မုန်းသည် ဆိုသော် အပိုင်း ( ၂ )

မုန်းသည် ဆိုသော် အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ကနောင်ကိုယ်တော်ကြီး

အခန်း ( ၆ )

ဝတ်မှုန် ထိပ်ထားစကားကြောင့် ဘယ်လိုအံ့သြမိတယ်မသိ။ ဘာ ဘယ်လို ထိပ်ထားရယ်ကိုပဲ သုံးကြိမ်လောက် ပြန်ပြောမိနေတာလေ…။ ထိပ်ထားလည်း စကားပြောရပ်သွားပြီး ဝတ်မှုန်ကို သေချာ ကြည့်နေတယ်…။

" ဆက်ပြောပါ ထိပ်ထားရယ်- သင်ဇာရဲ့ အတွေး နဲ့ လုပ်ရပ်တွေကို အံ့သြမိလို့ပါ"

" သင်ဇာ အဲ့လို ပြောလိုက်တော့ မေက အယ် အဲ့လိုချည်းတော့ မကောင်းပါဘူးကွာ လို့ ပြောသေးတယ် သင်ဇာက မေ မကောင်းပေမဲ့ သင်ဇာ ကောင်းမှာလေ ဒါလေးတောင် ငါ့ကို မကူညီနိုင်တော့ဘူးလား မေ့ ဟာနဲ့ ခံခိုင်းမှာမဟုတ်ပါဘူး သင်ဇာ ပစ္စည်းနဲ့ ခံမှာပါ-- မေတို့က ကျောပေးထားပြီး ဒီဘက်ကို လူလာတယ်မလာဘူး ကြည့်ပေးယုံပဲဟာ………"

" အ ဟီး…ဟီး  ခစ် ခစ် မိသင်ဇာ တို့ကတော့"

ဝတ်မှုန် အူယား  လို့ရယ်ဖြစ်သွားတယ် ။ မေ တော့ ဘယ်လောက်စိတ်ညစ် လိုက်မလဲမသိ။ အဲ သူ့ပစ္စည်းနဲ့ ဆိုရင်တော့ စိတ်ညစ်ချင်မှ ညစ်မှာပေါ့လေ……

" အဲ ဒါတွေပြောနေတော့ သံဒိုင်က ဘေးမှာရှိလား သူက ဘယ်လိုပုံစံ ဖြစ်နေလဲ"

" မရှိဘူး မုန့်နဲ့ ရေနွေးကြမ်း သွားယူနေတာ"

" အင်း ဆက်ပါဦး ကွာ…"

ဟော အခုကျလည်းဝတ်မှုန် ရင်ခုန်သံအပြည့်နဲ့ နားထောင်ချင်မိပြန်ရော့……

" သံဒိုင် လည်း မုန့်တွေ ယူပြီး ရောက်လာတော့ သင်ဇာက မောင် သစ်ပင်ခြေရင်းမှာ ထိုင်ဘေးက ကိုယ်ရံတော်နှစ်ယောက်က လူရိပ် လူခြေ ကြည့s..

" ဘာလုပ်ဖို့လဲ သင်ဇာ"

" မောင် ကို တက် လုပ်မလို့"...

" ဘယ်သူက လဲ"……

" ဝတ်မှုန်………သမီး ပြန်တော့မလား"

အာ မေမေလေ အိမ်ထဲကနေ လှမ်းပြောတော့ 

" ခဏလေးပါ မေမေ"

" အေးပါ အေးပါ ပြောကျပါ"

" သူ တို့တွေ တွေ့ ရင် မပြီးတောဘူးလေ အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်ပါဦး တို့လည်း ပြောစရာတွေ ရှိသေးတယ်"

လို့  ထိပ်ထား မေမေ ပြောနေတာကိုဝတ်မှုန်ကြားလိုက်ရသေးတယ်။

" ဆက်ပါဦး ထိပ်ထား အဲ့လိုမေးတော့"

" သံဒိုင်က ဘယ်သူ တက်လုပ်မှာလဲ မေးလိုက်တော့ သင်ဇာမက သုံးယောက်လုံးလို့ နောက်ပြီး ဖြေချိန် ' ဟာ' တဲ့ ။ အဲဒီ 'ဟာ'က သံဒိုင်ဆီက မဟုတ်ဘူး မှုန်ရေ  မေ ဆီက ထွက်တာရယ်ချင်ပတ်ကျိ လည်း ဖြစ်မိတယ် မေ လေးကိုလည်း သနားတယ်"

မသနားနဲ့ ထိပ်ထားရေ...မေ က မင့်ထက် ခရီး ရောက်ခဲ့ပြီးပြီ ဟင်း ဟင်း...သူလည်း တကယ်ကို တက် လုပ်ချင်နေမှာ

ဒင်းကိုမုန်းတဲ့ဝတ်မှုန်တောင် သင်ဇာမရဲ့ ဂွင်ကို ရင်ခုန်နေသေးတာလေ…………

" ခဏနေမှ သင်ဇာက မောင့်ဟာကြီးနဲ့ ခံဖူးတဲ့ ဒီက မိသင်ဇာ ကပဲ လုပ်မှာပေါ့ မောင်ရဲ့ တဲ့"

" ဘေး မှာ နင်တို့တွေ ရှိတာတောင် ပြောရဲတယ်နော်"

" အော် မှုန် ရယ် ဟို ဟာတောင် လုပ်မှာပါဆို ဘာကို ရှက်နေရမှာလဲ ကဲ"

" အေးပါ ဟုတ်ပါတယ်လေ…သံဒိုင်မျက်နှာကြီးရော ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ  "

" မေ နဲ့ ငါ က သူ့ကို ကျောပေးထိုင်ပြီး လူ လာမလာ ကြည့်နေပြီလေ ဘယ်သိမလဲ"

ဒင်းက ပြုံးပြုံ းကြီးနဲ့ ဝတ်မှုန်သိပ်မုန်းတဲ့ မျက်နှာပုံစံဖြစ်နေရော့ပေါ့…………

" မောင့် ဟာ ကြီး သင်ဇာ မစုပ်ရတာ ကြာပြီ…စုပ်ပေးမယ်နော်တဲ့…မစုပ်ခင် နမ်းဦးမယ်တဲ့ ဘာကြောင့် ဒါကြီးက ဒီလောက်ချ စ်ဖို့ကောင်းတယ် မသိဘူး… နမ်းတဲ့ အသံ စုပ်တဲ့ အသံ  တွေ ကြားရတာပေါ့ မှုန်ရယ်…………

နို့တွေ အင်္ကျီပေါ်ကပဲ ကိုင်တော့ မောင်တစ်ယောက် ယောက်လာရင် ပြန်ထိုင်နေရမှာ-

" ဟုတ်ပါပြီ သင်ဇာ ရယ်… အား…ရှီး"

" မောင့် ဟာ ကြီးကပို ကြီးလာသလိုပဲ ဂျပန် မမ ဘယ်လိုတွေတောင် ပြ ုစုသွားလဲ"

" ထင်လို့ပါ သင်ဇာ ရယ် အရင်လိုပါပဲ"

" မမ စုပ်ပေးတာနဲ့ သင်ဇာ စုပ်တာ ဘယ်သူ ပိုကောင်းလဲ ပြော"

" နှစ်ယောက်လုံး ကောင်းတယ် ဖီးလ် မတူဘူးလေ-အာငွေ့ရဲ့ နွေးထွေးမှု့တွေကလည်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မတူဘူးလေ…တစ်ချိုဆို မစုပ်တတ် စုပ်တတ်နဲ့ စုပ်ပေးတာလေးတွေ ကလည်း ကောင်းတာရှိတာပဲလေ"

စောက်ကောင် ဒီ့မြှားကတော့ မေ ဆီ ပစ်ပြီထိပ်ထား ကတော့ သိမှာ မဟုတ်…။ဘာကြောင့် ဒီဟာ ကြီးက ဒီလောက် ကြီးနေတာလဲ သင်ဇာ ကို သေချာပြောပြ ဟင်…ဘာကြောင့် မောင့် ဟာ က ကြီးနေတာလဲလို့-

အင်..အင်..အင်    ဖတ် -ဖတ် သင်ဇာက မေးရင်း အသဲယားလာလို့ လက်နဲ့ ကစားပေးပုံ ရတယ်… တ ဖတ် ဖတ် နဲ့ အသံ တွေ ကြားရတယ်………။

" သင်ဇာ က လည်း တွေ့တိုင်းမေးတယ်နော် ..မောင် လည်း မသိဘူး မွေး ရာပါ ကြီးတာပါဆို..ငယ်ငယ်က အား တိုင်း ဒါကြီးကို ကိုင်နေလို့လည်း ပို ကြီးတာ ဖြစ်မယ်"

" မသိဘူးကွာ မေးမှာပဲ မောင့် ဟာကြီးကို ချစ်တယ် ချစ်တယ်……ထည့်ပြီကွာ..အင်း အား လားလား ရှီး…ကောင်းလိုက်တာ မောင် ရယ် ပြည့်သိပ်ပြီး အရသာ ရှိလိုက်တာ..ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ နေတော့မောင်  သင်ဇာ အားရအောင် ဆောင့်ချင်လို့……သင်ဇာ ဆောင့်နေတဲ့ အချိန်မှာတော့ အဝင်အထွက် သံတွေ မြည်နေတာ ပေါ့ မှုန်ရယ်…အထန်မ က ဘာမှ မပြောပဲ လုပ်ရင် တော်သေးတယ် ခုတော့ သူ့တို့စကားပြောတာတွေလည်းကြားနေရတော့ ကြေကွဲတာပေါ့ ဟယ်"

" သင်ဇာ လေး သိပ်ကောင်းနေပြီလား..ဆောင့်လေ…အား…ဟား…"

" ကောင်းတာပေါ့ မောင် ရယ်  မောင့်ဟာကြီး သင်ဇာထဲ ထည့်ဆောင့်ရတာ မကောင်းပဲ ရှိမလား…အား …အား အီး… အင်း   အင်း..အင်း အင်း ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ..ကျေးဇူးပါတော်" 

သင်ဇာ တစ်ခါ ကောင်းသွားတယ် ထင်တယ် သက်ပြင်းချသံလည်း ကြားလိုက်တယ်။

" ပြီးသွား တာလား ထိပ်ထား သင်ဇာ ပြီးသွားတာလား"

" အဲဒါကျ မသိဘူး မှုန် လုပ်တာတော့ ခဏ ရပ်သွား တယ် ငါ့ဆီကနေ သူ့ အိတ်ထဲက လက်ကိုင်ပဝါ လှမ်းတောင်းတယ်… သံဒိုင်ပြောတာ ကြားရမှ ဟုတ်တယ် သူ တစ်ခါပြီးသွားတာတဲ့"

သံဒိုင် က 

" ပြီးတာသွားတာ အားရရဲ့လား သင်ဇာလေး"

" အားရတယ်တော့ ဘယ်ဟုတ်မှာလဲ စားရသလောက် ဝ တာမှ မဟုတ်တာ ဒါမဲ့ ကျေနပ်ပါတယ် မောင့် ပြီး အောင် လည်း လုပ်ပေးဦးမှာလေ အရည်တွေ သုတ်ပေးဦးမယ်"

" အရည် တွေ အများကြီးပဲ သင်ဇာ… ဥ တွေမှာလည်း စိုနေတယ်"

" ဝေး နေ တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ မောင်ရယ် သင်ဇာ့ ညီမလေး လည်း  သူ့လင် ကိုကို လိင်တံ နဲ့ တွေ့တော့ ပျော်ဘီလေ အရည်တွေဗွက် ပေါက်ပြီပေါ့… ကျန်း အရည်တွေ သုတ်ရအောင် အများကြီးပဲ…သင်ဇာက တစ်ရှုူးမသုံးပဲဘာကြောင့် လက်ကိုင်ပဝါကို သုံးလဲ မသိနောက်မှ မေးကြည့်ရဦးမယ်…"

အရည်တွေ သုတ်ပြီး ပြန်စုပ်ပေးတယ်လေ အသံ တွေ ကြားနေရတယ် ဟို ဟာ စုပ်ရင်း…

" ထိပ်ထား လူကြည့်ဦးနော် ခေါင်း ငုံ့ မနေနဲ့ဦး"

တဲ့ ကိုယ့်ကိုယောကျာၤးတစ်ယောက်ရဲ့တန်ဆာကို စုပ်ရင်း နာမည်ခေါ် စကားပြောခံရတာ ဒါ ပထမဆုံးပဲ…။သင်ဇာကပဲ အပေါ်ကနေ ပြန်လုပ်ပေးပုံရတယ်လူချင်းက နီးနီးလေး အသံတွေပဲ ကြားနေရ ..လှည့်ပြီးလည်း မကြည့်ရဘူး ခံစားရတယ် မှုန်ရယ်…အဲမှာ မေ က ဆိုင်ရှင် ဦးလေး ကြီးဒီကို လာနေတယ်လို့ ပြောတော့ အရှိန် ပျက်ရပြန်ပြီပေါ့… ဦးလေး ကြီးက ရေနွေး လိုသလားလို့ လာဖြည့်ပေးတာတဲ့ ဒီအဖွဲ့က အစားအသောက်ကို ဘာမှ မဘာရသေးလေ……။

ဦးလေးကြီး ပြန်ထွက်သွားတော့ သူတို့ အလုပ်စ ဖို့ပြင်သံ ကြားရတယ်…သင်ဇာရယ် ဒူးထောက်ရက်ပဲ သစ်ပင်ကို ကိုင်ပြီး နည်းနည်းကြွထားလိုက် နောက်ကနေ လုပ်မယ် လို့ သံဒိုင်က ပြောလိုက်တယ်………အသံတွေ ကြားရတယ်... လေ အဝေ့ မှာသုတ်နံ့တွေ ရနေတယ် မှုန်ရေ သင်ဇာ မျက်နှာက သစ်ပင်ဘက်မှာ မလို့ ငါလည်း လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်…။

သံဒိုင်ရဲ့ လိန်တံကြီးက သင်ဇာ ဟာထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ လေ သံဒိုင်က လုပ်နေရင်း ငါ့ကိုကြည့်နေသေးတယ် အနီးကပ်ကြီးမြင်ရတော့ ကြောက်တယ်……။သံဒိုင်က အရင် အကြည့်လွှဲသွား ပြီး မျက်လုံးတွေ မှိတ် သင်ဇာ ခါးကို ကိုင်ပြီး မြန်မြန်လုပ်တော့တယ် ပါးစပ်ကလည်း--

" ပြီးတော့မယ် သင်ဇာ-"တဲ့……

" အင်း လုပ်ပါ… ကိုယ်လုပ်မှ ကိုယ်ပြီးမှာပါ…မောင်ရယ် လုပ်ပါ သင်ဇာကို လုပ်ပါ"

နဲ့ မိသင်ဇာ ကလည်း ပါးစပ်နဲ့လှော် ပေးတော့သံဒိုင်လည်း  အဆက်မပြတ် တစ်ရစပ် ကျုံးပါတော့တယ်…ကောင်းခန်းရောက်နေပြီမို့ လူကိုမကြည့်တော့ဘူး သူတို့ပဲ နောက်ပြန်ကြည့်နေလိုက်တော့တယ်…။ကိစ္စတွေ ပြီးသွားမှ ဒီဘက် ပြန်လှည့်နေလိုက်တယ် မိသင်ဇာ တို့က သန့်ရှင်းရေး သေချာလုပ်ပေးနေတယ် ထင်တယ်…။

" မောင့် ရဲ့ ဟာ က ခုကျတော့လည်း သူမဟုတ်သလိုပဲ တကဲ့ ကလေး သေးသေးလေး"

လို့ ပြောသေးတာ…လေးယောက်သား အကြော် စားကျ မလို့မျက်နှာချင်း ပြန်ဆိုင်လိုက်တယ် ။ (အကြော်= ဘယာကြော် ဗူးသီးကြော် မုန့်ပြင်သလက်တို့ဟူးကြော် … အားလုံးပေါင်းပြီးတော့အကြော်လို့ဝတ်မှုန် တို့ ဒေသက ခေါ်တာ)

အဲ့မှာ အချဉ်ရည်ပန်းကန် မလောက်လို့သံဒိုင် သွားယူနေချ ိန် သင်ဇာက မုန့်တစ်ခုကိုကောက်ကိုင်ပြီး မေ့ကို အရင်ခွံကျွေးတယ်............ငါ့ သူငယ်ချင်းလေးတွေ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်တဲ့…မေ့ မျက်နှာလေးက မှုန်မိုင်းနေရော့ ကြီးတဲ့သူ့နှာခေါင်းက ပိုကြီး ပိုပွာနေသလိုပဲ မှုန်ရယ်..

