ပြင်ရခက်တဲ့ အကျင့်ဆိုး အပိုင်း ( ၃ )
July rain ရေးသည်။
သူလဲ ရွှေစင်တို့အိမ်မှာ စောင့်နေလိုက်သည်။
ဆယ်နာရီလောက်ကျ ရွှေစင်ရောက်လာသည်။ ဆေးရုံကို သွားလို့ထင်သည်။ ပါတိတ်ဝမ်းဆက်ဝတ်ထားကာ ဒေါက်ဖိနပ်အမြင့် စီးထားသည်။ ထမိန်ကို တင်းနေအောင် ဝတ်ထားတာမို့ တင်ပါးတွေက လုံးတင်းကာနေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ရွှေစင်တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြသည်။ ယမုံဖူးနဲ့ လုပ်တဲ့ အကြောင်း။ ဒီလောက်အရှက်ကြီးတဲ့ သူကို အရှက်ကုန်အောင်လုပ်နိုင်တဲ့ သူ့ကိုလဲ ချီးကျူးနေသည်။ ယမုံဖူးနဲ့အကြောင်းပြောရင်း စိတ်တွေက ထန်လာတာမို့ နှစ်ယောက်သားနမ်းလိုက်ကြသည်။
ပြီးတော့ သူက ရွှေစင်ကို လီးစုပ်ခိုင်းတော့ ရွှေစင်လဲ သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်ကာ သူ့ရှေ့မှ ဒူးထောက်ပြီး လီးကိုစုပ်ပေးနေသည်။ ရွှေစင်က ပုလွေကျွမ်းနေတာမို့ သူကြာကြာမထိန်းနိုင်။ ရွှေစင့်ပါးစပ်ထဲမှာပြီးလိုက်ရသည်။ သူပြီးသွားတော့ ရွှေစင့်ကို အဝတ်တွေချွတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ အတွင်းခံ ခရမ်းရောင်လေးနှစ်ခုသာကျန်တော့သည်။
သူလဲ အတွင်းခံတွေကိုချွတ်ကာ ရွှေစင့်ကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကလိခိုင်းပြီး သူက နို့တွေကို စို့ပေးလိုက်သည်။ ရွှေစင်လဲ လုပ်နေကျမို့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ကလိနေသည်။ စိတ်ကလဲ ထန်နေတာမို့ ကလိနေရင်း သီဟက ပါးစပ်ထဲလီးထည့်လာလို့ စုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ သူမလဲ သိပ်မကြာခင် ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကလိရင်းနဲ့ တချီပြီးသွားသည်။
နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ စကားပြောရင်း အနားယူနေကြသည်။ အတော်လေးကြာတော့ ရွှေစင်က သီဟမျက်နှာပေါ်ခွကာ သီဟလီးကို စုပ်လိုက်သလို သီဟကလဲ ရွှေစင်ရဲ့ အဖုတ်အစေ့ဖင်ပေါက်တွေကိုပါပါးစပ်နဲ့ စုပ်လိုက် လက်နဲ့ကလိလိုက် လျှာနဲ့ လုပ်လိုက်နဲ့ ရွှေစင်တယောက် မခံနိုင်လောက်အောင်ကို ယားလာရသည်။ အရမ်းကို ခံချင်လာတာမို့ သီဟအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ မလုပ်ရတာလဲ ကြာနေပြီမို့ အပေါ်ကနေစိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်ပေးနေသည်။ ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းနဲ့အတူ ရွှေစင်ပြီးချင်လာပြီ။ နို့တွေကို အားမလိုအားမရနဲ့ ဖျစ်ညှစ်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။ သီဟက အောက်ကနေ အစေ့ကိုချေပေးနေသည်။ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ ရွှေစင် ပြီးသွားသည်။
သီဟအပေါ်မှောက်ချကာ မောဟိုက်နေသည်။ ပါးစပ်က တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းနေသည်။ သီဟလဲ ဖင်ဝကို လက်နဲ့ထိကာ ကလိနေသည်။ ဖင်ဝက ညှစ်လိုက်ဖွင့်လိုက်နဲ့ လုပ်နေသလို အဖုတ်ကလဲ ညှစ်နေသည်။ ဖင်ထဲကို လက်ကသုံးချောင်ပူးကာ ချဲ့နေလိုက်သည်။ အတော်လေးကြာတော့ သီဟက ရွှေစင့်ကို ဖင်လိုးတော့မယ်ပြောပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ရွှေစင်လဲ ထမိန်တထည်ယူကာ ခင်းလိုက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သီဟက ဖင်ကိုဖြဲကာ ကလိလိုက်ပြန်သည်။
“ ဟိတ် လုပ်တော့ကွာ မကလိနဲ့တော့ ဖင်ကယားနေပြီ သူလုပ်တာနဲ့ ဟင့် ဒါပဲနော်အရမ်းမလုပ်နဲ့။ တခုခုဖြစ်မှ အရှက်ကွဲနေမယ်။ သူက လုပ်ချင်တယ်ဆိုလို့သာ ခွင့်ပြုရတယ်။ ကြောက်တယ်”
“ စိတ်ချပါ။ ပါကင်ဆိုလို့ ဒီဖင်ပေါက်ပဲ ရှိလို့ ပါကင်ဖွင့်ချင်တာကိုး”
“ ဟင့် ဒါပဲ သူတို့ ယောက်ကျားတွေက”
သီဟကလိတာကို ရပ်ပြီး တံတွေထွေးချလိုက်ပြီးလီးကိုလဲ ဆွတ်လိုက်ကာ ရွှေစင်ကို့ ဖင်ကို ဖြဲခိုင်းလိုက်ကာ လီးကိုကိုင်ပြီး စအိုထဲ ဖိကာထည့်လိုက်သည်။
တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ လီးထိပ်တစ်ခုလုံးဝင်သွားတော့ ရွှေစင် အံကြိတ်သံနဲ့ ညည်းပေမယ့် အရမ်းနာလားမေးတော့ ရတယ်တဲ့။ သူလဲ ထပ်ပြီးဖိထည့်လိုက်သည်။ ကျဉ်းကြပ်တဲ့စအိုထဲကို ကြီးမားတဲ့လီးက ဝင်နေတာမို့ စအိုဝက အတွင်းထဲကို ကျွံ့ဝင်သွားသည်။
နဂိုက ရမ္မက်ကြီးသူမို့ ဖင်ထဲ လီးဝင်တာအရမ်းကိုနာပေမယ့် ကလိထားတာကြောင့်ရော နာကျင်မှုကို နှစ်သက်သူမို့ နာကောင်းကြီးအရသာကို ခံစားနေသည်။ လီးကတဝက်လောက် ဝင်သွားတော့ သီဟက ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ တံတွေးထွေးချလိုက်ပြန်ရင်း ပြန်ထည့်လိုက်သည်။
ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်နေရာ ရွှေစင် နာကျင်ရာမှသက်သာလာတာမို့ ထပ်ထည့်ခိုင်းလိုက်သည်။ လီးက တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေတာမို့ တချောင်းလုံး ဝင်ဖို့ရာ သိပ်မခက်တော့။ ဖင်ခံရတာ ကောင်းလာတာမို့ လီးအဝင်ဖြောင့်အောင် ရွှေစင် အလိုက်သင့်နေပေးလိုက်သည်။ လီးကတချောင်းလုံးဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့ ရွှေစင်ခံလို့ကောင်းလာသည်။ ဖင်က တဆင့် အဖုတ်ကပါ ယားလာသည်။
အဖုတ်က အရည်တွေက စိမ့်ကျလာသည်။ သီဟအပေါ်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်သွင်းတာကို မက်မက်မောမော ဖြစ်လာကာ သီဟကို အရမ်းကိုဆောင့်ခိုင်းနေသည်။ သီဟလဲ ဆောင့်ရင်းနဲ့ နေရာပြောင်းလိုက်သည်။ ရွှေစင့်ကို ပက်လက်လှန်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မြှောက်ကာ တင်ပါးအောက်မှာ ခေါင်းအုံးခုပြီး ရွှေစင့်ကို ဖင်ကိုဖြဲခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့လီးကို ထည့်ကာ ခပ်မှန်မှန်ဆောင့်နေလိုက်သည်။
စအိုဝက လီးထွက်ရင်စူပြီးပါလာကာ လီးဝင်သွားရင် ချိုင့်ကာသွားသည်။ ရွှေစင်ရဲ့ ညည်းသံ မျက်နှာအမူအရာကို ကြည့်ရင်း သီဟလိုးရတာကောင်းနေသည်။ ရွှေစင်ကလဲ သီဟကို အတင်းဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။
သူမ အရမ်းကောင်းနေပြီ။ ပြီးချင်လာတာမို့။ သီဟလဲ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ဖင်ကို လုပ်ရတာမို့ ပြီးချင်လာကာ တရစပ်မညှာတော့ဆောင့်လိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းလေ ရွှေစင်ရဲ့ အသံက ကျယ်လာလေ။အခန်းထဲမှာအသံတွေက ညံနေသည်။ နှစ်ယောက်သားစကားတွေကလဲ ရမ္မက်ထန်နေတာမို့ ကြမ်းသည်။ ဆောင့်ချက်တွေကစိပ်လာကာ ရွှေစင်ရဲ့ အော်သံကျယ်နဲ့အတူ ပြီးသွားကာ ဖင်စအိုက အရမ်းကိုညှစ်ထားသည်။ သီဟလဲ လုပ်ကောင်းကောင်းနဲ့ထပ်ဆောင့်လိုက်ရင်း သူလဲ ပြီးသွားသည်။
နှစ်ယောက်သား ပန်းသွားကြတာမို့ မှေးနေလိုက်ကြသည်။ ဘယ်ချိန်အိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိ။ ပြန်နိုးလာတော့ နှစ်ယောက်သား အဆင်သင့်ဖြစ်နေကြပြန်သည်။ ဒီနေ့အဖို့ရာ နှစ်ယောက်သား အပြင်ထွက်ဖို့ စိတ်မကူးကြ။ အပြည့်အစုံလဲ ရှိတာမို့ စားလိုက်လုပ်လိုက် နားလိုက်နဲ့။ နောက်ရက် မနက် ရွှေစင်ဆေးရုံကို သွားခါနီးတဲ့အချိန်ထိပင်။ ရွှေစင်လဲ ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်နေပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက် ရွှေစင့် ယောက်ကျား ပြန်မလာခင်ထိ လုပ်ကြသည်။ ဖင်ကို လုပ်ရလွန်းလို့ အရစ်တောင်ပြုန်းနေပြီလို့ ရွှေစင်က သူ့ကို စသည်။ ယမုံဖူးကိုလဲ နောက်ပေါက်မဖွင့်ဘူးလား မေးသည်။
သူလဲ ဒီတခါတော့ ရအောင်လုပ်မှာလို့ ပြောလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ရွှေစင့်ယောက်ကျား ပြန်ရောက်မှ အရှိန်သတ်လိုက်ကြသည်။ ယမုံဖူးတယောက် ကိုယ့်ဟာကို အံ့သြနေမိသည်။ ခုမှ အပျိုဖျန်းလေးလိုဖြစ်နေသည်။
တသက်လုံး အိန္ဒြေသိက္ခာနဲ့ နေခဲ့ပြီး အရှက်အကြောက်ကြီးတဲ့ သူက သီဟနဲ့တွေ့တော့မှ အားလုံးခဝါချကာ အရင်ကနဲ့ လုံးလုံးမတူတော့။ လိင်ကိစ္စကို နှစ်သက်လာသည်။ ဆက်ဆံတဲ့အချိန်မှာ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းပြောတာကိုသဘောကျလာသည်။
နောက်ပိုင်းမှာ ညဖက်တွေဆို သီဟနဲ့ဖုန်းပြောတိုင်း လိုင်းပေါ်မှ ာပြောတိုင်း ဒီအကြောင်းကို မရှက်တမ်းပြောတက်လာသည်။ တခါတလေ ဒီအသက်အရွယ်ရောက်မှ ဒီလိုဖြစ်တာကို ရှက်ရမှန်းသိပေမယ့် သီဟနဲ့တွေ့ရင် မထိန်းနိုင်။ တခါမှ မစုပ်ဘူးတဲ့လီးကို မက်မက်မောမော စုပ်တက်လာသည်။
တခါမှအယက်မခံရဘူးတဲ့ အဖုတ်ကို အယက်ခံရတာကို ကြိုက်သည်။ သီဟနဲ့ video call ပြောသည့်အခါတခါတလေ သီဟက ဂွင်းထုပြတက်သလို သူမကလဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ကလိတက်လာသည်။ ခုမှ သူမ လူဖြစ်ရကြိုးနပ်လာပြီလို့ မမရွှေစင်ကပြောသည်။
ဒီတခေါက်ရန်ကုန်ဆင်းမယ်လုပ်တော့ မေမေက ဆေးရုံတက်ရတာနဲ့ မဆင်းဖြစ်။ တွေ့တဲ့အခါကျ နောက်ပေါက်ကို လုပ်မယ်လို့ သီဟကပြောတော့ သူမ ကြောက်သလိုလို ယားသလိုလို။
မမရွှေစင်ကလဲ ဖင်ခံတယ်လို့ပြောတော့ သူမ မယုံ။ ဗီဒီယိုဖိုင်ကို သူမဆီကို ပို့လို့ ကြည့်တော့မှ ယုံသည်။သူမ စိတ်ထဲမှာ မမရွှေစင်ကို မနာလို သလိုလို ဖြစ်သွားသည်။ ရန်ကုန်ဆင်းရမယ့်အရေးကို တွေးကာ ပျော်သလိုလို ကြည်နူးသလိုလို ရင်ဖိုသလိုလိုနဲ့။
ယမုံဖူးရန်ကုန်လာတော့ သီဟ ကြိုတင်ပြင်စရာရှိတာတွေလုပ်ထားရသည်။ အလုပ်ကိစ္စတွေကလဲ ဒီရက်ပိုင်းမှာ အတော်များသည်။ ဧည့်သည်အဝင်တွေကလဲ များတာမို့် သူတို့လဲ အလုပ်များနေရသည်။
ရွှေစင်နဲ့ယမုံဖူးတို့ကလဲ အလုပ်ကိစ္စတွေမှာနားလည်တက်ကျွမ်းလာပြီမို့ ဝင်လုပ်နိုင်လာသည်။ သူဘန်ကောက်ကို နှစ်ရက်လောက် သွားလိုက်ရသေးသည်။ ပြန်ရောက်တော့ ယမုံဖူးကို တွေ့ဖို့ချိန်းလိုက်သည်။ ရွှေစင်ကလဲ ယမုံဖူးကိုအချိန်ပေးလိုက်ဖို့ပြောပြီး အလုပ်တွေကို သူလုပ်ပေးထားမယ် ပြောသည်။ရွှေစင်နဲ့ သူ နောက်ပိုင်းမှာ သိပ်မလုပ်ဖြစ်။ရွှေစင်ယောက်ကျားက ဘယ်မှမသွားဖြစ်တာလဲပါသည်။
ရွှေစင်လဲ ရာထူးတက်သွားတာမို့ အရင်လို သိပ်မအားတော့တာလဲ ပါသည်။ နက်ဖြန်ကျ ယမုံဖူးနဲ့ သူ့အိမ်မှာပဲတွေ့ဖို ချိန်းလိုက်သည်။ ယမုံဖူး သူ့အခန်းကိုရောက်လာသည်။ ဆံပင်တွေကို ဖျားလျားချထားကာ ရင်စေ့လက်စက ဖက်ဖူးရောင်ခါးတိုနဲ့ ဖက်ဖူးရောင်ဗြောင်ထမိန်းဝတ်ထားတာက သူမရဲ့အလှကို ပေါ်လွင်စေသည်။
ဒေါက်မြင့်ကိုစီးထားတာကြောင့် ရင်ကစွင့်ပြီးတင်က ကားနေသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ သူယမုံဖူးကိုဖက်ကာ နမ်းလိုက်ပြီး တင်ပါးတွေကို အားရပါးရကိုင်ကာ
“ မ ကို ဒီနေ့ ကုန်းခိုင်းပြီး မ ရဲ့ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်ဖင်ကိုဖြဲပြီး စအိုကို ကျွန်တော် အားရပါးရလိုးရတော့မယ် ဘယ်လိုလဲ”
“ ကြောက်ပါတယ်။သူ့လီးက အကြီးကြီးနဲ့ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်။ ဒီအသက်အရွယ်ရောက်မှ ပြဲကွဲမှဖြင့် အရှက်ကွဲနေဦးမယ်”
“ အော် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဖင်ချနေကြပါ”
“ သိပါတယ် ဟင်းမပြောချင်ဘူး လင်ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံးကို သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်နေကတည်းက ဆရာပြီးမှန်း”
သီဟလဲ ယမုံဖူးရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်သည်။ ယမုံဖူးလဲ အငမ်းမရပြန်နမ်းသည်။ နှစ်ယောက်သားအနမ်းတွေကြာသွားပြီးနောက်
“ မ ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေး။ ပြီးအောင်စုပ်”
ယမုံဖူးလဲ သီဟ ရှေ့ထိုင်ချလိုက်ကာ ဘောင်းဘီတွေချွတ်လိုက်ပြီး လီးကိုလက်နဲ့ လေးငါးချက်ထုပေးလိုက်ကာ လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ ကစားလိုက်သည်။ ပြီးတော်မှ ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စုပ်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ အလုံးတွေကို ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်ပေးလိုက်သည်။ သီဟလဲ လီးစုပ်တာ ကျွမ်းကျင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ယမုံဖူးကြောင့် ကောင်းသွားရသည်။
အရသာခံကာ ယမုံဖူးခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ညှောင့်ပေးလိုက်သည်။ ယမုံဖူးလဲ သီဟကို ပညာကုန်သုံးကာ စုပ်ပေးတာကြောင့် သီဟလဲ ပြီးသွားရသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ သီဟအလှည့်။ ယမုံဖူးရဲ့အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်လိုက်ကာ နို့တွေကို ညင်သာစွာစို့လိုက်ပြီး ပေါင်တံတလျှောက် ရွရွလေးလက်နဲ့ ပွတ်ပေးနေသည်။ ယမုံဖူး အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ တဟင့်ဟင့်နဲ့ ညည်းနေသည်။
နို့တွေကို စို့နေရင်းအောက်ကို ဆင်းလာကာ လျှာနဲ့လျက်လိုက်သည်။ ပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ အဖုတ်ဘေးတွေကို လျှာနဲ့ ကစားရင်း အမွှေးပါးပါးလေးတွေကို လက်နဲ့ ဖွနေလိုက်သည်။ ယမုံဖူးတယောက် လျှာက ဘယ်ဖက်မှာဆို ဘယ်ဖက်ကိုရွှေ့ပေးရာချက်ချင်း ညာဖက်ရောက်သွားလိုက် ညာဖက်ကို ရွေ့ပေးလိုက်ရင် လျှာက ဘယ်ဖက်ကိုရောက်သွားလိုက်နှင့် စိတ်က မရိုးမရွဖြစ်လာသည်။
“ ဟင့် ဟင့် မကို နှိပ်စက်နေတာလားဟင် မ အရမ်းယားနေပြီ မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့လို့ ဟင့် ဟင့်”
“ မ ဖင်ခံမှာလား”
“ အင်း ခံပါ့မယ်။ဖင်လဲ မင်းသဘော စိတ်ကြိုက်လုပ်။အခုလဲ မ ကိုထပ်မနှိပ်စက်နဲ့တော့ အမေ့ ရှီး အ့ အ့ ”
ပြောနေရင်း သီဟက အစေ့ကို လျှာနဲ့ဖိကာ ကလိလိုက်ရာ ဖင်က ကြွတက်သွားသည်။ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေကလဲ တစိမ့်စိမ့်နဲ့။ယမုံဖူးအရမ်းကို ယားနေသည်။
သီဟလဲ အစေ့ကိုကလိရင်း အဖုတ်ကို လက်နှစ်ချောင်းပူးကာထည့်လိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ကလိလိုက်ရာ ယမုံဖူးတယောက် ကော့ပျံနေသည်။အဖုတ်ထဲကို လျှာထိုးထည့်ကာ အစေ့ကို လက်မနဲ့ခြေရင်း ဖင်ထဲကို လက်ထည့်ကာ ကလိလိုက်သည်။
ဖင်ထဲကို လက်တချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းထည့်လိုက်တော့ ယမုံဖူးတယောက် ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့။ အစေ့ အဖုတ်ဖင်သုံးနေရာလုံးကို စိတ်ကြိုက် ကလိနေတာမို့ နို့တွေကို သူမဘာသာညှစ်ကိုင်ရင်း တချီပြီးသွားရသည်။ လူလဲမောဟိုက်နေသည်။အသက်ကို လုရှူနေရသည်။
တချီပြီးလို့မှမဆုံးသေး သီဟက ကလိနေတာကိုမရပ်။ ဆက်ကာကလိနေပြန်ရာ အစေ့က ကျိန်းလာသည်။တော်ပါတော့လို ပြောချင်ပေမယ့် စိတ်ဆန္ဒက ခွင့်မပြု။ ထပ်ပြီး ကြွလာပြန်သည်။ သီဟလဲ ကလိနေတာကိုရပ်ကာ သူ့လီးကို ယမုံဖူးကိုထပ်ပြီး စုပ်ခိုင်းပြန်ရာ ယမုံဖူးလဲ လှဲနေရာမှ ကမန်းကတန်းထကာ လီးကိုစုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးစုပ်နေရင်းနဲ့ သီဟက တော်ခိုင်းကာ
“ ကဲ လိုးရအောင် ဘယ်ကိုအရင်လုပ်စေချင်လဲ မ”
“ အဖုတ်ကို အရင်လုပ်ပေးနော်”
“ အိုကေ အဖုတ်ကို အရင်လုပ်ပေးမယ်။ပြီးမှ ဖင်ကို အားရပါးရလိုးမယ်နော်”
ပြောပြီး ယမုံဖူးကို ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်ကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ပြီး ဖင်အောက်မှာ ခေါင်းအုံးတလုံးခုလိုက်သည်။ ခြေထောက်တွေကို မြှောက်ခိုင်းလိုက်ကာ အဖုတ်ထဲကို မထည့်သေးပဲ လီးနဲ့ အစေ့ကို ကလိနေရာ
“ အာ့ ဟ့ ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲလို့ နှိပ်စက်နေတာလား လုပ်ပါတော့ကွာ”
ယမုံဖူး မနေနိုင်တော့ပေ။ သီဟလဲ လီးကို အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်တော့ အရည်တွေရွှဲနေတာမို့ ချောကနဲ ဝင်သွားပေမယ့် အတွင်းထဲကတော့ ကြပ်နေသည်။ ယမုံဖူး လီးတဆုံးဝင်သွားတော့ ပါးစပ်က ဟသွားကာခေါင်းမော့တက်သွားရသည်။ အရမ်းလဲကောင်းသွားရသည်။
သီဟလဲ ခပ်မှန်မှန်လေး လိုးနေရင်း နို့တွေကို တလုံးပြီးတလုံးစို့နေလိုက်သည်။ ယမုံဖူးမှာ သီဟရဲ့ ဆောင့်ချက်နဲ့အပြိုင် ဖင်ကို အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးနေသည်။ သီဟလဲ ခပ်မှန်မှန်ဆောင့်နေရာမှ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်ပေးလိုက်ရာ
“ အာ အာ အာ အားကျွတ်ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ ဆောင့် ဆောင့် အ အ”
အဖုတ်ထဲမှ အသံကတွေကလဲ လီးဝင်တိုင်း ထွက်တိုင်းမြည်နေသလို ယမုံဖူးရဲ့ ရမ္မက်လွှမ်းတဲ့ အသံကလဲ အခန်းထဲ လွှမ်းနေသည်။ သီဟလဲ ဆောင့်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြမ်းလာသလို နို့တွေကို ညှစ်လိုက် ဆောင့်လိုက်နဲ့လုပ်ပေးနေသည်။
ဆောင့်ချက်ပေါင်းများလာတော့ ယမုံဖူးတယောက် ပြီးချင်လာပြီ။ ပါးစပ်ကလဲ သီဟကို ဆောင့်ပေးဖို့ပြောနေသလို လက်တွေကလဲ အိပ်ရာခင်းကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကာ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးနေသည်။
သီဟလဲ ယမုံဖူး ပြီးတော့မှာမို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ကို ဆောင့်နေရာ ယမုံဖူးတယောက် အီးခနဲ အသံနဲ့အတူ ဖင်ကို အတင်းကော့ကာ သူ့ဖင်ကို လက်နဲ့ အတင်းကပ်ထားပြီး ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းမွှေ့နေသည်။ သူသိလိုက်ပြီ။ ယမုံဖူးပြီးသွားပြီ။ ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား ထပ်လျက်သားအမောဖြေနေလိုက်သည်။ ယမုံဖူးမျက်နှာက ကျေနပ်ခြင်းတွေပြည့်နေသည်။ သီဟကို နမ်းလိုက်ရင်း
“ မပြီးသေးဘူးမလား။ မ ဖင်ကို လုပ်ချင် လုပ်လေ”
“ အင်း မ ဖင်ကို အရမ်းလုပ်ချင်နေတာ”
“ ဖြေးဖြေးလုပ်နော်။ သူ့ ဟာကြီးက အကြီကြီးနဲ့ မ ဖင် ကွဲသွားမှာစိုးလို့”
“ မကွဲစေရပါဘူး မ ရယ် စိတ်ချ။ ကဲ ကုန်းပေး”
ပြောပြောဆိုဆို သီဟ ထလိုက်ကာ ယမုံဖူးကို ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ယမုံဖူးလဲ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သီဟလဲ ယမုံဖူးရဲ့ဖင်ကို ဖြဲကာ စအိုဝကို လက်နဲ့ထည့်ကာ ကလိလိုက်ပြီး
“ မ ဖင်က လှလိုက်တာ။ အရမ်းလိုးလို့ကောင်းမှာပဲ”
ပြောရင်းနဲ့ အသာထကာ စအိုဝကို လီးတေ့လိုက်ပြီး အသာဖိထည့်လိုက်ရာ
“ အ ကျွတ်ကျွတ် နာတယ် အ အ”
သီဟ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး ထည့်လိုက်သည်။ လီး ထိပ်တခုလုံးဝင်သွားသည်။ သူ အသာရပ်လိုက်ကာ အစေ့ကို နှိုက်ကာ ကစားပေးလိုက်သည်။ ယမုံဖူးလဲ ဖင်ကို လက်နဲ့ အရင်အပေါက်ချဲ့ခံရတာကတကြောင်း၊ အရည်တွေက စအိုမှာရော လီးမှာပါရွှဲနေတာကြောင့်ရော အခုလို ခံနိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။
သီဟလဲ လီးကို အသာထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ဖင်စအိုက ကြပ်နေတာမို့ သူ့လီးကို တင်းကြပ်စွာ ညှစ်ထားသလို။သူအနေနဲ့ကောင်းနေသည်။ သူလဲ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ထည့်နေသည်။ အစေ့ကို ကလိလိုက် ထည့်လိုက်နဲ့မို့ လီးကတဖြည်းဖြည်းချင်းနဲ့ အဆုံးထိဝင်သွားသည်။
ယမုံဖူးလဲ ဖင်ထဲဝင်စက မီးစနဲ့ထိုးသလိုပူပြီး နာကျင်ရပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာသည်။ အဖုတ်ကိုလုပ်တုန်းကတမျိုးကောင်းသလို ဖင်ကိုလိုးခံရတော့လဲ တမျိုးကောင်းရပြန်သည်။ သီဟက အစေ့ကိုကလိလိုက် ဖင်ကို ရိုက်လိုက်ထည့်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရာမှ တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာသည်မို့ သူမ ဖင်ခံတာအရတာတွေ့လာသည်။
သီဟလဲ အသာထုတ်လိုက်ပြီး တစ်ဝက်လောက်ကောက်မှ ပြန်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ယမုံဖူး ခုချိန်မှာ ကျန်တာတွေ ဘာတခုမှ မစဉ်းစားနိုင်တော့။ ဖင်ထဲကို လီးဝင်နေတဲ့အရသာကိုသာ ခံစားနေသည်။ ဖင်ထဲက လီးထွက်သွားမှာစိုးနေမိသည်။
သီဟက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ သူမခံနိုင်နေပြီမို့ အရမ်းကောင်းနေသည်။ ဆောင့်ခိုင်းကြည့်လိုက်တော့ သီဟလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေသည်။ ဆောင့်နေရင်းနဲ့ သီဟက လီးကိုဖင်ထဲကထုတ်လိုက်တော် သူမ ဟာတာတာကြီးဖြစ်သွားပြီ ပြောတော့ ညောင်းလို့နေရာပြောင်းမယ်တဲ့။ သူမလဲ အမြန် ကုတင်အစပ်မှာ ပြန်ကုန်းပေးလိုက်သည်။သီဟလဲ ဖင်ထဲမထည့်သေးပဲ သူမတင်ပါးတွေကို ရိုက်ကာ
“ မ ဖင်ခံရတာ ကောင်းလား”
“ အာ့ ကောင်းတယ်။ မင်းဖင်းလိုးတာ အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ။ မြန်မြန်လုပ်ပေးပါတော့”
သီဟလဲ ဖင်ထဲကိုထပ်ထည့်လိုက်ပြီး လိုးပေးလိုက်သည်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေကြာလာတော့ ယမုံဖူး တကိုယ်လုံးကအကြောတွေ ဖျဉ်းခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ ဖင်စအိုကို ရှုံရှုံပေးလိုက်မိသည်။ သီဟလဲ တရစပ်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ယမုံဖူးတယောက် အပြီးကြီးပြီးသွားကာ စအိုထဲက လီးကို အတင်းပဲ ဖျစ်ညှစ်ထားမိလိုက်သည်။
လူတကိုယ်လုံး အရမ်းကို ဟော့သွားရကာ ပါးစပ်မှလဲ ကယောင်ကတန်းနဲ့ အော်ဟစ်ညည်းညူနေမိသည်။သီဟလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ တင်ပါးတွေကို အတင်းကိုင်ကာ မရပ်မနားဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်းနဲ့ သူ့လီးတခုလုံး တင်းတောင့်လာပြီး ယမုံဖူးရဲ့ဖင်ထဲမှာပဲ ပြီးသွားရသည်။
“ ဟား အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ မ ရယ်”
နှစ်ယောက်သား တနေ့လုံးနီးပါး လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ခဏနားလိုက် လုပ်လိုက်နှင့်။ အဖုတ်ကိုပဲ လုပ်ဖြစ်သည်။ ညနေစောင်းတော့ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ညနေစာထွက်စားလိုက်ပြီး လျှောက်လည်ကြသည်။ ပြန်ရောက်တော့ ထပ်လုပ်ကြသည်။ ဒီတခါတော့ ဖင်ကိုပဲ လုပ်ဖြစ်သည်။
နားလိုက်မှိန်းလိုက် လုပ်လိုက်နဲ့ သုံးနာရီထိုးခါနီးမှ အိပ်ကြသည်။ ဖင်ကိုပဲ လေးခါလောက်လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ယမုံဖူးတယောက် ဖင်ခံရတာအရမ်းကိုကြိုက်သွားကာ ဖင်လဲ ခံတက်လာပြီး နှစ်ယောက်သား အပြိုင် ဆွဲဖြစ်ကြသည်။ မနက် ရှစ်နာရီကျော်မှ နိုးတော့သည်။
အလုပ်ထဲရောက်တော့ ရွှေစင်က ပြုံးစေ့စေ့။ယမုံဖူးနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး မေးနေပုံရသည်။ နှစ်ယောက်သားပြောလိုက် ရီလိုက်နဲ့။ နှစ်ယောက်လုံးကို ကြည့်ပြီးသူ နှစ်ယောက်လုံးကို မထိဘူး မလုပ်ဖူးတဲ့ နေရာမရှိပါလားလို့ တွေးနေမိသည်။ သူလဲ ရွှေစင်ပိုတလှည့် ယမုံဖူးကိုတလှည့် လုပ်နေရတာမို့ တခြားမိန်းမတွေနဲ့မလုပ်ဖြစ်။
သူလဲ ရွှေစင်နဲ့ ယမုံဖူးတို့ကို လုပ်ရတာမရိုးနိုင်။ရွှေစင်က အပေးကောင်းသလို သူ့စိတ်ကြိုက် သူကောင်းကိုယ်ကောင်း လုပ်လို့ရသလို၊ ယမုံဖူးကကျ သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်နေကြပြီမို့ သူ့အကြိုက်ပင်။ ခုလဲ ယမုံဖူး မန္တလေးက ရောက်နေပြန်ပြီမို့ နှစ်ယောက်သား စိတ်တိုင်းကျကဲနေကြသည်။ အဖုတ်ကို တစ်ခါလုပ်ပြီး ဖင်ကို လုပ်နေသည်။ ယမုံဖူးလဲ ဖင်ဇိမ်ခံတက်လာပြီမို့ အလိုက်သင့် နေပေးသည်။သီဟလဲ ယမုံဖူးဖင်ကို လုပ်ရတာ ပိုသဘောကျသည်။
ခုချိန်ထိကို ကျပ်နေတုန်း။ယမုံဖူး ပြန်သွားရင် ရွှေစင်နဲ့။ ရွှေစင်နဲ့က အရင်လို သိပ်မလွတ်လပ်တော့။ သူ့ယောက်ကျားကလဲ အထိုင်ချနေသည့်အပြင် သူမကိုယ်တိုင်လဲ ရာထူးနဲ့တန်အောင်လုပ်ရတာမို့ တွေ့လို့ရသည့်အချိန်တိုင်းမှာ အမုန်းဆွဲကြသည်။ ဒီလိုနဲ့ သီဟ၊ရွေစင်နဲ့ ယမုံဖူးတို့ သုံးဦးသားကတော့ လစ်တဲ့အချိန်တိုင်း လုပ်ကြတာ သုံးလေးနှစ်လောက်ပင်ရှိပေတော့မည်။
