တန်ခိုးရဲ့ ရူးသွပ်မှု အပိုင်း (၄)
ရေးသားသူ - လမင်းကြီး
{အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။}
မေတ္တာစစ် မေတ္တာသစ် (၂)
အပျိုစင်လေးလို ရှက်သွေးဖြာနေတဲ့ ပီဟွမ်ဟာ အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းနေတာ။ ကပိုကရိုလေး ထုံးထားတဲ့ ဆံပင်အောက်က ဂုတ်သား ဖွေးဖွေးလေးက ကျွန်တော့်အတွက် မြတ်နိုးချင်စရာ။
ကျွန်တော် ပီဟွမ်ရဲ့ လက်တွေကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီး ဖွင့်ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
"ပီကတော့ ကျွန်တော့်ကို လောလွန်းအားကြီးတယ်လို့ ထင်မလား..."
"ဘာလို့လဲဟင်.."
ပီရဲ့ ခေါင်းလေး ပြန်မော့ပြီး အကြည့်ချင်း ဆုံလာပြန်တယ်။
"ပီဟွမ်... ပီဟွမ်ကို ကျွန်တော် ချစ်တယ်..."
ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်လုံးမှာ မျက်ရည်လေးတွေ လျှံတက်လာတယ်။
"ဘာလို့ ချစ်ရတာလဲကွယ်.."
"ကျွန်တော် ရှင်းမပြတတ်ဘူး.. ပီနဲ့ တွေ့ရင် နွေးထွေးသလို ရင်းနှီးသလို ခံစားရတယ်.. ပီကို လိုချင်တယ်... မြတ်နိုးချင်တယ်... ပီရယ် ပြောစမ်းပါ.. ကျွန်တော့်ကို ချစ်ရဲ့လား..."
"ပီ.. ပြောရမှာလား.. အို.. ဒီအရွယ်ရောက်မှလား..."
"ပီရယ်... အချစ်မှာ အသက်အရွယ်ဆိုတာ ရှိစရာ လိုလို့လား..."
"အင်း.. ပီ.. ပီလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လိမ်မထားချင်ဘူး.. ပီ.. ပီလည်း မင်းကို ချစ်ပါတယ်..."
"တကယ်နော်..."
"တကယ်ပါဆို..."
ကျွန်တော် ပီဟွမ်ကို ရင်ခွင်ထဲမှာ အတင်းကြပ်ဆုံး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ရင်ခွင်ထဲက ပြန်အခွာမှာတော့ ကျွန်တော် ဘဝရဲ့ အကြာဆုံး တဒင်္ဂကို ကြုံရတယ်။ ပီဟွမ်ကလည်း ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေသလို ကျွန်တော်ကလည်း ပီဟွမ်ကို ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်း တစ်ယောက်နား တစ်ယောက် တိုးလာတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဟာ လိုအပ်ချက်ကို ကိုယ်စီ သိနေသလို။
ပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျွန်တော် စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ချိုတယ်။ ပီဟွမ် နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ချိုတယ်။ ချိုမြိန်ခြင်း ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ဟာ ဒါပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်။
တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်း တစ်ယောက် စုပ်နမ်းနေရင်း နှုတ်ခမ်းလွှာကြားက လျှာတွေ ပါလာတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ လျှာဟာ နူးညံ့တယ်။ ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လျှာတွေကို စုပ်ပေးတယ်။ လျက်ပေးတယ်။ အငြိမ်မနေနိုင်တဲ့ ကျွန်တော်၊ လောဘကြီးတဲ့ ကျွန်တော်က ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်နှာကို လျှာနဲ့ လျက်တယ်။ ပီဟွမ်က ငြိမ်ခံပေးတယ်။ နှာခေါင်းတွေကို စုပ်တယ်။
လက်တွေကလည်း ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်က ဆုပ်နယ်နေမိတယ်။
"ပီ.. နို့စို့ချင်တယ်..."
ဒါ ပီဟွမ်ကို ကျွန်တော် ပထမဆုံး ရဲရဲဝံ့ဝံ့ တောင်းဆိုလိုက်တာပဲ။
"အင်း.."
ပီဟွမ်က ခေါင်းတစ်ချက် ငြိမ့်တယ်။ ကျွန်တော် ပီဟွမ်အဝတ်ကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ တကယ်တော့ ပီဟွမ် ဝတ်ထားတာ အင်္ကျီ မဟုတ်ပါဘူး။ ဆင်စွယ်ရောင် ပိုးသား ပိတ်စပါပဲ။ ပိတ်စရှည်ကို ရင်ဘတ် ပတ်လည်ကို တင်းတင်းစည်းပြီး ပတ်ထားတာ။ ကျွန်တော်က အဲ့ပိတ်စ ရှည်ကို တစ်ပတ်ချင်း ဖြည်ရတာပေါ့။
နောက်ဆုံးမှာတော့ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေ ပေါ်လာတယ်။ နို့တစ်လုံးချင်းစီဟာ အနီးကပ်တွေ့ရတော့ ပိုကြီးနေတယ်။ ကျွန်တော့်ခေါင်းထက်တောင် ကြီးနေတယ်။ တင်းရင်းလုံးစက်ပြီး တင်းမာနေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ နူညံ့ပျော့အိနေတယ်။ အားရပါးရ စို့ချင်စရာ နို့သီးခေါင်းထိပ်မှာလည်း နို့ရည်လေးတွေ သီးနေတယ်။
"ရှလွတ်.. ရွှတ်.. ပြွတ်စ်ပြွတ်စ်.."
ပီဟွမ်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းကို စို့လိုက်တယ်။ အရသာရှိတဲ့ နို့ရည်တွေ ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာတယ်။
"ရှလွတ်.. ရွှတ် ရွှတ်.. အား.. ပီရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေက အကြီးကြီးပဲ စို့ရတာ အားရတယ်... ရွှတ်..."
"အာ့.. အဲ့လို မပြောနဲ့.. အင်း..."
"ပြောမှာ.. အရသာ ရှိတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေ.. တောင်ထနေတာပဲ.. ညစ်ပေးရမှာ... ရွှတ် ပြွတ်စ်.."
"အားးး... အိုက်.. အရမ်း မညစ်နဲ့.. အား..."
"ဘာ အိုက်လဲ.. ပီပဲ ချစ်တယ်ဆို..."
"ဟင်.. ချစ်ပါတယ်.. ချစ်တယ်လေ..."
"ချစ်ရင် အိုက်လို့ မခေါ်နဲ့.. မောင်လို့ပဲခေါ်..."
" အို.. မောင်လို့ ခေါ်ရမှာလား.. မောင်..."
"မောင်ကို ချစ်တယ်မလား..."
"ချစ်ပါတယ် မောင်ရယ်..."
နို့တွေကို စို့လိုက်။ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်နဲ့။ အသာယာဆုံးပါပဲ။
ပြီးတော့ ဗိုက်သားလေးတွေကို နမ်းတယ်။ ချက်လေးကို နမ်းပေး လျက်ပေးရင်း ရိုးရာ ထဘီကို ဖြေချလိုက်တယ်။ ထဘီ ပြေသွားပေမယ့် အောက်မှ တစ်ထပ် ခံထားပြန်တယ်။ အတွင်းခံဆိုပါတော့ဗျာ။
ပီဟွမ်ကို ကျွန်တော့် အိပ်ရာပေါ် လှဲချခိုင်းလိုက်တယ်။ တင်းတင်းစေ့ထားတဲ့ ပေါင်တံနှစ်ခုကို ခွာဖြဲလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ အလှရတနာကို အပြည့်အဝ ဖုံးထားတာက ပတ်စရှည်လေးပါပဲ။ ဒီမှာက ပိတ်သားတွေကို ချုပ်တာထက် အရှည်လိုက် ပတ်ထားတာမျိုးပဲ များတယ်။
အခုလည်း ပိုးသားပိတ်ဖြူစရှည်ကို ခါးကစပြီး ပေါင်ကြားတွေကို ပတ်ပြီး ထားတယ်။ အဖုတ်ရှိမယ့် နေရာလေးက ဖောင်းဖောင်းကစ်ကစ်လေးနဲ့ ချစ်စရာလေးမို့ ကျွန်တော် ငေးနေမိသေးတယ်။
"မောင်.. အဲ့လို မကြည့်နဲ့.. ပီ ရှက်တယ်..."
ရှက်နေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ အဖုတ်လေးကို ပိတ်စပေါ်ကနေ လျက်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ပိတ်စကို ဖြေရတာပေါ့။ ပိတ်စပြေသွားတော့ ပီဟွမ်ရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ပေါ်လာတယ်။
ရှက်နေလို့လားမသိ။ စောက်ဖုတ်လေးက ကြက်သီးလေးတွေ ထနေတယ်။ စောက်မွှေးလေးတွေက စောက်ဖုတ် ထိပ်မှာ စုစုလေးပေါ့။ စောက်ဖုတ်နှစ်မြွာက ဖြူဥဖွေး ဖောင်းကားနေပြီး စေ့နေတယ်။ နွားကြီး နှစ်ကောင် ဆက်တိုက်လိုးတာ ခံထားရလို့ ပြဲလှန်နေမယ်လို့ မျှော်လင့်ထားပေမယ့် အခုတော့ စောက်ပတ်ခွဲကြောင်းလေးက စေ့စေ့လေး။ ညိုတိုတို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားက နက်ဝင်နေတယ်။
စောက်ဖုတ်ကို လျက်မယ်လို့ လုပ်ပြီးမှ တခြား တစ်ခု စဉ်းစားမိလို့
"ပီ.. မောင့်ရဲ့ လီးကို စုပ်ပေးမလား..."
"လီးစုပ်ရမှာလား..."
"ပီ.. စိတ်မပါလည်း မစုပ်ပါနဲ့..."
"မဟုတ်ပါဘူး.. ပီ.. ပီစုပ်ချင်တယ်.. စုပ်မယ်နော်..."
ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ပီဟွမ်ကို ခွပြီး မျက်နှာနားကို လီးတေ့ပေးလိုက်တယ်။ လီးထိပ်ကို ပီဟွမ်က တစ်ချက် အရင် နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ လီးချောင်းကို နှာခေါင်းနဲ့ ရှူတယ်။
"ဟင်း.. ဟား.. မောင့် လီးနံ့က ရှူလို့ ကောင်းလိုက်တာ.."
"ပီ... ကြိုက်လား..."
"အင်း.. အရမ်း ကြိုက်တယ်..."
ကျွန်တော့်လီးကို ပီဟွမ် စစုပ်တယ်။ လျှာလေးတွေနဲ့ လျက်လိုက်၊ ကလိလိုက်နဲ့ အရမ်းကောင်းအောင် လုပ်ပေးတယ်။
ကျွန်တော့်လီးကို ညင်ညင်သာသာ စုပ်ပေးနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်နှာလေးက ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံးပါပဲ။
"အွမ်း.. ဟင်း.. ပြွတ်စ်.. ဟား... မောင်.. ဒူးကြီးမထောက်ထားနဲ့.. ညောင်းမယ်.. ပီရဲ့ နို့ပေါ် ထိုင်ချလိုက်..."
"ဟင်..."
"ထိုင်ချလိုက်ပါဆို..."
ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်ကို ကျွန်တော် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ တစ်သက်လုံး မခံစားရဖူးတဲ့ နူးညံ့မှုကို ကျွန်တော့် တင်ပါးအောက်မှာ ခံစားရတယ်။ ပြီးတော့ စေးကပ်ကပ်။ ဟုတ်တယ်။ နို့ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာ။
ပီဟွမ် လီးစုပ်ပေးတာဟာ ကျွန်တော့် တစ်သက်တာမှာ အကောင်းဆုံးပါပဲ။ ကောင်းလွန်းလို့ ခဏလေးနဲ့ မပြီးသွားအောင် မနည်း ထိန်းထားရတယ်။ ကျွန်တော့်လက်တွေကို ပီဟွမ်ရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ထိန်းနေရတယ်။
"အွမ်း.. ဟွန်း.. ဟား.. ပြွတ်စ် ပြွတစ်.. ကောင်းလား.. မောင်.."
"အား.. ကောင်းတယ်.. အကောင်းဆုံးပဲ... ရှီး..."
"ပြွတ်စ်... ပလပ် ပလပ်.. ရွှတ်.. မောင့်လီးကြီးက အားရတယ်..."
"အား.. ပီ.. တော်ပြီ.. ရပြီ..."
ကျွန်တော် ပြီးသွားမှာ စိုးလို့ အရမ်းကောင်းတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်ရတယ်။
"ဟော.. ဟော... ပီ.. လီးစုပ်ပေးတာ အရမ်း ကောင်းတာပဲ.."
"မောင် ကျေနပ်လားဟင်..."
"အရမ်းပဲ... လာ ပီ ဖင်ကုန်းလိုက်..."
"ဟင်.. ဟုတ်.."
ပီဟွမ်က ချက်ချင်း ထပြီး ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ ဖြူဖွေးနေတဲ့ တင်ပါးကြီးနှစ်တုံးက ကျွန်တော့် မျက်စိရှေ့တည့်တည့်။
ကျွန်တော် ပြောဖူးသလိုပဲ ပီဟွမ်ဟာ ပြီးပြည့်စုံနေတာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ မပြီးပြည့်စုံမှုက အလှတရား ဖြစ်နေတယ်။
အခုပဲ ကြည့်။ တင်ပါးနှစ်ခုကြားက ဖင်ပေါက်လေးက ညိုတိုတို။ ဖင်ပေါက်ဝက ကျုံ့နေတာလေးက ပန်းဝတ်မှုန်လေးလို။ ဖင်ပေါက်ရဲ့ အောက်မှာပဲ စောက်ဖုတ်ကြီး ပြူထွက်နေတယ်။ ဖြူဖွေးဖောင်းကားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အရသာရှိမယ့် မုန့်ပေါင်းတစ်ခုလိုပါပဲ။
ပီဟွမ်ရဲ့ တင်ပါးနှစ်ခုကို ကျွန်တော် ကိုင်ပြီး ဖင်ပေါက်ကို မျက်နှာ အပ်လိုက်တယ်။
"အား.. မောင်.. ဖင်ကို မလျက်နဲ့.. ပီ မနေတတ်ဘူး..."
လျှာထိပ်လေးနဲ့ ဖင်ဝကို ထိုးလိုက်တော့ ပီဟွမ် အသံထွက်လာတယ်။ ဖင်ဝကို ဝအောင် လျက်ပြီးတော့ ဖင်နဲ့ စောက်ပတ်ကြားက အသားစလေးကို လျှာနဲ့ လျက်ပေး၊ နမ်းပေး လုပ်လိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့မှ အောက်ကို ဆင်းပြီး အဖုတ်ကို စလျက်တာပေါ့။ အဖုတ်ကို လျက်တော့ မဖြဲသေးဘဲ အဖုတ်လိုက်ကိုပဲ လျှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ တစွတ်ထိုး ထိုးလိုက် မွှေလိုက် လုပ်တယ်။ ပြီးတော့မှ လက်နဲ့ အဖုတ်ကို ဖြဲလိုက်တော့ အဖုတ်အတွင်းသား ပန်းနီရောင်လေး ပေါ်လာတယ်။ အတွင်းသားလေးကို လျှာနဲ့ လျက်လိုက်တယ်။
"အိ့..."
အတွင်းသားတွေကို လျက်လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို စုပ်လိုက်၊ စောက်ပေါက်ကို လျှာချွန်နဲ့ ထိုးလိုက်နဲ့ အလုပ်တွေ ရှုပ်နေတာပေါ့။ နောက်ဆုံးမှာမှ အဖုတ်ထိပ်က စောက်စိလေးကို စုပ်ပေးလိုက်ပြီး အဖုတ်လျက်တာကို ရပ်လိုက်ဖို့ လုပ်နေတုန်း
"အား.. မောင်.. ပီမရတော့ဘူး.. အား.. အား..."
ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ပတ်ကနေ စောက်ရည်တွေ ရှယ်ကို ပန်းထွက်လာတာ။ ကျွန်တော် နောက်တစ်ကြိမ် မျက်နှာ သစ်လိုက်ရသလိုပါပဲ။
စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်အပြီးမှာတော့ ပီဟွမ်ဟာ အိပ်ရာမှာကို မှောက်ရက် ကျသွားတယ်။ အသက်ကို အဝရှူပြီး အမောဖြေနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ တင်ပါးလေးတွေကို ကျွန်တော်က ပွတ်သပ် ချော့သိပ်ပေးနေတယ်။ ပီဟွမ်ဟာ အထွတ်အထိပ်ကို တစ်ခါရောက်သွားပြီ။ မှောက်ခုန်လှဲနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ကျောပေါ်ကို ကျွန်တော် မိုးပြီး လှဲလိုက်ပြီး ဖြူဖွေးဥနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ဂုတ်သားလေးတွေကို အနမ်း ပေးနေမိတယ်။
"မောင်.. ကျေးဇူးပါ.. ပီ ဒီလို မခံစားရတာ အရမ်း ကြာပြီ..."
"ပီ ကျေနပ်ရင် မောင်လည်း ကျေနပ်ပါတယ်.."
"ဟင်း... မောင် မကျေနပ်သေးပါဘူး.. ပီ သိပါတယ်..."
"ဟီး.. ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်.. မောင် မကျေနပ်သေးဘူး.. ပီ ခံနိုင်သေးလား..."
"ဘယ်လို မေးနေတာလဲ..."
"ဪ.. ပီ မောင်လိုးတာ ခံနိုင်သေးလားလို့..."
"ဟယ်.. ပြောလေ ကဲလေ.. ခံနိုင်ပါတယ် ရှင်..."
"ဒါဆို ပက်လက်လှန်... ပြီးရင် ဒူးကွေးပြီး ပေါင်ကားလိုက်..."
ပီဟွမ်က ပြောတဲ့အတိုင်း နေပေးတယ်။
ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ်ရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူပြီး လီးကို ပီဟွမ် စောက်ပတ်ခွဲကြောင်းမှာ နေရာယူလိုက်တာပေါ့။ ကိုယ့်ကို ငုံ့ပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းနေရင်း လီးကို စောက်ပတ်ထဲ မသွင်းသေးဘဲ အပေါ်မှာ ပွတ်ပေးနေတာပေါ့။
"မွ.. ဟား.. ပီရဲ့ အဖုတ်မှာ မောင်ရဲ့ လီးကြီး..."
"ခံလို့ ကောင်းလား..."
"အင်း..."
ကျွန်တော် ကိုယ်ကို ပြန်မတ်လိုက်တယ်။
"ပီ.. မောင့်ရဲ့ လီးကို ကြည့်ပါဦး..."
ပီဟွမ်က မရဲတရဲလေး ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ်ရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး အတင်းကြည့်ခိုင်းလိုက်တယ်။
"မောင့်လီး.. မောင့်လီးက အကြီးကြီးပဲ..."
"မောင့်လီးက ဘာလုပ်နေတာလဲ..."
"ဘာတွေ မေးနေတာလဲ မောင်ရယ်..."
"ပြောပါ.. မောင့်လီးက ဘာလုပ်နေတာလဲ..."
"မောင့်လီး.. မောင့်လီးက ပီရဲ့ အဖုတ်ပေါ်မှာ ပွတ်နေတယ်.. အာ့..."
