စိတ်၏စေရာ အပိုင်း ( ၅ )
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
သူရိရ ရေးသည်။
GM ကြီးက အခန်းထဲကနေ ထွက်လာတော့ ကျွန်တော်တို့လဲ အနောက်ကနေ လိုက်လာခဲ့သည်။ စားသောက်ဆိုင်မှာ ပျော်ပျော်ပါးပါး စားသောက်ရင်း ကျွန်တော်က
“ အဘ ဒါကတော့ ကျွန်တော့်..အဖေပါ ..ဒါကတော့ ကျွန်တော့်ဇနီး ..” ဟု မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တော့ ..
“ အော် အေးအေး ..”
“ ဒါကတော့ ငါ့ချစ်သူလေးပေါ့ကွာ ဟားဟား ..သရဖီ လိုခေါ်တယ် ..”
“ အဖေ ဒါက GM ကြီး ဦး မြမောင်ပါ ..”
“ ဟုတ်ကဲ့ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ခင်ဗျ ..”
“ ကျွန်တော့် သားလေးကို အလုပ်မှာ စောင့်ရှောက်ပေးပါ..” လို့ အဖေက ပြောလိုက်တော့
“ သူရိန်က လိမ်မ္မာပီးသားပါ ..လူကြီးစကားလဲ နားထောင်ပါတယ် ..အဆင်ပြေပါတယ်... အားလုံး"
“ ဟုတ်ကဲ့ မလိမ္မာတာ ရှိရင်လဲဆုံးမပါ ကို မြမောင် ..”
ညစာစားပီးတော့ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲအောင် ပြောကျတာပေါ့ ။ များသောအားဖြင့် ကိုလူမော့်အလုပ်အကြောင်းတွေ မေးတာများတယ် GM က ။
“ သူရိန်ရေ ငါမင်းကို အကူအညီတောင်းစရာလေး ရှိသေးတယ် ..”
“ ဟုတ်အဘ ပြောပါခင်ဗျ ..”
“ ရန်ကုန်ရုံးကို ခနသွားပေးပါလား ..”
“ ဟို အဘ ..”
“ ဟို ဟို ဒီ ဒီလုပ်မနေနဲ့ ..တစ်ရက် ပဲ ရောက်ပြန် ခွင့်တစ်ပါတ် ထပ်ပေးမယ်.. အဲ့ဒီအပြင် ဒီချောင်းသာမှ နေသ၍ စရိတ်ကို ငါခံပေးမယ်..ဟုတ်ပီလား ..မနက်ဖြန်မနက်..စောစောသွားပေးပါ ကားယူသွား ..”
ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ လို့ စဉ်းစားနေတုန်း ဝတ်ရည်က
“ အကိုကလဲ သွားပေးလိုက်ပါ အဘ ကို အားနာစရာ..”
“ ဟိုလေ ကျနော် ကားမောင်းဖို့ကျတော့ သိပ်အဆင်မပြေလို့ ..”
“ အဲ့ဒါဆို လူမော့်ကို ခေါ်သွားကွာ ..”
“ ဒီလမ်းခရီးက မောင်းရ မခက်တော့ပါဘူး သူရိန်ကလဲ ..”
“ ခေတ်လူငယ် ဖြစ်ပီး ပိန်းလိုက်တာ ကွာ ..ငါကိုယ်တိုင် မောင်းလာတာပါဟ ဒီလမ်းကို ..” လို့ အဘကပြောသောအခါ ကိုလူမော်က
“ ငါပါလိုက်ခဲ့ပေးပါမယ် သူရိန်ကလဲ ငါမောင်းပေးမယ် စိတ်မပူနဲ့ ..”
“ ညစာ စားပီးရင် ဘာလုပ်ကျမလဲ ..ပြောပါ ကျွန်တော် ဒကာ ခံပါမယ် ..” ဟု GM ကြီးကပြောတော့ ကိုလူမော်က
“ အဘကလဲ မနက်ဖြန် ရန်ကုန် တက်ရဦးမှာ ..စောစော နားမယ်လေ ပြန်ရောက်တော့မှ ..ကဲကျတာပေါ့ ...ဟီးဟီး ..”
“ အေးပါ ..ပြန်ရောက်ရင် တွေ့မယ် အခုတော့ နားကျတာပေါ့..” ဟု ပြောပီး အခန်းကိုယ်စီ ပြန်ခဲ့ကျပါတော့တယ်။
“ ဘယ်လိုလဲ သရဖီ ..အဆင်ပြေ ပါ့မလား ..”
“ အကိုကြီးကလဲ ပြေမှာပါ ..သူတို့ပျော်ပါစေဦး ..ဒီည လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲပါစေဦး ဟင်းဟင်း ..”
“ သုံးယောက် ညှပ်ချတာတောင် ခံနိုင်တာ.. အံ့အောတယ်..”
“ ဟုတ်ပါ့..အကိုကြီးရယ် သရဖီ ဆိုရင်..သေမှာပဲ ..”
“ အခုတော့ အကိုကြီးရင်ခွင်ထဲ လာပါဦးကွာ ..”
“ လာပါပီ ရှင့် ..”
