ကျွန်တော့် ဂိုက်ဆရာမလေး အပိုင်း ( ၃ )

ကျွန်တော့် ဂိုက်ဆရာမလေး အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - ၂၄မျက်နှာ

(Romance, Soft core)

ထို့နောက် သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးရှိရာ နို့အုံအပေါ်သို့ ဝလုံး ရေးပေးနေလေသည်၊ ဝလုံးဝိုင်းပေးတိုင်း ကျွန်တော့်လက်ချောင်းများက သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပွတ်မိလေသည်၊ အချိန်အနည်းငယ်ကြာသောအခါတွင် နစ်ဝင်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးက သွေးသားဆူပူလာသောကြောင့် ထောင်တက်လာလေသည်၊ ထောင်တက်လာသော နို့သီးခေါင်းလေးများကို လက်ညိုးနှင့်လက်မ သုံးပေးပြီး ချေပေးလိုက်လေသည်၊ အပေါ်ကလည်း အနမ်းချင်းဂဟေဆက်နေလေသည်၊ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသော သူမလျာလေးအား စုပ်ပေးလိုက်ရာ ခန္တာကိုယ်လေးပင်တုန်တက်သွားလေသည်။

နို့သီးခေါင်းမှာလည်း ထောင်၍ မာနေပြီဖြစ်သည်၊ နို့သီးခေါင်းလေးကိုချေပေးလိုက်...နို့အုံလေးကိုနယ်ပေးလိုက်နှင့် လက်စွမ်းပြလိုက်ရာ မဝသုန်သည် အသက်ရှူသံများပင်မြန်လာလေသည်၊ အောက်မြန်မာနိုင်ငံသို့ နယ်ချဲ့ခြင်လျင် ချဲ့လို့ရပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဂျင်းဘောင်ဘီဝတ်ထားတာကတစ်ကြောင်း...အောက်ထိသွားလျင်စိတ်ဆိုးမည်ကိုကြောက်သည်ကတစ်ကြောင်းမို့ လက်လျော့လိုက်ရလေသည်၊ ယခုကိုသိပ်အခြေအနေမကောင်းချေ...သွေးသားအလိုကြောင့်မို့သာ ငြိမ်ခံနေသော်လည်း သူမအသက်ရှူသံတွေ နှစ်ခါလောက်ပြင်းသွားပြီးနောက်တွင် လုပ်နေသည်များကိုရပ်တန့်လိုက်လေသည်၊ သူမက...

“ လက်ကမြင်းပြီးရင်လည်း အနောက်ကဘော်လီဂျိတ်လေးပြန်တပ်ပေးပါဦး ကိုယ်တော်ရဲ့”

“ အင်းအင်း” ဟုဆိုကာ စမ်းပြီးပြန်လည်တပ်ပေးလိုက်လေသည်၊ ထို့နောက်စူပုတ်ပုတ်ဖြင့်

“ မောင်နော်...လူပြတ်တဲ့နေရာကို တစ်ခါပဲလာရသေးတယ် လက်ကမြင်းတာဆို....မကို တန်ဖိုးမထားဖူး”ဟု ရစ်လေတော့သည်၊ စောနကပဲ ပါးတွေနီပြီးအသက်ရှူသံတွေ မြန်နေတဲ့ကောင်မလေးကသူမဟုတ်သလိုလို....တွေးကြည့်ရင်ကိုယ်တွေက ပြုစုရတဲ့သူ သူတို့ကအပြုအစုခံတဲ့သူ....သူ့ကိုဇိမ်ရှိအောင်လည်းလုပ်ပေးရသေးတယ် သူတို့ကပဲအပြစ်ပြောရတယ်ရှိသေး (ဝုတ်ဒယ်...ဟီး😁)

“ မလည်း မောင့်လည်စိကိုင်ကြည့်သေးတာပဲ”ဟု ပြန်အတွန့်တက်လိုက်ရာ

“ နစ်နာသွားအုံးမယ်...ကိုတက်ပကြီးရယ်”ဟု မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ပြန်လည်ချေပလေသည်။

“ နောက်တစ်ခါချိန်းတွေ့လို့မောင်ကိုင်ချင်ရင် အပေါ်နေပဲကိုင်....အထဲကိုမထည့်နဲ့...မမကြိုက်ဖူး ယူပြီးမှ မောင်ကြိုက်သလိုလုပ်” (သူပြောမှလား😂 )

“ မက ရင်ကမကိတ်သလိုလိုနဲ့ အထဲမှာကိတ်သားပဲနော်” ဟုပြောတော့သူမက ကျေနပ်သွားသယောင်ပြုံးပြီး

“ ဟုတ်တယ်...အဲ့တာကြောင့်အဝတ်ဝတ်ရင် သိပ်မထွက်အောင်ရွေးဝတ်ရတယ်...သူများတွေကြည့်မှာဆိုးလို့” (မိန်းခလေးတွေဟာ သူတို့ခန္တာကိုယ်အလှနဲ့ ပါတ်သတ်ရင် ဂုဏ်ယူလေ့ရှိသလို သူတို့မကြိုက်မနှစ်သက်တဲ့လူတွေကိုတော့ မပြချင်ဟူ၍ သင်ကြားပေးခဲ့သော ဆရာကျော်အား ပြန်လည်အမှတ်ရလိုက်လေသည်)

“ ကဲမောင်...ထတော့သွားရအောင်...မိုးတွေလာနေပြီ”

“ အင်း...ခဏလေး မောင်ခြေထောက်ကျဉ်နေလို့” ( တကယ်တော့ နို့ကိုင်ရတော့ဖီးလာပြီး အောက်ကအငယ်ကောင်က ထကြွနေလို့ မတ်တပ်ရပ်လျင် ဖုဖုဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေမည်ဆိုး၍ဖြစ်လေသည်၊ ဒီဒုက္ခကို ယျောက်ကျားလေးတော်တော်များများကြုံတွေ့ဖူးကြသည်)

ထိုညနေခင်းတွင် မင်းလှကန်မှပြန်ပြီး မိတ္ထီလာပြန်ရောက်တွင် သူမက ချစ်တီးထမင်းဆိုင်တွင် ထမင်းဝယ်ကျွေးပြီး ကျွန်တော့်အား စာမေးပွဲနီးလာပြီဖြစ်၍ စာကြိုးစားရန်မှာကြားပြီး နေမကောင်းလျင်သောက်ဖို့ဆေးများ မုန့်များကို ကျောင်းသို့မပြန်ခင်ဝယ်ပေးလိုက်လေသည်။

သြဂုတ်လအလယ်သို့ရောက်သောအခါတွင် စာမေးပွဲနီးပြီဖြစ်၍ ပျော်စရာကိစ္စလေးများအငွေ့ပျံကာ ဖင်ထောင်ကျက်ကာလသို့ တဖန်ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့လေသည်၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝသည် မြန်မာဇာတ်ကားထဲကလို အချိန်တိုင်းပျော်နေရသည်မဟုတ်၊ အပယ်လေးဘုံတွင်ရှိသော အသူရကယ်ဘုံနှင့်ခပ်ဆင်ဆင်တူလေသည်၊ အသူရကယ်ဘုံတွင် နေ့စံညခံများရှိသကဲ့သို့ တက္ကသိုလ်တွင်လည်း နှစ်လစံနှစ်လခံစနစ်ဖြင့် လည်ပတ်လေသည်။

တစ်ခုသောနေ့လည်ခင်း ၃နာရီခန့်တွင် ကျွန်ုပ်သည် ထမင်းစားပြီးအိပ်ပျော်နေရာမှ ဘေးနားကဟိန်းထက်၏ဝူးဝူးဝါးဝါးအသံဆိုးကြီးကြောင့် လန့်နိုးလာလေသည်၊ အိပ်ချင်မူးတူးနှင့်မျက်နှာသစ်ပြီး ကျောင်းဝန်းထဲ၌စာလုပ်ရန်ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ကော်ရစ်ဒါသို့အရောက်တွင် စာလုပ်နေသောကျောင်းသားကျောင်းသူများအပြည့်ဖြစ်နေသောကြောင့် ထိုင်ခုံအလွတ်မရှိတော့ချေ၊ ကဲ....နေရာမရတော့လည်း အဆောင်ပြန်ရုံပေါ့ ဟု တွေးကာအပြန်လမ်းလျောက်အလာတွင် ထိုင်ခုံတန်းတစ်ခုအပေါ်တွင် တစ်ယောက်ထဲစာလုပ်နေသော စုမြတ်နိုးအားတွေ့လိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ ဟေ့...မြတ်နိုး တစ်ယောက်ထည်းလား.....ဒီထိုင်ခုံမှာထိုင်မယ်နော်”

“ အင်း....ရဲမာန်...ထိုင်လေ စာတော့အော်မကျက်နဲ့နော်...ဒီမှာစာတွက်မလို့”

“ ဘာတွေတွက်နေမလို့လဲ....အတူတွက်မယ်လေ”

“ Financial Accounting တွက်မလို့ နင်ကျူရှင်စာအုပ်ပါလာလား...မေ့လို့နင်ကျူရှင်မှမတက်တာ”

“ ဟီးဟီး...ပျင်းလို့မတက်တာ နင်မပါလာဖူးလား”

“ အင်းမပါလည်းတွက်လို့ရတာပဲဟာ....တွက်ရအောင်...သီချင်းဖွင့်ထားလို့ရတယ်မလား”

“ အင်း accounting နဲ့ သီချင်းနဲ့ကအလိုက်ဆုံးပဲ”

“ ယုပွင့်ကောမပါဖူးလား....အဆောင်မှာနေခဲ့တာလား”

“ သူကသူ့မေဂျာက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အဆောင်မှာစာလုပ်နေတာ”

“ အော်”

ထိုသို့ဖြင့် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သားသည် ပုစ္ဆာတွင်ပေးထားသော လုပ်ငန်းမတည်ငွေများ၊ စရိတ်များ၊ ဝင်ငွေများ စသည်တို့ကိုသေချာဖတ်ကာ စာရင်းနှင့်သက်ဆိုင်သော Debit & Credit ခေါင်းစဉ်အောက်၌ မည်သည့်ခေါင်းစဉ်ထဲထည့်မည်ကို အငြင်းပွားကာ တွက်ချက်ကြလေသည်၊ နောက်ဆုံးတွင် ပုစ္ဆာက စာရင်းညီသွားကာမှ သက်ပြင်းချနိုင်လေသည်၊ လုပ်ငန်းသုံးခုစာမျှ အပုဒ်ရှည်သုံးပုဒ်စာ တွက်ချက်၍အပြီးတွင် ဦးနှောက်အားအလုပ်များပေးလိုက်ရ၍ ခေါင်းမူးလာလေသည်၊ စုမြတ်နိုးဖွင့်ထားသော အိမ့်ချစ်သီချင်းပင် နားငြီးလာကာ ခေါင်းရှုပ်သည်ဟုဆိုကာပိတ်ခိုင်းလိုက်လေသည်၊ စုမြတ်နိုးက...

“ ရဲမာန်....ဒီတစ်ပုဒ်ပြီးရင်တော်ရအောင်....ကန်တင်းသွားပြီး အအေးဝယ်သောက်ရအောင်”

“ အေး...ငါလည်းခေါင်းမူးနေပြီ”

“ ငါဖျော်ရည်ဝယ်တိုက်မယ်...နင်ဆိုင်ကယ်နဲ့ အအေးသွားဝယ်ပေးပါလား....ဒီနေရာတခြားလူဦးသွားမှာဆိုးလို့”

“ နင်ဘာသောက်မှာလဲ.....ငါတော့ကော်ဖီအေးသောက်မလို့”

“ ငါက lipo တစ်လုံး...သွားခါနီးနင့်ဖုန်းပေးခဲ့ဦး ငါဇာတ်ကားကူးမလို့ ဇာတ်ကားရှိတယ်မလား”

“ ရော့ရော့....password က sunflower”

ကျွန်တော်သည်ကန်တင်းမှ အအေးများနှင့် အာလူးကြော်တစ်ထုတ်ဝယ်ကာ ထိုင်ခုံရှိရာ ကော်ရစ်ဒါသို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။

“ မြတ်နိုးရေ....စားရအောင်...ငါအာလူးကြော်ပါဝယ်လာတယ်”

“ အင်းကောင်းတာပေါ့.....နင့်ဇတ်ကားအသစ်တွေက နှစ်ကားပဲရှိတာလား၊ ကျန်တာကြည့်ပြီးသားတွေချည်းပဲ”

“ စာမေးပွဲတွင်းလေ...ဒေါင်းတဲ့သူတွေကမဒေါင်းကြတော့ဖူး၊ နင့်ထဲကောဘာဇာတ်ကားရှိလဲ”

“ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲနှစ်ခုတော့ရှိတယ်၊..အင်းနောက်ထပ် တစ်ပိုင်းထဲပြီးတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ်ကားတစ်ကားလဲရှိတယ်”

“ တော်ပါပြီ...ငါကိုရီးယားကားမကြိုက်ဖူး”

“ တစ်ကားတော့နင်ကြိုက်မှာပါ 18+အခန်းတွေပါတယ်”

“ ဟေ...အဲ့တာဆိုထည့်လိုက်တော့....နင်လည်းအဲ့လိုကားတွေကြည့်တယ်လား”

“ ၁၈နှစ်ပြည့်ပြီးပြီလေ ကြည့်လိုရပြီ နင်တို့ယျောက်ကျားလေးတွေတောင် အသက်မပြည့်ခင်ကတည်းကကြည့်နေကြတာပဲဟာ”

“ ဟုတ်ပါပြီကွယ်” ဟု ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် စုမြတ်နိုးက ဖျော်ရည်တစ်ချက်ငုံလိုက်ပြီး

“ ရဲမာန်....ကစ်ဆင်ဆွဲရင်ဘယ်လိုအရသာရှိလဲ...သိလား..ငါမသိလို့မေးကြည့်တာ”

“ အရသာပြောရအောင် ထမင်းဟင်းမှမဟုတ်တာ သိချင် ရည်းစားထားကြည့်ပေါ့....နင့်ကိုလိုက်နေတဲ့သူတစ်ပုံကြီးပဲဟာ....ငါတို့ကျောင်းကကော gtc ကရော အနောက်ကျောင်းကရော”

“ ငါမှ ရည်းစားမထားချင်တာ....ယျောက်ကျားလေးတစ်ယောက်ကိုငါ့ဘဝပုံပြီးတော့မယုံကြည်နိုင်ဖူးရယ်...ငါ့အကြောင်းလည်းနင်သိရဲ့သားနဲ့ သံယောဇဉ်တွေအချုပ်အနှောင်တွေမလိုချင်ဖူး”

“ နင့်အိမ်ကိစ္စတွေကြောင့်လား.....နင့်အဖေကတော်တော်ဆိုးပုံရတယ်”ဟု ကျွန်တော်ကပြောလိုက်ရာ စုမြတ်နိုးက

“ အင်း...အဲ့လိုပေါ့ သူကငါ့အမေပေါ်သစ္စာမရှိဖူး...အငယ်အနှောင်းထားတာ....ငါ့အမေမို့လို့သည်းခံနေတာ...ငါသာဆိုတရားစွဲပြီးပြီ”ဟုပြန်ပြောလေသည်။

