Saturday, July 29, 2023

နှလုံးသား ရဲ့ စကားသံ အပိုင်း ( ၁ )

နှလုံးသား ရဲ့ စကားသံ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - ငွေလမင်း  @ အချစ်တက္ကသိုလ်

( ၁ )

“ ဖြည်းဖြည်းချ.. ဟုတ်ပြီဟုတ်ပြီ.. အိုကေ အားလုံးပဲ ကျေးဇူး ကွာ..”

“ တစ်ခါတည်း နေရာချလိုက်မလား အကို.. ကျနော်တို့ ရှိတုန်းဆိုတော့ သယ်ရပြုရ အဆင်ပြေမယ်.. တော်ကြာ အကိုတစ်ယောက်တည်း လုပ်နေရမှာစိုးလို့..”

“ ရတယ် ညီ.. အမှန်တော့ ကိုယ်လည်း ဒါတွေ နေရာချဘို့ မအားသေးဘူးကွ.. ဘော်ဒါ တစ်ယောက်ကို နိုက်ဂျူတီ လဲပေးထားတာ ဝင်ပေးရဦးမယ်.. နောက်မနက်က ကိုယ့် ဂျူတီ.. ဆိုတော့ ခဏနေ ရေချိုးပြီး ပြန်ထွက်မှာ.. ပြန်တောင် လာအိပ်ဖြစ်မယ် မထင်ဘူး..”

“ အော.. ဒါဆိုလည်း ကျနော်တို့ လစ်မယ် အကို.. လိုရင်တော့ ချိန်မရွေး ဖုန်းဆက်လေ.. အမှန်တော့ အိမ်ထောင်ပစ္စည်း နေရာချဘို့ဘာညာက အိမ်ရှင်မ ရှိမှ ကောင်းတာ အကိုရ ဟဲဟဲ..”

“ ဟားဟား.. လာမယ်လေကွာ.. မင်းတို့ကလည်း..”

.......................................................................................

“ ဟဲ့.. မင်းမင်း.. အမလေး.. ဘာလုပ်နေတာလဲ အဲ့ဒါ..”

“ ဟီး.. ဟိုဘက်ခြံကို လူသစ်တွေ ပြောင်းလာတယ် လေးရဲ့.. အာ့ ကြည့်နေတာ..”

“ စပ်စပ်စုစုဟယ်.. ပေးစမ်း အဲ့ မှန်ပြောင်း.. မတော် ဟိုက မြင်သွားလို့ နေရင်းထိုင်ရင်း လူအထင်သေး ခံနေရမယ်..”

“ စပ်စုတာ ဟုတ်ပါဘူး လေးကလည်း.. ကိုယ့်ဘေးကပ်လျက် ရောက်လာတဲ့သူ ဘယ်လိုလူလဲ ဆိုတာတော့ သိထားသင့်တာပေါ့..”

“ ဘာဆိုင်တုန်း.. သူ့ဘာသာ ဘယ်လိုလူ ဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်အလုပ်လား..”

“ ဒီလို လည်း ဟုတ်မလားလို့.. တော်ကြာ ရောက်လာတဲ့သူထဲ နှာဘူးတွေဘာတွေ ပါလာတော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.. လေးကို ဇာတ်လမ်း လာရှာနေမှာစိုးလို့.. ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုတာ ကိုယ်ကအရင် စူးစမ်းထားမှ တော်ကာကျတာ.. ဒီ အပျိုကြီး ဘာမှလည်း သိပဲနဲ့..”

“ အောင်မာ.. ငါ့များ.. နာချင်လို့ ဟွမ်းးး.. ထစမ်း မင်းမင်းရယ်.. ရေလေးမိုးလေး ချိုးပါတော့လား.. ဘယ်ချိန်ရှိနေပြီလဲ.. တီချယ်လာမှာ မှတ်လား ဒီနေ့..”

“ ဟူးးးးး.. ကျွန်ုပ် ငွေလမင်းတစ်ယောက်.. စိတ်ဖိစီးစေသော စက္ကန့်များအား ရင်ဆိုင်ရပေဦးမည် တကား..”

“ ဒါမျိုးကျ တတ်တယ် တော်တော်.. အဲ့လို အကွန့်တွေ အညွန့်တွေ အရည်မရ အဖတ်မရ ပြောတတ်လွန်းတဲ့ ဉာဏ်ကို ကျောင်းစာဘက်များ ပို့လိုက်ရင် ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်မလဲ.. ခုတော့ ကြည့်ဦး.. လူကြားလို့မှ မကောင်း.. ဆယ်တန်းကို နှစ်ခါကျရတယ်လို့.. ကိုယ်နဲ့ သက်တူရွယ်တူတွေ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူ ဖြစ်နေပြီ..”

“ ဆက်ပြောလေ.. အသက်လည်း ၁၈ နှစ်ထဲ ဝင်နေပြီ.. မင်းမင်း ကလေး လုပ်နေလို့ မရတော့ဘူး.. ကလေး မဟုတ်တော့ဘူး.. ဆက်ပြော ဆက်ပြော..”

“ အေးပါ.. နင် ငါ့ကို အဲ့လို မလေးမစား ကြပ်ကြပ်လုပ် နော်.. နောက်မှ မှားပါပြီ လေးရယ် မလုပ်နဲ့.. ငါ ထားပစ်ခဲ့မှာ အဟုတ်ပြောတာ..”

“ လေးနော်.. တခြားစကားပြော.. နောက်ခါ အိုက်လိုပြောရင် ဘွားဘွားနဲ့ တိုင်ပစ်မယ်.. ဒေါ်ခင်ခင်လေး အသက် လေးဆယ်နားနီးမှ ရည်းစား ထားနေတယ်.. လင်နောက်လိုက်ဘို့ ကျိတ်ကြံနေတယ်လို့ တိုင်ပစ်မယ်..”

“ ခွေးမလေး..”

...........................................................................

( ၂ )

“ မင်းမင်းရေ.. တီချယ် ရောက်နေပြီနော်.. ခဏလေးနော် တီချယ်.. အမောပြေ အအေးလေး သောက်ပါဦး..”

“ ရတယ် အမ.. လမ်းမှာ သောက်လာလို့..”

“ အီးဗနီး ချယ်..”

“ အွမ်း.. အိမ်စာတွေ စစ်မယ် မင်းမင်း.. ပြီးပြီ မှတ်လား..”

“ ယက်စ်..”

“ သင်္ချာ အရင်ပြ..”

“ ဗျာ..”

“ သင်္ချာလေ..”

“ ချယ် ပေးခဲ့တာ သချာၤ ပါလို့လား.. အဟီး.. ကျနော့် စိတ်ထဲ ဖစ်ဆစ် တစ်ခုတည်း မှတ်တာ..”

“ ကျွတ်..”

“ ………”

“ တီချယ်.. ခဏ နော်.. စာ သင်နေပြီလား..”

“ လာပါ အမ.. ရတယ်..”

“ မင်းမင်း လစာပါ တီချယ်.. နောက်လ အတွက်..”

“ အော်.. အမ.. ဟိုလေ.. ကျမ ဘယ်လိုပြောရမလဲ ဆိုတော့.. ဒီလို အမရယ်.. ခု ပဲ ပြောနေတာ.. အဲ့ကိစ္စ..”

“ အယ်.. ဘာ ဘာများ ဖြစ်လို့လဲ တီချယ်ရယ်.. ဘာများ အဆင်မပြေလို့လဲဟင်..”

“ ပြောရမှာ အားတော့နာတယ် အမရယ်.. ငွေလမင်း ဆယ်တန်းမအောင်တာ ညံ့လွန်းလို့ မဟုတ်ဘူး အမ.. သူက အောင်ချင်စိတ်ကို မရှိတာ..”

“ ……..”

“ ကျမ အနေနဲ့က ညံ့တဲ့ကလေးကို တော်အောင် သင်နိုင်ပေမယ့်.. တမင်ကြီး ပေကပ်ကပ် လုပ်နေတာမျိုးကျတော့ အမရယ်.. ခုက အိမ်စာ ပေးတိုင်း ပြဿနာ ကြုံနေရတာ အမြဲတမ်း ဖြစ်နေတယ်.. စာ နားမလည်လို့ ဆိုရင် တစ်မျိုးပေါ့နော်.. ကျမတို့က အချိန်နဲ့ သင်ခန်းစာကို ချိန်ကိုက်ပြီး လုပ်ရတာ.. သူ ဒီလို လုပ်နေပုံနဲ့ နှစ်သာကုန်မယ် စာပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး.. တကယ် ဖြေရမယ့်အချိန်ကျ ဘာမှ အဆင်သင့် ဖြစ်မယ်မထင်ဘူးလေ.. ကျမ ပြောတာ လွန်သွားရင်တော့ စိတ်မကောင်းပါဘူး..”

“ အမလည်း ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး တီချယ်ရယ်..”

“ ကျမလည်း ခုလိုပြောရတာ အားနာပါတယ်.. မိဘတွေ ကုန်ရကျိုး နပ်မယ့်ပုံ မပေါ်လို့ပါ.. တာဝန် ယူထားရတဲ့ ကျမလည်း မကောင်းဘူးလေ နော..”

“ အဟမ်း ဟမ်း.. ချယ့် ကြည့်ရတာ ကျနော့်ကို အနည်းငယ် စိတ်ပျက်နေပုံပဲ.. ဟဲဟဲ..”

“ နင် အသာနေစမ်း မင်းမင်း..”

“ ဒီလို လုပ်ပါလား ချယ်.. ကျနော့်ကို စာ စ သင်တုန်းက ချယ် ပြောဖူးသလားလို့.. သင်ကြည့်လို့ အဆင်ပြေပုံမရရင်..”

“ ဟဲ့ ကောင်မလေး..”

“ မင်းက တီချယ်ကိုယ်တိုင် ချခဲ့တဲ့ စည်းကမ်းကို ပြောပြတာပါ လေးရဲ့.. တစ်လ စမ်း သင်မယ်.. အဆင်မပြေရင် ဆက်မသင်ဘူး.. အဲ့တုန်းက တီချယ် ပြောခဲ့တာ.. ဘွားဘွားလည်း ရှိတယ်.. ပါပါလည်း ရှိတယ်.. ဟုတ်တယ်နော် ချယ့်..”

“ ………”

“ ငွေလမင်းးး…”

“ အာ.. လန့်ထာ.. တိုးတိုးအော်ပါ လေးရ.. ဒီဝိုင်းထဲမှာ နားပင်း တစ်ယောက်မှ မပါပါဘူး.. သူများက စကားကောင်း ပြောနေတဲ့ဟာကို.. လာ စွတ် ဟောက်နေတယ်.. စည်းကမ်းအတိုင်း လုပ်ပါ ချယ်.. ဘယ်သူ့မှ အားမနာနဲ့.. စည်းကမ်း ဆိုတာ ချပြီးရင် အတိအကျ လိုက်နာမှ ကောင်းတာချယ်ရဲ့.. တော်ကြာ ချထားတဲ့ စည်းကမ်းကြီး အဘိုးမတန် ဖြစ်သွားဦးမယ်.. ဗိုလ်ချုပ် ပြောခဲ့တယ်လေ.. စည်းကမ်း မလိုက်နာရင် ဘာ နိုင်ငံ ဖြစ်သွားမယ် ဆိုလား.. ဟဲဟဲ..”

