Friday, January 1, 2021

ကိုကျော် အပိုင်း ( ၅ )

ကိုကျော် အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - ကိုကျော်

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

သေပါပြီဗျာ...။ မအေကို ချော့လိုက်ရ..သမီးကို ချော့လိုက်ရ..။ ဗိုက်ကြီးသည်လဲ မတတ်နိုင်ဘူး..။ ကုတင်စောင်းပဲ လိုးပစ်ရမှာပဲ..။ ကိုကျော်ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးကျွတ်ပုံ ချလိုက်တော့ တောင်နေသည့် လီးကြီးက ဘွားကနဲ ငေါက်တောက် လှုပ်လျက် ပေါ်လာသည်။ သူသူ စိတ်ဆိုး စိတ်တိုနေတာတွေ ဘယ်ရောက်သွားမှန်း မသိ။

ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားသည်။ မိန်းမများ..ဒီလိုပါပဲ..။ လီးနဲ့သာချော့ အကုန်ပျော့သည်။ ခုလဲ သူသူ..လီးကြီးကိုမြင်ပြီး စောက်ပတ်က ချက်ချ င်းရွသည်။ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရ။ ဟင်း...သူ့အချော့တော့ မခံနိုင်ဘူး...။

" ရော့ " 

ဆိုပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကား မြှောက်တင်ပေးထား လိုက်သည်..။ ကိုကျော်ကလည်း လူပါးပါ။ သူ့အမေကို ချော့ရလွန်းလို့ ဒီအကွက်တွေ ရိုးနေပြီ။ မြှောက်တင်ထားသညွ် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖိကိုက်တွန်းတင်ထားပြီး ဒူးထောက် ခါးဆန့်လျက် စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကို လျှာပြားကြီးဖြင့်ဆယ်ချက် ခန့်မရပ်မနား ယက်တင်ပစ်သည်။

" ကောင်းလိုက်ထာ" 

ဟုနှစ်ယောက်သား ရင်ထဲကိုယ်စီ ခံစားလိုက်ကြရသည်။ သူသူက တင်းထားဆဲ။ အသံ အထွက်မခံ...အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားသည်.။ စောက်ခေါင်းကြီးကို ငုံပြီးစုပ်လိုက်..လျှာထိုးထဲ့မွှေလိုက် လုပ်ပေးတော့ ဖင်ကြီး လှုပ်ခါရမ်းပြီး ကော့လာသည်။ စောက်စေ့ကို လျှာနဲ့ယက်ထိုးတော့

" အင်း...အဟင့်..ရှီး...ကျွတ်ကျွတ် အားဟ .."

အသံတွေ ထွက်လာသည်။ စောက်စေ့စုပ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်း ပူးထည့်ဆောင့်ပေးတော့....

" အား..ကိုယ်ရေ...ကိုကျော်...ကိုယ်...အားဟ...ကိုယ်ရေ..ပြွတ်ပြွတ်..ကျွတ်ကျွတ်..လို့...လိုးပါ...အ...အား...အား...ထွက်ကုန်ပီ..ထွက်ကုန်ပီ..ကိုရေ....အား.."

အသံကုန် ဖင်ကြီးကော့ပြီး အော်တော့သည်.။

ကိုကျော် သည်းမခံနိုင်ပါ။ ဆတ်ကနဲ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးကြီးကိုင်၍ စောက်ပတ်နခမ်းသား ထူထူကြီးတွေကြား..စောက်ခေါင်းပေါက်ဝထဲ ဒစ်ဖူးကြီးထိုးထည့်ပြီး တစ်အိအိ ရှေ့ထိုးသွားတော့မှ သူသူ  ပါးစပ်ကြီးကိုဟောင်းလောင်း ဟ,ခါခံသည်။ လီးနှစ်ချောင်းသာ ရှိလျင် ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းကြီးထဲသို့ တစ်ချောင်းထည့်ထားပေးချ င်သည်။

လီးတစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိဝင်သွားပြီ ဆိုမှ ဟူး..ကနဲ သက်ပြင်းကြီးချပြီး ကိုကျော့်ကို မြတ်နိုးစွာ ကြည့်မိပါသည်။ ကိုကျော်ကတော့ ချစ်မည့်သူ မဟုတ်ပါ...ဆောင့်မည့်သူပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ လီးမှာ မော်တာဝယ်တပ်ထားလေသလား မသိ။ ဗိုက်ကြီးနေလဲ မသနား....

" ဖုန်း...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်...ဖုန်း..အာ့..ပြွတ်..ဖုန်း..ပလွတ်..ဖုန်း..အာ့ဟူး...ဖုန်း..ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်. .ဖုန်း...ပလွတ်.စွတ်..ဖုန်း..သေပါပြီ ကိုကျော်ရယ်...စွတ်စွတ်ပြွတ်ပြွတ်...ဖောင်း.."

စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားတဲ့အသံ ပြန်ထွက်လာတဲ့ အသံ...သူသူ့ တင်ပါးဆုံနဲ့ ကိုကျော့် ပေါင်ရင်းရိုက်သံ သူသူဖင်ခေါင်းပေါက် ကိုကျော့် လဥရိုက်သံ ..ကောင်းလွန်းလို့ ဆောင်ပေးဖို့ တောင်းဆိုသံတွေ ဆူညံနေပြီ။ အရှိန်တက်နေပြီ..။

စောက်ပတ်က အနှစ်ထူလွန်းလို့ လိုးရတာ ထိမိလွန်းသည်။ ဒစ်ဖူးကြီးက ကောင်းသည့်ဒဏ်ကို သိပ်ကြာကြာ မခံနိုင်။ စစ်စစ်.စစ်စစ်နဲ့ ဆွဲညှစ်ခံနေရသည်။ သူသူ့..ဒူးနှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ပေါင်ကို နည်းနည်းချဲကားပေးလိုက်မှ သက်သာလာသည်။ ကဲသူသူရေ....စားပေတော့..ဆိုတဲ့ မေတ္တာအပြည့်နဲ့ လီးဒစ်ဖျားအထိဆွဲထုတ်ပြီး ဖုန်းကနဲ  ဖုန်းကနဲ ဆောင့်လိုးပေးတော့ သူသူ့ခမျှာ..နင့်ကနဲ..အင့်ကနဲ...ရင်ခေါင်းထဲ ရောက်အောင် ကောင်းရသည်။ ရှည်လိုက်တဲ့ လီးကြီးရယ်လေ....။

တစ်နာရီတော့ ကျော်သည်။ အချက်ပေါင်းမြောက်များစွာ...ဖြည်းဖြည်း တစ်ခါ မြန်မြန်တစ်လှည့် သွက်သွက် တစ်ဖုံ စုံချီဆန်ချီ လိုးသည်။ လီးဝင်တိုင်း..လီးထွက်တိုင်း ကောင်းသည်။ ကောင်းသည့်ဒဏ်ကို စောက်ပတ်က မထိန်းနိုင်။ ဘယ်လိုကြိုးစား ထိန်းထိန်း...ထိန်းလေ ကောင်းလေ..သံသရာ လည်နေပြီး စောက်ရည်တွေ စိမ့်စိမ့် စစ်စစ်...အနှစ်တွေ အကုန်ထုတ်မိသည်။ ကိုကျော်ကရော... ကောင်းမှကောင်းပါလေစ..။

ကိုကျော့်ကိုလည်း ကောင်းစေချင်ပါသည်။ကိုယ်နှင့်ထပ်တူ ခံစားကျေနပ်စေလိုပါသည်ရှင်....

" ဆောင့်ကိုယ်...အီး...အာရပါးရဆေါင့်...အား...ဆောင့်ပါကိုယ်ရယ်..ဆောင့် ..အင့်..အင့်..အာ့..ကောင်းတယ်ကိုယ်..ဆောင့် ဆောင့် တအားဆောင့်..အဟား. သွက်သွက်လေးကိုယ်...သွက်သွက်လေးအ..အ..အ..အားဟား...ပြီးပြီကိုယ်ရေ...ကိုယ်ပြီးပြီ...ကိုယ်ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ. ..."

ကိုကျော့် လီးရည်တွေ စောပတ်ထဲ ပန်းထည့်တော့ ပျော်လိုက်တာ ကျေနပ်လိုက်တာများလေ။ သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို သိုင်းပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားမိတယ်...။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြတ်ထွက်မတတ်စုပ်နမ်းမိတယ်..။ သူလီးကြီးကို အရင်းကပြတ်ပါလာအောင် စောက်ပတ်ကြီးနဲ့ စုပ်ဆွဲထားမိပါတယ်...။ သူသူကောင်းသလို...ကိုကျော်ကောင်းတယ်ဆိုလျ င်သူသူကျေ နပ်ပျော်ရွှင်ရပါသည်။

စောက်ပတ် ပြဲလျင်လဲ ပြဲပါစေ...ဖင်ကွဲလျင်လဲ ကွဲပါစေ...ရင်ထဲ အသဲထဲ စွဲစွဲမြဲမြဲ ချစ်ရပါသည်...ကိုကျော်.......။

..............................................................................................................................

တစ်ညလုံး ကားစီးလာရလို့ နွမ်းနေမယ် ထင်ခဲ့ပေမယ့် မနက်စောစောမှာ ခင်ခင်ထွေး လန်းနေပါသည်။အတွေ့ အကြုံသစ်မို့ နှစ်သက်မိသည်။ သူသူက အသိအိမ် သွားလည်မည်ဆိုတော့ လိုက်သွားမိသည်။ ကိုကျော်..တဲ့။ နီလာ့ အဖေဆိုတော့ ဒေါ်ဝေနဲ့ ခမည်းခမက်..။ ကိုယ်ကလဲ ဒေါ်ဝေ နဲ့ခမည်းခမက်..။ အဲ...သူနဲ့ကိုယ်နဲ့...ခ်ခ်..ဘာလိုလိုကြီး ပါလားနော်...ခ်ခ်။ လူကို မမြင်ဖူးခင်ကတည်းက ထွေးစိတ်ကူးတွေ ယဉ်မိသည်။ ကောက်ရလျင် ကောက်စားလိုက်မယ်..ပေါ့..။

တကယ်တော့ ထွေးက ဟန်ဆောင်မှုတွေ..ဂုဏ်တွေ..သိက္ခာတွေကြားမှာ ငတ်မွတ်နေတာ ကြာပါပြီ။ ဆယ်စုနှစ် တစ်ခုခန့်ငတ်နေခဲ့ရသည်။ လင်သိက္ခာ..သားသိက္ခာတွေက ထွေးကို တံတိုင်းကြီးလို ကာရံထားတာ ခံနေရသည်။ ခု ခဏတော့ လူ့ဘဝ.. လူ့လောကထဲ..မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ရပိုင်ခွင့်တွေ ရသလောက် ယူလိုက်ဦးမည်။

ဟန်ဆောင်မှုတွေ..ဂုဏ်တွေ..သိက္ခာတွေကို ဖယ်ပစ်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ တွေးပြီး...လွတ်လပ်စွာခံစားလိုက်သည်။ ကိုကျော့် အိမ်ကလေးက သီးသန့်နေရာ သီးခြားခြံဝင်းလေးနှင့် နှစ်သက်စရာပါ။ လူနေကျဲပါးပြီး သန့်ရှင်းသည်။ ဒီလိုနေရာလေးမှာ..စိတ်လွတ်လက်လွတ် ခံလိုက်ရလျင်...လို့ တွေးမိတော့ ဖုတ်ဖုတ်က အရည်စိမ့်ချင်လာသည်..။ သူကရော..ဘယ်လိုပုံစံမျိုးလဲ..မြင်ချင်လှပါပြီကွယ်..။

ခြံတံခါးဝ,မှာ ရပ်စောင့်နေရင်း သူ့ကို ခပ်လှမ်းလှမ်းက အသေအချာ စောင့်ကြည့်နေမိသည်။ ဆိုးပါဘူး...အသားကညိုသလိုပေမယ့်..လက်ခံနိုင်ပါသည်။ အရပ်အမောင်းက ပုံမှန်ယောင်္ကျားတစ်ယောက်အသွင်ဆိုတော့ အထူး ရင်မခုန်မိ..အားတောင် နဲနဲလျော့သွားသည် ။ အနီးကပ်ရောက်လာမှ ရင်တွေပြန်လည်ပူနွေးလာသည်။

လက်မောင်း လက်ဖျံ  ရင်အုံမို့မို့တွေက ကျန်းမာသန်စွမ်းသော ယောင်္ကျားတို့ လက္ခဏာကို ဖော်ဆောင်နေသည်။ မျက်နက်ဝန်းများနှင့်နှုတ်ခမ်းအစုံက ရွှန်းလဲ့ကြည်ရွှင်ပြီး စကားပြောနေသလိုလိုလားထင်ရသည်။ ညအိပ် ပုဆိုးပါးပါးအောက်က ပေါင်တန်ကြီးတွေက ထင်းနေပြီး အိပ်ယာ ထ,မို့လား မသိ..။ ပေါင်တန်ကြားက လီးတန်ကြီးကို ပုံသဏ္ဍာန်ရှင်းရှင်းမြင်ရသည်။ စိတ်ကထင်နေလို့လားတော့ မသိ..။ ဒစ်ကြီး..အရစ်ကြီးပါ မြင်မိသလိုလို။ တခြားအရာတွေထက် လီးတန်ကြီးရဲ့ သဏ္ဍာန်က ထွေးစိတ်ကို ပိုဆွဲဆောင်ပြီး သူ့ဖက်ကိုမဲသာစေသည်။

ယောင်္ကျားသားတွေရဲ့ လီးပုံသဏ္ဍာန် တော်တော်များများကို အကြမ်းအားဖြင့် ထွေးမြင်ဖူးခဲ့ပါသည်။ ငယ်စဉ်က အားကစားသမားမို့..ဘောင်းဘီတိုအောက်မှာ..အတွင်းခံပါးပါးအောက်မှာ...ဘောင်းဘီရှည်အောက်မှာ...ပုဆိုးကြားမှာ..အို......ပုံသဏ္ဍာန်အမျိုးမျိုး မြင်ဖူးပါသည်။ ဟိုတုန်းက ရင်လည်းဖိုခဲ့ဖူးတာ  ဝန်ခံပါသည်။

အခု အဲဒီရင်ဖိုမှုက ထွေးရင်ထဲ အသစ်ပြန်လည်ဖွဲ့စည်း တည်ဆောက်လာသည်။ လူရွေးမှန်ပြီထင်ပါရဲ့...။သူထွေးကို တစ်ချက်ရှိုးတော့ ရဲရဲလေးပြန်ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွန့်တွန့် ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူ့မျ က်နှာအိုးတို့အမ်းတန်း ဖြစ်သွားလို့ မြှားချက်စူးသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်။ သို့ပေမယ့်...ဒီအဖွဲ့ထဲမှာ ကိုယ်က အသက်အကြီးဆုံး။ အပိုင်ဆုံးချ ည်ပြီး တစ်ချက်ကောင်း ကျင်းဝင်အောင် သွင်းနိုင်မှ အဆင်ပြေမည်။အီလည်လည် လုပ်နေရင်ဇာတ်မျောမည်...မောမည် ။

ဒေါ်ဝေတော့ ကိုယ်ချင်းစာတတ်မည် ထင်ပါသည်။ လိုအပ်လာလျင် သူ့ကို အကူအညီတောင်းမည်။ အိမ်ပေါ်မှာ ကလေးအတူ ထိန်းရင် းရလာတဲ့ အခွင့်အရေးတစ်ခုကို မိမိရရ အသုံးချပစ်လိုက်သည်။ နို့အကိုင်ခံရသည်။ အားမလေး....ငယ်ဘဝကို ပြန်မျ ားရောက်သွားသလားလို့ မှိန်းခံနေမိတာ အကြာကြီးပါပဲ..။ သတိပြန်လည်လာတော့ နို့ကြီးကို တစ်ပြုံလုံး အောက်ကပင့်မ, ဆုပ်ထားသတဲ့ကွယ်...ရဲလိုက်တာ...ခ်ခ်။

အိကနဲ...အိကနဲ...နှစ်ခါသုံးခါအညှစ်ခံလိုက်ရတော့

" တော်ပြီလေကွယ်...စောက်ရည်တွေ စို့နေပြီ...ဟင့်အင်း.." 

လို့ သူ့လက်ကို ပြန်ညှစ်ပြီး မဖယ်ချင့် ဖယ်ချင်...ဆွဲဖယ်လိုက်ရသည်။ 

" ဒီနေရာ..ဒီအချိန်..ဒီအခြေအနေမို့ပါကွယ်....ထွေးလဲ ခံချင်ပါတယ်.."

လို့ မျက်ဝန်းများမှတဆင့် ပြောနေမိတာ သူသိမှာပါ။ ဒေါ်ဝေရှိနေတော့ သူရှောင်ပြေးနေသည်။ လိုက်ဖမ်းတိုင်း ရှောင်ထွက်သည်။ ဖမ်းမမိတော့ လက်နက်ကြီး သုံးပစ်သည်။ ဘယ် ပြေးဦးမလဲ။ မဝေအလစ်မှာ သူ့လီးကြီးကို ကြိုက်တယ်...အလိုးခံချင်တယ် ဟု တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောပစ်လိုက်တော့..ပြေးမလွတ်တော့..။ယောင်္ကျားများ သနားစရာတောင် ကောင်းလှပါရဲ့..။ ခ်ခ်....။ ဒီစကား..မိန်းမက စ,ပြောတော့ ဘာဖြစ်သွားမှာမို့လဲ..နော်.။ သူတို့က စ,ပြောရမယ့် စကားလို့ ပုံသေ ကားချမှတ်ယူကျင့်သုံးနေတာကို ထွေး အမုန်းဆုံးပဲ..။ ဘယ်သူကစ,ပြောပြော...လိုးကြတာက ပြောင်းလဲသွားမှာမှ မဟုတ်ပဲ။ ကိုယ်သတ္တိမရှိရင်..ကိုယ်ပဲငတ်ရမှာလေ..။ ထွေး လဲအငတ်ခံရပေါင်းများတော့ သတ္တိတွေ ဘယ်ကဝင်ရောက်လာတယ် မသိပါဘူး ပြောပစ်လိုက်တယ်။

ခ်ခ်...ပြောင်းပြန်များဖြစ်ရသေး..။ သူက..အိမ်လာခဲ့.တဲ့။ လီးကြီး ဆွဲလိမ်ပစ်ချင်လိုက်တာလေ..တကယ်ပဲ။မိန်းကလေးကို ယောင်္ကျားလေးက " အိမ်လာခဲ့ "တဲ့။

ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ။ ဒါပေမယ့်...ထွေးပြောခဲ့သလိုပေါ့...။ ယောင်္ကျားလေးက အိမ်မခေါ်ရဘူးလို့ ပုံသေကားချ သတ်မှတ်ထားတာ မရှိဘူးလေ...နော်.. ။ သွားရမှာပေါ့..။ ဒီခရီးထွက်လာတာ...ဒီအလုပ် လုပ်ဖို့ပဲ။ သူသူ ကိုတော့ တစ်ခုခု တစ်စုံတစ်ရာ ညှိရမှာပေါ့လေ...။

အော်....တစ်ခုပြောစရာ ကျန်နေခဲ့လို့..ထွေးက အသက် ၄၇ နှစ်..သွေးမဆုံးသေးပါဘူး....လို့ ခ်ခ်...။

..................................................................................................................................

" စွတ် စွတ်..ပြွတ်..ဖန်း အင့်.ပြွတ်ပြွတ်ဖွတ်..ဖြန်း..ပလွတ်ပြွတ်ပြွတ်  ဖုန်း..အာ့..ကိုယ်ရေ..အင့်. .ဗိုက်ကြီးသည် နော်..အင့်..ပြွတ်ပြွတ်..ဖြန်း...ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်."

" အင့်..အင့်..အဲလိုလုပ်ပါ...အင့်..ပြွတ်.ဖွတ်..အင့်..ကောင်းတယ်ကို...အင်း..ကောင်းတယ်... အင့်..ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..အင့်..ရှီး..ကွတ်ကျွတ်..ကောင်းလိုက်တာ..ကို..."

" ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..ကို..ဆောင့်...ဆောင့်ပေး..အသွက်ဆုံးဆောင့်ပစ်ကို...အင့် အင့် အင့်"

" ဟူး.....များလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ..ဖူး..ပြွတ်....."

"  ကို..."

" အင်..."

" လီးကြီးချွတ်တော့ကွယ်...ဗိုက်ထဲက..ကလေးကဝ,ပြီတဲ့..နော်.."

" သူ ကရော..."

" သူလဲ ဝ,ပြီ....လင်းဆွဲသာပြောတာ ကိုယ်က နှစ်ချီဆက်ဆွဲတာ..ဝ,ပြီပေါ့ "

" ချွတ်ပြီနော်....ပလွတ်..ဖွတ်..ပျစ် "

အစောကြီးပဲ ရောက်လာကြပြန်သည်။ ကိုကျော်..လင်းဆွဲ ဆွဲပြီးခါစ,မို့ သူသူ ဂါဝန်ကြီး ကောက်စွပ်ပြီး တံခါးထဖွင့်သည်။ လန်းဆန်းသည့် သူသူ့ကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီး ခြံဝင်းတံခါးဖွင့်ပေးဖို့ ကိုကျော်ထွက်သွားလို့ သူသူအိမ်တံခါးဝ,ကပဲ စောင့်ကြိုပါသည်။

သီတာလည်း ထ,လာသည်။ " သွက်သွက်လေး " လုပ်နေလို့ ပါးဆွဲလိမ်ပေးလိုက်မိသည်။ ကြည်ပြာ..ဖြူ ပြာ..မူယာတို့ကို ပွေ့ယူကြိုဆိုနမ်းလိုက်ကြပြီးမှ..မေမေ့ပါးကိုမွှေးလိုက်ပါသည်။ မေမေက ဗိုက်ကိုပွတ်ပြီး..တိုးတိုးမေးပါသည်..

" ဒေါ့ဂီနဲ့ တစ်ပေါင်ကျော်ပေးသေးလား သမီး.."

" ဟင့်အင်း...ကုတင်နဲ့လှေပဲ မေ."

မေမေ သက်ပြင်းချပြီး စိတ်အေးသွားသည်။ တစ်ညလုံးလိုးမယ် ဆိုတာကိုတော့ မေမေ ခန့်မှန်း သိထားပြီးသားမို့ ပြောပြဖို့မလိုတော့ပါ..။ ဧည့်သည်တွေ အိမ်မှာထားပြီး ရေတွင်းပြေးကြရသည်။ မျက်နှာသစ်နေဆဲ ဘုရားဒကာကြီးက စားသောက်ဖွယ်ရာအစုံအလင်နှင့် ရောက်လာပြီး ပျော်ပျော် ပါးပါး ဝိုင်းဖွဲ့စားကြသည်။စားသောက်ပြီးတော့ သူသူ ကားနှင့်ပြန်လိုက်သွားပြီး သီတာက ဈေးသွားရပြန်သည်။ မဝေနှင့်နီလာ မီးဖိုထဲမှာသိမ်းဆည်းနေတော့..ကိုကျော်နှင့် မမထွေးတို့ ကလေးထိန်း..။

လက်မောင်းကို လက်ညှိုးလေးနှင့်တို့ပြီး ခေါ်တော့ လှည့်ကြည့်မိသည်။ ရင်ဘတ်ကို လက်ညှိုးထိုးပြ၍ ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ဘာမှ မရှိ...။ ဒါပေမယ့် သူသဘောပေါက်ပါသည်။ မီးဖိုချောင်ဖက် တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်ပြီး ထွေး၏ နို့အုံကြီးကို လက်တစ်ဖက်က အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အောက်ကပင့်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးတော့ ကျောကော့ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နောက်ပြန်ထိုးထည့်ကာ ဘရာချိတ်ဖြုတ်ပေးသည်။ လက်ညှိုးလေးအောက်ကို ထိုးပြသဖြင့် တီရှပ်အောက်အနားကို လက်ထိုးပြီးနှိုက်သည်။

နို့လုံးကြီးမှာ အိတင်းပြီး မာနေသည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ လှိမ့်ချေ တော့လည်း မာတောင်နေသည်။အသက်ကြီးမှ နို့ခိုးနှိုက်နေရသဖြင့် ငယ်မူငယ်သွေးကြွပြီး လီးက တောင်လာသည်။

သူကလည်း တော်သည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အရှည်လိုက် အုပ်ကိုင် ပွတ်ဆွဲသည်။ ဒစ်ကို လက်မလေးဖြင့် အလျားလိုက် ပွတ်လိုက် ဝိုက်ပွတ်လိုက်..ဆော့ကစားသည်။ လီးတန်ကြီးကို တစ်ထွာပြည့်..မပြည့် တိုင်းကြည့်ပြီး..

" ဖူး......တစ်ထွာတင်းတင်းပဲ "

ဟု ကြိတ်မနိုင် ခဲမရ တိုးတိုးပြောသည်။ ဆုပ်ကိုင်ပြီ းဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ ဂွေးဥတွ နှိုက်ပွတ်ပေးတော့ အလွန်ရွသည်။ စကားပြောတော့ လေသံမျှသာ....

" မနေ့ညက ဘာလို့မလာ.."

" သူသူ လာတယ်လေ...ဒေါ်ဝေက အလှည့်ကျသွား...တဲ့ "

" ဒီညလာမှာ လား.."

" အင်း...လာမှာ...လာကုန်းမှာ.ခ်ခ် "

" ကြောက်ဖူးလား.."

" လီးကြောက်တဲ့ စောက်ပတ်ရှိလို့လား...လီးကြိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ပဲရှိတယ် ဒီလီးမျိုးဆို သိပ်ကြိုက်..ခ်ခ် "

" ခု..လိုးချင်ပြီကွာ...."

" ထုတ်လိုက်ပြီး တက်ထိုင်လိုက်မယ်နော်.."

ကိုကျော့် ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ချီထားသည့် ဖြူပြာလေးကို အခန်းထဲရှိ ပုခက်အတွင်းသို့ သွားထည့်စဉ် မမထွေးအနောက်က လိုက်လာသည်။

" မြန်မြန်ပြီးအောင် လိုးပေးနော်...ဒေါ်ဝေတို့ သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ပေါ့ ညမှအားရပါးရ လိုး...နော် "

" ဒီမှာပဲ လိုးမယ်..မြန်မြန်ကုန်းလိုက် "

ကုတင်ဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်း၍ ထမီလှန်ထားပေးသည်။ ဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဒစ်ဖူးကြီး ထိုးထည့်ရာ ခါးကုန်းသွား၍ လက်နှင့်ဖိထားပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်သည်။ မထွေးမှာ တုန်ရီနေပြီး ဖင်ကြီးနောက်သို့ အဆက်မပြတ်ဆောင့်တွန်းနေ၍ အဆုံးထိ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီး အဆက်မပြတ်ဆောင့်သည်။

ပါးစပ်က ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ဆွဲယူပြီး ခေါင်းအုံးဖုံးအစွန်းကို ကိုက်ထားသဖြင့် အသံမထွက်ပေမယ့် စောက်ပတ်က အသံတွေဆူညံစွာ ထွက်သည်။ ကြာလျင်မဝေတို့ ကြားသွားနိုင်သဖြင့် ဆယ့်ငါးချက်မျှအဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး လီးရည်များပန်းထုတ်ပေးလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်လုံး အပြင်ပြန်ထွက်လာကြတော့ မဝေနှင့်နီလာတို့ ရေတွင်းဖက်က ပြန်လာတာတွေ့ရသည်။ မဝေက

" မမထွေး..ပျင်းနေရင် သီတာ့ အခန်းခဏလှဲနေလို့ ရတယ်နော်..အားမနာနဲ့ "

" ရတယ်မဝေ...ဒီမှာ ကိုကျော်ကဧည့်ခံကောင်းပါတယ်..မပျင်းပါဘူး "

" ဟုတ်လား...ကိုကျော်က ဘာတွေပြော..."

" အော်....မဝေတို့ မိသားစု သဘောထား ပြည့်ဝကြောင်း..တောအကြောင်း..တောင်အကြောင်းတွေပေါ့.."

" ခ်ခ်...တောင်အကြောင်းက ခပ်များများထင်ပါရဲ့...ကိုကျော်က တောင်အကြောင်းသိပ်ပြောတတ်တာ..ပုပ္ပါးတောင် စစ်ကိုင်းတောင်...စုံလို့ပေါ့ ခ်ခ်  "

" ခ်ခ်...ဟုတ်တယ်..ဝေရဲ့..ဟော.သီတာပြန်လာပြီ..."

သူတို့နှစ်ယောက် သီတာ့ကို ထ,ကြိုကြတယ်။ အင်း....မင်းကြီးမင်းလေးတို့..မယ်ဝဏ္ဏတို့...သီတဂူ တို့လေ့လာထားဦးမှ ဖြစ်မည်..။

...................................................................................................................................

မနေ့ညက သူသူ့ယောက္ခမက ဘဝဇာတ်လမ်းစုံနှင့် ဒီရောက်လာရခြင်း အကြောင်းကို အတူအိပ်ရင်း ပြောပြတော့ မဝေစိတ်မကောင်း။ သူ..ကိုကျော့်အပေါ် အာသီသပြေ စိတ်ကူးယဉ်နေပြီဆိုတာ သိရ၍ ပိုပြီး အားနာရသည်။ ကိုကျော့်ကိုတော့ စိတ်မပူပါ။ ကိုကျော် နားလည်နိုင်ပါသည်။ သူသူ့ဗိုက်ထဲက ကလေးဘယ်ကရောက်လာတယ်ဆိုတာ မမထွေး ခန့်မှန်းသိနေပြီ ။

အနည်းဆုံးတော့ သူ့သားရဲ့ သွေးတစ်စက်မှမပါတာ သိနေကြောင်း အရိပ်အခြည်ပြောပြနေတော့...ခွင့်မပြုချင်လဲ ခွင့်ပြုရတော့မည်။ သူသူ့ကိုလဲ နားလည်အောင်ပြောပြပြီး စိတ်လျော့ခိုင်းရမည်။ အော်....ဘဝများစွာအတွက် ထိုးကျွေးခဲ့တာ မဟုတ်ကြောင်း ကိုကျော်နားလည်စွာ ခွင့်လွှတ်နိုင်ပါစေ...ဟုသာ ဆုတောင်းမိပါသည်။

မထွေးကို လင်ရှိပါလျက် လီးငတ်နေတာ မိမိနှင့်တူညီလှချ ည့်လားဟု ကိုယ်ချင်းစာ အတွေးလည်း တွေးမိနေပါသေးသည်။ ဝတ္တရားရှိ၍ တစ်ခုတော့ သတိပေးခဲ့ပါသည်.....။

" ကိုကျော်က လီးလဲစူပါ..လီးရည်လဲ စူပါနော်..သွေးမဆုံးသေးရင် ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တယ်...သတိတော့ထားပေါ့..."

......................................................................................................................................

မမထွေး တက်ကြွလန်းဆန်းနေသည်။ သီတာ့ကိုလည်း သမီး..သမီး နှင့် ပါးစပ်က မချတော့။ ဈေးထဲ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေလဲ အများကြီး ဝယ်လာသည်။ လက်ဆောင်ပစ္စည်း ဆိုသည်ကလဲ...စကားလှအောင် သုံးတာပါလေ...တကယ်တော့..ရွှေတွေပါ။ မယူဘူးဆိုလဲ..မရ။ သူကလဲ...မဝေတို့ လောက်မချမ်းသာပေမယ့် လင်ဖြစ်သူက တစ်လကိုသိန်း ၂၀ အနည်းဆုံး ပို့ပေးသည်။

သုံးစရာ..ဖြုံးစရာ အကွက်မရှိတော့ လက်ထဲမှာ အများကြီးပိုနေသည်။ အဖေ့ကို လိုချင်လို့ ဖားတာမျိုး သီတာက မကြိုက်။ မုန့်ဟင်းခါးပဲ အေးအေးဆေးဆေး ရောင်းစားတော့မည်။ မရပါ..။ နောက်ဆုံးတော့ လက်ခံလိုက်ရတာပါပဲ..။ အဖေ လိုးနိုင်ရင် ပြီးတာပါပဲလေ....အသက်ကလေး မသေအောင်တော့ လိုးနော်..အဖေ....။

.........................................................................................