မေ ကတော့ သင်ဇာ ခွံကျွေးတာကို မငြင်းဘူး..ပါးစပ်ကလေး ဟ ပေးပြီး စားတယ်..ငါ ကတော့ သိပ် မစားချင်ဘူး ဟုတ်တယ်လေခုနကပဲ သံဒိုင် ဟာကြီး ကိုင်ထားတဲ့ လက် ကိုသင်ဇာ က ဒါကို သိတယ်ထင်တယ်………။

" ထိပ်ထားက မျက်လုံးမှိတ် ပါးစပ် ဟ"

ဆိုလို့လုပ် လိုက်တော့ နှုတ်ခေါင်းနား ကို တစ်ခုခုလာကပ် တယ် ထင်တယ် အနံ့တစ်မူ ိး ရလိုက်တယ် ပါးစပ်ထဲကို သူ့လက်ချောင်း တစ်ချောင်း(လက်ညှိုး လို့ထင်တာပဲ)ထည့်ပေးပြီး

" စုပ်လိုက် ထိပ်ထား "

လို့ ပြောတယ်…ငါ လည်း သူ့လက်ကို ဖယ်ထုတ်ပြီး…

" သင်ဇာ မကောင်းဘူးကွာ ညစ်ပတ်တယ်"

" အမယ် နောက်ကျ ရင် တစ်ချောင်းလုံးတောင် မြတ်မြတ်နိုးနိုး စုပ်ရမှာကို ခု ရွှံ့နေသေးတယ်"

မျက်နှာလေး…မဲမှုန်နေတဲ့ မေ ကတောင် သူ့သွားဖြူ ဖြူ လေးပေါ်အောင် ရယ်လိုက်သေးတယ်…

" ဘယ်လိုရယ်ထိပ်ထား  သင်ဇာမ က ဘယ်လိုကြီးပြောလိုက်တာလဲ"

" မသိဘူး မှုန် ငါ ဗေဒင် အတပ်ဟောလိုက်မယ်..နင်တို့ နဲ့ သံဒိုင် လိင်ကိစ္စ ပက်သက်ကြဦးမှာတဲ့…နင်တို့ကိုယ်တိုင်ကလည်း သူနဲ့ပက်သက်ချင်သလို သူ့ကလည်း နင့်တို့ ဆန္ဒကို ငြင်းမှာမဟုတ်ဘူး"

တဲ့လေ………ဘာလဲ သင်ဇာရယ် လို့ ဝတ်မှုန် တွေးလိုက်မိပြီး ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ သင်ဇာအထန်မ တကယ့် ဆရာမကြီး သူ အားလုံးကိုသိနေတယ်……

" ဝတ်မှုန်ရော ဗေဒင် ဟောတဲ့ အထဲ ပါလိုက်သေးလား ထိပ်ထား"

" မှုန်တော့ မပါလိုက်ဘူး"

" သူ ငါ့ကို ဟောရင်တော့ စောက်ကျိုးနဲ အောင်လွဲ လိမ့်မယ်--ထားလိုက်ပါ စကားဆက်ပါဦး"

" သံဒိုင် ပြန်ရောက်လာတော့ ပုံမှန်စကားတွေပဲ...ပြောပြီး မုန့်စားကြတာပေါ့…အဲဒီအချိန်မှပဲသင်ဇာက သံဒိုင်မျက်နှာပေါ်က ဒဏ်ရာတွေမြင်ပြီးမေးတာပေါ့…ခုမှ မျက်နှာကို ဂရုစိုက်မိတာလား သင်ဇာ လို့သံဒိုင်က မေးတော့ … ဟီး ဟီး တဲ့

အမြန်လမ်းပေါ် ပြသာနာဖြစ်တာတွေ ပြောပြရတာပေါ့……သံဒိုင် သုံးယောက် တစ်ယောက် ဖိုက်တဲ့ ကိစ္စကို……

" သတ္တိ တွေ သိပ်ရှိလွန်းတော့ မဟုတ်ဘူး..သူ့တို့က မှုးနေတော့ အေးဆေးသေချာ ပြောပြနေလည်း ရစ်မှာ အဲ့တော့ လက်ဦးမှု့ယူပြီးအရင် လုပ်ရတာ။မှုးနေလို့လည်း သူ တို့ခံရတာပါ နို့မို့ရင်မလွယ်ဘူး ဒါတောင် နည်းနည်းပါးပါး ထိတာပဲ ကိုယ်က သိုင်းသမားလည်းမဟုတ်ဘူးလေ"

" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မောင်  တော်ပါတယ်"

" မတော်ဘူး သင်ဇာ နောက်ဆုံးကျန်တဲ့တစ်ယောက် ခလုတ်တိုက် လဲသွားလို့"

" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ရွှေပိုးက ရယ်လိုက်သေးတယ် ဒီအချိန်မျိုးမှာ ထိပ်ထားတော့မရယ်ရဲဘူး"

" အင်း သိပ်လည်းမကြောက်ပါနဲ့ ထိပ်ထားရယ်..ငါ ပါရင်ပေါ့ အဲ့ည က သူတို့က မှုးပေမဲ့ စွမ်းတဲ့ သူတွေဆိုရင်တော့ ငါ သေ မှာပေါ့……ငါ သေ သွားလို့နင်တို့ကို စော်ကားမယ်..ဆိုရင်တော့ ငါလည်း ဘယ်တတ်နိုင်မှာလဲဘေးမှာ ငါ က သက်ရှိထင်ရှားရှိနေသေးတယ်ဆိုရင်တော့ စိတ်ချလိုက်ပါ…………"

ခုနက ဟာသလိုဖြစ်အောင် ပြောနေပေမဲ့ ခုကျလည်း တည်ကြည်လေးနက် လိုက်တာ မှုန်ရယ်မနေနိုင်လို့ သူ့ လက်မောင်းကို ဆွဲကိုက် လိုက်တယ်……ထိပ်ထားကလည်းသူများထက်ပိုကိုပိုလိုက်ရမှပါ့လားအထန်မ မှန်းတာတွေ မမှားဘူးဆိုတာလက်တွေ့လေ…………

" စားပြီးတော့ သင်ဇာ က ရှုးရှုးပေါက်ချင်လို့တဲ့အရင်ပြန်သွားတယ်။ပြီးမှ မေ……

" မှာထားတဲ့ စာအုပ်တွေ လာပို့ ရင်း အိမ်လာခဲ့မယ် မေ" 

လို့ သံဒိုင် က ပြောလိုက်တယ်။မေ ပြန်သွားတော့ ထိပ်ထားတို့ နှစ်ယောက်တည်းလေ… ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ဘူးကိုယ့်အတွေးနဲ့ ကို ညိမ်နေတာ.. ထိပ်ထားခေါင်းငုံ့ထားတာကနေ သူ့ကို မော့ကြည့်တော့သူ့ စိုက်ကြည့်နေတယ်။

ပြီးတော့ ထိုင်ရက်ပဲထိပ်ထားကို တစ်ချက်လှမ်းနမ်း တယ် သူ့လက်တွေက ခြေထောက်ဆီကို ရောက်လာပြီးပွတ်တယ် လုံချည်အောက်ကနေ  နှိုက်တယ်။ထိပ်ထား ဟာ လေးလည်း သူ့တို့ကြောင့်အရည် ရွဲနေပြီခဲ့ပြီးသား ဆိုတော့ သူ လက်နဲ့လုပ်တဲ့ အခါ အသံတွေ မြည်တာပေါ့……သူ ဟာကြီး ပြန်ထောင်လာပုံပဲ ထိပ်ထား လက်ကို ကိုင်ပြီး သူဟာကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေအကိုင် ခိုင်းတယ်………။

" မကိုင်ချင်ပါဘူး သင်ဇာဟာထဲ ခုနကပဲထည့်ထားတာကြီး"

လို့ ပြောလိုက်တော့သူ ရယ်ပြီး

" လူက အမွေးတွေပေါက် အရည်ထွက်လို့ အပျိုဖြစ်နေပြီ ခုထိ ကလေးစိတ်မကုန်သေးဘူး"

" ဘာဆိုင်လို့လဲ ကိုကို ရယ်"

အဲလယ့် ကိုကိုဆိုပါလား ထိပ်ထားက- ဝတ်မှုန်မရယ်မိအောင် ထိန်း လိုက်ရတယ်……ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ် ထိပ်ထားက ဝတ်မှုန်တို့အောက် ၁ နှစ်လောက် ငယ်မယ်…ဒါမဲ့ဝတ်မှုန် တို့ကျ  နင် ငါ နဲ့ ပြောပြီး သူ့ဟာကြီးကျ  ကိုကို တဲ့လေ……။

" မနေ့က ညနေ က ထိပ်ထား လည်း သူနဲ့အဆုံးထိ ချစ်လိုက်ချင်တာ မနည်းကို စိတ်ထိန်းပြီး ပြန်ခဲ့ရတယ်……… ပြောပြချင်နေတဲ့ -အကြောင်းအရာတွေ ကေတော့ ဒီတင်ပဲ ပြီးဆုံးပါပြီမှုန်"…

ကွက်တိပါပဲ မေမေ ကလည်း

" သမီးရေ သွားရအောင်ကွယ်"

" ဟုတ် မေမေ-- ထိပ်ထားလေး သံဒိုင်နဲ့ တွေ့ဖို့ ငါ ကူညီမယ်… ပြန်တော့မယ်နော်".………

သားအမိ နှစ်ယောက် အိမ်ပြန်လမ်းမှာတော့ ဝတ်မှုန်လေ ထိပ်ထား ပြန်ပြောပြတဲ့ စကားအများကြီးထဲက သင်ဇာပြောတာလေးတစ်ခုပဲသတိရနေမိတယ်……

" ကိုယ်လုပ်မှ ကိုယ်ပြီးမှာပါ မောင်ရယ် လုပ်ပါ"

 ....................................................................................................

အခန်း ( ၇ )

ထိပ်ထားကို ကူညီမယ်ပြောထားပြီးလုပ်မပေးနိုင်သေးဘူး။ခုကဝတ်မှုန်လည်း ဈေးက ရွှေဆိုင်မှာ ကူညီနေရပြီ။ဝတ်မှုန်တို့မြို့မှာတော့ ဖေနဲ့မေ ရဲ့ "ရွှေဝတ်မှုန်" ရတနာရွှေဆိုင်လေးကနာမည်လည်းရသလို အလုပ်လည်းဖြစ်တယ်။

ဖေဖေဆီက စေတနာ အပြည့်နဲ့ ဈေးရောင်းနည်းတွေကိုလည်း လက်တွေ့ သင်နေရသလိုမေမေဆီက အကင်းပါးမှုတွေ လူကဲခတ် ပညာတွေကိုလည်းလေ့လာ နေရပြီလေ။ဖေဖေကလောကီကနေ နားချင်နေပြီလို့လည်း မေမေနဲ့ခဏခဏ တိုင်ပင်သံတွေ ကြားနေရတယ်။

ဝတ်မှုန် တို့ မိသားစု အကြောင်းလေးတွေလုပ်ငန်းအကြောင်းလေးတွေ…ပြီးတော့ငယ်သံဒိုင်တို့ သားအဖ ကားထောင်ပြီး စီးပွားရှာပုံတွေကို ဒီနေရာမှာ ဝတ်မှုန် သိသလောက်နည်းနည်းပြောပြပါရစေ……စီးပွားရေး အောင်မြင်ရေး တက်ကျမ်း စာအုပ်တွေ တော့ မဖတ်ဖူးပါဘူး(အဲ့စာအုပ်တွေကျ ဖတ်ရတာ ပျင်းလို့)

အဲလို စာအုပ်တွေ မှာတော့ ဘယ်လို ရေးမယ်မသိဘူး ခုက ဝတ်မှုန်မြင်မိ တွေးမိတာလေး တွေ ပြောပြမယ်။ဝတ်မှုန်တို့ ကတော့ အဘိုးအဘွားလက်ထက်ကတည်းက ဒီရွှေပန်းထိမ်လုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြရတာ …ဖေဖေဘက်ကလည်း ဒီပန်းထိမ်လုပ်ငန်းပဲလုပ်သလိုမေမေဘက်ကလည်း ပန်းထိမ် လုပ်ငန်းပဲလေ………

ဒါကြောင့်မို့ ဝတ်မှုန်တို့ အိမ်က လုပ်ငန်းအကြောင်းကို သိပ်ပြီး ပြောစရာ မရှိပါဘူး………ပိုက်ဆံဆိုလို့လည်း ဝတ်မှုန် ဘဝမှာ သိပ်ပြီးလိုအပ်တယ် ပြတ်လပ်တယ်လို့ လည်းမရှိခဲ့ဘူးလေ။မေမေကတော့ပြောပါတယ်ဖေဖေသာလောဘ အရမ်းကြီးပြီးစီးပွားရှာမယ်ဆိုရင်တော့အခုထက်ပိုပြီး ချမ်းသာနိုင်တယ်တဲ့။ဒါမဲ့ ပြောသာပြောတာပါ  မေမေကလည်း ဖေဖေကိုဝတ်မှုန် သိတတ်စကတည်းက တစ်ခါမှ အပစ်တင်ပြောဆိုတာ မတွေ့ခဲ့ရဘူး။

ဖေဖေ ကလည်းတကယ်ကို ဖြူ စင်မြင့်မြတ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ပါ………ဇနီး နဲ့ သမီးကို စကားလုံး ကြမ်းကြမ်းတောင်မပြောဖူးဘူး။ဝတ်မှုန်ကသာ မေမေဘက်ကအန်တီငယ်ကို တူတာတဲ့ စကားပြောတာ ပုံမှန်ဆိုရင်လေပြေအေးနဲ့ပြောတတ်ပေမဲ့ ဒေါသဖြစ်လာရင် စကားနာထိုးတတ်သလို…စကားလုံးရိုင်းတွေ သုံးချင်တယ်လေ။

ငွေရေးကြေးရေး အလုပ်ကိစ္စတွေသိပ်ပြီး ပူစရာမရှိတဲ့ ဝတ်မှုန်တို့ မိသားစုကတော့တကယ်ကိုအေးဆေးပါ။ဝတ်မှုန်က မိန်းကလေးမို့ စီပွားရှာခြင်းကို စိတ်မဝင်စားတာ မဟုတ်ပါဘူး--လူဖြစ်လာပြီးပြီပဲအလုပ် လုပ်ရမယ်ဆိုတာသိပါတယ်။

မေမေရော ဝတ်မှုန်ရော ပိုက်ဆံ ကို အရမ်းကြီးမမက်မောတာပြောတာပါ..သံဒိုင် တို့ အိမ်မှာကျ  သံဒိုင် ငယ်ငယ်က သိပ်ပြီး အဆင်မပြေခဲ့ဘူး။ဘာကြောင့်သိတာလဲဆိုတော့ သူ့မေမေက ဝတ်မှုန်တို့ ဆီကို ပိုက်ဆံခဏခဏ လာချေးငှားရတယ်ဆိုတာ မှတ်မိနေတယ်။သံဒိုင် ဖေဖေက ကားသမား… အရက်သောက်တတ်တယ်။

မှုးပြီး ဆိုးနေတာတော့မဟုတ်ဘူး……ကားမောင်းလိုက် အရက်သောက်လိုက် နေတာပေါ့။သူကားမောင်းသွားလို့ ထားခဲ့တဲ့ ပိုက်ဆံကုန်သွားပြီ…ကားအုံနာကလည်း ထုတ်မပေးသေးဘူးဆိုရင် သံဒိုင်တို့ပိုက်ဆံ လိုပြီလေ…အဲဒါဆို မေမေဆီကလာယူရတာပေါ့။

ဒါကြောင့်လည်း ခု သူ့တို့ အရမ်းအဆင်ပြေနေတော့ ဖေနဲ့မေကို သိတတ်တယ်။ဘယ်သွားသွားဘာလုပ်လုပ် ဖေနဲ့မေ ကို အသိပေးတယ်။လစဉ်လက်ဆောင်တွေစားစရာမျိုးစုံတွေ ဝယ်ပေးတယ်ဆိုတာ စကားထဲမှာတောင်ထည့်ပြောစရာမလိုပါဘူး။သံဒိုင်ဖေဖေ ကဖေဖေကိုလည်း သိပ်လေးစားတယ်လေ သူ့ အရက်ပြတ်တာ ဖေဖေ့ကြောင့်ကားအလုပ်တွေဖိဖိစီးစီး လုပ်နိုင်တာ ဖေဖေကြောင့်ဆိုပြီးပေါ့…ဖေဖေက ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဆုံးမပြောပြလိုက်တယ် မသိဘူး ။

သံဒိုင်တို့ ဝတ်မှုန်တို့အလယ်တန်းလောက်မှာပဲ သံဒိုင်ဖေဖေအရက်မသောက်ဖြစ်တော့တာ ဝတ်မှုန်မှတ်မိနေတယ်။အရက်မသောက်တော့ အရက်ဖိုးကုန်မဲ့ ပိုက်ဆံတွေက  အိမ်အသုံးစရိတ်မှာ သုံးလို့ရခဲ့ပြီ။(ဒီနေရာ မှာ ဝတ်မှုန် အားလုံးကို မှတ်မိနေလို့သိနေလို့---ပြောပြတာ မဟုတ်ပါဘူး ဖေနဲ့မေ ဝတ်မှုန်ကြီးမှပြန်ပြောပြတာလေးတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ကြည့်--စဉ်းစားကြည့်ပြီး ပြောပြတာပါ)နော်…………

သံဒိုင်မေမေကလည်း အိမ်မှာအပ်ခူ ပ်စက်လေးနဲ့ အပ်ခူ ပ်သေးတာမို့………လစဉ် ငွေပို ထွက်လာပြီလေ။အပ်ထည်တွေ ရတယ်ဆိုတာကတော့ မေမေ ကြောင့်ပေါ့။မေမေတို့က ဈေးမှာလည်း မိတ်ဆွေများတယ်လေ………။ဖေ နဲ့ မေ မှာဈေးပိတ်ရက်မှာတောင် လူမှုရေးကိစ္စတွေ သွားရတာ အများသား မဟုတ်လားဝတ်မှုန်လည်း ငယ်ငယ်ကတော့ ကျောင်းပိတ်ရက်နဲ့ကြုံရင် သွားတဲ့ပွဲတိုင်း လိုက်ရတာပေါ့။အပျိုဖြစ်ပြီးမှ အိမ်မှာနေခဲ့ပြီးစာအုပ်ပဲ ဖတ်နေခဲ့တာလေ။

ဝတ်မှုန် ဖတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ လင်္ကာထဲမှာ………

" သူတည်းတစ်ယောက်ကောင်းဖို့ရောက်မှုသူတစ်ယောက်မှာ ပျက်လင့်ကာသာ ဓမ္မတာတည်း"

လို့ ဆိုတဲ့အတိုင်းပါပဲ…သံဒိုင်တို့ အဆင်ပြေနေတုန်းမှာ သံဒိုင် ဖေဖေမောင်းနေတဲ့ ကားရဲ့ ပိုင်ရှင် ရုတ်တရက် ဆုံးသွားတယ်။ကျန်ခဲ့တဲ့ အမျိုးသမီးမှာ ဒီကားလုပ်ငန်းကို ဆက်လုပ်ဖို့ အဆင်မပြေတာမို့ ကားရောင်းချင်ပါတော့တယ်။

သံဒိုင်တို့မှာလည်း ကားဝယ်နိုင်လောက်အောင်လည်းပိုက်ဆံက မပိုသေးဘူးလေ။ဟို အမူ ိးသမီးကလည်း ဘာမှနားလည်သူမဟုတ်တော့အပြင်လူလည်းရှာမရောင်းချင်ဘူး။သံဒိုင်တို့ကိုသာ ယူစေချင်တာ။အဲ့တော့ သံဒိုင်တို့ ဖေနဲ့မေဆီ တိုင်ပင်လာတာပေါ့။

ဖေဖေက ရှာဖွေဖို့သိပ်မလိုအပ်တာရယ် လောဘမရှိသူကြောင့်ရယ်မို့စီးပွားရေး အကြီးကြီး မလုပ်တာ…အလုပ်ရလဒ်မြင်မှု နဲ့ အကွက်ချ စီမံတတ်မှု့မှာတော်တယ်လို့ဝတ်မှုန် သတ်မှတ်တယ်။

ဒီကား ကို ဝယ်သင့်ကြောင်း ကိုယ်တိုင်လည်းမောင်းနေသူမို့ ပိုအဆင်ပြေကြောင်း…ကားဝယ်ဖို့ငွေလို တဲ့နေရာမှာရှိတဲ့ရွှေရောင်းပါ(ရွှေက ပိုက်ဆံ ရှိ အချိန်မရွှေးဝယ်လို့ရ)စုထားတဲ့ ငွေနဲ့ ရှိတဲ့ရွှေလည်းရောင်းရင်တောင်မလောက်သေးဘူးဆိုရင် အိမ်ဝိုင်းမြေတစ်ဝက်ကိုရောင်းသင့်ကြောင်း…ပေါင်ရင်အတိုးထွက်ပါပေးနေရမှာမို့ အပြတ်ရောင်းလိုက်ပါ။

မြေနေရာကတော့ ပိုက်ဆံရှိတောင် ပြန်ဝယ်လို မလွယ်တာဖြစ်ပေမဲ့ ငွေတိုးမပေးချင်တာကြောင့်ရောင်းမှပဲ အဆင်ပြေမဲ့ အကြောင်း……ဝယ်မဲ့သူကိုလည်း ပိုက်ဆံ အရမ်းရှိတဲ့ သူ့မိတ်ဆွေတွေထဲကချိတ်ဆက်ပေးမယ်။ဝယ်တဲ့သူကဒီနေရာမှာ စီးပွားရးလုပ်ငန်းတစ်ခု လုပ်နေရင်ကိုယ်အဆင်ပြေလို့ ပြန်ဝယ်ချင်ရင်ကြ မလွယ်မှာမို့ ဒီနေရာကို သိပ်စိတ်မဝင်စားတဲ့  ပိုက်ဆံအရမ်းရှိတဲ့လူနဲ့မှ အဆင်ပြေမှာလေ…(ဒီကိစ္စ မှာ တော့ ဖေဖေကူညီမှ အဆင်ပြေမှာအမှန်ပါ) …

နည်းနည်းပါးပါး လိုအပ်သေးတယ်ဆိုရင်တော့ဖေဖေ ထုတ်ချေးပေးမယ်။ ဒီကားကို ဝယ်ပြီးကိုယ်ပိုင် လုပ်ဖို့အားပေးလိုက်တော့ သံဒိုင် တို့ကားဝယ်ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။မြေရောင်းရတဲ့ကိစ္စမှာတော့ ဖေဖေပဲ အစအဆုံးသေချာ ကူညီပေးလိုက်တာပေါ့…

(နောင် သူတို့ အဆင်ပြေလာလို့ပြန်ဝယ်ချင်တော့လည်း ဖေဖေပဲ သူ့မိတ်ဆွေ ဆီ  ပြန်လိုက်ဝယ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ဖေဖေမိတ်ဆွေမှာလည်း ပေါက်ဈေးအတိုင်းပြန်ရောင်း ရတာမို့ အမြတ်လည်း ရလိုက်ပါတယ်။ဒါမဲ့ သူတို့က အဲဒီ အမြတ်ငွေကို လိုချင်မက်မောလို့မဟုတ်ပါဘူး။ဖေဖေ လိုက်ပြောလို့ကူညီပေးလိုက်တဲ့ သဘောပါပဲ။ တကယ် ပိုက်ဆံ ကိုင်ပြီး ငွေရှာနေတဲ့ သူတွေက အဲလောက်မလွယ်ဘူးလေ)…

ကားက ကိုယ်ပိုင်ကား မောင်းတာကလည်းကိုယ်ပိုင် ဆိုတော့ တော်တော်လေးကို အဆင်ပြေခဲ့ရပါပြီ။ ဝတ်မှုန်တို့ ၁၀တန်း အောင်စာရင်းထွက်တဲ့နေ့မှာပဲ  သံဒိုင်တို့ အိမ်စီးကားလေးတစ်စီး ထပ်ဝယ်နိုင်လိုက်ပါတယ်။၁၀ တန်းအောင်ပြီးစ သံဒိုင် အဖို့ ပိုက်ဆံရှာဖို့ အလုပ်တစ်ခုက အဆင့်သင့် စောင့်နေသလိုပါပဲ။

ဝတ်မှုန်တို့မြို့က မြို့သေးလေးမို့ ကား အများကြီး မရှိဘူးလေ။ဝတ်မှုန် ငယ်ငယ်ကဆို မြို့မှာကားစီးနိုင်တဲ့သူ လက်ချိုးရေလို့ ရပါတယ်။အိမ်စီး ကား နည်းသေးတော့ ကျန်းမာရေးကိစ္စ  မိသားစုဘုရားဖူးကျောင်းကို ဘွဲ့တက်ယူတာ တွေ ကားအော်ဒါ သိပ်အလုပ်ဖြစ်တာပေါ့။

ယဉ်မောင်းလိုင်စင် မရသေးတဲ့ သံဒိုင်က သူ့ဖေဖေ တပည့်ကားသမားတွေနဲ့ လိုက်မောင်းရတာပေါ့။ငယ်ငယ်ကတည်းက ကားနဲ့ ရင်းနှီးပြီးသားမောင်းနိုင်ပေမဲ့ လူကငယ်သေးတာရောလိုင်စင် မရသေးတာကြောင့်  အရမ်းဝေးတဲ့ နေရာဆို  သူ့ဖေဖေက ကားသမားကြီး တစ်ဦးနဲ့အတူတွဲထည့်ပေးခဲ့တယ်။

ဝတ်မှုန်တို့တက္ကသိုလ် day တက်တော့ သံဒိုင် မပါလာတော့ဘူး။သူ အဝေးသင်ပဲ တက်ပြီး စီးပွားရှာနေပါပြီ။သံဒိုင်ကတကယ်တော်ပါတယ်။သူ့ဖေဖေဆီကကားပညာတွေ ရလိုက်သလို သူ ကိုယ်တိုင်လည်း အလုပ် လဒ် သိပ်မြင် တတ်ပါတယ်။

သူတို့ အိမ်ရှေ့မှာ လူ ၃ ယောက်နဲ့ ကားရေဆေး ခုံ ထောင်ခဲ့တယ်။ကားသိပ်မရှိတဲ့ မြို့ကားရေဆေးခုံက အဆင်ပြေနိုင်ပါ့မလားထင်ရင် မှားသွားလိမ့်မယ် …ကားမရှိတော့ဆိုင်ကယ်တွေ ဆေးရတာပေါ့။နောက်လုပ်ငန်းတစ်ခုကတော့ စေတနာအကျိုးပေးတယ် ပြောရမှာပဲလေ… ၁၀ တုန်းက သူငယ်ချင်း သံဒိုင်နဲ့လည်း ခင်သလို ဝတ်မှုန်တို့နဲ့လည်း သိပါတယ်။

သံဒိုင်ရယ်ဝတ်မှုန်ရယ်မေရယ်ကဟိုးငယ်ငယ်ကတည်းက အတန်းတူ အခန်းတူတွေ…သင်ဇာနဲ့က ၉ တန်း ၁၀တန်း မှ တွဲဖြစ်တာ။ကျောင်းကတစ်ကျောင်းထဲ မလို့ သိတာတော့ အရင်ကတည်းက သိနေတယ်လေ ဒါမဲ့ မတွဲ ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့..။ထိပ်ထားက day တက်တော့မှ တွဲဖြစ်တာ သူက first year…ဝတ်မှုန်တို့က second year မြို့ကြီးမှာ ကျောင်းသွားတက်ရတာ အဆောင်အတူတူနေရင်း  ခင်ခဲ့ရတာလေ။

အယ် သံဒိုင် သူငယ်ချင်း ကိစ္စတောင်မေ့တော့မလို့…သူ့ သူငယ်ချင်းက ၁၀တန်း မအောင်ဘူး။သူက ဒီမြို့သား လည်းမဟုတ်ဘူး မိဘတွေ မရှိတော့ ဒီက ဦးလေး လင်မယားက ခေါ်မွေးစားပြီး ကျောင်းထားပေးတာ…ဝတ်မှုန်တို့က နှစ်ချင်းပေါက်အောင်ပေမဲ့ သူ က ကျန်နေခဲ့တယ်လေ..

နောက်နှစ် ထပ်ဖြေရင် အောင်နိုင်ပါတယ်...အရမ်းစာမလိုက်နိုင်တဲ့ သူတော့ မဟုတ်ပါဘူး..ဒါမဲ့ သူက သူ့တို့ငယ်ငယ်ကနေတဲ့ ရွာအလည်သွားပြီး အပြန်မှာ သူ့ငယ်ချစ်ကို ခေါ်လာပါတော့တယ်။သူ့ဦးလေးက တူ အရင်းမို့ဘာမှ မပြောပေမဲ့ ဦးလေးမိန်းမ အိမ်ပေါ် မထားတော့ဘူးလေ…လူက ၁၀ တန်း မအောင်သေးမိန်းမလည်း ယူလာတော့ စိတ်ဆိုးပြီပေါ့။

သူ့ဦးလေးမိန်းမ စိတ်ဆိုးတာ မှန်တယ်လို့ဝတ်မှုန်တော့ ထောက်ခံပေးခဲ့တယ်။တစ်ခါသံဒိုင်က သူ့ သူငယ်ချင်း အကြောင်း အဖြစ်မှန်ပြောပြတော့လည်း သူ့သူငယ်ချင်း မှန်ပြန်ရော့လေ။သူ့ ချစ်သူက အိမ်မှာ ပထွေးဖြစ်သူနဲ့ အတူတူမနေချင်တာရယ်ကြောင့် ခေါ်လာခဲ့တာလို့သိရတယ်။

လူငယ်လေးတွေ ဖြစ်တဲ့ အတွက်ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ လုပ်ရပ်တွေက သိပ်မြန်ခဲ့မှာပေါ့။ဒါကြောင့် ဝတ်မှုန်တို့ လောကကြီးမှာနှစ်ဘက်လုံး ကိုယ်ဘက်ကကြည့်ရင်တော့မှန်နေတဲ့  ကိစ္စတွေ အများကြီးလေ……သူ့ဦးလေးအိမ်က မထားတော့ သံဒိုင်တို့ဆီလာနေရတာပေါ့။

သံဒိုင်မိဘ တွေကလည်းကူညီချင်စိတ် ရှိသူတွေ ဆိုတော့ ပိုအဆင်ပြေသွားပါတယ်။သံဒိုင်က သူ့ကို လက်ဖက်ရည်ဖွင့်ဖို့ တိုင်ပင်ကြတယ်လို့ သိရတယ်။သူ့ဦးလေးဖြစ်သူကလည်း လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာရောင်းတဲ့ မုန့်တွေလုပ်တဲ့ မုန့်ဆရာပေါ့။ဒါကြောင့် သူလည်း ပလာတာ အီကြာကွေးကြော်ဖို့ လေ့လာချင်ရင် လွယ်သွားပြီလေ…သံဒိုင် ဖေဖေက ရန်ကုန်မှာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဖွင့်ပြီး အောင်မြင်နေတဲ့ ဝတ်မှုန်တို့ မြို့ကလူရဲ့ဆိုင်မှာ ၂ လ လောက်သွားနေဖို့ ပြောပေးတယ်။

သူ ရန်ကုန်ကို သွားနေတုန်းမှာ သံဒိုင်က ဈေးနဲ့နီးတဲ့နေရာကို အရင်ငှား လိုက်ပြီး စားပွဲ ခုံတွေဝယ်  အခြားလိုအပ်တာတွေ ဝယ်နဲ့ ကြို တင်ပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်တော့တာပေါ့။သူတို့ ဆိုင်ဖွင့်တဲ့ နေ့က ဝတ်မှုန်တို့တောင်သူငယ်ချင်းတွေ စုပြီး သွားအားပေးခဲ့တာပေါ့။အတိုဆုံးဖြတ်ပြီးပြောရရင် သူ့တို့ အောင်မြင်တယ်။မအောင်မြင်ခဲ့ရင်တော့ သံဒိုင် ရင်းထားတဲ့ငွေ တွေ ဆုံးရှုံးမှာပေါ့။ခု ဝတ်မှုန်တို့ ကျောင်းပြီးသွားတော့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က နောက်တစ်ဆိုင်ခွဲ ပြီးထပ်ဖွင့်ရပြီ။

သူ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကတစ်ယောက်တည်း ဖွင့်နိုင်ပေမဲ့ သံဒိုင်ကိုပဲရှယ်ယာထည့်ခိုင်းပြီး တစ်ယောက်တစ်ဝက်စနစ်နဲ့ပဲ မိတ်ဆွေမပျက် ဆက်လက် တွဲဆဲပါ။ဒါတွေက ဝတ်မှုန်သိနေတဲ့ သံဒိုင် လုပ်နေတဲ့အလုပ်တွေပါ။ကားအရောင်း အဝယ် ကိစ္စတွေလည်း လုပ်သေးတယ်လို့ သိရတယ်။အသက်ငယ်ငယ်လေး နဲ့ အလုပ်တွေများ ဝင်ငွေကောင်းတဲ့ သူ့ကို  သမီးရှင်တွေကတော့ သိတဲ့အတိုင်းပါပဲ…………။

သူ ဘယ်လောက်ပဲ အလုပ်များများ ဝတ်မှုန်တို့အိမ်က အကူအညီတောင်းထားတဲ့ အလုပ်ဆိုရင်အရင်ဆုံး လုပ်ပေးတတ်မြဲ။သူ့ ဖေ နဲ့ မေ ပြောတာတွေ ဆုံးမတာတွေထက် သူကိုယ်တိုင်ကလည်း သိပ် အလိုက်သိတတ်သူရယ်ပါ……။

ဝတ်မှုန်တို့ အရွယ်တွေ ပညာလည်းမရှာ စီးပွားလည်း မရှာပဲ အချိန်ကုန်နေတဲ့သူတွေထဲမှာသံဒိုင်က တကယ်ပဲ တော်ပါတယ်။ဖေဖေကလည်း သံဒိုင်ဆို အမွှန်းတင်ပြောဆိုတယ်လေ…ဖေဖေ ခုလို စစ်ကိုင်းဘက်ကို အေးအေးဆေးဆေး သွားနေချိန်မှာ အိမ်မှာလိုအပ်တဲ့ နေရာမှာကူညီပေးတယ်လေ။

အိမ်ရဲ့ ကိစ္စ တစ်ချို့ဟာယောင်္ကျားသားလုပ်မှပဲ အဆင်ပြေတာလေ။ဒီလိုေဖေဖေ သွားနေတုန်းမှာပဲ အိမ်ကိုဧည့်သည်တွေ ရောက်လာပါတယ်။ မနက်ပိုင်းဝတ်မှုန်တို့ သားအမိ ဈေးသွားမလို့ ပြင်ပြီးချိန် "တီ တီ တီ" ဆိုပြီး ကားဟွန်းသံ ကြားလို့အိမ်ရှေ့ ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ ………

အန်တီမြတ်ကေသီ(မေမေဘက်က ညီမ--ဝတ်မှုန်ပြောပြတဲ့ ဒေါသဖြစ်လို့ စကားပြောရင် သူ နဲ့ တူပါတယ်ဆို တဲ့ အန်တီငယ်)……

နောက်တစ်ယောက်ကတော့ ဖေဖေဘက်က တူမ ဝတ်မှုန်တို့ရဲ့  မခိုင်နှင်း ပေါ့။မခိုင်နှင်းအကြောင်းကို ဝတ်မှုန် တစ်ခါ ပြောပြဖူးပါတယ်နော်။အဲ့ ဒီအခေါက်တော့ မခိုင်နှင်းက သူတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘူး ဘေးမှာ သူနဲ့ သက်တူရွယ်တူလောက် ရှိမဲ့ အချစ်တော်(မိန်းမကယောင်္ကျားစိတ်ရှိသူ)နဲ့လေ…………

" ဘယ်မှာ တွေ့ပြီး ဘယ်လိုတွေ အတူတူလာကျတာလဲ မြတ် နဲ့ ခိုင်နှင်း" 

လို့ မေမေက မေးလိုက်မှ 

" ဒီ ကားကွင်းရောက်မှ တွေ့လို့ အတူတူ ဖြစ်သွားတာ မမ    ကားကွင်းမှာပဲတစ်ခါ မောင်ငယ်နဲ့တွေ့ပြီး သူ့ကားနဲ့ ဒီကိုလိုက်ပို့ ခိုင်းလိုက်တာ မမရေ"………

ကားကွင်းမှာပဲ "တီမြတ်" နဲ့ မမခိုင်နှင်းတို့ တွေ့ကျ သလို ငယ်သံဒိုင် နဲ့ လည်းတွေ့ပြီး ကားကူညီပေးလိုက်တယ်နဲ့ တူပါတယ်။မိသားစု ဝင် နည်းတဲ့ သူမို့ အိမ်ကို ဧည့်သည်တွေလာရင် ဝတ်မှုန်ပျော်ပြီလေ..မခိုင်နှင်းတို့ တီမြတ် တို့ပါလာတဲ့ အဝတ်အစားအိတ်တွေ ပစ္စည်းတွေ အိမ်ပေါ်ထပ်  ကိုယူတင်ပေးလိုက်တယ်။ တီမြတ်ကတော့ဝတ်မှုန် အခန်းမှာပဲနေရတာပေါ့။မခိုင်နှင်းတို့ကတော့ ဟို အခန်းမှာပေါ့။မခိုင်နှင်းက ပစ္စည်းတွေနေရာချ ပြီးလို့ အောက် ပြန်ဆင်းသွားတော့…

" မောင်ငယ်ဆိုတဲ့သူ နဲ့ နင့် အမ က ဘယ်လိုပက်သက်တာလဲ အဲဒါ နင်သိလား"

ဆိုပြီးမခိုင်နှင်း ရဲ့ အချစ်တော်ကြီးက ဝတ်မှုန်ကို မေးပါတော့တယ်။

" မမခိုင်က အရင်လည်း ဒီကို နှစ်ခါ သုံးခါ လာဖူးတော့ သူတို့က ရင်းနှီးပြီးသားလေ ဘာဖြစ်လို့လဲ ရှင့်"

" ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး မေးကြည့်တာပါကွ"

ဝတ်မှုန် ရယ်တော့ ရယ်ချ င်သွားမိသလို--အချစ်တော်ကြီး ရဲ့ မသင်္ကာမှု့ တွေကိုလည်းမြင်လိုက်ရတယ်။တစ်ချိန်က ပက်သက်ခဲ့ဖူး သူတွေ လမ်းမှာဖြစ်ဖြစ်ပြန်တွေ့ကျ ရင် ဘယ်လိုအနေအထားတွေကြောင့် ကိုယ့်ဘေးက လူကရိပ်မိပါလိမ့်နော်…။

ဧည့်သည်တွေ ထားခဲ့ပြီး ဝတ်မှုန်တို့ သားအမိကတော့ ဈေးကို ထွက်လာလိုက်တော့တယ်။နောက်ရက်တွေမှာတော့ မမခိုင်ရဲ့ လက်ရာဟင်းကောင်းကောင်းတွေ စားရတော့မယ်လေ…အသန့်ကြိုက်ပြီး ဟင်းချက်ကောင်းပါတယ်ဆိုတဲ့ မေမေကလည်း မမခိုင် လက်ရာကျ  ကြိုက်တယ်။

မနက်ပိုင်းဆို ဝတ်မှုန်တို့က ဈေးသွား မမခိုင်တို့က အိမ်မှာနေခဲ့ပြီး ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်နေ့ခင်းစာတောင် ဈေးကို လာပို့နဲ့ ဝတ်မှုန်တို့သားအမိ သိပ်အဆင်ပြေနေတာပေါ့။ တီမြတ်ကတစ်ခါတစ်လေ ဈေ းလိုက်လာတယ်။မြို့ပေါ်မှာရှိတဲ့ သူ့ သူငယ်ချင်းတွေဆီကိုလည်း သွားလည်တဲ့အခါ လည်နေတာလေ…………

တီမြတ်က အသက်က ၄၀ ကျော် လူက လန်းနေတုန်းပါပဲ။အိမ်ထောင်ရှိခဲ့ဘူးတယ် ခုတော့သဘောထားမတိုက်ဆိုင်ကျ လို့ ကွဲသွားကျ ပါပြီ။သား သမီးလည်း မရှိခဲ့တော့ အေးဆေးပေါ့လေ-။ညဖက်တွေမှာတော့ အိမ်ရှိလူကုန် စကားထိုင်ပြောဖြစ်တာပေါ့။ငယ်သံဒိုင် လည်း စားစရာတွေဝယ်ပြီး လာလည်တယ်လေ။ပုံမှန်တော့ သူနဲ့ဝတ်မှုန် စကားမပြောကျ ပေမဲ့ ဧည့်သည်တွေလည်းရှိ စကားဝိုင်းတစ်ခုထဲမှာ လည်း   ထိုင်နေဖြစ်တော့  နည်းနည်းပါးပါးတော့ ပြောခဲ့ရပြီပေါ့။

စကားဝိုင်းမှာ ပြောဖြစ်ခဲ့ ကြတာတွေတော့ အများကြီးပါပဲ။ မမခိုင်ရဲ့ အချစ်တော်ကြီးက လင်ရှိမယားကို ဖောက်ပြားရင်နှစ်ယောက်လုံး ကျား ရော မ ရောအပြစ်ဖြစ်တဲ့ အကြောင်းကိုပဲ တည့်တည့် တစ်မျိုး သွယ်ဝိုက်ရဲ့ တစ်ဖုံ ပြောပါတော့တယ်။ သူအခြား ဘာအကြောင်းတွေပဲ ပြောပြော သူ့ရဲ့နိဂုံး ကတော့  "ဒု သ န သော"ပါပဲ။

တစ်ညသော အခါမှာတော့…………

" ခင်ဗျားကလည်းဗျာ အခြားအကြောင်းလေးပြောပါဦး ဒီမှာ ထိုင်နေတဲ့သူတွေ က ကိုယ့်အလုပ်ကို ကိုယ်စီလုပ်ပြီးနေတဲ့ အရွယ်ရောက်ပြီးသား လူတွေပါ-- အငယ်ဆုံး နှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ဝတ်မှုန် နဲ့ ကျွန်တော်  တို့ပဲ   ၂၀ ကျော်နေပါပြီ"

" သိပါတယ်ကွ ခုခောတ် လူငယ်တော်တော်များအထူးသဖြင့် ယောင်္ကျားလေးတွေပေါ့… "ဒု သ န သော" ကို သိတာမဟုတ်ဘူးတွေ့တာနဲ့ ပြစ်မှားချင်နေကြတာမို့ ပြောတာကွ"

" ဒါတော့ ခောတ် တိုင်းမှာ ကောင်းတဲ့ လူငယ်ရှိသလို ဆိုးတဲ့ လူငယ်လည်း ရှိမှာပေါ့  အားလုံးနီးပါးလို့တော့ မပြောပါနဲ့ဗျာ"

" အားလုံးလို့ မပြောပါဘူး တစ်ချို့ အနာရှိရင်တော့ စပ်မှာပေါ့ကွာ"

" ဟုတ်ကဲ့ ကျွ န်တော်တို့ လူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကသတ်မှတ်ထားတဲ့ အကြင် လင်မယားဇနီးခင်ပွန်းဆိုတာမှာ နှစ်ဦးသဘောတူ ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးထားသည့်ဖြစ်စေ…

" အာဝါဟ ဝိဝါဟ  စရမင်္ဂလာ"

အမှု့ ပြု ပြီးသားဖြစ်ရပါ့မယ်။ လက်ဖက်တစ်ရိုး ထမင်းတစ်လုတ်ရေတစ်မှုတ်တောင် မတိုက်ပဲ အတင်းလိုက်ကပ်နေတာမျိုးကျ  အကြင်လင်မယားရယ်လို့ သတ်မှတ်ဖို့ သိပ်ခက်ပါတယ် ခင်ဗျ "

" ဟ ဒါတော့ မင်းက လူ့လောကမှာနေပြီး လူဆိုတဲ့ အသိစိတ်ဓာတ်နဲ့ လိုက်နာရမဲ့   လူ့စည်းမျဉ်းတွေ သေချာ နားမလည်လို့ပါ"

" စည်းမျ ဉ်းတွေတော့ သေချာ မသိဘူးခင်ဗျ။ကျောင်းမှာ တုန်းကတော့  သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုကြိုက်တယ်လို့ ပြောတာနဲ့  အဲ့ကောင်မလေးကိုလင်ရှိမယားလို ရှောင်ခဲ့သူတွေပါ  ဒါတောင် အဲ့ကောင်မလေး  ချစ်တယ် မချစ်ဘူး  အဖြေပြန်မပေးသေးဘူးနော် ဒီလောက်ဆို သဘောပေါက်ပေါ့…အစကတော့" ဒု သ န သော " တဲ့ ……

အကြင်လင်မယား အရာ မရောက်လို့---ဒု သ န သော မမြောက်ပါဘူး လို့ဆိုတော့ လူ့စည်းမျ ဉ်း နားမလည်သေးဘူးတဲ့လား ဗျာ"

" အေးလေ မင်းတို့လို လူမူ ိးတွေ နေမှာပါ လုပ်ချင်တာ လုပ်ပြီးမှ တရားခံ အဖြစ်ကနေတောင် တရားသေ လွတ်သွားကြတာ…

" ဝိနည်း တတ်တော့ ကြက်သတ်လို့ရ"  ဆိုတဲ့စကားလို ပေါ့"

" မဟုတ်ရပါခင်ဗျာ  ကျွန်တော်ကတော့ တစ်ချို့လူတွေ လိင်တူခြင်း စုံမက်တာ အပြစ်မမြင်ပေမဲ့စိုးရိမ် ထိတ်လန့် မှု့တွေနဲ့  မိမိရဲ့ အတ္တကို ရှေ့တန်းတင်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေကို ပြသနာရှာတာတော့ မကောင်းဘူးပေါ့ဗျာ"

" ဟုတ်လားကွ…ဒါနဲ့ မင့်ရုပ်ကလည်း နှာဘူးရုပ်နော်…မိန်းမတော်တော်များများနဲ့ ပတ်သက်ခဲ့ဘူးတယ်နဲ့ တူတယ်…လင်ရှိမယားနဲ့ ပက်သက်ခဲ့ရင်တော့ ပြေးမလွတ်ပါဘူး အ ဟား  ဟား"

အချစ်တော်ကြီးက ဒဲ့ ဆော်လေပြီ။ငယ်သံဒိုင်တို့ဖြေပေတော့ပေါ့။ဝတ်မှုန်တို့ လေးယောက်သားမှာတော့ ကိုယ့် မှင်နဲ့ ကိုယ်ငြိမ်နေရတာပေါ့……

" ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် ဂန်ဒူးမဟုတ်တော့ နှာဘူးပါ။တဏှာရူးလွန်းတဲ့ နှာဘူးတော့ မဟုတ်ဘူး။မိန်းမတွေနဲ့ လည်းပက်သက်ခဲ့ပါတယ်။ဒါမဲ့လူမှုရေးဖောက်ပြန်ဖို့ မပြောနဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆီက အချစ်ကို လိမ်ညာပြောပြီးကာမ လိမ်မယူဘူးခဲ့ဘူး။

ယောင်္ကျား မိန်းမလိင်ကိစ္စဆိုတာ နှစ်ဦးသား တက်ညီလက်ညီကြိုးစားမှ လိုရာ ပန်းတိုင်ရောက်ကြရတာပါ။တစ်ဦးတည်း စွတ်ပြေးပြီး တစ်ဦးတည်း ပန်းတိုင်ရောက်သွားမျိုးက မချိုမြိန်ပါဘူး။ကျွန်တော်ကလည်း ဆရာကောင်းနဲ့ ဆုံခဲ့ရလို့ ဒါတွေသိတာပါ။ လိင်တူ ဆုံမက်သူတွေကို လည်း  ကျွန်တော်ကတော့အထင်မသေးပါဘူး။ ကိုယ့် သိက္ခာနဲ့ ကိုယ်တော့နေပေါ့။ အရမ်းကဲပြ သဲပြနေရင်တော့ ကိုယ့်ဒေါသ နဲ့ ကိုယ်ပဲလေ…"

သံဒိုင် အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ အချစ်တော်ကြီး ငြိမ်သွားပါတော့တယ်။ပြောဖို့ စကားလုံးတွေ စဉ်းစားနေတာလားတော့မသိဘူးပေါ့။သံဒိုင်ကနေရာက ထပြီး……

" အန်တီတို့က မနက်ဖြန် ဈေးပိတ်ရက်ဆိုတော့အေးဆေး စကားပြောကျ ပါဦး  ကျွန်တော်တော့မနက်ပိုင်း ကားမောင်းရမှာမို့ ပြန်အိပ်လိုက်ပါဦးမယ်"

" အေးကွယ် စောစောနားတော့ သား"

" ဟုတ် အန်တီ"  

အဲဒီမှာပဲ မမခိုင်ထပြီး…

" မှုန်လေး ခြံတံခါးသော့ ပေးလေ  မမခိုင်မောင်ငယ်ကို ခြံရှေ့ လိုက်ပို့ရင်း တခါတည်း ပိတ်ခဲ့မယ်"တဲ့………………

မေမေက  အိမ်ပေါ် အရင်တက်သွားလိုက်တယ်။ပြီးမှ ဝတ်မှုန်နဲ့ တီမြတ်လည်း အခန်းဝင်ရတာပေါ့။ဒီနေ့ည သံဒိုင်ရဲ့ စကားတွေ ကြားပြီးသူ့ကို ပြောစရာတွေရှိနေတယ်။ပြောစရာ ရှိတာမဟုတ်ပါဘူးလေ မေးစရာတွေ ရှိတာပါ။ အခန်းထဲ ရောက်တော့………

" တီမြတ် သံဒိုင်ပြောတာတွေ ဘယ်လိုမြင်လဲ"

" အမှန်တိုင်းတွေပဲ ပြောသွားတာပါ..ဟိုတစ်ယောက်ဘက်ကလည်း မမှားပါဘူး ဆုံးရှုံးလိုက်ရမှာတွေ အစိုးရိမ်လွန်ပြီး ညစဉ်ပြောဖြစ်နေတာနေမှာပေါ့။အဲ့ဒီမှာ  ဒီနေ့ညတော့  မောင်ငယ်ကပြန် ကစ် တော့တာလေ"

" မောင်ငယ်တို့တော့ မိန်းမတွေနဲ့ ပတ်သက်ဖူးသတဲ့ ဘယ်သူတွေများ ပါလိမ့်နော်"

" တီမြတ်က ရော ပက်သက်ချင်လို့လား"

အဲ့လိုမေးလိုက်လို့ ဝတ်မှုန်ကို တစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့နော် အန်တီ နဲ့ တူမ ဆိုပေမဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုဆွေးနွေးတိုင်ပင်လို့ ရတဲ့သူတွေမို့ပါ။

" ပတ်သက်လိုက်မယ်လေ ခုက တီမြတ်လည်းလွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆိုတဲ့အတိုင်း လစ်လပ်နေတာမလား  တူမတော်ရဲ့ သတို့သားလောင်းကို သင့်တော်၏  မသင့်တော်၏ မြည်းပေးမယ်"

" ကောင်းတာပေါ့ တီမြတ်ရယ် ခုထိတော့ သူ့ကိုအိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ် မြင်လို့ မရသေးဘူး..သိပ်မုန်းမိတာ"

" စိတ် အကြာင်းတွေတော့ တီမြတ်သေချာ မသိဘူး။ဒါမဲ့ တူမလေး စိတ်က တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်လို့ မြင်မိတယ် ဘာမှန်းတော့ မသိဘူး"လို့

လေးလေးနက်နက် ပြောပြီးမှ………

" လိင်တူ စုံမက်တာတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူး..တူမလေးရယ်  အ ဟီး   ဟီး"

" အာ အဲဒါတော့ မဟုတ်ပါဘူး သေချာပါတယ်..တီမြတ်ရယ်"

" ဟုတ်လဲပဲ  တီမြတ်က အထင်မသေးပါဘူးဗျာအဲ  အရမ်းသဲပြ ကဲပြရင်တော့ ကိုယ်ဒေါသနဲ့ကိုယ်ပဲလေ"

ဆိုပြီး ငယ်သံဒိုင် စတိုင်နဲ့ ပြန်ပြောတော့ နှစ်ယောက်သား ရယ်မိကြပြန်ရော့။ခဏနေတော့ တီမြတ်က အိပ်ပျော် သွားခဲ့ပြီ။ဝတ်မှုန်ကတော့ အိပ်လို့ မရသေးဘူး…။

..............................................................................................................

အခန်း ( ၈ )

နောက်နေ့မှာတော့  မမခိုင် ရဲ့ အချစ်တော်ကြီးကျောပိုးအိတ်တစ်လုံးလွယ်ပြီး ပြန်သွားလိုက်သတဲ့လေ။မေမေကို ပြောသွားတယ်တဲ့  ဒေါသ အရမ်းဖြစ်လာရင် သံဒိုင့်ကို တစ်ခုခုလုပ်မိမှာစိုးလို့ပါတဲ့။ဝတ်မှုန် ညက အိပ်မပျော်လို့ အိပ်ယာထနောက်ကျ သွားတော့ သူ့ကို နှုတ်မဆက်လိုက်ရဘူး။ 

မမခိုင်တို့ သိပ်ပျော်နေတယ်ထင်တယ် ပြုံး လို့ပါပဲ။မမခိုင် ကို သေချာမေးကြည့်တော့ အရင်ကတော့ တခြားတစ်ဦးနဲ့ တွဲနေတာတဲ့အဲ့တစ်ယောက်နဲ့ပြတ်သွားတော့ မမခိုင်ဆီ လာနေတာတဲ့။အိပ်ယာထက်က ကိစ္စတွေမေးမလို့ ရှိသေး ဝတ်မှုန် တို့နား မေမေ လာနေတော့ မမေးဖြစ်လိုက်ဘူး။

မေမေက……

" ခိုင် ရယ် ကိုယ့်တကယ် မနှစ်သက်ရင် လည်းမတွဲပါနဲ့ကွယ်…"

" သူက အိမ်ကိုလည်း အမြဲလာတယ် သဘောလည်း အရမ်းကောင်းတော့မလာပါနဲ့လို့ မပြောရက်ဘူး  ဒီကို အလည်သွားမလို့ဆိုတော့ မရောက်ဘူးလို့ လိုက်ချင်တယ်တဲ့ --ဒါကြောင့် ခေါ်ခဲ့လိုက်တာပါ။ ခိုင်ကလည်း အိမ်ထောင်ပြု မဲ့သူမဟုတ်တော့ပတ်ဝန်းကျင်လည်းဂရုစိုက်မနေတော့ဘူးလေ…သူက ကိုယ့်အပေါ်လည်း အရမ်းကောင်းတော့ ဒီလိုပဲ တွဲသွား တွဲလာနေဖြစ်တဲ့ သဘောပါ"

" အေးပါကွယ် ဘာမှ မဖြစ်ရင်ပြီးတာပါပဲ"

မေမေက ပြောပြီးပြန်ထွက်သွားတော့

" ခုလို သူပြန်သွားတော့ မမခိုင် ပျော်နေတယ်ဟုတ်"

" အင်းပေါ့ မှုန်လေးရဲ့ ဦးလေးဆီ အလည်လာတာ ပြဿနာ တက်နေရင် ဘယ်ကောင်းမလဲ"

" မမခိုင် ရယ် ကိုယ့်လည်းမနှစ်သက်ပဲ တွဲမနေပါနဲ့တော့"

" အဲ့လိုလည်း မဟုတ်သေးဘူးလေ မှုန်လေးရဲ့ကိုယ်မှာက အားကိုးရမဲ့ ယောက်င်္ကျားလည်းရှိတာမဟုတ်ဘူး  မှုန်လေး  ဒီထက်ပိုကြီးလာရင်နားလည်လာလိမ့်မယ်နော်မမခိုင်လည်းရှင်းမပြတတ်ဘူးကွယ်"

" မမခိုင် စိတ်ကျေ နပ်ရင် ပြီးတာပါပဲ"

ဝတ်မှုန် အတွေးနဲ့ မတူတာလည်း ဖြစ်မှာပေါ့နော်  မမခိုင်ကို နားမလည်ဘူး တကယ်ပါ……ပြောရင်းနဲ့ မမခိုင် နဲ့ သံဒိုင် ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကိုသတိရမိတယ်။ဈေးပိတ်ရက် ဖေနဲ့ မေ က အပြင်သွား မိုးတွေလည်း ဖွဲဖွဲလေး ရွာတယ်နေ့…ဟုတ်တယ် ဝတ်မှုန် သံဒိုင်ကိုမုန်းတာ အဲ့ဒီနေ့က စပြီး မုန်းခဲ့တာ။

" သံဒိုင် နဲ့ မမ က အခုရော ချစ်သူတွေလား"

" မဟုတ်ပါဘူးကွယ်- မောင်ငယ် နဲ့ မမ က ချစ်သူ တွေ မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး  မှုန်လေးကို ဘယ်သူပြောလို့လဲ မောင်ငယ် ပြောတာလား"

" မပြောပါဘူး သူနဲ့က စကားတောင် ကောင်းကောင်း မပြောဘူးရယ်"

ဟိုး အရင်တစ်ခါ …မမခိုင် ပြန်သွားပြီးကတည်းက မပြောတော့တာမမရေ လို့ ဝတ်မှုန် စိတ်ထဲကပဲပြောလိုက်ပါတယ်။အဲ့ဒီတုန်းက မမ ကိုလည်း အရမ်းစိတ်ဆိုးခဲ့တာလေ…မမ နဲ့ သံဒိုင်တို့ပွဲကို ကြည့်ပြီးကတည်းကသံဒိုင်နဲ့ တခြားသူတွေရဲ့ ပွဲတွေကိုလည်း ကြည့်ချင်လာခဲ့တော့တာပေါ့။ 

" မှုန်လေး ငြိမ်သွားလိုက်တာ ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ"

" သံဒိုင်က မမရဲ့ ပါးချိုင့်လေးတွေကို သဘောကျတာ သိပ်ချစ်တာ ဆိုတာတွေကျ ဘာတွေလဲ မမ"

" ဒါတော့ ယောက်င်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ မြှောက်လုံးတွေပေါ့ မှုန်လေးရဲ့ အချစ်မပါလဲပဲ တစ်ခါတစ်ရံ စိတ်အလိုဆန္ဒတစ်ခုကြောင့်ပက်သက်မိတာတွေလည်း ရှိတယ် မှုန်လေးရေ"

ဝတ်မှုန်မေး မလို့ စဉ်းစားနေတုန်း မမက ကြိုပြီးဖြေသွားတော့ မေးစရာမလိုတော့ပါဘူးလေ။ညနေပိုင်း ဝတ်မှုန် ရေချိုးပြီး  အောက်ကိုဆင်းလာတော့ မေမေနဲ့ တီမြတ်က ဧည့်ခန်းမှာ  TV အစီအစဉ်တွေ ကြည့်နေတယ်။

မမခိုင်ကတော့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ ရှိမှာမို့ မီးဖိုခန်းထဲကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သံဒိုင် လိုလို ရိပ်ကနဲမြင်လိုက်မိတယ်။ဝတ်မှုန် တစ်စုံတစ်ခုကိုစိတ်ထဲက အလိုလိုသိလိုက်ပြီ။မမြင်ရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ အရာတစ်ခုကို တွေ့ မြင်ရတော့မယ်လေ။

ခြေထောက်တွေက ဦးဏှောက်ရဲ့ အမိန့်ပေးခိုင်းစေမှု့ကို မစောင့်တော့ဘူး  စတိုခန်းဆီကို လှမ်းနေပြီ။ဒီတစ်ခါ စတိုခန်းထဲ ရောက်တော့ တံခါး အရင်ပိတ်ရတာပေါ့နော်…တံခါးပိတ်ပြီးမှ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဝတ်မှုန်ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ ငယ်သံဒိုင်ရောက်နေတယ်လေ။

သူတို့ကလည်း မီးဖိုခန်းတံခါးကဖွင့်ထားရတာမို့တံခါးရွက်ရဲ့နောက်မှာလေ။မမခိုင်နှင်းကရှေ့က သံဒိုင်ကနောက်ကနေ ဖက်ထားတယ်။မမခိုင်က ပတ္တာတတ်ထားတဲ့ တံခါး အဟ..မြောင်းကနေ ဧည့်ခန်းကို ကြည့်ပေးနေတယ်။

ဒါမှ မေမေနဲ့ တီမြတ် တစ်ယောက်ယောက်မီးဖိုခန်းဆီလာရင် တွေ့ရမှာလေ။ရင်တော့ ခုန်စရာကြီးပေါ့ လုပ်နေရင်းမှာ တစ်ယောက်ယောက်က တွေ့လိုက်ရင်တော့ ဘာတွေဆက်ဖြစ်မယ် မသိဘူး။သံဒိုင်တို့မမခိုင် တို့ကလည်းကဲ ကို ကဲပါတယ်လေ။

မနက်ဖြန် မေမေနဲ့ဝတ်မှုန်က ဈေးသွားမယ် တီမြတ်လည်း အပြင်သွားမှာကို မနက်ဖြန်မှ အေးဆေးလေး တွေ့တော့ ဘာဖြစ်မှာမလို့လဲနော်။ခုလိုကျ  လူကြီးနဲ့ မိသွားရင် ရှက်စရာကြီး  ဟီ… ဟိ့  …။ မမခိုင် ကရှေ့ကို နည်းနည်းလေး ကုန်းနေပြီးဖင်ကိုလုံးဝနောက်ကို ပစ်ပေးထားလိုက်တယ်။သံဒိုင်က မမခိုင်ရဲ့ လုံချည်ကို ခါးပေါ်ထိ လှန်တင်ထားပြီး ဖင်မြောင်းကြားကို နှိုက်ကလိပေးနေတာ။သံဒိုင် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက ကွယ်နေတော့မမခိုင် ကို  ဝတ်မှုန် သေချာ မမြင်ရဘူး။

သံဒိုင်တို့ကတော့ တကယ် အရေးကြီး ပစ္စည်းတစ်ခုပျောက်သွားလို့ ရှာနေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ မမခိုင်ရဲ့ဖင်ကြားကို သေချာ နှိုက်ရှာနေတာလေ……ရှာလို့ပြီးသွားပြီနဲ့ တူပါတယ် နှိုက်တာရပ်သွားတော့ မမခိုင် က ဒီဘက်လှည့် ပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။

သံဒိုင်က တစ်ခါ ဧည့်ခန်းဖက်ကို သူ့ပြန်ကြည့်ပေးရတဲ့ အလှည့်ပေါ့။မမခိုင် က အောက်ထိုင်လိုက်ချိန် သံဒိုင်က ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကိုမချွတ်တော့ဘူး အပေါ်ကိုပဲမပြီး လှန်ပေးလိုက်တယ် ။ မမခိုင်က ပေါ်လာတဲ့ သံဒိုင် ဟာ ကြီးကို မစုပ်သေးဘူးလက်နဲ့ ဂွင်းဆောင့်ကစားပေးရင်း သူမရဲ့ နာမည်ကျော် ပါးချိုင့် ပေါ်အောင်ပြုံးပြီး ကြည့်နေသေးတာ။

ဟိုအကောင်ကအပေါ်ကနေ အောက် တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်ပြီး"စုပ်လေ"လို့ ပါးစပ်က အသံထွက်ပြောလို့မရတာကြောင့် မေးဆက်ပြီး အထာနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။အောက်က မမခိုင် ကလည်း ရယ်ပြီး ခေါင်းခါလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းလှုပ်ပြီး ……

" မစုပ်ချင်ဘူး" 

လို့ ပြန် ကျီစယ်နေတယ်။မမခိုင် က မစုပ်သေးပဲနဲ့ ဂွင်းဆောင့်ပေးရင်းပဲ အပေါ်ကို ကြည့်နေတယ်။သံဒိုင်ကလည်းမမခိုင် မျက်နှာကို အပေါ်ကနေ ငုံကြည့်နေတာပေါ့။ သံဒိုင်က တကယ်ပဲ ကံကောင်းတဲ့သူပါလို့ဝတ်မှုန်တွေးမိသွားတယ်။

သူနဲ့ ပက်သက်တဲ့အမျိုးသမီးတွေ ဆိုတာ တကယ့်အချော အလှတွေပါ။အခုလည်း ဝတ်မှုန် ရဲ့ ဝမ်းကွဲ အမဖြစ်သူ မမခိုင်ကို သေချာကြည့်လိုက်တော့…တကယ့်ကို မိန်းမချော တစ်ယောက်ရယ်ပါ။

ဘာဖြစ်လို့အိမ်ထောင်မကျ လဲလို့တော့ မမေးပါနဲ့နော်။ ရုပ်ချော တဲ့ သူတိုင်း အိမ်ထောင်ပြု ရမှာလို့ဘယ်သူမှသတ်မှတ်မထားဘူးလေ……မမခိုင် က လက်နဲ့ ကစားပေးရင်းပဲ သံဒိုင် ဟာ ကြီးကို နမ်းလိုက်သေးတယ်။သံဒိုင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ မိန်းမတွေ သူ့ ဟာကြီးကို ဘာဖြစ်လို့ တွေ့တိုင်းနမ်းနေကြတာတဲ့လဲဘယ်လောက်တောင်နမ်းဖို့ ကောင်းနေလို့လဲ…

မမခိုင်လေ နှာခေါင်း နဲ့ နမ်းပြီးတော့ လျှာနဲ့လျက်တယ်။အောက်ကနေ စပြီး အပေါ်ကို ပင့်ပြီးလျက်တာ…မမခိုင် ပုံစံလေးက အေးအေးလေးမို့ ဒါတွေ ဒီလို မလုပ်တတ်လောက်ဘူးပဲ။ဝတ်မှုန်ထင်ထားတာလေသင်ဇာမတို့အတွက်ကျ  အဆန်းမဟုတ်ပေမဲ့  မမခိုင်ကျ  ဒီလောက်ထင်မထားဘူး။

မီးဖိုခန်းထဲမှာ  အေးဆေးတွေ့ရတာလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့  အေးဆေးပြု စုတတ်တဲ့ မမခိုင် ရယ်ပါ… လျှာ နဲ့လျက်  ပါးစပ်နဲ့ စုပ်နေရင်းမှာပဲ  သံဒိုင် က မမခိုင်ရဲ့  ခေါင်း ကို ဆွဲမပြီးထမင်းစား စားပွဲ ရှိရာသွားခိုင်းနေတယ်  သူ့ပုဆိုးကို လည်း အောက်ပြန်ချ ပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင်ပြင်လိုက်တယ်။သူ့ လုပ်ရပ်တွေက အရမ်းမြန်တယ်  မမခိုင်ကလည်း စားပွဲရှိရာအပြေးသွား ပြီး တစ်ခုခုလုပ်နေသလို ထိုင်နေလိုက်တယ်။ဝတ်မှုန် ဘယ်လိုဖြစ်ပါလိမ့်လို့တွေးလို့ မဆုံးခင်မှာပဲ  "တီမြတ်" ဝင်လာပါတော့တယ်။

" အင် မောင်ငယ် ရောက်နေပါလား ဘယ်ချိ န်ဝင်လာလိုက်တာလဲ"

" တီမြတ် တို့  TV ကြည့်နေလို့ နှုတ်မဆက်ပဲ ဝင်လာလိုက်တာ"

မေးလို့သာပြန်ဖြေလိုက်ရတယ် သံဒိုင် မျ က်နှာမှာ အလိုမကျ မှု့ တွေကို ဟန်ဆောင်နေရတာသိပ်သိသာလွန်းတယ်။ဖြစ်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး  ဝတ်မှုန် ရယ်ချင်နေတာ.. ခစ်! ခစ်!တီမြတ်လည်း စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုတော့တစ်ခုခုပဲလို့ တွေးလိုက်ပုံ ပါပဲ ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ဘူး ရေဘူးရှိရာသွားပြီးရေသောက်နေတော့တာ  ပြီးမှမမခိုင်နားမှာသွားထိုင်တယ်။

ဝတ်မှုန်လေ သံဒိုင်ကို ကြည့်နေတာ ဘာမှလဲမပြောဘူး ဒီတိုင်း မတ်တတ်ရပ်ပြီးပဲနေ နေတာဘယ်လိုတွေ ခံစားနေရလဲတော့ သူ ကိုယ်တိုင်ပဲ သိပါလိမ့်မယ်……

" ခိုင် ရေသွားချိုး လိုက်ဦးမယ်နော်"

လို့ ပြောပြီးမခိုင်ကလည်း  ထ ထွက်သွားလိုက်ပါပြီ။ဝတ်မှုန်လည်း "တီမြတ်" ကို နည်းနည်းတော့ဒေါပွ သွားရတယ်။ရှေ့ မှာ  အေးဆေးလေးTV ကြည့်နေတာ မဟုတ်ဘူး… ဟွန်း!

" မောင်ငယ်တို့ ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ..တီမြတ် ကို စိတ်တိုနေကြတာလား ဘာလဲ..ဘယ်လိုလဲကွယ်"

" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး စိတ်လည်းမတိုပါဘူး"

" ဟင့် အင်.. တီမြတ်ကို မလိမ်နဲ့  တီမြတ် တစ်ခုခုကို သိနေတယ်"

" သိရင်လည်း မေးမနေပါနဲ့ လား တီမြတ် ရယ်"

သံဒိုင်ပြောလိုက်တော့တီမြတ်ကမှ စိတ်ဆိုးသွားပြီထင် တခါတည်း မျက်မှောင်ကြုံတ်ပြီးသံဒိုင်ကို ကြည့်နေလိုက်ကာ………

" မင်းတို့မှာလဲကွာ ဧည့်ခန်းမှာလဲ မမရော   တီမြတ် ရော   ရှိနေတာကို တော်တော် ထ နေကျတယ်"

" ထ လို့မဟုတ်ပါဘူး တီမြတ်ရယ်  အဲလို လူရှိမှန်းသိရက်နဲ့ လုပ်ရတာပိုကောင်းသလားလို့ပါ"

" ဘယ်လိုရယ် မောင်ငယ်"

" လူမမြင်တဲ့ နေရာမှာ လုပ်ရမဲ့ ကိစ္စကို ရှေ့မှာလူတွေထားပြီး သူတို့ မသိအောင်ကြိုးစားလုပ်ရတာ ပိုအရသာရှိတယ်လို့  သိထားလို့ပါ"

" ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ် မင်းမှလည်း အသက်သာငယ်တာပညာတွေ စုံလို့…တီမြတ်တော့လည်းခောတ်မှီပါတယ်လို့ ကိုယ်ကိုကိုယ့် ထင်ထားခဲ့တာ ဒါမျိုးတွေက အိပ်ယာပေါ်မှာ အေးဆေးလုပ်တာ မကောင်းဘူးလား"

" အိပ်ယာပေါ်မှာလည်း ကောင်းတာပါပဲ ဒါမျိုးတွေက ဘယ်နေရာဘယ်ချိန်ဖြစ်ဖြစ် စိတ်ပါတဲ့အချိန် လုပ် လိုက်ရရင် သိပ်ကောင်းတဲ့ အရသာ လေ တီမြတ်ရဲ့ ဟီး ဟီး"

အံ့မယ်!သေနာကောင်ကလည်း ခုကျဟီး ဟီး နဲ့ ခုနက သူမဟုတ်သလိုပဲ။တီမြတ်ကအစက စိတ်ဆိုးပုံဖြစ်ပေမဲ့ ခုတော့ ဘာကို စဉ်းစားနေတယ်မသိဘူး ငြိမ်သွားတယ်။ဝတ်မှုန်တို့ လူတွေစိတ်က သိပ်အံ့သြဖို့ ကောင်းတယ်နော်..

အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာပဲပြောင်းလဲသွားကြရတယ်။ အခု သူတို့ကိုပဲ ကြည့်လိုက်လေ စောစောကပဲ စိတ်တိုတာလိုစိတ်ဆိုးနေကြတာလိုနဲ့အခုကျ လည်း…

" တီမြတ်က အသက်လေး နည်းနည်းပိုကြီးသွားလို့ရယ်  ခုနေ နှစ် ၂၀ လောက် ပြန်ငယ်လိုက်ချင်တာကွာ"

" ဟာ တီမြတ်ကလည်းမငယ်ချင်ပါနဲ့ ခုတိုင်းကပိုမိုက်တယ် အသက် ၄၀ ကျော် အန်တီမမ တစ်ယောက်ရဲ့ ရင့်ကျက်တဲ့ အလှတရားတွေ တွေ့ရတယ်  ပိုတောင် ရင်ခုန်လို့ ကောင်းတယ်"

" မြှောက်ပြောမနေပါနဲ့ မောင်ငယ်ရယ် တီမြတ်က  မှုန်လေးတို့လို နုနုရွရွ လေးလဲ မဟုတ်တော့ဘူး..ပစ္စည်း အကြီးစားတွေ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ အမူ ိးသမီးတစ်ယောက်လည်းမဟုတ်ဘူးလေ..ပြီးတော့ နဖူးကလည်းပြောင်နေသေးတာ  ဒီမှာကြည့်ပါ့လား"  

လို့  တီမြတ်က ပြောပြီး ပြောင်နေတဲ့ နဖူးကို ဆံပင်လှန်ပြလိုက်တော့…

" ဟုတ်တယ်လေ ပြောင်နေတော့ ဘာဖြစ်လဲ..တစ်ခြားသူတွေ အတွက်တော့ မသိဘူး..ကျွန်တော့် အတွက်တော့ တီမြတ်ရဲ့  ပြောင်နေတဲ့  မဟာနဖူးကို ရင်ခုန်ဆုံးပဲ"

" အ ဟင်း ဟင်း ပြောတတ်လိုက်တာကွယ်..တီမြတ်က ဒီနဖူးပြင်ကျယ် ကြီးကို ယောင်္ကျားတွေ စိတ်ပျက်မလားလို့ပါ"

" ပြောပြီးပြီပဲတီမြတ်ရဲ့  တစ်ခြားလူတွေတော့မသိပါဘူးလို့..  ကျွန်တော့် ခံစားချက်ကို အမှန်အကန် ပြောပြတာပါ  တစ်ခါသားလား မသိဘူးကျွန်တော် အိမ်လာလည်တော့  တီမြတ်က..ဆံပင်တွေအားလုံးသိမ်းပြီးနောက်မှာ ချည်ထားတယ်..လှလိုက်တဲ့ မဟာနဖူးကြီးကို အဲ့မှာ စရင်ခုန်တော့တာပေါ့"

ဝတ်မှုန်စာအုပ်တွေမှာဖတ်ဖူးခဲ့တာ သီချင်းတွေနားထောင်ခဲ့ရတာက "ရင်ခုန်ရင် အချ စ်" တဲ့ဒါဆို တီမြတ်ရဲ့ နဖူးကို သံဒိုင်က  ချစ်တာပေါ့..ဖြစ်နိုင်ပါဘူး..အဲ ဟုတ်ချင်လည်း ဟုတ်မှာပဲသိပါဘူးနော်…ဒင်းကလည်း  နဖူးပြောင်ကြီးကိုမြင်ပြီး ဟိုဟာ တောင်ရင်လည်းတောင်တယ်..ချစ်ရင်လည်း ချစ်တယ်လို့  ရှင်းရှင်းပြောတာမဟုတ်ဘူး…

" ဟလား မောင်ငယ် --တီမြတ်တော့ သတိမ  ထားမိခဲ့ဘူး"

" ဟုတ် တီမြတ်က တကယ်လည်း လှပါတယ်..ကျန်တဲ့ အစိတ်အပိုင်း အကြောင်းတွေတော့မပြောတော့ပါဘူး။တီမြတ် စိတ်ပျက်နေတဲ့  အဲ့..နဖူးကိုတော့ တော်တော် စိတ်ဝင်စားခဲ့ရတယ်"

" ဟုတ်ပါပြီတဲ့ရှင် ခုလိုပြောပြတဲ့ 'ကိုငယ်သံဒိုင်'ကိုလည်း ဒီက  ကျွန်မက  ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

တီမြတ်က အပူ ိလေးတစ်ယောက်လိုဟန်လုပ်ပြီး ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ပြောလိုက်တယ်။သံဒိုင်က ခုကျ မှ တီမြတ်နားမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပါတော့တယ်..ပြီးတော့  တီမြတ်ကို သေချာ စိုက်ကြည့်နေတာ..တီမြတ်ကလည်း  အစကတော့ ပြုံးပြုံးလေး နေပြီး ပြန်ကြည့်နေသေးတယ်။

သံဒိုင်က အကြည့်မလွှဲပဲ နေတော့  မျ က်လွှာချ ပြီး သံဒိုင် အကြည့်ကို ရှောင်လိုက်ပါတော့တယ်။ တီမြတ်တို့ကတကယ့် အပျိုစင်လေးလိုပါပဲရှက်နေတာလားကြောက်နေတာလားတော့ မသိဘူးပေါ့……

" တီမြတ်ကို  အဲ့လိုကြီး မကြည့်ပါနဲ့ မောင်ငယ်"

ဒါတော့ တစ်ခုခုဆိုတာ ကြိုသိလို့တားတာနေမှာပါလို့ ဝတ်မှုန်အတွေးမပြတ်ခင်မှာပဲသံဒိုင်ကတီမြတ်ရဲ့  နဖူးကို နမ်းချ လိုက်တယ်။တီမြတ်မျက်လုံး ပြူ းပြီး အံ့သြသွားတော့တာပေါ့……သံဒိုင်က ထိုင်နေရာကနေ ပြန် ထ လိုက်ပြီး..

" သွားတော့မယ်နော်  တီမြတ်"လို့ ပြောတော့သံဒိုင်ကို မော့ကြည့်လိုက်တဲ့ တီမြတ် အကြည့်တွေမှာ ဆာလှောင်မွတ်သိပ်မှုတွေ အပြည့်နဲ့…သံဒိုင်ကလည်း  ဒါကိုသဘောပေါက်လေတော့..ငုံ့ပြီး  နဖူးပြင်ကျယ်ကြီးကို ထပ်နမ်းပေးလိုက်ပြန်တယ်။

ဒီချိန် မေမေသာ ဝင်လာလိုက်ရင်တော့ ဆိုပြီးဝတ်မှုန် တွေးမိလိုက်သေးတယ်။

သံဒိုင် က တီမြတ်ကို လက်ကိုဆွဲခေါ်ပြီး ခုနကမမခိုင်နဲ့  နေရာကို သွားပြန်တယ်။ဒင်းကတော့ကံကောင်းနေတာလား ကံကောင်းအောင်ပဲလုပ်တတ်တာလားမသိဘူး..အဆင်ပြေနေရော..သံဒိုင်တို့ နဖူးကို အစပြု ခဲ့တဲ့ အနမ်းတွေက ခုတော့ နှုတ်ခမ်းဆီကို ရောက်နေပါပြီ လက်တွေကလည်း တီမြတ်ရင်သားတွေကို နှယ်တယ်..ဒီနေရာမှာတော့ အိမ်ထောင်ပြု ခဲ့ဖူးတဲ့ တီမြတ်က အပျိုလေးဟန်ပန် မရှိတော့ဘူးလေ…

လက်တွေက သံဒိုင်ရဲ့  ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့  အတန်ကြီးကို  ပွတ်သတ်ကိုင်တွယ်လို့ နေပြီပေါ့။အိမ်နေရင်းမို့  ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတ်ထားတဲ့  လက်ပြတ် ဂါဝန်မို့  သံဒိုင်က နမ်းနေရင်းပဲ  ဆွဲလှန်လိုက်တော့   တီမြတ် ပစ္စည်းကိုဝတ်မှုန် တွေ့လိုက်ရတယ်။ အမွေးတွေတော့သိပ်မများဘူးရယ်။

မေမေရဲ့ ညီမ ဝတ်မှုန် ရဲ့ အဒေါ် ဖြစ်ပေမဲ့ တီမြတ်က အမွေးအများကြီးမပေါက်ဘူး။အမွေးပေါက်တာ မေမေ့ကို မှီဖို့မပြောနဲ့  ဝတ်မှုန်ကိုတောင် မမှီဘူးလေ..ဝတ်မှုန်ကလည်း  လက်မွေးတွသာ သိပ်မများတာ  ဟိုနေရာကအမွေးကျ  ရှယ်များတယ်လေ  ဟီ  ဟိ့……

တစ်ခါတုန်းကဆို မေ တို့ သင်ဇာတို့နဲ့ ဟိုဇာတ်ကား ကြည့်ကြတာ  ဇာတ်ကားက ဂျပန်ကား..ဇာတ်ကားထဲက ဂျပန်မ က  အမွှေးတွေက မဲနေရော့..ဒါကို သင်ဇာမက  

" ဒီဂျပန်မ ကလည်း  လူပိန်သလောက် သောက်မွေး တော်တော် ပေါက်လိုက်တာ"

တဲ့။ဝတ်မှုန်မှာလည်း'အေး ဟယ်' လို့  ဖော်လို လိုက်ပေးလိုက်ရတာကိုယ့်မှာ ပေါက်နေတဲ့အမွေးက သူ့ထက် မများရင်သာရှိမှာ  သူ့အောက်မလျော့ဘူးလေ……။ ကြုံတုန်းလေးမို့ ပြောပြတာပါနော်.. တီမြတ် ဝတ် တဲ့ ဂါဝန်အင်္ကျီလေးကိစ္စ ပြောပြရဦးမယ်။ဒီအင်္ကျီ မျိုးက     ဝတ်မှုန်တို့ မိန်းမတွေအိမ်နေရင်း  ည ဝတ်အိပ်တဲ့ အင်္ကျီအပျော့သားလေးပေါ့။ အိမ်မှာ ဖေဖေရှိနေရင် နေ့ခင်းဖက်ဆို မေမေကပေးမဝတ်ဘူး။

သူကိုယ်တိုင်လည်းမဝတ်သလို  ဝတ်မှုန်တို့ဆိုလည်း မဝတ်ရဘူး...အဲအောက်မှာ  ဘယာ နဲ့ ပင်တီ ပါရင်တော့ဘာမှ မပြောပေမဲ့ မျ က်နှာမှာကသိပ်မကြိုက်တဲ့အမှုအရာတွေ တွေ့ရတာမို့ ဝတ်မှုန် လည်းအိမ်မှာ ဖေဖေရှိရင် မဝတ်ဖြစ်တော့ဘူး………

ကိုယ့် အခန်းထဲ ရောက်ရင်တော့ စိတ်ကြို က်နေတော့လို့ ပြောပြပါတယ်။မေမေ ကိုယ်တိုင်လည်း ည အိပ်ရင် ကိုယ်လုံးတီး အိပ်တယ်လို့ပြောပြဖူးတယ်။ ကျန်းမားရေး နဲ့ ပို ညီညွှတ်တယ်တဲ့… ဝတ်မှုန်တော့ မအိပ်ဖူးသေးဘူး..ပေါ့ပေါ့ပါးပါး  အဝတ်အစားနဲ့ပဲ အိပ်ဖြစ်တယ်။

ဖေဖေ မရှိရင်တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဝတ်စားပြီး  နေဖြစ်တယ်။ မေမေ ကိုယ်တိုင်လည်း ဘောင်းဘီတို ပွပွ ကြီးတွေ အင်္ကျီ ပွပွတွေ ဝတ်နေတာပေါ့။အဲ့လိုမျိုးဆိုဝတ်မှုန်တော့ မေမေကိုမြန်မာ အမျိုးးသမီး ဆိုတာရယ်တောင် မေ့နေတာ… ဝတ်မှုန်တို့ ကြည့်ဖူးတဲ့  Hollywoodဇာတ်ကားတွေထဲက  မင်းသမီးကြီးတွေလိုပဲသိပ်ကြည့်ကောင်းတာ။

ဝတ်မှုန်က ကိုယ့်မေမေ မို့ ပိုပြောတာမထင်လိုက်ပါနဲ့  တကယ်လန်းတာ……တီမြတ်က  မေမေ့ ညီမဆိုပေမဲ့ မေမေကို ချောတာ  လှတာ တောင့်တာတွေက  မမှီဘူးလေ။ ဝတ်မှုန် ဆို  ဟိုး အဝေးကြီးမှာ ပေါ့။တီမြတ်လည်း  မိန်မးလှ စာရင်း ရှိပေမဲ့  မေမေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်  ကြည့်လိုက်ရင် ကောက်ကြောင်းတွေကွာသွားတာပေါ့။

ဘယ်လိုပဲ  ကွာကွာ  မိန်းမပစ္စည်း သိပ်ချစ်တတ်တဲ့  သံဒိုင်တို့ကတော့ လက်နဲ့  ကလိပေးတာနဲ့ တင် အားမရဘူးထင်ပါ့  ခုလည်းအောက်ထိုင်လိုက်ပြီး  ပါးစပ်နဲ့ကလိပေးနေပြန်ပါပြီ။ တီမြတ်တို့တော့  ပါးစပ်ကို  လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး  မျ က်နှာတွေရှုံ့ မျ က်လုံးတွေပိတ်ကာ နာနေတာလား  ကောင်းနေတာလား မသိဘူးရယ်…ဟုတ်တယ်လေဒီခံစားချက်က အငှားခံစားပေးလို့မှ မရတာတဲ့  ကိုယ်တိုင်ခံစားကြည့်မှ သိရတာမျိုးဆိုတော့……

ဒီတစ်ခါတော့  သံဒိုင်က တီမြတ်ကို အုတ်နံရံဘက် ကျောမှီခိုင်းပြီး  ခြေထောက်တစ်ချောင်းမလိုက်ကာ မျက်နှာခြင်းဆိုင် အနေအထားနဲ့လုပ်တယ်။တီမြတ်က သူ့လောက် အရပ်မရှည်တာမို့  ဒူးကို ကွေးပြီးထည့်တယ်။မမခိုင်နဲ့ မလုပ်လိုက်ရတာမို့ထင် တီမြတ် ကို မျက်နှာခြင်းဆိုင်ထားပြီး  လုပ်နေတာက  မြန်မြန်ကြီးရယ်။

လိင်စိတ်တွေ သိပ်မွန်နေပြီမို့  လူဝင်လာမှာကိုတွေးမပူတော့ဘူးလား မသိ ပြီးဆုံးသွားဖို့ပဲနှစ်ယောက်သား အားစိုက်နေကြတာ  ကြည့်ပြီးဝတ်မှုန် စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်ခဲ့ ရပြန်ပါပြီ ။ နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ ကြိုးစားလို့ပန်းတိုင် ရောက်သွားကြတော့မှ  ငြိမ်သွားပါတော့တယ်။ တီမြတ်တို့ မောနေတာလေးကသနားစရာလေးပါ  ရွှေရင်တွေက နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့ သံဒိုင့်ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးပြလိုက်သေးတာသံဒိုင်ကလည်း တီမြတ်ရဲ့  မဟာနဖူးပြင်ကျယ်ကြီးကို  နမ်းပြီး မီးဖိုခန်းထဲကနေ  ထွက်သွားပါတော့တယ်-------။

နောက်နေ့မှာပဲ ဖေဖေ ပြန်ရောက်လာလို့ တဲ့သံဒိုင် ဆိုင်ကို လိုက်လာပြီး မေမေကို လာခေါ်တယ်။ဝတ်မှုန်လည်း စိတ်ပူသွားတာပေါ့  ၃ လလောက် ကြာမယ် ပြောသွားတာလေ။ဆိုင်ကိုတီမြတ် ရော ရှိတာမို့ တီမြတ်နဲ့ ထားခဲ့ပြီးဝတ်မှုန်ရော  အိမ်ပြန်လိုက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။

အိမ်ရောက်တော့မှ  ဖေဖေက  ကျန်းမာရေး မကောင်းလို့ ပြန်လာတဲ့ အကြောင်း ပြောပြတယ်။ ဆေးလိပ် မသောက်တတ်တဲ့  ဖေဖေကအဆုတ် သိပ်မကောင်းဖြစ်လို့တဲ့လေ..ချောင်းတွေလည်း  အရမ်းဆိုးနေတယ်။ကျန်းမာရေးမကောင်းရင်  တရားရှာဖို့  စီးပွားရှာဖို့ မလွယ်ကူကြောင်းဝတ်မှုန်ကို  ဆုံးမပြောပြသေးတယ်။

မေမေကတော့  အိမ်မှာပဲ အေးဆေးနေပြီ းဖေဖေ လုပ်ဆောင်ချင်တာတွေ လုပ်ပါလို့ ပြောတာပေါ့။ဝတ်မှုန်လည်း  ဖေဖေကို တွေ့လိုက်ရစကားပြောလိုက်ရမှပဲ  စိတ်ပူတာတွေ့ပျောက်သွား ရပါတယ်။ ဒီတစ်ခါ  သွားရင်တော့  ဖေဖေက  အပြီးသွားတော့မှာ ပြန်မလာတော့ဘူးလို့ပြောလိုက်တော့လည်း  ဝတ်မှုန်သိပ်ဝမ်းနည်းမိပြန်ရော့………

ဖေဖေ ပြန်လာပြီးတစ်ပတ်လောက် အကြာမှာပဲ"တီမြတ်" ပြန်သွားပါတယ်။ မမခိုင်ကိုတော့မေမေက  မပြန်ခိုင်းသေးဘူးလေ…ဒီလိုနဲ့မေမေနဲ့ ဝတ်မှုန်ကဈေးသွား ဆိုင်ထွက်မမခိုင် က အိမ်မှာ  ဖေဖေစားချင်တဲ့ ဟင်းတွေ ချက်ကျွေးနဲ့ နေ့ရက်တွေကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာပေါ့။

ဖေဖေ ကတော့ ဆိုင်ကို လိုက်လာလဲ ခဏပဲနေပြီး ပြန်ပါတော့တယ်။    တစ်ခါတစ်ရံ သူ့မိတ်ဆွေတွေ ကဝတ်မှုန်တို့  အိမ်လာတယ်။တစ်ခါတစ်ရံဖေဖေက သူတို့ဆီကို သွားတာပေါ့။ဖေဖေကို  ကြည့်ပြီး ဝတ်မှုန် မှာ အတော်အေးချမ်းမှု့ကို တွေ့ရတယ်။

ဘာလိုချင်မှု့မှလဲ  မရှိဘူး…လိုချင်မှု့မရှိတော့ အေးဆေးဖြစ်ပြီပေါ့ရှင်။ဝတ်မှုန် ခံစားချက်မှာတော့  ပိုက်ဆံ လိုချင်မှု့ မဖြစ်ပေမဲ့တစ်ခုခုလိုနေသလိုပါပဲ။မေမေ ဆီမှာလဲ ဖေဖေလိုမူ ိး အေးချမ်းမှု့ကိုတော့  ဝတ်မှုန် ရှာမတွေ့သေးဘူး။လိုချင်တာ တစ်ခုခုရှိနေရင် စိတ်မချမ်းသာဘူးနော်……။ တစ်နေ့တော့  ဆိုင်ကို မိထိပ်ထား ရောက်လာပါရော့ ကိစ္စကတော့  ဝတ်မှုန် တို့ရဲ့မင်းသားချော နဲ့ တွေ့ရဖို့ပေါ့။သူ့ကိုကူညီမယ်ပြောထားတာ  တော်တော်လေး  ကြာသွားခဲ့ပြီ။

နောက်ရက်မှာ  မမခိုင် လည်း ပြန်တော့မှာ ဆိုတော့  နောက်တစ်ပတ် ဈေ းပိတ်ရက်မှာ အိမ်ကို လာဖို့  အဆင်ပြေနိုင်ကြောင်း ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။

........................................................................................................

အခန်း ( ၉ )

ဒီတစ်ပတ် ဈေးပိတ်ရက်မှာတော့ အဆင်ပြေသွားရပါပြီ။ထိပ်ထား ကို သံဒိုင်နဲ့ လာလို့ရပြီဆိုတဲ့အကြောင်း သတင်းပို့လိုက်တယ်။

ဖေဖေ က သူ့တရားမိတ်ဆွေဆီ သွားမှာဖြစ်သလိုမေမေကလည်း ကိစ္စတစ်ခုနဲ့အပြင်သွားမယ်တဲ့ဝတ်မှုန် ခုလို သူတို့ကို ကူညီနိုင်တာကလည်းနှစ်ယောက်လုံး သူငယ်ချင်းတွေလေ ဖေနဲ့မေအိမ်ပြန်လာလို့တွေ့သွားရင်လည်း အရေးမကြီးဘူး အိမ်လာလည်တာလို့ ပြောလိုက်ယုံပဲ..အဲ ဟိုဒင်း ဟိုဟာ လုပ်နေတုန်း ပက်ပင်းမမိဖို့တော့ လိုတာပေါ့နော်။ 

မိထိပ်ထား တို့ ဝီရိယကောင်းပုံများ ၉ နာရီပဲ ရှိသေးတယ်အိမ်ရောက်လာတယ်။ မေမေကတော့ အိမ်က ကားနဲ့ သွားနှင့်ပြီ။ဖေဖေ ကတော့ သူ့မိတ်ဆွေ လာခေါ်မှာမလာသေးတော့ မသွားရသေးဘူး…။ထိပ်ထားတို့ ဒီနေ့ ပိုအလှပြင်လာသလားလို့ဝတ်မှုန်ထင်မိတယ်။အဲ့ဒီ မျက်နှာအလှတွေ ကိုဟိုကကောင်ကစိတ်ဝင်စားမှာ မဟုတ်ဘူး တွေ့တာနဲ့ အပေါက်ရှာပြီး ထည့်မဲ့ကောင်………ဝတ်မှုန် ထိပ်ထားတို့ တွေ့ဖို့နေရာ  ဒီတစ်ခါတော့ သေချာ လုပ်ပေးဖြစ်တယ်။

အစကဝတ်မှုန့်အခန်းတောင် ပေးသုံးဖို့ရာ  သံဒိုင်ကမိမိ အခန်းကို သိနေတာမို့ မပေးဖြစ်တာ။ဒါကြောင့်အပေါ်ထပ်က အိမ်ကို ဧည့်သည်တွေလာရင် အိပ်ဖို့ထားတဲ့ အခန်းထဲကို ပေးတွေ့မယ်လို့ စီစဉ်ဖြစ်တယ်။ အဲ့အခန်းမှ ဘယ်နားကနေ ဘယ်လို ကြည့်လို့ရတယ်ဆိုတာဝတ်မှုန် သိတယ်လေ… မေမေလည်း သိပ်မဝင်ဖြစ်တော့ မရိပ်မိနိုင်ဘူးလေ…မီးဖိုခန်းထဲဆိုဟိုတစ်ခါလိုစစ်လားမေးလားတွေလုပ်နေဦးမှာ။

မနေ့က ဈေးက အပြန် အဲ့ အခန်းထဲ သန့်ရှင်းရေး ဝင်လုပ်တော့  ဘာမှ လုပ်စရာ မလိုပါဘူး..မမခိုင် နေသွားတာဆို တော့…ထိပ်ထားမှပဲ ဝတ်မှုန် ဒီလောက်ကြီး စိတ်ပါလက်ပါ ဘာကြောင့်ကူညီရတာလဲဆို တော့…သံဒိုင်နဲ့ ပက်သက်တဲ့ မိန်းမတွေက  ဝတ်မှုန်ထက် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးတဲ့သူတွေ များတယ်။

လုပ်ကျ ပြီဆိုရင်လည်း အဲ့ဒီမိန်းမတွေကအရှက်ကုန် ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားကျ တာလေ…မိန်းမတစ်ယောက် အိပ်ယာထက် ရောက်ရင်အရှက်ကုန်ရမယ် ဆိုတဲ့ ရှေးက စကားကိုပီပီပြင်ပြင် လိုက်နာ သူတွေလေ ဟင်း ..ဟင်း။

ဟော အခု  နန်းထိပ်ထားစံ ကျ  ဝတ်မှုန်နဲ့ body က သိပ်မကွာဘူး။သူကတောင် ဝတ်မှုန်ထက် ဖင်တွေ ရင်တွေ ပိုလှ ပိုကြီးသေးတယ်လေ…ဒီလိုမိန်းမနဲ့ ကျ  သံဒိုင် ဘယ်လို ကိုင်တွယ် လုပ်မှာလဲစိတ်ဝင်စားမိတာတော့ အမှန်။

ဝတ်မှုန်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အခူ ိးအစား နည်းနည်းတူတဲ့ မိန်းကလေးကို သံဒိုင်လုပ်မှာ ဘာကြောင့် ဒီလောက် စိတ်ဝင်စားမှန်း ဝတ်မှုန် မသိ ……မုန်းတာကတော့ တစ်ပြားသားမှ လျှော့မသွားခဲ့ဘူး။

ဖေဖေ သူ့မိတ်ဆွေလာခေါ် လို့ ထွက်သွားမှသံဒိုင် ရောက်လာတယ် သူလည်းအိမ်ကနေလှမ်း ကြည့်နေတာ နေမှာပေါ့။ထိပ်ထားတို့ကသံဒိုင် ရောက်လာတော့ သိပ်ရှက်နေသလို…

"ထိပ်ထားရေ အပေါ်ထပ်သွားလိုက်နော်ဟိုဘက် ထိပ်က အခန်းလေးလေ… ဒီဘက်အခန်းကို သွားမဝင်နဲ့နော် အဲ့ဒါ မေမေ အခန်းကြီး မိုးမီးလောင်သွားလိမ့်မယ်ဟဲ့"………

မေမေ နဲ့ ဝတ်မှုန်က အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်တာလေ တစ်ယောက်တစ်ခန်း…ဖေနဲ့ မေ က အတူမအိပ်တာ ကြာခဲ့ပြီ…ဘာဖြစ်မှန်းတော့ ဝတ်မှုန် မသိဘူး…ဒင်းတို့တက်သွားတာ နည်းနည်းကြာမှဝတ်မှုန်လည်း လိုက်တက်ပြီး ချောင်းကြည့်ရတာပေ့ါ…စကားတွေ ပြောနေကြတာ ထိပ်ထားက ရင်ခွင်ထဲမှာ…သင်ဇာတို့ မမတို့နဲ့ ကွာလိုက်တာထိပ်ထားရယ် လို့ ဝတ်မှုန် ငြီးမိတယ်……

ဝတ်မှုန်တောင် စိတ်မရှည်ချင်တော့ပါလား..ဘာလားပေါ့လေ  ခစ်.. ခစ်..သံဒိုင်က နှုတ်ခမ်းတွေနမ်းတော့ မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ပြီး ငြိမ်နေတယ်……ဟိုတစ်ယောက်ကတိုက်ပွဲဝင်နေကျ မို့ ဒီနေရာတိုက်ပြီးရင် ဟိုနေရာတိုက်မယ် အသိရှိပြီးသားလက်က အင်္ကျီပေါ်ကနေ ထိပ်ထား နို့တွေကိုကိုင်တယ်…ပွတ်သပ် နူးနပ်နေတုန်း ရှိသေးမိထိပ်ထားတို့ "တ..ဟင်း..ဟင်း"ဖြစ်နေရပြီ-

" ကိုကိုရယ် ချစ်တယ်.… ထိပ်ထားကို မေ့မသွားနဲ့နော်"…

လို့ ချွဲပြီးပြောနေသေးတာ--ဒီအချိန်က စာတွေဖတ်ပြီး ကဗျာတွေဆန်ရမှာမဟုတ်ဘူး ထိပ်ထားရေ တဏှာစိတ်တွေနဲ့သာမုန်တိုင်းထန်ပေတော့ဟဲ့……သံဒိုင်က ပွတ်ရင်းနမ်းရင်းနဲ့ပဲ ထိပ်ထား အင်္ကျီတွေ အားလုံးချွတ်ပြီးသွားပြီ… နို့ဆိုဒ်ကတော့ဝတ်မှုန်နဲ့ သိပ်မကွာဘူးလို့ စိတ်ထဲက ယှဉ်မိသေးတယ်…သံဒိုင် လုံချည်ကို စချွတ်တယ်..ပြီးတော့ ပင်တီပါထပ်ချွ တ်ဖို့လုပ်တော့…

" အကုန်လုံး ချွတ်မှာလား ကိုကိုရယ်…ထိပ်ထား ရှက်တယ် ပြီးတော့ ကြောက်တယ်"

" ဘယ်သူကိုရှက်ပြီး ဘယ်သူကိုကြောက်ရမှလဲထိပ်ထားလေး ရယ်"

" ဒီက ကိုကို  ကို ရှက်တယ် ကိုကိုရဲ့ဟိုဟာကြီးကို ကြောက်တယ်လေ"

" ကြောက်စရာ မကောင်းပါဘူး ထိပ်ထားရဲ့ရော့ ကိုင်ကြည့် ဒီတစ်ခါတော့ သင်ဇာ စုပ်မထားပါဘူး…ထိပ်ထားကြိုက်ရင်လည်းစုပ်ပေါ့"

" ဟင့် အဲ့လို မပြောပါနဲ့ ကိုကိုရယ် နားရှက်စရာ..ထိပ်ထားက ကိုကိုပဲချစ်တာ  အဲ့ဒါကြီးကိုကျကြောက်တယ်"…

" တစ်ဦးထဲ ကိုတော့ နှစ်ယောက်မခွဲလိုက်ပါနဲ့..ထိပ်ထားရယ်… တူတူပဲဟာကို "

သေနာကောင် "တူတူပဲဟာကို" ဆိုတဲ့ အပြောမှာတော့ နှာသံတွေနဲ့ ညှို့ပြောလိုက်တာပါအယ်လယ့် ဝတ်မှုန်တောင် ဒင်း အထာတွေကိုတော်တော်များများ သိနေပြီလေ ဟင်း ဟင်း--

" ထိပ်ထား ဟာလေးကိုလည်း ကိုကို ကောင်းအောင်ယှက်ပေးမယ်--ကိုကို ဟာလည်း စုပ်ပေးနော်-"

ဒင်းက အဲ့လိုပြောတတ်တာတွေဝတ်မှုန် ကြည့်မရတာ--  ဟိုက ကိုကိုလို့ခေါ်တော့  ကိုကို့ ဟာ တဲ့။ သင်ဇာက မောင် လို့ခေါ်တော့ မောင် ရဲ့ ဟာ တဲ့… ဒင်းလုပ်သမျှခံ ကျ ပေါ့ သူငယ်ချင်းတို့ရေ…သူက ပင်တီချွတ်ပေးပြီးလို့ ထိပ်ထားဟာလေးကို ပွတ်ပေးနေပြီ ဟိုတစ်ယောက်က မျက်လုံးတွေ မှိတ်လို့-- ထိပ်ထားဟာလေးက အမွှေးပါးပါး ရှည်ရှည်တွေနဲ့…လျှာ နဲ့ မယှက်သေးဘူးအပေါ်က နို့တွေကို စို့ပြန်တယ်။

ဖြူ ဖွေးပြီးနို့သီးခေါင်းတွေ ရဲနေတဲ့ နို့ကို သူ မြတ်မြတ်နိုးနိုးကို စို့နေတာ…ဘာကြောင့်လဲတော့ဝတ်မှုန်လည်း မသိဘူးလေ………ပြီးတော့မှ ထိပ်ထား ဟာ လေးကို ယှက်တယ်

" အား အင်း"…

ထိပ်ထား တို့ အိပ်ယာပေါ်မှာတွန့်တွန့်လူးရပြီလေ…လျက်ပေးတာ နည်းနည်းကြာလာတော့ သူ့ပုဆိုးကို အကုန်လုံးချွတ်လိုက်ပြီး ထိပ်ထားလက်ကို သူ့ဟာပေါ်ကြီးတင်လိုက်တယ်။ထိပ်ထားကလည်း သူ့လက်လေးနဲ့ ရွရွလေး ပွတ်ပေးရှာပါတယ်။

ပြီးတော့ သူက အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် အိပ်လိုက်တယ်ထိပ်ထားကို ထထိုင်ပြီးစုပ်ခိုင်းတယ်။ထိပ်ထားကလည်း သူ့ကိုကို အလိုကျ  ဒါတော့ စုပ်ပေးနေရပါပြီ…ထိပ်ထားရဲ့ ခြေထောက်ကို သူ့မျက်နှာဆီဆွဲယူတယ်-- တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထိပ်ထား ပေါင်ခွကြားက သူ့မျက်နှာဆီ ရောက်သွားတော့ ထိပ်ထား ဟာ ကို ယှက်တယ်။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် video ထဲက (69) ပုံစံအတိုင်းစုပ်ကျ  ယက်ကျ တာပေါ့………။

စုပ်လို့  ယှက်လို့ ကြာမှ ထပြီး အနေအထားပြောင်းလိုက်တယ်။ထိပ်ထားကို ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး အပေါ်ကနေ လိင်တန် ကြီး ထည့်တယ်။

" အား--  အား--"

ထိပ်ထားရဲ့  စူးစူးဝါးဝါး အော်သံ ကြောင့်ဝတ်မှုန်တောင် လန့်သွားရတယ်………

" ထိပ်ဖျားလေးတောင် မဝင်သေးဘူး ထိပ်ထားရဲ့အော်လိုက်တာကွာ"

" မသိဘူး ကိုကိုရယ ်ထိပ်ထားနာမှာ  ကြောက်တယ်"

" နည်းနည်းလေး နဲ့ ခဏပဲ နာမှာပါ ထိပ်ထားရဲ့"

" အင်း ကိုကို့ ကို ချစ်လွန်းလို့နော်…"

သံဒိုင် ကိုင်ပြီး ထပ်ထည့်တယ် အောက်ကထိပ်ထားက ရုန်းတယ် အော်တယ်-- သံဒိုင်ကနှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်လိုက်ပြီး အသံတိတ်စေတယ်။ထပ်ကြိုးစား ကြည့်တယ်-- အောက်ကနေခါးကို တွန့်ပြီး မဝင်အောင် ရှောင်တယ်……ဒါတော့ မိန်းမတို့ရဲ့ မွေးရာပါ အတတ်ပညာလို့ ဝတ်မှုန် နားလည်ပြီးသားပါ……

သံဒိုင် နို့တွေကို စို့ပြီး ထပ်လုပ်ပြန်တယ်..ထိပ်ထားက သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်းထားပြီးအတင်း ငြင်းနေတယ်။ ခုနက သူပဲ ဟိုဟာကြီးကို စုပ်ပေးနေပြီး ခုကျလည်းဘာဖြစ်ပါလိမ့်နော်။ ဒါကိုတော့ ဝတ်မှုန် တကယ် နားမလည်ပါ……သူ့ အကြောင်းနဲ့သူ ရှိမှာပဲလေ_ ဝတ်မှုန် မသိနားမလည်တာတွေအများသားပါလားလို့ တွေးရင်း သူ့တို့ကို ဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်……

သံဒိုင် လည်းချွေး တောင်ထွက်နေပြီလေ…သူကထည့်ဖို့ကြိ ုးစားလိုက် ဟိုတစ်ယောက်က ရုန်းလိုက်နဲ့ အိပ်ယာ ပေါ်မှာ တစ်ပတ်လည်ပြီးသွားရပြီ…သံဒိုင် က လှုပ်ရှားမှုတွေ ခဏရပ်လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား စကားတော့မပြောကျ ဘူး…သံဒိုင်က နို့တွေကို ကိုင်တယ်တစ်ဖက်က အောက်ကို ကလိတယ်……

နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်တယ်…တံထွေးတွေ နဲ့ သူ့ဟာကြီးကို သုတ်တယ်ထိပ်ထား ဟာ လေးကိုလည်း သုတ်ပေးတယ်..ပြီးတော့ နမ်းပြန်တယ်။အိပ်ယာရဲ့ ခြေရင်းပိုင်းထိ နည်းနည်းခြင်း ထိပ်ထားကို ရွှေ့ ယူလိုက်တယ်။ထိပ်ထား ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ပူးကိုင်ပြီး ခေါင်းကို ကျော်ပြီး ဖိထားလိုက်တယ်။

ပေါ်လာတဲ့ ထိပ်ထားရဲ့ ဂျိုင်း ဖွေးဖွေးကို လျှာ နဲ့ ယှက်တယ်…

" ယား တယ် ကိုကို ဂျိုင်း ကို မယှက်ပါနဲ့"တဲ့

အဲ့ကျ မှ နို့တွေ ကို စို့ပြန်တယ်လေ……စို့ နေရင်း သံဒိုင်က သူ့ ဟာ ကြီးကိုင်ပြီး ထိပ်ထားပစ္စည်းကို ပွတ်တိုက်ပေးနေတယ်……ထိပ်ထား"တ ဟင်း ဟင်း…" ပြန် ဖြစ်လာတော့သံဒိုင်က နို့စို့နေတာရပ်ပြီး အပေါက်ကို သေချာချိန် ခါးလေးနှိမ့်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ တွေ့လိုက်ရတယ်………

" အား အမလေး သေပါပြီ! ကိုကိုရယ်"

သံဒိုင်က ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး သူ့ခါးလေးနှဲ့ လိုက် သူ့ဖင် ကြွလိုက်နဲ့ တစ်ချက်ခြင်း…အပေါ်ကနေ  လုပ်နေတော့တယ်။

" ပြန်နှုတ်လိုက်ပါ ကိုကို ရယ်..ထိပ်ထား မခံနိုင်ဘူး……အီး "

ဝင်သွားပြီးပြီ မို့  သံဒိုင်ကချုပ်ထားတဲ့ ထိပ်ထား လက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ ဟိုတစ်ယောက်ကလည်း အောက်ကနေ ရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်းလိုက်နောက်ကျောပြင်တွေ ထုလိုက်နဲ့ ပါးစပ်က

" ကိုကို မကောင်းဘူး…ကိုကို မကောင်းဘူး"နဲ့

သံဒိုင်က လုပ်နေရင်းပဲ  နည်းနည်းထပ်ကြမ်းလုပ်ပုံရတယ်………

" အား အား သေပါပြီ မေမေရေ ကယ်ပါဦး.… အား…ရက်စက်တယ် ကိုကိုရယ်"တဲ့

ထိပ်ထားပဲ ခုနကကျ  ချစ်တယ် ကိုကိုရယ်ဆိုလို့..ဟိုက ပြန်ချစ်ပေးတာ နေမှာပေါ့ ခံပေါ့ကွယ်…

" အား အီး နာလိုက်တာ--အား  အား"

အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတာ တော်သေးတယ်..အော်သံကြီးက ကျယ်လိုက်တာ ထိပ်ထားရယ်..သင်ဇာတို့ မမတို့က အော်တော့အော်တယ်ထိပ်ထားလောက်တော့ မကျယ်ဘူးလေ……သံဒိုင် လည်း ပွဲသိမ်းတော့မှာမလို့ထင်တယ်..လုပ်ချက် ဆောင့်ချက်တွေက ပိုမြန်လာတယ်--

ထိပ်ထား ရဲ့ အော်သံ တွေကလည်း ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အတူ ပိုအော် ပိုမြန်လာတယ်…သံဒိုင် က ထိပ်ထား ပုခုံးတွေကို ကျောပြင်အောက်ကနေ ပြန်ဆွဲကိုင်ပြီး ခပ်မြန်မြန်လေးလုပ်ရင်း… " အား ထိပ်ထား ထိပ်ထား"နာမည်ရေရွတ်ရင်း ငြိမ်သွားပြီး ထိပ်ထားအပေါ်သူ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး မှောက်ဖိချ လိုက်ပါတော့တယ်……ခဏနားပြီးချိန်မှ ထိပ်ထားက

" ထပါဦး ကိုကိုရယ် လေးလိုက်တာ အောက်ကလူမှာ အသက်ရှု မရတော့ဘူး"

" sorry … ထိပ်ထား  ကိုကို မောသွားလို့ပါ"

" ကိုကို မကောင်ဘူး အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ"

" ခုရော နာနေသေးလား"

" မသိဘူး နာတော့နာနေတယ်"

" ဘယ်လိုကြီးလဲ ထိပ်ထားရယ်.. မသိဘူး..နာတယ် ဆို တော့"

" မသိဘူးကွာ မမေးနဲ့တော့"

" ခု ကောင်းတာရော သိလိုက်ရဲ့လား..နောက်တစ်ခါမှ ပိုကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်..ထိပ်ထားက ခုမှ စတွေ့ဖူးတာကို"

" တော်ပါပြီ ကိုကိုရယ် ထိပ်ထား ကြောက်ပါပြီ"

အဲလိုတွေသာပြောနေတာ နောက်တစ်ခါလည်းလာတွေ့ ဦးမှာပဲလို့ ဝတ်မှုန် မိန်းကလေးချင်းသိနေတယ်လေ။ခုကျ လည်း အရမ်းအော်ခဲ့တဲ့ထိပ်ထား မဟုတ်တော့သလိုပဲဘာကြီးမှန်းမသိနောက်နေ့မှ သင်ဇာ ကိုပြောပြပြီး မေးကြည့်ရဦးမယ်လို့တေးထားလိုက်တယ်……။

သံဒိုင် ပြန်သွားပြီးတော့မှ ဝတ်မှုန် နဲ့ ထိပ်ထားစကားပြောရတာပေါ့။ထိပ်ထားလေ သူ့သူငယ်ချင်းမ  ရွှေပိုးကျ  "ရွှေပိုးတို့ ဘယ်လောက် ကဲလဲမသိဘူး လမ်းလျောက်တာတောင်ယိုင်နေပြီတဲ့ ပြောခဲ့တာ ပြောခဲ့တာလေ ဟီးဟီး ခု သူကျအပေါ်ထပ် ဆင်းလာတော့ 'ကွ တ တ' နဲ့လျှောက်လာရတယ်…ဝတ်မှုန် မလှောင်ရဲပါဘူး။

ပြောပြတာပါ…ကိုယ်အလှည့်ကျ ဘယ်သူနဲ့တွေ့ပြီးဘယ်လိုဖြစ်မယ်မှန်းမှ မသိတာလေ………

" ထိပ်ထား ရယ် ဘာဖြစ်တာလဲကွာ အော်..လိုက်တာ အပြင်ကတောင် ကြားရတယ်"

" သိဘူး မေးပါနဲ့ မှုန်ရယ် ထိပ်ထားရှက်လို့ပါ..ရေလေး လှမ်းပါဦး သောက်ချင်လို့"

ရေဘူးထဲက ရေ ဖန်ခွက်ထဲ ထည့်ပြီးပေးတယ်..ထိုင်နေရာက ကုန်းယူပြီးသောက်လိုက်တယ်…ရေသောက် ဖန်ခွက်ကို စားပွဲပေါ် ချ ပြီး………

" အင်း  စပ် လိုက်တာ မှုန်ရယ်"တဲ့

" ဘယ်လို ထိပ်ထား" ဝတ်မှုန် တကယ် ရယ်ချင်သွားမိတယ်……

" အာ-- ပြန်တော့မယ် မှုန်"

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>