........................................................................

( ၃ )

ဒေါက်.. ဒေါက်.. ဒေါက်..

“ လေး.. အထဲမှာလား..”

“ အယ်.. ကိုကြီးလား.. လာပြီ လာပြီ.. ရေချိုး အဝတ်လဲနေလို့..”

“ အွန်း.. လုပ် လုပ်.. ရတယ်..”

“ ဝင်လေ ကိုကြီး.. အစောကြီး ပြန်လာတာလား.. မျက်နှာလည်း မကောင်းဘူး.. ဘာဖြစ်လာလို့လဲ ဟင်..”

“ ဘယ်မလဲ ငွေလမင်း.. သူ့အခန်းထဲလည်း မရှိဘူး.. အောက်မှာလည်း မတွေ့ဘူး.. ခေါ်စမ်း အဲ့ကောင်မလေး..”

“ ရှိဘူး ကိုကြီး.. လမ်းထိပ်မှာ သဘောၤသီးထောင်း သွားစားမလို့တဲ့ ခုနလေးတင် ထွက်သွားတယ်..”

“ တောက်..”

“ ကိုကြီး.. ဟို လေ..”

“ သိပြီးပြီ.. ဆရာမ ဖုန်းဆက်တယ်လေ.. အစည်းဝေးတစ်ခု ရှိနေသေးလို့ ချက်ချင်း ပြန်မလာနိုင်တာ..”

“ ………..”

“ ဒီကောင်မလေး လုပ်နေပုံက ဆိုးတာ မဟုတ်တော့ဘူး လေး.. တဖြည်းဖြည်း ရိုင်းတဲ့ဘက် ရောက်လာပြီ.. ဆရာမကို ဟိုဟာနဲ့ သွားနှိုင်းတယ်ဆို.. ဟိုမှာ ဖုန်းထဲကနေ လှမ်းတိုင်တာ အသံကို တုန်ပြီး အကျယ်ကြီးပဲ.. ရုံးခန်းထဲက လူတွေတောင် ကြားကုန်တယ်..”

“ ဟော တော်..”

“ ဟောမတော်နဲ့.. အခု လေး တူမက အမိယုတ် နှုတ်သရမ်း ဆိုတာလို ဖြစ်နေပြီ..”

“ ဟိုလေ.. အဲ့လို တည့်တည့်ကြီး ပြောတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီးရယ်.. ဆရာမက သူ့ကို ဒေါသ ထွက်နေတော့လည်း နဲနဲ ပို နားဝင် ဆိုးသွား..”

“ တော်.. အဲ့ဒါ ခင်ဗျားတို့သားအမိ စွတ် အလိုလိုက်နေလို့ ဒီကလေး ဒီလောက် ဆိုးနေတာ.. အမေ လုပ်သူကလည်း ဒီမြေးလေး တစ်ယောက်တည်းမို့.. ခင်ဗျားလေးကလည်း ဒီတူမလေး အမိမဲ့ရှာလို့.. ခင်ဗျားတို့ ဖျက်နေတာ ဒီကလေးကို.. မပူနဲ့.. ဒီပုံစံ ဆက်ထားကြည့် ဒင်းက ဒုတိယမြောက် ခင်မမ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်..”

“ အဲ့လောက်ကြီးတော့ မပြောပါနဲ့ ကိုကြီးရယ်.. လေးတို့မှာ ချစ်စရာ ဆိုလို့.. ဟင့် ဟင့်..”

“ ……………”

“ ……………”

“ ဟူးး.. ကဲပါ ငို မနေနဲ့တော့.. အဲ့ဒါပဲ.. အပြစ်လုပ်သွားတာက တစ်ယောက်.. အော်မိ ငေါက်မိတာက တစ်ယောက်.. တိတ်နော် လေး.. ကိုကြီး ဒေါသ အရမ်း ထွက်သွားလို့ပါ.. တကယ်က လေးနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး.. ဒါမယ့် ရှေ့လျှောက်တော့ ဒီကလေးကို ပုံစံကောင်းကောင်း ပေးနိုင်ဘို့ လိုနေပြီကွ.. နေပုံထိုင်ပုံကလည်း ဟိုမရောက် ဒီမရောက်.. ဝှီးးး.. ရေအေး တစ်ခွက် ပေးကွာ.. မော တယ်..”

......................................................................

“ အွမ်းးးးးးးး… ရေသောက်လိုက်မှ တစ်ဝက်တော့ အေးသွားတယ် ရင်ထဲ.. သူ့အဘွား သိပြီးပြီလား ဒီအကြောင်း..”

“ ဟင့်အင်း..”

“ ပြောမနေနဲ့တော့.. နောက်တစ်ယောက် ထပ်စီစဉ်မယ်.. ဒါမှ မရရင်တော့ ဘော်ဒါ ပို့ပစ်မယ်..”

“ အဲ့လိုကျ သွားမှာ မဟုတ်ဘူး ကိုကြီးရဲ့.. သူ့ထက်ငယ်တဲ့ ကလေးတွေနဲ့ တွဲ မသင်ချင်ဘူးတဲ့.. လေး ပြောကြည့်ပြီးပြီ.. ဘော်ဒါတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့.. ဝိုင်းကောင်းကောင်း တစ်ခုခု တက်ဘို့ ပြောတာ.. မရဘူး.. သူပြောတာလည်း ဟုတ်တော့ ဟုတ်နေပြန် ဆိုတော့..”

“ အဲ့ဒါပဲလေ.. အဲ့လို ကွန်ပလိန်းသမျှ လိုက်လုပ်ပေးနေလို့ ဖြစ်နေတာ.. ကိုကြီး စီစဉ်မယ်.. လေး ဘာမှ ဝင်ပြောမနေနဲ့တော့.. ဖအေစကားမှ နားမထောင်ချင်လည်း အမွေပါ ဖြတ်ပစ်ရုံပဲ.. ဘယ့်နှယ် ဘာမဟုတ်တဲ့ ဆယ်တန်းအောင်ဘို့ ကိစ္စလေးကို ကြံဖန် အရစ်ရှည်နေရတာ.. ရှက်ဘို့တောင် ကောင်းလာပြီ..”

“ ……………”

“ ……………”

“ အဝတ်စား လဲလေ ကိုကြီး.. လေး သွားယူပေးမယ် နော်..”

“ လေး..”

“ အို..”

“ ခဏလေးကွာ.. ငြိမ်ငြိမ်လေး နေပေးပါ.. ကိုကြီး အရမ်း စိတ်ပင်ပန်းလာတယ် လေးရယ်.. ခဏလေး ဖက်ထားချင်တယ်.. နော်..”

“ ……..”

...................................................................................

“ နံ့သာဖြူ နံ့လေးက မွှေးလိုက်တာ.. ချစ်တယ် လေးရယ်.. လေး ဆီက အဲ့အနံ့လေး ရရင် ကိုယ်ကြီး တကယ် အမောပြေတယ်..”

“ ကိုကြီး..”

“ အွန်း..”

“ ဟိုလေ..”

“ ပြောလေ လေး.. ဘာ ပြောချင်လို့လဲ..”

“ မင်းမင်းက တကယ်ကြီး အရွယ်ရောက်နေပြီ ကိုကြီးရယ်.. ပြောတဲ့ စကားလုံးတွေကလည်း အတွေးအခေါ် ဆန်လာတယ်.. ပြီးတော့ ပြောချလိုက်ရင် နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့.. တစ်ဘက်သားက ကြားရတာ မချိမဆန့်..”

“ အင်းလေ.. ကိုကြီး စိတ်တိုတာလည်း အဲဒါပဲလေ.. ပြောစရာလား ရိုင်းရိုင်း စိုင်းစိုင်း.. ရိုင်းတဲ့စကားက ရယ်ရင်းမောရင်း ပြောရင် ရိသဲ့သဲ့ လုပ်တဲ့ အပြစ်ပါ တိုးလာရော.. ခံရတဲ့သူ ပိုတောင် စိတ်တိုဘို့ ကောင်းသေးတာ.. ဒါနဲ့ နေပါဦး.. လေး ဘာပြောချင်တာလဲ.. ကိုကြီး မရှင်းဘူး.. အတွေးအခေါ် ဆန်လာတယ် ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ..”

“ ဆိုလိုတာထက် ကြောက်မိတာပါ..”

“ ဘာ ကို..”

“ လေးတို့ အကြောင်းတွေ သိကုန်ရင်လေ.. သူ့အမေ ကိစ္စတွေ သူ ပြန်မှတ်မိလာရင်.. သူ့စိတ်ထဲ လေးကို ဘယ်လို မြင်သွားမလဲ.. သူ သိပ်ချစ်တဲ့.. သိပ်ယုံကြည်တဲ့ အဒေါ်က သူ့အဖေနဲ့.. နောက်ပြီး သူ့အမေ ဆုံးသွားတာက ဘာကြောင့် ဆိုပြီး.. ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်မလဲ ဟင် ကိုကြီး..”

“ ဟင်းးး… လေး ရယ်.. ဘာလို့ အဲ့လို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အပြစ်မြင်စိတ်တွေ.. သိမ်ငယ်စိတ်တွေ ခုချိန်ထိ မဖျောက်နိုင်ရတာလည်း.. ဆယ်နှစ်ကျော် ကြာခဲ့ပြီလေ.. ပြီးတော့ ဒီကိစ္စတွေ အားလုံးက လေးရဲ့ အမှား လုံး၀ မဟုတ်ခဲ့ဘူးလေကွယ်..”

“ ကိုကြီး ရယ်..”

“ လေး အဲ့လိုတွေ တွေးနေသမျှ ကိုကြီး စိတ်မကောင်းဘူးကွာ.. နောင်တ ရနေတာလား.. ကိုကြီးကို ချစ်မိတာအတွက် လေး နောင်တ ရနေလား.. ဟင်..”

“ ဟင့်အင်း.. မဟုတ်ဘူး ကိုကြီး.. လေး အချစ်ကို လေး စိတ်သန့်ပါတယ်.. ကြောက်မိတာက.. တကယ်တမ်း ရင်ဆိုင်ရမယ့်နေ့ကျရင်.. အဖြစ်မှန်တွေကို ရှင်းပြခွင့် မရမှာပဲ ကြောက်တာ.. ဘာမှ သေချာ မရှင်းပြနိုင်ခင် မင်းမင်း လေးကို မုန်းသွားမှာ ကြောက်တာပါ ကိုကြီး.. ကလေး စိတ်ကို ဒဏ်ရာ ထပ် မရစေချင်ဘူး.. သူ အခုလို တွေးတတ် ခေါ်တတ်စ အရွယ်မှာ တစ်ခုခု အလွဲအမှား ဖြစ်သွားရင် ပိုဆိုးမှာ.. မင်းမင်းက လေးရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သွေးသားပါ ကိုကြီးရယ်.. ဝမ်းနဲ့ မလွယ်ခဲ့ရပေမယ့် လေးရဲ့ သမီးလေးမို့ပါ..”

“ ဒါတွေ အားလုံးကို ကိုကြီး အကုန် တာဝန်ယူမှာပါလေးရယ်.. ကိုကြီးကို ယုံတယ် ဟုတ်..”

“ ဟုတ်..”

