ကိုကျော် အပိုင်း ( ၁ )

ကိုကျော် အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - ကိုကျော်

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

သမီးကြီး နီလာ၏ ဖင်ကြီးတွေကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ရင်း ကိုကျော် ရင်ခုန်နေသည်။ သမီးကြီးက ၁၇ နှစ်ကျော်ပြီ။ သွေးသားကောင်းတော့ ဖင်ကြီး နို့ကြီးတွေက ထွားတက်နေသည်။ လမ်းလျှောက်လျှင် ဖင်လုံးကြီးတွေက တစ်လုံးဆင်း တစ်လုံးတက်။ ဖင်လုံးကြား ထမီစတွေ တီကောင်လို တွန့်တွန့်သွားတာကြည့်ပြီး ကိုကျော် တံတွေးမျို ချနေရသည်။

သမီးတို့ အမေက ဆုံးသွားတာ ၁ နှစ်နီးပါး ရှိပြီ။ ကိုကျော်တို့က ညဈေးတန်းမှာ မုန့်ဟင်းခါး ရောင်းသည်။ အမေ ဆုံးတော့ သမီးနှစ်ယောက်က ဈေးရောင်း။ သူက သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့် ကြိုပို့။ အိမ်မှ ာချက်ပြုတ်ရေးလုပ်။ အဆင်ပြေသည်။ သမီးနှစ်ယောက်က တစ်နှစ်ကြီး တစ်နှစ်ငယ်..။ အကြီးမ နီလာက ၁၇ နှစ်..။အငယ် သီတာက ၁၆ နှစ်။ နှစ်ယောက်လုံး ထွားထွားနုနုတွေမို့ ဆိုင်မှာ ကောင်လေးတွေ ဝိုင်းနေတာ ကြာပြီ။

အစစ အဆင်ပြေပေမယ့် သိပ်အဆင်မပြေတာက ကိုကျော်။ အသက်က ၃၅ နှစ်ကျော်မှာ မိန်းမ ဆုံးသွားတော့ ဒုက္ခရောက်ရသည်။ အကြီးဆုံး ဒုက္ခက လီးဒုက္ခပဲ ဖြစ်သည်။ အသားညိုညို  တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ကျန်းမာရေး ကောင်းသူမို့ လီးကလဲ တောင်လှသည်။ နောက်ဆုံးတော့ အရပ်ထဲက မသန်းမြဆိုတဲ့ လင်ရှိကြိုက်ကုန်းကို မနေ့ညနေက အိမ်မှာခေါ်လိုးလိုက်မိခါမှ သမီးကြီး နီလာ မြင်သွားပုံရသည်။ စိတ်ထဲ မလုံ။ တစ်အုံနွေးနွေးဖြစ်ရသည်။

.......................................................................................          

နီလာ့ စိတ်ထဲ ရွစိရွစိ ဖြစ်နေသည်။ ဟိုဟာ လုပ်ရမလို ဒီဟာ လုပ်ရမလို။ တစ်နေကုန် ယောင်ချာချာဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ အဖေ့ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကို ခိုးခိုးကြည့်မိသည်။ အဖေ့ရှေ့မှာ တမင် ဖင်ကို လှုပ်ရမ်းပြမိသည်။ မလိုအပ်ပါပဲ ကုန်းကုန်းကွကွ လုပ်ပြမိသည်မှာ ခဏခဏ။ အဖေ့ကို မယောင်မလည်အကဲခတ်တော့ ဖင်ကြီးကြည့်လိုက် နို့တွေချောင်းကြည့်လိုက်နဲ့ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားတာကို သတိပြုမိသည်။

မနေ့က ညဈေးမှာ မုန့်ဟင်းခါး ရောင်းနေရင်း မီးသွေး နည်းနည်းလိုလို့ အိမ်ကိုပြန်လာယူရသည်။ ဆိုင်ကယ်ကို အိမ်အပြင်ဖက်လမ်းနံဘေးမှာ အလွယ်တကူ ရပ်ပြီး အိမ်ထဲ ပြေးဝင်လာတော့ အဖေ့ အခန်းထဲက အသံတွေ ဆူဆူညံညံထွက်နေတာကြားရသည်...

" ဘွတ်...ဖူး..ပတ်..အား..ဆောင့်တာ ကိုကျော်ရယ်..အောင့်သွားတာပဲ..ပလွတ်..ဘွတ်..ဖူး..ဘူ...ကောင်းလားသန်းမြ...ဘွတ်..ဖူး..အင့်..ကောင်းတာတော့ ကောင်းတယ်..အောင့်တာ..ဗလွတ်ဖူး..ဘတ်..ရှင့်လီးကတော်တော်ရှည်တာဗြွတ်...ဖြန်း..ဖူး..သားအိမ်ထိတယ်တော့..ကောင်းတော့ကောင်းတယ်..ဆောင့်..အ.လိုးပါတော်..ကောင်းတယ်..."

နီလာ အဖေ့ အခန်းထဲ ကြည့်လိုက်မိတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကြိုက်ကုန်း မသန်းမြကို လေးဖက်ထောက်လျက်မြင်ရသည်။ အဖေက မသန်းမြ နောက်မှာ မုဆိုးထိုင်ထိုင် ခါးကို လက်နဲ့ဖိထားပြီး လိုးနေသည်။ ခါးကို လက်ဖြင့်ဖိထားတော့ ဖင်ကြီးထောင်ကားနေပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးနောက်ကို ပစ်ထွက်နေတာ အခန်းပေါက်ဝကတောင်ရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရသည်။

အဖေ့ လီးကြီးကလည်း ညိုမဲမဲ တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်။ စောက်ရည်တွေ ရွှဲပြီး ပြောင်လက်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာကို မမှိတ်မသုံ ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ အလိုလို ရွလာသည်။ ကြည့်လဲ မကြည့်ချ င်...ကြည့်လဲ ကြည့်ချင်သည်..။ အဖေက လီးကို ဒစ်ပေါ်အောင် ဆွဲမထုတ်ပဲ လိုးနေတော့..အားမလို အားမရ ဆက်ကြည့်နေမိသည်။ နှစ်ယောက်သား ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့ပြီး လိုးနေကြတာမို့ နီလာ့ကို မမြင်ကြ။

နဲနဲ အရှိန် မြင့်လာတော့ အဖေက မသန်းမြ ဖင်ကြီးကို ကားယားခွ ကုန်းပြီးလိုးသည်။ လက်က မသန်းမြ ပုခုံးကို ဖိထားတော့ ခေါင်းဝပ်ကျသွားပြီး ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ထားသလို စောက်ဖုတ်ကြီး ဖောင်းကြွနေသည်။ အဖေက လီးတစ်ချောင်းလုံး အပြင်ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်နေတော့..ဘူ..ဘွတ်..ဘွမ်..ဖူး..ဘတ်..နဲ့ အသံစုံထွက်နေသည်။

အဖေ့ လီးဒစ်ကြီးက ဖူးကားစိုအိ ပြောင်လက်နေပြီး မသန်းမြ စောက်ပတ်ကို ထိုးထိုးဝင်နေတာကို  ရင်တစ်ဖိုဖို ကြည့်နေရင်း  နီလာ့ စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ စို့လာတာ သတိပြုမိသည်။ လက်နဲ့ စမ်းကြည့်တော့ပေါင်ကြားထိ စီးကျနေလို့ ထမီကို ပေါင်ကြားမှာ ညှပ်ထားလိုက်ပြီး ဆက်ကြည့်မိသည်။

အဖေ့လီးကြီး စောက်ပတ် အပြင်ထွက်လာတိုင်း မသန်းမြ စောက်ခေါင်းကြီး ဟကျန်ရစ်တာကို အူယားစရာမြင်ရသည်။ အဖေ့လီးကလဲ ကြီးလှသည်။ ဓာတ်မီးလောက် တုတ်ပြီး ခုနစ်လက်မ နီးနီးတော့ ရှည်မည် ထင်မိသည်။ မသန်းမြ အော်နေရသည်။

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ကြည့်မိနေပြီးလာရင်း ကိစ္စသတိရ၍ မီးဖိုထဲဝင်ပြီး မီးသွေးနည်းနည်း ကြွတ်ကြွတ်အိတ်ထဲ ထည့်နေတော့ အဖေတို့ ဆက်လိုးနေသံကို ကြားနေရသည်။ အဖေ့ အခန်းနဲ့ မီးဖိုက ဝါးထရံ တစ်ချပ်ပဲခြားထားသည်။ ဆိုင်မှာလဲ သီတာ တစ်ယောက်ထဲမို့ စိတ်မချ။ ဆက်ကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးပေမယ့်... နောက်ဖေးပေါက်က ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။

ကိုကျော် မသန်းမြကို လိုးနေရင်း မီးဖိုထဲက အသံ ချွတ်ချွတ်ချက်ချက် ကြား၍ ထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်တော့ သမီးကြီး နီလာ ကုန်းကုန်းကြီး မီးသွေးထည့်နေတာ မြင်ရပြီး ထူပူသွားသည်။ ဖင်အနောက်မှာလည်း ကွက်ကွက်လေး စိုနေတာ မြင်ရတာမို့ သူနဲ့မသန်းမြ ကိစ္စ နီလာမြင်သွားပြီဆိုတာ သဘော ပေါက်လိုက်သည်။ စိတ်ထန်လာ၍ မသန်းမြကို အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက လီးရည်မထုတ်ခဲ့ရလို့..တော်တော်လေး စိတ်ပေါ့သွားသည်။ မသန်းမြကိုငွေငါးထောင်ပေးပြီး ပြန်လွှတ်လိုက်တော့

" နောက်လဲ ခေါ်ပါဦး..ငွေမပေးလဲ ရပါတယ်.."

လို့ ပြောသည်။ 

ည ၉ နာရီလောက် ဆိုင်သိမ်းပစ္စည်းသယ်ဖို့ သွားတော့..စိတ်မလုံ။ သမီးကြီးကို ကြည့်တော့ ပုံစံသိပ်မပြောင်းလို့ စိတ်နည်းနည်း အေးသလို ဖြစ်ရသည်။ သမီးငယ်က နည်းနည်း ကြည့်ကွက်ကြည့်ကွက် လုပ်နေသည်။

.......................................................................................................................................

မမနီလာ ညနေက အိမ်ပြန်ပြီး မီးသွေးသွားယူတာ တော်တော်ကြာသည်။ ပြန်လာတော့ မျက်နှာက နီရဲနေသည်။ ဆိုင်မှာလဲ အယောင်ယောင် အမှားမှားတွေ ဖြစ်နေလို့ အံ့သြမိသည်။ ဈေးဝယ်ပါးချိန်များတွင် ထမီကြား လက်နှိုက်ကုပ်နေတာ ခဏခဏ တွေ့ရသည်။ စကားလည်းသိပ်မရွှင်..။ ည ဆိုင်သိမ်းတော့ အဖေ သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့် ထုံးစံအတိုင်း လာကြိုသည်။ အဖေလည်း ပုံမှန်မဟုတ်တာ သတိပြုမိသည်။ အိုးတိုးတိုး အမ်းတန်းတန်း။ အမှတ်မထင် အဖေ့ပုဆိုးကြားကို ကြည့်မိတော့ ငေါက်တောက်ကြီး ရမ်းနေတာကိုတွေ့ရသည်။ ပန်းကန်တွေ ကုန်းဆေးရင်း အဖေ့လီးတည့်တည့်ကို ဖင်နဲ့ပွတ်ကြည့်တော့ အဖေက မသိသလို ကပ်ထားသည်။

မမနီလာနဲ့ အဖေ...ထူးတော့ထူးပြီ လို့ တွေးပြီး ပန်းကန်ကို အချိန်ဆွဲဆေးသည်။ အဖေကလည်း ကပ်ထားတာ မခွာတော့။ သီတာက အိုးကြီးသည်။ လမ်းလျှောက်ရင် ယောင်္ကျားလေးတိုင်း ငမ်းကြသည်။ တချို့အနားကပ်ပြီး

" အိုးကြီးကတော့ကွာ..ဖင်ထောင် လိုးပစ်ချင်စရာကောင်းတယ်." 

လို့ ပြောတာတောင် ခံရသည်။ ခါးသေးတော့ အိုးကြီးတာ ပိုသိသာသည်။ 

နို့ကြီးတွေကလဲ ဆူဖြိုးသည်။ ဖောင်းဖောင်းမို့ပြီး ကားထွက်နေသည်။

" မုန့်ဟင်းခါးရောင်းတာလား..ပေါက်စီ ရောင်းတာလား.."

လို့ ကောင်လေးတွေက တိုးတိုးကပ်မေးတာ ခဏခဏခံရသည်။ ဒီလို အပြောခံရတာကို သီတာကျေ နပ်သည်။ ဈေးရောင်းလျင် လည်ဟိုက်အင်္ကျီ အမြဲဝတ်ပြီး ရောင်းသည်။ မလိုအပ်ပဲ ခဏခဏ ကုန်းပြ ပေးနေမိသည်။

အခု...သီတာ့ အိုးကြီးကို အဖေက သိသိသာသာ လီးနှင့် ဖိကပ်ထားသည်။ လီးကြီးက ဖင်ကြားထဲ အမြောင်းလိုက်ကပ်ဖိနေတာမို့ တော်တော်ကြီးမယ် ခန့်မှန်းမိသည်။ မယောင်မလည်နဲ့ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဖင်ကိုပွတ်ရင်း လီးကြီးကို စမ်းကြည့်မိတော့ အဖေတွန့်ပြီး နောက်ဆုတ်သွားသည်။ ပြန်မကပ်တော့..။ ဟာတာတာကြီး ကျန်ခဲ့သည်။ ည...အိပ်မပျော်ချင်..။

...................................................................................................................                

မျက်လုံးထောင့်က အဖေ့ကို ခိုးပြီးကြည့်တော့ အဖေ နီလာ့ဖင်တွေကို လိုက်ကြည့်နေတာ မြင်ရသည်။ ပိုသိသာအောင် ကုန်းလိုက်ကွလိုက်လုပ်ပြတော့ မျက်စေ့ပြူးနေအောင် လိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ့ရှေ့ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ပြီး အလုပ်တွေ လုပ်နေတော့ စောက်ဖုတ်နေရာကို ပြူးကြည့်နေသည်။

အဖေ ရေတွင်းမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောနေတော့ ထမီရင်လျှားပြီး ရေချိုးဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ နေရာက သိပ်မကျယ်တော့ လူချင်းထိတဲ့အခါ ထိနေပေမယ့် သားအဖမို့ သိပ်မဆန်းပါ။ သို့သော် မနေ့က မသန်းမြကိစ္စ စိတ်ထဲဝင်လာတော့ စောက်ဖုတ်က ပူနွေးလာသည်။

" သမီး...မနေ့တုန်းက အိမ်ပြန်လာသေးတယ် မဟုတ်လား.."

" ဟုတ်တယ် အဖေ..မီးသွေးနည်းနေလို့လာယူတာ..."

" အဖေတို့ကို တွေ့ သွားတယ်ပေါ့.."

" တွေ့ တယ်...အဖေနဲ့ မသန်းမြ.လို့....အဲ..ဟို...လိုး...လိုးနေတာ.."

" သမီး အဖေ့ကို အထင်သေးသွားတယ်ပေါ့ နော်..."

" အဖေရယ်....အဖေ့ အသက်က ၃၅-၃၆နှစ်..၊မိန်းမက မရှိ..၊ သမီး နားလည်နိုင်ပါတယ်..၊ ဒါပေမယ့်..မသန်းမြက လင်ကြီးနဲ့..ကြိုက်ကုန်းလို့ နာမည်ကြီးနေတာ..ဖာတောင် ခံလားမသိဘူး..သူ့လင် သိသွားရင်အဖေဒုက္ခ ရောက်မှာပေါ့.."

" အေးလေ....အဖေလဲ သမီးတို့ အမေ ဆုံးပြီးကတည်းက ငတ်နေတာဆိုတော့...အခွင့်အရေး ကြုံတုန်း ခေါ်လိုက်မိတာပါ...သွေးသားကလဲ တောင့်တတယ်လေ..."

အဖေ့ကို တစ်ချက်ရှိုးကြည့်လိုက်တော့ နီလာ့နို့ကြီးတွေကို မျက်လုံးပြူးပြီး ကြည့်နေတာ မြင်ရသည်။ ဒါကြောင့် ထမီရင်လျှားကို ပြန်ပြင်သလိုနဲ့ နို့တစ်လုံးကို လှစ်ကနဲ ဖွင့်ပြလိုက်ပြီး...

" အဖေကလဲ...စားစရာတွေ အများကြီး ရှိရဲ့သားနဲ့.မသန်းမြမှ သွားစားရတယ်လို့..သမီးတို့ လဲ သွေးနဲ့ကိုယ်..သားနဲ့ကိုယ်ပါပဲ...တောင့်တ တတ်တာပါပဲ..."

အဖေက တံတွေးကို မျိုချ ပြီး..

" သမီးတို့က ငယ်သေးတယ်လေ...ပြီးတော့...သားအဖ.."

" အဖေ....ဒီမှာကြည့်ဦး..ဒါငယ်သေးတာလား.."

ပြောပြောဆိုဆို နီလာက ထိုင်လျက်ဖြင့် ထမီရင်လျှားကို ချွတ်ပြသည်။ ဝင်းမှည့်သော နို့နှစ်လုံးမှာ ဖောင်းမို့ပြူးကားနေပြီး နို့သီးဝန်းလေးများမှာ ပန်းရောင်ပြေးနေဆဲ။ နိုသီးခေါင်းလေးများက ထိုးထိုးထောင်ထောင်..။နီလာကမရပ်...

" သမီးတို့လဲ တောင့်တ တတ်တယ် အဖေရဲ့...ဒီမှာကြည့်..."

ဒူးထောင်ပေါင်ကားပြီး ထမီအပေါ်စကို ဖွင့်ပြလိုက်သည်။ နီလာ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ရသဖြင့် ကိုကျော်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။ စောက်မွေးနုနု နက်မှောင်မှောင်လေးများ ဝန်းရံနေသော အကွဲကြောင်းထဲသို့ လက်ထိုးထည့် ပွတ်လိုက်မိသည်။ လီးကလည်း..တောင်လှပြီ..။

" နေဦးအဖေ....မီးဖိုထဲမှာ သီတာ ရှိတယ်..ချောင်းကြည့်ရင် မြင်ရတယ်။ ဒါက အဖေစားချင်ရင် အသင့်စားစရာ ရှိတယ်ဆိုတာ သိအောင် ပြောပြတာ...မသန်းမြကို သွားမစားနဲ့...သမီးကိုစား..ဟုတ်လား.."

" ဟုတ်ပါ ပြီသမီးရယ်...အဖေ့ကိုလဲ ကြည့်ပါဦး...စားရမလားလို့ မျှော်နေတာ"

" ဟူး..ဝူး..ဝူး....အဖေ့ လီးကြီးကလဲ ဖူးကား ပြူးပြဲနေတာပဲ..အားပါး..မာလိုက်တာလဲ သံချောင်းကျနေတာပဲ..သမီးနားတိုးထိုင် အဖေ...ကွင်းတိုက်ပေးမယ်..."

ရေစည်ကွယ်ပြီး နီလာ့ နံဘေးမှာ ကပ်ထိုင်တော့ နီလာက အငမ်းမရ လီးဆွဲပြီး ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ကွင်းတိုက်ပေးပါသည်။ ကိုကျော်ကလည်း ဟိုဟိုဒီဒီ လှမ်းကြည့်ပြီး နီလာ့ကို ဖက်၍ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်မလွတ်တမ်း ဆွဲသည်။ ဆုပ်နယ်သည်။ ချေမွသည်။ ညှစ်သည်။ သိပိမကြာလိုက်ပါ..။

" သမီး..သမီး..အား..နီလာ..အား..ပြီးတော့မယ်..သမီး.."

နီလာလည်း..လက်ကို အမြန်လွှတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့၍ လီးဒစ်ကြီးကို ငုံခဲပြီးအားရပါးရ စုပ်ယူနေလိုက်ရာ...လီးရည်များ တစ်ဖျစ်ဖျစ် ပန်းထွက်လာပြီး...တပ်မက်စွာမျို ချ လိုက်ပါသည်..။

.......................................................................................................................................

သီတာ..မနေ့ညက တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်။ အဖေ့လီးကြီး ကိုင်မကြည့်လိုက်ရတာကိုပဲ အားမလို အားမရဖြစ်နေသည်။ ခန့်မှန်းရတာတော့ တော်တော်ကြီးမည်..။ နောက်တစ်ခါ အခွင့်အရေး ရလာရင်တော့ ကိုင်ဖြစ်အောင် ကိုင်ပစ်မည်လို့ အံကြိတ်ပြီး ဆုံးဖြတ်မိသည်။ ဒီတော့မှ စောက်ပတ်ကြီးပွတ်ပြီး အိပ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားသည်။

သီတာ့ စောက်ပတ်မှာ အသက်နှင့်မမျှ မယုံနိုင်အောင် ကြီးလှသည်။ သီတာ့ လက်တစ်အုပ် မက။ ဆီးခုံမှာစောက်မွှေးနုနုနက်နက်လေးတွေ တွန့်တွန့်ခွေခွေ ပေါက်နေပြီး စောက်ပတ် နခမ်းသားအထိ ပါးပါးဆင်းသွားသည်.။ နခမ်းသားတွေမှာတော့ စောက်မွှေးမထူပါ။ ကျဲကျဲရှည်ရှည်လေးတွေသာ ပေါက်နေသည်။

စောက်မွှေးတွေက စောက်ဖုတ် အလယ်မှာ စုပြီး ရှည်နေသည်။ နခမ်းသားကြီးတွေက ထူထဲပြီး ရှည်သည်။အိစက်နေသည်။ ကိုင်ကြည့်တော့ စိတ်ထပြီး စောက်ပတ်ထဲက ရွလာသည်။ အဖေ့လီးကိုပဲ စိတ်ရောက်ရသည်။ အရည်တွေစို့လာ၍ ဆယ့်လေးငါးချက်လက်ဖြင့် ပစ်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရသည်..။

မနက်လင်းတော့..အဖေက သူမဟုတ်သလို..။ စိတ်ထဲ နောက်သလိုမို့ ဈေးကို စောစောပဲ သွားဝယ်မိသည်။ အရေးထဲ ငါးဝယ်နေတော့ ထောက်လှမ်းရေးနှင့် တွေ့နေသေးသည်။ လီးကတော့ အဖေ့လောက် ကြီးဟန် မတူပါ။ ဒါကြောင့်ကြာကြာ အထောက်မခံပဲ ရှောင်ထွက်ခဲ့သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဖေက အိုးခွက် ပန်းကန်တွေ ဆေးဖို့ ရေတွင်းထွက်သွားတာ တွေ့ရပြီး မကြာမီ  မမနီလာက ရေသွားချိုး ပြန်သည်။ ထူးတော့ ထူးတယ်ဆိုသည့် အတွေးဖြင့် မီးဖိုထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်နေတော့..မမနီလာ ထမီရင်လျှားဖြေလျှော့ပြီး အဖေ့ကို နို့ဖော်ပြတာ မြင်ရသည်။ အဲ...ဟုတ်ပြီဟဲ့...ဆိုပြီး ဆက်ချောင်းတော့...ရေစည်ကွယ်ပြီး သားအဖ ပူးနေတာပဲ မြင်ရသည်။ ဘာလုပ်နေမှန်း မသိ။ 

ဒါပေမယ့်...ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမ..ပူးနေရင်..ဘာလုပ်ကြမလဲ..။ တွေးရင်း ပြုံးမိသေးသည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်သတိပြုမိတော့..စောက်ရည်တွေ စိမ့်ယိုနေသည်။ အဖေ့ကို လိုးချင်တာလား...အဖေ့အလိုးကို ခံချင်တာလား..ကွဲကွဲပြားပြား မဝေခွဲနိုင်..။

.........................................................................................................................

နေ့လည် ထမင်းစားပြီးတော့ ဆိုင်မထွက်ခင်..မသန်းမြ ရောက်လာသည် ။ နီလာက ပြုံးထေ့ထေ့။ မသန်းမြက ကြိုက်ကုန်း..။ ကလေးနှစ်ယောက် ရှိပေမယ့် အိုးကြီးတွေက ထယ်သည်။ ကျစ်လစ်မှု မရှိတော့ပေမယ့်ကားသည်..ကြွားသည်။ နို့ဖော်သည့် အင်္ကျီမျိုးမှ ရွေးဝတ်လေ့ရှိသည်။

နို့ကြီးတွေကလည်း ကားစူဖောင်းမို့နေပြီး ကလေးအမေမို့ မသင့်တော်ဘူးလည်း ပြော၍မဖြစ်။ ယောင်္ကျား တွေကတော့ အကြိုက်။ နှာအလွန်ထန်ပြီး အလွန်အပေးကောင်းလှသည်။

" အဝတ်တွေလျှော်စရာရှိလားလို့ ကိုကျော်ရေ...ကျွန်မအားတုံး လျှော်ပေးလိုက်ချင်လို့..."

သီတာက လျှော်ခိုင်းဖို့ ပါးစပ်ဟရုံရှိသေး..။ နီလာက

" မရှိပါဘူး မကြီးရယ်...နီလာတို့ပဲ အားလုံးလျှော်ပြီးပါ ပြီ..."

မသန်းမြနှင့်သီတာ စကားပြောနေကြတော့ နီလာက အဖေ့ကို  မီးဖိုထဲဆွဲခေါ်သွား ပြီးလီးဆွဲလိမ်သည်။ မသန်းမြ ဝင်လာကတည်းက လီးတောင်နေတာကို နီလာကမြင်သည်။

" အဖေ....ဒီနေ့..မသန်းမြကိုလိုးရင် သမီးတို့လဲ ကြုံတဲ့လူနဲ့ ခံမှာ...လိုးရဲရင်လိုး...ဒါပဲ.."

ခဏနေတော့ မသန်းမြ ပြန်သွားပြီး ကိုကျော်တို့ သားအဖလည်း ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ပြင်ကြသည်။ ညဈေးက ညနေ ၃ နာရီမှာဖွင့်ရတာမို့ ပစ္စည်းတွေ သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့် ၂ ခေါက်သယ်ရပို့ရသည်။

ခါတိုင်းရက်...ဆိုင်ပို့ပြီးလျင် ကိုကျော် အိမ်ပြန်နားပြီး နီလာတို့က ဆက်ရောင်းကြသည်။ ဒီနေ့တော့...ကိုကျော်အိမ်မပြန်။ မသန်းမြကို ပြန်လိုးတယ် ထင်ပြီး နီလာ ကြုံတဲ့လူကို ကုန်းလိုက်မှာ သူစိုးရိမ်နေသည်။ နီလာက ပြုံးထေ့ထေ့..။

သီတာက ဂွင်ဖန်ချင်သည်။ ဒီနေ့တော့ မရ..ရအောင် ကိုင်ပစ်မည်..။ ဖြစ်ချင်တော့ မုန့်ဟင်းခါးက ရောင်းကောင်းလွန်းနေသည်။ နီလာရော သီတာပါ  လက်မလည်နိုင်အောင် ရောင်းနေရသည်။

" အဖေရဲ့....ဒီမှာ လူတအားကျနေတာ..ပန်းကန်လေးတော့ ဆေးကူ.."

ပန်းကန်တွေ ဆေးလို့မနိုင်။ ရောင်းကောင်းတော့ ပင်ပမ်းပေမယ့် ပျော်သည်။ လူနည်းနည်း ပါးသွားတော့..

" ရပြီ အဖေရေ့..သမီးဆေးမယ်...ဖယ်..."

ဆိုပြီး သီတာက နောက်က ခါးကိုဆွဲပြီး ဖယ်ခိုင်းသည်။ ဆိုင်ခန်းနေရာက ကျ ဉ်းတော့ မထိမတိုက်ပဲ မနေ။ထိနေတိုက်နေပွတ်နေရသည်။ သားအဖမို့ အမြင်မတော်မှာမပူရ။

လူချင်းကပ်ရှောင်ရင်း သီတာက လီးကို ထိထိမိမိ ပွတ်ဆွဲသွားသည်။ မနေ့က သီတာ့ ဖင်ကြီး ပွတ်ထောက်ခဲ့တာ သတိရပြီး လီးကတောင်လာသည်။ နီလာ့ကိုလဲ ကြောက်ရသေးသည်။ သူဈေးရောင်းနေတာ မြင်မှ သီတာ့ နောက်ကို မယောင်မလည်သွားရပ်တော့..သီတာက အလိုက်တသိ ဖင်ကုန်းပြီး ပန်းကန်ဆေးသလိုနဲ့နောက်ဆုတ်ပေးသည်။

လီးက ဖင်ကြားက လျှောပြီး ပေါင်ရင်းထဲ ဝင်သွားသည်။ သီတာ..ပင်တီ မဝတ်ထားပါလား..။ စောက်ဖုတ်နှင်လီး ထိကပ်နေသည်။ နောက်ကျောက စားပွဲစွန်းကို ဖင်နှင့်ကန်ထားပြီး လေးငါးချက်လောက် မသိမသာ ဆောင့်ကြည့်တော့ သီတာ ပေါင်ကားပေးထားသည်။ ဖင်ကနောက်ကို ပြန်ပြန်တွန်းသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ အေးဆေး။ အဲဒီအခိုက်မှာပဲ သီတာက လက်တစ်ချောင်း နောက်ပစ်ပြီး လီးကို ဆုပ်ကိုင်သည်။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းထဲ ပွတ်နေသည်။မယောင် မလည် ဖင်ကြီးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲကပ်ထိန်းထားရသည်။

သီတာက လက်လွှတ်လိုက်ပြီး လီးကို ပေါင်ကြားမှာ ညှပ်ထားလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ထိနေသည်။ စောက်ရည် စိုစိစိဖြစ်နေတာကို သတိပြုမိတော့ စိတ်မထိန်းချင်။ ဆယ့်လေးငါးချက် ဆတ်ဆတ်ကလေးဆောင့်လိုက်တော့ လီးရည်တွေထွက်သွားသည်။

" အဖေကလဲ..သိပ်မြန်တာပဲ..."

သီတာက မတ်တပ်ရပ်ရင်း တိုးတိုးပြောသွားသည်။

..................................................................................................................

ဆိုင်သိမ်းပြီး အိမ်ပြန်လာတော့ အတွေးကိုယ်စီနှင့် အူမြူးနေကြသည်။ ပစ္စည်းတွေ စနစ်တကျ ပင်မသိမ်းနိုင်..။ သီတာက အကဲဆုံး ဖြစ်နိုင်သည်။ သူကိုင်ချင်သည့် အဖေ့လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ရသဖြင့် မျက်နှာပိုးမသတ်နိုင်။ အဖေက သူ့ပေါင်ကြားထဲမှာ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ခဲ့တာကို ပြန်ပြန်တွေးတိုင်း ကျေနပ်ပီတိ ဖြစ်နေသည်။ လီးကြီးကလဲ..စံချိန်မီ။ လက်တစ်ဆုပ်နှင့် မဆန့်ချင်။ စောက်ပတ်ထဲများထိုးထည့်လိုက်ရင်တော့...လို့ တွေးရင်းတစ်ခိခိ ကြိတ်ရယ်မိသည်။ ဘာဖြစ်လဲ..ငါ့စောက်ပတ်ကလဲ အကြီးကြီးပဲ လို့ပြန်တွေးရင်း စောက်ပတ်ကိုငုံ့ကြည့်မိသည်။

အဖေလဲ..အမေ မရှိလို့ ငတ်နေတာ..ငါတို့ညီအစ်မကလဲ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး..လူတိုင်း လိုးချင်လို့ ချောင်းနေတာ...။  သားအဖဆိုတော့ လူမြင်လဲ တင့်တယ်တာပဲ...မမနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး အဖေ့ကို လိုးမယ်..အဖေ့လဲ ငယ်သေးတယ်..နောက်မိန်းမ ယူသွားရင် အခက်..အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ ကျေနပ်ပြီး တရှူးရှူး အိပ်ပျော်သွားပါသည်..။

ဟိုဖက်ကုတင်က သီတာ ငြိမ်ပြီး တစ်ရှူးရှူးအိပ်ပျော်သွားတာ သေချာတော့ မှ နီလာ အိပ်ယာက ဖြည်းဖြည်းထသည်။ ညဝတ်ဂါဝန်အောက်မှ ဘော်လီနှင့်ပင်တီတို့ကို ချွတ်ပစ်ပြီး အဖေ့ အခန်းသို့ ခပ်ဖွဖွလှမ်းခဲ့သည်။ အဖေက တံခါးပေါက်ဝမှာ စောင့်ကြိုပြီး ဖက်ထားသည်။ သူ ထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်နေတာမို့ နီလာ ထွက်လာတာကို မြင်ပြီး ဖြစ်သည်။

ကုတင်ဆီသို့ သွားရင်း အဖေက နီလာ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းသည်။ နီလာကလည်း ရမက်ပြင်းထန်စွာဖြင့် ပြန်နမ်းသည်။ နမ်းနေရင်း အဖေ့လျှာကြီး နီလာ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာပြီး လျှာချင်းပွတ်သည်။ နီလာက လျှာပြန်ထုတ်ပေးတော့ စုပ်သည်..ပွတ်သည်..ယက်သည်..လူးလှိမ့်နေသည်..။ ကုတင်ပေါ်ထိုင်မိတော့ နီလာ့နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ ဂါဝန်စ ခံနေပေမဲ့ ဖောင်းအိပြီး မို့တက်နေတာမို့ အရသာထူးကဲသည်။ နို့ကြီးတွေက တင်းမာနေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေလည်း ထောင်ထနေပြီး လက်သန်းထိပ်လောက်ရှိမည်.။

" စို့ပေးလေ..အဖေ.."

နီလာက တိုးတိုးလေး တောင်းဆိုလာသဖြင့် ဂါဝန်ကို နောက်ကျောဇစ်ဆွဲချပြီး ပုခုံးမှ လျှောချတော့ နို့ကြီး နှစ်လုံး ပြူးကနဲပေါ်လာသည်။ ထိုင်လျက်ဘယ်ဖက်နို့ကို အုပ်နယ်ပြီး ညာဖက်နို့ကိုစို့သည်။ နို့သီးလေးကို ဆွဲစို့တော့ နီလာက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခေါင်းကို အတင်းဖက်ထားသည်။ လက်ဖဝါးတွေ လက်ချောင်းတွေက ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပြေးဆော့ပေးသည်။ နောက်ခေါင်းကိုဆွဲချွတ်ပြီး..

" ဒီဖက်..." 

ဟုဆိုကာ ဘယ်ဖက်နို့ကို စို့ခိုင်းပြန်သည်။ နို့စို့ရင်း..နို့ဆွဲရင်း စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းကိုင်တော့ ပေါင်ကားပေးပြီး

" လိုးတော့မလား..အဖေ.." 

ဟု ရမက်ထန်စွာ မေးရင်း ကိုယ်ကို ပက်လက်လှဲချပေး‌သည်။ အပျိုပေါက်ဆိုတော့ အလိုးခံချင်လှပြီ။ ဂါဝန်ကို သူ့ခြေထောက်ဖက်က ဆွဲချွတ်တော့ ပေါင်ကားပေးထားသဖြင့် စောက်မွေးထူထူ စောက်ဖုတ်ဖောင်းမို့မို့ကို ပြူးကနဲမြင်ရသည်။ လက်ညှိုးလေးဖြင့် စောက်စေ့ကိုဖိချေပေးတော့ ဖင်ကြီးကော့တက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ထားသည်။

" လိုးတော့လေ...အဖေ."

ပေါင်နှစ်ဖက်မ,တင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်လိုက်တော့..

" အိုး..." 

ဟု အော်ပြီးလက်နှစ်ဖက်က ဆံပင်တွေကို ဆွဲသည်။ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာဖြင့်ပွတ်ဆွဲယက်ပေးတော့ ဖင်ကြီးကော့ကော့ခုန်သည်။

" အဖေ..အဖေ...ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ..အဖေ... အား...ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်.. ပလပ်..ပြတ်.. ပြတ်..ပြွတ်...အဖေရေ...ငရဲတွေကြီးတော့မယ်..ရှီး...အဖေရဲ့..အူးအောက်မလေ့...ကောင်းလိုက်တာနော်..ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်...စောက်စေ့..စောက်စေ့အားဟားဟား...စောက်စေ့ကိုစုပ်ထာ...ကောင်းလိုက်တာအဖေရေ...ကောင်းတာကောင်းတယ်တော့...ရှီး.ဟီးဟီး..ကျွတ်ကျွတ်...စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီအဖေ...စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ..အူး...ကောင်းလိုက်တာအဖေရဲ့...လီးနဲ့သာလိုးပေးလိုက်ပါတော့အဖေရယ်...အဖေလီးကြီးနဲ့သာလိုးပေးစမ်းပါ...ဟီး...."

စောက်ပတ်ယက်တာ ရပ်ပြီး နီလာ့ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တော့ ရမက်ထန်စွာ လှမ်းကြည့်နေသည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်မောင်းပေါ်မှေးတင်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ဝမှာ ဒစ်ကို ကိုင်တေ့ လေးငါးချက်ဝိုက်ဆွဲပေးတော့ စောက်ရေပိုလိုက်လာပြီး ဖင်လည်းကော့ထိုးပေးလာသည်။ နဲနဲ ထိုးထည့်ကြည့်တော့ မခံနိုင်သလို ဗိုက်ကိုတွန်းထားသည်။

" နာလို့လား..သမီး.."

" နဲနဲနာတယ် အဖေ...ဒါပေမယ့်..ကောင်းနေတယ်...ခံနိုင်တယ်..လိုး အဖေ လီးမခံနိုင်တဲ့ စောက်ပတ်မရှိဘူး..လိုး.."

အားတက်လာ၍ ထပျထိုးထည့်ရာ..လဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သွားတော့ လက်ကဗိုက်ကို ထပ်တွန်းပြန်သည်။ မျ က်နှာလေးရှုံ့ မဲ့နေသော်လည်း..စောက်ပတ်က လီးဒစ်ကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲစုပ်နေသည်။ လီးဒစ်နဲ့ပဲ ဆယ်ချ က်လောက်လိုးပေးနေရာမှ စောက်ရည်ပိုစိမ့်လာသဖြင့် တစ်ရစ်ရစ် ထိုးသွင်းပေးရာ လီးတစ်ဝက်ခန့်ဝင်သွားသည်..။

" အ...နာကောင်းကြီး အဖေ..ခဏလေး..ခဏလေး..."

မ ခဏနိုင်ပါ ၊ ဝင်နေသလောက်ဖြင့် လိုးပေးတော့ ကောင်းပြန်သည်။ ကောင်းလွန်းတော့ စောက်ရည်ထွက်သည်၊ ရှောရှောရှူ ရှူလေးဖြစ်လာတော့ နောက်ထပ်တရစ် ပိုထိုးသွင်းပေးသည်။ နီလာ့ထံမှ အသံ ထွက်မလာ၍ လေးငါးချက်ဆောင့်ပေးပြီး...လီးအဆုံးထိ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်လိုးပြီး နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစုပ်ထားလိုက်သည်။

နီလာ ခေါင်းတစ်ခါခါ လည်တစ်ခါခါ ဖြစ်နေစဉ် စောက်ပတ်နှင့်လီး မကွာစေပဲ ဒူးအား..ခါးအား..ဖင်အားတို့ဖြင့် ညှောင့်ပေးနေသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်..အစိတ်ခန့်ညှောင့်ပေးတော့..နီလာ့စောက်ပတ်ထဲက ဆွဲဆွဲညှစ်လာပြီး..စောက်ရည်တွေ ပူပူနွေးနွေး ချွဲချွဲကျိကျိ ပန်းပန်းထုတ်သည်။

နောက်ထပ် အချက်သုံးလေးဆယ် ညှောင့်ပေးပြီးမှ နီလာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ရာ..ဖူး...ကနဲ လေပူတွေမှုတ်ထုတ်ပြီး..လက်တွေ အိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားကာ မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ပြီး မှိန်းနေလေသည်။

" ကောင်းလား..သမီး.."

" ကောင်းတာ အဖေရာ..စောက်ပတ်စောက်စေ့..စောက်ခေါင်း..နို့..နှုတ်ခမ်း...အားလုံးကောင်း..တစစ်စစ်ကောင်း..ခုထိကောင်းတုန်းပဲ...အဖေရော..."

" အဖေလဲ ကောင်းတာပေါ့ သမီးရယ်..သမီးစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးဆိုတော့ အဖေ့လီးကိုအချိန်ပြည့်တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆွဲထားတာလေ...သမီးကမျှော့ပါတယ်...ညှစ်လဲညှစ်ကျပ်လဲကျပ်ပေါ့."

" အဖေ...ကိုယ့်သမီး ကိုယ်လိုးတာမို့ ပိုကောင်းတာဖြစ်မယ်.."

" အဲဒါလဲပါတယ်...သမီးစောက်ပတ် ကောင်းတာလဲပါတယ်...သမီး ဘယ်နှစ်ခါအလိုးခံဘူးလဲ..."

" အင်....ခံဖူးပါဘူး..အဖေကလဲ.တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးသေးဘူး....အဖေက ထိပ်ဆုံးပဲ..."

" ဗိုက်ကြီးမယ်နော်..သမီး..".

" ညနေက ဆေးဝယ်သောက်ထားပြီးပြီ ဖေရဲ့...ဒီည အဖေ အသားကုန် လိုးမယ်ဆိုတာ သိပြီးသား..ငတ်နေသမျှ အတိုးချပြီး ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင်လိုးမယ်ဆိုတာ..တွက်ပြီး ခံနိုင်ဖို့ အသင့်ပြင်လာတာ.."

စကားပြောရင်း ညှောင့်ပေးနေခြင်းမို့ အပျိုပေါက်လေး ကောင်းနေလေသည်။ ခဏခဏ စောက်ရည်တွေထွက်နေသဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှအံထွက်လာပြီး..ဖင်ကြားထဲထိ လှိမ့်ဆင်းကျနေသည်။ ကိုကျော်၏ လအုကြီးမှာလည်း စောက်ရည်များဖြင့် ချောကျိပေကျံနေပေသည်။

ကိုကျော်က အထာနပ်သဖြင့် လီးကို တစ်ဝက်ခန့် ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ပြန်သွင်းထည့်ပေးရာ နီလာဖင်ကော့ပြီးခံလာသည်။ ကိုကျော်က နီလာ့ခြေထေါက်များကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး နို့ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ချေပေးရင်း လိုးတော့ နီလာ သူ့လက်ဖျံတွေကို လက်သဲတွေ စူးနစ်ဝင်အောင် ဆုပ်ကိုင်အားပြုပြီး အလိုးခံသည်။

" ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..အဖေ..အာ့..အဖေ..ကောင်းထာ အဖေ..ဆောင့်အဖေ..ဆောင့်..ရတယ်..သမီးခံနိုင်တယ်...ဆောင့်..အင့်..အင့်..ပြွတ်..ကောင်းထာဖေရယ်..."

နီလာ့ စောက်ပတ်ထဲ စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီ ဖြစ်၍ လီးအဝင်အထွက် ချောမွေ့ လာသည်။ သို့ဖြစ်၍ ကိုကျော်က လီးကိုဒစ်အထိ ဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်ပေးတော့နီလာက ဖင်ကို ပြန်ပြန်ကော့ပြီး တင်ပေးသည်။မျက်လုံးတွေလည်း ရမက်ခိုးတွေနှင့်ပြူးကျယ်နေသည်။

" ဆောင့်ပါအဖေ...သမီးခံနိုင်ပါတယ်.တအားဆောင့်..."

ဟု ပြောနေသဖြင့် လီးကိုဒစ်အဖျားထိ ဆွဲထုတ်ပြီး မှ  အားရပါးရဆောင့်လိုးတော့..မခံနိုင်..။

" နဲနဲတော့ လျှော့ဦးပေါ့ ယောင်္ကျား ရယ်....ခံနိုင်တယ်ဆိုတိုင်း အသေလိုးတော့..အောင့်တယ်... ရင်ခေါင်းထဲ ရောက်လာသလိုပဲ..လီးကအရှည်ကြီး.."

ဖြေးဖြေးချင်းပြန်လျှော့လိုးပေးတော့ ဖင်ပြန်ကော့ပြီး ညှစ်လာပြန်တယ်။

" အင်း...ကောင်းတယ် အဖေ..အဲလိုလေး..ကောင်းတယ်..ကြိုက်တယ်..အင့်..လိုးအဖေ...သမီး ကောင်းနေပြီ..ဆောင့်.ကောင်းတယ် အဖေ..ဆောင့်..ဆောင့်.."

ကိုကျော်လဲ ကောင်းလာပြီ။ ကိုယ့်သမီး ကိုယ်ပြန်လိုးရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ကိုကျော့်ကို ထက်သန်စေသလို တွန်းအားတစ်ခု အဖြစ်လည်း ဆွဲဆောင်သည်။ ဒစ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းဝကို လေးငါးချက်ဆွပေးတော့ နီလာမခံနိုင်...ဖင်ကြီး ကော့လိုက်လာသည်။ သို့ဖြစ်၍..လီးတစ်ဆုံး ဆောင့်လိုးပစ်ရာ..နှီလာက အားကျမခံပြန်ကော့ပေးသည်။ ဆက်ကာ ဆက်ကာဆောင့်လိုးတော့  နီလာ့စောက်ပတ်ထဲသို့.လီးရည်များ ပန်းထည့်လိုကိမိသည်ထိကောင်းသွားခဲ့ပါသည်။

အဖေ့ လီးရည်တွေ နီလာ့စောက်ပတ်ထဲ ပန်းဝင်လာတော့ နီလာကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထ,သွားသည်။ကောင်းလိုက်တာလေ..။ အားအင်တွေ တစ်နေရာရာက ဝင်ရောက် လာသလိုပါပဲလား..။ စိတ်လွင့်မျှောစွာဖြင့် အကြာကြီးဖက်ထားမိပြီးမှ လက်ရှိအနေအထားကို စိတ်ပြန်ရောက်သည်။ အော်...အဖေနဲ့ လိုးနေတာပါလား...အခု ငါ့စောက်ပတ်ထဲကို အဖေ့လီးရည်တွေ ပန်းထည့်တာပါလား....ငါ့စောက်ပတ်ထဲမှာလဲ..အဖေ့လီးကြီးပါလား..တစ်ခဲပြည့်ကျပ်နေတာပဲ...အစရှိတဲ့ အတွေးတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခု မဖိတ်ခေါ်ပဲ ဝင်လာပါသည်။

အဖေ့ မျက်နှာကို ကြည့်ရမှာလဲ နည်းနည်းရှက်သလို ဖြစ်နေသည်။ ပထမဆုံး လီးရည် အထည့်ခံရသည့်အတွေ့အကြုံမို့.ပျောက်ကွယ်ဆုံးရှုံးသွားမှာ နှမျောနေမိသည်။ လီးကြီးကိုသာ စောက်ပတ်ထဲက ဆက်ကာဆက်ကာ ညှစ်နေမိသည်..။ အပြင်ကို ထွက်မသွားပါနဲ့..လီးကြီးရယ်..ဟုလည်း မက်မက်မောမေ ာတောင်းဆိုနေမိပြန်သည်။ အဖေသိသွားမှာလည်း ရှက်နေသည်လေ....။

" ခဏဆင်းဦးလေ...အဖေ.."

