ရောင်စုံ ဘောလုံး အပိုင်း ( ၂ )

ရောင်စုံ ဘောလုံး အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - မင်းခိုင်

( ၅ )

“ မုန့်နဲနဲ လောက်စားရအောင်လေ...မင်းမင်း.. ”

မမနွယ် ဗိုက်ဆာလာလို့ ထင်သည် မုန့်စားဖို့ပြောလာသဖြင့် မင်းမင်း  ကြက်ဥပြုတ် တွေ ခွာပေးလိုက်သည်။ မမနွယ် ကြက်ဥပြုတ် တစ်လုံးစားပီး coke ဖွင့်သောက်သည်။

“ မင်းမင်း လည်းစားလေ...”

မင်းမင်းသိပ်မဆာပေမယ့် ကြက်ဥပြုတ် တစ်လုံးစားပီး shark သောက်လိုက်ပါသည်။ စားသောက်ပီးကြတော့ အချိန်ကလည်း နံနက် နှစ်နာရီ ခွဲလောက်ရှိနေပီ။

ကားပေါ်ကလူအများစု အိပ်လို့ကောင်းနေကြတုန်း။ မင်းမင်း ခရီးသွားရင်းကားပေါ်မှာဆို သိပ်မအိပ်တတ်။ မမနွယ် ကတော့ မပြောတတ်။ အိပ်ချင်နေပီလား။ စောစောကလေးတင်ပဲ သူမ မောလျပင်ပန်းခဲ့ရပြီးပီလေ။

“ မမ အိပ်ချင်ရင် အိပ်လေ....”

မင်းမင်း ပြောတော့ မမနွယ် အင်း...လို့ပြန်ပြောပီး မင်းမင်း လက်မောင်းကို ပြန်တွဲပီး ဖက်လာသည်။ ပီးတော့....မင်းမင်းပခုံးပေါ်ခေါင်းလေးတင်ကာမျက်လုံးလေး အသာမှိတ်ပီး မှိန်းနေ၏။

“ မင်းမင်း ပျော်ရဲ့လားဟင်...မမနဲ့ ခရီး...သွားရတာ...” မမနွယ် တိုးတိုးလေး မေးတော့ မင်းမင်းက

“ ပျော်တာပေါ့....မမရဲ့...ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး...”

“ မမလဲ..ပျော်တယ်..သိလား...” မမနွယ် ပြောရင်း သူ့ပါးကို လှန်းပီး အနမ်းပေးပြန်သည်။

အိပ်တော့မလားမေးတုန်းကတော့..အင်းလို့ဖြေပီး ခုတော့...တွတ်တွတ်ထိုးကာ မမနွယ် မင်းမင်း ကို လာဆွသလို ဖြစ်နေပီ။ မမနွယ် မှီထားတဲ့ မင်းမင်း ညာဘက်လက်ကလဲ မမနွယ် ပေါင်တွေ ပေါ်မှာ ဆိုတော့...မင်းမင်း ဖွဖွ လေး ပွတ်ပေးနေမိပီ။ မမနွယ် မသိမသာ ပေါင်လေးကားပေးသည်။

သြော်..မမနွယ်..အလို မပြည့်သေးပုံပဲ။ မင်းမင်း မှာတာဝန်ရှိသည်ပေါ့။

“ မမ...စောင်ပြန်ခြုံရအောင်လေ..”

အစာပြေစားတုန်းက ဖယ်ထားတဲ့ စောင်လေးကို မမနွယ် ပြန်လွှမ်းပြန်ပီ။ မင်းမင်းက စောင်အောက်က သူ့ညာဘက်ခြေထောက်ကို ကွေးကာ ခုံပေါ်တင်၍ ခန္ဓာကိုယ်ကို မမနွယ် ဘက်လှည့်ကာ စောင်းထိုင်လိုက်သည်။

မမနွယ် ကလည်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်း စုကာ သူ့ပေါင်ပေါ်တင်၍ ခုံနောက်ကျောကိုမှီကာဘေးတစောင်းကွေးကွေးလေး နေပေးသည်။ နှစ်ဦးသား ...ပုံစံ တကျပေါ့လေ။ မင်းမင်း လက်ကို ထောင်ပေးထားတဲ့ မမနွယ် ပေါင် နှစ်ချောင်းကြားထဲ အသာ ထည့်လိုက်သည်။ နူးညံသော ပေါင်အတွင်းသား အထိအတွေ့ကို မင်းမင်း ခံစားရပီး ဖြည်းဖြည်းချင်း မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်သည်။

ဟောဗျာ.....ရေကြည်ဆိုတာမှာရပ်တုန်းက မမနွယ် နဲ့ ကစ်ဆင်ဆွဲကြတော့ မင်းမင်း မမနွယ် ဖင်ကိုပွတ်ပေးတော့ ပင်တီ လေးတောင်စမ်းမိခဲ့သေးတာ။ အခု... မမနွယ် မှာ ပင်တီ မရှိ။ မင်းမင်း လက်က မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် အသား ပေါ် တန်းစမ်းမိလို့

မင်းမင်း အံ့သြသွားရသည်။ သြော်...အိမ်သာထဲ ပြန်ပြေးဝင်ပီး..ခဏနဲ့ ပြန်ထွက်လာတာ မမနွယ် ပင်တီသွား ချွတ်လိုက်တာကိုး။ သူကိုင်ရင်...အတားအဆီးမရှိ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေအောင်လို့လား...။ မမနွယ် တော်တော် ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်လို့တွေးမိပီး... ဒီလိုမျိုး အထိအတွေ့တွေကို မက်မောလွန်းတာကို လဲ မင်းမင်း ရိပ်မိသွားရသည်။

ဒါပဲလေ...မိန်းမတွေရဲ့ ဒီလိုစိတ်မျိုးဆိုတာ မှန်းဆရ မလွယ်တတ်။ အိန္ဒြေရှိတာ မရှိတာ၊ ရာထူးကြီးတာ မကြီးတာ၊ အသက်ကြီးတာ ငယ်တာ၊ ကိုယ်ခန္ဓာ ပုံပန်းသဏ္ဍာန် မတူကွဲပြားတာ...ဒါတွေနဲ့ တိုက်ရိုက် မသက်ဆိုင်လှပါ။

အဲ့လယ့်...မင်းမင်း ကိုယ်ပိုင်အတွေးအခေါ်အယူအဆတွေနဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သဘောကျသွားသည်။ မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ်ကိုထပ်စမ်းရင်း မင်းမင်း တစ်ခုထပ်သတိပြုလိုက်မိသည်။ မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ်မှာ အမွှေးမရှိ။မပေါက်တာ မဟုတ်ပါ။ ကြမ်းရှရှလေးတွေ စမ်းမိခြင်းအားဖြင့် ရိတ်ထားတာ၊ တောရှင်းထားတာပဲ ဖြစ်မယ် လို့ မင်းမင်း တွေးမိသည်။

ဒါလဲ..ကြိုတင်စီမံ ထားတာပဲဖြစ်မှာပေါ့။ အမွှေးတွေရှိရင် မင်းမင်း မကြိုက်မှာစိုးတာရော..သူမလည်း သဘောမကျတာ ဖြစ်နိုင်သည်။ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် မင်းမင်းက ရပါသည်။ လက်တစ်အုပ်စာ မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ များကို မင်းမင်း စတင် ပွတ်သပ် ချော့မြှူပေးပါပီ။

မမနွယ် ခုံနောက်ကျောကို ခေါင်းလေးမှီထားရင်း မှိန်းနေပီ။ ပီးတော့ မင်းမင်း လက်က မမနွယ် အဖုတ် အစေ့လေးဆီ...ဖိပွတ်ပေးပီ။ မမနွယ် ပေါင် တွေပိုကားသွား၏။ အသက်ရှူသံလေး ပြင်းလာသည်။

မင်းမင်းက တော့ ထုံးစံအတိုင်း လက်ညှိုး လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းကွေးလေး ကို ဖုတ်ဖုတ် အပေါက်ထဲ ထိုးလို့၊ လက်မလေးက အစေ့လေးပေါ် ပွတ်လို့...တပြိုင်းတည်း လုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် က အရည်လေးတွေ စိုစိုစွတ်စွတ် ထပ်ထွက်လာတော့ မင်းမင်း လက်အထုတ်အသွင်းက ပိုလို့တောင် ချောမွေ့သွားရသည်။

ဇိ...ဇိ..ဇိ..ဇိနဲ့ အသံလေးတွေ ကြားနေရတယ်လို့တောင် မင်းမင်း ခံစားရ၏။ ဂျီစပေါ့ နေရာလေး ကို သေချာစမ်းပီး မင်းမင်း ကလိပေးနေတော့ မမနွယ် မင်းမင်း လက်မောင်းကိုတောင် လာဖျစ်ညှစ်နေသည်။ ခဏကြာကြာ မင်းမင်း သေချာလေး လုပ်ပေးနေရင်း မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် ထဲက အရည်တွေပို ထွက်ကျလာတယ်လို့ မင်းမင်း ခံစားလိုက်ရသည်လေ။ မင်းမင်း လက်မောင်းကို မမနွယ် အတင်းဖျစ်ထားရင်းလက်သည်းတွေနဲ့ပါ ထိုးကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကိုင်အားလျော့သွားတာကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် မမနွယ် တစ်ခါ ဆန္ဒတွေပြည့်သွားပြန်ပီလို့ မင်းမင်း သိလိုက်ရသည်။

မင်းမင်း လက်ချောင်လေးတွေကို မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် ထဲမှပြန်ဆွဲထုတ်ရင်း လက်ညှိုး လက်မနဲ့ အစေ့လေးကို ဖိပီး ညှစ်ပေးလိုက်တော့..မမနွယ် ပါးစပ်က ...အ...ဟုခပ်အုက်အုပ်အသံလေး ထွက်လာပီး မင်းမင်း လက်မောင်းကိုပါ ဖျတ်ကနဲ လာရိုက်လေသည်။

မင်းမင်း လက်ချောင်းတွေမှာ မမနွယ် ရဲ့ ချွဲချွဲကျိကျိ အရည်လေးတွေ ကပ်ပါလာတာ မမနွယ် သိသည်ထင်ပါရဲ့...တစ်ရှူးလေးတစ်ရွက်နဲ့ သူ့လက်ကိုလာ သုတ်ပေးနေသည်။ မမနွယ် ကျေနပ်သွားတယ်ဆိုရင် မင်းမင်း လဲပျော်ပါ၏။

ခုတော့..စောင်ခြုံထဲမှာ မမနွယ် သူ့ပခုံးကိုပြန်မှီပီး မှေးနေပါတော့သည်။ ခဏကြာတော့ ကမ်းသာယာဆိုပီး လူတစ်ချို့ ဆင်းသွား၏။ ထိုမှတောက်လျှောက်...ခဏနေတစ်နေရာ...ခဏနေတစ်နေရာနဲ့ ရပ်ရပ်ပေးကာ လူတွေ ဆက်တိုက် ဆိုသလို ဆင်းဆင်းသွားနေကြသည်။ မင်းမင်းတို့ နှစ်ယောက်သား မှေးနေရင်းနဲ့ပဲ လိုက်လာခဲ့ကြသည်။

မနက် ခွန်ခွဲလောက်မှာ သံတွဲ အဝေးပြေးကားဝင်းထဲ ရောက်လာပီ။ အဲ့မှာ လူတော်တော်များထပ်ဆင်းသွားကြပီး ပစ္စည်တွေးချနေတုန်း သူတို့ ကားအောက်ဆင်းကာ စနိုးတာဝါ နဲ့မျက်နှာသစ် အညောင်းဖြေကြပါသည်။

ကားပေါ်မှာ မင်းမင်း တို့နှစ်ယောက်အပါအဝင် လူ ဆယ့်လေးငါးယောက်လောက်သာ ကျန်ပါတော့သည်။ ဟို..မချောသုံးယောက်မိသားစုတွေလဲ ကျန်နေသေးသည်။ နောက်...ကားပြန်ထွက်ပီး နာရီဝက်ကျော်ကျော် မောင်းပီးသည်နှင့်

“ ငပလီကမ်းခြေမှ လှိုက်လှဲစွာကြိုဆိုပါ၏ ” ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ် ကိုတွေ့လိုက်ရပီး ခဏနေ ကားရပ်ပေးတော့...မချောသုံးယောက် မိသားစုတွေ ဆင်းသွားကြသည်။ သူတို့တည်းမယ့်နေရာရောက်လို့ဖြစ်မယ်။ မမနွယ် က မင်းမင်းကို ပြုံးစစနဲ့ကြည့်ကာ ကောင်မလေးတွေဆီ မျက်ခုံးပင့်ပြနေသေးတယ်။

မင်းမင်း လိုက်မကြည့်ဘဲ မျက်မှောင်ကုတ်ကာ မမနွယ် ကိုပြန်ကြည့်ပီး ဖျတ်ကနဲ လှမ်းနမ်းပစ်လိုက်မှ မမနွယ် မင်းမင်း ပေါင်ကို လာဆွဲလိမ်ကာ ရယ်နေတော့သည်။ ဆက်သွားတော့ လမ်းညာဘက်ခြမ်းမှာ မင်းမင်း တို့ အလွန်တရာလှပလို့ ကမ္ဘာကျော်ကမ်းခြေတစ်ခုဖြစ်နေရသော ငပလီကမ်းခြေ ပင်လယ်ကြီးကို ထင်ထင်ရှားရှား...လှမ်းမြင်လိုက်ရပါသည်။ မင်းမင်း ခလေးတစ်ယောက်လို...ဝူးးးးး...လို့မတ်တပ်ရပ်ထအော်ပစ်လိုက်ပီး..

“ မမနွယ်.. မမနွယ်.. ဟိုမှာကြည်စမ်း ပင်လယ်ကြီး...လှလိုက်တာ..လှလိုက်တာ..နော်..ပျော်စရာကြီး..”

လို့ သတိလက်လွတ် အော်နေလိုက်မိသည်။ ငပလီဟာ ကမ္ဘာကျော်လောက်အောင် တစ်ကယ်လည်း လှပ လွန်းလှ ပါသည်။ မြန်မာမှန်ရင် ပုဂံ ရောက်ဖူးရမယ်လို့ဆိုရင်..ငပလီ ကလည်း တစ်ခေါက်တစ်ခါတော့ အရောက်လာလည်သင့်သော နေရာတစ်ခုလို့ မင်းမင်း ထင်ပါသည်။

ကြည့်ဖူးသော ရုပ်ရှင်၊ ဗွီဒီယိုတွေထဲက ငပလီ အလှက ခုအပြင်မှာနဲ့အကွားကြီး၊ တခြားစီ။ ခုက..ပိုတောင်လှနေပါတယ်။ တစ်ညလုံးမအိပ်ရသေးလို့...အိပ်ချင်နေတဲ့ စိတ်တွေတောင် ငပလီ အလှကြောင့် ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်ကြပီ။ မကြာပါ “...လင်းသာဦး..လင်းသာဦး...” လို့ ကားနောက်လိုက်ဆရာကြီးက မင်းမင်း တို့ကိုကြည့်ပီး အော်တော့ မင်းမင်း တို့ဆင်းလိုက်ကာ တည်းမယ့် hotel ထဲဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။

ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းလေးတွေ က မမနွယ် အထုပ်တွေ လာကူသယ်ပေးကြသည်။ မင်းမင်း ကတော့ ကိုယ့်အိတ်ကိုကိုယ်သယ်သည်။ ဝန်ထမ်းတွေ တောင်းတာတောင်မပေး...အားနာလို့။ မင်းမင်း တစ်ကယ်တန်း ပြောရရင် မမနွယ် ဘယ်ဟိုတယ်မှာ ဘွတ်ကင်လုပ်ထားတယ်..ဘယ်မှာတည်းမယ်..ယုတ်စွအဆုံး ဘယ်နှစ်ရက်နေမှာလဲ ဆိုတာတောင်မသိပါ။ ဟိုတယ်က မိုက်လိုက်တာ လို့ မင်းမင်း တွေးနေတုန်း reception ကနေ မမနွယ် သော့ထုပ်ပီးပြန်လာသည်။

ဝိုး.....မင်းမင်း တို့နေမှာက...ပင်လယ်ကြီးနဲ့ မျက်နှာချင်းစိုင် လေးလုံးတွဲ ဘန်ဂလိုရဲ့ အစွန်ဆုံးအခန်းတဲ့။

“ မမ...မမ...အဲ့ဒါ မင်းမင်း တို့နေရမယ့်..အခန်းလား...”

မင်းမင်း အရမ်းကိုစိတ်လှုပ်ရှား ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာမေးတော့...မမနွယ် ပြုံးရင်းခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သလို နောက်က ပစ္စည်းတွေ တွေသယ်လာတဲ့ဝန်ထမ်းလေးကလည်း ခေါင်းညိတ်အတည်ပြုပေးသည်။

“ မင်းမင်း ....ဟေး....” လို့ အကျယ်ကြီးအော်ပီး...ကလေးလေးတစ်ယောက်လို...ပြေးထွက်သွားတော့..မမနွယ် ပြုံးကြည်နေခဲ့သည်။ မင်းမင်း ဘန်ဂလိုရှေ့ရောက်တော့...အပေါ်ပဲ တက်ရမလိုလို...ပင်လယ်ကြီးဖက်ပဲ ပြေးထွက်ရမလိုလို ဖြစ်နေတုန်း မမနွယ် နဲ့ ဝန်ထမ်းလေး ရောက်လာသည်။ မင်းမင်း သူ့ အိတ်ကိုပါ မြေပေါ်ပစ်ချလိုက်ပီး

“ အကိုရေ....ဒါတွေ အခန်းထဲထည့်ပေးထားပါဗျာ..” လို့ ပြောရင်း တစ်ဆက်တည်း မမနွယ် လက်ကိုအတင်းဆွဲကာ

“ မမရေ...မမရေ....ပျော်စရာကြီး...လာ..လာ...ပက်လယ်ကြီးဆီ သွားကြမယ်.. လာ..လာ..” လို့ အော်ဟစ်နေပီး မမနွယ် ကို အတင်းဆွဲခေါ်လာလိုက်သည်။

“ သြော်...ဟဲ့..ဟဲ့...ကလေးရဲ့....လဲကုန်ပါ့မယ် မင်းမင်းရယ်...” မမနွယ် ပြောနေလဲ မင်းမင်း ဂရုမစိုက်တော့ပါ။ မမနွယ် လက်ကို အတင်းဆွဲခေါ်ပီး ပင်လယ်ပြင်ကြီးဆီ အပြေးလာလိုက်ပီလေ။

သဲသောင်ဖြူဖြူတွေပေါ် မင်းမင်း ဒီတိုင်းထိုင်ချလိုက်ပီး...မမနွယ် ကိုပါ အတင်းထိုင်ခိုင်းပြန်သည်။

“ မမရေ...လှလိုက်တာဗျာ...မင်းမင်း အရမ်းပျော်တယ်...မမက တော်လိုက်တာ...ဒီလိုနေရာကို..မင်းမင်း ကိုလိုက်ပို့ပေးတာ...”

မင်းမင်း ပြောလဲပြော တဆက်တည်း မမနွယ်ပါးလေးကိုဖက်ပီး နမ်းတော့သည်...။ ကစ်ဆင်ဆွဲဖို့လုပ်တော့...မမနွယ်ကချက်ချင်း ရုန်းလိုက်ပီး....

“ ဟဲ့...ဟဲ့...မင်းမင်း ရဲ့ လူတွေနဲ့ကို...ဒီကလေးကတော့လေ...” တစ်ကယ်တန်းကျတော့ လူတွေအများကြီးမရှိပါ။

အံ့သြစရာ....။ ချောင်းသာကိုသာရောက်ဖူးတဲ့ မင်းမင်းအတွက်တော့...တကယ့်ကို....အံ့သြစရာပါ။ ချောင်းသာမှာသာဆို...ခုလောက်ရှိ...အသယ် ပေါင်းစုံအနားလာပီး အော်ဟစ်ရောင်းနေလောက်ပီ။ ကမ်းခြေနဲ့မတူတော့ဘူး...ဘုရားပွဲစျေတန်းရောက်သွားရသလိုပဲ။

ခု...ဒီမှာကျတော့....မလှမ်းမကမ်းမှာ နိုင်ငံခြားသား လေးငါးယောက် လမ်းအေးအေးဆေး ဆေး လျှောက်နေကြပီး...ဟိုဘက်မှာတော့... ဟိုတယ်တစ်ခုက မနက်စာကျွေးနေတာဖြစ်မည်။ နိုင်ငံခြားသားတွေပဲ လေးငါးယောက် စားရင်း ပင်လည်ကြီးကို ကြည့်နေကြသည်။ ကျန်တာ...ဘာမှမတွေ့ရ...။

မင်းမင်း နှုတ်ခမ်း စူလိုက်ပီး

“ မမက...ဘယ်သူမှ မရှိဘဲနဲ့...ပီးတော့ ရှိလဲ ဘာလို့ ဂရုစိုက်ရမှာလဲ...မမ ပတ်ဝန်ကျင်လဲ မဟုတ်တော့ပါဘူး...မင်းမင်း တို့ဒီလိုရောက်တုန်းလေး..လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး နေပါ..မမရဲ့...ပြောတော့လဲ...ငပလီရောက်ရင်...မင်းမင်း သဘောပဲဆို....”

မမနွယ် ပြုံးလိုက်ပါပီ။ မင်းမင်း ပြောမှ စိတ်နဲနဲ ပေါ့ပါးသွားပီထင်သည်။

“ အေးပါ...ကိုရွှေမင်းမင်းရယ်...မင်းမင်း.. သဘောကျပါပဲ..ကဲ...ရော့..”

စကားဆုံးတာနဲ့ မမနွယ် က မင်းမင်း ကိုပြန်လာနမ်းပေးပါတော့သည်။

ဝိုး.....ပင်လယ်ကမ်းခြေ...မနက်ခင်းလေး....လေပြေလေညင်းတဖြူးဖြူး..လှိုင်းသံတညိမ့်ညိမ့်လေးမှာ...မိန်းမလှတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ရှိုက်မက်မက် နမ်းရှိုက်နေရတာ...မင်းမင်း ပြီးပြည့်စုံသော ပျော်ရွှင်မှုတွေ ရင်ထဲအပြည့် ခံစားရ၏။

ဟိုက်ရှားပါး...မင်းမင်း အရမ်းတွေ ကဗျာဆန်သွားပါပေါ့လား...။ သိတယ်မလား.. လူချင်းအရမ်းပူးကပ်ပီးနမ်းတာလဲမဟုတ်ပါဘဲ...မင်းမင်း ဆန္ဒတွေ ပြန်နိုးထလာနေပြန်ပီ။ မနမ်းမလိုလိုနဲ့..မမနွယ် နမ်းတော့လည်းသူမက စနမ်းကာ မလွှတ်တော့။

“ မမရယ်...အတူတူနေရအောင်..ကွာ...” အနမ်းတွေခွာတာနဲ့ မင်းမင်း ပြောလိုက်တော့ မမနွယ် တွန့်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။

“ မင်းမင်း ရေ...ဒီမှာလို့ ပြောတာတော့...မဟုတ်ပါဘူးနော်...” မင်းမင်း ရယ်လိုက်တယ်...သဘောတကျ...ခေါင်းပါမော့ပီးရယ်လိုက်မိတယ်။

“ မမကလဲ...မင်းမင်း က အခန်းထဲ သွားကြမယ်လို့ပြောတာပါ...”

“ သိပါပူးရှင်....ရှင်က လူဆိုးလေးဆိုတော့...မမက လန့်တောင်သွားတာ..ဒီမှာကြီးလားဆိုပီး...”

မင်းမင်း  ရယ်ပဲနေလိုက်တယ်။ ကောင်းတာပေါ့...မမလန့်သွားတာ။ အဲ့ဒီလိုမခံစားခင်..ထိန့်လန့်စရာတွေအရင်ခံစားရရင် တစ်ကယ်နေတော့...ခံစားမှုအရသာကို ပိုကောင်းသွားစေနိုင်တာပေါ့။ ဒါလဲ...မင်းမင်း ကိုယ်ပိုင် အယူအဆ။

ဘယ်သူ ဟုတ်ဟုတ် မဟုတ်ဟုတ်၊ မင်းမင်း အတွက်ကတော့...ဟုတ်။ မင်းမင်း မမနွယ် လက်ကို ဆွဲခေါ်လို့...ဘန်ဂလို ဆီပြန်ခဲလိုက်တယ်။ ဝန်ထမ်းလေးက ဘန်ဂလို ရှေ့မှာ ရပ်စောင့်ပေးနေပီး...သော့ပေးတော့...မမနွယ် က ထောင်တန်သုံးရွက် တစ်မန်းနီး ပေးလိုက်တယ်။ သူတို့ ဘန်ဂလိုလေးထဲ...တံခါးဖွင် ဝင်လိုက်ကြတယ်။ ဝင်နေရင်းနဲ့ မင်းမင်း ပါးစပ်က အော်ချင်ရာအော် လိုက်သေးတယ်...သီချင်းလိုလို...ဘာလိုလိုနဲ့...ဘာတဲ့။

“ ရွှေတံခါးကြီး....ဖွင့်ပါ ဦး....” တဲ့လေ။

မမနွယ် သဘောတွေကျလို့...ပြုံးပြုံးကြီး နဲ့။ တစ်ကယ်ပဲ..သူမ ရွှေတံခါးကြီးကို..မင်းမင်း အတွက် ဖွင့်ပေးရတော့မှာကို..တွေးနေသလားပဲ။

.....................................

( ၆ )

မင်းမင်း မမနွယ် ကို မွေ့ရာကြီးပေါ်မှာ naked အနေအထားနဲ့ မြင်တွေ့နေရတာ တစ်ကယ့်ကို အားရစရာ။အသားအရေ ဝင်းဝါစိုပြေပီး တစ်ကိုယ်လုံး ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်တွေက သူ့နေရာနဲ့သူ အချိုးကျသည်။ မမနွယ် က တစ်ကယ်လည်း မိန်းမလှ တစ်ယောက် ပါ။

သူမ တစ်ကိုယ်လုံး အထင်ရှားဆုံးနဲ့ တပ်မက်စရာ အကောင်းဆုံးကတော့...သိတဲ့အတိုင်းပဲ...တင်နဲ့ရင် တွေပါ။ မမနွယ် ကို ယောကျ်ားတွေ ကြည့်ရင် အဲ့နှစ်နေရာပဲ အရင်ကြည့်ကြပါလိမ့်မည်။ မျက်နှာတောင် ကြည့်မိကြမယ် မထင်။

ဒါပီးရင်...စွဲဆောင်မှုအရှိဆုံးနေရာက မမနွယ် နှုတ်ခမ်း ပဲဖြစ်မည် လို့ မင်းမင်း ထင်ပါသည်။ စကားပြောနေစဥ်မှာထက် တင်းတင်းစေ့ထားစဥ်မှာဆို ဖူးဖူးငုံငုံလေးနဲ့ ခဲထားချင်စရာ လို့ မင်းမင်း တွေးမိသည်။ အဲ့ဒီ...ဖူးငုံလေးကို မင်းမင်း စခဲပါပီ။ မင်းမင်း မှာလဲ အတွင်းခံလေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ မွေ့ရာပေါ် ဘေးတစောင်းလေး လှဲနေတဲ့ မမနွယ် ဘေး မင်းမင်း ပါဘေးတစောင်းလေး ဝင်လှဲပီး မမနွယ် ပါးလေးကို ဖွဖွကိုင်ကာ ကစ်ဆင် ဆွဲ ပေးနေသည်။

မင်းမင်း ခြေတစ်ဖက်ကို တမင် မမနွယ် ပေါင်နှစ်ချောင်းကြား ထိုးသွင်းလိုက်ပီး မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ်လေးကို မထိတထိ ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ ပီးတော့...မမနွယ် လည်တိုင်ဆီ မင်းမင်း နှုတ်ခမ်းကို ပြောင်းနမ်းပေးလိုက်ပြန်တယ်။ မမနွယ်ရဲ့ ခပ်ညှင်းညှင်း ညည်းသံလေးတွေကြားရပီ။ မင်းမင်း မမနွယ် ကို ပတ်လက်လှန်စေလိုက်ပီး နို့လုံးလုံးတွေဆီ ဆင်းလာလိုက်သည်။

“ အား.....ဟားးးးးး....မင်းမင်း ရယ်...”

ညကမှ... ကားပေါ်မှာ မင်းမင်း ဆော့ကစားပေးခဲ့သော နို့လေးတွေ...မင်းမင်း ကဲထားလို့ ပေါ်နေတဲ့ အညိုအမဲစွဲရာလေးတွေ ရှိနေတုန်း။ မင်းမင်း နီညိုရောင်ပြေးနေတဲ့ နို့သီးလေးတွေကို စစို့တော့....မမနွယ် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်တာကို ကြားရ၏။

“ မင်းမင်း.. မမကို ညက ကားပေါ်မှာလို မလုပ်နဲ့တော့နော်...မမကျိန်းနေပီ....” မမနွယ် သတိပေးတော့ မင်းမင်း ပြုံးမိသည်။

တစ်ကယ်လည်း ဟုတ်မှာပါ။ နို့သီးလေးပေါ်မှာ...ညိုမဲစွဲရာလေးတွေ ကျန်နေတုန်း။ ခုတော့..မင်းမင်း လျှာ ရယ် နှုတ်ခမ်းရယ်သာ သုံးပီး စို့ပေး....စုပ်ပေးနေတာပါ။

“ ရဘူး...မမရာ..လုပ်မှာပဲ....” မင်းမင်း စလိုက်တာပါ။ မမနွယ် တစ်ကယ်မှတ်ပီး မင်းမင်း ခေါင်းကို လာဆွဲသည်လေ။

“ မဆိုးနဲ့နော်...ကောင်လေး...နောက်နေ့တွေ မလိုက်လျောပဲနေလိုက်မှာ...”

“ စတာပါ...မမရဲ့..မမ ခုဘယ်မှာနာလို့လဲ...မင်းမင်း မမနို့သီးလေးတွေကို ဖွဖွလေး စို့ပေးနေတာပဲကို...”

မမနွယ် မင်းမင်း ခေါင်းလေးကို တစ်ချက်ပုတ်လိုက် ပီး ဘာမှမပြောတော့ပါ။ နောက်...အနာပျောက်မှ တွေ့တာပေါ့လို့ မင်းမင်း စိတ်ထဲက တေးထားလိုက်မိတယ်။

“ ခု...က နောက်တစ်နေရာလေ..မမရဲ့...သိတယ်မဟုတ်လား....ညက ...ဖြည်းဖြည်းလေးပဲလုပ်ပေးထားတာကို...”

“ မင်းမင်း နော် ပေါက်တတ်ကရတွေမလုပ်နဲ့...မမကလဲ ပြန် ဆွဲစိတ်မှာ နော်..ပြောမရရင်...”

“ စိတ်ပေါ့...မင်းမင်း တို့က မဖြုံ...ပီးမှ..သနားလို့ဆိုပီး...မငိုကြေး...”

“ ဟွန်း..ဘာလို့ငိုရမှာလဲ...သနားလည်းမသနားဘူး...လုပ်ကိုလုပ်ပစ်မှာ....”

မမနွယ် နဲ့ပြောနေရင်းပဲ မင်းမင်း အမွှေးအမြှင် မရှိတဲ့ မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် ဆီဆင်းသွားပီး...လက်ဖဝါးလေးနဲ့...ပွတ်ပေးနေပါပီ။ ပြန်ထွက်စ အမွှေးလေးတွေက ရှတတ လေးဖြစ်နေသည်။ မင်းမင်း မမနွယ် ဆီးခုံမို့မို့ ကို စုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။

ခုလေးတင်မှ မမနွယ် rest room ဝင်ပီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ထားသည်ထင်...ရနံ့မွှေးတစ်ခုရနေသည်။ ဆပ်ပြာရည်နံ့ထင်ပါရဲ့။ မင်းမင်း မမနွယ် ဆီးစပ်နေရာမှာ အညိုအမဲစွဲရာလေး ထင်စေချင်လို့ တမင်အားထည့်ပီး စုပ်နေလိုက်သည်။

လက်တစ်ဖက်က ဖုတ်ဖုတ် အပေါ်မှာ ပွတ်ပေးနေပီး နောက်တစ်ဖက်က နို့တွေဆီ လှမ်း နယ်ပေးနေလိုက်သည်။ pussy and breast massage ပေါ့။ မမနွယ် relax ဖြစ်ပီး စိတ်တွေဖြည်းဖြည်းချင်း တက်ကြွလာစေဖို့။ ခဏကြာတော့..မင်းမင်း ဖြစ်စေချင်တဲ့ နှစ်မျိုးလုံး စဖြစ်လာပီ။ မမနွယ် လဲ အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာပီး...စညည်းပီ။

ဆီးခုံမို့မို့က မမနွယ် အရမ်း မခံနိုင်တဲ့ နေရာ မဟုတ်လို့ မင်းမင်း လုပ်လို့ အညိုအမဲစွဲနေမှာကို နောက်မှ မမနွယ် ...တွေ့ပါလိမ့်မည်။ ခုတော့..မတွေ့နိုင်သေး...။ တွေ့မှ...ပြန်တွေးရင်ခုန်စရာတွေဖြစ်နေအောင်လို့ကို....လုပ်ထားတာ။

မင်းမင်း မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် အစိလေးဆီ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ကပ်လိုက်ပီး...လက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ်ကိုလည်း ပူးကာ ခပ်ကွေးကွေး အနေအထားနဲ့ စသွင်းပေးပီ။ နို့တွေလဲ...ဖွဖွနယ်ပေးနေတုန်းပဲ။

“ အိုး....အား..ဟားးးးးးး...မင်းမင်း ရေ....အား...”

မမနွယ် အစိလေးက နဲနဲ ရှည်ပါသည်။ ငုတ်စိလေးမဟုတ်။ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို လက်မလက်ညှိုးနဲ့ညှပ်ဆွဲလိုက်တော့...အစိအခွံသားနီတာရဲလေးတွေ ပါလာသည်။ လိပ်ပြာလေးကို အတောင်က ဆွဲမပေးလိုက်သလိုမျိုး။ ပီးတော့မှ...မင်းမင်း လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုး ကလိပေးလိုက်သည်။

“ အီး...အား....အူး...မင်းမင်း ရေ...ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ...အူး...ဟူး..”

ပီးတော့ လျှာကို အပြားလိုက် အောက်ကနေအပေါ်တောက်လျှောက် ဆွဲပေးပီး အစိကိုရောက်ရင် လျှာကို ထိပ်လေးချွန်ပီး ထိုးလိုက်ချိန်နှင့် ဖုတ်ဖုတ် ပေါက်ထဲက လက်ချောင်းတွေကို ဂျီစပေါ့ နေရာပေါ်ရောက်ချိန်နှစ်ခုကို တပြိုင်တည်း ဖြစ်နေအောင် ချိန်လုပ်ပေးနေသည်။ မမနွယ် အသံကျယ်ကြီးနဲ့ကိုအော်လေပီ။

“ အ..အ..အားးးး...အူး....မင်းမင်း ရေ...အားလားလား...လား...အံမလေး....”

ဒါပဲလေ.. မင်းမင်း ကလဲ ဒီလိုပဲဖြစ်စေချင်တာ။ ရိုလာကိုစတာတို့..ချားရဟတ်တို့ စီးသလိုမျိုးပဲ... အယိမ်းအကျနေရာက အသဲအအေးဆုံးနေရာမဟုတ်လား...။ အဲ့နေရာမျိုးရောက်ခါနီးပီဆိုရင် ကြိုတင် အသဲယားနေရတာလေ။

ခုလဲ...မမနွယ် ကိုသူ ရိုလာကိုစတာစီးခိုင်းနေတာပဲပေါ့။ မင်းမင်း ..နောက်တစ်ခါ..ချိန်ပီး ထပ်ဆွဲလာပြန်ပီ...။ မမနွယ် အထိဆုံးနေရာလေး မရောက်ခင်...ရောက်တော့မယ်နော်ဆိုတဲ့ အသိလေးပေးထားပီး နှစ်နေရာလုံးပေါ် ကွက်တိ...လုပ်ပေးလိုက်ပြန်ပီ။

မမနွယ် မင်းမင်း အောက်ကနေ စဆွဲလာတည်းက ညည်းညည်းလာတာ အရမ်းထိတဲ့နေရာရောက်ရင် အကျယ်ဆုံးအော်တော့တာပဲ။ လက်နှစ်ချောင်းပူး ကလည်း အထုပ်အသွင်းမှာ အချိန်မကိုက်သေးရင် ဖြောင့်ဖြောင့်ထား ပီး ပုံမှန်ပဲလုပ်ရာကနေ...

အစိလေးပေါ်ကို လျှာကထိတော့မယ်ဆိုမှ ကွေးပစ်လိုက်ပီး ဂျီစပေါ့နေရာကိုဖိဆွဲပွတ်...ပစ်လိုက်တာ။ ကဲ..မမနွယ် မအော်ဘဲ နေနိုင်ပါတော့မလား။

“ အ....အ...အား....အူး...အီးးးးးးအားးးးးး... မင်းမင်း ရယ်လုပ်ပြန်ပီ...အား..အံမလေး....”

လာပြန်ပီနော်..နောက်တစ်ခါ....။ ဒီတစ်ခါတော့...မမနွယ် ကြိုအော်လိုက်တယ်။

“ အား....မင်းမင်း ရေ..တော်ပါတော့..  မမနွယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး...ဖြစ်နေပီ...အ...အားးးးး”

မင်းမင်း မရပ်လိုက်ဘူး...ဆက်လုပ်ပစ်လိုက်တော့ မမနွယ် စကားလည်းဆုံး...တအားလည်းအော်တော့တာပဲ။ မင်းမင်း ပါးစပ်ကို မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် ဆီကနေ ခဏရပ်ပီးစကားပြောလိုက်တယ်။

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ...မမရဲ့...မင်းမင်းက...ကောင်းအောင်လုပ်ပေးတာပဲကို..”

“ မင်းမင်း ရယ်...မင်းမင်း အဲ့လိုလုပ်ပေးတာ..မမ ရင်ထဲ တစ်မျိုးကြိးပဲ..တစ်ခုခု လိပ်လိပ်တက်လာသလိုလို...ရှူးပဲပေါက်ချင်သလိုလိုကြီး....”

“ ရှူးပေါက်ချင်တာပဲ...ပေါက်ချလိုက်ပေါ့..ဘာဖြစ်လဲ မမကလဲ..”

“ မဟုတ်တာ...မင်းမင်း ကလဲ... ဘာလို့ပေါက်ချရမှာလဲ...ပီးတော့..တစ်ကယ်လည်းပေါက်ချင်တာမဟုတ်ဘူး..ဘယ်လိုမှန်းကို မသိပါဘူးကွာ...တော်တော့နော်...မလုပ်နဲ့တော့..အဲ့လို..”

မင်းမင်း မမနွယ် သူကိုပြောပြနေရင်းနဲ့ကို လက်နှစ်ချောင်းပူး ကွေးသွားပီး ထိပစ်လိုက်ပြန်သည်။

“ အီး..အဲ့လိုလုပ်လဲ..ထိတယ်..မင်းမင်း ရဲ့....အား...အူး....အီးးးး”

မင်းမင်း လက်အကွေးကို မဆန့်တော့ပါ...ပီးတော့ ဂျီစပေါ့ နေရာလေးကိုပဲ ထပ်တလဲလဲ ဖိလုပ်နေလိုက်တော့သည်။ မမနွယ် ပိုအော်နေပီး...မွေ့ရာပေါ်ကနေ ရုန်းထလာသည်။ ထိုက်ရက်..ဒူထောင်ပေါင်ကားပေးထားသလိုပုံစံဖြစ်သွားပီ။ မင်းမင်း လဲထိုင်ရက်နဲ့ပဲ ဆက်တိုက် ခပ်မြန်မြန် လက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်တယ်။

မမနွယ်.. အော်ဟစ်နေရင်း မင်းမင်း ကို လှမ်းဖက်ပီး...သူမပါးစပ်ကို မင်းမင်း ပခုံးမှာလာအပ်ထားတော့သည်။ အား...မင်းမင်း လဲ တစ်ကယ်နာပီ။ မမနွယ် မင်းမင်း ပခုံးကိုကိုက်နေလို့။ တော်တော်နာအောင်ကို...ကိုက်နေတာ။

မင်းမင်း လဲမရဘူး...အနာခံပီး လက်ကို ဆက်လုပ်ပေးနေတုန်း အသံမျိုးစုံ...ညံလို့။ မင်းမင်းလက်နဲ့ မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ်ကိုလုပ်နေလို့ မည်တဲ့အသံရယ်

“ ဇိ..ဇိ..ဇိ..ဇီ...စွပ်..စွပ်..စွပ်..စွပ်...” မမနွယ်...မင်းမင်း ပခုံးကို ကိုက်လိုက်..အော်လိုက်လုပ်နေတဲ့အသံရယ်...

“ အ..အု..အားးးးးအားးးးးး မင်းမင်း... မင်းမင်း... အားးးးဟားးး” မင်းမင်း အကိုက်ခံရတာနာလို့အော်တဲ့အသံရယ်

“ အားးးးးနာတယ်...နာတယ်....မမ..ရေ..မမ...အားးးးး”

“ အားးးးး မင်းမင်း ရေ....ထွက်ကုန်ပီ....ထွက်ကုန်ပီ...ဘာတွေလဲ မသိဘူး...မင်းမင်း ရေ...အံမလေး.....အား...”

နောက်ဆုံး...မမနွယ် အားလို့ပဲ အော်ပီး သူ့ကျောကို လက်သဲနဲ့ကုတ်ထားသလို ပခုံးကိုလည်း ကိုက်ခဲ ပစ်လိုက်တော့သည်။ မင်းမင်း တော်တော်နာသွားပီ။

“ အားးးးးမမရဲ့....နာလိုက်တာ...”

မမနွယ် တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးကာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေလေပီ။ မမနွယ် လုံးဝ ပီးသွားတာပါ။ အရင်က တစ်ခါမှ ဒီလိုခံစားဖူးပုံမရတော့...ပီးလို့ အရည်တွေ ထွက်ကျလာတာ ကို ဘာတွေ မှန်းမသိဖြစ်နေတာ။  မမနွယ် လိင်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံမရှိတာတော့ မဟုတ်ပါ။ လုံးဝ ပီးတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်မျိုး သိပ်မကြုံဖူးတာပဲဖြစ်မည်။

မင်းမင်း လက်ထဲ မှာ မမနွယ် အရည်တွေ။ မင်းမင်း တို့ထွက်တဲ့ သုတ်ရည်တွေလိုပဲ..။ မင်းမင်း တို့လောက်မများပေမယ့် တော်တော်ထွက်ထားပါသည်။ အိပ်ရာခင်းမှာပါ ကွက်ကုန်သည်။ မိန်းမတွေ ပီးလို့ ထွက်တဲ့ အရည်နဲ့ foreplay မှာဖီးလာလို့ထွက်တဲ့ ချောဆီ ချွဲချွဲတွေက မတူပါ။ ကိုယ်လေးလှုပ်ပီး...ခံစားနေတဲ့ မမနွယ် ကို မင်းမင်း ဖက်ထားပေးလိုက်ပီး...ဆံနွယ်စလေးတွေကြားကနေ ပါးလေးဆီ အနမ်းပေးနေလိုက်သည်။ ခဏနေတော့...မမနွယ် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသွင်းလိုက်သည်။

“ မင်းမင်း ရယ်...မမ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး...မင်းမင်း တော်တော်ဆိုး...ဟင်...ကြည့်ပါဦး...မမကိုက်လိုက်မိတာ...နာနေပီမဟုတ်လား...ကောင်းတယ်...ကိုယ်အပြစ်နဲ့ကိုယ်..ရပ်ပါဆို..မရပ်ဘူး...ဖွဖွ နော်...”

မမနွယ် သူ့ပခုံးကို သူမနှုတ်ခမ်းလေးကပ်ကာ ဥုံဖွလုပ်ပေးနေသည်။

“ နာတော့နာတယ်...ဒါပေမယ့်...ခဏနေရင် နာတော့မှာ...မဟုတ်ဘူး...”

“ ဟင်..ဘာလို့လဲ...ဟယ်...မင်းမင်း.. ဒါတွေက..မမဆီကလား..အယ်..မင်းမင်း လက်မှာရောပဲ...သွားဆေးလိုက်..သွား..”

မမနွယ် ပြန်မေးနေတုန်း မွေ့ရာပေါ်က သူမထွက်ထားတဲ့ အကွက်ကြီးနဲ့ မင်းမင်းလက်က သူမအရည်တွေကို တွေ့သွားပီး ပျာပျာသလဲ မေးတော့သည်။

“ ဆေးစရာမလိုပါဘူး မမရဲ့... ဒါအချစ်ရည်တွေလို့ ခေါ်တယ်...မင်းမင်း လဲ ထွက်ဦးမှာပဲကို...”

“ သွားပါ...ပေါက်ကရတွေပြောပီ..ဟင်း..” မမနွယ် ခုမှ ရှက်သလိုလို လုပ်နေသည်။ ပီးတော့...အ့သြဟန်နဲ့...

“ မမ အဲ့ဒီလောက်တောင် ထွက်သွားတာလား..” လို့ သူမဖာသာ သူမ ရေရွတ်သလိုပြောသည်။

“ မမ..ပြန်လှဲလိုက်ပါလား...မင်းမင်း... မမကို ချစ်တော့မယ်လေ...” မမနွယ်.. ဟွန်း..ဆိုပီး မင်းမင်းကို နှုတ်ခမ်းစူပြကာ မျက်စောင်းထိုး လိုက်သော်လည်း..လူက မွေရာပေါ် ပြန်လှဲအိပ်လိုက်လေပီ။

ရိုလာကိုစတာ ပီးတော့ မမနွယ် ကို မင်းမင်း လှိုင်းလေ အမူးမူးနဲ့ ပင်လယ်ကူး သင်းဘောကြီးပေါ်ခေါ်ဆောင်ပီး ခရီးရှည်တစ်ခု ဆက်ရပေဦးမည်လေ။

...................................................................................................................

( ၇ )

“ မင်းမင်းရေ....ဘယ်လိုတွေ... လုပ်နေပြန်တာလဲ..မမ...အသဲယားလာပီနော်...လာကိုက်ဆွဲလိုက်မှာ..”

မင်းမင်း သူ့ထုံးစံ အတိုင်း ချက်ချင်း မထည့်သေးဘဲ...မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် နှုတ်ခမ်း သားတွေ နဲ့ အစိလေးပေါ်...သူ့ ကြက်ဖကြီးနဲ့ လိုက်လျှောတိုက်ပေးနေလို့...မမနွယ် အော်ပီလေ။ တစ်ကယ်တော့...မမနွယ် အသဲယားတယ် ပြောရမှာ မဟုတ်....သူမ တစ်ကယ် ယားနေတာဘာလဲ မင်းမင်း သိတာပေါ့။ သူမ ဖုတ်ဖုတ် လေး လေ။

မမနွယ် ကအဲ့လောက်တော့ မပြောရဲသေးပါ။ မင်းမင်း နဲ့ဆို မပြောရဲလို့မရ...ပြောထွက်လာအောင်ကို မင်းမင်း ကဦးဆောင်ပြရဦးမယ်လေ။ မမနွယ် ကို ချစ်တော့မယ်နော် လို့ မင်းမင်း ပြောပီး မင်းမင်း အတွင်းခံကို ချွတ်ချလိုက်တော့ မင်းမင်း ကြက်ဖကြီးကို မမနွယ် မြင်သွားပီး မျက်လုံးလေးတွေ အရောင်လက်သွားကာ...ဝိုင်းစက်လို့ပါ သွားရသည်။

မင်းမင်း ကြက်ဖကြီး က တစ်ကယ်ပဲ လူနဲ့မလိုက်အောင်ကို ကော့ကော့ ထွားထွားကြီးကို ဖြစ်နေတာ..မမနွယ် ပထမဦးဆုံး အကြိမ် မြင်ဖူးလိုက်တာကိုး။ ပါးစပ်ကတော့ ဘာမှမပြော..။ မပြောရဲသေးတာလဲ ဖြစ်မှာပေါ့။

“ အိုး.....မင်းမင်း ရေ ...လုပ်တော့ကွာ..မမပြောနေတယ်လေ....” 

ဒီလိုနေရာမှာတောင် အမိန့်ပေးချင်တာ... အဲ့ဒါကို...မမနွယ် ဟုခေါ်ပါသည်။ မင်းမင်း လက်မှာ စောစောက မမနွယ် ထွက်တုန်းက ပေကျန်ကုန်တဲ့ မမနွယ် အရည်တွေ ကို မမနွယ် ဆေးခိုင်းတော့ မဆေးဘဲ မင်းမင်း ကြက်ဖကြီးထိပ်မှာ သုပ်လိမ်း ပစ်လိုက်တာရယ်၊ ခုထပ်ထွက်လာတဲ့...မမနွယ် အရည်လေးတွေ ရယ်ကြောင့်...ချောချောမွေ့မွေ့ ဖြစ်ပီ ထင်တဲ့ အခါမှ မင်းမင်း မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် ပေါက်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း စထည့်ပေးလိုက်တာပါ။

ဒါကို..မမနွယ် ကသူ့ကို ယားလာအောင် လုပ်နေတယ် ထင်နေတာလေ။ အဲ့ဒါလည်း ပါပါတယ်။ ခံချင်မွှေးတွေ ထောင်ထလာအောင်လို့ မင်းမင်း နှူးနေတာလဲ ပါသည်။ မမနွယ် မှာက အမွှေးတော့ မရှိ....။ အို...မရှိ...ရှိတဲ့အမွှေးပေါ့။

မမနွယ် မျက်လုံးတွေ ဖိပိတ်ထားသည်။ ဒါမျိုး မင်းမင်း မကြိုက်ပါ။ ရပါတယ်...ခုက သူတို့ရဲ့ ပထမဆုံး ခရီးဆိုတော့...နဲနဲတော့ လျှော်ပေးထားရမယ်လေ..။ နောက်အခေါက်တွေမှ တွေ့ကြတာပေါ့။

မင်းမင်း ကြက်ဖကြီး မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် ထဲ ခေါင်းစဝင်ပီ။ မမနွယ် မျက်လုံး တွေပိတ်ထားဆဲ.. ပါးစပ်လေးကတော့အဝိုင်းသားလေးဖြစ်သွာရပီး..သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို လျှာနဲ့ပြန်သပ်ကာ မင်းမင်း ကို ဆက်ပီး ငံ့လင့်နေသည်။

မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် ပေါက်နဲ့ သူ့လုံးပတ်က တစ်ကယ့်ကို ဖစ်ဆိုဒ်။ အရမ်းကြီးလည်း တင်းကျပ်မနေဘဲ စည်းစည်းလေးဖြစ်နေသည်။ တိုင်းတောင် လုပ်ထားသလားမှတ်ရတယ်..အဟိ။ ဒါပေမယ့် မင်းမင်း တစ်ဝက်လောက်အထိ  ဖြည်းဖြည်းချင်း ပဲထည့်လိုက်ပါသည်။  မမနွယ် ဟင်း..ဟင်း..ဆိုပီး စညည်းနေလို့။

မင်းမင်း တစ်ဝက်လောက်နဲ့ပဲ ဖြည်းဖြည်း မှန်မှန် လုပ်ပေးနေပီ။ မင်းမင်း က ကုတင်ပေါ်မှာ ပတ်လက်လှန် ဒူးထောင်ပေးထားတဲ့ မမနွယ် ခြေထောက်နှစ်ဖက်အောက် မင်းမင်း ခြေဆင်းဝင်ကာ မွေ့ရာပေါ်ထိ ဖင်ထိုင်ချပီး လုပ်နေတာပါ။

ဒီပုံစံက အားပါးတရလုပ်လို့မရဘဲ.  ဖြည်းဖြည်းချင်း ချောသွင်း ညှောင့်သွင်းရုံသာ လုပ်လို့ကောင်းတဲ့ ပုံစံပါ။ မမနွယ် နဲ့က ပထမဆုံးကြိမ်မို့ ဒီပုံစံနဲ့ နူးနူးညံညံ သူ စတင်ပေးချင်လို့ သုံးရတာလဲဖြစ်ပါသည်။ ဒါပေမယ့်...မမနွယ် က မျက်လုံးတွေပိတ်ထားပီး...အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းလောက်ပဲ အသံထွက်နေတာ တော့ မင်းမင်း မကြိုက်ပါ။ အရမ်း အတင်းကြီး တဆုံးထိထည့်ပီးလည်း မင်းမင်း မကြမ်ချင်သေး။ အပေးအယူ မမျှသေးဘူးမဟုတ်လား။

မမနွယ် က silent in bed တစ်ယောက်လား...။ မဖြစ်နိုင်ပါ။ မမနွယ် လောက်တွတ်ထိုးတတ်တာ မမနွယ် ပဲရှိတယ်။ မင်းမင်း က dirty talk တွေမပြောရင်တောင်မှ screamer လောက်တော့ ...မမနွယ် ကိုဖြစ်စေချင်တာပေါ့။

ရတယ်လေ...မင်းမင်း ကပဲ စရမှာပေါ့။ မမနွယ် ဆီကချောဆီလေးတွေ ပိုထွက်လာနေတာ မင်းမင်း ခံစားနေရပီ။ မမနွယ် ဖီးစတက်နေပီပေါ့။ မင်းမင်း ခဏ ရပ်ပစ်လိုက်တယ်။

“ မမရေ...မမ...”

ဟင်း.....ဘာဖြစ်လို့လဲ မင်းမင်း ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ..မမနွယ် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ပီးပြောပီ။ ဒီလိုတော့လဲ...သိသား...ရပ်လိုက်လို့ဖီးငုတ်သွားတာကိုလေ။

“ မမ...အိပ်ပျော်နေပီးလားလို့ ခေါ်ကြည့်တာ...”

“ မဟုတ်တာ..မင်းမင်း ရယ်...ဆက်လုပ်လေ....”

“ မမ...မင်းမင်း ဆက်လုပ်မယ်..ဒါပေမယ့်...အကုန်မဝင်သေးလို့...ထပ်သွင်းလိုက်မယ်နော်...”

“ ဟင်...မကုန်သေးဘူး..ဟုတ်လား...အင်း..အင်း..မင်းမင်း သဘော..လုပ်..လုပ်...”

“ မမက...မျက်စိတွေပိတ်မထားနဲ့လေ...မင်းမင်း ကိုကြည့်နေ..”

မမနွယ် မင်းမင်း ကို ဖြစ်ရန်ကောဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်..ဒါပေမယ်...

“ အင်းပါ...မင်းမင်း ရယ်..အင်းပါ...မပိတ်တော့ပါဘူး...”

မင်းမင်း နဲနဲ ထပ်ထည့်လိုက်ပါသည်။

“ အား....မင်းမင်း ရေ..ဖြည်းဖြည်း...” ဒီလိုလုပ်ပါ...မမနွယ် အသံစထွက်လာပါပီ။

“ အ..အ..မင်းမင်းရေ...မမ..တစ်မျိုးကြီးပဲ..” 

မင်းမင်း လဲ အကုန်ဝင်သွားပါပီ။ ပြန်တော့မထုတ်သေး။ မင်းမင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲ ထုတ်လိုက်ပီ။ ခေါင်းလေးမြုပ်ရုံချန်ထားခဲ့ပီး....ပြန်ထည့်ပေးတော့... မမနွယ်... အီးးးး..ဆိုပီးညည်းသည်။ မင်းမင်း တစ်ဝက်လောက်မှာ အားထည့်ပီး ဖိသွင်းပစ်လိုက်သည်။

“ အိုး....မင်းမင်း ရဲ့ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဆို...”

မမနွယ် ကဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါဆိုပေမယ့်... မင်းမင်း အားလေးနဲနဲ ထည့် အရှိန်လေးနဲနဲတင်ပီး လုပ်နေပီ။

“ အား..ရှီး...မင်းမင်း ရေ..အ..အ..အင့်..အင့်... အင့်...” မမနွယ် သံစဥ်တွေ စညည်းနေပီ။

ဒီလိုပုံစံနဲ့လုပ်ရတာက..အသံတွေသိပ်မထွက်တတ်ပါ။ မင်းမင်း ကအသံတွေကြားချင်နေပီ။ ဒါပေမယ့်...မမနွယ် ကိုအရင် ပုံသွင်းရပေဦးမည်။

“ အား...အီး...မင်းမင်းရေ..အား...”

“ မမ..မမ..ကောင်းလိုက်တာမမရယ်...မမရော...ကောင်းလားဟင်..” မင်းမင်း စပီ။ မမနွယ် က တအင့်အင့် ညည်းနေရင်း..”အင်း...” လို့ပဲပြောသည်။

“ မမ..ကောင်းလားလို့...”

“ အင်းပါဆို...ကွာ..”

“ အင်းပါဆို..မဟုတ်ဘူးလေ...ကောင်းတယ်လို့ပြောလေ..နော်”

“ အင်း..အင်း...ကောင်းတယ်...”

“ မမ...မင်းမင်း...လိုးတာ..ကောင်းလား...”

“ အယ်..ကောင်းပါတယ်ဆို..အား...အီး..အံမလေး.. မင်းမင်းရေ...” မင်းမင်း မေးလဲမေး အားတွေလဲ ပိုတင်ပေးနေပီ။

“ အား...မမရေ...ကောင်းလိုက်တာ...မမရော..မင်းမင်း လိုးတာ..ကောင်းလား..ဟင်..”

“ အ..အ..အ..အင့်..ကောင်းတယ်..အင့်...ကောင်းတယ်...”

“ လိုးတာ..ကောင်းတယ်လို့ပြောလေ..မမကလဲ”

“ နားရှက်စရာတွေ..မင်းမင်း ရယ်...ဘာလို့ရပ်လိုက်ပြန်တာလဲ”

“ မမက မှ မပြောတာ...မင်းမင်း မထုတ်ပေးတော့ဘူး..တစ်နေလုံး..ဒီတိုင်းထည့်ထားလိုက်တော့မယ်..”

“ အံမယ်...သူနေနိုင်တာကျနေတာပဲ”

“ မယုံရင်..စမ်းကြည့်လေ..မမရဲ့ ...မင်းမင်း ကြောင်း...သိသွားအောင် လို့...” မင်းမင်း စိန်ခေါ်သလိုပြောတော့ မမနွယ် မင်းမင်း ကိုပြုံးပီးကြည့်နေတယ်။

“ ကဲပါကွယ်..မင်းမင်း လုပ်တာကောင်းပါတယ်...”

“ မမကလဲ..မင်းမင်း ကြားချင်တာလေးပြောပါ...မမပဲ ပြောတော့..ငပလီမှာ မင်းမင်း သဘောပဲဆို...”

“ ဒီကောင်လေး...တော်တော်ဆိုးနော်..ဒီစကားတစ်ခွန်းနဲ့ပဲ..မမကို ငပလီမှာ နစ်မြုပ်နေအောင်လုပ်နေတာလား...”

“ မဟုတ်ပါဘူးမမရဲ့...မင်းမင်း သာ..မမရဲ့ပင်လယ်ကြီးထဲမှာ မြုပ်နေရတာ....မယုံရင်ထကြည့်ပါလားလို့...” မင်းမင်းပြောတော့ မမနွယ် ရှက်သွားပါသည်။

“ ကြည့်..ပေါက်ကရတွေ..ထပ်ပြောပြန်ပီ...ကိုက်ပစ်လိုက်တော့မယ်...”

“ မမ...ပြောပါနော်..နော်လို့...”

“ မင်းမင်း ရယ်...မမရှက်တယ်...”

“ ဘာရှက်ရမှာလဲ..မမရယ်...မင်းမင်းကောင်ကြီးတောင် မမ အဖုတ်ထဲမှာ အကုန်မြုပ်ဝင်နေပီ...ဘာရှက်စရာလိုသေးလဲ...ပြောတော့နော်...”

“ မင်းမင်း ကမမကိုကြည့်မနေနဲ့လေ..ဒါဆို မမပြောမယ်...” မင်းမင်း အတင်းတောင်းဆိုနေလို့...မမနွယ် လိုက်လျောပါတော့မည်။

“ ဒါဆို..မမ မင်းမင်းနဲ့ မျက်နှာချင်းစိုင်ဖြစ်သွားအောင်...ဒီတိုင်း ထထိုင်လိုက်...မင်းမင်း မျက်နှာကို မမနို့လေးတွေပေါ်အပ်ထားပေးမယ်...မမကအဲ့ကျမှ.. ပြော...”

မင်းမင်း ပြောပီးတာနဲ့ မမနွယ် ကို တပ်ရက်သားနဲ့ပဲ ဆွဲတင်လိုက်ကာ မင်းမင်းက အောက်မှာခြေဆင်းထိုင်ရက်နဲ့ပေါ့..။

“ အား... အား ...မင်းမင်း.. ရေ...အား....ကောင်းလိုက်တာ...”

ဆွဲထိုင်ထိုင်ချင်း မမနွယ် မင်းမင်း အပေါ်ရောက်သွားတော့ ပုံစံအသစ်နဲ့ လုပ်သလိုဖြစ်သွားပီး..မင်းမင်း ကောင်ကြီးခေါင်းက မမ ဖုတ်ဖုတ် တဆုံးကို သွားထောက်မိနေပီထင်သည်...မမနွယ်.. အော်ညည်းပါလေပီ။ မင်းမင်း လည်းတစ်ကယ်ကောင်းလာလို့...မမနွယ် ခါးလေးကနေ ပင့်ကိုင်ပီး အောက်ကနေ အလိုက်သင့်ပြန်လုပ်ပေးပီလေ။

“ အ..အ..အ..မမရယ်..ကောင်းလိုက်တာ...”

“ အား..မင်းမင်းရယ်..မင်းမင်း လိုးတာ..ကောင်းလိုက်တာ...”

မမနွယ် တိုက်တွန်းစရာမလိုတော့ပါ။ တစ်ကယ် ဖီးတွေတက်ပီးပြောလေပီ။ မင်းမင်း အရှိန်ရတုန်း မွေ့ရာပေါ်ကဆင်း၍ မမနွယ် ကိုလည်း မွေ့ရာစွန်း...အထိဆွဲခေါ်လိုက်၏။ ပီး...မမနွယ် ခြေနှစ်ချောင်းကို...တံကောက်ကွေးကနေ မယူကာ မင်းမင်း ကောင်ကြီးကို အရင်းမှ ကိုင် သွင်းပေးလိုက်ပီး....ထပ်ဆောင့်ချလိုက်ပါတော့သည်။

မင်းမင်း ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး မမနွယ် အပေါ်စောင်းကာ ကြမ်းပြင်မှာ ခြေဖျားထောက်လျက် အားအပြည့်နဲ့ စောင့်စောင့်ပေးနေပီ။

“ အား...အူး...မင်းမင်းရေ..လိုး..လိုး...ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်ကွာ..အား..အီး...” မမနွယ် တစ်ကယ် အော်နေရပါပီ။

“ အင်းး...အင်းးး..မမ...မမရေ..မမအဖုတ်ကြီးကို....မင်းမင်းလီးနဲ့... လိုးတာ... ကောင်းလား...ကောင်းရဲ့လား...”

“ အား.....အူး...မင်းမင်းလိုးတာ..ကောင်းတယ်... မင်းမင်းလီးကကောင်းတယ်..လိုး..လိုး..မမ အဖုတ်ကို..တအားလိုးပါ..လိုး...အား..အူးးး....”

မမနွယ် စိတ်တွေ အမြင့်ဆုံးရောက်နေတုန်း မင်းမင်း မီးကုန်ယမ်းကုန် အမုန်းကျဲပစ်နေပီ။ မွေ့ရာကကြီးမှာ ခါရမ်းကာ နေရာတွေပါ ရွေ့ကုန်ပီ။ မင်းမင်း နဲ့ မမနွယ် တို့ လုပ်နေတဲ့ အသံတွေကလဲ ညံနေပီ။

“ ဗြိ...ဗြိ...ဇိ...ဇိ..စွပ်..စွပ်..စွပ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်...”

“ အား..အူး...မင်းမင်းရေ...မမ ထွက်ကုန်ပြန်ပီ......အား...အား...ကောင်းလိုက်တာ...အီး...”

မမနွယ် ပြီးလေပီ...။ သိပ်မကြာပါ...မင်းမင်းလည်း စိတ်ကိုလွှတ်ချလိုက်ပီး မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် ထဲ သူ့သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။

“ အား...မမ...မမရေ..မင်းမင်း လဲပီးပီ..အား..အား..အင်းးးး”

မင်းမင်း မမနွယ် ထောင်ထားသောဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်ပီး ...မမနွယ် အဖုတ် တဆုံး အထိဖိကပ်ကာ..တပ်ရက်သား မှောက်ချလိုက်သည်။ မင်းမင်း ကြက်ဖကြီး တစစ်စစ်နဲ့ မမနွယ် အဖုတ် ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းနေရင်း မကုန်သေးပဲ..ထပ်ထွက်လာနေတာ..မင်းမင်း ခံစားလိုက်ရလို့...ကိုယ်ကိုပြန်မတ်ပီး...မမ အဖုတ်ထဲမှ သူ့ကောင်ကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

ဝိုး....မမနွယ် အရည်တွေ နဲ့ မင်းမင်းအရည်တွေရောကာ မမနွယ် အဖုတ်တစ်ပြင်လုံးမှာရော သူ့ အတန်တစ်ခုလုံး နဲ့ ဆီးစပ်ကအမွှေးတွေပေါ်မှာပါ အရည်တွေ ရွှဲနစ်နေပီ။ မင်းမင်း ပြန် ဆွဲထုတ်လိုက်စဥ် ဗလွတ် ဆိုတဲ့ အသံတောင် မြည်သွားရ၏။

မင်းမင်း က သုတ်ထွက်ကြမ်းပါသည်။ တစ်ခါထွက်ရင် တော်တော်များပီး...သူ့ကောင်ကြီးကို ဆွဲညှစ်ပီး ဂွင်းတိုက်ထပ်ထုတ်ပေးလိုက်ရင်...ခပ်ဝေးဝေးထိတောင် ပန်း ပန်း ထွက်တတ်ပါသည်။ ခုလဲ...မမနွယ် အဖုတ်ထဲ ပန်းပီးတာတောင်...ဆက်ထွက်ချင်နေသေးလို့ သူပြန်ဆွဲထုတ်ကာ မမနွယ် အဖုတ်ဝ တေ့လျက် ဂွင်းထပ်တိုက်နေရသည်။ မမနွယ် ကလည်း...ပတ်လက်လှန်နေရင်းမှ

“ ရှီး...အား..မင်းမင်းရယ်...” ဆိုပီး ဖီးတွေတက်နေတဲ့ အသံလေးပြုလျက် သူ့ကောင်ကြီးကို သူမလက်လေးတွေနှင့် လာကိုင်ကူဆွဲတိုက်ပေးလေသည်။

မမနွယ် လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေနဲ့ လာတိုက်ပေးတာရော....အရည်တွေစိုစိုရွှဲ နေတဲ့ မမနွယ် အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို မြင်နေရတာရောကြောင့် လေးငါးဆယ်ချက်လောက်တိုက်အပီးတွင် မင်းမင်း သုတ်ရည် လက်ကျန်တွေ ဗျစ်ကနဲ ထပ်ထွက်သွားရပီ။

မမနွယ် အဖုတ်ပေါ်တွင်သာမက ဗိုက်ကိုကျော်ကာ နို့လုံးလုံးပေါ်တွေထိရောက်အောင် ပန်းထွက်သွားတာ။ သုတ်အကုန်ပန်းပီးလဲ...မင်းမင်းကောင်က ချက်ချင်းမာန်မကျတတ်ပါ...။ နောက်ထပ်..လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဂွင်းဆက်တိုက်လိုက်တာ...ဒါမှမဟုတ်... အဖုတ်ထဲပြန်ထိုးထည့်ပီး လေးငါးဆယ်ချက်လောက်ထပ်စောင့်ပေးလိုက်ရမှ လုံးဝ အာသာပြေသွားရတာလဲ မင်းမင်း အကျင့်ပါ။

ခုလဲ...မမနွယ် ကတော့...မင်းမင်း အကျင့်ကို မသိတော့ သုတ်လဲနှစ်ခါဆက်တိုက် ထွက်ပီးပီ.......သူမ အဖုတ်ထဲ တစ်ခါ၊ နို့ပေါ်တွေမှာတစ်ခါ ပန်းထုတ်ပီးပီဆိုတော့ မင်းမင်း ပီးသွားပီထင်ပီး လက်ကိုလွတ်လိုက်ပီ။ ဒါပေမယ့်....မင်းမင်း ကအာသာမပြေသေးတော့...သူ့ကောင်ကြီးကို...မမနွယ် ရဲ့ အရည်တွေ စိုရွှဲနေဆဲ အဖုတ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်ပီး ဆက်တိုက်ထပ်စောင့်ပေးလိုက်သည်။

“ အို့...အား...အံမလေး...မင်းမင်း ရယ်...အ...အ...အ...”

မမနွယ် တအံ့တသြနဲ့ မင်းမင်း သူမကို ထပ်စောင့်နေတာကို မော့ကြည့်ရင်း..သူမလဲ ထပ်ကောင်းသွားရပီလေ။

“ အ...အ...အ...အားးးးးးးး”

မင်းမင်း ဆယ့်လေးငါးချက်မျှ ဆက်တိုက်စောင့်အပီး တအားအားအော်ကာ...အာသာပြေသွားရပီ။ ဒါတောင်...ပြန်မချွတ်တော့ဘဲ တပ်ရက်သားကြီးနဲ့ မမနွယ် အပေါ်မှောက်လှဲချလိုက်တော့သည်။ မမနွယ် အဖုတ်ကြီးလဲ...ရှုံ့ချည်..ရှုံ့ချည် နဲ့ ထပ်ကောင်းနေတာ...မင်းမင်း သူ့ကောင်ကြီးကတဆင့်...ခံစားလိုက်ရသည်။ မမနွယ်... သူမပေါ်မှောက်နေတဲ့ မင်းမင်း ဆံပင်လေးတွေကို...ဆွဲဖွရင်း...

“ မင်းမင်း ရယ်...မင်းကတော်တော်လုပ်နိုင်တဲ့...ကောင်လေးပဲ...မမတော့..အံ့ရောကွယ်....” လိုကိုထုပ်ပြောလာလေရဲ့။

“ ဒါတောင်... မမကိုသနားလို့..မင်းမင်း ကတော်လိုက်တာ..ခု..ထပ်လုပ်မယ်ဆို..လုပ်လို့ရသေးတယ်...”

“ အံမယ်လေး..ပြောကာမှပိုဆိုးနေတယ်...ယုံပါပီ မင်းမင်း ရယ်..မမတို့ပင်ပန်းနေပီ...ပီးရင်..တရေးအိပ်ကြရအောင်..ညကျမှ...သဘောရှိ..မင်းမင်း သဘော...နော်..”

မင်းမင်း “ဟုတ်...” ဟု ပြောပီး မမနွယ် ပါးလေးကိုနမ်းကာ ထရပ်လိုက်သည်။ ရပ်လိုက်တော့မှ..မမနွယ် အဖုတ်ထဲက မင်းမင်း ကောင်ကြီး ပြန်ထွက်သွားပီး...တရမ်းရမ်းနဲ့ ရှေ့ကို တော်တော်လေး မတ်ထောင်နေသေးတာကို...မမနွယ်...တအံ့တသြနဲ့ လိုက်ကြည့်နေလေ၏။

ဒါကိုပဲ....မမနွယ် လဲ တစ်ကယ့်ကို...ကျေနပ်အားရနေလိမ့်မယ် ဆိုတာ မင်းမင်း အတတ်ပြောရဲပါ၏။

...............................................................................

( ၈ )

မင်းမင်း ဘားလမ်း ထိပ် မီးပွိုင့် တွင် လမ်း ကူးဖို့ ရပ်နေသည်။ မမနွယ် ကို သတိရလိုက်တာ။ စောစော ကပဲ မမနွယ် တို့ ကုပ္မဏီရှေ့ကဖြတ်သွားရင်း...မော့ကြည့်မိရင်းက မမနွယ် နဲ့ အတိတ်က အကြောင်းတွေ စိတ်ထဲတသီတတန်းကြီး ပြန်ပေါ်လာကြသည်။

ဘာလိုလိုနဲ့ တစ်နှစ်လောက်တောင်ရှိရော့မယ်... မမနွယ် နဲ့ ဇာတ်လမ်း ပြတ်သွားရတာ။ မင်းမင်း မမနွယ် ကို သတိရမယ် ဆိုလဲ ရချင်စရာလေ။ မင်းမင်း နဲ့ ပတ်သက်ခဲ့သမျှ မိန်မတွေထက် မင်းမင်း အချိန်အကြာဆုံး ပတ်သက်ခဲ့ရတာ မမနွယ် ပါ။

ခြောက်လကျော်မျှ တွဲခဲ့ရတာ။ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အတူနေခဲ့ရတော့..နဲတဲ့ သံယောဇဥ်လား။ မမနွယ် လဲ မင်းမင်း ကိုတော်တော် တွယ်တာခဲ့တာပါပဲ။ မင်းမင်း နဲ့နောက်ဆုံးအကြိမ်ဆိုပီး တွေ့ကြ...အတူနေကြတုန်းကဆို..မမနွယ် ငိုလိုက်တာလေ။

“ မမ မင်းမင်း ကိုချစ်မိနေပီလားကွယ်..”  ဆိုပီးတောင် ပြောသွားသေးတယ်။ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားက မမနွယ် နဲ့ မင်းမင်း တို့ကြားမှာ မကြာခဏ ပြောနေကြပေမယ့်...အဲ့ဒီနေ့က မမနွယ် ပြောတဲ့ ချစ်မိနေပီလား ဆိုတဲ့စကားကတော့ နဲနဲထူးခြားနေတယ်လို့ မင်းမင်း ခံစားလိုက်ရသည်။

မင်းမင်း ကလား...။ မမနွယ် အပေါ် သံယောဇဉ် ပိုခဲ့မိသော်လည်း...အရင်တည်းက မမနွယ် အပေါ်မှာ တပ်မက်စိတ်ထက် ပိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်မျိုး မထားရှိခဲ့တော့..စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတာထက် မပိုခဲ့။ မမနွယ်တို့ အဲ့လိုပြောတဲ့ အချစ်ဆိုတာမျိုး မင်းမင်း မှာမရှိလေသလားပဲ။ အသဲမာတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ မင်းမင်း လဲ မမနွယ် နဲ့ အတူတောင် လိုက်ငိုခဲ့သေးတာပဲကို။

စောစောစီးစီး လမ်းခွဲလိုက်ရတာလဲကောင်းပါသည်။ နောက်မို့ဆို...ပိုသံယောဇဥ်တွေ တိုးလာကြမှာ။ မင်းမင်း နဲ့ ပတ်သက်ခဲ့သမျှ မိန်းမတွေထဲ မှာတော့ မမနွယ် က မင်းမင်း အပေါ်မှာ အနွန်တာ အခံဆုံး နဲ့ အလိုလိုက်ဆုံးဆိုတာ မင်းမင်း ချွင်းချက်မရှိ ပြောနိုင်သည်။

မင်းမင်း အရင်က မလုပ်ဘူးခဲ့တဲ့ အိပ်ရာပေါ်က အမူအကျင့်တွေ မမနွယ် နဲ့လုပ်ပါသည်။ မင်းမင်း အတတ်ဆန်းသမျှ မမနွယ် ကလိုက်လျောပါသည်။ မင်းမင်း ကြားချင်တဲ့ အိပ်ရာပေါ်က dirty talk တွေလဲ မမနွယ် ကပြောပေးပါသည်။ လူတွေကြားထဲမှာတောင် မမနွယ် အရှက်ကွဲသလိုတွေဖြစ်ခဲ့ရတာလဲ..မနည်း။

ဒီလိုတွေ လိုက်လုပ်နေလို့ မမနွယ် ဟာ အိန္ဒြေ သိက္ခာ မဲ့ နေတတ်တဲ့ အရှက်နည်းတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ပါ။ မမနွယ် မင်းမင်း ကို အမြဲပြောသလို..

“ ဒါတွေအားလုံးဟာ လူဆိုးလေး မင်းမင်း ကြောင့်...” ပါပဲ။

မမနွယ် နဲ့ စောစောစီးစီး ဇတ်လမ်းပြတ်ခဲ့ရတာ... မမနွယ် ဘဲကြီး စောပြန်လာရလို့လဲဖြစ်သည်။ ဒီဘက်က အေးဂျင့်နဲ့ ဟို အိုဗာဆီး အေးဂျင့်ကြား ပြဿနာတက်ကြလို့ အလုပ်သမားတွေအကုန် စာချုပ်ဖျက်သိမ်းပီး ပြန်ပို့လိုက်ကြတယ်လို့ မမနွယ် ပြောပြပေမယ့်..မင်းမင်း သိပ်နားမလည်ပါ။

ငပလီ ခရိးကစပီး မမနွယ် နဲ့ မင်းမင်း တို့ အတူနေလာလိုက်ကြတာ ဇာတ်လမ်းမပြတ်ခင်အထိ ခြောက်လလောက်အတွင်း တစ်ပတ်ကြိမ် အနဲဆုံးတွေ့ဖြစ်ကြပါသည်။ တွေ့တိုင်း ဟိုတယ်သွား..အမုန်းဆွဲ အမုန်းကဲ ကြတာကြီးပဲ။

မမနွယ် တစ်ကိုယ်လုံး မင်းမင်း အညိုအမဲစွဲရာ မပေးဖူးတဲ့နေရာမရှိ။ လူမြင်ကွင်းနေရာတွေ မလုပ်ပါနဲ့တားလည်း မင်းမင်း မရ။ မမနွယ် မှာအရှက်တွေကွဲမလိုဖြစ်ရ။ တစ်ခါတရံ...မင်းမင်း အဓိပါယ်မရှိ တောင်းဆိုတာမှန်သမျှ၊ ဆိုးတာမှန်သမျှ မမနွယ် လိုက်လျောခဲ့တာကြီးပါပဲ။

တစ်ခါတလေ မမနွယ်  မင်းမင်းကို စိတ်တွေဆိုး....။ မမနွယ် မင်းမင်း ကိုစိတ်ဆိုးလဲ နှစ်ရက်ထက်မပို..မမကပဲ ပြန်စခေါ်တာပဲ။ များသောအားဖြင့် မင်းမင်း ကပဲ စိတ်ဆိုး စိတ်ကောက်နေလို့ မမနွယ် မကြာခဏ မင်းမင်းကိုပဲ လိုက်ချော့ နေရတာ၊ အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင်ပေးနေရတာ လဲ မမနွယ် ပါပဲ။

တစ်ခါက မင်းမင်း မမနွယ် ကိုစိတ်ခုပီးသွားမတွေ့တာ..တစ်ပတ်ကျော်ကြာသွားလို့..မမနွယ် မင်းမင်း တို့ကျောင်းအထိ အလုပ်ပျက်ခံပီးလာချော့ရလေသည်။ ကျောင်းကကောင်တွေ တွေ့သွားပီး မမနွယ် ကိုငမ်းလိုက်ကြတာ မျက်လုံးကျွတ်မတတ်...သရေတမြန်းမြန်းနဲ့။ 

မမနွယ် အပြစ်လဲ မဟုတ်ပါဘဲနဲ့...ဒီလိုအငမ်းခံရပါ့မလားဆိုပီး...မင်းမင်းက စိတ်ထပ်ဆိုးသွားလို့...မင်းမင်း ပထမ စိတ်ဆိုးတာက မမနွယ် မင်းမင်း ပြောသလိုမလုပ်လို့ စိတ်ဆိုးရတာကို..အခု မမ လုပ်ပါ့မယ်ပြောပီး လိုက်လျောဖို့သဘောတူခဲ့တာလေ။

ပထမ မင်းမင်း စိတ်ဆိုးရတဲ့ အကြောင်းက ဘာလဲ ဆိုတော့....မမနွယ် ပင်တီ ကိစ္စ ။ မင်းမင်း ရဲ့ အဓိပါယ် မရှိ တောင်းဆိုမှုတွေထဲကတစ်ခု။ အဲ့ဒီနေ့က မင်းမင်း မမနွယ် ရုံးအပြန်ကို သွားကြိုတာ။ မမနွယ် ကို မင်းမင်း လာကြိုမှာ မပြောထားဘူး။ မင်းမင်း က မမနွယ် တို့ရုံးနဲ့ မျက်စောင်ထိုးလောက်က ဘီယာဆိုင်ထဲမှာ ဝင်ထိုင်နေလိုက်တယ်။

မမနွယ် ကို ရုံးဆင်းခါနီးလောက်မှာ အပြင်ကပြန်လာတာ မင်းမင်း တွေ့လိုက်ရတယ်။ လူတစ်ယောက်...ကားလေးတစ်စီးနဲ့ ပြန်လိုက်ပို့တာ။ ဒီလိုပဲ မမနွယ် ကအလုပ်ကိစ္စနဲ့ အပြင် မကြာခဏ သွားရတာ မင်းမင်း သိပါတယ်။ ခဏနေ မမနွယ် ရုံးဆင်းလာရင်..မင်းမင်း အသာနောက်ကလိုက်သွားပီး....အံ့သြသွားအောင်လှန့်မယ်ပေါ့လေ။

မမနွယ်က..ဖိုင်တွဲတစ်ခုနဲ့ သူ့အိတ်လေးလွယ်ပီး..ပြန်ဆင်းလာတာတွေ့တာနဲ့ မင်းမင်း ထရပ်ပီးလိုက်သွားဖို့ပြင်တုန်း...မင်းမင်း သတိမထားမိလိုက်တာက..ဟိုကားက မမနွယ် ကိုရပ်စောင့် နေတာ။ မမနွယ် ကကားလေးပေါ်ပါသွားရော။ အဲ့ဒီမှာ..မင်းမင်း စပေါက်ကွဲတာပဲ။

မင်းမင်း မမနွယ် လို့ အကျယ်ကြီးအော်ခေါ်ပီး...နောက်က ပြေးလိုက်တော့တာပဲ။ ဖြစ်ချင်တော့..ကားက ဘာလမ်းနဲ့ကုန်သည်လမ်းထောင့်မှာ မီးပွိုင့်မိနေတယ်။ မင်းမင်း မှီသွားရော။ ဘာရမလဲ...မင်းမင်း ဘာမပြော..ညာမပြော..မမနွယ် ရှိတဲ့ဖက်က ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ပီး...မမနွယ် ကိုစောင့်ဆွဲခေါ်ပစ်လိုက်တာ။ ရုတ်တရက်...မမနွယ် တင်မကဘဲ ကားမောင်းနေတဲ့ လူကြီးပါလန့်သွားတယ်။ မမနွယ် ဖိုင်နဲ့အိတ်လေးလဲ အောက်ပြုတ်ကျသွားတယ်။

“ ဟယ်...မင်းမင်း.. ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ..”

မင်းမင်း ပြန်မဖြေဘူး။ အတင်းပဲဆွဲခေါ်နေတာ။ မမနွယ် သိသွားပီ။ မင်းမင်း စိတ်ဆိုးနေတယ်ဆိုတာကို။

“ မင်းမင်း မမ အလုပ်ကိစ္စ ရှိလို့...သွားရဦးမှာ...လာတက်..မင်းမင်း ပါလိုက်ခဲ့...ပီးမှ တူတူပြန်ကြမယ်လေ...” မင်းမင်း မရဘူး..ပြောလို့။

“ မမ အခုဆင်း..အဲ့ဒီကားပေါ်က..” မင်းမင်း ဒါပဲပြောတယ်။

မီးပွိုင့် ကစိမ်းသွားပီ။ ရှေ့ကကားတွေထွက်ကုန်ပီ။ နောက်ကကားတွေလဲ ဟွန်းတီးကုန်ပီ။ မင်းမင်း အလျှော့မပေးဘူး..မမနွယ် ကိုဆွဲထားတုန်း။ ဟိုလူကြီး..ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေပီ။ ဖြေရှင်းပေးလိုက်တာက မမနွယ် ။

“ ကိုဇော်မင်းရေ...ကျွန်မ တက်စီနဲ့ လိုက်လာခဲ့မယ်...သွားနှင့်တော့နော်..” ဆိုပီး...ဆင်းလာပေးတယ်။အိတ်နဲ့ဖိုင် ပြန်ကောက်ပီး ပလက်ဖောင်းပေါ်ရောက်တော့

“ မင်းမင်းလေး...လူဆိုးလေး...ဘာလို့ စိတ်တွေဆိုးနေရတာလဲ...မမမှ မင်းမင်း လာမှာ မသိတာကို...သိရင်..အလုပ်ကိစ္စတွေ ကြိုဖြတ်ထားပီး...မင်းမင်း နဲ့ လိုက်လာမှာပေါ့..ကဲ..ကဲ..စိတ်မဆိုး..နဲ့တော့နော်...ပီးရင်..အာဘွားပေးမယ်...ဟုတ်ပီလား...”

ကဲ...မမနွယ် ကဘယ်လောက်တော်လဲ..ကြည့်။ မင်းမင်းကိုစိတ်ပြန်မဆိုးဘူး..တစ်ခါတည်းဖြေရှင်းချက်ပေးပီး..တစ်ခါတည်းချော့ပီးသား။

“ မမက...သွားရဦးမှာလား...” မင်းမင်း စူပုတ်ပုတ်နဲ့မေးတယ်

“ ခဏလေးပါ..မင်းမင်း ရယ်...အိမ်ရှင်လက်မှတ်ထိုးပီးရင်ပီးပီ... ဘိုကလေးစျေးလမ်းတင်ပဲ..မင်းမင်း ပါလိုက်ခဲ့..နော်...”

မမနွယ် ကပြောပီးတာနဲ့ တက်စီတားနေပီ။ မင်းမင်း လက်မောင်းကိုလည်း ဆွဲထားတယ်။ မင်းမင်း မလိုက်မှာစိုးလို့။ မင်းမင်း တို့ လိုက်သွားတော့..တကယ်လည်း ခဏလေးပါပဲ။ ဟိုလူကြီးလဲ ရှိတယ်...။ တချိန်လုံး...မင်းမင်း နဲ့ မမနွယ် တို့ရဲ့ အနေအထားကို အကဲခတ်နေတာ။ မမနွယ် မှာ ဘဲရှိတယ်ဆိုတာ.. သိနေပုံရတယ်..သူ့ပုံက။

ဒါ့ကြောင့်..မမနဲ့ မင်းမင်း ကို ဒိပုံစံနဲ့ တွေ့နေရလို့ စပ်စုနေတာပဲ ဖြစ်မှာ။ ပီးမှ..မမနွယ် ပြောပြတာ...အဲ့ဒီလူက...မမနွယ် တို့ ကုပ္မဏီရဲ့ ပါတနာ..ရာဖြတ်ရှေ့နေဆိုလား။

“ ရာဖြတ်လဲ မသိဘူး ဘောဖြတ်လဲ မသိဘူး...မင်းမင်း က သူ့ ပူနေတဲ့ ဗိုက်ကြီးကိုပဲ ဖြတ်စေချင်တာ ..” လို့ပြောတော့...မမနွယ် ရယ်လိုက်တာ။ ပီးတော့...မင်းမင်း တို့ ကော်ဖီဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်ကြတယ်။

ဆိုင်အဝင်မှာ မင်းမင်း မမနွယ် နောက်ပိုင်းကိုကြည့်မိတယ်။ မမနွယ် ဖင်လုံးလေးနှစ်လုံးပေါ်မှာ အတွင်းကဝတ်ထားတဲ့ပင်တီကြိုး အရာလေးတွေက မမနွယ် စကတ်ထမီလေးပေါ်မှာ ထင်းနေပီး ကြည့်ရင်းတောင် ဖီးဖြစ်လာရတယ်။ တကယ် sexy ဖြစ်နေတာ။

အဲ့မှာ မင်းမင်း ပေါက်ကရစဥ်းစားမိတာပဲ။ ထိုင်ကြတော့..မင်းမင်း မမနွယ် ကိုစရစ်ပီ။

“ မမ ဒီတစ်နေ့လုံး..အဲ့ဒီလူကြီးနဲ့ သွားနေရတာပေါ့..”

“ အင်း..ကုပ္မဏီက အဲ့ဒီ တိုက်ခန်းကိစ္စ..ဒီနေ့ဖြတ်ပေးရမယ်ဆိုလို့...ဘာလို့မေးတာလဲ...မင်းမင်း က...”

“ မမဖင်ကို..သူ တစ်နေ့လုံး လိုက်ကြည့်နေမှာပဲ..”

“ သြော...မင်းမင်း ရယ် သူကြည့်ကြည့်...မကြည့်ကြည့်.. မမ ဂရုမစိုက်အားပါဘူးမင်းမင်းရယ်..”

“ မမကလဲ..ကြည့်စေချင်မှာပေါ့...”

“ မင်းမင်း ရေ...ပေါက်တတ်ကရတွေ မပြောနဲ့တော့ကွာ...မမ စိတ်ဆိုးတော့မှာနော်..”

“ စိတ်ဆိုးမှာပေါ့...မမကိုယ်တိုင်ကလဲ...ကြည့်စေချင်လို့...ဒီနေ့....ဖင်ပေါ်မှာကြိုးရာလေး....ထင်းကနဲပေါ်တဲ့..ပင်တီလေးတောင်..ဝတ်လာခဲ့တာပဲကို..”

“ မဟုတ်တာတွေ...မင်းမင်းရာ...မမကိုပါ မင်း ထိခိုက်လာပီနော်...စကားပြောဆင်ခြင်ဦး...”

“ မဆင်ခြင်တော့..မမက..ဘာလုပ်မှာလဲ...မင်းမင်း ကို မောင်းထုတ်မှာလား...မောင်းထုတ်လိုက်လေ...ခုချက်ချင်း...မင်းမင်း ပြန်တော့လို့...ပြောလိုက်စမ်းပါ....ပြောလေ..”

မင်းမင်း တစ်ကယ်လဲစိတ်ဆိုးတဲ့ ပုံနဲ့ပြောတော့...မမ လျှော့ပေးပါသည်။

“ ကဲပါ..မင်းမင်း ရယ်..စိတ်မဆိုးနဲ့တော့နော်...မမ မင်းမင်းစိတ်ကျေနပ်သွားအောင်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ....ဟိုတစ်ခါတုန်းကလို...လူတွေကြားထဲမှာ...နမ်းပြပေးရမလား....” မင်းမင်း မမနွယ် အပေါ် အဲ့လိုတွေဆိုးခဲ့တာပါ။

“ ဒါဆို...မင်းမင်း ပြောတာ မမ တစ်ကယ် လိုက်လုပ်မလား...”

“ ကဲ...ပြော...လူဆိုးလေး...မမ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ...”

“ မမ...ပင်တီကို အခု မင်းမင်း ကိုချွတ်ပေး...ဒီမှာ ချွတ်ရမှာနော်...အခု...”

ဒါမျိုး ဘယ်သူများတောင်းဆိုဖူးပါသလဲ။ မင်းမင်း ကတောင်းဆိုလိုက်ပါသည်။ မမနွယ် မျက်လုံးအပြူးသားကြီးနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။

“ မင်းမင်း ရယ်...မဟုတ်တာကို မပြောပါနဲ့လားကွာ..နော်..တခြားဟာပြော”

“ မရဘူး...မမ ချွတ်ပေးမှ မင်းမင်း ကျေနပ်မယ်....မမဖင်ကို လိုက်ကြည့်ကြတာ...အဲ့ဒီ ပင်တီကြောင့်ပဲ...မမ ချွတ်ပေးမှကို မင်းမင်းကျေနပ်မှာ”

“ ဒါဆို..မမ...အိမ်သာထဲမှာ..သွားချွတ်ပီး ယူလာခဲ့ပေးမယ်လေ..နော်...မင်းမင်း”

“ မရဘူး...မမအိတ်ထဲ မှာ နောက်ပင်တီလေးတစ်ထည် သေးသေးလေးလိပ်ပီး အမြဲထည့်ထားတာ မင်းမင်း သိတယ်..မမက အဲ့ဒါကိုပြန်ဝတ်လာမှာ..မရဘူး..ဒီနေ့ မမ ဘာပင်တီမှမဝတ်ဘဲ မင်းမင်း နဲ့ လိုက်ပြန်ရမယ်...ဒါဘဲ...”

“ ပြန်မဝတ်ပါဘူး မင်းမင်းရယ်....ဒီမှာတော့မချွတ်ပါရစေနဲ့...မမကို လူတွေ မြင်သွားရင် တစ်မျိုးထင်သွားမှာပေါ့...မင်းမင်း ရယ် နော်....”

တစ်ကယ်တော့..ဒီကော်ဖီ ဆိုင်လေးက အတွဲတွေ အထိုင်များပီး စားပွဲ တစ်ခုချင်းစီမှာလည်း ခါးလည်ကျော်ကျော်လောက်ရှိတဲ့ အကာအရံတွေရှိနေတာရယ်၊ မင်းမင်း တို့ကို မြင်လောက်တဲ့ ဘေးဘက်ကဝိုင်းတွေမှာလည်း လူတွေ ထိုင်မနေတာရယ်ကို မင်းမင်း အကဲခတ်ပီးမှ တောင်းဆိုတာပါ။ မင်းမင်းက လူလည်လေးပဲ...သူ့ပိုင်တဲ့ ရတနာထုပ်လေးကိုတော့ လူမြင်အောင် ဘယ်..ချပြပါ့မလဲ...။

မမနွယ် သူ့ရှေ့မှာ ပင်တီလေးကို ဘယ်လိုများဆွဲချွတ်နေမလဲ ဆိုတာ ကြည့်ပီး သူ ဖီးတက်ချင်လို့ လုပ်ခိုင်းတာ။ ပင်တီကိုတကယ်ယူဖို့လဲမဟုတ်ပါဘူး။ ပီးတော့ ဒီနေ့က သောကြာလေ။ မမနွယ် မှာ တခြားကိစ္စတွေ မရှိဘူးဆိုရင် ဟိုတယ်မ မလို့။ အဲ့ဒီလို အတူဆွဲ...ကြမယ့် နေ့တွေဆို ..နှစ်ယောက်လုံးစိတ်တွေ မရိုးမရွ.ဖြစ်နေအောင်...မင်းမင်း..ရှာကြံရစ်..ပေါက်ကရတွေ တောင်းဆိုပီးမှ သွားဆွဲနေကျ။

ဒါပေမယ့် ခုဟာကိုတော့...မမနွယ် ကဗြုန်းကနဲ မလုပ်ပေးရဲဖြစ်နေသည်။ပီးရင် မင်းမင်း ဟိုတယ်ခေါ်သွား ပီး ဆွဲတော့မယ်ဆိုတာလည်း သတိထားမိပုံမရသေးတာကြောင့်လဲဖြစ်မည်။

အဲ့ဒီလိုနေ့...မင်းမင်း ကို ပေးရတော့မယ့်နေ့ဆိုတာ မမနွယ် သိထားပီဆိုရင်.. သူမကိုယ်တိုင်ကပါ အရမ်း စိတ်တွေတက်ကြွနေပီး မင်းမင်း ရစ်တော့မှာ ပေါက်ကရတောင်းဆိုတော့မှာတွေကိုတောင် စိတ်လှုပ်ရှား မျှော်လင့်နေတတ်တာ အကျင့်ကြီးတစ်ခုလိုတောင် မမနွယ် ဖြစ်နေပါပီ။

ဒါကလဲ မင်းမင်းရဲ့ foreplay set up တွေထဲကတစ်ခု လို့တောင်ပြောလို့ရပါရဲ့။

“ မမ...ချွတ်မှာလား မချွတ်ဖူးလား...မင်းမင်း ကို ဒါပဲပြော...”

“ မင်းမင်း... မမ မင်းမင်း နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ နေကြတိုင်း မင်းမင်း ဘာပဲလုပ်ခိုင်းခိုင်း...မမ လိုက်လျောတယ်...ဒါတော့ မင်းမင်း တရားလွန်သွားပီ...မမ မချွတ်ပေးနိုင်ဘူး...ဒါပဲ...”

“ ဒါဆိုလဲ..မင်းမင်း ပြန်တော့မယ်..မမ..” ဆိုပီး...မင်းမင်း ထပြန်လာခဲ့တယ်။

မင်းမင်း မမနွယ် ကို ဘယ်လောက်တောင်တောင်းဆိုခဲ့ လုပ်ခိုင်းခဲ့သလဲ ဆိုရင်...။ ဟိုတယ် သွားကြရင်း တက်စီပေါ်မှာ မင်းမင်း မမနွယ် ဖုတ်ဖုတ် ကို နှိုက်ဆွ ပေးနေတာလောက်ကိုတော့ ထည့်မပြောတော့ပါ။ တစ်ခါ...ရှိုးပွဲ တစ်ခုသွားကြည့်ပီး အပြန်ကို ဟိုတယ်မှာ အိပ်ကြမယ် စီစဥ်ထားသည်။

တစ်ကယ်တော့...အဲဒီည မတိုင်ခင် နေ့လည်လောက်တည်းက ဟိုတယ် အခန်းယူပီး တစ်နေကုန် ဆွဲ ခဲ့ကြပီးသား။ ညနေမှ ရှိုးပွဲသွား ဟိုတယ်ပြန်လာ နောက်နေ့ နေလည် မပြန်ခင် အထိ ထပ်ဆွဲကြဖို့ စီစဥ်ခဲ့ပီးသား။

ရှိုးပွဲကို မမနွယ် က ဒူးလောက်စကတ်လေးနဲ့ တီရှပ်ပွပွကို အပေါ်က sport ဂျာကင်လေးနဲ့ ဝတ်လာတာ...ပိုငယ်သွားသလိုပဲ။ ရှိုးပွဲမှာ မင်းမင်း အော်ရင်း ကရင်း မမကိုနောက်က ဖက်ထားရင်းနဲ့ မာန်တွေတက်လာတာ...ဂျာကင်လေးထဲလက်သွင်းပီး နို့တွေပါ ညှစ်ကိုင်တော့တာပဲ။ပီးတော့..အားမရဘူး ဘရာစီယာ ပါချွတ်ခိုင်းတော့တာလေ။ ရှိုးပွဲနော်.. လူတွေရှုပ်ရှက်ခတ်နေတဲ့ကြားမှာ။

မမနွယ် ကလဲ စိတ်ပါနေပီဆို...မင်းမင်း ခိုင်းသမျှအကုန်လိုက်လျောပါတယ်ဆို။ လက်တစ်ဖက်ချင်းကနေ...အပေါ်အကျီတွေ မချွတ်ဘဲနဲ့ အတွင်းက ဘရာလေးကို တစ်ကယ်ချွတ်ပေးခဲ့တာ...ရှိုးပွဲမှာလေ။ ချွတ်ပီးတော့ လက်ထဲမှာအသာလေးကိုင်ပီး မင်းမင်း ကိုပြရင်း ပေးလိုက်တာ။

“ မင်းမင်း.. ဒီမှာနော်..မမ တစ်ကယ်ချွတ်ပေးတယ်...”.တဲ့လေ...။

မင်းမင်း စိတ်ကျေနပ် ဖီးတွေတက်ပီး မသိမသာ မမအင်္ကျီ  ထဲ မင်းမင်းလက်တွေထည့်ပီး နို့တွေကို ညှစ်ချေပေးနေလိုက်တယ်။ ခဏနေ နှစ်ယောက်လုံး ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး။ လူတွေကြားထဲ တစ်ယောက်အမူအရာ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်တာနဲ့ သိတယ်။

ဒါနဲ့...ဟိုတယ်မြန်မြန်ပြန်ပြေး...တော်သေးတယ်...သိပ်မဝေးဘူး..ဟိုတယ်က...အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တာနဲ့ တံခါးဘေးက နံရံမှာ ကပ်ရပ်ပီး မတ်တပ်ကြီးနဲ့ မမ ပေါင်တစ်ချောင်းအသာမြှောက်လို့ အသည်းအသန် ဆွဲလိုက်ကြတာလေ...အခန်းရှေ့ကဖြတ်သွားတဲ့သူတွေ အကုန်ကြားရမယ်။ သူတို့ ဆွဲရင်း အော်ဟစ်နေကြတာကို။ နောက်...နံရံမှာလက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပီး ဆွဲ၊ မမခြေနှစ်ဖက်လုံးမတင်ပီး မမကိုနံရံမှာကျောကပ်ပီးဆွဲ...ဆွဲလိုက်ကြတာ အခန်းဝမှာတင်...တစ်ချီပီးကြတယ်လေ။

တစ်ခါလဲ...မင်းမင်းတို့ ဟိုတယ် တစ်လုံးသွားပီး ဆွဲတာ..တစ်ချီပီးတဲ့အခါ...လှမ်းမြင်လိုက်တဲ့..ဟိုတယ် ရေကူးကန်ကို မင်းမင်း ..ကြည့်ရင်း...ရေထဲစိမ်လျက်.. မမကို ဆွဲချင်စိတ်တွေပေါက်လာတာလေ။ မင်းမင်း က မမကို နောက်က သိုင်းဖက်ပေးထားရင်းက နားနားခပ်ဖွဖွ ကပ်ပြောလိုက်တယ်။

“ မမရေ...မမ စိတ်ကူးနဲ ခံစားကြည့်စမ်း....မင်းမင်းရယ်...မမရယ်...နှစ်ယောက်လုံး...အခုလိုပဲ...ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့...ဟိုမှာမြင်နေရတဲ့...ရေကူးကန်မျိုးထဲမှာ...မင်းမင်း က မမကိုနမ်း...အမြဲနမ်းသလိုမျိုး...ပါးလေး..ပီးတော့....နှုတ်ခမ်းလေး...ပီးတော့...လည်ပင်း...”

မင်းမင်းပြောရင်း....ပြောတဲ့နေရာတွေကို..တစ်ကယ်လည်း...လိုက်နမ်းနေတာပါ။

“ ပီးတော့...မမနို့တွေ...နို့သီးလေးတွေ...ပီးတော့...ကျောပြင်..ပီးတော့....ခါးလေး...ဗိုက်သားလေးပေါ်....ပီးတော့...တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေ...ပီးတော့...ပေါင်တံလေးတွေ..ပီးတော့...ပေါင်အတွင်းသားတွေ...ပီးတော့...မမ အဖုတ်လေး...”

ဆိုပီးလျှောက်နမ်းရင်း...ပြောရင်းလုပ်နေလိုက်တာ...မမနွယ် မှာ “ တအားအား...တအင်းအင်း..” နဲ့ တစ်ချီလုပ်သလောက်ကို ခံစားလိုက်ရတယ်တဲ့လေ။

တစ်ကယ်လည်း ချက်ချင်း နောက်တစ်ချီထပ်လုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ ပုံမှန်ဆို...ပထမအချီနဲ့ ဒုတိယ အချီကို အနည်းဆုံးမိနစ်နှစ်ဆယ်..အစိတ်လောက်ခြားပီးမှ ဆွဲဖြစ်ကြပေမယ့်....အဲ့ဒီနေ့က..ပထမတစ်ခါဆွဲအပီး...ပြုတင်းပေါက်မှာ...မတ်တပ်ထရပ်ကြရင်း ရေကူးကန်ကြီးကို လိုက်ကာ ကြားက မြင်တာနဲ့ မင်းမင်းစကားစလိုက်ရာကနေ.. ဒုတိယအချီကို ချက်ချင်း ပြန်ဆွဲ ဖြစ်သွားကြရတာလေ။

ပီးသွားကြတော့.. မမက အရွှန်းဖောက်တယ်။

“ မင်းမင်း သာ တစ်ကယ် မမကို ရေထဲမှာ အဲ့လိုလုပ်နေရင်...မင်းမင်း ရေနစ်နေပီ...” တဲ့လေ။

“ မင်းမင်း တစ်ကယ် မမကို ရေထဲမှာစိမ်ရင်းနဲ့ လုပ်ချင်တာ...” လို့ ပြောတော့....

“ မင်းမင်းရယ်.. ဟိုတယ်မှာတည်းတဲ့တခြားလူတွေရေကူးနေတာ... မမတို့ ဘယ်လိုလုပ်ကြမှာတုန်း...” လို့ မမပြောတယ်။

မင်းမင်း အကြံရသွားပီး.... အခန်းထဲမှာ ရေချိုးကန်လေး bathtub ပါတဲ့ ဟိုတယ်ကို ထစုံစမ်းပီး အဲ့ဒီနေ့ပဲ ချက်ချင်း ဟိုတယ်ထပ်ပြောင်းပီး မင်းမင်း အာသီသပြင်းနေတဲ့ ရေစိမ်ဆွဲလေး ထပ်ဆွဲလိုက်ကြသေးတယ်။ တစ်နေ့တည်း..ဟိုတယ် နှစ်လုံးမှာ...လေးခါ...မဟုတ်ဘူး...ငါးခါကျတယ်...အဲ့ဒီနေ့က ဆွဲခဲ့ကြတာ။

မင်းမင်းကို မမနွယ် ပင်တီ မချွတ်ပေးလို့ဆိုပီး..မင်းမင်း စိတ်တွေဆိုးကာ သွားမတွေ့တာ တစ်ပတ်ကျော်ကြာပီးနောက်..မင်းမင်းတို့ ကျောင်းတွေဖွင့်တဲ့ အဂ်ါနေ့ မနက် ဆယ်ခွဲလောက်ကြီး ကျောင်းကို မမနွယ် ရောက်ချလာပါသည်။

တစ်ကယ်တော့...မင်းမင်း တို့ကျောင်းက ရန်ကုန်မြိုပြင်မှာပါ။ မြိုထဲကလာရင် တစ်နာရီခွဲလောက်ကို ကြာတာပါ။ ပီးတော့...ကျောင်းချိန်..စာသင်နေချိန်တွေမှာ အပြင်ထွက်လို့မရပါ။ မမက မော်ကွန်းထိန်းရုံးခန်း ထိအောင်သွားပီး မင်းမင်း နာမည်နဲ့ မေဂျာပြောကာ အိမ်က အမ အရေးပေါ်ကိစ္စရှိလို့ လိုက်ခေါ်တာဆိုပီး တော့ကို ရောက်ချလာတာပါ။

လူမမြင်ခင် မင်းမင်းမှာ တစ်ကယ် အိမ်က အမ မှတ်နေပီး လူမြင်ရတော့မှ အံ့သြသွားရသည်။ ကျောင်းကကောင်တွေ...မင်းမင်း တစ်ကယ့် အမ မှတ်ပီး လိုက်ငမ်းလိုက်ကြတာဆိုတာ။ လမ်းမှာ သွားရင်း မင်းမင်း ကိုချော့လေသည်။

“ မင်းမင်း က ရက်စက်လိုက်တာ...မမကိုပစ်ထားတာ တစ်ပတ်ကျော်သွားပီ...သိရဲ့လား..ရှင်လေးက..”

မင်းမင်း ဘာမှပြန်မပြော။

“ စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့...မင်းမင်း ကြိုက်တာပြော...မမ လုပ်ပေးပါ့မယ်...ဟိုနေ့က ပြောတဲ့ဟာ..အခု..ချွတ်ပေးရမလား...”

တစ်ကယ်ဆို..မင်းမင်း က ပင်တီကို လူကြားထဲမှာ သက်သက် ချွတ်စေချင်တာမျိုး မဟုတ်ပါ။ အတူမနေကြခင် နှစ်ဥိးသား စိတ်တွေ လှုပ်ရှား တက်ကြွနေစေဖို့သာ ရည်ရွယ်တာပါ။ ပင်တီတို့ ဘရာတို့ ချွတ်ခိုင်းတာတွေက အကြောင်းရှာတာသာဖြစ်ပါသည်။

တစ်ခါက မင်းမင်းတို့ သွားကြတဲ့ ဟိုတယ်က ကိုးထပ်ရှိပီး မင်းမင်း က အပေါ်ဆုံးထပ်ကိုတောင်းကာ...ဓါတ်လှေကားထဲ ဝင်တာနဲ့ မမနွယ် ကို ကစ်ဆင်ဆွဲ၊ နို့ နဲ့ အဖုတ်ကို အဝတ်တွေပေါ်က နှိုက်ပေး နယ်ပေး နေလိုက်တာ.....ဝန်ထမ်းဖြစ်ဖြစ် အခြားဧည့်သည်ဖြစ်ဖြစ် ကြားကနေ တက်လာပီး ဓါတ်လှေကား ပွင့်တာနဲ့ သူတို့ကို မြင်သွားအောင်ရည်ရွယ်တာ...

ဒါတွေက... အကြောင်းရင်းတွေပါ။ မင်းမင်း အရှက်မရှိလို့ ထကြွလွန်း ထန်လွန်း လို့ သက်သက်လုပ်နေတာမျိုးမဟုတ်။ ထန်တာကတော့ တော်တော် ထန်တာ မင်းမင်းက။..ထားပါ..အဲ့ဒါက။

ကြည့်လေ...ဓါတ်လှေခါးထဲ နှိုက်လိုက် နမ်းလိုက်လုပ်နေတာနဲ့ မမနွယ် စိတ်တွေ တက်ကြွလာမယ်...ဗြုန်းကနဲ လူမိသွားရင် မမနွယ် ရှက်သွားမယ်...ကဲ...ဒီထက်ပြီးပြည့်စုံတဲ့..စိတ်လှုပ်ရှားမှုမျိုး...ဘယ်ရှိတော့မလဲ။ မင်းမင်း ရည်ရွယ်တာ...အဲ့ဒီလို ဖြစ်ဖို့... အတူမနေခင်...နေကြခါနီး..အဲ့ဒီလို စိတ်လှုပ်ရှားစရာတွေ ဖြစ်နေဖို့ပေါ့။

“ ခုမှ...ချွတ်လို့..ဘာလုပ်ရမှာလဲ..မင်းမင်း လိုချင်တာမှ မဟုတ်တော့တာ”

မင်းမင်း ကိုယ်ဘာပြောလဲတိုတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ် နားလည်ပေမယ့် မမနွယ် နားလည်သွားတာက တစ်မျိုး...။ ရှင်းပြရခက်ပါတယ်လေ။

“ ဟုတ်ပါတယ်...မင်းမင်း ရဲ့ ခု မမဝတ်လာတာလဲ...ဟိုနေ့က ပင်တီလေးပဲလေ...ကဲ...ပြော...ဘယ်မှာ ဘယ်လို..ချွတ်ပေးရမလဲ...”

မမနွယ် က တကယ်ကြီးကို ခုပင် ချွတ်ပေးတော့မယ့်ပုံ။ မင်းမင်း စိတ်ဆိုးပြေဖို့ ဘာမဆိုလိုက်လျောမယ့် ပုံမျိုး။ အမှန်တော့ မင်းမင်း စိတ်မဆိုးပါဘူး။ ဒါပေမယ့်..မမနွယ် ကိုနောက်တစ် မျိုး ထပ်တောင်းဆို လိုက်တာက....

“ မင်းမင်း စိတ်ပြောင်းသွားပီ...မမ ပင်တီမချွတ်ရတော့.ဘူး...မင်းမင်း တို့ ဒီနေ့...တူတူနေကြမယ်လေ....”

မမနွယ် မျက်နှာလေး ဝင်းပသွားတယ်။ မင်းမင်း စိတ်ပြေသွားလို့ရော၊ တူတူနေမယ်လို့ပါ..တောင်းဆိုလိုက်လို့ရော။

“ အင်း....မမ ရုံးမသွားတော့ဘူး...ကဲ..ဘယ်သွားကြမလဲ...မင်းမင်း ပြော...”

“ မမ...တိုက်ခန်းသွားမယ်လေ....မမ အခန်းထဲမှာ..မင်းမင်း တို့..တူတူနေရအောင်..”

မမနွယ် မျက်နှာလေး ဝင်းပနေရာကနေ..ညိုသွားပါသည်။

 “မင်းမင်း ရယ်...မမတိုက်ခန်းမှာက...မမ မေမေရော..ကောင်မလေးတွေရောရှိတယ်လေ...ဘယ်လိုလုပ်....သြော်...ခက်တာပါပဲ...ဒီကလေးကတော့...စိတ်ပြန်မကောက်ပါနဲ့တော့..မမ...စဥ်းစားပါရစေဦး...”

မင်းမင်း မျက်နှာ မဲ့သွားတာတွေ့တာနဲ့ မမနွယ် ချက်ချင်း ပြန်ပြင်ပြောလေသည်။ မမနွယ် ကသူ့ အမေနဲ့ ညီမဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ရယ်နဲ့ နေတာပါ။ သူ့ ညီမဝမ်ကွဲက နယ်က နေ ကျောင်းလာတက်နေတာ။ မမမှာ အဖေတော့ မရှိတော့ဘူး။

မမ ညီမဝမ်းကွဲက သူ့ကျောင်းက အဆောင်နေ သူငယ်ချင်း ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ကို မမတို့ တိုက်ခန်း ခေါ်လာပီး အဆောင်ခ သဘောမျိုး မမတို့ကိုပေးနေကြတယ်။ အိမ်ငှားနေကြသလိုမျိုးပဲ။ ဆိုတော့....မမတို့အိမ်မှာ အမျိုးသမီးတွေကြီး ငါးယောက်နေနေကြတာ။ မမတို့က သူတို့လဲ အဖော်ရ အိမ်ငှားခလဲရဆိုပီး...တင်ခေါ်ထားတာ။ မင်းမင်း တိုက်ခန်းပေါ် တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးပေမယ့်...မမပြောပြထားတာ။

“ ကဲ...ကဲ...ဒီလိုလုပ်....ခုချိန်...ကောင်မလေးတွေတော့ ရှိမှာ..မဟုတ်ဘူး...မေမေပဲရှိနေမှာ...မေမေ ကနေ့လည် ဘက်ဆို သီလရှင်ကျောင်းသွားချင်သွားတတ်တယ်....မမ အရင်ဝင်ပြီး အခြေအနေကြည့်ပီးမှ မင်းမင်းကိုလာခေါ်မယ်...မင်းမင်းက လမ်းထိပ်မှာ ခဏနေခဲ့...ဟုတ်ပီလား...”

ဒါပဲလေ....မင်းမင်းက မမနွယ် ကို ဘယ်နေရာမှာပဲဖြစ်ဖြစ် အတူနေလို့ရသော်လည်း...မမအိမ်မှာဆိုပီး..တောင်းဆိုတဲ့အခါ.... မမနွယ် ဘယ်လိုဖြစ်သွားမလဲ....စဥ်းစားသာကြည့်တော့။ မင်းမင်းလိုချင်တာ...သူမ စိတ်တွေဒီလို ယောက်ယက်ခတ် လှုပ်ရှားသွားတာကိုပဲ။

သူမအိမ်က ဘယ်သူမှ မသိအောင် တိတ်တိတ်လေး မင်းမင်း နဲ့ တူတူနေရတော့မယ်...နေရပီဆိုရင်လဲ မမနွယ် စိတ်ထဲမှာ ...ဘယ်လိုတွေ ခံစားနေရမယ် ထင်သလဲ။ ဒါပဲ...မင်းမင်း လိုချင်တာက....။

“ တီ...တီ...တီတီ...တီ............”

စူးရှစွာတီးလိုက်သောကားဟွန်းသံကြားလိုက်ရမှ.... မင်းမင်း စိတ်တွေ အတိတ်က ပြန်ရောက်လာရသည်။ သူ..ဘားလမ်းထိပ်မှာလမ်းကူးဖို့ရပ်နေရင်းက...မမနွယ် နဲ့ အကြောင်းတွေ ပြန်တွေးမိနေတာပါလား....။

ပီးမှ လူက ဘယ်လိုလုပ် လမ်းပေါ်ရောက်သွားတယ်မသိ... ဘေးကဖြတ်လာနေသော...ကားတစ်စီးက ဟွန်းစွတ်တီးတော့သည်။

“ ဟေ့ရောင်...မသာလေး...စောစော သေချင်နေပီလား.....”

“ ဆောရီး...ဆောရီး...မသာကြီးရေ...ဆောရီး...”

မင်းမင်း ရောင်းသူ ဝယ်သူ အသံတူ ပြန်အော်ပေးလိုက်သည်။ မမရေ... ပီးခဲ့တာတွေကို မင်းမင်း ပြန်တွေးနေရင်....လက်ရှိ ဘဝကို ထိခိုက်မယ်ဆိုတာ လက်တွေ့ပဲ...မမရေ။ မမလဲ ခုလောက်ဆို....မမဘဲကြီးနဲ့...စလုံးမှာ အခြေတကျဖြစ်နေလောက်ပီ...။ မင်းမင်း ကိုလဲ မေ့စပြုနေလောက်ရောပေါ့။

ကဲ...မင်းမင်း သွားချင်တဲ့ဆီ ဆက်သွားဖို့...လမ်းကူးမှ ဖြစ်တော့မယ်လေ။ ကူးလိုက်ပီ...မမရေ...Bye Bye.....။

...............................................................................

ရောင်စုံ ဘောလုံး အပိုင်း ( ၁ ) ပြီးပါပီ ။ မူရင်းစာရေးဆရာ ရဲ့ ပိုင်းထားသော အပိုင်း ဖြစ်ပါသည်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>