ရဲသွေး နီနီ အပိုင်း ( ၂ )

ရဲသွေး နီနီ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ငါ့လင် သာဂိ 

အခန်း ( ၄ )

ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်း၏ အစီအစဉ်ဖြင့် လယ်ထဲသွားမည်ဟု သီတင်းလွှင့်ကာ ရွာမှ လူငယ် အချို့နှင့် မိန်းမပျိုများ အဖွဲ့ခွဲ၍ မင်းဝန်တောထဲသို့ အလျှိုလျှို ထွက်ခဲ့ကြသည်။ လယ်တောတွေက တောင်ကြားမှာ ရှိသဖြင့် သူကြီး ကျောက်လုံးနှင့် ဂျပန်အဖွဲ့ မရိတ်မိပေ။ ရွာထဲတွင် ကာလသား အချို့နှင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများသာ ကျန်ခဲ့သည်။ မိလုံးလည်း သက်သာလာသဖြင့် မြနှင်းနှင့်အတူ စခန်း ၁ သို့ လိုက်ခဲ့သည်။

စခန်းသို့ ရောက်သော် ရဲသွေး၏ အစီအစဉ်ဖြင့် နေရာချပေးသည်။ တိုက်ခိုက်ရည် ပြည့်ပြီးသား လူငယ် 5 ဦးကို မှာစရာရှိတာ မှာကြားပြီး စခန်း ၂ သို့ လုံခြုံရေးတာဝန် ပေးလိုက်သည်။ စခန်း ၁ တွင် ကျန်ရှိနေသော လူငယ်များအား ရဲသွေးမှ တိုက်ခိုက်ရေး ပညာ သင်ကြားပေးနေသည်။ 

"ရဲသွေးရေ၊ မနက်ကြရင် အင်အားဖြည့် လာမဲ့ ဂျပန် လူအင်အားနဲ့ လမ်းကြောင်း အတိအကျ သိရမယ်၊ မင်းနဲ့ ညိုမောင် နှစ်ဖွဲ့ ခွဲပြီး လမ်းက ဖြတ်တိုက်ပါ၊ ဦးအောင်ကောင်းတို့က ရွာသားတွေ လုံခြုံရေးအတွက် ကြိုတင် စီစဉ်ထား လိမ့်မယ်၊  လမ်းမှာ ထောင်ချောက်စင်ဖို့နဲ့ တိုက်မယ့် ဗျူဟာကတော့ မင်း ကျွမ်းကျင်ပြီးသားဘဲ"

"စိတ်ချပါ ကပ္ပိယကြီး၊ ဒါနဲ့ သီတင်းပေးက ဘယ်သူလည်းဗျ"

"ဒါက လျှို့ဝှက်ချက်ကွဲ့"

.............................................................................................................................

ရွာတောင်ဘက်က ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးထဲတွင်

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အားးး ရှီးးးး ကောင်းဒကားးး မေလေး တော်တယ်၊ ဟားးးးးး"

ထိုင်ခုံပေါ်တွင် အငြိမ့်သား ထိုင်ရင်း မေလေး လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို ဟာကိရိ ဇိမ်ခံနေသည်။ စိတ်ထဲက မသတီသော်လည်း တာဝန်ကြောင့် ဟာကိရိအလိုကျ သူသင်ပေးသည့် အတိုင်း လီးကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေသည်။ စောနက ဦးကျောက်လုံးနှင့် ဟာကိရိတို့ တိုင်ပင်နေသော စကားများ ကြားရသဖြင့် ယခုလို လီးစုပ်ပေးရတာ တန်သည်ဟု မေလေး ခံယူလိုက်သည်။ 

"စုပ် စုပ် စုပ်စမ်း ပြွတ်ပြွတ် အွတ်အွတ် ပလပ်ပလပ် ပျစ်ပျစ် အားးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးးးး"

ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသော ဟာကိရိ၏ သုပ်ရည်များကို မျိုချလိုက်ရသည်။ 

"ကောင်းလိုက်တာ မေလေးရာ ဟားး"

ဟာကိရိ၏ လီးနွေးနွေးကြီးက ပါးစပ်ထဲမှာ ပျော့ခွေ၍ နေသည်။ စိတ်မပါသော်လည်း လီးစုပ်ပေးနေရင်း မေလေး၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်။

"ပြန်စုပ်ပေးစမ်း၊ တောင်လာအောင် ပြန်စုပ်ပေး"

"ပလောက်ပေါက် ပြွတ်ပြွတ် ဟားးးးးးး"

လီးပျော့ပျော့ကြီးကို ပါးစပ်ထဲတွင် ငုံကာ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သဖြင့် ဟာကိရိ၏ ကိုယ်လုံးကြီး တွန့်လိမ်သွားသည်။ အဝတ်အစား ဗလာဖြင့် ဟာကိရိ လီးကို ကုန်းကုန်းကြီး စုပ်နေသော မေလေး၏ စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ဦးကျောက်လုံးအား လက်ရပ်ခေါ်နေသလိုပင်။ ဒီရက်ပိုင်း မြို့က ဂျပန်စစ်သားများ အင်အားဖြည့် ရောက်မည်ဖြစ်သဖြင့် ပါလာမည့် အရာရှိကို ဧည့်ခံရန် မေလေးအား ခေါ်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး ဧည့်သည် မလာခင် ဇိမ်ခံနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ လဟ်ဆောရွာသား ညိုမောင်က ဂျပန် တစ်ယောက်ကို သက်လိုက်ပြီး ဦးအောင်ကောင်းတို့ အဖွဲ့ ပုန်ကန်နိုင်သည်ဟု တွေးထားသဖြင့် ရဲသွေးတို့ လှုပ်ရှားမှုကို သတိမထားမိကြပေ။ 

ဦးကျောက်လုံးသည် တင်းမာနေသော လီးကြီးကို အကြောလျှော့ရန် မေလေး၏ ကုန်းထားသော ဖင်ကြီးနောက်သို့ မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ပြီး လီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေလေး၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အု!!! ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အုအုအွတ်အွတ် ဇွိဇွိဗျိဗျိ အအအအ ဗျိဗျိဗွတ်ဗွတ် အအအအ"

ဦးကျောက်လုံး၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသဖြင့် ဟာကိရိ၏ လီးကို ကောင်းကောင်း မစုပ်ပေးနိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် ဟာကိရိ၏ လီးအား လက်ဖြင့် ကွင်းတိုက်ပေးရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးနေသည်။ မေလေး၏ စောက်ပတ်လေးက စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။ 

"မေလေး ငါ့အပေါ်က တက်စောင့်စမ်း"

ဟာကိရိက ပြောသဖြင့် ဦးကျောက်လုံး  လိုးတာကို ရပ်၍ လီးကို မေလေး စောက်ပတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။ မေလေးလည်း ဟာကိရိအပေါ် ခွလိုက်ပြီး တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်တွင်တေ့၍ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အိ အိ ဟားးးးးးး"

လီးတစ်ဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် ဟာကိရိ နောက်က ထိုင်ခုံကျောမှီကို ကိုင်ကာ ဆီးခုံခြင်း ဖိပွတ်ရင်း ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်း၍ လိုးပေးလိုက်သည်။

"ပျစ်ပျစ်ပျိပျိ အအအဟားးးး ဇိဇိဇွိဇွိ အအအအ ရှီးးးး ပြွတ်ပြွတ်ပျစ်ပျစ် အအအအ"

ဟာကိရိလည်း မေလေး၏ နို့တစ်ဖက်ကို စို့လိုက်၊ ကျန်တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ညှစ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ဦးကျောက်လုံးက ခါးကို လာကိုင်သဖြင့် မေလေး ဟာကိရိကို အပေါ်မှ ကပ်ပွတ်၍ လိုးခြင်းကို ခတ္တ ရပ်လိုက်သည်။ သူမအား ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ ညှပ်လိုးတော့မည်မှန်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဖင်ပေါက်ကို လီးဒစ် နွေးနွေးကြီး လာထိသဖြင့် စအိုပေါက်လေး ကျုံ့မိသည်။

"ဇွိ  ဇွိ  ဇွိ!!!! အ"

လီးဒစ်ကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်လာသည်။ မေလေး အံကျိတ်ထားမိသည်။ 

"အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗုဗု!!!! အူးးးးးး"

လီးကြီးက ဖင်ပေါက်လေးထဲ မဆန့်မပြဲနှင့် ရက်စက်စွာ ဝင်လာသည်။ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်နှင့် မေလေး၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ စောင့်လိုးတော့သည်။

"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!! အီးးးးးး ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အားဟားးဟားးး ဗျိဗျိဇွိဇွိ အူးးးဟူးးးဟူးးးး"

ဟာကိရိကလည်း အောက်မှ ပင့်ပင့် လိုးသည်။ လီးနှစ်ချောင်းက ဖင်ပေါက်နှင့် စောက်ပတ်ထဲ ကျပ်သိပ်စွာ ဝင်ထွက်နေသည်။ မေလေးလည်း နာကျင်မှုဒဏ်ကို အံကျိတ်ခံနေရသည်။

"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!!!အားးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!! အအအအ အားးးးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးးး"

စောက်ပတ်ထဲရော ဖင်ပေါက်ထဲပါ သုပ်ရည်များ ဝင်လာသည်နှင့် မေလေး စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရည်များ ညှစ်ထုပ်ကာ တချီ ပြီးသွားကြသည်။ 

"ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု ဟူးးးးးးးးးးးး"

ဦးကျောက်လုံး၏ လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲမှ ပျော့ခွေကာ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖင်ထဲမှ သုပ်ရည်များ အံထွက်လာသည်။

"ဘီလူးညီနောင်ကို ပြုစုလိုက်ပါဦး"

ဟာကိရိအပေါ် ခွထိုင်ထားရာမှ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်နှင့် မေလေး ပေါင်ကြားတွင် သုပ်ရည်များ စီးကြလာသည်။ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲနေသော ဘီလူးကြီး၏ အပေါ် တက်ခွကာ လီးကို စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အိ အိ ဟားးးးးးး"

ဟာကိရိ လီးထက် ကြီးသော လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်ကာ သားအိမ်ကို ထောက်နေသည်။ ဘီလူးငယ်က သူ၏ လီးကို တံတွေးစွပ်ပြီး မေလေး၏ စအိုပေါက်ကို တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေလေး၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!! "

.....................................................................................................................

ကပ္ပိယကြီး၏ သီတင်းက တိကျလွန်းသည်။ ရဲသွေးတို့အဖွဲ့ တောင်ထိပ်တွင် အဆင်သင့် နေရာယူထားကြသည်။ နေလုံးကြီး အနောက်ဖက် တောင်တန်းအောက်သို့ တဖြည်းဖြည်း နိမ့်ဆင်းသွားပြီ။ တောင်ကြားလမ်းတွင် ဖုန်များ အလိပ်လိပ် တက်လာသည်။

"ကိုညိုမောင်ရေ၊ ခွေးမျိုးတွေ လာပြီ၊ ခင်များတို့အဖွဲ့က အနောက်ဘက် တောင်ထိပ်မှာ နေရာယူပါ၊ ကျုပ် အချက်ပေးတာနဲ့ ထောင်ချောက် ကြိုးတွေကို ဖြက်ချလိုက်၊ ဦးအောင်ကောင်းတို့ အဖွဲ့က ဒင်းတို့ ပြန်စုတ်ပြေးမဲ့ လမ်းမှာ နေရာယူ၊ ဒီကောင်တွေ သွေးပျက်ပြီး ရမ်းသန်း ပစ်လိမ့်မယ်၊ ကျည်ကုန်မှ လူခြင်း လုံးမယ်၊ လေးသမားတွေ အသင့်ပြင်ထားဟေ့"

ဂျပန်တွေ တောင်ကြားထဲ ဝင်လာပြီ။ ညိုမောင်တို့အဖွဲ့ ရင်တထိပ်ထိပ်နှင့် ရဲသွေး၏ အချက်ပေးသံကို နားစွန့်နေကြသည်။ စုစုပေါင်း အင်အား 30 ခန့် ရှိသည်။ နောက်ဆုံးက တစ်ယောက်ပါ တောင်ကြားထဲ ရောက်သည်နှင့်

"စမယ်ဟေ့!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ရဲသွေး၏ အချက်ပေးသံ ကြားရသည်နှင့် ညိုမောင်တို့ ကျောက်တုံးခလုပ် ကြိုးများကို ဖြက်လိုက်သည်။

"ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ်!!!! ဝရောရောရော ဒုန်းးး ဒုန်းးး ဒုန်းးးး"

"ဟဟ ဘာဖြစ်တာလည်း၊ ဟာ ကျောက်တုန်းတွေ ကျောက်တုန်းတွေ ပြေးပြေး ရန်သူရှိတယ် ပြေးကြဟေ့"

"ဝုန်းးးး ဒုန်းးးး အားးးးးး အားးး အားးးး"

ကျောက်တုံးကြီး 10 လုံးခန့် ရှေ့နောက် ဝဲယာ တောင်ကုန်းပေါ်မှ အရှိန်နှင့် ကျလာသဖြင့် မည်သို့မျှ ပြေး မလွတ်နိုင်။ ဂျပန်အချို့ ကျောက်တုံးပိ၍ သေလေပြီ။

"ပစ်"

"ဝှစ် ဝှစ် ဝှစ် ဝှစ် အားးး အားးး အားးးးး"

သွေးရူးသွေးတန်းဖြင့် ပြေးနေသော ဂျပန်အချို့လည်း ဒူးလေးမျှားထိကာ အတုန်းအရုံး လဲကျကုန်သည်။

"ရန်သူ!!! ရန်သူ!!! ပစ် ပစ်"

"ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်းးးးး"

တောင်ကြားတစ်ခုလုံး အော်ဟစ်သံ၊ သေနက်ပစ်သံများ ဆူညံကုန်၏။ ရဲသွေး ပြောသည့်အတိုင်း ဂျပန်များ ကြောက်လန့်ကာ ရမ်းသမ်း ပစ်ကြသည်။ ဂျပန်တွေ ပစ်ရင်း ကျည်ကုန်ချိန်တွင် ကျည်ထည့်ရန် အချိန် မပေးတော့။

"တက်!!!!!!! ကျားးးးးးးးးးးးးး"

တောင်ကုန်းပတ်ဝန်းကျင်မှ ဓါးများဖြင့် ပေါ်လာသော လူအုပ်ကြီးကြောင့် ဂျပန်များ သွေးပျက်သွားသည်။

"ချွန် ချွန် ချလွန် အားးးးး ဝှစ်ဝှစ်ဝှစ် အားးးးးးးး"

တချို့ ဂျပန်တွေ အနောက်ဘက်သို့ ပြန်ပြေးရာ ဦးအောင်ကောင်းတို့ အဖွဲ့က စီး၍ တိုက်ခိုက်သည်။နာရီပိုင်းအတွင်း တိုက်ပွဲ ပြီးစုံးသွားသည်။ ဂျပန်တစ်ယောက်မှ အသက်ရှင်ခွင့်မရှိ။ ညိုမောင်နှင့် တပ်သား အချို့သာ ဒဏ်ရာ အနည်းငယ်ရသည်။ အလောင်းများအား တောထဲတွင် မြေမြှုပ်ပြီး ၎င်းတို့ ပါလာသော ရိက္ခာ လက်နက်များ သိမ်းစည်းကာ စခန်းသို့ ပြန်ခဲ့သည်။အပြန်လမ်းတွင်

"သူကြီး၊ ကျုပ်မိန်းမရော"

ဦးအောင်ကောင်းသည် ညိုမောင်အား တွေတွေကြီး ကြည့်ရင်း

"မနှောင်း ဆုံးရှာပြီ ညိုမောင်"

"ဗျာ!!!!!!!!!!"

"ညိုမောင်!!! ညိုမောင်"

ဦးအောင်ကောင်းနှင့် ရဲသွေးတို့ လယ်ဆောရွာဘက် ပြေးသွားသော ညိုမောင်၏ နောက်သို့ လိုက်ခဲ့ကြသည်။ 

...............................................................................................................................

မနှောင်းအား မြှုပ်နှံ့ထားသော မြေပုံလေး ဘေးတွင် ညိုမောင် ဒူးထောက်ကာ ငိုနေသည်။

"ဖြစ်ရလေ မနှောင်းရယ်၊ ငါ့ကြောင့် နင် အဖြစ်ဆိုးနဲ့ ကြုံရတာ၊ တောက်!!! ခွေးမျိုးတွေ၊ မင်းတို့ကို ငါသက်မယ်၊ ငါ သက်မယ်"

"ကိုညိုမောင်၊ စိတ်ထိမ်းစမ်းဗျာ၊ ကျုပ်တို့ လူမျိုးတွေ ဒီလို အဖြစ်ဆိုးမျိုး ထပ်မကြုံရဖို့ ခင်များမှာ တာဝန် အများကြီး ရှိသေးတယ်ဗျ၊ ခင်များ ကမူးရှူးတိုး လုပ်လို့ မရဘူးးး"

သူ့အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ပြောသော ရဲသွေး၏ စကားကြောင့် ညိုမောင် ငြိမ်ကျသွားသည်။

"မနှောင်း အသက်စွန့်တာ ခင်များ တစ်ယောက်ထဲအတွက် မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ခင်များရှိတဲ့နေရာကို ပြောလိုက်ရင် ခင်များ သေရုံတင် မကဘူး၊ ကျုပ်တို့ တော်လှန်ရေးကြီး ပျက်သွားမှာ၊ ဒါ့ကြောင့် မနှောင်းက တမျိုးသားလုံး အတွက် အသက်ကို စွန့်သွားတာဗျ၊ အသိရှိစမ်းပါဗျာ၊ အချိန်တန်ရင် ကျုပ်တို့ရဲ့ ဗမာ့သွေး ဘယ်လောက် နီကြောင်း ရဲကြောင်း ဒင်းတို့ သိစေရမယ်၊ ကျုပ်တို့ စည်းစည်း လုံးလုံးနဲ့ တွန်းလှန် တိုက်ထုပ်ဖို့ ဒီ စစ်ဆင်ရေးကို ကပ္ပိယကြီးက "ရဲသွေး နီနီ" စစ်ဆင်ရေးလို့ အမည်ပေးခဲ့တာ ကျုပ်ကို ကိုယ်စားပြုတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ တမျိုးသားလုံးကို ကိုယ်စားပြုတာ"

...............................................................................................................

စခန်း ( ၁ ) တွင်

"အားးးး စပ်တယ်၊ စပ်တယ်၊ ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ မိလုံးရာ"

ကြွက်သား အပျိုင်းပျိုင်းဖြင့် ယောက်ျား ပီသသော ညိုမောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ ဒဏ်ရာများအား ဆေးလိမ်းပေးနေရင်း

"ဂျပန်ကို တိုက်တာကျ မကြောက်ဘူး၊ ဒါကျတော့ အော်နေတယ်၊ တကတည်း ယောက်ျား မဟုတ်တာ ကျနေတာဘဲ"

"ယောက်ျားက ယောက်ျား၊ စပ်တာက စပ်တာ တခြားစီဘဲဟ"

အနာကို ဆေးလိမ်းပေးရင်း စကားနာ ထိုးနေကျသော ညိုမောင်နှင့် မိလုံးကို ကြည့်ကာ မြနှင်းနှင့် ရဲသွေး ပြုံးမိသည်။

"ပင်ပန်းသွားပြီလားဟင်"

"တိုင်းပြည်အတွက်ဘဲကွယ်၊ ဘယ်လိုလုပ် ပင်ပန်းမှာလည်း၊ နောက်ပြီးတော့ ကျုပ်ဘေးမှာ ချစ်ရတဲ့ အပျိုချောလေး ရှိနေတာဘဲဟာ၊ ရှလွပ်"

"အို!!! ကိုရဲနော်၊ သိပ်ဆိုးတာဘဲ သွား"

ရှက်ရှက်နှင့် ရဲသွေးအား တွန်းလွှတ်ကာ အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသော မြနှင်းအား ကြည့်ပြီး တဟားဟား ရီနေသည်။

"ကိုရဲသွေးကလည်း၊ ရီမနေနဲ့၊ မမမြနှင်း စိတ်ဆိုးသွားပြီ၊ သွားချော့လိုက်ဦး"

"အေးပါဟာ ဟဲဟဲဟဲ"

မြနှင်း၏ အခန်းထဲ ဝင်သွားသော ရဲသွေးအား ပြုံးကြည့်ကာ ညိုမောင် ဆွေးသွားသည်။

"မနှောင်းကို သတိယသွားတာလား ကိုညိုမောင်"

"မဟုတ်ပါဘူး မိလုံးရယ်"

"မဟုတ်ရင်လည်း ထ၊ သူများ အတွဲ ကြည်နူးနေတာ ချောင်းသလို ဖြစ်နေမယ်။

"ဟေ!!!! အေးအေး!!!! အဟေးးးးးးးးးး"

လက်မောင်းအား တွဲထူကာ ထွက်သွားသော မိလုံး၏ နောက်သို့ ညိုမောင်တစ်ယောက် ယောင်တောင်တောင်နှင့် လိုက်ခဲ့သည်။

..................................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

ရဲသွေး အခန်းထဲ ရောက်သွားချိန်တွင် မြနှင်းက ကျောပေးကာ ထိုင်နေသည်။

"စိတ်ဆိုးသွားတာလား ချစ်"

"သွား၊ လာမချော့နဲ့၊ မိလုံးတို့ ကြည့်နေတော့ ရှက်တာပေါ့"

"ကိုရဲက ချစ်လွန်းလို့ပါကွယ်"

မြနှင်း၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ ရှက်စိတ်ကြောင့် ခေါင်းငုံ့နေသော မြနှင်းအား ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေးစေ့လေးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ မြနှင်း၏ မျက်နှာလေးကို မော့လိုက်သည်။ မျက်လုံးမှိတ်ထားသော မြနှင်း၏ မျက်နှာလေး ရှက်စိတ်ကြောင့် ပန်းရောင် သန်းနေသည်မှာ အလွန်ပင် ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ မြနှင်းလည်း ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်ကာ နှုတ်ခမ်းများ တစ်စက်စက် တုန်နေသည်။

"ရွှတ်!!!!! ဟားးးး မွှေးလိုက်တာကွယ်"

မြနှင်း၏ ပါးမို့မို့ထက်မှ သနပ်ခါး ရနံ့လေးက မွှေးကျူနေသည်။

"မြနှင်း"

"ရှင်"

"ကိုရဲတို့ အတူနေချင်ပီကွာ"

"တော်လှန်ရေးကြီး ရှိသေးတယ်လေ"

"ဘာဖြစ်လည်း၊ ကိုရဲက တော်လှန်ရေး လုပ်နေတုန်း၊ မြနှင်းက ကိုရဲတို့ အားကိုးရမယ့် သားသား မီးမီးလေးတွေ မွေးပေးလေ"

"အို!!! ကိုရဲကလည်း ဘာတွေပြောမှန်း မသိဘူး"

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်!!!! ဟင်းးးးးးးး"

မြနှင်း၏ နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ မျက်လုံး မှေးစင်းကာ ခေါင်းမော့သွားသော မြနှင်း၏ လည်တိုင် ကျော့ကျော့လေးကို နမ်းရှိုက်ရင်း ရဲသွေး၏ လက်များက မြနှင်း နောက်ကျောရှိ အင်္ကျ ီ ဂျိတ်များကို မသိမသာ ဖြုတ်နေသည်။ အပျိုဖျန်းလေး မြနှင်းခမျာ ရဲသွေး၏ အထိအတွေ့များကို ယစ်မူးနေမိသည်။ တိုင်းပြည်အတွက် အသက်စွန့်ရန် ဝန်မလေးသော ချစ်သူအား မိမိ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ပေးအပ်ရန် မြနှင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အချိန် သိပ်မကြာမီမှာပင် မြနှင်း၏ အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ကျင်းသွားသည်။ 

"အိုးးး လှလိုက်တာကွာ"

"ကိုရဲနော်၊ မြနှင်း ရှက်လို့ သေတော့မယ်"

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အ!!! အင်းး ဟင်းး ဟင်းးးးးးး"

ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသော မြနှင်း၏ နို့အုံ တဖက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပြီး ကျန် တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေသည်။ ရဲသွေး၏ အကိုင် အတွယ်ကြောင့် ကြက်သီးများပင် ထလာသည်။ 

"အင်းးဟင်းးဟင်းးးဟင်းးးးးး"

ရဲသွေး၏ လက်တစ်ဖက်က မြနှင်း၏ ပေါင်တံကို ပွတ်သပ်ရင်း ထမိန်စကို တဖြည်းဖြည်း လိပ်တင်နေသည်။ ထမိန်မှာ ခါးလည်ထိ ရောက်သွားပြီ။ ဖြူစင်ဝင်းမွတ်သော ပေါင်တန်နှစ်ဖက်၏ ဂွစုံတွင် အမွှေး နုနုလေးများ ယစ်သိုင်းနေသော စောက်ဖုတ်လေး ပေါ်လာသည်။ ရဲသွေး၏ လက်က ပေါင်တွင်းသားများကို ပွတ်သပ်ရင်း စောက်ပတ်လေးကို မထိတထိ လုပ်နေသည်။

"အ!!!! ကိုရဲရယ် အင်းဟင်းဟင်းးးးးး"

တချက်တချက် စောက်စိကို ထိမိရာ မြနှင်း၏ ကိုယ်လုံးလေး ဓါတ်လိုက်သလို ခံစားရသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း ချွဲကျိကျိ အရည်ကျည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ 

ရဲသွေးက မြနှင်း၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ် အသာအယာ လှဲလိုက်ပြီး ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် မြနှင်း ပတ်လတ် အနေအထားဖြင့် မျက်စိမှိတ်ကာ မျက်နှာကို တဖက်သို့ လွှဲထားသည်။ မြနှင်း၏ ဖုံးကွယ်ထားသော အလှတရားများကို ကြည့်ရင်း ရဲသွေး အာခေါင်တွေ ခြောက်ကပ်နေသည်။ အင်္ကျီနှင့် ရှမ်းဘောင်းဘီ ပွပွကြီးကို ချွတ်လိုက်သည်။ တင်းမာ တောင်မက်နေသော လီးကြီး ရမ်းတမ်း ရမ်းတမ်းဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်ခဲ့သည်။ မြနှင်းပေါင်လေး အလိုအလျှောက် ကားသွားသည်။ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်လိုက်ပြီး မြနှင်း၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ရဲသွေးပေါင်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ် အကွဲလေးကို လီးဒစ်ဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ရာ

"အ!!!!ဟာ!!! အင်းဟင်းဟင်း"

လီးဒစ်က စောက်စိကို ပွတ်ဆွဲသွားရာ မြနှင်းကိုယ်လေး တွန့်သွားပြီး ခါးလေး ကော့လာသည်။ နှစ်ဦးစလုံး ဖိုမ အထိအတွေ့ကို ပထမဆုံး တွေ့ကြုံကြသော်လည်း သဘာဝ၏ သင်ကြားပေးမှုကြောင့် ဘာပြီးလျှင် ဘာလာမည်ကို သိရှိနေကြသည်။ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ မြနှင်း လက်သီးစုပ်ကာ အံကျိတ်ထားမိသည်။

"အင့်!!! ဇိဇိဇွိ!!!!! အ"

လီးဒစ် ဝင်သွားပြီ။ ရဲသွေး ခါးကို ခပ်စပ်စပ်လေး ကော့သွင်းလိုက်သည်။

"အင့်!!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!!! အဟာာာာ"

မြနှင်းထံမှ ဝမ်းခေါင်းသံ ထွက်လာကာ မျက်လုံးပြူးပြီး ပါးစပ် ဟ လာသည်။ လီးကြီးသည် နွေးထွေး နူးညံ့သော စောက်ပတ်အတွင်း ကြွက်သားများ၏ ညှစ်ပတ်မှုကို ခံစားရသည်။ ရဲသွေးသည် ထောက်ထားသော ဒူးကို ဖြည်ကာ မြနှင်းအပေါ် မှောက်လျှက် မိုးလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေသော လီးမှာ ကျွတ်မသွားပေ။ မြနှင်း၏ မျက်နှာဘေး လက်ထောက်လိုက်သည်။ မျက်လုံးပြူးပြီး မော့ကြည့်နေသော မြနှင်း၏ မျက်နှာလေးက ရမ္မက်စိတ်ကို နိုးထစေသည်။ ခါးကို အနည်းငယ် အားစိုက်ပြီး စောင့်လိုက်သည်။

"အင့်!!! ဇိဇိဇွိဇွိ!!!! အ!!! ကိုရဲ ဖြည်းဖြည်း!!! မြနှင်း ကြောက်တယ်"

အရည်တွေ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးတစ်ဝက်ခန့် လျှောလျှူစွာ ဝင်သွားသည်။ လီးဒစ်အား တစ်စုံတစ်ခုက တားထားသဖြင့် ရှေ့ဆတ် မတိုးပေ။ ရဲသွေး လီးကို အနည်းငယ် ပြန်ထုတ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့်!!!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗွတ်!!! ဒုတ်!!! အူးးဟူးးးဟူးးး အမလေးး နာတယ် နာတယ် ကိုရဲရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"

နာကျင်လွန်းသဖြင့် အော်ညည်းမိသော်လည်း တစ်ခြားသူတွေ ကြားမည်ဆိုး၍ ကျိတ်ငိုရသည်။ လီးဒစ်ကြီးက အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ကို သွားစောင့်သည်။

"ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ ကိုရဲရယ်၊ နာလိုက်တာ၊ ကွဲသွားပြီလား မသိဘူး၊ အဟင့်ဟင့်ဟင့်"

ရဲသွေးလည်း စောင့်မလိုးသေးဘဲ အနည်းငယ်သာ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်ဖြင့် အသာလေး ညှောင့်လိုးနေသည်။ လိုးနေရင်း နို့သီးခေါင်းများကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်လိုက် လျှာဖြင့် ကလိလိုက်၊ လက်ဖြင့် အသာလေး ပွတ်ချေလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ လီးတချောင်းလုံး သွေးများ ရဲနေပြီ။ အချိန် အနည်းငယ် ကြာသော်

"အင်းဟင်းဟင်းဟင်းးးးးး"

နာကျင်မှု သက်သာလာကာ မြနှင်းထံမှ တီးတိုး ညည်းညူသံလေး ပေါ်ထွက်လာသဖြင့် ရဲသွေး လီးကို အရှိန် အနည်းငယ် မြှင့်ကာ လိုးလိုက်သည်။

"ဇွိဇွိဇိဇိ!!!! အအအအ !!!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ်!!!! အအအအ!!! ဟင်းးး"

မြနှင်း၏ ခါးလေး မသိမသာ ကော့ကော့လာကာ ရဲသွေး၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို စုပ်ကိုင်လာသည်။

"စောင့်မယ်နော်"

"အွန်းးးးး"

"ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ အားးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးးးးးးးးး"

ရဲသွေး၏ လီးမှ သုပ်ရည်များ စောက်ပတ်ထဲ ပန်းလိုက်သည်နှင့် စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရည်များ ညှစ်ထုပ်လိုက်သည်။

"အင်းးဟင်းးဟင်းးဟင်းးး ရှူးးးဟူးးးးးး"

မောဟိုက်စွာဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်လျှက်ဖြစ်နေသော ရဲသွေးအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားလိုက်သည်။

"ချစ်လိုက်တာ ကိုရဲရယ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်းးးးးး"

..........................................................................................................................

"ရဲသွေးရေ၊ ဟာကိရိတို့ကို တိုက်ဖို့ ဒို့မှာ အချိန်မရှိတော့ဘူး၊ စစ်ကူတွေ မရောက်သေးတာ ရိပ်မိသွားရင် သူတို့အတွက် ပြင်စဉ်ချိန် ရသွား လိမ့်မယ်"

"ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ကပ္ပိယကြီး"

"မင်းအဖွဲ့ အစဉ်သင့်ဖြစ်ရင် ဒီည တိုက်မယ်"

"ဦးအောင်ကောင်းတို့ အဖွဲ့က ထုံးစံအတိုင်း ပြေးလမ်းကို ပိတ်မယ်၊ ကျုပ်နဲ့ တပ်သား 5 ယောက်က အရှေ့ဘက်က ဝင်နေတုန်း ကိုညိုမောင်က မင်းဝန်တောစပ်ကနေ ပတ်ပြီး ပျဉ်ထောင်အိမ် အနောက်ဘက်က တိုက်၊ ကျည်ဆံကို တက်နိုင်သမျှ ချွေတာမယ်၊ သူတို့ အင်အားက 30 လောက်တော့ ရှိတယ်၊ ဒီကောင်တွေ အရူးချီးပန်း ရမ်းပစ်ပြီး ကျည်ကုန်ရင် လူခြင်း ဝင်လုံးမယ်"

"ငါတို့ သီတင်းပေးက ဟာကိရိတို့နဲ့ အတူ ရှိနေတော့ သူ့အတွက် ဂရုစိုက်ပါ"

"သူက ဘယ်သူလည်း ကပ္ပိယကြီး"

ဦးမော်ကွန်း ရဲသွေးအား စေ့စေ့ကြည့်ကာ

"မေလေး"

"ဗျာာာာာာာာ"

ရဲသွေး ခေတ္တငြိမ်သွားသည်။ ပြီးမှ ဝေ့လာသော မျက်ရည်ကို သုတ်ကာ

"အသက်ရှင်ဖို့ အခွင့်အရေး အရမ်းနည်းတယ်ဗျာ၊ ညီမလေး ကံကောင်းပါစေ၊ ကဲ အားလုံး တာဝန်ကျေပါစေ"

"တာဝန်ကျေကြမယ်ဟေ့!!!!!!!!"

...............................................................................................................................

ညနေ ညီအကို မသိတသိ အချိန်တွင်

မင်းဝန်တောစပ်မှနေ၍ ပျဉ်ထောင်အိမ် အနောက်ဘက်သို့ တရွေ့ရွေ့ ချည်းကပ်လှုပ်ရှားနေသော အရာများကို ဂျပန်တွေ ဂရုမပြုမိပေ။ ရွာထဲသို့လည်း လူရိပ်အချို့ တိတ်တစိတ် ချည်းကပ် လှုပ်ရှားနေကြသည်။ ခြံဝန်းကြီး ပတ်လည်၌ ကင်းကျ ဂျပန် 5 ယောက်မှ လွဲ၍ ကျန်သည့်လူများ အရက်ဝိုင်း ထောင်နေကြသည်။ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီး အပေါ်တွင်တော့

"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးးးးးးး"

မေလေးတစ်ယောက် ဘီးလူးငယ်၏ အပေါ်မှ တက်ခွကာ လိုးနေသည်။ ဖင်ပေါက်ထဲတွင် ဘီလူးကြီး၏ လီးကြီးက ညှာတာမှု ကင်းမဲ့စွာ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နှင့်။ ဟာကိရိနှင့် ဦးကျောက်လုံးသည် အရက်ခွက် ကိုယ်စီဖြင့် မေလေးအား ဘီလူးညီနောင် ညှပ်လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း

"ကျုပ် အဖွဲ့တွေ ရောက်သင့်ပီ ကျောက်လုံး"

"ဟိုက် မာစတာ၊ မင်းဝန်တောထဲက ဖြတ်ရင် အန္တရာယ်များလို့ တောကို ပတ်လာနေတာပါ၊ ဒါကြောင့် ကြာနေတာ၊ မနက်ဖန်ဆို ရောက်ပါပြီ"

"အင်အားဖြည့်အဖွဲ့ ရောက်တာနဲ့ မင်းဝန်တောထဲ ဝင်ပြီး ပုန်ကန်သူတွေကို လိုက်ရှာ ချေမှုန်းပါ"

"ဟိုက် မာစတာ၊ ဟိုက်ဟိုက်"

"ကဲကဲ အချိန်ရှိတုန်း မေလေး ပြုစုတာ ခံလိုက်ကြစို့"

"ဟိုက်ဟိုက်"

ဟာကိရိ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ မေလေး မျက်နှာအနီး သွားရပ်သည်။ မေလေးကလည်း အလိုက်သင့်ပင် ဟာကိရိ၏ လီးကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။

"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အိုးးးး ရှီးးးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အုအုအုအု ဗျိဗျိဇွိဇွိ အု အုအု အု အူးးးးးးးး"

.......................................................................................................................................

"ဝှစ်!!!!! ဒုတ် အီးးးးး ဟာ ဘာဖြစ် ဝှစ်!!! ဒုတ်!!!! အားးးးးးး"

ပျဉ်ထောင်အိမ် အနောက်ဘက်ရှိ ကင်းကျ ဂျပန်နှစ်ကောင် အသံပင် ကျယ်ကျယ် မထွက်နိုင်ဘဲ လဲကျသွားသည်။ သာကျော်တို့ အဖွဲ့လည်း အရက်ဝိုင်းတွင် ဆူညံနေသဖြင့် မရိပ်မိ။ ရဲသွေးက အြေ အနေကို စောင့်ကြည့်နေသည်။ အရှေ့ဘက်တွင် ဂျပန် သုံးယောက်။ ရဲသွေးက ခြံရှေ့ ဘယ်ညာသို့ နှစ်ဦးစီ ခွဲ၍ သူနှင့် တစ်ယောက်က အရှေ့ပေါက် တည့်တည့်သို့ ချည်းကပ်သွားသည်။ မှောင်နေ၍ အမြင် မရှင်းပေ။ ကင်းကျ ဂျပန်တွေလည်း ခါတိုင်း ဘာမျှ မဖြစ်သဖြင့် ခြံပေါက်ကို ကျောပေးကာ သစ်ငုတ်တွေပေါ်တွင် ထိုင်နေကြသည်။ အနား ရောက်သည်နှင့် အနောက်မှနေ၍ ဂျပန်၏ ပါးစပ်ကို အုပ်ကာ ဆွဲလှဲလိုက်သည်။

"အိ အုအု ဇွတ်!!!!"

ဓါးမြှောင်ဖြင့် လည်မျိုကို စိုက်လိုက်ရာ ဂျပန်စစ်သား ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြင့် အသက် ကင်းမဲ့သွားသည်။ ထိုစဉ် သေးပေါက်ရန် ထလာသော ဂျပန် တစ်ယောက်က မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့သွားကာ

"ဟေ့!!! ဘာတွေလည်း!!! ဟာ သူပုန်တွေ!!! သူပုန်တွေ!!! ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း!!! ဝှစ်!!! အားးးးးးးး"

သေနက်သံ ကြား၍ သာကျော်တို့ အဖွဲ့ ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်သွားသည်။ ဟာကိရိတို့လည်း ကြောင်သွားကာ

"ဟေ့ ဘာဖြစ်တာလည်းကွ"

"သူပုန်တွေ စခန်းကို ဝင်စီးနေပြီ မာစတာ"

"ဟေ!!! သက်ပစ်စမ်း အဲ့ကောင်တွေ"

မေလေး၏ ပါးစပ်ထဲ လီးတန်းလန်းနှင့် အမိန့်ပေးနေသော ဟာကိရိကို ကြည့်ကာ မေလေး ပြုံးလိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲရှိ လီးကို အားရပါးရ ကိုက်ဖြစ်လိုက်သည်။

"အင့်ဟာ သေစမ်း ခွေးကြီး"

"အားးးးးးးး ဘိရုမာ ကိုက်တယ် ကိုက်တယ် အားးးးးးးး"

ဟာကိရိ၏ လီးကြီး အရင်းမှ ပျက်သွားကာ သွေးများ ပန်းထွက်လာသည်။

"ထွီ!!!! ဟားးဟားးးဟားးးဟားးး ခွေးကြီး ငါတို့ မြန်မာမတွေကို ဖျက်စီးတဲ့ဟာကြီး သေစမ်း၊ သေစမ်း"

ဟာကိရိ သွေးသံရဲရဲဖြင့် ကျမ်းပြင်ပေါ် လူးလှိမ့်နေသည်။ 

ဖင်ကို လိုးနေသော ဘီလူးကြီး သတိဝင်ကာ မေလေး၏ လည်ပင်းကို ညှစ်လိုက်သည်။ မေလေးကလည်း ရှိသမျှ ခွန်အားဖြင့် ဘီလူးကြီး၏ လီးကို လက်ပြန် ညှစ်ထားသည်။ 

"အားးးးး အစ် ဂစ်ဂစ်ဂစ်"

ခြံထဲတွင်လည်း သေနက်သံများ ဆူညံသွားသည်။ ရဲသွေးတို့ အဖွဲ့အား မဲ၍ တိုက်နေစဉ် ညိုမောင်တို့က အနောက်ဘက်မှ ညှပ်တိုက်သဖြင့် ဂျပန်တွေ ဘေးကျပ်နံကျပ် ဖြစ်သွားသည်။ ညွှန်ကြားမည့် သူကလည်း ပေါ်မလာသဖြင့် ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်သွားသည်။ ဂျပန်တွေ ကျည်ကုန်ပြီ။

"တက်!!!!!! ကျားးးးးးးးး ချွန်ချွန် ချလွန် အားးးးးးးးး"

လူခြင်းပူး၍ တိုက်နေစဉ် ရဲသွေး အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ ပြေးသွားသည်။

"ကျားးးးး ဝုန်းးးး"

အိမ်တံခါးကို ကိုယ်နှင့် ပစ်တိုက်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ မြင်ရသည့် မြင်ကွင်းက မသက်သာလှ။ ဟာကိရိက သွေးအိုင်ထဲ လူးလှိမ့်နေပြီး ဘီလူးကြီးက ပါးစပ်တွင် အမြှပ်တစီစီဖြင့် တက် နေသည်။ ဘီလူးငယ်၏ လက်ထဲတွင် သွေးစွန်းနေသော ဓါးတစ်လက်။ မေလေးက သွေးထွက်နေသော ဗိုက်ကို အုပ်ကာ အခန်းဒေါင့်တွင် ထိုင်နေသည်။ ဦးကျောက်လုံးနှင့် ဘီလူးငယ် အဝတ်အစားပင် မဝတ်နိုင်တော့ဘဲ ထွက်ပြေးကြသည်။

"မေလေးးးး မေလေးးးး"

ရဲသွေး မေလေးအား ပွေ့လိုက်သည်။

"ညီမ တာဝန်ကျေပါတယ်နော်"

တလုံးခြင်း ပြောကာ ရဲသွေး၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ဇတ်ကျိုးကျသွားသည်။

"မေလေးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

....................................................................................................................

ဦးအောင်ကောင်းတို့ အဖွဲ့ ပိတ်စို့ ဖမ်းစီးထား၍ 15 ဦးခန့် အရှင်ဖမ်းမိသည်။

မင်းဝန်တော၏ စခန်း ၁ အချုပ်ခန်းထဲတွင်

ဦးကျောက်လုံး၊ သာကျော်၊ ငမိုးနှင့် ဘီလူးညီနောင် အပါအဝင် အကျဉ်းသား 15 ဦးလုံး ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် လက်ပြန် ကြိုးတုတ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းထားသည်။ သူတို့ကို သက်ရန် မိလုံးနှင့် ညိုမောင်၏ တောင်းစိုချက်ကြောင့် ရဲသွေးက ခွင့်ပြုထားသည်။ သုံ့ပန်း 15 ယောက်လုံး၏ လီးများအား တောင်လာစေရန် မိလုံးက ကွင်းတိုက်ပေးပြီး သစ်တုံးပေါ် တင်ထားသည်။ ညိုမောင်နှင့် မိလုံး၏ လက်ထဲတွင် ဝါးရင်းဒုတ် ကိုယ်စီနှင့်။

မိလုံးက ငမိုးရှေ့သို့ရပ်ကာ

"ငါ့ကို နင်တို့ လုပ်တုန်းက အရသာ ရှိသလို၊ အခုလည်း အရသာရှိအောင် လုပ်ပေးမယ်၊ ကဲဟယ် ဒါက ငါ့အတွက်"

"ဖျောင်းးးးး အားးးးး"

သစ်တုံးပေါ် တင်ထားသော ငမိုး၏ တောင်နေသည့် လီးကို ဝါးရင်းဒုတ်ဖြင့် အားရပါးရ ရိုက်ချလိုက်ရာ သွေးများ ဖျာထွက်ကာ ငမိုး ပါးစပ်မှ အမြှုပ် တစီစီ ထွက်လာသည်။ လီးလည်း အစိတ်စိတ် အမွှာမွှာ ဖွါထွက်သွားသည်။ဦးကျောက်လုံးရှေ့တွင် ညိုမောင့် ဝါးရင်းဒုတ် မြှောက်သွားသည်။

"ကဲကွာ ဒါက မနှောင်း အတွက်"

"ဖျောင်းးး အားးးးး"

"ဒါက မေလေး အတွက်"

"ဖျောင်းးးးး အားးးး"

"ဒါက ငါတို့ တိုင်းရင်းသားတွေ အတွက်"

"ဖျောင်းးးးးး အားးးးးး"

"ကဲကွာ ကဲကွာ ဖျောင်းးး အားးး ဖျောင်းးး အားးးး"

-------------------------------------------

အနောက်ဘက်သို့ ဝင်သွားသော နေလုံးကြီးကို ငေးကြည့်နေသည့် ညိုမောင့်အနီးသို့ မိလုံး ရောက်လာသည်။

"ကိုညိုမောင်!!!! မနှောင်းကို သတိရနေတာလားဟင်"

"ဆိုပါတော့ မိလုံးရယ်"

"မိလုံးလေ ကိုညိုမောင်ကို ပြောစရာရှိတယ်"

"ပြောလေ"

"ကိုညိုမောင့် အဖြစ်ကို မိလုံး မကြည့်ရက်ဘူး၊ မနှောင်းကိုယ်စား ကိုညိုမောင်ကို မိလုံး ပြုစုပါရစေ"

"ဘယ်လို မိလုံး"

"ဟုတ်တယ်၊ မိလုံး ကိုညိုမောင်ကို မေတ္တာမျှနေတာ၊ ကိုညိုမောင်က မိလုံးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို သတီရင်ပေါ့"

ပြောရင်း ခေါင်းငုံ့ကာ အသံ တိမ်ဝင်သွားသော မိလုံးအား ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ

"မိလုံးရယ်"

ထိုအဖြစ်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးနေကြသူ နှစ်ဦးကတော့ ရဲသွေးနဲ့ မြနှင်း။

တော်သေးပြီ

(ငါ့လင် သာဂိ)

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။