" ကောင်းလား သမီး "

စကားလေး တစ်ခွန်းနှစ်ခွန်းပြောမိတော့ ရှက်စိတ်တွေပျောက်ပြီး ရမက်စိတ်တွေ ပြန်ဝင်လာပြန်သည်။

" ကောင်းတယ်..အဖေ..၊အဖေရော.ကောင်းလား.."

" ကောင်းတာပေါ့ သမီးရာ...သမီးရဲ့ စောက်ပတ်က အဖေ့လီးကို အမြဲဆွဲထားတာ၊ ချွတ်ကို မချွတ်ချင်အောင်ကောင်းတာ သမီးအမေ့စောက်ပတ်တောင် သမီးလိုလိုးလို့မကောင်းဘူး.."

နီလာ ကျေနပ်သွားသည်။ အဖေ အမှန်တွေ ပြောတာဖြစ်မှာပါ..။

" သမီးလဲ တအားကောင်းတယ် အဖေ အလိုးခံရင်း ခဏခဏပြီးမိတယ် အဖေရယ်..."

တကယ်တော့ ကိုကျော် စိတ်တိုင်းကျ မလိုးခဲ့..မဆောင့်ခဲ့ရတာ ကိုကျော်ပဲ သိသည်။ သမီးလေးကို ညှာပြီး မဆောင့် ခဲ့ပေမယ့် ခုတော့..သမီးလေး စောက်ပတ်မှာ လီးရည်စောက်ရည်တွေဖြင့် ချောမွေ့နေပြီ။ မိမိတစ်ခါပြီးပေးထားပြီမို့ လီးရည် အရသာကိုလည်း သမီးလေးသိနေပြီ..။ ဆက်လိုးချ င်စိတ်ဖြင့်.ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။

" ခ်ခ်...ဖေဖေ့ လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲမှာ ဆတ်ဆတ် ခုန်နေတယ် အဖေ.သမီး စောက်ပတ် ရွလာတယ်..ခ်ခ်...အလိုးခံချင်လာပြီ..အဖေလိုးနိုင်သေးလား..ဟင်.."

ကိုကျော်လီးကို ဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီးသုံးလေးချက်ဆောင့်လိုးပြလိုက်သည်။ လီးကြီးက အလုံးအထည်မလျော့ မာခဲတောင်နေသည်မို့ နီလာ အားရသွားပြီး..

" အဖေ့လီးကြီးက တုတ်ခဲမာတောင်နေတာပဲနော်....လိုး..အဖေ..လိုး သမီး ကို အားရပါးရလိုး...မသန်းမြကိုလိုးသလို အသေဆောင့်လိုး..."

ကိုကျော် ဒေါ့ဂီ ဆွဲဖို့ စဉ်းစားပေမယ့် ဒီတစ်ချီတော့ စောက်ပတ်လေး ခံသားကျသွားအောင် ရိုးရိုးနဲ့ ပြင်းပြင်း လိုးပေးဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်မိသည်။ အသားကျ ခံတတ်သွားမှ ပုံစံအစုံလိုးပေးပါတော့မယ်လေ...ဟု စိတ်လျှော့ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပါသည် ။လီးကိုတော့ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲက မချွတ်ပါ။ နီလာကလည်း အချွတ်မခံပါ။ လီးကျွတ်သွားမှာစိုး၍ ဖင်ရွှေ့ရွှေ့ ပြီးလိုက်ပူးထားသည်။ စောက်ပတ်ကလည်း တစ်စစ်စစ်နဲ့ ညှစ်ဆွဲစုပ်နေသည်။

နီလာကို ဒူးကွေးလျက် ပေါင်နှစ်ဖက်ဆွဲတင်ပြီး ချိုင်းကြားမှာ ညှပ်ထားလိုက်သဖြင့် ဖင်မြောက်တက်လာပြီးစောက်ဖုတ်ကြီး ပိုမို အနေအထားကောင်းလာသည်။ သို့ဖြစ်၍ နီလာ၏ ကျွဲကောသီးသဏ္ဍာန်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ အခြေမှဆုပ်ကိုင်ဆွဲ၍ လီးတစ်ဝက်ခန့်ဖြည်းဖြည်းလေး လိုးပေးလိုက်ရာ..

" အင်း..အင်း..အင်း..ရတယ်..အဖေ...ဆောင့်...အင့်..အင့်..လိုးအဖေ..လိုး..အင့်..အင့်.."

စောက်ရည်တွေ ပိုလိုက်လာပြီး..လီးအဝင်အထွက် ချောလာပြီ...နီလာလည်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့ ပေးလာပြီ..။ လီးကို ဒစ်အထိ ဆွဲထုတ်ပြီး အချက်ငါးဆယ်..ခြောက်ဆယ်လောက် ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်ပေးတော့...နီလာစိတ်မထိန်းနိုင်..။ ကိုကျော့်ကို အတင်း ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းသည်။ ကျောပြင်တွေ လက်မောင်းတွေကို ဆွဲဆိတ်သည်။ ဖက်သည်။ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ခံသည် ။ ဇွတ်..အတင်းဆောင့်ခိုင်းသည်။

လေးငါးခြောက်ခါလောက် စောက်စေ့ကို ဆီးခုံဖြင့် ပွတ်ဝိုက်ဆွဲပေးပြီး အချက်တစ်ရာခန့် ပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးပြန်တော့ နီလာပြီးပြန်သည်။ စောက်ရေတွေ အိုင်ထွန်းနေပြီ..။ စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို လီးဒစ်ဖြင့် ဆွဆွ လိုးပေးသည်။ ပြွတ်..ပြွတ်..သံတွေ အဆက်မပြတ်ဆူညံနေပြီး.နီလာကလည်း အီး..အား .ညည်းနေသည်။ ဆွလိုးသည့် ဒဏ်ကိုမခံနိုင်...ရွသည်ထက်ရွလာသည်။

" ဆောင့်ပါတော့ အဖေရဲ့...လီးကြီးဆောင့်ထည့်လိုက်ပါတော့..လိုးပါတော့ လိုးပါတော့..."

ကိုကျော်လေးငါးချက်ဆွ... တစ်ချက်ဆောင့်.၊ လေးငါးချက်ဆွ..တစ်ချက်ဆောင့် ပုံမှန်လိုးပေးတော့.. နီလာ လီးအရသာကို ကောင်းကောင်း သိသွားသည်။ ကိုကျော် စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို ဒစ်ဖြင့်အဆက်မပြတ် တစ်ဇတ်ဇတ် လိုးပေးနေတော့...နီလာဖင်ကြီးကော့ပြီး..စောက်ရည်တွေ ညှစ်ထုတ်သည်။လီးကို အဆုံးထိပြင်းပြင်းဆောင့်ချလိုးတာတောင် ဖင်ကအောက်ကို ပြန်မကျနိုင်အောင် ကော့နေသည်။

နောက်တစ်ချက် ထပ်ဆောင့်သည်။ မကျ ။ အကြာကြီး ကော့ခံနေသည်မို့ ဒစ်ဖြင့် ဆယ့်လေးငါးချက် ပြန်ဆွပြီး လီးအဆုံး ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ..စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ..လီးရည်တွေ တစ်ဖြောဖြောပန်းထုတ်မိသည်။ ဒါလဲ...နီလာဖင်ကြီး အောက်ပြန်မကျသေးပါ..။ တော်တော်ကြာအောင်..ညှစ်ဆွဲနေပြီးမှ  ဘုန်း ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားပြီး ကိုကျော့်ကို တအား ဖက်နမ်းနေပြန်ပါသည်။ 

အလွန် ရမက်ထန်လွန်း၍ အနမ်းတွေ မရပ်တန့်နိုင်..။ ပြိုင်တူ ပြီးတော့လဲ အသဲစွဲ ကောင်းလှသည်။ ကိုကျော်ကလည်း သမီးအဖြစ် မမြင်နိုင်တော့ သလို နီလာကလည်း အဖေလို့ မမြင်နိုင်..။ လီးနှင့်စောက်ပတ်သာ....စောက်ပတ်နှင့်လီးသာ...။

..........................................................................................................................

" ကောင်းလိုက်တာ ယောင်္ကျားရယ်.ဘယ်လိုများ လိုးလိုက်တာလဲနော်..."

အခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းလာသည်။ စောက်ပတ်က လီးအရသာကို တွေ့တော့ အခေါ်အဝေါ် မပြောင်းပဲ မနေနိုင်။ အဖေလို့ ခေါ်ရတာ..အားမရနိုင်တော့ ။ ဒီလီးကြီးကိုလည်း လက်မလွှတ်ချင်တော့..။ ဒီလီးကြီး  နဲ့လိုးရတဲ့ အရသာကို ထပ်လိုချင်နေသည်။

နို့ဆွဲဆွဲပြီး အလိုးခံထားရတော့ အသဲတွေ အူတွေ ဆတ်ဆတ်တုန်နေအောင် ကောင်းတာ မမေ့နိုင်။ အားမလို အားမရ ဖြစ်လာ၍ လီးကြီးကို စောက်ပတ်ဖြင့် ညှစ်ဆွဲတော့..နဲနဲပျော့နေတာ သတိပြုမိသည်။

" ခ်ခ်..ယောင်္ကျားးလီးက နဲနဲလျော့သွားပြီ..သိပ်မမာတော့ဘူး..လိုးနိုင်သေးလား..ဒီစောက်ပတ်ကတော့ အမြဲ အသင့်ယောင်္ကျားရေ့...ခ်ခ်.."

ကိုကျော် နဲနဲ အောင့်သွားသည်။ လီးကို စောက်ပတ်ထဲက လေးငါးချက်လောက် တစ်ဝက်ထုတ် ဆောင့်ပေးတော့ ရှောရှောနဲ့ မာတောင်လာသည်။ နီလာက ညှစ်နေရင်း လီးတောင်လာတာ သိသဖြင့်...

" အဲ...ရပြီ..ရပြီ...ခ်ခ်...ခေါင်းကြီးလှုပ်လာပြီ...သူလိုးတော့မယ်..သူဆောင့်လိုးတော့မယ်...ချချ.."

လေးငါးချက် ထပ်လိုးပေးတော့ လီးကတင်းလာသည် ။ နီလာကလည်း ညှစ်ညှစ်ဆွဲသည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ် ဝပ်နေရာမှထ,၍ကိုကျော်နေရာ ပြင်သည်။ နီလာကတော့ လီးကို အလွတ်မခံပါ။ နီလာ့ ဖင်ဆုံကြီးကို ခွပြီးဆောင့်ကြောင့် ထိုင်..ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကို ပုခုံးပေါ်တင်ထားတော့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးကြီးတစ်လစ်ဖြစ်နေသည်။ ကိုယ်ကို ရှေ့နဲနဲကုန်း..နို့ကြီးတွေကို အခြေက ဆုပ်ဆွဲတော့ နီလာကပြုံးစေ့စေ့နှင့်လျှာထုတ်ပြသည်။ လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ဆီးခုံချင်းကပ်ပွတ်ဝိုက်ပေးတော့ နီလာက ကိုကျော့် ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး...

" လိုးပါ ယောင်္ကျားးရယ်...ဆောင့်လိုးပေးပါတော့...ရော့..."

စောက်ပတ်ကို မြှောက်တင်ပေးသဖြင့် လီးကိုဒစ်ဖျားထိ ဆွဲထုတ်ပြီး အချက်ငါးဆယ်..ခြောက်ဆယ်.. ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပေးရာ..နီလာကတင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားပြီး..

" အင်း..ဟင့်..ဟင့်...ဆောင့်.ဆောင့် အိုး...စောက်စေ့ကို ပွတ်နေတာ..သိပ်သိပ်ကောင်းတယ် ယောင်္ကျားရယ်...အင်း..ဆောင့်ပြန်ပီ...အား...ရှည်လိုက်တဲ့လီး..ဆောင့်ပါ...ဆောင့်ပါ...ရှီး. .ကျွတ်ကျွတ်.. ကောင်းလိုက်တာ.ယောင်္ကျား..ပွတ်ကွာ..ဆောင့်ကွာ..."

လီးကို အနေအထား အမျိုးမျိုးနဲ့ ဆောင့်လိုးပေးတယ်။ အပေါ်က ကုန်းပြီးဆောင့်ချလိုက် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ပြီး တဲ့တဲ့လိုးလိုက်..ဆီးခုံချင်းဝိုက်ပွတ်လိုက်..ပြန်လိုးဆောင့်လိုက်ဆိုတော့ နီလာစောက်ရည်တွေထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ထွက်နေပြီး..လီးမွေးတွေ..စောက်မွေးတွေမှာလဲ အရည်တွေ စိုရွှဲစေးကပ်နေကြပြီ...။ မြန်မြန်သွက်သွက်ဒစ်နဲ့ ဆွဆွပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးချတဲ့အခါများ...နီလာ့မျက်စေ့ထဲ မီးများပွင့်သွားသလား ခံစားရသည်။ လီးကြီးကလဲ တောင်ပဲ တောင်နိုင်လွန်းလှသည်။ နဲနဲ မှလျော့မသွား...ညှစ်လိုက်တိုင်းတင်းကနဲတင်းကနဲ..ပြန်တွန်းနေသလို မာသည်။

ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒစ်ဖူးကြီးက သားအိမ်အဝကို လာလာထိုးသည်။ ပထမတော့ နဲနဲအောင့်ချင်ပေမယ့်...ထိတာများလာတော့ အရသာသိလာသည်။ အောင့်တာလေးကိုက...ကောင်းနေပြန်သည်။ နှုတ်ကလည်းမညည်းပဲ...မတောင်းဆိုပဲ မနေနိုင်တာ့...အော်ဟစ်တောင်းမိသည်...။

" အင့်..အင့်...ကောင်းလိုက်တာ..အုအား...လိုး..လိုး..ဆောင့်...လိုးပေးပါ..ဆောင့်ပါ ယောင်္ကျားး...ဆောင့်လိုးပါ..."

ကိုကျော်ကလည်း..နီလာ ကောင်းနေတာသိ၍ မနားမနေ ဆောင့်ပေးသည်။ နားချင်လျင်လည်း..လီးအရင်းဆီးခုံဖြင့် စောက်စေ့ကို ဝိုက်ပွတ်ပေးရင်း အမောပြေ ခဏနားသည်။ သို့သော်...စောက်ပတ်ထဲ မြုပ်ဝင်နေသည့် လီးတန်ကို နီလာကညှစ်ဆွဲတာ ခံနေရသဖြင့်..ကြာကြာမပွတ်ရဲ..၊ အထူးသဖြင့် ဒစ်ဖူးထိပ်ဖျားကို အစုပ်အညှစ်ခံနေရသဖြင့်..မွစိမွစိ..ကောင်းလွန်းလှသည်။ ပြီးသွားနိုင်ကြောင်း သိသဖြင့် လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး မှေးဆောင့်သည်။ စိတ်ကိုတည်ငြိမ်အောင်ထိန်းနိုင်မှ အသေဆောင့်လိုးပြန်သည်။

နီလာ..ဘယ်နှစ်ခါလောက် ပြီးခဲ့သလဲ မမှတ်မိတော့ပါ..။ လီးကြီးထဲမှာပဲ အာရုံနစ်နေပြီး..အရာရာ မေ့နေသည်။ နို့ကြီးတွေမှာလည်း အသားကုန် ဆွဲညှစ် ဆုပ်ကိုင်ခံနေရသဖြင့် တင်းကျိမ်းနေပြီ..။ ဖင်ကော့ပေးရ..ပြန်ဆောင့်ပေးရဖြင့်ချွေးတွေ နစ်နေပြီး ဟောဟဲလိုက်နေသည်။

" လိုး...ယောင်္ကျား..သွက်သွက်လေး ဒစ်နဲ့ ဆွပြီးဆောင့်လိုးပေး...နီလာပြီးချင်ပီအင်း..အင်း..ဟုတ်တယ်..အဲလို..အဲလို..ယောင်္ကျားပီးအောင်လိုးပေး.."

ကိုကျော်သိသည်။ နီလာ မျှော့နေပြီ။အချိန်ကလဲကြာပြီ..။ ဒီလောက်ခံနိုင်တာပဲ တော်လှပြီ..။ နောက်မှ ဒေါ့ဂီလေး..တစ်ပေါင်ကျော်လေး လက်တွေ့ပို့ချတော့မည်ဟု တွေးပြီး...နီလာ့အကြိုက် သွက်သွက်ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်..ဖတ်.အင့်..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ဖြန်း..အိ...ပြွတ်ပြွတ်ဗွတ်..ဖြန်း..အား.."

" ရှီး...ဟူး...ကျွတ်ကျွတ်...ကောင်းလိုက်တာ...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ဖန်း..ဖွတ်.."

" အာ့...ဆောင့်..ဆောင့်ပီးပီ..ပီးပီ..အား လီးရည်တွေ ပန်းတယ်...အား..ပန်းတယ်ဟား...အများကြီးပဲ...အားဟားဟား... အားဟားဟား..ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်ကျွတ်"

နီလာ..အရုပ်ကြိုးပြတ်သလို ပုံကျသွားသည်။ မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်..။ ကိုကျော်က သူ့ပေါ် မှောက်အိပ်နေသည်ကိုလည်း မတွန်းဖယ်နိုင်..။ သို့သော်..စောက်ပတ်ကတော့ လီးကြီးကို တစ်ဆစ်ဆစ်ဆွဲညှစ်နေသည်။

စုပ်ယူနေသည်။ ကြာတော့..ကိုကျော့်လီးကြီးပျော့လာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ ပလွတ် ဆို လျှောထွက်သွားသဖြင့်..ရင်ထဲ ဟာတာတာ ကျန်ခဲ့ပြီး သက်ပြင်းမောကို ချမိသည်။ အချိန်က မနက်လင်းတော့မည်။ ထပ်ခံချင်သေးပေမယ့်....။

.............................................................................................................................

မနေ့ညက ဆိုင်သိမ်းပြန်ရောက်ပြီး ဆယ်နာရီလောက်က အိပ်ပျော်သွားခဲ့တာ တစ်ရေးမှ မနိုး။ မနက် လင်းခါနီး တစ်ရေးနိုးတော့ မမနီလာ အပြင်ကပြန်လာတာကို ခြေသံကြား၍ သတိပြုမိသည်။ အိပ်မှုန်စုပ်ဖွားမှာ..အဖေ့လီးကြီးကို သတိရမိသေး။

သတိရတော့..ပူနွေးလာသည်။ စမ်းကြည့်တော့ ဂါဝန်က ခါးပေါ်လန်နေပြီး..စောက်ပတ်က ဟောင်းလောင်း.။ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့စောက်ဖုတ် ကြီးကို လက်ဖြင့်အုပ်ပြီးပွတ်ဆွဲတော့...စောက်ပတ်ထဲက ရွလာသလိုလို။ ထူးပါဘူး..ဆိုပြီးစောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးထိပ်ဖျားနဲ့ဖိပွတ်တော့ ဖင်ကြောဆိမ့်သွားပြီး အရည်လိုက်လာသည်။ ထိုခဏ မမထံမှ သက်ပြင်းချသံ...အဖေ့ လူးလှိမ့်သံတွေကြား၍ ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။

နောက်မှ..စောက်ခေါင်းလေးထဲ လက်ညှိုးထိုးထည့်ပြီး ပွတ်ဆောင့်ပေးနေတော့ စိတ်က အဖေ့လီးကြီး မြင်ယောင်သည်။ လက်ညှိုးနဲ့အားမရနိုင်...လက်ခလယ်ပါပူးထည့်တော့ နဲနဲအားရသွားသည်။ အဖေလီးကြီးပဲ ထားလိုက်ပါတော့..ဆိုပြီးသွက်သွက်လေးဆောင့်ပစ်တော့.အလွန်ကောင်းလာသည်။

ဖူးကားထဲက ပုံစံအမျိုးမျိုးကို စိတ်ကူးယဉ်ပြီး မင်းသားနေရာမှာ အဖေ့မျက်နှာကို အစားထိုးပြီး တစ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်တော့ စောက်ရည်တွေလျှံထွက်ပြီး..ဟောဟဲ ဖြစ်သွားသည်။ သက်ပြင်းကို မမနီလာ မကြားအောင်ကြိတ်ပြီးချရသည်။ စိတ်ကူးနဲ့ အလိုးခံရတာတောင် မလွယ်ပါလား အဖေရယ်..ဟု ကနွဲ့ကလျပြောမိချင်သည်။

ထုံးစံအတိုင်း ဈေးသွားတော့လည်း..ထောက်မည့်..ကိုင်မည့်ကို ကာလသားတွေကို ရှောင်ရသေးသည်။အပြောခံရတာတော့ မလွတ်နိုင်ပါ။ အနားကပ်ပြီး တိုးတိုးပြောသွားတော့ လိုက်လုပ်ရလဲ အခက်။ ခံရတာလည်းအောင့်သက်သက်..။

" ရှယ်အိုးပဲကွာ..လိုးချင်စရာကြီး."၊

" တစ်ချီလောက် ပေးလိုးပါလား."၊

" ပေါက်စီ စားချင်တယ်ကွာ." ၊

" ဆောင့်ဆောင့် လိုးပစ်ချင်တယ်."

" ဖူးကားနေတာပဲကွာ." 

ဆိုပြီး အမျိုးမျိုး ကပ်ပြောတာခံရပြီးမှ တစ်နေ့တာ ဈေးဝယ်လို့ ပြီးရသည်။ ဒီလို အပြောခံရလို့ အစက စိတ်ဆိုးခဲ့ပေမယ့် နောက်တော့ အရသာရှိလာပြန်သည်။ ကိုယ့်ဘော်ဒီ ကိုယ်ကျေနပ်သလို ခံစားမိသည်။ ဖင်ကို ပိုလှ ပိုထင်းနေအောင် ဝတ်သည်။ နို့ကို ပိုမြင်ရအောင် ဝတ်ပြပေးသည်။ လမ်းလျှောက်လျင် ဖင်ကိုအသားပေးမြင်ရအောင် ခါပြီးလျှောက်သည်။ နို့ကို တုန်ရမ်းနေအောင် မသိမသာ ပုခုံးလှုပ်ပေးသည်။ 

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မီးဖိုခန်းထဲသို့ ပစ္စည်းတွေ သွားထားစဉ် မမနှင့် အဖေတို့ ချက်ပြုတ်ရေး လုပ်ငန်းစ,နေကြပြီ။ ပုံစံက ပြီတီတီ ။ မခို့တရို့လိုလို ဘာလိုလို။ ဟိုနေ့ကတည်းက မသင်္ကာတာ..။ အဖေက သိပ်ယုံရတာ မဟုတ်။ ဒီနေ့ခေတ် လူငယ်တွေထက် သန်သည်၊ တောင့်သည်၊ မာကျောသည်။ အသက် ၃၅ နှစ်ဆိုတာ ဘာရှိသေးတာမှတ်လို့..။

လီးကလဲ အကြီးကြီး..စံချိန်မီကိုင်ကြည့်ပြီးမို့ သိသည်။ မမကလဲ..ကိတ်သည်။ ဖင်ကြီးတွေက ထယ်ထယ်ဝါဝါ..လုံးကား ဖုထွက်နေသည့်အပြင် တစ်လုံးတက်..တစ်လုံးဆင်း..။ ခါးသေးတော့..ဖင်ကြီးတာ ပိုသိသာသည်။ ဟုတ်ပါပြီ...သူတို့..လိုးပြီးလောက်ပါပြီ....ဟု စိတ်ကိုဒုံးဒုံးချ မှတ်ယူလိုက်သည်။ တွေးမိမှပဲ..စိတ်ပိုထ,လာ၍ ထမီရင်လျှားပြီး ရေတွင်းဖက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ရေတွင်းရောက်တော့..ဘယ်သူမှ မြင်နိုင်တဲ့ နေရာမဟုတ်လို့ ထမီကို ခါးမှာပြင်ဆည်းပြီး ဒူးထောင်.. ခြေဆင်းထိုင်ပြီး ဟိုပွတ်ဒီပွတ်လုပ်နေမိသည်။ သိပ်မကြာပါ..။ အဖေ ဆေးစရာ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေယူပြီးရေတွင်းဖက်လာတာ မြင်ရသည်။

အဖေ့ လာလမ်းတည့်တည့်လှည့်ထိုင်ပြီး ထမီဟောင်းလောင်း ဖွင့်ထားပေးလိုက်ရင်း..နို့ကို ဒူးတစ်ဖက်ဖြင့်ကာထားလိုက်သည်။ ခေါင်းကိုတော့ မထောင်ရဲပါ ။ အဖေက အနားရောက်မှ စောက်ပတ်ဟောင်းလောင်း ဖြစ်နေတာကိုမြင်ပြီးပါးစပ်ဟ,သွားသည်။

"  ခ်ခ်..ပန်းကန်တွေ ကျကွဲမယ် အဖေဖြေးဖြေး..သမီးယူကူမယ်.."

" ရတယ်..သမီး...အဖေနိုင်ပါတယ် ထိုင်နေ..ထိုင်နေ.."

သိသားပဲ...ထ,လိုက်ရင် ထမီဖုံးပြီး စောက်ပတ် မမြင်ရမှာ စိုးလို့ မထ,ခိုင်းတာ ကြည့်ပါတော်.. ကြည့်.. ကြည့်..ဟု စိတ်ထဲ ကြိတ်ပြောရင်း ဆက်ထိုင်နေလိုက်သည်။ အဖေက လမ်းလျှောက်ရင်း လီးတောင်လာတာဖြစ်မည်... ခါးကိုင်း၍ လျှောက်လာသည်။ မမကိုလှမ်းကြည့်တော့ အရိပ်အခြည်မတွေ့။ ကိုယ်ချောင်းခဲ့သလို ကိုယ့်ကိုပြန်ချောင်းကြည့်ခံရမှာလဲ စိုးရသေးသည်။

ခြေထောက်ကို ပိုကားပေးလိုက်ပြီး

" ဒီမှာချ အဖေ..နေရာကျဉ်းတယ်."

ဟုပြောတော့ အဖေက အိုးခွက်တွေချပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်သည်။ တကယ်တော့ သီတာ့ စိတ်ထဲက..စောက်ပတ်ကိုချ   လို့ပြောတာ ဖြစ်သည်။ တွေးရင်းတွေးရင်း အလိုးခံချင်သည်။

" အင်း....ဘာလိုလိုနဲ့ အဖေ့သမီးတွေလဲ..အမွေးအတောင် စုံပြီ...အသိုက်အမြုံကို စွန့်ခွာကြတော့မယ် ထင်ပါရဲ့.."

" ချချ...ဖကေလဲ..သမီးက ၁၆ နှစ် အမွေးပဲ ပေါက်သေးတာ..အတောင်မစုံသေးဘူး..ခ်ခ်..အဖေကမှတောင်တာ..ချချ..."

" အင်း..အင်း.. သမီး အမွေးလေးလေးတွေက လှလိုက်တာကွယ်..မဲနက်တွန့်လိမ်နေတာပဲ...အောက်နားလေးမှာ သွားစုနေတာလေးက အူယားစရာ.."

" အူပဲယားတာလား အဖေ...လီးနဲ့မထိုးပစ်ချင်ဘူးလား..ခ်ခ်...မနေ့တုန်းက ဆိုင်မှာ ထိုးခံရတာ အားမရလို့..."

" ထိုးချင်တာပေါ့...လိုးချင်တာပေါ့ သမီးရယ်...သမီးက အလိုးခံမှာလား.."

" ခံချင်တာကြာလှပေါ့ အဖေရယ်..ခံချင်လွန်းလို့ အဖေ့လီးကြီး လိုက်ဆွဲတေ့ပေးရတာ...စောက်ဖုတ်ကိုဖူးရောင်နေတာပဲ..."

" ဟိုဖက်တိုးလိုက်သမီး..ရေစည်အကွယ်ကိုတိုး...ပက်လက်ကလေးအိပ်..ဒူးထောင်..ပေါင်ကားထား..အဖေလိုးပေးမယ်.."

" အဟစ်...အင့်..အဖေ...လိုး..သမီးဖြဲပေးထားမယ်...စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီမြန်မြန်ထည့်...ရွလှပြီ.."

...................................................................................

အပျိုပေါက်လေး ဆိုပေမယ့် စောက်ဖုတ်ကမသေးပါ။ ဖင်ကြီးသလို စောက်ဖုတ်ကလဲ ကြီးသည်။ ဖောင်းမို့တက်နေပြီး အသားပြည့်သည်။ နုတ်ခမ်းလွှာတွေက ထူထဲပြည့်တင်းပြီး စောက်စေ့ကလေး ပြူးနေတာတွေ့ ရတော့ ဘာဂျာမှုတ်ချင်စိတ်က ထိန်းမရ။ မီးဖိုခန်းဖက် လှမ်းကြည့်တော့ နီလာ၏ အရိပ်အယောင်ကို မမြင်ရ။ မထူးပါဘူး ဟု စိတ်ဒုံးဒုံးချပြီး သီတာဖြဲပေးထားသည့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းအတိုင်းလျှာပြားကြီးဖြင့်ယက်တင်ပစ်လိုက်တော့..

" အူးဟူးဟူး...အဖေ..အဖေ.."

ဆိုပြီး ဖင်ကြီး တုန်ခါကော့တက်လာသည်။ လက်ကလဲခေါင်းနှင့် ဆံပင်တွေကို ဖိဆွဲနေပြီ းမျက်နှာကိုစောက်ပတ်နှင့်ဖိပွတ်သည်။ စောက်စေ့လေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ဆွဲတော့ သီတာအော်ပြီး ဖင်ကို ခါရုန်းသည်။ အလွတ်မပေးပဲ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးထည့်ပေးပြီး ဆော့ပေးတော့ ဖင်ကြီးမြောက်ကြွ မြောက်ကြွကော့ကော့တက်လာသည်။ စောက်စေ့ကို လျှာဖြင့်ကစားပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လက်နှစ်ချောင်းပူး လိုးဆောင့်ပေးတော့..ဆတ်ဆတ်ခါပြီးအော်သည်..။

" စွပ်စွပ်..ပြွတိပြွတ်ပလပ်ပြွတ်ပြွတ်..အားဟား..အဖေရဲ့...ရှီးဟီးဟီး...ကျွတ်ကျွတ်..စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပီဖေရဲ့."

" အီး..ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ပီးပီဖေရေ့...ပီးပီ..ပီးပီ...ဟီးအီးအီး...အု...လီးကြီးနဲ့သာလိုး ပစ်ပါဖေရဲ့...လီးကြီး...အ..လီးကြီး.."

ကိုကျော်လဲ ဘာဂျာဝ,အောင်ပေးပြီးပြီ...အချိန်လည်း.မရ...စောက်ရည်လဲရွှဲနေပြီ ဆိုတော့ သီတာ့ ပေါင်ကလေးတွေ လက်မောင်းပေါ်မှေးထိန်း...ကျွဲကောသီးလောက်နို့ကြီးတွေ မဆန်မပြဲဆုပ်ဆွဲပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လီးကို တစ်အိအိထိုးသွင်းပေးလိုက်သည် ။အခြေအနေနဲ့အချိန်ကသိပ်မလှမှန်းသိနေလို့ သီတာက နာပေမယ့် အောင့်ခံပေးသည်။ အံကြိတ်ခံသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ အလိုးခံရရင်ကျေနပ်ပြီလို့လဲ သဘောထားသည်။

ကိုကျော်ကလည်း ဖြစ်ကတတ်ဆန်း မလိုးပါ။ တစ်အိအိဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေးသည်။ နို့ကြီးတွေ စို့ပေးသည်။သီတာ အလွန်အူရွလာပြီး ဖင်ကြီး ကော့ကော့တက်လာမှ နဲနဲကြမ်းကြမ်းဖိဆောင့်လိုးပေးပါသည်။ အချက်လေးငါးဆယ်ခန့် ပြင်းပြင်းဖိဆောင့်လိုးပေးတော့..သီတာအော်ဟစ်ပြီး ကော့လန်နေသည်။

စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေသည်။ သီတာပြီးသွားမှန်း သိ၍ ကိုကျော်ဒစ်ဖြင့် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ် ဆွဆွပေးပြီး လေးငါးချက် အဆုံးဆောင့်လိုးပေးသည်။ သီတာ မူးမေ့အောင် ကောင်းနေသည်။ နောက်ဆုံး လီးဒစ်ကြီးတစ်ရွရွဖြစ်လာသဖြင့်..ဆယ့်လေးငါးချက်ဆွလိုးပြီး အားကုန်တစ်ချက်..နှစ်ချက်အဆုံးထိ ဆောင့်လိုးပြီး လီးရည်များ တဖြောဖြောပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပါသည်။

လေးငါးမိနစ်တော့ စိမ်နေသေးသည်။ သီတာ နဲနဲ ဖင်လှုပ်လာသဖြင့် လီးကို ချွပြီးချွတ်ပေးလိုက်သည်။လီးရည်..စောက်ရည်တွေ ရေပိုက်ပေါက်သလို အံထွက်လာသည်။ စောက်ပတ်အခြေမှာ သွေးနဲနဲစို့နေသည်။ အရေးထဲ..ဘာဂျာက မှုတ်လိုက်ချင်သေးသည်။ မတတ်နိုင်..နောက်မှ ။

"ကောင်းလား..သမီး.."

 မျက်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်ဖွင့်...မျက်ခုံးလေးပင့်ပြီး..

" ဒီလောက်လိုးပြီးလဲ..သမီးပဲလား..ဟင်....မယားမဟုတ်သေးဘူးလား ".

" အင်းပါ.....မိန်းမရယ်... ဒီလင်ကြီးလိုးပေးတာ..ကောင်းလား... လို့ ။

" ကောင်းတယ်..ယောင်္ကျားရယ်..အားရတယ်...ဒီလိုအလိုးခံချင်တာကြာလှပြီ...စောက်ပတ်နဲနဲနာတယ်.."

.............................................................................................................................

အဖေ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ သွားဆေးတာ ကြာလှချည့်လား...စောစောကလဲ ညီမလေး ရေသွားချိုးတယ်...အတွေးတွေ ဇဝေဇဝါဖြင့်..နီလာ ထရံပေါက်မှချောင်းကြည့်မိသည်..။ ပထမ အိုးတွေ ပန်းကန်တွေကိုပဲ မြင်ရသည်။ လူရိပ်လူယောင် မမြင်။ မသင်္ကာလို့ ရေစည်စွန်းကို သေသေချာချာကြည့်မှ အဖေ့ဖင်ကြီးမြောက်ကြွမြောက်ကြွ ဖြစ်နေတာမြင်ရသည်။ အူး..အဲ...အား...အသံတွေကိုလဲ သဲ့သဲ့ကြားလာရသည်။

ဟူး....အဖေနဲ့ ညီမလေး လိုးနေကြတာပါလား...။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း..စောက်ပတ်ထဲက ရွလာသည်။အဲ...သွက်လာပြီ..သွက်လာပြီ...အား..ဆောင့်တယ်ဟ...တစ်ချက်..နှစ်ချက်..အား..ဆောင့်တယ်..ဆောင့်တယ်..တအားကို ဆောင့်လိုးတာဟ...အဲ..အော်တယ်.အော်တယ် ညီမလေး.အော်တယ်..အဲ...ကောင်းတာကောင်းတာ..တဲ့..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ...သူတို့ပြီးသွားပြီ.....အင်း...လီးရည်တွေပန်းထည့်နေမှာပဲ....ဟူး....ဖူး......

အဲ...အဖေထလာပြီ..။ ဟင်း..လီးကြီးက အတောင်မလျော့သေးဘူး...အဲ...ညီမလေးက လှမ်းဆွဲတယ်... အူး..စုပ်တယ်တော့....အားပါး...စုပ်တယ်...အားရပါးရပဲ...အဲ....အဖေကဆောင့်ထိုးတယ်..ဆောင့်တယ်..အဲ...ဆောင့်တယ်...ဟူး..

ဒီလောက်တောင် ဖြစ်လှတာဆိုပြီး အနီးမှာရှိနေသည့် စလောင်းဖုံးကြီးကို ကိုင်ပေါက်ပစ်လိုက်မိသည်။

" ဂွမ်းးးးး"

နောက်တစ်ချပ်...

" ဂွမ်းးးးးး"

ဒါတောင်စိတ်က မငြိမ်း...သွေးသားတွေက ဆူပွက်နေဆဲ....စလောင်းဖုံးလဲကုန်ပြီ....။

.......................................................................................................................

ကိုကျော် နောက်ဖေးပေါက်က ကုပ်ချောင်းချောင်းဝင်လာသည်။ နောက်မှာတော့ သီတာက အိုးတွေခွက်တွေကိုင်ပြီး လိုက်လာသည်။ မျက်နှာတွေက အပိုးမသေ..။ နီလာ..မျက်စောင်းထိုးပြီးမေးသည်။

" ဘယ်ကတည်းက လိုးနေကြတာလဲ ဘယ်နှစ်ချီရှိပြီလဲ.."

" ခုမှ..လိုးတာပါ သမီးရယ်...အဖေတခါထဲ လိုးတာပါ..."

" ဟုတ်တယ် မမရဲ့...ညီမလေးခံချင်နေတာတော့ ကြာပြီ...ကိုယ့်အဖေ သူများ လုသွားမှာစိုးလို့.."

" ဟဲ့...သူများလုစရာလားဟဲ့..ငါခံနေတာပဲ.."

" အင်း...ထင်တော့ထင်သားပဲ..မမဖင် နဲနဲလျှောနေသလား လို့...ဒါကြောင့်ကိုး..."

" သီတာ...နင်ရယ်စရာမလုပ်နဲ့...အဖေ့ကိုငါပိုင်သလို  နင်လဲပိုင်တာတော့ အမှန်ပဲ.ငါအပြစ်မပြောဘူး.ဟိုယောင်္ကျားပဲပြောချင်တာ..လီးကတောင်လဲ တောင်နိုင်လွန်းတယ်..မနက်ကပဲ နင်ဈေးသွားတုံ းငါ့ကိုဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး သေအောင်လိုးထားပြီးပြီ.....ခုဘာမှမကြာသေးဘူး..နင့်ကိုထပ်လိုးတယ်ဆိုတော့...စဉ်းစားကြည့် ငါ့စောက်ပတ်ထဲမှာ..သူ့လီးရည်တောင်မခြောက်သေးဘူး..."

" မနေ့ညကလဲ..မမနဲ့အဖေ လိုးနေကြတာ မဟုတ်လား..မမ မနက် အစောမှထပြန်လာတာ..သီတာ သိတယ်..သီတာမသင်္ကာနေတာကြာပြီ..."

" ဟုတ်တယ်...မနေ့ညကမှ စလိုးတာ အခု နင့်ကိုထပ်လိုးတာ..ကဲ အဝတ်လဲ..ထမင်းစားမယ်..ဆိုင်ထွက်ရမယ်."

" ချချ..စပ နာတာ မမရယ်.ပြဲသွားတယ်တော့..လီးကအတုတ်ကြီး..ခ်ခ်"

" ဒါပဲနော်..ယောင်္ကျား.ဟိုခြံဝင်စားဒီခြံဝင်စား ဆိုရင်တော့..တွေ့ရာလူနဲ့ကုန်းပစ်မှာ..ဒီမယားနှစ်ယောက်ကိုနိုင်အောင်လိုး..ဒါပဲ....မလုပ်ဖူးမထင်နဲ့.."

" လာ...အခု လိုးမယ်..."

" တကယ်လား..."

နီလာ မျက်နှာဝင်းလက်သွားသည်မှာသိသာလှသည်။

" သီတာရေ.မမတို့ ထမင်းမစားတော့ဘူး...ဆိုင်ထွက်ဖို့သာပြင်ထားတော့..."

ဟုပြောပြီး..ကိုကျော့်လက်ကို ဆွဲ၍ အခန်းထဲဝင်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့..ဖူးပြည့်ကားတစ်နေသည့် ကျွဲ ကောသီးသဏ္ဍာန်နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အငမ်းမရစို့သည်။ ကိုကျော့်လက်တစ်ဆုပ်မကာမိအောင်ကြီးသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကော့ထောင်ထ,နေသဖြင့် စုပ်ယူချေမွပေး၍မဝနိုင်..။ နီလာက စိတ်မြန်သည်။ထမီကို ကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချပြီး ဖင်ကုန်းပေးသည်..။

" အင့်..မနက်က မဝ,ဘူး..၊ ထပ်လိုးမသန်းမြထက် ကောင်းအောင်လိုးပေး..မလိုးနိုင်ရင်...တခြားလူနဲ့ ကုန်းမှာ..."

ကိုကျော်...နီလာ့ ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ငုံစုပ် ပစ်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးဝပ်ပြီး ခါးကုန်းလာသည်။ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိချပြီး ဖင်ထောင်လာတော့ ဖင်ပေါက်စူစူလေးကို လျှာဖြင့် လေးငါးချက်ယက်ပြီး စုပ်လိုက်သည်။ နီလာဖင်ကြီး နောက်ပြန်တွန်းပေးပြီး..တစ်အိအိ ညည်းနေသည်။

ကိုကျော့် လက်နှစ်ချောင်းကလည်း နီလာ့စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဆောင့်ဆောင့် ထိုးပေးနေသဖြင့် စောက်ရည်တွေစို အိနေသည်။ ဖင်ပေါက်စူစူလေးကို..လျှာဖြင့် ယက်နေရာမှ အားစိုက်ပြီး တစ်ချ က် အကြာကြီး စုပ်ဆွဲထားလိုက်ရာ..နီလာအော်၍ မဆုံးနိုင်တော့..။ နီလာ့အော်သံတွေ နားသွားမှ...သူ့ပေါင်ကိုချဲပြီးဒူးထောက်ကာ လီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝမှာ ဒစ်ဖြင့်ထိုးဆွပေးသည်။

နီလာ့ခမျှာ..စိတ်သာရှိသော်လည်း လီးအတွေ့ အကြုံမရှိပါ။ အသက်ကလည်း.၁၇ နှစ်ကျော်ရုံ အပျိုဖျန်းမျှသာ။ ကိုကျော်၏ ပြုစုယုယမှု ဒဏ်ကို မူးမုမိုက်မိုက်ခံစားရသည်။ ခဏခဏလည်း စောက်ရည်ထွက်နေသည်။ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနိုင်အောင် ကောင်းသည်။အလိုးခံချ င်လှပြီ..ဆောင့်ခံချင်လှပြီ...

" လိုးပါတော့ ယောင်္ကျားရယ်...လီးကြီး ထိုးထဲ့လိုက်ပါတော့...အီး...."

မချင့်မရဲအော်ပြီး ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်တွန်းတွန်းနေမှ ကိုကျော်က လီးကို တအိအိ ထိုးသွင်းသည်။ ဒစ်ဖူးကြီးက..စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ ထိုးဖောက်ပွတ်တိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးလေးဝင်နေ၍ လီးမဆုံးမချင်း နီလာ ရင်တလှပ်လှပ်ခံစားနေရသည်။ စောက်ပတ်ထဲက လေတွေ တဖူးဖူးအသံပေး ပြန်ထွက်နေပြီး.လီးကြီးကတအိအိဝင်သည်။ လီးအဆုံးထိဝင်သွားပြီး နီလာ့ဖင်တုံကြီးများနှင့် ကိုကျော့်ဆီးခုံကပ်ထားတော့မှ နီလာကလီးကို တစစ်စစ်ညှစ်ဆွဲယူသည်။ ပွစိပွစိ ဆွဲညှစ်သည်။ ညှစ်လေလေ..စောက်ရည်ယိုထွက်လေလေ...လီးတန်ရော လီးဥ ပါစောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲ စိုနေသည်၊

ကိုကျော်လီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ထုတ်ထုတ်ပြီး ပုံမှန်လေး ဆောင့်ပေးနေတော့ နီလာ့ ဖင်ကြီးပြန်ပြန်တွန်းပြီးဆောင့်ပေးသည်။ ကိုကျောမဆောင့်ပဲ ရပ်ထားတော့ နီလာက နောက်ပြန်သွက်သွက်တွန်းဆောင့်သည်။ လီးကျွတ်မထွက်အောင်လည်း ထိမ်းနိုင်သွားသည်။ ဒီတော့မှ ကိုကျေ ာ်သွက်သွက်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးပြီး နို့တွေကုန်းဆွဲသည်။ အားရပါးရ ဆွဲဆွဲပြီးဆောင့်တော့ အသံတွေဆူညံနေသည်၊

" ဘွတ်..ဘွတ်..ဘူ..ဖူး..ဗြစ်..ဘွတ်အား...ဘွတ်..ဘူ..အင့်..ဖူး..ဗလစ်...ဘူ အောင့်ထာ...ယောင်ကျားး..ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဗြစ်...ဘူး...ဖူး...ဖွတ်...ဗလပ်...အား...ဆောင့်ပါ...ဆောင့်. .ဘွတ်..ပွတ် .ဘူး...ဖူး...ဟား...ကောင်းတယ်...ဘွတ်ကောင်းတယ်...ဆောင့်..ဆောင့်..ဘူ..."

လီးတန်ကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း..စောက်ရည်တွေဖြင့် စိုရွှဲပြောင်လက်နေပြီး စောက်ပတ် အတွင်းသားများငြိပါလာသည်ကို မြင်တွေ့နေရသဖြင့် လိုး၍ အရသာတွေ့လှသည်၊ ကိုယ့်သမီး အပျိုစစ်စစ်လေးကို လိုးနေရသည်ကလဲ..ကျေနပ်စရာဖြစ်ပြီး လီးမချွတ်ချ င်တော့..။ နီလာကလည်း စောက်ပတ်ထဲက လီးကိုအချွတ်မခံ။ အနားမပေး...ကိုယ်နားလျင် သူဆောင့်သည်။

 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>