ဟု ညုတုတု လေးပြောကာ ဦးမြမောင် ရင်ခွင်ထဲသို ပြောပီး ကာမသုခ ဘုံသို့ တက်လှမ်းရန် ပြင်ဆင်ကျပါတော့သည်။ လူမော် တစ်ယောက် ကားမောင်းနေရင်း သူရိန်နဲ့ ရောက်တက်ရာရာ ပြောလာလိုက်တာ ရန်ကုန်မြို့အဝင်ပင် ရောက်လို့လာခဲ့ပီ ။ ရုံးတွင်းသို့ ကားပါကင်တွင် ရပ်ခါ
“ ငါ မလိုက်တော့ဘူး..သူရိန် ကားပေါ်ကပဲ..စောင့်တော့မယ်..” ခနနေတော့ သူရိန်တစ်ယောက် ခပ်သုတ်သုတ်ဆင်းလာပီး
“ GM ကြီး PA ဒီနေ့ရုံးမတက်ဘူးတဲ့..ကိုလူမော် ဖုန်းဆက်တော့လဲ မကိုင်ဘူး..”
“ GM ကြီးကို ဖုန်းဆက်ပြောတော့လဲ file က အရေးကြီးတယ် ..ပါအောင်ယူခဲ့ပါတဲ့..ဘယ်လို..လုပ်ကျမလဲ..”
“ တစ်ခြားလူတွေ..မသိဘူးလား..သူရိန်ရ ..”
“ မသိဘူးပြောတယ် ..personal file ဖြစ်နေလို့ PA တစ်ယောက်ပဲ သိတယ်တဲ့..မီးခံသေတ္တာ password ကလဲ သူပဲသိတာလို့..ပြောတယ် ကိုလူမော် ..”
“ မနက်ဖြန်ထိ စောင့်ပီးယူခဲ့ပါ တဲ ..မုန့်ဖိုးပေးတာ ဆိုပီး စာရေးမဆီကနေ ငါးသိန်း ယူသုံးခိုင်းလိုက်တယ် ..”
“ ဝေးးး သာယာပီကွ ဟားဟား ..”
ဟု ကိုလူမော်က ရီမောကာ အိမ်သို့ ကားမောင်းပြ န်လာခဲ့ပါတော့သည်.။ ချောင်းသာတွင်ကျန်ခဲ့သော လူများမှာက မနက်စာ ထွက်စားကျပီး ရွာထဲသို့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းဝယ်ရန် ထွက်လာခဲ့သည်။
ဦးမြမောင်နှင့် သရဖီ တို့က တစ်တွဲ။ ဝတ်ရည်တို့ နှစ်ယောက်က အနောက်ကနေ လိုက်ပီး လမ်းလျှောက်လာသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ သရဖီ က လှမ်းလှမ်းခေါ်ပီး ခရုပုတီးလေးတွေ ကြည့်လိုက် ပင်လယ်ထွက်ပစ္စည်းများကြည့်လိုက်နှင် အပြန်လက်ဆောင်အတွက် ပစ္စည်းများကို ဝယ်ခြမ်းလျက်ရှိသည်။ သူ့အတွက်သာလျှင်မဟုတ်ပဲ
“ မမဝတ်ရည် အတွက်..”
ဟု ပြောကာ အများအပြား ဝယ်ပေးတော့ အားနာသဖြင့် မယူဘူး ပြော၍လဲ မရ ပါ။ ဦးမြမောင်ကပါ ယူရန် အတင်းတိုက်တွန်းသောကြောင့် ယူဖြစ်ခဲ့သည် ။ ဟိုတယ်သို အပြန်ခရီးတွင် သရဖီနှင့် ဝတ်ရည်တို့က တစ်ဖွဲ့။ အဖေနဲ့ ဦးမြမောင်တို့က တစ်ဖွဲ့ ဖြစ်သွားပီး ငယ်ပေါင်းများကဲ့သို ခင်မင်ရင်းနီးသွားကြ ပါတော့သည်။
“ နေ့လည်စာကိုလဲ အပြင်မှာပဲ ထွက်စားကျရအောင် ဗျာ ..ဟိုတယ်စာတွေကို ညည်းငွေ့လာပီ ...” ဦးမြမောင်ပြောတာကို အဖေကလဲ
“ ဟုတ်တယ်ဗျ ..ရွာထဲမှာလဲ..ဆိုင်ကောင်းကောင်း သန့်တဲ့နေရာရှိမှာပါ ..” ဟုထောက်ခံသည်။
ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တဲ့ အချိန်က ဆယ့်တစ်နာရီကျော်နေတာနဲ့ အခန်းသို့ ခနပြန်နာကာ ထမင်းစားထွက်ခဲ့ပါတော့သည် ။ရွာလည်လမ်းအတိုင်း လျှောက်လာတုန်း မိန်းခလေးနှစ်ယောက်မှာ အရှေ့ကလျှောက်နေရင်း အနောက်ဘက်ကနေ ဒုန်းဆိုတော့ အသံကြားသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ လမ်းမထက်ပေါ်တွင် အဖေက ခွေခွေလေး လဲနေပီး ဦးမြမောင်က အဖေ့ကို ပွေ့ချီကာ
“ ဟိုဆိုင်ကယ် တိုက်သွားတာ လိုက်လိုက် ..”
လို့ အော်ပြောပါတော့သည်။ ကျွန်မလဲ မျက်လုံးထဲပြာပီး အဖေ့ထံသို အပြေးအလွားသွားရောက်ခါ အတင်လှုပ်နှိုးမိနေပါတော့သည်။ ရွာထဲက လူတွေက ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးပီး တိုက်သွားတဲ့ ဆိုင်ကယ်သမားတော့ ဖမ်းလို့ မမိသဖြင့် ဦးမြမောင်မှာ ဒေါသထွက်ပီး
“ မိလို့ကတော့ အသေ သတ်ပြစ်မယ်..မြမောင်တဲ့ကွ တစ်မောင်ထဲရှိတယ် ..”
ဟု လက်သီးလက်မောင်းတန်းကာ ကြိမ်းမောင်းနေပါတော့သည်။ ကျွန်မလဲ ယောက္ခမကြီး အဖြစ်ကြောင့် ငိုနေယုံက လွဲပီး ဘာမှမလုပ်တက်တော့ပါ။ သရဖီနှင့် ဦးမြမောင် တိုနှစ်ယောက်သာလျှင် ဆရာဝန်နှင့်စကားပြောပီး
“ ဝတ်ရည်ရေ.. အသက်အန္တရယ်တော့..မစိုးရိမ် ရတော့ဘူး.. ဒါပေမဲ့ သတိ..ပြန်လည်မလာသေးဘူးကွဲ့ ပုသိမ်ဆေးရုံကြီးတင်ဖို့..အကြံပေးတယ်.. ဆရာဝန်က..”
“ ဦးတို့ကောင်းသလိုသာ စီစဉ်ကျပါတော့ ကျမ ဘာမှစဉ်းစားလို့မရတော့ဘူး..”
“ ကိုသူရိန်ကို အကြောင်းကြားရမယ် ဦး..”
“ ညီမ ဖုန်းဆက်ထားပီးပီ ..မမဝတ်ရည်ကားလဲ ငှားလိုက်ပီ.. ဆေးရုံတင်ဖို့...အခုရောက်တော့မယ်.”
“ ဟုတ်လား ဟိုတယ်က ပစ္စည်းတွေ ..ပြန်ယူလိုက်မယ် ဒါဆိုလဲ..”
“ ယူမနေပါနဲ့တော့..ဝတ်ရည်ရယ် လူနာက အရေးကြီးတယ် ..ပစ္စည်းကအရေးမကြီးဘူး..ပုသိမ်ရောက်မှ စီစဉ်ကျတာပေါ့ ..စိတ်မပူနဲ့ ..ဦးတာဝန်ယူတယ်သိလား..ပုသိမ်မှာ ဦးရဲ့..အိမ်တစ်လုံးရှိတယ်..”
“ ကျေးဇူးပါဦးရယ် ..ဝတ်ရည်တစ်ယောက်ထဲသာဆိုရင် ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမလဲကို..သိမှာမဟုတ်ဘူး ဟီးဟီးဟီးး..” ဟု ငိုရင်းပြောလိုက်သည်။ ပုသိမ်ဆေးရုံကြီးသို့ ယောက္ခမကို တင်ပီးတော့ ဆရာဝန်ကြီးက
“ ညနေခြောက်နာရီလောက်ဆိုသတိရလာမှာပါ စိတ်မပူပါနဲ့ ..” ဟု ပြောသဖြင့် သရဖီ က
“ အဲ့ဒါဆို အိမ်ခနပြန်ကျရအောင်နော် ...ညနေကျမှ တစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့မယ်လေ... ဆေးရုံနဲ့လဲ.. နီးတာပဲကို နော် ..မမ ..”
“ ထမင်းလေး ဘာလေးလဲ..စားရတာပေါ့ ..သမီးတို့...အခုထိမစားရသေးဘူး..”
“ ကိုသူရိန်ကော ..” ဟုမေးလိုက်တော့
“ လာနေပီ တဲ့ ...မမဝတ်ရည် ခုနက ဖုန်းဆက်လာတယ်..အမဖုန်းက ဟိုတယ်မှာကျန်ခဲ့တယ်လို့..ပြောထားတယ် စိတ်မပူနဲ့နော်..အမ ..”
“ ကိုသူရိန်ဖုန်းလဲ အားကုန်တော့မယ်တဲ့..ဆေးရုံပဲ တန်းလာခိုင်းထားတယ် ..”
“ အင်းပါ အဲ့ဒါဆိုလဲ အိမ် ခနပြန်ကျတာပေါ့..”
“ မပူပါနဲ့ မမကလဲ ဒီမှာ special nurse ငှားပေးထားတယ်..သိလား..”
“ ဦး ကျေးဇူးကို ဝတ်ရည်မမေ့ပါဘူး.. အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဦးရယ် ..” လို့ပြောလိုက်တော့ ဦးမြမောင်က
“ မလိုပါဘူး ဝတ်ရည်ရယ်.. အပန်းမကြီးပါဘူး..”
ဦးမြမောင် ရဲ့ အိမ်ရောက်တော့ အပြန်လမ်းမှာ ဝယ်လာတဲ့ စားစရာများကို စားသောက်ပီးသောအခါ သရဖီက
“ မမဝတ်ရည် အအေးလေး သောက်လိုက်ပါဦး..”
ဆိုသဖြင့် ယူသောက်လိုက်သည် ။ သရဖီ တိုက်သော အအေးကို သောက်ပီး ခနနေတော့ ခေါင်းထဲ မိုက်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်လာတယ်။ မြင်ကွင်းတွေကလဲ မပြတ်သားတော့ဘူး..။ အမြင်အာရုံတွေလဲ ဝါးလာတယ်။
“ မမ ဝတ်ရည် မမဝတ်ရည် အဆင်ပြေရဲ့လား..”