"အဲ့တော့ ပီက ဘာလုပ်စေချင်လဲ..."
"ဟို.. အထဲကို ထည့်ပေးစေချင်.. တယ်.."
ပီဟွမ်ရဲ့ အသံလေးက တိုးသွားတယ်။
"မကြားရဘူး.. ပီရယ်..."
"မောင့်ရဲ့ လီးကို ပီ့ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ပေးစေချင်တယ်.. မောင် လိုးတာကို ဒီစောက်ပတ်ကြီးနဲ့ ခံချင်တယ်..."
ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း စောက်ခေါင်းမှာ လီးတေ့ပြီး အတင်း ဖိသွင်းပစ်လိုက်တယ်။
"အင့်..."
"အား..."
ချောင်မယ် ထင်လို့ ဖိသွင်းလိုက်တာ၊ အရမ်းကြပ်နေလို့ ဒစ်တစ်ဝက်လောက်ပဲ ဝင်တယ်။ ဘာလို့လဲ။ ဘယ်လိုကြောင့်လဲ။ ဂရုမစိုက်အား။
ကျွန်တော်တို့ဟာ ချောင်လည်တာကို သဘောကျပေမယ့် အချို့နေရာမှာတော့ ချောင်မယ်လို့ ထင်ပြီး ကြပ်နေရင် အင်မတန် သဘောကျပါတယ်။
"အား.. ပီရဲ့ စောက်ပတ်က အရမ်း ကြပ်တာပဲ..."
"အင်း.. ကြိုက်လား.. မောင်.. ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းကြည့်လေ.. အဆုံးထိ..."
ကျွန်တော်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်နေရင်း ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ရည်တွေက ပိုထွက်လာတော့ အဆုံးထိ သွင်းလို့ရသွားတယ်။
"မောင့်လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေပြီ.. အား.. အာ့.. ကောင်းလိုက်တာ မောင့်လီးကြီးက.. အာ့..."
အဆုံးထိ သွင်းလို့ရတော့ ကျွန်တော်လဲ ခပ်မြန်မြန်လေး ဆောင့်ပေးတာပေါ့။
"ကောင်းလား.. မောင့်လီး..."
"ကောင်းတယ်.. အာ့.. အာ့... အာ့..."
ကျွန်တော် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေက လှိုင်းတွေထပြီး နို့ရည်တွေ ထွက်ထွက်လာတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အဲ့တာကို ကြည့်ပြီး စိတ်ယားလာတော့ နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ ညစ်ထားရင်း လိုးနေမိတာပေါ့။
"အား.. မောင်.. ကောင်းလိုက်တာ.. မောင် လိုးတာ ကောင်းလိုက်တာ.. စောက်ပတ်ထဲမှာ ကောင်းနေပြီ.. စောက်ပတ်ထဲက မောင့်လီးက ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ.. အာ့.. အား... အင်း... အာ့..."
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရှိန်ရရလေး လိုးလာတာ အဲ့ပုံစံနဲ့ပဲကို နာရီဝက်လောင် ကြာသွားတယ်။
နောက်ဆုံးမှာတော့ ကျွန်တော့်လီးကြီးလည်း မယိုးမယွ ဖြစ်လာတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ပတ်ကလည်း ပွထ ယွထလာတယ်။ ပီဟွမ်က ခြေနှစ်ဖက်ကို ကျွန်တော့်ခါးမှာ ချိတ်၊ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျွန်တော် ဂုတ်မှာ ချိတ်ပြီး
"အား.. မောင်.. ဟား.. မောင် ပီမရတော့ဘူး.. ပြီးချင်လာပြီ... အား.." လို့ ပြောလာတယ်။
"အင်း.. ခဏပဲ.. ဟုတ်ပြီ.. မောင်လဲ ပြီးချင်နေပြီ... အတူတူ ပြီးမယ်.. အား..."
ကျွန်တော် အဆုံးသတ်လေး အားအကုန်စိုက်ပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။
"အား.. အား.. ပြီးပြီ.. ပီ ပြီးပြီ..."
ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ကြီး ကော့တက်လာတယ်။ ကျွန်တော့်လီးမှာ ပူနွေးတဲ့ ခံစားချက် ရလိုက်ပြီဆိုရင်ပဲ ကျွန်တော်ဟာလည်း ပီဟွမ်ရဲ့ သားအိမ်ထဲကို လီးရည်တွေ အသားကုန် ပန်းထည့်ပေးလိုက်တယ်။
"ဟား.. ပီ.. မောင်လဲ ပြီးပြီ..."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကျွန်တော်နဲ့ ပီဟွမ်ဟာ လီးမဖြုတ်သေးဘဲ အိပ်ရာပေါ်မှာ အတူလှဲနေလိုက်ကြတယ်။ နို့ကြီး နှစ်လုံးကြားကို မျက်နှာ အပ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ပီဟွမ်က ညင်ညင်သာသာလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။
"မောင်.. ပီ ဟင်းတွေ ချက်ထားတယ် အတူ စားရအောင်.. ထ.."
" မထချင်ဘူး.. ဒီအတိုင်းပဲ နေချင်တယ်..."
"အို.. မောင်ရယ်.. ထပါ.. လိမ္မာပါတယ်.. ပီက မောင့်ကို စားစေချင်လို့ ချက်ထားတာ.. အတူ စားရအောင်ကွယ်.."
ပီက အရမ်း ကြင်နာနေတော့ ကျွန်တော်လဲ အမိန့်နာခံရတာပေါ့။ အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် ကျွန်တော်ဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စော်ဘွား ဆိုတာကိုတောင် မေ့နေပါပြီ။ စိတ်ထဲမှာ ရှိတာက မေမေလေးနဲ့ သစ္စာကို ချစ်သူ အသစ်လေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးချင်တာပါပဲ။
နှစ်ယောက်သား နေ့လယ်စာ အတူစားကြတယ်။ သေချာပေါက် ကိုယ်တုံးလုံးပဲပေါ့။ ပီဟွမ်က ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး စားတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ လက်ရာဟာ အရမ်းကို အရသာ ရှိပါတယ်။
စားသောက်ပြီးတော့ ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်အတွက် ဆိုပြီး နို့တစ်ခွက် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ညစ်ထည့်ပေးတယ်။
အားလုံး ပြီးသွားတော့ ဒုတိယအချီ လိုးဖို့ လုပ်ကြတာပေါ့။ ကျွန်တော်က တင်းကုပ်ထဲမှာ လုပ်ချင်တယ်လို့ ပြောလို့ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ တင်းကုပ်ဆီကို လာခဲ့ကြတာပေါ့။
တင်းကုပ်ထဲမှာ ပီဟွမ် ခုနက နွားကြီးနဲ့ လိုးအပြီး ညစ်ထားတဲ့ နို့တွေက သံပုံးကြီး တစ်ခု အပြည့်။ ဒါကိုတော့ ကျွန်တော် အံ့ဩတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေက ဘယ်လောက် ကြီးတယ်ပြောပြော၊ ဒီလောက် နို့ရည်ထွက်တာတော့ ထူးဆန်းတယ်။ ဒါတောင် ကျွန်တော်နဲ့ လိုးတုန်းက နို့ရည်တွေ ပန်းထွက်နေတုန်း။
အခုလည်း သူက ကောက်ရိုးပုံမှာ ထိုင်ပြီး သူ့နို့တစ်လုံးကို နို့ညစ်စက်တပ်လိုက်တယ်။ ကျန်တဲ့ နို့တစ်လုံးကိုတော့ ကျွန်တော့်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပြီး စို့ခိုင်းတယ်။ သူကတော့ ကျွန်တော့် လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။
"မောင့်လီးကြီးက တောင့်တင်းမာတောင်နေတာပဲနော်.. ပီ ယောက်ျားလီး မမြင်ရ၊ မကိုင်ရတာ နှစ် အတော် ကြာခဲ့ပြီ.."
ကျွန်တော် ပီဟွမ်ရဲ့ စကားတွေကို မတုံ့ပြန်ဘဲ နို့ကိုပဲ ဆက်စို့နေမိတယ်။ တကယ်လည်း ပီဟွမ်ဟာ ကျွန်တော့်လီးကို လိင်စိတ်နဲ့ မဟုတ်ဘဲ တစ်ခုခုကို လွမ်းဆွတ်နေသလို ညင်ညင်သာသာလေး ဂွင်းတိုက်ပေးနေတာ။ ကျွန်တော်ကတော့ အဲ့အထိအတွေ့မှာ မခံနိုင်တော့ဘူး။
"ပီ.. လိုးရအောင်..."
"အင်း.. လိုးမယ်လေ..."
"နွားနဲ့ လိုးတဲ့ စင်ပေါ်မှာ လိုးမယ်..."
"ဒီကောင်လေး.. တော်တော်ဆိုး..."
ဘာပဲ ပြောပြော။ ပီဟွမ် စင်ပေါ်တက်သွားပြီး ဖင်ကုန်းပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်က နို့ညစ်စက် နှစ်ခု ယူပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေမှာ တပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်လဲ စင်ပေါ်တက်သွားပြီး စင်ပေါ်မှာ ဖင်ကုန်းနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ စောင်ပတ် ဖောင်းဖောင်းလေးကို လိုးတာပေါ့။
(စကားပြောခန်းလေး ပါလို့ လိုးသံလေးတွေ လျော့လိုက်မယ်နော်။ လိုးနေရင်း ပြောကြတာပါ။)
"ပီ.. မေးစရာ ရှိတယ်.."
"မေးလေ..."
"ပီ.. ဒါတွေကို လုပ်တာ ဘယ်အချိန်ကထဲကလဲ.. နွားတွေနဲ့ လိုးတာ ဘာညာပေါ့..."
"ဟိုး အရင်အချိန်တုန်းကနဲ့ပေါ့.. မောင်ရယ်..."
"ဟိုအရင်အချိန်ဆိုတာ.. ပီအရင် ယောက်ျားရှိတုန်းကနဲ့လား.. ပီ့အရင် ယောက်ျားရော ဒါကို သိလား..."
"အင်း.. ဟုတ်တယ်.. သိတယ်.."
"မောင့်ကို အဲ့အကြောင်းတွေ ပြောပြပါလား.."
"ပြောပြလို့တော့ ရပါတယ်.. မောင် မငြိုငြင်ဘူး ဆိုရင်ပေါ့..."
"မငြိုငြင်ပါဘူး.. ပီရယ်.. ကတိပေးပါတယ်..."
"ပီနဲ့ ပီယောက်ျားဟာ ကိစ္စ တစ်ခုကြောင့် ဒီရွာကို ပြောင်းလာတယ်။ ပြောင်းလာတော့လည်း နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်တစ်ထည် ကိုယ်တစ်ခုနဲ့။ နေစရာ၊ စားစရာမရှိတဲ့ ခဏတာမှာ ပီနဲ့ ပီယောက်ျားကို သူကြီးက သူ့အိမ်မှာ ခေါ်တင်ထားတယ်။ ပီ့ယောက်ျားက အဲ့ကာလမှာ အုတ်တွေ အများကြီးကို ရအောင် ဖုတ်ပြီး အခု အိမ်ကို ဆောက်ခဲ့တယ်။ ဆောက်တော့လည်း ရွာသူရွာသား အားလုံးနီးပါးက လာကူကြတယ်။ ရွာသူရွာသားတွေက ဘာကိုမှ မမျှော်လင့်ဘဲ စေတနာသက်သက်နဲ့ လာကူညီကြတာ။ သစ်ဆိုသစ်၊ ကိရိယာဆို ကိရိယာ လိုတာ အားလုံး ပေးကြတယ်။ နောက်ဆုံးမှာ ပီနဲ့ ပီအမျိုးသားလည်း ကိုယ်ပိုင်အိမ်လေး ပိုင်ဆိုင် နိုင်ခဲ့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ရွာသားတွေရဲ့ စေတနာကိုတော့ မတုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ပီယောက်ျားက အဲ့နောက်ပိုင်း သစ်ခုတ်တဲ့ လုပ်ငန်း လုပ်တယ်။
ပီလည်း တစ်နေ့တော့ ရွာသားတွေကို စေတနာတုံ့ပြန်ဖို့ အကြံရသွားတာပေါ့။ အဲ့တာက ပီရဲ့ နို့တွေဟာ အချိန်မပြတ် နို့ထွက်များတယ်။ အဲ့ဒီတော့ ဒီနို့တွေကို ရွာသားတွေကို သောက်ဖို့ ညစ်ပေးမယ်ပေါ့။ ပီယောက်ျားကို ပြောကြည့်တော့ သူကလည်း သဘောတူတယ်။ ရွာနဲ့လည်း ရင်းနှီး၊ ရွာဓလေ့တွေနဲ့လည်း ရင်းနှီးနေပြီဆိုတော့ အဲ့အကြံကို ရွာသူကြီးကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလိုက်တယ်။ အစက သူကြီးက မယုံပေမယ့် သူ့ရှေ့မှာပဲ နို့ညစ်ပြပြီး သူ့ကို သောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီတော့မှ သူလည်း သဘောကျသွားပြီး တစ်ရွာလုံးကလည်း သဘောတူလိုက်ကြတယ်။
ဒါပေမယ့် တကယ်တမ်း ညစ်ကြည့်တော့ ပီရဲ့ နို့ရည်တွေက တစ်ရွာလုံးရဲ့ ၄ ပုံ ၁ ပုံစာ လောက်ပဲ ရတယ်။ ဒီတော့ ရသလောက်ပဲ ညစ်ပေးနေတုန်း လေ့လာမှုအားကောင်းတဲ့ ပီယောက်ျားက ဖြေရှင်းနည်းကို ရှာတွေ့သွားတယ်။ အဲ့တာက နွားတွေနဲ့ လိုးဖို့ပဲ။ နွားတွေနဲ့ လိုးပြီး နွားလီးရည်ကို သားအိမ်ထဲ အဝင်ခံရင် နို့ရည် ပိုထွက်နိုင်ပြီး အလိုးခံရတဲ့ မိန်းမက ဘာမှ မဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့လေ။ အဲ့အကြံကို ပီက လက်ခံတော့ ပီ့ယောက်ျားက ရွာထဲက နွားသန်ကြီး နှစ်ကောင်ကို ဝယ်လိုက်တယ်။ ဒီက နွားကြီး နှစ်ကောင်ပေါ့။
ပီရဲ့ ယောက်ျားဟာ အင်ဂျင်နီယာ တစ်ယောက်လဲ ဖြစ်နေတော့ အခု ဒီစင်ကြီးကိုလဲ သူပဲ ဆောက်ပေးခဲ့တာ။ အစပိုင်းမှာ ပီ ဒီနွားတွေ လိုးတာကို ခံရမှာ ကြောက်ပေမယ့် သူ့ရဲ့ အားပေးမှုကြောင့် ခံနိုင်လာတယ်။ နွားတွေနဲ့ လိုးရတာ အသားကျလာတယ်။ ခံနိုင်လာသလို ခံချင်စိတ်လည်း ပါလာတယ်။ နွားတွေ လိုးတာ ခံရတာကို သာယာတတ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် နွားတွေလိုးတာက ချစ်ရတဲ့သူ လိုးပေးတာလောက်တော့ မကောင်းဘူးပေါ့.. မောင်ရယ်.."
"ဒါဆို မောင်လိုးပေးတာ ကောင်းလား..."
"အာ့.. အာ့.. အရမ်း ကောင်းတာပေါ့.. မောင်ရယ်.."
ဖင်ကုန်းထားတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ကျောမှာ ကျနေတဲ့ ဆံနွယ်အရှည်ကြီးတွေကို ကျွန်တော်က နှစ်ခွ ဆွဲပြီး မြင်းဇက်ကြိုးကိုင်သလို ကိုင်ပြီး လိုးနေတာပေါ့။
ပီဟွမ်ရဲ့ အရင် ယောက်ျားအကြောင်းကြားရတော့ ကျွန်တော် စိတ်ထဲမှာ မနာလိုတာ၊ သဝန်တိုတာ မရှိပေမယ့် မေးချင်တာလေး တစ်ခု ခေါင်းထဲ ပေါ်လာတယ်။
"ပီ.. အာ့... မောင် လိုးပေးတာက ပီ့အရင် ယောက်ျားထက် ကောင်းလား..."
"အာ့.. ဟင်း..ဟင်း.. ဘယ်လို မေးလိုက်တာ.. အာ့.. လဲ.. မောင်ရယ်.. အာ့.. နောက်တစ်ခါ.. အင်း.. အဲ့လို မမေးပါနဲ့..."
ကျွန်တော် ပီဟွမ်ဆီက ဒီမေးခွန်းအတွက် အဖြေမရခဲ့သလို နောက်တစ်ခါလည်း မမေးဖြစ်တော့ပါဘူး။
အချိန်အကြာကြီး စင်ပေါ်မှာ ဒေါ့ဂီဆွဲအပြီးမှာတော့ ကျွန်တော် လီးရည်တွေကို ပီဟွမ် စောက်ပတ်ထဲ ထပ် ပန်းထည့်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေကို စို့ရတာဟာ ကျွန်တော့်အတွက် နိဗ္ဗာန်ပါပဲ။
ဒီတစ်ချီဟာလည်း နောက်ဆုံး တစ်ချီ မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။
စင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး လိုးတယ်။ ကောက်ရိုးပုံမှာ လိုးတယ်။ ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်ကို မြင်းလို စီးပြီး လိုးတယ်။ နွားပေါ်တက်ပြီး လိုးတယ်။ တင်းကုပ်အနှံ့မှာ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ ဘယ်နှချီ ပြီးသွားမှန်း မသိအောင် လိုးကြတယ်။
အွမ်လေး အိမ်ပြန်လာခါနီးမှ ကျွန်တော်နဲ့ ပီဟွမ် လိုးတာ နားလိုက်တယ်။
ကျွန်တော်တို့ နားတော့ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေ ညစ်ထားတာ သံပုံးကြီး ၃ ပုံးစာ အပြည့်ရထားပြီ။
ညနေစောင်းတော့ အွမ်လေးရော၊ အိုက်ဝမ်းရော ပြန်လာတယ်။ ညရောက်တော့ အားလုံးအတူတူ ထမင်း စားကြတာပေါ့။ ပြီးတော့ နို့ တစ်ခွက်စီရယ်။ ဒီနို့ကို ကျွန်တော် ကြိုက်နေပါပြီ။ မေမေလေးတိုက်တဲ့ နို့နဲ့ အရသာ မဆိုသလောက်လေး ကွာပေမယ့် အာနိသင်ကတော့ ဆင်တူတယ်။
နွားနို့ သောက်ပြီးတာနဲ့ အိုက်ဝမ်းက သူ့အခန်းသူ ပြန်သွားတယ်။ သေချာပေါက် သူ မေမေလေးရဲ့ စောက်ပတ်တွေ၊ နို့တွေကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုတော့မှာပဲ။ ကျွန်တော်ကတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ပီဟွမ်၊ အွမ်လေးတို့နဲ့ စကားပြောနေတာပေါ့။ အွမ်လေးရှေ့မှာတော့ ကျွန်တော်နဲ့ ပီဟွမ်က ဟန်မပျက်ဘဲ ပြောကြဆိုကြတယ်။
ဒါကို မသိတဲ့ အွမ်လေးက ကျွန်တော်နား လာထိုင်၊ ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို ဖက်ထားပြီး ကျွန်တော်က ပြင်ပက အကြောင်းတွေ မေးတယ်။ သူဖက်ထားတော့ ကျွန်တော့်လက်မောင်းက သူနို့နှစ်လုံးကြား ရောက်နေတာပေါ့။ ဒီအထိအတွေ့ကို ကျွန်တော် သာယာချင်ပေမယ့် မနည်း အောင့်ထားရတယ်။ ဒါကို မြင်တဲ့ ပီဟွမ်ကတော့ အပြုံးမပျက် ကြည့်နေရှာပါတယ်။
အိပ်ချိန် ရောက်တော့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နှုတ်ဆက်ပြီး အိပ်ခန်းကိုယ်စီ ဝင်ခဲ့ကြတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ခဏ ကြာတော့ ကျွန်တော့်အခန်းထဲကို ပီဟွမ် ရောက်လာတယ်။ ပီဟွမ် ရောက်လာတော့ ကျွန်တော်က ဘောင်းဘီ ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်ကလည်း ချက်ချင်း လာစုပ်ပေးတယ်။
လီးစုပ်ပြီးတော့ နို့တိုက်တယ်။ နို့တိုက်တုန်းမှာလည်း ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေကို လီးစုပ်သလို စုပ်ပေးသေးတယ်။ အဲ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ပဲ ကျွန်တော်က ပီဟွမ် စောက်ပတ်ကို ပြန်နှိုက်ပေးလိုက်တော့ ပီဟွမ် တစ်ချီ ပြီးသွားတယ်။
ခြောက်ဆယ့်ကိုး ပုံစံနဲ့ ဒုတိယအချီကို စကြတယ်။ ပြီးတော့ ပီဟွမ်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး တစ်ခါလိုး၊ ပက်လက်ပုံစံနဲ့ လိုး၊ ဘေးစောင်းပုံစံနဲ့ လိုးပြီး ၃ ချီ လောက် လိုးအပြီးမှာ နားလိုက်ကြတယ်။ ဒီတစ်ညတော့ ပီဟွမ် ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ အိပ်စက်မယ်တဲ့လေ။
"ချစ်လိုက်တာ.. ပီရယ်.."
ပီဟွမ်က လိုးပြီးတော့ သူ့အတွင်းခံ ပိတ်စတွေကို ပြန်ပတ်တယ်။ ရိုးရာထဘီကို ပြန်ဝတ်တယ်။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပြီး အိပ်တယ်။ ပီဟွမ်က အိပ်နေပြန်တော့လည်း အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ ကလေးလေးလို ချစ်စရာကောင်းနေပြန်တာမို့ ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ်ကို ဖက်ပြီး အိပ်လိုက်ပါတယ်။
ညတာ ရှည်ပါစေ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
နတ်သမီးပုံပြင်
ညတာ အရှည်ကြီးကို အတူတူ အိပ်စက်ကြပြီး နောက်တစ်တေ့ မနက် မိုးမလင်းခင်၊ လင်းကြက်မတွန်ခင် မနက် ၄ နာရီလောက်မှာ ပီဟွမ် ကျွန်တော့်ကို နိုးတယ်။ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူ့ပေါင်ပေါ် တင်။ ရင်ပတ်ချည်စကို ဖြေပြီး ကျွန်တော့်ကို မိခင် တစ်ယောက်လို ကြင်ကြင်နာနာ နို့တိုက်တယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်နှာဟာ ဝမ်းသာပြီး ပြုံးနေတယ်။ သူ့အကြည့်တွေက ပုံမှန်လို မဟုတ်ဘဲ ပိုနွေးထွေးသလိုပဲ။ ကျွန်တော်လည်း ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ကလေး တစ်ယောက်လို စို့ခဲ့ပါတယ်။
"မောင်.. ဒီနေ့တော့ အွမ်လေး.. အိမ်မှာ ရှိမှာမို့.. လိုးလို့ မရဘူးနော်..."
ကျွန်တော် နို့စို့နေရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ကို နို့အဝတိုင်အပြီးမှာတော့ ပီဟွမ်က ရင်ပတ်ချည်ကို ပြန်ပတ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတယ်။ မနေ့က အဖြစ်အပျက်တွေက တကယ်လား၊ အိပ်မက်လားလို့ ပြန်ဆန်းစစ်ရင်း ကျွန်တော် အခန်းထဲမှာ ကျန်ရစ်ခဲ့တာပေါ့။
ဒီနေ့တော့ အရင်နေ့တွေလိုပဲ မနက်စာ စားပြီး အလုပ်သွား။ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတဲ့ စာရင်းတွေထဲမှာ ခေါင်းနှစ်။ နေ့လည်ပိုင်းကျ အိမ်ပြန် ရေချိုးမလို့ လုပ်ပေမယ့် ရွာထဲမှာ လက်ထပ်ပွဲရှိလို့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို ဖိတ်လို့ သွားရသေးတယ်။
မယားငယ် ယူပွဲပေါ့လေ။ သူတို့ ယူကြတဲ့သူတွေက နည်းနည်း ရှုပ်ပေမယ့် ရှင်းပြပါ့မယ်။ အမေ တစ်ယောက်ထဲကနေ မွေးတဲ့ သွေးသားချင်းယူထားတဲ့ လင်မယားက သမီးတစ်ယောက်မွေးတယ်။ အဲ့သမီးကို သူ့အဖိုး၊ လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့ အဖေက ယူတယ်။ အဖိုး နဲ့ မြေးမလေး လိုးပြီး မွေးလာတဲ့ သမီးကလေးက အခုဆို ၁၈ နှစ် ပြည့်ပြီ။ အဲ့သမီးလေးက ခုနက လင်မယားနဲ့ဆို မြေးတော် ပြန်တယ်ပေါ့လေ။ အဲ့မြေးလေးကို ခုနက လင်မယားထဲက လင်ဖြစ်သူက မယားငယ်အနေနဲ့ လက်ထပ်မှာ။ အသက်ဆိုတာ ရပ်ထားသလားလို့တောင် ထင်ရအောင် နုပျိုသန်မာလွန်းတဲ့ ဒီရွာမှာ ဒီလို မျိုးဆက်နဲ့ ချီတဲ့ လက်ထပ်ပွဲတွေက အများကြီးပါ။ လက်ထပ်ပွဲကို ဆွေမျိုး အားလုံးနဲ့ ရွာသားအားလုံး တက်ရောက် ချီးမြင့်ကြတယ်။ လက်ထပ်ပွဲကတော့ ကျွန်တော်တို့ မြင်နေကျလိုပဲ ကျင်းပတာပါ။ အကျွေးအမွေးတွေနဲ့ပေါ့။
ကျွန်တော် နဲ့ အိုက်ဝမ်းလည်း စားသောက်ပြီး လုပ်နေရင်း လုပ်ငန်းကိုပဲ ဆက်လုပ်ကြတာပေါ့။
ညနေစောင်းတော့ အလုပ်သိမ်းပြီး အိမ်ကို ပြန်။ ရေမိုးချိုးပြီး ထမင်းစား။ ခဏတဖြုတ် စကားပြော။ အိပ်ရာဝင်ချိန်လောက်မှာ အွမ်လေးက အိပ်ရာအရင် ဝင်သွားတော့ ကျွန်တော် ဝမ်းသာသွားတယ်။
ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေတဲ့ ပီဟွမ်ကို ကျွန်တော် နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး
"ပီ.. လိုးကြရအောင်..."
"ဟင်.. ဒီနေ့ မရဘူးလို့ ပြောထားတယ်လေ.."
"ဘာလို့ မရတာလဲ.. အားလုံး အိပ်ရာဝင်သွားပြီ.. ပြီးတော့ ကြည့်ဦး..."
ပီဟွမ်ရဲ့ လက်ကို ယူပြီး ကျွန်တော့် လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လီးကိုတော့ ဘောင်းဘီပေါ်က ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့်
"ဒါပေမယ့် မောင်ရယ်.. ဒီညတော့ အောင့်လိုက်ပါဦးနော်.. မနက်ဖြန်ကျ ပျော်ပျော်ကြီး လိုးကြမယ်လေ.. နော်.."
ပီဟွမ်က ဇွတ်ငြင်းနေတော့ ကျွန်တော်လဲ လက်လျော့လိုက်ရတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ အောင့်သက်သက်နဲ့ပေါ့။ ဒေါသတောင် ဖြစ်မိသလိုပဲ။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ ကျွန်တော်လဲ မသိပါ။ တဖက်အခန်းမှာ အိုက်ဝမ်းက မေမေလေးကို မှန်းပြီး ထုနေတဲ့ အသံတွေ ကြားရပေမယ့် ကျွန်တော် လီး မတောင်နိုင်ပါ။
ဒီည တော်တော်နဲ့ အိပ်မရ။ ဝမ်းနည်းသလိုလို၊ ဘာလိုလိုနဲ့ပေါ့။ ညသန်းခေါင်းလောက်ကြတော့ ပီဟွမ်ရဲ့ အခန်းဘက်က အသံကြားလာတယ်။
"အမေကလည်း ညကြီး မင်းကြီး... မလုပ်ချင်ဘူးလို့.."
အွမ်လေးအသံ။
ကျွန်တော်လဲ အသံကို သေချာကြားရဖို့ နံရံကို နားကပ်ပြီး နားထောင်တာပေါ့။
"သမီးကလည်းကွယ်... အမေ တောင်းဆိုတာပါ.."
"မနက်ဖြန်လည်း လုပ်ငန်း မရှိဘဲနဲ့..."
အွမ်လေးပြောတဲ့ လုပ်ငန်းဆိုတာ နွားတွေနဲ့ လိုးတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် သဘောပေါက်တယ်။
"သမီးကလည်း.. လိမ္မာပါတယ်.. ထဘီချွတ်လိုက်ပါ.."
ဟင်.. ပီဟွမ်က အွမ်လေးကို ထဘီ ချွတ်ခိုင်းနေတယ်။
"အမေ မနက်ဖြန် ဘာလုပ်မလဲဆိုတာ သမီး သိပါတယ်.."
"ဟင်း.. သမီးကလည်း ဘာလုပ်ရမလဲ.. လုပ်ငန်းစဖို့ နွားတွေနဲ့ ပြန်လိုးမှာပေါ့..."
"လျှောက်ပြောမနေပါနဲ့.. အမေရယ်... နို့တွေက သံပုံး ၃ ပုံးစာ၊ တစ်ပတ်စာ အပြည့် ရှိတာကို.. မနေ့က ညနေက အမေနဲ့ အစ်ကိုအိုက်လိုင်းနဲ့ လိုးနေတာ သမီးတွေ့တယ်.."
အွမ်လေး ကျွန်တော်တို့ လိုးနေတာကို တွေ့သွားတာပေါ့
"သမီး.. အွမ်လေး.. ဘယ်.. ဘယ်လို တွေ့တာလဲ.."
ပီဟွမ်ရဲ့ အသံလေး တုန်နေတယ်။
"တွေ့လို့ တွေ့တာပေါ့.. ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ.. အမေရယ်.. အမေ သူ့ကို ချစ်လားဟင်.. အဖေ့ကို ချစ်သလိုမျိုးလေ.."
"သမီးရယ်..."
"ဖြေပါ.. အမေရဲ့.."
"ချစ်တယ်.. သမီး အဖေကို ချစ်သလို ချစ်တယ်.. သမီးလေးကို ချစ်သလိုလဲ ချစ်တယ်.."
"သမီး သဘောတူတယ်..."
"တကယ်လား.. သမီး.."
"အင်းဆို.. ပြီးတော့ သမီးလည်း အစ်ကို အိုက်လိုင်းကို ချစ်တယ်.. သူက ကြင်နာတတ်တယ်.. သမီးသူနဲ့လည်း လိုးချင်တယ်..."
ကြားလိုက်ရတာကို ကျွန်တော့် နားတောင် မယုံနိုင်ဘူး။ အွမ်လေး ဘာတွေ ပြောသွားတာလဲ။
"သမီး အွမ်လေး.. ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ.."
"သမီးလည်း သူ့ကို ချစ်တယ်လို့.. သူနဲ့ လိုးချင်တယ်လို့.."
"သမီး.. အရင်တစ်ခါကလို စိတ်ကစားတာ နေမှာပါ.. အရင်တစ်ခါကလည်း သူကြီးသား အငယ်ကောင်နဲ့ လိုးကြည့်ချင်တယ်လို့ ပြောပြီး ဟိုက တကယ် လာတောင်းတော့ သမီးပဲ ငြင်းလိုက်တာလေ..."
"အဲ့တုန်းက စိတ်ကစားတာ... အခု သမီးလည်း အရွယ်ရောက်ပါပြီ.. စိတ်ကစားတာ မဟုတ်မှန်း သေချာပါတယ်.. အစ်ကိုက အမေ့ရဲ့ ချစ်သူဆိုတာ နားလည်ပါတယ်.. ဒါပေမယ့် သမီးလည်း ချစ်ချင်တယ်..."
"သမီးရယ်.. အမေ့ကို အများကြီး စဉ်းစားရအောင် မလုပ်ပါနဲ့..."
"ကဲပါလေ.. အဲ့တာတွေ ထားပါတော့.. ဖင်ကုန်းပေးရမှာလား..."
ကျွန်တော် အဲ့စကားတွေကို သေချာကြားရဖို့ နေရာရွေ့ရင်း ရွေ့ရင်း ခေါင်းရင်းနားက စားပွဲပုလေးအောက်မှာ အပေါက်လေး တစ်ခု သွားတွေ့တယ်။ အပေါက်လေးက အမှိုက်တွေနဲ့ ပိတ်နေလို့ ကော်ထုတ်လိုက်ရသေးတယ်။ အမှိုက်တွေ ရှင်းသွားတော့ ကန့်လန့်လေး အက်နေတဲ့ မျက်လုံးနှစ်လုံးစာ အပေါက်လေး ရသွားတယ်။
အဲ့အပေါက်ကနေ ကြည့်လိုက်ရင် ပီဟွမ်ရဲ့ အခန်းကို ပြတ်ပြတ်သားသား မြင်ရတယ်။ ကြားရတယ်။ ဟိုဘက်က ဘယ်လိုမှ သတိထားမိမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော်ကြည့်လိုက်တော့ အွမ်လေးကို သွားတွေ့တယ်။ ကျွန်တော်က ကြည့်ရင် ဘေးတိုက်အနေအထားပေါ့လေ။
ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်၊ လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းအနေအထားနဲ့။ အပေါ်ပိုင်းက ရိုးရာ ရင်ပတ်ကို ပတ်ထားပေမယ့် အောက်ပိုင်းကတော့ ဘာမှ မရှိဘူး။ ဖင်ပြောင်ကြီးပေါ့။ ဘေးတိုက်မြင်နေရတာမို့ အွမ်လေးရဲ့ ပေါင်တံနဲ့ တင်ပါး(ဖင်တုံး) ကိုပဲ မြင်ရတယ်။ အွမ်လေးရဲ့ ဖင်တုံးတွေက အကြီးကြီး မဟုတ်ပေမယ့် သူ့အသက်နဲ့ စာရင် ကြီးတယ်။ ကျွန်တော့် ကိုယ်လုပ်တော်ခေါင်းဆောင် ခမ်းနောင့်ရဲ့ ဖင်ထက်တောင် နည်းနည်းကြီးမယ်။ အွမ်လေးက ခါးလေးကို ကော့ပြီး ကုန်းထားပေးတော့ သူ့ဖင်က လုံးဝန်းပြီး မီးရောင်အောက်မှာ ဝင်းပနေတယ်။ ပြီးတော့ အိစက်နေမယ့်ပုံပဲ။
အွမ်လေး ဘာလို့ ဒီလို နေနေတာလဲ။
သူ့ရဲ့ နောက်မှာ ပီဟွမ်။ ပီဟွမ်က မတ်တပ်ရပ်နေတယ်။ ဆံပင်ကိုတော့ ထုံးထားပြီး လက်က ရင်ပတ်စကို ဖြေနေတယ်။ ရင်ပတ်စ ကွာသွားတော့ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်လာတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေမှာ နို့ရည်လေးတွေ စို့နေတာ မြင်ရတယ်။
ပီဟွမ်က မိန်းမချင်းလည်း စုံမက်တဲ့ သူလား။
ပီဟွမ်က သူ့ရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ ပတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံ ပိတ်စကို ဆက်ဖြေတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ အတွင်းခံဟာ ထူးထူးဆန်းဆန်း အရမ်း ဖောင်းနေသလိုပဲ။
ပီဟွမ်က အတွင်းခံပိတ်စကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြေချလိုက်တော့ ပီဟွမ်ရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ လီးကြီး ပေါ်လာတယ်။ ဟုတ်တယ်။ လီးကြီး။ ညိုတုတ်ပြီး တောင်နေတဲ့ လီးကြီး။ ကျွန်တော်ရဲ့ လီးလောက် ရှိတဲ့ လီးကြီး။ အတုလားလို့ ကျွန်တော် ထင်သေးပေမယ့် မဟုတ်ဘူး။ လီးမှ လီးအစစ်ကြီး။
မနေ့ကမှ ကျွန်တော်လိုးထားတဲ့ စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းနေရာမှာ လီးကြီးကြီးက နေရာယူနေတယ်။
ဒါဆို ဖင်ကုန်းနေတဲ့ အွမ်လေးကို ပီဟွမ်က ဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးမှာပေါ့။
ကြည့်နေရင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းပေါ်က အမွေးတွေ ထောင်ထသွားသလိုပဲ။
ပီဟွမ်က မတ်တပ်ရပ်နေရင်း သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာပြီ သူ့လီးကြီးနဲ့ အွမ်လေးရဲ့ ဖင်ကြားမှာ တေ့လိုက်တယ်။ မမြင်ရပေမယ့် သေချာပေါက် စောက်ပတ်မှာ တေ့လိုက်တယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းတော့တာပဲ။
"အာ့.. နာတယ်.. အမေ့.. ဖြည်းဖြည်း...အာ့.. ကောင်းလိုက်တာ.."
"ကောင်းတယ်တဲ့လား.. ခုနက ပြောတော့ မလုပ်ချင်ဘူးဆို.. ကောင်မစုတ်လေး..."
"လုပ်ချင်တယ်.. အာ့.. လိုးပေး.. အာ့.. ကောင်းတယ်..."
ပီဟွမ် တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာတယ်။ သူ့လီးကြီးက အဝင်အထွက် လုပ်နေတာကို ကျွန်တော် ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရတယ်။
"ကောင်းလား.. ငါ့လီး..."
"ကောင်းတယ်.. အမေ့.. ကောင်းတယ်.. လိုး.."
ပီဟွမ်က အွမ်လေးရဲ့ ဖင်ကို ကိုင်ပြီး လိုးနေတာ။
"ဒီစောက်ပတ်လား.. အရမ်း ယွနေတာ.."
"ဟုတ်တယ်.. အမေ.. သမီးစောက်ပတ်ပဲ ယွနေတာ.. အလိုးခံချင်နေတာ.. အာ့.."
"ဒီစောက်ပတ်လား.. ငါ့ချစ်သူလီးနဲ့ လိုးချင်တာ.. ရော့ရော့.. လိုးချင်သေးလား.."
ပီဟွမ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း နှစ်ချက်ဆင့်ပြီး ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။
"အား..အား.. လိုးချင်သေးတယ်.. အစ်ကိုအိုက်လိုင်း လိုးတာ ခံချင်တယ်..."
"ခံချင်ဦးဟယ်..."
"ဖြန်း.. ဖြန်း.. ဖြန်း..ဖြန်း.."
ပီဟွမ်က အွမ်လေးရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားနဲ့ နှစ်ချက်စီတောင် ရိုက်လိုက်တာ။ အသံကို အကျယ်ကြီးပဲ။
"စောက်ပတ်.. တော်တော် ယားနေတာ.. ဟုတ်လား.. ငါ့ချစ်သူလီးနဲ့ မင်းစောက်ပတ်နဲ့ တန်လို့လား..."
ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်ကို သူ့ချစ်သူလို့ ပြောပြီး အွမ်လေးကို လိုးပေးနေတာ။
"သမီးလည်း သူ့ကို ချစ်တယ်လေ.. သမီး စောက်ပတ်လည်း သူလိုးတာ ခံသင့်တာပေါ့..."
အွမ်လေးက အိပ်ရာပေါ် လက်ထောက်ပြီး အလိုးခံနေတာ။ ရင်ပတ် ပတ်ထားပေမယ့် ပီဟွမ် ဆောင့်လိုက်တိုင်း အွမ်လေးရဲ့ နို့တွေက လှုပ်သွားတာကိုတော့ တွေ့နေရတယ်။ အွမ်လေးက ပီဟွမ်ရဲ့ လိုးချက်တွေကို ကောင်းကောင်း ခံနိုင်နေတာပဲ။
အွမ်လေးရဲ့ ဖင်တုန်တုန်တွေကို ပီဟွမ်က ဆောင့်လိုးနေတာကို ကြည့်ရတော့ ကျွန်တော်လဲ လီးတောင်လာပါတယ်။
"အာ့.. ကောင်းလိုက်တာ.. အာ့.. လိုး..."
"ကောင်းလား.. ငါ့လီး.. မင်းအမေ လီးက ခံလို့ကောင်းလား..."
ပီဟွမ်နဲ့ အွမ်လေး ပြောနေတာကို ကျွန်တော်လဲ နားအရသာခံရင်း ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။
"အား.. အား.. သမီး စောက်ပတ် ယွလာပြီ..အား.. ပြီးတော့မယ်..."
"အား.. အာ့.. အမေတော့ ပြီးပြီ.. အား..."
"သမီးလည်း ပြီးပြီ.. အာ့..."
အွမ်လေးရဲ့ ဖင်နဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ဆီးခုံတွေ ကပ်သွားတာကိာ မြင်လိုက်ရတယ်။
ရုတ်တရက် ဆိုသလို ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲကို "ကိုကို ဂွင်းမထုရဘူးနော်.." ဆိုတဲ့ သစ္စာရဲ့ အသံလေး ပေါ်လာတော့ ကျွန်တော်လဲ ဂွင်းထုတာကို ရပ်လိုက်ရတယ်။
လိုးလို့ ပြီးသွားတော့ ပီဟွမ်က အွမ်လေး နောက်ကို ဝင်လှဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား စောင်အတူ ခြုံလိုက်တယ်။
"အမေ.. ဒီကိစ္စကို သေချာ စဉ်းစားမယ်နော်.. သမီးလေး.."
"ဟုတ်.. အမေ့ကို ချစ်တယ်..."
ယုံချင်စရာ မကောင်းတဲ့ ပြဇာတ်တစ်ပုဒ်ဟာ ပြီးသွားပါပြီ။ ဆန်းကြယ်ခြင်းနဲ့ အလှတရားတွေကို တပြိုင်ထဲ မြင်လိုက်ရတာပါ။
ညဦးပိုင်းကို မကျေနပ်မှုတွေနဲ့ စခဲ့ပေမယ့် ညနက်ပိုင်းမှာတော့ စိတ်ချမ်းသာမှုတွေ ပြည့်နက်နေပါပြီ။
ဒီညတော့ အိပ်လို့ ကောင်းဦးမယ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
နောက်တစ်နေ့ မနက်မှာပဲ ကျွန်တော် ဒီကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းဖို့ အစီအစဉ်တွေ စတာပေါ့။ ပထမဦးဆုံး အိုက်ဝမ်းကို အလုပ်ကို တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လိုက်တယ်။ အထာနပ်တဲ့ အိုက်ဝမ်းကလည်း အိုခေပေါ့။ အပြင်အကြောင်း အရမ်း သိချင်နေတဲ့ အွမ်လေးကိုလည်း အြိက်ဝမ်းနဲ့အတူ လိုက်သွားဖို့ တိုက်တွန်းလိုက်တော့ နှစ်ခါ ပြောစရာ မလိုဘူး။
နှစ်ယောက်လုံး ထွက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ပီဟွမ်က ပန်းကန်ဆေးနေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ်အနား သွားပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို တစ်ချက် အားနဲ့ ရိုက်လိုက်တယ်။
"ဟာ့..."
ပီဟွမ် လှန့်သွားပုံပဲ။ ဒါပေမယ့် ဟန်မပျက် သူ့ပန်းကန် သူပြန်ဆေးနေတယ်။
"ဂရုမစိုက်ဘူးပေါ့လေ.."
ကျွန်တော် အဲ့လို ပြောလိုက်ပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ လည်ဂုတ်ကို နမ်းလိုက်တယ်။
"အို.. မောင်ရယ်..."
ပန်းကန်ဆေးလို့ ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေ ပေနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ လက်ကို ရေအမြန်ဆေးပြီး ပီဟွမ်ကို သူ့ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ အိပ်ခန်းက ကျွန်တော် ချောင်းကြည့်တုန်းကထက် နည်းနည်းပိုကျယ်သလိုပဲ။ ဒါကလည်း ပရိဘောဂ များများစားစား မရှိလို့ ဖြစ်မှာပါ။ အိပ်ရာရယ်၊ စားပွဲပု တစ်လုံးရယ်၊ စာအုပ်စင်လေးရယ်။ ဒါပါပဲ။ ပီဟွမ်က စာအုပ်ဖတ်ရတာ ဝါသနာပါပုံရတယ်။
ပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျွန်တော် တစ်ချက် နမ်းလိုက်ပြီး ပီဟွမ်ကို အိပ်ရာပေါ် တွန်းပို့လိုက်တယ်။ အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက်လေး လှဲနေတဲ့ ပီဟွမ်ပေါ်ကို ကျွန်တော် ခုန်အုပ်လိုက်ပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ ရင်ပတ်ကို အောက်က လှန်ပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ ဗိုက်သားလေးတွေကို အနမ်းမိုးတွေ အရင် ရွာချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ထဘီကို ဆွဲချွတ်။ ပေါင်ကြားမှာ ပိုးပိတ်သားလေးက ခပ်ဖောင်းဖောင်း အရာတစ်ခုကို ဖုံးဖိပေးထားတယ်။ ဒါဟာ ကျွန်တော် မနေ့က မြင်ခဲ့တဲ့အရာပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ဟုတ်တယ်။ ဒါကို ကျွန်တော်ဟာ မလိုလားတာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ပြရမယ်။ အဲ့ဒီခပ်ဖောင်းဖောင်းနေရာလေးကို ကျွန်တော် လက်နဲ့ ယုယုယယလေး အရင် ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
ကျွန်တော့်ဘဝမှာ မိန်းမပေါင်းများစွာရဲ့ အတွင်းခံတွေကို ချွတ်ခဲ့ဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော့်အတွက် စိတ်အလှုပ်ရှားရဆုံးပဲ။ ဘာလို့ဆို ဒီမိန်းမရဲ့ အတွင်းခံအောက်မှာ ကျွန်တော် မြင်ရနေကျ၊ ကျွန်တော့်ကို စိတ်ကျေနပ်မှု ပေးနေကျ မိန်းမ စောက်ပတ် တစ်ခုကို မြင်ရမှာ မဟုတ်လို့ပဲ။
ကျွန်တော် ပိုးပိတ်သားလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ခွာလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်က မျက်လုံးကို မှိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေတယ်။ ပိတ်သားလေးက တစ်လွှာချင်းကွာသွားပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့။
ဟမ်။
ဘယ်လို။
မနေ့က ကျွန်တော် မြင်ခဲ့တဲ့ လီးကြီး မရှိတော့ဘူး။ အမြင်မှားတာ မဟုတ်ခဲ့ရပါ။ မနေ့ညက ပီဟွမ်ရဲ့ ပေါင်ကြားတည့်တည့်မှာ လီးချောင်းကြီးနဲ့ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ကျွန်တော် မြင်ခဲ့ရတာပါ။
ကျွန်တော် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်မိတယ်။
"မောင်.. ဘာဖြစ်တာလဲဟင်..."
ကားထားတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ပေါင်တံဖွေးဖွေးနှစ်ခုကြားမှာ ဖွေးဖွေးဥဥ ဖောင်းဖောင်း စောက်ဖုတ်ဟာ ကျွန်တော်နဲ့ မလိုးခင်က ပုံစံအတိုင်း ချစ်စရာ။ ဒါဆို လီးကြီးက ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ။
"ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ.."
ကျွန်တော် အသံထွက်ပြီး ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။
ကျွန်တော့်ကို ပီဟွမ် ရိပ်မိသွားပြီ။ အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေတဲ့ ပီဟွမ်က ချက်ချင်း ထထိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက် ကြည့်တယ်။ ပီဟွမ် မျက်လုံးမှာ မျက်ရည်တွေ အပြည့်။ ဝမ်းနည်းနေတဲ့ အရိပ်အယောင်တွေက မျက်နှာမှာ အပြည့်။
"မောင်.. မြင်ပြီးပြီပေါ့နော်..."
ကျွန်တော် ပြန်မဖြေနိုင်။
"ပီ့ကို မုန်းလိုက်ပါတော့.. မောင်ရယ်.. ပီ့ကို မချစ်ပါနဲ့တော့..."
ပီဟွမ် မျက်လုံးက မျက်ရည်တွေ လျှံကျလာတယ်။
ကျွန်တော် ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်ရည်တွေကို မကြည့်နိုင်ဘူး။ ပီဟွမ် ငိုတော့ ကျွန်တော့် ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးကို လကမ္ဘာကြီးနဲ့ လာဖိထားသလိုပဲ။ ကျွန်တော် ချက်ချင်း ပီဟွမ် အနားကို ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
"ပီ့ကို မောင်က ဘာလို့ မချစ်ရမှာလဲ. ပီရယ်.."
"ပီဟာ... ရွံစရာ ကျိန်စာသင့်နေတဲ့ မိန်းမပါ.. မနေ့ညက ပီ့ကို မောင် မြင်ခဲ့တယ် ဆိုရင်ပဲ မောင် ပီ့ကို မုန်းလို့ ရနေပါပြီ..."
"မမုန်းပါဘူး.. မောင်.. ပီကို မမုန်းဘူး.. မုန်းတယ်ဆိုရင် ဒီနေ့ ခုလို နေနေဦးမှာလား... ပီရယ်..."
ကျွန်တော် ပီဟွမ်ကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။
"ပီ့ကို.. မဖက်ပါနဲ့ မောင်ရယ်.. လွတ်ပါ..."
"အို.. ချစ်တာကို ဖက်မှာပေါ့... ပီရယ်.. ကျွန်တော် မြင်ခဲ့တယ်.. ဒါပေမယ့် ချစ်တာ မလျော့သွားဘူး.. ကျွန်တော် ကြားလဲကြားခဲ့တယ်.. အဲ့ဒီအတွက် ပိုချစ်ပါတယ်.. ပီ့ရဲ့ ဖြစ်တည်မှုက ကျိန်စာပဲ ဖြစ်ဖြစ်.. ဆုလာဘ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်.. မောင် ချစ်တယ်.. ပီမှာ လီးပဲ ရှိရှိ၊ စောက်ပတ်ပဲ ရှိရှိ မောင်ကတော့ ချစ်နေဦးမှာပဲ.. ပီရယ်.. မောင့်ကို မမုန်းခိုင်းပါနဲ့..."
ပီဟွမ်က မျက်ရည်တွေ စီးကျနေတဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်လာတယ်။
"အို.. မောင်ရယ်... ပီ ယုံပါပြီ.. ယုံပါပြီ..."
ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ ပီဟွမ်ကို အတင်းကြပ်ဆုံး ဆွဲဖက်ထားလိုက်တယ်။ အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် ကျွန်တော်ဟာ ကမ္ဘာပေါ်က အထူးဆန်းဆုံး နေရာကို ရောက်နေပြီးပြီပဲ။ ပီဟွမ် ပေါင်ကြားက လီးက ဘယ်လို ရောက်လာပြီး ဘယ်လို ပျောက်သွားတယ်ဆိုတာကို ကျွန်တော် တကယ် မသိချင်တော့ပါဘူး။ တကယ်ပါကွာ.. ကိုယ်ကတော့ ချစ်တာ တစ်ခုပဲ သိတော့တယ်။
~~~~~~~~~~
အတန်ကြာအောင် ဖက်အပြီးမှာတော့ ဆက်ရမယ့် လုပ်ငန်းကို သတိရလာရော။ ပီဟွမ်ရဲ့ ပေါင်ကြားက ဆီးခုံလေးကို လှမ်းမြင်နေရတော့ လီးက ပြန်တောင်ချင်လာတယ်။
"ပီ.. အရမ်း ချစ်တယ်ဆိုတော့ လိုးလို့ရပြီလားဟင်..."
"အာ.. မောင်ကလည်း..."
ပီဟွမ်က မျက်ရည်တွေကို ကမန်းကတန်း သုတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုဆူ ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းနဲ့ ကြည့်တယ်။ ပီရယ်.. ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ။
ဒါပေမယ့်လည်း ပီက ချက်ချင်း ထပြီး ရင်ပတ်ကို ဖြေလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ ဧရာမကြီးမားလွန်းတဲ့ နို့ကြီးက အထိန်းအကွပ်မရှိ လျှံကျလာတာပေါ့။ အားရစရာ နို့သီးခေါင်းမှာ နို့ရည်တွေ ဆို့လို့။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အလှဆုံး ဖြစ်နေတဲ့ ပီဟွမ်ဟာ မနေ့ညက ကျွန်တော်တွေ့ခဲ့တဲ့ လီးကြီးနဲ့သာဆိုလည်း ကျွန်တော့်အမြင်မှာ အရမ်း လှနေမှာပဲ။
ပီဟွမ်က ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် ခွထိုင်ပြီး လက်ကို ကျွန်တော် ဂုတ်မှာ ချိတ်လိုက်တယ်။
"ပြောပါဦး.. မောင်.. ဘယ်သူ့ကို လိုးချင်တာလဲ..."
"ပီဟွမ်ဆိုတဲ့ မိန်းမကို လိုးချင်တာ..."
"ဟုတ်လို့လား.. မနေ့ညက အွမ်လေးကိုလည်း တွေ့မှာပဲ.. အွမ်လေးကို မလိုးချင်ဘူးလား..."
ဒါဟာ စမ်းသပ်တဲ့ မေးခွန်းလား။ ယောက်ျားတစ်ယောက်မို့ စိတ်ကူးထဲကို အွမ်လေးရဲ့ ဖင်တုံးကြီး ရောက်လာပေမယ့် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော် ချစ်တာ ပီဟွမ်မို့ အွမ်လေးကို ခဏမေ့လိုက်တယ်။
"အဲ့ကိစ္စတွေ မပြောပါနဲ့တော့.. ပီရယ်..."
ပီက တစ်ချက်ပြုံးတယ်။
"ပီက လီးကြီးနဲ့ဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..."
"သေချာပေါက် ဖင်ကို လိုးမှာပေါ့..."
ပီရဲ့ မျက်နှာ နီရဲသွားတယ်။ ဒါဆို ပီဟွမ် တစ်ယောက် ဖင်မခံဖူးဘူးပေါ့။
"ဘာလို့ ပီကို အဲ့လောက် လိုးချင်ရတာလဲကွယ်... ပီ့ကို တကယ် ချစ်တာပဲလား..."
"ပီရဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို ချစ်တယ်... ပီ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မလိုးရရင် မနေနိုင်ဘူး.. လိုးလို့မရတော့တဲ့ တစ်နေ့အထိ ပီ့ကို မောင် လိုးမယ်..."
အဲ့ဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော်ဟာ အတွင်းခံကလွဲလို့ ဗလာ ဖြစ်နေပါပြီ။
"ဪ.. မောင်ရယ်..."
ပီဟွမ်က သူ့စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကို ကျွန်တော့်လီးနားမှာ လာပွတ်တယ်။
"လိုးမယ်ဆို.. အရင်နမ်းပေး..."
အဲ့လိုပြောပြီး ပီဟွမ်က မျက်လုံးကို မှိတ်၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဟ၊ လျှာလေးကို နှုတ်ခမ်းကြားထဲကို ထုတ်ပေးတယ်။ ပီဟွမ် အရမ်း အနမ်းခံချင်နေတဲ့ ပုံပဲ။ ဒီမြင်ကွင်းဟာလည်း ကျွန်တော် မြတ်နိုးရတဲ့ အမှတ်တရ ဖြစ်လာဦးမှာမို့ ကျွန်တော် မိမိရရ မှတ်တမ်းယူနေမိတာပေါ့။
"မောင်.. ပီ့ကို နမ်းပေးပါဆို.. မနမ်းပေးဘူး.. မောင် အရမ်း ညစ်တယ်ကွာ... အွန်း..."
ပီဟွမ်ကို ကျွန်တော် ဇွတ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ လျှာကို စုပ်ပြီး တံတွေးတွေနဲ့ ရောနယ်မျိုသောက်ရတာဟာ အရမ်းကို အရသာ ရှိပါတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ လျှာနဲ့ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိသပ်နမ်းလျက်ပေးတာကလည်း အကြင်နာတွေ ပိုသလိုပါပဲ။ နှုတ်ခမ်းချင်း၊ လျှာချင်း။
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ရမ္မက်ဟာ စောက်ပတ်၊ ဖင်၊ နို့တွေမှာ ရှိနိုင်ပေမယ့် အကြင်နာကတော့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ လျှာမှာ ရှိနိုင်တယ်။
(စာဖတ်သူ ယောက်ျား၊မိန်းမတို့လည်း ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့နမ်းရင် လျှာတွေ စုပ်ကြည့်၊ လျက်ကြည့်ပါ။ သူ့ရဲ့ တံတွေးကို သောက်ကြည့်ပါ။)
"မာလာပြီ..."
"ဘာလဲ.. ပီရဲ့.."
"မောင်ရဲ့ လီးကြီးလေ... မာတောင်နေပြီ.. ပီ စုပ်ချင်လာပြီ..."
"စုပ်ပေးလေ.. ဒါဆို..."
ပီဟွမ်က ရေခဲချောင်းဝယ်ကျွေးလို့ ပျော်သွားတဲ့ ကလေးရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကျွန်တော့် အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ မိုးပျံလီးကြီးကလည်း တောင်ခနဲ ထွက်လာတာပေါ့။
"ဒီနေ့မှ သေချာ ကြည့်မိတယ်.. မောင့်လီးက အကြီးကြီးပဲနော်...ဟီးဟီး..."
ပီဟွမ်က သူ့ဘာသာပျော်ပြီး သူ့သာဘာသဘောကျနေပြန်ရော။
"ပီ ကြိုက်လားဟင်.."
ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လီးကို ဂွင်းတိုက်နေရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။
"ပီရဲ့ လီးလောက် ကြီးလား..."
"ဟင်.. မောင်လီးက ပီ့ဟာထက် ပိုကြီးတာပေါ့.. ပိုရှည်ပိုကြီးလို့... အဟီး.. ပီ့အားရတယ်.. မွ..."
ပီက ကျွန်တော့် လီးထိပ်ကို တစ်ချက် နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ လီးကို စစုပ်တော့တာပဲ။ ကောင်းလိုက်တာ ပီဟွမ်ရယ်။ လီးချောင်း၊ ဂွေးဥနှစ်လုံး။ နေရာနှံ့အောင်ကို စုပ်ပေးနေတာ။
"ပီရဲ့ အရင် ယောက်ျားကိုလဲ ဒီလို စုပ်ပေးလားဟင်.. ပီ..."
ပီဟွမ်က လီးစုပ်နေရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။
"သူ့လီးကို စုပ်ရတာ ကြိုက်လား.. ပီ..."
ပီဟွမ်က လီးကို အာခေါင်းရင်းထိ တစ်ချက်သွင်းပြီး ပြန်အထုတ်မှာ
"မောင် တကယ် သိချင်တာလား..."
"သိချင်တာပေါ့ ပီ.. ပီအရင်က ချစ်ခဲ့တဲ့သူရဲ့ အကြောင်းပဲ..."
"ဒါဆိုလဲ ပီ ပြောပြပါမယ်..."
ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လီးကို တံတွေးထွေးချပြီး ဂွင်းထုပေးရင်း ပြောတယ်။
"ပီရဲ့ အရင် ယောက်ျားက လီးစုပ်ခံရတာ အရမ်း ကြိုက်တာ.. သူ့ကို ပီက နေ့တိုင်း လီးစုပ်ပေးရတာ.. နေ့တိုင်းပဲ..."
"သူ့လီးကို ပီကြိုက်လား..."
"အမှန်အတိုင်း ပြောရမှာလား..."
"အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောပေါ့..."
"အင်း.. ကြိုက်တယ်.. အရမ်းပဲ.. မောင့်လီးလောက် မဟုတ်ပေမယ့် ပီ့ကိုတော့ စိတ်ချမ်းသာအောင် လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့တယ်..."
"ပီရဲ့ လီးအရွယ်လောက်ပေါ့.. ဟုတ်လား.."
"မောင်ကလဲ... ဟွန့်.. ဟုတ်တယ်..."
ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်ဗိုက်ပေါ်ကို မှေးတင်၊ မျက်ဝန်းဝိုင်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုပေးလာတယ်။ မေတ္တာစိတ်နဲ့ လိုးရင် ချစ်သူရဲ့ ဘယ်အစိတ်အပိုင်းမဆိုဟာ ကိုယ့်လီးကို အကောင်းဆုံးအထိအတွေ့ကို ပေးနိုင်ပါလား။
"ပီ.. သူ့ကို ချစ်သေးလားဟင်..."
ပီရဲ့ အကြည့်တွေ ရီဝေသွားတယ်။
"မောင်က ဘယ်လို ဖြေစေချင်လို့လဲ..."
"အရိုးသားဆုံးပဲပေါ့.. ပီရယ်..."
"အင်း...... ချစ်သေးတယ်ဆိုပါတော့..."
သက်ပြင်းရှည်ကြီး နောက်က အဖြေတစ်ခု။ အဲ့နောက်မှာ လီးချောင်းကို ဂွင်းတိုက်နေတဲ့ ပီရဲ့ လက်တွေက ဂွေးဥတွေဆီ ရောက်သွားတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ်ရဲ့ ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးရင်း...
"ပီ... ကျွန်တော့်ကို မစိုးရိမ်ပါနဲ့.. ပီအရင်က ချစ်သူကို ပီ ဆက်ချစ်လို့ရပါတယ်.. မေ့ပစ်စရာလဲ မလိုသလို.. သတိရလို့လဲ ရပါတယ်.. ပီက သူ့ကို ဒီလောက် ချစ်ရင် သူကလဲ ပီကို အရမ်း ချစ်ခဲ့မှာပဲ.. အခုတော့ သူ့တာဝန်ကို မောင်ယူပြီ.. ပီကို မောင်ချစ်မယ်.. ယုယမယ်.. ပီကလဲ မောင့်ကို ချစ်ပေးပါ.. သူ့အောက် မလျော့တဲ့ မေတ္တာနဲ့ပေါ့.. မောင်ကလည်း ပီ့အတွက် အကောင်းဆုံး ယောက်ျား ဖြစ်စေရမယ်.. ဒါပေမယ့် အခုကစပြီး ပီရဲ့ မေတ္တာဟာ အတိတ်က သူ့ကိုရယ်နဲ့ အခုကစ နောင်အဆုံးသတ်ချိန်အထိ မောင့်ကိုပဲ ဦးတည်ရမယ်.. ပီရဲ့ စောက်ဖုတ်၊ ပီရဲ့ နို့၊ ပီရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ မောင် တစ်ယောက်ထဲအတွက်ပဲ ဖြစ်စေရမယ်... ဟုတ်ပြီနော်..."
ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်ရဲ့ ဗိုက်ကို တစ်ချက် နမ်းပြီး
"ဟုတ်ကဲ့ပါ.. မောင်..."
"မောင့်ကို ချစ်တယ်မလား..."
"အချစ်ဆုံးပါပဲ.. မောင်..."
"ဒါဆို ပီရဲ့ အရင် ယောက်ျားအကြောင်းမေးရင် အရိုးသားဆုံး ဖြေနော်..."
"ဟုတ်ကဲ့ပါ..."
"သူ့ရဲ့ လီးနဲ့ အလိုးခံရတာ အရမ်း ကောင်းလားဟင်..."
"အင်း.. ပီအတွက်တော့ တစ်ခုတည်းသောနဲ့ အကောင်းဆုံး လီး ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့..."
"အဲ့လောက် ကောင်းတဲ့ လီးကို ပီတစ်ယောက်ထဲက အလိုးခံရတာပေါ့လေ.. ဟုတ်လား.."
"အွန်... ပြောရရင်တော့ မဟုတ်ဘူး.. ပီတို့ရဲ့ ယုံကြည်ချက်အရဆိုရင် ယောက်ျားကောင်းရင် သူ့ရဲ့ သုတ်ရည်ကလည်း တန်ဖိုးရှိတယ်လေ.. သူ့ကို အများက ယောက်ျားကောင်းလို့ သတ်မှတ်ကြတယ်.. ပီအပါအဝင်ပေါ့လေ..."
"အဲ့ဒီတော့..."
"သူက ပီတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ လိုးဖို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပေမယ့် ပီကတော့ သူ့ကို တခြားမိန်းမတွေကိုပါ လိုးခိုင်းခဲ့တယ်... သူနဲ့ အလိုးခံရတဲ့ မိန်းမတိုင်းက ကောင်းချီးပေးခံရသလိုပဲတဲ့.. မောင်ရယ်.. မိန်းမတွေရဲ့ စောက်ပတ်ဟာ သူ့လီးကို တောင့်တကြတယ်ဆိုပါတော့.. ဒီရွာ ရောက်အပြီးမှာတော့ ဒီရွာရဲ့ ဓလေ့အတိုင်း ဒီရွာက အလှဆုံး မိန်းကလေး ၃ ယောက်ကိုတောင် ကိုယ်ဝန်ရအောင် လိုးပေးခဲ့သေးတယ်.. အဲ့သုံးယောက်ဆို အခု သူတို့ကလေးတွေတောင် အရွယ်ရောက်ကုန်ပြီ..."
"ဪ.."
ပီဟွမ်က ကျွန်တော့် ဗိုက်ပေါ် ခေါင်းတင်ထားရင်းက ကိုယ် ပြန်မတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်လီးကို အနီးကပ် စိုက်ကြည့်တယ်။
"မောင့်လီးက သူ့လီးထက် ပိုကြီး ပိုရှည်တယ်.. မောင်... တခြားမိန်းမတွေကိုရော လိုးပေးလို့ ပီက ခိုင်းရင် လိုးမှာလား..."
တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ လိုးတော့မယ်လို့ တွေးမိတဲ့ အချိန်ဟာ မေမေလေးနဲ့ စလိုးတုန်းကပေါ့။ အခုတော့ အဲ့ဒီအတွေးဟာ ပေါ်မလာ။ စိတ်ကူးထဲမှာ မေမေလေး၊ သစ္စာနဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေရဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးခန္ဓာကိုယ်တွေ ပေါ်လာတယ်။
"ပီ့ သဘောပါ..."
ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လီးကို ကြည့်ပြီး ပြုံးနေပြန်ရော။
"မောင် အရင်က မိန်းမတွေ အများကြီးကို လိုးပေးဖူးတယ်မလား.. မှန်မှန်ဖြေ..."
မှန်မှန်ဖြေရမလား။ အမှန်ဖြေလိုက်တာ ကောင်းပါတယ်။ ဒါမှ တစ်ချိန်ကျ ဘဝအမှန်ကို ဖွင့်ပြောခဲ့ရင် အဆင်ပြေမှာ။
"အင်း.. လိုးဖူးတယ်.."
"အို.. ပီအရမ်း ဝမ်းသာတာပဲ..."
ပီက ကျွန်တော့်ကို လာဖက်တယ်။ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ပေါ် လာကပ်တဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ကိုယ်ငွေ့လေးဟာ ကျွန်တော်အတွက် နိဗ္ဗာန်နဲ့ မလဲနိုင်တဲ့အရာပါပဲ။ ချစ်လိုက်တာ.. ပီဟွမ်ရယ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
နီးဖို့ရယ် ရွယ်
ရင်ခွင်ချင်း ပူးကပ်ပြီး အချစ်တွေကို ကူးစက်နေစေတဲ့ အချိန်ဟာ လျှပ်စစ်ဓာတ်ပေါင်းများစွာကို ထုတ်လွှတ်နေရသလိုပါပဲ။ ကျွန်တော် ပီဟွမ်နဲ့ တစ်သက်တာလုံး ပေါင်းဖက် ချင်ပြီ။ တောင်းတဲ့ ဆုတွေ အမြန် ပြည့်ပါစေတော့။
ပီဟွမ်ရဲ့ ပြောင်ရှင်းချောမွတ်နေတဲ့ ကျောပြင်ကို ကျွန်တော်ဟာ ပွတ်သပ်ရင်း
"ပီ... နို့စို့ချင်တယ်..."
"မောင်က နို့ဆာပြီပေါ့..."
ကျွန်တော် ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့ ပီက ပက်လက် လှန်ပေးတယ်။ ပီရဲ့ ကြီးမားလှတဲ့ နို့အစုံဟာ ရင်မှာ မို့လို့မှောက်လို့။
(ဒီနေရာမှာ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ပုံစံကို အသေးစိတ် ရှင်းပြချင်တယ်။ ဟီးဟီး။
ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ဟာ အင်မတန် ကြီးပါတယ်။ စာဖတ်သူတို့ ယုတ္တိတန်တန် အရမ်းကြီးမယ့် နို့ကို မြင်ယောင်ကြည့်ပါ။ အဲ့တာထက် ပီဟွမ်ရဲ့ နို့က နည်းနည်းပိုကြီးပါမယ်။ ပုံမှန်ဆို နို့က ကြီးလွန်းရင် အောက်ကို တွဲကျနေတတ်ပါတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကလည်း တွဲမကျနေဘူးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ မတ်တပ်ရပ်ထားရင် မဆိုသလောက်လေးတော့ အောက်ကို ကျနေတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး အလုံးအထည်ရယ်။ အပေါ်နည်းနည်းရောက်တဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေရယ်ကြောင့် တွဲကျတယ်လို့ မထင်ရပါဘူး။
အတိအကျ မဟုတ်ပေမယ့် ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တစ်လုံးရဲ့ လုံးပတ်က လက်မ ၃၀ ဝန်းကျင်လောက် ရှိပါမယ်။ ပက်လက်လှဲနေတဲ့အချိန် နို့သီးခေါင်းကနေ အပေါ်ကို တည့်တည့်ဆွဲမပြီး တိုင်းရင် အမြင့် ၁ ပေလောက် ရှိပါတယ်။ ဒီတိုင်း ချထားရင်တော့ အပေါ်အောက်၊ ဘေးနှစ်ဖက်ကို ကားထွက်နေပြီး နို့နှစ်လုံးကြားမှာ ဟရာ မရှိဘဲ ရင်ကြားစေ့နေပါတယ်။
သဘာဝနို့မို့လို့ တင်းရင်းလွန်းတာ၊ ပျော့ရဲလွန်းတာ မဟုတ်ဘဲ နူးညံ့အိစက်နေပါတယ်။ နို့ရည်ကြောင့် အသားအရေကလည်း ချောမွေ့နေပြီး မွှေးပျံ့နေပါတယ်။
နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ အရမ်းလှတဲ့အထဲမှာ ပါပါတယ်။ ပန်းရောင် နို့သီးခေါင်းဝိုက်ရာနဲ့ အမြဲတမ်း စိုပြေနေတဲ့ ပန်းရင့်ရောင် နို့သီးခေါင်းတွေက မြင်သူတိုင်း စို့ချင်မှာပါ။ နို့သီးခေါင်းအရွယ်တွေကတော့ အပျိုလေးတွေလို မဟုတ်ဘဲ နည်းနည်းကြီးပါတယ်။ ကလေးသုံးယောက်အမေက မွေးကင်းစ ကလေးကို နို့တိုက်ရင် တွေ့ရတတ်တဲ့ နို့သီးခေါင်းအရွယ်ပေါ့။ နို့သီးခေါင်း အမြင့်ကလည်း လက်မဝက်လောက် ရှိတော့ စို့ရတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ တကယ် အားရပါတယ်။
ဒီလောက်ဆို ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကို စာဖတ်သူတို့ မှန်းမိလောက်ပါပြီ။ စာဖတ်သူ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ နို့တွေကော ဘယ်လို အနေအထားရှိလဲ။ ကောမန့်မှာ ရေးရဲရင် ရေးခဲ့ကြပေါ့နော်။ သီးသန့်လေး ပြောပြချင်တယ်၊ ပုံလေးနဲ့ ပြချင်ပါတယ် ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော့် Zangi : 1012154773 မှာ လာပြော၊ လာပြလို့ ရပါတယ်။ ဟီး)
ပီဟွမ်ရဲ့ နို့အုံကြီးကို ကျွန်တော် အနမ်း တစ်ချက် ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ညာဘက် နို့ကို စို့လိုက်တယ်။ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ နို့ရည်တွေ။
"ပြွတ်စ်..."
"ပီ.. ပီရဲ့ နို့တွေကို ကြည့်ပါဦး..."
"မောင်.. ကြိုက်တယ်မလားဟင်..."
"မောင်က ကြိုက်ပြီးသားပါ.. ပီရော ပီ့ရဲ့ နို့ကို ပီကြိုက်ရဲ့လား..."
ပီက သူ့နို့ကို သူတစ်ချက် ကြည့်တယ်။ သူ့ဘယ်လက်လေးနဲ့ သူ့ကိုနို့ကို သူကိုင်ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ပြုံးနေပြန်တယ်။
"ကြာပါတယ်.. ပီရယ်.. ကိုယ့်နို့ကိုယ် စို့ကြည့် ရော့.."
ကျွန်တော် ပီဟွမ်ရဲ့ ဘယ်ဘက်နို့ကို ကိုင်ပြီး နို့သီးခေါင်းကို ပီဟွမ် ပါးစပ်နား ရောက်အောင် ထိုးပေးလိုက်တယ်။
ပီဟွမ်က မရဲတရဲနဲ့ လျှာလေး တစ်လစ် ထုတ်လာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို ထိကြည့်တယ်။
"အာ့..."
ပီ တွန့်သွားပြီး အသံလေး ထွက်လာတယ်။ ပီဟွမ် ကိုယ့်နို့ကိုယ် မစို့ဖူးဘူးပဲ။ ကျွန်တော်လဲ ကျန်တဲ့ နို့တစ်လုံးကို သေချာစို့ပေးပြီး ဘယ်ဘက်နို့ကို ပီဟွမ် နှုတ်ခမ်းကြားထဲ ရောက်အောင် ပို့ပေးလိုက်တယ်။
"အား... ပြွတ်စ်.. ကောင်းလိုက်တဲ့ နို့..."
"ပြွတ်စ်.. ပလပ်..."
ဒီတစ်ခါတော့ ပီဟွမ်လည်း သူ့နို့ကို သူစို့နေပြီ။
"ပီ.. ကောင်းလား.. နို့စို့ရတာ..."
"ပြွတ်စ်.. အား.. ကောင်းတယ်.. ပီ့ ဘဝမှာ အမေနို့ကလွဲလို့ ဘယ်နို့ကိုမှ မစို့ဖူးဘူး... အွမ်း.. ပြွတစ်.. ချိုလိုက်တာ..."
ဒီတစ်ခါတော့ ပီဟွမ်က ကျွန်တော် ကိုင်ပေးစရာ မလိုတော့ဘဲ သူ့နို့ကို သူကိုင်ပြီး စို့နေပြီ။ သူစို့နေတာက နို့မစို့ဖူးတဲ့ ကလေးတစ်ယောက် နို့စို့နေသလို အားရပါးရနိုင်ပြီး ချစ်စရာကောင်းလွန်းတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ကျွန်တော်စို့နေတဲ့ နို့ကို ခဏ လွတ်ထားပြီး ပီဟွမ် စို့နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းနားကို ကပ်သွားပြီး
"ပီ.. အတူတူ စို့မယ်..."
"မောင်ရော စို့ချင်တာလား..."
ပီဟွမ်က အသေစို့ထားတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ထုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အတူတူ လျက်ကြတာပေါ့။ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို စုပ်နမ်းပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံထားရတာကလည်း အရသာ တစ်မျိုး။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ပီဟွမ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က တဆတ်ဆတ် တုန်ရီပြီး ဖင်တုံးကြီးတွေက လေထဲ မြှောက်နေပါပြီ။
နို့သီးခေါင်းတစ်ခုကို အတူတူ စို့နေကြတုန်း ကျွန်တော်က ကျန်တဲ့ တစ်ခုကို လက်လေးနဲ့ ကလိနေတာပေါ့။
"ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.."
ပီဟွမ်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ဆက်တိုက် စုပ်ပေးလိုက်တော့
"အား.. အား.. မောင်.. ပီ.. ပီ မနေတတ်တော့ဘူး... အရမ်း ကောင်းနေပြီ... အား.. အား.. ပီ ပြီးတော့မယ်.. အာ့..."
ချက်ချင်းပဲ ကျွန်တော်လဲ နို့သီးခေါင်းနေရာကနေ ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ခေါင်းဝနားမှာ ပါးစပ်ဟလိုက်တယ်။
"ပီ.. နို့နှစ်လုံး လုံးကို စို့လိုက်..."
ပီဟွမ်လည်း နို့နှစ်လုံးလုံးကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး စို့လိုက်ရော၊ ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ပတ်ကနေ စောက်ရည်တွေ ရှီးခနဲ ပန်းထွက်လာပါတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ရည်တွေဟာ ဟထားတဲ့ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ တည့်တည့်။
ကျွန်တော့်လီးရည်ကို အရမ်း ကြိုက်တဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ရည်ဟာ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အဖျော်ယမကာလေးလိုပါပဲ။
ကျွန်တော် တစ်သက်တာမှာ စောက်ရည်တွေ များများစားစားကို ပါးစပ်ထဲ မထည့်ဖူးပါဘူး။ ပီဟွမ်မတိုင်ခင်ကဆို ကျွန်တော် ၁၃ နှစ်သားတုန်းက ပထမဆုံး လိုးခဲ့တဲ့ (ကျွန်တော့်ကို လိုးတတ်အောင် သင်ပေးခဲ့တဲ့) ယူကေက ရည်းစားဟောင်း အစ်မကြီးရဲ့ စောက်ရည်ရယ်၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ အသက်သွေးကြောတွေထဲက တစ်ခု ဖြစ်တဲ့ မေမေလေးရဲ့ စောက်ရည်ရယ်၊ ချစ်တဲ့ သစ္စာရဲ့ စောက်ရည်ရယ် ကိုပဲ ကျွန်တော် ပါးစပ်ထဲ ထည့်ခဲ့ဖူးတယ်။ မြိုသောက်ခဲ့ဖူးတယ်။
အခုတော့ ကျွန်တော့်မှာ အသက်တစ်ခု ပိုလာပြီ။ ကျွန်တော် သောက်သုံးဖို့ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးမယ့် စောက်ဖုတ်ပိုင်ရှင် အချစ်ကလေး ပိုလာပြီ။ ပီဟွမ်၊ ချစ်ရသော ပီဟွမ်။
စောက်ရည်တွေ ရွှဲစိုနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ပတ်ဟာလည်း ဆောင်းနှင်းစိုနေတဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်လို လှပနေပါတယ်။ ပွင့်လန်းနေတဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်ကို ရေလောင်းခွင့်ရတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ ကံကောင်းတာပဲမလား။
တစ်ချီပြီးသွားလို့ ပီဟွမ်ကတော့ မောဟိုက်လို့နေပါပြီ။ နို့တွေကိုလည်း မစို့တော့ပေမယ့် ကိုင်ထားတုန်းပဲ။ စောက်ပတ်ကနေ စောက်ရည်တွေ အခုထိ စီးထွက်နေသေးသလို ဒူးကွေး၊ ပေါင်ကားပြီး မြှောက်ထားတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကလည်း မချသေးပါဘူး။ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ နွမ်းလျတဲ့ မျက်ဝန်းတွေက ကျေးဇူးတင်နေသလို။
စောက်ရည်တွေဟာ စောက်ပတ်ကနေ စီးကျရင်း ဖင်နားထိ ရောက်သွားတယ်။
ခရေပန်း ညိုညိုလေးလို ဖြစ်နေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ဝလေးဟာ စောက်ရည်တွေနဲ့ ထိတော့ ရှုံ့ပွရှုံ့ပွလေး ဖြစ်လာတယ်။ အဲ့လို ဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ဝလေးက ကျွန်တော့်ကို တကယ် ဆွဲဆောင်နိုင်ပါတယ်။
ကျွန်တော်အုပ်ချုပ်တဲ့ ဒေသရဲ့ ကျောင်းသင်ရိုးဘာသာတစ်ခု ဖြစ်တဲ့ လိင်ဘာသာရပ်မှာတော့ " မိန်းမ ဆယ်ယောက်မှာ ရှစ်ယောက်ဟာ လိင်ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ အင်္ဂါ တစ်ခု၊ တစ်ခုထက်ပိုတာ ပါနိုင်တယ်။ အဲ့ဒီအင်္ဂါတွေဟာ အထူးသဖြင့် နို့တွေ၊ ဖင်တွေ ဖြစ်တတ်ပြီး စောက်ပတ်၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ မျက်လုံးမှာလည်း ရှိတတ်တယ်" လို့ ဖော်ပြထားတယ်။ ဒါပေမယ့် ပီဟွမ်ကတော့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ လိင်ဆွဲဆောင်မှု ရှိတယ်။ ဆံဖျားက ခြေဖဝါးအထိ ဆိုပါတော့။
(ပြောရရင် ပီဟွမ်လို မိန်းမမျိုးကို ပီဟွမ်ထက် ပိုပြီး အရမ်းလှတဲ့ မိန်းမအုပ်စုကြားမှာ မြင်ရရင်တောင် ယောက်ျားအများစုက လှတာတွေကြားထဲမှာ ပီဟွမ်ကိုပဲ သတိထားမိလိမ့်မယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အေးမြမှုနဲ့ လိင်ရမ္မက်ကို တစ်ပြိုင်ထဲ ခံစားနိုင်စေလို့ပဲ။ "ဟာ.. ဒီမိန်းမက ချစ်ဖို့ ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ငါသာ လိုးလိုက်ရရင်" ဆိုတာမျိုးပေါ့။)
ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ကြည့်နေရင်း ပီဟွမ်ကို ဖင်လိုးဖို့ ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အဲ့တာနဲ့ ပီဟွမ်အနားကို ကပ်သွားပြီး
"ပီ... နမ်းပါဦး..."
ပီဟွမ်က လျှာထုတ်ပေးတော့ ကျွန်တော်လဲ လျှာကို ထုတ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။
"ချစ်လိုက်တာ.. မောင်ရယ်.."
ပီက လေသံလေးနဲ့ ပြောလာတယ်။
"ချစ်တာပေါ့... ပီရယ်.. ဒီတစ်ခါတော့ ဖင်လိုးမယ်နော်.."
"ဟင်.."
ပီဟွမ် လန့်သွားပုံပဲ။ မိန်းနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို ကြည့်လာသလို ပီဟွမ် လက်တွေက ကျွန်တော့် ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်လာတယ်။ ပြီးတော့ တုန်နေတဲ့ အသံနဲ့
"ပီ... ပီ ဖင်မခံဖူးဘူး..."
"မောင်က ခံဖူးအောင် လိုးပေးမှာလေ..."
"ပီ... ပီကြောက်တယ်..."
"မကြောက်ပါနဲ့.. ပီရယ်.. မနာပါဘူး..."
ပီဟွမ် တကယ် ကြောက်နေပုံပါပဲ။ အသံတွေ တုန်၊ နှလုံးခုန်သံ မြန်ပြီး ချွေးတွေလည်း ပြန်နေတယ်။
"မောင့်ကို ယုံတယ်မလား... မောင်က ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးမှာပါ..."
"မောင်ရယ်...."
"မောင်က ပီကို နေ့တိုင်း ချစ်ချင်လို့ပါ...."
"မောင့်သဘောပါပဲ.. မောင့်ကို ချစ်လွန်းလို့..."
နောက်ဆုံးမှာ ပီဟွမ် ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေ ကပ်နေတဲ့ နဖူးကို ရှင်းပြီး အနမ်းတစ်ချက်ပေးလိုက်တယ်။
ပြီးတော့ အောက် နည်းနည်း ဆင်းပြီး ပီဟွမ် ဖင်ပေါက်ကို သေချာကြည့်ရတာပေါ့။ စောက်ရည်တွေ ပေနေတော့ ရွှဲသွားအောင် လက်နဲ့ နည်းနည်း ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ကားပေးထားတယ်။ ကျွန်တော် လုပ်သမျှကိုလည်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနဲ့ကိုက်ပြီး အောင့်ခံနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကိုတော့ သေချာ ကြည့်နေတယ်။
ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးက တော်တော် ကျဉ်းပါတယ်။ ကျွန်တော်သာ အတင်း ဇွတ်လိုးရင် ဖင်ပြဲသွားနိုင်တယ်။ အဲ့ဒီတော့ စအိုကြွက်သားတွေကို ပျော့သွားအောင် အရင် လုပ်ရမှာပေါ့။
ကျွန်တော့် လျှာနဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ဝလေးကို လျက်ပေးလိုက်တယ်။
"အာ့..."
ပီဟွမ်ဆီက အသံထွက်လာတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ဝက လျက်ရတာ အရသာ ရှိတယ်။ ပြီးတော့ အနံ့။ မစင်စွန့်တဲ့ ဖင်။ တောကြားတောင်ကြားက မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်ဆိုပေမယ့် အနံ့က မနှစ်မြို့စရာ၊ ရွံစရာ အနံ့မျိုး လုံးဝ မရနေဘူး။ ပီဟွမ်က ဖင်ကို သေချာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်တဲ့ သဘောပါပဲ။ မေမေလေးရဲ့ ဖင်လို မွှေးပျံ့နေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ အနံ့နည်းနည်း ပြင်းပေမယ့် အပေါ်က ပြောသလို ကျွန်တော့် အကြိုက်ပဲ။
"အင်း.. အား.. အာ့အား.. အွန်း..."
သုံးလေးငါးချက်လောက် လျက်ပေးလိုက်တော့ ပီဟွမ်ဆီက အသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ ဒီလိုအသံမျိုးကို ကျွန်တော် စကားလုံး လှလှလေးတွေနဲ့ မတင်စားတတ်ဘူး။ ဖာသည်မ အသံ။
မျက်လုံးလေးတွေ စင်းပြီး ခံနေတော့ ပီဟွမ် ကောင်းနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ လျှာထိပ်နဲ့ လျက်နေရာကနေ လျှာကို တောင့်ပြီး ဖင်ထဲ ထိုးထည့်ပေးတယ်။ စောက်ရည်နဲ့ တံတွေးရောပြီး ဖင်ဝမှာ ပွတ်ပြီး လက်ခလယ်လေးနဲ့ ထည့်တော့လဲ အဆင်ပြေပြေ ဝင်သွားတယ်။ ပီဟွမ်ကလည်း ကျေနပ်နေတဲ့ ပုံစံပဲ။
"ပီ.. ကြိုက်လား.."
ပီ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။
"အခု.. လီးထည့်တော့မယ်..."
"လီး ထည့်ပေးမှာလား..."
ကျွန်တော့်လီးထိပ်ကို ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်စိမှာ နှစ်ချက် ပွတ်ပြီး ဖင်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။
"အရမ်း ချစ်တယ်... ပီရယ်..."
ပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရြှိက်ရင်း ဖင်ထဲကို လီးထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လီးဒစ်ပဲ ဝင်သွားတဲ့အထိကို ခက်ခက်ခဲခဲ ထည့်လိုက်ရပါတယ်။
"အွန်း..."
နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ထားတဲ့ ကြားက ပီဟွမ်ရဲ့ နာကျင်တဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ မျက်ထောင့်ကြားက မျက်ရည်တွေ။
စီးပလေ့စေ၊ ချစ်သူရေ၊ မသုတ်လိုက်နဲ့။
နာနေပေမယ့် အောင့်ခံနေတော့ ပီဟွမ်ကို ကျွန်တော်က အချစ်ပိုရပြီ။ ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ်ရဲ့ ခေါင်းကို ကြင်ကြင်နာနာ ကိုင်ပြီး လီးကို ထပ်ထည့်လိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့် အဆင်မချောသေး။ ကြပ်လွန်းတော့ ကျွန်တော့်လီးပါ နာလာသလို။
"ပီဟွမ်.. ဖင်ကို မအောင့်ထားနဲ့.. လျော့ထား.. မောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်ပေးမယ်နော်..."
ပီက ပြောစကား နားထောင်တယ်။ ဒီတော့ တိုတို ပြောရရင် ဖြည်းဖြည်းချင်း အဆင်ချောလာတာပေါ့။
အသွင်းအထုတ်လေး လုပ်နေရင်းက နောက်ဆုံး လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။ ပီဟွမ်လည်း အံကြိတ်ထားတာမျိုး မတွေ့ရတော့ဘူး။ သူလဲ ခံနိုင်သွားပုံပဲ။
ကျွန်တော်လဲ အရှိန်လေးကို တိုးရတာပေါ့။
"ခံနိုင်လား.. ပီ..."
ပီဟွမ်က ကျွန်တော့် မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီးမှ
"ခံနိုင်တယ်.. မောင်.. အာ့.. အရမ်း ကောင်းတာပဲ.. အင်း.. မောင့် လီးကြီးက ပီ.. ပီ့ ဖင်ထဲမှာ.. ဟား...အာ့..."
"ဖင်ခံရတာ ကြိုက်သွားပြီမလား..."
"ဖင်.. ဖင်ခံရတာ ကောင်းတယ်..."
ပီဟွမ် ကောင်းနေပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်လဲ အရှိန်ကို အမြင့်ဆုံး တင်တော့တာပေါ့။ ကျွန်တော့်ပေါင်နဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ချွေးနစ်နေတဲ့ တင်ပါးတွေ ရိုက်မိတဲ့အသံဟာ အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေတာပေါ့။
"ဖတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.."
"ကောင်းတယ်.. အာ့.. မောင် လိုးတာ ကောင်းတယ်..."
ပီဟွမ်ရဲ့ လိုးရင်း ထွက်တဲ့ စကားတွေက လိုးရတဲ့သူ တကယ် အားရစရာတွေပါ။ ပီဟွမ်ရဲ့ အရင် ယောက်ျားဆို ပီဟွမ်ကို လိုးရတာ ဘယ်လောက် ကြိုက်လိမ့်မလဲ။
ကျွန်တော် ဖင်ကို လိုးရင်း စောက်ပတ်ကို ပွတ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ပီဟွမ်ရဲ့ ဧရာမ နို့ကြီးနှစ်လုံးဟာ လှုပ်ရမ်းတုန်ခါသွားပြီး နို့ခေါင်းတွေကလည်း လေထဲမှာ ဝလုံး ဝိုင်းနေတယ်။ နို့ရည်တွေကလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် လျှံထွက်လာတာပေါ့။
"အာ့..အာ့.. မောင့်လီးကြီးက ကောင်းလိုက်တာ..."
"ဖတ်.. ဖတ်..."
ဆက်တိုက် လိုးနေရင်းက ကျွန်တော် လိုးတာကို ရပ်လိုက်တယ်။
"ဟင်.. မောင်.. ဘာလို့ ရပ်လိုက်တာလဲ...မောင်"
ပီဟွမ် နည်းနည်း ပြာသွားတယ်။
"မောင်.. ဆက်လိုးလေ.. ပီ့ရဲ့ ဖင်က လိုးလို့ မကောင်းလို့လားဟင်..."
ဒီတော့မှ ကျွန်တော်လည်း ပီဟွမ်ရဲ့ ပါးလေးကို ကိုင်ပြီး
"မဟုတ်ပါဘူး.. ပီရယ်.. ပီ့ရဲ့ ဖင်က လိုးလို့ အရမ်း ကောင်းတယ်.. ရပ်လိုက်တာ မောင် ပြောစရာ ရှိလို့ပါ..."
"ဘာပြောမှာလဲဟင်..."
"နေဦး.. ပီ မောင့်ကို ခွစီးပြီး အပေါ်က ဆောင့်လိုး... ပြီးရင် ပြောမယ်..."
ကျွန်တော်နဲ့ ပီဟွမ် ဖင်ထဲက လီးကို မဖြုတ်ဘဲ နေရာ လဲလိုက်ကြတယ်။ အခု ကျွန်တော်က အောက်က၊ ပီဟွမ်က အပေါ်က။
ဒီအနေအထားကို မြင်တော့ သစ္စာကို မြင်ယောင်မိတယ်။ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ရတာ ကြိုက်တဲ့ သစ္စာ။
ပီဟွမ်ကိုသာ မေမေလေး၊ သစ္စာတို့နဲ့ အတူ လိုးရရင် သေချာပေါက် ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေကို သစ္စာနဲ့ မေမေလေး တစ်ယောက် တစ်လုံးစီ စို့နေမှာပဲ။
ပီဟွမ်က ကျွန်တော်ရဲ့ ထောင်နေတဲ့ ဒူးကို အားပြုပြီး အပေါ်က ဖြည်းဖြည်းချင်း စဆောင့်တယ်။ နောက်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်ရလာတယ်။ ကျွန်တော့်လီး ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာကို ကျွန်တော် သေချာမြင်နေရတယ်။ ပြီးတော့ ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ပတ်ဟာ အလိုးမခံနေရပေမယ့် ယွထနေပြီး စောက်ရည်တွေ စီးကျနေတုန်းပဲ။
"မောင့်လီးက ကောင်းတယ်ကွာ.. ဖင်ထဲကို စိမ့်နေတာပဲ.. အား..."
ပီဟွမ်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလာတော့ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အသံတွေ မြည်လာတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အောက်ကနေ ဆောင့်ပေးနေတာပေါ့။
"အင်း.. ပီ့ ဖင်က လိုးကောင်းလိုက်တာ.."
ကျွန်တော့် ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ကို လိုးရတာ စွဲလမ်းသွားပြီ။
ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကြီးတွေက စည်းချက် လိုက်နေတယိ။ အားရပါးရ အလိုးခံနေတဲ့ ပီဟွမ်ကို ကြည့်ပြီး ပီဟွမ်လေး လီးပုစ္ဆာကို နည်းနည်းလေး ရိပ်မိလာတယ်။
(လုပ်ငန်းစဖို့ ဆိုပြီး သူတို့သားအမိ ပြောဆိုကြတယ်။ လုပ်ငန်းစဖို့ဆိုတာ နွားတွေ လိုးတာ ခံဖို့။ နွားတွေ လိုးတာ ခံရင် ပီဟွမ်မှာ စောက်ပတ် ရှိရမယ်။ နွားတွေနဲ့ မလိုးခင် ညက ပီဟွမ်အခန်းမှာ အွမ်လေး အသံကြားတယ်။ မနေ့ကလဲ လုပ်ငန်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောပြီး ပီဟွမ် အွမ်လေးကို လီးကြီးနဲ့ လိုးတာ တွေ့ခဲ့ရတယ်။ သေချာတာတော့ ပုံမှန်ဆို ပီဟွမ်က လီးကြီးနဲ့ပဲ။ လီးပါတဲ့ မိန်းမ ပေါ့။ ဒါပေမယ့် လီးပျောက်ချင်ရင် အွမ်လေးကို လိုးရတယ်။ အွမ်လေးမှလား။ အဲ့တာတော့ မသေချာ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အွမ်လေးကို လိုးပြီးမှ လီးပျောက်သွားတာ။ ဒါပေမယ့် ပီဟွမ်ကို ဖင်ပါ လိုးပေးထားပြီ။ နောက်ဆို ပီဟွမ်ကို လီးပဲ ရှိနေနေ၊ လိုးလို့ရပြီ။)
အွမ်လေးအကြောင်း တွေးမိတော့ စိတ်ကူးထဲကို မနေ့ညက အွမ်လေးရဲ့ ဖင်တုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးက ရောက်လာတယ်။ ငယ်ရွယ်နုပျိုတဲ့ အွမ်လေးဟာ မနေ့ညက အမေကိုယ်တိုင် လိုးပေးတာကို ခံနေတာကို တွေ့ခဲ့ရတယ်။ အွမ်လေး ကိုယ်တိုင်ကလည်း အလိုးခံရတာကို ကြိုက်တဲ့ပုံပဲ။ သူက ကျွန်တော်လိုးတာ ခံချင်တယ်တဲ့။ ကျွန်တော်ကရော အွမ်လေးကို မလိုးချင်ဘူးလား။
အဲ့အတွေးနဲ့တင် ကျွန်တော့်လီးကြီးက ပိုတင်းမာလာတယ်။
"အား.. မောင့်လီးကြီးက ပိုကြီးလာသလိုပဲ.. ကောင်းလိုက်တာ..."
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပီဟွမ်ကို ချစ်ရင် အွမ်လေးကိုလည်း ချစ်ရမှာပဲ မဟုတ်လား။ ညီမလေးလို၊ သမီးတစ်ယောက်လို။ ကျွန်တော့်မှာလဲ သား၊သမီးတွေ ရှိတာပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီလို ခံစားချက်မျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော် အဲ့ထက် ပိုချင်သေးတာလား။ ကျွန်တော် လောဘကြီးလှချည်လား။
ကျွန်တော့်အတွေးတွေကို ထိန်းချုပ်ပြီး အာရုံကို ပီဟွမ်ရဲ့ နို့တွေဆီ ပြောင်းလိုက်တယ်။ ပီဟွမ် နို့တွေဟာ အပေါ်အောက်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ လှုပ်ရှားနေတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်နှာမှာတော့ ကျေနပ်ခြင်းအပြည့်။ ပြေကျနေတဲ့ ဆံပင်တွေက ပီဟွမ်ရဲ့ တင်ပါးတွေကို လာဖုံးနေပြီ။ ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ်ရဲ့ တင်ပါးကို ဆံပင်ပေါ်က ဖုံးကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးတာပေါ့။ တစ်ခါတစ်ခါလည်း နို့တွေကို စို့လိုက်တယ်။
"အား..အား.. အား..."
နို့နှစ်လုံးကို ပြိုင်တူ စို့ပေးလိုက်တော့ ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ကြီး ပွလာပြီး အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပီဟွမ် တစ်ချီ ပြီးသွားပြန်တယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ စောက်ရည်တွေက ကျွန်တော် ဗိုက်ပေါ်။
ကျွန်တော်လည်း မပြီးသေးပေမယ့် ပြီးချင်နေပြီ။
"ပီ.. ဖင်ကုန်းလိုက်..."
ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ထဲက လီးကို မြန်မြန် ဖြုတ်ပြီး ပီဟွမ်ကို မြန်မြန် ဖင်ကုန်းခိုင်းရတယ်။ နှစ်ချီပြီးထားတော့ ပီဟွမ်လည်း ဖင်ကို မြန်မြန် ကုန်းပေးပြီး မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးမှာ အပ်လိုက်တယ်။
ကျွန်တော်လဲ လီးကို ဖင်မှာ မြန်မြန် ပြန်ထည့်။ အသွင်းအထုတ်လေး လုပ်ပြီး ဖင်တုံးကြီးကို တဖြန်းဖြန်းနဲ့ ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပေးလိုက်တော့ ပီဟွမ် တစ်ယောက် ပြန်ကောင်းလာတယ်။
"အား.. ရိုက်ပေး..."
"ဖြန်း..."
ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ရဲ့ ပြီးချင်စိတ်ကို ကြာကြာမထိန်းထားနိုင်တော့ဘူး။ အဲ့တာနဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆွဲကိုင်ပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ကြီးကို အားကုန် ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။
"အား.. ပီ.. မောင် ပြီးတော့မယ်...အား..."
"အား.. ကောင်းတယ်.. ဖင်ထဲမှာ ပြီးပေးကြည့်.. အား..."
ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး အချက် ၅၀ လောက် တအား ဆောင့်အပြီးမှာတော့ ကျွန်တော့် လီးထိပ်က အောင့်လာပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ထဲကို လီးရည်တွေ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပန်းသွင်းလိုက်တော့တာပေါ့။
"အား... လိုးကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်..."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
လီးကို ပီဟွမ် ဖင်ထဲမှာ ခဏလောက် တပ်ထားပြီးမှ ပြန်ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ဝညိုညိုလေးမှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ အဖြူရောင် သုတ်ရည်တွေက အပြည့်။ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်နေတဲ့ ပီဟွမ်က အခုမှ အိပ်ရာပေါ်ကို အပြည့်အဝ လှဲချလိုက်တယ်။
ကောင်မလေးတစ်ယောက် မောသွားရှာပြီ။
ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်တုံးပေါ်မှာ ခေါင်းတင်ပြီး ပီဟွမ်အနားမှာပဲ လှဲလိုက်တာပေါ့။ ပြီးတော့ လက်နဲ့ ကျန်တဲ့ ဖင်တုံးတခြမ်းကို ပွတ်ပေးနေမိတယ်။
အသက် ၅၀ ကျော်လို့ သိထားရတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်တွေဟာ နူးညံ့အိစက်ညက်ညောနေတယ်။ ကျွန်တော်လို စော်ဘွားတစ်ယောက်ရဲ့ လက်ဖဝါးကတောင် ပီဟွမ် ဖင်နဲ့ ယှဉ်ရင် ကြမ်းချင် ကြမ်းဦးမယ်။
"ဗျစ်.. ဗျစ်..."
ဖင်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေလို့ ဖင်ကြွက်သားတွေက အလိုအလျောက် ကျွန်တော့် သုတ်ရည်တွေကို ပြန်အန်ထုတ်နေတဲ့ အသံ။ ဒါကလည်း ချစ်စရာ ကောင်းနေပြန်ရော။
ကျွန်တော် ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်ကို ပွတ်လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်နေရင်း
"ပီ...."
"ဟင်..."
မှောက်လျက် အိပ်နေတဲ့ ချစ်သူရဲ့ အသံလေးက ချိုမြိန်လှတယ်။
"ခုနက ကျွန်တော် ပြောမယ် ဆိုတာလေ..."
"အင်း.. ပြောလေ..."
"မောင်တို့.. လင်မယားတွေလို နေရအောင်..."
"အခုလည်း ဘယ်လိုနေနေလို့လဲ..."
"မဟုတ်ဘူးလေ... မောင် ပြောချင်တာက.. ပီဟွမ်နဲ့ မောင်နဲ့ လင်မယား ဖြစ်နေပြီဆိုတာကို အခြားလူတွေကို အသိပေးပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း နေကြရအောင်လို့..."
လှဲနေတဲ့ ပီဟွမ်က ထထိုင်တယ်။ ကျွန်တော်က သူ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း။ ပီဟွမ်က ကျွန်တော့် မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး..
"မောင်က ဘယ်သူ့တွေကို အသိပေးချင်တာလဲ..."
"ဪ ပီရယ်... ပီ့ရဲ့သမီး အွမ်လေးကိုရယ်.. အိုက်ဝမ်းကိုရယ်..."
"အွမ်လေးကို... ဟုတ်လား..."
ပီဟွမ် မျက်နှာမှာ သွေးတွေ မရှိတော့သလို။
"ဟုတ်တယ်လေ.. ပီ.. ပြောရရင် မနေ့က အွမ်လေး ပြောတာတွေကို မောင် ကြားပါတယ်... ပီ မောင့်ကို တကယ် ချစ်တယ်ဆိုတာ သိပါတယ်.. အဲ့တာကြောင့် သူ့ကို အသိသေချာပေးပြီး မောင်တို့ လက်ထပ်ကြ..."
"သေချာအသိပေးမယ်.. ဟုတ်လား.. မောင်.. အွမ်လေး ပြောတာကို မောင်ကြားတယ်ဆိုရင် အွမ်လေးက မောင့်ဆီမှာ အလိုးခံချင်နေတယ်ဆိုတာကိုရော မောင် သိလား..."
"မောင် သိပါတယ်.. ဒါပေမယ့် မောင်က မလိုးပေးရင် ဘာမှ ဖြစ်စရာ မလိုပါဘူး... ပီ စိုးရိမ်တာ ဒါပဲ မဟုတ်လား..."
ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်နှာလွဲသွားတယ်။ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ပြတင်းပေါက်နား ရောက်သွားတယ်။
"မဟုတ်ဘူး.. မောင်.. ပီဟာ အဲ့ဒီလောက် သဘောထား သေးသိမ်ပြီး ရှေးရိုးစွဲတဲ့ မိန်းမ မဟုတ်ပါဘူး.."
"ဒါဆို... ဘာလို့..."
"သမီးလေးကို ချစ်လွန်းလို့ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်.. မောင်ရယ်.. ပီ့ရဲ့ အွမ်လေးဟာ အရမ်း လိမ္မာပါတယ်.. ငယ်ငယ်လေးကထဲကပဲ.. ဒါပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်က မချစ်ဘဲ စိတ်ကစားလို့ အလိုးခံမှာမျိုး မဖြစ်စေချင်တာပါ.."
"ပီ.. ဆိုလို ချင်တာက...?"
"ဟုတ်တယ်.. မောင်က အွမ်လေးကို လိုးပေးရင် ပီက ဝမ်းသာရဦးမယ်.. ဒါပေမယ့် ပီ့ရဲ့ သမီးလေးကိုတော့ သူကိုယ်တိုင် တကယ် ချစ်တဲ့ သူနဲ့ပဲ ဖြစ်စေချင်တယ်.."
"ဒါဆိုလဲ ပီရယ်.. သူ့ကို သေချာ ဖွင့်ပြောပြီး စိတ်တည်ငြိမ်အောင် ထားပြီး စဉ်းစားခိုင်းရမှာပေါ့..."
"အဲ့ဒီလိုပဲ လုပ်ရတော့မယ် ထင်ပါတယ်..."
ပီဟွမ်ရဲ့ လေသံလေး ပျော့သွားပြီး သူ့ခေါင်းလေးက ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာတယ်။ ကျွန်တော်ဟာ ဗလာဖြစ်နေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ထွေးပွေ့ထားရင်း
"နီးချင်လှပြီ.. ပီရယ်..."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ရစ်တွယ်ခြင်း
ရင်ခုန်သံ နှစ်ခုဟာ ထပ်တူ ကျနေတယ်။ တောင်တန်းဘက်က လာတဲ့ လေဟာ ပြတင်းပေါက်ကနေ ဖြတ်၊ ပီဟွမ်ဆိုတဲ့ မိန်းမရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့နဲ့ ရောယှက်ပြီး ကျွန်တော်ရဲ့ အနံ့ခံအာရုံကို လာ နှိုးဆွနေတယ်။ မွှေးပျံ့လိုက်လေခြင်း။
"ပီဟွမ်..."
"ရှင်..."
"သူတို့ကို အမှန်အတိုင်း ပြောပြီး မောင့်နဲ့ လက်ထပ်မယ်မလားဟင်..."
"မောင့်သဘောကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့ပါဘူး..."
ကျွန်တော့်လက်တွေဟာ လုံးဝန်းနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ ဖင်တုန်တုန်တွေပေါ် ရောက်နေသလို ပီဟွမ်ရဲ့ လက်တွေဟာလည်း ကျွန်တော့်လီးပေါ် ပြန်ရောက်နေပြီ။
ကျွန်တော့် ခေါင်းထဲကို အွမ်လေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မေးခိင်တာတွေ အများကြီး ပေါ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် မေးသင့်၊ မမေးသင့်ဆိုတဲ့ လွန်ကြိုးက ဆွဲရခက်နေတယ်။
"ပီ..."
"အင်း..."
"ပီရဲ့ လီးကလေ..."
"အို.. မောင်ကလည်း.. ရှက်ရမယ့်ဟာတွေ ပြောပြန်ပြီ..."
"မရှက်ပါနဲ့.. ပီကလည်း..."
ကျွန်တော် ပီရဲ့ စောက်စိလေးကို လက်ညိုးလေးနဲ့ ဖိလိုက် ဖော့လိုက် လုပ်ပေးလိုက်တယ်။
"ပီ့ရဲ့ လီးက ဘယ်အချိန်ဆို ပေါ်လာတာလဲဟင်..."
"ပီက... စောက်ပတ်နဲ့ တစ်ရက် ၂၄ နာရီပဲ နေလို့ရတာ.. ၂၄ နာရီ ပြည့်ရင် လီးက ပြန်ပေါ်လာတာ..."
"ဒါဆို လီးပြန်ပျောက်ချင်ရင်ရော..."
"ပြန်ပျောက်ချင်ရင် အဲ့လီးနဲ့ လိုးရတယ်..."
"အွမ်လေးကိုပေါ့... ဟုတ်လား..."
ပီဟွမ်ရဲ့ ခေါင်းလေး ငုံ့သွားတယ်။ မြင်နေရတဲ့ ပါးပြင်လေးဟာ နီရဲသွားတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်က အရည် ရွှဲလာတယ်။
"ဟုတ်တယ်.. အဲ့လိုပဲ ဆိုပါတော့..."
"အွမ်လေးကို ပီဟွမ် ဘယ်တုန်းက စလိုးတာလဲ..."
ကျွန်တော့်လီးကို ပွတ်နေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ လက်တွေက လီးချောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ သေချာပေါက် ပီဟွမ် ကောင်းနေပြန်ပြီ။
"သူ့အဖေ ဆုံးပြီး သုံးလအကြာမှာပဲ... အာ့..."
"အဲ့တုန်းက အွမ်လေး အသက်က ဘယ်လောက်လဲ..."
"၁၄ နှစ်.. အာ့.. ၁၄ နှစ်..."
ကျွန်တော့်လက်ညိုးကို တောင့်ပြီး ဒီတိုင်း နေနေပေမယ့် ပီဟွမ်က သူ့ဘာသာသူ လက်ညိုးကို စောက်ပတ်နဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်နေပြီ။
အသက် ၁၄ နှစ်မှာ အွမ်လေး စအလိုးခံရတာဆိုတော့ အွမ်လေးမှာ အတွေ့အကြုံ ၂ နှစ်လောက်တောင် ရှိနေပြီပေါ့။
ပီဟွမ်ကတော့ နည်းနည်းလောက် ထိလိုက်တာနဲ့ စိတ်ပြန်ပါလာတယ်။ အခုလည်း ကျွန်တော့် မျက်နှာကို လာနမ်းနေပြန်ပြီ။ တစ်ခါ ပြီးလိုက်တာ ဘယ်လောက်မှ မကြာသေးပေမယ့် ပီဟွမ် ပြန်လိုချင်နေပြန်ပြီ။
"ပီ... လိုးရအောင်...."
"အင်း.. ပီလည်း ခံချင်လှပြီ..."
ဒီတစ်ခါတော့ ပီဟွမ်ကို စောက်ပတ်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို ဆွဲပြီး ပက်လက်လိုးရတာ အရမ်းကောင်းတော့ အဲ့လို ပုံစံနဲ့ပဲ နှစ်ချီလောက် လိုးဖြစ်လိုက်ပါတယ်။
မနက်ကနေ စလို့ လိုးလာလိုက်တာ ၅ ချီလောက် ပြီးသွားတော့ ညနေ ရောက်ခါနီးနေပြီ။ အဲ့တာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ရေမိုးချိုးပြီး ညနေစာအတွက် ပြင်ဆင်ကြတာပေါ့။ ညနေစာအတွက် ကြက်သားကြော်နဲ့ သခွားသီးသုပ်။ ဒီသခွားသီးက မေမေလေး စောက်ပတ်ထဲ ထည့်နေကျ သခွားသီးကြီးပဲပေါ့။ ဒီက ထွက်တဲ့ လုံးရှည်သီးတွေဟာ အရွယ်ရော အရသာကော အခြားနေရာကသာတွေထက် သာပါတယ်။
ညနေစောင်းတော့ အိုက်ဝမ်းရော၊ အွမ်လေးရော ပြန်လာပါတယ်။ အိုက်ဝမ်းကတော့ အရမ်းအေးလို့ ဆိုပြီး ရေမချိုးတော့ဘဲ အဝတ်အစားလဲပြီး ထမင်းစားတဲ့နေရာမှာ တန်းလာထိုင်တယ်။
ဒေသခံအွမ်လေးကတော့ အအေးဒဏ်ကို မကြောက်ဘဲ ရေအေးအေးကို ချိုးလိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ထမင်းစားဖို့ ရောက်လာတယ်။ အွမ်လေးက ခါတိုင်းနဲ့ မတူဘဲ ရိုးရာရင်ပတ် အနက်ရောင်ကို တင်းတင်းပတ်ထားပြီး အောက်က ရိုးရာထဘီအနက်ကို တိုတိုဝတ်ထားတယ်။
(အွမ်လေးက ရိုးရာဝတ်စုံကို ဝတ်ပေမယ့် အများအားဖြင့် ပြင်ပက အဝတ်တွေ ဝတ်တာ များတယ်။ အဲ့တာတွေကလည်း ပီဟွမ် ဒီကို မပြောင်းလာခင်က အဝတ်အစားတွေ ဖြစ်ပုံရပါတယ်။)
ရေစိုက မခြောက်သေးတော့ အွမ်လေးရဲ့ ထဘီပါးပါးအောက်မှာ တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ကျွန်တော် မြင်လိုက်ရသေးတယ်။
ပီဟွမ်ကရော။ ပီဟွမ်ကတော့ အလှဆုံး ဖြစ်နေတယ်။ ဒီရွာကို သူ့အရင်ယောက်ျားနဲ့ ပထမဆုံးရောက်အပြီး ဒီရွာမှာ ကျင်းပတဲ့ မင်္ဂလာဆောင်မှာ ဝတ်ခဲ့တဲ့ သတို့သမီးဝတ်စုံကို ဝတ်ထားတယ်။ ဒီရွာရဲ့ သတ်မှတ်ချက်အတိုင်း ချုပ်ထားတဲ့ သတို့သမီးဝတ်စုံဟာ အရမ်း လှပါတယ်။
နို့နှစ်ရောင် ပိုးသားကို သုံးထားတယ်။ ရင်သားအုံကို ပုံပေါ်နေအောင် ပိုးချည်သားကို သုံးပြီး ကြပ်ကြပ်ပတ်ရတယ်။ ရင်သားကိုပဲ ဖုံးပြီး ရင်သား(နို့) အပေါ်နဲ့ အောက်ကိုက ဗလာထားရတယ်။ ချက်နေရာမှာ ရွှေလို့ ထင်ရတဲ့ အပြားလေး ကပ်ထားတယ်။ လက်မောင်းနှစ်ဖက်မှာ သံချောင်းနှစ်ချောင်းစီကို ပိုးချည်စနဲ့ စည်းကပ်ထားတယ်။
ချက်အောက် ခါးကနေ ပုံမှန် အတွင်းခံချည် ပတ်သလိုပဲ နို့နှစ်ရောင် ချည်ကို ပတ်ထားတယ်။ အဲ့အပေါ်ကနေမှ ဇာချည်ကို အထပ်ထပ် ပြန်ပတ်ထားပြီး အရှေ့ နဲ့ အနောက် အလယ်တည့်တည့်နေရာတွေမှာ ချည်ကြမ်းအဖြူစ ရှည်ရှည်နှစ်ခုကို ပြန်ချထားတယ်။
ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်နှာမှာ ဘာမှ မလိမ်းခြယ်ထားပေမယ့် သဘာဝအတိုင်း နုပျိုလှပနေတယ်။ အရမ်းရှည်တဲ့ ဆံပင်တွေကိုလည်း ခါတိုင်းလို ထုံးမထားဘဲ ဖြေချထားတော့ ကျွန်တော့်မျက်စိထဲမှာတော့ နတ်မိမယ်လလိုပါပဲ။
လူစုံတော့ ထမင်းစားဖို့ ပြင်ကြတာပေါ့။
"အမေ အရမ်း လှနေတာပဲ.. ဒီနေ့.."
