စွဲလန်းမိသော မမနိုင် (စ/ဆုံး)

စွဲလန်းမိသော မမနိုင် (စ/ဆုံး)

ခဲတံသစ် (မြကျွန်းညို) ရေးသားသည်။

Baseontruestory ကိုယ်တွေ့ ဖြစ်ရပ်မှန်။

ကျနော် အထက်တန်းလောက်က All စာပေလေးတွေ တပုဒ်စ ၊ နှစ်ပုဒ်စ ရေးဖူးတယ်ဗျ။ သူငယ်ချင်းတွေ အကိုတွေ က အရမ်းကောင်းတယ် တဲ့။ ဘယ်က ကူးချတာလဲတဲ့ ၊ ကြည့်!! မေးပုံက စိတ်ခု ချင်စရာ။

ဒါပေမဲ့ ငါ့လက်ရာကောင်းလို့ ဒီလိုမယုံတာနေမှာလို့ ဂုဏ်ယူခဲ့ဖူးတယ်။ ဆယ်တန်းပြီးလို့ တက္ကသိုလ်ရောက်သွားတော့ ကဗျာလိုင်းရောက်သွားတယ် ။ All စာပေ မရေးဖြစ်တော့ဘူး။ အိမ်ထောင်သည် လက်တွေ့ဘဝထဲ ရောက်တော့ ပိုဆိုးပေါ့ဗျာ ။

ခု နိုင်ငံခြားမှာ အခြေချဖြစ်တော့ အပေါင်းသင်း မိတ်ဆွေနည်းတာတကြောင်း ၊ ဘဝက အလုပ်နဲ့ အိမ်နဲ့ပဲ အသွားပြန်ရှိပြီး နေတာကျ၊အထီးကျန် လာတာကြောင့် လွန်ခဲ့တဲ့ ၇ နှစ်က ဖတ်ဖူးတဲ့ ဆရာချမ်းကို ရဲ့ လက်ရာတွေ Googleမှာ လိုက်ရှာရင်း ဒီ ဆိုဒ်ကလေး ကိုလာတွေ့တယ်။ ဆရာချမ်းကို လက်ရာတွေ ကျတော်အရမ်းကြိုက်တယ်။ သူလက်ရာ က Full ထက် Romans Solo ဘက်အားသန်တယ် ။ ဖတ်ရတဲ့သူက 18+ ကို Romantic ဆန်ဆန်ရောမွှေလိုက်တော့ မိန်းခလေးရော ယောကျ်ားလေးရော ပရိတ်သတ်ရတယ်။ ကျနော်ဆိုရင် ဆရာချမ်းကိုရဲ့ လက်ရာကို ကိုယ်နဲ့ Sex မလုပ်ဖူးသေးတဲ့ ရည်းစားကို ဖတ်ပြတာအလုပ်ဖြစ်တယ်ဗျ။ အဲ့လောက်ထိကို Soloဆန်ပြီး Smooth ဖြစ်တယ်။

အဲဒါနဲ့ အရင်က ရေးလက်စဗီဇလေးကရှိတော့ ဆရာချမ်းကို လို လက်ရာလေး မှီညမ်းပြီး ဝင်ရေးမယ်ပေါ့။ တကယ်တမ်းရေးရော ကုန်ကြမ်းမရှိဘူးဗျာ။ ဘာရေးမှန်းမသိတာနဲ့ နောက်ဆုံး ကိုယ့်ဘဝမှာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၂ နှစ် က ကြုံခဲ့ရတဲ့ ကိုယ်တွေ့ ဇာတ်လမ်းလေးကိုပဲ ချရေးဖြစ်သွားတာပါ။ စာနဲနဲရှည်သွားရင် စာဖတ်သူများကို တောင်းပန်ပါတယ်။

ဒါက ဇာတ်လမ်းဖြစ်ရပ်မှန် ဆိုတာ သက်သေထူတဲ့ အမှာစာလို့ပဲ မှတ်ပါဗျာ ။

.............................................

ကျနော်ရဲ့ မမနိုင်

ဘာလိုလိုနဲ့ သင်္ကြန်တောင်ပြီးသွားပြီပဲ ။ ညဦးပိုင်းလေး အိမ်ရှေ့က ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးမှာ တယောက်တည်း ထိုင်ရင်း ညဦးထွက်လာခါစ မှိတ်တုပ်တုပ် ကြယ်လေးတွေကို ကြည့်ရင်း တယောက်တည်း  တောင်တွေးမြောက်တွေးနဲ့ ပျင်းလာတယ်။ ဒီနှစ်သင်္ကြန်တော့ ကားနဲ့ မလည်ဖြစ်လိုက်ဘူး။

မလေးရှားသွားမဲ့ ညီကို သူငယ်ချင်း တွေစုပြီး စက်ဘီးနဲ့ ပဲ တရက် မြို့အနှံ ပတ်လိုက်တယ်။

ဒီနှစ်က အစီစဉ်မရှိပဲ ကျောင်းပြီးတာနဲ့ ဘွဲ့ယူပြီး အလုပ်လိုက်လျှောက်တာတခုမှ အဆင်မပြေလို့ ဝမ်းကွဲအကိုနဲ့ မလေးထွက်မယ်ဆိုပြီး စာအုပ်ကောက်လုပ်တာ ဗီဇာမြန်မြန်ပဲ တင်ဖြစ်သွားတယ်။ လပိုင်းလောက်ဆို ထွက်ရဖို့က ကျိန်းသေပေါက်ပဲဆိုတော့ သင်္ကြန်လဲ ဘာအစီစဉ်မှ ထွေထွေထူးထူး မလုပ်နိုင်တော့ဘူးဗျ ။             

အဲ့တော့  ... ဘာမှန်းမသိပဲ သင်္ကြန်က ဒီလိုပဲ ပြီးသွားတယ်ပေါ့ဗျာ။

သင်္ကြန်ပြီးပေမဲ့ အတက်နေ့ညဆိုတော့ မပြီးသေးတဲ့ ရပ်ကွက်ထိပ်က ဇာတ်စင်ကတော့ သီချင်းသံတွေ မိုက်ခဲသံတွေ အဆိုကတွေ မြိုင်မြိုင်ကြားနေရတုန်းပါပဲ။ ကျနော်လဲ ပျင်းလာတာနဲ့ လမ်းထိပ်ထွက်ပြီး  စတိတ်ရှိုးလေးဘာလေး ကြည့်မယ်ပေါ့။ လမ်းထိပ်ရောက်တော့ ကားလမ်းမတွေပေါ်က တချို့ မဏ္ဍပ်တွေကမသိမ်းကြသေးဘူး ။ ကာလသားအုပ်စုတောင့်တဲ့ မဏ္ဍပ်တွေဆို DJ သံစဉ်တွေနဲ့ မူးပြီး ကလို့ကောင်းတုန်း၊ ရေပက်ခံ ပြန်အဝင် နောက်ကျတဲ့ ကားတွေ၊ ဘတ်စ်ကားတွေကို ရေပုံးကြီးငယ်တွေနဲ့ အမှောင်ထဲမှာ ပတ်ပြီး ကဲနေကြတုန်း။ 

အဆိုကတွေနဲ့ ဇာတ်စင်ကြီးရဲ့ အောက်မှာတော့ လူအုပ်ကြီးကတမော့မော့နဲ့ ဖျော်ဖြေရေးတွေ ရှုစားနေကြတာပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒီ ရပ်ကွက်ထိပ်က ကျနော်တို့ ဒဂုံအရှေ့ပိုင်းမှာ နှစ်တိုင်း တရက်မပြတ် စင်ထိုးဖျော်ဖြေနေတဲ့ မဏ္ဍပ်ဗျ။

တနေကုန်ကို   ဆိုတာ နေ့ဆို ဝါသနာရှင်နဲ့ ငမူးတွေ အလှည့်ကျ ပိုက်ဆံပေး တက်ဆိုတာပေါ့ဗျာ ။ အားပေးမှူတော့ သိပ်မရှိပါဘူး။ ညဖက်ဆိုရင်တော့ ကလေး အဖွဲ့ လူကြီး အဖွဲ့နဲ့ ဇာတ်တိုက်ထားတဲ့ Dancer group တွေ အဆိုအကတွေနဲ့ မြိုင်တာပေါ့။ နောက်ပြီးပွဲစီစဉ်သူတွေက ဝါသနာရှင်ပညာရှင်ဆင့် တွေလဲ ဖိတ်ပြီး လူစည်အောင် လုပ်သေးတယ်ဗျ။

ကျနော်ရောက်သွားတော့ ဖြူဖြူကျော်သိန်း Crazy ဖြစ်မယ် အဆိုရှင်က ဖြူဖြူကျော်သိန်းလို အသံလုံးကြီးကြီး နဲ့ အပြတ်ဟဲနေတဲ့ အမျိုးသမီးတယောက်ဆိုနေတာ ။ ပရိတ်သတ် ကိုလဲ တော်တော်ကိုင်လှုပ် နိုင်တယ် ၊မြူးထူးပြီး အားပေးနေကြတာ။ စင်အောက်ကနေ

'' တော်ပါပြီ ဆင်းပါတော့'' တို့   '' အိပ်ချင်နေပြီတို့ မကြားရတော့ဘူး'' အားပေးတာ အဆိုတော်တယောက်လာ  ဆိုနေသလိုကို အားပေးနေတာ။

ကျနော်လဲ စင်အောက်က လူအုပ်ကြီးကြားထဲ မတိုးချင်လို့ စင်ရဲ့ ရှေ့ ၊ လမ်းရဲ့ တဖက်ကမ်းမှာရပ်ကြည့်နေကြတဲ့ ခပ်ကြဲကြဲ လူတွေဖက်လျှောက်လာလိုက်တယ်။  ဒီဖက်မှာတော့ အေးဆေးပဲ တချို့က  ကလေးတွေနဲ့ ရပ်ကြည့်၊ တချို့က စက်ဘီးလေး ကိုင်ပြီးရပ်ကြည့်နဲ့ အားပေးနေကြတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ကျနော်မမနိုင် ကိုစတွေ့တာပါပဲ .........။

အဲ့တုန်းက မမနိုင်ကိုစတွေ့တော့ ကျနော်ထက် အသက်တော်တော်ကြီးတာ သတိထားမိတယ်။ ကျနော့်အသက်က ၂၁ ၊ သူက ခန့်မှန်း   ၃၀ကျော်ပြီးဆိုတာသိတယ်။ဒါပေမဲ့ဗျာ ကျနော်မျက်လုံးက သူဆီမှာ ကော်နဲ့ကပ်ထားသလိုကို ဆွဲမခွာနိုင်ဖြစ်မိတယ်။

sport shirt 👚 လက်တို၊ ထမိန်ပန်းရောင်ကို ခပ်ကြပ်ကြပ်လေးဝတ်ထားတဲ့ အရပ်မောင်းကောင်းကောင်းနဲ့  မမ။ ခင်ယုမေတို့ခေတ်က ခေါင်းခြုံပုဝါပါးလေးကိုမခြုံပဲ သူ့ရဲ့ ကျောလည်လောက်ရှည်တဲ့ ဆံပင်ရှည်နောက်မှာ ခပ်လျော့လျော့လေးစည်းချည်ထားတယ်။

လက်ပတ်နာရီလေးနဲ့ စက်ဘီးလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဇာတ်စင်ကိုငေးကြည့်နေတာများဗျာ .. ခင်ဗျားတို့ကို ပြချင်တယ် တကယ်... လှချက်က ။ မမနိုင်ရဲ့ ရင်သားတွေကတော့ သာမန်ပါပဲ မို့မောက်ဖောင်းတစ်နေတာမျိုးမရှိပေမဲ့ အထူးခြားဆုံးကတော့ သူ့ရဲ့ ... တင်သားတွေပါ..။ 

သတိထားပြီး လိုက်ကြည့်စရာ မလိုလောက်အောင်ကို သူ့ရဲ့ တင်သားတွေက ထွားပြီး လှပါတယ်။ ဖြောင့်စင်းတဲ့ကျောရိုး မြင့်မားတဲ့ အရပ်မောင်းတွေက မမတင်သားတွေကို ပိုပြီး ပြည့်စုံစေတာ နေမှာပါ။ ဒီလောက် အားပးကြမ်းပြီး ဖြူဖြူကျော်သိန်းအသံကြီးနဲ့ ဆိုနေတဲ့ အဆိုတော် အသံတောင် ကျနော့် နားထဲ မကြားတချက်ကြားတချက်ပါပဲ၊ သူ့နားကပ် ရပ် ကြည့်နေရင် အာရုံတွေက မမဆီမှာပဲရောက်နေတာ၊ ကျနော်ရင်တွေ တုန်ပြီး အာခေါင်တွေပါခြောက်လာ တယ်ဗျာ။

ဘာလို့ဆို ကျနော်က အသက်သာ၂၁ မိန်းမတွေ့ကြုံဆိုလို့ အိပ်ဖူးတဲ့ အထိဆိုရင် တယောက်ပဲရှိဖူးသေးတယ်။ အဲ့တယောက်ကလဲ ဘေးအိမ်ကကောင်မလေးပါ။ ( နောက်မှ ဘေးအိမ်ကကောင်မလေး အကြောင်း ) ထပ်ရေးပါဦးမယ်။

အဲ့ဒီကောင်မလေးနဲ့ လူပျိုရေပျက်ခဲ့တာကလဲ လက်ချိုးရေရင်တောင် အကြိမ်ရေ လက်ငါးချောင်းမပြည့်ပါဘူး။ အဲ့တော့ မမနိုင်ကိုတွေ့တော့ ကျနော် ရင်ခုန်ပြီး အာခေါင်တွေပါ ခြောက်လာပေါ့၊ ကျနော်က ဇာတ်စင်ကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက်လှမ်းကြည့်လိုက် သူ့လှည့်ကြည့်လိုက်နဲ့ အကြိမ်ရေတော်တော်များများ လုပ်လိုက်တယ် ။

သူသတိထားမိတယ် ။ ဘလိုင်းကြီးတွေ လှည့်လှည့်ကြည့်တာဆိုတော့  သတိထားမိလာတာပေါ့ ၊ ဒါပေမဲ့ သူကမသိသလိုပဲ စင်ကိုငေးနေတာ...။ နောက်တော့ ကျနော်က စကားစပြောချင်လာတာ ဘာပြောရမှန်းမသိတာနဲ့ တုန်နေတဲ့ အသံကို မနည်းထိန်းပြီး...

" အမ  ဘယ်နှ နာရီထိုးပြီလဲ "

သူကနာရီငုံ့ ကြည့်ပြီး

'' ကိုးနာရီထိုးတော့မယ် မောင်လေး''

'' အမက  ဒီ ရပ်ကွက်ကပဲလား ''

'' မဟုတ်ဘူးမောင်လေး အမက ကုန်ပဒေသာဖက်က ဒီဖက်ကို ညပိုင်းအဆိုကတွေ ကြည့်ချင်လို့ လာတာ''

စကားပြောကြည့်လိုက်တော့ နဲနဲအခြေအနေကောင်းတယ်။ ဒါနဲ့ ရောက်တတ်ရာရာ စကားနဲနဲ ဆက်ပြောရင်းနဲ့ နာမည်မေးတော့ 

" နိုင်နိုင်ပါ '' 

ကျနော်နာမည်က '' ကျော်ကျော် မမ'' 

မမက ကျနော်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး 

'' အင်း'' တဲ့။ ပြီးတော့ 

'' ဆိုနေတာအတော် အသံကောင်းတယ်နော်''

'' ဟုတ်ပါ့ ဖြူဖြူကျော်သိန်းအတိုင်းပဲ ရင်ဘတ်မှာလဲ တွယ်ချိတ်တွေနဲ့ ငါးရာတန် ၊တစ်ထောင်တန်တွေ ဆုချခံရလို့ ချိတ်ထားတာ ပလူပျံနေတာပဲ ''

ကျနော်က စင်ကိုကြည့်ပြီးပြောသာပြောနေတာ စိတ်ထဲက အရမ်းကိုပျော်ပြီး မမနဲ့ လျှောက်လည်ချင်နေပြီ။ ဒီနေရာကနေ နှစ်ယောက်တူတူ ထွက်သွားဖို့ စိတ်က သန်နေပြီ ။ ဒီမှာ ဆက်ကြည့်နေဖို့ အာရုံက မရတော့ဘူး။ 

'' မမစက်ဘီးလျောက်စီးမယ်လေ ကျနော်တို့ ကျောင်းဖက်သွားကြတာပေါ့''

မမက ''(ဒဂုံတက္ကသိုလ်) ကျောင်းထဲဝင်လို့ရလို့လား ဒီအချိန်ကြီး ''

'' မသိဘူးလေ ရ ရင်ရမှာပေါ့ မရလဲ တနေရာရာပေါ့ ''

'' သွားလေ ''

'' ကျနော်နင်းမယ် မမ ''

ဒါနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဒဂုံတက္ကသိုလ်ကျောင်းဘက်ကို စက်ဘီးလေးနင်းလာလိုက်တယ် ။ မှောင်မှောင်မဲမဲပေါ့ဗျာ။

 .........   ........

ရန်ကုန်မြေမှာ ချယ်ရီတွေ မဝေနိုင်သလိုပဲ ပိတောက်တွေလဲ မပွင့်ကြပါဘူး။ ဒီနှစ်လဲ ပိတောက်ပန်းတွေ နောက်ကျဦးမယ်ထင်ပါရဲ့....။ သင်္ကြန်ကြီးကတော့ ပိတောက်မပါလဲ...သူ့တာဝန်သူကျေပွန်စွာ ပြီးဆုံးသွားပါပြီ။ နွေလယ်လေညှင်း လေးတချက်က ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို စုံဆင်းလာပြီး တချက်ဝှေ့သွားတယ်..နွေလေပြေက နောက်ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ မမတကိုယ်လုံးကို ဖြတ်ပြီး ကျနော်ကို လွှမ်းခြုံတဲ့ အခိုက်.... ပိတောက်ရနံ့နဲ့  တူတဲ့ မမကိုယ်သင်းရနံ့လေးတွေ ကျနော် နှာခေါင်းဝကနေ ရင်ထဲထိ တိုးဝင်လာတယ်။ 

ဒီသင်္ကြန်မှာ ပိတောက်တွေမရှိပေမဲ့ .. မမရှိနေလို ကျနော်ပျော်ပါတယ် မမ။...။.....

.........

ကျောင်း မုဒ်ဦးဝ ရှေ့ရောက်တော့ မီးတွေ ထိန်နေတယ် ။ လုံခြုံရေး  သုံးလေးယောက်ရှိတယ် ။ ဝင်လို့မရဘူး နောက်ကျနေပြီလို့ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်တို့ ကျောင်းကိုကျော်ပြီး နင်းသွားလိုက်တယ် ။ စကားအေးဆေးပြောလို့ရမဲ့နေရာပေါ့ ။ နင်းသာနင်းလာတာ ကျောင်းထဲ ဝင်မရရင် ဘယ်ဆက်သွားမယ်ဆိုတဲ့ planကျနော်မှာမရှိဘူး။

ကိုယ်ကျောင်းတက်ပြီး ကိုယ်နေနေတဲ့ မြို့နယ်ဆိုတော့ သိတယ် ။ ရှေ့မှာ ၁၃၃ မြို့သစ်သွားတဲ့ ကားလမ်းမထီးထီးကြီးပဲရှိတော့တယ်ဆိုတာ ... အဲ့တုန်းက ခုလို ကွန်ကရစ်လမ်းမ ကျယ်ကြီးမဟုတ်သေးဘူး။ ရိုးရိုး ကားလမ်းမလေးပဲ ရှိသေးတယ်။  ဒါမဲ့   .တခုကံကောင်းတာက သင်္ကြန်တွင်းမို့ လိုင်းကားတွေ ပေါပေါသောသော မလာဘူး။ လမ်းပေါ်လူပြတ်ကားပြတ်ပေါ့ဗျာ။ 

ကျနော် နည်းနည်းဆက်နင်းလိုက်တော့ မီတာရုံးရှေ့အရောက် စက်ဘီးပေါ်က နှစ်ယောက်သား ဆင်းလိုက်တော့ အနားက ဖြတ်သွားတဲ့ ကားတစ်စီးပေါ်ကလှမ်းအော်သွားတယ် ။

'' ဟေ့နှစ်ယောက် နေရာရှာမနေနဲ့ အိမ်ပြန်တော့''တဲ့   

ကျနော်လဲ ဘယ်သွားရမှန်းမသိတာနဲ့ ကားလမ်းဘေးက မှောင်ရိပ်ကောင်းတဲ့ သစ်ပင်အုပ်တွေအောက်မှာပဲ ရပ်လိုက်ပြီး...

'' မမ ဒီမှာပဲ စကားပြောကြရအောင်''

'' အင်းပြောလေ ကျော်ကျော် ''

ကျနော် စက်ဘီးကို ဒေါက်ထောက်လိုက်ပြီး သူ့ကို နောက်ကယ်ရီယာခုံမှာပဲ တင်ပါးလွှဲလေး ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။

ကျနော်သူ့အနားကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တဖြည်းဖြည်း တိုးလာပြီး .. ပေါင်နှစ်လုံးပူးပြီး စက်ဘီးထိုင်ခုံကနေမြေကြီးထိအောင်  မှီထိုင်နေတဲ့ မမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကျနော် ခွပြီးရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် သမီးရည်းစားတွေလို မျက်နှာခြင်းနီးကပ်သွားတယ်။

မမပုခုံးစွန်းလေးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး

'' မမ ကျနော်ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေတယ်သိလား''

'' သိသားပဲ ''

'' ဟာ တကယ်လားဘယ်လို သိတာလဲ''

'' ကျော့်အသံတွေ တုန်နေတာလေ မမရောပဲ ''

လိုပြောပြီး မျက်လွှာချ ခေါင်းငုံလိုက်တယ်။

လက်တဖက်က သူ့မေးစေ့လေးကို ပင့်တင်ပြီး မမရဲ့ ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျနော် စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မကြာဘူး မမပါ အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကမ္ဘာပေါ်ကအချိုဆုံး အနမ်းပဲဗျာ။ မမက ကျနော်ဘဝရဲ့ ဒုတိယ လိင်အတွေ့ကြုံဆိုပေမဲ့      အချိုဆုံးဒီအနမ်းကတော့  ကျနော်ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးပါ။

'' ကျနော် မမကို ချစ်မိပြီထင်တယ်...''

'' မင်း     တို့ အကြောင်းဘာမှမသိသေး ပါ ဘူး..ကျော်ကျော်ရယ်' .. သိသွားရင် မင်း မမကို မချစ်ချင်တော့ပါဘူး..''

'' မမကို ကျနော်ချစ်ပြီးဆိုရင် ကျနော်ရှေ့မှာ မြင်နေရတဲ့ မမရဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို ချစ်တာ  .. မမနောက်ကွယ်ကအကြောင်းရာတွေ ဘဝ ဇာတ်ကြောင်းတွေက ကျနော့်ရဲ့ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စာလုံးပေါင်း ကို လာပြီး သပ်ပုံတွေ ပြင်မရေးနိုင်ပါဘူး မမ.. ''

အပေါ်ကအမှာစာထဲကတိုင်း ခင်ဗျားတို့ သိပြီးသားပါ။ ကျနော်က ကျောင်းတုန်းက ကဗျာတွေဘာတွေလဲရေးတယ်။ မိန်းမအတွေ့ကြုံသာနည်းတာ စာရေးစာဖတ်ဝါသာတော့ များတယ်ဗျ။ တလုံး လောက်ပစ်ထည့်တာ မမ ကြွေသွားတယ်ထင်တယ် ကျနော်ကို ပြုံးပြုံးလေး စိုက်ကြည့်နေတယ်။

'' စကားက တတ်ပါ့ ''

'' စကားတတ်တာက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ဆယ် လောက်ထဲကပါ''

မမရဲ့ ဆံပင်တွေ နဖူးကနေဖယ်ရှားသပ်တင်ပြီး ပါးလေးတဖက်ကို ကိုင်ပြီး ကြင်ကြင်နာနာလေးကြည့်ကာ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို ထပ်စုပ်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ မမပြန်နမ်းတာတွေ နဲနဲ ကြမ်းလာတယ်။

ကျနော်ကို မက်မက်မောမောနဲ့ သူ့အပိုင် ပစ္စည်းလေးလို့ ပြန်နမ်းတာဗျာ ။ နှစ်ယောက်သား ရမ္မက်တွေပါလာတယ်။ ကျနော့်လက်တွေက မမ စပို့ရှပ် ဗိုက်အောက်ကနေပြီ တိုးဝင်းပြီ မမနို့တွေကို ဘော်လီအပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ 

နမ်းရင်းနဲ့ လက်ချောင်းတွေက ဘော်လီ အောက်ကနေ လက်လေးချောင်းလုံး အပြားလိုက်တိုးဝင်ပြီး လက်ဖနောက်ကြွလိုက်တော့ ဘော်လီက နို့ပေါ်ရောက်သွားပြီး နို့အလုံးလိုက် ပေါ်လာတယ်။ စပို့ရှပ်တော့ လှန်မတင်သေးဘူး။ မတော်လို့ကားတွေဘာတွေလာရင် ဟန်မပြတ် မသိသာအောင် အင်္ကျီလေးဝတ်လျက်ပေါ့ ။  စပို့ရှပ်အောက်မှာတော့ မမနို့တွေက အလုံးလိုက်ထွက်နေပြီး ဘော်လီကရင်ခေါင်းပိုင်းရောက်နေပြီ။

ကျနော် မမလည်ပင်းတွေ နမ်းရင်နဲ့ စပို့ရှပ်အောက်က မမနို့တွေကို လက်ရှိုပြီး ယွယွ​လေးပွတ်ခြေနေတယ်။မမဆီက ညဉ်းသံတွေ စကြားလာရတယ်။

ကျနော် ငနဲကလဲ တော်တော် တင်းနေပြီး ထိပ်ကရွှဲပြီး အရေကြည်တွေတော်တော်လေး စိမ့်နေပြီ ။ မမ ပေါင်လုံးတွေ ခွပြီးရပ်နေတော့ လူက တော်တော် ထန်နေပြီ မမခါးလေးကို ကျန်လက်တဖက်နဲ့ နောက်ကနေ သိမ်းပွေ့ပြီး မမပေါင်လုံးတွေပေါ် ကျနော် အချောင်းရော ဥရော တပြုံလုံး ဖိကပ်ထားလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ အရသာရှိချက် ....။

ခုနေ မမတွင်းလေးထဲ ထိုးထည့်ပြီး စိမ် လိုက်ရရင် ကျနော် နတ်ပြည်ရောက်ပြီးပဲ။ မမလက်တွေ ယူပြီး ကျနော်ဘောင်းဘီ ဇစ်ကြားထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ မမလက်လေး အလိုက်သင့်ပါလာ တယ်။  ကျနော်နဲနဲ လောဘ ကြီးလာတယ်။ ကျနော့်လီးကို မမ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့  တိုက်ရိုက်ထိစေချင်လာတယ်။ ကျနော် အောက်ခံဘောင်းဘီးကို အောက်လျော့ပြီး တပြုံလုံး ဇစ်အပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။

'' ဟယ် ကျော် လူတွေ မြင်ကုန်မယ်လေ''

'' ရတယ်မမ ကားမီးရောင်လာရင် ကျနော် ပြန်ထည့်လိုက်မယ် မြန်ပါတယ်''

လီးအပြင်ထွက်လာတော့ မမလက်ကလေးတွေနဲ့ စုပ်ကိုင်ပြီး ဥတွေပါ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကစားပေးတယ်  ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။

ရမ္မက်ပဲမဟုတ်ပဲ မေတ္တာတွေပါ ရောလွှတ်လို့ ဖြစ်မယ်။ ကျနော်လဲ အတော် တင်းလာတာနဲ့ မမ စပို့ရှပ်လှန်ပြီး မမနို့တွေကို အားရပါးရ စို့တော့တာပဲ ။ နို့သီးခေါင်းတွေ လျှာနဲ့ ပတ်ပတ်လည်ထိုးမွှေ့လိုက်၊ နို့ အုံကို ရသလောက်ငုံစို့လိုက် ငုံထားပြီး အထဲမှာ လျှာနဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ထပ်မွှေလိုက်နဲ့ မမဆီက

'' အင်းဟင်း ....  ဟင်း... ကျော်ရယ်''

'' မမကောင်းလားဟင်'

" သူများနို့တွေ အားရပါးရစို့နေပြီးကောင်းလာတဲ့ မေး ရက်တယ်  .. ဒီမှာ အသက်ရှုတောင်မှားတယ်''

'' ကျနော်လဲ ကောင်းတယ်မမ ပြီးချင်နေပြီး''

ကားတစီးစ နှစ်စီးစလာလို့ ကိုယ်ရှိန်ခဏခဏ သပ်ရတယ်။ ကားသွားပြီးတော့ လုပ်ငန်းပြန်စ တာပေါ့။ ဒီတခါ မမ ရဲ့ ထမိန်ကို ဖြေချွတ်ပြီး မမရဲ့ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ကြားထဲ ကျနော်လက်ချောင်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ဖို့ လုပ်တယ် ။ မမက ကျနော့် လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖမ်း ချုပ်ပြီး တားလိုက်တယ်။

'' နောက်တကြိမ်မှပဲ ကျော်ရယ်  မင်းမမ အကြောင်းမသိသေးဘူးလေ နော် ''

'' ဟာ မမ ကလဲ နဲနဲတော့ နှိုက်ပါရစေ ခဏပဲလေ''

'' ကျော်မဆိုးနဲ့ ကွာ မင်းကိုယုံလို့တောင် မမဒီအထိလိုက်လာပြီး မင်း ကိုလိုက်လျောတာလေ  ဒါလေးတော့ မမတောင်းဆိုတာပြန်လိုက်လျောပေးလေ နော်''..

မမပြောတာလဲနည်းလမ်းကျတာနဲ့

'' အင်းပါ  ဒါဆိုနက်ဖြန်တွေ့မယ် မ''

" အင်းညနေတွေ့ကြမယ်''

'' မမပြီးအောင်လုပ်ပေးမယ်လေ နော်''

ကျနော်ပြုံးပြီး သဘောတူလိုက်တယ်။ မမလက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဥတွေကို ယွယွလေးဆော့ပြီး ကျနော့်ကို ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။

ကျနော်ကတော့ မမပုခုံးကို သိမ်းဖက်ပြီး မမလည်တိုင်လေးကို ကျနော် ရင်ခွင်ထဲရောက်တဲ့အထိ ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဖက်လို့ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေလိုက်တယ်။ မမကတော့ ခေါင်းလေးမော့ပြီး အပေါ်ကနေ မိုးပြီးနမ်းနေတဲ့ ကျနော်အနမ်းတွေ ခံယူရင်း လက်တဖက် ကျနော်ကို ဂွင်းတိုက် ပေးနေတာပေါ့ ။

မမနှုတ်ခမ်းအရသာလေးကို ခံစားပြီး မမဂွင်းတိုက်ပေးတာခံယူ နေရတဲ့ အရသာဟာ လောကကြီးမှာ ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူးဗျာ။ ကျနော် ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတယ်။ မမကိုနမ်းနေတာခွာလိုက်ပြီး

'' အာ မမ .. ပြီးပြီ ပြီး ကျနော်ထွက်ပြီးမမ .. အာအာ''

မမမြေပြင်ပေါ် ထရပ်လိုက်ပြီး ကျနော့ရဲ့ အမြင့်ဆုံး Tempo ကို အဆုံးသတ်ပေးတယ်။ မြေပြင်ပေါ်ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်ပူတွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပန်းထွက်ခုန်ဆင်းသွားတယ်။ နောက်ဆုံးတစက်ကျန်တဲ့ အထိ မမ ကလက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဖြည်းညှင်းစွာ အရှိန်သတ်လေး တချက်ချင်း ထုပေးနေသေးတယ်။ လုံးဝကုန်သွားပြီးဆိုမှ ကျနော် အချောင်းကို ခါပြီး ဇစ်တွေဘာတွေ ကူဆွဲပြီး အထဲထည့်ပေးတယ်။ မမကို ကြည့်ပြီး ကျနော်တကယ် ချစ်မိသွားတယ်။

ဘာလို့ ဆို .. ယောကျ်ားတယောက်က အရည်ထွက်ပြီးသွားရင်  ဒီမိန်းမက တကယ် ရင်ထဲရှိလား မရှိလား ဝေခွဲနိုင်သွားလို့ပါပဲ ။ လရည်ထွက်လို့ ရမ္မက်ကုန်သွားတာတောင် ကျနော်မမကို မက်မောစွာ ကြည့်နေမိတုန်းပါပဲ။ ကျနော် မမကို ချစ်နေမိပြီဆိုတာ ကျနော်ကို့ယ့် ကိုယ် ကို ကျိန်းသေသွားတယ်။

.............................................................................................................................

နွေရာသီရဲ့ ပြယုဂ် ဖြစ်တဲ့ သင်္ကြန်ကြီးက ပြီး သွားပေမဲ့ လည်း..နွေရာသီကတော့ သူတာဝန်မပြီး သေးတဲ့ အလား ပူလောင်လို့ကောင်း နေတုန်းပါပဲ ...။

 မနေ့ညက မမကို လိုက်ပို့ အပြီး  ကျနော် အိမ်ပြန်တော့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူးဗျာ ရင်ထဲမှာ အပျော်လွန် ပြီး ဟိုတွေး ဒီတွေးနဲ့ မမတစ်ယောက် ရပြီးဆိုပြီတော့  မျက်လုံးကြောင်နေတာ မနက်နိုး လာတော့လဲ မမနဲ့ ချိန်းထားတာ ညပိုင်းမှ ဆိုတော့ ... စောင့်စမ်းပဲ တနေကုန် ကျနော့်ရဲ့ အကြာဆုံး နေ့တနေ့ ပါပဲ။ 

...

မမတို့ ကုန်ပဒေသာထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့် ရင်း ကျနော့်လည်ပင်း က လမ်းဖက်ပဲ တမော့မော့ ကြည့်နေလို့ လည်ပင်းလည်းရှည် လှပြီး မမက ပေါ်မလာသေး။ မမကျနော့် ကိုမလိမ်ဘူးဆိုတာ ကျိန်းသေပေါက်ခံစားမိပေမဲ့ ...ချိန်းထားတဲ့ အချိန်ထက် နဲနဲကျော်လာတော့  ကျနော် နဲနဲ စိုးရိမ်လာတယ် ။ မမကို ထပ်မတွေ့ရတော့ မှာ ကျနော် ကြောက်လာတယ်။

ခေါင်းထဲ ဝင်လာတဲ့ အတွေးတွေ ခဏ မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး  အေးစပြုနေတဲ့ လက်ဖက်ရည် ပေါ့ဆိမ့် ခွက် ကို အပြတ်မော့ချလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ လက်ဖက်ရည် ဆိုင် ရှေ့မှာ စက်ဘီးလေး ထိုးစိုက်လာတဲ့ မမကို ရုတ်တရက် လှမ်းတွေ့လိုက်ရတဲ့ အခိုက်တန့် ကျနော် ဘယ်သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ရမှန်း မသိအောင်ကို  ဝမ်းသာသွားတယ်။ စက်ဘီးပေါ်က ဆင်းပြီး ကျတော့ ကို မျက်ရိပ်ပြတယ်။ဆိုင်ထဲကနေ မမကို ဘေးတိုက် ကြည့်မိတော့ လာ.....လား    တကယ်လှတဲ့ ဖင်ကြီးတွေ နဲ့ မမ က ငါ့ မမပေါ့လေ ဆိုပြီး သုံးစက္ကန့်လောက် အချိန်လုပြီး ဂုဏ်ယူလိုက်သေးတာ ... ကျနော် ပိုက်ဆံ အမြန် ခေါ်ရှင်းပြီး  သုတ်သုတ် ထွက်လာတော့ မမကဆီးပြီး ပြုံးတယ် ။ နဖူးမှာလဲ ချွေးတွေနဲ့

'' ဆော်ရီးပဲ ကျော်ရယ် .. မမနဲနဲနောက်ကျသွားတယ်''

'' ကျော် စိတ်ဆိုးပြီး ပြန်သွားမှာ စိုးလို့ မမစက်ဘီးကို အသကုန် နင်းလာတာ''

ကျနော် နဖူးကချွေးလေးတွေ လက်ဖနောင့် နဲ့ သုပ်ပေးရင်း 

'' မမရယ် ဖြည်းဖြည်း ပေါ့..ဘာလို့ အမြန်နင်းရတာလဲ ကျော်စောင့်မှာပေါ့''

မမဆီက စကားသံ ကြားရတာ မမရင် ထဲမှာ ကျနော်အတွက် နေရာတနေရာ ရနေပြီ ဆိုပြီး ကြိတ်ပျော်သွားရသေးတယ်။ 

'' လမ်းထဲမှာ ပရိတ်တရားနာနေတာလေ ဘုန်းကြီး တရားတောင်မပြီးသေးဘူး .. မမ အားနာနာနဲ့ ထထွက်လာတာ''

ဟုတ်သား ဒီနေ့ နှစ်ဆန်း တရက်နေ့​လေ လမ်းတိုင်းမှာ အတာအိုး ပင့်ပြီး လမ်းမ တရားပွဲတွေရှိတယ်။ 

'' လမ်းက လူတွေကတော့ မမကိုကြည့်နေတာ ဘာတွေ အရေးကြီးလဲ ဆိုပြီး  .. ပြီးတဲ့ အထိဆိုရင် အရမ်းနောက်ကျသွားမှာ ၊  မမကို လိမ်တယ်ထင်ပြီး ကျော် အိမ်ပြန်သွားမှာ စိုးလို့ ''

ကျနော်ကို မတွေ့ရမှာ စိုးတာတခုထဲနဲ့ တရားပွဲ ကနေ အားနာနာနဲ့ ထ ထွက်လာတဲ့ မမ ဘယ်လောက်တောင် မိန်းမတွေ အချင်းချင်းကြားမှာ မျက်နှာပူမလဲ ကျနော်တွေးကြည့်လို့ရပါတယ်။ တဆက်ထဲ ကျနော်ရင်ထဲပါ ကြည်နူးသွားတယ်။

'' လာ မမ ရုပ်ရှင်ရုံဖက်သွားရအောင် ''

မင်းသမီးကြီး ဒေါ်ဝါဝါဝင်းရွှေ ဖွင့်ထားတဲ့ ရွှေရတနာ ဆိုတဲ့ ရုပ်ရှင်ရုံတခု ကျနော်တို့ မြို့နယ်မှာရှိတယ်။ မြို့ အစွန်ဖက်ကျတော့ ဖွင့်ခါစပဲ အောင်မြင်တယ်။ နောက်တော့ ရုပ်ရှင်က ပြတလှည့် မပြတလှည့်ပဲ ပြလဲ ရုံထဲမှာ အတွဲတွေပဲများတယ်။ လူမရှိဘူး။ အတွဲတွေကတော့ဂွင်ပေါ့ဗျာ ။

နောက်ပြီး ၁၄ရပ်ကွက် ၁၅ရပ်ကွက် အစပ်မှာရှိတော့ ရုံဝင်းနဲ့ ရုံအနောက်ပတ်ပတ်ပတ်လည် ဆို အတွဲတွေချည်းပဲ နေ့ရော ညရောနော်။ ဒီလို မှောင်စပျိုးပြီဆိုရင် အလုပ်ပြန်တဲ့ ထမင်း ချိုင့် လေးကိုယ်စီနဲ့ အတွဲတွေ ရပ်ကွက်ထဲက ကျနော်တို့လို့ စက်ဘီးလေးနဲ့ အတွဲတွေ  ရုံအနောက်တစ်ဝိုက်က လမ်းကြိုလမ်းကြားတွေမှာ စည်လို့ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ၁၄/၁၅ ရပ်ကွက်တွေက အဲ့တုန်းက  လူနေရပ်ကွက်မဆန်သေးဘူးဗျ၊

တဲအိမ်လေးတွေ ကျိုးတို့ ကျဲတဲ အပင်လေးတွေ ကျဲကျဲနဲ့ လယ်ကွင်းတွေများတယ် ။ ညမှောင်တော့ အတွဲတွေ အတွက် ရှယ်ဂွင်ပေါ့ဗျာ။ ရုံနားက တည်းခိုခန်းနှစ်ခုရှိတယ် သူတို့ လဲ စီးပွားရေးကောင်းတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လဲ နင်းလာလိုက်တာ ၁၄ရပ်ကွက်က လမ်းမကျယ်ကြီးရောက်လာတယ်။ လမ်းမကြီး နာမည်တော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ အဲ့လမ်းကကြီးက အတော်ကျယ်ပေမဲ့ လူနေရပ်ကွက်လို မဖြစ်သေးတော့ ပတ်ပတ်လည် လယ်ကွက်တွေချည်းပဲ ပေါ့ဗျာ ။

၁၅/၁၆ ပေလောက်ရှည်တဲ့ အုတ်တံတားလေးမှာ ကျနော် စက်ဘီးရပ်လိုက် လမ်းမီးလဲမရှိဘူး ။ မှောင်မဲနေတာပေါ့။ တံတားအုတ်ခုံ လက်တန်းက လူပေါင်ရင်း အမြင့်လောက်ရှိပေမဲ့ ကောင်းကောင်းထိုင်လို့ရတယ်။ ကျနော် မမကို အုတ်ခုံပေါ် တင်ပြီး ကျနော်က မမတင်ပါးတွေ ပွေ့ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေလိုက်တယ်။

ကျနော်တို့ ထိုင်နေတဲ့ တံတားရဲ့အောက်ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ မမကျောပေးရာဖက်မှာ မီးချောင်း လေးတစ်ချောင်း ပြပြထွန်းထားတဲ့ တဲအိမ်လေးတစ်အိမ် လှုပ်ရှားသက်ဝင်နေတယ်။

နွေရာသီဖြစ်ပေမဲ့ လယ်ကွက် လွင်ပြင်ကပေါက်နေတဲ့ ညမွှေးပန်းတွေ ကို ပွတ်သတ် ပြီး ဖြတ်သန်းတိုက်ခက်လာတဲ့  နွေလေပြေနုနုလေးတွေက ကျတော်တို့နှစ်ယောက်ကို ရစ်ပတ် လွှမ်းခြုံလိုက်ပေမဲ့ ရင်ခြင်းအပ် တင်းကြပ်စွာ ဖတ်ထားတဲ့  ကျနော်နဲ့ မမကြားကိုတော့ တိုးဖောက်ဖို့ မစွမ်းနိုင်ခဲ့ပါဘူး။

ညမွှေးပန်းရနံ့လေးတွေ ကျနော်နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပေမဲ့ ချွေးသိပ်စပြုနေတဲ့ မမနဖူးက တပတ်နွမ်း သနပ်ခါးရနံ့လေးလောက် ကျနော် မမက်မောပါဘူး။

မမမေ့စေ့လေးကို မော့ပြီး ကျနော် မမနှုတ်ခမ်းတွေကို ကြင်ကြင်နာနာ လေး နမ်းမိတယ်။ မနေ့ညက အနမ်းတွေနဲ့ မတူတော့ပဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပိုင်ဆိုင်သွားသလို ပိုပြီး ရင်းနှီးနွေးထွေးတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ မက်မက်မောမော စုပ်နမ်းလိုက်ကြတယ်။

မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျနော့်ကို မမ ထိုင်နေရင်းနဲ့ သူ့ပေါင်တွေ ဟပြီး ကျနော်ကိုယ်လုံးကို ဆွဲသွင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။  တံတားပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ မမ ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲရောက်သွားတော့ ကျနော် မတ်တပ်ရပ် အနေထားနဲ့ ကျနော်ရဲ့ လီးက တံတားပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မမရဲ့ ပူစီလေးကိုထိတဲ့ အထိ ကွက်တိ ပုံစံကျသွားတယ်။

အဝတ်စားတွေသာမရှိရင် ပေါင်ကားထိုးထည့်ပြီး ကြုံးရုံပဲ ...။ ဒီနေ့မှ ကျနော်က စတိုင်ဘောင်းဘီးလေးဝတ်လာတော့ ဂျင်းသားနဲ့ မတူဘူး ။ တောင်နေရင် အရမ်းသိသာတာပေါ့။ ဘောင်းဘီကြားဖုဖောင်းနေတဲ့ ကျနော်လီး နဲ့မမရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ကိုပိုပြီး ထိကပ်သွားအောင် မမရဲ့ တင်ပါးတဖက်တချက်စီကို လက်တွေနဲ့ ပင့်ပြီး ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။

နှာခေါင်းချင်းထိပြီး မျက်နှာခြင်းနီးကပ်စွာ ရှိနေတဲ့ မမဆီက သာယာပြီး နွေးထွေးတဲ့ အကြည့်တချက် ကျနော်ရလိုက်တယ်။ မမမျက်နှာလေးပြုံးယောင်သန်းလို့... ထမိန်စလေးကို ခါးကနေကြိတ်ဖြည် ပြီး ဆီးခုံလေးကနေ တဆင့် မမအဖုတ်ဆီကို ကျနော်လက်ချောင်းလေးတွေ စတင်မိတ်ဆက်လိုက်တယ်။

အာလား လား ... အထိတွေ့ က တကယ်နွေးထွေးပြီး ရင်မောစေတယ်ဗျာ ။ အဲ့ဒီ တဒင်္ဂ ကျနော်အသက်ရူဖို့ မေ့သွားတယ် ။ အချစ်ပါတဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်တာ မမက ပထမဆုံးပဲလေ။ အရင်ပထမဆုံး (ဘေးအိမ်ကတယောက်)က ရမ္မက်ပဲ ပါ တယ် အချစ်မပါခဲ့ဘူး။

အခု အချစ်တွေနဲ့ ပထမဦးဆုံး ခံစားမှုနဲ့ စထိတွေ့လိုက်ရတော့ တကယ့်အသက်ရှု မေ့လောက်အောင် သက်မကြီးပြန်ချဖို့မေ့နေတာ ။ စိိုစိပြီးနွေးထွေးတဲ့ အထိတွေ့တွေ ကျနော်လက်ချောင်းမှာ ခံစားရတယ်။ စိုနေတဲ့ အဝကို အားရပါးရ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ပွတ်သတ်လိုက်တော့ မမခေါင်းမော့သွားတယ်။

ကြယ်ကလေး​တွေ ရေတွက်နေတာမဟုတ်ပါဘူး... Universel အပြင်ဖက်ရောက်သွားတာနေမှာ... ခေါင်းမော့နေတဲ့ မမ  လည်တိုင်တွေ ကျနော် စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

'' ဟင်း.. ဟင်း ..  ကျော်'' 

ညည်းညူ ရင်းကျနော် လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ပြီးအပြင်ပြန်ထုတ်လိုက်တယ်။ 

'' ဘာလို့လဲ မမ နာလို့လား''

'' မမတို့ ရှေ့မဆက်ခင် ကျော်ကို မမအကြောင်း နဲနဲပြောပြချင်တယ် ။မင်း မမအကြောင်းကို အရင်သိပြီးမှဆုံးဖြတ်ပါ''

'' ဘာမှမထူးဘူး မမ ကျနော် မမကိုချစ်နေပြီ..မမအကြောင်းက ကျနော် စိတ်ကိုပြောင်းလဲ စေမယ် မထင်ဘူး''

" ဒါမဲ့ ကျော်ရယ် သိထားရမယ်လေ .. နော် ကလေးလေး ''

သူချော့ပြောတာနဲ့ ကျနော် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါတယ်။

'' မမ က အိမ်ထောင်ကွဲ ကလေးတစ်ယောက် အမေပါ ''   

ကျနော်မတုန်လှုပ်ပါဘူး အဆိုးဆုံးကိုတွက်ပြီးမှ ကျနော် မမကို ချစ်မိခဲ့တာ..ဆယ်ကျော်သက်လို အရူးမူး ချစ်လို့ပြောခဲ့တာတော့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိတယ်။ မမက ဆက်ပြောတယ်။

'' မမအခုနေ နေတာ လူတစ်ယောက်ရဲ့ ထောက်ပံ့မှု အောက်မှာ မမသမီးလေးက ဆယ်နှစ်အရွယ်ရှိပြီ။ မမကအဲ့ဒီ လူရဲ့အငယ်နှောင်းဆိုပါတော့ ... "

'' သူက မယားကြီးနဲ့ မြို့ထဲမှာနေတယ် ကားပွဲစား လုပ်ပြီး Texi မောင်းတယ်။ ဒီအိမ်က သူဌားပေးထားတာ တလကို  လေးငါးခါလာတယ် ။ သူလာချင်တဲ့ အချိန်လာတာ"

'' တခါတလေဆိုရင် ၁၅ရက်လောက်ပျောက်နေတတ်တယ်..မမက သူ့အရိပ်အောက်မှ ခိုနေရတာပါ''

မမအကြောင်းစုံ သိလိုက်ရတော့ ကျနော် စိတ်မပျက်ပဲ ပိုပြီး သနားသွားတယ်။ ကျနော်အနေနဲ့က အလုပ်အကိုင် မရှိ အခုမှ ပူပူနွေးနွေး မိဘလုပ်စာနဲ့ ကျောင်းပြီးထားတဲ့ ကောင်ဆိုတော့ ဘာမှ မိုက်မိုက် ကန်းကန်း မဆုံးဖြတ်ရဲဘူး။

" မမက သူအောက်ကနေရုန်းဖို့ မစဉ်းစားဘူးလား ‘’

'' ဘယ်လို စဉ်းစားနိုင်မှာလဲ ကျော်ရယ်  ..မမတို့ က ရွှေပြည်သာဘက်က အဲမှာ အမေတို့ ရှိသေးတယ်..ခုလောလောဆယ်တော့ ပထမအိမ်ထောင်နဲ့ ကွဲပြီး ကုန်ပဒေသာက အမတယောက်အိမ်မှာ စက်ချုပ်လာသင်တာ ကိုယ့်ဘဝကိုရပ်တည်ဖို့ အတွက် အဲ့မှာ သူနဲ့ တွေ့တာပဲ သူနဲ့ ပတ်သတ်တော့ သူကအစစရာရာတာဝန်ယူပြီး အိမ်တလုံးနဲ့ ထားတာ ''

'' ထားပါ  ...ကဲ အခု မင်း မမကို စိတ်ကုန်သွားပြီလား ''

ဘာလို့ စိတ်ကုန်ရမှာလဲ ပိုတောင်သနားပြီး ပိုချစ်လာတာ .. ကျနော်ပြောခဲ့သားပဲ မမရဲ့ လက်ရှိ ဖြစ်တည်မှုကို ချစ်တာပါလို့ ဘာမှ မပြောင်းလဲ သွားဘူးမမ''

'' ကျော်ဆီက ဒီစကားကြားရတာ မမဝမ်းသာပါတယ်  ..ဒါမဲ့ .. ရင်လေးတယ်   ကျော်ရယ် ''

မမဒီလို စိတ်ပူနေရတာ ကျနော်ကို တခဏတာ တဏှာ စိတ်နဲ့ စိတ်ပြေရုံ သက်သက် တွဲတာ မဟုတ်မှန်း ကျနော် သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လောလောဆယ်မှာ ကျနော် မလေးရှား သွားမဲ့ အစီစဉ်ကိုမဖျတ်ချင်လို့ မမကို မလေးရှားထွက်မဲ့ အစီစဉ်ကို မပြောပြပဲ ဖုံးထားလိုက်တယ်။

'' မီးစင်ကြည့်က ကြတာပေါ့မရယ်''

'' မင်း မမရဲ့ အဖြစ်ကိုသိပြီးလက်ခံနိုင်ရင် ပြီးတာပါပဲ  .. ကျော်ရယ်''

ကျနော် မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုစုပ်ပြီး လည်ပင်းတွေပါ အငမ်းမရ စုပ်သပ်ပွတ်နမ်းပစ်လိုက်တယ် ။   မမလည်ပင်းလေး အလိုက်သင့်မော့ပြီး ကျနော် အနမ်းတွေကို ခံယူပစ်တယ်။ လီးကတောင်လာပြီးဆို ဇစ်ဆွဲပြီး အချောင်းလိုက်  ဇစ်အပြင်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မမက ဖမ်းကိုင်ပြီး လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကစားပေးတယ်။

မမထမိန်ကို အောက်စကနေ လှန်တင်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီကို ပေါင် ကြားကနေ ဟပြီး တဖက်ပို့လိုက်တယ် ။ တင်ပါးနဲ့ အုတ်ခုံကပ်ထိုင်နေတော့ မမဘောင်းဘီက ဟိုဖက်ကောင်းကောင်းမရောက်ဘူး ။ စောက်ဖုတ်လေး တော့ လမ်းကြောင်းဖွင့်သွားတယ်။ ကျနော် ရဲ့ ထိပ်ရွှဲနေတဲ့ လီးကို မမရဲ့ တင်ပါးတွေ ကိုင်ပြီး အားယူကာ တေ့ပြီး မမရဲ့ အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။ နွေးထွေး ၊အိစက်   ၊ စိုစွတ် စသော ခံစားမှုကို တပြိုင်ထဲရလိုက်တယ်။ တစပ်ထဲမှာပဲ မမကို ပိုင်ဆိုင်လိုက်ရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ကမ္ဘာ တခု ထဲ ရောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ 

ကျနော်အတွက်တလောကလုံး သေဆုံးတိတ်ဆိတ် သွားသလို   မမနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တကမ္ဘာ အလား ပိုမိုနွေးထွေး တဲ့ ရင်းနှီးမှုတွေ ရလိုက်ကြတယ်။ မမခန္ဓာကိုယ်က ကျောရိုး အရမ်းဖြောင့်ပါတယ်။ အဲဒီဖြောင့်တဲ့ ကျောရိုး ဆစ်ကပဲ မမရဲ့ ခါးကို လှစေပြီး မမရဲ့ တင်သားတွေကို ပြီးပြည့်စုံစေတာပါ။

ကျနော် ပုံမှန်ဆိုရင် မမရဲ့ ခွက်နေတဲ့ ခါးဆစ်နေရာနဲ့ တင်သား အဆင်း  အစပ်နေရာလေးကို လမ်းလျောက်ရင်း ဖြစ်ဖြစ် စက်ဘီးနောက်ကလိုက်စီးရင်း ဖြစ်ဖြစ် လက်ဝါးနဲ့ အပြားလိုက်လေး အုပ်ပြီး ကိုင်လျောက်ရတာသဘောကျတယ်။

ဖင်ကိုင်တာလဲ မကျ ခါးဖက်တာလဲ မကျပေါ့။  တကယ် အရသာရှိတယ်အဲ့နေရာလေးက ကျနော်အကြိုက်ဆုံး ၊ မမဖင် လှလို့နေမှာပေါ့..ခုလဲ လိုးနေရင်းနဲ့ မမရဲ့ တင်စပ် ခါးစပ်လေးကို လက်ဝါးနဲ့ ဖိပြီး ကျနော် ကိုယ်လုံးနဲ့ ပိုကပ်သွားအောင် ဆွဲ ပွေ့ပြီး တဆုံးဝင်အောင် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။

ကျန်လက်တဖက်က မမနို့တွေကို အင်္ကျီအောက် လက်ရှို ပြီး ပွတ်ခြေကစားပေးတယ်။ ဒါမဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီက ဘေး တဖက်က ပြန်ပြန်စိလာတော့ ကျနော် လီးအဝင်ထွက်လုပ်တိုင်း ဒစ်ကို လာတိုက်မိနေတာ

'' မမ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ချွတ်လိုက်ပါလား ကျနော် နာတယ်''

'' ဟယ်ဟုတ်လား ခဏကျော်''

ပြောပြော ဆိုဆို မမ က မတ်တပ်ရပ် ပီး ဘောင်းဘီကို လျင်မြန်စွာချွတ်ပြီး စက်ဘီးအရှေ့ ခြင်းထဲ ပစ်ထည့်လိုက်တယ်။ ထမိန်ကို ခပ်လျော့လျော့လေး ပြန်စီးပြီး အောက်စကို ဒူးနာထိ လှန်တင်ကာ ပြန်ထိုင်တယ်။

'' ခုမှ လွတ်လွတ် လပ်လပ်ဖြစ်သွားတော့တယ် မမရယ်''

မမ အလိုက်သင့်လေးပေါင် ဟပေးတော့ ကျနော်လီးကို ခပ်သွက်သွက် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ရှောရှော ရူရူ ပဲ ဝင် သွားတယ်။

မမခါးလေးကိုပွေ့ လည်ပင်းတွေ ကို စုပ်နမ်း ပြီး အားရပါးရ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ လိုးတော့တာပဲ။  အမှောင်ထုရဲ့ တံတားပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား လုံ့လ စိုက်နေရင်း လယ်ကွင်းတွေကို ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေပြေလေးတွေကြောင့် ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချွေးစို့ဖို့ အချိန်မရခဲ့ပါဘူး။ ကျနော် ပိုပို ပြီး ထန်လာတယ်။

'' မမ အောက်ဆင်းပြီး တံတားဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးပါလား ''

'' ဖြစ်ပါ့မလားကျော်ရယ် လူတွေ မိကုန်မယ်''

'' မှောင်နေတာပဲ မမရယ် မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ကျော် မြန်ပါ  တယ်  ..မမဖင်လုံးကြီး တွေ ကြည့်ပြီး လုပ်ရင် မကြာဘူး ကျော် ခဏနဲ့ပြီးသွားမှာ''

ပြောရင်းနဲ့ မမကို ရှေ့ကိုင်း ပြီး ဘောင်ကို လက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မမရဲ့ ခွက်နေတဲ့ တင်သားဝိုင်းကြီးတွေ လုံးပြီး ကော့တက် လာတယ်။ သကောင့်သား ကျနော်လဲ ဘာပြောကောင်းမလဲဗျ လောကကြီးကိုမေ့သွားပြီ လေ ... ဘောင်းဘီ ချိတ်ကို ဖြုတ် ဒူးခေါင်းထိ ချွတ်ချလိုက်ပြီး မမရဲ့ ခါးလေးကို ကျနော် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင် ၊ နောက်ကနေ မမအဖုတ်ထဲ ပြွတ်ခနဲ ထိုးထည့်ပြီး ဖိ လိုးတော့တာပဲ၊  နောက်ကနေ မမစပို့ရှပ်ကို ကျောလည်ကျော်ထိ လှန်တင်ပြီး နို့တွေ ဗိုက်အောက်ကနေ ရှိုဝင်ပြီး ပွတ်ကိုင် အုပ်ကိုင် ပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့  လိုး ကျနော့် ခါးကို ကိုင်း ပြီး မမရဲ့ ပြောင်နေတဲ့ ကျောပြင်ကိုပါ လျှာနဲ့ ယက်ယက်ပြီး လိုးတာ..

'' မမကောင်းလား''

'' အင်းကောင်းတယ် ကျော် မမပြီးပြီး '' 

မမဆီက ပြီပြီးလို့ အသံကြားတာနဲ့ မမပုံခုံပေါ်မေးတင်ပြီး မမတင်သားတွေနဲ့ ဖိကပ်ပြီး  လိုးတော့တာ..။

'' အား... အာ အာ  မမ ကျနော်ထွက်ပြီး အား.ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်''

ပြောလဲပြော မမစောက်ဖုတ်ထဲကို ကျနော် သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ် တွေ ခပ်ဆက်ဆက် ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ ငေါက်ဆက် ငေါက်ဆက်နဲ့နောက်ဆုံး တစက်ကျန်တဲ့ အထိ လေးဆယ့်ငါး စက္ကန့် လောက် ကောင်းကင်ကြီးကို ခေါင်း အစုံမော့ပြီး ကမ္ဘာ ပျောက်ပြီး လောကကြီးကိုမေ့လျောနေတယ်။

ကောင်းလိုက်တာဗျာ ခင်ဗျားတို့ ကို စာလုံးနဲ့ဖော်ပြဖို့တောင် မစွမ်းသာအောင် ကောင်းတယ်။ တော်တော်ကြာကြာ မမအဖုတ်လေးထဲ စိမ်ထားပြီးမှ မထုတ်ချင် ထုတ်ချင် နဲ့ ပြွတ်ဆို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

'' ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် သေလို့ရတယ်'' 

မမကတော့ ကျေနပ်ပြုံးတွေနဲ့ ကျနော် မျက်နှာလေး ကို ကြင်နာစွာ ကြည့်ပြီး ကျနော့ နဖူးလေးကို တချက်နမ်းလိုက်တယ်။ မမအပြုံးတွေက ရ ရှိသွားလို့ ကျေနပ်တဲ့ အပြုံး မဟုတ်ပဲ ပေးလိုက်ရလို့ ကျေနပ်တဲ့ အပြုံးတွေ ဆိုတာ  နှစ်ယောက်လုံး သိပါတယ်။....။

အပြန်လမ်းမှာ ၇/၈ လမ်းဆုံ ဖက် လမ်းလျောက်ပြီး စကားပြောလာကြတယ်။   တစ်ယောက်ကိုတယောက် လက်ချိတ်မှီတွယ်ပြီး စကားတွေဖောင်င်္ဖွဲ့ လာကြတယ်။ အရင်ကထက် ပိုနွေးထွေးတဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့ပေါ့မမကို ကုန်ပဒေသာဖက်လိုက်ပို့ မလို့ လုပ်တော့ မမက

 '' ကျော့်ကို မမ ညာထားတာ တခုရှိသေးတယ်''

'' ဘာလဲမမ ကလေးက နှစ်ယောက်လား '' 

လို့ ကျနော် ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ နောက်လိုက်တယ်။

'' မဟုတ်ဘူးကျော် ဟိုနေ့က မမနေတာ ကုန်ပဒေသာလို့ ညာတာ တကယ်က ဒီနားတင် ''

'' ဟာ ဒါဆို မမဒီ လမ်းဆုံနားတင် နေတာပေါ့ ''

'' စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကျော်ရယ် အဲ့နေ့က စစတွေ့ချင်းဆိုတော့ ဘာမှန်းမသိသေးဘူးလေ..မမဘဝကလဲ မလွတ်မလပ်နဲ့ ဆိုတော့ လေ..''

'' ရပါတယ် မမကလဲ စိတ်ဆိုးစရာလား မမကို အပြစ်တင်လို့မှ မရတာ ဒီလိုပဲ တွေးရမှာလေ''

'' အင်းပါ ကျော်စိတ်မဆိုးရင်ပဲ မမကျေနပ်ပြီ ''

" ရောက်ပြီ ဒီလမ်းပဲ ဟိုး သုံးလေးအိမ်ကျော်ကတိုက်ကြီး ဘေးက အိမ်ပဲ နက်ဖြန်ညနေတွေ့မယ် ကျော်ရွှေရတနာ ရုံရှေ့မှာပဲ စောင့်နေ ''

'' အိမ်ရှေ့ထိမလိုက်နဲ့တော့ သူရောက်နေမှာစိုးလို့ ''

'' တိုက်ဘေးက ကပ်လျက်အိမ်လား ''

'' ဟုတ်တယ် ''

အိမ်တော့ မမြင်ရပါဘူး ဘေးတိုက်ကမြင့်နေတော့ ဒီလောက်သိရ ရင် မဆိုးပါဘူး ဆိုပြီး ခေါင်း ငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။

'' မမ သမီးလေးရော အိပ်နေတာလား ''

" မဟုတ်ဘူး ရွှေပြည်သာက သူ့အဖွားအိမ်မှာ တလှည့်ပြန်နေတယ် သမီးက အဖွားလဲ ချစ်တော့ ဒီနွေမှာ တလှည့်ဆီ လှည့်နေတာပဲ''

'' ဒါဆိုကျနော်ပြန်တော့မယ် မမ နက်ဖြန်ညနေ ၆:၃၀နော် ရုံရှေ့ ''   

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော် မမနဖူးလေးကို နမ်းပြီး တင်းကြပ်စွာ ပခုံးလေးကို ဆွဲဖက် ထားလိုက်တယ်။ လမ်းမဘေး ကွင်းစပ်က ပုစဉ်းရင်ကွဲ အော်သံ လေးတွေ ကျိုးတို့ ကျဲတဲ ကြားရတယ်..။ အမှောင်ထုထဲ လမ်းလျောက်နေတဲ့ ကျနော်..ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ လို့ ကြယ်ကလေးတွေကို လှမ်းကြွားလိုက်တယ်။

'' ကြယ်ကလေးတွေရေ ..... ငါ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ ...မင်းတို့ က ငါ့မမလောက် မလင်းပါဘူးကွာ'' လို့။

အိမ်ရောက်တော့ ချက်ချင်း အိပ်ရာမဝင်နိုင်သေးဘူး ။ ခြံထဲ ပက်လက်ကုလားထိုင်ချပြီး တံတားပေါ်က မမကို သိမ်းပိုက် လာတဲ့ အကြောင်းကို ထိုင်ပြီး စမြုံပြန်နေသေးတာ တစ်ယောက်တည်း...အမှောင်ထုက နက်သထက် နက်လို့ .....။

နောက်နေ့ ညနေ ရတနာရုံ ရှေ့က အုတ်ခုံမှာ ထိုင်စောင့်နေတယ်  မမ စက်ဘီးလေးနဲ့ရောက်လာတယ်။ မမမျက်နှာ မကောင်းဘူး ။

'' မမဘာလို့လဲ ''

" မနေ့ညက ပြန်တော့ သူက အိမ်ရှေ့မှာ ငုတ်တုပ်ကြီး ထိုင်စောင့်နေတာ ''

'' ဟာ ''

'' မမလဲ မျက်လုံးတွေ ပြာသွားတာပေါ့.. မိုးမီးလောင်ပြီး ဆိုပြီး ''

'' ဘယ်လိုဖြစ်လဲ မမ ''

'' မက ခဏလေး အကို ရှင်းပြမယ် ပြောတာ လုံးဝနားမထောင်ဘူး '' ဘယ်သူနဲ့ သွားတွေ့နေလဲ ပြောစမ်းတဲ့ ''

'' မဟုတ်ဘူး အကို စက်ချုပ် အပြန်နောက်ကျတာပြောတာကို မရဘူး ''

'' မမက  သူ့ ခါးကို ဖက်ပြီး တောင်းပန်တာကို သူက မမလက်ကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး ခါပစ်တာ သူနာရီနဲ့ ထိသွားတာ လက်မောင်းကွဲသွားတယ် ''

မမလက်မောင်းလေး လှပ်ပြတယ်။ အတွင်းလက်မောင်းလေး ပြတ်ရှ ဒဏ်ရာလေး..ကျနော်မမဒဏ်ရာလေးကို အသာပွတ်ပြီး ဝမ်းနည်းသွားတယ်။

'' တောင်းပန်ပါတယ်မမရယ်..ကျော့်ကြောင့်ဖြစ်တာပါ ''

" ဒါကအမှားဆိုရင်တောင် ကျော့်တယောက်တည်း အမှားမဟုတ်ဘူးလေ မမနဲ့ပါ ဆိုင်တာပေါ့ .. အဲ့လို တဖက်သပ်ကြီး မခံယူပါနဲ့ ကျော်ရယ် ဒဏ်ရာလဲ မကြီးပါဘူး '' 

'' အဲ့ဒါနဲ့ ဘယ် လိုပြီးသွားလဲ"

'' မမဒဏ်ရာရတော့ သူလဲ စိတ်ပြေသွားပုံပဲ ပြသနာမရှာတော့ဘူး မနက်စောကြီး ထပြန်သွားတယ်''

'' တော်သေးတာပေါ့ မရယ် ကြီးကြီးမားမား မထိတာ''

'' ဒီကြားထဲ မမဘောင်းဘီ စိုစိစိနဲ့ အထုတ်လိုက် ထွက်ကျနေတာ သူ မြင်မှာ စိုးလိုက်တာလေ နှလုံးရောဂါရမယ်''

'' ဘာတွေ လဲ မမ''

'' ဘာတွေရမလဲ ကျော်ရဲ့ ကျော့်ဟာတွေပေါ့..အထွေးလိုက် ပြန်ထွက်လာတာ အိမ်ရောက်တော့ အပြုံလိုက်ပဲ ချွဲပြစ်နေတာ ဘောင်းဘီမှာ ထမိန်တောင်အောက်ထိ တောက်လျောက်စွန်းတယ်''

'' ဟုတ်လား ကျော်   ညက အရမ်း ကောင်းသွားတယ်မမရယ် .. သူမမြင်ဘူးလား ''

'' မတွေ့ဘူး မမ ငိုပြီး ကြမ်းပေါ်ထိုင်နေတာ အကြာကြီးပဲ နောက်မှ ရေချိုးသလိုနဲ့ တခါတည်းလျော်ပစ်တာ''

မမကိုယ်လုံးလေးကို ကျနော် ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ မမကို ဘာမှ တာဝန်မယူနိုင်သေးတဲ့ ကျနော့် ကိုယ် ကျနော် သိမ်ငယ်မိတယ်။

...........................

ရှေ့က စက်ဘီးနင်းနေတဲ့ မမကို ကျနော်က နောက်ကနေ ခါးလေး ဖက်လို့ မမရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့လေး တွေခိုးရှုနေတယ်။  မမက

'' ကျော် မမဆီမှာ တခုခုဆွဲဆောင်မှုရှိတယ် ဘာလဲသိလား''

ခင်ဗျား တို့ ဖင်လို့ဖြေကြလိမ့်မယ် ကျနော်သိတယ်။ မဟုတ်ဘူး အဲ့ဒါ အမှားကြီး မှားတယ် ။ ခါးအောက်ပိုင်း နဲ့ မဆိုင်တဲ့ မမရဲ့ ပင်ကိုယ်အလှ ၊ ဆွဲဆောင်မှုအားပြင်းတဲ့ မမရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အလှ ပါ။ ကျနော်ဖြေတယ် ..

'' သိတာပေါ့ မမဆံပင်တွေလေ ''

မမက 

'' နိုး''

'' မမအရပ်မောင်း ''

'' နိုး'' 

'' မမနှာတံ''

'' နိုး''

ကျနော်နေရာမှာ ခုခေတ်ကောင်မလေးဆို အဲ့ကောင်သေပြီးပဲ။ ပြသာနအကြီးကြီးကို တက်မှာ။ ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့ အလှဆုံး အစိတ်အပိုင်း ကိုမသိရကောင်းလားဆိုပြီး လျောက်လဲချက်ပေါင်း သောင်းခြောက်ပေး ပေတော့ ပဲ။ အဲဒါလေးနဲ့တင် မမ ကျနော်ကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲ တိုင်းတာလို့ရပါတယ် .. ။ မမလုံးဝစိတ်မဆိုးဘူး ။ဒါမဲ့ အဲ့အဖြေကိုကျနော်သိတယ် မမစိတ်ကို စမ်းစကြည့်တာပါ။ မမကဖြေတယ် 

'' မျက်လုံး''

ဟုတ်ပါတယ် ။

'' မျက်လုံး '' 

မမမှာ ဆွဲဆောင်မှုအားပြင်းတဲ့ မျက်လုံးတွေ ရှိတယ်။ ခင်ဗျားတို့ ထင်မယ်။ ကြာ, ကြည့် ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေ ညို့တတ်တဲ့ အကြည့်တွေ လို့ ၊လုံးဝ လုံးဝ မဟုတ်ပါဘူး ။

မမ မျက်လုံးတွေက မျက်လုံးအိမ်ကြီးကြီး မျက်ဆံရွှဲ ကြီးတွေနဲ့ ဘောလီးဝုဝ် က အိန္ဒိယ မင်းသမီးတွေရဲ့ ရွှန်းလဲ့တဲ့ မျက်လုံးတွေလို လှတာပါ။ မျက်လုံး မျက်ဖန်တအားလှတဲ့ မမပါ။ အဲ့လို မျက်ဝန်းလှတွေ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ မမကို ကျနော် ပိုင်ဆိုင်ပါသေးတယ်။

'' ကျော် မမရဲ့ နာမည်အပြည့်စုံသိလား ပြောပြမယ်''

'' သိချင်တာပေါ့ မမကလဲ''

'' မေဇင်မာသက်နိုင် '' (နာမည်လွှဲ)  ရင်နီးသူတွေက နိုင်နိုင်ပဲခေါ်ကြတာ  ။

** စာကြွင်း **   နာမည်လွှဲဆို  ကျနော် မမနာမည်ကို  နိုင်နိုင်  ကလွဲလို့ ငါးလုံးကိုခုချိန်မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ကျနော့်ဘဝမှာ ကိုယ့်ကို ကို ထုရိုက်သတ်ချင်လောက်အောင် နောင်တရတဲ့ အကြောင်းရာတွေထဲကတခုပေါ့ဗျာ...

မမဖက်ကလဲ သူ့နာမည်ကို စက်ဘီးနင်းရင် အမှု့မဲ့ အမှတ်မဲ့ အဲ့တခါပဲ ပြောဖူးတာ တကြောင်း၊ ကျနော်တို့ ပတ်သက်စဉ် လပိုင်းလေးမှာ ကျနော်က မမကို နာမည်တခါမှ တောင်မခေါ်ခဲ့ပဲ 'မမ'လို့ပဲခေါ်ခဲ့တာတကြောင်းကြောင့် ကျနော် မမနာမည် ကို ဒီ ဆယ့်နှစ် နှစ်ကျော် အချိန်မှာ မမှတ်မိတော့ပါဘူး ။ခင်ဗျားတို့ အပြစ်တင်လဲ ခံရမှာပဲ .အဲ့လိုနာမည် မမှတ်မိတာကပဲ မမနဲ့ ကျနော့်ကို ဒီနေ့ထိ ဝေးကွာသွားစေတဲ့ အကြောင်းရာတွေထဲက တခုပေါ့။

******

ရုံရဲ့ အနောက်က လူပြတ်တဲ့ လူကျဉ်းလေးတွေ ရောက်တော့ အတွဲလေးတွေ သုံးလေးတွဲနဲ့ တော်တော်စည်နေပါပြီ။ ထမင်းချိုင့်လေးတွေနဲ့ ရုံးကပြန်တဲ့ အတွဲလေးတချို့တောင်တွေ့ရပါတယ်။

မှောင်ရိပ်ကောင်းတဲ့ ဇီးပင်အောက်မှာ ကျနော်တို့စက်ဘီး ရပ်လိုက်ပြီး ကျနော် နောက်ခုံကိုမှီထိုင်လိုက်တယ်။ မမကို ကျနော် ရဲ့ ပေါင်ကြားဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ ဒီနေ့ မမက ရှပ်အင်္ကျီ လေး ဝတ်လာတာ လွယ်မှ လွယ် မမနှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းပြီး ကြယ်သီးတွေ တလုံးချင်း ဆွဲ ဖြုတ်လိုက်တယ်။ သုံးလုံးလောက်ဖြုတ်ပြီးတော့ မမရဲ့  ဘောလီလေး ရှင်းရှင်း ကြီး ပေါ်လာတယ် ဘော်လီက ဟပြီး မမနို့ တလုံးကို ဘောလီပေါ်က ကျော်ပြီးဆွဲထုတ်လိုက်တာ မမရဲ့ နို့တလုံးက ဘော်လီပေါ်မှာကျော်ပြီး အလုံးလိုက်တင်နေတယ်။ မမရဲ့ခါးလေးကိုဖက်ပြီး ကျနော် ကိုယ်ကို ကိုင်းခါ မမရဲ့ နို့ ကို အားရပါးရ ဖက်စို့လိုက်တယ် ။

နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာနဲ့ ဝိုက်မွေ့ပြီး ဖမ်းငုံ စို့ လိုက် နို့သီးခေါင်းကို လျှာနဲ့ အတွင်းမှာ ဖိထိုးပြီး ဝိုက်မွေလိုက်..စို့နေရင်း ကျနော်ခေါင်းကိုနောက်ဆုတ်ပြီး နို့သီးခေါင်းကို ပြွတ်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့ လေးငါး ဆယ်ကြိမ် လက်ကမ, မပြီး နို့ကို ခပ်ဆာဆာလေး စို့ပေးလိုက်တာ မမ ကျနော် နောက်စေ့ကို ဖိပြီး သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ဖိကပ်ကာ ဖက်လာတယ်။ မျက်လုံးတွေ ကမှိတ်ထားပြီး

 '' ကျော် ရယ် ဟင်း ဟင်း ... အာ အား ကောင်းလိုက်တာကျော်ရယ်.. '' လို့ ညဉ်းပြီး

ကျနော်ခေါင်းကို သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ကွာသွားမှာကြောက်တဲ့ အလား .. တင်းကြပ်စွာ ဖိကပ် ပြီး ပွေ့ထားတယ်။

'' မမ ကျနော့် ကို စုပ်ပေး ''

ကျနော်တောင်းဆိုတော့ မမချက်ချင်းပဲ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ရှိနေရာက ထိုင်ချလိုက်တယ် ကျနော် ဘောင်းဘီ ချိတ်ဖြုတ်ပြီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီကို လျော့ပြီး ဥပါ တပြုံလုံး အပြင်ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျနော်ရဲ့တောင်နေတဲ့ လီးချောင်းကို လက်ညှိုး လက်မ ကြားထည့်ပြီး အရင်းထိဖိချလိုက်တယ်။ တောင်နေတဲ့လီးက ငေါက်ခနဲ့ ပိုထောင်သွားပြီး မမရဲ့ ခံတွင်းနွေးနွေးလေး နဲ့ ငုံပေးလိုက်တယ်။  ကျနော် ဒုံးပျံတစင်းလိုလေပေါ် မြောက်တက်သွားသလား ထင်ရတယ်။ ကောင်းလွန်းလို့ မမဆံပင်တွေတောင် ဆုတ်ကိုင်မိသွားတယ်။

'' ဆော်ရီး မမ နာသွားလား အရမ်းကောင်းသွားလို့ ''

'' ရတယ်ကျော် မနာဘူး ကျော် ကောင်းရင် မမကျေနပ်ပါတယ်'' 

ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ဖြေတယ်။ကျနော်မမရဲ့ မေ့စေ့လေး ကိုင်ပြီ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို တချက်စုပ်လိုက်တော့ မမ အလိုက်သင့်လေး ခေါင်းမော့ပြီး အနမ်းခံတယ်။ ကျနော် ကိုယ် ကို ပြန်မတ်ပြီး လီးကို အရင်းက ကိုင်ခါ မမ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ မမကတော့ အရင်းထိအောင်ငုံပြီး အထဲမှာ လျှာနဲ့ ပတ်မွေ့ပေးတယ် ။

ခေါင်းကိုရှေ့နောက်ဆုတ် ပြီး အားရပါးရစုပ်ပေးတယ်။ ပါးစောင်တွေ ချိုင့်ဝင်သွားအောင်စုပ်ပြီး ပြွတ်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်တယ် ၊ ပြန်စုပ်တယ်  ဆက်တိုက် လုပ်တော့ ကျနော် ပြီးချင်လာတယ် ။ မနေ့ညက မမဘောင်းဘီနဲ့ ကျနော် လီးဘေးသားတွေ ပွတ်မိထားလို့ အရေးပြား နဲနဲ စပ်နေတယ် ။အဲဒီ ဖီးလ်သာ မနှောက်ယှက်ရင် လုံးဝကို အမြင့်ဆုံးရောက်ပြီဗျာ။

အဲ့လိုစပ်တာတောင် တော်တော်ကောင်းတယ်။

'' မမ တော်ပြီ ကျော်ပြီးချင်နေပြီ လုပ်ရအောင်နော်''

'' အင်း''

မမကို စက်ဘီး ခုံပေါ်တင်ပြီး ထမီကိုမလိုက်တော့

'' ကျော် မမဒီနေ့ အောက်ခံမဝတ်လာဘူး '' လို့ မျက်နှာလေးအောက်ချပြီးပြောတယ်။ ကျနော် မျက်နှာ ဝင်းလက်သွားတယ်။

'' ချစ်လိုက်တာ မမရယ် '' 

ဆိုပြီး ပါးလေး ကိုရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ မမရဲ့ ပေါင်လေးဟထားတဲ့ ကြားထဲ ကို ကျနော် တိုးဝင်လိုက်တယ်။ထမိန်ကပေါင်ရင်းရောက်နေပြီ မမပေါင်က

ပိုပြီး ကားသွားတယ် ကျနော်လဲ မမရဲ့ တံထွေးတွေနဲ့ ကျနော့ အရည်ကြည်တွေ ရောပြီ ရွှဲနေတဲ့ ကျနော့် လီး တချောင်းလုံးကို မမရဲ့ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး တင်ပါးလေး ကိုင်ကာ ဆွဲပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။  လီးကချောနေလို့ အရင်းထိရောက်အောင် ဝင်သွားတယ်။ မမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး အဝင် ထွက်မှန်မှန်နဲ့ စလိုးတော့တာပဲ။ မမကတော့ ကျနော်ရဲ့ တင်ပါးတွေ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပွေ့ပြီး ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတာ

'' ဟင်း ဟင်...း   အ အအ .. အားအာ   ကျော် မြန်မြန်လေး ဆောင့် ''

ဆိုပြီး လေသံလေးနဲ့ ကျနော် နားနား ကပ်ပြောတယ် ။ ကျနော်လဲ ပေါင်နှစ်ချောင်း ကို ဒူးခေါက်ကွေးကနေ ရှိုမပြီး အသားကုန် လိုးတော့တာပဲ။ မမက ကျနော် ဂုတ်ပိုးတွေ ဖက်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ မျက်လုံးကို စုံမှတ်ပြီး လေသံလေးတွေနဲ့ ကြိတ်ညဉ်းနေတာ ။

'' မမ ကျော်တို့ နောက်နေ့ တည်းခိုးခန်းသွားရအောင်''

'' အင်း မမအခြေနေကြည့်မယ်လေ .. နော် '' 

မောသံလေးနဲ့ မျက်လုံး မပွင့်တပွင့် ပြန်ဖြေတယ်။   

မမပေါင်တွေမြောက်ပြီး တင်ပါးကို စုံမကာ လိုးပေးလိုက်တော့ မမပြီးသွားတယ် ။ မမအရည်တွေ ထွက်တော့ ကျနော်ကို ဂုတ် ဖတ်ထားရာကနေ ကိုယ်ချင်း ကပ်ပြီး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ကာ ကျနော်ရဲ့  တင်ပါးတွေကိုပါ သူပေါင်တွေနဲ့ ကျစ်ကာ လိမ်ထားပစ်တယ်။ မမတော်တော် ကောင်းသွားပုံရတယ်။ အမှောင်ထဲက အပင်ရိပ်မှာ ကျနော်တို့ တော်တော် ပွဲကြမ်းလိုက်တာ ကျနော်ဘောင်းဘီလဲ ခြေသလုံးရောက်နေပြီ ။ ကျွတ်ကျတာ .. မမပြီးသွားတော့ တော်တော်ကြာ ကျနော်ကို ဖတ်ပြီး ဇိမ်ယူနေသေးတယ်။

'' မမပြီးပြီလား ''

'' အင်း ကောင်းလိုက်တာ ကျော်ရယ် အူတွေရော ကလီစာတွေပါ အေးသွားတယ်''တယ်တဲ့။

ရယ်ပြီးပြောတယ်။

'' ကျနော် မပြီးတော့ဘူးမမ မမကောင်းရင်တော်ပြီ ''

'' ဟယ်ဘာလို့လဲကျော်''

မနေ့ညကတံတားပေါ်မှာ မမဘောင်းဘီနဲ့ ပွန်းထားတော့ စပ်နေတာ မထိဘူးဖြစ်နေတယ်။ မမကျနော့် နဖူးလေး ကို နမ်းခါ ကျနော့် ရှေ့ထိုင်ချလိုက်တယ်။

'' မမ ဘာလုပ်မလို့လဲ ''

''ဘာလုပ်ရမလဲ စုပ်ပေးမလို့လေ ''

''မမ မရွံ့ဘူးလား လုပ်ပြီးသားကြီးလေ ''

'' ဘာလို့ရွံ့ရမှာ ကျော် ဟာလေးပဲ ကို ရွံစရာလား ''

ဆိုပြီး မမစောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့ ကျနော်လီးကို ကိုင်ကာ အားရပါးရ စုပ်ပေးတော့တယ်။   

မမရဲ့ ပါးစောင်ပါချိုင့်အောင်ငုံပြီး ဆွဲစုပ်ပေးမှုကြောင့် ကျနော် ခေါင်းကို ကောင်းကင်ပေါ် မော့ ပြီး အပြည့်ဝကို ဖီးလ် ယူပစ်တယ် ။ ကျတော့ရဲ့ တင်ပါးကိုလက်တဖက်က ကိုင် ကျန်တဖက်က လီးအရင်းကို ဖိထားပြီး ငေါက်တောင်နေတဲ့ လီးကို လျှာထိပ်နဲ့ ယက်ပေးလိုက် တချောင်းလုံး ငုံပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်နဲ့

လုပ်ပေးတော့ ကျနော် လဲ မကြာဘူး။ ဒူးနဲ့ပေါင်ရင်း က သွေးကြောတွေ ဖျင်းခနဲ့ ဖြစ်ပြီး

'' အာ .. အအအ မမ ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ . အားအား''

ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ မမရဲ့ နွေးထွေးစိုစွတ်တဲ့ ခံတွင်းထဲ အပြည့်ကြီး ပန်းလွှတ်လိုက်တယ် ။ လီးအရင်း ထိ မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ဖိကပ်ပြီး ငေါက်ဆက်ငေါက်ဆက်နဲ့ တစက်မကျန် စုပ်ပြီး ငြိမ်နေပေးတယ်။  ကုန်ပြီဆိုတော့ မှာ ပြွတ်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်ပြီး မြေပေါ်ထွေးချလိုက်တယ်။

မမကို ကြည့်လိုက်တော့ လရောင်အောက်မှာ မျက်ရည်ဝဲနေတဲ့ မမမျက်နှာလေးကို မြင်ရတော့ကျနော်   ပြာသွားတယ် ။

'' ဟာ မမဘာလို့လဲ ''

မမကရီပြီတော့ 

'' ဘာမှ မဖြစ်ဘူး အာခေါင်ထောက်သွားလို့ နဲနဲ ပြို့ပြီး မျက်ရည်ထွက်တာပါ''

'' ဘာမှ မဖြစ်ဘူးမလား''

'' ရပါတယ်ကျော်ရယ် စိတ်မပူပါနဲ့ ''

ကျနော်မမကို  တင်ပါးကနေပွေ့ပြီး ကောက်ချီလိုက်တယ်။   

*** လေနုအေးလေးတချက် ကျနော်ပါးနားကဖြတ်သွားတယ်။

ကျနော် ကမန်းကတန်း လှည့်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ 

ငါ့ မမရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့လောက် 

မင်းတို့ မမွှေးပါဘူး .....

ညဉ့် ကနက် သထက် နက်လာပြီ ..** 

 .....................................

ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ မမနဲ့ကျနော်  ဆက်တိုက် ညနေတိုင်း တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ မမနဲ့တွေ့တိုင်းလည်း လရောင်အောက်က သမင်လေး တစ်ကောင်လို ပျော်ရွှင်မြူးထူးပြီး ပေါ့ပါးလတ်ဆတ်နေခဲ့တယ်။

2010 ခုနစ် ရဲ့ နွေရာသီ ညနေခင်းတိုင်းဟာ ကျနော့်အတွက် တော့ အဓိပ္ပာယ် ရှိနေခဲ့တယ်။ ကျနော့်ဘဝမှာ ပြီးပြည့်စုံ တဲ့ နွေရာသီ ညနေခင်း လေးတွေ ပိုင်ဆိုင်ရလို့ လောကကြီးကိုကျေးဇူးတင်ပါရဲ့.။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မ-ဝ-တ လမ်းဆုံနားက လူရှင်းတဲ့ အအေးဆိုင်လေးမှာ ထိုင်ဖြစ်ကြတယ်။ ကျနော် မမရဲ့ ဂန္ဓဝင် ဆန်တဲ့ မျက်ဝန်းအလှတွေကို Vanilla Mike Shake တစ်ခွက်နဲ့ မြည်းလို့ ခံစားပစ်လိုက်တယ်။ မမ ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက ကျနော် အတွက်ပိုချိုပါတယ် မမ ...

'' ကျော် ဒီကြားထဲ မမတို့ မချိန်းဖြစ်သေးရင် လိုရမယ်ရ  ဖုန်းနံပါတ် ယူထားလေ ''

ခင်ဗျား တို့ ခေတ်မှာလို လက်ကိုင်ဖုန်းတွေပေါခြင်း သောခြင်းမရှိသေးတော့.. စတိုးဆိုင်တွေ ၊ ကြိုးဖုန်းရှိတဲ့ အိမ်တွေက အခကြေးငွေယူပြီး ဖုန်းလာရင် အိမ်လိုက်ခေါ်ပေးတဲ့ Service ပဲ ရှိတာပေါ့ဗျာ ။ မမက သူတို့မျက်စောင်းထိုး တိုက်က ကြိုးဖုန်း နံပါတ် တလုံးပေးထားတယ်။

'' မမအိမ်လာလို့ ရလား ''

'' အိမ်တော့မလာနဲ့ ကျော် မမပြသာနာတခုခုဖြစ်မှာ မလိုလားလို့ ကျော့်ကိုလဲ မထိခိုက်စေချင်ဘူးလေ..တခုခုဆိုရင် အိမ်ရှေ့က နေ စက်ဘီးဖြတ်နင်းရင်းနဲ့ ဘဲလ် တီးလိုက် ဘဲလ်ကို သုံးချက်စီ ဖြတ်ဖြတ်ပြီး တီး အာ့ဆို မမထွက်လာမယ်''

အဲ့လို သင်္ကေတလေးတွေ တိုင်ပင်ထားလိုက်တယ်။ မမလက်ဖမိုးလေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့နွေးနေတာပဲဗျာ။  အဲ့အနွေးဓါတ်က ကျနော့် နှလုံးသားထဲထိ စီးဝင်သွားတယ်။

ကျနော်တို့ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး ကားသံ တွေ လူသံတွေကျောခိုင်း လို့ ဆူညံ မှုတွေဝေးရာဆီ  ခြေဦး တည်လိုက်ကြတယ်။ 

ကျနော်တို့ ကျင်လည်နေကြ တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်တဲ့ အပင်တစ်ပင်ရဲ့ အောက်မှာ စက်ဘီးရပ်ပြီး မြေပြင်ပေါ်မှာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ယှဉ်တွဲကာ ထိုင်လိုက်ကြတယ်။

'' မမတည်းခိုခန်း သွားကြမယ်ပြောထားတာ ခုထိ အကောင်ထည်မပေါ် သေးဘူးနော်''

'' မမအခြေအနေ ကြည့်နေတာကျော်ရဲ့ သွားရင်လဲ အချိန်ရမှ ကောင်းတာ ခဏတဖြုတ်တော့ မနေချင်ဘူး'' 

'' ဟုတ်တယ် ကျော်လဲ မမကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာ တနေကုန်ဖက်ထားချင်တာ ''

'' ထမင်းမကျွေးဘူးလား '' 

မမက ပြောင်စပ်စပ်နဲ့ မေးတယ်။

'' ကျွေးဘူး သေးပေါက်ချိန်တောင်မပေးဘူး ''

လို့ ပြန်ချေပလိုက်တော့ မမဆီက ရယ်သံလွင်လွင်လေးတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။

'' မမတို့ အချိန်ရတဲ့ တနေ့မနက်ပိုင်း ချိန်းကြမယ်လေ   ကြာကြာလေး နေရအောင်လို့ ''

ကျနော် ပျော်ရွှင်စွာ ခေါင်း ငြိမ့်လိုက်တယ်။

ဒီနေ့ မမက  အဖြူရောင် ခါးတို ဘလောက် ကိုယ်ကြပ်လေး ဝတ်လာတာ ထမိန်က အဖြူရောင်ပေါ်မှာ အညိုရောင် ခရေပွင့်လေးတွေနဲ့ ..ခါးတို ဘလောက်အင်္ကျီလေးနဲ့ ဆိုတော့ မမရဲ့ စွင့်ကား ထွားလှတဲ့ ဖင်တွေကို ပိုလှစေတာပေါ့။

မြေပြင်မှာ ဒူးလေးတုပ်ပြီး ဘေးတိုက်ယှဉ်ထိုင်ကြတာ ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး ..။ ဘေးခြင်းယှဉ် ထိုင်နေရင်းနဲ့မမရဲ့ ဒူးအောက်  ဒူးခေါက်ကွေးကနေ လက်တချောင်းလုံးရှိုဝင်ပြီး ကျန်လက်တဖက်က မမရဲ့ ကျောကိုပွေ့ကာ ဆွဲမလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော် ခြေထောက်တွေကို စင်းပြီး မမရဲ့ ကိုယ်လုံး လေးကို ကျနော် ပေါ် ကန့်လန့် တင်လိုက်တယ်။

မမလက်တွေက ကျနော် လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး ရွန်းရွှန်းစားစားကြည့်တယ်။ ကျနော် မမရဲ့ မျက်ဝန်းတွေ အောက်မှာ ကျဆုံးသွားတယ်။ အဲ့အချိန်မှာ မမကျနော့ ကို ဘာခိုင်း ခိုင်း ကျနော် လုပ်မိမှာ ကြိမ်းသေပဲ။

'' မမ ? မရဲ့ ပိပိလေး ကို ယက်ချင်တယ်''

'' မဖြစ်နိုင်တာကျော်ရယ် လူပြတ်တယ် ဆိုပေမဲ့ အဲ့လောက်ထိတော့ စိတ်မချရဘူးလေ လုပ်တာက လူရိပ်မြင်ရင် ဖုံးဖိလိုက်လို့ရသေးတယ် တည်းခိုးခန်းမှာ လုပ်ကွာ နော် ဒီနေရာတော့ မမ မရဲဘူး''

မမက တခွန်းဆို , ဆိုသလို မပြင်တတ်တော့ ကျနော် အတွန့် မတက်ရဲဘူး ။ မမကို ကလေးတစ်ယောက်လို ပေါင်ပေါ် တင်ပွေ့ထားရတဲ့ နွေးထွေးမှုလေးကလဲ အရသာသစ်ပါပဲ။ မမရဲ့ တင်ပါး အိအိကြီးတွေနဲ့ ကျနော်ရဲ့ ဖုဖောင်းနေတဲ့ ငနဲကို ဖိကပ်ပြီး ထိုင်နေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက နွေးထွေးတဲ့ ခံစားမှုကို ဖြစ်စေတယ်။

'' ကျော် ,, ကျော့်ဟာကတော်တော် တောင်နေပြီ ပဲ''

'' အဲ့လောက်သိသာလား မမ ကို ထိနေပြီလား ''

'' သိသာတာပေါ့ ဖင်ကြားတည့်တည့်ကြီးကို ''

'' ဟီးဟီ မမနဲ့တွေ့ရင် အထိတွေ့တိုင်း ကလတ်ဆတ်နေတာကို တောင်မှာပေါ့..မမစုပ်ပေးလေ ''

'' မမ အောက်ဆင်းမယ် ကျော်ညောင်းနေမယ်''

ပြောဆိုရင်း နဲ့ မမ အောက်ဆင်း ပြီး ဖင်ကို နဲနဲ ရွှေ့လိုက်ပြီး ကျနော့် ပေါင်ကြားထဲခေါင်းဝင်ကာ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်ပြီး ကျနော်ရဲ့ တောင်နေတဲ့ လီးကို ဖောက်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်ကာ တဝက်လောက်ထိ ငုံလိုက်တော့တယ်။

လီးတချောင်းလုံးနွေးပြီး ရင်တခုလုံးအေးတယ်။ မမက နှုတ်ခမ်းလေး ကို စုပြီး တင်းတင်းလေး စုပ်ခါ ခေါင်းကို ရှေ့နောက်လှုပ်ရှားပြီး ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးတော့တယ်။ ကျနော် မမရဲ့ ခေါင်းပေါ်လက်တင်ပြီး နိမ့်ချည် မြင့်ချည် ဖြစ်နေတဲ့ မမခေါင်း ကို ပို မြန်လာအောင် အနိမ့်မှာ နဲနဲ ဖိဖိပြီး အရှိန်တင်ပေးလိုက်တယ်။

မမခေါင်းလေး မြင့်လာရင် အလိုက်သင့်လေး လက်ကို အားလျော့ပေးလိုက် နိမ့်သွားတာနဲ့ လက်ကို အားထည့်ပြီး နဲနဲ ဖိချလိုက်နဲ့ စည်းချက်ညီလေး မမရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးတာကို ခေါင်းလေး မော့ပြီး ဇိမ်ခံနေတယ်။

အရည်တွေ ရွှဲပြီး မမပါးစပ်ထဲ များလာလဲ မမက မထွေးပဲ ပိုပြီး ချောအောင် ဆက် စုပ်​ပေးနေတော့ မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းကနေ ယိုစိမ့်ပြီး ကျနော့လီး ချောင်း တလျောက် ဥတွေပေါ်ပါ စီးကျလာတဲ့ အထိ မမက NOn -  stop  စုပ်ပေးနေတာ မရတော့ဘူး ကျနော် ကြာရင် ပြီးကုန်တော့မယ် လီးတချောင်းလုံးလဲ ရွှဲပြီး အရမ်းကောင်းနေပြီ ...။

မမကို ပုခုံလေးကနေ ဆွဲမပြီး မေးစေ့ လေး ကိုပင့်ခါ မမရဲ့ လီးစုပ်ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျနော် မြတ်နိုးစွာ စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော် လျှာကို မမရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး မမလျှာလေးကို လိမ်ခါ ထိုးမွှေ့လိုက် နဲနဲလေး အနမ်းကိုခွာပြီး ကျနော့် နှုတ်ခမ်း နှစ်ခု ကို မမနှုတ်ခမ်းတွေက အုပ်မိုး ငုံစုပ်ပြီးအငမ်းမရ နမ်းကြွေလိုက်နဲ့ ညတစ်ညရဲ့ လရောင်အောက်မှာ ကျနော်တို့ အနမ်းမိုးတွေ ရွာချနေတယ်။

'' အရမ်း ချစ်တယ်မမရယ် ''

'' မင်း ကို ဒီလို စုပ်ပေးနေလို့ သာယာပြီး မမကို  ချစ်တာမလား''

'' ဟာ မမကလဲ .. ပြောထွက်လိုက်တာ ကျနော် မမကို ချစ်တာ လိင်ကိစ္စကြောင့်လား ရင်ထဲကလား မမ မခံစားမိဘူးလား ''

မမက နှခေါင်းလေးရှုံ့ပြီး ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ပြောတယ်.. 

'' မမသိသားပဲ မင်း မမကို ချစ်ကြောင်းပြောပြတဲ့ အသံလေး ကြားချင်လို့''

'' လူတွေက နှလုံးသားခြင်း နီးသွားရင် တစ်ယောက် နှလုံးသားရဲ့ စကားသံ ကို ကျန် နှလုံးသားက နားထောင်နိုင်တယ်တဲ့ မမရော ကျနော် နှလုံးသားကို နားထောင်နိုင်လား''

'' သိပ်နားထောင်နိုင်တာပေါ့ မမက တကယ်ချစ်တဲ့သူပဲကို ''

မမအဖြေက သိပ်ပြတ်သားပြီး သူ့ကိုယ်သူ သိပ်သေချာသလိုဖြေတယ်။

'' မင်း က မမကို ရင်ခုန်တယ် သာယာတယ် မင်း မမကို ချစ်တယ် ဒါမဲ့ ချစ်တယ်နဲ့ အတွေးတွေကြားမှာ လွန်ဆွဲနေတယ်.. စိုးရိမ်ကြောင့်ကြများနေလို့ ချစ်တယ်ဆိုရင်တောင် မမက ပိုပါတယ်''

ကျနော် မငြင်းမိအောင် ကို မမက ကျနော့် နှလုံးသား ကို တကယ် ဖတ်နိုင်ခဲ့တယ်။ ကျနော် လွန်ဆွဲနေတာ မသေချာသေးတဲ့ ရှေ့ရေး ကို မိုက်ရူးရဲ ဆန်မှု မဆန်မှု ကြားမှာပါ ။ သေချာတာတော့ ကျနော် မမကို ချစ်တယ်။

မမကပြောရင်း ကျနော် နှုတ်ခမ်း ကို ဖမ်းစုပ်လိုက်တယ် ။ခဏနမ်းပြီး မမက ကျော် မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေ မမစုပ်ပေးမယ်။ ကျတော် မတ်တပ်လိုက်တော့ ကော့ထောင်နေတဲ့ ကျနော်လီး ကို မမက ဖမ်း ကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ နဲ့ စငုံလိုက်တယ် ။ လီးတချောင်းလုံး နွေးသွားတယ်။ မမက စုပ်ထားရင်းနဲ့ ကျနော့်ပေါင်ခွ ကြားကနေ သူ့လက်တဖက်ရှို ပြီး ကျနေ့ာ် ဖင်ကို ဖိကာ သူ့ ပါးစပ်ထဲ ပို ဝင်အောင်လို့ ဆွဲဆွဲသွင်းပေးတယ်။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ ။ ကျနော် ခါးပါကော့သွားတယ် ။ ကျနော်ခါးကော့သွားတော့ မမပါးစပ်ထဲ အဝင်ပို ကြမ်းသွားတယ် ကျနော် မရတော့ဘူး မမရဲ့ စုပ်အားတွေက ပြွန်ထဲက သုတ်ရေတွေ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပဲ ။ ကျနော် မမရဲ့ ငယ်ထိပ်လေးကို လက်နဲ့ ဖိပြီး ခါးကိုကော့ထားပြီး လေးငါးချက်လောက် ကော့ကော့ ထိုးလိုက်သေးတယ် ပြီးတော့ ဆွဲ ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။  ပြွတ် ခနဲ့ တောင် အသံမြည်တယ်။

'' မမ လိုးရအောင် ''

'' ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ကျော်ရဲ့ '' 

ကျနော် ဖိနပ်ချွတ်ပြီး  မြေပြင်မှာ ဒူးထောက်လို့ ဒူးတဖက်စီ အောက်မှာ ဖိနပ်ခံလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ဒူးထောက်ပြီး ခါးကိုကော့ထားလိုက်တော့ လီး က ပိုထောင်ပြီး ကော့လာတယ် ။

'' မမ ကျနော့် အပေါ် ခွထိုင်လိုက် ''

မမက သူ့ ထမိန်ကို ပေါင်လည်ကျော်ထိ လှန်တင်လိုက်ပြီး နောက်ဖက်ကို လှန်လို့ ကောင်းအောင်နဲနဲ လှပ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကျနော် ကို ခွထိုင် လိုက်တယ် ။ ကျနော် က မမရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ကို ပွေ့ပြီး ထစ်ခွင် ထားလိုက်တယ်။

ကျနော်တို့ ယူထားတဲ့ နေရာကနေရာကောင်း ဘေးပတ်ပတ်လည် ဘာအိမ်မှ မရှိဘူး။ အနောက်မှာကအိမ်မဆောက်ရသေးတဲ့  မြေကွက်လွတ် ကို ခြံခတ်ထားတော့ နောက်ကြောင်းရှင်း တယ်။

အရှေ့က ကနဖော့ခြောက်တွေ နဲ့ မြက်ရိုင်းတွေ ပြည့်နေတဲ့  ရေခမ်းနေတဲ့ ကန်ကြီး၊ ဒီတော့ ကျနော်တို့ က  ကန်ဘောင်လိုမြေသားမြင့် ကုန်းလေးပေါ်မှာ ဆိုတော့ အရမ်း လွတ်လပ်သွားတာ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကို ကံကောင်းစေတာပါ။ 

မမကျနော့် ပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ မမထမိန်ကို ဗိုက်နားထိ လိပ်တင် လိုက်တယ် မမနောက်ကတော့ ထမိန်လုံပါတယ် ရှေ့မှာတော့ ကျနော် လီးနဲ့ မမဆီးခုံတောင် ထောက်နေပြီ ။ ကျနော် လက်နဲ့ မမရဲ့ အဖုတ်လေးကိုစမ်းလိုက်တော့ အဝမှ အရည်ကိုရွှဲနေတာပဲ ။ မမကျနော့် ကို စုပ်ပေးပြီးရင် ကျနော် အားမထုတ်ရပဲ မမ အဖုတ်ဝက အလိုလို အရည် တွေ လဲ့လာတာ သတိထားမိတယ်။

ရမ္မက်နဲ့ပဲ စုပ်တာမဟုတ်ပဲ အချစ်စိတ်တွေပါလို့ စိတ်တွေ အရမ်း ပါတာနေမှာပါ။ ကျနော် မမရဲ့ ဆီးခုံးပေါ်မှာ ထောက်နေတဲ့ လီးကို မပြီး မမရဲ့ အဖုတ်ထဲ ကွေးပြီး ထည့်လိုက်တယ်။ တဝက်လောက် မြုပ်သွားတော့  လက်နှစ်ဖက်လုံးနဲ့ မမတင်ပါးတွေကို မ , ကာ ကျနော့် ကိုယ်ဆီ ဆွဲကပ်လိုက်တော့ .. လာ... လား ... နွေးပြီး အိနေတာပဲဗျာ ဝင်သွားတာ များ  အထိတွေ့က လက်ဆက်နေတာပဲ။

ဒီလိုပုံစံ နဲ့ မမကို တခါမှ မလိုးဖူး သေးဘူး ။

ကျနော် ဆီးခုံနဲ့ မမဆီးခုံချင်း ထိအောင် နှစ်ယောက်သား ကော့လိုက်တော့ ဘာပြောကောင်းမလဲဗျာ။ စည်းပိုင်တင်းကြပ်နေတာပဲ မမရဲ့ တင်ပါးတွေကို မ, ပြီး ဆောင့်တာဗျာ ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အဝင်ထွက် ချောနေတာပဲ တွင်း ဝင်ဖြောင့်ချက်က မမက သူ့ဖင်ကြီး ကို မြှောက်ပြီးဆောင့်ဆောင့် ချတာများ ဖပ်ဖပ်ဖပ်နဲ့ ကို နေတာ ။ မမမျက်လုံးမှိတ်ပြီး အလုပ်ရှုပ်နေတုန်း  မမရဲ့ ဘလောက်က နှိပ်ကြယ်သီးလေးတွေ ကို သုံးလုံးလောက် ဖြုတ်လိုက်တော့ မမရင်ခွင်လေး ဘတ်လပ် ဖြစ်သွားတယ် ။

ကျနော် ဘော်လီကို ဆွဲမလိုက်တော့ မမနို့တွေ တုန်ခနဲ့ ဘော်လီ အောက်ကို ရောက်သွားတယ်။ မမလည်တိုင်လေးကို လက်ဝါးနဲ့ ပွတ်ချပြီး မမကျောကို ကော့ခိုင်းလိုက်တော့ ရှယ်ပဲ ဗျာ ။ အောက်က ထိ အပေါ်က နို့လဲ စို့လို့ လွယ်နဲ့ အကောင်းဆုံး position ပဲ  မမကို ကျောကော့ပြီး နို့စို့ခံနေရင်း သူ့ခါးကို လဲ ညွန့်ခါ ညွှန့်ခါနဲ့ အဆောင့်မပြတ်ဘူး ။

မမရဲ့ နို့ ကို ဘယ်ညာ ပြောင်းစို့ရင်း ကျနော့်ပေါင်ပေါ် လှုပ်ရှားမှု  ပြင်းထန်နေတဲ့ မမကို တောင် ကျနော် မနဲ ထိန်းနေရတယ်။ မမဆီက နှာမှုတ်သံလိုလို နှုတ်ခမ်းကို ဟလို့ မောဟိုက်သံလိုလိုနဲ့ ဆက်တိုက် မြန်မြန် အသံထွက်လာတယ်။

'' ကျော် .. ကျော် . ကျော် မမပြီးပြီး မမပြီးပြီး .. '' 

မမခါးတွေ ပိုသွက်လာတယ်။ ကျနော် မမတင်ပါး ကို အလိုက်သင့်ထိန်းပေးရင်း မမရဲ့ မိုးပျံအောင်ကောင်းတဲ့ မျက်နှာလေး ကို ကြည့်ရင်း အလိုလို ကြည်နူးနေမိတယ်။  မမကောင်းပါစေပေါ့။

မမက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျောကော့ ကောင်းနေရာမှ ကိုယ်ကို မတ်ပြီး ကျနော် လည်ဂုတ်ကို ဆွဲဖတ်တယ်။ ဖတ်တာမှာ သူရဲ့ လက်ဖျံ​တွေနဲ့ တင်းနေအောင် ဖက်တာ။ ခဏလေးငြိမ်သွားပြီးမှ ...ဆံပင်လေးတွေ ဖရိုဖရဲ ကြားက ကျနော့် ကို ပြုံးပြတယ် ။

'' ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ် ''တဲ့။

မမရဲ့ အဲ့ဒီ စကားသံလေး ကြားရတာ ကျနော် ပြီးရတာထက် ပိုကောင်းတယ်။ မမ ပြီးသွားတော့ မမတင်ပါးတွေ ကိုမြေကြီးအောက်ချလိုက်ပြီး ကျနော် မမရဲ့ ဒူးအောက်က လက် တဖက်တချက်ဆီ ရှိုဝင်ကာ မမရဲ့ ပေါင်တွေကို သူ့ ဒူးခေါက်ကွေးကနေ မ,ပြီး ခပ်သွက်သွက် လေး လုပ်တော့တယ်။

မမကတော့ ကျနော့် မျက်နှာလေး ကို ကြည့်ပြီး ပြုတ်မကျအောင် ကျနော့် ဂုတ်ကို ဖက်ထားတယ်။ ကျနော် လဲ မမရဲ့ ရွှန်းလဲ တဲ့ အကြည့်လေးတွေ နဲ့ ပြီးချင်လာတယ်။ မမက ကြည့်နေရင်း  ကျနော့်နှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းလိုက်တော့မကြာဘူး ကျနော် လဲ သုတ်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့တယ်။

နှလုံးသားရဲ့ ဒဏ် ရာ ကို အချိန်က ကုစားတယ်ဆိုရင် နှလုံးသားကို အချိန်က ဝါးမြိုသွားတဲ့ အခါ ကျနော် ဘာနဲ့ ကုရမလဲ ....။ အပြန်လမ်းမှာ ကျနော်တို့ ရုပ်ရှင်ရုံရှေ့က ဖြတ်ပြန်တယ်။ ရုံရှေ့ လမ်းမ က လမ်းမ ကျယ်ဆိုပေမဲ့လည်း  လိုင်းကားမပြေးပါဘူး လိုင်းကားပြေးတဲ့ ဂုတ်လမ်းမလို့ ပုံစံ ဖြစ်နေတော့ ကား ရှင်းတယ်။

ကားရှင်းလို့ ဆိုင်ကယ်တွေ ၊တက်ခ်ဆီ တွေ ၊အိမ်ကားလေးတွေက ၊ ဒီလမ်းကို အသုံးများတယ်။ ကျနော်တို့ ပြန်တော့ ကားတွေက ကျနော်တို့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ရှေ့ ကနေ မီးထိုးပြီး ဖြတ်ဖြတ်သွားကြတယ်။

ကားတစီးလာလို့ မီးထိုးလိုက်ရင် မျက်နှာခြင်းဆိုင် ဖြစ်လို့ လူက ထင်းနေတာပေါ့။ တက်ခ်ဆီ တွေ များတယ်ဆိုတော့ ကျနော် တခု သွားတွေးမိတယ် ..။ မမ အိမ်နားတဝိုက်ပဲဆိုတော့ မမဘဲကြီးက ပွဲစား တက်ခ်ဆီလဲ မောင်းတယ်။ ခုနေ မြို့ထဲကနေ မမဆီကို အလာ ကျနော်တို့ နဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ကြုံနိုင်တယ်ပေါ့။

'' မမ ခုနေ ဘဲကြီး လာရင် ဘယ်လိုများ ဖြစ်မလဲ မသိဘူးနော် ကားနဲ့ များ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ကို ဝင်ကြုံးသွားမလားပဲ ''

လို့ ရယ်ကျဲကျဲ နဲ့ စလိုက်တယ်။

''မဟုတ်တာကျော်ရယ် ပေါက်ကရတွေ ပြောမနေနဲ့ မမနဲ့တွေ့တဲ့ အချိန် ကျော့်ကို သာယာပြီး ပျော်နေတာပဲ ဖြစ်စေချင်တယ် လျောက်တွေးမနေနဲ့ ''

'' အတွေးထဲ ပေါ်လာလို့ပါ မမရယ် ဘာရယ်တော့မဟုတ်ပါဘူး ''

ကျနော်တို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက် ကြည့်လျောက်ပြီး စကားပြောနေတုန်း မျက်နှာခြင်းဆိုင်က တက်ခ်ဆီ တစီးက လမ်းပေါ်မောင်းနေရာကနေ ကျနော်တို့ ရှေ့ကို လမ်းဘေး ထိုးကပ်ပြီး ရပ်သွားတယ် ။ ကျနော် လဲ ဘာလဲပေါ့..။ ဒီကားက ရန်စတာလား ?? ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ပြီးတော့ အသက် ၄၅ ပတ်ချာလည်အသားညိုညို နဲ့ လူတစ်ယောက်ဆင်းလာတယ်။

'' ဟယ် .. ကျော် ရေ... ဒုက္ခပါပဲ''

မမဆီက အာမေဍိတ် အသံနဲ့ မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းသွားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းတွင် အဲ့လူ ကျနော် ရှေ့ရောက်လာပြီး

'' ခွေးမသား'' 

ဆိုပြီး ခွပ်ခနဲ့ ကျနော့် နားထင်နားကို  ပိတ်ထိုးတာခံလိုက်ရတော့ ကျနော် တဖက်ကို လည်ထွက်သွားတယ်။

စက္ကန့်ပိုင်း အတွင်း အဖြစ်ပျက်က အရမ်းမြန်တယ်။ ကားမီးရောင် တည့်တည့် ကြီး အထိုးခံထား ရလို့ ကျနော် ကြောင်အမ်းနေတုန်းမှာ မမရဲ့ အာမေဍိတ်သံနဲ့ သူဆဲသံ က တစပ်ထဲပဲ ပြီးတော့ 'ခွပ်' ကျနော် လမ်းဘေးက မြက်ပင်ရိုင်းတွေပေါ် ထိုင်ရက် ကျတယ် သတိဝင်လာတော့ ချက်ချင်း ပြန်အထ ကျနော် ရင်ဘက်ကို သူအတွန်းမှာ မမကြားဝင်လာတယ်။ မမကသူ့ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းထားပြီး

'' အကို လွန်မယ်နော် စကားအေးဆေးပြောရအောင် နိုင်နိုင်ပြောတာနားထောင်ပါဦး''

'' နိုင်နိုင် နင်ဖယ်စမ်း ငါ့ကို လာမတားနဲ့ ''

ဒီဘဲကြီးက မရတော့ဘူး မမလက်တွေ တွန်းဖယ်ပြီး ကျနော့်ဆီကို အလာ ကျနော် ဘယ် ခြေကို မြေကြီးမှာကန်ပြီး ညာရှေ့ကို ရှေ့ တလှမ်း ဟ ပြီး  ဝင်လာတဲ့ သူ့  ရင်ဘတ် ကိုဆောင့်တွန်းပစ်တာ အတော်အားပါပုံရတယ်။ သူနောက်ကို နှစ်လှမ်းလောက် ယိုင်သွားပြီး ဖင်ထိုင်ကျသွားတယ်။ လမ်းပေါ် ကားရှင်း၊ လူရှင်း     ဖြစ်  နေတယ် ။ကားတစ်စီးကတော့ တစ်ဘီးခြင်းလှိမ့်ပြီး ကျနော်တို့ ကို ကြည့်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သူနဲ့ မဆိုင်သလို ဆက်မောင်းသွားတယ်ကျနော်လဲ လက်သီးဆုပ် သာသာ လမ်းခင်း ဂဝံကျော် တလုံးကိုကောက်ပြီး သူ့အနားကို ခပ်မြန်မြန်လျောက်သွားလိုက်တယ်။

သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ ထိပ်လန့်တဲ့ အရိပ်ရောင်တွေ ချက်ချင်း မြင်လိုက်ရတယ်။ မမမျက်နှာက စိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့  ကျနော် ကျောက်ခဲ ကိုင်ထားတဲ့ လက် မောင်းကို ဆွဲပြီး မျက်ရည်စတွေနဲ့ ပြောတယ်။

'' ကျော်ရယ် မလုပ်ပါနဲ့ မမတောင်းပန်ပါတယ် လွန်ကုန်ရင် နှစ်ဖက်စလုံးမကောင်းဘူးလေ နော်..မမစကားနားထောင်.... ''

'' ဂွပ်'' 

ကျ နော် မျက်လုံးထဲ ဝင်းခနဲ့ ကြယ်လတွေ မြင်သွားတယ်။ ကျနော့် ဘယ်ဖက်နားထင်မကျ မျက်လုံး မကျနေရာ ၊မျက်ရိုး နားကို အထိုးခံလိုက်ရလို့ ကျနော်လဲကျပြီး တစက္ကန့်တောင်မကြာဘူး  ။ ကျနော် စပို့ရှပ် ရင်ဘတ်စကို ဆွဲပြီး အပေါ်ကနေ ခွပြီး နှစ်ချက်ဆင့်ထိုးတယ်။  ကျနော် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခင် မမဆီက စူးစူးဝါးဝါး ကုန်းအော်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။   

'' ရှင်အဲ့လောက် နိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်နေရင် ကျမ  ထွက်သွားလိုက်မှာနော် ဦးတင်မိုးနိုင် '' 

ကျနော် သေချာ ကြည့်လိုက်တော့ မမက သူ့ကို တွန်းဖယ်ပြီး အသံစူးစူးနဲ့ ကုန်းအော်နေတာ မမ မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်စတွေနဲ့ ။    ပြီးတော့ လဲနေတဲ့ ကျနော့် လက်မောင်းကနေ မ, ထူပေးပြီး ဘဲကြီး ဖက်လှည့် ဆက်ပြောတယ်။

'' ရှင်အဲ့လောက်လုပ်စရာမလိုဘူး ဦးတင်မိုးနိုင် ရှင်နဲ့ ကျမ တရားဝင် လက်ထပ်ထားတာမဟုတ်ဘူး ကျမ မှာ လွတ်လပ်စွာ ရွေးချယ်ခွင့် ရှိတယ်ဆိုတာ ရှင် မမေ့ပါနဲ့''

ဘဲကြီးက မမကို အတော်ကြွေနေပုံရတယ်။ မမလဲ ကြွေလောက်စရာပဲလေ ကလေးအမေလို့ ထင်ရက်စရာမရှိ။ မမတို့ သားအမိ ကို ထောက်ပံ့ထားပေမဲ့ မမအလှ ပေါ်မှာတော့ အာဏာမညောင်း ဘူးထင်ပါတယ်။ မမလဲ သူ့ပါဝါ ကို ကျနော် အထိုးခံနေရတော့ ထုတ်မသုံးချင်ပဲ ထုတ်သုံးလိုက်ပုံရတယ်။

ဘဲကြီးက ချက်ချင်း တန့်သွားတယ်။ ကျနော် က လူငယ်စိတ်နဲ့ အသားနာတော့ ပြန်ဆော်ဖို့ လုပ်ပေမဲ့လည်း မမက သူ့ပါဝါထုတ်သုံးပြီး ကျနော် ကို ကာကွယ်နေတာမြင်ရတော့ ကျနော့် ဒေါသတွေ ကွယ်ပျောက်ပြီ ပြန်ထိုးဖို့ မေ့သွားတယ်။ ရုတ်ချည်း အခြေအနေကို မမရဲ့ စကားတခွန်းတည်းနဲ့ ဝင်ထိန်းသွားတယ်။ဘဲကြီး မမကို ကြည့်ပြီး...

'' လာ ကားပေါ်တက် အိမ်ပြန်ရောက်မှ ရှင်းမယ်''

'' မတက်နိုင်ဘူး ရှင်ဒီလို ထိုးချင် တိုင်း ထိုးပြီး သူ့ကို လမ်းပေါ်ပစ်မထားခဲ့နိုင်ဘူး .. ကျမ သူနဲ့ စကားနဲနဲပြောချင်တယ် ရှင်ကားပေါ်က စောင့်နေ''

'' ဘာကိုစကားပြောမှာလဲ လာ  အခုပြန်မယ်လို့ ချက်ချင်း ကားပေါ်တက်တော့ ''

ဆိုပြီး မမလက်ကို ဖမ်းဆွဲတယ်  ။ မမဆောင့် ရုန်းတယ် လက်မပြုတ် ဘူး။ ကျနော် ယောကျ်ားအားနဲ့ ဘဲကြီး လက်ကောက်ဝတ်ကိုရိုက်ချလိုက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်အစုံနဲ့ ဆောင့် တွန်းပစ်လိုက်တယ်။  ပြီးတော့ ကျနော်သူ့ကို  လက်ညိုးထိုးပြီး ထပ်တက်မလာနဲ့ လို့ ခပ်စူးစူး ကြည့်ပြီး သတိပေးလိုက်တယ်။

'' ဟေ့လူ ခင်ဗျား မယားလဲ မဟုတ်ဘူး မမပြောနေတာ လူလိုနားလည်မှပေါ့ ခင်ဗျားနောက်ကို မလိုက်ဘူးလို့ပြောနေတာလဲ မဟုတ်ဘူးကားပေါ်မှာ စောင့်နေခိုင်းတာလေ ''

မမကလဲ ကျနော်တို့ ထပ်ထိုးမှာ စိုးလို့ ကျနော့် ရှေ့ကနေ အတင်း ဝင်ပြီး ကာရပ်နေတယ် ။

'' ရှင်ပြောမရ ရင်တစ်ယောက်တည်း ပြန်တော့ ၊ ကျမလဲ ရွှေပြည်သာ ညတွင်းချင်း ပြန်မယ် ..ရှင်နဲ့ ကျမ ဒီည ဇာတ်လမ်း ပြတ်ပြီပဲ..ရှင်ကြိုက်တာရွေး''

ဘဲကြီးက မမကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်ပြီး ခဏနေမှ

'' ဟာ ကွာ .. လီးပဲ'' ဆိုပြီး ကားပေါ် သွားထိုင် စောင့်နေတော့တယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကားနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ စကားရပ်ပြောကြတယ်။

'' ကျော် အရမ်းနာနေလား မမ တောင်းပန်ပါတယ်..မမကြောင့် ဖြစ်တာ ''

'' ဘာဆိုင်လို့ မမကြောင့်လဲ ဒီပြာသာနာက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လုံးနဲ့ ဆိုင်တာလေ ဘာလို့ မမတစ်ယောက်တည်း အပြစ်ဖြစ်ရမှာလဲ .. ကဲပါ မမရယ် ထားလိုက်တော့ .. အခု ဘယ်လိုလုပ်မလဲ .. မမ ကို ကျော် စိတ်ချဘူး ဒီ ည ဒီတိုင်း မပြန်နိုင်ဘူး ''

မမပြုံးလိုက်ပြီး 

'' ဒါတော့ စိတ်ချလိုက် ကျော် သူမမ ကို ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး ''

ကျနော် ယုံပါတယ် ခုန အနေထား ကြည့်လိုက်တာနဲ့ မမကို ဒီဘဲကြီး အရမ်း မလွှမ်းမိုးနိုင်ဘူးဆိုတာ  ။

'' ဒါပေမဲ့ တရားသေ တွက်လို့ မရဘူးလေ မမရယ် မမကို ကျနော့် ကွယ်ရာမှ တခုခု လုပ်လိုက်ရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ ''

'' မလုပ်ပါဘူးကွာ မမပြောတာယုံ ပြီး အိမ်ပြန်လိုက်   ဒီရက်ထဲ မမတို့ မတွေ့သေးဘူး

'' မမ မင်း ကို ဆက်သွယ်လိုက်မယ်''

မမကို ကျနော်တို့ အိမ် အနောက်ကဖုန်းနံပါတ်ရော ကျနော့် အိမ်ရော ပြထားပါတယ်။

'' မမ က ရွှေပြည်သာ ပြန်မှာလား ဒါဆို''

မမကပြုံးပြီး 

'' မပြန်ပါဘူးကွာ စိတ်ချ ဒီမှာ မမကလေး လေး ရှိနေတာ ဘာလို့ ပြန်ရမှာလဲ ''

'' ဒီည သူတခုခု များ လုပ်ရင် ကျနော့် အိမ်သာ ပြေးလာခဲ့ မမ ကျနော် တညလုံးမအိပ်ဘူး..စောင့်နေမယ်..''

မမမျက်နှာမှာ ကြည်နူးရိပ်လေး ဖြတ်ပြေးသွားတယ် .. 

'' အင်းပါ စိတ်ချ ကျော့်ဆီပဲ လာမှာ မပူနဲ့ ''

'' ဒါဆို သွားတော့ မမ ပိုပြီး ငြိုးနေဦးမယ်..ကြာနေရင် ''

'' အင်း မမသွားတော့မယ် ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ မမ မင်း ကို ဆက်သွယ် လိုက်မယ် တခုခု ဆိုလဲ စက်ဘီး ဘဲလ်တီးလိုက်လေ နော် '' 

မမကျနော့် နဖူး ကို နမ်းပြီး လှည့် ကြည့် လှည့် လုပ်ခါ ကားပေါ်တက်သွားတယ်။ မမတက်ပြီး ကားက အရှိန်နဲ့ မောင်းချသွားတယ်။ 

မမအိမ်နဲ့ တော်တော်နီးနေပါပြီ ကား နောက်မီးကို အချိန်တော်ကြာ ကြည့်ပြီး  ပျောက်ကွယ်သွားတော့မှ မမအိမ် ဖက်ကို ကျနော် စက်ဘီးနဲ့ ခပ်သွက်သွက် နင်းလာလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်တော့ ကားရပ်ထားတယ် မီးပိတ်ထားတယ်။  အိမ်ထဲ ဝင်သွားပြီ ထင်တာပဲ။

ကျနော် အခြေနေကြည့်ပြီး တဘီးချင်း အိမ်ရှေ့က ဖြတ်နင်းသွားတယ် မမတို့ အိမ်လေး က ရိုးရိုး သစ်သားအိမ်လေး ခြံစည်းရိုးမရှိဘူး ရှေ့မြေကွက်လပ်က ရှင်းနေတယ်။ လမ်းပေါ်ကနေ  အိမ်ကို မြင်ရတယ်။ လမ်းနဲ့နဲနဲနောက်ဆုတ်ပြီး ဆောက်ထားတာ။   

အိမ်ရှေ့က ဘုရားစင်အောက်မှာ သူတို့ စကားထိုင်ပြောနေတာ တွေ့ရတယ်။  လမ်းမက မီးပြတ်နေလို့ မှောင်နေတယ် လတော့ သာတယ်။ ကျနော် နောက်တခါ ဖြတ်နင်းပြီး သူတို့ ဘေးတိုက်အိမ်က အပင်ကြီး အောက်မှာ စက်ဘီး ဒေါက် ထောက်လိုက်ပြီး အခြေနေဆက်ကြည့်တယ်။

မမကို တခုခု ရိုက်လားပုတ်လား လုပ်ရင် ကျနော် ပြေးဝင်ဖို့ အသင့်စောင့်နေလိုက်တယ်။ သူတို့ တော်တော်ကြာစကားအေးဆေးပဲပြောနေကြတော့ .။ ကျနော်လဲ စိတ်ချရလောက်ပြီ ဆိုမှ အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ကျနော် အဲ့ညကတညလုံး အိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး ။ အထပ်ထပ်စဉ်းစားတယ် ။ မင်းဘာလုပ်ပေးနိုင်လဲ ကိုယ့် ကို ကိုမေးတယ်။

အပင်မှာ တည်ငြိမ်စွာ ပွင့်နေတဲ့ ပန်း ကို ကျနော် လိုချင်စိတ်နဲ့ ခူးမိပြီလား ...ပြတင်းပေါက် က အလင်းဝင်လာမှ ကျနော် မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

.................................................................................................

April ကို ကျောခိုင်းလို့ မိုးကို ခါးဖက်ကာ  ဝင်လာတဲ့ May ကတော့ တနွေလုံး ပူလောင်ထားတဲ့ နွေကို မြေငွေ့ပျံစေပြီး ပိုပြီး အပူဓါတ်ကို ကဲစေပါတယ်။ ဒါမဲ့ တနှစ်တခါသာ ရနိုင်တဲ့  မြေသင်းရနံ့လေးတွေက မိုးကျပြီလို့ သတိပေးနေသလို့ သင်းပြန့်လို့နေပါတယ်။

ဦးမာင်္ဃကြီး တစ်ယောက် လူ့ပြည်လာတုန်း သင်္ကြန်လက်ဆေးမိုး ရွာဖို့ မေ့ခဲ့ပုံပဲ ဌာနေ တာဝတိံသာ ရောက်မှ ကမန်းကတန်း ရွာချလိုက်တဲ့ မိုးကြောင့် ..ပိတောက်တွေလဲ ကမန်းကတန်း ပွင့်လာကြတယ်..။

အိမ်ရှေ့က ဈေးသွားဈေးပြန် ပျိုပျို ၊အိုအို ၊မမ ဒေါ်ဒေါ်တွေ ခေါင်းမှာ ပိတောက်တွေဝေနေသလို ကျနော်တို့ အိမ်က ဘုရားကျောင်းဆောင်လဲ ပိတောက်တွေ လှိုင်နေတာပါပဲ။ ပိတောက်ပန်းတွေ မြင်တော့ မမနိုင် ကို ရင်ထဲက လှိုက်ခနဲ့ သတိရသွားတယ်။ မမအဆင်မှပြေရဲ့လား..ဒီနေ့မှ သတင်းမထူးရင် ကျနော်လဲ အားပြီမို့ ညနေ တခေါက်တော့ အိမ်သွားတွေ့မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဒီနေ့ဆိုရင် မမနိုင် နဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာ တစ်ပတ်ကျော်ပြီ၊ ခုခေတ်လို လက်ကိုင်ဖုန်းနဲ့ ဆိုရှယ် မီဒီယာ ခေတ်က မြန်မာပြည်မှာ မထွန်းကားသေးတော့ တစ်တောက်တောက်နဲ့ အိပ်ရာထဲ chattingထိုင်မရ အဆက်သွယ်မရှိ ဘာမရှိနဲ့ အဆက်သွယ်ပြတ်နေတာပေါ့ဗျာ ။

လွမ်းရင် စက်ဘီးထုတ် အိမ်ရှေ့ယောင်လည်လည်လုပ် ဒါပဲ ရှိတာလေ။

ကျနော်ကလဲ ဒီအပတ်ကြားထဲ မအားလပ်တာလဲပါတယ်။ မမနိုင် အိမ်ဘက်တောင်မရောက်ဖြစ် ဘူး။   မလေးရှားထွက်ဖို့ အတွက် အလုပ်အေဂျင်ဆီ အပ် ၊ဖောင်တင် ၊ သူတို့ ချပေးတဲ့ ဆေးခန်း ဆေးစစ်၊ ပိုက်ဆံသွင်း ၊ ဒေါ်လာဝယ်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်သွားတယ်။

လေယာဉ် Date တော့မကျသေးဘူး ။ အဲ့ဒါတွေ ပြီးလို့ မမနိုင်ကို လွမ်းမလို့ အချိန်ရတုန်းရှိသေးတယ်..။ အတူသွားမဲ့ အကိုက  မနက်ခင်းကြီး အိမ်ရောက်လာတယ်။

'' ငါတို့ဖောင်တွေ  တော့ တင်ပြီးပြီတဲ့ အေဂျင်စီ က အကြောင်းပြန်လာတယ် မကြာတော့ဘူး ''တဲ့။

'' လာလေ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားရအောင်''

လို့ သူ့ခေါ်ပြီး လမ်းထိပ်ထွက်ခဲ့တယ်။ အကိုနဲ့ စကားစမြည်ပြောပြီး မမနိုင်ကို လွမ်းတဲ့ စိတ်က ဖျောက်ကြည့်တာ ဖျောက်မရဘူး။ အတော်လေးထိုင်တာကြာလို့ လမ်းခွဲပြီး အိမ်အပြန် အိမ်ရောက်တော့ မာတာမိခင်ကြီးရဲ့ ကြည်လင်ချိုမြတဲ့ အသံနဲ့

'' ဟဲ့..အ..ကောင် .. ''

'' လာ....   ဒီနား လာစမ်း မေးစရာရှိလို့''

ကျနော်လဲ ဘာများလဲပေါ့ အနားရောက်တော့ ..

'' နိုင်နိုင် ဆိုတဲ့ မိန်းမတယောက် အိမ်လာသွားတယ်''

မမနိုင် နာမည်ကြီး အမေ့ ပါးစပ်က ရုတ်တရက်ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော်လဲ  'ဒိန်း'ဆိုပြီး မျက်ခုံပင့်သွားတယ်။ ဒါမဲ့ သိတယ်မလား ကျနော်က Fake ကကောင်းတယ်..။ စက္ကန့်ပိုင်းတောင်မကြာဘူး ပင့်သွားတဲ့ မျက်ခုံးကို လမ်းတဝက် မှာတင် ပြန်ဆွဲချပြီး မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်တယ်။

'' ဘယ်က နိုင်နိုင်တုန်း အမေရာ''

'' ဘယ်သိမလဲ သူ့မောင်လေးနဲ့ နင့်နဲ့ သူငယ်ချင်းတဲ့ သူ့မောင်အိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားလို့ သူငယ်ချင်း အိမ်တွေလိုက်မေးနေတာတဲ့ ကျော်ကျော်တို့ အိမ်လားဆိုပြီး ဝင်လာတာ''

ကျနော်လဲ မျက်မှောင်ကြုံ့စဉ်းစားဟန်နဲ့

'' အော် သူရအောင် အမဖြစ်မယ် ၇ ထဲကလေ ဒီကောင်အိမ်ပေါ်ကဆင်းတာ တပတ်လောက်ရှိပြီ ခုထိ ပြန်မရောက်သေးဘူးလား မသိဘူး သားညနေမှ လိုက်သွားပြီး အကြောင်းကြားလိုက်ဦးမယ် သဒေါင်းစား'' 

ဆိုပြီး ပါးစပ်ထဲရှိတဲ့ နာမည် နဲ့ ကောက်ရွှီးလိုက်တယ်။ အမေကတော့

'' ငါတော့ မယုံပါဘူး အိမ်ကို ရှုပ်ရှုပ်ရှပ်ရှပ်တွေ ခေါ်မလာနဲ့ဦးတဲ့ '' 

ကြိုပိတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော် လဲ ဘာပြောကောင်းမလဲ ညနေကျတော့ စက်ဘီးထုတ်ပြီး လစ်ပြီလေ မမ အိမ်ကို...ညနေစောင်း မမတို့ အိမ်ဘက်ကို မှောင်ရီပျိုးစအချိန်ရောက်တယ်။ စက်ဘီး ဘဲလ် ကို သုံးချက်ဆီ နှစ်ခါ ဆင့်တီးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကျော်နင်းပြီး ပြန်ကွေ့အလာ ... မမက အိမ်ရှေ့ထွက်လာတွေ့လိုက်ရတယ်။

တွေ့ရပါပြီ ကျနော့်ရဲ့ အလွမ်းပြေလေး..။ စက်ဘီးပစ်ချပြီး ပြေးပြီ ပွေ့ချီချင်လိုက်တာဗျာ ..။ အိမ်ရှေ့ ကဘောင်းဘီတို ဆံပင်တိုနဲ့ အဘွားကြီးက အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး မှုတ်ကုပ်ကုပ်နဲ့ လာကြည့်နေတော့ ကျနော်လဲ ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရတယ်။ မကောင်းဘူးလေ မမပတ်ဝန်းကျင်က ရှိသေးတော့။

ဒါနဲ့ ဒီတိုင်း စကားရပ်ပြောကြတယ်။

'' မမ ဒီဖွားတော် က ဘာလဲ ဒီလို စကားရပ်ပြောတာရော အဆင်ပြေရဲ့လား''

'' ပြေပါတယ် သက်သက် အိမ်ရှေ့ ပူလို့ထွက်တာပါ ရတယ်ဘာမှ မဖြစ်ဘူး''

'' မမအိမ်လာသွားတယ်နော် အမေပြောတယ်''

'' ဟုတ်တယ် မမလဲ ဖုန်းခေါ်မနေတော့ပဲ ကျော်ကိုတွေ့ ချင်လို့ အိမ်ကိုအရဲစွန့်လာလိုက်တာ မတွေ့ရပဲ ကျော့်အမေနဲ့ တွေ့တာ ခပ်တည်တည်နဲ့ကြောက်လိုက်တာ''

'' ကျနော်လဲ အရမ်းလွမ်းနေတာမမရယ် တွေ့ချင်နေတာ''

'' မမဘဲကြီးကိစ္စက ဘယ်လိုလဲ အဆင်ပြေလား''

'' ပြေပါတယ် ပြီးတဲ့ ရက်တွေဆို

'' တောက်လျောက်လာတာ ခုတော့ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားပြီး မစိုးရိမ်ပါနဲ့ လာလည်း ညပိုင်း ညဉ့်နက်မှ လာတော့မှာ သူ ပဲခူးသွားတယ်''

'' အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ ကျနော်စိတ်ပူလို့ အဲ့ညက ဒီနားမှာ တနာရီလောက်စောင့်ကြည့်နေတာ မပြန်ပဲနဲ့''

'' ဟယ်ကျော်ရယ် ခြင်မကိုက်ဘူးလား ဖြစ်ရလေ''

'' ရပါတယ် မမဘာမှ မဖြစ်ဖို့ အရေးကြီးတာလေ''

မမက စိတ်မကောင်းခြင်း ပီတိဖြစ်ခြင်း ရောစပ်သွားတဲ့ မျက်နှာနဲ့ စက်ဘီး ကိုက်ပေါ်က ကျနော့ လက်ကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်တယ်.. ပြီးတော့ အနားကပ်လာပြီး လေသံလေးနဲ့ ပြောတယ်....

'' မနက် ဆယ်နာရီ ရွှေရတနာ ရုံဝင်းထဲကစောင့်နေ တည်းခိုခန်း သွားကြမယ်လေ''

သနပ်ခါး ရနံ့တွေနဲ့ အတူ ကျနော့် နားပါ အေးသွားတယ်။ အောက်က ကျနော့် ကောင်ကပါ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ချက်ချင်း ဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းတက်လာတယ်။ မတွေ့ရတာ ဆယ်ရက်အတွင်း ကျနော့်ရဲ့ သွေးပြန်ကြောတွေ ချက်ချင်း လှုပ်ရှား ရုန်းကန်လာကြတယ် ၊ လီးတချောင်းလုံးလဲ တောင့်တင်းပြီး တခုခု ကို ထိပ်ဝက ဖွင့်ချ ပစ်ချင်သလို ဖြစ်လာတယ်။   မမပါးလေးကို ရွှတ် ခနဲ နမ်းလိုက်တယ်။

'' ကျော် ပြန်တော့ မနက်မှတွေ့မယ် နော်မမရေချိုးပြီး ဆယ်နာရီ ဝန်းကျင်လောက် ထွက်ခဲ့မယ်။

" ဟုတ်''

ကျနော် ပျော်ရွှင်မြူးထူးစွာ စက်ဘီးကို နင်းချလာလိုက်တယ်။ ကျနော် မျက်လုံးတွေက လမ်းပေါ်မှာ မရှိတော့ဘူး .. မမနိုင် မျက်နှာတွေပဲ ကောင်းကင်အနှံ့ ပေါ်နေတယ် ။  အိမ်ရောက်တော့ အတော်တင်း နေတာနဲ့ လက်နဲ့ လွှတ်မလို့ လုပ်သေးတယ်။  ဆယ်ရက်အတွင်း စုပြုံတိုးဝှေ့နေတဲ့ သုတ်ရည်တွေ နည်းမှာ မဟုတ်ဘူး  နှ​မြောစရာကြီး အပြင်ပန်းထုတ်ပစ်ရမှာ .. မနက်မှ မမနိုင်ရဲ့ ရွှေအိုရောင် တင်ပါးတွေ ကြားထဲ အကုန် ကော့ပန်းဖြစ်မယ်ဆိုပြီး မလုပ်တော့ပဲ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ပြီး အိပ်လိုက်တယ် ။

မမနိုင်ရဲ့ ကောက်ကြောင်းကြီးကို တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး ရှု့စားရတော့မယ်လေ .။ ကံကောင်းလိုက်တဲ့ လောကကြီးမှာ ကျနော် အသက်ရှင်နေထိုင်တယ်။

ကျက်သရေရှိပြီး ပြီးပြည့်စုံတဲ့ မနက်ခင်းမှာ ကျနော် နိုးထလာတယ် ။ လူရော မွေးရာပါကောင်ရော တက်ကြွ လန်းဆန်းလို့ ... ရေကို အကြာကြီး စိမ်ချိုးပြီး ဂျိုဂျိုကြားကြား မကျန် ဆပ်ပြာ နှစ်ခါ သုံးခါတိုက်ပြီး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်လေး နဲ့  မမနဲ့ ချိန်းဆိုရာနေရာကို ထွက်ခဲ့တယ်။  ရုံဝင်းထဲရောက်တော့ ထုံစံအတိုင်း ရုပ်ရှင်ပြတလှည့်၊  မပြတလှည့် ရုံဆိုတော့ တိတ်ဆိတ် ခြောက်ကပ်နေတယ်။ ဝန်းခြံ နားက သစ်ပင်ရိပ်မှာ အေးဆေး ရပ်ပြီး မမလာမဲ့ လမ်းမကြီးကို လှမ်းငေးနေလိုက်တယ်။မကြာပါဘူး အဝေးကနေ လူရှင်းတဲ့ လမ်းပေါ် စက်ဘီးလေးနင်းလို့ တရွှေ့ရွှေ့ လာနေတဲ့ မမ။

စံပယ်ပွင့်လေး လေတိုက်လာသလို လှပ တက်ကြွနေတဲ့ မမ။  ရုံဝင်းထဲဝင်လာပြီး အနားရောက်တော့ သနပ်ခါးလေးတွေတောင် ပါးပြင်မှာမခြောက်သေးတဲ့မမ။ ရင်ထဲစူးနစ်သွားအောင် ဖက်နမ်းပစ်ချင်ပေမဲ့ဒီတိုင်း ခါးလေး လှမ်းဖက်ပြီး ရုံနားက တည်းခိုခန်းဆီကို ကျနော် တို့ ဦးတည်လျှောက်လာခဲ့ပါတယ်။

'' ကျော် ရပ်နေတာ အမ အဝေးကနေ ကြည့်ရတော့ အရင်က ဟိုတစ်ယောက်ကို သွားသတိရတယ်''

အရင်က တစ်ယောက်ဆိုတာ မမရဲ့ ပထမအမျိုးသားကို ပြောတာပါ။

'' တူလို့လား မမ''

'' အဝေးကနေကြည့်တာ ပုံစံအတော်တူတယ်''

'' မမအဲ့တုန်းက သူ့ကို ချစ်လား''

'' မမက ချစ်တယ်ဆိုတာထက် အကြောင်းပါလို့ သူနဲ့ ညားတယ်ပဲပြောရမယ်..မမအသက် ၁၈နှစ်လောက်မှာ...သူက အကို လိုခင်နေရာကနေ တနေရာကို ခေါ်သွားပြီး မမကို တံခါးပိတ်ပြီး အတင်း ပေါင်းသင်းခဲ့တာ.. မမက ငယ်သေးတော့ သူကလက်ထပ်မယ်ဆိုတော့ ခွင့်ပြုခဲ့တာပေါ့..အဲ့ဒါနဲ့ပဲ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာ နောက်တော့ ကိုယ်ဝန်ရတယ်..သမီးလေး အသက် သုံးနှစ်လောက်ရောက်တော့ ... အချစ်မပါပဲ ရမ္မက်နဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဆိုတော့ မသာယာတော့ဘူးလေ ဆက်ဆံရေးက ပြောင်းလာတယ်တိုတိုပြော ရရင် ကွဲတာပါပဲ''

'' မမဘဝမှာ ရင်ခုန်ပြီး ချစ်ခဲ့တဲ့ သူက ကျော်ပဲ ကျော်နဲ့မှ မမ နွေးထွေးတဲ့ ခံစားမှုဆိုတာ ဘာလဲ သိရတာ''

ခင်ဗျားတို့ ဘဝမှာ အချစ်ဦးကိုဘယ်လို သတ်မှတ် လဲတော့မသိဘူး ။ တရားဝင် ချစ်သူဖြစ်ပြီး တကယ်ချစ်ခဲ့ရတဲ့ သူကို အချစ်ဦး လို့ ကျနော်တော့ သတ်မှတ်တယ်။ ကျနော့် ဘဝမှာ ရင်ဘတ်နဲ့ ရင်းပြီး .. ချစ်ခဲ့ရသူတော့ ရှိခဲ့ပါတယ်...။ ဒါပေမဲ့... တရားဝင်ချစ်သူတွေ မဖြစ်ခဲ့ပဲ အချစ်ဦးလို့တော့ မသတ်မှတ်နိုင်ဘူး။ မမက တကယ်ချစ်သူတွေ ဖြစ့်ပီး ချစ်ခဲ့ရတဲ့ အတွက် ကျနော်ကတော့ မမကို အချစ်ဦးလို့ သတ်မှတ်ပါတယ်။

တည်းခိုခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျနော် မနေနိုင်စွာနဲ့ တင်းကြပ် ပေါက်ထွက်မတတ်ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်ဘောင်းဘီ အောက်ကကောင်ကို မမရဲ့ တင်ပါး ကားကားကြီးတွေရဲ့ နောက်ကနေကော့ပြီး  သိမ်းဖက်လိုက်တယ်။ တင်သားထွားထွားတွေ ကြားထဲ ကျနော့်လီးက အိခနဲ မြုပ်ပြီး ဝင်သွားတော့ မမရဲ့ ရင်သားတွေကိုနောက်ကနေ လက်ဝါးနဲ့ ပင့်,ပင့်ပြီး  အသာအယာစက်ဝိုင်း သဏ္ဌာန် လုံးခြေပေးလိုက်တော့ မမရဲ့ ဆာလောင်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့.. ကြည့်တယ်။

သူ့ညာဖက်ပုခုံပေါ် မေးစေ့တင်ထားတဲ့ ကျနော် မျက်နှာကို လည်ပြန် လှည့်ကြည့်ခါ ကျနော့ ခေါင်းကို သူလက်နဲ့ နောက်ပြန် လှည့်ပြီးဖက်တယ်။ မမရဲ့ မှေးစင်း ဆာလောင်နေတဲ့ မျက်ဝန်းအကြည့်တွေက ကျနော့် လီးကို အချောင်းလိုက် ကြီး ပိုတင်းလာစေပြီး ကျနော့ ကို တခုခု ပန်းလွှတ်ချင်လာသလို ဆွဲဆောင်နိုင်ပါတယ်။ 

မမကို ဆွဲလှည့်ပြီး မမရဲ့ ရင်ဖုံး အင်္ကျီ က နှိပ်ကြယ်သီးတွေ ကို ကျနော် အမြန်ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ ဘောလီချိတ်ပါ ဖြုတ်ပြီး အပေါ်တပိုင်းလုံး ဗလာကျင်းသွားတော့ မမရဲ့ ထမိန်ကိုချွတ်ပီး အောက်ခံဘောင်းဘီပါ ဇွပ်ခနဲ လိပ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်တော့ မမရဲ့သွယ်လျှ ထွားကြိုင်းပီး အဖျားရှုတဲ့ ဘုရင်ခေတ် နန်းတွင်းသူပေါင်တံတွေက ဘွားခနဲ ပေါ်လာပြီး ကျနော်ရင်ကို ဆွဲလှုပ် ခါသွားအောင် ဆွဲဆောင်လှပနေကြ တယ်။

မမရဲ့ အဝတ်စားမရှိတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဟာ  သေးသွယ်ကျစ်လစ်ပြီး ခါးနေရာကသိမ်လို့ တင်ပါး shape တွေကိုတော့ ကွေ့ဝိုက်ခါ ထွားကြိုင်စေပါတယ်။

ကျနော် မျက်လုံးထဲမှာတော့ မမကအရပ်မောင်းကောင်းပေမဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ ခါးရိုး၊လှပဖွံ့ဖြိုးတဲ့ တင်ပါးကြီးကို တွေ ပိုင်ဆိုင်ထားလို့ ကလန်ကလား မဖြစ်ပဲ နိုင်ငံခြားသူတယောက်နဲ့ ပိုတူနေပါတယ်။ မမကသူရဲ့ ပေါင်တံစင်းစင်းကြီးတွေကို လိမ်ကျစ်ပြီး ရင်ဘတ်ကို လဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယှက်လိုက်ကာ ခုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ် ။

'' မမ ဘာလို့ ကာထားတာလဲ ရှက်လိုက်လား ''

'' ဟုတ်တယ် ကျော်ရဲ့ မမနဲ့ ပတ်သတ်ဘူးတဲ့ ယောကျ်ားနှစ်ယောက်က ရိုးရိုးကြီးတွေ ထမိန်လှန်လုပ် ပြီးရင်  အိပ်သွားရော ဒီလို တခါမှ တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး မနေနဖူးဘူး ယောကျ်ား တယောက်ရှေ့မှာ တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး နေကြည့်တာ ကျော်က ပထမဆုံးပဲ နဲနဲတော့ ရှက်အမ်းအမ်း ဖြစ်တယ် ''

'' ရှက်မနေနဲ့ လာ''

ဆိုပြီး ကျနော် တကိုယ်လုံးချွတ်ထားလို့ တောင်နေတဲ့ လီးထိပ်ပေါ် သူ့လက်ဖမိုးလေး ယူပြီး ကောက်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမကမျက်လုံးစုံ မှိတ်ထားတုန်း ..

'' မမရယ် အဲ့လိုကြီး...လုပ်မနေနဲ့ ကျော်တို့ ဒီလို...အခွင့်ရေးက ရခဲတယ် .. အပျော်ပျက်အောင် မလုပ်နဲ့ မရယ် ''

'' အင်းပါ မမကြိုးစားနေတယ်နှစ်ယောက် စလုံးတကိုယ်လုံးကြီး ချွတ်ထားတာဆိုတော့ နဲနဲ အမ်းနေလို့ '' 

ဂွင်းတိုက်ပေးရင်နဲ့ မမတဖြည်ဖြည်း မျက်လုံးပွင့်လာတယ်။ ပြီးတော့ ပြောစရာမလိုပဲ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျနော့် ကို ခုတင်ပေါ်ကနေ ထိုင်လျှက် ခါးလေး နဲနဲ ကိုင်းပြီး လီးစုပ်ပေးတော့တယ်။ ကျနော့် တင်ပါဆုံကြောတွေ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး မမရဲ့ စုပ်ချက်တွေအောက်မှာ ခါးကကော့ကော့ပါသွားတယ် ။ မမရဲ့ ခေါင်းကဆံပင်ကို ခပ်တင်းတင်းလေး ကိုင်ပြီး ကျနော်ခါးကို ကော့ခါ ကော့ခါနဲ့ မမရဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေမိတော့တယ်။ မမကလဲ ပါးစောင် ချိုင့်ပြီး တင်းကြပ်နေအောင် စုပ်ပေးရှာတယ်။ မမရဲ့ ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ..

'' မမ ခုတင်ပေါ်တက် ခေါင်းအုံးပေါ် ပက်လက်လှန်လိုက်  ''

ပြောပြီး မမကို ခုတင်ပေါ် တက်စေလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ မာတင်းပြီး တောင်နေတဲ့ လီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ခုတင်ပေါ်လိုက်တက်ပြီး မမရဲ့ ပေါင်တံတွေ ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲမ တွန်းတင်ပြီး ဆွဲဖြဲလိုက်တော့ မမရဲ့ နီညိုရောင်သန်းပြီး အရည်တွေ လဲ့ထနေတဲ့ စောက်ဖုတ်က ကျနော့်မျက်နှာနားပေါ်လာတယ်။

အမှန်ဆိုရင် တောင်ပြီး တငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့လီးကို  ထိုးထည့်ပြီး တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ လိုးလိုက်ချင်ပြီး  မမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်မယ်လို့ တေးထားလို့သာ စိတ်ထိန်းလိုက်ရတာ။ 

ကျနော်ရဲ့ လက်မောင်းကို ဆန့်တန်းပြီး မမရဲ့ ပေါင်တံတွေကို အပေါ်ကို တွန်းတင်ဖြဲထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အရည်တွေ တဖိန်ဖိန် လဲ့နေတဲ့ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို  လျှာနဲ့ အပြားလိုက် ယက်တင်ကာ အပေါ်အောက် up down-up down ယက်ပေးလိုက်တော့ မမ ကျော ကော့ကာ တွန့်လိန်သွားတယ်။

ကျနော်လဲ မမ တံခေါက်ကွေးတွေကို ခပ်တင်းတင်း လက်ဖျံနဲ့ ဖိပြီး အသကုန် လျှာနဲ့ လှော်တော့တာပဲ။ အစိနေရာကိုလဲ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ငုံအုပ်ပြီး လျှာနဲ့ ဖိထိုးတယ် မွှေတယ်။ စက်ဝိုင်း ပုံစံ ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ယက်တယ်။စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို တဖတ်ခြင်း လျှာ ထိပ်နဲ့ ယက်တင်တယ်။ မမကတော့ ''တအိးအိ အိ ''နဲ့ ကော့ပျံလန်နေပြီ '' ကျနော် မရပ်မနား အားရအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့ မမစောက်ဖုတ်ကြီး တပြင်လုံးလဲ ပေကျံ စိုရွှဲသွားတယ်။ မမကျနော့် ခေါင်းကို လက်ဆယ်ချောင်းနဲ့ ဖမ်းဆုတ်ပြီး ကျောကိုမွေ့ရာ နဲ့ လွတ်ထွက်သွားအောင် ကော့လိုက်တယ် ။ကျနော့ မျက်နှာက သူ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ ကွာသွားမှာ ကြောက်တဲ့ အလား ခေါင်းကို အတင်း ဖိကပ်ပြီးကော့ကာ ကော့ကာနဲ့  ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျနော်လဲ မမပြီးသွားမှ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို တချက်ခြင်း ယက်ပြီး အရှိန်ချပေးလိုက်တယ်။

မမက မျက်နှာကြက်ကို ကြည့်ပြီး ပါးစပ်မစိနိုင်သေးဘူး မောဟိုက်နေတယ်။

အတောကြာမှ ထထိုင်ခါ ကျနော် မေးစေ့ကို သူ့လက်ခုပ်လေးနဲ့ ပင့်ပြီး ပြုံးပြုံးလေးပြောတယ် ။

'' ကျော် ရယ် မမနတ်ပြည်ရောက်သွားသလိုပဲ ဘယ်လောက်တောင် တတ်နေလိုက်သလဲ ကလေးရယ်''  တဲ့။

'' မမ ဖင်ကုန်းပေးပါလား..အနောက်ကနေလုပ်ချင်လို့''

မမက နှစ်ခါမပြောရဘူး.. မွေ့ရာမှာ ဘယ်ဖက်ပါးလေးအပ်ပြီး ညာဖက်ကို မျက်နှာလေး လှည့်ကာလက်မထောက်ပဲ  သူ့ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့နေအောင် ထောင်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်တယ်။

လာ...လား..လှလိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းဗျာ.. ကျနော့် အကြည့်တွေက..ပြောင်တင်းကော့စင်းနေတဲ့ ကျောပြောင်ကြီးကနေ အထက်ဘက်ကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး တက်လာပြီး ခါးနေရာမှာ ခွက်သွားကာ ဘေးဘယ် ညာကို ညီညာ၊

သေသပ်စွာ  ဝိုက်ပြီး ကွေးသွားတဲ့ ဘေးတင်သား Shape ၊ ဒူးနှစ်လုံး ကို ပူးပြီး ထောက်ထားလို့ မြင့်မားတဲ့ ပေါင်လုံး ၊ ဒခေါက်ကွေးနေရာမှာ အဖျားရှူး သွားတဲ့ ပေါင်တံတွေ..။ ကကြီး ပုံသဏ္ဍဝိုင်းနေတဲ့ တင်သားတွေ အလည်တည့်တည့် မှာ ကျနော့် လီးထိပ်ကို အရည် တတောက်တောက် ကျစေတဲ့ မမရဲ့ ရွှေညိုရောင် စောက်ဖုတ်လေးက ပြူးလို့ ..

ကဲ.. ခင်ဗျားတို့ စဉ်းစားကြည့် ဒီလို မြင်ကွင်းရှေ့လက်တကမ်းမှာ ကိုယ်တုံးလုံး လီးတန်းလန်းနဲ့ ဒူးထောက်ပြီး နေရတဲ့ ကျနော်..။ အတွေ့ကြုံ နုပြီး သုတ်ရည်တွေ ဆယ်ရက်လောက် ဆာလောင်  ပိတ်ဆို့နေတဲ့ ကျနော် ၊ ခုနေ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ဖင်ကြီးတွေ လက်နဲ့ ကိုင်ခါ ဆွဲလုပ်လိုက်ရင်တော့ ခဏချင်းနဲ့ကို ပြီးသွားမှာ ကျိန်းသေပေါက်ပဲ ။

အဲ့ဒါကြောင့် မမကို တကြောင်းပြီးအောင် အရင်မှုတ်ပေးထားတာပေါ့ .. ကျနော့်လက်က မမရဲ့ ဘေး ဘယ် ညာ ညီညာစွာ ဝိုက်ပြီး ကော့စင်း နေတဲ့ ခါးထစ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲပြီး မမရဲ့ လှပတဲ့ တင်သားကြီးတွေကို လျှာနဲ့ ပိတ်ယက်လိုက်တယ် စောက်ဖုတ်နေရာနဲ့ စပ်ကြားတွေ ကို ဘာဂျာ တောက်လျှောက် ဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကိုအရင်းကနေကိုင်ပြီး မမအိုးကြီးကိုထိန်းခါ တေ့ပြီး အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ စောက်ဖုတ် ထဲထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။ 

မမလဲ ကောင်းနေတာ ... ရွှဲနေတာပဲ ဗျာ ..ကျနော် တဝက်လောက်ပြန်ထုတ်ကြည့်တော့ လီးတချောင်းလုံး ရွှဲလို့ .. မမရဲ့ တင်ပါးတွေ ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့တယ်။

လိုးနေရင်း မမ မျက်နှာလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ .. ခေါင်းက...ညာဖက်ကို လှည့်ကာ ပါးပြင်နဲ့ မွေ့ယာ အပ်ပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ပြုံးနေတဲ့ မမကို တွေ့လိုက်ရတယ်.. မမရဲ့ အပြုံးက ရယူနေရလို့ ပြုံးတဲ့ အပြုံးမျိုး မဟုတ်ပဲ .. ပေးနေရလို့ ပြုံးတဲ့  အပြုံးမျိုးဆိုတာ ကျနော် ရင်ထဲ အလိုလို ခံစားမိပါတယ်။ ချစ်ရသူကို ကောင်းအောင် ပေးနေရလို့ ကျေနပ်နေတဲ့ အပြုံး မျိုး ပါ။ 

မမ မျက်နှာလေး ကို ကြည့်လိုက် ကျောပြောင်ကြီးရဲ့ အထက် လုံးဝန်းကော့ဝိုက်နေတဲ့ တင်သားလှလှကြီးကို ကြည့်လိုက်နဲ့ လိုးနေလိုက်တာ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ မကြာပါဘူး...

ကျနော့်ရဲ့ ပေါင်ရင်း နဲ့ ဆီးခုံးတဝိုက် ကသွေးကြောတွေ စုပြုံရုန်းကြွလာပြီး တင်းကြပ်တွန်းကန်ကာ လီးချောင်း တလျောက် သုတ်ရည်တွေ အလုအယက် ပြွတ်သိပ်တိုးထွက်ကာ ပေါက်ထွက်မတတ် ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။

'' အာ့ အာ့ အာ.. မမရဲ့ ထွက်ပြီး ကျော် ထွက်ပြီ ...မမ''

လိုပြောကာ အံကို ကြိတ်ပြီး မမရဲ့ ကျောပြင် ကော့ကော့ကြီး ကြည့်ကာ ဖင်သားတွေနဲ့ ကျနော့်ဆီးခုံးကို ဖိကပ်လို့ တဆပ်ဆပ် နဲ့ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျနော့် ဘဝမှာ တခါမှ မရဘူးတဲ့ ခံစားမှုကြီး တခု ကို အပြည့်အဝ ရလိုက်ပါတယ်။ ကောင်းလွန်းလို့ ပေါင်ကြောတွေ ပျော့ခွေပြီး ဒူးတောင်ညွှန့်ကျ သွားတယ်။ မမက ဖင်​ကြီး ကော့ထောင်နေရာမှ နေရာရွှေ့ ထိုင်ချလိုက်ရာ  မွေ့ရာပေါ်ကို ကျနော့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ အပုံလိုက်ကြီး မမရဲ့ အဖုတ်ထဲက ပြန်ထွက်ကျလာပါတော့တယ်။

'' ဟယ် ..ကျော်ရယ် အများကြီးပဲ အခင်းတွေ ပေကုန်ပြီး '' 

ဆိုပြီး တစ်ရူးနဲ့ သန့်ရှင်းရေးတွေ လုပ်နေတာတောင် ကျနော် မကူနိုင်ပဲ ခြေပစ်လက်ပစ် ပါပဲ ။ ပြီးတော့ ကျနော် ကောင်တာ ထွက်ပြီး ဆေးလိပ်ဝယ်တယ်။ ပြန်ဝင်လာတော့ မမက အင်္ကျီ ဝတ်ပြီးပြီ ..။

'' ဟာ မမ ဘာလို့ အင်္ကျီ တွေ ပြန်ဝတ်ထားတာလဲ  ဒီတိုင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလေ ''

'' ဟယ်ကျော်ရယ်  မနေ တတ်ပါဘူး ဒီတိုင်းစကားပြောကြမယ်လေ ''

ပြောကြည့်လို့ မရတာနဲ့ မမရဲ့ ဗိုက်ပေါ် ခေါင်းအုံးပြီး ဆေးလိပ်သောက်နေလိုက်တယ်။ မမကို တရှိုက်တိုက်တော့ မမသောက်ကြည့်တယ်။ စူးခနဲ ရှိုက်လို့ပြောတော့ ချောင်းတွေ တဟွတ်ဟွတ်ဆိုးလို့ ရီလိုက်ရသေးတယ်။

'' ကျော် ကငယ်သေးတယ် ရှေ့လျှောက်..လူလုပ်လို့ လျှောက်ရမဲ့ လမ်းတွေ အများကြီးကျန်သေးတယ် ''

မမနဲ့ လက်တွဲ ပြုတ်သွားလို့ အိမ်ထောင်ဖက်တွေ့တဲ့ အခါ အရက်သေစာ ရှောင်ပြီး အလုပ်ကြိုးစားဖို့ လက်တွဲဖော်ကို ကြင်ကြင်နာနာ ချစ်ဖို့ တတွတ်တွတ်နဲ့  သွန်သင်နေတယ်။ မမဆီက အဲ့စကားတွေ ကြားရတာ မမနဲ့ ခွဲရတော့မလို ခံစားရပြီး ကျနော်ဝမ်းနည်းသွားတယ်။

'' ဘာလဲ မမ ကျနော့် ကို ထားခဲ့တော့မလို့လား''

'' မဟုတ်ပါဘူး ကျော်ရယ် မမနဲ့ ကင်းကွာသွားခဲ့ရင်ပြောတာပါ ကျော် လျှောက်ရမဲ့ လမ်းက အရှည်ကြီး ရှိသေးတယ်မလား''

'' မမနဲ့ ကျော်က  လက်တွဲလို့မဖြစ်နိုင်ဘူးလား ''

'' ခုလိုအခြေနေမှာ ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မလဲ ကျော်ရယ်.. မင်းမိဘ အသိုင်းဝိုင်းဆွေမျိုး တွေက မင်းနဲ့ မမ ကို ဘယ်လိုသဘောတူမလဲ  နောက်ပြီးကျော်က ခု မှ ကလေးသာသာ မမမှာက သမီးနဲ့ ကျောထောက်နောက်ခံမရှိနဲ့ ဘယ်လိုမှ ခုလိုအ​ခြေနေတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး နောက်ပြီး ကျော့်ကို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မမဘဝထဲ ဆွဲမသွင်းချင်ဘူး''

 '' ကျနော် နားလည်ပါတယ် မမ ဒါပေမဲ့ ဒီခြေနေကိုပြောင်းလဲဖို့ ကြိုးစားကြည့်ချင်သေးတယ် ကျနော့် ကို အချိန်တခုတော့ပေးလေ ကျနော်တို့ ကြိုးစားကြမယ်''

'' အင်းပါ မမတို့ အခြေအနေက ရွေးစရာလမ်းမှမရှိတာ ''

လို့ မမအားပျော့စွာ ပြန်ပြောပါတယ်။

မမပြောသလိုပါပဲ မရေမရာတဲ့ ဘဝသစ်တခုထက် ရေရာနေဆဲ ဘဝမှာ မမကို ထားတာ ပိုသေချာပါတယ်လေ။

ကျနော် မမကို ခါးဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ မေ့စေ့ကို မ, လိုက်ပြီး မော့လာတဲ့ မမ မျက်နှာလေးကို အပေါ်ကနေ မိုးကာ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမအဝတ်စားတွေ ပြန်ချွတ်လိုက်တော့

'' ကျော် ထပ်လုပ်ဦးမလို့လား ဘယ်နှခါတောင် လုပ်မလို့လဲ ဒီနေ့ အရမ်း စိတ်ထနေတာ ဆေးတွေ ဘာတွေများသောက်ထားလား'' 

လို့ မမက မေးတယ်။

'' မမဘဝမှာ ကြုံခဲ့ရတဲ့ယောကျ်ားတွေက နှစ်ခါဆက်တိုက် မလုပ်ဖူး ဘူးလား ''

'' ဘယ်ကလာ   ကျော်ရယ် နှစ်ခါလုပ်တာ တခါမှ မကြုံဖူး ဘူး ကျော်ဆေးတွေသောက်ထားလို့လား ''

'' မသောက်ပါဘူး  မမနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တူတူရှိနေတော့ စိတ်ထတာပေါ့ ''

ပြောရင်းနဲ့ ဗလာကျင်းသွားတဲ့ မမကိုယ်လေးကို ပွေ့ ခါ နှုတ်ခမ်းတွေ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မမလဲ မာန်ပါပါနဲ့ အပြန်လှန် ပြန်နမ်းတယ်။ ကျနော် ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ အားရပါးရ စုပ်နေတော့တယ်။ ကျနော်လဲ မမရဲ့ နမ်းချက်တွေနဲ့ လီးကတောင်လာတော့ မွေ့ရာပေါ် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး မွေ့ရာပေါ် ထိုင်နေတဲ့ မမ မေးစေ့လေး ပင့်လို့ ပါးစပ်နား ကျနော့် လီး တေ့လိုက်တော့ မမက ကျနော့် မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်နဲ့ မော့ကြည့်နေရင်း ပါးစပ်ကို ဟလို့ လီးကို တဆုံးထိ ငုံလိုက်တယ်။

မျက်နှာက အကြည့်တွေ မပျက်ပဲ ပါးစပ်နဲ့ ငုံထားတဲ့ လီးကို မမကခေါင်းနောက်ဆုတ်ရှေ့တိုးနဲ့ စစုပ်ပေးတော့တယ် မမရဲ့ နွေးထွေးတဲ့ အကြည့် ပါးစောင်ထဲက လီးတချောင်းလုံး က ရတဲ့ နွေးထွေးမှုတွေ ပေါင်းစပ် လိုက်တော့ ကျနော် မာန်ပါလာတယ် ။

မမ မျက်နှာ အံကြိတ်ကြည့်ရင် မမပါးနှစ်ဖက်ကို လက်ဝါးလေးနဲ့ ကိုင်ကာ ထိုးထည့်ပြီး ခါးကို ညွန့်ညွှန့် ပြီး မမပါးစပ် ကို လိုးနေမိတော့တယ်။ မမကလဲ ကျနော်မျက်နှာ ကိုမော့ပြီး သေချာ စိုက်ကြည့်ခါ ပါးစောင်နှစ်ဖက်ချိုင့်​အောက် စုပ်ထားပေးတယ်။

မမရဲ့ အကြည့် ၊ ကျနော်ရဲ့ မာန်ပါတဲ့ အထုတ်အသွင်း တွေက ကျနော့် အောက်ပိုင်း တခုလုံးကို တဆက်ဆက်နဲ့ ခွေကျ မတတ် ကောင်းတယ်။

ကျနော်လဲ မမကို ခုတင်အစပ် ကို ဆွဲပြီး ကျနော်က ခုတင်ပေါ်က ခုန်ဆင်းခါ မမရဲ့ ပေါင်တံတွေကို ကျနော်နဲ့ နီးအောင် ခုတင်အစပ် နားထိ ဆွဲယူ လိုက်တယ်။  ပြီးတော့ ကြမ်းပြင်ဒူးထောက်ပြီး မမရဲ့ ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို အပေါ်ကိုတွန်းဖြဲပြီး ပြဲအာလာတဲ့ မမအဖုတ်ကို ယက်တင်လိုက်ပါတော့တယ်။

မမတချက်တည်းနဲ့ ဖင်ကြွပြီး ကော့တက်သွားတယ်။

'' အာ့ ကျော် ရယ်'' 

ကျနော့် တောက်လျောက် အပေါက်ထဲ လျှာကို တောင့်ပြီး ထည့်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လျှာစောင်းနဲ့ ပတ်မွှေ့တယ် ၊ဘယ်ညာ သပ်တင် ပစ်တယ်..။ ဟိုဖက်နှုတ်ခမ်း  ၊ဒီဖက် နှုတ်ခမ်း  ကို လျှာထိပ်နဲ့ ဝလုံးပုံစံ အဆက်မပြတ် ပတ်မွှေနေတယ်။ မမပေါင်က  ကားသထက်ကားလာပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ခါးကော့၊ တွန့်တွန့် လူးနေတယ်။

'' ကျော် ရယ် ကောင်းလိုက်တာ .. ဟင်း ဟင်..အင်း ''

အဖျားတက်ပြီးမောဟိုက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက် လေသံမျိုးနဲ့ ပြောတယ် ။ ကျနော် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး မမရဲ့ ခြေသလုံးတွေကို ပုခုံးပေါ် ပစ်တင်ခါ စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့လိုက်ပြီး ခါးကော့၊ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ အလွယ်တကူပဲ နွေးခနဲ ဝင်သွားတယ်။ မမကို မွေ့ရာပေါ် အိပ်ချခိုင်း လိုက်တယ်။ ကျနော်က မမရဲ့ ဒခေါက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို ကျနော့် ပုခုံးတဖက်ဆီ မှာ ထမ်းရင်းနဲ့ မမရဲ့ နို့ တွေကို ကစားရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေလိုက်တယ် ။

မမ ကိုယ့်ဆံပင်ကိုယ် ထိုးဖွပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းလိုက် ခါးကော့လိုက်နဲ့ ကျနော်ပေးတဲ့ အရသာကိုကောင်းကောင်း ကြီး ရနေပုံရတယ်။ ပထမ တကြောင်းပြီးထားတော့ ကျနော် ဒီတခါ တော်တော် ကြာတယ်။  မမဆို ခါးကိုကော့ကော့ပြီး လူးခါနေတာပဲ။

ကျနော်ခုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး မမကို တစောင်းလေး လိုးဖို့လုပ်တယ်။  မမကို ကျနော့်ရှေ့မှာ တစောင်းလေး အိပ်စေပြီး မမရဲ့ အပေါ်ဖက်ပေါင်ကို မ, ပြီး ကျန်လက်တဖက်က မမရဲ့ ခါးအောက်ထဲ ထိုးထည့်လို့ မမကိုယ်ခန္ဓာ ကို ပွေ့လိုက်တယ်။ ကျနော့်လီး ဝင်သွားတော့ မမရဲ့  မ, ထားတဲ့ ပေါင်ကို ပြန်ချပြီး လုံးဝန်းကော့စင်းနေတဲ့ တင်ပါးကြီးကို နောက်ကနေ တစောင်းကြီး ကြည့်ပီး လိုးတော့တယ် ။

လှလိုက်တဲ့ Shapeကြီး...ဆွစ်ဇလန်တောင်တန်းတွေလို  သဘာဝကျကျကြီးကို လှနေလိုက်တာ...လိုးနေရင်း နဲ့ မမပုခုံးကို ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ ခါးလေး လိမ်ပြီး ဒီဖက်လှည့်လာတယ် ။ တကယ့်ကို အနုပညာမြောက်တဲ့ ပန်းချီကားတချပ်လိုပဲ မမရယ် ..။

စွင့်ကား ကော့ကောက်နေတဲ့ ပေါင်တံနဲ့ တင်ပါး ခါးလိမ်ထားလို့ ဝင်းမွတ်နေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာနဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေတဲ့ မမ..။ ကျနော် နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီး လိုးချက်တွေက မြန်ဆန်လာတယ်။  လက်တဖက်က ခါးအောက်ကနေမမကိုပွေ့လို့ ကျန်တဖက်က မမနို့တွေ ကစားပြီး နှုတ်ခမ်းပါစုပ်နမ်းနေလိုက်တယ်။ လီးကလဲ သူအလုပ်သူ လုပ်နေတာပေါ့ မကြာပါဘူး။

Titanic ဇာတ်ကားထဲက  Kate Winslet လို ပန်းချီကား တချပ်ရဲ့ အလှကြောင့် ကျနော့် သုတ်ရည်တွေ အကုန်ပန်းထွက်ကုန်တယ်..မမရဲ့ ပေါင်ကြားနဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ အကုန်ပေပွကုန်တော့တယ်။

' 'မမ ပြီးရဲ့လား ''

'' ပြီးတာပေါ့ ကျော် ရယ် နှစ်ခါတောင်မှ ''ဘယ်တုန်းကလဲ မမရဲ့ ''

" ခုတင်အစပ်မှာတခါ ဒီမှာ ခါးဖက်တော့ တခါ ''

'' ဟုတ်လား အသံလဲ မကြားဖူးနော် သိတောင်မသိလိုက်ဘူး ''

 '' အော် ကျော်ရယ် မမက အော်ပြနေရမှာလား '' 

'' အင်းပါ မမပြီးရင် ကျနော် ကျေနပ်တယ်''

မမက ပြုံးရင်း ကျနော့် နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ အဲ့နေ့က ကျနော် တို့ သုံးကြောင်း ဆွဲကြတယ်။ညနေစောင်းမှ အိမ်ပြန်ကြတယ်။ ကျနော့်ဘဝမှာမမေ့နိုင်စရာ နေ့တစ်နေ့ အဖြစ် ရှိနေဆဲပါ။ မမဘဝက ခရေပွင့်လေးလို ကိုယ်ပိုင်ပင်စည်နဲ့ မခမ်းနားပေမဲ့ သစ်ခွတခက်လို..ပင်စည်တခုမှာ..လှပသေသပ်စွာဖူးပွင့်ခွင့် ရနေတာက ပိုကောင်းပါတယ်။...။

ကျနော့်က ကိုယ့်ကို ကို ယုံကြည်မှုမရှိတဲ့ ဥယျာဉ်မှူး ကိုယ့်လက်ထဲရောက်မှ သေချာရေရာ နေတဲ့ ဖူးပွင့်ခွင့် တွေ ဆုံးရှုံးသွားရင် ပိုရင်နာရမယ်...ဒီခံယူချက်တွေနဲ့ ကျနော် လေယာဉ်ကွင်း ထွက်ခဲ့တယ်.. အံကြိတ်ပြီး မမကို ကျောခိုင်းခဲ့တယ်။

မလေးရှားရောက်ပြီး တပတ်ကျော် ကြာတော့ ကျနော် ပူလောင်လာတယ်။ မမကို တွေ့ချင်လာတယ်။ ကျနော်မနေနိုင်ခဲ့ဘူး။ မမတို့ အိမ်နားက ဖုန်းကို လှမ်းဆက်ပြီး ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မမလာ ကိုင်တယ်။ ကျနော် မလေးရှားရောက်နေတဲ့ အကြောင်း မမကို အရမ်း သတိရလို့ မနေနိုင်တဲ့အကြောင်း မပြောပဲ ထွက်လာခဲ့တာ နားလည်ပေးဖို့ အကြောင်း တောင်းပန်တယ်။  မမ မယုံခဲ့ဘူး နယ်ကနေဆက်ပြီး လှမ်းနောက်တယ်ပဲ ထင်နေတာ။ 

..................................................................................

နောက်တော့ ယုံသွားတယ် ။ သူစိတ်မဆိုးပါဘူး ကျနော့် ကို နားလည်ပေးခဲ့တယ်။  ဒီကြားထဲ ကျနော် ထပ်မဆက်ဖြစ်ဘူး ။

လေးငါးလလောက်အကြာမှာ ..တနေ့ညဦးပိုင်း ကျနော် အလုပ်က ပြန်တော့ ဓါတ်လှေကားကအထွက် အခန်းဝနားအရောက်မှာ ဘောင်းဘီ အိတ်က ဖုန်းသံကမြည်လာတယ်။ နံပါတ်ကြည့်လိုက်တော့  +65 ကြီး Singapore နံပ့တ်နဲ့ ကြော်ငြာဖုန်းတွေလား ဘာလား ထင်နေတာကောက်ကိုင်လိုက်တော့

''ဟဲလို ကျော် ..လား ကျော်ဖုန်းနံပ့တ်လား ''

တဖက်က မမအသံနဲ့ကျော်လို့ ခေါ်တာကြားလိုက်ရတယ်။  ကျနော် နဲနဲ အံဩသွားတယ်။မမက Singapore နံပါတ်နဲ့ ဘယ်လိုခေါ်တာလဲပေါ့။

'' မမလား ဟုတ်လား ?မမဘယ်ကနံပါတ်ကြီးလဲ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်တာလဲ ပြောပါဦး'' ဆိုတော့

'' ကျော်နဲ့ ဖုန်းပြောပြီးတော့ မမအိမ်မှာ တယောက်တည်း  စဉ်းစားတယ်. ကျော့်လို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့တောင် ဘဝကို ရုန်းထွက်ပြီး နိုင်ငံခြား ထွက်လုပ်တာပဲ ငါက ဘာလို့ ထိုင်ပြီး ဘဝကို မှီခိုမှုနဲ့ ဖြတ်သန်းနေမလဲ ငါလဲ တခုခု လုပ်မှ ရမယ်ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်တခုချလိုက်တာ ကျော်ပေးတဲ့ စိတ်ခွန်အားပေါ့ ''

'' ဒါနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ မမဘဲကြီးရော''

'' မမ အသိ တစ်ယောက်က ပွဲစားနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ..သူကတဆင့် စာအုပ်လုပ် အလုပ်ဖောင်တင်နောက်ဆုံး ဒီရောက်လာတာပဲ ဘဲကြီးကတော့ လုံးဝသဘောမတူဘူး ပတ်စပို့ရုံးအထိကို လိုက်လာပြီး တားတာ မမဆို စာအုပ်လုပ်တာ သူ့ပတ်ပြေးနေရတယ်''   

'' တော်တော် ဖြတ်သန်းခဲ့ရမှာပဲမမ ရယ် ..ကဲပါ ရောက်ပြီးဆိုမှတော့ ဟိုက ပြသာနာတွေ မေ့လိုက်တော့  ဘဝကို အစကပြန်ကြိုးစားပေါ့..ကျော်လဲကြိုးစားနေတယ် ''

နောက်ပိုင်း မမနဲ့ ကျနော် ဖုန်းအဆက်သွယ်တွေ လုပ်ဖြစ်ကြတယ် မနက် နေ့လည် ည တနေ့ သုံးခါလောက် ဖုန်းတွေပြောဖြစ်ကြတယ် ။

ဖုန်း Sexလဲ ပါတာပေါ့လေ..တခါတလေ မမကဖုန်းဆက်ရင်းနဲ့ မမဖင်ကြီး ပိုကြီးလာတဲ့ အကြောင်း လှမ်းလှမ်းစသေးတာ Smart phone တွေ  ခေတ်မထသေးတော့ ရိုးရိုး ကီးပတ်စ် ဖုန်း  vioce call နဲ့ပဲ လွမ်းရတာပေါ့ ..။  VZO chat ဖို့ကျတော့ မမက မြန်မာပြည်မှာ ကတည်းက အင်တာနက်ဆိုင်သွားလေ့မရှိတော့ အဲ့ဒါတွေ အကျွမ်းတဝင်မရှိတော့ ခက်သား ။

မမက သူအလုပ်ကြိုးစားနေတဲ့ အကြောင်း ပိုက်ဆံ စုနေတဲ့ အကြောင်း ကျော်နဲ့ လက်ထပ်ပြီး ဘဝကို တူတူဖြတ်သန်းဖို့လုပ်နေတဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောပြတယ်။ ကျနော် တို့ စိတ်ကူးတွေ တသီကြီးနဲ့ပေါ့ ..။ ကျနော်တို့ တနှစ်လောက်အဲ့လိုပဲ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတယ်။

တနေ့ ကျနော် မနက် အိပ်ရာကနိုးတော့ အနားက ချထားတဲ့ ဖုန်းကို ရှာတာ မတွေ့တော့ဘူး။ ကျနော် တို့နေတာက  Hall Type တထပ်လုံးဌားပြီး သူဌေးက အခန်းတွေ ဖွဲ့ပေးထားတာ အကျယ်ကြီးတွေ အခန်းတွေ ကျယ်သလို လူလဲ များတယ်။

တခန်းကို လေးငါးယောက် ကိုယ့် အိပ်ရာနဲ့ ကို တနေရာစီ အိပ်ကြတာ ။အခန်းပေါင်း 6ခန်းလောက်ရှိတယ် ။ လူ ၂၀ကျော် ဆိုပါတော့ဗျာ ။ အခန်းတွေ က လော့ချလေ့မရှိကြဘူး ။ ဒီတိုင်း အိပ်ကြတာ ဘာမှ လဲ ဖြစ်လေ့မရှိပါဘူး ။ တိုတိုပြောရ ရင် ကျနော့် ဖုန်းပါသွားတယ်။ မမရဲ့ စာတွေ contact တွေ ဖုန်းနံပ့တ်တွေ ဘာမှ မှတ်မထားမိဘူး ။ ကျနော် တပတ်လုံးလုံး လက်လှမ်းမှီသလောက် ကြိုးစားတယ်။

မန်နေဂျာ ကိုမေးတယ် အော်ပရေတာရုံကို ဖုန်းဆက်လို့ရလား ငါဖုန်းပျောက်လို့ ဒီရက်တွင်း ခေါ်ထားတဲ့  call list တွေ ပြန်လျောက်ပြီး ကြည့်လို့ရလား အရေးကြီး နံပါတ်တွေ ပါလို့ လို့ ပြောတယ် မန်နေဂျာက မရနိုင်ဘူးတဲ့ နံပါတ်တွေက ကိုယ့်ဘာသာ Note bookနဲ့ မှတ်ထားရတာ အော်ပရေတာ က Record မလုပ်ဘူးတဲ့ ။

ဒီနံပါတ်ပြန်လျောက်ရအောက်လဲ နံပါတ်ကမသေဘူးဆိုတော့ ဘယ်လိုမှ ကြံမရ လချီကြာ​တော့ ကျနော် ကိုယ့်ဖုန်းနံပါတ် ကိုယ်ဆက်ကြည့်တယ်။ လင်မယားနှစ်ယောက် ကိုင်တယ်။ ဗြောင်ငြင်းတယ် ဘယ်လိုမှ ချော့မေးလဲ မရဘူး။ လမ်းဆုံးသွားတယ်။

အဲ့နေ့ရက်တွေမှာ ကျနော် အရုပ်ကြိုးပြတ်နေ့တွေပါပဲ ..ကျနော်ဟာ.. ကြိုးပြတ်နေတဲ့ ရုပ်သေးရုပ်

ကျနော်ဟာ ..  စင်ပေါ်က စွန့်ပစ်ခံ ရုပ်သေးရုပ်

ကျနော်ဟာ.. ပိုင်ရှင်မဲ့နေတဲ့  ရုပ်သေးရုပ်

ကျနော်ဟာ.. စမ်းချောင်ထဲ ဒလှိမ့်ခေါက်ကွေး မျောပါ နေတဲ့  ရုပ်သေးရုပ် ...

ကျနော့် ဘဝမှာ..စင်မြင့်ထက်က လက်ခုပ်သံ တွေ မလိုဘူး။ ကျနော့်ဘဝမှာ.. ခမ်းနားတဲ့ ပြတိုက်မှန်ဘောင် တွေ မလိုဘူး ..ကျနော့် ဘဝမှာ..လိုနေတာ အိမ်တအိမ်ရဲ့ သံချိတ်လေးတခု ..ဟုတ်တယ်။ အိမ်တအိမ်ရဲ့ နံရံပေါ်က သံချိတ်လေးတခုပါပဲ ။ အချိုတွေ ပေးခဲ့တဲ့ လောကကြီးကို ကျနော် နားမလည်နိုင်စွာ ဟားတိုက် နာကြည်းမိတယ်။

မမကျနော့် ဘဝထဲက ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ နေ့ရက်တွေမှာ လောကကြီးကတော့ ညတိုင်း ကျနော့် အိပ်မက်ထဲ အလည်လာတယ်..။ပြီးတော့ လှောင်ပြုံး ပြုံးပြီး ရိသဲ့သဲ့နဲ့ စကားတခွန်းပြောတယ်..

'' ရန်ကုန်မှာ နှင်းတွေ ဝေတဲ့ အထိစောင့်လိုက်ပါဦး ကောင်လေးရာ ..မင်းမမ ကိုတနေ့တော့ ပြန်တွေ့ရမှာပါ'' တဲ့။

   

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ဖြူစင်သောသံယောဇဉ်နှောင်ကြိုးများ အပိုင်း ( ၆ )

ဖြူစင်သောသံယောဇဉ်နှောင်ကြိုးများ အပိုင်း ( ၆ )

အဖြူရောင် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

တင်တောင်…….တင်တောင်……….

ပွင့်လာတဲ့ တံခါးရွက်လေး နောက်မှာ ပေါ်လာတဲ့ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး မျက်နှာလေး….။ ဒီအရွယ် အထိ တီတီလေးအလှက တော်ဝင်နေဆဲလေ။

“ သားသား…..ဒီအချိန်ကြီးကို ၁၁ နာရီတောင်ရှိပြီ…..ဘာလဲ မေဇွန်နဲ့ ရန်ဖြစ်ထားလို့လား”

“ မဟုတ်ပါဘူး တီလေးရဲ့ ဒီညဒီမှာ အိပ်မလို့”

“ အမ်…ဒါနဲ့ မေဇွန်ရော သိလား”

“ ဟုတ် သိတယ် တီလေးရဲ့….အိမ်မှာ သူငယ်ချင်း ရောက်နေလို့လေ”

“ အမ်……….လာပါအုံး…ထိုင်အုံး”

“ အန်ကယ်ရော ပြန်မရောက်သေးဘူးလား”

“ စောစောကပဲ ဖုန်းဆက်တယ် နောက်တစ်ပတ်ဆို ပြန်လာမယ်တဲ့….ဒါနဲ့ ပြောပါအုံး သူငယ်ချင်းရောက်နေတယ်ဆိုတာ”

“ ဒီလိုပါပဲ တီလေးရယ်”

“ သားသား ရယ် ….အဲ့လောက်ထိတော့ မကောင်းဘူး ထင်တယ် နားလည်တာလဲ နားလည်တာပေါ့.. တော်ကြာ ဗိုက်တွေဘာတွေ ကြီးသွားးရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

“ သူလဲ နားလည်ပါတယ် တီလေးရယ်……”

“ အင်း ဟုတ်ပါတယ်လေ……တီလေးလဲ နားလည်ပါတယ်”

“ တီလေး မိန်းခလေးတွေရဲ့ အဲလိုခံစားချက်လေးကို ပြောပြပါလား ဘယ်လိုနေလဲ သိချင်လို့”

ကျွန်တော်ပြောတော့ တီလေး ရယ်နေတယ်လေ။

“ ဘာလဲ သားသားက သားအန်ကယ်လေးမရှိတဲ့ အချိန်တီလေး အဲ့လိုနေတဲ့ ခံစားချက်လေးကို မျှဝေစေချင်တယ်ပေါ့”

“ ဟီး…သားက သိချင်ယုံပါ တီလေးရဲ့”

“ ကဲ  ဒီမှာ အိပ်မှာမလား အခန်းထဲ လာခဲ့လေ တီလေး အခန်းမှာပဲအိပ်”

“ ဟုတ်”

စကားဆုံးတော့ နှစ်ယောက်အတူ အခန်းထဲကို လှမ်းဝင်သွားခဲ့ကြတယ်။ ဒီအခန်းလေးက ကျွန်တော့်အတွက်တော့ မစိမ်းတော့ပါဘူး။ ဒီအခန်းလေးထဲမှာပဲ တီတီလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်အိအိလေးကို အကြိမ်ကြိမ်လိုးခဲ့ဘူးတယ်လေ။

အခန်းထဲရောက်တော့ ညအိမ်မီးဝါဝါလေးကို ပြောင်းဖွင့်လိုက်တဲ့ အချိန်….။ တကယ်ကို တခြား ကမ္ဘာလေးထဲကို ရောက်သွားသလိုပါပဲ။ တိတ်ဆိတ်မှုနဲ့ မှောင်မိုက်မှုတွေက ဆန့်ကျင်ဘက်လူသားတွေရဲ့ စိတ်ကိုနှိုးဆွပေးတတ်တာ သဘာဝပဲလေ။ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေးပေါ်မှာ ကျွန်တော်လှဲလိုက်တဲ့ အချိန်ကုတင်ခြေရင်းက အဝတ်တန်းဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့တီလေး……။

“ သားသား တီလေး ဘော်လီချိတ်လေး ဖြုတ်ပေးပါအုံး”

တီလေးစကားသံကို ကြားတော့ ကျွန်တော်ပြုံးရင်း ကုတင်ပေါ်ကနေဆင်းပြီးတော့ တီလေးနောက်မှာ ကပ်ကပ်လေးရပ်လိုက်မိတယ်။ တီလေးရဲ့တီရှပ်ပျော့ လေးကို ခါးကနေကိုင်မြှောက်ရင်ချွတ်ပေးတော့ လက်ကလေးမြောက်လို့ ကလေးတစ်ယောက်လိုပါပဲ။ ၃၆ နှစ်ဆိုတာ မိန်းခလေးတစ်ယောက်အတွက်အရွယ်ကောင်းဆဲ အချိန်ပေါ့။ 

ဖွေးတင်းနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် တီတီလေးကို မြင်သူတိုင်း စိတ်လှုပ်ရှားမိမှာပါ။ အိအိလေးတင်းနေတဲ့တင်ပါးလေးနှစ်လုံး။ သိမ်ကျဉ်းတဲ့ ခါးလေးတစ်စုံနဲ့ တင်းပြည့်မနေပေမဲ့ မဆိုသလောက်သာ အိအိလေးတွဲနေတဲ့ ရင်သားတစ်စုံက မြင်ရသူတိုင်း ဆုပ်နယ်နမ်းရှိုက်လို့ ပြစ်မှားချင်စရာလေးပေါ့။ အဲ့ဒီ တင်ပါးအိအိလေးကို နောက်ကနေဖိကပ်ထားရတဲ့ ခံစားချက်တွေက ကျွန်တော့်အတွက် အရသာတစ်မျိုးလေ။

သူစိမ်းမိန်းခလေးတစ်ယောက် မဟုတ်ဘူး ဆိုတဲ့ အသိကခံစားချက်ကို ပိုလို့ ဆန်းသစ်စေတာပေါ့။ အပေါ်အကျီလေးကျွတ်သွာတဲ့ အချိန် အသားအိအိလေးတွေပေါ်မှာ ဖိကပ်နေတဲ့ ဘော်လီအနက်ရောင်ကြိုးလေးကရင်ခုန်ချင်စရာပါ။

နူးညံ့တဲ့ ဆံနွယ်စတွေက ဖွဖွလေးတွန်းဖယ်ရင်း ပုခုံးသားအိအိလေးကို ပွတ်သပ်ပေးရတဲ့အရသာ…..ပိုးသားဘော်လီကြိုးလေးကို ဆွဲယူလွှတ်လိုက်တဲ့ အချိန် အသားအိအိလေးနဲ့ “ဖတ်…”ခနဲ ရိုက်သံ လေးက နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကို ရုန်းကြွလာစေတယ်လေ။ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို တိတိလေးကပ်နေတဲ့ အိပ်နေရင်းပိုးသားဘောင်းဘီပွလေးရဲ့ သားရေကြိုးလေးအောက်မှာ မို့မို့လေးတင်းနေတဲ့ တင်သား အိအိလေးတွေ ။ ပြီးတော့ ပိုးသားပါးလေးက နောက်ရေးရေးလေးဖောက်မြင်နေရတဲ့ တီလေးရဲ့ အတွင်းခံလေးကဖင်လုံးလုံးလေးကို အတိအကျအိကပ်လို့…….။

ဘီဒိုကို လက်ထောက်ထားတဲ့ တီတီရဲ့ ခါးကော့ကော့လေးတွေကြောင့် နောက်ကို ကော့ကော့လေး မို့နေတဲ့ဖင်လုံးလုံးလေးကို ကျွန်တော်ဖိကပ်လိုက်မိတယ်။ အတွင်းခံ ဘောင်ဘီထဲမှာ အချောင်းလိုက်လေးတင်းမာနေတဲ့ လီးကို ဆီးကြိုထွေးပွေ့နေတဲ့ တင်သားအိအိတွေရဲ့ အထိအတွေ့က နူးညံ့လိုက်တာ ။ သိပ်ကျဉ်းတဲ့ ခါးအိအိလေးကို ဖွဖွပွတ်သပ်လို့ပေါ့။ 

လေအေးစက်သံ တိုးတိုးလေးသာပျံ့လွင့်နေတဲ့ အိပ်ခန်းမှောင်မှောင်လေးထဲမှာ သိပ်ကို ရင်ခုန်ချင်စရာကောင်းတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်….။ ယောင်္ကျားမရှိတဲ့ အချိန်ငယ်ရွယ်တဲ့ တူလေးရဲ့ အထိအတွေ့ အပွတ်အသပ်တွေကို ခံစားနေရတဲ့ အရသာ။ နံ့သာရောင် အခန်းနံရံထက်မှာ မှိန်မှိန်လေးဖြာဆင်းနေတဲ့ ညအိပ် မီးဝါဝါလေးတွေ ။ အေးစိမ့်စိမ့်လေထုထဲမှာ နွေးထွေးတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုရဲ့ အထိအတွေ့။ အရာရာဟာပြည့်စုံနေတဲ့ ကောင်ကင်ဘုံလေးပါပဲ။

အသားနုနုတွေပေါ်မှာ ထိကပ်နေတဲ့ အိမ်နေရင်းပိုးသားဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ခန္ဓာကိုယ်အိအိလေးပေါ်မှာ တိတိလေးဖိကပ်နေတဲ့ ဘော်လီအနက်လေးနဲ့ ဘောင်းဘီပျော့ပျော့လေးတစ်ထည်….။ အသားစိုင်ပြည့်ပြည့်လေးတွေကို မလုံးတလုံ ဖုံးအုပ်ပေးနေရှာတယ်။

ကျွန်တော့ရဲ့ စွပ်ကျပ်နဲ့ လုံချည်လေးကို ချွတ်ရင်းကုတင်လေးပေါ်မှာ နှစ်ယောက်အတူ လှဲလိုက်တော့ ကျွန်တော်ခေါင်းလေးကို ဆွဲယူရင်းလက်မောင်းပြည့်ပြည့်လေးပေါ် တင်လို့ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွားလိုက်တဲ့တီတီလေး လက်လေးတစ်ဖက်ကို ဆွဲယူရင်း ဆီးခုန်မို့မို့လေးပေါ်ကို တင်ပေးရှာတယ်။

“ သားသား အိမ်မှာ မေဇွန်နဲ့ သားသား သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာလား”

“ ဟုတ်တယ် တီလေး”

“ အိမ်ခန်းတစ်ခုထဲမှ ာနှစ်ယောက်ထဲရှိနေတဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှစ်ယောက်က သာယာမိကြမှာပဲလေ”

“ ဒီအချိန်ဆို အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ သားသားမိန်းမနို့တွေကို သူငယ်ချင်းက ပွတ်ပြီးကစားနေမှာပေါ့”

“ သူကိုယ်တိုင်လဲ ကိုယ်ယောင်္ကျားမဟုတ်တဲ့ သူစိမ်းကောင်လေး တစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှ ာချွဲနွဲနေရင်းနဲ့ သာယာနေမိမှာပဲ နော်”

“ အား…………”

ကျွန်တော်အတွေးတွေထဲမှာ တရိပ်ရိပ်ထင်လာတဲ့ ပုံရိပ်တွေက သဝန်တိုနေမိမဲ့ အစား ရင်တွေခုန်နေမိတယ်။

“ ဘယ်သူမှမရှိတဲ့ အိပ်ခန်းလေးထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ မရင်းနှီးတဲ့ ယောင်္ကျားချောချောလေး တစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်ရင်းနဲ့ အဝတ်တွေချွတ်ပြီးတော့ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းပွတ်သပ်နေတဲ့ ဇွန်ဇွန်လေး သိပ်ကို ကောင်းနေမှာပဲနော်”

“ ပြီးတော့ သူကိုယ်ကို တက်ပြီးလိုးတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိ မခံဘူးသေးတဲ့ လီးရဲ့ အရသာလေးကို မှန်းဆရင်းနဲ့ သူ့အတွက် ကိုယ်စောက်ဖုတ်လေးကို ကော့ပေးရတဲ့အရသာ…ဒါတွေကို မိန်းခလေးချင်းပဲ နားလည်တာလေ”

တီတီလေးရဲ့ စကားသံတွေက ကျွန်တော့်စိတ်တွေကို ဆူးဆူးနစ်နစ် ထိုးဆွပေးနေတယ်။ အတွေးတွေထဲမှာတရေးရေး မြင်ယောင်ရင်း ပိုးသားအတွင်းခံလေးထဲက တီတီလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်အိအိကို ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။

“ သားသားရယ်…………..”

တိုးတိုးလေးငြီးလိုက်တဲ့ အသံလေးက ဆွဲမက်စရာ…….

“ သားသား ဒီအတိုင်းလေးပဲ ပက်လက်လှန်နေနော်”

စကားဆုံးတော့ ပေါင်တံ အိအိလေးတွေနဲ့ ကျွန်တော်ပေါ်မှာ ခွရင်း အပေါ်ကို အပေါ်ကို အရွေ့ရွေ့ တိုးလာခဲ့တယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ကျွန်တော့်မျက်နှာတွေပေါ်ကို ပေါင်ခွကြားလေးနဲ့ အပ်မိတဲ့ အချိန် ပိုးသားဘောင်းဘီပျော့ပျော့လေးထဲက ဖောင်းဖောင်းလေးမို့နေတဲ့ အသားနုလေးတွေကို ကျွန်တော့် လျှာနွေးနွေးလေးနဲ့ အစုန်အဆန် ပွတ်သပ်နေမိတယ်ဗျာ။

“ ဟား…………ကလေးရယ်……………..”

“ အား……………….”

အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်လေးကိုအားရအောင် ယက်ပေးပြီးတော့ ကျွန်တော်ဘေးကိုလှဲချလိုက်တဲ့ တီတီလေးကို ကုတင်ပေါ်မှ ာမျက်နှာချင်းဆိုင်လေး ဖက်တွယ်ရင်း တီတီ့ မျက်နှာနုနုလေးကိုငေးမောနေမိတယ်။ စောစောက တီတီပြောပြတာကို နားထောင်ရတာ အရမ်းဖီးလ်လာတယ် တီလေးရယ်။

“ သားသားက အဲ့လို ပြောပြတာကို ကြိုက်လို့လား”

“ မပြောတတ်ဘူး ခံစားလို့တော့ ကောင်းတယ်”

ကျွန်တော်ပြောတော့ တီလေးရယ်နေတယ်လေ။ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားက လင်းလက်လာတဲ့ပုလဲသွယ်လေးတွေ…။ လှပတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့လိုက်ဖက်လိုက်တာ…..။

“ သားသား အခုတီလေးတို့ လင်မယားရဲ့ အိပ်ခန်းလေးထဲမှာ သားသားက အန်ကယ်ရဲ့ မိန်းမ ချောလေးကိုလိုးနေတာ…..တီလေးလဲ တူချောချောလေးနဲ့ ယောင်္ကျားကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်နေမိတာပေါ့ ..လူသားတွေလို့ပဲ ရိုးရိုးလေးတွေးရင် မိန်းမတစ်ယောက်ကို ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က လိုးတာပါပဲ”

“ သတ်မှတ်ချက်တွေ အရတော့ အကောင်းဘူး ဆိုပေမဲ့ ခံစားရသူတွေအတွက်တော့ အရမ်းကောင်းတဲ့အရသာလေ”

“ အခုလောက်ဆို ဇွန်ဇွန်လေးလဲ ယောင်္ကျား မရှိတဲ့ အချိန် စိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ မိန်းမောနေမှာပေါ့...စောစောက သားသားယက်ပေးသလိုပဲ သားသားသူငယ်ချင်းက ဇွန်ဇွန်လေးရဲ့ စောက်ဖုတ်တွေကိုပွတ်သပ်ထိုးဆွနေမှာ”

“ ဇွန်ဇွန်လဲ သူအတွက် စောက်ဖုတ်လေးကို ကော့ကော့ပေးနေမှာပဲနော်”

“ အား…………..”

ကျွန်တော့် နှုတ်ကအသံတွေထွက်လာတဲ့ အထိ စကားလုံးတွေကထိရှလိုက်တာ။ မျက်လုံးကို တင်းတင်းမှိတ်ရင်း တီလေးကိုဖက်ပြီးတော့ တီလေးရဲ့ စကားသံလေတွေ အတိုင်းမျောလွင့်နေမိတယ်။

“ ပြီးတော့ သားသား ကို မောင်လို့ ခေါ်တဲ့နှုတ်ခမ်းဖျားလေးတွေထဲမှ ာလီးမာမာလေးကို ဖွဖွလေးငုံထားပေးနေမှာ”

“ အား………တီလေးရယ်”

နှစ်ယောက်အတူ ဖက်ရင်းတီလေးရဲ့ ဘော်လီတွေကိုချွတ်ချလိုက်မိတယ်။ အိကျလာတဲ့ နို့အုံလေးတွေကိုလက်နဲ့ ထိန်းရင်း ပန်းနုရောင် အသီးလေးဆီကို တရွေ့ရွေ့ တိုးကပ်သွားတဲ့နှတ်ခမ်းနှစ်လွှာ……..။

“ အား……ကလေးရယ်”

နို့အုံ ဖောင်းဖောင်းလေးတွေက ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် နူးညံ့နေလိုက်တာ။ ဆီးခုန်မို့မို့လေးတွေကို တိတိကျကျဖုံးအုပ်ထားတဲ့ အတွင်းခံပျော့ပျော့လေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ တွန်းချွတ်တော့ ဖင်လေး ကော့ပေးရှာတဲ့တီတီလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းမှာ အရည်ကြည်တွေ စို့နင့်လို့လေ။ တီတီလေး အပြောတွေအောက်မှာ နိုးကြွနေတဲ့ ရမက်တွေကြောင့် တင်းမာနေတဲ့ လီးက တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေရှာတယ်။

“ လိုးချင်ပြီ...တီလေးရယ်……….”

“ လိုးပါ……..လိုးလိုက်ပါ...ကလေးရယ် တီလေးရဲ့...စောက်ဖုတ်ထဲကို သားလီးနဲ့...လိုးလိုက်ပါ သားသားရယ်”

“ အား………………….”

တစိမ့်စိမ့်ကျနေတဲ့ အရည်ကြည်တွေက တီတီ့စောက်ဖုတ်အိအိလေးထဲကို စီးစီးပိုင်ပိုင်တိုးဝင်လာအောင် ကူညီနေတယ်လေ။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို တင်းတင်းလေးဆုပ်ယူထားတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက တီတီလေးရဲ့စောက်ဖုတ်။ ပြီးတော့ အန်ကယ်လေးရဲ့ မိန်းမဆိုတဲ့ အသိက ခံစားချက်တွေကို ဆန်းသစ်စေတယ်။

နုနယ်လှပဆဲ မျက်နှာလေးပေါ်က ရမက်သွေးတွေ သမ်းနေတဲ့ အမူအရာ ဆောင့်လိုက်တိုင်းအထက်အောက် ယိမ်းထိုးသွားတဲ့ နို့အိအိလေးတွေ… ။ ရင်ထဲက သာယာမှုတွေကို တိုးတိုးလေး ဖွင့်ဟနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖျားကငြီးသံသဲ့သဲ့……..။ အားလုံးရဲ့ ပေါင်းစပ်မှုကနှစ်ဦးသားရဲ့ ဆန္ဒတွေကို အထွဋ်အထိပ်ရောက်အောင် တွန်းပို့နေတယ်။

“ အားလိုးပါ ကလေးရယ်……….တီလေး....အရမ်းကောင်းနေပြီ”

“ အား…သားသားရယ် ……အား…………………”

နှုတ်က အဆက်မပြတ်ပျံ့လွင့်လာတဲ့ သာယာသံတွေနဲ့ အတူ အဆက်ဆက်တုန်ခါသွားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အိအိလေးကြောင့် တီလေးပြီးသွားပြီဆိုတာ ကျွန်တော်သိလိုက်တယ်။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်လေးကို တင်းတင်းဖက်ပြီးတော့ တီလေးရဲ့ ာက်ဖုတ်လေးထဲကို ကျွန်တော်အဆက်မပြတ်လိုးသွင်းနေမိတယ်။

“ အ….အ……….တီလေးရယ်”

ကျွန်တော့် အသံလေးကို ကြားတော့ အလိုက်သင့် ကော့ပေးလာတဲ့ စောက်ဖုတ် အိအိလေးထဲကို ကျွန်တော့် လရေနွေးနွေးတွေ ပန်းထည့်လိုက်တယ်လေ။ ဒီအချိန်ဆို ကျွန်တော့်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေးရော……….။ ကျွန်တော့်အတွေးတွေကို အဆုံးသတ်ရင်း တီလေးနဲ့ နို့အိအိလေးတွေပေါ်မှ ာပါးလေးအပ်ထားလိုက်မိတယ်။ လောကကြီးတစ်ခုလုံး အိပ်မောကျနေတဲ့ အချိန်ပေါ့…..။ လူသားနှစ်ယောက်ရဲ့ ဖောက်ဖြားမှုတွေကိုဘယ်သူ မြင်နိုင်မှာလဲလေ…….။ ဒီလိုနဲ့ ဇွန်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ အိမ်လေးမှာ ယောက်လာခဲ့တဲ့ ဇော်ထက်…..။

“ မောင် နောက်လ ကိုမင်းဆက်လာမယ်ဆို ဇွန်ကို ဖုန်းဆက်တယ်”

“ အေး…သူမိန်းမပါ ပါမယ်ပြောတယ် သူတို့လဲ သူတို့သားလေးကို လွမ်းလို့ နေမှာပေါ့”

“ အော် ဟုတ်လား အိမ်မှာပဲ တည်းခိုင်းပေါ့ မောင်ရဲ့”

“ အင်း မပြောတတ်သေးပါဘူး ”

ဘာလိုလိုနဲ့ ကိုထက် ဇွန်တို့အိမ်ရောက်လာတာတောင် နှစ်နှစ်ပြည့်ပြီပေါ့။ ကိုထက်ရောက်လာထဲက ဇွန်တို့ အိမ်လေးသာယာစိုပြည်ခဲ့တယ်။ ဘယ်သွားသွား ကိုထက်ကို ခေါ်သွားတတ်တဲ့ ဇွန့်ကို သူငယ်ချင်းတွေကတောင် နောက်ကြတယ်လေ။ ဝမ်းမနာသားလေးတဲ့။ ပြီးတော့ ကိုထက် ရဲ့ဖေဖေ ကိုမင်းဆက်နဲ့ ဇွန်ရဲ့ ဇာတ်လမ်း……..။ သားလေးနဲ့တွေ့ဖို့ လာတိုင်းဇွန်တို့ အမြဲအတူနေမိခဲ့တယ်။ မောင်သိထားတာ တစ်ကြိမ်ထဲရယ်ပါ။ မောင့်ကိုချစ်သလို ကိုမင်းဆက်ရဲ့ အယုအယတွေကိုလဲ မေဇွန်သာယာတယ်။ ပြီးတော့ ကိုထက်ရယ်လေ……။

အဖေ့သွေးအပြည့်ပါတဲ့ ကိုထက်က ဇွန် အနားဆို အမြဲ ပူးပူးကပ်ကပ်ပေါ့။ ညဖက်တိုင်း မောင့်နဲ့ ဇွန်ကြားမှာ အမြဲ အိပ်တတ်တယ်။ သူ့ကြောင့် မောင်နဲ့ဇွန် အတူမနေရတဲ့ ညတွေက အများသားလေ။ နေ့ဖက်သူကျောင်းသွားတဲ့ အချိန်တွေသာ နေဖြစ်ခဲ့တယ်။

ဒါပေမဲ့ မောင်ရောဇွန်ပါ မငြိုငြင်မိခဲ့ပါဘူး။ ကလေးမရှိတဲ့ ဇွန်တို့အတွက်တော့ ကိုထက်က သားလေးလိုပါပဲ။ညဖက်တိုင်း ဇွန့်ရင်နှစ်မွှာကြားကို မျက်နှာလေးအပ်ပြီး အိပ်တတ်တဲ့ သားလေး ကိုထက်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို ဇွန်သာယာမိတယ်။ ရင်သားလေးတွေကို ဖိကပ်ရင်း မှေးနေတတ်တဲ့ သူရဲ့ပေါင်ကြားက ဖြေးဖြေးချင်းတင်းမာလာတတ်တာကိုလဲ ဇွန်သတိထားမိတာ လေးငါးကြိမ်ရှိပါပြီ။

ဇွန်မသိသလိုပဲ နေသလိုမောင့်ကိုလဲ ဖွင့်မပြောဖြစ်ခဲ့ဘူး။ အဲ့လိုတင်းမာလာတဲ့ အခါတိုင်း ဇွန်ပေါင်တံလေးကို သူလီးမာတင်းတင်းလေးနဲ့ ဖိကပ်ပေးထားမိတယ်။ လူပျိုအရွယ်ဝင်စ သားသားအတွက်တော့ ဇွန်ကစမ်းသပ်ထိတွေ့စရာ အရုပ်မလေးတစ်ရုပ်ပေါ့။ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေးဝတ်တိုင်း ဇွန်ကို စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်နဲ့ကြည့်တတ်တဲ့ သားသားအကြည့်တွေကို ဇွန်သတိထားမိတာလဲ ကြာပါပြီ။

ကျောင်းပိတ်ရက်တွေတိုင်း အကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာလို့ ဇွန်နားကို ပူးကပ်နေတတ်တဲ့ သားသားကြောင့်လဲ ဇွန့်စိတ်တွေလှုပ်ရှားခဲ့ရတာအကြိမ်ကြိမ်.။

“ သားသား လက်သေချာဆေးနော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ မာမီ”

“ ပြီးရင် လက်သုပ်ပြီးတော့ ဒီမှာ အသီးလားစား”

အသီးပန်းကန်လေးကို စားပွဲပေါ်မှာတင်ရင်း ဇွန်ဆိုဖာပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဖွင့်ထားတဲ့ ရုပ်ရှင်ကကာတွန်းကား…။

“ သားသား ဒီကာတွန်းကားတွေပဲ ကြည့်နေတာပဲ ကလေးလဲ မဟုတ်တော့ဘူး”

“ သားသားက ကလေးပဲ ရှိသေးတာပဲ မာမီ ကလဲ”

“ လူပျိုမဖြစ်သေးပါဘူးနော်”

ပြောရင်း ဇွန်ပေါင်ပေါ်ကို ခေါင်းလေးလှဲချလိုက်တဲ့ သားသားကို ဇွန်လက်လေးနဲ့ ဖေးမထားမိတယ်။ ဆိုဖာပေါ်မှီရင်းထိုင်ထားတဲ့ ဇွန်ပေါင်ရင်း ကိုအိအိလေးခေါင်းနဲ့ ဖိလိုက်တဲ့အထိအတွေ့က ဇွန်ရင်တွေ ဖိုသွားစေခဲ့တယ်လေ။

“ သားသား ကြည့်တော့နော် မာမီအိပ်ချင်လို့ သွားအိပ်အုံးမယ်”

“ အာ…မာမီကလဲ သားသားတစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေမှာပေါ့ ဒါဆိုသားသားလဲ အိပ်မယ်”

“ကဲ  ဒါဆိုလဲ သဘောပဲ”

ဇွန်တီဗွီကိုထပိတ်တော့ ဂါဝန်လေးထဲကနေ ထင်းထင်းလေး စူထွက်နေတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီရာလေးကို သူကြည့်နေခဲ့တယ်။ ပိတ်သွားထဲ တီဗွီဖန်သားပြင်ထက်မှာ အရိပ်ထင်နေတဲ့ သူပုံစံလေးက အရမ်းကိုထိတွေ့စူးစမ်းချင်နေသလိုပါပဲ။

“ လာ အခန်းထဲ သွားတော့မယ်”

အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်လေးပေါ်မှာ လဲချလိုက်တဲ့ ဇွန့်ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို သူဘေးကနေဖက်လိုက်တယ်။

“ အို……….”

ဇွန်ပေါင်တံပြည့်ပြည့်လေးပေါ်မှာ လာပြီးထိကပ်နေတဲ့ သူလီးမာမာလေး။ ဇွန့်ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာမိတာပေါ့။

“ သားသား ဟိုဟာလေးက ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ”

“ အာ….ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး”

ရဲသွားတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ သူ့ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းစေ့ရင်းပြောတဲ့ သူ့အသံတွေက တုန်နေသလိုလို။

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ မာမီကို ပြလေ အဲ့ဒါမှသိမှာပေါ့”

ဇွန်လေ သိသိကြီးနဲ့ သူပေါင်းကြားလေးထဲကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ တင်းမာနေတဲ့ အချောင်းလေးက ဇွန်လက်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲမှာပေါ့။

“ အ….”

“ ကောင်လေး ဘာတွေတွေးနေလို့ ဒီလောက်တောင် ဖြစ်နေတာလဲ မာမီက သားသားကို ကလေးလို့ ထင်တာ သူက မငယ်တော့ဘူးပဲ”

“ အာ…မာမီကလဲ”

ဇွန့်စကားကို ကြားတော့ ရှက်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကဇွန့်ရင်ခွင်ထဲကို အတင်းတိုးဝင်လို့လေ။ ဇွန်ကိုယ်တိုင်လဲ ရှိန်းမြလာတဲ့ ခံစားချက်လေးတွေ တစ်ကိုယ်လုံးကို စီးဆင်းလို့ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာခဲ့တယ်။

“ ဒါရှက်စရာမဟုတ်ဘူးလေ သားသားအရွယ်ရောက်ရင် ဒီလိုပဲ ဖြစ်တတ်တယ်”

“ ဟာ မာမီကလဲ ….ဟင့်”

“ ကဲ…..မာမီကို မရှက်နဲ့ ပြောစမ်းပါအုံး ဘယ်အချိန်ထဲက အလိုတွေ သိတာလဲ”

“ မာမီကလဲ သားမပြောတတ်ဘူး”

“ ဒါက ရှက်စရာမှမဟုတ်တာ သားသားရဲ့ ပြောပါအုံး မာမီ သိချင်လို့လေ”

“ ဟို…ကျောင်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေ ပြောလို့သိတာ”

“ အော်…..သူတို့က ဘာပြောလို့လဲ”

“ အာ ..မာမီကလဲ မကောင်းပါဘူးဆို”

“ မာမီလဲ သိချင်လို့လေ သားသားရဲ့  သားသားနဲ့ အန်တီဇွန်က ရှက်စရာလူတွေမှ မဟုတ်တာ”

“ ဟို လေ ….. မိန်းခလေးဟာထဲကို ထည့်တဲ့ အကြောင်းပြောတာ”

“ ဟား ဟား … သားသားရယ် အဲ့လိုပြောတယ်ဆိုတော့ သားသားက မိန်းခလေးဟာကို မြင်ဘူးလို့လား”

“ သူတို့ဖုန်းထဲမှာတော့ အဲ့လို ရုပ်ရှင်တွေ ရှိတယ် အဲ့ထဲကနေ မြင်ဘူးတယ်”

“ ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း   သားသားတစ်ယောက်တော့ မလွယ်တော့ဘူးနော်”

“ အခုကရော ဘာမှမကြည့်ပဲနဲ့ ဘာလို့ အဲ့လိုဖြစ်ရတာလဲ”

“ အာ………မာမီကလဲ..ဟိုလေ……ဟို”

“ သားသား မာမီကို ကြည့်ပြီးတော့ အဲ့လို ဖြစ်လာတာမလား”

“ ဟာ………”

ငိုမဲ့မဲ့လေးဖြစ်သွားတဲ့ သူ့ကို ဇွန်သနားမိတယ်။ ပြီးတော့ လူပျိုနုနုထွဋ်ထွဋ်လေး တစ်ယောက်ကို ကိုယ်တိုင်သင်ပြပေးချင်တဲ့ စိတ်တွေ ဇွန်ဆီမှာတစ်ဖွားဖွားပေါ့။

“ ကဲပါ….သားသား မမြင်ဖူးဘူးဆိုရင် မာမီကသားသားကို ပြမှာပေါ့ ကြည့်ချင်လား”

ဇွန်စကားကိုကြားတော့ မှင်သက်သွားတဲ့ သူအကြည့်တွေက ဇွန်မျက်နှာလေးကို ငေးလို့။

“ ဒါပေမဲ့ ဦးဦးကိုရော ဘယ်သူ့ကိုမှ အဲ့ဒီအကြောင်းမပြောရဘူးနော် သားသား”

“ ဟုတ် ကဲ့”

“ ကဲဒါဆို သားသား မာမီ့ ကို ခွပြီးတော့ မာမီ့ ပေါ်ကနေမှောက်ပြီး ဖက်ထား မာမီ ပက်လက်လှန်လိုက်မယ်”

ပြောရင်းပက်လက်လေးလှဲလိုက်တဲ့ ဇွန်ခန္ဓာကိုယ်လေးပေါ်ကို ခွလို့သူမှောက်ချလိုက်တယ်။

“ အို…….. ”

သူ့ရဲ့ တင်းမာနေတဲ့ လီးလေးက ဇွန်ဆီးခုံမို့မို့လေးပေါ်မှာပေါ့။

“ ဘယ်လိုခံစားရလဲ သားသား”

“ ဟင့်အင်း သားသား မပြောတတ်ဘူး”

ဇွန့်အမေးကို ဖြေတဲ့ သူ့အသံတွေက တုန်ခါလို့။ ကပ်နေတဲ့ ရင်ဖက်နှစ်ခုက ရင်ခုန်သံတွေကလဲအပြိုင်အဆိုင်ပေါ့။ ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့ ဇွန်အပေါ်ကနေဖက်ထားတဲ့ အရသာကို အားရအောင် ခံစားပြီးတဲ့ အချိန်။

“ သားသား ခဏဖယ်အုံး မာမီ ပြမယ်”

အပေါ်ကနေ ဖယ်သွားတဲ့ အချိန် နှစ်ယောက်အတူ ကုတင်ခေါင်းရင်းလေးမှာ ခေါင်းအုံးလေး ကိုယ်စီကို မှီရင်း ဘေးချင်း ယှဉ်ထိုင်နေမိတယ်။

“ သားသား သေချာကြည့်နော် တီလေးပြမယ်”

ပြောရင်း ဇွန့်ဒူးအထက်နားဆီက ညဝတ်ဂါဝန်အနားစလေးကို ကိုင်ရင်း အပေါ်ကိုဖြေးဖြေးချင်း တိုးလာခဲ့တယ်။ ဖြေးဖြေးချင်းလှစ်ဟလာတဲ့ ဇွန့်ပေါင်တံပြည့်ပြည့်အိအိလေးတွေကို သူ သေချာစိုက်ကြည့်နေတယ်လေ။ ပေါင်ရင်းရောက်ဖို့ လက်လေးလုံးလောက်အလိုမှာ သူလက်လေးကို ယူရင်း ဇွန်ပေါင်တံအိအိလေးတွေပေါ်ကို ဖွဖွလေးတင်ပေးလိုက်တော့…

“ ဘယ်လိုနေလဲ သားသား”

“ ချောနေတာပဲနော် မာမီ”

သူလက်လေးကို ထပ်ကိုင်ရင်း ဇွန်ပေါင်တွေကို အထက်အောက်အစုန်အဆန် ပွတ်ဆွဲပြလိုက်တော့ ဇွန်သင်ပေးတဲ့ အတိုင်းပေါင်တွင်းသားတင်းတင်းလေးတွေကို သူပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ အောက်ဖက်ကိုဆင်းသွားတဲ့ လက်တွေအပေါ်ကို တရွေ့ရွေ့တိုးလာတိုင်း ဇွန်စောက်ဖုတ် အိအိလေးတွေ ကျဉ်စိမ့်သွားမိတယ်ရှင်။ ယိုဆီးလာတဲ့ စောက်ရည်နွေးနွေးလေးတွေက အတွင်းခံဘောင်းဘီချည်သားလေးကို နွေးအိလို့ပေါ့။ ဇွန်အရမ်းပဲ စိတ်တွေရုန်းကြွလာခဲ့တယ်။

“ လာ သားသား မာမီပေါင်ကြားမှာ မျက်နှာလေးကို တီလေးဘက်လှည့်ထိုင်”

ခုထားတဲ့ ခါးအောက်ကခေါင်းအုံးလေးကို လျောရင်း ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ မှီထားတဲ့ ဇွန့်ကိုယ်လုံးလေးကိုအောက်ပြေပြေလေးလျောချလိုက်တယ်။ ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲတင်ထားတဲ့ ဂါဝန်လေးအောက်မှာ ထင်းထင်းလေးဝင်းမွတ်နေတဲ့ ပေါင်တံပြည့်ပြည့်လေးတစ်စုံ၊ခွကြားမှာ နွေးအိစွတ်စိုနေတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ရဲရဲလေး၊ ပြီးတော့ ဇွန်ရဲ့ အတွင်းပိုင်းအလှတရားတွေကို ငေးငေးလေးကြည့်နေတဲ့ သားသားရယ်လေ။

မောင်နဲ့ လိုးခဲ့ဘူးတဲ့ အချိန်တွေမှာတောင် ဇွန့်စိတ်တွေ အဲ့ဒီလောက်အပြင်းထန်ခဲ့ဖူးဘူး။ ခုကြည့်လေ အိပ်ခန်းလေးထဲက မောင်နဲ့ဇွန်တို့ရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဇွန်နဲ့ ကိုထက်။ နေ့ဖက်မို့ အပြင်ကအလင်းရောင်တွေ ရှိပေမဲ့ အခန်းထဲက ကုလားကာလေးကို ဖြတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ အလင်းရောင်တွေက ခပ်မှိန်မှိန်ရယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးလေးနှစ်ဖက်ကို ထောင်လို့ ကားကားလေးနဲ့ ခပ်လျောလျောမှီထားတဲ့ ဇွန်ပေါင်ကြားမှာ ကိုထက်။

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ကဆို တကယ့် ကလေးလေး ကျောင်းသွားတိုင်း ဇွန်လိုက်ပို့ခဲ့ရတာ။ နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့ အချိန်အတွင်းမှာ ဇွန်ရဲ့ သားငယ်လေးတစ်ယောက်လို့ ဇွန်ကိုယ်တိုင်လဲ မေမေ တစ်ယောက်လို ယုယခဲ့မိတာပေါ့။ ခုတော့ လူပျိုပေါက်လေးဖြစ်လာတဲ့ ကိုထက်ရဲ့ သိချင်စိတ်တွေကို ဇွန်ပဲ ဖြည့်ဆည်းပေးရတော့မယ်လေ။ ဇွန်ရင်တွေ ခုန်လိုက်တာ။ ဆိတ်ကွယ်ရာ အခန်းလေးထဲက ကုတင်လေးပေါ်မှာ ဇွန်ပေါင်ကြားထဲထိုင်နေတဲ့ ကိုထက်ကို ဇွန်ရဲ့ ပေါင်လေးကို ဖြဲဟလို့ ဇွန့် အတွင်းသားအိအိလေးတွေကို ပြရတော့မယ် ဆိုတဲ့အသိ ။ ပြီးတော့ လေ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ ဖြူဖြူစင်စင်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကိုထက် ….။ အရင်ထဲက ဇွန့်သားလေးတစ်ယောက်လို ဇွန်ချစ်ခဲ့ရတာ။

ဇွန်ကိုယ်တိုင် မမွေးခဲ့ရပေမဲ့ ဇွန်ရဲ့သားလေး ဇွန်ရဲ့ တူလေးပဲပေါ့။ ပြီးတော့ ကိုထက် ဖေဖေ ကိုမင်းဆက် ဆိုတာလဲ ဇွန်နဲ့ တိတ်တဆိတ် လင်မယားတွေဖြစ်ခဲ့ဘူးတယ်လေ။ ခုတော့ သူငယ်ချင်းတွေ စသလို မွေးပြီးစားတယ်ဆိုတဲ့ အဖြစ်မျိုးဖြစ်နေမလား။ ဒါပေမဲ့ ဇွန့်ဆန္ဒတွေကို ဇွန် မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ဘူးရှင်။ ပေါင်ရင်းကိုရောက်နေတဲ့ ဇွန်ဂါဝန်လေးက ဖြူဖွေးနူးညံ့နေတဲ့ အသားစိုင်ဖောင်းဖောင်းလေးကို အိအိလေး ဖိကပ်ထားတဲ့အတွင်းခံ ရဲရဲလေးကို ကာထားဖို့ မစွမ်းနိုင်ခဲ့ပါဘူး။

“ မာမီဘောင်းဘီခွကြားလေးက စိုနေတယ် ဘာလို့လဲဟင်”

“ အို……”

ဇွန် ဘယ်လိုရှင်းပြရမလဲသားရယ်။

“ မာမီ ဘာဖြစ်လို့လဲလို့ ဘောင်းဘီ လဲလိုက်ပါလား”

တကယ့်ကို နားမလည်ရှာတဲ့ အရိုင်းလေးမို့လဲ ဇွန်ပိုပြီးရင်ခုန်မိတာပေါ့။

“ အဲ့ဒါ သားသားကြည့်နေလို့ မာမီ ဟိုထဲက အရေတွေ ထွက်လာတာ”

“ လာ သားသား လက်ပေး”

သူ့လက်လေးကို ဆွဲယူရင်း ပေါင်ကြားက စိုအိနေတဲ့ ဘောင်းဘီလေးပေါ်ကို အုပ်ကိုင်စေလိုက်တယ်။

“ နွေးနွေးလေးနော် ”

“ သားသား သူငယ်ချင်းတွေပြောတဲ့ အထဲမှာ လိုးတယ် ဆိုတာကော ပါလား”

“ ဟုတ်…..”

“ အင်း….အဲ့ဒီ ဘောင်းဘီလေးအောက်မှာ မိန်းမ လိင်အင်္ဂါဆိုတာရှိတယ် လိုးတယ်ဆိုတာ သားသားရဲ့လီးလေးနဲ့ အဲ့ဒီထဲကိုထည့်ရတာ”

ဇွန်မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး။

“ လာ မာမီ့ ဂါဝန်လေးကို ချွတ်ပေး”

ဇွန်စကားဆုံးတော့ ခါးဆီမှာ ပုံနေတဲ့ ဂါဝန်သားပျော့ပျော့လေးတွေကို ဆွဲလိုက်တဲ့ သူလက်လေး အတိုင်းအလိုက်သင့် ဖင်လေးကိုကြွလို့ ဇွန်ကူချွတ်ပေးမိတယ်။ ဂါဝန်လေး မရှိတော့တဲ့ ဇွန်ခန္ဓာကိုယ်လေးကတင်းရင်း အိစက်လို့ပေါ့။ ဘော်လီ အနီလေးထဲကနေ မို့မို့လေးဖောင်းနေတဲ့ ဇွန်ရင်သားတွေကို သူငေးစိုက်ကြည့်နေတယ်။

“ လာ သားသား ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်လိုက်”

ဇွန်စကားအတိုင်း ဒူးလေးထောက်လိုက်တဲ့ သူပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ဒူးလေးထောင်ရင်း ဖြဲထားတဲ့ ဇွန်ပေါင်ကြားလေးထဲကို တိုးဝင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ လျောလျောလေး ပက်လက်လှန်ထားတဲ့ ဇွန်ပေါင်ကြားတည့်တည့်မှာ သူပေါင်ကြားထဲက လီးမာမာလေးပေါ့။ ဘောင်းဘီမချွတ်ရသေးပေမဲ့ ထိုးထွက်နေတဲ့ မာတင်းတင်းလီးလေးက ဇွန်စောက်ဖုတ်ဝလေးမှာ ဝဲလို့လေ။ စိမ့်ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်နွေးနွေးတွေကလဲအတားအဆီးမဲ့ပေါ့ရှင်။ သူ့လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူရင်း ဇွန်ဘော်လီပေါ်ကနေ ဇွန်နို့အိအိလေးတွေကိုပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။

တဆက်ထဲမှာပဲ ချည်သားဘော်လီလေးကို အောက်ကနေ ဆွဲလှန်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းအိစက်နေတဲ့ နို့အုံလေးတွေက ပြိုဆင်းကျလာတယ်လေ။ ဇွန့်နို့လေးနှစ်လုံးကို သူလေ အထူးအဆန်းဖြစ်နေသလို လက်တွေနဲ့လဲ အဆက်မပြတ်ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်လို့ပေါ့။

“ အား………..သားသားရယ်”

ဇွန် ဟန်မဆောင်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။

“ သားသားအင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့လေ”

ကုတင်ပေါ်မှာ မတ်တပ်လေးရပ်ရင်း အကျီဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်လိုက်ပြီးတဲ့ အချိန် ခါးလေးကို ပြန်မတ်ရင်း ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာမှီလိုက်တဲ့ ဇွန်ရင်ခွင်ထဲကို ကလေးလေး တစ်ယောက်လို သူတိုးဝင်လာတယ်။ သူကိုယ်လုံး ပြည့်ပြည့်လေးကို ကလေးလေးတစ်ယောက်ကို နို့တိုက်နေတဲ့ မေမေတစ်ယောက်လို ဇွန်ထွေးမထားမိတယ်။ ဇွန်ခေါင်းလေးငုံ့ကြည့်တော့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေနဲ့ ဇွန်နို့အုံးလေးကို ဖွဖွလေးစို့နေတဲ့သူလေ။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူဆီးခုန်လေးတွေကို ပွတ်ပြီးတော့ သူလီးမာမာလေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဇွန်အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲနေမိတယ်။

“ အား …မာမီရယ် ကောင်းလိုက်တာ”

“ အင်း…..လာ သား လက်ပေး”

သူ့လက်လေးကို ယူရင်း သူလီးလေးပေါ်ဆုပ်ကိုင်လို့ အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲနေစေခဲ့တယ်။

“ ကောင်းလား သားသား”

“ ဟုတ် ကောင်းတယ် မာမီရယ်”

“ နောက်ဆို ကိုယ်ဟာကို လုပ်လို့ရတယ် အဲ့ဒါဂွင်းထုတယ်လို့ ခေါ်တယ် လိုးတဲ့ အရသာလိုမျိုးပဲပေါ့”

“ မာမီ…”

“ အင်း ပြောလေ”

“ မာမီစောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ချင်တယ်”

သူစကားကိုကြားတော့ ဇွန်ပြုံးမိတာပေါ့။

“ ပြမှာပေါ့ သားသားရဲ့ ဘယ်သူမှ သားနဲ့ မာမီ ဒီလိုဖြစ်တာ မပြောရဘူးနော်”

“ ဟုတ် ကဲ့ပါ မာမီရဲ့”

“ လာမာမီ ပေါင်ကြားမှာ လာထိုင်”

ပေါင်ကြားကို သူရောက်တဲ့ အချိန် ဇွန်ခါးဆီက အတွင်းခံဘောင်းဘီကြိုးလေးကို ဆွဲချွတ်တော့ သူလဲ ကူပေးရှာတယ်။ ဘောင်ဘီလေးမရှိတော့တဲ့ ဇွန့်စောက်ဖုတ်လေးက မို့မို့လေးပေါ့။ သူရဲ့ အထိအတွေ့တွေကြောင့် စောက်ရည်နွေးနွေးတွေနဲ့ အိနေတဲ့စောက်ဖုတ်သားလေးက ရွန်းလဲ့ ပြောင်လက်လို့လေ။

“ လာ သားသားလက်နဲ့ ကိုင်ကြည့်”

ဇွန့်စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်နေတဲ့ သူ့လက်တွေက အစီအစဉ်တကျမရှိခဲ့ဘူးပေါ့။

“ သားသား ဒီမှာ အစိလေးတွေ့လား အဲ့ဒါလေးကို ပွတ်ပေးရတယ်”

“ အဲ့လိုဆို ခံလို့ကောင်းတယ်လား”

“ အင်းပေါ့ သားသား စောစောကခံစားရသလိုပဲလေ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ကို လိုးတော့မယ်ဆိုရင် အလိုအရင် ပွတ်ပေးရတယ်”

“ ဒါဆို…………..ဟို….ဟိုလေ”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ သားသား”

“ ဟို……သားသားက မာမီကို လိုးရမှာပေါ့နော်”

“ သားသားကရော လိုးချင်လား”

“ မာမီကလဲ…….သားသားဘယ်လို ပြောရမလဲ မသိတော့ဘူး”

“ ကဲ မာမီအစိလေးကို ပွတ်ပေးနော်”

“ ဟုတ်”

စောက်ရည်နွေးနွေးလေးတွေနဲ့ စိုအိနေတဲ့ ဇွန်စောက်စိလေးကို သူ့လက်လေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေးပွတ်လိုက်တိုင်း ဇွန်လေ ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။

“ အား………ကောင်းတယ် သားသားရယ်”

“ သားသား စောစောကလို မာမီပေါင်ကြားကို တိုးဝင်လိုက်”

ဇွန့်စကားအတိုင်း တိုးလာတဲ့ သူပေါင်ကြားက လီးမာမာလေးက ဇွန့်စောက်ဖုတ်ဝလေးမှာပေါ့။ သူ့လီးလေးကို ဖွဖွလေးကိုင်ရင်း ဇွန်စောက်ဖုတ်အဝလေးကို တေ့ပေးမိတယ်။

“ သားသား ထိုးသွင်းလိုက်တော့”

“ အား………အား……….ကောင်းလိုက်တာ မာမီရယ်”

“ မာမီခါးလေးကို ကိုင်ပြီး ဆောင့် သားသား မာမီလဲ ကောင်းတယ်”

“ အား…………အ ……….အ……….အ……ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်……..”

“ အ…..အ…..သားသားလဲ ကောင်းတယ် မာမီ …..အ……အ……”

ဇွန်ခါးလေးကို ကိုင်ရင်း အချက်ကျကျဆောင့်လိုးနေတဲ့ အချိန်ဇွန်လက်နဲ့ ဇွန်အစိလေးကို ပွတ်နေမိတယ်။

“ မာမီ……အား……….ရှီး………..အား………သား အရမ်းကောင်းလာပြီး……….အား………..”

နှုတ်ကနေ အဆက်မပြတ်ငြီးရင်း တုန်ခါသွားတဲ့ သူ့ကိုယ်လေးဇွန်ပေါ်ကို ပြိုလဲကျလာတယ်။ ပြီးတော့ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ အချိန် သူ့လီးရေ ဖြူဖြူတွေက ဇွန်စောက်ဖုတ်ဝကနေ စိမ့်ထွက်လို့ မွေ့ယာခင်းလေးပေါ်မှာ အကွက်လိုက်စွတ်စိုနေတယ်လေ။

“ သားသားရေ သွားဆေးတော့ပြီးရင် မာမီကိုပြောနော်”

“ ဟုတ်”

ပြောရင်း ကုတင်ပေါ်ကဆင်းသွားတဲ့ သားသားကို ဇွန်ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ပြီးတော့ ဇွန်လက်တွေကစောက်ဖုတ်အနှံ့ကို ရွရွလေးပွတ်သပ်လို့ပေါ့။ အခန်းတံခါးလေးက ပိတ်သွားတော့ အခန်းထဲမှာ ဇွန်တစ်ယောက်ထဲလေ။ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေတဲ့ ဇွန့်လက်တွေက အစိချွန်ချွန်လေးကို ဖိလို့လျှင်လျှင်မြန်မြန်လှုပ်ရှားလာမိတယ်။

“ အား….ကိုကိုရယ်……..အား…….”

ဇွန့်အတွေးထဲမှာ သားသားရဲ့ ဖေဖေ ကိုမင်းဆက်က ဇွန့်ကိုလိုးနေခဲ့တယ်။ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ ကိုကိုရဲ့ အလိုးကို ဇွန်စွဲလန်းနေမိတာပေါ့။

“ လိုးပါ ကိုကိုရယ် အား………ကောင်းလိုက်တာ…အား………..”

ဇွန်နှုတ်ဖျားက တိုးတိုးလေးငြီးရင်း ကော့သွားတဲ့ ဇွန်တင်ပါးလေးတွေ ပြနအကျမှာလှုပ်ရှားနေတဲ့ ဇွန်လက်တွေလဲငြိမ်သက်သွားခဲ့တယ်။

“ မာမီရေ သွားဆေးတော့လေ သားပြီးပြီ”

“ အော် အေးအေး”

ဇွန်ပြောရင်း ဂါဝန်လေးကို ပြန်ဝတ်လို့ရေချိုးခန်းဖက်ကို ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။ မောင့်နဲ့ ကိုထက်နှစ်ယောက်ကြားမှာ မေဇွန်ဆန္ဒတွေပြည့်ဝခဲ့ပါတယ်။ သွေးသားကောင်းတဲ့ လူပျိုပေါက်အရွယ် ကိုထက်ကြောင့်လဲ မေဇွန်တစ်ခါတစ်လေ မောင့်ကိုတောင် အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီး ငြင်းရတဲ့ အထိပါပဲ။ သူငယ်ချင်းတွေ ပြောသလို မေဇွန်တော့ သားလေး ကိုထက်ကို မွေးပြီးစားတဲ့ အခြေနေရောက်နေပြီထင်ပ။ အရင်မောင်နဲ့ရပြီးထဲက ဖြစ်သလိုနေတတ်တဲ့ မေဇွန် အခုဆိုညနေတိုင်း Gym မှာ အားကစားလုပ်နေတတ်ပြီ။ 

ရင်သားတင်းတဲ့ ဆေးတွေနဲ့ မေဇွန်ဟာလေး အတွက်လဲ တင်းတင်းလေးနဲ့ စေ့စေ့လေးဖြစ်စေမဲ့ ဆေးတွေအမြဲ သုံးနေတတ်ခဲ့ပြီလေ။ အပျိုလေးတစ်ယောက်လို တင်းရင်းပြည့်ဖြိုးတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို မှန်ထဲမှာကြည့်တိုင်း မေဇွန်ကျေနပ်မိတယ်။ Gym မှာတွေ့တဲ့ အမတွေက တရုတ်မင်းသမီးလေးနဲ့ တူတယ်လို့ ပြောတိုင်း မေဇွန် သဘောတွေ ကျလို့ပေါ့။ အပြင်ထွက်တိုင်း တက်တက်မက်မက်ငေးကြည့်တတ်တဲ့ မျက်လုံးအကြည့်တွေကိုလည်း မေဇွန် သာယာမိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ မေဇွန်နေ့ရက်တွေကို ဖြတ်သန်းလာခဲ့ရင်း တစ်နေ့ပေါ့။

“ မ ဒီညအပြင်မှာ တစ်ခုခုသွားစားရအောင်လေ”

“ ဘာလို့လဲ မောင်ရဲ့ အိမ်က ဟင်းမကြိုက်လို့လား”

“ အော် အဲ့လိုတော့လဲ မဟုတ်ပါဘူး သားလဲ ဒီနေ့ကျောင်းပိတ်တယ်ဆိုတော့ သွားစားမလားလို့ပါ”

“ အင်း ဒါဆိုလဲသွားလေ”

မောင့်ကို ပြောပြီးတော့ မေဇွန်အခန်းထဲမှာ အဝတ်လဲနေတုံး သားလေး ကိုထက် ဝင်လာတယ်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံလေးပဲ ဝတ်ထားတဲ့ မေဇွန် ဖင်တင်းတင်းလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ရင်း

“ မေမေ သားသား လိုးချင်လာပြီ”

ကျမကို လျှာလေးထုတ်ရင်း တိုးတိုးလေးပြောလာတဲ့ ကိုထက်လေးကို မေဇွန်နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြရင်း

“ နာမယ် …ဟင်း”

ကိုထက်လေးကို ပြောရင်း မေဇွန် ကွာတားစကတ်လေးကို စွပ်ရင်း ဇစ်လေးကို ဆွဲတင်လိုက်တယ်။စကတ်အနက်ရောင်လေးထဲက တင်းတင်းလေး ဖောင်းမို့နေတဲ့ တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေကို မြင်ရတော့လဲ ကိုယ်ကိုကိုယ်ကျေနပ်မိသား။ အပေါ်က တီရှပ် အဝါရောင်လေး ဝတ်လိုက်တော့ မေဇွန်ကို သုံးဆယ်ကျော် အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်လို့ ဘယ်သူများပြောနိုင်မလဲလေ။ ကားပေါ်ရောက်တော့ မေဇွန်နဲ့ ကိုထက်လေးက နောက်ခန်းမှာပေါ့။

“ မောင် ဖြေးဖြေးမောင်းအုံးနော်”

“ အင်းပါ မောင်ရန်ကုန်လိုင်စင်ရတာ ဆယ်နှစ်ကျော်ပါပြီ”

“ မ ဘယ်မှာ စားမလဲ မောင်တော့ ပြည်ထောင်စုရိပ်သာလမ်းပဲ သွားမလားလို့”

“ feel ကိုလား”

“ အင်း”

“ အင်း ကောင်းသားပဲ အဲ့မှာလဲ အစုံကတာပဲ”

ဒီလိုနဲ့ ကားလေးက မြို့မကျောင်းလမ်းထဲ တရိပ်ရိပ်ပြေးလို့ပေါ့။ ကားနောက်မှာ ထိုင်ရင်း ကိုထက်လေးရဲ့လက်တွေက မေဇွန်စကတ်ပေါ်ကနေ ပေါင်တင်းတင်းလေးကို အုပ်ကိုင်လို့

“ မေမေ နို့နို့ စို့ချင်တယ်ကွာ”

“ ဒီကလေး..ဒီအရွယ်က နို့စို့ရမဲ့ အရွယ်လား”

မေဇွန်စကားသံကို မောင်ကြားသွားတယ် ထင်တယ်။ မောင်ကရယ်ရင်း………..

“ မေကြီးကလဲ သားလေးက နို့စို့ချင်တယ်ဆို တိုက်လိုက်ပေါ့ကွ … ဟားဟား”

“ အာ မောင်ကလဲ”

မေဇွန်ပြောလိုက်မိပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ မောင်မသိအောင် နေ့တိုင်းစို့တယ် မောင်ရေ လို့ တွေးပြီး ပြုံးမိလိုက်တယ်။

“ ဟေး  ဦးက တိုက်လိုက်တဲ့ဟေ့……..”

လျှာလေးထုပ်ရင်းပြောလာတဲ့ ကိုထက်လေးကို မောင်က

“ ကဲ ညမှစို့ သားရေ”

မောင်ကတော့ နောက်နေတယ်ထင်ပ။ ဒါပေမဲ့ ကိုထက်လေးနဲ့ မေဇွန်အကြောင်းကို မေဇွန်တို့ပဲ သိတယ်လေ။ ဆိုင်ရှေ့တဖက်လမ်းမှာ ကားကိုရပ်ပြီးတော့ ဆိုင်ထဲဝင်လာတဲ့ အချိန်

“ မ   အထဲ သွားမလား အပြင်မှာ ထိုင်မလား”

“ အပြင်မှာ ပဲကောင်းမယ်ထင်တယ် မောင်”

“ အင်းအင်း ဒါဆို ဟိုဝိုင်းမှာထိုင်မယ်လေ”

မောင်ဦးဆောင်ပြီးသွားတဲ့ ဝိုင်းကို မေဇွန်နဲ့ ကိုထက်လေး နှစ်ယောက်နောက်က လိုက်သွားခဲ့တယ်။စားစရာတွေ မှာရင်း သုံးယောက်အတူ စားပြီးတော့ မောင်က လဖက်ရည်နဲ့ မေဇွန်နဲ့ ကိုထက်လေးက အအေးသောက်နေတဲ့ အချိန်ပေါ့။

မေဇွန် ထိုင်နေတဲ့နေရာနဲ့ မျက်စောင်းထိုးလောက်ရှိတဲ့ ဝိုင်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ ကောင်မလေး။ချစ်သူစုံတွဲပဲ ထင်တယ် ။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်စနောက်လို့ ။ မေဇွန် သတိထားလိုက်မိတဲ့ အချိန် ကောင်လေးမျက်လုံးတွေက တစ်ချက်တစ်ချက် မေဇွန် ခြေထောက်တွေ ဆီမှာလေ။

အို…..ဟုတ်ပါရဲ့ ။ မေဇွန် ဒူးလောက် စကတ်လေးဝတ်လာမိတာကို ခုံပုလေးမှာ ထိုင်လိုက်တဲ့ အချိန် မေဇွန်စကတ်တွေက ဒူးအပေါ်ကို တက်သွားခဲ့တယ်လေ။ တစ်ချက်တစ်ချက် ခြေထောက်ကို ရွေ့လိုက်တိုင်း ဟသွားတတ်တာကို မေဇွန်သတိလွတ်နေခဲ့မိတာ။

တစ်ကြိမ် မေဇွန်ပေါင်ကြားလေးကို ငေးနေတဲ့သူမျက်နှာလေးက အပေါ်ကို တက်လာတော့ မေဇွန်သူ့ကိုကြည့်နေတာနဲ့ တိုက်ဆိုင်သွားမိတယ်။ သူလေ ရှက်သွားတယ်ထင်ပ။ ချက်ခြင်းပဲ ခေါင်းလေးငုံသွားလို့။ မေဇွန် ပြုံးလိုက်မိပါတယ်။ ရည်ရည်မွန်မွန်နဲ့ လူရည်သန့်လေးပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဆွဲငင်အားတွေကို သူတွန်းလှန်ဖို့တော့ ခက်နေရှာတယ်။ မောင်ကတော့ လဖက်ရည်သောက်ရင်း ကိုထက်လေးနဲ့ စကားတွေ ပြောလို့ မေဇွန်လဲ နားထောင်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် သူ့ကို လှမ်းကြည့်မိတယ်။မေဇွန်ကြည့်လိုက်တိုင်း ကောင်မလေးနဲ့ စကားတွေပြောရင်း တစ်ချက်တစ်ချက်မေဇွန် စကတ်ဟသွားလေမလားလို့ ခိုးခိုးကြည့်တဲ့ သူ့ကို မေဇွန်နောက်ချင်စိတ်လေး ဖြစ်မိတယ်။

အဲ့ဒါနဲ့ပဲ ခုံပုလေးမှာ စောင်းစောင်းလေးထားတဲ့ မေဇွန်ပေါင်လေးကို စေ့ရင်း သူ့ဖက်ကို မျက်နှာမူလိုက်တယ်။ မေဇွန်လှည့်ထိုင်လိုက်တော့ ခိုးကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေက မေဇွန်ဆီကို ခဏခဏရောက်လို့လေ ။မောင်နဲ့ ကိုထက်လေးရဲ့ စကားဝိုင်းထဲကို မေဇွန် ဝင်ပြောရင်း မေဇွန်ဟပေါင်တံလေးကို ဟဟလေး ခွဲပေးထားမိတယ်။

အို…… မေဇွန်ကြည့်လိုက်တော့ သူအကြည့်တွေက မေဇွန်ခုံအောက်က ပေါင်တံလေးတွေဆီမှာ ။ ပြီးတော့ သူ့အကြည့်စူးစူးလေးတွေက မေဇွန်ရင်တွေကို လှုပ်ရှားလာစေခဲ့တယ်။ မေဇွန်လေ ဖွဖွလေး ဟထားမိတဲ့ ပေါင်တွင်းသားနုနုလေးတွေကို လေအေးအေးလေး ထိခတ်တဲ့ ခံစားမှုတွေနဲ့အတူ မေဇွန် အကွဲကြောင်းလေးတွေထဲက စိမ့်ထွက်လာတဲ့ ခံစားမှုနွေးနွေးလေး။ မေဇွန်သက်ပျင်းတိုးတိုးလေးချလိုက်မိတယ်။

“ မ ပြန်ရအောင်လေ”

“ အင်း” 

လှိုက်ဖိုနေတဲ့ ရင်အစုံနဲ့မေဇွန်မောင့်ကို ပြောလိုက်မိတယ်။ ခုံလေးက ထဖို့ဟန်ပြင်တော့ မေဇွန်ကို ကြည့်နေတဲ့ သူ့ကို မေဇွန်ပေါင်လေးကို ကားကားလေး ဟရင်းဖြေးဖြေးလေးထလိုက်တော့ သူလေ တင်းရင်းအိစက်နေတဲ့ မေဇွန်တင်လုံးလုံးလေးတွေဆီကို အကြည့်တွေပါလို့လာပြန်တယ်။

“ မောင်ခဏနော် Toilet ခဏ သွားလိုက်အုံးမယ်”

“ အင်းအင်း ကားထဲကပဲ စောင့်နေမယ်နော်”

မောင့်ကို ရယ်ပြရင်းမေဇွန် Toilet ရှိရာဖက်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ Toilet ကပြန်ထွက်လာတဲ့ အချိန် မေဇွန်လမ်းလျောက်လာတော့ ပုခုံးခြင်းတိုက်လိုက်မိတဲ့ သူကို မေဇွန် ရန်တွေ့ဖို့ မော့ကြည့်လိုက်တော့

အို……….သူလေ

“ Sorry နော် မ”

ကျသွားတဲ့ မေဇွန်ဖုန်းလေးကို သူကောက်ပေးရင်း တောင်းပန်တဲ့ သူ့ကို မေဇွန်ရန်တွေ့ရမဲ့အစား ပြုံးပြလိုက်မိတယ်။ ဖုန်းလေးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့

“ ရရဲ့လား မ ဘာဖြစ်သွားလဲ ကျွန်တော် ခေါ်ကြည့်ပေးရမလား”

မေဇွန်ပြုံးမိပြန်တယ်။ တော်တော်လည်တဲ့ ကောင်လေးပဲ

“ အင်း ခေါ်ကြည့်ပါအုံး ဘာများ ဖြစ်သွားလဲ မသိဘူး”

“ မ ဖုန်းနံပါတ်က”

“ ၀၉၅၀………”

ဖုန်းမှာပေါ်လာတဲ့ နံပါတ်လေးကို မေဇွန်တွေ့တော့

“ ကျွန်တော့်နာမည် အောင်ချမ်းမြေ့ပါ”

“ အော် အင်းအင်း မက မေဇွန်”

“ ဟုတ် တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် မမေဇွန် နောက်လဲ တွေ့ရင်ခေါ်နော်”

“ ကောင်းပါပြီရှင် ဒါဆို မ သွားတော့မယ်နော်”

“ ဟုတ်ကဲ့”

ရိုးစင်းတဲ့ အပြုံးပိုင်ရှင် သူ့ကို မေဇွန်နှုတ်ဆက်ရင်း ထွက်လာခဲ့မိတယ်။ အို…….မေဇွန် ရင်တွေ ခုန်လို့ပါလား။ကားနောက်ခန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့အချိန် မေဇွန်ရင်တွေလှိုက်မောလို့ပေါ့။

“ အော် …မ .. မနေ့က ဖေဖေ E mail လာတယ် ညီမလေးကကျောင်းပိတ်တယ် ဆိုတော့ သူတို့လာလည်ကြမလို့တဲ့လေ”

“ အော် အင်း ဇွန်တောင် မေးမလို့ မီးလေးကျောင်းပိတ်တာ ပြန်မလာဘူးလားဆိုပြီးတော့ ဒါနဲ့ ဘယ်နေ့ရောက်မှာလဲမောင်”

“ Friday တဲ့”

“ အမ်….ဒီနေ့ပဲ Thusday လေ မောင်ရဲ့”

“ ဟုတ်တယ် မောင်မေ့သွားလို့ ပြောဖို့ဟာ”

“ Flight အချိန်ကရော”

“ ည ၁၁ တဲ့ ဒီက အချိန်”

“ အော်”

စကားပြောရင်းနဲ့ အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာတော့ ညရှစ်နာရီရှိပြီ။ မောင်ကတော့ ရေချိုးပြီးတော့ တီဗီခဏကြည့်ပြီး အိပ်နေပြီပေါ့။ ကိုထက်လေးတစ်ယောက်ပဲ ဧည့်ခန်းမှာ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေတယ်လေ။ ဇွန်ကတော့ မီးဖိုထဲမှာအလုပ်တွေရှုပ်လို့ပေါ့။ မနက်ဖြန် မောင့်ဖေဖေရယ် မေမေရယ် မောင့်ညီမလေးရယ် အတွက် ချက်ဖို့ကြိုစီစဉ်နေရတယ်လေ။ ဇွန် နောက်ဖက်မှာပြင်ဆင်ပြီးလို့ အိမ်ရှေ့ထွက်လာတဲ့ အထိကို ထက်တစ်ယောက်တီဗီကြည့်နေတုံး။

“ သားသား မအိပ်သေးဘူးလား ညဉ့်နက်နေပြီ”

“ ဟုတ်အိပ်တော့မယ် မေမေကို စောင့်နေတာလေ”

ဆိုဖာမှာ ထိုင်လိုက်တဲ့ ဇွန့်ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်ရင်း ကိုထက်လေးချွဲတာကို ဇွန် ငြိမ်နေမိတယ်။

“ မေမေ နို့စို့မယ်”

ချွဲချွဲလေးပြောလာတဲ့ ကိုထက်လေးကို ဇွန်ပြုံးကြည့်ရင်း

“ တကယ် စို့မလို့လား”

“ အင်း”

ထိုင်နေတဲ့ ဇွန်ဘေးကနေ ခါးလေးကို ဖက်လိုက်ရင်း ပိုးသားညဝတ်ဂါဝန်လေးရဲ့ ပုခုံးကြိုးလေးကို ဘေးဘက်ဆွဲချလိုက်တော့ ဘော်လီမပါတဲ့ ဇွန့်နို့ပြည့်ပြည့်လေးပေါ်လာတယ်။

“ နေအုံး မေမေ မီးပိတ်လိုက်အုံးမယ်”

ပြောရင်း တီဗီနဲ့မီးကိုပိတ်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းတစ်ခုလုံး မှောင်အတိကျလို့ပေါ့။ ဇွန်ဆိုဖာမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်ရင်း...

“ သားသား”

“ ဟုတ် မေမေ သားသား ဘာမှမမြင်ရဘူး”

တိုးတိုးလေး ပြောလာတဲ့ သားသားလက်ကို ဇွန်ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ရင်း နို့အုံအိအိလေးပေါ် တင်ပေးလိုက်တော့ သူလေ သူ့လျှာနွေးနွေးလေးနဲ့ ဇွန့်နို့သီးခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေး စို့နေတယ်။ ဇွန်ရူးတော့မှာပဲ။ ချောအိအိပိုးသားဂါဝန်လေးပေါ်ကနေ သူလက်တွေက ဇွန်ပေါင်တံပြည့်ပြည့်ကို ပွတ်သပ်နေတာကြောင့်ပေါ့။ဆိုဖာနောက်မှီပေါ်ကိုခေါင်းလေးတင်ရင်ဇွန်မျက်လုံးလေးတွေကိုတင်းတင်းမှိတ်ထားမိတယ်။

သူ…….အို……..ဇွန်ဘာတွေ တွေးနေမိပါလိမ့် ညနေက feel မှာ တွေ့ခဲ့တဲ့ ကောင်လေး။

“ အား…………”

ဇွန် စောက်ပတ်လေးထဲက နွေးခနဲခံစားလိုက်ရတယ်။

“ ဝူး…………..ဝူး……………ဝူး……………………..”

ဇွန်ဖုန်းလေးက တုံခါနေတဲ့အသံကြောင့် ဇွန်ရင်တွေဒိတ်ခနဲပေါ့။

“ သားသား အိပ်တော့ မေမေမနက်ဖြန်အတွက် လုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ်”

“ မေမေကလဲ”

“ သားက လိမ်မာပါတယ်နော် မေမေစကားနားထောင်လေ”

ဇွန်စကားဆုံးတော့ စိတ်ဆိုးတဲ့ အမူအရာလေးနဲ့ သူ့အခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ အချိန်ဇွန် ဖုံးလေးကို ကောက်ကိုင်လို့ အိမ်နောက်ဖက်ကို ပြေးသွားမိတယ်။ မီးဖိုခန်းတံခါးကိုလော့ချလိုက်ပြီးတော့ မေဇွန်တစ်ယောက်ထဲ Toilet ထဲဝင်ခဲ့တယ်။

“ ဟလို”

“ မမ အိပ်နေပြီလား”

“ မအိပ်သေးပါဘူး”

“ ညနေက Sorry နော် မမ”

“ ရပါတယ် ချမ်းမြေ့ရဲ့”

“ ဟာ… မမက ကျွန်တော်နာမည်ကိုမှတ်မိတာပဲ Thank U”

Toilet ထဲမှာ ထိုင်ရင်း ဇွန်ပြုံးမိတယ်။

“ မမ အမျိုးသားရော အိပ်ပြီပေါ့”

“ အင်း သူအိပ်နေပြီ”

“ အော် ဒါဆိုနိုးသွားအုံးမယ်”

“ ရပါတယ် မမက Toilet ထဲမှာ”

“ အော် ရှူးရှူးပေါက်နေတာလား ဟီး   စိတ်မဆိုးနဲ့နော် မမ စတာ”

“ ကောင်လေးနော် လူကြီးကို”

“ ညနေက အတူထိုင်နေတာ ကောင်မလေးလား ချစ်စရာလေးနော်”

“ ဟီး ဟုတ်တယ်”

“ ကောင်မလေးကို ရှေ့ထားပြီးတော့ တခြားသူတွေကို အဲ့လိုလိုက်ကြည့်တတ်တယ်ပေါ့”

“ ဟာ……မမရယ် sorry ပါနော်”

“ ရပါတယ် ကောင်မလေးက ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ ကို သူများကို ကြည့်တော့ ဘာမှလည်းတွေ့တာမဟုတ်ပဲနဲ့”

“ တွေ့တာပေါ့”

“ လိမ်ပြီ”

“ တကယ် မမရဲ့ အရောင်လေးတောင် ပြောပြရမလား”

“ ဟာ ကြည့် သူ မမကို”

“ အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး မမ ပန်းရောင်လေးဝတ်ထားတာကို တွေ့တယ်လို့ ပြောမလို့ပါ”

“ ဟာကွာ”

ဖုန်းပြောနေတဲ့ဇွန်လက်တွေ တုန်ယင်လာတယ်။ စောစောက သားသားရဲ့ အထိအတွေ့တွေ မကုန်ခင်ပဲ သူစကားလုံးတွေက ဇွန်စိတ်တွေကို ထပ်ပြီးနှိုးဆွနေတယ်လေ။

“ တော်ပြီကွ ာမြင်တော့လဲ ဘာမှလုပ်လို့ ရတာမဟုတ်ပဲနဲ့များ လိုက်ကြည့်ရလား”

“ တကယ်လုပ်လို့တော့ မရဘူးပေါ့ ဒါပေမဲ့…..”

“ အယ်……ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လဲ”

“ ဟို………ဟိုလေ စိတ်ကူးကြည့်လို့တော့ ရတာပေါ့”

“ အာ……ကြည့် သူမမကို ပြစ်မှားနေပြီ”

“ မမရယ် နားနဲ့မနာဖဝါးနဲ့နာပါ ကျွန်တော်လေ အခန်းထဲရောက်တော့ မမ ဟိုဟာလေးကို တွေးကြည့်မိသေးတယ်”

“ တော်ပြီကွာ”

“ မမ”

“ အင်”

“ ခုကျွန်တော်အိပ်ခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲ မမရဲ့”

“ အဲ့တော့”

“ အာ …မမကလဲ ကျွန်တော့်မျက်စိထဲမှာ မမ ရဲ့ ပန်းရောင်ဖောင်းဖောင်လေးကို မြင်နေတာ”

“ မမ”

“ ဟင်”

“ မမ မျက်နှာလေးကိုမြင်ချင်လိုက်တာ မမဖုန်းမှာ Tango ရှိလား ကျွန်တော်ခေါ်လိုက်မယ်လေ”

“ အင်းရှိတော့ရှိတယ် ဒါပေမဲ့ မတွေ့ချင်ပါဘူး”

“ မမရယ် please”

သူ့တောင်းပန်သံလေးကို ဇွန်ပြုံးမိပြန်တယ်။

“ ဒါဆို ခဏနေအုံးမမ နားကျပ်သွားယူလိုက်အုံးမယ်”

ပြောပြီးတော့ အခန်းထဲကို နားကျပ်သွားယူတဲ့ ဇွန်ခြေထောက်နှစ်ဖက်လုံး တုံယင်လို့လေ။ အခန်းထဲမှာ အိပ်မောကျနေတဲ့ မောင်နဲ့ သားသားကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း နားကျပ်လေးကို ကိုင်လို့ဇွန် မီးဖွင့်လိုက်ပြီးတော့Toilet ထဲကိုပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။

“ ဟလို ကြားပြီလား”

“ ဟုတ်မမ ကျွန်တော် ခေါ်လိုက်မယ်နော်”

“ အင်း”

ဖုန်းချလိုက်ပြီးတော့ မြည်လာတဲ့ Tango Ring သံလေးက ဇွန်ရင်ခုန်သံတွေကို မမှီနိုင်ဘူးထင်တယ်။ အေးစက်နေတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ဇွန် သူ့Call ကို accept လုပ်လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ  သူ့မျက်နှာလေးက ဇွန်ဖုန်း Screen ပေါ်မှာ ပေါ်လာလို့ပေါ့။

“ မမ မြင်ရပြီလား”

“ အင်း မြင်ရပြီ ချမ်းမြေ့ကော”

“ ဟုတ် မြင်ရတယ် မမ …မမက ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာနော်”

ဇွန် သူ့ကိုပြုံးပြမိတယ်။

“ မမ ညဝတ်အကျီလေးနဲ့လိုက်တယ်နော် မမကို ဟိုနေရာလေးပဲ ဖောင်းဖောင်းလေး ထင်တာ နို့လေးတွေကလေးတင်းတင်းအိအိလေးတွေနော်”

“ ချမ်းမြေ့နော် မမ out လိုက်တော့မှာ”

“ ဟာ မမရယ် sorry ”

“ မအိပ်သေးပဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ”

“ မမကိုပဲ မြင်နေလို့ပြီးတော့…………”

“ ပြီးတော့ ? ”

“ ဟိုလေ….ဟိုလိုဖြစ်နေလို့”

“ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ”

“ မမရယ်”

“ အင်း မပြောပဲနဲ့ မမကဘယ်လို သိမှာလဲ”

“ ဟိုလိုလေ မမရယ် အရမ်းလုပ်ချင်လာရင် ဖြစ်တတ်တာမျိုးလေ”

“ အော်”

“ သိပြီလား”

“ အင်း သိပြီ”

“ အခုအရမ်း မာနေတယ် မမရယ်”

“ ဟုတ်လား”

“ အင်း မမကြည့်ကြည့်”

ဇွန်မတားလိုက်နိုင်ခင်မှာပဲ ဖုန်းမှာပေါ်လာတဲ့ သူလီးမာတင်းတင်းလေး။ ဇွန် အရမ်းရင်ခုန်သွားခဲ့မိတယ်။

“ မမ ဟိုလေ”

“ အင်း”

“ ဟို မမကို မှန်းပြီးတော့ လုပ်ချင်တယ် ပြီးတော့ မမဟာလေးကိုလဲ မြင်ချင်မိသေးတယ် မမရယ်”

“ မမ”

“ အင်း”

“ မမ ဟာလေးကိုပြပါလား”

“ အာ ရှက်စရာကြီး”

“ ခဏပါပဲ မမရယ်”

“ ခဏပဲနော်”

“ ဟုတ်”

သူ့ကိုပြောပြီးတော့ ဇွန် ဂါဝန်လေးကို မရင်း ဇွန် ပေါင်ကြားလေးကို ဖုန်းကင်မရာနဲ့ ချိန်ထားလိုက်မိတယ်။ဇွန်လေး …… အဲ့လို ခံစားမှုကိုပထမဆုံးခံစားဘူးတာပါ။ တဖက်ကကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ဇွန်စောက်ဖုတ်တွေကို ပြနေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ဇွန် ရင်ကို နွေးသွားစေတယ်။ ပြီးတော့ ဇွန် စောက်ရည်နွေးနွေးတွေလဲ အဝဆီကနေ တလဟောစိမ့်ထွက်လို့ပေါ့။

“ မမ”

“ အင်”

“ မမနဲ့နှစ်ယောက်အတူ လိုးကြမယ်လေ”

“ အင်း”

ဇွန်မငြင်းနိုင်တော့ပါဘူး။ ဇွန်ဆီမှာခွန်အားတွေကင်းမဲ့ သွားခဲ့ပြီလေ။

“ မမ ဂါဝန်လေးကို ချွတ်လိုက်ပါလား”

“ ဟာ toilet ထဲမှာကို မချွတ်ချင်ပါဘူး မမလှန်ပေးမယ်နော်”

“ ဟုတ် မမ”

သူ့ကိုပြောပြီးတော့ ဖုန်းလေးကို Tissue Stand လေးပေါ် တင်လိုက်ရင်း ဇွန် ဂါဝန်လေးကို ခါးလေးတွေထိအောင်လှန်တင်လိုက်တယ်။

“ မမ ညနေက ဘောင်းဘီလေးပဲနော်”

“ အင်း ဟုတ်တယ်”

“ မမရယ်”

“ မမ … မမစောက်ပတ်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်နေလေ”

“ အင်း”

ဖုန်းမှာပေါ်နေတဲ့ သူလီးလေးကိုလက်နဲ့ ကိုင်ရင်း ဂွင်းထုနေတာကို ကြည့်ပြီးတော့ ဇွန်လဲ ဇွန်စောက်ပတ်လေးကိုဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပွတ်နေမိတယ်။

“ မမ ရယ် ကောင်းလိုက်တာ မမ စောက်ပတ်လေးကိုမြင်ရရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲနော်”

“ ဟာ…….ရှက်စရာကြီးချမ်းမြေ့ကလဲ”

“ ပြပါလား မမရယ် ခဏလေးပါပဲ”

“ ဟာကွာ”

“ လုပ်ပါ မမရယ်နော် ခဏလေးပဲဟာကို”

“ တကယ် ခဏပဲနော်”

“ ဟုတ်”

“ ဒါဆိုခဏ”

သူ့ကိုပြောရင်း ဇွန်ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကို ဇွန်းဒူးနားလေးထိ တွန်းချလိုက်ရင်း ပေါင်းလေးကားပြီးတော့ သူ့ကို ဖုန်းလေးနဲ့ ရိုက်ပြမိတယ်။ ဇွန် မရှက်နိုင်တော့ပါဘူးလေ။ ဖုန်းပေါ်က အကွက်သေးသေးလေးကနေဇွန်စောက်ပတ်လေးကို တပ်တပ်မက်မက်ကြည့်နေတဲ့ သူ့ကိုတွေ့ရတာ ဇွန့်အတွက်တော့ တမျိုးရင်ခုန်စရာပါ။ ညဖက်လူခြေတိတ်နေတဲ့ အချိန် တဖက်ကကောင်ချောလေးကို ဇွန့်စောက်ဖုတ်လေးကို ပြရတဲ့ အရသာကဇွန့်အတွက် ဆန်းကျယ်တဲ့ခံစားမှုပါပဲ။

“ မမရယ် မမစောက်ပတ်လေးကို လိုးချင်လိုက်တာ ကျွန်တော် အရမ်းကောင်းနေပြီ မမ စောက်ပတ်လေးကို ကျွန်တော်လိုးနေတယ်လို့ တွေးပြီးပွတ်နေနော် မမ”

“ အင်း”

သူပြောတဲ့ အတိုင်းလေးပဲ ဖုန်းပေါ်က သူ့လီးမာမာလေးကို ကြည့်ရင်း ဇွန်တွေးနေမိတယ်။

“ အား……….”

ဇွန်စောက်ဖုတ်လေးထဲ ကယားလိုက်တာ။ ဇွန်လေးသူလိုးတာကို ခံချင်နေမိတယ်။ ပြီးတော့….ပြီးတော့………..

“ အ…..အ…………….”

နွေးခနဲ ခံစားမှုလေးနဲ့အတူစိမ့်ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေက ဇွန်လက်တစ်ချောင်းလုံးကို ရွဲနစ်လို့ပေါ့။

“ အ….အ……..မမရယ် ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ် မမစောက်ဖုတ်လေးကို နီးနီးလေးရိုက်ပြပါလား”

ဇွန်မငြင်းနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ သူတောင်းဆိုတဲ့ အတိုင်းလေးပဲ ဖုန်းကို ဇွန်ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲကပ်လိုက်မိတယ်။နီးကပ်သွားတဲ့ ဖုန်းကင်မရာလေးထဲကနေ ဇွန်ရဲ့ ဆူတင်းနေတဲ့  စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားအိအိလေးတွေ ဇွန်သုံးတဲ့ ဆေးအစွမ်းကြောင့် မညိုပဲ ပန်းနုရောင် အကွဲကြောင်း ရဲရဲလေးတွေနဲ့ မာမာလေးထောင်နေတဲ့ ဇွန့်စောက်စေ့ ရဲရဲလေးက အရည်ကြည်လေးတွေနဲ့ ရွန်းစိုတောက်ပလို့ပေါ့။

“ အား……..မမရယ်”

ဇွန်လိုပဲ အနီးကပ်ရိုက်ပြတဲ့ သူ့လီးမာမာလေးကလဲ ရဲလို့ပေါ့။ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ရုန်းကြွနေတဲ့ သူ့လီးကိုဇွန် ရင်ခုန်မိတယ်။ ဇွန် စောက်ပတ်လေးထဲမှာ သာဆိုရင်လေ……

“ အား……….”

တွေးမိလိုက်တဲ့ အချိန်ဇွန်စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ကျင်စိမ့်နေတာပဲ။

“ အား မမကို တင်းတင်းလေးဖက်ပြီးတော့ မမစောက်ပတ်လေးကို လိုးနေပြီနော်”

“ အို……သူပြောတဲ့စကားသံကဇွန်အတွေးထဲမှာ တရေးရေးပေါ်လာခဲ့တယ်”

“ သူ ဇွန့်ကို လိုးနေပြီတဲ့”

“ အား…………..ကောင်းလိုက်တာချမ်းမြေ့ရယ်  မမ အရမ်းကောင်းတယ်”

ဇွန်နှုတ်ကငြီးရင်း ဇွန် အစိထိပ်လေးကို လက်နဲ့ သွက်သွက်လေး ပွတ်နေမိတယ်။ ခံစားချက်တွေကလဲ ကောင်းသထက်ကောင်းနေတော့တာပေါ့။

“ အား……..ချမ်းမြေ့မမပြီးချင်ပြီ အား…………..”

“ ဟုတ် ကျွန်တော် မမကိုစောင့်နေတာ အတူပြီးရအောင်နော် မမ”

“ အင်း”

ဖုန်းမှာပေါ်နေတဲ့ သူ့လီးမာမာလေးကို ကြည့်ရင်း ဇွန် ခံစားချက်တွေနဲ့အတူ လက်ကိုသွက်သွက်လေးလှုပ်ရှားမိနေတုံး………..

“ အား………ချမ်းမြေ့ရယ်………..အ….အ……..အ…………အား မမပြီး တော့မယ်…..အား……………”

“ ပြီးပြီ…………..အ…..အ……အ……မမပြီးပြီ………….အား………………………………….”

“ အား မမရယ် ……………….အား …………………”

“ တွေ့လား မမ ကျွန်တော်အရည်တွေ အများကြီးထွက်သွားတာ”

“ တော်ပါ……….လူကြီးကို မဟုတ်တာတွေ လုပ်တယ်”

“ မမ ရယ် …..မမက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာကို”

“ ဟုတ်ပါပြီ……….ကဲအိပ်တော့ နောက်နေ့မှ ဖုန်းဆက်မယ်နော် Good Night”

“ ဟုတ် မမ Good Night နော်”

အပြန်အလှန်နှုတ်ဆက်ပြီးတော့ ဇွန်ဖုန်းလေးကို Tissue Stand လေးပေါ်မှာ အသာချရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို ရေနဲ့ပွတ်သပ်ဆေးနေမိတယ်။ ပြီးတော့မှ ဇွန် ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲတင်လို့ ဂါဝန်လေးကို အောက်ဖက် ဆွဲချလိုက်ရင်း ဇွန် တစ်ယောက်ထဲ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးနေမိတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ သောကြာနေ့ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ သားသားအလုပ်တွေ မောင့်အလုပ်တွေနဲ့ အိမ်သန့်ရှင်းရေးတွေပါလုပ်ရတာ မေဇွန့်အတွက်ပင်ပန်းပေမဲ့ မေဇွန်ပျော်နေမိတယ်။ မောင့် မိသားစုက ဇွန့်အပေါ်မှာ သမီးလေးတစ်ယောက်လို အမြဲသဘောထားသလို ဇွန့်အတွက်လဲတကယ့်ကို နွေးထွေးတဲ့ မိသားစုလေးပါပဲ။

“ တင်…..တောင်”

တံခါးဘဲလ်သံလေးအဆုံးမှာ ထောက်ခနဲ့ပွင့်သွားတဲ့ တံခါးရွက်နောက်က မောင်…ပြီးတော့ ဖေဖေ မေမေ နဲ့ မောင့်ညီမလေး……………

“ Long time no see သမီး …နေကောင်းရဲ့လား”

နှုတ်ဆက်သံနဲ့ အတူ ဇွန့်ကိုလက်နှစ်ဖက်ကားပေးတဲ့ ဖေဖေရင်ခွင်ထဲကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေးပွေ့ဖက်ရင်းနှုတ်ဆက်ရင်းဖြေလိုက်မိတယ်။

“ ဟုတ် ဖေဖေ …ဖေဖေတောင် နဲနဲ ပိန်သွားတော့ နုသွားတယ်”

“ ဟားဟား ငါ့သမီးကတော့ တကယ်ပါပဲ မြှောက်တတ်တာကို”

“ မေမေလဲ လှလာတာပဲ ညီမလေးက ပိုလို့တောင် ချစ်စရာကောင်းလာသေးတယ်”

“ မမ က ပိုတောင်နုလာသေး………..”

စနောက်သံတွေနဲ့ အိမ်ခန်းလေးက ပိုလို့အသက်ဝင်နေလေရဲ့ ။ မိသားစုနဲ့ အတူပျော်နေတဲ့ မိန်းမကို အဝေးကလှမ်းပြောင်ပြနေတဲ့ မောင့်မျက်နှာမှာလဲ အပျော်တွေကူးစက်လို့။

“ ဖေဖေတို့ စားပြီးမှနားလေ သမီးဟင်းတွေ ချက်ထားတယ်”

“ မစားတော့ပါဘူး သမီးရယ် ရေချိုးပြီးနားလိုက်တော့မယ် သမီးတို့လဲ နားတော့  ညဉ့်နက်နေပြီ”

“ ဟုတ် ဖေဖေရော မေမေရော စားချင်တာရှိရင် ပြောနော် သမီးချက်ကြွေးမယ်”

“ ဟင်….မမကလဲ သမီးတော့ မပါဘူးပေါ့”

နှုတ်ခမ်းလေး စူရင်းပြောလာတဲ့ မောင့်ညီမလေးက ဇွန့်မျက်လုံးထဲမှာတော့ ပြည့်ပြည့်လေးဖြစ်လာယုံက လွဲလို့ အရင်အတိုင်း ချစ်စရာကောင်းနေဆဲလေ။ ညီမလေးနားကိုသွား လို့ ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းနဲ့

“ ညီမလေးက မမနဲ့ အကြိူက်တူပဲလေ ဆိုတော့ မပြောလဲ မမ သိတာပေါ့”

“ ဒါဆို မနက်ဖြန် သမီးကြိုက်တာကြွေးနော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင့်……..ညီမလေးစိတ်တိုင်းကျဖြစ်စေရပါမယ်”

ဒီလိုနဲ့ပဲ အပြုံးလေးတွေနဲ့ ညလေးတစ်ညက လှလှပပကုန်ဆုံးသွားခဲ့တယ်လေ။

..................................................................................................

“ သမီး သားပြောတဲ့ ကလေးကသူလေးလား”

ရုတ်တရက် နောက်ကနေ မေးလိုက်တဲ့ဖေဖေအသံကြောင့် နေ့လည်စာထမင်းဘူး ထည့်ပေးရင်းလှည့်ကြည့်ပြီးတော့ ဖြေလိုက်မိတယ်။

“ ဟုတ်တယ် ဖေဖေ ”

“ သားသား ဒါ ဦးရဲ့ ဖေဖေ”

“ အော် ဟုတ်ကဲ့ဗျ”

“ လူချောလေးပဲကွ မနေ့ညကစာကျက်ပြီးအိပ်နေတယ် ထင်တယ်”

“ ဟီးဟုတ်တယ်…..ကျေးဇူးပါဦး ခွင့်ပြုပါဦး ကျောင်းကားရောက်တော့မှာမို့လို့”

“ အော် …အေးအေး”

တံခါးကိုသော့ပြန်ပိတ်ရင်း ဧည့်ခန်းကဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ ဖေဖေဖက်ကို လှည့်လိုက်ရင်းနဲ့

“ ဖေဖေအစောကြီးနိုးတာရော အိပ်မပျော်လို့လား”

“ အိပ်ပျော်ပါတယ် ကိုယ့်မြေကိုယ့်ရေ ပြန်ရောက်တော့လဲ စောစောထပြီးတော့ လဖက်ရည်ဆိုင်လေးဘာလေးသွားထိုင်ချင်လို့”

“ အော် ဖေဖေကလဲ ခုနှစ်နာရီလောက်မှသွားပေါ့ အခုအိမ်မှာပဲ သောက်လေ ကော်ဖီသောက်မလားလဖက်ရည်ပဲ သောက်မလား သမီးဖျော်ပေးမယ်လေ”

“ ရပါတယ် သမီး သွားအိပ်တော့လေ”

“ သမီးကမနက်ဆို အမြဲပုံမှန်ထနေကျလေ ဖေဖေသားသာ နေမြင့်မှထတာ”

“ ဟုတ်လား ဒီကောင် စက်ရုံကိုရော ပုံမှန်သွားကြည့်ရဲ့လား”

“ ဟုတ်ပုံမှန်တော့ သွားပါတယ်”

“ ခဏနော် သမီးလဖက်ရည်သွားဖျော်လိုက်မယ် လဘက်ခြောက်ကို နှပ်ပြီး ဖျော်တာဆိုတော့ ကောင်းတော့ကောင်းမှာပါ ဖေဖေသောက်ကြည့်ပေါ့”

“ အေးအေး”

ပြောပြီးတော့ ဖေဖေရှေ့ကနေထွက်လာခဲ့မိတယ်။ သုံးလေးလှမ်းလှမ်းပြီးတော့မှ….

“ ဖေဖေ..ဟို”

“ အို………”

ရုတ်တရက်ပူသွားတဲ့ ပါးပြင်နှစ်ဖက်က ပန်းနုရောင်သန်းသွားမယ် ထင်တယ်။ ဇွန်လေ ရင်တွေတဆတ်ဆတ်ခုန်သွားရင်း လက်ဖျားလေးတွေ အေးစက်လို့သွားတယ်။ ရုတ်တရက်လှည့်ပြီး မေးဖို့လှည့်လိုက်တဲ့ အချိန် ဖေဖေမျက်ဝန်းတွေက ဇွန့်ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန် လေးထဲက ထင်းထင်းလေးပေါ်နေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးထဲက ဖင်လုံးအိအိလေးတွေကို စိုက်ကြည့်လို့ပေါ့။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ ရင်ကိုထိန်းရင်း….

“ ဟို ဖေဖေ ဟို……ဟိုလေ….သကြားတစ်ဇွန်းလောက် ထည့်မယ်နော်”

“ အော် အေးသမီးလေး”

ဖေဖေကတော့ မသိသလိုပါပဲ လူကြီးမို့လို့များလားတော့ မသိဘူး ။ အိနြေကြီးနဲ့ဇွန့်မှာသာရင်တွေတုန်လို့………..

“ ရပြီး ဖေဖေ သောက်ကြည့်ပါအုံး”

“ အော် အေးအေး သမီးအိပ်ချင်ရင်သွားအိပ်လေ အစောကြီး ရှိသေးတာကို”

“ မအိပ်ချင်တော့ပါဘူး ဖေဖေရယ် သမီးအကျင့်ဖြစ်နေပြီ”

ဖေဖေကို ပြန်ဖြေရင်း ဆိုဖာပေါ်ကို ဇွန်လဲဝင်ထိုင်လိုက်မိတယ်။

“ ဒါနဲ့ ကလေးက ဘယ်နှစ်တန်းလဲ ”

“ ရှစ်တန်းဖေဖေ သူမိဘတွေက နယ်မှာဆိုတော့ သမီးတို့ဆီမှာ နေရင်းကျောင်းတက်တာ”

“ အင်း ကောင်းပါတယ် သမီးတို့လဲ သားသမီးယူဖို့ မစဉ်းစားတော့ဘူးလား”

“ ဟို….ကြိုးစားပါတယ် ဖေဖေရယ် မရတာလေ”

“ ဟေ…….ဆရာဝန်နဲ့ရေ ာမတိုင်ပင်ဘူးလား”

“ မောင့်သူငယ်ချင်းဆရာဝန်နဲ့တော့ တိုင်ပင်တယ် ဟို….ဟို သမီးက မရနိုင်ဘူး ပြောတယ်”

“ သမီးရယ် စိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့ ဟုတ်ပြီလား”

ခေါင်းလေးငုံ့ရင်းဖြေလိုက်တဲ့ဇွန့်ကိုဆံပင်တွေကို ဖွဖွသပ်ရင်းဖေဖေနှစ်သိပ်ရှာတယ်။

“ ဟုတ်”

“ ခုလဲ ကိုယ့်သားလေးလိုပါပဲ ဖေဖေတွေ့နေတာ သူလဲ သမီးတို့ကို ချစ်ပါတယ် သူ့ကိုမွေးစားလိုက်ပေါ့ သမီးရဲ့”

ရယ်ပြီးပြောလိုက်တဲ့ ဖေဖေစကားသံကိုကြားလိုက်တဲ့ အချိန် မေဇွန့်ရင်တွေ တဆတ်ဆတ်ခုန်လာမိတယ်။တကယ်တော့ သားသားနဲ့ မေဇွန်ရဲ့ဆက်ဆံရေးက မေမေနဲ့သားလို မဟုတ်ခဲ့ဘူးဆိုတာ ဖေဖေများသိသွားရင်… ဖေဖေပြောသလို မေဇွန်က သူ့ကိုမွေးပြီးတော့ …..အို………တကယ်ဆို သူ့ကမှ တီလေး တီလေးနဲ့ ဇွန့်ကို စား နေတာပါ။ တစ်ယောက်ထဲ တွေးရင်း မေဇွန်ပြုံးလိုက်မိတယ်။

“ သမီးဘာတွေ သဘောကျပြီးပြုံးနေတာလဲ”

“ အော်မဟုတ်ပါဘူး သားသားက ချစ်စရာကောင်းတာလေးတွေ တွေးမိလို့ပါ”

“ အင်း အခုဆို အားလုံးသံယောဇဉ်တွေ ဖြစ်နေကြပြီဆိုတော့ မွေးစားလိုက်ရင်လဲ ပြီးသွားတာပဲလေ”

“ အင်း ဟုတ်တယ်နော် ဖေဖေ”

ထောက်ခံသလို ပြောရင်းဖေဖေ့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဆိုဖာပေါ်ကို ခြေတဖက်တင်ရင်းခြေသလုံးကို နှိပ်နေတယ်လေ။

“ ဖေဖေ ညောင်းနေလို့လား သမီးနှိပ်ပေးမယ်လေ”

“ ရတယ် သမီး မနေ့ကလေယာဉ်စီးလာတော့ ခြေသလုံးတွေက တောင့်နေတာ”

“ ရပါတယ် လာပါ သမီးနှိပ်ပေးပါ့မယ်”

ပြောရင်း ဖေဖေခြေထောက်ဘေးက ဆိုဖာလေးအောက်မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီးတော့ ဖေဖေခြေထောက်တွေကိုပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ရင်း ခြေသလုံးကို နှိပ်ပေးနေမိတယ်။ ပုဆိုးအောက်က ခြေသလုံးသားတွေက လူငယ်တစ်ယောက်လို သန်မာနေဆဲပါပဲ…..

“ ဖေဖအကြောတွေ တင်းနေတာပဲနော်”

မော့ကြည့်ရင်းပြောလိုက်တဲ့ အချိန် ဖေဖေအကြည့်တွေက ညဝတ်ဂါဝန်လည်ဟိုက်လေးထဲကနေထင်းထင်းလေး ထွက်နေတဲ့ ဘော်လီအနက်လေးနဲ့ ပုံ့ပုံ့လေးလျှံထွက်နေတဲ့ ရင်သားအိအိလေးကို ငေးစိုက်ကြည့်နေတယ်လေ။

“ အို………..”

ဇွန် ရင်တွေ တလှပ်လှပ်ခုန်လို့လာတယ်။ မောင့်ဖေဖေဆိုတဲ့ အသိရှိနေပေမဲ့ ဧည့်ခန်းမီးဝါဝါလေး အောက်မှာနှစ်ယောက်ထဲ ရှိတဲ့ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဆိုတဲ့ စိတ်ကနိုးကြွလို့လာတယ်။ အစက သတိမထားမိပေမဲ့ ဇွန့်ပေါင်သားအိအိလေးပေါ်မှာ ဖိထားတဲ့ ဖေဖေခြေဖဝါးလေးတွေကလဲ ဇွန့် ရင်ကို ပိုလိုနွေးလာစေတယ်။

နှိပ်နေတဲ့ ခြေထောက်တစ်ဖက်က နေနောက်တစ်ဖက်ပြောင်းလိုက်တဲ့ အချိန် လျောကျလာတဲ့ ခြေဖဝါးလေးက ဇွန့်ပေါင်ကြားတည့်တည့်က ဖောင်းဖောင်းလေးခုံးအိနေတဲ့ အသားစိုင်နွေးနွေးလေးကို ထိမိသွားခဲ့တယ်။

ဇွန်တုန်သွားခဲ့ပေမဲ့ မလှုပ်ရှားမိခဲ့ဘူး ။ ဖေဖေဆီက သက်ပျင်းချသံတိုးတိုးလေတစ်ချက်။ ပြီးတော့ စည်းချက်မှန်မှန်နှိပ်ပေးနေတဲ့ ဇွန့်လက်ချောင်းလေးတွေက ပုံမှန်လှုပ်ရှားနေဆဲပါပဲ။ အဲ့ဒီ အခြေအနေလေးကိုဖယ်လွဲလိုက်ဖို့ နှစ်ယောက်လုံး မကြိုးစားမိခဲ့ဘူး။ ဇွန့်လက်နဲ့ ဖေဖေခြေသလုံးက ထိတဲ့ အသံက လွဲလို့ ဧည့်ခန်းလေးပကတိ ငြိမ်သက်လို့………..။

ထိကပ်နေတဲ့ အသားစိုင်နှစ်ခုကြားမှာဇွန့်ဂါဝန်လေးနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ရှိနေပေမဲ့ နှစ်ဦးစလုံးရဲ့အတွေးတွေထဲမှာတော့ အကာအရံမဲ့ ခံစားမှု့တွေ ချိတ်ဆက်လို့ပေါ့။ ဇွန်မလှုပ်မိခဲ့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဇွန့်နှလုံးသားကတော့ အထိန်းအကွပ်မဲ့ လှုပ်ခါနေမိတယ်။ အသိစိတ်လွတ်သွားတဲ့ တစ်ချက်တစ်ချက်တိုင်းမှာ ဇွန် စလိုက်ချင်ပေမဲ့ မောင့်ဖေဖေဆိုတဲ့ အသိ ။ ပြီးတော့ ….ပြီးတော့ ဇွန်ကမိန်းခလေးပဲ။ မိန်းခလေးက စရမယ်တဲ့လားရှင်။

“ အို……….ဇွန်ရင်တွေ ခုန်လိုက်တာ”

ဖေဖေခြေထောက်လေးက ဇွန်စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲကို တစ်ချက် ဖိဝင်လိုက်ပြီးတော့ တစ်ပြိုင်ထဲပဲ..

“ ရပါပြီ သမီးလေးရယ် ဖေဖေလဲ အညောင်းပြေပါပြီ”

လူကြီးဆန်ဆန် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းပြောလိုက်တဲ့ ဖေဖေအသံတွေက စီးချက်မကျပဲတုန်ခါလို့…။ ပြောပြီးတာနဲ့ ဖြေးဖြေးလေးဖယ်သွားတဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေနောက်ကို ဇွန့်စိတ်တွေ လိုက်ပါသွားသလိုပါပဲ။

“ နောက် ဖေဖေ အနှိပ်ခံချင်ရင်ပြောနော် သမီးကို အားမနာပါနဲ့”

ဇွန့် စကားအဆုံးမှာ ဇွန့်လက်မောင်းလေးကို ဖွဖွဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆိုဖာပေါ်တက်ဖို့ ဖေးမပေးတယ် ။ ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်တဲ့ အချိန် ဖေဖေလက်နွေးနွေးလေးက ဇွန်ပေါင်တံအိအိလေးကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေ ဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်းဇွန့်နားရွက်နုနုလေးနားကိုတိုးကပ်လို့

“ ဖေဖေပြောပါ့မယ် သမီးလေးရယ်”

မနက်ခင်းရဲ့ သာယာတဲ့ ငှက်သံလေးတွေက ဇွန့်ရင်ထဲက မတင်မကျခံစားချက်ကို နှစ်သိမ့်လို့။ ဖေဖေလက်ကို ဖွဖွလေးဖယ်ရင်း မနက်စာပြင်ဖို့ ဇွန်ထွက်ခဲ့မိတယ်။ ဒီတစ်နေ့လုံးဖေဖေနဲ့ ဇွန့်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက ပုံမှန်ပါပဲ။ ဇွန်သာတစ်ချက်တစ်ချက်ဖေဖေကို မျက်နှာမပြရဲအောင် ရှက်မိတာ။ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေရဲ့ ဆက်ဆံမှု့ကတော့ ဇွန်အပေါ်အရမ်းကို ကြင်နာနေသလို ခံစားခဲ့ရတယ်။

ဇွန်ပျော်ပါတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဖေဖေ့ အကြည့်တွေကိုတော့ ဇွန်ရင်ခုန်မိတာ အမှန်ပဲ။ အဲ့လို အကြည့်စူးစူးလေးနဲ့ ဆုံတိုင်း ဇွန်ရင်တွေ နွေးခဲ့ရတယ်။ ပြီးတော့ ဇွန်ပေါင်ကြားက ခပ်နွေးနွေး အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာမိသလိုလို ခံစားခဲ့ရတိုင်း တစ်ယောက်ထဲ ကြိတ်ရှက်ခဲ့မိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ နေ့ရက်တွေတရွေ့ရွေ့ပေါ့။ မောင့်ကိုစိတ်ထဲက ကြိတ်တောင်းပန်ခဲ့ရတာလဲ အကြိမ်ကြိမ်။

တကယ်တော့ မောင့်ဖေဖေဟာလဲ ဇွန့်ဖေဖေပါ။

ဒါပေမဲ့…..မိန်းကလေးစိတ်က သိပ်ပြီးဆန်းကြယ်တာပဲ ။ မောင့်ဆီကမရခဲ့တဲ့ ကြင်နာယုယမှု ဂရုစိုက်မှုလေးတွေကိုပေးတဲ့ တခြားယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကို စိတ်ထဲက သာယာမိတာ ဇွန်မှားနေတယ်ဆိုရင်တောင်ဇွန်မပြင်ချင်ခဲ့ဘူး။ ကျင့်ဝတ်တွေနဲ့ တပ်မက်မှုတွေ လွန်ဆွဲခဲ့တိုင်း ဇွန့်အသိတရားတွေ ကျရှုံးခဲ့တာအကြိမ်ကြိမ်ရယ်။ ဖေဖေကြောင့်လဲ ဇွန်ရင်ခုန်ခဲ့ရတယ်။ ဇွန့်ဘဝမှာ မှတ်မှတ်ရရပေါ့ ။ ဇွန်အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးလက်ဆောင်ရခဲ့ဘူးတယ် ဖေဖေရယ်လေ။

“ သမီးလေးအတွက်”

ပြောရင်းလက်ထဲကို လှမ်းပေးတဲ့ အိတ်လှလှလေး Shopping ကပြန်လာတဲ့ အချိန်ပေါ့ အားလုံး အိမ်ကိုပြန်လာပြီးတော့ တိုက်ရှေ့လမ်းတစ်ဖက်က ဆိုင်လေးမှာ အအေးသောက်နေတဲ့ အချိန် အိမ်ကို ဇွန်နဲ့ ဖေဖေအရင်ပြန်နှင့်ခဲ့တယ်။ အိပ်ထဲရောက်ရောက်ချင်း ဖေဖေလှမ်းပေးတဲ့ အထုတ်လေးထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ ဇွန်မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး ခပ်နွေးနွေး ရဲသွားမိတယ်။

“ ဟို…………ဖေဖေ……..ဟာ……ဖေဖေ ဘယ်လို ဝယ်ခဲ့တာလဲဟင်”

“ သမီးညီမလေးကို ရွေးခိုင်းတာပေါ့ သမီးနဲ့လိုက်မဲ့ ဟာမျိုးလို့”

“ ဟာ………..ဖေဖေရယ် ညီမလေး တစ်မျိုးထင်နေရင်………..အို…..သမီးရှက်လိုက်တာ”

“ သမီးကလဲ ဒါက ဟိုမှာ ဆန်းတာမှ မဟုတ်တာ”

“ ဖေဖေ ရယ်………ကျေးဇူးပါနော်”

ဇွန်ပြောတော့ ဖေဖေရယ်လေ ပြုံးနေရင်းနဲ့

“ ဝတ်ကြည့်လေ သမီး အဆင်ပြေလားလို့”

“ ဟို…………”

ဇွန်ပြောမယ်ဟန်ပြင်ပြီးကာမှ ပြုံးရင်းခေါင်းငြိမ့်ပြတဲ့ ဖေဖေကြောင့်အထုတ်လေးကို ဆွဲရင်းအခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့မိတယ်။ ဇွန့်ရင်တွေ တကယ်ပဲ တလှပ်လှပ်ပေါ့။ အခန်းထဲရောက်တော့မှ အထုတ်လေးထဲကဘောင်းဘီလေးနှစ်ထည် အနီရဲရဲလေးနဲ့ အဖြူအနက်ဆင်းလေး တစ်ထည်ပေါ့။ ဇွန်ရင်တွေခုန်လိုက်တာ။ ပြီးတော့စိတ်ထဲမှာလဲ ကြည်နူးနေမိသလို ခံစားခဲ့ရတယ်။

ဇွန်ဘဝမှာ ပထမဆုံးလေး။ မောင်နဲ့ အိမ်ထောင်သက် သုံးနှစ်အထိ မောင် တောင် ဇွန့်ကို အဲ့လို ဝယ်မပေးခဲ့ဖူးဘူး။ ရင်ခုန်ကြည်နူးမှုတွေ ရောထွေးနေတဲ့စိတ်နဲ့ ဇွန်ထမီစကတ်ဇစ်လေးကို ဆွဲချလိုက်ရင်း ဖင်လုံးလေးမှာ တင်းတင်းလေး ဖိကပ်နေတဲ့ စကတ်သားလေးကို လက်နဲ့လျောချလိုက်မိတယ်။

ပြင်ပကလေနဲ့ ထိတွေလိုက်ရတဲ့ အရသာလေးက ပုံမှန်ပေမဲ့ ဇွန်ပေါင်သားအိအိလေးတွေမှာတော့ ကြက်သီးဖုသေးသေးလေးတွေ ပေါ်လာတဲ့ အထိ ဇွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတာပေါ့။ ဝတ်ထားတဲ့ ဆင်စွယ်ရောင်အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို လိပ်ချွတ်လိုက်တော့ ပေါင်ကြားတည့်တည့်က နှစ်ထပ်ချုပ်ထားတဲ့ ချည်သားလေးမှာ အရည်စီးစီးလေးတွေနဲ့ စိုစွတ်လို့။

ခြေဖျားလေးကနေ လိပ်ချွတ်လိုက်ရင်း ဖေဖေ ဝယ်ပေးတဲ့ ပိုးသားအတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ရဲရဲလေးကို ကိုင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ဇွန့်လက်တွေ ပုံမှန်ထက်အေးစက်လို့လာတယ်။ ကြောက်စိတ်နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုရောထွေးနေတဲ့ အချိန်ဟာ မိန်းခလေးတစ်ယောက်အတွက် အသိအကင်းမဲ့ဆုံး အချိန်မျာ းဖြစ်နေမလားဇွန် မသိတော့ပါဘူး။ ကုတင်ဇောင်းလေးမှာ ထိုင်ရင်းဘောင်းဘီအိအိလေးကို ဟလို့ လွယ်လျှဖွေးအိနေတဲ့ဇွန်ခြေထောက်လေးတစ်ဖက်ကို ဘောင်းဘီထဲကို ထိုးထည့်လိုက်မိတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ဆက်ထဲပဲ နောက်ထပ်တစ်ဖက်………….။

တရွေ့ရွေ့ခြေသလုံး သွယ်သွယ်လေးဆီကို ဆွဲတင်လိုက်တဲ့ ဘောင်းဘီရဲရဲလေးက ဇွန့်ရဲ့ နို့နှစ်ရောင်အသားစိုင်လေးပေါ်မှာ ထင်းထင်းလေးပေါ်လွင်လို့……။ ချောအိနေတဲ့ ဒူးနားကို ရောက်တော့မှ ဇွန်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း ပေါင်ရင်းရောက်တဲ့ အထိ ဆွဲတင်လိုက်မိတယ်။ တကယ်ပါပဲ ။ ပိုးသား အိအိလေးတွေနဲ့ပွေ့ဖက်ထုပ်ပိုးလိုက်တဲ့ ဇွန်ဖင်လုံးအိအိလေးတွေက ဘောင်းဘီရဲရဲလေးထဲမှာ အတိအကျပေါ့။ တင်းတင်းလေးအိနေတဲ့ ဆီးခုန်မို့မို့လေးကနေ လျောဆင်းလာတဲ့ ပိုးသားနုနုလေးက ဇွန်စောက်ဖုတ် အိအိလေးနဲ့ ထိတွေ့ဖိကပ်လိုက်ရတဲ့အတွေ့ကြောင့် အရည်နွေးနွေးလေးတွေထပ်ပြီး စွတ်စိုလာပြန်တယ်လေ။

ဇွန်အလန့်တကြားဘောင်းဘီလေးကို လက်နဲ့ဆွဲလှန်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ အရမ်းကို နောက်ကျသွားခဲ့ပြီ။ ဇွန်စောက်ရည်ချွဲချွဲလေးတွေကို ပိုးသားဘောင်းဘီခွကြားလေးက စုပ်ယူပြီးနှင့်ပြီကော။

အို……..ဇွန်လေ…………ဇွန်ရှက်လိုက်တာ။

တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားလာတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ဘောင်းဘီ ခွကြားလေးကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ဇွန်အရည်နွေးနွေးလေးတွေးက ပိုလို့ စိမ့်ထွက်လာသလို ခံစားရတယ်။ ဘောင်းဘီခွကြားလေးမှာ နွေးအိလို့ပေါ့။

“ ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်”

တံခါးခေါက်သံလေးနဲ့ အတူ ဖေဖေအသံက တပြိုင်ထဲ ပေါ်ထွက်လာတယ်။

“ သမီးလေး အဆင်ပြေလား  ဖေဖေကို ပြပါအုံး”

“ အာ………ဖေဖေ”

အခန်းထဲကနေ ဇွန့်ရဲ့တုန်ပြန်တဲ့ အသံက တုန်ရီလုပ်ခါလို့..

“ ခဏပဲ သမီးရဲ့ မြန်မြန်တော်ကြာ ပြန်လာတော့မှာ”

ဖေဖေစကားကို ကြားလိုက်တဲ့ အချိန်ဇွန်ရင်ထဲမှာ ပိုပြီး ပူနွေးလာတယ်။ တကယ်ပဲ ဇွန်လဲ ဒီအချိန်လေးကိုမကုန်ချင်ပါဘူး ဖေဖေရယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟို…..ဇွန်က ….ဇွန်က ဖေဖေချွေးမလေ။ အတွေးတွေ ယောက်ယက် ခတ်နေရင်းဇွန်မသိစိတ်က တံခါးလက်ကိုင် ဘုလေးကို ဘယ်အချိန်ဆွဲလှည့်လိုက်မိလဲ မသိတော့ပါဘူး။ ဇွန့်ရှေ့မှာ ဖေဖေရယ်လေ တီရှပ်အဖြူကျပ်ကျပ်လေးနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီရဲရဲလေးပဲ ဝတ်ထားတဲ့ ဇွန့်ရှေ့မှာရပ်ရင်း ဇွန့်ကိုငေးငေးလေးကြည့်နေတယ်။ ဇွန့်ခေါင်းလေးကို ငုံ့ချလိုက်မိပေမဲ့ မိန်းခလေးရဲ့ အသိစိတ်အစွမ်းကြောင့်များလား ဖေဖေဇွန့်ဆီးခုန်ဖောင်းဖောင်းလေးတွေကို ကြည့်နေတယ်ဆိုတာ သိနေတယ်။

...............................................................................................

လေးပေမီးချောင်းရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ လှချင်တိုင်းလှနေတဲ့ ချွေးမလေးကို ဦးထွန်းမင်း ငေးကြည့်နေမိတယ်။ သားကြီးရဲ့ မိန်းမဆိုတဲ့ အသိကို ကြိုးစားသွင်းနေမိပေမဲ့ ဆန်ကျင်ဖက် ရာဂစိတ်တွေက ခြေဖျက်နေတယ်လေ။ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ အိမ်ထဲက အိပ်ခန်းလေးထဲမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ရဲရဲလေးနဲ့ နုဖတ်ထွေးအိနေတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ လိုးချင်နေမိတာအမှန်ပါ။

ပုဆိုးအောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှာ တဆတ်ဆတ် တင်းမာနေတဲ့ လိင်တံရဲ့ ရုန်းကန်နေတဲ့ အရှိန်ကိုလဲ ကောင်းကောင်းခံစားနေမိတယ်။

“ လှလိုက်တာ သမီးလေးရယ်”

တုန်ရီနေတဲ့စကားသံတွေကို တိုးတိုးလေး ရေရွတ်ရင်းချွေးမလေးနားကို တိုးကပ်သွားတော့ ရှက်ရွံနေရှာတဲ့သမီးလေးကို ကြည့်ရင်း ပုခုံးသားနုနုလေးတွေကို ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။

“ ဖေဖေ……..”

တိုးတိုးလေးရယ်ပါ။ တကယ့်ကို နှစ်ကိုယ်ကြား တိုးတိုးလေးပေါ့။ ဇွန့်ရဲ့ စကားသံလေးအဆုံးမှာ ဖေဖေရယ်လေ ဇွန်ကိုယ်လုံးထွေးထွေးလေးကို ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။ ဖေဖေ့ ရင်ခွင်နွေးနွေးထဲကို နစ်ဝင်သွားတဲ့တစ်ပြိုင်နက် ဇွန်လေ……ဇွန် မျက်ရည်တွေ တားမရအောင် စိမ့်ထွက်လာခဲ့မိတယ်။

“ သမီးလေ ငိုနေတာလား”

“ ဟင့်……………”

ရှိုက်သံလေးနဲ့အတူ ဖေဖေကို တင်းတင်းလေးဖက်ရင်း ရင်ခွင်ထဲကို တိုးသထက် တိုးနေမိတော့တယ်။ ဇွန်ငိုနေမိတယ်။ ကြောက်တယ်ဆိုတာထက် ရင်ထဲမှာ နွေးထွေးလုံခြုံသွားတဲ့ ကြင်နူးမှု့ကြောင့်ရယ်ပါ။ ဇွန်ဘဝမှာ အကြိမ်ကြိမ်သူစိမ်းယောင်္ကျားလေးတွေနဲ့ နေခဲ့ဘူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုလို နွေးထွေးလုံခြုံစိတ်ချတဲ့ ခံစားမှုမျိုး ဇွန် မရခဲ့ဘူးလေ။

တင်းတင်းလေး ထွေးပွေ့ထားတဲ့ ဖေဖေလက်တွေက ဇွန်တင်ပါးအိအိလေးတွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေပေမဲ့ ဇွန်မငြင်းခဲ့မိဘူး….။ ဇွန်လေ….ဇွန် မငြင်းရက်ခဲ့ဘူး။ ဖေဖေ့ကို ဖက်ထားတဲ့ ဇွန့်လက်တွေကိုဖယ်ရင်း ဖေဖေလည်တိုင်ဆီကို ခိုတွဲချိန်လိုက်မိတယ်။

လွတ်လပ်သွားတဲ့ ဖေဖေလက်တွေက ခါးဆီမှာကျပ်ကျပ်လေးကပ်နေတဲ့ ဇွန်တီရှပ်အနားစလေးကို ကိုင်ရင်း အပေါ်ကိုပင့်ချွတ်ပေးတဲ့ အချိန် ဇွန်လေ ကလေးလေးတစ်ယောက်လို လက်လေးမြှောက်ပေးမိပြန်တယ်။ ဇွန့်ခေါင်းလေးကို ကျော်လွန်သွားတဲ့ တီရှပ်အဖြူရောင်လေးက ဇွန့်ဆံနွယ်အိအိလေးတွေကို ဆွဲယူဖြန့်ဖွပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ကျလာတဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေက ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်မှာ ခပ်ရိုင်းရိုင်းဖွာကျလို့ပေါ့။

အခုခေတ်မော်ဒယ်တွေလို မပိန်ပေမဲ့ပြည့်တင်းတင်း ပုခုံးသားအိအိလေးတွေမှာ နစ်ဝင်နေတဲ့ ဘော်လီကြိုးအနက်ရောင်လေးနဲ့ နုထွေးအိစက်နေတဲ့ ရင်သားအိအိလေးတွေကို မလုံတလုံ ဆွဲမပင့်တင်ထားတဲ့ဘော်လီအနက်ရောင်လေးက နို့နှစ်ရောင် အသားစိုင်အိအိလေးပေါ်မှာ ထင်းထင်းလေး အိဝင်လို့ပေါ့။

“ ဖေဖေ”

မျက်ရည်စလေးတွေနဲ့ မော့ကြည့်ရင်း တိုးတိုးလေးခေါ်မိတော့ အပြုံးလေးနဲ့ ငုံ့ကြည့်လာတဲ့ ဖေဖေရယ်လေ။

“ သမီးကို အထင်သေးသွားပြီ ထင်တယ်”

“ သမီးရယ်…………………..”

ဖေဖေစကားမဆုံးခင်မှာပဲ နူးညံ့တဲ့ ဇွန့်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာပေါ်ကို ပိကျလာတဲ့ ဖေဖေနှုတ်ခမ်းတွေကြောင့် ဇွန့်စကားလုံးတွေ တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့တယ်။ နုထွေးတဲ့ဇွန့်နှုတ်ခမ်းအိအိလေးတွေကို ဖွဖွလေးယက်ပေးလာတဲ့ဖေဖေလျှာနွေးနွေးလေးကို ဇွန်တပ်တပ်မက်မက် စုပ်ယူလိုက်မိတယ်။

မောင့်ဖေဖေဆိုတဲ့ အသိထက် ယုယတတ်တဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်လို့ပဲ ဇွန်စိတ်ထဲမှာ မြင်ယောင်လာလေလေ ဖေဖေနဲ့ဇွန့်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေက ပိုပြီးတော့ နုညံ့နွေးထွေးရင်း နှစ်ယောက်အတူ အချစ်ကဗျာတစ်ပုဒ်ကို ကာရံညှိနေမိတယ်။

-----------------------------------------------

ဘဝမှာ လိင်ဆက်ဆံတဲ့ အတွေ့အကြုံကို သားသမီးနှစ်ယောက်ရတဲ့ အထိ အကြိမ်ကြိမ်ကြုံခဲ့ဖူးပေမဲ့ အခုလိုအစွန်းရောက်တဲ့ တပ်မက်မှုမျိုးတစ်ခါမှ မကြုံခဲ့ဖူးဘူးလေ။ မေဇွန့်အပေါ်မှာ သမီးလေးတစ်ယောက်လို ချစ်ခဲ့ဖူးပေမဲ့ ခုလို လိုးဖို့အထိ တစ်ခါမှမစဉ်းစားခဲ့မိဘူး။ ခုတော့ သားနဲ့ချွေးမလေးရဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ သားမရှိတဲ့ အချိန် သမီးလေးကို ရင်ခွင်ထဲမှာ ထွေးပွေ့ရင်း ပွတ်သပ်ချော့မြူနေရတဲ့ခံစားချက်က တကယ့်ကိုအိပ်မက်လိုပါပဲ။

တစ်ကိုယ်လုံး အပြစ်ပြောစရာမရှိတဲ့ မေဇွန်လေးရဲ့ အိစက်စက်ကိုယ်လုံးနွေးနွေးလေးကို ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းထွေးထွေးလေးကို နမ်းရတဲ့အရသာ…။ ပြီးတော့ ချွေးမလေး….သားရဲ့မိန်းမ ဖွံထွားထွားလေးကို လိုးရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိက ဘာနဲ့မှမတူတဲ့ ရမက်ခံစားမှုလေးပေါ့။ ပုခုံးအိအိလေးထက်က ဘော်လီကြိုးလေးကို ဆွဲဖယ်လိုက်တော့ လက်မောင်းပြည့်ပြည့်လေးပေါ်ကို လျောကျသွားတဲ့ ဘော်လီ ကြိုးလေးက ယိမ်းနွဲ့လို့ နို့တင်းတင်းလေးတွေကို ဖိအုပ်ထားတဲ့ ဘော်လီခွက်လေးကို ဟလိုက်တော့ ပန်းနုရောင်ခပ်ရင့်ရင့် နို့သီးခေါင်းလေးက တင်းတင်းလေးနဲ့ ထွေးစုပ်ယုယတော့မယ်နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေကို ကြိုနေတယ်လေ။

“ သမီးနို့လေးက လှလိုက်တာ သမီးရယ်”

ကျွန်တော့် စကားအဆုံးမှာ ငေးငေးလေးကြည့်လာတဲ့ မျက်ဝန်းလေးနဲ့အတူ နှုတ်ခမ်းအိအိလေးတွေဆီက တိုးတိုးလေးအသံတစ်ခု…..တကယ့်ကို တိုးတိုးလေး

“ ဖေဖေရယ်……………” တဲ့။

အဲ့ဒီ စကားသံလေး မဆုံးခင်ပဲ ကြောဖက်ကို လက်လှမ်းရင်း သမီးဘော်လီချိန်လေးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ဘော်လီခွက်လေးတွေထဲကနေ အိအိလေ းထွက်လာတဲ့ နို့လေးတွေက အအိုတစ်ယောက်လို့ မထင်ရက်အောင်ကို တင်းရင်းအိစက်နေဆဲလေ။

“ ချစ်တယ် သမီးလေးရယ်”

ကျွန်တော့် စကားကိုကြားတော့ ရေးရေးလေး ပြုံးပြရင်းခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ…..

“ သမီးလဲချစ်လို့သာပေါ့ ဖေဖေရယ်”

သူ့စကားသံလေးကို ကြားလိုက်တဲ့ အချိန် ဟိုးဆယ်ကျော်သက်ဘဝက ရင်ခုန်တပ်မက်မှုတွေ တခါပြန်နိုးထလာသလိုပါပဲ။ ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေကို ခဏဖယ်ရင်း ရှပ်အကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေတော့အလိုက်သိတဲ့ သမီးးလေးရယ်လေ…။ ကူပြီး ချွတ်ပေးရှာတယ်။ အပေါ်ရှပ်အကျီလေး ကျွတ်သွားတော့မှ ခါးက ခါးပုံစလေးကို ဖြေချလိုက်တော့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲက တင်းမာနေတဲ့ လီးတံလေးကို ငေးကြည့်ရင်းသူ ခေါင်းလေးငုံ့သွားပြန်တယ်။

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိုယ်စီသာဝတ်ထားတဲ့ လူသားနှစ်ဦး စည်းကမ်း ဘောင်တွေရဲ့ အပြင်ဖက်ကို တိတ်တိတ်လေး ခြေချလိုက်ရင်း ဟိုးအဝေးကို ရွက်လွင့်ဖို့ ဟန်ပြန်နေကြတယ်။ နုထွားထွားကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ပွေးဖက်လိုက်တော့ အကာအရံမဲ့ အသားစိုင်နှစ်ခုရဲ့အထိအတွေ့က ရင်ခုန်သံတွေကို ပိုမြန်လာစေခဲ့တယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်ရမယ် ဆိုတာ ကြေညပ်နေတဲ့ ဦးထွန်းမင်းရဲ့ လက်ထဲမှာတော့ မေဇွန်တစ်ယောက် တသိမ့်သိမ့်နဲ့ အချစ်ရမက်တွေကို ခံစားလို့မဝနိုင်အောင်ပါပဲ။

ရွရွလေး ပွေ့ဖက်ရင်း နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ထက်ဆီကို အသာအယာ လှဲချပေးလိုက်တော့ အိစက်တဲ့ မွေ့ယာထဲကို နစ်ဝင်သွားတဲ့ ချွေးမလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးထွေးထွေးလေးပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရင်း နှဖူးလေးထက်မှာ ဝေ့၀ဲနေတဲ့ ဆံနွယ်နုနုလေးတွေကို သပ်ပေးလိုက်တော့ အရည်လဲ့နေတဲ့ မျက်လုံးရွဲလေးတွေနဲ့ ငေးကြည့်ရင်းပြုံးရှာတဲ့ သမီးလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းအိအိလေးတွေက တုန်ခါလို့…….

“ ထိန်းချုပ်မှုတွေမရှိပဲ ခံစားရအောင် သမီးလေးရယ်နော်”

သူထပ်ပြုံးပြန်တယ်။

“ ဖေဖေရယ်”

“ သမီးယောင်္ကျားနဲ့ရော အမြဲလိုးကြလား”

“ ဟင့်…..ဖေဖေကလဲ”

“ မရှက်ပါနဲ့ ပွင့်လင်းတော့မှ ပိုခံစားလို့ ကောင်းတာ သမီးလေးရဲ့”

“ အင်း…………….”

“ ချစ်တယ် သမီးရယ်”

ပြောရင်း ပါးမို့မို့လေးကို နမ်းလိုက်တော့

“ ချစ်လို့ပဲပေ့ါ ဖေဖေရယ် ခုဆို……….ဟို………….”

စကားကို အဆုံးမသက်ပဲ သူ့ပေါ်မှာမှောက်ရင်း ဖက်ထားတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖွဖွလာဖက်တယ်။

“ ခုဆို….ဘာဖြစ်လဲ ဟင် ခလေး”

“ ခုဆို…….ခုဆို ဖေဖေ မိန်းမဖြစ်နေပြီလေ ဖေဖေရယ်…….သမီး...ဘာမှ မစဉ်းစားချင်တော့ဘူး ဖေဖေရယ်”

သမီးစကားအဆုံးမှာ သားဖြစ်သူကို သတိရမိရင်း ဒီကုတင်ပေါ်မှာ သားနဲ့အတူ အလိုးခံခဲ့ဘူးတယ် ဆိုတာ သိတဲ့ အသိရယ် အောက်မှာရောက်နေတဲ့ ချွေးမလေး ရဲ့ မျက်နှာနုနုလေးရယ်ပြီးတော့ လိုးရတော့မယ် ဆိုတဲ့အသိတွေက ရင်ကို တဆတ်ဆတ်ခုန်လာစေခဲ့တယ်။

အပေါ်ကနေ မှောက်ရင်း မေဇွန်လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်တဲ့ အချိန် ကော့ကော့လေး ညီးတဲ့ အသံလေးက တကယ့်ကို စွဲမက်စရာပေါ့။ ပုခုံးသားနုနုလေးတွေကို ဆက်နမ်းနေရင်းတင်းရင်း အိစက်နေတဲ့ နို့အိအိလေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ခြေနေတဲ့ အချိန်……

“ အား………..အ….အ…….ဖေဖေ……အား………….ဟား………”

အဖြူနဲ့ အနက်ရောထွေးနေတဲ့ ဆံပင်တွေကြားကို သမီးလက်ဖောင်းဖောင်းအိအိလေးတွေနဲ့ ထိုးမွေ့ရင်း ငြီးနေတဲ့ အသံလေးက တကယ်ကို စိတ်ကြွစရာပေါ့……။ အဆီပိုမရှိတဲ့ ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးတွေပေါ်ကို တ ပြွတ်ပြွတ် နမ်းစုပ်ရင်း မို့မို့လေးအိစက်နေတဲ့ ဆီးခုံလေးတွေက တဆင့် စောက်ဖုတ်မွေး ရေးရေးလေးကြားကိုဖြဲလို့ ဖောင်းမို့အိစက်နေတဲ့ အသားနုနုလေးနှစ်ခြမ်းကြားက ချွေးမလေးရဲ့ စောက်ပတ် ရဲရဲလေးကို လျှာနွေးနွေးလေးတင်လိုက်ယုံနဲ့ပဲ…..

“ အ……အ………ဖေဖေ့………..ဟား………..”

ပေါင်အိအိလေးတွေကို ကားပေးရင်း ကော့ကော့လေးညီးနေတဲ့ ချွေးမလေးရဲ့ အသံက အခန်းလေးထဲမှာပျံ့လွင့်လို့ပေါ့။ ရဲနေတဲ့ စောက်ပတ်ကြားက စောက်စေ့နုနုလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ငံုံ့စုပ်နေတဲ့ အချိန် အိစက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီါ်တွေမြောက်တက်သွားတဲ့ အထိ ကော့ပေးနေတဲ့သမီးလေးကို တက်လိုးချင်စိတ်တွေဘယ်လိုမှ တားမရနိုင်အောင်ပါပဲလေ။--

ဒီကုတင်ကြီးပေါ်မှာပဲ မောင်ရယ် မောင့်သူငယ်ချင်း မင်းဆက်နဲ့ သူ့သားလေးဇော်လတ်တို့ ယောင်္ကျားသုံးယောက်တိတိ ဇွန်အလိုးခံခဲ့ဘူးပေမဲ့ မောင့်ဖေဖေရဲ့ အယုအယတွေလောက် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ကောင်းခဲ့တာ ဇွန်မကြုံခဲ့ဖူးဘူးလေ။

လုံခြုံမှုနွေးထွေးမှုပြီးတော့ သိပ်ကောင်းတဲ့ ခံစားမှုတွေက မောင့်ဖေဖေ ဦးထွန်းမင်းနဲ့မှ ဇွန်ရခဲ့တာ။ ဇွန်ယောင်္ကျား ကိုမွေးပေးခဲ့တဲ့ ဒီလီးနဲ့ အခုဇွန်ကို လိုးတော့မယ်ဆိုတဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းအတွေးကလဲ ဇွန်ရမက်ကို ပိုလို့ နိုးဆွပေးနိုင်တယ်။ သားကိုယ်တိုင် လိုးခဲ့တဲ့ ဇွန့် စောက်ဖုတ်လေးကို ခုဖေဖေက လိုးတော့မယ်လေ။

“ အို……”

ဘယ်လောက်များ ရူးသွပ်လိုက်သလဲ။ ဘယ်လောက်များ…..ဘယ်လောက်များ……ဇွန်စကားလုံး ရှာမရခဲ့ဘူး။ ဆန်းကျယ်တဲ့ ရမက်ဆိုတာနဲ့တင် ဇွန် သိပ်ကို ကောင်းနေခဲ့ပါပြီ။ အသိစိတ်တွေ လွတ်နေပြီးတော့ ပြန်သတိဝင်တဲ့ အချိန် ဖေဖေ့ လီးက ဇွန့်စောက်ပတ်အဝလေးမှာလေ။ ဇွန်ခါးကိုကိုင်ရင်း ပေါင်ကြားမှာ လီးကို ကိုင်ပြီး တေ့သွင်းနေတဲ့ ဖေဖေမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိတော့ ပြုံးပြတဲ့ အပြုံးလေးနဲ့အတူ

“ ခလေး ဖေဖေ လိုးတော့မယ်နော်” တဲ့။

ဇွန်ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း အံလေးကိုကျိပ်လို့ ဖေဖေအတွက် ဇွန့်ခါးလေးကို ကော့ပေးမိတယ်။

“ အား…………………”

ဝင်လာခဲ့ပါပြီ။ တုတ်ခိုင်မာကြောတဲ့ အသားနွေးနွေးလေးက စောက်ပတ်နံရံတစ်လျောက်ကို ပွတ်ဆွဲသွားတဲ့ခံစားမှုက ဘာနဲ့မှမတူအောင် ကောင်းလွန်းလိုက်တာ။

“ အား…………..ဖေဖေ….အ…အ….အ….အ….အာ့………….ဖေဖေ့….အိုး……..ရှီး…….”

“ ကောင်းလား ခလေး”

“ အား…….ကောင်းတယ်……..ကောင်းတယ်………အင့်……..အင့်…….အာ့……………ရှီး……အာ့ဟား….”

“ အား…….ဖေဖေ သမီး ပြီးတော့မယ်…..အ….အ…..”

ဇွန့် စကားသံကိုကြားတော့ ဆောင့်နေရာကနေ ဇွန်ကိုယ်လုံးလေးပေါ်ကို မှောက်ချရင်းဖက်ပေးရှာတယ်။တင်းတင်းလေးဖက်ထားရင်း ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ဖေဖေအလိုးကို ခံရတာ ဇွန် တကယ်ကို့ အားရမိတယ်။ ပြီးတော့ ပြီးခါနီးနွေးထွေးနေအောင်ဖက်ပေးတဲ့ ဖေဖေရယ်လေ။ အလိုက်သိလိုက်တာ……….

“ အား…..ဖေဖေ   သမီးပြီးပြီ…..အ….အ….အား……..အာ့…………ဟူး………..အိုး…….ချစ်တယ်...ဖေဖေရယ်”

ဇွန့်ညီးသံလေးနဲ့ အတူ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်နေတဲ့ ဖေဖေဆီကလဲ တိုးတိုးလေးညီးနေရှာတယ်။ ခဏကြာတော့မှ တဆတ်ဆတ်တုန်သွားတဲ့ ဖေဖေ့ လီးကို ဇွန့်စောက်ပတ်လေးထဲမှာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့နွေးသွားလိုက်တာ စောက်ပတ်လေးနဲ့ ဗိုက်အတွင်းပိုင်းထဲမှာ ဖေဖေရဲ့ သုတ်သွေးတွေ စီးဝင်သွားတဲ့ ခံစားမှုနွေးနွေးလေးက ဇွန့်ရက်ကို တသိမ့်သိမ့်နဲ့ပေါ့။

အဲ့ဒီ သုတ်သွေးးတွေကြောင့်ပဲ မောင်ဖြစ်လာခဲ့တာလေ။ ခုတော့ ဇွန်စောက်ပတ်လေးထဲမှာပါ စီးဆင်းနေခဲ့ပြီ။ အို… အတွေးတွေက လက်မခံနိုင်စရာ ဆိုပေမဲ့ဇွန်…..ဇွန်လေ….ကျေနပ်နေတယ်….လုံခြုံနေတယ်။ နွေးထွေးနေတယ် ။ ပြီးတော့ ဇွန်ရင်ခုန်နေတယ်ရှင်။

“ သမီး ကောင်းလား”

“ အင်း……”

“ နောက်အခွင့်အရေးရရင် လိုးရအောင်နော်”

“ဖေဖေရယ် သမီးက ဖေဖေချွေးမလေးလေ”

ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အပြုံးလေးနဲ့ ဖေဖေကိုပြောတော့ ဖေဖေက

“ ခု ဖေဖေ မိန်းမ ငယ်ငယ်လေ းဖြစ်နေပြီလေ”

“ ဖေဖေနော်”

“ ခုဇွန်က ဖေဖေသားရဲ့ မေမေဖြစ်ပြန်ပြီးပေါ့”

“ သမီးလဲ နောက်တတ်တာပဲ ”

“ ဖေဖေနဲ့ တူတာကိုလို့…….ဟားဟားဟားဟား ”

“ ကဲ သမီး ရေချိုးတော့မယ်နော် တော်ကြာပြန်လာနေအုံးမယ်”

“ အော်…အေးအေး သမီး  ဘောင်းဘီနောက်တစ်ထည်ဝတ်ပြရအုံးမယ်နော်……”

ကုတင်ပေါ်ကဆင်းလာရင်း ဖေဖေ့ စကားကို ဇွန်မျက်စောင်းလေးနဲ့ တုန်ပြန်လိုက်မိတယ်။ ရေချိုးခန်းဖက်ကို ထွက်လာခဲ့တဲ့ ဇွန်ပါးမို့မို့ပေါ်မှာတော့ အပြုံးနုနုလေးနဲ့ပေါ့……။

.................................................

တစ်ညလုံး  မေဇွန့်စိတ်တွေ ဆောက်တည်ရာမဲ့ နေခဲ့တယ်။ မေဇွန်မှားသွားလား....။ မေဇွန်လေ ဘဝတစ်လျောက်လုံ းယောင်္ကျားလေးတွေနဲ့ အတူနေခဲ့ဘူးတာ အကြိမ်ကြိမ်ရယ်လေ။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် မေဇွန် သိပ်ကြိုက်ခဲ့တာပေါ့။ ဘဝမှ ာအဖိုအမ ထိတွေ့ရတဲ့ အရသာလောက်သာယာကြည်နူးစရာမှ မရှိတာ။

မေဇွန်လဲ လူသားထဲက လူသားတစ်ဦးပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ မေဇွန် အခုအရွယ်အထိ ကိုယ့်ထက်အသက်ကြီးတဲ့သူတစ်ယောက်ရဲ့ ယုယမှုတွေကို ရခဲ့တာ ပထမဆုံးပါ။ အဲ့ဒီသူက မောင့်ဖေဖေ ဖြစ်နေခဲ့တာတော့ မေဇွန်မဖြစ်ချင်ခဲ့ဘူး။ အရာရာ ခွင့်လွတ်တတ် တဲ့ မောင့်အပေါ် မေဇွန်သိပ်များလွန်သွားလား...။ ဒါပေမဲ့ မောင်ရယ် မေဇွန်အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် အဲ့ဒီအတွေ့ကိုမေဇွန်သိပ်စွဲလမ်းသွားခဲ့ပြီ။

အတွေ့အကြုံများတဲ့ ဖေဖေရဲ့ ယုယမှုတွေအောက်မှာ မေဇွန်လုံခြုံနွေးထွေးမှုတွေ၊ သာယာမှုတွေ ကျေနပ်ခြင်းတွေအပြင် ကလေးလေး တစ်ယောက်လို မေဇွန်ဆိုးနွဲပြီး ကာမဆန်ဒ တွေကို တရှိုက်မက်မက် ခံစားရတာပြီးတော့ ပြီးတော့ ဖေဖေဆိုတဲ့ ခံစားချက် အဲ့ဒီခံစားချက်နဲ့ ဇွန့်အသွေးအသားတွေကို လိုလိုလားလားပေးနေရတာကိုပဲ ဇွန် ရူးရူးမိုက်မိုက်စွဲလန်းနေမိခဲ့တာ။

ဒီလိုနဲ့လေ……..

“ ဒီလို မိသားစုအားလုံး အတူတူထိုင်ပြီ းမစားရတာတောင် ကြာပြီပဲ”

စားပွဲထိပ်မှာထိုင်နေတဲ့ ဖေဖေဆီကို ဟင်းတွေ ခပ်ထည့်ပေးတော့ ဖေဖေပြောလိုက်တဲ့ စကားသံလေးကပျော်ရွှင်မှု့တွေ အပြည့်နဲ့ပေါ့။

“ သမီးကြီးရေ ာသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူ နေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား အိမ်မှာပဲ နေလဲ ရနေတာပဲဟာ”

“ ရပါတယ် ဖေဖေရဲ့ မောင်လေးက အိမ်ထောင်နဲ့ဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်မှာပေါ့”

“ ရပါတယ် မမရယ် မမရှိရင် ပိုတောင်ပျော်စရာကောင်းသေးတယ် မမကသာ မနေချင်တာ”

“ ဒါနဲ့ သမီးကြီးက အိမ်ထောင်ပြုဖို့ မစဉ်းစားတော့ဘူးလား”

“ မစဉ်းစားပါဘူး ဖေဖေရယ်”

“ အေးအေး ဒါနဲ့လူစုံတုန်း ပြောရအုံးမယ်”

“ ဟုတ်ဘာလဲ ဖေဖေ”

မောင် မေးလိုက်တဲ့ စကာားကို ပြန်ပြောလာမဲ့ ဖေဖေအသံကို အားလုံးကနားစင့်နေမိကြတယ်။

“ ဒီလိုကွ သားနဲ့ သမီး မေဇွန်ရော သမီးကြီးရောကို ဖေဖေ အမေရိကားခေါ်ဖို့ ဟိုမှာ immigrant လျောက်ထားတာစာရပြီ၊ အဲ့ဒါဒီမှာ စီစဉ်စရာတွေရှိတာ စီစဉ်ပြီးလိုက်ခဲ့ဖို့ပြောမလို့”

“ ဟို သမီးက…..”

မမကြီးစကားမဆုံးခင် ဖေဖေက လက်ကာပြရင်း

“ သမီးကြီးက ဖေဖေတို့ရဲ့ biologically မဟုတ်ပေမဲ့ ဟိုက ဥပဒေအရက တရားဝင် မွေးစားတာ သမီးပဲလေ.. ပြီးတော့ ဖေဖေမေမေတို့ ရင်ထဲမှာလဲ သမီးက ဖေဖေတို့သမီးပဲ”

“ မင်းတို့ အမေလဲ အသက်ကြီးပြီ ဟို မှာ မင်းတို့ ညီမလေးကလဲ ကျောင်းသွား ဖေဖေကလဲ အလုပ်သွားဆို ..မင်းတို့ အမေပဲ အိမ်မှာ ကျန်နေတာဆိုတော့ ဖေဖေဆန္ဒကတော့ သားတို့သမီးတို့ အားလုံး လာစေချင်တာပဲ”

ဖေဖေ့ဆီက စကားကိုကြားတော့ မောင်က

“ ဟာ ဖေဖေကလဲ ဒီက အလုပ်တွေနဲ့ အိမ်ကိုရော”

“ အဲ့ဒါဖေဖေစဉ်းစားထားတယ် ...တကယ်လို့မင်းတို့ မမကြီး အိမ်ထောင် ပြုရင်တော့ ဖေဖေ လက်ဖွဲ့ခဲ့မလားလို့ ဒါမှမဟုတ် အားလုံး အတူသွားကြရင်တော့ ရောင်းစရာရှိတာ ရောင်းပြီး စီစဉ်ခဲ့ရမှာပေါ့”

“ အဲ့ဒါ သားတို့သမီးတို့ ဆန္ဒကိုလဲ သိချင်တယ် ဖေဖေမေမေတို့ကတော့ အားလုံး အတူတူနေချင်တယ်ကွာ”

“ ကိုထက်လေးကရော ဟင်”

မေဇွန် အမေးကို ဘယ်သူမှ မဖြေခဲ့ဘူး.။ ခဏနေတော့မှ မောင်က

“ မောင် မင်းဆက်ကို ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်ပါအုံးမယ် စိတ်မပူနဲ့နော် မ”

ရုတ်တရက် ထမင်းဝိုင်းလေးက တိတ်ဆိတ်သွားပြန်တယ်။ အဲ့ဒီညက မေဇွန်အိပ်လို့ မပျော်ခဲ့ဘူးလေ။ မေဇွန် နောက်ကြောကနေ လှုပ်ရှားနေတဲ့ အသံလေးကို ကြားတော့ မေဇွန် တိုးတိုးလေးခေါ်မိတယ်။

“ မောင် မအိပ်သေးဘူးလား”

“ အင်း…အိပ်လို့ မပျော်လို့မ…မရော”

“ အင်း မရောပဲ”

“ ဖေဖေပြောတာကိုရော ဘယ်လို စဉ်းစားလဲဟင်”

“ ဖေဖေရော မေမေရောက အတူနေချင်တယ် ဆိုမှတော့ ဘာလုပ်လို့ရမှာလဲ မရယ် သူတို့လဲ အသက်ကြီးပြီမလား”

“ အင်း ဒါဆို မောင်က အတူ လိုက်သွားချင်တယ်ပေါ့”

“ အင်း အဲ့လိုတော့ စဉ်းစားတယ်”

“ မောင့် မမရော”

“ သူနဲ့ မအိပ်ခင်က စကားပြောတာတော့ မောင့်လိုပဲ သူလဲ စဉ်းစားတယ်တဲ့ လူကြီးတွေလဲ သားသမီးတွေအဝေးမှာဆို အထီးကျန်နေမယ် ထင်တယ်တဲ့”

“ အင်း …ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ် ဇွန်ကတော့ မောင့်သဘောပါပဲလေ”

ဇွန်စကားသံလေးဆုံးတော့ နောက်ကနေ ဖွဖွလေးဖက်လာတဲ့ မောင့်ရဲ့ အထိအတွေ့ကို မေဇွန် ခံစားလိုက်မိတယ်။

“ အိပ်တော့လေ မောင်”

မေဇွန် နှုတ်က ရုတ်တရက်ထွက်သွားခဲ့တဲ့ စကားသံလေး…။ မေဇွန်ကိုယ့်ကိုကိုယ်လဲ အံသြမိတယ်။ ဘာကြောင့်များ ကို့ယောင်္ကျားရဲ့ အထိအတွေ့ကို မက်မက်မောမောသာယာစိတ်မဖြစ်မိပါလိမ့်။ ဖေဖေ….။ရုတ်တရက်အတွေးထဲမှာ ဖေဖေနဲ့ညနေက အဖြစ်အပျက်လေးကို ပြန်သတိရမိတော့ ရင်ဖိုမိပြန်ရဲ့။ရုတ်တရက် မောဟိုက်လာတဲ့ ရင်ကို သက်သာလိုသက်သာငြား လေပူလေးတစ်ချက်ကို မောင် မသိအောင်ဖွဖွလေးမှုတ်ထုတ်လိုက်မိတယ်။

“ sorry ပါမောင်ရယ်”

နေ့ရက်တွေက ကုန်လွယ်လိုက်တာ။ နောက်တစ်ပတ်ဆို မောင်ရယ် မေမေရယ် မမကြီးနဲ့ ညီမလေးတို့ပြန်သွားကြတော့မယ်။ မေဇွန်နဲ့ ဖေဖေကတော့ လုပ်စရာရှိတာလေးတွေ လက်စသက်ရင်း နောက်တစ်ပတ်လေယာဉ်နဲ့ ပြန်ဖို့စီစဉ်ထားခဲ့တယ်။

ဒီအစီအစဉ်ကိုလဲ ဖေဖေပဲ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာလေ။ မေဇွန်နဲ့ ဖေဖေနှစ်ဦးထဲသာသိတဲ့ ပတ်သက်မှု့လေးကို တွေးရင်း ဇွန်ရင်ခုန်မိတာတော့ အမှန်ပါပဲ။ မောင့်အပေါ်မှာတော့ အရမ်းကို လွန်နေမိတယ်ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ အားနာနေမိတာတော့ အမှန်ပါ။ ဒါပေမဲ့ မေဇွန် ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ပြတ်သားသွားခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခုကိုကြုံခဲ့ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်းတော့ မေဇွန် ပိုပြီး ရပ်တည်ချက်တွေ ခိုင်မာလာသလိုပါပဲ။ 

အဲ့ဒီနေ့ကပေါ့….

မနက်စောစောအခန်းထဲမှာ လှဲနေရင်း ဘေးမှာ မောင်မရှိတာကို မေဇွန်သတိထားမိလိုက်တယ်။ အရင်ကလဲ ဒီလိုပဲ အလုပ်ကို စောသွားနေကျလေ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့မောင်စက်ရုံမှ မသွားတာ။ အဲ့ဒီအချိန်အထိ မေဇွန်ရင်ထဲမှာ မောင် ဘာခံစားချက်မှ မရှိသေးပါဘူး။ အဲ့ဒီအချိန် အခန်းအပြင်ကနေ နောက်ဖေးဖက်ကို တစ်စုံတစ်ယောက် ဝင်သွားရင်း မီးဖိုခန်းတံခါးပြန်ပိတ်သံလေးကို ကြားလိုက်ရတယ်။ မောင်များ ဖြစ်နေမလား.။ ရုတ်တရက် အပေ့ါသွားဖို့ မေဇွန် ထ လိုက်ရင်း အခန်းတံခါးဝလေးဆီကို ရောက်တော့ နောက်ဖေးဆီက မမကြီးရဲ့ အသံ တိုးတိုးကိုကြားလိုက်မိတယ်။

“ မမ ကလှနေတုန်းပဲနော် သူငယ်ချင်းနဲ့ သွားနေပြီး ရည်းစားတွေရော ထားသေးလား”

“ အမယ် သားသားနော် မမကို များ”

“ မမ ”

“ ဟင်….”

“ ဟိုးအရင်ကလို မမနဲ့ အတူနေချင်လိုက်တာဗျာ”

“ သားသားရယ် မိန်းမတောင်ရနေပြီး မှ မမကို လုပ်ချင်နေသေးတာလား”

တကယ့်ကို တိုးတိုးလေးပေမဲ့ မေဇွန် နားနဲ့ ဆက်ဆက်ကြားလိုက်မိတာပါ။ ပြီးးတော့ မေဇွန်လေ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်နေမိတယ်။ သဝန်တိုတာများလား..မရဲတရဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မေးမိပြန်တယ်။ အဲ့လိုလဲ မဟုတ်ပြန်ဘူး …။ ဒါဆို…မေဇွန်ကုတင်လေးဆီကို အသာပြန်လှမ်းလာရင်း ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲချလိုက်မိတယ်။ ရင်တွေခုန်နေလိုက်တာ…။ နာရီဝက်လောက် ရှိမယ်ထင်တယ်။ မောင်ပြန်ဝင်လာတဲ့ အချိန် ကုတင်ပေါ်ကနေ မောင့်ကို ပြုံးပြမိတော့

“ မ နိုးပြီလား”

“ အင်း ခုမှနိုးတယ် မောင်”

လှုပ်ရှားနေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေကို ထိန်းရင်း မုသားတစ်ခွန်းဆိုမိ ပြန်တယ်။

“ ဒါဆို ကိုအပြင်သွားလိုက်အုံးမယ်နော် မ ဖေဖေနဲ့ လုပ်စရာရှိတာလေးတွေ သွားဖြတ်ရအုံးမယ် သွားဖို့ကလဲ တစ်ပတ်ပဲ ရှိတော့တာဆိုတော့”

“ အင်း ဂရုစိုက်သွားနော် မောင်”

အဝတ်အစားလဲပြီး မောင်ထွက်သွားတော့ အခန်းထဲကို ဝင်လာသူက ကိုထက်ရယ်လေ။

“ သား အစောကြီး နိုးတာလား”

“ အင်း”

မျက်နှာလေးမကောင်းရှာတဲ့ ကိုထက်ကို မေဇွန် သနားသွားမိတယ်။ ကုတင်ပေါ်ကနေ ထလိုက်ရင်း အခန်းတံခါးလေးကို လော့ခ်ချလိုက်ပြီးတော့ ကိုထက်လေးရဲ့ ပုခုံးလေးကို ဖွဖွဖက်ရင်း ကုတင်လေးပေါ်မှာနှစ်ယောက်အတူ ထိုင်လိုက်မိတယ်။

“ မေမေ ကသွားပြီးရင် ဘယ်တော့ ပြန်လာမှာလဲ”

“ လာမှာပေါ့ သားရဲ့ သားဆီကို ပြန်ပြန်လာမယ် ပြီးတော့ သားကစာကြိုးစား ဟိုမှာ ကျောင်းလာတက်ရင်လဲ ရတာကို”

မေဇွန်ပါးစပ်ကနေ တတွတ်တွတ်ပြောရင်း ညဝတ်ဂါဝန်လေးတစ်ထပ်ထဲ ဝတ်ထားတဲ့ မေဇွန့် ရင်သားအိအိလေးတွေထဲကို ဆွဲယူ ပွေ့ဖက်ထားနေမိတော့တယ်။ မနက်ခင်းအလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့က ခန်းဆီးလိုက်ကာလေးကို မထိုးဖောက်နိုင်ခဲ့သေးပါဘူး။ ဒီအခန်းလေးထဲမှာ သားလေးနဲ့ အတူတူ ချစ်ရည်လူးခဲ့ဖူးတဲ့ အချိန်တွေကို ဇွန်သတိရနေမိ ပြန်တာပေါ့။ ရုတ်တရက်ပဲ သားငယ် ကိုထက်ရဲ့ လက်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ဆွဲယူရင်း မေဇွန်ရင်သားအိအိလေးပေါ်ကို တင်ပေးထားမိတယ်။

မော့ကြည့်လာတဲ့ ကိုထက်ရဲ့ မျက်နာလေးကို ဖွဖွငုံ့နမ်းရင်း မွေ့ယာထူထူလေးဆီကို နှစ်ဦးသား လှဲချနှစ်မြုတ်လိုက်မိတယ်လေ။ ဒါနောက်ဆုံးများဖြစ်နေမလား သားငယ်လေးရယ်။ အတွေ့ပင်လယ်ကြောမှာ သားနဲ့ မေဇွန်အတူ နစ်မျောသွားလိုက်တာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲကို တရစ်ရစ်တိုးဝင်လာတဲ့ သားရဲ့ လီးတံနွေးနွေးလေးကို ခံစားလိုက်မိမှပဲ သတိပြန်ဝင်လာခဲ့မိတယ်။

“ သားရယ်”

ခါးလေးကို ကော့ပေးနေရင်းပဲ ခွဲခွာရတော့မယ် သားငယ် ကိုထက်ကို မေဇွန်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားနေမိပြန်တယ်လေ။

“ အား………….ကလေးရယ်”

-------------------------------------------------

ရန်ကုန်လေဆိပ် departure check in ကောင်တာမှာ တန်းစီနေတဲ့ မောင်တို့ သားအမိလေးယောက်ကိုလက်ပြနှုတ်ဆက်ပြီးတော့ ဖေဖေနဲ့ မေဇွန် အတူ ပြန်လာခဲ့တယ်။

“ သမီးးတစ်ခုခု စားမလား ဝယ်သွားမလားဟင်”

“ ဝယ်ပဲ သွားလိုက်မယ်လေ ဖေဖေ”

“ အင်း အဲ့ဒါလဲ ကောင်းပါတယ်”

ဝါးတန်းလမ်းက feel 3 မှာ စားစရာတွေဝင်ဝယ်ရင်း ဖေဖေနဲ့နှစ်ယောက်အတူ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ အရင် ကမောင်နဲ့အတူ နေခဲ့တဲ့ အိမ်လေးကအခုတော့ ဖေဖေနဲ့ မေဇွန်နှစ်ဦးထဲ တိတ်ဆိတ်လို့ပေါ့။ အိမ်ခန်းလေးထဲကိုရောက်တော့ တံခါးပိတ်နေတဲ့ ဇွန်ကို နောင်ကနေ သိုင်းဖက်လာတဲ့ ဖေဖေလေ။

“ သမီးလေး ဖေဖေကို အတွင်းခံလေး ဝတ်ပြရအုံးမယ်နော်”

“ ဟယ်.. ဖေဖေကလဲ ဟိုနေ့က ဝတ်ပြပြီးပြီလေ”

“ နောက်တစ်ထည်ကျန်သေးတယ်မလား”

“ ဟင်း… ဖေဖေနော်”

ညုတုတုလေးပြန်ပြောမိတဲ့ မေဇွန့်ကို မေဇွန် မရှက်မိတော့ပါဘူး။

“ ဖေဖေ ကို မေးစရာရှိတယ်”

“ အင်း မေးလေ သမီးလေး”

ဖေဖေ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းထွက်ရင်း ဆိုဖာလေးပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ ဘေးကနေ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ ဖေဖေက ဇွန့်မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း ပြောလာတယ်။

“ မမ က ဟိုးငယ်ငယ်လေးထဲက မွေးစားတာလားဟင်”

“ ဟင် သမီးကို သားက ပြောမပြဘူးလား”

“ သမီး မမေးတာပါ”

“ ဟုတ်တယ် သမီး မေမေရဲ့ အစ်မ နဲ့ သူ့အမျိုး သားက သမီးး မမငယ်ငယ်ထဲက ဆုံးသွားတာလေ အဲ့ထဲကပေါ့”

“ အော်”

“ ဘာလို့လဲ သမီး”

“ ဟင့်အင်း….မေးကြည့်တာပါ”

“ အင်း ..ဟိုရောက်ရင်တော့ တစ်အိမ်ထဲမှာ မိသားစုအားလုံးအတူ အရမ်းပျော်ရမှာ သမီးမေမေကလဲ အဲ့လိုနေချင်တာလေ”

ဖေဖေစကားကို မေဇွန် ပြုံးပြလိုက်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်… ပျော်စရာမိသားစုလေးပေါ့ ။ ဖြည့်စည်းမှု့တွေ၊ နှောင်ကြိုးတွေ၊ ရမက်တွေနဲ့ စည်းနှောင်ထားတဲ့ မိသားစုလေးပေါ့။

“ ဖေဖေရေချိုးလိုက်အုံးမယ်နော် သမီးလေး ညကျရင် ဖေဖေသူငယ်ချင်းလာမယ်လို့ ပြောတယ် သူကိုပဲ အပ်ထားခဲ့ရမှာလေ အိမ်တော့ မရောင်းချင်ဘူး ဒီကို ပြန်လာတဲ့အခါလဲ ကို့အိမ်ကိုနေရတော့ ကောင်းတာပေါ့သမီးရယ်”

“ ဟုတ် ဖေဖေ”

မေဇွန်စကားဆုံးတော့ ရေချိုးဖို့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားတဲ့ဖေဖေ့ကို ငေးကြည့်ရင်း သက်ပျင်းလေးကို ဖွဖွလေးချလိုက်မိတော့တယ်။

တင်း….တောင်…..

တံခါးဘဲလ်သံလေးကြားတော့ မေဇွန်တံခါးဆီကိုအပြေးလေးသွားမိတယ်။

“ သမီး အဖေရှိလား”

“ ဟုတ် ရှိတယ်ဦး”

ဖေဖေနဲ့ရွယ်တူ လောက်ရှိမဲ့ ခပ်ပြည့်ပြည့် အန်ကယ်တစ်ယောက် တစ်ယောက်တံခါးဝကနေ နှုတ်ဆက်လာတော့ မေဇွန်ပြန်ပြုံးပြရင်း

“ ထိုင်အုံးနော် ဦး ဖေဖေအခန်းထဲမှာ”

“ ဘာသောက်မလဲ ဦး”

“ ဟားဟား မသောက်တော့ဘူး သမီး ခဏမှ”

လက်ထဲက ကျွတ်ကျွတ်အိပ်နဲ့ထည့်လာတဲ့ ပုလင်းလေးကို စားပွဲပေါ်တင်ရင်းပြောတော့ မှ မေဇွန်နားလည်လိုက်မိတယ်။

“ ဟေ့ကောင် မင်းသိန်း စားပြီးပြီလား”

“ အေးပြီးပြီ”

အခန်းထဲကထွက်လာတဲ့ ဖေဖေကနှုတ်ဆက်ရင်း ဆိုဖာပေါ်ကိုလာထိုင်တယ်။

“ သမီး ဒါဖေဖေသူငယ်ချင်း ဦးမင်းသိန်းတဲ့ ကျောင်းထဲက ဒီကစက်ရုံလဲ သူ့ရှယ်ယာပါတယ်လေ”

“ ဟုတ် ဖေဖေ”

“ ဒါမင်း သားရဲ့ မိန်းမလား”

“ အင်းဟုတ်တယ် မေဇွန်တဲ့”

“ အချောပဲကွ ဟေ”

“ ဟားဟားဟား အေး. ဒီကောင်က အဖေတူဆိုတော့ ရွေးတတ်တယ်ကွ”

ဖေဖေနဲ့ အတူ ဖေဖေသူငယ်ချင်းကပါ မေဇွန့်အလှကို ချီးမွန်းကြတော့ မေဇွန်ကျေနပ်မိပြန်ရော.။ မိန်းမဆိုတာ ကို့ကိုလှတယ်ပြောရင်ကျေနပ်ကြတာပဲ မဟုတ်လား.။

“ သမီး ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်နော် ဖေဖေ လိုရင်ပြောနော် စားဖို့သမီးသွားဝယ်ပေးမယ်”

“ ရတယ် သမီးရေ အားလုံး ဦးဝယ်ခဲ့တယ်”

“ ဟုတ်”

အပြုံးလေးနဲ့ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း မေဇွန် အနားကနေ ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။ ရေပန်းလေးရဲ့အောက်မှာ အချိန်ကြာကြ ာရပ်နေမိရင်း အတွေးတွေလဲ ယောက်ယက်ခတ်လို့ပေါ့။

ဘာကြောင့်များ ဖေဖေလို့ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ လူအိုတစ်ယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့ကိုမှ မက်မက်မောမောစွဲလန်းခဲ့မိလဲ မေဇွန် ကိုယ်တိုင် မသိတော့ပါဘူး။ ချွဲနွဲ့ရတာလေးကို သာယာတာလား။ ဒါမှမဟုတ် အတွေ့အကြုံကပဲ မေဇွန့်ကို ဆွဲဆောင်သိမ်းယူ သွားခဲ့တာလား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖေဖေ ရဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်မှာ ပက်လက်လေးလှန်ရင်း မိန်းမောခဲ့ရတဲ့ ခဏလေးတွေကိုတော့ မေဇွန်အရမ်းစွဲလမ်းတယ်။

အတွေးတွေကို ခဏဘေးဖယ်ရင်း ရေချိုးတာကို လက်စသတ်လို့ အခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာတဲ့ အချိန် အပြင်ကနေ ဖန်ခွက်ထိသံ စကားပြောသံတွေကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ဘီဒိုလေးထဲက အဝတ်တွေကို ရွေးမိတော့ ဖေဖေဝယ်ပေးတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး…။ 

မရည်ရွယ်ပေမဲ့ ပိုးသား g string ဘောင်းဘီလေးကို ယူရင်း ပြည့်တင်းတဲ့ မေဇွန်ခန္ဓာကိုယ်လေးပေါ်မှာဝတ်ကြည့်မိတယ်။ ဖင်လုံးအိအိလေးကြားမှာ ကြိုးလေးဝင်နေတဲ့ အထိအတွေ့ကို အရင်က မခံစားခဲ့ဘူးတော့ တစ်မျိုးဖြစ်နေမိပေမဲ့ မေဇွန်ပြန်မချွတ်မိပြန်ဘူး။ အပေါ်မှာတော့ ဘော်လီ အနီရဲရဲလေးတစ်ထည်နဲ့အတူ ခပ်ပွပွတီရှပ်လေးတစ်ထည်ကောက်စွပ်လိုက်မတယ်။ ပြီးတော့မှ ဘောင်းဘီ……။

ဘာဘောင်းဘီ ဝတ်ရမှန်းမသိပဲ တွေဝေနေတုန်းမှာ ဘီဒိုဒေါင့်နားက ဘောင်းဘီအထပ်လေးအပေါ်က အသားက stoking အထူ အနက်ရောင်လေးကို ယူရင်း ပြည့်တင်းတဲ့ ပေါင်သားအိအိလေးတွေကနေ တဆင့် ဆွဲယူ မရင်လိုက်တော့ ခန္ဓာအိအိလေးရဲ့ အလှက ထင်းထင်းလေးပေါ်လွင်လို့ပေါ့။ တီရှပ်လေးကိုတင်းပါးတစ်ဝက်ကျော်ကျော်ထိ ဆွဲချရင်း အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့မိတယ်။

“ သမီး ပြီးသွားပြီလား”

“ ဟုတ်”

မေဇွန် ကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်လေးရဲ့ အလှကိုငေးကြည့်နေတဲ့ ဖေဖေ့ရဲ့ သူငယ်ချင်းအကြည့်တွေကို မသိမသာပဲမျက်ကွယ်ပြုရင်း ဖေဖေ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့

“ မင်း သမီးက မင်းကြီးကြိုက်ပဲဟေ့”

စကားလုံးတွေသွက်နေတဲ့ ဖေဖေနဲ့ ဦး ကို တစ်လှည့်စီကြည့်ရင်း မေဇွန် လဲစကားဝိုင်းမှာ အတူ ဝင်ပြောနေမိတယ်။

“ ချွေးမ အလိမ္မာ ချောလေးရထားတာ ကံကောင်းတာပဲဟေ ငါတော့ သားမရှိတော့ ချွေးမမရတော့ဘူးပေါ့ကွာ”

“ ဟားဟား….လိမ္မာတာတော့ နှစ်ယောက်မရှိဘူး ဟေ”

“ သမီးရော ချမလား”

ခပ်ထွေထွေပြောလာတဲ့ ဖေဖေသူငယ်ချင်းစကားဆုံးတော့

“ ခွက်ယူလိုက်သမီး ဒီအချိန်ပဲပျော်ရတာ ဟိုရောက်ရင် အလုပ်နဲ့ဆိုတော့ အခုလို မလွတ်လပ်တော့ဘူး”

ဖေဖေ ငှဲ့ပေးတဲ့ ဝီစကီကို အချိုရည်နဲ့ရောရင်း မေဇွန် တစ်ငုံသောက်လိုက်တော့ ပူဆင်းသွားတဲ့ အရသာနွေးနွေးနဲ့အတူ မေဇွန့်စိတ်တွေ လန်းဆန်း ပေါ့ပါးလာသလိုခံစားလိုက်မိတယ်။ ဖေဖေနဲ့ အန်ကယ် ဦးမင်းသိန်းတို့ စကားပြောသံကိုနားထောင်လိုက် မေဇွန်ကိုတိုင်ဝင်ပြောရင်းရယ်လိုက်နဲ့ အိမ်လေးက စိုပြေနေလိုက်တာ။

သုံးဦးသား ခပ်ထွေထွေဖြစ်လာတဲ့ အချိန် စကားလုံးတွေကလဲ ခပ်ရဲရဲပေါ့။ ဖေဖေ့ဘေးမှာ တလှည့် အန်ကယ်ဦးမင်းသိန်းဘေးမှာ တလှည့်ထိုင်ရင်း အရက်ငှဲ့ပေးမိသူက မေဇွန်ရယ်လေ။ တစ်ချက်တစ်ချက် ပေါင်တံခြင်းပွတ်မိသွားတဲ့ အချိန် မေဇွန်တင်ပါးအိအိလေးတွေနဲ့ မတော်တဆထိမိသွားတဲ့ အချိန်တွေကို ရင်တွေဖိုမိပြန်ရော။ ဒီလိုနဲ့ ညကလဲ နက်သထက်နက်လာခဲ့တယ်။

“ မင်းရော မင်းမိန်းမနဲ့ ဘယ်လိုလဲကွ”

“ ဒီလိုပါပဲကွာ တစ်ခါတစ်လေလဲ အပြင်စာလေး ဘာလေးစားပေါ့ ဟားဟား”

စကားလုံးတွေက မိန်းခလေးတစ်ဦးအတွက် နားရှက်စရာပေမဲ့ ရစ်မူးနေကြသူတွေ အတွက်တော့ အရသာတစ်မျိုးပါပဲ။

“ မင်း ချွေးမလေးကတော့ ဒီည အတွက်နတ်သမီးလေးပဲဟေ့ ငါ့မျက်လုံးထဲမှာတော့”

အန်ကယ် စကားဆုံးတော့ အရက်ငှဲနေတဲ့ မေဇွန့်ခါးလေးကို ဖေဖေကလှမ်းဖက်လိုက်တယ် ရုတ်တရက်အရှိန်လွန်ပြီးဖေဖေပေါင်လေးပေါ်ကို ထိုင်ကျသွားမိတဲ့ မေဇွန်ကို ဖေဖေကဖွဖွလေးဖက်ရင်း

“ ငါ့သမီးလေးကိုတော့ ငါက ချစ်တယ်ဟေ့”

“ ချစ်ခြင်စရာလေးပဲ ကိုးကွ”

စကားလုံးတွေ….စကားလုံးတွေက ချွေးမနဲ့ယောခမ ဆိုတာထက်ကို ပိုလာခဲ့ပေမဲ့ သတိမဲ့စွာနဲ့ပဲ ရှေ့ဆက်နေမိတယ်။ ယမကာရဲ့ယစ်မှု့တဲ့ အရသာနဲ့ ရမက်တွေပေါင်းစပ်မိတဲ့ညပေါ့။ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အိမ်ခန်းလေးထဲမှာ ရီဝေနေတဲ့ လူသားသုံးဦး ဆိုဖာအရှည်လေးရဲ့ ဘယ်ဘက်မှာတော့ ဖေဖေ ညာဖက်မှာအန်ကယ်ဦးမင်းသိန်းနဲ့အတူ အလယ်ကနတ်မိမယ်လေးတစ်ပါး….။

ထူထဲ အိထွေးနေတဲ့ မေဇွန့်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖွဖွလေးစုပ်ယူနေတဲ့ ဖေဖေ။ အိစက်နူးညံ့နေတဲ့ ရင်သားအိအိလေးတွေကို ပွတ်ချေနေတဲ့ အန်ကယ်ဦးမင်းသိန်းရဲ့ ဆူဖြိုးနေတဲ့ ဝမ်းဗိုက်အောက်က ပြေလျော့နေတဲ့ပုဆုံးခါးပုံစလေးထဲကို ဖွဖွထိုးနှိုက်ရင်းတင်းမာနေတဲ့ အမွေးကြမ်းကြမ်းကြားက လီးတံတင်းတင်းလေးကို မေဇွန် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ခြေနေမိလေရဲ့။

ခါးဆီက တီရှပ်ပွပွလေးကို မလာတဲ့ အန်ကယ့်လက်တွေကို မေဇွန် မရုန်းဖယ်မိပါဘူး ။ ကလေးငယ်လေးတစ်ယောက်လို လက်ကို အသာမြှောက်ပေးမိတယ်။ အဲကွန်းကထွက်လာတဲ့ အေးစိမ့်စိမ့် လေအထိအတွေ့က မေဇွန်ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ပွတ်သပ်ကြည်စယ်သွားခဲ့ပြန်တာပေါ့။ ဝင်းအိ ချောမွတ်နေတဲ့ အသားစိုင်အိအိလေးတွေပေါ်မှာ စိုရဲနေတဲ့ ဘော်လီလေးက နို့အုံးထွေးထွေးလေးကို ပွေ့မလို့ထားတယ် ။ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းအတိုင်း တိတိလေးကပ်နေတဲ့ အသားကပ် ဘောင်းဘီ အနက်ရောင်လေးနဲ့ နတ်သမီးလေးတစ်ပါး နဲ့ အရွယ်လွန် ကာမဘီလူးနှစ်ကောင်ရဲ့ ရမက်ပြင်းပြင်း ကခုန်ပွဲ က စိတ်လှုပ်ရှားစရာအတိ…..။

“ အခန်းထဲသွားရအောင် သမီးလေး”

ဖေဖေ့ စကားဆုံးတော့ ဆိုဖာပေါ်ကနေထလာတဲ့ လူသားသုံးဦး တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦး ပွေ့ဖက်ရစ်ပတ်လို့အိပ်ခန်းမီး ပြာလဲ့လဲ့ အောက်မှာနှစ်ယောက် အိပ်ကုတင်အိအိလေးက အချစ် ကပွဲတစ်ခုကို ဆင်နွဲတော့မဲ့ ကွင်းပြင်တစ်ခုလို ဆီးကြိုနေတယ်။ ပုဆိုးနဲ့ အကျီကိုအတူ ချွတ်နေတဲ့ ဖေဖေနဲ့အန်ကယ် တို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ မေဇွန်လဲ အသားကပ်ဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ချလိုက်မိတယ်။ ရှေ့ဆီးခုန်လေးကနေ တြီဂံပုံ ကွက်ကွက်လေးအုပ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေးရဲ့ အောက်ကနေ လျောဝင်သွားတဲ့ ကြိုးပြားလေးက တင်းရင်းအိစက်နေတဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးလေးနှစ်လုံးကြားထဲမှာ နစ်မြုတ်ပျောက်ကွယ်ပြီးတော့ တစ်ခါဖင်သားမြောင်းလေးကြားကနေ တိုးထွက်လာရင်း ခါးကသားရေကြိုးလေးနဲ့ ဆက်မိသွားတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ဖေဖေက တအံ့တသြကြည့်ရင်း

“ လှလိုက်တာ သမီးလေးရယ်”

ဖေဖေကို ပြုံးပြနေမိတဲ့ မေဇွန်နောက်ကနေ ဘော်လီချိတ်လေးကို ချွတ်ပေးနေသူက အန်ကယ် ဦးမင်းသိန်းပေါ့ ။ ပုခုံးက ဘော်လီကြိုး ရဲရဲလေးကို တွန်းဖယ်ရင်း ဘော်လီခွက်လေးကို ဆွဲယူချွတ်ပေးသူက ဖေဖေရယ်လေ။ ဝဖိုင့်ဖိုင့်ခန္ဓာ လေးထဲကို မေဇွန် ကြောပြင်လေးဖိကပ်နေတဲ့ အချိန် အန်ကယ့်ရဲ့ လီးတံ မာမာလေးက ဖင်သားအိအိတွေပေါ်မှာ အိကပ်လို့နေတယ်။

တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ မေဇွန့်ရင်သားထွေးထွေးကလဲ ဖေဖေရင်ခွင်ထဲမှာ ပုန်းကွယ်လို့ ရှက်နေပြန်လေရဲ့။ လူသားနှစ်ဦးရဲ့ တစ်ပြိုင်ထဲ လုံးထွေး ယုယမှု့တွေကြားမှာခံစားမှု့အသစ်အဆန်းလေးတစ်ခုကို မေဇွန်ခံစားနေမိပြန်တယ်။ သုံးဦးသား ကုတင်လေးပေါ်ကို လုံးထွေးလဲကျသွားတဲ့ အချိန် ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့ ဖေဖေပေါင်ကြားက လီးတံတင်းတင်းလေးကို မေဇွန်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ ထွေးငုံထားမိတယ် ။ ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေတဲ့ မေဇွန်ဖင်ကြားက ဖောင်းမို့အိစက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို နောက်ကနေ လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်နေတဲ့သူက အန်ကယ်ပေါ့။

အို….ရင်တွေခုန်လိုက်တာရှင်။

မေဇွန်ဘဝမှာ ယောင်္ကျားနှစ်ယောက်ရဲ့ တစ်ပြိုင်ထဲ ယုယကြင်နာမှု့ကို ပထမဆုံး ခံစားခဲ့ဘူးတာပါပဲ။ ကောင်းလိုက်တာရှင်….။ ကောင်းလိုက်တာဆိုတာထက် ပိုတဲ့စကားလုံးကို မရွေးချယ်တတ်တော့ပါဘူး.။ စောက်ဖုတ်အိအိလေးထဲက စိမ့်ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်နွေးနွေးလေးတွေကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်ယူသွားတဲ့ အန်ကယ့်ကို မေဇွန်စိတ်မဆိုးမိပါဘူး ။ ခါးလေးကော့ရင်း စောက်ဖုတ်လေး ပိုဖောင်းလာအောင်ပဲ ကြိုးစားပေးနေမိတာ။ 

ဖေဖေ့လီးတံမာမာလေးကို မက်မက်မောမောစုပ်နေမိတဲ့ အချိန်တွေ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲတောင် သတိမထားမိတော့ပါဘူး ။ ဖေဖေ့ရဲ့ လီးရေ နွေးနွေးလေးတွေ မေဇွန်ပါးစပ်ထဲမှာ တိုးဝင်လာတော့မှာပဲ အန်ကယ့်ရဲ့ လီးတံတုတ်တုတ်ကြီးရဲ့ တိုးဝင်လာတဲ့ အရသာကို မေဇွန့်စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ သတိထားလိုက်မိတယ်။

“ အွန့် အွန့်……အင့်……အို့…….”

ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ကိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲကို ဆောင့်လိုးနေတဲ့ အန်ကယ်ဆီ က ငြီးသံတိုးတိုးနဲ့အတူ နွေးထွေးသွားတဲ့ ခံစားမှု့လေးက စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးရဲ့ ဟိုးအတွင်းမှာ စိမ့်ဝင် စီးဆင်းသွားသလိုပါပဲ။ ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ လီးတံလေးကျွတ်သွားတော့ ရင်တစ်ခုလုံး ဟာသွားသလို ခံစားလိုက်မိတယ်။

“ ဦး ပြီးသွားပြီလား”

“ အင်း….ပြီးသွားပြီ သမီးလေး”

ဖေဖေကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အပြုံးလေးနဲ့ လှမ်းဖက်လိုက်တဲ့ ဖေဖေရင်ခွင်လေးထဲကို ခေါင်းလေးတိုးရင်း မေဇွန် ငိုမိပြန်ရော…..။

အခန်းထဲကနေ ရေချိုးခန်းဖက်ကို ထွက်သွားတဲ့ အန်ကယ်အသံကို နားစွင့်ရင်း ဖေဖေကို ရင်ခွင်ထဲကနေတိုးတိုးလေးပြောမိတယ်။

“ သမီးကို အထင်သေးသွားလား ဖေဖေ”

ပါးမို့မို့လေးထက်က မျက်ရည်စတွေကို ဖွဖွလေးသုပ်ပေးရင်း

“ ဟင့်အင်း…..ဖေဖေ က သမီးလေးကို ပိုချစ်ရပါတယ် ဖေဖေ့ ခံစားချက်တွေကို အဆုံးစွန်ထိ သမီးလေးကပေးနိုင်လို့ပေါ့….မငိုနဲ့တော့နော် သမီးလေး ”

ဖေဖေစကားကိုကြားတော့ ကလေးငယ်လေး တစ်ယောက်လိုပါပဲ။

မေဇွန်ပြုံးရင်း ခေါင်းလေးတိုးလို့ ချွဲနေမိပြန်တယ်လေ။ အချိန်တွေဘယ်လောက်ကြာသွားတယ် မသိတော့ပါဘူး။ မေဇွန်နိုးလာတဲ့ အချိန်မှာ ဖေဖေကဘေးမှာ အိပ်လို့ပေါ့။ စောင်ထူထူလေးအောက်က အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုလေးကို သတိထားမိတော့မှ မေဇွန်ဖေဖေ့အခန်းထဲကနေ ထွက်ရင်း မေဇွန်အခန်းထဲကို ဝင်လာမိတယ်။ခန်းဆီးကနေပြေပြေလေး တိုးဝင်လာတဲ့ မနက်ခင်းအလင်းရောင်လေးက မေဇွန်ကို ဆီးကြိုလို့……….။

-----------------------------------------------------------------------

အချိန်နဲ့ဒီရေဆိုတာ လူကိုမစောင့်ဘူး တဲ့…။ ဟုတ်တယ်နော် မနက်ဖြန်ဆို ဖေဖေနဲ့အတူ အမေရိကားကို မေဇွန်သွားရတော့မယ်။ ဆိုင်နဲ့ စက်ရုံကို ဖေဖေသူငယ်ချင်း အန်ကယ်ဦးမင်းသိန်းက ဆက်ပြီးလုပ်ပေးမယ်ဆိုတော့ စိတ်အေးရတာပေါ့။ တကယ်တော့ ဒါတွေက မေဇွန်တို့ဘဝမှာ လိုအပ်နေတယ်ရယ်လဲမဟုတ်တော့ပါဘူးလေ။ နားလည်မှု့တွေ လိုအပ်ချက်တွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်မဲ့ ဆက်ဆံရေးနဲ့ မိသားစုဘဝလေးရနေခဲ့ပြီပဲ။

“ ဖေဖေ ”

“ ပြောလေ သမီး”

“ ညကျရင် ကိုထက် ဖေဖေနဲ့ မေမေလာမယ်တဲ့ သူတို့လဲ မသွားခင်လာနှုတ်ဆက်တာ”

“ အော် ကောင်းတာပေါ့”

“ အဲ့ဒါ သမီး သူတို့ဆီ ဒီညသွားအိပ်မလားလို့”

“ အော် ဖေဖေ တောင် မင်းသိန်းဆီသွားမလို့ ဒီည ဒီကောင်က ပွဲလုပ်မယ်ဆိုတာနဲ့ ”

“ အော်”

“ ဒီည ဖေဖေ ဟိုမှာအိပ်ဖြစ်မယ် ထင်တယ် သမီးတစ်ယောက်ထဲဆို ဖေဖေက စိတ်ပူနေတာ ခုတော့အဆင်ပြေသွားတာပေါ့”

“ သမီးသွားရင် သော့ပိတ်သွားနော် ခဏနေ ဟိုကောင် ဖေဖေ့ကို လာခေါ်မယ်တဲ့”

“ ဟုတ် ဖေဖေ”

ညနေငါးနာရီလောက်မှာ ဖေဖေထွက်သွားတော့ မေဇွန်တစ်ယောက်ထဲ ဧည့်ခန်းလေးထဲမှာ ထိုင်နေမိတယ်။ ခဏနေတော့ တုန်ခါသွားတဲ့ မေဇွန်ဖုန်းလေးပေါ်မှာ နာမည်လေးတစ်ခု….

KMS

“ ဟလို”

“ အကို လာနေပြီလား”

“ ခုတံခါးရှေ့မှာ ညီမ အိမ်ထဲမှာ ညီမ ယောခမ ကြီးရှိမယ်ထင်လို့ ဖုန်းဆက်လိုက်တာ”

ဆိုဖာပေါ်ကနေထရင်း ကျွန်းတံခါးမကြီးကိုဖွင့်လိုက်တော့ ကြောပိုးအိပ်အနက်ရောင်လွယ်ထားတဲ့ ကိုမင်းဆက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အခန်းထဲကို ရောက်တော့ တံခါးကို အသာပြန်ပိတ်ရင်း ကိုမင်းဆက်ရင်ခွင်ထဲကို တန်းတန်းမတ်မတ်လေး ပြေးဝင်ပွေ့ဖက်ထားမိသူက မေဇွန်ရယ်လေ။

နှစ်ဦးထဲ…။ မောင့်ရဲ့အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်း သားလေး ကိုထက်ရဲ့ ဖေဖေ ပြီးတော့ မေဇွန့်ရဲ့ ဘယ်သူမှ မသိတဲ့ ယောင်္ကျား…။ အင်း ဟုတ်တယ်…. ။ မေဇွန့် ခန္ဓာကိုယ်အိအိလေးကို မက်မက်မောမော ပေးအပ်ခဲ့ဖူးတာဆို ယောင်္ကျားပဲပေါ့။

“ ယုန်လေး”

“ ရှင်”

ချစ်စနိုးခေါ်သံလေးနဲ့ ချွဲနွဲနွဲထူးသံလေး..။ ပြီးတော့ အခန်းလေးက တိတ်ဆိတ်သွားပြန်တယ်။ လူသားနှစ်ဦးပွေ့ဖက်ခဲ့တဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်းကကြမ်းပြင်ထက်မှာ အထီးကျန်စွာနဲ့ ကျန်နေရစ်ခဲ့တာက ကြောပိုးအိတ်အနက်ရောင်လေးပေါ့။

မောင်နဲ့ မေဇွန်တို့ရဲ့ မင်္ဂလာဦးအိပ်ခန်းလေးထဲမှာတော့ သခင်မနဲ့အတူ မောင့်ရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း…။ဒုတိယမြောက် မင်္ဂလာဦးအချိန်လေးကို ဖြစ်သန်းဖို့ စတင်လိုက်မိတာက မေဇွန်ရယ်ပါ.။ ရှပ်အကျီကြယ်သီးလေးတွေ အားလုံး တ်သွားတဲ့ အချိန် တောင့်တင်းတဲ့ ရင်ဖတ်နွေးနွေးလေးထဲကို ခေါင်းလေးတိုးဝင်မိတော့ အိစက်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တုတ်တုတ်လေးကို ပွေ့ဖက်ထားသူက သူရယ်လေ။

ပုဆိုးခါးပုံစလေးကို ဖြေချလိုက်တဲ့ မေဇွန် လက်ဖောင်းဖောင်းလေးတွေက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြာရောင်လေးအောက်က လီးတင်းတင်းလေးကို ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ ခါးဆီက ထမီအထပ်ဆင်လေးကို ဆွဲယူလိုက်တဲ့ သူ့ရဲ့သန်မာတဲ့ လက်ချောင်းတွေအောက်မှာ ထမီလေးက အောက်ကိုပုံကျသွားခဲ့တယ်လေ။ ပိုးသားအတွင်းခံ အနက်ရောင်လေးထဲကနေ တင်းတင်းလေး အိထွက်နေတဲ့ မေဇွန် တင်ပါးအိအိလေးကိုပွတ်သပ်နေတဲ့ ကိုမင်းဆက်လက်တွေကနွေးထွေးနေလိုက်တာ။

တီရှက်အဖြူလေးကို ချွတ်ပေးပြန်တော့လဲ မေဇွန်က ညီမငယ်လေးတစ်ယောက်လို ကူပေးမိပြန်တယ်။အသားရောင် ယိုးဒယား ဘော်လီလေးထဲက ဖောင်းမို့နေတဲ့ ရင်တစ်စုံက ယောင်္ကျားတွေရဲ့ အပွတ်အသပ် နဲ့ အကြိမ်ကြိမ်စို့စုပ်ခဲ့တာတောင်မှ တင်းရင်းအိစက်နေဆဲ…..။

အခန်း မှောင်မှောင်လေးထဲမှာ အဝတ်မဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ဦးနဲ့ ဘော်လီအသားရောင်လေးနဲ့ အတွင်းခံအနက်လေးပဲပါတဲ့ သခင်မလေးကို တိတ်တဆိတ် စောင့်မျော်နေတဲ့ ကုတင် အိအိလေးက ငေးကြည့်လို့ သူလဲ ရင်ခုန်နေမိမယ် ထင်တယ်။

ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေးလှဲလိုက်တဲ့ သူ့အပေါ်မှာ ခွထိုက်လိုက်မိတဲ့ အချိန် မေဇွန်ဖင်သားအိအိတွေကြားကို အမြှောင်းလိုက်လေးဖိကပ်သွားမိတဲ့ လီးတံတင်းတင်းလေးကို ခံစားလိုက်မိတယ်။ ဗိုက်သားအိအိလေးတွေပေါ်မှ ာဖွဖွလေးပြေးလွှားနေတဲ့ ကို့လက်ချောင်းလေးတွေပေါ်ကို ထပ်ကိုင်ရင်း ရင်သားအိအိလေးတွေပေါ်ကို ဆွဲယူလိုက်မိပြန်တယ်။ လက်ကို အနောက်ဖက်လျှိုရင်း ဘော်လီချိတ်လေးကို ချွတ်လိုက်တော့ပြေလျော့သွားတဲ့ ဘော်လီအသားရောင်လေး အောက်က နို့အုံလေးက လှလှပပလေး အိဆင်းလာတယ်လေ။ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ပွေ့မထားတဲ့သူက ကိုမင်းဆက်ပေါ့။ ဖင်ကြားထဲက လီးတံလေးပေါ်မှာထိုင်းရင်း ဖင်လေးကို ရှေ့နောက်လှုပ်လျှားနေတဲ့ ဇွန်ခန္ဓာကိုယ်လေးက လေနဲ့အတူ လွင့်မြောနေတဲ့ ဝါဂွမ်းစိုင်လေးတစ်စလို လှပကြွရွနေလိုက်တာ။

ထိုင်နေတဲ့ မေဇွန့် တင်ပါးအိအိလေးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့သူ တွန်းမလာရင်း တရွေ့ရွေ့နဲ့ ကို့ရဲ့ မျက်နှာလေးပေါ်ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပိုးသားလေးထဲမှာ အိထွေးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက ကို့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးပေါ်မှာ ဖိကပ်သွားမိပြန်ရော ကို့ရဲ့ လျှာပေါ်က စိုစွတ်နေတဲ့အထိအတွေ့လေးနဲ့ ဇွန့်စောက်ရည်နွေးနွေးလေးတွေရဲ့ စိမ့်ထွက်လာတဲ့ အချစ်ရည်တွေနဲ့ နွေးအိနေတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီဂွကြားလေးက နွေးထွေးနူးညံ့နေပြန်တာပေါ့။

ကုတင်ဘောင်လေးပေါ်က နှစ်ဦးသားဖက်ရင်းကြည်နူးနေတဲ့ မောင်နဲ့ မေဇွန်ရဲ့ ဓါတ်ပုံလေးကို ကြည့်ရင်းမောင်မဟုတ်တဲ့ သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို စောက်ဖုတ်နွေးနွေးလေးနဲ့ ပွတ်နေရတဲ့အရသာက ဘာနဲ့မှ နှိုင်းယှဉ်လို့ မရနိုင်အောင်ပါပဲ။

ဖင်လေးကို အသာကြွရင်း မေဇွန်အတွင်းခံလေးကို ချွတ်ချလိုက်မိတယ် ။ ပြီးတော့ တပြိုင်ထဲပဲ မောင့်သူငယ်ချင်းမျက်နှာလေးပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်တော့ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးက ဇွန်စောက်စိ မာမာလေးပေါ်ကိုဖိကပ်ပွတ်သပ်သွားတယ် ။ လျှာနွေးနွေးလေးနဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းလွှာကြားကို ပွတ်ဆွဲ စုပ်ယူသွားတဲ့အရသာကြောင့်ပဲ ထင်တယ် ။ ဇွန်ကိုယ်လေး တသိမ့်သိမ့်တုန်နေလိုက်တာ။

ကို့မျက်နှာလေးကို စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ အားရအောင်ပွတ်ပြီးတော့မှပဲ တင်းမာနေတဲ့ ကို့ လီးတံလေးပေါ်ကို ခွထိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကို ထိုးသွင်းထိုင်ချလိုက်မိတယ်။ တရစ်ရစ် တိုးဝင်လာတဲ့ လီးတုတ်တုတ်လေးရဲ့ အရသာ ။ ဆိတ်ကွယ်တဲ့ အခန်းမှောင်မှောင်လေးရဲ့ လွတ်လပ်မှု့ တဆတ်ဆတ်ခုန်နေတဲ့နှလုံးသားရဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့ အတူ ဖင်လေးကို ကော့ရင်း မောင့်ရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းရဲ့ အလိုးခံနေမိတဲ့ အိမ်ထောင်သည် မိန်းမလှလေးတစ်ဦးရဲ့ တိတ်တဆိတ် ကမ္ဘာလေးတစ်ခုပေါ့။

“ ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်….”

“ ညီမလဲ အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုရယ်”

“ ကို…….”

“ ဟင်”

“ ချစ်တယ်”

“ ကလေးရယ် ကို့ရဲ့ ဇနီးလေးသာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့လား”

“ ခုလဲ ကို့ဇနီးပါပဲ ကိုရယ်”

နူးညံ့မှု့၊ကြင်နာမှု့၊ယုယမှု့တွေနဲ့ တိတ်တိတ်လေးဖန်တီးခဲ့ကြတဲ့ အချစ်ကမ္ဘာလေးတစ်ခု နောက်ဘယ်တော့များမှ ပြန်ရမယ် မသိတော့ဘူးနော် ကလေး။

“ ကိုရယ်”

“ ကိုတို့ ဖောက်ပြန်နေမိ……..”

ကို့စကားမဆုံးခင် ဇွန် ကို့နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်လေးနဲ့ဖုံးကာလိုက်မိတယ်။

“ ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးကြမ်းကြမ်းကြီးကို မသုံးပါနဲ့ လည်ပတ်နေတဲ့ ဘဝကြီးထဲက ဘယ်သူ မှ မသိတဲ့ နိဗာန်ဘုံးလေးကို အတူတည်ဆောက်ကြတာပါ”

“ ကလေးရယ်”

မောင့်ရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းက ဇွန့် စောက်ဖုတ်အိအိလေးကို လိုးနေတယ်လို့ တွေးလိုက်တိုင်း ဇွန်ရင်ဖို့ရတယ်သိလားကို…..ဇွန်ကိုယ်တိုင်ကလဲ မောင့်ရဲ့ အရင်းနှီးဆုံးသူတွေရဲ့ အဖြည့်ခံ မလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တာပါ။

ကို…..အခု ညီမကလေ ကို့အလိုတွေကို ဖြည့်ပေးဖို့တာဝန်ရှိတဲ့ ကို့အလိုးခံနေရတဲ့ ကြေးစားဖာသယ်မလေးပေါ့။

“ ကလေးလေးရယ်”

ကိုဆီက ရတာက ယုယမှု့နဲ့ ကျေနပ်ခြင်းတွေလေ ဒါတွေက ပိုက်ဆံထက် ပိုတန်ဖိုးရှိပါတယ်။

“ ဒီည တစ်ညလုံးကို့ရဲ့ အဖြည့်ခံမလေးဖြစ်ပါရစေနော်”

“ ကလေးရယ် ချစ်တယ်ကွယ်”

“ ညီမလဲ အရမ်းချစ်တယ်”

အလင်းရောင်မှိန်ဖျော့ဖျော့နဲ့အတူ နာရီစက်သံလေးတွေ ဆီးခုန်နှစ်ခုရဲ့ ထိခတ်ပွတ်ရိုက်သံလေးတွေပျံ့လွင့်နေတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ လူသားနှစ်ဦးရဲ့ ရမက်တွေအပြန်အလှန်ပေးဆပ်ရင်းနဲ့ ဇွန်နဲ့ ကိုတို့ရဲ့ ညလေးကို နောက်ဆုံးဖြတ်ကျော်ခဲ့မိကြတယ်လေ။ ကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ ဇနီးမယားလေးတစ်ယောက်လို နိုးထခဲ့ရတဲ့ မနက်ခင်းလေးက ကိုနဲ့ဇွန်ရဲ့ နောက်ဆုံးမနက်ခင်းလေးဆိုတာ သိရတိုင်းလဲ နှမျောတသစိတ် ဖြစ်မိပြန်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ပဲ…………

လက်ပြ နှုတ်ဆက်နေတဲ့ ကိုမင်းဆက်ကို  ပြုံးပြရင်း waiting room ဖက်ကို ဖေဖေနဲ့ အတူ လျောက်ဝင်သွားခဲ့မိတယ်။ ဝါဂွမ်းစိုင်တွေလို အဆုတ်လိုက် ခဲနေတဲ့ တိမ်ဆိုင်တိမ်လိပ်တွေကြား ပျံသန်းနေတဲ့ လေယာဉ်ထိုင်ခုံလေးထဲမှာ ဖေဖေ့လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖြူစင်တဲ့ သံယောဇဉ်နှောင်ကြိုးတွေနဲ့ ရစ်ပတ်ထားတဲ့ မိသားစုလေး ကို နားလည်မှု့တွေ ပေးဆပ်ခြင်းတွေ ခံစားချက်တွေဖြည့်ဆီးမှု့တွေနဲ့ တည်ဆောက်ဖို့ ဦးတည် ပျံသန်းလာခဲ့တော့တယ်………။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ ။