ဝေခဲ့ရ အလွမ်းပွင့်တွေ အပိုင်း ( ၄ )

ဝေခဲ့ရ အလွမ်းပွင့်တွေ အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - MrPoet  @ အချစ်တက္ကသိုလ်

ကျောင်းများ ပြန်ဖွင့်ပြီဖြစ်သောကြောင့် သူရန်ကုန်ပြန်ရောက်နေတာ တစ်လပင်ရှိပြီ။ ယခင်က ကျောင်းပျက်ခဲသော သူသည် ယခု မာယာမရှိချိန်သာ ကျောင်းတက်ဖြစ်သည်။ မိဘနှစ်ပါးလုံးလည်း အလုပ်သွားနေကြရာ ထိုအချိန်များသည် သူတို့အတွက် လွတ်လပ်ရေးအချိန်များပင်။ ဗီဒီယိုတွေ၊ ဇာတ်လမ်းတွဲတွေအတူတူကြည့်၊ ထမင်းဟင်းတွေအတူချက်စား(ချက်ကျွေးတာမှ စားချင်သည်ဟု သူပူဆာထားသောကြောင့်)၊ ကုတင်ပေါ်၊ ဆိုဖာပေါ်။ မီးဖိုခန်း၊ ရေချိုးခန်းများတွင် နေရာမရွေး စိတ်ထလျှင်ထသလို အချစ်စခန်းဖွင့်ကြနှင့် ညားခါစကြင်စဦးများလို ခံစားရလေသည်။ 

မာယာသည် ယခုအခါ သူမ၏ နဂိုရုပ်သွင်အတိုင်းနေသည်။ အစောကြီးကတည်းက နဂိုရုပ်သွင်အတိုင်းမနေခိုင်းမိသည်ကို သူနောင်တရသွားရသည်။ ကံ၏အစွမ်းကြောင့် အလွန်တရာ လှပပေရာ သာမာန်လူအများ မြင်လျှင် အရူးအမူးစွဲလန်းကာ ပြဿနာများရှုပ်ထွေးနိုင်သောကြောင့် လူကြားထဲနေလျှင် နဂိုရုပ်သွင်အတိုင်း မနေကြောင်း သူမကရှင်းပြသေးသည်။ 

ခုလည်း သူသည် သူမကို အရူးအမူးဖြစ်နေပြီဖြစ်ကြောင်း တစ်တက်စားလည်းကြက်သွန်၊ နှစ်တက်စားလည်းကြက်သွန် ပိုမထူးတော့ကြောင်း စသဖြင့် ရှိသမျှ ယောက်ျားမာယာ ပလီပလာအပေါင်းထုတ်သုံးကာ သူပူဆာသောကြောင့် မာယာသည် မလွန်ဆန်နိုင်ပဲ သူမ၏နဂိုရုပ်သွင်အတိုင်း နေရလေသည်။ အလွန်တရာလှပသော မာယာကြောင့် မူလရုပ်သွင်အတိုင်းနေစကဆိုလျှင် မာယာရှိနေသော ရက်များတွင် မနက်မိဘနှစ်ပါး အလုပ်သွားသည်မှ ညနေပြန်လာချိန်အထိ ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းမသိ၊ မျက်လုံးများဟောက်ပက်ဖြစ်အောင်၊ ဒူးများပြုတ်ထွက်မတတ်၊ ဆီးသွားလျှင်တောင် အငယ်ကောင် နာကျင်ရလောက်အောင် အရူးအမူး ဖြစ်ခဲ့သေးသည်။ 

မာယာကလည်း သ၏ဆန္ဒများကို မညည်းမညူ ဖြည့်ဆည်းပေးရှာသည်။ အချစ်စခန်းဖွင့်ကြရင်း မတော်တဆ ခရေဝလေးကို ထိမိသွားလျှင် တုန်တုန်တက်သွားသော မာယာကြောင့် ခရေဝကလေးကို သူ မကြိုးစားမိတော့။ အကြောင်းရင်းတစ်ခုတော့ရှိရမည်။ နောင် အခွင့်ကြုံတော့ မေးမည်ဟုသာ တေးထားလိုက်တော့သည်။

.............................................................................

မွှေးပျံ့သော ရနံ့များနှင့်အတူ သူမ၏ကျောပြင်နှင့် ပါးတစ်ဘက် နွေးကနဲခံစားလိုက်ရသည်။ နှစ်လိုစွာပြုံးလိုက်ရင်း နောက်မှ သိုင်းဖက်လာသော မာရီကို၏မေးဖျားကလေးကို မျက်နှာကလေးတစ်ခြမ်းစောင်းကာ ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။

“ ဒီနေ့ည လပြည့်ညဆိုတော့ အထူးပွဲရှိတယ်သိလား"

မျက်လုံးကလေးပြူးပြကာ ပြောင်ချော်ချော်မျက်နှာပေးနှင့်

“ ဟင် သိဘူးလေ”

“ သိလား ဆိုတာ စကားအရပြောတာကို နောက်တီးနောက်တောက်လာလုပ်နေတယ်။ လာခဲ့ အဆိုးမလေး "

မာရီကိုက သူမခါးကိုကလိထိုးတော့ ခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်မောရင်း မာရီကို့လက်ထဲမှ ထွက်ပြေးလေသည်။ မာရီကိုကလည်း နောက်မှ ပြေးလိုက်လာသည်။ ရေကန်ထဲ ပျော်ရွှင်စွာခုန်ဆင်းလိုက်သည်။ မာရီကိုကလည်း အားကျမခံ သူမနံဘေးခုန်ဆင်းလာပြီး နှစ်ယောက်သား ပွေ့ဖက်ကာ အနမ်းတို့ မဆုံးအောင် ရှိကြလေတော့သည်။

...................................................

အားလုံးခါတိုင်းထက် ပိုပျော်ရွှင်တက်ကြွနေကြသလို ထင်ရသည်။ လရောင်ပြောက်တိပြောက်ကျားထိုးနေသော တောလမ်းလေးတစ်လျှောက် ပျော်ရွှင်ဆူညံစွာ တောအုပ်အလယ်ဆီဦးတည်၍ သွားနေကြသည်။ မာရီကို့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူမလည်း ဘာမှန်းမသိ ပျော်ရွှင်တက်ကြွနေမိသည်။ အားလုံး၏လက်ထဲတွင် ယမကာအိုးကိုယ်စီ ကိုင်ထားကြသည်။ တစ်နေရာ အရောက်တွင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အချက်ပြလိုက်ကြပြီး တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ခရီးဆက်ကြလေသည်။ ကိုက်အနည်းငယ်ဆ က်သွားမိသောအခါ လရောင်ဖြင့် လင်းချင်းနေသော ကွင်းပြင်တစ်ခုသည် သစ်ပင်များကြားမှ တဖြည်းဖြည်း ပေါ်ထွက်လာသည်။ သစ်ပင်ကြီးများ မရှိပဲ မွှေးပျံ့သောပန်းကလေးများ ဖူးပွင့်နေသော ခြုံပုတ်အနည်းငယ်သာ ဟိုတစ်စုဒီတစ်စု ရှိနေသော အတန်ငယ်ကျယ်ပြန့်သော ကွင်းပြင်တစ်ခုကို တွေ့ရသည်။

ကွင်းပြင်၏အလယ်တွင်တော့ အလွန်ကြီးမားကာ ထီးတစ်ချောင်းလို ပြန့်ကျယ်သော အပင်ကြီးတစ်ပင်သည် လရောက်အောက်တွင် တလက်လက်ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ သိပ်သည်းသော အရွက်တို့ကြောင့် အပင်အောက်ခြေမှာ လရောင်မထိုးနိုင်အောင် မှောင်မိုက်နေလေသည်။ အပင်နှင့်နီးကပ်လာလေ မြင်ကွင်းပီပြင်လာလေ ဖြစ်လာသောအခါ အပင်ကြီးပေါ်မှ တွဲရရွဲကျနေသော အရာများကို တွေ့ရသည်။ လူတစ်ယောက်၏ အရပ်အမောင်းအတိုင်း အင်္ဂါအစုံနှင့် လူယောက်ျား၊ လူမိန်းမပုံသဏ္ဍာန်ရှိသော အရာများသည် ၎င်းတို့၏ဆံပင်သဏ္ဍာန်အရာများမှတစ်ဆင့် အပင်ကြီး၏အကိုင်းများပေါ်မှ တွဲရရွဲကျနေကြသည်။

“ အဲ့ဒါ သူယောင်ပင်လေ” 

မာရီကို့စကားသံကို သူနားထဲကြားလိုက်ရသည်။ သူမကို ပြုံးကြည့်နေသောမာရီကို သူမ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမတို့သည် သယ်လာသော ယမကာအိုးများကို အပင်ဆီမှ တဖြည်းဖြည်းဝေးရာ ပန်းခြုံများဆီရောက်အောင် ခြေဆယ်လှမ်းခန့်အကွာတွင် တစ်အိုးစီ စီကြသည်။ ထို့နောက် ၎င်းပန်းခြုံများတွင် လူခွဲကာ ပုန်းအောင်းလိုက်ကြလေသည်။ သစ်ပင်ဆီသို့ စူးစိုက်ကြည့်နေကြရင်း အချိန်အနည်းငယ် ကုန်ဆုံးလာသည်။ သူမလည်း ဘာများဖြစ်လာမည်နည်းဟု ရင်တဖိုဖိုဖြစ်နေရလေသည်။ တဖြည်းဖြည်း လမင်းကြီးသည် ခေါင်းပေါ်တည့်တည့်သို့ရောက်ရှိလာသည်။ 

အပြင်ဘက်တွင် လရောင်သည်  အလင်းချင်းဆုံးဖြစ်နေသည်နှင့်အမျှ သစ်ပင်အောက်သည် ပိုမှောင်မိုက်လာသလို ခံစားရသည်။ ထို့နောက် သူမကြည့်နေရင်းပင် လူပုံသဏ္ဌာန်များသည် သစ်ပင်အောက်သို့ တဖုတ်ဖုတ် ကျလာကြသည်။ သစ်ကိုင်းများနှင့် ချိတ်ဆက်ထားသော ၎င်းတို့၏ဆံပင်သဖွယ်အရာများသည် ယခုအခါ တကယ့်ဆံပင်များအတိုင်း ပုခုံးပေါ်တွင် ဝဲကျနေကြသည်။ 

ထို့နောက် လရောင်ရှိရာသို့ ထွက်လျှောက်လာရင်း အပင်ရိပ်အစပ်သို့အရောက်တွင် တစ်စုံတစ်ခုကို တစ်စုံတစ်ခုကို အနံ့ခံသလို ပြုမူကြလေသည်။  ထို့နောက် လရောင်ထဲလျှောက်လာကာ သူမတို့ချထားသော ယမကာအိုးကို တွေ့သွားပြီး အလုအယက်ဝိုင်းလုသောက်ကြလေသည်။ လရောင်နှင့် ထိတွေ့လိုက်သောခဏ ၎င်းတို့၏ ကိုယ်များမှ အရောင်များ ထွက်လာကြကုန်၏။ တစ်အိုးကုန်သွားတော့ ထပ်မံအနံ့ခံကာ နောက်တစ်အိုး ၊ ထို့နောက် နောက်တစ်အိုးနှင့် ပုန်းအောင်းနေသော ပန်းခြုံများဆီ သူယောင်ထီး၊ သူယောင်မယ်အစုကလေးများသည် တဖြည်းဖြည်း ချည်းကပ်လာကြလေသည်။ 

သုံးလေးအိုးမျှ သောက်ပြီးသောအခါ သူမတစ်ခု သတိထားမိလာသည်။ သူယောင်ထီးများ၏ ဖိုအင်္ဂါနေရာများသည် တစတစကြီးထွားရှည်လျားလာခြင်းပင်။ သူမမျက်လုံးလေးက မေးခွန်းထုတ်သလို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ မာရီကိုက ပြောင်ချော်ချော်မျက်နှာပေးကလေးနှင့် သူမအား မျက်လုံးလေးတစ်ဖက်မှိတ်ကာ၊ လျှာထုတ်ပြသည်။ သူမလည်း လရောင်အောက်က မြင်ကွင်းဆီ အကြည့်ပြန်ပို့လိုက်သည်။ သူယောင်ထီး၊ သူယောင်မယ်များသည် အနည်းငယ်ယိုင်ထိုးကာ မူးယစ်လာသည်ကိုတွေ့ရသည်။ သူမတို့ ပုန်းအောင်းရာ ပန်းခြုံနှင့် အနီးဆုံး ယမကာအိုးဆီအရောက်တွင်တော့ သူယောင်ထီးများ၏ ဖိုအင်္ဂါနေရာများသည် တန်းမတ်ကာ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် အရွယ်ရောက်ပြီး လူယောက်ျားတစ်ယောက်၏ အနေအထားသို့ ရောက်ရှိနေကြလေတော့သည်။

နောက်ဆုံးအိုး၏ နောက်ဆုံးလက်ကျန်တစ်ငုံကို မော့သောက်ပြီးနောက် သူယောင်ထီးသူယောင်မယ်တို့သည် လေထဲအနံ့ခံကြပြန်သည်။ ယခုအခါ ၎တို့သည် သူမတို့နှင့် ခြေလှမ်းငါးလှမ်းမျှအကွာအထိ နီးကပ်နေကြလေပြီ။ ပေါင်ခွဆုံတွင် တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသော အရာများကိုကြည့်ပြီး သူမရင်တဖိုဖိုဖြစ်နေရသည်။ သူမတို့သည် အခြားပန်းခြုံများမှ အဖွဲ့များကို ကြည့်လိုက်ရာ ၎တို့ အနီးတွင်လည်း သူယောင်အုပ်စုကလေးများ အသီးသီးရောက်ရှိနေကြလေပြီ။ ထို့နောက် အချင်းချင်း အချက်ပေးကာ ပန်းခြုံများမှပြေးထွက်ပြီး သူယောင်အုပ်စုဆီ ပြေးဝင်ကြလေသည်။ သူမတို့ကိုတွေ့သည့်အခါ သူယောင်အုပ်စုသည် အလန့်တကြား အပင်ဘက်ဆီသို့ ပြန်လှည့်ကာ ထွက်ပြေးကြလေသည်။ 

သို့သော် ယမကာအရှိန်နှင့် ယိုင်ထိုးကာ အလဲလဲအကွဲကွဲနှင့် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး တိုးတိုက်ကာ ပြိုလဲကြသည်။ သူမတို့သည် သူယောင်မယ်များကို အမှုမထားပဲ သူယောင်ထီးများကိုသာ မိရာ လက်မှ၊ ခြေမှ၊ ခါးမှ ဝိုင်းဖက်ကာ ချုပ်ထားကြသည်။ ၎တို့သည် အစပိုင်းတွင် အပြင်းအထန် ရုန်းကန်ကြသော်လည်း ယမကာအရှိန်ကြောင့်လား ပင်ကိုယ်အားနည်းသည်လားမသိ တဖြည်းဖြည်း ရုန်းကန်မှု တဖြည်းဖြည်း ရုန်းကန်မှု အားပျော့လာလေသည်။ 

သူယောင်မယ်များနှင့် အချို့ လွတ်သွားသော သူယောင်ထီးများသည် အပင်ဆီ ပြန်အရောက်တွင် ဆွေ့ကနဲ ခြေကန်ခုန်လိုက်ကာ ၎င်းတို့ ဆံပင်များနှင့် သစ်ကိုင်းများကို ရစ်ပတ်လိုက်ပြီး နဂိုမူလအတိုင်း  အသက်မဲ့ငြိမ်သက်သွားကြလေသည်။ ဖမ်းမိသော သူယောင်ထီးများကို တွဲကာ သူမတို့အားလုံး လူစုလိုက်ကြသည်။ ထို့နောက် လူဦးရေနှင့် အချိုးချလိုက်ရာ ငါးယောက်လျှင် သူယောင်ထီးတစ်ကောင်ဆီ အချိုးကျ ရကြလေသည်။

" သူက အခုမှ အသစ်ဆိုတော့ သူ့ကို ဦးစားပေးလိုက်ကြမလား"

သူမတို့အဖွဲ့၏ ဝေစု သူယောင်ထီးကို ပက်လက်အနေအထားဖြစ်အောင် လုပ်ရင်း မာရီကိုက ပြောလိုက်သည်။ သူမလည်း ရင်ထဲလှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အားလုံးက ပြုံးပြီး ခေါင်းညိတ်ပြကြလေသည်။ အားပျော့သော်လည်း ယခုအထိ ရုန်းကန်နေဆဲ သူယောင်ထီးကို ခြေလက်လေးဘက်မှ ချုပ်ကိုင်ထားပြီး မာရီကိုက သူမကို မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်သည်။ 

သူမလည်း တုန်ရင်သော ရင်အစုံဖြင့် သူယောင်ထီးအပေါ် ခွရပ်လိုက်လေသည်။ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များ ပျောက်ကွယ်သွားကြသည်။ သူမအသာအယာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူယောင်ထီး၏ ထောင်မတ်နေသော အင်္ဂါကို သူမ၏ အဝကလေးတွေ တေ့လိုက်ရာ ကျင်ကနဲဖြစ်ပြီး အရည်တစ်ပွက် ထွက်ကျသွားရလေသည်။ မှိုပွင့်သဏ္ဌာန် ထိပ်ဖူးကို နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားတွင် နေရာချကာ အနည်းငယ်ဖိချလိုက်သည်။ 

ရင်ထဲ တင်းကျပ်ကာ အလုံးကြီးတစ်လုံးတက်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမခဏငြိမ်လိုက်သည်။ မျက်စိကိုစုံမှိတ်ရင်း ရှိသမျှအာရုံများက သူမ၏ပေါင်ခွကြားဆီ စုစည်းနေကြသည်။ သူမ၏ပန်းကလေးအတွင်းထဲမှ တဆစ်ဆစ်ကျင်ကာ တစ်စုံတစ်ရာကို အပြင်းအထန်တောင့်တလာသည်။ သူမ ထပ်မံထိုင်ချလိုက်သည်။ အတန်ငယ်တင်းကျပ်နေရာမှ အထစ်အငေါ့တစ်ခုကို ကျော်လွှားလိုက်ရသလို မှိုပွင့်သဏ္ဍာန်ထိပ်ဖူးတစ်ခုလုံး စွပ်ကနဲဝင်ရောက်လာလေသည်။ သူမတဖန်ရပ်နားလိုက်ပြန်သည်။

မာရီကိုက သူမ ချုပ်ထားသော သူယောင်ထီး၏လက်ကို ဒူးများအောက်ထည့်ကာ ဖိထားလိုက်ပြီး သူမ၏ရင်သားတစ်ဘက်ကို ငုံစို့လိုက်သည်။ တစ်ဘက်မှ အက်ဂ်သာကလည်း အားကျမခံ သူမ၏ ကျန်ရင်သားတစ်ဖက်ကို ငုံစို့ပြန်သည်။ သူမနောက်မှလည်း သူမ၏တင်ပါးများကို ပွတ်သပ်ပေးနေသော လက်များကို ခံစားရသည်။ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခေါင်းနှစ်လုံး၏ ဆံနွယ်များကြားထဲ လက်ချောင်းများကို ထိုးသွင်းဆုပ်ဆွဲကာ မာန်တင်းလိုက်ပြီး တစ်ချက်တည်း ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ ရှည်လျားသော ရထားတစ်စင်း ဖြတ်သန်းသွားသလို သူမ၏အတွင်းသားများကို ပွတ်တိုက်ဝင်ရောက်လာသော ခံစားမှုကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖြင်းဖြင်းဖြစ်ကာ သွားရသည်။ မာရီကို၏ အနမ်းများ သူမနှုတ်ခမ်းပေါ်ကျရောက်လာသည်။ သူမအငမ်းမရပြန်လည်နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ 

ထို့နောက် အက်ဂ်သာဆီ မာရီကို အနမ်းများ ရောက်ရှိသွားပြန်သည်။ သူမလည်း အနည်းငယ် တင်ပါးကိုကြွလိုက်ရာ ဟာကနဲဖြစ်သွားသောကြောင့် အလျင်အမြန်ပြန်ထိုင်ချလိုက်သည်။ တင်းကျပ်ပြည့်အင့်သော ခံစားမှုကိုရသည်။ ကြွလိုက်၊ ပြန်ထိုင်ချလိုက်၊ ကြွလိုက်၊ ပြန်ထိုင်ချလိုက်။ သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုနှင့် သူမ၏ခံစားမှုများ စည်းချက်မိလာလေသည်။ သူယောင်ထီး၏ ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ကာ သူမအားပြင်းပြင်းဆောင့်ချနေမိသည်။ မာရီကိုနှင့် အက်ဂ်သာတို့နှစ်ယောက်သည် သူယောင်ထီး၏ လက်ဖျံများကို ဆန့်တန်းကာ ၎တို့၏ ပန်းကလေးများနှင့် အားရပါးရ ပွတ်တိုက်နေကြသည်။ နောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ပင်းပင်းနှင့် အေမီတို့နှစ်ယောက်လည်း အားကျမခံ သူယောင်ထီး၏ ခြေသလုံးများပေါ်တွင်တက်ခွကာ ၎င်းတို့၏ ပန်းကလေးများနှင့် ပွတ်တိုက်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ 

သူမ ခါးကို ပြန်မတ်ကာ ရင်အစုံကို လက်များနှင့် ဆုပ်နယ်ကာ ကျွတ်မထွက်ရုံတမယ် တင်ပါးများကိုကြွပြီး တစ်ကိုယ်လုံးအားနှင့် ဆောင့်ဆောင့်ချသည်။ အပြင်းအထန်ဆောင့်ချက်များနှင့်အတူ ကျဉ်းမြောင်းသော ပိုက်ခေါင်းတစ်ခုထဲ ထိုးသိပ်ခံရသလို တစ်ကိုယ်လုံးတင်းကျပ်သထက် တင်းကျပ်လာပြီးနောက် ရုတ်တရက်လွတ်မြောက်သွားကာ နက်ရှိုင်းသော ချောက်ထဲပြုတ်ကျသွားသလို လွတ်မြောက်မှုနှင့် တလှပ်လှပ်ဖြစ်မှုကို တပြိုင်တည်းခံစားရင်း တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်ကာ သူယောင်ထီး၏ရင်ဘတ်ပေါ်အရုပ်ကြိုးပြတ် မှောက်ချလိုက်လေတော့သည်။

ခဏလောက် လောကကြီးနှင့် ကင်းလွတ်သွားသော သူမ၊ အချိန်အနည်းငယ်ကြာမှ သူမ၏ ဆံပင်၊ ကျောပြင်နှင့် တင်သားများကို ပွတ်သပ်ပေးနေသော လက်များကို ခံစားမိတော့သည်။ အနည်းငယ်အမောဖြေပြီးနောက် သူမ ထရပ်ရန်ကြိုးစားသည်။ ဘေးမှ မာရီကိုနှင့် အက်ဂ်သာက သူမလက်များကို ထိန်းကိုင်ပေးကြသည်။ ပြန်အထွက်တွင်လည်း အချောင်းကြီးက အတွင်းသားများကို ကောင်းစွာပွတ်တိုက်ကာ ထွက်သွားသောကြောင့် တသိမ့်သိမ့်ခံစားရသည်။ 

ပင်းပင်းနှင့် နေရာချင်းလဲရန် မာရီကိုကပြောသည်။ ပင်းပင်းက ချက်ခြင်းသွားထိုင်ချသည် မဟုတ်သေးပဲ မတ်ထောင်နေသော အချောင်းကြီးတစ်လျှောက်ကို နှုတ်ခမ်းများနှင့် ပွတ်တိုက်ကာ မာယာကြောင့် တင်ကျန်ခဲ့သော ရွှဲရွှဲစိုနေသည့် မာယာအရည်ကြည်များကို လျှာဖြင့်လျက်သည်။ ထက်အောင်စုန်ဆန် လျက်လို့အားရတော့ ထိပ်ဖူးကို ငုံစုပ်လိုက်ပြန်သည်။ ပင်းပင်းသည် လူကောင်သေးငယ်သူဖြစ်ရာ ထိပ်ဖူးတစ်ခုတည်းပင် သူမ၏ ခံတွင်းထဲတွင် မဆံ့မပြဲဖြစ်နေလေတော့သည်။ 

သူမ၏ အရည်ကြည်များကို အားပါးတရ လျက်နေသော ပင်းပင်းကြောင့် သူမ ရင်တဖိုဖိုဖြစ်ရကာ ကုန်းကာငုံစုပ်နေသော ပင်းပင်း၏ တင်ပါးလုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကလေးများကြားမှ အကွဲကြောင်းကလေးထဲကို သူမ၏ လက်ခလယ်လေး ထိုးသွင်းနှစ်မြှုပ်လိုက်သည်။ အေမီက သူမကို လာနမ်းကာ သူမ၏လက်ကို သူ့ပန်းကလေးပေါ်တွင် တင်ပေးသောကြောင့် အေမီအကွဲကြောင်းလေးထဲလည်း နောက်လက်ခလယ်တစ်ချောင်းကို ထိုးမြှုပ်လိုက်ပြန်သည်။ 

အက်ဂ်သာသည် သူယောင်ထီး၏မျက်နှာပေါ်တွင် တက်ထိုင်ကာ ရှေ့နောက်အားရပါးရပွတ်တိုက်နေသည်။ သူယောင်ထီး၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ခြေတစ်ဘက်ကန့်လန့်ဖြတ်တင်ကာ ကားထားသော မာရီကို၏ ပန်းကလေးထဲတွင်တော့ ပင်းပင်း၏ လက်သေးသေးလေးက လက်ကောက်ဝတ်အထိ ဝင်ရောက်ကာ အသွင်းအထုတ်ပြုလုပ်လျက်ရှိလေတော့သည်။

.............................................................

