ဝဋ်ကြွေးရှိသမျှ အပိုင်း ( ၁ )

ဝဋ်ကြွေးရှိသမျှ  အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ခြိမ့် [ အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ ]

အခန်း  ( ၁ )

ဒီဇာတ်လမ်းလေးကို ကျနော်မရေးဘူး ဆုံးဖြတ်ထားတာ။ ကျနော့်ဗီဇ အရပါ။ ကျနော် ဝေဖန်တိုက်ခိုက်တာတွေ မကြိုက်ဘူး။ ဝေဖန် အကြံပြုတာမျိုး လက်ခံတယ်။ အားနည်းတဲ့ဘက်က ဝင်ရပ်တတ်တာ ကျနော့်အကျင့်ပဲ။ ခုဇာတ်လေးက ကျနော့်လာပြောတာ boy မှန်း girlမှန်း ကျနော်မသိဘူးရယ်။ ကျနော် bro တစ်ယောက်လိုပဲ ပြောဆို ဆက်ဆံလိုက်တယ်။ ဖတ်လို့ကောင်းအောင် ဖောရှောတော့ လုပ်ထားတယ်ဗျာ ကြိုပြောထားတာပါ။

ပြီးတော့ ကိုးကွယ်မှု့တခုနဲ့ ပတ်သတ်နေတော့ အတော်စဉ်းစားရတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ကတော့ မကိုးကွယ်ဘူး အယုံကြည်လည်းမရှိဘူး ဆော်လည်မဆော်ကားပါဘူး။ ခုမှ ရေးချင်စိတ်ဖြစ်လို့ ရေးမိတာပါ။တကယ်လည်း ကာယကံရှင်ကို သနားစိတ်ပေါ်လာလို့ဗျို့။ပြောတာရှည်သွားပြီ စမယ်ဗျာ။

....................................................................................................................

" အစမ်း … နင့် အမေ လာသွားတာလား "

" ရှင် … ဟုတ် ဟုတ် … ကိုမြင့် "

" အေးဟာ … ဒီတခါတော့ … ငါတို့ မိသားစုကို ဒုက္ခ မပေးပါစေနဲ့ … တတ်နိုင်တာဆို ကျွေးပါမွေးပါ ပေးပါ … မတတ်နိုင်တာဆို … နင် ဝင်မပါနဲ့တော့ "

ကိုမြင့်စိုးတစ်ယောက် အလုပ်မှ အိမ်ပြန်အလာ လမ်းထိပ်တွင် ယောက္ခမဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ဝင်းအား တွေ့လိုက်သဖြင့် မယားဖြစ်သူ စမ်းစမ်းဝင်းအား သတိပေးစကားပြောဆိုနေသည်။မြင့်စိုး စကားဆုံးသည်နှင့် စမ်းစမ်းဝင်း မျက်နှာ ကွက်ကနဲ့ ပျက်သွားတော့၏။သို့သော် ချက်ချင်း ပြန်ပြင်ကာ စကားပြန်ပြောလိုက်၏။

" အင်းပါ … ကိုမြင့်ရယ် … ကဲ ရေချိုး … ထမင်းစားဖို့ အစမ်းခူးထားလိုက်မယ် "

စက်ချုပ်ရင်းတန်းလန်း လင်ဖြစ်သူအားပြောရင်း မီးဖိုချောင်ဘက် ဝင်သွားရာ မြင့်စိုးတစ်ယောက် မယားဖြစ်သူ၏ တုန်ခါနေသော ဖင်ကြီးအားကြည့်ကာ ညပိုင်း သမီးလေး အိပ်ချိန် တချီတမောင်း ဆွဲရန် တေးထားလိုက်သည်။မြင်စိုးမှာ ကူရှင်ချုပ်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ကာ မြို့ထဲတွင် ဆိုင်ခန်းငှားပြီး တပြည့် ၄ ယောက်နှင့် ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထား၏။ကားရော ဆိုင်ကယ်ရော ချုပ်သဖြင့် အလုပ်ဖြစ်ကာ ငွေပိုငွေလျှံလေးများ စုစောင်းရင်း ခုနေသော အိမ်လေးအား ဝယ်ထားနိုင်သည်။

မြင့်စိုးအသက်မှာ ၃၅ နှစ်ရှိပြီး စမ်းစမ်းဝင်း အသက်မှာ ၃၃ နှစ်ထဲရောက်ကာ မြင့်စိုးထက် ၂ နှစ်ခန့် ငယ်သည်။အောက်ခြေလူတန်းစားများ နေထိုင်သော မြို့စွန်ရပ်ကွက်လေး ဆိုပေမယ့် ထရံကာ သွပ်မိုးလေးများဖြင့် ဝန်းထရံများ ခတ်ကာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး နေထိုင်သော ရပ်ကွက်လေး တခုဖြစ်သည်။ည၁၁လောက်ထိ လူမပြတ်ပဲ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် အရက်ဆိုင်များလည်း ရှိ၏။မြင့်စိုးဝယ်ထားသော အိမ်လေးမှာ ပေ ၂၀ ပေ၄၀ အကျယ်ရှိပြီး ဝယ်ကတည်းက ရေဘုံပိုင်လေး ပါရှိသဖြင့် အိမ်ရှေ့တွင် နှိပ်ပြီး ရေချိုးရန်အသင့်ပင်။

အိမ်ထောင်သက် ၈ နှစ်အတွင်း သမီးလေး မာလာ အားမွေးကာ သားသမီးထပ်မယူတော့ပေ။မာလာလေးပင် သူငယ်တန်း စတက်နေရာ မနက်ဆို မြင့်စိုးက အလုပ်သွား စမ်းစမ်းဝင်းက အပိုဝင်ငွေလေးရရန် စက်ချုပ်နေသည်မို့ မြင်စိုးတို့ မိသားစုလေးမှာ မပူမပင်နှင့် ပျော်ရွှင်ဖွယ်မိသားစုလေး ဖြစ်လာခဲ့၏။သို့သော် လူဘဝဆိုသည်မှာလည်း အကောင်းအဆိုး ဒွန်တွဲနေရာ မြင့်စိုးတို့မိသားစုအား စိတ်အနှောက်ယှက်ပေးနေသူမှာ မြင့်စိုးယောက္ခမ ဒေါ်ခင်ဝင်း ဖြစ်သည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းမှာ အလောင်းကစား အားကြီးကာ အမြဲတမ်း အကြွေးပတ်လည်ဝိုင်းနေတတ်၏။လင်ဖြစ်သူဘက်မှ အမွှေလည်း သားသမီးများအား မပေးခင် သူမလက်ချက်နှင့်ကုန်ကာ ဒေါ်ခင်ဝင်းယောင်္ကျား ဦးသန်းကိုမှာ ရာသက်ပန်ဘုန်းကြီး ဝတ်သွားတော့သည်။သမီးနှစ်ယောက်ရှိရာ အကြီးက မြင့်စိုးမိန်းမ စမ်းစမ်းဝင်းဖြစ်ပြီး အငယ်မ နီနီဝင်းမှာ လင်ယူထားသော်လည်း အိမ်ထောင်ကွဲကာ ဒေါ်ခင်ဝင်းနှင့် လာနေ၏။နီနီဝင်းနှင့် ဒေါ်ခင်ဝင်းမှာ စရိုက်တူကာ လောင်းကစားမှလွဲ၍ ဘာမှ စိတ်မဝင်စားပေ။

မနှစ်က ကြွေးပုန်းများပေါ်ရာ ကြွေးပူများမို့ စမ်းစမ်းဝင်းမှာ လင်ဖြစ်သူ လုပ်ပေးထားသော ဆွဲကြိုးအား ရောင်း၍ ငွေ ၈ သိန်းကျော် စိုက်လျော်ပေးလိုက်ရသည်။မြင့်စိုး သိသွားချိန် လင်မယား အကြီးကျယ် စကားများကာ ကွဲမတတ် ဖြစ်ခဲ့ရသေး၏။အဲဒီကတည်းက မြင့်စိုးနှင့် စမ်းစမ်းဝင်း အမေ ဒေါ်ခင်ဝင်းတို့ စကားမပြောပဲ ခပ်တန်းတန်း နေကြတော့သည်။မြင့်စိုးမှာ ကျွေးစရာရှိကျွေး ပေးစရာရှိပေး ဘာမှ ဝင်မပြောပေ။ပင်ပင်ပန်းပန်းရှာ၍ အမြတ်တနိုး ဆင်ထားသော ဆွဲကြိုးအား ဖြုတ်ရောင်းသဖြင့် ဒေါသထွက်ခဲ့ရ၏။

ပိုဆိုးသည်က ထို ၈ သိန်းကျော်မှာ လောင်းကစားကြွေး ၂ လုံး ၃ လုံး ကြွေးများ ဆပ်ရသည်ကို သိရှိသဖြင့် ဒေါသငယ်ထိပ်တက်ကာ လင်မယားကွဲဖို့အထိ စကားများခဲ့ကြသည်။ခုလည်း ရေချိုးရင်း ယောက္ခမဖြစ်သူ အကြောင်းစဉ်းစားကာ စိတ် ကသိကအောက် ဖြစ်လာခဲ့၏။ရေချိုးပြီး မယားဖြစ်သူမှ ထမင်းပွဲ ပြင်ထားရာ မစားသေးပဲ အညှောင်းပြေ အညာပြေ အရက်သောက်ရန် ထွက်ခဲ့လိုက်၏။စမ်းစမ်းဝင်းမှာ အပြင်ထွက်သွားသော လင်ဖြစ်သူ နောက်ကျောအားကြည့်ရင်း သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချလိုက်တော့သည်။

ခဏအကြာ ကလေးအား ကျူရှင် သွားကြိုကာ ထမင်းကျွေးပြီး စာကျက်ခိုင်းထား၏။စက်မချုပ်တော့ပဲ အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ လက်ထဲမှ လက်စွပ်အား ကြည့်ကာ စိတ်ထဲ လေးလံသွားရတော့သည်။လွန်ခဲ့သော ရက် ၂၀ လောက် ကတည်းက မိခင်ဖြစ်သူမှာ အကြွေး ၃သိန်း ဆပ်ရန် အရေးတကြီးလိုအပ်နေကြောင်း လာပြောပြနေ၏။စမ်းစမ်းဝင်းမှာလည်း အရင်တခါလို လင်မယားကွဲမှာ ကြောက်သဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ၏ ငြင်းလွတ်လိုက်သည်။

သို့သော် ရက် ၂၀ အတွင်း မိခင်ဖြစ်သူမှာ ငိုယိုကာ ၄ ကြိမ်လောက် လာပြောသဖြင့် ဒီနေ့မနက်ပိုင်း လက်စွပ်အား ချွတ်ပေးကာ အတုတစ်ကွင်း ပြုလုပ်ပေးရန် ပိုက်ဆံအဆင်ပြေသည်နှင့် လက်စွပ်ပြန်ရွေးပေးရန် ကတိတောင်းထားလိုက်၏။ညနေပိုင်း လက်စွပ်လာပေးရာ ကံကောင်းသဖြင့် လင်ဖြစ်သူမြင့်စိုးနှင့် ထိပ်တိုက် မတိုးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။အတွေးပေါင်းစုံ စဉ်းစားနေရင်း ဧည်ခန်းဘက်၌ ခြေသံကြားသဖြင့် ထွက်ကြည့်ရာ မြင့်စိုးပြန်ရောက်ကာ ထမင်းစားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

" ဟော … ကိုမြင့် ပြန်ရောက် နေပြီ … အစမ်း တော့ လှမ်းမခေါ်ဘူး … ချည်ရည်ဟင်း ကောင်းတယ် ထည့်ဦးမလား "

" မခေါ်တော့ပါဘူး မိန်းမရယ် … မင်းလည်း အိမ်အတွက်လုပ်ရ ကလေးအတွက်လုပ်ရ စက်ချုပ်ရနဲ့ ပင်ပန်းပါတယ် "

" မပင်ပန်းပါဘူး ကိုမြင့်ကလည်း … သမီးလေးနဲ့ ကိုမြင့်အတွက် လုပ်ရတာပဲ "

" ဒါနဲ့ … သမီးလေးရော "

" ခုန … ကျူရှင်ကြို ထမင်းကျွေးပြီး … စာကျက်ခိုင်းထားတာ "

" အိပ်ပြီနေမှာ အစမ်းရေ … ခြင်တွေပါတွေ ကိုက်မယ် … သူ့အိပ်ခန်းထဲ … ရွေ့ပြီး ခြင်ထောင် ချပေးထားလိုက် "

" ဟုတ် … ကိုမြင့် "

စမ်းစမ်းဝင်းမှာ ပြောပြီးသည်နှင့် ဧည့်ခန်းအနောက်ဖက် အခန်းလွတ်လေးထဲ ဝင်လာခဲ့၏။သမီးလေး မာလာမှာ စာကျက်ရင်း အိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ပွေ့ချီကာ သမီးဖြစ်သူအိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်ချသိပ်လိုက်သည်။ခြင်ထောင်ချပေးကာ ခေါင်းရင်းမှ ပြတင်းတံခါးအား လေဝင်ရန် ဖွင့်ထားခဲ့၏။သမီးလေးမာလာအား ကျောင်းတက်သည့်နေမှစ၍ လင်မယားအိပ်ခန်းနှင့် ကပ်လျက် အိပ်ခန်းထဲ ခွဲသိပ်လိုက်သည်။၁ ရက် ၂ ရက်သာ ဂျီကျပေမယ့် နောက်ပိုင်း သမီးဖြစ်သူမှာ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်တတ်သွားတော့၏။

အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာရာ လင်ဖြစ်သူစားပြီးသော ပန်းကန်ခွက်ရောက်များအား ဆေးကြောသိမ်းစည်းလိုက်သည်။ညပိုင်း ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီကြည့်ရာ လင်မယားနှစ်ယောက် ၁၀ နာရီခွဲလောက် အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြ၏။အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် မြင့်စိုးလက်များက စမ်းစမ်းဝင်း ဖင်ကြီးအား မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်တစ်စောင်းလှဲရင်း ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။အိမ်ထောင်သက် ၈နှစ်ကျော်လာပြီမို့ လင်တော်မောင် ဘာဖြစ်ချင်လဲဆိုတာ အလိုလို သိနေတော့၏။

ခဏအကြာ မရတာ ၅ ရက်လောက်ကြာပြီဖြစ်သော ကာမစည်းစိမ်လေး ရရှိကာ တအီးအီး ညည်းတွားနေသည်။မြင့်စိုးမှာ ညနေကတည်းက မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီးအားကြည့်ကာ တေးထားသော စိတ်များ ဖွင့်ကာ အားကြိုးမန်တက် လုပ်နေပေမယ့် စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် လေးဖက်ကုန်းပေးရင်း ညာဘက်လက်မှ လက်စွပ်အား ကြည့်မိရာ စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားတော့၏။ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်များကြောင့် ဖင်ကြီးတုန်ခါနေရာ စိတ်က တခြားရောက်နေခဲ့သည်။သို့သော် ဖိုမသဘာဝ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား လီးအရည်ပြားဖြင့် ပွတ်တိုက်ချိတ်ဆွဲမှု့ကြောင့် အတွင်းသားများ ယားလာကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာ၏။

စောက်ရည်ပန်းထုတ်ပြီး ခဏအကြာ စောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲ့ ခံစားမိ၍ လင်တော်မောင် မြင့်စိုးလည်း လရည်ထွက်ကာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားကြောင်း ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။

...........................................................................................................................

" ကဲ … မယ်တင့် … ရော့ ၂ သိန်း … ၁ သိန်းက ၅ ရက်လောက် စောင့်ဦး "

" အွန်း … ၅ ရက်ထက်တော့ မကျော်စေနဲ့ … မမဝင်း … အတင့်က … အပြင်က အတိုးနဲ့ ယူပေးထားရတာ … လူရင်းမို့ … အတိုးခံပေးထားတာ "

" အေးပါ … မယ်တင့်ရယ် … ဒါတောင် ငါ့သမီး အကြီးမ ဆီက ဆွဲလာတာဟ … ရစရာ ရှိတာတွေက မရသေးဘူး "

ဒေါ်ခင်ဝင်း တစ်ယောက် မနက်အစောကြီး မနေ့က သမီးဖြစ်သူလက်စွပ်အား ၂ သိန်းနှင့် ပေါင်ကာ နတ်ကတော်မယ်တင့်ဆီ လောင်းကစားကြွေး လာဆပ်နေသည်။မယ်တင့်မှာ အသားညိုညို ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ဖြင့် အရပ်မနိမ့်မမြင့် ဆံပင်ကောက်ကောက်နှင့် ရုပ်ရည်မှာ မိန်းမချောချော၏။နတ်ကတော်အလုပ် လုပ်ရင်း တဖက်ကလည်း ဘောလုံး ၂လုံး ၃လုံး ကယ်ရီလုပ်ကာ နိုင်သလောက် ခွဲကြည့်တတ်သည်။ဒေါ်ခင်ဝင်းလို လောင်းကစားသူများ သူထဲတွင်အများပြားရှိကာ များသောအားဖြင့် သူအကူညီနှင့် မကင်းကြပေ။

" ဒီလိုပါပဲ … မမဝင်းရယ် … ငွေမျော ငွေနဲ့လိုက်ပေါ့ … နေဦး ဒီနေ့ ချိန်းဝိုင်းရှိတယ် … မကစားလည်း ဘေးက နဲနဲပါးပါး လိုက်ပေါ့ … လက်ဖက်ရည်နဲ့ မုန့်ဝယ်ခိုင်း လိုက်ဦးမယ် … ဟေ့ မိတူး "

" ရှန် … လာပြီ … မမတင့် "

" လဖက်ရည်ရယ် … ပလာတာဖြစ်ဖြစ် … စားဖို့ တခုခုဝယ်ခဲ့ ………  အော် … နေဦး … ငါ့ဖို့ ဆေးလိပ် တစ်ဘူး ပါ ဝယ်ခဲ့ဟာ "

" ဟုတ် "

မိန်းမလျာလေး မိတူးမှာ ၁၈နှစ်ကျော်ရုံလေးရှိကာ နယ်မှတက်လာပြီး နတ်ကတော် မယ်တင့် ထံတွင် တပြည့်ခံကာ ကနားစီးပညာအား သင်ယူနေသူ ဖြစ်၏။မိတူးထွက်သွားသည်နှင့် မယ်တင့်လက်များက ဒေါ်ခင်ဝင်းပုခုံးပေါ်ကျရောက်လာတော့သည်။ပုခုံးမှတဆင့် ရင်သားများပေါ်ရွေ့လာရာ ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် ချွေးပြန်လာရ၏။အရင် တရက်ကလည်း မယ်တင့်၏ အပြုစုကြား မျောပါသွားရာ ဧည့်သည်ရောက်လာသဖြင့် ရှေ့မဆက်ခဲ့ရပေ။မယ်တင့် လက်နှစ်ဖက်လုံး လှုပ်ရှားနေပြန်သည်။

" အိုး … အတင့်  "

" မမဝင်းကလည်း … ဒီနေ့ တအားလှနေပါလား "

" ပိုပြီ … အသက် ၅၀ ကျော် ကလေးနှစ်ယောက်အမေကို … မမဝင်းက မြေးတောင် ချီနေရပြီကွဲ့ "

" အသက်ကြီးပေမယ့် … မပျက်စီးသေးပါဘူး … မမဝင်းရဲ့ … မှန်းစမ်း "

နတ်ကတော် မယ်တင့်မှာ ပြောရင်း လက်တဖက်က ဒူးတုတ်ထိုင်နေသော ဒေါ်ခင်ဝင်းပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိလာ၏။

" အိုရ် … ဘာတွေလုပ်ပြန်ပြီလည်း … မမဝင်း ပြန်တော့မယ် "

" မမဝင်းကလည်း … အတင့်ကို မချစ်ဘူးလား … ဒါလေးကို နှမျောနေတာလား "

မယ်တင့်မှာ နှောကျေနေပြီမို့ ဒေါ်ခင်ဝင်း စောက်ဖုတ်အား ပယ်ပယ်နယ်နယ် နိုက်ကလိတော့သည်။အရင်တရက်က ပျိုးထားပြီးသား လိုးကာနီးကျမှ ဧည့်သည်ရောက်လာလို့ ဒေါ်ခင်ဝင်းအား မလိုးလိုက်ရပေ။ဒေါ်ခင်ဝင်းမှာ ခင်ပွန်းသည် ဘုန်းကြီးဝတ်သွားကတည်းက အိမ်ထောင်ရေးသုခ ဝေးနေခဲ့ရာ နတ်ကတော်မယ်တင့်၏ အနိုးအစွ ကောင်းမှု့ကြောင့် ကာမစိတ်လေးများ အသစ်တဖန် ထကြွနေရ၏။မယ်တင့်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်း စောက်ဖုတ်အား နိုက်ရင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းလက်တဖက်အား ဆွဲယူကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထည့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အာ "

ဒေါ်ခင်ဝင်း တစ်ရောက် ရှိန်းကနဲ့ ခံစားမိရ၏။သူမလက်ဖဝါးထဲ နတ်ကတော် မယ်တင့်၏ လီးကြီး ဆုပ်ကိုင်မိသွားသည်။လက်ထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လက်ခလယ်နှင့် လက်မပင် မထိချင် လီး၏ အတုတ်အား ခံစားသိရှိလိုက်၏။

" ရဲရဲကိုင်ပါ … မမဝင်းရဲ့ … နောက်ကျ မမဝင်း ဒါကြီးပဲ ကျွေးခိုင်းနေတော့မှာ … ခ်ခ်  ခ်ခ် "

" လက်ဖက်ရည်ရောက်ပြီ … မမတင့် "

" အေး … အတူး … ခွက်တွေထဲ ထည့်ထား လာပြီလာပြီ … မမဝင်း မုန့်စား လက်ဖက်ရည်သောက် ပြီးမှ ဆက်ကြတာပေါ့ "

နတ်ကတော်မယ်တင့်မှာ အခြောက်မလေးမိတူးအား ပြောရင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းပါ ဆက်ပြောလိုက်သည်။ဒေါ်ခင်ဝင်းမှာ စောက်ဖုတ်အနိုက်ခံရင်း မယ်တင့်လီးကြီးအား မလွတ်ချင် လွတ်ချင်ဖြင့် လွတ်ပေးလိုက်တော့၏။

" အေးပါ … အတင့်ရယ် … မုန့်အရင်စားလိုက်ပါ့မယ် "

မယ်တင့်နှင့် ဒေါ်ခင်ဝင်းတို့ အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ စားသောက်နေတုန်း အင်္ကျ ီပန်းရောင်း ထမိန်အနက်ဗျောင်ဝတ်ထားသော မိန်းမလျာတစ်ယောက် ဝင်လာတော့သည်။

" ဟယ် … ကမ … ခုမှ လော်တကာတယ် "

" မယ့်လေး … သတိရပါ့တော် … မအော်တကားတာဟေ့ "

" ဘယ်လိုလဲ … အညာဘက် ပွဲဆက်တွေ မျော်တကားနေတာပေါ့ …… ခ်ခ် ခ်ခ် "

" မဆိုးပါဘူး … ဒီနှစ် … ပွဲတွေ လော်တကိုက်ရပါတယ် "

" အနောက်ခန်းကစောင့် … လာခဲ့မယ် … မမဝင်း အေးဆေးစားနော် … လဖက်ရည်လည်းသောက် "

မယ်တင့်တစ်ယောက် ဝင်လာသော မိန်းမလျှာအား ပြောပြီး တဆက်တည်း ဒေါ်ခင်ဝင်းအား ဆက်ပြောလိုက်၏။ခဏအကြာ အိမ်၏ အနောက်ခန်းမှ မိန်းမလျှာများ အသုံးများသော ဘမ်းစကားများ ထပ်မံ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။

" သော်တကူက … ဘယ်သူလဲ … အတင့်ရဲ့ "

" ဟိုဘက်တရပ်ကွက်ကျော်ကပါ … ၂လုံး၃လုံး ကစားတယ် … ဖဲလည်းရိုက် အစုံပဲ … ကျော့ရေ "

" ဖေါ်တကင်ကြီးက … တင်းချိတ်နေတယ် အသက်သာကြီးတာ … လော်တကိုးချင်စရာကြီး "

" ခ်ခ် ခ်ခ် … ခဏနေ … ဖြော်တကုတ်တော့မှာ … ကြည့်သွားပေါ့ "

" အတင့်တို့များ … ပေါ်တကိုင်တယ် … အပြင်မထွက်ပဲ … အိမ်မှာ အလော်တကိုး ခံမယ်သူ အဆင်သင့် … အဟစ် ဟစ် "

" အကျော့တော့ မမှီပါဘူးနော် … မိတင့်တို့က အဖူးလေးတွေ မစားရပါဘူး … ကလေးအမေတွေ တခုလပ်တွေ မန်းမှုတ်စားနေရတာပါ "

တကယ်တန်း မိန်းမလျာမိကျော့မှာလည်း မယ်တင့်တို့လို ကနားစီးတစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။နယ်ဘက် နတ်ပွဲများကရင်း ချိုချိုချဉ်ချဉ်လေးများ တွေ့လျင် စားပစ်တတ်၏။ခုလည်း ပွဲနားသဖြင့် မယ်တင့်နေသော မြို့လေးသို့ ခဏ လာအနားယူနေသည်။

..................................................................................................................................

 အခန်း  ( ၂ )

" ပြစမ်းပါဦး အတင့်ဟာကြီး … မမြင်တာ ကြာပေါ့ "

" ကြည့်လေ … အကျော့ "

" ဟယ် … နောက်ထပ် နှစ်လုံး "

" ခ်ခ် … ဟုတ်ပါ့ … ၃ လလောက်ရှိသေးတယ် … ဘေးက ထပ်ထဲ့ထားတာ "

မယ်တင့် လီးကြီးမှာ ထိုင်လျက်အနေထားမို့ ပေါင်ကြားမှ ခုံးထကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒစ်ကြီးက စိုက်ကျနေ၏။ပုံမှန်အနေထားအတိုင်း ၅ လက်မခွဲကျော်ကာ ထလာလျင် ၈လက်မကျော်ကျော်ရှိသည်။မယ်တင့်လိုးခဲ့သမျှ မိန်းမတိုင်း အသဲခိုက်အောင် စွဲလမ်းသွားကြ၏။သဘောၤသားမိန်းမများ သူဋ္ဌေးကတော်များ အစုံပင် နတ်ကနားပွဲဘမ်းပြကာ အိမ်၌ ခေါ်အလိုးခံကြသည်။လီးကကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသလို ဒစ်ဖုူးနောက်နား အပေါ်ဖက်ဂေါ်လီတစ်လုံး အောက်ဘက်လက်တလုံးခြားလောက် တစ်လုံး ခုနောက်ထပ် ထပ်ထဲ့ထားသော ဂေါ်လီးနှစ်လုံးမှာ လီးအရှည်တဝက်ခန့်တွင် ဘေးတိုက် နှစ်လုံး မျက်နှာချင်းဆိုင် ထည့်ထားပြန်၏။

" လော်တကီးက … ရှယ်ပဲ အတင့်ရယ် … ခိခိ "

မိကျော့မှာ မယ်တင့်လီးအား ခပ်ဖွဖွ အုပ်ကိုင်ရင်း အားကျသောလေသံဖြင့် ပြောဆိုနေတော့သည်။

" ကဲ … အကျော့ … ဟိုဖက်ဒေါင့်အခန်းထဲ ဝင်နေလိုက် … အဲဒီအခန်းနဲ့ ကပ်လျက်အခန်းထဲ မမဝင်းကို … လော်တကိုးမလို့ "

နတ်ကတော် မယ်တင့်အိမ်မှာ ပေ ၄၀ ပေ ၆၀ အား အပြည့်ဆောက်ကာ ၁၀ ပေ ပတ်လည် အိပ်ခန်းများ ဖွဲ့ထားသည်။ရာသီဂွင်ရောက်လာလျင် နယ်ဘက်မှ နတ်ကတော်များ လာရောက်တည်းခိုကာ စားကြသောက်ကြ ဖဲရိုက်ကြနှင့် ပွဲဈေးတန်းပုံစံ ဖြစ်နေတော့၏။အမြဲတမ်း အမွှေးတိုင်အနံ့များဖြင့် မွှေးနေပြီး အိမ်ရှေ့ဧည်ခန်းနှင့် နတ်ရုပ်ထုများထားသော အခန်းမှာ ကပ်လျက်ရှိသည်။

ကျန်သော အခန်းများမှာ လူနေအခန်းလွတ်များ ဖြစ်ပြီး နောက်ဖေးတွင် ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာတွဲဆောက်ထား၏။အိမ်၏အလယ် ညာဘက်ခြမ်းတွင် မီးဖိုခန်းနှင့် ထမင်းစားခန်း တွဲဆောက်ကာ ထမင်းစားခန်းထဲ၌ အရက် ဘီယာ အစုံထားရှိသည်။လောင်းကစား လုပ်နေသူမို့ ဆိုင်ရာပိုင်ရာ အရာရှိများအား တည်ခင်းဧည့်ခံပေးရ၏။

" လာလေ … မမဝင်း … အိမ်ရှေ့ခန်းတွေကျ ဧည့်သည်လာရင် … အရှိန်ပျက်တယ် "

မယ်တင့်တစ်ယောက် မိကျော့ဒေါင့်ဆုံးအခန်းဝင်သွားသည်နှင့် ဒေါ်ခင်ဝင်းအား နောက်ဖေးဆွဲခေါ်လာသည်။ထို့နောက် မိကျော့ဝင်သွားသော အခန်း၏အရှေ့ဘက် ကပ်လျက်အခန်းထဲ ဒေါ်ခင်ဝင်းနှင့်အတူ ဝင်လာခဲ့သည်။

" ထမိန်ချွတ်လိုက်ပါ့လား … မမဝင်းကလည်း "

" အိုရ် … အတင့်ရယ် … မမဝင်း ရှက်တယ်ကွဲ့ "

" မရှက်ပါနဲ့ … အရင်တခါလို မမဝင်း စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးချင်လို့ပါဆို့ "

မယ်တင့်မှာ ပြောလဲပြော ဒေါ်ခင်ဝင်း ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ပစ်သည်။ဒေါ်ခင်ဝင်းကလည်း ဟန်ဆောင်ငြင်းကာ ဖင်ကြီးအား ကြွပေးနေ၏။

" အားပါး … လှလိုက်တာ … မမဝင်းရယ် … ဒါကြီးကို မမဝင်းယောင်္ကျားမို့ … ပစ်သွားရက်တယ် … နှမျောစရာကြီး "

ကုတင်ပေါ် ဒူးထောင်ပေါင်ကားဖြစ်နေသော ဒေါ်ခင်ဝင်းပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်အားကြည့်ကာ မယ်တင့်တစ်ယောက် ပြောဆိုနေပြန်သည်။

" အိုးးး … အတင့်ရယ် … လုပ်မှာဖြင့်လုပ် "

" အင်းပါ … မမဝင်းရယ် ခဏ "

မယ်တင့်က ပြောပြီးသည်နှင့် ထမိန်လိုဝတ်ထားသော ပုဆိုးအား ချွတ်ချပစ်၏။ဒေါ်ခင်ဝင်း ရင်ဘတ်ပေါ်ခွထိုင်ကာ လီးထိပ်အား ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်သည်။အရင်တခေါက်က စုပ်ပေးပြီးသားမို့ ဒေါ်ခင်ဝင်းအတွက် မထူးဆန်းတော့ပေ။မယ်တင့်လီးအား တပြွတ်ပြွတ်စုတ်ပေးလိုက်ရာ ခဏအကြာတွင် လီးတန်ကြီးမှာ ဆန့်ထွက်လာပြီး အကြောများထလာ၏။

" အမလေး … ကောင်းလိုက်တာ မမဝင်းရယ် … ရပြီ ရပြီ "

မယ်တင့်တစ်ယောက် ဒေါ်ခင်ဝင်း ပါးစပ်ထဲမှ လီးကြီးအား ထုတ်ကာ ထရပ်လိုက်သည်။ထို့နောက် ဒေါ်ခင်ဝင်းပေါင်ကြားထဲ နေရာယူကာ ဒူးထောက်လိုးတော့၏။

" အ …… ဖြည်းဖြည်း …… အတင့် …… ကျွတ်ကျွတ် "

" အွန်းပါ … မမဝင်းရယ် … တဝက်ပဲ သွင်းရသေးတယ် "

" တဝက်ပဲ လုပ်ပါကွယ် … အတင့်လီးက ထွားရတဲ့ကြားထဲ … ဂေါ်လီတွေနဲ့ … အီးးး ရှီးးးး "

" မမဝင်း ယောင်္ကျားလီးက … သေးလား "

" ပုံမှန်ပါပဲ … အတင့်လီးက ကြီးကိုကြီးတာပါဆို … စောက်ခေါင်းထဲ တစ်စို့ကြီး "

" ခဏလေးပဲ … အောင့်ခံလိုက် နောက်ကျ အတင့်မှအတင့် ဖြစ်စေရမယ် "

" ဗျစ် …… အ …… ဖွပ်  ဘွတ် …… အမလေး  သေ  သေပါပြီ အတင့်ရယ် …… ဘွတ်  ဘွတ် … အ  အားးး  အားးးး းးးး "

မယ်တင့်တစ်ယောက် ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ ညည်းတွားသံအား မသိချင်ယောင် ဆောင်ကာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ခွလိုးတော့သည်။ဒေါ်ခင်ဝင်းလည်း တအားအား အော်ညည်းရင်း စောက်ရည်များစိမ့်ထွက်ကာ ခဏအကြာမှ မယ်တင့် လီးအား ခံနိုင်ရည်ရှိလာခဲ့၏။စောက်ခေါင်းအတွင်းနံရံများအား ဂေါ်လီများက ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် တခါမှမခံစားဘူးသော ကာမအရသာအား ခံစားရင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မြှောက်ဖြဲကာ မယ်တင့်လိုးချက်များအား ကျေကျေနပ်နပ် ခံယူနေလိုက်သည်။မယ်တင့်မှာလည်း ဒေါ်ခင်ဝင်းခံနိုင်သည်နှင့် မနားတမ်းဆောင့်လိုးရာ ဒေါ်ခင်ဝင်းနှင့်အတူ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတော့၏။

" အမလေး …… ကောင်းလိုက်တာ အတင့်ရယ် "

" အတင့်မပြောဘူးလား … ခဏပဲ နာတာပါဆို … နောက်ကျ ကောင်းလာတယ်မလား … အဟင်း … မမဝင်း ဆန္ဒရှိတိုင်း လာခဲ့နော် … အတင့်အိမ်က အမြဲတမ်း တံခါးဖွင့်ထားပြီးသား "

ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် ကာမသုခ ဝေးနေသည့်အပြင် မယ်တင့်၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သောလီးနှင့် အလိုးခံရသဖြင့် တချီတည်းနှင့် အီစိမ့်သွားတော့သည်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများမှာလည်း ဂေါ်လီဒဏ်ကြောင့် ကြိမ်းနေရ၏။ပြန်ကာနီး မယ်တင့်က ဒုတိယအချီလိုးဖို့ပြောရာ မနည်းတောင်းပန်ပြီး ပြန်လာခဲ့ရ၏။ဒေါ်ခင်ဝင်းပြန်သွားမှ တဖက်ခန်းထဲပုန်းနေသော မိန်းမလျာအကျော့ ထွက်လာတော့သည်။

" အတင့်တို့များ သန်ချက်နော် … မမကြီးတွေတောင် … အော်ယူရတယ် … ခိခိ "

" အဲဒီ မမဝင်းက … လော်တကင်နဲ့ ဝေးနေတာ ကြာပြီ အကျော့ရဲ့ … အတင့်က လူလစ်ရင် အောက်စလွတ်လွတ်ပြတာ … အတင့်ဟာကို ခိုးခိုးကြည့်တတ်တယ် … ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်ထဲက ဖြုတ်ဖို့ ဧည့်သည်လာတာနဲ့ … မဖြုတ်လိုက်ရတာ … ခုလည်း တချီပဲ ခံတာ … အသက်ကြီးပေမယ့် စောက်ဖုတ်က စီးပိုင်နေတာပဲ … အကျော့ရယ် "

" အမလေးတော် … အတင့်ဟာကြီးလည်း ကြည့်ဦးလေ … လော်တကီးက တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည် ဒါကြီးနဲ့က အအိုတွေ စောက်ဖုတ်မှ ခံနိုင်မှာ အတင့်အတွက်ကတော့ ဘယ်စောက်ဖုတ် လိုးလိုး စီးပိုင်နေမှာပေါ့ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" မတော်လို့ပြန်လွတ်ရတဲ့ စောက်ဖုတ်တော့ … အတင့် မတွေ့ဖူးသေးဘူး … ခိခိ … နောက်ပိုင်းကျ သူတို့ကိုယ်တိုင်ပဲ … ညှောင့်ခိုင်းဆောင့်ခိုင်း တော့တာ "

" ဟုတ်ပါပြီရှင် … အကျော့ဖို့ လည်း … ဖန်တီးပေးပါဦး … ဒီမှာ တလလောက် နားမလို့ … ဇယားကပ်တာတွေ မကြိုက်ဖူးနော် "

" ခုန … မမဝင်း သမီး အကြီးမတော့ … အတင့်သဘောကျနေတာ … အကျော့ရဲ့ … ညိုညိုတောင့်တောင့်ကြီး … ဖင်ကလည်း မအေအတိုင်းပဲ … ဝိုင်းစက်နေတာ … မအေထက်တောင် ကော့နေသေးတယ် "

" ဟယ် … တကယ် "

" အွန်း … ဒါပေမယ့် … ကလေးအမေနော် … လော်တကင်ရှိတယ် "

" ဟုတ်ပါပြီ … အဲလို ဖေါ်တကင်မျိုး … ရရင် စိမ်လိုက်ချင်တယ် "

" အချိန်နဲနဲစောင့် … နောက်တပတ်ထဲ ချိန်းဝိုင်းလုပ်မယ် … ဒေါ်ခင်ဝင်း လာကစားရင် … ပိုက်ဆံလိုသလောက် ထုတ်ပေးရုံပဲ … ပြီးမှ လှုပ်ရှားကြတာပေါ့ "

................................................................................................................

" ရှင် … ဟုတ်ပါတယ် … ဒီဖုန်းပိုင်ရှင်ရဲ့ အမျိုးသမီးပါ "

" အော် … ဟုတ် … ကိုမြင့်စိုး နဲ့ မတော်တဆ အက်ဆီးဒင့်ဖြစ်တာ … အရိုးအကြော ကုသဆောင် ရောက်နေလို့ … မစမ်းစမ်းဝင်း လာလို့ရမလား "

" အမလေး … ဘုရားဘုရား … ဟုတ်ဟုတ် … ခုပဲ လာခဲ့ပါမယ် "

စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ကလေးကျောင်းပို့ပြီးအပြန် စက်ချုပ်နေစဉ် ဖုန်းဝင်လာသဖြင့် ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။လင်တော်မောင် မြင့်စိုးဖုန်း ဖြစ်နေကာ အက်ဆီးဒင့်ဖြစ်သဖြင့် ဆေးရုံရောက်နေကြောင်း သိလိုက်ရ၏။အဝတ်စားလဲကာ ရပ်ကွက်တွင်းမှ ဆိုင်ကယ်တက္ကစီဖြင့် ဆေးရုံ လိုက်လာခဲ့ရသည်။ဆေးရုံရောက်တော့လည်း အူလည်လည်ဖြင့် ဘယ်နေရာမှန်းမသိ လင်တော်မောင်ဖုန်းပြန်ဆက်ကာ ခုနစကားပြောသောလူအား ဆေးရုံအဝင်ပေါက်ရှေ့ လာခေါ်ခိုင်းရ၏။

" ဟုတ် … ကျမ အင်္ကျီအပြာနဲ့ ထမိန်အနက် ဝတ်ထားတာပါ … ဆေးရုံ အပေါက်ဝက စောင့်နေပါ့မယ် "

ခဏအကြာ အသားဖြူဖြူ မျက်မှန်အနက် တတ်ထားသော ခပ်သန့်သန့် အမျိုးသားတစ်ယောက် သူမနားလေး လျှောက်လာနေသည်။

" မစမ်းစမ်းဝင်းလား … ခင်ဗျ "

" ဟုတ်ကဲ့ရှင့် … ကိုမြင့်ရော ကိုမြင့်ဘယ်မှာလဲ … ဘာဖြစ်သွားသေးလည်း "

" စိတ်အေးအေး ထားပါ … ညီမ … အကို့ ကားနဲ့ … လမ်းချိုးတခုမှာ ပွတ်မိတာပါ … ခြေထောက် အရိုးအက်သွားလို့ … လိုအပ်တာတွေ အကုန်လုပ်ပေးထားပါတယ် "

" ဟုတ်ဟုတ် … ခု ကိုမြင့်ဆီ လိုက်ပို့ ပေးပါရှင် "

" လာလာ ညီမ … အကိုနာမည်က … ထွန်းနောင်ပါ … ပွဲရုံလုပ်ငန်း လုပ်တာ … အကုန်အဆင်ပြေအောင် စီစဉ်ပေးထားပါတယ် "

စမ်းစမ်းဝင်း တစ်ယောက် ကုသဆောင်ထဲရောက်သည်နှင့် အော်ဟစ်ညည်းတွားနေသော လူနာများ သူမလို လူနာရှင်များ၏ စကားသံများ ဆူညံနေတော့သည်။မကြာမှီ လူနာကုတင်များ ကျော်ဖြတ်လာရင်း ဒေါင့်ဆုံးရှိ လူနာကုတင်ပေါ်တွင် ညာဘက်ခြေသလုံးအား ကျောက်ပတ်တီးစီးထားသော ခင်ပွန်းသည် မြင့်စိုးအား တွေ့လိုက်ရ၏။

" ကိုမြင့် … ဘယ်လို ဖြစ်တာလည်း … အဟင့် ဟင့် "

" ခြေထောက် နဲနဲထိသွားတာပါ … အစမ်းရယ် … ကျန်တာဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး … ဒီက အကိုက အကုန်လုပ်ပေးထားပါတယ် "

" ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ … ဆေးရုံပေါ် ၁လခွဲလောက် နေရမယ် … ငွေကြေးအတွက် မပူပါနဲ့ ကျနော် အကုန်တာဝန်ယူမှာပါ … ညီလေး အလုပ်အတွက်လည်း မပူနဲ့ နစ်နာကြေးသဘောမျိုး အကို စီစဉ်ပေးမယ် "

" ရပါတယ် အကိုရာ … ကျနော်လည်း လမ်းအကွေ့ကို … သတိမထားမိတာပါ … အကို့အပစ်ပဲ မဟုတ်ပါဘူး "

" အားမနာပါနဲ့ အမှု့မဖွင့်တာကို … အကို့ဘက်က ကျေးဇူးတင်နေတာပါ "

ထို့နောက် ထွန်းနောင်မှာ ငွေ ၂ သိန်းပေးထားကာ ခဏနေမှ တစ်ခေါက်ပြန်လာမည် ဖြစ်ကြောင်းပြောကာ ပွဲရုံ လိပ်စာကဒ်လေး ပေးထားခဲ့၏။

" ခြေထောက်က … များလား ကိုမြင့် "

" နဲနဲတော့ နာတာပေါ့ … အရိုးထိသွားတာ … ခဏနေကိုထွန်းနောင် ပြန်လာရင် ချိုင်းထောက်ဝယ်လာမှာပါ … ချိုင်းထောက်နဲ့ဆို သွားလို့ရပါတယ် "

စမ်းစမ်းဝင်း တစ်ယောက် ဆေးရုံကလေးနဲ့ တညစောင့်အိပ်ရာ ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေပေ။ညပိုင်း ဒဏ်ရာမသက်သာသဖြင့် အော်ဟစ်နေသော လူနာများကြောင့် ကလေးမှာ မအိပ်ပဲ ကြောက်လန့်နေသည်။

" ကဲ … ငါလည်း ချိုင်းထောက်နဲ့ သွားနိုင်လာနိုင်ပါတယ် … နောက်ရက် … မအိပ်နဲ့တော့ … ဆိုင်က ငါ့တပြည့်လေးတစ်ယောက် လာအိပ်ဖို့ ဖုန်းဆက်ပြောလိုက်မယ် … အစမ်းက ထမင်းဟင်းပဲ စီစဉ်ပေးတော့ … အိမ်မှာပဲ အိပ်တော့ ကလေးသာဂရုစိုက် "

စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် နေ့လည် တစ်ခေါက်သာ ထမင်းပို့ရင်း လျှော်ရမည့် အဝတ်စားများ ယူကာ အိမ်ပြန်လာပြီး နေနေခဲ့၏။ယောင်္ကျားဖြစ်သူဆေးရုံတက်ပြီး ၁ပတ်အကြာ မိခင်ဖြစ်သူ ရောက်ရှိလာတော့သည်။

" အဲဒါ … အတိုက်ခိုက်တွေ သမီးရဲ့ … အမေ နတ်မေးလာခဲ့ပြီ … ငါ့သမီးက ကိုယ်တော်ကြီးနဲ့ ၁လ တိတိ လက်ထပ်ရမယ်တဲ့ "

" ရှင် …  ဟုတ်ရဲ့လား အမေရယ် "

" အဟုတ်ပြောနေတာ သမီးရဲ့ … သမီးကို ကိုယ်တော်ကြီးက သဘောကျနေတာ … လိပ်ပြာ လှလို့တဲ့ … သမီး လက်ထပ်လိုက်ရင် … အမေပါ အဆင်ပြေမှာ သမီးရဲ့ "

အမှန်တော့ ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် နတ်ကတော် မယ်တင့်အိမ် ဖဲရှုံးကာ ဖဲကြွေးများ တင်နေရာ မယ်တင့်အိမ်ရောက်နေသော မိန်းမလျာမိကျော့ က ငွေကြေးစိုက်ထုတ်ပေးထား၏။ထို့နောက် မယ်တင့်မှာ ကြိုတင်စီစဉ်ထားသည်အတိုင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းအား အကြပ်ကိုင်တော့သည်။ဒေါ်ခင်ဝင်းမှာလည်း ဘေးကျပ်နံကျပ်ဖြစ်ကာ သမီးဖြစ်သူ စမ်းစမ်းဝင်း၏ ခင်ပွန်းသည်ဆေးရုံတက်နေစဉ် တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ် ဖဲကြွေးရော မယ်တင့်အား ပေးရမည့် ကျန်ငွေအားဆပ်ရန်ပါ ကြိုးစားတော့သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာလည်း လင်ဖြစ်သူ အမြန်ကျမ်းမာစေရန် စိတ်အားထက်သန်ကာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

သူမအထင် ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် လက်ထပ်တာမျိုး ကြားဖူးနားဝရှိနေသည် လက်ထပ်စဉ်ကာလအတွင်း ခင်ပွန်းသည်နှင့် အတူမအိပ်ဖို့က စိုးရိမ်စရာ မရှိပေ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ မြင့်စိုးမှာ ဆေးရုံပေါ် ၄၅ ရက်ခန့် နေရဦးမည် ဖြစ်သည်။နောက်ရက် မနက်တွင် ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ကာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် လိုက်ခဲ့လိုက်၏။ကလေးကျောင်းကြိုနှင့် လင်ဖြစ်သူမြင့်စိုး ထမင်းပို့ရန် ညီမဖြစ်သူအား မှာထားခဲ့သည်။မကြာခင် နတ်ကတော် မယ်တင့်အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာ၏။

" ဟော … လာလာ … မမဝင်း … ဒီမှာ ပွဲထိုးထားတယ် … ညီမတော်လေးရော ပါလာပြီလား "

စမ်းစမ်းဝင်း တစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် အမွှေးတိုင်နံ့များ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသည်။ဧည့်ခန်းအနောက်ဖက် ကပ်လျက်အခန်းထဲ နတ်ကတော်မယ်တင့် နောက်မှ သားအမိနှစ်ယောက် ကပ်လိုက်လာခဲ့တော့၏။နတ်ရုပ်ထုများရှေ့ အသားဖြူဖြူ မိန်းမချောချောသော မိန်းမလျာတစ်ယောက် အဖြူရောင် နတ်ဝတ်စုံဝတ်ကာ ခေါင်းပေါင်းနှင့် ဒူးကွေးထိုင်နေသည်။

" ကဲ … ညီမတော်လေးက … ဒီရှေ့လာ … မမဝင်းက နောက်နားတိုးလိုက် … အတင့် ကိုယ်တော်ကြီး ပင့်လိုက်ဦးမယ် "

စမ်းစမ်းဝင်းအား မိန်းမလျာဘေးနား ကပ်ထိုင်ခိုင်းပြီး မယ်တင့်ဆီမှ နတ်ပင့်သော စကားလုံးများ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။ခဏအကြာတွင် မိန်းမလျာနတ်ကတော်၏ ကိုယ်လုံးမှာ တဇပ်ဇပ် တုန်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်ပူးကပ် မြှောက်တက်လာကာ စကားသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။

" ကိုင်း … ငါ့ အကြောင်း သိပလား … ဘက်နဲ့တုန်းဟေ့ "

....................................................................................................

အခန်း  ( ၃ )

" သိပါပြီ … ကိုယ်တော်ကြီးရယ် … ဒီက ညီမတော်လေးက … ခု ကိုယ်တော်ကြီး မေတ္တာကို ခံယူဖို့ ရောက်လာတာပါ "

မယ်တင့်မှာ လက်အုပ်ချီရင်း စမ်းစမ်းဝင်းအား မျက်စပစ်ပြလိုက်၏။စမ်းစမ်းဝင်းမှာလည်း မယ်တင့်အပြုမှုကြောင့် ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် လက်အုပ်လေးချီကာ မိန်းမလျာမိကျော့အား ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။မိန်းမတစ်ယောက်လို မျက်နှာသွယ်သွယ်နှင့် ယောင်္ကျားတန့်မယ့် နူတ်ခမ်းနီဆိုးထားသော နူတ်ခမ်းပါးလေးမှ စကားလုံးများ ထွက်ပေါ်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။

" အေး … ရက် ၃၀ ငါနဲ့ ပေါင်းဖက်မှ … အပစ်က လွတ်မယ်ဟေ့နော် "

" ဟဲ့ … ညီမတော် … ပြန်ပြောလေ "

မယ်တင့်က ဟန်ပါပါနှင့် စမ်းစမ်းဝင်းအား တိုးတိုးလှမ်းပြောလိုက်သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာလည်း မယ်တင့်စကားကြောင့် မိန်းမလျာမိကျော့အား စကားပြန်ပြောလိုက်ရ၏။

" ဟုတ်ကဲ့ရှင့် "

" စကားကို ဘယ်လိုပြောတာလဲဟေ့ … ဆိုင်ရာပိုင်ရာတွေက သင်မထားဘူးလား နှမတော် "

" ညီမတော်ရယ် … လူပြည်လို စကားလုံးတွေ မသုံးရဘူးလေ … ကိုယ်တော်ကြီး သဘောတော်အတိုင်းပါလို့ပြော "

မိန်းမလျာမိကျော့မှ ဟောက်လိုက်စဉ် မယ်တင့်က စမ်းစမ်းဝင်းအား သင်ပေးနေရပြန်သည်။

" ဟို ဟို … ကိုယ်တော်ကြီး သဘောတော် အတိုင်းပါရှင် "

" အေး … ဒီနေ့က စလို့ … ညတိုင်း ငါ့ဆီ ခစားဝင်ရမယ် … ကြားလားဟေ့ "

" ကြားပါတယ် … ကိုယ်တော်ကြီးရယ် … နှမတော် ညတိုင်း ခစားဝင်ပါ့မယ် "

" အေး … ကိုင်း ကိုင်း … ငါ ကိုယ်တော် … နားတော်မှုမယ် … လိုက်ပို့ကြစမ်း "

" သဘောတော်အတိုင်းပါ … ကိုယ်တော်ကြီး "

ထို့နောက် မိန်းမလျာမိကျော့၏ တုန်ဆင်းနေသော ကိုယ်ခန္ဓာအား မယ်တင့်နှင့် စမ်းစမ်းဝင်းမှ ဘေးမှတွဲကာ အိမ်၏ နောက်ဆုံးခန်း မိကျော့တည်းသော အိပ်ခန်းထဲ လိုက်ပို့ကြရ၏။ခဏအကြာ မယ်တင့်ပြန်ထွက်လာကာ ဒေါ်ခင်ဝင်းအား ညပိုင်းမှ စမ်းစမ်းဝင်းအား ပြန်ပို့မည်ဖြစ်ကြောင်း စိတ်မပူဖို့မှာကာ ဖဲကြွေး ၂ သိန်းကျော်နှင့် ကျန်ငွေ ၁ သိန်းကျော်အား မိကျော့မှ စိုက်ပေးလိုက်ပြီဖြစ်သည်ကို ပြောပြနေသည်။အိမ်ရှေ့ထိ ဒေါ်ခင်ဝင်း ဖင်သားကြီးအား ပွတ်သပ်ကာ လိုက်ပို့ပေးလိုက်၏။

" ကဲ … ညီမတော်လဲ ပင်ပန်းပြီ … ရော့ အချိုရည်လေးသောက်ပါဦး "

မိကျော့မှာ ကုတင်ပေါ် နတ်ဝတ်စုံနှင့် ပက်လက်လှန်လှဲနေကာ စမ်းစမ်းဝင်းမှာ ကုတင်အောက် ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း ခေါင်းလေးငုံ့ထားရှာသည်။အခန်းတွင်း စကားသံနှင့်အတူ အချိုရည်ဘူးလေး ကိုင်ကာ ဝင်လာသော မယ်တင့်ကြောင့် ခေါင်းလေးမော့ကြည့်လိုက်၏။မယ်တင့်ပေးသော အချိုရည်အား မော့သောက်ပြီး ပြန်ချရာ မယ်တင့်မှ အကုန်သောက်ရန် ပြောနေပြန်သည်။

" အကုန်သောက်ပါ … ညီမတော်ရဲ့ "

မယ်တင့်စကားကြောင့် စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် လက်ကျန်အချိုရည်အား အကုန်မော့သောက်ပစ်လိုက်၏။အချိုရည်ကုန်သည်နှင့် ခဏအကြာ စမ်းစမ်းဝင်းစိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနှင့် တခုခုအား ကုတ်ခြစ်ပစ်ချင်သလို ခံစားလာရသည်။ရယ်ချင်သလိုလို ငိုချင်သလို ဖြစ်လာကာ ထရပ်ဖို့ အားယူလိုက်၏။ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကြွမလာပဲ ဖင်သားကြီး အနည်းငယ်ကြွကာ ပြန်ထိုင်ကျသွားရသည်။

" အင်းဟင်း … ကျွတ်ကျွတ် "

ထိုစဉ် မယ်တင့်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် လှဲနေသော မိကျော့အား မျက်စိတဖက်မှိတ်ပြကာ လက်မထောင်ပြလိုက်၏။စမ်းစမ်းဝင်းမှာ ရီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ လျှောက်ကြည့်နေသည်။အရာအားလုံး မှုံဝါးဝါးနှင့် ခေါင်းထဲ ရိတ်တိပ်တိပ်လေး ဖြစ်နေပြန်၏။

" ဒီပေါ်တင်လိုက်ပါ့လား … အတင့် "

" အင်း "

မိကျော့စကားဆုံးသည်နှင့် မယ်တင့်မှာ စမ်းစမ်းဝင်းကိုယ်လုံးအား ပွေ့ကာ ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာ အားအင်ယုတ်လျော့ကာ ကာမစိတ်ကြွဆေး အရှိန်ဖြင့် မယ်တင့်နှင့် မိကျော့အား လိုက်ကြည့်နေမိသည်။

" ကဲ … ဝတ်စုံချွတ်လိုက်ဦးမယ် … အတင့်ရေ … ခိခိ "

မိကျော့မှာ မယ်တင့်အားပြောရင်း နတ်ဝတ်စုံအား ချွတ်ရာ စွပ်ကျယ်နှင့် ဘောင်းဘီတိုလေးသာ ကျန်တော့၏။

" အယ် … အကျော့ နို့လေးက ဆော်ကကေး ထော်တကိုး ထားတာပါလား … စို့ချင်စရာလေး … ချစ်တာ "

မိကျော့ နို့အုံမှာ ဆေးထိုးထားသဖြင့် စူထွက်နေကာ နို့သီးခေါင်းလေးက စွပ်ကျယ်သားအောက်မှ ချွန်ထွက်နေသည်။

" ဟုတ်တယ် … အတင့်ရဲ့ … ပြီးမှ စော်တကို့နော် … အဟစ် ဟစ် "

မိကျော့မှာ ပြောရင်း စွပ်ကျယ်ရော အောက်ခံဘောင်းဘီပါ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့၏။

" ဟယ် … လော်တကီးလေးက … ဖွေးဥနေတုန်းပဲ အကျော့ရယ် … ကြည့်စမ်း … အကြောစိမ်းလေးတွေတောင် မြင်နေရတာ "

စမ်းစမ်းဝင်းမှာ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သော်လည်း ခုထိ လင်ဖြစ်သူမြင့်စိုးကိုယ်လုံးတောင် တုံးလုံးမမြင်ဖူးပေ။ခုလို အနီးကပ် မိန်းမလျာမိကျော့၏ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးအားမြင်လိုက်ရာ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ၏။ထိုစဉ် မယ်တင့်မှာ မိကျော့ လီးအားကိုင်ကာ လီးအရည်ပြားအား ဖြဲလိုက်စုလိုက်လုပ်နေသဖြင့် ဒစ်ဖူးပန်းရောင်လေးမှာ ကားထွက်နေပြန်သည်။

" ကဲပါ … အတင့်ရယ် … မိကျော့တို့က ဘယ်ချိန်တွေ့တွေ့ ရနေတာကို … ဒီက ညီမ အဝတ်တွေ ကူချွတ်ရအောင်နော် "

" အို … မလုပ်ပါနဲ့ "

စမ်းစမ်းဝင်းမှာ မိကျော့လီးအား ကြည့်ရင်း သူမအဝတ်စားများ ချွတ်ရန် ပြောနေသည်မို့ ကုတင်ပေါ်ဒူးတုတ်ထိုင်နေရာမှ ကိုယ်လုံးအား အနည်းငယ် ကြုံ့လိုက်မိ၏။

" ခဏနေ … ညီမ … ပျော်လာမှာပါ … ကိုယ်တော်ကြီးက … အပျော်တွေ ပေးတော့မှာကို … လိမ်မာပါတယ် "

မယ်တင့်မှာ ပြောရင်း စမ်းစမ်းဝင်း အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဖြုတ်နေတော့သည်။မိကျော့မှာလည်း စမ်းစမ်းဝင်း လက်ကလေးအား မယ်တင့် အင်္ကျီချွတ်ရာတွင် အနှောက်ယှက်မဖြစ်အောင် ချုပ်ကိုင်ထား၏။တခဏအတွင်း စမ်းစမ်းဝင်း အင်္ကျီနှင့် ထမိန်အား ချွတ်ရာ ဘော်လီအပြာလေးနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီအနီလေးသာ ကျန်တော့သည်။

ပုခုံးသားအောက် လက်မောင်းအိုးဖွေးဖွေးပေါ်မှ သနပ်ခါးလေးများနှင့် မျက်နှာပေါ်ရှိသနပ်ခါးများမှာ ချွေးအနည်းငယ်စို့ကာ ကွက်နေ၏။မိန်းမလျာ နှစ်ယောက်ကြား စူဖြိူးတင်းထုတ်နေသော ရင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား ဘယ်လက်ဖြင့် သိုင်းယှက်ထားကာ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးကြားမှ အတွင်းခံဘောင်ဘီလေးဖြင့် ဖုံးထားသော စောက်ဖုတ်အား ညာလက်ဖြင့် အုပ်ကာ ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်ရသည်။

" သော်တကူက … ကလေး အမေသာ ပြောတာ … တင်တွေ ရင်တွေက … အကိတ်နော် … အတင့် "

" ဟုတ်ပါ့ … အကျော့ရယ် … အတင့်လည်း အဝတ်စားနဲ့ပဲ မြင်ဖူးတာ … ဒါမျိုး မမြင်ဖူးသေးဘူး … အစောကတည်းကသိရင် … အကျော့တောင် ပေါ်တကေးဖြစ်မှာ မဟုတ်ဖူး … ခ်ခ် ခ်ခ် "

မိကျော့မှာပြောရင်း ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် စမ်းစမ်းဝင်းအား ဖက်နမ်းလိုက်သည်။စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ပထမဆုံး သူစိမ်းယောင်္ကျား၏ ချွေးနံ့ ရေမွှေးနံ့လေး ရရှိနေ၏။နူတ်ခမ်းလေးအား တေ့စုပ်လာသဖြင့် လျှာနွေးနွေးလေးအား ပြန်လည် တို့ထိစဉ် သူမနို့အုံများအား ဘော်လီအတွင်း လက်ထဲ့ကာ ညှစ်ချေ ခံရပြန်သည်။မိကျော့မှာ စမ်းစမ်းဝင်းနူတ်ခမ်းလေးအား တေ့စုက်ကာ လျှာဖြင့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေရင်း ဘေးနားရှိ မယ်တင့်ထံ အကြည့်ရွေ့လိုက်တော့၏။

မယ်တင့်အား တချက်ကြည့်ကာ မျက်စပစ်ပြရင်း ဘော်လီချိတ်ဖြုတ်ကာ စမ်းစမ်းဝင်းကိုယ်လုံးအား လှဲချပစ်သည်။စမ်းစမ်းဝင်းကိုယ်လုံး ပက်လက်အနေထားဖြစ်သွားသည်နှင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်မှာ စိလျက်အနေထားဖြင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီနှင့် ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်လေးမှာ မို့မောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။မယ်တင့်မျက်လုံးများ အရောင်လဲ့လာကာ ပေါင်ကြားထဲ လက်နိုက်ကလိလိုက်တော့သည်။မိကျော့မှာလည်း စမ်းစမ်းဝင်းနှင့် နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ နို့သီးခေါင်းမဲမဲလေးအား ပြောင်းစို့နေပြန်၏။

" အဟင့် ဟင့် … အ "

စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် နို့စို့ခံရင်း စောက်ဖုတ်အား ကလိခံရသဖြင့် ပေါင်တန်လေးများ စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် တအအ ညည်းနေရသည်။မယ်တင့်မှာ စမ်းစမ်းဝင်းကာမအရှိန်တက်လာသည်နှင့် ပေါင်တန်များအားဖြဲပစ်လိုက်ရာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးမှာ စောက်ရည်များရွှဲနေပြီး ဘောင်းဘီဂွကြား ဘေးတဖက်တချက်တွင် စောက်မွှေးလေးများ တိုးထွက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရပြန်၏။အတွင်းခံဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်ကာ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အုံလေးပေါ် မျက်နှာအပ်လိုက်တော့သည်။

" အင်းဟင်း … မ  မ  မလုပ်ပါနဲ့ … အ   အားးးး "

စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် နို့စို့ခံရင်း စောက်ပတ်အား အယက်ခံလိုက်ရသဖြင့် တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေရှာ၏။လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးတစ်ယောက်မွေးသည်အထိ စောက်ပတ် အယက်မခံဖူးပေ။နို့စို့နေသော မိကျော့ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ပြန်စိထားလိုက်ရသည်။သို့သော် ကာမစိတ်ကြွဆေးအရှိန်ဖြင့် မယ်တင့်၏ လျှာစွမ်းကြောင့် ပေါင်တန်များ ပြန်ဖြဲပေးရပြန်သည်။မိန်းမလျာနှစ်ယောက်ရှေ့ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ နို့စို့ခံရင်း စောက်ပတ်အယက်ခံနေရာ ရှက်စိတ်တဝက်နှင့် တခါမှမခံစားဖူးသော ကာမအရသာ ခံစားနေရ၏။

စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖြင့်ထိုးခွဲကာ အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရစဉ် တကိုယ်လုံး လေထဲမျောလွင့်နေသလို ခံစားရင် ဖင်ကြီးကြွတက်လာကာ မယ်တင့်မျက်နှာအား စောက်ဖုတ်ဖြင့် ကော့ထိုးလိုက်သည်။အသိစိတ်ရှိနေသော်လည်း လတ်တလော ကာမစည်းစိမ်လေးအား လက်လွတ်မခံချင်တော့ပေ။

မယ်တင့်မှာလည်း ကော့တက်လာသော စောက်ပတ်အုံလေးထဲ လျှာထိုးသွင်းကာ စောက်ခေါင်းပေါက့်အား တေ့စုပ်ပစ်ရင်း အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖြင့်ထိုးခွဲကာ ထောင်ထွက်နေသော စောက်စိလေးအား သွားဖြင့် ခပ်စပ်စပ်လေး ဖိကိုက်ပေးလိုက်သည်။

" အ  အားးးး …… မ  မ  မရ …… အမလေးးး ရှီးးးး းးးး …… ထွက်ပြီ  …… အ  အ … ကန်  တော့  ပါ  ရဲ့  ရှင် "

မယ်တင့် စောက်စိအား ကိုက်လိုက်သည်နှင့် တကိုယ်လုံးတုန်လာကာ စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျင်တက်လာရင်း စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့၏။ထိန်းမနိုင်တော့မှ ပန်းထုတ်လိုက်ရသဖြင့် စောက်ရည်များမှာ အရှိန်ဖြင့် မယ်တင့်မျက်နှာသာမကာ ခေါင်းအားကျော်ကာ လေးဖက်ထောက်ယက်ပေးနေသော မယ်တင့်ကျောကုန်းပေါ်ထိ စောက်ရည်များ စင်ထွက်ကုန်သည်။စောက်ရည်များကုန်မှ မျက်လုံးလေးမိတ်ကာ အနားယူစဉ် ခဏအကြာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခု တိုးဝင်လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။

သူမ မျက်နှာပေါ်တွင် မိန်းမလျာမိကျော့ မျက်နှာလေး ဝဲနေပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်အား မိုးပြီး လိုးနေမှန်း ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေဆိုသော်လည်း လင်ဖြစ်သူ မြင့်စိုးနှင့်သာ အလိုးခံဘူးသဖြင့် သူစိမ်းတစ်ယောက် တက်လိုးနေရာ မျက်နှာလေးရဲတက်လာပြန်၏။ရုတ်တရက် ဆေးရုံပေါ်မှ လင်ဖြစ်သူ၏ မျက်နှာလေးပေါ်လာကာ ဝမ်းနည်းစိတ်လေးဝင်ရောက်လာတော့သည်။မိကျော့မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်နေရာမှ ဘေးသို့လွဲကာ မျက်ရည်များ စီးကျလာခဲ့၏။

လင်ဖြစ်သူမြင့်စိုးမှာ မယားဖြစ်သူနှင့် သမီးလေးအား ကြိုးစားရုန်းကန်ကျွေးမွှေးရင်း ကားတိုက်ခံရသဖြင့် ဆေးရုံပေါ် ဆေးကုသမှု့ခံယူနေစဉ် သူမမှာ မိခင်ဖြစ်သူ စကားနားယောင်ရင်း မိန်းမလျာတစ်ဦးအား အလိုးခံနေမိသဖြင့် စမ်းစမ်းဝင်းစိတ်ထဲ ယူကျိုးမရ ခံစားနေရတော့သည်။သို့သော် ရရှိလာသော ကာမစည်းစိမ်လေးကလည်း တခါမှ မရဘူးသဖြင့် ဝမ်းနည်းခြင်းတဝက် တက်မက်ခြင်းတဝက်နှင့် ခံယူနေ၏။မိကျော့မှာလည်း မျက်နှာလေးလွဲကာ မျက်ရည်စီးကျနေသော စမ်းစမ်းဝင်းမျက်နှာအား ကြည့်ကာ ပုံမှန်လေးလိုးနေရာမှ ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်သည်။

စောက်ခေါင်းထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်ဖြင့် ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဝင်ထွက်နေရာ စောင့်လိုးခံရသဖြင့် စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် အတွေးများပျက်ကာ လက်ရှိအခြေနေအား သတိပြန်ကပ်လာတော့၏။ထို့နောက် မိကျော့၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးချက်များအောက် သာယာလာကာ မသိမသာလေး အောက်မှ ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။သူမ၏ ညာဘက်ဘေးတွင် ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ပုဆိုးလှန်ကာ ဂွင်းထုနေသော မယ်တင့်လီးကြီးဆီ ကြည့်မိရာ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုမို တောက်လောင်လာပြန်၏။

မိန်းမလျာတစ်ယောက်က သူမအား တက်လိုးနေကာ ကျန်တစ်ယောက်မှ သူမတို့အားကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသဖြင့် သူမစိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနှင့် ခံစားမှု့မြင့်တက်နေသည်။မိကျော့လီးမှာ လင်ဖြစ်သူမြင့်စိုးလီးနှင့် မကွာသော်လည်း အလိုးခံနေရသည်မှာ သူစိမ်းယောင်္ကျားလီးဟုသော အသိဖြင့် ခံစားမှု့ အားကောင်းနေရာ မယ်တင့်လီးအား မြင်လိုက်ရချိန် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။

မယ်တင့်လီးမှာ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သည့်အပြင် လီးအရည်ပြားပေါ်မှ ဘုလုံးလေးများအား ကြည့်ရင်း စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ကြက်သီးမွှေးများ ထလာပြန်၏။ခဏအကြာ မိကျော့၏ အဆက်မပြက် ဆောင့်ချက်များကြောင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများ ယားယံလာကာ စောက်ရည်များ ဒုတိယအကြိမ်ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

" အ  အ  အားးးး …… ရှီးးးး းးးး …… အ  အ "

မိကျော့မှာလည်း စမ်းစမ်းဝင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်စဉ် လီးအရည်ပြားအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်ကာ လီးထိပ်မှ ကျင်တက်လာကာ လီးအားဆွဲထုတ်ရင်း စမ်းစမ်းဝင်း စောက်ပတ်အုံလေးပေါ် လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရ၏။

" အားဟား …… ရှီးးးး  ရှီးးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ကလေးအမေမှန်း မထင်ရဘူး …… အားပါးပါး …… အင်းဟင်း "

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>