ပိတောက်ပင်အို အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသားသူ - ကနောင်ကိုယ်တော်ကြီး
အပိုင်း ( ၁ )
ပိတောက်ပန်းတို့ပွင့်နေသည်။ တစ်ပင်လုံးဝါထိန်နေတော့သည်။ မိုးစွတ်ထားတော့ မြေသင်းနံ့နဲ့အတူ ပိတောက်ရနံ့က လှိုင်လာ၏။ ဒီပိတောက်ပင်ရဲ့ အပွင့်ရနံ့က တစ်ခြားအပင်တွေထက် ပိုမွှေးတယ်လို့ထင်သည်။အခြားပိတောက်ပင်တွေအကြောင်းတွေးမိသွားရတော့မှ ဟာ!! ဒီပိတောက်ပင်ကြီးရဲ့ ဘေးနားပတ်ချာလည်မှာအသစ်အသစ်သော ပိတောက်ပင်တွေ အများကြီးပေါက်နေပါလား။ရှေးယခင်က ဒီနားမှာဒီပိတောက်တစ်ပင်တည်းရှိခဲ့တာပါ။
ခဏအကြာ သင်းနေသောပိတောက်ရနံ့ပျောက်သွားတော့သည်။နေကလည်း ခြစ်ခြစ်တောက်ပူလာပြန်သည်။နဂိုရှိပြီးသား ပိတောက်ပင်အပြင် နောက်ထပ်အသစ်ပေါက်နေသော ပိတောက်ပင်တွေလည်းတခဏခြင်းမှာပဲ အိုမင်းခြောက်သွေ့ လာတော့သည်။ဘယ်လိုပါလိမ့်။
မျက်စိထဲမြင်နေရသမျှသစ်ပင်အားလုံးကလည်းပိတောက်ပင်တွေချည်း ဖြစ်လို့နေသည်။မြင်မြင်သမျှ ပိတောက်ပင်အားလုံးကလည်းအိုမင်းခြောက်သွေ့ရင့်ရော်နေကြသည်။
ဘယ်အရာမဆို အိုမင်းခြောက်သွေ့ရင့်ရော်ခြင်းနောက်ဆုံးရှိရမဲ့ နိမိတ်ပုံတွေပဲလား..ဘာမှန်းမသိသေးဘူး…။
.................................................................................................
" ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး ဒီနားမှာ ကစားမယ်ဆို"
" ဟာ!! မကချားချင်ပါပုး ဟိုမှာ အရူးဂျီးရှိတယ်"
" အရူးမဟုတ်ပါဘူး မောင်လေးရဲ့ အဲဒါ "ဘသံဒိုင်" ပါဆို အရင်တစ်ခါလည်း ပြောပြီး ပြီလေ မှတ်မထားဘူး ဘာမှန်းလဲမသိဘူး"
" တိပုး ကြောက်တယ်ဂျ "
ကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ပြောစကားကြားပြီးဘသံဒိုင်ပြုံးလိုက်မိရသည်။ကလေးတစ်ချို့က"အရူးကြီးတဲ့ ခိုင်ရေ"လို့အသံမထွက်ပဲ စိတ်အတွင်းမှာပဲ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။ဘသံဒိုင် ရီဝေစွာနဲ့ ပိတောက်ပင်အိုကြီးရှိရာကိုလှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။
အပွင့်မပွင့်တာလည်းကြာပါပြီကော ပင်အိုပိတောက်ရယ်… ပင်စည်ကအိုမင်းနေသလို အကိုင်းအခက်တွေ ကလည်း မွဲခြောက်ခြောက်နဲ့အရောင်တောက် ပသစ်လွင်မှုမရှိရှာတော့…
တောက်ပသစ်လွင်မှုတဲ့လားဟု ဘသံဒိုင်စဉ်းစားမိသွားပြန်သည်။ကိုယ်တိုင်လည်းသစ်လွင် တောက်ပမှုမရှိတာ ကြာပါပြီလေ။
နှစ်တွေနှစ်တွေဆိုတာ နည်းတော့တာမှမဟုတ်ဘဲ။ရက်ကိုလစား လကိုနှစ်စားတယ်ဆိုတာတစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ် ကုန်ဆုံးသွားခြင်းသာ…ကုန်ဆုံးတဲ့ ရက် လ နှစ်တွေမှာ ဘသံဒိုင် ဘာတွေလုပ်နေခဲ့သလဲ…
" ခိုင် ပြန်လာမဲ့ရက်ကို စောင့်နေခဲ့တာပဲလေ"
ခိုင်က စောင့်ခိုင်းခဲ့တာ။
" မောင် ခိုင်ဘယ်ပဲသွားသွားဘာပဲလုပ်လုပ် ဒီပိတောက်ပင်အောက်ကစောင့် ဟုတ်လား ဒီပိတောက်ပင်က မောင့်အိမ်နဲ့လည်းမဝေးဘူး ခိုင့်အိမ်နဲ့လည်းမဝေးဘူး"တဲ့လေ။
စောင့်နေတာပဲ ခိုင်။ခိုင်က ပြန်မှမလာသေးပဲမောင်ကသေသည့်တိုင်အောင်စောင့်နေမှာရယ်ဒီပိတောက်ပင်ရဲ့ရုက္ခစိုးတဲ့ ရပ်ကွက်ကတော့ပြောနေပြီပြီးတော့ကလေးတစ်ချို့ရယ်ကလည်း" အရူးကြီး ဘသံဒိုင်"တဲ့လေ။
ကလေးတစ်ချို့ရယ်တင်မကပါဘူး တစ်ခူ ိ့လူကြီးတွေကလည်း အရူးလို့ သတ်မှတ်နေပါပြီဂရုမစိုက်ပါဘူး လူတွေအားလုံး အရူးပဲကို။ ကိုယ့်အကြောင်းနဲ့ကို ရူးနေကြတာပဲဟာ။ကိုယ့်ကိုကိုယ်တော့ရူးတယ်လို့ ဘယ်ထင်မလဲ။သူ့ကိုအရူးလို့ထင်နေသူတွေကို ဘသံဒိုင်ရယ်ချင်မိပြန်သည်။အရူးတဲ့လား…
" ဟေ့ရောင် စောက်ရူးသံဒိုင် ဂိုး သွင်းလိုက်ပါ တော့ဟ"
" အေးလေ ဟိုဘက်က မင့်ပထွေးမို့လား လီးပဲ"
ရပ်ကွက်ပေါင်းစုံဒိုင်း။ဒီပွဲနိုင်ရင် ဗိုလ်လုပွဲရောက်မဲ့ဆီးမီးဖိုင်နယ်။ဘသံဒိုင် အဲဒီအရွယ်က "ငယ်သံဒိုင်"ဆိုတဲ့ ရပ်ကွက်လက်ရွှေးစင် ရှေ့တန်းတိုက်စစ်မှုး။ ဂိုးသွင်းစက်ကြီး။အလိမ်အခေါက်ပလာတာရိုက်တာသိပ်မရပေမဲ့ ၁၈ ဂိုက်နားပတ်ချာလည်မှာ ငယ်သံဒိုင် ခြေထဲဘောလုံးရပြီဆိုရင်တော့ဂိုးရဖို့ တစ်ဝက်သေချာသလောက် လုနီးပါး။အများကခေါ်တဲ့ "ကောက်စား"။ဟုတ်တယ် နောက်တန်းထိဆင်းပြီး မကူနိုင်ဘူး။ရှေ့မှာပဲ နေရာယူထားသည်။ယူတတ်သည်။
ဘောလုံးလားရာလာရာလမ်းကြောင်းကို တွက်ဆနိုင်သလို မိမိကစားဖော်နေရာလွတ်ဖြစ်သွားအောင်ဖိန့်သုံးပြီးပြေးပြတတ်သေးသည်။တစ်ဖက်အသင်းနောက်တန်းကလူတွေကိုယ့်ကိုအာ ရုံရောက်နေချိန်မှာ ကိုယ့်အသင်းက လူတစ်ဦး က နေရာလွတ်ရသွားပြီး ဂိုးသွင်းနိုင်မဲ့ အခွင့် အရေးပေါ်စေသည်။အမြင့်ဘောတွေ လာရင် လည်း အရပ်အမောင်းကောင်းသူမို့ခေါင်းတိုက် ပြီး ဂိုးရအောင်စွမ်းဆောင်နိုင်သည်။ ဘောလုံး ထိန်းသိမ်းခြင်း ပိုင်နိုင်သည်။ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနဲ့ ပြေးအားကောင်းသည်။
ပြေးအားကောင်းသလို ကန်ချက်တွေကပြင်းသည်။အမှန်အကန်တိုက်စစ်မှုူး "ငယ်သံဒိုင်"။အဲဒီပွဲမှာ သံဒိုင် ဂိုးပေါက်ပျောက်နေခဲ့သည်။
" တိုက်စစ်မှုူးအားလုံး ပွဲတိုင်းဂိုးသွင်းနိုင်တာမှမဟုတ်တာ"။အဲပွဲမတိုင်ခင်တစ်ရက်က သံဒိုင်ထရိန်နင်လည်း ပျက်ခဲ့ရသည်။ပျက်ခဲ့ရတာပေါ့…အသက် ၂၀ အရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက် ဟိုးငယ်ငယ်ကတည်းကချစ်ကြောက်ရိုသေရတဲ့ …
" အန်တီ ဆရာမ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်" ကိုဂိုးတွေတစ်ဂိုးပြီးတစ်ဂိုးအားမနာတမ်းစွတ်ရှုူးခဲ့တာလေ။
" ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်"
သံဒိုင်ချစ်သော "ခိုင့်"ရဲ့ ဒေါ်လေး…တစ်ခုလပ်ဖြစ်ပြီးကာမှ မုဆိုးမဖြစ်ရသူ။ အန်တီခိုင်က သင်္ဘောသားဦးအောင်ကျော်ရဲ့ ဇနီး။ဦးအောင်ကျော်ကလည်း ခန့်ခန့်ငြားငြား မင်းသားကြီးဒီဇိုင်းရယ်မို့ မြှာကပွေလှသူ။
အန်တီခိုင်နဲ့ပြဿနာတွေတက်ပြီး ကွာရှင်းပြစ်ရသည်။တစ်ခါကျန်းမာရေးမကောင်းတော့မှ သူရှာဖွေထားခဲ့တာတွေကို အန်တီခိုင်ကိုပဲပေးခဲ့ချင်တာမို့ အကြင်လင်မယားပြန်ဖြစ်ကြ ပြန်သည်။မကြာခင်ပဲ ဦးအောင်ကျော်ဆုံးသွား တော့ အန်တီခိုင်ခမျာ တစ်ခုလပ်အဖြစ်ကနေမုဆိုးမဘဝ ရောက်ရပြန်တော့သည်။
အန်တီခိုင်မုဆိုးမအဖြစ်နဲ့ပဲ နေနေရင်းမှာပဲ"ငယ်သံဒိုင်"တို့"ခိုင်"တို့ဆိုတာတစ်ဖြည်းဖြည်းအရွယ်ရောက်လာခဲ့ရသည်လေ။သံဒိုင် အချစ်ကိုစသိပြီးရင်ခုန်တတ်စအရွယ်ကတည်းက ခိုင့်ကို ချစ်မိသော်လည်း အချစ်ကိုမသိခင်လိင်စိတ်ကြွချိန်ကကျ တော့"အန်တီဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်"ကသံဒိုင့်ကို လွှမ်းမိုးလွန်းသည်။
အရွယ်ရောက်ကာစ သံဒိုင့်အဖို့လက်နဲ့အာသာဖြေတတ်ချိန်မှာ"အန်တီခိုင်"ကြီးကို မှန်းသည်။သုတ်သွေးအချို့ လိင်တန်ချောင်းက ထွက်ပြီးသွားပြီဆိုရင်တော့ အန်တီခိုင်ရဲ့ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးမျက်နှာကြီးပြန်မြင်လာကာနဂိုဓာတ်ခံ ကြောက် စိတ်ပြန်ဝင်လာပြီး ကျောချမ်းတတ်စမြဲ။
ကျောချမ်းအောင်ကြောက်သည်။ဟုတ်သည်။သံဒိုင် အန်တီခိုင့်ကို ကြောက်သည်။အန်တီခိုင်က "ကျောင်းဆရာမ"တော့မဟုတ်။ဒါပေမဲ့ သံဒိုင်နဲ့ခိုင်ကိုငယ်ငယ်ကတည်းကစာသင်ပေးတဲ့ ဆရာမ။သံဒိုင်နဲ့ခိုင် အင်္ဂလိပ်ဂရမ်မာကျွမ်းတာမြန်မာသဒ္ဒါပိုင်တာ သင်္ချာအတွက်အချက် မြန်တာတွေဟာ ခိုင့်ဒေါ်လေး"အန်တီဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်"ရဲ့ကျေးဇူးတွေ။
သံဒိုင် အန်တီခိုင်ကို စမှတ်မိသိတဲ့အချိန်မှာအန်တီခိုင်ကမျက်မှန်တပ်ရပြီ။စာလည်းတအားဖတ်သည်။မာနကြီးသည်။အပိုစကားလည်းသိပ်မပြောတတ်သူကြီး။သံဒိုင် အကြောက်ဆုံးက အန်တီခိုင်ရဲ့ "ခနဲ့တဲ့တဲ့ အပြုံး"။လှောင်ပြုံး။ အဲဒီအပြုံးတွေ သံဒိုင်ကြောက်သည်။အဲဒီအပြုံး တွေ "ခိုင်"ကလည်း ပြုံးတတ်သည်။
အဲဒီအပြုံးတွေမှာသူတို့ရှေ့က ယောကျ်ားတစ် ယောက်ဟာဘာမှမဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့အထာတွေပါသည်။အဲဒီအပြုံးတွေ သံဒိုင် ကြောက်သည်။တစ်ခါတစ်ရံ သောက်မြင်လည်းကပ်ပါသည်။အဲ့အပြုံးတွေကိုပဲ လုပ်နေရင်းသတိရမိသွားလို့ခပ်နက်နက်ဆောင့်ထိုးပြစ်ခဲ့ရသည်။မှတ်ဟ လို့ မှတ်ပလား မေးရင်းလုပ်တာတောင် မျက်နှာမှာ ထီမထင်ဟန်က ပျောက်ကွယ်မသွား။
အန်တီခိုင်က အကြောမာသည်။အကြောတင်းသည်။သူ့ကို မုဆိုးမပါလားဆိုတဲ့အသိနဲ့ကြင်နာချင်လေဟန် မပြုလေနှင့်။မိုး မီးလောင်သွားနိုင်သည်။သံဒိုင့်ကိုလည်းအလုပ်ကိစ္စတစ်ခု ဒါမှမဟုတ်ပညာရေးကိစ္စတစ်ခုခုကြောင့်တခါတရံ အားမလိုအားမရဖြစ်သည့်အခါ "မောင်ငယ် နင် ယောကျ်ားမဟုတ်ဘူးလား"လို့ ကောပါသေးသည်။
သံဒိုင်ကလည်း တစ်နေ့ပြသခွင့်ရတဲ့တစ်နေ့မှာ"မောင်ငယ်သံဒိုင်" ယောကျ်ားအစစ်ဗျ …ဟောဒီမှာ အကြီးကြီးဗျ …လို့ သက်သေပြမယ်ဆိုပြီးအဲဒီအချိန်တုန်းကတည်းက ကြုံးဝါးခဲ့သူ။ငယ်ငယ်ကတည်းက 'ဇ' နဲ့။"တောက်မဲ့မီးခဲ တရဲရဲ"ဆိုသလိုပင်။ကြောက်တာက ကြောက်တာတစ်ပိုင်း။တောင်တာက တောင်တာတစ်ပိုင်းမဟုတ်လားတောင်သည်။ဟုတ်သည်။အန်တီခိုင့်ကိုကြည့်ရင် သံဒိုင်တောင်တတ်ခဲ့ရသည်။
လက်နဲ့အာသာဖြေရင် မှန်းပြီးလုပ်နေပါတယ်ဆိုကာမှ တစ်နေ့သားမှာ…အန်တီခိုင်တို့အိမ် သံဒိုင်အလာ အန်တီခိုင်ကခြံထဲကအထွက်ညကမိုးနဲ့မြေကချော်လေတော့ သံဒိုင်နဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင်အလာ ရောက်ခါနီးမှချော်လဲပါတော့သည်။လူတွေရဲ့ ပုံမှန်အကျင့်အတိုင်း လဲတော့ဆွဲမိဆွဲရာဆွဲလိုက်တာမှာဘေးက သင်္ဘောပင် ပင်စည်ကို ကိုင်မိလိုက်လို့သာ အကျမနာတော့တာ။ဒါပေသိ……
တစ်ဖက်သားဒုက္ခရောက်တာဝမ်းမသာကောင်း ပေမဲ့ ဖုံးဖုံးဖိဖိနေတတ်တဲ့ "အန်တီမြင့်မြင့်ခိုင်" ရဲ့ ရုတ်တရက်လှစ်ဟပြသလိုဖြစ်သွားတဲ့"မိန်းမကိုယ်"နဲ့ ထမီအကျွတ်မှာ တွေ့ရခဲသောဖင်သားဖွေးဖွေးကို မြင်လိုက်ရမှု့ကြောင့်သံဒိုင် အာခေါင်ခြောက်ကာ ဝမ်းသာခဲ့မိသည်။
" တင်းပါပေ့ ရင်းပါပေ့ လှပါပေ့ ကောင်းပါပေ့အန်တီခိုင်ရယ်"လို့ သံဒိုင် မှတ်ချက်ပြုရသည်။
အဲဒီနေ့ကသံဒိုင်စာမသင်နိုင်အိမ်ပြန်ပြေးခဲ့သည်။အန်တီခိုင်ကလည်း ပြန်ခိုင်းခဲ့တာပါ။သံဒိုင်ကထူမဖို့ခြေလှမ်းအစ အန်တီခိုင်က
" မောင်ငယ် မလိုဘူး မင်းပြန်တော့"
လို့ဆိုတော့ သံဒိုင် ချာကနဲလှည့်ပြီးပြန်ပြေးလာခဲ့သည်လေ။ ဦးတည်ရာက မိမိအိမ်ရဲ့ အိမ်သာဆီသို့။အိမ်သာထဲမှာ သုံးလေးချက်လောက်ပွတ်ဆွဲအပြီးမှာပဲ ထွက်လိုက်တဲ့သုတ်ရည်တွေဆိုတာမနည်း။ ပွတ်ချက်မများခင်ထွက်ချက်ကမြန်သည်။ သံဒိုင့်အဖို့ မိမိအာသီသ သိပ်ရှိတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ဟာကြီးကို လှစ်ကနဲမြင်ခွင့်ရတော့ မြန်ရှာပေမပေါ့။အမှန်တကယ် လုပ်ခွင့်ရရင်တော့အဘယ်မျှလောက်ကောင်းလိုက်လိမ့်မလဲဟု စိတ်ကူးရင်း ကြည်နူးခဲ့ရသည်။
ယောက်ျားတစ်ယောက်အဖို့ မိမိအမှန်တကယ်အာသီသရှိသော မိန်းမတစ်ယောက်ကို လုပ်လိုက်ရပြီး ဆန္ဒအထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားခြင်းလောက် တန်းတူဖြစ်မဲ့ အရသာမရှိပါ ဆိုတာသံဒိုင်လည်းကြီးမှပိုနားလည်လာခဲ့သည်။ကိုယ်တကယ် ဆန္ဒဖြစ်တဲ့မိန်းမမျိုးကို အားပါးတရလုပ်ဆောင်လိုက်ရမှာ ကျေနပ်တတ်သွားတဲ့သံဒိုင်အဖို့မှာ မိမိဆီကို ပလိန်းကြီးလာကျွေးတာမျိုးတွေကိုလည်း ရှောင်ခဲ့ပါတော့သည်။
ရှောင်ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့ ပွဲဦးထွက်မှာပဲ အရသာရှိရှိအန်တီခိုင်ကြီးနဲ့ ဆုံခဲ့ရတာကိုး။ကောင်းကောင်းကန်းကန်း စပါယ်ရှယ်ဝမ်းဆိုတဲ့ အရာမျိုးကိုသုံးဆောင်ဖူးသူအဖို့ ကျန်တဲ့ပေါင်ကြားမှာ သဘာဝအရတာဝန်ကျေရုံပါတဲ့မိန်းမမျိုးကို မသုံးဆောင်ချင်တော့ပေ။အန်တီခိုင့်ရဲ့ဟာကြီးပဲကောင်းပြီး ကျန်တဲ့မိန်းမအားလုံးရဲ့ ပစ္စည်းတွေက တာဝန်ကျေရုံပါတာလို့ ဆိုခြင်းမူ ိးမဟုတ်။တာဝန်ကျေရုံပါတဲ့မိန်းမမျိုးကို မဆက်ဆံချင်တာဟူလို။
တာဝန်ကျေအောင်ကျောင်းတက်နေတဲ့ သံဒိုင်။ဟုတ်တယ်လေ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးလို့ ဘွဲ့ရအောင် မိဘကထားပေးတော့ မထူးချွန်ပေမဲ့တာဝန်ကျေတက်ဖြစ်ခဲ့သည်။"မင်းတို့ပြောတော့ ငယ်သံဒိုင် ဆိုတဲ့ကောင်ကတော်တယ်ဆို အဲဒီ ကောင်က ဘယ်အတန်းမှာ ဘာဆုတွေရဖူးပြီး အမှတ်တွေ ဘယ်လောက်ကောင်းပါသလဲ"လို့ သံဒိုင့်အကြောင်းသိတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကသူတို့မိဘတွေကို ပြောပြတဲ့အခါ ဆုရတဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူတွေရဲ့တစ်ချို့သောမိဘတွေက ပြန်မေးသတဲ့လေ။
သံဒိုင်ကတော့"အဟတ် ဟား!"လို့ပဲ ပြန်ရယ်ခဲ့ပါသည်။
ကျောင်းတက်နေစဲဒုတိယနှစ်ရောက်သည်အထိခိုင်နဲ့သံဒိုင်တရားဝင်ချစ်သူမဖြစ်သေး။လူအများသတ်မှတ်ထားတာကကောင်လေးတစ်ယောက် က ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ပြီဆိုဖွင့်ပြော။ကောင်မလေးဘက်ကလည်း လက်ခံပြီဆို တရားဝင်ချစ်သူဖြစ်ကြတာတဲ့လေ။ခိုင်နဲ့သံဒိုင်မှာ အဲလိုမဖြစ်ကြသေး။နောင်မှာလည်း အဲလိုဖြစ်မလာခဲ့ပါ။
" ရင်ထဲကအချစ်ကို နှုတ်ဖျားကပွင့်အံ့ကျ လာမှတကယ်ချစ်တာတဲ့လား"
နှလုံးသားတစ်နေရာမှ တိတ်တိတ်လေးအမြစ်တွယ်နေပြီး ရှင်သန်ကြီးထွားနေရင်ကော။ရင်ခုန်သံတွေညီ နှလုံးသားတွေကိုမြင်တတ်သွားရင် "ဝေါဟာရ နဲ့ စကားသံ"မလိုဘူးလို့ သံဒိုင် ယုံသည်။ယုံကြည်မှုနဲ့အချစ်တွေ ပိုလန်းပိုတောက်ပလာခဲ့ရမည်လေ။
တောက်ပတဲ့အရောင်တွေနဲ့ဝတ်စုံတွေကိုဝတ်ထားတဲ့ မင်္ဂလာသတို့သားနဲ့သတို့သမီးရဲ့အလည်မှာရပ်နေရင်း ဓာတ်ပုံအရိုက်ခံနေတဲ့အန်တီခိုင်ကို သံဒိုင်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အဝါရောင်ဝတ်စုံ ချိတ်လုံချည်နဲ့ အန်တီခိုင်ကတစ်သွေးတစ်မွေးအလှကြီး လှနေတော့သည်။
မင်္ဂလာပွဲက အန်တီခိုင်ရဲ့တူ… ခိုင့် ဝမ်းကွဲအကိုရဲ့ပွဲ…သံဒိုင်တို့လည်းရပ်ကွက်ထဲက လူငယ်တွေမို့လုပ်အားပေးရသည်။နောက်နေ့မှာကရပ်ကွက်ပေါင်းစုံဒိုင်းရဲ့ ဆီးမီးဖိုင်နယ်။
ဆီးမီးဖိုင်နယ်မှာသံဒိုင်ဂိုးမသွင်းနိုင်ခဲ့။မင်္ဂလာပွဲမှာလည်းအလုပ်များခဲ့သလို ပွဲပြီးလို့နေ့ခင်းဖက်မှာလည်း အန်တီခိုင်နဲ့ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ကြုံရပုံအကြောင်းဖန်လာတာကမင်္ဂလာဆောင်အိမ်ကငှားထားတဲ့အန်တီခိုင်အိမ်ကပစ္စည်းတွေသံဒိုင် ပြန်လာပို့ခြင်းကစသည်။
သံဒိုင် အန်တီခိုင်အိမ်ရောက်တော့ အန်တီကအဝတ်အစားတွေတောင်လဲပြီးနေခဲ့ပြီ။အိမ်နေရင်းဝတ်လုံချည်ပါးရယ်နဲ့လေ……ဘာအခုအခံမှမပါတဲ့ လုံချည်ပါးလေးဖုံးထားတဲ့အန်တီခိုင်ရဲ့ စွင့်စွင့်ကားကားဖင်သားကြီးကိုသံဒိုင် မြင်ပြီးသကာလမှာပေါင်ကြားကကောင်က ဒေါင်ကနဲ ထောင်ထလာတော့သည်။
အန်တီခိုင်က…
" မောင်ငယ်တို့ ပင်ပန်းနေပြီလား"စမေးလာလို့သံဒိုင်လည်း
" မပင်ပန်းပါဘူးအန်တီခိုင် ဘာလုပ်စရာရှိသေး လို့လဲ" ပြန်မေးလိုက်တော့…
" အန်တီခိုင် ညောင်းကိုက်နေပြီကွ မောင်ငယ် နှိပ်ပေးပါဦး အခြားအလုပ်တွေလည်းပြီးပြီ မဟုတ်လား"
" ဟုတ် ပြီးပါပြီ"
အန်တီခိုင်ကို သံဒိုင်တို့ကဟိုးငယ်ငယ်ကတည်း ကဇက်ကြောဆွဲပေးရ နင်းနှိပ်ပေးရသည်လေ။ ဒါပေသိအဲဒီနေ့ကတော့ သံဒိုင်ကိုယ်တိုင်ကကို အန်တီခိုင်မနှိပ်ခိုင်းရင်တောင် အတင်းတောင်းဆိုပြီး နှိပ်ပေးချင်တဲ့ဆန္ဒတွေ ရှိနေခဲ့ရသည်။
နင်းနှိပ်ပေးမှပဲသံဒိုင် တိတ်တခိုးနဲ့ကြိတ်မှန်းနေတဲ့ အန်တီခိုင့်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အစိုင်အခဲများကို နီးနီးကပ်ကပ်ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်ခွင့်ရမည် မဟုတ်ပါလား။ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ချင်မိသည်။ဟုတ်သည်။အဲဒီနေ့ကအန်တီဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်ကို သံဒိုင်ထိချင်ကိုင်ချင်နေမိသည်။လိင်စိတ်ဆိုတာမျိုးက ပြောဖို့အခက်သားမဟုတ်လား။
သူထချင်ကြွချင်လာရင်အဘယ်သို့သောအကြောင်းများက တားဆီးနိုင်တာမဟုတ်ပါ။အန်တီခိုင်ကို မနက်ပိုင်းမင်္ဂလာပွဲမှာအမျိုးသမီးတွေပွဲနေပွဲထိုင်ဝတ်စုံ ကြီးဝတ်ထားတာ မြင်တွေ့နေရကတည်းကသံဒိုင်တို့ "ထန်ကြွထောင်ထ"နေခဲ့သည်။
ထောင်ထထန်ကြွတဲ့အပိုင်းက ငယ်သံဒိုင်အဖို့အန်တီခိုင်အပေါ် ဘယ်လိုအနေအထားဖြစ်ဖြစ် ဘာပဲဝတ်ထားထား ဖြစ်မိသည်။နည်းနည်းဖြစ်တာနဲ့ များများဖြစ်တာသာ ကွာလိမ့်မည်။
သံဒိုင်တို့ ယောကျ်ားများအဖို့… တစ်ချို့က ဘဏ်ယူနီဖောင်းကို အာရုံရသည်။ တစ်ချို့ကျ အဖြူ အစိမ်းနဲ့ ဆရာမ။ တစ်ချို့ကျ အနီဝတ် အပြာဝတ် နာ့စ်။တစ်ချို့လေယဉ်မယ်။တစ်ချို့ဒေါက်တာကုတ်။တစ်ချို့တစ်ချို့အမျိုးမျိုးသော အာရုံရကျပေမဲ့ သံဒိုင်အဖို့တော့ သွေးသားဆန္ဒထကြွမိသော အနေအထားကရင်သားတင်သားခပ်ထွားထွားနဲ့ မြန်မာအမူ ိးသမီးဝတ်စုံဝတ်ပြီး ခန့်ခန့်ကြီးလှနေသော အန်တီအရွယ်များပင်။
မြန်မာအမျိုးသမီးဝတ်စုံကြီးများနဲ့အန်တီအရွယ်များ အားလုံးကို စိတ်နဲ့ပြစ်မှားနေခြင်းလို့ ဆိုလိုခြင်းမဟုတ်။ ချိတ်လုံချည်နဲ့လှချင်တိုင်းလှ လန်းချင်တိုင်းလန်းနေတဲ့ အန်တီခိုင်ကိုသာ… "အန်တီခိုင်က ဒီနေ့မှ တအားလှနေတာပေါ့ဟုတ်လား မောင်ငယ်"
အခန်းတွင်းက ခုတင်ပေါ်ဝမ်းလျားမှောက်ပေးထားတဲ့ အန်တီဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် အမေးစကားရှိလာတော့ သံဒိုင်တစ်ချက်ရယ်ပြီး……
" အန်တီခိုင်က ဘယ်နေ့ဖြစ်ဖြစ်လှပါတယ်ဗျာဒါမဲ့ ဒီနေ့ ဖီးလိမ်းထားတော့ ပိုလှတာပြော တာပါ"
ဟုပြန်ဖြေပေးရသည်။
ဖြေပေးရမှာပဲလေ။အန်တီခိုင် ဒီနေ့ သိပ်လှနေတယ်ဆိုတာ ပြောမိတာအကြိမ်ရေမနည်းတော့အန်တီခိုင်ဆိုတာ ငယ်သံဒိုင်ရဲ့ "ဂွင်းဘုရင်မ"။
ဝမ်းလျားကြီးမှောက်ပေးထားတဲ့ အန်တီခိုင်ကိုသံဒိုင် ခြေသလုံးတွေကနေစနှိပ်ပေးလိုက်တော့..အန်တီခိုင်က…
" ဇက်ကြောတွေသာ အရင်ဆွဲပေးပါ သားရယ်"
လို့ပြောလာတော့…ရှေ့တိုးထိုင်လိုက်ကာသံဒိုင်လက်တွေက အန်တီခိုင့်ပုခုံးထက်ရောက် ခဲ့ရပြီပေါ့……နည်းနည်းလေး အားစိုက်ပြီးနှိပ်လိုက် ဖွဖွလေးပွတ်ချေဆွဲပေးလိုက် လုပ်တော့
အန်တီခိုင်ဆီက…
" အင်း ဟင်းဟင်း အားကျွတ်ကျွတ်" မြည်တမ်းချိန် သံဒိုင့်မှာလည်း ကိုယ့်အတွေးကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ် ကာမစိတ်တွေကြွခဲ့ရတော့သည်။အန်တီခိုင်ရဲ့နှာခေါင်းသံလေးပါသော လေးတွဲတွဲ "အင်း ဟင်းဟင်းး"ဆိုတဲ့ အသံကလိင်စိတ်ကို ပိုလှုံဆော်သည်လို့ သံဒိုင်ခံစားမိသည်။
သံဒိုင် အပေါ်ပိုင်းကိုနှိပ်ပြီးမှာခါးပေါ်နှိပ်ပေးချိန်မှ အန်တီခိုင်ဆီက "ဟူးကနဲ" လေမှုတ်ထုတ်ပြီး "ဟင်းကနဲ"သက်ပြင်းချကာ……"ကောင်းလိုက်တာသားရယ်"လို့ပြောလာတော့ သံဒိုင်လက်တွေက ခါးကိုနှိပ်ပေးနေရာမှ လက် တွေက ဖင်သားစုံ့ကြီးကို အော်တိုသွားပွတ်နှိပ် ပေးမိရတော့သည်။
အန်တီခိုင်ကလည်းသူ့ဖင်သားနှစ်ခြမ်းပေါ်လက်ရောက်လာတာကိုဘာမှဟန့်တားကန့်ကွက်ခြင်းမရှိတော့သံဒိုင်လည်းရဲရဲကြီးကိုပွတ်သပ်ဆုပ်နှယ်ပြစ်မိသည်။ယောကျ်ားတော်တော်များများနှစ်သက်လေ့ရှိတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ဖင်ကြီးတဲ့လေ။နှစ်လည်းနှစ်သက်သင့်သည်။နှစ်သက်သင့်အောင်လည်း ကောင်းလွန်းတဲ့အန်တီဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်ရဲ့ ဖင်ကြီးရယ်ပါ။
ဖင်ကြီးရင်ယောကျ်ားတွေနှစ်သက်တယ်ဆိုတာမိန်းမတွေကလည်းသိလာတော့တမင်ဖင်ကြီးအောင်တောင်လေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်ပြီး ကစားကျသည်တဲ့လေ။ဖင်ကြီးတာမကြီးတာမသိပေမဲ့ကျန်းမာရေးအတွက်တော့လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ဖြစ်တာကောင်းသည်။စနစ်တကျကစားရင်တော့နှစ်ဦးနှစ်ဖက်အကျိုးများလှတာမို့ သံဒိုင်တို့က ဒါမျိုးလုပ်တာတော့အလွန်အားပေးသည်။အားလည်းအားပေးသင့်သည်မဟုတ်လား။ အန်တီခိုင်တို့လို အကြောင်းကောင်းပြီးသားအမျိုးသမီးများအဖို့တော့ နဂိုအော်ရီဂျင်နယ်ကိုလှပြီးသားဆိုတော့ကာ လေ့ကျင့်စရာမလိုပဲဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားစင်ကြယ်စိုပြေနေတော့သည်။ ဖွံ့ထွားတဲ့ တင်သားထုကြီးကိုပဲ သံဒိုင်ကပွတ်နှိပ်နေလေတော့……
" အဲ့နားပဲ နှိပ်မနေပါနဲ့သားရယ် အဲဒီနားကသိပ် မညောင်းလို့ နှိပ်ဖို့မလိုအပ်ပါဘူးကျန်တဲ့နေရာလည်းနှိပ်ပါဦး အဟင်း ဟင်းး"
" ဟုတ် အန်တီခိုင် ဒီနားကနှိပ်လို့ကောင်းလို့ပါ ဟီးး"သံဒိုင်လည်း အန်တီခိုင်ပြောလာတော့မှ ကြောက်ရှက်ရီရယ်ကာအန်တီခိုင်ရဲ့ပေါင်သား တွေကိုမနှိပ်တော့ပဲ ခြေသလုံးသားတွေဆီ အမြန်နှိပ်လိုက်ရတော့သည်။
ခြေသလုံးသားတွေကိုနှိပ် ပြီးရင်ပေါင်တွေကိုနှိပ်နဲ့ အချိန်နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက် ကြာလာတော့အန်တီခိုင်ရဲ့ဘေးကနေထိုင်နှိပ်နေရာမှသံဒိုင်အနေအထားပြောင်းလိုက်တော့သည်။ဝမ်းလျားမှောက်ထားတဲ့ အန်တီခိုင်ရဲ့ဖင်သားထုအောက် ပေါင်ရင်းနားမှာ တက်ခွထိုင်လိုက်ရင်း……
" သက်သာရဲ့လားအန်တီခိုင်ဘေးကနေမဟုတ်ဘဲ ခုနောက်ကနေ ပုခုံးကြောတွေလှမ်းဆွဲမလို့နာရင်လည်း အောင့်ခံနော်…ပိုသက်သာတယ်ကြားဖူးလို့ လုပ်ပေးမလို့"
" အင်းးပါကွယ်"
ခွင့်ပြုမိန့်ရလာတော့သံဒိုင် ခါးစစ်ပိုင်းတွေကနေ စနှိပ်ပြီး နောက်ကျောပြင် လည်ဂုတ် ပုခုံးနှစ်ဖက် တစ်နေရာပြီးတစ်နေရာစိတ်လိုလက်ရနှိပ်ပေးလိုက်တော့ အနှိပ်ခံရသူတို့ထုံးစံအတိုင်းအန်တီခိုင်မှိန်းချင်လာသည်ထင်။မှိန်းလည်းမှိန်း နေခဲ့ပြီလေ။အစပိုင်းက အသံလေးနည်းနည်းထွက်ခဲ့ပေမဲ့နောက်ပိုင်းအသံတိတ်နေခဲ့ပြီလေ။
တစ်ချို့လူကြီးတွေပြောတဲ့ဇက်ကြောဆိုတာပျင်းကြောဆိုတာ ဟုတ်လောက်သည်။ဇိမ်ခံချင်သူအဖို့တော့ သိပ်အရသာရှိပေလိမ့်မည်။အရသာလည်းရှိကောင်းလည်းကောင်းပေလိမ့်မည်။သံဒိုင်ကနှိပ်တာ လက်ပေါက်သတဲ့လေ။အန်တီခိုင်ကြီးမို့လို့လည်း စေတနာတွေကပိုပါသည်။
စေတနာတွေနဲ့သံဒိုင်ကပေါင်ရင်းမှာထိုင်နေရာမှ အောက်ကိုနည်းနည်းရွှေ့ပြီး ခပ်ဖွဖွပြင်ခွထိုင်လိုက်ရင်းလက်တွေကိုဖင်သားနှစ်ခြမ်းပေါ်ပြောင်းရွှေ့နှိပ်ပြန်သည်။မညောင်းပါဘူးလို့ပြောထားတဲ့နေရာကိုပဲ နှိပ်ချင်နေမိသည်။
...............................................................................................................................................
အပိုင်း ( ၂ )
မညောင်းတာကမညောင်းတာတစ်ပိုင်း။မိမိနှိပ်ချင်တာနှိပ်ချင်တာတစ်ပိုင်းမို့ သံဒိုင်နှိပ်မိရတော့သည်။နှိပ်ရင်းနဲ့လည်း လုံချည်ပါးအောက်ကဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဘယ်ညာမသိမသာလေးဖြဲ ဖြဲကြည့်လိုက်သေးသည်။လုံချည်ပါးအောက် ကဖင်သားရယ်မို့ မမြင်ရပေမဲ့ လက်တွေကထိတွေ့နေရသည်ရယ် အန်တီခိုင်ရဲဖင်ကြီးရယ်ဆိုတာသိရသည်မို့ သံဒိုင် မိန်သည်။ကျေနပ် သည်။အားရသည်။ကိုင်တွယ်ရတာအားရကျေနပ်ပေမဲ့ခရီးလမ်းဆုံးမဟုတ်သေးတော့စိတ်မှာမရိုးမရွထပ်ဖြစ်ရပြန်သည်။
စိတ်မှာမရိုးမရွထပ်ဖြစ်လာတော့ သံဒိုင်"အန်တီခိုင်"လို့လေသံသဲ့သဲ့လေးဖြင့်ခေါ်လိုက် သည်။အန်တီခိုင်ဆီက ရီပလိုင်းမလာတော့ မှိန်းရင်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သံဒိုင် တွက်ဆမိရသည်။လုံးဝနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ခြင်းမျိုးတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူး။အသံမထွက်ချင်လောက်အောင်ကိုမိန်းနေသည့်သဘောမျိုးထင်။
ပြေလျော့နေတဲ့အန်တီခိုင်ရဲ့ လုံချည်ပါးကိုဖင်သားပေါ်ကနေအောက်ကိုနည်းနည်လေးဆွဲယူလိုက်သည်။အန်တီခိုင်ဘက်ကဘာများတုန့်ပြန်မှာလဲတစ်ချက်စောင့်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ဘာမှတုံ့ပြန်မှုမလာတော့ လုံချည်စကို ဖင်သား လုံးလုံးပေါ်အောင် အောက်ဆွဲချလိုက်မိသည်။ တွေ့ရပါပြီအဆီတဝင်းဝင်းရှိသောအန်တီခိုင်ရဲ့ ဖင်သားစုံ့ကြီးကို။အဲဒီဖင်သားကြီးကို သံဒိုင် ကိုင်သည်။နှယ်သည်။ဖြဲသည်။
ဖင်မြောင်းကြားအဆုံးအောက်ကအန်တီခိုင်ရဲ့ စောက်မွေးတစ်ချို့တစ်ဝက်ကိုမြင်လိုက်ရတော့ သံဒိုင် "ရှီးကနဲ"လေစုတ်သံနဲ့အတူ"အားကနဲ"ဖြစ်သွားမိသေးသည်။အနှစ်နှစ်အလလ မှန်းခဲ့ရသောတစ်စုံတစ်ခုကို အခုမှလက်တွေ့မြင်လိုက်ရသောအနေအထား။သံဒိုင်ဖင်သားကြီးကိုပွတ်ရင်းအန်တီခိုင်ရဲ့မိန်းမကိုယ် နောက်ပိုင်းကို စူးစိုက်စွာကြည့်မိသေး၏။အန်တီခိုင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအဆစ်နဲ့သူမရဲ့မိန်းမကိုယ်နဲ့ လိုက်ဖက်ပဏာရလှသည်။
သံဒိုင်တို့တွေ အပြောများတာရှိသည်လေ။ယောကျ်ားလေးဆို……"ငါလိုးမသား လူနဲ့ လီးနဲ့မလိုက်တာကွာ"တို့ကောင်မလေးဆို… "သောက်ဟာမလူပုံကြည့်တော့အေးအေးလေး စောက်ပတ်က ကမ္ဘာပတ်မဲ့စောက်ပတ်"တို့ "ဟာမကြီးကွာ လူကောင်ကြီးထွားသလောက် စောက်ပတ်ကျ သေးလိုက်တာ"ဆိုတာမျိုး…အမျိုးမျိုးရှိသည်။လူနဲ့ပစ္စည်းနဲ့ မလိုက်ဖက်မှုတွေ ရှိသည်လေ။
အန်တီခိုင်ကတော့လူနဲ့ပစ္စည်းကြီးနဲ့လိုက်သည်လူကောင်ထွားသလို ပစ္စည်းကြီးကလည်းမညံ့။အားရစရာကောင်းလှသည်။ဒါတောင်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်ရသေးတာမဟုတ်။နောက်ပိုင်းလို့ပြောလို့ရသလို မှောက်အိပ်ထားတဲ့အနေအထားမို့အပေါ်ပိုင်းလို့လည်းပြောလို့ရသည်လေ။အဲ!ပက်လက်လှန်အိပ်နေရင်တော့ အောက်ပိုင်းလို့ပြောရမည်။
မြင်တွေ့နေရတဲ့အနေအထားနဲ့ပဲ သံဒိုင်"ရှလူး"သံမြည်အောင်လျှာနဲ့ယှက်ချင်မိပေမဲ့ ခွင့်ပြုချက်လည်းမရသေးတာမို့ လိင်တန်ကောက်ထည့်ဖို့သာ ခါးဆန့်ဒူးထ လုပ်လိုက်တော့သည်။ထည့်မည်။ထိုးမည်။လုပ်မည်လေ…အခါအခွင့်လည်းပေးနေပြီမဟုတ်ပါလား………
တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီးထောင်နေတဲ့လိင်တန်ကိုခေါင်းကိုတစ်ချက်နှိမ်မြင်နေရတဲ့အန်တီခိုင်ရဲ့မိန်းမကိုယ်အပေါက်ရှိရာချိန်ဆပြီးထိုးထည့်လိုက်မိသည်။မဝင်ပါ။အသားပျော့ဖြစ်ပေမဲ့လမ်းပဲချော်တာလိုလို တစ်ခုခုပဲတစ်ဆို့နေတာလိုလိုနဲ့လွယ်လွယ်ကူကူတော့ ဒဲ့ဝင်မသွားခဲ့ဘူး။
ဒဲ့ဝင်သွားအောင် ပြန်ချိန်ဆပြီးအားစိုက်ကာဒုတိယအကြိမ်ထိုးထည့်လိုက်မှ "ဇိကနဲ"ညိမ့်ညိမ့်လေးဝင်သွားတော့သည်။လိင်ဆက်ဆံ မှုမပြုဖူးသေးတဲ့အပျိုစင်ဆိုတဲ့ကောင်မလေးမျိုး ဆို ဒီလိုမဝင်လောက်လို့ တွေးမိလိုက်သေး၏။
ဝင်သွားပြီဖြစ်ပေမဲ့ သံဒိုင်ဆက်မလှုပ်ရှားသေးပဲ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့နူးညံ့မှုရသကို သံဒိုင်ခံစားနေလိုက်သေးသည်။ပူနွေးစိုစွတ်ဆိုတဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်စကားလုံးနှစ်ခုရဲ့တွဲသုံးလို့ရတဲ့အနေအထားမှာ သံဒိုင် ငြိမ်ငြိမ်ကြီးကြာကြာမနေနိုင်တော့ခါးတစ်ချက်လှုပ်ကာ ဝင်သထက်ဝင်အောင်ဆောင့်ထိုးချလိုက်တော့
" အာ!!မောင်ငယ် သား ဘာတွေလုပ်တာ တဲ့လဲ"
လိင်တန်တစ်ချောင်းလုံး သူ့ကိုယ်ထဲဝင်နေတာအခုမှ ဂဃနဏ သိသွားတယ်ထင် အန်တီခိုင်ကြီးက မေးလေပြီ။သံဒိုင်လည်း ဝင်ထားပြီးတဲ့အနေအထားကနေ ဆက်ပြီးညှောင့်လုပ်လေးလုပ်ရင်း ကြည့်ဖူးခဲ့တဲ့ဇာတ်ကားတွေဖတ်ဖူးတဲ့စာအုပ်တွေထဲကအတိုင်း……
" ဟုတ် မနေနိုင်လို့ပါအန်တီရယ်"လို့ပြန်ဖြေရင်းတဖတ်ဖတ်မြည်အောင် မြန်မြန်ဆောင့်လုပ်မိတော့သည်။
" မင့်ဟာကြီးကို ခုချက်ချင်းဆွဲထုတ်လိုက်စမ်း"
ဆိုပြီး အန်တီခိုင်ရဲ့ အမိန့်သံပါတဲ့စကားကြား လိုက်ရတော့ နဂိုငယ်ကြောက်ဖြစ်ပေမဲ့ သံဒိုင်တစ်ယောက် ဒေါသပါဖြစ်သွားမိတော့သည်။ပုံမှန်အချိန်တော့လေးစားကြောက်ရွံ့မှုရှိနေပေမဲ့ ဒီလိုအချိန်မှာ ယောကျ်ားတစ်ယောက်အဖို့ဘာကိုမှသောက်ဂရုမစိုက်တာ ဒင်း မေ့များမေ့နေရော့သလားမသိ။သံဒိုင်လည်းဒေါသဖြစ်ဖြစ်နဲ့…
" လီးတစ်ချောင်းလုံးစောက်ဖုတ်ထဲလည်းရောက်နေပြီအဲဒါကိုပြန်နှုတ်ရမှာတဲ့လားအန်တီခိုင်"
လို့ မခိုးမခန့်ပြန်မေးလိုက်တော့သည်။မိန်းမကိုယ်ထဲလိင်တန်ရောက်နေတဲ့အနေအထားမှာ…ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရဲ့ အတ္တတွေ မာနတွေ က ကမ္ဘာကြီးတောင်မီးလောင်သွားနိုင်တာမျိုး။
မီးလောင်ရင်လောင်ပါစေ သံဒိုင်လုပ်သည်။ဆောင့်ပြစ်သည်။ပါးစပ်ကလည်း"တအင်းအင်း"မြည်သေးသည်။အန်တီခိုင်အနေနဲ့လည်းသံဒိုင်ကသေတောင်ပြန်ချွတ်မဲ့အနေအထားမှာမရှိတော့တာမို့ ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ
" မင်းကွာ"ဟုသာ။
အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ ကျားသဘာဝအတိုင်း "တအင်းအင်း"နဲ့ ဆောင့်လုပ်နေတဲ့ သံဒိုင်မှာ လည်း ဆောင့်ချက်အားမရသေးခင်သုတ်သွေးတို့က တရစပ်ပန်းထွက်ပါတော့သည်။သုတ်ထွက်ပြီ ပြီးသွားပြီဆိုတော့လည်း"တအင်း အင်း"လုပ်နေတဲ့ အနေအထားကနေ"တဟင်း ဟင်း" ညီးညူ ရပြီပေါ့………
" တဟင်းဟင်း" "တအားအား"နဲ့ သံဒိုင် အန်တီ့ ကျောပြင်ပေါ် မှောက်လျှက်နားနေရင်းမှ……
" စိတ်ဆိုးလား အန်တီခိုင်"လို့ မေးမိတော့ "ခေါင်းခေါက်ပြီးမှ တောင်းပန်ချင်လို့လား"ဟု အန်တီခိုင်က ပြန်မေးသည်။ သံဒိုင်က…
" မနေနိုင်လွန်းလို့ အရဲစွန့်လုပ်မိတာပါဗျာ" ပြောလိုက်ပြန်တော့
အန်တီဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်က…
" စတဲ့ဇာတ်ပြီးအောင် ကကွယ်"တဲ့လေ။ ။
သံဒိုင် ပင်လက်လှန်အိပ်ပြီးတော့ အနေအထား မှာ…အန်တီခိုင်မျက်နှာဆီက တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးသေးတဲ့ ပြီတီတီမျက်နှာထားရယ် ရမ္မက်တစ်ခုကို သိပ်လိုချင်တောင့်တနေတဲ့ပုံစံကိုတွေ့မိလိုက်သေး၏။သံဒိုင်ဆိုတာ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့တွင်းစိတ်ခံစားချက်မျက်နှာထားတွေကို သိပ်ဘာသာပြန်ချင်သူတစ်ယောက်။အန်တီခိုင်ကြီးက လိုလိုချင်ချင် လိင်တန်ကိုလာကိုင်ပြီး သူမလျှာကြီးကို အစွမ်းကုန်ထုတ်ကာယက်ပြီးပြီးမှ စုပ်တော့သည်။
" စွတ် ပလွတ် ပလွတ်"ဆိုတဲ့ အန်တီခိုင်ရဲ့ မိမိလိင်တန်စုပ်လိုက်သံကထွက်ပေါ်လာတော့ သည်။သုံးလေးငါးချက်အစုပ်မှာပဲ လူပျိုလီးကပြန်လည်ထောင်ထလာတော့သည်။ဒီနေရာမှာယောကျ်ားသားတွေအဖို့ လက်တွေ့အဆွခံ အစုပ်ခံရခြင်းထက် စိတ်ခံစားချက်ရယ်ကြောင့် လိင်တန်အထမြန်သည်လို့ သံဒိုင်ထင်သည်။
အန်တီခိုင်နေရာမှာ အခြားပေါပေါပဲပဲမိန်းမတစ်ယောက်ဆိုရင်လူပျိုအနေအထားမို့ထကြွသင့်သလောက်ထကြွမည်ဖြစ်သော်လည်း……အန်တီခိုင်လောက်တော့ မြန်မည်မထင်။မြန်လည်းမြန်မှာမဟုတ်ဘူးလေ။ငယ်သံဒိုင်ဆိုတဲ့ကောင်က စိတ်ခံစားချက်နဲ့သာဘဝကိုဖြတ်သန်းချင်သူ။လုပ်ရပြီးရော စောက်ပတ်ပါရင်ပြီးရောဆိုပြီး လုပ်ကိုမလုပ်ချင်တာ လုပ်ကိုမ လုပ်တတ်တာ……
" လုပ်ကလုပ်ချင်သေးတယ် လုပ်တော့လည်း မြန်လိုက်တာ သားရယ်…မိန်းမတွေအဖို့မှာ ဘယ်လိုလုပ် အာသာပြေမလဲ"
အန်တီခိုင်က "တစွတ်စွတ်"စုပ်နေရင်းကနေ မကျေနပ်သံလေးစွက်ပြီးပြောလာတော့… "နောက်ပိုင်းချိန်သာ စောင့်ကြည့်ပါလေ"လို့သံဒိုင်ကလည်းအညံ့မခံပြန်ပြောလိုက်မိသည်။
စုပ်ချက်တွေကြောင့် အညံ့မခံပြန်လည်ထောင် မတ်လာတဲ့သံဒိုင့်လိင်တန်ကိုကိုင်ပြီးအန်တီကအပေါ်ကနေတက်တပ်ပြီးဆောင့်ပါတော့သည်။ သံဒိုင်ကလည်း အောက်ကနေကော့ပင့်ပေးမိ သည်။
အမျိုသမီးတွေအဖို့အရှက်ဆိုတာ သိစိတ်ကထိန်းထားပြီး ဆင်ခြင်ရပေမဲ့ "အရှက်ကုန်"ဖွင့်ကြပြီဆိုရင်ကျားတွေထက်ပိုတဲ့သဘောသဘာဝအတိုင်း… ပထမ လိင်တန်ဝင်ဝင်ခြင်းတုန်းကငြင်းဆန်ခဲ့တဲ့အန်တီခိုင်တစ်ယောက် သူလည်းအပေါ်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိအားရပါးရလှော်လာရတော့……
" အင်း!! အင်း! မောင်ငယ် ကောင်းလိုက်တာ ဒီလိုမလုပ်ရတာကြာပါပြီလေ"ဘာတွေဖြစ်လာ ပါတော့သည်။သံဒိုင်ကလည်း……
" ကျနော့ဟာကြီး အန်တီ့ဟာထဲ ဝင်နေတာအားရရဲ့လား အန်တီခိုင်"လို့မေးမိတော့…
" အားရတာပေါ့ကွ!!မိန်းမဆိုတဲအမျိုးက ကိုယ့် ပစ္စည်းကိုယ့်အတိုင်းတာနဲ့ကိုယ် ဒင်းပြည့်ကျပ် ပြည့်ဝင်မှ အားပါးတရရှိလှတာမျိုးလေ……မင့်ဟာကြီး အလွန်ကြီးနေလို့ အန်တီ့ဟာနဲ့အဆင်မပြေတာမျိုးဖြစ်နေရင်လည်းမကောင်း ဘူး…အန်တီ့ဟာကိုမမှီပဲမင့်ဟာကသေးလွန်း နေရင်လည်း မကောင်းဘူးလေ…ခုဟာက မင့်ဟာကြီးနဲ့ အန်တီ့ဟာ ဖစ်ဆိုဒ်ဖြစ်နေတော့ အလွန်ကောင်းပေါ့ကွယ် အင်း အား အားး" အန်တီခိုင်က ပြောရင်း ဆောင့်တော့သည်။
ဆောင့်တဲ့သူအာရုံပျက်မစိုးကြောင့်"အန်တီတို့ဟာကကြီးကြီးသေးသေးဘာလာလာဒေါင်းမှန်းလက်တွေ့မလုပ်ဖူးပေမဲ့ ကြားဖူးပါတယ်"လို့သံဒိုင် စိတ်ထဲကပဲ ကျိတ်ပြောလိုက်သည်။ အသံထွက်ပြောရင် အန်တီခိုင် မုပျက်မှာစိုးလို့။ဒီခရီးဆိုတာ ကျားမ နှစ်ဦးစလုံးစိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့တက်ညီလက်ညီ လှော်နိုင်ခပ်နိုင်မှပိုအကျိုးများတာ မဟုတ်လား။တစ်ဦးက တွေးချင်တာတွေး တစ်ဦးကလှော်ချင်သလိုလှော်ဆိုအဆင်ပြေတာမျိုးမှ မဟုတ်တာ။
နှစ်ဦးစလုံးအဆင်ပြေစေဖို့ သံဒိုင်လည်းလက်တွေ့ရှိရာဆီ မု ပြောင်းလိုက်ပြီး ဖွံ့ထွားတဲ့အန်တီခိုင့်နို့ကြီးတွေကိုအင်္ကျီပေါ်ကပဲ ပင့်ကိုင်လိုက်တော့သည်။အန်တီခိုင်ကဆောင့်ချက်အရှိန်လေးလျှော့ပြီး အင်္ကျီပါချွတ်ပေးလာတော့ မှ အဖုံးအကာမရှိတဲ့ အန်တီခိုင်ရဲ့နို့အုံထွားကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပင့်ကိုင်ဆုပ်ချေမိရပြန်သည်။
အန်တီခိုင်ရဲ့နို့အုံ့ထွားက ကလေးလည်းမရှိခဲ့ လေတော့ တင်းတင်းပြည့်ပြည့်ကြီးရယ်နဲ့ကိုင်လို့ကောင်းလှသည်။သံဒိုင် ကိုင်လို့ကောင်းကောင်းနဲ့ဆက်ကိုင်နေ တုန်းမှာပဲ အန်တီခိုင်ကြီးက ဆောင့်ချက်အရှိန်တွေမြန်ဆန်လာတော့သည်။ပြီးတော့မယ်ထင်။သံဒိုင် နို့အုံကိုကိုင်ထားတဲ့လက်တွေကိုဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းဆီပြောင်းကိုင်ထိန်းရင်း အန်တီခိုင်ရဲ့ပြီးကာနီးဆောင့်ချက်တွေကို အလိုက်သင့်မျှော ပေးလိုက်မိသည်။
သံဒိုင်အလိုက်သင့်မျှောပေးထားတဲ့အနေအထားမှာအန်တီခိုင်ကြီးက အားရပါးရဆောင့်ချလာတော့တဖွတ်ဖွတ်တဖတ်ဖတ် ဝင်သံထွက်သံ အသားခြင်းရိုက်သံတွေ ညံ့နေခဲ့သည်။အန်တီခိုင်ဆီမှ တဖူးဖူးလေမှုတ်သံတွေနဲ့အတူသံဒိုင့်အပေါ် မှောက်ကျလာချိန်မှာ အန်တီခိုင်ကျောပြင်ကြီးကိုပွတ်ပေးလိုက်မိသည်။ရှေ့တန်းတိုက်စစ်မှုူးတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ သံဒိုင့်အဖို့တစ်ဖက်အသင်းကို ဂိုးတစ်ဂိုးသွင်းပြီးအောင်ပွဲခံသလိုလက်သီးဆုပ်ပြီး "ယေ့စ်"လုပ်ချင်စိတ်ပေါက်သွားမိရသည်။မိမိလိင်တန်ကြောင့် အမူ ိးသမီး တစ်ဦး ကာမခရီးတစ်ကြောင်းပြီးဆုံးသွားတာ ဂုဏ်ယူချင်သောကြောင့်ပါလေ။
" စောက်ပတ် လိုးတာပဲကွာ စောက်ကြီးစောက် ကျယ် ဘာများဂုဏ်ယူချင်စရာရှိလဲ"ပြောလာခဲ့ရင်လည်း " ကိုယ်ကောင်းရင် ပြီးရော့"ဆိုသော အတ္တကြီးတဲ့သူများအဖို့ နားလည်လိမ့်မည်မ ဟုတ်ဟု သံဒိုင်ပြန်ပြောမည်။နားလည်မှုရှိပြီး ငယ်ရွယ်သေးတဲ့သံဒိုင်အဖို့ မိမိနဲ့လိင်ဆက်ဆံ ဖော်အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ကျေနပ်မှုဖြစ်ခြင်း ကို သဘောကျနေမိသည်။
ကိုယ်တိုင်သဘောကျနေသော အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက် ကိုယ့်ကိုအားရပါးရစပ်ယှက်ပြီးနှစ်နှစ်သက်သက် မြိန်ယှက်နေခြင်းက သာသာယာယာရှိလှသည်။ခဏတာသာသာယာယာရှိခြင်းကြောင့် မှိန်းနေ တဲ့ အန်တီခိုင်ကသူ့ပစ္စည်းထဲကသံဒိုင့်ဟာကြီးမာန်မကျသေးတာခံစားထိတွေ့မှုနဲ့သိသည့်ထင်။
" သား!!"
" ဗျာ!! အန်တီခိုင်"
" တောင်လိုက်တဲ့ ဟာကြီးက မကျသေးပါလား"
" ဟုတ်!လုပ်ချင်သေးတာ အန်တီခိုင်"
" လုပ်ပါကွယ် လုပ်ပါ"
အန်တီခိုင်က ထပ်တိုက်တွန်းလာတော့ သံဒိုင်ခုနကမှောက်လျှက်… ယခုပက်လက်အနေအထားနဲ ထပ်ကြုံးသည်။ထပ်ရုန်းသည်။သံဒိုင် ကြုံးသမျှ ရုန်းသမျှကိုလည်း အန်တီခိုင်က ခါးကိုကော့ပင့်ပေးပြီး ခံသေးသည်။လူပျိုဖြစ်တဲ့ သံဒိုင့်အဖို့ အတွေ့အကြုံတစ်ခါမှမရှိခင်က ပထမဆုံးအကြိမ် ထင်သလောက်ခရီးမပေါက် ပေမဲ့ ဒုတိယအကြိမ်ကျရင်တော့နည်းပါးတော့ နားလည်လာသည်လေ။လိင်တန်ချောင်းတစ် လျှောက် မိန်းမအင်္ဂါရဲ့တာဝန်သိမှုကိုခံစားတတ်လာခဲ့သည်။
မိန်းမအင်္ဂါက သူ့အလိုပါခဲ့လျှင် စုပ်ယူသည်။ဆွဲညှစ်သည်။တစ်နည်းဖွင့်ချီ ပိတ်ချီလုပ်သည်။အသက်ရှုမှုတွေကြောင့် အသက်အောင့်ပြီး ညှစ်ထားပေးနိုင်သလောက် နှာခေါင်းရဲ့လေအထုတ်မှာမှ ပြန်လည်ဖြေလျှော့ချကြသည်လေ။ တစ်ဖန်ပြန်ပြီး အသက်အောင့်ကာစွမ်းသ လောက် ပြန်ညှစ်ပေးတဲ့ အခိုက်အတန့်မှာ သံဒိုင့်တို့ ယောကျ်ားဘသားအဖို့ သိပ်အရသာရှိသည်။စောက်ပတ်ပါလို့ ခံရပြီးရော့ ခံတဲ့ သောက်ဟာမမျိုးကျ အန်တီခိုင့်သင်ပြမှုတွေ ကြောင့် သံဒိုင့်အနေနဲ့ ပတ်ကိုမပတ်သက်ချင် တော့တာမျိုး။
ဟုတ်သည်။သံဒိုင့်ဘဝမှာမိန်းမအများကြီးမပတ်သက်ဖူးဘူး။ချစ်သောခိုင်နဲ့ လိင်ကိစ္စမဆုံဖူးသေးခင် အန်တီခိုင်နဲ့။ခိုင် ထားသွားတော့တဲ့ အနေ အထားမှာ ဆုံဖြစ်ခဲ့သေးတဲ့တစ်ယောက်က
" ကြည်စင်ခိုင်"။
" ကြည်စင်ခိုင်"တဲ့လေ။ဆူဆူဖြိုးဖြိုးတွေ လုပ်ရတာကောင်းသလောက် ကြည်စင်ခိုင်တို့လို့ဖွံ့သင့်တဲ့နေရာပဲဖွံ့တဲ့ မိန်းကလေးမျိုတစ်နိုင်တစ်ပိုင်ဆွဲရတာလည်းရသတစ်မျိုးပေးလှသည်။တစ်ခါတစ်ရံ သူတို့လေးတွေက ကိုယ့်ထက်ပို နေတာမျိုးရှိသေးသည်။ဘယ်ဆိုဒ်အနေအထား ပဲဖြစ်ဖြစ်အလွတ်မပေးချင်တာ သံဒိုင်တို့ရဲ့အတ္တ ကြီးခြင်းလား။မဟုတ်ပါ။လုံးဝမဟုတ်ပါ။
ငြင်းသည်။သံဒိုင် လုံးဝငြင်းသည်လေ။တာဝန်ကျေရုံပါခြင်းမျိုးကို လုံးဝလက်ရှောင်လာခဲ့တာ။မပတ်သက်ခဲ့တာ။အိမ်ထောင်ရှင် အကြင်လင်မယားများအဖို့မိမိခင်ပွန်း မိမိဇနီးရယ်နဲ့ အမျိုးမျိုးသောပုံစံတွေနဲ့ အချိန်အမျိုးမျိုးမှာ လိုသလိုခံစားလုပ်ဆောင်နိုင်ကြပေမဲ့ သံဒိုင့်အဖို့မှာတော့အဲသလို လုပ်နိုင်ခွင့်မရရှိခဲ့။ပတ်သက်ခဲ့ဖူးသမျှတော့ အဆင်ပြေအောင် ကြုံးသည်။ရုန်းသည်။အနေအထားကြည့်ပြီးမှ စိတ်လာမှပိုကောင်းသည် မဟုတ်လား။
အန်တီဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်ကို နဂိုကတည်းကကိုစိတ်လာပြီးသား အခြေအနေမှာမို့ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးအနေအထားနဲ့ ဒုတိယအကြိမ်ပြီးဆုံးသွားပေမဲ့လည်း လိင်တန်က သုတ်ထွက်အပြီးခဏတာ လေး ပျော့ခွေသွားပေမဲ့ စိတ်ကတော့ တတိယ ပွဲ ဆင်နွဲချင်စဲ။
တတိယပွဲမစမှီ အန်တီခိုင့်ကို သံဒိုင်သဘောကျသွားသေးတဲ့ အချက်က……
" အပေါ့သွားလိုက်ဦးမယ် သားရယ် ခဏ"ဆိုပြီးပြောကာ ကွင်းလုံးချွတ်ထားတဲ့ လုံချည်ပါးကို ပြီးစလွယ်မဟုတ်ပဲ သေချာသပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြန်ဝတ်ကာ နောက်ဖေးသို့ ထသွားလိုက်တာမျိုး။ အတော့်ကိုဖုံးဖုံးဖိဖိနေချင်ရှာတဲ့အမျိုးသမီးကြီး။
ဖုံးဖုံးဖိဖိနေတဲ့ အမျိုးသမီးကြီးရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို ပေါင်ရင်းကနေရသလောက်ဖြဲပြီး သံဒိုင်လျှာနဲ့ ယက်ပြစ်သည်။အန်တီခိုင် အပေါ့သွားပြီးဆပ်ပြာနဲ့ ဆေးခဲ့တယ်ထင်။မိန်းမကိုယ်မှာဆပ်ပြာနံ့က မွှေးနေ၏။
" ပြွတ် ပလပ် ရှလူး ရှလွတ်"မြည်သံ ညံ့အောင်သံဒိုင် အန်တီခိုင့်ဟာကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်လျှာနဲ့ လျက်ပြစ်သည်။စိတ်ထရင်ထသလို နှာခေါင်းနဲ့ နမ်းသည်။စောက်သဲပါ ယားရင်း သွားနဲ့ ဖိကြိတ်ပြီး မနာကျင်အောင်ကိုက်ပေးသေးသည်။
" ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အော်ရယ်ဆက် မင်း ဘဝတစ်ခုလုံးအတွက်"ဆိုတဲ့စကား အတိုင်း အန်တီ"ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်"အတွက် အစွမ်းကုန် ကြိုးစားပေးခဲ့သည်။ ကြိုးစားပေးသလောက်လည်း အန်တီခိုင်ခံစား စံစားရသည်နှင့်တူပါသည်။ပါးစပ်က အသံနဲ့ သက်သေပြသလို တစ်ချက်တစ်ချက်အကြော တွေပါတွန့် ဖင်စအိုကြွက်သားတွေပါ ရှုံ့ရှုံ့သွား တာမြင်ရသည်။
မြင်တွေ့ရတော့လည်း နယ်ပယ်သစ်ကို သံဒိုင်ချီတက်ချင်မိသည်။ဒါပေသိ မစမ်းရဲသေး။လျှာနဲ့လှမ်းလျက်လိုက်သေးသည်။
" အို့ အို!!မောင်ငယ်ရယ်ဆိုပြီးမာကျောခက်ထန် တဲ့ အန်တီခိုင်ဆီက လေသံပျော့လေးထွက်လာ သေးသည်။
နေရာစုံတစ်လျှောက် ကုန်သလောက်လျက်ပေး ပြီးကာမှ သံဒိုင် အောင်လှံထပ်စိုက်မိရတော့ သည်။စိတ်ကူးထားတဲ့နယ်ပယ်သစ်ကိုသွေးတိုးစမ်း ပွတ်သပ်ထိုးထည့်ကြည့်တော့အန်တီခိုင်က ခေါင်းခါရမ်းကာ ငြင်းလာသည်။ငြင်းလာခဲ့လျှင် မဝံ့သူက သံဒိုင်ရယ်မို့ ခွင့်ပြုတဲ့ လမ်းကြောင်းကိုသာ မှန်မှန်ကြီး ဆက်သွားခဲ့ ရသည်။
" သွားပါများ ခရီးရောက်" "လုပ်ပါများ ချဉ်ဆီခြောက်"ဆိုတာဟုတ်သည် ။သံဒိုင်အဲဒီနေ့က ဒူးခေါင်းတွေချောင်ပြီး အထိုင် အထလုပ်လျှင်ကို "ဂျိုးဂျိုးဂျွတ်ဂျွတ်"မြည်နေတော့သည်။
အန်တီခိုင်နဲ့ ဆုံပြီးနောက်ပိုင်းတွေမှာတော့အခွင့်ပေါ်လျှင် ပေါ်သလိုလုပ်ဖို့ သံဒိုင်ချောင်း သည်။အားစိုက်သည်။သံဒိုင်အဖို့မှာ အန်တီခိုင် လို့ ခေါ်တဲ့ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်ကြီးကိုပဲတမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေမိသည်။တစ်ကြိမ်တော့ အန်တီခိုင်က သံဒိုင်ကိုပေးလုပ်သေးသည်။သံဒိုင့်မှာခဏခဏ လုပ်ခွင့်မရခဲ့။တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှာတော့ သံဒိုင်အသေရှက်သွား မိရသည်။မိမိရဲ့ငတ်ကြီးကျမှုက ရှက်ဖွယ်လိ့လိ့။
ရှက်ဖွယ်လိ့လိ့ဖြစ်သွားတဲ့ အနေအထားက… အဲဒီနေ့မှာမိုးကအေးစိမ့်စိမ့်နဲ့။လမ်းသွားလမ်း လာမှာ လူကသိပ်မရှိ။နေ့လည်နေခင်းဘက် ထမင်းဟင်းစားအပြီး ကိုယ့်အိမ်မှာကိုပဲ အေး ဆေးနှပ်နေကြတဲ့အချိန်။ကိုယ့်အာသီသနဲ့ကိုယ် သောကဖြစ်နေရတာကသံဒိုင်။အန်တီခိုင်နဲ့ မိုးအေးအေးမှာနွေးနွေး ထွေးထွေးနေချင်မိသည်။
သံဒိုင် အန်တီခိုင့်အိမ်နားပတ်ချောင်းသည်။အန်တီခိုင်နဲ့ ခိုင်တို့မိဘအိမ်က ခြံခြင်းကပ်လျက်ဟိုးတစ်ချိန်ကတော့ တစ်ဝန်းထဲသရက်ခြံကြီးလို့သိရသည်။ခိုင်တို့ အဘိုးအဘွားကသရက်ခြံကျယ်ပိုင်ရှင်ကြီး "ဘိုးကျော်လေး"ဆီက ပြန်ဝယ်ထားခြင်းဖြစ်သည်တဲ့လေ။အဘိုးအဘွားဆုံးတော့မှ ခိုင့်မေမေနဲ့အန်တီခိုင့်ကို သရက်စေ့ထက်ခြမ်းခြမ်းသလို အမွေ ခွဲဝေပေးခဲ့သည်။ခိုင်နဲ့အန်တီခိုင်ကလည်း ခြံ ခြင်းကပ်လျှက်မို့ ခိုင့်ကိုလည်း သံဒိုင်ကြည့်ရသေးသည်လေ။
သံဒိုင်အန်တီခိုင့်အိမ်ဘက်ကိုလှမ်းကြည့်မိလိုက် ချိန် အန်တီခိုင်ကလည်း နောက်ဖေးဘက်က ပြန်လာသည့်ထင်။သံဒိုင့်ကိုမြင်တော့ ခပ်သုတ် သုတ် အိမ်ထဲစွတ်ဝင်ပြေးတော့သည်။ သံဒိုင်ကလည်း လျင်သည်။တံခါးမရှိ ဓားမရှိ ဝင်ထွက်နေကြအိမ်မို့ ခြံဝန်းထဲ ဇွတ်ပြေးဝင် လိုက်ကာ အိမ်အပေါ်ထပ်ပြတင်းတံခါးတက်လို့ ရမဲ့ သရက်ပင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး ပြတင်းတံခါး ကနေ အိမ်အပေါ်ထပ်ကူးလိုက်တော့သည်။
အန်တီခိုင်ကအိမ်အပေါ်ထပ်မှာနေတာဆိုတော့ကွက်တိ။သံဒိုင် အန်တီခိုင့်အခန်းထဲရောက်သည်အထိတော့ အန်တီခိုင်ကတက်မလာသေးအိမ်အောက်ထပ်နောက်ဖေးတံခါးတွေ ပိတ်ပြီးမီးဖိုချောင်ထဲရှိ သိမ်းစရာရှိတာတွေ သိမ်းနေပုံ ရပါသည်။အန်တီခိုင် အပေါ်ထပ်တက်လာတဲ့ခြေသံတွေ ကြားလိုက်ရတော့မှ သံဒိုင်အခန်းဝဘေးပြေး ကပ်ပြီး စောင့်နေလိုက်တော့သည်။
အခန်းထဲရောက်လာတဲ့ အန်တီခိုင်ကရုတ်တရက် သံဒိုင့်ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး အံ့သြဟန်ဖြစ်သွားသေးသည်။အံ့သြခြင်းနှင့်တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ သံဒိုင် သူ့အခန်းထဲရောက်နေမှုကိုမလိုလားမနှစ်သက်တဲ့လက္ခဏာတစ်ရပ် မျက်နှာမှာထင်ဟပ်သွားသေးသည်။အန်တီခိုင် စိတ်ကိုထိန်းလိုက်သေးတယ်နဲ့ တူသည်။တစ်ဖန် ဘယ်လိုမှထိန်းမရလို့ထင်။ ပေါ်တင်ကြီးမျက်မှောင်ကြုံ့ကြည့်ကာ……
" မောင်ငယ် မင့်ကိုမြင်လိုက်လို့ အိမ်ထဲဇွတ်ဝင် ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်တာ မသိဘူးလားကွ"
" ……"
သံဒိုင် ဘာမှပြန်မပြော။
" မင်း သိပ်လီးသရမ်းချင်နေတာ သိလို့ကွသိလို့"
အန်တီခိုင် မျက်နှာရောစကားသံရောမှာ ဒေါသ တွေ သိပ်ပါလာတော့သည်။
" မင့်မှာ ဒီကိစ္စကြီးက သိပ်ကို တော်တော်ကို အရေးကြီးနေတာပေါ့ ဟုတ်လား မောင်ငယ်"
ပြောပြီးတော့ အန်တီခိုင့်က သံဒိုင့်မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး ခပ်မဲ့မဲ့ ပြီးတော့ ခနဲ့တဲ့တဲ့ ပြုံးပြသည်။သံဒိုင်မုန်းတဲ့ လှောင်ပြုံး။သံဒိုင့်ရင်ဘတ်ထဲ စူးကနဲတော့ အောင့်သွား၏။
အန်တီခိုင်က ပြုံးနေရာမှမျက်နှာကို ပြန်တည် လိုက်ကာ
" မင့်လီးကြီး ဒီလောက်တောင်သရမ်းချင်နေရင် လည်း လာလုပ်လှည့်"လို့ပြောသည်။
ပြောပြီးတာနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့လုံချည်ကို ဖင်သားနှစ်ခြမ်းပေါ် အောင်အောက်ကနေမခါးထိမြှောက်လိုက်ကာခုတင်နားသွားပြီး ဖင်ကြီးကုန်းပေးတော့သည်။ ဖင်ကြီးကုန်းအပေးမှာမှ မိန်းမကိုယ်ကလည်း ပြူ ထွက်လာတော့သည်။ပြူ ထွက်လာခြင်းတွေမလာခြင်းတွေသံဒိုင်စိတ်မဝင်စားတော့… မာနစိတ်အကြွမှာ လိင်စိတ်က ကျသွားပြီမို့…
" ငယ်သံဒိုင်ဆိုတဲ့ကောင်က စောက်ဖုတ်တစ်ခုကိုအရမ်းကြီးငတ်ကြီးကျတဲ့ကောင်တစ်ယောက် မဟုတ်ပါဘူး အန်တီခိုင်…… လိင်စိတ်အကြွမှာ ကြိတ်မှန်းခဲ့ရတဲ့ အန်တီခိုင့် ဟာကြီးလည်း ဖြစ်လို့ လုပ်ချင်မိတာပါ…
စိတ်ချ လိုက်!! နောက့်နောင်ကို အိမ်ပေါ်ကို မပြောနဲ့…မျက်စိမပါတဲ့ ခြေထောက်က ယောင်မှားလို့ အန်တီခိုင့်ခြံတံခါးပေါက်ခြေဦး ချ လိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ အဲဒီသရမ်းချင်တဲ့ ခြေထောက်ကိုငယ်သံဒိုင်ခုတ်ဖြတ်ပြစ်ပါ့မယ်"
ပြောပြီး သံဒိုင် အိမ်အောက်ထပ်ဆင်းခဲ့လိုက်တော့သည်။ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ကုန်းပေးထားလေ တော့အန်တီခိုင်မျက်နှာမမြင်ခဲ့ရ၍ ဘယ်လိုဖြစ် နေမယ်ဆိုတာ မသိ။
အိမ်အောက်ထပ်အရောက် အန်တီခိုင့်အိမ်ကကြောင်တစ်ကောင်က ခပ်ပေပေကြည့်နေသေးတော့ သံဒိုင်ဒေါသဖြစ်သွားသေးသည်။ပြေးကန်မလို့လုပ်ရင်းမှ ခြေသံကြားလို့ လှမ်းကြည့်တာနေမှာပါလေဆိုတဲ့ အတွေးဦးသွားလို့မကန်ဖြစ်တော့။ဆဲဖြစ်အောင်ဆဲခဲ့လိုက်သေးသည်။
" လီးပဲ ငကြောင်!!!"
................................................................................................................................................
အပိုင်း ( ၃ )
သံဒိုင် ခိုင်နဲ့ကျောင်းမှာတွေ့ဖြစ်သည်။ပိတောက်ပင်အောက်မှာစကားပြောဖြစ်သည်။ခိုင်ကသံဒိုင် အိမ်ကို လာလည်သော်လည်း သံဒိုင်ခိုင်တို့ အိမ်ဘက်ကိုသိပ်မသွားဖြစ်တော့။သွားဖြစ်နေရင်လည်း အန်တီခိုင်နဲ့က တွေ့နေရဦးမည်လေ။
မသွားဖြစ်တာ မသွားချင်တာက အန်တီခိုင့်ကိုစိတ်နာလို့လားလို့ကိုယ့်ကိုကိုယ် သံဒိုင်ပြန်မေး ကြည့်မိသည်။နာကြည်းချက်သက်သက်တော့ မဟုတ်ပါ။မာနရှိပြန်တာရော ရှက်တာရောမို့မသွားဖြစ်ခြင်းပါ။အားလုံးတွက်ချက်ကြည့်လျှင် ရှက်တာကပိုမည်ထင်သည်။
ရှက်သည်လေရှက်လည်းရှက်သင့်သည်မဟုတ်လား။လုပ်ချင်လို့သွားသည်ဟိုကပေးမလုပ်လေတော့ သောက်ကြီးသောက်ကျယ်တွေပြောပြီးပြန်ပြေးလာရသည့်အဖြစ်။ကိုယ့်စကားကိုတော့သံဒိုင် တည်ပါသည်။အန်တီခိုင်နဲ့ မဆုံအောင်ကြိုးစားသည်။ဆုံတွေ့မဲ့ အခြေအေနမူ ိးဖြစ်လာလျှင်လည်း သံဒိုင်ရှောင်နေဖြစ်တော့သည်။
မဆုံအောင်ကြိုးစားနေပါတယ်ဆိုကာမှ တစ်နေ့
ထိုတစ်နေ့က……
အန်တီခိုင် သံဒိုင်ဆီသို့ရောက်လာပြန်တော့ သည်။အဲဒီနေ့က သံဒိုင့်အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိ။သံဒိုင်ကလည်း အိမ်နောက်ဖေးငှက်ပျောတောထဲမှငှက်ပျောပင်ကျင်းတွေမှာရေသွင်းနေသည်။သံဒိုင်တို့ ငှက်ပျောခြံက ငှက်ပျောသီးတွေက အခိုင်ခန့်သည်။အဖီးလှသည်။အနံ့မွှေးပြီး ချိုသည်။ရောင်းတန်းကောင်းသလို လက်ဆောင်ပေးရင်လည်းလှသည်။
ဆိုးဆေး ထိုးဆေး လုံးဝမသုံးဘူး။အော်ဂဲနစ်။ သဘာဝအတိုင်းပဲ ကြီးပြင်းရှင်သန်စေတာမို့ရေတော့ဂရုစိုက်သွင်းပေးရသည်။တစ်ကျင်းပြီးတစ်ကျင်း ပြည့်သွားရင် ရေလမ်းလွဲှပေးနေတဲ့သံဒိုင် ခြေသံကြားလို့ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက် တော့ အန်တီခိုင်ကြီး။
အန်တီခိုင်ကလည်း သံဒိုင့်ကိုမြင်လိုက်တော့ရောက်တဲ့နေရာခြေစုံရပ်ပြီး သံဒိုင့်ကိုတွေတွေကြီးကြည့်နေသည်။ သံဒိုင်လည်း သေချာပြန်ကြည့်မိနေသည်။အန်တီခိုင်က ဘာစကားမှစမပြောပဲ ငြိမ်ငြိမ် ကြီးကြည့်နေတော့ သံဒိုင့်ဘက်ကလည်း အကြည့်သက်သက်။ဒါပေသိ အန်တီခိုင့် ရွှေရင်စုံကြီးကနိမ့်တုံ့မြင့်တုံ့ဖြစ်လျှက်။မောနေတာလားမောစရာအကြောင်းလည်းမရှိ။
ဒါဆို…… တစ်စုံတစ်ခုကို ဆာလောင်တောင့်တခြင်းမျိုး လား။သံဒိုင့်ခေါင်းထဲ လက်ကနဲဖြစ်သွားသလိုအန်တီခိုင့်ရဲ့မျက်လုံးတွေကိုသေချာကြည့်လိုက်မှ သေချာသွားပြီလို့သိလိုက်သည်။
သိမိလိုက်တော့လည်း ပေါင်ကြားကငြိမ်နေတဲ့ ကောင်က ဗြုန်းကနဲထထောင်ပါတော့သည်။ မိမိဆန္ဒရှိတုန်းက မလိုလားမှုနဲ့ ဖင်ကြီးကုန်း ပေးလိုက်တဲ့ဟန်က မျက်စိ့ထဲပြန်ပေါ်လာပြန်သည်။ဝဋ်ဆိုတာလည်တတ်တဲ့သဘောတရားရှိတယ်ဆိုတာအန်တီခိုင်မေ့လျော့ခဲ့သည်ထင်။
သံဒိုင် ခေါင်းတစ်ချက် ခါရမ်းလိုက်ပြီး လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်။ရေသွင်းခြင်းလည်း ဒီတစ်ကျင်းပြီးရင်ပြီးပြီ။အန်တီခိုင့်ဘက် ကို လှည့်မကြည့်ဖြစ်သေး။ငှက်ပျောကျင်းကရေတွေပြည့်လာတော့မှသံဒိုင်ရေစက်ကို သွားပိတ်လိုက်တော့သည်။ရေပိတ်အပြီး အန်တီခိုင့်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ခုနကနေရာက တစ်လက်မမှမရွှေ့ပဲ သံဒိုင့်ကိုသာလိုက်ကြည့်နေတာတွေ့ရသည်။အချိန်နည်းနည်းကြာသွားတာတောင် ပုံစံကမပြောင်း။မျက်လုံးအကြည့်တွေမှာတော့ ဘာသာပြန်ဖို့သိပ်မခက်တဲ့ ဆာလောင်ခြင်း ရမ္မက်တွေနဲ့။
သံဒိုင်လည်း ဒီအနေအထားမှာ သိသိချည်းနဲ့ကျားသဘာဝအတိုင်း လက်လွှတ်မပေးနိုင်တော့တာမို့…အန်တီခိုင်ခြေစုံရပ်နေတဲ့နေရာခပ်မြန်မြန်သွားလိုက်ပြီး ဘာစကားမှပြောမနေတော့ဘဲ လက်ကိုဆွဲကာ ငှက်ပျောတောရဲ့အတွင်းပိုင်းကျရာ ဆွဲသာခေါ်ခဲ့လိုက်မိသည်။
အန်တီခိုင်ကလည်း သံဒိုင်ခေါ်ရာလိုက်သည်။ငှက်ပျောတောရဲ့အတွင်းပိုင်းအကျဆုံး ငှက်ပျောပင်တစ်ပင်ရဲ့ဘေးနားရောက်မှသံဒိုင် အန်တီခိုင်နဲ့မျက်နှာခြင်းဆိုင်ရပ်လိုက်ပြီးအန်တီခိုင်မျက်နှာ့ကို ဆွဲယူပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းပြစ်မိရသည်။အန်တီခိုင့်ဘက်ကလည်းသူမလျှာကိုအစွမ်းကုန်ထုတ်ပြီးကို သံဒိုင့်အနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်ပေးသည်။သံဒိုင့် လက်စားချေချင်စိတ်တွေ မာနတွေ ခဝါချပြီးကို အန်တီခိုင့်နှုတ်ခမ်းနဲ့လျှာကိုမက်မက်စက်စက် အငမ်းမရနမ်းပြစ်သည်။
အနမ်းတွေမဝခင်မှာပဲ သံဒိုင် ခါးကပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အန်တီခိုင်ကြီးကို အောက်ဖိ ထိုင်ခိုင်းလိုက်မိသည်။အန်တီခိုင့်ကိုစုပ်ခိုင်းမည်အားရပါးရကို စုပ်ခိုင်းမည်လေ။စုပ်သည်။အန်တီခိုင်ကလည်းအောက်ကိုဒူးတုပ်ထိုင်ချလိုက်ကာ သံဒိုင့်လိင်တန်ကို အားပါးတရ"တပြွတ်ပြွတ်"မည်အောင်စုပ်ပေးသည်။
အန်တီ"ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်"ရဲ့စုပ်ချက်တွေကလည်းမြန်သည်။လေအစုပ်မှာအားပါသည်ကြမ်းသည်သံဒိုင်လည်း ကြိုက်သည်။မှိန်သည်။ စုပ်ချက်ကိုပိုနှစ်သက်လာတော့ လိင်စိတ်ကလည်းပိုကြွလာသည်။ရိုးရိုးမြန်မြန်တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ခံနေရခြင်းကို အားမရတော့။ လိင်တန်တစ်ချောင်းလုံးကို ငုံ့မိစုပ်မိနေစေချင် တော့သည်။
တစ်ချောင်းလုံး စုပ်မိငုံ့မိစေရန် ခါးကိုကော့၏။အန်တီခိုင့် ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ဆီးစပ်နဲ့ဖိကပ်၏။အန်တီခိုင့်ကလည်း သံဒိုင့်ဆန္ဒကိုပဲ သိနေသလောသူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ပိုးဆိုးပက်ဆက်ပဲ စုပ်ချင်နေသလောတော့ မပြောတတ်။သံဒိုင့်အလိုကျ တစ်ချောင်းလုံးလည်ချောင်းပေါက်ရင်ပေါက်ပါစေ စုပ်တော့သည် ငုံ့တော့သည်။အာခံတွင်းထဲထိ ရောက်လာတဲ့ လိင်တန်ရှည်ကို မက်မက်စက်စက်စုပ်ပေးတဲ့ အမူ ိးသမီးတစ်ယောက်အဖို့ အောင့်သီးအောင့်သက်ဖြစ်နိုင်သော်လည်းခံစားရတဲ့ယောက်ျားအတွက်ကျ ကောင်းလွန်းသည်လေ။
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အနက်ရှိုင်းဆုံးစုပ်ချက်တွေ နဲ့ပဲ အားမရသေးတဲ့ သံဒိုင့်အဖို့ အန်တီခိုင့်ကို ဆွဲထူထခိုင်းလိုက်ပြီးအနီးနားကရှိတဲ့ သစ်တုံးအဆွေးပေါ် လက်ထောက်ခိုင်းတော့သည်။
အန်တီခိုင့်ပစ္စည်းကြီးထဲ တောင်မတ်နေတဲ့လိင်တန်ကိုဇွတ်ထိုးထည့်ကာ ဇွတ်တရွတ်ကိုလုပ်မိရသည်။ငတ်ပြတ်နေတာလည်း ကြာပြီမဟုတ်ပါလား။စဝင်သွားပြီဆိုကတည်းကသံဒိုင်ဆောင့်ချက်တွေ စပိနှေးခြင်း ရပ်နားခြင်းလုံးဝမရှိခဲ့။ဆောင့်သည်။ဇွတ်ဆောင့် လုပ်ပြစ် သည်။သူသေလိုကသေ ကိုယ်သေလိုကသေ။ဘယ်အရာမှ အရေးမကြီးတော့ပေ။
" အဟင့် ဟင့် လုပ်လိုက်တာ သားရယ်"
အန်တီခိုင်ဆီက ပထမဆုံးစကားသံထွက်လာပေမဲ့ သံဒိုင့်ဆောင့်ချက်တွေကမလျှော့။လုပ်ပြီဆိုမှာတော့ညှာနေစရာလည်းအကြောင်း မရှိတော့။ဂွေးဥက အန်တီခိုင်တင်ပါးသားကြီးကို တဖတ်ဖတ်မြည်အောင် သွားရိုက်သည်။
အနောက်က အဖြူ မတွေကတော့……"အိုး မိုင်ဂေါ့!!"ဘာညာသရကာ အာမေဋိတ်သံအော်ကြမည်ဖြစ်သော်လည်း မြန်မာအမျိုးသမီးဖြစ်တဲ့ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်ရယ်မို့ "အင်း!!အို"သာအော်သည်။တရစပ်တဖတ်ဖတ်အားစိုက်ဆောင့်မှ"အာ အာ အာ"နဲ့သာ စည်းချက်ညီအော်ပြီးသံဒိုင် အသက်အောင့်ထားတာလျှော့ကာအသက်ရှုသွင်းချိန်ဆောင့်ချက်စပိ အနည်းငယ်ချချိန်မှ"ဟင်းးး"ဆိုပြီးလေမှုတ်ထုတ်သည်လေ။
လုပ်လေသမျှကို အသက်အောင့် အံ့ကြိတ်ခံကာ အသက်ရှုူ သွင်းချိန်မှ ခဏလေးနားတစ်ဖန်ပြန်အသစ်စနဲ့အန်တီခိုင်နဲ့ငယ်သံဒိုင်တို့မွတ်သိပ်ခဲ့သမျှ အာသာငမ်းငမ်း ဆက်လှမ်းမိရသည်။
မွတ်သိပ်ခဲ့တဲ့အချိန်ကြာမြင့်ခဲ့တာရောဆောင့်ချက်အရှိန်ပြင်းတာရောကြောင့်လားတော့မသိ…အဆုံးသတ် သုတ်ထွက်ကတော့ကြမ်းလွန်းသည်လို့ သံဒိုင် ထင်မိသည်။ပြီးချင်လို့ ဆောင့်ချက်အရှိန်လျှော့ပြီး သုတ်ထုတ်ပြီဆိုတော့ အန်တီခိုင့်ကိုယ်ထဲ ပန်းထုတ်ထည့် လိုက်တဲ့ သုတ်ရည်တွေက မနည်း။
အန်တီခိုင့်ခမျှာလည်း……" အူးး!ဟူး ဟူးး သားရယ် ဟင်း ဟင်းး"နဲ့ ကြိတ်မှိတ်မူ ိသိပ်ထားကာ တောင့်တသမျှ ဆန္ဒတစ်စုံပြည့်သွားပြီမို့ ညည်းသံသဲ့သဲ့ဖြင့် သက်ပြင်းမော ချတော့သည်။
သက်ပြင်းမောသံဆုံးသွားကာမှ ရှေ့မှာကုန်းထားတဲ့အန်တီခိုင့်ကို သံဒိုင်ဆွဲထူထခိုင်းလိုက် ပြီး မျက်နှာခြင်းဆိုင်လှည့်လိုက်သည်။ မျက်နှာခြင်းဆိုင်အလှည့်မှာမှ တပ်လျှက်အနေ အထားရှိသေးတဲ့လိင်တန်ကကျွတ်ထွက်တော့ သည်။သံဒိုင် အန်တီခိုင့်မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့် လိုက်ပြီး……
" ဆန္ဒတစ်ခုဖြစ်တည်သွားပြီး ဖြစ်တည်သွားတဲ့ ဆန္ဒတစ်ခုကိုဖြေဖြောက်လိုက်ရမှကျေနပ်သွား တာ အန်တီခိုင် နားလည်ပါပြီလား"လို့ မေးလိုက်တော့ အန်တီခိုင်ကလည်းအရွှဲ့တိုက်ပြောတာလား အမှန်ပြောခြင်းလားတော့မသိ… ပြန်ပြောလာတဲ့ စကားက…
" နားလည်ခြင်းများစွာနဲ့ကျေးဇူးပါတော်"တဲ့လေ။
သံဒိုင်ရယ်ချင်မိသွားရပြီးအန်တီခိုင့် နဖူးပြင်ကြီးကိုမွှေးမွှေးတစ်ချက် ရွှတ်ကနဲပေးလိုက်ပြီးမှမတ်တပ်ရပ်အနေအထားနဲ့ပဲ အန်တီခိုင့်ဟာကြီးကိုလက်ခလယ်နဲ့"ဇွမ်းဇွမ်း"မြည်အောင် နှိုက်ပြစ်ပြီး အားနေတဲ့နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကိုပွတ်ချေဆုပ်နှယ်ပြစ်သည်။ အန်တီခိုင့်ရဲ့တောင့်တောင့်တင်းတင်းအဆီတ ဝင်းဝင်းရှိသေးတဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို အားစိုက် ပြီ ဖိချေမိလေတော့ အန်တီခိုင့်ခမျာ……
" အ!အာ အာ"နဲ့ "ဖြေးဖြေးပါကွယ်"လို့ တားရှာသေးသည်။
ဘယ်လိုပဲတားတား သံဒိုင် အန်တီခိုင့်ဖင်ကြီး ကို စွတ်နှယ်ပြစ်သည်။ဖင်သားကြီးနှယ်ရုံနဲ့ အားမရသေးပဲ မိန်းမကိုယ်ထဲကလက်ခလယ် ကို စအိုပေါက်ဆီသို့ ပြောင်းလိုက်သေးသည်။အရည်တစ်ချို့ပေကျံနေတဲ့ လက်ခလယ်က စအိုပေါက်လမ်းကြောင်းကို ကျဉ်းထဲကျပ်ထဲကနေ ဝင်သွားတော့သည်။ဝင်စတော့ သာသာ ယာယာလေး ကလိပေးသော်လည်း လမ်းသင့် ပြီဆိုတော့ သံဒိုင် ခမ်းကြမ်းကြမ်းခပ်မြန်မြန်ကလိပြစ်တော့သည်။ကလိတဲ့မြည်သံအမျိုးမျိုးနဲ့ အတူ အန်တီခိုင်ကြီးဆီက……
" အင်း ဟင့် ဟင့် သား မောင်ငယ်ရယ်… ရှီးး အာ အာ အာာ"နဲ့ဖြစ်နေရှာတော့သည်။
ကလိပေးပြီးလို့ အားရသွားတော့မှ အန်တီခိုင်ကို သံဒိုင်ဘေးနားကငှက်ပျောပင်နား ဖက်ခိုင်းထားလိုက်သည်။အန်တီခိုင်က ငှက်ပျောပင်ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ထားကာယဖက်လိုက်တော့……ဖွံ့ထွားတဲ့ တင်ပဆုံသားက
နောက်ကို ကော့ကောက်ထွက်လာသည်။အနီးကပ်မြင်နေရတဲ့ သံဒိုင်ကဒီမြင်ကွင်းကိုတော်တော်လေးကြိုက်ပြီးစိတ်ပိုမိုလာမိခဲ့ရသည်။
အသက်ခပ်ကြီးကြီး အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ငှက်ပျောပင်ကြီးကိုဖက်ပြီး ခါးမှလုံချည်ရယ်လို့မရှိဘဲ သူမရဲ့ဖွံ့ထွားတဲ့တင်ပဆုံသားထုကြီးကိုနောက်ကိုကော့ကောက်ပေးထားတဲ့ပုံစံ…သူမရဲ့ပါတနာကိုလုပ်လှည့်ပါလုပ်လိုက်ပါဆိုတဲ့ဟန်ပန်သဏ္ဌာန်ရယ်က မိမိကိုစိတ်ပိုကြွစေတာ အဆန်းတော့မဟုတ်ဘူးလို့ သံဒိုင်ထင်သည်။
စိတ်ပိုကြွလာတဲ့ သံဒိုင်က အန်တီခိုင်ရဲ့ဝင်နေကျအပေါက်ကိုပဲအရင်တေ့ထောက်ထည့်လိုက်ပြီး "တစွပ်စွပ်"လုပ်လိုက်သေးသည်။ခပ်မှန်မှန်လေး အသွင်းအထုတ် အချက် ၂၀လောက် လုပ်ပြီးမှ လိင်တန်ကိုအပြင်ပြန်ထုတ်ကာ… တိုက်ကပ် ပြောင်းလိုက်တော့သည်။
" အင်!!မောင်ငယ် ဖင်ထဲထည့်မလို့လား ဟင်!"
" ဟုတ်တယ်!အန်တီခိုင်"
" ဖြေးဖြေးတော့…လုပ်…ကွယ် အာာ!!"
အန်တီခိုင့်စကားမဆုံးသေးဘူး စအိုပေါက်ကိုသံဒိုင် တေ့ထည့်ထောက်လုပ်လိုက်တော့…အန်တီခိုင်ကြီးမှာ "အာ"လို့ပါ ထပ်ပြောရရှာတော့သည်။
လက်ခလယ်နဲ့ ကလိထားတဲ့အနေအထားရော လိင်တန်မှာသုတ်ရည်အချို့လည်းပေကျံနေတာရောမို့ ဝင်သည်။လိင်တန်က စအိုပေါက် လမ်းကြောင်းကို လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ဝင်၏။ လမ်းကြောင်းသာတော့ သာသာယာယာလေး သွင်းနေတဲ့သံဒိုင် ခါးတစ်ချက်ပြင်အသက်တစ် ချက်အောင့်ပြီး "အင့်"ဆိုတဲ့ အနေအထားနဲ့ ဆောင့်သွင်းထိုးချလိုက်တော့သည်။
" အာ!!!!!!"
" အား!!!"
" အာ!!"လို့သံရှည်ဆွဲအော်တာ အန်တီခိုင်။
" အား!!!"လို့ အော်တာ ငယ်သံဒိုင်ဖြစ်ရတော့ သည်။သံဒိုင် လိင်တန်မှာ "ပူကနဲ" ဖြစ်ပြီး "စစ်ကနဲ"နာကျင်ခြင်း အချို့ဖြစ်သွားတာမို့အန်တီခိုင့်ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်နေတဲ့လိင်တန်ကိုအသာလေးဖြည်းဖြည်းခြင်းနောက်ပြန်ဆွဲထုတ် ကြည့်လိုက်သည်။ဘာမှလည်းမတွေ့။
နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ထိုးထည့်ကြည့်ပြန်သည်။လိင်တန်မှ "စစ်ကနဲ" နာကျင်ပြန်သည်။ နောက်တစ်ကြိမ် လိင်တန်ပြန်ထုတ်ပြီးသေချာ ကြည့်လိုက်တော့မှ……
" အားလားလား!! လိုးမ ဖင်မွေး"
သံဒိုင် ဖင်မွေးကိုမြင်တော့ အသံမထွက်ပဲ တက်ခေါက်မိရသည်။အန်တီခိုင်ကြီးရဲ့စအို ပေါက်ဘေးမှာ ဖင်မွေးတွေကပတ်ပတ်လည် ရှိနေသည်။
ပတ်ပတ်လည်ရှိနေသောအမွေးများစွာထဲကအမွေးတစ်ပင်က လိင်တန်နဲ့အတူ စအိုပေါက်အတွင်းပိုင်းအထိ ကပ်ငြိပါလာပြီး သံဒိုင့်ကိုဒုက္ခပေးတော့သည်လေ။တကယ့် ရှားရှားပါးပါး ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲ အခြေအနေတစ်ရပ်။
ဖြစ်ချင်လို့ဖြစ်အောင် ဖန်တီးလုပ်ဆောင်ရင်တောင် ဖြစ်ချင်မှဖြစ်မည်။အန်တီခိုင့်ရဲ့ ဖင်မွေးတွေကသိပ်ကြီးရှည်နေတာမျိုးလည်းမဟုတ်သလိုတိုကပ်ကပ်လည်းမဟုတ်တော့ လိင်တန်ထည့်ချိန်အတွင်းကပ်ပါလာပြီးသံဒိုင့်ကဆောင့် ချလိုက်တော့ သိပ်နူးညံ့တဲ့လိင်တန်အရေပြား ပါးပါးနဲ့ စအိုကြွက်သားကြားမှာ ဒင်းအမွေးကြောင့် စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ နာကျင်သွားခြင်းပင်။ လိင်ဆက်ဆံရင်း အမွေးညှပ်တဲ့အဖြစ်အပျက်။
သံဒိုင်အာရုံတစ်ချက်နောက်သွားပေမဲ့ထွားလွန်းတဲ့အန်တီခိုင့်အိုး အနေအထားကြောင့်ရယ်ဝင်ထားတဲ့လိင်တန်ဆီကရသရယ် နှစ်ခုပေါင်းစုပြီး ဆက်ဆောင့်လုပ်ဖြစ်ရတော့သည်။
" ကောင်းလွန်းပါပေ့ အန်တီခိုင်…ရယ်"
.....................................................................................................................................
အပိုင်း ( ၄ )
သံဒိုင် အန်တီခိုင်နဲ့ငှက်ပျောတောထဲမှာအားရပါးရမြိုင်ထနှစ်ပါးကကြပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့နောက်ထပ်နောက်ထပ် မဆုံဖြစ်ခဲ့တော့။ဟုတ်သည်။သံဒိုင် ပြန်တွက်ကြည့်လိုက်တော့အန်တီခိုင်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံခြင်းသည် အဲဒီနေ့ကနောက်ဆုံးဖြစ်သည်။ခိုင်နဲ့သံဒိုင် ပတ်သက်မှန်းလည်းသိနေတော့ အန်တီခိုင်ကလည်းလာမပတ်သက်တော့ပေ။
သံဒိုင် ခိုင်ဆုံးတဲ့နေ့ကတော့ အန်တီခိုင့်ရင်ခွင်ထဲပြေးဝင်ခိုပြီးငိုပြစ်ခဲ့သေးသည်။ဘဝကိုဖြတ်သန်းတဲ့အခါအတူတကွလက်တွဲဖို့ထိမျှော်မှန်းထားတဲ့ချစ်သူတစ်ယောက် သိပ်ချစ်ရသော မိန်းမတစ်ယောက် မိမိထက်အရင်လောကကြီးကနေအပြီးအပိုင် ထွက်ခွာသွားနှင့် ခြင်းကို ပူဆွေးဝမ်းနည်းခံစားနေရတော့ ဖြိုးမောက်ပါတဲ့ဆိုတဲ့ အန်တီခိုင့်ရွှေရင်စုံ့ကြီး ပေါ် မျက်နှာအပ်ပြီးငိုဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ ဘာလိင်စိတ်မှ မဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပေ။
စိတ်ရဲ့ဖြစ်တည်မှုလိုဘတွေဟာ အာရုံတစ်ခုသို့မဟုတ် အတွေ့တစ်ခု သို့မဟုတ် သိမှုတစ်ခုက ဦးဆောင်ခြင်းလား သံဒိုင်တွေးဖြစ်ခဲ့တော့သည်။စိတ်ရဲ့ဖြစ်တည်မှုသဘောတရားများကလည်း များစွာကျယ်ပြန့်နက်ရှိုူင်းလွန်းလေတော့ရေရာတိကျတဲ့ အဖြေတစ်ခုရအောင်ထိတော့သံဒိုင်လည်း မစဉ်းစားမဝေဖန်မသုံးသပ်နိုင်ပါ။ဆက်စပ်စဉ်းစားနိုင်သူတွေ စဉ်းစားပါစေလေ။
ခိုင် သေလွန်သွားပြီးနောက်နှစ်တွေမှာ ဘဝအ တွက်သံဒိုင်ရပ်တည်ရတာအဓိပ္ပာယ်မရှိတော့။ နေ့စဉ်နေ့တိုင်းခိုင့်ကို လွမ်းသည်။ပိတောက်ပင် အောက်ရောက်ဖြစ်သည်။တစ်ယောက်တည်းစကားတွေအများကြီးပြောသည်။ခိုင်နဲ့အတူနေ ခဲ့ရတဲ့ရက်တွေမှ ရယ်စရာတွေတွေးပြီး… "တဟားဟား"အော်ရယ်ပြစ်သည်။
" ဟား ဟား ဟားး"
" ဟိုလူကြီးမိန်းကလေးတစ်ယောက်ချော်လဲတာ ရယ်စရာတဲ့လား"
အယ်!!ဘယ်လိုပါလိမ့် သံဒိုင်ကကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ရယ်မိချိန်။မြင်ကွင်းမှာ ပေါ်လာတာကသံဒိုင်တို့ ရပ်ကွက်ထဲကမဟုတ်တဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်။ပိတောက်ပင်အောက်က သံဒိုင်ရှေ့မှာပဲ မြေကြီးပေါ်လဲနေသည်။သံဒိုင်ကမမြင်ပါ သူမအသံကြားလိုက်ရမှပဲ မြင်မိသည်။လူမှုရေးမရိုင်းတတ်တဲ့ သံဒိုင့်ဗီဇအတိုင်း…
" ဆောရီးပါဗျာ ကျနော်မမြင်ဘူးရယ်…ရယ်တာ ကလည်း မင့်ကိုရယ်တာမဟုတ်ပါဘူး… ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ရယ်ဖြစ်သွားတာပါ"
" ရှေ့တည့်တည့်ကိုကြည့်နေတာကိုပဲ မမြင်ဘူး တဲ့လား ကိုငယ်သံဒိုင် မညာချင်ပါနဲ့ရှင်"
" ဟာ တကယ်ပါမညာတတ်ပါလို့ပြောလိုက်ရင်း သံဒိုင် မျက်မှောင်ကြုံစဉ်းစားမိသွားသည်။ သူမသိတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်က သူ့ကိုသိ နှင့်နေသည်။မိန်းကလေးက လဲနေရာမှသူ့ကို လက်ကမ်းပေးကာ ထူမပေးခိုင်းတော့ သံဒိုင့် ဆွဲထူပေးလိုက်သည်။မိန်းကလေး ဖုန်တွေသဲ တွေ ခါပြီးမှ သံဒိုင့်ကို ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ပြီး…
" သွားဦးမယ်နော်"လို့ပြောပြီးသံဒိုင့်အနီးမှထွက် ခွာသွားတော့သည်။
...................................................................................................................................
နောက်တစ်နေ့လမ်းမှာ သူမနှင့်ဆုံဖြစ်တော့ သံဒိုင်ကပဲ အရင်ဦးအောင်ပြုံးပြလိုက်မိသည်။ ဒီလိုနဲ့ သံဒိုင်တို့နှစ်ယောက်ရင်းနှီးသွားကြကာ
နာမည်ကဘယ်သူ"
" ကြည်စင်ခိုင်"
" ဝါး!! ကြည်စင်ခိုင် တဲ့လား?…
ကြည်…
စင်……
ခိုင်………"
သံဒိုင် "ကြည်စင်ခိုင်"ဆိုသောနာမည်ကို တစ်လုံးခြင်းရေရွတ်ကြည့်ရာမှ ခိုင်ဆိုတဲ့နာမည်အဆုံးသတ်မှာရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး တုန်သွားပြန်တော့သည်။အဲသလိုနဲ့ နာမည် နောက်ဆုံးမှာခိုင်ဆိုတဲ့မိန်းကလေးတစ် ယောက်နဲ့ ထပ်ဆုံဖြစ်ခဲ့ပါသေးတယ် ခိုင် ရေ။
ဟုတ်တယ် သံဒိုင် ကြည်စင်ခိုင်နဲ့ဆုံဖြစ်ခဲ့သေး သည်။ကြည်စင်ခိုင်က ချစ်တဲ့ခိုင်လောက်အရပ်လည်းမရှည်သလိုဘော်ဒီကလည်းခိုင့်ကိုတော့ မမှီဘူး။ဒါပေမဲ့ သူနေရာနဲ့သူ ဘာဆိုလားရှိတဲ့ အနေအထားတွေကတော့ ခေသူမဟုတ်ဘူး။
ကြည်စင်ခိုင်ဆိုတဲ့ သံဒိုင်ခေါ်တဲ့ခိုင်လေးက နှုတ်ခမ်းတွေသိပ်လှသည်။နှုတ်ခမ်းတွေလှတာ ကျ ခိုင့်ထက် ခိုင်လေးက ပိုပြန်သည်။ လိင်စိတ်ကို တွန်းအားပေးတဲ့နှုတ်ခမ်းပေါက်ပုံ မဟုတ်ပေမဲ့ ဆွဲယူနမ်းပြစ်ချင်စရာကောင်းပြန် သည်။
သိပ်လှတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ခိုင်လေး သံဒိုင့်ကိုခေါ်တာက"ကိုကို"တဲ့လေ။"ကိုကိုခေါ်သံ သိန်းဆုထက်ပင်…"ဆိုတဲ့ သီချင်းလေးပင် သံဒိုင်ရေချိုးရင် ခပ်တိုးတိုးညည်းဖြစ်ခဲ့ရသေးသည်။သံဒိုင့်ရဲ့ဘဝနေ့ရက်တွေဖြတ်သန်းခြင်းမှာချိုမြိန်လာပြန်သည်။တစ်ခါတစ်ရံတော့ တမလွန်ကခိုင်များ စိတ်ဆိုးလေမလားရူးရူးမူးမူးတွေးဖြစ်သွားတဲ့အခါ ခိုင်လေးကို မေးမိရသည်။
" ခိုင်လေး"
" ရှန်" ခိုင်လေးက ခေါ်တိုင်းဘယ်တော့မှ"ရှင်"
လို့မထူး "ရှန်"လို့ပဲ ထူးသည်။
" ခိုင်လေးနဲ့ကိုကို ပတ်သက်နေတာတမလွန်က ခိုင်များသိရင် စိတ်ဆိုးမလားမသိဘူး"
" ဆိုးပါဘူး ကိုကိုရ!! ဟိုးနေ့ညက အိပ်မက်ထဲ မှာ ခိုင်လေး မမခိုင်နဲ့တွေ့ဖြစ်တယ် မမခိုင်ကကိုကိုနဲ့ကြည်စင်ခိုင် ကိုသဘောတူတယ်တဲ့… လူရူးကြီး လူပေါကြီးကိုသံဒိုင်က ကြည်စင်ခိုင် နဲ့ပဲဖြစ်မှာတဲ့လေ…ကျန်တဲ့မိန်းကလေးတွေက ဆို ယောင်ယောင်ငေးငေးနဲ့ကိုကိုကို့စိတ်ပျက် ကြမှာလို့ ပြောသွားတယ် သိလား ခစ်ခစ်!!"
သံဒိုင့်ရဲ့ ရူးကြောင်ကြောင်အတွေးတွေကို ခိုင်လေးကဒီလိုပဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်အောင်ပြော ပြတတ်သေးသည်။
" ကိုကို့ကို ခိုင်လေးက ဒီရပ်ကွက်ကို အလည်စ ရောက်တဲ့နေ့ကတည်းက သိတယ် ဘယ်လို လူကြီးမှန်းမသိဘူးယောင်ယောင်ငေးငေးနဲ့လို့ နောက်ရက်တွေကျ မှ ကိုကိုအကြောင်းတွေ သေချာ သိရတော့တယ်"
" ဘာတွေ သိတာလဲ"
" အလွမ်းသမားကြီးလို့ပေါ့…ခိုင်လေး ကိုကို့ကို သနားမိရတယ်လေ…ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ခိုင်လေးလည်းအသဲကွဲခဲ့ဖူးတယ် လွမ်းလည်း လွမ်းခဲ့ရဖူးတာကိုး ကိုယ့်ချင်းစာမိတာ ခစ်ခစ်"
သံဒိုင်ပြုံးလိုက်မိရသည်။ခိုင်လေးကစကားပြော ရင် ရယ်တတ်သည်။သူမရယ်သံ "ခိုးခိုးခစ်ခစ်" လေးတွေကနားထောင်လို့ကောင်းသည်။
" အလွမ်းသမားကြီးက ဖေ့ဘုတ်လည်းမသုံးဘူးလို့သိရတယ် ဒီရပ်ကွက်ထဲက အသက် ၃၀ ကျော်လူတွေထဲမှာ ဖေ့ဘုတ်မသုံးတတ်တာကိုကို တစ်ယောက်တည်းတဲ့လေ ရယ်ရတယ် နော် ကိုကို ဟီး ခစ် ခစ်"
" ဟာ!!မဆိုင်ပါဘူးကွာ ကိုယ့်ဘာသာမသုံးချင်လို့မသုံးတာ ဘာများရယ်စရာပါလို့တဲ့လဲ"
" သုံးမလား ခိုင်လေးလုပ်ပေးမယ်သင်ပေးမယ်"
" မသုံးချင်ပါဘူးကွာ!!အဲ ဒါပေမဲ့ စာတွေရေးလို့ရတယ်ပြောတော့ စာတော့ရေးချင်သား"
" ရတယ်လေကိုကို ရေးပေါ့ ဘာပဲရေးရေး ရေးလို့ရတာပဲဟာ"
" ဟုတ်ကဲ့"
" ရွှတ်!! ဟွင်း"
သံဒိုင် ဟုတ်ကဲ့ပြောအပြီး ခိုင်လေးက သံဒိုင့်ပါးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းချလာလိုက်သည်။
" ဟာ!!ဘာလုပ်တာလဲ ခိုင်လေး"လို့ သံဒိုင်ခပ်တည်တည်နောက်လိုက်တော့…… ခိုင်လေးက…နှာခါင်းလေးတစ်ချက်ရှုံ့ပြီး
" ချစ်လို့ ကိုကို့ကို ချစ်လို့ ကိုကို့ရဲ့ ဟုတ်ကဲ့ ပြောတာလေးကို ချစ်လို့လေ"
သံဒိုင် ခိုင်လေးကိုဆွဲယူကာရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ခိုင်လေးရဲ့အနမ်းတစ်ချက်ကိုအနမ်းများစွာပေး ပြီး လက်စားချေလိုက်မိတော့သည်။
" မွှေးနေရော့ခိုင်လေးရယ်ဘယ်သူ့အတွက်လဲ"
" ဘယ်သူ့အတွက်ဖြစ်ရမှာလဲ ကိုကိုနမ်းဖို့ဆို!!"
ရင်ခွင်ထဲမှ ခိုင်လေးကနှုတ်ခမ်းလေးစူကာပြန်ပြောလာတော့ အဲဒီစူတူတူလှတပတ နှုတ်ခမ်း လေးကိုပါ သံဒိုင် ဆွဲစုပ်ပြစ်မိရတော့သည်။နှုတ်ခမ်းခြင်းအနမ်းတွေဖယ်ခွာလိုက်ချိန်မှာ…ခိုင်လေးဆီမှ "ကို ကို ရယ်"လို့ ငြီးတွားပေးရှာ သည်။ပူနွေးတဲ့ခိုင်လေးနှုတ်ခမ်းတစ်စုံအပေါ် သံဒိုင် နောက်ထပ်ဖိကပ်ရပြန်တော့သည်။
................................................................................
ခိုင်လေးနဲ့တွေ့ပြီးမှသံဒိုင်ရဲ့သွက်လက်ဖျတ်လပ်မှုတွေ ပြန်တွေ့ရတော့ သံဒိုင့်အိမ်ကလူကြီးတွေရော အန်တီခိုင်အပါအဝင် ရပ်ကွက်ကလူတွေရော"ကြည်စင်ခိုင်"ကိုကျေးဇူးတင်မိနေကြသည်သံဒိုင်နဲ့ခင်မင်တဲ့မိတ်ဆွေ "ကိုကြီးအော"က"ငယ်သံဒိုင် မင်းကမိန်းမ မရှိရင်မနေတတ်တာ တော့ ငါ့ထက်ဆိုးတယ်ကွ ဟကောင်ရ"လို့ပြောသေးသည်။ခင်မင်ခြင်းကြောင့် ရယ်စရာစတာမို့ သံဒိုင်ရယ်ပြီးပဲ……
" မိန်းမမဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီးအောရာ အချစ်လို့ ပြောပေးဗျာ…အချစ်မရှိရင်မနေတတ်တာပါဗျ"
" သွားစမ်းပါကွာ ဘာအချစ်လဲ နောက်ဆုံးဒီဘူတာဒီဂယ်ပေါက်ပဲဆိုက်မှာ!ဒီမှာကြည့်စမ်း"
ပြောပြီးတာနဲ့ ကိုကြီးအောက သူ့ပါးစပ်ကိုဟပြလာတော့…သံဒိုင်က
" ကိုကြီးအော လျှာကောင်းမှန်း လျှာရှည်မှန်းသိ ပါတယ်ဗျာ မပြပါနဲ့"
" အာ!!စောက်ပတ်စားလေး! လျှာပြတာမဟုတ် ဘူးကွ အံ့သွားကိုပြတာ စားလာတာအံ့တိုနေ ပြီ ရှင်းလား?"
" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ"
" လီးလီးလားလားတော့ လာမလုပ်နဲ့ငယ်သံဒိုင်မင်းတို့ရဲ့ ကိုကြီးအောက အားလုံးသိတယ်"
" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ"
သံဒိုင် ကိုကြီးအောကိုတော့ ယှဉ်မပြောနိုင်။ဗဟုသုတကြွယ်ပြီး စကားပြောကောင်းသည်။တစ်နည်းလျှာကောင်းသည်။အာကောင်းသည်။မိန်းမရပြီးတာတောင် စော်ကြည်သေးသည်ဟုသိရသည်။
" ဟာမလေးကလဲ လူကသာပိန်တာလိုလိုပုတာလိုလိုနဲ့ အဖုအဖောင်းလေးတွေက ခေသူ မဟုတ်ဘူး သူနေရာနဲ့သူ ဆိုဒ်မှန်လေးကွ စအိုပေါက်က စူသေးတာ ဆိုတာမျိုး"
" ဘယ်ချိန်များ လှန်ကြည့်ထားတာလဲဗျာ"
" မလိုပါဘူးကွာ ဒါမျိုးကလှန်ကြည့်စရာမှမလို တာ…မင်းကတောင်ငါ့ကိုပြန်မေးနေသေးတယ် သံဒိုင်ရာ အရင်လို သွက်သွက်လက်လက် ထက်ထက်မြက်မြက် နေစမ်းကွာ!! လီးး"
" ဟုတ်ဗျာ"
သံဒိုင်ကအိမ်ရှင် ခိုင်လေးကဧည့်သည်မို့ သံဒိုင်တို့နဲ့နီးတဲ့ နာမည်ကျော်နေရာများကိုခိုင်လေးအား လိုက်ပို့ပေးဖြစ်ခဲ့ရသည်။သံဒိုင်နဲ့ခိုင်လေး တွဲသွားဖြစ်လို့ ကိုကြီးအောနဲ့ ဆုံဖြစ်လျှင်……
" စောက်ပတ်စားလေးရေ သင်္ဘောသီးတွေ သရက်သီးတွေချိုသလို လိမ္မော်သီးလည်း ချိုပါတယ် ကောင်းပါတယ်ကွ"ဟုပြောသေး၏။
ခိုင်လေးက နားမလည်သေးလို့မရယ်မိသော်လည်း သံဒိုင်ကရယ်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ကြည်စင်ခိုင်ရဲ့နို့အုံ့နှစ်လုံးက လိမ္မော်သီးအရွှယ်အစားမို့လေ။ခိုင်လေးကို ပြန်ပြောပြတော့…ခိုင်လေးက သူမရဲ့ချစ်စရာကောင်းတဲ့ရယ်သံတွေညံ့သွားအောင်ထိ အားပါးတရရယ်သည်။
သံဒိုင် ခိုင်လေးရဲ့လိမ္မော်သီးဆိုဒ်နို့နှစ်လုံးကို စို့ဖြစ်သည်။ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေမိသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆုပ်ကိုင် ဆွဲစုပ်ခြင်းလုပ်ရင် ခိုင်လေးက ပိုကြိုက်သည်။ "တစ်ချို့က ကြမ်းမှကြိုက်တာ" ဆိုတာ ခိုင်လေးနဲ့တွေ့မှ သံဒိုင်တကယ်လက်တွေ့ သိခဲ့ရတော့သည်။
အန်တီခိုင်ရယ်…ချစ်သူခိုင်ရယ်နဲ့ခိုင်လေးအရင်မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ သံဒိုင့်အဖို့ ခိုင်လေးနဲ့တွေ့ မှ လိင်မှုခံစားခြင်းမတူညီမှုတွေ လက်တွေ့ရင် ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ပထမတစ်ကြိမ်တုန်းကတော့ ပုံမှန်လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးနဲ့ ကိစ္စပြီးခဲ့ကြပေမဲ့…ဒုတိယအကြိမ်မှာတော့အခန်းထဲမှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်လည်းရှိတာမို့ ခိုင်လေးက…
" ကိုကို ခိုင်လေးကို ကြိုးတုပ်ပြီး လိုးပေး!!"
ဆိုပြီးရီကွပ်လုပ်လာတော့ဒါမျိုးဆို ကိုယ့်ထက်ပိုရင်ချီးထက်ရွံှ့တတ်တဲ့ ငယ်သံဒိုင့်ဗီဇကပြန်ပေါ်လာကာ…လက်နှစ်ဖက်လုံးကိုကြိုးသုံးပြီးရှေ့ကခုတင်တိုင်နဲ့ခပ်တင်းတင်းဖမ်းချည်တုပ်နှောင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း တဖန်းဖန်းမြည်အောင်ဆောင့်ထိုးလုပ်ပြစ်မိရသည်။
သံဒိုင်ကလည်း အားရပါးရကြုန်းပြီရုန်းပြီဆိုနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်တတ်တဲ့လူမဟုတ်တော့ဆက်ကာဆက်ကာ အသားကုန်ထည့်သည်။ခိုင်လေးတစ်ယောက် "အမလေး အမလေး!!"တ ရှာပေမဲ့ ဇာတ်သိမ်းသွားရင်ဖြင့်……
" ကောင်းတယ် ကိုကိုရယ်...ကောင်းလွန်းတယ် ကိုကိုရယ်"
ဟုသာ တဖွဖွပြောနေတော့သည်လေ။ ။ခိုင်လေးက သံဒိုင့်လိင်တန်စုပ်ပြီဆိုရင်လည်းမထိတထိလျှာဖျားလေးနဲ့ကစားခြင်းအလျ ဉ်းမရှိစစုပ်ပြီဟေ့ဆိုတာနဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီးစုပ်သည်။ပါးနှစ်ဖက်လုံး ခွက်ဝင်နေအောင်စုပ်ပြစ်သည်။
မျက်ရည်တွေ ဘာတွေရစ်ဝိုင်းလာသည့်အထိလိင်တန်အရင်းထိ စုပ်ငုံ့ထားပြီး ကြာကြာနေပေးသေးသည်။တစ်ခါတစ်ရံ နာကျင်မှုရအောင်ထိ လိင်တန်ကို ကိုက်ပြစ်သည်။
" ဖြေးဖြေး ခိုင်လေး ပြတ်ထွက်သွားဦးမယ်"
ဆိုပြီး သံဒိုင်က တားယူရသည်။
" ပြတ်ထွက်သွားအောင် ကိုက်ပြစ်မယ်"လို့ ပြန် ခြိမ်းခြောက်သေးသည်။
" ဘာဖြစ်လို့လဲ" မေးတော့…
" ကိုကို့ လီးကြီးက ကြီးရှည်မာတုတ်နေတာ အားရလို့ ပြီးတော့ အသဲယားလို့"တဲ့လေ။
သံဒိုင်တို့ ဖင်ကြောတွေတောင်စိမ့်ပြီး……
" မလုပ်ရဘူးလေ မလုပ်ကောင်းပါဘူး ခိုင်လေး ရယ်……" ပြောဖြစ်ခဲ့ရသည်။
တစ်ခါတစ်ရံလည်း……ခိုင်လေး ဇွတ်တင်းကြမ်းစုပ်နေပြီးဆိုရင် သံဒိုင့်စိတ်တွေလည်းကြမ်းလာပြီးခိုင်လေးရဲ့ဂုတ်ပေါ် ပဲ ရှိတဲ့ ဆံပင်တိုတိုတွေကို စုကိုင်ပြီး ခိုင်လေး ပါးစပ်ကို လိင်တန်နဲ့ ဝင်ချည်ထွက်ချည်အတင်း လုပ်ပြစ်မိရသည်။ပါးစပ်ထဲတင် ပြီးပြစ်ခဲ့သည်။
သံဒိုင်နဲ့ခိုင်လေး ပတ်သက်နေစဲမှာ တစ်ပတ် လောက် ခိုင်လေး သူ့အမေရှိရာမြို့ဆီကိုခဏ ပြန်သွားဖြစ်ခဲ့သေးသည်။နေ့တိုင်းနီးပါးတွေ့ဆုံ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ခိုင်လေးနဲ့ တစ်ပတ်ကြာခွဲနေရတော့စိတ်ကလွမ်းသလို သွေးသားကလည်းထကြွမိသည်။
ခိုင်လေးပြန်လာတဲ့နေ့မှာတော့ နှစ်ဦးသားဘာစကားမှမပြောပဲ ဒီကိစ္စဆီကို တက်ညီလက်ညီချီတက်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။အဲဒီနေ့ရဲ့ဒုတိယအချီမှာပြန်တွေးရင်းသံဒိုင်ရယ်ချင်မိရသည်။ပထမတစ် ချီ ငတ်ကြီးတကျ စားသုံးလုပ်ဆောင်ပြီးသွား သော်လည်းဆန္ဒတစ်စုံကအလုံးစုံမပြည့်ဝသေး တာမို့ ဒုတိယမိ အစပြီးပြု ချိန်မှာ… ကိုယ်တုံးလုံးချွတ် ပက်လက်လှန်ပေးထားတဲ့ သံဒိုင့်အပေါ်ကနေခိုင်လေးကဆင်းပြီး ပေါင်ခွ ကြားမှာဝင်ထိုင်ကာ လိင်တန်ကိုလက်နဲ့ပြန်ဆွ ပေးသည်။
လိင်တန်ပြန်မတ်လာတော့ သံဒိုင့် ပေါင်နှစ်လုံးကိုမနိုင်တနိုင်မပြီးကိုင်မြှောက်သည် သံဒိုင်က အလိုက်သင့်လေးခြေထောက် မြှောက်ပေးတဲ့အထိ အားမရသေးဘဲ ပေါင်ကိုင် ထားရာမှခြေသလုံးနှစ်ခုလုံး ပြောင်းကိုင်ကာ သံဒိုင့် ဘက်ဆီသို့ ပြန်ကွေးချစေသည်။ခြေထောက်ပြန်ကွေး အချခိုင်းမှသဘောပေါက်သွားပြီး သံဒိုင့်လည်းခါးတစ်ချက်ပြင်ကာ ဒူးကောက်ကွေးကိုတစ်ဘက်တစ်ချက်ကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဖင်ပူထောင်းထောင်ပေးလိုက်မိသည်။
ပြီးမှ ကိုယ့်အနေအထားကို ပြန်သတိရသွားပြီး "ဟာ!!ဘာလဲပေါ့"ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့အတူ သံဒိုင်တစ်ချက် ရှက်သွားမိရသည်။မိန်းမတွေ သူ့တို့ပစ္စည်းထဲ အပေါ်ကထည့်မဲ့ယောက်ျားအဆင်ပြေအောင် နေပေးထားတဲ့ ပိုဇက်ရှင်ချည်းမို့။
ကိုယ်ကသာကိုယ့်အတန်နဲ့တစ်ခြားလူအပေါက်ထဲထည့်ချင်ပြီးကိုယ့်အပေါက်ထဲကျတစ်စုံတစ်ခုထည့်လာမှာမျိုးကို သေမလောက်ကြောက်ရှက်တတ်သည့် ဖိုသဘေသဘာဝအတ္တရယ်မို့ ရုတ်တရက် ရုက်မည်ဆိုက ရှက်သင့်သည်။သံဒိုင့်အရှက်ရအောင်လည်း ခိုင်လေးကဘာမှ
မထည့်ပါဘူး။ကိုယ်ကသာကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်တွေးပြီး လန့်နေတာမျိုး။ သံဒိုင် ဖင်ပူးထောင်းထောင်ပေးထားတဲ့ အနေအထားမှာ ခိုင်လေးက သံဒိုင့်ဂွေးဥတွေကို "ပြွတ်ပြွတ်"မြည်အောင်စုပ်ပေးပြီးလိင်တန်ကြီး ကို နှစ်ချက်သုံးချက် ဂွင်းဆောင့်ပေးလိုက်သေး သည်။
ခိုင်လေးကျေနပ်လောက်တဲ့ အတိုင်းအတာရသွားလို့ထင်ထိုင်ရာမှထလိုက်ကာ လိင်တန်ကိုကိုင်ပြီးအပေါ်ကနေ ခွထိုင်ထည့်လိုက်တော့၏။လိင်တန်တစ်ဆုံးဝင်သွားကာမှ ထောင်လဲထားတဲ့သံဒိုင့်ခြေထောက်တွေကိုအားပြုကာ ဒူးကွေးပြီး တက်ဆောင့်၏။ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလွန်းလှသည်လေ။သူမလိုချင်တဲ့ အနေအထားရသွားပြီမို့ ခိုင်လေးတစ်ယောက် ရုန်းပြီလေ။အန်တီခိုင်နဲ့ ခိုင်နဲ့တုန်းကမကြုံခဲ့ရပဲ ခုမှခိုင်လေးသင်ပေးတဲ့ ပိုဇေရှင်အသစ်လို့ သံဒိုင်မှတ်မိရတော့သည်။
.......................................................................................................................
ခိုင်လေး ပြန်ရောက်လာပြီးနောက်တစ်ပတ်လောက်အကြာမှာပဲ မနက်ပိုင်းမှာကားတစ်စီးနဲ့ လူတစ်ယောက်သံဒိုင့်တို့ရပ်ကွက်ထဲဝင်လာကာ ခိုင်လေးကိုခေါ်သွားပြီး ညနေပိုင်းမှ ပြန်လာပို့ပေးသည်။သံဒိုင့် ခိုင်လေးဖုန်းကိုဆက်တော့လည်း ဖုန်းပိတ်ထားသည်။
နောက်နေ့ကားဝင်လာတော့ သံဒိုင် ခိုင်လေးနေတဲ့ အိမ်ထိလိုက်သွားကြည့်ဖြစ်သည်။ကားပေါ်ကလူအောက်ဆင်းလာတာမြင်ရတော့အရပ်အမောင်းက သံဒိုင်လောက်ရှိပြီး အသက်ကျ သံဒိုင့်ထက်ကြီးမဲ့ပုံရသည်။ခိုင်လေးကအိမ်ထဲကထွက်လာကာကားပေါ်တက်ထိုင်ချိန်သံဒိုင်လည်းရပ်နေရာမှ ထွက်ပြီး…
" ဘယ်သွားမလို့လဲ ခိုင်လေး"လို့မေးလိုက်တော့
ခိုင်လေးတစ်ယောက် နွမ်းလျမရွှင်လန်းတဲ့ မျက်နှာသေလေးနဲ့ ပြန်ဖြေလာတာက…
" နောက်ကျမှ ဖုန်းဆက်ပြောမယ် ကိုကို ခုတော့ ခိုင်လေးကို သွားခွင့်ပြုဦး" တဲ့လေ…
ခိုင်လေးကပြောပြီးလို့ခေါင်းငုံ့သွားတော့ သံဒိုင်ဟိုဘဲကြီးကိုတစ်ချက်ရှိုးလိုက်မိသည်။ဘဲကြီးကလည်း ခေါင်းဆတ်ပြုံးပြလာတော့သံဒိုင်ကားမောင်းလို့ရအောင် ခြေလှမ်းနောက်ဆုတ်ပေးလိုက်ပြီး ကျောခိုင်းလှည့်ထွက်ဖြစ်ခဲ့ သည်။
သိပ်ကြီးမခံစားရပေမဲ့ နာကျင်ခြင်းအချို့တော့ဖြစ်သွားရပါသည်။အခြေအနေကိုသေချာနားမလည်တဲ့အနေအထားမို့ ပိုဆိုးရတော့သည်။အသက် ၁၀နှစ်ကျော်လောက်ပြန်ငယ်ပေးမဲ့အနေအထားဆိုရင်တော့ အဲဒီနေရာမှာတင်ပွဲသိမ်းစာရင်းရှင်းဖြစ်လောက်ပေမည်။
နေ့ခင်းဘက်ထိအောင် တအုံအုံတနွေးနွေးရှိ နေသေးတဲ့ အနေအထားမှာ "တူ တူ တူ"နဲ့ ဖုန်းမြည်လာလို့ ကိုင်လိုက်တော့ ခိုင်လေး……
" ကိုကို"
" ခိုင်လေး"
" ကိုကို ခိုင်လေး ညနေပြန်လာရင် အာ! အာ!သေချာ ပြောပြမယ်နော် အင်းး"
" ဒါဆိုလည်း ခုကကိုကိုဆီကိုဘာကြောင့်ဆက်တာလဲ ခိုင်လေး"
တစ်ဖက်မှ ဖုန်းမိုက်နေရာ လက်နဲ့အုပ်ထားပုံရသည်။သံဒိုင် ဘာသံမှမကြားရ……
" ခိုင်လေး ကိုကိုမေးနေတယ်လေ"
" -----------"
" ခိုင်လေး"
" ရှန် ကိုကို ! ! ! !"
" ကိုကို ဆီကို ဘာလို့ဖုန်းဆက်တာလဲလို့???"
သံဒိုင့်အသံဒေါသသံတော့ပါသွားခဲ့တော့သည်။
" မေးနေတယ်လေ ဖြေကွာ"
" ခိုင်လေး သခင် ခင်!!!အာ အာ ချစ်သူဟောင်း ကဆက်ခိုင်းလို့ပါ အာ ဟာ အီးး"
ဖုတ်!! ခွက်!!
သံဒိုင်ဖုန်းထဲကနေတစ်ခုခုရိုက်ပုတ်သံလို့ကြားလိုက်ရသေးသည်။ရိုးရှင်းသောစိတ်နဲ့ ခိုင်လေးအတွက် စိတ်ပူသွားသေးသည်။
" ခိုင်လေး ခိုင်လေး ဘာဖြစ်နေတာလဲ ဟိုလူနှိပ်စက်နေတာလား"
" မဟုတ်ဘူး ကိုကို မဟုတ်ဘူး အီးး ဟီး ဟီး"
" ဒါဆို ဘာ ဘာာာ………"
" ခိုင်လေးနဲ့ သူ အကြမ်းတလိုင်းနဲ့လိုးနေတာကိုကို အီး ဟီးး ဟီးး ကိုကို့ကို မပြောချင်ပါဘူး တကယ်မပြောချင်ပါဘူး ကိုကိုရယ် အီးး ဟီးး"
ဆိုပြီးခိုင်လေးဘက်က ဖုန်းဇွတ်ချသွားတော့မှ…
" ဟားး!!!ကြည်! စင်! ခိုင်!"လို့ နာကြည်းချက်များစွာနဲ့ သံဒိုင် ရေရွှတ်မိလိုက်သည်။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment