ နျူးကလီးယား ပညာရှင်အထိ ထွက်တယ်။ အချို့ဆို ဟော်နန်းရန်ပုံငွေနဲ့ နာဆာအထိ ပညာတော်သင် စေလွှတ်ခံရတယ်။ (ဒါပေမယ့် မြန်မာနိုင်ငံကို ကိုယ်စားမပြုဘူး။)

အင်း။ ပြောရရင် ကျွန်တော့်ရဲ့ အငယ်ဆုံးလေး ဆိုင်ယွမ့်လည်း ဒီမြို့က အထက်ကျောင်းတစ်ခုမှာ ကျောင်းတက်နေတာပဲ။ ကျွန်တော်ရဲ့ ဒီတစ်ခေါက် ဒေသလှည့်လှည်တာကို ဒီမြို့မှာ တဖြတ်နားဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။

ဒီနေ့။ ဒီနေ့တော့ ထူးထူးဆန်းဆန်း မနက်ပိုင်း သောက်နေကျ နို့ဗူး မရောက်လာဘူး။ အဲ့တာကြောင့် စိတ်ထဲ နည်းနည်း စိုးရိမ်တာနဲ့ ခမ်းနောင့်ကို ဟော်နန်းကို လွှတ်လိုက်တယ်။

ဒီမြို့မှာ ပထမဆုံး သွားမှာက သေချာတာပေါ့။ ဆိုင်ယွမ့်ရှိတဲ့ ကျောင်းလေးကိုပေါ့။ 

ဒီက ကျောင်းတွေက နိုင်ငံတော်သင်ရိုးအပြင် တခြား အဆင့်မြင့်ဘာသာရပ်တွေကိုပါ မေဂျာအနေနဲ့ သင်ပေးတယ်။ ဆိုင်ယွမ့်ကတော့ ရူပဗေဒအထူးပြုလို့ ပြောတယ်။ ဆိုင်ယွမ့်ကျောင်းလေးက တော်တော် အဆင့်မြင့်တယ်။ ဖခင်ကြီး မဆုံးခင် တစ်နှစ်ကမှ ဆောက်ထားတာဆိုပဲ။ လေးထပ်ဆောင်။ ဓာတ်လှေကားနဲ့။ စာသင်ခန်းပေါင်း ၈၀ ကျော်။ ရုံးခန်း နဲ့ အခန်း ၂၀။ အားကစားခန်းမနဲ့ ဘောလုံးကွင်း ပါပြီးသား။ ပြောရရင် တော်တော်လေး ပြည့်စုံပါတယ်။ အခမဲ့ပညာရေး စနစ်ကိုမှ အဆင့်မြင့်မြင့် သင်ပေးတဲ့ နေရာပေါ့။

ကျောင်းသားကျောင်းသူ အားလုံးက ယူနီဖောင်ဆင်တူ ဝတ်ရတယ်။ ယောက်ျားလေးက မပေါ်က ဆင်စွယ်ရောင် လက်ရှည် ရှမ်းအင်္ကျီနဲ့ အောက်က မိုးပြာရောင် အိတ်ကပ်ပါ ရှမ်းဘောင်းဘီ။ အလွယ်တကူ ဝတ်လို့ရအောင် ကြိုးစည်းရတဲ့နေရာမှာ ခါးပတ်ပြောင်းပေးထားတယ်။ မိန်းကလေးတွေကျ ဆင်စွယ်ရောင် ရှမ်းအင်္ကျီလက်ရှည်နဲ့ မိုးပြာရောင် ရှမ်းထဘီ။ ထဘီအောက်နားမှာတော့ ရွှေချည်ထိုးတွေ ပါတယ်။ ရင်ဘတ်မှာ ကျောင်းတံဆိပ်နဲ့ နာမည်တံဆိပ် တပ်ရတယ်။ ဆရာ၊ ဆရာမတွေနဲ့ ယူနီဖောင်းလည်း အဲ့ဒီအတိုင်းပဲ။ ဒါပေမယ့် သူတို့မှာ တက်ဘလက်ပြားလို လုပ်ထားတဲ့ လက်ပတ်ပါတယ်။ အဲ့လက်ပတ်ကနေ ကျောင်းသားတိုင်းရဲ့ နေ့စဉ်တိုးတက်မှုကို အမှတ်ပေး ဆုံးဖြတ်တယ်။

ကျွန်တော် ကျောင်းကို ရောက်သွားတော့ အားလပ်ချိန်။ ကျောင်းဝင်းတစ်ခုလုံး ဆူညံပြီး ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေနဲ့ ပြည့်နေရောပဲ။ ကားပေါ်က ဆင်းဆင်းချင်း ဘယ်သူမှ ကျွန်တော့်ကို သတိမထားမိဘူး။ နောက်မှ အထက်တန်း ကျောင်းသားတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်က စော်ဘွားအမှတ်တံဆိပ်ကို မြင်လိုက်တော့မှ အားလုံးကို လှမ်း သတိပေးပြီး ကျောင်းသားကျောင်းသူ အားလုံး ကျွန်တော့်ကို အရိုအသေပေးကြတယ်။

" စောဝ့်....."

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အသံကို ဖြိုခွင်းလိုက်တဲ့ ချစ်စရာ အသံလေး။ ဟုတ်ပ။ အသံလာရာကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့်ဆီကို အပြေးလေး လာနေတဲ့ ဆိုင်ယွမ့်။ ယူနီဖောင်းဝတ်၊ ဆံပင်လေးကို ထုံးလိုက်တော့။ တကယ့် ကျောင်းသူကြီး ဖြစ်နေတာပဲ။ ဆိုင်ယွမ့် အနားကို ရောက်လာတော့ ကျွန်တော်လဲ ကောက်ပွေ့လိုက်တယ်။ ပြီးမှ

" ကဲ.. အားလုံး သက်သာသလို နေစေ.. ငါကိုယ်‌တော် ဒီကို လေ့လာဖို့ ရောက်လာတာပါ.."

ကျောင်းသားခေါင်းဆောင်လို့ ထင်ရတဲ့တစ်ယောက်က ကျွန်တော့်အမိန့်ကို ကြားတော့ အားလုံးကို ထပ်ဆင့်အမိန့်ပေးပြီး လူအုပ်ကြီးက ဆိုင်ရာ အလုပ်ကို ဆက်လုပ်ကြတယ်။

ဆိုင်ယွမ့်ကတော့ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲကနေ

" စောဝ့်... ဆိုင်ယွမ့်တို့ ကျောင်းကို လာတာလားဟင်.."

" ဒါပေါ့.. ကလေးရဲ့..."

" စောဝ့်... ဒေဝီ လာရှာတာလား... ဟီး.."

" ဟာ... မဟုတ်.. စောဝ့်က ဆိုင်ယွမ့်ကို သတိရလို့ လာတာပဲ.. အခုမှတော့ ဆိုင်ယွမ့်ပြောသလို ဒေဝီ ရှာသွားရမယ် ထင်တယ်.. ဟား.. ဟား.."

" တကယ်လား... အဲ့တာဆို ဆိုင်ယွမ့်လည်း ကူရှာပေးမယ်နော်.... ဆိုင်ယွမ့် ခစားရမယ့် ဒေဝီမမကို ဆိုင်ယွမ့်စိတ်ကြိုက် ရွေးမှာနော်.."

" အလို... အဲ့လိုကြီးပေါ့.."

" အင်းပေါ့… ဒါမှ ဒေဝီက ဆိုင်ယွမ့်ကို ချစ်မှာပေါ့.. "

" ဟုတ်ပါပြီ.. လူလည်မလေးရယ်..."

ကျောင်းတိုင်းက ကျောင်းအိပ်ကျောင်းစား ရပေမယ့် ဆိုင်ယွမ့်ကတော့ ညဘက် ဟော်နန်းပြန်အိပ်တယ်။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေတိုင်းလည်း ကျောင်းပိတ်တယ်။

ဆိုင်ယွမ့်နဲ့ စကားကောင်းနေတုန်း ကျွန်တော်တို့အနားကို ကျောင်းသူလေး နှစ်ယောက် ကပ်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက် အရိုအသေပေးပြီး ဆိုင်ယွမ့်ကို ကြည့်နေတယ်။ အဲ့ခါမှ ဆိုင်ယွမ့်က သတိရပြီး...

" ဪ.. စောဝ့်.. ဒီမမ နှစ်ယောက်က စောဝ့်ဆီက လက်မှတ် တောင်းပေးပါဆိုပြီး ဆိုင်ယွမ့်ကို ခဏ ခဏ ပူဆာနေတာ.."

" ဪ.. ဟုတ်လား.."

ကျောင်းသူလေးတွေက အထက်တန်း ကျောင်းသူတွေ ဖြစ်မယ်။ လှသွေးကြွယ်ပြီး ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အရွယ်တွေပေါ့။ သူတို့ကို လက်မှတ်ထိုးပေးဖို့ ပွေ့ထားတဲ့ ဆိုင်ယွမ့်ကို အောက်ခဏ ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖောင်တိန်ကို ထုတ်ပြီး

" ဘယ်မှာ ထိုးပေးရမလဲ.."

" ဒီမှာပါ.."

သူတို့ပြတဲ့ နေရာက ရင်ဘတ်မှာ။ သူတို့ စိတ်တိုင်းကျ ကျွန်တော်လဲ လက်မှတ် ထိုးပေးခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျောင်းသူနှစ်ယောက်က ဆိုင်ယွမ့်နားကပ်ပြီး တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့

" ဆိုင်ယွမ့်ရယ်... စောဝ့်လုံက အရမ်း ချောတာပဲ.. မင်း အရမ်း ကံကောင်းတာပဲ.." လို့ပြောပြီး ထွက်သွားတယ်။

သူတို့ ထွက်သွားတော့ ကျောင်းအုပ်ကြီး ရောက်လာတယ်။ ကျောင်းအုပ်ကြီးက ရှမ်းအမျိုးသားကြီး။ အရပ်ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ ဝဝဖြိုးဖြိုး၊ ဥပတိရုပ် ကောင်းကောင်းနဲ့ လူကြီး။ ယူနီဖောင်းအတိုင်း ဝတ်ပြီး ခေါင်းပေါင်းပါ ပေါင်းထားတယ်။ သူလည်း ကျွန်တော့်ကို အရိုအသေပေးပြီး ကျောင်းထဲကို ဝင်လေ့လာဖို့ ဖိတ်ခေါ်ပါတယ်။

(ဒီက ကျောင်းတွေမှာ ကျောင်းအုပ်ကြီး (သို့) ဆရာ၊ ဆရာမ တစ်ဦးဦးရဲ့ ခွင့်ပြုချက် မပါဘဲ စော်ဘွားပဲ ဖြစ်နေနေ ကျောင်းထဲ ဝင်ခွင့်မရှိဘူး။ ဝင်ခွင့်ရပြီးရင်တော့ စော်ဘွားတစ်ဦးတည်းသာလျှင် ကျောင်းကို စိတ်ကြိုက် အသုံးပြုခွင့် ရှိတယ်။)

ကျွန်တော်လဲ ဆိုင်ယွမ့် လက်ကိုတွဲပြီး ကျောင်းအုပ်ကြီး နောက်ကနေ လိုက်လာခဲ့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ခန်းပြီး တစ်ခန်း လေ့လာအပြီး နေ့လယ် ကျောင်းဆင်းသွားတယ်။ နေ့လယ် ကျောင်းပြန်တက်ခါနီးမှာ ကျွန်တော့်ဆီကို မေမေလေးရဲ့ အတွင်းတော် နှစ်ယောက် ရောက်လာတယ်။ ကျွန်တော် လည်း ပြာပြာသလဲလဲ ဖြစ်သွားပြီး

" မေမေလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ.."

" နန်းဆိုင်ဒေဝီ.. ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး.. မနက်က အိပ်ယာထ နောက်ကျလို့ နို့ မပို့ဖြစ်တာပါ.. အခု နို့ရော.. စော်ဘွားကြီးအတွက် စာရော လာပို့တာပါ..."

ကျွန်တော်က ကျွန်တော့်အတွက် ပြင်ဆင်ထားပေးတဲ့ အခန်းထဲမှာ နားနေတာ။ မေမေလေး ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဆိုမှ စိတ်သက်သာရာ ရသွားတယ်။ အတွင်းတော်တွေက ကျွန်တော့်ကို နို့ဗူးနဲ့ တက်ဘလက် တစ်ခု ဆက်သတယ်။

" ကောင်းပြီ.. မင်းတို့ ပြန်နိုင်ပြီ..."

အတွင်းတော်တွေလည်း အရိုအသေပေးပြီး ပြန်သွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နို့ဗူးကို ဖွင့်ပြီး သောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ တက်ဘလက်ကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ ပထမဆုံး စာအချို့ကို တွေ့ရတယ်။

" သား... လောဝ်လေး.. မေမေ နို့မပို့မိလို့ စိတ်ပူနေမလား.. မေမေညက အရမ်း ပင်ပန်းသွားလို့ မနက်ကို မထနိုင် ဖြစ်သွားတယ်.. သားကို အရမ်း သတိရတာပဲ.. သား လိုးတာ ခံချင်နေပြီ... မနေ့ညက မအောင့်နိုင်လို့ အစောင့် နှစ်ယောက်နဲ့ လိုးဖြစ်သွားတယ်.. မေမေ ပုံတွေပါ ပို့လိုက်တယ်နော်..."

စာအပြီး အောက်မှာတော့ ပုံတွေ ပါလာတယ်။

ပထမပုံမှာ မေမေရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ပေါင်ကားထိုင်နေတဲ့ ပုံ။ မေမေလေး စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ ရွှဲနေတာ မြင်နေရတယ်။ နောက်တစ်ပုံက ထိုင်နေတဲ့ မေမေလေးရဲ့ ဘေးနှစ်ဖက်မှာ အစောင့်နှစ်ယောက်က ရပ်ပြီး မေမေလေးရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို လီးထိပ်နဲ့ ထိုးနေကြတာ။

နောက်တစ်ပုံကျ အပေါ်စီးကနေ ရိုက်ထားတာ။ မေမေလေး ပါးစပ်ထဲကို ‌အစောင့်နှစ်ယောက်ရဲ့ လီးနှစ်ချောင်းလုံးကို အတင်း သွတ်ထည့်ထားတာ။ မေမေလေး နှာခေါင်းက နှာရည်တွေတောင် ထွက်လို့။

နောက်တစ်ပုံမှာက အစောင့်ငယ်က မေမေလေး နို့ကြားထဲကို နို့ညပ်လိုးနေတုန်း အစောင့်ကြီးက မေမေလေး မျက်နှာပေါ် ခွပြီး ဂွေးဥတွေကို စုပ်ခိုင်းနေတာ။

နောက်တစ်ပုံမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲနေတဲ့ မေမေလေးရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို အစောင့်တွေက ကန်နေကြတာ။ မေမေလေးက ကုတင်ခြေတိုင်တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး အောင့်ခံနေတဲ့ ပုံပဲ။

နောက်တစ်ပုံမှာတော့ အစောင့်ငယ်နဲ့ မေမေလေး နှုတ်ခမ်းချင်း တယုတယနမ်းနေတုန်း အစောင့်ကြီးက မေမေလေး စောင်ပတ်ကို လျှာနဲ့ လိုးနေတာပဲ။

နောက်တစ်ပုံမှာတော့ မေမေလေး တစ်ချီ ပြီးသွားတဲ့ပုံ။ နောက်တစ်ပုံမှာတော့ အစောင့်နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ လီးကို မေမေလေးက လက်တစ်ဖက်ဆီမှာ ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေတဲ့ ပုံ။

နောက်တစ်ပုံမှာက အစောင့်ကြီးက မေမေလေးကို ဖင်ထောင် လိုးနေတုန်း အစောင့်ငယ်က အောက်ကနေပြီး နို့တွေကို စို့နေတာ။

အဲ့တာပြီးတော့ အစောင့်ငယ်ပေါ်မှာ မေမေလေး တက်ခွလိုးပြီး အစောင့်ကြီး လီးကို စုပ်ပေးနေတဲ့ပုံ။ ကျွန်တော့်အမိန့်အတိုင်း အစောင့် နှစ်ယောက်လုံး ကွန်ဒုံးတွေနဲ့ပဲ။ နောက်တစ်ပုံမှာတော့ နည်းနည်း ဆန်းသွားတယ်။

အစောင့်ငယ်ကို ခွလိုး‌ပြီး ဖင်ကုန်းနေတဲ့ မေမေလေး ဖင်ဝလေးကို အစောင့်ကြီးက လိုးနေတာ။ မေမေလေးက ဖင်မှာ လီး၊ စောက်ပတ်မှာ လီးနဲ့ ဖြစ်နေတာတောင် အစောင့်ကြီးက သူ့လက်ချောင်းတွေကို မေမေလေး ပါးစပ်ထဲ နောက်ကနေ ဖြဲထည့်ထားသေးတယ်။ အစောင့်ငယ်က အောက်ကနေ စောက်ပတ်ကို ဆောင့်လိုးပေးနေရင်း နို့တွေကို စို့ပေးနေသေးတယ်။

မေမေလေးတော့ အရမ်း ကောင်းနေမှာပဲ။ နောက်ဆုံးမှာတော့ အစောင့်နှစ်ယောက်လုံး ပြီးသွားပြီး ကွန်ဒုံးထဲ ပြီးထားတဲ့ လရည်တွေကို မေမေလေး ပါးစပ်ထဲ သွန်ထည့်ပေးကြတယ်။

ပုံတွေ အဆုံးမှာ

" ဒီပုံတွေကို အတွင်းတော်တွေ ရိုက်ပေးတာပဲ.. သားလေးကိုလည်း အရမ်း သတိရနေပြီ.. မြန်မြန် ပြန်လာတော့နော်.."   

ကျွန်တော် ရုတ်တရက်ကြီး လိင်စိတ် ထန်ထသွားတယ်။ ကျွန်တော့် လိင်တန်ကြီးက ဘောင်းဘီအောက်မှာ တောင့်တင်း‌လို့နေပြီ။ မရတော့ဘူး။ ဒီစိတ်ကို ဖြေဖျောက် ပစ်ချင်လာပြီ။

ကျွန်တော် ချက်ချင်းပဲ အခန်းထဲက ထွက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ခြေလှမ်းတွေဟာ ဆိုင်ယွမ့် စာသင်ခန်းရှိတဲ့ ဘက်ကို ဦးတည်သွားတယ်။ သွေးတွေလဲ မြန်မြန် စီးဆင်းနေသလို စိတ်ထဲမှာလည်း ငါ ဆိုင်ယွမ့်ကို အရမ်း လိုးပစ်မယ်လို့ တေးထားလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့်.. ဒါပေမယ့် ဆိုင်ယွမ့်ရဲ့ စာသင်ခန်းရှေ့ရောက်သွားတော့ ကျွန်တော် ခြေလှမ်းတွေဟာ ဘရိတ် ဖမ်းအုပ်လိုက်သလို တုံ့ရပ်သွားတယ်။ လိင်စိတ်က မလျော့သွားပေမယ့် မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ကျွန်တော့်စိတ်ကို ထိန်းထားစေတယ်။

ဆိုင်ယွမ့်တို့ အတန်းထဲမှာ ဆရာမ တစ်ယောက် ဝင်နေတယ်။ ရှမ်းဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပေမယ့် ရှမ်း ရုပ်ရည်မျိုးတော့ မဟုတ်ဘူး။ အသားအရေက စိုပြေပြီး မဖြူ မညို။ ထားပါတော့။ အညိုစင်ပေါ့ဗျာ။ မျက်နှာက ခပ်ဝင်းဝင်းနဲ့ ခပ်ဝိုင်းဝိုင်း။ ဝတယ်လို့ပဲ ပြောရပေမယ့် သူ့ရဲ့ ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် ခန္ဓာကိုယ်က သူ့အလှနဲ့ လိုက်ဖက်နေတယ်။ မယုံမရှိနဲ့။ အပြုံးချိုချို မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးဟာ ဒီပြည့်ဖြိုးနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ လိုက်ဖက်နေရောပဲ။

ကျွန့်တော့်မှာ လိင်စိတ် ပြင်းထန်နေပေမယ့် သူ့ကို ဘယ်လိုမှ မပြစ်မှားနိုင်ဘူး။

သူသင်နေတာတွေကို နားထောင်ကြည့်လိုက်တော့ အင်္ဂလိပ်ဆရာမပဲ။ ကျွန်တော်ဟာ ဘာမှ မတတ်နိုင်တဲ့ အဆုံး သူသင်နေတာကိုပဲ အခန်းဝကနေ နားထောင်နေမိတယ်။ သူကတော့ ကျွန်တော့်ကို သတိကို မထားမိတာ။ ဆိုင်ယွမ့်ကတော့ ကျွန်တော် ရောက်နေမှန်း သိနေပြီ။ ပြုံးပြီး နှုတ်ဆက်တယ်။

ဆရာမ က စာသင်နေတာမဟုတ်ဘဲ အင်္ဂလိပ် ဝတ္ထုတစ်ခုကို အင်္ဂလိပ်လို ရှင်းပြနေတာ။ သူ ရှင်းနေတဲ့ ဝတ္ထုက ချားလ် ဒစ်ကန်ရဲ့ သည်ဂရိတ် အိတ်စ်ပက်တေးရှင်း လို့ ခေါ်တဲ့ မျှော်တလင့်လင့် ဝတ္ထုပဲဗျ။ ကျွန်တော် နားထောင်နေတုန်းမှာပဲ ဝတ္ထုထဲက ပိထ်နဲ့ အက်စ်တယ်လာ တို့ ဆုံတဲ့ အခန်းကို ဖတ်ပြလို့ ပြီးသွားတယ်။ ဝတ္ထုကို ဖတ်ပြလို့ ပြီးသွားတော့ ဆရာမ က ကျောင်းသူတွေကို အက်စ်တယ်လာလို ကောင်မလေးမျိုး မဖြစ်ဖို့၊ ကိုယ့်အလှကြောင့် ဂုဏ်မမှောက်သင့်ကြောင်းတွေ သွန်သင် ဆုံးမ ပြန်ရော။ ဆရာမရဲ့ အင်္ဂလိပ်အသံထွက်နဲ့ လေယူလေသိမ်းတွေဟာ တကယ့် ဘိလပ်သူ တစ်ယောက်လို ဖြစ်နေပြီး စကားလုံးတွေကိုလည်း ငယ်ငယ်လေးထဲက ဘိလပ်စကား ပြောခဲ့သလိုပဲ ယုံကြည်ချက် ရှိရှိနဲ့ မထစ်မငေါ့ ပြောနိုင်တယ်။ ကျောင်းသား၊ ကျောင်းသူတွေဟာ ဆရာမရဲ့ သင်ကြားချက်ကို တကယ့်ကို စိတ်ဝင်တစားနဲ့ နားထောင်နေကြတာဗျ။ ကျောင်းသားတွေတင် မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်လဲ ပါပါတယ်။ ခုနက ပြင်းပြနေတဲ့ လိင်စိတ်တွေတောင် နည်းနည်း လျော့သွားသလိုပဲ။

ကျွန်တော် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ နားထောင်နေတုန်းမှာပဲ ညနေကျောင်းဆင်းသွားတယ်။ ကျောင်းစသားကျောင်းသူ အားလုံး ဝရုန်းသုန်းကားနဲ့ ပြေးထွက်လာပေမယ့် ကျွန်တော့်ကို မြင်တော့ အရှိန်သတ်ပြီး ခေါင်းငုံ့ပြီး သွားကြပြန်တယ်။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်က ဒီလောက် မယဉ်းကျေးခဲ့ရပါလား။

အဲ့ဒီအခါမှ ဆရာမလည်း ကျွန်တော့်ကို သတိထားမိသွားတယ်။ အားလုံးထွက်သွားပြီးတော့ နောက်ဆုံး ကျန်နေတဲ့ ဆိုင်ယွမ့်လေးကို ဆရာမက လက်တွဲပြီး ထွက်လာတယ်။

" မင်္ဂလာပါ.. စော်ဘွားကြီးဘုရား.."

" ဟုတ်ကဲ့.. အဲ.. မင်္ဂလာပါ.."

အချင်းချင်း နှုတ်ဆက်ကြတယ်။

" စောဝ့်.. ဆရာမနာမည်က ဒေါ်သင်းသစ္စာတဲ့.. ဆိုင်ယွမ့်တို့ အင်္ဂလိပ်ဆရာမ..."

" ဪ.."

အမှန်ကို ရှမ်းတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ဘူးပဲ။ ဆိုင်ယွမ့်က ဆက်ပြီး

" ဆရာမ က လှတယ်နော်.. စောဝ့်..."

" အင်း.. လှပါတယ်.."

ဆိုင်ယွမ့်က ကလေးပီပီ သူ့ဆရာမကို ချီးမွမ်းခန်း ဖွင့်တယ်။

" စောဝ့်.. ဆိုင်ယွမ့်ပြောမယ်နော်.."

" အင်း..."

" စောဝ့်လေ.. ဆရာမကို ဒေဝီ တင်လို့ရတယ် သိလား.. ဆရာမက စောဝ့်နဲ့ အရမ်း လိုက်မှာ..."

" ဆိုင်ယွမ့်က ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ.. စော်ဘွားကြီးဘုရား.. ကျွန်မ...."

ဆိုင်ယွမ့်က အရမ်းပြောလိုက်တော့ သင်းသစ္စာလည်း ရှက်သွားပုံပဲ။

" တောင်းပန်ပါတယ်.. ဆရာမ.. ဆိုင်ယွမ့်က ကလေးမို့လို့ ပြောတာပါ.."

" ရပါတယ်.. စော်ဘွားဘုရား.. ကျွန်မ...."

သင်းသစ္စာတစ်ခုခု ပြောမယ်ကြံတိုင်း ဆိုင်ယွမ့်က အပြီး မသတ်ခိုင်း။

" ဘယ်က ကလေးရမှာလဲ.. စောဝ့်ရဲ့ ကိုယ်လုပ်တော် ဖြစ်နေပြီနော်... ဆရာမကလဲ စောဝ့်က ချောတာပဲကို.. စောဝ့်နဲ့ ဆရာမက အရမ်း လိုက်မှာပဲ.."

" ဟော.. ပြောပြန်ပြီ.."

" ဟဲ.. မင်္ဂလာပါ စော်ဘွားကြီးဘုရား.. ကျွန်မကို သွားခွင့်ပြုပါဦး..."

" ဒါဖြင့်.. ကိုယ် လိုက်ပို့... အဲ.. ကိုယ်တော် လိုက်ပို့ပါရစေ.."

" နေပါစေ.. ဘုရား.. ကျွန်မက ကျောင်းမှာပဲ နေတာပါ.. သွားမယ်နော်.. ဆိုင်ယွမ့်လေး..."

သင်းသစ္စာက အရိုအသေပြုပြီး ထွက်သွားတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ သူ့ရဲ့ နောက်ကျောအလှကို ကြည့်ကျန်ခဲ့ရင်း ပျောက်လုဖြစ်နေတဲ့ လိင်စိတ်လေး ပြန်ပေါ်လာတယ်။ စိတ်ထဲမှာလဲ မေမေလေးနဲ့ အစောင့်နှစ်ယောက် လိုးတဲ့ ပုံတွေ ပြန်ပေါ်လာတယ်။

" ဒီကလေးလား.. အရမ်းစွာနေတာ..."

ဆိုင်ယွမ့်ကို ကျွန်တော် စွေ့ခနဲ ပွေ့လိုက်တယ်။

" စောဝ့်.. ဘာလုပ်မှာလဲ..."

" လိုးမလို့..."

ဆိုင်ယွမ့်ကို စာသင်ခန်းထဲ ခေါ်သွင်းပြီး ဆရာမ စာသင်တဲ့ စတိတ်ပေါ် လှဲခိုင်းလိုက်တယ်။ ကံကောင်းတာပဲ။ စတိတ်က ကောဇော‌ခင်းထားတယ်။ ဆိုင်ယွမ့်ရဲ့ ယူနီဖောင်းကို ခပ်မြန်မြန် ဆွဲချွတ်။ ဘော်လီတွေ ဘာတွေကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ဆိုင်ယွမ့်ကတော့ လိုးမယ်လို့ ပြောလိုက်ရုံနဲ့ စောက်ပတ်မှာ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ။ သူလဲ အလိုးမခံရတာ တော်တော် ကြာနေပြီမလား။ စောက်ပတ်လေးက အမွှေးအမျှင်မရှိဘဲ ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ ချစ်စရာလေး။ ဘာမှ မလုပ်ခင် ကလေးနို့အရင် စို့ချင်လို့ လှဲနေတဲ့ ဆိုင်ယွမ့်ကို ပြန်ပွေ့ထူလိုက်တယ်။

" ပြွတ်စ် .."

" အင်း..."

ဆိုင်ယွမ့်ဟာ အရင်ကလို နို့ပြားပြားလေး မဟုတ်တော့ဘူး။ သူနဲ့လိုးတိုင်း ကျွန်တော် ညစ်ပေးတာကြောင့်ရော၊ တခြားကိုယ်လုပ်တော်တွေကို ဆိုင်ယွမ့်ရဲ့ နို့ကို ညစ်ပေးဖို့ မှာထားတာကြောင့်ရော ဆိုင်ယွမ့်နို့တွေဟာ ခပ်ဆူဆူလေး ဖြစ်လာပြီ။ ပန်းရောင် နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ ချစ်စရာကောင်းနေတုန်းပဲ။

" ဟင်း.. ပြွတ်စ်.."

" အင်း.. စောဝ့်.. ဆိုင်ယွမ့် နို့ကို ကြိုက်လာဟင်..."

" အင်း.. ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်.. အရမ်း ကြိုက်တယ်..."

ဆိုင်ယွမ့်ဆိုတဲ့ ၁၃ နှစ် ကျော် ကလေးမလေးရဲ့ နို့ဟာ အရမ်း ချိုပါတယ်။ နို့တွေကို စို့ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းတယ်။ လျှာချင်း လျက်ကြ စုပ်ကြတယ်။ နမ်းနေရင်းပဲ ဆိုင်ယွမ့်ကို လှဲခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ပန်းရောင်သမ်းနေတဲ့ စောက်ပတ် ခွဲကြောင်းလေးနားကို လီးတေ့လိုက်တယ်။

" အင်း..."

ကလေးလေးဆီက လီးဆာနေတဲ့ အသံလေး ပေါ်လာတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ လီးကို တဆုံးထိုးထည့်လိုက်တယ်။ လိုးနေကျ ဖြစ်နေပြီဖို့ သိပ်မခက်ခဲဘဲ ချောချောချူချူ ဝင်သွားတယ်။ အဝင်ချောသွားတော့ ဆိုင်ယွမ့်တောင် မအော်တော့ဘူး။ ကျွန်တော်လဲ ခပ်ဖြည်းဖြည်း လုပ်မနေတော့ဘဲ ပုံမှန်အရှိန်နဲ့ စလိုးတော့တာပဲ။ ဆိုင်ယွမ့်ရဲ့ စောက်ပတ်နံရံတွေကို ပွတ်သပ်ပြီး အဝင်အထွက် လုပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးက တဖြည်းဖြည်း အရသာတွေ့လာတော့ လိုးတဲ့ အရှိန်က တဖြည်းဖြည်း မြန်လာတယ်။

" အာ့.. အာ့.. အာ့.. စောဝ့်လီးကြီးက ကောင်းလိုက်တာ.. အာ့..."

မြန်သထက် မြန်လာတဲ့ လိုးချက်တွေကို ဆိုင်ယွမ့်လဲ မအောင့်ခံနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်။ ခဏလောက် နေတော့ ဆိုင်ယွမ့်တစ်ယောက် ဖင်လေး မြှောက်လာပြီး တစ်ချီ ပြီးသွားတယ်။ ဆိုင်ယွမ့်ပြီးသွားတော့ ဆိုင်ယွမ့် အမောဖြေနေတုန်း စောက်ပတ်ထဲကနေ လီးကို ပြွတ်ခနဲ မြည်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီတော့မှ ဆိုင်ယွမ့်က အရိုးပျောက်တဲ့ ခွေးလို ကျွန်တော့်လီးကို လှဲနေရင်း လှမ်း ရှာတော့တာပဲ။

" စောဝ့်လီး ပျောက်သွားပြီ.. စောဝ့်... လိုးပေးဦး.. အီး.."

" လိုးပေးမယ်.. ဖင်လာကုန်း..."

ဆိုင်ယွမ့်က လှဲနေရာကနေ ထလာပြီး အတန်းရဲ့ ရှေ့ဆုံးတန်းက စားပွဲမှာ လက်ထောက်ပြီး မတ်တပ်ရပ် ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ပုတုတု ဖြစ်နေတဲ့ ဆိုင်ယွမ့် အရပ်ကြောင့် သူ့ဖင်တုံးလေးတွေက ကျွန်တော့် လီးထက် နိမ့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဒူးကွေးပြီး မလိုးချင်ဘူး။ အဲ့တာနဲ့ ဆိုင်ယွမ့်ရဲ့ ပေါင်တံလေး နှစ်ခုကို ကိုင်မြှောက်လိုက်တော့ တစ်ခါထဲ ပါလာတာပေါ့။ လေပေါ် ရောက်နေတဲ့ ဆိုင်ယွမ့် ဖင်ကြားထဲက စောက်ပတ်လေးကို ရှာပြီး လီးနဲ့ သေချာ ချိန်ပြီး ဒုတိယမ္ဘိ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။

" အား... ဝင်လာပြီ.. အား..."

ဒီတစ်ခါလည်း ခပ်မြန်မြန်ပဲ လှုပ်ရှားမိတယ်။

" အာ့.. ကောင်းတယ်.. အား..."

လိင်စိတ်ပြင်းထန်နေတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ အသားကုန် ဆောင့်လိုးချင်တာကလွဲလို့ ဘာမှ မသိတော့ဘူး။ ဆိုင်ယွမ့်လေးပဲ လေထဲကနေ တအားအားနဲ့ အော်ပြီး ခံနေရှာတယ်။ စာသင်ခန်းက အလုံခန်း ဖြစ်နေတာက တကြောင်း၊ ဆိုင်ယွမ့် တစ်ယောက်ထဲက အသံထွက်နေတာက တကြောင်း၊ ကျွန်တော်တို့ လိုးနေတာဟာ အသံတိုးနေပါတယ်။ တစ်နယ်လုံးဟာ စော်ဘွားကြီးရဲ့ လိင်အလိုကို လိုက်ရတယ်ဆိုပေမယ့် ကျွန်တော်ဟာ စာသင်ခန်းထဲမှာ ကျောင်းသူ တစ်ယောက်ကို လိုးနေတာတော့ ကိုယ့်ကိုယ့်ကိုယ် မသင့်တော်မှန်း သတိထားမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်။

" အာ့.. အာ့.. ဆိုင်ယွမ့်.. ကိုယ် ပြီးချင်လာပြီ..."

" အာ့.. ဆိုင်ယွမ့်လည်း ပြီးချင်ပြီ..."

ဆိုင်ယွမ့်ကို ဒူးဆစ်ကွေးအောက်ကနေ လက်လျှိုပြီး ပွေ့လိုက်ပြီး ကျောက်သင်ပုန်းဘက် လှည့်လိုက်တယ်။ ဆိုင်ယွမ့်ကလည်း ကျွန်တော့် ဂုတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခိုပြီး ပါလာတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆိုင်ယွမ့်ကို အောက်က ပွေ့ထားရင်းပဲ ပင့်လိုးနေလိုက်တယ်။

" အား... အား.... ပြီးတော့မှာလား..."

" ဟုတ်... အား...."

ကျွန်တော့် ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသလို ဆိုင်ယွမ့်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေလဲ မြန်လာတယ်။

" အား... အား... အား.. ပြီးပြီ..."

" အား... ပြီးသွားပြီ..."

" ကျွီ...." တံခါးဖွင့်သံ။

ကျွန်တော့် လရည်တွေ ဆိုင်ယွမ့်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို အတင်းပန်းထည့်နေတုန်း စာသင်ခန်း တံခါး ပွင့်သွားတယ်။ အတန်းထဲ ဝင်လာတဲ့ သူက ဆရာမ သင်းသစ္စာ။

" အီး...."

ဆိုင်ယွမ့်က ညီးသံလေးနဲ့အတူ နောက်ဆုံး စောက်ရည်ကို ပန်းထုတ်လိုက်တာ ဆရာမ သင်းသစ္စာရဲ့ ခြေထောက် နားမှာ သွားကျတယ်။

ဆရာမ သင်းသစ္စာကတော့ တံခါးဝမှာ ရပ်ပြီး ဆိုင်ယွမ့်ရဲ့ စောက်ပတ်ကနေ လီးမဖြုတ်ရသေးတဲ့ ကျွန်တော့်ကို မှင်သေပြီး ကြည့်နေတယ်။

ကျွန်တော့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပူထူသွားပေမယ့် ကျွန်တော့် ခန္ဓာကိုယ်ဟာ လုံးဝ လုပ်မရတော့။ ကျွန်တော်ဟာ ကျောက်ရုပ် တစ်ခုလို ရပ်နေမိတယ်။

" ဆရာမ.. ဘာလာလုပ်တာလဲဟင်..."

ဆိုင်ယွမ့်က စကားစလိုက်တော့မှ ကျွန်တော်ရော သင်းသစ္စာရော သတိဝင်လာတယ်။ အဲ့ခါမှ ကျွန်တော်လဲ ဆိုင်ယွမ့်စောက်ပတ်ထဲက လီးဖြုတ်ပြီး ဆိုင်ယွမ့်ကို အောက်ချ ပေးလိုက်တယ်။ ပြည်သူတွေဟာ စော်ဘွားရဲ့ လိင်အလိုကို လိုက်ပေးရမယ်ဆိုတာ ဟုတ်ပေမယ့် ကျွန်တော်ဟာ တော်တော် ရှက်နေမိတယ်။ ကျွန်တော် ရှက်နေမှန်း သိလို့လား မသိ။ ဆိုင်ယွမ့်က ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ကွယ်ပြီး ရပ်ပေးတယ်။

အဲ့ခါမှ ကျွန်တော်တို့ကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ သင်းသစ္စာလည်း မျက်နှာ လွဲသွားပြီး စကားအထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နဲ့ 

" ဪ... ဆရာမ... လက်ပ်တော့ ကျန်ခဲ့လို့ ပြန်လာယူတာပါ..."

သင်းသစ္စာက သူ့အိ‌န္ဒြေ သူထိန်းပြီး ဆရာမ စာသင်ခုံနားကို လျှောက်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ ခြေလှမ်းတွေ မမှန်တာကို ကျွန်တော် သတိထားမိပါရဲ့။ သူ့လက်ပ်တော့ကို သူယူပြီး

" ကျွန်မ သွားပါဦးမယ်... ကျွန်မကို စိတ်ထဲ မထားပါနဲ့.. ဒီက ဓလေ့တွေနဲ့ ကျွန်မ ကျွမ်းဝင်နေပါပြီ..."

သူဟာ အပြုံးကို အရပြုံးပြီး ကျွန်တော့်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး စာသင်ခန်းထဲက ထွက်ခွာသွားတယ်။

ကျွန်တော်ကသာ ရှက်ကြောက်ခြင်း၊ ရင်ခုန်ခြင်း တွေနဲ့ ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ညသိပ်မနက်သေး။ အချို့အဆောင်တွေဆီက ကျောင်းသားတွေ စာဖတ်သံတွေ ကြားနေရသေးတယ်။ မနက်ဖြန် ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုပေမယ့် ဆိုင်ယွမ့်လေးက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ကျွန်တော့်အိပ်ခန်း၊ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ။

အိပ်လို့လည်း မရသေး။ ဆရာမ ဒေါ်သင်းသစ္စာ။ ဒေါ်တပ်ခေါ်ရပေမယ့် သိပ်တော့ အသက်မကြီးသေး။ မှန်မှန်ပြောရရင် ငယ်ရုပ်တောင် မပျောက်သေး။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ အမူအရာတွေက ရင့်ကျက်သလို။

ဒီလို ဆရာမရဲ့ ရှေ့မှာ သူ့တပည့်ကို လိုးခဲ့မိတယ်။ ကျွန်တော့်အနေနဲ့ ရှက်စရာ မဟုတ်ပေမယ့် ရှက်နေမိတယ်။ ဆရာမကို အားနာနေမိတယ်။

" ဆိုင်ယွမ့်.."

" စောဝ့်.."

" ဆရာမ ဒေါ်သင်းသစ္စာရဲ့ အိပ်ဆောင်က ဘယ်နားလဲ.."

" (..) နားမှာပါ.. စောဝ့် သွားလိုးမလို့လား.."

" ဟာ.. မဟုတ်ပါဘူး.. စကားသွားပြောမလို့ပါ..."

" ထားပါတော့.."

သင်းသစ္စာရဲ့ အခန်းတံခါးရှေ့မှာ အတော်ကြာအောင် ကျွန်တော် ရပ်နေမိပြန်တယ်။ ကျွန်တော့်လက်တွေက တံခါးကို ခေါက်ဖို့မရဲ။ ဒါပေမယ့်လည်း မသိစိတ်က လွန်ဆွဲတာက အနိုင်ရသွားတော့ သွေးကြောတွေက လက်ကို အမိန့်ပေးပြီး တံခါးကို ခေါက်မိသွားတယ်။

သိပ်မကြာပါဘူး။ တံခါးလာဖွင့်တယ်။

" စော်ဘွားကြီး.. မင်္ဂလာညချမ်းပါ.. ဘာအလိုရှိလို့များ.."

မိန်းမပျို တစ်ယောက် ညဘက်မှာ စော်ဘွားကြီးနဲ့ တစ်ယောက်တည်း ရင်ဆိုင်နေရတာရယ်၊ ညနေက အဖြစ်အပျက်တွေရယ်က သင်းသစ္စာရဲ့ အသံကို တုန်နေစေတယ်။

" ကျွန်တော်.. အမ်.. ကိုယ်တော်.. စကား ပြောစရာလေး ရှိလို့ပါ.."

ကျွန်တော်အသံတွေက တုန်ရီမနေပေမယ့် ထစ်ငေါ့နေတယ်။ စကားတစ်ခွန်းအပြီး နောက်ထပ် ပြောဖို့ စကား ရှာမတွေ့။ အချိန်တွေက အခုမှပဲ နှေးလွန်းနေတာလား၊ မြန်လွန်းနေတာလား။ တံခါးဝမှာ ကျွန်တော်ဟာ နှုတ်ပိတ်ပြီး အချိန်အတော်ကြာအောင် ရပ်နေမိတယ်။

" အပြင်မှာ အေးပါတယ်.. စော်ဘွားကြီး.. အထဲကို ကြွပါ.."

သင်းသစ္စာ ပြောမှပဲ သတိပြန်ဝင်တော့တယ်။ အခန်းထဲကို ဝင်ဖို့ ခြေလှမ်းတွေက သွက်လက်နေပြန်ရော။သင်းသစ္စာရဲ့ အိပ်ခန်းက သိပ်အကျယ်ကြီး မဟုတ်။ အိပ်ရာတစ်ခု၊ စာကြည့်စားပွဲတစ်ခု၊ စာအုပ်စင်တစ်ခုနဲ့ ရေချိုးခန်း၊အိမ်သာတွဲရက် အခန်းငယ် တစ်ခု၊ ဒါပါပဲ။ ဒါပေမယ့် တစ်ကိုယ်တည်းနေဖို့တော့ အဆင်ပြေတဲ့ နေရာပါပဲ။ အင်္ဂလိပ်ဆရာမ မို့လို့ အင်္ဂလိပ်ဝတ္ထုတွေ၊ စာအုပ်တွေ အများသား။ စာအုပ်စင်ပေါ်က စာအုပ်တွေ ကြောင့် စကားရှာမရတဲ့ ကျွန်တော် စကား စဖို့ ရသွားတယ်။

" ဆာ.. ဝေါ်လ်တာ စကော့ရဲ့ စာအုပ်တွေ ကြိုက်ပုံပဲ.."

" ဟုတ်ကဲ့.. ဘိလပ်လူစွမ်းကောင်းဇာတ်ကောင်တွေအဖို့ သူ့စာအုပ်တွေက ကောင်းပါတယ်.."

" ကိုယ်တော်လဲ ကြိုက်တယ်.. ညနေက ချားလ်ဒစ်ကန် သင်နေတာ ကြားတယ်..."

" ဟုတ်ကဲ့.. သည်ဂရိတ် အိတ်စ်ပက်တေးရှင်းပါ.."

ကျွန်တော်က စာကြည့်ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ပြီး သူကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတယ်။ ချည်သားညအိပ်ဝတ်စုံအောက်မှာ သင်းသစ္စာရဲ့ ဝကစ်ကစ် ခန္ဓာကိုယ်လေးက ချစ်စရာကောင်းနေတယ်။ ဒါပေမယ့် သူနဲ့ အကြည့်ချင်း မဆုံရဲလို့ ဘေးဘီဝဲယာကို လျှောက်ကြည့်လိုက်တော့ စားပွဲပေါ်မှာ စာရွက်တွေ အများကြီး။

" ဆရာမ.. စာရေးနေတာလား..."

" ဟုတ်ကဲ့.. ခွန်ဆန်လောနဲ့ နန်းဥပင် ဇာတ်လမ်းကို အင်္ဂလိပ်လို ပြန်ရေးနေတာပါ... ပြီးတော့ ကျွန်မကို သစ္စာလို့ပဲ ခေါ်လို့ရပါတယ်..."

" သိပ်ကောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းပဲ.. ဆရာမ.. အမ်.. သစ္စာက ဒီဇာတိမဟုတ်လောက်ဘူး ထင်တယ်.. ဒါတောင် ဒီက နာမည်ကြီး ဇာတ်လမ်းပြဇာတ်တွေကို အကျွမ်းဝင်နေပြီပေါ့.. သိပ်ကောင်းတာပဲ..."

" ဟုတ်ကဲ့.. ကျွန်မ ဒီက ဇာတိမဟုတ်ပါဘူး.. ဒါပေမယ့် ဒီကို ရောက်ပြီး ဒီကိုပဲ သံယောဇဉ်တွယ်နေပါပြီ.. ဒီက ဓလေ့တွေ ထုံးတမ်းစဉ်လာတွေကိုလဲ ကျွမ်းဝင်နေပါပြီ..."

စကားကောင်းနေတုန်း သင်းသစ္စာရဲ့ စကားကြောင့် ကျွန်တော် လောလောဆယ် မေ့နေတဲ့ ညနေက ကိစ္စက ခေါင်းထဲ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ရုတ်တရက်ကြီး ရေငတ်သလို ဖြစ်လာပြန်တယ်။

" အင်း..."

သက်ပြင်းတွေလဲ ချမိပြန်တယ်။ စိတ်ထဲမှာ လွန်ဆွဲပွဲက ရောက်နေပြန်ပြီ။ 

" အင်း.. သစ္စာကို ကိုယ်တော် တောင်းပန်ပါတယ်.. ညနေက ကိစ္စက တကယ်တော့ မဖြစ်သင့်..."

" အို.. မဟုတ်တာ.. ဖြစ်သင့်ပါတယ်.."

" ဟင်.. ဘယ်လို..."

" ဪ့.. ဟို... ဟို.. ဆိုင်ယွမ့်လေးက စော်ဘွားကြီးရဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်ဆိုတာကို သစ္စာ သိပါတယ်.. ပြီးတော့ စော်ဘွားကြီးရဲ့ လိင်အလိုကို ပြည်သူတိုင်းက လိုက်ပေးရမယ်မလား.. ပြီးတော့... အမ်..."

" ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲ..."

" ပြီးတော့ စော်ဘွားကြီးရဲ့ ကိုယ်လုပ်တော် ရဲ့ ဆရာမ တစ်ယောက် ဖြစ်ရတာ သစ္စာ ဂုဏ်ယူသလို... ဟို.. ဒီကယုံကြည်မှုအရဆိုရင် စော်ဘွားကြီးရဲ့ ယောက်ျားတန်ဆာကို မြင်ခွင့်ရတာက ကောင်းချီးပေးခံရတာပါပဲ..."

အခန်းထဲမှာ ခဏလောက် တိတ်ဆိတ်သွားပြန်ရော။ တကယ်တော့ ခဏ မဟုတ်ပါဘူး။ တော်တော် ကြာကြာကို တိတ်ဆိတ်သွားတာပါ။

" စော်ဘွား ဖြစ်ရတာ ကောင်းလားဟင်.."

သင်းသစ္စာရဲ့ အသံက တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်တယ်။ ပြောရင်းနဲ့ပဲ ထိုင်ရာက ထပြီး စာကြည့်စားပွဲနားကို ရောက်လာတယ်။

" ကောင်းတယ်လို့လဲ မဟုတ်ပါဘူး.. ဂုဏ်တွေ ပကာသဏတွေ၊ တာဝန်တွေ များလွန်းတယ်.."

" အင်း.. သစ္စာ အများကြီးတော့ မသိပါဘူး... ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီလို အဲ့လို လူအတွက် ကိုယ့်ကို တကယ် ချစ်တဲ့သူ ရှာရခက်မှာပဲနော်..."

သင်းသစ္စာက ကျွန်တော့် ခြေထောက်နားမှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ဆံပင်တွေကို နောက်ကို စုစည်းလိုက်တယ်။ မျက်နှာမှာ ဆံပင်ချည်တစ်မျှင်မှ မရှိတော့ သင်းသစ္စာရဲ့ ဝင်းပတဲ့ မျက်နှာလေး ပေါ်လာတယ်။ ရွှေရောင်ဝင်းတဲ့ မျက်နှာဟာ အနက်ရောင် ဆံပင် ရှည်ကြီးတွေနဲ့ တကယ် လိုက်ဖက်ပါတယ်။

" အင်း.. အဲ့တာတော့ သစ္စာနဲ့ ကိုယ် သဘောတူပါတယ်.. ဒါပေမယ့် ကိုယ်က ကံကောင်းတယ်ဆိုပါတော့.. ကိုယ့်ကို တကယ် ချစ်တဲ့ သူကိုတော့ ကိုယ်တွေ့ထားပါပြီ.."

" ဘယ်သူလဲဟင်..."

ဒူးထောက်ရင်း စားပွဲအောက်က ဘောက်စ်ထဲမှာ လက်ဖက်ရည်ထုပ်ကို လှမ်းယူနေရင်းက ဆတ်ခနဲ မော့ပြီး သင်းသစ္စာက မေးလာတယ်။

" ကိုယ့်.. ကိုယ် ဒေဝီပါ.. အနောက်နန်းစံ ဒေဝီပေါ့..."

" ဪ.."

သင်းသစ္စာဆီက ဪဆိုတာက လွဲလို့ ဘာစကားမှ ဆက်မလာတော့။ ဒူးထောက်နေရာက ထပြီး လက်ဖက်ရည် သွားဖျော်တယ်။ ဖျော်ပြီးတဲ့ လက်ရည်ခွက်ကို ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ လာချပေးတယ်။

" လက်ဖက်ရည် သုံးဆောင်ပါဦး.. စော်ဘွားကြီး.."

" ဟုတ်ကဲ့.."

ခုနက နို့ သောက်ထားပြီးပေမယ့် သင်းသစ္စာ ကိုယ်တိုင် ဖျော်ထားတာဆိုတော့ သောက်လိုက်ပါတယ်။ အသင့်ဖျော် လက်ဖက်ရည် အရသာဆိုတာထက် ဘာမှ မပို။ အဖျော်ဆရာကတော့ စားသုံးသူကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေတော့ လက်ဖက်ရည်မှာ အပြုံးအရသာလေးကိုတော့ ခံစားမိပါတယ်။

" ဆိုတော့.. စော်ဘွားကြီးမှာ ကိုယ်လုပ်တော် ဘယ်နှစ်ယောက် ရှိလဲဟင်..."

" အဟင်း.. စော်ဘွားဖြစ်လာရင် ကိုယ်လုပ်တော် အနည်းဆုံး နှစ်ဆယ်ရှိရမယ်ဆိုပြီး ပြောထားတော့..."

" သုံးဆယ်လောက် ထားလိုက်တယ်လား.. အဟား.. အဲလေ.. တောင်းပန်ပါတယ်.. စော်ဘွားကြီး..."

" အား.. ရပါတယ်.. ကိစ္စ မရှိပါဘူး.. ဟာသဉာဏ် ရွှင်တာကို သဘောကျပါတယ်.. တကယ်တော့ နှစ်ဆယ်ပါပဲ..."

" ဪ..."

ဒုတိယအကြိမ် ဪမှာလဲ စကားက ဆက်မလာပြန်ဘူး။ ဒီတစ်ခါ စကားရပ်သွားရတာက သူ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကျွန်တော် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသွားလို့ပါ။ ဝန်းကျယ်တဲ့ မျက်အိမ်မှာ နက်မှောင်နေတဲ့ မျက်ဆံက မျက်လုံးတစ်ခုစာ အပြည့်နီးပါး နေရာယူထားပြီး ဖန်ဂေါ်လီလုံးကို ရေဆွတ်ထားသလို ရွှန်းလဲ့တောက်ပနေတယ်။

(ပိုသွားသလား.. အတည်ပြောတာ..)

" ဒေါင်.. ဒေါင်.. ဒေါင်.. ဒေါင်..."

ညဆယ်နာရီ ထိုးသံ။

" ကိုယ် ပြန်တော့မယ်.."

" ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့.. ကောင်းသောညပါ စော်ဘွားကြီး..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

နောက်တစ်နေ့ကျတော့ ကျောင်းပိတ်တော့ ကျောင်းသားတွေအားလုံး နေရပ်ပြန်ကြတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ကျောင်းက သက်ဆိုင်ရာ ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ ကျောင်းကို စစ်ဆေးပြီး လိုအပ်တာတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးရတာပေါ့။ လိုအပ်ချက်တော့ သိပ်များများစားစား မရှိပါဘူး။ အထက်တန်းယောက်ျားလေး အိပ်ဆောင်မှာပဲ ရေချိုးခန်းအိမ်သာ အချို့ ပြင်ဆင်ဖို့ နဲ့ သန့်ရှင်းပိုင်းကို အားဖြည့်ပေးခဲ့ရတယ်။ အချို့ ကျောင်းသားတွေက ပြည့်တန်ဆာမြို့ဘက်ကို သွားတတ်တာမို့ မသွားဖို့ တားမြစ်ဥပဒေ ထုတ်ရပြီး အထက်‌တန်းအောင်မြင်တဲ့အထိ ပြည့်တန်ဆာမြို့ကို မသွားခဲ့ရင် အောင်မြင်ပြီး တစ်နှစ်တိတိ အခမဲ့ ပြည့်တန်ဆာမြို့မှာ ပျော်ပါးခွင့်ကိုပါ ပေးခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ကျောင်းပြီး အသက်ပြည့်လို့  ပြည့်တန်ဆာ လုပ်ငန်းဝင်ဖို့ စိတ်ကူးထားတဲ့ ကျောင်းသူတွေကိုလဲ ကျောင်းသင်ခန်းစာ တစ်ခုဖြစ်တဲ့ လိင်ပညာရပ်မှာ ဂုဏ်ထူးပါခဲ့ရင် ပြည့်တန်ဆာ မြို့မှာ အရေးပါတဲ့ ရာထူးပေးမယ်လို့လဲ ကတိပြုခဲ့တယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

တဏှာလော မေတ္တာလော (၂)

ညနေပိုင်းမှာတော့ သင်းသစ္စာနဲ့ လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်း စကားပြောဖြစ်တယ်။ အများအားဖြင့်တော့ စာအုပ်၊ စာပေအကြောင်းတွေပါပဲ။ စကားဝိုင်းကတော့ ငြိမ်ကျသွားလိုက် ပြန်စလာလိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သင်းသစ္စာနဲ့ ရင်းနှီးလာပြီး သူ့ရဲ့ ဖြူစင်ရိုးသားမှုက ကျွန်တော့် ခံစားချက်တွေကို ပြောင်းလာစေတယ်။

ဒုတိယနေ့မှာလဲ ထိုနည်းလည်းကောင်းပါပဲ။ တတိယညနေမှာတော့ စကားပြောလာရင်း သင်းသစ္စာက

" စော်ဘွားကြီး တားမြစ်ထားတဲ့အချစ်ဆိုတာကို ဘယ်လို မြင်လဲ..."

" ဘယ်လိုမှ မမြင်ပါဘူး.. အချစ်လို့ပဲ မြင်တယ်..."

" တကယ်လား..."

" တကယ်ပေါ့.. အချစ်နာမအောက်မှာ ဘာတားမြစ်ချက်မှ မရှိပါဘူး.. ဒါကြောင့်မို့လဲ ဟော်နန်းက ပြဌာန်းတဲ့ လက်ထပ်ခြင်းဥပဒေမှာ ချစ်ခြင်းဖြင့် လက်ထပ်ခြင်းတွင် လိင်(ကျား၊မ) ခွဲခြားခြင်း၊ အသက်အရွယ်ကန့်သတ်ခြင်း၊ ပစ္စည်းဥစ္စာ ရာထူးခွဲခြားခြင်း၊ သွေးသားတော်စပ်ခြင်း ဟူ၍ မရှိစေရ..."

" ချစ်ခြင်းဖြင့်လည်း လူသတ္တဝါအား လက်ထပ်စေရမည်.."

ကျွန်တော့်စကားကို အဆုံးသတ်ပေးလိုက်တယ်။

" သစ္စာက ဟော်နန်းဥပဒေကို အတော်သိတာပဲ..."

" သိတာပေါ့.. ဒီဒေသလေးကို ချစ်တော့ ဒီက ဥပဒေကိုလဲ လေးစားရတာပေါ့..."

အခုကျတော့ သင်းသစ္စာက ကလေးလေသံလေးနဲ့ ပြောနေပြန်ရော။ ကျွန်တော်တို့လဲ တဖြည်းဖြည်း လမ်းလျှောက်လာရင်း ကျောင်းဆောင်အနောက်ဘက် ရေကန်နားကို ရောက်လာတယ်။ သဘာဝရေကန်မို့လို့ ရေတွေက နောက်ကျိနေပြီး ကန်ပတ်ပတ်လည်မှာ ခြုံပင်ကြီးတွေ အုပ်ဆိုင်းနေတယ်။

" စော်ဘွားကြီး... အချစ်ကို ဘယ်လိုထင်လဲ ပေးဆပ်ခြင်းလား.. ရယူခြင်းလား..."

" သစ္စာရော ဘယ်လိုထင်လဲ..."

" သစ္စာကတော့ ပေးဆပ်ခြင်းလို့ ထင်တယ်..."

" ကိုယ်ကတော့ ရယူခြင်းလို့ထင်တယ်..."

" ဪ.. အဲ့တာဆို အချစ်ကို အရယူဖို့ သတ္တိရှိတယ်ပေါ့.. ဟားဟား.."

ကလေးလေးလို ရီနေတဲ့ သစ္စာက အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းနေပြီ။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်မရတော့ဘူး။ ရီနေတဲ့ သင်းသစ္စာရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို ကျွန်တော် ရုတ်တရက် စုပ်နမ်း ပစ်လိုက်တယ်။

" အွန်မ်း..."

အစပိုင်းမှာ သင်းသစ္စာက နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစေ့ထား ပေမယ့် သူ့နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ကျွန်တော်က လျှာနဲ့ တွန်းဖွင့်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်လေး ပွင့်သွားတယ်။ ပွင့်သွားတဲ့ သင်းသစ္စာ ပါးစပ်ထဲကို လျှာကို ထိုးထည့်ပြီး မွှေလိုက်တော့ ကျွန်တော့်လျှာကို စုပ်လာတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လျှာကို ပြန်ထုတ်ပေးတယ်။ လျှာချင်းလျက်လိုက် စုပ်လိုက် မွှေလိုက်နဲ့ အတော်ကြာအောင် လုပ်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ခွာလိုက်တယ်။

" ကိုယ် သစ္စာကို ချစ်တယ်..."

" ရှင်..."

" ကိုယ် သစ္စာကို ချစ်သွားပြီ.. "

" သစ္စာ.. သစ္စာလည်း.. စော်ဘွား.. စော်ဘွားကြီးကို ချစ်ပါတယ်... ဒါပေမယ့်... အွန်း..."

သူ့စကားမဆုံးခင်မှာပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို နောက်တစ်ခါ စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။ လက်ကနေလည်း သူ့ဘလောက်စ်ကို ပင့်တင်လိုက်တော့ အသားရောင်ဘရာပြောင်ချောလေး ပေါ်လာတယ်။ ဘရာပေါ်ကနေပဲ သစ္စာရဲ့ နို့တွေကို ညစ်လိုက်တယ်။ သစ္စာရဲ့ နို့တွေက ကြီးလွန်းတယ်။

" အား.. စော်ဘွားကြီး.. ဒီနေရာမှာ မကောင်းပါဘူး..."

" ဒါဆို အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်..."

ကျွန်တော်လဲ လောလောပဲ သင်းသစ္စာကို ကျွန်တော့်အိပ်ခန်းကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။ သစ္စာရဲ့ လက်နှစ်ဖက်လုံးကို ဆွဲခေါ်ခဲ့တာမို့ သစ္စာခမျာ ဘလောက်စ်ကိုတောင် ပြန်မချနိုင်ဘဲ ဘရာပေါ်လျက်ပဲ လိုက်ခဲ့ရတယ်။ တော်ပါသေးရဲ့။ လမ်းမှာ ဘယ်သူမှ ရှိမနေလို့။

အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ သစ္စာကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲ။ အိပ်ခန်းတံခါးကိုတောင် ပြန်မပိတ်နိုင်။ သစ္စာပေါင်ကြားမှာ နေရာယူပြီး သစ္စာကို နမ်းရင်း ဘလောက်စ်နဲ့ ဘရာကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။

ဘရာကျွတ်သွားတော့ သစ္စာရဲ့ နို့အကြီးကြီးနှစ်လုံး ပေါ်လာတယ်။ သစ္စာရဲ့ နို့တွေက မေမေလေး နို့နဲ့ အရမ်းတူတယ်။ ကိုယ့်မျက်စိကိုယ် မယုံနိုင်လောက်အောင်ကို တူနေတာ။ အသားအရေအရောင်က လွဲလို့ နို့အုံရော၊ နို့သီးခေါင်းရော၊ အရွယ်အစားရော တစ်ပုံစံထဲ။ အသားဖြူညိုတဲ့ သစ္စာ နို့အုံပေါ်က နို့သီးခေါင်းတွေက ဆူဖြိုးပြီး ညိုထနေတယ်။

" သစ္စာ နို့တွေက အရမ်း လှတာပဲ..."

ကျွန်တော်က သစ္စာနို့တွေကို လှမ်းညစ်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ သစ္စာက ရှက်နေလို့လားမသိ။ ကျွန်တော်ကို မျက်နှာလွဲပြီး အင်းတစ်လုံးပဲ ထူးတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး ညာဘက် နို့သီးခေါင်းကြီးကို ငုံစို့လိုက်တယ်။

" အား..."

" ပြွတ်စ်.  ပြွတ်စ်.."

" အာ့..."

" ဘယ်ဘက်ကိုလဲ စို့ကြည့်ပဲ.."

" အာ့.. စော်ဘွားကြီး..."

ဘာရယ်ကြောင့်မသိ။ သစ္စာလက်တွေက ကျွန်တော့်ခေါင်းပေါ် ရောက်လာပြီး အတင်းဖိနှိပ်ထားတယ်။ သစ္စာ နို့စို့ခံရတာ ကြိုက်ပုံပဲ။

" ပလပ်.. ပြွတ်စ်.."

" အင်း.. အာ့..."

နို့စို့လို့ အားရတော့ ကျွန်တော်လဲ အဝတ်အစားအကုန် အမြန်ချွတ်လိုက်ပြီး သစ္စာရဲ့ နို့ကြားကို လီးညပ်လိုက်တယ်။ အထာသိနေတဲ့ သစ္စာက သူ့နို့တွေကို လက်နဲ့ ဖိကပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်လဲ သစ္စာ နို့တွေကို လိုးတာပေါ့။

" ကောင်းလိုက်တာ.. သစ္စာရယ်..."

" စော်ဘွားကြီး သဘောပါပဲ..."

" သစ္စာ ကိုယ့်ကို ချစ်လားဟင်..."

" ချစ်ပါတယ်.."

" ချစ်ရင်.. စော်ဘွားကြီးလို့ မခေါ်နဲ့တော့ ကိုကိုလို့ပဲ ခေါ်.."

" ဟုတ်.. ‌စော်ဘွား.. အင်း.. ကိုကို.."

သစ္စာက ကျွန်တော် သူ့နို့တွေကို လိုးပေးတာကို မှိန်းပြီး ခံနေတာ။ နို့တွေကို လိုးနေရင်း သစ္စာ အောက်ပိုင်းကို လှမ်းကြည့်ရင်း သစ္စာရဲ့ ဗိုက်ခေါက်ထူထူတွေကို မြင်တော့ အကြံတစ်ခု ရသွားတယ်။

" သစ္စာ ခဏ.."

" ဟုတ်.."

သစ္စာကို ဆွဲထူပြီး နံရံမှာ မှီပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခြေထောက်လေးကို နည်းနည်း ကွေးပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ သစ္စာရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ သစ္စာကတော့ ဘာမှ မပြော။ ငြိမ်ခံနေတယ်။ အဲ့ဒီလို လုပ်လိုက်တော့ သစ္စာရဲ့ ချက်က ပျောက်သွားပြီး ဗိုက်ခေါက်ရာက နက်နက်လေး ပေါ်လာတယ်။

ကျွန်တော်က ဗိုက်ခေါက်ရာမှာ လီးတေ့ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဗိုက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပြီး ချက်ဝမှာ သွားဆုံးတယ်။ သေချာပေါက် လီးထိပ်လောက်ပဲ ဝင်တယ်ဆိုပေမယ့် ခံစားချက်က ရှယ်ပဲ။

" အာ့.. စော်ဘွား.. အဲ.. ကိုကို.. သစ္စာ တမျိုးကြီးပဲ.."

သစ္စာက ကျွန်တော့်ခါးကို ဖက်လာရင်း ပြောလာတယ်။

" ဘယ်လို တမျိုးလဲ ‌ကောင်းတာလား.. ဆိုးတာလား.."

" အင့်..ကောင်းတယ်..."

" သစ္စာ ဗိုက်ခေါက်တွေက လိုးကောင်းလိုက်တာ.."

" အဲ့လိုမျိုးတွေ မပြောပါနဲ့.."

" ဘာလို့လဲ.."

" အဲ့လို ပြောရင် သစ္စာ.. အာ့.. သစ္စာ ပိုထန်လာလိမ့်မယ်.."

" လိုးကောင်းလို့ လိုးကောင်းတယ်ပြောတာလဲ.. လိုးနေတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား..."

ကျွန်တော်က သစ္စာရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး သစ္စာ ဗိုက်ခေါက်ထဲကို လီးကို ဆက်တိုက် ထိုးသွင်းထိုးထုတ် လုပ်ပေးနေတယ်။ ကျွန်တော့် နို့တွေကို လာစို့နေတဲ့ သစ္စာ ခေါင်းကို ပွတ်ပေးနေရင်းပေါ့။

" သစ္စာ..."

" ရှင်.. ကိုကို.."

" ကိုယ့်ကို တကယ် ချစ်လား..."

" ချစ်တယ်လို့ ပြောခဲ့ပြီကော..."

သစ္စာဗိုက်ခေါက်ကြားက လီးကို ခဏ ဘရိတ် အုပ်လိုက်တယ်။

" သစ္စာကို ကိုယ် လက်ထပ် ချင်တယ်.. သစ္စာကို တောင်နန်းစံ တင်မြှောက်မယ်.."

" ရှင်.. သစ္စာ.. လက်မထပ် ပါရစေနဲ့..."

သစ္စာရဲ့ အသံက တိုးလွန်းနေတယ်။ ဗိုက်ခေါက်က လီးကို ကျွန်တော် ချွတ်ပြီး သူ့အနားကို ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ လက်တွေက သူ့နို့ပေါ်မှာ ပြေးလွှားနေရင်းပေါ့။

" ကိုယ့်ကို မချစ်လို့လား..."

" ချစ်ပါတယ်..."

" ဒါဆို ဘာလို့..."

" သစ္စာ...... သစ္စာက... အပျိုစင် မဟုတ်တော့ဘူး..."

" ဪ.. ဘာများလဲလို့ သစ္စာရယ်.. ကိုယ် အဲ့တာတွေ ဂရုမစိုက်ပါဘူး..."

အဲ့လို ပြောပြီး အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်နေတဲ့ သစ္စာ ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်ရှည်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အညိုရောင် အတွင်းခံလေးက ပြောင်တင်းနေတယ်။ သစ္စာက ပေါင်နှစ်လုံးကို တင်းတင်းစေ့ထားတော့ မို့ဖောင်းနေတဲ့ သစ္စာရဲ့ စောက်ဖုတ်နေရာလေးကိုပဲ အတွင်းခံအပေါ်က အုပ်ကိုင်ရင်း သစ္စာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သစ္စာ မျက်လုံးမှာ မျက်ရည်တွေ။

" သစ္စာ ဘာဖြစ်လို့လဲ.. အဲ့တာတွေ ကိုယ် ဂရုမစိုက်ဘူးလို့ ကိုယ် ပြောပြီးသားပဲ.."

" မဟုတ်ဘူး.. သစ္စာ မေ့ပစ်ချင်ပေမယ့် မေ့လို့မရဘူး.."

" ဘာကိုလဲ.. သစ္စာ အရင်တစ်ယောက်ကိုလား.."

" အင်း.. သစ္စာရဲ့ အရင် ယောက်ျား.. သစ္စာရဲ့ အဖေအရင်း..."

" အဖေအရင်း.. ဟုတ်လား..."

ကျွန်တော် သစ္စာရဲ့ ပေါင်တံကို ဆွဲဖြဲလိုက်တယ်။

" ဟုတ်တယ်.. သစ္စာက ကိုယ့်အဖေအရင်းကို လက်ထပ်ပေါင်းသင်းခဲ့တယ်.. အဖေ မဆုံးခင်အထိပဲ.. အဖေ့ကို သစ္စာ မေ့မရဘူး.. ကိုယ့်ကို ချစ်ပေမယ့်ပေါ့... သစ္စာကို အထင်သေးသွားပြီလား..."

သစ္စာ အမေးကို ကျွန်တော် ချက်ချင်း ပြန်မဖြေ။ အတွင်းခံကို အရင် ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ သစ္စာ လက်တွေက အတင်း လာတားပေမယ့် ကျွန်တော် ရအောင် ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံ ကျွတ်လာတော့ သစ္စာရဲ့ ဆီးခုံမှာ အမွှေးထူထူ လိမ်လိမ်ကောက်ကောက်တွေကို မြင်လိုက်ရတယ်။ သစ္စာရဲ့ အမွှေးတွေက စောက်ပတ်ကို ဖုံးထားနိုင်လောက်အောင်ကို ထူနေတယ်။ အမွှေးထူထူတွေက ကျွန်တော့်ကို ဆွဲဆောင်ထားနိုင်တယ် ဆိုတာတော့ အမှန်ပဲ။ စောက်မွှေးတွေကို ဖြဲပြီး စောက်ပတ်ကို ရှာတွေ့လို့ ဖြဲကြည့်လိုက်တော့ အတွင်းသား နီနီလေးတွေနဲ့ စောက်ပတ်ပြဲပြဲလေး။ သစ္စာရဲ့ အဖေဆိုတာက ဘယ်လောက် လိုးထားလဲ မသိ။ သစ္စာ စောက်ပတ်က တော်တော် ပြဲနေတယ်။ သေချာပေါက် ဖာသည်မတွေလောက် မပြဲပေမယ့် မေမေလေးထက်တောင် ပိုပြဲနေတယ်။ ဒါပေမယ့် စောက်ပတ်ပြဲပြဲဟာ လှနေတာပဲ။ စောက်စိလေးက ပြူးထွက်နေတယ်။

" ကိုယ် အထင်မသေးပါဘူး.. ကိုယ် သစ္စာကို ချစ်တယ်.. သစ္စာ မမေ့နိုင်ရင် သစ္စာ မေ့စရာ မလိုပါဘူး.. အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် သူနဲ့ အမှတ်တရတွေကို သစ္စာ ရင်ထဲမှာ အမြဲ သိမ်းထားသင့်တယ်.. ကိုယ့်ရဲ့ အနောက်ဒေဝီဟာလည်း ကိုယ့်ရဲ့ မိထွေးတော်ပါပဲ..."

သစ္စာရဲ့ စောက်စိလေးကို ငုံ့စုပ်လိုက်တယ်

" အား... ကိုကို သစ္စာကို တကယ် ချစ်တာလားဟင်.. ဒါမှမဟုတ် ခဏတွေ့တုန်း အပျော်ဆက်ဆံဖို့လား..."

" မဟုတ်တာပဲ.. ကိုယ် တကယ်ချစ်လို့ သစ္စာကို ဒေဝီတင်မယ်လို့ ပြောတာလေ..."

" ကိုကို တကယ်ချစ်ရင် သစ္စာ လက်ထပ်ပါမယ်... ဒါပေမယ့် သစ္စာ ကိုကို့ကို လက်ထပ်တာက ဒီရာထူးအာဏာတွေ ငွေတွေကြောင့် မဟုတ်ဘူး.. သစ္စာ ရလဲ မရချင်ဘူး.. ဒေဝီ ဖြစ်ရမယ်ဆိုရင်တော့ အာဏာအရှိဆုံး ဒေဝီ မဖြစ်ချင်ဘူး.. လစ်လပ်နေတဲ့ မြောက်ဒေဝီမှ မဟုတ်ရင် သစ္စာ ကိုကို့ကို လက်မထပ်နိုင်ဘူး..."

" ဒါဆိုလဲ သစ္စာ သဘောပါပဲ..."

ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော်လဲ စောက်ပတ် လျက်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်ဝမှာ လီးတေ့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းပဲ လီးကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လီးက ဖြည်းဖြည်းပဲ သစ္စာ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ သစ္စာရဲ့ စောက်ပတ်က ပြဲပေမယ့် ကျွန်တော့် လီးနဲ့ ကွက်တိလို ဖြစ်နေတယ်။

" အား.."

" ကောင်းလား.. သစ္စာ.."

" ဟုတ်.. အာ့.."

ကျွန်တော် အရှိန် နည်းနည်း တင်လိုက်တယ်။

" သစ္စာ..."

" အာ့.. ဟုတ်.."

" ကိုယ့်ကို သစ္စာနဲ့ သစ္စာ အဖေ ဘယ်လို ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်ဆိုတာ ပြောပြပါလား..."

" အာ့.. အာ့.. ဘာတွေ မေးနေတာလဲ ကိုကိုရယ်.. ရှီး..."

" ကိုယ် သိချင်လို့ပါ.."

" သစ္စာ အဲ့အကြောင်းတွေ ပြောရင်.. အာ့.. အရည် ပိုထွက်လာလိမ့်မယ်..."

" ပြောပြပါကွာ.."

ကျွန်တော် လိုးနေတဲ့ လီးကို ရပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မျက်လုံးပိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေတဲ့ သစ္စာ မျက်လုံးပွင့်သွားပြီး ဘာလို့ ရပ်သွားတာလဲ ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်နဲ့ လှမ်းကြည့်လာတယ်။ ပြီးတော့မှ

" ကိုကို သိချင်လဲ ပြောပြပါမယ်..."

ဆိုမှ ကျွန်တော်လဲ ဆက်လိုးရတာပေါ့။  

(သစ္စာက သူနဲ့ သူ့အဖေအကြောင်းတွေကို ကျွန်တော် လိုးတာ ခံရင်း ပြောပြတာမို့ တအီးအီးတအားအား အသံတွေ ပါနေတယ်။ ညိုကီတို့ ဖတ်ရအဆင်ပြေအောင် အဲ့တာတွေကို ဆင်ဆာ ဖြတ်ပြီးပဲ ရေးပေးလိုက်ပါတယ်။)

သစ္စာ အသက် ၁၅ နှစ်လောက်မှာ သစ္စာ အမေ ဆုံးသွားတယ်။ အဖေက အမေ့ကို အရမ်း ချစ်တယ်။ ချစ်လွန်းတော့ အမေ ဆုံးတော့ ပျော်ပျော်နေတတ်တဲ့ အဖေဟာ တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ အရင်က မိသားစု ၃ ယောက်ပဲ နေတဲ့ အိမ်ဟာလည်း တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။

တစ်ညတော့ သစ္စာ စာတွေ လုပ်လို့ အပြီး အနောက်သွားဖို့ ‌အဖေတို့ အခန်းကို အဖြတ် အခန်းထဲက အဖေ့အသံကို ကြားလိုက်တယ်။ အခန်းတံခါးကလည်း ဟနေတော့ သစ္စာလည်း ချောင်းကြည့်လိုက်တာပေါ့။

အခန်းထဲမှာ အဖေက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့။ လက်တစ်ဖက်က သူ့လီး မည်းမည်းကြီးကို ကိုင်၊ လက်တစ်ဖက်က အမေ့ ဓာတ်ပုံကို ကိုင်ပြီး "မိန်းမရာ.. ကောင်းလိုက်တာ.. လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ" ဆိုပြီး ပြောနေတယ်။ သစ္စာဘဝမှာ ဒါ ပထမဆုံး ယောက်ျားလီးကို အပြင်မှာ မြင်ဖူးတာ။ မြင်ရတဲ့ လီးကလည်း အဖေ့လီးကြီး။ လီးမည်းမည်း တုတ်တုတ်ကြီးကို အဖေ တစ်ချက် ထုလိုက်တိုင်း အဖေ့ ဂွေးဥတွေက မြှောက်မြှောက်တက်သွားတယ်။ အဖေ့လီးကို ကြည့်ရင်း သစ္စာ အတွင်းခံလေး စိုလာတယ်။ သေးပေါက်ချမိတာလားလို့ စမ်းလိုက်တော့ သေးတွေ မဟုတ်ဘူး။ အရင်က သစ္စာလည်း အပြာကားတွေ ကြည့်ဖူးပေမယ့် တစ်ခါမှ စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ မထိဖူးဘူး။ ဒါပေမယ့် အဖေ့လီးကို မြင်တော့ လက်တွေက စောက်ပတ်ကို အတွင်းခံအပေါ်ကနေ ပွတ်နေမိတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အဖေ အရှိန်မြန်လာသလို သစ္စာလည်း မြန်လာတယ်။ နောက်ဆုံးမှာ အဖေ့တင်ပါးကြီး မြောက်တက်သွားပြီး အဖေ့ လီးထိပ်ကနေ လရည်တွေ ပန်းထွက်တာ အခန်း မျက်နှာကျက်နားအထိပဲ။ သစ္စာလည်း အတွင်းခံအထဲမှာပဲ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။

လရည်တွေ ထွက်သွားတော့ အဖေ ငိုင်ကျသွားတယ်။ ပြီးတော့ အမေ့ ဓာတ်ပုံကို ကြည့်ပြီး မျက်ရည်တွေ ကျလာတယ်။ အဖေ ငိုနေတာကို သစ္စာ ဘယ်လိုမှ ကြည့်မရဘူး။ အဲ့တာနဲ့ ကိုယ့်အခန်းထဲပဲ ကိုယ် ပြန်ဝင်ပြီး အခန်းပိတ်၊ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။

အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းသေးပေမယ့် မျက်ရည်တွေက ကျလာတယ်။ မျက်ရည်တွေ အရှိန်မပြတ်ကျလာတော့ ခုနက စောက်ရည်တွေ ထွက်ပြီး သွားတဲ့ စောက်ပတ်က ပွလာပြီး ဘောင်းဘီမချွတ်၊ အတွင်းခံမချွတ်နိုင်တော့ဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲ သေးတွေ ပေါက်ချလိုက်တော့တယ်။

စိတ်ထဲမှာတော့ အဖေ့ရဲ့ ကွက်လပ်ကို တခြား ဘယ်မိန်းမမှ မဖြည့်စေရဘဲ သစ္စာ ကိုယ်တိုင် ဖြည့်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

နောက်တစ်နေ့က စပြီး အဖေ့ကို သစ္စာ စမြူစွယ်တယ်။ အသက် ၁၅ ဆိုပေမယ့် သစ္စာက ထွားတယ်လေ။ အဲ့တော့ အသားကပ်အသားရောင် လေးတွေ ဝတ်ပြီး အဖေ့ရှေ့မှာ နေပြတယ်။ အို.. ပြောရရင် ဧည့်ခန်းမှာ အတူ ရှိနေချိန်ဆို တစ်ခုခု ယူသလိုနဲ့ ဖင်တွေ ကုန်းပြတယ်။ အရင်လိုပဲ အဖေ့ပေါင်ပေါ် ခြေထောက်တွေ တင်ပြတယ်။ ဒါပေမယ့် အဖေက ကြည့်တောင် မကြည့်ဘူး။

ဒါကြောင့် နောက်တစ်နေ့ကျ နောက်တစ်မျိုးပေါ့။ အပေါ်က အားကစားဘရာ နဲ့ အောက်က စကပ်တိုတိုကိုမှ အတွင်းကို မြင်ရတဲ့ အတွင်းခံလေးနဲ့ တွဲဝတ်ထားတယ်။ အဖေ့ရှေ့မှာ ထိုင်ရင် ပေါင်ကားထိုင်တယ်။ ဖင်ကုန်းပြတယ်။ ပူလိုက်တာဆိုပြီး ဘရာကို မသိမသာ ဆွဲချပြတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ အဖေ သတိထားလာတာကို သတိထားမိတယ်။ သစ္စာ အရမ်း ပျော်တာပဲ။ နေ့တိုင်း အဖေ့ကို မြူစွယ်တာပေါ့။ နောက်တော့ သနပ်ခါးလိမ်းရင် အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ထားပြီး အဖေ့ အခန်းနား ဖြတ်သွားချိန်လောက်မှ လိမ်းတယ်။ အဖေ့ကို မြင်ရင် မှန်ရှေ့မှာ ထဘီချွတ်ပြီး နို့တွေကိုပါ သနပ်ခါး ပွတ်ပြတယ်။ တစ်ခါတစ်လေဆို တီဗီမှာ သစ္စာ ကြိုက်တဲ့ အစီအစဉ်လာရင် ထဘီရင်လျားနဲ့ အဖေ့ရှေ့ကို လာပြီး တီဗီငမ်းသလိုနဲ့ ပေါင်တွေကို သနပ်ခါး ပွတ်ပြတယ်။ စောက်ဖုတ်ကိုလဲ မသိမသာ လှပ်ပြတာပေါ့။ ပြီးတော့ ထဘီရင်လျားနဲ့ အဖေ့ရှေ့ရောက်ရင် မတော်တဆ ကျွတ်ကျသလို တစ်ကိုယ်လုံးကို ချွတ်ပြသေးတယ်။ 

အဲ့လို လုပ်ရရင် သစ္စာ စောက်ပတ်ဟာ ရစရာ မရှိအောင်ကို ရွထနေတာပဲ။ ညဘက်တွေ တီဗီအတူ ကြည့်ရင်လဲ သစ္စာက တီဗီရီမုတ်ကို ဖွက်ထားတတ်တယ်။ ပြီးရင် အတွင်းခံမဝတ်ဘဲ ညဝတ်ဂါဝန် ပါးပါးတိုတိုလေးပဲ ဝတ်ထားတယ်။ ရီမုတ်ပျောက်လို့ လိုက်ရှာရင် သစ္စာက အဖေ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ဖင်ကုန်းပြီး လိုက်ရှာတယ်။ သေချာပေါက် ဖင်ရော စောက်ပတ်ရော ပေါ်နေတာပေါ့။ အဖေ ကြည့်နေမှန်း သိတော့ သစ္စာက ဖင်ကို ပိုကုန်းပြသေးတယ်။ ရီမုတ် ပြန်တွေ့ အဖေ့ကို ပြန်ကြည့်လိုက်လို့ အဖေ့ပုဆိုးအောက်က လီးကြီး တောင်နေတာတွေ့ရင် အဖေ့ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်ပြီး ပုဆိုးအောက်က လီးကို စောက်ပတ်နဲ့ ပွတ်ပေးရတာပဲ။ အဖေကတော့ ဘာမှ မလုပ်သလို ဘာမှလဲ မပြောဘူး။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။

အဲ့လို လုပ်ပြီးရင် သစ္စာပဲ စောက်ပတ် တအားယားတော့ ကိုယ်ဘာသာကိုယ် အာသာဖြေရတာပေါ့။ ညဘက်အိပ်ခါနီးဆို အခန်းတံခါးကို ဟပြီး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ နေတယ်။ ပြီးရင် ကုတင်ပေါ်က ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကိုဆင့်၊ အပေါ်ခေါင်းအုံးရဲ့ ထောင့်စွန်းကို ချွန်ချွန်လေး လုပ်ပြီး စောက်ပတ်မှာ တေ့ပြီး ခွစီးတာပေါ့။ အဲ့လို လုပ်လိုက်ရင် နည်းနည်းတော့ အယားပြေတာပေါ့လေ။ အဲ့လို ညမျိုးဆို အဖေက အခန်းဝမှာ လာချောင်းကြည့်တတ်တယ်။ အဖေက သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်က ပွတ်ရင်းနဲ့ပေါ့။ အဖေကြည့်နေတာ တွေ့တော့ သစ္စာလည်း ပို ယွပြရတာပေါ့။ ဖင်ကို ကုန်းလိုက်၊ နို့တွေကို ညစ်ပြလိုက်၊ လျှာထုတ်ပြီး ခွေးမလို လုပ်ပြလိုက်နဲ့၊ ပါးစပ်ကနေလဲ အပြာကားတွေမှာ ကြားဖူးသလို တအီးအီး တအားအားနဲ့ အော်ပြရတာပေါ့။ အဖေ လာတက်လိုး ချင်အောင်လဲ အဖေ့ဘက်ကို စောက်ပတ် ဖြဲပြပြီး မကြားတကြားလေသံနဲ့ "လာလိုးပါ.. သမီးစောက်ပတ်ကို လိုးကြည့်ပါ.." လို့ ပြောနေမိတယ်။

ဒါပေမယ့် သုံးလလောက် ကြာတဲ့အထိ အဲ့ဒီ အဆင့်ကနေ တက်မလာခဲ့ပါဘူး။ တစ်ရက်မှာ သစ္စာ အတန်းတွင်း စာမေးပွဲမှာ ပထမရလို့ အ‌ဖေ့ကို ရီပုတ်ကတ် ပြတော့ အဖေက ရီပုတ်ကတ်ကို ကြည့်ပြီး "ငါ့သမီးလေး တော်တယ်" ဆိုတာကလွဲလို့ ဘာမှ ပိုမပြောဘူး။ သစ္စာမှာ ဝမ်းနည်းလိုက်တာလေ။ အခန်းထဲမှာ ငိုတာ တစ်ညနေခင်းလုံးပဲ။

ညရောက်တော့ ဆုံးဖြတ်ချက် ဒုံးဒုံးချပြီး အဖေ့အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရောက်သွားတယ်။ အဖေကတော့ အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ အောက်က ပြေနေတဲ့ ပုဆိုးပဲ ဝတ်ထားတယ်။ သစ္စာလဲ မရဲတရဲနဲ့ အဖေ့ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အဖေ အောက်ခံဘောင်းဘီ မဝတ်ထားဘူး။ အဖေ့ လီးကြီးက အိပ်ပျော်နေတဲ့ မြွေလိုပဲ ပျော့ခွေပေမယ့် တုတ်ခိုင်နေတယ်။ သစ္စာလည်း အဖေ့လီးကို လက်လေးနဲ့ လှမ်းယူပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဂွင်းစတိုက်ပေးတယ်။ ဂွင်းတိုက်နေရင်းပဲ အဖေ့လီးကြီးက တင်းမာလာတယ်။ လီးထိပ်ကြီးဆိုတာ မှိုပွင့်ကြီးလိုပဲ ပြောင်လက်တင်းမာနေရော။ အဖေ့ရဲ့ လီးထိပ်ကို သစ္စာ လျှာထိပ်နဲ့ တစ်ချက် လျက်ပြီး အရင် အရသာ ခံကြည့်တယ်။ ငံကျိကျိနဲ့ အရသာ တစ်မျိုးပဲ။ လီးရဲ့အနံ့က ထုံသလိုလို၊ အီသလိုလိုနဲ့ ရှူရတာ ကောင်းတယ်။ သစ္စာ ဘဝမှာ ပထမဆုံး လီးကို အနီးကပ် မြင်ဖူးတာပဲလေ။

နောက်တော့ စိတ်မထိန်းနိုင်တာနဲ့ အဖေ့လီးကို သစ္စာလည်း ငုံစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ခံစားချက်ကို ကြိုက်မိသွားတယ်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးတာပေါ့။

ခဏနေတော့ သစ္စာ ခေါင်းပေါ်မှာ အထိအတွေ့တစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ အဖေ့ရဲ့လက်။ အဖေ နိုးသွားပြီ။ အဖေက သစ္စာကို ပြုံးသလို တည်သလိုနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ သစ္စာ ခဏလောက် ကြောင်ပြီး ရပ်သွားပေမယ့် လီးကို ဆက်စုပ်ပေးတယ်။

နည်းနည်းကြာလာတော့ အဖေ့လီး တုန်လာတာကို သတိထားမိတုန်း အဖေ သစ္စာ ပါးစပ်ထဲမှာ လီးက ထွက်တဲ့အရည်‌ဖြူတွေ အများကြီး ပန်းထည့်ပေးတော့တာပဲ။ သစ္စာလဲ အဲ့အရည်တွေကို ဝမ်းသားအားရ မြိုချလိုက်တာပေါ့။ အဖေက ဘာမှတော့ ဆက်မလုပ်ပါဘူး။ သစ္စာကို သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ဖက်ပြီး သိပ်တယ်။ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေလို့လား မသိဘူး။ အဖေ ဖက်ထားတာ အရမ်း နွေးတယ်။ "အဖေကို သမီး အရမ်း ချစ်တယ်" ပြောတော့ "အဖေလဲ ချစ်ပါတယ်" တဲ့။

နောက်တစ်နေ့က စပြီး အဖေ သစ္စာကို အရင်လို စကား ပြန်ပြောလာတယ်။ လီးစုပ်တဲ့ကိစ္စကတော့ နှစ်ယောက်လုံး မသိသလိုပဲ မပြောဘဲ နေတယ်။ မပြောပေမယ့် တစ်ယောက်အထာ တစ်ယောက် သိနေကြတယ်။ မနက်စာ စားကြရင် သစ္စာက အစာအရင် မစားသေးဘဲ စားပွဲအောက်ကို ဝင်သွားပြီး အဖေ့လီးကို အရင် စုပ်တယ်။ အဖေကလဲ အလိုက်တသိ ဘောင်းဘီ ချွတ်ပေးတယ်။ အဖေက သစ္စာ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်မှ လရည်တွေနဲ့ သစ္စာက အစာ စားတယ်။

ညဘက်ဆို အဖေ့ အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပြီး လီးစုပ်ကြတယ်။ လီးစုပ်ရတာက လွဲလို့ ကျန်တာ မလုပ်ရပေမယ့် လီးစုပ်ရရင်ကို အဖေလဲ ပျော်ပြီး သစ္စာလဲ စောက်ပတ်ယားတာ သက်သာတာမို့ လီးစုပ်ရတာကို ကျေနပ်နေမိတယ်။   

နောက် ၂ လ လောက်နေတော့ အမေ ဆုံးတာ တစ်နှစ်ပြည့်တော့ အိမ်မှာ ဆွမ်းကပ်တယ်။ ဧည့်သည်တွေ ဘာတွေ အားလုံး ပြန်သွားတော့ အဖေက သစ္စာကို ခေါ်သွားပြီး အိပ်ခန်းထဲမှာ အဝတ်အစား အကုန် ချွတ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ဗီဒိုထဲမှာ အဖေ သိမ်းထားတဲ့ အမေ့ရဲ့ သတို့သမီး ဝတ်စုံကို ဝတ်ခိုင်းတယ်။ သစ္စာ ဝတ်ပြီးတာနဲ့ အဖေက သစ္စာကို "အခုကစပြီး သမီးက အဖေ့ရဲ့ မိန်းမ ဖြစ်သွားပြီ" လို့ ပြောတယ်။ သစ္စာမှာ မျက်ရည်တွေ ကျလောက်တဲ့အထိ ပျော်လွန်းလို့ အဖေ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီနောက်တော့လား။

အဲ့ဒီနောက်တော့ သစ္စာနဲ့ အဖေ လိုးကြတာပေါ့။ အဲ့ဒီနေ့မှာပဲ သစ္စာ အပျိုရည် ပျက်ခဲ့ပါတယ်။ အဖေ့လီးကြီးနဲ့ သစ္စာ စောက်ပတ်ကို ပထမဆုံး လိုးထည့်လိုက်တော့ သွေးတွေထွက်ပြီး သေလောက်အောင် နာပေမယ့် အဖေက သေချာလေး လိုးပေးတော့ တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာတယ်။ နဂိုထဲက ကြီးချင်နေတဲ့ နို့တွေကို ‌အဖေက ညစ်ပေး စို့ပေးတာ ကောင်းလိုက်တာ။ ပက်လက်လိုးပြီးတော့ ဖင်ကုန်းလိုး၊ ပြီးတော့ ပွေ့ပြီးလိုး၊ ပြီးတော့ အဖေပေါ် ခွပြီး လိုး၊ ပထမဆုံး လိုးခံရတဲ့ နေ့မှာတင် သစ္စာ ဘယ်နှချီ ပြီးသွားမှန်း မသိအောင်ကို အီစိမ့်နေအောင် အလိုးခံလိုက်ရပါတယ်။ 

ဒါပေမယ့် အဖေက နေ့တိုင်း မလိုးပေးဘူး။ တစ်လမှ တစ်ခါပဲ လိုးပေးတာ။ ဒါတောင် စာကြိုးစားမှလို့ ပြောထားတော့ တစ်လတစ်လ သစ္စာမှာ အဆင့်ရအောင် ကြိုးစားရတာပေါ့။ အလိုးမခံရပေမယ့် လီးတော့ စုပ်ရတယ်။ နို့တွေလဲ အညစ်ခံရ၊ အစို့ခံရတယ်။

ကြာလာတော့ သစ္စာရဲ့ နို့တွေ၊ ဖင်တွေက သိသိသာသာ ကြီးလာတယ်လေ။ အိမ်မှာ အဖေ နဲ့ သစ္စာ နှစ်ယောက်ထဲ နေတာ သိတဲ့ ဗရုပ်ကျတဲ့ ကျောင်းသားအချို့က "သစ္စာ.. မင်းနို့တွေက ကြီးလာတာ.. မင်းအဖေ ညစ်ပေးလို့လား.." လို့ စရင် သစ္စာ စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် ဟုတ်တယ်လို့တောင် တစ်ခါတစ်လေ အဖြေပေးမိတယ်။ 

ဒီလို လိုးလာတာ တက္ကသိုလ် ဝင်တန်း အောင်ပြီးတဲ့အထိပေါ့။ နောက်တော့ တစ်အိုးတစ်အိမ် တရားဝင် ထူထောင်ချင်လို့ ဒီဒေသကို ပြောင်းလာတာပေါ့။ ဒီမှာ အဖေနဲ့ တရားဝင် လက်ထပ်တယ်။ အဖေနဲ့ လက်ထပ်လိုက်ကြောင်းကို သူငယ်ချင်းတွေကိုတောင် အသိပေးလိုက်သေးတယ်။ အဲ့ဒီနောက်ပိုင်းတော့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးကြတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ ညင်ညင်သာသာ ကြင်ကြင်နာနာ၊ တစ်ခါတစ်လေ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်၊ ဘယ်လို လိုးလိုး လိုးရတဲ့နေ့တွေက နိဗ္ဗာန်လိုပဲ။ ဒါပေမယ့် အဖေမှာ ရောဂါတစ်ခု စွဲကပ်လာတယ်။ အဲ့ရောဂါကြောင့်ပဲ သစ္စာကို ကလေးရအောင်အထိ အဖေ မလိုးပေးနိုင်ခဲ့ဘူး။ အဖေနဲ့ အိမ်ထောင်သက် ၇ နှစ်မှာ အဖေ အဲ့ဒီရောဂါနဲ့ပဲ ဆုံးသွားတယ်။ အဖေနောက်ပိုင်း ဘယ်သူကိုမှ မချစ်လောက်တော့ဘူးလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့်...........။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အပိုင်း (၃) ဆက်ရန် >>>>>>