မှော်ရုံတောရဲ့ သခင်မ အပိုင်း ( ၂ )
နတ်ဆိုး ရေးသည်။
အခန်း ( ၄ )
တီ …တီ …တီ…တီ …
တီ …တီ… တီ …တီ
တတီတီမြည်နေတဲ့ နာရီနှိုးစက်သံကြောင့် ဘခက်အိပ်ယာက နိုးလာခဲ့သည်။ အင်း ... မနက် ၅ နာရီတောင် ထိုးပြီပဲ။ ညက ဖြူ့ အကြောင်းစဉ်းစားမိရင်း အိပ်ပျော်တာ နောက်ကျသွားခဲ့ရတာမို့ အိပ်ရေးက သိပ်မဝသလိုပဲ။ ဒါပေမယ့် ပြန်အိပ်လို့တော့ မဖြစ်သေး။တောဝင်ဖို့ စောစောသွားမှ ဖြစ်မယ်လေ။
ဘခက် စိတ်ထဲက ဆုံးဖြတ်ရင်း အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ် သွားတိုက် လုပ်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့တော့ တပည့်ကျော် မြင့်ဇော်က ထမင်းပူပူလေး ကြော်ထားပေးသည်။ မနေ့က ပါလာတဲ့ ရိက္ခာထဲက စားတော်ပဲလေး ပြုတ်ပေးထားတော့ အဆင်ပြေသွားလေသည်။
" ဟာ ဆရာ… လာ ဒီမှာ ထမင်းကြော်လေးစား ဆရာနေ့လည်စာအတွက် ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ ပဲပြုတ် ဆီဆမ်းလေး အင်ဖက်နဲ့ ထုပ်ထားပေးတယ် ငါးရံခြောက်ဆီဆမ်းလေးရော ထည့်ပေးထားတယ် ဆရာ "
" အေးကွာ …ကျေးဇူးပဲ မင်းလဲ ပင်ပန်းရောပေါ့ မင်းလဲ တခါထဲ ဝင်စားလေကွာ "
" ဟုတ်ဆရာ "
တပည်ကျော်နဲ့ မနက်စာစားပြီးတော့ လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေပါတဲ့ ကျောပိုးအိတ်ကိုလွယ် ပစ္စတိုနဲ့ အမဲလိုက်ဓါး ပါတဲ့ ခါးပါတ်ကို ခါးမှာပါတ် MZ-202 ကို ပုခုံးမှာချိတ်ရင်း တောအဝင်လမ်းအတိုင်း ခပ်သွက်သွက် လျှောက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ တောနက်ပိုင်းထဲ သွားမှာမို့ သူကျင်လည်ရာ လမ်းတလျှောက် သားကောင်မရှာခဲ့။
နေ့လည်စာ အတွက်လဲ ပါနေပြီလေ။ တောလမ်းအတိုင်းခပ်သွက်သွက်လျှောက်ရင်း သူကျင်လည်ရာ နယ်နိမိတ်အဆုံးကိုရောက်ခဲ့ပြီ။ လက်က နာရီကို ကြည့်မိတော့ နေ့လည် ၁ နာရီ။ သူ ခရီးအပြင်းနှင်လာမိမှန်း ခုမှ သတိထားမိတာ။ ရှေ့မှာ စမ်းချောင်းလေး ရှိသည်။ သူဒီစမ်းချောင်းဟိုဖက်ကို မရောက်ဖူးခဲ့။ ခုလဲ စမ်းချောင်းနားမှာ နားရင်း ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ ငါးခြောက်ဖုတ် စားလိုက်သည်။
ခါးက စစ်သုံးရေဗူးထဲကို စမ်းချောင်းထဲက စမ်းရေအေးအေးလေး ပြန်ဖြည့်ထားလိုက်သည်။ တမနက်လုံး ရေဗူးထဲက ရေကိုသာ တငုံချင်း ငုံခဲ့တာမို့ ရေဗူးထဲမှာ ရေတောင်အတော်နည်းနေပြီလေ။ ဘခက် ပြန်ထွက်တော့ ၂ နာရီ တိတိ။ စမ်းချောင်းလေးကိုဖြတ်ရင်း ဘခက် ဘေးပါတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုစိုက်ရတော့သည်။
ဒါက သူ မရောက်ဖူးသေးသော နယ်မြေသစ်လေ။ မျက်စိကိုဖွင့် နားကိုစွင့်ထားနိုင်မှ တော်ကာကျသည်။ မုဆိုးဘဝက သားကောင်ဖြစ်သွားသူတွေ တပုံကြီးပဲလေ။ ဘခက် ဂရုတစိုက်နဲ့ တောနက်ထဲကို တိုးဝင်လာခဲ့သည်။ အရပ်မျက်နှာတွေကို သိဖို့ သူ့ရဲ့သံလိုက်အိမ်မြောင်ကို ထုတ်ထုတ် ကြည့်ရသေးသည်။
တောကနက်လာလေ သစ်ကြီးဝါးကြီးတွေ ပေါလာလေပါပဲ။ နေပြောက်တောင် သိပ်မထိုးချင်။ ညနေ ၅ နာရီထိုးတော့ အလင်းရောင်က သိပ်မရချင်တော့။ သေချာနားစွင့်ရင်တော့ ရေတံခွန်သံ သဲ့သဲ့ ကြားနေရပြီ။ အခု ရောက်နေသည့်နေရာက သစ်ပင်ကြီးတွေ ရှိပေမယ့် အောက်ခြေ ရှင်းသည်။ ဒီညတော့ ဒီနေရာမှာပဲ စတည်းချဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။
ဒါပေမယ့် ညအိပ်ရင်တော့ သစ်ပင်ပေါ် တက်အိပ်ဖို့ စဉ်းစားထားတာကြောင့် အပင်မြင့်မြင့် ခွကောင်းကောင်း သစ်ပင်ကို အရင်ရှာထားလိုက်သည်။ သစ်ပင်ကောင်းကောင်းတွေ့တာနဲ့ သစ်ပင်ခြေရင်းမှာ မီးစမွှေးလိုက်တယ် ။ ညဖက် သားရဲကောင်တွေ သစ်ပင်ဆီ ရောက်မလာစေဖို့ရယ် သူ့ရဲ့ ညစာ ပြင်ဆင်ဖို့ အတွက်ရယ်ပါ။ ပါလာတဲ့ ဟန်းကော ချိုင့် ထဲ ကို ပဲအချို့ အသားခြောက် အချို့နဲ့ ဟင်းခတ်အသားမှုန့်ကိုထည့်ပြီး ရေနည်းနည်းနဲ့ တည်ထားလိုက်တယ်။
နောက်အပင်ခြေရင်းမှာ ထိုင်ရင်း အိတ်ထဲက ဝီစကီကို တကျို က်မော့ ပစ်လိုက်တယ်။
" အား..."
လည်ချောင်းထဲ ပူဆင်းသွားတဲ့အရသာကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ထဲက သွေးတွေ ပြန်နွေးလာရတယ်။
…… …… …… …… …… …… …… ……....................................................................................
ဖြူ က ကိုယ်လုံးလေးကို လှုပ်ရမ်းရင်း ဘခက်ရှိရာကို အသာတိုးကပ်လိုက်တယ်။ ဘခက်ကို ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေရာက မထနိုင်အောင် ပေါင် ၂ ဖက်ကို လက်လေးတွေနဲ့ အသာဖိထားရင်း လိင်တန်ကို တချက် နှစ်ချက် ငုံ့စုပ်လိုက်သေးသည်။ ထိုနောက် တံတွေးတွေနဲ့ တင်းပြောင် စိုလက်နေတဲ့ လိင်တန်ကို လက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်း ဘခက်ကို တက်ခွလိုက်လေသည်။
ဖင်လေးကိုကြွကာ လိင်တန်ထိပ်ဖူးနဲ့ ပိပိ အဝလေးကို အသာ တေ့လိုက်သည်။ နွေးထွေးစိုစွတ်သော ပိပိလေးရဲ့အထိအတွေ့ကို ဘခက်ခံစားရသလို ပူနွေးတင်းမာနေတဲ့ လိင်တန်ကြီးရဲ့ အရသာကိုလဲ ဖြူ ခံစားနေရသည်။ ဘခက်က ဖြူ့ ခါးလေးကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ထိမ်းကိုင်ထားသလို ဖြူ ကလဲ ဘခက်ပုခုံးကို လက်အစုံနဲ့ အားပြု ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းနေလေတော့သည်။
" အူးးး အိ …အဟင့် "
တရစ်ချင်းတိုးဝင်နေတဲ့ အရသာထူးကြောင့် ၂ ယောက်သား ကာမရမ္မက် ဇောများ ပိုမို ထကြွ လာရလေသည်။ ဖြူ့ တင်ပါးတွေနဲ့ ဘခက် ပေါင်တွေ ထိတွေ့ကာ လိင်တန်တချောင်းလုံးကလဲ ဖြူ့ ပိပိလေးထဲ အဆုံးထိ ကိန်းအောင်းသွားလေပြီ။
ဖြူ က ခနနားပြီး ဖင်ကို စကောဝိုင်းကာ မွှေပေးနေလေသည်။ အိထွေးတဲ့ ပိပိအတွင်းသားတွေကို လိင်တန်ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီးက ပတ်မွှေနေသလို ဖြစ်နေတာမို့ ပိပိလေးက အရည်ချွဲ ချွဲ လေးများ တစိမ့်စိမ့် ထပ်ထွက်လာရပြန်လေပြီ။ နောက်တော့ ဘခက်ပုခုံးကို သိုင်းဖက်ရင်း ဖင်ကို ကြွကာကြွကာ နဲ့ တချက်ချင်း ဆောင့်ပါလေတော့သည်။
ဘခက်အဖို့ကတော့ မျက်စိရှေ့မှာ အပေါ်အောက် လှုပ်ရှားနေသော ရွှေရင်အစုံကို ပါးစပ်က အငမ်းမရ လိုက်ဖမ်းနေရလေသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့်ကြာလာတော့ ဖြူ့ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ချွေးလေးများ စို့လာရလေပြီ။
