ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ အပိုင်း ( ၃ )

ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ အပိုင်း ( ၃ )

{ Drama, Thriller }

ရေးသားသူ -  Niko Soe

အခန်း (၃၁)

မောင်သတိုးအောင်+မမြစန်းရီ

မင်္ဂလာညစာစားပွဲ

၁၁.၁၁.၂၀၁၉

ဒီနေ့ သတိုးတို့ လက်ထပ်ကြသည်။ မနက်က ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ခုမှာ မင်္ဂလာဆွမ်းကျွေးပွဲအကျဉ်းရုံးလုပ်ခဲ့သည်။ ဆွမ်းကျွေးအပြန် အသိသက်သေများနှင့် တရားရုံးတွင် လက်မှတ်လည်း ထိုးခဲ့ကြပြီးပြီ။ အခုညကဟိုတယ်တစ်ခုတွင် Dinner လုပ်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

ပွဲကလည်း လူနည်းနည်းနှင့် ပျော်စရာကောင်းမည့်ပုံစံမျိုး စီစဉ်ထားသည်။ သတိုးအသိမိတ်ဆွေတချို့၊ မြသူငယ်ချင်းတွေ၊ အလုပ်က အလုပ်သမားကလေးတွေ၊ ဒေါ်တင်မူ မိတ်ဆွေ အချို့မျှသာ။

“ မြ ကောင်မစုတ်…ညည်း လင်ရသွားတာ တို့တွေ ပျော်တယ်အေ”

မြ၏ သူငယ်ချင်းအချို့က လှမ်းပြောသည်။

“ ဟဲ့ နင်တို့ လက်မထပ်ခင် ဘာပြီးပြီးလား”

“ ဘာလဲ”

“ ဟိုကိစ္စလေ”

“ ဟင့်အင်း”

“ တကယ်လား”

“ တကယ်”

“ ဟယ် ကောင်မ….ညည်းတော့ ဒီည နတ်ပြည်ရောက်တော့မှာပေါ့”

“ ဟဲ့…နင် ပေါက်တတ်ကရတွေ”

မြ သူငယ်ချင်း အိမ်ထောင်သည်တွေက အပျိုမလေး မြကို လှမ်းစနေသည်။ တကယ်လည်း သတိုးနဲ့ မြက လက်မထပ်ခင်ထိ ကျူးကျူးလွန်လွန် မဖြစ်သေးပေ။ မြကို ခေတ်နောက်ပြန်ဆွဲနေသည် ဆိုဆို။ ကိုယ့်နဲ့ လက်ထပ်မည့် အမျိုးသားကို မင်္ဂလာဦးညမှသာ မိမိ၏ အပျိုစင်ဘဝကို အပ်နှင်းချင်သည့် စိတ်ဆန္ဒ မြတွင် အမြဲတမ်း ဆန္ဒရှိသည်။

ထို့ကြောင့် ကိုကိုနဲ့ မြ ဘာမှ အဆုံးစွန်ထိ မသွားခဲ့ပေ။ တအိမ်တည်း ရှိနေသူတွေပီပီ ဒေါ်တင်မူမသိအောင် ချိန်းတွေ့ကြလျှင် အဖိုအမတို့ သဘာဝအရ ပွေ့ကြ၊ ဖက်ကြ၊ နမ်းကြတာတွေတော့ရှိသည်။ ကိုကိုက မုဆိုးဖိုပီပီ အထိအတွေ့၊ အနူးအနပ်တွေက သိပ်စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသည်။

ပုံအပ်လိုက်ချင်သည့် စိတ်တွေက ဦးနှောက်က လိုက်ပါမမိအောင် အရမ်းကာရော ထိန်းကာ တင်းထားရ၏။ ဒီည ဘယ်လိုကြုံရမလဲဆိုတာကို မြလည်း ရင်ခုန်နေမိပါသည်။

“ ငါတို့ ပြောမနာဆိုမနာပီပီ နင့်ကို အတင်းတုတ်အုံးမယ်။ နင့်ယောကျ်ားက မုဆိုးဖိုသာ ပြောတယ်။ လူပျိုလေးရှုံးလောက်တယ်။ အမိုက်စားနော် နင့်ယောကျ်ားက”

သူတို့ပြောလည်း ပြောချင်စရာ။ သတိုးက ချောသည်ဆိုတာထက် ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့်ပုံဖက်ကိုသွားသည်။ ဒီနေ့ညမှာလည်း ရိုးရိုးရှပ်အင်္ကျီ အဖြူရောင်နှင့် အနက်ရောင် စတိုင်ပင်ကို ဝတ်ထားပေးမဲ့ သန့်ပြန့်ခန်းညားလွန်းနေသည်။

အမွှေးအမျှင်တွေ အကုန်ရိတ်သင်ထားတော့ ပါးပြင်တဝိုက်စိမ်းမြနေ၏။ သူတို့ပြောမှ မြလည်း သူ့သူယ်ချင်းတွေနဲ့စကားပြောနေသည့် ကိုယ့်ယောကျ်ားကို ပြန်ကြည့်မိသည်။

ဟုတ်ပါရဲ့။

“ ဟိုကလေးက သူ့သား၊ နင့်တူလေး မလား”

သီဟအောင်ကို လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ လူပျိုပေါက်စလေး သီဟအောင်လည်း ကြည်လင်သန့်ပြန့်နေသည်။

“ ဟုတ်တယ်လေ”

“ ကလေးအဖေကို နင်ယူသွားတော့ အဲကလေးကို ငါတို့ယူမယ်လေ”

“ ကောင်မစုတ်တွေ….နင်တို့ ဒီနေ့ တော်တော်ရွနေတယ်နော်”

“ ပျော်လို့ပါအေ…နင်ကလေ…ကိုယ့်သူငယ်ချင်းလေး လင်ရလို့ ပျော်နေတာ”

ဝိုင်တွေ၊ အရက်တွေပါ သောက်ထားကြတော့ ဒီပွဲတွင်ရှိသည့် လူတိုင်းလိုလို အူမြူးနေကြသည်။

“ လာ…ကိုကို”

အနားသို့ ရောက်လာသည့် သတိုးလက်အား မြက လှမ်းချိတ်သည်။

“ ကိုကို…ဒါက မြရဲ့ ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတွေ….သူက မိုးမိုးအေး၊ သူက လှလေးစိန်၊ သူက ခက်ခက်မာ၊ သူက ဆုလာဘ်ကျော် တဲ့”

“ ဟုတ်ကဲ့….တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ခင်ဗျား”

မြက Evening gown ပန်းငပိရောင် ဖျော့ဖျော့လေးနှင့် ဒီညရဲ့ နတ်သမီးလေးဖြစ်နေသည်။ ပါးပြင်နှင့် မျက်နှာတဝိုက်လည်း မိတ်ကပ်ဆရာအစွမ်းကြောင့် စိုအိဝင်းလက်နေသည်။ Shoulder off design လေးကိုမှ အကောင်းစား ဖဲသားစနဲ့ ပြင်သစ်ဇာတွေကို ရောကာ ချုပ်ထား၏။ ရှင်းလင်းနေသည့် လည်တိုင်ကျော့ကျော့တွင်လည်း အလှဆင်ထားသည်က စိန်ကြိုးမျှင်မျှင်လေးမျှသာ။ ဆံပင်ကို လှိုင်းတွန့်လေးပုံစံကောက်ထားကာ လည်ပင်းနှင့် ရင်ဘတ်တဝိုက်အမြင်မရိုင်းအောင် ဖားလျားချထားသည်။ ဖိနပ်ကလည်း Jimmy Chu တံဆိပ်နှင့်။

မြ က မိမိတွင် ဝတ်ထားဆင်မှုကို ပြူးပြဲနေအောင် ပြလေ့မရှိဘဲ ရိုးရိုးလေးတွေကိုမှ အကောင်းတကာ့ အကောင်းဆုံးတွေကို ရွေးသုံးတတ်သည့် အကျင့်ရှိသည်။ ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ရိုးရှင်းပေမဲ့ Elegent ဖြစ်သည့် Style မျိုး ပိုနှစ်သက်သည်။

“ ဟုတ်ကဲ့….ကျမတို့ သူငယ်ချင်းကို အပ်လိုက်ပြီနော်…..သေချာအပ်ပါတယ်ရှင်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါခင်ဗျား…..ညီမတို့ သူငယ်ချင်းကို ကျနော်လက်ထဲ စိတ်ချလက်ချသာ ထားခဲ့ပါခင်ဗျား”

“ ကြားတယ်နော် ကောင်မတွေ”

“ ကြည့်စမ်း….ကြည့်စမ်း….ကောင်မ….လင်ဂုဏ်မောက်နေတာ….အေး…ညရောက်မှ အမေကို မတနဲ့နော်”

“ ဟဲ့….နင်တို့ ဘာတွေ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်နဲ့ လျှောက်ပြော”

“ ခစ်…..ခစ်……ကိုသတိုးရေ….ကျမတို့ သူငယ်ချင်းကို သေချာစောင့်ရှောက်ပေရပါနော်”

“ စိတ်ချပါ ခင်ဗျား…ဟား…ဟား”

ညတဖြည်းဖြည်းနက်လာလေ ဖိတ်ထားသည့် လူတွေ အရှိုရှိုပြန်ကြလေပြီ။ နောက်ဆုံးကျ သတိုးနှင့် မြသာ ကျန်ခဲ့သည်။

“ ကိုယ်တို့လည်း ပြန်ရအောင်လေ”

“ အင်း”

သတိုးတို့ကို စောင့်ပေးနေသည့် ဟိုတယ်က ကားပေါ်တက်ကာ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်တင်မူတစ်ယောက် အိမ်ရှေ့မှာ သူတို့ပြန်အလာ လည်တဆန့်ဆန့်ဖြစ်နေရှာသည်။

“ ဟင်….မေမေ…မအိပ်သေးဘူးလား”

“ အင်း…အမေ သမီးတို့ပြန်အလာ စောင့်နေတာ”

“ မေမေကလည်း အိပ်လိုက်တာ မဟုတ်ဘူး။ သမီးတို့မှာ အိမ်သော့ပါသွားတယ် အမေရဲ့”

“ အမေ စိတ်ပူလို့ပါကွယ်”

“ အမေ…သားရော”

သတိုးက သီဟအကြောင်းဝင်မေးသည်။

“ မြေးလေးက အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်နေတာကြာပြီကွဲ့။ အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက ပင်ပန်းတယ်ဆိုပြီး အခန်းထဲ တန်းဝင်သွားတာပဲ”

“ မေမေ ဒီမှာထိုင်အုံး….အမေကို သမီးတို့ ကန်တော့မလို့”

အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာပေါ် ဒေါ်တင်မူကို နေရာချလိုက်သည်။ သတိုးနှင့် မြက ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ကာ ကန်တော့လိုက်ကြသည်။

“ အေးကွယ်….သာဓု…သာဓု…သာဓု…ဒီလင် ဒီမယား အိုပေါင်မင်းအောင် ပေါင်းနိုင်ကြပါစေ။ စီးပွါးလာဘ်လာဘ လည်း ဆထက်တပိုးတိုးပွါးကြပါစေ။ ကလေးတွေလည်း အများကြီးမွေးနိုင်ပါစေ”

“ မေမေကလည်း”

ဒေါ်တင်မူ ဆုတောင်းစကား၏ အဆုံးသတ်လေးကြောင့် မြ ရှက်သွေးဖြာရသည်။ အရင်ကနဲ့မတူ တက်ကြွရွှင်လန်းနေသည့် မြပုံစံလေးကို ကြည့်ပြီးတော့လည်း ဒေါ်တင်မူ ပီတိဖြစ်ရသည်။

“ အေး…အေး…သွား..သွား…အခန်းထဲသွားနားကြတော့လေ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ”

သတိုး မြကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူတို့အခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်ကြတော့သည်။

.....................................................................................

အခန်း (၃၂)

အရင်ကဆို မြနဲ့ ဒေါ်တင်မူက အပေါ်ထပ်တွင် အတူတူအိပ်ကြသည်။ အခုက သတိုးရှိရာ အခန်းဆီ မြပစ္စည်းပစ္စယာတွေကို မင်္ဂလာမဆောင်ခင် (၁)ပတ်လောက်ကတည်းက နည်းနည်းချင်းစီ၊ နည်းနည်းချင်းစီ ပြောင်းရွေ့ပြီးသားပင်။

အခုတော့ သတိုးအခန်းထဲ မြပစ္စည်းတွေပါ စီစီရီရီ ရှိနေလေပြီ။ သတိုးက အခန်းတံခါးကို လော့ဒ်လိုက်ချလိုက်ရင်း

“ ဒီနေ့က စပြီး မြကလေးက ကိုယ့်မိန်းမ ဖြစ်သွားပြီနော်…ဘယ်လိုလဲ…ပျော်ရဲ့လား”

“ အင်း…..ပျော်တယ်…ကိုကို”

မြက သတိုးကို “အစ်ကို” လို့ခေါ်နေရာကနေ အခု “ကိုကို” လို့ပြောင်းခေါ်ခဲ့လေပြီ။

“ ဒီနေ့ ကိုကိုတို့ လုပ်ငန်းစကြမလား”

“ ဘာကိုလဲ”

“ ကိုကိုတို့ ချစ်ကြရအောင်လေ”

သတိုးမျက်နှာက မြဆီ နီးကပ်လာသည်။

“ ဟိုး…ဆရာ….ဟိုး……မြ အဝတ်အစားတွေလဲပြီး ရေချိုးချင်သေးလို့”

“ အတူတူချိုးမယ်လေ”

“ ဟင့်အင်း…မရပါဘူး…..ရေအရင် ချိုးလိုက်အုံးမယ်လေနော်…နော်…ကိုကိုနော်”

မြ၏ ချွဲ့နွဲ့မှုအောက် သတိုးအရည်ပျော်သွားရပြန်သည်။ မြ၏ လူတွေ မသိသေးသည့် တခြမ်းကို သတိုးအခုမှ မြင်ရသည်။ သတိုးအပေါ် ကလေးလေးတစ်ယောက်လို ချွဲ့နွဲ့လေရှိသည်။ တခါတလေ ပြောမရဆိုမရ ဂျစ်တိုက်ပြန်သေးသည်။

ဒါကလည်း သူတို့နှစ်ဦးရှိသည့် အချိန်တွင်မျှသာ။ လုပ်ငန်းခွင်ထဲဆို မြက တကယ့်ကို ထက်ထက်မြက်မြက်၊ ရွှင်လန်းတက်ကြွသည့် အသွင်ကို ဆောင်၏။ မှန်တင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ကာ လိမ်းထားသည့် မိတ်ကပ်တွေကို ဖျက်နေသည်။

“ ကိုကို…မြကို….ဆွဲကြိုးဖြုတ်ပေးအုံး”

ဝတ်ထားသည့် စိန်ကြိုးလေးကို သတိုးအားဖြုတ်ခိုင်းနေသည်။ သတိုး မြနောက်ကနေ ရပ်ကာ ဆွဲကြိုးအား သေချာဖြုတ်ပေးနေသည်။ တစ်လက်စတည်း မြင်မိသည်က မြ၏ လည်တိုင်လေးကို။ စုပ်ယူငုံခဲ့လိုက်ပါလျှင် ဘယ်လိုနေမလဲ မသိ။

“ ပြီးပြီ….မြ ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်….ကိုကိုရေ…ချိုးမှာလား”

“ မချိုးတော့ရင် ကောင်းမလားလို့”

“ လူညစ်ပတ်ကြီး…ရေမချိုးရင် မြအနား ကပ်မလာနဲ့”

“ ဒါဆို အတူတူ ချိုးမယ်လေ”

“ ဟင့်အင်း….ကိုကို ဘာလုပ်တော့မှာ မြသိပြီးသားကို…အတူတူတော့ မချိုးဘူး..မြ ပြီးမှ ကိုကိုဝင်လာရမယ်…ဒါပဲ”

မြ ခပ်သွက်သွက်လေး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသည်။ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြီး ရေပန်းအောက် ဝင်ရပ်လိုက်သည်။ အေးမြနေသည့်ရေက မြတစ်ကိုယ်လုံးဆီ ဖြတ်စီးသွားသည်။ ခေါင်းကိုတော့ မလျှော်တော့ပြီ။ မနက်မှပဲ ခေါင်းလျှော်တော့မည်။

မြ မိမိ၏ ချိုင်းကြား၊ ပေါင်ကြားတဝိုက်က ဆပ်ပြာနှင့် သေချာဆေးကြောတိုက်ချွတ်နေသည်။ ကိုယ့်ယောကျ်ားရှေ့ မွှေးကြိုင်နေတာမျိုး ဖြစ်ချင်သည်။ ရေချိုးပြီးနောက် မျက်နှာသုတ်ပဝါအရှည်ကို ရင်ဘတ်တွင် ပတ်စည်းလိုက်သည်။ ညအိပ်ဂါဝန်က ကုတင်ပေါ်တွင် တင်ထားခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်းမှ အထွက်

“ ဟင်”

သတိုး မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ ရေချိုးပြီးစ ဝင်းလက်နေသော မြ၏ အသားအရေကြောင့် သတိုးဆွံ့အသွားသည်။ မြ၏ ရေချိုးပြီးစ အလှတရားကို ကြည့်ရင်း ရင်တွေ တလှပ်လှပ်ခုန်လာသည်။ ပတ်ထားသည့် မျက်နှာသုတ်ပဝါက လုံရုံလေးမျှသာ။ မြ၏ ပေါင်တံဖွေးဖွေးကို အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။

“ ကိုကို…အဲလိုကြီး မကြည့်နဲ့ရှက်တယ်”

“ အော်…အင်း”

ကိုယ့်မိန်းမအလှကို အခုမှ သေချာငေးကြည့်နေရသည့်အဖြစ်။

“ ကိုကိုလည်း ရေသွားချိုးတော့…သွား…သွား…အဲလိုကြီး ကြည့်မနေနဲ့။ မြ ရှက်လာပြီ”

“ အေး…..အေး”

မြခိုင်းသည့် အတိုင်း သတိုးရေဝင်ချိုးလိုက်ရသည်။ သို့သော် သတိုး မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန်ချိုးသည်။ ကိုယ့်မိန်းမနှင့် အတူနေချင်လှပြီ။ ရေချိုးနေရင်း အောက်က ညီတော်မောင်က ငေါက်တောက်တောက်လေးဖြစ်စပြုနေသည်။ မြက ရေစင်အောင်သုတ်ကာ အဝတ်ဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲရုံလေးရှိသေးသည်။

“ ခလောက်”

ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ မြန်လိုက်တာ။ ရေသေချာစင်အောင် ချိုးခဲ့ရဲ့လား ကိုကိုရယ်။ သတိုးက မျက်နှာသုတ်ပဝါကို ခါးတွင်ပတ်ကာ အပေါ်ပိုင်းဗလာနှင့် အပြင်ထွက်ခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ မြက မျက်လုံးအတင်းမှိတ်ကာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ ကုတင်ခြေရင်းပေါ် ညအိတ်ဝတ်ဘောင်းဘီနှင့် အင်္ကျီက အဆင့်သင့်။ မြ ကြိုတင်ထုတ်ပေးထားသည်နှင့်တူသည်။

မြထုတ်ပေးထားသည့် အဝတ်တွေကို ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မြ နံဘေးတွင် ဝင်လှဲလိုက်သည်။မြက သတိုးကို ကျောပေးနေသည့် အနေအထားဖြင့်။

“ မြကလေး..အိပ်နေပြီလား”

တဖက်ဆီမှ ဘာတုန့်ပြန်သံမှ မကြား။ ကိုယ်လုံးလေး တချက်တချက် သိမ့်ခနဲ့ လှုပ်သွားသည်ကိုတော့ သတိထားမိသည်။ သတိုးက မြရှိရာဖက်ဆီ တိုးကပ်သွားကာ ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။

“ မြကလေး အိပ်နေပြီလားလို့”

မြကိုယ်လုံးလေးက သတိုးရင်ခွင်အောက်တွင် နစ်မြုပ်နေသည်။ မြ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာပြန်သည်။ ပွေ့ဖက်မှုမှ တဆင့် လုံခြုံနွေးထွေးမှုကို ခံစားသိရှိသည်။ သတိုးက မြ ဆံပင်တွေကို ခပ်ဖွဖွလေးနမ်းသည်။

“ အူး…မွ…..မွ”

“ မြကလေး မအိပ်သေးမှန်း ကိုကိုသိတယ်။ ဒီဖက်လှည့်ပါအုံး မြကလေးရယ်”

မြ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမှန်း အစ်ကို ရိပ်မိသွားပြီ။ မြ ဆက်ပြီး ဟန်မဆောင်နေတော့။ အစ်ကို့ရှိရာဖက်ခြမ်းသို့ မျက်နှာမူလိုက်သည်။

“ ကိုကို”

မြအသံကို လှိုက်ဖိုရင်မောလျက်။

“ မြကလေးက ကိုကို့ကို ကြောက်နေတာလား”

“ အင်း”

“ ဘာလို့ ကြောက်နေတာလဲ။ ကိုကိုက မြကလေးကို ကိုက်စားမှာစိုးလိူ့လား”

“ ခစ်…ခစ်….အဲလို မဟုတ်ပါဘူး”

သတိုး၏ စနောက်မှုကြောင့် မြ ရယ်မိသည်။ မြက သတိုးကို မော့ကြည့်ပြီး လှမ်းလှမ်းပြောနေသည်။ မြဆီကနေ သင်းပျံ့မွှေးကြိုင်သည့် ရနံ့တွေကို သတိုးနှာသီးဝမှတဆင့် အတိုင်းသားသိရှိနေသည်။

“ မြ ကြောက်လို့”

“ မြကလေးကလည်း ဒါက ကြောက်စရာမဟုတ်ဘူး။ အိမ်ထောင်ကျရင် ဒါက လူတိုင်းကြုံရမဲ့ ကိစ္စပဲလေ”

“ အင်း”

“ ဒါက ကြောက်စရာ မဟုတ်မှန်း ကိုကိုပြပေးမယ်။ မြကလေး ကိုကို့ကို ယုံတယ်မလား”

“ အင်း”

တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ချစ်စကားတွေဆိုနေကြ၏။ မြ၏ ညာဖက်လက်ကို ဆွဲယူကာ သတိုးက မိမိ၏ ဘယ်ဖက်ရင်အုံပေါ် တင်လိုက်သည်။

“ မြကလေးကြည့်ကြည့်..ကိုကိုလည်း အခုရင်တွေ ဘယ်လောက်ခုန်နေသလဲဆိုတာ”

သတိုးရင်ခုန်သံတွေကို မြလက်ဖဝါးမှ ခံစားသိရှိနေမိသည်။

“ ချစ်တယ် မြကလေးရယ်”

“ ချစ်တယ် ကိုကို”

သတိုး အခုလက်ရှိ မိမိရင်ခွင်ထဲ တုန်ရီနေသော မြအပေါ် ချစ်စိတ်တွေ ယိုဖိတ်နေလေပြီ။ လက်ထပ်ဖို့ သဘောတူပါသည်ဟု ဒေါ်တင်မူကို အဖြေပေးသည့်နေ့ကတည်းက နှစ်ဦးသားက ပိုပြီး ရင်ချင်းနီးကပ်သွားသလို ခံစားရသည်။

အတူတူရှိသည့် အချိန်တွေ ပိုများလာလေလေ၊ တယောက်အကြောင်း တယောက် ပိုပိုသိလာလေလေဖြစ်ရသည်။ အလုပ်နှင့် ပက်သက်လျှင် မြက သူမနယ်ပယ်တွင် profesional ဖြစ်ပေမဲ့ ချစ်မူရေးရာတွင်တော့ တကယ့်မူကြိုအဆင့်မျှသာ။ မြဟာ သိပ်ကို ဖြူစင်သည့် ပန်းကလေးမှန်း သတိုးသိခဲ့သည့်နောက်ပိုင်း တန်ဖိုးထားမြတ်နိုးချင်သည့်စိတ်ပါ ကိန်းအောင်းလာရသည်။ ကြေမွနေသည့် စိတ်က မြကြောင့် ပြန်လန်နလည်ထူနိုင်သည်။ အပျော်ကင်းမဲ့သလိုဖြစ်နေသည့် သတိုးအတွက် မြက နွေကန္တရအလယ်က အိုအေစစ်လေးလိုနှယ်။

ထို့ကြောင့် လက်မထပ်ရသည့် အချိန်အထိ မြကို ခြွေမချရက်။ မြထက် အတွေ့အကြုံများစွာရှိသည့် သတိုးက သူဖက်ရောက်လာအောင်၊ မြ စိတ်ပါလာအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတာကို ကောင်းကောင်းသိပြီးသားပင်။

သို့သော် ချစ်ခြင်းတရား၏ အန္တိမပန်းတိုင်ကို မင်္ဂလာဦးညမှသာ မြကို ထိတွေ့စေရန် ရည်ရွယ်ထားခဲ့သည်။ အခုတော့ သိုးလေးလို၊ ယုန်လေးလို ဖြူစင်သည့် မြကလေးကို အသားစားကျူးသည့် သတိုးက အချစ်သင်ခန်းစာတွေ ပို့ချရန် အစပျိုးလိုက်ပါတော့သည်။

.......................................................................................

အခန်း (၃၃)

ပါးပေါ်ဝဲကျနေသည့် မြဆံစလေးတွေကို သတိုးက သပ်တင်ပေးလိုက်သည်။ ဝင်သက်ထွက်သက်တွေက သက်ဆိုင်သူတို့၏ မျက်နှာအသီးသီးကို ထိခတ်လျက်ရှိသည်။ သတိုးက မြမေးဖျားလေးကို ဆွဲမော့လိုက်သည်။ နီးကပ်သွားသော မျက်နှာနှစ်ခုက ပို၍ ပို၍ ရင်ခုန်လာသည်။

မြ သတိုး၏ မျက်လုံးတွေကို ရင်ဆိုင်ဖို့ ခွန်အားမရှိတော့ပါ။ သတိုး၏ ဦးတည်ရာ မြနှုတ်ခမ်းလေးဆီသို့သာ။တုန်ရီနေသော နှုတ်ခမ်းတွေပေါ် သတိုးနှုတ်ခမ်းတွေ ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်တော့သည်။

“ ပြွတ်…..ပြွတ်…….မွ….မွ….ပြွတ်….ပြွတ်…..ပြွတ်”

“ အင့်……ဟင့်……ဟင့်….ဟင့်…….အင့်….ဟင့်…အင့်……အင့်…ဟင်း….ဟင်း”

စတင်နမ်းတုန်းကတော့ ဖိကပ်ရုံလေး။ အနမ်းတို့၏ ထုံးစံအတိုင်း တစ်ဆင့်ပြီး တစ်ဆင့်ပိုပိုတက်လာသည့်သဘော။ ချိုမြိန်သော နှုတ်ခမ်းတို့ကို ထိကပ်ရုံတင် သတိုးအားမရ။ နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုပါ စုပ်ယူသည်။ မြ၏ အပေါ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို စုပ်ယူလိုက်၊ ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်။

တဖန်ပြန်ကာ အောက်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ထပ်ငုံခဲလိုက်၊ ပြန်လွှတ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ မြလည်း အစက ကြောင်စီစီဖြစ်နေသော်လည်း သတိုးနှင့်အတူ အလိုက်သင့်ဘေး လိုက်ပါလာနိုင်လေသည်။

“ ပလပ်….ပလပ်…..ပလပ်…..ပလပ်…ပြတ်….ပြတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…မွ…မွ….မွ”

နမ်းနေရင်း သတိုးလျှာက မြပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသည်။ မြ ဘာဆက်လုပ်မှန်း မသိဘဲ ကြောင်နေတုန်း သတိုးလျှာက မိမိလျှာကို လာတို့ဆော့ကစား၏။ တို့ရုံလေရပါတဆင့် သတိုးနှုတ်ခမ်းတွေက မြလျှာကို စုပ်ယူလာပြန်သည်။

အိုး…

မြ အူသည်းကြွေကျမတတ် ရင်ခုန်လာရသည်။ ပြီးတော့ သတိုးလက်တွေက မြကျောပြင်ကို အသာအယာ ပွတ်မြူနေပြန်သည်။ ရင်ခုန်သံတွေ ဆူညံလွန်းလှသဖြင့် သတိုးကြားမှာတောင် စိုးရိပ်မိသည်။

“ အင့်….ဟင်း….ဟင်း…..ဟင်း…..အင့်…..အင့်….အင့်….အင့်”

နမ်းရုံနဲ့တင် သတိုးအားမရတော့ လှဲအိပ်နေရာမှ ရုတ်တရက် ထထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အပေါ် အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ယောကျ်ားပီသသော ရင်အုပ်ကားကားကြီးနှင့် ချပ်ရပ်နေသော ဗိုက်ကြွက်သားများ။

ရင်ဘတ်မွှေးများ။ ရုန်းကြွနေသော လက်မောင်အိုးကြီးများကို မြ မြင်လိုက်ရသည်။ ယောကျ်ားသားတစ်ဦး၏ ကိုယ်ခန္ဓာကို အခုမှ အရှင်လတ်လတ်၊ အနီးကပ် မြင်ဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။ မြ ကြောင်ပြီးကြည့်နေမိဆဲမှာပင် သတိုးက မိမိကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးလာပြီး လက်မောင်းပေါ်က အင်္ကျီလက်ကို ဘေးသို့ လျှောချလိုက်သည်။

ပုံမှန်ဆို ညအိပ်ဂါဝန်ရှည်ကြီးအောင် ဘာမှ ခံစရာမလိုဘဲ ဒီအတိုင်းအိပ်လိုက်ရုံလေးဆိုကေမဲ့ မြက ရှက်သဖြင့် ဘရာဇီယာ အသားရောင်လေး တစ်ထည်ခံထားသေးသည်။

“ ကိုကို…မြရှက်တယ်…..မီးပိတ်ပေး”

အခန်းမီးက အပြင်ပြန်ရောက်ကတည်းကဖွင့်ထားသည့်အတိုင်း ထိန်ထိန်လင်းနေသည်။ မြ မီးပိတ်ခိုင်းတော့ သတိုး အခန်းမီးတွေကို ပိတ်လိုက်ပြီး ညအိပ်မီး ခပ်မှိန်မှိန်မျှသာ ထွန်းထားလိုက်သည်။

“ မြကလေး….ကိုကို့ကို ဘော်လီချွတ်ပေးပါလား”

သတိုးက မြရင်သားအလှကို ကြည့်ချင်လှပြီ။ မြလည်း ဝတ်ထားသည့် ဘောလီကို အသာအယာချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်သွားပေမဲ့ သတိုးရှေ့ မြ မပြရဲပေ။ ထို့ကြောင့် လက်နှင်ဖက်ကို ယှက်ကာ ရင်ဘတ်ပေါ် အုပ်မိုးထားလိုက်သည်။

သို့သော် လက်နှစ်ဖက်က ရင်သား၏ အလှတရာကို အစွမ်းကုန် မဖုံးဖိထားနိုင်။ တစွန်းတစ လျှံထွက်နေသော ရင်သားအလှကြောင့် သတိုး နားထင်သွေးတွေ တိုးလာသည်။

“ မြကလေးလက်ကို ကိုကို ဖယ်လိုက်မယ်နော်”

ယှက်လိမ်ထားသည့် မြလက်တွေတွေကို သတိုးဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ ညအိပ်မီးရောင်မှုန်ပျပျအောက်တွင် မြ ရွှေရင်နှစ်မြွှာအလှက ဘွားခနဲ့ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဝါရွှေရောင် အသားအရောင်က မြ၏ ဝတ်လစ်စလစ်အလှကို ပံ့ပိုးပေးလျက်ရှိ၏။

မြရင်သားက မူယာလို ဖွံ့ထွားကြီးမားသည့် ရင်သားပုံစံမျိုးမဟုတ်။ ပြားကပ်နေတာမျိုးလည်းမဟုတ်။ ရှိသင့်ရှိထိုက်သည့် အရွယ်အစားတော့ရှိ၏။ အနီးဆုံးတူအောင်ပြောရလျှင် ပန်းသီးလုံးလောက်တော့ရှိမည်။ နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးတွေက အစို့မခံရဖူးမှန်း သိသာလွန်းလှသည်။

ဘာကြောင့်လဲဟု မေးပါလျှင် နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်ရဲတဲတဲလေးက အပြင်သို့ချွန်ထွက်မနေဘဲ ခပ်ပြားပြားအနေအထားဖြင့်သာ။ မြ ရှက်လွန်းသဖြင့် မျက်စိအစုံကိုသာ အသေမှိတ်ထားလိုက်တော့သည်။ ကိုယ့်ရဲ့ လျှို့ဝှက်ထားသော အလှတရားကို ပထမဆုံးမြင်တွေ့သူက ကိုယ့်ယောကျ်ားဖြစ်လာသူ သတိုးသာ ဖြစ်ခဲ့သည်။

“ မွ……မွ……….မွ”

သတိုးက မြ၏ ညာဖက်ရင်သားလေးပေါ် အနမ်းခြွေသည်။ လွတ်နေသည့် ဘယ်ဖက်ရင်သားကို သတိုးညာလက်တွေက လှမ်းဆုပ်လိုက်သည်။ ခင်ပွန်းသည်၏ ပြုစုယုယမှုအပေါ် မြ လိုက်ပါစီးမျောနေမိသည်။

“ အင့်….ဟင့်….ဟင့်….ဟင့်….အင့်…ဟင့်…ဟင့်”

အပျိုမလေး နို့က ကိုင်လို့ ကောင်းလိုက်ပါဘိ။ ခပ်စေးစေးဂျုံသားတစ်ခုကို နယ်နေရသလို စေးစေပိုင်ပိုင်ရှိလှ၏။ မြလည်း မိမိရင်သားတစ်ဖက်က အနမ်းခံနေရသည်။ နောက်တစ်ဖက်က လက်နှင့် ဆုပ်နယ်ခြင်းကို ခံနေရမှန်းသိသည်။ ထူးဆန်းသည့် အထိအတွေ့က သာယာမိန်းမောခြင်းသို့ ရောက်ရှိ၏။ စီးဆင်းနေသော သွေးတွေက တပွက်ပွက်ဆူဝေလာသလို။ ရိတ်သင်ထားသော ပါးသိုင်းမွှေးတွေ၏ ကြမ်းရှရှ အထိအတွေ့က မြရင်သားပေါ်က အရေပြားနုနုလေးကို ပွတ်တိုက်သွားသည်။

“ အိုး…အင့်….အင့်….အင့်…..အင့်”

သတိုးက နမ်းနေသည့် ညာဖက်ရင်သားပေါ် ဆုပ်နယ်ခြေပြန်သည်။ နို့သီးထိပ်လေးအကုန်လုံးပေါ်အောင် ခပ်တင်းတင်းလေးညှစ်လိုက်ကာ ပြားကပ်နေသော နို့သီးခေါင်းနေရာလေးကို လျှာထဲငုံခဲလိုက်သည်။

“ ကျစ်…………အင့်……ဟင့်….ဟင်း….ဟင်း…..ဟင်း…..ဟင်း”

“ ပလပ်…ပလပ်…..ပြွတ်….ပလပ်….ပြွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်”

သတိုးက ပါးစပ်ထဲ တစ်ပိုင်းတစ်စရောက်ရှိနေသည့် မြ သားမြတ်လေးကို ငုံသည်။ စုပ်သည်။ လျှက်သည်။ မနာအောင် ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်ခဲလိုက်ပြန်သေးသည်။

“ ဟင့်…ဟင်း…..ဟင်း….ဟင်း…..ဟင်း….ဟင့်”

မြက ငှက်ဖျားတက်နေသော လူနာလိုနှယ် တဟင်းဟင်းဟု အော်မြည်ရုံလေးသာ တတ်နိုင်တော့သည်။ ဟိုးကိုယ်ထဲတစ်နေရာကနေ တဒိတ်ဒိတ်၊ တဆစ်ဆစ်တိုးနေသည်ကိုလည်း သတိထားမိသည်။ သတိုးအတွက် အကုန်လုံးဟာ ညီတူညီမျှ။ ညာဖက်ပြီးတော့ ဘယ်ဖက်ကိုပြောင်း၏။

စုပ်ယူဆော့ကစားခြင်း ခံခဲ့ရသည့် ညာဖက်ရင်သားက သတိုး၏ ခပ်ဖွဖွသွားရာတွေ၊ တံတွေးတွေစိုရွှဲကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။ စုပ်သည်။ နမ်းသည်။ မွှေးကြူသည်။ တဖန် စုပ်ပြန်၏။ ငုံသည်။ စုပ်သည်။ မြလည်း သတိုး၏ အပြုအမူအောက် ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထနေလေတော့သည်။

ပြီးနောက် ခါးတွင် တန်းလန်းကြီး ကျန်နေသေးသည့် မြဂါဝန်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး တင်ပါးအောက်ကနေ ဆွဲကာ ချွတ်ချလိုက်တော့၏။

“ အင့်…..ဟင့်…..ဟင့်….ဟင့်…ကိုကို”

မြ ကိုယ်အောက်ပိုင်း အေးခနဲ့ဖြစ်သွားသည်ကို သိလိုက်သည်။ မြက အပေါ်ပိုင်း ဘရာဇီယာကိုသာ လိုလိုမယ်မယ်ဆိုသည့် အတွေးနှင့် ဝတ်ထားသော်လည်း အောက်ပိုင်းတွင် ဘာမှ ထပ်မဝတ်ထား။ သတိုး ဆွဲဖယ်လိုက်တော့ မြ၏ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေး။

ထိုခါးလေးမှတဆင့် ကားနေသည့် တင်ပါးများ။ ပန်းပွတ်ဆရာ ကောင်းကောင်းလုပ်ထားသဖြင့် လုံးချောနေသည့် တိုင်လုံးတွေလို ချောမွေ့သွယ်လျနေသည့် မြ၏ ပေါင်တံသွယ်သွယ်တွေ ဘွားခနဲ့ ပေါ်ထွက်လာပြန်သည်။ မြသည် အထူးသဖြင့် အသားအရေ ကောင်းခြင်းနှင့် ပြည့်စုံလှပေသည်။ အသားအရေက ဖြူသည်မဟုတ်ဘဲ ဝါဝါဝင်းဝင်း၊ ချောချောမွေ့မွေ့။ မြ၏ အတွင်း အလှတရားကို သတိုး တစ်လွှာချင်း တစ်လွှာချင်း လှစ်ဟမိလေလေ၊ မြ၏ အလှကို ပို၍ ပို၍ အသိအမှတ်ပြုရလာလေလေဖြစ်သည်။

ထိုမိန်းမသည် ငါ၏ ကာမပိုင်မိန်းမဖြစ်သည်။ တန်းဖိုးထားရမည့် ဇနီးမယားလည်း ဖြစ်သည်။ ဘဝ၏ ကောင်းခြင်း၊ ဆိုးခြင်း အဖြာဖြာကို ထိုဣတ္ထိယမိန်းမနှင့် မျှဝေခံစားလိုပါ၏။ မြလည်း မိမိအောက်ပိုင်းတွင် ဘာအဝတ်မှမရှိတော့သည်ကို သိလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လိမ်ယှက်လိုက်ပြန်သည်။ သတိုးလည်း မြ ရှက်နေသည်ကို သိသည်။

“ မြကလေး ကိုကို့ကို မရှက်ပါနဲ့တော့။ ကိုကိုတို့က လင်မယားအရာမြောက်နေပြီပဲကို။ မရှက်နဲ့တော့နော်”

သတိုးက ပြောရင်းနှင့် စေ့ထားသည့် မြ ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖယ်သည်။ မြ ဖယ်ချင်၊ မဖယ်ချင်ဖြင့် နောက်ဆုံးကျ ဖယ်ပေးလိုက်သည်။ ဖယ်သည်ဆိုတာထက် ပေါင်ဖြဲပေးလိုက်သည်က ပိုမှန်လိမ့်မည်။ နောင်ဆုံးကျ မြ၏ လျှို့ဝှက်တကာ့ လျှို့ဝှက်ထားသည့် မိန်းမသားအလှတရားအား သတိုးတွေ့ရှိသွားပါတော့သည်။

....................................................................................

အခန်း (၃၄)

အမွှေးတွေ ခပ်ရိတ်ရိတ်ပေါက်နေသည့်သဏ္ဌာန်က ဆီးခုံအောက်နားလေးမှစကာ စပ်ပတ်အပြင်နှုတ်ခမ်းသားနားအရောက်တွင် ခပ်ပါးပါးသာပေါက်တော့သည်။ မြ ရှက်လွန်းသဖြင့် မျက်လုံးကိုသာ အတင်းမှိတ်ပစ်ထားလိုက်တော့သည်။ မြ၏ စောက်ဖုတ်က လိပ်ပြာအဖတ်တွေ မရှိ။ ခပ်ဖောင်းဖောင်း အပြင်နှုတ်ခမ်းသားက စေ့ထားသည်။ သတိုးပုံမှန်ဆို ပေါင်ကြားအပ်ကာ အားပါးတရဂျာလိုက်ချင်သည်။

သို့သော် မြအခြေအနေက တဆတ်ဆတ်တုန်ရီလျက် လိပ်ပြာလွင့်မတတ် အသည်းခိုက်နေပုံပေါက်သဖြင့် အရမ်းကာရော မလုပ်ရဲ။

အပျိုစင်မလေးကို အချစ်သင်ခန်းစာတွေ အေးအေးဆေးဆေးသင်ပေးချင်သည်။ လင်ရယ် မယားရယ်ကြား ဖြစ်တည်လာသည့် သွေးသားဆန္ဒတွေဆိုသည်မှာ လှိုက်ဖိုတမ်းတဖွယ်ကောင်းကြောင်း၊ မက်မောမြတ်နိုးဖွယ်ကောင်းကြောင်း မြကို သေသေချာချာသိသွားစေချင်သည်။

ထို့ကြောင့် ဘီလူးဆိုင်းမတီးဘဲ တစ်ဆင့်ချင်း ပျိုးကာ ပျိုးကာဖြင့် မြအား ခံစားခိုင်းစေသည်။ အောက်ကဘောင်းဘီထဲ ညီတောင်မောင်က ဘောင်းဘီအဝတ်ကို ပေါက်ထွက်မတတ် ထိုးထောင်လွန်းနေပြီ။ သတိုး မြ ဘယ်ခြေဖမိုးလေးအား မလိုက်သည်။

“ မွ”

ခြေဖဝါးနုနုလေးပေါ် အနမ်းဖွဖွလေး တစ်ပွင့် ခြွေလိုက်၏။

“ အင့်……..ဟင့်….ဟင်း…..ဟင်း”

ခြေဖမိုးစောင်းလေးကို သတိုးပါးပြင်နှင့် ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ မြ သာယာကြည်နူးမိသည်။ သို့သော် အားနာသည့် စိတ်ကတဖန် ရောက်လာပြန်သည်။

“ အင့်…ကိုကို……မြကို ငရဲကြီးအောင် မလုပ်ပါနဲ့”

“ မွ…..မွ……ဒါက ငရဲမကြီးပါဘူးမြကလေးရဲ့။ ကိုယ့်ယောကျ်ားက ချစ်လို့ လုပ်ပေးတာပဲကွာ…..မွ…..မွ”

မြ ဘယ်ခြေဖဝါးတစ်ခုလုံရကို လက်နှင့်မကာ ပါးတစ်ပြင်လုံး ပွတ်သီးပွတ်သပ်ပြုလိုက်ပြန်သည်။ မြ စောက်ခေါင်းထဲက ယားသလိုလို၊ ကျဉ်သလိုလိုဖြစ်ကာ အရည်တွေ စစိမ့်ထွက်လာသည်။

“ အိုး…..ကိုကို….ကိုကိုရယ်….ဟင့်….အင့်…ဟင့်…..ဟင့်”

မြ၏ ခြေမလေးကို မပြောမဆို သတိုးငုံစုပ်လိုက်သည်။ အခုမှရေချိုးထားတော့ ခြေဖဝါးတစ်ခုလုံး သန့်ရှင်းစင်ကြယ်မွှေးကြိုင်နေသဖြင့် ရွံစရာမရှိ။ မြခြေမလေးကို ပါးစပ်ထဲငုံကာ လျှာနှင့် လျှက်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်လိုက်၏။

“ ပလတ်….ပလတ်……ပြွတ်….ပြွတ်…..ပလပ်….ပလပ်”

“ ဟင့်….အင့်…..အင့်…..အင့်….အ…..အ….ဟ….ဟင့်….ဟ…ဟ…….ဟင့်….ဟင့်”

မိမိ၏ ခြေထောက်ကို ကိုယ့်ခင်ပွန်းဖြစ်လာသည့်သူက မရွံမရှာ မွှေးလိုက်၊ ကြူလိုက်၊ စုပ်လိုက်၊ ငုံလိုက် လုပ်နေမှုက မြ၏ ပီတိအဟုန်အား ဆထက်တပိုး ပိုတိုးလာစေသည်။ သတိုးက စုပ်လိုက်ဝတော့ ခြေသလုံးသားနှစ်ဖက်စလုံးကို ပွတ်လိုက်၊ နမ်းလိုက် လုပ်ပြန်၏။

“ မွ……အူး…..မွ….မွ…ပြွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်”

စစချင်း ဆောင်နှင့်ထွင်းသလို စပ်ပတ်အားမလျှက်တော့ပေ။ လျှက်သာ လျှက်လိုက်ပါက မြ သတိလစ်သွားလောက်သည်။ ခြေသလုံးသားမှတဆင့် အပေါ်သို့ဆက်တက်ကာပေါင်အတွင်းကြောတဝိုက်နမ်းကာဖြင့် ခါးပေါ် ရောက်ရှိလာ၏။ နောက်ဆုံး မြ၏ ချက်ချိုင့်ချိုင့်လေးအပေါ် အနမ်းခြွေလိုက်သည်။

သတိုး မရတော့ပြီ။ တအားချစ်ချင်နေပြီ။ ညအိပ်ဝတ်ချည်ဘောင်းဘီရှည်ကို ချက်ချင်း ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။

မြလည်း သတိုးအနမ်းတွေ ရုတ်တရက်ရပ်သွားတော့ ဘာများဖြစ်တာပါလိမ့်ဟု စိတ်နှင့် စူးစိတ်ကြည့်ကာမှ ပိုဆိုးသွားရတော့သည်။ သတိုး ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်တော့ စံချိန်မီမြွေမဲကြီးက အပြင်လေထုသို့ ထိုးထွက်လာ၏။ မြ ယောကျ်ားလိင်အင်္ဂါကို ခိုးကြည့်ဖူးသည့် အပြာရုပ်ရှင်တွေထဲမှသာ မြင်ဖူးပြီးသော်လည်း အပြင်အရှင်လတ်လတ်ကြီး မမြင်ဖူရပေ။

မြင်ကွင်းထဲဝင်လာသည့် အစ်ကို့၏ လီးကြီးက မည်းပြောင်နေကာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပါလား။ ရင်ထဲ စည်တီးသလို ဒိန်းကနဲ့မြည်သွားကာ အကြည့်ချက်ချင်းလွှဲပစ်လိုက်သည်။ သတိုးလည်း ဘောင်းဘီကျွတ်သွားတော့ မြအား လိုးရန်ဟန်ပြန်လိုက်သည်။

မြ အခြေအနေတချက်ကြည့်လိုက်တော့ မြက ပက်လက်ကြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်၊ ပေါင်ပြန်စေ့ထားပြန်သည်။ မြ ပေါင်တွေကို အသာတွန်းဖယ်ကာ

“ မြကလေး…ပေါင်လေး ကားလိုက်နော်”

အမယ်လေး။ အမယ်လေး။ ငါ အလိုးခံရတော့မှာ။ ငါ့ကို ဟို တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ မည်းပြောင်နေတဲ့ဟာကြီးက ငါ့စပ်ပတ်ထဲ ဝင်လာတော့မှာ။

ဘုရား…ဘုရား။ ငါ့ဟာနဲ့ အစ်ကို့လီးက ဆံ့ရော ဆံ့ပါမလား။ ငါ့ဟာက ကျဉ်းက ကျဉ်းပါရဲ့နဲ့။ သူ့ဟာက နည်းတာကြီးမဟုတ်။ ငါတော့ အလိုးခံရပြီး သေသွားတော့မယ်နဲ့တူတယ်။

ဘုရား…ဘုရား။ မျက်လုံးမှတ်ထားသည့်တခဏမှာ မြ၏ အတွေးတွေက ယောက်ယက်ခတ်နေပြီး ရောက်တတ်ရာရာ၊ ပေါက်တတ်ကရာတွေ တွေးနေမိသည်။

“ ဂလု”

သတိုးလည်း ရမ္မက်စိတ်ကြောင့် ပူလောင်ခြောက်သွေ့နေသည့် အာခေါင်ကို သက်သာလို သက်သာငြား တံတွေးမြိုချလိုက်ရသည်။ မြ၏ အပြင်နှုတ်ခမ်းသားတွေက အဝေးကကြည့်ရင် အကွဲကြောင်းတစ်ကြောင်းအဖြစ်သာ မြင်ရသည်။ သတိုး မလိုးခင်လေး လက်ကလေးနှင့် အရင်ပွတ်ကြည့်ကြည့်သည်။

“ အင့်…..ဟင့်….ဟင့်…ကိုကို…ကိုကို…ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ……အဟင့်…ဟင့်”

သတိုး မိမိစပ်ပတ်ကို လာနှိုက်နေမှန်း အထိအတွေ့က မြသိလိုက်သည်။ ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲ့ ဖြစ်လာသဖြင့် အစ်ကို့လက်ကို မသိစိတ်ကနေ ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ ဟင့်အင်း။ မရပါ။ သတိုးက ပွတ်မြဲ ပွတ်ဆဲ။ သတိုးလက်ထိပ်လေးတွေက စောက်ခေါင်းအပေါက်ဝ ဘယ်နေရာမှာ ရှိနေသလဲဟု စနည်းနာသည်။

“ ကိုကို…မလုပ်…မလုပ်ပါနဲ့…ဟင့်…အင့်…..အင့်….အင့်”

မြ တားပြန်သည်။ မရပါ။ မြ တားနေသည့်ကြား သတိုးက မြ စပ်ပတ်အပြင်နှုတ်ခမ်းသားတွေအား လက်ညှိုးနှင့် လက်မသုံးကာ ဆွဲဖြဲကြည့်လိုက်သေးသည်။

ဟော။ တွေ့ပြီ။ ပွင့်သည်ဆိုရုံလေးသာ ပွင့်နေသည့် မြ၏ စပ်ပတ်အပေါက်ဝ။ မြ စပ်ပတ်အပေါက်ဝမှ ထိတွေ့ကြင်နာယုယမှု၏ သဘာဝဖြစ်စဉ်ကြောင့် အရည်ကြည်လေးတွေ စိုစပြုနေမှန်း သတိုးသတိထားမိလိုက်သည်။

ဖိုနဲ့ မ စပ်ယှက်ရာတွင် ချောချောမွေ့မွေ့ရှိအောင် သဘာဝဖြစ်စဉ်က ထူးဆန်းလှပေစွ။ သတိုး တုတ်ခိုင်နေသည့် သူ့လီးကို ထိုအပေါက်သေးသေးကြား ထည့်ရန် ဟန်ပြင်သည်။ မထည့်ခင်လေး လီးအရသာအား မြကို အရင် ထိတွေ့စေလိုက်သည်။ ပွင့်အာတင်းပြောင်နေသည့် ဒစ်ထိပ်ဖူးလေးကို အပြင်နှုတ်ခမ်းသားတွေနှင့် ပွတ်လိုက်သည်။ မြ၏ ပေါင်အတွင်းသားတွေနှင့်လည်း တမင်သက်သက် ထိမိစေသည်။

“ ဟင့်…..အင့်…..ဟင့်….အင့်….အင့်”

ဘာကြီးလဲ။ ငါ့စပ်ပတ်အပြင်သားတွေကို လာထိနေသည့် ပူနွေးနေသည့်ဟာက ဘာကြီးလဲ။ ဒါ….ဒါကြီးက လူတွေပြောပြောနေတဲ့ ယောကျ်ားလီး ဆိုတဲ့ အရာကြီးလား။ ဦးနှောက်က လီးဟု တွေးလိုက်သည့် စပ်ပတ်ဟိုးအထဲက အရည်တွေ ထပ်မံစိမ့်ထွက်ပြန်သည်။

ဒါကြီး…ဒါကြီးက ဝင်လာတော့မှာပေါ့။ သတိုးက မိန်းမောနေသည့် အသံဖြင့် မြအား အသိပေး၏။

“ မြကလေး…ကိုကို့ဟာ စထည့်ပြီနော်”

............................................................................

အခန်း (၃၅)

မြသည် ဒီနှစ်တွင် အသက်(၃၀)ကိုမှ (၁)စွန်းစပြုနေသည့် အရွယ်ရောက်ပြီးသားသူတစ်ဦး။ ခေတ်ပညာတတ် ထက်ထက်မြက်မြက် မိန်းမသားတစ်ဦး။ ဝင်ငွေတော်တော်ကောင်းသည့် ဗြူတီပါလာတစ်ခုကို ဦးဆောင်ဦးရွက်ပြုနေသူ။ သို့သော် ထို အချစ်ဆိုသောအရာနှင့် ပက်သက်လျှင် ပကတိအစိမ်းသက်သက်။  ဆန့်ကျင်ဘက်ယောကျ်ားသားတို့သဘောကို သိဖို့ ဝေးလာဝေးစွ။

ဤကဲ့သို့ မိန်းမသားက အချစ်ကြမ်းကြေနေသည့်၊ မကျမ်းကြေနေသည့် သတိုးနှင့် ညားရန်အကြောင်းဖန်လာတော့။

နောက်ထပ်အပိုဆောင်းအနေဖြင့် မြ ရရှိသည်က သတိုး၏ စံချိန်မှီ လီးကြီးပင်။ ယင်ဖိုတောင် အသမ်းမခံဖူးသည့် အပျိုစင်လေးအဖို့ ယူလိုက်မိသည့် ခင်ပွန်းသည်လီးကြီးက ပုံမှန်ကိုကျော်လွန်ပြီး တင်းပြည့်ကျပ်ပြည်ဆိုဒ်ဆိုမှဖြင့်။

မြ အတွက် ကောင်းတာလား။ ဆိုးတာလား။ မသေချာမရော။ အခုလက်ရှိ ပစ္စပ္ပုန်မှာတော့ သတိုးအလိုးကိုခံရတော့ပါမည်။ သတိုး မိမိ၏ ဒစ်ဖူးကြီးအား မြ စပ်ပတ်အပေါက်ဝတွင်တေ့သည်။

“ ကျစ်”

အပေါက်က ကျဉ်းလွန်းလှသဖြင့် မဝင်နိုင်ဘဲ ချော်ထွက်သွားသည်။ သို့သော် သတိုးမမှု။ လက်နှင့် မြစပ်ပတ်အပေါက်လေး ကျယ်လိုကျယ်ငြား ထပ်ဖြဲလိုက်ကာ ဒစ်ကို ထပ်မံထည့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“ ရှီး……အား……အား”

“ ဟင့်…..ကိုကို……မြ….နာတယ်…နာတယ်”

ဒစ်ထိပ်လေး ဝင်ရုံမျှလေးကို မြ နာကျင်ရသည်။ တကယ်တော့ နာကျင်သည့် ခံစားချက်မဟုတ်။ မိမိ၏ ကိုယ်ခန္ဓာထဲကို တပါးသူပစ္စည်းဝင်လာသဖြင့် ထူးဆန်းသည့် ခံစားမှုမျိုး။ ထိုခံစားချက်အား မြ ဦးနှောက်က နာကျင်သည်ဟု ဘာသာပြန်လိုက်သည်။

“ နာသွားလား…..မြကလေး…..အင်း….ခဏပဲနော်…ခဏကြာရင် အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်….ပြွတ်…ပြွတ်”

မြ က နာသည်ဟု အော်တော့ သတိုးက မြနဖူးလေးအား သပ်ကာ သပ်ကာဖြင့် ချော့ရှာပြီး အနမ်းခြွေသည်။

“ ထွီ…..ထွီ”

တံထွေးကို ဒစ်ထိပ်ပေါ်ဆီ ထွေးချလိုက်သည်။ တံတွေးကြောင့် နည်းနည်းပါးပါးများ ချောလို ချောငြားပေါ့။ လီးတစ်ချောင်းလုံးက တံတွေးတွေကြောင့် စိုရွှဲပြောင်လက်သွားသည်။ ဒစ်ထိပ်ဖျားမှလည်း သုတ်ရည်ကြည်တွေ စိမ့်စပြုနေလေပြီ။ မြလို အပျိုစင်စစ်စစ်အား ပါကင်ဖောက်ရသည်က သတိုးအတွက် အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းပင်။ မြအစ်မ ကေသရီနှင့် ချစ်တင်းစနှောသည့်အချိန်ကတောင် ကေသရီလည်း အပျိုလေးပေမဲ့ ဒီလောက်မခက်ခဲ။ မြက ကေသရီနှစ့်စာလျှင် ပိုအရှက်အကြောက်ပိုကြီးသည်။

ထိုရှက်ကြောက်မှုက မြတစ်ကိုယ်လုံးရှိကြွက်သားတွေကို တောင့်တင်းစေသလို ဖြစ်နေရတော့သည်။

“ မြကလေး….ကိုကို့စိတ်ထင် မြကလေး အခုတအားကြောက်နေသလိုပဲ…..မကြောက်ပါနဲ့ မြကလေးရယ်….ကိုကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမှာပါ။ အခုတော့ ဖြဲလက်စနဲ့ ပေါင်လေးကို ပိုဖြဲလိုက်တော့ကွာ”

မြ ပေါင်ကို ပိုကားပေးလိုက်သည်။ အနေအထားက ပုံစံသိပ်မကျ။ ထိုကြောင့် မြ၏ ဖြဲနေသည့်ပေါင်အား သတိုးက နေရာပြင်ပေးလိုက်ပြီး သူကြိုက်သည့်ပုံစံပြောင်းလိုက်သည်။ မြစိတ်တိုင်းကျသာ နေခိုင်းလိုက်လျှင် ဒီနေ့လိုးပွဲ ဆင်နွှဲရပုံမပေါက်တော့ပေ။ အခု လီးအား စပ်ပတ်ထဲ စိမ်ပြီး လူ့စည်းစိမ်ခံစားချင်လှပြီ။ မြ ဒူးကို ကွေးကာ ဖြဲချလိုက်၏။ မြ ရှက်ပြီး ပြန်စေ့ရန် ငြင်းသေးသည်။

သို့သော် သတိုးအားနှင့် ထိန်းကိုင်ထားတော့ ထိုအားကို ကျော်လွန်ကာ မြက နိုင်စရာအကြောင်းမရှိ။ ပြီးနောက် ထွက်သွားသည့် ဒစ်ထိပ်အား ပြန်ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ ကျစ်……….ရှီး…..အား…ဟား……ဟား…….ဟား”

ကျဉ်းမြောင်းလှသည့် မြ စောက်ခေါင်းထဲ သတိုး မိမိလီးအား ထိုးသွင်းရသည်မှာ ခက်ခဲမှုအပြည့်ဖြစ်သော်လည်း ထိုခက်ခဲသည်နှင့် ညီမျှသော သာယာမှုအား ဆတူ ပြန်ရရှိသည်။

“ အ….အင့်…….အင့်…..ကိုကို…..အကုန်လုံး ဝင်သွားပြီလား”

မြ စကားကြောင့် သတိုးရယ်ချင်သွားသည်။ ဘယ်နှယ့်။ အခုမှ ဒစ်လေး မြုပ်ရုံလေးသာရှိသေးသည်။ သတိုး၏ ကျန်သည့် အစိတ်အပိုင်းတွေ ဝင်ရောက်ရန် အရှည်ကြီးကျန်သေးသည်။ သို့သော် သတိုး လိမ်လိုက်သည်။

“ အင်း…..နည်းနည်းပဲ ကျန်တော့တာ မြကလေးရဲ့။ ပြီးတော့မယ်နော်….ခဏလေး….ခဏလေး”

မြ သတိုးနှင့် စကားပြောနေသည့် အာရုံလွဲနေသည့်အခိုက် သတိုး လီးအား မျှင်းကာမျှင်းကာဖြင့် ထပ်မံထိုးသွင်းလိုက်သည်။

ဟင်။ ဒစ်ထိပ်ဖူးကို တားဆီးထားသည့် အကာအရံလေးတစ်ခု။ မြ က အပျိုစစ်စစ်မှ တကယ့်ကို အပျိုစစ်စစ်လေးပါလား။ အပျိုမြှေးတောင် မပေါက်သေးသည့် အပျိုစင်လေး။ မြ အပျိုမြှေးပေါက်ပြီးသား၊ လိင်ဆက်ဆံဖူးသည့် အမျိုးသမီးဖြစ်ခဲ့ရင်လည်း သတိုး မြအပေါ်ထားသည့် မြတ်နိုးစိတ်က ပြောင်းလဲသွားမှာမဟုတ်။

အပျိုမြှေးပါခြင်း၊ မပါခြင်းအပေါ် ထိုအမျိုးသမီးသိက္ခာအား မှတ်ကျောက်တင်သည့် ခေတ်ကြီးလည်းမဟုတ်။ ပေါက်ပြီးသား ဖြစ်နေရင်လည်း အဆင်ပြေသည်။ မပေါက်သေးဘဲ အပျိုစင်လေး ဖြစ်နေရင်လည်း တန်ဖိုးထားမှာပင်။ သတိုး မြ အပျိုစင်မှန်း သိသွားသော်လည်း အဆင့်ဆက်တက်ရန် ခက်နေပြန်သည်။

ထို အမြှေးပါးအား အားနဲ့ ဆောင့်ခွဲချလိုက်လျှင်လည်း မြ နာကျင်ရပြန်အုံးမည်။ ထို့ကြောင့် အပျိုမြှေးအား ချက်ချင်း မဖောက်သေးဘဲ ဝင်လက်စ လီးနဲ့ စပ်ပတ်အား အသားကျအောင် အရင်လုပ်သည်။

“ အ….အား…ရှီး….ကျစ်….အာ…….ဟား…ဟား”

“ ဗျစ်….ဗျစ်……ဗြတ်…..ဗြတ်……ဗြတ်”

“ အ…ဟင့်…ဟင့်…အိ….အိ….ဟ….ဟင့်….ဟင့်…..ဟင့်”

လီးကြီးအား စပ်ပတ်ထဲ ထိုးလိုက် ဆွဲထုတ်လိုက်နှင့် လီးဒဏ် ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် ပြလုပ်သည်။ မြကတော့ ဘာတွေဆက်ဖြစ်လာမလဲဆိုတာကို မသိသေးဘဲ ထိုဝင်လက်စ လီးအရှည်ကိုပင် တစ်ချောင်လုံးဝင်သွားပြီးပြီဟု အောက်မေ့နေရှာသည်။ မြ စောက်ခေါင်းက သတိုးလီးနဲ့ အသားကျ ပြုလာသည်။ မြ အခြေအနေအား သတိုးအကဲခတ်ကြည့်သည်။ လီးအပေါ် အနည်းငယ်သာယာနေပုံရှိလာပြီ။

“ ရှီး….အား”

“ ဖောက်”

“ အာ…..အမယ်လေး….နာတယ်…ကိုကို….မြ…နာတယ်…..နာတယ်”

သတိုး ခါးအားကိုသုံးကာ သူ့ဝင်ပေါက်အား တားဆီးနေသည့် မြ အပျိုမြှေးအား လိုးခွဲဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တော့သည်။

.................................................................................................

အခန်း (၃၆)

ကျိန်းစပ်ပူလောင်မှုက မြ စောက်ခေါင်းထဲမှ တစ်ဆင့် တစ်ကိုယ်လုံးဆီသို့ ပျံ့နှံ့သွားစေသည်။ အသည်းခိုက်မတတ် နာကျင်မှုကို မြ သိရှိလိုက်သဖြင့် မျက်ရည်တွေပါ ဝဲတက်လာသည်။ မျက်တောင်မှိတ်လိုက်သည့် အခိုက် ပုလဲမျက်ရည်ဥတွေက မျက်လုံးထောင့်စွန်းမှတစ်ဆင့် မွေ့ယာပေါ်သို့ တောက်ခနဲ့ ကျသည်။

ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း သိလိုက်ပါပြီ။ အပျိုရည်ပျက်သွားပြီ ဆိုတာကို။ နှစ်ပေါင်းများစွာ သိမ်းဆည်းထားသည့် အပျိုစင်ပန်းလေးအား လောလောလတ်လတ်ခင်ပွန်းသည်ဖြစ်သူ သတိုးက ယူဆောင်သွားနိုင်ခဲ့လေပြီ။ သတိုးလည်း မြ အပျိုစင်မှန်းသိလိုက်ရတော့ မြတ်နိုးတွယ်တာမိသည့် ဇောအဟုန်က ရင်နှင့်အပြည့် ဖြစ်နေသည်။

“ မြကလေး…..နာသွားလား…..နာသွားလား…..ခဏလေးနော်…..ခဏလောက်ဆို မြကလေး အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်”

“ အဟင့်…ဟင့်……ဟင့်….ဟင့်….ဟင့်……ဟင့်…ဟင့်”

သတိုးက လီးကို ပြန်ဆွဲမထုတ်သေး။ စိုက်ချက်သားလီးချောင်းနှင့်ပင် ပက်လက်လှန်နေသည့် မြကိုယ်လုံးလေးပေါ် အုပ်မိုးကာ မြ ဆံစလေးတွေကို သပ်ရင်း ပြုရင်း ချော့သိပ်ရှာသည်။ သတိုးစကားသံတွေက ဩရှပြီး ကြင်နာမှုအပြည့်နှင့်။ မြ ၏ မျက်ရည်တွေကို သတိုးသတိထားမိသွားသည်။

“ မငိုပါနဲ့ မြကလေးရယ်…..မငိုပါနဲ့ကွယ်….တိတ်တော့နော်….တိတ်….တိတ်”

မြ မျက်ရည်တွေကို လက်လေးနှင့် သုတ်ယူဖယ်ရှားပေးသည်။ အခုတော့ လင်မယားအရာသို့ လုံးဝမြောက်သွားခဲ့လေပြီ။ မိမိ၏ အသားစိုင်ချောင်းက ဇနီးမယားကိုယ်၏ အတွင်းဆုံး တစ်နေရာသို့ ထိုးဖောက်နေရာယူနိုင်ခဲ့လေပြီ။ မြ ဒီတစ်ခါပဲ နာကျင်ရလိမ့်မယ်။ ဒါကလည်း အပျိုမြှေးပါတဲ့သူတိုင်း ကြုံရလိမ့်မည် အတွေ့အကြုံပင်။

မြကို အိမ်ထောင်ရေးသုခအား ဒီလို၊ ဒီလိုရှိပါလားဟု ခံစားစေရန် သတိုး ကိုယ့်ဖာသာ တာဝန်အပြည့်ရှိသည်ဟု ယူဆထားသည်။ လိင်ကိစ္စဆိုသည် လင်နဲ့ မယားကြား စိတ်နှလုံးသားကို ပိုနီးကပ်စေသည့် ကြိုးတစ်ချောင်းပင်။ ကာမဆန္ဒမပြည့်ဝသော စုံတွဲတွေ၏ အိမ်ထောင်ရေူ ခရီးလမ်းက ပျော်ရွှင်နိုင်စရာ အကြောင်းမရှိ။

ထို့ကြောင့် မြ မျက်ရည်တွေ သုတ်ပေးပြီးနောက် မြ စောက်ခေါင်းထဲ ရောက်နေသည့် သတိုးလီးတစ်ချောင်းကို နှဲ့နှဲ့ပေးလိုက်သည်။

“ အင့်…အဟင့်…ဟင့်….ဟင့်….ဟင့်…..အင့်….အင့်”

မြလည်း မိမိစပ်ပတ်ထဲ အစ်ကို၏ လီးမည်းကြီးတစ်ချောင်းလုံး နည်းနည်းလေး ဝင်လာလိုက်၊ နည်းနည်းချင်းစီ ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေမှန်း သိသည်။ ကျိန်းစပ်နေသော ခံစားမှုမှသည် သာယာသော အထိအတွေ့ဆီ ပြောင်းလဲစ ပြုလာ၏။ မြ ကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးပြီး လိုးနေသော သတိုးက မြကိုယ်ပေါ် ဖိမိမှာစိုးသဖြင့် တံဆောင့်ဆစ်အားနှင့်ထောက်ကာ သတိုးမိမိကိုယ်ကို မိမိပြန်ထိန်းထားရသည်။

သတိုး၏ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းက မြ ပါးပြင်တွေဆီ ရိုက်ခတ်လျက်။

“ ဗျစ်……ဗျစ်….ဗြတ်…..ဗြတ်…….ဖလတ်…ဖလတ်…ဖတ်…..ဖတ်”

“ ရှီး…အီး…ဟား….ဟား…အား…အား……..မြကလေးရယ်….သိပ်ချစ်တယ်ကွယ်…ကိုကို့ရဲ့ မြကလေးရယ်….အား….ဟား…..အား”

“ အ…အင့်…ဟင့်….အင့်….အင့်…အင့်…….အင့်…အ…….အ…..အ….အင့်”

လီးကို နှဲ့လိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်နေရင်း စပ်ပတ်က လီးအဝင်အထွက်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိစဖြစ်လာသည်။ မြ ကိုယ်ခန္ဓာ၏ အလိုအလျောက်တုံ့ပြန်မှုအရ မိမိကိုယ်ပေါ်က သတိုး၏ ကျောပြင်ကိုတောင် လှမ်းဖက်ထားသလို ဖြစ်သွားသည်။

မြ၏ အတွင်းသားစပ်ပတ်နံရံ နုနုလေးက တစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် ဝင်ရောက်မလာဖူးသည့် သတိုးလီးမည်းကြီးကို ကြောက်လန့်တကြား ဆွဲညှစ်ထားခြင်းကြောင့် သတိုး ပြီးချင်သလိုတောင်ဖြစ်ရသည်။ ပုံမှန် အချိန်ဆို ထိန်းထိန်းပြီး လိုးတတ်သည့် သတိုးက အခု နေရာအသစ်အဆန်း၏ နူးညံ့ကောင်းမွန်မှုကြောင့် ဒစ်ထိပ်တွေက ကျဉ်ပြီး သုတ်လွှတ်ချင်သလို ဖြစ်နေရသည်။

သို့သော် မပြီးချင်သေးပါ။ မြကို ဆက်ပြီး လိုးချင်သေးသည်။ ထို့ကြောင့် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို မြစပ်ပတ်မှ အပြင်သို့ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ ဗြီ…….ဗျစ်……ဗျစ်”

သတိုးက လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မြ စပ်ပတ်တွေ နေမတတ်တွေ။ စပ်ပတ်က ရှုံချည်ပွချည်ဖြစ်ကာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ စိမ့်ကျနေသည့် စောက်ရည်တွေနှင့် သတိုးလီးမှ ထွက်သည့် ရှေ့ပြေးသုတ်ရည်တွေရောကာ အဖြူရောင် အရည်တွေအဖြစ် စပ်ပတ်ဝဆီ ပွင့်အန်ထွက်ကျလာသည်။ ပေါက်ပြဲသွားသည့် အပျိုမြှေးပါးဆီမှ သွေးစတချိူ့လည်း ရောယှက်နေလေသည်။

သတိုး မိမိလီးကို မိမိပြန်ငုံကြည့်လိုက်တော့ ဒစ်ထိပ်ဖျားနှင့် လီးတံတွင် သွေးအနည်းငယ် ပေကျန်နေသည်။

သတိုးသိလိုက်ပြီ။ ဤအရာတွေသည် မြ၏ အပျိုစင်သွေးတွေ။ ရုတ်တရက် ကုတင်ပေါ်မှထကာ ဗီဒိုထဲရှိ လက်ကိုင်ပဝါလေးတစ်ထည် ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးတဝိုက်ပေကျံနေသည့် မြ၏ အပျိုစင်သွေးတွေကို ထိုလက်ကိုင်ပဝါနှင့် သုတ်သင်လိုက်သည်။ ကိစ္စဝိစ္စတွေ ပြီးသွားလျှင် ထိုသွေးပေကျံနေသည့် လက်ကိုင်ပဝါကိုလည်း သိမ်းဆည်းရန် သတိုးတွင် ဆန္ဒရှိသည်။

ဤဘဒ္ဒကမ္ဘာတွင် မိမိတစ်ဦးတည်းသာ ပိုင်ဆိုင်သည့် မိမိဇနီးမယား၏ အပျိုစင်ပန်း။ သတိုးလီးကြီးက အပြင်တွင် လက်ကိုင်ပဝါနှင့် သုတ်သင်နေသည့် စပ်ကြား မြ စောက်ခေါင်းထဲက ယားသလိုလိုဖြစ်နေသည်။ မိမိ၏ စပ်ပတ်သည် လီးအရသာဘယ်လိုရှိမှန်း သိရှိသွားလေပြီ။ ဆတ်ခနဲ့ ဆုတ်ထုတ်သွားတုံးက မြရင်ထဲ ဟာခနဲ့ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။

သတိုးနှင့် လိုးနေသည့် ပုံစံအနေအထားနှင့်ပင် ပက်လက်ကြီး ပေါင်ဖြဲပေးနေသည့် အနေအထားနှင့်ပင်။

“ ကျွီ…ကျွီ”

သတိုးကုတင်ပေါ် ပြန်တက်လာမှန်း အိခနဲ့ ဝင်သွားသည့် မွေယာကြောင့် မြသိရှိလိုက်သည်။ အစ်ကိုပုံစံကို မြ လှစ်ခနဲ့ ခိုးကြည့်မိပြန်သည်။ သတိုးက ခုနက သွေးတွေသုတ်နေရင်း အနည်းပျော့သလို ဖြစ်သွားသည့် လီးကို ပြန်ထောင်မတ်လာအောင် လက်နှင့် (၃)၊(၄)ချက်လောက် ဂွင်းထုနေသည့် အခိုက်နှင့် မြ ခိုးကြည့်လိုက်သည့် ဆုံသွားပြန်၏။

ဘာကြီးလဲ။ အစ်ကို သူ့ပစ္စည်းကို လက်နှင့် ဆွနေပါလား။ ဘာကြောင့်လဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ။ အတွေးတွေနှင့် ပလုံစီနေသည့် မြဘယ်ဖက်သို့ သတိုးဝင်လှဲလိုက်သည်။

“ မြကလေး နည်းနည်းစောင်းလိုက်ပါလား”

ဘာကိုဆိုလိုချင်မှန်း မြ ရေရေရာရာ နားမလည်။ မလုပ်တတ်၊ မကိုင်တတ်ဖြစ်နေသည့် ဇနီးသစ်လေးအား သတိုးသင်ပြလိုက်တော့သည်။ မြကိုယ်လုံးဘေးကို ဘေးစောင်းခိုင်းလိုက်ကာ မြ ဂျိုင်းအောက်သို့ မိမိလက်တစ်ဖက် လျှိုသွင်းလိုက်သည်။ မြ တင်ပါးလေးကို မိမိဖက်ဆီရောက်အောင်ဆွဲယူလိုက်တော့ ဖောင်းနေသည့် စပ်ပတ်အမြောင်းအား လှမ်းတွေ့လိုက်သည်။

ထိုအမြောင်းကြားလေးထဲသို့ ဂွင်းထုကာ ဆွပေးထားသဖြင့် တဖန်ပြန်၍ သံချောင်းပူလို မာတောင့်နေပြီ ဖြစ်သော လီးမည်းကြီးအား လိုးထည့်လိုက်ပြန်သည်။

....................................................................................

အခန်း (၃၇)

မြ၏ အနေအထားပုံစံတကျ အလိုးခံနိုင်အောင် သတိုးကပင် ပြင်ဆင်ပေးသွားသည်။ အခုတော့ မြနောက်ကျောနှင့် သတိုးရင်ဘတ်နှင့် ထိမိပူးကပ်နေသည်။ သတိုးက မြ စပ်ပတ်ထဲကို လီးမဲကြီးထိုးသွင်းလိုက်ပြန်တော့ ပြည့်လျှံသောခံစားမှုကို မြ ပြန်လည်ရရှိလိုက်သည်။

ဒီတစ်ခေါက်တွင် လီးကိုထိုးသွင်းရသည်မှာ ခဏကလို ခဲရာခဲဆစ်မထည့်ရတော့ပေ။ လီးဒစ်ဖူးကြီးနှင့် အကြောတွေထောင်ထနေသော လိင်တံတစ်ချောင်းလုံးက မြ စပ်ပတ်နုနုလေးကို သာသာယာယာထိုးဖောက်ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့လေပြီ။

“ ဖတ်……ဖလတ်……ဖလတ်…..ဖတ်…..ဖတ်…..ဖတ်…..ဗြတ်….ဗြတ်……ဗြတ်”

“ ချစ်တယ်နော်…ကိုကို့အသည်းလေး….အရမ်း…အရမ်းချစ်တယ်….အ…ဟ…..ဟား..အာ….ဟား…ဟား”

“ အင်း…ဟင့်……ဟင်း…ဟင်း…အီး…..အင်း…ဟင့်…ဟင်း…ဟင်း”

သတိုး၏ ယုယကြင်နာမှုအပြည့်ပါသော ချစ်ခြင်းတရားကို မြ ခံစားမိပါသည်။ လူနှစ်ယောက်က တစ်ခြမ်းစောင်းထားသလို အနေအထားဖြင့် နစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ထပ်နေသလိုဖြစ်နေသော သတိုးက သူမှီရာ မြ၏ နားရွက်လေးကို နမ်းသည်။ နားနှင့် လည်ပင်းကြားက နေရာကွက်လပ်လေးကိုလည်း အနမ်းများနှင့် ဖြည့်ဆည်း၏။ မြ၏ နားသီးလုံးလုံးလေးကို လှမ်းဟပ်ငုံခဲပြီး ချစ်ခင်ယုယမှုတွေကို တပိုးတနင့်ကြီး သွန်ထုတ်ပြသည်။

ထိုမျှနဲ့တင် အားမရသေး။ အားနေသည့် သတိုး၏ ဘယ်လက်နှင့် မြ စက်ပတ်ကို လှမ်းနှိုက်သည်။

“ အ….အ….ကိုကိုရယ်…အင့်….အင့်…အင့်…ဟင့်…..ဟင့်”

လီးက စည်းချက်ညီညီ မြ စပ်ပတ်ထဲ ထိထိမိမိလိုးသွင်းလျက်ရှိသည်။ မြဆံပင်တွေ၊ နားရွက်လေးတွေကိုလည်း နမ်းသည်။ မြ စပ်ပတ်လေးကိုလည်း ကစားပြန်သည်။ သတိုးက မြ၏ အဓိက အချက်အချာနေရာဖြစ်သည့် အစေ့ကလေးကို စိတ်မှန်းဖြင့် လှမ်းနှိုက်လိုက်သည်။ တွေ့ပြီ။ တောင်နေသည့် အစေ့သေးသေးလေး။ ထိုအစေ့လေးအား ဖိပြီး ပွတ်ချေလိုက်သည်။

“ အိုး……အီး…ဟီး…..ဟား…ဟား…အင့်..အင့်…..အင့်….ကိုကို…ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ………မရတော့ဘူး….အမယ်လေး….အမေ…အမေရေ…..အီး…ဟီး”

မြ သိလိုက်ပြီ။ ဒီလို ထူးဆန်းပြီး ပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းသည့် အရသာတွေကြောင့် မိန်းမတွေ လင်ယူတာဖြစ်လိမ့်မည်။ မြ စိတ်ထဲ အစကတွေးထားမိသည်က မိမိ စပ်ပတ်ထဲ အစ်ကို၏ လီးကြီး ဝင်လာမည်။ ဆောင့်မည်။ နောက်ပြီးကျ သုတ်လွှတ်ပြီး ပြီးသွားမည်။

ဒါဟာ လင်မယားတွေ လုပ်မည့်အရာဟု။

သို့သော် ထင်ထားမိခဲ့သမျှ တက်တက်စင်အောင် လွဲနေမှန်း အခုမှ သိလိုက်တော့သည်။ပူနွေးမာတောင့် နေသည့် အသားချောင်းကြီးတစ်ခုက မိမိ မိန်းမကိုယ်ထဲသို့ ဝင်ချည် ထွက်ချည်ပြုကာ စိမ့်သက်သော အရသာကို ပေးသည်။ မိမိတစ်ကိုယ်လုံးလည်း လင်ယောကျ်ားဖြစ်သူ၏ ရင်ခွယ်ကျယ်ထဲ နစ်မြုပ်မတတ်ရောက်ရှိနေကာ လွတ်ထွက်သွားမတတ် ခပ်ကျပ်ကျပ်လေး အဖက်ခံထားရသည်။

ထို့အပြင် လင်တော်မောင်က မိမိ၏ ထိရှလွယ်သောနေရာကို ကလိပေးနေပြန်သည်။ ဒါဟာ ကာမအရသာပေါ့။ အိမ်ထောင်သုခဆိုတာ ဒါကို ညွှန်းဆိုခြင်း ဖြစ်လိမ့်မည်။

မြ ပျော်ပါသည်။ ကြည်နူးပါသည်။ သာယာပါ၏။ ထူးဆန်းသည့် နယ်ပယ်အသစ်ဆီသို့ လမ်းပြခေါ်ဆောင်ပေးခဲ့သော မိမိ၏ ခင်ပွန်းသည်အား ပိုပို ချစ်စိတ်တိုးလာရသည်။

“ အ….အ……ကိုကို…မြ….မခံတော့ဘူး…..မြ…မရတော့ဘူး…..အ….အ…အ”

“ ဖတ်…ဗျစ်….ဗျစ်…..ဗျစ်…..ဗြတ်….ဗြတ်……ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်”

မြ၏ အော်သံကြားရတော့ သတိုးက လိုးချက်တွေကို နည်းနည်းပိုကြမ်းလိုက်သည်။ တကယ်တော့ သူလည်း ပြီးချင်နေပြီ။ သို့သော် ထို မိန်းမောဖွယ်ကောင်းသည့် တဒင်္ဂလေးကို ဆွဲဆန့်နိုင်သမျှ ဆွဲဆန့်ထားသည်။ မြစပ်ပတ်ဆီ နှိုက်နေသော မိမိလက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပွတ်ချေပြန်သည်။ လီးမဲကြီးလည်း သတိုးဆီးခုံနှင့် မြ တင်ပါးနှင့် ဖိကပ်မိသည်အထိ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း လိုးခွဲသည်။

“ အ…….အား……အား…..ဟား…..ဟား…..ဟား……ဟား…..အား”

သတိုးလို အလိုးကျွမ်းကျင်သူလက်ချက်အောက် ဘယ်မိန်းမဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံရလျှင် ဆန့်ကာတွန့်ကာဖြင့် ပြီးကိုပြီးရမည်။ အဲလိုဖြစ်အောင်လည်း သတိုးကြိုးစားသည်။

အခုလည်း မြကိုယ်ထဲရှိ အသွေးအသားတို့က ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်ကာပြီး တစ်ချက်အသက်ရှူ ရပ်မတတ် မျောလွင့်သွားသည်။ ဓာတ်လိုက်နေသလို အကြောဆွဲကာဖြင့် အော်မြည်းနေလေသည်။ ကောင်းလိုက်သည့် အရသာ။ နောက်ထပ် မြည်းစမ်းချင်သေးသည့် ထိုအရသာ။

သတိုးရင်ခွင်အောက်က မြ ကိုယ်လုံးလေးက တစ်ကိုယ်လုံးသွေးရောင်လွှမ်းပြီး နီရဲတောက်ကာ တွန့်တွန့်လူးနေလေပြီ။ သတိုးလည်း မြ အဆုံးထိရောက်သွားမှန်းသိသော စပ်ပတ်ကို ကလိနေသည့်လက်အား မြ ခါးကျဉ်းကျဉ်းလေး အပေါ်သို့ ပြောင်းတင်ကာ အားပါးတရ လိုးလိုက်သည်။

“ ရှီး…အား….အား..ဟား…ဟား…ဟား…ဟား…ဟား”

“ ဖတ်…ဖတ်…ဗျစ်….ဖတ်…ဖလတ်…ဖလတ်…ဗြတ်…ဗြတ်….ဗြတ်….ဖတ်…..ဗျစ်…ဗျစ်”

လီးမဲကြီး က စပ်ပတ်နုနုထဲ အားကြီးနှင့် ပိုထိုးသွင်းလာသည်။ လိင်တံတလျှောက်လုံးက အမည်တပ်လို့တောင် မရတော့သည့် အရည်မျိုးစုံနှင့် ပေပွလျက်ရှိ၏။ မြလည်း အခု ပြီးမြောက်သွားသည့် ခံစားချက်ကြောင့် ငြိမ်ငြိမ်လေး နေချင်ပေမဲ့ သတိုးက မိမိစပ်ပတ်ထဲ အားကြီးနဲ့ ဆောင့်ထည့်နေတုန်းရှိသေးသည်။

“ မြကလေး….ကိုကိုပြီးတော့မယ်…မြကလေး..မြကလေး…အား….ဟား….အား…အား…ရှီး…အီး….ဟား……ဟား”

တင်းထားသည့် စိတ်ကို ဖြစ်လိုရာဖြစ်စေတော့ဟု သဘောပိုက်ကာ လွှတ်ချပစ်လိုက်သည်။ ကျဉ်ဆိမ့်သက်သော အရသာက ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးမှ တဆင့် သတိုးတစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်တွေဆီ ပျံ့နှံ့သည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်၏ ရလာဒ်က ပူနွေးသည့် သုတ်ရည်များက လီးမဲကြီးဆီ၏ ထိပ်ပေါက်မှ အလုအယက်ပန်းထွက်လာသည်။ လီးမဲကြီး ဝင်အောင်းနေသော မြစောက်ခေါင်းကြီးတစ်ခုလုံးလည်း အချစ်သုတ်ရည်တွေနှင့် နွေးစေသတည်း။

“ ရှီး…ဟူး…..ဟား…ဟား…ဟား…ဟား……ချစ်တယ်….အရမ်းချစ်တယ်…မြကလေးရယ်…ဟား…ဟူး….ဟား…ဟား”

အသွေးအသားတွေမှ ဖြစ်တည်ပေါင်းဆုံလာသည့် သုတ်ရည်တွေကို မိမိဇနီးမယားကိုယ်ထဲသို့ သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ ပန်းထည့်ပေးနေမိသည်။ မြလည်း မိမိ ကိုယ်အတွင်းထဲသို့ ပူနွေးသည့် အရည်တွေ ဝင်လာနေသည်ကို သိလိုက်သည်။ ဒါဟာ အစ်ကို့ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ။

ထိုအရည်တွေနဲ့ မိမိ၏ သားဥတို့သာ ပေါင်းစပ်မိခဲ့လျှင့် ကိုကို့အတွက် ရင်သွေးလေး မွေးပေးနိုင်လိမ့်မည်။ သတိုးက မြကျောပြင်လေးနှင့် သူရင်အုပ်ကြီးနှင့် ပူးကပ်နေအောင် တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားကာ အမောဖြေနေသည်။

မြ ရင်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာလဲ မသိ။ ရင်ထဲ တသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ လှိုက်တက်လာသည်။ နောက်ဆုံးကျ မျက်ရည်အဖြင့် ရောက်ကာ ငိုကြွေးခြင်းအဖြစ်သို့ ပြောင်းသွားသည်။

“ အင့်….ဟင့်….ဟင့်…….ဟင့်”

သတိုးလည်း အမောပြေစပြုနေတော့ မြနောက်ကျောလေးက တသိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်ကို သိရှိသွားသည်။ ဟင်။ မြ ငိုနေပါလား။ ကိုကို့ရဲ့ မြကလေး ငိုနေပါလား။

“ မြကလေး…ဘာဖြစ်တာလဲ…..ဘာဖြစ်လို့ ငိုနေတာလဲ မြကလေးရယ်”

မိမိဖက်ကို ကျောပေးနေသော မြ ကိုယ်လုံးလေးအား မျက်နှာချင်းဆိုင် အဖြစ် ပြောင်းလဲလိုက်သည်။ အနေအထားပြောင်းလိုက်တော့ ပျော့ခွေပြုနေသေည့် လီးမဲကြီးက မြ စောက်ခေါင်းထဲမှ ထွက်ကျလာသည်။

သို့သော် ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း အနေအထားပြောင်းလဲမှုကို ဂရုမစိုက်အားသေး။ ဝမ်းနည်းပြီး ငိုကြွေးနေသော မိန်းမအသစ်စက်စက်လေးကို ချော့ရပါအုံးမည်။ သတိုး မြမျက်နှာလေးအား တဖန် ပြန်၍ ဆွဲမော့လိုက်ပြန်သည်။

..........................................................................................

အခန်း (၃၈)

မြ ကြည်နူးမှုနှင့် မိန်းမောမှုတို့ပေါင်းဆုံ၍ ရင်တစ်ခုလုံး တသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ ငိုကြွေးခြင်းအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိ၏။ နှစ်ပေါင်းများစွာ သိုဝှက်လာသည့် မိမိ၏ အပျိုစင်ပန်းက မိနစ်အနည်းငယ်အတွင် ကြွေကျပျက်စီးသွားသည့် အခိုက်လေးကို ပြန်တွေးမိပြီး ဝမ်းနည်းသည်။

သို့သော်လည်း ချစ်တင်းနှီးနှောခြင်းမှ ရရှိလာသည့် ထူးဆန်းသည့် အရသာကြောင့်လည်း မြ သာယာမိသည်။ စိတ်ထဲမယ် အတွေးမျိုးစုံက ရောထွေးလျက်ရှိ၏။

“ မွ……မွ…..မွ….မွ”

ပါးပြင်ရှိ မျက်ရည်စီးကြောင်းက သတိုးက အနမ်းတွေနှင့် ခြောက်သွေ့စေသည်။ မြ ဘာလို့ ငိုနေမှန်းမသိသော်လည်း ချော့ရမှာက မိမိတို့ယောကျ်ားသားတွေ၏ ဘဝပေးတာဝန်ပင်။

“ တိတ်တော့နော်…….ချစ်တယ်…..မွ……မွ”

“ အင်း….ရွှတ်….ရွှတ်”

ကလေးလေးလို ချော့မော့နေသည့် သတိုး၏ အကြင်အနာကြောင့် မြ အငိုတိတ်သွားရလေပြီ။

“ မြကလေး…..ကောင်းရဲ့လား”

“ သွား…..ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ မသိဘူး”

မြ က ရှက်ရှက်နဲ့ သတိုးရင်အုပ်ကျယ်ကြီးထဲ ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။ အစ်ကို့ဆီက ရင်ဘတ်ပေါ် ပေကျံနေသည့် ချွေးနံ့ကို မက်မက်မောမော ရှူနေမိသည်။ သတိုးကလည်း မြကို ရင်ခွင်ထဲ တင်းကြပ်ကြပ်လေး ပြန်ဖက်ပေးထားလိုက်သည်။

“ မြကလေးက အပျိုစစ်စစ်မှန်း ကိုကို တကယ်မထင်ခဲ့တာ။ အခုလိုမျိုး ကိုကိုနဲ့ မြကလေးရဲ့ အပျိုပန်းလေး အပ်နှင်းတဲ့အတွက် ဘယ်လို ပျော်မှန်းမသိဘူး”

“ ခစ်…..ခစ်။ မြက ယင်ဖို မသန်းဖူးတဲ့ အပျိုစင်လေးရှင့်။ ဒါကို ဒီလူကြီးက သူများဟာထဲ မညှာမတာကြီး လုပ်ချတာလေ”

“ မြ ဟာလေး ကိုကိုကြောင့် နာသွားလား”

“ အင်း…..နာတယ်….စပ်လည်း စပ်တယ်”

“ ဟုတ်လား”

မြ အမှတ်တကယ် စောက်ခေါင်းထဲက ကျိန်းစပ်စပ် ဖြစ်နေသဖြင့် အမှန်တိုင်းပြောမိသည်။ သတိုးလည်း မြစကားကြောင့် ထိပ်ထိပ်ပြာပြာဖြစ်သွားရသည်။

“ အိုး…အမေ့….ကိုကို ဘာလုပ်တာလဲ”

မဆိုင်းမတွ သတိုးက မြကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ခေါ်သွားသည်။

“ ကိုကို သေချာကြည့်ပေးမယ်လေ…ဘာဖြစ်သွားလဲဆိုတာ”

“ ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း….မကြည့်နဲ့တော့….ဘာမှ မဖြစ်ဘူး…အခုကောင်းသွားပြီ”

မြ ငြင်းဆိုနေလည်း သတိုးလက်မခံတော့။ ရေချိုးခန်းထဲအရောက် မြကိုယ်လုံးလေးကို အောက်ပြချလိုက်သည်။ မြက မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေအထားတွင်ရှိပြီး သတိုးဒူထောက်ထိုင်ချလိုက်တော့ သတိုးမျက်နှာနှင့် မြစပ်ပတ်က တစ်တန်းတည်းဖြစ်သွားရသည်။

မြပေါင်ကြားတဝိုက်က သတိုးသုတ်ရည်တွေ၊ မြ စောက်ရည်တွေ၊ သွေးစအချို့တွေနှင့် စွန်းပေနေတော့ သန့်စင်ပေးရန် သတိုးရေပန်းလေးကို ဖွင့်လိုက်သည်။

“ ရွှီး……..ရွှီး…….ရွှီး…….ရွှီး”

“ အ…..စပ်တယ်….စပ်တယ်”

ကိုယ့်မိန်းမအပေါ် ယုယမှုအပြည့်ပေးတတ်သည်မှာ သတိုး၏ ထုံးစံလိုဖြစ်နေသောကြောင့် အခုလိုအပြုအမူတွေက သတိုးအတွက် ထမင်းစား၊ ရေသောက်ထုံးစံလိုဖြစ်နေသော်လည်း အခုမှ အိမ်ထောင်ကျဖူးသော၊ ယောကျ်ားနှင့် ထိတွေ့ဖူးသော မြအတွက်က ရှက်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။

အခုလည်း ကြည့်လေ။ ယောကျ်ားဖြစ်သူက မိမိ စပ်ပတ်နှင့် ပေါင်ကြားတဝိုက်ကို သူကိုယ်တိုင် သေချာသန့်စင်ပေးနေသည့်အဖြစ်။ ပြီးပြီးရော ဆေးပေးနေတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ကြင်ကြင်နာနာ၊ ယုယုယယ လုပ်ပေးနေသည်။

“ ကျွီ……ကျွီ”

သတိုး Shower gel ဖူးထဲက ဆပ်ပြာရည်တွေကို လက်ပေါ်တင်ပွတ်လိုက်ပြီး မြ၏ စပ်ပတ်ကြား၊ ပေါင်ကြားတဝိုက်ကို သေချာပွတ်တိုက်သန့်စင်ပေးနေသည်။ အစ်ကို၏ အယုအယက သိပ်ကြင်နာလွန်းလှသဖြင့် မြ မနေတတ်တော့။

သို့သော် ထပြေးထွက်ဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်။ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး သတိုး မိမိစပ်ပတ်ကို ဆေးကြောပေးနေသည်ကို အသာတကြည်ခံယူလိုက်တော့သည်။

“ ရွှီး…….ရွှီး…..ရွှီး”

သတိုးလိုးထည့်ထားသဖြင့် အနည်းငယ် ဖောင်းကြွကာ ရောင်ကိုင်းသလိုဖြစ်နေသည့် မြ စပ်ပတ်ကို ရေအေးလေးဖြင့် ဆေးကြောပေးနေသည်။

မြ က အစကရှက်သလိုဖြစ်နေပေမဲ့ အိမ်ထောင်သည်ဘဝရောက်ရင် ကိုယ့်ပစ္စည်း သူကိုင်၊ သူ့ပစ္စည်း ကိုယ်ကိုင်မည်အဖြစ်က မကြာခဏ အမြဲကြုံနေရမည်ဆိုတော့ အားတုံးအားနာဖြစ်နေသည့်စိတ်ကို မြ အတင်းဖြေဖျောက်ပစ်လိုက်သည်။

အစ်ကိုပစ္စည်းက ခဏက တဆတ်ဆတ်ထောင်မတ်နေသည့်မှာ သူမဟုတ်တော့သည့်အလား အမည်းရောင် အသားချောင်းရှည်ကြီးက တွဲလျောင်းကျနေသည်။ ဆီးခုံမွှေးလိမ်လိမ်ကောက်ကောက်တွေကြား တပင်တိုင်စံမြန်းနေသည့် အစ်ကို့လီးမည်းကြီး။

“ မြကလေးက ခဏက ကိုကို့လက်ချက်ကြောင့် နည်းနည်းယောင်နေတာပဲရှိတာပါ။ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး”

“ ကိုကို….တော်တော်တတ်နေတယ်နော်”

“ ကိုကိုလည်း ကိုကို့ဟာ ဆေးလိုက်အုံးမယ်….မြကလေး ကိုကို့ ကို ဆေးပေးမလား”

“ ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း”

မြက ဆပ်ပြာမြုပ်တွေ အကုန်စင်သွားတော့ ရေချိုးခန်းမှ အမြန်ပြေးထွက်လာခဲ့ရသည်။

“ ဟား……ဟား…..ဟား”

သတိုးက တဟားဟားအော်ရယ်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲကျန်ခဲ့သည်။ ကိုယ့်ပစ္စည်းကို ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သုတ်ရည်အကျန်တွေက လီးထိပ်ပေါက်ဝကနေ အနည်းငယ် စိမ့်ထွက်နေသေး၏။ ဆီးခုံးတဝိုက် အမွှေးတွေလည်း အရည်တွေနှင့် စေးထန်းနေသည်။

သတိုးလည်း ပေပွနေသည့် အရည်တွေကို သေချာသန့်စင်ပြီးနောက် အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ မြ ကို တချက်ခိုးကြည့်လိုက်တော့ မှိတ်ထားသည့် မျက်ခွံက လှုပ်နေမှန်းသတိထားမိလိုက်သည်။ မြ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမှန်း သတိုး သိလိုက်သည်။ နောက်တစ်ချီ ထပ်ချစ်မယ်ဆို ချစ်ဖို့ ခွန်အား မိမိတွင် အလုံအလောက်ရှိသေးသော်လည်း မိန်းမဖြစ်သူက ခံနိုင်မယ်မထင်။

နောက်ကျရင် နေ့တိုင်းစားရအုံးမှာဆိုတော့ သတိုးလည်း ဒီနေ့ဖို့ ဒီလောက်မျှသာအတွေးပိုက်ကာ စိတ်လျော့လိုက်ပြီး ကျွတ်ကျနေသည့် အဝတ်တွေကို ပြန်လည်ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။

ထို့နောက် မြနံဘေးနားဝင်လှဲလိုက်ကာ မြကိုယ်လေးအား တိုးဖက်လိုက်သည်။

“ ချစ်တယ်နော်….မြကလေး”

“ အင်း…ကိုကို…Good night”

မြကို အမေဒေါ်တင်မူက စီစဉ်သောကြောင့် မရည်ရွယ်ဘဲ လက်ထပ်ဖြစ်သွားသော်လည်း မြအပေါ် မြတ်နိုးကြင်နာသည့်စိတ်က နဂိုစိတ်အခံတွင် ရှိနှင့်ပြီးသားပင်။

ဒီထက် အချိန်နည်းနည်းပိုကြာလာလျှင် ပိုချစ်သွားနိုင်မည်ဟု ထင်သည်။ အခုတော့ မွှေးကြိုင်နေသည့် ဇနီးမယားကိုယ်လုံးလေးအားဖက်ကာ အိပ်လိုက်တော့မည်။ တစ်နှစ်ကျော်ကျော် ကွက်လပ်ဖြစ်နေသည့် သတိုးအိပ်ယာတွင် နောက်ထပ်ပိုင်ရှင်ပေါ်လာလေပြီ။ အခု အိမ်ထောင်ကို ရိုးမြေကျပေါင်းရဖို့သာ ဆုတောင်းချင်ပါတော့သည်။

မျက်လုံးမှိတ်လိုက်သည်နှင့် အိပ်စက်ခြင်းကာလဆီ နှစ်ယောက်သားရောက်ရှိသွားကြပါတော့သည်။

“ တီ……..တီ”

မြ နှိုးစက်မြည်လာသည်။ မြက အအိပ်ဆတ်တော့ နှိုးစက်သံတိုးတိုးလေး လုပ်ထားလင့်ကတည်း နိုးနှင့်နေပြီ။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မိမိအခန်းမဟုတ်သည့်နေရာအသစ်တစ်ခုထဲ ရောက်နေသည်။ အတွေးတွေကို စီကာရီကာစဉ်လိုက်တော့ အိမ်ထောင်ကျပြီး အစ်ကို့အခန်းထဲ မိမိရောက်ရှိနေမှန်းသိလိုက်သည်။

နာရီကြည့်လိုက်တော့ မနက်(၅)နာရီ။ အင်း….အိပ်ယာထရတော့မည်။ မေမေအတွက် အပျိုကတည်းက ဘုရားဆွမ်းတော်တင်ရန်၊ မနက်စာပြင်ရန် မနက်(၅)နာရီလောက် အိပ်ယာထနေကြ။ လင်ရပြီးမှ မထနိုင်လျှင် မေမေ သူမကို တမျိုးထင်သွားလိမ့်မည်ကို မလိုလား။

ခေါင်းအုံးကို ပြန်လည်စီကာ မိမိဖက်က စောင်ကို ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသည့် အစ်ကိုအား လုံခြုံစွာ လွှန်းခြုံပေးလိုက်သည်။

ကြည့်ပါအုံး။ အစ်ကို အိပ်နေပုံက သိုးနေတာပဲ။ မှောက်ခုံလျက်ကြီးနဲ့ မျက်နှာက မိမိရှိရာဖက်ခြမ်းသို့လှည့်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းစူကာ ကလေးလေးတစ်ယောက်လို နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေသည်။ အခုမှ မိမိယောကျ်ားမျက်နှာကို အားပါးတရ ကြည့်လိုက်တော့သည်။

ချွန်ထွက်နေသော အစ်ကို့နှာခေါင်း။ ထောင့်ကျလွန်းနေသည့် မေးရိုးတွေ။ အရိုင်းဆန်စွာပေါက်နေသည့် မျက်နှာပေါ်ရှိ အမွှေးအမျှင်များ။ မြ အသည်းယားလာသဖြင့် အစ်ကို့မျက်နှာကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ကြည့်မိသည်။

“ အင့်”

သတိုး လူးကနဲ့ လွန့်ခနဲ့ဖြစ်သွားသည်။ ဟင်….နိုးသွားပြီလား။ နိုးလာလျှင် ဘယ်လိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ရမလဲ။

.........................................................................................

အခန်း (၃၉)

ဟူး။ တော်ပါသေးရဲ့။ သတိုး တစ်ချက်ကလေး လူးလွန့်ပြီး ပြန်အိပ်ပျော်သွားလေပြီ။ မြ ၏ အသွေးအသားကို အပ်နှင်းထားပြီဖြစ်သည့် ထိုယောကျ်ားအား မေတ္တာစိတ်ယိုဖိတ်မိပါ၏။ အစ်မယောကျ်ားက တစ်နေ့မှ ကိုယ့်ယောကျ်ားဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု ဘုရားစူး၊ မိုးကြိုး ယောင်လို့မျှတောင်မတွေးခဲ့ဖူးပါ။

အခုတော့ ကံကြမ္မာအရ အစ်ကို့၏ မိန်းမ ဖြစ်လာခဲ့လေပြီ။ တည်မိပြီးဖြစ်သော ထိုအိမ်ထောင်ရေးကို သာယာပျော်ရွှင်အောင် မြ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားပါပြီ။ လူတွေပြောနေကြ စကားတစ်ခုရှိသည်မလား။

“ စချစ်သူက ယောကျ်ားတွေဆိုရင် ဆက်ချစ်ရသူက မိန်းမတွေတဲ့”။

မြ အတွေးလွန်နေကာမှ မေမေကို ဘုရားဆွမ်းတော်ကပ်ဖို့ ဆွမ်းချက်ပေးရန် အချိန်ရောက်နေမှန်း သတိထားမိလိုက်သည်။ အဝတ်လဲလိုက်ကာ ခပ်သုတ်သုတ် အခန်းပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ဟင်။ လမ်းလျှောက်ကြည့်မှာ မိန်းမကိုယ်ဆီက အောင့်တောင့်တောင့်၊ ကျိန်းစပ်စပ်ဖြစ်နေသည်။လမ်းလျှောက်ရင် ကွတ ကွတမဖြစ်အောင် သတိထားမှပဲ။ မေမေ ရိပ်မိသွားရင် ရှက်စရာကြီး။ ဆန်ဆေးနေတုန်း နောက်ကနေ ဒေါ်တင်မူ အသံကြားလိုက်ရသည်။

“ သမီး…..နိုးနေပြီလား”

“ ဟုတ်ကဲ့မေမေ….အခု ဆွမ်းတော်ကပ်ဖို့ ဆန်ဆေးနေတာ”

“ ဪ…..အေး….အေး…..ညက ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်တယ်မလား”

ဒေါ်တင်မူက သဘောရိုးဖြင့် မေးလိုက်သော်လည်း မြ စိတ်ထဲရယ်ချင်သွားသည်။ မအိပ်ရဘူး အမေ။ အမေ့ သားမက် သမီးကို လိုးတာ သမီးရဲ့ မိန်းမကိုယ် ကျိန်းစပ်နေရော အမေရေ။ ပြီးတော့ လင်ယူရင် ဒီလိုမျိုး ညတိုင်း အလိုးခံရတော့မယ်မှန်း သမီး မသိခဲ့ဘူး အမေရေ ဟု စိတ်ထဲကနေ ပြောလိုက်မိသည်။

အပြင်ပန်းတွင်တော့

“ ဟုတ်ကဲ့….အိပ်ပျော်ပါတယ်”

“ အေးကွယ်…..မေမေတော့ ငါ့သမီးလေးနဲ့ မနေ့ညကမှ စပြီ ခွဲအိပ်ဖူးတော့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပါဘူးကွယ်။ ဒါပေမဲ့ မေမေ အဆင်ပြေပါတယ်။ တရားလေးမှတ်၊ ဝင်လေထွက်လေးလေး ရှူရင်း မှတ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ ငါ့သမီးလေး အိမ်ထောင်ရက်သား ကောင်းကောင်းကျသွားတော့ မေမေအဆင်ပြေပါတယ်။ ဒါနဲ့ မောင်သတိုးက သမီးကို ဂရုစိုက်တယ် မလား”

“ ဟုတ်ကဲ့….အစ်ကိုက သမီးကို ဂရုစိုက်ပါတယ် မေမေ”

“ အေးကွယ်….မိန်းမတစ်ယောက်က စီးပွါးရှာတော်နေရုံနဲ့ မပြီးဘူး။ လင်ယောကျ်ားအချစ်ခံရအောင် နေတတ်ဖို့လည်း လိုသေးတယ်။ ပြီးတော့ မြေးလေးက သမီးနဲ့ဆို အဒေါ်နဲ့ တူအပြင်၊ အခုဆို အမေရာထူးပါ ရောက်လာတော့ သေချာပိုပြီး ဂရုစိုက်လိုက်အုံး။ ကလေးက လူပျိုပေါက်အရွယ်ဆိုတော့ ဂျစ်ကန်ကန်လေး ဖြစ်လာတာ”

“ ဟုတ်ကဲ့”

မနက် ဝေသီဝေလင်းကြီးမှ ဒေါ်တင်မူ ကိုယ့်သမီးကို တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ် ပြောဆိုဆုံးမနေရှာပြီ။ ကိုယ့်သမီးဆိုပေမဲ့ အခုက တပါးသူမိန်းမ ဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ ဆိုင်သာဆိုင်တော့သည်။ မပိုင်တော့ပါ။

“ ဪ…ဒါနဲ့ သမီးတို့ Honeymoon ထွက်ကြအုံးမှာဆို”

“ ဒါကလေ အစ်ကိုနဲ့သမီး တိုင်ပင်နေတုံးပဲ”

“ သမီးတို့ သွားချင်သွားနော်။ အမေတို့ကို နောက်ဆံမတင်းနဲ့။ မြေးလေနဲ့ မေမေက အိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့လည်း ရတယ်။ အမေဆန္ဒအရတော့ သွားစေချင်တယ်။ ခရီးထွက်မှ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက်ပိုသိတာပေါ့”

“ ဟုတ်….သမီး အစ်ကိုနဲ့ တိုင်ပင်လိုက်ပါအုံးမယ်”

“ မောင်သတိုးရေ…အိပ်နေတုံးလား”

“ ဟုတ်ကဲ့…..အစ်ကို အိပ်နေတုံး”

“ အေးကွယ်….သူ့ခမျာလည်း ပင်ပန်းရှာတယ်ဆိုတော့”

မြ ထပ်ရယ်ချင်သွားသည်။ အေးလေ။ ညက လူကို လုပ်သတ်ထားတာ။ အခုမောပြီး အိပ်နေမှာပေါ့။

“ သူ့ခမျာ….ဟိုအလုပ်ကထွက်ပြီး ရေကူးကန်ဆောက်ဖို့ မြေနေရာရှာရ၊ ဆောက်ရ၊ ပြီးတော့ မင်္ဂလာပွဲပြင်ဆင်ရနဲ့

ဒေါ်တင်မူက စိတ်ထဲရှိတဲ့ အတိုင်းပြောလိုက်သည်။ ဟုတ်သည်။ သတိုးက မြနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးကတည်းက သင်တန်းပြဆရာအနေမှ ထွက်လိုက်ကာ ကိုယ်ပိုင်ရေကူးရုံဆောက်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ဒေါ်တင်မူပါ (၃)ချိုး(၁)ချိုးလောက် ပိုက်ဆံစိုက်ထည့်ပေးထားသည်။

ထို့ကြောင့် သတိုးက မြနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ သဘောတူကတည်း ပက်သက်ခဲ့ဖူးသည့် မူယာနှင့် အဆက်အသွယ်လုံးဝမရှိတော့။ ဇာတ်လမ်းက အစရှာ၍မရလောက်အောင် တိခနဲ့ ပြတ်ထွက်သွားသည်။

နောက်ကွယ်ကနေ ဒေါ်တင်မူလည်း သတိုးနှင့်မူယာ အဆက်အသွယ်ရှိမရှိ ထပ်စုံစမ်းရသေးသည်။ မရှိတော့ဟု သေချာတော့မှ ဟင်းခနဲ့ သက်ပြင်းချနိုင်သည်။ ယောကျ်ားသားတွေဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။ အိုင်တွေ့ရင် ခြေဆေးတတ်တာချည်းပဲ။ ထိန်းနိုင်မှ တော်ကာကျတာ။

တော်ပါသေးတယ်။ ဇာတ်လမ်းရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်တွေ ထပ်မဖြစ်လာခဲ့ ဒေါ်တင်မူ နောက်ကွယ်ကနေ အချိန်မှီ ဘရိတ်အုပ်နိုင်ခဲ့၍သာ။ မဟုတ်ရင် အကုန်ရှုပ်ကုန်လိမ့်မည်။ ဒီကိစ္စတွေကို မြအား လုံးဝအသိမပေး။ အသိပေးလိုက်ပါက မလိုလားအပ်သည့် ပြဿနာတွေ ထပ်ဖြစ်လာမှာ မလိုလား။

ထို့ကြောင့် အရိပ်အခြေကြည့်ကာ ဒီကိစ္စကို ဒီမှာတင်ပြည့်ဖုံးကားချနိုင်ခဲ့လေပြီ။ မြလည်း မေမေနဲ့အတူ အကုန်ပြင်ဆင်ပေးပြီးတော့ ရေချိုးရန် အခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။ ရေမျိုးချိုး အလှပြင်ပြီးတော့ သတိုး နှိုးလာတော့သည်။ မြ မှန်တင်ခုံပေါ်ရှိ မှန်ထဲကနေ လင်တော်မောင်က နောက်ကနေ မိမိကို ကြည့်နေမှန်းသိသည်။

ဒီလိုကြီး ကြည့်နေတော့ မြလည်း ဆက်မလုပ်တတ်တော့ပေ။

“ Morning မြကလေး”

“ Morning အစ်ကို”

မြမှာ ဆက်ပြောရန် စကားမရှိ။

ထို့ကြောင့် ခပ်သွက်သွက်အလှပြင်လိုက်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှ လစ်ထွက်ရန် ဟန်ပြင်သည်။

“ ဖတ်”

ထွက်ပြေးနေသည့် မြလက်ကို ဆွဲဖမ်းလိုက်တော့ မြ အရှိန်နှင့် ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျက်ကြီး ဖြစ်သွားသည်။

“ ကိုကို”

သတိုးမွှေးကြိုင်လန်းဆန်းနေသည့် ဇနီးသည်အား သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ မနက်စောစောမှာ သူ့မိန်းမအသစ်စက်စက်လေးက လှပသင်းကြိုင်နေလေသည်။ ခဏကြာ ဗြူတီပါလာသွားတော့မှာဆိုတော့ Navyပြာ ဘလောက်ဝတ်စုံလေးကိုမှ ကော်လာခပ်ကြီးကြီးနှင့် အသားရောင် ဒူးဖုံးစကတ်အကြပ်လေး ဝတ်ဆင်ပြင်ဆင်ထားလေသည်။

သတိုးက မိမိရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေသော မြလည်တိုင်လေးပေါ် အနမ်းခြွေချသည်။

“ မွ…….မွ…….မွ….မွ”

“ ခစ်…..ခစ်….ခစ်…ခစ်….ယားတယ်…ယားတယ်…ကိုကိုရဲ့”

သတိုးရဲ့လက်တွေက မြရင်သားတွေဆီ ကျူးကျော်လာသည်။ မြလည်း ကိုယ့်ယောကျ်ား အချစ်စမ်းနေမှုကို  သဘောပေါက်သည်။

“ ကိုကိုနော်…..တော်ပြီကွာ…….အင်္ကျီကြေသွားအုံးမယ်……….မေမေတို့ မနက်စာစားဖို့ အပြင်မှာစောင့်နေပြီ…..…လိမ္မာတယ်နော်…..နော်…..နော်”

“ ဒါဆို အာဘွားပေး….အာဘွားပေးမှ လွှတ်မယ်”

သတိုးပါး တစ်ချက်ထိုးပေးလိုက်သည်။ အနမ်းပေးပါဟု ဆိုလိုသည့်သဘောပင်။

“ ရော့…….မွ….မွ….ကျေနပ်ပြီလား……ကိုယ်တော်ချောရေ”

“ အင်း…..နောက်ပါးတစ်ဖက်ကိုရော”

“ တော်ပြီကွာ……သွား….ရေထချိုးတော့…..မျက်နှာတောင် မသစ်ရသေးဘဲနဲ့”

“ ရေချိုးစေချင်ရင် အာဘွားပေး”

မရမကကို ကလေးဆိုးကြီးလိုနှယ် ဂျီကျနေလေသည်။ အစ်ကို့ကို မြ စိတ်ထဲ ဒီလိုကြီး မိန်းမအပေါ် ချွဲတတ်လိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့ပါ။ အခုတော့ မြအပေါ် သူ့အချစ်တွေကို ဖော်ပြတော့ မြလည်း စိတ်ထဲမယ် နွေးထွေးလုံခြုံမှုကို ခံစားရသည်။

“ မွ….မွ…ကဲ….ထတော…ထတော့”

“ ဒါနဲ့…လာအုံး…မြကလေးကို ကိုကို ပြစရာရှိတယ်”

မြလက်ကိုဆွဲပြီး သတိုး အဝတ်ဗီဒိုထဲက အံဝှက်တစ်ခုကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ အနီရောင်ဘူးကြီး တစ်ဘူးနှင့် ဘူးသေးတစ်ဘူး တွေ့သည်။ ဘူးကြီးထဲတွင် လည်ဆွဲဘယက်(၅)ကုံးတောင်ရှိ၏။

အောက်ဆုံးမှာ အစ်ကို မြကို မူးမူးရူးရူးနှင့် ဆွဲလားရမ်းလား လုပ်တုံးက မြဆွဲကြိုးမျှင်မျှင်ပါ တွေ့သည်။ တခြားက ကျောက်မျက်ရတနာဘယက်ကြီးတွေ မြ စိတ်မဝင်စား။ သတိုးဆီကျန်ခဲ့သည့် မြ၏ အမှတ်တရဆွဲကြိုးလေးကို ပြန်တွေ့တော့ မြပျော်သွား၏။

“ ဒါကလေ မြရဲ့ အစ်မ ကေသရီ ပစ္စည်းတွေ။ အခု မြကလေးက ကိုကို့မိန်းမဖြစ်သွားတော့ ဒါတွေအကုန်လုံးက မြကဘေးဟာပဲ။ မြ အစ်မလည်း ကိုကို အခုလို ဒီဟာတွေပေးတဲ့ အပေါ် တမလွန်ကနေ လှမ်းမြင်ရင် ကျေနပ်မှာပါပဲ”

“ ကိုကိုရယ်”

သတိုးက ကေသရီတွင် ဘာပစ္စည်းတွေကျန်ခဲ့သည်ကိုပင် စိတ်မဝင်စား။ ဗီဒိုရှင်းကမှ ကေသရီ၏ လက်ဝတ်လက်စားတွေ တွေ့ရသည်။ ခေတ်ကာလ တန်းဖိုးအရ မနည်းလောက်ဘူးဟု သိသည်။

ထို့ကြောင့် ထိုပစ္စည်းတွေကို မြနှင့် သားအတွက် အညီအမျှ ခွဲဝေပေးလိုက်တော့သည်။ သတိုးအတွက် ထိုပစ္စည်းတွေကို မက်မက်မောမော သိပ်မဖြစ်လှ။ မြက သူမ၏ အခုမှပြန်တွေ့သည့် ဆွဲကြိုးလေးကို ယူထုတ်လိုက်ရင်း…

“ ကိုကို….ဒါ ဘယ်သူ့ပစ္စည်းလို့ထင်လဲ”

“ ဟင့်အင်း…ကိုကိုမှ မသိတာ”

“ ဒါက မြ ဆွဲကြိုးလေးရှင့်”

“ ဟောဗျာ….ဒီထဲကို မြကလေးဟာ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ရောက်နေတာတုံး”

“ ကိုကို မှတ်မိလား…ကိုကို အရက်တွေ သောက်ပြီး လူမှန်းမသိ၊ သူမှန်းမသိမသိ မူးလာတဲ့ ညကလေ။ ကိုကို့ကို မြက အခန်းထဲ ပြန်ပို့ပေးရင်း ကျန်ခဲ့တာ”

မြကို အရက်မူးမူးနှင့် အချစ်ဆိပ်တက်အောင် လုပ်ခဲ့သည်ကိုတော့ မြ ဖွင့်မပြောတော့။

“ ဟုတ်လား……အင်း…နည်းနည်းတော့ မှတ်မိလာသလားလို့….နိုးလာတော့ ဆွဲကြိုးက အိပ်ယာပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့တာလေ…..ဒါကို ကေသရီဟာလို့ပဲ ထင်လိုက်တာ”

“ ဒါ မြဟာ…ကိုကိုရဲ့”

“ အခုမှ ဥစ္စာအရင်းအမှန် ပေါ်လာတော့တာ…လာ…ကိုကို ဆွဲပေးမယ်”

မြ ၏ ပျောက်ဆုံးနေသော ဆွဲကြိုးမျှင်မျှင်လေးကို မြလည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးပေါ် ဆွဲပေးလိုက်သည်။

“ မြ ပွဲတွေရှိရင် ယူဝတ်နော်…ကိုကို့ကို ခွင့်တောင်မနေနဲ့….ဒါတွေအကုန်လုံးက မြကလေးပိုင်တာပဲ”

မြ ကိုယ်တိုင်က ဥစ္စာပစ္စည်းမက်မောတဲ့သူ မဟုတ်ပါ။ ထို့ကြောင့် အတွင်းရတနာတွေက ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်တောက်ပနေပေမဲ့ မြတွင် လိုချင်စိတ်မရှိလှ။ မိမိကို အပ်နှင်းသော လင်ယောကျ်ားကိုတော့ ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ မမပစ္စည်းတွေကို အရာမယွင်းအောင် သေချာထိန်းသိမ်းပေးပါမည်။

“ ဪ…..ကိုကိုတို့ ဟန်နီးမွန်းထွက်ကြအုံးမှာမလား”

“ မြလည်း ပြောမလို့….မေမေက မေးနေတယ်…မြတို့ ဘယ်နေ့ ဟန်နီးမွန်းသွားကြမလားတဲ့”

“ ကိုကိုရဲ့ ရေကူးကန်က နောက်တစ်ပတ်ဆို အကုန်ပြီးပြီ….မြ ဖက်ကရော ဘယ်နေ့အားလဲ”

“ မြက ဘယ်နေ့ဖြစ်ဖြစ် အဆင်ပြေတယ်…ကိုကို သွားချင်တဲ့နေ့သာသွား”

“ ကိုကိုက အခုတောင်သွားချင်တာ…အဟတ်…ဟတ်…ဟန်းနီးမွန်းသွားတယ်ဆိုတာ သွားမဲ့နေရာထက် အတူတူရှိနေဖို့သာ လိုတာလေ”

“ ခစ်….ခစ်….ဟုတ်တာပေါ့”

“ အခုတော့ နီးနီးနားနား ပုဂံဖက်သွားမလား၊ ကမ်းခြေတွေဖက်သွားမလား ……သင်္ကြန်လောက်ဆို ထိုင်းဖြစ်ဖြစ်၊ စင်ကာပူဖြစ်ဖြစ်သွားမယ်လေ”

“ အင်း….ကောင်းသားပဲ”

“ ကိုကိုကတော့ ဘယ်နေရာသွားသွား သိပ်မထူးပါဘူး။ ကမ်းခြေရောက်ရင်လည်း ရေကူးဖို့မှမဟုတ်တာ”

“ ဟောတော့…..ကမ်းခြေရောက်ပြီးမှ ရေမကူးရင် ကိုကိုက ဘာလုပ်မှာတုန်း”

“ အင်း….”

သံရှည်ဆွဲကာ ဆက်မပြောဘဲ ရပ်လိုက်သည်။ မြလည်း အစ်ကို့မျက်နှာကြည့်လိုက်တော့ ညစ်ကျယ်ကျယ်ဖြင့် ပြုံးနေ၏။ မြသိလိုက်ပြီ။ ဒက်ခနဲ့ အလင်းပွင့်သွားပြီ။

“ လူဆိုးကြီး…….အမြဲတမ်းဒါပဲ တွေးနေတာပဲ”

“ အဟတ်….ဟတ်”

အစ်ကို့ကို တွန်းဖယ်ကာ အခန်းအပြင်ဖက်သို့ ပြေးထွက်လာခဲ့တော့သည်။ ညားကာစ လင်မယားအတွက် အရာရာက ချိုမြိန်နေသည်။ လှပနေသည်။ သင်းပျံ့နေ၏။ အချစ်၏ မှော်အစွမ်းလို့ ဆိုလျှင် မမှားပေ။

......................................................................................................

အခန်း (၄၀)

ဒီဇင်ဘာလ၊ ၂၀၁၉ ခုနစ်

ဒီနေ့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး လန်းဆန်းနေကြသည်။ မနက်ဖြန်မနက် သူတို့ ဟန်းနီးမွန်းထွက်ရန် ပြင်ဆင်နေကြသည်။ အစကတော့ ကမ်းခြေသွားရန် စိတ်ကူးရှိပေမဲ့ နောက်ဆုံးကျ ထူးထူးတန်းတန်းလေးနဲ့ အမှတ်တရရှိအောင် လူတွေ သိပ်သွားလေ့မရှိသည့်နေရာကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။

ထိုနေရာက ပဲခူးရိုးမထဲမှာဖွင့်ထားသည့် Eco Resort ကိုပင်။ မသွားခင် တစ်ရက်မှာ လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ရန်ခြမ်းရန် Easy mart ဆီ နှစ်ယောက်သား ရောက်နေကြသည်။

“ 🎶🎶🎶 နာရီသံတွေ ဆူညံလို့နေ

ရင်ခုန်သံတွေ မြန်တယ် အချစ်ရေ

ငိုချင်ပါတယ် မျှော်လင့်ခြင်းတွေ

တို့တစ်တွေ ဒီအချိန်ဟာ နောက်ဆုံးလား 🎶🎶🎶”

ထူးအိမ်သင်သီချင်းက Mart ထဲ ပျံ့လွင့်လွင့်။ မြက အရှေ့ကနေ လိုအက်တာတွေ ဝယ်ထည့်နေသည်။

“ မြတို့ ခရီးသွားတုန်း မေမေနဲ့ သီဟအတွက် လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ခဲ့ရအုံးမယ်”

“ မြကလေး သဘော”

သတိုးက ဈေးခြင်းတွန်းလှည်းနဲ့ မြနောက်နေ တကောက်ကောက်လိုက်နေသည်။

“ ဒါလေးရော….ဒါလေးရော။ ကိုကို Coca Cola သောက်မလား။ Pepsi သောက်မလား”

“ Cola ပဲ သောက်မယ်”

“ အင်း”

နှစ်ယောက်သား မေးလိုက်၊ ပြောလိုက်နှင့် လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ခြမ်းနေကြသည်။ မူယာလည်း ဒီနေ့ အိမ်အတွက်လိုအပ်တာတွေ ရှိနေသဖြင့် တိုလီမိုစလေးတွေ လာဝယ်သည်။ ဈေးဝယ်နေတုန်း သတိုးဟု ထင်ရသည့် အရိပ်အယောင်ကို လှမ်းမြင်လိုက်ရသလို။ ရင်ထဲ သိမ့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားသည်။ သေချာအောင် နောက်ကနေ လိုက်ကြည့်ပြီး ခေါ်လိုက်သည်။

“ မောင်”

သတိုးက ကိုယ့်အာရုံနဲ့ ကိုယ် မကြားမိ။ သို့သော် နောက်ကနေ တစ်ယောက်ယောက်က စိုက်ကြည့်ပြီး ခေါ်သံလိုလိုကြားလိုက်ရသဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟင်……မ……မမူယာ”

မူယာဆိုသည့် အမျိုးသမီးက သတိုးအာရုံထဲ မရှိသည်မှာ ကြာလှပြီ။ မြနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ပြင်ဆင်နေသည့် စပ်ကြား မူယာ သတိုးဆီ မက်ဆေ့ချ်တွေ ပို့သေးသည်။ သတိုးလည်း ဇယားမရှုပ်ချင်တော့သဖြင့် ဖုန်းနံပါတ်ကိုပါ တစ်ပါတည်း block ထားလိုက်တော့ အဆက်အသွယ်က လုံးဝမရှိသလောက် ဖြစ်သွားသည်။

“ မောင်……”

မူယာက တမ်းတမ်းတတမျက်နှာဖြင့် သတိုးကို ခေါ်နေစဉ် သတိုးနံဘေးမှာ ခပ်သွယ်သွယ်၊ လှလှအမျိုးသမီး တစ်ဦးက သတိုးလက်မောင်းကို ဆွဲဖက်လိုက်သည်။

“ ကိုကို”

“ ဟင်”

မူယာလည်း ကြောင်သွားသည်။ ထိုမိန်းကလေးက ဘယ်သူလဲ။ ကိုကိုလွင် ဒီမြို့ကို ပြန်ရောက်ကတည်းက မူယာခြေငြိမ်သလို ရှိနေသေးသော်လည်း သင်္ဘောပြန်တက်သွားကတည်းက မူယာ သတိုးကို ပြန်ဆက်သွယ်ရှာသည်။

သို့သော် အဆက်အသွယ်မရ။ ရေကူးရုံဆီ သွားပြန်တော့လည်း ဆရာသတိုး အလုပ်ထွက်သွားပြီ ဟု ပြောသည်။

လွမ်းသည်။ သိပ်ကို လွမ်းမိသည်။ သတိုး၏ အပြုအစုတွေကို မူယာတမ်းတမိသည်။ အနမ်းတွေကိုလည်း တမ်းတမိသည်။ သူ့ကိုယ်နံ့လေးကိုလည်း သတိရသည်။ လိုးပွဲကြီးဆင်နွှဲနေလျှင် မာန်ဟုန်သွင်းကာ အားမာန်အပြည့်ဖြစ်နေသည့် ထို မျက်နှာချောချောလေးကိုလည်း ထပ်တွေ့ချင်မိသည်။ လိုးပွဲကြီးဆင်နွှဲနေလျှင် မာန်ဟုန်သွင်းကာ အားမာန်အပြည့်ဖြစ်နေသည့် ထို မျက်နှာချောချောလေးကိုလည်း ပင်သက်ခဲ့ဖူးသမျှက အပေါ်ယံလေးမဟုတ်ဘဲ ထဲထဲဝင်ဝင်။

သို့သော် ရုတ်တရက်ကြီး အဆက်အသွယ်မရသလို ဖြစ်သွားတော့ မူယာလည်း ဖဲဝိုင်းဆီ အာရုံလည်သွားပြန်သည်။ ဖဲဝိုင်းက အဖော်တွေက ကိုကိုလွင်ရောက်နေလို့ မူယာ ဖဲဝိုင်းအလာကျဲသည်ဟု သာ ထင်ကြသည်။

သို့သော် ကိုကိုလွင် မရောက်ခင်ကတည်းက မူယာနဲ့ သတိုးက အမြဲတမ်း လိုးနေကြတော့ ဖဲဝိုင်းဆီအာရုံရယ်မရောက်။ လပေါင်းများစွာကြာတော့ စိတ်က အနည်ထိုင်သလို ဖြစ်သွားပေမဲ့ ပြန်တွေ့လိုက်သည့်အခါကြပြန်တော့လည်း စိတ်တွေက လှုပ်လှုပ်ခတ်ခတ်ဖြစ်ပြန်၏။

သို့သော် သတိုးနံဘေးနား သူစိမ်းမိန်းကလေးတဟ်ယောက်ရှိနှင့်နေပြီပဲ။ သတိုးက ဘေးနားက မြ မရိပ်မိအောင် သူကပဲ စပြောလိုက်သည်။

“ မမူယာ…..မတွေ့ရတာကြာပြီနော်”

“ မ…….မ”

မောင်လို့ ယောင်ယမ်းမခေါ်မိအောင် အချိန်မီ ဘရိတ်အုပ်လိုက်ရသည်။

“ ဟုတ်ပ….ဆရာရယ်…..မူယာကလေ နောက်ကနေ ဆရာလား ဟုတ်မဟုတ် ကြည့်နေတာ။ အခုတော့ ဆရာမှန်း သေချာသွားပြီပေါ့”

“ ဪ…မေ့မလို့….မမူယာကို ကျနော် မိတ်ဆက်ပေးရအုံးမယ်….မမူယာ…ဒါ ကျနော့ မိန်းမလေ……မြစန်းရီတဲ့…ကျနော်တို့ လက်ထပ်ထားတာ မကြာသေးဘူး”

“ ဆရာကလည်း လက်ထပ်သွားတာ မူယာတို့ကိုလည်း မဖိတ်ဘူး”

“ လက်ထပ်ပွဲက မိသားစုဝင်တွေချည်းနဲ့ အကျဉ်းရုံလေးပဲ လုပ်လိုက်လို့ပါ မမူယာရယ်။ မြ…ဒါက ကိုယ့်သင်တန်းမှာ တက်ဖူးတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်လေ။ ဒေါ်မူယာတဲ့”

“ ညီမက လှတယ်နော်”

မူယာက အရင် မြကို ဝင်ပြောသည်။

“ အစ်မလည်း လှပါတယ်။ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်နော် အစ်မ”

“ အေးကွယ်……အစ်မလည်း ဝမ်းသာပါတယ်”

ဟင့်အင်း။ ဝမ်းမသာပါဘူး။ ဒီလိုမျိုး မောင့်နံဘေးမှာ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ တွဲမြင်ရတာ မူယာအတွက် အဆင်မပြေပါဘူး။

“ မြတို့က မနက်ဖြန် ဟန်နီးမွန်းထွက်မလို့လေ။ ဒါကြောင့် နည်းနည်းပါးပါးလိုအပ်တာလေးတွေ လာဝယ်တာ အစ်မရဲ့”

ဟန်နီးမွန်းတဲ့။ မကြိုက်ပါဘူး။ ဒီကောင်မကတော့ မောင်ရဲ့ အချစ်တွေအောက် သာယာနေတဲ့ပုံပဲ။ ပါးလေးတွေတောင် ရဲလို့။ တော်တော်လေး အိမ်ထောင်ရေးသုခတွေ ရနေမှာပေါ့။ မိမိရဖူးခဲ့တဲ့ သာယာမှုတွေ အခုကျတော့ ဒီကောင်မလေး ရနေပြီပေါ့။

“ အေး….အေး….ကောင်းတာပေါ့ကွယ်…..ဒါဆို အစ်မသွားပြီနော်။ အိမ်မှာ ကလေးတစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့လို့”

“ ဟုတ်….ဟုတ်…အစ်မ”

မြလည်း ဒီအမျိုးသမီးပုံစံ ကြိုက်လှချည်ရဲ့ မဟုတ်။ အသက်ကြီးမဲ့ပုံရှိပေမဲ့ တော်တော်လေး ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နေတတ်သည့်ပုံ။ အထူးသဖြင့် အစ်ကိုကို့ ကြည့်တဲ့မျက်လုံးတွေက မရိုးသားမှန်း မိန်းမအချင်းချင်း ခန့်မှန်းလို့နေသည်။ သတိုးလည်း မူယာပါးစပ်က တစ်ခုခု ပြောထုတ်မှာ ကြောက်နေမိသည်။

ဟင်း။

မူယာထွက်သွားမှ သက်ပြင်းခိုးရှိုက်မိသည်။

“ ဒီအစ်မက လှတယ်နော်…ကိုကို…..ကိုကိုနဲ့ ဒီအစ်မ ဇာတ်လမ်းရှိခဲ့တာလား”

“ ဟာဗျာ….မြကတော့ ပေါက်တတ်ကရတွေ ပြောနေတာပဲ…..ကိုယ်နဲ့ မူယာက ဆရာ၊ တပည့်ဆက်ဆံရေးပဲ ရှိတာပါ”

သတိုးဗြောင်လိမ်လိုက်သည်။ ပူပူနွေးနွေး အိမ်ထောင်ကျကာစမှာ ဒီဟာကြောင့် တလျှောက်လုံး ယှစ်နွယ်ပါလာရှုပ်ထွေးနေမှာ မလိုလား။ ထို့ကြောင့် ခပ်တည်တည်နဲ့ ဗြောင်လိမ်ပစ်လိုက်သည်။

“ ကိုကိုနော်…..ဒီမှာ မိန်းမတစ်ယောက်လုံးရှိနေပြီနော်……ရုတ်ရုတ်ရုတ်ရုတ်လုပ်ဖို့တော့ မစဉ်းစားနဲ့နော်”

“ ဟော….ကောင်မလေးတစ်ယောက် မနာလိုဖြစ်နေပါတယ်ဗျို့”

“ ဟင့်အင်း….မနာလို မဖြစ်ပါဘူး”

နှုတ်ခမ်းလေးထော်ကာဖြင့် စူပူပ်ပုပ်မျက်နှာပေးနှင့် မနာလို မဖြစ်နေပါဟု ဗြောင်ငြင်းသေးသည်။ သတိုးလည်း ထို စူပုတ်ပုတ်လေးအား ချစ်တဲ့စိတ်တွေ ပိုပိုတိုးလာသည်။

“ ဟိုအစ်မကို စိတ်မချရင်လည်း လိုက်သွားလေ။ မြကို ထားခဲ့လိုက်….ရတယ်”

“ အဲလိုလုပ်စရာလားဗျာ…….အဲလိုတော့မလုပ်ဘူး …….ဟိုဟာတော့ လုပ်မယ်နော်”

“ ဘာကိုလဲ”

“ ချစ်မယ်လေ”

“ တော်ပါ……ခစ်….ခစ်”

အခုမှ မြ မျက်နှာက ရယ်ရယ်မောမောပြန်ဖြစ်လာသည်။ သတိုးလည်း စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းပစ်လိုက်ရသည်။

“ 🎶🎶🎶 ငိုရင် ပုလဲ၊ ရယ်ရင် ရွဲ

အရာရာ အားလုံးပြည့်စုံတယ်……အချစ်နဲ့

အခြေအနေမဲ့…ရွှေငွေမဲ့

အရာရာ အားလုံး ဆုံရှူံးနေတယ်

တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝ

ဒါဟာနောက်ဆုံးပဲ…အချစ်ကလေးရေ

ဒါဟာနောက်ဆုံးပဲ 🎶🎶🎶”

သီချင်းသံက မူယာစိတ်ကို ပိုကျိုးကြေစေသလို။ ပြန်တွေ့ရလို့ ပျော်မိတဲ့ တစ်ခဏလေးက တစ်ဖန်ပြန်ပြီး ပြိုလဲပျက်စီးသွားလေပြီ။ သတိုးလည်း အိမ်ထောင်လျက်သားကျနေပြီဆိုတော့ မူယာပြန်ဆက်သွယ်ဖို့ မကြိုးစားတော့ပါ။ မိန်းကလေးချင်း ကိုယ်ချင်းစာပါသည်။ အစကတည်းက မပိုင်ဆိုင်မှန်း သိပေမဲ့လည်း တကယ်တမ်းကျ တစ်ခြားလက်ထဲ ပိုင်ဆိုင်သွားမှန်းသိလိုက်ရပြန်တော့ ပြိုကျသွားသည့် စိတ်ဓာတ်က တစ်စစီ။

ကိုယ့်အပိုင်မဟုတ်တဲ့မင်း။ အခု တစ်ပါးသူလက်ထဲ ပျော်နေပါစေလို့ ကိုယ်ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ကောင်းကောင်းနေရစ်ခဲ့ပါ……မောင်။

အစကတည်းက ပေါင်းဖက်ဖို့ မဖြစ်နိုင်မှန်း သိသားပြီးသာပါ။ ဒါပေမဲ့ တဒင်္ဂလေးဖြစ်ဖြစ် လက်ဝယ်ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရလို့လည်း ကျေနပ်ပါတယ်။ အခုတော့ တွယ်ရစ်မိခဲ့လေခြင်းအား ဥပေက္ခာမြစ်ထဲ မျောပစ်လိုက်ပါပြီ။ အမြဲတမ်းတော့ အမှတ်ရနေမှာပါ…..မောင်။

.....................................................................................................

အခန်း (၄၁)

“ 🎶🎶🎶အတူတူဆိုရင်…..ပန်းခင်းတဲ့ လမ်းတွေနဲ့ ဘဝမှာ

အတူတူဆိုရင်…..လှိုင်းကြမ်းလည်း ဖြတ်ကျော်ဖို့ မကြောက်ပါ

အတူတူဆိုရင်…..ဒုက္ခရဲ့ ဘဝပင်လယ်ထဲ စီးမျောကြမှာ

အားသစ်များ ဖန်ဆင်း…..တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်ခြင်း

တို့နှစ်ယောက် ကိုးကွယ်တဲ့ ချစ်ခြင်း🎶🎶🎶”

ခပ်ဩဩ ဝိုင်းဝိုင်းအသံနှင့် ခပ်ရှရှ မဒီ အသံက ကားထဲရှိ soundbox မှာတစ်ဆင့် သတိုးနဲ့ မြတို့ဆီ သာယာစွာ ပျံ့လွင့်သည်။ သတိုးက Toyota Probox ကားလေးနဲ့ ပဲခူးရိုးမဆီ မောင်းဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သတိုးတို့နယ်မြို့လေးမှ ပဲခူးရိုးမဆီသို့ ကားမောင်းထွက်လာသည်မှာ အခုဆို (၃)နာရီကျော်ကျော်လောက်ရှိပြီ။

နောက်ထပ်တစ်နာရီလောက်ဆက်မောင်းလျှင် ရောက်မည်ဟုပြော၏။ သီချင်းသံကြား သတိုးရော၊ မြပါ လိုက်ပါညည်းဆိုနေကြသည်။

သတိုးကတော့ ခရီးသွားမည်ဆိုသဖြင့် အစိမ်းရင့်ရောင် Polo ရှပ်နှင့် ဂျင်းဘောင်ဘီ မှိုတက်ကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး နေကာမျက်မှန်ပါ တပ်ထားတော့ ကြည်လင်သန့်ရှင်းနေသည်။ ဘေးမှာထိုင်နေသည့် မြလည်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးပင် ဝတ်ဆင်ထားသည်။

ချီဖွန်အသားပျော့ပျော့၊ မိတ်ကပ်ရောင် နောက်ခံပေါ် အညိုရောင်ပန်းပွင့်ကြီးတွေ ဆွဲထားသည့် လည်ထောင်အပိတ်၊ လက်ရှည်နှင့် Chino pant ကွာတား အညိုရောင် လေးကို ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် မြလည်း လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေသည်။

မြက သီချင်းလေးဆိုလိုက်၊ ပျင်းလာရင် ကားခုံပေါ်လှဲအိပ်လိုက်နှင့် ဇိမ်ကျလွန်းနေသည်။ သတိုးလည်း စိတ်ပြေလက်ပျောက် ခရီးမထွက်ရသည်မှာ ကြာလှပြီ။ အထူးသဖြင့် ချစ်ရသောသူတွေနှင့် သွားရသည့် ခရီးဆိုပြီး မရှိသလောက်ပင်။ အလုပ်ကိစ္စနှင့် သွားရတာများသည်။

အခုတော့ မိန်းမအသစ်စက်စက်နှင့် ခရီးထွက်ရသည်မှာ ဘယ်လောက်တောင် ပျော်စရာကောင်းနေသလဲဆိုတာ စကားနဲ့တောင် အတိအကျ မဖော်ပြတတ်တော့။ မြနှင့် လက်ထပ်ပြီးကတည်းက အိမ်မှာပဲဆိုတော့ သိပ်မလွတ်လပ်။ 

အိမ်မှာ အမေ ဒေါ်တင်မူလည်း ရှိသည်။ သား သီဟအောင်လည်း ရှိသည်။ မြနှင့် ပွေ့လိုက်ဖက်လိုက်၊ ကျီစယ်လိုက် လုပ်ချင်သော်လည်း တစ်ခါတစ်လေကျ အရိပ်အကဲကြည့်ရသေးသည်။ အထူးသဖြင့် လူပျိုပေါက်လေး သီဟအောင်ရှေ့ ပိုဆင်ခြင်ရသည်။

ထို့ကြောင့် မိမိတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်က အိပ်ခန်းထဲမှသာ အားပါးတရချစ်ကြသော်လည်း အခန်းအပြင်ရောက်လျှင် ခပ်တည်တည်နဲ့သာ နေကြရသည်။

အခုတော့ ဟန်နီးမွန်းခရီး (၅)ရက်လောက်ထွက်မည်ဆိုတော့ ဒီအတိုင်းက စိတ်တိုင်းကျ ချစ်တင်းနှောနိုင်မည့် အခွင့်အရေးပင်။ မနက်အိပ်ယာက မထဘဲ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး ကုတင်ပေါ်မှာ လိုးနေကြရင်လည်း ဘယ်သူမျက်နှာမှ ကြည့်စရာမလို။

စိတ်ကူးပေါက်လို့ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး ချစ်မယ်ဆိုရင်လည်း စိတ်ပါသလောက် အားပါးတရချစ်နိုင်သည်။ သင့်တော်၏၊ မသင့်တော်၏။ အဆင်ပြေ၏၊ မပြေ၏ တွေးတောနေစရာမရှိ။ စိတ်ရှိတဲ့အတိုင်း နေလို့ရမည်။ သတိုး ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ် တွေးနေရင်း ကိုယ့်ဘောင်းဘီထဲက ညီတော်မောင်မှာ ထကြွဖုဖောင်းလာသည်။

ဘေးမှာ မြကို ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ မြလည်း ဘေးက ရှူခင်းတွေအပေါ် စိတ်မေော့လွင့်နေဟန်တူသည်။ မြလည်း အခုမှပဲ နားအေးပါးပေး ခရီးထွက်ရတာပင်။ ကျောင်းသူဘဝပြီးကတည်းက မမနဲ့ အလုပ်ပဲလုပ်နေရတော့ ခရီးကြီးသက်သက်ဆိုပြီး မထွက်ဖြစ်။ အမေကိုပြုစုလိုက်၊ တူလေးကို ထိန်းကျောင်းလိုက်နဲ့ ဘဝက ဒီလိုနဲ့ပြီးနေသည်။အခုတော့ လင်တော်မောင် နဲ့ သာသာယာယာခရီးထွင်လာနိုင်ခဲ့ပြီ။ ဆိုင်ကိုလည်း စိတ်ချရတဲ့ညီမလေးနဲ့ ခဏထားပစ်ခဲ့သည်။

အခုတော့ မြင်မြင်သမျှ ပတ်ဝန်းကျင် အစိမ်းရောင် မြကမ္ဗလာခြုံလွှမ်းထားသလို စိမ်းစိုလန်းဆန်းနေလေသည်။

ထိုစဉ်….

“ ကိုကို”

မြက သတိုးကို မျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်သည်။ ဘာကြောင့်လဲဆို သတိုးလက်က မြပေါင်သားတွေကို လာပွတ်စပ်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

“ ကိုကို…..ကားမောင်းရင်းနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ…..သေချာမောင်းအုံး”

“ မြကလေး သိပ်လှနေလို့”

“ ခစ်…..ခစ်”

စကားပြောနေပေမဲ့ သတိုးလက်တွေက အငြိမ်မနေ။ သတိုး လက်ဖမိုးနဲ့ မြ ပေါင်လေးတွေကို ပွတ်ကာသီကာ ပြုလုပ်နေသည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကြားနေရသည်က 

“ ကိုကိုချစ်”။

“ 🎶🎶🎶ကိုကိုချစ်ရေ….ဒီလိုအမြဲ တို့ကတော့ ခေါ်မှာပဲလေ

ထာဝစဉ်အမြဲ မင်းကြိုက်သလိုချစ်မယ်

တို့ကြိုက်သလိုချစ်မယ်…..ချစ်တယ်”

မြက မဟန့်တားပဲ ငြိမ်နေလိုက်တော့ သတိုးက ပိုအဆင့်တက်လာသည်။ ပွတ်သပ်ရုံတင်မက။ ပေါင်သားလေးတွေကိုပါ ဆုပ်နယ်လာသည်။

“ 🎶🎶🎶 ကိုကိုချစ်ရေ…ဟေ…..ကိုကို့ချစ်ရေ

ကိုကိုချစ်ရေ…ဟေး…ကိုကို့ချစ်ရေ 🎶🎶🎶”

သီချင်းသံနဲ့ သတိုးအပြုအမူတွေက ထပ်တူကျနေသည်။

“ ကိုကိုနော်……အရမ်းဆိုးနေတာပဲ”

မြ ပြောရင်းနဲ့ မျက်လုံးက အမှတ်မထင် သတိုးပေါင်ကြားဆီရောက်သွားတော့ ဖုဖောင်းနေသည့် အထုပ်အထည်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဟင်း……ခဏနေရင် ရောက်တော့မှာပဲကို…တကတည်း”

“ ဟင့်အင်း….ကိုကို…..မရတော့ဘူး”

တကယ်တော့ သတိုးက ကားမောင်းနေရင်း မြကို လီးစုပ်စေချင်သည်။ ရုပ်ရှင်တွေကလို ကားလည်းမောင်း၊ လီးလည်း အစုပ်ခံရင်းပေါ့။ သို့သော် မြက လီးနဲ့ အကျွမ်းတဝင်သိပ်မရှိ။ မိမိသာ မြ ကိုယ်ခန္ဓာမှာ မှဲ့ဘယ်နှစ်လုံးရှိသည်အစ သေချာသိနေပြီဖြစ်သော်လည်း မြဖက်ကတော့ သတိုးလီးကို အခုထိ နည်းနည်းလန့်တုန်း။

ထို့ကြောင့် သတိုးလည်း တမင်တကာကို လင်မယားနှစ်ယောက်နားအေးပါးအေးနေရမည့် ဒီနေရာသို့ ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မိန်းမကို လီးချစ်တတ်အောင် သင်ပေးရန်အတွက်ဖြစ်သည်။ ယောကျ်ားလီးဆိုသည်မှာ လန့်စရာမဟုတ်ကြောင်း။ ဆော့ကစားစရာ၊ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုကို ဖြေဖျောက်ရာတွင် အလွန်အသုံးဝင်ကြောင်း မြသိအောင် သတိုးပြောပြပါမည်။

လမ်းမှာက လူသွားလူလာမရှိသလောက်။ သတိုးတို့ကားတစ်စီးမျှသာ။ သတိုး အရိပ်အခြေကြည့်လိုက်တော့ လမ်းဘေးတစ်နေရာသို့ ကားထိုးရပ်လိုက်သည်။ မြလည်း ရုတ်တရက်ကြောင်သွားသည်။

“ ကိုကို…..ကားက ဘာဖြစ်တာလဲ”

“ ကားက ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ လူက ဖြစ်နေတာ”

“ ခလောက်”

သတိုး ပတ်ထားသည့် ကားခါးပတ်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာက မြပါးဆီ မွှေးကြူပစ်လိုက်သည်။

.............................................................................................

အခန်း (၄၂)

“ မွ…..မွ…..ပြွတ်စ်……..ပြွတ်စ်”

“ ကိုကို…..ကားလမ်းမကြီးပေါ်မှာ”

“ ဘာဖြစ်လဲ…..လမ်းပေါ်မှာ ကိုကိုတို့ပဲရှိတာကို…..ဘယ်သူမှ မရှိတာ”

“ ခလောက်”

မြ ပတ်ထားသည့် ခါးပတ်ကိုပါ သတိုးချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ မြရဲ့လည်တိုင်ပါ မွှေးကြူသည်။ နားသယ်စပ်ဆီကို အနမ်းဖွဖွလေးတွေ ခြွေချသည်။ မျက်မှန်ချွတ်ဖို့မေ့တော့ နေကာမျက်မှန်ပါ ကန့်လန့်ကြီးပါလာသည်။ ပြီးမှ သတိရသွားသဖြင့် မျက်မှန်ကို ကားဒတ်ချ်ဘုတ်ပေါ် တင်လိုက်သည်။

“ ဟင့်…….အင့်…..အင့်….ကိုကို….ခဏနေရင်လည်း ရောက်တော့မှာပဲကို”

“ မွ…….မွ….ဟင့်အင်း…ကိုယ်မရတော့ဘူး…..မြကလေးကို တအားချစ်ချင်နေလို့”

သတိုး ခါးပတ်ရော၊ ဘောင်းဘီရော၊ အတွင်းခံကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

“ အိုး”

လွတ်ကျွတ်သွားသည့် သတိုးလီးမဲကြီးက အပြင်လေထုဆီ ဖြောင်းကနဲ့။

“ ကိုကိုမြန်မြန်လေးလုပ်ပေးမယ်လေ…..မြကလေးရော ဘောင်းဘီ ချွတ်လိုက်ပါလား”

“ ဖြစ်ပါ့မလား….ကိုကိုရယ်”

“ ဖြစ်ပါတယ် မြကလေးရယ်”

ဒီလို ကပ်သီးကပ်သပ်ကျဉ်းမြောင်းသည့်နေရာလေးမှာ ချစ်တင်းနှောကြရတော့မည်။ မြလည်း သတိုးခိုင်းသည့်အတိုင်း ဘောင်းဘီနဲ့ ပင်တီကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ သတိုးက Driver seat ဖက်မှ မြရှိရာ lover seat ဖက်ဆီ လီးကြီးတစ်ရမ်းရမ်းနဲ့ ခွပြီးကူးလာသည်။

“ ဟင်း…..ဟင်း…….ပေါင်လေးကားလိုက်…မြကလေး”

နေရာက တစ်ကယ့်ကို ကပ်သီးကပ်သပ်။ မြ ခလုတ်နဲ့ ထိုင်ခုံကို နောက်လှန်ချလိုက်သည်။ အနည်းငယ်နေရာလေး ပိုလို့ပိုရငြားပေါ့။ ကားပေးထားသည့် မြလေးပေါင်ကြား သတိုးနေရာယူကာ လီးကို တန်းတန်းမတ်မတ် ဆောင့်ချလိုက်တော့သည်။

“ အ…….အင့်……ဟင့်…..ဟင့်…….ဟင့်”

တော်သေးသည်။ မြရဲ့ စပ်ပတ်က သတိုးလီးအဝင်ကို အကျင့်ရှိနေလို့ တော်ရော့သည်။ မနူးမနပ်ဘဲ ဗြုန်းဒိုင်းကြီး ဝင်ချလိုက်တော့ မြ စောက်ခေါင်းက အောင့်တောင့်တောင့်။ မြမျက်နှာပေါ် အုပ်ကျနေသည်က သတိုး၏ ရင်အုပ်အောက်ပိုင်း။ သူ့ကိုယ်ကြီးထဲ မြ တိုးဝင်လိုက်တော့ကာ လိုးဆောင့်မှုတွေကို အားပါးတရခံနိုင်အောင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားလိုက်သည်။

လမ်းမကြီး၏ လမ်းဘေးတစ်နေရာ၊ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး အလိုးခံနေရသည့်အဖြစ်။ ဝင်လာနေကျ ဧည့်သည့် သတိုးလီးကြီးကို မြစောက်ခေါင်းနံရံတွေက နွေးနွေးထွေးထွေးကြိုဆိုသည်။

“ ရှီး…….အား……ဟား…….ဟား…..အ…….အ….ဟ…..ဟ….ဟ”

“ ဖတ်….ဖတ်….ဖလတ်….ဖလတ်…..ဖလတ်……..ဖတ်”

ဒီလိုကပ်သီးကပ်သတ်နေရာကျဉ်းလေးမှာ မရမက ရအောင် လိုးနေသည်။ မြလည်း သတိုးအားကြီးတွေနှင့် ဆောင့်ချနေသည့်ကို အသည်းနင့်အောင် ခံစားသည်။ ယုယစွာ ထွေးပွေ့သည်။ သတိုးလက်တွေက မြထိုင်နေသည့် ခုံအပေါ်တန်းကို ကိုင်ကာ မလဲသွားအောင် ထိန်းကိုင်သည်။

မြကိုယ်လုံးလေးက သတိုးကိုယ်ကြား နစ်ဝင်မတတ်။ နှစ်ယောက်စလုံးအပေါ်ပိုင်းမှာ အဝတ်ကိုယ်စီရှိနေကြသော်လည်း အောက်ပိုင်းကိုယ်စီကတော့ ဟာလာဟင်းလင်းနဲ့။ ကားထဲက အဲယားကွန်းက လူသားနှစ် ဦး၏ ရမ္မက်မီးကို မကျော်လွန်နိုင်ပေ။

အဲယားကွန်းဆီက ရေငွေ့နဲ့ လူသားနှစ်ဦး၏ ရမ္မက်ရှိန်တို့ ပေါင်းစပ်သွားကာ ကားမှန်တွေဆီ ရေငွေ့လေးတွေ သီးထနေသည်အထိ။

“ ဖြောင်း…..ဖြောင်း…..ဗျစ်……ဗျစ်…..ဗြတ်…..ဗြတ်”

မြစပ်ပတ်က အလိုးခံနေရင်း သူ့အလိုလို အရည်ကြည်တွေ စစိမ့်ထွက်လာသည်။

“ အ….ဟင့်….အီး……ဟင့်…ဟင့်….ဟင့်…..ဟင့်….ဟင့်”

“ ကောင်းလိုက်တာ……..ကောင်းလိုက်တာ မြကလေးရယ်….အာ…ဟား….ဟာ…ရှီး…အူး…ဟူး….အား….ဟား”

သတိုး အခု ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးနေသည်မှာ စိပ်သထက်စိပ်လာသည်။ အိမ်မှာလို စိမ်ဖြေနဖြေ စိမ်လိုးရမည့် နေရာမျိုးမဟုတ်။ ထန်နေသည့်စိတ်ကို လွှတ်ချပေးရုံသက်သက်။

ထို့ကြောင့် မတင်းထားဘဲ စိတ်ကို သဘောရှိ၊ မနောရှိလွှတ်ပေးထားသည်။

“ အား…ဟား…..ကိုကို…ပြီးတော့မယ်….ပြီးပြီ…..အား…ဟား….ဟား..ရှီး…အား….အား…..အား”

သတိုးခါးက ကော့ကာ ကော့ကာ အားပါးတရ သုတ်လွှတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ သုတ်ရည်ပူပူတွေက မြ စောက်ခေါင်းဆီသို့ ပက်ဖြန်းသည်။

“ အား…..ဟား…..ဟား……ဟား….ဟား……ဟား”

သတိုး ညည်းတွားအော်ဟစ်ပြီးနောက် လီးက ပြန်ပျော့ကျသွားသည်။ ထို့ကောင့် မြဖက်ကနေ နဂိုမူရင်း မိမိနေရာ driver seat ဆီသို့ ပြန်ထည်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ လီးက အရည်တွေနဲ့ ပေပွနေသည်။

“ ကိုကိုနော်….သိပ်ကို သောင်းကြမ်းနေတော့တာပဲ”

“ ချစ်လို့ပါ….မြကလေးရယ်”

“ သူချစ်တာကလည်း ကြောက်စရာကြီးပါလားရှင်…..ခစ်……ခစ်”

မြလည်း မိမိလက်ကိုင်အိတ်ထဲက Wet tissue ထုတ်ကို ယူကာ ပေါင်ကြားနဲ့ စပ်ပတ်ကြား ပေပွနေသည့် သတိုးသုတ်ရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်ရသည်။

“ ကိုကို့ကိုလည်း နည်းနည်းပေး”

မြ မျက်စောင်းလေး ဝင့်ကာဖြင့် Wet tissue ဘူးအား ကမ်းပေးလိုက်သည်။ သတိုးလည်း မိမိလိင်တံတစ်လျှောက်က အရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ မြဆို ဟိုးစောက်ခေါင်းထဲမှာ သုတ်ရည်တွေကျန်သေးသည်။ သို့ပေသိ ဆေးကြောဖို့က မဖြစ်နိုင်။

ထို့ကြောင့် အပြင်မှ ပေပွနေသည့်အတချို့ကိုသာ သုတ်သင်လိုက်ရသည်။ မြ ထိုင်နေသည့် Lover seat ခြေရင်းမှာလည်း သတိုးသုတ်ရည်တချို့ ကျကျန်နေသေးသဖြင့် သုတ်သင်သန့်စင်လိုက်ရသည်။ ကားထဲမှာလည်း စိတ်ရှိလျှင် အချစ်တလင်းအဖြစ် ပြောင်းပစ်လိုက်လို့ ရမှန်း အခုတော့ မြ နားလည်ခဲ့ရပြီ။

ပြီးနောက် ဘောင်းဘီတွေ၊ အတွင်းခံတွေကို ပြန်ဆွဲဝတ်လိုက်သည်။ အကုန်လုံး နဂိုပုံစံအတိုင်း ပြင်ဆင်ပြီးသွားတော့ ရည်ရွယ်ရာဆီ ဆက်လက်မောင်းနှင်ရန်ပြုသည်။

“ ဒေါက်……ဒေါက်……ဒေါက်”

သတိုးကြည့်လိုက်တော့ မှန်ကို လက်နှင့်ခေါက်ကာ အသံပြုနေသည့် သူစိမ်းတစ်ယောက်။

ဘယ်သူပါလိမ့်။

............................................................................

အခန်း (၄၃)

သတိုး ကားမှန်လာခေါက်နေသော အသံကြောင့် ကားမှန်အောက်သို့ချပေးလိုက်သည်။

“ ညီလေးတို့ ကားပျက်နေကြတာလား”

လာမေးတဲ့သူက အရပ်မြင့်မြင့်၊ ခပ်ဝဝ၊ လူချမ်းသာရုပ်နှင့်။

“ မပျက်ပါဘူးခင်ဗျား။ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ခင်ဗျား”

သတိုးလည်း အပြင်သူစိမ်းက မိမိထက် အသက်ကြီးမဲ့ပုံပေါက်သဖြင့် လေးလေးစားစားပြန်လည်တုံ့ပြန်သည်။

“ ဪ….မသိပါဘူး…..ကိုယ်က ကားလမ်းဘေးထိုးရပ်ထားတော့ တစ်ခုခုဖြစ်နေရင်လည်း ကူပေးလို့ရအောင် ဆင်းလာမေးတာ”

သတိုးရော၊ မြရော မျက်နှာပိုးမသတ်နိုင်အောင် ပြုံးစိစိဖြစ်သွားသည်။

“ အခုလို လာပြောပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပဲဗျ။ ကားမောင်းရင် အိပ်ငိုက်လာလို့ (၁၅)မိနစ်လောက် အိပ်နေတာပါ။ ပြီးရင် ဆက်မောင်းမလို့ပါ”

“ ဟုတ်လား။ Sorry ညီလေးရေ။ ကိုယ်လာနှိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီနဲ့ တူတယ်။ ကိုယ်သွားပြီနော်”

“ ဟုတ်ကဲ့”

ထိုသူစိမ်းယောကျ်ား သူ့ကားပေါ် သူတက်သွားတော့မှ မြရော၊ သတိုးပါ ဝါးလုံးကွဲရယ်ချလိုက်သည်။

“ ခစ်……ခစ်….ဟိ……ဟိ….ခစ်….ခစ်”

“ ဟား….ဟား….ဟား….ဟား….ဟား”

“ ဒါ ကိုကိုကြောင့်လေ။ တော်သေးတယ်….လက်မတင်လေး မြတို့ပြီးတာ စောသွားလို့။ မဟုတ်ရင် ဒီထက်ပိုအရှက်ကွဲမှာ”

“ ဘာပြီးတာ စောသွားတာလဲ…မြကလေးရဲ့”

“ ကိုကိုနော်…..ဒါ တမင်သက်စက် မြကို ညစ်တာ….မကောင်းဘူးကွာ….လူညစ်ပတ်ကြီး”

“ ဟောဗျာ…..ဒီက ရိုးရိုးသားသားမေးတာကို ဘာတွေ အတွေးပေါက်နေတာလဲ…မြကလေးရဲ့…အဟတ်…ဟတ်”

စလိုက်နောက်လိုက်ဖြင့် လိုရာခရီးကို ဆက်လာခဲ့ကြသည်။ ဆက်မောင်ရလာရင်းနှင့် နောက်ထပ် (၁)နာရီလောက်ကြာတော့ Resort ကို ရောက်လာခဲ့တော့သည်။ Resort ကို ဝင်လိုက်သည်နှင့် သစ်ပင်စိမ်းစိမ်းစိုစိုချည်းဖြင့်။ ဧည့်စောင့်ညွှန်ပြသည့် နေရာတွင် ကားရပ်လိုက်ကာ Reception ဆီသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။

“ မင်္ဂလာပါရှင်…..Heaven ပဲခူးရိုးမ Resort ကနေ ကြိုဆိုပါတယ်ရှင်”

“ ဟုတ်ကဲ့….ကျနော်တို့ လင်မယား Booking ကြိုလုပ်ထားပါတယ်ခင်ဗျား”

“ ဟုတ်ကဲ့….နာမည်လေး တစ်ချက်ပြောပေးပါနော်”

“ ဦးသတိုးအောင်နာမည်နဲ့ပါ”

“ ဟုတ်….ဆရာတို့ အခန်း သမီးတို့လုပ်ပေးထားတာ အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီရှင်…..ဒါကသော့ပါ…ကိုမင်းရေ….ဧည့်သည်ပို့မယ်”

သတိုးတို့က လက်ဆွဲအိတ်ကိုင်ရုံမျှသာ။ ကျန်သည့် အကုန်လုံးက Resort က အလုပ်သမားတွေ သယ်လာပေးခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်လို့ကောင်းသည့် သစ်သားလမ်းလေးတလျှောက် လျှောက်ပြီးသည့်နောက် သတိုးတို့နေရမည့် အိမ်ကလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အိမ်ကလေးတွေ တစ်အိမ်နဲ့ တစ်အိမ်က နည်းနည်းတော့လှမ်းသည်။ ဘာဆူညံသံမှ မကြားရ။ ဘေးဘီတစ်လျှောက်မှာလည်း ဝါးပင်တွေ၊ သစ်ပင်တွေချည်းမျှသာ။

“ ဆရာတို့ အထုပ်တွေ ဒီမှာထားခဲ့ပါပြီ….ခွင့်ပြုပါအုံးခင်ဗျား”

“ ခဏလေး….ညီလေး”

အထုပ်သယ်ပေးသည့် အလုပ်သမားညီလေးနှစ်ယောက်ကို မတောင်းပေမဲ့ tips ပေးလိုက်သည်။

“ ကျေးဇူးပါ ခင်ဗျား”

“ ကိုယ်တို့လည်း ကျေးဇူးတင်တယ်ကွာ”

အလုပ်သမား အခန်းအပြင်ထွက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် သတိုးက မြလက်ကို ဆွဲကာ ကုတင်ပေါ်နှစ်ယောက်သား လှဲချပစ်လိုက်သည်။

“ ဟေး”

“ ခစ်……ခစ်”

“ ပျော်ရဲ့လား…မြကလေး”

“ ပျော်တာပေါ့…ကိုကိုရယ်”

ဘာအဝတ်အစားမှ မလဲသေးပဲ ကုတင်ပေါ် လှဲနေရင်း သတိုး မြကို မေးသည်။

“ ကိုကို့ကို ချစ်ရဲ့လား မြကလေးရယ်”

“ ဟင့်အင်း…မပြောချင်ပါဘူး”

“ ပြောပါ…မြကလေးရယ်…ကိုကိုကြားချင်လို့ပါ”

“ အင်း”

“ ဘာ အင်း လဲ”

“ ချစ်တယ်”

“ သေချာတယ်နော်”

“ အင်း…ချစ်တယ်”

နှစ်ယောက်သားက အခုမှ ဆယ်ကျော်သက် လူပျို၊ အပျိုဖြန်းလေးလို ကဲကဲလှုပ်နေသည်။ မြ လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒီလောက်ထိ ချွဲတတ်လိမ့်မယ်မှန်း မထင်ခဲ့ရိုးအမှန်ပါ။ အခုတော့ ချွဲနွဲ့စရာ ယောကျ်ားရှိလာတော့လည်း ချွဲ့နွဲ့ပစ်လိုက်ပါတော့သည်။

“ ခူး…….ခလူး…..ဟူး…..ဟူး”

“ ဟောတော့”

သတိုးက မြ ဆံပင်တွေ သပ်ကစားရင်း မျက်ကြောစင်းလာသည်။ ခရီးပန်းလာသည်က တကြောင်း၊ လမ်းမှာတင် အချစ်စခန်း ဖွင့်ထားသည်ကတကြောင်း ငိုက်မြည်းလာပြီး အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ရောက်ရှိသွားတော့သည်။ စကားပြောနေရင်း အိပ်ပျော်သွားသည့် လင်တော်မောင်ကြောင့် မြ လည်း အသည်းယားမိသည်။

သူပဲစပြီး ချစ်ပါရဲ့လားမေးပြီး သူပဲ အရင်အိပ်ပျော်သွားသည်။ တရှူးရှူးအိပ်ပျော်နေသည့် အစ်ကို မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း မြ ချစ်စိတ်တွေ ယိုဖိတ်လာမိသည်။ အစ်ကို ကြည့်လိုက်လျှင် သိပ်ပြီး ဂရုမစိုက်တတ်သလို ထင်ရပေမဲ့ သေးသေးမွှားမွှားကအစ ဂရုစိုက်ပေးတတ်သည့် သူမျိုးပင်။

တစ်ခါတစ်လေ မြ က ဘာစားချင်လိုက်တာဟုပြောပြီး ခဏကြာကိုယ်ပြောခဲ့တာ ကိုယ်မေ့သွားပြီ။ အစ်ကိုက ဒီနေ့အဆင်ပြေလျှင် ဒီနေ့။ မဟုတ်လို့ မနက်ဖြန်မှ အဆင်ပြေလျှင် မြ လိုချင်တာ၊ စားချင်တာလေးတွေ ဝယ်လာပေးတတ်သည်။

အိမ်ထောင်သည်ဘဝမှာ မိန်းမသားတွေ လိုချင်သည်က လုံခြုံမှု။ ဂရုစိုက်ကြင်နာတတ်မှုပင်။ ပိုက်ဆံမရှိစေအုံး။ ဒီလိုမျိုး အကြင်နာတွေသာ ရရှိမယ်ဆိုလျှင် မိန်းမတန်မဲ့ ကမ္ဘာကြီးကို ခါးစောင်းတင်ကာ ယောကျ်ားအတွက် ရှာကျွေးပစ်လိုက်အုံးမည်။ အစ်ကိုမှ အပြစ်ဆိုလို့ ပြောစရာတစ်ခုသာရှိသည်။

ဒါကတော့ အချစ်ကြမ်းမှုကြီးပင်။ မင်္ဂလာဦးညကတည်းက ဒီနေ့ထိ တစ်ရက်မပြတ် မှန်မှန်လိုးသည်။ အလုပ်မသွားရသည့်ရက်မျိုးဆို တစ်နေ့တည်းမှာပင် (၃)၊(၄)ကြိမ်လောက် လိုးခံရသည့်နေ့တွေရှိသည်။ အစကတော့ အစ်ကို့လီးမည်းကြီးကို လန့်ပေမဲ့ အခုသား နေသားကျနေလေပြီ။ ပြည့်ဝသော ခံစားမှုကို ပေးသည်။ ဆိမ့်သက်သော အရသာကို ခံစားစေသည်။

လှိုက်ဖိုရင်မောပြီး တလှပ်လှပ်နှင် Roller coaster စီးနေသလိုမျိုး။

ဆိုင်မှာ လူအရမ်းကျသည့်နေ့မျိုးဆို မြ အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် အိပ်ချင်ပြီ။ အပျိုဘဝတုန်းကတော့ ဖုတ်ဖုတ်ခါပြီး ဝင်အိပ်လိုက်လို့ရနေသော်လည်း အိမ်ထောင်သည်ဘဝရောက်သည့်အခါကျ လင်သားဆန္ဒကို ဖြည့်စွမ်းပေးရဖို့ တာဝန်ရှိသည်။

ပင်ပန်းသည့်နေ့ဆို အလိုးခံရဖို့ စိတ်မပါသော်လည်း အစ်ကိုလိုးပေးရင်း လိုးပေးရင် ထိုကာမရေယာဉ်ကြောထဲ သူနဲ့အတူ မျောပါသွားတာပင်။ အလုပ်ပင်ပန်းမှုကို ကာမဆန္ဒနှင့် ဖြေဖျောက်လိုက်တော့လည်း နောက်ဆုံးကျ ပြေပျောက်သွားရသည်ပင်။

ဒီလိုမျိုး အနေအထားနှင့် မြ ဘယ်နေ့ ဗိုက်ကြီးတော့မလဲဆိုတာ ရင်ခုန်နေမိသည်။ အမေကလည်း ကလေးယူစေချင်လှပြီ။ မြရော၊ အစ်ကိုရောလည်း ကလေးလိုချင်သည်။

အင်း။

ဒီလိုမျိုး အားကြီးနဲ့ဆို မကြာခင်မှာ ငါ ဗိုက်ကြီးတော့မှာပါလေ။ သတိုးမျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ဟိုရောက်ဒီရောက်တွေးနေရင်းက မြလည်း သတိုးနည်းတူ အိပ်စက်ခြင်းသို့ရောက်ရှိသွားတော့သည်။

............................................................................................

အခန်း (၄၄)

သတိုးအရင် အိပ်ယာနိုးလာသည်။ ရောက်တာနဲ့ ခရီးပန်းပြီး အိပ်လိုက်တော့ တချိုးတည်း အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ နိုးလာတော့ ညနေတောင်စောင်းနေရော့ပြီ။ အားအင်အပြည့် နိုးထလာလေသည်။ ဘေးမှာ မြ က ပုံ့ပုံ့ကျုံ့ကျုံ့လေး အိပ်ပျော်လျက်သား။

လွတ်နေသည့် စောင်လေးကို ရင်ဘတ်ထိ အသာဆွဲတင်ပေးကာ ကုတင်ပေါ်မှ အသာလေးထခဲ့လိုက်သည်။

အခုမှ သတိုး မိမိတို့ရောက်နေသည့် ဘန်ဂလိုဆန်ဆန် အိမ်သေးသေးလေးကို အကဲခတ်ကြည့်မိသည်။ အကုန်လုံးက သပ်သပ်ရပ်ရပ်၊ သန့်သန့်ရှင်းရှင်း။ ကုတင်နဲ့ တည့်တည့်မှာ ပြတင်းပေါက်အကြီးအကြီးရှိတော့ အသာလေး လှပ်ကြည့်လိုက်တော့ စိမ်းစိုနေသည့် လောကတစ်ခွင်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

မကြာခင် နေဝင်တော့မည်ဆိုတော့ ညနေခင်းနေရောင်က ဒီ သတ္တလောကကြီး တစ်ခုလုံးအပေါ် ခြုံလွှမ်းထားသည်။ သတိုး အခုမှ မိမိဘဝအကြောင်းပြန်တွေးမိသည်။ မနှစ်ကပဲ ဇနီးမယားဆုံးပါးသွားသည်။

ဟော…

ဒီနှစ်ကျ ခယ်မနဲ့ လက်ထပ်ပြီး ပျော်နေရပြန်ပြီ။ ဘဝဆိုတာ ကိုယ်မှန်းသလိုဖြစ်မလာမှန်း အသက်ကြီးလာ လေလေ ပိုသိလာရသည်။ ပေးခဲ့သမျှကို ကျေကျေနပ်နပ်လက်သင့်ခံကာ ဖြတ်သန်းရုံမျှသာရှိသည်။

“ ဂွီ…..ဂွီ”

အတွေးတွေ လွန်နေရင်းမှ ဗိုက်ထဲက ဆန္ဒပြလာတော့ သတိုးနှင့် မြရော နေ့လည်စာလွတ်သွားမှန်း သတိထားမိသည်။ သတိုး ရေမိုးချိုးရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်း အနေအထားကို တချက်အကဲခတ်ကြည့်ပြန်တော့လည်း ရေချိုးခန်းက တော်တော်ကျယ်သည်။ ရေပန်းရော၊ Bath tube ပါ ပြင်ဆင်ပေးထားသည်။

အင်း။

နောက်နေ့လောက်မှပဲ Bath tube ထဲ ဝိုင်လေးသောက်လိုက်၊ ရေလေး စိမ်လိုက်နဲ့ ဇိမ်ခံရအုံးမည်။

“ ရွှီး……..ရွှီး…..ရွှီး”

အေးစိမ့်နေသော ရေမှုန်ရေမွှားတို့က သတိုးကိုယ်ပေါ် ကျ၏။ နွမ်းနယ်ပင်ပန်းနေသမျှက အေးမျှသော ရေကြောင့် အမောပြေရသည်။

“ 🎶🎶🎶ကိုယ်ချစ်တဲ့ လမင်းရယ်

မင်းအနားမှာပဲ…ခုံလှုံချင်တယ်…မှေးစက်ပြီး….

မှောင်သောည ကိုယ့်တစ်ယောက်တည်း🎶🎶🎶”

သီချင်းလေး တကြော်ကြော်နဲ့ ရေချိုးခန်း အဆိုတော် လုပ်နေသည့်အဖြစ်။ ဘဝမှာ အခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ်၊ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး မနေဖြစ်တာတောင်ကြာပြီ။

“ 🎶🎶🎶ဒီည….ကိုယ်အတောင်ပံများကိုဖြန့်ရင်း…

မျှော်လင့်ချက် များစွာနဲ့

အလိုချင်ဆုံး ဆန္ဒ

တောင့်တဖို့ မလွယ်ဘူး အချစ်ရယ်

ကြယ်စုများဆီမှာ

အိုး….ဟိုး….ဟိုး….ဒါ အလွမ်းရဲ့ ည🎶🎶🎶”

ဒီညတော့ မြကို ဒီထက် ပိုပွင့်လင်းလာအောင် သင်ပေးဖို့ သတိုးစိတ်ကူးထားသည်။ သတိုးက မြ၏ ဘယ်နေရာမှာ မှဲ့ ဘယ်နှစ်လုံးရှိသည်ကအစ အနုစိတ်ကြည့်၍ သိနေပြီးဖြစ်သော်လည်း မြကတော့ သတိုးကို ထိဖို့ ကိုင်ဖို့ အခုထိ သိပ်မဝံ့မရဲ ဖြစ်လျက်ရှိနေတုန်း။

ထို့ကြောင့် ဒီည မြအား အချစ်၏ ခန္ဓာဗေဒကို သင်ကြားပေးပါမည်။သတိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးအား  အသေးစိတ် သိရှိစေရန်ရည်ရွယ်ထားပါသည်။ စိတ်ကူးနဲ့ တွေးလိုက်ရုံနဲ့ အောက်က လီးမဲကြီးက ထောင်ချင်သလိုလို ဖြစ်ပြန်ချေပြီ။

ဒါကြောင့် လူတွေ ပြောတတ်ကြတာလားမသိ။

“ စားရသည့်ကလေးက ပိုငတ်သည်” ဆိုပြီး။

ရေချိုးပြီးတော့ တဘက်ကို ခါးတွင်ပတ်ကာ အဝတ်လဲရန် အခန်းထဲပြန်ဝင်လာသည်။ မြကတော့ အိပ်ပျော်နေတုန်း။ သတိုး မသင်္ကာလို့ သေချာပြန်ကြည့်တော့ မြက အိပ်ပျော်နေတာမဟုတ်။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာပါလား။ သတိုး တစ်ချက်ပြုံးရင်း မြ ပါးပြင်လေးကို နမ်းသည်။

“ အူး…မွ…..မွ….ထတော့ မြကလေး….အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ့တော့…ကိုကိုသိတယ်”

မြ နားထဲသို့ တိုးဖွညင်သာစွာဆို၏။

“ ခစ်……ခစ်…….ခစ်”

မြလည်း ဟန်မဆောင်နေဘဲ ထရယ်လိုက်မိသည်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ လင်တော်မောင်က ပြုံးစိစိဖြင့် ကြည့်နေသည်။

ဟင်။ အဝတ်လည်းမပါဘူး။ ရေချိုးပြီးစ လန်းဆန်းသော ဆပ်ပြာအနံ့က မြ နှာခေါင်းဆီ ကျီစယ်သည်။ မိမိ ချစ်ရပါသောအစ်ကို။ ရေချိုးပြီးစ အစ်ကို့သွင်ပြင်က ကြည်မွေ့သန့်ပြန့်နေသည်။ ရေစိုလက်စ အပေါ်ပိုင်းက ရင်အုပ်ကြွက်သားတွေက ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွား။ လက်မောင်ရုံးကြီးတွေက ဖက်ကိုက်ချင်စရာ။ ရေခဲတုံးလေးလို စီစီရီရီဖြစ်နေသည့် ဗိုက်ဘယ်ရီတုံးလေးများ။ တဘက်အောက်တွင် ထိုးထိုးထောင်ထောင်၊ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်တတ်သည့် အရာတစ်ခုရှိမှန်း မြ သိထားပါသည်။

“ ရေချိုးပြီးရင် Dinner သွားစားရအောင်..ကိုကိုတော့ ဗိုက်ဆာနေပြီ…မြကလေးရော”

“ အင်း….ဗိုက်ဆာနေပြီ….ဆာမှာပေါ့ ကိုကိုရဲ့…..နေ့လည်စာမှ မစားဖြစ်ကြတာ”

“ ဟုတ်ပကွာ”

“ နေ့လည်စာ ဘယ်ကြောင့် လွတ်သွားလဲ သိလား…ဒါ ကိုကိုကြောင့်လေ”

“ ဟောဗျာ”

“ အင်းလေ….ကိုကိုက ကားထဲမှာတောင် သောင်းကျန်းတာလေ”

“ အဟတ်…..ဟတ်…အခုရော…သောင်းကျန်းပစ်လိုက်ရမလား”

သတိုး မျက်နှာက မြမျက်နှာဆီ နီးကပ်လာသည်။

“ ခစ်….ခစ်……တော်ပြီ…..တော်ပြီ…..ရေချိုးတော့မယ်”

သတိုးက မိမိအနားတိုးကပ်လာသည်နှင့် မြက ကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်းပြေးသည်။

“ လှလှလေး ပြင်လာနော်….ကိုယ့်မိန်းမလှကြောင်း တစ်လောကလုံးက လူတွေ သိစေချင်လို့”

“ ခစ်…..ခစ်”

မြလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး အားပါးတရ ရေချိုးပစ်လိုက်တော့သည်။ ဘန်ဂလိုအပြင်မှာ စားပွဲဝိုင်းလေးနဲ့ နေရာထိုင်ခင်းလုပ်ပေးထားတော့ သတိုးက ထိုနေရာမှာထိုင်ကာ မြ ထွက်အလာကို စောင့်ပေးနေရှာသည်။

“ ပြီးပြီး…မြတို့ သွားလို့ရပြီ”

“ လှလိုက်တာ….မြကလေးရယ်”

သတိုးရဲ့ ရှေ့ဘွားကနဲ့ပေါ်လာသော မြအလှကို နူးညံ့သိမ်မွေ့စွာ။ အဝါရောင် ခပ်ဖျော့ဖျော့နောက်ခံပေါ် ခရမ်းရောင် ပန်းနွယ်များနဲ့ လည်ပင်းအဝိုင်း ဂါဝန်လေးဖြင့် မြ၏ အသားကို ရောင်ပြန်ဟပ်ကာ နုဖတ်လှပနေသည်။

ဆင်လက်မောင်းလက်ကလေးက မြ၏ မိန်းမသားဆန်မှုကို ပိုပံ့ပိုးပေးနေသည်။ ခါးမှာ အရှုံ့လေးတွေထည့်ထားသော ပြေပျစ်သွယ်လျသော မြကိုယ်လုံးအလှကို ပေါ်လွင်စေသည်။ ဂုတ်ထောက်ကျော်နေသည့် ဆံပင်က အခုတော့ ကျောပေါ် ခပ်ဝဲဝဲဆင်းနေသည်အထိ ရှည်ကျနေပြီ။ မျက်နှာပေါ်မှာလည်း ညစာစားပြီး အခန်းထဲ ပြန်လာမှာဆိုတော့ မိတ်ကပ်မလိမ်းနေတော့။

Skin care သေချာလုပ်ပြီး မျက်တောင်မွှေးလေးကော့ကာ ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့ lipgloss လေးတင်ထားလိုက်ရုံနှင့် ပြင်ဆင်မှု ပြီးပြည့်စုံသွားလေပြီ။

“ ခစ်…..ခစ်……တကယ်လား…ကိုကိုရဲ့”

“ တကယ်ပေါ့….ဒီကမ္ဘာမှာ ကိုယ့်မိန်းမက အလှဆုံးပဲ”

“ ကျေနပ်တယ်…..လာ…သွားမယ်”

လင်ယောကျ်ား ပုခုံးကို ချိတ်ပြီး ညစာစားရန် ထွက်ခဲ့လိုက်ကြသည်။ ဤကမ္ဘာမှာ အသက်ရှင်ရတာ အဓိပ္ပါယ်ရှိလာသလို မြ ခံစားလာရသည်။ ဒါဟာ အချစ်ကြောင့်များလား။

...................................................................................

အခန်း (၄၅)

“ စားကောင်းလား”

“ အင်း…ကောင်းတယ်….ဗိုက်ကိုတင်းသွားတာပဲ”

“ ပြီးရင် ကိုကိုတို့ ပြန်မယ်လေ”

Resort ၏ Dinning room မှ စကားလေးတပြောပြောဖြင့် မိမိတို့ ဘန်ဂလိုအိမ်လေးရှိရာ လမ်းလျှောက်ပြန်နေကြသည်။ December လ လည်းဖြစ်ပြန်၊ နေရာကလည်း သစ်ပင်ပန်းမာန်တွေပေါသည့်နေရာဆိုတော့ ရာသီဥတုက အေးအေးစိမ့်စိမ့်လေးနှင့် နေလို့ကောင်းလှသည်။

ရှူရှိုက်နေရသော လေထုကအစ ပို၍သန့်စင်လန်းဆန်းနေသလို။ လမ်းမီးတိုင်လေးတွေက လူသွားလမ်းတလျှောက် စီစီရီရီစိုက်ကာ ထွန်းပေးထားသည်။

“ အိမ်လေးတွေက ချစ်စရာနော်”

မြလည်း အခုမှ ပတ်ဝန်းကျင်အနေအထားကို စူးစမ်းအကဲခတ်မိသည်။ ရောက်စကတည်း ထိုနေရာတွေကို ဖြတ်လာခဲ့သော်လည်း ခရီးပန်းပန်းနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေချာမကြည့်မိ။ အခုက အိပ်ရေးလည်းဝ၊ ဗိုက်လည်းဝပြီး စိတ်ကြည်လင်လန်းဆန်းနေသဖြင့် သေချာသတိထားမိတော့သည်။

“ ဟုတ်ပနော်”

“ ကိုကိုက နေရာသိပ်ရွေးတတ်တာပဲ”

“ ဟုတ်လား…..ဒါဆို အာဘွားပေး”

“ ကိုကိုနော်…..လမ်းလယ်ခေါင်ကြီးမှာ…..ကိုကိုသိလား….ကိုကိုက ကြာလာလေ ကြာလာလေ ကလေးဆိုးကြီးလိုပဲ”

လက်ဖဝါးနှစ်ခု မြဲမြဲဆုပ်ကိုင်ကာ လမ်းလျှောက်နေသော်လည်း သတိုးက အနမ်းပေးရန် တောင်းဆိုနေလေသည်။

“ ကိုယ့်မိန်းမမို့လို ကိုယ်ဆိုးတယ်လေ…..အာဘွားပေး”

“ ဟင့်အင်း…ရှက်တယ်”

“ ပေးကွာ”

“ ဟင့်အင်း”

မြက သတိုးလက်ကို ဖြုတ်ကာ ရုတ်တရက်ပြေးထွက်သွားသည်။ သတိုးက ကြောင်စီစီအနေအထားနှင့် ကျန်ရစ်နေတုန်း မြက လှမ်းအော်ပြောသည်။

“ လိုက်လို့မှီရင် လိုက်လေ….လူဆိုးကြီးရဲ့”

သတိုးသိလိုက်ပြီ။ မြက မိမိကို ကျီစားနေမှန်း။

“ အေး…မိရင်မလွယ်ဘူးနော်…မြကလေး…ကိုကိုလာပြီ”

လူကြီးတန်မဲ့ ကလေးလေးတွေလို စိန်ပြေးတမ်းလိုက်တမ်းကစားနေကြသည်။ လမ်းသွားလမ်းလာ ဧည့်သည့်အနည်းငယ်မျှသာရှိလို့ တော်တော့သည်။ မြ ရှေ့ကနေပြေးသည်။ သတိုး နောက်ကနေ လိုက်သည်။

မြ နောက်လိုက်နေရင်း ပြေးလွှားခုန်ပေါက်မှုနှင့်အတူ တုန်ခါနေသည့် မြတင်ပါးလုံးလုံးကျစ်ကျစ်တွေကို ကြည့်ပြီး သတိုး ပြစ်မှားမိနေတော့သည်။

“ အေး…..မိရင် မလွယ်ဘူးနော်”

“ မှီအောင်လိုက်ပါအုံး……ခစ်…..ခစ်”

ပြေးရင်းလွှားရင်း မြတို့ ဘန်ဂလိုရှိရာသို့ ရောက်လာသည်။ အိမ်သော့က မြ လက်ထဲမှာ။ မြ တံခါးသော့ကို မြန်မြန်ဖွင့်ရင်း သတိုးကို အပြန်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့အောင် ကျီစားရန် စိတ်ကူးထားသည်။

“ ချလောက်”

တံခါးပွင့်သွားတော့ အခန်းထဲပြေးဝင်လိုက်ပြီး တံခါးကို ပိတ်ချလိုက်ပြီ။ လော့ချ်ကျရန် လက်မတင်လေးအလို…..

“ ဟိတ်……ဘယ်ပြေးမလဲ မိချိုသဲ”

ပိတ်လုနီးနီးဖြစ်တော့မည့် တံခါးကို သတိုး သူ့လက်နဲ့ တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။

“ ဟော……ဟဲ……ဟော……ဟဲ”

ပြေးလွှားလာကြတော့ နှစ်ယောက်စလုံးမောဟိုက်နေကြသည်။ တံခါးကို တွန်းဖွင့်ကာ သတိုး အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်သည်။ မြ ပြေးစရာနေရာမရှိတော့။ ချောင်ပိတ်မိနေပြီ။

“ ခလောက်”

တံခါးကို သတိုး လော့ချ်ချပစ်လိုက်သည်။ အကြည့်တွေက ရွှန်းရွှန်းဝေဝေ။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အကြည့်တွေ မလွှဲနိုင်အောင်ဖြစ်နေရသည်။

“ အိုး….အမေ့”

သတိုးက မြကိုယ်လုံးလေးကို ခါးတစ်ခွင်ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ မြက သတိုးနဖူးလေးကို သာသာယာယာ နမ်းသည်။

“ အင့်”

မြကိုယ်လုံးလေးကို မွေ့ယာပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သတိုး သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ခပ်သွက်သွက်ချွတ်ချလိုက်တော့သည်။

...................................................................................................

This will too pass.

You can contact me via telegram link mentioning below.

https://t.me/Niko_Soe

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>