ဟု သရဖီရဲ့ ခေါ်သံက နီးလာလိုက် ဝေးသွားလိုက်ဖြစ်ပီး လောကကြီးနှင့် အဆက်အသွယ် ပျက်သွားခဲ့သည် ။ ဝတ်ရည်၏ နို့တွေရဲ့အပေါ်ပိုင်း မို့မို့အသားလေးတွေနှင့်အတူ၊ စကပ်အပျော့သားအောက်က တင်ပါးလုံးလုံးကြီးတွေနဲ့ ပေါင်တန် ဝင်းဝင်းလေးများကို စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် တွေ့မြင်နေရသည်။
ဦးမြမောင်လက်နှစ်ဖက်က ဝတ်ရည်၏ လက်မောင်တွေကနေ တဆင့် နံစောင်းနှစ်ဖက်ထံသို့ ဆင်းသက်လာသည်။ ရင်ဘတ်နေရာကို အဖြတ်တွင် နို့အုံတွေရဲ့ အရင်းပိုင်းကို ဘရာပေါ်မှ စမ်းမိသည်။ ဒီည အမုန်းဖြုတ်ပီ းရင်တော့ နောက်နေ့တွေကျရင် သူရိန်ကို ရာထူးတိုးပေးမယ်..ဆိုတဲ့မက်လုံးပေးပီး စည်းရုံးဖို့ ကြံစည်ထားသဖြင့် စိတ်ချလက်ချ ပွတ်သတ်ကိုင်တွယ်နေသည်။
မိန်းမဆိုတာ လောဘကြီးမှန်း နောကျေနေအောင် သိပီးသားမို့ လောဘနဲ့ ထိန်းသိမ်းဖို့ ကြံနေချင်းသာဖြစ်သည်။ လည်ပင်းလေးကို လျှာဖြင့် လှမ်းယက်လိုက်ပီး နို့အုံတွေကို လက်ဖြင့်အားရအောင် နယ်နေခဲ့သည်။
ဆေးရှိန်ကြောင့် မေ့မြောနေသော်လည်း မိန်းမသဘာဝ အလျှောက် ညည်းတွားသံလေးများ တစ်ခါတစ်ခါ ထွက်ထွက်လာသည်ကို ကြည့်ပီး ဝတ်ရည်တစ်ယောက် စိတ်ထလာမှန်း သိနေသည်။ ပြီးမှ ခါးသွယ်သွယ်လေးဆီသို့ ဆက်သွားပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်မြန်မြန်ပွတ်ကာ
“ ခနလေးစောင့်ဦး ပီးရင် ဆီးခုံနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်..” ဟု တိုးတိုးလေး ရေရွတ်မိသည်။
ဝတ်ရည် ၏ စကပ်ကို လှန်တင်ကာ အတွင့်ခံလေး ချွတ်လိုက်တော့ လှပသော အဖုတ်လေးကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးမြမောင်တစ်ယောက် ဟန်ပင်မဆောင်နိုင်ဖြစ်ကာ လျှာပြားကြီးဖြင့် တပြတ်ပြတ် ယက်လိုက်သည်။ အားရအောင် အဖုတ်ယက်ပီးသောအခါ အဝတ်အစားများကိုချွတ်လိုက်ပီး နို့တွေကို တဖန် စို့ပြန်သည်။
“ တောက် လီးသုံးချောင်းနဲ့..အပေါက်စုံအောင် နေရော ညရော ခံတာတောင် မပျက်စီးသေးဘူး..စောက်ရမ်းမိုက်တယ်ကွာ..”
လီးက မာတင်းလာသဖြင့် အဖုတ် လေးနဲ့ တေ့ထားပီး နို့တွေကိုဆွဲကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း စတင်လိုးတော့သည်။ ဦးမြမောင်လဲ အရသာရှိလှသောကြောင့် တစ်ဖြည်းဖြည်းအရှိန်တက်လာကာ အားကုန် လိုးဆောင့်နေပါသည်။
ဦး မြမောင်ကတော့ တကယ်ကို စိတ်ကြိုက် လိုးခွဲနေသည်။ ခါးအားရော၊ ပေါင်အားတွေရဲ့အားပါ သုံးပြီး အကြမ်းပတမ်းကို ဆောင့်လိုးသည်။ ဝတ်ရည်ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးက ကုတင်ပေါ်တွင် ဆောင့်လိုးသည့် အရှိန်ကြောင့် တုန်ခါပီး ဖြူဖွေးနေသည့် နို့လုံးကြီးတွေက လှပစွာရမ်းခါနေသည်။
ဦးမြမောင် လက်က တုန်ခါနေသည့် နို့တွေကို အပေါ်ကနေ ထပ်ကိုင်ရင်း လက်ဖြင့် ဖိညှစ်သည်။ နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ဆွဲရင်း ဆက်တိုက်လိုးသည်။ ဆောင့်ချက်တွေကတော့ ပင်လယ် ရေလှိုင်းများ အလား တစတစ အရှိန်ပြင်းလာသည်။
ဝတ်ရည်ရဲ့ တစ်ချက်တစ်ချက် ညည်းတွားသံက ပိုပိုစိတ်လာပီး လက်တွေက အလိုအလျှောက် မသိစိတ်အတိုင်း ခါးကိုပြန်ဖက်ပေးလာတယ်။ ဝတ်ရည်ကို ဆွဲမှောက်လိုက်ပီး ဗိုက်အောက်သို့ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးထိုးထည့်လိုက်တော့ ဖင်လေး ကော့တက်လာသည်။
ဝတ်ရည်ကို လူမော်က လေးဘက်ကုန်း လိုးနေတာကို မျက်လုံးထဲ ပြန်မြင်ယောင်ရင်း ကားစွင့်နေသည့် တင်ပါးများကို တက်ခွလိုက်သည် ။ လီးက အစွမ်းကုန် တောင်မတ်နေသောကြောင့် ခန္ဒာကိုယ်ကို အနည်းငယ်ကိုင်းကာ အဖုတ်ဝသို့ လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်သည်။
ခါးလေးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆွဲကာ တဖြည်းဖြည်းထိုးသွင်းလိုက်ပြီး လီးတစ်ဝက်လောက် အဝင်မှာ ခါးအားကိုအသုံးပြုပီး တစ်ဆုံးထိ ဝင်အောင်ဆောင့်ချလိုက်ပါတော့သည်။ ဆီးခုံနှင့်တင်ပါးတို့ အားဖြင့်ရိုက်သံထွက်ပေါ်လာပီး ပါးစပ်မှလဲ
“ အားးပါးးးပါးးး စောက်ရမ်း ကောင်းတယ်ကွာ ..” ဟုပင် ညည်းတွားမိတဲ့အထိ ဖြစ်မိပါတော့သည်။
“ အားးကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် မူးလိုက်တာ အားး ငါ ဘာဖြစ်တာပါလိမ့် ..”
ဟု စဉ်းစားရင်း ဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် အိပ်နေသော ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ မိမိ ကိုယ်မိမိ ပြန်သတိထားမိတော့ အဖုတ်အတွင်းက စီးကပ်ကပ်အရည်များကြောင့် စိတ်တိုကာ
“ ဟွန်း ကွန်ဒုံးစွတ်ပါလို့ ပြောထားတာကို မစွတ်ဘူး ..” ဆိုပီး ကျောပေးအိပ်နေတဲ့လူကို မိမိဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ အံ့အောချင်းများစွာဖြင့်
“ ရှင် ရှင် လူယုတ်မာ ..”
ဟု ဆိုကာ လက်နှင့် ရင်ဘက်အနှံ့ ထုရိုက်လိုက်တော့သည် ။ဦးမြမောင် တစ်ယောက် ဝတ်ရည်ရိုက်နှက်မှုကြောင့် လန့်နိုးလာပီး
“ ဝတ်ရည်လေး နိူးပီလား ..”
“ ရှင် ယုတ်မာလှချည်လား.. ဦးမြမောင် ..ကိုယ့်လက်အောက်က ဝန်ထမ်းရဲ့မိန်းမကို ပြန်စော်ကားတယ် ဘယ်လို လူလဲ ..”
“ ဟား ဟား ဟား..”
“ ဘာမှ မပြောနဲ့ ..ငါပြတာအရင်ကြည့်..” ဟုပြောကာ အခန်းထဲရှိ tv ကို ဖွင့်လိုက်လေသည်။
...................................................................................................
ဝတ်ရည် က ဦးမြမောင် ပေါင်ပေါ်ကနေ ပြန်ထလိုက်ပီး အပြင်ထွက်မယ်ပြင်တော့ ဦးမြမောင်က လက်ကိုဆွဲထားသည်။
“ ဝတ်ရည် ရယ်.. သွားတော့မလို့လား ..”
“ အိပ်ယာပေါ်ကစောင့်နေမယ်လေ ဦးကလဲ ..”
“ အတူတူသွားမယ် ဒါဆို ..”
ဆိုပီး လီးတန်းလန်းနဲ့ လိုက်လာပါတော့တယ်။ လီးကြီးက ဆေးထိုးထားသဖြင့် ကြီးနေတာ ဖြစ်ပေမဲ့ နဂိုထဲက ကြီးပီးသားကို ထပ်ထိုးထားတယ် ထင်ရသည်။ ဝတ်ရည်လဲ လီးတန်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲပီး အိပ်ယာဘေးသို့ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဦးမြမောင်က ပန်းသီးတစ်စိတ်ကို ယူဝါးလိုက်ပီး
“ ခုနက ဟာလောက် မကောင်းဘူးကွာ ..”
“ ထပ်စားချင်သေးတယ်..” ဟုပြောသဖြင့်
“ နောက်မှစား..ဦးကလဲ အများကြီးကျန်သေးတာကို နော် ..” ဟု လီးကို ဆွဲကာ ပြောလိုက်သည်။ ဝတ်ရည်က ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေရင်း နဲ့ ဝမ်းဗိုက် ပူပူလေးကို လျှာနဲ့လှမ်းယက်ပီး
“ ဦး ဝတ်ရည် bdsm ကြိုက်တယ်..သိလား..”
“ ဟုတ်လား သရဖီ ကလဲကြိုက်တယ် ..”
“ အဲ့ဒါဆို ညီမလေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်လေ..”
“ video ပါရိုက်ထားပေးနော် ပြန်ကြည့်ရအောင်..”
“ အိုကေပါ ဝတ်ရည်လေးရယ် ..” ဟုဆိုပီး သရဖီကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်သသည်။
ဝတ်ရည်ကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ငုတ်တုတ်လေး ထိုင်ပီ းမျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ကြည့်နေလေသည်။ camera ကို ကုတင်ပေါ်သေသေချာချာချိန်ပီး အခန်းထဲမှ ကြိုးတစ်ချောင်း ယူကာ လက်နောက်ပြန် စတင်တုတ်တော့သည်။ ဒူခေါင်းကို ကွေးကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြိုးတုတ်ပီးသည့်အချိန် သရဖီ အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။
“ ပွဲကြမ်းတော့မှာလား ဦး ..”
“ ဟုတ်တယ် ချစ်လေးရေ..ပွဲတောင်းနေလို့ ဟား ဟား..” ဒူးထောက်ရက်သားဖြင့် ဝတ်ရည်မှာ ကြိုးတုတ်ခံထားရသည်။ သရဖီ က နို့အုံကို လက်ဖြင့် လှမ်းရိုက်ပီး
“ စောက်ကောင်မ နို့တွေကို တင်းခါနေတာပဲ..” ပြောလဲပြော လက်ကလဲ တရစပ် ရိုက်သည်။
“ ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း ..”
နို့အုံ အောက်ကနေ ကြိုးတုတ်ခံထားရသဖြင့် ရဲတွတ်နေသော နို့နှစ်လုံးမှာ လက်ဖြင့် ပါထပ်အရိုက်ခံရသောကြောင့် ဝတ်ရည် မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ကာ နေသည်။ “ ဖြောင်း ..” ဆိုပီးတော့ အားပြင်းလှသော လက်ဝါးတစ်ချက် ပါးပေါ်သို့တန်းတန်းမက်မက် ကျရောက်လာသည် ။ဦးမြမောင် လက်ချက်ဖြစ်ပီး အားတော်တော်ပါသောကြောင့် နှုတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွေးစလေးများကျလာသည်။
ဝတ်ရည်က “ ထွီ..” ကနဲ ထွေးထုပ်လိုက်ပီး
“ မုဒိန်းကောင် နှစ်ယောက်ရဲ့ လက်စကလဲပျော့လိုက်တာ"..”
ဟု ပြောသောအခါ..သရဖီက ဝတ်ရည် ၏ နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို အားဖြင့် ညှစ်ဆွဲသည်။ ဦးမြမောင်ကလဲ လက်ဖြင့် အားကုန်သုံးရိုက်သည်။ လက်ဝါးဖြင့် တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တိုင်း သရဖီ လက်ဖြင့် ဆွဲထားသော နို့သီးခေါင်းလေးမှာ လွတ်လွတ်ထွက်လာသည်။ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်၍ ကြိတိမှိတ်ခံစားနေပုံမှာ camera view တွင် ထင်ထင်ရှားရှားကို ပေါ်နေပါသည်။
“ စောက်ကောင်မ က စောက်ကြောတင်းတယ်ကွ.. အသံတစ်ချက်မထွက်ဘူး..” ဟု ဦးမြမောင်က ပြောပီးကုတင်ခြေရင်းတွင် ရှိသော ခါးပါတ်ကို ယူကာ နို့အုံကို လွှဲလွှဲပီး ရိုက်ပါတော့သည်။
“ အားးး အားး အမလေး နာတယ် ..မလုပ်ပါနဲ့တော့..” ဝတ်ရည်မှာ နာကျင်လှသဖြင့် အသံထွက် ညည်းတွားရသည်အထိ ဖြစ်နေသည်။
“ ဟားဟားဟား ဘာတက်နိုင်သေးလဲစောက်ကြောတင်းမ ဟန် ..”
“ အခုတော့ အသံထွက်ပီ မှတ်လား..”
“ နောက် ဒီထက် ပိုအော်ဖို့ပြင်ထား..” ဟု ဦးမြမောင်က ပြောသဖြင့်
“ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် တောင်းပန်ပါတယ်..”
“ မလုပ်ပါနဲ့နော် ဝတ်ရည်ကို သနားပါဦး ရယ်..” ဟု ငိုပီးပြောလိုက်သည်။
သရဖီးက ဝတ်ရည် အနောက်မှာ ထိုင်၍ ခါးကို ခြေထောက်ဖြင့်ကန်ထားကာ လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တော့ ခါးကေ့ာပေးထားသလို ဖြစ်နေသည် ။ဦးမြမောင်က ခါးပါတ်ကို ရှစ်လက်မခန့် သာ ချန် ထားပီး လက်မှာပါတ်လိုက်သည် ။ ကျန်ရှိနေသော (၈) လက်မ လောက်က လက်ကနေတန်းလန်း ကျနေပီး စောက်ဖုတ်ကို ချိနိကာ လွှဲရိုက်ပါတော့သည်။
“ ရွှန် ..အား ..”
“ ရွှန် အားး အားး ..”
စောက်စိကို တည့်တည့်ရိုက်မိသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါကာ ဝတ်ရည် အားကုန် အော်ဟစ်နေပါတော့သည်။ သရဖီက တော့ အနောက်ကနေ ကြည့်ပီး အားရပါးရကို ရီနေသည်။
“ ဦး ရယ် တောင်းပန်ပါတယ် မလုပ်ပါနဲ့ တော့..” ဟုဆိုတော့
“ ငါ့မရိုက်တော့ဘူး ဒါပေမဲ့ လိုးမယ် ဖြစ်လား ..” ဟု ပြန်မေးတော့
“ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် တောင်ပန်ပါတယ် ..ကျမကို သနားပါ..”
“ ဖောင်း ..”
ဦးမြမောင် လက်က ကော့ပေးထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်တည့်တည့်သို့ အရှိန်ပြင်းစွာ ကျလာသည်
“ အားး အမလေး နာလိုက်တာ..”
“ စောက်ကောင်မ မခံချင်ဘူးသာပြောတယ်..စောက်ဖုတ်က အရည်ရွှဲနေပီ ..အလိုးခံကြည့်စမ်းပါ နင့်လင်ကို မေ့သွားစေရမယ် ဟွင်းဟွင်း..”
ဦးမြမောင် ပြောနေတုန်း သရဖီက ထလာပီး ထမိန်းလှန်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ပီး ဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ ကြိုးဖြင့် အတုတ်ခံထားရသောကြောင့် သရဖီ လုပ်သမျှ ညိမ်ခံနေရလေသည် ။
“ ပြန်မထုတ်နဲ့ ကောင်မ ..ထုတ်ရင် ထပ်ရိုက်မယ်..”
ဟုပြောသဖြင့် ဝတ်ရည်မှာ ခေါင်းလေးငုံပြလိုက်သည်။ ဦးမြမောင်က ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန် နေလိုက်တော့ သရဖီ က ဝတ်ရည်ကို ထူပေးသည်။
“ လီးတန်ကြီး တည့်တည့် ထိုင်လိုက်..”
ဝတ်ရည်မှာ ထိုင်ချလိုက်တော့ အဖုတ်နှင့်လီးဒစ် တေ့သလို့ ဖြစ်နေတုန်း သရဖီက ခါးကို ထိန်းကာ ဆောင့်ချသည်။
“ အားး နာတယ် ..” ဟု ဦးမြမောင် ပါးစပ်ကနေထွက်သွားပီး
“ ဖြည်းဖြည်းလုပ် သရဖီ ဒီကောင်မအဖုတ်က ကျပ်သေးတယ်..”
“ ဟုတ်ကဲ့..ဦး”
“ ဆောင့်တော့လေ ကောင်မ ..ကောင်းကောင်းစောင့်နော် ဒီမှာတွေလား ခါးပါတ်..”
ဝတ်ရည် ပါးစပ်မှာ အတွင်းခံ ဘောင်ဘီဖြင့် အပိတ်ခံထားရသောကြောင့် ဝူးဝူးဝါးဝါးသာ အော်နိုင်တော့သည်။ ဦးမြမောင်က ပါးစပ်ရှိ ဘောင်းဘီလေးကို ဖယ်ပေးလိုက်ပီး
“ ဒီကောင်မပါးစပ်ကို စက်ပတ်နဲ့ ပွတ်ပါလားသရဖီ..” ဟုပြောလိုက်တော့ သရဖီက ကုတင်ပေါ်ပေါင်ကားထိုင်ကာ နံရံကိုကျောမှီပီး
“ ငါ့ စောက်ပတ် လာရက်စမ်း..” ဟု အမိန့်ပေးသည်။
“ ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့ ယက်ပေးပါမယ်ရှင့် မရိုက်ပါနဲ့နော်..” ဟု ပြောကာ သရဖီ့ အဖုတ်ကို ကုန်းယက်ရ ပါတော့သည်။
တစ်နေကုန် အပြင်သို့ သွားထားသောကြောင့် စောက်ပတ်မှာ နံစော်နေသော်လည်း ခါးပါတ် ကိုကြောက်ရသဖြင့် လျှာလေးဖြင့် မယက်ချင် ယက်ချင် ယက်နေရသည်။ ဦးမြမောင်က လည်သာ စကပ်လေးကို ဆွဲချွတ်ပီး ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပါတော့သည်။
“ ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း..”
ခါးလေးကော့တက်ပီး ဖင်ကုန်းပေးထားသလို ဖြစ်နေတုန်းအနောက်ကနေ လီးကို အဖုတ်မှာ လာတေ့သည်။ နို့အုံကို လှမ်းဆွဲပီး အားကုန် လေးဘက်ထောက် လိုးဆောင့်ပါတော့သည်။
“ အား ဦး နာတယ် ထပ်မထည့်နဲ့တော့ ..ဟင့် နာတယ် နာတယ် ... အားး..”
ကျွန်မကို ညှာတာမှုမရှိပဲ အနောက်ကနေ အားကုန်းလိုးဆောင့်နေသည်။ ဦးမြမောင် လီးကြီးက တထစ်ချင်း အားဖြင့်ဝင်ချလာတာ အရမ်းကျဉ်းတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲက အသားစိုင်တွေကို ထိုးခွဲပြီး ဝင်လာပါတယ် ။
“ ကြပ်လိုက်တာရှင် ... ကြပ်လိုက်တာ..”
နာလိုက်တာလည်း အရမ်းပဲ။ နုခမ်းသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်ပီး တိုးဝင်သွားတဲ့ ... ဦးမြမောင်ရဲ့ လီးကသံချောင်းလောက်ကို မာနေပါသည်။
“ အား တော်ပါတော့ ဦးရယ် သမီးမခံနိုင်ဘူး ဟင့် အရမ်းနာတယ်ကွာ...လီးကြီးက အကြီး ကြီးပဲ အားလားလား...အမလေး..”
“ ကောင်းလား..ကောင်မ ..”
“ ကောင်းပါတယ်ရှင့်..”
“ နင်လင်နဲ့ငါ့လီး ဘယ်ဟာပိုကြီးလဲ ..” ဟု လိုးဆောင့်နေရင်း မေးလာတော့
“ ဦးဟာက ပိုကြီးပါတယ်.” ဟု ပြောလိုက်တော့
လက်နောက်ပြန် တုတ်ထားတဲ့ ကြိုးကို ဆွဲကာ အားကုန် လိုးဆောင့်ပါတော့သည်။ သရဖီ က မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပီး ကြိုးကို ဖြည်ပေးသည်။ ဦးမြမောင်ကို ပက်လက်ပြန်လှန် ခိုင်းပီး အဖုတ်ဖြင့် ပါးစပ် ပေါက်ကို တေ့ကာ
“ ဦးပဲ ယက်ပေးတော့ ဟိုစောက်ကောင်မက အသုံးမကျဘူး ..” ဆိုပီး တက်ပွတ်ပါတော့သည်။
“ ဟဲကောင်မ အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်စမ်း ..”
“ ဟုတ်..ဟုတ် ..” ဟု ပြောကာ ဦးမြမောင် လီးကို အဖုတ်ထဲ ထည့်ပီး တက်ဆောင့်ပါတော့သည်။အဖုတ်အယက်ခံနေရသော သရဖီက
“ အားကောင်းတယ်.. ယက်ယက် အမလေး အားးအား ကောင်းတယ် ..”
ဟု ပြောကာ ဝတ်ရည်၏ အရှေ့ တွင် ကော့လန်နေအောင် အယက်ခံနေသည်။ ဦးမြမောင်ကလဲ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထည့်ပီး ယက်ပေးနေသည်။ ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့
“ ပီးပီ အားး ပီး ပီ ..”
ဟု သရဖီ ပါးစပ်မှ ပြောကာ ခေါင်းကို မော့ပီး ပီးဆုံးတဲ့အချိန် ဝတ်ရည်က စားပွဲပေါ်ရှိ ပန်းသီး လှီးသော ဓါးကို လျှပ်တပျက် လှမ်းယူလိုက်ပီး သရဖီ၏ လည်တိုင်သို့ တစ်ဆုံးထိုးချလိုက်ပါတော့သည်။ အသံပင်မထွက်နိုင်ပဲ အရှေ့သို့ ဟက်ထိုးကျသွားသော သရဖီ လည်ပင်းရှိ ဓါးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပီး ဦး မြမောင်၏ နှလုံးသားတည့်တည့်သို့ အားကုန် ထိုးချလိုက်ပါတော့သည်။
“ အား..” ဟုသော အသံနက်ကြီး ဖြင့် ဦးမြမောင် အော်ဟစ်သံက နောက်ဆုံးကြားလိုက်ရချင်းပင် ဖြစ်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှ ထကာ ဘေးနားရှိ ဖုန်းကို လှမ်းယူပီး ဝတ်ရည် နှိုပ်လိုက်တဲ့ ဖုန်းနံပါတ် ကတော့.............
တိတ်ဆိတ်နေသော တရားရုံးတစ်ခုတွင် ရင်ခုန်စွာဖြင့် စောင့်ဆိုင်းနေကျသူ သုံးယောက်ရှိသည်။တရားသူကြီးရှေ့ ဝက်ခြံလေး အတွင်းတွင်ကတော့ ဝတ်ရည်တစ်ယောက် ညှိုးငယ်စွာဖြင့် မတ်တပ်ရပ်လျှက် တရားသူကြီး အမိန့်ချမည်ကို စောင့်မျှော်နေသည်တရားသူကြီးက
“ အမိန့် ချမည်..တရားခံ မနှင်းဝတ်ရည်သည်..သေဆုံးသူ ဦးမြမောင်နှင့် သရဖီ တို့ နှစ်ဦး၏ အတင်းအကြပ် နှိပ်စက် အနိုင်ကျင့် အဓမ္မ ပြုကျင့်သည်ကို မခံနိုင်သည့်အဆုံး အနီးတွင် တွေ့ရာ ဓါးဖြင့် တစ်ချက်စီ ထိုးသွင်းခဲ့သည်ကို တွေ့ရှိ ရသည်..
video သက်သေ ဖြင့်လဲ တရားရုံးမှာ သက်သေ ထွက်ဆိုနိုင်ခဲ့သည်.. ဓါးဖြင့် ထိုးသွင်းခဲ့ရာတွင်လဲ တစ်ချက်စီသာ ထိုးသွင်းခဲ့သည်ကို စစ်ဆေးတွေ့ရှိခဲ့သည်.. သက်ဆိုင်ရာ ကို အကြောင်းကြားပီး မိမိ ဖာသာ အဖမ်းခံခဲ့သည်မှာလဲ ရိုးသားကြောင်းတွေ့ရှိ ရသည်.. သိုဖြစ်ပါ၍ မနှင်းဝတ်ရည် အား ဤတရားရုံးတော်မှနေ၍ အမှုမှ ဂွင်းလုံးကျွတ် လွတ်စေ ဟု အမိန့်ချမှတ်လိုက်သည်..”
တရားသူကြီး အမိန့်ချပီးသည်နှင့် ကိုလူမော်နှင့် သူရိန်မှာ “ ဟေး ..” ကနဲ့ အသံကြယ်ကြီး ဖြင့် ထအော်လိုက်ပီး ဝတ်ရည်မှာလဲ သူရိန့်ရင်ခွင်ထဲ ပြေးကာ အားပါးတရ ငို ရှိုက်နေပါတော့သည်။ သူရိန့် မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပီး
“ အကိုရယ် ဝတ်ရည်က စိတ်၏ စေရာအတိုင်း အကိုရယ် ..အဖေရယ် ..ကိုလူမော်ရယ် ..သုံးယောက်နဲ့ပဲ ပျော်တာပါ..တစ်ခြားလူဆိုရင် ..စိတ်ကူးထဲတောင်..မထည့်ပါဘူး..အကို..”
“ ကြီးတာတွေ သေးတာတွေ ကြာတာတွေ မြန်တာတွေ.. ဝတ်ရည် စိတ်ထဲမှ...ာမရှိပါဘူး.. ဝတ်ရည်စိတ်ထဲမှာက ဟော့ဒီ သူရိန်ဆိုတဲ့..လင်ယောက်ျားတစ်ယောက်ပဲ...ရှိတယ်ဆိုတာ ယုံပေးပါနော်..”
“ ယုံပါတယ် ဝတ်ရည်ရယ်.အကို့မိန်းမ ကို အကြွင်းမဲ့..ယုံ ကြည်ပီးသားပါ.. အခုတော့ အိမ်ပြန်ပီး နားကျတော့ပေါ့နော်....”
ဟု ပြောကာ ဝတ်ရည် လက်ကလေးကို တွဲပီး တရားရုံးတော်မှနေ၍ ထွက်လာခဲ့ပါတော့သည် ခင်ဗျာ။ ။
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