" ဖြူ …မောနေပြီလား ကို တလှည့် လုပ်ပေးမယ်နော် "
ဖြူ့ နားနားလေး ကပ်ကာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တော့ ဖြူ့ စိတ်တွေ ပိုလို့သာ မရိုးမရွ ဖြစ်လာရလေသည်။
" ဟုတ် …ကို ဖြူ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲဟင် "
" ဒီဆိုဖာနောက်မှီကို လက်ထောက်ပြီး ဆိုဖာထိုင်ခုံပေါ် ဒူးထောက်ပေးကွာ …ကို ဖြူ့ ခါးကို ဆွဲပြီး အနောက်က ဆောင့်ပေးချင်လို့ "
" အဟင့် "
ဘခက်အပြောတွေက ဖြူ့ ရမ္မက်တွေကို ပိုလို့သာ နှိုးဆွနေသလိုပင်။ ဖြူ ချက်ချင်းပဲ ဘခက်ပြောတဲ့ပုံစံကို နေပေးလိုက်သည်။ ခါးလေးကို ခွက်ပေးလိုက်တော့ ပိပိလေးက အနောက်ကို ပြူးထွက်နေသည်။ ဘခက်လဲ အဖုတ်လှလှလေးကိုကြည့်ကာ သူ့လက်နဲ့ ၃ ချက်လောက် ကွင်းတိုက်ပစ်လိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ ဒစ်ကြီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ခါးကို ဆွဲကိုင်ရင်း တချက်ထဲ ဆောင့်သွင်းကာ ဖိကပ်ထားလိုက်လေသည်။
" ဗြစ် …ဒုတ် အီးးးး အမေ့ အင့် အီးးဟင့် ဟင့် "
ရုတ်တရက် ထိုးဆောင့်လိုက်တာကြောင့် ဖြူ့ ရင်ခေါင်းထဲထိ ပူထူသွားသလိုပင်။ ဘခက်က ၅ စက္ကန့်လောက် ခန နားပြီး ဒစ်ဖျားပေါ်ရုံလေး ပြန်ထုတ်ကာ နောက်တချက် အဆုံးထိ ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
" အမေ့ ရှီးးး ကို့ ဟင့် ဟင့် "
ဖြူ မနေနိုင်တော့ ။ ရမ္မက်ဇောက အမြင့်ကို တက်လှမ်းနေလေပြီလေ။ နောက်တကြိမ် ဘခက် ဒစ်ဖျားပေါ်အောင်ဆွဲထုတ်ချိန်မှာ သူမ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိသွားပါပြီ။ ဘခက်က ခါးကိုဆွဲကာ အားနဲ့ အဆောင့် ဖြူ ကလဲ ဖင်ကို အနောက်ကို အားနဲ့ ပစ်ပေးလိုက်တော့သည်။
" ဗြစ် ဒုတ် အီးးးး ရှီးး "
ဒီတခါတော့ ၂ ယောက်လုံး အရသာ ပြည့်စုံသွားသလိုပင်။ ၂ ယောက်ပေါင်း အရှိန်က နည်းတာမှ မဟုတ်တာလေ။ မရတော့။ ဘခက်မရတော့ပြီ။ တရိပ်ရိပ်တက်လာတဲ့ ကာမဇောတွေကြောင့် တချက်ချင်း မသွားနိုင်တော့ပဲ တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆက်တိုက် ဆောင့်ပစ်လိုက်တော့သည်။ ဖြူ ကိုယ်တိုင်လဲ ခရီးဆုံးက ပိုမိုနီးကပ်လာလေပြီလေ။
" ဖတ် ဖတ် အင့် အူးး ရှီးး အမေ့ ဟင့်ဟင့် ကို့ ဟင့် "
၂ ယောက်သား အသံစုံ ထွက်ကာ ပြီးဆုံးခြင်း ကာမပန်းတိုင်ကို အတူတကွ တက်လှမ်းကြလေတော့သည်။ဘခက်ရဲ့ နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်မှာ လိင်တန်ကို အဆုံးဖိကပ်ရင်း သုတ်ရည်ပူတွေကို တထုတ်ထုတ် လွှတ်ထုတ်ပစ်လိုက်သလို ဖြူ ကလဲ အားကျမခံ ပိပိလေးအတွင်းသားတွေက ညှစ်ရင်း ပြီးဆုံးခြင်း အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းလိုက်ကြပါတော့သည်။
.........................................................................................................................................
အခန်း ( ၅ )
နောက်တနေ့ နေထွက်တာနှင့် ဘခက် ခရီးဆက်ပြီ။ ရေသံတဝုန်းဝုန်း ကြားနေရတဲ့ ရေတံခွန်ဆီကို ဦးတည်ပြီး သွားနေတာပါ။ ရေတံခွန်ဝန်းကျင်မှာ သားရဲကောင်တွေ ရှိတတ်သည်လေ။ ရေတံခွန်က အတော်ကြီးပုံ ရသည်။ ရေသံကြားနေရပေမယ့် ၃ နာရီလောက် တောနင်းလာတာတောင် ရေကို မမြင်ရသေး။ ရောက်ကာနီးတာတော့ သေချာနေပြီ။
နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက်တောနင်းလိုက်တော့ စိုစွတ်တဲ့ မြေပြင်ကို တွေ့ရသလို ရေသံတွေကလဲ တဝုန်းဝုန်းနဲ့ အတော်ကြီး ကျယ်လောင်လာသည်။ မြင်တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ဘခက်ခြေလှမ်းတွေကို တုန့်နှေးသွားစေခဲ့သည်။
မြင့်မားသော ရေတံခွန်ကြီးကို ဘေးတိုက်အနေအထားနဲ့ မြင်တွေ့လိုက်ရလို့ပါ။ တောင်စွယ်ကျောက်သားတွေနဲ့ ကွယ်နေလို့ အခုမှ မြင်တွေ့ရတာဖြစ်သည်။ ရေမှုန်တွေ ကလေထဲမှာ လွင့်ဝဲကာ အတော်ကြီးကို လှပလေသည်။
ဘခက် ရောက်နေတဲ့ နေရာက အောက်ဖက်က ချောင်းလေးအထက် ပေ ၂၀၀ လောက်မှာပါ။ ကမ်းပါးစောင်းလေးအတိုင်း စမ်းချောင်းလေးဆီ သတိနဲ့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ရေမှုန်တွေနဲ့မို့ ချော်နိုင်သလို စမ်းရေသောက်ဆင်းတတ်သော သားရဲကောင်တို့ အန္တရယ် ကြောင့်ရော ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆင်းနေရသည်။ စမ်းချောင်းလေး အထက် ပေ ၅၀ လောက်အကွာကို အရောက်တွင်..
" ဟာ "
ဘခက် မှင်သက်သွားမိတော့သည်။ ဘခက်ကို မှင်သက်သွားစေသော မြင်ကွင်းကတော့ စမ်းချောင်းရေကြည်ကြည်မှာ ရေဆင်းချိုး နေကြသော လူ ၃ ယောက်။
မိန်းမ ၃ ယောက်ဆို ပိုမှန်လေမည်။ အတိအကျပြောရရင်တော့ အဝတ်အစားရယ်လို့ စိုးစိမှ မပါပဲ ရေချိုးနေကြသော မိန်းမလှလေး ၃ ယောက်ပင်။ ကိုယ်ဟန်ကျော့ရှင်းကာ အတော်ကို လှပသူများ ဖြစ်လေသည်။ အသားအရည် စိုပြေကာ ဖြူ ဝင်း နေကြသည်။ တယောက်နဲ့တယောက် ရေပက်ဆော့ကစားရင်း ခုန်ပေါက်ပျော်မြူး နေကြတော့ နို့ လုံးလုံးလေးတွေက ခုန်နေသလို ဖင်တုံးလေးတွေက တုန်နေကြသည်။
ဘခက် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ အသာငြိမ်ပြီး ကြည့်နေမိသည်။ တခါတရံ နို့တွေကို တယောက်နဲ့တယောက် ပွတ်သပ်ပေးနေကြသေးသည်။ သူတို့ကို ကြည့်ရင်း ဘခက်ဖွားဖက်တော်က တစ်စ တစ်စ တင်းမာလာလေသည်။ ၃ ယောက်စလုံး စွဲမက်စရာ အတိပင်။