“ ဒါဆို ဘာမှ မစဉ်းစားပါနဲ့လား.. နော်..”

“ ဟုတ်.. ဟုတ် ကဲ့ ပါ..”

တိုးသက် ညင်သာသော ဟုတ်ကဲ့သံ အဆုံးတွင် ဦးမျိုးမင်းထံမှ တိတ်တခိုး သက်ပြင်းချသံကို ခင်လေး ကြားဖြစ်အောင် ကြားလိုက်သည်။  လေး၏ လက်ကလေးကို ဆွဲကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်၏။ လေးကို မိမိ ပေါင်ပေါ်တွင် ထိုင်စေပြီး ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးစ သနပ်ခါးနံ့လေးနှင့် ထုံမွှမ်းနေသည့် လေး ကိုယ်လုံး ကျစ်ကျစ်လေးက မိမိရင်ခွင်ထဲတွင် ကလေး ပေါက်စလေး တစ်ဦးလို။ ပါးပြင်ထက်မှ မခြောက်တခြောက် သနပ်ခါး ပါးကွက်လေးကို အနမ်းများနှင့် ဖျက်ပစ်လိုက်၏။ သဘာ၀ သနပ်ခါး စစ်စစ် တစ်မျိုးတည်းကိုသာ စွဲစွဲမြဲမြဲ လိမ်းတတ်သည့် လေး၏ ကိုယ်ရနံ့က မိမိကို ရင်အေးစေသည်။ သမီးဆိုးကြောင့် ထွက်လာသည့် ဒေါသများပင် ပြေလုလု ဖြစ်သွားရ၏။ မျက်နှာ အနှံ့မှ သနပ်ခါးများ ကုန်သွားတော့ အနမ်းများကို လည်တိုင်ဆီ ခရီးဆန့်စေလိုက်သည်။

“ လေး ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဟင်..”

“ ဟင့်အင်း.. ဒီလိုလေးပဲ ဖက်ထားချင်လို့..”

လေး တစ်ယောက်၊ ဦးမျိုးမင်း၏ ရှပ် အင်္ကျီရင်ဘတ်ကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင် ထားမိသည်။ နူးညံ့ နွေးထွေးသည့် အနမ်းများက မိမိ မျက်နှာနှင့် လည်တိုင်တလျောက် နေရာ အနှံ့။ ပျိုဘော်ဝင်စ အရွယ်ကတည်းက မိမိ ခန္ဓာကိုယ်၊ မိမိ သွေးသား၊ မိမိ ဘဝ၊ နောက်ဆုံး မိမိ အသက်ရှုသံများအထိ ကိုကြီး တစ်ယောက်တည်းကို အပိုင် ပေးအပ်ခဲ့သည်။ မိမိဘဝ၏ အထီးကျန် နေ့ရက်များတွင် ကိုကြီးက သခင်။ ကံကြမ္မာဆိုး၏ အလှည့်အပြောင်းများကြောင့် ကိုကြီးနှင့် လေး ပေါင်းစပ်ခွင့် မရခဲ့။ ကိုကြီး ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်တိုင်း ဒါ နောက်ဆုံး အခွင့်အရေးများလား ဟူသည့် အတွေးနှင့် နောက်ကျော မလုံသလို ခံစားချက်က ဝင်လာတတ်စမြဲ။ သို့သော်လည်း လေး မရှောင်နိုင်ခဲ့ပါ။ ကိုကြီး၏ အကြင်နာ၊ အထိတွေ့၊ အယုယများနှင့် အချစ်မေတ္တာများကို လေး ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့။

တကယ်တမ်း မမထက်စာလျှင် လေးက ကိုကြီး၏ အချစ်ဦး ဖြစ်ပါသော်လည်း ကံတရားက လေး အပေါ် မျက်နှာသာ မပေးခဲ့။ ကျေးဇူးတရား ဆိုသည့် ဖိအားများကြောင့် ရင်နှင့်အမျှ အားကိုး တွယ်တာရသူကို အမရင်း ဖြစ်သူ၏ လက်ထဲသို့ လေး ကိုယ်တိုင် ထည့်ခဲ့ရသည်။ မပြေလည်သော အိမ်ထောင်ရေးကို တာဝန်ကျေစွာ ဦးဆောင်ရင်း လေး ကို အရိပ်မိုး ကာကွယ်ခဲ့သည့် ကိုကြီး။ ခဲအိုနှင့် ခယ်မ ဟူသော ပါတ်သက်မှု နောက်တွင် မဖြစ်သင့်သည့် အချစ် ဟူသည့် အတွေးနှင့် အကြိမ်ကြိမ် ကြိုးစားပါသော်လည်း ချစ်ရသူ အနားမှ ထွက်သွားရမည့် အရေးသည် လေး အတွက် အရာရာထက် ပို ခက်ခဲခဲ့ပါသည်။ ကိုကြီး ကိုယ်တိုင်ကလည်း မိမိကို သူ့အနားမှာပဲ နေစေသည်။ ဒီမိသားစုမှ လွဲ၍ အားကိုးစရာ မရှိသော မိမိဘဝကို အသိဆုံးလူကလည်း ကိုကြီးပဲ ဖြစ်သည်။ ချစ်ကြသူနှစ်ဦးမှာ တစ်ယောက် အနားတွင် တစ်ယောက် ရှိနေခွင့် ရရုံဖြင့် ကျေနပ် နှစ်သိမ့်ခဲ့ရသည်။

ခင်မမ ကွယ်လွန် ပြီးချိန်တွင် နှစ်ဦးသား ဘဝတစ်ခု ထူထောင်ရန် ကိုကြီးက တောင်းဆိုရှာသော်လည်း လေး ခေါင်းမငြိမ့်ရဲခဲ့။ ဆိုးရွားလှသော မိမိ ကံကြမ္မာကို လေး ကြောက်သည်။ ကိုကြီး အနားတွင် ခုလိုလေး နေရသည့် အခွင့်အရေးပါ ဆုံးရှုံးသွားမှာ ကြောက်သည်။ မည်သို့ပင် ကိုယ့်အမှား မဟုတ်ဟု ဆိုပေသော်ငြား ခင်မမ၏ နောက်ဆုံးခရီးက မရည်ရွယ်သော မိမိ ပယောဂကြောင့် မဟုတ်ပါလား။ သည် မိသားစုကြီးတွင် ကိုကြီးက အိမ်ထောင်ဦးစီး ဖြစ်သော်ငြား ခင်မမ၏ အမေ (လေး၏ မိထွေး ဖြစ်သူ) က အကြီးမားဆုံး အာဏာရှင် အနေနှင့် ရှိနေသေးသည်။ မိမိသာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါလျှင် ကိုကြီးက အရာရာကို ရှေ့မှ ရင်ဆိုင်ပေးမည်မှန်း ယုံကြည်သော်လည်း လေး ဘက်က မည်သို့မျှ ရှေ့မတိုးရဲ။ လေး ဘဝတွင် အလိုချင်ဆုံးအရာ မှန်သမျှ ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်သာ။ ကိုကြီးကို ပိုင်ဆိုင် လိုပါသော်လည်း ကြိုးစားလိုက်ကာမှ လက်ရှိ အခွင့်အရေးလေးပါ ဆုံးရှုံးသွားရမှာ ကြောက်သည်။

စိတ္တဇ တစ်ပိုင်း ဖြစ်နေသော လေး၏ အကြောက်တရားများကို ကိုကြီး ညှာတာခဲ့ရှာပါသည်။ လေး ဆန္ဒ မပါဘဲ ဘာမှ မပြော၊ ဘာမှ မလုပ်။ အရာရာ လေး အလိုကျ ငဲ့ညှာပြီး နေပေးသည်။ သည်အတွက် လေး ရင်ထဲမှာ ကိုကြီးကို အားကိုးအချစ် ပိုရပါသည်။ မိထွေး ဖြစ်သူကလည်း မိမိတို့ အနေအထားကို မသိသူမို့ အနေ အေးဆေးပြီး သိတတ်လိမ္မာသော လေး ကို သမီးရင်းလောက် မချစ်သော်ငြား ကြည်ဖြူပါသည်။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုကြီးနှင့် ပေါင်းရရေး ကိစ္စကို လေး ရှေ့မတိုးရဲခြင်း ဖြစ်၏။ ကိုကြီးရယ်၊ သမီးလေး မင်းမင်းရယ် သည်နှစ်ယောက်လုံးက လေး ကို ချစ်ကြသည်။ ချစ်ရသူ၏ အရိပ်အောက်တွင် လုံခြုံနွေးထွေးစွာ နေခွင့် ရနေပြီပဲ။ သည်ထက်လည်း ဘာမှ ပို၍ လေး မမက်မောတော့၊ မမျှော်လင့်တော့ပါ။ နွေးထွေးသော အနမ်းတို့ကို ငြိမ်သက်စွာ ခံယူရင်း နံရံမှ ပြက္ခဒိန်ဆီ အမှတ်တမဲ့ ကြည့်လိုက်မိ၏။ အတွေး မျက်ဝန်းထဲတွင် လွန်ခဲ့သော နွေ၊ မိုး၊ ဆောင်း များစွာ ဆီမှ ပုံရိပ်ဟောင်းများက တစ်ရိပ်ရိပ် လူးလွန့်လျက်…..။ 

..............................................................

( ၄ )

“ ဆင်းလေ သမီးလေး.. အိမ်ထဲ ဝင်ရအောင်..”

“ ……..”

“ ရောက်လာကြပြီလား..”

“ အွန်း.. သမီးကြီးရော မိ..”

“ ရှိတယ် အပေါ်မှာ..”

“ ခေါ်ပါဦး.. ဒီမှာ ညီအမတွေ မိတ်ဆက်ပေးရအောင်..”

“ လာပါပြီ ဖေဖေရဲ့.. ကားဝင်လာတာ မြင်ကတည်းက ဆင်းလာတာပါ..”

“ အေး.. သမီးလေး.. ဒါ သမီးရဲ့ မေမေနဲ့ မမ.. ဒီအိမ်က သမီး အိမ်.. ဒါ သမီး မိသားစု.. ဘာမှ ကြောက်စရာ ဝမ်းနည်းစရာ မလိုဘူးနော် သမီး..”

“ ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖေဖေ..”

“ ဘယ်နှတန်း ရောက်ပြီလဲ..”

“ ရှစ်တန်း ဖြေထားပါတယ်.. မေ.. မေမေ..”

“ မမနဲ့ ငါးနှစ်လောက် ကွာမယ် ထင်တယ်..”

“ ………”

“ အပေါ်ထပ်မှာ အခန်း ပြင်ပေးထားတယ်.. ခေါ်သွားပေးလိုက် မမ..”

“ သူ တစ်ယောက်တည်းတော့ အိပ်ရဲဦးမယ် မထင်ဘူး မိ ရဲ့.. ဒီလို လုပ်ပါလား သမီးကြီး.. ညီမလေးကို သမီး အခန်းမှာပဲ ထားရင် အဆင်ပြေမလား..”

“ အာ.. ဖေဖေကလည်း.. မ အဲ့လို နှစ်ယောက်ပူးကြီး မနေတတ်ပါဘူး..”

“ တစ်ပတ်လောက်ပဲလေ သမီးရဲ့.. အိမ်နဲ့ နေသားကျသွားတော့ အခန်း ပြန်ခွဲပေးလိုက်ပေ့ါ..”