အရှေ့ဘက်ဆီမှ ရောင်နီများသန်းလာသည်။ မာရီကိုသည် သူမ၏ နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်ကို အပြင်းထန်ဆုံးဆောင့်ချလိုက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အထွတ်အထိပ်သို့ ဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်မှန်းမသိရောက်သွားလေသည်။ ထို့နောက် မောပန်းစွာ အခြားခြေပစ်လက်ပစ်လှဲနေကြသူများ၏နံဘေးတွင်ပစ်လှဲလိုက်သည်။ ၎တို့အား ထိန်းချုပ်ထားသူများ မရှိတော့သော သူယောင်ထီးများသည် အလျင်အမြန်ပင် သစ်ပင်ကြီးဆီပြန်ပြေးသွားကြပြီး သစ်ကိုင်းများပေါ်ခုန်တက်ကာ အသက်မဲ့သွားကြလေသည်။

တချို့ အဖွဲ့များကတော့ မည်မျှကြမ်းလိုက်သည် မသိ သူယောင်ထီးများသည် ပုံပျက်ပန်းပျက်ဖြစ်ကာ - သစ်ပင်ဆီ မပြန်နိုင်တော့ချေ။ ရောင်နီဦးများ သူမတို့ဆီ ကျရောက်လာသောအခါ ပုံပျက်ပန်းပျက်ဖြစ်သွားသော သူယောင်သီးများသည် လင်းလက်သော အမှုန်အမွှားလေးများအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားကာ ၎တို့၏ မိခင်အပင်ကြီးဆီ လေနှင့်အတူ လွင့်မျောသွားကြလေသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို ငေးကြည့်နေသော မာယာပါးတစ်ဘက်ကို မာရီကိုက ဖွဖွကလေး နမ်းလိုက်သည်။

“ ဘယ်လိုလဲ ပျော်ရဲ့လား"

“ အင်း အရမ်းထူးဆန်းပြီး၊ ပျော်ဖို့ကောင်းတယ်"

မာယာစကားဖြတ်လိုက်သည်။ မာရီကိုက မျက်ခုံးလေးပင့်ကာ

“ ပြီးတော့ဘာဖြစ်လဲ"

“ အရမ်းလည်း အရသာရှိတယ် ခစ် ခစ်"

“ ခစ်ခစ်ခစ်” နှစ်ယောက်သား သဘောကျစွာ ရယ်မောလိုက်ကြသည်။

“ နောက်တစ်ခါ လပြည့်ကျရင်လည်း ဒါမျိုးလုပ်ဦးမယ်။"

“ အင်း"

“ ဒီသူယောင်သီးတွေက တစ်နှစ်မှာ သုံးလပဲ မှည့်ကြတာ။ ပြီးတော့ မှည့်နေတဲ့အချိန်ရဲ့ လပြည့်ညမှာပဲ အသက်ဝင်ကြတာ။ မာယာ မလာခင်တစ်လက တစ်ခါ လုပ်ပြီးပြီဆိုတော့၊ နောက်တစ်ခါပြီးရင် ကိုးလလောက် ပြန်စောင့်ရတော့မှာ။ နောက်လ လပြည့်ပြီးရင် အဲ့ဒီ အသီးတွေ အကုန်ကြွေသွားရော။ အသစ်ပြန်သီးရင် ကလေးအရွယ်ကနေ ပြန်စသီးတာ။ အဲ့ဒါကြောင့် တခါတခါ အရမ်းမနေနိုင်ရင် လူတွေဆီ ခိုးထွက်တာ ခိခိ"

နောက်ဆုံးစကားကို သူမတစ်ယောက်တည်းကြားအောင် မာရီကိုက စိတ်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် နှစ်ယောက်သား တခွိခွိ ရယ်ကြပြန်သည်။ ရွှေရောင်နုနု လင်းရောင်ခြည်သည် ကွင်းပြင်ထဲတွင် လွတ်လပ်စွာလဲလျောင်းနေကြသော ဝတ်လစ်စားလစ် မိန်းမပျိုလေးများ၏ အပေါ်တွင် ရွှေရည်များဖြန်းပက်ထားသလို ကျရောက်နေရာ ကမ္ဘာလောကကြီး၏ အလှဆုံးပန်းချီကားတစ်ချပ်ပမာ ရှိနေလေတော့သည်။

......................................................

မာယာနှင့်အတူ ဇာတ်လမ်းတွဲ တစ်ခုထိုင်ကြည့်နေရင်း မာဃာ့ဆံနွယ်များကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ သူနှင့်အတူ ရုပ်ရှင်၊ ဗီဒီယိုများကြည့်ရင်း မာယာပင်ယနေ့ခေတ်ကြီးနှင့် အချိတ်အဆက်မိသော ပရလောကသူလေးဖြစ်လာလေပြီ။ မာယာအတွက် facebook အကောင့်ပင် သူဖွင့်ထားပေးသေးသည်။ facebook ပေါ်မှ ဟို meme ဒီ meme များကြည့်ကာ ခွီတတ်နေပြီ။ ဟိုဆယ်လီဒီဆယ်လီစသည့် မိန်းကလေးတို့စိတ်ဝင်စားတတ်သည်များလည်း လျှောက်ကြည့်ကာ သူ့ကို ဖောက်သည်ချတတ်နေလေပြီ။

“ မာယာ”

“ ရှင်”

“ မနက်ဖြန် မာယာရှိမယ့်နေ့ပေမယ့် မောင် ကျောင်းကို သွားမှရမယ်”

“ ဘာလို့လဲ”

“ ကျောင်းမှာ မောင်မယ်သစ်လွင်ကြိုဆိုပွဲရှိလို့။ မောင့်သူငယ်ချင်းက မောင့်ကို အတင်းလာခိုင်းလို့။ ငြင်းမရလို့”

သည်လို အခမ်းအနားများ၊ ပွဲများကို သူမကြိုက်သော်လည်း ကျောင်းမှ သူ့တစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းကျော်စွာက လာရန်အတင်းဂျီတိုက်နေသည်။ မနှစ်က သူအပြင်းဖျားနေ၍ ရှောင်လို့ရခဲ့သော်လည်း သည်နှစ်တော့ မရတော့။ တစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်း ငြိုငြင်မှာလည်း သူမဖြစ်ချင်ပါပေ။ မာယာကမျက်နှာလေးအိုနေရာမှ ချက်ချင်းမြူးမြူးထူးထူးလေး ပြန်ဖြစ်သွားပြီး

“ အင်းမောင်။ သွားလေ။ ဒါပေမယ့်.”

“ အင်း” သူစကားထောက်ပေးလိုက်သည်။

“ ဒါပေမယ့် မာယာကိုလည်း ခေါ်ရမယ်”

သူ့ဦးနှောက် အလုပ်များသွားရသည်။ မာယာကိုခေါ်တာ အကြောင်းမဟုတ်ပေမယ့် လူတို့၏အလှထက် ထူးကဲလှပသော မာယာကို ဝိုင်းကြည့်ကြမည့်အဖြစ်ကို သူမတွေးပဲမနေနိုင်။ သူ့အတွေးကို သိသော မာယာက

“ ဘာမှပူမနေနဲ့။ မာယာလျှော့ပြီးချောပေးမယ် ခိခိ။ နော် ။ မာယာကို ခေါ်ပါနော်။ လူတွေအများကြီးကြားထဲ သွားကြည့်ချင်လို့”

“ လျှော့ပြီးချောပေးမယ်”ဟူသော ခေတ်စကားကို မာယာသုံးလိုက်သောကြောင့် သူသဘောကျစွာ ရယ်မောလိုက်သည်။ ကျောင်းသားတွေကြားထဲ လိုက်လျောညီထွေ နေနိုင်လိမ့်မည်ဟုလည်း ရင်ထဲပေါ့သွားသည်။ နှာသီးဖျားလေးကို ဆွဲညှစ်လိုက်ပြီး

“ မမလေးသဘောကျ လိုက်ခဲ့စေဗျား”

“ ရေး” ကလေးလေးလို အော်ဟစ်ခုန်ပေါက်ပြီး ဆိုဖာကို လှည့်ပတ်ကခုန်နေသော မာယာကိုကြည့်ပြီး သူလည်း ပျော်ရွှင်ကြည်နူးရပါသည်။

..............................................................

နောက်နှစ်ပတ်ဆို လပြည့်ညပြန်ရောက်ပြီဟုတွေးရင်း မာယာရင်တဖိုဖိုဖြစ်နေသည်။ သည်ဘဝ သည်ခန္ဓာမှာ ထိုအတွေ့အကြုံသည် သူမအတွက် ထူးခြားသော ခံစားမှုအသစ်ဖြစ်သည်။ မိန်းကလေးများချည်းရှိသော သူမတို့အရပ်၌ အချင်းချင်း စိတ်ကြိုက်ကာမအရသာခံစားနိုင်ကြသော်လည်း ယခင်ညကလို ကျားအင်္ဂါနှင့် ခံစားရသော အရသာသည် မတူကွဲပြားစွာ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသည်ဟု သူမထင်သည်။ 

အစားကောင်းတစ်ခုကို တစ်ခေါက်တစ်ခါတည်း စားရရုံမျှဖြင့် မည်သူတင်းတိမ်နိုင်မည်နည်း။ သူမအတွေးများပျံ့လွင့်နေဆဲ သူမနံဘေးနား မာရီကိုလာထိုင်သည်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံးညှိုးရော်ကာ ညပေါင်းများစွာ အိပ်ရေးပျက်ထားသူလို နွမ်းချိနေသည်။ မာရီကို့ကိုကြည့်ကာ သူမရင်ထဲထိတ်သွားသည်။ ဒီနေ့ဝဋ်ကြွေးခံရမယ့်နေ့လား။ မဟုတ်သေးပါဘူး။ ထိုနေ့မျိုးဆို သူမတို့အားလုံး အားအင်ကုန်ခန်းနွမ်းချိနေတတ်သည်။ ခုက သူမသည် နဂိုအတိုင်း ပေါ့ပါးလန်းဆန်းမြဲ။

“ မာရီကို၊ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်။ ပြောပါဦး”ပုခုံးသားနှစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ကြင်နာစွာမေးလိုက်သည်။

“ တို့ဒီနေ့သေရတော့မယ်” နားထဲဂျိန်းကနဲ မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။

“ ဟင် ဘာလဲ။ ဘာလို့လဲ။ ဘာလဲ။ မသေရပါဘူး။ ဟင့်အင်း မသေရပါဘူး”

မာရီကိုပုခုံးများကို သွက်သွက်ခါလှုပ်ရမ်းရင်း တတွတ်တွတ်ရေရွတ်ကာ အဆုံးတွင် မထိန်းနိုင်ပဲ အတင်းဖက်ပြီး ငိုချလိုက်လေသည်။ သူမ၏ ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးရင်း မာရီကို ကိုယ်လုံးကလေးလည်း တသိမ့်သိမ့်ဖြစ်နေလေသည်။

“ တို့ဒီဘဝကကျွတ်လွတ်ရမှာပေမယ့်၊ တို့လည်း မာလာ့ကိုမခွဲနိုင်ဘူး”

မာယာ သူမစိတ်ကိုထိန်းကာ မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်သည်။ ကိုယ်ချင်းခွာကာ မာရီကို့ကို ကြိုးစားပြုံးပြပြီး

“ ဒီဘဝက လွတ်ရမှာ ကောင်းတာပေါ့။ မာယာမငိုတော့ဘူးနော်။ သူလည်း မငိုနဲ့တော့။ နောက် နောက်ဘဝတွေမှာလည်း မာယာတို့ပြန်ဆုံကြမယ်လေနော်”

မျက်ရည်များကြားမှ မာယာကိုခေါင်းငြိမ့်ပြကာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်လိုက်ပြန်သည်။ နှစ်ယောက်သားအချိန်အတန်ကြ ာပွေ့ဖက်ထားကြပြီးနောက် တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်တွဲကာ ထရပ်လိုက်ကြသည်။ ညှိုးငယ်သောမျက်ဝန်းများနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်နေရင်းပင် သူမရှေ့မှ မာရီကိုသည် ဖျတ်ခနဲ ပျောက်ကွယ်သွားလေတော့သည်။ သူမလည်း အရုပ်ကျိုးပြတ် ပုံလျက်သား ထိုင်ကျသွားသည်။ အခြားသူများသည် သူမအနီးရောက်လာကာ ဝိုင်းဝန်းနှစ်သိမ့်ပေးကြသည်။ သူမနှင့် အနီးဆုံးဖြစ်နေသော ပင်းပင်းကိုဖက်ရင်း စောစောက ထိန်းချုပ်လိုက်သော မျက်ရည်များသည် အဆီးအတားမရှိ ရေတံခွန်တခုလိုကျဆင်းလာလေတော့သည်။

..................................................................................

မာရီကို မရှိတော့သည့်နောက်တွင် ပင်းပင်းသည် မာဃာ့ အဖော်မွန်ဖြစ်လာခဲ့သည်။  မာယာ့ကို အရိပ်တကြည့်ကြည့်နှင့် စိတ်သက်သာရာရအောင်၊ ပျော်ရွှင်အောင် အမျိုးမျိုးစနောက်ကာ ဂရုတစိုက်ရှိပေးသောကြောင့် မာယာစိတ်သာရသည်။ နေ့ရက်များတရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးကာ သူယောင်သီး ပွဲတော်ညကို တဖန်ရောက်ရှိလာပြန်လေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာသော သူယောင်ထီးများကို ကြည့်ကာ မာယာ့ရင် တလှပ်လှပ်လှုပ်ရှားနေသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ပင်းပင်း၏လက်ကလေးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။

“ ဝုန်း”

မြေပြင်တခုလုံး သိမ့်သိမ့်တုန်သွားပြီး ကျယ်လောင်သော အသံကြီးနှင့်အတူ သူမတို့၏မလှမ်းမကမ်းတွင် မီးခိုးလုံးကြီးထွက်ပေါ်လာသည်။ သူယောင်ထီး၊ သူယောင်မယ်များသည် ချက်ချင်းအပင်ရှိရာ ပြန်လှည့်ပြေးကြသည်။ သူမတို့သည် အသံထွက်ပေါ်လာရာကို အံ့အားသင့်စွာ ငေးကြည့်နေမိကြလေသည်။ ကြမ်းတမ်းခက်ထန်သော သဏ္ဍာန်နှင့် လူတစ်ယောက်သည် မီးခိုးများကြားမှ ပေါ်ထွက်လာလေသည်။ ၎င်းသည် သူမတို့ကို ဝေ့ကြည့်ပြီးနောက် ရက်စက်သော အပြုံးတစ်ခုကိုပြုံးလိုက်ပြီး သူ၏လက်တစ်ဘက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။ တစ်စုံတစ်ခုလွင့်ပျံလာကာ ပင်းပင်းကိုထိမှန်ပြီး ပုံလျက်သား လဲကျသွားလေတော့သည်။

အားလုံးထိုအခါမှ သတိဝင်သွားသလို ကြောက်လန့်တကြား ခြေဦးတည့်ရာပြေးသူကပြေး၊ ကောင်းကင်ပေါ်ပျံတက်ပြေးသူကပြေးနှင့် သူမတို့အားလုံး ဝရုန်းသုန်းကားဖြစ်သွားကြသည်။ မာယာလည်း နောက်လှည့်မကြည့်စတမ်း ကြောက်အားလန့်အားပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ သူမရှေ့မှတံခါးချပ်ကို တွန်းဖွင့်ပြေးထွက်လိုက်သည်။ ဖြူဖွေးသောတိုင်လုံးများကြား သူမ မရပ်မနားဆက်ပြေးပြန်သည်။ 

နောက်ဆုံး နောက်ထပ်တံခါးတစ်ချပ်ရှေ့ရောက်တော့ သူမ ခဏရပ်ကာ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမထွက်လာခဲ့သော တံခါးမှာ ပြန်လည်စေ့ပိတ်နေပြီး တံခါးတစ်ဘက်မှ ထိတ်လန့်တကြားအသံများကို သဲ့သဲ့ကြားနေရသည်။ သူမ နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်လိုက်ပြီး ချာကနဲပြန်လှည့်ကာ ရှေ့မှတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြေးထွက်လိုက်လေတော့သည်။

..............................................................

“ ဟား ဟား ဟား ဟား” 

“ ခစ် ခစ် ခစ်”

ရုပ်ဖျက်ထားသော မာယာပုံစံကိုကြည့်ပြီး နှစ်ယောက်သား သဘောကျစွာရယ်မောနေကြသည်။ အုန်းမှုတ် ခွက်စွပ်ညှပ်ထားသလိုဆံပင်အောက်တွင် ပုလင်းဖင်မျက်မှန်ကြီးကို တပ်ထားသည်။ LCD ကိုယ်လုံးပေါ်မှ ဗမာဝတ်စုံမှာ ခဲတံကလေးကို အဝတ်ပတ်ထားသလိုရှိသည်။ ဒီလောက်ဆို စိတ်ချရလောက်ပြီဟု သူထင်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကမမြင်စေရန် အခြေအနေကြည့်ပြီး တစ်ယောက်ဆီခွဲထွက်ကာ လမ်းထိပ်ကားမှတ်တိုင်တွင် ပြန်ဆုံရန် တိုင်ပင်ထားကြသည်။ မာယာကို အရင်ထွက်စေလိုက်ပြီး သူက အိမ်ရှိ မီးများ၊ရေများစစ် ၊ တံခါးပိတ်စသည်တို့ကို အချိန်ဆွဲလုပ်နေလိုက်သည်။ 

သူကားမှတ်တိုင်ရောက်တော့ လူတွေ၊ ကားတွေကို သဘောကျစွာလိုက်ကြည့်ကာ အူမြူးနေသော မာယာကိုတွေ့ရသည်။ မျက်နှာပိုးမသေသောမျက်နှာများနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခုမှပဲတွေ့သလို နှုတ်ဆက် လိုက်ကြပြီး တခွိခွိ ရယ်ကြပြန်သည်။ မှတ်တိုင်မှ တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စလူတွေကတော့ ဒီနှစ်ကောင် ဘာကြောင်နေတာလဲဟုထင်ကြမည်။ 

ဒီဘတ်စ်ကားကဘယ်သွားတာလဲ၊ ဟိုဆိုင်ကဘာဆိုင်လဲစသည်ဖြင့် မြင်မြင်ရာကို လက်ညှိုးတထိုးထိုးနှင့်ပျော်ရွှင်နေသောသူမကိုကြည့်ကာ သူလည်း အူရွှင်နေရသည်။ မှတ်တိုင်တွင်တဖြည်းဖြည်းလူများစုပုံလာတော့မှ သူတို့စီးမည့်ဘတ်စကား ရောက်လာသည်။ မာယာကတော့ တိုးကာဝှေ့ကာ ဘတ်စ်ကားပေါ်တက်ရသည်ကို ပျော်ရွှင်နေပြန်သည်။ 

မာယာကို သူ့အရှေ့တွင်ထားကာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်သည်။ လူကျပ်ကာယိမ်းထိုးနေသောကားကြောင့် မာယာတင်ပါးကလေးနှင့်ပွတ်တိုက်ရင်း တဖြည်းဖြည်းသူ့အငယ်ကောင် မတောင့်တတောင့်ဖြစ်လာလေသည်။

“ ဟွန်းနော်လူဆိုးကြီး” 

မာယာ့အသံကို သူ့ခေါင်းထဲကြားလိုက်ရသည်။ အပြင်ကမာယာကတော့ မျက်နှာသေလေးနှင့် သူဘာမှမသိလို။ သို့သော် ထိုမှစ၍ ကားယိမ်းတိုင်း သာသာထိုးထိုး တင်ပြားပြားကလေးကို ပစ်ကာ ပစ်ကာ မသိမသာပြန်ဆောင့်နေသော မာဃာ့ကြောင့် သူ့အငယ်ကောင်မှာ ဘောက်ဆာဘောင်းဘီထဲတွင် တင်းတောင်လာရလေသည်။ ကျောင်းနားနီးလာလေ လူပိုကျပ်လာလေ၊ အစပိုင်းသာယာနေသော်လည်း ဆင်းရခါနီးတော့ သူမာယာ့ကိုတောင်းပန်ရတော့သည်။ 

သည်အတိုင်းကြီးဆို ပုဆိုးရှေ့မှာ ဖောင်းကြွကြွဖြစ်နေမှာ၊ လူတိုးဆင်းရင် သူများတွေကိုထိုးမိထောက်မိမှာ ကျိန်းသေသည်။ ပွဲနေ့ဆိုပြီး သူကလည်း လွယ်အိတ်၊ ကျောပိုးအိတ်ဘာမှ မယူခဲ့တော့ ကွယ်လို့ကာလို့လည်း မရပေ။ မာယာက အလိုက်တသိ သူ့ကိုမစတော့။ သို့ပေမယ့်ခက်သည်က သူ့အငယ်ကောင်၊ ဒင်းက ပြန်မကျချေ။ တဖြည်းဖြည်း သူ့မေဂျာအဆောင်နားနီးလာသည်။ ကျောင်းသားအချို့ သက်ဆိုင်ရာမှတ်တိုင်များတွင် ဆင်းကြသော်လည်း လူကပြောပလောက်အောင် ချောင်မသွားချေ။ ဘယ်အချိန်ဆင်းကြမည်မသိသောသူတွေကို စောင့်ရင်း ကားလိုက်စီးပြန်လျှင်လည်း သူ့အဆောင်ဆီ နေပူကြီးထဲမနည်း ပြန်လျှောက်ယူရမည်။ ပွဲလုပ်မည့် ခန်းမကလည်း သူ့အဆောင်မှဆိုလျှင် နီးသည်။ 

အဆောင်တွင် ကျော်စွာ့ကိုရှာပြီး အတူသွားရန် အချိန်းအချက်လုပ်ထားသည်။ ပွဲခန်းမရောက်မှဆိုလျှင် ရှာရလွယ်မည်မဟုတ်ချေ။ မတတ်နိုင်တော့ ဆင်းရတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် မာယာ့ကိုအချက်ပြကာ တံခါးဝဆီတိုးထွက်ကြသည်။ မာယာ့လက်ကိုဆွဲကာ မာယာ့အရှေ့မှ သူဦးဆောင်တိုးထွက်လိုက်သည်။ တတ်နိုင်သမျှဗိုက်ကိုရှပ်ကာ တင်ပါးကိုနောက်ပစ်နိုင်သမျှပစ်ထားသော်လည်း ကျပ်လွန်းသောလူအုပ်ကြောင့် သူတိုးထွက်ရာလမ်းတစ်လျှောက် ကျားကျားမမ ပျိုပျိုအိုအို အားလုံး ပတ္တလားတီးသွားရလေတော့သည်။

တစ်နေရာတွင် အလွန်ဝကာ ကြီးမားသောတင်ပါးကြီးများနှင့် အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်နှင့် ကျောင်းသူဖြစ်ဟန်တူသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်တို့ ကျောချင်းကပ်ရှိနေကြရာ အဒေါ်ကြီး၏တင်ပါးကြီးများကောက်ထွက်နေမှုကြောင့် မိန်းကလေးမှာ အတန်ငယ်ပင်ကော့ကော့ကလေးဖြစ်နေဟန်ရှိပြီး သူတို့နှစ်ယောက်၏ တင်ပါးများမှာ ပူးကပ်ကာ အပ်ချည်တစ်မျှင်ပင်တိုးထွက်ရန်လွယ်မည်မဟုတ်ချေ။ ကံကောင်းချင်တာလား၊ ကံဆိုးချင်တာလားမသိ မိန်းကလေးက သူမျက်နှာမူရာဘက်တွင်ရှိနေသည်။ ကြံရည်ကြိတ်စက်ထဲမှ ကြံချောင်းတစ်ချောင်းလို ၎င်းတို့နှစ်ယောက်ကြားမှ တိုးထွက်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ 

သူ၎တို့နှစ်ယောက်အကြား အရောက်တွင်ပင် ကားကတစ်စုံတစ်ခုကြောင့် ယိမ်းထိုးသွားရာ အဒေါ်ကြီး၏ တင်ပါးကောက်ကောက်ကြီးက သူတင်ပါးများကို ဖိချလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး၊ သူကရှေ့မှမိန်းကလေးကို ကော့ထိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားကာ တောင်နေသောသူ့အငယ်ကောင်သည် တင်ပါးလုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကလေးများကြား အမြောင်းလိုက်တိုးဝင်ဖိကပ်မိသွားလေတော့သည်။ ကား၏ယိမ်းထိုးမှုကြောင့် ဟန်ချက်ထိန်းရန် ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း အလိုအလျောက် တင်းတောင့်မိလေရာ အငယ်ကောင်ကို ညှစ်ပြီးတောင့်ထားသလိုဖြစ်နေကာ ပိုဆိုးသည်။ ဟန်ချက်ပြန်မထိန်းနိုင်ခင် သုံးလေးစက္ကန့်အချိန်လေးအတွင်းမှာပင် မြန်လွန်းသောစိတ်က တင်ပါးလေးများကြားထဲဝင်သွားသော နွေးကနဲ အရသာနှင့် တင်ပါးကလေးများ၏ အိကနဲအထိအတွေ့ကို သာယာလိုက်သေးသည်။ 

သွေးဆောင့်တိုးကာ သူ့အငယ်ကောင်က ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ နှစ်ချက်ခန့်ဖြစ်သွားသည်။ ပြီးမှ လန့်ဖြန့်တာရော၊ ရှက်ရွံ့တာရော၊ စိတ်လှုပ်ရှားတာရောပေါင်းပြီး သူသွေးရူးသွေးတန်း အားနှင့်တိုးထွက်လိုက်သည်။ သူ့အငယ်ကောင်က တင်ကြားလေးတွင် အတန်ငယ်ထစ်နေပြီးနောက် တင်ပါးလေးတစ်ခြမ်းကို အားရပါးရဖိပွတ်ဆွဲလိုက်သလို ပွတ်တိုက်ပြီး ၎င်းတို့နှစ်ယောက်ကြားမှလွတ်မြောက်သွားလေသည်။

အပေါက်ဝနားရောက်တော့ မိန်းကလေးရှိရာဆီ အားနာစွာ မဝံ့မရဲ မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်ရာ သူ့ကို စူးစူးရဲရဲကြည့်နေသော မျက်ဝန်းများနှင့် ရင်ဆိုင်မိပြီး၊ မျက်ဝန်းကလေးများတစ်ဘက်သို့ ချာကနဲလွှဲဖယ်သွားလေသည်။ မာယာ့လက်ကိုဆွဲကာ ကမန်းကတန်းဆင်းပြီး ကားအောက်ရောက်ပြီးနောက် ကားပေါ်သို့တဖန်ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။ သူနှင့်အကြည့်ချင်းဆုံတော့ တဖန်ဆတ်ကနဲလှည့်ကာလွှဲဖယ်သွားသော မျက်နှာလှလှကလေးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရလေတော့သည်။

....................................................................

သူမရှေ့အတော်လှမ်းလှမ်းမှ မပီဝိုးတဝါး အလင်းမှုန်မှုန်ကလေးမှ လွဲ၍ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး မှောင်ပိတ်နေသည်။ မလှုပ်မယှက်အတန်ကြာရပ်နေရင်း မျက်စိကျင့်သားရအောင်လုပ်နေရသည်။ ကျင့်သားရလာတော့မှ သူမသည် အလွန်ကြီးမားသော ဂူကြီးတစ်ခုထဲတွင်ရပ်လျက်ရှိကြောင်းတွေ့ရလေသည်။ ဂူနံရံ၏အောက်ခြေဘက်မှ ရေစီးကြောင်းတစ်ခုသည် စီးထွက်လျက်ရှိပြီး အလင်းရောင်ရှိရာဆီ ကွေ့ကာဝိုက်ကာ စီးဆင်းသွားလေသည်။ 

အနောက်ဘက်လှည့်ကြည့်ရာ အေးစက်မဲနက်သောဂူနံရံကိုသာတွေ့ရပြီး သူမပြေးထွက်လာခဲ့သော တံခါးဝကိုမူ မတွေ့ရတော့ချေ။ သူမသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး အလင်းရောင်ရှိရာဆီသို့ ရေစီးကြောင်း၏ကမ်းပါးမှ မညီမညာကျောက်သားကြမ်းပြင်ကိုဖြတ်သန်းရင်း တဖြည်းဖြည်း တိုးထွက်လာခဲ့လေသည်။ ရေစီးသံ၊ မမြင်နိုင်သော ဂူမျက်နှာကျက်ဆီမှ တဖတ်ဖတ်အသံများမှလွဲ၍ ပြင်ပအသံဗလံမကြားရ။ ဂူတစ်ခုလုံးသည် မှောင်မဲအေးစက်ကာ ခြောက်ခြားဖွယ်အတိဖြစ်လေသည်။ 

သူမအတန်ကြာလျှောက်သော်လည်း အလွန်အမင်းမညီမညာဖြစ်နေသော ဂူကြမ်းပြင်ကြောင့် ခရီးမတွင်လှချေ။ ထို့ကြောင့် သူမဤဂူထဲမှ ပျံသန်းထွက်ခွာရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်သည် မြေပြင်မှ ကြွတက်မလာပါပေ။ သူမထပ်ခါထပ်ခါ ကြိုးစားသော်လည်း အချည်းနှီးသာ။ သူမနေခဲ့သော နေရာမှာပဲ သူမတို့ ပျံသန်းနိုင်ကြသည်လားမသိ။ မာရီကိုဆိုလျှင်တော့သိမည်။ တွေးရင်းမာရီကို့ကို အလွန်အမင်းလွမ်းဆွတ်မိလေသည်။

ပျံသန်းလို့မရတော့လည်း လမ်းလျှောက်ရုံသာရှိသည်။ အချိန်များ အတိုင်းမသိကုန်ဆုံးသွားပြီးနောက် သူမသည် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စွာ ဂူပြင်သို့ရောက်ရှိလာခဲ့လေတော့သည်။ ဂူထဲမှာ ထွက်လာသော ရေစီးကြောင်းသည် လရောင်အောက်တွင် စမ်းချောင်းကလေးတစ်ခုအဖြစ်တောအုပ်အတွင်း ဖြတ်သန်းစီးဆင်းသွားသည်။ သူမသည် သစ်ပင်တစ်ပင်ခြေရင်းတွင် မောပန်းစွာထိုင်ချလိုက်သည်။ ဆာလောင်မောပန်းသောကြောင့် စားဖွယ်ရာများကိုတောင့်တလိုက်ရာ သူမရှေ့တွင်ဘွားကနဲ ပေါ်ပေါက်လာလေသည်။ 

တော်သေးသည်။ သည်အစွမ်းတော့မပျောက်ပျက်သွားသေး။ သူမစားသောက်ပြီးတော့ စားစရာများ ပြန်လည်ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ နံနက်ခင်းနေခြည်နုနုလည်း ပီပီပြင်ပြင်ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ စမ်းချောင်းရေပြင်ပေါ်တဖျပ်ဖျပ်လက်နေသော လရောင်ကိုငေးရင်း သူမဘယ်ဆီသွား၍ ဘာလုပ်ရမည်မသိဖြစ်နေသည်။ အရင်ဆုံး သည်ချောင်းရိုးလေးအတိုင်းလျှောက်လိုက်သွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ချောင်းကမ်းပါးအတိုင်းလျှောက်လာရင်း အတော်လေးလျှောက်မိတော့ သူမတုံ့ကနဲဖြစ်သွားသည်။ တေးချင်းညည်းနေသလိုအသံကို ကြားလိုက်ရ၍ဖြစ်သည်။ သူမရပ်ကာ အသံကိုနားစွင့်လိုက်သည်။ အသံသည်တဖြည်းဖြည်း သူမနှင့်နီးကပ်လာရာ ဘာရယ်မသိသောကြောင့် သူမသည် သစ်ပင်တစ်ပင်အနောက် အလျင်အမြန်ပုန်းကွယ်လိုက်လေသည်။ အသံကအတော်နီးလာသည်အထိ သူမ၏မြင်ကွင်းထဲတွင် ဘာကိုမျှမမြင်ပေ။ အသံထွက်ပေါ်လာရာ သစ်ပင်ရိပ်များဆီ သူမမျက်တောင်မခတ်ကြည့်နေမိသည်။ အသံကိုပီပီသသကြားလာရသည်။ တေးချင်းသံဟုထင်ရသော်လည်း မည်သည့်အသံဟုတော့ မဝေခွဲနိုင်။ အသံကအလွန်နီးကပ်လာတော့မှသာ အမှောင်ရိပ်ထဲမှ လှုပ်ရှားမှုကို သူမမြင်သွားပြီး မျက်လုံးအပြူးသားဖြစ်သွားရလေသည်။

ခြုံပုတ်ဆန်ဆန်သစ်ပင်ကလေးတစ်ပင်သည် အသံသေးသေးလေးများထွက်ကာ တရွေ့ရွေ့ နှင့် ချောင်းကမ်းပါးဆီ ရွေ့လျားလာနေသည်။ အပင်နှင့် ဆင်တူနေသော သတ္တဝါတစ်ကောင်ကောင်များလား၊ သို့မဟုတ် အပင်ကိုထမ်းလာသော သတ္တဝါတစ်ကောင်ကောင်လားဟု သူမထင်မိသည်။ အနီးကပ်လာလေ၊ ပိုထင်ရှားလာလေ၊ မည်သည့်သတ္တဝါမျှမရှိကြောင်းကို သူမသိလာလေသည်။ အမြစ်များက ကင်းခြေများတစ်ကောင်၏ခြေထောက်များ၊ ရေဘဝဲတစ်ကောင်၏ ခြေထောက်များသဖွယ် အပင်ကလေးကိုရွေ့လျားနေစေသည်။ 

၎ရွေ့လျားလာရာလမ်းတစ်လျှောက် မြေပြင်ပေါ်တွင် စွပ်ကြောင်းကလေးကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။ ချောင်းနှင့် မနီးလွန်းမဝေးလွန်း လရောင်ကောင်းစွာရသောနေရာအရောက် ၎င်းသည် ရပ်တန့်သွားပြီးဆက်လက်ရွေ့လျားခြင်းမရှိတော့ချေ။ လိပ်ပြာတောင်ပံခတ်သလို အရွက်ကလေးများက ပွင့်ချည် ပိတ်ချည်လှုပ်ရှားနေပြီး အသံများဆက်လက်ထွက်ပေါ်နေလေတော့သည်။

.....................................................................

အဆောင်ရှေ့အုတ်ခုံတွင်ခဏထိုင်ရင်း ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ရေဘူးကိုထုတ်ကာ မာယာကိုတိုက်လိုက်ပြီး သူလည်း သောက်လိုက်သည်။

“ ဘတ်စ်ကားစီးရတာ ပျော်စရာကြီးနော်”

" အင်း၊ တခါတလေစီးရင်တော့ ဟုတ်ချင်ဟုတ်မှာပေါ့။ နေ့စဉ်နေ့တိုင်းကျတော့ အရမ်းပင်ပန်းတာ မာယာရဲ့”

" အဲ့ဒါလည်းဟုတ်သားနော်။ လူဖြစ်ရတာလည်း မလွယ်ပါဘူးနော်"

ရုတ်တရက်ဖောင်းကနဲ အသံနှင့်အတူ ဂုတ်ပိုးပူထူသွားပြီး လူလည်း ရှေ့သို့ငိုက်ကနဲဖြစ်သွားသည်။

" ဟေ့ကောင် သားကြီး။ ကောင်းစားနေတာကြည့်စမ်း။ ငါ့ကိုလျှိုထားတယ်ပေါ့လေ။ ဒါဘယ်သူလဲ"

ကျော်စွာက ပြောလည်းပြောရင်း သူတို့ရှေ့လာရပ်သည်။ သူဇက်ပိုးလေးကို ပွတ်သပ်ရင်း မချိသွားဖြဲရယ်ပြလိုက်သည်။

" ဇ ဇ စကား မမ မစပ်မိလို့ပါကွာ။ ငင ငါ့သူငယ်ချင်း”

ငါ့သူငယ်ချင်းဆိုသော သူ့စကားကြောင့် မာယာမျက်မှောင်ကလေးကျုံ့သွားသည်။

" ဘာသူငယ်ချင်းလဲ။ အချင်းချင်းလာပတ်နေပြန်ပြီ။ ဟိုမှာ မျက်မှောင်ကျုံ့နေပြီ"

လူကြောနပ်သော ကျော်စွာက မာယာမျက်နှာအပြောင်းအလဲကို ချက်ချင်းအထာပေါက်သည်။ သူမာယာဘက်လှည့်ပြီး စပ်ဖြီးဖြီးရယ်ပြလိုက်ပြီး မာယာလက်ဖျားကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။

“ ဒီလိုမှပေါ့။ ကျော်စ္စာကိုလာမပတ်နဲ့။ သုံးပတ်ဂျွမ်းထိုးသွားမယ်။ ဟဲ ဟဲ။ ညီမဘယ်မေဂျာကလဲ”

နှုတ်သွက်လျှာသွက်ရှိသော ကျော်စွာက ကိုယ်ရည်သွေးရင်း မာယာကိုပါ တဆက်တည်းလှည့်မေးလိုက်ရာ မာယာကြောင်ပြီး မျက်လုံးကလေးဝိုင်းသွားသည်။

“ တ တ တ တခြားကျောင်းက"

“ ဪ အဲ့ဒါကြောင့် မမြင်ဖူးတာကိုး”

ပြောပြောဆိုဆို ကျော်စွာက သူ့ဘေးအုတ်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ကျွန်တော့်နာမည် ကျော်စွာတဲ့။ ဒီကျောင်းမှာ အပ်ကျတာကအစသိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘေးနားကအကောင်ကျမှ ဘယ်အချိန်ရည်းစားရသွားမှန်းမသိလိုက်တာ ပေါက်ကွဲတယ်။ စော်ကားနေသလိုပဲ”

မာယာကပြုံးလိုက်ပြီး သူကတော့ တဟဲဟဲသာရယ်နေလိုက်တော့သည်။

“ င င ငါတို့တွေ့တာ မ မ မကြာသေးဘူး”

“ ဟိုးထားဆရာ ရပြီ။ မင်းရှင်းပြနေရင် တစ်ထောင့်တစ်ညဖြစ်သွားမယ်။ ငါ့ဘာသာသူ့ကိုမေးမယ်”

ကျော်စွာက မာယာကို မေးထိုးပြလိုက်သည်။ မာယာကပြုံးပြလိုက်ပြီး

“ ကျွန်မနာမည် မာယာပါ။ သူနဲ့တွေ့တာ နှစ်လလောက်ရှိပြီ”

“ ဒါကြောင့် အရင်က ကျောင်းမပျက်တဲ့ငနဲ ခုတလောကျောင်းခဏခဏပျက်နေတာကိုး။ ငါထင်တော့ထင်သား။ ညီမကငယ်မယ်ထင်ရတယ်။ ညီမပဲခေါ်မယ်နော်။ အစ်ကိုက သူ့ဘော်ဒါအရင်းခေါက်ခေါက်၊ ဘာအကူအညီလိုလို ပြော။ ဒီကျောင်းမှာ ကျော်စွာပြီးရင် အားလုံးပြီးတယ် ဟုတ်ပြီလား”

ကြော်ငြာဝင်နေသော ကျော်တာ့ကို သူဇက်ပိုးတစ်ချက်အုပ်ပစ်လိုက်သည်။

“ ဘဘဘာပြီးတာတုန်း။ လလလလီးပြီး”

“ အဲ့ဒါကတော့ မင်းတို့လို စော်ရှိတဲ့ကောင်တွေ ပိုသိမှာပေါ့ကွာ”

သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး မာယာရယ်မောနေလေတော့သည်။

“ မာယာလို့ပဲ ခေါ်ပါ။ ရပါတယ်”

“ အိုကေ။ ဆရာမသဘော”

ကျော်စွာက ကျောင်းရှိချောချောလှလှမိန်းကလေးမှန်သမျှ သူမသိတာမရှိ။ ဟိုလူ့ကြိုက်သလိုလို သည်လူ့ကြိုက်သလိုလိုနှင့် ဘယ်သူနှင့်မှလည်း အတည်တကျမတွဲ၊ သူငယ်ချင်းမက ရည်းစားမကျလေးပေါင်းများစွာနှင့် သာယာပျော်ရွှင်နေသူ ဖြစ်လေသည်။ သူက သူ့အားနည်းချက်ကြောင့်ရော၊ နဂိုပင်ကိုယ်စရိုက်ကြောင့်ပါ နှုတ်နည်းသူဖြစ်ပြီး မိန်းကလေးများနှင့်ဆို ပိုဆိုးသည်။ ကျော်စွာကတော့ ဘယ်သူနဲ့ဖြစ်ဖြစ် နှုတ်ရဲလက်ရဲ ခုမှစတွေ့လည်း ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်လို ပေါင်းပစ်လိုက်သူဖြစ်ရာ မည်သူနှင့်မဆို ခဏအတွင်း ရင်းနှီးသွားတတ်သည်။ 

ကျော်စွာ၏ထိုကဲ့သို့သော စရိုက်ကြောင့်သာ ဤကျောင်းတော်ကြီးတွင် သူ၏တစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းဖြစ်နေရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အခြားသူများနှင့်က မေးထူးခေါ်ပြောထက်မပို။ ပွဲစဖို့အချိန်အနည်းငယ်လိုသေးသောကြောင့် အုတ်ခုံမှာပဲဆက်ထိုင်ပြီး ကျော်စွာက ဗလွတ်ရွှတ်တများ ပေါက်ပေါက်ဖောက်နေရာ မာယာ့ခမျာ မျက်ရည်ကြည်လေးများဝဲအောင် ရယ်မောရင်း ကျော်စွာနှင့် ခဏတွင်းချင်း ရင်းနှီးသွားလေတော့သည်။ 

ပွဲချိန်နီးသောအခါ သုံးယောက်သား ခန်းမဘက်သို့ လျှောက်ရန် သူက မာယာ့လက်ကိုဆွဲပြီးထလိုက်ရာ ကျော်စွာက တစ်ဘက်က သူ့လက်ကိုဆွဲကာ ထလိုက်သောကြောင့် မာယာ့တခစ်ခစ်ရယ်သံလေး ညံသွားပြန်သည်။ တလမ်းလုံး ကျော်စွာ့လက်ကို သူက ခါချလိုက်၊ ကျော်စွာက လာတွဲပြီး ကိုရယ် မောင်ရယ်တွေပြောလိုက်၊ မာယာက ရယ်မောလိုက်ဖြင့် လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ခန်းမထဲရောက်တော့ ထိုင်စရာနေရာယူကြပြီး ၎င်းနေရာကြည့်ထားရန်ပြောကာ ကျော်စွာတစ်ယောက် လူအုပ်ထဲ ပျောက်သွားပြန်လေတော့သည်။

“ ကျော်စွာက အရမ်းရယ်ရတယ်နော်”

“ ဟုတ်တယ်၊ မာယာရဲ့ အဲ့ဒီကောင်က တကယ့်ငပွေး”

“ ကျောင်းတက်ရတာ ပျော်စရာကြီးပဲ။ မာယာလည်း မောင်နဲ့တူတူ နေ့တိုင်းကျောင်းလိုက်တက်ရင်ကောင်းမလား ခစ်ခစ်”

“ လိုက်တက်လေ။ ကောင်းသားပဲ”

“ တကယ်နော်၊ အဲ့ဒါဆိုပြီးရော”

အစီအစဉ်များစရန် ကြေညာလိုက်သောအသံကြောင့် နှစ်ယောက်သားစကားစပြတ်သွားကြသည်။ သီချင်းတွေဆိုကြ၊ ဂိမ်းတွေကစားကြ၊ စကားရည်လုကြနှင့် အစီအစဉ်များတစ်ခုပြီးတစ်ခု၊ မာယာကတော့အကုန်လုံးကို အထူးအဆန်းဖြစ်ကာ သဘောကျနေတော့သည်။ ဂိမ်းကစားသောအစီအစဉ်မှာ ကျော်စွာကစင်ပေါ်မှာ ပေါက်ကရတွေတက်လုပ်သေးသည်။ အောက်က ပွဲကြည့်ပရိသတ်ကတော့ တဝါးဝါးတဟားဟား။ သူပါသောအသင်းကတော့ ခွက်ခွက်လန်အောင်ရှုံးလေတော့သည်။ သူ့အသင်းထဲမှ ကောင်မလေးများဆို နှုတ်ခမ်းများစူထော်ကာ ကျော်စွာ့ကို ကောင်းကောင်းကျိန်ဆဲနေကြလေတော့သည်။ 

နောက်ဆုံးတွင် အားလုံးစောင့်မျှော်နေကြသော ကင်း၊ ကွင်းရွေးပွဲ စတင်သည်။ အစီအစဉ်ကြေညာသူက ဖိတ်ခေါ်လိုက်သောအခါ ပထမနှစ်များ၏ တန်းခွဲတစ်ခန်းစီမှ ကျောင်းသားကျောင်းသူများက ရွေးချယ်ထားသော တန်းခွဲ ကင်း၊ ကွင်းများသည် နှစ်ယောက်တစ်တွဲဆီ တက်လာကြသည်။ မနက်က သူ မရည်ရွယ်ပဲ ထောက်ခဲ့မိသော ကောင်မလေးလည်းတက်လာရာ သူရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်းခုန်ကာ ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးသွားသည်။ သူ့လက်ထက် ပို၍အေးစက်နေသော လက်များဖြင့် မာယာက သူ့ကိုဆုပ်ကိုင်လာရာ သူလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ မာယာ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်”

အလွန်အမင်းစိတ်လှုပ်ရှားနေသော မျက်နှာနှင့် စင်ပေါ်ကို မျက်တောင်မခတ်တမ်းလှမ်းကြည့်နေသည်။

“ မောင် ၊ အဲ့ဒါ အဲ့ဒါ မာရီကိုလား မသိဘူး”

“ ဟင်၊ ဘယ်တစ်ယောက်လဲ။ မာရီကိုက သေသွားပြီဆို”

“ ဟာ ၊ မောင်ကလည်း၊ သူ လူအဖြစ်ပြန်ဝင်စားတာနေမှာပေါ့။ ဟိုမှာ ညာဘက်ကရေရင် သုံးတွဲမြောက်က အဝါရောင်လေးနဲ့ ကောင်မလေး”

သူ ခေါင်းနားပန်းကြီးသွားသည်။ မာယာပြောနေသည်က မနက်က သူထောက်ခဲ့မိသည့် ကောင်မလေး။ တိုက်ပဲတိုက်ဆိုင်နိုင်လွန်းသည်။ အဝါရောင်ဝမ်းဆက်ကလေးနှင့် သူမ၏အလှသည် အားလုံးထဲတွင် ထူးထူးခြားခြား ထင်းလင်းကာနေသည်။ မိန်းကလေးအများစုမှာ သိသိသာသာပြင်ဆင်ခြယ်သထားကြသော်လည်း သူမကမူ မပြင်ထားတာလား၊ မသိသာတာလားမသဲကွဲ။ သဘာဝအတိုင်း ကြည်လင်သောအသားအရည်နှင့် အားလုံးကြားမှာ အလိုလိုကျော့ရှင်းနေတော့သည်။

“ သေချာလို့လား မာယာရဲ့”

“ မသေချာလို့ပေါ့။ သေချာရင်မာယာ အခုချက်ချင်းပြေးသွားပြီ”

သူမာယော့လက်ကလေးကို ပိုပြီးတင်းတင်းဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။

အစီအစဉ်ကြေညာသူက နာမည်များကို ခေါ်ကာ မည်သည့်အတန်းမှ ဖြစ်ကြောင်း မိတ်ဆက်ပြီးလျှင် စင်ပေါ်တွင် တစ်ပတ်ပတ်ကာ မော်ဒယ်ရှိုးလျှောက်သလို နှစ်ယောက်တစ်တွဲရော၊ တစ်ယောက်ချင်းဆီရောလျှောက်ကြသည်။ ထို့နောက် ကျောင်းသားအချို့က မဲလက်မှတ်များ လိုက်လံဝေငှသည်။ ကျော်စွာလည်း မဲလက်မှတ်သုံးစောင်ကိုင်ကာ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည်။

“ ဟေ့ရောင်တွေ၊ မင်းတို့ မြတ်နှင်းဖြူကိုမဲပေး။ ငါလည်းသူ့ပဲပေးမှာ”

“ ဘ ဘ ဘယ်သူ”

“ မြတ်နှင်းဖြူလေ၊ အဝါဝမ်းဆက်လေးနဲ့တစ်ယောက်လေ။ မင်းတို့နှစ်ကောင်ဘာလုပ်နေလို့ မသိလိုက်တာလဲ။ ရော့ ဒီမှာ မဲ”

သူနှင့်မာယာ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်မရည်ရွယ်ပဲ ကြည့်မိလိုက်ကြလေသည်။ အားလုံးမျှော်လင့်ထားကြသည့်အတိုင်းပင် မြတ်နှင်းဖြူဆိုသော ကောင်မလေးပဲ ကွင်းအဖြစ်ရွေးချယ်ခံရသည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက် အနားမှ လှစ်ကနဲ ပျောက်သွားပြန်သည်။ မြတ်နှင်းဖြူသည် ကင်းအဖြစ်အရွေးခံရသောကောင်လေးနှင့် ဂိမ်းအနည်းငယ်ကစားရပြန်သည်။ ပွဲပြီး၍ ခန်းမအပြင်ထွက်လာသည်အထိ ကျော်စွာပြန်ပေါ်မလာတော့။ မာယာကတော့ မျက်နှာလေးညှိုးကာ တိတ်ဆိတ်နေလေတော့သည်။ လက်တွဲလမ်းလျှောက်လာရင်း မာယာကလက်တွဲဖြုတ်ကာ ခြေစုံရပ်လိုက်သည်။

“ ဟင်၊ မာယာ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ မောင် လုပ်စရာရှိသေးရင်လုပ်၊ ပြီးရင် တစ်ယောက်တည်းပြန်လိုက်တော့နော်။ မာယာလုပ်စရာရှိလို့”

“ ဟင်၊ ဘာလုပ်မလို့လဲ။ မောင်ကူလုပ်ပေးမယ်လေ”

“ ရတယ် နေ နေ။ မာယာဘာသာလုပ်မယ်”

“ မာယာတစ်ယောက်တည်းဖြစ်ပါ့မလား”

“ မောင်၊ မာယာကလူမဟုတ်ဘူးလေ။ မေ့နေပြီလား”

ဟုတ်သည်ပင်။ သူမေ့ပြီး မာယာတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေမှာကို စိတ်ပူနေမိသည်။

“ အင်း၊ အင်း အဲ့ဒါဆိုလည်း သွားလေနော်။ အိမ်မှာစောင့်နေမယ်”

မာယာခေါင်းကလေးညိတ်ပြလိုက်ပြီး ခန်းမဘက်သို့ လှည့်ထွက်သွားလေတော့သည်။

........................................

ဝုန်းကနဲ အသံကြီးနှင့်အတူ အပင်ငယ်၏ လှုပ်ရှားမှုများရပ်သွားကာ၊ မာယာလည်း ဖင်ထိုင်လျက်ပြုတ်ကျသွားသည်။

“ ဟား ဟား ဟား၊ ကော်တာပဲ။ အသူရကာယ်မနောက်လိုက်ရင်း ကိုယ်ပျောက်ဆေးပင်ပါတွေ့နေပါရောလား။ ဟား ဟား ဟား ဟား”

မာယာလှည့်ကာထပြေးရန် ကြိုးစားသော်လည်း နောက်ကျသွားလေပြီ။ တစ်စုံတစ်ခုက မာယာကျောကိုထိမှန်ပြီး မီးစနှင့်ထိုးလိုက်သလို ပူသွားပြီးနောက် မှောင်အတိကျသွားလေတော့သည်။

..........................

ပူလောင်စပ်ဖျင်းသော ခံစားမှုနှင့်အတူ ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်း ညည်းညူသံများက အသိစိတ်ထဲစတင်ဝင်ရောက်လာသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အောက်မှ မာကျောအေးစက်သော မညီမညာကြမ်းခင်းကိုလည်း ခံစားမိသည်။ အားယူကာ မျက်လုံးများကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သစ်ချောင်းတိုင်များကြားမှ လှုပ်ရှားနေသောအရိပ်များကို မပီဝိုးတဝါးမြင်ရသည်။ မျက်ခွံကိုပင့်တင်ထားရတာပင် အလွန်လေးလံပင်ပန်းသောကြောင့် မျက်လုံးများကို ပြန်မှိတ်လိုက်သည်။ 

ခေါင်းထဲကြည်လင်လာသည်နှင့်အမျှ ကြားနေရသောအသံများက ပီပြင်လာသည်။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ မချိမဆန့် အော်ဟစ်ညည်းညူနေသောအသံက တစ်ခါတစ်ရံစူးစူးရှရှ၊ တစ်ခါတစ်ရံပလုံးပထွေး၊ ကျေနပ်အားရစွာမာန်ဖီနေသော ကြောက်မက်ဖွယ်သတ္တဝါအသံကြီးများက တစ်ခုထက်မက၊ လှိုက်ကာလှိုက်ကာ ပဲ့တင်ရိုက်ခတ်နေကြသည်။ အတန်ငယ်အားမွေးပြီးနောက် မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ 

သည်တစ်ကြိမ်တော့ စောစောကလောက် မပင်ပန်းတော့။ စောစောက မပီပြင်ခဲ့သော မြင်ကွင်းများက ယခုအခါ ပီပီပြင်ပြင် အမြင်အာရုံထဲဝင်ရောက်လာကြသည်။ သစ်ချောင်းများ ကာရံထားသော အချုပ်ခန်းတစ်ခုထဲတွင် သူမနှင့်အတူ ပင်းပင်းနှင့် အခြားမိန်းကလေး ငါးယောက်ခန့်သည် ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြင့် ချည့်နဲ့နွမ်းလျစွာ မလှုပ်မယှက် လဲလျောင်းနေကြသည်။ အသံများထွက်ပေါ်လာရာနေရာသို့ သစ်ချောင်းတိုင်များကြားမှ ကြည့်လိုက်သောအခါတွင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းက သူမကို သွေးပျက်ထိတ်လန့်သွားစေ၏။

နံရံတွင် မီးတိုင်များ အမြောက်အမြားထိုးစိုက်ထားသော ကျောက်ဂူကြီးတစ်ခု၏ အလယ်ရှိ ကျောက်စားပွဲတစ်ခုပေါ်တွင် အဝတ်ဗလာနှင့် မိန်းမပျိုတစ်ယောက်သည် အလွန်အကျည်းတန်ကာ ပုံပျက်ပန်းပျက် သဏ္ဍာန်ရှိသော သတ္တဝါကြီးသုံးကောင်နှင့်အတူ ရှိနေသည်။ လက်စလီဟူသော မိန်းကလေးဖြစ်မှန်း သူမချက်ချင်းမှတ်မိလိုက်သည်။ 

၎အားဝန်းရံထားသော သတ္တဝါကြီးများမှာ ကြီးမားသော အစိမ်းရောင်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် လိမ္မော်သီးတစ်လုံးတင်ထားသလို သေးငယ်သောခေါင်းပြောင်ပြောင်များရှိကြသည်။ ခြေထောက်များက ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို သယ်ပိုးနိုင်ရန် အလွန်တုတ်ခိုင်ကြသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်နှင့်စာလျှင် အလွန်တိုကြသည်။ ခြေထောက်များနှင့်ဆန့်ကျင်စွာ လက်များကတော့ မဲနက်သောအမွေးအမှင်များနှင့် အလွန်ရှည်ကြသည်။

မာယာကို ကြက်သီးမွေးညင်းထလောက်အောင် ထိတ်လန့်စေသည်မှာကား ၎တို့၏ ရှည်လျားကြီးမားသော အင်္ဂါကြီးများဖြစ်လေတော့သည်။ သူမ မြင်ခဲ့ဖူးသော သူယောင်ထီးများ၏ အင်္ဂါထက် ငါးဆမျှတုတ်ကာ၊ နှစ်ဆမျှရှည်လျားပြီးလျှင် ပတ်ပတ်လည်တစ်ခုလုံး အဖုအထစ်များနှင့်ပြည့်နှက်ကာ အရိအရွဲများတစ်တောက်တောက်ကျနေသော အင်္ဂါကြီးများက မာယာ့ကို ကျောရိုးထဲစိမ့်နေအောင် ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စေသည်။ ၎င်းတို့၏ ပုံသဏ္ဍာန်အရ ပြိတ္တာဘုံသားများဖြစ်မည်ဟု တွေးဆမိသည်။

ကျောက်စားပွဲပေါ်တွင် ပြိတ္တာတစ်ကောင်က ပက်လက်အိပ်ကာ ၎အပေါ်တွင် လက်စလီက လေးဘက်ထောက်လျက် ခွထိုင်ထားရင်း ၎း၏အင်္ဂါကြီးက လက်စလီ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ထွက်နေသည်။ ကော့နေသော လက်စလီ့တင်ပါးကလေးနောက်ဖက်တွင် နောက်ထပ်တစ်ကောင်ကလည်း မာန်ဖီသံကြီးနှင့် လက်စလီခါးကလေးကို စုံကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားနေလေသည်။ 

အခြားတစ်ကောင်က ကျောက်ဖြာပေါ်တက်ရပ်လျက်ရှိပြီး လက်စလီ၏ ပါးစပ်ကလေးထဲသို့ ၎၏အင်္ဂါကြီးကို အကြမ်းပတမ်းအသွင်းအထုတ်လုပ်နေသည်။ လည်ပင်းကြောများထောင်လျက် တစ်ကိုယ်လုံးနီရဲကာ မျက်ရည်များစိုရွဲလျက်ရှိသော လက်စလီ့ထံမှ ဝူးဝူးဝါးဝါး အသံများထွက်လျက်ရှိပြီး ပါးစပ်ထဲမှ အရာကြီး တစ်ခါတစ်ရံကျွတ်ထွက်သွားသောအခါမှသာ နာကျင်စွာညည်းညူသော စူးရှရှအသံကလေးထွက်ကျလာလေသည်။ 

ထိုသို့ ပါးစပ်ထဲမှ ကျွတ်သွားသောအခါမှ သူမထင်ထားသလို သူယောင်ထီးများ၏ နှစ်ဆမျှမဟုတ်ပဲ သုံးဆမျှရှည်လျားကြောင်း တွေ့ရလေသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို မကြည့်ရက်နိုင်စွာ သူမမျက်နှာလွှဲလိုက်တော့မှ သူမတို့နှင့် မနီးမဝေးတွင် ပိုးဖဲကတ္တီပါများနှင့် တန်ဆာဆင်ထားသော ထိုင်ခုံများဖြင့်ထိုင်လျက် ဂူအလယ်မှမြင်ကွင်းကို အရသာခံကြည့်ရှုလျက်ရှိသော လူသုံးဦးကို တွေ့ရသည်။ သူမတို့အား ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်ခဲ့သော ရုပ်ရည်ကြမ်းတမ်းသော သူနှင့် အခြားနှစ်ဦးတို့ဖြစ်သည်။ 

ထိုသူသည် ၎င်း၏ပေါင်ပေါ်တွင် အလွန်ချောမောလှပသော မိန်းမပျိုတစ်ဦးကို တင်ထားပြီး မိန်းမပျိုသည် မျက်လွှာချကာ ငြိမ်သက်လျက်ရှိလေသည်။ တစ်ဘက်တစ်ချက်မှ သူနှစ်ဦးသည် အနက်ရောင်ဝတ်ရုံကြီးများကို ဝတ်ဆင်ထားကာ နှစ်ဦးအနက် တစ်ဦးက အသက်အရွယ်ငယ်ရွယ်ကာ အတန်ငယ်ပြေပြစ်သော ရုပ်ရည်ရှိလေသည်။ ကျန်တစ်ဦးကတော့ အလယ်မှလူထက်မလျော့သော ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည့် မျက်နှာရှိသည်။

အလယ်မှလူသည် ရုတ်တရက် လက်ခုပ်တစ်ချက် တီးလိုက်လေသည်။ ကျောက်စားပွဲပေါ်မှ လှုပ်ရှားမှုများ ရုတ်ခြည်းရပ်တန့်သွားသည်။ ပြိတ္တာကြီးများသည် ၎တို့၏ အင်္ဂါများကို လက်စလီ့ထံမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ကြရာ ကျယ်လောင်သော အသံဗလံများပင် ထွက်သွားကြသည်။ ထို့နောက် တစ်ကောင်က လက်စလီ့ကိုပွေ့ချီကာ လေးကန်သောခြေလှမ်းများနှင့် သူမတို့ရှိရာသို့ လျှောက်လာပြီး တံခါးကိုဆွဲဖွင့်ကာ စိုးစဉ်းမျှလှုပ်ရှားခြင်းမရှိတော့သော လက်စလီ့ကိုယ်ကလေးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဘုန်းကနဲပစ်ချလိုက်လေတော့သည်။ 

အနီးနားသို့ရောက်လာသော ၎၏ အင်္ဂါကြီးကို မာယာမနေနိုင် မထိုင်နိုင်ကြည့်မိသည်။ အနီးကပ်ကြည့်တော့ ပိုမိုကြီးမားလျက်ရှိပြီး လုံးပြောင်နေသောထိပ်ဖူးကြီးမှလွဲ၍ တစ်ချောင်းလုံးမှာ အသားဖုများ အကြောဖုများနှင့် အရည်များကြွက်မြီးတန်းကျကာ ယမ်းခါနေလေသည်။ ဆိုးရွားသောအနံ့ကြီးကလည်း လှိုင်လှိုင်ထွက်လျက်ရှိသည်။ မာယာသူမ၏ ကြမ္မာကိုတွေးကာ ကျောထဲက စိမ့်နေအောင် ကြောက်မိသည်။ လက်စလီကို ပစ်ချကာ တံခါးပြန်ပိတ်ပြီးနောက် ပြိတ္တာကြီးသုံးကောင်သည် ဂူအပြင်သို့ထွက်သွားကြလေသည်။

ထိုအချိန်တွင် ဝတ်ရုံအနက်နှင့်လူနှစ်ယောက်သည် ဂူထဲရှိ အခြားကျောက်ဖျာကြီးတစ်ချပ်ပေါ်တွင် သစ်ပင်သစ်ခက်များ၊ သစ်ဥများ၊ ပန်းမာလ်များစသည်ဖြင့်တို့ကို အစီအရီ ပြင်ဆင်လျက်ရှိသည်။ ၎င်းတို့ပြင်ဆင်ပြီးသောအခါ ကျောက်ဖျာတစ်ဘက်တစ်ချက်တွင် နေရာယူလိုက်ကြသည်။ အလယ်မှလူသည် ၎ပေါင်ပေါ်မှ မိန်းမပျိုကိုပွေ့ချီကာ ထလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ ထိုမိန်းမပျိုဆိုသည်မှာ သူယောင်မယ်ဖြစ်ကြောင်း မာယာ သတိထားမိလေသည်။ ထိုသူသည် တစ်စုံတစ်ရာကိုမန်းမှုတ်ကာ အမှုန့်တစ်မျိုးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ပြီး သူယောင်မယ်ကို ပက်လိုက်သည်။ သက်တန့်ရောင်ကဲ့သို့ အရောင်များ တဝင်းဝင်းထွက်လာပြီး သူယောင်မယ်မိန်းမပျိုသည် အသက်ဝင်လှုပ်ရှားလာလေတော့သည်။ 

၎ဖန်တီးလိုက်သော သူယောင်မယ်မိန်းမပျိုသည် မာယာတို့၏အလှထက် အဆများစွာ ပိုမိုလှပလေသည်။ ၎သည် ၎၏ဝတ်စုံကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ မဲနက်သော ရင်ဘတ်မွေး၊ လက်မွေး၊ ခြေမွေးများနှင့် လူဝံကြီးတစ်ကောင်လို တုတ်ခိုင်သော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးနှင့် အမျှ ၎င်း၏အင်္ဂါကြီးကလည်း ကြီးထွားတုတ်ခိုင်ကာ တန်းတန်းမတ်လျက် တလှုပ်လှုပ်ရှိနေသည်။ 

၎သည် သူယောင်မယ်ကလေးအား ဆွေ့ကနဲပွေ့ချီ၍ ၎င်းအားခွထားသကဲ့သို့ဖြစ်စေလိုက်ပြီး ၎၏လည်ပင်းအားသိုင်းဖက်စေကာ သူယောင်မယ်ကလေး၏ တံတောက်ခွက်နှစ်ဘက်မှ ပင့်ချီလျက် အချိန်မဆိုင်းပဲ ၎င်း၏အင်္ဂါကြီးဖြင့် သူယောင်မယ်လေးကို ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ ထိုသို့ချီလျက်တန်းလန်းဖြင့် ကျောဆီသို့လျှောက်လာရင်း ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်တိုင်း သူယောင်မယ်လေးကို ပင့်မြှောက်ကာ ခြေအချတွင် ပစ်ဆောင့်သကဲ့သို့ ပြုလုပ်လျက်ရှိလေရာ သူယောင်မယ်လေးထံမှ တအင့်အင့်အသံကလေးများ ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။

ကျောက်ဖျာဆီသို့ ခရီးတစ်ဝက်လောက်အရောက်၊ ၎ခြေတစ်ချက်အချလိုက်တွင် ကျောက်ဖျာပေါ်၌ ဖျတ်ကနဲ အပြာရောင်မီးတောက်ကလေး ထတောက်လာလေသည်။ ထို့နောက် ၎ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်တိုင်း သူယောင်မယ်လေးကို ပိုမိုပြင်းထန်စွာ ဆောင့်ချရင်း၊ ထိုသို့ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း မီးတောက်သည်ဟုတ်ကနဲ ဟုတ်ကနဲ တစ်စတစ်စကြီးထွားလာလေသည်။ ကျောက်ဖျာနားရောက်သောအခါ အသင့်စောင့်နေသူ နှစ်ယောက်က ၎နှင့်သူယောင်မယ်လေးတို့အပေါ်သို့ အရည်တစ်မျိုးဖြင့်လောင်းလိုက်ကြသည်။ ပြီးနောက် ၎သည် အပြာရောင်မီးတောင်များထဲသို့ လျှောက်လှမ်းဝင်ရောက်သွားလေသည်။

မီးတောက်များသည် အဝါရောင်မီးတောက်များအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားကြသည်။ အချိန်အနည်းငယ်ကြာသောအခါ အပြာရောင်ပြန်ဖြစ်သွားသည်။ ထိုအခါ ရပ်စောင့်နေသူနှစ်ယောက်က တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီမှနေ၍ ဆေးလုံးများ၊ ဆေးမှုန့်များကို မီးထဲပစ်ထည့်လိုက်သည်။ အစိမ်းရောင် မီးတောက်များအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားပြန်သည်။ မီးတောက်အရောင်ပြန်ပြောင်းသွားတိုင်း ၎တို့နှစ်ဦးသည် မတူညီသော အိုးများထဲမှ ဆေးလုံးများ၊ ဆေးမှုန့်များကို မီးထဲပစ်ထည့်ကြသည်။ မီးတောက်အရောင်များကလည်း အညိုရောင်၊ အနီရောင်၊ မရမ်းရောင်၊ ခရမ်းရောင်စသည်ဖြင့် ပြောင်းလဲလျက်ရှိလေသည်။ မီးထဲတွင်တော့ သူယောင်မယ်ကလေးသည် ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် ကာမစပ်ယှက်ခံနေရသည်။ အချိန်ကြာလာလေ ပိုမိုပြင်းထန်လာလေ၊ သူယောင်မယ်လေး၏ အသံသည် ပိုမိုကျယ်လောင်လာကာ ခန္ဓာကိုယ်သည် အရောင်များပို၍ပို၍လင်းလာလေသည်။ 

မီးတောက်သည်လည်း ပို၍ပို၍ကြီးလာရာ ဆေးလုံးများပစ်ထည့်နေသော နှစ်ယောက်ပင် နောက်သို့ခြေနှစ်လှမ်းခန့်ဆုတ်လိုက်ရသည်။ ပြင်းထန်သောဆောင့်ချက်များကြောင့် တဖောင်းဖောင်းမြည်နေသောအသံသည် ဂူထဲတွင်ကျယ်လောင်စွာ ပဲ့တင်ထပ်လျက်ရှိလေသည်။ ယခုအခါတွင် လေးဘက်ကလေးထောက်ကာ ခါးကလေးကော့ပေးထားရသော သူယောင်မယ်ကလေးကို မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့်ရင်း ခရမ်းရောင်မီးတောက်များသည် လင်းသထက်လင်း၊ လင်းသထက်လင်းလာရာမှ စူးရှတောက်ပသော အဖြူရောင်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပြီးနောက် အပြင်းထန်ဆုံးနောက်ဆုံးဆောင့်ချက်တစ်ချက်နှင့်အတူ ဟုတ်ကနဲ မီးတောက်သည်ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။

ကျောက်ဖျာပေါ်မှလူသည် မောပန်းစွာ အတန်ကြာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေပြီးနောက် ၎င်း၏လက်ထဲမှ သူယောင်မယ်လေးအား ရှေ့သို့တွန်းထုတ်ကာ ထရပ်လိုက်သည်။ သူယောင်မယ်လေးသည် ကြိုးပြတ်သွားသောအရုပ်တစ်ရုပ်လို ပုံလျက်သားလဲကျသွားလေသည်။ ကျောက်ဖျာပေါ်မှလူသည် ကျောက်ဖျာအောက်ဆင်းလာပြီး အောက်မှလူနှစ်ယောက် အသင့်ကိုင်ပေးထားသော ဝတ်စုံကို လက်လျှိုကာဝတ်လိုက်သည်။ ၎င်း၏နောက်တွင်တော့ သူယောင်မယ်လေးသည် တဖြည်းဖြည်းမဲခြောက်လာပြီးနောက် အမှုန်များအဖြစ်ပြိုကွဲကာ ကျောက်ဖျာပေါ်မှ မီးကျွမ်းထားသော ပြာမှုန်များနှင့် ရောနှောသွားလေတော့သည်။

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>