ခု နောက်ပိုင်းမှာတော့ ရွှေစင်ရော ယမုံဖူးရော အသက်က လေးဆယ့်ငါးနှစ် ကျော်လာပြီမို့ အရင်ကလောက်သိပ် စိတ်မပါတော့တာလား ဘာလားမသိ။ နောက်ပိုင်းမှာ အရင်ကလို သိပ်မလုပ်ကြတော့။ သူလဲ ကြာလာတော့ ရိုးလာတာလဲ ပါတာမို့ အရင်ကလောက် သိပ်စိတ်မပါတော့။ သူတို့တွေ ဆန္ဒရှိလာရင်တော့ မငြင်းပေ။
ရွှေစင်က သူ့သားက ကလေးရကာ သူတို့နဲ့ လာနေတာမို့ မြေးနဲ့အချိန်ကုန်တာများသည်မို့ သူ့ဆီအရင်ကလောက်မလာတော့။ ယမုံဖူးကတော့ သူ့သမီးဆယ်တန်းအောင်ကာ တက္ကသိုလ် တက်နေရပြီမို့ သမီးမိန်းကလေး အရွယ်ရောက်ပြီမို့ မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်ရအောင် အနီးကပ်ထိန်းသိမ်းနေရတာမို့ အရင်ကလို မလာနိုင်တော့။
လာသည့်အခါတိုင်းမှာတော့ နှစ်ယောက်သား စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အတိုးချ လုပ်ဖြစ်ကြပေမယ့် ခုနောက်ပိုင်းမှာ သူမက အရင်ကလောက် စိတ်မပါတော့ဘူးလို့ပြောသည်မို့ သိပ်မလုပ်ကြတော့။ သူလဲ ရွှေစင်နဲ့ ယမုံဖူးနှစ်ယောက်နဲ့ အချိန်ကုန်နေတာမို့. ခုချိန်ထိ အိမ်ထောင်ပြုဖို့ စိတ်မဝင်စား။ နောက်ပိုင်း ရွှေစင်တို့နဲ့ မလုပ်ဖြစ်တော့ သူ့ဟာသူ ဖန်ပြီး စားနေရတာမို့ အိမ်ထောင်ပြုဖို့စိတ်မဝင်စား။
သူမတိူ့နှစ်ယောက်ကတော့ အိမ်ထောင်ပြုဖို့တိုက်တွန်းပေမယ့် သူ စိတ်ကြိုက် သူချစ်ရမယ့်သူမတွေ့။ ရှာပေးကြပေမယ့် သူ့စိတ်ကြိုက်မဖြစ်။သူ အလုပ်ကိုအာရုံစိုက်လိုက် စိတ်ပါရင် ဖန်စားလိုက်နဲ့ အချိန်ကုန်ကာ လူပျိုကြီးဘဝနဲ့ နေနေသည်။ ကုမ္ပဏီကလဲ ခိုင်မာနေပြီမို့ သူ့အတွက်အရင်ကလောက် အားစိုက်စရာမလိုတော့ပဲ ပုံမှန်လည်ပတ်ရုံနဲ့ အဆင်ပြေနေသည်။
တရက်မှာတော့ ယမုံဖူးက သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ခုနောက်ပိုင်းနှစ်ဝက်ကျော်လောက် ကြာမည်။ ယမုံဖူးရန်ကုန်ကိုမလာတော့။ ခုဖုန်းဆက်ကာ သူ့သမီးနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ရန်ကုန်ကို လာမည်။ သင်တန်းတက်ရင်းနဲ့ သူ့သမီက သူ့အလုပ်ကို လေ့လာချင်သည်လို့ပြောသည်တဲ့။ သေချာဂရုစိုက်ကာ ကူညီဖို့မှာသည်။
သူလဲ စိတ်ချဖို့ပြောလိုက်ရပေမယ့် ရင်တော့လေးသည်။ ခုခေတ်ကလေးတွေက အလုပ်ထက် အပျော်အပါး မက်ကြတာများသည်။ သူတုန်းကလဲ ဒီလိုပါပဲလေလို့တွေးလိုက်ပေမယ့် ခုက သူ့ဆရာ သူ့မိတ်ဆွေရဲ့သမီး။ မိန်းကလေးငယ်ငယ်တွကို အုပ်ထိန်းဖို့ သူ့မှာ အတွေ့အကြုံမရှိ။ တခုခုဖြစ်မှာစိုးရသည်။
ရွှေစင့်အိမ်မှာမထားဘူးလားမေးတော့ သူတို့က အဆောင်မှာနေကြမှာလို့ပြောတာမို့ ယောက်ကျားလေးတွေလဲပါမယ်ဆိုတာကြောင့် သူခေါင်းခဲမိသည်။ ယမုံဖူးကတော့ပြောရှာသည်။ သမီးသူငယ်ချင်းကောင်လေးတွေက ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းမရှိ။ မိကောင်းဖခင်သားလေးတွေလို့ ပြောသည်။ ယမုံဖူးရဲ့သမီးရောက်လာတော့ သူသွားကြိုကာ သူစီစဉ်ပေးတဲ့အဆောင်ကို လိုက်ပို့ပေး၊ သင်တန်းကို လိုက်အပ်ပေးလုပ်ရသည်။
ယမုံဖူးသမီးနာမည်က အိမ့်မျက်ချယ်။ အိမ်နာမည်က ချစ်ချစ်တဲ့။ ဘာလို့လဲသူမသိ။ ရုပ်ရည်နဲ့ ကိုယ်လုံးက အဖေနဲ့အမေ တဝက်စီ။ ကောင်းတာလေးတွေစုကာ ပိုင်ထားသည်လို့ ပြောရမည်။ မျက်နှာကျက အဖေတဝက်အမေတဝက် ကောင်းတာလေးတွေစုနေတာမို့ အရမ်းကို ချောသည်။ အသားအရည်က ဖြူဝင်းဝင်း။ ကိုယ်လုံးက သူ့အမေလိုပင်။ သွယ်သွယ်။အရပ်က အဖေနဲ့တူကာ ရှည်သည်။အလိုလိုက်ခံထားရသူမို့ထင်သည်။
ဘာတခုမှ သိပ်နားမလည်။ သူနဲ့အတူ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ကောင်လေးသုံးယောက်ပါလာသည်။ကောင်မလေးတွေက နန်းအိမို့နဲ့ စိမ်းလဲ့လဲ့။ ယောက်ကျားလေးတွေက ဥက္ကာ၊စိုင်းဝဏ္ဏနဲ့ ဝေယံ။
ကြည့်ရတာတော့ စိုင်းဝဏ္ဏနဲ့ နန်းအိမို့က ချစ်သူတွေနေမည်။ ဝေယံနဲ့ စိမ်းလဲ့လဲ့က အီတီတီ။ ဥက္ကာကတော့ သိပ်စိတ်ဝင်စားပုံမရ။ သူတို့လေးတွေက ကျောင်းပြီးစဖြစ်ကာငယ်ရွယ်ကြပေမယ့် တခြား ဘာဘာညာညာတွေသိပ်စိတ်ဝင်စားပုံမရ။ အပျော်အပါးကတော့ လူငယ်ပီပီ ရှိကြပေမယ့် ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းမရှိကြ။
တဖြည်းဖြည်းကြာလာတော့ ယောက်ကျားလေးတွေက နိုင်ငံခြားထွက်ကြမှာပင်။ စိမ်းလဲ့လဲ့က သူငယ်ချင်းတွေပါလို့ သင်တန်းလာတက်ပေမယ့် မုံရွာမှာ သူမ မိဘတွေရဲ့ ဆိုင်မှာပဲ လုပ်မည်လို့သိရသည်။ နန်းအိမို့်ကတော့ ရန်ကုန်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း သူ့ချစ်သူ စိုင်းဝဏ္ဏပြန်လာရင် ယူမယ်လို့သိရသည်။
ချစ်ချစ်ကတော့ သူ့အဖေရဲ့အလုပ် လက်ရှိ သူ့ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်သင်ရင်းတချိန်မှာ အလုပ်ကို ဦးစီးလုပ်မယ်လို့ ပြောသည်။ မဆိုးတော့ မဆိုးလှပေ။ အားလုံးက ရည်မှန်းချက်ကိုယ်စီနဲ့မို့ သူ့စိတ်တော့အေးရသည်။ ချစ်ချစ်က အားရင် အားသလို ကုမ္ပဏီကိုလာပြီးအောက်ခြေကစပြီးသင်ယူသည်။ အချိန်ခြောက်လအတွင်းမှာ အားလုံးနဲ့ရင်းနှီးကာ ချစ်ခင်မှုကို ရယူနိုင်သည်။ အလုပ်ကိစ္စကိုလဲ တီးမိခေါက်မိနေပြီ။
ယောက်ကျားလေးတွေက နိုင်ငံခြားထွက်တဲ့ နေ့ကျ သူတို့ မိဘတွေနဲ့အတူ ယမုံဖူးလဲ ပါလာပေမယ့် အတူ မနေဖြစ်တော့။ ယမုံဖူးက ပြောရှာသည်။ သမီးလဲ အရွယ်ရောက်ပြီမို့ တချိနိသိသွားရင် အရှက်ရမှာစိုးတယ်လို့ပြောသည်။
သူမလဲ ခုနောက်ပိုင်း ဘုရားတရား ပိုလုပ်ဖြစ်နေတာမို့ စိတ်က တော်တော်လေးတည်ငြိမ်နေပြီလို့ပြောသည်။ အရင်ကလိုဆို သူဟုတ် မဟုတ် စမ်းကြည့်မှာပင်။ ခုတော့ သူလဲ စိတ်က သိပ်မပါတော့တာမို့ ယုံပေးလိုက်သည်။ နောက်ပိုင်းမှာတော့ စိမ်းလဲ့လဲ့က မုံရွာပြန်သွားလေသည်။
နန်းအိမို့က အလုပ် လိုချင်တယ်ပြောတာနဲ့ သူမနဲ့ကိုကိညီမယ့်အလုပ်ကို ရှာပေးလိုက်သည်။ သူ့ကုမ္ပဏီမှာပင် တိုးရစ်ဂိုဒ်လုပ်ခိုင်းလိုက်ကာ ချစ်ချစ်ကလဲ သူ့ရုံးပိုင်းမှာ ပင်ဝင်လုပ်နေသည်။ အနေကြာလာတော့ သူ ချစ်ချစ်ကို ရင်ခုန်လာမိသည်။ ချစ်ချစ်ကလဲ သူ့ကိုဆို အရမ်းချွဲတက်သည်။
သူဒီကောင်မလေးနဲ့ကျမှ အရည်ပျော်ပြီထင်ပါရဲ့။ ညအိပ်ရင်လဲ ချစ်ချစ်ကို မြင်ယောင်နေမိသည်။ သူချစ်ချစ်ကို မချစ်ချင်။ ယမုံဖူးက ဘယ်လိုမှသဘောတူမှာ မဟုတ်သလို သူ့ကို ပိုးစိုးပက်စက်ပြောမှာ သေချာသည်။ချစ်ချစ်လဲ တချိန် သူမ မအေနဲ့ အကြီးအကျယ်ပတ်သတ်ခဲ့ဖူးတာကို သိရင် သူ့ကို အမုန်းကြီးမုန်းမှာသေချာသည်။ ဒါကြောင့် သူရှောင်ဖို့လုပ်လေ ချစ်ချစ်က ပိုတိုးလာလေဖြစ်နေသည်။
ကြာလေပိုဆိုးလာလေပင်။သူချစ်ချစ်ကို ဘယ်လိုမှ ရှောင်လို့မရအောင် ငြိတွယ်သွားရပြီ။ နန်းအိမို့ကလဲသူ့ကို ချစ်ချစ်က သူ့ကိုဘယိလိုဘယ်ညာနဲ့ မသိမသာအောင်သွယ်ပေးသည်။ သူလဲ ဘယ်လိုမှ မရတော့တာနဲ့ ရွှေစင့်ကို ဖွင့်ပြီးတိုင်ပင်မိသည်။ ရွှေစင်က သူ့ကိုတားသည်။ သူတွေးထားသလိုပင်။
ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တာမို့ ရှောင်နေတာ အကောင်းဆုံးပဲပြောတာကြောင့် သူလဲ အလုပ်ကိစ္စတွေကို သူ့တပည့် ကောင်းစံဦးနဲ့လွှဲကာ စင်္ကာပူက ရုံးခွဲကိုသွားနေလိုက်သည်။ သူသွားတော့ ချစ်ချစ်အရမ်းငိုသည်။သူ စိတ်မကောင်း။ ရင်ကိုခွဲပြီး အသည်းကို ထုတ်ယူသွားသလိုခံစားရသည်။ သူစင်္ကာပူရောက်တော့လဲ ချစ်ချစ်နဲ့ ညတိုင်းနီးပါးလိုင်းပေါ်မှာတွေ့ဖြစ်ပြောဖြစ်သည်။ သူရွှေစင့်ကို ရင်ဖွင့်မိပြန်သည်။
ရွှေစင်က ရှောင်လို့မှ မရရင်လဲ ဘယ်တက်နိုင်မလဲ။ ယမုံဖူးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း နားချရမှာပေါ့လို့ပြောသည်။ သူ ချစ်ချစ်ကို လွမ်းလို့ဆွေးလို့နေတုန်း နန်းအိမို့က အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မကြာခဏ စင်္ကာပူကို ရောက်ရောက်လာတက်သည်။ရောက်တိုင်း ချစ်ချစ်က သူ့အတွက်လက်ဆောင်ပေးလိုက်တာအမြဲပါတက်သည်။
နန်းအိမို့က သွက်လက်ချက်ချာပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှုကကောင်းတာမို့ ဖော်ရိန်နာတွေက သူမကို သဘောကျသည်။အလုပ်မှာအမြဲ active ဖြစ်တာမို့ အချိန်တိုအတွင်း နေရာရသည်။
..........................................................................................................................
နန်းအိမို့ကို သူ့အတွက်အကူအနေနဲ့ လွှတ်လိုက်တာပင်။သွက်လက်ချက်ချာသူမို့ ခဏလေးနဲ့ အဆင်ပြေသည်။
ဒီမှာကလဲ အရမ်းကြီးတော့ အလုပ်မများ။ လည်ချင်ပတ်ချင်သူတွေနဲ့ မြန်မာနိုင်ငံသို့ သွားလည်မည့် နိုင်ငံခြားသားများအတွက် ခရီးတထောက်နားကာ မြန်မာပြည်က သူတို့နဲ့ချိတ်ဆက်နိုင်ဖို့အတွက် ဖွင့်ထားတဲ့ရုံးခွဲတစ်ခုသာပင်။ သူ့အနေနဲ့အရင်ကတည်းက မလာသလို တခါတလေလောက်သာ လာဖြစ်သည်။
ခုကျမှသာ ချစ်ချစ်ကို ရှောင်ချင်တာနဲ့ ရောက်လာတာ။ နန်းအိမို့ ရောက်လာတော့လဲ သူ့အတွက် ပိုလို့သာချစ်ချစ်ကို သတိရမိသည်။ နန်းအိမို့နဲ့ချစ်ချစ်က ပိုပြီးဆင်သည်။ ရုပ်ရည်က မတူပေမယ့် ကိုယ်လုံးက ချစ်ချစ်လိုပင်။ သွယ်သွယ်လျလျ။ အရပ်က ချစ်ချစ်လောက်မမြင့်။ဆံပင်က အစ သူတို့နှစ်ယောက်ပုံံစံတူ။
သူတို့နှစ်ယောက်က ကိုးတန်းကတည်းက ဘော်ဒါဆောင်တူတူတက်ခဲ့ကြတာ ခုထိတဲ့။ တယောက်အကြောင်း တယောက်က သိသလို အရမ်းလဲချစ်သည်တဲ့။ ချစ်ချစ်က သူဘာလို စင်္ကာပူကို လာလဲဆိုတာ သူရိပ်မိတယ်လို့ပြောသည်။ သူ့ကိုချစ်မိမှာစိုးလို့မဟုတ်လားတဲ့။ ဒါကြောင့်ရှောင်တာလို့ပြောသည်တဲ့။ သူနဲ့ချစ်ချစ်က တယောက်နဲ့ တယောက်ဖွင့်မပြောပေမယ့် တယောက်အကြောင်းတယောက်နားလည်သည်။
သူ့သာ ယမုံဖူးနဲ့ မပတ်သတ်ခဲ့မိရင် ဘာမှစဉ်းစားနေစရာမလို။ခုတော့ သူနောင်တရနေမိသည်။ အဲ့ဒီတုန်းက ယမုံဖူးလို အရှက်သိက္ခာကြီးတဲ့ မိန်းမကို အရှက်ကုန်အောင်လုပ်မယ်ဆိုပြီး သူကြံခဲ့တာ။ သူ့ဟာသူနေနေတဲ့သူကို သူဆက်ဆော့ခဲ့တာ။ ခုတော့ အဲ့အမှားက သူ့အတွက်နောက်တရစရာတွေဖြစ်လာသည်။
သူ တော်တော်လေးကို စိတ်ထွေနေရသည်။ စိတ်ရှုပ်ရှုပ်နဲ့ လုပ်ချင်တာ လုပ်လိုက်ချင်စိတ်ပေါ်မိသည်။ နန်းအိမို့က ပြောသည်။ ချစ်ချစ် မန္တလေးကို ပြန်သွားပြီတဲ့။ သူ့ကို မျှော်လင့်နေပေမယ့် သူ့ဖက်က တုန့်ပြန်မှုမပေးနိုင်တာကို နားလည်ပါတယ်လို့ ပြောသည်တဲ့။ သူမန္တလေးမှာပဲ နေတော့မယ်လို့ ပြောသည်။ သူတော်တော်လေး ခံစားရသည်။ အခုမှ အသည်းကွဲတယ်ဆိုတာ ဒါပါလားလို့ သူသိလိုက်ရသည်။
သူစိတ်ညစ်တာကြောင့် အရက်သောက်နေမိသည်။ နန်းအိမို့က သူ့ဆီဖုန်းဆက်ကာ ဘယ်မှာလဲ မေးတော့ သူလဲ ပြောပြလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နန်းအိမို့ ရောက်လာသည်။ သူမက အဖော်လုပ်ပေးမယ်ဆိုပြီး ဘီယာသောက်သည်။
အတော်လေးသောက်ပြီးတော့ သူက နန်းအိမို့ကို သောက်ဖူးလားမေးတော့ သောက်ဖူးတယ်တဲ့။ သူ့ဘဲနဲ့ဆိုခဏခဏ သောက်ဖြစ်တယ်လို့ ပြောသည်။ စိုင်းဝဏ္ဏက ဂျပန်မှာ။ နန်းအိမို့က သူ့ရည်းစားအကြောင်းပြောသည်။ ချစ်ချစ်အကြောင်းပြောသည်။ ကျောင်းတုန်းကအကြောင်းပြောသည်။ ချစ်ချစ်က လိုက်တဲ့သူပေါပေမယ့် တခါမှ ရည်းစားမထားခဲ့ဖူးဘူးတဲ့။ သူလဲ စိုင်းဝဏ္ဏနဲ့က ကိုးတန်းကတည်းက သူငယ်ချင်း။
ပထမနှစ်ကုန်ခါနီးမှ ရည်းစားဖြစ်တာတဲ့။ စကားပြောရင်း သောက်နေကြသည်။ ကြာလာတော့ သူတို့ မူးလာတာမို့ တော်သင့်ပြီဆိုပြီးပိုက်ဆံရှင်းကာ ပြန်လာကြသည်။ နန်းအိမို့က လျှောက်လည်ကြမယ်ပြောတာနဲ့သူလဲ ကားကိုဆက်မောင်းနေလိုက်သည်။ သူ ကားမောင်းရင်းနန်းအိမို့ကို ကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ပျော်နေပြီ။
သူမကို ပြန်ပို့ဖို့ အတွက်လဲ ခုမှဆို မရတော့။ ညတော်တော်နက်နေပြီ။ အကုန်အိပ်နေလောက်ပြီ။ ဒီပုံနဲ့လဲ ပို့ဖို့ကအဆင်မပြေ။ သူလဲ ကားကိုရပ်ကာ စဉ်းစားနေရင်း နောက်ဆုံးတော့ သူ့အခန်းခေါ်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ကာ သူ့အခန်းဆီကားကိုမောင်းလိုက်သည်။ ရောက်တော့ နန်းအိမို့ကိုနှိုးတော့ နိုးလာကာ ကားပေါ်ကဆင်းတော့ ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့။ သူတွဲကာ ဓာတ်လှေကားဆီခေါ်လာသည်။
ဓာတ်လှေကားထဲမှာ နန်းအိမို့ကိုတွဲထားရင်း မူးကလဲမူးနေ၊မိန်းမတွေနဲ့လဲ ပြတ်နေတာကြာပြီမို့ စိတ်က ရိုင်းချင်နေသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာကောင်မလေးချောချောလေး။ပြီးတော့ ရည်းစားနဲ့ဝေးနေတဲ့သူ။ တွဲထားရင်း ရင်သားကိုကိုင်မိထားတာမို့ နို့အုံလေးက တင်းတင်းကျစ်ကျစ်လေး။ သူစိတ်ကိုချွန်းအုပ်နေရပေမယ့် လွတ်ချင်နေသည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ နန်းအိမို့က ရေသောက်ချင်တယ်ပြောလို့ သူလဲ ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေဘူးထုတ်ကာတိုက်လိုက်သည်။ ရေသောက်ပြီးတော့ ရေဘူးပြန်ထားလိုက်ကာ သူအင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သည်။ နန်းအိမို့က သူ့ကို ကြည့်ပြီး
“ ကိုကြီးက ကျားကျားလျားလျားကြီးနဲ့ အခြောက်လား”
“ ဟမ် ညည်းဘာပြောလိုက်တယ်”
“ ဟုတ်တယ်လေ။ နန်း ကိုကြီးကို လုံးဝမကျေနပ်ဘူး။ နန်းသူငယ်ချင်းလေး ခံစားနေရတာ ကိုကြီးကြောင့်။ယောက်ကျားဖြစ်ပြီး သတ္တိလဲမရှိဘူး။ ဘာကြောက်နေတာလဲ။ သတ္တိမရှိတာ အခြောက်မို့ သိလား”
နန်းအိမို့ မူးမူးနဲ့ပြောနေသည်။ သူတော်တော်စိတ်တိုသွားသည်။ သူမလို ကောင်မလေးမျိုးက သူ့ကို ဒီလိုပြောတာ ဒေါသထွက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ကုမ္ပဏီရဲ့ မန်းနေဂျင်းဒါရိုက်တာတစ်ဦး။
သူစိတ်ဆိုးပြီးပြောမယ်လုပ်တော့ နန်းအိမို့ အန်ချင်တယ်ဆိုပြီး ထလိုက်သည်။ ယိုင်နေတာမို့ သူပဲ တွဲကာ အိမ်သာထဲခေါ်ပြီးအန်ခိုင်းလိုက်သည်။ အန်ပြီး ပလုတ်ကျင်းခိုင်းလိုက်ပြီး ပြန်ခေါ်လာကာ အမူးပြေအောင် ဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေလိုက်သည်။ အန်လိုက်လို့ နည်းနည်းအမူးပြေသွားပုံတော့ရသည်။ သူလဲ နန်းအိမို့ကို အမူးပြေအောင် သံပုရာရည်ကို ချဉ်ချဉ်လေးဖျော်ကာ တိုက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။သူတောင်အမူးပြေသွားသည်။
နန်းအိမို့ အိပ်ပျော်တော့ သူလဲ အဝတ်လဲကာ အပြင်ထွက်လာပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲက အရက်ကိုယူကာ သောက်နေလိုက်သည်။ အသံကြားလို့ကြည့်လိုက်တော့ မယ်မင်းကြီးမက ထွက်လာသည်။ မအိပ်ဘူးလားမေးတော့ သေးပေါက်ချင်လို့ထပေါက်ပြီးဘယ်ရောက်သွားတာလဲလို့ထွက်ကြည့်တာတဲ့။
အိပ်တော့လို့ပြောတော့ ကိုကြီးကောမအိပ်ဘူးလားမေးသည်။ သူလဲခဏကြာမှအိပ်မယ်ပြောတော့ သူမက သူလဲသောက်မယ်ပြောကာ ယူသောက်မယ်လုပ်လို့ သူမနည်းတားရသည်။ သူမကလဲ ပြန်လုသည်။နှစ်ယောက်သား လုံးထွေးနေရင်းနဲ့ သူမလက်ထဲက အရက်ခွက်ကို လုကာစားပွဲပေါ်တင်ကာ သူမကိုပွေ့ချီပြီးအခန်းထဲခေါ်သွားကာ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ရင်း
“ ငါ ခြောက်လား မခြောက်လား သိအောင်ပြမယ်ကြည့်ထား”
သူစိတ်ရိုင်းဝင်သွားပြီ။မရတော့။
နန်းအိမို့ အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သည်။ ဘော်လီအနီကိုတခါတည်းချွတ်လိုက်ကာနို့တွေကို စို့လိုက်ရင်းစကပ်တိုကိုပါတခါတည်းချွတ်လိုက်သည်။ ပင်တီအနီပေါ်ကနေ အဖုတ်အမြှောင်းတိုင်းလက်နဲ့ ထက်အောက်ပွတ်ဆွဲနေလိုက်သည်။ သူ့ရဲ့မြန်ဆန်စွာလှုပ်ရှားမှုကြောင့်နန်းအိမို့ တားချိန်ရှောင်ချိန်မရ။
ကျွမ်းကျင်စွာကိုင်တွယ်နေတာကြောင့် သူမ သီဟရဲ့အောက်မှာ မိန့်မူးသွားသည်။ ရည်းစားနဲ့ဝေးနေတာလဲ ကြာပြီမို့ တောင့်တနေတဲ့အချိန်မှာ ခုလို ထိတွေ့မှုက တကယ့်ကို သာယာစေသည်။ သီဟလဲ ပင်တီအနီကို ချွတ်လိုက်ကာ အဖုတ်ထဲကို လက်ထည့်ကာ ဂျီစပေါ့ နေရာကိုဆက်တိုက်ဖိကာလုပ်ပေးလိုက်တော့ နန်းအိမို့ ဘယ်လိုမှ ထိန်းထားလို့မရတော့။
ဖင်က ကြွတက်လာပြီးတအို့အို့နဲ့ ကောင်းနေသည်။ အဖုတ်မွှေးတွေက တြိဂံပုံဖော်ကာညှပ်ထားပုံရသည်။တိတိရိရိနဲ့ ပါးပါးလေးတွေ။ အရည်တွေက ရွှဲနေတာမို့ သူလဲ ဘောင်းဘီတိုကိုချွတ်ကာ လီးကို အဖုတ်ထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲသို့ လီးက ကျဉ်းကြပ်စွာတိုးဝင်သွားသည်။ နန်းအိမို့ ကြက်သီးတောင်ထသွားရသည်။ညင်သာစွာတိုးဝင်လာတဲ့ လီးက သူမချစ်သူထက်အများကြီး ကြီးမားသည်။
အဖုတ်တခုလုံးတင်းကြပ်နေသလို အဆုံးထိဝင်သွားတဲ့ လီးကြောင့် အောင့်ခနဲဖြစ်သွားကာ အား ခနဲ အော်လိုက်မိသည်။ ဖြည်းညှင်းစွာပြန်ထွက်သွားတော့ ဟာတာတာဖြစ်သွားရပေမယ့် ပြန်ဝင်လာတော့ လိုချင်တာကိုရတဲ့သူလို ချမ်းမြေ့သွားရသည်။
အသွင်းအထုတ်က ပညာပါလှသလို နို့တွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်နေတာကလဲ သူမအတွက်အရသာထူးကိုပေးသည်။ သူမ အရမ်းကိုကောင်းနေသည်။ အရင်ကနဲ့မတူတဲ့ ခံစားမှုမျိုးကို ခံစားနေရသည်။ ဒီအရသာကိုပျောက်သွားမှာကြောက်မိသည်။ ဒီထက်ပိုပြီး လိုချင်မိသည်။ ဒါကြောင့်သူမတောင်းဆိုမိသည်။
“ ဆောင့် ဆောင့် အရမ်းကောင်းတယ် အာ့ အာ့ ကျွတ် ကျွတ် ဆောင့်ပေးပါ ကိုကြီး ဆောင့်ပေးပါ”
သူမတောင်းဆိုမှုကိုလိုက်လျောတဲ့အနေနဲ့ အဖုတ်ထဲကို လီးကြီးက အဆုံးထိဝင် အဆုံးထိထွက်တာတွေက မြန်ဆန်လာသည်။ ဆီးခုံခြင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်တဲ့အသံတွေကြားမိတိုင်း အတွင်းထဲက အောင့်ခနဲ ဖြစ်သွားရပေမယ့် ခံနိုင်လာသည်။ အတွင်းထဲကိုမရောက်ခင် သူမ ဖင်ကိုအောက်ကနေကော့ထားလိုက်တော့ အတွင်းထဲကိုတရှိန်ထိုးဝင်လာတော့ အလိုက်သင့်ပင်။ သူမ တကိုယ်လုံးကအကြောတွေက တဖျဉ်းဖျဉ်းဖြစ်လာကာ အရသာထူးကိုပေးတော့မည်။
အရမ်းကိုလိုချင်တက်မက်မိသည်။ ဒီအရသာကို သူမအကြိမ်ကြိမ်ရခဲ့ဖူးတော့သိပေမယ့် ဒီတခါက အရင်ကအကြိမ်တွေထက်ထူးကဲကောင်းမွန်းနေတာမို့ ပါးစပ်ကနေထုတ်ပြောမိသည်။
အားအရမ်းကောင်းတယ် ဆောင့်ပေးပါ အရမ်းကောင်းတယ်။ သူမပါးစပ်ကပြောတာလား စိတ်ထဲကပြောနေတာလား မဝေခွဲနိုင်။ ခုလတ်တလောသိတာက သူမအရမ်းကိုကောင်းနေတာပင်။ တကိုယ်လုံး တောင့်ခနဲ ဖြစ်သွားကာ လေထဲမှာငြိမ့်ငြိမ့်လေးပျံနေရသလို အကြောပေါင်းများစွာထဲက ကျေနပ်ပီတိဖြစ်မှုကိုခံစားလိုက်ကာ အဖုတ်အတွင်းသားတွေက ဝင်ထွက်နေတဲ့အရာကြီးကို လိုက်ပြီးဖမ်းနေသည်။ အဲ့ဒီအရာကြီးကလဲ အရှုံးမပေး။ ဆက်တိုက်ကို ဝင်ထွက်နေသည်။ အရင်ကထက် ပိုပြီးမြန်ဆန်နေသလို။
သူမ တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ဖြစ်နေရင်းနဲ့ တစစ်စစ်ဖြစ်လာရပြန်သည်။ အဲ့ဒီဝင်ထွက်နေတဲ့အရာကြီးက ပေးတဲ့အရသာထူးနောက်ကို ပြန်လိုက်မိပြန်သည်။ သူမထပ်ပြီး ကောင်းချင်မိပြန်သည်။ အဲ့ဒီအရာကြီးက သူမအတွင်းပိုင်းကို တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ခုနကထက်ပိုပြီးဆောင့်နေသည်။ အကြိမ်ရေများသထက်များလာတော့ သူမလဲ တင်းမထားနိုင်တော့။ အတွင်းပိုင်းကလဲ ရည်ရှည်ပိတ်မထားနိုင်တော့ပေ။
အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ နွေးခနဲပူခနဲဖြစ်သွားကာ သူမလဲ ဆက်ခနဲဖြစ်သွားရပြီး လေထဲကိုထပ်ပြီး လွင့်မျောသွားရပြန်သည်။ ခုနကအကြိမ်ထက်ပိုပြီး ကောင်းတာကို သိသည်။ သူမအရမ်းကို ကျေနပ်အားရမိသည်။ သူမ ပင်တီကိုယူကာ သုတ်လိုက်ပြီးကျေနပ်ပီတိမှုနဲ့အတူ မျက်လုံးမှိတ်ထားရင်းနဲ့ ဒီတိုင်းလေးအိပ်ပျော်သွားရသည်။
မနက်နိုးတော့ ကိုသီဟက သူမဘေးမှာ။ သူမလဲ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့။ ကိုသီဟကလဲ အဝတ်မဲ့။ စောင်ကို သူခြုံပေးထားတာနေမည်။ သူမအသာထကာ အိမ်သာထဲဝင်ပြီးအပေါ့သွားကာ ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်ပြီး ပြန်ဝင်လာသည်။
ညတုန်းက အကြောင်းကိုတွေးမိတော့ အိပ်မက်လိုလို ဝိုးးတဝါးပေမယ့် အရမ်း ကောင်းခဲ့တာကိုတော့ သိသည်။ သူမလဲ စောင်ကိုအသာမကာ ဝင်လှဲလိုက်ရင်း ကိုသီဟကို ကြည့်မိလိုက်တော့ မျက်လုံးတောင်ပြူးသွားသည်။ ဝါးအကြီးကြီးပါလား။ ညတုန်းက ဒါကြီးနဲ့ ငါ့ဟာထဲကို အမလေး။
တွေးရင်း ကြက်သီးထမိပေမယ့် ကြိုက်မိတာတော့ အမှန်ပင်။ သူမတို့ကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကားတွေထဲကလိုပင်။ သူမချစ်သူဟာနဲ့ တခြားစီ။ အရင်က ဇာတ်ကားတွေက ကြည့်ကောင်းအောင်ရိုက်တာ ထင်မိသည်။ သူမရည်းစားဟာကို ကြီးလှပြီထင်တာ ။ ခုမှ ကိုသီဟ ဟာကို တွေ့တော့ စိတ်ထဲမှာတမျိုးဖြစ်လာရသည်။
ကိုသီဟကို ကြည့်တော့အိပ်ပျော်နေသည်။ သူမလဲ လက်နဲ့ အသာလေးကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဂွင်းထုသလို လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လက်ထဲမှာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မာထန်လာတော့ သူမသဘောကျကာ ခစ်ခနဲ ရီလိုက်မိသည်။
“ ဟိတ် လူကြီးအိပ်နေတာကို လာနှောက်ယှက်တာလား ဟင်”
နန်းအိမို့ လူမိသွားလို့ရှက်သွားရသည်။ သီဟက နန်းအိမို့ကိုလှမ်းဖက်လိုက်ပြီး နို့တွေကို စို့လိုက်ရင်းနန်းအိမို့လက်တွေကို လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ နန်းအိမို့လဲ ဆက်ပြီးလုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ သီဟလီးကြီးက အဆမတန်မာထန်လာတော့ နန်းအိမို့ကို စုပ်ပေးဖို့ပြောလိုက်သည်။ နန်းအိမို့ မလွန်ဆန်ချင်။ သူမချစ်သူကို စုပ်ပေးနေကြမို့ ကျွမ်းကျင်စွာစုပ်ပေးလိုက်သည်။ သီဟလဲ အရသာခံရင်း နန်းအိမို့ကို ကလိနေလိုက်သည်။
“ ကဲတော်ပြီ ကြာရင်ပြီးသွားလိမ့်မယ်။ကိုယ် မင်းကို လုပ်ချင်သေးတယ်”
ပြောပြီး ကုန်းခိုင်းလိုက်ရာ နန်းအိမို့ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သီဟလဲနောက်ကနေ သူ့ရဲ့စံချိန်မီလီးကြီးနဲ့ နန်းအိမို့ အဖုတ်ထဲကို ထည့်ကာ လိုးလိုက်သည်။ ဖင်ကိုဖြဲချလိုက်ရာ စူတူတူခရေလေးက အဖွင့်ခံရပြီးသားမှန်းသိလိုက်သည်။
သူ ပျော်သွားသည်။ ဒါဆို ဖင်ချဖို့အတွက် သိပ်စည်းရုံးစရာမလိုတော့။ ဖင်ဝကိုလက်မနဲ့ပွတ်ကာကလိလိုက်ရင်း တံတွေးစွတ်ကာ ဖင်ထဲကို လက်မထည့်လိုက်ပြီး ကလိရင်းနောက်ကနေ စိတ်ကြိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။
နန်းအိမို့က လူငယ်ပေမယ့် သူ့ရည်းစားနဲ့ ဘယ်လောက်ကြုံခဲ့ရသည်မသိ။ အလိုက်သင့် နေကာ အပေးကောင်းသည်။ အဖုတ်က ကျယ်မနေပဲ အပျိုမို့ကြပ်သည်။ စလုပ်ကတည်းက တချက်မှ အဆောင့်မလျော့ပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေရာ နှစ်ယောက်သား ပြီးဆုံးခြင်းကို ရောက်သွားရသည်။ နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်း နန်းအိမို့ကို သူ့ဘဲနဲ့အကြောင်းမေးတော့ အကုန်ပြောပြသည်။
ဖင်ကိုလဲခံဖူးသည်။ အရမ်းနာတယ်လို့ ပြောပေမယ့် သူ့ဘဲက ဖင်ကိုလုပ်ရတာကြိုက်လို့ လေးငါးခါလောက်ခံဖူးသည်တဲ့။ ကောင်းတယ်ဆိုတာထက် နာတာပဲသိတယ်လို့ ပြောတော့ သူက အရသာသိအောင် လုပ်ပေးမယ်ပြောတော့ နန်းအိမို့ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ သူ့ဘဲနဲ့တုန်းက ဖင်ကွဲသွားလို့ သုံးလေးရက် အိမ်သာမတက်ရဲဘူးတဲ့။ စပ်နေလို့တဲ့။ သီဟရဲ့လီးနဲ့သာဆိုရင်မတွေးရဲဘူးပြောသည်။ သီဟကလဲ မကွဲစေရဘူး။ ကောင်းစေရမယ် အာမခံလိုက်သည်။ သီဟလဲ နန်းအိမို့ကို သူနေတဲ့ အခန်းကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကုမ္ပဏီကို လာလိုက်သည်။ နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြာတော့ နန်းအိမို့ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်ခွင့်ရလိုက်သည်။
နန်းအိမို့အရမ်းကိုဟော့ကာ ဖင်ခံရတဲ့ အရသာကို ကောင်းကောင်းသိသွားသည်။ သီဟရဲ့ စံချိန်မီလီးက ဖင်ပေါက်ထဲကို ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းဝင်နေပေမယ့် ဂျယ်လ်တွေကိုရွှဲနေအောင်သုတ်ထား၊ ရှေ့ပေါက်ကို ပြီးအောင်လို့ လုပ်ပြီးမှ နောက်ပေါက်ကိုလုပ်တာမို့ အရမ်းကြီးတော့ မခက်ခဲလှ။
နန်းအိမို့ကလဲ ဖင်ချခံရဖူးသူမို့ ဖင်ကို အနာသက်သာအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမယ် သိသည်။ သီဟနဲ့တွေမှ ဖင်ရဲ့ အရသာကိုကောင်းကောင်းသိသွားရသည်။ ဖင်ပေါက်ထဲကို လီးကြီးတချောင်းလုံးဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်နေတာကို အရမ်းကြိုက်နေသည်။ အစေ့ကို ကိုယ့်ဟာကို ကလိရင်းနဲ့ နောက်ပေါက်ရဲ့ အရသာကိုခံစားနေသည်။
နောက်ဆုံး အရသာပေါင်းစုံနဲ့အတူ ပြီးသွားကာ ဖင်ထဲက သီဟရဲ့လီးကို အရမ်း ညှစ်ထားမိလိုက်သည်။ သီဟလဲ နန်းအိမို့ရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် သိပ်မကြာလိုက်။ သူလဲပြီးသွားရသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် လေးလလောက်နီးပါး အတူအိပ်အတူစားနဲ့ လင်မယားလိုပင်။ နန်းအိမို့ရဲ့တကိုယ်လုံးကို သူ့လီးနဲ့မထိဘူးတဲ့နေရာ မရှိသလောက်ပင်။နန်းအိမို့က ရမ္မက်ကြီးသည်။
သို့ပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်က ဒီကိစ္စတခုတည်း အတွက်သာ။ ကျန်တဲ့ချည်နှောင်မှုက ဆရာတပည့်ပုံစံပင်။ အိပ်ရာထဲမှာတော့ သူတို့နှစ်ယောက် အရမ်းကို ပွင့်လင်းသည်။အတူနေစဉ်ကာလအတွင်း နန်းအိမို့ရဲ့ဖင်ကို အကြိမ်ကြိမ်လုပ်ဖြစ်သည်။
သူမကလဲ ကြိုက်သည်ကိုး။ နန်းအိမို့ ပြန်သွားတော့ သူယောင်ချာချာဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။ နောက်တလလောက်နေတော့ သူရန်ကုန်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ နန်းအိမို့က အလုပ်ကနေ ဂျပန် တိုးရစ်တယောက်နဲ့ချိတ်မိကာ သူ့ချစ်သူရှိရာ ဂျပန်ကို အလုပ်နဲ့ထွက်သွားသည်။ သူရောက်ပြီး တယ်ရက်လောက်အကြာ ရွှေစင်က သူ့ဆီဖုန်းတက်သည်။ မနက်ဖြန်ကျ ယမုံဖူးကတွေ့ချင်တယ်တဲ့။ချစ်ချစ်ကိစ္စတဲ့။
သူရင်လေးသွားရသည်။ ရွှေစင်ကတော့ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် သူကူညီပေးမယ်။ စိတ်အရမ်းမပူနဲ့ ပြောပေမယ့် သူစိတ်ကလေးနေမိသည်ပင်။ မနက်ဖြန်ကိုရောက်မှာကြောက်နေပေမယ့် ရှောင်လွှဲလို့မရတာမို့ သူရယ် ရွှေစင်ရယ် ယမုံဖူးရယ် သူ့တိုက်ခန်းမှာ ဆုံကြသည်။ တွေ့တွေ့ချင်း
“ လူယုတ်မာ အောက်တန်းစား တရိစ္ဆာန် ဟင် အမေကို မင်း စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်သလိုလုပ် အောက်တန်းအကျဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်ပြီး ခု သမီးကို အဲ့ဇာတ်သွင်းမလို့ပေါ့ဟုတ်လား။ နင့်လောက် လူစိတ်မရှိတဲ့သူ ဒီလောကမှာ ရှိမယ်မထင်ဘူး။ သေသွားတဲ့ နင့်ဆရာရဲ့မျက်နှာကိုမထောက်”
ပြောလဲ ပြော သီဟရဲ့ပါးကို သုံးလေးချက်ဆင့်ရိုက်လိုက်သည်။ သီဟလဲ ထူပူထွက်သွားပေမယ့် စိတ်မတိုမိ။သူအရမ်းမှားခဲ့သည်။ ဒါကြောင့် မြန်မာဆန်ဆန် အစိမ်းဝမ်းဆက်ဝတ်ကာ မျက်နှာက တင်းမာခက်ထန်ပြီး သူ့ကိုမီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ ယမုံဖူးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ရင်း
“ ရိုက်ပါ မ။ကျွန်တော့ကို ကြိုက်သလိုလုပ်ပါ။ ကျွန်တော်အရမ်းမှားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ချစ်ချစ်ကို တကယ် မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့ ရင်ထဲက အရမ်းချစ်မိတာပါ”
“ တော်ပြီ နင်မပြောနဲ့အဲ့ဒါကို။နင့်လို မုဒိမ်းကောင်ရဲ့ ပါးစပ်က ငါ့သမီးကို ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားထွက်လာတာ မတန်ဘူး”
“ ဟုတ်ပါတယ်။ဒါကြောင့် ကျွန်တော် ချစ်ချစ်နဲ့ အဝေးဆုံးကိုရှောင်ခဲ့တာပါ။ ကျွန်တော်လို ညစ်ထေးတဲ့သူနဲ့ မတန်မှန်းသိပါတယ်။ဒါပေမယ့် ချစ်ချစ်ကို တကယ် ဖြူဖြူစင်စင် ချစ်ခဲ့တာ ယုံပါ”
“ ဘာဖြူစင်တာလဲ ဟင်။ ကျားက ဥပုသ် စောင့်တာကြားဖူးလား။ခု ငါ့သမီးကို နင်တခုခုလုပ်လိုက်တယ်မလားဟင်။င ါတို့ လင်ညီအစ်မကိုလုပ်ချင်တိုင်းလုပ်ပြီး ခု ဘာမှမသိတဲ့ ကလေးကို နင်ဖျက်ဆီးလိုက်တာမလား”
“ ဟာ မှားနေပြီ မ ရယ်။ကျွန်တော် ချစ်ချ်ကို လက်နဲ့တောင် မတို့မထိရက်ခဲ့ပါဘူးဗျာ။အရမ်းချစ်လွန်းလို့ စိတ်နဲ့တောင်မပစ်မှားခဲ့ပါဘူးဆိုတာ ယုံပါ”
“ မယုံဘူး။ ခု ငါ့သမီး အရမ်းကို ခံစားနေရပြီ။ နင့်ကြောင့်မှန်း အစက ငါမသိဘူး။ သေချာမေးတော့မှ နင့်ကြောင့်မှန်း ငါသိလိုက်ရတယ်။ ငါဘယ်လောက်ထိ ရူးသွားခဲ့ရလဲ နင်သိလား။ ငါ့သမီးအတွက် နင့်ကို သတ်ဖို့ဝန်မလေးဘူးနော်”
ယမုံဖူးပေါက်ကွဲနေပြီ။သမီးဇောနဲ့ အရမ်းကို သွေးဆူနေသည်။ သီဟကို ပြောလိုက် ရိုက်လိုက်နဲ့။ သီဟ ပါးပြင်မှာ လက်ဝါးရာတွေ။ ရွှေစင်ကတော့ တခွန်းမှ ဝင်မပြော။ သီဟလဲ ယမုံဖူး လုပ်သမျှ ငြိမ်ခံနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ယမုံဖူးလဲ စိတ်ကြိုက်ပေါက်ကွဲလိုက်ရလို့ အတော်အတန် ကျေနပ်သွားရသလို သီဟကို ပြောလဲပြော ရိုက်လဲရိုက်မို့ မောဟိုက်သွားသည်။အဲ့ဒီတော့မှ ရွှေစင်က ရေခပ်တိုက်ရင်း ယမုံဖူးကို နားချနေသည်။
သီဟကိုလဲ မျက်ရိပ်ပြလိုက်တာမို့ သီဟလဲ ယမုံဖူးလက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ တတွက်တွက် ရှင်းပြနေသည်။ ယမုံဖူးငိုလေပြီ။ သူမသမီးကို အရမ်းချစ်ကြောင်း သူမသမီး ခုလို စိတ်ဆင်းရဲတာ သီဟကြောင့်ဆိုလို့အရမ်းစိတ်ဆိုးကြောင်းပြောသည်။ရွှေစင်က ယမုံဖူးကိုဖက်ကာ
“ ဒါ မမတို့ရဲ့ ကံကြမ္မာပဲ။ သီဟကိုအပြစ်မတင်နဲ့။ မမတို့နှစ်ယောက်လုံး သီဟနဲ့ မကင်းနိုင်ဘူး။ သီဟကိုစွဲလန်းမိကြတယ်။ ဒါအချစ်ကြောင့် မဟုတ်ဘူး။ တဏှာကြောင့်။ ညီမလေးကိုပြောတယ်။ သီဟနဲ့ ယူဖို့။ ညီမလေးက ငြင်းတယ်လေ။ ခု သီဟကလဲ လူလွတ်၊ သမီးလေးချစ်ချစ်ကလဲ လူလွတ်။ သူတို့နှစ်ယောက် ချစ်ခွင့်ရှိတယ်။ ကြိုက်ခွင့်ရှိတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်တာက အပြစ်ကင်းတယ်။ အပြစ်မကင်းတာက တို့နှစ်ယောက်လေ”
“ အဲ့လိုဆို သူ့ပို ခွင့်လွှတ်ရမှာလား ညီမက။ သူက အမေကိုရော အဒေါ်ကိုရော စိတ်ကြိုက် စားသုံးပြီး ခု သမီးကိုပါဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘယ်လိုမျက်နှာပြရမလဲ”
“ ကဲ အဲ့ဒီ အပိုင်းကို သီဟမင်းပဲ ဆက်ရှင်းပြတော့”
ပြောပြီး ရွှေစင်က သူ့ကို မျက်လုံးမှိတ်ပြကာ ယမုံဖူးကို သူ့ဖက် တွန်းပို့လိုက်ရင်း မတ်တပ်ရပ်ကာ ကားသော့ယူပြီး ယမုံဖူးကို လိုက်သာပို့ပေးလိုက်ပြောပြီး ပြန်သွားသည်။ သူလဲ ယမုံဖူးကို ဖက်ထားလိုက်တော့ အတင်းရုန်းသည်။ သူလဲ ရှင်းပြနေရင်းနဲ့ ယမုံဖူးကို မျက်ရည်တွေသုတ်ပေးလိုက်သည်။ ယမုံဖူးလဲ ရုန်းရင်းကန်ရင်း ရန်တွေ့ရင်းနဲ့ နောက်ရက်ကျမှ သီဟအိမ်ကနေပြန်ဖြစ်တော့သည်။
တနေလုံးနီးပါးနဲ့ တညလုံး သီဟရဲ့ အလိုးအဆောင့် ကြင်နာယုယမှုအောက်မှာ မျောသွားရသည်။ မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ သီဟရဲ့ လီးကြောင့် သူမ အဖုတ်နဲ့ဖင်တွေကမ နက်ကျတော့ ကြိမ်းစပ်စပ်ဖြစ်နေရသည်။ သီဟလိုက်ပို့တော့ မျက်စောင်းထိုးကာ သူ့ကို
“ တသက်လုံး မကျေဘူးမှတ်”
အဲ့ကိစ္စပြီး ခြောက်လလောက်မှာတော့ မင်္ဂလာပွဲအကြီးအကျယ်တစ်ခု လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ သတို့သား ကိုသီဟနဲ့ သတို့သမီး မအိမ့်မျက်ခြယ်။ သတို့သားနဲ့ သတို့သမီးမျက်နှာမှာ အပြုံးတွေက ဝေဆာနေသလို သတို့သားမိဘတွေ သတို့သမီးအမေနဲ့ ဦးလေးအဒေါ်တွေကလဲ အပြုံးတွေကိုယ်စီ။ အရမ်းလိုက်ဖက်တဲ့စုံတွဲလို့ပြောကြသည်။
မင်္ဂလာဦးကုတင်ပေါ်မှာ ချစ်ချစ် ထိုင်နေရင်း ရင်ခုန်နေမိသည်။ အရမ်းချစ်ရတဲ့ကိုကို့ကို သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝပေးရတော့မယ်။ ညနေက မိဘတွေကန်တော့တော့ မေမေမျက်ရည်ကျတာမြင်တော့ ငိုမိသည်။ မေမေသူမကို အရမ်းချစ်တာကို သိသည်။ မေမေ့ကို စိတ်ချမ်းသာစေရမည်။ ပြီးတော့ ချစ်ရတဲ့ ကိုကို စိတ်ချမ်းသာအောင် သူမ ကြိုးစားမည်။ တွေးနေရင်း
“ ကလစ်”
“ ချစ် ဘာတွေးနေတာလဲ”
“ ဘာမှတွေးဘူး။ဒီလူဆိုးကြီးကိုတွေးနေတာ”
ပြောပြီး သီဟရင်ခွင်ထဲ မှီကာခိုလိုက်သည်။ သီဟလဲ ချစ်ချစ်ကို ပွေ့ကာ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ အနမ်းမိုးရွာလိုက်သည်။
ပြီးတော့ ချစ်ချစ်ရဲ့ ညအိပ်ဝတိရုံလေးကို ချွတ်လိုက်တော့ ညအိပ် မီးလုံး ပြာလဲ့လဲ့ အရောင်အောက်မှာ ချစ်ချစ်ရဲ့လှပတဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေကို ကဗျာတွေ စီရင်းနဲ့ ယုယမှုအနမ်းတွေကို ပေးနေမိသည်။ ချစ်ချစ်တယောက် သီဟရဲ့ ကြင်နာမှုအနမ်းတွေအောက်မှာ မျောလွင့်နေမိသည်။ သီဟရဲ့လီးက ချစ်ချစ်ရဲ့အဖုတ်လေးထဲကို ညင်သာစွာဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ ချစ်ချစ်တယောက် ငြိမ့်ညောင်းသာယာနေမိသည်။
ည သုံးနာရီထိုးခါနီးသည်အထိ ချစ်ချစ်တယောက် သီဟရဲ့ ယုယမှုတွေကြောင့် တိမ်တွေစီးလိုက် ချောက်ထဲပြုတ်ကျသွားလိုက် အပေါ်ကိုတက်လိုက် အောက်ကို ရောက်လိုက်နဲ့ မကြုံဖူးတဲ့ အရသာအထူးထူးကို အကြိမ်ကြိမ်ရနေသည်။သူမ ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်သည်။ ကိုကို လုပ်ပေးသမျှ အရမ်ကိုး ကြိုက်သည်။
“ ကိုကို အရမ်းချစ်တယ်သိလား ကိုကို့ကို မခွဲချင်ဘူးကွာ”
“ ကိုကိုလဲ ချစ်လေးကိုအရမ်းချစ်တာပဲကွာ”
နှစ်ယောက်သား တွက်တီးတွက်တာပြောနေရင်းအမောလေးတွေ ဖြေနေမိသည်။
“ ကိုကို”
“ ဟင်”
“ ချစ်လေးကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲ”
“ အရမ်းချစ်တယပေါ့ချ်လေးရယ်။ငုံထားမတက်ချစ်တယ်”
“ တကယ်လား”
“ တကယ်ပေါ့”
“ ချစ်လေးကိုလေ နန်းကိုလုပ်သလို နောက်ပေါက်ကိုလဲ လုပ်ပေးနော်”
“ ဘာ ချစ်လေး ဘယ်လို. …”
“ ကိုကိုကလဲ ချစ်လေးကို နန်းက အကုန်ပြောပြထားတယ်။ ချစ်လေးကိုကို့အနားမှာ မနေရတော့ နန်းကို ချစ်လေးအစား ပြုစုပေးဖို့ပြောထားတာ။ချစ်လေးနဲ့ နန်းက တယောက်အကြောင်း တယောက်အကုန်ပြောပြပြီသား။ကိုကို့ အကြောင်းအကုန်သိ”
“ ချစ်လေး စိတ်မဆိုးဘူးလား ကိုကို့ကို”
“ စိတ်မဆိုးပါဘူး။ ချစ်လေးက ကိုကို့ကိုချစ်တာကိုး။ ကိုကို့အကြောင်း အကုန်လုံးသိတယ်။ ချစ်လေးပြောပြရင် ကိုကို မျက်လုံးပြူးသွားမယ် ခစ်ခစ်”
သီဟ သက်ပြင်းဖူးကနဲ ချလိုက်မိသည်။ ချစ်ချစ်က သူ့ကိုပြောင်စပ်စပ်နဲ့ ကရော်ကရော်လုပ်ကာ လူကြီးရှက်ပါတယ် ဆိုပြီး ပြောင်နေသေးသည်။ သူလဲ အသည်းယားကာရင်ခွင်ထဲ ထည့်ကာ အနမ်းမိုး ရွာလိုက်မိသည်။
“ ကိုကို ဘာလုပ်လုပ် ချစ်လေး စိတ်မဆိုးဘူး။ ကိုကို့ရဲ့ဇနီးကောင်း ပီသစေရမယ်။ ကိုကိုက တစ်ခုပဲ ကတိပေး။ ချစ်လေးကို ဘယ်တော့မှ ထားမသွားဖို့”
“ ချစ်လေးရယ် ကိုကို လုံးဝကတိပေးတယ်။ ခုချိန်က စပြီးချစ်လေးကလွဲ ပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ မဖောက်ပြန်တော့ပါဘူးလို့ ချစ်လေးတယောက်တည်းကိုပဲ သေတဲ့အထိ သစ္စာရှိရှိ ချစ်သွားမယ်လို့”
“ တကယ်”
“ တကယ်ပေါ့”
ချစ်ချစ်အရမ်းပျော်သွားတဲ့မျက်နှာနဲ့။ အတော်လေးကြာတော့ အိပ်တော့မယ်ပြောပြီး အိပ်ကြသည်။ အိပ်ပျော်ခါနီးကျမှ ချစ်ချစ်က
“ ကိုကို မေမေနဲ့ တီလေး တို့ သနားပါတယ်။ ချစ်လေး ကိုကို့ကို ခွင့်ပြုတယ် ”
ပြောပြီး သူ့ကိုနမ်းကာ အိပ်လိုက်သည်။ သီဟ မျက်လုံး ကျယ်သွားသည်။ ချစ်ချစ်ကို ကြည့်တော့ အိပ်ပျော်နေပြီ။သူ ရင်မောသွားသည်။
ချစ်လေး အားလုံးကို သိနေပြီလား။ ချစ်လေးက တကယ်ကို သူ့ကို ခွင့်လွှတ်တဲ့ပုံမျိုးပင်။ စာနာစိတ်ကြီးပြီး သဘောထားကြီးတဲ့ ချစ်လေးကိုအသာလေးဖက်ကာ သူအိပ်မပျော်နိုင်တော့။ ညဖက်အိပ်ခန်းအကျယ်ကြီးထဲက ကုတင်အကျယ်ကြီးပေါ်မှာ သူမတယောက်တည်း ထိုင်နေသည်။ မှန်တင်ခုံ အံဆွဲကိုဖွင့်ကာ ဓာတ်ပုံတခါကို ယူလိုက်ရင်း
“ ကိုကြီး မီးကို ခွင့်လွှတ်ပါ။ မီးလေ ကိုကြီးကို ချစ်ပါတယ်လို့မပြောရသေးခင် ကိုကြီးက မီးတို့ကို ခွဲသွားတယ်။ မီး ကိုကြီးကို သစ္စာစောင့်သိခဲ့တာ ကိုကြီးအသိဆုံးပါ။ ဒါပေမယ့် မီး ခုထိ သူ့ရဲ့ အထိအတွေ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်သေးဘူး။ သူ့ကို သမီးနဲ့ ပေးစားလိုက်တာကိုလဲ ကိုကြီး နားလည်မှာပါနော်။
မီးလေ တချိန်ချိန်တော့ သားမက်စစ်စစ် အနေနဲ့ ဆက်ဆံနိုင်ဖို့ ကြိုးစားမှာပါ။ ခုချိန်ထိတော့ သူ့ရဲ့ အတွေ့အထိကို ရူးသွပ်နေဆဲမို့ မီးကို ခွင့်လွှတ်ပါ ကိုကြီးရယ်…… ”
ကျေးဇူးတင်ခြင်းများစွာနဲ့
July Rain
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