အွမ်လေးက သူ့အမေကို ချီးကျူးလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး အွမ်လေးကို ပြန်ပြုံးပြတယ်။
"စားကြလေ.. မစားကြသေးဘူးလား.."
အွမ်လေးက ဇွန်းကို ကိုင်ပြီး ထမင်းစစားဖို့ ပြင်တယ်။
ကျွန်တော်လဲ အချက်ပြတဲ့ အနေနဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ လက်ကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ ပီဟွမ်က
"အဟမ်း... သမီး.. အွမ်လေး.. အမေ ပြောစရာ ရှိတယ်..."
"ဘာပြောမလို့လဲ..."
ပီဟွမ်ရဲ့ လက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို အွမ်လေး တွေ့သွားပြီ။ အွမ်လေးရဲ့ ပြုံးရွှင်နေတဲ့ မျက်နှာလေး နည်းနည်းတော့ တည်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ပီဟွမ်ကတော့ စိတ်ကို တင်းလိုက်ပုံပါပဲ။
"အိုက်ဝမ်းလည်း နားထောင်ပေးနော်..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
"ပီဟွမ်.. အင်း.. မယ်ဟွမ်နဲ့ အိုက်လိုင်းတို့ လင်မယားအရာ ရောက်သွားပြီ.. အခု အိုက်လိုင်းက မယ်ဟွမ်ရဲ့ ယောက်ျားဖြစ်ပြီး မယ်ဟွမ်က အိုက်လိုင်းရဲ့ မိန်းမ ဖြစ်သွားပြီ.. ရှေ့ဆက်ပြီးတော့လည်း လင်မယားတွေအဖြစ် အတူတူ နေသွားတော့မယ်..."
"ဟုတ်တယ်.. အွမ်လေး အမေနဲ့ အစ်ကိုနဲ့ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ချစ်လို့ ဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကို ချခဲ့တာပါ.. အွမ်လေး လက်ခံပေးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်..."
အွမ်လေးက ချက်ချင်း ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ဇွန်းနဲ့ ထမင်းကို မွှေနေတယ်။ ပြီးတော့မှ..
"အွမ်.. အစကတည်းက ရိပ်မိပါတယ်.. သဘောလဲ တူပါတယ်.. ဒါပေမယ့် အချို့အခြေအနေတွေကြောင့် အမေ့ကို အစ်ကို လက်မခံနိုင် ဖြစ်လာနိုင်..."
အွမ်လေး ဘာကို ဆိုလိုချင်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် တန်းသဘောပေါက်လိုက်တယ်။
"အွမ်လေး ဆိုလိုတဲ့ အခြေအနေတိုင်းကို အစ်ကို သိပြီးပါပြီ.. အဲ့တာတွေ အတွက်လည်း စိတ်မပူပါနဲ့... အစ်ကိုက အွမ်လေး အမေကို ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ချစ်နေမှာပါ..."
ပီဟွမ်က ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ အိုက်ဝမ်းကတော့ စကားဝိုင်းကို ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ပဲ နားထောင်နေတယ်။
မဲ့ချင်သလိုလို ဖြစ်နေတဲ့ အွမ်လေးက အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားပြုံးလိုက်ပြီး
"ဒါဆိုလဲ အွမ်လေးက ဝမ်းသာရမှာပေါ့.. အမေ့အတွက် အချစ်သစ်တစ်ခု မွေးဖွားလာတာပဲ... အစ်ကိုအိုက်လိုင်းအတွက်လည်း ဂုဏ်ယူပါတယ်..."
"အခုလို လက်ခံပေးလို့ အွမ်လေးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."
"အမေ့သမီးလေးက နားလည်ပေးလို့ အမေ ဝမ်းသာပါတယ်..."
ထမင်းပန်းကန်ကို မွှေနေတဲ့ အွမ်လေးရဲ့ လက်တွေ ရပ်သွားတယ်။
ပြီးတော့ အံကြိတ်လိုက်တဲ့အသံ။ စားပွဲပေါ်ကို လက်သည်းကုပ်သံ။ ပြီးတော့ ငိုရှိုက်သံ။ အွမ်လေး ဆီက ငိုရှိုက်သံ။
အွမ်လေးဟာ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး မျက်ရည်တွေ ကျနေတယ်။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းပြန်မော့၊ မျက်ရည်တွေ ယိုစီးနေသေးတဲ့ မျက်ဝန်းနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ပီဟွမ်ကို ကြည့်ပြီး
"ဒါပေမယ့် အစ်ကိုအိုက်လိုင်းကို အွမ်လေးလည်း ချစ်တယ်.. အစ်ကို့ကို အွမ်လေးလည်း လိုချင်တယ်.. အွမ်လေးလည်း အစ်ကို့ အပိုင် ဖြစ်ချင်တယ်.. အီး.."
အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် ကျွန်တော် ပြာသွားတယ်။ သိပြီးသား အကြောင်းအရာ ဆိုပေမယ့် သူ့အမေနဲ့ ကျွန်တော် လင်မယားတွေ ဖြစ်နေပြီဆိုတာ သိရင် သူလဲ လက်လျော့သွားလောက်မယ် ထင်ထားတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် တကယ်တမ်း အခုလို ဖြစ်လာတော့ ကျွန်တော် ဘယ်လို လုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး။ အွမ်လေးကတော့ ငိုနေတုန်းပဲ။
ဒီတော့မှ ပီဟွမ်က ထိုင်နေရာကနေ ထပြီး အွမ်လေးအနား ကပ်ပြီး အွမ်လေးရဲ့ ကျောလေးကို ပွတ်ပေးနေပြန်တယ်။ ဒီအမူအရာဟာ အများကြီးမဟုတ်ပေမယ့် မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ နှစ်သိမ့်မှုပဲ မဟုတ်လား။
ပြီးတော့ ပီဟွမ်က အွမ်လေးကို ပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။ ခေါင်းလေးကို အနမ်းတစ်ချက်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ အွမ်လေးကို အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားတယ်။
ထမင်းစား စားပွဲမှာတော့ ကျွန်တော်နဲ့ အိုက်ဝမ်းပဲ ကျန်ထားခဲ့တယ်။
"စောဝ့်.. တကယ်ကြီးလား..."
အိုက်ဝမ်းက လေသံနဲ့ မေးလာတယ်။
"အင်း.. တကယ်ပဲ.. ပီဟွမ်ဟာ နောက်တက်မယ့် မဟာဒေဝီပဲ..."
"ကျွန်တော်မျိုးက သမီးနဲ့ ဖြစ်မယ်ထင်တာ.. စောဝ့်က အမေနဲ့ ဖြစ်သွားတာကိုး..."
"ကံကြမ္မာနဲ့ မေတ္တာရဲ့ ကစားကွက်လို့ပဲ ဆိုရမှာပေါ့.."
"အွမ်လေးကိုတော့ သနားမိပါတယ်ဘုရား..."
"အင်း.. ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ..."
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စောဝ့်အတွက်တော့ ဝမ်းသာဂုဏ်ယူမိပါတယ်ဘုရား..."
"အင်း...."
ခဏလောက်ကြာတော့ အိပ်ခန်းထဲက ပီဟွမ်နဲ့ အွမ်လေးတို့ ထွက်လာကြတယ်။ ပီဟွမ်က အွမ်လေးကို ပုခုံးက ဖက်လို့။ အွမ်လေးကတော့ မျက်ရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ မျက်နှာမှာ အပြုံးရိပ်လေး ထင်းလို့။
သေချာပေါက် ပီဟွမ်ကတော့ အွမ်လေး စိတ်ကျေနပ်အောင် နှစ်သိမ့်စကားပြောခဲ့နိုင်ပြီ။ ကျွန်တော်နဲ့ ပီဟွမ် နီးရဖို့ကတော့ သေချာလုနီးပါပြီ။ ပီဟွမ်ရော၊ အွမ်လရော စားပွဲမှာ ပြန်ထိုင်ကြတယ်။ ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လက်ကို ကိုင်ပြီး ပြုံးပြတယ်။ ကျွန်တော့်လက်တွေဟာ ပီဟွမ်ရဲ့ နွေးထွေးတဲ့ လက်တွေနဲ့ ထိတွေ့လိုက်မှ အေးစက်နေမှန်း သတိထားမိတယ်။
အွမ်လေးလည်း ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြတယ်။ ပြီးတော့
"အစ်ကို့ကို အွမ်လေးချစ်တယ်ဆိုတာ အစ်ကို သိလိုက်ပြီပေါ့... ဘာပဲပြောပြော အွမ်လေးဘက်ကပဲ စောင့်လိုက်ပါမယ်..."
အွမ်လေး လက်လျော့သွားပုံပါပဲ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အတွက် တကယ်ကို ဝမ်းသာနေပုံပါပဲ။
စိုးရိမ်နေတာတွေ ပြေပျောက်သွားရပြီပေါ့။
မင်္ဂလာအထိမ်းအမှတ် ထမင်းဝိုင်းလေးဟာ ပိုစိုပြေသွားပါတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ ဘယ်စကားကြောင့်ရယ်လို့မသိ။ ကျွန်တော့်ကြောင့်ကြမှုတွေဟာ အရောင်လျော့သွားပါတယ်။
ထမင်းစားပြီးတော့ အချိုပွဲကို ပီဟွမ်နဲ့ အွမ်လေးတို့ အတူတူ ပြင်ဆင်ကြတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ အိုက်ဝမ်းကတော့ ဧည့်ခန်းကနေ စောင့်နေတာပေါ့။ အိုက်ဝမ်းက မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့အနေနဲ့ သူ့ ညာလက်ဝါးကို ဓားမြောင်နဲ့ ခွဲပြီး သွေးသစ္စာဆိုတယ်။ (တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပဲ လုပ်ရတာပေါ့ဗျာ။)
သူဆိုတဲ့ သစ္စာက သူ့အသက်ကို ကျွန်တော်နဲ့ တိုင်းပြည်လက်တွင်းမှာ အပြီးတိုင်အပ်နှံကြောင်းပါပဲ။ အမှန်ကို ဆိုရရင် ကျွန်တော်ကတောင် သူ့ကို အသက်အကြွေးတင်ထားသေးတယ်မလား။ ကျွန်တော် အိုက်ဝမ်းကို တော်တော် ခင်မင်သွားတယ်။ အဲ့တာနဲ့ ကျွန်တော်လဲ အိုက်ဝမ်းကို ပေးထားတဲ့ ဆုကို ထပ်တိုးပေးလိုက်တယ်။
အဲ့တာက ကျွန်တော့်မေမေလေး၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ အနောက်ဘက်ဒေဝီ နန်းဆိုင်ဒေဝီနဲ့ လိုးရင် ကွန်ဒုံး လုံးဝ သုံးစရာမလိုဘဲ စောက်ပတ်ရော၊ ဖင်ရောကို အခါမရွေး လိုးပြီး အထဲမှာပါ ပြီးခွင့်ပြုတာပါပဲ။ (ကလေးတော့ မရစေရဘူးပေါ့။)
ကျွန်တော်ပေးတဲ့ ဆုကြောင့် အိုက်ဝမ်း အရမ်းပျော်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ကွယ်ရာကနေ ကန်တော့ဟန်ပြတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ အချိုပွဲရောက်လာပြီး စားကြသောက်ကြပေါ့။ ပြီးစီးသွားတော့ အွမ်လေးလည်း အိပ်ရာဝင်သွားတယ်။ အိုက်ဝမ်းကတော့ မအိပ်သေးပေမယ့် ကျွန်တော်နဲ့ ပီဟွမ်ကို ရှောင်ပေးသွားတယ်။ သေချာတာတော့ မေမေလေး ပုံတွေကြည့်ပြီး ဂွင်းထုတော့မယ်ထင်တယ်။
လူတွေ ရှင်းသွားတော့ ပီဟွမ်က ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် လာထိုင်တယ်။
"မောင်.. ပျော်လား..."
"အရမ်းပဲ... ဒါနဲ့ အွမ်လေးကို ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ..."
"အို.. ဒါတွေ နောက်မှ ထားပါ.. ပီလည်း အရမ်း ပျော်နေတယ်.. သိလား..."
ဟုတ်မှာပါ။ ပီဟွမ်ရဲ့ လက်တွေက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ပွတ်သပ်လို့။ ကျွန်တော့်လက်ကိုလည်း ယူပြီး သူ့နို့ကို ညစ်ခိုင်းထားတယ်။
အင်း... ကျွန်တော်နဲ့ ပီဟွမ်... တစ်ညလုံး ထပ်လိုးဖြစ်ပါတယ်။
အချစ်ရည် ဆမ်းသောည။
လီးရည် ဖြန်းသောည။
စောက်ရည် ပန်းသောည။
နို့ရည် လန်းသောည။
မတိုးညင်းလွန်း မကျယ်လောင်လွန်းတဲ့ လိုးသံတွေဟာ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ညကို ဖြိုခွင်းလို့ပေါ့။ ကျွန်တော်မကြားရပေမယ့် ရွာထဲမှာလည်း ဘယ်သူတွေများ လိုးနေကြမလဲ။
~~~~~~
မနက်ကျတော့ ကျွန်တော် တော်တော် နောက်ကျမှ အိပ်ရာထနိုင်တယ်။ စောင်အောက်ကို အောက်ပိုင်း ရောက်နေပြီး မပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်နေတဲ့ ပီဟွမ်ကို ကျွန်တော် ဖက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့အိအိကြီးတွေဟာ ဒီမနက်မှာ လေအေးနဲ့အတူ မွှေးပျံ့နေတယ်။
ပီဟွမ်ကတော့ အခုထိ မနိုးသေးပါဘူး။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်နှာဟာ ပူပန်မှု ကင်းနေပါတယ်။ ဟုတ်ပါရဲ့။ ၂၄ နာရီက ကျော်သွားပြီလေ။ ဒါဆို ပီဟွမ်ရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူထားမှာက စောက်ပတ် မဟုတ်တော့ဘူး။
ကျွန်တော် ပီဟွမ်ရဲ့ အောက်ပိုင်းကို အကာအကွယ် ပေးထားတဲ့ စောင်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖယ်လိုက်တယ်။
သေချာပေါက် ကျွန်တော် အိပ်ပျော်တုန်း ပတ်ထားတဲ့ အောက်ခံပတ်စဟာလည်း တင်းလို့။ ကျွန်တော် အဲ့ပတ်စတွေကို ဖြည်ဖို့ လုပ်တယ်။
ထုံးထားတဲ့ နေရာကို အရင်ဖြေတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ရစ်၊ နောက်တစ်ရစ်...
"အင်း.. ဟင်.. မောင်.."
ပီဟွမ် နိုးလာတယ်။ ပတ်စကို ဖြေနေတဲ့ ကျွန်တော့်လက်တွေတောင် တုံ့သွားသလိုပဲ။
"မောင်.. သေချာပြီလား..."
ပီဟွမ်ဆီက အဓိပ္ပာယ်ပါတဲ့ မေးခွန်း။ ကျွန်တော် ဘာမှ မပြောဘဲ ခေါင်းပဲ ငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။
"ဒါဆိုလဲ..."
ကျွန်တော် ပတ်စကို ဆက်ဖြေပါတယ်။ တစ်ရစ်ပြီး တစ်ရစ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ပတ်စအားလုံး ပြေသွားပါတယ်။
နောက်ဆုံးမှာ ပေါ်လာတာက လီးကြီး။ တောင်ပြီးမာနေပေမယ့် တင်းတင်းကြီးတော့ မဖြစ်နေဘူး။ အွမ်လေးကို လိုးတုန်းကလောက်တော့ မတင်းနေဘူး။ ပြီးတော့ ပီဟွမ်လီးက ကျွန်တော့် မကြီးပေမယ့် ကြီးတော့ကြီးတယ်။ ပြီးတော့ ညိုတယ်။ ဒါပေမယ့် အနံ့က သင်းပြီး သန့်နေတယ်။ ဂွေးဥနှစ်လုံးကတော့ အကြီးကြီး မဟုတ်ဘဲ ချစ်စရာလေးလို ဖြစ်နေတယ်။
"ဒါဆို ဒီလီးကြီး ပျောက်ဖို့ အွမ်လေးကို လိုးရမှာပေါ့နော်..."
ကျွန်တော် ပီဟွမ်ကို ခေါင်းထဲ ပေါ်လာတဲ့ မေးခွန်း တန်းမေးလိုက်တယ်။ အကြည့်ချင်းဆုံနေတဲ့ ပီဟွမ်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ဖယ်သွားပြီး
"အင်း.." လို့ တစ်ခွန်းထဲ ပြန်ဖြေတယ်။
ကျွန်တော်လဲ ပီဟွမ်ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွ၊ နို့ရည်တွေ စိုနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းကြီးကြီးကို စို့ပေးပြီး ပီဟွမ်နားနား တိုးပြီး
"မောင်က ဖင်ကို လိုးရလဲ ဖြစ်တယ်နော်.." လို့ ပြောလိုက်တယ်။
အဲ့တော့မှ ပီဟွမ်က မျက်စောင်းထိုးပြီး
"ပီက စောက်ပတ်နဲ့ လိုးခံရတာပဲ ပိုကြိုက်တာ.." ဆိုပြီး ကျွန်တော်ကို တွန်းထုတ်တယ်။
သာမန်လူတစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်ထောင်သည် ဘဝဟာ ဒီလိုမျိုးလား။ ဒီဘဝကို ကျွန်တော် ကျေနပ်သွားမိတယ်။
အဲ့နေ့ တစ်နေ့လုံး ပီဟွမ် ကျွန်တော့်ကို ပေးမလိုးပါဘူး။ လိုးဖို့ ပြောရင် ယောင်လည်လည်နဲ့ ရှောင်ထွက်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ညရောက်တော့ အိပ်ရာစောစော ဝင်ဖို့ လာခေါ်တယ်။
ကျွန်တော် အိပ်ရာထဲ ရောက်တော့ ပီဟွမ်က ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ စောင့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ပေါင်ကြားမှာက စောက်ပတ်နဲ့။
အို.. ဘာမှ မတွေးတော့ ကျွန်တော်လဲ အဝတ်အစား ချွတ်ပြီး တန်းလိုးတော့တာပဲ။
"အား.. အား.. ပီ့ စောက်ပတ်ကို ကြိုက်တယ်မလား.."
"အာ့.. အရမ်းပဲ ကြိုက်တယ်.. အာ့.."
~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း (၅) ဆက်ရန် >>>>>>
No comments:
Post a Comment