ကျွန်တော့် ဂိုက်ဆရာမလေး အပိုင်း ( ၄ )

ကျွန်တော့် ဂိုက်ဆရာမလေး အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - ၂၄မျက်နှာ

(Romance, Soft core)

ဒုတိယနှစ် ဒုတိယအသုတ်ကို ဖြေဆိုပြီး၍ ကျောင်းနှစ်လနားနေချိန်တွင် ဖြစ်သည်၊ သီတင်းကျွတ် ပိတ်ရက်ဖြစ်၍ မိသားစုလုပ်ငန်းဖြစ်သော အထည်ဆိုင်ကို ခေတ္တပိတ်ထား၍ အိမ်တွင်အပျင်းထူ ဟိုတွေးဒီတွေး အတွေးနယ်ချဲ့နေလေသည်၊ ဘာလိုလိုညာလိုလိုနှင့်ပင် ကျွန်တော်သည် ဒုတိယနှစ်အား ကောင်းမွန်စွ ာဖြတ်ကျော်နိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်လေသည်၊ ဆယ်တန်းအောင်ခါစတုံးကတော့ တက္ကသိုလ်ရောက်ရင် ဘာတွေဘယ်လိုလုပ်မယ် ဟု စိတ်ကူးယဉ်ထားသမျှတချို့တစ်ဝက်ကဖြစ်မြောက်၍ တစ်ဝက်ကတော့ လက်တွေ့ဘဝတွင် ဖြစ်ပေါ်လာရန်မလွယ်ကူချေ ။ (ဥပမာ...အနည်းဆုံး တစ်နှစ်အောင်ချင်ရုံ မကျရုံစာကျက်ဖို့တောင် မနည်းအားထုတ်ရလေသည်...စိတ်ကူးထဲကအတိုင်း ဒူးနှံနေ၍မရချေ😅) 

ရည်းစားထားမည်ဟူသော ဆန္ဒလည်းအထမြောက်ခဲ့သလို ကိုယ်ချစ်သော မဝသုန်ဖူးနှင့်လည်း ချစ်သူတွေဖြစ်လာခဲ့သည်မဟုတ်လော၊ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရလျင် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝတွင် လိင်ကိစ္စကို ခံစားရလိမ့်မည်ဟု မတွေးဖူးခဲ့ချေ....အလွန်ဆုံး ရည်းစားနှင့် လက်ကိုင်ပါးနမ်း ဟိုကိုင်ဒီကိုင်လောက်နှင့်သာပြီးမည်ဟုတွေးထားလေသည်၊ ရည်းစားနှင့်မူ တွေးထားသောအဆင့်၌သာ ရှိသေးသော်လည်း မထင်မှတ်ထားသော မနန်းသိရိကျော်မှစ၍ သူငယ်ချင်းမလေး စုမြတ်နိုးတိုင်အထိ စိတ်ကူးပင်မယဉ်ဖူးသော အခြေအနေသို့ရောက်ရှိခဲ့လေသည်။

ရည်းစားရှိလျက်နှင့် one night stand တို့......friend with benefit တို့ ကိစ္စမျိုးကို ပြုလုပ်မိသည်မှာ ချစ်သူဖြစ်သော မဝသုန်ကို ငါ...သစ္စာဖောက်သလိုများဖြစ်နေမလား ဟုလည်းတွေးမိလေသည်၊ ပြီးနောက် ကိုယ်ကိုယ်ကိုယ်ပြန်ကာကွယ်ကာ အို...ငါက သစ္စဖောက်တာမှမဟုတ် သူ့တစ်ယောက်ထဲကိုပဲချစ်တာပဲ ၊ ခန္တာကိုယ်ချင်း စပ်ယှက်ရုံပါပဲ... ပြီးရင်ပြီးသွားတဲ့ဟာကို ဘာတွေလျောက်တွေးနေမှန်းမသိ.....ရဲမာန်...မင်းဆိုတဲ့ကောင်က လိုတာမရ ရတဲ့ဟာကျ ဂျီးများတဲ့ကောင်ပဲ ဟုအတွေးနယ်ချဲ့နေလေသည်။

ဝှား......ဝှား...ပျင်းလိုက်တာ...အိမ်မှာဘာလုပ်ရပါ့ ၊ ကြည့်စရာ ဇာတ်လမ်းတွဲများကလည်း မကျန်သလောက်ပြီးသွားလေပြီ၊ ဖားသားနှင့်မားသားကလည်း အဖိုးတို့အဖွားတို့ရှိရာ သူတို့ဇာတိရွာဖက်သို့ သွားကန်တော့ကြသည်၊ ကျွန်တော့်ကိုကား အိမ်နှင့် အထည်ဆိုင်ကိုစောင့်ခိုင်းထားသည်၊ ယခင်နှစ်က ဒီလိုချိန်တွင် ဆိုင်သူခိုးအဖောက်ခံရသောကြောင့် မိခင်ဒေါ်ခင်လေးက ဒီနှစ်သီတင်းကျွတ်တော့လည်ဖို့မစဉ်းစားနဲ့ ဆိုင်စောင့်ပေးဟု ဗီတိုအာဏာဆန်ဆန်ပြောလာ၍ ကျွန်ုပ်ကလည်း သီတင်းကျွတ်ပိတ်ရက်တော့စောင့်ပေးမည်၊ တန်ဆောင်တိုင်ကြရင်တော့ တောင်ကြီးမီးပုံးပျံပွဲသို့ တစ်ပတ်လောက်သွားလည်မည်ဟု ညှိနှိုင်းလိုက်လေသည်။

သီတင်းကျွတ်ပိတ်ရက်ဖြစ်၍ မဝသုန်ကလည်း သူ့မိဘအိမ်ပြန်ရောက်နေရာ အိမ်ကရည်းစားထားတာသိမည်ဆိုး၍ ကျွန်တော့်အားဖုန်းမဆက်ချေ၊ တစ်ခါတစ်ရံမှ Viber ကနေ စကားလာပြောလေသည်၊ ညနေစာစားချိန်တွင် ကြက်ဥအားမွှေကြော်လိုက်ပြီး အမေထားခဲ့သော အရံဟင်းများနှင့် တစ်ယောက်ထဲစားသောက်လေသည်၊ ပြီးနောက်အိမ်ခြံဝန်းထဲလမ်းလျောက်ရင်း သူငယ်ချင်းမ စုမြတ်နိုးအား အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းကဖုန်းမဆက်ရသေးသည်ကိုသတိရ၍ သူ့ဆီဖုန်းဆက်လိုက်လေသည်။

“ ဟယ်လို....မြတ်နိုးလား...နင်အားလား နင့်ကိုသတိရလို့ဆက်လိုက်တာ”

“ အေး..ကောင်စုတ်...ငါ့ကိုအခုမှဖုန်းဆက်ဖော်ရတော့တယ် နင့်အမကြီးနဲ့ ဖုန်းမပြောရလို့လား”

“ ဟုတ်ပါဖူး...နင့်ကိုလွမ်းလို့ဆက်လိုက်တာ”

“ ဟား...ဟား...နင့်အကြောင်းငါမသိတာကြလို့ ရဲမာန်ရယ်”

“ နင်သီတင်းကျွတ်အိမ်မှာပဲလား ခရီးထွက်ဖြစ်လား”

“ ငါလား....အိမ်မှာပါပဲ အမေ့ကိုအိမ်အလုပ်လေးကူလုပ်လိုက် ဖုန်းလေးပွတ်လိုက်နဲ့ပေါ့အေ....ဖုန်းပွတ်တာပျင်းရင်လည်း အောက်က အငယ်မလေးကိုပွတ်ရတာပေါ့အေ”

“ အံမာ...နင်တောင်အာသာဖြေတတ်နေပြီ...ဆရာကောင်းတပည့်ပီသတယ်နော်”

“ ဆရာလောက်မတော်ပေမယ့် ဆရာ့လောက်နီးပါးပေါ့...ဟိဟိ...နင်ကောသီတင်းကျွတ်လျောက်မလည်ဖူးလား”

“ ငါကအိမ်စောင့်ကြလို့....ပျင်းနေတာတစ်ယောက်ထည်း....တန်ဆောင်တိုင်ကြမှ တောင်ကြီးဖက်သွားလည်မလို့”

“ နင်အိမ်မှာပျင်းနေလို့ငါ့ဆီဆက်တာမလား....ကောင်စုတ်”

“ ဟီးဟီး...အဲ့တာလည်းအဲ့တာပေမယ့်နင့်ကိုစိတ်ထဲရှိလို့ခေါ်လိုက်တာပေါ့ဟ”

“ ငါ့အမေကတောင်ငါ့ကိုမေးနေတာ.....စုမြတ်နိုး...နင်ရည်းစားတွေဘာတွေရနေပြီလား ဘာလား အစ်နေတာ”

“ ဘယ်လိုဖြစ်လို့လဲ နင်ကလိုင်းပေါ်မှာတောင်အီစီကလီမလုပ်တဲ့ဟာကို”

“ မသိပါဖူး ရင်တွေကိတ်ပြီး တင်တွေနည်းနည်းကြီးလာလို့ထင်တာပဲ...ဒီအတိုင်းအစ်တာလည်းဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့”

“ ရည်းစားမဟုတ်ပါဖူးအမေရယ်....ပန်းပုဆရာလေးတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့တာပါလို့ပြောလိုက်ပေါ့ ဟီးဟီ...ဒီလိုခန္တာကိုယ်ဖြစ်အောင် ထုဆစ်ပေးရတာလွယ်တာကြလို့”

“ သေနာလေး....အဲ့လိုပြောရင်ငါ့ကိုလည်ပင်းညစ်မှာပေါ့ဟဲ့....ဟဲ့...ဒါပဲနော် အမေခေါ်နေပြီ နောက်မှပြန်ဆက်လိုက်မယ်”

“ အေးအေး”

စုမြတ်နိုးနှင့်ဖုန်းပြောပြီးသောအခါ အပျင်းပြေသလိုရှိသွား၍ အိမ်ထဲသို့ပြန်ဝင်ခဲ့လေသည်၊ ကြည့်လက်စ တရုတ်သိုင်းစီးရီးကို အောက်စက်ထဲထည့်၍ အာလူးကြော်တစ်ထုတ်ဖောက်ကာ သိုင်းလောကထဲသို့အလည်အပတ်သွားလေသည်၊ ညရောက်သောအခါ ဘေးအိမ်က ကလေးများနှင့်ပေါင်းပြီးကလေးဗိုလ်လုပ်ကာ ဗြောက်ဖောက်လေသည်၊ ထိုသို့ဖြင့် နေ့စဉ်ဒူဝကို ဖြတ်သန်းလာရာ သီတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော် ၂ ရက်နေ့ကြ မာတာမိခင်တို့ပြန်ရောက်လာကြလေသည်။

တန်ဆောင်တိုင်ရောက်ရန် သုံပတ်မျှသာလိုတော့၍ တောင်ကြီးမီးပုံပျံပွဲကိုနွှဲဆင်ရန် ပိုက်ပိုက်စုလေသည်၊ အမျိုးများကိုပတ်ကန်တော့ပြီး သီတင်းကျွတ်မုန့်ဖိုးများစွာတောင်းပြီး ATM card ထဲထည့်ထားလေသည်၊ အမေကမုန့်ဖိုး၃သောင်း အဖေက၂သောင်းထပ်ပေး၍ စရိတ်ခိုင်သွားလေပြီ၊ တောင်ကြီးတွင် တည်းစရာ အဖေ့ဘက်က အဒေါ်အိမ်ရှိလေသည်၊ အငယ်ကတည်းကဆော့ဖော်ဆော့ဖက်ဖြစ်သော ညီတစ်ဝမ်းကွဲလည်းရှိသည်၊ သွားခါနီးကြ အဒေါ့်အတွက်ဘာဘာညာညာလေး လာဘ်ထိုးစရာဝယ်ပေးလိုက်ရင် စားသောက်ဖို့လည်း စိုပြေအိုကေသွားလေမည်...ဟိဟိ။

မီးပုံးပျံပွဲစခါနီး နှစ်ရက်အလိုကတည်းကနေ ကျွန်တော်သည် သာစည်မြို့မှ တောင်ကြီးမြို့တော်ဆီသို့ချီတက်ခဲ့လေသည်၊ တောင်ကြီးသို့ရောက်သောအခါ အလှူလက်ဖက်နှင့်မျက်နှာလုပ်ဆိုသလို အမေဝယ်ထည့်ပေးလိုက်သော လက်ဆောင်ပစ္စည်းများကို အဒေါ်လက်ထဲထည့်ပေး၍ မျက်နှာလုပ်လေသည်၊ ညီတစ်ဝမ်းကွဲကလည်း ဆယ်တန်းဘော်ဒါဆောင်ပိတ်၍ အိမ်သို့ပြန်ရောက်နေရာ ဂိမ်းဆော့ဖော်..ဘောလုံးကန်ဖော်ရလေသည်၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဖြစ်သော ကျွန်တော့်ကိုညီဖြစ်သူက အထင်ကြီးသောမျက်လုံးများဖြင့်ကြည့်ကာ သူမေးလိုသောမေးခွန်းများကိုမေးမြန်းလေတော့သည်၊ ညီဖြစ်သူက

“ ကိုရဲမာန်....တက္ကသိုလ်ရောက်ရင် စာသိပ်မလုပ်ရဖူးဆို ပျော်စရာကြီးပဲနေမှာနော”

“ အင်း...အများကြီးတော့မဟုတ်ပေမယ့် အနည်းအကျဉ်းတော့လုပ်ရတာပေါ့ကွ....ကိုယ်တက်တဲ့ ကျောင်းပေါ်လည်းမူတည်သေးတယ်၊ ငါတို့ကျောင်းကတော့အီစိမ့်နေတာပဲဟေ့ တခြားအချိန်တွေတော့ပျော်ရပေမယ့် စာမေးပွဲတွင်းကတော့ ရှယ်ကြိတ်ရတာ”

“ ကိုရဲမာန်ရည်းစားရှိတယ်မလား.....ကျွန်တော့်ကိုပုံပြပါဦး”

“ ဟေ....ဘာလုပ်မလို့လဲကွ...မပြနိုင်ပါဖူး မင်းကောကြိုက်နေတဲ့စော်လေးတွေရှိလား”

“ ရှိတယ်အကို...ကျွန်တော်တို့အတန်းထဲကပဲ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်ကမပြောရဲဖူးဖြစ်နေတာ”

“ အခုလောလောဆယ်တော့ စာပဲလုပ်ပါကွာ၊ တက္ကသိုလ်ရောက်ရင် အချောတွေအများကြီးနဲ့တွေ့ရအုံးမှာ......မင်းတကယ်ကြိုက်ရင်တော့ စာမေးပွဲဖြေပြီးရင် ဖွင့်ပြောပေါ့ကွာ” ဟု မြှောက်ပေးလိုက်လေသည်။

“ ရည်းစားစကားကဘယ်လိုပြောရမှာလဲအကို သင်ပေးပါဦး”

“ မိန်းခလေးတွေကတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မှ မတူတာကွာ ကြုတ်ကြပ်လိပေါ့ ဘယ်သူမှမွေးကတည်းကလမ်းမလျောက်တက်ပါဖူး...စမ်းလျောက်ရင်း လဲကျရင်း ပြန်လျောက်ရင်း လျောက်တတ်သွားကြတာချည်းပဲ....မပူပါနဲ့ အနည်းဆုံးတော့ရည်းစားတစ်ယောက်ရမှာပါကွာ ငါ့တုံးကလည်းဒီလိုပဲ သူ့ဘာသာဖြစ်လာတာချည်းပဲ”

“ ဟုတ်...အဲ့လိုလား”

“ အေး...မင်းဆယ်တန်းပြီးမှဆက်ပြောကြတာပေါ့ကွာ အဲ့ကျမှစော်လိုက်နည်းကော ဖုတ်နည်းပြုတ်နည်းကောရှယ်သင်ပေးမယ်...အခုတော့သင်တန်းကြေးစရံအနေနဲ့ မင်းစက်ဘီးလေးငှားဦး မြို့ထဲလျောက်ပတ်ပြီးစက်ဘီးစီးမလို့”

“ ဟုတ်အကို....ယူစီးလေ....သော့က အိမ်တိုင်ကသံငုတ်မှာချိတ်ထားတယ်....ရှေ့ဘရိတ်က သိပ်မမိဖူး ဒါပေမယ့်အဆင်ပြေပါတယ်”

“ အေးအေး”

“ အကို...နောက်နေ့မှစက်ဘီးစီတော့ မနက်ဖြန်ကြကျွန်တော်ကအဆောင်ပြန်ဝင်ရတော့မှာ ဘောလုံးကိုတိုင်ထောင်ပြီးကန်ရအောင်လေ”

“ အေးအေး ဘောင်းဘီသွားလဲလိုက်ဦးမယ်”

ညီအကိုနှစ်ယောက်ဘောလုံးကန်ကောင်းကောင်းနှင့်ကန်လိုက်ရာ ညနေ ၇နာရီရောက်မှ အဒေါ်ကညစာစားဖို့လှမ်းအော်မှ ရပ်လိုက်လေတော့သည်၊ နောက်နေ့နံနက်တွင် ညီဖြစ်သူအား ဘော်ဒါဆောင်သို့ပြန်ပို့ကာ ပြန်လာခဲ့လေသည်၊ ညနေပိုင်းတွင် အဒေါ့်အား ကျွန်တော်စက်ဘီးပတ်စီးအုံးမယ်နော်ဟု အသိပေးပြီး မြို့ထဲသို့စက်ဘီးပတ်စီးလေသည်၊ တစ်နေရာအရောက်တွင် တွန်းလှည်းနှင့်ရောင်းသော ဝက်သားဒုတ်ထိုးဆိုင်တွေ့သဖြင့် အိပ်ကပ်ဖောင်းနေချိန်ဖြစ်၍ အဝတီးလိုက်မည်ဟုတွေးကာ ဒုတ်ထိုးအားထိုင်စားရင်း ဖုန်းပွတ်နေလေသည်။

“ ဟဲ့...ရဲမာန်...နင်ဒီကိုဘယ်လိုရောက်နေတာလဲ” ဟုအနောက်ကနေတစ်ယောက်က ပုခုံးကိုပုတ်၍ နှုတ်ဆက်သောကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ယုပွင့်ထက်ခိုင်ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

“ ယုပွင့်ပါလား....နင်ကောဒီဘယ်လိုရောက်နေ့တာလဲ ငါ့ကောင်ကြီးဟိန်းထက်နဲ့ ခိုးပြေးလာကြတာလား” ဟုစနောက်လိုက်လေသည်။

“ နင့်အကောင်ကဖြင့် သူ့ဘော်ဒါတွေနဲ့ ပြင်ဦးလွင်ဖက်သွားလည်ပြီးပျော်ပါးနေတာ၊ငါ့ဆီ ဖုန်းတောင်ဆက်ဖော်မရဖူး ၊ နင်ကော မီးပုံးပျံပွဲလာလည်တာလား”

“ အေး...ဟုတ်တယ်...နင်ရောပဲလား”

“ ငါကငါ့အမ မဂ်လာဆောင်ရှိလို့လာတာ.....မီးပုံးပျံပွဲလည်းလည်တာတော့လည်မှာပေါ့”

“ နင့်အမကဘယ်သူလဲ မနန်းသိရိကျော်လား”

“ အေးဟုတ်တယ်...နင်ဘယ်လိုသိ...အော်....ပထမနှစ်တုံးက တစ်ခါဆုံဖူးတာကို နင်ဉာဏ်ကောင်းသားပဲ..ငါတောင်မေ့နေတာ” (ဘယ်လိုလုပ်မေ့မှာလဲ နင့်အမက ငါ့လူပျိုရည်ဖျက်ခဲ့တာကို ငိ😂)

“ ကျောင်းတုံးက သူ့ရည်းစားနဲ့ပဲလား ယူမှာက”

“ မဟုတ်ဖူး အဲ့တစ်ယောက်နဲ့ကပြတ်သွားပြီ အခုဟာက အိမ်ကပေးစားတဲ့ တစ်ယောက်နဲ့ယူမှာ”

“ မနန်းသိရိကျော်ကရောကြိုက်လို့လား....ပေးစားတဲ့သူကို”

“ သူတို့နှစ်အိမ်က စီးပွားဖက်တွေလေဟာ....မနန်းသိရိကျော်နဲ့အဲ့အကိုနဲ့က အငယ်ကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေရယ်....ကာယကံရှင်မဟုတ်တော့ ခရေစေ့တွင်းကျကျမသိပေမယ့် သူငယ်ချင်းသံယောဇဉ်တော့ရှိမှာပေါ့”

“ အင်းပါ....ငါလည်းဘာရယ်မဟုတ်ပါဖူး စပ်စုတာ”

“ ရဲမာန်..ငါတို့မနက်ဖြန် မီးပုံးပျံပွဲဖွင့်ပွဲသွားလည်မလို့ ...အဲ့တာနင်လိုက်ခဲ့ပါလား၊ မနန်းသိရိကျော်တို့အတွဲကြားထဲ ငါတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေလို့၊ လိုက်ခဲ့လို့ရလား နင်ကအိမ်ကလူတွေနဲ့လား”

“ ငါ့ဦးလေးကတော့လိုက်ပို့မယ်ပြောတာပဲ....သူတို့ကတော့လည်ချင်တဲ့ပုံမပေါ်ဖူး ငါ့ကိုဧည်သည်လိုက်ပို့တဲ့ပုံစံမျိုးပဲ၊ ငါလည်းအားနာနေရတာနဲ့အတော်ပဲ နင်တို့နဲ့လိုက်ခဲ့မယ်လေ”

“ အဲ့တာဆိုကောင်းတာပေါ့ ညနေလေးနာရီလောက် ****မှာဆုံကြမယ်လေ”

“ အေးအေး”

..................................

နောက်တစ်နေ့ ညနေတွင် ချိန်းထားသောနေရာ၌ သူတို့အဖွဲ့အားစောင့်နေလေသည်၊ မီးပုံပျံပဲကြည့်လျင် ညနက်မည်ဖြစ်သောကြောင့် လိုအပ်သော အနွေးထည်များ ဦးထုတ်များလက်အိပ်များပါယူခဲ့လေသည်၊ ကွမ်းယာတစ်ညက်အကြာတွင် အဖြူရောက် Mark II ကားလေးရောက်ချလာလေသည်၊ အနောက်ခန်းက မှန်ပြတင်းပေါက်တစ်ခုအောက်သို့ကျလာပြီး ယုပွင့်ခေါင်းကြီးထွက်လာလေသည်။

“ ရဲမာန်....ဟိုဘက်အနောက်ပေါက်ကနေတက်...သွားရအောင်”

“ အေးအေး....လာပြီ....ဘတ်”

ကားထဲရောက်တော့ အနောက်ခန်းတွင် ယုပွင့်ထက်ခိုင်တစ်ယောက်ထဲထိုင်နေလေသည်၊ အရှေ့ခန်းတွင် မနန်းသိရိကျော်နှင့် သူမ၏ ယျောက်ကျားအလောင်းအလျာ ရှမ်းအမျိုးသားအကိုကြီးတစ်ယောက်က ကားမောင်းသည့်နေရာတွင်ထိုင်နေလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်က အနောက်ခန်းဖက်သို့လှည့်လာကာ ရှမ်းသံဝဲဝဲ ဖြင့်

“ မောင်လေး.....ရဲမာန်...အမကိုမှတ်မှိလား ကျောင်းတုံးကတစ်ခါတွေ့ဖူးတယ်လေ” (မှတ်မှိပါ့....😅)

“ ရှက်ကီကစ်တာများသွားပြီး ကျွန်တော်လိုက်ပို့လိုက်ရတဲ့အမမလား” ဟုပြုံးစိစိဖြင့်စလိုက်လေသည်။သူမက မျက်စောင်းထိုးပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ...

“ ရဲမာန်...သူက ကိုစိုင်းသူရဦးတဲ့ အမရဲ့ဘော်ဒါအင်း...ဘယ်လိုပြောမလဲ ဘီယွန်းစေး...ခိခိ”

“ ကိုစိုင်း...သူကယုပွင့်ရဲ့သူငယ်ချင်း...ရဲမာန်တဲ့”

မနန်းသိရိကျော်က နှစ်ယောက်လုံးကိုမိတ်ဆက်ပေးလိုက်သောအခါ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က အသိအမှတ်ပြုသော အပြုံးပြုံးပြကာ ခေါင်းညိမ့်ပြကြလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ယုပွင့်က

“ မီးပုံးပျံ ဖွင့်ပွဲက ၆နာရီလောက်မှစမှာမလား တစ်ခုခုဝင်စားရအောင်လေ” ဟုပြောသောအခါ မနန်းသိရိကျော်က

“ အင်း...ကိုစိုင်းက နင်တို့ကိုရှမ်းထမင်းဆိုင်ကောင်းကောင်းဝယ်ကျွေးမလို့ အခု အဲ့ဆိုင်သွားနေတာပဲဟာ” ဟုပြန်ပြောလေသည်။

မနန်းသိရိကျော်တို့စုံတွဲညွန်းသည့်အတိုင်းပင် ရှမ်းထမင်းဆိုင်လက်ရာသည် အလွန်ပင်စားကောင်းလေသည်၊ ရှမ်းဆန်စီးစီးလေးနှင့် ချဉ်ငန်စပ်ရှမ်းဟင်းအရသာများမှာတွဲဖက်ညီလွန်းလှသည်။ မနန်းသိရိကျော်က

“ အားမနာနဲ့မောင်လေးများများစား....ဒါပြီးရင် ဆွယ်တာဆိုင်ဝင်အုံးမယ်နော် အမဦးထုတ်လေးဝယ်ချင်လို့”

“ ဟုတ်....ကျွန်တော်လည်း လက်ဆောင်ဝယ်ပေးစရာရှိတယ်”

“ အေးပေါ့လေ...မောင်လေးတောင် တတိယနှစ်ရောက်တော့မှာပဲ ရည်းစားတွေရနေပြီပေါ့”

“ ဒီအရွယ်ရောက်မှတော့အမှီးပေါက်နေပြီပေါ့ဗျာ...ဟီးဟီး.....ဒါနဲ့ ဒီဟင်းကဘာလဲ ငါးချဉ်ကြော်လည်းမဟုတ်ဖူး တစ်ခုခုကိုတော့ဆန်နဲ့ချဉ်ပြီးကြော်ထားတာပဲ”

“ အဲ့တာ ငှက်ပျောဖူးချဉ်လေ....ကြိုက်လား ဒီမှာပဲရတာအဲ့တာက”

“ အင်းချဉ်ချဉ်စိမ့်စိမ့်လေး...မိုက်တယ်”

ထိုသို့ဖြင့် ရှမ်းထမင်းစားပြီးသောအခါ ဆွယ်တာဆိုင်သို့ဝင်ကြလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်တို့အတွဲကသူတို့နှစ်ယောက် တကျိတ်ကျိတ် စကားပြောပြီးဈေးဝယ်နေကြသည်၊ ယုပွင့်က သူ့ဘဲဟိန်းထက်အတွက်ဆိုကာ မာဖလာကို ကျွန်တော့်အားကူရွေးခိုင်းနေလေသည်၊ သူမာဖလာဝယ်ပြီးသောအခါ ကျွန်တော်က မဝသုန်အတွက် အနွေးဦးထုတ်လေးလက်ဆောင်ပေးရန် ရွေးနေလေသည်၊ ယုပွင့်က

“ ရဲမာန်...ဟိုမယ်အဖြူရောင်ဥိးထုတ်လေး နင့်အမကြီးနဲ့လိုက်မှာ သူကအသားဖြူတော့”

“ အေး...ငါလည်းသဘောကျတယ်....အမဒါဘယ်လောက်လဲ”

“ ရဲမာန်တောင် ဆရာမဝသုန်နဲ့ရည်းစားဖြစ်တာတော်တော်ကြာပြီနော်၊ အစကနင်အငြင်းခံရမယ်ပဲထင်တာ....ဟီး....သူကသိတဲ့အတိုင်း မာနကြီးကြီးထဲကဆိုတော့ နင့်လို ငချွတ်ကိုပြန်မကြိုက်လောက်ဖူးထင်တာ”

“ နင်တောင်ဖွတ်ကျားလေး ဟိန်းထက်ကိုကြိုက်သေးတာပဲ”

“ အံမာ သူများလူကိုစော်ကားမော်ကားနဲ့ နင်တို့ရည်းစားဖြစ်အောင် ဆရာမဝသုန်ဖုန်းနံပါတ်မစခဲ့တဲ့ ငါ့ကိုကျေးဇူးကန်းတာပေါ့လေ”

“ စတာပါ...နင်ကလည်း နင့်ဘဲကိုနည်းနည်းပြောကာရှိသေးတယ်...ဖြဲမယ်ဆိုတာချည်းပဲ”

“ ပြောလို့သာပြောတာအဲ့ကောင်က ငါတို့ 2 year anniverstry ကို မေ့နေတာဟိုတစ်နေ့က ငါဆဲလွှတ်လိုက်သေးတယ်”

“ ဟုတ်တယ်...ငါနဲ့ မဝသုန်လည်းဒီstemester တက်ပြီးရင် နှစ်နှစ်ပြည့်ပြီ....ဘာလက်ဆောင်ပေးရရင်ကောင်းမလဲ”

“ နည်းနည်းပါးပါး surprise လုပ်ပေးလိုက်ပေါ့”

“ အင်း...အနားနီးမှပဲစဉ်းစားတော့မယ်”

“ မနက်ဖြန် မနန်းသိရိကျော်တို့မဂ်လာဆောင်လာခဲ့လေ...နံနက်ပိုင်းကအိမ်မှာ မဂ်လာဦးဆွမ်းကပ်မှာ နေ့လည်ပိုင်းကြ ခန်းမမှာလုပ်မှာ နင်မပြန်ဖြစ်သေးရင်လာခဲ့လေရဲမာန်”

“ နင်ကသတိုးသမီးအရံပေါ့...အဲ့တာဆို”

“ မဟုတ်ဖူး ငါကအရှေ့ကနေပန်းကြဲလုပ်မှာ ဟိဟိ”

“ အဲ့နေရာက ကလေးမလေးတွေလုပ်တာမဟုတ်ဖူးလား နင်ကကြီးကောင်ကြီးမားကြီးနဲ့”

“ ငါကကလေးရုပ်လေးပဲလေ..ဟိဟိ”ဟု ယုပွင့်က အရှက်မရှိပြောလေတော့သည်။

ထို့နောက်တွင် ဆွယ်တာဆိုင်မှထွက်လာကာ မီးပုံးပျံကွင်းသို့ခရီးဆက်ကြလေသည်၊ ပွဲဈေးတန်းသို့ ရောက်သောအခါတွင် ညမရောက်သေးသော်လည်း အနယ်နယ်အရပ်ရပ်မှ လူများစွာဖြင့်စည်ကားနေပြီဖြစ်လေသည်၊ မီးပုံပျံဖွင့်ပွဲက ၆နာရီဖြစ်သော်လည်း မီးပုံးပျံကတော့ ည၈ခွဲလောက်မှလွှတ်မည်ဖြစ်လေသည်၊ ဖွင့်ပွဲအတွက် အခန်းနားမှူးက ဘာဘာညာညာကျေးဇူးစကားပြောပြီးသကာလ မီးပုံးပျံဖွင့်ပွဲအတွက် အလှကပြဖျော်ဖြေမှုကို အနည်းငယ်ကြည့်ရှူ့ကြပြီး ပွဲဈေးထဲသွားလည်ကြလေသည်။

ပွဲဈေးထဲတွင် ၁၂ပွဲဈေးသည်များက စုံလင်အောင်ရှိနေလေသည်၊ ကော်ဖီမစ်company အသစ်များက sample ဝေသော ကော်ဖီကိုသောက်သည်၊ sample ဝေသောမုန့်ကိုစားသည်၊ အပျော်တမ်းမြှားပြစ်သည်.....မျက်လှည့်ပွဲဝင်ကြည့်သည်.......ပင်လယ်ဓားပြယာဉ်စီးကြသည်၊ ရှမ်းအစားအစာဖြစ်သော ကောက်ညှင်းကျည်တောက်ဝယ်စားကြသည်၊ ပွဲဈေးတန်းလည်ရသောအရသာပင်ဖြစ်လေသည်။

မီးပုံးပျံပြိုင်ပွဲစသည့်အခါတွင် ကွင်းထဲသို့လူအုပ်ကြီးထဲတိုးပြီး တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ဆွဲကာ တိုးဝင်ပြီး နေရာကောင်းရရန် အရှေ့သို့ငပြေတိုးလေးတိုးရလေသည်၊ အရှေ့ဆုံးတန်းသို့ရောက်သည့်အခါ တိုးရသည်နှင့်တန်အောင် မြင်ကွင်းကောင်းကောင်းရလေသည်၊ ပြိုင်ပွဲဝင်အသင်းများသည်....ရက်ကွက်အလိုက် သို့မဟုတ် လုပ်ငန်းစုတစ်ခု သို့မဟုတ် ကျေးရွာကိုယ်စားပြုပုံစံအသင်းများပင်ဖြစ်လေသည်၊ မီးပုံးပျံပေါ်တွင် အရုပ်ဖော်စာတန်းဖော်ကာ အလှဆင်သော ညမီးပန်းမီးပုံးပျံအမျိုးအစားထက် မီးပုံးပျံအပေါ်တက်သွားသည့်အခါတွင် အောက်ကချိတ်ဆွဲထားသော မီးရှူးမီးပန်းများ တဖွားဖွားကျသော ညမီးကျည်အမျိုးအစားကို ကျွန်တော်တို့လိုလူငယ်များကသဘောကြကြလေသည်။

တစ်ခါတစ်ရံ မီးညှိသောကြိုးအရှည်အတို အချိန်အစလိုသွား၍ မီးပုံးပျံအပေါ်မရောက်ခင်ပင် မီးကျည်များထပေါက်သောအခါ ကွင်းထဲကလူများက ပြေးလွှားရှောင်ရှားကြရလေသည်၊ လူကြီးသူမများကတော့အန္တရယ်ဟုထင်မည်ဖြစ်သော်လည်း ကျွန်တော်တို့အတွက်တော့ လူအုပ်ကြီးလိုကိ ဟေး...ဟေး...ဟေးနှင့်အော်ပြီးပြေးရသည်ကိုသဘောတွေ့လှလေသည်။ မီးပုံးပျံ အဖွဲ့လေးဖွဲ့လောက်လွှတ်ပြီး ည၁၁နာရီ ရှိသောအခါ အိမ်ကလူကြီးများစိတ်ပူနေမည်စိုးသဖြင့် ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့သည် မီးပုံးပျံကွင်းထဲမှထွက်ကာ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ကြလေတော့သည်။

နောက်တစ်နေ့နံနက်တွင် မဂ်လာဆောင်သွားရန် ပြင်ဆင်ပြီးထွက်လာခဲ့သည်၊ ခရီးခဏထွက်လာခြင်းဖြစ်၍ ပွဲတက်ရန်အဝတ်အစားမပါလာသဖြင့် အသန့်ဆုံးဟုထင်ရသော ရှပ်အကျီအဖြူရောင်နှင့် ဂျင်းဘောင်းပြီအပြာကိုပဲတွဲဝတ်ခဲ့လေသည်၊ အစက မဂ်လာလက်ဖွဲ့အဖြစ် တစ်ခုခုလက်ဆောင်ပေးမည်ဟု ကြံရွယ်ထားသော်လည်း ဘာဝယ်ရမှန်းမသိသဖြင့် လက်ဖွဲ့ငွေတစ်သောင်းကိုသာ ထည့်ပေးခဲ့လေသည်၊ မဂ်လာမဏ္ဍပ်ရှိရာ မနန်းသိရိကျော်တို့အိမ်ကို ရောက်သည့်အခါတွင်ယုပွင့်ကထွက်လာကာ ကျွန်တော့်အားဧည့်ခံလေသည်၊ ယုပွင့်ထက်ခိုင်က...

“ ရဲမာန်...နင်မစားရသေးဖူးမလား ထမင်းအရင်စားလိုက် ပြီးရင် အနောက်မှာ ငါ့ကိုကူပေးပါဦး အားတော့နာပါတယ် အနောက်မှာ လူမလောက်ဖူးဖြစ်နေလို့”

“ အေးပါ..အေးပါ...ကူပေးရမှာပေါ့ရပါတယ်...ငါလည်းတစ်ယောက်ထည်းငေါင်ငေါင်ကြီး ထိုင်မနေချင်ဖူး.....ထမင်းလေးတော့ဖြောင့်အောင်စားပါရစေ...ဟဲဟဲ....ငါးခြောက်အိုးကြီးချက်ကို မစားရတာကြာနေပြီ”

“ နင်စားပြီးရင်လာခဲ့နော်”

မဂ်လာဧည့်ခံပွဲကိုလာရောက်သော ဧည့်သည်များကို ကျွေးမွေးသည်မှာ ငါးခြောက်အရိုးပြောက်အိုးကြီးချက်၊ ဘူးသီးဟင်းခါး၊ ငရုတ်သီးကြော်၊ ဝက်သားဟင်း ၊ သရက်ချဉ်သုတ်ဖြစ်၍ ကျွန်တော်အပါအဝင် ဧည့်သည်များမှာ ခေါင်းမဖော်တန်းစားကြလေသည်၊ ယခုနောက်ပိုင်းနှစ်များတွင် မဂ်လာဆောင်လျှင် စရိတ်ကာမိအောင် ခန်းမတစ်ခုငှားပြီး ကော်ဖီနှင့်မုန့်နဲ့သာပြီးကြတာများလေသည်၊ ယခုလိုထမင်းဟင်းကျွေးသော ရှယ်မဂ်လာဆောင်မျိုးကို ငတ်ပြတ်နေကြတာ ကာလကြာရှည်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်နိုင်လေသည်၊ ထမင်း သုံးပန်ကန်လောက်လွေးပြီးသောအခါ ဧည်သည်အဖြစ်ကနေ လက်တိုလက်တောင်းအဖြစ် အနောက်ဖက်ခြမ်းတွင် သွားပြီးကူလုပ်ပေးလေသည်၊ သူငယ်ချင်း ယုပွင့်ထက်ခိုင်လည်းအလုပ်ရှုပ်နေပုံပေါ်လေသည်....သူမဝတ်ထားသော ထိုင်မသိမ်းကိုမပြီးဟိုပြေးလိုက်ဒီပြေးလိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်၊ စားသောက်ပြီးသားပန်ကန်များကို ကူသိမ်းပေးနေသောကျွန်တော့်အား ယုပွင့်က လက်ယက်ခေါ်ပြီး

“ အိမ်ရှေ့ခန်းက ဘုန်းကြီးဝိုင်းက ပန်ကန်တွေသိမ်းပေးပါဦး.... ငါကနေ့လည်ပွဲအတွက် သတို့သမီးကို အလှကူပြင်ပေးရအုံးမှာ ငါလည်း အဝတ်အစားလဲမလို့”

“ ပြင်ကြတော့မှာလား အခုမှ၉ခွဲပဲရှိသေးတာကို နေ့လည်ပွဲက ၁၂ခွဲလောက်မှဆို”

“ နင်ကမိန်းခလေးကိစ္စတွေသိတာကြလို့ ပြင်ရတာကြာတယ်အေ့ မိတ်ကပ်ဆရာကတစ်ယောက်တစ်လှည့်လိမ်းပေးတာဟ”

“ အေးအေး...နင်လုပ်စရာရှိတာလုပ်...ငါကူလုပ်ပေးပါ့မယ်”

ထို့နောက် ဝေယျာဝစ္စများကို ကူညီကာလုပ်ကိုင်ပေးနေလိုက်လေသည်၊ ပန်ကန်သိမ်းပေး စားပွဲသိမ်းပေး စသည်ဖြင့် လိုအပ်သည်များကိုကူညီဆောင်ရွက်ပေးလိုက်လေသည်၊ ပြီးနောက် လူကြီးဝိုင်းတွင်ထိုင်ကာ လက်ဖက်သုတ်နှင့်ရေနွေးကြမ်းကိုထိုင်မည်းကာ facebook သုံးနေလေသည်၊ နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ မနန်းသိရိကျော်ကအခန်းတစ်ခါထဲကနေခေါင်းပြူထွက်လာကာ ကျွန်တော့်အား

“ မောင်လေး...ခဏလောက်လာအုံး အခန်းထဲက မီးချောင်းကဘာဖြစ်တယ်မသိဖူး မလင်းလို့တစ်ချက်လောက်လာကြည့်ပေးပါဦး” ဟုခေါ်လေသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့အမ...လာခဲ့မယ်”ဟုပြန်ပြောကာ သောက်လက်စ ရေနွေးခွက်ထဲကရေနွေးကြမ်းကို မော့သောက်လိုက်ကာ မနန်းသိရိကျော်အခန်းသို့ သွားလေသည်။

အခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါ မီးချောင်းကဘာဖြစ်သည်မသိ...မလင်းပဲရှိနေလေသည်၊ ထို့ကြောင့်အခန်းထောင့်က မီးခလုတ်အားစမ်း၍ဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်။

“ ဖြောက်”

မီးခလုတ်ဖွင့်လိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ခြောက်ပေမီးချောင်းကလင်းလာပြီး မနန်းသိရိကျော်၏အခန်းတစ်ခုလုံး လင်းသွားလေသည်၊ ကျွန်တော်ကသူမဘက်သို့လှည့်လိုက်၍

“ အမ...မီးချောင်းကဘာမှမဖြစ်ပါဖူး...ဒီမယ်အကောင်းကြီးဟာကို”

“ အင်းလေ....အမသိပါတယ်” ဟုပြုံးစိစိနှင့်ပြန်ပြောလေသည်။

မနန်းသိရိကျော်ကိုသေချာကြည့်လိုက်ရာ နေ့လည်ပွဲအတွက် အဖြူရောင်ဂါဝန်ကြီးအားဝတ်ဆင်ထားပြီး ဆံထုံးထုံးထားလေသည်....မိတ်ကပ်တော့မပြင်ရသေး၊ အဲ့တာကမထူးဆန်းချေ သူ့အလှည့်မကြသေး၍ဖြစ်လိမ့်မည်၊ ထူးဆန်းသည်က မီးချောင်းမပျက် ပါလျက်နှင့် ကျွန်တော့်အား အခန်းထဲသို့ခေါ်လာပြီး....မျက်စပြစ်ကာပြုံးစိစိကြည့်နေသော သူမမျက်နှာပင်ဖြစ်လေသည်။

Ohh....No...No, No fuckinggg way....😨😨😨 ဒီအကြည့် ဒီအပြုံးကိုကျွန်တော်မှတ်မှိလေသည်၊ လွန်ခဲ့သောနှစ်နှစ်ခန့်က အပြုံးမျိုးဖြစ်လေသည်၊ ကျော့ကွင်းမိသွားသောသားကောင်ကို မုဆိုးမှပြုံးပြသောအပြုံးမျိုးဖြစ်လေသည်၊ ကြာလျင်မဖြစ် မြန်မြန်လစ်မှပဲဟုတွေကာ

“ အမ...ဘာမှ မဖြစ်ရင်လည်း သွားတော့မယ်နော်...ဟို...အနောက်မှာ ပန်ကန်သိမ်းစရာတွေ ရှိသေးလို့” ဟုပြောလိုက်လေသည်၊ သူမက ပြုံးတုံးတုံးနှင့် အခန်းတခါးနောက်ကို ကျောပေးရပ်လိုက်ပြီး..

“ နေပါဦးမောင်လေးရဲ့....ဘာတွေကြောက်နေတာလဲ မမကနောက်ဆုံးတစ်ခေါက်အနေနဲ့ ကဲချင်လို့ပါ”

ဟု ပြန်ပြောပြီး အခန်းတံခါးကလန့်အား ဂလောက်ကနည်း ချလိုက်လေသည်။

“ မဖြစ်ဖူးထင်တယ်နော်အမ...ဒါကျောင်းတုံးကလိုမဟုတ်ဖူးနော် အမမဂ်လာဆောင်မှာနော် ပြီးတော့မဂ်လာဆွမ်းတောင်ကပ်ပြီးပြီ....ကျွန်တော်ကြာကူလီတော့အဖြစ်မခံနိုင်ဖူး”

“ မောင်လေးကအရင်လိုပဲ...မပြောင်းလဲသေးဖူးပဲ ဘာတွေလျောက်တွေးနေတာလဲ၊ အမက မဂ်လာလက်စွပ်တောင်မဝတ်ရသေးဖူး...ဒီမယ်ကြည့် ”

“ ဟာ...ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဗျာ ကိုစိုင်းသူရဦးကိုအားနာစရာကြီး.....အမကနေတတ်ပေမယ့်ကျွန်တော်ကမရဖူးဗျ”ဟုပြောကာ သူမအားဆွဲဖယ်ပြီး အခန်းထဲကထွက်မည်အပြုတွင်

“ အခန်းထဲကနေထွက်သွားရင် မောင်လေးက မမကို မတော်တရော်ပြုတယ်လို့ အော်လိုက်မှာနော်...အဲ့တာမှပိုပြီး မျက်နှာပူစရာဖြစ်သွားလိမ့်မယ်”ဟု ခြိမ်းခြောက်လေသည်။

“ ဟာဗျာ...သူများမယားဖြစ်တော့မယ့်လူကို မလုပ်နိုင်ပါဖူးဗျာ...တော်ကြာ....ဒု..သ..န..သောထဲပါသွားလိမ့်မယ်”

“ ဒီမယ်...မောင်လေး မမကိုကြည့် ဒီနေ့ပြီးသွားရင် အမက တခြားသူရဲ့ ဇနီးမယားဖြစ်တော့မှာ၊ အဲ့ခါကြရင် လူမူဝတ္တရားတွေအရ အမကစောင့်ထိန်းရတော့မှာ၊ အခုအချိန်ထိတော့အမက လူလွတ်တစ်ယောက်ပဲ.....ကိုစိုင်းကိုလည်း အိမ်ကသဘောတူကြတာကြောင့်ရော သူငယ်ချင်းသံယောဇဉ်ကြောင့်ရောကြောင့်သာလက်ခံလိုက်တာ၊ ထားပါတော့ ဒီတစ်ခေါက်နောက်ဆုံးအနေနဲ့ အမကိုအခွင့်အရေးလေးပေးပါ....တောင်းဆိုတာပါနော်”

“ အင်း...အင်း...ဟိုလေ..ဟို”

ကျွန်တော်ဇဝေဇဝါဖြစ်နေတုံးမှာပင် မနန်းသိရိကျော်က အခွင့်ကောင်းယူကာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ဂျင်းဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်ကာ လီးကြီးအားကောက်မှုတ်လေတော့သည်၊ လူကသာ မအီမလည်ဖြစ်နေသော်လည်း အောက်ကအငယ်ကောင်ကတော့ အထိအတွေ့နောက်တကောက်ကောက်လိုက်ပြီး အလျင်အမြန်ကြီးထွားလာလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်၏လျာစွမ်းအမှုတ်စကေးကလည်း ပါရဂူပင်ဖြစ်လေသည်၊ လိင်တံအချောင်းကြီးသာမက ဂွေးအုလေးတွေကိုလည်း အားပါးတရစုပ်ပေးလေသည်၊ (ဒီအကွက်ကိုကျောင်းပြန်ရောက်လျင် စုမြတ်နိုးအား သင်ပေးရမည်ဟုတောင်တွေးမိလိုက်သေးသည် 😁)၊ မနန်းသိရိကျော်က

“ မောင်လေးဟာက မတွေ့ရတာကြာလို့လားမသိဖူး...အရင်ကထက်ပိုထွားလာသလိုပဲ”

“ အား...ရှီး...အမ လုပ်မယ်ဆိုလည်းလုပ်ရအောင် ကျွန်တော်ပြီးချင်လာပြီ”

“ အမ ပါးစပ်ထပြီးလိုက်....အားမနာနဲ့မောင်လေး” 

ဟုပြောကာ စုတ်လိုက်ထုလိုက် လုပ်ပေးလေသည်၊ ကျွန်တော်က တစ်ချီပြီးသွား၍ နောက်တစ်ချီမှ အဖုတ်ထဲထည့်ရလျင် အချိန်ကြာနေမည်ဆိုး၍ သူမ၏လက်ကိုကိုင်ကာ တားလိုက်ရလေသည်။

“ အမ...တော်တော့ လုပ်ချင်နေပြီလုပ်ရအောင်”

“ အင်းမောင်လေး ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်လိုက်” 

ဟုပြောကာ သူမ၏အလှပြင်မှန်တင်ခုံကြည့်သော ခွေးခြေထိုင်ခုံရှည်လေးပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်၊ သူမကကျွန်တော်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ အဖြူရောင်သတိုးသမီးဂါဝန်ကိုမပြီး အဖုတ်နှင့်တည်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်လေသည်။

“ အား....မောင်လေး...ပြည့်နေတာပဲ...အား....ခဏ အထဲကအောင့်တယ်”

“ ပလွတ်...ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...ရပြီလားအမ”

မနန်းသိရိကျော်၏ အဖုတ်ထဲလီးကြီးတဆုံးဝင်သွားပြီး သူမဖင်လုံးကြီး၏အထိအတွေ့ကိုလည်း ပေါင်ပေါ်တွင်အိစိအိစိနှင့်ခံစားနေရလေသည်၊ ကျွန်တော်ကသူမ၏ ခါးလေးကိုလက်နှင့်ထိန်းကာ ဒူးကိုအပေါ်ပင့်လိုက်အောက်ချလိုက်နှင့် ညှောင့်လိုးလေးလိုးပေးနေလေသည်၊ တစ်ခဏကြာသော် သူမအဖုတ်ထဲက စောက်ရည်ကြည်များစိမ့်ထွက်လာကာ အဝင်အထွက်ချောလာလေသည်၊ သူမကလည်းအရှိန်တက်လာပြီထင့်....ဂါဝန်ရင်ဘတ်ပေါ်က ကြိုးပျောက်ဘရာခွက်ကို အောက်သို့ဆွဲချလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုဆွဲဖက်ကာ မျက်နှာကို ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ပေးလိုက်လေသည်....နို့စုပ်ပေးဆိုတဲ့သဘော၊ ထို့ကြောင့်ခါးမှလက်တစ်ဖက်ကိုလွတ်ကာ နို့စို့ပေးရင်း လက်ကလည်းနို့အုံကြီးကိုစုပ်ကိုင်ချေပေးနေလိုက်သည်။

“ အား....အား...အား...မောင်းလေး...ကောင်းတယ်ကွာ.....အားအား...အမအထဲကကောင်းလာပြီ”

“ မောင်လေး....နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုစုပ်ပြီးလျာလေးနဲ့ ကလိပေး.....အား...အား”

“ ဖတ်....ဖတ်...ဖတ်...ဗြစ်...ဗြစ်.ဗြစ်.....အား...အား..အား...ကောင်းတယ်...ပြီးတော့မယ်...ကွာ....အား...ဟင့်....အင့်...အင့်..အင့်”

ကျွန်တော်ကအောက်ကထိုင်နေရသူဖြစ်သောကြောင့် ဘာမှသိပ်မလုပ်နိုင် အလိုက်အထိုက်နေပေးရုံသာရှိသည်၊ သူမကတော့ ဖင်ကြီးကိုစကောဝိုင်းလိုက် ခြေထောက်ကိုအားယူကာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံး၏ဝိတ်နှင့်လီးတံပေါ်ဆောင့်လိုက်နှင့် ဖီးတက်နေရာ အဖုတ်ထဲမှ အဖြူရည်များအရည်ကြည်များက ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ပင် စီးကျသွားလေသည်။

“ အား....အား...မောင်လေးရာ....အား....ကောင်းတယ်...အား...ပြီးပြီ...ပြီးပြီ....ပြီးပြီ.....အားအားအား....ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...ဗြစ်..ဗြစ်....ဗြစ်.....အားးးးးးးးးးး”

မနန်းသိရိကျော်ပြီးသွား၍ အဖုတ်ပူပူနွေးနွေးထဲက အတွင်းသားများက လီးတံအား သူပြိုင်ကိုယ်ပြိုင်စုပ်ယူကြလေသည်၊ ကျွန်တော်လည်းတစ်ချီပြီးလိုက်ပြီး အခန်းထဲကထွက်သွားချင်သော်လည်း အောက်ကနေဖြစ်၍ မပြီးနိုင်ဖြစ်နေလေသည်၊ သူမကတော့ မဂ်လာဆောင်တောင်မေ့သွားပုံပေါ်သည် ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုအတင်းဖတ်ရင်း အပေါ်ကနေစိတ်ကြိုက် ဆောင့်နေလေသည်၊ သူမငြီးသံများရ တဖြည်းဖြည်းကျယ်လာ၍ အပြင်ကတစ်ယောက်ယောက်ကြားသွားမည်ကိုဆိုးကာ နို့စုပ်နေသည်ကိုခဏရပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းဆွဲတေ့ကာ နမ်းပေးလိုက်လေသည်။

“ အား...အား....အင်း...အင်း...မောင်လေး....အု....ပြွတ်စ်....ပြွတ်စ်.....ပြွတ်စ်..အင်း..အင်း..အင်း”

“ မောင်လေးလည်းအတွေ့အကြုံတွေများလာပြီထင်တယ်....လျာစွမ်းလည်းတိုးတက်လာတယ်”

“ ကျွန်တော်က.......အု......အင်း....အင်း ပြွတ်စ်....ပြွတ်စ်.....ပြွတ်စ်..အင်း..အင်း..အင်း”

ကျွန်တော့်ကိုစကားအပြောမခံ ၊ သူမခါးကိုသာ အပေါ်အောက်ဆွဲစောင့်၍ နမ်းရှိုက်နေလေသည်၊ ခဏအကြာတွင်ပင်နောက်တစ်ချီသူမပြီးသွားပြန်လေသည်၊ ကျွန်တော်ကမပြီးနိုင်သေး ဒီအတိုင်းဆက်သွားလျင် လူမိမည်ဆိုးသောကြောင့် သူမအား အပေါ်ကနေတွန်းဖယ်ကာ အလှပြင်သော မှန်တင်ခုံပေါ်တွင် လက်ထောက်ခိုင်းပြီးကုန်းခိုင်းလိုက်လေသည်။

သူမဝတ်ထားသောဂါဝန်ဖြူအပွကြီးအား မကာပင့်တင်လိုက်ပြီး ဖင်ပြောင်ကြီးအောက်က ပန်းရောင်သန်းနေသော အဖုတ်ကြားလေးထဲသို့ လီးအားတေ့ထည့်လိုက်လေသည်။

“ အား....မောင်လေး...လုပ်...လုပ်...ဆောင့်ပေး...အား...အား...အား”

“ အမတစ်အားမအော်နဲ့...အပြင်ကကြားသွားလိမ့်မယ်...ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်”

“ အား...အင်....အင့်....အင့်....အားအား...အား.....ကြိုက်တယ်ကွာ”

မတ်တပ်ရပ်ပြီး အနောက်ကနေ လိုးပေးရသည်မှာ အရိုးထိကျဉ်တက်နေအောင် ဖီးရှိလှလေသည်၊ ဒူးခေါင်းထဲကရိုးတွင်းခြင်ဆီတွေဆီကပါ အားညှစ်ယူပြီး ဆောင့်ပေးရင်း လက်ကနို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ချေပေးလိုက်လေသည်၊ အလှပြင်မှန်ထဲတွင်လည်း ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦး သံဝါသပြုနေသည်ကိုမြင်နေရသဖြင့် ပိုပြီးခံစားမှုအားကောင်းလာကာ သုတ်လွှတ်ချင်လာလေ၍ မြန်မြန်ပြီးသွားအောင် စိတ်ကိုတင်းမထားပဲ စိတ်ရှိသလောက် လိုးပေးလိုက်လေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်လည်း သူ့အသံကိုမထိန်းထားနိုင်တော့ အဖုတ်ထဲသို့ လီးတစ်ချက်ထိုးစိုက်လိုက်တိုင်း....တအားအားအော်ငြည်းလေတော့သည်။

“ အား....အားအား....ရှီး....ကြိုက်တယ်...ဆောင့်ပေး....အား...အား.....”

“ အင်း....ဟုတ်တယ်...အဲ့လိုလေးညှောင့်ပေးကွာ.....အားအား...မောင်လေး အမထပ်ပြီးတော့မယ်”

“ ဖတ်.....ဖတ်....ဖတ်...ဇွိဇွိ..... ဇွိ...ဗွတ်..... ဗွတ်...ဗွတ်”

“ အား......ရှီး...ရဲမာန်ရာ....အမရူးတော့မှာပဲကွာ...အား”

ထိုသို့ အနောက်ကနေ ကြုံးပေးနေရာ ကျွန်တော်ပြီးခါနားနီးအချိန်တွင် အခန်းတံခါးကို တစ်ယောက် ယောက် လာခေါက်လေသည်၊ကျွန်တော်က တအားအားအော်နေသော မနန်းသိရိကျော်ပါးစပ်ကို အချိန်မှီလှမ်းအုပ်လိုက်သည်၊....လီးကိုလည်းအရှိန်လျော့လိုက်လေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်က

“ အပြင်ကဘယ်သူလဲ”ဟုမေးလိုက်ရာ

“ ကိုပါ....ကိုစိုင်းလေ....မိတ်ကပ်ဆရာမက မိတ်ကပ်ပြင်ဖို့လာလို့ရပြီလို့ပြောခိုင်းလို့.....အထဲမှာဘာဖြစ်နေတာလဲ အသံကြားလိုက်တယ်”

“ ဟို....နန်းဘာမှမဖြစ်ပါဖူး အဝတ်လဲရင်း ပိုးဟပ်တွေ့လို့အော်မိသွားတာ....ငါးမိနစ်နေရင်လာခဲ့မယ်နော်...ကိုစိုင်း”

“ အင်းပြီးတာပဲ”

ကိုစိုင်းသူရဦး ခြေသံဝေးသွားတော့မှပင် နှစ်ယောက်လုံးသက်ပြင်းချနိုင်လေတော့သည်၊ ကျွန်တော့်မှာလည်း ထောင်နန်းစံရမည့်ဘေးမှ ကတ်သီးလေး လွတ်သွားသော ရာဇဝတ်သားတစ်ယောက်သဖွယ် ရင်ဖိုနေရာမှ သက်ပြင်းချနိုင်လေတော့သည်၊ သို့သော်အောက်ကဇာတ်လမ်းကမပြီးသေး....ဒီတစ်ခေါက်တော့အထာနပ်သွားပြီဖြစ်၍ ဘာဖြစ်ဖြစ်ကွာဟု စိတ်ကိုလွတ်ချလိုက်ကာ မနန်းသိရိကျော်၏ ပါးစပ်ကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကာ လက်တစ်ဖက်ကို နို့အုံကိုအတင်းညှစ်ပြီး ဖင်လုံးလုံးလေးထဲကို အူဇီသေနတ်ပြစ်ထည့်သလို လီးတံကိုကျည်ဆန်သဖွယ်သဘောထားကာ အဆုံးသတ်ပေးလိုက်လေသည်။

“ ရော...ရော....ဖတ်ဖတ်ဖတ်...ဖတ်.ဖတ်.....ဖတ်....ဖတ်....ဖတ်.....ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်...ဖတ်ဖတ်...ဖတ်....ဇွိဇွိ..... ဇွိ...ဗွတ်..... ဗွတ်...ဗွတ် ....ဇွိဇွိ..... ဇွိ...ဗွတ်..... ဗွတ်...ဗွတ်”

“ မောင်လေး....အု...အု....အု...အု...အု....အွင်းးးးးးးးး”

ထိုသို့လိုးပေးလိုက်ရာ သူမအဖုတ်ထဲကကြွက်သားများဝိုင်းညှစ်ကာ ကာမအထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်သွားသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ကျွန်တော့်၏ လီးတံထဲမှအရည်များကို စုညှစ်လိုက်ပြီး သူမ၏ အဖုတ်စိုစိုလေးထဲ သို့ သုတ်ရည်များထည့်ပေးလိုက်လေသည်၊ ခိုးစားသည့်အသီးကပို၍ချိုသည်ဆိုသော စကားပုံအတိုင်းကောင်းလိုက်သည်မှာ နားနှစ်ဖက်ကလေများပင် တစီစီထွက်လာလေသည်၊ ထို့နောက်လီးကိုအဖုတ်ထဲမှချွတ်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်လုံး၏အရည်များအံကျလာဖြင့်သုတ်လိုက်ရာ တစ်ရှူးဗူးထဲမှ ၇ရွက်လောက်ပင်ကုန်သွားလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်က..

“ အား....မောင်လေးကအရင်ကထက်ပိုကောင်းလာတယ်...လူကိုအီစိမ့်သွားတာပဲ”

“ အီစိမ့်တာကမခက်ဖူး...လူမမိသွားတာပဲကျေးဇူးတင်ရမှာဗျ”

“ အင်း...မောင်လေးပြောမှပဲ...မိတ်ကပ်လိမ်းဖို့သွားလိုက်ဦးမယ်...တော်ကြာတစ်ယောက်ကထပ်လာခေါ်နေမှ...သွားမယ်နော်...လူရိပ်ကြည့်ပြီးအပြင်ထွက်ခဲ့”

“ ဟုတ်ကဲ့...အမလည်းမျက်နှာသစ်သွားအုံး...မျက်နှာကရဲနေပြီးချွေးစီးတွေဖြစ်နေတယ်”

“ မောင်လေး...ကျေးဇူးပဲနော်...ကံမကုန်ရင်ပြန်ဆုံကြသေးတာပေါ့”

“ ဒီလိုတော့မဆုံချင်တော့ဖူးအမရေ”

မနန်းသိရိကျော် ဂါဝန်ကြီးမပြီးတော့ အခန်းအပြင်ထွက်သွားတာ ၅မိနစ်လောက်ကြာပြီဆိုကာမှ အခန်းတံခါးကိုအသာဖွင့်ကာ လူရိပ်ချေကြည့်ပြီးလစ်ထွက်ခဲ့လေသည်၊ ဧည့်ခန်းသို့ရောက်သောအခါ ယုပွင့်ကရုတ်တရပ်စကားပြောလိုက်၍ လန့်သွားလိုက်သေးသည်၊ ယုပွင့်က

“ ဟဲ့...ရဲမာန်နင်ဘယ်ရောက်နေတာလဲ....နင်နေ့လည်ခန်းမကိုလိုက်အုံးမှာမလား ငါတို့ကားနဲ့လိုက်ခဲ့လေ”

“ ငါအိမ်သာသွားနေလို့.ပါ..မလိုက်တော့ဖူး ဒီမှာပင်ပန်းသွားပြီ အဒေါ့်အိမ်ပြန်တော့မယ် မနက်ဖြန်ကြလည်းကားစီးပြီးပြန်ရအုံးမှာ”

“ အေးပါ..အေးပါ..ဒါဆိုလည်းနင်တို့အိမ်ဖို့ ဟင်းတွေထုတ်ပေးလိုက်မယ်...ပိုတာတွေရှိတယ်”

“ အေး..ငါ့အဒေါ်က ငါးခြောက်အိုးကြီးချက်ကြိုက်တယ်”

“ ရော့...ရဲမာန်...အိမ်လိုက်ပို့ပေးရအုံးမလား”

“ ရတယ်..ငါဆိုင်ကယ်ကယ်ရီငှားပြီးပြန်လိုက်တော့မယ်”

“ အေးဟယ်...ကျေးဇူးနော်...ကျောင်းပြန်ဖွင့်မှတွေ့မယ်”

“ အေး...နင်ရောပဲ”

အဒေါ်အိမ်သို့ပြန်ရောက်တွင် အဒေါ့်အားပါလာသော ဟင်းများကိုပေးလိုက်ရာ အဒေါ်ကပြုံးစိစိနဲ့ သဘောကျနေလေတော့သည်၊ ကျွန်တော်က အိပ်လိုက်ဦးမယ်ဟုပြောပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လှဲလိုက်လေသည်၊ နဖူးပေါ်တွင်လက်တင်ကာ ..ဟား...မနန်းသိရိကျော်တို့က လုပ်လိုက်ရင်ဒီလိုချည်းပဲ ဟုတွေးရင်း....ဟင်းဟင်းဟင်းဟုရယ်မိလိုက်လေသည်၊ ထို့နောက်မကြာမှီပင် အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။

...........................................

တောင်ကြီးကပြန်ရောက်ပြီးမကြာမှီမှာပင် ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့မည်ဖြစ်၍ အိမ်အလုပ်များကို အားတက်သရောကူလုပ်ကာ ငွေဖန်ရေလျံအောင် ကြံစည်နေလေသည်၊ ဒီဇင်ဘာလလယ်တွင် မဝသုန်မွေးနေ့အတွက် လက်ဆောင်ပေးရန်လည်းရှိသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးနှင့် အခန်းငှားပြီး အလွမ်းသယ်ရန်ကိစ္စတွေလည်းရှိသေးသည်မဟုတ်လော၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတစ်ယောက်အနေနှင့် စားသောက်နေထိုင်စရိတ်ဖိုးမပူရသော်လည်း သူဌေးသားမဟုတ်သည့်အတွက် အပိုသုံးငွေကိစ္စမှာတော့ နည်းနည်းပြသနာရှိလေသည်၊ အခန်းခမပြောနှင့် ကွန်ဒုံးကောင်းကောင်းတစ်ဗူးတောင် သုံးထောင့်ငါးရာကျော်ဝန်းကျင်ရှိနေသည်မဟုတ်လော၊ ထို့ကြောင့်ရသလောက်ပိုက်ဆံကို ကြက်ကောက်ငှက်ကောက်စုနေရခြင်းဖြစ်လေသည်။

ကျောင်းဖွင့်ရက်နီးသောအခါ ထုံးစံအတိုင်းနှစ်ရက်လောက်ကြို၍သွားလေသည်၊ ပထမတစ်ရက်က ပစ္စည်းများနေရာချရန်နှင့် ကျောင်းအပ်ပြီး လိုအပ်သောစာအုပ်များဝယ်ရန်ဖြစ်ပြီး ဒုတိယတစ်ရက်က မဝသုန်နှင့်သွားတွေ့ရန်ဖြစ်လေသည်၊ ဟိန်းထက်လည်း ကျွန်တော်နှင့်ရက်အတူတူရောက်ချလာလေသည်၊ ကျောင်းကိစ္စများပြီးသောအခါ နှစ်ယောက်သားမြို့ထဲသို့သွားကာ ရည်းစားများအားပေးရန် လက်ဆောင်များဝယ်ယူကြလေသည်၊ ဟိန်းထက်ကတော့ ၂နှစ်ပြည့်အတွက် လက်ဆောင်ဝယ်သလို ကျွန်တော်ကလည်း ဆရာမလေးဝသုန်၏ ၂၃နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ပွဲအတွက် လက်ဆောင်ပေးရန် လက်ဆောင်ပစ္စည်းဘာပေးရင်ကောင်းမလဲဟု စဉ်းစားရသည်၊ ဟိန်းထက်ကတော့ ယုပွင့်ကြိုက်သော stich အရုပ်ပုံစံညအိပ်ဝတ်စုံလေးဝယ်သည်၊ ကျွန်တော်ကမူ ကိုယ့်ထက်အကြီးဖြစ်သောကြောင့်ဘာဝယ်ရမှန်းမသိ ခေါင်းစားနေလေသည်၊ နောက်ဆုံးတွင် သူရုံးတက်ရုံးဆင်းအပေါ်ထပ်ဝတ်နိုင်သော ခါးရှည်အကျီအပါးထဲက အသားကောင်းတာလေးကိုရွေး၍ဝယ်လိုက်လေသည်၊ တောင်ကြီးကဝယ်ခဲ့သော ဦးထုတ်နှင့်ပေါင်းပြီးထုတ်ပိုးပေးလိုက်ရင် လက်ဆောင်လှသွားပြီဖြစ်လေသည်။

နောက်တစ်နေ့တွင် မဝသုန်နှင့်မြို့ထဲသို့လည်ပတ်ရန်စီစဉ်ထားသော်လည်း သူတို့ရုံးကို လူကြီးခရီးစဉ်ရှိသည်ဟုဆိုကာ သူမ၏မွေးနေ့ရှိသော နောက်တစ်ပါတ်မှလာခဲ့တော့ဟုပြောလေသည်၊ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်တစ်ယောက်ခေါင်းစဉ်ပျောက်ကာ ဟိန်းထက်နှင့်ယုပွင့်တို့အတွဲချိန်းတွေ့ရာကို ကန့်လန့်ကန့်လန့်နှင့် တစ်ယောက်ထည်းလိုက်ပါသွားလေသည်၊ ဟိန်းထက်ကကျွန်တော့်အားမျက်ထောင့်နီကြီးနှင့် လှမ်းလှမ်းကြည့်လေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်းသူ့အားစချင်၍ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဖုန်းပွတ်နေလိုက်လေသည်၊ ခဏကြာခါမှ ဟိန်းထက် ငါအဆောင်ပြန်တော့မယ် မင်းတို့နှစ်နှစ်ပြည့်တာငါ့ကိုလည်းဘာမှမကျွေးပါလား ဟုပြောလိုက်ရာ ဟိန်းထက်က

“ မင်းစားချင်တာစားလေ..ရှင်းပေးမယ်.....ပြီးရင်တော့ပြန်တော့”

“ အေးအေး...အဲ့တာဆိုမှာလိုက်ပြီနော်...စားပြီးအဆောင်ပြန်အိပ်တော့မယ်....သိပ်လည်းစိတ်မပူပါနဲ့ ညနေခင်းမင်းတို့အေးဆေးတွေ့ဖို့အချိန်ရှိပါသေးတယ်”ဟုပြန်ပြောလိုက်လေသည်၊ ယုပွင့်က..

“ နင်ပျင်းရင်မပြန်လည်းရပါတယ်အေ...ငါတို့အဖော်ရတာပေါ့”ဟုပြောရာ ဟိန်းထက်က အနောက်ကနေ ခေါင်းရမ်းပြနေလေသည်။

“ ထမင်းစားပြီးငါတစ်ရေးအိပ်တက်လို့ပါ.....အိပ်ရာနိုးမှပြန်လာခဲ့မယ်လေ...စတာ...စတာ...နင့်အနောက်ကအကောင်ကြီးက ငါ့လည်မျိုကိုနင်းတော့မယ့်ရုပ်ကြီးနဲ့ကြည့်နေတာကြောက်တယ်ဟ”

“ ကိုယ့်လူစိတ်လျော့....စားပြီးပြန်ပြီနော်...ဟဲဟဲ”

ဟိန်းထက်ကဘာမှပြန်မပြော အဆောင်ရောက်ရင်တော့ တွေ့မယ်ဆိုသေ ာမျက်လုံးမျိုးနှင့် ရှိုးနေလေသည်။ ဟိန်းထက်တို့စုံတွဲဒါနပြုသော နေ့လည်စာကိုအဝကြိတ်ပြီးသကာလ အဆောင်သို့ပြန်ကာ တစ်ရေးတစ်မောအိပ်နေလိုက်လေသည်၊ ညနေလေးနာရီလောက်အရောက်တွင် ဖုန်း ringtone သံမြည်၍အိပ်ရာမှနိုးလာလေသည်၊ ဖုန်းခေါ်ဆိုသူက သူငယ်ချင်းမ စုမြတ်နိုးဖြစ်နေလေသည်။

“ ဝါး.....အင်း....စုမြတ်ပြော နင်အဆောင်ရောက်ပြီလား”

“ အင်းနေ့လည်လောက်က ရောက်တာ အခုမှအထုတ်အပိုးတွေ နေရာချလို့ပြီးတော့တယ်....နင်ကောဘယ်နေ့က ရောက်တာလဲ”

“ အရင်တစ်နေ့ကတည်းက....အိမ်ကလက်ဆောင်တွေပါလား”

“ အင်းပါတယ်...ညနေစာအတူသွားစားရအောင်လေ...ငါ့အဆောင်ကိုလာခေါ်ပါလား”

“ အင်း...ရေချိုးပြီးထွက်လာခဲ့မယ်”

စုမြတ်နိုးတို့အဆောင်ရှေ့သို့ရောက်သောအခါတွင် သူငယ်ချင်းမက အဆောင်နေရင်းပေါ့ပေါ့ပါးပါးဝတ်စုံလေးကိုဝတ်ပြီးထွက်လာလေသည်၊ ထိုးနောက်ဆိုင်ကယ်အနောက်ကနေခွထိုင်ကာ

“ ကဲ...ရဲမာန်...မောင်းတော့”

“ ဘယ်ဆိုင်သွားစားကြမလဲ...ကျောင်းဝန်းထဲကဆိုင်သွားစားမလား”

“ ထမင်းနောက်မှစားမယ်....အရင်ဆုံးငါတို့ဘိဆီကိုအရင်သွားရအောင်...ဟီး”

“ အခုတောင် ၅ခွဲနေပြီ အပြန်ကြမိုးချုပ်လိမ့်မယ်”

“ ရတယ်....အဆောင်မှူးကိုပြောခဲ့ပြီးပြီ”

“ အေးပါ....နင်အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ section ပိုင်းပဲယူမယ်မလား၊ ပြီးတော့ အဲ့ဒီ့ စရိတ်ကို နင်စိုက်ထားပေးဦး ငါဒီလထဲကုန်စရာလေးတွေရှိလို့...ဟဲဟဲ” 

“ အခုမှကျောင်းဖွင့်တောင်မဖွင့်သေးဖူး..နင့်ဘတ်ဂျက်ကထိနေပြီလား”

“ ဒီလထဲငါ့အမကြီးမွေးနေ့ပွဲရှိလို့ နောက်လကြငါပြန်ပေးပါ့မယ်”

“ ရပါတယ်အေ...သွားရအောင်”

ထို့နောက်နှစ်ယောက်သားဆိုင်ကယ်အလျင်အမြန်သုတ်ပြီး နှစ်ကိုယ်တူ ဆန္ဒထုတ်ဖော်ကြရန် တည်းခိုခန်းဆီသွားကြလေသည်၊ ဆိုင်ကယ်မောင်းရင်းကျွန်တော်ကတစ်ခုခုကိုသတိရသွားလေသည်။

“ အော်အေး...ငါမေ့နေတာ...ကွိုင်ဝယ်ရအုံးမယ်လေ ရှေ့မှာဆေးဆိုင်တွေ့ရင်ငါ့ကိုသတိပေးဦး မြတ်နိုး”

“ နင်မဝယ်နဲ့တော့ ငါအဒေါ်ဆေးခန်းက ဆေးကဒ်ဘတ်လာတယ်....ငါကရာဘာခံတာမကြိုက်လို့ ....သဘာဝ အတိုင်းနင့်ဟာကြီးရဲ့သွေးကြောဖောင်းဖောင်းကြီးတွေကအစထိတွေ့ရတာပိုကြိက်တယ်”

“ ဟုတ်ပါပြီနှာဗူးလေးရယ်....အရေးပေါ်တားဆေးတွေတော့ မဟုတ်ဖူးမလား အဲ့တာတွေက side effect တွေများလို့”

“ မဟုတ်ဖူး....အိမ်ထောင်သည်တွေ သောက်တဲ့ဟာ ငါ့အဒေါ်ဆေးခန်းက ဘတ်လာတာ ဒီ stemester တော့စိတ်ကြိုက် ကဲလို့ရတယ်၊ ပြီးတော့ငါက ယျောက်ကျားရော ကလေးရော ယူမှာမှမဟုတ်တာ...အေးဆေးပေါ့”

တည်းခိုခန်းသို့ ရောက်သောအခါတွင် သုံးနာရီစာအခန်းတစ်ခန်းယူခဲ့ပြီး အခန်းအတွင်းသို့ဝင်ခဲ့ကြသည်၊ အခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါတွင် ကျွန်တော်၏အပေါ်ဂျာကင် ချွတ်လိုက်ခါစရှိသေး..သူငယ်ချင်းမလေးက ဘယ်တုံးကတည်းကဆာလောင်နေသည်မသိ၊ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုသူမဖက်သို့ဆွဲနှိမ့်ကာ ကစ်ဆင်ဆွဲလေတော့သည်။

“ အင်း....ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်....ပြွတ်စ်....နင့်လျာအရသာလေးကိုလွမ်းနေတာ..ရဲမာန်ရာ.....အင်း..ပြွတ်စ်”

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ကစ်ဆင်ဆွဲရင်းပင် အပေါ်အကျီအဝတ်အစားများကို တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဆွဲချွတ်ပေးကြသည်၊ ဘော်လီဖြုတ်သည်ကိုအထာနပ်နေပြီဖြစ်သောကျွန်တော်ကလည်း သူမတီရှပ်နှင့်ဘော်လီဂျိတ်ကိုတစ်ခါတည်းဆွဲ၍ အပေါ်ပိုင်းကိုဗလာကျင်းပေးလိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော့်၏လက်စွမ်းပြမှုကြောင့် လုံးဝန်းကြီးထွားလာသော စုမြတ်နိုး၏ရင်အစုံကို သွေးလည်ပတ်မှုအားကောင်းစေရန် နှိပ်နယ်ပေးရင်းကစ်ဆင်ဆက်ဆွဲကြလေသည်။

စုမြတ်နိုးက နမ်းနေရင်းနှင့်လက်က ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီပေါ်ရှိခါးပတ်ကိုဆွဲချွတ်ကာ ဘောင်းဘီအားချွတ်ချလိုက်ပြီး ကျွန်တော့လီးကြီးကိုထုပေးလေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်းအားကျမခံ သူမဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဖင်ကြီးနှစ်လုံးအား ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ပေးလိုက်ရင်း ဖင်အောက်ကနေလက်ချောင်းလေးကို အဖုတ်ဆီသို့မထိတထိလေးစပေးနေလေသည်။

ခဏကြာသောအခါတွင် ကျွန်တော့်အငယ်ကောင်မှာ မဓာတ်မရတာကြာပြီဖြစ်၍ သွေးဆာနေသော နဂါးကြီးသဖွယ်အမောက်ထောင်လာလေသည်၊ စုမြတ်နိုးက ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး လီးညိုကြီးကို သူမပါးစောင်ထဲသွတ်ထည့်ပေးလေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း သူမနောက်စေ့ကိုကိုင်၍ ပါးစပ်ကိုစိတ်ကြိုက်ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပြုလုပ်ပေးလေသည်၊ သူငယ်ချင်းမကအိမ်တွင် ငှက်ပျောသီးတို့ဘာတို့နှင့် training ဆင်းခဲ့ပုံရသည်၊ မနန်းသိရိကျော်နီးနီး အမှုတ်ကောင်းလာလေသည်၊ သို့သော်သူ့ကို ပညာဆုံးခန်းတိုင်အောင်ပြခွင့်မပေး....သူမအားဂျိုင်းကနေဆွဲထူကာ အိပ်ရာပေါ်သို့တွန်းလှဲလိုက်လေသည်။

စုမြတ်နိုးတစ်ယောက် မွေ့ယာပေါ်သို့အိကနည်းကျဆင်းသွားပြီး ပက်လက်လေးဖြစ်သွားချိန်တွင် အိပ်ရာပေါ်သို့ ဒိုင်ပင်ထိုးဆင်းကာ သူမပေါ်နှစ်လုံးကြားထဲ မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည်၊ ပလွေဆရာမလေး အချိန်ကားကုန်ဆုံးသွားလေပြီ.......ဘာဂျာဆရာကြီး လျာမုန်တိုင်းအလှည့်ကြရောက်လို့လာချေပြီ.....သူမသည်အရသာသိသွားပြီဖြစ်၍ အရင်ကလို အီးအီအားအားဂျီးမများတော့ချေ၊ ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုပေါင်ကြားတွင်ဆွဲညှပ်ကာ ဆံပင်ကိုလည်းဖွပေးနေလေသည်။

“ အား...အား...ရဲမာန်....အစိလေးစုတ်ပေး...အင်း...ဟုတ်တယ်...ကောင်းတယ်....အား...အား....ကြိုက်တယ်....အားးးးး”

“ ပလပ်...ပလပ်....ပြွတ်...ပြွတ်...အင့်....အမေ့...ရှီး....ကောင်းတယ်ကွာ....အား...ရဲမာန်...ရာ......အား...ပြီးတော့...မယ်...အား....လာပြီ....လာပြီ...အင်း...အင်း....အင်း” 

ဟုဆိုကာ အစကတည်းကစိတ်ကြွနေသည်ထင့်၊ ငါးမိနစ်တောင်မကြာလိုက် အဖုတ်သားလေးများရှုံ့ပွရှုံ့ပွနှင့် အဖြူရည်များညှစ်ထုတ်ကာ တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။

“ လာတော့ဟာ....ရဲမာန်...နင့်ဟာကြီးထည့်ပေးတော့...မလျက်နဲ့တော့ နင့်ရဲ့အကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့လီးကြီးကို ငါ့ဟာလေးထဲထည့်လိုက်တော့”

“ အား...ဖြည်းဖြည်း...ကြပ်တယ်ဟ....အား....အင်း...ဟုတ်တယ်...ဖြည်းဖြည်း”

အထဲသိုအလယ်အပတ်မလာတာကြာသွားလို့ထင့် စုမြတ်နိုးအဖုတ်လေးက အရည်များရွှဲနေတာတောင် ကောက်ညှင်းပေါင်းထုတ်ထဲလက်ထည့်ရသလို စီးစီးပိုင်ပိုင်ဖြစ်နေလေသည်၊ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးအနေအထားဖြင့် သူမခြေထောက်က ကျွန်တော့ခါးကို ကြက်ခြေခတ်ချိတ်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကကျွန်တော့ပုခုံးပေါ်ခို၍ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းအား အငမ်းမရနမ်းပေးနေလသည်၊ အနမ်းပေးထာတဲ စိတ်ရောက်သွား၍ အောက်ကလှုပ်ရှားမှုကနှေးသွားလေသည်၊ သူမက ကျွန်တော့်ကိုအပေါ်ကနေ ဆွဲလှည့်ကာ အောက်မှာနေစေ၍ သူမက အပေါ်သို့တက်ဆောင့်လေတော့သည်။

“ အား....ထိတယ်...အင့်...အင့်...အင့်......အား...ရှီး...ကောင်းလိုက်တာ...အင်း...အင်း...အင်း ဖတ်....ဖတ်....ဖတ်....ဖတ်”

“ နို့ကိုညှစ်ပေး...ရဲမာန်....အား...ဟင့်”

အပေါ်ကနေသူငယ်ချင်းမလေးစုမြတ်နိုးသည် ကောင်းဘွိုင်မလေးမြင်းစီးသလို စီးနေပြီး ကျွန်တော်ကအောက်ကနေ သူမ၏နို့လေးကိုညှစ်ကိုင်ပေးပြီးနို့သီးခေါင်းလေးကိုဆွဲလိမ်ချေပေးနေလေသည်၊ နို့လေးကိုလည်းလက်ဝါးလေးနှင့် ဖွဖွလေးစမ်းရိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဖတ်....ဖတ်...ဖတ်...ကြိုက်လားမြတ်နိုး...နာရင်ပြောနော်”

“ အင်း....အင်း...မနာဖူးရယ်....အား...အား....ခက်စပ်စပ်လေးရိုက်ပေး....ဖြန်း...အား ကောင်းတယ်ကွာ....အင်းအင်း....အား....အမေရေ....အား.းးးးးး”

အပေါ်ကနေမွှေနေရင်း ပြီးခါနီးလာလို့ထင့်....သူ့ခန္တာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ကျွန်တော့်ပေါ်ပြိုကျလာလေသည်၊ ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုသူမက အတင်းဖက်ကာအပေါ်ကနေညှစ်ဆောင့်လေသည်၊ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ဝဲပျံနေသော နို့အုံတစ်ခုကိုပါးစပ်ဖြင့်ကောက်စို့လိုက်သည်၊ လက်ကိုလည်းသူမ၏ဖင်တုံးပေါ်ကနေခြေပေးကာအပေါ်အောက်ပင့်ပေးနေလေသည်။

“ အား....ရဲမာန်ရာ...ကောင်းလိုက်တာ...ရှီး....ပြီးတော့မယ်....ဖတ်...ဖတ်..ဘုတ်...ဘုတ်”

“ အင်းဟုတ်တယ်....ထိတယ်ကွာ....ဟိုဘက်နို့လေးကိုလည်းစုပ်ပေးဦးလေ....အင်း....အားအား...အား....အား....ငါပြီးတော့မယ်ကွာ”

“ အား...အား...အား....အင့်အင့်...အင့်...ဗြိ.....ဗြိ...ဇွတ်...ဇွတ်....ဇွတ်.....အမေ့...အင်း.......ပြီးတော့မယ်...အင်း...ပြီးပြီ..ပြီးပြီ”

“ အား.....အား....အား...အင့်....ဝွန်း....အင်း...ဝွန်း....အားးးးးးးးးးး”

စုမြတ်နိုးနောက်တစ်ခါပြီးသွား၍ ကျွန်တော့လဥပေါ်အဖြူရည်များစီးကြလာပြန်သည်၊ အပေါ်ကနေစိတ်ကြိုက်သောင်းကျန်းပြီး၍ ဟောဟဲဟောဟဲနှင့်ခဏနားနေလေသည်၊ သူမ၏ပုခုံးကနေ အပေါ်သို့ပင့်ထူပေးလိုက်ကာ

“ အင်း...မြတ်နိုးနင်အပေါ်ကနေထိုင်ရင်း ငါ့ကိုကျောပေးပြီး အနောက်ဖက်လှည့်လိုက်ပါလား နင့်ဖင်ကြီးကိုကြည့်ရင်းအောက်ကနေ အရသာခံချင်လို့....နင်လည်းညောင်းရင်ပြောနော်”

“ အင်းရပါတယ်....ငါလည်းအဲ့လိုစမ်းကြည့်ချင်နေတာနဲ့အတော်ပဲ” 

ဟု ပြောကာ အဖုတ်ထဲမှလီးကို ချွတ်ပြီးရေတစ်ငုံထသောက်လေသည်၊ ပြီးနောက် ကျွန်တော့်အားကျောပေးကာအပေါ်ကနေ လီးကိုစမ်းကိုင်လိုက်ပြီးအဖုတ်နှင့်တေ့ကာထိုင်ချလိုက်ပြန်သည်။

ကျွန်တော်သည်အောက်ကနေ၍ သူငယ်ချင်းမလေး၏ ဂီတာရှိတ်အိုးညိုတိုတိုလေးကို ဖီးယူပြီးကြည့်ကာ ဟိုလိုလေးဆောင့်ဒီလိုလေးဆောင့်ပါလားဟု ညွန်ကြားပေးနေလေသည်၊ သူမကစောနကတစ်ချီပြီးထား၍ ဖြည်းဖြည်းချင်းအပေါ်ကနေဆောင့်ပေးလေသည်၊ သူမ၏ ဖင်တုံးကြီးအောက်မှ ကျွန်တော့်လီးကြီးက အဖုတ်ထဲသို့ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေသည်ကို မြင်ရသည်မှာပို၍ဖီးရှိလှပေသည်၊ သူမကအပေါ်ကနေဖင်ကိုကြွလိုက်တိုင်း အဖုတ်အပေါ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကလီးနှင့်ကပ်ပါလာလေသည်၊ အောက်သို့စောင့်ချသည့်အခါတွင် လီးနှင့်အတူ အထဲပြန်ရောက်သွားသည်ကိုလည်း မြင်ရပေသည်၊ သူမ၏ဖင်သားလေးကို လက်ဝါးနှင့် ဖြန်းကနည်းရိုက်လိုက်ရာ အဖုတ်အတွင်းသားများကလီးကိုလာညှစ်၍ ပို၍ဖီးရှိရလေသည်။

သူငယ်ချင်းမလေးက အရင်ကလိုရှိုးတိုးရှန်းတန့်လေးမဟုတ်တော့ ၊ သူလိုချင်သော ပုံစံနှင့် အရှိန်ကိုပါးစပ်ကထုတ်ပြောတက်သော အရိုင်းမလေးဖြစ်နေလေပြီ။

“ အား...ရဲမာန်...စောနကလိုလေး ဖင်ကိုရိုက်ပေး...ငါကြိုက်တယ်....အင်း”

“ ဖြန်း...အဲ့လိုလား...နာရင်ပြောနော်”

“ ရတယ်...စပ်ပေမယ့်ကောင်းတယ်.....နာနာလေးသာရိုက်....ဖြန်း...အား...ကောင်းတယ်ကွာ”

“ အား....ဖြန်း....ဖြန်း....အား....ဟင့်...ပြန်ဖြစ်လာပြီ....အား”

“ မြတ်နိုး...ခဏ ငါအားမရတော့ဖူး....ငါထိုင်လိုက်အုံးမယ်” ဟုပြောကာ အောက်ကနေပင့်ရတာအားမရ၍ ပြောလိုက်လေသည်။

“ ငါလေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးရမလား...ရဲမာန်”

“ အင်း....ဖားပြုတ်ထိုင်လေးထိုင်လိုက်...မြတ်နိုး ငါအနောက်ကနေ နို့ကိုင်ပြီးလိုးချင်လို့”

“ နင့်သဘောပဲ...ရဲမာန်...ပလွတ်...အင်း......ကောင်းတယ်.....ဖြန်း....အား....ငါပြီးချင်လာပြန်ပြီ”

“ ရော...ရော့....မြတ်နိုးအတူတူပြီးရအောင်...ငါကြမ်းတော့မယ်နော်”

“ နင့်စိတ်ကြိုက်လုပ်သာလုပ်.....ရဲမာန်....ဖြန်း....အား....အား....အားးးး...အမေ့”

“ နင့်လက်တွေကိုအနောက်ပြစ်လိုက်” ဟုပြောကာ သူမလက်နှစ်ဖက်ကို အနောက်သို့ဆွဲယူလိုက်ပြီး ရာဇဝတ်သားကိုရဲကချုပ်ဖမ်းသလို လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ဖက်တစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်၊ ညာဘက်လက်ကို သူမ၏လက်ပင်းကိုဖွဖွလေးညှစ်ပြီး အနောက်ကနေ တဖြန်းဖြန်းလီးနှင့် အဖုတ်ထဲသို့ဆောင့်ပေးလိုက်တော့သည်။

“ အု....အု...အု....အင်း....ကောင်းတယ်....မြတ်နိုးရာ.....နင့်ဖင်ကြီးက လုံးနေတာပဲ...နင့်အဖုတ်လေးကလည်းလိုးလို့ကောင်းတယ်”

“ ငါလည်းနင့်လီးကြီးကိုလွမ်းနေတာ...အား.....အား.....လည်ပင်းကိုတအားမညှစ်နဲ့ ရဲမာန်...ငါအသက်ရှူကြပ်တယ်...အား....အားးး...အင့်”

“ ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...ဘုတ်...ဘုတ်....ဟင့်....အားးးး”

“ ငါပြီးတော့မယ်..ရဲမာန်.....အား...အား...ငါလည်းပြီးတော့မယ်...အတူတူပြီးရအောင်....မြတ်နိုးရေ....ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...ဇွိဇွိ..ဇွိ.....အား..အား...အားးးးးးးး” 

ဟုဆိုကာ နှစ်ယောက်လုံးအော်ငြည်း၍ အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်သို့ရောက်သွားကြလေသည်။

စုမြတ်နိုးကတော့ အစပိုင်းကတည်းက အပေါ်ကနေဦးဆောင်ကာ လုပ်လိုက်ရ၍ ဒီတစ်ခေါက်ပြီးသွားသောအခါ ကျွန်တော့လက်ထဲကနေလွတ်သွားကာ အိပ်ရာပေါ်သို့ ဘုတ်ကနဲ လဲကျသွားလေသည်၊ ကျွန်တော်ကတော့ အခုထိသက်လုံကောင်းသေးသဖြင့် ဒုတိယအချီလိုးရန် အားအပြည့်ရှိနေလေသေးသည်၊ မှောက်ယက်လဲနေသော သူငယ်ချင်းမလေး၏ ဖင်လုံးလေးပေါ်သိူ့ဖွဖွလေးကိုက်ပြီး အနမ်းပေးလိုက်လေသည်။

...................................

ထိုမှတစ်ဆင့် ကျောရိုးမတစ်လလျောက်ကနေဂုတ်ပိုးသားပေါ်ထိ အနမ်းပေးရင်းအပေါ်သို့တက်လာခဲ့လေသည်၊ အောက်က မပျော့သေးသောအငယ်ကောင်ကိုလည်း အရင်းကနေကိုင်ကာ စုမြတ်နိုး၏ဖင်လေးကိုဖြဲပြီးထည့်လိုက်လေသည်၊ အပေါ်ကနေဂုတ်ပိုးသားလေးများကိုစုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်ယူလိုးပေးနေလေသည်၊ စုမြတ်နိုးကတော့အသံပင်သိပ်မရှိတော့

“ အင်း.....အင်းး..အင်း...ဇွိဇွိ....ဇွိဇွိ....အင်း...ရဲမာန်..ရာ..အင်း...အင်း”

“ မြတ်နိုး...ငါ့ကိုကြည့်” ဟုဆိုကာ သူမ၏မေးစေ့ကနေဆွဲ၍ အပေါ်သို့ပင်တင်လိုက်ပြီး ကစ်ဆင်ထပ်ဆွဲလိုက်ပေသည်။

“ ပလွတ်...ပလွတ်..ပြွတ်...အင်း..အင်း..ရဲမာန်...ခဏ...ပုံစံပြောင်းရအောင် ငါအောက်ကအသက်ရှူကြပ်တယ်ဟ”

ထို့ကြောင်သူမကို ပက်လက်လေးလှန်လိုက်ပြီး ခြေထောက်ကို အပေါ်သို့တွန်းတင်ကာ တစ်တီတူးအကွက်အနေအထားဖြစ်စေပြီး သူမမျက်နှာအားစေ့စေ့ကြည့်ကာ လီးကိုအဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်လေသည်။

“ အား...အား...ဖြန်း...ငါ့ကိုသေချာကြည့်..မြတ်နိုး”

သူမ၏ပါးကို ဖွဖွလေးရိုက်လိုက်ပြီး အမိန့်ဆန်ဆန်ပြောလေသည်။

“ အင့်...အင့်...ရဲမာန်...အထဲကအောင့်တယ်...ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေး....အား....သားအိမ်ကိုထိတယ်”

“ အင်း...ပါ...ငါ့နဲ့မျက်လုံးချင်းစုံကြည့် အကြည့်မလွှဲသွားနဲ့...ဖြန်း...အား”

သူငယ်ချင်းမလေး၏ ရမ္မက်ထန်နေသောမျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်ပြီး လိုးပေးသောအခါ ပြီးချင်လာလေသည်၊ သူမကတစ်ချက်တစ်ချက် အောက်ကကျွန်တော့်လီးကြီးသူမအဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသည်ကို ခိုးခိုးကြည့်လေသည်၊ သူမခေါင်းငုံ့လိုက်ရင် ကျွန်တော်က ပါးလေးကို ဖြန်းကနည်းရိုက်ကာ ကျွန်တော်နှင့်အကြည့်ချင်းဆုံခိုင်းပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးလေသည်။

“ အား...ရဲမာန်...အား....အား....ဟင့်.....အင့်...အင်...အားးးးးးးး”

၁၀မိနစ်လောက် အကြည့်ချင်းဆုံကာလိုးပေးပြီး သူမအဖုတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များတဆစ်ဆစ် ထုတ်လွှတ်လိုက်လေတော့သည်။ ကျွန်တော်ဒုတိယအချီ လုပ်ပြီးသောအခါတွင် အချိန်သိပ်မရှိတော့၍ ရေချိုးခန်းထဲကိုယ်လက်သတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့ကြလေတော့သည်၊ ဆိုင်ကယ်စီးနေရင်းကျွန်တော်က

“ မြတ်နိုး...စောနက ငါအရမ်းကြမ်းသွားလား...နင်မကြိုက်ရင်ပြောနော်”

“ အင်း...ကြမ်းတော့ကြမ်းတယ်...ဒါပေမယ့် ငါကြိုက်တယ်.....နင်ကပိုပြီးယျောက်ကျားပီသသွားသလိုပဲ ငါ့ကိုကြည့် ငါ့ကိုကြည့်နဲ့ ငါဘယ်နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားမှန်းမသိဖူးဟာ”

“ အခုမှ ငါလည်းနင့်ကို အားနာနေတာ....ဟီး”

“ အေး..ငါ့ကိုအဆောင်ပဲတန်းပြန်ပို့တော့ မိုးချုပ်လာပြီ အဆောင်ကထမင်းပဲ ဝယ်စားလိုက်တော့မယ်”

“ အေးအေး..နင်ဆေးသောက်ဖို့လည်းမေ့မနေနဲ့ဦးနော်”

“ သိပါတယ်...နောက်လကြ တည်းခိုခန်းသွားရင်နင်ရှင်းအလှည့်နော်..အကောင်”

“ အေးပါ..အေးပါ”

စုမြတ်နိုးအား အဆောင်သို့ပြန်ပို့ကာ ထမင်းဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ဝင်ကာ အဝစားတစ်ပွဲမှာစားလိုက်ပြီး ကျွဲရိုင်းတစ်ဗူးပါဖောက်သောက်လိုက်လေတော့သည်။

ကျောင်းစဖွင့်သော ပထမအပတ်တွင် ကျောင်းသားများမစုံသေးတာကတစ်ကြောင်း ၊ စာတွေကောင်းကောင်းမသင်ကြသေးတာကတစ်ကြောင်းမို့ တစ်ပတ်လုံးမှ နှစ်ရက်လောက်ပဲကျောင်းသွားကာ တရုတ်သိုင်းစီးရီးအား ဖုန်းထဲကနေကြည့်လိုက်၊ ဟိန်းထက်တို့နှင့် ပိုက်ကျော်ခြင်းခတ်လိုက်နှင့်သာယာနေလေတော့သည်၊ နောက်တစ်ပါတ် စနေနေ့အရောက်တွင် မဝသုန်၏မွေးနေ့ရှိရာဘသူမက ထုံးစံအတိုင်း ဘုရားသွားချင်သည်စောစောလာခဲဟုမှာကြားရာ မနက်၆နာရီကိုနိုးဆက်ပေးပြီး ထရလေသည်။

ရေမိုးချိုးပြီး လည်ဂတုံးအကျီအဖြူနှင့် ယောပုဆိုးကိုဝတ်ကာ သူမရှိသော မိတ္ထီလာမြို့သို့ ဆိုင်ကယ်မောင်း၍ထွက်ခဲ့လေသည်၊ သူတို့အဆောင်နားရောက်သည့်အခါတွင် မဝသုန်တို့ကတော့ ရိုးရာမပျက်မြန်မာဝမ်းဆက်နှင့်ထွက်လာလေသည်၊ ဒီတစ်ခေါက်တော့ အစိမ်းရောင်ဝမ်းဆက်လေးနှင့်ဖြစ်သည်။

“ မ....ဘယ်ဘုရားသွားမှာလဲ...သွားကြမယ်လေ”

“ ကျောက်ပန်းတောင်းဘက်ထွက်တဲ့လမ်းက ရွာတစ်ရွာမှာရှေးဟောင်းပုဂံဘုရားလို စေတီတွေရှိတယ်တဲ့ အဲ့မသွားဖူးလို့သွားကြရအောင်”

“ ဝေးမယ်ထင်တယ်... မနက်စာအရင်စားကြရအောင်လေ”

“ အင်း...မောင်သဘော...ဘယ်မှာစားချင်လဲ...တို့ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်”

“ အမ်း....***ဆိုင်သွားစားရအောင်လေ”

“ ဟုတ်ပြီ....သွားရအောင်”ဟုပြောကာ ဆိုင်ကယ်နောက်ကနေ တစောင်းလေးထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့ခါးလေးအားဖွဖွလေး ဖက်လိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ အမြန်မောင်းမှာနော်...သေချာဖက်ထားမရေ”

“ ဖြေးဖြေးပဲမောင်းပါ မောင်တော်ရယ်....ဖက်စေချင်ရင်ဖက်ထားပါ့မယ်”

ဟု ပြန်ပြောကာ လက်နှစ်ဖက်နှင့်တင်းတင်းလေးဖက်ပေးလေတော့သည်။

ထို့နောက်မနက်စာကို မဝသုန်ဝယ်ကျွေးသောဆိုင်တွင်စားသောက်ပြီး သူမသွားချင်သော ပုထိုးတော်များဆီသို့သွားကြလေသည်၊ မိတ္ထီလယမြို့ထဲကနေဆိုလျင် ၄၅မိနစ်လောက်မောင်းရလေသည်၊ နောက်ဆုံးတော့ ရှေးဟောင်းပုထိုး၅ဆူ ၆ဆူ ရှိသော ဘုရားဝန်းထဲသို့ရောက်ရှိခဲ့လေသည်၊ လက်ရာကတော့ပုဂံခေါတ်လက်ရာနှင့်ခက်ဆင်ဆင်တူလေသည်၊ သမိုင်းပညာရှင်မဟုတ်၍ ကျွန်တော်ကသေသေချာချာမသိချေ၊ သေချာသိသည်ကတော့ ကျွန်တော့်ချစ်သူမဝသုန်ဖူးသည် ယခင်နေ့များထက်ပို၍ပင် လှပပြီးကျက်သရေရှိနေလေသည်။

မဝသုန်ကတော့ ဘုရားတစ်ဆူပြီးတစ်ဆူ လိုက်ပြဦးချလေသည်၊ အကြီးဆုံးဆင်းတုတော်တစ်ဆူအရောက်တွင် သူမက ဘုရားရှစ်ခိုးပြီးသောအခါ ပဌာန်းရွတ်လေသည်၊ ကျွန်တော်ကတော့ ဦးသုံးကြိမ်နှင့်သြကာသပြီးလျင်ပြီးလေသည်၊ သူမ၏မလှမ်းမကမ်းတွင်ထိုင်ကာ သူမဘုရားရှစ်ခိုးနေပုံကို ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်လေသည်၊ အချိန်တွေကကုန်တာမြန်ဆန်လွန်းလှသည်.....လွန်ခဲ့သောနှစ်နှစ်က သူမ၏မွေးနေ့တွင်ရေလည်ဘုရားသွားခဲ့ကြလေသည်၊ သူမသည်အဝါရောင် ဝမ်းဆက်လေးနှင့်လှနေခဲ့လေသည်။ ယခုလည်းအရင်တုံးကအတိုင်းပင်....သူမအားချစ်ခွင့်ပန်ခဲ့သည်မှာ နှစ်နှစ်ခန့်ပင်...ရှိခဲ့လေပြီ...သူမ၏ contant အား နေကြာပန်းလေးဟုမှတ်ထားသော ဖုန်းလေးသည်လည်း...ထိုစဉ်ကသစ်လွင်ခဲ့သော်လည်း ယခုမှု မှန်ကွဲရာများအက်ရာများနှင့် ဟောင်းနွမ်းခဲ့လေပြီ၊ အချိန်၏တိုက်စားမှုသည် လျင်မြန်လွန်းပေစွ။

ဟိုတွေးဒီတွေးနှင့် အတွေးကမ္ဘာထဲရောက်သွားသည်မှာ ဘေးနားသို့မဝသုန် ဘုရားရှစ်ခိုးပြီး၍ ရောက်လာသည်ကိုပင်မသိလိုက်......သူမက မေးစေ့လေးကိုကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ် အသာလေးလာထောက်ကာမှ လှည့်ကြည့်ရာသူမက ကြောင်မလေးလို ပခုံးပေါ်မေးတင်၍ပြုံးပြနေလေသည်။

“ ဟိတ်ကောင်လေး....ဘာတွေတွေးနေတာလဲ...ပြောတာလဲမကြားဖူး”

“ ဆိုင်ကယ်မောင်းရတာညောင်းလို့ပါမရယ်...သပြေဝကလာရတာဆိုတော့ ဝေးတယ်လေ ဖင်တွေလည်းကျိန်း....ဇတ်ကြောတွေရောတက်နေတာပဲ”ဟု ပြန်ပြောကာ သူမ၏ဖြောင့်စင်းနေသောနှာတံလေးကို နှာခေါင်းချင်းထိ၍ ကျီစယ်လိုက်လေသည်၊ သူမက

“ ညောင်းနေရင်နှိပ်ပေးမယ်လေ......အင့်...ကောင်းလားမောင်” ဟုပြောကာ ကျွန်တော့်ပုခုံးလေးအားသူ့လက်ဆအတိုင်းနှိပ်ပေးလေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ အင်း မ ဂုတ်ကိုနှိပ်ပေးတာအကောင်းဆုံးပဲ၊ ဆယ်တန်းတုံးကတောင် မ နှိပ်ပေးတာခံချင်လို့ စာတွေကျက်ပြီး ဂုတ်ညောင်းချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ရတာတောင်သတိရသွားတယ်...ဟီး”

“ လူဆိုးလေး...လူကိုမလိမ့်တပတ်နဲ့...အဲ့ကတည်းကလူလည်ကြနေတာ...မပြောချင်ဖူး.....မောင်....ညောင်းရင်မပေါင်ပေါ်ခဏလဲလေ”

“ အင်း...လှဲမယ်နော်”ဟုပြောကာ မဝသုန်၏ပေါင်ပေါ်သို့ခေါင်းချလိုက်လေသည်၊ သူမက ကျွန်တော့ရဲ့ဆံပင်ကို ဖွဖွလေးသပ်ပေးနေလေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ မ...ကျွန်တော်တို့ ဘယ်တော့ ယူကြမလဲဟင်....မ.အသက်သုံးဆယ်ပြည့်လောက်ကြရင် ကျွန်တော်လည်းနေရာတစ်ခုတော့ရောက်နေလောက်ပြီ အဲ့ဒီ့လောက်ထိစောင့်ပေးနိုင်တယ်မလား” ဟုမေးလိုက်ရာ စက္ကန့်၃၀လောက်ငြိမ်သက်သွားလေသည်၊ သူမက

“ မောင်ကအခုမှ တတိယနှစ်ပဲရှိသေးတာကို...ဘာတွေလောနေတာလဲ..အေးဆေးပေါ့ကွာ....တို့ကမောင့်ကိုမယူမှာကြောက်လို့လား...ခစ်ခစ်”

“ အင်း...ကြောက်တယ်...မနော်...သူများသားလေးကို ချစ်တယ်ပြောပြီး မယူလို့မရဖူးနော်” ဟုနောက်လိုက်ရာ သူမက

“ အဲ့သူများသားလေးကပဲ တို့တစ်ကိုယ်လုံးကို လျောက်ကိုင်တာ ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကို ကျေနေပြီ...မပြောချင်ဖူး”

“ မကချစ်စရာကောင်းတာကို...ပြောကာမှပဲ မကိုအပိုင်ယူချင်ပြီကွာ...နှစ်တွေကလည်းစောင့်ရအုံးမှာ စိတ်ကိုမရှည်နိုင်ဖူး”

“ မောင်ချစ်ရင်စောင့်ရမှပေါ့ကွယ်.....အခုတောင်ဒီလောက်အလိုလိုက်ထားရတာကို...ဟင့်”

“ မ...အာဘွားပေး”ဟု ပါးကိုဖောင်းပြီး သူမဘက်စောင်းပေးလိုက်ရာ သူမက

“ အင်း...မွ”ဆိုပြီး အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးလေသည်။

“ မောင်...သွားကြရအောင် ဘုရားဝန်းထဲမှာ သူများတွေမြင်ရင်မကောင်းဖူး”

“ အင်း...မ..ရုပ်ရှင်ရုံ လက်မှတ်အရင်သွားဝယ်ရအောင်၊ ဒီနေ့က စနေနေ့ဆိုတော့ မရမှာဆိုးတယ်...ပြီးမှ ချန်ပီယံဆိုင်မှာသွားစားကြတာပေါ့”

“ အင်း...သွားမယ်လေ...မောင်ဆိုင်ကယ်မောင်းနိုင်ပြီမလား”

“ အင်း...အားနည်းနည်းလိုသေးတယ်...ဒီဘက်ပါးကျန်သေးတယ်..ရော့”

“ မွ....ရပြီလား....ပလီပလာနဲ့...မောင်ကတော့”

ထို့နောက် ဘုရားဝတ်ပြုကာ မိတ္ထီလာမြို့ထဲသို့ပြန်လှည့်လာခဲ့ကြလေသည်၊ အစီအစဉ်အတိုင်း အရင်ဆုံးရုပ်ရှင်လက်မှတ်သွားဖြတ်ပြီးမှ စားသောက်ဆိုင်ဖက်သို့သွားကြလေသည်၊ စားသောက်ဆိုင်သို့အရောက်တွင် ဟင်းများကိုမှာယူပြီး ကျွန်တော်က အနောက်ခဏသွားဦးမယ်ဟုညာပြောကာ သူမဖို့လုပ်ပေးထားသော မွေးနေ့ကိတ်အား ကောင်တာမှသွားယူပြီး မွေးနေ့ဖယောင်းတိုင်ပါထွန်းခဲ့လိုက်လေသည်၊ သူမထိုင်နေသော စားပွဲနားရောက်တော့

“ ဟယ်...မောင်...ဖြည်းဖြည်း...ဘာလဲ...မွေးနေ့ကိတ်လား...ကလေးကလားနဲ့”

“ သူကဖြင့် ၂၃ပဲ ရှိသေးတာကို...ရော့ မွေးနေ့ကိတ်...မမှုတ်နဲ့ဦး...သီချင်းဆိုရအုံးမှာ”

“ Happy birthday to you.....🎼🎼🎼 Happy birthday to you.... Happy birthday ....Happy birthday dear မဝသုန်....Happy birthday to you”

“ ဝူးးး”

“ မောင်...ကိတ်လေးကလှတာ ပိုက်ဆံတွေကုန်တော့မှာပဲ”

“ ရပါတယ်...သေးသေးလေးပဲဟာ”

“ နေကြာပန်းပုံလေးနဲ့..ချစ်စရာလေးဟိဟိ...ခွဲလိုက်ရအောင်လေ”

“ ထမင်းတွေဟင်းတွေ မှာထားတာတွေပဲ စားရအောင်လေ...မတိုက်ခန်းရောက်မှ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စားကြပေါ့”

“ ကိတ်မုန့်ကိုသိပ်မကြိုက်ဖူးလား မောင်က”

“ အင်းဟုတ်တယ်...ထမင်းစားပြီး ဇာတ်ကားသွားကြည့်တာပေါ့...ရော့ဒီမှာ မွေးနေ့လက်ဆောင်” ဟု ပြောကာ လက်ဆောင်ထုတ်ကိုပေးလိုက်လေသည်။

“ ဟယ်...ဘာတွေလဲ...မောင်တော့အကုန်အကျများတော့မှာပဲ”

“ မဖောက်နဲ့ဦးနော်...မ...အိမ်ရောက်မှဖောက်ကြည့်”

“ အင်းပါ...အင်းပါ..မလည်းမောင့်ကိုပေးဖို့လက်ဆောင်ဝယ်ထားသေးတယ်”

“ ဟုတ်လား...ဘာလဲ”

“ မပြောနိုင်ပါဖူးကွာ.....အပြန်ကြမကိုလိုက်ပို့ပြီးရင် ခဏစောင့်အုံးနော် အခန်းထဲသွားယူရမှာမို့”

“ ဟုတ်...ဟင်းတွေရောက်ပြီ...စားရအောင်လေမရေ...အေးကုန်လိမ့်မယ်”

ထမင်းစားပြီးနောက်တွင် ရုပ်ရှင်ရုံသို့သွားကာ ဇာတ်ကားကြည့်ကြလေသည်၊ ဇာတ်လမ်းကကောင်းသော်လည်း ဆိုင်ကယ်စီးရတာရော..နေ့လည်ခင်းအိပ်နေကြဖြစ်နေတာကရော... ထမင်းဝတာကောပေါင်းကာ ဇာတ်လမ်းတစ်ဝက်အရောက်တွင်အိပ်ပျော်သွားလေသည်၊ ပြီးခါနားနီးမှ ပြန်နိုးလာလေသည်။

“ နိုးပြီလားမောင်....ရော့ရေသောက်ဦး”

“ အင်း ဇာတ်ကားက ဘယ်လိုဖြစ်သွားပြီတုံး”

“ မပြီးမှပြောပြမယ်...နောက်ဆုံးခန်းရောက်နေလို့နော်...”

“ အင်း..အင်း”

ကျွန်တော်အိပ်ပျော်သွားပြီး လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်လာချိန်တွင် ဇာတ်ကားပြီးသွားလေတော့သည်၊ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ အနမ်းလေးတောင် မပေးလိုက်ရချေ၊ အအိပ်ကြီးသည့်ကျွန်တော်တစ်ယောက် သင်ခန်းစာရသွားလေသည်၊ ရုပ်ရှင်ရုံအပြီးတွင် သူမက

“ မောင်ရေ...ပင်ပန်းနေပြီ အဆောင်ပြန်နားတော့မယ်..လိုက်ပို့တော့”

“ ကန်ဘောင်ဘက် မသွားတော့ဖူးလား...မ”

“ သူကအိပ်ထားတော့ပြောအားရှိတာပေါ့....နောက်နေ့မှသွားရအောင်ကွာ”

“ ဟုတ်ပါပြီကွယ်...တို့မက နားချင်ပြီဆိုတော့လည်းလိုက်ပို့ရမှာပေါ့”

“ အင်း...သွားရအောင်”

ရုပ်ရှင်ရုံကနေ သူမနေထိုင်ရာ ဝန်ထမ်းအိမ်ယာသို့ရောက်ရှိခဲ့လေသည်၊ မဝသုန်က

“ မောင်...ခဏစောင့်အုံးနော်... လက်ဆောင်သွားယူခဲ့မယ်”

“ အင်း...သွားယူလေ”

“ ........................”

“ ရော့...မရဲ့လက်ဆောင်....စာလည်းသေချာလုပ်အုံးနော်...ကောင်မလေးတွေချည်းလိုက်ငမ်းမနေနဲ့”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ...ဒါကဘာကြီး......အော်..ဘော်လုံးဖိနပ်လား..အတော်ပဲ နောက်တစ်ပတ်ကြ ဘောလုံးပွဲအတွက် training ဆင်းရတော့မှာ မဟုတ်ရင်တောင်ဒီလကုန်ရင်ဝယ်မလို့ပဲ”

“ မောင်...ကြိုက်လား...မကမဝယ်တက်တော့ ရောင်းတဲ့ဆိုင်က အကိုကြီးကိုမေးပြီးဝယ်လာတာ”

“ အင်း...ကြိုက်တာပေါ့...ကျေးဇူးနော် မ....ပြန်ပြီ....မလည်းနားတော့”

“ အင်း...သွားပြီမောင်....ပြန်ရောက်ရင်ဖုန်းဆက်ဦး”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ”

အဆောင်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ ရေချိုးရန်အတွက် ခဏနားရင်း သူမအားရောက်ကြောင်း အစီရင်ခံစာတင်လိုက်လေသည်၊ ရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင် အိပ်ရေးဝလာသဖြင့် မအိပ်လိုတော့၍ အောက်ထပ်ဆင်းရေချိုးပြီး အခန်းထဲတွင် ဂီတာတီးနေလေတော့သည်။

“ 🎼🎼မေ....အမှောင်ထဲက.....ငွေကြယ်များထက် မင်းမျက်ဝန်းများလင်းပါလား....🎼🎼

🎼🎼မေ....စပယ်ပွင့်ထက်.....ဖြူစင်လွန်းတဲ့အသားလေးဝင်းနေတယ်........🎼🎼🎼

🎼🎼မေ.....အနီသွေးလား......အနီရောင်နှုတ်ခမ်းလေး...သိပ်လှပါလားးးးး 🎼🎼🎼

🎼🎼 အပြုံး...မေ့အပြုံးများ....အပြာရောင်စမ်းချောင်းလေးထက်အေးချမ်းပါလားးးးး🎼

.............................

🎼🎼ထူးခြားပြည့်စုံလွန်းတဲ့ မေရဲ့အလှအပများ....မင်းအတွက်ဘုရားသခင်ပေးတဲ့....လက်ဆောင်များလား🎼🎼

🎼🎼ထူးခြားပြည့်စုံလွန်းတဲ့ မေရဲ့အလှအပများ....မတောင်းပဲပြည့်တဲ့မင်းအတွက် ဆုလာဘ်များလား🎼🎼

🎼🎼🎼 မေ.ရယ်..အလှဆုံးလေးမို့...ပန်ဆင်ဖို့...ခူးခွတ်ဖို့ မတွေးရက်ဖူးးး..🎼”

“ မေ....ရေ...ဒင်..ဒင်...ဟိန်းထက် ပြန်လာတာစောလှချည်လား”

အခန်းထဲတစ်ယောက်ထည်း ဂီတာတီးနေစဉ်မှာပင် ဟိန်းထက်တစ်ယောက် ကွတကွတနှင့်ဝင်လာလေသည်။

“ မင်းယုပွင့်နဲ့သွားချိန်းတွေ့တာဆို...မတွေ့ဖြစ်ဖူးလား....ဘောလုံးကန်ပြီးပြန်လာတာလား...ဟုတ်သေးပါဖူး မင်းအဝတ်အစားကတော့ရှိုးအပြည့်ပါပဲ”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်...မြို့ထဲချိန်းတွေ့ပြီးပြန်လာတာ”

“ အော်...ဟုတ်လား....ငါမင်းအတွက် စပါကလင်သွားဝယ်လိုက်ဥိးမယ်”

“ ထူးထူးဆန်းဆန်း...မင်းကဘာလို့ဝယ်တိုက်မှာလဲ ကိုလာဝယ်ခဲ့ကွာ စပါကလင်သိပ်မကြိုက်ဖူး”

ဟိန်းထက်ပြောတာအား ဂရုမစိုက်ပဲ စပါကလင်နှစ်လုံးနှင့်ကြက်ဥနှစ်လုံးကို အောက်ကအဆောင်မှူးဈေးဆိုင်ဆီကဝယ်ခဲ့လိုက်လေသည်၊ အခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါ ခွက်နှစ်ခုထဲတွင် ကြက်ဥကိုခလောက်ပြီး စပါကလင်ကို ရှဲကနည်းမြည်အောင် လောင်းချကာ ဇွန်းနှင့် သမအောင်မွှေပေးလိုက်လေသည်။

“ ရော့...ဟိန်းထက်..သားကြီး..သောက်ကြည့်မင်းကြိုက်သွားလိမ့်မယ်”

“ ဂွတ်...ဂွတ်...အင်းကောင်းတယ်ဟ..စပါကလင်နဲ့ဆိုတော့ ကြက်ဥက မညှီတော့ဖူးဟ အစက ညှီမယ်မှတ်နေတာ...ဒါနဲ့ဘာဖြစ်လို့တိုက်တာလဲ”

“ မင်း...ယုပွင့်နဲ့တွေ့ပြီးအားပြတ်လာတာမလား ဒီနေ့ရှင်ပြုခဲ့တယ်ဆိုပါတော့”

“ မင်းဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ...ယုပွင့်ကလည်းမပြောလောက်ပါဖူး စုမြတ်နိုးလား”

“ မဟုတ်ပါဖူးကွာ...မင်းကွတကွတနဲ့အခန်းထဲ ဝင်လာကတည်းကရိပ်မိနေတာ မင်းအပေါ် အကျီအိပ်ကပ်ထဲမှာလည်း ကွန်ဒုံးဘူးလှမ်းမြင်လိုက်တယ်”

“ ပါကင်ဖွင့်ရတာမလွယ်ဖူးကွ...အတင်းရုန်းနေလို့ မနည်းချုပ်ပြီးထည့်ယူရတယ်...အထဲကလည်းတော်တော်နဲ့မဝင်နိုင်ဖူး ယုပွင့်ကတင်းထားလို့”

“ မင်းက နည်းနည်းလောက် မဆွပေးဖူးလား မင်းမမှုတ်နိုင်ရင်တောင် လက်လေးနဲ့တော့ ဆွပေးမှပေါ့ကွ”

“ လက်နဲ့တော့ ငါလည်းလုပ်ပေးတာပဲ သူက ပထမဆုံးအကြိမ်မို့ ရှက်နေတာလည်းပါမယ်...ပြီးတော့ ငါမှုတ်ဖို့လုပ်တော့ အမှုတ်မခံဖူးကွ.....ဆယ်တန်းတုံးက ဆရာကျော်ပြောတုံးကကြလွယ်လွယ်လေးလိုပဲ...လက်တွေ့ကတော့မောတာကွာ..တစ်ချီတောင်ငိုနေလို့ မနည်းချော့ပြီးလုပ်ခဲ့ရတယ်”

“ အစတော့ဒိလိုပါပဲကွာ...နောက်ပိုင်းအရသာသိသွားရင်မင်းတောင်နိုင်မှာမဟုတ်တော့ဖူး”

“ ရဲမာန်...မင်းပြောပုံကအတွေ့အကြုံပြည့်ဝနေသလိုပဲ မင်းဘယ်သူနဲ့ဖြစ်ပြီးပြီလဲ ဆရာမနဲ့တော့မဟုတ်လောက်ဖူး...စုမြတ်နဲ့လား မင်းတို့နှစ်ယောက်ကအခုတလောတတွဲတွဲနဲ့.... ယုပွင့်ကလည်း သူ့သူငယ်ချင်း စုမြတ်နိုးကို မင်းကအဆောင်ကနေလာလာခေါ်ခေါ်သွားတယ်လို့ပြောနေတာ”

“ ဘယ်သူမှတော့ပြန်မပြောနဲ့သားကြီး....ငါဆရာမဝသုန်ပေါ်ဖောက်ပြန်တာတော့မဟုတ်ဖူး စုမြတ်နဲ့က sex partner လိုသဘောမျိုးပဲ မင်းကို လိမ်လို့လည်းမရတော့ဖူးဆိုလို့ပြောပြတာ ကောင်မလေးဘက်အတွက်မကောင်းလို့”

“ ထင်တော့ထင်သားပဲ မင်းငါ့ကိုလျိုထားတယ်ဆိုတာ...အရင်stemster တုံကလည်း မင်းဘောင်းဘီထဲကနေ ကွိုင်တွေ့တယ်....မင်းကိုမေးဖို့မေ့နေလို့”

“ အင်း”

“ အဲ့တာဆိုမင်းက စုမြတ်နဲ့နောင်ဂျိန်နောင်ဂျိန်နေတာပေါ့....အခုနောက်ပိုင်းစုမြတ်တစ်ယောက် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးဖြစ်လာတာ မင်းလက်ချက်ပေါ့...ရဲမာန်..မင်းခြေလှမ်းသွက်လှချေလား ငါတို့မေဂျာကကွင်းကို မင်းကအမြဲလိုလိုဘုနေတာပေါ့လေ”

“ တစ်လနှစ်ခါလောက်ပါကွာ....ဟဲဟဲ..သူနဲ့ဂတိထားထားလို့မင်းကိုမပြောဖြစ်တာ”

“ မင်းသူ့ကိုပါကင်ဖောက်တုံးကဘယ်လိုလဲ လွယ်လား...အတွေ့အကြုံလေးမျှပါဦး စီနီယာကြီး”

“ အင်း...မိန်းခလေးတွေက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်တော့ ဘယ်တူပါ့မလဲ ၊ ယုပွင့်နဲ့မတူတာက သူ့ကသူ့စိတ်အလိုအရခံစားကြည့်ချင်တာကိုး....ပထမတစ်ခေါက်တုံးကတည်းက မလုပ်ခင်ကတည်းက ငါကကောက်မှုတ်ပေးလိုက်တာ...အထဲထည့်တော့တအားလွယ်လွယ်ကူကူမဟုတ်ပေမယ့် မင်းလိုတော့အားသိပ်မကုန်လိုက်ဖူးပေါ့”

“ အင်း....မှုတ်တော့ဘယ်လိုနေလဲ မနံဖူးလား...သူကမရုန်းဖူးလား”

“ ဘုန်းကံနိမ့်မယ်ဘာညာတွေတော့ပြောတာပေါ့ကွာ.. ဒါပေမယ့်ငါက သူ့ကို ဘာဂျာမပေးခင်ကတည်းက လက်ကိုခါးပတ်ကြိုးနဲ့တုတ်ထားတာ..ဟဲဟဲ....အနံအသက်ကတော့ သဘာဝအဖုတ်အနံတော့ ရှိတာပေါ့ကွာ...ငါတို့လီးလည်းမွှေးနေတာမှမဟုတ်တာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတဲ့အဖုတ်တွေကတော့ သန့်ပါတယိ...ကိုယ်သင်းနံ့လို သဘာဝအနံတော့ရမှာပေါ့....နောက်တစ်ခါချိန်းရင် မင်းယုပွင့်ကိုစမ်းကြည့်ပေါ့....သူကောင်းရင် မင်းကောင်းဖို့ချည်းပဲ..ဟဲဟဲ မင်းတစ်လက်ကိုင်ပဲဟာ အားရပါးရသာ ဂျာပေးလိုက်”

“ အင်း...နောက်တစ်ခေါက်မှစမ်းကြည့်ရမယ်...ခွက်ချင်းတိုက်မယ်..ချီးယား...ဒါဆိုမင်းက စုမြတ်နိုးနဲ့ ရှင်ပြုဖြစ်တာပေါ့”

“ မဟုတ်ဖူး...ယုပွင့်အမတစ်ဝမ်းကွဲနဲ့”

“ အေးပါကွာ...ခွေးသားလေး...ပထမနှစ်ကတည်းကပေါ့....မင်းက ဟို ဂျပန်အောကားထဲက ရိုးသလိုလိုအေးသလိုလိုနဲ့ အကုန်လိုက်ဖုတ်နေတဲ့အကောင်ပါလား”

“ သိပ်အထင်ကြီးမနေပါနဲ့....မထင်မှတ်ပဲဖြစ်သွားတာတွေပါ”

“ မင်း...ဆရာမဝသုန်နဲ့ကော..ဘယ်အခြေအနေရှိပြီလဲ”

“ အထက်မြန်မာနိုင်ငံမှာ ဂျုံလုံးနယ်တုံးရှိသေးတယ်..သူကတော့မလွယ်ပါဖူး...ယူပြီးမှပေးမယ့်ပုံပါ”

“ မင်းဒီလောက်ရောက်တာတောင်ကံကောင်း...ငါဆိုမင်းကို မဂ်လာဆောင်ပြီးမှ အဖုတ်နံရှူရမယ်ထင်နေတာ..ဟားဟား...မင်းကငါ့ထက်တောင်သွက်နေသေးတယ်...ရဲမာန်...မင်းသတိတော့ထားဦး...စုမြတ်နိုးနဲ့မင်းနဲ့က တတွဲတွဲဆိုတော့ ကျောင်းကလူတွေက အတွဲလို့ထင်နေကြတာ ဆရာမဝသုန်သိရင်မင်းကွိုင်တက်နေအုံးမယ်”

“ အင်း...စုမြတ်နိုးကတော့ ပြသနာဖြစ်ရင်သူရှင်းပေးမယ်ပြောတာပဲ...ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းပြောသလိုနောက်ဆိုသတိတော့ထားရမယ်”

“ အင်းဟုတ်တယ်...ပြီးတော့ငါတို့နှစ်ယောက်ကြားထဲ ဘာမှလျိုမထားကြေးကွာ”

“ အင်း”

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>