“ ကျွတ်..”

“ ဟို.. ဟိုလေ.. လေး နေရဲပါတယ်.. နေကြည့်ပါ့မယ် ဖေဖေ..”

“ အင်းလေ.. ဘာ မနေရဲစရာ ရှိလဲ.. ကလေးပေါက်စမှ မဟုတ်တာ.. ပြီးတော့ လူတွေ နေတဲ့အိမ် ဟာကြီးကို.. မေမေ စီစဉ်ပေးထားတဲ့ အခန်းကလည်း မ နဲ့ ကပ်လျက်မှာပါ ဖေဖေရဲ့.. မ အခန်းနဲ့ တန်းတူ ပြင်ပေးထားတာ.. သွားလည်း ကြည့်ဦး..”

“ စကားကို ကောင်းကောင်း ပြောစမ်း ခင်မမ.. ဖေဖေ ဆိုလိုတာက မမ နဲ့ ခင်လေး ကို တန်းတူတာ မတူတာတွေ ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး.. မိဘ ဘာပြောချင်မှန်း သိလျက်သားနဲ့ မရင့်သီးစမ်းနဲ့..”

“ ကဲပါ.. ရောက်လာတဲ့သူ နားစမ်းပါစေဦး.. ရေမိုးချိုး.. တရေးတမော အိပ်ချင်လည်း အိပ်.. ပြီးမှ အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောကြတာပေါ့.. မမ နဲ့ လိုက်သွား.. နံမည်က ခင်လေး ဟုတ်လား..”

“ ကျောင်းနံမည် ခင်ခင်လေးပါ မေ.. မေမေ.. ဟို.. ဟိုလေ.. သမီး မေမေကတော့ လေး လို့ပဲ ခေါ်ပါတယ်..”

“ အင်း.. လေး ဆိုတော့လည်း လေး ပေါ့.. အခု ရောက်နေတာလည်း အဖေရင်းနဲ့ အမရင်း ရှိတဲ့အိမ်ပဲ.. နောက်တော့ နေတတ်သွားမှာပဲလေ.. ကဲကဲ သွားနားချေ.. ညကျမှ ပြောစရာရှိတာတွေ အေးအေးဆေးဆေး ပြောမယ်..”

“ ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့..”

ကြီးကျယ် ခန်းနားလှသည့် အိမ်ကြီးထဲတွင် လေး တစ်ယောက်တည်းအတွက် ပြင်ပေးထားသည့် အိပ်ခန်းက မေမေနှင့် နေခဲ့ရသည့် အိမ်လေး၏ တစ်အိမ်လုံးနီးပါးလောက် ကျယ်လေသည်။ တီဗွီ၊ ရေခဲသေတ္တာ၊ နံရံကပ်ဘီဒို နှင့် မှန်တင်ခုံ၊ စာကြည့်စားပွဲ နှင့် ကုလားထိုင်၊ ရေချိုးခန်း အိမ်သာကလည်း တွဲလျက် ပါသေးသည်။ မွေ့ယာ ထူထူကြီး ခင်းထားသည့် ကုတင်ကြီးကလည်း အကြီးကြီး။ အိပ်ခန်း၏ ခန်းနားမှုက လေး စိတ်ကို သိမ်ငယ်သည်ထက် သိမ်ငယ်သွားစေ၏။ လ လည်ဆွမ်းပင် မကျွေးရသေးသည့် သွားလေသူ မိခင်ကို တမ်းတရင်း မျက်ရည် ဖြိုင်ဖြိုင် ကျရပြန်သည်။

လေး ၏ မေမေက ဖခင် ဖြစ်သူ သူဌေးကြီး ဦးအောင်ခင်၏ မထင်မရှား အငယ်အနှောင်း။ စကားလုံး လှလှ သုံးလျှင်တော့ ဒုတိယ ဇနီးပေါ့လေ။ မေမေနှင့် လေး ကို တကယ် ချစ်ရှာသည့် ဖေဖေက အမြဲအတူ လာမနေနိုင်သော်လည်း သားအမိနှစ်ဦးကို အလုံအလောက် ထောက်ပံ့သည်။ လေး အနာဂတ်အတွက် စိတ်ပူရှာသော မေမေက ဖေဖေ ပေးသမျှ မသုံးပစ်ဘဲ ရွှေထည် လက်ဝတ်ရတနာများ ပြုလုပ်ကာ စုဆောင်းသည်။ ငွေစု ဘဏ်စာအုပ်လေးနှင့်လည်း စုပေးသည်။ မေမေ ရုတ်တရက်ကြီး မမာ မကျန်း ဖြစ်ချိန်တွင် လေး လက်ထဲသို့ ထို ရွှေငွေများနှင့်အတူ ဆုံးမစကားတွေ တစ်သီကြီး ပြောခဲ့သေးသည်။ လေးကို ဖေဖေ့လက်ထဲ ထည့်ပြီး နောက်ဆုံး ထွက်သက်ကို ရတတ် မအေးဘဲ ချ သွားရှာသည့် မေမေ။ ခုတော့ လေး က ဖေဖေ ခေါ်ဆောင်ရာ မိသားစုနောက်သို့ ပါလာရပြီ။

.........................................................

သည် အိမ်ကြီးတွင် ဦးအောင်ခင်၊ ဒေါ်တင်မိမိ၊ ခင်မမ နှင့် အလုပ်သမားများ အပြင် နောက်ထပ် မိသားစုဝင် တစ်ဦး ရှိသေးသည်။ သူက ကိုမျိုးမင်း။ ခင်မမထက် နှစ်နှစ်လောက် ကြီးသည်။ ဦးအောင်ခင်၏ လူယုံတော် တပည့်တစ်ဦး၏ သားဖြစ်သည်။ လေး ကဲ့သို့ပင် အသက်ငယ်ငယ် အရွယ်တွင် မိခင် ဆုံးပါး သွားရှာသူ။ ဖခင်ဖြစ်သူကလည်း သိပ်မကြာမီကမှ ဆုံးပါးသွားသည်။ အလုပ်ကိစ္စနှင့် ပင်လယ် ခရီး သွားလာစဉ် သင်္ဘော မုန်တိုင်း မိသည်။ ဦးအောင်ခင်ကို ကယ်တင်ရင်း ပင်လယ်ထဲတွင် အသက် ပေးသွားရခြင်း ဖြစ်သည်။ မိမိ လူယုံ တပည့်ရင်း ဖြစ်သည့် အပြင် အသက်သခင် ကျေးဇူးရှင်မို့ ဦးအောင်ခင် ကိုယ်တိုင် အမွေစားအမွေခံအဖြစ် မွေးစားကာ စောင့်ရှောက်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ သည်အိမ်ကြီးကို လေး စ ရောက်လာသည့် အချိန် ခင်မမက မြန်မာစာ အဓိက တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူ။ ကိုမျိုးမင်းက စီးပွားရေး တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား။

အနေအထိုင် အေးဆေးသော ကိုမျိုးမင်းက ခင်မမနှင့် မျက်နှာကြော မတည့်။ လေး ကိုတော့ ဘဝတူချင်းမို့ စာနာပုံ ရသည်။ လေး ကိုယ်တိုင်ကလည်း ခံစားတတ်သည့် အရွယ်မို့ ဝမ်းနည်းအားငယ်စရာ ကြုံလာရတိုင်း မိမိကို ကောင်းကောင်း နှစ်သိမ့် ပေးတတ်သည့် ကိုမျိုးမင်းက လေး အတွက် မိခင် ရင်ခွင် အစားထိုး ဖြစ်လာခဲ့သည်။ တစ်ရက် ခင်မမ  အင်္ကျီကို မီးပူတိုက်ပေးရင်း မီးကျွမ်း သွားသဖြင့် လေး အဆူခံလိုက်ရသည်။ မိမိအပြစ်နှင့် မကာမိအောင်ပင် အပြောအဆို ခံလိုက်ရ၍ လေး တစ်ယောက်တည်း ငိုနေတုန်း ကိုမျိုးမင်း အနားရောက်လာ၏။ ဘာစကားမှ မပြောဘဲ လေး ပုခုံးလေးကို ဖက်ထားပေးသည်။ နွေးထွေးသော အငွေ့အသက် တစ်ခုက လေး စိတ်ကို ဖမ်းစားသွားခဲ့၏။ ရင်ခွင် ကျယ်ကြီးထဲ တိုးဝင်ကာ သည်းထန်စွာ ငိုမိသည်။ ကိုမျိုးမင်းက လေး ကျောပြင်ကို ကြင်နာစွာ ပွတ်သပ်ပေး၏။ နောက်တော့ လေးကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားပေးသည်။ နှဖူးပြင်လေးကို ခပ်ဖွဖွ အနမ်းပေးလိုက်စဉ်တွင် လေး တကိုယ်လုံး သိမ့်ကနဲ နွေး သွားရသည်။ ညီမငယ်လေးကို အဆတ်မပြတ်သော အနမ်းတို့ဖြင့် ကိုမျိုးမင်း ချော့မြူလေပြီ။ လေးလည်း မငြင်းမိ။ ညင်သာ သိမ်မွေ့သော အနမ်းတို့က လေးကို အငို တိတ်စေခဲ့သည်။ သည်လိုနှင့် များမကြာမီ အတွင်း ကိုမျိုးမင်းတစ်ယောက် လူလစ်ရင် လစ်သလို လေးကို နမ်းတတ်လာသည်။

အိမ်ကြီးကို ရောက်ပြီး နှစ်လခန့်အကြာတွင် လေး ပျိုဘော်ဝင်သည်။ ထိုနေ့က အိမ်တွင် မည်သူမျှ မရှိ။ ဦးအောင်ခင်က အလုပ်ကိစ္စနှင့် နယ် ခရီး သွားနေသည်။ ဒေါ်တင်မိမိက ကျောင်းနေဘက် သူငယ်ချင်းဟောင်းများနှင့် တွေ့ဆုံပွဲ သွားသည်။ ခင်မမ နှင့် ကိုမျိုးမင်းက ကျောင်း သွားကြသည်။ အိမ်တွင် ခိုင်းသည့် အလုပ်သမား အဒေါ်ကြီးကလည်း နာရေးကိစ္စ တစ်ခုကြောင့် ဇာတိမြေ ခေတ္တ ပြန်သွားသည်။ မနက်အိပ်ရာ နိုးကတည်းက ကိုယ်ထဲတွင် နာသလို အောင့်သလို ဖြစ်နေမှန်း လေး သတိထားမိသည်။ ဘာကြောင့် ရယ်လို့တော့ မသိ။ နေ့လည် ထမင်းစားပြီး မီးဖိုခန်းတွင် ဆေးကြော သုတ်သင်နေတုန်း မိမိအင်္ဂါမှ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ပေါင်တစ်လျောက် စီးကျလာသည့် အရာများကို ငုံ့အကြည့်။ ရုတ်တရက်မို့ လေး လန့်သွားမိသော်လည်း ဒါ ဘာ ဆိုတာတော့ သိလိုက်သည်။ မေမေ ပြောပြခဲ့ဖူးသည့် အပျိုဖြစ်တယ် ဆိုသော ကိစ္စ။ မေမေ့ကို သတိရပြီး လေး ငိုချင်လာသည်။

လေး အသက် ၁၀ နှစ်ကျော်ကျော်လောက် ကတည်းက ဒီကိစ္စ အကြောင်း မေမေ ပြောပြထားသည်။ မိန်းကလေး သဘာ၀ ခန္ဓာကိုယ် ဖွဲ့စည်းပုံ ပြောင်းလဲ လာတတ်သည့် ကိစ္စနှင့် လစဉ် ခံစားရသည့် ဓမ္မတာ ရာသီစက်ဝန်း အကြောင်း။ တကယ်တမ်း ကြုံလာတော့ အနားတွင် မေမေ မရှိ။ အားငယ်စိတ်တွေ ဝင်လာမိပြီး မီးဖိုချောင် နံရံထောင့်လေးတွင် ကုပ်ကုပ်လေး ထိုင်ကာ ငိုမိသည်။ ဒူးနှစ်ဘက်ပေါ် ခေါင်းမှောက်ပြီး ငိုနေသည့် လေး ပုခုံးထက်သို့ လက်တစ်စုံ ရောက်လာသည်။ မော့ကြည့်လိုက်တော့ ကိုမျိုးမင်း။ ကျောင်းမှ ပြန်လာပုံရသည့် ကိုမျိုးမင်းက လွယ်ထားသည့် အိတ်ကို ဘေးချပြီး လေးကို တယုတယ မေးတော့သည်။

“ ဘာ ဖြစ်လဲ လေး.. မမ ဆူပြန်ပြီလား..”

“ ဟင့် အင်း ကိုကြီး.. မဟုတ်ပါဘူး..”

“ ဘာလို့ ငိုနေလဲ ဒါဆို.. တစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့လို့လား..”

“ ဟင့်.. ဟင့်..”

“ လေး ကြောက်နေမယ် ထင်လို့ ကိုကြီး စော ပြန်လာပေးတာ.. ထင်တဲ့တိုင်း ထိုင်ငိုနေတယ်.. ဒီကလေး ခက်တော့တာပဲ.. လာ ထ.. မုန့်ဝယ်လာတယ်.. စားရအောင်.. ကိုကြီး ထမင်းတောင် စားရသေးဘူးကွ..”

“ ကိုကြီး.. ဟင့်.. ဟို လေ.. လေး.. လေး လေ..”

“ အွန်း ပြော.. ဘာဖြစ်လဲ..”

“ ဟိုဥစ္စာ..”

“ ဘယ်ဥစ္စာလဲ.. လေးရယ်.. ပြောစရာရှိ ပြောမှပေါ့ ကွ.. ခင်ဗျားလေး လုပ်တာနဲ့ ကျုပ်လည်း နှလုံးရောဂါ ဖြစ်တော့မှာပဲ.. လာ ထ.. ခုံမှာ သွားထိုင်မယ်..”

“ ……….”

“ ……….”

“ လေး.. ဟာ.. ဒါ.. အော်.. ဒါကြောင့် ငိုနေတာလား ဟုတ်လား..”

“ ဟင့်.. ဟင့်.. အီး.. အစ်.. အစ်..”

“ ဘာများလဲလို့ လန့်လိုက်ရတာကွာ.. ဒါ ငိုစရာမှ မဟုတ်တာလေးရယ်.. ထ.. သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီး လုပ်စရာရှိတာ လုပ်လေ.. ထိုင်ငိုနေရလား..”

“ အီး ဟီး.. ဟင့် ဟင့်..”

“ ဟော ဗျာ..”

“ အီးဟီး.. လေး.. ဘာ လုပ်ရမှာလဲကိုကြီး.. ဟီးးးး.. လေး မသိဘူး.. ဘာ လုပ်ရမှန်း မသိဘူး ကိုကြီး.. အီးဟီး.. ဟင့် ဟင့်.. အစ်..”

“ ဟမ်.. ဘယ်လို.. အာ.. သိပြီ.. ခုမှလား.. ဟုတ်လား လေး.. ခုမှ စ ဖြစ်တာလား..”

“ ဟုတ်.. ဟင့်.. ဟင့်.. အီး.. အစ်.. အစ်..”

“ အယ်.. ကလေးရယ်.. ကဲ တိတ်တိတ်.. ကိုကြီး ကူညီမယ်.. မငိုနဲ့တော့.. နော်.. အရင်ဆုံး အိပ်ခန်းထဲ သွား.. အောက်ပိုင်းကို သန့်ရှင်းအောင် ဆေးကြောပြီး အဝတ်လဲထားလိုက်.. ကိုကြီး ပြန်လာခဲ့မယ်.. ဟုတ်ပြီလား..”

“ ကိုကြီးက ဘယ်သွားမလို့တုန်း..”

“ လေးတွက် လိုတာလေးတွေ သွားဝယ်ပေးမယ်လေ.. ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး ဆို.. လုပ်ရမှာတွေ ကိုကြီး သင်ပေးမယ်.. ဒါ သဘာဝပဲ.. ငိုစရာ မဟုတ်ဘူး.. မငိုနဲ့.. ပြန်လာရင် ငိုနေတာ မမြင်ချင်ဘူး.. အိုကေ..”

“ ဟုတ်..”

.......................................................................................

ဒေါက်.. ဒေါက်.. ဒေါက်..

“ လေး.. အထဲမှာ ရှိလား..”

“ ဟုတ်..”

“ ကိုကြီး ဝင်လာမယ်နော်..”

“ ဟုတ်..”

“ မှန်း.. ငို နေသေးလား.. ကလေးလေး..”

“ ဟင့်အင်း..”

“ အွန်း.. လိမ္မာတယ်.. ရော့ ဒီမှာ.. သိလား.. ဒါ ဘာလဲဆိုတာ..”

“ ဟုတ်.. တီဗွီကြော်ငြာ ထဲမှာ ပါတဲ့ဟာ.. လေး သိတော့သိတယ်..”

“ ဘယ်လို သုံးရလဲရော သိလား..”

“ အာ့တော့ မသိဘူး..”

“ အွန်း.. ကြည့်ကြည့်လိုက်ရင် သိသွားမှာပေါ့.. ပင်တီ တစ်ထည်ယူလာခဲ့..”

“ ………”

“ ကဲပါ.. ရှက်မနေနဲ့.. ဒါ ကျန်းမာရေးကိစ္စ..”

“ ……….”

“ ဒါကို ဒီလိုလေး ကပ်.. ဒါက ဘယ်လိုတုန်း.. အိတ်ခွံမှာ ပုံ ပြထားတာကြည့်လိုက်.. အော ဟုတ်ပြီ.. ဒီလို ပြန်ကပ်.. အိုကီ ဟုတ်သွားပြီ.. တွေ့လား.. ဘာမှ မခက်ဘူး.. အွန့် ဝတ်ထား.. စကပ်မှာ ထပ်ပေနေတယ်.. လဲလိုက်ဦး နောက်တစ်ထည်..”

“ ဟင့်.. အစ် အစ်.. အီး.. ဟီး..”

“ ဟော ဗျာ..”

“ မေမေ့ကို သတိရလို့ပါ ကိုကြီးရယ်.. ဟင့် ဟင့်..”

“ ဟင်းးးးးးးးး..”

“ ဟင့်.. အစ်.. မငိုတော့ပါဘူး ကိုကြီး.. အစ် အင့် ဟင့်.. နောက်ခါ မငိုတော့ပါဘူး.. လေးကို စိတ်မပျက်ပါနဲ့.. နော်.. ဟင့်..”

“ စိတ်ပျက်ပါဘူးကွာ.. ကိုကြီး က သနားလို့ပါ.. လေး ငိုနေတော့ ကိုကြီးလည်း ဘယ် စိတ်ကောင်းမလဲ ကွ.. ဒါမယ့်လည်း.. အင်းလေ.. ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်.. ကဲပါ.. ငိုလို့ ဝရင် တိတ်တော့ ဟုတ်လား..”

“ ……..”

“ ………”

“ ကိုကြီးကို အားနာလိုက်တာ.. ဒါတွေ ဝယ်ရတာ.. ပြီးတော့ အများကြီးပဲ..”

“ ဟီးး.. အေးကွ.. ဆိုင်ရှင် အဒေါ်ကြီးက ပြုံးစိစိနဲ့.. များတာက အကြောင်းမဟုတ်ဘူးလေ.. တမင် များများ ဝယ်လာပေးတာ.. တစ်လ ဘယ်နှစ်ခုလောက် ကုန်မလဲတော့ ကိုကြီးလည်း မသိဘူး.. ဒီလ မကုန်တော့လည်း နောက်လကျ အဆင်သင့် သုံးလို့ ရတာပေါ့.. ဒေါ်မှုံ ပြန်လာလို့ ဈေးသွားကြရင် လေး ဘာသာ ထပ်ဝယ်ထားဦး.. ဒါမျိုးက လတိုင်း ဖြစ်မှာနော်.. အာ့ရော သိလား..”

“ ဟုတ်.. မေမေ ပြောပြဖူးတယ်..”

“ အော်.. ဒါတွေ သုံးနည်းတော့ လေး မသိခဲ့ဘူးပေါ့.. မေမေက လုပ်မပြထားဘူးလား..”

“ လေးမှ မဖြစ်ဘူးတာ.. သိတယ် ဆိုတာတောင် မေမေက ငါ့သမီး သူများတွေထက် အရွယ်ရောက် နောက်ကျနေတယ် လို့ ခဏခဏ ပြောပြောနေလို့ မေးကြည့်တာ.. အရွယ်ရောက်တယ် ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုပြီး..”

“ အော..”

“ ကိုကြီး.. ဟိုလေ..”

“ အွန်း ပြော..”

“ အဲ့တုန်းက မေမေ့ကို လေး မေးကြည့်ဖူးတယ်.. မေမေရော အာ့လို ဖြစ်လား ဆိုတော့ မေမေက ဆေး ထိုးထားလို့ အာ့မျိုး မဖြစ်ဘူး တဲ့..”

“ အော်.. အင်း.. အဲဒီတော့..”

“ ကိုကြီး သိလား ဟင်.. အာ့ ဘာဆေးလဲ.. လေးရော အာ့မျိုး ထိုးထားလို့ မရဘူးလား..”

“ အင်းးးးးးး.. လေးရယ်.. ဘယ်လို ပြောရမလဲ.. နားလည်အောင် ဘယ်လို ပြောရမလဲဆိုတော့.. ကဲပါ နောက်ရက်ကျ လေး ဖတ်သင့်တဲ့စာအုပ်တွေ ကိုကြီး ဝယ်လာပေးမယ်.. ဒီနေ့ အဘို့တော့ နားလိုက်တော့.. အိပ်ချင်လည်း အိပ်လိုက်ပေါ့ တရေးလောက်.. ငိုထားရတာ ပင်ပန်း နေပြီ ဟုတ်..”

“ ကိုကြီး အပြင် ပြန်ထွက်ဦးမှာလား..”

“ နိုး..”

“ ထမင်းလည်း စားရသေးဘူး ဆို..”

“ ဆာနေတာတောင် ဘယ်ရောက်သွားမှန်း မသိတော့ပါဘူးကွာ..”

“ လေး ဟိုဟာတွေ မြင်လို့ ရွံသွားတာလား ဟင် ကိုကြီး..”

“ အာ.. ပြောပြီ တလွဲ.. မရွံပါဘူး လေးရယ်.. လာ မရွံကြောင်း သက်သေပြမယ်..”

“ အင်..”

“ ဖက်ထားပေးမယ်လေ.. လေး အိပ်ပျော်သွားတဲ့ထိ ကိုကြီး ဖက်ထားပြီး သိပ်ပေးမယ်.. အိပ်မယ် မှတ်လား..”

“ ဟုတ်..”

....................................................................................

( ၅ )

“ ဆောင့် .. ဆောင့် ပေး လေ..”

“ အင်း.. အင့်..”

“ တအားလုပ်.. တအားလုပ်ပါ ဆို..”

“ အင့်.. အ.. မ.. မောင်.. မောင် ပြီး.. ပြီး ပြီ.. ဟူးးး..”

“ အာ.. ဘာ လဲ ကွာ.. ကျစ်..”

“ ………”

“ ………”

“ မ..”

“ ………”

“ မ.. လာ.. ပြီးအောင် လုပ်ပေးမယ်လေ နော်..”

“ တော်ပါ.. အဲ့ လက်တော့  မ မှာလည်း ရှိသားပဲ..”

“ အာ.. မ ကလည်း.. စိတ်မဆိုးပါနဲ့ ကွာ.. နော်..”

“ ……….”

“ ဟူးး.. ခုတလော လူက ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိဘူး.. မ ကို စိတ်တိုင်းကျအောင် လုပ်မပေးနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်..”

“ ပြန်မယ်..”

“ အာ.. နေ ပါဦး မ ရယ်.. ခဏလေး.. မောင် ပြောစရာ ရှိသေးတယ်..”

“ ဟေ့အေးဟာ.. နောက်နေ့မှ ပြောတော့.. ခုတော့ ပြန်ချင်ပြီ.. ပြန်ကြစို့..”

“ စိတ်ဆိုးတာလား ကွာ..”

“ စိတ်တော့ မဆိုးပါဘူး.. ဆိုးစရာလည်း မဟုတ်ဘူးပဲ.. အာရုံတော့ နောက်တယ်.. ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိဘူး..”

“ မောင့်ကို စိတ်ကုန် သွားပြီလား မ.. ဟင်..”

“ စိတ်ကုန်တယ်တော့ ဟုတ်မလား ဟ.. ဒါမယ့် မ ဘက်ကလည်း တွေးကြည့်ပေါ့.. ဒီကိစ္စ တစ်ခုတည်းနဲ့တော့ မ မောင့်ကို စိတ်မကုန်ပါဘူး.. မုန်းလည်း မမုန်းဘူး.. ကြောက်မနေနဲ့..”

“ မ ရယ်..”

“ ပြန်မယ်ဟာ.. လာ.. ထ..”

“ နက်ဖြန် လာ ကြိုမယ်နော်..”

“ အေးပါ..”

.............................................................................................

“ ဝိုးးး.. မောင့်မမ လှ လှချည်လား..”

“ အောင်မာ.. ဒီ တစ်ရက်တည်း လှတာ ကျ..”

“ ဟုတ်ပါဘူး မ ရယ်.. မောင့် မျက်စိထဲ ဒီနေ့ ပိုလှ နေသလားလို့ပါ..”

“ ပို မနေနဲ့.. နေ့တိုင်း မြင်နေရတဲ့မျက်နှာ..”

“ မျက်နှာလေးပဲလား.. မောင်က တကိုယ်လုံး နေ့တိုင်း မြင်ချင်နေတာ..”

“ တော် ပါ.. ဟွန်း..”

“ တကယ် မ ရဲ့.. မောင်တော့ ကျောင်းပြီးထိ မစောင့်ချင်တော့ဘူး.. တူတူ နေချင်လှပြီ.. မ အိမ်ကို ဖွင့်ပြောတော့ကွာ.. လက်ထပ်ကြရအောင်..”

“ ခုလည်း မကြာမကြာ နေခွင့်ရနေသားပဲ.. ယောင်္ကျား ယူဘို့ မ စိတ်မကူးသေးဘူး.. အနှောင်အဖွဲ့တွေ စိတ်ကုန်တယ်..”

“ အာ.. မ ကလည်း..”

“ မဟုတ်လို့လား.. ရှင်တို့တွေက မိန်းမတွေကို ပိုင်သွားပြီ ဆိုရင် ချောင်ထိုး တော့မှာ.. ပြီးရင် လင့်ဝတ်တွေ မယားဝတ်တွေက လာဦးမယ်.. ယောင်္ကျား များတော့ တကယ်ကြီး ယူရမယ်ဆို အတော်ကို စဉ်းစားဦးမှ..”

“ ဟောဗျာ..”

“ ဟော မဗျာနဲ့.. ယောင်္ကျားတွေက လင်နဲ့ မယား ဖြစ်လာရင် ကောင်းတော့တာ မဟုတ်ဘူး.. အဖေတောင် အမေ့နေရာက ကြည့်ရင် မကောင်းဘူး..”

“ တိန်..”

“ ဟုတ်တယ်လေ.. အမေ့ကျ သူ့သူငယ်ချင်း ဂုဏ်သရေရှိတွေနဲ့ ပိုကာ ဝိုင်း တာလောက်.. ပါတီ လုပ်တာလောက်ကို အပြစ်ပြောနေတယ်.. သူကိုယ်တိုင်ကျ ပွဲရုံက စာရေးမနဲ့ ကလေးတစ်ယောက်တောင် ရတယ်.. ကောင်းလား အဲ့ဒါ..”

“ ဟားဟား.. ပေါက်ကွဲ သံစဉ်တွေ..”

“ ပေါက်ကွဲ ရဲပေါင် တော်.. မဟာပုရိသ လမ်းစဉ်တွေ ကြောက်လွန်းလို့.. လူချင်းတူတူ သူတို့ကျ ဆာလာရင် ကြုံသလို စား.. မိန်းမတွေမှာကျ ပုံသေနည်းနဲ့.. ဟွန်း.. ပြောမပြောလိုက်ချင်ဘူး..”

“ မ ရဲ့ မောင် က အဲ့လိုလူ မဟုတ်ပါဘူး ခင်ဗျာ.. မိန်းမကိုလည်း ဖွယ်ဖွယ်ရာရာလေးတွေ ရှာကျွေးမယ့် ယောင်္ကျားပါ..”

“ အမယ်.. အပြောက..”

“ တကယ် မ ရဲ့.. သူများတွေတော့ မသိဘူးပေါ့.. မောင်ကတော့ လင်မယား ဖြစ်သွားလည်း မ ကို စိတ်ပျော်အောင် ထားမှာပါ.. မိန်းမလည်း သွေးသားနဲ့ လူပဲလေ.. ညည်းငွေ့တာတို့ အသစ်အဆန်းလေးတွေ ခံစားကြည့်ချင်တာတို့ ရှိကောင်း ရှိမှာပေါ့..”

“ .........”

“ ယုံဘူးလား..”

“ …………”

“ မောင် လက်တွေ့ ပြရမလား မ.. ဟင်..”

“ ဘာကို လက်တွေ့ပြမှာတုန်း..”

“မောင့် အချစ်ကိုပေါ့..”

“ ………..”

“ မောင် သိပါတယ်.. တခါတလေ မ မောင့်ကို စိတ်တိုင်းမကျဘူးမှတ်လား.. မောင်တို့ နေဖြစ်ကြတိုင်း မ ဆန္ဒ ပြည့်အောင် မောင် အမြဲ လုပ်မပေးနိုင်ဘူးလေ.. အဲ့လိုကျ မ စိတ်ထဲ အားမရ ဖြစ်တယ် ဟုတ်..”

“ သေချာတာပေါ့.. ခင်မမ မညာတတ်ဘူးနော်.. စကားလှအောင်လည်း မပြောတတ်ဘူး.. စိတ်ထဲရှိတာ ပြောတာ.. မကြားရဲရင်တော့ အစကတည်းက လာမမေးနဲ့ ဒါပဲ..”

“ သိပါတယ်.. မ အဲ့လို ပွင့်လင်းမှန်း.. ကျေးဇူးလည်း တင်တယ်..”

“ ဘာကိုတုန်း..”

“ မောင့်ကို စိတ်မကုန်ဘူး ဆိုလို့လေ..”

“ အမယ်.. လာ ကြိုကန် နေတယ်.. လူ လည်..”

“ ဟုတ်တယ် မ ရဲ့.. တကယ်တမ်း မ ထားခဲ့ရင် မောင့်ဘက်က ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး မှတ်လား..”

“ လူ့ဘ၀ ဆိုတာ အိပ်ရာထဲက ကိစ္စ တစ်ခုတည်းမှ မဟုတ်တာ.. ဒီအတွက်နဲ့ ကိုယ်တကယ် ချစ်တဲ့သူကို ထားခဲ့ရလောက်အောင်တော့ မ မမိုက်မဲပါဘူး.. ဒါမယ့် စိတ်ထဲရှိတာ ပြောကြေး ဆိုရင်တော့လည်း အိပ်ရာထဲ ရောက်နေတဲ့ အချိန် ရောက်နေတဲ့ကိစ္စကို ပီပီပြင်ပြင် ဖြစ်ချင်တယ်.. အားရပါးရ ခံစားချင်တယ်.. ဒီတစ်ချက်က မ မောင့်ကို ချစ်တာ မချစ်တာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး.. မှန်တယ် မှားတယ်တွေ လာ မဝေဖန်နဲ့နော်.. မ လည်း သွေးနဲ့ သားနဲ့ လူ..”

“ ………..”

............................................................................

( ၆ )

“ ချစ်တယ် မ ရယ်..”

“ ဟိုး ဆရာ.. လာ မကလိနဲ့.. ပြီးရင် ဟုတ်တာလည်း မဟုတ်ဘူး..”

“ မ ကလည်း ကွာ.. ဒီမှာ မောင်သံချောင်း ဖြစ်နေပြီလို့..”

“ ဟွမ့်.. အဲ့မောင်သံချောင်းက ဂူထဲလည်း ရောက်ရော.. အသီးမရှိတဲ့ ငှက်ပျောခွံ ဖြစ်သွား ရော..”

“ ပြောရက်လိုက်တာ..”

“ မဟုတ်လို့လား ကဲ..”

“ မဟုတ်ကြောင်း ပြ မယ်.. လာခဲ့..”

“  အင်္ကျီတွေ ကျေကုန်မယ် မောင်ရဲ့.. ဖြည်းဖြည်း လုပ်စမ်းပါ..”

“ ချိုချိုလေးတွေ ဆော့ချင်လို့..”

“ အေးပါ.. ပြီးကျမှ တာဝန်မယူနိုင်ရင် လျော်ရမှာနော်..”

“ မ..”

“ ပြော..”

“ အရင် ဘဲ နံမည် ပြောပြ..”

“ ဘာလုပ်မလို့တုန်း..”

“ သိချင်လို့..”

“ လင်းထက်..”

“ မ က ဘယ်လိုခေါ်တုန်း သူ့ကို..”

“ ကို လို့ ခေါ်တယ်.. နေစမ်းပါဦး.. ဘာစိတ်ကူး ပေါက်လို့ ဒါတွေ လိုက်မေးနေတာတုန်း..”

“ သိချင်လို့ပါဆို.. မ ကလည်း..”

“ ရှီးးး.. အ.. ယားတယ် မောင်ရဲ့.. နေတတ်တော့ဘူးနော်.. ဟွန်းး..”

“ ဒါလေးက ယားတာလား..”

“ ရှီးး.. အင်း.. ဟင်းး..”

“ ကိုလင်းထက်နဲ့ တုန်းကရော.. လုပ်ဖြစ်တယ် မှတ်လား မ..”

“ အာ.. ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ..”

“ ပြော ကွာ..”

“ အေးနော်.. မေးလို့ ပြောတာ.. ပြီးမှ မနာလို မဖြစ်နဲ့..”

“ ဖြစ်စရာလား.. ဟိုကဖြင့် ကျန်ခဲ့ပြီဟာကို.. ပြောကွာ.. သူနဲ့ မ.. ဘယ်လိုပုံစံတွေ လုပ်ဖြစ်ကြလဲ..”

“ အာ.. လက်က ဘာလို ရပ်လိုက်တာလဲ.. ဒီမှာ ကောင်းနေပြီဟာကို.. လုပ် ကွာ မောင့်.. ပွတ်ပေးလို့ စောစောကလို..”

“ မေးတာ ပြောမှ လုပ်ပေးမယ်..”

“ လုပ်တယ်ဟယ်.. လုပ်တာမှ ပုံစံ အစုံပဲ.. တစ်ပါတ်တစ်ခါကို လုပ်တာ.. ကဲ ကျေနပ်ပလား..”

“ သူ့ ပစ္စည်းက ဘယ်လို နေလဲ.. မ စိတ်ကြိုက်ပဲလား.. ပြောပြ.. မောင် နားထောင်ရင်း မ ကို ချိုချိုလေးတွေ စို့ပေးမယ်.. အောက်ကိုလည်း ပွတ်ပေးမယ်လေ နော်..”

“ ရှီးး.. အင်း.. ဘယ်လိုဟာလေးလဲ မသိဘူး.. အဲ့လို ကလိနေရင်း လာမေးတော့ မ ပြောရမှာ ခက်တာပေါ့ မောင်ရဲ့.. အင်းး ဟင်းး..”

“ ဘာလို့ ခက် လဲ..”

“ မျက်စိထဲ ပြန်မြင်လာလို့ဟေ့.. ရှင်းပလား.. ရှီးး.. အင်းး ဟင်းး..”

“ မြင် မြင်ပေါ့.. ဘာဖြစ်လဲ.. မ ကလည်း ပြော ကွာ.. သူက မ ကို ဘယ်လိုတွေ လုပ် လဲ..”

“ သူက အဲ့အပိုင်းမှာ ဆရာကြီး.. သူနဲ့တုန်းက မ က အရိုင်း မို့လည်း ပါမှာပေါ့နော်..”

“ အာ့ဆို မ ကို သူ ပါကင်ဖောက်သွားတာပေါ့..”

“ အင်း..”

“ နာလား အဲ့တုန်းက..”

“ အစပိုင်း တစ်ချက်နှစ်ချက်ပါပဲ.. ဆရာကြီးပါ ဆို..”

“ ပြီးတော့ ကောင်းလာတယ်ပေါ့..”

“ အင်း..”

“ သူနဲ့ လုပ်ရတာ ကြိုက်လား မ..”

“ အားမနာတမ်း ပြောရရင်တော့ ကြိုက်တယ်..”

“ ခုနေ သူနဲ့ ခံရမယ်ဆိုရင်ရော..”

“ အာ.. မဟုတ်တရုတ်..”

“ စိတ်ကူး ကြည့်လေ မ ရယ်.. တကယ်တော့ မဟုတ်ပေမယ့် စိတ်ကူးနဲ့ပေါ့.. ခု မောင် လုပ်ပေးနေတာကို သူ လို့ မှန်းပြီး ခံစားကြည့်..”

“ ကြံကြံဖန်ဖန်ဟယ်.. ရှီးး.. မောင့်.. လုပ်ကွာ.. မ ရတော့ဘူး.. ခံချင်လာပြီ..”

“ ဘယ်သူနဲ့ ခံချင်တာလဲ..”

“ အာ.. မသိဘူး.. အီးးး.. ပြီးချင်လာပြီ.. လုပ်ပါ.. လုပ်ပါ မောင်ရဲ့.. သွက်သွက်လေး..”

“ ………”

“ ရှီးး.. အင့် ဟင့်.. ကို့.. လုပ် ပါ.. အ.. အ..”

“ ………”

“ အာ.. Sorry..”

“ ကောင်းလား မ..”

“ Sorry.. မောင်ရယ်.. မ ဘာဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး.. Sorry ပါဟယ် နော်..”

“ ဘာကို Sorry နေတာတုန်း.. မေးတာလည်း မဖြေဘူး..”

“ ကောင်းလွန်းလို့ နံမည် မှားအော်မိတဲ့ထိ သတိလက်လွတ်တွေ ဖြစ်ကုန်တာပေါ့ဟဲ့.. ခိခိ.. အာ့ မောင့် အပြစ်နော်.. မောင့်ဘာမောင် လာစလို့ ဖြစ်ကုန်တာ.. စိတ်ဆိုးမှာလား..”

“ စိတ်ဆိုးဘို့ နေနေသာသာ ဒီမှာလည်း ကြည့်ဦး..”

“ အိုးးး.. တကယ့် မောင်သံချောင်း ဖြစ်နေပါကော.. ထူးဆန်းပါပေ့.. မောင် တကယ် စိတ်ဆိုးဘူးပေါ့နော်..”

“ မဆိုးပါဘူး ဆို.. မ ပြောပြတာတွေ နားထောင်ရင်း.. မ ကို နှိုက်ရင်း ပွတ်ရင်း.. မ ဖီးလ် တက်နေတာ ကြည့်ပြီး မောင်လည်း ကောင်းနေတာ..”

“ အံ့ရောဟယ်..”

“ တကယ် မ ရဲ့.. မ ကောင်းနေတာကြည့်ပြီး မောင့်စိတ်ထဲ ခါတိုင်းထက် အများကြီး အားရှိနေတယ်..”

“ ယုံဘူးအေ..”

“ အောင်မာ.. လက်တွေ့ပြမယ်.. လာ ခဲ့..”

“ အိုးး.. ဖြည်းဖြည်း ဆရာ..”

“ အော် ကွာ.. မ.. စောစောကလို.. စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အော်ပစ်..”

“ အီးး.. မောင့်.. အမလေး.. တကယ်ကြီးပါလား..”

“ ကြိုက်လား..”

“ အင်း.. လုပ် ကွာ.. ထိ တယ်.. တကယ် တကယ်.. အရမ်းကောင်းတယ်..”

“ ဘယ်သူက ကောင်းတာလဲ.. ကို လား မောင်လား..”

“ လုပ်ပြန်ပြီ.. မောင် နော်.. ပြီးမှ စိတ်မကောက်ကြေး.. ရှီးး.. အင်း.. ဟုတ်တယ်.. အဲ့လို အဲ့လို..”

“ ဟုတ်ပြီလား.. ဒီလိုလား.. မ ရဲ့ ကို က အဲ့လို လုပ်သွားတာလား မ..”

“ အာ.. သိဘူး.. အင်းး.. မြန်မြန်လေး.. မ .. မ .. မရတော့ဘူး.. ကို့.. အာ.. မောင့်.. ဆောင့်ပါ.. တအား ဆောင့်ပေး..”

“ အင်းး.. တူတူ ပြီးမယ်..”

“ ……….”

“ ……….”

.............................................................................

( ၇ )

“ မ.. ဒါ မောင့် သူငယ်ချင်း.. သီဟ တဲ့.. သီဟ ဒါ ငါပြောပြောနေတဲ့ ငါ့လေဒီ.. ခင်မမ..”

“ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် မခင်မမ..”

“ အပန်းမကြီးရင် မ လို့ပဲ ခေါ်ပါလား ကိုသီဟ.. ကျမ နံမည်က ရှေ့ကနေ မ ထည့်လိုက်ရင် ကြားရတာ အဆင် သိပ်မပြေလို့..”

“ အိုကေဗျာ.. ကျနော်က မ မကြိုက်မှာစိုးလို့ပါ.. တကယ်က မခင်မမ လို့ခေါ်ရတာ နည်းနည်း လျှာ ခလုတ်တိုက်နေသလိုပဲ..”

“ အင်း တချို့ကျတော့လည်း ရွယ်တူချင်း မ ခေါ်ရတာ သိပ်မကြိုက်ကြဘူး.. စီးစီးပိုးပိုး နိုင်လို့တဲ့..”

“ ကျနော်ကတော့ အဲ့လို မမြင်မိပါဘူး.. မ ဆိုတဲ့ နာမ်စားနဲ့ မ ပုံစံနဲ့ လိုက်တယ်ဗျ..”

“ ဟင်းဟင်း.. ကြည့်ရတာ သီဟကို မ အမြောက်ကြိုက်တာ ပြောထားပုံပဲ.. ဟုတ်လား မောင်..”

“ အမြောက် တင် ဘယ်ကမလဲ.. မ အကြိုက်မှန်သမျှ အကုန် ပြောပြထားပြီးသား.. လောင်ချာတွေ တူမီးတွေရော.. စတင်းဂမ်းတွေ မရှင်းဂမ်းတွေရော..”

“ ဟယ်.. မောင် အစုတ်ပလုပ်.. မသာလေး.. သေချင်လို့ ဟွမ်း..”

“ ဟားဟား.. အားကျတယ်ဗျာ.. မ တို့အတွဲကြည့်ရတာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့.. တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နားလည်မှု အပြည့် ရှိကြပုံပဲ..”

“ အားကျရင် လုပ်လေကွာ.. နောက်တစ်ရက်ကျ လေးယောက် ဆုံရအောင် မင်း လေဒီ ခေါ်ခဲ့လိုက်တော့လေ..”

“ အေးပါ.. ငါ့စိတ်ကူးက အကျိုးအကြောင်း အရင်ပြောပြီးမှ ခေါ်လာမလားလို့.. မင်းရော မ ကို ပြောပြပြီးပြီလား..”

“ ဒီနေ့ပဲ ပြောမလို့..”

“ ဘာတွေလဲ ဟင်..”

“ အေးဆေး ပြောမယ်လေ မ.. သွားရအောင်.. သီဟ ငါတို့ လစ်ပြီ ဟေ့ကောင်..”

“ အိုကေ.. ငါလည်း ခုပဲ ယမင်းဆီ သွားမလို့.. ညနေ တွေ့မယ်..”

.......................................................................................

“ ဘယ်လို ဘယ်လို.. ပြန်ပြောစမ်းပါဦး.. မ နားမလည်လို့..”

“ သီဟနဲ့ ယမင်း မှာလည်း မောင်တို့လို ပြဿနာလေးတွေ ရှိတယ် မ ရဲ့.. သီဟက ကြမ်းချင်တယ်.. ယမင်းက မလိုက်နိုင်ဘူး.. မောင်တို့ ယောင်္ကျားလေးချင်း ပြောဖြစ်ကြသလောက် သတိထားကြည့်တာ ယမင်းကလည်း သီဟကို အားနာပုံပဲ.. မ နဲ့ မောင့်လိုပေါ့..”

“ ဘာ ဆိုင်တုန်း..”

“ ဆိုင်တယ်လေ ကွာ.. မောင်လည်း မ အားရအောင် မလုပ်ပေးနိုင်လို့ ခံစားရတဲ့ အပိုင်းလေးတွေ ရှိတာပဲ..”

“ သေလိုက်ပေါ့.. ခံစားရအောင် ကျုပ်က ရှင့်ကို ဘာများ ပြောနေလို့တုန်း.. တကယ်ပဲ.. အာ့ကြောင့် ပြောတာလေ.. ဟိုနေ့က လုပ်နေရင်း ပေါက်ကရတွေ လျှောက်မေးတယ်.. ခုကျ ခံစားရတယ်လေး ဘာလေးနဲ့..”

“ အာ.. လွဲပြီ.. မောင် ခံစားရတယ် ဆိုတာက မ အတွက် ပြောတာလေကွာ.. အဲ့နေ့က စကားတွေကြောင့်မှ မဟုတ်တာ.. ပြန်လည်း စဉ်းစားကြည့်ဦး.. အဲ့နေ့က မောင် ခါတိုင်းနဲ့ တူလို့လား ကဲ..”

“ မတူဘူးလေ.. အဲ့ဒါကိုက ပုံမှန် မဟုတ်တာ.. ကိုယ့်ဘာကိုယ် မေးချင်ရာ လျှောက်မေးပြီး သဝန်တိုပြီး ရမ်းတာ.. မသိရင်ခက်မယ်.. ဟွန်းးး..”

“ မဟုတ်ပါဘူး ဆိုနေ.. ဒီ သဝန်တိုတာပဲ လာပြောနေတယ်.. တကယ်က မ ကောင်းနေတာကြည့်ပြီး မောင် ခါတိုင်းထက် စိတ်ပါလာတာ..”

“ ဟွမ်းး.. ဖြစ်ရတယ်..”

“ အော် ကဲ.. တကယ်ပါ ဆို.. မ ပဲ ပြောတော့ အိပ်ရာထဲက ကိစ္စကို ပီပြင်ချင်တာ မောင့်ကို ချစ်တာ မချစ်တာနဲ့ မဆိုင်ဘူး ဆို..”

“ အေးလေ.. ကိုယ့်စိတ် ကိုယ်ပြောတာဟာကြီး..”

“ မောင်လည်း မ လိုပဲပေါ့ ကွ.. ”

“ ကိုယ့်ချစ်သူကို ကောင်းကောင်းလေးတွေ ခံစားစေချင်တာပေါ့.. အသုံးအဆောင် အသစ်တွေ ဝယ်ပေးသလိုမျိုး.. အစားအသောက် ကောင်းကောင်းတွေ ဝယ်ကျွေးသလိုမျိုးပေါ့..”

“ ခိခိ.. ငါ ပြောလိုက်ရ မကောင်း ရှိတော့မယ်..”

“ အွန်း.. မ ပြောမထွက်တဲ့ ကိစ္စပဲ မောင် က စိတ်ကူးနေတာ..”

“ …………”

“ သီဟတို့ အတွဲလည်း အဲ့လို အာသီသ ရှိနေကြတယ်.. ဒါမယ့် ခက်တာက ယမင်း.. ယမင်းက မ လို မပွင့်လင်းဘူး.. သူ့စိတ်ထဲမှာ သီဟ အလိုကို မဖြည့်နိုင်လို့ အားနာစိတ်က များနေတာလည်း ပါတာပေါ့.. မောင်က ကိုယ်တိုင် ခံစားနေရတော့ ဒါကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်တယ်လေ..”

“ အာ့နဲ့ပဲ စုံတွဲ နှစ်တွဲ တစ်ခန်းတည်း ချိန်းတွေ့ဘို့ အစီစဉ် ဆွဲရောလား..”

“ မ မစမ်းကြည့်ချင်ဘူးလား..”

“ စမ်း စရာလား ဟဲ့.. လူကြားလို့မှ မကောင်း..”

“ အာ.. လူကြားထဲ သွားနေမှာမှ မဟုတ်ဘဲ..”

“ မောင့် သူငယ်ချင်းအတွဲက သူများတွေ လျှောက် အာချောင်နေရင် မခက်ပေဘူးလား ကဲ..”

“ အာချောင်ရအောင်.. သူတို့လည်း တူတူ ပါမှာဟာကို.. သူ့ဘက် ကိုယ့်ဘက် စိတ်ချရတဲ့ သူတွေမို့လို့ စိတ်ကူးတာပေါ့ မ ရဲ့.. မောင်လည်း မစဉ်းစားဘဲတော့ နေမလား..”

“ ကြံကြံဖန်ဖန် မောင်ရယ်.. စိတ်ကူးကြည့်တာနဲ့တင် ကြက်သီး ထပါတယ်..”

“ အာ့ကိုက မ စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့လေ..”

“ ဟွမ်းးး..”

“ မျက်စောင်း ချည့်ပဲ လှိမ့် ထိုးမနေနဲ့.. ဒါ အချစ်နဲ့ မပတ်သက်တဲ့ အတွေ့ကြုံသစ် တစ်ခုသက်သက်လို့ သဘောထားလိုက်ရင် ပြီးပြီ..”

“ ……….”

“ ဟင် မ.. ဘယ်လို သဘောရလဲ..”

“ ခက်တော့ နေပြီ..”

“ မ ဆန္ဒ မပါဘဲတော့ မောင် အတင်းဇွတ် မစီစဉ်ပါဘူး.. မောင့်ကိုယ်မောင်တောင် ဟိုနေ့ကမှ သတိထားမိတာ.. မ ဆီက ကျေနပ်အားရနေတဲ့ ပုံစံကို မြင်ရတော့ မောင် မ ကို ပိုချစ်လာတယ်.. စိတ်ထဲမှာ ပျော်လည်း ပျော်တယ်.. ပြီးတော့ ပို စွမ်းဆောင်နိုင်လာတာ မ လည်း အမြင်ပဲလေ.. ခုလည်း နှစ်တွဲ ချိန်းတွေ့တယ် ဆိုတာမှာ မောင်တို့ အချင်းချင်းကြား ပို ပွင့်လင်းတဲ့ ဆက်ဆံရေးမျိုး ဖြစ်လာနိုင်မယ်ဆိုတာ သေချာနေလို့..”

“ ယမင်း သဘောထားကရော..”

“ သူက မ လောက် မပွင့်လင်းတာ အမှန်ပဲ.. ဒါမယ့် သူလည်း သူ့ဘဲကို အပြည့်အ၀ သာယာစေချင်တဲ့ စေတနာရှိတယ်..”

“ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်.. ပါးစပ်က မပွင့်လင်းရဲရင်တောင် စိတ်ထဲတော့ ရှင်းရှင်း တွေးတတ်တဲ့သူမျိုးမှ ဖြစ်မှာလေ.. ခဏလေး သာယာဘို့အတွက်နဲ့ လူမှုရေး ပြဿနာတွေ ပေါ်လာရင် မကောင်းဘူးပေါ့.. ဒီလို ကိစ္စမျိုးက ကိုယ့်ဘက်က စိတ်ရှင်းယုံ တစ်ခုတည်းနဲ့တော့ ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေနိုင်ဘူး..”

“ သူတို့က ပြဿနာ လုံး၀ မရှိတဲ့သူတွေ ဆိုတာတော့ သေချာတယ် မ.. ဒါမယ့် မ စိတ်က အဓိကပါ.. မ လုံး၀ ဆန္ဒ မရှိဘူးလား..”

“ ရင်ထဲရှိတာ ပြောရမလား..”

“ စမ်းကြည့်ချင်တယ် မှတ်လား.. အတွေ့ကြုံသစ် တစ်ခုအနေနဲ့..”

“ ခိခိ..”

“ မ အဲ့လို ပွင့်လင်းလို့ မောင် စိတ်ကူးရဲတာ.. မောင်တို့ကြားက ယုံကြည်မှုက ရာခိုင်နှုန်းပြည့်ပဲ မ.. ဒီကိစ္စကို မ လက်ခံလိုက်လို့ မောင်က မ ကို ပိုချစ်သွားဘို့ပဲ ရှိမယ်.. မယုံရင် စမ်းကြည့်..”

“ အောင်မလေးဟဲ့.. ပြောနေလိုက်တာ.. မျက်လုံးက မီး ဝင်းဝင်းတောက်..”

“ ဟားဟား.. ပြော ကွာ မ.. ဘယ်လို သဘောရလဲ..”

“ သီဟနဲ့ ထပ်တွေ့ဦးမှာ မှတ်လား.. ဒီကြားထဲ..”

“ အွန်း.. ညနေ တွေ့မှာလေ.. သူလည်း ခုလောက်ဆို ယမင်းကို ပြောနေရောပေါ့..”

“ Ok.. ဒါဆို ညနေ သူ ဘာပြောမလဲ စောင့်ကြည့်လိုက်.. မောင် တစ်ခု သတိထားပေးရမှာက ဒီ အစီစဉ်ကို မ ဘက်က စိတ်ဝင်စားတယ်လို့ သီဟကို အရင် မပြောစေချင်ဘူး.. ယမင်း သဘောထားကို မောင် အရင် သိအောင် လုပ်ရမယ်.. မ လိုချင်တာကကွာ.. လူလေးယောက် ရှိတယ် ဒီပွဲမှာ.. သုံးယောက်က စိတ်အား ထက်သန်နေတယ် ဆိုတာမျိုး မဖြစ်ချင်ဘူး.. ယမင်းက မ လောက် မပွင့်လင်းဘူး ဆိုလို့လေ.. သူ့စိတ်ကို အဓိက တွေးသင့်တယ်လို့ မ ထင်တယ်..”

“ အွန်း.. သဘောပေါက်ပြီ.. တကယ်လို့ ယမင်းက စိတ်ပါတယ် ဆိုရင်..”

“ မ နဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ပေး.. မိန်းမချင်း အရင် ရင်းနှီး ကြည့်ချင်သေးတယ်..”

“ Right.. ဖြစ်သင့်တယ်.. မ စိတ်ကူး သဘာဝကျတယ်..”

“ မ ပြောထားတာတော့ မမေ့ကြေးနော်.. ကတိပေးရမယ်.. မ စိတ်ဝင်စားနေတယ်လို့ အလွန်အမင်း အရိပ်ယောင် မပြမိစေနဲ့.. မောင် တအား စမ်းချင်ဇောနဲ့ မဲ သွားဆွယ်မှာ ကြောက်တာ.. သူတို့ဘက်က အခြေနေကိုပဲ အဓိကကြည့်.. မ အိုက်တင်ခံတာ မဟုတ်ဘူးနော်.. ဒီကိစ္စ မလုပ်ဖြစ်လို့ မ တို့ကြားမှာ ဘာမှ ပြောင်းလဲ မသွားဘူး.. အတတ်ဆန်းကာမှ စိတ်ရှုပ်စရာတွေ ကြုံလာမှာ စိုးရိမ်တယ်.. မောင့် အပေါ်မှာ ပွင့်လင်း သလောက်ထိတော့ အကြောင်းမသိသေးတဲ့ လူတွေနဲ့ပါ လိုက် မပွင့်လင်းနိုင်ဘူး..”

................................................


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment