Friday, May 17, 2013

မီးကြောင့် သင်မလောင်ပါစေနှင့် အပိုင်း ( ၃ )

မီးကြောင့် သင်မလောင်ပါစေနှင့်  အပိုင်း ( ၃ ) 

ရေးသားသူ - Jin kaleat 

အရည်အတွက်ကတော့ ရဲထက်စားချင်တာ နှင့် ကွက်တိပင်ဖြစ်သည်။ အရွယ်အစားကတော့ ရဲထက်စား ချင်သည့် ပေါက်ဆီကို မမှီပါ။ ရဲထက် အမှတ်တမဲ့ဖြင့် ကြွပ်ကြွပ် အိတ်ထဲမှ ပေါက်ဆီတလုံးကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် မိသည်။ နွေးနွေးဆိုရင်တော့ ရဲထက် လက်တအုပ်စာကမည် မထင်ပေ။ 

ပေါက်ဆီကို ကိုင်ကြည့်မိရင်းမျက် လုံး က နွေးနွေး ရင်သားတွေဆီ အလိုလို ရောက်သွားသည်။ ရဲထက် လုပ်သမျှကို မျက်လုံးလေးပြူးပြီးကြောင် ငေး ငေး လေးလိုက်ကြည့်နေသည့် နွေးနွေး မျက်နှာလေး သူဝတ်လာသည့် ထမိန်ရောင် နှင့်အပြိုင်ရဲတွတ်သွား၏။ 

“ စားစေချင်လို့ စေတနာနဲ့ လာပို့တာကို ရဲထက် ယုတ်မာတယ်”

ထိုင်ရာက သုတ်ကနဲထပြီး ဘောက်ဆတ်ဘောက်ဆတ် နှင့် နွေးနွေး အိမ်ဝဆီထွက်သွား၏။

“ နွေးနွေး ဘယ်သွားမလို့လဲ”

“ ပြန်မလို့”

အသံစာစာလေး နှင့် ပြန်အော်လိုက်ပြီးတော့ မှ အထဲပြန်လှည့်ဝင်လာပြန်သည်။

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ထိုင်ပါဦး”

“ မထိုင်ပါဘူး၊ ပိုက်ဆံအိတ်ကျန်ခဲ့လို့”

ခုတိုင်အောင် ပန်းရောင်သန်းနေသည့် မျက်နှာလေး နှင့် ပြောပြီး စားပွဲပေါ်က ဖန်ပုတီးစေ့ သေးသေး လေးတွေ ဖြင့်ထိုးထားသည့် ပိုက်ဆံအိတ်သေးသေး လေးကို ကုန်းကောက်ယူ လိုက်သည်တွင် ရဲထက် ရှေ့မှာ လနှစ်စင်း ဝင်းကနဲထွက်လာ၏။ အင်္ကျ ီစက လုံးလုံးလျား လျား အောက်ကိုပွင့်ကျသွားသည့် အခါ နွေးနွေး၏ အလှပဆုံး စနေနံပန်းနှစ်ခိုင်က အဖုံး အကွယ်မဲ့ ဖြစ်သွားသည်။ 

ရဲထက်လက်ထဲကပေါက်ဆီ ထုပ်ကို ယောင်ပြီးညှစ် လိုက် မိသည်။ ဝင်းမွတ်ကာ နုအိနေသည့် အလှတရားကြောင့်ခုန်သွားသောရင်က ရဲထက်၏ နှလုံးသား ပါးစပ်ကနေ ခုန်ထွက်တော့ မလိုလို ဖြစ်သွားရသည်။

စက္ကန့်ပိုင်းလောက် အချိန်လေးအတွင်းမှာရဲထက် ကျောက်ရုပ်တရုပ် လို ဖြစ်သွားသည်။ ရဲထက်အသိဝင်လာသည့် အချိန်မှာ နွေးနွေးက အိမ်တခါး၀ ရောက် နေ ပါပြီ။ ရဲထက် အပြေး တပိုင်း လိုက်သွားမိရာ

“ ဘာလိုက်လုပ်မလို့လဲ၊ နေခဲ့”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ သွားမယ်”

စက်ဘီးလေး တွန်းပြီးထွက်သွားသည့် နွေးနွေးကို လိုက်ငေးရင်း လက်ထဲက ပေါက်ဆီထုပ် လေးကို ရဲထက်ဖျစ်ညှစ်ကြည့်နေမိသည်။ နွေးနွေးကို ပိုင်ဆိုင်ဖို့ မရမနေ ကြိုးစားမည် ဟု လည်း ရဲထက် မာန်သွင်းလိုက်မိ၏။နွေးနွေးကို ပိုင်ဆိုင်လိုလျှင် ရင်ဦးကို ဖြတ်ကျော် နိုင်ရ ပေမည်။ ရင်ဦးကို ရင်ဆိုင် အနိုင်ယူနိုင်ရပေမည်။ 

ကိုအောင်ကျော်မိုး ပြောသလို ဦးတိုက် မောင်း ထံတွင် ရိုးရာလက်ဝှေ့ ပညာကို ဘယ်လောက်ခက်ခဲ ပင်ပန်းပါစေရအောင်သည်တော့မည်။ ရင်ဦးကို နိုင်ကို နိုင်ရမည်ဟု ရဲထက်ရင်ကော့ပြီး ဆုံးဖြတ်လိုက် မိပါသည်။ နွေးနွေးမျက်စိအောက် က ပျောက်သွားမှ အိမ်ထဲပြန်လှည့်ရင်း လက်ထဲက အထုပ်လေးကို ကြည့်လိုက်ရာ ရဲထက်၏ ညှစ်အားကြောင့် အထဲက အသားတွေ တောင် ပေါက်ထွက်နေသည်ကို တွေ့ လိုက်ရ၏။

