လေဒီရှူးလေးရဲ့ ပိုင်ရှင် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ။
“ ဒေါက် .. ဒေါက် .. ဒေါက် .. ဒေါက် ”
လူဖြစ်ဖို့ဆိုတာ အင်မတန် ခက်ဆိုဘဲ .. လူ့ပြည်က အပ်ဖျားနဲ့ ဗြမ္မာပြည်က အပ်ဖျား ထိချင်ထိမယ် လူဖြစ်ဖို့ မလွယ်ဘူးတဲ့။ အဲ .. ဒါထက် ပိုခက်တာက ဖြစ်လာတဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင် ၂ခုဟာ ဆန့်ကျင်ဖက် အခြေအနေတွေကို ဆန့်ကျင်ပြီး ပေါင်းစည်းမိဖို့ဘဲ .. အခုခေတ်မှာ လူဖြစ်ဖို့ လွယ်လာသလို .. အဲဒီ ကျနော် ပြောခဲ့တဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်အရာတွေ ပေါင်းစည်းဖို့လဲ မခက်တော့ဘူး .. ခင်ဗျား ယုံရဲ့လား .. မယုံယင် ကျနော်လောက ဇာတ်ခုံက အဖြစ်ကလေး တစ်ခုကို ဥပမာအနေနဲ့ ပြမယ် .. ငြိမ်ငြိမ်လေးနားထောင်။
သိပ်တော့ .. မကြာသေးဘူး။
နေရာကတော့ .. ဘားလမ်းဘဲ .. လိုက်တော့ မရှာနဲ့နော် .. ဒါမျိုးလုပ်ရင် .. ကျနော်မကြိုက်ဘူး။
အခုခေတ် ထုံးစံ နေရာလပ် မကျန်အောင် ဈေးရောင်းတဲ့ လူတွေကို သိမှာပေါ့ .. အခုလဲ အဲဒီလူတွေထဲက တစ်ယောက်ပေါ့ .. သူက ကျနော်ပြောခဲ့တဲ့ ..ဘားလမ်းထဲက နတ်သမီးလေးတွေတဲ့ .. တာဝတိ ံသာ ၄ထပ်တိုက်ပေါ်တက်တဲ့ လှေကားရင်းမှာ ကလေးကစားစရာ ပစ္စည်းအပါအဝင် ပစ္စည်းမျိုးစုံ ရောင်းတဲ့ ငနဲဗျ။
နာမည်က ဆန်နီတဲ့ ..။
ကုလားတစ်ယောက်ဆိုတော့ အသားမဲတယ်ဗျ။ နောက်ပြီး တခြား ကုလားတွေလို ရူပါမပြောင်ဘူး .. ဘော်ဒီကတော့ အပျံစားဘဲ .. အားကစား ဝါသနာပါတာကိုး .. အရပ် ၆ ပေ အတိ ရှိတယ်။
အဲဒီငနဲက သူများတွေလိုတော့ လိုင်းမစုံဘူး .. သန့်တယ် .. အနေအထိုင်လည်း မှန်တယ် .. ဒါပေမယ့် သူကြိုက်နေတဲ့ ကောင်မလေး တစ်ယောက် ရှိတယ်။ ပြောလို့ယုံစရာတောင် မရှိဘူး .. ဒီကောင်မလေးကို မြင်ယင် ဒီကောင့်တစ်ကိုယ်လုံး အကြောသေသလို ငြိမ်သွားတယ်။ ဒါကတော့ ခင်ဗျားတို့ ကျနော်တို့လဲ ဖြစ်မှာဘဲ။ ကောင်မလေးက သိပ်မိတယ် .. ဒါကို ကြိုက်တဲ့ ဒီကောင့်ကို အဆိုးမဆိုသာဘူး။
ခက်တာက ကောင်မလေးက တရုတ်မဗျ။ ဒီတော့ ဖွေးဥပြီး အသားအရည်က ကြွေရောင်တောက်နေတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးက စူပြီး နီရဲနေတာဘဲ။ တရုတ်မထဲမှာ ရှားရှားပါးပါး နှာတံလေးက စင်းနေတယ် .. အမြဲရွှန်းလဲ့နေတဲ့ မျက်လုံးအစုံနဲ့ အကြည့်ခံလိုက်ရယင် ကျနော်တို့ ကုလားခမြာ နေစရာတောင် နေရာမရှိဘူး။
ကောင်မလေးက အသက် *** နှစ်ဘဲ ရှိသေးတယ်။
ဒါပေမယ့် အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ထွားတယ် .. နို့အုံလေးက ချွန်ပြီး မို့မောက်နေရဲ့ .. အရပ်ကလည်း ရှည်တယ် ။ခါးလဲရှည်တာပေါ့ .. ခါးရှည်ရှည် ကျဉ်ကျဉ်လေးအောက်မှာ ကားစွင့်တဲ့ တင်ပါးဟာ မြင်ရတဲ့ ယောကျ်ားတွေကို ရူးစေနိုင်တယ်။ နောက်ပြီး ကောင်မလေးဟာ အခုခေတ်ရဲ့ သမီးပျိုပီပီ ခေတ်ဆန်ပေ့ဆိုတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်သမျှ .. သူလမ်းသွားပြီဆိုယင် ဘားလမ်းတစ်ခုလုံး လေချွန်သံတွေ လက်ခေါက်မှုတ်သံတွေ သက်ပြင်းချသံတွေ ဆူညံသွားတယ်လို့ အဆိုရှိတယ်။
ခင်ဗျားတို့ မက်မက်မောမော ကြည့်နေတဲ့ တီဗွီမင်းသမီးတွေ .. ဗွီဒီယိုမင်းသမီးတွေ .. ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေဟာ ဒီကောင်မလေးနဲ့ စာလိုက်ယင် ဖွဲဘဲ .. မရီနဲ့လေ .. ကျနော်မွှန်းနေတာ မဟုတ်ဘူး .. ခင်ဗျားလဲ မြင်ယင် ကျနော်ပြောတာ မမှားဘူးဆိုတာ သိရမယ်။
ဒီလိုတလမ်းလုံးက ဖူးဖူးမှုတ်ထားတဲ့ နတ်သမီးလေးကို လမ်းဘေးငရဲပြည်က ဂုမ္ဘာန်နဲ့တူတဲ့ ကုလား တမ်းတမ်းတတ ဖြစ်နေရှာတယ်။
သူနဲ့မတူမတန်ဘူး ဆိုတာလဲသိတယ် .. ဒါပေမယ့်မဲ့ဗျာ အချစ်စိတ်ဆိုတာ ဘယ်လိုတားလို့ရမလဲ .. ဒီတော့ ဒီကောင်ဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ ကောင်မလေးကို ဖီးလ်ဖြစ်နေတာပေါ့ .. သူ့ရဲ့ စွဲလန်းစိတ်ဟာ စိတ္တဇဆန်ဆန်တောင် ဖြစ်လာတယ်။
ကောင်မလေးဟာ မနက် (၈)နာရီ ကျူရှင်သွားတယ်။
ပြီးယင် (၁၀)နာရီ ပြန်လာတယ်။
ပြီးတော့ (၁)နာရီ ကျူရှင်ပြန်သွားတယ်။
ဒီလိုဘဲ နေ့တိုင်း ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် လုပ်နေတယ် ။ ကောင်မလေးက လှသလို စာလည်း တော်တယ် .. ။ အခုလည်း ဆေးတက္ကသိုလ်ဝင်ဖို့ ကြိုးစားနေလေရဲ့ .. ဒါလဲ ဟုတ်တာဘဲ .. ဆေးတက္ကသိုလ်မှာ လူမျိုးအရ တရုတ်ဘဲများတယ် မဟုတ်လား .. ကောင်မလေး ခြေများလေလေ .. လှေကားထိပ်က ကုလားက သဘောကျလေပေါ့ ။ကောင်မလေးက စကပ်ဝတ်လေ့ရှိတယ်လေ .. ခြေထောက်ကို ဆောင့်ဆောင့် ရှောက်တော့ လေဝင်ရိုက်လို့ ဒူးဆစ်အထက်က စကပ်ကလေးဆီကို ဖောင်းကနဲ ဖောင်းကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ လှေကားက ဆင်းတက်တဲ့ အချိန်ဆို ပိုဆိုးတာပေါ့ .. ။ကုလားအောက်ကနေ ပင့်ကြည့်ပြီး ဖီးလ်တွေသိပ်ဖြစ်နေတယ်။ မယ်မယ်ရရတော့ ဘာမှ မမြင်ရဘူးပေါ့ .. အများဆုံးမြင်ရ ပေါင်ရင်းအထိ .. စောက်ဖုတ်ဆိုတာ .. တမင်ပြယင်တောင် သေချာမမြင်ရတဲ့ ..ဟာဘဲ။
ဒါပေမဲ့ ..
ဒီကောင်ဟာ စိတ္တဇဆန်ဆန် ချစ်နေတာ .. ကောင်မလေးရဲ့အရိပ်မြင်လဲ တစ်ကိုယ်လုံးက သွေးတွေဆူလာလေရဲ့ .. ကောင်မလေးကတော့ ဒီကောင့်ကို ချစ်ဘို့မပြောနဲ့ .. ကြည့်လို့ကို မရဘူး .. အင်မတန် အဆင့်နိမ့်တဲ့ မတူမတန် လမ်းဘေးဈေးသည် တစ်ယောက်လို သဘောထားတယ် .. ဒီကောင်နဲ့လဲ ခဏခဏ ပြသနာတက်ဖူးတယ်။
ကောင်မလေးကို နေ့တိုင်း မြင်နေပြီး ဘာမှမလုပ်ရတော့ ကောင်မလေးကို မှန်းမှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်တာ ဒီကောင်ရဲ့နေ့တိုင်း ဓလေ့တစ်ခုဆိုပါတော့ .. မမောမပန်း တိုက်ရှာတယ် .. ကောင်မလေးသိယင်တော့ .. ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး။
အဲ .. တစ်ခုပြောဖို့ မေ့နေတယ်။
တရုတ်လိုလား ဘာလားတော့ မသိဘူး .. ကောင်မလေးနာမည်က ဆူးမာတဲ့ … ဘားလမ်းတစ်ခုလုံးကတော့ ဆူး လို့ ခေါ်တယ် .. သူ့နာမည် လူတိုင်းသိတယ်။ အခုဆို ခင်ဗျားလဲ သိပြီပေါ့.. လျှောက်ပြောမနေနဲ့အုံး .. အလကားနေယင်း ကောင်မလေး နာမည်ကြီးနေအုံးမယ်။
ကောင်မလေးမှာ အကျင့်တစ်ခု ရှိတယ်ဗျ .. သူသွားရာ လမ်းတလျှောက်မှာ ခွာမြင့် ဘိနပ်သံ ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ .. အကျင့်ဘဲ။ ခွာကသေးသေးချွန်ချွန်ဆိုတော့ အသံစူးစူးလေးဗျ။ အဲ အသံကလဲ ကုလားရဲ့စိတ်ကို ကိုင်လှုပ်နေတာဘဲ .. ဒီအသံကြားဘီဆို ဒီကောင် ငြိမ်သွားပြီး လမ်းကို တမင်ပိတ်ထိုင်မယ် .. ပြီးတော့ တစ်ချက်ချင်း နင်းလာတဲ့ ဘိနပ်သံကို မျက်လုံးစင်းပြီး နားထောင်မယ် .. ကောင်မလေးက လမ်းဖယ်ခိုင်းယင် အင်မတန်ရိုကျိုးတဲ့ ပုံနဲ့ ရိုးရိုးလေး ဖယ်ပေးမယ် .. ပြောမှ ဖယ်ပေးတာနော် .. ပြီးတော့ တင်ပါးကားကားကြီးတွေကို တအိအိရမ်းပြီး ဆက်သွားတဲ့ ကောင်မလေးနောက်ပိုင်းကို မျက်စိအဆုံး လိုက်ကြည့်နေတယ် .. ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းလေးတွေဟာ သူ့ကိုမျက်စပြစ်ပြသလိုပါဘဲလား .. အတက်မှာ ကြည့်သလို အဆင်းမှာလဲ အားမနာတမ်း ကြည့်တယ်။
ဒါကြောင့်လဲ .. ကောင်မလေးဟာ သူ့ကို မုန်းတာပေါ့။ .. တစ်ခါတစ်လေ မထင်ယင်မထင်သလို သူ့ဈေးဗန်းလေးကို တိုက်ချပစ်တယ် .. ခပ်စွာစွာလေးဘဲ ..။
ဒီနေ့လည်းကြည့် ..
