ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် အပိုင်း ( ၇ )

ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် အပိုင်း ( ၇ )

ရေးသားသူ - ထူးခြား

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကိုစောတင်မောင် မျက်နှာ ပျက် မျက်စေ့ပျက် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ မြသာ မျက်နှာကို လည်း ဒီကောင် ဘာအကြံ နဲ့ ပြောတာလည်း ဟု သေခြာ လေ့လာနေမိသည်။ မြသာ များ ရိပ်မိသွားပြီလား။မြသာ မသိသေးသည်က ကိုစောတင်မောင် နှင့် နှင်းမှုံ တို့ အကြောင်း။ အစပိုင်းက ကိုစောတင်မောင် က နှင်းမှုံ ကို ညီမလေး တယောက်လို ပင် ခင်ခဲ့သည်။ 

သို့သော်လည်း လိင်မတူ သည့် တစိမ်း တွေမို့ နှင်းမှုံ ၏ အချွဲ အနွဲ့ တွေကသူ့ ရင်တွေကို ခုံစေခဲ့သည်။ မြသာ မရှိသည့် အချိန် တွေ ဆို ပိုဆိုးသည်၊ ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြင့် ပင် သူ့အပေါ် ကပ်ချွဲတတ်တာကို တဖြည်းဖြည်း သာယာလာခဲ့မိသည်။ နှင်းမှုံ လက်မောင်းတုတ်တုတ်လေး ပေါင်တန်တုတ်တုတ်လေး တို့က သူ့ကို လာထိလျှင် အိတင်း နေသည်။ 

ထို အထိအတွေ့တွေက တဖြည်းဖြည်း နှင့် သူ့အိပ်မက်တွေမှာ နေရာယူလာခဲ့သည်။ တခါတလေ နှုတ်ခမ်းနီနီစွေးစွေးလေး ဆိုးထားသည့် နူတ်ခမ်း တွန့်တွန့်ထော်ထော်လေးကို တအား စုပ်နမ်းလိုက်ချင်သည့် စိတ်က ပေါ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ နှင်းမှုံ အနားမှာ ရှိလျှင် လီးက တောင်တောင်လာသဖြင့် တမင် ပင် ရှောင်ခွာခွာ နေခဲ့ရသည်။

သူက ရှောင်ခွာခွာ နေလို့ လား မသိ နှင်းမှုံ က ပိုရဲလာသည်။ ကိုစောတင်မောင် သာ နောက်ဆုံး တော့ အိပ်ယာ ထဲမှာ ဒီအရွယ်ကြီး ရောက်မှ ဂွင်းထု ရသည့် အဖြစ် ရောက်ရတော့သည်။ နောက်တော့ နှင်းမှုံ က ဖုံး ဖြင့် ဖေ့ဘုပ်ပေါ် တက်တက် နေရင်း က အကောင့်ခနခန ကျကျ နေသဖြင့် ကိုစောတင်မောင်ကို အကူအညီတောင်းတော့ ကိုစောတင်မောင်က အကောင့် နှစ်ခု သုံးခု ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

ပြီးတော့ အကောင့်တခုကို သိပ်မသုံး ပဲ အရေးပေါ်မှ သုံးဖို့ မှာထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ ကိုစောတင်မောင်က သူ့ ဖိတ်အကောင့် ဖြင့် နှင်းမှုံ အကောင့်ကို မက်ဆေ့ ပို့ စကားပြောရင်းမှ အမှတ်မထင် သူတို့ နှစ်ယောက် ချပ်တင်း ပြောဖြစ်လာကြသည်။ အစကတော့ ရိုးရိုး ဖြစ်သည်။ နောက်တော့ ထို အကောင့်ရှိကြောင်းကို နှင်းမှုံ က မြသာ အား မပြောထားကြောင်းသိလာတော့ ကိုစောတင်မောင် စိတ်တွေ ထလာသည်။ 

နှင်းမှုံ က ဘာလို့ သူနဲ့ လျို့ဝှက် ချပ်တင်း လုပ်ချင်ရတာလဲ။ နှင်းမှုံ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်တွေက ထွေပြားနေလို့လား၊ဟု တွေးလာမိသည်။ ထို မှ တဆင့် နှင်းမှုံ နှင့် ဆက်ခ် အကြောင်းတွေ တဖြည်းဖြည်း ပြောဖြစ်လာသည်။ ပထမကတော့ နှင်းမှုံ ကို သူက မြသာ နှင့် မရခင်က ရီးစား အကြောင်း မေးသည်။ သူမထင်မှတ်ပဲ နှင့် နှင်းမှုံ က သူမ ပထမ ရီးစား နှင့် ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာသည်။ 

သူမ က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောတော့လည်း ကိုစောတင်မောင်က မေးပြီပေါ့။ ဘယ်မှာ လုပ်ကြတာလဲ၊ ဘယ်နှစ်ခါလဲ ဘယ်လို ပုံစံလဲ စသဖြင့် မေး သည်။ နှင်းမှုံ ကလည်း ဖြေသည်။ ချပ်ရင်း ဖြင့် ကိုစောတင်မောင်က ဂွင်းထု ပြစ်ရသည့် အထိကို ဖီးတက်ရသည်။ နောက်တော့ နှင်းမှုံ ကလည်း ကိုစောတင်မောင် ကို လူပျိုကြီး မိန်းမ ရော လုပ်ဖူးရဲ့လားဟု စသည်။ ကိုစောတင်မောင်က သူလုပ်ဖူးသည့် အတွေ့အကြုံ အချို့ကို ပြောပြသည်။ နှင်းမှုံ လည်း ဖီးတက်ရသည်။

ကိုစောတင်မောင် ကို ဘယ်လို ဘော်ဒီ မျိုး ၊ ဘယ်လို မိန်းမ မျိုး ကြိုက်တတ်သလဲ မေးသည်။ ကိုစောတင်မောင်က နှင်းမှုံ ပုံစံ မျိုး ကိုပဲ ပြောပြသည်။ နောက်ပြီး နှင်းမှုံ ကိုလည်း ဘယ်လို လှကြောင်း ဘယ်လို ဆက်ဆီ ဖြစ်ကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကြား မှာ ပိုမို ပွင့်လင်း လာကြပြီး တယောက် နှင့် တယောက်လည်း မပြောပဲ နှင့် ငြိလာကြသည်။ကိုစောတင်မောင် က နှင်းမှုံကို ဒီနေ့ ဘာတွေ ဝတ်ထားသလဲ မေးရာက အတွင်းခံ ဘာဝတ်ထားသလဲ၊ ဘာအရောင်လဲ ဟု မေး လာသည်။ 

ပထမတော့ နှင်းမှုံ က ရှက်နေသော်လည်း နောက်တော့ အသေးစိတ်ပြောပြမိသည်။ ပြောရင်းဖြင့် သူမ ပိပိလေး မှာ အရည်တွေ စိုစွတ်လာရသည်။ အဲလို မျိုး သူမ ယောက်ျား ကိုတောင် မပြောဖြစ်။ မြသာ ကလည်း စိတ်မဝင်စား၊ သူ စိတ်ထလာရင် နှင်းမှုံ ကို တကိုယ်လုံး ချွတ်ကာ နိကပ် လိုးရမှ ကြိုက်သည်။နောက်တော့ မြသာ တို့ ဆီ ခရီးကြုံ လို့ ဝင်လာလျှင် နှင်းမှုံ အတွက် နိုင်ငံခြား မှ သူငယ်ချင်းတွေ ဆီက မှာပြီး ဝယ်ထားသောအတွင်းခံ ဘောင်းဘီ၊ ဘရာဇီယာ ကောင်းကောင်း တွေကို မြသာ မသိအောင် ဖွက်ပြီး လက်ဆောင်ပေးသည်။

ထို့ ကြောင့်လည်း နှင်းမှုံ ရင်သား က ၃၄ ဒီ ဆိုက် ရှိနေတာကို သိနေသည်။ ထို အတွင်းခံတို့ကို ဝတ်လို့ ကောင်းလား အဆင်ပြေလားဟု ချပ်မှ မေးသည်။ နှင်းမှုံ ကို လည်း ဝတ်ပြီး ပြပါလားဟု ပြောလိုက်တော့ နှင်းမှုံ က ဝတ်ပြီး တော့ လိုက်ဖ် ပြသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် အဖြစ်က ဟို မကျ ဒီမကျ ဖြစ်လာရသည်။ မြသာ နှင့် အရက်သောက်ရင်း က သူ့ဖေ့ဘုပ်က နိုတီလာသလို ဘာလိုလို ဖြင့် ပွတ်သည်။ ဘေးနား မှာ အမြည်း ပြင်ပေးရင်း အမြည်း ဝင်စားနေသော နှင်းမှုံ ကို မြသာ ရှေ့ထားလျှက် သူ့ဖုံး ဖြင့် မက်ဆေ့ပို့သည်။ နှင်းမှုံ ကလည်း နောက်ဖေးဘက် ခနထသွားကာ ဖုံးကို ပွတ်ကြည့်သည်။ ကိုစောတင်မောင်ဆီ မှ မက်ဆေ့ ဖြစ်နေသည်…နှင်းမှုံ အခု အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ဘာအရောင် ဝတ်ထားသလဲ ..စသဖြင့် ဖြစ်သည်။ 

နှင်းမှုံ ကလည်း အသား ရောင်ကလေး ဟု ပြန်သည်။ နောက်ဆုံး တခေါက်က တော့ မြသာ နှင့် အရက်သောက်နေရင်းက ခနထကာ နောက်ဖေးဘက် သေးပေါက်ဖို့ သွားတော့ မီးဖိုချောင်မှာ နှင်းမှုံ နှင့် ဆုံတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဖက်နမ်းကာ နှင်းမှုံ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်မိသည်။ နှင်းမှုံ က လန့်ပြီး တွန်းပြစ်လိုက်မိသည်။နောက်တော့ ချပ်တင်းလုပ်တော့ နှင်းမှုံ တော်တော်နှင့် သူ့ကို စကား ပြန်မပြော၊ သူ့ကို စိတ်ဆိုးနေသည်။ 

သူ အတန်တန်တောင်းပန်တော့မှ နှင်းမှုံ က ပြန်ပြောသည်။ နောက်တခါဆို ရင် စကားပြန်မပြောတော့ဟု ဆိုသည်။ မိန်းမ တွေ စိတ်က အတော်အသိရခက်ပါလားဟု လူပျိုကြီး ကိုစောတင်မောင် သဘောပေါက်စ ပြုလာသည်။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့ရင်း ချပ်ရင်း အရင်ကလို ပြန်ချပ်၍ ရသွားပြန်သည်။အခုမြသာ သူ့ကို ပြောနေတာတွေက သူ့စိတ်တွေ နှင်းမှုံ အပေါ်မှာ ဖေါက်ပြန်နေသည် များ ရိပ်မိသွားသဖြင့် အကဲစမ်းတာလားဟု တွေးရင်းက ဟန်ကိုယ့်ဖို့ သဘောထားရင်း ပြန်ပြီး ဒေါသ ထွက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ မြသာ ကို၊ မေးလိုက်ရသည်။

“ မင်း ငါ့ကို ဘာသဘော နဲ့ ပြောနေတာလဲ မြသာ၊ ငါ နှင်းမှုံ ကို ညီမလေး လို ခင်တယ် ဆိုတာ မင်းသိတယ်မဟုတ်ဘူးလား”

“ ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ ကိုကြီးစော ကလည်း အာ့ကြောင့် ကျွန်တော်က ပြောနေတာပေါ့”

“ မင်း ဒဲ့ ပြောကွာ မင်းပြောနေတာ ငါနားမလည်သေးဘူး မင်း ငါ့ ကို နှင်းမှုံ နဲ့ အထင်လွဲနေတာလား”

“ ဟာ မဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီးစော ၊ ကဲ ဗျာ ဒဲ့ ပြောမယ်၊ ကျွန်တော့် မှာလည်း ကပ်ကိုး ဖီလင်လေး နည်းနည်း ရှိတယ်၊ နှင်းမှုံ ကလည်း အသစ်အဆန်းလေး စမ်းချင်တယ် ဆိုရင် တခြား လူတွေနဲ့ ဖြစ်တာထက် စာရင် ကိုကြီးစော နဲ့ ဆို ကျွန်တော် စိတ်ချရတယ်လို့ ပြောတာ ဗျာ ဒါပဲ ၊ ဘာမှ ခွင် မရှိဘူး စိတ်ရင်း”

ကိုစောတင်မောင် က မြသာ မျက်နှာကို သေသေခြာခြာ ကြည့်လိုက်ရင်း မြသာ တကယ်ပြောနေမှန်း သဘောပေါက်သွားကာ၊

“ အင်း ထားပါတော့ မင်းကသာ စိတ်ချ နေတယ် နှင်းမှုံ ကလည်း ငါ့ကို အကိုကြီး တယောက်လို ခင်နေတာ မင်း က ဂျောက်ထဲ တွန်းချနေတယ်”

“ အဲဒါ အတွက် စိတ်မပူနဲ့ ကိုကြီးစော နှင်းမှုံ အမေ သက်သာ သွားပြီး ရင် ပြန်လာခဲ့လိုက် အိမ်မှာတည်း ကျွန်တော် ပလန်လုပ်ထား လိုက်မယ်”

မြသာ ထို နေ့ မှ စပြီး နှင်းမှုံ ကို စစည်းရုံး တော့သည်။ နှင်းမှုံ မှာလည်း သူမ အမေ ဆေးရုံ တက်နေသော အချိန်တွင်း အားကိုး ရသည့် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး အပေါ် အရမ်း ခင်မင် သွားပြီး တခါတရံ သူမ ချက်ပြုတ်ထားသော အစား အသောက်ကောင်းလေး များ ရှိလျှင် မြသာ ကို သွားပို့ခိုင်းတတ်သည်။ မြသာ လည်း ဝါဝါစိုး အတွက် စားစရာ သွားပို့ ရင်း သူလည်း ဝါဝါစိုး ကို စား ဖို့ အခွင့် အရေး ရသွားလေသည်။ တခါတလေ အားသည့် ရက်များ တွင် ဝါဝါစိုး အိမ်ခန်းသို့ စား စရာ ယူသွားကြရင်း တဦးတည်းနေသော ဝါဝါစိုး အခန်းကို သွားပြီး ကူညီ ရှင်းပေးတတ်လေသည်။

ထိုအခါများ တွင် မြသာ လည်း ပါသွားရလေရာ မြသာ မှာ ဝါဝါစိုး နှင့် နှင်းမှုံ တို့ နှစ်ဦးကို ကြည့်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကို အိပ်ယာ တခုထဲ မှာ တပြိုင်ထဲ လိုး ရရင် ဘယ်လို နေမလဲ ဟု တွေးရင်း ကပင် လီးက တောင်လာသဖြင့် တနေ့ တော့ ရအောင် ကြိုးစား အုံးမည်ဟု တေးထားလိုက်လေသည်။ 

ထို အကြောင်းကို လည်း ဝါဝါစိုး နှင့် နှစ်ဦးထည်း ဆုံ ရသည့် အချိန်တွင် ပြောပြရာ၊ ဝါဝါစိုး က နှင်းမှုံ ကိုသာ ရအောင် စည်းရုံး လိုက် သူမ က တော့ အဆင်သင့် ဟု ပြောသဖြင့် လည်း မြသာ တယောက် ရောဂါ ပိုသည်း လာရလေသည်။မြသာ သူ့စိတ်ရှုးကို ဝါဝါစိုး အား ပြောပြပြီး အကြံတောင်းကြည့်လေသည်။ ဝါဝါစိုး ကတော့ သူမ နှင့် ကျော်ကြီး တို့ အခြေအနေကို ပြောပြသည်။ နောက်ပြီး ဝေးနေရတာလည်း ပါသည်ဆိုတော့ မြသာ ကိစ္စ ကို သူမ အကြံ မပေးတတ်။ မြသာကို မလုပ်ပဲ နေ ပြီး နှင်းမှုံ ကို ဆွဆွ ပေး လီးမတောင် အောင်နေ၊ နှင်းမှုံ စိတ်ကြွ နေချိန်မှာ တခြား ယောက်ျား လေး နှင့် ကိစ္စ ကို သွေးတိုးစမ်းကြည့်ပါလား၊ ဟု ပြောသည်။

မြသာ က ဘယ်လို လုပ်ရမည်မသိ ဖြစ်နေပြီး ကပ်ကိုး ဖီလင် က တဖြည်းဖြည်း ရောဂါတိုးလာခဲ့ရသည်။ကလေး တွေ ကျောင်းပိတ်ပြီး သူတို့ အဒေါ်များ အဖိုးအဖွားတို့ ဆီ သွားနေသည့် ရက်ပိုင်းအတွင်း မြသာ မန္တလေး သို့ ပစ္စည်း သက်သက် ပို့ရန် အော်ဒါ ရသည်။ သူ့ စပယ်ရာလေး နှင့် သူသာ ကားပေါ် ပါသဖြင့် နှင်းမှုံ ကို လိုက်မလား အပျင်းပြေ ပေါ့ ၊ ကိုကြီးစော အိမ်မှာ တည်းမည်လို့ ပြောတော့ နှင်းမှုံ က လိုက်မည် ဆိုပြီး ပါလာခဲ့သည်။