အချစ်ကို ပိုင်ဆိုင်ရဖို့ တွန်းအားကြောင့် ရဲထက် အမြန်ဆုံးပြန်ပြီး နာလံထဖို့ ဂရုစိုက်ခဲ့သည်။ စိတ်လိုလက်ရဆေး ခန်းသွားပြသည့် အတွက်လည်း အနာတွေ မြန်မြန် ပြန်ပြီး သက်သာလာသည်။ ကိုအောင်ကျော်မိုး ဆိုင်ကနေ တ ဆင့် သတင်းပျံ့သွားပြီး သူ ငယ်ချင်းတွေလည်းအလျှိုလျှို ပေါ်လာပြီး သြဘာပေးကြသည်။

ဒါပေမယ့် ခုလိုခံခဲ့ရ သည်ကို အကြောင်းပြုပြီး နွေးနွေး အိမ်ကို နှစ်ကြိမ်တိုင်အောင် လာသွားတာကို ပြောပြလိုက် တော့မှ တန် သည်ဟု ချီးမွမ်းကြပြန်သည်။ ဒါတောင်မှ ပေါက်ဆီ လေးလုံး အကြောင်း မပြောလိုက်ရပေ။ ထိုလေးလုံး အနက်မှ အ သေး နှစ်လုံးပဲ ရဲထက်စားလိုက်ရသည်။ အကြီး နှစ်လုံးကိုတော့မြင်ရုံသာမြင်ခွင့်ရလိုက်၏။ 

ရင်ဦး၏ မိဘ တွေလည်း လာသတင်းမေးပြီး တောင်းပန်စကား ဆိုကြပါသည်။ မိန်းကလေး တယောက် နှင့်ပတ် သက်ပြီး ယောက်ျားရှာနှင့် ပြဿနာဖြစ်ရသည်ကို ရဲထက် မျက်နှာပူမိသေးသော်လည်း ဟိုဖက်မှာရင်ဦးက ပြည့် ပြည့်စုံစုံ မပြောပြဘဲ နေပုံရသည်။ အဖြစ်အပျက်တွင်ရဲထက် အလွန်တခုမပါဘဲ ရင်ဦး အပြစ်လို့သာ အများက သတ်မှတ်ကြ သလို ရင်ဦးမိဘ တွေကလည်း သူတို့ သမီးအပြစ်လို့သာ ယူဆကြ၍ ရဲထက်လည်း သဘောထား ကြီးသယောင်ယောင် နှင့် မှိန်းနေလိုက်၏။

ပေါက်ဆီလာပေးပြီး နောက်နေ့တွေမှာတော့ နွေးနွေး အိမ်ကိုရောက်မလာတော့။ ရဲထက် နေလို့ထိုင်လို့ကောင်း သွားလာပြီး အပြင်ထွက်ဖြစ်သည့် ရက်တွေမှာတော့ နွေးနွေးကို သွားရင်း လာရင် တခါတလေ တွေ့သည်။ ထုံးစံ အတိုင်း အနားမှာ ရင်ဦးပါနေလို့ ရဲထက် နှုတ်မဆက်ဖြစ်ပါ။နွေးနွေးကလည်း မသိမသာ ခိုးကြည့်တာကလွဲရင် ရဲ ထက် ကိုမသိ သလို လုပ်နေတတ်သည်။

“ ဒီအမှိုက် ကိုတော့ ရှင်းဖြစ်အောင်ရှင်းရမယ်”

နွေးနွေးနားမှာ ဆောင့်ကြွားကြွားဖြင့် ပါလာတတ်သည့် ရင်ဦးကို မြင်တိုင်း ရဲထက် လက်သီး ကိုကျစ်ကျစ် ပါအောင်ဆုပ်ပြီး စိတ်ထဲက ကျိန်းဝါးမိသည်။ ယောက်ျား စစ်စစ် ဖြစ်ပါလျှက် နှင့် ယောက်ျားရှာတယောက်ကအ နိုင်ယူတာခံရခြင်း နောက်တခါရှိတော့ မည် မဟုတ်ပါ။

ထို့ကြောင့် ဒါဏ်ရာတွေ ပျောက်ကင်းသက်သာပြီးအားအင်ပြည့်လာသည့် အချိန်ရောက် သည်နှင့် ကိုအောင် ကျော် မိုးထံ သွားပြီး ဦးတိုက်မောင်းထံတွင် လက်ဝှေ့သင်မည်ဆိုသည့် အကြောင်းသွားပြောတော့ ကိုအောင် ကျော်မိုး ပြန်ပြောသည့် စကားကလည်း အားရှိစရာ ကောင်းလှသည်။

“ အေး ... ဘကြီးကို မင်းအကြောင်းငါပြောပြထားတယ်၊ ဘကြီးကပြောတယ် အဲဒီသောက်သုံး မကျတဲ့ကောင် ခေါ်ခဲ့တဲ့”

ယောက်ျားဘသား လက်ဝှေ့သမားကြီးဆိုတော့ ယောက်ျားရှာ လက်ချက်ဖြင့် မှောက်ခဲ့ရ သည့် ရဲထက်ကိုအထင် အမြင်သေးမှာ မလွဲပေ။ ငါ့ကိုတော့ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မောင်းတော့မှာမလွဲဟု စိုးထိတ်မိသေးသော်လည်း နွေးနွေး မျက်နှာလေး မြင်ယောင်လာသည့် အခါပြန်ပြီးအားတက်ရသောကြောင့် ကိုအောင်ကျော်မိုး နှင့် အတူ ဦးတိုက်မောင်းခြံ သို့ရောက်ခဲ့၏။

ရဲထက်တို့ရောက်သွားချိန်တွင် ဦးတိုက်မောင်းက ခြံဝက ဆိုင်လေးထဲတွင် စက် ချုပ်နေသည်။ ရဲထက်တို့ကိုမြင်သောအခါ အိမ်ဖက်ကို လက်ဝှေ့ရမ်းပြ ပြီး