“ ဒေါက် .. ဒေါက် .. ဒေါက် .. ဒေါက် ”
“ လမ်းဖယ်ပေး .. ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး .. နေ့တိုင်း ပြောနေရတာဘဲ ”
“ ဆောရီးဗျာ .. ”
“ ဟင်း .. လူပုံကိုက .. ”
“ ဂျွတ်.. ”
“ ဟာ .. မင်း … မင်း .. ”
“ လျှာမရှေနဲ့ .. ဘယ်လောက်တန်လဲ .. ”
ကောင်မလေးက ဒီနေ့မှ ဝယ်လာတဲ့ ကစားစရာရုပ်လေး တစ်ရုပ်ကို တက်နင်းလိုက်တာပါ .. ညနေပိုင်း ဆိုင်သိမ်းတော့မှာမို့ ပစ္စည်းတွေကို ဖုန်သုတ်နေရင်း လှေကားမှာ အမှတ်တမဲ့ ချထားမိတာပါ .. ကောင်မလေးလဲ မြင်ရက်သားနဲ့ တက်နင်းပစ်လိုက်တယ် .. ကျေမွသွားတဲ့ အရုပ်ဟာ တန်ဖိုးမရှိပေမဲ့ ..သူ့အပေါ် ဘယ်လောက်အမုန်းတရား ပြင်းသွားတယ်ဆိုတာ သိရလို့ ဆန်နီခမြာ ရင်မောသွားရှာတယ်။
“ မရော်ပါနဲ့ .. ကျနော့်အမှားပါ ”
“ အိုး .. ဘာဆိုင်လို့ မရော်ရမှာလဲ .. ရော့ ”
၄၅ ကျပ်တန်တစ်ချပ်ကို ဈေးဗန်းပေါ် ပြစ်ချပြီး ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးနဲ့ တက်သွားပါတယ် .. ဆန်နီလဲ လုပ်နေကျအတိုင်း ကလေးကစားစရာ မှန်ပြောင်းလေး ယူပြီး မျက်စေ့မှာ ကပ်လိုက်တယ် .. ရင်ခုန်စရာ ခါယမ်းသွားတဲ့ တင်သားလေးတွေကြောင့် သူ့လက်ဟာ တဆတ်ဆတ်တုန်လာတယ် .. အောက်ကနေ လေဝင်တိုးလို့ ပန်းနုရောင်ပင်တီလေးကို တစွန်းတစတွေ့လိုက်ရတယ် .. ကျောက်ဖြူသားလို ဝင်းနေတဲ့ ခြေတံလေးတွေဟာ မက်မောစရာပါဘဲ .. သူ့ခြေထောက်လှလှလေးတွေမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ကြိုးသိုင်းဖိနပ်နီနီလေးဟာ သစ်သားလှေကားထစ်နဲ့ တွေ့တိုင်း တဒေါက်ဒေါက် မြည်နေရဲ့ .. မီးလုံးအသစ်လဲတပ်ထားလို့ ကောင်မလေးရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှဟာ ပိုထင်ရှားနေတယ်။
ကောင်မလေးဟာ တရွေ့ရွေ့နဲ့ နတ်ပြည်ကို ပျံတက်သွားတဲ့ နတ်သမီးလေးလို ဟိုလေးထပ်မှာ သူ့အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ပျောက်သွားလေရဲ့ .. သူ့အမေနဲ့ အဖေဘဲ ဂရုစိုက်စရာ ရှိတယ် .. သူ့မှာ မောင်နှမသားချင်း မရှိဘူး …မိဘတွေကလည်း တုန်နေအောင် ချစ်တယ် .. မာနလဲ သိပ်ကြီးကြတယ်။ ဆွေမျိုးတွေ လာချိန်ကလွဲပြီး ကျန်အချိန်တွေဟာ မိသားစု သုံးယောက်ဘဲ။
သူ့အဖေကလည်း အိမ်မှာနေတာ နည်းပါတယ်။ မိုးလင်းမိုးချုပ် ဆိုင်အလုပ်နဲ့ ရှုပ်နေတယ် .. သူတို့က ပွဲရုံရှိတယ်လေ။ သူ့အမေကတော့ အဖေထက် ၁၀နှစ်လောက် ငယ်တယ် .. သူက အမေတူ သမီးဘဲ .. ဒီမိန်းမလဲ ယောကျ်ားလစ်ယင်လစ်သလို အပြင်ထွက်တတ်တယ် .. ဒါကတော့ ဆန်နီရဲ့လေ့လာထားချက်တွေဘဲ။
အခုလဲ ကောင်မလေး အခန်းဝရောက်တော့ သော့ခတ်ထားတယ် .. သူ့အိပ်ထဲက သော့ထုတ်ပြီး တံခါးဖွင့် စိတ်တိုတိုနဲ့ ဖိနပ်ကို အပြင်ဖက်မှာ ချွတ်ခဲ့ပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။
ဆန်နီလဲ ဒီနေ့အဖို့ တာဝန်အရပ်ရပ်ပြီးပြီမို့ ဆိုင်သိမ်းပြီး တက်လာပါတယ် .. အပေါ်ထပ်မှာဘဲ အခန်းကျဉ်းလေးတစ်ခု ရှိတယ် … ပစ္စည်းထားတဲ့အခန်းဆိုပါတော့ .. ဒီအခန်းလေးကို ဆန်နီရတာကလဲ ဒီတိုက်ရှင် အဖိုးကြီးက သူ့ကိုသနားပြီး ပေးထားလို့ပါ … အရှည်က ၇ပေ အနံ၄ပေလောက် ရှိတယ် .. ဆန်နီ ထင်းရှူးသေတ္တာနှစ်လုံးက လွဲပြီး ဘာမှ မရှိဘူး .. တစ်ခါတစ်လေ သိပ်စိတ်ညစ်တဲ့နေ့ သူဒီအခန်းမှာ အိပ်တတ်တယ်။ ဒီတော့ အခန်းကို သန့်သန့်ရှင်းရှင်းတော့ ထားတာပေါ့။
သူ့ပစ္စည်းတွေထားပြီး ပြန်အထွက်မှာ ကောင်မလေးရဲ့ အခန်းဝကို နှုတ်ဆက်ကြည့် ကြည့်လိုက်တယ်။ ခါတိုင်းနဲ့ မတူဘဲ ဒီနေ့ ထူးထူးခြားခြား အခန်းဝမှာ ချစ်စရာ ဒေါက်ဖိနပ်လေးတွေဟာ ပိုးလိုးပက်လက်နဲ့ ဆန်နီအသက်ရှူမြန်လာတယ် .. သူခိုးတစ်ယောက်လို ဒေါက်ဖိနပ်တွေဆီ တရွေ့ရွေ့ကပ်သွားတယ်။ သားရေအကောင်းစားနဲ့ လုပ်ထားလို့ ကြည့်လိုက်ထဲက အင်မတန် နူးညံ့တဲ့ပုံဘဲ။ ကိုင်ရက်စရာတောင် မရှိဘူး .. ဆူး နဲ့ဘဲ တန်တဲ့ဖိနပ်ပေါ့။
ညာဖက်တစ်ဖက်ကို တယုတယ ကောက်ယူပြီး တရှုပ်ရှုပ်နဲ့ နမ်းနေတယ် .. ကောင်မလေးသာ ထွက်လာယင်တော့ အကြီးအကျယ် အံ့သြသွားမှာဘဲ .. ဒါပေမဲ့ မထွက်လာပါဘူး။
ပြီးတော့ …
ဖိနပ်ကလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီး သူ့ရဲ့ ပစ္စည်းထားတဲ့ အခန်းလေးဆီကို ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနဲ့ လှမ်းသွားလေရဲ့ .. တုန်ရီတဲ့လက်နဲ့ အခန်းသော့ကို ဖွင့်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ် .. မီးဖွင့်လိုက်တော့ သူ့လက်ထဲက ဖိနပ်ဟာ အဖိုးအနဂထိုက်တန်တဲ့ ပတ္တမြားလို ရဲရဲနီနေတယ်။
သူ့သေတ္တာ တစ်လုံးပေါ် ထိုင်ချပြီး နံရံကို ကျောမှီလိုက်တယ် .. ပြီးတော့ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်တယ်။ လူနဲ့လိုက်တဲ့ လီးပါဘဲ။ ရှစ်လက်မလောက် ရှည်ပြီး ဘီယာဘူးလောက် တုတ်တဲ့ ကုလားတို့ရဲ့ အမှတ်တံဆိပ်လီးကြီးဟာ မြွေဟောက်တစ်ကောင်လို ပါးပျဉ်းထောင်နေလေရဲ့။
သူ့လက်ထဲက ဖိနပ်ကို လီးနဲ့တေ့လိုက်တယ် … ဖိနပ်ကတော့ ခြေဖိုးတွင် အပြားကြီးကြီးနဲ့မို့ သိပ်တော့ အခက်အခဲ မရှိလှဘူး .. နောက်ပြီး အကောင်းစား သားရေမို့ နူးညံ့လှပါတယ်။ အသားမာတက်နေတဲ့ သူ့လက်ဝါးလောက်တောင် မကြမ်းဘူး .. ကွက်တိဝင်သွားတယ် .. ဒါပေမယ့် တစ်ဝက်ဘဲပေါ့ .. သိပ်လဲမကြပ်ဘူး .. ချောင်လဲ မချောင်နေဘူး .. အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးကိုစွပ်ပြီး ဖိနပ်နီနီလေးနဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်နေတယ် .. မျက်စေ့စုံမှိတ်ပြီး ဆေးခြောက်သမားတစ်ယောက်လို သူ့အတွေးတွေ ရွက်လွှင့်နေပုံဘဲ .. လီးကတော့ ဒုတ်တစ်ချောင်းလို တင်းမာနေလေရဲ့။
ကောင်မလေးကို ကြည့်အုံး .. ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ တင်းနေတဲ့ စိတ်တွေဟာ ပြေလျော့သွားတယ်။ သူ့ဖိနပ်အခန်းဝမှာ ချွတ်ထားခဲ့တာ သတိရပြီး သိမ်းဖို့ တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ဘယ်ဖက်တစ်ဖက်ထဲ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ .. ထီးထီးကြီး တွေ့ရတယ် .. အလှကြိုက်သူမို့ သူ့ဖိနပ်လှလှလေး ပျောက်လို့ တော်တော်စိတ်ဆိုးသွားတယ်။
မီးဝင်းဝင်းတောက်တဲ့ မျက်လုံးနဲ့ တရားခံ လိုက်ရှာတော့ ဆန်နီအခန်းဆီက မီးရောင်တစ်မျိုး ထွက်နေတာ တွေ့ရတယ် .. ဒီတော့ သူ့အခန်းတံခါးကို သေချာ အသံမကြားအောင် ပိတ်ပြီး ဆန်နီအခန်းဆီ လှမ်းလာတာပေါ့။
ဆန်နီက ဆိုးတာက သူ့အခန်းက အထဲက ပိတ်လို့မရဘူး။ ဒီတော့ စေ့ရုံပဲ စေ့ထားတာ .. ကောင်မလေး လိုက်ရှာနေတဲ့ အချိန်မှာ သူ့လီးထဲက အရည်ပြစ်ပြစ်တွေ ဖိနပ်ပေါ်မှာ ကျသွားတယ် .. ဖိနပ်တစ်ခုလုံး ပေပွကုန်တာပေါ့ .. စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်လိုက်ရလို့ စိတ်မောလူမောနဲ့ ဖိနပ်လီးမှာ စွပ်ရက်မှိန်းနေတယ်။
“ ကျွီ .. ”
“ ဟင် .. ”
တံခါးသံ ကြားလိုက်တာနဲ့ ဖိနပ်ကို ဆတ်ကနဲ ချွတ်ပြီး ဘေးမှာချ .. ပျော့ခွေနေတဲ့ လီးကို ဘောင်းဘီထဲ ထိုးထည့်ပြီး ဇစ်ကို ဆွဲတင်လိုက်တယ် .. လရေတွေ ပေနေတဲ့ ဖိနပ်ဟာ မီးရောင်အောက်မှာ ပိုတောင်လှနေတယ်။
“ ဟင် … နင် .. နင် ငါ့ဖိနပ်ကို ခိုးပြီး ဘာလုပ်တာလဲ .. ပြန်ပေး .. ငါ့ဟာ .. ”
“ ဟို .. တစ်ဖက်ထဲ တွေ့လို့ လှတာနဲ့ ကောက်ထားမိတာပါ .. ခင်ဗျားဟာမှန်း မသိလို့ပါ .. ”
“ လူလိမ် .. ”
ပြောပြောဆိုဆို အခန်းထဲ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ် ဝင်လာပြီး ဖိနပ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပါတယ် .. ပြစ်ချွဲတဲ့ အရည်တွေနဲ့ .. အတွေ့အထိကြောင့် လီးကို ကိုင်မိသလို ခါးခါးသီးသီး ဖြစ်သွားလေရဲ့ …။
“ ဟင်း .. ဘာတွေလဲ .. နင် ငါ့ဖိနပ်ကို ဘာလုပ်ထားသလဲ .. ”
“ ဘာမှ မလုပ်ထားပါဘူး .. စိတ်ထင်လို့ပါ ”
“ နောက်တစ်ခါ သူများပစ္စည်း လျှောက်မကိုင်နဲ့ မကြိုက်ဘူး .. ”
ပြောပြောဆိုဆို ခြေထောက်နုနုလေးမှာ စွပ်ကြည့်နေပါတယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဖိနပ်ယူပြီး တခုခု လုပ်တယ်ဆိုတာ သိနေပုံဘဲ .. စွပ်ကြည့်မှ ပိုဆိုးတာပေါ့ .. ခြေနင်းမှာ အတုံးလိုက် အတစ်လိုက် ကျနေတဲ့ အရည်တွေဟာ ကောင်မလေးကို ပျို့တက်လာတဲ့အထိ အော်ဂလီဆန်သွားစေပါတယ်။
“ ဝေါ့ .. ဘာတွေလဲ .. နင် ဘာတွေလုပ်ထားလဲ .. ပြန်သုတ်ပေး .. ရွံစရာကောင်းလိုက်တာနော် .. ”
“ ကဲ .. ထိုင် … သုတ်ပေးမယ် .. ဒါပေမယ့် အဝတ်တော့မရှိဘူး .. မိန်းကလေး.. ”
“ သုတ်ပေး .. ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် .. ဒါတွေ နင်လုပ်လို့ ဖြစ်တာ .. ”
ဆန်နီဟာ ကောင်မလေးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ခြေဖမိုး ဖိနပ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ပေရေနေတဲ့ဟာတွေကို လျှာနဲ့ လိုက်ယက်ပေးနေပါတယ် .. မထင်မှတ်တဲ့ အပြုအမူကြောင့် ကောင်မလေး အရမ်းဘဲ အံ့သြပြီး သူ့ကိုမတားနိုင်တော့ဘူး .. ခြေဖမိုးနုနုလေးမှာ တရွရွယားတဲ့ အရသာကို ခံနေရတာတော့ သိတယ်။
“ အို .. အို .. ဒီလိုဆိုယင်တော့ မသုတ်နဲ့တော့ အိမ်မှာ သွားဆေးလိုက်မယ် .. ”
ဆန်နီကတော့ ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး .. သူ့အဖို့ ရနိုင်ခဲတဲ့ အခွင့်အရေးကို အပြည့်အဝယူနေတယ် .. ခြေဖမိုးပိုင်းနဲ့ ဖိနပ်အပေါ်ပိုင်းတွေ တက်တက်စင် ပြောင်တာနဲ့ ကောင်မလေး ခြေထောက်က ဖိနပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့ ..
ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်အိပ်ပြီး ခြေဖဝါးတော်နုနုကို လျှာနဲ့ တယုတယလေး ယက်ပေးနေလေရဲ့ … ကောင်မလေးလဲ ဆန်နီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပထမဆုံး ဖီးလ်ဖြစ်သွားတယ် .. ဘယ်သူကများ သူ့ခြေဖဝါးကို လျှာနဲ့ယက်ပေးနိုင်မလဲ .. ကျူရှင်မှာ လိုက်နေတဲ့ သူရကျော်မောင်တို့၊ လမ်းထိပ်က တီဗီဆိုင်ရှင် ကျော်စိုးတို့ .. ယက်ပေးမတဲ့လား .. သူတို့က ဆူးကို မာနနဲ့ လိုက်ကြတာ .. နင့်မှ မရယင် သေမယ်ဆိုတဲ့ .. အမျိုးမဟုတ်ဘူး ..။
အခု ဒီတစ်ယောက်ကိုကြည့် …။သူ့ခမြာ မရွံမရှာ ..။
ခြေချောင်းလေးတွေ ကြားထဲ လျှာဟာ မြက်ပင်အရိုင်းတွေလို ဝင်လာတယ် … ခြေသန်းလေးကို ရစ်ပတ်ပြီး စုပ်နေရဲ့ .. ကောင်မလေးဟာ မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ကျောက်ရုပ်လို ထိုင်နေရှာတယ် .. သူ့ရဲ့ဒေါသတွေဟာ လေနဲ့အတူ မြောပါတဲ့ တိမ်တိုက်တွေလို ပျောက်သွားပြီလေ။
ဆန်နီဟာ ကောင်မလေးကို လျှာနဲ့ယက်ယင်း သူ့ကိုယ်သူလဲ မထိန်းနိုင်ဘူး .. သူ့လီးဟာ ပြန်တောင်လာပြီ။ ဘောင်းဘီထဲမှာမို့ ထိုးမိထိုးရာ ပေါင်နဲ့ကပ်ပြီး စောင်းစောင်းကြီး ရှေ့ထွက်လာတယ် ဒါကို ဆူးလဲ သတိထားမိတယ် .. ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဆန်နီပေါင်ကြီးဟာ ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ဖုထစ်ဖေါင်းကြွလာတာကို တအံ့တသြ ကြည့်နေတယ်။
“ ဟဲ့ .. .. အဲ … ဒါ ဘာဖြစ်တာလဲ .. ”
“ ခြေထောက်နဲ့ ဖိထားစမ်း ဆူး ရဲ့ .. ”
အမြဲတမ်း ကျားရိုင်းမလေးလို စွာတဲ့ ဆူးတစ်ယောက်အခုတော့ ဘာလို့လဲ မသိဘူး .. နုနယ်စွာနဲ့ တင်းမာနေတဲ့ ဆန်နီလီးပေါ် ခြေထောက်တစ်ဖက် တင်လိုက်တယ် .. မရဲတရဲနဲ့ပေါ့။
အခုတော့ ဆန်နီဟာ ခြေထောက်ကို လျှာနဲ့ယက်ပေးရုံတင် မကဘူး။ သွားနဲ့ အသာခြစ်ပြီး ကိုက်ပေးနေတယ် .. ဆူးမမြာ နေမထိထိုင်မသာ ဖင်တကြွကြွနဲ့ပေါ့။ ခြေဖနောင့်လေးကို ကိုက်လိုက် ခြေချောင်းလေးတွေကို ကိုက်လိုက်နဲ့ အမျိုးမျိုးလုပ်နေတယ်လေ .. သူ့လက်တစ်ဖက်ကလည်း လီးပေါ်တင်ထားတဲ့ ဆူးရဲ့ခြေထောက်ကို ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်တိုက်ပေးနေတယ် .. ဆူးလဲ သဘောပေါက်ပြီပေါ့ .. ဆန်နီဘာလုပ်စေချင်တယ်ဆိုတာ ။ ဒီတော့ နဲနဲအားစိုက်ပြီး ခပ်ဖွဖွလေး ရှပ်ပွတ်ပေးနေတယ်။
ဆန်နီမျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်တော့ ဆူးတစ်ယောက် တံခါးဆီကို ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်တယ် .. ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သူ့ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချလိုက်တယ်။ မဲနက်ပြီး မဟူရောင် တောက်နေတဲ့ လမွှေးတွေဟာ အထွေးလိုက်ပေါ်လာတယ် .. ဆူးခြေထောက်ကို ကိုင်ပြီး အသာလေး အဲဒီပေါ် ချပေးလိုက်တယ်။ ပထမတော့ တွန့်သွားပေမဲ့ ထိုစိတ်ကြောင့် အမွှေးတွေဘဲ ခြေချောင်းလေးတွေနဲ့ ထိုးဖွပေးနေရဲ့ .. အခြေအနေကောင်းလာမှန်း သိတော့ ဆန်နီဟာ လီးကို တရွေ့ရွေ့နဲ့ ဆွဲထုတ်နေတယ် .. ပင်တော့ပင်ပန်းသား သိပ်တောင်နေတဲ့ လီးကို ဘောင်းဘီထဲက ဆွဲထုတ်ယင် ဘယ်လိုနေမယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားတို့လဲ သိမှာပေါ့။
ဒါပေမယ့် .. နောက်ဆုံးတော့ လီးဟာ အပြင်ကို ရောက်လာတယ် .. မိုးပေါ်ထောင်လို့ပေါ့ .. တဆတ်ဆတ်တောင်နေတယ် .. ကောင်မလေးလဲ မမြင်ဘူးတဲ့ အရာမို့ ရင်သပ်ရှုမော အံ့သြနေရှာတယ်။
“ ပွတ်ပေးပါအုံး ဆူးလေး .. ”
ဒီတစ်ခါတော့ အိုးတိုးအတ ဖြစ်မနေဘူး ၉၀ ဒီဂရီထောင်နေတဲ့ လီးကို ခြေမနဲ့ ညှပ်ပြီး အထက်အောက်ပွတ်ပေးနေတယ် .. ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရဲ့ လျှို့ဝှက်အင်္ဂါမှန်း သိပေမယ့် ဆွဲဆောင်မှု သိပ်အားပြင်းတယ်လေ။ ဘာမှ သိပ်မစဉ်းစားဘူး .. သူတောင် ကိုယ့်ခြေထောက်ကို လျှာနဲ့ယက်ပေးတာ ကိုယ်လဲ ဒါလေးလုပ်ပေးရုံနဲ့ ဘာမှ ဖြစ်သွားမှာ မဟုတ်ဘူး။
လီးဒစ်ဖျားလေးကို ခြေချောင်းနုနုလေးတွေနဲ့ ပွတ်ပေးတိုင်း ဆန်နီ ကော့ကော့တက်လာတယ်။ သူ့ပါးစပ်က ဆူးရဲ့ခြေဖဝါးကို ကိုက်နေသလို လက်ကြမ်းကြီးကလည်း ပွတ်နုနေတဲ့ ခြေသလုံးကို စုန်ဆန် ငြင်ငြင်သာသာလေး ပွတ်ပေးနေလေရဲ့ .. သူ့ရဲ့လက်တန်ရှည်ကြီး မှီသလောက် ပေါင်တံတွေကိုပါ မသိမသာ ပွတ်ပေးနေတယ် .. ဆူးကတော့ ပေါင်စေ့ထိုင်ရုံကလွဲပြီး ဘာမှ မပြောဘူး .. အသစ်အသစ်သော အရာတွေကို စူးစမ်းတဲ့ အရွယ်ကိုး ..။
ဆန်နီလီးထိပ်က အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာလို့ ချွဲကျိကျိနဲ့ ပိုပြီး သွက်လာတယ် .. ခြေကျင်းဝတ်ကို ကစားပြီး လီးကို အထက်အောက် ပွတ်လိုက် .. ဘေးတိုက်လှည့်လိုက်နဲ့ မယုံနိုင်စရာ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်နဲ့ ကစားနေရဲ့ .. ။
ဆန်နီကို နားမလည်ဘဲ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသလို မသိစိတ်ရဲ့ လှုံ့ဆော်ချက်ကြောင့် ဆူးရဲ့ခန္ဒာကိုယ်ထဲမှာလည်း အပြောင်းအလဲလေးတွေ ဖြစ်လာပါတယ်။ ရင်ထဲက မောသလိုလို နေပြီး …
ပန်းပွင့်လေးလို နူးညံ့လှတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ယားသလိုလိုနဲ့ပေါ့ .. အဲ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လှုပ်ရှားနေတာတော့ အမှန်ဘဲ .. ပုံမှန်လို နေလို့ထိုင်လို့တောင် မရဘူး။ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ စောက်ခေါင်းထဲမှာဘဲ ထူးထူးခြားခြားလာ ယားနေတယ်။
“ အ …. အား …. ”
ဆန်နီတစ်ယောက် ဘယ်လိုဘဲ ထိန်းပေမယ့် လီးထဲက သုတ်ရည်တွေဟာ ဆူးရဲ့ခြေဖမိုး ဖြူဖြူလေးပေါ် သွန်ကျသွားတယ်။ ပူနွေးတဲ့ အသိကြောင့် ဆူးခမြာ တွန့်သွားလေရဲ့…။
“ ဟယ် .. လုပ်ပြန်ပြီ .. ဘာတွေလဲ မသိဘူး .. ”
ဆူးတစ်ယောက် အခုမှ သတိဝင်လာပါတယ်။
“ ပေး .. ပြန်သုတ်ပေးမယ် ”
ဆန်နီဟာ ပေကျံနေတဲ့ ခြေထောက်ကို သုတ်ပေးချင်တဲ့ စေတနာနဲ့ ဖမ်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။
“ အိုး .. နေပါစေတော့ အိမ်ပြန်ပြီး ဆေးလိုက်တော့မယ် .. ဘာထူးလို့လဲ .. ”
ပြောပြောဆိုဆို ခြေထောက်ကို ရုန်းပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ဆူးရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးဟာ အရင်ကလို သက်သက်သာသာ မရှိလှဘဲ ချွဲကျိကျိနဲ့ သရော်လိုအရည်တွေနဲ့ ချောင်နေတယ်။ အရမ်း အံ့သြသွားလေရဲ့ .. ဒီအချိန်မှာ ဆန်နီလဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး လွတ်သွားတဲ့ ငါးမကြီးစေချင်ဘူး .. ဆူးထိုင်ခဲ့တဲ့ နေရာမှ အကွက်ကြီးတွေ့လိုက်တော့ ..
“ ဆူးလေး .. ဒီမှာကြည့်စမ်း .. ဘာတွေပေကုန်ပြီလဲလို့ … ”
“ အိုး .. ”
ဆူး သိပ်ရှက်သွားတယ်။ ဒါဟာ ရာသီလာတာလဲ မဟြတ်ဘူး။ ဉာဏ်မမှီတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုဘဲ ဆိုပါတော့ ရှက်ရှက်နဲ့ စကပ်ကိုလက်နဲ့ အသာသပ်ချလိုက်တော့ ချွဲကျိကျိ အရည်တွေ ပေကုန်ပြန်တယ်။
“ သွား ဆေးမပြစ်နဲ့ ကိုယ်သုတ်ပေးမယ် ”
စေတနာတွေ သိပ်ထက်သန်နေမှု ပြနေတဲ့ ဆန်နီကို ဆူးမှင်သက် ငေးမောနေမိပါတယ်။ ဆူးရဲ့စကပ်ကို အသာလှန်တင်လိုက်တယ်။
“ အိုး .. ဘာလုပ်တာလဲ .. ”
“ သုတ်ပေးမလို့ပေါ့ .. ဆူးရဲ့ ”
“ ဟင့်အင်း နေပါစေ .. အိမ်မှာ ရေသွားဆေးလိုက်မယ် ”
“ ဒီလိုအခါမျိုးမှာ ရေအေးနဲ့ဆေးယင် နေမကောင်း ဖြစ်တတ်တယ် .. ”
“ ဟုတ်လဲ .. ဟုတ်ဘဲနဲ့ .. ”
“ အော် တကယ်ပြောတာပါ .. ကဲ ပြန်ထိုင် တံခါး စေ့လိုက်ဦးမယ် ”
ဒီအချိန်ကတော့ လူသူအန္တရာယ်မရှိပါဘူး။ အပေါ်ဆုံးထပ်လဲဖြစ် လူရည်သန့်တွေ နေတဲ့နေရာဆိုတော့ ဆန်နီအခန်းလေးကို ဘေးမဲ့ပေးထားပါတယ်။ စပ်စု နှောက်ယှက်မဲ့သူမရှိဘူးလို့ ဆိုရမှာပေါ့ .. ဒါပေမဲ့ ဘယ်အရာမှ ပုံသေတွက်ထားလို့တော့ မရဘူးပေါ့။
အင်မတန်မှ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ် နိုင်လှပြီး စွာကျယ်ကျယ် နိုင်လှတဲ့ ဆူးဟာ ဆန်နီ ထင်းရှူးသေတ္တာပေါ်မှာ ယို့ယို့လေး ထိုင်နေရှာတယ်။ဖိုနဲ့မတွေ့ရာကနေ မသိစိတ်ရဲ့ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် အပျိုစင် ဆူးရဲ့သွေးသားတွေဟာ လှုပ်ရှားနေပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ဆူးကိုယ်တိုင်ကတော့ ဘာဖြစ်တယ်ဆိုတာ သေချာမသိရှာဘူး။
အနီးစပ်ဆုံး ယောကျ်ားလေးဖြစ်တဲ့ ဆန်နီကိုသာ မုန်းရာကနေ ချက်ချင်းခင်တွယ်စိတ် ဖြစ်လာတာကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို အံ့သြမဆုံး ဖြစ်နေမိတယ်။ ဆူးရဲ့အသက်ရှူမြန်လာသလို မို့မောက်တင်းမာတဲ့ နို့အုံတွေဟာ မြင့်လိုက် နိမ့်လိုက်နဲ့ ဆန်နီကို ဖိတ်ခေါ်နေပါတယ်။
ပြီးတော့ …..။
စောက်ဖုတ်ထဲက ယားယံတဲ့ ဝေဒနာကြောင့် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မသိမသာပွတ်တိုက်ပြီး ပြေလို့ ပြေငြား ဖြေသိမ့်နေမိပါတယ်။
တံခါးစေ့ပြီးတော့ ဆန်နီ ပြန်လျှောက်လာနေပြီ။ မီးရောင်အောက်မှာ ဆန်နီ မျက်လုံးတွေက ကျားတစ်ကောင်လို အရောင်တောက်နေတယ်။ ဆူးရှေ့မှာ ရပ်လိုက်ပြီး စကပ်ကို အသာလှန်တင်လိုက်တယ်။ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်ပြီး ပြန်ဖုံးချလိုက်မိတယ် ..။
“ မရှက်ပါနဲ့ ဆူးရယ် .. ဒါရှက်စရာ မဟုတ်ဘူး .. မဟုတ်တာလုပ်မလို့မှ မဟုတ်ဘဲ.. ဆူးခြေထောက်မှာ ပေသွားတာတွေကိုတောင် သုတ်ပေးခဲ့တာပဲ အခုလဲ ဒီလို သုတ်ပေးမလို့ပါ … ကဲ .. ကဲ ”
ပြောပြောဆိုဆို ဆူးရဲ့စကပ်ကို ပြန်လှန်တင်လိုက်ပါတယ် ..။
သိပ်လှတဲ့ ခြေထောက်တွေပဲ .. သွယ်ပြီး အောက်ကို ပြေပြေလေး ဆင်းသွားတယ်။ အဖုအဆစ် အနာအဆာ ဆိုလို့ လုံးဝမရှိဘူး .. ကျောက်ဖြူသားကို ပန်းပု ထုထားသလို ချောမွတ်ပြီး တလက်လက် ဖယောင်းသုတ်ထားသလို တောက်နေရဲ့ ..။သူ့လက်ကြမ်းကြီးတွေနဲ့ ပေါင်တံလေးတွေကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးယင်း …
“ ဆူးရယ် .. မထိရက်စရာလေးပါလား … ကြွေရုပ်ကလေး ကျနေတာပဲ ”
စကားနဲ့စိတ်ကို လှည့်စားယင်း လက်ဟာ တရွေ့ရွေ့စောက်ဖုတ်ဆီ သွားနေပါတယ်။ ပထမ လက်ခလယ်ထိပ်ဖျားက အိကနဲ အသားစိုင်တစ်ခုကို သွားထိုးမိတယ်။ နိုင်လွန် ဘောင်းဘီပါးလေးပေါ်ကနေ အမွှေးနုလေးတွေရဲ့အတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ပေါင်သိပ်မချဲထားလို့ လက်ဝါးနဲ့တော့ အုပ်လို့မရဘူး။
လက်ချောင်း၃ချောင်းနဲ့ဘဲ အသာပွတ်ပေးနေရတယ်။ ဆူးတစ်ယောက် ဖင်မငြိမ်တော့ဘူး။ ခဏနေတော့ ဘောင်းဘီသားရေကြိုးကို အသာဟပြီး လက်ကို သွင်းလိုက်တယ်။ ပူနွေးနူးညံ့တဲ့ အတွေ့ကြောင့် ဆန်နီတစ်ယောက် အာတိတ်ရေခဲပြင်မှာ ကိုယ်တုံးလုံး ပစ်ချခံရသလို တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေရှာတယ်။
ဘယ်သူမှ မထိမကိုင်ရသေးတဲ့ ဆူးရဲ့စောက်ဖုတ်က သိပ်နူးညံ့နေတယ်။ သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးလို့ ပွန်းပဲ့သွားမလားတောင် ထင်ရတယ်။ တစ်ချက်နှစ်ချက်ပဲ ပွတ်ပေးရသေးတယ်။ ဆူးစောက်ဖုတ်ထဲက ပျစ်ချွဲတဲ့ အရည်တွေ ကျလာပြန်တယ်။ ဒါကို သတိပြုမိတဲ့ ဆူးလဲ နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေရှာတယ် ..။
“ ကဲ .. ဘောင်းဘီ ချွတ်ချလိုက် နို့မို့ယင် သုတ်လို့ မလွယ်ဘူး .. ”
ဆန်နီရဲ့သားကောင် ဖြစ်နေတဲ့ ဆူးဟာ အသာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဘောင်းဘီကို လိပ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်တယ် ..
“ ဒီသေတ္တာပေါ်မှာ လှဲအိပ်လိုက် ”
“ ဟင့်အင်း .. ထိုင်ရက်ပဲ .. လုပ် .. ”
“ မဟုတ်ဘူး .. သေချာသုတ်ပေးမလို့ပါ .. ဘာလဲ တို့ကို ရွံလို့လား ”
“ မဟုတ်ဘူး .. ”
ပြောပြောဆိုဆို လှဲချလိုက်တဲ့ ဆူးရဲ့ဗိုက်ပေါ် စကပ်ကို လှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ကမာကောင်လေးလို ခုန်းခုန်းလေး ပေါင်ခြံကြားမှာ ရှိနေတဲ့ ဆူးရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာ ကြည့်မဝနိုင်ပါဘူး။ အသားဖြူသူမို့ အကွဲကြောင်းလေးဟာ ပန်းနုရောင် ပြေးနေပါတယ်။ ပေါက်ခါစ ရွှေအိုရောင် အမွှေးလေးတွေနဲ့ဆိုတော့ သိပ်ချစ်ဖို့ ကောင်းနေတယ်။
ဆူးရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲပြီး သေတ္တာရဲ့ တစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ ချလိုက်ပါတယ်။ ဆူးဟာ မီးရောင်ဘက်ကို မျက်နှာပေးထားလို့ သူ့ရဲ့အပျိုစင် အလှအပကို အသေးစိတ် မြင်နေရပါပြီ။ မဟချင်ဟချင် ဖြစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ အသာဟလိုက်တယ်။
နှင်းဆီပွင့်ချပ်လေးတွေလို တွန့်လိပ်နေတဲ့ အတွင်း နှုတ်ခမ်းသား နီရဲရဲတွေနဲ့ အရောင်နဲနဲပိုရင့်တဲ့ သြဇာစေ့လောက် စောက်စေ့လေးကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ အခုန အရည်တွေ ထွက်ခဲ့လို့ စောက်ခေါင်းဟာ ဆီသုတ်ထားသလို တောက်ပနေရဲ့။ ဘယ်ပန်းချီမှ လိုက်မမှီတဲ့ သဘာဝရဲ့အနုပညာတစ်ခုပဲ။ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အရောင်ကွဲ ၃မျိုးလောက် သူ့နေရာနဲ့သူ လှချင်တိုင်း လှနေတယ်။
မထိရက် မကိုင်ရက်စရာ စောက်ဖုတ် နုနုရွရွလေးကို လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ သိမ်းယက်ပြစ်လိုက်တယ်။ အရသာချင်းက ကွာလွန်းတာမို့ ကောင်မလေးခမြာ တွန့်သွားရှာတယ်။ လျှာဟာ ရှောကနဲ စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်သွားတော့ .. မချိမဆန့် ငြီးရှာတယ် ..။
“ အို .. ”
ဆန်နီလျှာဟာ စောက်စေ့လေးကို အတင်းဖိပြီး ပွတ်တိုက်ပေးနေတယ်။
“ အိုး … အား … အား .. ဟင်း ”
ဘယ်လောက်ပဲ ရှက်ရှက် ဒီအချိန်မှာတော့ အသံထွက်သွားရတာပါပဲ … စောက်စေ့ကလေးဟာ ထောင်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန်နေလေရဲ့ ..။ ကောင်မလေးဟာ ထင်းရှူးသေတ္တာရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပြတ်ထွက်မတတ် ကိုက်ထားလေရဲ့.. ခေါင်းကို နောက်လှန်ချထားပြီး အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေလိုက်တာ အောက်စီဂျင် ပြတ်သွားတဲ့ သူလိုပါဘဲ ..။
ဆန်နီဟာ သူအနှစ်နှစ်အလလက တောင်းတခဲ့ရပြီး ဘယ်တော့မှ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ စိတ်ဒုံးဒုံးချထားတဲ့ မျှော်လင့်ချက်ဟာ မမျှော်လင့်ဘဲ ပြည့်ဝလာလို့ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမယ်ဆိုတာ သေချာ မဆုံးဖြတ်နိုင် ဖြစ်နေရှာပါတယ်။
ဟုတ်တယ်လေ .. တခြားကောင်မလေးလို ဘလိုင်းလိုးလို့ ဘယ်ရမှာလဲ အပျိုစင် မာနခဲလေး .. အရမ်းအတင်း လုပ်ယင် တစ်သက် မုန်းသွားနိုင်တယ် မဟုတ်လား ။
ဒီတော့ …
စောက်ဖုတ်ကိုသာ လျှာနဲ့ နာနာကလိပေးနေတယ်။ အပျိုနံ့သင်းနေတဲ့ စောက်ခေါင်းကလေးထဲမှာ လျှာကြမ်းကြမ်းကြီးက လျှောမွှေနှောက်လို့ နေလေရဲ့ စောက်စေ့ကလေးကို ကလိပေးတာများလာတော့ ကောင်မလေး ကော့တော့တက်လာတယ်။ ဒါကတော့ အရသာကြောင့် သတိလက်လွတ် ဖြစ်တာနေမှာပါ။
နှင်းဆီပွင့်ချပ် နှစ်လွှာကြားက စောက်ခေါင်းကို သွားထဲ့ပြီး မွှေပေးတော့ ကြိတ်ပြီးငြီးရှာတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာလည်း အပြောင်းအလဲတွေ ဖြစ်လာတယ်။ ပထမကလို မငြိမ်တော့ဘူး။ တအိအိနဲ့ အသားဆိုင်တွေ လှုပ်ရှားလာပြီး စောက်ခေါင်းကနေ လျှာကို စုပ်ယူနေတယ်။ ဆန်နီလဲ သူ့စုပ်အား ဖိအားနဲ့ အလိုက်သင့်ပါသွားလိုက် ပြီးတော့ အားနဲ့ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့ ဆူးရဲ့စောက်ခေါင်းကို လျှာနဲ့ လိုးပေးနေရဲ့။ ဆူးခမြာ အရသာတွေ့လွန်းလို့ ထွန့်ထွန့်လူးနေရှာတယ်။ ပါးစပ်က တဟင်းဟင်းနဲ့ နွေညလယ် အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်နေလေရဲ့ …။
ဆန်နီကလည်း သူမွှေခဲ့လေသမျှ ပညာကုန်သုံးပြီး ဆူးကို ပြုစုနေလေရဲ့။ အပျိုစင် ဆူးရဲ့တစ်ကိုယ်လုံး သွေးတွေ ပြောင်းပြန်လည်အောင် လုပ်နေသလိုပါဘဲ။ ဆူးတစ်ယောက် ပေါင်အတွင်းသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာတဲ့အထိ စိတ်လှုပ်ရှားနေရှာတယ်။ ဖင်ကြွက်သားတွေလဲ ရှုံ့လိုက် ပွလိုက်နဲ့ တုန့်ပြန်မှုတွေ ပြနေပါတယ်။
ဆန်နီကလည်း သြချရလောက်အောင်ကို ကျွမ်းကျင်ပါတယ်။ သူ့ရဲ့လျှာဒဏ်ကို ဆူးမပြောနဲ့ ယောကျ်ားတကာနဲ့ တွေ့နေကျ ဖာသယ်တောင် ခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အခု ဖာသယ်မခံနိုင်တဲ့ လျှာနဲ့ အပျိုစစ်စစ်ကို ရမက်မုန်တိုင်း ထလာအောင် လှုံ့ဆော်ပေးနေရဲ့ …။
ဆူးတစ်ယောက် အရာရာကို ဥပေက္ခာပြုလိုက်ပါပြီ။ သူ့ရဲ့မိဘ၊ ဂုဏ်၊ အဆင့်အတန်း၊ အလှအပ အားလုံး အားလုံးပေါ့။ သူ့ကိုယ်တိုင် ဘာမှန်း မသိတဲ့ အရာတစ်ခုကို လိုချင်စိတ်နဲ့ ရင်ထဲမှာ မွန်းကြပ်လာပါတယ်။ စိတ်အစဉ်က ဆန်နီဆီရောက်သွားတယ်။
သူ့လျှာကြီးပေါ့ သူ့ကို ရက်ရက်စက်စက် နှိပ်စက်နေတာ .. တစ်သက်လုံးတစ်ခါမှ ဒီလို အရှက်မရှိ မဖြစ်ခဲ့ဘူး ကြည့်လေ .. စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး နေရာလပ်မကျန် သူ့လျှာက ရာရာစစ မွှေနှောက်နေလိုက်တာ .. ပြောတော့ တစ်မျိုး လုပ်တော့ တစ်မျိုး .. ဒီကလဲ သေချာသိချင်လို့ ခေါင်းငြိမ့်ခဲ့မိတာ .. အခုတော့ ဘယ်လိုမှ ရုန်းမရ ဖြစ်နေပြီ။
ဟော ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ စောက်စေ့ကို လာကလိပြန်ပြီ။ ဆူးတစ်ယောက် ခါးကော့သွားပါတယ်။ ကြမ်းတမ်းပြီး ကြာဆူးလို အသားဖုကြမ်းကြီးတွေ ပေါက်နေတဲ့ ဆန်နီလျှာဟာ မျက်လုံးတစ်လုံးလောက်ကို နူးညံ့တဲ့ စောက်စေ့နုနုလေးကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကြီး ပွတ်တိုက်တော့ ဘယ်လိုနေမလဲသာ စဉ်းစားကြည့် .. ဆူးမမြာ ဆောက်တည်ရာ မရ ဖြစ်နေရှာတယ် .. ။
ဒါတင်ဘဲလားဆို မဟုတ်သေးဘူး။ စောက်စေ့ကလေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ ညှပ် .. သွားနဲ့ ခပ်ဖိဖိလေး ကိုက်ပေးတော့ ဆူးခမြာ နတ်ပြည် ဒါရိုက်ရောက်သွားသလို မနောပီတိ ဂွမ်းဆီထိ ဖြစ်သွားရှာတယ်။ ဒီအရသာတွေက ကိုယ်တိုင်လဲ လုပ်ယူလို့မရ .. ချစ်သူတိုင်းလည်း လုပ်မပေးနိုင်။ အခုတော့ ပထမဆုံးတွေ့တဲ့ ယောကျ်ားတစ်ယောက်က အကောင်းဆုံး လုပ်ပေးနေတော့ ဆူးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ဂုဏ်ယူစွာနဲ့ စွန့်လွှတ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အချစ် သူရဲကောင်း ဆန်နီကို အပျိုစင် ပန်းဦးဆွတ်ခွင့်ပေးလိုက်မယ် .. ရင်တော့ အတုန်သား ..။
အတွင်းသား နှုတ်ခမ်းချပ်လေးတွေကို သွားနဲ့ကိုက်ပြီး အပြင်ကို ခပ်နာနာဆွဲထုတ်တော့ ဆူးခါသွားတယ်။ သိပ်နာတာပဲ .. ဒါလဲ အရသာပဲပေါ့ .. အရသာပေါင်းစုံကုန်တော့ .. ဆူးတစ်ယောက် မခံနိုင်တော့ဘူး ..။
တစ်ကိုယ်လုံးက သွေးတွေ ကုန်ခမ်းမတတ် စောစောတုန်းကလို အရည်တွေ ညှစ်ထုတ်ချလိုက်တယ်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလဲ ကိုင်ရိုက်ခံရသလို ပက်လက်ကလေးဖြစ် သွားရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာတော့ အရည်တွေ မကုန်တော့မဲ့အတိုင်း တစိမ့်စိမ့် စီးနေတုန်းဘဲ .. ဆန်နီဟာ အချစ် နတ်ဘုရားမရဲ့ ရေတကောင်းက သွန်ကျလာတဲ့ သူရာရည်တွေကို တစက်မကျန် ရှင်းပြစ်လိုက်တယ်။ ဆူးဟာ ဒုတိယအကြိမ် ဆန်နီကိုပဲ ပေးလိုက်ရပြန်တယ် .. ပထမက ခြေထောက်ယက်ပေးလို့ အခုတစ်ခေါက်က သူ့အရည်တွေက ယုယုယယ ..။
ဆန်နီကို သိပ်ခိုက်သွားတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ မှောက်နေတဲ့ ဆန်နီခေါင်းကို အသာပွတ်ပေးနေလေရဲ့ .. ဆန်နီလဲ အတော်မောသွားတယ်။ မလွယ်ဘူး မဟုတ်လား။ နှစ်ယောက်သား အသာငြိမ်နေပြီးမှ ဆန်နီ အသာဒူးထောက်ပြီး ဆူးရဲ့ရင်အုံတွေကို ရဲရဲတင်းတင်း လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။
ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဘာမှ မပြောဘူး .. ဆန်နီလက်တွေကို သူ့လက်ဝါးနုနုလေးတွေနဲ့ လာအုပ်ကိုင်ရုံကလွဲလို့ပေါ့။ ဆူးကို ရပြီဆိုတာ ဆန်နီ သေချာသိလိုက်ပြီ။
ဒီတော့လဲ ဘာမှတုန့်ဆိုင်း မနေဘဲ ဆူးရဲ့တီရှပ်ကိုလှန်ချလိုက်တယ်။ အနက်ရောင် ဘရာစီယာလေးကို အပေါ်ပင့်တင်လိုက်တော့ ချစ်စရာ နို့နှစ်လုံးကို တွေ့ရတယ်။ ဟမ်ဘာဂါအပေါ်ဆုံးက ပေါင်မုန့်ချပ်လေးတွေ တင်ထားသလိုဘဲ။
ဝင်းပြီး ပြောင်လက်နေတဲ့ နောက်ပြီး နို့သီးတောင် မရှိဘူး။ နို့သီးနေရာမှာ ပန်းနုရောင် စက်ဝိုင်းလေးနဲ့ အလည်ခေါင်မှာ နဲနဲ အရောင်ရင့်တဲ့ ရွေးစေ့လောက် အစေ့နုလေး တစ်ခုဘဲ တွေ့ရတယ်။ စစ်စစ် စစ်စစ် မြည်နေတဲ့ အပျိုစင်လေးကို ရတာ သေချာသွားပြီ။ မုန့်ဖိုက ထုတ်ပေးတဲ့ ပေါက်စီလို ပူနွေးနူးညံ့တဲ့ နို့အုံတွေကို သူ့လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ လက်တစ်အုပ်စာ အထိဘဲ စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလိုက်တာ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ခပ်နာနာ ညှစ်နယ်လိုက်မိတယ်။
“ အား .. နာတယ် ”
ဒီလိုတော့လဲ အကြမ်းမကိုင်ရက်တာနဲ့ လက်ဝါးတစ်ဖက်ကို ဖယ်ပြီး သူ့အပေါ် အသာမှောက် .. နို့ကို ပါးစပ်နဲ့ငုံ့ပြီး စို့ပေးနေမိတယ် .. ကောင်မလေး ရင်ဘတ် တစ်ဖက်ကော့ပေးလာတယ်။ ချက်ချင်းဘဲ နို့အုံဟာ သွေးတွေနဲ့ ပြည့်လျှံပြီး တင်းမာလာတယ်။ အပျိုနို့မို့လား မသိဘူး။ စို့ိလို့ ကောင်းလိုက်တာ။ ကောင်းတာနဲ့ မနားမနေ စို့ပေးမိတယ်။ ဆူးခမြာ မချင့်မရဲနဲ့ ဆန်နီခေါင်းကို သူ့လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ထိုးဖွ ပွတ်သပ်ပေးနေတယ် ။
ဆန်နီကလည်း လက်တစ်ဖက်က နို့ကိုသေချာ အုပ်ကိုင်ချေမွပေးနေရဲ့ .. ဒီတစ်ကြိမ်ထဲနဲ့ နို့ပြင်းကျသွားမလားဘဲ ..။လက်ထဲမှာ ပြည့်နေတဲ့ နို့အုံကို လက်ငါးချောင်းအားနဲ့ ကျိတ်ချေပေးသလို မသိမသာ ဟစိစိဖြစ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညိုးလက်မကြား ညှပ်ပြီး ချေမွပေးနေတယ်။ နို့အုံတွေဟာ ဒစ်ပိုထိုးလိုက်သလို ချက်ချင်းပဲ ဖောင်းကြွတင်းမာလာရဲ့။
ဒီဖက်နို့အုံကို စို့လို့ပြီးတော့ ဟိုဘက်ပြောင်းစို့ ပြန်ရော .. စို့ပြီးခဲ့တဲ့ နို့ကို လက်နဲချေပေးနေပြန်တယ်။ ဆူးတစ်ယောက်တော့ တသက်မှာ တစ်ခါမှ မခံစားရသေးတဲ့ ဖိုမအရသာကို တဝကြီး ခံစားနေရပါတယ်။ ဒါမျိုးဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုံးကမှ မတွက်ခဲ့လို့ ဘာမှအဆင်သင့် မလုပ်ထားတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မကြေမနပ် ဖြစ်နေမိတယ်။
အခုတော့ ရင်ကော့ပေးရုံနဲ့ တဟင်းဟင်း ငြီးရုံကလွဲပြီး ဘာမှ မလုပ်တတ်တော့ဘူး။ ဒါတွေကလဲ မနေနိုင်လွန်းလို့ ပေါ်ထွက်လာခဲ့ရတဲ့ အပြုအစုတွေပါ .. ဆူးရဲ့ဖင်ကြောတွေ ရှုံ့လွန်းလို့ ဖင်တောင် ကျိန်းနေပြီ။
သူ .. ဆူးနို့တွေကို အားရအောင် ချေပြီးသွားတော့ လည်တိုင်တွေကို သွေးချေဥမတတ် စုပ်ပြန်တယ်။ သူ့စိတ်တွေက ယားကျိကျိနဲ့ ဆူးတခစ်ခစ် ရယ်မိတယ်။ ဆူးနဲ့သူကြားမှ ဘာမှ မရှိတော့ဘူး။ ဆူးစိတ်တွေ လွတ်လပ်နေလေရဲ့။ လည်တိုင်ကနေ မေးစေ့ မေးစေ့ကနေ ပါး နဖူး … နှာခေါင်း .. ပြီးတော့ …။
ဖူးဖူးနီနေတဲ့ ဆူးရဲ့နှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံပြီး စုပ်လိုက်တယ်။ ဆူးတစ်ကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်ခံရသလိုဘဲ ဒီလို တစ်ခါမှ မတွေ့ဘူးဟာ .. သူ့လျှာကြီးက ဆူးရဲ့နှုတ်ခမ်းမာမာလေးတွေ ကြားထဲ တိုးဝင်ပြီး သွားကြားထဲကနေ အာခေါင်ထဲ ရောက်လာတယ်။ ဆူးလျှာနဲ့ သူ့လျှာဟာ အားပြိုင်နေကြရဲ့။ တွန့်လိမ်ရစ်ပတ်ပြီး ဆွဲလိုက် ဖက်လိုက်နဲ့ပေါ့ .. နောက်ဆုံး ဆူးပဲ အလျှော့ပေးလိုက်ရတယ်။
သူ့လျှာကို ဖြေသိမ့်တဲ့ သဘောနဲ့ ခပ်သာသာ စုပ်ယူပေးလိုက်မိတယ်။ ဆူးတို့ တော်တော်ကြာကြီး အချစ်ပလူးပြီးတော့မှ သူခွာလိုက်တယ်။ ဆူးရင်တစ်ခုလုံး ဟာသွားတော့တာဘဲ .. ထာဝရတော့ မဖြစ်စေချင်ဘူး ..။
ဆန်နီဟာ ဆူးဘေးမှာ ရပ်ပြီး အင်းကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ယောကျ်ားပီသတဲ့ သူ့ဘော်ဒီကို ဆူးတစ်ယောက် မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ကြည့်နေလေရဲ့ .. ကြွက်သား အပြိုင်းပြိုင်းနဲ့မို့ ဘယ်လိုရှုထောင့်ကဘဲ ကြည့်ကြည့် အကြည့်ခံတဲ့ ဘော်ဒီဘဲ .. ။
“ ဆူး .. ဆန်နီကို မုန်းနေတုန်းဘဲလား .. ”
“ ဟုတ်တယ် .. မုန်းစရာကြီး သူများ သားသမီးကို ဘာတွေ လျှောက်လုပ်မှန်းလဲ မသိဘူး ”
“ ချစ်တာကိုး ဆူးရယ် ”
“ ဆူးကိုမှ ရွေးချစ်ရလား .. တခြားကောင်မလေးတွေ ရှိသား ဘဲ .. ”
“ အချစ်ဆိုတာ ရွေးချစ်လို့ မရဘူး ဆူးရယ် .. ဆူးကြောင့် ဆန်နီမှာ ဘယ်လောက်ခံစားရတယ်ဆိုတာ ဆူး မသိဘူး .. နော် .. ”
“ အခု ပြန်ရော်ပေးနေပြီ မဟုတ်လား .. ”
“ အော် ဒါ ပြန်ရော်တာလား .. အရော်ဆိုရင် မလိုချင်ဘူး ဆန်နီကို ချစ်တယ်ဆိုမှပဲ ဆန်နီ ဆူးကို ကောင်းကောင်း ချစ်ပြမယ် ”
ဆန်နီရဲ့စကားကို မကြားချင်ယောင် ဆောင်နေပြီး ဟိုဖက်လှည့်နေပါတယ် .. ဆန်နီ တစ်ချက်ပြုံးပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အဝတ်တစ်ခုမှ မကျန်အောင် ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဆူးရဲ့လက်ကလေးတစ်ဖက်ကို ယူပြီး မာတောင်နေတဲ့ သူ့လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။
“ အိုး ”
ဆူး တကယ်ဘဲ လန့်သွားရှာတယ်။ ဒီလီးနဲ့သာ အလိုး ခံရယင် သေရချည်ရဲ့… ဆူးတစ်ယောက်တွေးပြီး ကျောချမ်းသွားပါတယ် .. ။ဆန်နီကလည်း သိပ်အချိန်မဆွဲတော့ဘူး .. ထင်းရှူးသေတ္တာလေးပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ ဆူးရဲ့ပေါင်ကိုထောင်ပြီး ကားချလိုက်တယ် .. ပြီးတော့ မာတောင်နေသလောက် နူးညံ့လှတဲ့ ထိပ်ဖျားနဲ့ စောက်စေ့ကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တယ်။ ဆူးခမြာ ကြောက်စိတ်နဲ့ ရမက်စိတ်ကြောင့် တဆတ်ဆတ်တုန်လို့ အရည်တွေ စို့လာတာနဲ့ ဒစ်ဖျားမြုပ်ချလိုက်တယ် ..။
“ ဗြစ် .. ”
“ အား နာတယ် .. နာတယ် … ပြန်ထုတ် ပြန်ထုတ် ရမှာ မဟုတ်ဘူး .. ဆူး .. ဆူး .. ကြောက်တယ် .. ”
ဆန်နီ စိတ်လေသွားပါတယ် .. အပြီးကျမှတော့ အထစ်မခံနိုင်ဘူး .. ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်တွေ ညှစ်ထုတ်ရင်း သူ့ဈေးဗန်းထဲမှာ ဘက်ထရီနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ကလေးကစားစရာ မြွေကို သွားသတိရတယ် .. မြွေရဲ့အတုပ်ကလဲ တော်တော်ကြီးတာပဲ .. ဒါပေမယ့် အသာချော့သွင်းရင်တော့ ရတန်ပါရဲ့ .. သေတ္တာထဲ မွှေနှောက်ပြီး ရှာနေတဲ့ ဆန်နီကို ဆူးတစ်ယောက် မျက်လုံး အဝိုင်းသားနဲ့ ကြည့်နေလေရဲ့..။
တကယ့်မြွေပွေး တစ်ကောင်လို အကွက်ထနေတဲ့ မြွေရုပ် ထွက်လာပါတယ်။ ဘက်ထရီတို့ပြီး ခလုပ်နှိပ်လိုက်တော့ ဘသားချောက ပြေးချင်လို့ တဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။ ဒီတော့ ဆူးမမြင်အောင် အသာကွယ်ယူသွားပြီး မြွေကို တွင်းဝမှာ တေ့ထားလိုက်တယ် .. ဘာမှ အထစ်တွေ အဖုတွေလဲ မရှိ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေလဲ ရှိဆိုတော့ မြွေဟာ ရှောကနဲ ဝင်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့ ဆက်မသွားနိုင်တာနဲ့ ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့ ချာလပတ်လည် ယမ်းနေရဲ့ .. လီးနဲ့လိုးတာတောင် ဒီလောက်ကောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး ..။
ဆူးတစ်ယောက် ရူးမလောက် ဖြစ်နေရှာတယ်။ ဆန်နီစောက်ခေါင်းထဲ ဘာထဲ့လိုက်လဲ မသိဘူး .. ရှေ့တိုးနောက်ငင်ရော ချာလပတ်ရော ကွေ့ကောက် တွန့်လိမ်ရော စုံနေတာပဲ .. ဒါကြောင့် ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ ကြာကြပေါင်းနိုင်တာပေါ့ .. ကောင်းလွန်းလို့ အပျိုစင်မှေး ပေါက်သွားတာတောင် နာနာကျင်ကျင် ဖြစ်မသွားဘူး .. အရမ်း အရသာတွေ့ပြီး စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ ရွှဲနေအောင် ကျလာတယ် ..။
အဲဒီမှာပဲ .. မြွေရုပ်ထဲ ဘယ်လိုက ဘယ်လို အရည်တွေ ဝင်သွားလဲ မသိဘူး .. ဖြတ်ကနဲ ရပ်သွားပါလေရော .. ဆူးတစ်ယောက် ဆပ်တငံ့ငံ့နဲ့ ငိုချင်စိတ်ကို ပေါက်ရောဆိုပဲ ..
“ ဆန်နီ ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ နောက်တာလား .. ”
“ မဟုတ်ပါဘူး ဆူးရယ် .. ပထမ ကျင့်သားရအောင်လုပ်တာ .. အခု ဆန်နီကိုယ်တိုင် ဆူးကို လိုးတော့မယ် .. ”
“ ဟယ် .. မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ ”
“ ဟ .. လိုးမှာကို လိုးမယ် မပြောယင် ဘာပြောရမလဲ .. ”
“ ကဲ .. ကဲ .. လုပ်ပါ ”
သွေးတွေနဲ့ ပေကျံနေတဲ့ မြွေရုပ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဘေးချထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အခုနအတိုင်း ဆူးရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်ပြီး ဖြဲချလိုက်ပါတယ်။ ချွဲကျိနေတဲ့ စောက်ခေါင်းကို လီးတေ့ပြီး တင်ပါးသားနဲ့ ဆတ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်တော့ အရှိန်နဲ့ ဟိုးအဆုံးထိ ဝင်သွားလေရဲ့ ..။
“ ဗြစ် .. စွပ် ပြွတ် .. ”
“ အား .. ဒုတ် .. အား .. နာလိုက်တာ .. ဆန်နီရယ် .. ဆူးကိုသတ်နေတာလား … ”
“ ခနပါ ဆူးလေးရယ် ”
“ ဘာခနလဲ ဒီထဲမှာ သူ့ဟာကြီးနဲ့ ပြည့်ကြပ်နေပြီ .. ဗိုက်ကိုအောင့်သွားတာပဲ .. နောက် အရမ်း မဆောင့်နဲ့ .. ”
ဆန်နီဟာ အဆုံးထိ ဝင်နေတဲ့ လီးကို ပြန်မနှုတ်ဘဲ ဆူးရဲ့ခြေထောက်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဆူးရဲ့ချိုင်းက လက်လျှိုပြီး ပခုံးတွေကို ဆွဲကိုင်ထားလိုက်ရဲ့ .. ဆန်နီရဲ့ ချုပ်ကိုင်မှု အောင်မြင်မှုအောက်မှာ ဆူးတစ်ယောက် မလှုပ်သာ မယှက်သာ ဖြစ်နေပါပြီ ..။
ဒီတော့မှ တစ်ချက်ချင်း စိတ်ကြိုက်လိုးပါတော့တယ် .. ပထမတော့ ဆူးမမြာ နင့်နေအောင် ခံရရှာတယ် ။ အပျိုစင် ကိုး .. တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျင့်သားရပြီး လီးအရသာတွေ့သွားလေရဲ့။
“ ဆန်နီ .. ဆန်နီ .. အို့ .. အိုး … အား … အား … အမေ့ … အိုး .. ဆန်နီ .. ဆန်နီရယ် .. အား … အား .. အား .. အား .. အင့် … ”
ဆူးရဲ့ရမက်လွှမ်းသံတွေဟာ ဆန်နီကို ပိုပြီး အားသွန်ခွန်စိုက် ဆောင့်စေပါတယ်။ ဆူးက ညီးလေ ဆန်နီက ဆောင့်လေပါဘဲ။ စောက်ဖုတ်လေးဟာ ကျွံဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက်နဲ့ လီးရဲ့ဆောင့်ချက်အတိုင်း ပုံစံအမျိုးမျိုး ဖြစ်နေပါတယ်။ ဆူးရဲ့အရသာတွေ့ပြီး ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးလာတယ် ။
“ ဆန်နီ ကောင်း .. ကောင်းလိုက်တာ .. အိုး အိုး .. အား .. ဆောင့် .. ဆောင့် … ဆူးခံ နိုင်ပြီ အိုး အိုး .. ”
ဆန်နီရဲ့လီးဟာ ဆူးစောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်ကြပ်ပြီး အရည်ပြားတစ်ချို့ကို ဆုတ်ပြဲစေတာကတော့ အမှန်ပါ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီ ဝေဒနာတွေဟာ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် .. ပျောက်ပျောက်သွားပါပြီ .. အဲ ပြီးယင်တော့ ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး ..။
“ အား … ဆန်နီ ဆန်နီ .. ဆူးပြီးတော့မယ် .. ခပ် ကြမ်းကြမ်းသာ ဆောင့်ပေးပါ … အိုး .. ဆန်နီ .. အား ”
ဆူးတစ်ယောက် ခြေထောက်တွေ လက်တွေ ကွေးကောက်ပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်နေရှာပါတယ်။ ဆန်နီလဲ တပြိုင်တည်း ပြီးသွားတာမို့ သူ့ရဲ့စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲမှာ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့အရည်တွေ ပြည့်လျှံသွားလေရဲ့။ ဆန်နီဟာ ဆူးရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ သူ့လီးကို စိမ်ထားရက်နဲ့ ၅မိနစ်လောက် ငြိမ်နေတယ်။ ဆူးလည်း ဆန်နီကို မလွှတ်ချင်တော့တဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားတယ်။ ပြီးတော့ ဆန်နီ နှုတ်ခမ်းတွေကို မက်မက်မောမော စုပ်ယူလိုက်တယ်။
အဲဒီအချိန်က စပြီး ဆူးတစ်ယောက် ယောကျ်ားအရသာ တွေ့သွားပါတယ်။ အရင်ကလို ရှုတည်တည် မဟုတ်တော့ဘဲ ယောကျ်ာလေးတွေနဲ့ အရောတဝင် ဖြစ်လာပါတယ်။
တစ်နေ့ပေါ့ .. အဲဒီ တစ်နေ့ကတော့ မမေ့နိုင်စရာဘဲ ..။
မိုးတွေက ဝုန်းဒိုင်းကျဲအောင် ရွာနေတော့ ဆူး အိမ်မပြန်ရဲဘူး။ တစ်ယောက်ထဲ ငုတ်တုတ်လေး ထိုင်နေတုန်း ဆယ်တန်း တဘုံးဘုံး ကျနေတဲ့ လူပွေကျော်လင်းတို့ အုပ်စုရောက်လာတယ်။ အမှန်က ကျူရှင်လွှတ်ယင် အားလုံးပြန်ရတာပဲ။ ဒီကောင်တွေ ပြန်လာတာ ဆူးရှိမှန်း သိလို့ပါ။
“ ဟဲ့ .. ဆူး .. နင် မပြန်သေးဘူးလား .. ”
“ ငါ ကြောက်တယ် .. မိုး ဒီလောက် ရွာနေတာ ”
“ ငါ့မှာ ကားပါတယ်လေ .. လာ လိုက်ပို့ပေးမယ် ”
ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး စဉ်းစားမနေပါဘူး .. ဗိုက်ကလည်း ဆာနေပြီ မဟုတ်လား။ အလွယ်တူပဲ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်မိတယ်။ ဆူးအပါအဝင် အားလုံး ၄ ယောက် ကားထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ ကျော်လင်းတို့က အသက်ကကြီးနေကြပြီ။ အသုံမကျလို့ ဘာစာမေးပွဲမှ မအောင်တာ အနဲဆုံး ၂၅နှစ်တဲ့ နောက်ပြီး အရာရှိသားတွေ .. ဒီလိုပဲ ပေတေနေတဲ့ ကောင်တွေပေါ့ .. အရင်ကတော့ ဆူး .. သူတို့နဲ့ မရောဘူး .. နောက်ပိုင်းကျမှ ယောကျ်ားရဲ့အရသာကို သိမြင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းကောင်တွေနဲ့ ရောရော နှောနှောနေမိတယ် .. ။ငတိတွေကလည်း ရတဲ့ အခွင့်အရေး လက်မလွှတ်ဘဲ နည်းမျိုးစုံနဲ့ ချစ်ရေးဆိုကြတယ် ..။
ဒါပေမယ့် …
အတွင်းမှာ တောက်နေတဲ့ မီးကို အပြင်က မသိစေချင်ပါဘူး .. နို့မို့ယင် ဆရာတွေတောင် နေတော့မှာ မဟုတ်ဘူး .. ဆူးနားဘဲ ကပ်နေမှာ ..
“ ဟဲ့ .. ဘယ်ကို မောင်းနေတာလဲ .. ငါ့အိမ်က ဟိုဘက်မှာလေ .. ”
“ နင့်ကို တစ်ခုခု ကျွေးမလို့ပါဟာ မကြာပါဘူး .. ”
“ ဒီလိုမှန်းသိယင် ငါမလိုက်ဘူး .. ”
“ အော် .. နင်က စေတနာကို မစော်ကားပါနဲ့ ငါက နင့်ကို ပျော်စေချင်လို့ပါ … ”
ထူးဆန်းတာက သူစိမ်းယောကျ်ား ၃ယောက်ကြားထဲ ရောက်တာတောင် ဆူးကြောက်ရွံ့စိတ် မရှိပါဘူး။ ပျော်သလိုတောင် ဖြစ်မိတယ် .. ဒီလိုနဲ့ ကားကလေးက နာရီဝက်နီးပါး ဟိုချိုး ဒီကွေ့နဲ့ မောင်းချပြီး ချောင်ကျကျ နေရာတစ်ခုမှာ ရပ်သွားလေရဲ့။ တိတ်ဆိတ်နေတာပဲ။ ခြံကြီးထင်ပါရဲ့။ နောက်ပြီး တဲလေး တစ်ခုရှိသေးတယ် .. မိုးတွေလေတွေ တိတ်ဆိတ်သွားလို့ တလောကလုံး သန့်ရှင်းနေသလား အောက်မေ့ရတယ်။
“ ဦးမိုးဘ .. ဦးမိုးဘ … ဒီအဖိုးကြီး ဘယ်သွားနေလဲ မသိဘူး .. ”
“ မင်းတို့ ဒီအချိန်ကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ .. ”
“ လာလည်တာပေါ့ .. ဘာစားစရာရှိလဲ ”
“ ဟေ့အေး .. ငါတောင် တစ်ခုခုသွားဝယ်စားမလို့ ”
“ ဒါဆိုမြို့ထဲ သွားပြီး ကျနော်တို့ဖို့ပါ ဝယ်ခဲ့ .. ရော့ပိုက်ဆံ .. ”
“ ဘာဝယ်ရလဲ ”
“ ဝယ်ချင်တာ ဝယ်ခဲ့ ”
တိုင်မှာချိတ်ထားတဲ့ အင်းကျီကောက်စွပ်ပြီး ဦးမိုးဘဆိုတဲ့ လူကြီးထွက်သွားတာ လိုက်ကြည့်နေမိတယ် ..။
“ လောလောဆယ်တော့ တစ်ခုခု စားရအောင်ကွာ .. ”
“ ကားထဲမှာ ဘီယာတော့ပါတယ် .. စားချင် ဆရာသရက်သီး ခူးစားချည် ရတယ် ”
ခဏချင်းမှာဘဲ ဘီယာဘူးတွေ ဖောက်ပြီး သရက်သီးနဲ့ မြည်းနေကြပြီလေ .. ဆူလဲ ငြင်းမနေဘူး .. ခပ်တည်တည် ဘီယာဝင်စုပ်တယ် .. ပထမဆုံးမို့လား မသိဘူး .. အရသာတော့ မတွေ့ဘူး .. ခါးသက်သက်နဲ့ ခဏနေတော့ ခေါင်းပါမူးလားတယ် .. ဒါနဲ့ဘီယာ ဆက်မသောက်ဘဲ ချောင်တစ်ချောင်မှာ သွားထိုင်နေမိတယ် ။ ကျော်လင်းက လိုက်လာပြီး ..
“ ရော့ လစ်ပို သောက်လိုက် .. ”
အမှန်တော့ ..လစ်ပိုထဲမှာ ဘိန်းဆီတွေ ရောပေးတာပါ။ ဒါသောက်ပြီးလို့လဲ ခဏကြာရော ဆူးတစ်ယောက် ခေါင်းမထူနိုင်တော့ဘူး။ အခြေအနေ ကြည့်နေတဲ့ ကျော်လင်းဟာ ပွင့်ဟနေတဲ့ ဆူးရဲ့နှုတ်ခမ်းကို ငုံစုပ်ယင်း တီရှပ်အောက်ကို လက်ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ပြည့်ဖြိုးတင်းမာနေတဲ့ နို့အုံကို တုန်ရီတဲ့ လက်တွေနဲ့ ခြေဖွနေပါတော့တယ်။
သူဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ ဆူးသိတယ် .. ဒါပေမယ့် မတားနိုင်ဘူး .. တားလဲ မတားချင်ဘူး .. ကျော်လင်း အပေါ်ကနေ ကိုင်နေသလို ဆူးရဲ့ထဘီကို လှန်တင်ပြီး ဆပ်စပိုင်ဒါကို ဆွဲချွတ်လိုက်တာကတော့ သူ့သူငယ်ချင်း နေမျိုးပါဘဲ .. အေးစိမ့်စိမ့် ရာသီဥတုရဲ့ဒဏ်ကြောင့် ဆူးပေါင်တွေရော စောက်ဖုတ်ပါ ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာတယ်။ ကျော်လင်းရဲ့လျှာဟာ ဆူးပါးစပ်ထဲ ရှောက်သွားနေသလို သတိမရတစ်ချက် ရတစ်ချက် ဖြစ်နေတဲ့ ဆူးရဲ့လျှာဟာလည်း ကျော်လင်း ပါးစပ်ထဲကို တစ်ချက်တစ်ချက် ရောက်သွားတယ်။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်တောင် မသိဟန်နဲ့ ဆူးရဲ့လက်တွေဟာ ကျော်လင်းကို ရစ်ပတ်မိပြီး တရွေ့ရွေ့နဲ့ ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထနေတဲ့ လီးကြီးဆီ သွားနေတယ်။
ကျော်လင်းတော့ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲတာပါဘဲ … သူတင် မဟုတ်ဘူး .. သူ့သူငယ်ချင်း နေမျိုးနဲ့ ဝေယံကျော်တို့လဲ ပါတာပေါ့ .. သူတို့က ဒါမျိုး လုပ်နေကျဘဲ .. မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ မိတ်အပျက်မခံဘူး … ရယင် ဝေစားမျှစားနေကျ ..။
ဆူးတစ်ယောက် ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လို ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားတယ် မသိဘူး .. ဟိုသုံးကောင်လဲ အောက်ပိုင်းမှာ အဝတ်မကပ်တော့ဘူး လီးတန်းလန်းတွေနဲ့ ။
ကျော်လင်းက ဆူးရဲ့နို့အုံတွေကို ကျိန်းလာတဲ့အထိ စို့လိုက် နယ်လိုက် လုပ်ပေးနေသလို နေမျိုးက ဆူးစောက်ဖုတ်လေးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေတယ်။ ခဏနေတော့ လက်မတွေနဲ့ အသာဟပြီး လျှာထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဝေယံကျော်ကတော့ ပွဲကြည့် ပရိတ်သတ်ဘဲ .. လီးကြီးက တောင်လို့။ နေမျိုးရဲ့လျှာအရသာကို ဆူးခိုက်သွားပါတယ်။ ဒါကြောင့် ပေါင်ကို မရှက်မကြောက် ဖြဲချလိုက်မိတယ်။ ရှက်စရာလဲ အသိစိတ်မှ မရှိတော့ဘဲ။ သူ့စောက်ဖုတ် နီနီရဲရဲလေးဟာ ယောကျ်ားလေး သုံးယောက်လုံးကို အားကြီးကြီးနဲ့ ဆွဲဆောင်နေတယ်။
“ အား … နေမျိုး ငါမနေနိုင်တော့ဘူး .. အိုး … ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် .. အား ”
ဆူးရဲ့ဝေဒနာသံကြားရတာနဲ့ ငနဲသုံးကောင် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်ပါတယ်။ ဆူးစောက်ခေါင်းထဲကလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေအောင် ကျနေပြီလေ …။
“ ကဲ .. ငါ ပထမလုပ်မယ် .. ”
ကျော်လင်းရဲ့စကားအဆုံးမှာ နေမျိုးနဲ့ ဝေယံကျော်က ဆူးရဲ့ခြေကျင်းဝတ်တွေကို ကိုင်ပြီး ပေါင်ကို ဖြဲလိုက်ပါတယ်။ ခြေထောက်ဟာ မိုးပြိုမှာ ကြောက်တဲ့ တစ်တီတူးလို မိုးပေါ်ထောင်နေရဲ့ .. ပြီးတော့ အစွမ်းကုန် ဖြဲခံထားရတယ်။
ကျော်လင်းလဲ လီးကြီးတာပါဘဲ .. ဒါပေမယ့် မျိုးရိုးလိုက်တဲ့ ဆန်နီကိုတော့ ဘယ်မှီမလဲ .. လောလောဆယ် ဆူးရဲ့ဝေဒနာကိုတော့ ပျောက်ကင်းစေလိမ့်မယ်ဆိုတာ သံသယ မရှိဘူး။
“ ပြွတ် .. စွပ် … ”
“ အား .. နာတယ် ”
တစ်ချက်ထဲ အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းလိုက်လို့ ဆူးခမြာ အသဲခိုက်သွားပါတယ် .. လီးကကြီးသာကြီးပြီး မရှည်လို့ တော်သေးတယ် ဆိုရမှာပေါ့ .. ဒီလို ဗြုံးစားကြီး သွင်းတာကတော့ ဘယ်မိန်းမမှ မကြိုက်ဘူး .. ဖာသယ်တောင် မကြိုက်ဘူး .. ကျော်လင်းတို့ကတော့ ဆူးကို ဖာသယ်လောက်တောင် တန်ဖိုးမထားဘူးဆိုတာ ထင်ရှားနေပြီပေါ့ ..။
ဆူးရဲ့နို့အုံတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံညှစ်ပြီး အားနဲ့ ဆောင့်နေပါတော့တယ် .. ဆူးခမြာ နေသားမကျသေးချိန်မို့ အောက်မှာ လိမ့်နေတာဘဲ .. သနားစရာ စောက်ခေါင်းထဲ လီးကို အဆုံးထိ မြုပ်ပြီး ထမနဲထိုးသလို ပတ်ခြာလှည့်မွှေပေးတော့ ဆူသဘောတွေ့နေရဲ့…။ဒါပေမယ့် ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ကျိန်းလောက်အောင် ဆုပ်ညှစ်ခံရလို့ အတော် မသက်မသာ ဖြစ်နေရှာတယ်။ချစ်သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်တဲ့ ဝေယံကျော်နဲ့ နေမျိုးတို့ကလည်း ခြေထောက်ကို အားရပါးရ ဆွဲမြောက်ထားလိုက်တာ ကြမ်းနဲ့တင်ပါးနဲ့ လွတ်နေရဲ့.. ပိုအခံရခက်တာပေါ့ ။
“ အား .. အား … အ .. အား … အား .. အား … အား … အား .. ”
ဆိုတဲ့ ဆူးရဲ့အော်ငြီးသံတွေဟာ အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေပါတယ်။
နောက်ဆုံး အချက်၂၀လောက် အားရပါးရ ဆက်တိုက်ကြီး ဆောင့်ချပြီး ကျော်လင်းရဲ့သုတ်ရည်တွေဟာ ဆူးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လျှံကျသွားပါတယ်။ ဆူးက မပြီးသေးပေမဲ့ ကျော်လင်း လုံး၀ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ ပြီးတာနဲ့ လီးကို ဆွဲနှုတ်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်။နေမျိုးက ..
“ ကဲ .. ငါ့အလှည့် ”
“ လုပ်လေ .. ငါ ကိုင်ထားပေးမယ် ”
“ နေအုံး .. ငါ ဒီပုံစံ မကြိုက်ဘူး .. ကုန်းပေးနော် .. နောက်ကနေ ဆောင့်မယ် .. ”
လိုက်ဖက်ညီတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေပီပီ တစ်ယောက်ရဲ့ဆန္ဒကို ကျန်နှစ်ယောက် မငြင်းပါဘူး။ ဆူးကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆွဲယူပြီး ဒူးထောက်ဖင်ကုန်း အနေအထားဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်ပါတယ်။ ဆူးကတော့ ဘာမှ မသိရှာဘူး။ သူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင် ကမ္ဘာလေးထဲမှာ ပျော်မွေ့နေလို့ ပြုံးပြုံး .. ပြုံးပြုံးနဲ့ပေါ့ ..။
ဖင်နောက်မှာ အက်ဟနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ ဆွဲဟလိုက်ပါတယ် .. အခုနကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးခံခဲ့ရလို့ နီရဲနေတာဘဲ .. သီးမွှေးငှက်ပျောသီးလို ရှေပြီး ကော့နေတဲ့ လီးကို စောက်ခေါင်းဝတေ့ပြီး မွှေဆွပေးနေပါတယ်။
ဆူးရဲ့စိတ်တွေ ပိုပြီး ထကြွလာအောင်ပေါ့။ ဆူးတစ်ယောက် တဟင်းဟင်း ဖြစ်လာပြီး ဖင်ကြောကြီးတွေ တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ အရမ်းကို ခံချင်စိတ် ပြင်းလာပါတယ်။
“ အိုး … ဘာလုပ်နေတာလဲ … ယားလှပြီ … အား … အိုး .. ကျွတ် .. ကျွတ် … အား .. လုပ်ပါတော့ .. ”
“ ဗြိ … ပြွတ် .. စွပ် .. ဒုတ် … အင်း … အား … အား .. ”
ကော့နေတဲ့ လီးဖျားဟာ စောက်ခေါင်းကို ချိတ်နဲ့ညှစ်သလို ချိတ်ပြီး ဆွဲသွားပါတယ်။ ဒီလီးဟာ ကြောက်စရာကောင်းတယ်လို့ ဆိုရမှာပါ .. သူများလီတွေလို ရှောရှောရှူရှူ ဝင်မသွားပဲ .. အခေါင်းတစ်ခုလုံးကို ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့ ချိတ်ချိတ်ပြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လုပ်နေတာကိုး ..။
“ အား .. ကောင်းတယ် .. သိပ်ကောင်း … အားကြီးကောင်း … အိုး … အမေ့ … အား ”
ဆူးတစ်ယောက် ရှက်ရမှန်း မသိတော့ဘဲ … ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးလာပါတယ် .. လီးအမျိုးစုံနဲ့ လိုးခံနေရတဲ့ အရသာကို မမေ့နိုင်လောက်အောင် စွဲသွားမိတယ်။ နဲနဲသတိဝင်လာလို့ မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ .. ဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့ ကျော်လင်းကို တွေ့ရတယ်။ လီးတန်းလန်းမဲ့ မမှီမကမ်း လှမ်းပြီး ဆုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကစားစရာ ရတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို ဂွင်းတိုက်လိုက် နယ်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။
နေမျိုးကတော့ ဆူးရဲ့နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံးလဲ ချွေးတွေ ရွှဲလို့ပေါ့ .. အံကြိတ်ထားလို့ ကြောက်စရာ ရုပ်သွင် ဖြစ်နေလေရဲ့ ။ ကြောက်လဲ ကြောက်စရာပဲ .. မိန်းမလိုးတာ နွားသတ်သလို လိုးတဲ့ကောင်တွေ .. ဒါမျိုးက ဖီးလ်နဲ့ လုပ်ရတာ မဟုတ်လား ..။
နောက်ဆုံးတော့ ဆူးရဲ့စောက်ခေါင်းထဲ သူ့လီးကို တအားဖိကပ်ပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းချလိုက်တယ် .. ဆူးကတော့ မပြီးသေးဘူး .. မူးယစ်ဆေးဝါးကြောင့်ဘဲ ထင်ပါရဲ့.. ဆူးစောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး သူများ သုတ်ရည်တွေနဲ့ လျှံနေတယ်။ ကျော်လင်းက ဝေယံကျော်ဖက် လှည့်ပြီး ..
“ ကဲ .. မင်း အလှည့်လုပ် ”
“ သူ့ကို ခုံပေါ်တင်ရအောင် .. ”
ပြောပြောဆိုဆို ခုံတန်းရှည်တစ်ခုပေါ် ဆူးကို ပက်လက်အနေအထားနဲ့ တင်လိုက်ပါတယ်။
ဝေယံကျော်ရဲ့ မဲမဲတုတ်တုတ်လီးနဲ့ ဆိုတော့ အတော်ပဲ။ သိပ်မမြင့်ဘူး။ ဆူးရဲ့ခြေသလုံးလှလှလေးတွေကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး သူ့လီးကို စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆူးရဲ့ပခုံးကို စုဆွဲပြီး တရှိန်ထိုးဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ အတော်တုတ်တဲ့လီးမို့ ဆူးမခမြာ အီသွားရှာတယ်။
ခါတိုင်းလို ပေါင်မကားထားတော့ စောက်ဖုတ်လေးဟာ သိပ်မကျယ်ဘဲ စိစိလေး ဖြစ်နေတယ်။ ဒီတော့ လီး ဝင်ရတာ ခက်သလို ခံရတဲ့ ဆူးလဲ အတော်နာနေရှာတယ် .. ဒါပေမယ့် သူ့သူငယ်ချင်းတွေလို သူလဲ အညှာအတာမဲ့ အားကုန် လိုးနေပါတော့တယ်။
ဆူးလို နုနုနယ်နယ်လေး အဖို့ ဒါမျိုးဟာ လွန်လွန်းနေပါပြီ။ သူတို့ ဘယ်လောက်ဘဲ ဆောင့်ဆောင့် ဆူးခမြာ မပြီးနိုင်ရှာဘဲ ဆပ်တငံ့ငံ့သာ ဖြစ်နေလို့ ပိုဒုက္ခရောက်နေရပါတယ်။ ဝေယံကျော်လဲ နေမျိုးတို့ ကျော်လင်းတို့လို ဆူးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ အရည်တွေ ငေါကနဲ ပန်းထုတ်ချလိုက်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ဆူးကိုတော့ ပြီးအောင် မလုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ဘူး .. ဆူးရဲ့စောက်ဖုတ် တပြင်လုံး အဖြူရောင် အရည်တွေ ပေပွနေတယ် .. စောက်ခေါင်းထဲကနေ စီးပြီးဖင်မှာပါ ပွနေအောင် ပေကျံနေရဲ့ .. နေမျိုးက အဲဒါတွေကို အဝတ်တစ်ခုနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း သုတ်ပေးပြီး ကျန်တဲ့ နှစ်ကောင်က အဝတ်အစား သေချာပြန်ဝတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဦးမိုးဘ ပြန်လာအောင် မစောင့်တော့ဘဲ လစ်ထွက်လာကြရဲ့..။
ဆူးရဲ့ တိုက်ရှေ့ရောက်တော့ ဆန်နီတစ်ယောက် ဆိုင်သိမ်းပြီး ပြန်မလို့ လုပ်နေရဲ့ .. ဆူးတစ်ယောက် အခြေအနေ မမှန်တာလဲ မြင်ရော ကားထဲက ဆွဲချနေတဲ့ ဟိုကောင်တွေဆီက ခပ်တည်တည်ပဲ လက်လွှဲယူလိုက်တယ်။ ဟိုကောင်တွေလဲ စကားရောဖော သောဖောနဲ့ လစ်သွားကြတယ်။
“ ဆန်နီ .. ဆန်နီ .. ဆူးကို သူတို့ မတရားလုပ်ကြတယ် … ဆန်နီရယ် .. ဟင်းဟင်းဟင့် .. နောက်ပြီး ဆူး မပြီးသေးဘူး … ဗိုက်ထဲက သိပ်အောင့်တာဘဲ .. ဆန်နီ ဆူးမြန်မြန်ပြီးအောင် လုပ်ပေးပါ .. ”
ဆူးရဲ့စကားကြောင့် ဆန်နီဟာ ဆူးကို သနားသွားပေမယ့် သူ့အလိုကို လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ အသာဆွဲခေါ်ရင်း သူ့ပစ္စည်းထားတဲ့ အခန်းကို ဖွင့်ပြီး ဆူးကို သွင်းလိုက်တယ်။
“ ဆူး … ကိုယ့်ကို ခံနိုင်ပါ့မလား .. ၃ ယောက်တောင် ဆက်ဆံခဲ့ရတယ် ဆိုတော့ .. ”
“ လုပ်သာလုပ် .. ဆူးပြီးယင် တော်ပြီ ”
ဒီတော့ ဆန်နီဟာ သူ့ထင်းရှူး သေတ္တာထဲက ဆိတ်မျက်ကွင်းတစ်ခု ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဆူးရဲ့ထဘီကို လှန်တင်ပြီး နီရဲယောင်ကိုင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့ကလိပေးနေရဲ့ .. စောက်စေ့ကလေးကတော့ သူ့ကတိအတိုင်း ခေါင်းထောင်မတ်လို့ နေတယ်လေ … ဆူးတစ်ယောက် စိတ်တွေ ပြန်ကြွလာပြီး အရမ်းကို အလိုးခံချင် ဖြစ်နေပြီပေါ့ ..။
ဆူးရဲ့အခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တွေ သုတ်ပြီးတော့ ဆန်နီဟာ ဆူးရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်တယ် .. ဆူးစောက်ဖုတ်နံ့ရတဲ့ဟန်နဲ့ လီးဟာ ငှက်ပျောဖူးကြီးလို ထောင်မတ်လာရဲ့ .. အမြဲတမ်း ဆီသုတ်ထားတဲ့ ဆိတ်မျက်ကွင်းကို လီးမှာ စွပ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ … ။
“ ပြွတ် .. စွပ် .. အား … အ … ဆန်နီရယ် .. ကောင်းလိုက်တာ .. ဘယ်လိုများ .. လုပ်လိုက်တာလဲ … အိုး .. အား … အား … အား … အမေ့ … အင်း … ဟင်း … ဟင်း … ဟင်း .. ”
ဆူးတစ်ယောက် ဆောက်တည်ရာ မရအောင် ဖြစ်နေရှာပါတယ် …. ဆိတ်မျက်ကွင်းက စောက်ဖုတ်နုနုလေးကို မဟားတရား ပွတ်တိုက်နေတာကိုး … ဆန်နီ လက်မောင်းကို လက်သည်းတွေ စိုက်ဝင်သွားအောင် ကိုင်ထားပါတယ်။ ဆန်နီလဲ ရိုးရိုးမဆောင့်ဘဲ မွှေမွှေပြီး ဆောင့်ပေးတော့ .. ဆူးမမြာ ကောင်းလွန်းလို့ သေချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာတယ် .. ဖင်ကို စကောဝိုင်း ဝိုင်းပေးလိုက် .. ကော့ပေးလိုက်နဲ့ အားရပါးရ ကော့ကော့ပြီး ခံနေရဲ့ …။
“ ဆန်နီ … မြန်မြန် … မြန်မြန် … ဆူးပြီးပြီ … ပြီး … ပြီ … အား … အား ”
ဆူးတစ်ယောက် အားရပါးရကြီး ပြီးသွားပါတယ် .. ဆန်နီခါးကို ခြေထောက်တွေနဲ့ ချိတ်ထားသလို လည်ပင်းကို မလွှတ်တမ်း ဖက်ထားပါတယ်။ မရှေးမနှောင်းမှာဘဲ ဆန်နီလဲ နာကျင်နေတဲ့ ဆူးစောက်ဖုတ်ထဲ သဘာဝဆေးရည်ကို ပန်းထုတ်ချပြီး ဆူးပေါ် မှောက်ကျသွားရဲ့ .. သူတို့ရဲ့စိတ်အစဉ်ဟာ အချိန်မဲ့စွာနဲ့ လွင့်မျောနေပါတော့တယ် …။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