ပစ္စည်းတွေ ချပြီးတော့ ကိုစောတင်မောင်တို့ အိမ်ကို သွားသည်။ စပယ်ယာကလေးကို ကား ဂိတ်မှာ ကားစောင့်ရင်း အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ကိုစောတင်မောင် နှင့် မြသာ တို့ ညဘက် ဝိုင်းဖွဲ့ကြတော့သည်။နှင်းမှုံလည်း ဘေးနား မှာ အမြည်းပြင်ရင်း ဝင်စားရင်း လုပ်နေလေသည်။ နှင်းမှုံ နောက်ဖေး ခန်း ထွက်သွားတော့ ကိုစောတင်မောင်ကို မြသာ က ပြောသည်း

“ ကိုကြီးစော၊ ဒီည ဆွဲစား တော့ဗျာ ကျွန်တော် မူးချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်မယ်”

“ ဟာ ဖြစ်ပါ့မလားကွာ မင်းကလည်း “

“ ဟာ ဗျာ ခင်ဗျား ကြီးကလည်း ယောက်ျား တယောက်လုံး က သဘောတူပြီး ဒီလောက် ခွင်ရိုက်ပေးနေတာတောင် မှ အဖြစ်မရှိဘူးလားဗျာ၊ ခင်ဗျားး အိပ်ယာထဲ ဆွဲခေါ်လာပြီး ထမိန်လှန်ပေးရမှာလား”

“ ဟာကွာ မင်းက လည်း စိတ်ကြီးပဲ၊ နှင်းမှုံ သဘောက ပို အရေးကြီးတယ်လေကွာ၊ ကဲပါ ဘာမှ စိတ်ထဲ မထားနဲ့ ငါကြိုးစား ကြည့်မယ် ဟုတ်ပလား”

တဆက်တည်းမှာ ပင် ကိုစောတင်မောင်က မက်ဆေ့ဂျာ မှ နောက်ဖေးရောက်နေသည့် နှင်းမှုံ ကို မက်ဆေ့ပေးလိုက်သည်။

“ နှင်းလေး ဒီည သိပ်လှ နေပါလားကွာ”

နှင်းမှုံ ဆီ မှ မက်ဆေ့ ချက်ချင်း ပြန်ဝင်လာသည်။

“ မြောက်မနေနဲ့ သူ ပဲ အစား အသောက်တွေ အများကြီး ဝယ်ထားလို့ နဂို ထဲက ဝက်ပုတ်ကလေး ဖြစ်နေတာခု ပိုဆိုးနေပြီ”

“ နှင်းလေး စား စေချင်လို့ ပါကွာ၊ ခု နှင်းလေး အောက်က ဘာတွေ ဝတ်ထားလဲ “

“ အနက်ရောင်တွေ ဝတ်ထားတယ်။ ပင်တီ အမဲ၊ ဘရာ အမဲ”

“ ဟား မိုက်လိုက်တာကွာ၊ ကိုကြီး မျက်စေ့နဲ့ ကိုယ်တိုင် ကြည့်ချင်တယ်၊ “

“ အို မရပါဘူး၊ ကိုမြသာ ကြီး တယောက်လုံး ရှိနေတာကို”

“ မရှိရင်ရော ပြမှာလား”

“ ဟင့်အင်း ပြပါဘူး ၊ ပြစရာလား”

“ ဟိုတခါက နူတ်ခမ်းချိုချိုလေးကို မေ့မရဘူးကွာ”

“ ကိုကြီးနော် သောက်မှာသောက် ဘာလို့ ဖုံးပဲ ပွတ်နေတာလဲ ကိုမြသာ ရိပ်မိသွားအုံးမယ်”

နှင်းမှုံ က ဖုံး ကို ပိတ်လိုက်ကာ အိမ်ရှေ့ ထွက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ မြသာ က ဇက်ကျိုးနေခြေပြီ။

“ ဟင် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ ကိုကြီးစော တို့ ဘယ်လောက်တောင် သောက်လိုက်ကြတာလဲ”

“ မပြောတတ်ပါဘူးကွာ နင့် ယောက်ျား ကြည့်ရတာ ပင်ပန်းနေလို့ထင်တယ် စောစောစီးစီး ဒေါင်းသွားတာ၊ ကဲကဲ ငါ သူ့ကို အိပ်ယာပေါ် လိုက်ပို့လိုက်အုံးမယ်၊ နင်ဟိုဘက်က တွဲ”

ကိုစောတင်မောင် နှင့် နှင်းမှုံ တို့ မြသာကို တဖက်တချက်မှ တွဲလျှက် သူတို့ အတွက် ပြင်ထားသော အိပ်ခန်းထဲသို့ ခေါ်လာကာ ကုတင်ပေါ် သို့တင်လှဲစေလိုက်သည်။ နှင်းမှုံ က ခြင်ထောင် ချကာ မွေယာ အနားဖြင့် လိုက်ဖိပေးနေသည်။ ကိုစောတင်မောင်က နှင်းမှုံအား.၊

“ ဟဲ့ ကောင်မလေး နင် ဘာမှ သေခြာ မစားရသေးဘူး မလား သူ့ကို ခြင်ထောင်ချပြီးရင် ထွက်လာခဲ့လေ”

ကိုစောတင်မောင် က အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ နှင်းမှုံ က မြသာ ခြင်ထောင်ထဲခြင်မဝင်အောင် အနားတွေ သေခြာ ဖိလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ရှိမှန်တချပ်ရှေ့တွင် ရပ်ကာ မိမိကိုယ်ကိုယ်ကို မိမိ ပြန်ကြည့်ရင်း ဝတ်ထားသည့် ဘလော့အင်္ကျီလေးကို ခါးမှ တင်းတင်းလေး ဆွဲချလိုက်သည်။ သူမ ရင်သား အစုံ က ပိုပြီး မို့ဖောင်းတက်လာခဲ့သည်။ ထမိန်ကိုလည်း ခါးမှာ တင်းတင်းလေး ဖြစ်အောင် ဆွဲပြီး သေခြာ ဝတ်လိုက်သည်။ မှန်ဘက်ကို ကျောပေးပြီး တပတ်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ 

မိမိ ဖင်လုံး ကြီးတွေက ကား စွံ့နေသည်။ နောက်တော့ မှန်နားကို ကုံး ကာ မျက်နှာကို သေခြာ ကြည့်လိုက်သည်။ စားပွဲပေါ်တင်ထားသည့် အိပ်ကလေး ထဲမှ နူတ်ခမ်းနီတောင့်လေးကို ထုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာ သေခြာ ပြန်ထပ်လိုက်သည်။ မျက်ခုံး ပေါ် က သနပ်ခါး မှုံလေးတွေကို လက်သည်းဖြင့် ခြစ်လိုက်ပြီး တပတ်လျိုထုံး ထားသည့် ဆံပင်ရှည်ကို ဖြည်ကာ ကျောပေါ် ဖြန့်ချလိုက်ရင်း ပုံစံ ကျသွားအောင် ခေါင်းလေး အနည်းငယ်ခါလိုက်သည်။ 

ခုံ နေသော ရင်ကို လက်ဖြင့် အသာ ဖိကာ အသက်ပြင်းပြင်း သုံးလေး ခါလောက် ရှုသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ခါးလေးကို ဆန့် ဖင်လေးကို ကောက်လိုက်ရင်း မှန်မှာ ဘေးတိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ ပေါင်တန်တွေက ထမိန်ပျော့ပျော့ အောက်မှာ ထင်းနေသည်။

နှင်းမှုံ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ကိုစောတင်မောင်က သူ့ခွက်ထဲ အရက်ထပ်ထည့်နေတာတွေ့လိုက်ရသည်။ နှင်းမှုံကို တွေ့တော့ သူ့ဘေးက ဆိုဖါပေါ်မှာ ထိုင်ဖို့ လက်ဖြင့် ပုတ်ပြလိုက်ပြီး ကြက်သားကျော် ပုဂံကို နှင်းမှုံ ရှေ့တွန်းပို့ပေးလိုက်သည်။ နှင်းမှုံ က ဆိုဖာပေါ်ထိုင်လိုက်ရင်း ကြက်ပေါင်တချောင်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်ရင်း ကိုက်စားလိုက်သည်။

“ ကိုကြီးစော ဘာလို့ အများကြီး သောက်နေတာလည်း တော်ပြီလေ၊ ကိုယ့်ကျန်းမာရေးလည်း ကိုယ်ဂရုစိုက်အုန်း”

“ စိုက် နေတော့ရော ဘာထူးမှာလဲ ဟာ မထူးပါဘူး”

“ ဟယ် ဘာလို့လည်း ကိုကြီးစော ကလည်း”

“ ငါ့သေ သွားတော့ရော ဘာထူးမှာ မို့လဲ ငါ့လို တဦးထည်း သမား ကို ဘယ်သူက ဂရုစိုက်မှာ မို့လည်း”

“ အဲလို မပြောပါနဲ့ ကိုကြီးစော ကလည်း နှင်းတို့လို မိတ်ဆွေတွေ ရှိပါသေးတယ်၊ ကိုကြီးစော မှာ အမျိုး မရှိလည်း ခင်ရာ ဆွေမျိုး ပဲဟာ”

“ ဟင့် ခင်တယ်လည်း ပြောသေးတယ် ဟိုတခါတုန်းက နူတ်ခမ်းလေး နမ်းလိုက်တာ စိတ်ဆိုးသွားပြီး မနည်းပြန်ချော့ရတယ်”

“ ဟာ ကိုကြီးစော ကလည်း ဘာမှ မဆိုင်ဘူး၊ နှင်းက အိမ်ထောင်နဲ့ဟာကို ကိုကြီးလုပ်ပုံ ကောင်းလို့လားလို့”

“ နှင်း အိမ်ထောင်နဲ့ မှန်း သိသားပဲလေ၊ ကိုကြီးက နှင်းလေးကို လက်ထပ်ဖို့ ခွင့်တောင်းနေတာမှ မဟုတ်တာ၊ ချစ်လို့ နှုတ်ခမ်းလေး ကို နမ်းချင်တာပဲဟာ”

“ အာ့မျိုး လုပ်စာလားလို့ ကိုကြီးစော ကလည်း အဓိပ္ပါယ်မှ မရှိတာ”

“ ရှိပါတယ်ဟာ ၊ လူ ဆိုတာ အချစ် ရှိတာပဲဟာ၊ နင်က ငါ့ကို မချစ်ဘူးလား”

“ အဲလို အချစ်မျိုး တော့ မဟုတ်ဘူးလေ ကိုကြီးစော ကလည်း တော်ပြီကွာ အာ့တွေ မပြောနဲ့တော့ နှင်း သွားအိပ်တော့မယ် ”

“ အင်း လေ အိပ်ချင်အိပ်တော့ပေါ့ ငါ ဆက်သောက်လိုက်အုံးမယ် ”

“ ကိုကြီး ကလည်း ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ ပြောလေကဲလေ ပါလား တော်တော့ မသောက်နဲ့တော့”

နှင်းမှုံ က ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ထိုင်ရာမှ ကုံးထကာ စားပွဲပေါ်က အရက်ပုလင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ကိုစောတင်မောင်က လည်း သူ့အရက်ပုလင်းပါသွားမည်စိုးသဖြင့် နှင်းမှုံလက်ကို လှမ်းဆွဲကာ တားလိုက်သည်။ သူဆွဲလိုက်သော အရှိန်ဖြင့် နှင်းမှုံ သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ အိကနဲ ကျလာသည်။ 

သူ့မျက်နှာနား ကပ်လာသော နှင်းမှုံ ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲက နမ်းလိုက်မိသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ အိကျလာပြီး သူ့ပေါင်တဖက်ပေါ် တင်ပါးတခြမ်းတင်လျှက် ဖြစ်နေသည့် နှင်းမှုံကို ပြန်ထ မရအောင် ခါးလေး ကိုင်ကာ ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ နှင်းမှုံ က ရုန်းထွက်ပြီး ထဖို့ ကြိုးစားတော့ နှင်းမှုံ ပေါင်လုံးလေး တဖက်က ကိုစောတင်မောင် ပေါင်ကြား သို့ ကျ သွားသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ မာတောင်ထ နေသော ကိုစောတင်မောင် လီးချောင်းကြီးက သူမ ပေါင်လုံးလေးကိ ပွတ်မိသွားသည်။

“ အို”

နှင်းမှုံ အသံလေး တုံ သွားပြီး ဒူးတွေ ညွှတ်ခွေကာ အားကုန်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ ခု တလောလည်း မြသာ က သူမ ကို ဆွသာ ဆွပေးပြီး မလိုးတာ ကြာနေပြီမို့ သူမ အသွေးအသားတွေက လည်း တောင်းဆိုနေသည်မဟုတ်ပါလား။ ကိုစောတင်မောင်က နှင်းမှုံ နူတ်ခမ်း နီနီလေးကို သူ့ပါးစပ်ကြီးဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ နှင်းမှုံ ငြိမ်သွားတာကြောင့် ကိုစောတင်မောင်က သူထိုင်နေသော ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်သည်။ 

သူ့လက်တွေက နှင်းမှုံ ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထား သည်မို့ နှင်းမှုံ က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ထပ်လျှက် ပါလာရသည်။ နှင်းမှုံ ၏ ရင်သား ထွားထွားတွေက ကိုစောတင်မောင် ရင်ဘတ်ကြီးပေါ် ကျောက်ကျောတုံးကြီးတွေလို အိကနဲ လာဖိမိသလို ကိုစောတင်မောင် လီးတန်မာမာ ကြီးက လည်း နှင်းမှုံ ပေါင်ခွဆုံ ကို ဒေါင်ကနဲ နေအောင်ကို ထိုးထောက်မိတော့သည်။ နှင်းမှုံက သူမ ခေါင်းလေးကို ဘေးလှည့်ပြစ်လိုက်တော့ ကိုစောတင်မောင် နှုတ်ခမ်းတွေက သူမ ပါးပြင်တွေကို ပွတ်သတ်သွားသည်။

“ ကိုကြီးစော၊ လွှတ်ပါ မကောင်းပါဘူး..အို့…..”

ကိုစောတင်မောင်က သူ့ပါးစပ်နားလာထိနေသည့် နှင်းမှုံ နားရွက်လေးကို စုပ်လိုက်ပြီး နားရွက်အတွင်းသားလေးကို လျှာဖြင့် ရက်လိုက်သဖြင့် နှင်းမှုံ တုံတက်သွားရသည်။ ကုံးရုန်း ထဖို့ ကြိုးစားနေသည့် နှင်းမှုံကို တင်းတင်းလေး လက်တဖက်က ဖက်ထားရင်း နောက်လက်တဖက်က နှင်းမှုံ တင်သား အိထွားထွားကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်ပေးလိုက်သည်။ နှင်းမှုံ က သူမ ခေါင်းကို မော့လိုက်တော့ လည်တိုင်လေးက ကျော့စင်းစင်းလေး ဖြစ်သွားသည်။ နှင်းမှုံ လည်တိုင်လေးကို ကိုစောတင်မောင်က စုပ်ရင်း ရက်ပေးနေတော့ နှင်းမှုံ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကျသွားရသည်။ 

နဂို ကတည်းက ဟန်ဆောင်ထားရသည့် မျက်နှာဖုံးက ကွာကျသွားလေပြီ။ တအင်းအင်း ငြီးသံလေးဖြင့် ပျော့ခွေသွားသော နှင်းမှုံ တကိုယ်လုံးပေါ် ကိုစောတင်မောင် လက်တွေက ကင်းခြေများ လက်တွေလို စုန်ဆန်လှုပ်ရှား ပွတ်သပ်ရင်း ဆုပ်ညှစ်ခြေနေလေပြီ။ နှင်းမှုံလည်း ကိုစောတင်မောင် လည်ပင်းကို သူမ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွဲခိုရင်းက ကြောင်မလေး လို ငြီးငြူနေမိသည်။ သူမ ပိပိလေး မှာလည်း အရည်တွေက ရွဲနေလေပြီ။

နှင်းမှုံ တယောက် သူ့လက်ထဲမှာ ပြုသမျှ နုတော့မည်ကို သိရတော့ ကိုစောတင်မောင်တယောက် အတင်းဖက်ထားရာမှ အသာလျှော့၍ နှင်းမှုံကို တွဲကာ ဆိုဖာမှ ထလေသည်။ နောက်တော့ နှင်းမှုံ စိတ်မပြောင်းသွားခင် လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူ့အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ခေါ်လာခဲ့တော့သည်။

သူ့အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကိုစောတင်မောင်က နှင်းမှုံကို ကုတင်စောင်းရှိရာသို့ တွန်းခေါ်သွားပြီး နှင်းမှုံ ခါး နှစ်ဖက်က မကိုင်ကာ ကုတင်ပေါ် ဖင်ထိုင်ကျစေလိုက်ပြီး သူက ကုတင်ဘေး နှင်းမှုံ ပေါင် နှစ်လုံးကြား မှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက် နှင်းမှုံ နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းတော့သည်။ ကိုစောတင်မောင် လျှာကြီးက နှင်းမှုံ ပါးစပ်လေး ထဲ တိုးဝင်လာပြီး နှင်းမှုံ သွားလေးတွေ လျှာတွေကို လိုက်ပွတ်သပ်ကလိ နေတော့ နှင်းမှုံလည်း သူမ ပါးစပ်လေး ဖြင့် ပြန်စုပ်မိသည်။ 

ကိုစောတင်မောင့် လက်တွေက နှင်းမှုံ ဘလော့ အကျႌကြယ်သီး တွေကို ဖြုတ်နေတာကို နှင်းမှုံ မတားမိတော့ခြေ။ ကိုစောတင်မောင် က ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်သွားသော ဘလော့ အကျႌတိုးလိုးတန်းလန်း အောက်မှ လက်နိူက်ကာ ဘရာဇီယာ အနက်ကလေး ဂျိတ်တွေကို လည်း ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဘလော့ရော ဘရာဇီယာပါ ချောင်သွား မှ နှင်းမှုံ နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ကာ ဘလော့ နှင့် ဘရာ ကို နှစ်ခု စလုံး နှင်းမှုံ ပုခုံး ပေါ်မှ အသာခွာချလိုက်သည်။ ခုတော့ နှင်းမှုံ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း မှာ အဝတ်အစား တမြှင်မှ မရှိတော့။ 

ကျွဲကောသီး အလုံး ငယ်လောက် ထွားသော နှင်းမှုံ ရင်သား အစုံက ခလေး နှစ်ယောက်အမေမို့ အရမ်းကြီးတင်းမနေသော်လည်း သူမ အရွယ်က ငယ်သေးတာကြောင့် တွဲလဲ ကျမနေပေ။ အလွန်ပင် ကြည့်ကောင်းသော အနေအထားဖြစ်လေသည်။ စိတ်ကလည်း ထနေသောကြေင့် လက်သန်းလုံးခန့်တုတ်ပြီး လက်မဝက်နီးပါး ရှည်သော နီု့သီးခေါင်း ညိုညို နှစ်ခုက မာတောင်ထနေသည်။

“ လှလိုက်တာ နှင်းလေး ရယ်”

ကိုစောတင်မောင်က နှင်းမှုံ ရင်သား အစုံ ကို တဖက်တချက်ဆီ ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်း တဖက်ကို ကုံးကာ စုပ်လိုက်သည်။

“ အ…..”

နှင်းမှုံ ဆီမှ ငြီးသံလေး ထွက်လာသည်။ ကိုစောတင်မောင်က နို့ငတ်နေသော ခလေးလို နို့သီးခေါင်းတွေကို တဖက် ပြီး တဖက် ပြောင်းလဲ ကာ တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် စို့နေလေသည်။ နှင်းမှုံ က ကိုစောတင်မောင် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူမ လက်ချောင်းတွေ ဖြင့် ထိုးထည့်ကာ ဖွ ဆော့ကုတ်ခြစ်ပေးနေမိသည်။ ကိုစောတင်မောင်က တချက်တချက် သူ့မျက်နှာကို နှင်းမှုံ ရင်သား နှစ်မွှာ အလည်တွင် အပ်ကာ ဘယ်ပြန်ညာပြန်ပွတ်ပြီး အိတင်းနေ သော နို့ကြီးများ ၏ အထိအတွေ့ကို အရသာခံနေမိသည်။ 

တချိန်ထဲမှာ ပင် နှင်းမှုံ ထမိန်ကို အောက်မှ လှန်တင်ကာ နှင်းမှုံ ၏ လုံးလုံး တုတ်တုတ် ပေါင်တန်တို့ကို ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။ နှင်းမှုံ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နိူက်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ လွယ်ကူစေရန် နှင်းမှုံက ဖင်ကြီးကို အသာ ကြွပေးရှာသည်။ ထို အချိန်တွင် ပြေလျှော့လျှော့ ဖြစ်နေသည့် ထမိန်ကို ပါ တခါထဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေရာ နှင်းမှုံ ၏ ညိုဝင်းမွှတ်နေသော ပေါင်တန်အစုံ က ဖွေးကနဲ ကိုစောတင်မောင် မျက်စေ့အောက်မှာ ပေါ်လာတော့သည်။ 

ပေါင်တန် နှစ်ခု စုံရာ တွင် အမွှေး နက်နက်တို့ က တွန့်တွန့်ကွေးကွေး လေးတွေနှင့် မထူမပါး ဖုံး နေသည့် စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး။ အကွဲနေရာမှာတို့ အရည်ကြည်တို့ စိုရွဲပြီး မီးရောင်အောက်မှာ အရောင်ပြန်လက်နေသည်။

“ အို ဘာလို့ အဲလို ကြည့်နေတာလဲ”

ကိုစောတင်မောင် ၏ စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေမိကြောင့် ရှက်သွားသော နှင်းမှုံက သူမ လက်ဖဝါးလေး တဖက်ဖြင့် ဖုံး အုပ်လိုက်ပြီး ကိုစောတင်မောင်ကို ညုပြောလေး ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“ သူကျ တော့ ဘာမှ မချွတ်သေးဘူး သူများကို ပဲ အရှက်ကုန်အောင်လုပ်နေတယ်”

“ အဟီး ဟုတ်သားပဲ ချောတီး နှင်းလေး”

ပြောပြော ဆိုဆို ဖြင့် ကိုစောတင်မောင်က သူ့ အဝတ်အစားတွေကို ကို ချွတ်ချလိုက်တော့ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော ညိုညို တုတ်တုတ် လီးကြီးက နှင်းမှုံကို ချိန်ရွယ်ထားသော လှံတန်ကြီးအလား ဖြောင်း ကနဲ ပေါ်လာလေသည်။ နှင်းမှုံ မှာ ရှက်ပြီး မျက်နှာလေးကို တဖက်သို့လှည့်လိုက်လေသည်။ သူမ လက်ကလေး တဖက်ဖြင့်လည်း သူမ ပါးစပ်ကို အုပ်ပြီး ရှက်ရီရီလိုက်သည်။

ကိုစောတင်မောင်က နှင်းမှုံ ဒူးခေါက်ကွေး နှစ်ဖက်ကို မလိုက်တော့ နှင်းမှုံ အနောက်လှန်သွားကာ သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို အိပ်ယာပေါ် ထောက်ထားလိုက်မိသည်။ ကိုစောတင်မောင်က သူ့ပုခုံး များ ဖြင့် နှင်းမှုံ ပေါင်လုံး ကြီးများကို တွန်းကားရင်း သူ့မျက်နှာ ဖြင့် နှင်းမှုံ စောက်ဖုတ်ကို အပ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။

“ အို့.. ကိုကြီး ရယ် ငရဲ တွေကြီး ကုန်ပါ့မယ်အို့”

နှင်းမှုံ က ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် ပြောနေသော်လည်း ကိုစောတင်မောင် လျှာနွေးနွေး စိုစို ကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ကို လာရက်တော့ ကိုယ်လုံး လေး တုံတက်သွားအောင် ခံလိုက်ရသည်။ လူပျို ကြီး ဆိုပြီး ဒါတွေလည်း ကျွမ်းပါလားဟု စိတ်ထဲ တွေးလိုက်မိသေးသည်။ သို့သော်လည်း နှင်းမှုံ နောက်တော့ ဘာမှ မတွေးနိူင်တော့ပါ။ သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ထောက်ရင်း ဖြင့် ကိုစောတင်မောင် အစုပ်အမှုတ် အရက် ကြားမှာ ဖီးအရမ်းတက်လာပြီး စောက်ရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကျလာရလေသည်။

ထို အချိန်မှာ သူမ မျက်လုံးထဲ ရိပ်ကနဲ လှုပ်ရှားမှု တခု မြင်လိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ အခန်းတံခါးဝ ၌ရပ်နေသော မြသာ ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ရုတ်တရက်လန့် သွားသဖြင့် ကိုစောတင်မောင်ကို တွန်းလွတ်တော့မည် အပြုတွင် ကိုစောတင်မောင် လျှာထိပ်က သူမ စောက်စေ့လေးကို ဖိထိုးပွတ်နေရာ သူမ ကိုယ်လေး ပင် ထွန့်ထွန့်လူးကာ မျက်ဖြူဆိုက်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ 

ထိုအချိန်မှာပင် မြသာ က သူ့ပါးစပ်ကို လက်ညိုးရှေ့ ကန့်လန့်ထောင်ပြီး ရှုးတိုးတိုး ဆိုသည့် အမူအယာလုပ်ပြ သဖြင့် နှင်းမှုံ စဉ်းစားရ ကျပ်သွားလေသည်။ မြသာ မျက်နှာ အမူ အယာ မှာလည်း စိတ်ဆိုးသည့် ပုံ ၊ ဒေါသထွက်သည့် ပုံ မပြ၊ သဖြင့်စိတ်အနည်းငယ် သက်သာ သွားရသည်။ သူမ စောက်ပတ်ကို တခြားလူ တယောက် က သူမ ယောက်ျား ရှေ့ ရက်ပေးနေတာကို တွေးလိုက်မိတော့လည်း အရမ်းကို ကာမ ဆန္ဒတွေက ဆတိုးပွားလာသလို ခံစားရမိသည်။ သူမ စောက်ရည်တွေက တစိမ့်စိမ့် ကို ရွဲစို နေလေပြီ။

မြသာ က သူ့မျက်လုံး အစုံကို သူ့လက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ထိုးပြပြီး သူမ ကိုလည်း လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည်။ သဘောက က သူစောင့်ကြည့်နေမည် ဆိုသည့်သဘော။ နောက်တော့ အခန်းတံခါးကို ဖြည်းဖြည်းလေး ပြန်ပိတ်ကာ လက်ဖဝါးလောက် ဟထားလိုက်သည်။ နှင်းမှုံ စိတ်တွေ အတော်ထန်လာသည်။ 

သူမ ကို သူမ ယောက်ျားက တခြား တစိမ်းတယောက် နှင့် လိုးနေတာကို သဘောတူ ကြည်ဖြူသည့် အပြင် သူကိုယ်တိုင် ကြည့်ချင်နေသည်ဆိုသည့်အသိ။ သူမ စောက်ဖုတ် အတွင်းခေါင်းထဲမှ ကို လှိုက်တက်ကာ ယားလာရသည်။ ကိုစောတင်မောင် လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်းက ၊

“ ကိုကြီး နှင်း မနေနိုင်တော့ဘူး ကိုကြီးရယ်”

....................................................................................................

ကိုစောတင်မောင် နှင်းမှုံ ပေါင်နှစ်လုံးကို မကာ စောက်ဖုတ်ရက်နေရာက ကိုယ်ကို မတ်လိုက်သည်။ ကုတင်စောင်း ပေါင်နှစ်လုံး ထောင်ကာ ထိုင်လျှက် ဖြစ်နေသော နှင်းမှုံ စောက်ဖုတ် နှင့် ကုတင်ဘေး နှင်းမှုံ ပေါင်နှစ်လုံး ကြား မတ်တတ်ရပ်နေသော ကိုစောတင်မောင် လီးကြီး တို့ က တည့်တည့်မတ်မတ်ကို အနေတော် ဖြစ်နေလေသည်။ကိုစောတင်မောင်က ရှေ့တိုးပြီး ကုတင်နားကပ်လိုက်တော့ သူ့လီးထိပ်ဖူးကြီးက နှင်းမှုံ စောက်ဖုတ်ဝ ကို တလက်မလောက် တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။ 

ကိုစောတင်မောင်က နှင်းမှုံ စောက်ဖုတ်ဝတွင် သူ့လီးဒစ်ဖူး မြုပ်ရုံ သွင်းလျှက် နှင်းမှုံ ၏ နှုတ်ခမ်းနီတာထွေးကို ကစ်ပေးလိုက်သည်။ နှင်းမှုံ လည်း ကိုစောတင်မောင်ပါးစပ်ကို ပြန်နမ်းကာ သူမ ပါးစပ်ထဲဝင်လာသည့် လျှာကို စုပ်လိုက်သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်နံ့ က သူမ နှာခေါင်းတွင်း တိုးဝင်လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့လည်း ချက်ချင်း ပျောက်သွားသည်။ကိုစောတင်မောင်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို နှင်းမှုံ ဖင်နှစ်လုံး အောက် ကို ဆုပ်ကိုင်လျှက် သူ့ကိုယ်ဆီ ကပ်လိုက်ရာ နှင်းမှုံ ဖင်ကြီးမှာ ကုတင်စောင်းသို့ ရွှေ့လာပြိး ကိုစောတင်မောင်လီးကြီးက နှင်းမှုံ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးနီးပါး တိုးဝင်သွားတော့သည်။

“ အီး….ရွီးးးးးးးးးးး….”

လုံးပတ်တုတ်သော ကိုစောတင်မောင် လီးကြီးကြောင့် နှင်းမှုံ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး သူမ ရင်ထဲတွင် စို့နစ်နစ် ကြီးခံစားလိုက်ရသဖြင့် ကိုစောတင်မောင် ကျောပြင်ကြီးကို တွယ်ဖက်လိုက်မိသည်။ ကိုစောတင်မောင် ခါးမှာ ပေါင်နှစ်လုံး ညှပ်ကာ ကိုစောတင်မောင်ကို လည်း တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်လျှက် ကိုစောတင်မောင် ပုခုံးပေါ်မှာ မေးတင်ထားပြီး သူ့ဖက်သို့ မျက်နှာပြုထားသော နှင်းမှုံ မျက်စေ့လေး မှေးကာ ပါးစပ်ကလေး ဝလုံးပုံ ဝိုင်းတက်သွားသည်မှာ၊ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဘယ်လို ခံစားနေရသည်ဆိုသည်ကို မြသာ အား ပြောပြနေသကဲ့ သို့ ရှိနေသည်မို့ တံခါးဝ မှ ကြည့်နေသည့် မြသာ ရင်ထဲတွင်လည်း ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။

ကိုစောတင်မောင် ကလည်း လိုးချင်နေသည်မှာ ကြာလှပြီ ဖြစ်သော ထိုကောင်မလေးကို အခုမှ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် လက်တွေ့လိုးရပြီမို့ အားကုန်ထည့်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ကိုစောတင်မောင် ပေါင်ခြံ နှင့် နှင်းမှုံ ပေါင်ခွဆုံ တို့ ရိုက်ခပ်သံမှာ တခွပ်ခွပ် နှင့် ပင် မြည်နေလေသည်။ အခန်းဝ မှ ကြည့်နေသော မြသာမှာ သူ့ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထလာသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ရင်း ထုနေဖြစ်သည့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပင် အံအားသင့် နေရလေသည်။

နှင်းမှုံ မှာ အခု တလော မြသာ က တမင် ဆွဆွ ပြီး မလုပ်ပဲ ထားထား သဖြင့် စိတ်တွေရော အသွေး အသား များက ရော တအားကို ဆာလောင်နေသည်ဖြစ်ရာ၊ ကိုစောတင်မောင် လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ လျှောကနဲ ဝင်လာသည့် လက်မတိုင်းမှာ အရမ်းကို အရသာတွေ့နေရလေသည်။ ကိုစောတင်မောင် အချက်လေးငါးဆယ်လောက် ဆောင့်အပြီးမှာတော့ နှင်းမှုံ ကိုယ်လုံးလေး တုံတက်လာပြီး ကိုစောတင်မောင် ပုခုံးများကို ကုတ်ခြစ်မိလေသည်။ 

ကိုစောတင်မောင် လီးကြီးကိုလည်း သူမ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ ရှုံ့ပွကာ ဆုပ်ကိုင်သလို မျိုး ခံစားရသဖြင့် ကောင်မလေး ပြီးသွားမှန်းကိုစောတင်မောင် သိလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးက လည်း ပြီးချင်နေကာ အလွန်ယားနေပြီမို့ နောက်ဆုံး သုံးလေးချက်လောက် ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီး လရည်များကို ညှစ်ထုတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ကိုစောတင်မောင် နှင့် နှင်းမှုံ တို့ တယောက် နှင့် တယောက် တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ငြိမ်ကျသွားတာမို့ သူတို့ ပြီးသွားကြပြီမှန်း သိလိုက်သော မြသာ တယောက် တံခါးဝမှ ခွာကာ မိမိတို့ အခန်းဆီသို့ အမြန်ပြန်လာခဲ့လိုက်လေသည်။

နှင်းမှုံ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးကြီး အဆုံးထိ သွင်းထားလျှက် ဖြင့် ငြိမ်သက်စွာ ဖက်ထားသော ကိုစောတင်မောင် တယောက် ခနကြာတော့ သူ့လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် နှင်းမှုံ ကျောပြင် နှင့် ဖင်သားတို့ကို လျှောတိုက်ပွတ်တိုက် ပေးနေလေသည်။

နှင်းမှုံ က သူ့ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖတ်ထားတာ လျှောသွားမှ သူ့ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ခွာပြီး နှင်းမှုံ မျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်လေသည်။ နှင်းမှုံကလည်း တံခါးဝ မှာ မြသာ ကို မတွေ့တော့သဖြင့် သူမမျက်လုံး တွေကို ကိုစောတင်မောင် နှင့် ဆိုင်ကြည့်လိုက်လေသည်။

“ အရမ်း လိုးလို့ ကောင်းတာပဲ နှင်းရယ် ကိုယ့်လီးကြီးကို အီစိမ့်သွားတာပဲ”

“ ဟာ စကားတွေက လည်း ကြမ်းလိုက်တာ အောစာအုပ်တွေထဲက အတိုင်းပဲ၊ ကိုကြီးနော် ဟင်း”

နှင်းမှုံ ၏ ရှက်သလို ရွံ့သလို အမူအယာကြောင့် ကိုစောတင်မောင်က သူ့ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို နှင်းမှုံ ကိုယ်နှင့်အနည်းငယ်ခွာလိုက်ပြီး အောက်ဘက်သို့မေးထိုး ပြလိုက်သည်။

“ နှင်းမှုံ ကလည်း ခုထိ ရှက်တုန်းလား ဟိုမှာကြည့် ကိုယ့်လီးကြီး က နှင်းမှုံ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိတောင် ဝင်နေပြီဟာကို၊ အဟီး။ ခုနတုန်းက တော့ ဖက်ထားလိုက်တာ ကိုကြီးကျော မှာ လက်သည်းရာတွေ ထင်ကုန်ပြီထင်တယ်”

“ သွားမသိဘူး လာမပြောနဲ့”

နှင်းမှုံ ကငြုတုတု မျက်စောင်းဖြင့် ထိုးကာ သူမ လက်သီးဆုပ်လေး များဖြင့် ကိုစောတင်မောင်ကို ထုနှက်မည့်ပုံ လုပ်ပြသည်။ ကိုစောတင်မောင်က နှင်းမှုံ လက်ကလေးတွေကို ဖမ်းချူပ်ရင်းက နှင်းမှုံ နူတ်ခမ်းကို သူ့ပါးစပ်ကြီး ဖြင့် လိုက်ကပ်နမ်းလေသည်။ နှင်းမှုံ ကလည်း အားကျမခံ သူမ နူတ်ခမ်း ထော်ထော်လေးဖြင့် ကိုစောတင်မောင်ကို ပြန်နမ်းလေသည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး မွေ့ယာပေါ်သို့ လုံးထွေး ကျသွားလေသည်။

လုံးရင်း ထွေးရင်း တွန်းရင်းထိုးရင်း ဖြင့် ကိုစောတင်မောင်လီးကြီးက ပြွတ်ကနဲ နှင်းမှုံ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ကျွတ်ထွက်သွားတော့ နှင်းမှုံ စောက်ဖုတ်ထဲ က အရည်တချို့ သူမပေါင်ပေါ်သို့ စီးကျလာသည်။ နှင်းမှုံ က ကမန်းကတန်း ထကာ ကုတင်အောက်ဆင်းလိုက်သည်။

“ အိုး ကိုကြီး အိပ်ယာတွေ ပေကုန်တော့မယ်”

“ အိုကွာ ပေကုန်လည်း ပြန်လျှော်တာပေါ့ ပေပေ့စေ”

“ ဟင့်အင်း နှင်း အာ့လို မျိုး မှာ မအိပ်တတ်ပါဘူး၊ ရှုးလည်း ပေါက်ချင်တယ် ရေချိုးခန်း သွားအုံးမယ်”

နှင်းမှုံ က ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျနေသည့် သူမ ထမိန်လေးကို ကောက်ကာ ရင်လျှားလိုက်ပြီး မှ နောက်ဖေးဘက်သို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ကိုစောတင်မောင်က အနောက်မှ ကြည့်လိုက်ရာ ထမိန်အောက်မှ လုံးကား ထွက်နေသော အိုးကြီးက အားရပါးရ ရှိလှသည့်အပြင် အောက်ခံ ဘာမှ မရှိသဖြင့် ထမိန်အသား အပေါ်အောက် ဘေးတိုက် လှုပ်ခါရမ်းသွားသည်ကို ကြည့်ပြီး ဂလု လိုက်မိပါသည်။ 

နောက်တော့ သူလည်း သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် ထကာ လုံခြည်တောင် ကောက်မဝတ်တော့ပဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် နောက်ဖေးဘက် လိုက်သွားလိုက်ပါသည်။သူ့ရေချိုးခန်း မှာ အကျယ်ကြီး ဖြစ်ကာ ကြမ်းပြင်ရော နံရံပါ ကြွေပြား များကပ်ထားသည်။ အယ်အီးဒီ မီးသီးလည်း တတ်ထားသဖြင့် လင်းခြင်းနေသည်။ နှင်းမှုံ က တံခါးကို စေ့ရုံသာ စေ့ထားသဖြင့် ကိုစောတင်မောင် ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ ပွင့်သွားသည်။ နှင်းမှုံ က အိမ်သာ အိုးပေါ်မှာ ထိုင်လျှက် ရှုးပေါက်နေသည်။

“ အို.. ကိုကြီးကလည်း ကြည့် အရှက်ကို မရှိဘူး ဂွေးတန်းလန်းနဲ့”

နှင်းမှုံ က ထမိန်ကို ခါးပေါ်ထိ လှန်တင်ထားရင်း ပေါက်နေရာမှ ကိုစောတင်မောင် ဝင်လာတာ တွေ့သည် နှင့် ထမိန်ကို ဒူးပေါ်လောက်အထိ ပြန်ဆွဲဖုံးလိုက်သည်။ နောက်ရေဆွဲချကာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ ကိုစောတင်မောင်က မတ်တပ်ရပ်လျှက်က ပင် အိမ်သာအိုးထဲ သို့ သေးကို တဗြန်းဗြန်း ပေါက်ရင်းက၊

“ ခုနတုန်းက ချွေးတောင်ထွက်တယ်၊ အဟီး ရာသီဥတုကလည်း ပူလိုက်တာကွာ၊ နှင်း ရေချိုးပါလား ကိုကြီးဆီမှာ ရေပူစက်လည်းရှိတယ်”

“ အင်း ဘယ်လို လုပ်ရမှာလဲ”

“ အင်း ကိုကြီးလုပ်ပေးမယ်ဒီမှာ”

“ ထမိန် အပို က ဟို အခန်းမှာ သွားယူရအုံးမယ်”

“ ယူမနေနဲ့ လေ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ပဲ တံခါးပိတ်ပြီး ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ချိုးပေါ့၊ကိုကြီးလည်း ချိုးမယ်လေ”

နှင်းမှုံ က ပထမတော့ တခုခု ပြောမလို ဟန်ပြင်ပြီး မထူးတော့ပါဘူး ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကို သွားပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူမ ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ကာ တန်းပေါ်တင်လိုက်သည်။

“ လှလိုက်တာ နှင်းလေးရာ ဘော်ဒီက ဆက်ဆီပဲ”

“ မြှောက်မနေနဲ့ ကိုကြီးစော၊ ကလေးနှစ်ယောက်အမေကို ၊ ဘိုက်ကလည်း ပူနေပြီး လူကလည်း ဝ တော့ ဝက်ပုတ်လေး ဖြစ်နေတာကို”

“ ဒီလောက်လဲ ဟုတ်ပါဘူးဟ။ ငါတို့ ယောက်ျား တွေက တကယ် ကြိုက်တာက အဲလို တုတ်တုတ်ကိတ်ကိတ်လေး တွေဟ။ မော်ဒယ် တွေလို ငါးဖောင်ရိုးတွေကို ကြိုက်ဘူး”

နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ရေအတူတူ ချိုးကြသည်။ ကိုစောတင်မောင်က ဆပ်ပြာရည်ဖြင့် နှင်းမှုံ တကိုယ်လုံး ကို အမြုတ်တွေ ဖွေးနေအောင် ပွတ်တိုက်ချိုးပေးသည်။ ဆပ်ပြာရည်ဖြင့် ချောမွတ်နေသော နှင်းမှုံ နို့ကြီးတွေ။ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကိုင်တယ်ပွတ်သပ်ပေးရင်း က ကိုစောတင်မောင် လီးကြီး မာတောင်လာရသည်။

မာတောင်နေသော လီးကြီးက နှင်းမှုံ ပေါင်တန်၊ ဖင်၊ ဘိုက်တို့ကို ပွတ်သတ်နေတော့ နှင်းမှုံ လည်း စိတ်ထလာရသည်။ သူမ လက်ထဲ ဆပ်ပြာရည်လောင်းထည့်ကာ ကိုစောတင်မောင် လီးကြီးကို ပွတ်သတ် ဆေးကြောပေးလိုက်သည်။

“ ငါ့လီး နဲ့ မြသာ လီး ဘယ်သူက ပိုကြီးလည်း ဟ”

“ ဟာ မပြောတတ်ပါဘူး ကိုကြီးကလည်း အတူတူလောက်ပဲ ထင်တာပဲ”

“ မြသာ ကရော နင့်ကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးတာပဲလား”

“ ဟင့်အင်း ခု နောက်ပိုင်း သူဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး၊ နှင်းကို ရိုးသွားလို့လား၊ သူပဲ ပန်းသေချင်လို့ လားမသိဘူး၊ လူကို လာဆွဆွ ပေးပြီး လုပ်လည်း မလုပ်ဘူး”

“ အင်း၊ နင့် ကို ငါပြောပြမယ်၊ နင်သူ့ကို ပြန်ပြီး ပြဿနာ မရှာဘူး လို့ ဂတိပေး”

“ အို ရှာသင့်ရင် ရှာရမှာပေါ့”

“ အာ့ ဆိုလည်း မပြောဘူးဟာ”

“ အာ ကိုကြီးစော နော် လူကို အစလာဖွပြီး တော့ ကဲပါ သူ့ကို လည်း နှင်းက ဘယ်လို ပြဿနာရှာလို့ ရမှာပဲ သူ့ကွယ်ရာတောင်မဟုတ်ဘူး တအိမ်ထဲမှာ သူ့အကိုကြီးလို ခင်တဲ့သူငယ်ချင်းကို အလိုးခံနေတာကြီးကို”

နှင်းမှုံ ၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားကြောင့် ကိုစောတင်မောင် လီးကြီးက ထောင်ကနဲ ပြန်တောင်လာပြန်သည်။

“ အေး ဒီကောင်က ဟို ဆေးရုံ က ဆရာဝန်မ နဲ့ ဖြစ်နေတယ်ဟ”

“ ဟင်၊ ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး လား၊ ကိုမြသာနဲ့ မဖြစ်နီုင်တာကြီး ကိုကြီးစော ကလည်း၊ ဆရာမ က ဖြူဖြူဖွေးဖွး လှလှပပလေး ကိုမြသာလို ကားသမား နဲ့ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား ကိုကြီးစော က ဘယ်လို သိလဲ”

“ မြသာ ကိုယ်တိုင် ပြောပြတာပဲ၊ ဆရာဝန်မ ယောက်ျား က ကပ်ကိုးတဲ့၊ ဆရာဝန်မ သူများနဲ့ ဖြစ်တာကို ပြန်ပြောပြတာကို နားထောင်ပြီးတော့တောင် သူ့ယောက်ျားက ဖီးတက်တာတဲ့”

“ ဟယ် အဲလို လူမျိုးတွေကလည်း ရှိသေးလား”

နှင်းမှုံ မှာ ပြောရင်းက သူမ ကို ကိုစောတင်မောင် ခါးထစ်ခွင်ချိတ်ကာ လိုးနေတုံး ကိုစောတင်မောင် ပုခုံးပေါ်မှ မြင်နေရသည့် ကိုမြသာ၊ အခန်းတံခါးဝမှ နေ၍ ကိုစောတင်မောင် ပုခုံးပေါ်မေးတင်လျှက် သူမ ဖီးတက်နေသည့် မျက်နှာ ကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသည့် ကိုမြသာ ပုံကို ပြေးမြင်လိုက်မိပြီးသဘောပေါက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ မြသာ ကိုယ်တိုင်ရော ကပ်ကိုး ပဲလား၊ ကိုစောတင်မောင် နှင့် သူမ လိုးနေတာကို လာချောင်းကြည့်ပြီး ဖီးတက်နေသည့် မြသာ။ 

မူးပြီး မှောက်သွားသဖြင့် သူမ နှင့် ကိုစောတင်မောင်တို့ က အိပ်ယာပေါ်ရောက်အောင်တောင် လိုတွဲတင်ပေးရသည့် ကိုမြသာက သူမ နှင့် ကိုစောတင်မောင်တို့ လိုးနေတော့ အခန်းဝ က လာကြည့်နေသည့်ပုံ မှာ အမူး လွန်နေသည့်လူ နှင့် မတူ။ ဒါဆိုရင် နဂို ကတည်းက ကြံရွယ်ထားကြသည်လား။ သူမ ကို သူတို့က ကစားတာလား။ နှင်းမှုံ ဒေါသလည်း နည်းနည်းထွက်သွားသည်။ ကိုယ့်ကို လှည့်ပတ်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် ဂွင်ရိုက်လိုက်တာလား။

“ အော ဒါဆိုရင် ခု ကိုကြီးစော နဲ့ ကိုမြသာ တို့ နှစ်ယောက် က ပေါင်းပြီး နှင်းကို လုပ်ကြံတာပေါ့လေဟုတ်လား၊ ကိုမြသာ က တောင်းဆိုလို့ ကိုကြီးစော က နှင်းကို လာလုပ်တာပေါ့လေ”

“ ဟာ အဲလို မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ ကိုကြီး က နှင်းလေးကို ဟိုးအရင်ကတည်းက သဘေကျနေခဲ့တာပါ။ နှင်းလေးက ကိုကြီးစော အိပ်မက်ထဲမှာ စိုးမိုးနေတာ ကြာပါပြီ”

“ ဒါပေမဲ့ အခု ကိစ္စ ကိုတော့ ကိုမြသာ သိတယ်မဟုတ်လား၊ ကိုမြသာ မူးတယ် ဆိုတာ ဟန်ဆောင်တာပဲ မဟုတ်လား”

“ မြသာ သိတယ် ဆိုတာတော့ ဟုတ်ပါတယ်ကွာ ၊ ဒါပေမဲ့ နှင်း နဲ့ ကိုကြီး နဲ့ အီစီကလီ ဇာတ်လမ်း စနေတာတော့ မြသာ မသိဘူး”

ကိုစောတင်မောင် တို့ နှစ်ယောက် စကား အပြန်အလှန်ပြော သဘက်ဖြင့် ရေစို တို့ကို သုတ်ရင်းဖြင့် သူတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ပြန်ရောက်လာကြသည်။ နှင်းမှုံက မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ရင်လျှားလိုက်ရင်း၊

“ အင်း ဒါပေမဲ့ နှင်း က ကိုယ့်ကို အဲလို လိမ်လည်လှဲ့ဖြားပြီး လုပ်တာမျိုးကို မကြိုက်ဘူး။ ကိုကြီးစော အခု ကိုမြသာ ကို သွားခေါ်လာခဲ့ သွား နှင်း ဒီက စောင့်နေမယ်၊ ကျမတို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှင်းရအောင်”

“ ဟာ ကွာ နှင်းလေး ကလည်း အဲလို မလုပ်ပါနဲ့ မကောင်းဘူးထင်ပါတယ်”

“ သွား ရင်သွားမသွား ရင် ကိုကြီးစော ကို မချစ်တော့ဘူး၊ တော်ပြီ နှင်းလဲ သွားတော့မယ် “

နှင်းမှုံ က ချိန်းချောက်လိုက်တော့ ကိုစောတင်မောင် ပြာပြာ သလဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

“ အေးပါဟယ် ငါသွားခေါ်ပေးပါမယ် “

ဟု ဆိုတာ မြသာ အိပ်နေသော အခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် မြသာ တယောက် ကုတင်ခေါင်းရင်းကို မှီရင်း ဆေးလိပ်သောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

 

အပိုင်း ( ၈ ) ဆက်ရန် >>>>