“ ငါလိုက် ခဲ့မယ်”

အိမ်ရှေ့က မြေမာမာ ကွက်လပ်ကလေး နားက ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ဦးတိုက်မောင်း ကိုစောင့်ကြ၏။ခန ကြာတော့ လိုက်လာသည်။ အနားရောက်သည် နှင့် ကွမ်းတံတွေး ပျစ်ကနဲထွေးလိုက်ရင်းကိုအောင်ကျော်မိုး ဖက် ကိုလှည့်၍

“ ဒီကောင်လား”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဘကြီး”

“ ဒီနားလာရပ်စမ်း”

ရဲထက် ယောင်ကန်းကန်းဖြင့် ဦးတိုက်မောင်းနားသွားရပ်သည်။ ဦးတိုက်မောင်း ရဲထက်ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့် ပြီးခေါင်း ကိုခါသည်။ ရဲထက် လက်မောင်းကို ညှစ်လိုက်သည့် အခါ နာလွန်း၍ မအော်မိအောင် မနည်းထိန်းလိုက်ရသည်။

“ လုံချည် လှန်”

“ ဗျာ”

“ ပုဆိုးမ ခိုင်းတာကွ မင်းခြေထောက်ကြည့် မလို့”

ရဲထက် မရဲတရဲ နှင့် လုံချည်လေး အသာမလိုက်ချိန် တွင်ဦးတိုက်မောင်း က ခြေသလုံးကြွက်သား ကိုဇိုးဇိုးဇတ် ဇတ် နှင့် ငုံ့ကာညှစ်လိုက်ပြန်၏။ မအော်မိအောင် ထိန်း လိုက်နိုင်သော်လည်း တွန့်သွားတာကိုတော့ ရဲထက် မ ထိန်းနိုင်ခဲ့။

“ မင်းကောင် ငပျော့ပဲ အောင်ကျော်မိုးရ၊ ဒီလို ကောင်မျိုး ကိုယောက်ျားမိန်း မပြောနဲ့ သန်သန်မာမာ မိန်းမရှာကတောင် ထိုးလှဲလို့ရတယ်၊ အားမှ မရှိတာ”

မခံချင်စိတ်ဖြစ်ရသော်လည်း ရဲထက်ငြိမ်နေလိုက်ပါသည်။ ရဲထက်က ကာယဗလ လေ့ကျင့်ထားသည့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် မျိုးမဟုတ်သော်လည်း အများတန်းတူ အလုံးအ ထည်နှင့်သန်စွမ်းမှုတော့ရှိပါသည်။ ကိုအောင် ကျော်မိုးက သာ

“ အဲဒါကြောင့် ဘကြီးဆီလာတာပေါ့၊ နာနာသာမောင်း ပစ်လိုက်စမ်းပါ”

“ အင်း နေပါဦး မင်း အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ”

“ နှစ်ဆယ့် သုံးပါ ဘဘ”

“ ကြီးပြီကွ၊ ပေါက်ပေါက်မြောက်မြောက် ဖြစ်ဖို့ဆိုတာ ငယ်ကထဲက အခြေခံကောင်းကောင်း ရှိမှ ရမှာ၊ ငါတို့ဖက် မှာဆို ရှစ်နှစ် ကိုးနှစ် မှာကလေးပွဲတွေ ဝင်ထိုးနေပြီ”

ကိုအောင်ကျော်မိုး ဘာတွေပြောထားသနည်းဟု ရဲထက် နားမလည် နိုင်အောင်ဖြစ်ရသည်။ ရဲထက်ကလက်ဝှေ့ သမားလုပ်မယ့် သူမဟုတ်။ ကြိုးဝိုင်း တွေပေါ်လည်း တက်မယ့်သူမဟုတ်။ တက်စရာဆိုလို့ ကြိုးဝိုင်းတခုပဲရှိ သည်။ နွေးနွေး၏ အချစ်အောင်လံကို ရဖို့ ရင်ဦးကို အလဲထိုးရမည့် ပွဲပဲရှိသည်။

“ မင်းနာမည် ဘယ်သူလဲ”

“ ရဲထက်ပါ ဘဘ”

“ နာမည် ကတော့ ဟုတ်ပေ့ပဲ၊ ကဲ ရဲထက် ဒီမှာကြည့်”

ဦးတိုက်မောင်း က အိမ်ရှေ့မှာကျနေသည့် အုတ်ခဲတလုံးကို လှမ်းယူပြီး လက်ဖဝါးပေါ်တင် လိုက်သည်ပြီးတော့ လက်သီးဖြင့်ထိုးချလိုက်ရာ အုတ်ခဲထက်ပိုင်းကျိုးသွား၏။ အုတ်ခဲနေရာမှာလူဆိုရင်တော့ ဘယ်လိုမှသက်သာ မှာမဟုတ်ပေ။

“ ဒါတောင် ငါလက်ကျသွားလို့ မင်းအရွယ်မှာတုန်းက ငါ အုတ်ခဲသုံးလုံးထပ် ထိုးလို့ရတယ်။ ဝါးပိုးဝါးကိုကွဲအောင် ထိုးနိုင်တယ်”

ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီလို လက်သီးစွမ်းမျိုးရဲထက် တရက်လောက်ပဲလိုချင်ပါသည်။ ရင်ဦးကို ရပ်ကွက် အပြင်လွင့်ထွက်သွားအောင် ထိုးချပစ်လိုက်မည်။ ဦးတိုက်မောင်း လက်သီးကို ကြည့်ပြီး ရဲထက် ဖြုံနေသည်ကို ရိပ်မိသည့် ကို အောင်ကျော်မိုး က ထိုင်ရာမှ ထလာပြီး

“ ပွဲဝင်တဲ့ အဆင့်မဟုတ်ပါဘူး ဘကြီးရာ၊သူ့ကိုသူများမစော်ကားနိုင်ရုံ၊ သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ် နိုင်ရုံလောက်ပါပဲ”

အားရပါးရ သင်လိုက်မည်၊ ဘယ်လိုပင်ပန်းပင်ပန်း ကြိတ်မှိတ်ပြီးလေ့ကျင့်မည်ဟု မာန်သွင်း ထားသမျှရဲထက် လည်း နည်းနည်း လျော့လျဲလျဲ ဖြစ်လာသည်။ 

“ အင်းလေ၊ မင်းကောင်က ဒီလောက်ပဲ ရမှာပါပဲ၊ ဒီလိုလုပ် ဒီနေ့တော့ ငါမအားသေးဘူး၊ နောက်နေ့တွေမနက် စောစော ဖြစ်ဖြစ် ညနေပိုင်းဖြစ်ဖြစ် အောင်ကျော်မိုး မပါလဲလာခဲ့ ဟုတ်လား၊ ငါအားရင်ပြပေးမယ်၊မအားတဲ့ အခါလဲ ကိုယ့်ဖာသာ အိမ်ပြန်ကျင့်ချင်ကျင့် ဒါမှ မဟုတ်ဒီမှာပဲ ကျင့်ချင်ကျင့် ဟုတ်လား”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဘဘ”

သူပြောလိုရာ ပြောပြီးသည် နှင့် ဆိုင်ဖက်ဆီသို့ ပြန်လှည့်ထွက်သွား၏။ 

“ မင်းကို သူက ဟဲဗီးကြီး မောင်းမှာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ သိပ်လဲ စိတ်မပူပါနဲ့”

“ ရပါတယ် ကိုမိုးကြီးရာ” 

အပြန်လမ်းတလျှောက် တွင် ဦးတိုက်မောင်း၏ သန်မာမှုကို ရဲထက်စဉ်းစားနေမိသည်။ ကိုအောင်ကျော်မိုးအပြော အရဆိုလျှင် ဦးတိုက်မောင်း အသက်ငါးဆယ် ကျော်ပြီဟု သိရ သည်။ လက်ဝှေ့ထိုးခြင်း ကို အသက်သုံးဆယ်ဝန်း ကျင်လောက်ကထဲက ရပ်နားခဲ့သည် ဆိုသည့် အတွက် နှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်ကျော် ရဲထက် အသက်တမျှ ကြာခဲ့ သည့် တိုင် မာန် က အပြည့်ရှိသေးသည်။ 

တော်ရုံလူငယ်လေးငါးယောက်လောက် ကိုဖြုံမည် မထင်။ သူ့ လက် ချက် နှင့်သာ မှောက်သွားကြဖို့ ရှိသည်။ ရင်ဦးလိုဟာမျိုးဆိုရင် ဦးတိုက်မောင်း လက် သီးတချက် နှင့် ချက်ချင်း ယောက်ျားရှာဘဝကို စွန့်လွှတ်သွားနိုင်သည်။ 

ဒီလို လက်သီးမျိုးရ ဖို့ ဦးတိုက်မောင်းဘယ်လိုကျင့်ခဲ့ရမည်ကိုတွေး ကြည့်ရုံနှင့် ရဲထက်ကျော ချမ်းလာသည်။ သူဒီလို လေ့ကျင့်နိုင်မှာမဟုတ်တာသေချာ၏။ အခုတောင် ဦးတိုက် မောင်း ညှစ်ကြည့်လိုက်သည့် လက်မောင်း နှင့် ခြေသလုံးကြွက်သားတွေကနာကျင်နေသည်။

ဦးတိုက်မာင်း က သန်စွမ်းသေးသလို အရွယ်လည်းတင်၏။ ကိုအောင်ကျော်မိုး ၏ ဘကြီးဆိုလို့သာအသက်ကြီး မှန်းသိရသော်လည်း အသက်လေးဆယ်ကျော်လောက်ပဲ ထင်ရသည်။ လက်ဝှေ့ သမား မဟုတ်တော့ သော် လည်း ကျန်းမာရေးနှင့် ညီညွတ်အောင် ခုချိန်အထိ စနစ်တကျနထိုင်ခဲ့လို့ဖြစ်မည်ထင်ပါသည်။

နောက်တနေ့ကျတော့ တီရှပ် အဟောင်းတထည်နှင့် ရှမ်းဘောင်းဘီ ကို ကျောပိုးအိတ်ထဲ ထည့်ပြီး ဦးတိုက်မောင်း ဆီထွက်လာခဲ့သည်။ GTC တက်တုန်းကထဲက သူငယ်ချင်းတ ယောက်လက်ဆောင်ပေးထားသည့်ရှမ်း ဘောင်းဘီကို အခုမှပဲ အသုံးချရတော့မည်။ ဦး တိုက်မောင်း ခြံရှေ့ရောက်တော့ဆိုင်တံခါးပိတ်ထားသည်ကို မြင် ရသည်။ 

ဒါဆိုရင် အိမ် မှာရှိလိမ့်မည်ဟု တွက်ပြီးစေ့ထားသည့် ခြံတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်ခဲ့၏။ အိမ်ရှေ့က တံ ခါး နှင့်ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ထားသော်လည်း လူရပ်လူယောင် မတွေ့ရ၊ အိမ်ပေါ်လည်း မတက်ဝံ့ ၍ ကွပ်ပျစ်လေး မှာပဲ ထိုင်မည်လုပ်စဉ် နားထဲမှာ အသံတခုကြားလိုက်ရသည်။ မိန်းမတယောက်၏ အော်သံ။ ဦးတိုက်မောင်း တ ယောက် ထဲ နေသည်ကိုသိထား သည့် အတွက် မိန်းမအော်သံက ထူးဆန်းနေသည်။

ထို့အပြင် ဒီလိုအော်သံမျိုး ထွက်နိုင်သည့် အခြေအနေ ကိုလည်းရဲထက် သိနေသည့် အတွက်အာရုံစိုက်ပြီးနားစွင့် ကြည့်လိုက်ရာ အိမ်အနောက်ဖက်နား ထွက်လာခြင်းဖြစ် သည်။ ရဲထက်ခြေကို ဖော့ပြီး အသံကြားရာဆီသို့ ကပ်ခဲ့ ၏။ အနားနီးလာသည် နှင့် အမျှ အသံကကျယ်လောင်လာသလို အိမ်ကြမ်းခင်းကလည်း သိမ့်ကနဲသိမ့်ကနဲ လှုပ် သွား သည်ကိုပါမြင်လိုက်ရသည်။ဦးတိုက်မောင်း အိမ်က ထရံကာဓနိမိုးအိမ် ဖြစ်သည်။ ထရံမှာ အပေါက်ရှိလိုရှိငြား ကြည့်ရင်း

ဝါးခြမ်းအနည်းငယ် ဟနေသည့် နေရာလေးတခုတွေ့၍ ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ အထဲမှာ ဦးတိုက်မောင်း နှင့်မိန်းမတယောက်ကို မြင် လိုက်ရပြီး ရဲထက် အသက်ပင် မရှု ဝံ့အောင်ဖြစ်သွားရသည်။သူကြည့်တာသာဦးတိုက်မောင်း သိသွားလျှင် မ တွေး ရဲပါ။ ရဲ ထက် ခေါင်းက အုတ်ခဲလောက်မမာတာကျိန်းသေ၏။ သို့သော်လည်းအထဲက အသံတွေ ကြောင့် မကြည့်ဘဲလည်းမနေနိုင်ပြန်ရာအသက်ကိုအောင့်ပြီး မျက်စိတဖက်ကို မှိတ်၍ သေသေချာချာ ကြည့်မိသည်။

ရဲထက်က ခေါင်းရင်းဖက်ကနေ ကြည့်ခြင်းဖြစ်ရာ မျက်နှာကိုသေသေချာချာ မမြင်ရသော်လည်း ဆူဖြိုးသည့်ကိုယ်လုံးအနေ အထားကြောင့် အသက်လေးဆယ်ဝန်း ကျင် တရုပ်မလိုလို မိန်းမ တယောက်ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ အပေါ်ပိုင်း က အင်္ကျီ ဒီ အတိုင်းရှိနေပြီး ထမိန်ကိုတော့ ခါးအထိလှန်တင်ထား၏။ ဝါကျင့်ကျင့်ပါ တိတ်ထမိန် ၏ အောက်ဖက်တွင် အခေါက်ထူထူကြီး နှင့် မဲနက်သော အမွှေးအုံကြီးကိုမြင်ရသည်။ 

ထိုအမွှေး အုံကြီးထဲ တွင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လှုပ်ရှားနေသော ဦးတိုက်မောင်း၏ အချောင်းကြီး က ရဲထက်ကိုပိုပြီးထိတ် လန့်စေ၏။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တန်းမှီသည်၊ စံဝင်သည် ဟု ကြိတ်ပြီး အထင်ကြီးထားသည့် ရဲထက်သိမ်ငယ် စိတ် ဝင်သွားရသည်။ ဒါကြောင့်လည်း အောက်က မိန်းမ ဒီလောက်အော်နေခြင်းဖြစ်၏။ ထိုမိန်းမကအော်သာ အော် နေသော်လည်း ဦးတိုက် မောင်းခါးကို အားရပါးရ ဖက်ထားတာလည်းမြင်ရသည်။

ဦးတိုက်မောင်းကတော့ ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းထား သည်မှအပ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်၏။ ကြွက် သားတွေ နှင့်အပြည့် ဖြစ်သော ကိုယ်လုံးပေါ်တွင် ဆေးမင်ကြောင်တွေကလည်း အပြည့် ဖြစ်သည်။ သူကဆောင့်လျှင်လည်း သူ့ကိုယ် ပေါ်က ကြွက်သားတွေ ကြွဖောင်းတက်လာ အောင် အားယူပြီးဆောင့်ခြင်းဖြစ်ရာ အောက်ကမိန်းမ ထွန့်ထွန့် လူးနေတာ မဆန်းပေ။ ဒီအရွယ် ရောက်တာတောင်ဒီလောက်စွမ်းသေးသည့် ဦးတိုက်မောင်း ကို လေးစားမိရင်း ရဲထက် နောက်ကို အသံမထွက်အောင်တဖြည်းဖြည်းလေး ဆုတ်ခွာပြီးထွက်ခဲ့သည်။ 

အမှန်တော့ ဦးတိုက်မောင်း အားရပါးရ လုပ်နေသည့်မြင်ကွင်းကိုကြည့်ချင်သေးသည်။ ဟို မိန်းမဘယ်သူလည်း ဆိုတာကိုလည်း သိချင်၏။ ထို့ကြောင့် ခြံထဲက ထွက် လာပြီးသည် နှင့် ခြံဝကိုမြင်နိုင်လောက်မည့် နေရာမှာတွေ့ သည့် လဘက်ရည်ဆိုင် မှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ခြံထဲက ဘယ်သူမှတော်တော် နှင့် ထွက်မလာပါ။ 

ဦးတိုက် မောင်း က ကြီးလဲကြီးသလို ကြာ လည်းကြာပုံရ၏။ သူ့မှာဘယ်လို ဆေးစွမ်းကောင်းတွေ ရှိနေသလဲဟု ရင်းနှီးအောင် လုပ်ပြီး မေးကြည့်ရန် စိတ်ကူးရလိုက်သေးသော်လည်း ဦးတိုက်မောင်း လက်ထဲမှာ ကွဲထွက် သွားသည့် အုတ်ခဲကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး စိတ်ကူးကိုလက်လျှော့လိုက်သည်။

ရဲထက် လက်ရည်ဆိုင်ထဲရောက်ပြီး တနာရီနီးပါး လောက်ကြာမှ ဆံပင်ကောက်ကောက် အသား ဖြူဖြူနှင့်မိန်းမ တယောက် ခြံထဲက ထွက်လာသည်။ ခုနတွေ့ခဲ့သည့် အတိုင်း အင်္ကျီနီညိုရောင် နှင့်ဝါကျင်ကျင်ပါတိတ်ထမိန် ကိုဝတ်ထားသည်။ 

အပြင်မှာ အခုလိုမြင် လိုက်ရတော့ သူမ ကိုသိသလိုလို ရှိသည်ဟုထင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ ဆိုင်နား မရောက် ခင်ရဲထက်လည်း ပိုက်ဆံ အမြန်ရှင်း ပြီးထလိုက်သည်။ ရဲထက် ကလည်း ဆိုင် ထဲက အ ထွက်သူမကလည်း ဆိုင်ရှေ့ အရောက်ကွက်တိဆုံသည်။

“ အန်တီခင် ဘယ်ကပြန်လာလဲ”

“ ရဲထက်ပါလား၊ ဒီနားကပဲ ကိစ္စလေး ရှိလို့၊ နင်ရင်ဦးလက်ချက် နဲ့ တော်တော် အီသွားတယ်ဆို”

“ ကျွန်တော်က ချစ်ဦး မျက်နှာနဲ့ ညှာလိုက်တာပါ”

“ ဟုတ်လား၊ နောက်တခါဆို မညှာနဲ့”

“ မညှာဘူး၊ ကျွန်တော် အခု ဦးတိုက်မောင်း ဆီမှာ လက်ဝှေ့သင်နေတယ် ဟဲဟဲ”

ဦးတိုက်မောင်း ဆိုသည့် နာမည်ကြောင့် ရဲထက်က အန်တီခင်ဟု ခေါ်သည့် ချစ်ဦးမောင် နှင့် ရင်ဦးမေတို့၏အ ဒေါ် အငယ်ဆုံး ဒေါ်ခင်လေးရီ မျက်နှာ တမျိုးတဖုံ ဖြစ်သွားသည်။ဒေါ် ခင်လေးရီ ကလည်း ဈေးထဲမှာ အပ်ချုပ် ဆိုင် ဖွင့်ထားသူဖြစ်သည်။ သူမ ချုပ်သည့် ဘော်လီတွေကပုံကျသည်ဟု နာမည်ကြီး၏။ ဒါဆိုရင်တော့ ရဲထက် ဒီနေ့ အပ်ချုပ်သမားနှစ်ယောက်၏ ဇာတ်လမ်းကို သိခွင့်ရလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ နင်အိမ်ပြန်မှာလား”

“ ဟုတ်ကဲ့ အန်တီခင်”

“ အတော်ပဲပေါ့၊ ငါလဲ လမ်းလျှောက်ဖို့ အဖေါ်ရတာပေါ့”

တယောက်ထဲ ယိုင်နဲ့နဲ့ နှင့်ပြန်ရမှာထက်စာရင် ရဲထက် အဖေါ်ပါတာကောင်းသည်ဟု ဒေါ် ခင်လေးရီ ထင်ပုံရသည်။ ခုနက မြင်ကွင်းကြောင့် ဖြစ်မည် ရဲထက် စိတ်ထဲမှာ အန်တီခင် ကိုကြည့်ရတာနွမ်းလျနေပုံရပါသည်။

“ ချစ်ဦး အကြောင်းရော ဘာကြားသလဲ အန်တီခင်”

“ ရန်ကုန်မှာ ဆိုတာလောက်ပဲ သိတယ်၊ သူကလဲ မဆက်သွယ်တော့ တို့လဲဘာမှ လုပ်လို့မရဘူးလေ၊ကျန်းကျန်း မာမာ ရှိနေရင်တော်ပါပြီကွယ်”

“ ဆိုင်ကရော အဆင်ပြေရဲ့လားအန်တီ”

“ ပြေပါဘူးဟယ်၊ ခုခတ်က ချုပ်ဝတ်ကြတာမှ မဟုတ်တာ၊ ရယ်ဒီမိတ်တွေချည်းပဲလေ၊ အလုပ်ပါးတယ်၊ကောင် မလေးတွေကလဲ အိုက်လို့တဲ့ ဘော်လီ မဝတ်ကြတော့ဘူးလေ၊ဟီးဟီး၊ ငါ့မှာ အဖွားကြီး မိတ်တွေပဲ ရှိတော့ တယ်”

“ သူတို့ သေကုန်ကြရင် အန်တီခင် ခက်ပြီပေါ့”

ဒေါ်ခင်လေးရီ က ချစ်ဦးမောင်နှင့် ရင်ဦးမေ တို့၏ အဒေါ် ဖြစ်နေလို့သာ အန်တီခေါ်နေရ သော်လည်းအသက် က အလွန်ဆုံးမှ လေးဆယ်လောက်ပဲရှိမည့် အပျိုကြီးဖြစ်သည်။ သို့သော် အမည်ခံ အပျိုကြီးဖြစ်ကြောင်း ကို တော့ အခုလောလောလတ်လတ်ပင် ရဲထက် မြင်ခဲ့ရပေပြီ။

အသက်ချင်း အများကြီးမကွာ လှသဖြင့် လူငယ် တွေ နှင့် ပေါင်း သင်းဆက်ဆံ ရေးကောင်းသည်။ ဘယ်ကနေဘယ်လို ဦးတိုက်မောင်းလို အရွယ်လူကြီး နှင့် ဇာတ် လမ်းဖြစ်ရသည်ကိုတော့ ရဲထက် မမှန်းဆနိုင်ပေ။ ဦးတိုက်မောင်းက နွားပျိုသန်လှနွားအိုပေါင် ကျိုးဆိုသည့် စာဆိုနှင့် ညီသူဖြစ်လို့လားတော့ မဆိုနိုင်ပါ.

“ အင်းပေါ့ ဟယ်၊ ငါ့လက်ရာ အားပေးတာ ဆိုလို့ ငါ့တူမ တယောက်ပဲ ရှိတော့တယ်”

“ အန်တီခင့် တူမ”

“ နင့်သူငယ်ချင်း ရင်ဦး ပေါ့”

“ အော် ...ရင်ဦး ကဘော်လီတော့ ဝတ်သားပဲ ဟီး ဟီး”

“ နင်ကလဲဟာ ဘော်လီတော့ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ၊ ဟိုဒင်းလေ သူများတွေက ပုံကျအောင် လှအောင်ဝတ်ကြတာ၊ သူ က တော့ သူများနဲ့ ပြောင်းပြန် ပုံ ပျောက်အောင်ပေါ့၊ ငါ့လက်စွမ်းပြလေ၊”

“ ဒီလိုလား၊ ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ အန်တီခင်”

“ အောင်မယ် .. နင့်ကိုပြောစရာလား၊ နင်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ”

ဒေါ်ခင်လေးရီ က ဆက်မပြောတော့သဖြင့် ရဲထက် ဗဟုသုတ တရပ်ဆုံးရှုံးသွားရသည်။ သွားရသည့်ခရီးတာက လည်းသိပ်မဝေးလို့ ဟိုပြောဒီပြောနှင့် လမ်းခွဲမည့် နေရာရောက် လာသည်။ကျောခိုင်းထွက်သွားသည့် အန်တီခင် ၏ တင်ပါးတုန်တုန်ကြီးကိုကြည့်ရင်း ရင် ဦးသာ ဒီလိုအရွယ်ရောက်လို့ဖင်တုန်ကြီးနှင့် ဆိုလျှင် အတော်ရယ်ရ မည်ဟု တွေးနေမိ ပါသည်။

နောက်တကြိမ်ကျတော့ ရဲထက် မနက်စောစော ထပြီး ဦးတိုက်မောင်းဆီ သွားလိုက်သည်။ စောသေး၍ဆိုင်ပိတ် ထားသော်လည်း အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်လေးမှာ ရေနွေးတခရားနှင့် ထိုင်နေ သောဦးတိုက်မောင်း ကိုတွေ့ရသည်။ 

“ ကောင်လေး လာ၊ ကောက်ညင်းပေါင်းစား၊ ရေနွေးသောက်”

“ ကျွန်တော် လဘက်ရည်သောက်ခဲ့ပါပြီ ဘဘ”

ဦးတိုက်မောင်းရှေ့မှာ ကောက်ညင်းပေါင်း တပန်းကန်ကိုမြင်ရသည်တွင် မနက်တိုင်း ကောက်ညင်းပေါင်းစားခြင်း က များသူ့ကို သန်မာတောင့်တင်းစေခြင်းလားဟု တွေးရင်း

“ ဘဘ မနက်တိုင်း ကောက်ညင်းစားလား”

“ ကြုံရာပါပဲကွာ၊ ခုဟာက ငါ ဒီမနက် ဈေးဖက်လမ်းလျှောက်ရင်း တွေ့လို့ ဝယ်လာတာပါ”

ဒေါ်ခင်မေလေး ဆိုင်ဖက်လည်းဝင်ခဲ့ ဦးမည်ဟုထင်ပါသည်။

“ နေပါဦးကွ၊ မင်းကောင်မလေး နဲ့ ဟိုယောက်ျားမိန်းနဲ့ က မိန်းမချင်းကြိုက်နေကြတာလား”

“ မဟုတ်ပါဘူး ဘဘရယ်၊ ရင်ဦးက သာဖြစ်နေတာပါ”

“ ဒါပေမယ့် မင်း ကောင်မလေးက သိပ်မဟုတ်ဘူးကွ၊ သူက ပြတ်ပြတ်သားသား ရှိရင် ဟိုဟာမ ကဘာမှဝင်ပါလို့ မရဘူး”

ဦးတိုက်မောင်း စကားက မှန်သလိုလိုရှိသည် လို့ခံစားရသည်။ နွေးနွေး ဖက်ကသူ့ အပေါ်မှာလိုက်လျောမှုရှိသည် မှန်သော်လည်း၊ ရင်ဦး နှင့် ပတ်သက်လျှင် ရဲထက် ဖက် ကို သိသိသာသာ မဲတင်းခြင်းမျိုးမမြင်ရပါ။ ရင်ဦးလက် ချက်ဖြင့် မချိမဆန့် ဖြစ်စဉ်က တကူးတက လာပေမယ့် ရင်ဦး မသိအောင်လာခြင်း မျိုးဖြစ်သည်။

“ မိန်းမ ဆိုတာက၊ တို့ များလက်ဝှေ့ သင်မှာဆိုတော့ သတ်တဲ့ပုတ်တဲ့ စကားနဲ့ပြောရရင် မိန်းမ ဆိုတာ ချက်ကောင်းကို အပိုင်ထိအောင် လုပ်ထည့်လိုက်ရင် ကိုယ့်လက်ထဲရောက် တာပဲကွ”

ဦးတိုက်မောင်း ပြောပုံအရ ဆိုရင် နွေးနွေး၏ အရှိုတ်ကို ဒူးနှင့်ပဲ တိုက်ရတော့မလိုလို ဖြစ် နေသည်။ဒေါ်ခင်လေး ရီ ကိုလည်း ကိုဒီနည်းနှင့်ပဲ ဦးတိုက်မောင်း အလဲထိုးခဲ့ ပုံရသည်။

“ ကဲလာ... မင်းကို သဘောတရားပြောပြမယ်၊ မိန်းမ ပိုးတာမဟုတ်ဘူးနော်၊ တိုက်တဲ့ခိုက်တဲ့ ပညာကိုပြောတာ”

စိတ်မြန်လက်မြန် နှင့် ကွက်လပ်ဆီထွက်သွားသဖြင့် ရဲထက်လည်း နောက်ကလိုက်ရသည်။ 

“ မင်း အနေအထားနဲ့ က အများကြီးလဲ သင်လို့ မဖြစ်ဘူး၊ မင်းလည်း သိပ် အပင်ပန်း မခံချင် ဘူးမဟုတ်လား”

အပင်ပန်းခံနိုင်ပါသည် ဟုပြောမည်လုပ်ပြီးမှ ဦးတိုက်မောင်း က ဂွဂလန့် တိုက်တတ်သည်ကို ကြားဖူးသဖြင့်တ မင် အမှန်အတိုင်းပြောလိုက်သည်။

“ ဟုတ်ကဲ့”

“ ဒီတော့ မင်းကို ရှောင်တာက စသင်ပေးမယ်၊ ရှောင်နိုင်ရင် အနည်းဆုံးတော့ မင်းမနာဘူးပေါ့ကွာ ”

ရဲထက်ကို အထင်သေးသည်ဟု ထင်ရန်ရှိသော်လည်း ဦးတိုက်မောင်း ပြောတာကလည်း မှန်နေသည်။ ပြန်မတိုက်နိုင်တောင် မထိခိုက်ရင် မဆိုးပါ။

“ ဟုတ်ကဲ့ ဘဘ”

“ ရှောင်တယ် ဆိုတာ သုံးမျိုးပဲရှိတယ်၊ ဘေးကိုရှောင်မယ်၊ နောက်ဆုတ်ရှောင်မယ်၊ ရှေ့ကို တိုးရှောင်မယ်၊အဲဒီ ထဲက ဘယ်ဟာ အကောင်းဆုံးဖြစ်မယ်ထင်လဲ”

“ နောက်ကို ဆုတ်ရှောင်တာ”

“ မှားတယ်၊ ဘယ်ဟာမှ မကောင်းဘူး”

“ ဗျာ”

“ ရှောင်တယ် ဆိုကထဲက မင်းတပန်းရှုံးနေပြီလေ၊ ရန်သူက လက်ဦးတဲ့ သဘောပဲ”

“ဘဘရယ် ထိုးမယ့်ဆင် နောက်တလှမ်းဆုတ် ဆိုတာလဲရှိသေးတာပဲ”

မရဲတရဲ နှင့် ရဲထက် စောဒက တက်လိုက်ပြီးမှ ဦးတိုက်မောင်း ကို ကလန်ကဆန်ပြောသလိုဖြစ်သွားမှာ ကို စိုးရိမ်မိသော်လည်း ဦးတိုက်မောင်းက သဘောကျ စွာရယ်ပါသည်။

“ မင်း မဆိုးပါဘူး၊ ရှောင်တယ် ဆိုတယ အမြဲတမ်းတော့ မမှားပါဘူး၊ ငါက ငါဖြစ်ချင်တဲ့ ငါ့စိတ်ကိုပြောတာ၊ တကယ့် တိုက်ပွဲမှာ ဆိုရင် ပြိုင်ဖက်ကို အကဲခတ်ပြီး ကိုယ်က စတိုက်ရမလား သူတိုက်လာတာကိုစောင့် ပြီးမှ လှုပ် ရှားမလားဆိုတာဆုံးဖြတ်ရတယ်၊ အရေးကြီးတာ ရှိသေးတယ် ပြိုင်ဖက်ကို ဘယ်တော့မှ မကြောက်ရ ဘူး” 

ဦးတိုက်မောင်း ဒီလိုပြောလိုက်တော့မှ ရင်ဦးနှင့် ပြဿနာဖြစ်စဉ်က ကာရာတေး သမား ရင်ဦးကို ကိုယ်ခံပညာ ဘာမှ မသိသည့် သူတယောက် အနေ ဖြင့် စိုးရွံ့ ခဲ့မိသည်ကို ပြန်တွေးမိသည်။

“ အဲဒီတော့ မင်း မှတ်ထားရမယ့် သင်ခန်းစာ နံပါတ်တစ်က ရန်သူကို မကြောက်နဲ့၊ နံပါတ် နှစ်ကကိုယ်ကသူ့ကို အပိုင်ဆော် နိုင်မယ့် အခွင့် အရေးရှိသလား ရှိရင်ဆော်ထည့်လိုက်၊ အခွင့် မသာဘူးဆိုရင်တော့ ပြန်ချနိုင်မယ့် အချိန် ကို စိတ်ရှည် လက်ရှည်စောင့်ရမယ်”

သဲအိတ်ကို လက်သီးနှင့်ထိုး၊ ခြေထောက်နှင့် ကန်၊ ဒီလိုလေ့ ကျင့်ခန်းတွေ နှင့် တိုးမည် ထင် ထားရာမှ သင်တန်းပုံစံက တမျိုးဖြစ်နေ၍ ရဲထက်သဘောကျသွားပါသည်။ ဦးတိုက် မောင်း နှင့်လည်း လေပေးဖြောင့် သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးတိုက်မောင်းဆီ သင်တန်း သွားဖို့ နောက်နေ့တွေမှာ ရဲထက် ဝန်မလေးတော့ပါ။ ဦးတိုက် မောင်းက ရဲထက်ကို ပင်ပင် ပန်းပန်း လည်းလေ့ကျင့် မခိုင်း ပါ။ တခါတလေတော့ လည်းသူ့ဖာသာ သဘော ကျပြီးပြောတတ်သည်။



 အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment