ဂမ္ဘီရလောဟိတ ဂမုန်း အပိုင်း ( ၁ )

ဂမ္ဘီရလောဟိတ ဂမုန်း အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - တောကျီးကန်း (M.B.A)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

“  ငကျော် ဒီနေ့နင့် အမကြီး ပြန်လာမယ် ၊ ကားဂိတ်သွားကြိုလိုက်ဦး ”

“  ဟုတ် အမေ ”

အမတို့ နေတဲ့ စစ်ကိုင်းတိုင်းထဲမှာ အခု (၂၀၂၁) အခြေအနေကို အားလုံးသိတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ ပဋိပက္ခတွေ ဖြစ်လာပြီဆိုရင် ကျော်ကြီးက တဖက်တည်းကို ဘယ်တော့မှ အပြစ်မတင်ဘူး။ ရန်ဖြစ်ကြတယ် ဆိုကတည်းက နှစ်ဖက်လုံး အသုံးမကျလို့ ဖြစ်ရတာပဲလို့ ယူဆတယ်။ ဒီလိုဖြစ်လာရင် ကြားထဲက ပြည်သူတွေပဲ နာတာပါပဲ။ ကျွဲနှစ်ကောင်ကြားက မြေဇာပင် ဖြစ်ကြရတာပါပဲ။ 

အဲဒီဒေသမှာ နေတဲ့ ပြည်သူတွေဆိုတာ ဗန်း စကောထဲ ဇီးသီးတွေထည့် အလှိမ့်ခံနေရသလိုပါပဲ။ ပထမတော့ အမလဲ နေလို့ရသလောက်တော့ နေရှာပါသေးတယ်။ နောက်ပိုင်း ဘုန်းကြီးတွေရော၊ဝန်ထမ်းတွေရော အသတ်ခံလာရတော့ သူလဲ မနေရဲတော့ပါဘူး။ 

ဒီလို ကိစ္စတွေက မြန်မာ့သမိုင်းမှာ မကြာခဏ ဖြစ်ခဲ့ဖူးတာပဲ။ အရင်ကတော့ ခုခေတ်လို မီဒီယာ အားမကောင်းတော့ စာမဖတ်တဲ့သူတွေ မသိရဘူးပေါ့။ ကျော်ကြီးကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက စာဖတ် ဝါသနာပါလေတော့ အဖေဖြစ်သူ သစ်တောဝန်ထမ်းဟောင်းရဲ့ အိမ် အပေါ်ထပ်မှာ ရှိတဲ့ စာအုပ်စင်ပေါ်က စာအုပ်တွေ အကုန်ဖတ်ဖူးတယ်။ 

အဖေကလည်း ဝန်ထမ်းဘ၀ စောစောအနားယူတာ အကြောင်းတော့ရှိတယ်။ လူက အသက်နည်းနည်းရလာရင် ဝန်ထမ်းဘဝနဲ့ အဆင်မပြေတော့ဘူးကွ။ ကိုယ်သားလောက်ရှိတဲ့ ကောင်က ဘာမှမသိပဲ အာဏာလာပြနေတော့ ထွက်ပစ်တာ အေးရောဆိုပဲ။ ခုတော့ စာအုပ်တွေနဲ့ နှပ်နေတာပေါ့။ အသက်က (၆၀) ကျော် ဆိုပေမယ့် သန်တုန်း၊မြန်တုန်း၊ အိမ်နေရင်းစာဖတ်၊ ဖုန်းပွတ်ပေါ့။

မကြာခဏ ရန်ကုန်တော့ သွားတယ်။ သူ့ညီမ ကုမ္ပဏီမှာ ရှယ်ယာကိစ္စတွေ အတွက် သွားတယ်လို့တော့ သိရတယ်။

ဟိုခေတ်က စာရေးဆရာကြီးတွေ ရေးတဲ့ စာတွေ၊ ဝတ္ထုတွေထဲမှာ (၁၉၆၂) ခု ဝန်းကျင်က အဖြစ်အပျက်တွေ ဖတ်သိရတော့ ခုလက်ရှိအခြေအနေနဲ့ အတော် ဆင်နေတာကို သိရတယ်။ အဲဒီခေတ်က ရောင်စုံ သူပုန်ခေတ်လေ။ ခုလိုပဲ လက်နက်ကိုင် အဖွဲ့များစွာရဲ့ မိုက်ဂုဏ်ပြမှု၊ရမ်းကားမှုတွေကို နီးရာဓါးကြောက်ရတဲ့ ပြည်သူတွေဘ၀ လည်း ခုလိုပဲနေမှာပါပဲ။ 

ဒါကြောင့် သမိုင်းဆိုတာ အသစ်အသစ်တွေ ဖြစ်တာမဟုတ်ဘဲ အဟောင်းတွေပဲ တစ်ပတ်ပြည်လည်နေတာ ဆိုတဲ့ စကားကိုတောင် သတိရမိသေးတယ်။ အဲဒီစာရေးဆရာကြီးတွေထဲ ကျော်ကြီး အကြိုက်ဆုံး စာရေးဆရာကတော့ ဆရာကြီး သော်တာဆွေ ပါပဲ။ အဲ တစ်ခုတော့ရှိတယ်၊ စာအုပ်တွေကြားထဲ ကိုယ်နားမလည်တဲ့ ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်းနဲ့ ပက်သတ်တဲ့ စာအုပ်အချို့တော့ရှိတယ်။ အင်္ဂလိပ်လိုရော၊ ဟိန္ဒီ လိုရော ရှားပါးစာအုပ်တွေပါပဲ။ အဲဒါတွေတော့ မဖတ်ဖြစ်ပါဘူး။ ဖတ်လဲ မဖတ်တက်ဘူးလေ။

အမက နဖူးစာ ရွာလည်ကာ တနယ်တကျေးက ယောင်္ကျားနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး အညာဘက်သွားနေရတာ။ ယောင်္ကျားက မလေးရှားမှာ အလုပ်သွားလုပ်နေတယ်။ ခေတ်ကာလအရ ပြည်ပမှာ အလုပ်သွားလုပ်တဲ့သူ တစ်ယောက်လောက် ရှိတဲ့ အိမ်သာ နည်းနည်း အသက်ရှုချောင်ကြတယ်။ ဒါတောင် အလုပ်သွားလုပ်သူက ပို့ပေးနိုင်ဦးမှ၊လိမ္မာဦးမှ၊ မဟုတ်ရင်တော့ ကျန်ခဲ့တဲ့ မိသားစုကတော့ သွားပြီပဲ၊ ဘယ်သွားမလဲတော့ မသိဘူး။ 

တချို့ဆို ဟိုမှာ အရက်သောက်၊ ဆေးရှု၊ အင်ဒိုမတွေနဲ့ တွဲပြီး လေနေတဲ့သူတွေလည်း ဒုနဲ့ဒေး။ ယောက်ဖက အဲလို မဟုတ်လို့ တော်သေးတယ် ဆိုရမယ်။ အမက အိမ်မှာ အိမ်ဆိုင်လေး တည်ပြီး ယောက္ခမတွေနဲ့ အတူတူနေကြတယ်။ ယောင်္ကျားပို့ပေးတဲ့ ပိုက်ဆံကို မတို့မထိဘဲ သူ့ဘာသာအိမ်ဆိုင်လေးနဲ့ ရပ်တည်တယ်။ ယောင်္ကျားပို့ထားတာလေး စုပြီး အိမ်ဆောက်မယ်ပေါ့။ ခုတော့ အခြေအနေက နေဖို့တောင် မလွယ်တော့ဘူး။ ယောင်္ကျားကလဲ အမကို

“  အေးမူ အဆင်မပြေရင် နင့်အမေအိမ် သွားပြန်နေဟာ ၊ ကြာရင် အညာက ဒီထက်ဆိုးလာနိုင်တယ်၊ ငါစိတ်ပူတယ်..၊ ငါပြောတာ နားထောင် စမ်း ”

ဆိုပြီး အမြဲ ဖုန်းဆက်ပြောနေတော့ ဆိုင်လေးပိတ်ပြီး အရေးကြီးတဲ့ စာရွက်စာတမ်းလေးတွေရယ်၊ သယ်နိုင်သမျှ တနိုင် သယ်ကာ မိဘ ရပ်ရွာကို ပြန်လာခဲ့ရတော့တယ်။ အမမှာ (၅) နှစ်အရွယ် သားလေး ထူးခန့်ကျာ် လဲရှိတယ်။ အမက ခုမှ အသက်က (၂၅) ပဲ ရှိသေးတယ်။

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလည်း ကားဂိတ်ကို ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ထွက်လာလိုက်တယ်။ ဟော ကားဆိုက်လာပါပြီ။ ကားဆိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ အမ က

“  ဟေ့ ငကျော် ငါက ဒီမှာဟ  ”

ကားပေါ်က လှမ်းခေါ်မှ အမက အတော်လန်းနေတာပဲ ၊ ဒါပေမယ့် အတော်ဝဖိုင့်နေပြီ။ နေကာမျက်မှန်၊ စပို့ရှပ် အဖြူရောင်၊ အောက် ဘောင်းဘီ အနက်နဲ့၊ ဆံပင်ပုံစံက ကျောလောက်အရှည်ကို အတွန့်လေးတွေ အလိတ်လေးတွေနဲ့ သူဟာသူကြည့်ကောင်းအောင်တော့ ထားတက်သား၊ တစ်ခါ ဝတဲ့ဘက်ရောက်နေတဲ့ ဘော်ဒီကို အကြပ်တွေဝတ်ထားတော့ အမ ကိုယ်လုံးရဲ့ အဖု အထစ်တွေက အထင်းသား၊ အထူးသဖြင့် ခွကြားက အဖုတ်နေရာကြီးက ဖောင်းဖောင်း ထင်းထင်းကြီးပေါ့။ ဘေးက တူလေးကတော့ ကျော်ကြီးကို မမှတ်မိပါဘူး။

“  ကဲ ဘာပစ္စည်းတွေ ပါသေးလဲ အမ ”

“  လူတောင် အနိုင်နိုင် ငကျော်ရဲ့၊ ခရီးဆောင်အိတ်နဲ့ အဝတ်အစားထည့်တဲ့ အိတ် ခပ်လတ်လတ် တစ်လုံးပဲ ပါတယ် ”

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အိတ်တွေ ရွေးသယ်ပြီး ကားနားရပ်နေတယ်။ ကားထဲ  ရွာက ဘယ်သူတွေများ ပါဦးမလဲပေါ့ ဆိုပြီး ဟိုဟိုသည်သည် ဝေ့ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟော တွေ့ပါပြီ။ ရွယ်လည်ပိုင်းက ကိုနိုင်ဦး ။

“  ဟာ ကိုနိုင်ဦး လဲ ဒီကားနဲ့ ပါလာတာလား ”

“  အေးဟ ဒါနဲ့ မင်းက ... ”

“  အမတို့ကို လာကြိုတာလေ၊ အမတို့လဲ ဒီကားနဲ့ပဲ လာတာ ”

“  ဟုတ်လား၊ ငါလဲ မတွေ့မိပါလား ”

ဒီတော့မှ အမ ကို လက်ညှိုးညွှန်ပြလိုက်တော့မှ အမက 

“  ဟာ ကိုနိုင်ဦး၊ တကားတည်းစီးလာတာ ကျွန်မ သတိမထားမိဘူး၊ ခုမှတွေ့ရတယ် ”

အမှန်က အမ အပျိုဘဝကတည်းက ကိုနိုင်ဦးကြီးက ကျိတ်ပိုးနေတာလေ၊ အမ လင်မရခင်က ကိုနိုင်ဦးက ကျွန်တော့်ကို ယောက်ဖ အမြဲ ခေါ်နေတာ။ ဒါကြောင့် အမက တကားတည်း အတူစီးလာပေမယ့် မသိယောင်ဆောင်လာတာနေမှာ။

“ အတော်ပဲ ကျွန်တော့်တူလေးနဲ့ အထုတ်တွေ ကိုနိုင်ဦး ဆိုင်ကယ်နဲ့ အိမ်ကို လမ်းကြုံထည့်ပေးလိုက်မယ် ”

“ အဟဲ ရပါတယ်ကွ ဖိုးကျော်ရ၊ မင်း အမ အထုတ်ထမ်းပြီး ငါခိုးခွင့်မရလိုက်ပေမယ့် အဟဲ အခု ဒီအထုတ်တွေရော ငါ့မတော်လိုက်ရတဲ့ ငါ့ဒူးမနာသားလေးရော ... အဟဲ...ကဲ လာ သား  ”

ဆိုပြီး မျက်နှာက ရူးနေသေး။ နောက်တော့ အထုတ်နှစ်ထုတ်နဲ့ တူလေးက သူ့ခါးဖက်ပြီး ပါသွားလေရဲ့။

“  ဟဲ့ ငကျော် ငါ့ဝိတ်နဲ့ နင့် ဆိုင်ကယ်ရပါ့မလား၊ငါ့ဝိတ်က များတယ်ဟ ”

“  ကဲပါ တက်မှာသာတက်စမ်းပါ အမရဲ့ ၊ မကျချင်ရင်၊ အားမနားနဲ့ ဖက်သာဖက်ထား ”

အမက နောက် ခွတက်လိုက်တယ်။ ဆိုင်ကယ်က အိခနဲ နိမ့်သွားသလိုပဲ။ ဆိုင်ကယ် စထွက်တာနဲ့ အမ ကိုယ်လုံး အိအိထွေးထွေး အထိအတွေ့က ကျော်ကြီး ကို ရင်တွေ တဒိန်း ဒိန်း ခုန်စေတယ်။ ခွပြီး အမက ခါးကို ဖက်ထားတော့ အမရင်ထွားထွားကြီးတွေက ကျော်ကြီး ကျောကို အိကနဲ့ အိကနဲ့၊ ရွာလည်တွေက အရင်ကလို မဟုတ်တော့ဘူး၊ ကွန်ကရစ်လမ်းတွေ ဖြစ်နေကြပြီ။

အိမ်ရောက်တော့ အမ ကို အမေက ဖက်ငိုတော့တာပဲ၊ အဖေကတော့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပါပဲ။ အဖေက စာဖတ်အား ကောင်းတော့ တော်ရုံ မီဒီယာတွေရဲ့ ဝါဒဖြန့်တာတွေ ၊ ဂျင်းထည့်တာတွေကို မယုံတက်ဘူး၊ အမေကသာ ဖေ့ဘုတ်တို့၊ ဘောမမီဒီယာတို့၊ နီပိန်း မီဒီယာ တို့ရဲ့ နှစ်ဖက်စလုံးက ဂျင်းသတင်းတွေမှန်မျှ အကုန်လိုက်ဖတ်ပြီး နေစရာနေရာ မရှိဖြစ်နေတာ။ ခုလဲ ကြည့်လေ။ အမရောက်လို့ ခဏနား ၊ ရေမိုးချိုး၊ ထမင်းစားပြီး တာနဲ့ အမေနဲ့ အမ ပြောလိုက်တဲ့ စကားတွေ ည (၁၀) နာရီထိ မပြီးတက်သေးဘူး၊ တညလုံးများ ပြောမလားမသိ၊ ဒါတောင့် အရင် ဖုန်းလိုင်းတွေ ကောင်းနေတုန်းက အမေနဲ့ အမ အမြဲ ဆက်နေကြ၊ နောက်ပိုင်း ဖုန်းလိုက်တွေ သိပ်မကောင်းတော့မှ တော်သွားတာ။ သူ့သား ထူးခန့်ကျာ်ကတော့ ဘေးမှာ တုန်းလုံး ပက်လက် အိပ်မောကျနေပြီ။ အမေကလဲ အရွယ်တင်ပါတယ်၊ အသက်က ခုမှ (၄၆) ၊ မပိန်မဝ၊ အသားအရည်က တင်းတင်းရင်းရင်းပဲ ရှိသေးတယ်။ နားထင်နားက ဆံစလေးတွေ ဖြူရုံက လွဲရင်ပေါ့။

..........................................................................

ဒီလိုနဲ့ အမလဲ အိမ်ရောက်ပြီး တပါတ်လောက် ရွာထဲ ရှောက်လည်၊ ထူးခန့်ကျော်ကလဲ အိမ်နီးချင်းကလေးတွေနဲ့ အသားကျပြီး ဆော့တာ အိမ်တောင် သိပ်မကပ်ချင်တော့ဘူး။ နှစ်ပတ်လောက် ရှိလာတော့ အမကလဲ ဒီအတိုင်း မနေတာတက်နဲ့ အိမ်ဆိုင်လေး ဖွင့်မယ်၊ ဈေးရောင်းမယ် ဆိုပြီး ပြင်ပါလေရော။ ကျော်ကြီးရွာက အိမ်ခြေများတယ်၊ မြို့နဲ့ နည်းနည်းလှမ်းတော့ အိမ်ဆိုင်တွေ ရှိပေမယ့် သူ့မိတ်နဲ့သူတော့ ရောင်းရတာပါပဲ။ ဒီတော့ အိမ်အောက်ထပ်ကို ရှေ့ဖက်အခြမ်း မျက်နှာစာကို ဖျက်ပြီး ဆိုင်ပုံဖြစ်အောင် ပြင်ရဆင်ရတာပေါ့။ ပစ္စည်းတွေ ထားဖို့ စင်တွေ ရိုက်ရ၊ အမတို့ သားအမိ နေဖို့ အထပ်သားနဲ့ အခန်းဖွဲ့ပေးရ နဲ့ အလုပ်တွေ ရှုပ်ကုန်တာပေါ့။

အမ ကိုယ်ခန္ဓာ ၀၀ကြီးနဲ့ ကျော်ကြီး တို့ အလုပ်တွေ လုပ်ကြရင်း တွန်းမိ၊ တိုက်မိ ကြတာပေါ့။ ကျော်ကြီးက မပိန်မပါး၊အသားလတ်လတ်၊အရပ်က သာမာန်ပါပဲ။ အမကလဲ အိမ်နေရင်း စပို့ရှပ် ပွပွကြီးတွေ ဝတ်ထားတယ်။ ဝတဲ့ဖက်ရောက်ပြီး ကိတ်နေတော့ သူရင်သားကြီးတွေက အင်္ကျီလည်ပေါက်ကနေ ပြူးကနဲ ဝင်းကနဲ၊ အလုပ်လုပ်နေချိန်ဆို ချွေးတွေထွက်တော့ ရင်းသားနေရာမှာ ချွေးတွေနဲ စိုပြီး အမရဲ့ ကိုယ်နံ့လေးနဲ့ ချွေးနံ့တို့က ကျော်ကြီးကို ရင်ခုန်နေပြန်ရော။ 

တခါတလေ ကျော်ကြီးက 

“  အမ နင်က ဒီထက်နဲနဲလေး ပိန်လိုက်ရင်  မေပန်းချီ နဲ့ တူသွားမှာ ”

“  အံမယ် ကိုယ့်အမ ကိုပြန်မြှောက်နေပြန်ပြီ၊ ဘာစားမလဲ ”

“  တကယ်ပြောတာ၊ ဝိတ်ချလိုက် ”

“  အေးဟယ်၊ ငါလဲ ကလေးတဖက်၊ ဆိုင်တဖက်နဲ့ ဘယ်အချိန်မှာ ဝိတ်ချနိုင်မှာလဲ ”

တစ်ညနေတော့ အိမ်မှာ အဲဒီနေ့က အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး၊ ရွာတောင်ပိုင်းက အလှူအိမ်အကြိုရက်မှာ အဖေရော၊ အမေရော၊ တူတော်မောင်ရော သွားကူလုပ်နေကြတယ်။ အိမ်မှာ အစ်မနဲ့သူ  စင်လေးရိုက်နေရင်း မမှီမကမ်း ဖြစ်နေတော့ ထိုင်ခုံ ပေါ်တက် လှမ်းပြီးသံရိုက်နေချိန်ပေါ့၊ ဆိုင်ဆိုတာကလဲ စိတ်ကူးပေါက်တိုင် ဟိုဟာလေးထလုပ်၊ဒီဟာလေး ထလုပ် နဲ့ လက်စကို မသတ်နိုင်ဘူးလေ။ ဒါကလဲ ထုံးစံပါပဲ။ ခုံက တရုတ်ထုတ် ပလက်စတစ်ခုံ။ ဟောင်းနေပြီ။ ကော်က ကွာလတီ အတော်နည်းပြီး ကျွတ်ဆတ်နေပြီ။ ကျော်ကြီးဝိတ်ကိုတောင် မနိုင်ချင်တော့။ တန်းလေးရိုက်မလို့ သံလေး ၂ ချောင်း၊ပါးစပ်ထဲ ကိုက်ထားပြီး ရိုက်စရာတူကို ခါးထိုးထားတယ်။ အမကတော့ ဘေးနားမှာ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ဟိုဟာ ရွေ့ ၊ဒီဟာရွေ့ လုပ်နေတာပေါ့။ ကုန်းနေတဲ့ အမ ခါးက ထမိန်က လျော့တိ လျောရဲ နဲ့ဆိုတော့ အမ တင်ပါးဆိုင်ကြီးတွေကို မြင်ပြီး ကျော်ကြီးလီးက ခပ်တန်းတန်း မတောင့် တတောင် ဖြစ်နေတာ။

ဒါနဲ့ ပလက်စတစ် ခုံပေါ် တက်လိုက်တုန်း ကျော်ကြီးပုဆိုးစက ခုံစောင်းပေါ် ရောက်နေတာ မသိဘဲ အဲဒီအပေါ်ကို နင်းပြီး လှမ်းတက်လိုက်သလိုြ ဖစ်သွားတော့ ပုဆိုကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီး ခါးထိုးထားတဲ့ တူရော ပုဆိုးရော ပုံလျှက် ကျသွားတော့တယ်။ ညနေ ရေချိုးခါနီး အချိန်ဆိုတော့ အတွင်းခံကလဲ မဝတ်ထားမတော့  လီးကြီးက ရှေ့ကို ခပ်ကိုင်းကိုင်းကြီး ငေါထွက်နေတယ်။ လီးဒစ်ကြီးကလဲ ပြဲလန်လို့။

ဒါကို အမက အနီးအနားက လှမ်းကြည့်ပြီး ကြောင်နေတယ်။ လီးကြီးက အကြီးကြီးလေ၊ အရှည်ကလဲ (၆) လက်မလောက် ရှိမယ်။

“  အို ...ဟဲ့  ”

ကျော်ကြီးလဲ ပါးစပ်ထဲကိုက်ထားတဲ့ သံကိုပါ ထွေးထုတ်ပြီး 

“  အမ ငါ့ကိုကူဦးလေ ”

ဆိုတော့ အမကလဲ ကပြာကသီ သူ့ဆီထအလာ၊ ဖြစ်ချင်တော့ အဲဒီအချိန် ဆွေးနေတဲ့ ပလက်စတစ်ခုံက ဂျွတ်ကနဲ့ အသံမြည်ပြီး ကျိုးအကျ၊ အမကလဲ သူ့ရှေ့နားအရောက် အမပေါ်ကို ယိုင်ပြီး ကျသွားတော့တယ်။ အမလဲ ဘုမသိ ဘမသိ ကျွန်တော်ကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားမိလျှက်ကြီး ပေါ့။ ကံကောင်းတာက အနီးအနားမှာ ဆိုင်တည်ခင်းဖို့ ပုံထားတဲ့ ဆန်အိတ်နဲ့ ၊ပဲအိတ်၊ ကုန်ခြောက် အိပ်တွေပေါ် ကျသွားတယ်။ အထိမနာကြဘူး။ အမက အိတ်တွေအပေါ် ပက်လက် ကျော်ကြီးက အပေါ်ဖက်က ဖက်လျှက်သားကြီး။

အဲဒီအချိန် ကျော်ကြီးလီးက အမအဖုတ်တည့်တည့်နေရာကို ထောက်လျက်သား ကွက်တိကျသွားတော့တယ်။ ဒီတော့ အမတွေ ဘာတွေ စောက်လိုက်ကန်းဆိုး မသိတဲ့ ကိုရွှေလီးက ဖျောင်းကနဲ့ အစွမ်းကုန် ထတောင်လာပါလေရော၊ အမမျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းနေတယ်။  

အမလဲ ကျော်ကြီးလီးရဲ့ အတွေ့အထိကြောင့် အိမ်ထောင်သည်ပီပီ အဖုတ်လာထောက်နေမှတော့ အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာကာ ဖီးလ်တက်လာပုံပဲ။ အမစောက်ဖုတ်ကလဲ စောက်ဖုတ်သဘာဝအတိုင်း အလိုးခံထားဖူးတော့ စောက်ရည်တွေက စိမ့်ကနဲ စိုလာတာပေါ့။ ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး ရမ္မက်သွေးတွေ ဆူဝေလာပြီး ကျော်ကြီးခါးကို ဖက်ထားလျှက်ကို မဖြုတ်မိဘူး။

ကျော်ကြီးလဲ အမ မရုန်းမဖယ်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ရမ္မက်သွေးတွေ ဆူဝေပွတ်လာပြီး အမ နှုတ်ခမ်းကို လှမ်းစုပ်ဖိကပ်လိုက်တော့တယ်။ အမကလဲ ပြန်လည်တုန့်ပြန်လာတယ်။ ဒါတင်မက ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကလဲ အလိုလိုကားသွားပြီး ထမိန်ကတိုတို ဝတ်ထားတာမို့ ကျော်ကြီးခါးကို သူ့ဒူးတွေနဲ့ ချိတ်ခွလာကြတယ်။

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ ကျွတ်လုလု ဖြစ်နေတဲ့ အမ ခါးက ထမီကို ဆွဲချွတ်မလို လုပ်လိုက်တော့ အမက သတိဝင်လာပြီး ကျွန်တော့် ရင်ဘက်ကို တွန်းကာ

“  အို မောင်လေး ငကျော် အမတို့ က မောင်နှမတွေ မှားမိကြတော့မလို့ ”

ဒီတော့မှ ကျော်ကြီးလဲ အမကိုယ်က ပြန်အခွါ လီးကြီးက ဒစ်ထိပ်မှာ ရည်ကြည်လေးတွေတောင် သီနေပြီ။

ခပ်မက်မက်ဖြစ်သွားတဲ့ ကျော်ကြီးလီးကြီးကို အမက ကြည့်နေရင်း

“  ဟွန်း လူပျိုလီးတဲ့ ခွီး  ”

“  ဘာလိုလဲ ဟင်  အမ ” ”

“  သိဘူး ”

ဆိုပြီး ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ထပြီး ထမိန်ပြန်ဝတ်ကာ သူနေတဲ့ အခန်းထဲပြန်ဝင်သွားတော့ အမဖင်မှာ စောက်ရည်ကွက်ကြီးမှ နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး

 အမလဲ လင်နဲ့ ဝေးပြီး လီးငတ်နေတော့ အတော် ခံစားသွားရလိမ့်မယ်။ ခုည သွားချောင်းလို့ကတော့ သေချာတယ်။ ဒီဂျေပွတ်နေမှာပဲ။ ကျော်ကြီးလည်း ဘာထူးလဲ။

အဲဒီည  ထုံးစံအတိုင်း နေ့လည်က အမရဲ့ အထိအတွေ့ကို စဉ်းစားလိုက်တိုင်း လီးက ချိုးနှိမ်မရအောင် တောင်တောင်ထလာတော့ ငါးဦးကော်မတီနဲ့ လက်သမားလုပ်လိုက်ရတော့တယ် ။ ကောင်း...တာ ။

......................................................

အိမ်ရဲ့ အာက်ထပ်မှာ ကျော်ကြီးက တခန်း၊ အမတို့ သားအမိက တစ်ခန်း၊ အဖေနဲ့ အမေက အပေါ်ထပ်မှာပဲနေတယ်။ အဖေနဲ့ အမေက ရပ်ထဲ ရွာထဲ လူမှုရေးတွေမှာ အားတက်သရော ရှိတော့ အိမ်လဲ သိပ်မကပ်ပါဘူး၊ အမေဆို ခုမှ သူ့မြေးလက်ကို ဆွဲပြီး အိမ်လည်လို့ကောင်းနေတော့တာပေါ့။ သူ့မြေးက အသွက် ဆိုတော့ အဖွားရဲ့ အချစ်တော်ဖြစ်နေတာပေါ့။

ကျော်ကြီးနဲ့ အမ က အနေဝေးတယ်၊ ကျော်ကြီးက ငယ်ငယ်ကတည်းက ရန်ကုန်မှာပဲ အနေများတာ၊ ခုတောင် သူငယ်ချင်းနဲ့ ဖွင့်ထားတဲ့ ဖုန်းပြင်ဆိုင်ပိတ်လိုက်လို့ အိမ်ပြန်ရောက်နေတာ။ သူလဲ ကိုရီးယား ထွက်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေရင်းပေါ့။

နောက်တော့ အမလဲ ဆိုင်ဖွင့်၊ ဈေးရောင်း၊ အမရဲ့ ဈေးရောင်းပညာရော၊ အပြောအဆို၊ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးရောကြောင့် ရောင်းကောင်းတယ်။ တူတော်မောင် ထူးခန့်ကျော် လဲ ကျောင် းစ,တက်နေပြီ။

ကျော်ကြီးကတော့ ရန်ကုန်မကြာမကြာသွားလိုက်၊ အမကို ဆိုင်ကူလိုက်ပေါ့။ အိမ်မှာပြန်အောင်းနေလိုက်ပေါ့။ အဖေနဲ့ အမေကလဲ ခုမှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လည်နိုင် ပတ်နိုင်သွားတာ။ မအေးချမ်းတဲ့ ဒေသတွေရှောင်ပြီး အေးချမ်းတဲ့နေရာတွေဆို ဘုရားဖူးဆိုလဲ သွားလိုက်တာပဲ။ အလှူဆိုလဲ သွားလိုက်တာပဲ။ တခါတလေ ထူးခန့်ကျော်လဲ ပါသွားတက်တယ်။

တရက်တော့ ဟိုဖက်ရွာက အမေ့အမျိုးတစ်ယောက် နာရေးရှိတော့ အိမ်မှာကျော်ကြီးတို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့တယ်။ အမ ကလေးလဲ ပါသွားတယ်။ ည အိပ်ကြမယ်တဲ့။

ဆိုင်လူပါးတဲ့ အချိန်ဆို အမနဲ့ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ပေါ့။ သူလင်ရွာဘက်ကအကြောင်းရော၊အခြား အကြောင်းတွေရော၊ သတင်းစုံ၊ အတင်းစုံပေါ့။ ဆိုင်ဆိုတာက လူစုံ၊ဝင်ထွက်ကြတဲ့ အရပ်ဆိုတော့ ရွာထဲက အပျို၊လူပျိုတွေအကြောင်း၊ လင်မယားတွေ အကြောင်း၊ သာရေး၊နာရေးတွေအကြောင်းပေါ့။  မကြားချင်လဲ အခမဲ့ သတင်းဖြန့်သူတွေကြောင့် ကြားနေရတာပါပဲ။ ကျော်ကြီး အမက ဆိုင်ပါးဝနေတော့ ပြဿနာတော့ မတက်ပါဘူး။ 

တချို့ ဈေးဆိုင်တွေက ဆိုင်ထိုင်နေရင်း ကြားရသမျှ ကို ကိုယ်သိကိုယ့်ရင်ထဲ မထားဘဲ နောက်တယောက်ကို လက်ဆင့်ကမ်း ပြန်ပြောမိတော့ ဆိုင်ရှေ့ ထမိန်စွန်တောင်စွဲပြီး လာရန်တွေ့ကြတာတွေ ၊ လာဆဲဆိုကြတာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြရော။ မြေပြင်မှာက အွန်လိုင်းလိုမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်ပြောထားရင် ပြဿနာက ကိုယ့်ဆီပဲ ပြန်ရောက်တာ။ အွန်လိုင်းလို အကောင့်တုနဲ့ ရေးချင်ရာရေး လို့ ရတာမှ မဟုတ်တာ။ ဒီတော့ ရန်တွေဖြစ်ကြ၊ မိတ်တွေပျက်ကြပေါ့။

အမနဲ့ အဲလိုတွေပြောရင်း အွန်လိုင်းက အဖော် အချွတ်တွေကြောင့် လင်မယားကွဲကြတာတွေ၊ အရှက်ရတာတွေပါ ပြောဖြစ်ကြရော။အထူးသဖြင့် မင်းသမီး၊မင်းသားအကြောင်းတွေပေါ့၊ ကျော်ကြီးက  အမကို

“  အမကလဲ ကျွန်တော်တို့ ဖုန်းပြင်ဆိုင်တွေဆို အဲဒါတွေ မမြင်ချင် အဆုံး၊ ကိုယ်ဖုန်းနဲ့ကိုယ် အပြင်းပြေ ရိုက်ထားတာတွေက ဖုန်းလဲ ပျက်ရော ဆိုင်ကိုရောက်လာတာပဲ၊ တချို့ကလဲ အဲဒါတွေ ဖျက်ထားပြီးပြီ ဆိုပြီး စိတ်ချလက်ချ ဆိုင်လာအပ်ကြ၊ထားခဲ့ကြတာလေ။ တကယ်တော့ နားလည်သူတွေက ဘယ်လောက်ဖျက်ထား ဖျက်ထား ပြန်ရှာတက်တယ်လေ။ အများစုက ဖုန်းပြင်ဆိုင်တွေက စပြီးပြန့်ကြတာပဲလေ..၊ တချို့ မိုတယ်၊ဟိုတယ်တွေလည်း ယုတ်မာပြီး Spy cam တက်ထားပြီး အကောင့်တုနဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး ငွေညှစ်တာလဲ ရှိသေးတယ် ”

အဲလိုလဲ ပြောလိုက်ရော အမလဲ မျက်နှာပျက်သွားပြီး

“  ဟင် ဟုတ်လား ”

“  တချို့ ဆို အမကလဲ ရိုက်ထားတာ ငါတို့နှစ်ယောက်ထဲ သိတာပဲ ဆိုပြီး နောက်တော့ အွန်လိုင်းပေါ်လဲ ရောက်ရော ၊ သမီးရည်းစား၊ လင်မယား ထသတ်ကြတော့တာပဲလေ ခိခိ  ..၊ အွန်လိုင်းဆိုတာက ကောင်းကျိုးရှိသလို၊ နည်းပညာအသိ အားနည်းရင် စောက်ရှက်တွေ ဗြန်းဗြန်းကွဲတာမျိုးလေ၊ တချို့ အွန်လိုင်းမှာ ရည်းစားဖြစ်ပြီး ပြကြ၊ပွတ်ပြ၊ထုပြကြတာတွေ တဖက်က ဖမ်းထားပြီး ပြန့်ကုန်တော့ ငါတို့ပါ ကြည့်ရတာပေါ့...အဟား ဟား ”

“  ဖျက်တိုင်း မပျက်ဘူးပေါ့ ငကျော် ”

“  မပျက်ပါဘူး ”

“  ဘာလဲ အမဖုန်းထဲမှာ ရှိလို့လား ”

“  ဟီး ရှိတာပေါ့ဟ ငါ့ပုံတွေရော၊ နင့်ယောက်ဖပုံတွေရော၊ နင့်ယောက်ဖနဲ့ငါနဲ့ သူ့မလေးသွားခါနီး အမှတ်တရ အလွမ်းပြေ ကြည့်ရအောင် ဆိုပြီး ကဲထားတာတွေရော ရှိတာပေါ့၊ ခုလိုဝေးနေချိန် ပြန်ကြည့်ရအောင်လေ၊ ခိခိ၊ ငါတို့မိန်းကလေးတွေက နင်တို့လို အပြင်မှာ ကလပ်သွား၊ဖန်စားလို့ ရတာမဟုတ်ဘူးလေ၊ ငါက ဆိုင်ပဲ ထိုင်နေရတော့ ဖုန်လေးပဲ အဖော်ပြုရတာ.... ခ်ခ် ”

အမ က ပြောရင်း စိတ်တွေထလာပုံရတယ်၊ ကျော်ကြီးလဲ စချင်တာနဲ့

“  ဒါဆို အမလဲ ဒီဂျေ သမားပေါ့ ဟားဟား ”

“  ကောင်စုတ် ဆိုပြီး ကျော်ကြီးခါးကို ထုပါလေရေ ”

“  အမကလဲ ရှက်နေရသေး၊ လင်ရလို့ ခလေးတောင် ကျောင်းတက်နေပြီ ”

“  ဟဲ့ ဒါမျိုးက သိသာသိစေ၊ မမြင်စေနဲ့ကိစ္စဟဲ့ ”

“  ဟုတ်တယ်ဟ၊ အဖေနဲ့ အမေတောင် ဒီကိစ္စမလုပ်ခဲ့ရင် ငါတို့လူဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူးလေ၊ ဒါပေမယ့် ခုခေတ်က ဖုန်းခေတ်လေ၊ ဖုန်းတွေ ပေါ်လာတော့ မဆန်းတော့ပါဘူး အမရယ်၊ ကိုယ့်အဖေ၊ အမေ လုပ်နေတာကိုပါ ဖုန်းနဲ့ခိုးရိုက်တာ၊ ကိုယ့်အမ ရေချိုးနေတာရော၊ ဘေးအိမ်က ရေချိုးနေတာတွေရော ခိုးရိုက်တာတွေ ရှိနေပြီလေ၊ အမသတိထားမိလား၊ အခုဆို အမေတောင် အရင်ကလို အပြင်မှာ ရင်လျားနဲ့ မချိုးတော့ဘူးလေ၊ ရေချိုးခန်းနဲ့ ဘာနဲ့ ဟားဟား ”

အဲလိုလေးတွေ ပြောကြရင်း အမနဲ့ ပိုမို ပွင့်လင်းလာကြတယ်၊ အမလဲ အဲလိုလေးတွေပြောနေရင်း ဖီးလ်တွေတက်နေတာ သာယာနေတာ သိသာတယ်။ ထိုင်ပြောနေရာက ဈေးဝယ်လာလို့ ထရောင်းရင် ဖင်မှာ ကွက်ကွက်နေတာ ကျော်ကြီးသိတာပေါ့။

...........................................

တရက်တော့ အမက 

“  ဟဲ့ ငကျော် ငါဖုနးဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး၊ အတော်လေးနေတယ်၊ ကြည့်ပေးပါဦးဟာ ”

“  အဟဲ အမကလဲ ဆိုင်ပြကြည့်လေ ”

“  အဟီး နင်ပြောပြာထားလို့ ငါဘယ်လိုပြရဲမလဲ ဟ၊တော်ကြာ အကိတ်မမကြီးရဲ့ HD ဆိုပြီး ပြန့်သွားမှ  ”

“  ငါ့တော့ စိတ်ချတယ်ပေါ့

“  သြော် နင့်မှ စိတ်မချရင်၊ ဘယ်သူ့စိတ်ချရမလဲဟ ၊ ငါ့ဟာတွေ ပြန့်ရင် နင်လဲ စောက်ရှက်ကွဲမှာပေါ့ ဟဲ့ ”

“  စတာပါ အမကလဲ၊ ည ဆိုင်သိမ်းတော့ ကြည့်ပေးမယ်၊ အခန်းထဲလာခဲ့ပေါ့ ”

“  အေး အေး ”

ညဖက်ဆိုင်သိမ်းပြီးချိန်ကျတော့ အမလဲ ကျွန်တော့် အခန်းထဲရောက်လာရော၊ ကျွန်တော့် အခန်းကလဲ လူပျိုခန်းကိုး၊ ရှုပ်ပွနေတာပဲ၊ စိတ်ပါလို့ ထုပြီးရင်လဲ အိပ်ယာထဲမှာပဲ ဆိုတော့ အမက အခန်းထဲ ဝင်လာလာချင်းပဲ  

“  ငကျော် နင့်အခန်းကလဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ လူပျိုနံ့ကို မွှန်နေတာပဲ  ”

“  အဟီး လူပျိုပါဆိုနေမှ ”

“  တော်ပါ လူပျိုမိုလို့ပဲ ၊ ဟိုတခါ ခုံကျိုးတုန်းကများ အဟီး ”

အမကတော့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးမှာရော၊ လက်မောင်းတွေမှာရော၊ ရင်ညွှန့်လေးမှာရော သနားခါး အဖွေးသားနဲ့၊ မွှေးကြိုင်နေတာပဲ။ သနပ်ခါးနံ့ရော၊ ခပ်သင်းသင်း ကိုယ်လိမ်းပေါင်ဒါနံ့လေးရော၊ ကျော်ကြီးတောင် နှာခေါင်းယားကျိကျိဖြစ်လာတယ်။ ညအိပ်ဝတ် ဂါဝန်ပွပွကြီးကြီးအောက်မှာ ပြည့်တင်းထွားကြိုင်းတဲ့ မမရဲ့ နို့ကြီးတွေ ဖင်လုံးကြီးတွေက တလုံးတခဲကြီး၊ ဒီတော့ ကျော်ကြီးရင်ကို ရမ္မက်လှိုင်းတွေက တဝုန်းဝုန်း ရိုက်ခက်လာတော့တာပေါ့။

ကျွန်တော်လဲ လပ်တော့ကို ပါဝါဖွင့်ထားပြီး၊ 

“  အမ လာ..ထိုင်၊ ဒီမှာ  ”

ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်ခြေရင်းက ကွန်ပျူတာ စားပွဲမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ထိုင်ခုံကလဲ ပလက်စတစ်ခုံ၊ ခြေတံရှည်လေးတွေ ၂ လုံး၊ ဒါကလဲ မကြာမကြာရွာထဲ ကဖုန်းပျက်သူတွေ ကျော်ကြီး ပြင်တက်မှန်းသိလို့ ခုံအပို တစ်လုံးဆောင်ထားရတာ။ 

“  ကွန်ပျူတာက လိုလို့လား ”

“  တခါတလေ လိုတာပေါ့၊ ဖုန်းထဲ မရှိမဖြစ်လိုအပ်တဲ့ ဖိုင်တွေ ဖျက်မိရင် ပြန်ပြီး ရီစတိုး လုပ်ဖို့လိုတယ်လေ၊ အံမယ် ခုမှ ရှက်နေ၊ ရိုက်ချင်တာတွေ ရိုက်ထားပြီးမှ ဟွန်း ”

ကျော်ကြီးလဲ အမနဲ့ စားပွဲရှေ့ အတူတူကပ်ထိုင်လိုက်တယ်၊ အမအသားက နူးညံ့အိနွေးနေတာပဲ။ အမဆီကလဲ သက်ပြင်းချသံကြီး ကြားလိုက်ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဖုန်းကိုဖွင့်စစ်ကြည့်တော့ ကျော်ကြီးထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ၊ ဖုန်းထဲက မန်မိုရီတွေ ပြည့်နေတာတွေ ရှင်းထုတ်ပြီး ၊ ရီစတိုး လုပ်စရာရှိတာတွေ ရှင်းလိုက်တော့ ဖုန်းကအတော်ပေါ့သွားတော့တယ်။

“  အမ ဖုန်းတော့ အတော်ပေါ့သွားပြီ၊ ဆိုဒ်တစ်ခုက ဗိုင်းရပ်ဝင်နေတာ ရှိတယ်။ လပ်တော့နဲ့ ချိတ်ပြီး ရှင်းရမယ်၊ အမလဲ ဗဟုသုတရအောင် ထိုင်ကြည့်နေပေါ့ ”

“  အင်းပါ ”

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ သူ့ဖုန်းနဲ့ ကိုက်ညီမယ့် ဗိုင်းရက်စ် သတ်တဲ့ အပရီကေရှင်းတွေ သိမ်းထားတဲ့ မန်မိုရီ အပြားကြီး လပ်တော့နဲ့ ချိတ်ပြီး ဖိုင်တွေထဲ လိုက်ရှာနေတာပေါ့။ဟော တွေ့ပါပြီ။ ဒါနဲ့ အမဝင်ထားတဲ့ ဆိုဒ်တွေ လိုက်ကြည့်တော့ အမက ဂျပန်အင်းစက်တစ်ကားဝင်ကြည့်ထားရာကနေ ဖြစ်နေတာကိုး၊

“  အမကလဲ အင်းစက်ကားကြီး ကြည့်တာပဲလား ”

“  အဟီး ဘာရယ်ဟုတ်ပါဘူး ဒီလိုပါပဲ  ”

သူမျက်နှာကြည့်လိုက်တော့ ရှက်နေသလိုပဲ။ကျော်ကြီး စိတ်ထဲ အမလဲ အင်းစက်ဖီးလ် သမားလားမသိ၊ ဟုတ်မယ်လေ၊ သူ့အနေနဲ့က ဆိုင်မှာပဲ အချိန်ကုန်နေရတော့ အိမ်မှာရှိတဲ့ ယောင်္ကျားတွေ အပေါ်ပဲ စာလိတ်နေချင် နေမှာပေါ့။ အဲဒါနဲ့ အဲဒီဗိုင်းရပ်ကို ရှင်းပြီး၊ အခြားဖိုင်တွေ လိုက်ကြည့်သလို ဘာလိုလိုနဲ့ အမဖုန်းထဲက ဟာတွေ ကူးထားလိုက်တယ်။

ကျွန်တော်လဲ ကျွန်တော့်ဖိုင်တွေထဲ ဟိုရှာဒီရှာ လုပ်နေရာက ကျော်ကြီး အခြားသူတွေ ဖုန်းလာပြင်စဉ်က ကိုယ်ကြိုက်လို့ ကူးထားလိုက်တဲ့ ကိုယ်တိုင်ရိုက် ဟုမ်းမိတ် မှတ်တမ်းတင်ဖိုင်လေးကို အမှတ်မထင် ကလစ်မိတော့ မူဗီက ဘွားကနဲ့ တက်လာပါရော...၊ကျော်ကြီးလဲ ကပြာကသီ ပြန်ပိတ်ပေမယ့် အမက မြင်ဖြစ်အောင် မြင်သွားပါလေရော။

“  ဟဲ့ ငကျော် နင့်လက်က မြန်ထှာ၊ ဘာကြီးလဲဟ ၊ ငါလဲ စိတ်ဝင်စားလို့ ”

“  ကြည့်ရဲလို့လား ”

“  နင်ကများ၊ ငါက ယောင်္ကျားရလို့ ကလေးတောင်ကျောင်းတက်နေပြီ ”

ကျော်ကြီးစိတ်ထဲ မိန်းမတွေများ၊ သူတို့ကြည့်ချင်ရင် အကြောင်းပြချက်က မြန်ထှာ၊ ကျော်ကြီးပြောဖူးတဲ့စကားနဲ့ ပြန်အချည်ခံရပါရော။ ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ ပြန်ဖွင့်ပြရတာပေါ့။

“  အမ နင် ပါးစပ်တော့လုံပစေနော် ”

“  သြော် နင်ကလဲ ဘာမိုလို့လဲ ”

“  ကြည့်ကြည့်ပေါ့ ”

ဟော တွေ့ပါပြီ။ အမ ပါးစပ်က ဟယ် ဆိုပြီး ထအော်တာ။ အသံထွက်လာလို့ အမ ပါးစပ်ကို ယောင်ပြီး လှမ်းပိတ်လိုက်ရတယ်၊ အမှန်က အိမ်ထဲမှာ ညဘက် နှစ်ယောက်ထဲ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး၊ အမက ပါးစပ်လှမ်းပိတ်လိုက်တဲ့ လက်ကို ဖယ်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးလက်က အမ ပုခုံးပေါ် မသိမသာ တင်ထားလိုက်တယ်။ အမက ဘာမှမပြော မူဗီဖိုင်ကိုသာ စိတ်ပါလက်ပါကြည့်နေတယ်။ 

အမ အံသြမယ်ဆိုလဲ အံ့သြစရာပဲလေ။ ခပ်တောင့်တောင့် မိန်းမတယောက်က ပေါင်ကားထားပြီး ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က အားပါးတရ လိုးနေတဲ့ဖိုင်လေ။ စောက်မွှေးထူထူ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကြီးဝင်ထွက်နေတာ အနီးကပ် ရိုက်ထားတာ၊ နေ့ခင်းဘက်ကြီး ရိုက်ထားတော့ ရှင်းနေတာာပဲ၊ တဗွက်ဗွက်နဲ့ တစွက်စွက်နဲ့ အသံတွေပါ ထွက်နေတာ။ အောက်က မိန်းမကလဲ ကော့ကော့ခံနေတာ၊ မျက်နှာမပါအောင် ကြိုးစားရိုက်ပေမယ့် လက်က မငြိမ်တော့ လှစ်ကနဲ့ အောက်က ခံနေတဲ့ မိန်းမ မျက်နှာပေါ်သွားတော့ အမ ထအော်တာ။ ခြေရင်း နှစ်အိမ်ကျော်က အပျိုကြီး မချိုမာဦးလေ။ ဖိုင်က တမိနစ်ကျော် ပဲဆိုတော့ ရပ်သွားရော။

ဒါနဲ့ အမက 

“  အပျိုကြီး မချိုမာကြီးနော် ၊ ဘယ်သူနဲ့ ခံနေတာလဲ ၊ အဆက်ရှိသေးလား ”

အမက သိချင်နေတာနဲ့ ကျော်ကြီးဈေးကိုင်ပြီလေ။

“  အဟဲ အပေး အယူလေး လုပ်မယ် ”

“  ဘာ အပေးအယူလဲ ”

“  အမနဲ့ အမယောင်္ကျား လုပ်နေတဲ့ ဖိုင်ပြလေ ”

“  အေး  ”

အမှန်က သူ့ဖုန်းလပ်တော့နဲ့ စချိတ်လိုက်ကတည်းက အော်တို ကူးပြီးသား။ ခုတော့ အတူတူကြည့်ရတော့မယ်။ ဒါနဲ့ မသိယောင်ဆောင်ပြီး၊ ဘယ်ဖိုင်ထဲလဲ ။ ဖိုင်တွေ မောက်နဲ့ လိုက်ထောက်ရင်း တွေ့တော့

“  အဲ ဖိုင် ၊ တဖိုင်ပဲကြည့်နော် ”

“  အေးပါ ”

ဒါနဲ့ အစဆုံး တဖိုင်ကိုဖွင့်လိုက်တော့ အမ မျက်နှာက ရဲနေတာပဲ။ ကျော်ကြီးလဲ ကြည့်နေရင်း အမ ပုခုံးကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်တယ်၊ ပေါ်လာပါပြီ။ အမက ပက်လက်၊အံ့မယ် အောက်က ခေါင်းအုံးလေးတောင် ခုထားသေးတယ်။ အဖုတ်ကြီးက ဖောင်းပြီး၊ ခပ်စေ့စေ့တင်းတင်းလေး၊ အတော်လှတယ်၊ ကြွက်နားရွက်တွေ ဘာတွေထွက်မနေဘူး။ အမွှေးတွေတော့ မရှိဘူး၊ နောက်တော့ ယောက်ဖလီးကြီးက အဖုတ်ဝနားမှာ ရမ်းနေတယ်၊ သာမန်ပါပဲ၊ ငါးလက်မကျော်လောက်ပဲ။ နောက် တော့ လီဒစ်ကြီးတေ့ပြီး စထည့်လိုက်တော့ ယောက်ဖလက် တဖက်က ဖုန်းကိုင်ထားတော့ အပေါက်ကသိပ်မတည့်ချင်ဘူး၊ ဒါနဲ့ အမလဲ သူ့လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး လီးဒစ်ကို အကွဲကြောင်း တလျောက် ခဏ ပွတ်ဆွဲနေတယ်၊၊ ပြီးမှ အဖုတ်ဝထဲ တေ့ပေးလိုက်တော့ ယောက်ဖလဲ နဲနဲဖိလိုက်တာနဲ့ တဝက်လောက် လျှေကနဲ ဝင်သွားတယ်။

အဲအချိန် ကျော်ကြီးလက် က အမရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်နေပါပြီ၊အိစက်ပြီး ဝါဂွမ်းစိုင်လို နူးညံ့နေတာပဲ။  အမကလဲ ဘာမှမပြောဘူး၊ သူလင့်လိုးနေတာကို သတိရပြီး မခံရတာလဲ ကြာတော့ သူ့စိတ်ထဲ သူ့ဘေးနားက ကျော်ကြီးကို သူ့လင်ထင်သွားလားမသိ။ ခေါင်းလေး ကျော်ကြီး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝှေ့လာပြီး သူ့ရဲ့ လက်ဖောင်းဖောင်း အိအိလေးတွေက ကျော်ကြီးပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာပြီး ကျော်ကြီး လီးတန်ကြီးကို လာဆုပ်နှယ်နေပါပြီ။ ကျော်ကြီးလဲ ဇိမ်ပေါ့။ ဟော မကြာပါဘူး။ ယောက်ဖ ပြီးသွားပြီ၊ သုံးမိနစ်လောက်ပဲ၊ လီးကို မချွတ်သေးပဲ ငြိမ်နေတယ်။ အဲဒီအချိန် အမ အဖုတ် က လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ယောက်ဖလီးကို ညှစ်နေတာ ကျော်ကြီးလီးလဲ အမလက်ထဲကနေ ထောင်းကနဲ ပိုတင်းသွားတယ်။ အမကလဲ လီးကို ပိုတင်းတင်းကြီး  ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ယောက်ဖလီးလဲ  အဖုတ်အပြင်လဲရောက်ရော ယောက်ဖသုတ်ရည်တွေရော အမ စောက်ရည်တွေရော လျှံကျလာတော့တယ်။

အဲ ဒီ အချိန် မီးက ဖြတ်ကနဲ့ ပျက်သွားရော။နှစ်ယောက်လုံး အသိဝင်လာပြီး မမလဲ လီးကို လက်ကလွှတ် ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းထွက်လိုက်တယ်။ လပ်တော့ အလင်းရောင်အောက်မှာ မမမျက်နှာက အရမ်းလှနေတယ် ။ ကျော်ကြီးကပဲ စကာ

“  မီးက အရေးထဲ ပျက်ပြီ၊ လပ်တော့ ဘတ္ထရီက နဲနဲတော့ ခံသေးတယ် ”

“  ငကျော် ခုနက ဖိုင်အဆက်လေး လုပ်ပါဦး ဟ ”

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အပျိုကြီး မချိုမာ ရဲ့ ဖိုင် ဆက်ဖွင့်တော့ ပေါ်လာပါပြီ။ ဖုန်းကို အိပ်ယာဘေး မှာ ထောင်ထားပြီး ချိန်ရိုက်ထားတော့ အပျိုကြီးကို လိုးတဲ့လူ မျက်နှာကိုလဲ မြင်ရရော

“  ဟယ် ကိုစိန်လှကြီး၊ မောင်နှမ အရင်းကြီး၊ မိုးကြိုးတွေ ပစ်တော့မှာပဲ၊ ငါက ရုပ်ရှင်တွေမှာပဲ ဘာမှမတော်သူတွေ တမင်သရုပ်ဆောင်ခိုင်းပြီး ရိုက်ပြနေတယ်ထင်တာ၊ သူ့မိန်းမနဲ့ ခလေးတွေ မသိဘူးလား မသိဘူး၊ သြော် သိပြီ၊ ဟိုတလောကပဲ သူ့မိန်းမရော ခလေးတွေရော ဟိုဘက်ရွာက သူဦးလေးဆုံးလို့ သွားကြတာ၊ အဲဒီအချိန် ဖြစ်မယ် ”

ဟုတ်ပါသည်။ မချိုမာက ဝန်ထမ်းတစ်ဦးပါ။ ကရင်ပြည်နယ်၊ ဖာပွန် ခရိုင်မှာ ဝန်းထမ်းတွေမနေရဘူးဆိုတော့ အကိုဖြစ်သူအိမ်မှာ လာပြန်နေတာ။ အပျိုကြီးပေါ့၊ အကိုဖြစ်သူက သမီးအပျိုအရွယ် ဆယ်တန်းအောင် တယောက်နဲ့အတူ ခလေးဝေးလွန်းတော့ (၅) နှစ်အရွယ် သားတစ်ယောက်ပဲ ရှိတယ်။

“  မပစ်လို့ပေါ့၊ မဟုတ်ရင် မိုးကြိုးပစ်ရင် နှစ်ယောက်လုံးသေနေပြီပေါ့၊ ကဲပါ ဆက်ကြည့် ”

ပြောလိုက်တော့ အမလဲ ကျော်ကြီး ပုခုန်းလေးကို မှီရင်း ရင်ခွင်ထဲပြန်ဝင်လာတယ်။လက်ကလဲ ကျော်ကြီးလီးကိုပုဆိုးထဲထိ ထိုးထည့်ပြီး လှမ်းဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ ရဲလာပြီး အမ အဖုတ်ကို ဂါဝန်ထဲလက်ထည့် အတွင်းခံထဲထိပါ လက်လျှိုပြီး အုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ လင်မရှိတော့ စောက်မွှေးတွေ မရိတ်ဖြစ်ဖူးထင်တယ်။ စောက်မွှေးထူထူနဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက အိစက်နေတာပဲ။  မူဗီထဲမှာတော့ ညီမအပျိုကြီး မချိုမာကို ခေါင်းအုံးပေါ် လက်ထောက်ထားခိုင်းပြီး ဖင်ထောင်ဝပ်ထားခိုင်းတယ်။ မချိုမာအိုးနဲ့ နို့တွေကလဲ အသက် (၄၀) လောက်သာ ပြောရတာ တင်းရင်း အယ်ထွက်နေတုန်းပဲ။ ဘာအဝတ်မှမရှိတော့ ရှင်းနေတာပဲ။ ကိုစိန်လှကတော့ သူ့နောက်က နေရာယူနေတယ်။ အဲအချိန် အမက 

“  ဟယ် သူ့လီးကြီးက အရှည်သား၊ နင့်ဟာနီးနီးပဲ  ”

ဆိုပြီး ကျော်ကြီး လီးကို ဖြေးဖြေးလေး ထုပေးနေတယ်၊ကျော်ကြီးလဲ ပုဆိုးကို ဘယ်အချိန် လျှောချမိမှန်းမသိ၊ ခုံအောက်မှာ ကွင်းလိုက်ပုံနေပြီ။ ဟော ကိုစိန်လှသူ့လီးကြီးသွင်းပါပြီ။ မချိုမာ ကားလေးကော့တက်သွားတယ်။ အဆုံးထိ ဝင်းသွားတော့မှ သူ့ညီမခါးကို ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ပါတယ်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်းလဲ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်တုန်ထနေပါတယ်။ အချက် (၃၀) လောက်ဆောင့်ပြီးတော့ ကိုစိန်လှ လီးကြီး ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်နေပါတယ်။ အပျိုကြီးက ရုတ်တရက်ထထိုင်ပြီး ကိုစိန်လှလီးကြီးကို ထစုပ်ပါတယ်။ မကြာပါဘူး လီးကြီးက တဆက်ဆက်တုန်ပြီးအပျိုကြီးပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်ပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်ကလဲ သုတ်ရည်တချို့ စီးကျလာပါတယ်။ အဲဒီမှာညတင် မူဗီက ပြီးသွားပါတယ်။ 

မပြီးသေးတာက ကျော်ကြီးတို့နှစ်ယောက်ပါ။ အဲဒီအချိန် ကျွန်တော်လဲ အမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ရှည်ရှည် ဆွဲစုပ်ပြီး လျှာနဲ့ အမ ပါးစပ်ထဲ လိုက်မွှေနေပါတယ်။ အမကလဲ ပြန်တုန့်ပြန်လို့ လျှာချင်း နှုတ်ခမ်းထဲမှာ ရစ်ပတ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အမကိုယ်ကို ထိန်းပြီး အိပ်ယာဘက်ကို အနမ်းတွေ မခွါပဲ အသာအယာလှဲချလိုက်ပါတယ်။ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့မှ အမ ညဝတ်ဂါဝန်ကို လှန်ပြီး  မမရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်နေပါပြီ။ ပါးစပ်ကို နှုတ်ခမ်းက ခွါလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးတွေကို လျှာနဲ့ ဝေ့ဝှိုက် ကစားပေးလိုက်တော့ အမဆီက တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းသံတွေထွက်လာပါပြီ။ နောက်တော့ အမ ဂါဝန်ကို အကုန်လုံးချွတ်လိုက်ပါတယ်။ အမကလဲ ကူညီပါတယ်။ ဝိုး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတဲ့ အမရဲ့ ဖွင့်ထွားလှတဲ့ သဘာ၀ အလှတွေက ခြေရင်းဘက်က လပ်တော့ အလင်းရောင် အောက်မှာ အရမ်းလှနေပါတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ အမလက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး ဂျိုင်းနေရာကို လျှာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။

အမနဲ့  ချွေးနံံ့ခပ်ပြင်းပြင်းလေးရယ် ၊ ကိုယ်လိမ်းပေါင်ဒါနံ့လေးရယ်က ကျော်ကြီးစိတ်ကို ပိုမိုထန်စေပါတယ်။ အမဆီကလဲ တရှီးရှီးနဲ့ 

“  ငကျော်ရယ်..၊ အို မောင်လေးရယ် .. ရှီး .. ကျွတ် ”

ဆို ပြီး ကျော်ကြီးခေါင်းတွေကို တယုတယ ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ နောက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ ချက်၊ အဲဒီအောက်ပိုင်း ဆင်ဦးကင်းနဲ့ တူတဲ့  ဆီးခုံမို့မို့ပေါ်က စောက်ဖုတ်မွှေး ကြမ်းကြမ်း တွေကို အသာအယာဆွဲယူ ကစားပေးရင်း ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် အမစောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ စောက်ရည်တွေကတော့ အရမ်းပဲ စိုရွှဲနေပါပြီ။ အမ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားရှိ ကြွက်နားရွက်တွေက ခပ်သေးသေးဆိုတော့ ကြည့်ရတာ လှပါတယ်။ နောက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ အကွဲကြောင်းထိပ်နားက စောက်စိဖုလေးကို လျှာလေးနဲ့ ဝှိုက်ကာ ကလိပေးလိုက်တော့ အမ ပေါင်ကြီးတွေက ကျော်ကြီးခေါင်းကို အားမာန်အပြည့်နဲ့ ညှစ်ထားကာ တင်ပါးနှစ်ဖက်လဲ အိပ်ယာထက်ကနေ တမိုက်လောက် ကြွပြီး ကျော်ကြီး မျက်နှာနဲ့ အတင်းလိုက်ကပ်နေပါတယ်။ ပါးစပ်ကလဲ 

“ အ အား ရှီး ကျွတ် အား အား ”

နဲ့ အော်ညည်းပြီး ခေါင်းနှစ်ဖက် ဘယ်ညာလူးရမ်းနေပါတယ်။ နောက်တော့ ကျော်ကြီးခေါင်းကို တွန်းပြီး အတင်း ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကျော်ကြီးတောင် လန့်သွားတယ်။ အမဘာများဖြစ်လဲပေါ့။ ကျော်ကြီး ကိုယ်လုံး ကို အတင်းဖက် အိပ်ယာပေါ် အတင်းဆွဲလှဲပြီး တွန်းလှဲလိုက်ပါတယ်။ ကျော်ကြီးပေါင်ကား ခေါင်းအပ်ပြီး ထောင်မက်နေတဲ့ ကျော်ကြီးလီးကို လက်နဲ့ တချက်နှစ်ချက် ထုပြီး ပါးစပ်နဲ့ ဒစ်ထိပ်ကို ငုံခဲလိုက်ပါတယ်။

“  အို ”

ဖျပ်ကနဲ အဲအချိန် မီးက ပြန်လာတယ်။ အမကလဲ လီးငုံလျက်က မျက်နှာကို ဆီးခုံမှာ အပ်လိုက်ပါတယ်။ ရုတ်တရက် ရှက်သွားပုံပဲ။ ဒါပေမယ် အိမ်ထောင်သည် ပီပီ ခဏပါပဲ။ ကျော်ကြီး လီးဒစ် အရစ်နောက်နားကို သူ့သွားလေးနဲ့ မနာအောင် ဖွဖွလေး ကိုက်ရင်း ဒစ်ထိပ်က အပေါက်လေးကို  လျှာနဲ့ ကလိတော့ ကျော်ကြီးလဲ ချက်ချင်း ဝဋ်ပြန်လည်တာပဲ ခါးကို ကော့တက်ပြီး အမ ခေါင်းကို ဆုတ်ကိုင်ထားရပါတယ်။

ဒီတော့မှ အမလဲ လီးကို လွှတ်လိုက်ကာ ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို ခါရမ်းလိုက်ပြီး ကျော်ကြီး လီးပေါ်ခွ နေရာယူပါတော့တယ်။ ကျော်ကြီးလီးက ကိုးဆယ် ဒီဂရီထောင်မတ်ပြီး ဒုံပျံကြီးအလားပေါ့။ အမလဲ လီးပေါ် ကုန်းကုန်းကွကွကြီး အနေအထားဖြင့် လက်နဲ့ လီးကို အသာအယာထိမ်းကိုင်ပြီး အဖုတ် အကွဲကြောင်း တလျှောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီးဖိ လိုက်တော့တယ်။

“  အစ်  အဟား ”

ဒီတခါအော်ရတာက ကျော်ကြီးပါ။စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲပြီးစိုစွတ်နေပေမယ့် ခလေးတယောက် အမေသာဆိုတယ်။ အမအဖုတ်ရဲ့ တပ်ကြပ်တဲ့ အထိအတွေ့က ဒစ်တစ်ခုလုံးကို နွေးထွေးစွာ စုပ်ညှစ်ထားပါတယ်။ အမလဲ ပါးပ်လေး ဟပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှုနေပါတယ်။ ဝိုး ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ။ နောက်တော့ အမလဲ သူ့ဝိတ်အားနဲ့ ထပ်ဖိလိုက်တော့ လီးတန်တဝက်လောက် နွေးထွေးစွာ တအိအိနဲ့ ကျွံကျသွားပါတော့တယ်။ 

“  အား .. ရှီး ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် ”

အမအဖုတ်အတွင်းကလဲ ဝင်နေသမျှ လောက်ကို နွေးထွေးစွာစုပ်မြို လွှမ်းခြုံပေးထားပါတယ်။ နှုးညံ့တဲ့ အတွင်းသားတွေနဲ့  လွှမ်းခြုံရစ်ပတ်ခံထားရတဲ့ လီးတန်ရဲ့ ကာမအာရုံကြောထဲရှိ သွေးတို့က တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ရုန်းကန်နေပါတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ မနေနိုင်တော့နဲ့ အောက်ကနေ ခါးအားကို သုံးပြီး ကော့တင်လိုက်ရာ ဗွက် ကနဲ့ ဆီးစပ်နဲ့ ကျွန်တော်ဆီးခုံ ထိပြီး လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ပါတယ်။ အဲတော့မှ အမလဲ ပါးစပ်လေးဟပြီး ကော့တက်သွားပါတယ်။ သူ့တင်ပါးကို ဖိထိုင်လိုက်တော့မှ ကျော်ကြီးလကျောနဲ့ အိပ်ယာ ပြန်ကပ်သွားပါတယ်။ လီးကြီးလဲ ခုမှ ဂိတ်ဆုံးရောက်လို့ထင့်၊ နွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ အမရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား အိအိတွေထဲ အရသာခံရင်း ခဏ မှေးမှိန်နေပါတယ်။

ပြီးတော့မှ အမက တချက်နှစ်ချက် သူ့တင်ပါးကို နှဲ့လိုက် ၊ အတွင်းသားတွေနဲ့ လီးကို ညှစ်လိုက်ပြီး  သူ့ကိုယ်လုံးကို ကိုင်းလိုက်ပြီး ကျွန်တော်နားနာထိ သူ့ပါးစပ်ကပ်လိုက်ကာ

“  လူဇိုးလေး အမက ဇိမ်နဲ့ အဆုံးထိ တဖြေးဖြေး ထည့်မလို့ဟာ အတင်း ကော့တင်လိုက်တယ် ”

“  အရမ်းကောင်းပြီး မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ မမရယ် ”

“  အင်းပါ မောင်လေးလီးကြီးက တကယ်ပဲ၊ ပြည့်ကြပ်ပြီး အရမ်းအားရစရာကြီး ”

“ ရွှတ် ”

ကနဲ့ ကျော်ကြီးပါးကို နမ်းပါတယ်။

အမက အပေါ်က ဖက်ထားတော့ အမရဲ့ ရင်သားနှစ်ဖက် အိအိထွေးထွေးတွေရဲ့ အထိအတွေက ကျော်ကြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို ရမ္မက်ပိုကြွစေပါတော့တယ်။ အဲဒီနောက် အမက ဖက်ထားရက်ကနေ သူ့ခါးအားသုံးရင်း လီးကြီးကိုညှစ်ကာ တင်ပါးကို ကြွကာကြွကာ ဆောင့်ဆောင့်ချပါတော့တယ်။ အချက် (၃၀) လောက် မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့်ချပြီးတော့ အမလဲ မောနေပါတယ်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်းလဲ အမဆံပင်တွေက ကျော်ကြီးပါးပေါ် ယားကျိကျိနဲ့၊ ကျော်ကြီးလဲ အမဆံပင်တွေကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ထားမိတယ်။ အချက်တိုင်းမှာ ကျော်ကြီးအတွက် လောကနိဗ္ဗာန်ပါပဲ။

“  ဖက် ဖက် ဘွတ် ဘွတ်  ဘွက် ”

နဲ့ အတူ ဆောင့်ချက်တိုင်း စောက်ရည်တွေက ပိုမို ထွက်လာတာမို့ အသံတွေက စည်းချက်ညီစွာ ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ အခန်းထဲလဲ ချွေးနဲ့ စောက်ရည့်နံ့တွေနဲ့ လှိုင်နေပါပြီ။ အမကလဲ ဇိမ်ခံ ပြီး လီးအရသာကို သူ့တင်ပါးကြီး နှဲ့နှဲ့ပြီး ညှစ်ယူနေပါတယ်။

သိပ်မကြာပါဘူး ၊ အမအဖုတ်ထဲက တခုခုက ကျော်ကြီးလီးရဲ့ ဒစ်အောက်နားလေးကို ယားကျိကျိလေးနဲ့ ညှစ်စုပ်တာ ခံရပြီး အမအဖုတ်ထဲက ပွစိပွစိနဲ့ လီးကို ဆုပ်ဆွဲနေပါတယ်။ ခဏကြာတော့ ကျော်ကြီးအပေါ် မှိန်းနေပါတယ်။ အမပြီးသွားပါပြီ။ ခဏနေတော့ ဘေးဘက် လှဲချရင်း

“  ဆောရီးနော် မောင်လေး၊ မောင်လေးက လူပျိုသာဆိုတယ် ခုထိ မထွက်ပဲ ထိန်းထားနိုင်တယ်၊ ပြောရင်း ”

ရွှတ် ကနဲနမ်းကာ ပြန်ဖက်ထားရင်း လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ကျော်ကြီးလဲ အမနှုတ်ခမ်း လှလှလေးကို နမ်းရင်း

“  အမနှုတ်ခမ်း ထူထူလေးထဲပြီးချင်တာ ”

“  အိုကေ  ”

ပြောရင်း အမလု ကျော်ကြီးလီး ထစုပ်ပါတော့တယ်။ အမ မှုတ်တဲ့ စကေးက ပထမတန်းပါပဲ။ ဒစ်ခေါင်းကို ငုံထားပြီး ဒစ်အောက်မေးလေးကို မပြာမပြာဖိကိုက်လိုက် အပေါက်လေးကို လျှာဖျားနဲ့  ထိုးကလိလိုက်နဲ့  လီးအရင်ပိုင်းကို သူ့လက်အိအိလေးဖြင့် ဆုပ်ပြီးထုထုချပေးနေတယ်။

“  အား  ”

အမ အပြုအစုက ရှယ်ပါပဲ။

“  ပလွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“  အား အား အမရယ် ချစ်လိုက်တာ...”

သူ ကျိတ်ပြီး စွဲလန်းမိခဲ့တဲ့ အမရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလှလှလေးထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးရယ်၊ နူးညံ့တဲ့ လက်ဖောင်းဖောင်းလေးရဲ့ ထုချက်အောက်မှာ အရသာကောင်းနေတာကြောင့် သိပ်မကြာပါဘူး ပြီးချင်လာပါတော့တယ်။ 

“  အမ ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်မယ်နော်”

အဲဒီတော့မှ အမလဲ လီးစုပ်ထားတာ မလွှတ်ဘဲ ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။ကျော်ကြီးလီးတန် ထိပ်က တဆက်ဆက်တုန်ယင်ကာ အမပါးစပ်ထဲ သုတ်တွေ တထုတ်ထုတ်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်ပါတယ်။ 

အဲဒီ အချိန် သိသာတဲ့ အမွှေးနံ့တစ်ခုက အခန်းထဲ (အခန်းအပြင်လောက်က) ကြိုင်လှိုင်သွားပါတော့တယ်။

အမလဲ လီးတန်ကြီးကို ငုံကာ ထားတော့ သုတ်ရည်တွေ ပါးစောင်ကနေ စီးကျလာပါတော့တယ်။ အမလဲ သုတ်တွေ ကို မြိုချနေပါတယ်။ ဒါနဲ့ကျော်ကြီးလဲ အမကို ထဖက်ကာ သုတ်တွေနဲ့ ပေပွနေတဲ့ အမနှုတ်ခမ်းကို စုတ်ယူနမ်းလိုက်တော့ ညှီစို့စို့ အနံ့ရနေပါတယ်။ ကိုယ့်ဆီက ဟာပဲလေးဆိုပြီး ကျော်ကြီးလဲ အမနှုတ်ခမ်းက ပေနေတာတွေ ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

အဲဒီနောက် အိပ်ယာထဲ ဖက်လျက် အနားယူနေရင်း

“  အမ ဘာလို့ မြိုချလိုက်တာလဲ”

“  ချစ်လို့လေ”

“  ခုလို အမေရဲ့ အဖုတ်တပေါက်ထဲက ထွက်လာတဲ့ လီးနဲ့စောက်ပတ် လိုးကြပြီး ထွက်လာတဲ့ ကိုယ့်မောင်လေးရဲ့ သုတ်ရည်ကို မြိုချချင်စိတ်က ထိန်းမရလို့ ခ်ခ်”

“  ပြီးရော၊ ဒါနဲ့မိုးကြိုးလဲ မပစ်ပါလား ”

“  အမ သတိထားမိလား ၊ ကျွန်တော် သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတော့ အမွှေးနံ့တခု ရလိုက်တယ်လေ၊ ညမွှေးပန်းနံ့လိုလိုပဲနော်”

“  အင်းနော်၊ ဒို့ခြံထဲ ညမွှေးပန်းပင် မရှိပါဘူး”

“  မောင်နှမချင်းက လိုးလို့ရတယ်၊ ယူလို့သာမရတာပါ အမရဲ့၊ နောက်ရက်မှ အမ အံ့သြသွားမယ့် ဖိုင်တခု ပြဦးမယ်”

“  ကောင်းလိုက်တာ အမရယ်၊ အခုထိ ကိုယ်ထဲ အရသာတွေ စိမ့်နေတုန်းပဲ၊ နောက် မကြာမကြာ အခြေအနေပေးရင်း လိုးကြမယ်နော်”

“  အင်းပါ၊ အမလဲ ယောင်္ကျားလေးတွေလို အပြင်မှာ ခိုးစားမရတော့ မောင်လေးနဲ့ပဲ ခံစားပစ်လိုက်တော့မယ် ခစ်ခစ်  ”

“  ကြောက်စရာကြီးပါလား နော် ခစ် ခစ်”

“  ငကျော် လူရှေ့သူရှေ့တော့ သိက္ခာရှိပစေနော်”

“  ဟုတ် မ ”

ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ကြည်နူးစွာ ဖက်အိပ်လိုက်ကြပါတော့တယ်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန်>>>>