“ အင်း....သစ္စာတရားမရှိတဲ့ ယျောက်ကျားတွေရှိတာတော့ဟုတ်ပါတယ်....ဒါပေမယ့် အကုန်လုံးမကောင်းကြတာမှမဟုတ်တာ....နင်ကလည်း တက္ကသိုလ်ရောက်တုံး ဘဲလေးဘာလေးထားကြည့်ပေါ့ အတည်မထားချင်တောင် အပျော်ထားကြည့်ပေါ့”

“ တော်ပါပြီအေ.....ငါ့ကိုကစိတ်ဒါဏ်ရာလိုဖြစ်နေတာ မထားနိုင်လောက်ဖူး”

“ နင်တစ်ယောက်ထည်းနေတာလည်းကောင်းပါတယ်၊ ဘဲမရှိတော့ လျောက်လည်စရာမရှိ ၊ လျောက်လည်စရာမရှိတော့ပိုက်ဆံမကုန်၊ နင်ပိုက်ဆံမကုန်တော့ ငါလိုရင်ချေးလို့ရတာပေါ့ ဟိဟိ”

“ နင်တို့ ယျောက်ကျားလေးတွေက ဘာလို့ sex ကိစ္စကို အရူးအမူးဖြစ်နေကြတာလဲ ငါတော့နားမလည်နိုင်ဖူး”

“ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ယျောက်ကျားလေးတော်တော်များများက လူပျိုပေါက်တာနဲ့ အာသာဖြေတတ်ကြနေပြီကွာ၊ အပြာကားကြည့်တာတို့ ဘာတို့ပေါ့ ၊ အာသာဖြေတာက လိင်ဆက်ဆံတာ မဟုတ်ပေမယ့်လည်း ၈၅ရာခိုင်နှုန်းလောက်က ကာမအရသာအပြည့်အဝရကြတာ၊ အဲ့တာကြောင့်သောက်လေငတ်လေ ဆားငံရေဖြစ်နေတာ”

“ အာသာဖြေတယ်ဆိုတာ ဟို....နင်တို့ယျောက်ကျားလေးတွေပြောပြောနေတဲ့ ဂွင်းထုတာကို ပြောတာမလား ”

“ အင်း...အဲ့လိုပေါ့ အခုခေါတ်မှ တော့မိန်းခလေးတော်တော်များများလည်း တစ်ကိုယ်ရည်အာသာဖြေကြပါတယ်...နင်အဆောင်မှာမကြုံဖူးဖူးလား”

“ အင်း...စီနီယာအမကြီးတွေတော့ အပြာကားတွေအုပ်စုလိုက်ခိုးကြည့်တာတော့သိတယ်၊ အဲ့လိုလုပ်မလုပ်တော့မသိဖူး၊ အဲ့လိုအာသာဖြေတာ အရသာကောင်းလို့လား”

“ ဟက်ဟက်...နင်ကလည်းအရသာ..အရသာနဲ့ အင်းပေါ့...အရသာကောင်းသလားဆို ကောင်းလို့ပဲနင်တို့ငါတို့လူဖြစ်လာတာပေါ့၊ ဟင်းကောင်းစားရလို့အရသာရှိတာမျိုးတော့ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ၊ အနီးစပ်ဆုံးနင်နားလည်အောင်ပြောရရင် နင့်နောက်ကျောမှာယားလို့ လက်နဲ့ကုတ်လို့မမှီတဲ့အခါ နောက်ကျောကုတ်တံနဲ့ အားရပါးရကုတ်လိုက်လို့ အယားပြေသွားတဲ့ခံစားချက်မျိုးပဲ”

“ အော်...အဲ့လိုလား...သိပြီ”

“ နင်အဲ့ထက်ပိုသိချင်ရင်....ရည်းစားထား...ပြီးတော့လင်ယူလိုက်....အဲ့ထက်ရှင်းအောင်ရှင်းမပြတတ်တော့ဖူး”

“ ငါမှ ရည်းစားမထားချင်တာ...လင်ယူဖို့ဆိုအဝေးကြီး....ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီ့ထိတွေ့မှုအရသာကိုတော့ ငါလည်းသိချင်တာပေါ့ဟ”

“ ဒုက္ခပဲ...နင်ကလက်ဝှေ့လည်းထိုးချင်သေးတယ် ကြိုးဝိုင်းထဲလည်းမတက်ရဲဖူးဆိုတာလိုဖြစ်နေပြီ”

“ ဒီလိုလုပ်ပါလား.....ရဲမာန် ၊ ငါနဲ့နင်နဲ့အတူအိပ်ရအောင်လေ....နင်ကရည်းစားရှိတော့အတွေ့အကြုံရှိမှာပဲ...ငါ့ကိုသင်ပေးပေါ့”ဟု စုမြတ်နိုးကပြောလိုက်ရာ

“ ဖွီး..အဟွတ်” (သောက်လက်စ ကော်ဖီအေးသီးသွားခြင်း)

“ အသာလုပ်ပါ မြတ်နိုးရာ....ငါ့မှာရည်းစားကြီးငုတ်တုတ်နဲ့ကို၊ ပြီးတော့ နင့်အပျိုစင်ဘဝကို ငါ့ပေးမလို့လား...နင်အရသာသိချင်သပဆို နင့်ဘာသာနင်အာသာဖြေလို့လည်းရတာကို”

“ ငါမှအာသာမဖြေတတ်တာ....ရဲမာန်...တစ်မျိုးတော့မထင်နဲ့၊ ငါပြောချင်တာကကွာ ငါကယျောက်ကျားမယူတော့ဖူးလို့တွေးထားတော့ အပျိုစင်ဘဝတွေ ဘာတွေသိပ်ဂရုမစိုက်ပါဖူး၊ ပြီးတော့နင်ပြောသလို ရည်းစားထားဖို့ကြလဲ အချစ်တွေသံယောဇဉ်တွေ တွယ်ကပ်တာတွနဲ့ရှုပ်တယ်ကွာ ၊ နောက်တစ်ခုက နင်ကငါယုံရတဲ့ သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်တယ်.....နင်ကလည်းရည်းစားရှိတော့ ငါ့ကိုမချစ်နိုင်ဖူးဆိုတာလည်းသိတယ်၊ အခုဟာက ခန္တာကိုယ် ချင်းဆက်ဆံမှာပဲဟာ နင့်အမကြီးကို သစ္စာဖောက်တာမှမဟုတ်တာ၊ အကယ်၍ သူ့ဘက်က အထင်လွဲတာမျိုးရှိလာရင်လည်း ငါဖြေရှင်းပေးမယ်ကွာ...ဘယ်လိုလဲ ၊ နင်ကယျောက်ကျားလေးပဲ အရှုံးမရှိပါဖူး..အတွေ့အကြုံယူတယ်သဘောထားပေါ့”

“ အဲ့တော့ ငါတို့နှစ်ယောက်က sex partner လုပ်ကြမယ်ပေါ့...ဘာအနှောင်အဖွဲ့မှမပါပဲနဲ့....အဲ့လိုလား”

“ အင်း...ဟုတ်တယ်.....sex partner ဆိုတာထက် friend with benefitပေါ့၊ ဒါပေမယ့်နင်နှုတ်လုံရမယ်နော်....အယုတ်စွဆုံး နင့်ဘော်ဒါဟိန်းထက်ကိုလည်းမပြောနဲ့....ငါလည်းဘယ်သူ့ကိုမှမပြောဖူး ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ privacy ကိုစောင့်ထိန်းပေါ့”

“ အိုကေလေ စိန်ခေါ်တော့လည်း ကုတင်ပေါ်ထိလိုက်တာပေါ့....အဲ့ရောက်မှမငိုကြေး”

“ အင်း အဲ့တာဆို မနက်ဒီလိုအချိန်စာလုပ်ပြီးရင်သွားမယ်လေ.... တည်းခိုခန်းတော့နင်ပဲ စီစဉ်ထားလိုက် ကုန်တာတော့တစ်ယောက်တစ်ဝက်ပေါ့”

“ အဆောင်ကလူတွေမေးကြည့်လိုက်မယ်” ဟုကျွန်တော်ကပြန်ပြောရာ စုမြတ်နိုးက

“ အိုကေ...အဲ့ဒီ့ကိစ္စအဆင်ပြေသွားပြီ၊ အခုတော့ accountingကို ဒီတစ်ခန်းပြီးအောင်ဖြတ်လိုက်ကြရအောင်”

“ အေးအေး”

စာလုပ်ပြီးသည့်အခါတွင် စာအုပ်များ ဂဏန်းတွက်စက်များကိုသိမ်းကာ စုမြတ်နိုးအား အဆောင်ပြန်လိုက်ပို့ပေးလေသည်၊ ဆိုင်ကယ်စီးနေရင်းနှင့်ပင် အနောက်ကနေ၍ သူမက...နားနားကပ်ကာ

“ ရဲမာန်....ငါမနက်ဖြန် ခြုံရှင်းခဲ့ရမလား” (အဖုတ်မွှေးရိတ်သည်ကိုဆိုလိုသည်)

“ နင်ကခြုံထူလို့လား..”

“ တအားတော့မများပေမယ့် ရှိတော့ရှိတယ်...ရှုပ်နေမလားလို့”

“ ပါးပါးလေးညှပ်ခဲ့လေအဲ့တာဆို နင်ကလည်း အကုန်လိုက်မေးနေတော့တာပဲ”

“ ငါမသိလို့ပါဟ... အဆောင်ရှေ့ရောက်ပြီဆိုင်ကယ်ရပ်တော့၊ ငါသွားပြီနော် ဘယ်သူ့မှမပြောနဲ့ဦးနော်”

ဟု မှာကြားကာ အဆောင်ထဲပြန်ဝင်သွားလေသည်။

ထိုနေ့ညတွင် အတွေးများယောက်ယက်ခက်နေလေသည်၊ အတွေ့အကြုံတစ်ခါ ရှိဖူးသော်လည်း မနန်းသိရိကျော်က အများဆုံးဦးဆောင်ကာခေါ်သွားသည်မဟုတ်လော၊ ဒီတစ်ခါတော့ဦးဆောင်ရမည့်သူမှာ ကျွန်တော်ဖြစ်သောကြောင့်အလွဲလွဲအမှားမှားမဖြစ်ရန် ဂရုစိုက်ဖို့လိုလေသည်၊ ဘေးနားတွင် ဘုရားရှစ်ခိုးပြီးအိပ်ရန်ကြံစည်နေသော ဟိန်းထက်အား ကျွန်တော်က...

“ ဟိန်းထက်......မင်းအချိန်ပိုင်းငှားလို့ရတဲ့ တည်းခိုခန်းတွေသိလား”

“ ဆရာမဝသုန်နဲ့သွားမလို့လား.....သွက်လှချေလား ရဲမာန်ရ...တစ်နှစ်တောင်မပြည့်သေးဖူး၊ ငါတောင်ယုပွင့်ကို မနည်းဆွယ်နေရတုံးရှိသေးတယ်”

“ စွတ်အထင်မကြီးနဲ့ဦး....ငါ့အသိတစ်ယောက်ကမေးခိုင်းလိုက်လို့ မင်းတို့အတွဲကဒီနားတစ်ဝိုက်ချိန်းတွေ့နေတော့သိများသိမလားလို့”

“ ရွေပြည်သာဘက်က (***** )တည်းခိုခန်းက အချိန်ပိုင်းရတယ်၊ သန့်လည်းသန့်တယ်လို့ကြားဖူးတယ်၊ ငါတောင်ယုပွင့်နဲ့အဆင်ပြေရင်သွားမလို့”

“ အေးအေး....ငါသူ့ကိုပြန်ပြောလိုက်မယ်”

ထို့နောက်အိပ်ရာထဲတွင် တောင်တွေးမြောက်တွေးလျောက်တွေးနေပြန်သည်၊ ဆယ်တန်းတုံးက ဆရာကျော်ပြောဖူးသည်ကတော့ 

“ ငါလည်းအစကတော့ပါကင်...ပါကင်နဲ့ဖောက်ချင်တာပဲ ၊ ပါကင်ကဖောက်ရတာ လက်တအားဝင်တယ်ကွ....သူတို့ဘက်ကနာတော့ အတင်းရုန်းတာတွေ အထဲမဝင်တာတွေရှိတယ်၊ မင်းတို့ဖောက်မယ်ဆိုရင် သေချာနူးနှပ်ပြီးမှလုပ်ကြ” 

ဆိုသော စကားကိုနားထဲပြန်ကြားမိလေသည်၊ ပြီးနောက်မနန်းသိရိကျော်နှင့်တုံးက ပထမအချီတွင် အဖုတ်ကညှစ်၍ သုတ်မနည်းထိန်းခဲ့ရသည်ကိုသတိရသွားမိသည်၊ ထို့ကြောင့် မအိပ်ခင် ဂျပန်သိုင်းကားတစ်ကားကြည့်၍ အကွက်များလေ့လာပြီး ငါးဦးကော်မတီနှင့် တစ်ကြောင်းဆွဲလိုက်လေသည်။

နောက်တစ်နေ့ နေ့လည်၁၁ခွဲတွင် သူငယ်ချင်းမလေး စုမြတ်နိုးဆီမှ ဖုန်းဝင်လာလေသည်.....

“ ဟယ်လို....မြတ်နိုး...ပြော”

“ နေ့လည်စာအတူစားပြီး စာလုပ်ရအောင်...နင်နေ့လည်စာမစားရသေးဖူးမလား”

“ အင်း မနက်ကစာကျက်ပြီးတော့ အခုမှရေချိူးပြီးတာ...နင့်အဆောင်လာခေါ်လှည့်မယ်...ဘယ်သွားစားကြမလဲ”

“ မင်းခန့်ထမင်းဆိုင်သွားမယ်လေ....ရဲမာန်..နင်လာရင် အကြမ်းစာရွက်အပိုယူခဲ့ဦး၊ ငါကုန်နေလို့”

“ အေးအေး”

ထိုသို့ဖြင့် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သား ထမင်းစားပြီးသကာလ ကျောင်းဝန်းထဲသွားကာ စာလုပ်ကြလေသည်၊ ကျွန်တော်က နေ့လည်ခင်းအိပ်နေကြဖြစ်သဖြင့် စာတစ်ပုဒ်ကျက်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ်၌မှောက်အိပ်နေလေသည်၊ စုမြတ်နိုးကတော့ အိပ်ရေးဝခဲ့သည်ဟုဆိုကာ တစ်ယောက်ထည်း စာဆက်ကျက်နေလေသည်၊ ၄၅ မိနစ်ခန့်ကြာသောအခါတွင် အိပ်နေရာမှ နိုးလာလေသည်။ စုမြတ်နိုးက..

“ နင်မို့လို့ ထိုင်ခုံပေါ်မှောက်အိပ်တက်တယ်....ငါဆိုမအိပ်တက်ပါဖူး”

“ နှစ်ပေါင်းများစွာ လေ့ကျင့်ခဲ့တဲ့ရလဒ်ပေါ့...ဟီး”

“ ရဲမာန်..နင့်ပါးမှာလည်းထိုင်ခုံအရာတွေထင်လို့ ငါလည်းညောင်းလို့ ကိုရီးယားကားကြည့်လိုက်ဦးမယ်....နင်စာကျက်ဦးမှာလား”

“ အေးတစ်ပုဒ်လောက်ကျက်လိုက်ဦးမယ်.....ပြီးမှတည်းခိုခန်းသွားကြတာပေါ့”

“ နင်နေရာစုံစမ်းပြီးပြီမလား၊...ငါ မျက်နှာအုပ်ဖို့ mask ယူလာတယ်...ကျောင်းကတစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင်မကောင်းဖူးလေ”

“ Mask ကအသာထား၊ မှတ်ပုံတင်ဆောင်ထားတယ်မလား”

“ ဒီလောက်တော့သိပါတယ်အေ၊ တည်းခိုခန်းကတစ်နာရီဘယ်လောက်တဲ့လဲ”

“ သုံးနာရီကို နှစ်သောင်းခွဲယူတယ်ပြောတာပဲ”

“ အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပါပဲ”

အပုဒ်ရှည်ကြီးတစ်ပုဒ်အား ကျွန်တော်ကျက်ပြီး၍ နာရီကြည့်လိုက်သောအခါ သုံးနာရီပင်ထိုးနေလေပြီ၊ အိပ်ရာနိုးနိုးချင်း အတွေးမများခင်စာကျက်လိုက်လို့လားမသိ....တစ်ပုဒ်အသာလေးရသွားသည်၊ ဘေးနားနေကြာစိခွာစားရင်း ဇာတ်ကားကြည့်နေသော သူငယ်ချင်းမစုမြတ်နိုးအား

“ မြတ်နိုး...သွားကြရအောင်လေ...အပြန်နောက်ကြနေလိမ့်မယ်....နင်တို့ အဆောင်ကဘယ်အချိန်ပိတ်တာလဲ”

“ ညနေ ၇နာရီလောက်မှပါ...ရတယ်...အေးဆေး...နင်စာရပြီမလား သွားရအောင်လေ”

သူငယ်ချင်းမလေး အားဆိုင်ကယ်နောက်တွင် တင်ခေါ်ပြီး ဘုရတော့မည်ကို စိတ်လှုပ်ရှားမိသော်လည်း တအားကြီးတော့ရင်ခုန်ခြင်းမရှိချေ၊ စုမြတ်နိုးအဖို့တော့ ပထမဆုံးဖြစ်၍ စိတ်လှုပ်ရှားနေမည်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်လေသည်၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်တုံးကတော့ မနန်းသိရိကျော်နှင့် မထင်မှတ်ပဲ ဗြုံးစားကြီးထဖြစ်သွား၍ စိတ်သိပ်မလှုပ်ရှားလိုက်ရချေ၊ တည်းခိုခန်းသို့သွားရာလမ်းတွင် ဆေးဆိုင်တွေ့၍ ကွန်ဒုံးသွားဝယ်ရန် ဆိုင်ကယ်ခဏရပ်လိုက်လေသည်၊ စုမြတ်နိုးက...

“ ဟင်...ဘာလို့ရပ်တာလဲ တည်းခိုခန်းလည်းမရောက်သေးပဲနဲ့”

“ ငါဆေးဆိုင်မှာ ကွိုင်သွားဝယ်မလို့ တော်ကြာ နင်ဗိုက်ကြီးသွားရင် အပျိုကြီးမလုပ်လိုက်ရမှာဆိုးလို့”

“ ကွိုင်ဆိုတာကွန်ဒုံးပြောတာမလား... နင်နေခဲ့ ငါသွားဝယ်လိုက်မယ်”

“ နင်ဝယ်ရဲလို့လား”

“ ငါကစုမြတ်နိုးလေ....အိစိအိစိ မိန်းခလေးမှမဟုတ်တာ”

ထို့နောက် စုမြတ်နိုးသည် ဆေးဆိုင်မှအမကြီးအား မေးမြန်းကာ တစ်ခုခုကိုဝယ်လာလေသည်။ ကျွန်တော်က

“ အဖော်ဝယ်လာတာလား....ဘာတံဆိပ်လဲ”

“ ကွန်ဒုံးက နောက်တစ်ခါမှနင့်ဘာသာဝယ်တော့၊ ငါက တားဆေးဝယ်လာတာ”

“ မြတ်နိုး...အဲ့ဆေးတွေက side effect များတယ်နော်၊ ငါကွိုင်ပဲသုံးလိုက်ပါ့မယ်”

“ နင်သုံးချင်နောက်တစ်ခါမှသုံး ၊ ငါကတော့ ပထမဆုံးတစ်ခေါက်ကို သဘာဝအတိုင်းခံစားကြည့်ချင်လို့ ”

“ နင့်သဘောပါ....ယျောက်ကျားလေးတွေကလည်း အလွှာမခြားလေကြိုက်လေပဲ”

“ ဒီတစ်ခေါက်ပဲ ကွိုင်မသုံးပဲလုပ်မှာနော်၊ နောက်တစ်ခေါက်တွေကြ တော့သုံးပေးပေါ့၊ ငါလည်းအမြဲတန်းမသောက်နိုင်ပါဖူး”

တည်းခိုခန်းသို့ရောက်သောအခါတွင် အခန်းကို သုံးနာရီစာယူလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သားအခန်းတွင်းသို့ဝင်လာခဲ့ကြလေသည်၊ နှစ်ယောက်သားကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်ရင်း စစချင်းဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိသဖြင့် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာ ငေးနေကြလေသည်၊ စုမြတ်နိုးသည်လည်း ဘယ်လိုပင်ခေါတ်မှီသော အမှီအခိုကင်းသော မိန်းမပျိုလေးဟန်ရှိပါစေ....အခုတော့ အနည်းငယ်ရှက်စပြုနေလေသည်။ကျွန်တော်နှင့်မျက်လုံးချင်းမဆိုင်ပဲ အခန်းထဲဟိုကြည့်ဒီကြည့်ကြည့်နေလေသည်။ ကျွန်တော်ကစတင်၍...

“ မြတ်နိုး.....နင်မတ်တပ်ရပ်လိုက်၊ ငါတို့တစ်ယောက်တစ်လှည့်ဆီ အဝတ်ချွတ်ပြကြရအောင်”

“ အင်း...ငါအရင်လုပ်ရမှာလား” ဟုစုမြတ်နိုးက ပြောလေသည်။

“ အင်း...မရှက်ပါနဲ့...ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲသွားကြတာပေါ့”

စုမြတ်နိုးသည် ကုတင်စွန်းတွင်ထိုင်နေသော ကျွန်တော်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်ကာ အဝတ်များကိုတစ်လွှာချင်းချွတ်လေသည်၊ အပေါ်ကတီရှပ်လေးကိုချွတ်လိုက်သောအခါ အမဲရောင်ဘော်လီလေးပေါ်လာလေသည်။ ပြီးနောက်ဘော်လီအားအတန်းမချွတ်ပဲ အောက်ကစကတ်အားချွတ်ချလိုက်လေသည်၊ စုမြတ်နိုးသည် ကျွန်တော့်ရှေ့တွင်ခေါင်းလေးငုံကာ ရှက်နေလေသည်၊ သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘော်လီနှင့် အောက်ခံပင်တီသာကျန်တော့လေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးသည် မျက်နှာနှင့်လက်တံခြေတံများညိုသော်လည်း အတွင်းသားလေးများမှာမူ ဝင်းဝါ၍စိုပြေသောအသားအရေဖြစ်လေသည်၊ ရင်သားမှာလည်း မဝသုန်လောက်မကြီးသော်လည်း လက်ဝါးတစ်ဆုပ်စာရှိလေသည်၊ ခါးသိမ်၍ တင်ပါးမှာအနည်းငယ်ပြားလေသည်။ တင်မရှိသည်တော့မဟုတ် ၁၈နှစ်ပြည့်ကာစ ဖွံဖြိုးဆဲကာလဖြစ်၍ ကြီးထွားမှုလိုနေသေးသည်ဟုဆိုနိုင်သည်။

မျက်စိထမြင်အောင်ပြောရလျင် သရုပ်ဆောင် မေကဗျာငယ်ငယ်ကပုံစံမျိုးဖြစ်လေသည်၊ သူမက သက်ပြင်းတစ်ခုအားရှိုက်လိုက်ကာ နောက်ကျောသို့စမ်း၍ဘော်လီဂျိတ်အားဖြုတ်လိုက်သောအခါ တင်းရင်းနေသော နို့အုံလေးနှင့် နို့သီးခေါင်းညိုတိုတိုလေးများ ပွင့်အံကျလာလေသည်၊ နို့ခံအဝိုင်းမှာကျပ်ပြားစေ့လောက်ရှိသော်လည်း နို့သီးခေါင်းလေးမှာ စူထွက်နေလေသည်၊ ပြီးနောက်သူမက အရှေ့ကိုကိုင်းလိုက်ကာ အောက်ခံပင်တီအားကျွန်တော့်ရှေ့တွင်ချွတ်ချလိုက်လေသည်၊ လက်တစ်ဖက်က အဖုတ်လေးကိုအုပ်ကိုင်ကာ နောက်တစ်ဖက်က နို့များကို ကာထားလေသည် ၊(ခက်တော့ခက်တယ်...သူပဲချွတ်ပြီးသူပဲရှက်နေလေသည်) ၊ ကျွန်တော်ကအရှက်ပြေစေရန် သူမအား....

“ နင်ကအပြင်မှာသာညိုတာ အတွင်းမှာဖွေးသားပဲ....လှလိုက်တာနင့်ကိုယ်လုံးလေးက လက်ကြီးဖယ်ပါဦး ”

ဟု ပြောလိုက်လေသည်၊ အဖုတ်လေးအားကာထားသောလက်အား ရုတ်သိမ်းလိုက်သဖြင့် အမွှေးကျဲကျဲလေးနှင့် အဖုတ်လေးထွက်လာလေသည်၊ သူမက

“ ရဲမာန်...ဘယ်လိုကြီးကြည့်နေတာလဲ...ငါမနေတတ်တော့ဖူးကွာ”

“ နင်ကလှလို့ကြည့်မဝဖြစ်နေတာပါ....ရှက်ရင်နောက်ကြောဘက်လှည့်လိုက်” (တကယ်တော့ဖင်လေးကြည့်ချင်လို့ပါ)

“ ရပြီ...နင်ထိုင်တော့....ဒီတစ်ခါငါ့အလှည့်ပဲ” 

ဟု ပြောကာ သူမအားကျွန်တော့်နေရာ၌ထိုင်စေခိုင်းလိုက်လေသည်၊ ပြီးနောက်သူမ၏ အရှေ့တွင်မတ်တပ်ရပ်ကာ တီရှပ်အား အပေါ်ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော့်၏အပေါ်ပိုင်းမှာဘာမှမရှိတော့၊ သူမကတော့ကလေးလေးသဖွယ်ငေးကြည့်နေလေသည်၊ ကျွန်တော်ကသူမ၏အရှေ့သို့ ကပ်နေအောင်တိုးလိုက်ကာ သူမလက်ကိုဆွဲ၍ ဗိုက်ပေါ်တင်ပေးလိုက်လေသည်။

“ ကိုင်ကြည့်လေ မြတ်နိုး....နင်ပဲသိချင်တယ်ဆို”

“ နင့်ဗိုက်သားက မာတောင့်တောင့်ကြီး....ငါတို့လိုလည်းမဟုတ်ဖူး...နင့် six pack ကဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ လေးမြောင်းပဲရှိတာပါလား”

“ ဘောလုံးပဲပြီးကတည်းက အားကစားမလုပ်ဖြစ်လို့ ၊ စာမေးပွဲတွင်းက စားလိုက်အိပ်လိုက်နဲ့မို့အဆီပြန်တက်လာတာ.....ငါဘောင်းဘီချွတ်လိုက်မယ်နော်” 

ဟု ပြောကာ သူမမျက်နှာနားကပ်၍ ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ကာ ဂျင်းဘောင်းဘီရော အောက်ခံဘောင်းဘီပါတစ်ခါထည်းဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်၊ သူမ၏မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်တွင် ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကတစ်ရမ်းရမ်းဖြင့် ထွက်လာလေသည်၊ စောနတုံးက သူမ၏ဖင်ပြောင်လေးအားကြည့်ထားသဖြင့် ငပဲကြီးမှာ နိုးထခါစပြုနေလေပြီ၊ သူမက

“ အမလေး...နင့်ဟာကြီးကအကြီးကြီးပဲ ငါ့ဟာနဲ့ဆန့်ပါ့မလား..ကြောက်တောင်လာပြီ...ငါရေချိုးရင်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်တောင် ငါ့ဟာထဲ လက်သန်းလေးတောင်ဝင်အောင်ထည့်ဖူးတာမဟုတ်ဖူး”

“ မကြောက်ပါနဲ့....နင်တို့လမ်းကြောင်းကမြွေပါးစပ်လိုပဲ ချဲ့နိုင်ကျုံ့နိုင်တာပဲဟာ ငါကလည်းဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးမယ်လေ ....နင်ကိုင်ကြည့်ကြည့်လေ...ရော့” 

ဟုဆိုကာ ကျွန်တော့်၏ဗိုက်သားကိုပွတ်နေသောသူမလက်လေးအား ကိုင်ကာ ကျွန်တော့်လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်၊ သူမ၏လက်ကဖွဖွလေးလီးကိုလာကိုင်လေသည်....ကျွန်တော်က သူမ၏လက်အား ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ဒစ်ပေါ်ရှိအရေပြားကို အပေါ်အောက်ဆွဲပြလိုက်လေသည်။

“ မြတ်နိုး....တအားကြီးသာမညှစ်နဲ့ အပေါ်အောက်အဲ့လိုလေးလုပ်ပေး ယျောက်ကျားလေးတွေဂွင်းထုရင်အဲ့လိုလုပ်တာ”

“ ဟင်ပိုတောင်ကြီးလာပြီ...နင့်ဟာကြီးကအကြောတွေထောင်နေတာပဲ ရာဘာချောင်းကြီးလိုပဲ”

“ အောက်ကဂွေးအုရောကိုင်ကြည့်ကြည့်”

“ ဟယ်...အိစိအိစိနဲ့ အထဲကအလုံးလေးက ဟိုဖက်ပြေးလိုက်ဒီဘက်ပြေးလိုက်နဲ့”

ဟုပြောကာ ကျွန်တော့ပစ္စည်းအားလေ့လာစူးစမ်းနေလေတော့သည်။ ကျွန်တော့်အငယ်ကောင်နှင့်သူမအား မိတ်ဆက်ပေးပြီးသကာလ သူမအား အိပ်ရာပေါ်သို့ပက်လက်လေးလှဲပေးလိုက်သည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးအား နင့်အာရုံခံစားမှုပိုကောင်းအောင်ဟုဆိုကာ သူမမျက်စိအား တီရှပ်နှင့်အလင်းရောင်မမြင်ရအောင်ချည်လိုက်ပြီး သူမ၏လက်ကိုလည်း အပေါ်သို့ဆန့်တန်းပြီးလက်ကောက်ဝတ်နှစ်ခုအား ခါးပါတ်နှင့်တုတ်ကာ ကုတင်တိုင်နှင့်ပူးချည်လိုက်လေသည်။ စုမြတ်နိုးက

“ ရဲမာန်...ငါလှုပ်မရတော့ဖူး...မြင်လည်းမမြင်ရဖူး”

“ အင်း....အဲ့တာမှနင်အရသာပိုသိရမှာပေါ့”

“ ငါကလုပ်နေတုံးနင့်မျက်နှာကြည့်ချင်တာ”

“ အဲ့ဒီ့အခါကြဖြုတ်ပေးပါ့မယ်...အခုဟာက အစရှိသေးတာ”

ဟုပြန်ပြောကာ အဲကွန်းကအပူချိန်အား တစ်ထစ်ပြန်လျော့လိုက်လေသည်။

ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လေးလှဲနေသော သူငယ်ချင်းမလေးအားကလိရန် ဘေးစောင်းလေးသူမအနားသို့လှဲလိုက်လေသည်၊ သူမအား ကစ်ဆင်ဆွဲနည်းသင်ပေးမည်ဟုပြောကာ....သူမ၏ပါးစပ်ထဲသို့ ကျွန်တော့်လက်မအား ထည့်ပေးပြီး...စုတ်ခိုင်းလိုက်လေသည်၊ တပည့်မလေးက ဘယ်လိုစုပ်ရမှာလဲဟုမေးတော့....ဖျော်ရည်ပိုက်လိုသဘောထားပြီးလုပ်ကြည့်လို့ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်စ်....အဲ့လိုလား..ငါလုပ်တာမှန်တယ်မလား”

“ အင်းဟုတ်တယ်...နောက်တစ်ခါကြလက်မအစား ငါ့လျာလာမှာ”

ဟု ပြောကာ လက်မအားပါးစပ်ထဲမှထုတ်လိုက်ပြီး သူမ၏နဖူးပေါ်ကနေစကာအနမ်းပေးလိုက်လေသည်၊ သူမ၏နဖူးမှစကာ ပါးပြင်တစ်ဝိုက်....ပြီးတော့မေးစေ့လေး...နောက်ဆုံးနှုတ်ခမ်းလေးအား ဖြည်းဖြည်းချင်းနမ်းပေးလေသည်၊ သူမ၏ပါးစပ်ထဲသို့လျာလေးထည့်ပေးလိုက်ရာ လက်မအားစုပ်သလိုပြန်လည်စုပ်ယူလေသည်....သူမလျာက ကျွန်တော့်လျာအားဖမ်းမိခါနီးတွင် အနောက်ပြန်စုပ်လိုက်သဖြင့် သူမလျာကလိုက်ဖမ်းကာ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ နယ်ကျွံလာလေသည်၊ ထိုအချိန်တွင် သူမ၏လျာလေးအားပြန်လည်စုပ်ယူလိုက်လေသည်၊ လက်ကလည်းသူမ၏ နို့လေးကိုနယ်ပြီးကိုင်ပေးနေလေသည်.....နို့သီးခေါင်းညိုညိူလေးများမှာ နဂိုရှိရင်းစွဲထက်ပင် ပိုရှည်လာသလိုခံစားလိုက်ရသည်၊ နို့အုံလေးမှာလည်း တင်းတင်းရင်းရင်းဖြင့်ကိုင်လို့ကောင်းလှသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်...အင်း...အင်း....ပြွတ်စ်”

“ ဟင်း...ဟင်း...ဟင်း”

သူမအသက်ရှုသံများမြန်လာလေသည်....ကျွန်တော်လည်း အသက်မရှူတန်းနမ်းပေးနေရာ မောလာ၍ နားလိုက်လေသည်၊ ပြီးနောက် သူမ၏လည်ပင်းသားလေးများအား စားသုံးပေးသည်၊ လည်ပင်းမှတဆင့် ပခုံးလေးကိုဖွဖွလေးနမ်းပေးကာ ဂျိုင်းလေးကိုလည်း နမ်းပေးပြီးလျာနှင့်ဖွဖွလေးလျက်ပေးလိုက်လေသည်။

“ အား....ရဲမာန်....ယားတယ်....ယားကျိကျိနဲ့” ဟုပြောနေစဉ်မှာပဲ ကျွန်တော်က သူမ၏နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်လေသည်။

“ အု.....အင်း...ယားကျိကျိနဲ့ ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဖူး....ကောင်းတယ်”

စုမြတ်နိုး၏နို့အုံအား တစ်ဖက်ဆီမနားတမ်းစို့ပေး၍ စုပ်နယ်ပေးလေသည်၊ ထို့နောက်လက်ကို ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးများဆီ ဆန့်တန်းလိုက်အာ ဖွဖွလေးပွတ်ပေးလိုက်လေသည်၊ သူမ၏ လက်မောင်းနှင့်ပေါင်ပေါ်ရှိ ကြက်သီးမွှေးညှင်းအဖုလေးများမှာထလာလေသည်၊ လက်ကတော့အဖုတ်အားမထိစေပဲ ပေါင်ခြံနားတစ်ဝိုက်ပွတ်ပေးနေရာ စုမြတ်နိုး၏အဖုတ်လေးမှာ အရည်ကြည်လေးများစို့ကာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာလေသည်။

ထို့နောက်ကျွန်တော်၏ ခန္တာကိုယ်ကို အောက်သို့လျောဆင်းပြီး သူမ၏ပေါင်ကြားထဲသို့မျက်နှာအပ်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းအား ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည်။ သူမက

“ ငါရှက်လိုက်တာရဲမာန်ရယ်......မျက်နှာအုပ်ထားလို့သာပဲ”

“ ခြေထောက်ကြီးစေ့မထားနဲ့ နည်းနည်းချဲပေးအုံး”

စုမြတ်နိုး၏အဖုတ်လေးရှိ အက်ကွဲကြောင်းလေးအား လက်နှင့် ဖြဲကြည့်လိုက်သောအခါ ပန်းနုရောင်အတွင်းသားများနှင့် အစိလေးအားတွေ့ရလေသည်၊...သူမ၏စောက်စိလေးမှာ မနန်းသိရိကျော် ထက်အနည်းငယ်ကြီးလေသည်....ထိုအစိလေးအား လက်ညိုးနှင့်ပွတ်ပေးလိုက်ရာ

“ အား....ရှီး....လူကိုတုန်တက်သွားတာပဲ....ရဲမာန်...နင်ကသေချာကိုဖြဲကြည့်နေတော့တာပဲ.....အု...အု..အား...ရဲမာန်...နင်အဲ့လိုမလုပ်နဲ့”

ဟု ပြောလေသည်၊ သူမစကားမဆုံးခင်မှာပင် သူမ၏အဖုတ်လေးအား ကောက်ငုံလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်၊ သူ၏ တစ်ကိုယ်လုံးအားလှုပ်ကာ ရုန်းလေသည်၊ ခေါတ်မှီသော်လည်းတချို့နေရာများတွင် မြန်မာဆန်သော မိန်းခလေးဖြစ်သောကြောင့် အဖုတ်လျက်ပေးမှုတ်ပေးသည်ကို လက်မခံလောက်ဖူး ဟု ကြိုတွေးမိသောကြောင့် လက်ကိုကြိုတုတ်ထားခြင်းဖြစ်လေသည်၊ အခုလည်းသူမကတက်နိုင်သလောက်ရုန်းကန်နေသည်၊ ကျွန်တော်ကလုံးဝအလွတ်မပေးပဲ သူမ၏ပေါင်တံနှစ်ခုအား လက်နှင့်ချုပ်ကိုင်ကာ ဆက်၍ ဂျာပေးလေသည်။

“ အား...ရဲမာန်...နင်ဘုန်းနိမ့်လိမ့်မယ်...အဲ့နေရာကြီးကမညစ်ပတ်ဖူးလား....အား....အား...မလုပ်နဲ့ အား...အား”

သူမ၏ စကားကို ယျောက်ကျားလေးများထုံးစံအတိုင်း လစ်လျူရှူကာဘာမှပြန်မဖြေပဲ လုပ်စရာရှိသည်ကိုဆက်လုပ်ပေးနေသည်၊ သူမ၏အဖုတ်မှာ အစကတည်းကပင် အရည်ကြည်များစိမ့်နေရာ အခုတော့ပို၍ပင်ထွက်လာလေသည်....အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို လျက်ပေးသည်။ အနံအသက်မှာ မှုညီစို့စို့လေးဖြစ်၍ အရသာမှာငန်ကျိကျိလေးဖြစ်လေသည်၊ ပထမဆုံးမှုတ်ပေးခြင်းဖြစ်သော်လည်း ကျွန်တော်ကားမရွံတက်သဖြင့် ခရီးပေါက်လေသည်၊ အောက်ကနေအပေါ်ကိုလျက်ပေးလိုက် အစိလေးအားစုတ်ပေးလိုက်.....အတွင်းသားထဲလျာလေးကိုထိုးထည့်ပေးပြီးကလိလိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊ ကျွန်တော့်အားမလုပ်ရန် ပြော၍မရမှန်းသိသွားသော စုမြတ်နိုးတစ်ယောက်တော့ တားဆီးရန်မကြိုးစားတော့ပဲ.....အထိအတွေ့နောက် တကောက်ကောက်လိုက်ပါနေပုံရသည်၊ မကြာခင်မှာပင် သူမ၏ပေါင်နှစ်ခုက ကျွန်တော့်ခေါင်းအားညစ်လေတော့သည်၊ လက်နှင့်ကာ၍ထိန်းထားသည်ပင်မရချင်တော့ ကျွန်တော်အသက်ရူရခက်လာလေသည်။ သူမပြီးခါနီးဖြစ်နေမှန်းရိပ်မိသဖြင့် လျာကိုအရှိန်တင်ပေးလိုက်လေသည်။

“ ရဲမာန်...အား....မလုပ်ပါနဲ့ဆို ....ရင်ထဲဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဖူး.....အား....အား..အားရဲမာန်စုတ်....အားအား” ဟုအော်ကာ သူမပြီးသွားလေသည်။

သူမ၏ အဖုတ်လေးထဲမှ ပန်းနုရောင်ကြွက်သားလေးများက အဖြူရောင်အရည်များကိုရှုံ့ပွရှုံ့ပွနှင့် ညစ်ထုတ်ပေးလေသည်၊ ကျွန်တော့်၏ပါးစပ်တွင်သူမ၏ စောက်ရည်များကပ်ပါလာလေသည်။ ထိုသို့အရည်များထွက်လာပြီးနောက် သူမ၏ပေါင်နှစ်ခုကညှစ်အားပြယ်လျော့သွားကာမှ အသက်ဝဝပြန်ရှူရလေသည်၊ သူမ၏ရင်ဘက်နှစ်စုံသည်နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေပြီး လှိုက်ဖိုနေလေသည်၊ သို့သော်သူမအား အနားပေးရန် ကျွန်တော့်တွင် အစီအစဉ်မရှိချေ၊ သူမ၏ဆီးခုံပေါ်ရှိ အမွှေးပါးပါးလေးများအပေါ်အနမ်းပေးလိုက်ကာ သူမ၏အဖြူရည်များပြည့်နေသော အဖုတ်လေးထဲသို့ လက်ညိုးလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စမ်းထဲလိုက်လေသည်။

“ အား....ရဲမာန်....နာတယ်....ဖြည်းဖြည်း”

သူမ၏အတွင်းသားများက လက်ညိုးအား စုပ်ယူကတားထားလေသည်၊ ကျွန်တော်၏ပါးစပ်က ဆီးခုံပေါ်မှတစ်ဆင့် အစိလေးအား ဖြည်းဖြည်းချင်းလျက်ပေးကာ လက်ညိုးကိုအတွင်းထိရောက်အောင်ထည့်ပေးလိုက်လေသည်၊ လက်ညိုးအထဲသို့ရောက်၍ အပြင်ပြန်ထုတ်ရာတွင် အတွင်းသားများက ညစ်ထားသဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်ယူရလေသည်။

“ အင်း...အင်း...အင်း...ရဲမာန်...အား...အထဲကပြန်ဖြစ်လာပြီ”

“ ပလက်...ပလက်..ပလက်....ဇွိ....ဇွိ....ဇွိ”

“ အား....အား....ကောင်းတယ်....အား......အမေရေ..........အား....အမေ့”

ထို့နောက် သဘာဝချောဆီများနှင့် လက်အသွင်းအထုတ်လုပ်၍အဆင်ပြေလာရာ အရှိန်တင်ကာ အစိစုတ်၍ အဖုတ်ထဲနှိုက်ပေးလိုက်လေသည်။

“ အား....အား...ရဲမာန်...ငါ့အသေသတ်နေတာလား....အား...အား....လာပြန်ပြီ....အား”

“ အား....ရှီး.....အား....မြန်မြန်လေး...အား”

ဟု အော်ကာ စုမြတ်နိုး၏ခါးသည် အပေါ်သို့ ၄၅ ဒီဂရီ ကော့ထွက်သွားပြီး အဖုတ်ထဲမှအရည်များပွင့်ထွက်လာပြန်လေသည်။ ကျွန်တော်လည်း မှုတ်ပေးသည်ကိုရပ်လိုက်ကာ ချည်တုတ်ထားသော လက်ကောက်ဝတ်နှင့် မျက်စိအုပ်ထားသော အဝတ်အားဖယ်ပေးလိုက်သည်၊ သူငယ်ချင်းမလေး၏ မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးဖြာကာလှနေလေသည်၊ သူမ၏လက်ကို ဖြေပြီးပြီးချင်း ကျွန်တော့်၏ပခုံးအား ဖြန်းကနည်းရိုက်လိုက်ကာ

“ ကောင်စုတ်...မပြောမဆိုနဲ့ ငါ့ဟာကိုလာလျက်တယ်...နင်ဘုန်းကံနိမ့်မှာမကြောက်ဖူးလား”

“ မကြောက်ပါဖူး အဲ့ထဲကထွက်ခဲ့တာပဲဟာ...ဒါနဲ့ငါပြုစုပေးတာကောင်းတယ်မလား”

“ ကောင်းမကောင်းတော့မသိဖူးလူတော့အားကိုမရှိတော့ဖူး.....ဟင့်”

“ ငါ့ကိုဖက်ထား....ငါဟာကိုဖြည်းဖြည်းချင်းနင့်ထဲထည့်ပေးမယ်...နာရင်ပြောနော်”

“ အင်း....ထည့်ကြည့်လေ....ဆန့်ပါ့မလား”

သူမ၏ပေါင်ကြားတွင်နေရာယူကာ ကျွန်တော်၏ လီးဒစ်ကြီးအား လက်နှင့်တည်ကာ အဖြူရည်များပြည့်နေသော အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၏ အမြောင်းလေးထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်လေသည်၊ ဒစ်ကြီးက တဆစ်ဆစ်နှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်သွားလေသည်၊ထို့နောက် သူမအားပါးပြင်နမ်းလိုက် လည်ပင်းနမ်းလိုက်နှင့်ချော့မြူပြီး ခါးကိုကော့ကာတစ်လက်မချင်း ထည့်ပေးနေလေသည်။

“ မြတ်နိုး...ငါ့ကိုကြည့်...နင်စိတ်လျော့ထား....အဲ့တာမှအထဲဝင်မှာ...အရမ်းညှစ်မထားနဲ့”

“ အင်း...နာမှာလားဟင်”

“ ခဏပါ....ပြီးကြကောင်းသွားမှာ” (ဒီစကားကိုလူတိုင်းပြောဖူးမည်ဟုယုံကြည်ပါသည်....ဒီလိုပဲပြောရတာပဲလေ....နော့😁)

သူမ၏အတွင်းလမ်းကြောင်းသို့သွားရာခရီးတွင် အပျိုမှေးလေးကတားဆီးနေကြောင်းကို လီးထိပ်မှတစ်ဆင့် ခံစားသိရှိနေလေသည်၊ မြတ်နိုး နင်အသက်ကိုရှူပြီး ထုတ်လိုက်ဟု ပြောပြီး...သူမ လေမှုတ်ထုတ်လိုက်သည့်အခါတွင် ခါးကိုအားယူကာ အမြှေးပါးလေးကိုဖောက်လိုက်လေသည်။

“ အား....ဖြည်းဖြည်း....ရင်ထဲကနင့်နင့်ကြီး...ဇွိ....ဇွိ. ....ဖောက်..အား....ရှီး...ရဲမာန်...အမေ့...နာတယ်”

“ အေးအေ....ငါခဏရပ်ပေးမယ်”

ပါကင်အဖောက်ခံရသူ စုမြတ်နိုးအဖို့ နာကျင်သော ကာမဝေဒနာကိုခံစားလိုက်ရသည်၊ ကျွန်တော့်အဖို့လည်း သူမ၏ အဖုတ်ကြွက်သားများကအတင်းညှစ်သဖြင့် လီးထိပ်ပင်ကျင်သွားလေသည်၊ မနေ့ကဂွင်းမတိုက်ခဲ့ဖူးဆိုလျှင်...ဒီနေရာမှာတင် သုတ်ထွက်သွားနိုင်လေသည်။

တစ်မိနစ်ခန့်အကြာသော် အဖုတ်၏အတွင်းသားနှင့် လီးတို့မှာအနည်းငယ်နေသားကြသွားလေသည်၊သူငယ်ချင်းမလေး စုမြတ်နိုးမှာမူ နာကျင်၍ မျက်ရည်များပင်ဝိုင်းနေလေသည်၊ စိတ်သက်သာရာရစေရန် သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးအား ကြင်နာစွာနမ်း၍ နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်လေသည်၊ ထိုသို့ဖြင့် နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရာ တဖြည်းဖြည်းအရှိန်ပြန်ရလာလေသည်၊ အောက်က အငယ်ကောင်ကိုလည်းဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။

“ ပြွတ်စ်...ပြွတ်...ဇွိ..ဇွိ...အင်း...အင်း...အင်း.....အင်းးးးးး”

စုမြတ်နိုးသည် စောနက အမှုတ်ခံထားရတဲ့အရှိန်ကြောင့် လည်ပင်းနှင့်ဂုတ်နားတစ်ဝိုက်တွင် ချွေးပေါက်လေးများသီးနေလေသည်၊ ကျွန်တော့်၏နောက်ကျောကိုလည်း အားနှင့်ဖက်ထားလေသည်၊ ထိုသို့ လှေကြီးထိုးပုံစံဖြင့် တဖြည်းဖြည်းလေး လိုးပေးရာ သူငယ်ချင်းမလေးမှာ အနာသက်သာလာပြီး...အသက်ရှူသံများမြန်လာကာ...ကာမအရသာ အဆိပ်တက်လာလေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း သူမ၏ဂုတ်လေးနှင့် လည်ပင်းကိုနမ်းရှုံ့ကာ ပုံမှန်အရှိန်ဖြင့် လိုးပေးနေလေသည်။

“ မြတ်နိုး...အဆင်ပြေလား....အထဲကနာသေးလား”

“ သိပ်မနာတော့ဖူး...ရဲမာန်...အထဲက စောနကလိုပြန်ဖြစ်လာပြီ....လုပ်...အား”

“ နည်းနည်းမြန်မယ်နော်...ဇွိဇွိ...ဖက်ဖက်....ဇွိဇွိဇွိ...ဖက်ဖက်ဖက်”

“ အား...ရဲမာန်...ကောင်းတယ်...အား....အား အထဲကပြန်ဖြစ်လာပြီ” (အထွတ်အထိပ်ရောက်သည် သို့မဟုတ် ပြီးမြောက်သည်ကို သူမအဲ့ဒီ့အချိန်ကမသိသေး😅)

“ နင့်ဟာလေးက ပြည့်ကျပ်နေတာပဲဟာ...ကောင်းတယ်....ဖတ်..ဖတ်...ရော့”

“ အား...ရဲမာန်...ငါကောင်းလာပြီ...မြန်မြန်လေး......အား...အားးး.....အမေ့”

“ အား.........ရဲမာန်...ရဲမာန်.....အွင်း...အွင်း.....အွင်း...နင့်ဟာကြီးက အထဲကိုထိတယ်”

“ အား.....အား.....အား...ရဲမာန်ရေ..........အွင်းအွင်းအွင်း”

စုမြတ်နိုး၏အဖုတ်ထဲက ကြွက်သားများက ကျွန်တော့်လီးကြီးအား အတင်းညစ်ကာ သူမပြီးသွားလေသည်၊ ကျွန်တော်လည်း မထိန်းထားနိုင်တော့

“ ငါလည်းပြီးပြီ...အင်း...အင်း...အင်း...”

“ အား...အား...အား...အား....အားးးးး” 

ဟုဆိုကာ ကျွန်တော်၏ သုတ်ရည်ပူပူများကို သူငယ်ချင်းမလေးစုမြတ်နိုး၏ အဖုတ်လေးထဲ ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။ ကျွန်တော်လည်းမောသွားပြီဖြစ်၍ သူ့ဘေးနား လှဲအိပ်လိုက်လေသည်၊ သူမ၏ အဖုတ်ထဲမှလီးအားထုတ်လိုက်ရာ သုတ်ရည်အဖြူရောင်များနှင့် သူမ၏သွေးစအနည်းငယ်ပါထွက်ကြလာလေသည်။ သူမအားအနောက်ဖက်ကနေလှဲနေရင်းနှင့်သိုင်းဖက်ကာ နို့လေးအား ကိုင်ပေးနေလေသည်၊ သူမကား စကားသံပင်မထွက်တော့....မျောနေလေသည်၊ ကျွန်တော်လည်းစကားမပြောဖြစ်ချေ၊ ခဏကြာသော် သူမ၏အနောက်ကနေ ဖင်ကြားလေးထဲ လီးအားပွတ်နေရာ အငယ်ကောင်မှာပြန်ထလာလေသည်၊ သူမ၏ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုမလိုက်ပြီး ဘေးတိုက်အနေအထားဖြစ်သွားသောအခါ အဖုတ်လေးထဲသို့ ပြန်ထည့်လိုက်လေသည်၊ ဒီတစ်ခါတော့ ပလွတ် ခနဲလျောလျောရှူရှူဝင်သွားလေသည်၊ အနောက်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းညောင့်ပေးရင်း လက်ကလည်း နို့များကိုချေကာ အနောက်ကနေ ဂုတ်ပိုးအားစုတ်နမ်းပေးနေလေသည်၊ စုမြတ်နိုးက

“ နင့်ဟာကြီးကလည်း...ပြန်ထလာပြန်ပြီ....အင့်....အင့်...အင့်”

“ နာသေးလား....မြတ်နိုး...နာရင်ပြောနော်”

“ အင်း....မနာတော့ဖူး....အင်းအင်း...ဖြေးဖြေးလေးလုပ်”

“ ဖတ်...ဖတ်....ဖတ်...ဇွိ ဇွိ ဇွိ....ကောင်းလား မြတ်နိုး”

“ မသိဖူးကွာ...ရဲမာန်ရာ...ဘာတွေမေးနေတာလဲ....အင်း...အင်း...အင်း..အာ့”

ထိုသို့ညှောင့်လိုးလေးလိုးပေးနေရင်း ၁၀မိနစ်ခန့်ကြာသော် နှစ်ယောက်လုံးပြန်လည်၍ ပြီးချင်လာပြန်သည်၊မြတ်နိုး ငါ့ကိုကြည့်..ဟုဆိုကာ သူမ၏မျက်နှာကိုဆွဲလှည့်လိုက်လေသည်၊ သူမက ရမ္မက်လှိုင်းထန်သောမျက်လုံးဝိုင်းများနှင့်ပြန်ကြည့်လေသည်၊ သူမ၏နို့များကိုချေကာ...

“ မြန်မြန်လုပ်တော့မယ်နော်....ပြီးချင်လာပြီ....မြတ်နိုးရေ”

“ အင်း....လုပ်လုပ်...ဖတ်...ဖတ်...အား...အား..အား”

“ ပြီးတော့မယ်ကွာ...ရော့..ရော့..ရော့....အား....ငါလည်းအထဲကဖြစ်လာပြီ...ဆောင့်ပေး...အင်းအင်း....အင်း.အင်း..အင်း......အင်းးးးးးးးး”

ဟု အော်ကာ အကြည့်ချင်းဆုံပြီး နှစ်ယောက်လုံးပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်။

နှစ်ယောက်လုံးမောသွား၍ ဖက်၍ ခဏနားနေလေသည်၊ ပြီးနောက်ကျွန်တော်က ရေချိုးကန်ထဲ ရေနွေးစပ်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင်ခွေခွေလေး မှိန်းနေသော သူငယ်ချင်းမလေးအားပွေ့ခေါ်ကာ ရေကန်ထဲသို့ချကာရေချိုပေးလေသည်၊ ပြီးနောက်ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးကာ အဝတ်များပြန်ဝတ်ကာ အခန်း check out လုပ်ပြီး ပြန်လာခဲ့လေတော့သည်။

“ 🎼🎼 နှလုံးသွေးတွေလည်း ခေါင်းထဲအရှိန်နဲ့ဆောင့်.......🎼...နတ်ပြည်မဟုတ်ပေမယ့် အတူတူတိမ်ထဲရောက် 🎼.....နှစ်တစ်ရာဝိုင်တစ်ခွက်လိုမျိုးဇိမ်နဲ့သောက်....🎼” ( Rapper ကို Syndrome သီချင်းထဲမှ စာသား)

.......................................

“ 🎼....ငါမြင်နေရတာအစွယ်တွေနဲ့ အချက်ပြတာအသေအလဲ🎼🎼.....ခံတပ်ကိုတစ်ယောက်ထည်းဖြိုချဖို့ အထွက်ကမလွယ်ပေမယ့်.....🎼🎼 ဆရာမကြီးဂိုဏ်းချုပ်တွေနဲ့ ကစားချင်တာတစ်ပွေထည်း.......🎼ငါဝင်ရောက်ကျူးကျော်တိုက်ခိုက်ချင်တာမင်းရဲ့တားမြစ်နယ်မြေထဲ......

🎼 တချို့တွေက....ချဲ့တာကြိုက်တယ်....တချို့တွေက ချဲ့တာကြောက်တယ်.....come on” (Song of MJN)

MJN အဖွဲ့၏ သီချင်းခွေ mixtape ကို ဖုန်းကနေဖွင့်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ပေတံကိုကိုင် တစ်ဖက်က စီးပွားရေးသုံး ဂဏန်းတွက်စက်ကိုကိုင်ကာ ကျောင်းဝန်းထဲတွင် ကျွန်တော်သည် ပုစ္ဆာများကိုတွက်ချက်နေလေသည်၊ ဘေးနားကော်ရစ်ဒါတွင် စာကျက်နေသော ကျောင်းသူတစ်ယောက်က သီချင်းသံကြောင့်မျက်စောင်းလာထိုး၍ လူမှုရေးအရ အသံလျော့ပေးလိုက်ပြီး စာကိုဆက်တွက်နေလေသည်၊ ထိုစဉ် အနောက်ကနေတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်မျက်လုံးအားပိတ်ပြီးတော့

“ ငါဘယ်သူလဲ...မှန်းကြည့်”

“ မြတ်နိုးမလား....လုပ်မနေစမ်းနဲ့ ဒီကျောင်းမှာ မိန်းခလေးသူငယ်ချင်းက နင်ရယ်ယုပွင့်ရယ် နှစ်ယောက်ရှိတာ....ပြီးတောနင့်လိုးရှင်းအနံကို ငါမှတ်မှိတယ်”

“ အင်း...သိလည်းမသိချင်ယောင်ဆောင်တာမဟုတ်ဖူး၊ ပျော်စရာမကောင်းတော့ဖူး...အလိုက်မသိချက် နင်ကဟိုနေရာမှာပဲတော်တာပဲ..ကျန်တာမတော်ဖူး”

“ ဘယ်နေရာလဲ..ဟ”

“ ဘောလုံးကန်တာကိုပြောတာပါအေ....တခြားမတွေးပါနဲ့” ဟုပြုံးစိစိနဲ့ လူကိုလာစလေသည်။

“ အင်း...ဟုတ်တယ် ငါဂိုးသွင်းလိုက်တိုင်း ဂိုးသမားလေးက တအင်းအင်းနဲ့...သက်ပြင်းချယူရတယ်” ဟုရွဲ့ပြောလိုက်ရာ စုမြတ်နိုးက

“ အစုတ်ပလုတ်အကောင်”ဟု ထောပနာပြုကာ နောက်ကျောအားတစ်ချက်ရိုက်လိုက်လေသည်။ သူမကပင်ဆက်၍

“ ရဲမာန်...စာတွေပိုင်ပြီလား”

“ မပိုင်လို့ရမလား...စာမေးပွဲကဖင်နားကပ်နေပြီ မနက်ဖြန်တစ်ပတ်ခါပဲ ဖြေရတော့မယ့်ဟာကို နင်လည်း စာတွေရပြီမလား”

“ အင်း...ရပြီ...ပြောလို့ပြောတာမဟုတ်ဖူး နင်နဲ့အရင်တစ်ပါတ်တုံးက ဟိုကိုသွားလိုက်တာ စိတ်ဖိစီးမှုတော်တော်လျော့သွားတယ်....စာလည်းလုပ်လို့ကောင်းတယ်”

“ အခုတော့ အရသာတွေ့နေပြီပေါ့လေ 😂”

“ အင်း.....အဲ့သွားပြီးနှစ်ရက်လောက် အောက်ကကျိန်းနေတာ လမ်းလျောက်ရင်သတိထားလျောက်ရတယ် ကွတကွတနဲ့ ”

“ စာမေးပဲပြီးတဲ့နေ့ကြ သွားအုံးမလား” ဟုကျွန်တော်ကမေးလိုက်ရာ သူမက

“ အချိန်ပိုင်းတော့မလုပ်နဲ့ တစ်ညလောက်သွားကဲကြရအောင်”ဟုပြန်ပြောလေသည်။

“ နင်အိမ်တန်းမပြန်ရင်တော့အချိန်ရပါတယ်”

“ အင်း တစ်ရက်လောက်ဒိမယ်နေမယ်ပြောပြီးသား အိမ်ကို....နင်ကရောအိမ်ကလာကြိုမှာလား”

“ ငါ့အိမ်က သာစည်တင်ဆိုတော့ ငါ့ဘာသာဆိုင်ကယ်နဲ့ပြန်တာ ယျောက်ကျားလေးဆိုတော့ ပစ္စည်းလည်းမများဖူးရယ်”

“ အဲ့တာဆိုဖြေပြီးနောက်နေ့ည သွားကြတာပေါ့ အားမွေးထား....ဂိုးရှူးရမှာဆိုတော့”ဟု စုမြတ်နိုးက ပြောင်စပ်စပ်နှင့်ပြောလေသည်။

“ အင်း....မနက်ပိုင်းတော့ငါ့အမကြီးသွားတွေ့ရအုံးမှာ”

“ စပ်စုတယ်မထင်နဲ့ နင့်အမကြီးနဲ့က အတူအိပ်ပြီးပြီလား”

“ ဘယ်ကသာ....သူက ယူပြီးမှပေးမယ်တဲ့...ငါလည်းသူ့သဘောအတိုင်းပဲနေပေးလိုက်တာ”

“ ဒါပေမယ့်နင်က အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ပုံပါပဲ ဟိုတစ်နေ့က အဆင်ပြေသားပဲ...ငါက ပေါက်တက်ကရဖြစ်မှာဆိုးနေတာ”

“ အမ်း...အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်က ယုပွင့်ရဲ့ အမတစ်ဝမ်းကွဲသိတယ်မလား....အဲ့အမကြီးနဲ့တစ်ခါနေဖူးတယ်”

“ မနန်းသိရိကျော်ကိုပြောတာလား....ဝါး...ရဲမာန်...မထင်ရဖူး လူကြည့်တော့ အညာသားလူရိုးလေးလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ အဲ့တာကြောင့် ငါယျောက်ကျားတွေကိုမယုံတာ”

“ မထင်မှတ်ပဲ ဖြစ်သွားတာပါဟာ....ယုပွင့်ကိုပြန်မပြောနဲ့ဦးနော်...တော်ကြာငါ့ကို ပြသနာရှာနေဦးမယ်”

“ အေးပါ...အေးပါ”

သိပ်မကြာလိုက်ချေ စာမေးပွဲက ရောက်ချလာလေတော့သည်၊ မဖြေခင်က စိတ်ပူရသော်လည်း တစ်ဘာသာ ပြီးတစ်ဘာသာ ကို ခေါင်းကုတ်ဖင်ကုတ်ဖြေပြီးသောအခါ နောက်ဆုံးဘာသာအရောက်တွင် အေးဆေးဖြစ်သွားလေပြီ၊ စာမေးပွဲရက် နောက်ဆုံးဘာသာဖြေပြီးသောအခါတွင် အဆောင်သို့ အပြေးပြန်ကာ အဝတ်လျော်စရာရှိသည်များ၊ သိမ်းစရာ ပစ္စည်းများကို ကြိုတင်သိမ်းဆည်းလေသည်၊ မနက်ဖြန်ကြ မဝသုန်ဆီလည်းသွားတွေ့ရအုံးမယ်၊ ညကြတော့လည်း သူငယ်ချင်းမလေးနှင့် လင်မယားလုပ်တန်းကစားရအုံးမည်မဟုတ်သလော၊ ဒီတစ်ခါတော့ တစ်ညလုံးအချိန်ရသဖြင့် အေးဆေးကစားလို့ရသည်၊ အရင်တစ်ခေါက်ကလို ဂွင်းပင်ကြိုမထုထားတော့ တက်နိုင်သမျှ အတွင်းအားများအားစုဆောင်းထားသည်။

မနက်ရောက်သောအခါတွင်ရေမိုးချိုးပြီး မိတ္ထီလာမြို့ထဲသို့သွားကာ ချစ်ရသော မဝသုန်ဆီ သွားလေသည်၊ သူမက ဒင်ဆမ်းဝယ်ကျွေးမည်ဟုဆိုကာ သူမညွန်းသောဆိုင်တွင်သွားစားကြလေသည်၊ စားပြီးနောက် ဘယ်သွားကြမလဲဟုတိုင်ပင်ရာ သူမက ထီလာကန်ဘောင်သွားချင်သည်ဟုဆိုသည်၊ ကန်ဘောင်ဒီနေ့လူများလောက်မယ်နော် မုန်တိုင်ဆည်ဖက်ပဲသွားရအောင်မရယ် ဟုပြောကာ မုန်တိုင်ဆည်ဖက်သို့ချီတက်လာခဲ့လေသည်၊ ပညာရှိတို့တွေးကြည့်လျင် ပြေးကြည့်တာထက်မှန်သည်ဆိုသော ဆိုရိုးအတိုင်း ကန်ဘောင်ပေါ်တွင် လူရှုပ်နေတာကို လမ်းတွင် ဖြတ်သွားရင်းတွေ့လိုက်ရသည်၊ ဆည်သို့ရောက်သောအခါ နေရိပ်၍ ချောင်ကြသောနေရာလေးတွင် အတူထိုင်ကြသည်၊ သူမကတော့ ထုံးစံမပျက် ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာမှီနေပြန်သည်၊ ကျွန်တော်က

“ မ ကကျောရိုးမဲ့သတ္တဝါလေးလား မောင့်ကိုပဲမှီချည်းမှီနေတာ”ဟု စလိုက်လေသည်။ သူမက

“ မောင်က မရဲ့အပိုင်ပဲဟာ မှီချင်မှီမှာပေါ့...ဘာဖြစ်ချင်လဲ”ဟုအနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ကာ မာမာလေးပြောလေသည်။

“ ကျွန်တော်ဖြစ်ချင်တာကိုပြောရမလား....အင်း.....မွ....မွ”

“ မောင်နော်...ဘာလို့ပါးကိုနမ်းတာလဲ....နဖူးလေးကိုလည်းနမ်းဦး”

“ ရော့နဖူးလေးကော....ပါးချိုင့်လေးကော....နှုတ်ခမ်းလေးကော....အင်း....ပြွတ်စ်...ပြွတ်”

သူမ၏ ပါးပြင်တစ်ဝိုက်ကိုဖွဖွလေးနမ်းပြီးသကာလ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုတ်လိုက်ရာ သူမက ပါးစပ်လေးဟပေးလေသည်၊ သူမလည်းတဖြည်းဖြည်းနှင့်အထာနပ်လာပြီဖြစ်လေသည်၊ သူမအားအနောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာ သူမဝတ်ထားသော ဆွယ်တာအပါးလေးပေါ်ကနေ နို့လေးအားဖွဖွလေး နယ်ကိုင်ပေးလေသည်....အနမ်းကလည်းမပျက်၊ သူမရဲ့ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းလေး၏ စိုစွတ်မှု....လျာလေး၏မထိမထိလေးကစားပေးမှု နို့အုံလေးများကပေးသော အထိအတွေ့အရသာရုံတို့သည် ကျွန်တော့်ရင်ထဲ၌ရှိသော အကောင်လေးအား နွေးထွေးစေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်နှင့် စုမြတ်နိုးအား အနမ်းပေးဖူးသော်လည်း ထိုအနမ်းများမှာ ရမ္မက်ဆန်သောအနမ်းများသက်သက်သာဖြစ်လေသည်...ရင်ထဲတစ်စုံတစ်ရာခံစားရခြင်းမရှိချေ၊ ပြောရလျင် ထိုအနမ်းများမှာ ရေဆာ၍သောက်လိုက်ရသောရေတစ်ခွက်မျှသာ။ ချစ်ရသောသူ၏ကြည်ဖြူသော အနမ်းရဲ့ အရသာကတော့ ချောကလက်ပူပူလေးတစ်ခွက်ဖြစ်လေသည်။

“ မောင်.....နမ်းတာတော်သေးဖူးလား....အသက်ရှူရတာမဝတော့ဖူး....မရင်ထဲတစ်မျိုးကြီး”

“ တော်သေးဖူး မနက်ဖြန်ကြ အိမ်ပြန်ရတော့မှာ....နှစ်လလုံးမကိုလွမ်းနေရတော့မှာပဲ ”ဟု ပတ်ချွဲနှပ်ချွဲပြောလေသည်။

“ လူများသားသမီးကို သူလုပ်ချင်တိုင်းလုပ်နေတော့တာပဲ.... အား..ခဏ ဆံပင်ညပ်သွားလို့ ....ရပြီ....ပြန်ဖက်ပေးတော့”

“ အင်း....မွ..မွ”

အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ရင်း လည်ပင်းလေးအားအနမ်းပေးလိုက်လေသည်။

“ မောင်....ယားတယ်ကွာ....တော်တော့...လက်ကလည်း ရင်ဘတ်ပဲရန်ရှာနေတော့တာပဲ မရဲ့ရင်ဘတ်လည်း သူလုပ်တာနဲ့ပိုပြီးကြီးလာပြီ.......ရုံးကအမကြီးတွေတောင် စနေကြပြီ”

“ ဘယ်လောက်ဖြစ်သွားလို့လဲ”

“ အရင်က ၃၀လောက်ပဲရှိတာ အခုရင်က ၃၃လောက်ဖြစ်နေပြီ ကောင်လေးရဲ့ ”

“ ပိုလှသွားတာပေါ့....မရယ်..ဟီး”

“ လှတာမခက်ဖူး....မောင်ကဘယ်ဘက်ထက် ညာဘက်ကို ပိုကိုင်လို့လားမသိဖူး ဆိုဒ်မညီသလိုပဲ”

“ မောင်ကညာသန်ဆိုတော့ပိုအားပါသွားလိုနေမယ်....ဆိုဒ်တူသွားအောင် ဟိုဘက်လေးလည်းပိုကိုင်ပေးရတာပေါ့..ဟိ....အုံ..ဂါထာဂါထာ”

“ အာ့...အရမ်းကြီးမညှစ်နဲ့ အကျီတွေကျေကုန်တော့မှာပဲ”

“ ဟုတ်”

“ ဒါပြီးရင် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြမလားမ”

“ အားတော့နာတယ်မောင်ရယ်...မအလုပ်ကိစ္စရှိသေးလို့ ပြန်လာမှသွားကြတာပေါ့”

“ အဲ့တာဆိုလည်းအဆောင်ပဲပြန်အိပ်တာပေါ့ကွယ်”

“ အဆောင်တန်းပြန်နော် ဝေ့မနေနဲ့ဦး အဆောင်ပြန်ရောက်ရင်ဖုန်းဆက်ဦး”

“ စိတ်ချပါ..မမ”

ထို့နောက် နေ့လည်စာအတူစားကာ သူမအားပြန်ပို့ပြီး သပြေဝသို့ပြန်လာခဲ့လေတော့သည်၊ အဆောင်သို့ရောက်သောအခါတွင် ညနေစောင်းအတွက်အားမွေးဖို့ တစ်ရေးအိပ်လိုက်လေသည်၊ စိတ်ချလက်ချအိပ်ပျော်သွားသည်မှာ သုံနာရီခန့်ပင်ကြာသွားလေသည်....တစ်နာရီကနေအိပ်လိုက်သည်မှာ နိုးလာတော့ ၄ နာရီ ရှိနေပြီဖြစ်သည်၊ ထို့ကြောင့် အိပ်ရာက ထကာ ရေမိုးချိုးပြီး သူငယ်ချင်းစုမြတ်နိုးဆီဖုန်းဆက်လိုက်လေသည်။

“ ဟယ်လို....ရဲမာန်ရေ...မြို့ထဲကပြန်ရောက်ပြီလား မြန်လိုက်တာ”

“ အေးဟုတ်တယ် နေ့လည်ကတည်းကရောက်နေတာ အိပ်နေလို့ နင်ရေချိုးပြီးပြီလား”

“ အခုလေးတင်....နောက်နာရီဝက်လောက်ကြလာခေါ်လို့ရပြီ...ညနေစာဘယ်မှာစားကြမလဲ”

“ ထီလာဟိုတယ်ရောက်မှစားမယ်လေ....ဒီလကစာမေးပွဲဖြေရတာနဲ့ဆိုတော့ လမကုန်ခင်ပြန်ရမှာဆိုတော့ ပိုက်ဆံပိုနေတာ..ဟီး ငါ့အမကြီးလည်းမအားလို့ ရုပ်ရှင်ဖိုးလည်းမကုန်လိုက်ဖူး”

“ အေးအေး...ခဏနေရင်လာခဲ့တော့နော...ရဲမာန်”

နာရီဝက်လောက်ကြာသောအခါတွင် မြို့ထဲက အပြန်ဝယ်ခဲ့သော ကွန်ဒုံးအား မမေ့မလျော့ အိပ်ကပ်ထဲထည့်ကာ ဘေးနားတွင် ယုပွင့်နှင့်ချိန်းရန် ခေါင်းဖီးနေသော ဟိန်းထက်အား ဒီနေ့ည မြို့ထဲကအဒေါ်အိမ်သွားအိပ်မယ်ဟု ပြောပြီး စုမြတ်နိုးတို့အဆောင်ဖက်ထွက်ခဲ့လေတော့သည်၊ အဆောင်အရှေ့သို့အရောက်တွင်စုမြတ်နိုးက မျက်နှာကို mask အုပ်ပြီး အပြေးတစ်ပိုင်းလမ်းလျောက်ကာ ဆိုင်ကယ်ပေါ်သို့တက်ထိုင်လေသည်။

“ ရဲမာန်...သွားရအောင်လေ...မြန်မြန် လူများတွေမြင်ကုန်လိမ့်မယ်”

“ မြင်လည်းငါတို့နှစ်ယောက်သူငယ်ချင်းမှန်းသိနေကြတာပဲဟာ”

“ တခြားသူမဟုတ်ဖူး....ယုပွင့်က ငါ့ကိုသံသယဝင်နေတာ...ငါကလည်းငါပဲ နင်နဲ့တွေ့တဲ့နေ့တုံးကသောက်တဲ့ ဆေးကဒ်ကို အခန်းထဲကအမှိုက်တောင်းထဲကို ယောင်ပြီးပြစ်မိတာ ...သူတွေ့သွားလို့ မနည်းငြင်းထားရတာ”

“ နင်ကလည်းပေါ့တီးပေါ့စနဲ့ မှတ်ပုံတင်ပါပြီမလား...အခုကောဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ”

“ မှတ်ပုံတင်ပါပြီ....မြို့ထဲအမတစ်ဝမ်းကွဲရောက်နေလို့ သွားတွေ့မယ်လို့ညာထားတာ...ဟီး....မောင်းမှာဖြင့်မောင်းတော့”

ဟိုတယ်ထီလာသို့ရောက်သောအခါ မြို့ထဲကအပြန်တွင် အခန်းကို ကျွန်တော်ကြိုတင်ဘွတ်ကင်ကာ check inလုပ်ထားခဲ့သောကြောင့် နှစ်ယောက်သားအခန်းထဲ မြန်မြန်ဝင်သွားလေသည်။

အခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါတွင် ညနေစာကို မှာစားရန် ဟိုတယ်မီးနူးစာအုပ်ကိုကြည့်ကာ မှာလိုက်လေသည်၊ မှာထားသောအစားအစာများရောက်သောအခါတွင် အစားစားရင်း သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သား ကာတွန်းကားအသစ်ဖြစ်သော Inside outကို ကြည့်လေသည်၊ ပြီးနောက်ဗိုက်တင်းသည်ဟုဆိုကာ ဟိုတယ်ဝန်းထဲလမ်းခဏလျောက်ကြသေးသည်။

အခန်းထဲသို့ပြန်ရောက်သောအခါတွင် သွားတိုက်မျက်နှာသစ်ကာ အိမ်နေအဝတ်အစားများလဲဝတ်ကြလေသည်၊ ကျွန်တော်ကအရင်လဲပြီး၍ အိပ်ရာပေါ် ဘုန်းကနဲလှဲကာ...

“ စုမြတ်...နင်အပြာကားကြည့်မလား”

“ အင်း...ကြည့်ကြည့်မယ်လေ မိန်းကလေးတွေကြည့်တဲ့ ကိုရီးယား ဟက်ကားတွေက တကယ်လုပ်ကြတာမဟုတ်လို့ ဖီးသိပ်မတွေ့ဖူး”

“ ငါထဲမှာ ရှယ်ကားတွေရှိတယ် uncensor ကားတွေလည်းပါတယ်” ဟုပြောကာ audio manager ထဲတွင်ဖွက်ထားသော video များကိုထုတ်လိုက်လေသည်။

“ လှဲရင်းကြည့်ရအောင်...ရဲမာန် ...လာ...ထိုင်ရတာညောင်းတယ်”

“ လာ...ငါ့လက်မောင်းပေါ်မှီလိုက်...အဆင်ပြေလား”

“ အင်း”

ရှယ်အောကာများစုစည်းမှုထဲတွင်ပါဝင်သော ဂျပန်ဂတုံးကားများ ၊ အဂ်လိပ်ကားများကို သူငယ်ချင်းမလေးနှင့်အတူဖက်ပြီးကြည့်ရှူ့လေသည်၊ ယခင်က အပြာကားများကို သူငယ်ချင်းယောက်ကျားလေးများနှင့်သာအတူကြည့်ဖူးလေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးနှင့်ကြည့်ရသည်ကတော့ပို၍ဇိမ်ရှိလေသည်၊ ဇိမ်မရှိပဲရှိပါ့မလား....ဟီး...ကြည့်နေရင်းလက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ ဘော်လီဝတ်မထားသော တီရှပ်ပေါ်ကနေနို့လေးတွေကိုကိုင်လိုက်၊ jj ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ အဖုတ်လေးကိုအုပ်ကိုင်ကာ လက်ကစားပေးလိုက်နှင့် အရသာတွေ့နေလေသည်၊ စုမြတ်နိုးကလည်း ဇိမ်ခံကာဖီးယူနေလေသည်။ သူမလက်ကလည်း ကျွန်တော့် ဘော်လုံးဘောင်းဘီပေါ်ကနေအမြောင်းလိုက်ထနေသော လီးကြီးအားပွတ်ပေးနေလေသည်။

ကျွန်တော်က သူမရဲ့အကျီအောက်ကနေလက်ထည့်ကာ နို့အုံလေးများကိုတိုက်ရိုက်ထိကိုင်လေသည်၊ သူမလက်ကိုလည်း ဘောင်းဘီထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ သူမက ကျွန်တော့်လီးအားဖွဖွလေးကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးသဖြင့် အငယ်ကောင်မှာကြီးသထက်ကြီးကာ အရည်ကြည်များပင်စိမ့်ထွက်လာလေသည်၊ အောကားကြည့်နေရင်းတန်းလန်းပင် သူမမနေနိုင်တော့။ ဇာတ်ကားကိုရပ်ပြီး ကျွန်တော့်အားဆွဲနမ်းလေတော့သည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း မွတ်သိပ်စွာ နှုတ်ခမ်းချင်းပြန်အနမ်းပေးရင်း သူမအဖုတ်လေးထဲကိုလက်ချောင်းလေးများက ကစားပေးနေလေတော့သည်။ စုမြန်နိုးက

“ ရဲမာန်နင် အကျီချွတ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်”

“ အဲ့တာဆိုနင်လည်း အပေါ်အကျီချွတ်”

“ အေးချွတ်မယ်...နင်မတ်တပ်ရပ်မှာဖြင့်ရပ်စမ်းပါ”

“ ဘာလုပ်မလို့လဲ”

“ နင့်အကောင်ကြီးကို မှုတ်ပေးကြည့်ချင်လို့”ဟု ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်ပင် မတ်တပ်ရပ်နေသောကျွန်တော့်၏ ဘောင်းဘီတိုလေးအားဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်၊ လီးကအထဲကျုံဝင်နေသော စပရိတ်လို ထွက်လာလေသည်၊ သူမကိုယ်တိုင်လည်း အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းကာ ကျွန်တော်၏ရှေ့တွင် ပုဆစ်တုတ်လေးထိုင်ချလိုက်လေသည်။ သူမက..

“ လီးထိပ်လေးမှာ အရည်ကြည်လေးတွေပါရော.. နင်လိုချင်နေပြီမလား အခုလိုအနီးကပ်ကြည့်တော့ ထောင်နေတဲ့အကြောတွေပါသေချာမြင်ရတယ်...အူယားစရာကြီး..ဟိ”

“ မြတ်နိုးရရဲ့လား...အားနာစရာကြီး...ဟီး” (တကယ်...ရှယ်အားနာနေတာ😁😁😉😉😂😂)

“ ရပါတယ်..စောနကလည်းကြည့်ထားသေးတာပဲ နင်လည်းဘယ်လိုမျိုးလေးလုပ်ပေးစေချင်လည်းပြောနော်...အားမနာနဲ့ ငါ့တုံးကလည်းနင်လုပ်ပေးထားတာပဲ” (တစ်ဦးကမေတ္တာ တစ်ဦးကစေတနာဆိုတာ ဒါမျိုးပြောတာ...ဟိဟိ)

“ စမ်းငုံကြည့်မယ်နော်..ရဲမာန် ဘယ်အထိထည့်နိုင်လဲစမ်းကြည့်မလို့”

“ အား....မြတ်နိုးဖြေးဖြေး...သွားနဲ့မခြစ်မိစေနဲ့...နာတယ်ဟ ငါပြောပြမယ်”

“ အရင်ဆုံး အရေပြားကိုဆွဲလှန်လိုက်ရင်ပေါ်လာတဲ့ ဒစ်ကြီးကိုတွေ့တယ်မလား”

“ မှိုပွင့်လိုဟာကြီးကို ပြောတာမလား”

“ အေးဟုတ်တယ် အဲ့ထိပ်ပိုင်းလေးကို နင့်လျာနဲ့အရင်ဖြည်းဖြည်းလေးယက်ပေး..အဲ့နားတစ်ဝိုက်မှာနင်တို့မိန်းခလေးတွေရဲ့ အစိလိုအကြောထုံးလေးရှိတယ်၊ ပြီးရင်ဖြည်းဖြည်းချင်း သွားနဲ့မထိအောင်သတိထားပြီး ငုံပေး....လျာနဲ့လည်းဝင်လာတဲ့ထိပ်ပိုင်းကိုလျက်ပေး အရင်းပိုင်းကိုကြ ဂွင်းထုပေးသလိုဖြည်းဖြည်းလေးလုပ်ပေး၊ နင်ပါစပ်ထဲထည့်နိုင်သလောက်ပဲထည့် မဟုတ်ရင်ပျို့နေလိမ့်မယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ...ကိုရဲမာန်ရေ...ညီမလေးစပြီနော်”

စုမြတ်နိုးသည် သင်လွယ်တက်လွယ်သောသူဖြစ်လေသည်၊ အခုလည်းစေတနာပါပါ ပုဆစ်လေးတုတ်ကာ ပုလွေပေးနေလေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း အင်း...အဲ့လိုလေး...ဟိုလိုလေးဟုညွန်ကြားလိုက်၊ သူ့မရဲ့ဆံပင်လေးကိုသပ်ပေးလိုက်.....နို့အုံလေးကိုလက်နဲ့လှမ်းပြီးညှစ်လိုက်နှင့် အရသာတွေ့နေလေသည်၊ အမှန်တိုင်းဝန်ခံရလျင်....ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပုလွေပေးခြင်းကို အဖုတ်ထဲထည့်ရတာလောက် မကောင်းလောက်ပါဖူးဟု တစ်သက်လုံးတွေးထင်ခဲ့သည်မှာ မှားမှန်းအခုတော့သိခဲ့ပါပြီလေ...ဟိ၊ စုမြတ်နိုးက လျာလေးနဲ့ရစ်ပတ်ဆွဲပြီး ထုပေးလိုက် စုတ်ပေးလိုက်လုပ်နေခြင်းကြောင့် ပြီးချင်သည်ကိုပင် မနည်းတင်းထားကာ ၁၂၃၄ ရေရင်း စိတ်ကိုတခြားပြောင်းနေရသည်၊ ကြာလာလျင်မဖြစ်တော့သဖြင့်.....

“ မြတ်နိုး.....ငါပြီးချင်နေပြီ...တော်တော့...နင့်ပါးစပ်ထဲဝင်သွားအုံးမယ်” ဟုပြောသော်လည်း မကြားချင်ယောင်ဆောင်နေလေသည်။

“ အား....မြတ်နိုး...နောက်နေတာမဟုတ်ဖူး...ငါပြီးတော့မှာနော်” 

ဟု ပြော့လိုက်သောအခါ သူမက မျက်လုံးကိုအောက်ကနေပင့်ကြည့်ကာ.....ပါးစပ်ထဲမှာတင်ပြီးလိုက်ရတယ်...ဆိုသောအကြည့်မျိုးနှင့် ကြည့်လေသည်၊ ကာယကံရှင်ကိုယ်တိုင်က အဆင်ပြေတယ်လို့ဆိုလိုက်တော့ တင်းထားသမျှစိတ်ကိုလျော့ပေးလိုက်လေသည်၊ သူမရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး မသိစိတ်က အတင်းထိုးထည့်လိုက်မိသည်။

“ အား....မြတ်နိုး....ဝု...ဝု...အွန့်...ရှီး”

သူငယ်ချင်းမလေး၏ နူးညံစိုစွတ်သောပါးစပ်ထဲတွင်ပင် တစ်ချီပြီးသွားလေသည်၊ ဒူးပင်ညွတ်တော့မလိုခံစားလိုက်ရသည်၊ အားနာစွာဖြင့်သူမအား

“ မြတ်နိုး...အဆင်ပြေရဲ့လား”

“ အင်း..ရတယ်...နင်ပြီးခါနီးဆောင့်လိုက်တာ အာခေါင်ကိုနည်းနည်းထိသွားလို့ ပျို့ချင်သွားတာပဲရှိတာ.....နင့်အရည်တွေတော့မျိုချကြည့်လိုက်တယ်.....ညှီစို့စို့နဲ့တစ်မျိုးလေးပါပဲ ရပါတယ်...အားမနာပါနဲ့ နင့်တုံးကလည်း ငါ့အရည်တွေပွနေတာပဲဟာ”

“ ကဲ...ဆရာကြီး...ဘာဂျာအလှည့်ရောက်ပြီ...မွေ့ရာပေါ်တက်လိုက်”ဟုဆိုကာ သူမအား ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်လိုက်သည်၊ စုမြတ်နိုးက

“ ဒီတစ်ခေါက်မလျက်ပေးနဲ့တော့....စောနက အပြာကားကြည့်ကတည်းက အရည်တွေစိမ့်နေတာ...ပြီးတော့နင့်ဟာကြီးစုပ်ပေးရတုံး...ငါ့ဟာလေးကအရည်တွေစိမ့်တယ်...ဘာလို့မှန်းမသိဖူး”

“ တကယ်လား....မညာရဖူးနော်”

ဟု ပြောကာ သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲက အမြောင်းလေးထဲလက်ခလယ်လေးထိုးထည့်လိုက်သည်၊ သူမပြောသလိုပင်အထဲမှာ သဘာဝချောဆီများနှင့် ရွဲနေပြီဖြစ်လေသည်၊ လက်ကိုပြန်ထုတ်သောအခါ အဖြူရောင်အစည်းလေးများပင်ကပ်ပါလာသည်၊ ထို့ကြောင့်သူမရဲ့ပေါင်ကို ကားခိုင်းလိုက်ပြီး ကြားထဲတွင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာနေရာယူလိုက်သည်၊ ပြီးနောက် လီးတံကို သူမအဖုတ်လေးနှင့်တေ့ကာ အပေါ်အောက်ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲကာ စပေးနေလေသည်၊ ဖတ်....ဖတ်...ဖတ် လီးတံနှင့်ဖွဖွလေးလည်း ရိုက်ပေးလေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးက ထည့်နိုးနိုး ထည့်နိုးနိုးနှင့် ပါးစပ်လေး သေးသေးလေးဟကာ မျှော်လင့်နေလေသည်၊ သူလိုချင်နေမှန်းသိသော်လည်း.....အနည်းငယ်နောက်ချင်သဖြင့် ကလိပေးနေလေသည်၊ သူမစိတ်သိပ်မရှည်တော့....

“ ရဲမာန်ရာ.....ထည့်ပေးတော့လေကွာ....အထဲကအရမ်းယားနေပြီ”

“ ဘာထည့်ပေးရမှာလဲ...မြတ်နိုး..သေချာမကြားရဖူး”

“ နင့်အတံကြီးထည့်တော့...နင့်လီးမဲကြီးထည့်တော့...တကယ့်ထဲမှပဲ”

“ နင်ကိုင်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာထည့်ကြည့်လေ” 

ဟုပြန်ပြောလိုက်သောအခါ ဆရာမကလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်လေသည်၊ အဖုတ်ထဲရောက်ရောက်ချင်းပင် အတွင်းနံရံသားများက လီးအားညှစ်ပြီးကြိုဆိုလေသည်၊ သို့သော် တစ်ချီပြီးထား၍ သိပ်မမှုချေ၊ ဒီတစ်ခေါက်တော့ သူငယ်ချင်းမလေးကို ဖြေးဖြေးချင်း အဆုံးထိခေါ်သွားမည်ဟုတွေးကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်။

သူမ၏ပါးလေးများကိုဖွဖွလေးနမ်းပေးသည်...နားရွက်လေးကို...ဖွဖွလေးကိုက်ပေးသည်..နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်းမျှင်းစုပ်ပေးရင်း ချေပေနေလိုက်လေသည်၊ အောက်ကငပဲကိုလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း နရီကိုက် ဂီယာနံပါတ် ၂ လောက် လှုပ်ရှားပေးနေလေသည်၊ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသော် သူမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ၉၀ဒီဂရီထောင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က ပေါက်ကိုချုပ်ကိုင်ကာ ဂီယာကို ၃ထိအရှိန်တင်ပေးလိုက်သည်။

“ အင်း....ကျွတ်...ကောင်းတာ....ရဲမာန်.....လုပ်...အား....အား...အား”

“ မြတ်နိုးကောင်းတယ်မလား....ငါလည်းကောင်းတယ်...နင့်အဖုတ်လေးကစီးပိုင်နေတာပဲဟာ”

“ နင့်လီးကလည်း ငါ့ထဲပြည့်ကျပ်နေတာပဲ....အင်း....အင်း...ရင်ထဲစို့တာ....အား...အား ကောင်းလာပြီ....လုပ်..လုပ်”

“ အား...ဟင့်....အား...အား....ဖတ်....ဖတ်.....ဖတ်”

“ ကောင်းတယ်ကွာ.....အား.........ရဲမာန်ရာ....ငါ့နို့လေးတွေကိုညစ်ပေး”

“ အား..အား...အားကောင်းတယ်.....အား...လာနေပြီ....လာနေပြီ.......အား...အား....အမေ့ ကောင်းလိုက်တာ....ပြီးပြီ...ဟုတ်တယ်...အဲ့လိုလေး...အဲ့လိုလေး...အား...ပြီးပြီ”

သူမပြီးသည်ကို လီးကခံစားမိသည်နှင့် ပုံမှန်အရှိန်လေးနှင့်ပင်ပြီးစေလိုက်သည်၊ ပြီးနောက်သူမအား

“ နင်...အပေါ်ကနေကြည့်မလား...ငါလည်းညောင်းလို့ ”

“ အင်း..ကောင်းတယ်...နင်လှဲအိပ်လိုက်”

ကျွန်တော်ကခေါင်းအုံးခံကာ လှဲအိပ်လိုက်လေသည်၊ သူမက ကျွန်တော့်ပေါ်တွင်ခွကာ ကန်တော့နော်...ဟုပြောလိုက်သေးသည်...။

“ ဟဲ့ အခုမှနင်ကဘာကိုကန်တော့တာတုံး ဆိုတော့ အကျင့်ပါနေလို့ပါအေ...”

ဟု ပြန်ပြောလေသည်၊ အပေါ်တွင်ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ သူ့အဖုတ်လေးနှင့် လီးကိုတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်လေသည်၊ ထိုသို့ဖြင့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ဆီးခုံချင်း ဂဟေဆက်သွားလေသည်၊ စုမြတ်နိုးက

“ အင်း.....အထဲကထိလိုက်တာ..ငါ့ဝိတ်နဲ့ဖိထည့်ထားတော့ အဆုံးထိရောက်နေတယ်”

“ စုမြတ်...နင်ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်...ခါးကိုစကောဝိုင်းသလိုဝိုင်းကြည့် ဖြည်းဖြည်းချင်းအရင်ဆောင့်ကြည့်လည်းရတယ်....နင့်သဘော...နင်စိတ်ကြိုက်လုပ်”

“ အင်း....အင်း”

သူမကစ၍ ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်အောက်လှုပ်ကြည့်ကာ စဆောင့်လေသည်၊ အောက်ကနေလှဲကာသူမကိုမြင်ရသည်မှာ မြင်ကွင်းတစ်မျိုးပင်ဖြစ်သည်၊ သူမဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆံနွယ်လေးတွေက ဘယ်ညာယိမ်းထိုးနေသည်...နို့အုံလေးကလည်းလှုပ်တုတ်တုတ်...ပါးစပ်လေးကလည်း အင်း...အင်း..အင်းနှင့်ညီးကာ အသက်ရှူသံများလည်း ပြင်းနေလေသည်။

အောက်ကနေ သူ့နို့လေးအားလှမ်းကိုင်လိုက်...နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုဆွဲလိမ်လိုက်....ဖင်လေးကိုညှစ်ကိုင်ပေးလိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးစုမြတ်နိုးက ရမ္မက်ထန်သောအကြည့်ဖြင့်မြေခွေးမလေးသဖွယ်...အပေါ်ကနေဆောင့်လိုးလေးသူ့စိတ်ကြိုက် အရှိန်တင်လိုက် လျော့လိုက်နှင့် ကစားနေလေသည်၊ စကောဝိုင်းလှည့်သည်ကိုလည်း အကြိုက်တွေ့သွားပုံရသည်၊ အပေါ်ကနေ အားဖြင့်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူမဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးကပေါင်ပေါ်အရှိန်နှင့်ကျလေသည်၊ အောက်ကစပရိန်မွေ့ရာမို့သာတော်သေးသည်၊ ၁၃မိနစ်လောက်ကြာတော့ သူမငြီးသံများထွက်လာလေသည်။

“ အင်း...အင်း...အင်း...အင့်...အင့်...အင့်”

“ ဘတ်...ဘတ်...ဘတ်...ဗြိ....ဗြိ...ဗြိ”

“ အား......အားးးး...အား...ငါပြန်ဖြစ်လာပြန်ပြီကွာ...အား”

ထို့နောက်...သူမပြီးခါနီးသောအခါ သူမရဲ့အပေါ်ပိုင်းက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲပြိုကျလာလေသည်၊ သူမကိုအောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာ မျက်နှာပေါ်ဝဲပျံနေသော နို့လေးအား အောက်ကနေစုပ်ပေးလိုက်လေသည်၊ သူမ၏ဖင်လုံးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်အောက်ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်လေသည်။

“ အား...အား....ကောင်းတယ်....အင်းး...အင်း...ပြီးတော့မယ်ကွာအား”

“ အင်း...ဟုတ်တယ်..ရဲမာန်....နို့သီးခေါင်းလေးတွေစုတ်ပေး ....အား.....အား....အင်းးးးး”

“ ဖတ်....ဖတ်.....ဖတ်....ပြွတ်....ပြွတ်....အင်းအင်း....အင်း.....အားးးးးးး”

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံးပြိုင်တူ အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သွားကြလေသည်၊ စုမြတ်နိုးသည် ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်တွင် ပါးချင်းအပ်ကာ အနားယူနေလေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ စုမြတ်....ဖယ်ပေးဦး....ငါကွန်ဒုံးချွတ်လိုက်ဦးမယ်”

“ အင်းအင်း”

ကျွန်တော်သည် အခန်းထောင့်ရှိ အမှိုက်ပုံးဆီသွားကာ ကွန်ဒုံးချွတ်၍ ပြစ်လိုက်လေသည်၊ ကုတင်ပေါ်တွင်တော့ သူငယ်ချင်းမလေးက ပုဇွန်တုတ်ကွေးလေးဖြစ်နေရှာသည်၊ သူမ၏ နောက်ကျောဘက်ကနေလှဲအိပ်လိုက်ပြီး ကျောပြင်တစ်ရှောက် အနမ်းပေးရင်း ဖင်လုံးကြားထဲသို့မျက်နှာအပ်ကာ ဖွဖွလေးကိုက်ပေးလိုက်လေသည်၊ ပြီးနောက် ဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြကြည့်ကာ အနောက်သို့ပြူနေသော အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ဘာဂျာပြန်ဆွဲလိုက်လေသည်။

“ အာ...ရဲမာန်....နားပါရစေဦး....လူလည်းဖွတ်ဖွတ်ကြေနေပြီ”

“ အိမ်ရောက်မှနားလေ....ဒီနေ့ညတော့ဝအောင် လုပ်ပေးဦးမယ်...နင်မောရင်ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲနေ....ငါ့တာဝန်ထား”

ထိုသို့မှုတ်ပေးပြီး အရည်လေးများတစ်ဖန်ပြန်လည်လာချိန်တွင် ကွန်ဒုံးပြန်စွပ်ပြီး ပေါင်လေးကိုအနည်းငယ်မကာ အထဲသို့ပြန်အလည်သွားလေသည်။

“ ရဲမာန်ရာ....နင့်အကောင်ကမအိပ်သေးဖူးလား....အား...ဖြည်းဖြည်း...အထဲက ကျိန်းတယ်”

“ နင့်ကိုနှုတ်ဆက်ချင်လို့ပါတဲ့...ဟိ....ဖတ်...ဖတ်....နင့်နို့လေးတောင်ထွားလာသလိုပဲ”

“ ကောင်စုတ်...နင်ပဲလိမ့်ကိုင်လိုက်..နယ်လိုက်လုပ်နေတာကိုး အား.....အား...အိမ်ပြန်ရင်တောင် တချို့ဘော်လီတွေပြန်လဲရမှာ”

“ အား....အား...ရဲမာန်...ဖြေးဖြေးအား....နာတယ်...အား”

“ နင်...ဖင်လေးကုန်းပေး”

ဟု ပြောကာ ပုဇွန်တုတ်ကွေးအနေအထားကနေ ခါးလေးကိုကိုင်ကာ လေးဘက်ထောက်အနေအထားရအောင် ကူ၍ထူပေးလိုက်သည်၊ လေးဘက်ထောက်လိုက်သောအခါ ဂီတာရှိတ်အိုးလေး ထွက်လာလေသည်၊ အူယားသဖြင့် ဖင်လေးကို အသာလေးရိုက်ပေးလိုက်သည်။

“ ဖြန်း...အာ့...ရဲမာန်ကွာ”

“ နာသွားလား...စုမြတ်...ငါအူယားလို့ရိုက်ကြည့်ချင်လို့”

“ အင်း...အားတော့သိပ်မထည့်နဲ့...စောနကလောက်ဆိုခံနိုင်တယ်” 

ဟု ပြောသဖြင့် နို့လေးဆွဲလိုးပေးလိုက်...ဖင်လေးကို အသာလေးရိုက်ပေးလိုက်နှင့် ညှောင့်ပေးနေလေသည်၊ အရှေ့တွင် နှစ်ချီပြီးထားသဖြင့် တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်ချေ၊ စုမြတ်နိုးကတော့ လေးဘက်ထောက်အနေအထားနှင့်ပင် နှစ်ချီလောက်ပြီးသွားသည်ထင်သည်၊ လက်ပင်မထောက်နိုင်တော့ ဖင်ဗူးတောင်းလေးပဲထောင်ကာ မျက်နှာက ခေါင်းအုံးနှင့်အပ်ထားလေသည်၊ နောက်ဆုံးတစ်ချီအနေဖြင့် စိတ်ကိုလျော့ကာ ဂီယာ၄အထိ တင်လိုက်ကာ အားရပါးရဆွဲလိုးပေးလေတော့သည်။

“ ရဲမာန်....အား...အား...အား....ငါပြန်ပြီးတော့မယ်....အား”

“ အား....ငါလည်းပြီးချင်လာပြီ....အား.....အား”

“ ဖြန်း...ဖြန်းဖြန်း....ဘွတ်...ဘွတ်....ဖတ်....ဖတ်...ဖတ်”

“ ပြီးလိုက်တော့....အား...အား...အင့်....အား...အား...အားးးးး”

“ ရော....ရော.....ဖောင်း....ဖောင်း...ဖောင်း....အား..”

သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သား ထိုနေ့ညက အပြီဆွဲ ပြီးမကြာမှီပင် မှီးမှိတ် အိပ်ပျော်သွားကြလေတော့သည်၊ ကျွန်တော်သည် တစ်ချိုးထည်းအိပ်ပျော်သွားလိုက်ရာ အိမ်မက်ပင်မက်ချေ၊ မနက်ရောက်တော့ ၆နာရီလောက်တွင် နိုးလာလေသည်၊ ဘေးနားတွင် စုမြတ်နိုးက ဆံပင်ဖရိုဖရဲလေးနှင့် ကျွန်တော့်အားဖက်ကာ အိပ်ပျော်နေလေသည်၊ သူ့နို့လေးနှင့် ကျွန်တော့်လက်မောင်းနှင့် တိုက်ရိုက်ထိနေလေသည်။

အိပ်ရာပေါ်မှအသာထကာ အပေါ့အလေးသွား မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီးသကာလ စုမြတ်နိုးကိုနိုးရန် စောင်ကိုဆွဲလိုက်လေသည်။

“ စုမြတ်...ထတော့ နင့်အိမ်လာကြိုမှာဆို....တော်ကြာအစောရောက်နေအုံးမယ်”

“ အင်း....အင်...ဘာလဲ...၁၀နာရီလောက်မှရောက်မှာပါ ရဲမာန်ရာ အစောကြီးရှိသေးတယ်” ဟုဆိုကာ မှောက်ယားထိုးပြန်အိပ်နေလေသည်။

အိပ်ပုတ်ကြီးသော သူငယ်ချင်းမလေးကို ဖင်ပြောင်လေးနှင့်မှောက်ယားထိုးလေး အိပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ အောက်ကအငယ်ကောင်က ပြန်ထလာလေသည်၊ ညက ကွန်ဒုံးတစ်ပါကင်ထဲက နောက်ဆုံးတစ်ခုကျန်နေသေးသည်ကို သတိရသဖြင့် ကွန်ဒုံးစွပ်ကာ သူငယ်ချင်းမလေးအပေါ်သို့ခုန်အုပ်လိုက်သည်။

“ အင်...ငါအိပ်ပရစေအုံး....ရဲမာန်ရာ...နင့် ခန္တာကိုယ်ကြီးကလေးတယ်”

“ ဇွတ်...ဇွတ်...ဇွတ်” (အဖုတ်အား ကလိနေသံ)

“ အား....ရဲမာန်....နင့်အကောင်ကလည်းနိုးနေပြန်ပြီလား...အင်း”

သူမရဲ့ အဖုတ်ကို နည်းနည်းဆွပြီးတာနဲ့ ဖင်ကိုဖြဲကာ အဖုတ်လေးထဲထည့်လိုက်ပြန်လေသည်။

“ Good morning စုမြတ်...”ဟုပြောကာ အပေါ်ကနေ စူပုတ်ပုတ်ပါးလေးအား ရွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။

“ အား....မွန်းတယ်ကွာ....အပေါ်ကိုသိပ်မဖိနဲ့”

“ အေး...လက်ထောက်လိုက်မယ်.....စုမြတ်သိလား ဒါကို morning sex လို့ခေါ်တယ်”

“ နင့်ဟာကလည်း....အင်း....အင်း...အင်းးးးးးး.................etc 😁😁😁😁😁😅”

Morning sex ပြီးသောအခါ ရေမိုးချိုး၍ ဟိုတယ်က မနက်စာဘူဖေးကိုစားကြလေသည်၊ ပြီးနောက် သူမအား အဆောင်သို့ပြန်လည်လိုက်ပို့လိုက်လေသည်။ သူမက

“ နင်အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်ဦးနော်”

“ အင်းဆက်လိုက်မယ်....နင်တော့အိမ်မှာငါ့ကိုသတိရနေတော့မှာပဲ”

“ သတိရရင် မနေ့ကနင့်ဆီကကူးထားတဲ့ ဟာတွေကြည့်မှာပေါ့”ဟု စုမြတ်နိုးကပြန်ပြောလေသည်။

“ အဲ့တာဆို third yr မှပြန်တွေ့မယ်နော်....သွားပြီ”

“ အေးအေး...ဆိုင်ကယ်ကောင်းကောင်းစီးအုံး ”

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>