Saturday, July 30, 2022

မမ၀ေ အပိုင်း ( ၁ )

မမ၀ေ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - အာဘွား 

မမဝေသည်၊ လှသည်။  ဖြောင့်သည်။ တောင့်သည်၊၊ တိတိကျကျ ဆိုလျှင် ပုရိသယောကျာ်းသားတို့၏ ကာမတဏှာ ကိုကြွစေသည့် အလှမျိုး။သည်လို တဏှာဆန်သည့် အလှမျိုးကို ပိုင်ဆိုင်သည် မမဝေကို ဇော်ထက်စိတ်ဖြင့် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပစ်မှားခဲ့ဘူးသည် ဆိုတာကို ငြင်းနှိုင်စရာ မရှိ။ဒါပေမဲ့ . . . တနေ့တွင် လက်တွေ့ကြုံရလိမ့်မည်လို့တော့ တခါမှ မစဉ်းစားမိခဲ့ဘူးချေ....။

.................................................................................................................................................

ထိုနေ့က မိုးအကြီးအကျယ်ရွာသည်၊၊ မမဝေက မင်္ဂလာဆောင် တခုသို့ ကားမောင်းပို့ပေးရန် ဖုန်းဆက်၍ ခေါ်ထားသဖြင့် မိုးသည်းသည်း ထဲမှာပင် အရောက်သွားခဲ့ရသည်။

ဇော်ထက် အိမ်ရောက်သွားသောအခါ ဝတ်ကောင်းစားလှများ ဝတ်ဆင်ထားသော မမဝေကို တွေ့ရသည်၊၊ တံခါးဖွင့်ပေးပြီး တကိုယ်လုံး တုပ်တုပ်နစ်အောင် ရွဲနေသော ဇော်ထက်ကို အဝတ်လဲစေသည်၊၊  အိပ်ခန်း တခုသာပါသော တိုက်ခန်းမို့ ရေချိုးခန်း၊ အိမ်သာတွဲရက်က အိပ်ခန်းထဲမှာဘဲရှိ သည်။ ထို့ကြောင့်  မမဝေတို့ အိပ်ခန်းထဲကို သူရောက်ခဲ့ရသည်။

ဇော်ထက် ရေစိုအဝတ်များကို ချွတ်နေစဉ် လူရိပ်မြင်၍ လှည့်  ကြည့်လိုက်သောအခါ  ရေချိုးခန်း တံခါးဝတွင် မမဝေကိုတွေ့ရသည်၊၊

“  အို-ဆောရီး၊ မမ-မင်းအတွက် အဝတ်တွေ လာပေးတာ”

ပါးစပ်က ဆောရီးဆိုသောလဲ၊ မျက်လုံးများက အရောင်လက်နေသည်၊၊ ဇော်ထက်၏ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် ငယ်ရွယ်နုပျိုသော ကိုယ်ခန္တာတခုလုံးကို မျက်လုံးကစားပြီး ကြည့်လိုက်သည်၊၊ အဝတ်လှန်းယူရန် လက်ကမ်းလာ သောဇော်ထက် ကိုချက်ချင်းမပေးသေးဘဲ-

“  ဟင်း.....ဟင်း.. မင်းက အဝတ်အစားနဲ့ ကြည့်တော့ ပိန်သေးသေးလေးလိုနဲ့၊ ၊ဗလတွေ ဘာတွေရှိသားဘဲ..” ဟု ပြောသည်။

မမဝေ၏ ရယ်သံသည် ဆည်းလည်း သံလို ချိုသာလှသည်။ဝေ၀ေ့ မျက်လုံးများက ဇော်ထက်၏ ပေါင်ရင်းတွင် ရောက်နေသည်၊၊

“  လူနံပိန်... ကျွဲဂျိုလိမ်ဆိုတာ ဒါမျိုးပေါ့ ” ထပ်ပြောပြန်သည်။

ဇော်ထက် လိုက်ငုံ့ ကြည့်လိုက်မိသည်၊၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ကျပ်ကျပ်အောက်မှ ဖွားဖက်တော်ကို အမျှောင်းလိုက်ကြီး မြင်နေရသည်၊၊မမ၀ေ ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို ဇော်ထက် ချက်ကနဲ သဘော ပေါက်သည်။   ထိုမျှသာမက.. မမဝေ၏ ရင်တွင်း ခံစားချက်တွေကိုပါ သိမြင်လိုက်သည်။အဝတ်များကို ဇော်ထက်ထံ ပစ်ပေးပြီး မဝေပြန်ထွက်သွားသည်၊၊ဇော်ထက်ကလူလည်..။ဒီလောက် အရိပ်ပြလိုက်ရုံနှင့် အကောင်ကိုမြင်သည်။

တမင်တကာပင် မမေ၀ ပွင့်လျက် ထားခဲ့သည့် တံခါးကို အဆုံးထိ ပြန်မပိတ်ဘဲ  တထွာလောက် ဟထားလိုက်ပြီး  နောက်ဆုံး ကျန်နေသော အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချ လိုက်လေသည်၊၊တကိုယ်လုံး အဝတ်တမျှင်မှ မကျန်တော့...။

ထို့နောက်.. ရေပန်းဖွားအောက်ကို ဝင်ရပ်လိုက်သည်။ အမွှေးဆပ်ပြာကိုယူ၍ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက် လိုက်သည်။သီချင်းတပုဒ်ကို တိုးတိုးညည်းရင်း စိတ်ထဲမှာတော့ မမေ၀ အကြောင်းတွေးနေမိသည်။ဝေ၀ေသည် ရေချိုးနေသော ဇော်ထက်ကို တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်ရင်း ဆန္ဒတွေ ထကြွလာသည်၊၊၊ 

ကိုယ်ခန္တာကတင် ယောကျာ်းပီသတာမဟုတ်၊တွဲလောင်းကျနေသော တထွာခန့် ပစ္စည်းကြီးကလဲ ယောကျာ်းပီသ လွန်းနေသည်။ဒီကောင်လေးက သန့်သန့်ရှင်းရှင်း သပ်သပ်ယပ်ယပ် နေတတ်ပုံရသည် ဟု ဝေေ၀ တွေးရင်း ပြုံးမိသည်။လူမမြင်သည့် နေရာမျိုးကိုတောင် အသေအခြာ ဖြတ်ညှိထားလိုက်တာ -

အမွှေးတွေက သူ့အတံကြီး၏ အရင်းနားတွင် ခပ်ပါးပါး ခပ်တိုတိုလေးသာရှိသည်။ရေပန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်အထက်ပိုင်းကို မျက်နှာသုတ် ပုဝါဖြင့် ရေစင်အောင် သုပ်လိုက်သည်။ဘယ်ကနေမှန်း မသိနှိုင်သော်လည်း သူ့ကို တနေရာကနေ ဝေေ၀ချောင်းနေမည် ကိုသိသဖြင့်.. ဇော်ထက်သည် အဝတ်အစားများကို ပြန်မဝတ်သေးဘဲ ခေါင်းကိုချောက်အောင် သုတ်နေလိုက်သည်၊၊ 

အင်မတန်လှ၍ ယောကျာ်းတို့၏ စိတ်ကို လှိုင်းတံပိုး ထစေသော  မိန်းမတယောက်က.. အဝတ်အစားကင်းမဲ့နေသည့် သူ့ကို ရင်ခုန်စွာ ချောင်းကြည့်နေသည် ဆိုသောအသိက.. သူ့ကို စိတ်လှုပ်ရှားလာစေသည်။ ထိုအသိကြောင့်ပင်.. သူ၏ဟာကြီးမှာ တဖြေးဖြေးနှင့် တောင်ထလာလေသည်...။

“  ရင်ခုန်လိုက်တာကွယ်..”

ဝေ၀ေရင်ထဲမှာရေရွတ်မိသည်။ ကြည့်နေရင်းမှာပင်..မောင်ဇော်ထက်ရဲ့ ရွှေငှက်ပျောသီးက ငေါငေါကြီးဖြစ်လာသည်။တကယ်တော့ သူဌေး ဦးခင်မောင်မြင့်၏ တိတ်တိတ်ပုန်း မယားငယ်လေး ဖြစ်နေသော်လည်း လိင်ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ အာသာမပြေသည်မှာကြာပြီ။

ဆေးစွမ်းကောင်းတွေ ဘယ်လောက်သုံးသုံး အသက် ၆၀ ကျော် အဖိုးကြီးမို့ အသက် ၂၈ နှစ်သာ ရှိသေးသော ကျမ်းမာသန်စွမ်းသည့် သူလို မိန်းမပျိုတယောက်၏ စမိလျှင် မုန်တိုင်းထန်သွားတတ်သော ဆန္ဒများကို ကြေနပ်သွားလောက်အောင် ဖြေ့ဆီးပေးနှိုင်ခြင်းမရှိ။

အဆိုးဆုံးကတော့ တခါတလေ ပြီးအောင်ပင် မလုပ်နှိုင်တော့ခြင်း ဖြစ်သည်။သူမက အပေါ်ကနေ အားသွန်ခွန်စိုက် ဆောင်ရွက်ပေးနေရင်း တန်းလန်းမှာပင် ဦးဦးဟာကြီးက ပျော့ကျသွားတတ်သည်။အဆိုတော် စိုင်းထီးဆိုင်၏ တချိန်က နာမည်ကြီးခဲ့သည့် 

“ အနယ်ထိုင်ချိန်မှာ မင်းရောက်လာ” 

ဆိုတဲ့  သီချင်းထဲကလို

“  စိတ်ကစွဲလည်း ရုပ်မဆောင်သာ ကျည်ဆံတွေကုန် ယမ်းလည်းကုန် အခွံသာကျန်တဲ့ သေနတ်စုတ်မှာ တာဝန်ကျေပြီး အနားယူရာ ”

ဆိုတာမျိုး ဖြစ်လို့ကတော့ သူ့အတွက်ကံဆိုးပြီသာမှတ်။မြူးကြွတဲ့ တီးလုံးသံစဉ် တခုမှာ စိတ်လိုက်မာန်ပါ ကကောင်းနေတုန်း ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ရသလို တဝက်တပြက်မှာ ဆန့်တငံ့ငံ့ဖြစ်နေရုံမက မုဆိုးအိုကြီး ပြီးသည်အထိ ရွှေသမင်မလေး ပါးစပ်ဖြင့် တာဝန် ယူပေး ရသေးသည်။

ထိုကဲ့သို့ ကြုံရတိုင်း ငယ်ရွယ်သန်စွမ်းသော ယောကျာ်းတယောက်ကို ဝေေ၀အမြဲတန်း တမ်းတမိသည်။ ဇော်ထက်ကို မြင်တော့ ဝေေ၀့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသည်။အရွယ်ကလည်း သူအမြဲတောင့်တနေသည့် အရွယ်။လက်နက်ကြီးကလည်းဒင်ပြေ့ကျပ်ပြေ့ကြီး။

တွေးမိရုံနှင့်ပင် သူမဟာလေးက အချွဲရည်များ စတင်စိမ့်စိုလာတော့သည်။မမဝေပြောသွားသော မထိတထိ စကားတွေကို ပြန်တွေးရင်း ဇော်ထက်စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာသည်၊၊လူငယ်ပီပီ ထစ်ကနဲဆိုတာနဲ့ ကာမမီးက ဟုန်းကနဲ တောက်လာသည်၊၊ ကိုယ်ကို ရေခြောက်အောင် သုတ်နေရင်း ဇော်ထက် ဆင်ကြံကြံနေသည်၊၊ သူ့ကိုကြည့်ပြီး မမဝေစိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်နေတာ သိသည်၊၊သူကိုယ်တိုင်လည်း လှလွန်းသော မမဝေကို ကြည့်ပြီး မကြာခဏ ပြစ်မှားဘူးသည်၊၊

ယခုအချိန် ဒီအိမ်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေသည်၊၊မိုးကလည်း သဲသဲမဲမဲ ရွာနေသည်၊၊ဒါပေမဲ့..ဘယ်ကစရမလဲ..သူမသိ..။   သူကစလိုက်ပြီးမှ..မမဝေကညင်းလိုက်မှာ ကြောက်နေသည်။ ဒီလိုဖြစ်လာရင်...တက်လာမည့် ပြဿနာတွေကလည်း မသေး..။တခုတော့ ရှိသည် ပေါ့ . . .သူအတင်းကြံလျှင် သဘောမတူရင်တောင် သူနဲ့ လွန်ကျူးလိုက်တဲ့ ဒီအဖြစ်အပျက်ကို မမေ၀ လူသိ ခံရဲပါ့မလား။

မမ၀ေ ပြောရဲမယ် မထင်။တိုင်ရဲမယ် မထင်။တကယ်တော့ မိုးသည်းသည်းထဲမှာ တံခါးတွေ အလုံပိတ်ထားသည့် တိုက်ခန်းထဲက မမဝေရဲ့ အော်သံကို ဘယ်သူမှ မကြားနိုင်။

......................................................................................................................................

အဝတ်များလဲပြီး ဇော်ထက် အခန်းပြင် ထွက်လိုက်ချိန်တွင်... မှန်တင်ခုံရှေ့ရှိ ခုံပုလေးပေါ်တွင်... ငူငူလေးထိုင်၍ လည်ပင်းကို ဖိနှိပ်၍နေသော.. မဝေကိုတွေ့ရသည်။

“  သွားတော့မလား...မမ”

“  မသွားတော့ဘူးကွယ်.. မမ..သိပ်နေလို့မကောင်းဘူး.. ခေါင်းထဲမှာလည်း... မူးနောက်နောက်နဲ့.. ကိုယ်တွေ လက်တွေလည်း နာနေတယ်.. ဖျားချင်နေသလားဘဲ...”

“  ဆေးသောက် မလား မမ ကျနော် ရေနွေးတည်ပေးမယ်လေ . . . ”

“  ရပါတယ် ကွယ် . .  ဇက်ကျောတွေ ထိုးနေတာက ဆိုးတယ် . . ”

“  ဒါဆို  . . .ကျနော်..နှိပ်ပေး မယ်လေ.. မမ”

“  မင်းက နှိပ်တတ်လို့လား..”

“  ဟား..နှိပ်တတ်တာပေါ့..မမရဲ့ .. ရွာမှာဆို အမေ ဇက်ကျောတက်ရင် ကျနော်ဘဲ၊ တခြားလူတွေ ဘယ်လောက် နှိပ်နှိပ် ဇက်သာ နာတယ် မသက်သာဘူး တဲ့လေ”

“  အဟင်းဟင်း . .   ဟင်း ..  တယ်လဲ ကြော်ညာတဲ့ အနှိပ်သည်လေး ပါလား ”

“  တကယ် ပြောတာပါ မမရဲ့ . . . ”

“  ဒါဆိုနေဦး...မမအဝတ်လဲလိုက်ဦးမယ်...”

“  ဟုတ်ကဲ့ မမ ”

ဖြေပြီး ဇော်ထက် အခန်းပြင် ထွက်ပေးလိုက်သည်။ကောင်လေး ထွက်သွားသည်နှင့် အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး    မှန်တင်ခုံ ရှေ့တွင် ရပ်၍ အဝတ်တွေကို တခုချင်း ချွတ်လိုက်သည်။ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးပေါ်က သူမ၏အရိပ်ကို ကြည့်ရင်း ကြေကြေနပ်နပ် ပြုံးလိုက်သည်။သူ့ အသက် အရွယ်သည် မိန်းမတယောက် အတွက် မှည့်ရွှမ်းသော အရွယ် ဖြစ်သည်။

တချို့က သီးကင်း ချဉ်ချဉ် လေးတွေကို ကြိုက်မည်။တချို့က ဝမ်းပျဉ်းဟု ခေါ်သော အစိမ်းကနေ အမှည့်ကို ကူးခါစ အရွယ်ကို နှစ်ချိုက်မည်။လူတိုင်းတော့ မဟုတ်။ ချဉ်ဖန့်ဖန့် အရသာကို မကြိုက်သူတွေ ထုနဲ့ထေး။ဒါပေမဲ့ - အချိုရည်ပြည့်သည့်  သရက်သီး မှည့်မှည့် ကိုတော့ မကြိုက် ဘယ်သူ ရှိမှာလဲ။

အစားအစာများထဲတွင် အရသာ အရှိဆုံး အကောင်းဆုံးဆိုသည် “ အသီးမှာသရက် ” ဆိုသည့် စကားသည် သီးကင်းလေးတွေ၊ ဝမ်းပျဉ်း   လေးတွေကို ရည်ရွယ်သည် မဟုတ်။ဝေေ၀တို့ အရွယ် အရည်ရွှမ်း အသီးမှည့်မှည့် တွေကို ပြောခြင်း ဖြစ်သည် ဆိုတာကိုတော့ သိထားစေချင်သည်။ဝေ၀ေ တချက် ပြုံးလိုက်သည်။

ဇော်ထက် ဘယ်လောက် လက်သွက်လဲ မကြာခင် သိရတော့မည်။ ကောင်လေးက လျှင်ရင်တော့ အသာလေး ရေလိုက် ငါးလိုက် မျောလိုက်သွားရုံပင်။တကယ်တော့လည်း ယောကျာ်း ဆိုတဲ့ သတ္တဝါတွေဟာ ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ရင် အမြဲတမ်း ဆာလောင်နေတတ်တဲ့ သူမျိုးတွေ ဖြစ်သည်။မိန်းမက အထာပေးလျှင် ရှောင်နှိုင်ခဲဘိခြင်း။ထင်သလို မဟုတ်ဘဲ ခပ်ထုံထုံလေး ဆိုရင်တော့  . . .အဲ့ . . .  ခပ် ထုံထုံလေး ဆိုရင်တော့ သူမရဲ့ ပညာတွေ ထုတ်သုံးလိုက်ရုံပင် ဖြစ်သည်။

ဝေ၀ေ့ တွင် အတွေ့အကြုံပေါင်း များစွာ ရှိခဲ့ဘူးသည်။ သူမက စလိုက်လျှင် ဘယ်ယောကျာ်းမှ.. မနေနှိုင်...။ဒါပေမဲ့ ယောကျာ်းက ဦးဆောင်တာကို သူမ ပိုရင်ခုန်သည်။ ကိုယ်က စပြီး တိုးရတာမျိုးကတော့ သိပ်မလုပ်ချင်။ယောကျာ်း ဆိုတာ အရာရာမှာ ဦးဆောင်ရတဲ့သူ မဟုတ်လား ရှင်။

ဒီကိစ္စ မှာရော . . . ?

အတူတူဘဲ ဖြစ်ရမှာပေါ့ . . . .

ဒါပေမဲ့လဲ ပေါ့လေ . . .  ဒီနေ့ အဖို့ ကတော့ . . .ကြောင်ဖြူဖြစ်ဖြစ် ကြောင်မဲ ဖြစ်ဖြစ် . . .  ပေါ့။မခံစားရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ အားမာန်ပြည့်ပြည့် ကျမ်းမာပျိုမြစ်သော  အချစ်မျိုးကို  ရဖို့က အဓိက မဟုတ်လား?

အတွေးကို ဖြတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ခြေရင်း အဝတ်စင်တွင် ချိတ်ထားသည့် ပိုးသား ညဝတ်အင်္ကျီကို ဝတ်ခြုံလိုက်သည်။ခါးစည်းကြိုးကို တမင်ပင် စည်းထားသည် ဆိုရုံ လျော့တိ လျော့ရဲဘဲ စည်းဘဲ ထားလိုက်သည်။အောက်နားတိုတို အင်္ကျီကို ရွေးထားသဖြင့် သူမ၏ သွယ်စင်းသော ပေါင်တန်များကို ဖုံးကွယ် ထားခြင်း မရှိ။ပိုးသားပျော့ပျော့အောက်မှ ကော့ထောင်နေသော နို့သီးလေးတွေ ကိုမြင်နေရသည်။

ဝေ၀ေ..ကြေနပ်သွားသည်။အဝတ်လဲပြီးနောက် အိပ်ခန်း တံခါးကို ဖွင်ပြီး အပြင် ထွက်လိုက်သည်။ဇော်ထက် သူ့ ကို ငေးစိုက် ကြည့် နေသည်။

“  မမက လှ လိုက်တာ ”

ဝေ၀ေ ပြုံးလိုက်သည်။အတော်လာတဲ့ ကောင်လေး ဟု စိတ် မှာတွေးရင်း ပျော်စရာကောင်းတဲ့ နေ့လည်ခင်းလေး ဖြစ်တော့ မှာကို ကြိုသိလိုက်ပြီ။ဇော်ထက်အပြောကို မသိယောင် ဟန်ဆောင်၍ ဘာမှ တုန့်ပြန်မှု မပြုဘဲ . .

“  မမ လှဲချင်တယ် ကွယ် အိမ်ခန်းထဲမှာဘဲ နှိပ်ရအောင်”

“  ဟုတ်ကဲ့ မမ ”

ဝေ၀ေ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့  ဇော်ထက် နောက်ကနေ လိုက်လာသည်။ အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သော အခါ ဝေေ၀သည် ချက်ချင်း အိပ်ယာပေါ်တွင် မလှဲ သေးဘဲ  ခါးလေး ကုန်း၍ တွန့်ကြေနေသော အိပ်ယာခင်းကို.. ပြေပြန့်သွားအောင် လက်ဖဝါးလေးဖြင့် လျောက်ပွတ်နေလိုက်သည်။

မမဝေ၏ နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ပြီး ဇော်ထက်ရင်တွေ တင်းကျပ်လာသည်။တင်သားတွေက ဝိုင်းကားနေသည်။ ခါးကို ကုန်းထား သဖြင့် အင်္ကျီတိုတိုက..အပေါ်တက်သွားပြီး ပေါင်ရင်းနှင့် တင်ပါး အောက်ပိုင်းလေး ကိုပင် မြင်နေရသည်။

အိပ်ယာကို ပြန့်ပြူးအောင် လုပ်နေရင်း ကုတင်ပေါ်တွင် ဒူးတဖက်ကို ထောက်ထား လိုက်သော အခါတွင်  ပေါင်တန်နှစ်ချောင်း ဆုံရာရှိ.. မမ၏ ရတနာသိုက်ကိုပင်.. လှစ်ကနဲ မြင်လိုက်ရလေသည်..။ဝေ၀ေ ကတော့ ဇော်ထက်ရှိနေသည်ကို ဂရုပင် မစိုက်။ စိမ်ပြေနပြေ အိပ်ယာကို သန့်နေလေသည်။ဇော်ထက် တယောက် မှာသာ နောက်ကနေကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ဘလောင်ဆူနေသည်။

“  အဲ့လို ပုံစံ ဆို မမေ၀ ရဲ့ အဖုတ်ကြီးက ဖင် နှစ်လုံးကြား ကနေ ပြူးထွက် နေမှာ ”  ဟု တွေး မိသည်။ 

ဒီကုတင်ကြီးပေါ်မှာ မမဝေကို သူ့ဆရာ ဦးခင်မောင်မြင့် ဆော်မှာကို တွေးမိလိုက်တော့ ဇော်ထက် စိတ်ရိုင်းတွေ ထကြွလာသည်။ဆရာ့ အပေါ်မှာ တက်ထိုင်ပြီး လုပ်ပေးနေမည့် မမဝေကို မြင်ယောင် မိသည်။ နောက်တခါ လေးဘက်လေး ထောက်ပြီး စိတ်ကြိုက် ပေးထားမည့် ပုံစံ ကို တွေး မိပြန်သည်။

မမဝေသည် ကာမ စပ်ယှက်လျှင် အော်ညည်းတတ်သော မိန်းမ တယောက်လား ဇော်ထက် သိချင်နေသည်။ ကောင်းလာလျှင် မိန်းမတိုင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတတ်တာ ဇော်ထက်သိသည်။အော်ဟစ် ညည်းတွားရင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးနေသော မမဝေကို စိတ်ကူးထဲမှာ ပုံဖေါ်မိတော့  . . . .

ဇော်ထက် သက်ပြင်းရှည်ကြီးကို ခိုးချလိုက်မိသည်။စိတ်သွားတိုင်းသာ ကိုယ်ပါ နှိုင်လျှင်၊ ကုတင်စောင်းတွင် ဖင်လေး ကုန်းထားသော မမဝေ၏ နောက်ကနေ တအားဆွဲပြီး စောင့်စောင့် လုပ် ပေးလိုက်ချင်သည်။ဝေ၀ေ သည် နောက်ဆုံးတွင် စိတ်ကျေနပ်သွား ဟန်ဖြင့်  ကုတင်ပေါ် အသာလေးတက်၍ ပက်လက် အိပ်လိုက်ပြီး... အညာစောင် ပါးပါးလေးကို ကိုယ်ပေါ်မှာ လွှမ်းခြုံလိုက်သည်။

“  ကန်တော့နော်.. .မောင်လေး.. မတတ်သာလွန်းလို့သာ.. အားလည်းနာတယ်... ခြေသလုံးတွေနဲ့ . .  ပေါင်တွေက.. သိပ်ကိုက်တာဘဲ... ”

“  ရပါတယ်...မမရဲ့..”

ဇော်ထက်.. ကုတင်ပေါ်တွင် တင်ပလွှဲထိုင်လိုက်ရင်း... ခြေသလုံးတွေကို စတင်၍ နှိပ်ပေးလိုက်သည်။နှိပ်ပေးတာကို..မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ ပက်လက်ကလေး အိပ်ရင်းငြိမ်ခံနေသည်။တချက် တချက် ကြားရရုံ အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် “ ဟင်း ” ကနဲ . .  “ အင်း ” ကနဲ ညည်း လိုက် လေသည်။

“  နာသွားလို့ လား မမ ””

“  အင်း .. ရပါတယ် ကွယ် . . . မနာပါဘူး . . . မင်းလက်က သိပ် ပေါက် တာဘဲ . . .  ”

တကယ်တော့ ဇော်ထက် နှိပ်တာက ကြောင်ကလေးတွေ နှိပ်သလို ဖွဖွလေး နှိပ်ပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။လက်က ပေါက်သည် ဆိုတော့လဲ ပေါက်သည်ဘဲ ထားလိုက်ပါတော့။ခြေသလုံးပြီးတော့..ဇော်ထက် လက်တွေက..ပေါင်ကိုရောက်လာသည်..။

“  ကောင်းလိုက်တာ.. မောင်လေးရယ်... အရမ်းကို သက်သာသွားတာဘဲ... ကျေးဇူးပါဘဲကွယ်..”

“  ရပါတယ်..မမရဲ့..”

“  ဇော်ထက် ဘာ အားကစား လုပ်လဲ? ”

ကောင်လေး၏ ပေါင်ကို ဖျစ်ညှစ်နေရာက မေးလိုက်သည်။

“  ဘာဖြစ်လို့လဲ မမ . . .  ”

“  ပေါင်တွေက အရမ်းမာလို့ လေ . . .  ကြွက်သားတွေက သန်စွမ်းလွန်းလို့ . . . ”

“  ကျနော်ကတော့ ဘော့လုံးကန်၊ ရေကူး၊ ကရာတေး၊ အကုန် ကစား တာဘဲ . . . မမ ”

မမ လက်တွေက ပေါင်တလျှောက်ကို ပွတ်နေသည်။ဇော်ထက်လက်တွေကလဲ မမ ပေါင်တလျှောက်မှာပေါ့။

“  အခုတော့လည်း.. အိုက်လာပြန်ပြီ.... ကန်တော့.. မောင်လေးရယ်... ကန်တော့.. ကန်တော့...မ မကိုစောင်လေး ဖယ်ပေးပါဦး...”

မမ၀ေကိုယ်ပေါ်တွင် လွှားထားသော စောင်ကိုဇော်ထက်.. ဖယ်လိုက်သည်..။   ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါးက.. ပေါင်လည်ခန့်သာ ရှေသည့်အပြင်.. အလည်ကလည်း ဟ၍နေရာ.. မဝေ၏ ပေါင်ရင်းနီးပါး အထိကို မြင်နေရသည်။ ဇော်ထက်ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံ နေသည်။

မဝေ၏ ပေါင်ကိုနှိပ်ပေးရင်း.. သူ့မျက်လုံးတွေကတော့.. ညဝတ်အင်္ကျီနှင့် မကွယ့်.. တကွယ်လေး ဖြစ်နေသော ပေါင်ကြားမှာ ရောက်နေသည်။အခြေအနေက ပေးနေပေမဲ့.. ဇော်ထက် နဲနဲ လန့်နေသေးသည်။အထာပေးနေသည်ဟု ထင်ပေမဲ့ ရာနှုံးပြည့် မသေခြာ။ကိုယ်က စလိုက်မှ ဝူးဝူးဝါးဝါး ထလုပ် လျှင် ရှုပ် ကုန်မည်။

ရင်တွေကတုန်နေသည်။အာတွေချောက်ပြီး ရေငတ်သလိုလို..။ပေါင်ကိုနှိပ်ပေးနေသော လက်တွေကို တဖြေးဖြေးနှင့် ပေါင်ရင်းဖက်ကိုရွှေ့ လာနေသည်။   ဇော်ထက် ရင်မှာ ကုလားဘုရားပွဲ လှည့်နေပေမဲ့.. မမကတော့ ဘာမှမဖြစ်သလိုပင်.. မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး. .ငြိမ်နေသည်။ လက်တွေကသာ ဇော်ထက်ကို ပွတ်ပေးနေသည်။

မဝေကိုယ်ကိုလှုပ်၍  နေရာပြင်လိုက်သည်။ကိုယ်တွင်ပတ်ထားသော.. ညဝတ်အင်္ကျီက ပြေသွားသည်။မမဝေရဲ့ လှို့ဝှက်သော အရာတွေ ပေါ်လာသည်။ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးနှစ်ချောင်း ကြားကမမရဲ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကို အတိုင်းသား.. အကာအကွယ်မရှိ မြင်နေရသည်။

အကွဲကြောင်းအစပ် ဆီးခုံဝန်းကျင်မှအပ.. အဖုတ်တခုလုံးကို အမွှေးများ ပြောင်စင်အောင် ရိပ်သင်ထားသည်။ကျန်ရှိနေသော အမွှေးများကိုလည်း ခပ်ပါးပါးလေး ဖြစ်အောင် ညှပ်ထားသည်။နဂိုလ်ကပင် အသားဖြူသူ.. မမ၏ ဖွေးဥနေသော ဆီးခုံမို့မို့နှင့် အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ဇော်ထက်၏ ရင်ခုန်သံကို ပို၍မြန်လာစေသည်။ ပြည့်ဖေါင်းသော နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေကြားမှာ အစေ့လေးက ပျောက်နေသည်။

မမက လူကသာ လှသည်မဟုတ်၊ အဖုတ်ကလည်း လှသည်။

မုန့်ပေါင်းလို အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို ကြည့်ရင်း ”စောက်ဖုတ်မုန့်ပေါင်း.. လိုးလို့ကောင်း” ဆိုသည့် စကားကို သတိရမိသည် ။ ဇော်ထက်စိတ်တွေက ဝေေ၀့ပေါင် ကြားမှာ ရောက်နေသည်။

ဝေ၀ေ မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့် လိုက်ပြီး ဇော်ထက် အခြေ အနေကို မြင်ရတော့ ကျိတ်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ငါးကလေး ဇော်ထက်တော့ ချိတ်မှာ မိနေပြီ။

“  စောင် ခြုံမထားတော့လဲ ချမ်းလာတယ် ဇော်ထက် ရဲ့ ”

ဇော်ထက် ဘေးမှာ ပုံချထားသော စောင်ကို ယူ၍ ပြန်ခြုံလိုက်သည်။မမ အဖုတ်လေး ဇော်ထက် မြင်ကွင်းကနေ ပျောက်သွားသည်။အဲ့ဒီလို ကြည်စယ် ကစားရတာမျိုးတွေ ကို ဝေေ၀ ရင်ခုန် တတ်သည်။ဇော်ထက်ကတော့ သက်ပြင်းကြီးတွေသာ တခုပြီး တခု ချနေရသည်။ကောင်ကလေး မချင့်မရဲ ဖြစ်နေတာကို ဝေေ၀ ကျေနပ်နေသည်။

မမက ရိုးရိုးသားသား လား? သူ့ကို မြူနေသည်လား ဇော်ထက် မဝေခွဲတတ်တော့။သူသိတာကတော့ တခုဘဲ ရှိသည်။သူ့စိတ်တွေကို သူမနိုင်တော့။မမ၀ေ ကိုယ်ပေါ်တွင် လွှမ်းထားသော စောင်ကို ရုတ်တရက် ဆွဲခွါလိုက်သည်။ညဝတ်အင်္ကျီရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။တင်းမာကော့ထောင်နေသော ရင်သားနှစ်လုံးက ဘွားကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။

“  ဇော်ထက် . . .  ဘာလုပ်တာလဲ ”

မမ၀ေ ဒေါသတကြီးအော်သံနှင့် အတူ အင်္ကျီကို အတင်း ပြန်စေ့ဖို့ ကြိုးစားနေသည်။ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ပြီး မမေ၀ အပေါ်ကို မှောက်အိပ်လိုက်ခါ ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိထား လိုက်သည်။ အတင်း ရုံးကန်နေသဖြင့် ဟသွားသော ပေါင်ကြားထဲကို ရအောင် ဝင်လိုက်သည်။

“  ဇော်ထက် . .  မင်း မယုတ် မာနဲ့ နော် . . . ”

မမ၀ေ ပါးစပ်က သွေးရူးသွေးတန်း ပြောနေသော်လည်း တကယ်က အင်အားချင်း မမျှ။ လက်ကောက်ဝတ် နှစ်ဖက်ကို ချုပ်ကိုင်၍ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။လက်နှစ်ဖက်ကိုအချုပ်ခံထားရပြီး ခြေနှစ်ဖက်က ဇော်ထက်ကိုခွလျက်သား ဖြစ်နေသည်။ဘယ်လို ရုန်းကန်ပါစေ လွတ်လမ်းမမြင်။

အနေအထားက မှန်နေတော့ ဇော်ထက်ဟာကြီးက ဝေေ၀့ အပေါက်ဝမှာတေ့ထား ပြီးသား ဖြစ်နေသည်။မမဝေရဲ့ ကိုယ်ငွေ့ နွေးနွေးနှင့် စိုစွတ်မှုကို လိင်တံ ထိပ်ဖျားတွင် သိရှိနေသည်။ ဝေ၀ေ ဇော်ထက်ကို မကစားရဲတော့။ကောင်လေးက ရူးရူးမိုက်မိုက်နှင့် တကယ်လုပ်မဲ့ပုံ ပေါက်နေပြီ။ 

“  မမ တောင်းပန်ပါတယ် မောင်ဇော်ထက်ရယ် . .  မမကို လွှတ်ပေးပါ . . . . ”

ဇော်ထက် ခေါင်းကို ခါရမ်းလိုက်သည်။လူမဆန်သော အကြံတွေကို သူ့အတွေးထဲကနေ ဖျောက်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားနေသည်။    မိန်းမတယောက်ကို အနိုင်အထက် လုပ်ရလောက်အောင် အထိ သူ အောက်တန်းမကျ။ဇော်ထက် - “ စိတ်ကူးထဲက မုဒိန်းမှု ” ကို အတင်း မောင်းထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ငြိမ်သက်စွာ အနှိပ်ခံနေသော မမဝေ၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့် လိုက်သည်။

မျက်လုံးမှိတ်၍ မှိန်းနေသော မျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးရိပ်တွေ သန်းနေသည်။    မမဝေလက်တွေကတော့ သူ့ ပေါင်ပေါ်မှာ ရှိနေဆဲ။

ဇော်ထက်ရဲ့ လက်တွေက ခြုံထားသော စောင်အောက်မှာ လှုပ်ရှားနေသည်။ဝေ၀ေ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည်။လက်တွေ ပေါင်ရင်းနားကို ရောက်လာသော အခါ ဝေေ၀.. ပေါင်ကို အနဲငယ် ကားပေး လိုက်သည်။ ဇော်ထက် စိတ်တွင် ဖိတ်ခေါ်မှုဟု မှတ်ယူလိုက်သည်။

အရဲတင်း၍ လက်ကို ပေါင်ရင်းခွဆုံအထိ ရွှေ့လိုက်သည်။တချက်တချက်တွင် မမဝေ၏ အဖုတ် နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေကို ပွတ်သတ်မိသည်။ဝေ၀ေ ခေါင်းကလေး မော့ထားပြီး နှုပ်ခမ်းလေး နှစ်ခုက ပွင့်ဟလာသည်။     

ဒီလောက်ဆိုလျှင် သူကျားကွက်ကို စရွှေ့ဖို့ လိုပြီဟု ဇော်ထက် သိလိုက်သည်။လက်ကို အသာအယာ ဆီးခုံ မို့မို့ပေါ်သို့ ရွှေ့လိုက်တော့သည်။အမွှေး ပါးပါးလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ် ကစားပေးလိုက်သည်။မမဝေက သူ့ပေါင်ကို ဖျစ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။သူပို့ လိုက်သည့် မက်ဆေ့ချ်ကို မမေ၀ တုန့် ပြန်လာသည်။နှစ်ယောက်သား သဘောပေါက်သွားပြီ။အပေးအယူ မျှသွားပြီ။

လက်ခလယ်ဖြင့် ဆီးခုံပေါ်မှာ ဝလုံး ဝိုင်းဝငိုင်းလေးတွေ ဖွဖွ ရေးရင်း လက်ချောင်းလေးတွေက  ပေါင်ကြားဆီသို့ ရွှေ့သွားသည်။မမဝေက ခြေနှစ်ချောင်းကို ပိုပြီးကားပေးလိုက်သလို ဇော်ထက်ရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေ ကလည်း အလိုက်တသိ အလုပ် လုပ်နေသည်။

လက်ခလယ်လေးကအဖုတ်အကွဲကြောင်းဆီကိုရောက်လာသည်။အချွဲရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေသော အဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက် ထိသည်ဆိုရုံလေး ပွတ်သပ် ပေးလိုက်သည်။အခန်းတခုလုံး၊ တိတ်ဆိတ်နေသည်။အပြင်မှာ မိုးတွေက သည်းသည်းမည်းမည်းရွာနေသည်။

ဝေ၀ေသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေး အိပ်ရင်း မျက်လုံးကို မှိတ်ထားပြီး ဇော်ထက်လုပ်သမျှကို ငြိမ်ခံနေသည်။သိမ့်ကနဲ လှုပ်သွားသဖြင့် မျက်စေ့မှိတ်ထားပေမဲ့ ဇော်ထက် ကုတင်ပေါ် တက်လာတာကို ခန့်မှန်းမိသည်။ ပက်လက်ကလေး ငြိမ်အိပ်နေသော ဝေေ၀၏ ညာဖက်နံဘေးတွင် ဇော်ထက် ဝင်အိပ်လိုက်သည်။ မမဝေဖက်ကို စောင်းအိပ်နေရင်း စောင်လွတ်နေသော မမဝေ၏ ပုခုံးသားလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ဝေ၀ေငြိမ်နေသည်။

ဇော်ထက်က သူ့ညာဖက်လက်ကို စောင်အောက်ကို ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး  မမဝေ၏ ဘိုက်ပေါ် တင်လိုက်သည်။လက်ဖဝါး တခုလုံးကို  ဝမ်းဘိုက်ဖြင့် မထိတထိ ပွတ်တိုက် သွားရင်း တဖြေးဖြေး ရင်သားများဆီ ရွှေ့လိုက်သည်။

စောင်အောက်မှာပင် ရှိနေသေးသော မမဝေ၏ ရင်အစုံဆီရောက်တော့ ဘယ်ဖက်  နို့ လုံးလုံးလေးပေါ် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ကိုယ်ခန္တာ အလှအပကို အမြဲဂရုစိုက်နေသူမို့၊ ရင်သားတွေက တင်းကော့နေသည်။မကြီးမငယ် အနေတော် အရွယ်မို့ နို့အုံတခုလုံးက လက်ထဲတွင် ပြေ့လျှံသည် ဆိုရုံလေး ရှိနေသည်။ လက်ချောင်း လေးတွေကို လှုပ်ကစား၍ နို့တင်းတင်းလေးကို ဖွဖွလေး ဖျစ်နယ် ပေးလိုက်သည်။

ဝေ၀ေ့ ညာဖက်လက်က ဇော်ထက် ပေါင်ကြားကို ရောက်လာသည်။ ဘယ်ဖက်ပေါင် အတွင်းဖက်ကို  ဖိ၍ ပွတ်သပ်နေသည်။ဇော်ထက် စောင်ကို ခွါလိုက်သည်။ရင်သားလေးတွေက ဖွေးဥ နေအောင်ဖြူသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ရဲနေသည်။တံတောင်ဆစ်ကို အားပြု၍ ဝေေ၀့ အပေါ် အုပ်မိုးထားရင်း    ထောင်ထနေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံစုတ်လိုက်သည်။

ဝေ၀ေ့ဆီက ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ထွက်လာသည်။ပေါင်ကိုပွတ်ပေးနေသောလက်က တင်းကျပ်စွာဖျစ်ညှစ်လာသည်။လက်တဖက်ဖြင့် ကောင်လေး၏ ပုခုံးကိုသိုင်းဖက်လိုက်ရင်း ညှို့မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။

“  မင်းတော်တော် ဆိုးတယ် ”

ဇော်ထက်က  သွားတက်ကလေး ပေါ်အောင်ပြုံးရင်း  

“  မမက သိပ်လှတာကိုး ”ဟု ပြောသည်။

“  ဟွန်း ”

မျက်မှောင်လေးကျုံ့ပြီး ပြောလိုက်သော မမဝေ၏ မျက်နှာထားလေးက ချစ်စရာ ကောင်းလွန်းလှသည်။အဝတ်ကင်းမဲ့နေသော ဝေ၀ေ့ကို ကြည့်ရင်း သူတွေ့ဖူးသမျှ မိန်းမများထဲတွင် အလှပဆုံးသော ရင်သားများကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူအဖြစ် စိတ်ထဲတွင်တွေးမိသည်။

 ညဝတ် အင်္ကျီလေးက ဝေေ၀့ဘေးနှစ်ဖက်တွင် ပုံကျ နေသည်။ဇော်ထက်ရဲ့ နှုပ်ခမ်းတွေက သူမ၏ရင်သားအစုံကို နေရာလပ် မကျန်အောင် မထိတထိလေး နမ်းနေသည်။ဝေ၀ေ့ လက်တွေက ပေါင်ကနေတဆင့်.. လိင်တန်ကြီးဆီ ရောက်သွားသည်။ လက် တဆုတ်စာပင် မကချင်သော ဇော်ထက်၏ ပစ္စည်း ပူပူနွေးနွေးကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုတ်နယ် ပေးလိုက်သည်။

သူတို့သည် လူပျို အပျိုတွေ မဟုတ်။ပထမဦးဆုံး အကြိမ် ချိန်းတွေ့ နေသော သမီးရီးစားလည်း မဟုတ်။ဘာမှ ရှက်နေစရာ ကြောက်နေစရာ မလို။ဟန်ဆောင် နေစရာ၊ ထိန်းနေစရာ မလိုတာကို နှစ်ယောက်လုံး သိသည်။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment