ဘုံစံနန်း အပိုင်း ( ၃ )

ဘုံစံနန်း အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - ကိုဇန်

အခန်း (၁၆)

“ ဖြောင်း .. ”

“ အသံ မထွက်နဲ့။ ထွက်တာနဲ့ မင်းအသေပဲ။ နောက်ထပ် အသားမနာချင်ရင် ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်စမ်း .. ”

“ မလုပ်ပါနဲ့ .. တောင်းပန်ပါတယ်။ ညီမလေးကို သနားပါ။ မလုပ်ပါနဲ့ ကိုကြီးရယ် .. သနားပါ .. ”

“ မသနားနိုင်တော့ဘူး။ မင်းက ယောက်ျားသာဆိုတယ် ခုလို မိန်းမလို ဝတ်စားထားတော့ စောက်ရမ်းချောပြီး ချစ်စရာကောင်းနေတယ်။ ငါ မင်းကို သဘောကျနေတာကြာပြီ။ ကြည့်စမ်းပါဦး လက်ကလေးတွေ နုဖက်နေတာပဲ။ ဖင်လေးကလဲ ကောက်လို့ .. တောက်စ် .. မိုက်တယ် .. ဟား .. မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့တောင် မလဲနိုင်ဘူး .. လာစမ်း .. ”

“ မလုပ်ပါနဲ့ .. ကိုကြီးရယ် .. အီး .. ဟီး .. ဟီး .. ”

“ ဖြောင်း .. ”

နောက်တစ်ချက် ချခံလိုက်ရပြန်သည်။ ပါးနှစ်ဖက်စလုံး ပူထူပြီး အရမ်းနာသည်။ ကိုကြီးဆိုသူက သူ့ရဲ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်ပြီး အထဲမှ မာထောင်နေသော လိင်တံကို အပြင်ထုတ်လိုက်သည်။

“ စုပ်စမ်း .. ငါ ပြောနေတယ်နော် ..  စုပ်ပေးစမ်း .. အာ ဒီကောင် နာချင်ပြီထင်တယ် .. ”

ဗလကောင်းကောင်းဖြင့် အားနဲ့ လွှဲရိုက်တာမို့ မေချို နောက်ထပ် အရိုက်ခံရမှာ အရမ်းကြောက်သွားသည်။

“ စုပ်ပေးလို့ ပြောနေတယ်။ ငါ ထပ်ရိုက်ရင် မင်း သေတော့မယ် .. တောက်စ် .. စုပ်စမ်း .. ”

လိင်တံကို ကိုင်ကာ မေချို့ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်လေသည်။ မေချိုမှာ မျက်လုံး စုံမှိတ်ထားပြီး ဘာမှ ပြန်မလုပ်နိုင်တော့ပေ။

ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေတဲ့ လိင်တံကို စက်စုတ် ရွံရှာစွာဖြင့် ငုံထားရသည်။ ကိုကြီးဆိုသူမှာ မေချို့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ကာ အတင်း မှုတ်ခိုင်းနေတော့သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ သတ်ပစ်ချင်အောင် ရွံ့မုန်းနေသည်။ လက်သီးကို ဆုပ်ထားပြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ လိင်တံကို အမြင်ကပ်လွန်းလို့ ကိုက်လိုက်တော့သည်။

“ ဟာ စောက်ကောင်မ .. ငါလိုးမသားလေး ”

“ ဖြောင်း .. ”

မေချိုမှာ အားကုန် ရိုက်လိုက်တဲ့ ဒဏ်ကြောင့် ခွေကနဲ လဲကျသွားသည်။ ပါးစပ်မှ သွေးများ ထွက်လာပြီး ခေါင်းတစ်ခုလုံး မူးနောက်သွားသည်။ ကိုကြီးဆိုသူမှာ မေချို့ဆံပင်များကို ဆွဲကာ ခေါင်းထောင်ခိုင်းသည်။ သွေးများ ပေကျန်နေတဲ့ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လိင်တံကို ပြန်ထိုးလေသည်။

မေချို ဘာမှ မသိတော့ .. ခေါင်းတွေ မူးနေပြီး ပါးစပ်မှ နာကျင်မှုတွေကို အတိုင်းသား ခံစားနေရပါတော့သည်။ အတန်ကြာ မှုတ်ခိုင်းပြီး အားရသွားတော့ မေချို့ အဝတ်စားများကို တစ်ခုစီ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မေချိုမှာ ကြောက်လွန်းလို့ ဘာမှ ပြန်မလုပ်နိုင် ဖြစ်နေတာ့သည်။

အဝတ်စားတွေ မရှိတော့တဲ့ မေချို့ကို ကြည့်ရင်း ကိုကြီး ဆိုသူမှာ သဘောကျနေသည်။

“ တောက်စ် .. အောက်က လီးကို ဖြတ် .. နို့ထဲကို ဆီလီကွန် ထည့်လိုက်ရင် မင်းက လုံး၀ မိန်းမ တစ်ယောက်ဖြစ်သွားမယ်။ ဟေ့ကောင် ဘာကြည့်နေတာလဲ အရိုက်ခံချင်လို့လား .. ဖင်ကုန်းပေးစမ်း .. အာ ဒီကောင် .. ”

ရိုက်ဖို့ လက်ရွယ်လိုက်သဖြင့် မေချို အရမ်းကြောက်သွားပြီး ကိုကြီး ပြောတဲ့အတိုင်း ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ရတော့သည်။ မျက်ရည်များ အဆက်မပြတ် စီးကျနေပြီး နာကျင်လွန်းတဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့အတူ သူ့ကံကြမ္မကို အရမ်း မုန်းတီးနေမိသည်။ ရက်စက်လိုက်တာ ...။

ကိုကြီးမှာ သူ့ရဲ့ မာထောင်နေတဲ့ လိင်တံကို ကိုင်ကာ မေချို့ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အတင်းထိုးထည့်တော့သည်။ လူက အရမ်းမူးနေတာမို့ ယိုင်ထိုးနေပြီး အပေါက်ကို သေချာမထည့်နိုင်ဖြစ်နေသည်။

“ စောက်ကောင်မ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း .. နင့်ကို လိုးတာ ငါ အမူးပြေချင်လာပြီ .. တောက်စ် .. ”

ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖိကာ ဖြဲလိုက်ပြီး ငြိမ်နေအောင် ချုပ်ထားသည်။ မေချိုမှာ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးတဲ့ အထိတွေ့မို့ အရမ်းကြောက်နေပြီး ရှက်နေရသည်။ တစ်ခုခု ပြန်လုပ်ချင်သော်လဲ သူ့အနေနဲ့ ဘာမှ ပြန်မလုပ်နိုင်သူမို့ သူ့ဝဋ်ကြွေးတွေ အမြန် ကြေပါစေတော့လို့သာ ဆုတောင်းနေသည်။

“ အား .. နာတယ် .. ကိုကြီး .. မလုပ်ပါနဲ့ အရမ်းနာလို့ပါ .. အီး ဟီး .. ဟီး .. နာတယ် .. ”

“ အသံမထွက်နဲ့ .. ငြိမ်ငြိမ်နေ .. ”

“ အား .. သေပါပြီ .. နာတယ် .. နာတယ် .. ဟင့် .. ဟင့် .. ငါ့ဘဝတော့ ပျက်ပါပြီ .. ဟင့် .. အောင်မလေး .. အား ”

ချောဆီ မပါပဲ သွင်းတာမို့ မေချိုမှာ နာကျင်လွန်းတဲ့ ဝေဒနာကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားရပါတော့သည်။ တစ်ခါမှ မခံဘူးတဲ့ ပါကင်အပေါက်မို့ တော်တော် နာခဲ့ရသည်။ ကိုကြီးဆိုသူရဲ့ လိင်တံမှာ တိုပေမယ့် လုံးပတ်ကြီးတာမို့ အထဲကို မရောက်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ ကိုကြီးမှာ မူးမူးနဲ့ အပေါက်ထဲ ဝင်အောင် ဇွတ်ကို ထိုးထည့်နေတော့သည်။ မေချို့ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးဖြင့် အားရပါးရ ထွေးရင်း သူ့လိင်တံကို အထဲသို့ ရောက်အောင် အတင်းကြိုးစားနေတော့သည်။ မေချိုမှာ နှုတ်ခမ်း ကိုက်ထားရသည်မှာ သွေးများ ထွက်သည်အထိပါပဲ။

“ ငါလိုး မနည်းလုပ်ရတယ် .. ဝင်ပြီ .. စောက်ကောင်မ .. အင့် .. အင့် .. အင့် .. အား .. ကောင်းလိုက်တာ .. ”

“ ဟင့် .. ဟင့် .. နာလိုက်တာ .. တောက်စ် .. အား ..  ”

ဒီလိုနဲ့ အားရအောင် လုပ်ရင်း အဝင်အထွက်တွေ သွက်လာပြီး ကိုကြီးဆိုသူမှာ ခြေထောက်ထောက်ကာ အပေါ်ဆီးကနေ အားကုန် ဖိချရင်း လုပ်နေတော့သည်။ မေချိုမှာ နောက်ဆုံး မခံနိုင်တော့ပဲ ဒူးထောက်ရာကနေ အောက်သို့ ဘုန်းကနဲ လဲသွားတဲ့ အထိဖြစ်သွားသည်။

အောက်ကို လဲသွားတော့လဲ ကိုကြီးက မေချိုကို အတင်း ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ အပေါ်ကို ထောင်လိုက်ပြီး မေချိုရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ့လိင်တံကို အတင်းထိုးထည့်ပြန်တော့သည်။ မေချို စိတ်တွေ အားလုံးကို လျော့လိုက်ပြီး မြန်မြန်ပြီးပါစေလို့သာ ဆုတောင်းလိုက်တော့သည်။ ကိုကြီးမှာ အားရအောင် လုပ်ရင်း အရသာခံကာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေတော့သည်။

“ အား .. ကောင်းလိုက်တာ .. ပြီးချင်လာပြီ။ စောက်ကောင်မ မင်းဖင်ကို လိုးရတာ စောက်ရမ်းကောင်းတယ် .. တောက်စ် .. အင့် .. အင့် .. မင်းလဲ ကောင်းနေပြီမလား။ ဘာမှတောင် မပြောနိုင်တော့ဘူး .. ဟား .. အင့် .. အင့် .. ”

မေချို ဘေးကိုသာ ကြည့်ရင်း ဆုတ်ထားတဲ့ လက်သီးများကို ဖြည်ချလိုက်ပါတော့သည်။ ကိုကြီးဆိုသူမှာ ဖင်ကို အကြိမ်ကြိမ်ရိုက်ပြီး အချက်ပေါင်းများစွာ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေတော့သည်။

“ အာ့ .. ပြီးပြီ .. အာ့ .. ငါလိုး ကောင်းလိုက်တာကွာ .. ”

ကိုကြီးက မေချို့ အနောက်ပေါက်ထဲမှာပဲ သူ့ သုတ်ရည်များကို အားရအောင် ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ ပြီးသွားပြီဆိုတာနဲ့ မေချို့ဖင်ကို ဖြောင်းကနဲ ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။ မေချို မနာနိုင်တော့ပါ။ ဒီထက် အဆပေါင်းများစွာ နာကျင်ခဲ့ပြီးပြီလေ။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားကာ ကျောက်ရုပ် တစ်ရုပ်လို ငြိမ်သက်နေလိုက်တော့သည်။ ကိုကြီးက စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပြီးသွားပြီမို့ ကျေနပ်ကာ ဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ မေချို့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး မဲ့ပြုံး ပြုံးကာ သူ့ဖုန်းကို ထုတ်လိုက်ပြီး မေချို့ ပုံများကို တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ဓါတ်ပုံများ ရိုက်နေတော့သည်။ အားရအောင် ရိုက်ပြီးမှ အခန်းထဲကနေ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။ 

မေချိုတစ်ယောက် အားရအောင် ငိုချလိုက်ပါတော့သည်။

........................

မျက်ရည်များ အဆက်မပြတ် စီးကျနေတဲ့ မေချို့မျက်နှာကို ထင်ရှားအောင် ကြည့်ကာ မနေနိုင်တော့ပဲ မျက်ရည်များ သုတ်ပေးလိုက်မိသည်။

မေချိုက ထင်ရှားအောင်ရဲ့ လက်ဖဝါးကို ဖွဖွလေး ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်ခဲ့လဲ ထင်ရှားအောင် သိချင်နေသည်။ အဲ့ဒီအခြေနေကနေ အဆိပ်ပြင်းတဲ့ မေချိုထွဋ်ခေါင် ဘဝကို ဘယ်လို ရောက်ခဲ့တာလဲ သူ အရမ်း စိတ်ဝင်စားသွားသည်။

“ ဦးလေးတို့ ပြန်လာတော့ မမ သူတို့ကို အဖြစ်ပျက် အကုန် ပြောပြလိုက်ချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုကြီးက နင် ပြန်ပြောရင် နင့်ပုံတွေကို အင်တာနက်မှာ ဖြန့်မယ်။ နင့်အပေါင်းသင်းတွေကြားမှာ ဖြန့်မယ်။ နင် စောက်ရှက် မကွဲချင်ရင် ငြိမ်ငြိမ်နေဆိုပြီး ပြောခဲ့တယ်။ မမ လဲ ငယ်ရွယ်သူမို့ အရှက်ကွဲမှာကို အရမ်းကြောက်ခဲ့တယ်။ ဒါနဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပဲ ငြိမ်ခံနေရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ချိန် ကိုကြီးက မမကို နောက်တစ်ခါ မုဒိန်းကျင့်ဖို့ ရောက်လာပြန်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ မမ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ လက်မခံနိုင်တော့ဘူး။

တံခါးကို တစ်ချိန်လုံး လော့ချထားတယ်။ ဒါပေမယ့် သော့အပိုတစ်ချောင်း ရှိနေတာ မမ မသိခဲ့ဘူး။ ကိုကြီးက သူ့အိမ်အကြောင်း သိနေတယ်။

တံခါးတိုင်းမှာ သော့အပိုရှိတယ်ဆိုတာ သိပြီး အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်လာတော့တယ်။ မမ ကြောက်လွန်းလို့ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတဲ့အထိပဲ။

နောက်ဆုံး ကြံရာမရတဲ့အဆုံး ကပ်ကြေးတစ်လက် ကိုင်ထားပြီး သူ့ကို ခုခံဖို့ လုပ်တော့တယ်။ သူက မမလက်ထဲက ကပ်ကြေးကို ဂရုမစိုက်ဘူး။

သူ လုပ်ချင်တာကိုပဲ ဇွတ် လုပ်တော့တယ်။ မမကို မထိုးရဲဘူး ထင်နေတာကိုး။ နောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့တဲ့အဆုံး မျက်စိ စုံမှိတ်ပြီး မမ အားရပါးရ ထိုးချလိုက်တယ်။ ဗိုက်မှာ ကပ်ကြေးတန်းလန်းနဲ့ သွေးတွေ ဆီးကျနေတဲ့ သူ့ကို ကြည့်ပြီး မမလဲ အရမ်းလန့်ပြီး အခန်းထဲကနေ ထွက်ပြေးတော့တာပဲ။ သူက နောက်ကနေ ပြေးလိုက်ပေမယ့် ဒဏ်ရာကြောင့် ဝေးဝေး မလိုက်နိုင်ပဲ ခွေလဲသွားတာ နောက်ဆုံး မြင်လိုက်တယ်။ မမလဲ ဦးတည်ရာမရှိ အဲ့ဒီအိမ်ကနေ ဝေးနိုင်သလောက် ပြေးခဲ့တော့တယ်။ 

နောက်ဆုံး အရမ်းမောလာပြီး ခဏနားရင်း .. ရှေ့ဆက် ဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားခဲ့တယ်။ ကျောင်းတုန်းက အရမ်းခင်ခဲ့တဲ့ မမနဲ့ စရိုက်တူတဲ့ တစ်ယောက်ကို သတိရလိုက်ပြီး သူ့ဆီကို သွားမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ”

ထင်ရှားအောင်က ဝီစကီတစ်ခွက်ငှဲ့ကာ မေချို့ကို ပေးလိုက်သည်။ မေချို မောနေပြီ။ အရက်ကို အကုန်သောက်မယ်လုပ်တော့ ထင်ရှားအောင်က လှမ်းတားလိုက်ပြီး နည်းနည်းပဲသောက်ဖို့ ပြောတယ်။ မေချိုက ထင်ရှားအောင်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး သူ့စကားကို ဆက်သည်။

“ အဲ့ဒီကောင်လေးနာမည်က ထက်အောင်ဝင်း တဲ့။ မမက သူ့ကို ထက်ထက် လို့ ခေါ်တယ်။ ထက်ထက်ကို မမ အဖြစ်တွေ အကုန်ပြောပြလိုက်တယ်။

ထက်ထက်တို့က ဆင်းရဲရှာတယ်။ အိမ်လေးက သေးသေးလေး။ အခန်းပိုလဲ မရှိဘူး။ သူတို့မိသားစုတောင် အနိုင်နိုင် စားသောက်နေရတာ။ မမကို ကူညီဖို့ သူ့မှာ အင်အားမရှိဘူး။ ဒါနဲ့ ထက်ထက်က မမအတွက် သူ့အသိ တစ်ယောက်ဆီမှာ အကူညီသွားတောင်းခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီ အသိကို မင်း မြင်ဖူးပါတယ် ”

“ ဘယ်သူလဲ ”

“ မမနီလာ ပေါ့။ ဟုတ်တယ် ထက်ထက်က ဘဝပေး အခြေနေကြောင့် အခြောက် ပြည့်တန်ဆာလေး ဖြစ်နေပြီလေ။ မမက အစက လုံး၀ မသိခဲ့ဘူး။ မမနီလာ ဆီရောက်မှ သူ့ဘ၀ အမှန်ကို သိခဲ့ရတယ်။ မမနီလာက မမကို မြင်တာနဲ့ သဘောကျသွားတယ်။ သူ့မှာ မမလို လူမျိုး အရမ်းလိုတယ်တဲ့။

တစ်ချို့ယောက်ျားတွေက မမလို ဟိုမရောက် ဒီမရောက်လေးတွေကို အရမ်း သဘောကျတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ပြောတယ်။ ပိုက်ဆံလဲ အရမ်းပေးတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်း နည်းမျိုးစုံပြောပြီး ဆွယ်တော့တာပေါ့။ မမမှာ မုဒိန်းကျင့်ခံရမှာကြောက်လို့ ထွက်ပြေးကာမှ ပြည့်တန်ဆာ အိမ်ကို တန်းရောက်သွားတော့တာပဲ။ သူ့ဆီမှာနေရင် နေစားရိတ် စားစားရိတ် ဘာမှ ပူစရာမလိုတဲ့အပြင် မမ သုံးဖို့ တစ်လကို  ၅ သိန်း ပေးမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်။

အဲ့တုန်းက ၅ သိန်းဆိုတာ မနည်းဘူး။ မမ ဘဝကို အများကြီး ပြောင်းလဲလို့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် မမ လက်မခံခဲ့ဘူး။ ပြည့်တန်ဆာ လုံး၀ အဖြစ်မခံနိုင်ဘူး။ ငါ ဘာလို့ ပြည့်တန်ဆာ လုပ်ရမှာလဲဆိုပြီး အတင်း ငြင်းကာ ထွက်လာခဲ့တယ်။

ထက်ထက်ကတော့ သူ ကူညီနိုင်တာ ဒါပဲ ရှိတယ်လို့ပြောတယ်။ မမ ထက်ထက်ကို စိတ်မဆိုးပါဘူး။ သူလဲ သူတတ်နိုင်တာ လုပ်ပေးတာပဲ။

ဒီလိုနဲ့ မမ ထက်ထက်ဆီမှာလဲ နေလို့မရ။ အိမ်လဲ မပြန်ရဲ .. လမ်းပေါ်မှာလဲ နေလို့မဖြစ် .. လက်ထဲမှာပဲ အဝတ်တစ်ထည် ကိုယ်တစ်ခုနဲ့ ပိုက်ဆံလဲ တစ်ပြားမှ မပါ။ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ အရမ်း စိတ်ဆင်းရဲပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတ်သေချင်တဲ့အထိ ဖြစ်လာတယ်။ နောက်ဆုံး .. အကြံကုန်သွားပြီး ငါ သေလိုက်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။ 

အနီးမှာ ရှိတဲ့ ချောင်းတစ်ခုပေါ် ဆောက်ထားတဲ့ တံတားဘောင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီး ချောင်းထဲ ခုန်ချပြီး ရေနစ်ပြီး သေလိုက်မယ်ပေါ့။ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့အတူ မမ တံတားဘောင်ပေါ်တက်ပြီး ခုန်ချမယ်အလုပ် မမကို နောက်ကနေ လူတစ်ယောက် လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ သူ့ကိုလဲ မင်း မြင်ဖူးပါတယ် ”

“ ဘယ်သူများလဲ မမ ”

“ ဦးသက်နိုင် ပေါ့ ”

“ သြော် .. မမ နဲ့ ဦးသက်နိုင် က ဒီလို တွေ့ခဲ့ကြတာလား .. ဆက်ပြောပါဦး ”

“ ဟုတ်တယ် ဦးနိုင်က မမကို အနောက်ကနေ ဆွဲလိုက်ပြီး တားခဲ့တယ်။ မမ စိတ်ညစ်လွန်းလို့ အရမ်း ငိုခဲ့ရတယ်။ ဦးနိုင်က ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်မေးတာနဲ့ မမ သူ့ကို အားလုံး ပြောလိုက်မိတယ်။ ဦးနိုင်က သူနဲ့ လိုက်ခဲ့ဖို့ ပြောတယ်။ သူလဲ ဆင်းရဲတဲ့ သူပါ။

တစ်ယောက်တည်းသမား။ သူ့အိမ်မှာ အခန်းပိုရှိတယ်။ သေဖို့ မလိုဘူး။ ရှင်သန်အောင်ပဲ ကြိုးစားဖို့ပြောတယ်။ သေဖို့ကလွယ်တယ် ရှင်သန်ဖို့က ခက်တယ်။ ခက်ခဲတာကို လုပ်နိုင်မှ လူပြီသတာတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ဦးနိုင်ရဲ့ ဆုံးမ စကားတွေကြောင့် မမ မသေချင်တော့ဘူး။

ငါ့ဘဝကို ငါရအောင် တည်ဆောက်မယ်။ အားလုံးထက် သာတဲ့သူဖြစ်ရမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ သူ့အိမ်မှာ နေရင်း သူ့ရဲ့ ပလက်စတစ်ဗူးတွေရှာပြီး ပြန်ရောင်းတဲ့အလုပ်ကို လုပ်ခဲ့တယ်။ ထင်ရှားအောင် မမလဲ တစ်ချိန်က မင်းလိုပဲ ညစ်စုတ်စုတ် အင်္ကျီနဲ့ အိမ်တကာ စွန့်ပစ်ထားတဲ့ အမှိုက်ပုံတွေမှာ ပလက်စတစ်ဗူး လိုက်ရှာပြီး အသက်ဆက်ခဲ့ဖူးတယ်။

ဒါကြောင့် မင်းကို မြင်မြင်ချင်း မမ ဘဝကို ပြန်သတိရသွားတယ်။ နောက်ပြီး မင်းတောင်းပန်နေတာကိုကြည့်ပြီး ကိုကြီးကို မမ တောင်းပန်ခဲ့တာကို ပြန်သတိရသွားတယ်။ မမက ကိုယ့်အတွက် တောင်းပန်ခဲ့တယ်။ မင်းကတော့ မင်းချစ်တဲ့သူတွေအတွက် တောင်းပန်ခဲ့တယ်။ မမ မင်းကို သနားသွားတယ်။ မမလို မဖြစ်အောင် မင်းဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တယ်။ ငါ့ အဖြစ်နဲ့ အရမ်းတူပါလားဆိုပြီး မမ လုပ်ရပ်ကို နောင်တ ရသွားတယ်။

တစ်ချိန်တည်း မင်းကို မမ အနားမှာ ခေါ်ထားချင်တယ်။ မင်းကို ဘာလို့မှန်း မသိဘူး စတွေ့ကတည်းက သံယောဇဉ်ဖြစ်မိသွားတယ် ”

“ အင်း .. မမ ဘ၀ က ကျွန်တော့်ထက် ပိုဆိုးပါတယ်။ ဘဝပါ ပျက်ခဲ့ရတာပဲ ”

“ မင်း ဆက်နားထောင်ချင်သေးလား ”

“ ပြောပါ .. ကျွန်တော် သိချင်တယ် ”

“ အင်း .. ခုကစပြီး မမ ပြောမှာက မင်း အရမ်းသိချင်နေတဲ့ မမ ဒီဘဝကို ဘယ်လိုရောက်လာလဲဆိုတာပေါ့ .. ”

“ ဟုတ်တယ် ကျွန်တော် အရမ်း သိချင်နေတာ ”

“ မမ .. မင်းရင်ခွင်ထဲမှာနေပြီး ပြောလို့ရမလား ”

ထင်ရှားအောင် ဘာမှ ပြန်မဖြေတော့ပဲ မေချို့ကို ပွေ့ဖက်လိုက်တော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ မေချိုဟာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ဆိုတာ မေ့သွားပြီ။

သူ ချစ်တဲ့ မမမေချို အဖြစ်သို့ သူ ပြန်တွေးနိုင်ခဲ့သည်။ သိပ်ချစ်ရတဲ့ မမမေချိုကို သူ ပွေ့ဖက်ထားရင်း မမ ပြောတဲ့ စကားတွေကို နားထောင်လိုက်သည်။

........................

အခန်း (၁၇)

“ ဒီလိုနဲ့ ဦးနိုင်နဲ့ အတူနေလာရင်း ဦးနိုင်က မမကို သူ့တူမလေးတစ်ယောက်လို စောင့်ရှောက်ခဲ့တယ်။ မမလဲ ဦးနိုင်ကို ကိုယ့်ဦးလေး အရင်းလို ခင်မင်ရင်း မမတို့နှစ်ယောက် ဘဝကို ခက်ခဲစွာ ရှေ့ဆက်ခဲ့ကြတာပေါ့။ တစ်နေ့မှာ ဦးနိုင်က ရုတ်တရက် ရောဂါဖောက်လာတယ်။

ဆရာဝန် ပြကြည့်တော့ သူ့ရောဂါက ချက်ချင်း ခွဲစိတ်မှ ဖြစ်မယ်တဲ့။ Major Operation လုပ်မှ သူ အသက် ရှင်နိုင်မယ်တဲ့လေ။ မမတို့မှာ ခွဲစိတ်ဖို့ ငွေ အလုံလောက် မရှိဘူး။ ခွဲစိတ်ကုသမှုကလဲ ငွေ အရမ်းကုန်မှာမို့ မမမှာ ဦးနိုင်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ရတယ်။

ဦးနိုင်ကတော့ ခွဲစိတ်မှုမလုပ်ပဲ သူ နေလို့ရသလောက် နေသွားမယ်လို့ပြောတယ်။ မမ အသက်ကို သူကယ်ခဲ့ပေမယ့် သူ့အသက်ကို မမ မကယ်နိုင်တော့ဘူးလားလို့ တွေးရင်း နေ့တိုင်း စိတ်ဆင်းရဲခဲ့ရတယ်။ နောက်ဆုံး မမ ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခု ခိုင်မာစွာ ချလိုက်တော့တယ် ”

“ မမ .. ဒေါ်နီလာစိန် ဆီ သွားမယ်ထင်တယ် ”

“ ဟုတ်တယ် .. မင်း ကြိုမြင်သားပဲ .. ”

“ ဆက်ပြောပါဦး .. ”

“ မင်းပြောသလိုပဲ မမနီလာဆီ နောက်တစ်ခါ ပြန်ရောက်သွားခဲ့တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ မမ ဘဝကို သူ့ဆီမှာ အပြီး အပ်ဖို့ပေါ့။ မမနီလာက လိုအပ်တဲ့ ငွေကြေးကို သူကူညီပေးမယ်။ သူ့ဆီမှာ အလုပ် လုပ်ရမယ်ပြောတယ်။ မမ နှစ်ခါ စဉ်းစား မနေတော့ဘူး။

ဦးနိုင်ရဲ့ အသက်ကို ကယ်ဖို့က ဒီနည်းလမ်းပဲ ရှိတာမို့ မမနီလာ ဆီမှာ ပြည့်တန်ဆာ တစ်ယောက်အဖြစ် လုပ်ခဲ့တော့တယ်။

အသေးစိတ်တော့ မင်းကို မပြောချင်တော့ဘူး။ အတွေ့ကြုံ မျိုးစုံနဲ့ မမ ဘဝကို အကြိမ်ကြိမ် ဖျက်ဆီးခံခဲ့ရတယ်။ နောက်တော့ .. မမ အတွက် ဒါတွေက ရိုးလာတယ်။ ဆေးလိပ် အရက် ဆေး  .. အကုန် စွဲလမ်းလာတယ်။ နောက်ဆုံး Sex ကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ရင် ခုနက မင်းကို ခိုင်းသလိုမျိုးထိ အစွဲလမ်း ကြီးလာခဲ့တယ်။ မမလို အခြောက်တစ်ယောက်ကို ယောက်ျားတွေ အတော် သဘောကျသား။

တစ်ချို့က မမကို မိန်းမလို ဆက်ဆံတယ်။ တစ်ချို့က .. ဟင်း .. ယောက်ျားလို သူတို့ကို ပြုစုခိုင်းတယ်။ မင်းလိုပဲ ယောက်ျား ရင့်မာတွေနော်။ ဒါပေမယ့် ဒီ အရသာကို လိုချင်လို့ မမ နဲ့ လာနေတယ်။ မမလဲ တဖြေးဖြေးနဲ့ စရိုက်နှစ်မျိုး အကုန် လုပ်ပေး တတ်လာတယ်။ ဘဝကို ရေစုံမြောရင်း မမ ပြည့်တန်ဆာ ဘဝမှာ ပျော်ရွှင်လာတယ် ”

“ မမရယ် .. ဖြစ်ရလေ .. ”

“ တစ်နေ့တော့ မမ ဘဝကို အကြီးမားဆုံး ပြောင်းလဲစေမယ့် လူတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ခဲ့တယ်။ သူ့နာမည်က ဦးမာန်ရှိန် တဲ့။

အသက်က (၅၀)ကျော်။ သူက အပုန်းကြီးတစ်ယောက်ပေါ့။ အပြင်မှာတော့ ကြီးကြီးတက် ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးကြီးတစ်ဦးပေါ့။

အိမ်ထောင်လဲရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့စိတ်က အခြောက်စိတ် ပေါက်နေတယ်။ အပုန်းပေါ့ကွာ။ မမ နဲ့တွေ့ပြီး သူ မမကို အရမ်းသဘောကျသွားတယ်။ ခဏတိုင်း မမနဲ့ အတူနေတယ်။ မမလဲ သူ့စိတ်တိုင်းကျ နေပေးရင်း သူနဲ့ သံယောဇဉ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။

သူ့ကို အကိုကြီးတစ်ယောက်လို ခင်ခဲ့တယ်။ သူက မမကို သူ့ရဲ့ မယားငယ်လေးလို ချစ်လိုက်၊ လင်လေးလို ချစ်လိုက်နဲ့ပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ သူနဲ့ တစ်နှစ်ကျော်လောက် အဆက်သွယ်ပြတ်သွားတယ်။ သူ မအားလို့ မလာတာပဲ ထင်ခဲ့တယ်။ တကယ်က သူ့မှာ အဆုတ်ကင်ဆာ ရှိနေတယ်။ ရောဂါ ဖောက်ပြီး အသည်းသန် ဆေးကုနေရမှန်း မသိခဲ့ဘူး။ နောက်ဆုံး သူ့နာရေး သတင်းကို သတင်းစာထဲမှာ မမ ဖတ်လိုက်ရတော့ အရမ်း အံ့သြသွားတယ်။ စိတ်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းခဲ့ရတယ်။ ကိုယ့်ဖောက်သည်ကြီးလေ။

အခုတော့ မရှိရှာတော့ဘူးဆိုပြီး ငိုခဲ့ရသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မမ မျက်ရည်တွေက တန်ဖိုးရှိခဲ့တယ်ပဲ ပြောရမလား။ လူတစ်ယောက် မမ ဆီကို ရောက်လာတယ်။ ဦးမာန်ရှိန် ရဲ့ ရှေ့နေပါတဲ့။ သူမသေခင် မမအတွက် အမွေတွေ ပေးခဲ့ကြောင်း ပြောခဲ့တယ်။

မမ ကြားကြားချင်း ယုံတောင် မယုံနိုင်ဘူး။ သူ့ရဲ့ သေတမ်းစာကို ဖတ်လိုက်ရတယ်။ သူ ချစ်ရတဲ့ မမ အတွက် သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုထဲက အမွေ တစ်ချို့ကို မမ ဘဝအတွက် ထားခဲ့တယ်တဲ့။ သူပေးခဲ့တာက မနည်းဘူး။ မမ ဘဝတစ်ခုလုံးကို အများကြီး ပြောင်းလဲနိုင်တဲ့အပြင် ပိုလို့တောင် နေသေးတယ်။ အဲ့လောက်ထိ များတာ။ မမ မှာ ပျော်လွန်းလို့ အိပ်တောင် မပျော်ခဲ့ဘူး။  မမနီလာက မမကို ကြည့်ပြီး နင့်ဘဝက ငါ့ထက် သာသွားပြီလို့ ပြောရတဲ့အထိပဲ။ အဲ့ချိန်ကစပြီး မမ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မေချိုထွဋ်ခေါင် အဖြစ် ပြောင်းလဲလိုက်တယ်။

မမနီလာ နဲ့ ပေါင်းပြီး ပြည့်တန်ဆာ အလုပ်ကို တိုးချဲ့ခဲ့တယ်။ ကောင်မလေးတွေ ထပ်ဖြည့်တယ်။ ဖောက်သည်တွေတိုးလာတယ်။

မမရဲ့ ခန္တာကိုယ်ကို မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ အနီးစပ်ဆုံးတူအောင် နိုင်ငံခြားမှာ ခွဲစိတ်ပြုပြင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် မမရဲ့ လိင်တံကိုတော့ မဖြတ်ခဲ့ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒီလိင်တံကြောင့် မမ ဘဝက အခုလို ပြောင်းလဲသွားတာလေ။ ဦးမာန်ရှိန် သိပ်ချစ်ခဲ့တဲ့ဟာမို့ .. အမှတ်တရ အနေနဲ့ ချန်ထားခဲ့တယ်။ လည်ပင်း ကအစ မမ ခွဲစိတ် ပြုပြင်ခဲ့တယ်။ အသံကို မိန်းမသံဖြစ်အောင် ခွဲစိတ်ခဲ့တယ်။

နောက်ဆုံးတော့ မမက လုံးဝကို မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ တူသွားတာပေါ့။ နောက်တော့ မမနီလာဆီမှာ လူဟောင်းတွေ ပြောင်းသွားပြီး လူသစ် ကောင်မလေးတွေ ရောက်လာတော့ မမကို မိန်းမတစ်ယောက်လို့ပဲ သူတို့ သိကြတယ်။ Ladyboy တစ်ယောက်လို့ သူတို့ လုံးဝကို မထင်တဲ့အထိပဲ။ မမနီလာကလဲ မမကို မိန်းမတစ်ယောက်လိုပဲ ဆက်ဆံတော့တယ်။ အဲ့ဒီချိန်ကစပြီး မမကို ဘယ်သူကမှ ယောက်ျားတစ်ယောက်လို့ မသိကြတော့ဘူး။ နောက်တော့ မမ မှာ ရှိတဲ့ ငွေတွေနဲ့ လောင်းကစားရုံတစ်ခု ဖွင့်ခဲ့တယ်။ 

အဲ့ဒီရုံက မင်း အလုပ်လုပ်နေတဲ့ တောလမ်းက ရုံပဲ။ အစကတော့ သေးသေးပေါ့။ နောက်တော့ မမနီလာဆီက ဖောက်သည်တွေကို လောင်းကစားဘက် တွန်းပို့ရင်း ဖောက်သည်တွေ များလာပြီး မမ လောင်းကစားရုံက အောင်မြင်လာတယ်။ ရဲဘက်ကိုလဲ အများကြီး လာဒ်ထိုးထားတာမို့ သူတို့က မမ ဘာလုပ်လုပ် မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ မင်း အခု မြင်နေရတဲ့ မေချိုထွဋ်ခေါင် ဖြစ်လာတယ်ဆိုပါတော့ ”

“ ဒီလိုလား .. ကျွန်တော် အရမ်း သိချင်နေတာ ခုမှပဲ သိရတော့တယ် ”

“ ဟုတ်တယ် အဲ့ချိန်ကနေစပြီး မမ မှာ ဟိတ်တစ်လုံး ဟန်တစ်လုံးနဲ့ နေခဲ့ရတယ်။ တပည့်တွေ အများကြီး မွေးထားတဲ့ မာနကြီးတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပေါ့။ မမ ဘ၀ အမှန်ကို ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ မမနီလာ နဲ့ ဦးခိုင်က လွဲရင်ပေါ့။ အားလုံးက မမကို မိန်းမ အစစ်လို့ပဲ ထင်နေတာလေ။ မမ မှာ ကိုယ့်ဘ၀ အမှန်ကို ဘယ်သူ့မှ မသိစေချင်လို့ ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှ မပက်သက်မိအောင် နေခဲ့ရတယ်။

ပက်သက်မိလို့ မမ ပစ္စည်းကို မြင်သွားရင် မမ ဘဝအမှန်ကို သိသွားမှာလေ။ မမ ဘယ်သူ့ကိုမှ မယုံဘူး။ ဒါကြောင့် မမ ဆန္ဒတွေကို မြိုသိပ်ရင်း တစ်ယောက်တည်း နေလာခဲ့တာပေါ့။ မင်းနဲ့ မတွေ့ခင် အချိန်ထိပေါ့ ထင်ရှားအောင်ရယ်။ မင်းနဲ့ အခုလို ဖြစ်သွားတော့ အနှစ်နှစ်အလလ မမ မြိုသိပ်ထားတဲ့ လိင်ဆန္ဒတွေ ပြန်ပေါ်လာပြီး မင်းအပေါ်ကို ဆိုးလိုက်မိတယ်။

မင်း မမကို ဆက်ဆံတော့မယ်ဆိုရင် မမက မရ ရအောင် တားမှာ။ မင်း စိတ်ဆိုးမယ်မှန်း သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မမ ဘ၀ အမှန်ကို မင်းကို ဘယ်လိုမှ ပေးသိလို့မဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် မမ အရင်လို ခံစားချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေတယ်။ ဒါကြောင့် မင်းကို နှိပ်စက်ခဲ့မိတယ်။

မမကို ခွင့်လွှတ်ပါကွာ။ မမ တောင့်တလွန်းလို့ စိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်မိတယ်။ မမ မင်းကို အရမ်းချစ်တာပါ။ မမ ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီ။ တစ်ယောက်တည်း အဖော်မဲ့ အထီးကျန်ခဲ့တာ ကြာခဲ့ပါပြီ ”

မေချိုက ထင်ရှားအောင် နှုတ်ခမ်းများကို မော့ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် မငြင်းနိုင်တော့ပါ။ မေချို့ကို သနားတဲ့ စိတ်ရော .. ချစ်တဲ့ စိတ်ရော .. ဂရုနာဖြစ်တဲ့ စိတ်ရော အားလုံးရောပြီး ပြန်နမ်းလိုက်ပါတော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ အရမ်းချစ်ပါတယ် မမရယ်။

“ မမကို တစ်ခု မေးချင်တယ်။ မမ ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့ တောလမ်းက လောင်းကစားရုံ အောက်ထပ်ကို မလာခိုင်းတာလဲ။ အောက်ထပ်မှာ ဘာတွေရှိလို့လဲ။ ခုချိန်ထိ မမ မလာခိုင်းဘူးနော်။ အဲ့ဒါ ဘာလို့လဲ .. ”

“ အခု မဖြေချင်ဘူး။ မနက်ဖြန် မင်းကို မမကိုယ်တိုင် အောက်ထပ်ကို ခေါ်ပြီး ပြမယ်နော် ”

“ ပြီးရော .. ”

“ ထင်ရှား .. မမတို့ ဆက်ပြီးချစ်ရအောင်နော် ”

“ ဟင် ... ကျွန်တော် ဖင်ခံ ရဦးမှာလား ”

မေချိုက ရယ်လိုက်ပြီး ထင်ရှားအောင် ကို တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

“ No .. ဖင် လိုး ပေး ရ မှာ .. လုပ်ပေးမှာလား .. ခစ်  ”

ထင်ရှားအောင် ပြုံးလိုက်သည်။ ဒါကိုတော့ သူ သဘောကျသွားသည်။ တော်ပါသေးရဲ့ မခံ ရတော့လို့။

“ ဟွန်း တော်တော်ဆိုးတဲ့ မမ .. လူကို လန့်အောင်လုပ်ပြီး ချစ်အောင် ပြန်လုပ်တယ် .. လာစမ်း ”

“ ဟိတ် .. နေဦး ချောဆီလေး ယူပါရစေဦး .. ”

“ မရဘူး .. အစိမ်း လုပ်မယ် .. ”

“ အာ .. သနားပါကွာ .. ဟင့် .. ဟင့် .. ”

ထင်ရှားအောင် မေချို့ကို ကုတင်ပေါ် ပွေ့တင်လိုက်သည်။ ညဝတ်အင်္ကျီကို အမြန် ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။ ဝီစကီ အရှိန်လေးနဲ့မို့ ထန်နေပြီလေ။ မေချိုက နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ ကြည့်နေသည်။ ထင်ရှားအောင်က မေချိုရဲ့ လိင်တံ သေးသေးလေးကို ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဘာလို့ ကိုင်နေတာလဲ .. အဲ့ဒါ မရှိဘူးလို့ သတ်မှတ်လိုက်ကွာ။ မမက မိန်းမနော် .. မိန်းမ ”

“ အင်း မိန်းမလို့ပဲ ကျွန်တော် မြင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုင်ကြည့်ဖူးချင်လို့ .. ”

“ အာ မကိုင်နဲ့ ထောင်လာလိမ့်မယ်။ ထောင်လာရင် မင်း လန့်နေဦးမယ် ”

“ ထောင်ကြည့်ပါလား ”

“ အာ .. မလုပ်နဲ့ကွာ .. မမ ရှက်တယ်။ မင်းရှေ့မှာ အဲ့ဒါကြီး ထောင်မနေချင်ဘူး ”

“ မရဘူး ထောင်ရမယ် ”

“ မထောင်ချင်ပါဘူးဆိုနေ .. ”

“ မထောင်ချင်ဘူးလား .. ကဲ .. ”

“ ဟင် .. ထင်ရှား .. ဟေ့ .. ဘာလုပ် .. အာ့ .. မင်း .. ဘာလုပ်တာလဲကွာ .. အာ့ .. ”

ထင်ရှားအောင် မေချိုရဲ့ လိင်တံလေးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စုပ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။ တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးတဲ့ အလုပ်တွေ။ မတတ်နိုင်တော့ဘူး အချစ်က အားလုံးကို အနိုင်ယူသွားလေပြီ။ မေချိုမှာ ထင်ရှားအောင် မှုတ်ချက်ကြောင့် ခါးကော့ကာ နေရခက်နေတော့လေသည်။

“ အာ့ .. ဟင်း .. ထောင်လာပြီ .. မရတော့ဘူး .. ထင်ရှား မလုပ်ပါနဲ့တော့ကွာ .. ”

ထင်ရှားအောင်က မေချိုပြောတာ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ လိင်တံလေးကို လက်နဲ့ထုရင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေတော့သည်။ အစုပ်ကောင်းလို့ မေချိုမှာ ပြီးချင်လာတဲ့ အထိ ဖြစ်သွားတော့သည်။

“ ထင်ရှား .. မမ ပြီးချင်လာပြီ .. မင်းက အရမ်းစုပ်တာပဲ။ မရတော့ဘူး .. အာ့ .. မရတော့ဘူးကွာ .. အမယ်လေး .. အား .. ထင်ရှား ဖယ်တော့ ငါ ပြီးချင်နေပြီ .. ”

ထင်ရှားအောင် ခဲထားတာကို လုံး၀ ပြန်မလွှတ်ပါ။ အဆုံးထိ ဖိစုပ်ရင်း စေ့နေအောင် ငုံထားတော့သည်။

“ မရတော့ဘူး .. အား ............ အာ့ .. အာ့ ... ”

မေချိုမှာ မခံနိုင်တော့တဲ့ အဆုံး ထင်ရှားအောင် ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ပြီးလိုက်ရပါတော့သည်။ ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာတဲ့ သုတ်ရည်များကို ငုံထားရင်း ထင်ရှားအောင် မေချို့ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ မေချိုက ထင်ရှားအောင်ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ထင်ရှားအောင်ကို ချစ်လွန်းတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်ကာ အရမ်းချစ်နေတော့သည်။ ထင်ရှားအောင် မေချို့ကို စိုက်ကြည့်ကာ အရည်များကို ဂလု ဆိုပြီး မျိုချလိုက်ပါတော့သည်။ မေချိုက ချက်ချင်းပဲ ထင်ရှားအောင်ကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်ပါတော့သည်။

“ ချစ်လိုက်တာကွာ .. ဘာလို့ မျိုချလိုက်ရတာလဲ  ”

“ မမ နှိပ်စက်တာကို သဘောကျလို့လေ။ နောက်ပြီး အရမ်း ချစ်လို့ လုပ်ပေးလိုက်တာ။  မမ ကောင်းရဲ့လား ”

“ ကောင်းတာပေါ့ .. အရမ်းကောင်းတယ်။ ကဲ .. လာ မမ မင်းကို ပြန်ပြုစုပေးမယ် ”

မေချိုက ထောင်နေတဲ့ ထင်ရှားအောင် လိင်တံကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးလေသည်။ ထင်ရှားအောင် အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်ပြီး သူ အရမ်းတောင့်တခဲ့နေတဲ့ မေချိုရဲ့ မှုတ်ချက်များကို အရသာ ခံလိုက်တော့သည်။ အား .. သိပ်ကောင်းပါလား မမရယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် .. ကျွန်တော် မမ မှုတ်ပေးတာ အရမ်းခံချင်နေတာ ”

“ သိသားပဲ .. မမနာမည် အော်ခေါ်ခဲ့တယ်လေ .. လူဆိုးလေး .. ငြိမ်ငြိမ်နေ စကားမပြောနဲ့တော့ .. ဇိမ်ခံစမ်းပါကွာ။ မင်း စိတ်တိုင်းကျတဲ့အထိ မှုတ်ပေးမယ်နော်။ မင်း တော်ဆိုမှ ရပ်မယ် ဟုတ်ပြီလား ”

“ အာ့ .. မမ .. အရမ်းကောင်းတယ် .. အား .. ငါ့လိုးပဲ .. ကောင်းလိုက်တာ .. ဟူး ... ”

အချိန်အတန်ကြာတဲ့အထိ မေချိုက မနားတမ်း မှုတ်ပေးလေသည်။ ဒီထက်ကြာလို့ မဖြစ်တော့ အမှုတ်ကောင်းလွန်းလို့ ထင်ရှားအောင် ပြီးချင်နေပြီ။ စိတ်ကို တင်းထားရင်း မေချိုကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ရတော့သည်။

“ မမ ကျွန်တော် လုပ်ချင်နေပြီ .. ”

မေချိုက ချောဆီ အနည်းငယ် လက်ထဲထည့်ပြီး သူ့စအိုဝလေးကို သုတ်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်ရဲ့ လိင်တံကိုလဲ သုတ်ပေးလိုက်သည်။

နောက်တော့ ဖင်လေး ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်မှာ မေချိုရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို ရင်ခုန်စွာနဲ့ ငေးကြည့်နေမိသည်။ စအိုပေါက်မှာ ရှုံ့လိုက် ပွလိုက်နဲ့ သူ့ကို လက်ယက်ခေါ်နေသလို။ ထင်ရှားအောင် လိင်တံကို တင်းနေအောင် ကိုင်ပြီး အပေါက်ထဲသို့ ခေါင်းဝင်တဲ့အထိ ဖိသွားလိုက်သည်။

“ အာ့ .. ထင်ရှား .. အရမ်းမထိုးနဲ့ .. မခံရတာကြာတော့ နာတယ် .. ဖြေးဖြေးလေး လုပ်နော် .. ”

“ ဟုတ် မမ .. နာသွားရင် တောင်းပန်ပါတယ်နော် .. ”

“ ရတယ် .. ဖြေးဖြေးချင်း ဝင်အောင်ထည့်လိုက် မမ ခံနိုင်တယ် .. ဟင်း .. အာ့ ..  ”

ထင်ရှားအောင် အသာလေးချော့ကာ အဆုံးထိ ထည့်လိုက်သည်။ အရသာကတော့ အထဲမှာ တင်းကြပ်နေပြီး သူ့လိင်တံကို တစ်ခုခုက ဆွဲညှစ်ထားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ အဆုံးထိ ထည့်ရာကနေ ပြန်ထုတ်လိုက်တော့ အတော်ကောင်းတဲ့ အရသာကို ခံစားမိပြန်သည်။

အဆုံးထိထည့်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်ရင်း ဖင်ပေါက်ကို လုပ်ရတဲ့ အရသာကို ထင်ရှားအောင် အကြိုက်တွေ့သွားသည်။ မေချိုက .. ခေါင်းအုံးပေါ် မျက်နှာအပ်ရင်း တအင်းအင်း နဲ့ ဖီးလ်တက်နေတော့သည်။ ထင်ရှားအောင် မေချိုရဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေကို ကိုင်ကာ .. တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်လိုက်ပါတော့သည်။

“ အို .. ကောင်းလာပြီ .. ဆောင့် .. အရမ်းမမြန်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း နာနာလေး ဆောင့် .. အာ့ .. အင်း ... ”

“ ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် .. အင့် .. အင့် .. ကြိုက်လား ”

“ ကြိုက် .. တယ် .. ဆောင့် .. အရသာ ရှိလိုက်တာ .. မမ .. ခံချင်နေတာ ကြာပြီ .. အာ့ ..နာနာဆောင့်တော့ ချစ်ရယ် .. မညှာနဲ့တော့ .. အရမ်းကောင်းနေပြီ ... ”

ထင်ရှားအောင် ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုက်တော့သည်။ လိင်တံတစ်လျောက် ပူထူသွားပြီး အထဲက ညှစ်တဲ့ ဆွဲအားက သူ့ကို ပို အရသာရှိစေသည်။ လုပ်နေရင်း ခဏနားကာ မေချိုရဲ့ ပျော့ခွေနေတဲ့ လိင်တံ သေးသေးလေးကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်လိုက်ပြန်သည်။

“ အမယ်လေး .. မမကို ပြန်နှိပ်စက်ပြီပေါ့။ နောက်တစ်ခါ ပြီးအောင် လုပ်နေပြီ .. အာ့ .. ထောင်ရပြန်ပြီ .. ဟင်း .. ကောင်းတယ် .. စုပ် .. စုပ် .. ဟင်အင်း .. ”

ထင်ရှားအောင်က လိင်တံကို အပေါက်မှာ ပြန်တေ့ရင်း ဆောင့်လိုက်ပြန်သည်။ မေချိုရဲ့ လိင်တံလေးမှာ ပျော့ခွေရာကနေ အနည်းငယ် ပြန်ထောင်နေသည်။ ထင်ရှားအောင် မေချိုရဲ့ လိင်တံကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးရင်း မေချိုရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို အားရအောင် ဆောင့်နေတော့သည်။ 

မေချိုက လေးဘက်ကုန်းရာကနေ မခံနိုင်တော့ပဲ ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်အောက်ကို ခေါင်းအုံးခုကာ ဖင်လေးကို အပေါ်ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်က မေချိုရဲ့ ခြေထောက်များကို ဖြဲလိုက်ပြီး လိင်တံကို အမြန်ထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်ပြန်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကလဲ မေချို့ရဲ့ ထောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ လိင်တံလေးကို မနားတမ်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့သည်။

ခဏနေတော့ ထင်ရှားအောင် ပြီးချင်လာပြီ။ အတွေ့ကြုံက သိပ်မရှိတော့ ကြာကြာမလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ ပြီးချင်စိတ်ကို ထိန်းထားတာ ကြာပြီ။ အခုတော့ မရတော့ဘူး။ မေချိုက တအင်းအင်း နဲ့ ခံနေရင်း သူ့လိင်တံလေးကို သူကိုယ်တိုင်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေတော့သည်။

ထင်ရှားအောင် အချက်(၂၀)လောက် မနားတမ်းဆောင့်ကာ ပြီးချင်နေပြီ။

“ မမ ကျွန်တော် ပြီးချင်နေပြီ ”

“ ခဏလေး .. မမလဲ ပြီးချင်နေပြီ။ မင်း ပြီးချင်ရင် အထဲမှာပဲ ပြီးလိုက်နော် .. အာ့ .. မမလဲ ပြီးချင်နေပြီကွာ .. နာနာလေး ဆောင့်ပေးပါဦး .. အရမ်းကောင်းနေပြီ .. အာ့ .. အမယ်လေး .. ထင်ရှားရယ် .. အို .... ”

ထင်ရှားအောင် စိတ်ကို ပြန်တင်းရင်း (၁၀)ခါလောက် ကြိုးစားပြီး ဆောင့်လိုက်သည်။ မေချို့ သူ့လက်နဲ့ သူ့လိင်တံလေးကို အဆက်မပြတ် ထုရင်း ပြီးဆုံးဖို့ တာဆူနေလေပြီ။ ထင်ရှားအောင် ဘယ်လိုမှ တောင်မခံနိုင်တဲ့အဆုံး မေချိုရဲ့ ဖင်ထဲမှာပဲ အရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

ခါးကို ကော့ကာ လိင်တံကို ဖင်ထဲကနေ မထုပ်ပဲ အားရအောင် ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ အထဲမှာ ပူနွေးတဲ့အရသာကို အပြည့်ခံစားလိုက်ရပြီး တစ်ကိုယ်လုံးမှ အကြောများ ဆွဲဆန့်လိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့သည်။ မေချိုက သူ့ လိင်တံလေးကို အဆက်မပြတ် ထုရင်း ထင်ရှားအောင်နဲ့ မရှေးမနှောင်းမှာပဲ နောက်တစ်ကြိမ် သုတ်ရည်များ ထွက်လာကာ ပြီးသွားတော့သည်။ မေချိုမှာ မခံစားရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ လိင်ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားလို့ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေတော့သည်။

“ မမ .. အရည်တွေ ဖင်ထဲကနေ အပြင်ကို စီးကျနေတယ် .. ”

“ ဟုတ်တယ် အထဲကနေ ရှုံ့လိုက်လို့ ကျသွားတာ။ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး .. ဟူး ... ”

“ ကျေနပ်ရဲ့လားဟင် .. ”

“ သိပ် ကျေနပ်တာပေါ့။ ထင်ရှားအောင် မင်းကို ဆုချမယ်နော် .. ”

“ ဘာများလဲဗျ .. ”

မေချိုက ခုနက ထင်ရှားအောင်ကို ရွယ်လိုက်တဲ့ ဓါးကို စားပွဲပေါ်ကနေ ယူပြီး ပေးလိုက်သည်။ ဓါးမှာ ဂျပန် ကင်ဒို ဓါးမျိုးဖြစ်ပြီး အသွားတိုတို ဖြစ်သည်။ လက်ကိုင်နေရာကို အတော်လေး လှအောင် အလှဆင်ထားသည်။

“ ဒီဓါးနဲ့ မင်းကို ရွယ်ခဲ့မိတာ မမ တောင်းပန်ပါတယ်နော် .. ”

“ ရပါတယ် ”

“ ရော့ .. ဒီဓါးက မမ အရမ်းကြိုက်တဲ့ ဓါး .. အခု မင်းကို ပေးမယ်။

နောက်ပြီး ဒီဓါးမှာ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုရှိတယ်။ အဲ့ဒါက .................... ”

“ ဟင် .. မမ .. ဘာလို့ .... ”

“ မင်းကို ချစ်လို့ ပေးတာပေါ့။ မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ ပေးတဲ့ ချစ်လက်ဆောင်ပဲ ”

“ ဟုတ် .. ကျွန်တော် အမြတ်တနိုး သိမ်းထားပါ့မယ် ”

“ ဓါးကို သိမ်းထားပြီး ဘာလုပ်မှာလဲ .. မင်း သွားလေရာ ဆောင်သွား။ မင်းကို တိုက်ခိုက်လာသူတွေကို ဒီဓါးနဲ့ အပြတ်ရှင်းပစ် .. မမ မင်းကို စောင့်ရှောက်နေသလို ခံစားရအောင်လို့ ဘယ်သွားသွား ယူသွားနော် ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ .. ကျွန်တော်လဲ မမကို အသက်ပေးပြီး စောင့်ရှောက်သွားမှာပါ ”

“ ဟင့်အင်း အသက်ပေးစရာမလိုဘူး။ မမ အနားမှာ တစ်သက်လုံး နေပေးရင် ရပါပြီ။ မင်းအတွက်ဆို မမ ဘာမဆို ရင်ဆိုင်ရဲတယ်။ ဘာမဆို ပေးဆပ်ရဲတယ် ထင်ရှား .. ”

ထင်ရှားအောင် မေချို ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွေ့ကနဲ ပွေ့ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်သည်။

“ မမ မင်းကို ပြစရာ တစ်ခု ရှိသေးတယ် ”

“ ဘာလဲဟင် .. ကျွန်တော့်ကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ရင်ခုန်အောင် လုပ်နေတယ် ”

“ ခစ် .. မမ ဖုန်းကို ယူလိုက် .. လျှို့ဝှက်နံပါတ်က ( ......... ) ပြီးရင် Gallery ထဲမှာ ရှိတဲ့ video ကို ကြည့်လိုက် ”

ထင်ရှားအောင် မေချိုပြောတဲ့အတိုင်း ဖုန်းယူကာ Gallery ဖွင့်ကာ Video ကို Play လိုက်သည်။

( ဟေး ထင်ရှားအောင် .. ငါ့ကို မှတ်မိရဲ့လားကွ။ ဟား .. ဒီမှာကြည့်စမ်း .. ဒါ ဘယ်သူလဲ .. )

ဟင် ကိုကြီး နဲ့ မမကြည်ပြာ ..

( ငါတို့ မင်းကို အရမ်းသတိရတယ်ကွာ။ မေချိုက မတွေ့သေးနဲ့ဦးဆိုလို့သာ မတွေ့ပဲနေရတာ။ မင်း အံ့သြနေလား .. နောက်မှ အားလုံး ရှင်းပြတော့မယ်။ အခုတော့ ဒါပဲကွာ .. )

video ဆုံးသွားတော့ ထင်ရှားအောင် မေချို့ကို နားမလည်သော အကြည့်များဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

“ အံ့သြသွားလား .. မင်း ကိုကြီး နဲ့ မမကို မြင်လိုက်ရလို့ ပျော်နေလား။ မမက မင်းအတွက် အားလုံး လုပ်ပေးနေသူပါ။ မင်း မမကို ချစ်သလို မမကလဲ မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ မင်းအတွက် ဘာမဆို လုပ်ပေးချင်သူပါ ထင်ရှားရယ် .. ”

“ မမရယ် .. ”

ထင်ရှားအောင် မေချို့နှာဖူးလေးကို နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မမရယ်။ ကျေးဇူးပါဗျာ။

..........................

အခန်း (၁၈)

ထင်ရှားအောင် နဲ့ မေချိုတို့ တောလမ်း လောင်းကစားရုံသို့ ကားမောင်းလာသည်။ ထင်ရှားအောင်က ကားမောင်းနေပြီး မေချိုက ထင်ရှားအောင် ပုခုံးကို မှီထားသည်။ ကားမောင်းနေရင်း ထင်ရှားအောင်က မေချိုရဲ့ နှာဖူးလေးကို ခဏခဏ နမ်းလိုက်သည်။ မေချိုက ကျေနပ်နေပြီး ထင်ရှားအောင်ကို တစ်ချိန်လုံး ပုခုံးမှီထားတယ်။ လောင်းကစားရုံနားရောက်တော့ မေချိုက ပုခုံးမှီရာက ဖယ်လိုက်ပြီး မျက်နှာကို တင်းကာ မေချိုထွဋ်ခေါင် အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲလိုက်ရသည်။

“ မင်္ဂလာပါ မမလေး ”

“ အေး .. အားလုံး အဆင်ပြေကြလား ”

“ ဟုတ် ပြေပါတယ် ”

“ ကောင်းပြီ။ ထင်ရှားအောင် ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့။ မင်းတို့ မလိုက်ခဲ့နဲ့တော့။ ဒီမှာပဲနေခဲ့ .. ”

ထင်ရှားအောင် နဲ့ မေချို နှစ်ယောက်တည်း ဓါတ်လှေကားထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ အခန်းထဲက ဓါတ်လှေကားမဟုတ်ပဲ ဧည့်သည်များအတွက် သီးသန့် လုပ်ထားတဲ့ ဓါတ်လှေကားဖြစ်သည်။ မေချိုက ဓါတ်လှေကား နံပါတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။

“ မင်း သွားချင်တဲ့ ဒုတိယ ထပ်ကို လိုက်ပြမယ်။ ဘာတွေရှိလဲ သိချင်နေပြီမလား ”

“ ဟုတ် အရမ်း သိချင်နေတာ .. ”

ဓါတ်လှေကားမှာ ဒုတိယထပ်ထိ ဆင်းသွားပြီး ရပ်သွားသည်။ ဓါတ်လှေကား တံခါးပွင့်သွားတော့ ထင်ရှားအောင် ပထမထပ်ကို ပထမဆုံး ရောက်ဖူးတုန်းကလို အံ့သြရပြန်သည်။ ခမ်းနားစွာ ပြင်ဆင်ထားတဲ့ ဒုတိယထပ်မှာ အရာရာကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ ပြင်ဆင်ထားတာ အရမ်းလှလိုက်တာ။ ထင်ရှားအောင် လမ်းမအတိုင်း လျှောက်လာရင်း ဘေးတစ်ဖက်စီမှာ ရှိတဲ့ အခန်းတွေကို လျှောက်ကြည့်နေသည်။

“ ထင် ရှား အောင် ”

တစ်နေရာမှာ သူ့ကို အနောက်ကနေ လှမ်းခေါ်လိုက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟာ .. ”

ထင်ရှားအောင်မှာ ခိုင်ကြီးကို မြင်တာနဲ့ ပြေးဖက်တော့သည်။

“ ကိုကြီး .. ကိုကြီး ဟုတ်ပါတယ်နော်။ ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ။ ဒီနေရာမှာ တွေ့ရမယ်လို့ လုံး၀ ထင်မထားဘူး ”

“ ငါလဲ ဝမ်းသာတယ် ညီလေးရာ .. ကြည့်စမ်းပါဦး .. ငါ့ကျေးဇူးရှင်လေး လူကြီး ဖြစ်နေပြီ .. ဟား .. ”

“ ကိုကြီး ပုံစံလဲ ကြည့်ဦး။ အရင်က ခိုင်ကြီး မဟုတ်တော့ဘူး။ သားနား သန့်ပြန့်နေပါလားဗျ။ တကယ့် ဂန်းစတား စတိုင်ပဲ။ မိုက်တယ်ဗျာ .. ”

“ ဒီလိုပေါ့ကွာ .. ဘဝဆိုတာ မတည်မြဲပါဘူး အမြဲတမ်း ပြောင်းလဲနေမှာပဲ .. ”

“ ဟိတ် .. ”

“ ဟာ .. မမ ကြည်ပြာ ”

နောက်ထပ် ရောက်လာသူက မမကြည်ပြာ ဖြစ်တော့သည်။ ထင်ရှားအောင် ကြည်ပြာကို ပြေးဖက်ပြန်သည်။

“ မမ .. ဟာ .. ဝမ်းသာလိုက်တာ .. ”

ထင်ရှားအောင် ဝမ်းသာလွန်းလို့ မျက်ရည်များ ကျလာတော့သည်။

“ အယ် .. ကြည့်ဦး ငိုနေပြီ .. မောင်လေးရယ် .. မင်း ပြောင်းလဲသွားလိုက်တာ .. ကြည့်ပါဦး ”

“ မမလဲ အရင်ကထက် အများကြီး ချောလာတယ်။ ဒါနဲ့ မမ နဲ့ ကိုကြီး ဘယ်လိုလုပ် ဒီရောက်နေတာလဲ ”

“ သူ့ကို ကိုကြီးပဲ ရှင်းပြလိုက်တော့။ ကြည်ပြာ ဘယ်ကနေ စပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး ”

“ အင်း ပြောရရင်တော့ ရှည်တယ်ကွာ။ အတိုချုပ်ပဲ ပြောမယ်။ မင်းကို မေချို ဖမ်းသွားပြီးတဲ့နောက် ငါလဲ ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ဆေးရုံမှာ တစ်လလောက် နေခဲ့ရတယ်။ ကြည်ပြာက ငါ့ကို နေ့တိုင်း လာပြုစုပေးလို့ တော်သေးတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်မှာ ဆေးရုံတက်နေတဲ့ ငါ့ကို သူနာပြုတွေက အခန်းပြောင်းပေးခဲ့တယ်။ ပြောင်းပေးတဲ့အခန်းက တကယ့် အကောင်းစား အခန်း။ ငါလဲ လူမှားပြီး ခေါ်လာတာ ထင်နေတာ။

နောက်တော့ အခန်းထဲကို မေချို ရောက်လာတယ်။ သူ့ကို မြင်တော့ ငါ ဒေါသထွက်လွန်းလို့ တစ်ခုခု လုပ်မလို့ ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် မေချိုက သူ့လုပ်ရပ်တွေကို တောင်းပန်ခဲ့တယ်။ ငါ အံ့သြခဲ့ရတယ်။ ဒီရန်ကြွေးကို ဒီမှာပဲ အဆုံးသတ်ဖို့ ငါ့ကို ပြောတယ်။ ငါ့အပေါ် သူလုပ်ခဲ့တာတွေအတွက် ပြန်ပေးဆပ်ချင်တယ်တဲ့။ အဲ့ဒါကတော့ မင်းကို လူတစ်လုံး သူတစ်လုံးဖြစ်အောင် ပြုစု ပျိုးထောင်ပေးမယ်။ ပညာသင်ပေးမယ်ပေါ့။

သူ့ဘေးနားမှာ ခေါ်ထားပြီး မြှောက်စားမယ်။ နောက်ပြီး ငါ နဲ့ ကြည်ပြာအတွက်လဲ အကုန်လုံး လိုလေးသေး မရှိ စီစဉ်ပေးမယ် ပြောတယ်။ အစက ငါ လက်မခံခဲ့ဘူး။ သူ့ကို သတ်ရမှ ကျေနပ်နိုင်မယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ သေချာစဉ်းစားလိုက်တော့ သူပြောတာတွေက အားလုံးအတွက် အကောင်းဆုံးပဲ။

အထူးသဖြင့် မင်းဘ၀ အတွက် တက်လမ်းတွေရှိနေတယ်။ ငါ မင်းဘဝကို ဒီထက်ပိုပြီး မြှင့်စေချင်တယ်။ ဒါနဲ့ ငါ့ဒေါသကို လျော့ပြီး သူနဲ့ အပေးယူ လုပ်ခဲ့တယ်။ နောက်တော့ ငါ့ကို သူက အလုပ်ကမ်းလှမ်းတယ်။ ဒီ အထပ်မှာ လုံခြုံရေး ခေါင်းဆောင်အဖြစ်နဲ့ပေါ့။ 

ကြည်ပြာကိုလဲ ဒီအထပ်ရဲ့ မာဆပ်ခန်းနဲ့ Naked Bar ကို ကိုင်တွယ်ရတဲ့ မန်နေဂျာအဖြစ် အလုပ်ပေးခဲ့တယ်။ မင်းကိုတော့ သူ့အနားခေါ်ထားတယ်။ တစ်ခုတော့ သူ့ဘက်က တောင်းဆိုခဲ့တယ်။ မင်းကို သူ့ခွင့်ပြုချက်မရပဲ ငါတို့နှစ်ယောက်က မတွေ့ရဘူး။ သူ ခွင့်ပြုတဲ့ အချိန်မှ မင်းကို တွေ့ရမယ်လို့ ပြောတယ်။ အခု သူခွင့်ပြုလိုက်လို့ မင်းကို တွေ့ရပြီပေါ့ .. ”

ထင်ရှားအောင် မေချို့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မေချိုက ထင်ရှားအောင်တို့ကို ပြုံးပြကာ သူ့ရုံးခန်းဘက်သို့ ထွက်သွားသည်။

“ ကျွန်တော် နားလည်ပြီ။ ဒါနဲ့ .. ကိုကြီး .. ပန်းလေးရော .. ကျွန်တော့် ညီမလေး ဘယ်မှာလဲ .. ကျွန်တော် တွေ့ချင်လိုက်တာဗျာ .. ပြောပါဦး .. ”

“ ပန်းလေးက အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူးကွ။ မေချို့ ကျေးဇူးနဲ့ နိုင်ငံခြားက ဆရာတွေသင်တဲ့ ကျောင်းတစ်ခုမှာ တက်ခဲ့တယ်။ အခုဆို ၁၀တန်းကို ဘာသာစုံဂုဏ်ထူးနဲ့အောင်လို့ ဆေးကျောင်းသူကြီး ဖြစ်နေပြီ။ မင်း ညီမလေးက စာအရမ်းတော်တာကွ ”

“ ဗျာ .. ပန်းလေး ဆေးကျောင်းတောင် တက်နေပြီ။ ဟာ .. ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ .. သူ အခု ဘယ်မှာလဲ ”

“ အေးဆေးပေါ့ကွာ .. ညနေကျမှ တွေ့တော့။ အခုက ကျောင်းတက်နေရလို့ သူ လိုက်မလာနိုင်ဘူး။ မေချိုက ငါတို့အတွက် အိမ်တစ်လုံး ဝယ်ပေးထားတယ်။ အဲ့ဒီ အိမ်မှာ ငါတို့ သုံးယောက် အတူနေကြတယ်။  အင်း .. ငါတို့ရဲ့ ရန်သူကြီးက အခုတော့ ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်နေပြီ ထင်ရှားအောင် .. ဘဝဆိုတာ တယ်ဆန်းကြယ်ပါလား ”

“ ဒါဆို ကိုကြီးတို့က ဒီအောက်ထပ်မှာ နေ့တိုင်းရှိနေတာပေါ့။ ဟာဗျာ .. ခင်ဗျားတို့ နေနိုင်လွန်းတယ်။ ကျွန်တော် အပေါ်ထပ်မှာ ရှိနေမှန်း သိရဲ့နဲ့ဗျာ .. ”

“ မနေနိုင်လို့မရဘူး။ မေချို့ကို မင်းနဲ့ မတွေ့ပါဘူးလို့ ငါတို့က ကတိပေးထားတယ်လေ။ မင်းသာ ငါတို့နဲ့ စောစောတွေ့ရင် မင်းစိတ်တွေ ထွေသွားပြီး မင်းဘ၀ တက်လမ်းတွေ ထိခိုက်မှာစိုးတယ်တဲ့။ ဒါကြောင့် အချိန်မတန်သေးခင် မတွေ့ဖို့ ငါတို့ကို တောင်းဆိုခဲ့တယ်။ ငါတို့ကလဲ မင်းအတွက်မို့ မတွေ့အောင် နေခဲ့တာပါကွာ။ မင်းကို တစ်ချိန်လုံး သတိရနေပါတယ် ”

“ ဟင်း .. ဒီလိုလား .. ကိုကြီး ကျွန်တော့် အမေရော .. အဆင်ပြေတယ်မလား ”

ခိုင်ကြီး မျက်နှာတစ်ချက် ပျက်သွားသည်။

“ မင်း အမေအကြောင်း ပြောရမှာတော့ စိတ်မကောင်းဘူးကွာ .. ”

“ ဘာ .. ဘာဖြစ်လို့လဲ အမေ ဘာဖြစ်လို့လဲ ”

“ စိတ် ငြိမ်ငြိမ်ထားကွာ .. မင်း မရှိတဲ့နောက် မကြာခင်မှာ မင်းအမေက အောင်ဟိန်းနဲ့ နယ်စပ်မှာ အလုပ်လုပ်ဖို့ ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ ပန်းလေးကို တစ်ခြား မိန်းမတစ်ယောက်ဆီမှာ ရောင်းစားခဲ့တယ်။ တော်သေးတယ် ငါ ရှိနေလို့ပေါ့။ မဟုတ်ရင် ပန်းလေး ဘ၀ က မလွယ်ဘူး။ အောင်ဟိန်းက မင်းအမေကို ဆေးကြွေးပြီး ဟိုမှာ ခိုင်းစားဖို့ ခေါ်သွားတာ။ မင်းအမေက အောင်ဟိန်းကြောင့် ဆေးစွဲနေပြီလေ။

ဒီတော့ အောင်ဟိန်းနောက် ပျော်ပျော်ကြီး လိုက်သွားခဲ့တယ်။ နောက်တော့ မေချိုက ပန်းလေးကို ပြန်ဝယ်ပေးခဲ့တယ်။ မင်း အမေကိုလဲ စောင့်ရှောက်ဖို့ နယ်စပ်ကို လူလွှတ်ပြီး ရှာခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းအမေက နယ်စပ်မှာလဲ မရှိတော့ဘူး။ အခုချိန်ထိ မင်းအမေကို ငါတို့ ရှာလို့ မတွေ့သေးဘူး ထင်ရှားအောင်။ ငါတို့လဲ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သွားမှန်း ဘယ်သူမှ သေချာမသိတော့ ရှာဖို့ မလွယ်ဘူးကွာ ”

“ ဟင်း .. အမေ မသေသေးဘူးဆိုရင်တော့ ကျွန်တော် ရအောင် ရှာကြည့်ချင်တယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူက ကျွန်တော့်ကို အသက်မသေအောင် မွေးစားခဲ့သူပါ ”

“ အေး ရှာကြတာပေါ့ကွာ။ ကဲ .. ငါနဲ့လိုက်ခဲ့။ မင်းကို ဒီအထပ်က အကြောင်းတွေ ရှင်းပြရဦးမယ် ”

ခိုင်ကြီး ခေါ်ရာနောက်ကို ထင်ရှားအောင် လိုက်သွားသည်။ ကြည်ပြာလဲ ခိုင်ကြီးတို့နဲ့အတူ လိုက်လာခဲ့သည်။

“ ဒါက မာဆပ် အခန်းတွေပဲ။ အခန်းတိုင်းမှာ အကောင်းစား ပစ္စည်းတွေချည်း သုံးထားတယ်။ လူတိုင်း လာလို့မရဘူး။ မေချိုက ဒီအထပ်မှာ ဇိမ်ခံမယ့်သူတွေကို သူကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်ပြီးမှ လာခွင့်ပြုလေ့ရှိတယ်။ ဒါက ရိုးရိုး မာဆပ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ဆက်ရှင်ကို (၁၅)သိန်းတန် မာဆပ်ဟေ့ .. တစ်ဆက်ရှင်ကို အချိန်(၂)နာရီ ပေးတယ်။နောက်ပြီး ကောင်မလေး နှစ်ယောက်က နှိပ်ပေးရတယ်။ အဲ့ဒီ နှစ်ယောက်က ဝန်ဆောင်မှု အပြည့်ပေါ့။ မင်းနားလည်မှာပါ ”

“ တစ်ဆက်ရှင်ကို (၁၅) သိန်း ဟုတ်လား .. ”

“ ဟုတ်တယ် .. အရမ်း အံ့သြမနေနဲ့ဦး .. နောက်ထပ် ကျန်သေးတယ် .. လာ .. ”

ထင်ရှားအောင် တစ်ဆက်ရှင် (၁၅) သိန်းတန် မာဆပ်အခန်းကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ခိုင်ကြီး ပြောသလို အခန်းတွင်းမှာ သုံးထားတဲ့ ပစ္စည်းတိုင်း အကောင်းစားတွေ ဖြစ်သည်။ မေချို ချမ်းသာတာ ဒါကြောင့်ကိုး ဆိုပြီး နားလည်လိုက်သည်။ တကယ့် ဒိတ်ဒိတ်ကြဲ ချမ်းသာတဲ့ သူတွေသာ ဒီကို လာနိုင်လိမ့်မယ်လို့ တွေးလိုက်မိသည်။

“ ဒါက Naked Bar  .. အဟဲ .. ငါတောင် ဘိုလို နည်းနည်းပါးပါး ပြောတတ်နေပြီကွ။ ဒီ ဘားကို လာမယ်ဆို အားလုံး အဝတ်စား မဝတ်ရဘူး။ မေချို ရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ အိုက်ဒီယာပေါ့ကွာ။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဘယ်သူမှန်း မသိအောင် မျက်နှာဖုံး တပ်ထားရမယ်။ 

ပြီးရင်တော့ ..

ဒီ ဘားမှာ စိတ်တိုင်းကျ ပျော်ပါးခွင့်ရှိတယ်။ ဝိတ်တာတွေကိုလဲ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ခွင့်ရှိတယ်။ ဧည့်သည် အချင်းချင်းလဲ နားလည်မှု ရရင် အပြန်လှန် ချစ်လို့ရတယ်။ နားလည်မှုလွဲပြီး တစ်ခုခု ဖြစ်လို့ကတော့ အပြင်ကို ဆွဲထုတ်ပြီးသားပဲ။ ဒီလောက်ဆို မင်းနားလည်မှာပါ။

လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ပျော်ပါးလို့ရတဲ့ နေရာကြီး တစ်ခုပေါ့ကွာ။ ဒီဘားမှာ ပျော်ပါးချင်ရင်တော့ ဝင်ကြေးက သိန်း (၅၀) ၊ အချိန်ကတော့ (၂၄)နာရီ ပေးတယ် ”

“ သိန်း(၅၀)တောင် .. ဒါနဲ့ .. အခု ဘယ် ဧည့်သည်မှ ရှိမနေပါလား ဘာလို့လဲ ”

“ ဒီအထပ်ကို တစ်ပတ်မှာ (၃)ရက်ပဲ ဖွင့်တာကွ။ သောကြာ ၊ စနေ နဲ့ တနင်္ဂနွေ ရက်တွေပဲ ဖွင့်တယ်။ အခုက ပိတ်ရက်မို့ ဘယ်သူမှ ရှိမနေတာ .. နောက်တော့ မင်း မြင်ပါလိမ့်မယ်။ ဖွင့်ရက်ဆို လူအပြည့်ပဲ။ ဒီနေရာက စောက်ရမ်း ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးတွေ ပျော်ပါးရာ သုခဘုံကြီးပေါ့ကွာ ”

ဒုတိယထပ် ဖွင့်ရက်ရောက်တဲ့အခါ ဒီဘားမှာ ဘယ်လိုတွေ ပျော်ပါးကြမလဲ ထင်ရှားအောင် စိတ်ဝင်စားနေသည်။ Naked Bar ဆိုတဲ့အတိုင်း အားလုံး လွတ်လပ်စွာ ပျော်ပါးနေကြမှာ မြင်ယောင်သည်။ မေချိုရဲ့ စီးပွားရေး idea တွေကို ထင်ရှားအောင် လေးစားသွားသည်။ သူဌေးတွေ ဆီကနေ ငွေကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ ရအောင်ယူရမလဲဆိုတဲ့ ပညာကို ထင်ရှားအောင် မေချို့ဆီကနေ သင်ရဦးမည်။

“ ကဲ .. ဒါကတော့ နောက်ဆုံး ဝန်ဆောင်မှု ပေါ့ကွာ။ မေချိုရဲ့ သီးသန့် ဧည့်သည်တစ်ချို့ လာလေ့ရှိတဲ့နေရာပေါ့။ BDSM ဆိုလား .. သေချာမသိဘူး သူတို့ပြောနေကြတာပဲ .. အေး .. မင်း သိချင်သိမှာပါ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နှိပ်စက်ပြီး ကာမ အရသာခံချင်တဲ့ လူတွေအတွက် သီးသန့်လုပ်ပေးထားတဲ့ အခန်းတွေပဲ။ လူအနည်းစုပဲ လာတယ်။ ဒီက ဝန်ဆောင်မှုပေးတဲ့ ကောင်လေးတွေ နဲ့ ကောင်မလေးတွေကို သေချာလေ့ကျင့်ပေးထားတယ်။ ဧည့်သည်တွေက သူတို့အပေါ် အပြင်းအထန် လုပ်ရင်တော့ ငါတို့ အရေးယူတယ်။

ဝန်ဆောင်ကြေးကတော့ (၃)လစာ Member ဖြစ်ခွင့် သိန်း (၅၀၀) ယူတယ်။ လူတိုင်းကို လက်မခံဘူး။ မေချိုက သူခွင့်ပြုတဲ့သူလောက်ပဲ လာလို့ရတယ်။ သိန်း (၅၀၀) တဲ့နော် .. မနည်းဘူးဟ .. ဒါလဲ သူဌေးတွေ လာနေကြတာပဲ .. ဟား .. ”

ထင်ရှားအောင် သဘောပေါက်လိုက်သည်။ မေချိုက သူ့အစွဲလမ်းအတိုင်း သူလို လူမျိုးတွေအတွက် သီးသန့်လုပ်ပေးထားတဲ့ နေရာတစ်ခုမှန်း သိလိုက်သည်။ အခန်းတစ်ခုကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ Sex toys မျိုးစုံ တွေ့လိုက်ရသည်။ လီးတုများကိုကြည့်ကာ ထင်ရှားအောင် ဖင်ကျိန်းသွားသည်။ ကြာပွတ် ၊ ကွင်းညှပ် ၊ လည်ပတ်ကြိုးများ .. စသဖြင့် BDSM သမားတွေ အကြိုက် ပစ္စည်းမျိုးစုံ ချိတ်ဆွဲထားလေသည်။

“ ဒီမှာ ဘယ်ကောင်မလေးနဲ့ပဲ အဆင်ပြေပြေ .. ခေါ်သွားချင်ရင် မမေချိုပိုင်တဲ့ မြို့ထဲက Hotel MC ကိုပဲ ခေါ်သွားခွင့်ရှိတယ်။ ကဲ .. အကြံ မပိုင်ဘူးလား .. ခစ် .. ခစ် ”

ကြည်ပြာက ကြားဖြတ် ဝင်ပြောလိုက်သည်။ မေချိုရဲ့ အပိုင်ရိုက်ချက်တွေကို ထင်ရှားအောင် သဘောကျပြီးရင်း ကျနေတော့သည်။

“ ဒီလောက်ဆို ဒီအထပ်အကြောင်းကို မင်း သိပြီမလား ”

“ အင်း .. သဘောပေါက်ပြီ .. ”

“ အိုကေ .. ဒါဆို ငါတို့ အောက်ဆုံးထပ် ကို ဆက်သွားရအောင် ”

“ ဟင် .. အောက်မှာ တစ်ထပ် ရှိသေးတာပေါ့ ”

“ အေး ရှိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အလုပ်ခန်းတွေတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒီမှာ ဝန်ဆောင်မှုပေးတဲ့ ကောင်မလေး နဲ့ ကောင်လေးတွေ နေကြတဲ့ အခန်းတွေပေါ့။ သူတို့ကို (၃)လမှာ တစ်ခါပဲ အပြင်ထွက်ခွင့်ပြုတယ်။ များသောအားဖြင့် ဒီအောက်ထပ်မှာပဲ နေရတယ်။ မေချိုက မင်းကို အောက်ဆုံးထပ်ပါ ပြခိုင်းဖို့ ငါ့ကို မှာထားတယ်။ ကဲ .. လာ  ”

ဒုတိယထပ် အဆုံးမှာ ဓါတ်လှေကားတစ်ခု ရှိသည်။ ထင်ရှားအောင်တို့ ဓါတ်လှေကားနဲ့ အောက်ဆုံးထပ်သို့ ဆင်းလိုက်သည်။

“ ကဲ .. ဒီအခန်းကတော့ ငါတို့ရဲ့ နတ်သမီးလေးတွေ နားခိုရာနေရာလေးပေါ့။ မင်းပဲ တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ .. ”

ထင်ရှားအောင် တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ အထဲမှာ ပန်းရောင်စုံ မွှေးပျံ့နေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ မွှေးပျံ့သော ရနံ့ပေါင်းစုံ ရှူလိုက်ရပြီး ချစ်စရာကောင်းသော မိန်းကလေးများ အယောက် (၅၀) လောက် နေရာအနှံ့ သွားလာ နေကြသည်။ ထင်ရှားအောင်ကို မြင်တော့ .. အားလုံးက ငြိမ်သက်သွားသည်။ ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ခိုင်ကြီးနား ကပ်လာပြီး ..။

“ ကိုခိုင်ကြီး .. သူက အောက်ကိုဆင်းလို့ရ ... ”

“ ဖြေးဖြေးပြောပါဟ .. ဟုတ်တယ် မမလေးက ခွင့်ပြုလိုက်ပြီ .. ”

“ ဟယ် ပျော်လိုက်တာ .. ဟေ့ ကိုရှား အောက်ထပ်ကို လာလို့ရပြီတဲ့ .. ခစ် .. ခစ် .. ”

အားလုံးက ပျော်ရွှင်သွားသည်။ ထင်ရှားအောင် နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ ကောင်မလေးတွေက သူ့ကို သိနေကြပါလား။ နားမလည်သော အကြည့်များဖြင့် ခိုင်ကြီးကို မေးလိုက်သည်။

“ သြော် .. မင်းက သူတို့ကို မသိပေမယ့် သူတို့က မင်းကို သိနေကြတယ်။ မင်းက ငါတို့ရဲ့ မင်သားလေး ဆိုတော့ အားလုံးက သိနေကြတယ်။ နောက်ပြီး ဒီထဲက တစ်ချို့ ကောင်မလေးတွေက အပေါ်ထပ် လောင်းကစားရုံမှာ ဝိတ်တာမလေးတွေ လုပ်တယ်လေ။ ဒီတော့ မင်း ဝန်ထမ်းတွေအပေါ် ဘယ်လို ဆက်ဆံတယ် ဘယ်လို ကြင်နာတယ်ဆိုတာ သူတို့ အကုန်သိနေတယ်။ 

မင်းက ဝန်ထမ်းတွေကို ကာကွယ်ပေးတယ်။ သူတို့ဘက်ကနေ အမြဲရပ်တည်ပေးနေတော့ သူတို့က မင်းကို မမြင်ဖူးပေမယ့် ခင်နေကြတာကွ။ မင်း ဒီအထပ်ကို ဘယ်ချိန် လာလို့ရမလဲ သူတို့က မျှော်နေကြတာ။ ကဲ မိတ်ဆက်လိုက်ပါဦးကွာ .. ဟား ”

“ အားလုံးပဲ ကျွန်တော် ထင်ရှားအောင် ပါ ”

“ ချစ်စရာလေးနော် .. ”

“ ချောလိုက်တာ ကိုရှားရယ် ”

“ ကိုရှားရယ် .. ချစ်လိုက်တာ .. ”

ကောင်မလေးတွေ ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်ကာ တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ပြောနေကြသည်။ ထင်ရှားအောင် မနေတတ်တော့ပဲ ရှက်လာသည်။

ကောင်မလေး အုပ်စုထဲမှာ ခပ်ဟော့ဟော့ ဝတ်စားထားတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက် ထင်ရှားအောင်နား ရောက်လာပြီး သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်သည်။

“ ကိုရှား .. မမနာမည်က မမာလာ တဲ့ .. ဒုတိယထပ်က BDSM အခန်းကို တာဝန်ယူရတဲ့ မန်နေဂျာပေါ့ ”

“ မာလာက ဒီအခန်းထဲက ကောင်မလေးတွေကိုလဲ အုပ်ချုပ် ရတယ်။ နောက်ဆို မင်း သဘောကျတဲ့သူရှိရင် မာလာကို ပြောလိုက် .. ဟား ”

“ အမယ်လေး ပြောနေစရာ မလိုပါဘူး။ ကြိုက်တာသာ ဆွဲသွား .. အရိုးပါ မကျန် စားလိုက် .. ခစ် .. ခစ် ”

ကြည်ပြာက ခိုင်ကြီးကို ဗိုက်တွင်းကြော လိမ်ဆွဲလိုက်သည်။

“ ဟ .. ကြည်ပြာ နင်ကလဲ ငါတို့ကောင်က ကလေး မဟုတ်တော့ဘူးဟ .. လူပျို ဖြစ်နေပြီ .. ဟား ”

သူ့ကို ကြည့်ပြီး တစ်ယောက်တစ်ခွန်းပြောနေသော ကောင်မလေးတွေကိုကြည့်ကာ ထင်ရှားအောင် နေရခက်နေတော့သည်။ ကောင်မလေးတွေ အားလုံးနီးပါး ထင်ရှာအောင်ကို ကြည့်နေပေမယ့် အခန်းဒေါင့်တစ်နေရာမှာရှိတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်နေကာ ထင်ရှားအောင်ကို ကျောပေးထားလေသည်။

ထိုကောင်မလေးကို ထင်ရှားအောင် သေချာကြည့်လိုက်တော့ သူ့ခြေထောက်မှာ သံခြေကျင်းများ ခတ်ထားပြီး သံကြိုးတန်းလန်းဖြင့် ချုပ်နှောင် ထားလေသည်။ ထင်ရှားအောင် မျက်နှာတစ်ချက် ပျက်သွားကာ ထိုကောင်မလေးနားသို့သွားလိုက်သည်။ ခိုင်ကြီးက အခြေနေကို သဘောပေါက်လိုက်ပြီး ထင်ရှားအောင်ကို မသွားဖို့ လှမ်းတားလိုက်သည်။

“ လွှတ်ထားလိုက်ပါကွာ .. သူ့အပြစ်နဲ့ သူမို့ပါ ”

“ ဘာအပြစ်လုပ်လို့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ဒီလို ချုပ်နှောင်ထားတာလဲဗျ .. တောက်စ် .. သူ့ကို မမ အပြစ်ပေးထားတာလား ”

“ မေချို မသိပါဘူး။ ဒါက ဒီက စည်းကမ်းအရ အပြစ်ပေးထားတာပါ။ မာလာ .. သူ့ကို ရှင်းပြလိုက် ”

“ ဒီလိုပါ ကိုရှား .. သူ က ဒီအထပ်မှာရှိတဲ့ ဝန်ဆောင်မှုတစ်ခုမှာ အလုပ် လုပ်ပါတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ (၃)ရက်က ဧည့်သည်ကို ဝန်ဆောင်မှုပေးနေတုန်း ဧည့်သည်စိတ်တိုင်းကျ မနေပဲ ဧည့်သည်ကို ရန်ပြုလိုက်လို့ပါ။ အဲ့ဒါကြောင့် စည်းကမ်းအရ သူ့ကို တစ်လ အပြစ်ပေးထားတာပါ။ တစ်လပြည့်ရင် ပြန်လွှတ်ပေးမှာပါရှင့် .. ”

“ တောက်စ် .. ခုချက်ချင်း ခြေကျင်းတွေ ဖြုတ်လိုက် ”

“ ကိုခိုင်ကြီး လုပ်ပါဦး .. ”

မာလာက ခိုင်ကြီးကို လှမ်းပြောသည်။ ခိုင်ကြီးက ထင်ရှားအောင်ကို သူမတားနိုင်မှန်း သိသည်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ဒီလို ချုပ်နှောင်ထားတာ လုံး၀ သဘောမကျပေ။ ဒါပေမယ့် မေချို ထုတ်ထားတဲ့ စည်းကမ်းတွေမို့ ဘာမှမပြောပဲ ငြိမ်နေရသည်။

“ ဖြုတ်ပေးလိုက် .. ”

ခိုင်ကြီး မာလာကို ပြောလိုက်သည်။ မာလာက ခိုင်ကြီးကို မျက်လုံးပြူး ကြည့်ပြီး စိတ်ညစ်နေသည်။ ကြည်ပြာက ထင်ရှားအောင် ရဲ့ စိတ်ဓါတ်ကို သိပြီးသားမို့ စိတ်ထဲကနေ ကြိတ် ဝမ်းသာနေသည်။ ဒါ .. သူသိခဲ့တဲ့ ထင်ရှားအောင်ပဲ .. မောင်လေး နင် မှ နင် အစစ်။

ထင်ရှားအောင် အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ သူ့ရှေ့မှာ ဒူးတုတ်ပြီး ငြိမ်သက်နေသော ကောင်မလေးကို သေချာ ကြည့်လိုက်သည်။ သံခြေကျင်းကြောင့် ခြေမျက်စိ ပတ်လည်မှာ သွေးခြေတောင် ဥ နေပြီ။ သူ ကောင်မလေးရဲ့ ပုခုံးကို ထိလိုက်တော့ ကောင်မလေးက ဇတ်ကနဲ တုန်သွားပြီး သူ့ကို ကြောက်လန့်ကာ နံရံနား ပြေး ကပ်သွားသည်။ ကောင်မလေး နောက်ကျောမှာ အစင်းရာများ ရှိနေပြီ လက်မှာလဲ ဒဏ်ရာ တစ်ချို့ တွေ့လိုက်ရသည်။ ထင်ရှားအောင် တော်တော် စိတ်ထိခိုက်သွားသည်။

“ မကြောက်နဲ့ မင်းကို ဘာမှ မလုပ်ဘူး။ မင်းနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ .. ”

ကောင်မလေးမှာ ထင်ရှားအောင်ကို လှည့်မကြည့်ရဲပဲ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေသည်။ မျက်နှာက အောက်ကိုသာ ငုံ့ထားသည်။

“ မေးနေတယ်လေ .. နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ .. ”

“  ချူးခက်မွန် ပါ ”

ခိုင်ကြီးက မာလာကို မျက်စ ပစ် လိုက်သည်။ မာလာလဲ ဘောင်းဘီထဲကနေ သော့တွဲတစ်ခု ယူကာ ကောင်မလေးရဲ့ ခြေကျင်းများကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ဘာမှ မပြောပဲ ကောင်မလေးကို ထူ လိုက်သည်။ ကောင်မလေးမှာ ခြေထောက်နာနေလို့ လမ်းမလျှောက်နိုင်ပဲ ယိုင်သွားသည်။

“ အာ့ .. ”

ဒဏ်ရာ တစ်ချို့ကို ထိ လိုက်တာမို့ ကောင်မလေး နာသွားပုံရသည်။ ထင်ရှားအောင် ကောင်မလေးကို ပွေ့ချီလိုက်တော့သည်။

ကောင်မလေးမှာ ရုတ်တရက် သူ့ကို ပွေ့ချီလိုက်တဲ့ ထင်ရှားအောင်ကို အလန့်တကြား ကြည့်လိုက်သည်။

ထင်ရှားအောင် ကောင်မလေးကို စိုက်ကြည့်ကာ ..။

“ မကြောက်နဲ့ .. ငါ့နာမည်က ထင်ရှားအောင် လို့ ခေါ်တယ်။ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ”

ကောင်မလေးကို ပွေ့ကာ ထင်ရှားအောင် အခန်း အလယ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

“ နောက်ဆို ဒီလို အပြစ်ပေးတာမျိုး ကျွန်တော် လုံး၀ မမြင်ချင်ဘူး။ မမ ရဲ့ စည်းကမ်းဆိုရင် ကျွန်တော် မမကို ဒီစည်းကမ်း ဖျက်သိမ်းဖို့ ရအောင်ပြောမယ်။ ဒီလို အပြစ်ပေးမယ့်အစား .. လစာဖြတ်တာ ၊ အပြင်ထွက်ခွင့်ပိတ်တာ ၊ နောက်ဆုံး အလုပ်ထုတ်ပစ်တာမျိုး .. အဲ့လိုမျိုးပဲ အပြစ်ပေးသင့်တယ်။ မာလာ .. ကျွန်တော် ပြောတာ ကြားတယ်နော် .. ”

“ ဟုတ် .. ကြားပါတယ် .. ”

“ ထင်ရှားအောင် မင်း သူ့ကို ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲကွာ .. မင်း ပြောတဲ့အတိုင်း လွှတ်ပေးလိုက်ပြီပဲ .. နောက်ထပ် ပြဿနာ မရှာစမ်းပါနဲ့ .. ”

“ ကိုကြီး .. ဒီမှာ သူ လမ်းတောင် မလျှောက်နိုင်ဘူး။ ဆေးကု ပေးမှ ရမှာပေါ့ .. မမ ချထားတဲ့ စည်းကမ်းကို အခုပဲ ကျွန်တော် သွားဖျက်ခိုင်းမယ် ”

ခိုင်ကြီးက ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်ကို သူ ပြန်ရှာတွေ့လိုက်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။

မာလာကတော့ မျက်စိ မျက်နှာ အတော် ပျက်နေလေသည်။ ကြည်ပြာက ထင်ရှားအောင် အခန်းထဲကနေ ထွက်လို့ရအာင် တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

ထင်ရှားအောင် အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့သည်။ ခိုင်ကြီး နဲ့ ကြည်ပြာက နောက်ကနေ လိုက်လာခဲ့သည်။

“ ထင်ရှားအောင် ဒီဘက်မှာ အခန်းတစ်ခုရှိသေးတယ် .. ငါ မင်းကို ပြ ရဦးမယ် ”

“ သိတယ် .. အဲ့ဒါ ကောင်လေးတွေ နေတဲ့အခန်းမလား .. ကိုကြီးပဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တော့ ”

“ အာ .. ဟေ့ကောင် .. အာ ဒီကောင်တော့ကွာ။ ဒီကောင်တွေ စောက်ခွက် ကြည့်စရာလားဟ .. ဟား ”

ခိုင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ကြည်ပြာက တခစ်ခစ် နဲ့ ရယ်တော့သည်။

ထင်ရှားအောင် ဓါတ်လှေကားထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ချူးက သူ့ကို ကြောက်ကြောက်နဲ့ ခိုးကြည့်နေသည်။

“ ကိုထင်ရှားအောင် .. ချူးကို ချီထားရတာ လေးနေမယ်။ ခဏ ချထားပါလား ”

“ မလေးပါဘူး .. မင်းမှ လမ်းမလျှောက်နိုင်တာ .. ရတယ် .. ”

“ ချူးကို ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲဟင် .. အခန်းကိုပဲ ပြန်ပို့ပေးပါလား။ မမာလာ ချူးကို နောက်ထပ် အပြစ်ပေးနေဦးမယ်။ ချူး ကြောက်တယ် .. ”

“ ဘယ်သူမှ မင်းကို အပြစ်မပေးစေရဘူး။ အေး မင်းကို အပြစ်ပေးနိုင်တဲ့ တစ်ယောက်သောသူဆီကို ငါ သွားနေတာ။ ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး လိုက်ခဲ့ .. ဟင်း .. ”

ထင်ရှားအောင် ဒုတိယထပ် ရောက်တဲ့အခါ မေချို ရဲ့ ရုံးခန်းဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ အခန်းနားရောက်တော့ ခိုင်ကြီးက တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ချူးကို ပွေ့ချီလျက် အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ခိုင်ကြီး နဲ့ ကြည်ပြာက အပြင်မှာ စောင့်နေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ မေချိုက သူ့ အလုပ်စားပွဲမှာ စာရင်းတစ်ချို့လုပ်နေသည်။

ထင်ရှားအောင် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ပွေ့ချီပြီး ဝင်လာတာ မြင်လိုက်တော့ သူ အံ့သြသွားတော့သည်။

“ ထင်ရှား .. ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ ”

ချူးခမျာ မေချိုကို မြင်လိုက်တော့ ကြောက်လွန်းလို့ မျက်စိမှိတ်ထားလိုက်တော့သည်။ ထင်ရှားအောင်က မေချိုကို ပြုံးပြကာ ပြောလိုက်သည်။

“ ကျွန်တော် သဘောကျလို့ ခေါ်လာတာလေ .. မမ ခွင့်ပြုတယ် မဟုတ်လား .. ”

“ ဘာ .. ”

...........................

အခန်း (၁၉)

ထင်ရှားအောင် ပွေ့ချီထားသော ချူးကို ဆိုဖာပေါ် အသာ ချပေးလိုက်သည်။ မေချိုက ထင်ရှားအောင်ကို ဒေါသ မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။ ထင်ရှားအောင် ချူးကို ခြေထောက် နာသေးလား မေးလိုက်သည်။ ချူးက ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

“ ထင်ရှားအောင် ငါ မေးနေတယ်လေ .. မင်း ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ .. ဘာကိစ္စ သူ့ကို ငါ့အခန်းထဲ ခေါ်လာတာလဲ ”

“ ကျွန်တော် ပြောပြီးပြီလေ သူ့ကို ကျွန်တော် သဘောကျတယ်။ ခေါ်လာလို့မရဘူးလား ”

“ တောက်စ် .. မင်း .. ”

“ မမပဲ ကျွန်တော့်ကို အတွေ့ကြုံတွေ ရှိစေချင်တယ်ဆို။ မွေးနေ့တုန်းက ပြောခဲ့တာ မှတ်မိတယ်မလား။ အခု ကျွန်တော် သဘောကျတဲ့သူနဲ့ နောက်ထပ် အတွေ့ကြုံတွေယူမလို့ ခေါ်လာတာ .. နောက်ပြီး သူက အပြစ်ပေးခံထားရတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်မို့ သေချာ ခေါ်လာတာဗျာ။ သူ့ကို ဒီလို အပြစ်ပေးတာကျွန်တော် မကြိုက်ဘူး ”

“ ဒါကတော့ အပြစ်လုပ်ရင် ငါ့စည်းကမ်းအတိုင်း အပြစ်ပေးခံရမှာပဲ။ မင်း ဘာမှ ဝင်စွတ်ဖက်စရာ မလိုဘူး။ သွား .. ခုချက်ချင်း ကောင်မလေးကို ပြန်ပို့လိုက်စမ်း ”

ထင်ရှားအောင်က မေချိုပြောတာကို ဂရုမစိုက်ပဲ ချူးကိုသာ စကားပြောလိုက်သည်။

“ ချူး .. မင်းဘာလို့ အပြစ်ပေးခံရတာလဲ ပြောပြစမ်း .. ”

ချူး မှာ မေချိုကို ကြောက်လွန်းလို့ ဆိုဖာပေါ်ကနေ ဖင်တရွတ်တိုက် ဆင်းပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ချူးကို ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။

“ ချူး .. မင်း ဘာကြောက်နေတာလဲ .. အားလုံးကို အမှန်တိုင်းပြောစမ်း။ ခုချိန်မှာ မင်းကြောက်ရမှာက ငါ နဲ့ မမ ပဲ ရှိတာနော်။ ငါ တစ်ခုခုကို ရိပ်မိနေတယ်။ ပြောစမ်းကွာ .. ”

ချူးက ထင်ရှားအောင် နဲ့ မေချိုကို တစ်လှည့်စီ ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များ ကျလာတော့သည်။

“ ဟုတ် .. ချူးက ဒီကို ရောက်တာ တစ်လကျော်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ မာဆပ်ခန်းမှာ အလုပ်ဝင်ဖို့ ရောက်လာတာပါ။ အနှိပ်ပညာ သင်ယူနေတုန်းပဲ ရှိပါသေးတယ်။ အလုပ် မဆင်းရသေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တစ်နေ့တော့ မမာလာ က ချူးတို့ နားနေခန်းထဲကို လူတစ်ယောက် ခေါ်လာတယ်။ ကောင်မလေးတွေ စိတ်တိုင်းကျ ရွေးလို့ရအောင်လို့တဲ့။

အဲ့ဒီလူက ချူးကို သဘောကျသွားပြီး ရွေးလိုက်တယ်။ ချူးက မာဆပ်ခန်း ဝင်ရမယ် ထင်နေတာ။ မဟုတ်ဘူး .. ဟင့် .. ဟင့် ... ချူးကို နောက်ဆုံးခန်းကို ပို့လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီလူက အနှိပ်ခံမယ့်သူ မဟုတ်ဘူး။ ချူးကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ နှိပ်စက်မယ့်သူ ဖြစ်နေတယ်။ ချူး ကြောက်လွန်းလို့ ငိုခဲ့မိတယ်။ မငိုနဲ့ဆိုပြီး ချူးကို ကြာပွတ်နဲ့ ရိုက်တယ်။ ကြိုးတွေနဲ့ တုတ်တယ်။ နောက်ပြီး .. အဲ့ဒီအချိန်က ချူး မှာ .. ချူး မှာ .... ”

“ ချူး .. ဘာမှ မကြောက်နဲ့ ဆက်ပြော .. ”

“ ချူးမှာ ရာသီဆင်းချိန်ဖြစ်နေတယ်။ အဲ့ဒါ လက်တွေကို ကြိုးတုတ်ထားပြီး ချူးကို အတုတွေနဲ့ နှိပ်စက်ဖို့ လုပ်တယ်။ ရာသီဆင်းချိန်မို့ ချူးဆီကနေ သွေးတွေ ဆင်းလာတော့ အဲ့ဒီလူက ဒေါသဖြစ်သွားပြီး .. ဟင့် .. ဟင့် .. ချူး ကို သူ အားရတဲ့အထိ ရိုက်တော့တာပဲ။ ချူး .. မခံနိုင်တော့လို့ သူ့ကို ခြေထောက်နဲ့ ဆောင့်ကန်လိုက်မိတယ်။

သူ့မျက်နှာကို ကန်လိုက်မိသလို ဖြစ်သွားတယ်။ သူ အရမ်း စိတ်ဆိုးသွားပြီး ချူးကို နောက်ထပ် အကြိမ်ကြိမ်ရိုက်တယ်။ ချူး အကျယ်ကြီး အော်လိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ မမာလာ အခန်းထဲ ရောက်လာပြီး အဲ့ဒီလူကြီးကို ဆက် မရိုက်ဖို့ တားတယ်။ အစောင့်တွေလဲ ရောက်လာတော့မှ သူ လက်လျော့သွားတယ် ”

“ ကဲ .. မမ ကြားတယ်နော်။ ဘယ်မလဲ သူ့ အပြစ် .. ဟမ် .. အပြစ်ရှိတဲ့သူက တစ်ခြား တစ်ယောက်ဗျ .. ”

မေချို မျက်နှာ အရမ်းတင်းသွားပြီး ရုံးခန်းစားပွဲပေါ်က ဖုန်းမှာ နံပါတ်တစ်ခု နှိပ်လိုက်သည်။

“ မာလာ .. ခုချက်ချင်း ငါ့အခန်းထဲကို လာခဲ့စမ်း ”

ခဏနေတော့ မာလာ အခန်းထဲ ရောက်လာသည်။ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီး မေချို ရှေ့မှာ ခေါင်းကို ငုံ့ထားလေသည်။

“ ညည်း ဘယ်လောက် ရ လိုက်လဲ .. ပြောစမ်း ”

“ သမီးကို ခွင့်လွှတ်ပါ .. သမီး .. သမီး မှားပါတယ်။ ဧည့်သည်က ချူးကို အရမ်းသဘောကျနေလို့ ထည့်ပေးလိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ အခြေနေမဟန်မှန်းသိလို့ အမြန် သွားတားခဲ့ပါတယ် ”

“ အေး တားတယ်ဆိုရင် သူ့ကို ဘာလို့ အပြစ်ပေးတာလဲ .. ဘာလဲ ညည်း အဲ့လူဆီကနေ ဘောက်ဆူး ရတာကို တစ်ခြားသူ မသိအောင်လို့လား .. ဟင်း .. ဟင်း  .. မာလာ ညည်း ငါ့ကို လိမ်မယ်တော့ မကြံနဲ့နော်။ ညည်းကို ယုံကြည်လို့ သူတို့ကို အပ်ထားတာ။ ညည်းက ငါ မသိအောင် လုပ်စားနေတာပေါ့လေ .. ”

“ မ .. မဟုတ် .. မဟုတ်ပါဘူး မမလေး .. ”

“ ဘာ မဟုတ်ဘူးလဲ .. တောက်စ် ”

“ အမယ်လေး မာလာကို ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့ .. ဟုတ် .. ဟုတ်ပါတယ် .. ချူးက မာဆပ်ခန်း ဝင်တဲ့သူပါလို့ ပြောပေမယ့် ဧည့်သည်က သူ့ကိုပဲ ခေါ်ချင်တယ်ဆိုပြီး မာလာ့ကို ဘောက်ဆူးများများပေးပါတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ မာလာလဲ ... ဟင့် ..ဟင့် .. ချူးကို ထည့်ပေးလိုက်မိတယ်။ မမလေး သမီး မှားသွားပါတယ်။ နောက် ဒီလို မဖြစ်စေရပါဘူး။ သမီး ခုချိန်ထိ မမလေးအပေါ်မှာ သစ္စာရှိရှိ လုပ်ပေးခဲ့တာတွေကို ထောက်ထားပြီး သမီးကို ခွင့်လွှတ်ပါနော် .. ”

မေချိုက အရမ်း စိတ်ဆိုးသွားပြီး မာလာကို ရိုက်မယ် အလုပ် ထင်ရှားအောင် မေချို့လက်ကို ဝင်တားလိုက်သည်။

“ မမ .. မလုပ်နဲ့ .. ”

“ တောက်စ် .. ”

“ မာလာ .. ဒါ နောက်ဆုံးဖြစ်ပါစေ။ နောက်တစ်ခါ ဒီလို ဖြစ်လို့ကတော့ အချုပ်ခန်းထဲ တစ်နှစ် တိတိ ဝင်ရမယ့်သူက ခင်ဗျား ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ ခင်ဗျား ဒီမှာ လုပ်လာတာ ကြာပြီလို့ ကျွန်တော် သိထားတယ်။ ဒါကြောင့် ခင်ဗျားကို ဒီတစ်ခါ ခွင့်လွှတ်လိုက်မယ်။ သွားတော့ .. ဘာကြည့်နေတာလဲ သွားတော့လေ .. ”

မာလာမှာ ကြောက်ကြောက်နဲ့ အခန်းထဲကနေ ပြေးထွက်သွားသည်။ မေချိုက သူ့ထိုင်ခုံမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး စိတ်တွေ မောပန်းသွားလို့ မျက်လုံးမှိတ်ကာ ခေါင်းမော့ထားသည်။ ထင်ရှားအောင်က မေချို့ ပုခုံးကို နှိပ်ပေးရင်း ..။

“ စိတ်လျော့လိုက်ပါ မမ ရယ် .. မတန်ပါဘူးဗျာ။ ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးနေသေးလား။ တောင်းပန်ပါတယ်နော် .. မမကို စ ချင်လို့ ခုနက ပြောလိုက်မိတာ။ မမ သဝန်တိုသွားလား ”

“ ထင်ရှား .. ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ ကောင်မလေး ရှိနေတယ် .. အပြောဆို ဆင်ခြင်စမ်း ”

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး နောက်ဆို သူ့ရှေ့မှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆက်ဆံတော့မယ် ”

“ ဘာ .. မင်း ဘယ်လိုပြောလိုက်တယ် ”

“ ဟုတ်တယ် .. ချူးကို ကျွန်တော့်ရဲ့ အတွင်းရေးမှူး လုပ်ခိုင်းတော့မယ် .. မမ သဘောတူလား ”

“ ဟင်း .. မင်း တကယ်ပဲ သူ့ကို သဘောကျနေတာလား ”

“ မမရော သဘောမကျဘူးလား ”

ထင်ရှားအောင် စကားကြောင့် မေချို ချူးကို သေချာစိုက်ကြည့်မိသွားသည်။ ပုံစံက အသားဖြူဖြူလေးနဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် လှသည်။

မျက်နှာ ဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ကလေးမျက်နှာလေး ဖြစ်သည်။ အသက်ကလဲ ၁၉ နှစ်လောက်ပဲ ရှိဦးမည်။ သေချာလေး ပြင်ဆင်ပေးရင် အတော် ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးမှန်း မေချို သိလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ဘာလို့ သဘောကျလဲ မေချို နားလည်လိုက်သည်။

“ မင်း တကယ် သဘောကျတာလား ”

ထင်ရှားအောင်က မေချို နားရွက်နား ကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

“ ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း သဘောကျလို့ မရဘူးဗျ။ မမလဲ သဘောကျမှ အဆင်ပြေမှာ။ ဘာလို့လဲ သိလား .. မမလဲ သူ့ကို ချစ်လို့ရတယ်လေ .. ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ သူ့ကို ချစ်မှာလား ”

“ ဘယ်လို .. ”

ထင်ရှားအောင် စကားကြောင့် မေချို ထင်ရှားအောင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်က ဘာမှ မပြောတော့ပဲ မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်သည်။ မေချို မော့ကြည့်နေရင်း တဖြေးဖြေး ပြုံးလာသည်။ ထင်ရှားအောင် စကားကို သူ သဘောပေါက်သွားလေပြီ။

“ ထင်ရှား .. မင်းက ငါ့ကို ယောက်ျား စိတ် မွေးခိုင်းနေတာလား ”

“ မဟုတ်ပါဘူး .. ကျွန်တော်က မမကို ယောက်ျားတစ်ယောက်လို ပြုစုပေးပြီး ချူးက မမကို မိန်းမတစ်ယောက်လို ပြုစုပေးမှာလေ။ မျက်လုံးထဲ မြင်ကြည့်စမ်းပါ .. ဘယ်လောက် လှလိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းလဲ .. ဟဲ .. ဟဲ ”

“ ဟင်း ... မင်းတော့နော် .. ငါ့ကို မျိုးစုံ ခံစားရအောင် လုပ်နေတယ် ”

“ မမလဲ ဘာထူးလဲ ကျွန်တော့်ကို မျိုးစုံ ခံစားအောင် လုပ်ပြီးတော့ .. ”

“ ခစ် .. ခစ် .. မင်းကွာ .. လာဦး .. ”

မေချိုက ထင်ရှားအောင် ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ နမ်းလိုက်တော့သည်။ ချူးက သူတို့နှစ်ယောက် နမ်းနေတာကို အံ့သြစွာ ငေးကြည့်နေတော့သည်။

ထင်ရှားအောင် ဆေးသေတ္တာ ယူကာ ချူး အနားကို သွားလိုက်ပြီး ချူးရဲ့ ခြေကျင်းဝတ် ဒဏ်ရာကို ဆေးထည့်ပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ ချူး .. ”

“ ရှင် .. ”

“ မင်းက ဒီချိန်ကနေစပြီး ငါနဲ့ မမ ရဲ့ အတွင်းရေးမှူးလေး ဖြစ်သွားပြီ။ ငါတို့နှစ်ယောက် ပက်သက်မှုကို သိတဲ့သူဆိုလို့ ဒီလောကမှာ မင်းတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။ ဒီတော့ မင်း ငါတို့နှစ်ယောက် အနားမှာ သစ္စာရှိရှိနဲ့နေပေးနိုင်မလား .. ”

ချူးမှာ ထင်ရှားအောင် နဲ့ မေချို ကို တစ်လှည့်ဆီ ကြည့်ရင်း ခဏတာ စဉ်းစားနေသည်။ နောက်တော့ အခြေနေကို သူ သဘောပေါက်သွားပြီး ...။

“ ချူး .. မမလေး နဲ့ ကိုရှား ကို စိတ်ထဲကနေ ကို့ရဲ့ ကျေးဇူးရှင်တွေလို သစ္စာရှိစွာ နေပါ့မယ်။ ချူး ကတိပေးပါတယ်။ ချူး ဘဝကို မမလေး နဲ့ ကိုရှား ပိုင်ပါတယ်။ ချူးကို အခုလို ဆက်ဆံပေးလို့ ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ် ”

“ ချူး .. မင်း ထင်ရှား အနားမှာနေပြီး သူ့ကို အကုန် ပြုစုပေးရမယ်။ လိုအပ်ရင် မင်းအသက်ပါ သူ့အတွက် ပေးနိုင်လား .. သေချာ စဉ်းစားပြီးမှ ပြောနော် .. တကယ်လို့ မင်း လုပ်ပေးနိုင်ရင် မင်းဘဝက ခုချိန်ကစပြီး အများကြီး တိုးတက် ပြောင်းလဲသွားမယ် .. ဘယ်လိုလဲ ”

မေချို မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းက ပြတ်သားသည်။ ချူးက ထင်ရှားအောင်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်ကလဲ ချူးကို ကြည့်ကာ သူ ဘာပြန်ဖြေမလဲ စိတ်ဝင်စားနေသည်။

“ ကိုရှား အတွက်ဆို ချူး ဘာမဆို ပေးဆပ်ဖို့ အသင့်ပါ မမလေး။ ဒါ ချူး ရင်ထဲကလာတဲ့ မှန်သော သစ္စာစကားပါ ”

“ ကောင်းပြီ .. ဒါဆို ခုချိန်ကနေစပြီး မင်း ငါတို့နဲ့အတူတူ နေရမယ်။ ဘယ်သူမေးမေး ငါက မင်းကို သဘောကျလို့ ထင်ရှားအောင် အတွက် အတွေးရေးမှူး အဖြစ် အလုပ် လုပ်ခိုင်းတယ် ပြောရမယ်။ ကျန်တာ ဘာမှ ပြောစရာမလိုဘူး။ မင်းဆီကနေ တစ်ခုခု ပေါက်ကြားသွားရင်တော့ ထင်ရှားအောင် လဲ မင်းကို ကယ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ငါ ပြောတာ နားလည်တယ်နော် ”

“ ဟုတ် .. ချူး နားလည်ပါတယ်။ ”

“ မမ .. ချူးကို အိမ်ခေါ်သွားပေးပါနော်။ ကျွန်တော် မမ နဲ့ ပြန်မလိုက်တော့ဘူး .. ဒီည ကိုကြီးတို့အိမ်မှာပဲ အိပ်ချင်တယ်။ ခွင့်ပြုပါနော် ”

“ မအိပ်ပါနဲ့လားကွာ .. မမ မင်းအတွက် စိတ်ပူတယ် ”

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မမရဲ့ စိတ်မပူပါနဲ့ .. ခွင့်ပြုပါနော် .. ကျွန်တော် ပန်းလေးကို အရမ်းတွေ့ချင်လို့ပါ ”

“ ဟင်း .. အေးလေ .. မင်း ညီမလေးကို မတွေ့ရတာကြာတော့ မင်း တွေ့ချင်နေမှာပေါ့။ သတိနဲ့တော့ နေနော်။ အပျော်လွန် မနေနဲ့ဦး ”

“ ဟုတ်ကဲ့ .. မမ လုပ်ပေးခဲ့တာတွေအတွက် အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်။ ကျွန်တော် အရမ်းပျော်နေတယ် မမရာ .. မမကို အရမ်းချစ်တာပဲ ”

“ ချစ်ရင် ပြီးတာပဲ .. မင်းကို ချစ်တော့လဲ ငါ အားလုံး လုပ်ပေးနေရတာပေါ့ ”

“ ဟီး .. အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်း ..  ချူး .. မင်း မမ နဲ့ လိုက်သွားနော်။ မနက်ဖြန်ကျမှ အေးဆေး တွေ့ကြတာပေါ့ ”

“ ဟုတ် ကိုရှား .. သတိထားပါနော် ”

“ အင်းပါ .. မမ သွားတော့မယ်နော် .. ”

“ အင်း .. ”

ထင်ရှားအောင် မေချို ပါးလေးကို ဖတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ဆက်ကာ လောင်းကစားရုံထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ ခိုင်ကြီးနဲ့ ကြည်ပြာက အသင့်စောင့်နေသည်။ ထင်ရှားအောင် ပန်းလေးကို တွေ့ရတော့မှာမို့ စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေတော့သည်။

မေချို .. ထင်ရှားအောင်ကို မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်လိုက်ရသည်။ စိတ်ထဲမှာ ထင်ရှားအောင်အတွက် စိတ်ပူနေသည်။

ဒီချိန်မှာ သူစိတ်ပူတာက ရန်သူဆိုတာထက် ထင်ရှားအောင် နဲ့ ပန်းလေးတို့ ပြန်လည်တွေ့ဆုံမယ့် အဖြစ်ကို တွေးရင်း စိတ်ပူနေတာပါ။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ချစ်ရတဲ့ ထင်ရှားအောင် တစ်ယောက် သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ထွက်ခွာသွားမှာကို စိုးရိမ်နေသည်။ ပန်းလေးက ထင်ရှားအောင်ရဲ့ ညီမအရင်းမှ မဟုတ်တာ။ နောက်ပြီး ပန်းလေးက အခုဆို အများကြီး ပြောင်းလဲလို့နေပြီ။ ထင်ရှားအောင် ပန်းလေးကို တွေ့သွားရင် .......။

မေချို သက်ပြင်းချလိုက်တော့သည်။ ကျေးဇူးပြုပြီး မမ အနားကနေ ဘယ်မှ မသွားပါနဲ့ ထင်ရှားအောင်ရယ် .. ။

...........................

အခန်း (၂၀)

“ အဟမ်း .. ”

“ ဆောရီး .. ကျုပ် အတွေးလွန်သွားတယ် ”

“ ရပါတယ်။ ဒီနေ့ ရှင့်ကြည့်ရတာ လန်းလန်းဆန်းဆန်းပဲ .. ”

“ ဟုတ်တယ် မင်းယူလာတဲ့ ဝိုင်ကြောင့်ဖြစ်မယ်။ အိပ်မရတဲ့ ညများစွာထဲမှာ တစ်ညလောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ခွင့်ရလိုက်တယ်။ မင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ”

“ ကျေးဇူးတင်စရာ မလိုပါဘူးရှင်။ အဲ့ဒီ ဝိုင်ပုလင်းက ဦးနိုင် ပေးလိုက်တာပါ။ ကျွန်မ ဝယ်လာတာ မဟုတ်ပါဘူး ”

“ မင်း ဝယ်ခဲ့တာ မဟုတ်မှန်း ကျုပ် သိပါတယ် ”

“ ဘယ်လိုသိလဲ .. ”

“ အဲ့ဒီ ဝိုင်က ကျုပ် နဲ့ မမမေချို အမြဲတမ်းသောက်လေ့ရှိတဲ့ ဝိုင်အမျိုးစားပဲ။ ဒီနိုင်ငံမှာ ဝယ်ဖို့ မလွယ်ဘူး။ မမက ပြင်သစ်ကနေ တိုက်ရိုက်မှာထားတာမို့ပါ ”

“ သြော် .. သိပြီ။ ကဲ .. အချိန်ရှိတုန်းလေး ဆက်ပြောရအောင်လား .. ရှင် ပန်းလေးကို ပြန်တွေ့လိုက်တော့ ဘယ်လိုခံစားရလဲ .. ”

“ ဘယ်လိုခံစားရလဲ .. အဟင်း .. ပန်းလေး .. ကျုပ်ဘဝရဲ့ အမွှေးပျံ့ဆုံးသော ပန်းပွင့်လေး .. ”

ထင်ရှားအောင် ထုံးစံအတိုင်း အတိတ်က အကြောင်းများ ပြောခါနီး စီးကရက် တစ်ချက် အရင် ဖွာလိုက်သည်။

......................

ထင်ရှားအောင် ခိုင်ကြီးတို့ နေတဲ့အိမ်လေးကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကနေ မေချို့ကို ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ အိမ်လေးက နှစ်ထပ် အိမ်လေးဖြစ်ပြီး ကျွန်းသစ်များဖြင့် အလှဆင်ထားသော Country ဆန်ဆန် အိမ်လေးဖြစ်သည်။ 

ကြည့်ရတာ ဒီအိမ်ပုံစံကို သဘောကျလို့ မေချိုက ဝယ်ခဲ့တာ ဖြစ်မယ်။ နောက်မှ ခိုင်ကြီးတို့အတွက် ပေးလိုက်ပုံရသည်။ အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ အိမ်တွင်း အသုံးဆောင် တော်တော်များများ သစ်သားဖြင့် ပြုလုပ်ထားတာ တွေ့ရသည်။ သစ်တောထဲ ဝင်လိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရပြီး မြို့ပြကြီးကနေ ကျေးလက်ဒေသကို ရောက်သွားသလိုပေါ့။

“ ကိုကြီး ပန်းလေး ရော .. ”

“ ပြန်မရောက်သေးဘူးထင်တယ်။ သူက အားလပ်ချိန် မရှိသလောက်ပဲ။ တစ်ချိန်လုံး စာအုပ်နဲ့ မျက်နှာ မခွာဘူး။ အခုလဲ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စာကျက်ရင်း ပြန်မလာသေးတာဖြစ်မယ် ”

“ ဟာဗျာ .. ကျွန်တော် လာမယ်မှန်း သူ မသိဘူးလား ”

“ အေး သူ့ကို အံ့သြသွားအောင်လို့ ငါတို့ ကြိုပြောမထားဘူး ”

“ ဟင်း .. တွေ့ချင်ပါတယ်ဆိုမှ .. ဒီကောင်မလေးကလဲ .. ”

ထင်ရှားအောင် ဧည့်ခန်းထဲမှာ သစ်သား ကျောခင်းခုံ တစ်ခုမှာ ထိုင်လိုက်သည်။ ခိုင်ကြီး နဲ့ ကြည်ပြာကတော့ ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်ကာ သဘောကျနေသည်။ ထင်ရှားအောင် စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေသည်။ 

ပန်းလေး ဘယ်လို ပုံစံလေး ဖြစ်နေမလဲ။ သူနဲ့ (၂)နှစ်ပဲ ကွာတာမို့ ပန်းလေးက အခုဆို (၁၈)နှစ်ကျော်လောက် ရှိတော့မယ်။ ပန်းလေးရေ ကိုကို အရမ်းတွေ့ချင်နေပြီကွာ။ တွေ့ချင်စိတ်တွေကို မနည်းထိန်းရင်းပန်းလေး ရောက်လာမည့် အိမ်တံခါးပေါက်ကိုသာ ထင်ရှားအောင် ငေးကြည့်နေမိသည်။

“ ကိုကို .. ”

ရုတ်တရက် လှေကားပေါ်ကနေ ခေါ်လိုက်သော အသံကြောင့် ထင်ရှားအောင် လှေကားရှိရာကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟင် .. ပန်းလေးလား ”

ထင်ရှားအောင် ပန်းလေးကို ငေးကြည့်နေရင်း မယုံနိုင်ဖြစ်နေတော့သည်။ ပန်းလေးမှ ဟုတ်ရဲ့လား။ ပန်းလေးကို မြင်လိုက်တော့ လုံးဝကို အံ့သြသွားတော့သည်။ သူ့ရှေ့မှာ ရပ်နေတာ သူမြင်ဖူးတဲ့ ပန်းလေး မဟုတ်တော့ဘူး။ အရမ်းချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်။ လမ်းမှာ တွေ့ရင်တောင် သူ ပန်းလေးကို မှတ်မိမှာ မဟုတ်ဘူး။ လူကြီးပုံစံ ပြောင်းလဲနေသော ပန်းလေးကို သူ တစ်ချိန်လုံး ငေးကြည့်နေတော့သည်။

ထင်ရှားအောင် ပန်းလေးကို ပြေးဖက်လိုက်ချင်သည်။ သို့သော် ပန်းလေးပုံစံက ကလေးပုံစံ မဟုတ်တော့ဘူး။ အရွယ်ရောက်နေတဲ့ အပျိုပေါက် မိန်းကလေးတစ်ယောက်မို့ ထင်ရှားအောင် အားနာနေသည်။

“ ကိုကို ... ”

ပန်းလေးက ထင်ရှားအောင်ကို မြင်တာနဲ့ အပြေးလေး ရောက်လာပြီး ထင်ရှားအောင်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်တော့သည်။

“ အိ .. ဟင့် .. ဟင့် .. ကိုကို .. ကိုကိုရယ် .. လွမ်းလိုက်တာ .. ဟင့် .. ဟင့် .. ”

ထင်ရှားအောင် ပန်းလေးခေါင်းကို အသာလေးပွတ်ရင်း သူလဲ မျက်ရည်များ ကျလာပါတော့သည်။

“ ပန်းလေး ညီမလေး .. အောင်မလေးကွာ .. ငါ့ ညီမလေး .. ကြည့်စမ်းပါဦး .. အရင်ကနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်တော့ဘူး ”

“ ကိုကိုလဲ အများကြီး ပြောင်းလဲသွားတယ်။ ငယ်ရုပ် မပျောက်လို့သာ မှတ်မိတာ။ မဟုတ်ရင် ညီမလေး မှတ်မိမှာတောင်မဟုတ်ဘူး ”

“ အတူတူပဲ .. ကဲ မငိုနဲ့တော့နော် .. ခုချိန်ကနေစပြီး ကိုကို ပန်းလေးကို ဘယ်တော့မှ ပစ်မသွားတော့ပါဘူးကွာ။ ဒါနဲ့ အပြင်သွားနေတာဆို ဘယ်လိုလုပ် အိမ်ပေါ်ကနေ ဆင်းလာတာလဲ ”

“ ကိုကို အံ့သြသွားအောင် လုပ်လိုက်တာလေ။ အစကတည်းက အိမ်ပေါ်မှာ ရှိတယ်။ ကိုကို ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ အောက်ကို ဆင်းချင်နေတာ။ ကိုကြီး နဲ့ မမက ခဏနေမှ ဆင်းရမယ်ဆိုလို့ .. ”

“ အာ ကိုကြီးတို့ မကောင်းဘူးဗျာ .. တကယ်ပဲ ”

“ ထင်ရှားအောင် နင်ကလဲ Surprise လေဟယ် .. ခစ် ..ခစ် .. ”

“ ပန်းလေး .. ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်။ ငါ့ ညီမလေး အရမ်းချောတာပဲ ”

“ ပိုပြီ .. ကိုကိုလဲ အရမ်း မိုက်ပါတယ်နော်။ ပြောဦး ညီမလေးကို မလွမ်းဘူးလားလို့ .. ”

“ လွမ်းတာပေါ့ကွာ။ လွမ်းလွန်းလို့ အိပ်မရရင် အိပ်ဆေးသောက်ပြီး အိပ်ရတဲ့အထိပဲ။ ဆေးကျောင်းသူကြီး ဖြစ်နေပြီဆို .. ”

“ ဟုတ် .. ပထမနှစ် တက်နေပြီလေ။ ကိုကိုရော မမကြီးဆီမှာ အဆင်ပြေရဲ့လား ”

“ မမကြီးဆိုတာ .. ”

“ မမ မေချိုထွဋ်ခေါင်လေ .. ”

“ သြော် .. ပြေပါတယ် ညီမလေးရဲ့ .. ကိုကို အရမ်း ဝမ်းသာတာပဲကွာ .. ”

ပန်းလေးက ထင်ရှားအောင်ကို ဖက်လိုက်ပြန်သည်။ ထင်ရှားအောင် စိတ်ထဲမှာ ပန်းလေးကို အရင်က သူနဲ့အတူ ပိုက်ဆံလိုက်တောင်းတဲ့ ပန်းလေးလို့ မမြင်နိုင်ပဲ အခုမှတွေ့တဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်လို မြင်နေသည်။ သူ့ရင်ခုန်သံတွေကို မနည်းထိန်းချုပ်နေရပါသည်။

ပန်းလေးကလဲ ထင်ရှားအောင် ထင်သလို အများကြီး ပြောင်းလဲသွားတယ်။ ဆံပင်က ကျောလယ်လောက် .. ခပ်ပါးပါး မိတ်ကပ်လေး လိမ်းထားပြီး ပန်းရောင် နှုတ်ခမ်းနီလေးကြောင့် သူ့အလှက ရိုးရိုးလေးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းနေသည်။ အသားရေကလဲ နဂိုဖြူလေးမို့ ဝင်းလဲ့နေသည်။

“ ကိုကို သိလား။ ညီမလေးမှာ နာမည် အသစ် ရှိနေပြီ ”

“ ဟုတ်လား .. ပန်းလေး မဟုတ်တော့ဘူးလား။ ”

“ ဟင့်အင်း .. ပန်းလေးက ကိုကိုတို့ သိတဲ့နာမည်။ အခု ညီမလေး နာမည်က ပန်းနွေငြိမ်း တဲ့။ ကြိုက်လား နာမည်လေးကို ”

“ နာမည်လေးက ချစ်စရာလေး .. ဘယ်သူ ပေးတာလဲ ”

“ ဟိ .. ကိုယ့်ဘာသာ ပေးထားတာ။ ကြိုက်လို့ .. ”

“ ဟား .. ပိုင်ပါ့ကွာ ..  ကဲ ကိုကို့ကို ပြန်တွေ့တော့ ဘယ်လိုခံစားရလဲ ”

“ ကိုကိုရယ် .. မေးနေသေးတယ် .. အရမ်း ပျော်တာပေါ့ .. ကိုကိုရော .. ”

“ ဟာ .. မေးနေသေးတယ် .. ဟား .. ”

“ အကျင့်ပုတ်ကြီး .. ကဲဟာ .. ”

“ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေရသလိုပဲဟေ့ .. ဟား .. ကဲ တော်ပါတော့ကွာ။ ကြည်ပြာရေ .. ဒီည ငါတို့တွေ ပြန်ဆုံတဲ့ အထိမ်းအမှတ်နဲ့ သောက်ကြ စားကြမယ်ကွာ။ နည်းနည်းတော့ မူးမယ်နော် .. ဟဲ .. ခွင့်လွှတ် ညီမလေးတို့ .. ”

“ အိုကေ .. အမြည်း ရှယ်လုပ်ပေးမယ်။ ထင်ရှားအောင် .. နင် ဒီည ဒီမှာ အိပ်မှာမလား ”

“ ဟုတ်တယ် .. မမကြည်ပြာ ”

“ ဟယ် .. တကယ် .. ကိုကို ဒီမှာ အိပ်မယ် ဟုတ်လား ”

“ အင်းပေါ့ .. မတွေ့ရတာ ဒီလောက်ကြာနေပြီ။ တစ်ညလုံး အလွမ်းသယ်မယ် .. မအိပ်ကြေးနော် .. ”

“ အဲ .. မအိပ်လို့တော့ မဖြစ်ဘူး။ နက်ဖြန် ကျောင်းသွားရဦးမယ် .. ”

“ ဟား .. အလကား နောက်တာပါကွာ။ စာ သေချာကြိုးစားနော် .. ”

“ ဟုတ် .. စိတ်ချ .. ခွဲစိတ်ဆရာဝန်မကြီးလုပ်မှာ .. ”

“ ကြိုက်ပြီကွာ .. ဒါမှ ငါ့ညီမလေးကွ .. ”

အားလုံး ပျော်ရွှင်နေကြသည်။ ထင်ရှားအောင် ဘဝမှာ နွေးထွေးတဲ့ မိသားစုလေး ရလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ လောကကြီးက တစ်ခါတစ်လေတော့လဲ နွေးထွေးမှုလေးတွေ ပေးတတ်ပါလား။ အချိန်ကြာကြာလေး ပေးပါစေလို့သာ ဆုတောင်းနေမိပါတော့တယ်။

....................

ညရောက်တော့ ထင်ရှားအောင်တို့ ပျော်ပျော်ပါးပါး စားကြ သောက်ကြသည်။ ခိုင်ကြီးက အကောင်းစား ဝီစကီပုလင်းတွေ ရှိပါရဲ့နဲ့ လိမ်းထိပ်က BE နှစ်လုံး ဝယ်လာကာ သောက်နေသည်။ တကယ့်လူပဲ .. သူ့အကြိုက်ကို ဘယ်တော့မှ မပြောင်းတဲ့ ခေါင်းမာတဲ့ လူတစ်ယောက်ဆိုတာ ထင်ရှားအောင် သိလိုက်သည်။ ခိုင်ကြီးကို စိတ်ထဲကနေ လေးစားမိပြန်သည်။ ကြည်ပြာကတော့ ဘီယာလေး သောက်ပြီး ရီဝေနေသည်။

ပန်းလေးကတော့ အချိုရည်ပဲ သောက်သည်။ ထင်ရှားအောင်ကတော့ သူ့အကြိုက် ဝီစကီလေးနဲ့ပေါ့။ ပန်းလေးက ထင်ရှားအောင် ဘေးမှာ တစ်ချိန်လုံး ရှိနေသည်။ သူ့ ကိုကို အနားကနေ ဘယ်မှ မသွား။ထင်ရှားအောင် လက်မောင်းကို ဖက်ကာ ဖျော်ရည်လေးသောက်လိုက် အမြည်းလေး စားလိုက်နဲ့ ပျော်နေသည်။

“ ပန်းလေး စားကျက်စရာရှိရင် အပေါ်တက်တော့လေ .. သွား ”

“ ဟင့်အင်း ဒီည စာမကျက်တော့ဘူး။ ကိုကိုတို့နဲ့ အတူနေချင်တယ်။ ပျော်လိုက်တာ .. ဟိ ”

“ အေးလေ နင်ကလဲ အတင်း ကျက်ခိုင်းနေတယ်။ သူ့ခမျာ အားတိုင်း စာကျက်နေရတာ .. ပျော်ပါစေဟယ် ”

“ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ .. သူ့ပညာရေး ထိခိုက်မှာစိုးလို့ပါ။ ညီမလေး ကျောင်းမှာရော အဆင်ပြေလား။ ဘာလိုသေးလဲ .. လိုတာရှိ ကိုကို့ကို အကုန်ပြောနော်။ ကိုကို အားလုံး လုပ်ပေးမယ် ”

“ ဟိတ် မေးနေပြီ ပန်းလေး။ နင် ဟိုနေ့က ငါ့ကို ပြောတဲ့ ကိစ္စလေ .. အခု ပြောလိုက်လေ .. ”

“ အာ မမ ကလဲ ပြောချင်ဘူး ”

“ ဘာလဲ ညီမလေးရဲ့ .. ပြောစမ်းပါ .. ”

“ အာ ပြောတော့ဘူး အလကားနေ ကိုကို စိတ်ပူနေလိမ့်မယ် ”

“ ပန်းလေး ပြောစမ်းဆိုနေ .. ”

ထင်ရှားအောင် ငေါက်လိုက်သဖြင့် ပန်းလေး ကြောက်သွားသည်။

“ ကိုကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော် .. ဟင်း .. ကျောင်းမှာ ညီမလေးကို တစ်ချိန်လုံး လိုက်နှောင့်ယှက်နေတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ညီမလေးနောက် တစ်ကောက်ကောက် လိုက်နေတာ။ စိတ်ညစ်တယ်။ပထမနှစ်ပဲ ရှိသေးတယ် .. အဲ့လိုကြီး တစ်ချိန်လုံး ရည်းစားစကားလိုက်ပြောခံနေရတာ စိတ်တိုလိုက်တာ ”

“ ဟာ .. ဒါများ ငြိမ်ခံနေရလား ညီမလေးရာ .. ကိုကြီး .. ခင်ဗျားကလဲ ဘာမှ လုပ်မပေးဘူးလား ”

“ ဟ .. သူတို့ဘာသာ လူငယ်သဘာ၀ စကားလိုက်ပြောတာ ငါက ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ငါ့အလုပ်နဲ့ငါ ချာလပတ်ရမ်းနေတာ။ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ။ ကောင်လေးက ရေမြွေလေးပါ မင်းကလဲ ”

“ ရေမြွေပဲဖြစ်ဖြစ် မြွေဟောက်ပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့် ညီမလေးကို စိတ်ညစ်အောင်လုပ်ရင် ကျွန်တော့် ရန်သူပဲ။ ပန်းလေး ဘာမှ စိတ်မညစ်နဲ့ မနက်ဖြန် ကိုကို ကျောင်းလိုက်ပို့မယ်။ အဲ့ကောင်ကို တွေ့ရင် တစ်ခါတည်း ပညာပေးလိုက်မယ် ”

“ ဟာ ဟေ့ကောင် .. မင်းကလဲ ဇွတ်မလုပ်ပါနဲ့ကွာ .. ဆေးကျောင်းသားလေးပါဟ .. နောက်ပြီး ကောင်လေးကို ငါ မြင်ပြီးပြီ။ မိဘတွေကလဲ ချမ်းသာတယ် ”

“ ဟာ ကိုကြီး .. ခင်ဗျားက သဘောတူနေတာလား .. တောက်စ် .. ”

“ ဟေ .. အဲ့လို ဖြစ်သွားလား .. ဟား .. ကဲ ငါ မပြောတော့ဘူး။ ပြောရင် မင်း စိတ်တိုနေဦးမယ်။ မင်းဘာသာ လိုက်ရှင်းပေးလိုက်။ ငါတော့ ကောင်းနေပြီ .. အေ့ .. ”

“ ဟင်း .. ကိုကြီး .. ခင်ဗျားနော် .. မူးရင်လဲ အိပ်တော့ဗျာ ”

“ အေး အိပ်မှာ မပူနဲ့ .. ကျိုးတဲ့အဆင့်ကို မကြာမှီ ရောက် .. ရောက် .. ”

ခိုင်ကြီးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဘုန်းကနဲ ပစ်လှဲသွားပြီ လောကကြီးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားသည်။

“ ကိုကို .. အရမ်း မလုပ်နဲ့နော်။ တော်ကြာ ညီမလေး ကျောင်းထဲမှာ အပြောခံနေရဦးမယ် ”

“ မလုပ်ပါဘူးကွာ။ ပညာ ပါးပါးလေး ပေးမှာပါ။ ဘာမှ မပူနဲ့နော် .. ကိုကို ရှိတယ် ”

“ ပန်းလေး ငါလဲ မူးနေပြီ သွားအိပ်တော့မယ်။ နင် ခဏနေရင် တက်ခဲ့တော့နော် ”

“ ဟုတ် မမ .. ကိုကို နဲ့ ခဏ စကားပြောလိုက်ဦးမယ် ”

“ အေး .. မိုး သိပ်မချုပ်နဲ့ .. ထင်ရှားအောင် ဂွတ်နိုက်ကွာ .. ငါလဲ ခေါက်ချင်နေပြီ .. ”

“ ဟုတ် မမ .. ဂွတ်နိုက်နော် .. ”

ကြည်ပြာက နှုတ်ဆက်ကာ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားသည်။ ခိုင်ကြီးကတော့ တခူးခူး နဲ့ ဇိမ်ကျနေလေပြီ။

“ ကိုကို .. အိပ်ချင်ရင် ဆိုဖာပေါ်မှာ ခေါင်းအုံး နဲ့ စောင် ယူပေးထားတယ်။ အဲ့မှာ အိပ်လိုက်နော်။ နောက်နေ့မှ ကိုကို့အတွက် ကုတင်နဲ့အိပ်လို့ရအောင် လုပ်ပေးမယ်။ အခုတော့ အဆင်ပြေသလိုပေါ့ .. ”

“ ရတယ် ပန်းလေး။ တို့နှစ်ယောက် ဘယ်လိုတွေ အိပ်ခဲ့လဲ မှတ်မိလား .. ”

“ မှတ်မိတာပေါ့ .. အခု အဲ့လို အိပ်ဦးမယ် .. ဟိ ”

ပန်းလေးက ထင်ရှားအောင် ပေါင်ပေါ်ကို ခေါင်းတင်ကာ လှဲလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ပန်းလေး လုပ်ရပ်ကိုကြည့်ပြီး သဘောကျသွားသည်။

တစ်ချိန်က သူတို့နှစ်ယောက် သစ်ပင်ကြီးအောက်မှာ ခဏခဏ ဒီလို အိပ်ခဲ့ကြတယ်လေ။ထင်ရှားအောင်က ပန်းလေးခေါင်းကို အသာလေး ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပန်းလေးက မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ပြုံးနေသည်။

“ ကိုကို နောက်ဆို ညီမလေးဆီ မကြာမကြာ လာပါနော်။ ကိုကို ဘေးနားမှာရှိနေရင် ညီမလေး အားရှိတယ် ”

“ အင်းပါ ညီမလေးရဲ့ လာလည်မှာပေါ့ ”

“ ကိုကို့ကို မေးချင်တာလေး ရှိတယ် ”

“ ဘာလဲ ညီမလေး ”

“ မမကြီး နဲ့ အတူနေရတာ ပျော်လားဟင် ”

“ ပျော်ပါတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ ”

“ မမကြီးက ညီမလေး မျက်လုံးထဲမှာ ကြောက်စရာကြီး .. ရုပ်က ချောပေမယ့် သူ့ပုံစံကြီးက အရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။ ညီမလေး သူ့ကို သုံးခါပဲ တွေ့ဖူးတယ်။ ပထမ တစ်ခါတွေ့တုန်းကဆို သူ့ကို သေချာ မကြည့်ရဲဘူး ကြောက်လို့ .. ဒုတိယတစ်ခါမှ ကြည့်ရဲသွားတာ .. ချောတယ် .. လှတယ် .. ဒါပေမယ့် သူ့မျက်လုံးတွေက အမြဲတမ်း စူးရှနေတာပဲ .. ကိုကိုတော့ မသိဘူး ညီမလေးတော့ သူ့ကို ကြောက်တယ် .. ဟီး ”

“ မကြောက်ပါနဲ့ .. မမက သဘောကောင်းပါတယ်။ သူ့ကျေးဇူးနဲ့ ညီမလေး အခုဆို ဆေးကျောင်းတက်နေပြီ။ မမကို အမြဲ လေးစားရိုသေရမယ်နော် .. သူက ကိုကိုတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ကျေးဇူးရှင် ဖြစ်နေပြီ ”

“ ဟုတ် .. ညီမလေး သိပါတယ်။ ညီမလေး ညအိပ်ယာဝင်တိုင်း သူ့ကို ကန်တော့ပြီးမှ အိပ်တာပါ။ တစ်ခါတစ်လေ ကိုကို သူနဲ့ရှိနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် စိတ်ညစ်ရတယ် သိလား ”

“ ဘာဖြစ်လို့ .. ”

“ ကိုကို့ကို သူက ပိုင်ဆိုင်နေသလိုပဲ .. ညီမလေး ကိုကို့ကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပေးချင်ဘူး။ တစ်နေ့ကျရင် ကိုကိုနဲ့ ပြန်တွေ့မှာပဲဆိုပြီး ညီမလေး အမြဲတမ်းမျှော်လင့်နေတာ။ အခု ညီမလေး မျှော်လင့်တဲ့နေ့လေး ရောက်လာပြီ ..

ဒါပေမယ့် ကိုကိုက ညီမလေးနဲ့ ဝေးနေသလို ခံစားရတယ်။ မမကြီး ကြောင့်လား .. မသိတော့ဘူးကွာ .. ကိုကို့ကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပေးနိုင်ဘူး .. အဲ့ဒါပဲ ညီမလေးသိတယ်။ ညီမလေးက ငယ်ငယ်လေးကတည်းက .. ကိုကို့အနားမှာပဲ ကြီးပြင်းလာတဲ့သူပါ။ ညီမလေးဘဝမှာ ကိုကို မရှိလို့ မဖြစ်ဘူး .. သိလား .. ကိုကို သိလားလို့ ”

ပန်းလေးရဲ့ စကားတွေကြောင့် ထင်ရှားအောင်ရင်ထဲ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ နွေးထွေးမှုများကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ပန်းလေးက ကိုကို့ကို တစ်ချိန်လုံး တွေ့ချင်နေသလို ကိုကိုကလဲ ပန်းလေးကို တစ်ရက်မှ မေ့မရခဲ့ပါဘူး ညီမလေးရယ်။

“ အေးပါ ညီမလေးရယ် .. ကိုကို သိပါတယ်။ နောက်ဆို ညီမလေးအတွက် ကိုကို အချိန်ပေးမယ် .. ညီမလေး စားချင်တာ လိုက်ကျွေးမယ် .. လိုချင်တာ ဝယ်ပေးမယ်နော် .. ကိုကို အမြဲတမ်း ညီမလေးအနားမှာ မနေပေးနိုင်သေးတာ နားလည်ပေးပါကွာ .. ကိုကို့မှာ မမ ခိုင်းထားတဲ့ အလုပ်တွေက အများကြီးမို့ပါ ”

“ ရပါတယ် .. ညီမလေး ကိုကို့ကို အခုလို တွေ့ခွင့်ရတာနဲ့တင်ပျော်နေပါပြီ .. အရမ်းသတိရပြီး အရမ်းလွမ်းခဲ့ရတာ ကိုကိုရဲ့ .. ဟင့် .. ဟင့် .. ”

“ အယ် .. မငိုနဲ့တော့လေ .. တိတ် .. ”

“ ဟင် .. ကိုကို့လက်က သွေးတွေ ထွက်နေတယ်။ ကြည့်စမ်း အခုမှ သေချာမြင်တယ် .. ”

မနေ့က မှန်ဗီရိုကို လက်သီးနဲ့ထိုးလိုက်တဲ့ ဒဏ်ရာကို ပတ်တီးစည်းထားတဲ့ ထင်ရှားအောင် လက်ကို ကြည့်ပြီး ပန်းလေးက မေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ကြည့်ကောင်းအောင် ဖြေလိုက်သည်။

“ အလုပ်ထဲမှာ ထိခိုက်မိတာပါ။ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ထားလိုက် ”

ပန်းလေးက လှဲရာကနေ ထ ကာ .. စတိုခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ ပြန်ထွက်လာတော့ လက်ထဲမှာ ဆေးသေတ္တာတစ်ခု ကိုင်လာသည်။ ထင်ရှားအောင်ရဲ့  လက်မှ ဒဏ်ရာကို ပတ်တီး ပြန်ဖြည်ပြီး ဆေးထည့်ပေးလိုက်သည်။ ပတ်တီးအသစ်ကို သေချာ ကျကျ နန ပြန်စည်းပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ပန်းလေး လုပ်သမျှကို ကြည့်ရင်း ကြည်နူးနေမိတော့သည်။ မမ ပေးတဲ့ ဝေဒနာကို ပန်းလေးက ကုစားပေးနေပါလား။

“ နောက်ဆို သတိထားပါနော်။ ကိုကို့ အလုပ်က ဘာလဲဆိုတာ ညီမလေး သိပါတယ်။ ညီမလေးကို စိတ်ပူအောင် မလုပ်ပါနဲ့ ကိုကိုရယ်။ ညီမလေး ကိုကို့ကို အရမ်းစိတ်ပူတာပဲ ”

“ အေးပါ ပန်းလေးရယ် .. ကိုကို ဂရုစိုက်ပါ့မယ်။ ကဲ ညီမလေး သွားအိပ်တော့ .. ကိုကိုလဲ အိပ်တော့မယ် ”

“ ဟုတ် .. ကိုကို ဂွတ်နိုက်နော် .. ”

ပန်းလေးက ထင်ရှားအောင် ပါးတစ်ဖက်ကို ဖက်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲသွားလေသည်။ အရင်တုန်းက ပန်းလေး သူ့ကို ဒီလိုပဲ နမ်းနေကြ။ 

ဒါပေမယ့် အခုတော့ အားလုံးပြောင်းလဲနေပြီမို့ ပန်းလေးရဲ့ အနမ်းက ထင်ရှားအောင်အတွက် ရိုးမနေပဲ ဆန်းသမှ သိပ်ကို ဆန်းသစ်နေတော့သည်။ အပေါ်တက်သွားတဲ့ ပန်းလေးကို ငေးကြည့်ရင်း ထင်ရှားအောင် ပန်းလေး နမ်းသွားသော ပါးကို ပွတ်ကာ ရင်ခုန်သံတွေက ပါးပြင်ထက်သို့ ရောက်လာခဲ့လေပြီ။

ပန်းနွေငြိမ်း တဲ့ .. လှလိုက်တာ ညီမလေးရယ်။

.....................

အခန်း (၂၁)

ကိုကိုက ပထမဆုံး ကျောင်းလိုက်ပို့တာမို့ ပန်းလေး အရမ်းပျော်နေပါတယ်။ ကားပေါ်မှာ ထင်ရှားအောင်နဲ့ အရင်တုန်းက အကြောင်းတွေ တစ်ချိန်လုံး ပြောနေတယ်။ ဆေးကျောင်းနားရောက်တော့ ထင်ရှားအောင်က ဆေးကျောင်း အဝင်၀ ဂိတ်ပေါက်နားမှာ ကားကို ရပ်လိုက်တယ်။

“ ပန်းလေး .. စာကြိုးစားနော်။ ဆရာဝန်မကြီးပုံစံ အရမ်းမြင်ချင်နေပြီ ”

“ မကြာခင် မြင်ရမှာပါ ကိုကိုရဲ့ .. ကိုကို .. ဟို .. ”

“ ဘာလဲ ညီမလေး ပြောလေ ”

“ ဟို .. မျက်စောင်းထိုးမှာ ရပ်နေတဲ့ ပြိုင်ကားကို တွေ့တယ်မလား။ အဲ့ကားနားမှာ ရပ်နေတဲ့ ကျောင်းသား နှစ်ယောက်ထဲက ဆံပင်ရှည်နဲ့တစ်ယောက်က ညီမလေး ပြောတဲ့သူပဲ။ အခုလဲ ညီမလေးကို သူတို့စောင့်နေတာ။ ကျောင်းထဲ ဝင်တာနဲ့ နောက်ကနေ လိုက်ပြီး စကားပြောတော့မှာ .. စိတ်ညစ်တယ် တကယ်ပဲ .. ”

“ ဘာမှ စိတ်မညစ်နဲ့ .. ညီမလေး ကျောင်းထဲ အေးဆေး ဝင်သွားလိုက်။ သူတို့ လိုက်မလာစေရဘူး စိတ်ချ ”

“ ကိုကို လက်လွန်ခြေလွန်တော့ မလုပ်ပါနဲ့နော်။ ”

“ အေးပါ .. ကဲ သွားတော့ .. နောက်လဲ ကိုကို ဒီလို မကြာ မကြာ လိုက်ပို့ပေးမယ် ”

“ ဟုတ် .. တာ့တာ .. ”

ထင်ရှားအောင် ပန်းလေးနဲ့အတူ ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာလိုက်သည်။ ပြိုင်ကားနားမှာ ရပ်နေတဲ့ ချာတိတ်နှစ်ယောက်ကို တစ်ချက် လှမ်းရှိုးလိုက်သည်။

ချာတိတ်တွေကလဲ သူတို့ကို သေချာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ ပန်းလေး ကျောင်းထဲ ဝင်သွားတော့ ချာတိတ်နှစ်ယောက်က နောက်ကနေ လိုက်မယ်အလုပ် .. ထင်ရှားအောင်က ထို ချာတိတ် နှစ်ယောက်ဆီ တည့်တည့်လျှောက် သွားလိုက်သည်။ ချာတိတ်တွေက သူတို့ဆီ ထင်ရှားအောင် လာနေလို့ ပန်းလေးနောက်ကို မလိုက်ပဲ သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

“ ညီလေး မီးခြစ်ပါရင် မီး တစ်တို့လောက် ”

ထင်ရှားအောင် စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ပါးစပ်မှာ တေ့ပြီး ဆံပင်ရှည်နဲ့ ချာတိတ်ကို ပြောလိုက်သည်။

“ ဆောရီး ကျွန်တော့်မှာ မီးခြစ် မရှိဘူး ”

“ သြော် .. အေး .. ငါလဲ ဒီနေ့မှ မီးခြစ် မေ့လာတယ်။ မင်းတို့က ဒီကျောင်းကလား ”

“ ဟုတ်တယ် .. ခင်ဗျားက ပန်းနွေငြိမ်း နဲ့ ဘာတော်လဲ .. ”

“ ငါက သူ့အစ်ကို ပဲ .. ”

အစ်ကို ဆိုတာနဲ့ ကိုဆံရှည်မှာ ချက်ခြင်းပဲ သူ့သူငယ်ချင်းကို မေးလိုက်သည်။

“ ဟေ့ကောင် .. မင်းမှာ မီးခြစ်ပါတယ်မလား .. ပေးလိုက်လေ .. ”

ဘေးမှာရပ်နေတဲ့ ချာတိတ်က လွယ်အိပ်ထဲကနေ မီးခြစ်ယူကာ ထင်ရှားအောင်ကို ပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် မီးတို့ကာ ဆေးလိပ်ကို အားရပါးရ ရှိုက်လိုက်သည်။

“ မင်းတို့ ဒီကျောင်းကဆိုရင် ငါ တစ်ခုလောက် မေးချင်လို့။ ငါ့ညီမလေးကို တစ်ချိန်လုံး နောက်ကနေလိုက်ပြီး ရည်းစားစကား ပြောနေတဲ့ ကောင် ရှိတယ်လို့ ကြားတယ်။ ဘယ်သူလဲ မင်းတို့ သိလား။ အဲ့ကောင်ကြောင့် ငါ လိုက်လာတာ။ ညီမလေးက စိတ်ညစ်နေတယ်။ ဘယ်သူလဲ သိလား .. ”

ဆံရှည်နဲ့ကောင်က ထင်ရှားအောင်စကားကို ကြားတော့ တစ်ချက် ရယ်လိုက်ပြီး .. ။

“ သိတယ်။ အဲ့ဒါ ကျွန်တော်ပဲ .. ”

ထင်ရှားအောင် ဆံရှည်ရဲ့ သတ္တိကို သဘောကျသွားသည်။

“ ဟုတ်လား .. ဒါဆို လိုက်ရှာစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့ကွာ .. ”

“ ခင်ဗျား ဘာလုပ်ချင်လဲ .. ကျွန်တော် ပန်းကို တကယ် ကြွေနေတာ။ ခင်ဗျားကို ပြောရတာတော့ အားနာပါတယ်။ ခင်ဗျား ဘယ်လို တားတား ကျွန်တော်ကတော့ နောက်ဆုတ်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိထားစေချင်တယ် ”

“ ဟား .. မင်းက အတော် လာတဲ့ကောင်ပါလား။ အစ်ကိုတစ်ယောက်လုံးရှေ့မှာတောင် ဒီလိုစကား ပြောထွက်တယ်ဆိုတော့ .. မင်းက ဘာကောင်လဲ .. ”

“ ဘာကောင်လဲ သိချင်ရင် စုံစမ်းလိုက်လေ။ ကျွန်တော်လဲ ခင်ဗျားနဲ့ ပြဿနာမဖြစ်ချင်ပါဘူး။ ပန်းရဲ့ အစ်ကိုမို့ ကျွန်တော် ဒီလောက် သည်းခံနေတာ။ မဟုတ်လို့ကတော့ .. ”

“ အလဲ့ .. မဟုတ်ရင် ဘာဖြစ်လဲ ပြောပါဦး ”

“ မဟုတ်ရင် ဒီလောက် လေကုန်ခံပြီး ပြောမနေဘူး။ ပန်းကို ကြိုက်တဲ့ တစ်ခြားကောင်တွေရှိတယ်။ အဲ့ကောင်တွေ ကျွန်တော့်ကြောင့် ပန်းအနားကို ကပ်တောင် မကပ်ရဲဘူး။ ခင်ဗျားလဲ .. ပန်းအစ်ကို မဟုတ်ပဲ ကျွန်တော့်ကို လာစားနေတဲ့ တစ်ခြားတစ်ယောက်ဆို ဟိုမှာ တွေ့လား .. ”

“ ဘာလဲဟ .. ”

“ အဲ့ဒါ ကျွန်တော့် ကောင်တွေပဲ။ ကျွန်တော် ခေါ်လိုက်တာနဲ့ အုပ်စုလိုက်ရောက်လာပြီး ခင်ဗျားကို ဗြင်းသွားမှာ။ ခင်ဗျား အနည်းဆုံးတော့ ဆေးရုံ ရောက်သွားမယ်။ စိတ်မပူပါနဲ့ ခင်ဗျားက ကျွန်တော့် ယောက်ဖ ဆိုတော့ .. ဟဲ .. ဟဲ .. ”

“ အင်း .. အစကတော့ မင်းကို အေးဆေး ပြောမလို့ပဲ။ မင်းဟာက ဇွတ်ကို လာကြွယ်ပြနေတယ်။ ငါ့ကိုလဲ ယောက်ဖ ခေါ်လိုက်သေး .. ခွိ .. မင်းကြည့်ရတာ တော်တော် ချမ်းသာမယ့်ပုံပဲ။ ဒါနဲ့ ဒီကားက မင်းကား လား .. ”

“ ဟုတ်တယ်။ ကျွန်တော့်ကားပဲ .. ဘာလဲ မောင်းချင်လို့လား။ ယောက်ဖကြီးပဲ ပေးမောင်းရမှာပေါ့ ”

“ ဟား .. မမောင်းချင်ပါဘူး။ သဘောကျလို့ပါ .. ဈေး ကြီးမှာပဲနော် .. ”

“ ဒီမြို့မှာ နှစ်စီးပဲ ရှိတယ်။ နောက်တစ်စီးက ကျွန်တော့် အစ်မ ပိုင်တယ် ”

“ သြော် .. မင်းက အတော် ချမ်းသာတာပဲ .. ”

“ ဆိုပါတော့ .. ”

“ တကယ် နှစ်စီးပဲ ရှိတာလား .. ”

“ ဟုတ်တယ် .. ဘာလဲ ခင်ဗျား ဝယ်ချင်လို့လား .. ဈေး အရမ်းကြီးတယ်နော် .. ဟား  ”

“ ဝယ်ဖို့မေးတာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ မင်းကားက ဒီလောက် ဈေးကြီးတာ ငါ မဝယ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ... ”

ထင်ရှားအောင် ကားနားကို သွားပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ကားနားမှာ ရှိနေတဲ့ အုတ်နီခဲတစ်လုံးကို ကိုင်ကာ ကားအရှေ့တံခါးမှန်တစ်ချပ်ကို အုတ်နီခဲနဲ့ အားရပါးရ ပေါက်လိုက်တော့သည်။ ခွမ်းကနဲ မြည်သွားပြီး ကားမှန်မှာ အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ကွဲသွားလေသည်။

“ ဟာ .. ဟေ့လူ .. တောက်စ် .. ”

အနားမှာ ရှိနေတဲ့ ဆံရှည်ရဲ့ အစောင့်များ ပြေးလာကြသည်။ ထင်ရှားအောင်က အေးဆေးပဲ ဆေးလိပ် သောက်နေသည်။

ဆံရှည်က သူ့အစောင့်တွေကို ဘာမှ မလုပ်ဖို့ တားလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်ကို သေချာစိုက်ကြည့်နေသည်။

“ ဈေးကြီးတော့ မဝယ်နိုင်ဘူးကွာ။ ဒါပေမယ့် အလျော်တော့ ပေးနိုင်တယ်။ ရော့ ဒါ ငါ့လိပ်စာကဒ် .. မင်း မကျေနပ်ရင် ကြိုက်သလို ရှင်းလို့ရတယ်။ နောက်ဆို ငါ့ညီမကို မနှောင့်ယှက်နဲ့။ နှောက်ယှက်ရင် နောက်ထပ် အခွဲခံရမယ့်ကားက မင်းအစ်မ ကား ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ ဘာလဲ မကျေနပ်ဘူးလား .. ယူလေကွာ .. ငါ တကယ် လျော်ပေးမှာပါ .. ”

ဆံရှည်မှာ အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး လက်သီးဆုပ်ကာ ထင်ရှားအောင်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ဘေးနားက သူ့သူငယ်ချင်းက ထင်ရှားအောင် လက်ထဲက လိပ်စာကဒ်ကို ယူကာ ကြည့်လိုက်သည်။ မျက်လုံးတစ်ချက် ပြူးသွားပြီး ဆံရှည်နား သွားကာ ..။

“ ဟေ့ကောင် .. စိတ်လျော့လိုက် .. သွားစို့ .. ”

“ ဘာသွားရမှာလဲ .. တောက်စ် .. ဒီမှာ ငါ့ကားမှန် ရိုက်ခွဲသွားတာ မင်း မမြင်ဖူးလား .. ”

“ မြင်တယ် .. ဒီမှာလဲ ကြည့်ဦး .. ”

ဘေးကတစ်ယောက် ပြလိုက်တဲ့ လိပ်စာကဒ်ကို ဆံရှည်ချာတိတ် ကြည့်လိုက်သည်။ သူပါ မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။ ထင်ရှားအောင် ဘာလို့ ဒီလောက် ဈေးကြီးတဲ့ ပြိုင်ကား မှန်ကို အေးဆေး ရိုက်ခွဲသွားလဲ သဘောပေါက်သွားပြီး မျက်နှာတစ်ချက် ပျက်သွားလေသည်။

ထင်ရှားအောင် ပေးလိုက်သော လိပ်စာကဒ်မှာ မေချိုထွဋ်ခေါင် တစ်ဦးတည်းပဲ ကိုင်ဆောင်လေ့ရှိတဲ့ လိပ်စာကဒ်ဖြစ်သည်။ လိပ်စာကဒ်ကို ရွှေအစစ်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည်။ မေချိုက သူ့ရဲ့ VIP ဧည့်သည်တွေလောက်ပဲ ဒီလိပ်စာကဒ်ကို ပေးလေ့ရှိသည်။ 

ထင်ရှားအောင်အတွက်လဲ သူကိုင်တဲ့အတိုင်း ရွှေအစစ်ဖြင့် လိပ်စာကဒ် လုပ်ပေးထားသည်။ လိပ်စာကဒ်ပေးဖို့ထိ မရည်ရွယ်ထားပါ။ ဒါပေမယ့် ဆံရှည်ချာတိတ်ပုံစံက ချမ်းသာပြီး အစောင့်တွေ ရှိနေတာမို့ သာမန် လူချမ်းသာ အသိုင်းဝိုင်းထဲက မဟုတ်လောက်ဘူးလို့ ထင်ရှားအောင် တွေးလိုက်သည်။

ဒါကြောင့် လိပ်စာကဒ်ကို တမင် ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ လိပ်စာကဒ်ကို တွေ့တာနဲ့ သူ ဘယ်သူလဲဆိုတာ ချာတိတ်တွေ သဘောပေါက်သွားတော့သည်။

( MC Company Ltd..

Htin Shar Aung

Ph: .......................... )

“ MC Group .. နောက်ပြီး ရွှေကဒ် .. ဒါဆို .. ခင်ဗျားက MC ခေါင်းဆောင် မေချိုထွဋ်ခေါင် နဲ့ ဘယ်လို ပက်သက်လဲ .. ”

“ အလဲ့ .. မင်းက မေချိုထွဋ်ခေါင်ကို သိလို့လား။ ဒီလိပ်စာကဒ် အကြောင်းလဲ သိမယ့်ပုံပဲ ”

“ သိတယ် .. ကျုပ် အဖေက သူ့ဆီမှာ ပစ္စည်းသွင်းတယ်။ အဖေ့ဆီမှာ ဒါမျိုး လိပ်စာကဒ် တစ်ခုရှိတယ်။ ထားပါ ကျွန်တော် မေးတာ ဖြေစမ်းပါ .. ”

“ အေး .. ဒါဆိုလဲ သေချာမှတ်ထား။ မေချိုထွဋ်ခေါင်က ငါ့ အစ်မပဲ။ မင်း လိုက်နေတဲ့ ပန်းနွေငြိမ်းက သူ့ညီမလေးပဲ .. ဒီလောက်ဆို မင်း သဘောပေါက်ပါတယ်နော်။ မင်းကားမှန်အတွက် ငါ လူလွှတ်ပြီး အလျော်ပေးခိုင်းလိုက်မယ်။ ကဲ .. ငါ့ညီ .. စာပဲ ကြိုးစားစမ်းပါကွာ။

မင်းကားက တကယ်ဈေးကြီးတယ်ကွ။ မှန်တစ်ချပ် လဲ ဖို့ဆိုတာ နိုင်ငံခြားကနေ မှာရမှာ။ အချိန်လဲ အကြာကြီး စောင့်ရမှာ။ မှန် မပါတာကြီး မင်းလဲ စီးချင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ပြောရဦးမယ် မင်း လှမ်းခေါ်မှ မင်းကောင်တွေက လာမှာ။ ငါက လေတစ်ချက် ချွန်လိုက်တာနဲ့ မင်းအသက် ပျောက်သွားမှာ .. ဟား .. မင်းကွာ တကယ် ရယ်ရတဲ့ကောင် .. ”

ထင်ရှားအောင် သဘောကျ ရယ်မောကာ လှည့်ထွက်လာသည်။ ဆံရှည်ချာတိတ်မှာ ဘာမှ မပြောတော့ပဲ ငြိမ်နေတော့သည်။ ထင်ရှားအောင်က မေချိုထွဋ်ခေါင် နဲ့ ပက်သက်နေတာကို မယုံနိုင်ဖြစ်ကာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။ ထင်ရှားအောင် ကားထဲဝင်ကာ အေးဆေးပဲ လောင်းကစားရုံသို့ မောင်းလိုက်တော့သည်။ အနောက်မှာ ကျန်ခဲ့သော ချာတိတ်နှစ်ယောက် ပြောနေတာတွေကိုတော့ သူ မကြားတော့ဘူးပေါ့။

“ မင်းတော့ နားကားပြီ .. တကယ့် ဟာကိုမှ သွားကြိုက်မိတာပဲ။ ဘယ်လို လုပ်မလဲ .. ဟေ့ကောင် MC Group နော် .. မင်းအဖေတောင် ထိ ရဲတာ မဟုတ်ဘူး။ ကောင်မလေးတွေ ပေါပါတယ်ကွာ .. ပန်းနွေငြိမ်းကို မေ့လိုက်တော့ .. ဟူး .. ”

“ မရဘူးကွာ .. ငါ ပန်းကို တကယ်ကြွေနေတာ။ တောက်စ် .. ဒီဘဲကိုလဲ မကျေနပ်ဘူးကွာ ”

“ မကျေနပ်လို့ မရဘူး ကျေနပ်လိုက်တော့။ ဒီလို လူတွေနဲ့ ပြဿနာမဖြစ်ပါနဲ့ကွာ။ ငါ မင်းအတွက် ပြောတာ။ ဒီဘဲ ပုံစံက တော်တော် ထိရောက်တဲ့ပုံပဲ။ မေ့လိုက်စမ်းပါကွာ ”

“ တောက်စ် .. ”

( ............ )

“ မမ ပြော .. ”

“ ဟုတ်တယ် ကားမှန် ကွဲသွားတယ်။ နောက်မှ ပြောမယ်ဗျာ။ ကျွန်တော် ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။ အင်း .. အင်း .. ဟုတ်တယ် .. နာမည်က ထင်ရှားအောင် တဲ့။ သူ့ကို မမ သိလား .. ဟုတ် .. ဒါပဲ .. အိမ်ရောက်မှ သေချာရှင်းပြမယ်။ ကျွန်တော် စိတ်ညစ်နေတယ် .. ဒါပဲဗျာ ”

“ မင်း အစ်မ လား ”

“ ဟုတ်တယ် .. ဘယ်လို သိသွားလဲ မသိဘူး။ အစောင့်ထဲက တစ်ယောက်ယောက် ဖုန်းဆက်လိုက်တာဖြစ်မယ်။ စောက်ဇာတ်က ရှုပ်ပြန်ပြီ .. တောက်စ် .. တွေ့ကြသေးတာပေါ့ကွာ .. ”

“ အေး .. မင်း အစ်မ သိသွားတော့ ပိုဆိုးသွားပြီ။ မင်း အစ်မ အကြောင်းလဲ သိရဲ့သားနဲ့ .. ဟူး .. ငါတော့ လန့်တယ်။ အေးဆေးပဲ နေလိုက်ပါကွာ .. နော် ”

“ ငါက အေးဆေးနေရင်တောင် ငါ့အစ်မက ရမှာ မဟုတ်ဘူး .. မသိတော့ဘူးကွာ .. လာ ကျောင်းထဲ ဝင်ကြစို့ .. ညကျ Club ဒိုးမယ်ကွာ .. စိတ်ညစ်တယ် .. ”

“ အိုကေ .. ”

........................

Raspberry Juice နဲ့ Vodka အချိုးကျကျ ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ Cocktail တစ်ခွက်ကို အရသာခံ သောက်ရင်းထင်ရှားအောင် အကြောင်းများ သူမ ခေါင်းထဲသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

“ ထင်ရှားအောင် .. ထင်ရှားအောင် .. အတော်ပဲ ကျွန်မကလဲ ရှင်နဲ့တွေ့ချင်နေတာ ..တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ ထင်ရှားအောင်ရယ် .. ရှင့်ကို မမြင်ဖူးပေမယ့် ရှင့်အကြောင်းတွေပဲ တွေးနေမိတယ် .. အခုတော့ ရှင့်ကို တွေ့ဖို့ အချိန်တန်ပြီပေါ့ .. ”

“ ပစ္စည်းလုသွားတဲ့ ကောင်တွေရဲ့ အသိုက်ကို သိခဲ့ပြီ .. နေရာက ............... ”

“ ချက်ချင်း မလုပ်နဲ့ဦး .. သူတို့နောက်ထပ် ၂ ရက်လောက် လောကကြီးမှာ နေသွားပါစေ .. အေးဆေးပေါ့ .. ”

“ ဒါနဲ့ .. ကားမှန်ခွဲသွားတဲ့ တစ်ယောက်ကိုရော ဘယ်လို လုပ်ချင်လဲ ”

“ သူက နင်တို့ ထိလို့ရတဲ့ သူမျိုး မဟုတ်ဘူး .. သူက ငါထိတာပဲ ခံမယ့် လူမျိုး .. ခစ် .. ခစ်...ငါ့မောင် ကိစ္စ နင်တို့ဘာမှ လုပ်စရာမလိုဘူး .. မကြာခင် သူ ငါ့ဆီ ရောက်လာမှာပါ ”

Cocktail ခွက်ထဲ လက်ညိုးကို နှစ်ကာ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး စုပ်လိုက်သည်။

နီညိုရောင် နှုတ်ခမ်းပါးလေးက မဲ့ပြုံးလေး တစ်ချက် ပြုံးသွားသည်။

....................

အခန်း (၂၂)

“ ခုလို အသေးစိတ် ပြောပြလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ရှင့် Story ကို ကျွန်မ စ ရေးနေပြီ သိလား ”

“ ဟုတ်လား .. မင်းက နာမည်ကြီး စာရေးဆရာမပဲ။ ကျုပ် ဇာတ်လမ်းက မင်းအတွက် နားထောင်ကောင်းရဲ့လားတော့ မသိဘူး။

ဒါပေမယ့် မင်း ဝတ္ထုကတော့ ဖတ်လို့ကောင်းမှာ သေချာပါတယ်။ တစ်ခုတော့ ပြောချင်တယ်။ မင်း စာအုပ်ထွက်လို့ ရောင်းပြီးတဲ့အခါ .. ရလာတဲ့ ငွေထဲက တစ်ချို့ကို ကျုပ် ပြောမယ့် နေရာမှာ လှူပေးပါလား .. ”

“ ရပါတယ်။ အဲ့ဒီငွေက ရှင်နဲ့လဲ ဆိုင်ပါတယ်။ ဘယ်မှာ လှူပေးရမှာလဲ ”

“ နောက်မှ ပြောမယ်။ ဒါနဲ့ မင်းမှာ အိမ်ထောာင်ရှိလား .. ”

“ မရှိဘူး .. ဘာလို့ မေးတာလဲ ”

“ မင်း တစ်ချိန်လုံး လက်စွပ် စွပ်ထားလို့ မေးလိုက်တာပါ ”

“ သြော် .. ဒါက ကျွန်မ ဖေဖေ ဝတ်ခဲ့တဲ့  မင်္ဂလာ လက်စွပ်ပါ။ အဖေ မဆုံးခင် ကျွန်မကို ပေးသွားတာမို့ကျွန်မနဲ့ တော်အောင် နည်းနည်းပြင်ပြီး အမြတ်တနိုး ဝတ်ထားတာ ”

“ ကောင်းပါပြီ။ ကျုပ်အကျင့်က လူတစ်ယောက်ကို သေချာကြည့်ပြီး လေ့လာတတ်တယ်။ ဒါကြောင့် မေးလိုက်တာပါ။ ဒီလက်စွပ်ကို တစ်ချိန်လုံး ဝတ်ထားတော့ မင်းကို အားလုံးက အိမ်ထောင်သည်လို့ မထင်ကြဘူးလား .. ”

“ ထင်လဲ ဘာဖြစ်လဲ။ တစ်ခြားသူ အမြင်ကို ကျွန်မ အဲ့လောက် ဂရုမစိုက်တတ်ဘူး ”

“ ဟုတ်ပါပြီ .. မင်းခံယူချက်နဲ့ မင်းပဲလေ .. ကောင်းပါတယ် ”

“ အချိန်ရှိတုန်းလေး ဆက်ပြောပါဦး .. ကျွန်မ ထင်တာ မမှားရင် ရှင် ဧကရီ နဲ့ တွေ့တော့မယ်ထင်တယ် ”

“ ဟုတ်တယ် .. ဧကရီ နဲ့ ငါ ဒီလို တွေ့ခဲ့ကြတယ် ”

မေဘယ်လ်က ထုံးစံအတိုင်း အသံသွင်း ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်တော့သည်။

...................

ထင်ရှားအောင် နဲ့ ပေါ်ရာ MC ဟိုတယ်ရဲ့ အရက်ဘားမှာ ထိုင်ပြီး သောက်နေကြသည်။

“ သောက်ဗျာ .. ချီးယားစ် ”

“ ကိုရှား .. မင်းနဲ့ မသောက်ဖြစ်တာတောင် ကြာပြီ။ ဟေဟေး မင်းနဲ့ဆို ရှယ်သောက်ရတယ် .. ဟား ”

“ အေးဗျာ ဒီရက်ပိုင်း အလုပ်များနေတာနဲ့ ခင်ဗျားနဲ့ အေးဆေး မသောက်ဖြစ်ဘူး။ ဒါနဲ့ .. ကျွန်တော် လုပ်ခိုင်းတဲ့ ကိစ္စ အဆင်ပြေလား .. ”

“ ပြေတယ် ငါ့ကောင်တွေကို သေချာ စောင့်ကြည့်ခိုင်းထားတယ်။ ချာတိတ်တွေ ခုရက်ပိုင်း အနားတောင် မလာဘူးပြောတယ်။ အေးဆေးပါကွာ .. မင်းကသာ စိတ်ပူနေတာ .. ဟိုကောင်တွေ မင်းအကြောင်းသိလို့ ငြိမ်သွားလောက်ပါပြီ ”

“ ဖြစ်နိုင်ရင် ပန်းလေးကို ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင် သွားကြိုချင်တာ။ ပန်းလေးက လာ မကြိုပါနဲ့ဆိုလို့ ဒီမှာ ထိုင်သောက်နေတာ။ ဟို ခွေးကောင်လေးက ကျေနပ်တဲ့ပုံ မပေါ်ဘူး .. ဟင်း .. ”

“ အေးဆေးပါကွာ .. ငါ့ကောင်တွေ စောင့်ကြည့်ပေးနေပါတယ် .. အေးဆေး သောက် ”

( ............. )

“ အေး ဘာလဲ ”

( ............... )

“ ဟာ .. တောက်စ် .. မင်းတို့ မတားဖူးလား ”

( ............... )

“ အာ ငါ့လီးပဲ .. သေချာ လိုက်ကြည့်ထား .. မင်းတို့အခု ဘယ်မှာလဲ .. အေး .. ငါ အခု လာခဲ့မယ်။ မအေလိုးတွေ .. မင်းတို့ကို သေချာမှာထားရဲ့နဲ့ .. တောက်စ် ”

“ ဘာဖြစ်တာလဲ ကိုပေါ်ရာ .. ”

“ ကိုရှား .. ပန်းလေးကို ကောင်မလေးတစ်ယောက် ခေါ်သွားတယ်တဲ့။ နောက်ပြီး ခေါ်သွားတဲ့ ကားက ပြိုင်ကားတဲ့ .. အခု ငါ့ကောင်တွေ အဲ့ဒီ ပြိုင်ကားနောက်ကို လိုက်ကြည့်နေတယ် .. ”

“ ဘာ .. ”

“ ငါ .. ငါ တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ .. ”

“ အခု သူတို့ဘယ်မှာလဲ .. ခုချက်ချင်း လိုက်မယ် .. ”

ပန်းလေး ပါသွားတယ်ဆိုတာနဲ့ ထင်ရှားအောင် အရမ်းစိတ်ပူသွားသည်။ ချက်ချင်းပဲ စားသောက်ဆိုင်ကနေ ထွက်ကာ ပန်းလေး အနောက်ကို အမြန်လိုက်တော့သည်။ ပန်းလေးကို ခေါ်သွားသော ပြိုင်ကားမှာ မြို့ထဲဘက်သို့ မောင်းသွားပြီး ရပ်ကွက်တစ်ခုထဲသို့ မောင်းသွားကြောင်း ပေါ်ရာ တပည့်တွေက ဖုန်းနဲ့ လှမ်းပြောသည်။

ထင်ရှားအောင်လဲ ပေါ်ရာ တပည့်များရှိရာသို့ အမြန်ဆုံး မောင်းသွားလေသည်။ ရပ်ကွက်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ ပေါ်ရာ တပည့်များ စီးလာတဲ့ ကားကို ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ထင်ရှားအောင် ကားကိုရပ်ကာ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး အမြန်သွားလိုက်သည်။

“ ဆရာ .. အစောင့်တွေ အများကြီးပဲ။ ကျွန်တော်တို့ ဇွတ် မဝင်ရဲလို့ စောင့်နေတာ ”

“ ကိုရှား .. မင်း အတင်းမလုပ်နဲ့ .. ဟိုမှာ အစောင့်တွေ မနည်းဘူး။ မင်း တစ်ခုခု ဖြစ်ရင် ငါတို့လဲ သေမှာ ”

“ တောက်စ် .. ဘာ စောက်ဂရုစိုက်စရာလိုလဲ .. ”

“ နေပါဦးကွာ .. ငါ ဂိုထောင်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး လူထပ်ခေါ်လိုက်မယ် ”

“ မခေါ်နဲ့တော့ .. အချိန်မရှိတော့ဘူး။ ခင်ဗျားတို့အားလုံး ဒီမှာပဲစောင့်နေ .. ကျုပ် တစ်ယောက်တည်းသွားမယ်။ နောက် တစ်နာရီနေလို့မှ ကျုပ် ထွက်မလာရင် လူအင်အားသုံးပြီး ဝင်ခဲ့ကြတော့ .. ”

“ ဖြစ်ပါ့မလားကွာ .. ”

“ ဖြစ်တယ် .. ခင်ဗျားတို့ ဒီမှာပဲ စောင့်နေနော်။ အတင်း ဝင် မလာနဲ့ .. ”

“ ကိုရှား .. ဟာ .. ဒီကောင်လေး နေဦးလေ .. ”

ထင်ရှားအောင် ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်စားများကို ချွတ်လိုက်သည်။ အတင်းခံ ဘောက်ဆာ ဘောင်းဘီကလွဲပြီး ကျန်တာ အကုန် ချွတ်လိုက်တော့သည်။

ပေါ်ရာက ထင်ရှားအောင် လုပ်ရပ်ကို နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ ထင်ရှားအောင် ဘောင်းဘီတစ်ထည်ပဲ ဝတ်ထားသည့် ပုံစံဖြင့် အိမ်အပေါက်၀ အစောင့်များ ရှိရာကို သွားလိုက်သည်။

“ ဘာကောင်လဲဟ .. ”

“ ခုနက ဒီအိမ်ထဲ ဝင်သွားတဲ့ ပြိုင်ကားမောင်းတဲ့ အမျိုးသမီးနဲ့ တွေ့ချင်လို့။ ထင်ရှားအောင်က တွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောလိုက် ”

အစောင့်များမှာ ထင်ရှားအောင်ကိုကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိ ဖြစ်နေသည်။ အစောင့်တစ်ယောက် အိမ်ထဲကနေ ထွက်လာပြီး ဂိတ်ပေါက် အစောင့်နားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ဆေးလိပ်ကို ပါးစပ်မှာခဲပြီး အေးဆေးပဲ စောင့်နေသည်။

စိတ်ထဲမှာတော့ ပန်းလေးကို အရမ်း စိတ်ပူနေလေသည်။

“ ဝင်ခဲ့ .. ”

အစောင့်တစ်ယောက်က တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ခြံထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ အထဲမှာ အစောင့် အယောက် (၂၀)လောက် နေရာအနှံ့ သွားလာနေသည်။ လူအင်အား များမှန်း ထင်ရှားအောင် ရိပ်မိလိုက်သည်။ အိမ်ထဲမှာလဲ နောက်ထပ် အစောင့်များ ရှိနိုင်သည်။

“ ဘာလဲ စစ်ချင်သေးလို့လား .. ဘောင်းဘီ ချွတ်ပြရဦးမလား ”

အိမ်အပေါက်ဝမှာ စောင့်နေတဲ့ အစောင့်ကို ထင်ရှားအောင် ပြောလိုက်သည်။ အစောင့်က ဘာမှ မပြောတော့ပဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ထင်ရှားအောင်ကို အထဲ ဝင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် အိမ်ထဲရောက်တော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် အရက်ဘားကောင်တာမှာ သူ့ကို ကျောပေးပြီး အရက်သောက်နေတာ တွေ့လိုက်သည်။ 

ဆံပင် ကောက်ကောက်နဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီမှာ ကျောပြင် ဟောင်းလောင်း ဖြစ်နေပြီး အောက်မှာတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အရှည်နဲ့ဖြစ်သည်။ ကျောပြင်မှာ လိပ်ပြာတောင်ပံ နှစ်ဖက်ပုံ တက်တူးကို ခပ်ကြီးကြီး ထိုးထားသည်။ တက်တူးက အရောင်သွေး စုံလင်ပြီး အတော်လှသည်။ ထင်ရှားအောင် ကောင်မလေး အနား သွားလိုက်သည်။

“ ဘာသောက်မလဲ .. ”

“ နွားနို့ ပူပူလေး တစ်ခွက် ”

ထင်ရှားအောင် စကားကြောင့် သူ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဆူးရှ ထက်မြတ်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ နှာခေါင်းချွန်ချွန် ၊ နှုတ်းခမ်းပါးပါးနဲ့ ရဲရင့် ပြတ်သားတဲ့ အလှတရားကို ထင်ရှားအောင် မြင်လိုက်ရသည်။ ကောင်မလေးက တစ်ချက် ပြုံးလိုက်လေသည်။

“ အရက်ပဲ ရမယ် .. ”

“ ဒါဆိုလဲ မသောက်တော့ဘူး။ ပန်းလေး ဘယ်မှာလဲ .. မင်း သူ့ကို ဘာလုပ်ထားလဲ .. ”

“ အေးဆေးပေါ့ .. ဘာလို့ အဝတ်စားတွေ ဝတ်မလာတာလဲ ”

“ မင်းနဲ့ မြန်မြန် တွေ့ချင်လို့။ မဟုတ်ရင် ဟိုရှာ ဒီစစ်နဲ့ အချိန်ကြာတယ် .. ”

“ ခစ် .. ရှင်က ကျွန်မထင်တာထက်တောင် ပို ဉာဏ်ကောင်းပါလား .. တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ကိုထင်ရှားအောင် .. ကျွန်မ နာမည် ဧကရီ ပါ ”

“ လိုရင်းပဲ ပြောရအောင် .. မင်း ဘာလိုချင်လို့လဲ။ မင်း မောင်ရဲ့ ကားမှန် ရိုက်ခွဲလိုက်လို့ မကျေနပ်နေတာလား။ ငါ အလျော်ပေးပြီးပြီပဲ။ ငါ ဘယ်သူလဲဆိုတာလဲ မင်းသိတာပဲ။ ဘာလို့ ပြဿနာ ဖြစ်ချင်ရတာလဲ ”

“ ပြဿနာ မဖြစ်ချင်ပါဘူး .. တကယ်ပြောတာ ”

“ ဒါဆို ဘာလို့ ပန်းလေးကို ခေါ်သွားတာလဲ .. ”

“ ရှင်နဲ့ တွေ့ချင်လို့လေ .. အခု ကျွန်မဆီ ရှင်ရောက်လာပြီမလား .. ”

“ ကဲ တွေ့နေပြီပဲ .. ပြဿနာမဖြစ်ချင်ဘူးဆိုလဲ ပန်းလေးကို ငါနဲ့ ပြန်ထည့်လိုက်။  နောက်တစ်ခါ ဒီလို လုပ်ရင်တော့ ငါ သည်းခံနေမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ငါ ခွင့်လွှတ်လိုက်မယ် ”

“ ဟယ် .. ခြိမ်းခြောက်နေတာလား .. ပန်းလေးက ကျွန်မ လက်ထဲမှာဆိုတာလဲ မမေ့နဲ့ဦး ”

“ သတိပေးနေတာ .. ပန်းလေး မင်းလက်ထဲ ရှိနေလို့ ငါ ဒီလောက် သည်းခံနေတာပေါ့။ မဟုတ်ရင် မင်း ဒီမှာ အေးဆေး ထိုင်သောက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ”

“ ရှင်က အဲ့လောက်ထိ ကြောက်ဖို့ကောင်းလို့လား .. ကျွန်မ အမြင်မှာတော့ ကြောက်ဖို့ထက် ချစ်စရာ ပိုကောင်းနေသလိုပဲ .. တကယ်ပြောတာ ”

ဧကရီ စကားကြောင့် ထင်ရှားအောင် နေရခက်သွားသည်။ ဘယ်လို ကောင်မလေးလဲ .. စကားပြောပုံက အေးဆေးပဲ။ သူ့ကို ရီဝေသော အကြည့်တွေနဲ့ ဆက်တိုက်ကြည့်နေပြီး စကားကို အေးဆေးနဲ့ပုံမှန်အတိုင်း ပြောနေသည်။

“ မင်း ဘာဖြစ်ချင်တာလဲဆိုတာပဲ ပြောပါ .. အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့ ”

“ ဖြစ်ချင်တာလေး တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။ အပေးယူ သဘောမျိုးပေါ့။ ရှင့် ညီမလေးကို ကျွန်မ လက်ဖျားနဲ့တောင် မထိပါဘူး။ သူ တစ်နေရာမှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စာကျက်နေတယ် ”

“ မင်းပြောတိုင်း ငါက ယုံရမှာလား ”

“ အင့် .. ဒီမှာ ကြည့် .. ”

ဧကရီ ပြလိုက်တဲ့ ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းလေးက သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ချို့နဲ့ တကယ်ပဲ စာ လုပ်နေလေသည်။

အခန်းတစ်ခုကို CCTV နဲ့ရိုက်ထားပြီး ဖုန်းထဲကနေ live ကြည့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထင်ရှားအောင် အံ့သြသွားသည်။

“ မင်း .. ပန်းလေးကို ကားနဲ့ ခေါ်သွားတယ်ဆို .. ”

“ ဟုတ်တယ်လေ .. ကားပေါ်မှာ သူ့သူငယ်ချင်းတွေလဲ ပါတယ်။ သူ့ကို ခဏလောက် စာပြ ပေးပါလားဆိုပြီးခေါ်လာတာ .. အခုလဲ သူ စာ ပြ ပေးနေတယ်လေ .. ပန်းလေးကို ကျွန်မ ဖမ်းလာတာ မဟုတ်ဘူး .. ခစ် .. ခစ် ”

“ ဒါဆို အခု ပန်းလေး ဘယ်မှာလဲ ”

“ သြော် .. ဒီအတိုင်းတော့ ဘယ်ပြောနိုင်မလဲ .. သိချင်ရင် ကျွန်မကို တစ်ခု ကူညီပေးရမယ် ”

“ တောက်စ် .. ဘာလဲ .. ”

“ ကျွန်မကို တစ်နေရာ လိုက်ပို့ပေးပါလား .. ”

“ ဘယ်ကိုလဲ ”

“ ဝက်သားဒုတ်ထိုးဆိုင် ”

“ ဘာ ”

“ မကြားလိုက်ဘူးလား .. ဝက်သားဒုတ်ထိုးဆိုင်လို့ .. ကျွန်မ ရှင့်ကို မနောက်ရဲပါဘူး .. အတည်ပြောနေတာ လိုက်ပို့မယ်မလား ”

“ မင်းဟာက ဘာကြီးလဲ .. ”

“ ဘာကြီးမှ မဟုတ်ဘူး .. ဝက်သားဒုတ်ထိုးဆိုင် လိုက်ပို့ပါလားလို့ ရိုးရိုးလေး တောင်းဆိုတာလေ ”

“ တောက်စ် .. ဘာလဲကွာ .. ”

“ ဘယ်လိုလဲ ကျွန်မ တောင်းတဲ့အကူညီက ရိုးရိုးလေးပါ .. လိုက်ပို့မယ်မလား ”

“ သွားမှ ဖြစ်မယ်ဆိုတော့လဲ သွားတာပေါ့ ”

“ နေဦး .. ဒီပုံစံနဲ့တော့ လိုက်မပို့နဲ့နော် .. ခစ် .. ခစ် ”

“ လိုက်စရာလားကွ .. အဝတ်စား ဝတ်ပြီးမှ လိုက်မှာပေါ့ ”

“ ကဲ .. ကြွပါ ရှင် .. ”

Fuck ! .. ဘာလဲဟ .. ဝက်သားဒုတ်ထိုးဆိုင်တဲ့ .. ဧကရီ မင်းက ဘယ်လို မိန်းမမျိုးလဲ ... ? ထင်ရှားအောင် .. ရှင်က ကျွန်မ ထင်ထားတာထက်တောင် ပိုရင်ခုန်ဖို့ကောင်းနေပါလား ...။

............................

အခန်း (၂၃)

“ ကိုရှား .. စိတ်ပူလိုက်ရတာကွာ .. အခြေနေ ဘယ်လိုလဲ ”

“ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ကိုပေါ်ရာ .. ကားပေါ်က ကျွန်တော့် အဝတ်စားတွေ ပေးပါဦး ”

ပေါ်ရာက ကားပေါ်မှ အဝတ်စားများ ယူပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် အဝတ်စားများ ဝတ်လိုက်ပြီး ...။

“ ခင်ဗျားတို့ ပြန်ကြတော့ .. ပန်းလေး ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ”

“ သေချာလို့လားကွာ .. ”

“ သေချာပါတယ် .. ကျွန်တော့် ကားပါ ယူသွား .. သွားပါ .. ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးဆို ”

“ ခြံဝမှာရပ်နေတဲ့ ကောင်မလေးက မင်းကို စိုက်ကြည့်နေတယ် .. သူက ဘယ်သူလဲ .. မင်းက ဘယ်သွားမလို့လဲဟ ”

“ ခင်ဗျားကလဲ မပြောချင်လို့ ငြိမ်နေပါတယ်ဆိုမှ အတင်းမေးနေတယ်။ သူ့နာမည်က ဧကရီ တဲ့ .. သွားမယ့်နေရာကတော့ ဝတ်သားဒုတ်ထိုးဆိုင် ”

“ ဟေ .. ဘာလဲဟ ”

“ ဟုတ်တယ် အဲ့ဒါကြောင့် ခင်ဗျားကို မပြောချင်တာ .. နောက်မှ ရှင်းပြမယ်ဗျာ .. ပြန်ကြတော့ ”

“ ဟင်း .. ဘာတွေလဲကွာ .. ငါ နားမလည်တော့ဘူး။ အေး ဘာမှ မဖြစ်ရင်လဲ ပြီးတာပဲ .. ”

“ သြော် ဒါနဲ့ အခု အကြောင်းတွေ မမ မသိစေနဲ့နော် .. ခင်ဗျားတပည့်တွေကိုလဲ သေချာ နှုတ်ပိတ်ခိုင်းထားဦး ”

“ အေးပါ .. စိတ်ချ .. ကဲ ငါသွားပြီ ”

ပေါ်ရာတို့ ထွက်သွားတာနဲ့ ဧကရီက ဆိုင်ကယ် တစ်စီးဖြင့် ထင်ရှားအောင်နားရောက်လာသည်။ ဆိုင်ကယ်မှာ Ducati Monster ဖြစ်သည်။

ဆိုင်ကယ်ကို ဒေါက်ထောက်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းကာ ထင်ရှားအောင်ကို ဆိုင်ကယ် ဦးထုပ်တစ်လုံး ပေးလိုက်သည်။

“ ကျွန်မ ပြောတဲ့ လမ်းအတိုင်း မောင်းပေး .. ရော့ .. ဦးထုပ် ”

ထင်ရှားအောင် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပဲ ဦးထုပ်ဆောင်းကာ ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ ဧကရီက နောက်ကနေ တက်ထိုင်ပြီး ထင်ရှားအောင်ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် တစ်ချက်တွန့်သွားသည်။ အနောက်ကို တစ်ချက် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ မောင်းလေ .. ”

ထင်ရှားအောင် လေကာမှန်ကို ဆွဲချကာ ဆိုင်ကယ် စက်နှိုးလိုက်ပြီး ဧကရီ လမ်းညွှန်တဲ့အတိုင်း မောင်းလာခဲ့သည်။ အတန်ကြာ မောင်းနှင်ရင်း ဆက်သွယ်ရေး တာဝါတိုင်တစ်ခုနားရောက်တော့ ဧကရီက ဆိုင်ကယ်ကို ခဏရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေချာကြည့်လိုက်ပြီး လမ်းကြားတစ်ခုကို လက်ညိုးထိုးကာ ညွှန်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် လမ်းကြားထိပ်ထိရောက်အောင် မောင်းလိုက်သည်။

“ ရှင် ဗိုက်ဆာလား .. ကျွန်မတော့ ဆာနေပြီ။ လာ .. ရှေ့မှာ ဝက်သားဒုတ်ထိုးဆိုင်ရှိတယ်။ ဆိုင်ကယ်ကို ဒီမှာပဲထားခဲ့ ”

ထင်ရှားအောင်မှာ ရောက်ရှိနေသော ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက် လေ့လာလိုက်သည်။ လမ်းကြားထိပ်မှာ လူတစ်ယောက်က သူတို့ကို ကြည့်နေသည်။

ခဏနေတော့ ထိုလူမှာ သူတို့ကို မကြည့်တော့ပဲ ဖုန်းပြောနေလေသည်။ လမ်းကြားမှာ လူနေအိမ်များရှိပေမယ့် အများစုက စက်ရုံတွေဖြစ်သည်။

တဒုန်းဒုန်း တဒိုင်းဒိုင်းဖြင့် စက်ရုံအလုပ်သံများဖြင့် ဆူညံနေသော စက်မှု ရပ်ကွက်တစ်ခုဖြစ်သည်။

ဧကရီက ရှေ့ကနေ ဦးဆောင်ပြီး သွားသည်။ ထင်ရှားအောင် နောက်ကနေ ဟိုကြည့် ဒီကြည့်နဲ့ လိုက်လာခဲ့သည်။ ခဏနေတော့ ဧကရီပြောတဲ့ ဝက်သားဒုတ်ထိုးဆိုင်ကို တွေ့လေသည်။ ဒုတ်ထိုးဆိုင်မှာ လမ်းဘေးတွေ ခင်းကျင်းထားသော ဆိုင်လေးဖြစ်သည်။ ဆိုင်ရှင်တော့ မရှိပေ။

ဧကရီက သူလွယ်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံအိပ် အသေးလေးကို ပေါင်ပေါ်မှာတင်လိုက်ကာ ခွေးခြေခုံပေါ် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် လဲ ဧကရီ ဘေးကနေ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ခဏနေတော့ ဆိုင်အနောက်ဘက်မှာရှိတဲ့ အိမ်ထဲကနေ လူတစ်ယောက် ထွက်လာသည်။

“ အားနာလိုက်တာ .. ဈေးဝယ်မရှိတုန်း အိမ်ထဲ ခဏ ဝင်နေတာ .. ဘာ လှီးပေးရမလဲ ”

“ ဟယ် .. စုံသေးတယ်။ အစ်ကိုကြီး လျှာ နဲ့ နားရွက်လေး လှီးပေး .. ကြီးကြီးလေး လှီးပေးနော် ”

ဆိုင်ရှင်က ဧကရီ ပြောတဲ့အတိုင်း လှီးပေးသည်။ ဧကရီက ဒုတ်ထိုးကို အချဉ်ရည်ထဲနှစ်ကာ အားရပါးရ စားလိုက်သည်။

“ အင်း ကောင်းသားပဲ .. ဒီလို မစားရတာကြာပြီ။ ကိုထင်ရှားအောင် စားလေ .. ဘာကြည့်နေတာလဲ ”

“ ငါ ဗိုက်မဆာဘူး .. ”

“ ဗိုက်မဆာလဲ တစ်ချောင်း နှစ်ချောင်းတော့ စားပါရှင် .. တကယ် စားကောင်းတယ် .. အစ်ကိုကြီး ဟင်းရည်လေး လုပ်ပါဦး ”

ဆိုင်ရှင်က ဟင်းရည် နှစ်ခွက် ချပေးသည်။ ဧကရီက ဒုတ်ထိုးကို တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း စားနေသည်။ ထင်ရှားအောင် ဒုတ်ထိုးကို စိတ်မဝင်စားပဲ သူရောက်နေတဲ့ နေရာကိုပဲ စိတ်ဝင်စားနေသည်။ သူတို့ထိုင်နေတဲ့ တစ်လမ်းလုံး လူသွားလူလာ မရှိဘူး။ စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခု မူမမှန်သလို ခံစားနေရသည်။

ထင်ရှားအောင် သူ့အမူကျင့်အတိုင်း အာရုံစိုက်ကာ အရာရာကို လေ့လာကြည့်လိုက်သည်။

ဒုတ်ထိုးရောင်းနေသူ -

လက်မှာ တက်တူးအပြည့်၊ ဝက်သားခုတ်နေတဲ့ဓါးမှာ ဒုတ်ထိုးသည်များ သုံးလေ့ရှိတဲ့ ရိုးရိုးမီးဖိုချောင်သုံး ဓါး မဟုတ်ဘူး။ လူမိုက်တွေ ဆောင်လေ့ရှိတဲ့ တစ်ဖက် ထစ်ထားတဲ့ အသွားထက်ထက် ဓါး၊ လက်ဖမိုးမှာ အသားမာ တက်နေတယ်။ လက်ဝှေ့သမား (သို့) ဘောက်ဆင် ကစားလေ့ရှိသူတစ်ယောက်ပဲ။

နောက်ပြီး ဒုတ်ထိုးလှီးနေတဲ့ ပုံစံက မကျွမ်းကျင်ဘူး။ အတုံးတွေ တစ်တုံးနဲ့တစ်တုံး မညီဘူး။ ဒုတ်ထိုးရောင်းသူရဲ့ မျက်လုံးတွေက စူးရှ နေတယ်။

ရောင်းနေတဲ့ ဒုတ်ထိုးပေါ် အာရုံ မရှိပဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကို တစ်ချိန်လုံး အကဲခတ်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေတယ်။

ဧကရီ -

မြို့ထဲမှာ ဒုတ်ထိုးဆိုင်တွေ ဒီလောက် ပေါပါလျက်နဲ့ ဘာလို့ ဒီလိုနေရာမျိုးမှာ လာစားရတာလဲ။ သေချာတာက ဒီဆိုင်ကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ လာခဲ့ပုံပဲ။

ဆိုင်ရှေ့ထိ ဆိုင်ကယ်ကို မမောင်းခိုင်းခဲ့ဘူး။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ဘာလို့ရပ်ခိုင်းတာလဲ။ သူ့ကို ဘာလို့ ဒီနေရာ ခေါ်လာတာလဲ။ သေချာတာကတော့ .. ဒီလို လမ်းဘေးမှာ ရောင်းနေတဲ့ ဒုတ်ထိုးဆိုင် သေးသေးလေးကို စားချင်လွန်းလို့ လာစားတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။

“ ညီလေး .. ဘာလှီးပေးရမလဲ .. ပြောလေ ”

“ ဗွေလက် ကျန်သေးလား ”

“ ဗွေလက် .. ဟို .. အာ ဆောရီးကွာ ဗွေလက် မရှိတော့ဘူး .. တစ်ခြား ဘာစားမလဲ ”

ထင်ရှားအောင် တစ်ချက် ပြုံးလိုက်သည်။ ဗွေလက်ဆိုတာကို ဆိုင်ရှင် မသိမှန်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ တကယ်တော့ ဒုတ်ထိုးဗန်းထဲမှာ ဗွေလက်ကြော်တွေ ရှိနေသည်။ ဗွေလက်ဆိုတာ စားလိုက်ရင် ထုတ်နေတဲ့ ဝက်ဆီဖတ်တစ်မျိုးဖြစ်သည်။ 

ဒုတ်ထိုးရောင်းနေပါလျက် ဗွေလက်ကို မသိဘူးဆိုတော့ သူ တွေးထားတာတွေ အကုန်မှန်နေပြီ။ ဗွေလက်ကို ပန်းလေး အရမ်းကြိုက်တာမို့အရင်တုန်းကဆို တောင်းလို့ရတဲ့ ပိုက်ဆံထဲကနေ သူ ဝယ်ကျွေးနေကြလေ။

“ ဒါဆို နားရွက်ပဲ လှီးပေးဗျာ .. ”

ဆိုင်ရှင်က နားရွက်လှီးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် မသိမသာ ကုတ်အင်္ကျီထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ ဘောပန်ကိုယူကာ ဒုတ်ထိုးဗန်းကို ကွယ်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးပေါ်မှာ စာရေးလိုက်သည်။ စာရေးပြီးတော့ ဧကရီ ပေါင်ကို လက်နဲ့ တို့လိုက်သည်။ ဧကရီက ထင်ရှားအောင် လာတို့သဖြင့် အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

“ အစ်ကိုကြီး .. ဒုတ်ထိုးက တစ်ကင် ဘယ်လောက်လဲဗျ .. အသဲလေး လှီးပေးပါဦး ”

“ တစ်ကင် တစ်ရာ ညီလေး ..   ”

ဧကရီ သူ့လက်ဖဝါးပေါ်က စာကို ဖတ်နေချိန် ဆိုင်ရှင် မရိပ်မိအောင် ထင်ရှားအောင်က စကားပြောရင်း အာရုံလွှဲလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် လက်ဖဝါးပေါ်မှာ ရေးထားတဲ့စာက ( မူ မမှန်ဘူး .. သတိထား ) ဖြစ်သည်။ ဧကရီက စာကိုမြင်လိုက်တော့ ပြုံးလိုက်ပြီး ဟန်မပျက် ဆက်ပြီး စားနေသည်။ သူ့ပုံစံက အေးဆေးပဲ။

ခဏနေတော့ ဆိုင်ရှင်က သူ့ဘေးက ခြင်းထဲကနေ နောက်ထပ် ဓါးတစ်လက် ယူလိုက်တာ ထင်ရှားအောင် မြင်လိုက်သည်။ အခြေနေက ပိုဆိုးလို့လာလေပြီ။

ထင်ရှားအောင် ခါးကြားမှာ သေနတ်ပေါ် မသိမသာ လက်တင်ထားလိုက်သည်။ ဧကရီက ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်ပဲ ဟင်းရည်သောက်လိုက် ဒုတ်ထိုးစားလိုက်နဲ့။

ထင်ရှားအောင် မျှော်လင့်ထားတဲ့ အချိန်ကို ရောက်လာလေပြီ။ ဒုတ်ထိုးသည်မှာ ရုတ်တရက် ဓါးနှစ်လက်ကို ကျစ်နေအောင် ကိုင်လိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကို သေချာစိုက်ကြည့်ကာ သူ့လက်တွေကို လှုပ်ရှားမည် အလုပ် .. ထင်ရှားအောင်ကလဲ သေနတ်ကို အမြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ချိန်လိုက်သည်။

“ ဖောင်း .. ”

ထင်ရှားအောင် မျက်နှာကို သွေးများ စင်သွားတော့သည်။ ဒုတ်ထိုးသည်မှာ နှာဖူးမှာ ကျည်ပေါက်ရာဖြင့် အနောက်သို့ လန်လဲ သွားတော့သည်။

အဖြစ်ပျက်က မြန်လွန်းသည်။ ဧကရီက ပေါင်ပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံအိပ်ထဲက သေနတ် အသေးစားတစ်လက်ကို ထုတ်ကာ အမြန်ပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဧကရီရဲ့ လှုပ်ရှားမှုက မြန်ဆန်လွန်းသည်။ သေနတ်မှာ ဘာအမျိုးစားလဲ သေချာမသိပေမယ့် အသံလုံပြောင်း တပ်ထားလို့ အသံမကျယ်ခဲ့။

ပစ်တဲ့ လက်ကလဲ အတော် တည့်ပါလားလို့ တွေးမိသည်။ ဧကရီက ပိုက်ဆံအိပ်ထဲကနေ  တစ်ရှူးတစ်ချို့ ယူကာ ထင်ရှားအောင်ကို ပေးလိုက်သည်။

“ ဆောရီး .. မရည်ရွယ်ပါဘူး ကိုထင်ရှားအောင်ရယ် .. ပေကုန်ပြီ .. ”

ဧကရီက အေးဆေးပဲ ဒုတ်ထိုးကို ဆက်စားနေသည်။ ထင်ရှားအောင် ဧကရီ လုပ်ရပ်များကိုကြည့်ကာ စိတ်ထဲမှာ နည်းနည်းတော့ ဖြုံသွားသည်။

အခုပဲ လူတစ်ယောက်ကို သွေးအေးအေးနဲ့ သတ်လိုက်လေသည်။ သတ်ပြီးတာတောင် အေးဆေးပဲ အစားမပျက်ဘူး။ ခဏနေတော့ ဒုတ်ထိုးဆိုင် အနောက်ဘက်တွင်ရှိသော အိမ်ထဲကနေ သေနတ်ကိုင်ထားသော လူ (၄)ယောက် ပြေးထွက်လာသည်။ ထင်ရှားအောင် သေနတ်ဖြင့် ချိန်လိုက်သည်။

သို့သော် .. သူ ပစ်ချိန် မရလိုက်ပြန်ဘူး။ သေနတ်သံ (၄)ချက် ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်လာပြီး သူတို့ဆီ ပြေးလာသော (၄)ယောက်စလုံး လမ်းမှာပဲ ခွေကနဲ လဲသွားသည်။ ဘယ်ကနေ ပစ်လိုက်မှန်း မသိဘူး။ စက်ရုံများကြောင့် အရာအားလုံး ဆူညံနေတာမို့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ သေနတ်သံမှန်း ရိပ်မိပုံ မပေါ်ဘူး။ ဧကရီကတော့ ဒုတ်ထိုးကို အချဉ်ရည်ထဲ နှစ်ကာ အားရပါးရ စားနေတုန်း။

“ လှလိုက်တဲ့ DE ပါလား .. ကျွန်မကို ခဏလောက် ပေးကိုင်ပါလား ”

ထင်ရှားအောင် တုံ့ဆိုင်းနေသည်။

“ ဘာလဲ ရှင့်ကို ပစ်မှာစိုးလို့လား .. ခစ် .. ခစ် .. မပစ်ပါဘူးတော် .. ရှင်က ကျွန်မ ဧည့်သည်ပါရှင့်..ကျွန်မသာ ပစ်ချင်ရင် အစောကြီးကတည်းက ရှင် သေနေပြီ .. ခစ် ..  ”

ထင်ရှားအောင် သူ့သေနတ်ကို ဧကရီကို ပေးလိုက်သည်။ ဧကရီက သေနတ်ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ကိုင်ပြီး သေချာ ကြည့်နေသည်။

“ ဧကရီ .. မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ .. ”

“ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲလေ .. ဒုတ်ထိုးလေး စားချင်တာကို အေးဆေး မစားရဘူး .. မုန်းတာ .. ဒါနဲ့ ရှင် တော်တယ် သိလား .. အခြေနေ မူမမှန် မှန်း တန်းသိတယ် .. ခစ် .. ခစ်  ”

“ ဘာကိစ္စ ငါ့ကို ဒီခေါ်လာတာလဲ .. ”

“ အကူညီလေးတစ်ခုလောက် တောင်းချင်လို့ပါ ”

“ ဘာ အကူညီလဲ .. ”

“ အဲ့ဒီ အိမ်ထဲမှာ လူတစ်ယောက် ရှိတယ်။ ခုချိန်လောက်ဆို ကျွန်မ လူတွေ သူ့ကို ဖမ်းမိထားလောက်ပြီ။ ခုနက ပြေးထွက်လာတဲ့ (၄)ယောက် ကို ပစ်လိုက်တာ ကျွန်မ လူတွေပဲ။ စနိုက်ဘာ သမားတွေလေ။ ကျွန်မတို့မရောက်ခင် တစ်နာရီလောက်ကတည်းက သူတို့ ဒီနားမှာ ကြိုရောက်ပြီး ကိုယ်ရောင် ဖျောက်နေကြတယ်။ နောက်ပြီး ဒုတ်ထိုးသည်က အစစ်မဟုတ်ဘူး။ ခုနက လမ်းထိပ်မှာ တွေ့လိုက်တဲ့သူက သူတို့ သတင်းပေးပဲ။

ကျွန်မတို့ လာနေမှန်းသိလို့ ဒုတ်ထိုးသည် အစစ်ကို သူတို့ ဖယ်ခိုင်းပြီး ဟန်ပြ ရောင်းနေတာ။ ကဲ .. လာ .. အိမ်ထဲ သွားရအောင် .. အိမ်ထဲရောက်ရင် ရှင် သိသွားမှာပါ .. လာ .. ဆိုနေ ”

ဧကရီက ထင်ရှားအောင်ကို သေနတ် ပြန်ပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် သေနတ်ကို ခါးကြား ပြန်ထိုးလိုက်ပြီး ဧကရီနဲ့အတူ အိမ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ထိုင်ခုံတစ်ခုပေါ်မှာ လက်ပြန်ကျိုးတုပ်ခံထားရတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်သည်။

ဆံပင်က ညှင်းသိုးသိုးဖြင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဖူးယောင် နေလေသည်။

“ ကိုထင်ရှားအောင် သူ့ကို သေချာကြည့်ပါဦး .. ”

ထင်ရှားအောင် သေချာကြည့်လိုက်သည်။ မျက်နှာကို သေချာမြင်လိုက်တော့ အံ့သြသွားလေသည်။

“ ဟာ .. ခင်ဗျား .. ခင်ဗျား အောင်ဟိန်း .. ဘုံစံနန်းက အောင်ဟိန်း မဟုတ်လား .. ”

“ ဟင် .. မင်းကို ငါ မြင်ဖူးသလိုပဲ .. ”

“ ကျုပ် ထင်ရှားအောင်လေ .. ခင်ဗျား မှတ်မိမှာပါ ”

“ ဟာ .. မင်းက အေးရီသား ထင်ရှားအောင် .. မင်း .. ထင်ရှားအောင်ပဲ .. ငါ .. ငါ အောင်ဟိန်းပါ .. ငါ့ကို မသတ်ပါနဲ့ကွာ .. သနားပါ .. ”

“ ကျုပ် အမေ ဘယ်မှာလဲ .. ပြောစမ်း .. မြန်မြန်ပြောစမ်း ”

ထင်ရှားအောင် ဒေါသများ အလိပ်လိုက် ထွက်လာတော့သည်။ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ အောင်ဟိန်း ဆံပင်များကို ဆွဲဆောင့်ကာ မေးတော့သည်။ ဧကရီက ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးနေသည်။

“ မင်း .. မင်း အမေ .. ငါနဲ့ နယ်စပ်မှာ အလုပ်အတူလုပ်ရင်း .. ဆေး .. ဆေး .. လွန်ပြီး ဆုံးသွားပြီ ”

“ ဘာ .. ”

“ ငါနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး .. သူ့ဘာသာ ဆေးလွန်သွားတာ .. ငါ အလွန်အကျွံ မလုပ်ဖို့ တားပါသေးတယ် .. မရဘူး .. ငါ မရှိတုန်း .. တစ်ယောက်တည်း အပ်ထိုးရင်း ဆုံးသွားတယ် .. ငါ တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ .. အိ .. ငါ့ကို မသတ်ပါနဲ့ ”

ထင်ရှားအောင် ဒေါသဖြစ်ကာ အောင်ဟိန်းခေါင်းကို သေနတ်ဒင်ဖြင့် တစ်ချက် ရိုက်လိုက်သည်။

“ စိတ်ကိုလျော့ပါ ကိုထင်ရှားအောင်ရယ် .. ရှင့် အမေအတွက် ကျွန်မ စိတ်မကောင်းပါဘူး .. ”

“ တောက်စ် .. ဟာကွာ .. ဧကရီ .. မင်းက အောင်ဟိန်းနဲ့ ဘယ်လို ပက်သက်နေလဲ .. ”

“ ဒီလိုပါ အောင်ဟိန်းက နယ်စပ်မှာ ဘိန်းကုန်ကူးနေတဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ။ ဆရာကောင်းနဲ့တွေ့ပြီး တပည့်ကောင်း လုပ်နေတာပေါ့။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၅ရက်က ကျွန်မတို့ ဂွင်ထဲ သူ  လာရှုပ်တယ်။ ကျွန်မတို့ ပစ္စည်းတွေ သယ်နေတဲ့ ကားကို သူ့တပည့်တွေနဲ့ လမ်းမှာ လု သွားတယ်လေ။ လုသွားတဲ့သူတွေကို စုံစမ်းလိုက်တော့ အောင်ဟိန်းဆိုတာ သိခဲ့ရတယ်။ 

ဒါနဲ့ အောင်ဟိန်းအကြောင်းကို အသေးစိတ် စုံစမ်းကြည့်တော့ ရှင်နဲ့ ပက်သက်နေရော။ ရှင့် မွေးစားအမေ ဒေါ်အေးရီက အောင်ဟိန်းနဲ့ နယ်စပ်ကို လိုက်ပြေးခဲ့တယ်ဆိုတာ မထင်မှတ်ပဲ ကျွန်မ သိခဲ့ရတယ်။ တလက်စတည်း ရှင့် ငယ်ဘ၀ အကြောင်းတွေပါ ကျွန်မ သိခဲ့တယ်။ ကျွန်မကို ခွင့်လွှတ်ပါ။ ကျွန်မ တမင် ရည်ရွယ်ပြီး စုံစမ်းခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ နောက်ပြီး ရှင့်အကြောင်းတွေကို လျှို့ဝှက်ပေးထားပါမယ်လို့ ကျွန်မ ကတိပေးပါတယ် ”

“ ငါ့ ငယ်ဘဝကို မင်း ကောင်းကောင်း သိသွားပြီပဲ .. ”

“ အောင်ဟိန်းက ရှင့် မွေးစား အမေ နဲ့ပက်သက်နေတာမို့ ကျွန်မတို့ သူ့ကို စိတ်ထင်တိုင်း မလုပ်ချင်ဘူး။ ရှင်က အောင်ဟိန်းကို ရှင့်အမေနဲ့ ပက်သက်ပြီး တွေ့ချင်နေမယ်ထင်တယ်။ တစ်ချိန်ချိန်မှာ အောင်ဟိန်းကို အစဖျောက်လိုက်တာ ကျွန်မတို့မှန်း သိသွားရင် ရှင် ပြဿနာ လာရှာနိုင်တယ်။

ကျွန်မ ရှင်တို့ MC Group နဲ့ ပြဿနာမဖြစ်ချင်ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်မ အဖေအပေါ်မှာ မမေချိုထွဋ်ခေါင်ရဲ့ ကျေးဇူးတွေက ရှိနေတယ်။

ဒါကြောင့် အခုလို ရှင့်ကို ခေါ်လာရတာပဲ။ ရှင့်ကို ရိုးရိုး ခေါ်ဖို့ကလဲ မလွယ်ဘူးလေ။ ဒါကြောင့် ရှင့်ညီမ ပန်းနွေငြိမ်းကို ကျွန်မ ခေါ်သွားတဲ့ ပုံစံ လုပ်ပြီး ရှင် လိုက်လာအောင် လုပ်ခဲ့မိတယ်။ ရှင့် ခွင့်ပြုချက်ရမှပဲ အောင်ဟိန်းကို ကျွန်မတို့ လုပ်ချင်တာ လုပ်မယ်။ ရှင် လွှတ်ပေးဆို လွှတ်ပေးလိုက်မယ်။ ဒါမှမဟုတ် ရှင်က သတ်ဆိုရင် ............ ”

“ မလုပ် .. မလုပ်ပါနဲ့ .. ထင်ရှားအောင် .. ငါ့ကို လွှတ်ပေးပါကွာ .. နော် .. ငါ မင်းအမေကို ဂရုစိုက်ခဲ့ပါတယ် .. တ .. တကယ် ပြောတာပါကွာ .. ငါတို့ အရမ်းချစ်ကြတာကွ .. ငါ .. ”

စကားပင်မဆုံးလိုက် အောင်ဟိန်းမှာ နားထင်ပွင့်ပြီး ခေါင်းငိုက်သွားလေသည်။ ထင်ရှားအောင် သေနတ်ကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။ သူ အရမ်းတွေ့ချင်နေသော အေးရီမှာ လောကကြီးထဲကနေ ထွက်ခွာသွားပြီ။ ငယ်စဉ်တုန်းက အောင်ဟိန်း သူ့အိမ်ကို လာတိုင်း ခံပြင်း ရွံမုန်းခဲ့ရသည့် စိတ်တွေက သေနတ်ပြောင်းဝသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ပြီ။ သူ့မှာ အောင်ဟိန်းကို ခွင့်လွှတ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့။

ဒါကြောင့် သူကိုယ်တိုင် အောင်ဟိန်းကို အေးရီနောက်သို့ လိုက်သွားခွင့် ပြုလိုက်တော့သည်။

“ စိတ်လျော့လိုက်ပါတော့ရှင် .. ကျွန်မ တကယ် စိတ်မကောင်းပါဘူး .. ကျွန်မကို အခုလို ကူညီပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ရှင့် ညီမ ပန်းနွေငြိမ်း ခုချိန်လောက်ဆို အိမ်ပြန်ရောက်နေလောက်ပါပြီ။ သူ့ကို ကျွန်မ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး။ ရှင် ဘာမှ စိတ်မပူပါနဲ့ .. ကျွန်မ လိုချင်တဲ့ အကူညီကို ရှင် ကောင်းကောင်းကြီး ပေးခဲ့တဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ”

“ မင်းလိုချင်တာ ရပြီမလား .. ငါ သွားတော့မယ် .. မင်း ကတိတော့ တည်ပါစေ ”

“ စိတ်ချပါ .. ကိုထင်ရှားအောင် နေပါဦး .. ”

“ ဘာလဲ .. ”

“ လာမည့် သောကြာနေ့က ကျွန်မ မွေးနေ့ပါ။ အဲ့ဒါ ကျွန်မတို့ ပိုင်တဲ့ Bobby Club မှာ မွေးနေ့ပွဲလေး လုပ်မယ်။ ရှင့်ကို လာခဲ့ဖို့ ဖိတ်ပါတယ်။ ဆက်ဆက် လာခဲ့ပါနော် .. ကျွန်မ ရှင့်ကို မျှော်နေပါ့မယ် ”

“ မင်းနဲ့ငါ ပက်သက်စရာ လိုသေးလို့လား ”

“ ရှင်က မပက်သက်ချင်ပေမယ့် ကျွန်မက အတင်း ပက်သက်ချင်နေတယ်ဆိုရင်ရော .. နောက်ပြီး ကျွန်မ မောင် ကိစ္စအတွက်လဲ တောင်းပန်ပါတယ်။ သူက ရှင့်ညီမကို တကယ် သဘောကျနေတာပါ ”

“ ခုချိန်မှာ ငါ့ညီမကို ဘာ စိတ်အနှောင့်ယှက်မှ မဖြစ်စေချင်ဘူး .. ဒါကို မင်းနားလည်မှာပါ။ ကောင်းပြီလေ .. မင်းအဖေက မမ ရဲ့ မိတ်ဆွေရင်းတစ်ယောက်လို့ ငါ သိထားတယ်။ ငါ လာခဲ့ပါမယ် .. အောင်ဟိန်းကို ငါနဲ့ တွေ့ဆုံပေးလို့ မင်းကိုလဲ ကျေးဇူးတင်တယ် ”

“ မောင်လေးကို ကျွန်မ ရအောင် ထိန်းပါ့မယ်။ စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော် .. မွေးနေ့ကို ရှင် တကယ်လာမယ်ဆိုရင် ကျွန်မ မျှော်နေပါ့မယ် ”

ထင်ရှားအောင် ဧကရီကို ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဧကရီက နောက်ကနေ လှမ်းခေါ်လိုက်ပြန်သည်။

“ ကိုထင်ရှားအောင် .. ရော့ .. ”

ဧကရီက ဆိုင်ကယ်သော့ ပစ်ပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ဆိုင်ကယ် သော့ကို လှမ်းဖမ်းလိုက်သည်။

“ ယူထားလိုက်တော့ .. အဲ့ဒီဆိုင်ကယ်က ကျွန်မ သိပ်ကြိုက်တဲ့ပစ္စည်းထဲက တစ်ခုပဲ .. ရှင့်ကို ခင်လို့ပေးတာ ”

ထင်ရှားအောင်က ခါးကြားမှာ သေနတ်ကို ထုတ်ကာ ဧကရီကို လှမ်းပစ်ပေးလိုက်သည်။ ဧကရီက သေနတ်ကို ဖမ်းလိုက်ပြီး ထင်ရှားအောင်ကို ငေးကြည့်နေသည်။

“ ဒီသေနတ်ကလဲ ငါ အရမ်းကြိုက်တဲ့ထဲက တစ်ခုပဲ .. ကဲ မင်းနဲ့ငါ ကျေပြီနော် ”

“ ခစ် .. ခစ် .. ဟုတ်ကဲ့ .. ”

ထင်ရှားအောင်နဲ့ ဧကရီတို့ တစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်ကြသည်။

...........................

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>