ဈေးသိမ်းပြန်ရောက်လာကတည်းက မမထွေး ပွဲကြမ်းသည်။ နေ့လည်ပိုင်းက သူ့ဘဝ ဇာတ်လမ်းကို သီတာနှင့် ကိုကျော်တို့အား မချွင်းမချန်ပြောပြပြီး အမှားရှိလျင် ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ကြို အတင်တောင်းပန်သည်။  ကိုကျော်က အမြဲခွင့်လွှတ်ပါတယ်ကွယ်..ဟဲဟဲ..  ဆိုတော့ သီတာ့ ရှေ့မရှောင် လီးဆွဲလိမ်သည်။

လိုးပြန်တော့လဲ ကြမ်းလှသည်။ ဘယ်လိုက ဘယ်လို ဖြစ်သွားသည် ဆိုတာကို မမှတ်မိတော့ပါ။ ထွေးခြေထောက်တွေက သူ့ပုခုံးပေါ်တင်ထားပြီး ဖင်ကြီးမြောက်လျက် စောက်ပတ်ကြီး ဖွင့်ပေးထားတာကို သူကထွေးပေါ် မှောက်လျက် ရင်ဘတ်နံဘေးမှာ လက်ထောက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို ကြမ်းရမ်းစွာ စုပ်နမ်းနေသည်။ ဒူးက မွေ့ယာပေါ် အားလျားမှောက်ထောက်ထားပြီး လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးနှင့် ထုံးကနဲ ထုံးကနဲ ပစ်ပစ်ဆောင့်တော့ စောက်ပတ်ထဲ မီးထတောက်မတတ် ပူလောင်အောင့်တက်သွားသည်။

တစ်ချက်လဲ မဟုတ်..ဆယ်ချက်လဲ မက...အချက်တစ်ရာလဲ မပြီးနိုင်။ ဆောင့်ချက်က ရက်စက်သည်။လဥကြီးက ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ ဖင်ပေါက်ကို တစ်ဖတ်ဖတ် လာမြှူ ဆွယ်နေတော့ ဖင်ခံကြည့်ချင်စိတ်လဲ ပေါက်လာသည်။ ကောင်းလွန်းမက ကောင်းနေတော့ ညှစ်အားသန်သန်နှင့်ညှစ်ပေးမိသည်။အလိုလေး...ညှစ်လေ..ဆောင့်လေ..ကောင်းလေလေ...

" စွပ်..ဖုန်း..အင့်..စွတ်..ဖန်း..အု..စွတ်..ဗြွတ်..ဖန်း..အင့်...ဆောင့်စမ်း..အင့်...ကျွတ်ကျွတ်...ပလွတ် ပြွတ် ဖုန်း..အင့်..ဖွတ်..ဗြွတ်..ဖုန်း..အင့်..လိုးစမ်းပါ.အသေလိုး...အား...အင့်.."

အဲဒီလူ...ကိုကျော်လေ...စိမ်ခေါ်လေ...အဆောင့်ကြမ်းလေ ပါပဲလား...ကြောက်တော့ မကြောက်ပါ...သူကြမ်းလေ ကြိုက်လေပါပဲ...ဒါပေမယ့်..စောက်ပတ်ထဲက အောင့်လှပြီ...သားအိမ်ထဲ အထိ သူ့လီးဒစ်ဖူးကြီး ဆောင့်ချက်တိုင်း ဝင်ထွက်နေပါသည်။ တစ်သက်လုံး ခံခဲ့ဘူးသမျှ..ကိုကျော့်လိုးချက်က အနိုင်ယူသွားသည်။ နောက်ဆုံးတော့..မောင်....လို့ခေါ်မိသွားလောက် အောင်ကောင်းလှပါသည်....

" အား...ကောင်းတယ် မောင်..အင့်..ဖုန်း...ကြမ်းထာမောင်ရယ်..ဖုန်း..အာ့ဟု..ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..မောင်ရေ..."

စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို ဒစ်ဖူးကြီး မြုတ်ရုံဆွဆွပြီး..အရှိန်နှင့်ဆောင့်ဆောင့် လိုးတာ...သည်းအူ ပွင့်မတတ် ကောင်းလှသည်။ စောက်ရေတွေ ဖင်ပေါက်ထဲအထိ ဝင်သည်။ ဖင်ပေါက်လည်း ရှုံ့လိုက် ပွလိုက်ဖြစ်ပြီး လီးဝင်ချိန်ရှုံ့၍ လီးထုတ်ချိန် ပွင့်နေသည်။ ပါးစပ်လည်း မပိတ်နိုင်တော့...။ အချိန်ပြည့်အော် နေရသည်။

ဒဏ်မခံနိုင်တော့ပါ။ လီးရည်တွေ မြန်မြန်သာပန်းထုတ်ပေးပါတော့..မောင်။

" သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးမောင်..အင့်..သွက်...သွက်...အင့်..သွက်သွက်အင့်...ပြွတ်.ဖုန်း..ပြွတ်ဖုန်..ပြွတ်ပြွတ်..ဆောင့်..မောင်ရေ..ဆောင့်..ုပြွတ် ဖုန်းထွေးပြီးတော့မယ်...ပြီးတော့မယ်..အား"

" ဟူး...ပြီးတော့မယ်....အား...အား...ပြီးပြီမောင်ရေ...ထွက်ကုန်ပြီ...ပန်းထွက်ကုန်ပြီ...အား.. အား.. ဟား...မောင်ပြီးလိုက်ပါ...ပြီးပါမောင်...အင့်..ပြီးပေးပါ..လီးရည်တွေပန်းပေးပါ...အား..အား..ကောင်းတယ်မောင်ရေ...ကောင်းတာ..ကောင်းတာ...ကောင်းတာ.....ဟူး..."

မောင့်လီးရည်တွေ အများကြီးပဲ ရလိုက်တယ်....ကျေနပ်တယ် မောင်..ကျေနပ်တယ်...မထွေးအသား ခါးပေမယ့်...မထွေးစောက်ပတ်ကတော့.... ချိုမြဲချိုမြနေမှာပါ။

...............................................................................................................................................

မထွေးက အသက်နှင့်မမျှ ကိတ်သည်။ နို့ကြီးတွေက အပျိုစင်လို လုံးခဲ မာတင်းနေသည်။ နယ်လို့ကောင်း စို့လို့ ကောင်းလှသည်။ နို့နယ်..နို့စို့မခံရတာကြာပြီ ဖြစ်၍ ဆတ်ဆတ်ထိ မခံနိုင်။ နို့စို့ချက်ပြင်းပြင်းလေး တစ်ချက်လောက် ဆွဲလိုက်လျင်..စောက်ပတ်က ချက်ချင်းစောက်ရည် စိမ့်လာသည်။ ဆောင့်လိုးနေရင်း နို့စို့လျင်ပိုသိသာသည်။ တစ်ချက်စို့..တစ်ချက်ညှစ်..တစ်ချက် စောက်ရည်ထွက်သည်။

ဖင်ကြီးတွေကလည်း ကားထွက်နေသည်။ ဖင်ကုန်းလိုးလျင် ပိုသိသာသည်။ ဖင်မကုန်းလဲ ကားနေတာပဲ ဖြစ်ပါသည်။ အသားတွေက ပြည့်သည်။ လျောလျဲမှုတစ်ချက်မှ ရှာမတွေ့။ ပြောရလျင် မဝေ ထက်တောင် တောင့်နေသေးသည်။ စိတ်ကြိုက်လိုးနော်..အားမနာနဲ့....ဆိုပါလား။

တစ်ပေါင်ကျော်လိုးတော့ မခံနိုင်ပါ။ အသေအော်သည်။ သူ့ကို အိပ်ယာပေါ်မှာ ဘယ်ဖက်ကို စောင်းအိပ်ခိုင်းပြီး တစ်ပေါင်ကျော်လိုးပစ်သည်။ ကိုကျော်က ဘယ်ဖက်စောင်းအိပ်ပြီး လိုးရတာကို ပိုကြိုက်သည်။

ဖြောင့်ဖြောင့် ဆင်းနေသည့် မမထွေး ဘယ်ဖက်ပေါင်ကိုခွ ညာဖက်ပေါင်ကို မိုးပေါ်မြောက်ပြီး ပုခုံးပေါ်တင်...ဖင်ကြီးတွေကြား သီးခြားခွဲထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲ လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်အိအိထိုးထည့် အရသာ အလွန်ကောင်းသည်။ ဖြည်းဖြည်းထည့်လေ အရသာရှိလေ...။ လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်ရင်ကိုပဲ...ထွေး မခံနိုင်တော့ပါ.။

သားအိမ်ပွင့်နေ၍ လီးထိပ်ဖူးကြီး တိုက်ရိုက်ဝင်သည်။ အရပ်ပု..ခါးရိုးတိုသည့် မိန်းမများဆို ထ,ပြေးဖို့များသည်။ လီးတစ်ဝက်ထက် ပိုထိုးထည့်တော့..မျက်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး လက်က ဗိုက်ကို တွန်း၍တားသည်။

" မရဘူး မောင်ရဲ့..အောင့်တယ်.."

ခဏတော့ ရပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ ဝင်သလောက်နဲ့ပဲ လိုးပေးလိုက်တော့ ထွေးစိတ်ထဲ..နဲနဲရဲလာသည်။ ထပ်ထိုးထည့်တော့ ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ...ဆိုပြီး ညှစ်ပေးလာသည်။ တကယ် နဲနဲထပ်ထိုးထည့်တော့ အော်တာပါပဲ... ။ သားအိမ်ထဲ ဒစ်ကြီးဝင်သွားပြီလေ..။ အဆုံးထိသာ ထိုးထည့်ပစ်လိုက်သည်။

ဆတ်ဆတ်ခါ တုန်ရီပြီး လက်ကလည်း ဗိုက်ကိုတွန်း ပါးစပ်ကလည်းအော်...ဆောက်တည်ရာမဲ့ ဖြစ်နေတော့ သူ့ဘယ်ဖက်ပုခုံးကို ကိုကျော့် ညာလက်နဲ့ဆွဲတင်ပြီး လီးမထုတ်ပဲ ညှောင့်ပေးနေမှ တစစ်စစ်ကောင်းပြီး ခံနိုင်လာကာ..သားအိမ်ကလဲ ညှစ်လာပါသည်။ စောက်ပတ်ကလဲညှစ်...သားအိမ်ကလည်း ညှစ်...လီးကြီးကလည်း ညှောင်ညှောင့်ထိုး..ထွေးမျက်စေ့မှတ်ပြီး အံကြိတ်ခံပါသည်။

ကောင်းလို့ ခံတာပါ။ အဆက်မပြတ် ကောင်းလို့ အဆက်မပြတ် ခံတာပါ။ ဆောင့်လို့ ကောင်းတာက တစ်မျိုး..ညှောင့်လို့ကောင်းတာက တစ်မျိုး...ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းညှစ်ပြီးရင်းညှစ်..စောက်ရည်တွေ ထွက်ပြီးရင်းထွက်....တစ်သက်လုံး စုခဲ့သမျှ စောက်ရည်တွေ သူ့တစ်ပေါင်ကျော်လိုးခံရတော့မှ ကုန်တာပါပဲ...ဆောင့်သာ လိုးလိုက်ပါတော့....။

" အောင်မယ်လေး....အတွေးမှ မဆုံးသေး...ဆောင့်လိုးတယ်...အောင့်တယ်..ဆောင့်လိုးတယ်...အောင့်တယ်...အား"

ဆောင့်ချက်တွေ များလာတော့ အောင့်တာလေးက အရသာတစ်ခုလို ဖြစ်လာပါသည်။ ဝေဒနာ မျိုးစုံပါလား..။ ဒီလီးကြီးတစ်ချောင်းထဲနဲ့ ဝေဒနာပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင်လောက် ပေးနေသည်။

နာရီဝက်ကျော် တစ်နာရီလောက် လိုးလိုက်မှ အသားသေပြီး ခံနိုင်သွားသည်။ နောက်ထပ် ဘယ်လောက်ကြာကြာ လိုးဦးမည်မသိ။ ကြာချင်သလောက်ကြာ..။ ကြာလေ ကောင်းလေပဲ ဆိုပြီး စောက်ပတ်ကြီး ဖွင့်ခံပစ်တော့မှ ကိုယ်တော်က ဆတ်ဆတ်ကလေး အချက်တစ်ရာလောက်လိုးပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထည့်သည်။အားပါး...သားအိမ်ထဲကို..တိုက်ရိုက် အတားအဆီးမရှိ ဝင်ပါသည်ရှင်...

သူ ထည့်ပေးသမျှလီးရည်တွေကို သားအိမ်ကရနိုင်သမျှ စုပ်ယူသည်။ စောက်ပတ်က ရှိရှိသမျှ ကြွက်သားတွေက သူ့လီးကြီး ထွက်မပြေးနိုင်အောင် ဝိုင်းဝန်းညှစ် ဆွဲဖမ်းသိမ်းထားကြသည်။ သူ့လီးထစ်ကြီးကလဲ..တစ်ထုတ်ထုတ်နဲ့ ခုန်နေသည်...။ အကြာကြီးပါပဲ...မိန်းမူးခံစားနေရသည်။

အော်....ယောင်္ကျားဆိုတာ..ဒီလိုပါလား..ဟု သူနဲ့ ကျမှ သိရတော့သည်။ အိမ်က အမ်ဒီ ကြီးကို အမှိုက်ပုန်းထဲ လွှင့်ပစ်လိုက်တော့မည်လေ.....ကိုကျော်ကတော့..ကိုကျော်ပါပဲကွယ်။

" ကောင်းလား မမထွေး.."

" သေပါပြီရှင်...."

" ခ်ခ်....ဒီလောက်တောင်ပဲလား "

" ဒီထက်ပိုပါတယ်ရှင်..."

" ငါလိုးမ နော်....မချွတ်ပဲထပ်လိုးပစ် မှာ.."

" အော်....ခံလိုက်မှာပေါ့ရှင်..ခ်ခ် "

ကျွန်မဘဝ ပြန်လည် နုပျိုသွားသလိုပါပဲ။ အရာရာကို...ကြည်နူးစရာ..နှစ်သက်စရာ...ခွန်အား...စွမ်းအင် တွေ အဖြစ် ပြောင်းလဲနားလည် လာပါသည်။ ကိုကျော့်အပေါ် ယခင်ကထက်ပို၍ ပို၍ အထင်ကြီးမြတ်နိုး...တန်ဖိုးထားမိပါသည်။

နောက်တစ်ခါ ဘယ်လို လိုးပေးဦးမှာလဲ မောင်..။ တစ်ပေါင်ကျော်တော့ တော်ပါ ပြီ။ တစ်ညတည်း..ဒီလိုသာ နှစ်ခါအလိုးခံရလျင် ကျွန်မအိမ်ကို ပြန်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးရှင်...သနားသဖြင့်..နောက်တစ်မျိုးလေး ပြောင်း လိုးပေးပါနော် နောက်တစ်မျိုးလေး....။

....................................................................

" ဖေ..."

" နီလာ...သမီး.."

" ဖေ့လီးကြီး နီလာ့စောက်ပတ်ထဲမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတုန်းပဲဖေ...နီလာ့ စောက်ပတ် ပြန်ရွလာပြန်ပြီ "

" ဖေပြန်ဆောင့်ပေးမှာပေါ့ သမီးရယ် ဒီလိုလေး.."

" အင့်...အာ့..ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါ ဖေရယ်...ရှောရှောလေးပေါ့ "

" ဒီလိုလေးလား...ပြွတ် ပြွတ်..."

" အင်း...ကောင်းတယ်ဖေ..ဖေရော ကောင်းလား.."

" ကောင်းတယ် သမီး..ပေါင်ကြီးအပေါ်မြှောက်ထား နော်.."

" အင့်..ရော့...အားဟ...သမီးစောက်ပတ်ကြီး ဖွင့်ပေးထားတယ် အဖေ..လိုး..အင့်..လိုး..နဲနဲ ပြင်းပြင်း တစ်ချက်လောက်ဆောင့်အဖေ..အင်း.."

" သမီး စောက်ပတ်က လိုးလို့သိပ် သိပ်ကောင်းတာပဲ သမီးရာ....စေးပိုင်နေတာပဲ.."

" ဖေ့လီးကြီးကလဲ..ငရုတ်ကျည်ပွေ့ကြီး ကျနေတာပဲ..သမီးစောက်ပတ်ထဲမက ရင်ထဲထိ နင့်တယ်..ခ်ခ်.ကောင်းတာ အဖေ ဆောင့်.ဆောင့်.အပြင်ထိထုတ်ဆောင့်..အီး..."

" ကောင်းလားသမီး.."

" ကောင်းတယ်.ဆို...စောက်ရည်တွေ ထွက်နေတာ သိဘူးလား ဖေကလဲ "

" သိတယ်...ရွှဲနေတာပဲ..ဖေ့ ဂွေးဥတောင်စိုနေပြီ.."

" ခ်ခ်..ဖေ့ ဂွေးဥကြီး သမီးဖင်ကို လာလိုးနေတာ သိလား..ခ်ခ်..ဝင်လဲ ဝင်ပု..."

" ဟင်းဟင်း...ဖေ့ ဦးကျည်ပွေ့နဲ့ ထောင်းပေးမယ်..."

" အာ...စောက်ပတ်ထဲပြီးအောင် လိုးပေးပါဦး အဖေရာ...ရွနေလို့ပါ.."

" အင့်..သမီး...ရော့..ရော့.ရော့.."

" အားပါး...ကောင်းတာဖေရာ..."

" ရော့ပါဗျာ..ရော့ပါ..ရော့..ရော့.."

" အူးဟူးဟူး...ကြီးလိုက်တဲ့လီး..အာ့...အင့်...အာ့..ဆောင့်ဖေ...ဆောင့်..အင့် "

" ကြိုက်လား သမီး.."

" ကြိုက်တယ် အဖေ...ဆောင့်.."

" အင့်..အင့်..လိုးလို့ကောင်းထာ.."

" လိုး အဖေ..လိုး..အာ့ဟာ့...ခ်ခ်..ဖေက လိုးဆို အသေဆောင့်တာပဲ.အင့်..အာ့..ပြောတောင် ပြောရဲတော့ဘူး ခ်ခ်..အင့်..အူးဟူး..ကျွတ်ကျွတ်.."

" ပေါင်ကားပစ်လိုက် သမီး..အင်း..ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ..အင့်..ရော့.."

" စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီဖေ.."

" ဖေ ယက်လိုက်မယ်သမီး..ပလပ်..ပလပ်..ပြွတ်..ပလပ်..ပြူ း ပြွတ် "

" အားဟ..အားဟ..ကောင်းထာ ဖေ လိုးတော့..လိုး...အိုးဟို့ဟို့...အု."

" ပေါင်ဆွဲထား သမီး..ဖေပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးမယ်.."

" အင့် ဖေ..ရော့...ဆောင့်...အား..အူးဟူး...ကောင်းပါ့ ဖေရာ.အားရထာ..အူး..စောက်ပတ်ပြဲပစေဆောင့်..အား.."

" ရော့..အင့်..ရော့.."

" ဖေ..ဖေ..သမီး....ပီးတော့မယ်ဖေ..အ..အ..အ..အု..အား..ထွက်ကုန်ပီ..ဖေရေ...အား..သမီး...ပီးပြန်ပြီ..အား ဟားအားဟား...သမီးပီးပီ..ပီးပြန်ပြီဖေရယ်..အား...အား...ဟင်း...ဟင့်.."

ကိုကျေ ာ်နီလာ့ကို ဖက်ပြီး စောက်ပတ်ကြီးထဲ လီးကြီး စိမ်ထားပေးပါသည်။ စောက်ရည်တွေ တစ်ဇိဇိ ထွက်ပြီးညှစ်နေသည်မှာ မမောနိုင် မပမ်းနိုင်..။ အတော်ကြီးကြာမှ သက်ပြင်းကြီး ဟူးကနဲ ချပြီး နီလာမျက်လုံ းဖွင့်နိုင်သည်။

" ဖေ ကတော့ ကိုယ့်သမီးကိုယ်လိုး တဲ့ နေရာမှာ တကယ်စံပဲ...အကောင်းဆုံးတွေ ပေးနိုင်တယ် ခ်ခ်.."

" ချစ်လို့ပေါ့ သမီးရယ်.."

" သီတာ့ကိုရော..ဒီလို လိုးပေးတာပဲလား အ​ဖေ.."

" အင်းပေါ့ သမီးရဲ့..မေးကြည့်ပါလား"

" ခ်ခ်..ယုံပါတယ် ဖေလိုးကြီးရယ်..ကြည်ပြာလေး ကြီးလာရင်ရော...ဒီလို လိုးပေးဦးမှာလား..ခ်ခ်.."

" အာ...ကလေးကို.."

" ခ်ခ်..နောက်ဆယ့်သုံးနှစ်ဆို လိုးလို့ရပြီ..ဖေရဲ့...ခ်ခ်..သမီး သင်ထားပေးမယ် ဖေလိုးပေးနော်..ခ်ခ်.."

" ဝေးကြီး လိုသေးတယ်..."

" ကြည်ပြာ ပြီးရင်...ဖြူ ပြာ..မူယာ..ခ်ခ်...သမီးတို့တောင် အလှည့်ရောက်ပါ့မလား မသိဘူး..ခ်ခ်...သူသူကလဲ အမွှာပဲတဲ့....ခ်ခ်​.."

" အမွှာပဲလား...သူ့အမေလိုပေါ့.."

" အင်း...မေမေဝေ ပြောတော့..ဖေ့ လက်ချက်တဲ့..ခ်ခ်..ဖေ့လီးရည်က တအားသန်တာတဲ့ ခ်ခ်.."

" သမီးရော..အမွှာယူဦးမလား.."

" ယူမယ်ဖေ...ဖေလိုးပေး ခ်ခ်.."

သီတာ ဈေးကပြန်လာတော့ အဖေနှင့်နီလာ လိုးနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ မနက်လင်းဆွဲ စားထား၍ သီတာ့အတွက် ပြည့်စုံပြီး ဖြစ်ပါသည်..။

" သီတာရေ..."

အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့..နီလာ ပေါင်ကြီ းကားပြီး စောက်ရည်တွေ လီးရည်တွေ သုတ်နေသည်။ စောက်ပတ်ကြီးက စောက်မွှေးတွေ ပတ်ချာဝိုင်းပြီး ဖောင်းမို့နေသည်။

" ဖေက နီလာ့ကို တစ်မနက်လုံး လိုးပြီးပြီ..နီလာလဲကွပြီ...ဖေက လီးတောင်နေတုန်း....အဲဒါလေ...သီတာ ခံလိုက်ကွာ..မမဟင်းချက်မယ်...ဖြစ်မလား.."

တကယ်တော့ နီလာ့ ဆင်ကွက်ကို သီတာသိသည်။ သူ့အစ်မက သူ့ကိုလည်း အများကြီး ငဲ့ညှာခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်။ သူ့စေတနာကို နားလည်နေ၍ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ထမီကိုကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ချပြီး...

" ရတယ်လေ...ဖြစ်ပါတယ်..သီတာ့ စောက်ပတ်က အဖေ့အတွက်ဆို အမြဲ အဆင်သင့်..ခ်ခ်..နီလာ အပြင်ထွက်..."

" ဟာ...ကြည့်ဦးမယ်ကွာ..."

" ဒါဆို သီတာ့ စောက်ပတ်ထဲ အဖေ့လီးကြီး ဝင်သွားတဲ့ထိကြည့်...ပြီးရင်ထွက် ဘယ်လိုလဲ..."

" ဖြစ်တယ်..စ,.."

" အင့်..အဖေ...သမီးကို မဆွပဲလိုး..သမီးစောက်ပတ်က ရွှဲနေပြီ...အဖေနဲ့အစ်မ လိုးတာမြင်ပြီး ရွှဲနေပြီ ခ်ခ်..ထည့် အဖေ...အဖေ့လီးကြီးထည့်.."

" ရော့..သမီးလေး...အင့်..နာလား"

" နာပုဖေ...ဆောင့်..နီလာ ကြည့်ချင် လဲကြည့်တော့ကွာ....ဆောင့်ဖေ..ပြင်းပြင်းဆောင့် ဟင့်...ဟင့်..." 

.............................................................................................................................

နှင်းမှုံ လေးတွေ တဖွဲဖွဲကျနေသည်။ အရင် အိမ်ဟောင်းလေး မရှိတော့ပါ။ တစ်ထပ်တိုက် ပုလှလှလေးက အစားထိုး နေရာယူထားသည်။ ခြံလေးထဲမှာတော့ ပန်းပင်လေးတွေ လှပဝေစည်ဆဲပါ။

အိမ်ရှေ့ သီးသန့် လမ်းလေးပေါ်တွင် အားကစားဝတ်စုံ အပါးကလေးဝတ်ထားသော အသက် ၅၀ ကျော်ခန့်အန်ကယ်ကြီး တစ်ယောက်နှင့် စကတ်တိုနံ့နံ့..ဆွယ်တာပါးပါး ဝတ်ထားသော ၁၄ နှစ်အရွယ် ဖင်ကောက်ချိတ်ချိတ် နို့ထွားထွား ခါးသေးသေး ခပ်ချောချော ကောင်မလေးတစ်ယောက် ကျန်းမာရေး အပြေးလေ့ကျင့်ပြီး ပြန်လာကြသည်။ ခြံထဲရောက်တော့ အန်ကယ်ကြီး လက်မောင်းကို ကောင်မလေးက ခိုစီးပြီး အိမ်ဖက် လမ်းလျေှက်လာကြသည်။

အိမ်ထဲက အသက် ၃၅ နှစ်ခန့်ရှိ ဖင်ကြီးကြီး ဖင်ကားကား ဖင်ဖောင်းဖောင်း အန်တီလေး ထွက်လာပြီး ကြိုနေသည်။ ကောင်မလေးက ဖင်လေးရမ်းပြီး အိမ်ထဲပြေးဝင်သွားသည်။

" ဖေဖေ...သမီး အန်တီဝေ တို့ အိမ်သွားဦးမယ်..ဖေတို့ အိမ်စောင့်.."

" အေးအေး သမီး...ညနေတော့ စောစောသာပြန်ခဲ့.."

" ဟုတ်ကဲ့ ဖေ...ကြည်ပြာလေးရေ တီတီ သွားပြီ.."

" ဟုတ်..တီတီ...မုန့်ဝယ်ခဲ့.."

မသွားမီ...အန်ကယ်ကြီးနား ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောသွားသည်။

" ဖေ...စားလို့ ရပြီ သိလား...နူးအိနေအောင် ချက်ထားပြီးပြီ...ရဲရဲသာစား.."

" ခ်ခ်...ဖေက ဒါကြီးစားလို့ မဝ,သေးဘူး..ထပ်စားချင်တုန်းပဲ..."

" ဟိုဟာလေး စားလိုက်ဦး...ပြီးမှ...ဒါကဘယ်ချိန်စားစား..ခ်ခ်.."

သီတာ ကားကလေး မောင်းပြီး ထွက်သွားသည်။ ကားသံပျောက်သွားတော့..

" ဖိုးရေ....လာလုပ်ပေးပါဦး..."

ဦးကျော် ကြည်ပြာ့အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ကြည်ပြာက ထမီရင်လျှားလေးကို လျောလျဲလျဲ ဝတ်ထားတာတွေ့ရတော့ သီတာ့ အမွာစကားကို သတိရသည်။ စားလို့ရပြီ...တဲ့ ဟီး...။

" ဘာကြည့်နေတာလဲလို့ ဖိုးရဲ့.."

" အော်... မမြင်ဖူးလို့ကြည့်နေတာလေ..မြေးရဲ့ "

" အယ်...ဖိုး တကယ် မမြင်ဖူးဘူးလား ခိခိ..."

" အင်း..အဝတ်လဲ..ကော်ဖီသောက်မယ်.."

" လဲဘူး...ဒီတိုင်းသောက်မယ် ခ်ခ် "

မီးဖိုခန်းကို ဒီတိုင်းလိုက်လာသည်။ ကိုကျော် ကြည်ပြာ့ပုခုံးလေးကို ဖွဖွဖက်၍ ဧည့်ခန်းကို အဖြတ်..ဖျတ်ကနဲ လက်ကို ဆွဲယူပြီး နို့အုံလေးပေါ် တင်ပေးသည်။ တင်းမာနေသော အပျို စင်နို့လေးကို ဖွဖွအုပ်နယ်ရင်းမီးဖိုထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ကြည်ပြာလေး အားမလိုအားမရ..ရင်ဖိုနေမိပါသည်။ မနေ့ညက အန်တီ သီတာ ပြောတာတွေပြန်ကြားယောင်သည်...

" ကြည်ပြာလေး...ဖိုးဖိုးက မစ,ရင် သမီးက မပေးနဲ့နော်...ဖိုးဖိုးစိတ်ကို အရင်ဆွ...ဒါမှသမီး အရသာသိရမှာ."....တဲ့ ။

ခ်ခ်....အလိုးခံရတဲ့ အရသာကိုကြည်ပြာ အလွန်သိချင်သည်။ ဒီအရသာကို ဖိုးဖိုးမှအပြည့်အဝ ပေးတတ်သည် ဆိုပဲ..။ အရာရာ စပ်စုချင်သည့်စိတ်က အားလုံးကို အနိုင်ယူသည်။ ဖိုးဖိုး စိတ်ကို ဘယ်လို ဆွရမလဲ...အန်တီ သီတာကလည်း မသင်ပေးခဲ့..။ အင်း...စမ်းကြည့်ရမှာပဲ..။

" ဘာတွေလဲဟင်..ဖိုး.."

" ကော်ဖီနဲ့ နံပြားထောပတ်သုတ် "

ထိုင်နေသည့် အဖိုးကို နောက်သိုင်းဖက်ပြီး နားနားကပ်၍ စကားပြောတော့ ကြည်ပြာ့နို့အုံဖောင်းဖောင်းက အဖိုး၏ ကျောပြင်ကျယ်ကို ဖိနေသည်။ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတော့ အဖိုးကို ဖက်ရမ်းပြီး ကျောပြင်နှင့်နို့အုံကို ဖိကပ်ပြီးချေ ပစ်လိုက်သည်။

" နံပြားကြီး စားချင်ဘူးကွာ..ဖိုး.."

" သမီး အန်တီ ပြင်ထားပေးတာလေ သမီးရဲ့...သမီးက ဘာစားချင်လဲပြော...ဖိုးဝယ်ပေးမယ်.."

" အီကြာကွေး..."

ဖိုးက ကြည်ပြာ့ဖက် ခေါင်းငဲ့ပြီးပါးလေး နမ်းတော့ ဖိုးနှုတ်ခမ်းကြီးကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်သည်။ အရင်လဲ ဒီလို နမ်းနေကျပါ။ ဖိုးက နားနားကပ်ပြီး

" ဖိုးသွားဝယ်ပေးမယ်နော်...ခဏလေးစောင့်..."

ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ဖိုးလီးကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့ လှုပ်တုပ် လှုပ်တုပ် တောင်နေပြီ။ခ်ခ်...မဆိုးဘူး...နည်းလမ်းမှန်တယ်..။ အားတက်လာပြီး ရှေ့ဆက်တိုးသည်.. ။ ဖိုးကျောကြီးကို တအားဖိပြီး နှုတ်ခမ်းကို မမီမကမ်း နောက်က လှမ်းစုပ်ပြီး..

" ဟင့်အင်း...အိမ်က အီကြာကွေးပဲ စားချင်တာ.."

ဟောတော့...ထမီရင်လျှားလေး ပြေသွားပြီ။ အောက်ကိုတော့ ကွင်းလုံးကျွတ် ကျ ,မသွားပေးပါ။ နို့ကြီးနှင့်ကျောကို ကပ်ဖိပြီး ကျွတ်မကျအောင် ထိန်းထားလိုက်သည်။ ဖိုးက လက်ကို နောက်ပစ်၍ ကြည်ပြာ ခေါင်းကလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းပြန်သည်။ ဖိုးကို ဖက်ထားသည့် လက်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့ လက်က လီးကြီးပေါ်ရောက်သွားသည်။ ခ်ခ်...ပူပူနွေးနွေး မာမာတုတ်တုတ်ကြီး..။ လက်ဖဝါးလေးနှင့် မရဲတရဲ ပွတ်ကြည့်မိသည်။ အိ....ရှည်ကြီးပဲ...ခ်ခ်​..။

..........................................................................................................................

ဖိုးဖိုး ရင်ခွင်ထဲမှာ အမောပြေမှေးနေရင်း..ပြန်တွေးနေမိသည်..။ ကြည်ပြာ..၁၄ နှစ် ပြည့်တော့မည်။ ၁၃နှစ် မပြည့်တပြည့်လေးမှာ ကြည်ပြာ့စောက်ပတ်ထဲက သွေးတွေယိုကျ လာတော့ ငိုပြီးမေမေ့ကို ပြမိသည်။ မေမေကရယ်နေတော့ နားမလည်နိုင်။ ပြီးတော့ ပြောသေးသည်...သမီးလေး အပျို ဖြစ်လာပြီ...တဲ့။

နောက်တော့...စောက်မွေးတွေ ပေါက်လာသည်။ မဲနက်နက်...အထူကြီးပါပဲ။ စောက်ပတ်ကြီး ဖောင်းတက်လာပြီး အသားတွေ ပြည့်လာသည်...။ နုတ်ခမ်းသားတွေက အထူကြီး။ စောက်စေ့လေး ငုတ်စေ့စေ့ကို နခမ်းထူထူကြီးက ဖုံးနေသည်။

နို့တွေလဲ ကြီးလာသည်။ နို့အကြိတ်ကလေးတွေက မာပြီး နာချင်သည်။ ကြာလေလေ...နို့တွေက ကြီးလာလေလေ..။ နို့သီးစက်ဝန်းလေးကလည်း ပန်းရောင်ပြေးပြီး ကြက်သီးဖုလေးတွေ တက်လာလို့ လက်နဲ့ ချေ ကြည့်မိသည်။ ဘယ်က ဘယ်လို ပတ်သက်တယ်မသိ..။ တစိမ့်စိမ့်ကောင်းပြီး စောက်ရည်လေးတွေစိမ့်လာသည်။

ယောင်္ကျားလေးတွေကို မြင်တိုင်းစိတ်ထဲ တစ်မျိုးခံစားတတ်လာသည်။ သူတို့ဟာတွေကို မရဲတရဲ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ကြည့်မိသည်။ သူတို့ဟာ..ဆိုတာက လီးကို ပြောတာပါ။ ခ်ခ်.

ဖိုးဖိုးနဲ့ အလိုးခံမလား..လို့ မေမေက မေးတော့...ဖိုးဖိုး လီးကြီး ကို ခဏခဏ ခိုးခိုးကြည့်မိသည်။ လီးကြီးက အကြီးကြီပဲ..အမေရေ့...ဆိုတော့ အမေက တစ်ခစ်ခစ် ရယ်ပြီး ခံမလား..မခံဘူးလားပြော..လို့မေးသည်။ ခံမှာပေါ့ မေမေကလဲ..လို့ အမောတကော ပြန်ဖြေခဲ့ လိုက်သည်လေ။

တီတီ သီတာကလဲ..သင်ပေးပါသည်။ လီးကို ဘယ်လိုစုပ်..ဘယ်လိုကိုင်..အစုံပါပဲ...တီတီလဲ ဖိုးဖိုးနဲ့ အလိုးခံနေတာ တဲ့။

" ခ်ခ်...."

မနက်က ဖိုးဖိုးကို သွေးတိုးစမ်းကြည့်မိသည်။ ဖိုးဖိုးကျောပြင်ကို နို့ကြီးတွေနဲ့ ဖိပွတ်ပြီး လီးကို စမ်းကိုင်မိတော့ သံချောင်းကြီး ကိုင်ရသလို မာတောင်နေသည်။ ထမီက ပြေနေတာမို့ မတ်တပ်မရပ်ရဲ။ လီးကြီးကိုပဲ ဇွတ်အတင်း ဆုပ်ဆွဲထားမိသည်။

ဖိုးဖိုးက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ ကုန်းပိုးပြီး လိုက်သွားရသည်။ ထမီကလျော့နေတော့ နောက်မှာ ဖင်ကပေါ်နေပြီ ။ ဖိုးဖိုးလက်တွေ နောက်ပစ်ပြီး ကြည်ပြာ့ တင်ပါးတွေကို ပင့်ကိုင်တော့ လက်ညိုးကြီး တစ်ချောင်းကစောက်ခေါင်းထဲ စွပ်ကနဲဝင်သွားပြီး ကျန်လက်ညှိုးတစ်ချောင်းက ဖင်ခေါင်းထဲဝင်သည်။

စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသည့်လက်ညှိုးကို ဖိုးဖိုးကဆော့ပေးနေတော့ စောက်ရည်တွေ တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်လာပြီး အလိုးခံချ င်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်သည်။ အို..ဖိုးဖိုးက သူ့အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားတာ...

" အခန်းထဲ ဘာသွားလုပ်မှာလဲ...ဖိုးရဲ့.."

" လိုးမှာလေ..မြေးရဲ့၊ မြေးလေး စောက်ပတ်ကြီးထဲ ဖိုးဖိုးလီးကြီးထည့်ပြီး လိုးပေးမှာ..."

" အို...ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း.."

" မခံချင်ဘူးလာ သမီး.."

" ဟင့်....ခံချင်တယ်..ခ်ခ်..."

အခန်းထဲ ရောက်တော့ ကြည်ပြာ့ကို ကုတင်ပေါ် မချချင်ချချင်ပုံစံနှင့် ရပ်နေသည်။ ကြည်ပြာက မြင်းစီးသလို အထက်အောက် ခုန်ခုန် ဆောင့်ပေးတော့ ဖိုးဖိုးလက်ညှိုးက စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေပြီး စောက်ရည်တွေ တစ်ဖြန်းဖြန်း ထွက်ယိုစီးလာသည်။

ဖိုးဖိုးက လက်ခလယ် ထပ်ထိုးထည့်ပေးတော့ ကျပ်ကျပ်ကလေးမို့ ပိုပြီး ကောင်းပိုပြီး ခုန်နေမိသည်။အောင်မယ်လေး....ကြည်ပြာ အကောင်းလွန်၍ ပြီးသွားပါလေရော...။ ဖိုးဖိုး လည်ကုတ်ကြီးကို တအား ကိုက်ဆွဲပစ်သည်။ ဖိုးဖိုးခါးကို စောက်ပတ်နဲ့ တအား ပစ်ဆောင့်လိုက်သည်။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ပြီး အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေ ပွတ်နေ မိသည်။ ဖိုးဖိုးနဲ့ သမီးတော်တော် ဆိုးတာပဲနော်....။

ဖိုးဖိုးပုခုံးပေါ် ပါးကလေးအပ်ပြီးမှိန်းလို့ကောင်းနေပါမှ ကုတင်စွန်းပေါ် ထိုင်လျက် ပုံစံ ချပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ထမီက ဖတ်ကနဲ ခါးပေါ်ပုံကျသွားသည်။ ဖိုးဖိုးက ထမီကိုကြည်ပြာ့ ခေါင်းပေါ်ကျော်ချွတ်ပြီး ပုခုံးလေး နှစ်ဖက် အသာတွန်းလိုက်လို့ ပက်လက်ကလေးလန်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး ဟောင်းလောင်းပွင့်သွားသည်။

ဖိုးဖိုး ပုဆိုးကွင်းလုံး ကျွတ်ပုံချလိုက်တော့ လီးတန်ညိုတုတ်တုတ် ဒစ်ကားကားကြီးက ည်ပြာ့ စောက်ပတ်နဲ့တည့်တည့်..။ ပုတ်သင်ညိုလို ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့ အူယားလာပြီး မဆီမဆိုင် စောက်ရည်တွေ ထွက်လာပြန်ရော။

ဖိုးဖိုးက ကြည်ပြာ့ ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကြားက မှောက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းသည်။ လျှာကြီး ထိုးထည့်ပြီး ကြည်ပြာ့လျှာကို ယက်သည်။ စုပ်သည်။ လက်တွေကလည်း နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေသည်။ကြည်ပြ ာအလိုးခံချင်နေပါတယ်ဆိုမှ ဒီလိုလုပ်နေတော့ စောက်ပတ်ထဲက ပိုရွလာပါသည်။ မနေနိုင်တော့ပါ..

" လိုးတော့လေ...ဖိုးရဲ့..၊ကြည်ပြာ မနေနိုင်တော့ဘူး...စောက်ပတ်ထဲက ရွနေပြီ.."

အဲလို ပြောင်ပြောင်ပြောလိုက်မှပဲ ဖိုးဖိုးက ကြည်ပြာ့ပေါင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ အပေါ်တွန်းတင်ပြီး.သူ့ဘယ်လက်နဲ့ကြည်ပြာ့ ညာဖက်ပေါင်ကိုတွန်း...သူ့ညာလက်နဲ့လီးတန်ကြီးကိုကိုင်...ကြည်ပြာစောက်ပတ်ကွဲကြောင်းလေးကိုပွတ်ဆွဲ ပွတ်ထိုးနေပြန်သည်။ရွတယ်..မခံစားနိုင်...။

" လိုး..ဖိုးရဲ့...လိုး...ကြည်ပြာ့စောက်ပတ်က အကြီးကြီး..ဖိုးလီးလောက် မပြောနဲ့..ဆင်လီးတောင် လိုးလို့ရပြီ...လိုး..လိုးဖိုးရဲ့.."

ဒါတောင် ဒစ်ဖျားနဲ့ ဆယ်ခါလောက် တေ့တေ့ ဆွနေသေးသည်။ တကယ် သွင်းတော့..မဝင်ပါ ။ အချက် ငါးဆယ်ကျော်ခြောက်ဆယ်လောက် ထိုးထိုးထည့်နေပေမယ့် မဝင်ပါ။ နောက်တော့ ဖိုးဖိုးက စောက်ပတ်ကိုယက်ပေးပြီး စောက်ရည်တွေ ရွှဲလာတော့မှ ထပ်ထိုးထည့်သည်။

အီး...ဒီတစ်ခါတော့ ဝင်သည်။ ဒစ်ဖူးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာတော့ တင်းတင်း ပြည့်ပြည့်ကြီးမို့ စုပ်ထားလိုက်သည်။ ဖိုးဖိုးက ခဏစိမ်ထားပြီး နဲနဲချင်း တအိအိ ထိုးရင်းဆောင့်...ဆောင့်ရင်းထိုး...လိုးပေးသည်။ ကောင်းလိုက်သည်မှာ ဖော်ပြစရာ စကားမရှိ ။

.....................................................................................................................

ဖိုးဖိုးက တစ်နေကုန် လိုးပါသည်။ မနက်က တီတီ သီတာ ပြင်ပေးထားခဲ့သည့် နံပြားတောင် အရာ မယွင်းပါ။ ကြည်ပြာ့ မုန့်ပေါင်းက ပိုစားလို့ ကောင်းတယ်ပြောသည်။ ကြည်ပြာကလည်း မေမေတို့ တီတီသီတာတို့ သင်ပေးထာသည့်အတိုင်း ကောင်းကောင်းကြီး အလိုးခံသည်၊ပြန်လိုးသည်။

ဖိုးဖိုးကို မျော့နေအောင် ပြန်လိုးပေမယ့် ဖိုးဖိုး မမျော့ပါ။ ကြည်ပြာပဲ မျော့သွားရပါသည်။ ဖိုးဖိုးလီးကြီးဖြင့် တစ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ကြည်ပြာတစ်ချက် ပြန်ညှစ်ပါသည်။ လီးကြီးကစောက်ပတ်ထဲ ပြည့်နေလို့ ညှစ်ရတာ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ရှိပြီး အလွန့်အလွန်ကောင်းတော့ စောက်ရည်ကစစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ထွက်သွားသည်။

ဖိုးတစ်ချက်ဆောင့် တစ်ချက်ညှစ် တစ်ချက် စောက်ရည်ထွက်. ကြာတော့ ဖိုးဖိုးကုတင်ကြီး စောက်ရည်ပင်လယ်ထဲမျောသွားမလား ထင်မိသည်။ နေ့လည် ထမင်းလည်း မစားဖြစ်ပါ။

လီးပဲ စားနေလိုက်သည်။ ဖိုးဖိုးလီးက လွဲလို့ ဘာကိုမှ မစားချင်တော့ပါ။ စောက်ပတ်တော့ နဲနဲ ပြဲသွားပါသည်။ စောက်ပတ်ပြဲမှပဲ ဖိုးဖိုး အလိုးရပ်သည်။ ဆက်လိုးလျင် ရောင်ကိုင်းလာမှာစိုး၍ မရပ်ချင် ရပ်ချင် ရပ်လိုက်ရသည်။ ကြည်ပြာလည်း မရပ်ချင်သေးပါ။ ခံချင်သေးသည်။

ဒါပေမယ့် လမ်းတောင် ကောင်းကောင်း မလျောက်နိုင်တော့ပါ ။ ခ်...အပြင်ဖက်က မေမေနှင့် တီတီသီတာတို့ အသံတွေ ကြားရသည်..။ တီတီက ဘယ်နှစ်ချီ ဘယ်နှစ်ခါ အလိုးခံလိုက်ရလဲ မေးရင်..ဘယ်လိုဖြေရပါ့...ကြည်ပြာ မမှတ်မိ...မမှတ်ထားနိုင်ခဲ့......။

...................................................................................................

ဝါမဝင်မီ သီတာ မင်္ဂလာဆောင်သည်။ အိမ်ရော..ခြံရော...ပစ္စည်းအားလုံး သီတာတို့ လင်မယားကိုလက်ဖွဲ့ပြီး သုံးဘီးဆိုင်ကယ်လေးနှင့် ကိုကျော်တစ်ယောက်ထဲ ထွက်သွားခဲ့သည်။

.....................................................................................

ပြည်နယ်လေး တစ်ခု၏ မထင်မရှား မြို့ကလေး တစ်ခုမှာ အသားညိုညို ခပ်နွမ်းနွမ်း လူတစ်ယောက် သုံးဘီးဆိုင်ကယ်လေးဖြင့် မနက်..ညနေ မုန့်ဟင်းခါး လှည့်လည်ရောင်းချနေပါသည်။ စားလို့လည်း အလွန် ခံတွင်း တွေ့ကြပါလိမ့်မည်။ ကြုံလျင်ဝယ်စားကြည့်ပါ မိတ်ဆွေ...ဆိုင်ကယ်မှာ စာရေးထားပါသည်။

နီလာ..သီတာ

ဟင်္သာတ မုန်ဟင်းခါး....ပါ ။


အားပေးမှုကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

 မောင်ကျော်



........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။


ကိုကျော် အပိုင်း ( ၄ )

ကိုကျော် အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - ကိုကျော်

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နောက်ရက်တော့ မဝေ တော်တော်လေး နေမြင့်မှ အိမ်ရောက်လာပါသည်။ နီလာနှင့်ကြည်ပြာ တို့လည်းပါလာသည်။ သီတာနှင့် သူသူတို့က မီးဖိုထဲမှာ တွတ်ထိုးနေကြသည်..။

" ကဲ...ကိုယ်တော်...ပြောပြဦး.မနေ့ညက အခြေအနေလေး...မိသူ မုန့်ပေါင်းကြီး စားလို့မှကောင်းရဲ့လား လို့ "

" ဝေ ကလဲကွာ..."

" ဝေ..သမီးကို မေးလို့ရတယ်နော်...မောင့်ဝန်ခံ စကားကြားချင်လို့....မောင့်ကို အထင်ကြီးချင်လို့... သဘောပေါက် "

" အင်း....မအေတူပဲကွာ..မောင်ပြောရမှာ ရှက်တယ်..."

" လိုးရတာ မရှက်ရင် ပြောရတာလဲ မရှက်ရဘူး မောင်ရဲ့...ပြော..ဘယ်နှစ်ချီလဲ ပုံစံတွေတော့ မပြောနဲ့တော့....ဝေခံဖူးပြီးသား "

" လေးချီထဲပါ..ဝေရဲ့.."

" အကုန်ပြောနော်..မောင် "

" ဖင်ပါလိုး လိုက်တယ်...ဒါပဲကွာ.."

" ရဟူး....မောင်ကတော့လေ..ရက်စက်ပါ့...အေးလေ သူ့သူ့ ဖင်ကြီးကလဲ လိုးချင်စရာကြီးကိုး..ဖင်လိုးလို့ကောင်းလား ကွဲမသွားဘူးလား မောင်...ခ်ခ်.."

" ကောင်းတယ်..မအေတူပါ ဆိုမှ..ကွဲပါဝူး...မောင်ချော့လိုးရတာပေါ့..ဆီတော့ တော်တော် သုံးလိုက်ရတယ်.."

" အဆုံးထိထည့်တာလား...သူသူကတော့ ခံနိုင်လောက်တယ်.."

" ဟင့်အင်း...တစ်ဝက်ပဲ..သူဝမ်းနှုတ်ထားပေးမယ် တဲ့.."

" တော်တယ်ကွာ..မောင်ကတော့...စံပဲ..ဝေလဲ ဖင်ခံချင်လာပြီ..."

" လိုးပေးမှာပေါ့ ဝေရယ်...ဝေ့ဖင်ကြီးကလဲ..ရှယ်ပဲကို....လိုးပေးမယ် စိတ်ချ "

" ဖေဖေ...မေမေ ဝေက..အမွှာလေးတဲ့...မိန်းကလေးတွေ.."

" ဟေ....အဟွတ်..အဟွတ်.."

" ခ်ခ်...မိန်းမသံများကြားရင် ရေသောက်တာတောင် သီးတယ်..ငါ့လင်ကတော့..ခ်ခ်.."

" ဟုတ်ပါဝူး...ကြည်ပြာလေး အဖော်ရတာမို့ပါကွာ...ဝေ သူသူ့ဆီသွားလိုက်ဦး အမေ့ကို လန့်နေလိမ့်မယ်..."

မဝေ မီးဖိုထဲ ထွက်သွားမှ နီလာအနီးကပ်ပြီး ကလေးပေးသည်။ နို့ကြီးကနှစ်လုံးက တင်းမာနေသည်။ နို့ရည်တွေ အိနေတာဖြစ်မည်။

" ကလေးနို့တိုက်ဦး သမီး..အဖေ့ အခန်းထဲလာခဲ့...ဖေခေါ်သွားမယ်.."

" ခ်ခ်...ရှောရှောလေးနဲ့ပဲ ပြီးရတော့မှာလား ဖေ...သမီးလဲ ကြမ်းတတ်တယ်နော်..ခ်ခ်...."

နီလာ မီးဖိုထဲ လိုက်သွားပြီး စကားဝိုင်းထဲ ခဏဝင်သည်။ ကလေးနို့တိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ပြန်လစ်လာခဲ့ပြီး အဖေ့လီးကို အငမ်းမရ ဆွဲတော့သည်။ အဖေ့ အခန်းလေးထဲ ကလေးနို့တိုက်ရင်း ဇွန်းထပ်လေးပဲ အလိုးခံရသည်။ ဒါလဲအာသီသပြေအောင် အဖေ လိုးပေးနိုင်ပါသည်။ အဖေ့လီးက တုတ်ရှည်ကြီးဆိုတော့ ဖင်ကော့ပေးထားရုံနှင့် စောက်ပတ်ကြီးထဲမှာ အဆင်ပြေ နင့်နင့်လေးဖြစ်အောင် အဖေ လိုးဆောင့်ပေးနိုင်ပါသည်။

" ရှော..ပြွတ်...ရှော..ပြွတ်..ပြွတ်ပြွတ်ရှော...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ရှော..ဖတ်..ဟင့် အင့်...သွက်သွက်လေးဖေ...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်...ရှောဖတ်...ရှီး...ကောင်းတယ်ဖေ.."

ကလေးမွေးပြီးမှ နီလာ့ စောက်ပတ်က လိုးလို့ပိုကောင်းလာသည်။ အားရပါးရသာ လိုးလိုက်ချင်သည်။ နီလာ့ကို အိမ်ခေါ်ထားဦးမှပါလေ..သူဌေးချွေးမ ဆိုပေမယ့် ကိုယ့်သမီးပဲ....။

" ပြောဦးသမီး...သီတာရှိလဲပြော..အမေတို့ ပွင့်လင်းမှရမယ်...အသေးစိတ်ပြော..."

" အမေရယ်...အတွေ့နောက်ကျလို့ ဆွေးနေပါတယ်ဆိုမှ..ခ်ခ်..မနေ့ကတည်းက ဇာတ်လမ်း စ,တာ အမေရဲ့...ကြွက်လေကြွက်....ကြွက်သိုက်တွေ့ကတည်းက... အမေ့သမီး မော်တော်ဆပ် ခံလိုက်တာ...တွေ့ခါစ,လဲဖြစ်...အမေကလဲ အပြင်မှာစောင့်နေဆိုတော့ ကြာကြာလေး မနေရဲ ခဲ့ဘူး..."

" မြန်ထာ..သမီးရယ်..."

" ဟုတ်တယ် အမေ...အချက် အစိတ်သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးထွက်သွားတာ...ခ်ခ် "

" ဟဲ့...ဒါကိုပြောတာ မဟုတ်ဘူး ဟဲ့ တွေ့တွေ့ချင်း အလိုးခံလို့ မြန်တယ်ပြောတာ.."

" ခ်ခ်...သိပါဝူး...အမေပဲ ခိုးကျွေးလိုက်ဆို...သမီးလဲ ကျွေးပစ်တာပေါ့ ခ်ခ် "

" မနေ့ညကရော....ဖင်ပါ အလိုးခံလိုက်တယ်ဆို..."

" ခ်ခ်...ကိုကျော်က သမီးဖင်ကြီးကို လိုးချင်တယ်ဆိုလို့ပါ....ဒီလို ခံပစ်မှပဲ အေးမှာ အမေ...လူတိုင်းက ဒီဖင်ကြီးကို ရန်ရှာချင်နေကြတာ...ခ်ခ်..မေ ဖင်ခံဖူးလား..ခ်ခ်...ခံလို့ကောင်းတယ် မေ..စိတ်ကူးမလွဲနဲ့...ခံကြည့်.."

ဒေါ်ဝေ ဒုက္ခရောက်နေသည်။ သူနှင့် ကိုကျော်တို့ အခြေအနေတွေ သူသူ့ကို ဘယ်လို အသိပေးရမည် မသိ။ ဒီမှာက...အမွှာလေးတောင် မွေးတော့မည်။ အင်း...အိမ်ရောက်မှပဲ ပြောပြလိုက်ပါတော့မည်ဟု တွေးရင်း သက်ပြင်းမောကို ချမိသည် မပြောပြရင် ရေရှည်မှာ ရှုပ်လာနိုင်သဖြင့် အရှုပ်မခံချင်..။ ဦးဉာဏ်မြင့်တောင် နားလည်နိုင်သေးတာပဲလေ...သူသူလဲ လက်ခံနိုင်မှာပါ...ဟု အတွေးများ ယောက်ယက်ခတ်နေသည်။

နီလာကတော့..ငြိမ့်ငြိမ့်လေး ကောင်းနေသည်။ ဒါတောင် အဖေက တစ်ချက် တစ်ချက် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်သေးသည်။ နီလာလဲ ကြမ်းကြမ်းကြီး ခံလိုက်ချင်ပါတယ် အဖေ ဆိုသည့် အဓိပ္ပါယ်ဖြင့် ဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်ပြီး ခါးပင့်၍ ပြန်ပြန်ဆောင့်ပစ်သည်။

အဖေ့ လက်ကြီးက နို့တွေကို အုပ်ဆွဲတော့ နို့ရည်တွေ ပန်းထွက်သည်။ အဖေ့ကို တိုက်ချင်လိုက်တာလေ..။ အဖေ့လက်တွေလည်း နို့ရည်တွေနဲ့ စိုရွှဲနေသည်။

" အဖေ....မြန်မြန်လေးဆောင့်..ပြီးရင် နို့စို့...မြန်မြန် အဖေ...အင့်..သမီး ဖင်ကော့ပေးထားမယ်..မြန်မြန်..မြန်မြန်..အင့်..အဖေ..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်.."

..........................................................................................................................

ဗီဒီယိုထဲမှာ မေမေ လီးကြီးစုပ်နေသည်။ အားရပါးရ တစ်ရှိုက်မက်မက်စုပ် နေသည်မှာ သွားရည်တွေပင်ယိုစီးကျနေပြီး လီးကြီးစိုရွှဲပြောင်လက်နေသည် အထိ။ ဒစ်ဖူးကြီးကိုလည်း တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေပြီး ဂွေးဥကိုလက်တစ်ဖက်က ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေသည်။ အဲ...ဂွေးဥကြီးကိုငုံထားတယ် တော့..။ ဟူး...ဂွေးဥကို လျှာနဲ့ယက်နေပြန်ပြီ...။

မေမေ့မျက်နှာက တော်တော် အားရနေသလိုပဲ။ လီးကြီးကလဲ အကြီးကြီး။ ရှည်လဲ တော်တော်ရှည်သည်။ ဒစ်ဖူးကြီးကလဲ ကားကားကြီးနဲ့ ပြောင်လက်တင်းမာနေပါသည်။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း စောက်ရည်စို့လာပြီ။ ကိုကျော့်ဆီ သွားချင်စိတ် ဖြစ်လာမိသည်။ ကိုကျော်ဆိုလို့....အဲတော့...ခုမှသေချာကြည့်မိသည်..။

ဒီလီးကြီး မြင်ဖူးပါတယ်လို့ ထင်နေတာ..ကိုကျော့် လီးကြီးပါလား ! ဟုတ်သည်။ ဟုတ်လိုက်တာမှ မြေကြီးကိုလက်နဲ့ပုတ်ရင် လွဲချင်လွဲဦးမည်။ မနေ့ညကမှ ဒီလီးကြီး သူသူ့ ဖင်ကို လိုးထဲ့သွားခဲ့တာ...လွဲ နိုင်ပါ့မလား။ ဒီ ဒစ်ဖူးကြီးကိုလဲ မှတ်မိသည်။ သူသူ ဆော့ကစားခဲ့သည်...။ ဖွဖွလေးငုံခဲ့သည်...လျှာဖျားနဲ့ ဆော့ကစားခဲ့သည်...။ စုပ်ခဲ့သည်..။ အဲ...ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ...။ မေမေ့ကို မော့ကြည့်တော့...ပြုံးပြနေသည်..။

သူသူ သိလိုက်ပါပြီ...။ နားလည် လိုက်ပါပြီ။ လက်မခံချင်လဲ..လက်ခံလိုက်ပါပြီ..။ ဒါဆို...ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ.ဟင် အမေ။ သမီး ရှေ့တိုးရမှာလား...နောက်ဆုတ်ရမှာလား...။ ခေါင်းကို သွက်သွက်ကြီး ခါရမ်းပြီး မေမေ့ကို ကြည့်ပြန်သည်။

" ဘာမှမပြောနဲ့.ဘာမှ မမေးနဲ့သမီး၊ သမီးသိနေရုံ သက်သက်ဆိုရင် ပြည့်စုံပြီ ၊ မောင်ကျော့်ကိုလဲ ဘာမှမမေးနဲ့..ဘာမှမပြောနဲ့....တွေဝေတာတွေ၊ စဉ်းစားတာတွေ၊ ဝေခွဲမရတာတွေ....ဘာမှမလုပ်နဲ့ ဟုတ်ပြီလား သမီး.."

" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ..ခ်ခ်...အမေက မိုက်တယ်...ရှယ်မှုတ်တာပဲ..ခ်ခ်၊ ဒီလောက်ထိ မှုတ်တာ..ကိုကျော်လီးရည် မထုတ်ပေးဘူးလား မေမေ့ကို.."

" စောက်ပတ်ထဲ ပန်းတာ သမီးရဲ့...သမီးလင်က လူဆိုးပါအေ...စောက်ပတ်ထဲပဲ ပြီးတာ များတယ်၊ ဒါကြောင့်လဲ အမေဗိုက်ကြီးတာ..."

" ခ်ခ်...အမွှာပူးတဲ့..ခ်ခ်..လီးရည်တော်တော် သန်တဲ့လူ..ခ်ခ်.."

" အေးပါ...ရယ်ပါ....ညည်းကျမှ ဝဋ်လည်မယ်..ခ်ခ်.."

" လည်ပေ့စေ...ခံမှာပဲ...သူ့လီးရည်တွေက အများကြီးပဲ အမေရဲ့..နော်..မေ ၊ တစ်ခါတစ်ခါ ပန်းထည့်ရင် စောက်ပတ်ထဲကတောင် ပြန်အံထွက်တယ်..မေတော့ မသိဘူး..."

" တူတူပေါ့ သမီးရယ်...အမေ့စောက်ပတ်ထဲလဲ သူလီးရည်တွေ အများကြီး ပန်းထည့်တာပဲပေါ့..အမေလဲစောက်ပတ်ထဲက ပြန်အံထွက်တာပါပဲ...ဖင်ထဲတောင် ဝင်တယ်​..ခ်​ခ်​.."

" လီးကြီးကလဲ သန်တယ်နော် မေ၊ တစ်ခါပြီးရုံနဲ့တော့ အလုံးအထည်မလျော့ဘူး...ညှစ်လို့လဲ သိပ်ကောင်းတာပဲနော်..တင်း..မာ.နေတာပဲ.."

" အမေ တစ်ညလုံး အလိုးခံဖူးတယ် ဇိမ်နဲ့လိုးတာ..သူ့လီးကို စောက်ပတ်ထဲက တစ်ချ က်တောင် မထုတ်ဘူး...သေးပေါက်ချိန်က လွဲလို့..ခ်ခ် "

" ရွလာပြီအမေ...ဆိုင်သွားရအောင် သီတာနဲ့လဲ တွေ့ချင်တယ်...သူတို့က သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲနော်.. အမေ "

" ဟုတ်တယ်...ချစ်စရာကောင်းတယ် နွေးထွေးတယ်..အနစ်နာခံတယ်..ကိုယ်ချင်းစာ တရားရှိတယ်..သွားမယ်.လာ "

မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် သွားရင်း ဓမ္မာရုံ ခဏဝင်ကြသည်။ ပွဲတစ်ည ကျန်သေးသမို့ လူတွေ တရုန်းရုန်းကြားမှာ ဦးဉာဏ်မြင့်ကို တွေ့သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဒေါ်ဝေကို လူတွေ သိပ်မကြည့်ကြတော့ပါ။ ဗိုက်ကြီးသည်မို့မျက်နှာငယ်သည်။ သူသူ့ကို မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းနေသည်။ သူသူကလည်း သူသူပါပဲ။

ညကမှ အလိုးခံထားရသည့် ဖင်ကြီးကို တမင်လှုပ်ပြီး အကြည့်ခံသည်။ ကိုကျော်သာ မြင်ရင်ဖြင့်..စိတ်တိုတိုနဲ့ လိုးခွဲခံရဦးတော့မည်။ ဦးဉာဏ်မြင့်မအား၍ သားအမိနှစ်ယောက်သား ဆိုင်ဖက် ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ဆိုင်မှာ လူကျနေ၍ အထဲမှာ ခဏထိုင်စောင့်ကြသည်။ သူသူက သီတာ့ကို ကူနေပြီး မောင်ကျော်ကပန်းကန်ဆေး...။

မုန့်ရောင်းရင်း တီးတိုးတီးတိုး သဖန်းပိုး..ပြောရသည်က အရသာတစ်ခု...

" သီတာ...ည လာခဲ့မယ်နော်.."

သွားပါပြီ..။ သူသူလုပ်ပုံနဲ့ သီတာတို့တော့ ညစာငတ်ပါပြီ..။ အဖေနဲ့ တစ်ညမှ ခွဲမအိပ်ဖူးပါ။ ခုတော့....

" လာခဲ့လေ...ရိုက်မထုတ်ပါဘူး "

" ခ်ခ်...သီတာ့ အဖေက ထိုးလွှတ်မှာခ်ခ်..."

" လီးနဲ့လား..ဟိဟိ.." 

ဆိုပြီး လက်သီးဆုပ် ဖွဖွလေး ကမ်းပေးလိုက်တော့ သူသူက လက်ညှိုးလေး ထိုးထည့်ပြီး လေးငါးချက် ဆွထိုးပေးသည်။ ဈေးရောင်းရတာတောင်မှ အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြစ်ချင်သည်။ မနေ့ညက ချောင်းကြည့်တော့ သူသူတော်တော် နှာထန်တာ တွေ့ရသည်။ ဖင်ခံတော့ အဖေ့ကုတ်ပိုးကို သူ့ခြေထောက်တွေ ပူးချိတ်ပြီး အဆက်မပြတ် ကော့ကော့ထိုးခံတာ တွေ့ရသည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကြီးပေမယ့်..ဖင်ပေါက်က ပါကင်ဖြစ်နေလို့ တော်တော် အလူးအလဲခံသွားရသည်။

အဖေသာ အထာ မကျွမ်းကျင်လျင် ဖင်ပြဲသွားနိုင်သည်။ အင်း..ခုတော့ တော်ပါသေးရဲ့။ သီတာ အလိုးခံတုန်းက နှစ်ရက်လောက် နာနေခဲ့တာ မှတ်မိသည်။ နောက်မှ အသားကျသွားရသည်။ သူသူလဲ နာတော့နာနေပုံရသည်။ လမ်းလျောက်တာ ဖင်နဲနဲ လိမ်နေသည်။ စောက်မွေးရိတ်တာလဲ ဝါသနာပါပုံရသည်။စောက်ပတ်ကတော့ အလန်းပါ။

ဖောင်းဖောင်းမို့မို့..သီတာနှင့် သိပ်မကွာလှ ခက်တာက ကြားက ငထွား ခါးနာရသည်။ ညစာငတ်တော့မည်လေ...။

........................................................................................

ညပွဲသွားမယ် ဆိုတော့ နီလာနှင့်က အဆင်မပြေ။ ကလေးငယ်နှင့်ဆိုတော့...လူကြီးက မထောင်းတာပေမယ့် ကလေးက ဒုက္ခရောက်သည်။ ထူးပါဘူးလေ...နီလာ့ကို သူ့အိမ်မှာပဲ တစ်ညပြန်အိပ်ခိုင်းရသည်၊ ဦးဉာဏ်မြင့်က စီစဉ်ခန့်ခွဲမှု ပါရဂူ။ နီလာစိတ်တွေ ညစ်သွားသည်...။ ညလုံးပေါက် အဖေ့ကို လိုးရတော့မည်။

စိတ်ညစ်လွန်းလို့ ဆိုင်မသိမ်းမီကတည်းက အိမ်မှ ာသွားထိုင်စောင့်သည်။ ကလေးအမေမို့ ဘော်လီလဲ မဝတ်တော့။ ပင်တီလဲ ချွတ်ထားပြီးပြီ။ ဆိုင်လဲ စောစောသိမ်းခိုင်းထားသည်။ အဖေ ကလည်းတက်ကြွနေသည်။

ရှစ်နာရီလောက်တော့ ဆိုင်သိမ်း ပြန်လာကြသည်။ သီတာက သူ့အစ်မကိုတော့ ကြည်ဖြူ သည်။ ပါးကလေးများတောင် နမ်းသွားသေးသည်။ နာရီဝက်လောက်နေမှ ဒေါ်ဝေတို့ ကားဖြင့် လာခေါ်သည်။ သူသူကမျက်နှာညိုချင်သည်။ ဂုဏ်ပြုစရာရှိ၍ ပွဲကို မိုးအလင်းကြည့်ဖို့ ဘုရားဒကာကြီးက စီစဉ်ထားသည်။ ငြင်း၍မရ..ရပ်ရေးရွာရေး ဘာသာရေး..ဦးစားပေးရမည်။ ဒီတော့ သူသူ ညတွက် မကိုက်တော့...။

ကားထွက်သွားတော့ အဖေခြံဝင်းထဲ လိုက်စစ်ပြီး ပြန်လာသည်။ သီတာပြန်လာမည် မဟုတ်၍ အိမ်တံခါးလည်း ချက်ထိုးပိတ်သည်။ နီလာ့ကို နမ်းလိုက်သည်မှာ အရူးအမူး..။ နီလာကလည်း နှုတ်ခမ်းတွေပြတ်ထွက်မတတ်..တုန်ပြန်ချက်ပြင်းထန်.သည်။ လီးကြီးစမ်းဆုပ်ကြည့်တော့ မာခဲတောင်မတ်နေတာ သံချောင်းကြီးလို။

လက်ကြီးကလည်း နို့အုံတွေကို ကြမ်ကြမ်းကြီး ဆုပ်နယ်နေသည်။ ခါးကိုဖက်ပြီး ဆွဲကပ်ထားတော့ ခြေဖျ ားလေးပင်မြှောက်ပြီး နမ်းရသည်။ မနေနိုင်တော့..။ ထမီကို ချွတ်ချပစ်ပြီး အဖေ့ကို အခန်းထဲ အပြေးတစ်ပိုင်းဆွဲခေါ်သွားမိသည်။ အဖေကလဲ မလိုက်ချင်ဘူး ထင်ပါရဲ့...နီလာ့ကို ပွေ့ချီသွားသည်။

လိုးလိုက်တာများ..ဝါးရုံတေ ာဆင်နင်းတာထက် ဆိုးသည်။ ကလေး မွေးထားပေမယ့် တယုတယ ထားတဲ့စောက်ပတ်...လင်နဲ့ သိပ်မလိုးဖြစ်တဲ့ စောက်ပတ်..အဖေ့အတွက် သီးသန့်လိုဖြစ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ဆိုတော့...စေးပိုင်ပျစ်ချွဲနေသည်။ တစ်သားမွေး..တစ်သွေးလှ ဆိုသည်က နီလာ့လို မိန်းမသားတွေရှိလို့ပေါ်လာတဲ့ စကားဖြစ်နိုင်သည်။

ကျွဲကောသီးလောက် နို့ကြီးတွေက အိတွဲကျ မသွားသည့်ပြင် ပိုလို့တောင် မို့မောက်ဖောင်းကြွလာသေးသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးနဲ့ စက်ဝန်းလေးတော့ ညိုသွားသည်။ လက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်စို့တော့ နို့ရည်တွေ ပန်းပန်းထွက်သည်။ အဆက်မပြတ် စို့ယူမျို ချသည်။ စို့လို့ မဝနိုင်ပါ။ နီလာကလည်း တစ်ချက်လေးမှ မတားရက်ပါ။

နို့စို့ချက်က လက်လန်သည်။ နို့ရည်ပါမက အသဲတွေ နှလုံးတွေကိုပါ စုပ်ယူ ပါသွားလေသလား ထင်မိသည်။ အားအင်တွေ အကုန်ယူသွားသလို နုံးခွေကျ သွားရသည်။ ခံစားမှုအာရုံကို ပြောင်းလိုက်ပြန်တော့ သံချောင်းလို လီးမာမာတောင်တောင်ကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ တစ်ဖုန်းဖုန်း ဆောင့်ခံနေရသည်။

လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် မရပ်မနား စောက်ပတ် နခမ်းသားတွေကို ပွတ်တိုက် လိုးနေတာများ လိပ်ကနဲလိပ်ကနဲ ပါသွားသည်မို့ ပေါင်ကြီးတွေကို ပင့်မြောက်ပြီး ဖြဲကားခံမိသည်။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သားအိမ်ထဲထိ နင့်သည်။ ထိုးဖောက်ပြီးဝင်လာမှာလား ရင်တစ်ဖိုဖိုဖြစ်ရသည်မှာ အရသာ။

လာတော့ပါဘူးလို့ မထင်မှတ်တဲ့ အချိန်မှာမှ သားအိမ်ခေါင်းထဲ လီးဒစ်ဖူးကြီးစွပ်ဆို ဝင်အောင် ဆောင့်လိုးတော့ အဖေ့ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ထုပစ်သည်။ မျေှာ်တုန်းက မထည့်ပေးပဲနဲ့ ကွယ်...လို့ အားမလို အားမရ ထပ်မျော်မိသည်။

စောက်ခေါင်းပေါက်လေးကို ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ ဆွဆွပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း စောက်ပတ်က အလိုလိုညှစ်ညှစ်ဆွဲယူနေမိသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ပတ်ထဲက ရှိသမျှကြွက်သားအားလုံးနဲ့ ညှစ်ပြီး ဆွဲတာ ဖင်ပေါက်လေးတောင်ရှုံ့မိသည်။ လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်တော့လဲ အငမ်းမရ လိုက်ညှစ်ဆွဲတာပါပဲ..။ တစက္ကန့်လေးတောင် အခွဲခွာမခံနိုင်တာ အဖေသိဟန် တူပါရဲ့..၊ စွပ်..ဆိုလီး တစ်ချောင်းလုံး ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်တာများ..ရင်ခေါင်းထဲထိ ရောက်သလားလို့ တောင်ထင်မိပါသည်။

ကောင်းလွန်းလို့ နှစ်ယောက်သား စကားပင်မပြောနိုင်ကြပါ။ စောက်ပတ်နှင့်လီး တို့သာ တစွတ်စွတ် တစ်ပြွတ်ပြွတ် နှုတ်ဆက်နေကြသည်။ အဖေကြမ်းသလို သမီးကလည်း ရမ်းပါသည်။ ဖင်ကြီးကို ရမ်းသည်။ နို့ကြီးတွေကိုဘယ် ညာရမ်းသည်။

အထက် အောက် တုန်ခါရမ်းသည်။ ခေါင်းကိုလည်း ရမ်းသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါသည်။ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်တာလည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါ မမှတ်မိနိုင်တော့။ ဘယ်လောက်မောမော..မမောဘူးပဲထင်သည်။

နောက်ဆုံးတော့ အဖေက နို့ကြီးတွေ စို့ပြီး ဒစ်ဖူးနဲ့ဆွဆွလိုးသည်။ တစ်ချက် တစ်ချက် ပြင်းပြင်း ဆောင့်သည်။ ကောင်းလွန်လွန်းလို့ ဖင်ကြီးရမ်းပြီး ကော့ထားပေးတာ ပြန်မကျနိုင်။ ဆွလိုးချက်တွေ အကြိမ်ရေ များလာတော့ စောက်ရည်တွေရွှဲပြီး အဖေ့လီးရည်ကို တောင့်တ,သည်။

" လိုး..အဖေ...ဆောင့်ပေး..ဆောင့်..သွက်သွက်လေး အဖေ...သမီးပြီးမယ်..အဖေလဲပြီး...လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးဆောင့်..အဖေရေ...ဆောင့်..အင့်..အင့်

လိုး..အဖေရေ...နောက်တစ်ယောက် ရအောင်လိုး...ဆောင့်..အဟား...ပြီးပြီ...အဖေရေ့...ပြီးပြီ..သမီးပြီးပြီ..အဖေလိုးလို့ ..သမီးပြီးပြီ..."

ကိုကျော် နီလာ့ စောက်ပတ်အား ဆွဆွလိုးပေးပြီး နီလာ့ဖင်ကြီးမွေ့ယာမှ တစ်ပေခန့် မြှောက်တက်နေမှ ဖိဆောင့် လိုးထည့်ပြီး လီးရည်တွေ ဆယ်ချက် ဆယ့်ငါးချက်ခန့်ပန်းထုတ်ပေးသည်။ နီလာ့ဖင်ကြီး တော်တော်နှင့် ကုတင်ပေါ်ပြန်မကျပါ။ တအောင့်နေမှ အီး....ဟူး....ကနဲ သံရှည်ကြီး အော်ပြီး ဝုန်းဆို ကုတင်ပေါ်ပြန်ကျလာသည်။ ကိုကျော်က ထပ်လျက်..ဖက်လျက်တော်တော် ချစ်ကြသည့် သားအဖပါပဲ...။

.........................................................................................................................................

တအောင့်နေတော့..နီလာ ကိုကျော့်ကိုနမ်းစုပ်သည်။ ရမက်ရှိန်က မသေ။ တစ်ဖြည်းဖြည်း အနမ်းတွေကြမ်းလာပြီး ဖင်ကလှုပ်လာသည်။

" ခ်ခ်..အဖေ့ လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲမှာ တောင်နေတယ်..လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ခ်ခ်..လွန်တယ်အဖေ...ဒါအဖေ့သမီးနော်.."

" အဖေ့သမီးမို့ အဖေ လိုးတာပေါ့..အဖေ့သမီးအတွက် အဖေ့လီး..ခ်ခ် "

" တအားကောင်းတာပဲ အဖေ..အီဆိမ့်နေတာပဲ..."

" သမီး စောက်ပတ်ကြီးက..ကလေးမွေးပြီးမှ ပိုလိုးလို့ ကောင်းလာတယ်..အပေးလဲ ပိုကောင်းလာတယ်..ဖောင်းအိနေလို့ လီးနဲ့ထိလိုက်ရုံနဲ့ ပြီးချင်တယ် "

" မပိုပါနဲ့နော်...ရှောရှောလေး လိုးတာလဲကြာတာပဲ..ခုလဲကြာတာပဲ..နောက်လဲကြာမှာပဲ...ဖေဖေပို..."

" အော်...ကောင်းလို့ပြီးချင်တာကို ပြောတာလေ သမီးရဲ့..၊ကြာအောင် လိုးပေးရတာက အဖေ့ အချစ်...မတူဘူးလေ သမီးကလဲ.."

" အင်းပါ...အင်းပါ...ကိုလီးတောင်ရယ်...နားလည်ပါပြီ..ချစ်လို့ ကြာအောင်လိုးပေးတာ...ဟုတ်ပြီလား "

" ဟုတ်တယ်...သမီးကကြာတာကိုမ ကြိုက်လို့လား.."

" ကြိုက်တယ်...ကြာလေကြိုက်လေပဲ...အဖေလီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ အမြဲပဲ ထည့်ထားချင်တယ်.."

" သီတာ့ အတွက် ကျန်သေးတယ်လေကွာ..."

" အဖေနော်...မေမေ ဝေရော.သီတာရော..သမီးရော...အားလုံး အကိတ်တွေ အဖေ စိတ်မများနဲ့...ခု သူသူနဲ့လဲ လိုးနေတာ မဟုတ္​လား..."

" သူသူက အိမ်ထောင်မှု သိပ်အဆင်မပြေဘူး သမီးရဲ့...သူ့ယောင်္ကျားက မပေးနိုင်ဘူး ပြောတယ်..ဝေ့မျက်နှာနဲ့ အဖေလဲ မနေ့ညက လိုးပေးလိုက်တာ.."

" အင်းလေ....အဖေနိုင်ရင် လိုးပေါ့ တစိမ်းမှ မဟုတ်ပဲ...သူသူက လှတယ်နော် အဖေ..."

" အင်း...."

" ဖင်ကြီးကလဲ အကြီးကြီး...စောက်ဖုတ်လဲ ကြီးမှာပဲ...အဖေနိုင်ရဲ့လား "

" သူသူ့ကိုလဲ ကလေးရအောင် လိုးပေးလိုက်မယ်လေ...သူလဲ လိုချင်တယ်လို့ပြောတာပဲ.."

" အင်း..ကောင်းတယ် အဖေ..သမီးကိုလဲ ကလေးရအောင် ထပ်လိုးပေး "

" စည်သူက​ရော...မလိုးဘူးလား "

" သမီးလိုချင်တာ အဖေနဲ့လိုးပြီးရတဲ့ ကလေး..လျှာမရှည်နဲ့...ကလေးထပ်ရအောင်လိုး...ဒါပဲ "

ကိုကျော် မှောက်လျက် ဒိုက်ထိုးသည်။ လီးကရှည်တော့ ကြာကြာလေး ဆွဲထုတ်ပေးပြီး နှစ်ချက်သုံးချက်ဆွ၍ ဖုန်းကနဲ ပစ်လိုးသည်။ နီလာ့ပေါင်ကြီး နှစ်ဖက်မြှင့် ဖင်ကြီးမြှောက်ပြီး ကောင်းကောင်းယူသည်။

" ပြွတ် ဖုန်း ၊ ပြွတ် ဖုန်း၊ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖုန်း၊ အင့်..ပြွတ်.ဖုန်း "

အသံတွေ ဆူညံနေပြီး အသက်ရှူ သံတွေပြင်းလာသည်။ စောက်ပတ်ကြီး ပင့်တင်လေလေ.အဖေကဆောင့်လေလေ....အဖေက ဆောင့်လေလေ သမီးကစောက်ပတ်ကြီး လိုးလို့ကောင်းအောင် ပင့်တင်ပေးလေလေ...နောက်ဆုံး ဖင်ကြီးကို အောက်မကျ စတမ်းပင့်တင်ထားတော့ အဖေက စောက်ပတ်ထဲက လီးမချွတ်ပဲ တဆတ်ဆတ် ညှောင့်လိုးသည်။

ခြေဖျားထောက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးဖန်များတော့ နီလာပြီး ရပြန်သည်။ ဖုန်း...ဆို အိပ်ယာပေါ် ပြုတ်ကျလာပေမယ့် လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲက ထွက်မလာ။ ကော်နဲ့များကပ်ထားသလား ထင်ရသည်။ ငြိမ်နေတာတော့ မဟုတ်ပါ...။ ဆောင့်မြဲ ဆောင့်နေဆဲပါပဲ။ လိုးလဲ လိုးနိုင်တဲ့ အဖေ။ အဖေကပ်ကပ်ဖိချေလို့စောက်စေ့ကလဲ အထိမခံနိင်တော့...။ ထိရုံနှင့် စောက်ရည်ထွက်သည်။

ဘယ်လို အဖေမှန်းမသိ...။ လိုးနေရင်း မျက်ဝန်းတွေ စိုက်ကြည့်ပြီး စကားပြောကြသည်။ မေးလေးဆတ်ပြီးမေးတော့..ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြီး ဖြေသည်။ အဖြေရတော့ ပြင်းပြင်းဆောင့်သည်။ မတတ်နိုင်...။ အဖေ့ ခေါင်းကြီးကို ဆွဲငုံ့ခိုင်းပြီးနှုတ်ခမ်းတွေ လျှာတွေကို မွတ်မွတ်သိပ်သိပ် စုပ်နမ်းပစ်သည်။ ဒီလောက်တောင် ပြီးချင်တဲ့ စောက်ပတ်...ပြီးဦးဟဲ့.ပြီးဦးဟဲ့ဆိုပြီး ပစ်ပစ်ကော့တော့ အဖေက ဖိဖိပြီးဆောင့်တာနဲ့ ပြီးလိုက်ရပြန်ပါသည်။

သမီးတော့ ပြီးပြန်ပြီအဖေရယ်...လို့ တောင်းပန်အကြည့်လေး ကြည့်တော့ အဖေက နဖူးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီး သူ့လီးမာမာကြီးနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းလေးပဲ လိုးပေးနေပြန်သည်။ ဒီအဖေနှင့်ဒီသမီး လိုက်လဲလိုက်..လိုးလဲလိုး ကြပါပေရဲ့..၊

" ဖေ..."

" သမီး..."

" လီးစုပ်ချ င်တယ်ဖေ "

" ဖေ..သမီးစောက်ပတ်ထဲ ပြီးလိုက်မယ်...ခဏစောင့်နော်.."

" ပါးစပ်ထဲ ပြီးပေးတော့ဘူးလား.."

" စောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးချင်တာ...ပြီးမှပါးစပ်ထဲ လိုးပြီး ထပ်ထည့်ပေးမယ်နော် "

" ဖင်ထဲရော..."

" ဖင်လဲ လိုးပေးမယ်လေ..သမီး "

" ခ်ခ်...ချစ်ထာ ဖေရာ..."

အဖေက မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုးပါပဲ..။ ခြေဖျားထောက်ပြီး သွက်သွက် ဆောင့်တော့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲလိုက်လာပြီး ကော့ပေးမိပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါ အဖေ အပြီးလိုးမယ်မှန်းကြို သိလို့ ညှစ်ပေးသည်၊ စုပ်ပေးသည်၊ကော့ကော့ထိုးပေးသည်။ မဆွနိုင်အောင် အဖေ့ပုခုံးကို သိုင်းဖက်ပြီး ရင်ချင်းအပ်ထားလိုက်တော့..အဖေလက်မထောက်နိုင်တော့ပဲ..ခါးအား ဖင်အားနဲ့ပဲ ဆောင့်နိုင်တော့သည်။

မဆွနိုင်တော့ဘူး ထင်လို့ သက်ပြင်းချလို့မှ မဆုံးသေး..။ ဖင်ကြီး လေထဲမှာ မြှောက်ထားပြီး ဆွဆွ ဆောင့်လိုးနေတော့...ထူးပါဘူး ပြီးဟဲ့ ပြီးဟဲ့ လို့ ကော့ပေးပစ်သည်။ အဖေက သိပ်မကြိုက်ရှာပါ..။ ဆယ်ချက်လောက် ဆွဆွလိုးပြီး အားရပါးရ လီးအဆုံး ဆောင့်လိုးကာ လီးရည်များ ပန်းထည့်လိုက်ပါသည်။ တစ်ချက်ထဲနှင့်တော့ အဆုံးမသတ်နိုင်ပါ။ နီလာက ထပ်ထပ် ကော့သည်။ အဖေက ထပ်ထပ် ဆောင့်လိုးသည်..။အဖေ့လီးထဲက လီးရည်ထွက်တာ ရပ်သွားမှ နှစ်ဦးသားဖက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းစုပ်မိကြပြန်ပါသည်..။

အဖေက...

" အပေးကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်...."

ဟု ပြောတော့....

" အလိုးကောင်းလိုက်တာ အဖေရယ်..."

ဟု မက်မောတမ်းတစွာ ပြန်ပြောမိသည်လေ......။

..................................................................................................

နီလာ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ ပက်ပက်စက်စက်လိုးလို့ ကောင်းနေတုန်း အိမ်ရှေ့လမ်းပေါ်က ကားရပ်သံ ကြား လိုက်၍ လှမ်းကြည့်တော့ သီတာတို့ ဖြစ်နေသည်။ နီလာကပျာကယာ အဝတ်တွေ ဝတ်ပြီး ချိန်လေးသူသူနှင့် သီတာဝင်လာကြသည်။

နီလာက ကားနဲ့ ပြန်လည် လိုက်သွားသည်။ သီတာ အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ သူသူက ကိုကျော့် လက်ကိုဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲ အတူဝင်သည်။ သူသူ့ဖင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ ပွတ်နေတော့ သူသူက လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီး နို့ပေါ်တင်ပေးသည်။ ကိုကျော် အရှိန်တွေ ပြန်တက်လာသည်။ နီလာ ပေးခဲ့သည့် ကုတင်စောင်း...စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက မျက်စေ့ထဲ တစ်ဝဲလည်လည်။ နို့ကြီးကိုဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်မိတော့ သူသူက ချစ် မျက်စောင်းဖြင့်ကြည့်သည်။

" အိမ်မှာနေပြီး ဘာဖြစ်နေတာလဲ..အဝတ်လေးများ လဲပါရစေဦး "

" လဲစရာအဝတ်က ဘယ်မှာ.."

" ဒီမှာလေ..."

ဆိုပြီး အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အလွဲလွဲ အချော်ချော်ဖြစ်ခဲ့သမျှ တစ်မနက်နှင့် ကျေအောင် သူသူရအောင် ယူသည်။ ကိုကျော်ကလည်း နီလာနှင့်နှပ်ထားခဲ့၍ တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင်။ သူသူ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ဖောင်းရာက ပိန်အောင် ထောင်းသည်။ နို့တွေ ဆိုတာတော့ အညိုအမည်း စွဲတော့မလား ထင်ရလောက်သည်။ နိုကြီးသူနှင့်နို့ကြိုက်သူ....ဘယ်သူနိုင်မလဲ အပြိုင်နွှဲကြသည်။

သူသူက နဲနဲလေးမှ မညည်းငြူပါ။ နေ့ခင်း..ထမင်းစားဖို့ သီတာ လာအော်မှ ခဏနားသည်။ ဘယ်လောက်ကိတ်တယ်ပြောပြော လီးကြီးကြီးနဲ့ တစ်နေ့လုံး မချွတ်တမ်း အထောင်းခံထားရတော့...စောက်ပတ်က ကျိမ်းချင်သည်။ ဟန်ဆောင်လို့ မရချင်။ ထမင်းဆိုင် သွားတော့လဲ...ခြေလျင်ဆိုလို့ လမ်းက မလျောက်ချင်။သီတာ သိပါသည်။ ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ အပြေးဝယ်ပြီး ကျွေးရှာသည်။ ဘာမှမပြောပေမယ့် မျက်နှာကပြုံးစေ့စေ့မို့ စိတ်ကမလုံ...

" ဘာပြုံးတာလဲ.."

" အော်....မမသူ အကိတ်ကြီး အဖေ့ကို ဘယ်လိုများ ဖိပစ်တယ်မသိဘူး...မထနိုင်တော့တာ ရယ်ချင်လို့ "

" ဟိုမှာ...."

ကိုကျော် ရေချိုးနေသည်။ ကျန်းမာကြံ့ခိုင်မှု အလုံးစုံကို လှစ်ဖော်ပြနေသလိုလို။ အဖေ့ကို ဒီလိုမြင်နေရတော့ သူသူ့ကို မနာလိုချင်သလို ဖြစ်မိသည်။ ဒါကြီး သူသူ ဝါးနေတာ...ဆိုသည့်အတွေးက ပူလောင်စွာဖြတ်သန်းသည်။ ခဏမျှ သာပါ။

" ခေါ်လိုက်လေ...အမေ "

သူသူက ဆွဲဆိတ်တော့..သီတာက လက်သီးဆုပ်လေး ထိုးပေးသည်။ တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း လက်ညှိုးလေးထိုးထည့်ကာ လေးငါးချက် ဆောင့်ပေးလိုက်ရသည်။

" ဘယ်လိုနေလဲ...ပြောပြမလား "

" ဘာကိုလဲ.."

" အွန်.. မမသူ မညစ်နဲ့ မပြောချင်နေ"

" ခ်ခ်...ကောင်းတာ ပေါ့သီတာရယ်..ခိခိ...တစ်ချက်တစ်ချက် အသက်တောင် မရှူ မိဘူး..."

" ဘယ်လို...."

" သီတာ့ အဖေက ဆွဲထုတ်သွားပြီး ပြန်ထည့်မပေးသေးပဲ တေ့ထိထားတဲ့ အချိန်ဆို...လာတော့မှာလား...ပြင်းပြင်းလား ဖြည်းဖြည်းလေးလား..တစ်ဝက်လား..အဆုံးထိလား..ဆိုတဲ့ အတွေးဇဝေဇဝါ နဲ့ စောင့်နေမိတာလေးနဲ့ အသက်တောင် ရဲရဲမရှူ မိဘူး...အဲဒါပြောတာ..."

" ခဏခဏ ပဲလား.."

" အင်းပေါ့...ခဏခဏပဲ..သီတာ့ အဖေ က သိပ်နှိပ်စက်တတ်တာ..."

" ဒါလဲ စွဲနေတာပဲ...မေမေသူက "

" ခ်ခ်...စွဲတယ်ကွ...၊ ရှက်ပါဘူး...

သူ့လီးကြီး ကိုင်ထားရတာကိုက အားရှိလာတယ်...ဒီလီးကြီး ငါ့ကို လိုးတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိက ရင်ဖိုရတယ်..ခ်ခ်..အပျိုလေး ဒါတွေ မသိသေးပါဘူး...ခ်ခ် "

" တကယ်လိုးတော့ ဘယ်လို "

" ဟွန်း..အသင့်ပြင်ထားပေးတာပေါ့...ပေါင်ကား ထားပေးတယ် ပြောတာ..လီးက ဒါမှအမြန်ဆုံး ဝင်လာမှာလေ...ဒါပေမယ့် တေ့ထားပြီး ထိုးမထည့်သေးပဲ ဆက်ဆွနေတော့ အားမလို အားမရ စောက်ရည် တစ်စိမ့်စိမ့်ထွက်တယ်..ဒစ်ကြီးဝင်လာပြန်တော့လဲ တအားဆောင့်ထည့်လိုက်စေချင်တာ အရမ်းပဲ..."

" မေမေသူ..အရမ်း ကောင်းနေမှာပဲနော်..."

" အင်း....ဒါကြောင့်စွဲတာ...သီတာ့ အဖေ တစ်ခါပြီးဖို့ သူသူ အနည်းဆုံးလေးခါပြီးတယ်..၊ ဒေါ့ဂီတို့... တစ်တီတူးတို့ဆိုငါးခါ...ခြောက်ခါ အနည်းဆုံးပြီးတယ်..သူ့ လီးကြီးကလဲ အကြီးကြီးကွ "

" သီတာ သိပါတယ်...ချောင်းကြည့်နေတာ...မေမေသူ ကော့ခံနေတာပဲ...အရသာကို သိချင်တာ "

" ခ်ခ်...ပြောပြတတ်ဘူး...သီတာခံကြည့်..ခ်ခ်.."

" အို....ကိုယ့်အဖေကို.."

" ဟုတ်တယ်...စကားနဲ့ ပြောပြတတ်ဘူး...ကောင်းတယ် ပြည့်စုံတယ် ဆိုရုံနဲ့ မလုံလောက်ဘူး...သိချင်ရင် ကိုယ်တိုင်ခံကြည့်...ခ်ခ် "

" လုပ်ပါနဲ့...မေမေသူပဲ ခံ...ပြန်ပြောပြလေ...သီတာ့ကို "

" ဒီခေတ်ကြီးမှာ သီတာရယ်...ဒီလိုပစ္စည်းကောင်းကြီး ရှိနေပါလျက်နဲ့..နှမျောစရာ..."

" ဖေဖေက မေမေသူတို့ သားအမိနဲ့ သေးပေါက်ချိန်တောင်မရှိဘူး..ခ်ခ်..အန်တီဝေ ကလည်း ထန်တယ်..အဖေ့ကို အနားတောင်မပေးပဲ ဆွဲတာ..."

" သူသူလဲ ဆွဲမှာပဲ..ခ်ခ်..မအေတူသမီး..ခ်ခ် ...သီတာလဲ တစ်ခါလောက် ဝင်ဆွဲပါလား ...သူသူ့ကို ရှက်ရင် တစ်ယောက်ထဲဆွဲ...ခ်ခ် "

" ကြောက်တယ်..."

" ခ်ခ်....ဘာကြောက်တာလဲ.."

". အိုး...ဖေ့ လီးကြီးက အကြီးကြီး "

" ရတယ်...သီတာရဲ့...အဲလီးကြီးကို ကိုင်တေ့ပြီး သူ့တင်ပါးကို လက်နဲ့ ဆွဲထည့်လိုက်...စွပ်ဆို ဝင်သွားလိမ့်မယ်..ခ်ခ် ..လီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး..ဝင်တယ်...ကြောက်နဲ့..ခ်ခ်.."

" ခေါ်လိုက်တော့...မေသူ့ လင်ကြီး "

" သီတာရော..ခံမှာလား.."

" ကြောက်တယ်ဆိုကွာ...မေသူကလဲ...မေသူပဲခံ..သီတာ ချောင်းကြည့်မယ်နော်....လီးစုပ်ပြ.."

" အင်း..စုပ်ပြမယ်...သေချာကြည့်နေနော်...အဲလီးကြီး သူသူ့စောက်ပတ်ထဲ ထည့်တာလဲ မြင်အောင်ပြမယ်..သေချာကြည့်...."

......................................................

တစ်နေ့နှင့် တစ်ညလုံး သူသူ သောင်းကျန်းသွားသည်။ နောက်တစ်ရက် မနက် ဒေါ်ဝေ ရောက်လာတော့ သူသူ မထနိုင်သေး။ မနက်လင်းမှ အိပ်သည်မို့ ကောင်းကောင်း အိပ်နေသည်။ အမေ့ စကားက မှန်လှသည်။ ကိုကျော် အလွန် သန်မာသည်။ သေးပေါက်ချိန်လောက်ပဲ ခဏချွတ်သည်။ တစ်ချိန်လုံး သူသူ့စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးထည့်ထားသည်။ လွန်တာပေါ့ရှင်....။

အမေက လှုပ်နှိုးတော့ ကိုကျော်လို့ပဲ ထင်ပြီး

" လိုးပီးရင်း လိုးနေတာပဲ..တော်ပီလေကွာ..."

ဟု မျက်စေ့ မဖွင့်ပဲ ပြောမိသည်။ အမေ့အသံကြားမှ မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်မိပြီး ရှက်ရသည်။ ဘာအဝတ်မှ ဝတ်မထားမိပါလား...။ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး အမေ့ကို  တွန်းလွှတ်တော့ အမေက မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။

ကိုကျော်ကတော့ ပုံစံမပျက်ပါ။ ရယ်မောပြီးမ ကြည်ပြာလေးနှင့် ကြည်စယ်နေကြသည်။ သူသူ အိပ်ယာထ,လာတာ မြင်ပါလျက် နှုတ်မဆက်။ လိုးပြီးပစ်တဲ့ လိုးကပစ်၊ နှုတ်ခမ်းစူပြီး လီးကြီ းဆွဲလိမ်ပစ်မိသည်။ ပြီးမှ 

" ဖွ..ဖွ.." 

ဆိုပြီး နမ်းပေးလိုက်ရသည်။ စိတ်ဆိုးပြီး မလိုးတော့ဘူးဆိုလျင် ခက်ရချည်ရဲ့..။

သီတာတောင် ဈေးကပြန်လာပြီပဲ..။ အမေနှင့်နီလာက တော်တော်လေးကို အလွမ်းသင့်ကြသည်။ ခြံထဲမှာ လမ်းလျောက်ရင်း သီတာ့ကို ကြိုလာကြသည်။ ဒီနေ့ ဆိုင်ပြန်ထွက်ကြမည်...။ ချက်ကြပြုတ်ကြမည်။ သီတာအနားရောက်လာတော့ လက်သီးဆုပ်လေးလှမ်းပေး၍..လက်ညှိုးလေး ထိုးထည့် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။သီတာက..အနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး 

" သွက်သွက် ဆောင့်ပေးပါ  သူသူ ပြီးတော့မယ်.." 

 ဟု ပြောပြီး စ,နေ၍ တစ်ဘုန်းဘုန်း   ထုပစ်လိုက်သည်။ 

" ကောင်မ.ချောင်းကြည့်ပြီး အေးအေး မနေဘူး "  

ဟု တိုးတိုးဆူပစ်မှ ပါးစပ် ပိတ်သွားသည်။ မီးဖိုထဲ အလုပ်ရှုပ်နေကြစဉ် ကြည်ပြာလေးတို့ မြေးအဖိုး အိပ်ခန်းထဲမှာ ပလူးနေကြသည်။ ခဏနေတော့ နီလာ ကလေးသိပ်ဦးမည်ဆိုပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားတာမြင်ရသည်။သိပ်မကြာပါ။ အမေလည်း အခန်းထဲ မြေးချော့လိုက်သွားသည်။ ချက်ပြုတ်ပြီးရေချိုးမယ် လို့ သီတာ့ အခန်းထဲ ရေလဲသွားယူမှ ကိုကျော့် အခန်းဖက် လှည့်ကြည့်မိသည်။ 

အို...အမေ ကိုကျော့် ကို ကုန်းနေတာပါလား။ ကိုကျော် အမေ့ကို လှေကြီးထိုး လိုးနေတာ တွေ့ရလို့ သီတာ့အခန်းထဲ ဝင်ချောင်းကြည့်မိသည်။ ကိုကျော့်လီးကြီး အမေ့စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လိုးနေတာ ရှင်းရှင်းကြီး မြင်ရသည်။ ကြည်ပြာလေးက ဘေးမှာ အိပ်နေပြီး နီလာက ထိုင်ကြည့်နေသည်။

ကိုကျော်က မမောနိုင်မပမ်းနိုင် ဆောင့်လိုးသည်။ အမေက ဗိုက်ကြီးနဲ့ ဖင်ကော့ကော့ တင်ပေးနေသည်။တော်တော်စည်းချက်ညီနေ၍ လိုးနေကျ ဖြစ်နိုင်သည်။ သီတာပြောတာ မမှားပါ...။ မေသူတို့ သားအမိ အဖေ့ကို အနားမပေးပဲ ဝိုင်းလိုးနေကြတာ ဆိုပဲ..။

သီတာက သူသူ့ ကို မေမေသူ..တဲ့..ခ်ခ် ။

သူ့အဖေ မယားပေါ့။ မပြီးနိုင်သေးပါ..။လိုးပွဲ ရှည်မည်။ ရေချိုးတာပဲ ကောင်းလိမ့်မည်။ ကိုယ့်အလှည့်လဲရောက်လာဦးမှာပါ...။

" ပြွတ်ဖွတ်ဖွတ်...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်...အင့်..အင့်...စွတ်..အင့် ဖြေးဖြေးနော်...."

.......................................................................................................................................                

နောက် သုံးလလောက်နေတော့ ဒေါ်ဝေ မျက်နှာမြင်ပါသည်။ မဖြူ ပြာ. မမူယာဆိုပဲ...။ အမွှာလေးက ချောပါသည်။ လူကြီးရော ကလေးများပါ ကျန်းမာပါသည်။ သူသူ့ မှာလည်း ဗိုက်ကြီးနေပါပြီ ။ ဆေးရုံမှာ စစ်ကြည့်တော့..နှစ်လကျော်ပြီ တဲ့။

အမေ ဆေးရုံဆင်းတော့ သူသူ့ ခင်ပွန်း မိဖတွေနှင့်အတူ..ရောက်လာသည်။ ကျန်းမာရေး မကောင်းပါ။ဆေးရုံတက် ကုသမှုခံရမည်။ လင်နှင့်မယား စိတ်ဆိုးတုန်းမို့ ခဏပြန်သွားတာ ပြန်ခေါ်ပါရစေ...တဲ့။ မိဖတွေကလည်း သားဖြစ်သူ အပြစ်များအတွက် တောင်းပန်ပါသည်..ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါ..တဲ့။ နှစ်ဖက်မိဖနှင့်ကာယကံရှင်တို့ ဆန္ဒဆိုတော့....သူသူ ပြန်လိုက်သွားရပြန်သည်။ ကိုကျော့်ကိုလည်း နှုတ်မဆက်တော့ပါ..။ မျက်ရည်တွေ..သူမမြင်စေချင်ပါ ။

နှစ်လ..တစ်ခေါက် တော့ ပြန်လာခဲ့ပါမည်။ စောင့်ပေးပါ..ကိုကျော်....မဝေ အိမ်ကို မလာနိုင်တော့ပါ။ နီလာပဲ လာတော့သည်။ ဒါတောင် ကားလေးနဲ့ တစ်ခေါက် ရောက်လာသေးသည်။ ကလေးတွေကို ပြချင်လို့ ဆိုပဲ။ ကိုကျော် တစ်ခေါက်တော့ သွားပါသည်။ မိခင်ရော ကလေးများပါ ကျန်းမာရေး အထူးကောင်းမွန်သည်။

ကလေးတွေက နို့အလွန်ဆွဲသတဲ့။ ဒါလဲ..မဝေက လုံလောက်အောင် နို့တိုက်နိုင်ပါသည်။ နို့အုံကြီးက အလွန်ကြီးသည်။ နို့ထွက်ကောင်းလွန်းလို့ ကိုကျော်တောင် ကူစို့ခဲ့ရသေးသည်။ ကလေးတွေ နို့သိပ်မစို့ နိုင်။ ဒါတောင်..မဝေက နောက်မှနော်...ဆိုလို့ မဝတဝနဲ့ ပြန်ခဲ့ရသည်။

နီလာကတော့ ဘုရားပွဲ တွေ့နေသည်။ ရှောရှေ ာမဟုတ်တော့..။ ကြမ်းကြမ်း ဖြစ်သွားပြီ..။ သုံးချီတော့ အနည်းဆုံးထားပြီး ကြမ်းသည်။ အသက်ကလဲ ၂၀ လောက်ပဲ ရှိသေး..ကိတ်တာကလဲ ကိတ် ဆိုတော့ ကြမ်းလို့ ရမ်းလို့အားရသည်။ အဖေကလည်း လိုအင်ဆန္ဒပြည့်စုံအောင် အဖေပီပီဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ကလေးတော့ ထပ်မရသေး..။

သီတာကတော့ အေးချမ်းသည်။ ညတိုင်း နိဗ္ဗာန်ဘုံပါ..။ သူ့အတွက်တော့ ဘာမှမပူ။ ညတာတိုမှာပဲ စိုးရိမ်သည်။ အဖေနဲ့သီတာက ညားလာတာ ၃ နှစ်ကျော်ပြီ။ ပြတ်တဲ့ည မရှိသလောက် ရှားသည်။ သူသူလာအိပ်တဲ့ ညတွေနှင့် ဒေါ်ဝေက ငါးညလား မသိ တစ်ခါ လာအိပ်သွားဖူးသည်။

ဒီလောက်ပဲ အဖေနှင့် ခွဲအိပ်ဖူးသည် ။ နီလာကိုတော့ သီတာ အမြဲ ဦးစားပေးပါသည်။ နှစ်ယောက်တွဲတော့ တစ်ခါမှ အလိုးမခံခဲ့ရဖူးပါ။ ဇာတ်ကားတွေထဲမှာ ကြည့်လို့ကောင်းပေမယ့်..သီတာမကြိုက်ပါ။ အဖေ့ကိုတစ်ပင်တိုင်သာ က,စေချင်သည်။ ကိုယ်နှင့် နှစ်ပါးတည်းသာ သွားချင်ပါသည်။

................................................................................................................................

ကလေးတွေ ၄၅ ရက် ပြည့်ပြီး အမည်ပေး ကင်ပွန်းတပ်မည် ဆိုတော့ အရုဏ်မှာ မုန့်ဟင်းခါးဆွမ်း၊ နေ့ခင်းဒံပေါက် တဲ့။ သူဌေးဆိုတော့..လုပ်ပေါ့..။ တင့်တယ်ပါသည်။ မုန့်ဟင်းခါး အော်ဒါမှာတော့..မုန်ဟင်းခါးချက်ရမည်ပေါ့ ။ မုန့်ဟင်းခါးက မုန့်ဟင်းခါးပါပဲ...။

ညနေစောင်းတော့ အစောကြီး ရောက်လာသည်။ ဝယ်စရာတွေက ဝယ်ပြီးပြီ။ မနက် အမီ ညကတည်းကချက်ထားရမည်။ ဆိုင်မှာ သီတာ့ကို တစ်ယောက်ထဲ ထားပြီး အိမ်ပြန်ပြေးရသည်။ အလိုလေး...ကလေးပုခက်ပါ ယူလာသည်။ ဦးဉာဏ်မြင့် အစီအစဉ်က လိုလေသေးမရှိအောင် ပြည့်စုံသည်ဆိုရမည်။

ဘုရားအစ်မ ကလေးတို့ အမေ ကျက်သရေ ရှိလှသည်။ အိမ်နေ အဝတ်အစားနဲ့ ဆိုပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ် ကိုက တင့်တယ်နေသည်။ ကိုကျော့်မျက်စေ့ထဲ ကြည့်လို မဝ,နိုင်။ ဖင်ဆုံကြီးတွေက ပိုကြီးလာသလို ။ လက်ပြင်သားတွေက တစ်ရစ်ဖောင်းကြွနေသည်။ ဝတ်ထားသည့် ရှန်သားအင်္ကျီလက်စက အတွင်းမှထွက်ပြေးလာတော့ မလိုလို..ရုန်းထွက်နေကြသည်။

အသားစိုင် အသားစုတွေက ဖုဖုကြွားကြွား..နုနုထွားထွား...အသဲယားစရာ။ နို့လုံးကြီးတွေက အဆိုးဆုံးလား မသိ။ နို့ရည်ပြည့်နှင့် ဖောင်းကြွမို့ တစ်နေပြီး ဘရာသေးသေးနှင့် ထိန်းထားသည်။ လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း ခုန်ပေါက်နေသည်မှာ တင်ပါးဆိုင်မျ ားနှင့် အပြိုင်အဆိုင်။

ဦးဉာဏ်မြင့် ကားပြန်လှည့်သွားတော့ ရပ်ကြည့်နေပြီး ကားမမြင်ရတော့မှ လက်မောင်းကို လာချိတ်သည်။ကိုယ်က နောက်လူပဲလေကွယ်...။ ကလေးတွေနှင့်နီလာက အိမ်ထဲမှာ..။

" မဝေ...လှလိုက်တာ...ကျက်သရေရှိလိုက်တာ..ချစ်လိုက်တာကွယ်.."

" မောင့် မယားပါ မောင်ရယ်.."

" လင် နှစ်ယောက်လား.."

" ဟင့်အင်း...ဟိုတစ်ယောက်က အစ်ကိုကြီး...ဒီတစ်ယောက်က..လင်ဝေ့ ကိုလိုးတဲ့လင်....ခ်ခ်"

" နာတော့မယ်...."

" နာချင်လွန်းလို့လာခဲ့တာပါ မောင်..အခု လိုးမလားဟင်..."

" ဟာကွာ...မိုးတောင် မချုပ်သေးဘူး ကလေးတွေနဲ့..ခ်ခ် "

" မူမနေပါနဲ့တော့ မောင်ရယ်..စောစောစီးစီး တစ်ချီလောက်တော့ အာသီသ ပြေလေး လိုးလိုက်ရအောင်.. လာ၊ ကလေးတွေ နီလာကြည့်လုပ်လိမ့်မယ်.."

" ဝေ...ကြည့်လဲလုပ်.."

" မကြည့်ပဲလိုးလဲ ဝင်တယ်မောင်..လာခဲ့..လျှာမရှည်နဲ့..."

အိမ်ထဲ ဝင်တော့ နီလာက ကိုကျော်တို့အတွဲကို ကြည့်ပြီး ရယ်နေသည်။

" အဖေ...ဖြည်းဖြည်းနော်..အသားတွေ တက်တုန်း..ခ်ခ်...အီဆိမ့်သွားလို့. တစ်ခြားဟာတွေ မစားချင် မသောက်ချ င်ဖြစ်သွားဦးမယ်..ခ်ခ် "

အခန်းထဲရောက်တော့ မဝေ အဝတ်တွေချွတ်ပေးရင်းတိုးတိုးပြောပြန်သည်..။

" ဟုတ်တယ် မောင်...စောက်ပတ်က အသားတွေတက်နေတာ...မောင်လိုးလို့တော့ ကောင်းမှာပဲ...ဒီတိုင်းကြည့်တောင် ဖောင်းနေတာ..ခ်ခ်..ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကြီး ကိုယ်တောင်ပြန်လိုးချင်တယ်..ခ်ခ်.."

ကုတင်ပေါ် ပက်လက်နေရာယူပြီး ကိုကျော် တက်လာတော့ ဇွတ်အတင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းသည်။ သိပ်ကြာကြာ မနမ်းနိုင်ပါ။ စိတ်တွေ အရမ်းထ,ကြွနေတော့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အတင်းညှစ်ကာ သူ့စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တစ်လျောက် ပွတ်ထိုးသည်။

" ထည့်ပေးတော့ မောင်..လိုးတော့..ဝေ အရမ်းခံချင်နေပြီ..ဘာမှမလုပ်နဲ့တော့ မောင်...ထည့်.အင့်.."

ဖြဲကားပေးထားသော သူ့ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်နေရာယူတော့ ဝေက ဖင်ရွှေ့ပေးရင်း သူ့ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကိုကျော့်ပေါင်တွေပေါ် ကားတင်ပြီး ခါးကို ခြေဖနောင့်တွေနှင့် ဆွဲသည်။ ခုမှစောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ခွင့်ရတော့သည်..ဟုတ်ပါရဲ့ ဖောင်းမို့ အိစက် ခုံးထ,နေတာ ဖားပြုတ်ကြီး တစ်ကောင်လိုပါပဲလား...။

လီးတန်ကို လက်နဲ့ကိုင်..စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီး အတိုင်း ဆယ်ခေါက်ပိုပို အထက်အောက်လျောထိုး..စောက်စေ့လေးကို ဒစ်နဲ့ ပွတ်ထိုးပေးတော့ မဝေက ခါးကို ခြေဖနောင့်တွေနဲ့ အတင်းဆွဲပြီး ထိုးထည့်ခိုင်းသည်။ ချက်ချင်း ထိုးမထည့်သေးပဲ စောက်ခေါင်းပေါက်ကို ဒစ်ဖျားနဲ့ထိုးမွှေတော့ သည်းမခံနိုင်..။

" လိုးတော့လေ...ဘာမှန်းမသိဘူး..ထည့်..ဆောင့်.."

" ငါ..ထ,ပြန်သွားမှာနော.."

အိဟီး..အိအိ..အသံစုံထွက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီး ပင့်မြောက် ကော့ထိုးလာသည်။ သနားစိတ်နဲ့..ဖြည်းဖြည်းချင်း..တစ်စစ်စစ် ထိုးသွင်းပေးတော့ အသက်မရှူ နိုင်ပဲ ပါးစပ်ကြီး ဟ,၍ ခေါင်းထောင်ကြည့်သည် ။ ပေါင်ကြီးတွေ မြောက်တက်လာပြီး ခြေဖျားက မိုးပေါ်ထောင်နေသည်မို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လမ်းပွင့်နေသည်။ လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတော့မှ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ပြီး ဆယ့်လေးငါးချက် ပွတ်ထိုးညှောင့်ပေးရင်း သူ့ကိုကြည့်တော့..မျက်စောင်းထိုးပြီး 

" သိပ်တတ်ထာပဲ...အင့်..ဆောင့်.."

ဟု ပြောကာ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင် အားယူထားသည်။ ဒီမိန်းမ...ကြမ်းတော့မည်..။ လီးကို တစ်ဝက်လောက် ထုတ်ပြီး ဆယ်ချက်လောက် ပုံမှန်လိုးပေးတော့ စည်းချက်ညီ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးပြီးညှစ်ပေးနေသည်။ သူပြောသလို စောက်ပတ်က အသားတက်နေ၍ နူးနူးညံ့ညံ့ ထိမိသိနေရသည်မှာ အလွန်အရသာရှိသည်။ စိတ်လွတ် လက်လွတ်တောင် ဆောင့်မလိုးချင်။ ဒီလိုလေးပဲ တစ်ညလုံး လိုးနေလိုက်ချင်သည်။ ရပါဘူး..။ သူ့ကော့ချက်တွေ သွက်လာသည်။ သူ့ညှစ်ချက်တွေ ကြမ်းလာပြီ။ သူ့ပါးစပ်က အသံတွေထွက်လာပြီ...

" ဆောင့်..မောင်...ကြမ်းကြမ်းဆောင့်အင့်...တအားဆောင့်မောင်...အာ့..အင့်အားကုန်ဆောင့်စမ်းပါ...အီး..အင်း..ဟုတ်ပြီ..အင့်..ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်..ကောင်းတယ်.."

ဒူးထောက် ဆောင့်ရတာ ဒီမိန်းမက အားမရတော့..ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်..နို့နှစ်လုံးကို အခြေကအသေဆွဲပြီး လီးတစ်ဆုံး အဆက်မပြတ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့မှ မဝေအသေအလဲအော်တော့သည်...။

.........................................................................................................................................

" အာ့...မောင်..အာ့..မောင်ရေ...အင့် စောက်ပတ်လိုးတာမောင်..အင့်...အု....အား...လူသတ်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး..အင့်အား..သေပြီမောင်...ပြွတ်..ဖုန်း..ဗလွတ်..ဖန်း...အာ့..အာ့...ပြောမရဘူး..အား..မရဘူးလားမောင်ရဲ့...အူးဟူးဟူး...အသေ ..အ..အသေသတ်တာ...အား.."

နို့ရည်တွေကလည်း မိုးပေါ် ပန်းထွက်ကုန်သည်။ လက်မှာလည်းစိုရွှဲ..လို့။မဝေလဲ..လီးအကြောင်းတော်တော် သိသွားပြီ ။ နဲနဲလျော့..နဲနဲလျော့...အင်း...ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ခြေဖျားလေးပြန်ချ...ပုခုံးလေး နှစ်ဖက်ကိုင်...သူ့ခြေထောက်လေးတွေ ပုခုံးပေါ်ပြန်တင်...ဖင်လေးလှုပ်ရုံ လီးတစ်ဝက်ထွက်ရုံ ထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်း လိုးပေးတော့မှ...နှုတ်ခမ်းလေးတွေ လျှာနဲ့ သပ်ပြီး ခိုးကြည့်လာတာ တွေ့ရသည်။

သူ့ကို ကြည့်နေမှန်း သိတော့..

" ဒီလို လိုးလဲရတာပဲကို...သူ့လီးကြီးနဲ့ သေအောင် ဆောင့်လိုးတာ..သူများက သွေးနုသားနု...အငတ်ထားပစ်မယ်.."

ဆိုပါလား...။ ဘာမှ ပြန်မပြောမိပါ။ သူ့ခေါင်းလေးကိုသာ လက်ပတ္တာယှက်နဲ့ ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း ပုံမှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးနေမိပါသည်။

" သိပ်ကောင်းတာပဲ မောင်ရယ်...မောင်ရော.."

ကိုကျော် ပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ သနားလို့လျော့လိုးပေးတော့ ညှစ်သည်။ ဆွဲသည်။ စုပ်သည်။စောက်ရည်တွေ တစ်ဇိဇိ ထုတ်သည်။ သူညှစ်လွန်းတော့ ဒစ်ဖူးကြီးမှာ ရွစိတက်အောင် ကောင်းလာသည်။ မခံနိုင်။ ဒီတိုင်းနေရင် ပြီးသွားတော့မည်...။ ဆောင့်မှဟေ့...ဆောင့်မှ..ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ကချ..တံခေါက်ခွက်ကကိုင်..သူ့နို့တွေပေါ် ဖိတင်ပြီး ခြေဖျားမထောက်ပဲ ဒူးအားဖြင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ လီးအဆုံးထုတ်ပြီး အဝေးမှဆောင့်သည်။

" ပလွတ်..ဘွတ်..ဖန်း..ပြွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်..ဖြန်း...အာ့..မောင်..အင့်..ဆောင့်. သွက်သွက်ဆောင့်မောင်...ရှီး..အား..ကောင်းတယ်မောင်...ဟူး..အား...ပြီးရ အောင်မောင်...အာ့..ပြီးရအောင်.. အူး..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..အင်း..ဆောင့် ..ဟုတ်ပြီ...ပြီးပြီမောင်ရေ..ပြီးတယ်..အာ့ဟင့်..."

သွက်သွက်လေး အချက်ငါးဆယ် ခြောက်ဆယ်လောက် ပြင်းပြင်းထိထိ ဆောင့်လိုးပေးပြီး လီးရည်တွေ တစစ်စစ် ပန်းထုတ်ပေးလိုက်မှ  မဝေကို ကျော့်ကို ဖက်ပြီးတစ်ရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေပါတော့တယ်..။ သူ့ခမျှာ ဒီအခွင့် အရေးကို ရဖို့ ဘဝတွေ..အချိန်တွေ အများကြီး ရင်းနှီးထားရတာမို့ ခုတော့ ထိုက်ထိုက်တန်တန် ပန်းတစ်ပွင့်ပန်ဆင်သွားတာကိုပဲ ကိုကျော် ကျေနပ်ပီတိ ဖြစ်နေမိပါတယ်...။

" ပြီးရင် ဆိုင်သိမ်းတော့ အဖေရေ..သီတာ မျော်တော့မယ် "

အဲ...ဟုတ်သားပဲ..။ မေ့နေတာ...။ ဒီမိန်းမနဲ့တော့..အကုန် မေ့နေတော့တာပါပဲကွာ...ကောင်းပါဘူး...အတွေးတွေနဲ့ သုံးဘီးဆိုင်ကယ်လေး နင်းပြီး ညဈေးသို့ ထွက်ခဲ့ပါသည်။ ည..၉ နာရီ..။ ဆိုင်သိမ်းပါပြီ။

အိမ်ရောက်တော့ ညတွင်းချင်း ချက်ရပြုတ်ရပြန်ပါသည်။ သူဌေးအလှူ မို့ အော်ဒါများသည်။ သမီးနှစ်ယောက်က ချက်နိုင်ပြုတ်နိုင်ပါသည်။ ပစ္စည်းတွေကလည်း..အသင့်သုံးရန် စီမံထားသည့်ခေတ်မို့ သိပ်လဲ အခက်အခဲမရှိပါ။ မနက်..လေးနာရီကျော်လောက် သူဌေးအိမ်က ကားဖြင့် လာကြိုယူမည်။ အလှူ ရှင်နှင့် ကလေးနှစ်ယောက်က တစ်ပါတည်းလိုက်သွားမည်။ မုန့်သည်...သားအဖလည်း မုန့်ပွဲပြင်ဖို့ လိုက်သွားရမည်...။

ပင်ပမ်းလိုက်တာကွာ...ဟုညည်းမိတော့ အလှူ အစ်မက မျက်နှာမကောင်း။

" မောင့်သမီးတွေလေကွာ...ဒါကိုပင်ပမ်းတာလား...မောင်လိုးမွေးတဲ့ သမီးတွေလေ....ဝေ့ ဖက် လှည့်ကြည့်ဦး..."

ဆိုတော့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိသည်။ ချော့လိုက်ရတာလဲ...ဖတ်ဖတ် မောသည်။ စိတ်ကောက်မပြေလို့ နီလာတို့ကို လက်တို့ပြီး အခန်းထဲမှာ ချော့လိုက်ရသည်..။ ဒေါ့ဂီ တစ်ချီ....တစ်ပေါင်ကျေ ာ်တစ်ချီ..။ နောက်တစ်ရက် မနက်တော့ အခက်အခဲ မရှိပါ..။ မနက် ၉ နာရီခန့် သိမ်းဆည်းပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ဒံပေါက်အတွက်ပွဲ ဆက်ကျန်သေးလို့ ချက်ချင်းပြန်သွားကြရသည်။ မသွားလျ င်...မဝေ ငိုလိမ့်မည်။

ချောလို့ ပြီးတော့မည်မဟုတ်။ ချော့ရင်းချော့ရင်း သေသွားနိုင်သည်။ နီလာက သူသူ့ဆီ ဖုန်းဆက်..ဓာတ်ပုံတွေပို့သည်။ သူသူ ဝမ်းသာသွားပြီး မဝေနှင့်စကားတွေ အကြာကြီး ပြောကြသည်။ သူ့ဓာတ်ပုံလည်း ပို့လာသည်။

ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီနှင့်မို့ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ထင်မိသေးသည်။ အော်..ကိုယ်ဝန် ၃ လကျော်ကျော်ရှိပြီ ဆိုပဲ...။မဝေက မောင့် ကလေး.ဟု တိုးတိုး ကပ်ပြီး စ,သည်။ မအေရော..သမီးရော..ဗိုက်ကြီးအောင် လိုးတော့ အဲဒီကလေးတွေ ဘယ်လို ဆွေမျိုးစပ်မလဲ...ဟု တစ်ခစ်ခစ် ရယ်ရင်းမေးသည်။ ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မှာပါ...ဟိုမှာလဲ သူ့ယောင်္ကျား နဲ့ အိပ်နေတာ...ဆိုတော့ မျက်စောင်းထိုးပြီး ခြေဆောင့်ထွက်သွားပြန်သည်။

သွားပြီ။ ဒီတစ်ခါ စိတ်ကောက်လျင် ဒေါ့ဂီလည်း မကယ်နိုင်..တစ်ပေါင်ကျော်လည်း မကယ်နိုင် တစ်တီတူးတော့ အဆစ်ပါတော့မည်။ အမြန် လိုက်ချော့မှရမည်။ ကလေးမွေးပြီးမှ မဝေ တော်တော်စိတ်ကောက်တတ်နေသည်။

........................................................................................................

နောက်နှစ်လလောက်နေတော့ သူသူအလည် တစ်ခေါက်ပြန်လာသည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူက မအားလပ်သည့်အပြင် ကျန်းမာရေးလည်းမကောင်းသဖြင့် လိုက်မပို့နိုင်။ တစ်ယောက်ထဲလည်း စိတ်မချသဖြင့် သူ့ အမေကို အဖော် ထည့်ပေးသည်။ ယောက္ခမပေါ့လေ။ ယောက္ခထီးကြီးကတော့ ကုမ္ပဏီလုပ်ငန်းများကြောင့် ရန်ကုန်မှာပဲ အခြေချနေသည်။ ယောက္ခမကြီးက သားဖြစ်သူနှင့်လိုက်နေတာ ကြာပြီ။ ၇ နှစ်ကျော် ၈ နှစ်တော့ ရှိပြီ။

သားဖြစ်သူ ချူချာသလောက် မိခင်က ကျန်းမာရေး ကောင်းသည်။ ရွှေပေါ်မြတင် မဟုတ်သော်လည်း တင့်တင့်တယ်တယ် နေခဲ့ရသူဖြစ်၍ အသားအရေက အစ နုဖတ်စိုပြေသည်။ အသက်က ၄၆..၄၇လောက် ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း မထင်ရ။ ၄၀ လောက်ပဲ ထင်ရသည်။ ဝတ်တတ်စားတတ်တော့ လျပ်တစ်ပြက်မြင်လျှင် ၄၀ ကျော် ဘယ်လိုမှ ထင်နိုင်စရာမရှိ။

အရပ်ကမြင့်မြင့်..၅ ပေ ၅တော့ ရှိမည်။ နို့တွေက တင်းတင်း၊ င်ကြီးတွေက ကားနေသည်။ အသားအရေ ညိုဝင်းနေပြီး မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးက နည်းနည်းထော်ချင်ပေမယ့် အရုပ်ဆိုးကြီးမဟုတ်။ ပေါင်တန်ရှည်ကြီးတွေက ထင်းနေသည်။ ငယ်စဉ်က တိုင်းအဆင့် ပြေးခုန်ပစ် ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ဖူးတယ်ဆိုလား မသိ ပြောပြသံ ကြားရသည်။

ယောင်္ကျားက ဝန်ထမ်းဘဝ မပျော်ပိုက်သဖြင့် သူငယ်ချင်း၏ ကုမ္ပဏီတွင်ဝင်လုပ်ခဲ့ရာ ထူးချွန်မှု အလျောက် အားကိုးခံနေရသည်။ သူငယ်ချ င်းကလည်း သူ့ခေတ်နဲ့ သူ အကောင်ကြီးကြီး။ ခုတော့အကောင်ကြီး မဟုတ်တော့ပါ။ ဒါပေမယ့် အဆိပ်ပြင်းဆဲ..။ ဒီတော့လဲ မိန်းမကို ဦးစားပေး အဆင့်မပေးနိုင်တာ မဆန်းပါ။ သူ့အတွက် မိန်းမကလည်း ပေါမှပေါ။ အိမ်က မိန်းမကို မကျွေးနိုင်မမွေးနိုင်ခဲ့တာ ကြာပြီ။

မစားရတာများတော့ မိန်းမကလည်း ဒီလောက် ငတ်နေမှတော့ မထူးပါဘူးဆိုပြီး သားဖြစ်သူနှင့် လိုက်နေရင်း ပျော်သလို နေသည်။ မမကြီး ဆိုပြီးသားသူငယ်ချင်းတွေနှင့် လက်ပွန်းတစ်တီး လုပ်သည်၊ ထိကပါး ရိကပါး လုပ်ပြီး ပျော်နေသည်။ စိတ်ကလည်း ပါပါသည်။ ဒါပေမယ့်သားကမြို့ နယ်အဆင့်တာဝန်ခံဆိုတော့ စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါရဲ..။ ပါချင်လိုက်တာတော့ တစ်ပိုင်းကို သေလို့။ ပစ္စည်းကြီးကလဲ အထိအပါး မခံရတာ ဆယ်နှစ်နီးပါးဆိုတော့ လမ်းတောင်ပျောက်ချင်နေပြီ။

နို့အကိုင်ခံရတဲ့ အရသာကိုလည်း မေ့များတောင်နေပြီ။ ခုတော့ ချွေးမဖြစ်သူကို လိုက်ပို့ရင်း လမ်းသစ် နေရာသစ် လူအသစ်တွေနှင့် ဆန်းသစ်မှုတွေ ခံစားကြည့်ဦးမည်ဟု ငယ်မူငယ်သွေးတွေနှင့် ခရီးထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

.....................................................................................................

မနက် လေးနာရီလောက် သီတာ့ကို လင်းဆွဲလေး ခပ်ကြာကြာပေးပြီး မှိန်းနေဆဲ အိမ်ရှေ့က အသံတွေ ကြားရသည်။ သီတာက အပေးအကော့ အဆွဲအညှစ် တွေနဲ့ အထိန်းအသိမ်းတွေ ကျွမ်းကျင်နေပြီမို့ တစ်ချီ တစ်ချီဆို အနည်းဆုံး တစ်နာရီခွဲတော့ ထိန်းသည်။

ဒီလောက် စားရမှလည်း သီတာက တင်းတိမ်သည်။ လင်းဆွဲကို ပြောပါတယ်..။ အထာက တအားကျွမ်းသွားပြီ။ အရင်လို အချိန်ပြည့် မထန်တော့၊ မကြမ်းတော့ပါ ။ အေးအေးဆေးဆေး စိတ်တိုင်းကျ စားပြီးမှ စိတ်ကို လွှတ်ပေးသည်။ ကိုကျော် စိတ်စောနေလျင်လည်း သူက လမ်းကြောင်းကို ထိန်းနိုင်သည်။ လင်းဆွဲ စားပြီးလျင်တော့ တစ်နေကုန် ကြည်နူးနေပြီး သူဘာမှမလုပ်ခဲ့သလို။ ဒါကြောင့်လဲ..ဘော်ဒီက မကျ။ အကိတ်က အကိတ်..။

ကလေးသံ..လူကြီးသံတွေနဲ့မို့ မဝေတို့ စောလှချည့်လားဆိုတဲ့ အတွေးနှင့် သီတာ့ကို နှိုးပြီး တံခါးဖွင့်ကြည့်တော့...နီလာ့ကို အရင်မြင်သည်။ ခြံဝင်း တံခါးဖွင့်ပေးဖို့ သွားရင်းကြည့်လိုက်တော့ မဝေ နံဘေးမှာ ရပ်နေတာ သူသူပါလား။ မျ က်နှာ မသစ်ရသေးလို့ မျက်လုံးကို သေချာပွတ်ကြည့်တော့လဲ..မမှားပါ..။ သူ့အမေနံဘေးမှာ ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီ အဝါဖျော့ရောင်လေး နှင့်ရပ်ပြီး ရီဝေဝေအပြုံးလေးနှင့် ကြည့်နေပါသည်။ နံဘေးမှာလည်း အစ်မကြီး တစ်ယောက် ပါလာတာတွေ့သည်။

ကိုကျော့်ကို နှုတ်မဆက်။ သီတာရေ..ဟု ခေါ်ပြီး အိမ်ဖက်လျောက်သွားဆဲ အထဲမှ သီတာ အူယားဖားယားပြေးထွက်လာသည်။ လမ်းခုလပ်မှာ ဖက်ထားကြပြီး ပျော်နေကြတော့ ကြည်နူးစွာ သနားမိသည်။

မဝေနှင့်နီလာကပဲ ဦးဆောင်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်သွားကြတော့ ရေတွင်းမှာ မျက်နှာသစ်ရင်း ငေါင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားသည်။ အိမ်ထဲပြန်ဝင်တော့...သူတို့ ဝယ်လာသည့် ဆိတ်စွပ်..နံပြား နှင့် သူတို့ ပြန်ဧည့်ခံရင်း စကားတွေ တွတ်ထိုးကြသည်။ မနေ့ညက ရောက်သည်ဆိုပဲ။ မြို့လေးက ကြားမြို့မို့ ကားရောက်ချိန်က ညဆယ်နာရီ..ဆယ့်တစ်နာရီ ဝန်းကျင်။ တော်သေးတာပေါ့..။ ဒီကိုများတန်းလာရင် သီတာ ညစာငတ်ရချည်ရဲ့။

သူနဲ့ပါလာတာ သူသူ့ယောက္ခမ ဆိုပါလား။ ခေတ်မီသည်။ စူးရဲသည်။ တောက်ပသည်။ သွက်လက်လွန်းသည်။ မျက်ဝန်းတွေ စိုပြီးရယ်ရွှင်နေသလို တောက်ပနေသည်။ ဖော်ရွေလွန်းတော့ မြူ ဆွယ်နေသလို ထင်ရသည်။ သီတာနှင့် ချက်ချ င်းရင်းနှီးသွားသည်။ ကိုကျော့် ကို တစ်ချက်တစ်ချက်တော့ စူးစူးရဲရဲကြည့်တတ်သည်။ အကြည့်မှာ အဓိပ္ပါယ်ပါမှန်း သိသော်လည်း ကိုကျော်အဖြေမရှာတတ်။

ဘယ်သူနှင့်မှ အေးအေးဆေးဆေး စကားမပြောရတော့ မကြည်ပြာ..မဖြူ ပြာမမူယာ တို့နှင့် ပျော်နေလိုက်သည်။ ကြည်ပြာလေးက အလွန်အလိုက်သိသည်။ ကိုကျော့်ပေါ် သေးပေါက်ချတော့ အခန်းထဲဝင် အဝတ်လဲဖို့ ပေးရင်း နီလာ့နို့ တင်းတင်းကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ သီတာက လီးမာမာကြီးကို..လိုချင်တပ်မက်စွာ ဆွဲဆုပ်ရင်း တုန်ရီသော နှုတ်ခမ်းများနှင့် ငေးကြည့်နေသည်။

အဖေ ကျွေးမှာပေါ့..သမီးလေးရယ်...ဝ,အောင် ကျွေးဖို့ အဖေ့ တာဝန်ပါ...အားမငယ်နဲ့နော်...ဟု ရင်ထဲကပြောနေမိသည်။ ဒီစကားတွေ မျက်ဝန်းဖြင့်ပြောရင်း.....ဖျ တ်ကနဲ...သူသူ့ ယောက္ခမမျ က်ဝန်းကစကားတွေရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို နားလည်ချင်သလိုလိုခံစားမိသည်..။ 

...............................................................................................................................

ဝယ်ခြမ်းချက်ပြုတ် လုပ်နေကြတော့ ကလေးထိန်းရင်း အိမ်ရှေ့ခန်း ဆက်တီလေးမှာ ထိုင်နေဆဲ ဒေါ်ခင်ခင်ထွေး ကလေးထိန်းကူရင်း လာထိုင်သည်။ ဖြူ ပြာနှင့်မူယာက ငယ်သေးသည်။ ၃ လကျော် ၄ လ ထဲမှာဆိုတော့...မြောက်ကြွမြောက်ကြွ အလွန်ဆော့သည်။ တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနိုင်။ သူ့အမေကတော့ မျောက်နဲ့ စပ်ကျထားတာ..ဟု ခဏခဏပြောသည်။

ဒေါ်ခင်ခင်ထွေးလို့ ခေါ်တော့ ထွေးလို့ပဲ ခေါ်ပါကိုကျော်ရယ်..နာမည်က ရှည်တော့ မရင်းနှီးသလိုပဲ ဟုပြောသည် ။ သူသူက မျ က်စေ့တစ်ဖက် မှိတ်ပြီး.

" ဆွေမျိုးတွေပါနော်..မစိမ်းကားချင်ပါနဲ့..ချ စ်ခြင်းနဲ့ နွေးထွေးပါရစေ..." ဆိုပါလား။ 

ရယ်ကာမောကာဖြင့်..ဟုတ်ကဲ့ ပါခင်ဗျ...ဒါပေမယ့် ထွေး..တော့ မလုပ်ပါနဲ့..မမထွေး လို့တော့ ခေါ်ရဲပါတယ်...ဟု ပြောတော့ မဝေက မျက်စောင်းကြီး ဒိုင်းကနဲ ထိုးသည်။ နီလာနှင့်သူသူ တို့ကတော့ တခစ်ခစ်ရယ်မောနေကြသည်။ သီတာ ဈေးက ပြန်လာတော့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ မိန်းမတွေ စုဝေးကြသည်။ မမထွေးကတော့ ကိုကျော့် နံဘေးမှာ..။

ဆက်တီလေးက သစ်သားဆက်တီ ဒိတ်အောက်လေးဆိုတော့ ကျဉ်းသည်။ ဆက်တီကျဉ်းကျဉ်းမှာ ကလေးကိုယ်စီ ထိန်းရင်း ထိုင်ရတာမို့ ထိမိ ပွတ်မိ တိုက်မိတာ ခဏခဏ။ မမထွေးကို ကြည့်လိုက်ပြန်တော့လဲ..ဘာမှမခံစားရသလို  ရင်းနှီးသူချင်းမို့ မဆန်းသလိုလို..။ တကယ်တော့ ခုမှမြင်ဖူးတွေ့ဖူးသူတွေ...ဟန်ဆောင်နေတာ သိသာသည်။ သဘာ ကြီး။

သူထိန်းနေသည့် မူယာလေးက နို့တွေ အန်တော့ တခြားသူတွေ မသိမကြားရအောင် လက်မောင်းကို အသာတို့ပြီး လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ နို့အံဖတ်တွေက သူ့ရင်ဘတ်မှာ...။ အနှီးစွန်းလေးကိုင်ပြီး နို့အံဖတ်သုတ်ပေးသလိုနှင့် လက်တစ်ဖက်က သူ့နို့အုံကြီးကို အုပ်ဖိတော့...ပင့်ထားပေးသည်။ ဖြေးဖြေးချင်းသုတ်ပေးတော့ နို့အုံကြီးကို ကိုကျော့်ဖက် မသိမသာ လှည့်ပေးသည်။ သူ့ထွက်သက်လေက ကိုကျော့် ဆံပင်တွေထဲ တိုးဝင်နေတာကို သိနေလောက်အောင် အသက်ရှူ ပြင်းနေသည်။

နို့အံဖတ် မပြောင်မစင်သေးသလိုမို့ သူ့နို့အုံကြီးကိုအောက်က ပင့်မ,ကိုင်ပြီး သုတ်ပေးတော့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကိုကျော့် လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ပြီး ဖိနေသည်။ သွေးတိုးစမ်းပြီး တစ်ချက် နှစ်ချက်ဖွဖွနယ်ပေးတော့ သက်ပြင်းပူကြီး မှုတ်ထုတ်ပြီး လက်ကို ဖြည်းဖြည်း ဆွဲဖယ်သည်။ နို့အုံကြီး တင်းမာနေတာကို သတိပြုမိလို့ အံ့တောင်အံ့သြမိသည်။ ဒီအရွယ်မှာ နို့ကပျော့နေရမှာလေ...ဘယ့်နှယ်လုပ်ပြီး မာတင်းနေပါလိမ့်..။

သူ့မျက်နှာကို အကဲခတ်တော့ ဘာမှမဖြစ်သလို။ ကိုကျော်ကတော့ လီးတောင်နေပြီ..။ ဖြူ ပြာလေးကို ပုခက်ထဲ ထည့်မည်ဟုစိတ်ကူးဖြင့် မတ်တပ်ရပ်တော့ လီးကြီးက သူ့မျက်နှာ တည့်တည့်မှာ မတ်မတ် ကြီးတောင်နေသည်။ သူက မသိသလို သိသလို လုပ်ပြီး သူ့ဆံစ,တွေ ပြန်တင်သလိုနဲ့ လီးကြီးကို ဂွေးဥက စ,ပြီးလက်ဖျားလေးတွေနှင့် ပွတ်ဆွဲတိုင်းတာသွားသည်။

ဖြူပြာလေးကို ပုခက်မှာချပြီး ပြန်လာတော့ မဝေရောက်နေပြီး ထိုင်စကားပြောနေသည်။ မူယာကတော့ မဝေလက်ထဲ ရောက်သွားပြီ။ မဝေလက်ထဲက မူယာလေးကို ချီပြီးပုခက်ထဲ သွားထည့်တော့ မဝေလိုက်လာပြီး လီးကို ဆွဲလိမ်ပြီးမေးသည်။ 

" ဒါဘာလုပ်ထာလဲ...ခဏလေးမှ လစ်လို့မရဘူး.." 

ဆိုတော့ ဘာမှပြန်မဖြေနိုင်...အရူးကွက်နင်းပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့ရသည်။ ပြန်ထွက်လာတော့ သူ့နား မကပ်ရဲတော့ပါ။ ခြံထဲဆင်းပြီး ပန်းပင်လေးတွေ ပေါင်းနှုတ်ပေးနေမိသည်။ သိပ်မကြာပါ..။ သူတို့ နှစ်ယောက် လိုက်လာပြန်သည်။ သူတို့စကားဝိုင်းလဲ ကိုယ်ကပါလို့ မဖြစ်။ မဝေကို အလွန်ကြောက်ရသည်။ ရှောင်နေတော့ စိမ်းသလို အထင်ခံရမှာလဲ စိုးရသည်။ ဒုက္ခတော့ မခံနိုင်...။ လက်တွေဆေးဦးမည်ဆိုပြီး ရေတွင်းသွားထိုင်နေလိုက်သည်။

" ဟေး...ဧည့်သည်ကို ဧည့်သည်က ဧည့်ခံရမှာလား...လာ.."

မမထွေးက တခစ်ခစ် ရယ်သည်။

" အနေခက်တယ် ထင်ပါရဲ့ ဝေရယ်..မမထွေး နားလည်နိုင်ပါတယ်..လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပါ..."

ကလေး ငိုသံကြား၍ မဝေအိမ်ထဲ ဝင်သွားမှ ရေတွင်းက ထ,လာခဲ့သည်။ အိမ်တံခါးပေါက်မှာ မမထွေး ရောင်လည်လည် လုပ်နေ၍ ခဏရပ်တော့ မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောသည်..

" ကြိုက်သွားပြီ...အချိန် သိပ်မရနိုင်ဘူး...မပြန်ခင် မြန်မြန် လုပ်လို့ရမလား "

" ဘာကို ကြိုက်တယ်ပြောတာလဲ "

" ပစ္စည်း..ပစ္စည်း...လီးကြီးကို ပြောတာ...အညှာလွယ်တာ မဟုတ်ဘူး..အချိန်မရလို့.."

" အင်...ဒီအိမ်မှာ ညလာအိပ် ဖို့ မမထွေး စီစဉ်မှရမယ်..သူသူ့ကိုလဲ သိမှာစိုးရတယ်..."

" အိုကေ စီစဉ်လိုက်မယ် "

ဆိုင်သိမ်းပြီးချိန်..အိမ်ရှေ့မှာ ကားလေ းလာရပ်တော့..ရင်ခုံသည်။ မမထွေး၏ အတွင်းပစ္စည်းတွေက ထင်ထားတာထက် ပိုကောင်းနေသည်။ နို့အုံကြီးက အမြင်ထက်ပိုကြီးနေပြီး ခန့်မှန်းမိတာထက်ပို၍ တင်းမာနေသည်။ ရုပ်ကို မမြင်ရလျင် အပျို နို့ဆိုယုံလောက်သည်။ မို့မိုကြီး မောက်တက်နေပြီး အဝန်းအဝိုင်းကြီးသည်။ ညှစ်ကြည့်မှ ပိုသိသာသည်။ တွေးရင်းတွေးရင်း လီးကတောင်နေသည်။ တကယ်ဝင်လာတော့..မမထွေးမဟုတ်....သူသူ ပါလား..။

" လာ....ရန်ဖြစ်မယ်..."

စကတည်းက ယဉ်သကို...။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ဂါဝန်ကြီး ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်တွေ နို့တွေမှ ဝ,အောင် မကြည့်ရသေး..

" ဒီဗိုက်ထဲက ကလေးက ကိုကျော့်ကလေး...ကိုကျော် လိုးလို့ရတဲ့ ဗိုက်..သူ့ယောင်္ကျား နဲ့ အိပ်နေတာ..လို့ပြောလဲ ပြောရက်တယ်၊ ပြောလဲ ပြောထွက်တယ်ရက်ကိုလဲ သေချာတွက်ကြည့်..ကိုယ်ဝန်က ၆ လ ရှိပြီ..ဒီရောက်တဲ့ ရက်..ဒီကပြန်သွားတဲ့ ရက် အကုန်တွက် ပြက္ခဒိန်ယူခဲ့.."

" အာ...ဟုတ်ပါတယ်ကွာ..သူသူရာ ကိုယ့်ဗိုက်ပါ...ကိုယ်...အ.."

" ကိုယ်တွေ ကွတွေ လုပ်မနေနဲ့...ဟို..ယောင်္ကျား နဲ့ တစ်စက်မှ အလိုးမခံခဲ့ဘူး သိရဲ့လား...ဘယ် သွေးမှ မရောဘူး...ဒီလောက် ထိန်းသိမ်းတာကို ပြောရက်တယ်...ဖင်လိုးချင်တယ်ဆိုလို့ ဖင်ခံပေးခဲ့တာလေ .. မှတ်မိလား...လိုချင်တာ အကုန်ပေးခဲ့ပါလျက်နဲ့ အထင်သေးခံလိုက်ရတာ လုံးဝမကျေနပ်ဘူး "


အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>



ကိုကျော် အပိုင်း ( ၃ )

ကိုကျော် အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - ကိုကျော်

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ညနေ မုန့်ဟင်ခါး သွားစားတော့ မိသားစုအကုန် ထမင်းလွတ် အားပေးကြသည်။ ကလေးထိန်း အလှည့်ကျ သူက ကိုကျော်ပေါ့၊ ကလေးကို လက်ပြောင်းယူရင်း နီလာ့ နို့ကြီးတွေကို အားမလိုအားမရ ဆုပ်နယ်မိသည်မှာ အကြာကြီး။ သားအဖမြေးအဖိုးမို့ အမြင်တင့်တယ်ပါသည်။ နီလာကလည်း လှေကြီးထိုးလေး တစ်ချီလောက်နဲ့ အားမရသေးတာမို့ ကလေးအကြောင်းပြ ကပ်ပြီး နို့ကြီးကော့ဖိပေးထားသည်။ သူ့အဖေကို ဝ,အောင် ကျွေးချင်တာလဲပါသည်လေ ။

" ဒါ..သမီးကြီးလေ...အထက်ဖက်မှာ အိမ်ထောင်ကျနေတာ..မြင်ဖူးမယ် ထင်ပါရဲ့.."

သီတာနဲ့တော့ အလွမ်းသင့်ပါသည်။ မောင်ကျော်ကလည်း သိပ်ပုံမပျက်ပါ။ သူသူ ကတော့ လေ့လာဆဲ။ မောင်ကျော်က အရွယ်တင်ပြီး သွက်လက်နေသည်လေ။ သမီးတွေကလည်း အကိတ်တွေဆိုတော့ ဆန်းနေပေမည်။

" ဆွေမျိုးပေါ့...မမသူ..အိမ်လာလည်နော်..အန်တီ ဝေနဲ့ လိုက်လာ..သီတာက မလည်နိုင်လို့နော်..."

" လာမယ်လေ...လာရမှာပေါ့..ညီအစ်မတွေပဲ..တစ်နေကုန် နေမယ်..."

စည်သူကတော့ သီတာ့ နို့ကြီးတွေကို ချောင်းနေတာ တွေ့ရသည်။ နီလာက ဆွဲဆွဲဆိတ်နေတာ ရိပ်ကနဲ မြင်ရသည်။ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ခယ်မပေါင်တော့ ပိုင်မှာ မသေချာဘူး.. နင့်အစ်မ စောက်ဖုတ်တော့ မျက်ခုံးခပ်လှုပ်လှုပ်..ဟု ပြောလိုက်ချင်သည် ။

........................................................................................................

မုန့်ဟင်းခါး မစားရတာကြာ၍ ဗိုက်ထဲ တင်းအောင် စားပစ်သည်။ ကောင်းလဲ ကောင်းပါသည်လေ။ နီလာ့ညီမလေးက ဖော်ရွေပြီး အဖေက ရင်ခုန်စရာကောင်းသည်။ လက်မောင်း၊ လက်ဖျံ၊ပေါင်တန်တွေကသန်မာတောင့်တင်းပြီး မျက်နှာထားက တည်တန့်သည်။ 

အသက်ကလည်း ၃၇..၃၈ ဆိုတော့ အစ်ကိုကြီးလို့များ ခေါ်လိုက်ရ ရင်ကောင်းမလား ဟု တွေးပြီး တခိခိ ကြိတ်ရယ်မိသေးသည်။ ၁၅ နှစ်လောက်ကွာမှာပေါ့နော်..။ ဟိုနေရာက..တော်တော်ဖုနေသည်ကို ရိုးတိုးရိပ်တိတ် မြင်ရသည်။ အတွင်းခံ မဝတ်လောက်ဘူး ထင်ပါရဲ့..။ ပုဆိုးပြင်ဝတ်တော့ ထင်းထင်းကြီး မြင်ရသည်။ အားပါး..အရှည်ကြီးပါလား။ ဖောင်းဖုနေတာကလဲ ကြီးမှန်းသိသာလှသည်။ 

မုဆိုးဖို..ပိုင်သူမရှိဆိုတော့...ဟင်း...နေ့လည်က အမေပြောသလို..ပုံစံမျိုးစုံနဲ့သာ အလိုးခံပစ်လိုက်ချင်သည်။ ကိုယ်ကလဲ နှယ်နှယ်ရရ မဟုတ်..ကိုယ့်ဖင်ကြီးကိုယ် ပြန်ကြည့်ပြီး စိမ်ခေါ်ချင်စိတ်ဖြစ်လာသည်။ အမေ ပြောသလို ခိုးကျွေးသင့်ရင် ကျွေးလိုက်ဦးမည်။ မနက်ဖြန်တော့...အမေနဲ့ လိုက်သွားလည်ဦးမှပါပဲလေ..။

..................................................................................................................................

မနေ့ညက အဖေကြမ်းချက်များ အောချယူရသည်။ မနက်လင်းတော့ မထနိုင်..။ ဆိုင်ကပြန်ရောက်..ပစ္စည်းတွေ နေရာချပြီး အိပ်ယာပေါ် ဆွဲခေါ်သွားတော့ ပုံမှန်လို့ပဲထင်ခဲ့သည်။ နို့တွေ ဆွဲကတည်းက အားပါနေမှန်းသိသာနေလို့ သီတာ့မှာ ချက်ချင်းစောက်ရည် စို့ရသည်။ နမ်းချက်တွေကလဲ ရမက်ပြင်းလွန်းလှသည်..။ စူးရှမွတ်သိပ်လွန်းလှသည်မို့ ဒီည အကြမ်းအရမ်းတွေ အလိုးခံရတော့မည်ကို  ကြိုသိခဲ့သည်လေ။

အဖေ ဘာဂျာ မမှုတ်ပေးပါ။ သီတာ့ စောက်ပတ်ကလဲ အဖေနှူးစရာ မလိုတော့လောက်အောင် နူးအိနေပါပြီ။ စိုရွှဲ နေပါပြီ။ အဖေ့ လီးကြီးနဲ့ တစ်ခါတည်းသာ လိုးပစ်လိုက်ပါတော့..ရှင်...။

သီတာ ဆုတောင်းပြည့်ပါသည်။ သီတာ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ နေရာချကတည်းက အဖေ့ဆန္ဒကို သိနေလို့ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ပင့်မ,ပြီး တစ်ခေါက်ကွေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ဆွဲ ကော့ထားပေးလိုက်သည်။ဖောင်းမို့ပွင့်အာနေသော သီတာ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲ အဖေ့လီး မာမာတောင်တောင်ကြီးက တစ်လှုပ်လှုပ် ထိုးဝင်လာတော့ နေ့တိုင်းခံနေရပါလျက် အသက်အောင့်ပြီး အဆုံးထိ ကြိုနေမိသည်။

လီးတန်ကြီး အဆုံးထိဝင်..ဆီးခုံနှစ်ခုပူးကပ်မိမှ သက်ပြင်းကြီး..ဟူး..ကနဲချပြီးလီးကြီးကို ထွက်မပြေးနိုင်အောင် ညှစ်ဆွဲစုပ်ယူပေးသည်။ ဒါလဲ...ထွက်ပြေးတာပါပဲ..။

ဒီ လောက် စုပ်ဆွဲထားတဲ့ကြားက နောက်ကို လှစ်ကနဲဆုတ်ပြီး..ဖုန်းကနဲ ပြန်တိုးဝင်လာသည်။ မြန်ချက်။ အဖေ့ လီးဒစ်ဖူးကားကြီးက သီတာ့ သားအိမ်ပေါက်ဝကို မီးရထားခေါင်းတွဲကြီးလို ဒိန်းကနဲ ဒိန်းကနဲ ဆောင့်ဆောင့်ထိုးသည်။ သားအိမ်ပေါက်ပွင့်ပြီး အထဲထိအောင် ဝင်ပါသည်ရှင်..။

" ဆောင့်...ကိုယ်..ဆောင့်ပေး..သီတာကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်ကိုယ်..ဆောင့်..ဖုန်း..ပလွတ်.. ဖုန်း..ပြွတ်..အင့်ကြမ်းပါကိုယ်...သီတာကောင်းလို့..အား"

" လိုးပါကိုယ်...လိုး..အသေလိုး...အင့် အင့် သွက်သွက်ဆောင့်..အင်း..ဆောင့်..အား တအားဆောင့်ကိုယ်...ဆောင့်ဦး..အု..အုပြွတ် ပြွတ်..ဖုန်း..ဖုန်း..ဖောင်း.."

အဖေ အားရပါးရ ဆောင့်ပေးသည်။ သီတာ့ အကြိုက် ပြောလိုက်တိုင်း အဖေက ပြည့်စုံအောင် ပြင်းပြင်း ထန်ထန် ဆောင့်ပေးသည်။ သီတာ လိုချင်သလို လိုးပေးတော့ ခဏခဏ ပြီးရသည်။ စောက်ရည်တွေ ဖင်ခေါင်းထဲထိ စီးကျသည်။ နောက်တော့ သီတာ့ ခြေထောက်တွေကို ကိုင်ပြီးရှေ့ကိုတွန်းတင်သည်။

ဘယ်လိုလုပ်မှာပါလိမ့် လို့တွေးဆဲ ခြေကျင်းဝတ် နှစ်ဖက်ကို သီတာ့ခေါင်း တစ်ဖက်တစ်ချက်ထိ တွန်းတင်ဖိထားပြီး ဖင်ထောင်ပင့်တင်နေသည့် စောက်ပတ်ကြီးကို အချက်ပေါင်းတစ်ရာ နှစ်ရာ တစ်ဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးပြီး လီးရည်များဆယ့်လေးငါးချက် ပန်းပန်းထည့်ပေးပါသည်။ အထူး ကျေးဇူးတင်မိပါသည် ချစ်ဖေဖေ ရှင်....။

ဒါတွေ မက,သေးပါ..။ အဖေ့ အလိုး ကြမ်းချက်တွေများ..ခဏနားပြီး အခန်းဆက်ပါတော့သည်။ မြင်းစီးခွင့်လေးတောင် မနည်းတောင်းတောင်းပန်ပန် ပြောရသည်အထိ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးသည်။

ကုတင်ပေါင်ကို လက်ထောက်ကုန်း ခိုင်းပြီး နောက်က ဆောင့်လိုးသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက် ကုန်းခိုင်းပြီးလိုးသည်။ ပြူးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်..ပွင့်အာ ကားထွက်သွားအောင် လိုးသည်။ တစ်ညလုံး လိုးပေးသည်။ တစ်ပေါင်ကျော်ကိုတော့ တစ်သက်မမေ့နိုင်အောင် နင့်နင့်သည်းသည်း ထိထိမိမိ စူးစူးရှရှ လိုးသည်။

ဒါကြောင့်လဲ...အဖေ့ကို အသဲနင့်အောင် ချစ်ပါသည်။

.................................................................................................................................

သူသူနှင့်အတူ ကိုကျော့်က အိမ်ထွက်ခဲ့တော့ ဦးဉာဏ်မြင့်က လမ်းလျောက်ရင်း လိုက်ပို့သည်။ နံနက်စောစောမို့ လမ်းလျောက်လို့ ကောင်းပါသည်။ ကိုယ်ဝန်လဲ တဖြည်းဖြည်းရင့်လာပြီလေ..။ ကိုကျော့်အိမ်ရောက်တော့ နှုတ်ခွန်းဆက် စကားလေးငါးခွန်းပြောပြီ းဦးဉာဏ်ပြန်လှည့်သွားသည်။

" ကျေးဇူးပါပဲ ညီလေးရာ...ခမည်း ခမက်ဆိုတော့လဲ ဆွေမျိုးပါပဲ..အစစ အားကိုးပါတယ်..ဒေါ်ဝေတို့ သူသူ တို့ကိုလဲ အပ်ပါတယ်..စောင့်ရှောက် သွန်သင် ဆုံးမ နိုင်ပါတယ် ညီလေး..."

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အစ်ကိုကြီး..ကျွန်တော့်ကိုလဲ ဆုံးမပါ အစ်ကိုကြီးခင်ဗျ.."

ကဲ...ဘယ့်နှယ်လုပ်ရပါ့..။ သူခိုးကိုမှ ဘဏ္ဍာစိုးခန့်သွားပြီ...။ သူသိတယ်. ဆက်လုပ်....ဆိုတဲ့ သဘောများလား..။

" သီတာ ဈေးသွားပြီလား.."

" မသွားသေးဘူးမမဝေ...သွားတော့မယ် ထင်ပါရဲ့..ဒီနေ့နောက်ကျတယ် "

ပြောနေတုန်းပဲ သီတာ ထွက်လာတယ်။

" မမသူ..ဈေးလိုက်မလား.."

" မလိုက်သေးဘူး သီတာ...ဒီအိမ်ထိ ပဲဆိုပြီး ထွက်လာတာ..အဝတ်လဲ ..."

" သွားပြီမမ...မြန်မြန်ပြန်ခဲ့မယ် "

ကိုကျော်က ပုဆိုး အနွမ်းနဲ့ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်လေးနဲ့။ သန်မာတဲ့ ပေါင်တန်..ခြေသလုံးကြွက်သားတွေ..လက်မောင်းလက်ဖျံတွေ..ရင်အုပ်တွေကို အရှိအတိုင်း မြင်နေရတော့..မဝေရော သူသူပါ ရင်ခုံချင်နေမိကြသည်။

မဝေက အိမ်နေ ထမီခပ်နွမ်းနွမ်းနဲ့ ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီ ၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်နို့ကြီးတွေက ပြူးကားပြီး ကိုကျော့်ကိုနှုတ်ဆက်နေကြသလို။ သူသူကတော့..ပြောင်ထမီအပါးလေးနဲ့ လည်ဟိုက် ဘလောက်စ် နွမ်းလေးဝတ်ထားသည်။ ဘရာမနိုင် နို့ကြီးတွေက ကိုကျော့်ကို မြင်ဖူးချင်၍ ခုန်ပေါက်ရုန်းကန်နေသလို တစ်လှုပ်လှုပ်။ဖင်ကားကားကြီးကလည်း မနေ့တုန်းက ကိုကျော် သူတို့ကိုမကြည့်ခဲ့လို့ စိတ်ဆိုးဆန္ဒပြသလို တုန်ခါယိမ်းကနေသည်။ ဒီကြားထဲ သူသူက ခြေဆောင့်ဆောင့်နေသဖြင့် ဖင်ကြီးတွေ လှိုင်းထ,တုန်ခါပြနေသည်မှာ လီးတောင်ချင်စရာ..။

သူသူက တမင် ဝတ်ခဲ့ခြင်းပါ။ အိမ်ထာင်ကျခဲ့ပြီးသူမို့ အဝတ်အစား၊ အပြောအဆိုရဲတင်းလှသည်။ သူအမြဲဂုဏ်ယူလေ့ရှိသည့် သူ့ဖင်ကြီးအစွမ်းကို သူယုံသည်။ ယောင်္ကျားတွေကလည်း သူ့ဖင်ကြီးကို မြင်ရုံမျှနှင့်လီးတောင်သူတွေက အများကြီး။

ကိုကျော် သူတို့ကို ဦးဆောင်ပြီး အိမ်ထဲခေါ်လာခဲ့သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ မဝေ က ဖိနပ်ပြတ်ပါလေရော..။ အိမ်နဲ့နည်းနည်းလျောက်ရဦးမည်။

" သီတာ့ ဖိနပ်အဟောင်းလေ းစီးထားနော်..မဝေ၊ ဒီနား ခဏထိုင်စောင့်ပေး ကျွန်တော်သွားယူပေးမယ်.."

" မဟုတ်ထာ ကိုကျော်ကလဲ..မိန်းမ ဖိနပ်ကိုင်လာရမယ်လို့...သူသူ လိုက်ယူလိမ့်မယ်...ပြရုံပြပေးလိုက်နော်..ကဲ လိုက်သွား သူသူ.."

သူသူနှင့်အတူ အိမ်ဖက်လျောက်သွားပြီး သီတာ့အခန်းထဲ ဝင်တော့ သူသူလိုက်ဝင်သည်။ ဖိနပ်စင်နားအသွား..ကြွက်တွေထ,ပြေးတော့ သူသူကြောက်အား လန့်အားဖြစ်ပြီး ကိုကျော်ကို အတင်းဖက်သည်။ နို့အုံကြီးက ကိုကျော့် ရင်ဘတ်မှာ ပြားကပ်လုနီးပါးဖက်သည်။ ကြွက်က များသည်မို့ ခေါင်းမဖော်ရဲ။

ကိုကျော်ကလည်း ယောင်ယမ်းပြီး သူသူခါးကို ကျော်ကာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဖက်ကိုင်ဆုပ်ထားသည်။ရင်ဘတ်နှင့် နို့ကြီးတွေ ကပ်ဖိနေသလို..လီးတန်ကြီးက သူသူ့ဆီးခုံကို အလျားလိုက်ကပ်ဖိနေပြီမို့ လီးက တဖြေးဖြေးတောင်လာသည်။ အမှတ်မထင် လက်က ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆွဲဆွဲကပ်တော့ သူသူက ခြေထောက်တွေကို ကားပြီး ကပ်လိုက်သွားသည်။ ရုန်းထွက်ရန်လည်း ဆန္ဒမရှိသလို ကြိုးလည်း မကြိုးစားမိ။ သူ့ ဖုဖုကြီးကွာသွားမှာပဲ စိုးရိမ်ပြီး သူ့ပုခုံးကိုသိုင်းဖက်ထားသည်။

ကိုကျော်က တစ်ချက် စမ်းညှောင့်ထိုးကြည့်တော့ သူသူက တစ်ချက်ပြန်ကော့သည်။ နောက်တစ်ချက်ထပ်ညှောင့်တော့ နှစ်ချက်လောက် ပြန်ကော့လာသည်။ ပါးစပ်ကတော့..အိ..ကြောက်တယ်..ကြောက်တယ်..အိ..အိ..ဟု တိုးတိုး အော်နေပြီး ဖင်ကြီးက ကိုကျော့်ညှောင့်ချက်များကို စည်းဝါးကိုက် ပြန်ကော့ပေးနေသည်။

သူ့ခြေထောက်ကို ကားထာသဖြင့် ကိုကျော်က ဒူးကို အသာညွှတ်ပြီး လီးကို သူ့စောက်ပတ် တည့်တည့်လက်ဖြင့် ကိုင်ထိုးထဲ့ပြီးညှောင့်တော့ ပင်တီ မဝတ်ထားသည့် စောက်ပတ်ကို ထမီပါးပေါ်မှ ထိုးမိပြီး..အိ..ဆိုတအားတင်းကြပ်စွာ ဖက်သည်။ ကိုကျေ ာ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပုဆိုးနှင့်ထမီကို ပင့်လှန်ပြီး သူ့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲ ဒစ်ဖြင့် ထိုးပွတ်နေဆဲ သူသူက ခြေထောက်တစ်ဖက်မြှောက်ပြီး အနေအထိုင်ပြင်ပေးလိုက်၍ စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်ဖူးကြီးဝင်သွားသည်။

သူသူ ခြေထောက်ကို လက်ဖြင်မ,မြှောက်ပေးပြီး လီးအဆုံးထိ တအိအိ သွင်းပစ်တော့ သူသူက ကော့ကော့ညှောင့်နေသည်။ အချိန်က မရ...။ နောက်မှ ရှင်းတာပေါ့ ဆိုသည့် စိတ်ဖြင့် သူသူစောက်ပတ်ထဲ အချက်နှစ်ဆယ်..သုံးဆယ်ခန့် သွက်သွက်ဆောင့်ပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ လီးဆွဲထုတ်လိုက်တော့..သူသူက ရှိသည့်ဖိနပ်တစ်ရံကောက်ယူပြီး

" နောက်ခန်းထဲသွား...ပြီးရင် ထပ်တွေ့မယ်..ရှောင်မယ်မကြံနဲ့.."

ဟု ပြောပြောဆိုဆို သူ့အမေထံ ပြေးပါတော့သည်။ ကိုကျော် မီးဖိုခန်းထဲက ရင်တစ်ထိတ်ထိတ် ဖြင့် စောင့်သည်။ ခဏလေးနေတော့ သူတို့သားအမိ အိမ်ထဲဝင်လာပြီး သီတာ့အခန်းထဲဝင်ပြီး စကားတတွတ်တွတ် ပြောနေကြသံတီးတိုး ကြားရသည်။ နောက် ရယ်ရယ်မောမော ပြန်ထွက်လာကြပြီး မီးဖိုခန်းထဲ လိုက်လာကြသည်။

" သီတာက အီဗာတွေ သေချာမသိမ်းတော့လကြွက်သိုက်နဲ့ တွေ့တာပေါ့ ခ်ခ်..ကိုကျော်....သမီးပစ္စည်းတွေ သေချာသိမ်းခိုင်းဦး ခ်ခ် ခ်ခ်.."

" မေမေရယ်...သီတာ ရှက်နေပါ့မယ် မပြောပါနဲ့..."

" ခ်ခ်...နဲနဲတော့ ပြောရမယ်...ငါက နီလာ့ယောက္ခမ...သီတာ့ အမေပဲလေ..နဲနဲတော့ ပြောရမယ်..ခ်ခ်..လာပေ့စေ."

" ကျွန်တော် အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ သွားဆေးဦးမယ် မမဝေ...ထိုင်ဦးနော်.."

" ရတယ် ကိုကျော်..သွား..တစိမ်းမဟုတ်ဘူး.."

" သမီး လိုက်သွား"

........................................................................................................................................

ကိုကျော် အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ ယူပြီး ရေတွင်းကိုသွားတော့ သူသူ နောက်ကလိုက်သည်။ ကိုကျော် ခြေလှမ်းမမှန်ချင် ဖြစ်နေသလို သူသူရင်ဖိုနေသည်။ အခုလေးတင် အလိုးခံလိုက်ရသည့် အဖြစ်က. အိပ်မက်လိုလို..ထမင်းလုံးတစ္ဆေခြောက် ခံရသလိုလို ။

" သူသူ...ကိုယ့်ကို စိတ်ဆိုးနေလားဟင်.."

ကြည့်...မေးပုံကြီးက ဖြေရခက်စရာ။ နောက်ကနေ မျက်စောင်းထိုးမိသည်။

" ဆိုးတယ်..."

" တောင်းပန်ပါတယ် သူရယ်..ကိုယ်စိတ်မထိန်းနိုင်ခဲ့တာ ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ အနူးအညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်.."

" ဆိုးတယ်..ဆိုးတယ်​..သူများကို "

ရေတွင်းရောက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ပြီး အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ ဆေးကြသည်။

" ဘာလို့ စိတ်ဆိုးလဲသိလား..."

" ပြောပြပါသူ...ကိုယ်ပြင်ဆင်ပါ့မယ်..နောင်မဖြစ်စေဖို့လဲ ကတိပေးပါတယ် "

" ကြာကြာမလုပ်ပေးလို့ စိတ်ဆိုးတာသိပီလား...ကြာကြာမလိုးပေးလို့ "

" အာ....ဒါ..ဒါ..ဒါက..မမဝေ အပြင်မှာ စောင့်နေပြီး မိသွားမှာစိုးလို့ မပြီးချင်ပဲ လွှတ်လိုက်ရတာပါ သူရယ်.. အဲ...ကိုယ်နောက်တစ်ခါ အကြာကြီး လိုးပေးမှာပါ..စိတ်မဆိုးနဲ့နော်...သူ..နော်.."

" ခ်ခ်...နောက်တစ်ခါတဲ့..ခ်ခ်.. ဘယ်တော့လဲ...ခ်ခ်.."

" သူရယ်...ဒီမှာကြည့်..."

ကိုကျော် ထိုင်နေလျက်က အောက်စ,လွှတ်ပြီး ပုဆိုးလှန်ပြတော့..လီးကြီးက မိုးပေါ်ထောင်နေပြီး လှုပ်တုပ် လှုပ်တုပ်တောင်နေသည်ကို တပ်မက်စရာ မြင်ရသည်။

" အိ....အကြီးကြီး...လှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်နဲ့..."

ဟု ပြောရင်း သတိလက်လွတ်ကာ လက်လှမ်းမည့်ဟန် ပြင်သည်။ ပြီးမှအိမ်ဖက် လှမ်းကြည့်ပြီး လက်ရုတ်သည်။

" အဲဒါ..သူသူ့ကို လှမ်းခေါ်နေတာ..လာခဲ့..တဲ့။ တစ်ယောက်ထဲ လာရင်လိုးမှာတဲ့...လာခဲ့နော်.."

" အွန်း...လာဘူး.."

" လာပါကြာ...ဒီလီးကြီးကို မကြိုက်လို့လား....သူ့စောက်ပတ်ပြပေးလေ..."

" ခ်ခ်...သူသူစောက်ပတ်က သူထိုးထားလို့ ငိုနေတာ..ခ်ခ်..ဒီမှာကြည့်..ခ် "

ပြောပြောဆိုဆို သူသူကလည်းထမီ အောက်စ,လွှတ်ပြီး ရေစည်ကို ကွယ်၍ အပေါ်စ,ကို ခါးထိဆွဲတင်ပြသည်။

" အင့်....အကြာကြီးကြည့်..လိုးရင်လဲ အကြာကြီး လိုးပေးရမှာနော်..ဒါပဲ "

ဖင်စိုင်ကြီး နှစ်လုံးကြားတွင် စောက်မွေးရိတ်ထားသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖုဖုကြီးကို ပြူးကနဲ မြင်ရသည်။ နခမ်းသားတွေမှာ ကြက်သီးဖုလေးများ ထနေပြီး စောက်ခေါင်းနေရာ၌ အဟ,လေးဖြစ်နေသည်။ ထူထဲမို့ဖောင်းသောစောက်ဖုတ်ကြီး၏ အလယ်အထက်စွန်းအနီး စောက်စေ့ထိပ်ကလေး ရေးရေးပေါ်နေသဖြင့်တော်တော်စောက်စေ့ကြီးမည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။

စောက်ပတ်မှာ စိုအိနေပြီး လီးရည်စောက်ရည်များ ယိုစီး ထွက်ထားဟန်တူသည်။ သူသူက အားရဟန် မတူ...ဖင်ချထိုင်လိုက်ပြီး လက်မ..လက်ညှိုးတို့ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပြသည်..။

" အင့်...ကြည့်....လင်ရတယ် ဆိုပေမယ့်..ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် အလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ပတ်မဟုတ်ဘူး...လီးစမောနဲ့ စတိသဘော အလိုးခံထားတဲ့ စောက်ပတ်နော်....ကြိုဆိုပါ၏ အပေါက်ကိုလဲ သေချာကြည့်...လက်ခလယ်လောက်ပဲ ထည့်ဖူးတာ..ခ်ခ်...ကြည့်..ဝပြီဆိုမှပိတ်မယ်..အမြဲ အိုးပင်း...ခ်ခ်.."

ကိုကျော် လီးဒုက္ခရောက်ပြီ..။ မနေနိုင်တော့။ စောက်ပတ်ကြီးက အလွန် ဆွဲဆောင်အားကြီးလှသည်။ သူသူ ကလည်းလီးကြီးထံမှ မျက်စေ့ခွာမရ..။ စိတ်ကူးဖြင့် အလိုးခံရင်းစောက်ရည်တွေ စောက်ပတ်ထဲကတစိမ့်စိမ့် ယိုစီးထွက်နေသည်။

ဖြဲပြထာသည့် လက်ချောင်းလေး စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်ပြီး ပြန်ထုတ်ပြတော့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲ အိပြီး ကြွက်မြီးတန်း လိုက်လာသည်။ ဒီလီး...ဒီလောက်သန်မာထွားကြိုင်းသည့် လီးမျိုးဖူးကားထဲက လွဲပြီး ဘဝတသက်မှာ တစ်ခါမှမမြင်ဘူး။ ရှိတာတော့ ရှိပါလိမ့်မည်။ အချိန်မဆွဲပဲ ချက်ချင်း အလိုးခံလိုက်ချင်သည်။

" ဇွတ် လိုးတာပဲ..ခါထဲ၊ မွှန်တာ..ဘေးမှာ သီတာ့ ကုတင် ရှိရဲ့သားနဲ့ မော်တော်ဆပ်သွားတယ်...ကောင်းရမယ့်ဟာ..ပျက်ရော...လူစုတ်..ဟွန်း..."

သူသူ ကမကျေမချမ်းဖြစ်နေဆဲ။ သူကလဲ သူပါပဲလေ...ဟု ယူကြုံးမရဖြစ်မိသည်။ ဒီလိုအိုးကြီး..ဒီလိုစောက်ပတ်ကြီး လိုးခွင့်ရနေပါလျက်...မစို့မပို့ လိုးလိုက်ရတာမို့..ကိုယ်စီမကျေနပ်ကြ..အားမရကြပါ။ အလုံးအထည်ကြီးကို မြင်တိုင်းနှမြှောသည်။ သူသူက ပိုဆိုးသည်။ ဒီလိုဖြစ်ဖို့ မနေ့ကတည်းက စိတ်ကူးအကောင်အထည် ဖော်ခဲ့ရသည်လေ။ ကဲ...အခုဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ။ သီတာကလည်း ဈေးကပြန်လာပြီ..။

" ဝ, ပြီလား..ကိုယ်..."

" သူသူ ရော....".

" ဝ,သေးဘူးကွယ်...ဒါပေမယ့် ဟိုမှာ မေမေ လိုက်လာပြီ...ဒုတ်ကြီး သိမ်းလိုက်တော့နော်...ခ်ခ်..နှမြှောတာ...နောက် ဒီလိုမဖြစ်စေနဲ့နော်...ကိုယ်.."

" သူသူရယ်....ဆွေးတာပဲ.."

" သူသူ ကြံပါဦးမယ်ကွာ...ကိုယ်ကလဲ"

" မနက်ဖြန် ပွဲကွ၊ ကထိန်ပွဲ။ သီတာနဲ့ ပွဲသွားမယ်..သီတာနဲ့ အိပ်မယ်ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့...မလွှတ်ရင် ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်ပြေ ာအဆင်ပြေလောက်တယ်.."

" အိုကေ....တစ်ညလုံး.ဒီအိုးကြီးဝ,အောင်ဖြိုတော့ ခ်ခ်..."

............................

ကိုကျော် မသန်းမြဆီ လျောက်သွားတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပင့်ဆုပ်ပြီး စပ်ဖြဲဖြဲ နဲ့လှုပ်ပြသည်။ တစ်လုံးတက် တစ်လုံးဆင်း။ ကလေးနှစ်ယောက် အမေဆိုပေမယ့် နို့ကြီးတွေက အနှစ်။ အိတွဲပျော့ကျမနေပဲ မို့မို့တင်းတင်း ဖောင်းဖောင်းကားကား ကိုက်စားပစ်ချင်စရာကောင်းသည်။ ကြိုက်ကုန်းဆိုပေမယ့် ပစ္စလက္ခတ်မဟုတ်။ တည်တည် တန့်တန့် သိက္ခာရှိရှိကုန်းသည်။ လူရင်းမှ ဝါးလို့ရသည်။

ကိုကျော့်ကိုတောင် စိတ်ချရသူ..တည်ကြည်သူ..နာမည်ပျက်မရှိသူမို့ ကုန်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ခါကုန်းမိတော့ ထပ်ကုန်းချင်သည်။ တခြားလူတွေက..လီးသေးတဲ့လူ...အလိုးမကျွမ်းတဲ့သူ..သက်လုံမကောင်းတဲ့သူတွေ များသည်။ စိတ်မလာ...။ ဒီညတော့..ခ်ခ်...မျက်နှာပိုးက သိပ်မသေချင်....

" ဖွင့်ဦးလေ..လို့၊ ဒီလိုပဲကြည့်နေတော့မှာလား..ခ်ခ်...အရောက်လာကျွေးတာနော်...ဖွင့်.."

အလိုးခံပြီးသားမို့ ပွင့်လင်းရဲတင်းလှသည်။ မြင်ရ..ကြားရသူမှာ လီးတောင်လှပြီ။ ဆောင်းတွင်းမို့ မှောင်စပျိုးပြီး လူသွားလူလာပြတ်သည်။

" လာ...မြန်မြန်ဝင်ပြီး အခန်းထဲမှာစောင့်ပေး...ချက်ချင်းလာခဲ့မယ်.."

" မကြာနဲ့နော်...ကြောက်တယ်.."

" လီး ကြောက်တာလား..."

" ခ်ခ် မကြောက်လို့ လာစိမ်ခေါ်တာနော်...ပြီးမှစောက်ပတ်ထဲ မျက်ရည်မကျနဲ့...ကျွန်မက ကြိုက်ကုန်း..ခ်ခ်.."

ခြံထဲလိုက်ကြည့်၊ ဝင်းတံခါး သော့ခတ်ပြီး ပြန်ဝင်လာတော့ မသန်းမြက ကုတင်ပေါ် တုံးလုံးချွတ် ခြေချ ထိုင်ပြီးစောင့်နေသည်။ နို့ကြီးတွေက သင်္ဘောသီးကြီးတွေ တွဲလောင်းဆွဲထားသလို။ စက်ဝန်းကကျယ်သည်။ညိုသည်။ နို့သီးခေါင်းတွေက လက်ညှိုးထိပ်လောက်ရှိပြီး မာထောင်နေပြီ။ နို့သီးခေါင်းဘေးမှာ အမွှေးလေးတစ်ပင်နှစ်ပင် ပေါက်နေကြပြီး တော်တော်လေးရှည်သည်။

ကိုကျော်အဝတ်တွေ ချွတ်နေတော့ ကုတင်ပေါ်ကထ,လာပြီး ရမက်သည်းထန်စွာ ဖက်နမ်းသည်။ ပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး လျှာချင်းအငမ်းမရ စုပ်ဆွဲသည်။ နမ်းနေရင်း လက်တစ်ဖက်က လီးကို လာပွတ်ပြီး ဖွဖွဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ လဥတွေကို လက်ဖဝါးနှင့် မထိတထိ ပွတ်သပ် ယုယပေးသည်။

လမွေးတွေကို ဖွဖွဆွဲပြီး ဆော့သည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို သူ အပိုင်စီးထားပြီး လုပ်ချင်သလို လုပ်နေသည်။ ဒစ်ဖူးကြီးကို ဖွဖွလေးလက်မနှင့် ပွတ်ရစ်ပြီး မျက်စေ့ကို ဝိုက်ပေးတော့ စိမ့်ကနဲ ကြက်သီးထ,သည်။ ပုခုံးတွန့်သွားတော့ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နို့ပေါ်အုပ်ကိုင်ခိုင်းသည်။

နို့တစ်လုံးကို ဆုပ်ချေပေးရင်း နို့သီးခေါင်းကိုညှစ်တော့ သူက လီးတန်ကြီးကိုပြန်ညှစ်သည်။ နို့တစ်လုံးကို စို့ပေးတော့ ခေါင်းကိုလက်နှင့် အုပ်ဖိပြီး နို့နှင့်မျက်နှာဖိကပ်ချေနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်တော့ ကော့ပေးပြီး နှိုက်ခိုင်းသည် ။အကွဲကြောင်းကို လက်ညှိုးဖြင့်ပွတ်ထိုးကြည့်တော့ စောက်စေ့ကို အရင်ဖိမိပြီးဖင်တွန့်သွားသည်။ ပြီးမှ ပြန်ကော့ထိုးပေးသည်။ စောက်ခေါင်းထဲထိုးကြည့်တော့ အရည်ရွှဲအောင် လိုက်နေပြီ...

" အဲ စောက်ရည်တွေ ယက်ချင်လိုက်တာကွာ..."

" ဟွန့်...ရွံလဲမရွံဘူးတော့ လူကြီးက စောက်ရည်မယက်နဲ့..စောက်ပတ်ယက် အင့်...ယက် "

ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်ကြီးဆွဲထားပေးသည်။ စောက်ပတ် ပြဲအာအာကြီးက ပွင့်ကားနေသည်။ အော်...ကိုကျော်လိုးခဲ့သမျှ မိန်မတွေတိုင်းလိုလို ကုတင်စောင်း အလိုးခံရတာ တော်တော်ကြိုက်ကြသည်ပဲ ဟု တွေးပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

ဖင်ပေါက်မှ စောက်စေ့အထိ လျှာပြားနဲ့ ယက်တင်လိုက်တော့...ရှီးကနဲ လေတွေ ဟ,သွင်းပြီး သက်ပြင်းဖြည်းဖြည်းချသည်။ ကြွက်နားရွက်တွေကို နှုတ်ခမ်းမွာနဲ့ ဆွဲဆွဲစုပ်တော့ ဖင်ကြီးကော့ပြီး လှုပ်စိလှုပ်စိဖြစ်လာသည်။ စောက်စေ့ကို လျှာဖြင့် ယက်မွေတော့..ဖင်ပြန်မကျနိုင်အောင် ကော့ပေးထားသည်။ ခြေဖဝါးပြန်ချ လက်တွေက အိပ်ယာခင်းကိုဆုပ်ချေပြီး အံကြိတ်အော်သည်။

အဲ...နှုတ်ခမ်းဖြင့်ငုံ လျှာဖြင့် စုပ်ဆွဲစောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးထည့်ပြီး တဇတ်ဇတ် ဆောင့်လိုးပေးတော့...ဖင်ကြီးပြန်မကျနိုင်တော့ပဲ ကော့ကော့ထိုးပြီး စောက်ရည်တွေ ညှစ်ညှစ်ထုတ်ပြီး ကတုန်ကရင် အော်တော့သည်။

" ကိုကျော်ရေ...ဟား...ရက်စက်တယ်..အားဟား..ကောင်းတယ်တော့...အူဟူး..ထွက်ကုန်ပြီတော်...ထွက်ကုန်ပြီ...ရှီး...."

" ကျွတ်ကျွတ်...ပြွတ်ပြွတ်...အောင်မလေး..ပြွတ်ပြွတ်..ပီးပီ..ပီးပီ..မခံနိုင်တော့ဘူး..တကယ် မခံနိုင်တော့ပါဘူး.....ပီးပီ..လိုးခွဲပေးလိုက်...လိုးပေး....လီးလိုတာ ..လီးပဲလိုတာ.."

ကိုကျော် အသာထ,ပြီးမ သန်းမြပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို နို့နှင့်ကပ်နေအောင် တွန်းပို့သည်။ မသန်းမြ ဘာလုပ်မလဲ သိချင်၍တစ်တောင်နှစ်ဖက် နောက်ပြန်ထောက်ပြီး ထ,ကြည့်တော့ ကိုကျော်ကပေါင်ကြားမှာ ရပ်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ကိုင်လှုပ်ပြရာ ဒစ်ကြီးပြောင်ပြောင်ကားကားဖြင့် မြင်ရသဖြင့်မျ က်လုံးများဝင်းပြောင်ပြီး မျော်လင့်စွာ နှုတ်ခမ်းနှစ်ဖက်ကို လျှာဖြင့်သပ်နေသည်။

မကြာပါ။ လီးဒစ်ဖူးကြီး စောက်ပတ်နံရံသားများကို ထိုးခွဲပြီး တအိအိဝင်လာသည်။ မသန်းမြ ခဏကြည့်ပြီး ကိုယ်ကိုပစ်ချလက်က ကုတင်ပေါင်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ ကိုကျော့်ဆောင့်အားကို သူခံဖူး၍ သိနေသည်။ ဒီလိုမှမကိုင်ထားလျင် တရွေ့ရွေ့ အဆောင့်ခံရင်း ကုတင်အောက်ပြုတ်ကျသွားနိုင်သည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံး ဆုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရတော့...လာပြီ ဟု ရင်တစ်ဖိုဖို ခန့်မှန်းဆဲ...

" ဖုန်း..ပြွတ်..ဖုန်း..အင့်..ပြွတ်ပြွတ်..ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..အာ့...ဖုန်း..ဆောင့်..အု..ဆောင့်..ဖုန်း...ဆောင့်ပေး..ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..ဘွတ်..ဖုန်း..ပြွတ်..ဘလပ်..ဖုန်း.."

........................................................................................

ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ဆောင့်လေလေ မသန်းမြ ကြိုက်လေလေ...စောက်ပတ်က ညှစ်ဆွဲလေလေ...စောက်ရည်ကထွက် လေလေ မသန်းမြ ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းနေသည်မှာ နှစ်နာရီခန့်ကြာသည်။ ဘာဂျာကြောင့်လဲ ပြီးရသည်။ ကုတင်စောင်းမှာ ဘယ်နှစ်ကြမ် ဘယ်နှစ်ခါပြီးမိသည်ကို မမှတ်မိနိုင်တော့..။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲခြေထောက်တွေ ကား၊ ခြေကျင်းဝတ်တွေကို သူကိုယ်တိုင် လက်ကြီးတွေနှင့် ဆုပ်ကိုင်တွန်းပြီး လီးတစ်ဆုံးထုတ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့..စောက်ပတ်ထဲက မီးတွေ ပွင့်ထွက်ကုန်ပီလား ထင်မိသည်။

သူမို့လို့ ဒီလိုပက်ပက်စက်စက် လိုးရက်သည်။ တသက်လုံး ဘယ်ယောကျ်ားမှ ဒီလောက်ရက်ရက် စက်စက် မသန်းမြကို မလိုးခဲ့ဘူးပါ။ ရပါတယ်လေ။ သန်းမြတို့ကလဲ ရက်စက်လေကြိုက်လေပါ။ ကြမ်းလေကြိုက်လေပါ။ ရက်ရက်စက်စက်လိုးလေလေ ပက်ပက်စက်စက် ကြိုက်လေလေပါ..။

အလှည့်ကျ မနွဲ့ကြစတမ်းပေါ့...။

အောင်မယ်လေး။ အမောဖြင့်ပြေမယ်လို့ စိတ်ကူးရုံရှိသေး။ သူ့လီးကြီးက တောင်နေပြန်ပြီ။ ဘေးစောင်းလေးမှေးနေသည့် မသန်းမြ ဖင်ကို လီးမာမာကြီး ဒစ်နဲ့ထိုးလိုက်...ဖင်ကြားလျောထိုးလိုက် ပေါင်ကြားက ပင့်ပြီး စောက်ပတ်ကို ထိုးလိုက်နဲ့ ဝင်လမ်းဝင်ပေါက်လိုက်ရှာနေပြန်ပြီ...။ ဒီလူ..မဟုတ်တော့ပါဘူး...။သူ့လည်တိုင်ကို နောက်ပြန်ဖက်ရင်း တိုးတိုးပြောမိသည်....။

" တရုတ်ပြည်က မော်တာတွေဝယ်ပြီး..လီးမှာ တပ်ထားတာလား ဟင် "

" ခ်ခ်...ကျွေးမယ့်ကျွေးလဲ..ဝ,အောင်တော့ ကျွေးပါ မသန်းမြရယ်...မစို့မပို့တော့ ဆွမသွားပါနဲ့..."

" ဘုရား..ဘုရား....ဒါ မစို့မပို့တဲ့လား စောက်ပတ်ထဲပူနေပြီရှင့်...မီးခြစ် ခြစ်ကြည့်ရင်...မီးတောက်သွားနိုင်တယ်...ဒါကိုပဲ...ဆွရုံဆွတယ်တဲ့လား...ရှင်ဒီလိုလိုးလို့.ရှင့်မိန်းမသေတာဖြစ်ရမယ်..ဟွန်း "

" မသန်းမြနော်...ချစ်နေတာကို စိတ်တိုအောင် မလုပ်နဲ့...ကျုပ်ကသိပ်ချော့တတ်တာ မဟုတ်ဘူး....ခံမှာလား..မခံဘူးလား...ဒါပဲပြော..."

" မခံဘူးရှင်....ပြန်မယ် "

" ရော့....ပြန်.."

ပြောပြောဆိုဆိုပါပဲ..။ ခါးကို ကိုင်လှည့်...မှောက်လျက်ကြီး အပေါ်က ထပ်အိပ် ဖင်ပေါက်အောက်ခြေ အစပ်လေးကနေ လီးတန်ကြီး ခေါင်းထိုးဝင်လာပါသည်။ ဖင်ကို နဲနဲအပေါ်မြင့်အောင် ခါးပင့်ပေးတော့ စောက်ခေါင်းပေါက်တည့်တည့် လီးဒစ်ကြီးဝင်လာတာ တစ်ထုတ်ထုတ်နဲ့ သိနေသည်။ ဖင်ကိုနောက်ထပ်နဲနဲကောက်ပေးရင်း..

" မလုပ်နဲ့နော်...မကြိုက်ဘူး..မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့...အာ့..မလုပ်နဲ့ဆို.."

လီးက တစ်ရှောရှောဝင်လာပြီး စောက်ရည် ချူ နေသည်။ စောက်ရည်ကလည်း နဲနဲလေးမှအချူ မခံ...ချက်ချင်းလိုက်သည်။

" မကြိုက်ဘူးနော်..ကိုကျော်..ဒါမျိုးမလုပ်နဲ့..မကြိုက်ဘူး..အ.."

တစ်တွတ်တွတ် ပြောရင်း ဖင်ကိုမြှင့်မြှင့် တင်ပေးနေတော့ လီးက ပိုပိုအဝင်နက်လာသည်။ နောက်ဆုံးရုန်းကန်သည့်အနေဖြင့်..

" မလုပ်နဲ့...."

ဟု အော်ပြီး ဒူးထောက်ပေးလိုက်တော့....

" ဖုန်း...ဖူး...ဘွတ်..ဘူ...ဖူး...ဘွတ်...ဘူး....ဘလွတ်..ဘတ်...အင့်...အူး.ဟူး...မလုပ်နဲ့.."

ပါးစပ်က မလုပ်နဲ့ဟု တစ်ဖွဖွအော်ရင်း သူ့တင်ပါးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နှင့် နောက်ပြန်ဆွဲကပ်ပြီး ဖင်ကိုနောက်ပြန်တွန်းတွန်း ဆောင့်ရုန်းနေမိသည်။ ကိုယ်က နောက်ပြန်တွန်းလေလေ...သူကရှေ့ကို ဆောင့်လိုးလေလေ...စောက်ပတ်ကလည်း အသံမျိုးစုံအော်ဟစ်ပြီး ကူညီတောင်းပန်ငြင်းဆိုပါသည်...

" ဘွတ်...ဘူ...ဖူး...ဗလစ် တစ်တစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဖူး...ဘူ...အား...ဆောင့်စမ်း...ဘွတ်...ဖူး..ဘွတ်...ဗလပ်..ဘလပ်ဘွတ်...ဖူး...ဆောင့်လေ...ဆောင့်.."

နာရီဝက်ကျော်ကျော် ဆော်ပြီးတော့ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ဆောင့်ပြန်ရော..ဒူးနာလို့ထင်ပါရဲ့။ ဒီလောက်ရက်စက်တဲ့လူ..သေဟဲ့ ဆိုတဲ့ နာကျည်းချက်နဲ့ ဖင်ကို တွန်းတွန်း ဆောင့်ပေးနေမိသည်။ မုဆိုးဒူးထောက်ကလည်း...ဘယ်ညောင်းတော..ညာပြောင်းလိုးသည်။

မသန်းမြမှာ ပြောင်းစရာကမရှိ။ လက်ကို ထောက်လိုက်၊ တစ်တောင်ထောက်လိုက် ဝပ်ချ လိုက်နှင့်ပဲ သူ့ကို အနိုင်မခံအရှုံးမပေး..ပြန်ပြန်လိုးရသည်။ လီးကြီးကလည်း မာတောင်ခဲ နေတာ နည်းနည်းလေးမှ မလျေှာ့...တစက္ကန့်လောက်လေးမှ မလျော့...ရက်စက်လွန်းလှသည်။ ဒီလိုနဲ့တစ်နာရီလည်း မပြီးနိုင်..။နောက်ထပ် ဘယ်လောက်ကြာကြာများ ဝဋ်ခံရဦးမည် မသိ။ အဲ...ဝပ်ခံရဦးမည် မသိ။ တော်ပါသေးသည်။ဒူးနှစ်လုံး နာသွားပြီ ထင်ပါရဲ့...ဟု တွေးနေဆဲ....မတ်တပ်ရပ် ဖင်ကြီးတွေကိုခွ...ပေါင်ကိုကွပြီးသူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းလာတော့မှ...ထင်တာမှားသွားမှန်း သိလာရသည်။

လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်အပြင် ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့ သားအိမ်ထဲထိအောင်ဝင်သွားသလား ထင်မိသည်။ တစ်ချက်ဆောင့်..တစ်ချက်အောင့်မို့ အသက်ပင် ဝ,အောင် မရှူ မိလောက်အောင် ကောင်းလှသည်။

သန်းခေါင်ကြက်တွန်သံ ကြားတော့ သူ သွက်သွက် ဆောင့်ပေးသည်။ သွက်လေ ကောင်းလေ..ဖင်ကြောရှုံ့လေ..စောက်ရည်ထွက်လေ..။ သွက်လွန်းလာတော့ မသန်းမြမခံနိုင်တော့ပါ။ အရှုံးပေးပြီး...အော်ဟစ်အကူအညီတောင်းရတော့သည်...

" ကိုကျော်..ပီးတော့မယ်..ပီးတော့မယ်...ဆောင့်..ဆောင့်..လီရည်တွေပန်းထည့်ပေးနော်... ဆောင့်. ဆောင့်..ပီးပီ..ကိုကျေ ာ်ရေ..ပီးပီ..ပီးအောင်လိုးတော့.အဲ့..ဟုတ်ပီ...ဟုတ်ပီ...ဟုတ်ပီ..ဟုတ်."

နောက်ဆုံး..အသံတောင် မထွက်နိုင်တော့ပါ။ သာခွေယိုင်ပြီး..အိပ်ယာပေါ် မှောက်ကျသွားပါသည်။ ဒီတစ်ခါနဲ့ဆို ဒီလိုပုံစံနဲ့..ဒီကုတင်ပေါ်မှာ..ဒီလူကို အရှုံးပေးရတာ....နှစ်ခါရှိသွားပြီ....ဟု စဉ်းစားရင်း မဲ့ပြုံးလေးပြုံးနေမိပါသည်....။

.............................................................................................................................

ဘုရားအစ်မက ကိုယ်ဝန်သည်။ နီလာက..ကလေးအမေ ဆိုတော့ ပွဲကို ကြာကြာအချိန်ပေးမကြည့်နိုင်။သန်းခေါင်ကျော်တော့ ပြန်ကြဖို့ပြင်သည်။ သူသူ က သီတာ့ နားကပ်၍ ပူဆာသည်။

" သီတာ...မသူ သီတာနဲ့ လိုက်အိပ်မယ်...မေမေ့ကို ကူပြောပေး..".

သီတာ စူးစမ်းသလိုကြည့်လိုက်တော့ မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြသည်။ သီတာ့ လက်ဆုပ်ကလေးထဲ သူ့လက်ညှိုးထိုးထည့်ပြီး လေးငါးချက်ညှောင့်လိုက်ခါ 

" ဒါ...ဒါ.."

ဟု ပြောပြီး လျှာတစ်လစ်နဲ့ ပြုံးနေသဖြင့် လက်ညှိုးလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ထားပေးလိုက်သည်။

" မေမေ...သမီး သီတာနဲ့အိပ်မယ်..အဲမှာပဲ ဆင်းနေခဲ့မယ် နော်.."

ဘုရားအစ်မက သိသည်။ ဟင်း.ဟင်း ဝါးနုက ဝါးရင့်ပတ်..။ ဒီအလုပ်တွေ ဒီအကွက်တွေ ရိုးရှင်းလွန်းသည်။ ပွဲကြည့်ချင်တယ် ဆိုကတည်းက မယုံ။ မောင်ကျော့်ကို သူသူ ဝါးတော့မည်။ ဒါပေမယ့်.....ရှိပါစေတော့...။

" ဖြစ်ပါ့မလား သမီးရဲ့...သီတာ အနေခက်ပါ့မယ်..ကုတင်က တစ်လုံးထဲ..."

" ရပါတယ် အန်တီ...အိပ်လို့ရပါတယ် သီတာလဲ တိုးတိုးဖော်ရတာပေါ့..."

" အေး..အေး..ဖေကြီးရေ...သူသူ့ကို သီတာ့အိမ်မှာပဲ ထားခဲ့တော့မယ်နော်..."

" ရတယ်..ဝေ...ကဲ လူစုံရင် ပြန်ကြရအောင်...ကိုယ်လိုက်နှုတ်ဆက်ပြီးပြီ "

ခုချိန်ထိ သီတာ့ လက်ဆုပ်ထဲက သူသူ့ လက်ညှိုးလေး ပြန်မထုတ်ပေးပါ..။ သီတာက ဖွဖွလေး ကိုင်ပေးထားသလို သူသူကလည်း ဖွတ်ဖွတ်ကလေး ထိုးပေးနေမိသည်..။ မျက်ဝန်းတွေက ရွှန်းစိုလင်းလက် နေကြသည်လေ...။

........................................................................................................

မသန်းမြ ပွဲခင်းသွားမည်ဆိုတော့ ကိုကျော် စိတ်ညစ်သွားသည်။ တစ်ညလုံးများ လိုးရမလားလို့ အားခဲထားသမျှလျော့ချလိုက်ရသော်လည်း လူက လျော့၍ရသည်။ လီးကလျေှာ့ မရ။မသန်းမြ ကလေးတွေကို ပွဲခင်းမှာ ပြန်ကြည့်ရမည်။ မသွား၍ မဖြစ်။ ငွေပေးတော့..မယူ၊ ပေးချင်ရင် လီးကြီးပေးလိုက်..ဟု ပြောသည်။ မဖြစ်မနေ ကလေးနှစ်ယောက် မုန့်ဖိုးနှစ်သောင်းပေးလိုက်သည်။ ဒါတောင်..

" ကျွန်မက မောင့်ကိုကြိုက်လို့ ကုန်းတာပါ မောင်..."

လုပ်နေသေးသည်။ ငါ့လီး...အလကားပဲ ဆိုတော့ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး စပ်ပတ်လှန်ပြသွားသည်။ ခြံဝင်းတံခါးသော့ခတ်...အိမ်တံခါးကို စေ့ထားပြီး ကုတင်ပေါ် ယောင်ချာချ ာထိုင်နေမိသေးသည်။ ထူးပါဘူး...ဆိုပြီး ခဏမှေးလိုက်တော့..အိပ်ပျော်သွားပြီး သူသူ့ကို အိပ်မက် မက်နေသည်။ လိုးလို့ ကောင်းချက်...လီးကို မချွတ်ချင်...စောက်ပတ်ကြီးထဲ ထည့်မြုပ် ထားပြီး တောင်နေသည် ..။

...............................................................................................

သီတာနှင့် သူသူတို့ အိမ်ပြန်လာတော့ တံခါး စေ့ထားသဖြင့် ခြေကို ဖွနင်းဝင်လာခဲ့ကြသည်။ နှစ်ယောက်သား ကိုကျော့် အခန်းကို ဝင်လိုက်တော့...လီးကြီးက မိုးပေါ်ထောင်ပြီး လှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ်..။ နှစ်ဦးသား ပါးစပ်လေးတွေ လက်ဖြင့် ကိုယ်စီပိတ်ပြီး တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ပြန်လှည့်လာကြရသည်။ အပြင်ရောက်တော့..သီတာက သူသူ့ကို အသာအယာ တွန်းလွှတ်ပြီး သူ့အိပ်ခန်း သူ ဝင်သွားသည်။

သူသူတစ်ယောက်ထဲ ကျန်မှ တစိမ့်စိမ့်နှင့် စောက်ပတ်ထဲက ရွလာသည်။ အခန်း‌ထဲ ဖွဖွဝင်သွားပြီး ကိုကျော့်လီးကြီးကို‌ လက်တစ်ဖက်က ဆုပ်ထားပြီး ပါးလေးကို လက်ညှိုးလေးဖြင့် တို့ထိကစားနေတော့ ကိုကျော်က မျက်စေ့မဖွင့်ပဲ လှမ်းဖက်ရာ ဖင်လုံးကြီးကို ဖက်မိသည်။ တကယ်တော့ သီတာထင်၍ ဖက်လိုက်ခြင်းသာဖြစ်ပြီး သူသူ ပါလာမည်ဟု မထင် မတွေးမိခဲ့ပါ။

အားဖြင့်ဆွဲပြီး နို့ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့...သီတာ့ နို့ထက် ပိုကြီး ပိုအိနေတာ သတိပြုမိပြီး မျက်လုံးကိုကပျာကယာ ဖွင့်ကြည့်သည်။ အလို....သူသူ ပါလား....။

ဖင်လုံးကြီး ကိုင်မိကတည်းက ခါတိုင်းထက် ကြီးနေတာကို သတိတော့ ထားမိသား...။ အားရဝမ်းသာ နမ်းရှိုက်မိသည်...။ သူသူက ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် လီးကြီးကို..တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး

" လိုးချင်နေပြီလား၊ အဝတ်တွေ ချွတ်ဦးမယ်နော်..ခဏ "

မမြင်ရခင်က သိပ်မသိသာ။ သူသူ့ကိုမြင်ရမှ လိုးချင်စိတ် ပြင်းထန်လာသည်။ ဖင်ကြီးကိုက လိုးချင်စရာ လီးခေါ်နေသည်။ သူသူ့ကိုတော့ ဖင်ပါ လိုးပစ်မည်..။ သူသူကလည်း မြန်ပါသည်။ အလိုးခံချင်လို့ လိုက်လာတာပဲလေ...မြန်ရမှာပေါ့။ ကုတင်နားကပ်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းပွတ်သည်။

" စောက်ဖုတ်ကြီးက အကြီးကြီးပဲကွာ....ဖောင်းအိနေတာပဲ.."

" ကိုယ်..ကြိုက်လား.."

" ကြိုက်တယ်...ပါးစပ်ထဲမှာ ငုံထားချင်တယ်..."

" ခ်ခ်...ပါးစပ်ထဲ နောကမှငုံ...လီးကြီးနဲ့ အရင်လိုးပေးကွယ်...အားရပါးရ လိုးပေး စောင့်ရတာ မောလှပြီ..."

ပြောပြောဆိုဆို...ကိုကျော့်ကို ကျော်ခွတက်သွားပြီး အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ဒူးထောင် ပေါင်ကား ထားသည်။

" လာ...ရွှဲနေပြီ.."

ကိုကျော် သူသူ့ဖက် လှည့်ပြီး လက်တစ်ဖက်က နို့အုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်က တစ်တောင်ထောက်ပြီး သူသူ့ပေါ်တက်မှောက်သည်။ ပေါင်ကြားစောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် လီးတန်ကြီးမှေးတင်ထားပြီးနှုတ်ခမ်းကို ဇိမ်ယူနမ်းစုပ်သည်။ သူသူ ကလည်း ကိုကျော့်ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ပြီး ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် ရမက်ပြင်းသော အနမ်းများတုန့်ပြန်ပါသည်။

ခဏနေတော့ ကိုကျော်က သူသူ့နို့ကြီးတစ်လုံးကို လက်ချောင်းများဖြင့် လုံးချေဆော့ကစားနေပြီး ကျန်နို့ကြီးတစ်လုံးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင်သွင်းပြီး စို့နေသလို သူသူ့လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကိုကျော့်လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းအတိုင်း ပွတ်ဆွဲလိုက်..စောက်စေ့ကို ဒစ်နဲ့ပွတ်လိုက် လုပ်နေသည်။ လီးဒစ်ဖျားကို စောက်ခေါင်းဝ,တွင် နှဲ့နှဲ့သွင်းနေပြီး မျက်ဝန်းများပြူးကျယ်ဝိုင်းစက် ရွှန်းလဲ့နေသည်။ ကိုကျော်နားနားကပ်ပြီး

" လီးကြီးက သိပ်ကြီးတာပဲကွယ်..သူသူ ရင်ဖိုနေပြီ....လိုးပေးတော့နော် "

ဟု တိုးတိုးလေးပြောသည် ။

.......................................................................................................................

သူသူ့ စောက်ဖုတ်က တစ်လက်ကိုင်လည်းဖြစ်၊ သူ့ဘဲက ပုံမှန်ပေးနိုင်သူလည်း မဟုတ်..ပေးပြန်တော့လည်းတပ် ထွက်ဆိုတော့...တော်တော်လေး သန့်သည်၊။

ကိုကျော် မှောက်လျက်က ဒူးထောက်ပြီး သူသူ့ခါးမှဆွဲယူလိုက်တော့ သူသူက အလိုက်တသိ ဖင်ရွှေ့ပေးပြီးပေါင်တွေကို ကိုကျော့်ပေါင်တွေပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ ပေါင်သားချင်းထိနေပြီး အလိုးခံရတော့မည်ဟု သိနေရသည်ကိုက ရင်ထဲ နှလုံးထဲကို ဆွဲလှုပ်နေသလို တုန်ရီနေမိသည်။ ကိုကျော်က သူသူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို  သူ့လက်မောင်းတွေပေါ်မှေးတင်ပြီး ရှေ့ကို တွန်းပို့ကာ သူသူ့နို့ကြီးတွေကို အခြေအရင်းက ဆုပ် ကိုင်သည်။ ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရသည်ကိုက အရသာထူးလှသည်။ အကိုင်ခံရသည့် သူသူမှာလည်း တစ်ဖိန်ဖိန်း..တစ်ရှိန်းရှိန်း စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာသည်။

လီးဒစ်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲ တအိအိ ပွတ်တိုက် တိုးဝင်လာတော့ သူသူခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက် ပြန်ကျသွားလိုက် ဂဏှာမငြိမ်နိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ လီးကြီးက ဆုံးပဲ မဆုံးနိုင်...တစ်အိအိရှေ့တိုးဝင်နေသည်။ လီးတစ်ဝက်လောက် သွင်းပြီးတော့ ကိုကျော် ဝင်သလောက်နဲ့ပဲ ဆောင့်ပေးနေသည်။ ဆယ်ချက်ဆယ့်ငါးချက်လောက် ဆောင့်ပေးတော့ စောက်ရည်တွေ လျှံထွက်အောင် လိုက်လာသည်။

သူသူ..မကြုံဖူးလို့ အထူးအဆန်း ကောင်းလှသည်။ ကောင်းနေလို့မှ မဆုံးသေး...ကိုကျော်က လီးအရင်းအထိဆောင့်သွင်းချလိုက်တော့ သူသူ ဖင်ကလေး တွန့်ပြီး လွတ်မလားလို့ နောက်တွန့်ရှောင်သည်။

မလွတ်နိုင်ပါ။ လီးဒစ်ကြီးက သားအိမ်ဝကို ထိုးဖွင့်နေသည်။ အောင့်သော်လည်း ကောင်းလွန်းလို့ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ခေါင်းကြွက်သားများ အားဖြင့် ဆွဲဆွဲ ညှစ်ထားမိသည်။

အောင်မယ်လေး..ညှစ်လေလေ စောက်ရည် ထွက်လေလေပါလားနော်....။ သူ့ယောင်္ကျားမပေးနိုင်ခဲ့သည့် အရသာများကို သူသူ အားရပါးရ ခံစားရယူနေရင်း လောကကို မေ့နေသည်။ ဆီးခုံချင်း ခဏလောက်ကပ်ဖိထားပြီးမှ ကိုကျော် လီးတစ်ဝက်လောက် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်လိုးပေးတော့...အော် လိုးတယ် ဆိုတာ ဒီလိုပါလားဟု သူသူ နားလည်ခံစားရသည်။ ကောင်းလိုက်သည်မှာ တင်းပြည့် ကျပ်ပြည့်..။ 

သူ့ ယောင်္ကျားတုန်းက မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုး အချက်တစ်ရာခန့် မနားတမ်း အဆောင့်ခံခဲ့ရတာကိုပဲ..လိုးတာလို့ သိခဲ့ရသမျှ အခုလို အနှစ်ပြည့်ပြည့် အဆီပြည့်ပြည့် တစ်ဗြွတ်ဗြွတ် အလိုးခံနေရမှ အလွဲကြီး လွဲနေမှန်း သိရတော့သည်။ လီးကြီးကလဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေပြီး စောက်ရည်တွေ တစ်စိမ့်စိမ့်ထွက်နေတာတောင်မှ ချောင်မသွားပါ။ ကြီးလှ တုတ်လှ ချည့်လားရှင်..။ လီးတစ်ဝက်လောက်ဖြင့် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် လိုးပေးတော့ သူသူ ကိုကျော့်ကျောကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး အတင်းနမ်းသည်။

ရမက်တွေ ကြွတက်နေပြီ..။ ဒီတော့ ကိုကျော် လီးကို ဒစ်ပေါ်အောင် အထိ ဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးသည်။ အရှည်ကြီးမို့ အချိန်ယူ ဆွဲထုတ်ရတော့ ပွတ်မှုတိုက်မှု အချိန်ကကြာပြီး ရမက်စည်းစိမ် ပြည့်ပြည့်ဝဝ ပေးသည်။ ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်တော့လည်း နင့်ကနဲ နင့်ကနဲ...လေအံအောင် ခံရသည်။ ကောင်းလှချည့်လားနော်...။

ကောင်းတာကို ခံစားရတော့ စောက်ပတ်က အလိုလိုသိသည်။ လီးကြီးကို တစစ်စစ်ညှစ်ထားပြီး အပြင်မထွက်ပြေးအောင် ဆွဲယူနေသည်။ ကောင်းလွန်း၍ အလွတ်မခံနိုင်။ အခုနေ ကိုကျော် မလိုးပဲ ထွက်သွားလျင် ရူးသွားနိုင်သည်။ ဆောင့်ပါကိုကျော်ရယ်...ဆောင့်ပါ..။ ဆောင့်စေချင်ပါမှ...ကိုယ်တော်က မဆောင့်ပဲ ရပ်နေသည်။

" ဆောင့်လေကွာ....ဟွန့်..ကိုကျော် ညစ်စုတ်တာကွာ....ဆောင့်ပေး..ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေး...အင့်.."

ဆောင့်ခိုင်းမိတာ မှားပြီထင်ပါတယ်ရှင်။ ဒူးထောက်ပြီး အသေဆောင့်သည်။ တစ်ချက်လေးမှ အနားမပေး။လီးကို ဒစ်ဖျားထိ ဆွဲထုတ်ပြီး အဆုံးထိ ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ နို့ကြီးတွေလဲ အဆွဲခံရလွန်းလို့ ကျိမ်းနေပါပြီ။ ဒါလဲ မလွတ်ပေးဘူးရှင်...ဆွဲတာပဲ..ဆောင့်တာပဲ...လိုးတာပါပဲလား ကောင်းလွန်းလို့ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးမိတာလဲ လူးနေတာပဲနော်...တစ်ချက်မှ အငြိမ်မနေနိုင်အောင် ကော့ကော့ပေးနေမိပါသည်။စောက်ရည်တွေကလည်း ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ စောက်ပတ်ထဲ ရေတွင်းများတူးထားမိလေသလား မသိ..ဗွက်ပေါက်အောင် ထွက်နေသည်။

" ပြွတ်..ပြွတ်..ဖုန်း...ပြွတ်ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..ကိုကျေ ာ်..အင့်..ဆောင့်..ပြွတ် ဖတ်....စွပ် စွပ်စွပ် ဖန်း...ဖတ်...ဆောင့်..အား...ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်...ပြွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖုန်း"

အဲ...ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး လိုးတယ်ရှင် ။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် လိုးတော့ လီးက မော့မော့ပြီး ဝင်ဆောင့်သည်။ အရသာက တစ်မျိုးထူးသည်။ ကောင်းပြန်ရော...ဟော...ခြေဖျားထောက်ပြီး ဆောင့်ပြန်ပြီ။အောင်မယ်လေး...စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးကစိုက်ဝင်ပြီး သားအိမ်များ ပွင့်ထွက်သွားမလား ထင်ရသည်။ခန္ဓာကိုယ်က အထက်ဖက်ရွေ့ရွေ့ပြေးလို့ ထိထိမိမိရှိအောင် သူ့ခြေကျင်းဝတ်တွေ လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆုပ်ဆွဲ အားပြုပြီးခံပေးရသည်။

ကောင်းလိုက်တဲ့ လိုးချက်..။ ဆောင့်လေကော့ပေးလေ...အသေဆောင့်လေ...အသေ ကော့လေ..။ လီးကိုတစ်ချောင်းလုံးထုတ်...ဒစ်နဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ကို လေးငါးချက်ဆွ..မနေနိုင်အောင် ရွလို့ ဖင်ကော့တက်လာမှ အဆုံး ဆောင့်ဆောင့်လိုးထည့်တာ...လေးငါးခါလောက် ဆွဆွဆောင့်လိုးပေးတော့ သူသူ့ ဖင်ကြီးမြှောက်ကော့တက်နေသလို...ကိုကျော့်မှာလည်း ဒစ်တစ်ခုလုံး ပုရွက်ဆိတ်တွေ ဝိုင်းအုံတက်ပြေးနေသလို တစစ်စစ်ခုန်လာပြီး လီးရည်တွေ တစ်ဖျောဖျော....တစ်ဖျောဖျော...သူသူ့ စောက်ပတိကြီးထဲ ပန်းထည့်ပေးပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ အငမ်းမရ မလွတ်တမ်း စုပ်ခဲထားမိကြပါသည်။ ကော့တဲ့သူကလဲ ကော့ထားဆဲ။

.................................................................................................................

" သူ...ကောင်းရဲ့လားဟင်..."

" ကိုယ်ရယ်....သူက..အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပေမယ့်...အခုမှ အလိုးခံဖူးတာ..ကိုယ်လိုးပေးတော့မှ...လိုးတဲ့အရသာကို သိရတာ...ဒါဆိုကျေ နပ်နော်..."

" ဒါဆို ကြိုုက်တယ်ပေါ့..."

" အင်း...လူရော..လီးရော..ဆောင့်လိုးချက်တွေရော...ကြိုက်တယ်..."

" ကိုယ်လဲ..သူသူကို..လူရော..နို့ကြီးတွေရော..စောက်ပတ်ကြီးရော..ဖင်ကြီးရော ကြိုက်တယ်..။

" ခ်ခ်...နို့လောက်..စောက်ပတ်လောက်ဆို တော်ရောပေါ့ ကိုယ်ရာ..ဘယ့်နှယ် ဖင်ကြီးပါကြိုက်တယ် လို့ပဲ.."

တကယ်တော့ သူသူက မူပြောခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။ သူ့ဖင်ကြီးကြောင်း သူသိသည်။ ဒီ ဖင်ကြီး ပြပြပြီး ယောင်္ကျားတွေကို သွေးဆောင်သည်မှာ သူ့ဝါသနာ..။ ဖင်ကြီးတာကို ဂုဏ်ယူသည်။ ယခု ဖင်ကြီးကို ကြိုက်တယ် ဆိုတော့..မူတူး လုပ်သည်။ သူ့ဖင်ကြီးမှာ ခုတော့ ကိုကျော့် အပွတ်ခံနေရပြီ။ ဖင်ကြီးကို ပွတ်ရင်း ဖင်ခေါင်းလေးထဲ လက်ညှိုးဖျားဖွဖွထိုးထည့်တော့ တွန့်သွားသည်။

" တကယ်ပြေတာ..သူ၊သူ့ဖင်ကြီးက သိပ်လှတယ်။ ဖုတယ်..ဖောင်းတယ်..ကားတယ်..ကြီးတယ်..ခါးသိမ်သိမ်လေးကနေ ဖုဖောင်းကားပြီး ဆင်းလာတာ သိပ်လှတာပဲ...ကိုယ်ကြည့်လို့ မဝဘူး..."

" ခ်ခ်...ကိုယ်ရယ်..ဒီဖင်ကြီးလဲ ကိုယ်ပဲ ပိုင်တာပါ..ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးလဲ ကိုယ်ပဲ ပိုင်တာပါ..မြှောက်နေဖို့ မလိုပါဘူးနော် "

" မြှောက်တာ မဟုတ်ဘူး၊ အရှိကိုပြောတာ...ဒီဖင်ကြီး ကိုယ်သိပ်ကြိုက်နေပြီ "

" ကြိုက်ရင် ယူ..ကိုယ်ရေ...ကြိုက်တာ အကုန်လုံး ယူ..ခ်ခ်.."

" ကိုယ် သူသူ့ ဖင်ကြီးကို လိုးမယ်နော်..သူ.."

" အန်....ဘယ်လို.."

" ကိုယ်..သူသူ့ကို ဖင်လိုးမယ်..လို့..နော်..သူ..နော်.."

" အဲ....ဒီဖင်ကြီးကို လိုးမှာလား.."

" အင်း...ပေးလိုးနော်.."

" ခု လိုးမှာလား...ခ်ခ်..ရင်ခုန်ထာ.."

" အင်းပေါ့...လိုးပြမယ်..ကြည့်.."

" အာ...မလိုးနဲ့ဦးကွာ...သူသူ ဝမ်းနှုတ်ထားမယ်...သုံးရက်စောင့်...နော်..၊ ကိုယ့်လီးက အရှည်ကြီး...ဟိုထဲထိရောက်မှာ...သူဝမ်းနှုတ်ဦးမယ်...ပြီးမှစိတ်ချလက်ချ လိုး...နော်..ခ်ခ်.."

" ကိုယ် သူသူ့ဖင်ကြီးမြင်နေရတာ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူး...သိပ်လိုးချင်တာပဲ.."

" ဒါဆို...စတိလိုးမလား...ဒစ်ဖူးမြုပ်ရုံပဲလေ...ကိုယ် ကတိပေးရင်..သူခံမယ် "

" ဒစ်ဖူးနဲ့ ဆောင့်မှာနော်..."

" အင်း...ရတယ်....အထဲထိ ထိုးထည့်ရင် ပေကုန်မှာစိုးလို့...ကိုယ့်လီးကြီးက တအားရှည်တယ်.."

" သူ ဘယ်လိုခံမလဲ.."

" ပက်လက်ပဲ လိုးကွာ...သူ ဖင်ကော့ပေးမယ်..အောက်က ခေါင်းအုံးခံပေး "

" ဆီ နဲနဲ ဆွတ်မယ်နော်.."

" အင်း...ရွှဲနေအောင်ဆွတ်..သူ ဖင်မခံဖူးဘူး...ဖူးကားတွေထဲမှာပဲ ကြည့်ဖူးတာ ဒစ်ဖူးပဲနော်...ကိုယ်.."

" အင်းပါ...သူကလဲ...ကပ်စေးနည်းတာ..."

" ခ်ခ် ပေမှာစိုးလို့ကွ...ပျော်စရာက စိတ်ညစ်စရာ ဖြစ်မှာစိုးလို့.."

" ကုန်းလိုက်ကွာ...ဆီလူးရတာ ကုန်းထားပေးမှ အဆင်ပြေတာ..."

သူသူ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ဆီရွှဲနေအောင်လူးရင်း..လက်ညှိုးတစ်ချောင်း သွင်းကြည့်သည်။ နဲနဲတွန့်သွားပြီးညှစ်ထာသဖြင့် ကျပ်သည်။

" ဖွင့်ထားလေကွာ သူကလဲ...ညှစ်နေရင် ကျပ်ပြီး သူသူ့ ဖင်နာမှာပေါ့...ဖွင့်ထား...အင်း..ဟုတ်ပြီ.."

ဆီထပ်လိမ်းပေးရင်း လက်နှစ်ချောင်း နောက်တစ်ခါသုံးချောင်း သွင်းပေးသည်။ အဆင်ပြေလောက်ပြီ ထင်သည်။ သူသူ့ကို ပက်လက်လှန်ပေးပြီး နေရာပြန်ယူသည်။ သူသူက ဖင်ကြီးအောက်မှာ ခေါင်းအုံးခံထားပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကိုကျော့်ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ခြေဖျားချင်းချိတ်ထားသည်.။

လီးဒစ်ဖူးကို ဆီအိနေအောင် သုပ်ပြီးသူသူ ဖင်ပေါက်လေးကို ပွတ်ဝိုက်ပေးရင်း နဲနဲထိုးသွင်းတော့ ဖင်ပေါက်လေး စူပွစူပွလုပ်ပြီး ညှစ်ချင်သည်။

" ဖွင့်ထား.." 

ဟု သတိပေးမှ အသာအယာဖျော့ချထာသည်။ နဲနဲချင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် သွင်းတော့ ဒစ်ဖူးကြီး ဝင်သွားပြီး စအိုကြွက်သားများနှင့် ချိတ်ပွတ်နေသည်။ သူသူက မျက်တောင်မခတ် ကြည့်သည်။ ဒစ်ဖူးကြီးဝင်သွားတော့ သူသူသက်ပြင်းချပြီး ပက်လက်လန်သွားသည်။ လီးကို ဆီထပ်ပွတ်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်ဆောင့်တော့ သူသူမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်သည်..။ ဖင်စအိုကြွက်သားတွေက ကျပ်ကျပ်တည်းတည်း ဆွဲညှစ်ထားသဖြင့် ရှေ့ကိုနဲနဲတိုးပြီး ထိုးသွင်းတော့ သူသူက လက်နှင့်တွန်းထားသည်။

" နဲနဲလေးပဲ သူ...နဲနဲလေးပဲ.."

ဆိုပြီး တစ်ဝက်လောက် ထိုးသွင်းသည်။ အနေအထား မဆိုး။ ဆက်မသွင်းတော့ပဲ ဝင်သမျှနဲ့ လိုးပေးနေလိုက်သည်။ သူသူကလဲ ညှစ်လွန်းသည်။ တစ်စက်ကလေးမှ အနားမပေးပဲ ညှစ်နေသည်။ သူ့စောက်ပတ်မှလည်း စောက်ရည်တွေ စိမ့်စိမ့်ထွက်နေတာ မြင်ရသည်။

စအို ကြွက်သားတွေ၏ ဆွဲအားညှစ်အားက စောက်ပတ်ထက် ပိုပြင်းထန်သည့် အပြင် ဖင်ထဲက စောက်ရည်မထွက်သဖြင့် ဆီလောင်းလောင်းလိုးရသည်။ အချိန်ကြာတော့ ဖင်ပေါက်နှင့်လီးအဆင်ပြေပြီး တရှောရှော လိုးလို့ကောင်းလာသည်။ သူသူကလဲ ညှစ်ပြီးရင်း ညှစ်သည်။

လီးအဆုံးထိ မဆောင့်ရတော့ အားမရ။ ဒါပေမယ့် ဒစ်ဖူးနှင့်စအိုဝ ထိတွေ့မှုက ကောင်းလှသည်။ ခရေပွင့်လေး ကပ်ကပ်ပါလာပြီး စူစူ ထွက်လာသည်။ လိုး၍တော့ အလွန်ကောင်းပါသည်။ သူသူဖင်ကြီးကို လိုးရခြင်းဖြစ်၍ သာမန်ထက်ထူးပြီး ကောင်းသလို ခံစားရသည်။ သူသူကတော့ ညှစ်ပြီးရင်းညှစ်။

" အဆုံး လိုးချင်တယ်ကွာ သူ.."

" အာ...မလုပ်နဲ့ကိုယ်...စောက်ပတ်ထဲ ပြောင်းလိုး..စောက်ပတ်ထဲ.."

လီးကို အမြန်ချွတ်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်လိုးတော့ တွန်းတွန်းထိုးထိုး ဝင်သွားသည်။ သူသူလည်း စိတ်ချပြီး ရမက် ထန်ထန် ကော့ကော့ ထိုးသည်။ ကိုကျော်နို့ကြီးတွေကို ဆွဲပြီး စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲ အချက်တစ်ရာကျော်ကျော်လောက်ပဲ ဆောင့်လိုက်နိုင်ပြီး လီးရည်များ ပန်းထွက်သွားပါသည်။


 အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>