အရှေ့ကိုများ ကုန်းလိုက်ရင် ဖင်လေးတွေက အနောက်က ပြေးဆောင့်ချင်စရာပင်။ မိန်းမလှလေးတွေကတော့ သူတို့ကို ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတစုံရှိတယ်ဆိုတာ သတိပင် ထားမိလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ဘခက်မှာတော့ စိတ်ရဲ့စေရာကြောင့် တရွေ့ရွေ့နဲ့ အရှေ့ကို တိုးနေမိသည်။ ကောင်မလေးတွေရဲ့ ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်သံက သူ့ကိုမြူ ဆွယ်နေလေပြီလေ။ အရှေ့ကိုစိတ်ကရောက်နေတော့ အနောက်က ရန်သူကို ဂရုမထားမိတော့ပေ။
" ရှုး "
နှာမှုတ်သံ ခပ်ပြင်းပြင်းကြောင့် ဘခက်အနောက်ကို ဖျ တ် ကနဲ့ လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
" ဟာ "
ဝံမည်းကြီးတကောင် သူ့ကျောပြင်ကို ကုတ်ဆွဲဖို့ လက်မြှောက်လိုက်တာ မြင်လိုက်တာမို့ ကိုယ်ကို လှိမ့်ရှောင်လိုက်မိသည်။ ကံဆိုးချင်တော့ သူအလန့်တကြား ရှောင်လိုက်တဲ့နေရာက ရေညှိတွေနဲ့ ချောနေတဲ့ ကမ်းပါးစွန်းဖြစ်နေလေသည်။
" အိုးး ဖြောင်း ဝုန်း အားး "
လှိမ့်လိုက်တဲ့ အရှိန်နဲ့ ရေညှိတွေကြောင့် ကမ်းပါးစွန်းကနေ ဒလိမ့်ခေါက်ကွေး ပြုတ်ကျ လေတော့သည်။သတိမလွတ်ပဲ နီးစပ်ရာ သစ်ပင်တွေကို ဆွဲလိုက်ပေမယ့် ကမ်းပါးစွန်းက အပင်လေးတွေက သူ့ကိုယ်လုံးဝိတ်ကို တောင့်မခံနိုင်ရှာ။ မြေပြင်ပေါ်ကို ကျ သွားသည် အထိတော့ သူမှတ်မိလိုက်ပြီး အမှောင်ကမ္ဘာထဲသို့ ကျရောက်သွားပါလေတော့သည်။
… … … … … … … … … … … … …
" အားးး ကျွတ် ကျွတ် "
ငါ ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်..ဘခက် ခေါင်းက ပတ်တီးစကို လက်နဲ့စမ်းရင်း ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။ ရေတံခွန်နားက စမ်းချောင်းလေးမှာ မိန်းမလှလေး ၃ ယောက်ကို ချောင်းကြည့်နေရင်း ဝံတကောင်နဲ့ တိုးကာ ကမ်းပါးစောင်းက ပြု တ်ကျ ခဲ့တာတွေ ပြန်သတိရလာလေသည်။ အခု သူရောက်နေတာက ခေတ်မှီအခန်းကျယ်ကြီးတခုထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်မှာပါ။
" အားပါး ..အခန်းထဲက အပြင်အဆင်တွေက ကောင်းလှပါလား"
အဆင့်မြင့် ဟိုတယ် တခုရဲ့အပြင်အဆင်တွေလိုပဲလို့ တွေးမိသည်။ ခြုံ ပေးထားသော စောင်ကို ဖယ်လိုက်တော့ ညဝတ်အင်းကျီ တစုံက ကိုယ်ခန္တာမှာ ဝတ်ဆင်ထားသည်လေ။
" အင်းး ငါဘယ်ရောက်နေတာပါလိမ့်.."
တွေးတောရင်း အိပ်ယာထက်က လူးလဲထဖို့ ကြိုးစားချိန်မှာ အိပ်ခန်းတံခါးက ဖြတ်ကနဲ့ ပွင့်လာလေသည်။ဟင် အခန်းထဲကို ဝင်လာတာက လှပတောင့်တင်းသော မိန်းမလှလေး တယောက်။ ရေချိုးနေသော မိန်းမလှလေး ၃ ယောက်ထဲက တယောက်ပင်။ သူမ လက်ထဲမှာ အငွေ့လေးတွေ ထနေတဲ့ ဇလုံတလုံး ပါလာသည်။
" ဟော အကို သတိရလာပြီလား နေရထိုင်ရ သက်သာရဲ့လားဟင် "
" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဟို ဟိုလေ "
သူမတို့ ရေချိုးတာကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ရတာမို့ စိတ်က မလုံ မျက်နှာပူနေမိသည်လေ။
" ယမင်း အကို့ကို ရေပတ်တိုက်ပေးမလို ့ အကို ခန လှဲပေးပါနော် "
" ဟာ ဟိုလေ ကျွန်တော်ဖါသာ လုပ်ပါ့မယ် ခဗျ "
ဟုတ်တယ်လေဗျာ ချောင်းကြည့်မိတာတောင် မျက်နှာက ပူနေလှပြီ ။ ရေပတ်တိုက်ပေးရင် ဘယ်လိုမှ နေတတ်မည်မထင်လေ။
" ခစ် ခစ် အကိုကလဲ ရှက်နေပြန်ပါပြီ ယမင်းတို့ကို အကိုချောင်းကြည့်တာတောင် ယမင်းတို့က မရှက်တာကို ခစ်ခစ် "
" ဗျာ အဲ့ အဲ့တာက ဟိုလေ မထင် …မထင်မှတ်ပဲ ကြည့်… ကြည့်မိတာပါဗျာ "
" ခစ် ခစ် ဟုတ်ပါပြီရှင် …ဒါနဲ့ ညီမ နံမည်က ယမင်းပါ အကို့ နံမည်ကရော "
" ဟုတ် အကို့နံမည်က ဘခက်ပါ ညီမ "
" ဘခက် …ခိ နံမည်ကြီးကလဲ ဘခက်တဲ့ ဘာတွေခက်တာလဲဟင် ခစ် ခစ် "
မူနွဲ့နွဲ့ လေးနဲ့ ပြုံးစိစိ အမူအယာကြောင့် ယမင်းက ခင်စရာကောင်းမှန်း နားလည်လိုက်မိတယ်။
" ကဲ အကို ရှက်နေရင်လဲ ဟိုဖက်မှာ ရေချိုး ခန်းရှိပါတယ်အကို ရေနွေးလေးနဲ့ ချိုးရအောင် လုပ်ပေးပါ့မယ် အကို လမ်းလျှောက်နိုင်ရဲ့လားဟင် ယမင်းတွဲပေးရမလား "
" ဟို ရတယ် ညီမ အကိုလျှောက်နိုင်ပါတယ် ရတယ် "
" ခစ် ခစ် အကိုက သိပ်ရှက်တတ်တာပဲနော် "
ရှက်တာထက် မျက်နှာပူနေတာဆိုတာ ဒီကောင်မလေးမှ မသိတာကိုး။ ကိုယ်က ချောင်းမိသလိုဖြစ်သွားတော့ စိတ်က မလုံခြုံ ဘူး ဖြစ်နေတာပေါ့ဗျာ။
… … … … … … … …… … … … … .............................................................… …
အခန်း ( ၆ )
ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်မှ မျက်နှာက ပိုပူမိသွားသည်။ ညဝတ် ဝတ်စုံကို ချွတ်လိုက်တော့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မပါဘူးလေ။ ဟိုကောင်မလေးများ အဝတ်လဲပေးတာလား။
ဟူးး ဒုက္ခပါပဲကွာ ။ မျက်နှာပူစရာတွေ ချည်းပဲဖြစ်နေရတယ် မထူးပါဘူးကွာ မှင်သေသေနဲ့ နေမှပါ။ ရေနွေးလေးနဲ့ တကိုယ်လုံးကို ရေပတ်တိုက်လိုက်တော့ လူကလန်းဆန်းသွားရပြီ။ အပြင်ပြန်ထွက်လာတော့ ကောင်မလေး မရှိတော့။ အခန်းထဲ လှည့်ပတ် စပ်စုနေစဉ် အခန်းတံခါးပွင့်ကာ မိန်းမလှလေးတယောက်ဝင်လာပြန်သည်။
" ဟေး..အကို သတိရနေပြီပေါ့ "
" ဟုတ်ကဲ "
ဒီတယောက်ကလဲ ချောင်းကြည့်ဖူးတဲ့ တယောက်ဖြစ်နေပြန်သည်လေ။ ဒီတခါတော့ စောစောကလောက် မျက်နှာသိပ်မပူတော့။
" ဟူး.."
ငါ့ကို ရေချိုးနေတဲ့ ၃ ယောက် ကယ်လာတာပဲ ဖြစ်ရမယ် ကိုယ့်ဖာသာ ငန်းကြောထရင်း အန္တရယ်ကို သတိမထားမိတာ မှားသွားတယ်လေ။ ဒါဆို နောက်ထပ်တယောက်လဲ တွေ့ရအုံးမယ်ပေါ့။ ခုနက ယမင်းကတော့ မြန်မာဆန်ဆန်လေး ဝတ်ထားတာ ဒီတယောက်က စကပ်အတိုနဲ့ တီရှပ်လည်ဟိုက်နဲ့ ဒီတယောက်က ခန္တာကိုယ် နည်းနည်းသွယ်သလိုတော့ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့်အချိုးကျ လှပနေတာပါပဲ။
" ဟေ့ …အကို လူကိုကြည့်လှချည်လားဗျ "
" အမ် …ဟို ဆောရီးပါ ဆောရီးပါ နော် "
" ရပါတယ်ဗျ …အကိုက ကလျာတို့ကို ချောင်းကြည့်ဖူးလို့ အကုန်မြင်ဖူးပြီးသားပဲဟာ "
ဟိုက်… သောက်ခွေးစောက်ကောင်မလေး ဒဲ့ဖိုက်တာ။
" အဲ ဟိုလေ လမ်းကြုံ သွားလို့ပါ "
" ခစ် ခစ် ငါ့အကို ရှက်သွားတယ်လား မရှက်ပါနဲ့ဗျာ ကလျာတို့က ခင်တတ်ပါတယ်ဗျ "
" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အကိုလဲ ခင်တတ်ပါတယ် "
" အင်း သူဇာနဲ့တွေ့ရင် အကိုပိုရှက်နေမလားမသိဘူး သူဇာက ကလျာတို့ထက် ပိုပွင့်လင်းတယ် ခစ် ခစ် "
အမ် ဗုဒ္ဓေါ..
နောက်ထပ်တယောက်က ဒီဟာမလေးတွေထက် ပိုပွင့်လင်းတယ် ဆိုပါလား။ ခက်ချေ ပြီကော ဘခက်ရယ်။ ဘခက် ခက်နေချိန်မှာ ယမင်းအခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။ သူမလက်ထဲမှာ ကြွေပန်းကန်တစ်လုံးနဲ့ ဆန်ပြုတ်တွေ ပါလာတယ်။
" အကိုလာ ဒီမှာထိုင် ယမင်းအကို့ဖို့ ကြက်သားဆန်ပြုတ်ယူလာတယ် လာ ယမင်းခွံမယ် "
သူမခေါ်နေတဲ့နေရာက အခန်းထောင့်က ဆက်တီခုံတွေ ဆီကိုပါ။
" ဟိုလေ အကိုဖာသာ သောက်ပါ့မယ် "
" အာ အကိုကလဲ ယမင်းတိုက်ပါမယ် လာပါ လာ ဒီခုံထိုင် "
" ဟုတ်သားပဲ အကိုကလဲ ကလျာလဲ တိုက်မယ် လာ "
အမ် လက်မောင်းကိုဆွဲခေါ်နေတဲ့ ကလျာ့ကြောင့် ယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့ ဆက်တီခုံဆီ ပါသွားရလေပြီ။ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ရင်း တယောက်တလှည့်ခွံနေတာကို စားကာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် အံသြနေမိသည်လေ။ အဟက် ဘခက်တို့ ကံဇာတာ တက်နေတာများလား။ အရသာကောင်းလှတဲ့ ကြက်သားဆန်ပြု တ်ကလေးကို လှပတောင့်တင်း ကျော့ရှင်းနေတဲ့ မိန်းမလှ ၂ က ခွံကျွေးတာ ဇိမ်နဲ့စားနေတုန်း...
" ဟိတ် ကောင်မလေးဒေ ငါ့ကိုကို့ ကို လွှတ်လိုက် "
ငင် ..အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ မိန်းကလေးရဲ့အော်သံပါ။
" ဟေ့ ဒါ ငါတို့ကိုကိုဟေ့ ငါတို့နဲ့ ရင်းနှီးနေပြီ ဟုတ်တယ်နော် ကိုကို "
" ဟုတ် …ဟုတ်ကဲ့ "
ယောင်နနနဲ့ ဟုတ်ကဲ့ လိုက်နေရသော်လဲ နောက်ဆုံးတွေ့တဲ့ ကောင်မလေးကိုယ်လုံးပေါ်က အကြည့်ကို မခွာနိုင်။
" ဟားဟား နင်တို့ ဘာပြောပြော ငါ့ကိုကိုမျက်လုံးတွေက ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ပါဟ ဟား ဟား "
" ဟမ် …အဟွတ် အဟွတ် "
သူမ အပြောကြောင့် လည်တောင်နင်ချင်သွားရတယ်။ သူမလေးက ဒီသုံးယောက်ထဲမှာ အတောင့်ဆုံး အချောဆုံး။ ဝတ်ထားတာက ဝမ်းကွာတားဂျင်းပန် အပေါ်မှာကတီရှပ် ခါးတို အကျပ်။ မြင်ရသလောက် အတွင်းက ဘာမှပါပုံမရ။ နို့လေးတွေက တင်းပြီးကော့နေသလို ဖင်တွေက ကားပြီးကောက်ထွက်နေတာ ။သူမက ဆက်တီလက်ရမ်းမှာဝင်ထိုင်ရင်း ပုခုံးကိုဖက်လိုက်တော့ သူမနို့တွေက လက်မောင်းကို လာပွတ်နေလေသည်။
ဟူးး ……မလွယ်ပါလား
" နင်တို့က ခုမှ ကိုကို့ကို မျက်နှာလုပ်နေကြတာ ငါက ကိုကိုသတိမေ့နေတုန်း အဝတ်အစားလဲပေးရတာ ပြန်ဝတ်ပေးတော့လဲ ငါပဲ သိလားကိုကို …ကိုကို့ကို ဘောင်းဘီတွေ အင်းကျီတွေ ချွတ်ပြီးလဲပေးရတာ သူဇာရယ် သိလား ကိုကို သတိရလာရင် စိတ်ကျဉ်းကျပ်မှာစိုးလို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတောင် ဝတ်မပေးဘူးရယ် "
" ဟယ် "
" မိသူဇာ "
" ခစ် ခစ် "
" အဝူးးဖလူး …ဖူး "
ဒဲ့ဒိုး ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ဆန်ပြု တ်တွေ သီးသွားရသလို ဟို ၂ ယောက်လဲ မျက်နှာတွေ ရဲကုန်ရတော့တယ်။
" ဖွ ဖွ ကိုကို"
ပြောရင်း ကျောပြင်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသေးတယ် မောင်ဘခက် မင်းတော့ အခုမှ တကယ်ခက်ပြီ။
" ကဲ ကိုကို သူဇာပြောပြမယ် ကိုကို သူဇာတို့ကိုချောင်းရင်း ကမ်းပါးစွန်းက ပြုတ်ကျတာ သတိမေ့သွားတယ်..အဲ့တာနဲ့ သူဇာတို့ ရွာကို ခေါ်လာကြတယ်..ဒါက သူဇာတို့ ၃ ယောက် အတူနေတဲ့အိမ်ဒီအိမ်မှာ သူဇာတို့ ၃ ယောက်ပဲ နေတယ် သူဇာတို့ အခန်းက ဟိုဖက်မှာဒါနဲ့ ကိုကို့ နံမည်က ဘယ်သူလဲ "
စကားရှည်ကြီးကို တယောက်ထဲ ပြောသွားတဲ့အပြင် မေးခွန်းပါတန်ပြန်ထုတ်သွားသေးတယ်။ သာလိကာမလေး။
" ဟုတ် အကို့နံမည်က ဘခက်ပါ "
" ဒါဆို သူဇာတို့ကို ဘာလို့ချောင်းတာလဲ "
" အမ် အဲ့ အဲ့တာ တမင်ချောင်းတာမဟုတ်ပါဘူး အမဲလိုက်ထွက်လာရင်း မြင်မိသွားတာပါ "
" ဒါဆို ကိုကို့အဖော်တွေကရော "
" အကို့မှာ အဖော်မပါဘူး တယောက်ထဲပါ "
" ဟားးဟား ဒါဆို အမဲလိုက်ထွက်ရင်း ရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက်တာပေါ့နော် ဘယ်လိုလဲ ကြည့်လို့ကောင်းလား "
" ဗျာ …ဟို …ဟိုလေ "
" မိသူဇာရယ် မစပါနဲ့တော့ ကိုကို့မျက်နှာမှာ ရဲတွတ်နေပြီဟ "
" ဟားဟား ချောဒီး …ကိုကိုရာ သူဇာက ခင်လို့စတာပါ နော် "
" ဟုတ် …ဟုတ်ကဲ့ "
" ကဲ ကိုကို စားပြီးရင် နားအုံးနော် တရေးလောက်အိပ်လိုက်အုံး ညကျ မှ နွားနို့နဲ့ ဆေးနဲ့ လာတိုက်မယ်နော် ဟုတ် "
" ဟူးးးးးး"
သူတို့လေးတွေ အခန်းထဲက ထွက်သွားမှ သက်ပြင်းပူကို မှုတ်ထုတ်မိတော့တယ်။ တကယ်မလွယ်တဲ့ ကောင်မလေးတွေပဲ။ ဒီကောင်မလေးတွေနဲ့ နေရတာ ပျော်ဖို့တော့ ကောင်းတယ်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကံဆိုးတာလား ကံကောင်းတာလဲ မဝေခွဲနိုင်တော့ဘူးဗျာ..။
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment