ဝဋ်ကြွေးရှိသမျှ အပိုင်း ( ၂ )

ဝဋ်ကြွေးရှိသမျှ အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် [ အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ ]

အခန်း ( ၄ )

မိကျော့တစ်ယောက် ဒူးထောက်ခါးဆန့်ကာ လရည်များပန်းထုတ်စဉ် ဘေးနားဂွင်းထုနေသော မယ်တင့်မှာ ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် တိုးကပ်လာနေသည်။ ထို့နောက့် ခါးညွတ်ကာ စမ်းစမ်းဝင်း စောက်ပတ်အုံပေါ်မှ မိကျော့လရည်များအား လျှာဖြင့်လိပ်ယူကာ မျိုချပစ်၏။ တဆက်တည်း စောက်ရည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသော မိကျော့လီးတစ်ချောင်းလုံး ပြောင်နေအောင်ယက်ကာ ဒစ်ဖူးအပေါက်မှ စို့နေသော လက်ကျန်လရည်စက်လေးအား တေ့စုပ်လိုက်ပြန်သည်။

" အားဟား … အတင့်ရယ် … ရပြီ ရပြီ … ရှီးးး းးးး "

မိကျော့ မှာ မယ်တင့်ပါးစပ်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ စမ်းစမ်းဝင်း ဘယ်ဘက်ဘေးနား လှဲအိပ်လိုက်တော့၏။ မိကျော့ ဖယ်ပေးသော စမ်းစမ်းဝင်းပေါင်ကြားထဲ မယ်တင့်မှာ လေးဖက်ထောက်နေရာယူကာ စောက်ရည်များရွှဲနှစ်နေသော စောက်ပတ်အုံလေးအား ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးနေပြန်သည်။ စမ်းစမ်းဝင်းမှာ မိကျော့လီးထုတ်သွားသဖြင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နီနီရဲရဲလေး ပြန်စိသွားချိန် စောက်ပတ်တအုံလုံး အယက်ခံလိုက်ရသဖြင့် လက်ကျန် စောက်ရည်လေးများ ပွက်ကနဲ့ ညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက်ရတော့၏။

မယ်တင့်တစ်ယောက် ထပ်မန်ထွက်လာသော စောက်ရည်များနှင့်အတူပါလာသော မိကျော့လရည်များပါ စုပ်ယူမျိုချရင်း စောက်ပတ်တပြင်လုံး ပြောင်စင်သွားသည်နှင့် စမ်းစမ်းဝင်းမျက်နာနား တိုးကပ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာလည်း မယ်တင့်နူတ်ခမ်းအား အလိုက်သင့် ပြန်စုပ်ရာ မယ်တင့်ပါးစပ်မှ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့များ သူမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာရာ စိတ်ထဲဖေါ်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေးတခု ဖြစ်ပေါ်လာရင်း မယ်တင့်ခေါင်းအား ဆွဲကပ်ပြီး အငမ်းမရ နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်စုပ်ပေးလိုက်တော့၏။

ညနေစောင်း ပြန်ကာနီးလေး မယ်တင့်မှ ကော့ပျံနေအောင် ယက်ပေးကာ မိကျော့က တချီထပ်လိုးလိုက်သေးသည်။ဆိုင်ကယ်တက္ကစီဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်ပြန်ပို့ပေး၏။

" ဟော … သမီးကြီး ပြန်လာပြီ … အဆင်ပြေတယ်မလား "

" အင်း … ပြေပါတယ် … အမေ … ဒါနဲ့ … မောင့်ဆီ နေ့လည်က ထမင်းပို့ရဲ့လား … ကလေးရော ကျောင်းကြိုပြီးပြီလား "

" ညည်းယောင်္ကျားဆီ … ထမင်းပို့ပြီးပါပြီအေ … အဝတ်တွေလဲ ယူလာပြီး လျှော်ထားလိုက်တယ် … ကလေးက နောက်ဖေးမှာ သူ့အဒေါ်နဲ့ ဆော့နေတာ "

" ဟုတ် … အမေ … ဒါဆိုလည်း … ကလေးခေါ်ပြီး အိမ်ပြန်တော့မယ် "

" ခဏ နားဦးလေ … သမီးရဲ့ "

" မနားတော့ပါဘူး အမေရယ် … အိမ်ရောက်မှ ရေချိုး နားလိုက်တော့မယ် "

" နောက်ရက်တွေရော … ဘာတဲ့လဲ သမီး "

" ညနေပိုင်း … ဒီကပဲ … သွားလိုက်တော့မယ် … ကလေး ကျောင်းကြိုပြီး … သမီး ဒီတခါထဲ လာခဲ့မှာပါ "

" အေးပါ သမီးရယ် … ကိုယ်တော်ကြီးက … သမီးနဲ့ လက်ထပ်တာနဲ့ … မ တော့တာပဲ … ခု အမေ့ အကြွေးတွေ အကုန်ကြေပြီ "

!! ဟူးးးး … ကြေမှာပေါ့ အမေရယ် … ကိုယ်တော်ကြီးက သမီးကို စိတ်ကြိုက်လိုးနေတာ … အမေမှ မသိတာ !!

ဒီစကားကို စမ်းစမ်းဝင်းစိတ်ထဲမှ ပြောရင်း ကလေးခေါ်ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့တော့သည်။အိမ်ရောက်သည်နှင့် ထမင်းအိုး တစ်လုံးတည်ကာ ကြက်ဥကြော်ထားလိုက်၏။အားလုံးပြီးစီးမှ မီးဖိုခန်းမှ ထွက်ကာ ရေချိုးနေသည်။ရေချိုးရင်း မိန်းမလျာမိကျော့ လိုးထားသော အဖုတ်လေးအား ပွတ်သပ်ဆေးကြောရာ မယ်တင့်လီးကြီးအား တပြိုင်ထဲ မြင်ယောင်လာတော့၏။ဘေးမှ ဝင်ပြီး လိုးမည်ထင်ထားရာ မလိုးပဲ ဂွင်းထုနေသဖြင့် စိတ်ထဲ မချင့်မရဲလေး ဖြစ်နေမိပြန်သည်။

ရေချိုးပြီးသည်နှင့် ညစာအဖြစ် ကလေးနဲ့ ထမင်းအတူစားလိုက်၏။စားသောက်ပြီးသော ပန်းကန်များ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းပြီး ကလေးအား စာကြည့်ခိုင်းရင်း စမ်းစမ်းဝင်းမှာ တီဗွီ ထိုင်ကြည့်နေကာ ၉နာရီခွဲလောက်တွင် အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြတော့သည်။မနက်လင်း အိပ်ယာထသည်နှင့် ကလေးဖို့ မနက်စာပြင်ပြီး ကျောင်းသွားဖို့ စီစဉ်ပေးရသေး၏။ ကျောင်းပို့ ပြန်လာပြီး ခဏနားကာ ဆေးရုံပေါ်မှ လင်ဖြစ်သူဆီ နေ့လည်စာပို့ရန် ထမင်းထုပ်ကာ အဝတ်စားအပို ထည့်ထားလိုက်သည်။အားလုံးပြီးစီးမှ ရေချိုးကာ တမှေးအိပ်ပစ်လိုက်၏။

အိပ်ရာနိုးသည်နှင့် ထမင်းစားနေရာ ရပ်ကွက်ထဲမှ ခေါ်နေကြ ဆိုင်ကယ်တက္ကဆီသမား ကျော်ဦး ရောက်ရှိလာတော့သည်။

" တီတီ … အမေရေ … ကျနော်ရောက်ပြီ "

" အေးအေး … ငါ့မောင်ရေ အိမ်ထဲ ခဏဝင်ထိုင်ပါဦး … အမ ထမင်းစားနေလို့ "

" ဟုတ် … အမ "

ကျော်ဦးတစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်လာရင်း ခါးပုံစအား ဖြည်ပြီး မျက်နှာမှ ချွေးများသုတ်ရာ ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ အမြှောင်းလိုက် ထနေသည်ကို အမှတ်တမဲ့ ကြည့်လိုက်မိ၏။ထမင်းစားရင်း စမ်းစမ်းဝင်တစ်ယောက် သူမကိုယ်သူမ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်မိနေသည်။အရင်ရက်များတွင် စိတ်မဝင်စားမိပေမယ့် မနေ့က မိန်းမလျာ မိကျော့၏ အလိုးခံပြီးစဉ် သူစိမ်းယောင်္ကျားများ၏ ပေါင်ကြားအား ကြည့်ချင်စိတ် ဖြစ်ပေါ်နေတော့၏။ထမင်း လက်စသတ်စားကာ  လင်ဖြစ်သူမြင့်စိုး ရှိသော ဆေးရုံသို့ ဆိုင်ကယ် တက္ကစီနှင့် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ဆိုင်ကယ်တက္ကစီသမား ကျော်ဦး ကျောကုန်းအား နို့အုံများဖြင့် ပွတ်မိနေသည်။

ဆေးရုံရောက်လျင် လင်ဖြစ်သူအား ထမင်းကြွေးကာ အဝတ်ဟောင်းများ ထုတ်ယူလိုက်၏။ခဏအကြာ နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။မနေ့က မိန်းမလျာမိကျော့အား အလိုးခံခဲ့ရပုံကို စဉ်းစားရင်း ညနေပိုင်းသို့ အမြန်ရောက်ချင်နေမိ၏။တရေးအိပ်ကာ ညနေပိုင်း ကလေးကျောင်းကြိုပြီးသည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူအိမ် တန်းသွားလိုက်သည်။မိခင်ဖြစ်သူ အိမ်ရှေ့တွင် သူမအား မနေ့က ပြန်ပို့သော ဆိုင်ကယ်တက္ကစီသမား ရောက်ရှိနေ၏။

" ဟော … သမီးကြီးလာပြီ … အမေ မလိုက်တော့ဘူးနော်  "

" ဟုတ် … အမေ "

ခဏနားပြီးသည်နှင့် ဆိုင်ကယ်နှင့် မယ်တင့်အိမ်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။မယ်တင့်အိမ်ရောက်သည်နှင့် မနေ့က အလိုးခံခဲ့သော အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်လာခဲ့၏။အိပ်ခန်းထဲတွင် မိကျော့မှာလှဲနေလျက် မယ်တင့်မမြင်ရသဖြင့် စိတ်ထဲ ဟာသွားသလို ခံစားမိရသည်။မနေ့က မယ်တင့် စောက်ပတ်ယက်ပေးသည့်အရသာကို စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ထိထိမိမိလေး ခံစားလိုက်သဖြင့် ထပ်မန်ရချင်နေမိပြန်၏။

" ဟော … ညမ ရောက်ပြီ … အဝတ်စားတွေ ချွတ်လိုက် … တုံးလုံးပဲ လိုးရအောင်နော် "

" ရှင် … ဟုတ် "

စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် မနေ့ကလောက်တော့ မရှက်တော့ပေ။ညနေစောင်းမို့ နေလုံးကြီး မေးတင်ရာ အလင်းရောင်လျော့လာသဖြင့် အမှောင်ထုလေးက နေရာယူလာ၏။အိပ်ခန်းအတွင်း မီးသီးအလင်းရောင်လေးအောင် စမ်းစမ်းဝင်းမှာ အင်္ကျ ီကြယ်သီးများဖြုတ်ရင်း ဘော်လီပါဆွဲချွတ်ပစ်သည်။

" ဝါးးး … တကယ် လှတယ် … ညီမရယ် "

မိန်းမလျာမိကျော့မှာ စမ်းစမ်းဝင်း နောက်ကျောဘက်မှ ကျောပြင်ပေါ်ဝဲကျနေသော ဆံနွယ်များအား အပေါ်ပင့်တင် ဖွကာ ပုခုံးလေးအား စကိုင်လိုက်သည်။ဂုတ်သားလေးအားနမ်းရင်း ထမိန်ချွတ်ဖို့ ထပ်ပြောလိုက်ပြန်၏။မိကျော့ စကားဆုံးသည်နှင့် စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ထမိန်အနားစအား ဖြည်ကာ ဖင်သားကြီးများ တခြမ်းဆီကြွရင်း ထမိန်အား ချွတ်ချလိုက်သည်။မိကျော့မှ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်ရာ မိကျော့ပေါင်ကြားမှ လီးကလည်း ထောင်မတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

" လီးက တောင်နေပြီ … ညီမရဲ့ … ခ်ခ် ခ်ခ် … ဒါပေမယ့် … "

မိကျော့မှာ စကားပြောရင်း ဒူးထောင်ပေါင်ကား ထိုင်လျက်အနေထားဖြစ်နေသော စမ်းစမ်းဝင်း ပေါင်ဂွထဲ ဝမ်းလျားမှောက်ကာ မျက်နှာအပ်ပစ်တော့သည်။စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယေက် မိကျော့ မျက်နှာ သူမပေါင်ဂွထဲ ရောက်သည်နှင့် စောက်ပတ်အား ဖြဲကာ ပါးစပ်နှင့် တေ့ပေးလိုက်ပြန်၏။စမ်းစမ်းဝင်း၏ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်ကြားထဲ မိကျော့ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် လှုပ်ရှားနေသည်။

" အီး … ဟင့် … ယက်ပါ …… အင်း ……… စုပ်လေ အစိလေးကို … အင်းဟင်း "

စမ်းစမ်းဝင်းမှာ မယ်တင့်လျှာစွမ်းအား ခံယူဖူးသဖြင့် မိကျော့ယက်ပေးစဉ် အားမလိုအားမရဖြစ်နေရ၏။

" အမလေးဟာ … လျှာနဲ့ထိယုံလေး လုပ်မနေနဲ့ စောက်စိကို ဆွဲဆွဲစုပ်ပါဆို … ရှီးးး းးးး "

စောက်စိအား လျှာထိပ်ဖြင့် ပတ်ထိုးနေသော မိကျော့မျက်နှာအား သူမစောက်ပတ်အုံနှင့် ဆွဲကပ်ကာ ၂ ချက် ၃ ချက် ပွတ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။

" ဝိုးးး … အလုပ်ဖြစ်နေကြပြီပေါ့ … အကျော့က စောက်ပတ် မှော်တကုတ်တာ … လိုသေးတယ် ထင်တယ် … ခိခိ "

အပြင်မှ ပြန်ရောက်ဟန်တူသော မယ်တင့်၏စကားသံနှင်အတူ စမ်းစမ်းဝင်းကိုယ်လုံးလေး ဒူးထောင်ပေါင်ကားအနေထားမှ ဘေးတစ်စောင်းလေး လှဲချခံရလိုက်၏။မိကျော့ခေါင်းမှာ စမ်းစမ်းဝင်းပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြား ညှပ်ပါလာတော့သည်။ စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ကိုယ်တစ်စောင်းလှဲနေသောအနေထားမှ မိကျော့ခေါင်းအား ခွလျက်အနေထားမို့ ဖင်ပေါက် နီညိုလေးမှာ အချိုင့်လေးထဲ ထင်းကနဲ့ပေါ်လာ၏။မယ်တင့်မှာ ဖင်ဝလေးအား လျှာအပြားလိုက် တချက်ပင့်ယက်ကာ လျှာထိပ်လေးနှင့် ထိုးကလိပေးလိုက်သည်။

စမ်းစမ်းဝင်း တစ်ယောက် စောက်ပတ်အား မိကျော့မှယက်ပေးစဉ် မယ်တင့်မှ ဖင်ဝလေးအား ထိုးကလိပေးနေသဖြင့် ပေါင်တန်များ ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ နို့အုံများအား သူမလက်ကလေးဖြင့် ချေရင်း ညည်းတွားနေရပြန်သည်။ဖင်ရော အဖုတ်ရော အယက်ခံနေရာမှ ဖင်ပေါက်ထဲ မယ်တင့်မှ လက်ခလယ်ထိုးထဲ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းမွှေပေးနေ၏။

" အိုးးး … ဟင့်ဟင့် … အဲဒါ ဖင်ပေါက်ကြီး … ဘာလို့ နိုက်နေတာလဲ "

စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း ဖင်ပေါက်ထဲ မွှေခံရသဖြင့် စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် မိကျော့မျက်နှာအား ကိုယ်တစ်စောင်း အနေထားဖြင့် ခပ်တင်းတင်းခွကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကော့ပေးမိပြန်သည်။

" ဖင်လည်း …… လိုးလို့ ရတယ် … ညီမရဲ့ … ခဏနေ … အကျော့ကို လိုးခိုင်းပြမယ် … ခု ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပြီး ဇိမ်ယူလိုက်ဦး … အကျော့ အစိလေး စုပ်ထားပေး "

မယ်တင့်မှာ စမ်းစမ်းဝင်းအား ပြောပြီး မိကျော့အား ဆက်ပြောလိုက်၏။မိကျော့ စောက်စိလေး စုပ်ပေးချိန် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လွတ်နေသောလက်တဘက်ဖြင့် ထိုးမွှေပေးရာ စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လာတော့သည်။

" အမလေးးး … အားဟား …… ကျွတ်ကျွတ် …… အ   အားးးးး …… ဘယ်လိုကြီးလည်း ……… အ  အ …… ထွက် ထွက် …… အမလေးးးး ………   အားးးး ……………… ရှီးးးးး        ရှီးးးးးးးး ………… ထွက်ကုန် ပါပြီ ………………… အားဟား       အ        အားးးးးးးးး "

စမ်းစမ်းဝင်း တစ်ယောက် ပထမတချီ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ခဲ့ရတော့၏။ထို့နောက် မိကျော့၏ လိုးချက်များ ခံယူရင်း ဒုတိယအချီ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိခဲ့သည်။ဒုတိယအချီပြီးသည်နှင့် မယ်တင့်မှာ စောက်ပတ်အား ပြောင်စင်နေအောင် လျှာဖြင့် ယက်ပေးသည်ကို ခံယူရင်း မှေးနေလိုက်သည်။ပြန်ကာနီး လေးဘက်ကုန်းကာ ဖင်အလိုးခံရင်း တတိယအချီ ပြီးဆုံးခဲ့ရ၏။ဖင်အလိုးခံရာ အစပိုင်း မီးစနှင့်ထိုးသလို ပူကနဲ့ခံစားမိကာ ဖင်ဝထဲ သပ်လျိုထားသလို တစ်စို့ကြီး ဖြစ်နေရသည်။

နောက်ပိုင်း ဖင်အတွင်းသားများအား လီးအရည်ပြား၏ ပွတ်တိုက်မှု့ကြောင့် စောက်ဖုတ်အလိုးခံသည်နှင့် မတူသော ကာမအရသာ အသစ်လေး ရရှိလိုက်၏။တဖြည်းဖြည်း ရက်လေးများကုန်ဆုံးလာရာ ရက် ၂၀ လောက်တွင် မိကျော့မှာ အလုပ်ကိစ္စပေါ်လာသဖြင့် မယ်တင့်အိမ်မှ ပြန်သွားတော့သည်။ပြန်ကာနီး မနက်ပိုင်း တခါခေါ်လိုးကာ ပိုက်ဆံ ၃ သိန်း ပေးထားခဲ့၏။

........................................................................................................

စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ရမ္မက်နောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ကာ မိကျော့ ပြန်သွားသော်လည်း ညနေပိုင်း ကလေးကျောင်းကြိုပြီးသည်နှင့် အလိုးခံချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေသည်။လင်ဖြစ်သူ မြင့်စိုးဆီမှ မရခဲ့သော ကာမစည်းစိမ်များအား စွဲလမ်းကာ မယ်တင့်အိမ်ရောက်ရှိလာခဲ့ပြန်၏။မယ်တင့်မှာ စမ်းစမ်းဝင်းအား စောက်ရည်ပန်းထွက်အောင် ဖင်ရော အဖုတ်ရော ယက်ပေးပြီးမှ လိုးပေးတတ်သည်။

စလိုးသည့်ရက်တွင် စမ်းစမ်းဝင်း အဖုတ်လေး ယောင်ကားနေကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများမှာ ဂေါ်လီဒဏ်ကြောင့် ကြိမ်းစပ်နေရ၏။နောက်ရက်များတွင် အလိုးမခံခင် မယ်တင့်လီးအား ငုံထားပေးရသည်။ငုံထားရင်း အားရပါးရ စုပ်ပေးမိပြန်သည်။မယ်တင့်သင်ကြားပေးမှု့ကြောင့် လီးအရင်းထိ ငုံနိုင်ယုံမက လရည်များပါ မျိုချတတ်လာ၏။

ဒီနေ့လည်း ကလေးကျောင်းကြိုပြီးသည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ် ကလေးအား ထားကာ မယ်တင့်အိမ် ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ရောက်သည်နှင့် အလိုးခံနေကြအခန်းထဲဝင်ကာ အဝတ်စားများ တုံးလုံးချွတ်ပစ်လိုက်၏။မယ်တင့်ဝင်လာသည်နှင့် ထမိန်လိုဝတ်ထားသော ပုဆိုးအား လှန်ကာ လီးအား အငမ်းမရ စုပ်နေတော့သည်။ဂေါ်လီများနှင့် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးအား မြင်သည်နှင့် မစုပ်ပဲ မနေနိုင်အောင် စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်နေမိ၏။လီးအား စငုံသည်နှင့် လီးထိပ်အပေါက်မှ ထွက်လာသော အရည်ကြည်လေးများ၏ ငံကျိကျိအရသာလေးအား အရသာခံ စုပ်ယူမျိုချပစ်နေသည်။

" ပြွတ်  ပြွတ် … အင်းဟင်း … ပလပ် ပြွတ် "

ဒစ်ဖူးအောက်မှ ပင်ယက်ကာ ဒစ်ကြီးအား စုပ်လိုက် လီးထိပ်မှ အရင်းထိ လျှာအပြားလိုက် ဝိုက်ယက်ကာ လဥများပါ ဆွဲစုပ်ပေးနေ၏။မယ်တင့်မှာလည်း စမ်းစမ်းဝင်းအား ဆွဲလှဲကာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားနှင့် စောက်ပတ်ရော ဖင်ဝလေးပါ လျှာဖြင့်ယက်လိုက် လက်ထိုးကလိလိုက်ဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွစေရန် နိုးစွပေးနေတော့သည်။ခဏအကြာတွင် စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ကာမစိတ် တောက်လောင်လာကာ မယ်တင့်အား ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး အပေါ်မှ ခွလိုးနေ၏။

ဂေါ်လီများနှင့် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးအား စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ကာ သူမစိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုက် နဲှ့လိုက်ဖြင့် လီးအရသာ ခံနေတော့သည်။ဖင်ကြီးကြွပြီး မျက်လုံးလေးစင်းကာ နှဲ့လိုးနေသော စမ်းစမ်းဝင်းဖင်သားစိုင်ကြီးအား မယ်တင့်မှ ဘယ်လက်ဖြင့် ညှစ်ချေကာ ညာဘက်လက်ခလယ်လေးက ဖင်ဝလေးထဲ ထိုးကလိပေးနေ၏။အရင် တရက်က စမ်းစမ်းဝင်းအားဖင်လိုးရာ ဖင်အနားစလေး ကွဲသွားသဖြင့် မယ်တင့်တစ်ယောက် ၃ ရက်လောက် ဖင်ဝလေးအား မထိပဲထားရာ ဒီနေ့ ဖင်ပြန်လိုးရန် အစပျိုးနေတော့သည်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

" အ  အ …… …… ရှီးးးး းးးး ……    ဖြည်းဖြည်းပဲ မွှေနော် "

စမ်းစမ်းဝင်းမှာ မယ်တင့်လီးကြီးအား နှဲ့လိုးနေရာ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေးနှင့် အမွှေခံရသဖြင့် တအအ ညည်းရင်း မယ်တင့်အား မကြမ်းဖို့ ပြောနေရှာသည်။

" အရသာ ရှိအောင်ပါ … ညီမရယ် … ရက်ကလည်း သိပ်မကျန်တော့ဘူး … အပေါ်ကနေ ဖင်ထဲ ထည့်လိုးကြည့်ပါ့လား "

" ဟင့်အင် … သူ့ဟာကြီးက … ကြီးကကြီးသေး ရှည်ကရှည်သေး … ဖင် မခံနိုင်လောက်ဘူး … အ   အားးးးးးးး "

စကားပြောရင်း စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် အလိုးမပျက်ပေ။မယ်တင့်မျက်နှာအား မျက်လုံးလေးစင်းကြည့်ကာ မူတူတူလေးပြောရင်း ဖင်ကြီးအား ကြိတ်ဝိုင်းပစ်သည်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသားထဲ မယ်တင့်လီးအရည်ပြားပေါ်မှ ဂေါ်လီးများနှင့် ပွတ်သပ်ချိတ်ဆွဲစေကာ လီးအရသာအား အားရအောင် ခံယူနေလိုက်၏။ခဏအကြာ မယ်တင့် ပူဆာသဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ ဖင်ဝထဲပြောင်းထည့် ကြည့်သည်။

" ဗျစ် …… အမလေးးးး …… အ   အ …… မ  ရ   ဘူး   နာ   တယ် "

" ခဏ ပြန်ထုတ်လိုက် … ညီမ … ဟိုစားပွဲခုံ အံဇွဲထဲမှာ ဂျယ်ဘူး ရှိတယ် … ဟိုတရက်ကလို … လီးထိပ်ကို လိမ်း ဖင်ပေါက်ထဲ ဖြဲထည့်ပြီးမှ လုပ်လေ "

မယ်တင့် စကားကြောင့် ဖင်ထဲ ၃ ပုံ ၁ ပုံခန့် မြုပ်ဝင်နေသော လီးအား ဖင်ကြွကာ ထုတ်လိုက်တော့သည်။အခန်းထဲရှိ စားပွဲခုံအံဇွဲထဲမှ ဂျယ်ဘူးယူကာ မယ်တင့်လီးထိပ်မှ အရင်းထိ စုလိုက် ဖြဲလိုက်ဖြင့် ဂျယ်များ သုပ်လိမ်းလိုက်၏။လီးကြီးမှ ဖင်လိုးနေစဉ် ထုတ်ခံရသဖြင့် တဆက်ဆက် တုန်ကာ စမ်းစမ်းဝင်းလက်မှ လွတ်သည်နှင့် ရမ်းခါနေပြန်သည်။

" ခ်ခ်  ခ်ခ် … ဒီလောက် လိုးနေရတာတောင် … အားမရနေတာ … ဒီလီးကြီးက … ဟွန့် "

လီးအား တချက်ညှစ်ကာ ပြောရင်း ဖင်ပေါက်ထဲ ဂျယ်ထည့်ကာ လက်ညိုးဖြင့် အထုတ်သွင်းလုပ်ကြည့်နေ၏။ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ညိုးလေး လျောလျောရှုရှု ဝင်ထွက်တော့မှ မယ်တင်အပေါ်မှ ပြန်ခွကာ ဖင်ထဲ လီးထည့် လိုးတော့သည်။လီးတဝက်လောက်ထိ ခပ်ဖြည်းဖြည်း လိုးနေရာ မယ်တင့်မှာ အောက်ကနေ အရင်းထိ ပင့်လိုးလိုက်သဖြင့် မျက်နှာလေး မဲ့သွားရင်း ခေါင်းလေး မော့တက်သွားပြန်၏။

" အမလေးးးး …… ကျွတ်ကျွတ် …… ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးနော် … မရသေးဘူး "

မယ်တင့်မှာ စမ်းစမ်းဝင်း တကယ်နာသွားမှန်းသိ၍ ပုံမှန်လေး ပင့်လိုးနေသည်။လီးအရင်းထိ ကပ်သွားတိုင်း စမ်းစမ်းဝင်း မျက်နှာလေး လှန်တက်သွားသည်ကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်လိုးချင်သည့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။တဖြည်းဖြည်း လီးအဝင်အထွက် ကောင်းလာကာ စမ်းစမ်းဝင်းဆီမှ ညည်းသံလေး တိတ်သွားသည်နှင့် ခပ်သွက်သွက်လေး ပင့်လိုးပစ်သည်။

" အ  …… အအ ……… အမလေးးး …… ဟူးးးး းးးး ရှီးးးး းးးးး …… ရပြီ …… လိုးလိုး …… ဆောင့်လိုးပစ် "

စမ်းစမ်းဝင်းကိုယ်တိုင် မနာကျင်တော့ပဲ လီးအရသာတွေ့နေသဖြင့် ဆောင့်လိုးခိုင်းနေတော့၏။မယ်တင့်မှာ ကာမစိတ်ထကြွလာသော စမ်းစမ်းဝင်းအား လေးဘက်ထောက်ခိုင်းကာ နောက်မှ ဆွဲဆွဲလိုးပစ်သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာလည်း ဖင်အလိုးခံရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်မှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်နေတော့၏။

" အင်း … လိုးလိုး … မညှာနဲ့ …… အ   အားးးးးးးးး ……… ရှီးးးးးးးးးးး "

မယ်တင့်တစ်ယောက် စမ်းစမ်းဝင်းခါးအား စုံကိုင်ကာ တဖုန်းဖုန်းပစ်လိုးရင်း ဖင်ပေါက်ထဲ လရည်များပန်းထုတ်ရာ လရည်များကုန်စင်မှ ဖင်ဝထဲမှလီးအား ဆွဲထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲချစ်ပစ်လိုက်သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာလည်း ဖင်ထဲမှ လီးကျွတ်သွားသည်နှင့် ကုတင်ပေါ်ဖင်ကြီးအားလှဲချကာ ကွေးကွေးလေး မှေးနေတော့၏။ကွေးထားသော ပေါင်တန်ကြားက စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်လက်ကျန်များ စီးကျလာရာ ကုတင်ပေါ် အကွက်လိုက်ဖြစ်နေသည်။

........................................................................................................................

" ကြက်သွန် … ဒီဘက်က ဘယ်ဈေးလည်း "

" ၇၀၀ … မစမ်းရေ … ဒီဘက်က ၅၀၀ … အလုံးက အကြီးအသေး တူတူပဲ … နဲနဲ နာတဲ့ဟာတွေ ဈေးချထားတာ "

" ဒီဘက်က ဟာလေး … ၆၀၀ မရဘူးလား "

စမ်းစမ်းဝင်း တစ်ယောက် ကလေးကျောင်းပို့ပြီးသည်နှင့် မနက်ပိုင်း ဈေးသို့ လိုင်းကားဖြင့် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

" ကဲကဲ … ဖေါက်သည်တွေမို့ … ဈေးဦးပေါက်ကြီး … ယူသွား … ဒါနဲ့ … မစမ်း အမျိုးသား … ခြေထောက်က သက်သာပြီလား "

" သက်သာပါပြီ … ဒီနေ့ ကျောက်ပတ်တီး ဖြည်မှာမို့ … ကိုမြင့် ကြိုက်တဲ့ … ငါးရံ့ခြောက်ချက်ရယ် … ပဲရာဇာနဲ့ဆူးပုတ်ကြီး ဟင်းညိုလေး ချက်သွားမလို့ "

ကြက်သွန်သည်မှာ တရပ်ကွက်ကျော်မှ မျက်နှာသိမို့ စမ်းစမ်းဝင်းအား ဈေးလျော့ပေးရင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ စိုးမြင့် အကြောင်းပါ မေးနေတော့သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာ အခြားဝယ်စရာရှိတာဝယ်ရင်း အားလုံးပြီးစီးမှာ ဈေးအပြင်ဘက် လိုင်းကားဂိတ်ရှိရာ လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။ခါတိုင်း ဆိုင်ကယ်တက္ကစီနှင့် ဈေးလာဝယ်တတ်သော်လည်း ဒီနေ့ လင်ဖြစ်သူ မြင့်စိုး ခြေထောက် ကျောက်ပတ်တီးဖြည်မည်မို့ မြင့်စိုး အကြိုက်ဟင်းချက်ကျွေးရန် စဉ်းစားမိပြီး အစုံဝယ်ရမည်မို့ တက္ကစီ မခေါ်တော့ပဲ လိုင်းကားဖြင့်သာ လာခဲ့လိုက်၏။

လိုင်းကားမှာ အသွားလူရှင်းသဖြင့် ထိုင်ခုံရသော်လည်း အပြန်တွင် လွတ်သည့်နေရာ မတ်တပ်ရပ် လိုက်ခဲ့ရသည်။ဈေးမှအပြန် သစ်ပင်ကြီးများ လူနေအိမ်များ တရိပ်ရိပ် ကျန်နေရစ်သည်ကို ကြည့်ရင်း ဖင်သားစိုင်တဖက်အား ခပ်နွေးနွေးအရာတခုမှ လာထိသဖြင့် လည်ပြန်လှည့်ကြည့်မိသည်။ကြည့်လိုက်သည်နှင့် အရက်နံ့ချဉ်စူးစူး အနံ့က သူမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာ၏။အသက် ၄၀ ခန့် နူတ်ခမ်းမွှေးစစဖြင့် နေကာမျက်မှန်တက်ထားသော လူတစ်ယောက် သူမဖင်အား သိသိသာသာ ထောက်ကာ တိုးကပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

ဈေးပြန်ချိန်မို့ ကားပေါ်လူအားလုံးမှာ ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ်ရှုပ်ကာ သူမတို့နှစ်ဦးအား သတိမထားမိတော့ပေ။ကားနောက်ခြမ်းဘက်မို့ သူမရှေ့ လူမရှိပေ ဈေးခြင်းတောင်း ခဏချကာ ထမိန်အား တင်းနေအောင် ပြန်ဝတ်ရင်း ဘေးတစ်စောင်းလေး လှဲ့ထားလိုက်၏။အတန်ကြာငြိမ်နေရာမှ မှတ်တိုင်တခုသို့ အရောက် ကားရပ်လိုက်သဖြင့် စမ်းစမ်းဝင်း ကိုယ်လုံးမှာ မျက်မှန်နှင့်လူ၏ ပေါင်ကြားထဲ အိကနဲ့ တိုးဝင်သလို ဖြစ်သွားရသည်။

ကိုယ်တစ်စောင်းရပ်ထားသည်မို့ ပေါင်တစ်ဖက်က ထိုလူ၏ ပေါင်ကြားထဲ ထိကပ်မိရာ မပျော့မမာ အနေထားဖြင့်ရှိနေသော ခပ်နွေးနွေးအရာကြီးအား ပွတ်သပ်မိသလို ဖြစ်သွားရပြန်၏။တဆက်တည်း ထိုလူ၏ ညာဖက်မှာ ထမိန်အတွင်းဘက် ချက်ချင်းရောက်ရှိလာကာ စမ်းစမ်းဝင်း ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်အား မိမိရရ အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

" ကျွတ် "

စမ်းစမ်းဝင်းမှာ မျက်မှောင်ကြုတ်ကြည့်ရင်း ပေါင်တန်အား ထိုလူပေါင်ကြားမှ ပြန်ထုတ်ကာ ကျောပေးရပ်ပစ်ပြန်၏။ကျောပေးရပ်လိုက်မှ ပိုဆိုးသွားတော့သည်။မျက်မှန်နှင့်လူ၏ ထမိန်ကြားမှ လက်က လှုပ်ရှားလာရာ စမ်းစမ်းဝင်း ပေါင်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ ဖင်အားနောက်ပစ်ပေးသလို ဖြစ်သွားရ၏။ကော့ထွက်လာသော ဖင်ကြားအောက် ထမိန်အပြင်မှ ဝင်လာသောအရာကြီးမှာ မာထင်လျက် စမ်းစမ်းဝင်း အဖုတ်လေးအောက် ခေါင်းတိုးနေပြန်သည်။

မျက်မှန်နှင့်လူမှာ စမ်းစမ်းဝင်း စောက်ဖုတ်အား လက်ခလယ်ဖြင့် အက်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း ချိတ်ဆွဲပြီ အစိလေးအား ကလော်ပစ်ရာ စမ်းစမ်းဝင် ဖင်ကြီး သိသိသာ နောက်ကော့တက်လာတော့၏။ဖင်ကြီးနောက်တိုးလာလျင် မျက်မှန်နှင့်လူ၏ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးမှာ ရှေ့တိုးကပ်ကာ စောက်ပတ်နှင့်ဖင်ဝကြားလေးထိ ထောက်မိနေသည်။ထမိန် ပုဆိုးများ မပါလျင် ကားပေါ်တွင် စမ်းစမ်းဝင်း အဖုတ်ထဲ လီးဝင်မည်မှာ သေချာသလောက်ပင်။အဖုတ်အား လက်ဖြင့်ကလိကာ နောက်မှ ကော့ထိုးနေတော့သည်။

ဆင်းရမည့်နေရာ အရောက်တွင် စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ထိုသူ၏ လက်အားဖယ်ကာ ကားပေါ်မှဆင်းလာရင်း ရပ်ကွက်ထဲ လျှောက်လာခဲ့၏။နောက်သို့လှည့်ကြည့်ရာ လူရိပ်လူယောင် မတွေ့ရသဖြင့် သက်ပြင်းချမိလိုက်သည်။ဒီရက်ပိုင်း ကာမစိတ်က အချိန်မရွေး ထကြွနေသည်ကို သူမကိုယ်သူမ အံအောမိနေတော့၏။တလမ်းလုံး လမ်းလျှောက်လာရာ ပေါင်ဂွထဲမှ စိုစိစိဖြစ်နေသဖြင့် အိမ်ရောက်သည်နှင့် ပေါင်ကြားထဲစမ်းကြည့်ရာ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်နေသည်ကို စမ်းမိလိုက်သည်။ငါးရံခြောက်အား ခရမ်းချဉ်သီး အနှစ်လေးဖြင့် ချက်ကာ ဆူးပုတ်ကြီးဟင်းရည်လေး တည်ထား၏။

အိမ်ထဲ အမှိုက်လှဲကာ ခဏအကြာ ဟင်းရည် ပွက်သည်နှင့် ရေတန်းချိုးတော့သည်။နေ့လည် လင်ဖြစ်သူ ခြေထောက် ကျောက်ပတ်တီး ဖြည်မည်ဖြစ်သဖြင့် ခပ်စောစောသွားရန် ဆုံးဖြတ်ထား၏။ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်းကာ မှန်ရှေ့ သူမကိုယ်လုံးအား တပတ်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။အင်္ကျ ီလက်တိုနှင့် ထမိန်ဗြောင်လေးဝတ်ကာ ဆံနွယ်များအား စုချည်ကာ ကျောဘက်ပို့ထားလိုက်၏။မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ကာ မြင့်စိုးအတွက် ထမင်းချိုင့်ထုတ်လိုက်ပြန်သည်။ငါးရံခြောက်ချက်အား အလယ်မှ ထားကာ ဆူးပုတ်ဟင်းရည်အား အပေါ်ဆုံးထားလိုက်၏။

အောက်ဆုံးအဆင့်တွင် ထမင်းထည့်ကာ သရက်ချဉ်ဖတ်လေးများ ဘေး၌ သိပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းရှိ စားပွဲခုံပေါ် ထမင်းချိုင့်အားတင်ကာ သူမစားဖို့ မီးဖိုခန်းဖက် လှည့်ထွက်စဉ် အိမ်ပေါက်ဝမှ အငှားကားတစ်စီး ထိုးရပ်လာ၏။ကားနှင့် ဧည့်သည်မျိုး အိမ်မလာဖူးသဖြင့် မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ စဉ်းစားနေစဉ် ကားပေါ်မှ လူတစ်ယောက် ဆင်းလာပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးဆီသို့ လျှောက်လာသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

" ဟိတ် … ညီမ … တံခါးလေး ဖွင့်ပေးပါဦး "

" ရှင် … ဟုတ်  ဟုတ် …… ဟုတ်ကဲ့ "

သူမအိမ်ရှေ့တံခါးမှ အော်ပြောနေသူမှာ နတ်ကတော် မယ်တင့်ဖြစ်နေတော့၏။တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ရေမွှေးနံ့နှင့်အတူ မယ်တင့်လက်ထဲ ကြွတ်ကြွတ်အိပ်ဖြင့် ထုပ်ထားသော ဘီယာပုလင်းများ တွေ့လိုက်ရပြန်သည်။

" အမလေး … လိပ်စာ မနည်းမေးပြီး … လာခဲ့ရတာ … အိမ်ထဲ မခေါ်တော့ဘူးလား "

" ဟမ် …… လာလေ … အိမ်ထိလိုက်လာမယ်လို့ … ထင်မထားလို့ပါ "

စမ်းစမ်းဝင်းမှာ မယ်တင့်အားကြည့်ကာ အံအားသင့်နေမိ၏။ဒီနေ့ ၁လပြည့်ပြီမို့ ညနေပိုင်း သူမ သွားအလိုးခံရဦးမည်ဖြစ်သည်။သို့သော် မယ်တင့်မှာ နေခင်းဘက် အိမ်ရောက်လာသဖြင့် စဉ်းစားမရဖစ်နေတော့၏။ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင် စားပွဲခုံပေါ်မှ ထမင်းချိုင့်အား ဘေးကပ်ကာ ဘီယာပုလင်းများ တင်ထားလိုက်သည်။

" ညီမ … ရေခဲထည့်ဖို့ ဇလုံတလုံးနဲ့ ဘီယာထည့်သောက်ဖို့ ဖန်ခွက် တစ်လုံး လုပ်ပါဦး "

" ဟုတ်ကဲ့ "

စမ်းစမ်းဝင်းမှာ မယ်တင့်ရှေ့ ရောက်တိုင်း စိတ်ညို့ခံရသူပမာ ခိုင်းသမျှလုပ်ပေးသည်မှာ အကျင့်ဖြစ်နေတော့၏။ဘီယာသောက်ဖို့ ဖန်ခွက်နှင့် ကြွတ်ကြွတ်အိတ်အသေးတစ်လုံးဖြင့် ထုတ်ထားသော ရေသန့်ရေခဲ့များ ထည့်ရန် ဇလုံတခု ယူပေးလိုက်သည်။

" ဟိုလေ … အမြည်းလည်း မရှိဘူး … သွားဝယ်ပေးရမလား ကြက်ဥကြော်ပေးရမလား "

" အင်း … ချိုင့်ထဲက … ဘာတွေလဲ … အနံ့လေးက မွှေးနေတာပါလား "

" ငါးခြောက်ချက်နဲ့ … ဆူးပုတ်ဟင်းရည်ပါ "

" ဒါဆို … မဝယ်နဲ့တော့ အဲဒါပဲ … မြည်းတော့မယ် "

စမ်းစမ်းဝင်း အကြပ်ရိုက်သွားရသည်။ပင်ကိုက အနေအေးသူမို့ လင်ဖြစ်သူ မြင့်စိုးအတွက်ဟုလည်း ပြောမထွက်တော့ပေ။မယ်တင့်မှာလည်း ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ချိုင့်ဖွင့်ကာ ငါးခြောက်တုံးလေးအား ယူမြည်းနေပြန်၏။

" အားပါး … ကောင်းလိုက်တာ … ငါးခြောက်လေးက မငံပဲ မွှေးနေတာပဲ … ညီမ ကိုယ်တိုင်ချက်လား "

" ဟုတ် "

" ဟင်းရည်လေးကလည်း … ကောင်း "

မယ်တင့်တစ်ယောက် ဘီယာသောက်လိုက် မြည်းလိုက်ဖြင့် ဘီယာ ၃လုံးကုန်ချိန် စကားသွက်လာကာ စမ်းစမ်းဝင်းအား သူ့ဘေးခေါ်ထိုင်းခိုင်းနေတော့သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာ စားပွဲခုံခြား၍ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေရာမှ မယ်တင့်ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်၏။စမ်းစမ်းဝင်းထိုင်သည်နှင့် မယ်တင့်ညာဘက်လက်က ပေါင်တန်များပေါ်ရောက်ရှိလာ တော့သည်။

" အို့ …… ဟိုဟို …… ခဏနော် "

စမ်းစမ်းဝင်းမှာ ပြောပြီးသည်နှင့် အိမ်ရှေ့တခါး ထစိပြီးမှ မယ်တင့်ဘေးနား ပြန်ထိုင်လိုက်၏။မယ်တင့်မှာ ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် ဘယ်လက်မှ ဘီယာခွက်ကိုင်ကာ ညာလက်က စမ်းစမ်းဝင်းပေါင်ဂွထဲရောက်ကာ စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်ချေပေးနေပြန်သည်။

" ဒီနေ့ … နောက်ဆုံးရက်လေ … ညီမ … ဒီနေ့ည လိုးပြီးရင် … နောက်ရက်ကြ မတွေ့ကြရတော့ဘူးမလား "

" အင်း … အ  အ  "

မယ်တင့်မှာ စကားပြောရင်း စောက်စိအား ဖိချေလိုက်သဖြင့် စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ပြန်ဖြေကာ အကနဲ့ ညည်းတွားမိ၏။

" မနက်ထဲက သတိရနေတာနဲ့ … နေ့လည်ကျမနေနိုင်လို့ ညီမ အမေဆီက … လိပ်စာမေးပြီး လိုက်လာခဲ့တာ "

" အော် … ဟုတ် "

" တူတူ … တူတူ … တူ "

" ဟော … ဖုန်းလာတာထင်တယ် "

မယ်တင့်တစ်ယောက် စမ်းစမ်းဝင်းနှင့် စကားပြောရင်း ဖုန်းသံကြားရသဖြင့် လှမ်းပြောနေ၏။မယ်တင့် အနီးနားရှိ ပလပ်ခုံလေးအောက် အားသွင်းထားသော စမ်းစမ်းဝင်း ဖုန်းမှ ဖုန်းသံမြည်နေတော့သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှ ထရပ်ရင်း မယ်တင့်ဘယ်ဘက်ခြမ်းမှ ဖုန်းအားယူကာ ဖွင့်လိုက်၏။

" ဟေး … မိန်းမလား "

" ဟုတ်တယ် … ကိုမြင့် "

" မလာသေးဘူးလား … ကျောက်ပတ်တီးက ဖြည်ရတော့မှာကွ … ဗိုက်လည်း ဆာနေပြီ "

စမ်းစမ်းဝင်း လင်ဖြစ်သူ မြင့်စိုးနှင့် မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် ဖုန်းပြောနေစဉ် မယ်တင့်ဘယ်ဘက်လက်မှာ ထမိန်ကြားရောက်ရှိလာပြန်သည်။

" ဟိုလေ … မနက်က ဈေးပြန်နောက်ကျလို့ … အဲဒါ … ဟင်းက မကျက်သေးတာ … ကိုမြင့် "

အမှန်တော့ မြင့်စိုးအတွက် ချက်ထားသော ဟင်းများအား မယ်တင့်က အမြည်းလုပ်လိုက်သဖြင့် စမ်းစမ်းဝင်း လိမ်ပြောလိုက်ရ၏။

........................................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

ထမင်းချိုင့်အားကြည့်ကာ စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိရင်း ပေါင်ကြားထဲ မယ်တင့်လက်က ထိုးကလိနေသဖြင့် စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာတော့၏။

" အဲဒါဆို … ဒီရောက်မှသာ ဝယ်စားလိုက်မယ် … မိန်းမ အမြန်လာခဲ့နော် "

" ဟူးးး ……… ရှီးးးးးးးးးးး "

လင်ဖြစ်သူနှင့် စကားပြောနေပေမယ့် ကြားတချက် မကြားတချက် ဖြစ်နေမိသည်။မနက်က လိုင်းကားပေါ် တခါ ကလိခံရသဖြင့် ရမ္မက်စိတ်ငွေ့ငွေ့လေး တောက်လောင်နေရာ မယ်တင့်၏ လက်ချောင်းများက ထိထိမိမိ စောက်ပတ်အုံလေးအား ပွတ်ချေနေပြန်၏။စကားပြောရင်း မယ်တင့်ပေါင်ကြားသို့ အကြည့်ရွေ့မိရာ မယ်တင့်မှာ ဘယ်လက်က သူမစောက်ပတ်လေးနိုက်ရင်း ညာလက်က ထမိန်ပုံစံဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်နားစအား ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်နေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

ပုဆိုးလှန်တက်သွားသည်နှင့် လမွှေးအုံအောက်မှ ဂေါ်လီများနှင့်လီးကြီးမှာ ထိုင်ခုံစောင်းတွင် မေးတင်ကာ အောက်သို့စိုက်ကြလျက်ရှိနေ၏။မြင်လိုက်သည်နှင့် စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် သွေးများ ဆူပွက်လာတော့သည်။ဖုံးကိုင်ထားရင်း တဖက်မှ လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်၏ စကားသံများ မကြားမိတော့ပေ။မယ်တင့်မှာ စမ်းစမ်းဝင်းမျက်လုံးများ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိနေသည်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ညာလက်ဖြင့် လီးအား ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြဲပြလိုက်ပြန်၏။

စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ရမ္မက်သွေးများ ထကြွလာကာ ဖုန်းအား ပြန်ချလိုက်ပြီး မယ်တင့်ရှေ့ တိုးကပ်လိုက်တော့သည်။မယ်တင့်မှာ စမ်းစမ်းဝင်း သူ့ရှေ့ ရပ်သည်နှင့် စောက်ဖုတ်အားနိုက်နေသော ဘယ်လက်အား ပြန်ရုပ်ကာ စားပွဲခုံအား တခြားဘက် တွန်းကပ်ပေးလိုက်၏။စမ်းစမ်းဝင်းမျက်လုံးများ မယ်တင့်လီးအား စူးစိုက်ကြည့်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်ချပစ်သည်။ပလပ်ခုံအောက်မှ သူမဖုန်းမှာ ပိတ်မထားသဖြင့် ဆေးရုံမှ လင်ဖြစ်သူ မြင့်စိုးစကားသံများက ထွက်ပေါ်နေသေး၏။

" အစမ်းရေ … မိန်းမ … ကြားရဲ့လား …… ××××× …… ဟဲလို  ဟဲလို …… ဟင်း ချက် မနေနဲ့ …… ×××× …… ဟဲလို ဟဲလို …… ××××× "

မြင့်စိုးဆီ သွားရမလား စဉ်းစားရင်း လင်မယားသံယောစဉ်နှင့် ရမ္မက်စိတ်များကြား ဒွိဟဖြစ်နေချိန် အလိုလျောက် သူမမျက်နှာက မယ်တင့်ပေါင်ကြားထဲ အပ်မိတော့သည်။သူမ စောက်ပတ်အား အကြိမ်ကြိမ်လိုးကာ ကာမသုခပေးစွမ်းနိုင်သော လီးကြီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေတော့၏။မယ်တင့်မှာ ထိုင်ခုံပေါ်ပေါင်ဖြဲထိုင်ကာ သူ၏လီးအား အငမ်းမရ စုပ်နေသော စမ်းစမ်းဝင်း ခေါင်းအား ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာလည်း မြင်လျင် မစုပ်ပဲမနေနိုင်သော မယ်တင့်လီးအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်ကာ လဥနှစ်လုံးအား လက်ဖြင့် ညှစ်ချေပေးနေ၏။

" ရှီးးးးးး ……… အားးးး … ကောင်းလိုက်တာ ညီမရယ် … စုပ်စုပ် … ထိပ်ကလေး နာနာစုပ် … အားဟား …… ရှီးးးးးးး းးးးးးးးး "

လီးကြီးမှာ ဆန့်ထွက်လာပြီး လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် အကြောများထောင်လာစဉ် မယ်တင့်တစ်ယောက် စမ်းစမ်းဝင်းခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ လီးအရင်းထိ ဆွဲကပ်ပစ်သည်။

" အု … ဖလွပ် … အုအု … ဖလူး "

ခဏအကြာတွင် မယ်တင့်မှ ထိုင်နေရာမှ ထကာ ပုဆိုးချွတ်ချရင်း စမ်းစမ်းဝင်း ပါးစပ်အား ဆွဲလိုးတော့၏။စမ်းစမ်းဝင်းမှာလည်း ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် မယ်တင့်ပေါင်နှင်ဖက်အား လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးရင်း ခေါင်းမော့ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" ပလောက် … ပလောက် … ဘွတ် …… ဖလူး … အိ …… အု …… ဘွတ် …… ပလွပ် "

ခေါင်းမော့ထားသော မယ်တင့်ပါးစပ်အား မနားတမ်းလိုးရာ လေအမ်သံများ ပေါ်ထွက်လာပြီး နူတ်ခမ်းထောင့်မှ သွားရည်များ အကျိအချွဲများ လျှံထွက်လာ၏။စမ်းစမ်းဝင်းမှာ မယ်တင့်လီးကြီးဝင်လာတိုင်း အသက်အောင့်ကာ လည်ပင်းကြွက်သားများ ဖွင့်ထားလျက် လီးပြန်ထွက်ချိန် အသက်ဝအောင် ရှုထားလိုက်သည်။လီးကြီးပါးစပ်ထဲ အဆက်မပြတ် ဝင်ထွက်နေရာ စမ်းစမ်းဝင်း မျက်နှာပေါ်မှ သနပ်ခါးလေးများ ချွေးစီးပြန်ကာ ကွက်လာပြန်၏။

တဖြည်းဖြည်း လိုးချက်များ ပြင်းထန်လာကာ မျက်နှာမှ ချွေးစီးများက လည်တိုင်လေးပေါ်ထိ စီးကျနေသည်။မယ်တင့်တစ်ယောက် စမ်းစမ်းဝင်း ပါးစပ်အား ဆွဲလိုးရင်း မေးကျောများ ထောင်တက်လာပြီး နောက်ဆုံးတချက်ဖိလိုးရင်း လရည်များ ပန်းထုတ်ကာ လီးအားဆွဲထုတ်လိုက်တော့၏။စမ်းစမ်းဝင်ကလည်း ဝင်လာသမျှ လရည်များ တဂွတ်ဂွတ်မျိုချကာ မမျိုနိုင်သော လရည်များအား ငုံထားလိုက်သည်။မယ်တင့်မှာ ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ရင်း စမ်းစမ်းဝင်းနူတ်ခမ်းအား တေ့စုပ်ကာ မမျိုနိုင်ပဲ ကျန်ခဲ့သော လရည်များအား လျှာဖြင့် လိပ်ယူကာ စမ်းစမ်းဝင်း ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထိုးထဲ့ပေးနေ၏။

" မျိုလိုက်နော် … နှမျောစရာကြီး ညီမရဲ့ "

စမ်းစမ်းဝင်း စကားမပြောနိုင်ပဲ မျက်လုံးလေး လှန်ကြည့်ကာ လရည်များ ထပ်မန်မျိုချပစ်တော့သည်။ခဏနားပြီးသည်နှင့် စမ်းစမ်းဝင်းအား ထမိန်ချွတ်ကာ ခုံပေါ်ထိုင်ခိုင်းရင်း မယ်တင့်မှာ အောက်သို့ နေရာချင်း ချိန်းထိုင်လိုက်ပြန်၏။ထိုင်ခုံပေါ် အိကားထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်အား ညှစ်ချေရင်း မယ်တင့်တစ်ယောက် စမ်းစမ်းဝင်း ပေါင်သားများအား လျှာဖြင့်ယက်ကာ အကွက်လိုက်ထင်းနေအောင် စုပ်ပေးနေသည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာ မျက်လုံးလေးစင်းကာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ဖက်အား စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် တအီးအီး ပြန်ညည်းနေတော့၏။

စမ်းစမ်းဝင်းပေါင်တန်များ ကားလာချိန် ပေါင်ဂွမှ စောက်ပတ်မှာ ဖြဲပြသလို ဖြစ်ကာ ပြန်စိသွားချိန် ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်က ပေါင်ကြားညှပ်သွားပြန်သည်။မယ်တင့်က ပေါင်သားများ အားရအောင် စုပ်ကာ စားပွဲခုံဘက် လှည့်ရင်း ဘီယာတစ်ခွက်ထပ်ငှဲ့လိုက်၏။

ဘီယာ တငုံမော့ကာ စမ်းစမ်းဝင်း ပေါင်အားဖြဲပြီး စောက်ပတ်အုံအား အောက်မှ အထက်သို့ ပင့်ယက်လိုက်ပြန်သည်။စမ်းစမ်းဝင်းမှာလည်း မယ်တင့်လီးစုပ်ကတည်းက အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားများ ကြွလာကာ စောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်နေရှာ၏။မယ်တင့်တစ်ယောက် ဘီယာ ငုံလိုက် စမ်းစမ်းဝင်းစောက်ပတ်အား အမြည်းလုပ်ကာ ယက်လိုက်နှင့် နောက်ဆုံး စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အိုင်နေသော စောက်ရည်များ တေ့စုပ်ပစ်တော့သည်။

" အ  အားးးး …… အ      အအ "

စောက်ခေါင်းထဲ တေ့စုပ်ခံရစဉ် စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ထိုင်ခုံပေါ်မှ ကြမ်းပြင်အား ခြေဖျားထောက်အားယူကာ ဖင်ကြီးကော့ပေးနေရသည်။စောက်ပတ်တအုံလုံးသာမက လူတစ်ကိုယ်လုံး မယ်တင့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတော့၏။မယ်တင့်မှာ လက်ကျန်ဘီယာအား အကုန်မော့သောက်ရင်း ဖန်ခွက်အား စားပွဲခုံပေါ် ပြန်တင်ကာ စောက်ရည်နှင့် ဘီယာအား တပြိုင်ထဲ မော့ချပစ်လိုက်သည်။မယ်တင့်လုပ်သမျှလိုက်ကြည့်နေစဉ် မယ်တင့်မှာ ဘီယာမော့ပြီးသည်နှင့် အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အုံလေးအား စူးစိုက်ကြည့်ကာ လျှာအပြားလိုက်ပင့်ယက်ပစ်၏။

" အို့ … ရှီးးးး းးးးး "

စမ်းစမ်းဝင်းမှ မျက်လုံးလေးစင်းကာ ပေါင်တန်များ ရသလောက် ထပ်ဖြဲပေးလိုက်ပြန်သည်။မယ်တင့်က အဖုတ်တပြင်လုံး ဖိယက်ပြီးသည်နှင့် စောက်စိအား ပါးစပ်ထဲဆွဲစုပ်ကာ အစိထိပ်မှ အဆံလေးအား လျှာဖျားဖြင့် ထိုးစွပစ်၏။စမ်းစမ်းဝင်းပေါင်တန် တုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးကြီနှစ်ဖက် ဖျက်ကနဲ့စိကာ မယ်တင့်ခေါင်းအား ညှပ်ထားလိုက်မိသည်။မယ်တင့်မှာ စောက်စိထိပ်လေးအား ပါးစပ်ထဲတွင် လျှာထိပ်ဖြင့် ကန့်လန့်ဖျက် ထိုးရမ်းရင်း သွားဖြင့် ဖိကိုက်ပစ်ပြန်၏။

" အာ  … အာ …… အမလေးးးး ……… ထွက်  ထွက်  ထွက်ပြီ …… ရှီးးးး ရှီးးးးး းးးးးး …… အ  အားးးးး …… အမလေးးး အမလေးးးး …… အား   အားးးးးး "

စောက်စိအဆံလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးစဉ် ပေါင်သားများ တဆက်ဆက်တုန်နေရာ အစိလေးအား သွားဖြင့် ကိုက်လိုက်သဖြင့် တကိုယ်လုံး အီစိမ့်လာကာ မယ်တင့်မျက်နှာအား စောက်ရည်များဖြင့် ပန်းလိုက်မိတော့သည်။

" ရှုးးးး  ရှုးးးးး  …… ဖလူးးး လူးးးးး …… ရှုးးးး ရှုးးးး …… ဂလု  ဂလု …… ဂွတ်  ဂွတ် "

မယ်တင့်မှာ စမ်းစမ်းဝင်းစောက်ခေါင်းမှ ထွက်လာသော အရည်များအား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့စုပ်ကာ မျိုချပစ်၏။စောက်ရည်ကုန်သည်နှင့် အနားမပေးတော့ပဲ စမ်းစမ်းဝင်းအား ခုံပေါ်မှထစေကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဖက် ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ခွက်နေသော ခါးအောက်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးနှစ်ဖက်မှာ ကော့ထွက်လာရာ ဖင်နှစ်ခြမ်းအား ပွတ်ရင်း ဖင်ဝနီညိုလေးအောက်ဖက် စောက်ရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အုံ အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်ဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပစ်၏။စမ်းစမ်းဝင်း စောက်ပတ်အုံလေးမှာ စောက်ရည်ရွှဲလျက် အနားမရပဲ လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးကလိ ခံရပြန်သည်။

ထို့နောက် မယ်တင့်လီးကြီး ဝင်ရောက်လာကာ သူမမျော်လင့်နေသော လို့းချက်များ ပူးတွဲခံစားလိုက်ရတော့သည်။မယ်တင့်မှာလည်း တချက်ဆောင့်လိုးတိုင်း ခါရမ်းနေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြည့်ကာ မီးပွင့်မတတ် ပစ်လိုးတော့သည်။အကြိမ်ကြိမ် လိုးပြီးသားမို့ စမ်းစမ်းဝင်း အော်ဟစ်ညည်းတွားနေလည်း လိုးချက်အား မလျော့ပေ။စမ်းစမ်းဝင်းမှာ ပါးစပ်ကညည်းနေသော်လည်း မယ်တင့်လိုးချက်များအား အလိုက်သင့် ပင့်ခံကာ ဖင်ကြီးအား ထောင်ပေးနေတော့၏။

" အားးးး  ရှီးးး …… လိုးလိုး …… ကြမ်းကြမ်းလေး လိုး "

မယ်တင့်တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်အားလိုးရင်း ဖင်ဝထဲ လက်မနှင့်ထိုးမွှေရင်း တံတွေးများ ထွေးချပစ်သည်။စမ်းစမ်းဝင်း တချီပြီးသည်နှင့်  ဖင်ဝထဲ တန်းလိုးရာ လီးတန်တစ်ချောင်းလုံး စောက်ရည်များရွှဲနေသဖြင့် လျောလျောရှုရှု ဝင်သွားတော့၏။စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်စီ အလိုးခံရင်း ကာမစည်းစိမ်များ ခံစားရင်း အရာအားလုံး မေ့လျော့နေခဲ့သည်။ညနေပိုင်း ကလေး ကျောင်းမကြိုခင်အထိ အားရပါးရ အလိုးခံပစ်၏။မယ်တင့် မောလျင် အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ရင်း ကာမအရသာအား ထိထိမိမိလေး ရအောင်ယူလိုက်ပြန်သည်။

နောက်ဆုံးအချီတွင် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှေးနေသော မယ်တင့်လီးအား ထောင်မတ်နေအောင်စုပ်ကာ အလိုးခံရင်း မယ်တင့်ပြန်ပြီး ခဏအကြာ မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။မယ်တင့်နှင့် မီးကုန်ရမ်းကုန်လိုးနေချိန် အခန်းပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော လူတစ်ယောက်အား သတိမထားမိတော့ပေ။ညနေပိုင်း အိပ်ယာနိုးကာ ကလေးသွားကြိုကာ ရေမိုးချိုးပြီး မယ်တင့်အိမ်သွားရန် ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်နေချိန် အိမ်ရှေ့တံခါး ဖွင့်သံ ကြားမိသဖြင့် အမြန်ထွက်ကြည့်လိုက်သည်။

" ဟင် … ကိုမြင့် "

မြင့်စိုးတစ်ယောက် ချိုင်းထောက်နှင့် ကျောက်ပတ်တီးဖြည်က ဆေးရုံမှ ဆင်းလာသဖြင့် အံအောနေမိသည်။သူမသိထားသလောက် နောက် ၁၅ ရက်ခန့် ဆေးရုံတွင် နေရဦးမည်။

" ဖြန်း … အမလေးးး … ဝုန်း  … အားးးးး "

ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် မြင့်စိုးညာဘက်ချိုင်းဒေါက်အား လာတွဲစဉ် မြင့်စိုး ညာဘက်လက် မြှောက်တက်လာပြီး စမ်းစမ်းဝင်း ပါးပြင်ပေါ်ကျရောက်ကာ စမ်းစမ်းဝင်းကိုယ်လုံး ဝုန်းကနဲ့ ပစ်ကျသွားတော့သည်။

" ဘာ ဖြစ် လို့ လဲ … ကိုမြင့် … ကျွတ်ကျွတ် "

စမ်းစမ်းဝင်းမှာ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်၏ လုပ်ရက်အား နားမလည်နိုင်သော အကြည့်ဖြင့်ကြည့်ကာ လှဲကျနေရင်း လှမ်း မေးလိုက်၏။

" ခွေးမ … နင် … နင်     နင်လုပ်တာ  နင်မသိဘူးလား … နင် သိပ်မိုက်တယ် … စမ်းစမ်းဝင်း ကလေးမျက်နှာ မထောက်ဘူး … ထွီ … ငထွန်း မင်းဖုန်းပြလိုက်စမ်းကွာ "

မြင့်စိုးက နောက်ကျောဘက်မှ အထုတ်ပိုးများ ကိုင်ထားသော တပြည့်ဖြစ်သူ ငထွန်းအား လှမ်းပြောနေသည်။

" ဟုတ် … ဆရာ "

ငထွန်းမှ မြင့်စိုး၏ အထုတ်ပိုးများ ဆွဲထားရာမှ ကြမ်းပြင်ပေါ်ခဏ ချကာ အိပ်ထောင်အတွင်းမှ လှဲကျနေသော စမ်းစမ်းဝင်းအား ပေးလိုက်တော့သည်။

" ဟင် … ဘာ တွေ လဲ "

" ငထွန်း မင်းရိုက်ထားတဲ့ … ဗွီဒီယိုဖိုင် … တခါတည်း ဖွင့်ပြလိုက် "

စမ်းစမ်းဝင်းတစ်ယောက် နားမလည်စွာဖြင့် ငထွန်းဖုန်းအား ယူလိုက်ရင်း ပြန်မေးသဖြင့် မြင့်စိုးက တပြည့်ုဖြစ်သူငထွန်းအား ဗွီဒီယို ဖိုင် ဖွင့်ပြခိုင်းနေ၏။

" အာ  … အာ …… အမလေးးးး ……… ထွက်  ထွက်  ထွက်ပြီ …… ရှီးးးး ရှီးးးးး းးးးးး …… အ  အားးးးး …… အမလေးးး အမလေးးးး …… အား   အားးးးးး "

" ရှုးးးး  ရှုးးးးး  …… ဖလူးးး လူးးးးး …… ရှုးးးး ရှုးးးး …… ဂလု  ဂလု …… ဂွတ်  ဂွတ် "

" အားးးး  ရှီးးး …… လိုးလိုး …… ကြမ်းကြမ်းလေး လိုး "

စကြည့်ကြည့်ချင်း ထွက်ပေါ်လာသော အသံများကြောင့် စမ်းစမ်းဝင်းမျက်နှာလေး ဖွေးစွပ်သွားတော့သည်။

သူမ စောက်ရည်များဖြင့် မယ်တင့်အား ပန်းနေသောပုံများ မယ်တင့်မှ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တေ့စုပ်နေသောပုံများ သနပ်ခါးချွေးကွက်ကာ မယ်တင့် ဆောင့်လိုးသမျှ ဖင်ထောင်ပေးကာ ထပ်ကာထပ်ကာ လိုးခိုင်းနေသော ပုံများ ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရ၏။

" ဟာ …… ဒါ   ဒါ  ……  ဒါ ဘယ် လို လုပ် ပြီး … အို    အဟင့် ဟင့် "

ငထွန်းဖုန်းအား အမြန်ပိတ်ကာ ငိုလိုက်တော့သည်။

" နင် … အဲလောက် … လင်တာရူးမှန်း ငါမသိခဲ့တာ … မိန်းမလျာတစ်ယောက်ကို … အငမ်းမရ အလိုးခံရအောင် … ငါက ပန်းသေနေလို့လား … ငါ ခြေထောက် ခိုင်းမိတာ ၁လ ရှိပါသေးတယ် … နင် ဟာ …… တောက် "

မြင့်စိုးမှာ နေ့လည်ပိုင်း မယားဖြစ်သူ စမ်းစမ်းဝင်း ဆေးရုံသို့ မလာသဖြင့် ကူရှင်ဆိုင်မှ တပြည့်ဖြစ်သူ ငထွန်းအား စမ်းစမ်းဝင်းအား ထမင်းဟင်းကျက်သည်အထိ စောင့်ခေါ်ရန် ဖုန်းဆက်ပြောလိုက်၏။ငထွန်းမှာလည်း ဆရာဖြစ်သူ ဖုန်းဆက်ပြီးသည်နှင့် ဆိုင်ကယ်ဖြင့် စမ်းစမ်းဝင်းအိမ်သို့ လာခေါ်ရာ မထင်မှတ်ပဲ မိန်းမလျာတစ်ယောက်အား အလိုးခံနေသည်ကို မြင်ရာ ဖုန်းဖြင့်ဗွီဒီယို ရိုက်ယူထားသည်။အတော်ကြာကြာစဉ်းစားကာ ဆေးရုံရောက်သည်နှင့် ဆရာဖြစ်သူအား ထိုဗွီဒီယို ပြကာ ဖွင့်ပြောလိုက်တော့၏။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>